taranatha2305_斷疑除暗.g2.0f

多羅那他大師教言集JT469དོགས་གཅོད་མུན་སེལ་བཞུགས། 23-39 ༄༅། །དོགས་གཅོད་མུན་སེལ་བཞུགས། ༄༅། །དོགས་གཅོད་མུན་སེལ་བཞུགས། ༄༅། །ན་མོ་གུ་ར་བེ། དཔལ་སྟག་ལུང་ཐང་ནས་ཕེབས་དོན་རྗེ་ཞྭ་དམར་ཅོད་པན་ འཛིན་པ་དྲུག་པའི་གསུང་ཡིན་ཞུ་བ་འདིའི་དོན་དང་ཚིག་ལ་དཔྱད་ན་རྗེ་དེའི་མིན་པ་རང་ འདྲ་སྟེ། སྤྲུལ་པའི་སྐུ་དེ་སྤྱིར་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པ་ཡིན་པར་མ་ཟད། སྦས་པའི་རྣལ་འབྱོར་ ལྟ་བུ་མ་ཡིན་པར། སྐུ་ན་ཕྲ་མོ་ནས་བརྩམས་ཏེ། སྦྱངས་པ་ཕུལ་དུ་ཕྱིན་ཅིང་། སྐུ་ཚེ་ཇི་སྲིད་ བར་གཟིགས་རྟོག་ཉན་བཤད་གླེང་སྒྲོས་ཀྱི་དུས་འདས། འཆད་རྩོད། རྩོམ་གསུམ་མངའ་ རྙེས་པ་ཡིན་པར་གྲགས་པ་ལ་འདིར་རྒྱ་གར་བ་དང་གླེང་བསླང་མཛད་པའི་ཁུངས་ཀྱི་ཡིག་ ཆུང་འདི་ནི། ཆེད་དུ་བཅོས་པའི་ཚིག་གོ་དཀའ་བ་སྒབ་སྒོབ་ཙམ་མ་གཏོགས། ཚིག་ཀྱང་ དབྱིངས་མི་ཆེ་ཞིང་ཚིག་ལམ་ཡང་མི་ལེགས་པ་རང་འདུག དེ་ལས་ཀྱང་ཁྱད་པར་དུ་བརྗོད་ བྱའི་ཧང་མ་གོ་བའི་དོན་ལ་འཁྲུལ་བ་མང་དུ་སྣང་བས་སོ། ། སྐབས་དོན་ཕྱི་རོལ་པའི་གྲུབ་མཐའི་རྣམ་བཞག་ལ། བོད་དུ་འགྱུར་བའི་དབུ་ཚད་ཀྱི་ སྐོར་ཚོ་ནས་ཕྱོགས་སྔར་དྲངས་པ་ཐོ་རེ་བ་ཡོད་པ་ཚོ་ལ་བོད་སྟོན་ཚོས་བློས་ཕར་བཏགས་ ནས་བཤད་པ་བྱས་པ་མ་གཏོགས། ཕྱི་པ་རང་གི་མཐོང་ཐོས་ཡེ་མེད་པའི་སྟབས། སྒྲ་པ་ཤེས་ རིན་སོགས་མཁས་པ་ཆེ་རུང་གིས་བྱས་པའི་གྲུབ་མཐའི་རྣམ་བཞག་ཚོ་ལའང་། རང་གི་གྲྭ་ས་ ན་ཡིན་ཡིན་བདེ་བདེ་འདྲ་བ་རེ་བཤད་ནའང་། རྒྱ་གར་ན་དེ་འདྲ་ཡེ་མེད་པའི་བཤད་པ་ཟོམ་ སྟོང་མང་དུ་སྣང་ངོ་། །འདིར་བདག་ཤེས་རབ་ཆེ་བ་མིན་ཡང་། ཕྱི་པའི་ཡོན་ཏན་ཡོད་པ་མང་ པོ་རང་དང་གླེང་བསླང་ཡང་མང་དུ་བྱས། བསྟན་བཅོས་ཀྱང་ཅི་རིགས་པ་མཐོང་བའི་སྟབས་ ཕྱོགས་ཙམ་ཆ་རྒྱུས་ཡོད་པ་ལགས་པས། འདིར་ཞུ་བར་བགྱིད། སྤྱིར་རྒྱ་གར་དུ་མུ་སྟེགས་ལ་ 23-40 སྔོན་རྒྱང་འཕན་པ་ཡང་བྱུང་། དེང་སང་མེད། ཧ་ཅང་མ་རིགས་ཆེས་པ་གྲུབ་མཐའ་སྨྲ་བ་དེ་ རེ་ཞིག་བོར། གཞན་རིག་བྱེད་ཁས་མི་ལེན། དྲག་པོ་དང་ཁྱབ་འཇུག་ལྷར་མི་བསྟེན། གྲུབ་ མཐའ་གཞན་དང་མ་འདྲེས་པ་རང་བྱེད་པ་དེ། གཅེར་བུ་པའམ། རྒྱལ་བ་པ་ཡིན། འདི་ལ་ ད་ལྟ་ཡང་རྐང་ཚུགས་ཡོད། ཛཻ་ན་མངྒཱི་དང་། ཤེ་ཏམྦ་རི་ཟེར། བོད་ལ་སླེབས་མི་ཡོང་། རིག་ བྱེད་ཀྱི་རྗེས་འབྲང་། ལྟ་བ་དྲུག་སྟེ། གྲངས་ཅན། ཆུར་ལྷུང་གཉིས། རིག་པ་ཅན་དང་བྱེ་བྲག་ པ་གཉིས། དཔྱོད་པ་པ་དང་རིག་བྱེད་མཐའ་པའོ། ། དཔྱོད་པ་པའི་མིང་ཅན་གཉིས་བྱུང་བ། རྙིང་པ་དང་གསར་པའོ། །དཔྱོད་པ་པ་དངོས་ ནི་རྙིང་པ་དེ་ཡིན། དེ་ཡང་ཐར་པ་མེད། ཐར་པའི་ལམ་མེད་ཟེར་བས་གྲུབ་མཐའ་ཆེས་ངན། དེང་སང་དེའི་ཡང་གྲུབ་མཐའི་རྐང་འཛིན་མེད་མོད་བསྟན་བཅོས་པོ་ཏི་ཡོད་དོ།

多羅那他大師教言集，第469篇，題為《破疑除暗》。 《破疑除暗》 頂禮上師！此為尊貴的夏瑪巴·卻貝堅贊（第六世）自達隆塘所傳之語。若細察其意與辭，則知非彼尊者之作，實乃僞託。蓋因化身之不可思議，本就難以測度。且此尊者並非隱遁之瑜伽士，而是自幼精勤修學，一生致力於聞思講辯，著述等身，聲名遠播。而此文，據稱乃與印度論師辯論之記錄，然其文辭艱澀，語無倫次，且辭不達意，謬誤百出，實難令人信服。 至於外道宗義之安立，藏地譯師多從因明論典中摘引，再由藏地學者妄加揣測，附會解說。然彼等對外道之見聞，實則一無所知。即便如聲稱博學的智者，所作之宗義安立，亦不過是自圓其說，自欺欺人。在印度，實無此等說法，皆為虛妄之談。我雖非博學之士，然曾與眾多外道論師辯論，亦曾閱覽諸多外道典籍，故略知其梗概，今略述於此。 在印度，昔日曾有極端的順世外道，然今已絕跡。今且不論那些極端不合邏輯的宗派。其他不承認吠陀，不信奉自在天與遍入天，且不與其他宗派混雜的，唯有裸形外道或勝者外道。此派至今仍存，名為耆那教（Jaina，梵文天城體：जैन，梵文羅馬擬音：jaina，漢語字面意思：勝者）和白衣派（Śvetāmbara，梵文天城體：श्वेतांबर，梵文羅馬擬音：śvetāmbara，漢語字面意思：白衣）。此派未曾傳入藏地。 吠陀的追隨者，有六種見解：數論派、勝論派（分為沉沒派和不沉沒派）、正理派、勝論派、彌曼差派和吠檀多派。 彌曼差派又分為新舊兩派，真正的彌曼差派是舊派。此派認為沒有解脫，也沒有解脫之道，故為最惡劣的宗派。如今雖無此派的追隨者，但仍有其典籍存世。

