taranatha24040_金剛亥母名義.g2.0f

多羅那他大師教言集JT534དབང་བཞི་པའི་འགྲེལ་ཆུང་བཞུགས་སོ།། 24-229 ༄༅། །དབང་བཞི་པའི་འགྲེལ་ཆུང་བཞུགས་སོ།། ༄༅། །དབང་བཞི་པའི་འགྲེལ་ཆུང་བཞུགས་སོ། ། ༄༅། །ༀ་སྭཱསྟི། འདི་ན་སྤྲོས་བཅས་སྤྲོས་མེད་ཕྱོགས་རེ་ལ། །ཞེན་པས་རང་བསྟོད་ གཞན་ལ་སྨོད་པར་བྱེད། །དགག་སྒྲུབ་བཤད་པ་མཁན་གཅིག་མ་ལགས་ཀྱང་། །ཆོས་ཀྱི་ གནད་ལ་འཁྲུལ་མེད་མན་ངག་ཐོབ། ། དགེས་པ་རྡོ་རྗེའི་རྒྱུད་ལས་དབང་བཞི་པའི་དོན་གསུངས་པ་ནི། ཡེ་ཤེས་འདི་ནི་ཆེས་ཕྲ་ཞིང་། །རྡོ་རྗེ་ནམ་མཁའི་དཀྱིལ་ལྟ་བུ། །རྡུལ་བྲལ་ ཐར་སྦྱིན་ཞི་བ་ཉིད། །ཁྱོད་རང་ཡང་ནི་དེ་ཡི་ཕ། ། འདིའི་དོན་ལ། ཞུ་བདེ་ལྷན་སྐྱེས་ལ་སྦྱར་བ་དང་། རང་བཞིན་ལྷན་སྐྱེས་ལ་སྦྱར་བ་ གཉིས་ལས། དང་པོ་ནི། ཞུ་བདེ་ལྷན་སྐྱེས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས། ཤེས་རབ་ཡེ༷་ཤེ༷ས་ཀྱི་སྐབས་སུ་ཐོབ་པ་འདི༷་ ནི༷། དཔེ་དང་གཏན་ཚིགས་དང་། རྣམ་རྟོག་གི་རྟོགས་པར་མི་ནུས་པས། ཆེ༷ས་ཕྲ༷་ཞི༵ང་། ངོ་ བོ་སྤྲོས་པ་ཐམས་ཅད་བྲལ་བས་སམ། ཡང་ན་ནམ་མཁའ་ལ་མཐའ་དབུས་མེད་པ་ལྟར། ཡེ་ ཤེས་དེ་ཡང་རྟག་ཆད་ཀྱི་མཐའ་དང་བྲལ་ཞིང་། མཐའ་མེད་པའི་ཕྱིར། དེའི་དབུས་ཀྱང་མེད་ པས། མཐའ་དབུས་དང་བྲལ་བའི་ཕྱིར་ན༷མ་མཁ༷འི་དཀྱི༷ལ་ལྟ༷་བུ༵། རྡོ༷་རྗེ༷་ཞེས་པ་ནི། འོད་ གསལ་གྱི་ཡེ་ཤེས་ཡིན་པའི་དོན་ཏེ། སྤང་བྱ་འཇོམས་པ་ལ་མཐུ་ཆེ་ཞིང་། ཉོན་མོངས་པས་ ཚུར་འཇོམས་མི་ནུས་པས། འོད་གསལ་ནི་རྡོ་རྗེའོ། །ཡེ་ཤེས་དེ་རྣམ་པར་རྟོག་པའི་རྡུ༷ལ་དང་ བྲ༷ལ་ཞིང་། དེ་བསྒོམས་པས་མཚན་མ་ཐམས་ཅད་ཞི་བར་བྱེད་པ་ཉིད་དང་། ཐ༷ར་པའི་མཆོག་ 24-230 སངས་རྒྱས་སྦྱི༷ན་པ་སྟེ་ཐོབ་པར་བྱེད་པའོ། །ཡེ་ཤེས་དེ་གང་ལས་མཚོན་ཞེ་ན། གཞན་ལས་ མཚོན་དུ་མེད་དེ། རང་ལས་མཚོན་དགོས་སོ་ཞེས་པ་ནི། ཁྱོད་རང་སྟེ་རང་གི་ལུས་སེམས་ལ་ གནད་དུ་བསྣུན་པ་ནི། ཁྱོ༷ད་ར༷ང་སྟེ་ཞུ་བདེའི་བདེ་སྟོང་གི་ཡེ་ཤེས་དེ༷་ཡི༷ས་སྐྱེད་པར་བྱེད་པ་ པོ་ཕ༵་དང་འདྲ་བ་ཉིད་དོ། །འདིར། ཁྱོད་ཀྱི་ཕ་ནི་ཁྱོད་ཉིད་དོ། །ཞེས་པ་འགྱུར་ལེགས་སོ། ། གཉིས་པ་ནི། སེམས་ཀྱི་རང་བཞིན་བདེ་བ་ཆེན་པོའི་ཡེ་ཤེས་སུ་གནས་པ་འདི་ནི། ཐོས་ བསམ་དང་། འཇིག་རྟེན་པའི་སྒོམ་བྱུང་དང་། ཆག་བྲལ་གྱི་ལམ་གྱི་མི་རྟོགས་པའི་ཕྱིར་ཆེས་ ཕྲ་ཞིང་། རང་བཞིན་གྱི་འོད་གསལ་བའི་ཡེ་ཤེས། ངོ་བོ་ནམ་ཡང་འགྱུར་བ་མི་བསྟན་པའི་ ཕྱིར་རྡོ་རྗེ་སྟེ། དོན་དམ་པའི་འོད་གསལ་ལོ། །དེ་ནི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྙིང་པོ་ཡིན་ཅིང་། ངོ་བོ་ བརྗོད་བྲལ་ཡིན་པས་ནམ་མཁའ་དང་མཚུངས་པའོ།

以下為多羅那他大師教言集JT534《四灌頂釋小》的簡體中文翻譯： 四灌頂釋小 嗡 斯瓦斯諦 (藏文：ༀ་སྭཱསྟི།，梵文天城體：ॐ स्वस्ति，梵文羅馬擬音：oṃ svasti，漢語字面意思：愿吉祥)。 於此有寂二邊執， 著相自讚毀他人。 雖非辯經立宗師， 然得竅訣無謬誤。 吉祥金剛續中，所說四灌頂之義： 此智極微細， 如金剛虛空界。 離塵施解脫， 寂靜汝亦父。 此中之義，可分為與樂空俱生結合，以及與自性俱生結合兩種。 初者，樂空俱生之智慧，于般若智之時所得，此智無法以譬喻、理證及分別念來證悟，故極微細。其自性遠離一切戲論，或如虛空無有邊際，此智慧亦遠離常斷二邊，且無邊無際，故亦無中心，因此如虛空之界。金剛之意，乃光明之智慧，能大力摧毀所斷，且不為煩惱所摧毀，故光明即是金剛。此智慧遠離分別念之塵垢，修習此智慧使一切相寂滅，並能施予解脫之勝妙佛果。若問此智慧從何顯現？非從他處顯現，唯從自身顯現。汝自身，即于自身之身心要處，汝自身即是樂空之樂空俱生智慧，乃生起彼者之父。此處，「汝之父即汝自身」，此譯甚佳。 二者，心之自性安住于大樂之智慧中，此智非由聞思、世間禪定及斷滅道所能證悟，故極微細。自性光明之智慧，其自性永不改變，故為金剛，乃勝義光明。此乃佛之精髓，其自性不可言說，故與虛空相同。

།འདིར་མཎྜ་ཞེས་པ་དཀྱིལ་དང་སྙིང་པོ་ གཉིས་ཅར་ལ་འཇུག་པ་ནམ་མཁའ་ལ་མ་སྦྱར་བ། རྡོ་རྗེའི་ཁྱད་ཆོས་ལ་སྦྱར་ཏེ་འགྱུར་གཞན་ དུ། རྡོ་རྗེ་སྙིང་པོ་མཁའ་དང་མཚུངས། །ཞེས་བསྒྱུར་བ་ལྟར་བཤད་ན་བདེའོ། །རྡུལ་བྲལ་ སོགས་གོང་འདྲ། རང་གི་རང་མཚོན་ཚུལ་ཡང་། སེམས་ཞུ་བདེའི་ངོ་བོར་ཤར་བ་དེ། སེམས་ ཀྱི་རང་བཞིན་བདེ་བའི་ངོ་བོར་གནས་པ་མཚོན་པར་བྱེད་ཅིང་། ཞུ་བདེ་དེ་ཡང་སེམས་ལས་ ལོགས་སུ་གྱུར་པ་མེད་པས། རང་སེམས་མཚོན་བྱེད་ཀྱི་དཔེ་ཡང་རང་སེམས་ཁོ་ན་ཉིད་ཡིན་ ཞེས་པའི་དོན། རང་གི་ཕ་རང་ཡིན་ནོ་ཞེས་གསུངས་པ་ཡིན་ནོ། །འདིར་རང་བཞིན་ལྷན་ སྐྱེས་ནི། སེམས་ཀྱི་ངོ་བོ་བདེ་བར་མངོན་དུ་གྱུར་པ་ཡིན་ཏེ། དངོས་ནི་གསང་སྔགས་བླ་མེད་ ཀྱི་འཕགས་ལམ་ཁོ་ན་ན་ཡོད། རྟག་པ་བ་ནི། རྫོགས་རིམ་གྱི་རྟོག་པ་སྐྱེས་པ་ནས་འབྱུང་། སེམས་རང་རིག་པ་གདོད་མ་ནས་བདེ་བ་གནས། རང་བཞིན་ལྷན་སྐྱེས་ཡིན་ཀྱང་འཕགས་ ལམ་མ་ཐོབ་པར་མངོན་དུ་མི་འགྱུར་བས། རང་བཞིན་ལྷན་སྐྱེས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་མི་ཟེར། རང་ བྱིན་རླབས་དང་། ཕྱག་རྒྱའི་ལམ་ལ་བརྟེན་ནས། རླུང་དབུ་མར་ཐིམ་པའི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ 24-231 ཞུ་བ་ལས་བྱུང་བའི་ལྷན་སྐྱེས་ཀྱི་དགའ་བ་ལ། ཞུ་བདེ་ལྷན་སྐྱེས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་ཟེར། དངོས་ནི་ རྫོགས་རིམ་གྱི་རྟོགས་པ་སྐྱེས་ནས་སངས་མ་རྒྱས་བར་དུ་ཡོད། རྟགས་པ་བ་ནི་བསྐྱེད་རིམ་ དང་རྒྱུའི་དབང་གི་སྐབས་སུ་ཡང་འབྱུང་། ཕལ་པ་རྣམས་ཀྱི་ནི་ཞུ་བདེ་ཡིན་ཀྱང་ཡེ་ཤེས་སུ་ མི་འཇོག རང་བཞིན་ལྷན་སྐྱེས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་དང་། རང་བྱུང་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པའི་ཡེ་ཤེས་དང་། དོན་དམ་པའི་དབང་བཞི་པའི་ཡེ་ཤེས་རྣམས་གཅིག་ཅིང་། དེ་དངོས་སུ་མཚོན་ནུས་པའི་ཞུ་ བདེ་ལ། ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་བཞི་པའི་ཡེ་ཤེས་ཞེས་བྱ། རང་བཞིན་དངོས་སུ་མཚོན་མི་ནུས་པའི་ ཞུ་བདེ་རྣམས་ནི་གསུམ་པའི་ཡེ་ཤེས་ཡིན་ནོ། །རང་བཞིན་ལྷན་སྐྱེས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་དེ་རྩལ་མ་ འགགས་པ་ལྷ་སྐུར་ཤར་བ་དང་ཟུང་དུ་འཇུག་པ་ནི་བཞི་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ངོ་བོ་ཡིན་ནོ། །ལས་ དང་པོ་པའི་སློབ་མ་ལ་དབང་བསྐུར་བའི་ཚེ་ནི་སྟོང་པ་ཙམ་དང་། ལྷ་སྐུ་དང་བདེ་སྟོང་གི་ མོས་པ་ཙམ་བྱེད་པ་དང་། བཞི་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་གོ་བ་ཙམ་འཆད་པ་དང་། དབང་གསུམ་པ་ ལ་བརྟེན་ནས་ངོ་སྤྲོད་པ་སོགས་མི་འགལ་མོད། ཡེ་ཤེས་དངོས་ཀྱི་ངོ་འཛིན་གོང་དུ་བཤད་ པ་ལས་མི་འདའོ།

།འདིར་མཎྜ་ཞེས་པ་དཀྱིལ་དང་སྙིང་པོ་གཉིས་ཅར་ལ་འཇུག་པ་ནམ་མཁའ་ལ་མ་སྦྱར་བ། རྡོ་རྗེའི་ཁྱད་ཆོས་ལ་སྦྱར་ཏེ་འགྱུར་གཞན་དུ། རྡོ་རྗེ་སྙིང་པོ་མཁའ་དང་མཚུངས། །ཞེས་བསྒྱུར་བ་ལྟར་བཤད་ན་བདེའོ། ། 此處「曼扎」之詞，包含中心與精華二者之意，不應與虛空相連。應與金剛之特性相連，于其他譯本中，如譯為「金剛心要與虛空等同」，如此解釋則甚妥當。 །རྡུལ་བྲལ་སོགས་གོང་འདྲ། རང་གི་རང་མཚོན་ཚུལ་ཡང་། སེམས་ཞུ་བདེའི་ངོ་བོར་ཤར་བ་དེ། སེམས་ཀྱི་རང་བཞིན་བདེ་བའི་ངོ་བོར་གནས་པ་མཚོན་པར་བྱེད་ཅིང་། ཞུ་བདེ་དེ་ཡང་སེམས་ལས་ལོགས་སུ་གྱུར་པ་མེད་པས། རང་སེམས་མཚོན་བྱེད་ཀྱི་དཔེ་ཡང་རང་སེམས་ཁོ་ན་ཉིད་ཡིན་ཞེས་པའི་དོན། རང་གི་ཕ་རང་ཡིན་ནོ་ཞེས་གསུངས་པ་ཡིན་ནོ། ། 遠離塵垢等，如前所述。自身顯現自身之方式亦是，心顯現為融樂之體性，此即表示心之自性安住于快樂之體性中。且融樂亦不離於心，故能代表自心之譬喻，唯有自心本身。此乃「汝之父即汝自身」之意。 །འདིར་རང་བཞིན་ལྷན་སྐྱེས་ནི། སེམས་ཀྱི་ངོ་བོ་བདེ་བར་མངོན་དུ་གྱུར་པ་ཡིན་ཏེ། དངོས་ནི་གསང་སྔགས་བླ་མེད་ཀྱི་འཕགས་ལམ་ཁོ་ན་ན་ཡོད། རྟག་པ་བ་ནི། རྫོགས་རིམ་གྱི་རྟོག་པ་སྐྱེས་པ་ནས་འབྱུང་། སེམས་རང་རིག་པ་གདོད་མ་ནས་བདེ་བ་གནས། རང་བཞིན་ལྷན་སྐྱེས་ཡིན་ཀྱང་འཕགས་ལམ་མ་ཐོབ་པར་མངོན་དུ་མི་འགྱུར་བས། རང་བཞིན་ལྷན་སྐྱེས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་མི་ཟེར། རང་བྱིན