།དཔྱོད་པ་པ་ གསར་པར་གྲགས་པ་དེ། རིག་བྱེད་མཐའི་ཁོངས་སུ་འདུས། སམ་ཁྱཱི་ཅེས་པ་གྲངས་ཅན་ཏེ། རྩ་བ་ཐུབ་པ་སེར་སྐྱས་མཛད། པ་ཏཉྫ་ལི། ཆུར་ལྷུང་སྟེ་མཛད་པ་པོ་དང་བསྟན་བཅོས་མིང་ གཅིག འདི་ཡང་གྲངས་ཅན་དང་ཕྱོགས་མཚུངས། ནྱ་ཡཿརིག་པ་ཅན་ཏེ། རྩ་བ་དྲང་སྲོང་གཽ་ ཏ་མས་བྱས། བཻ་ཤེ་ཀ་བྱེ་བྲག་པ་སྟེ། དྲང་སྲོང་གཟེགས་ཟན་པས་བྱས། མི་མཾ་ས། དཔྱོད་པ་ སྟེ། བྲམ་ཟེ་ཛ་ཡེ་མུ་ནིས་བྱས་སོ། ། བེ་དནྟ་རིག་བྱེད་མཐའ་སྟེ། དྲང་སྲོང་རྒྱས་པས་བྱས་སོ། །རིག་བྱེད་དང་རིག་བྱེད་ མཐའ་གཉིས་མི་གཅིག་པ་ངེས་དགོས་སོ། །དེ་དྲུག་ལ་སྔོན་སྡེ་དང་སྡེ་རིགས་སུ་ཆད་པའི་ རྐང་འཛིན་ཐ་དད་པ་མང་དུ་བྱུང་བ་ཀུན་ལ་གྲགས་པ་དེར་འདུག དེང་སང་ཀུན་ཏུ་རྒྱུ་རྣམས། དཔྱོད་པ་པ་མ་ཡིན་པའི་གཞན་ལྔ་པོ་གཅིག་ཏུ་འདྲེས་པར་སྤྱོད་དེ། དཔེར་ན་ད་ལྟ་བོད་ན་པོ་ ཏི་ཕྱི་ནང་ཟེར་བ་དང་འདྲ། དེང་སང་བོད་པའི་མཚན་ཉིད་པ་རྣམས་བྱེ་སྨྲའི་གཞུང་གི་ཁུངས་ མཛོད་དང་། མདོ་སྡེ་པའི་གཞུང་དུ་རློམ་པ་ཚད་མ་རྣམ་འགྲེལ་དང་། རྣམ་རིག་པ་དང་། དབུ་ 23-41 མ་རང་རྒྱུད་པའི་གཞུང་དམ་དུམ་ཙམ་སློབ་ཀྱང་། ཕུགས་ཀྱི་གཏད་སོ། །དབུ་མ་འཇུག་པ་ལ་ བྱེད་ཀྱིན་འདུག་པ་ལྟར། དེང་སང་ཕྱི་པའི་ཀུན་ཏུ་རྒྱུ་སློབ་གཉེར་བ་ཚོ་ཡང་། ཤེས་རབ་དང་ བསྟུན་པའི་གཞུང་ལུགས་ལྔ་པོ་དེ་དག་ཅི་རིགས་པ་སློབ་མོད། མཐར་ཐུག་གི་བློ་གཏད་རིག་ བྱེད་མཐའ་ལ་བྱེད་དོ། ། དེ་རྣམས་མུ་སྟེགས་རང་གི་མཚན་ཉིད་པའམ་མདོ་ལུགས་པའི་ཚབ་ཡིན། གསང་སྔགས་ པའི། སྒོམ་ཆེན་པ་དང་། གྲུབ་ཐོབ་པའི་མན་ངག་པའི་རིགས་ཅན་ཡང་མང་པོ་ཡོད་དེ། ལྟ་བ་ ལྔ་པོ་དེ་དག་གང་རུང་རེ་དང་ཕལ་ཆེར་ལྟ་བ་མཐུན་མོད། སློབ་གཉེར་བའི་གྲྭ་སར་བཅད་པ་ མེད་དོ། །དེ་དག་སྔོན་གྱི་མཁས་པའི་རྗེས་འབྲང་། སྔོན་མུ་སྟེགས་རང་དུ་གྲགས་པ་དེ་ཚོའི་ ལུགས་ཡིན། ནང་པའི་གཞུང་ལུགས་རྣམས་ཀྱི་ཕྱོགས་སྔ་ཕལ་ཆེར་དེ་དག་ཡིན་ནོ། ། ཕྱིས་ཀླ་ཀློ་ཏུ་རུསྐའི་ལུགས་འཛིན་ཤིན་ཏུ་མང་སྟེ། དེ་རྣམས་བླུན་པོ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར། དུས་ རྒྱུན་དུ་ཀླ་ཀློའི་རྒྱལ་པོ་ལྟག་ཁུར་གྱི་ཤེད་བྱེད། མ་དད་པ་བྱུང་ན། དམག་དང་འཐབ་འཁྲུག་ གིས་ཕ་རོལ་འཇོམས་པའི་བློ་གྲོས་འདྲ་བྱེད་པ་མ་གཏོགས་རིག་པའི་དགག་སྒྲུབ་ཀྱི་འཇུག་ སྒོ་མེད་ལ། ཀྲི་ཏྭང་ལ་སོགས་པ་མཐའ་འཁོབ་ཀྱི་ཆོས་ལུགས་ལོག་པ་གཞན་མང་པོ་ཡང་ དེ་དང་འདྲའོ། །ལྷ་དབང་ཕྱུག་གི་གཞུང་དང་། ཁྱབ་འཇུག་ཆེན་པོའི་གླུ་སོགས་ལྟ་བ་ཕལ་ ཆེར་ཆུར་ལྷུང་དང་རིག་བྱེད་མཐའ་པ་གཉིས་དང་འདྲ་ལ་འདི་དག་ལ་དབུ་མ་ཐལ་རང་དང་ ཕྱོགས་འདྲ་བའི་བཤད་པ་མང་དུ་ཡོད་དོ།

新彌曼差派則被歸入吠檀多派。數論派（Sāṃkhya，梵文天城體：सांख्य，梵文羅馬擬音：sāṃkhya，漢語字面意思：數）的根本論著由迦毗羅仙人所著。瑜伽派（Yoga，梵文天城體：योग，梵文羅馬擬音：yoga，漢語字面意思：結合）的作者和論典同名，皆為波顛阇利（Patañjali，梵文天城體：पतञ्जलि，梵文羅馬擬音：patañjali，漢語字面意思：波顛阇利）。此派與數論派觀點相近。正理派（Nyāya，梵文天城體：न्याय，梵文羅馬擬音：nyāya，漢語字面意思：正理）的根本論著由喬答摩仙人所著。勝論派（Vaiśeṣika，梵文天城體：वैशेषिक，梵文羅馬擬音：vaiśeṣika，漢語字面意思：殊勝）的根本論著由迦那陀仙人所著。彌曼差派（Mīmāṃsā，梵文天城體：मीमांसा，梵文羅馬擬音：mīmāṃsā，漢語字面意思：探究）的根本論著由婆羅門哲彌尼所著。 吠檀多派（Vedānta，梵文天城體：वेदान्त，梵文羅馬擬音：vedānta，漢語字面意思：吠陀之終）的根本論著由廣博仙人所著。必須明確，吠陀與吠檀多並非同一。此六派，在過去曾分化為眾多支派，各執己見，廣為人知。如今的遊方外道，除彌曼差派外，其餘五派皆混雜而修，如同現今藏地所謂「內外典籍」之別。現今藏地的因明學者，雖自詡精通毗婆沙宗和經部宗，並學習《釋量論》、《唯識論》和《中觀自續派》等論典，然其最終歸宿，卻如同修習《入中論》一般。如今的外道遊方學者，雖也學習與智慧相應的五種論典，然其最終的歸宿，卻是吠檀多。 這些宗派，是外道自身的因明學者或經部學者。此外，還有許多密咒師、禪修者和成就者的傳承，他們大多與上述五種見解中的一種相符，但並未在學院中進行系統學習。這些都是古代智者的追隨者，是過去被稱為外道的宗派的觀點。內道論典的許多觀點，都源於這些宗派。 後來，突厥等野蠻民族的追隨者甚多，他們愚昧無知，常常以野蠻國王為後盾，一旦有人不信奉他們的宗教，便以戰爭和暴力來征服對方，毫無理性的辯論，如同克里塘等邊地其他邪教一樣。自在天和遍入天的經典和讚歌，其觀點大多與沉沒派和吠檀多派相似，而關於這些宗派，也有許多與中觀應成派相似的說法。

། ཙར་པ་ཀ་དང་། བྱཱ་ཀ་ར་ཎ་པ་དང་། ཉི་མ་པ་ལོག་པ་ཡང་སྔོན་སྡེ་བྱུང་མོད། དེང་སང་ སྡེ་ནི་མེད། པོ་ཏི་ཡོད་དོ། །མུ་སྟེགས་སོགས་རྒྱལ་བའི་བསྟན་པ་ལ་ཕྱི་རོལ་གྱུར་ཚད། གང་ ཟག་གི་བདག་འདོད་པ་ཤ་སྟག་ཡིན། གཅེར་བུ་པ་དང་། དཔྱོད་པ་པ་ཆོས་རྣམས་བྱེད་པོས་ སྟོང་པར་འདོད། རིག་པ་ཅན་པ། བྱེ་བྲག་པ། རིག་བྱེད་མཐའ་པ་གསུམ་དང་། ལྷ་ཁྱབ་ 23-42 འཇུག་དབང་ཕྱུག་གི་གཞུང་རྣམས་བྱེད་པོ་འདོད་པ་ཁོ་ན་ཡིན། གྲངས་ཅན་ཆུར་ལྷུང་གཉིས་ ལ་བྱེད་པོ་འདོད་མི་འདོད་གཉིས་ཀ་བྱུང་། ད་ལྟ་མུ་སྟེགས་བརྒྱད་ཆར་བཏང་བའི་བདུན་ཙམ་ དབང་ཕྱུག་དང་ཁྱབ་འཇུག་གི་གཞུང་དང་རིག་བྱེད་མཐའ་ལ་བརྟེན་པས་བྱེད་པ་པོ་འདོད་དོ། ། བདག་ཏུ་ལྟ་བས་འཁོར་བའི་རྩ་བ་བྱེད། དེའི་སྟེང་དུ་བྱེད་པོར་ལྟ་བ་བསྣན་པས་ལྟ་ངན་ཉིས་ བརྩེགས་ཡིན། མུ་སྟེགས་པའི་མང་ཤོས་གཞུང་རྒྱག་དེ་པ་རི་བྲ་ཛ་ཀ་ཏེ་ཀུན་ཏུ་རྒྱུ་ཟེར་བ་ད་ ལྟའི་ས་ནྱ་ཤཱིར་གྲགས་པ་འདི་ཡིན། བྲམ་ཟེ་ཕལ་ཆེར་འདིའི་རྗེས་འབྲང་ངམ་སློབ་མ་ཡིན། འདི་རྣམས་རིག་བྱེད་མཐའ་དང་ཁྱབ་འཇུག་གི་གཞུང་འཛིན་མཁན་ནོ།

遮盧迦派（Cārvāka，梵文天城體：चार्वाक，梵文羅馬擬音：cārvāka，漢語字面意思：順世論者）、聲明派（Vyākaraṇa，梵文天城體：व्याकरण，梵文羅馬擬音：vyākaraṇa，漢語字面意思：語法）和日食派（Nyāya，梵文天城體：न्याय，梵文羅馬擬音：nyāya，漢語字面意思：正理）也曾是古老的宗派，但如今已無宗派，僅存典籍。凡是外道，皆執著於人我之見。裸體派和彌曼差派認為諸法無作者。正理派、勝論派、吠檀多派以及自在天和遍入天的經典，皆執著于有作者。數論派和沉沒派，則既有認為有作者的，也有認為無作者的。如今，外道八宗中，有七宗都依賴自在天、遍入天和吠檀多派的經典，故而執著于有作者。 執著於我見，是輪迴的根本。在此之上，又加上執著于作者，則是雙重邪見。外道中，多數宗派的論師，即所謂「遍行外道」（Parivrājaka，梵文天城體：परिव्राजक，梵文羅馬擬音：parivrājaka，漢語字面意思：遍行者），也就是如今所謂的「沙尼亞西」（Saṃnyāsin，梵文天城體：संन्यासिन्，梵文羅馬擬音：saṃnyāsin，漢語字面意思：出家人）。大多數婆羅門都是他們的追隨者或弟子。這些人都是吠檀多派和遍入天經典的信奉者。