་རླབས་དང་། ཕྱག་རྒྱའི་ལམ་ལ་བརྟེན་ནས། རླུང་དབུ་མར་ཐིམ་པའི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ཞུ་བ་ལས་བྱུང་བའི་ལྷན་སྐྱེས་ཀྱི་དགའ་བ་ལ། ཞུ་བདེ་ལྷན་སྐྱེས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་ཟེར། དངོས་ནི་རྫོགས་རིམ་གྱི་རྟོགས་པ་སྐྱེས་ནས་སངས་མ་རྒྱས་བར་དུ་ཡོད། རྟགས་པ་བ་ནི་བསྐྱེད་རིམ་དང་རྒྱུའི་དབང་གི་སྐབས་སུ་ཡང་འབྱུང་། ཕལ་པ་རྣམས་ཀྱི་ནི་ཞུ་བདེ་ཡིན་ཀྱང་ཡེ་ཤེས་སུ་མི་འཇོག ། 此處，自性俱生者，乃心之體性顯現為快樂。實則唯有無上密咒之聖道方可證得。恒常者，乃從生起圓滿次第之覺受而生。心之自明，從原始以來即安住于快樂之中。雖是自性俱生，然若未得聖道，則無法顯現，故不稱為自性俱生之智慧。依靠自身加持，以及手印之道，氣融入中脈，菩提心融化所生之俱生喜樂，稱為融樂俱生之智慧。實則從生起圓滿次第之證悟，直至未成佛之間皆有。徵兆者，于生起次第與因之灌頂之時亦會顯現。對於一般人而言，雖有融樂，然不視為智慧。 །རང་བཞིན་ལྷན་སྐྱེས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་དང་། རང་བྱུང་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པའི་ཡེ་ཤེས་དང་། དོན་དམ་པའི་དབང་བཞི་པའི་ཡེ་ཤེས་རྣམས་གཅིག་ཅིང་། དེ་དངོས་སུ་མཚོན་ནུས་པའི་ཞུ་བདེ་ལ། ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་བཞི་པའི་ཡེ་ཤེས་ཞེས་བྱ། རང་བཞིན་དངོས་སུ་མཚོན་མི་ནུས་པའི་ཞུ་བདེ་རྣམས་ནི་གསུམ་པའི་ཡེ་ཤེས་ཡིན་ནོ། །རང་བཞིན་ལྷན་སྐྱེས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་དེ་རྩལ་མ་འགགས་པ་ལྷ་སྐུར་ཤར་བ་དང་ཟུང་དུ་འཇུག་པ་ནི་བཞི་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ངོ་བོ་ཡིན་ནོ། ། 自性俱生之智慧，與自生俱生之智慧，以及勝義諦之第四灌頂之智慧，三者實為一體。能真實顯現彼者之融樂，稱為世俗諦之第四智慧。無法真實顯現自性之融樂，則為第三智慧。自性俱生之智慧，其力量不衰減，顯現為本尊身，並與之結合，此乃第四智慧之體性。 །ལས་དང་པོ་པའི་སློབ་མ་ལ་དབང་བསྐུར་བའི་ཚེ་ནི་སྟོང་པ་ཙམ་དང་། ལྷ་སྐུ་དང་བདེ་སྟོང་གི་མོས་པ་ཙམ་བྱེད་པ་དང་། བཞི་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་གོ་བ་ཙམ་འཆད་པ་དང་། དབང་གསུམ་པ་ལ་བརྟེན་ནས་ངོ་སྤྲོད་པ་སོགས་མི་འགལ་མོད། ཡེ་ཤེས་དངོས་ཀྱི་ངོ་འཛིན་གོང་དུ་བཤད་པ་ལས་མི་འདའོ། ། 于初學者授予灌頂之時，僅是空性，以及對本尊身與樂空之信解，以及僅是講解第四智慧之意義，以及依靠第三灌頂進行介紹等，皆不相違。然對於智慧真實之認識，不可超越前述之解釋。

།དཀྱིལ་ཆོག་ཁ་ཅིག་ལས་ཧ་ཤང་གི་སྒོམ་ཕོག་ནས། དབང་བཞི་པར་ངོ་ སྤྲོད་དུ་མི་རུང་ཞེས་ཟེར་མོད་ཀྱི། དེ་ལྟ་ན། ཧ་ཤང་ཞུ་བདེ་སྒོམ་པར་ཡང་འདོད་དགོས་ཤིང་། གཞན་ཡང་སེམས་གསལ་སྟོང་འཛིན་མེད་ཀྱི་ལྷག་མཐོང་གི་གོ་མི་ཆོད། ཞི་གནས་རྣམ་དག་ ཡིན་ཟེར་བ་དང་། སྐབས་འགར། དེ་ཧ་ཤང་གི་སྒོམ་ཡིན་པས་གོལ་ས་ཡིན་ཅེས་ཟེར་བ་ དང་། ཡང་ཞི་གནས་ཡོན་ཏན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་འབྱུང་གནས་ཡིན་ཅེས་ཟེར་བ་རྣམས་ནི་རང་ ཚིག་འགལ་བ་སྟེ། མི་རྟོག་པའི་ཡེ་ཤེས་སྒོམ་པའི་སྒྲུབ་པ་པོ་རྣམས་ཀྱི་ཕུན་ཚོགས་ལ་ཞེ་སྡང་ བའི་ཅ་ཅོའོ། ། ཡང་ཁ་ཅིག ལས་དང་པོ་པས་ཚོགས་དྲུག་ལྷུག་པར་འཇོག་པ་ནི། བཞི་པའི་ཡེ་ཤེས་ དངོས་ཡིན་ནོ་ཞེས་འདོད་དོ། །སྤྱིར་སྒོམ་དེ་མི་འགོག་མོད་ཀྱི། དེ་བཞི་པའི་ཡེ་ཤེས་ཡིན་ན། 24-232 མདོ་སྡེ་སོགས་སུ་ཡང་བསྟན་པར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་སྔགས་བླ་མེད་ཀྱི་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའི་ ཟབ་དོན་མ་ཡིན་པར་ཐལ་བར་འགྱུར། རང་ཉིད་ཀྱང་དེའི་གཞུང་དུ་ཁས་ལེན་པའི་ཏིང་ངེ་ འཛིན་རྒྱལ་པོའི་མདོ་དང་། བྱམས་ཆོས་རྒྱུད་བླ་མ་ཡང་སྔགས་བླ་མེད་དུ་ཁས་ལོངས་ཤིག གཞན་ཡང་སྔགས་ལམ་ཟབ་ཤོས་དེ་མདོ་ནས་བསྟན་པའི་ཕྱིར། མདོ་དང་སྔགས་ལ་མཆོག་ དམན་གྱི་ཁྱད་པར་ཡང་ཅི། འདིར་སྨྲས་པ། ལུང་དང་རིགས་པས་རང་ལུགས་རྒྱ་ཆེར་གཞག་པ་དང་། །འཁྲུལ་པའི་ ལུགས་རྣམས་ལན་བརྒྱར་སུན་དབྱུང་ནུས་མོད་ཀྱི། །རྩོད་དང་སྨྲ་ལ་དགའ་བ་མིན་པས་ཁོ་ བོས་འདིར། །ཉུང་ངུ་རྣམ་གསལ་གསོང་པོར་སྨྲས་ལ་དགའ་བར་མཛོད། ། ཅེས་པའང་རབ་འབྱམས་སྨྲ་བ་བློ་གྲོས་ཟླ་བ་ཞེས་བྱ་བས་བསྐུལ་ཏེ། ཏཱ་ར་ནཱ་ཐས་རང་ ལོ་ཉེར་ལྔ་པ་ལོ་གསར་གྱི་ཉིན་རྒྱ་མ་རིན་ཆེན་སྒང་དུ་བཀོད་པའོ། །འདིས་ཀྱང་སྙིང་པོའི་ བསྟན་པ་ཕྱོགས་ཐམས་ཅད་དུ་དང་ཞིང་རྒྱས་པར་གྱུར་ཅིག། །།དགེའོ།། (མ་དཔེ་འབྲས་གནས་བཅུའི་དཔེ་རྙིང་། ཕྱི་མ། ༧༥༡ ཡིན།)

目錄 དབང་བཞི་པའི་འགྲེལ་ཆུང་བཞུགས་སོ།

某些目錄儀軌中說，哈尚（和尚）的禪修不應引入第四灌頂的介紹。如果那樣，也必須承認哈尚修習融樂。此外，也不應理解為心之澄明、空性、無執的勝觀，而說是寂止的純凈。有時，又說那是哈尚的禪修，所以是歧途。又說寂止是所有功德的來源，這些都是自相矛盾的言論，是對修習不分別智慧之修行者圓滿功德的嫉妒之語。 又有些人認為，初學者隨意安住六識，就是第四智慧的真實。一般而言，這種禪修並不禁止，但如果那是第四智慧，那麼也應在經部等中有所闡述，因此會成為非無上密咒所獨有的甚深意義。自己也在其論典中承認的《三摩地王經》和《慈氏五論》的《寶性論》，也應承認是無上密續。此外，最甚深的密咒道，既然在經部中也有闡述，那麼經部和密咒的優劣差別又在哪裡呢？ 在此說道：以教證和理證廣泛建立自宗，雖能百次駁倒錯誤的宗派，但我不喜歡爭論和辯論，所以請允許我在此以少量、清晰、坦誠的言語來表達。 此乃應博學之士慧月（བློ་གྲོས་ཟླ་བ།）的勸請，多羅那他于自己二十五歲新年之日在嘉瑪仁欽崗所著。愿以此令心要之教法在一切方向上興盛廣大！吉祥！ （母本為扎什倫布寺的古籍，第二函，751頁。） 目錄 第四灌頂釋略 目錄

།

某些目錄儀軌中說，哈尚（和尚）的禪修不應引入第四灌頂的介紹。如果那樣，也必須承認哈尚修習融樂。此外，也不應理解為心之澄明、空性、無執的勝觀，而說是寂止的純凈。有時，又說那是哈尚的禪修，所以是歧途。又說寂止是所有功德的來源，這些都是自相矛盾的言論，是對修習不分別智慧之修行者圓滿功德的嫉妒之語。 又有些人認為，初學者隨意安住六識，就是第四智慧的真實。一般而言，這種禪修並不禁止，但如果那是第四智慧，那麼也應在經部等中有所闡述，因此會成為非無上密咒所獨有的甚深意義。自己也在其論典中承認的《三摩地王經》和《慈氏五論》的《寶性論》，也應承認是無上密續。此外，最甚深的密咒道，既然在經部中也有闡述，那麼經部和密咒的優劣差別又在哪裡呢？ 在此說道：以教證和理證廣泛建立自宗，雖能百次駁倒錯誤的宗派，但我不喜歡爭論和辯論，所以請允許我在此以少量、清晰、坦誠的言語來表達。 此乃應博學之士慧月的勸請，多羅那他于自己二十五歲新年之日在嘉瑪仁欽崗所著。愿以此令心要之教法在一切方向上興盛廣大！吉祥！ （母本為扎什倫布寺的古籍，第二函，751頁。） 目錄 第四灌頂釋略 目錄