། དབང་ཕྱུག་ཆེན་པོ་ཁོ་ན་ལྷར་འཛིན་པ་ཛང་གྷ་མ་དང་། བྲམ་ཟེ་སཻ་པ་ཏེ་ཞི་བ་པ་བྱ་ བ་ཡོད། ཁྱབ་འཇུག་ཆེན་པོ་ཁོ་ན་ལྷར་འཛིན་པ། བཻཥྞ་བ་ཞེས་ཀྱང་ཟེར། ཨུ་དཱ་སི་ཟེར་བའི་ སྡེ་ཞིག་ཡོད། སཱ་ཊཀ་ཟེར་བའི་ལྷ་མོ་ཨུ་མ་ཁོ་ན་ལྷར་འཛིན་པའི་སྡེ་ཞིག་ཀྱང་ཡོད། ཛོ་གིར་ གྲགས་པ་འདི་རྣམས་ཐམས་ཅད་སྤྱིར་གྲུབ་ཐོབ་གོ་རཀྵའི་རྗེས་འབྲང་ཡིན། ནང་[སེལ་ [གསེས་]གྲུབ་ཐོབ་གཞན་གྱི་རྗེས་འབྲང་ཡང་ཡོད་པས་སྔོན་ཐམས་ཅད་ནང་པ་ཡིན། བར་ སྐབས་ནས་གོ་རཀྵ་དང་གྲུབ་ཐོབ་སོ་སོའི་གདམས་ངག་ཚོ་ཅི་རིགས་པ་བྱེད་མོད། གྲུབ་ མཐའ་དབང་ཕྱུག་པའི་གཞུང་དང་གྲངས་ཅན་ལྷ་མེད་པ་བསྲེས་པའི་ཕྱི་པར་ཕལ་ཆེར་འགྱུར་ འདུག་ཀྱང་ཕྱི་པ་བཅོས་མར་འདུག ད་དུང་ནང་པ་རང་ཡང་ཐོར་ཙམ་ཡོད། ནང་པ་དང་ཕྱི་པ་ འདི་དག་ཆོས་ཀྱི་སྐད་སཾསྐྲྀ་ཏ་གཙོ་བོར་བྱེད། རང་བཞིན་གྱི་སྐད་ཀྱང་ཡོད། ཡང་དརྦྷེ་ཤའམ་ སོ་པི་དང་། ཀ་ལནྡྷར་དང་། ཀཱ་ཛི་དང་། ས་ཡི་ཏ། པཻ་ར་པམ་ཐི་ཟེར་བ་སོགས་ཐམས་ཅད་ ཀླ་ཀློ་ཡིན། དེ་དག་གི་བསྟན་བཅོས་རྣམས་ཡི་གེ་དང་སྐད་ཀྱང་ཁོ་རང་ཚོའི་ལུགས་ལོགས་ པ་ཞིག་ཡིན། དེང་སང་ཡོད་པའི་ཆོས་ལུགས་རྣམས་ཀྱི་ནང་ནས་ངན་ཤོས་ཐ་ཤལ་དེ་པ་ཚོ་ ཡིན། ཡང་ད་ལྟ་ཕྱི་པའི་ལུགས་ལ། རལ་པ་ཡོད་ན་པཎྜི་ཏ་མ་ཡིན་པས་ཁྱབ་པ་ཡོད་ལ་ཁད་ 23-43 ཙམ་ཡིན། རལ་པ་ཅན་དེ་སྒོམ་ཆེན་པའི་ཁུངས་དང་། ཚངས་སྤྱོད་ལ་གནས་པའི་ཁུངས་ཡིན། རལ་པ་ཅན་ཁྱིམ་དུ་བབས་ན་རལ་པ་བྲེག་དགོས་མགོ་ཟླུམ་ལ་ཚངས་སྤྱོད་ཡིན་མིན་གཉིས་ ཀ་ཡོད། ལར་མཁས་པ་ཉུང་ཞིང་། ཕལ་ཆེར་བླུན་པ་གཞིར་བཅས་ཀྱང་། སློབ་གཉེར་བ་ ཚངས་སྤྱོད་ཡིན་མིན་ཐམས་ཅད་སྐྲ་བྲེག་པས། མུ་སྟེགས་ཀྱི་པཎྜི་ཏ་ཐམས་ཅད་མགོ་བྲག་ ཏུ་འོང་ལགས། དེ་ཙམ་སྨོས་པ་ནི་ཕྱོགས་མགོ་ཐིང་པའི་ཕྱིར། དེང་སང་གི་མུ་སྟེགས་པའི་ གནས་ཚུལ་ཟུར་ཙམ་ལགས། རྒྱས་པར་འབྲི་མ་ལང་ངོ་། ། ད་རེས་ཀྱི་ཤོག་དྲིལ་འདིའི་ཚིག་ལས་བྱུང་འདུག་པ་ནི་འདི་ལྟར་ཞེས་པ་ཡན་ཆད་ཚུར་ རྒོལ་ནས་བྲིས་པའི་འབྲི་བ་པོའི་རྩོམ་པ་ཡིན་པའི་ཁུངས་སུ་གདའ་ནའང་། ཡུལ་ཀ་ནྱ་ཀུསྫ་ ཡུལ་དབུས་རང་མིན། ནང་པའི་ལུགས་ཀྱི་བྲམ་ཟེའི་གྲོང་ཀ་བ་ཉེ་ཀའི་ཕྱི་རོལ་ནུབ་ཕྱོགས་ ཐག་རྒྱང་ཙམ་པ་ཡིན། ཕྱི་པའི་ལུགས་ཀྱི་ཡུལ་དབུས་ནི་གང་གཱ་དང་། ཡ་མུ་ནའི་བར་ལ་ཟེར་ བས་དེའི་ཕྱོགས་ལ་མེད། ཡང་མ་དྷྱ་དེ་ས་ཞེས་པ་ཡུལ་དབུས་སྒྲ་ཡངས་པར་བྱས་ན་ཉི་འོག་ རྒྱལ་ཁམས་སྤྱི་མིང་ཡིན། ཡུལ་དབུས་ཞེས་དམིགས་གསལ་སྨོས་དགོས་པ་མིན། ཀ་ནྱ་ཀུསྫ་ སཾ་སྐྲྀ་ཏ་ཡིན། ཕལ་སྐད་ཀ་ནུ་ཛ་ཟེར་དེར་སྐྱེས་པ་ནི་ཡིན་ཤས་ཆེ། དེ་ན་སློབ་གྲྭ་མེད། དེང་ སང་ཕྱི་པའི་གྲྭ་ས་བ་ན་ར་ཤིའོ།

執著于自在天為唯一神祇的，有「姜伽瑪」（Jangama，梵文天城體：जङ्गम，梵文羅馬擬音：jaṅgama，漢語字面意思：可移動的）和「婆羅門賽帕提」（Brāhmaṇa Saipati，梵文天城體：ब्राह्मण सैपति，梵文羅馬擬音：brāhmaṇa saipati，漢語字面意思：婆羅門賽帕提）等派別。執著于遍入天為唯一神祇的，也稱為「毗濕奴派」（Vaiṣṇava，梵文天城體：वैष्णव，梵文羅馬擬音：vaiṣṇava，漢語字面意思：毗濕奴的信徒）。還有一個名為「烏達斯」（Udasi，梵文天城體：उदासी，梵文羅馬擬音：udāsī，漢語字面意思：冷漠的）的宗派。此外，還有一個宗派，執著于女神烏瑪（Umā，梵文天城體：उमा，梵文羅馬擬音：umā，漢語字面意思：烏瑪）為唯一神祇，稱為「薩克塔」（Śākta，梵文天城體：शाक्त，梵文羅馬擬音：śākta，漢語字面意思：女神的信徒）。這些被稱為「瑜伽士」（Yogin，梵文天城體：योगिन्，梵文羅馬擬音：yogin，漢語字面意思：瑜伽士）的人，大多是成就者戈拉克沙（Gorakṣa，梵文天城體：गोरक्ष，梵文羅馬擬音：gorakṣa，漢語字面意思：戈拉克沙）的追隨者。也有一些是其他成就者的追隨者，他們最初都是佛教徒。後來，他們各自修習戈拉克沙和不同成就者的教誨。雖然他們的宗派大多已轉變為融合了自在天教義和無神論數論派的外道，但仍是偽裝的外道。現在，仍然有一些零星的佛教徒。這些佛教徒和外道，主要使用梵語作為宗教語言，也有使用俗語的。此外，還有「達爾維什」（Darvesh，梵文天城體：दरवेश，梵文羅馬擬音：darveśa，漢語字面意思：托鉢僧）、「索菲」（Sufi，梵文天城體：सूफी，梵文羅馬擬音：sūfī，漢語字面意思：蘇菲）、「卡蘭達爾」（Qalandar，梵文天城體：क़लंदर，梵文羅馬擬音：qalandar，漢語字面意思：卡蘭達爾）、「卡茲」（Qazi，梵文天城體：क़ाज़ी，梵文羅馬擬音：qāzī，漢語字面意思：法官）、「賽義德」（Sayyid，梵文天城體：सैयद，梵文羅馬擬音：sayyid，漢語字面意思：賽義德）和「拜拉帕提」（Bairāpanthī，梵文天城體：बैरापंथी，梵文羅馬擬音：bairāpanthī，漢語字面意思：拜拉帕提）等，他們都是野蠻人。他們的經典和語言都與衆不同。在當今所有宗教中，最惡劣、最卑鄙的就是他們。現在，外道中，幾乎普遍認為，有髮髻的就不是班智達。有髮髻的人被認為是苦行者和持梵行者。如果一個有髮髻的人還俗，就必須剃掉髮髻，頭頂光禿，但可能持梵行，也可能不持梵行。總的來說，學者很少，大多數都是愚人。但由於所有學生，無論是否持梵行，都剃光頭髮，所以所有的外道班智達都成了光頭。我之所以說這些，是爲了讓大家對情況有個大致的瞭解。這只是當今外道情況的一個側面，無法詳盡描述。 現在，這份檔案的內容，從「以下是……」開始，到「……這樣」為止，是反駁者所寫的。雖然其作者聲稱自己來自卡尼亞庫布賈（Kanyakubja，梵文天城體：कान्यकुब्ज，梵文羅馬擬音：kānyakubja，漢語字面意思：卡尼亞庫布賈），但那裡並非中心地區。它位於佛教婆羅門村莊卡瓦尼亞卡（Kavanyaka，梵文天城體：कवन्यक，梵文羅馬擬音：kavanyaka，漢語字面意思：卡瓦尼亞卡）的西邊，距離稍遠。外道所說的中心地區，是指恒河和亞穆納河之間的區域，而卡尼亞庫布賈並不在那裡。此外，「摩陀耶提薩」（Madhyadeśa，梵文天城體：मध्यदेश，梵文羅馬擬音：madhyadeśa，漢語字面意思：中心地區）一詞，如果廣義地理解，可以指整個太陽下的世界，因此沒有必要特指中心地區。卡尼亞庫布賈是梵語，俗語稱為卡努賈（Kanauja，梵文天城體：कनौजा，梵文羅馬擬音：kanaujā，漢語字面意思：卡瑙賈），出生在那裡的人很可能就是卡努賈人。那裡沒有學校。如今，外道的寺院在瓦拉納西（Varanasi，梵文天城體：वाराणसी，梵文羅馬擬音：vārāṇasī，漢語字面意思：瓦拉納西）。

། ཡང་རྒྱ་གར་བའི་སྐྱེ་བོ་མི་ནག་པ་རྣམས་ཟེར་བ་ལྟར་ན། ཡུལ་དབུས་ཀྱི་ཐ་སྙད་གཞན་ ལ་མི་བྱེད། ཡུལ་ཌི་ལི་ནས་ནུབ་ཕྱོགས་རྒྱ་མཚོའི་བར་དང་། ཤར་ཕྱོགས་རྒྱ་མཚོའི་བར་ཐག་ མཉམ་པས། ཌི་ལི་ཁོ་ན་ལ་ཡུལ་དབུས་ཟེར་བ་ལྟར་ན། ཡུལ་ཀ་ནུ་ཛ་ཤར་དུ་འོང་ལགས། དེས་ན་ཡུལ་དབུས་ཀ་ནྱ་ཀུསྫ་ཟེར་བ་འདི་ཆ་མེད་རྒྱུས་གཏམ་མོ། །ཀེ་ཤོ་གི་རི་ཟེར་བ་འདིའི་ བུ་ཆེན་གཅིག ལུག་ལོ་འདི་ཀ་ལ་བོད་དུ་ཚོང་ལ་སླེབས་འདུག་ལགས། ད་ལྟ་དབུས་ཕྱོགས་ དེ་ཚོ་ན་ཀ་ཡོང་བ་ཡོད། རིག་གནས་སོགས་ཟེར་བ་དང་། ཐར་པ་ཐོབ་ཚུལ་ཟེར་བ་འདི་ཡང་ 23-44 སྡེ་དཔོན་གྱི་གྲལ་འཕྲོས་ལ་ཅལ་ཅོལ་གང་ཟེར་བ་དེ་ཀ་བྲིས་པར་འདུག ཐར་པ་ཐོབ་པའི་ ལམ་སྟོན་པའི་གཞུང་དེ་རིག་གནས་ཀྱི་མཆོག་ཡིན་མོད། སྒྲ་སོགས་ལ་ཐུན་མོང་གི་རིག་ གནས་ཟེར་བ་ལགས། རིག་གནས་བྱས་ན་སྡེ་སྣོད་ཐམས་ཅད་རིག་གནས་ཀྱི་གཙོ་བོ་ཡིན་པ་ མ་གོ་བར་འདུག་པ་ཨང་། དེ་རྗེས་གསུང་སྒྲོས་དངོས་ཡིན་པའི་ཁུངས་སུ་བྱས་པ་ལ། འཆིང་ གྲོལ་དང་ཐར་པའི་འདོད་ཚུལ་དྲིས་པར། ཞེས་པ་འདུག ཚིག་དོན་འདི་རིགས་ལ་བོད་ཀྱི་ མཁས་པ་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་རྣམས་ཀྱིས་རྩོམ་པ་སྔ་ཕྱི་ཀུན་ལས་དྲིས་པ་ན་ཞེས་སམ། དྲིས་པ་ལ་ཞེས་འབྱུང་བ་མ་གཏོགས་དྲིས་པར་ཟེར་བ་འདི་འདྲ་མི་ཡོང་། མདོ་རྒྱུད་གཞུང་ འགྲེལ་གང་ནའང་འདི་འདྲར་བསྒྱུར་བ་མེད། འདི་ནི་ཕྱིས་འབྱུང་གི་འཇིག་རྟེན་པའི་ཤགས་ ཐོ་དང་ཁྲ་མ་སོགས་ལ་ཡིག་སྤོར་ཚོ་ལ་ཚིག་འདི་འདྲ་བྱེད་པའི་མིག་ལྟོས་སྦྱར་བར་འདུག་ པས་ཆོས་ཀྱི་གཏམ་བྱེད་ན་འདི་ཡང་ཚིག་སྐྱོན་ནོ། ། དེང་སང་གི་འཇིག་རྟེན་མི་ནག་པའི་རྩོམ་པ་ལ་ཡོང་། མི་ཆེ་གེ་མོས་རྫོང་ག་གེ་མོ་ལ་ བསླུས་ཧམ་རྒྱག་པར་ཚབས་སུ་མ་སོང་བའི་ཚུལ་མི་སྒྲོན་ཟེར་བ་འདི་རིགས་སྡིག་ཅན་ཚོའི་ ལབ་རིགས་ལ་ཡོང་ལགས། ཚིགས་བཅད་སྐད་གཉིས་སྦྱར་བ་ཤོ་ལོ་ཀ་གསུམ་པོ་འདི་ཡང་། རྒྱ་གར་གྱི་མུ་སྟེགས་པའི་རྟོག་ལྡན་བླུན་པོས་སྦྱར་བ་ཡིན་ན་ཆ་ཅི་ཡོད། ཕྱི་པའི་རྒྱུད་གཞུང་ ངམ་མཁས་པའི་གཞུང་མ་ཡིན་པར་སྣང་སྟེ། སཾ་སྐྲྀ་ཏའི་སྐད་ལ་ཚིགས་བཅད་དུ་སྦྱར་ཕྱིན་ སྡེབ་སྦྱོར་འགྲིག་དགོས་པ་ལས། འདི་ལ་སྡེབ་སྦྱོར་མི་འདུག་པས་སོ།

此外，按照印度黑人的說法，中心地區（Madhyadeśa）的稱謂不應加於其他地方。由於從德里（Delhi）到西海和東海的距離相等，如果說只有德里才能被稱為中心地區，那麼卡瑙賈（Kanauja）就位於德里的東邊了。因此，稱卡尼亞庫布賈（Kanyakubja）為中心地區，是毫無根據的胡言亂語。有一個叫凱肖吉里（Kesogiri）的人，他的一個大兒子，在今年羊年到西藏做生意。現在，他們中的一些人會來到中部地區。至於所謂的文化和獲得解脫的方式，也只是從一些地方官員的閑談中隨便寫下來的。雖然指導解脫之道是文化中的至高者，但所謂的文化，通常指的是語言等共同的知識。如果說學習文化，那麼所有的三藏都應該是文化的核心，但他們似乎並不明白這一點。接下來，他們將一些話語作為真實言論的依據，其中有「當被問及束縛、解脫的觀點時」這樣的句子。在藏族學者和善知識的著作中，無論是早期的還是後期的，都使用「當被問及時」或「被問及時」，而不會使用「當被問及到時」這樣的說法。在任何經、律、論的翻譯中，都沒有這種用法。這似乎是後世世俗的閑聊和玩笑中使用的語言，他們將這種語言模式用在了宗教談話中，這是一種語言上的錯誤。 現在，這種寫法在當今印度黑人的著作中很常見。例如，某人欺騙了某地，但沒有受到懲罰，這種說法是罪人們的慣用語。至於那三首梵藏雙語詩偈，如果它們是由印度外道的愚蠢之人所作，那又有什麼意義呢？它們看起來不像是外道的經典或學者的著作。因為梵語詩偈必須符合韻律，而這些詩偈並不符合韻律。

། དེ་ཡང་ཇི་ལྟ་བུ་ཞེ་ན། འདིར་ཚེག་བར་བརྒྱད་བརྒྱད་ལ་རྐང་པ་རེ་རེ་བྱས་འདུག་པ་ལ། ཚེག་བར་བརྒྱད་པའི་སྡེབ་སྦྱོར་ནི་མཉམ་པའི་བྲིཏྟ་ལ་རྗེས་བསྔགས་དང་། མི་མཉམ་པའི་ བྲིཏྟ་ལ་ཁ་སྒོ་ཡིན། ཕྱེད་མཉམ་ལ་ཚེག་བར་བརྒྱད་པ་མེད། ཛ་ཏིའི་སྡེབ་སྦྱོར་ལ་ནི་ཕྱི་མོ་རྩི་ ཚེག་བར་མི་རྩི་བས། ཚེག་བར་བརྒྱད་བརྒྱད་དུ་ངེས་པ་མི་ཡོང་ངོ་། །རྐང་པ་བཞི་པོ་ལྕི་ཡང་ 23-45 དང་ཚེག་བར་འདྲ་བའི་སྡེབ་སྦྱོར་རྗེས་བསྔགས་ལ། ལྔ་ཡོད། འདྲ་མཚུངས་གཞལ་དཔག་ རྐང་བཀྲ་དང་། །གློག་ཕྲེང་དང་ནི་བྲམ་ཟེའི་བུ། །ཞེས་སོ། །དང་པོ་འདྲ་མཚུངས་ལ་ཚེག་ བར་བརྒྱད་ཀྱི་ཡི་གེ་རྣམས། ལྕི་ཡང་། ལྕི་ཡང་། ལྕི་ཡང་། དགོས་པ་ལ། བྷཱུཏཱཏྨནོཏྦྷབམན་ ཞེས་པ་འདི་ནི། ལྕི་ལྕི་ཡང་། ལྕི་ཡང་ཡང་ཡང་ཡང་ཞེས་པར་འབྱུང་བ་དང་། རྐང་པ་གཉིས་ པ། ཏིནྡྲཏབིཥསཙརྱཿ ཟེར་བ་འདི། ལྕི་ཡང་ཡང་ཡང་ཡང་ས་ཡང་ལྕི་ལྕི་བྱུང་བས་སོ། །ཚིག་ འོག་མ་རྣམས་ལའང་དེས་རིགས་བསྒྲེས་ན་མཁྱེན་འོང་སྟེ་ཐོག་མར་སྡེབ་སྦྱོར་འདྲ་མཚུངས་ ནི་མིན་ནོ། ། གཉིས་པ་གཞལ་དཔག་ནི། འདྲ་མཚུངས་གོ་ལྡོག་པ་སྟེ། ཡང་ལྕི་ཡང་ལྕི་ཡང་ལྕི་ཡང་ ལྕི། ཡོང་དགོས་ན་འདི་ནི་གོང་དུ་སྨོས་པ་ལྟར་སྤེལ་མ་མེད་པས་སོ། །གསུམ་པ་རྐང་བཀྲ་ནི། གཞུང་ལས་གལ་ཏེ་བྷ་དག་ག་དག་རྐང་བཀྲ། ཞེས་པ། བྷ་ཐོག་ལྕི་བ་ལན་གཉིས། ག་དག་ ཅེས་པས་ལྕི་བ་གཉིས་ཏེ། ལྕི་ཡང་ཡང་། ལྕི་ཡང་ཡང་། ལྕི་ལྕི་དགོས་ན་འདི་དང་འགལ་བཞི་ པ་གློག་ཕྲེང་ནི། གལ་ཏེ་མ་དག་ག་དག་གློག་ཕྲེང་ཞེས། མ་ཀུན་ལྕི་ལན་གཉིས། ག་གཉིས། ལྕི་ལྕི་ལྕི་ལྕི་ལྕི་ལྕི་ལྕི་ལྕི། ཡི་གེ་ལྕི་བ་ཁོ་ན་ཡིན་ན་འདི་དང་མ་འགྲིག ལྔ་པ་བྲམ་ཟེའི་བུ་ནི། བྷ་ལས་ཏ་ལ་ག་བྲམ་ཟེའི་བུ་ཞེས། བྷ་ཐོག་ལྕི། ཏ་མཐའ་ཡང་། ཡང་ལྕི་གཉིས་ཏེ། ལྕི་ཡང་ ཡང་། ལྕི་ལྕི་ཡང་། ཡང་ལྕི་དགོས་པ་ལས་འདིར་མ་བྱུང་བས། བརྒྱད་པ་རྗེས་བསྔགས་ཀྱི་ སྡེབ་སྦྱོར་མ་ཡིན་པའི་ཚུལ་དེ་ལྟར་ལགས། ཁ་སྒོ་ཡང་མ་ཡིན་པར་འདུག་སྟེ་གཞུང་ལས། རྐང་པ་ཡི་གེ་བརྒྱད་དང་པོ་ལས། ས་ན་མིན་མཚོ་ལས་ཡ་ཁ་སྒོ། ཞེས་རྐང་པ་རེ་རེའི་ཡིག་ འབྲུ་བརྒྱད་ཀྱི། དང་པོ་དང་ཐ་མ་བཞག་བར་གྱི་ཡི་གེ་དྲུག་བྱུང་། དྲུག་པོ་གསུམ་ཚན་གཉིས་ ཡིན་པའི་དང་པོ་ལ་ས་མཐའ་ལྕི་བ་དང་ན་ཀུན་ཡང་བ་མིན་པ་ཞིག་དགོས། མཚོ་ནི་བཞིའི་ དོན་ཡིན། མཚོ་ལས། ཞེས་པས་མགོ་ནས་བགྲངས་པའི་བཞིའི་ཕ་རོལ་ཡ་ཐོག་ཡང་བ་ཡིན་ 23-46 པ་ཞིག་དགོས་པ། འདིར་བྷཱུ་ཞེས་པ་ནས་བགྲངས་པའི་བཞི་པའི་ཕ་རོལ་ཡི་གེ་གསུམ་བྷབ་ མ་ཞེས་པ་འདུག་ན་འདི་ནི་གསུམ་ག་ཡང་བ་ཡིན་པས། ཡ་ཐོག་ཡང་བ་མ་བྱུང་སྟེ། ཡ་ལ་ ཡི་གེ་ཕྱི་མ་གཉིས་ལྕི་བ་དགོས་པས་སོ།

具體來說，這三首詩偈的每一行都有八個音節。八個音節的韻律，如果是均勻的，就屬於「后贊」（anustubh）；如果是不均勻的，就屬於「開口」（mukha）。半均勻的韻律中沒有八個音節的。在「阇提」（jati）的韻律中，不計算末尾的音節，因此不一定都是八個音節。四行詩偈的輕重音和音節相同的韻律，被稱為「后贊」，共有五種。它們分別是：等同、衡量、足跡、電線和婆羅門之子。 第一種「等同」的八個音節的字母，應該是：輕重、輕重、輕重。而「bhūtātmanodbhavam」這句，卻是：重重輕、重輕輕輕輕。第二行「tindratabisacaryah」這句，卻是：輕輕輕輕輕重輕重重。如果將此規律應用於其他詩句，就會明白，最初的韻律並非「等同」。 第二種「衡量」，是「等同」的顛倒，應該是：輕重、輕重、輕重、輕重。但此處的詩句並不符合這種交替的模式。第三種「足跡」，如經文所說：「如果『bhaga』是足跡」，其中「bha」是兩個重音，「ga」也是兩個重音，應該是：重輕輕、重輕輕、重重。但此處的詩句並不符合。第四種「電線」，如經文所說：「如果『ma』和『ga』是電線」，其中「ma」是兩個重音，「ga」也是兩個重音，應該是：重重重、重重重、重重。如果只有重音，則與此不符。第五種「婆羅門之子」，如經文所說：「『bha』之後是『ta』和『ga』，是婆羅門之子」，其中「bha」是重音，「ta」是輕音，應該是：重輕輕、重重輕、輕重。但此處的詩句並不符合。因此，這些詩句不屬於八音節的「后贊」韻律。 它們也不屬於「開口」韻律。如經文所說：「從八個音節的詩行開始，『sa』不是『na』，『mcho』之後是『ya』，是開口」。也就是說，每一行八個音節中，第一個和最後一個音節之間有六個音節。這六個音節分為兩組，每組三個。第一組的末尾必須是重音，並且不是所有的音都是輕音。 「mcho」的意思是四。 「mcho之後」的意思是，從開頭數第四個音節之後的「ya」必須是輕音。而此處，從「bhū」開始數，第四個音節之後的三個字母是「bhava」，這三個音節都是輕音。因此，此處沒有出現「ya」是輕音的情況。因為「ya」之後的兩個音節必須是重音。

།འདིར་ནི་རྐང་པ་གཉིས་པ་ལ། ཏིན་ཅེས་པ་ཡར་ བཅད་ནས། ཏྲཏ་བི་ཞེས་པའི་ཡི་གེ་གསུམ་ཀ་ཡང་བྱུང་བས་ན་ཀུན་ཡང་བ་ཞེས་པ་ཡིན། ཁ་ སྒོ་ལ་དེར་ན་འབྱུང་བ་བཀག་པ་དང་འགལ། དེ་རྗེས་ཥས་ཙརྱཿ ཞེས་པ་བྱུང་ན། དེ་རྣམས་ བཞི་པའི་ཕ་རོལ་ཡིན། བཞི་པའི་ཕ་རོལ་ཡི་གེ་གསུམ། ཡ་ཐོག་ཡང་བ་སྟེ། ཡང་ལྕི་ལྕི་དགོས་ པ་ལས། འདིར་ཥས་ཙ་ཞེས་ས་མཐའ་ལྕི་བ་ཡང་ཡང་ལྕི་འདུག་པས་སོ། ། དེས་རིགས་འགྲེ་བ་ཚིག་བཅད་འོག་མ་ཀུན་ལ་ཐུགས་གཞིག་གནང་བར་འཚལ། ཁ་ སྒོ་ཙམ་པོའམ་སྤྱིའི་མཚན་ཉིད་འདི་ལ་མེད་པ་དེ་ལྟར་ལགས། ཁ་སྒོ་བྱེ་བྲག་པའི་དང་པོ་ཁ་ སྒོ་ཕན་པ་ལ། རྐང་པ་གཉིས་པ་དང་བཞི་པའི་ཡི་གེ་བཞི་པའི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཛ་དབུས་ལྕི་བ་ཡོད་ པ་ཞིག་དགོས་ན། འདིའི་རྐང་པ་གཉིས་པ་ལ་གོང་དུ་བཤད་པ་ལྟར་ས་མཐའ་ལྕི་བ་བྱུང་བ་ དང་། རྐང་པ་བཞི་པའི་དེའི་ཐད་དུ་མནཱདི་ཞེས་ཛ་དབུས་ལྕི་བ་བྱུང་བས་འགལ་ལོ། ། གཉིས་པ་ཟློག་པའི་ཕན་པ་ནི། ཛ་ཡི་ཟུང་མིན་བརྗོད་རྣམས་འདི་ནི། ཞེས་འབྱུང་བས། རྐང་པ་དང་པོ་དང་གསུམ་པ་ལ། ཡི་གེ་བཞི་པའི་ཕ་རོལ་གསུམ་ལ། ཛ་དབུས་ལྕི་བ་དགོས་ ན། གོང་དུ་བཤད་པ་ལྟར། བྷ་བམ་ཞེས་པ་དེ་ཛ་མ་ཡིན་ན་ཀུན་ཡང་བ་ཡིན། རྐང་པ་གསུམ་ པའི་གནས་དེར། གཱབལྐུ་ཟེར་བ་ཡང་ཛ་མ་ཡིན་ཏ་མཐའ་ཡང་བར་སོང་བས་སོ། ། གསུམ་པ་ཁ་སྒོ་གྱ་གྱུ་ཅན་ནི། རྐང་པ་དང་པོ་དང་གསུམ་པའི་ཡི་གེ་བཞི་པའི་ཕ་རོལ་ན་ ཀུན་ཡང་བ་ཞིག་དགོས་པ་ཡིན། འདིའི་གསུམ་པ་ལ་མེད། བཞི་པ་ཡང་མ་ཙམ་པོ་ལ། རྐང་ པ་བཞི་ཁའི་ཡི་གེ་བདུན་ཡང་བའམ། གཉིས་པ་དང་བཞི་པའི་བདུན་པ་ཡང་བ་གང་རུང་ ཞིག་དགོས་ན། འདི་ལ་ཤླཽཀ་དང་པོའི་རྐང་པ་གཉིས་པའི་བདུན་པ་ལ་ཙརྱཿ ཞེས་པའི་ཙ་དེ་ 23-47 ཡང་བ་མིན་པ་དང་། ཤོ་ལོ་ཀ་འོག་མ་ཚོ་ལའང་། དེ་ཤཱི་དེ་དང་། ནུསྨྲྀཏྲ་ཀྱི་ནུ་དང་། མུཀྟའི་ མུཀྲ་ཏེ་གསུམ་པོ་ཡང་བ་མ་ཡིན་ནོ། ། ཡངས་མ་བྱེ་བྲག་པ་ལ། ལྔ་པ་བྷ་ཡངས་ནི་རྐང་པ་ཐམས་ཅད་ལ་བཞི་པའི་ཕ་རོལ། བྷ་ ཐོག་ལྕི་བ་དང་། དྲུག་པ་ར་ཡངས་ནི་བྷ་ཡི་དོད་དུ་ར་དབུས་ཡང་བ་དང་། བདུན་པ་ན་ཡངས་ དེའི་ཐད་དུ་ན་ཀུན་ཡང་བ་དང་། བརྒྱད་པ་ཏ་ཡངས་ནི། དེའི་ཚབ་ཏུ། ཏ་མཐའ་ཡང་བ་དང་། དགུ་པ་མ་ཡངས་ནི་དེའི་ཚད་དུ་ན་ཀུན་ལྕི་བ་རྣམས་དགོས་ན། དེ་དག་གང་གིའང་མཚན་ ཉིད་མ་ཚང་ངོ་། ། བཅུ་པ་ཁ་སྒོ་བླ་རེའི་ཚན་ཡང་མ་ཡིན་ཏེ། བླ་རེ་ལ་ས་མཐའ་ལྕི་བ་གཉིས་ཡོད། དེའི་ ཁོངས་སུ་བསྡུ་བ་ལ་རྐང་པ་ཐམས་ཅད་ལ་ཡི་གེ་དང་པོའི་ཕ་རོལ་ས་ན་གང་རུང་མིན་པ་དང་། རྐང་པ་གཉིས་པ་དང་བཞི་པའི་ཡི་གེ་བཞི་པའི་ཕ་རོལ་ཛ་དབུས་ལྕི་བ་དག་གོ །

這裡，在第二行中，「tin」被分開，而「trata bi」這三個字母都是輕音，因此被稱為「全輕音」。這與「開口」中禁止出現全輕音的規則相矛盾。之後出現「ṣasacaryah」，這些音節是第四個音節之後的音節。第四個音節之後的三個音節，第一個應該是輕音，即輕重重。但這裡，「ṣasaca」卻是重輕重。 請仔細檢查其他詩句，看看是否符合這個規律。總的來說，這些詩句不符合「開口」的一般特徵。在「開口」的特殊形式中，第一種「開口的利益」要求第二行和第四行的第四個音節之後，必須有一個中間是重音的「ja」。而此處的第二行，如前所述，末尾是重音；第四行，對應的位置是「manādi」，中間是重音，因此不符合要求。 第二種「反轉的利益」，如經文所說：「『ja』的非雙音節，這些是……」，要求第一行和第三行的第四個音節之後，必須有一個中間是重音的「ja」。如前所述，「bhavam」不是「ja」，而是全輕音。第三行的對應位置是「gāvalku」，也不是「ja」，而是末尾是輕音。 第三種「變化多端的開口」，要求第一行和第三行的第四個音節之後，必須是全輕音。而此處的第三行不符合。第四種「僅僅是『ma』」，要求四行詩的第七個音節都是輕音，或者第二行和第四行的第七個音節是輕音。而此處的第一個詩節的第二行的第七個音節「caryaḥ」中的「ca」不是輕音。而且，在後面的詩節中，「deśī」中的「de」，「nusmṛtra」中的「nu」，以及「mukta」中的「muk」都不是輕音。 在「廣闊」的特殊形式中，第五種「『bha』廣闊」要求每一行的第四個音節之後，第一個音節是重音；第六種「『ra』廣闊」要求用中間是輕音的「ra」代替「bha」；第七種「『na』廣闊」要求對應的位置是全輕音的「na」；第八種「『ta』廣闊」要求用末尾是輕音的「ta」代替；第九種「『ma』廣闊」要求對應的位置是全重音的「na」。但這些詩句都不符合這些特徵。 第十種「『開口』的『bla re』組」也不符合，因為「bla re」有兩個末尾是重音的音節。爲了將其歸入此類，要求每一行的第一個音節之後，不是「sa」或「na」，並且第二行和第四行的第四個音節之後，必須是中間是重音的「ja」。

འདི་དག་ ལས། ནབིབིཀྲ་དང་། ཝལབྷེ་ཞེས་པ་ཙམ་ས་མཐའ་ལྕི་བ་བྱུང་ཡང་ཚིགས་བཅད་གཞན་ཚོ། བཞི་པའི་ཕ་རོལ་ཛ་སོགས་ཕལ་ཆེར་ལ་མེད་པས་ངེས་མེད་དུ་གནས་པས་སོ། ། ཡང་ཁ་སྒོ་བྱེ་བྲག་པའི་སྤྱིའི་མཚན་ཉིད་ལ་ནི། ལྔ་པ་ཐམས་ཅད་ཡང་བ་ལ། །གཉིས་པ་ བཞི་པའི་བདུན་པ་ཡང་། །དྲུག་པ་གང་ཡིན་ལྕི་བར་ཤེས། །ལྷག་མའི་དབྱངས་རྣམས་ངེས་པ་ མེད། །ཅེས་འདི་ལ་མི་སྣང་བ་གཟིགས་པ་འདི་ལགས། དེ་ལྟར་ན་སྡེབ་སྦྱོར་ལས་འདས་ཚུལ་ བཤད་ཟིན་མོད། སྔར་སྡེབ་སྦྱོར་གསན་ན་དེས་ཁྱབ་འདུག མ་ཡིན་ཀྱང་བྷ་ཐོག་ལྕི། ཡ་ཐོག་ ཡང་། ས་མཐའ་ལྕི། ཏ་མཐའ་ཡང་། ཛ་དབུས་ལྕི། ར་དབུས་ཡང་། མ་ཀུན་ལྕི། ན་ཀུན་ཡང་། ལ་ཡང་། ག་ལྕི། ཞེས་དང་། རིང་པོ་དང་། པླུ་ཏ་དང་། འགྲེང་པོ་ན་རོ། ཡི་གེ་བརྩེགས་མ་ཕ་ རོལ་ན་ཡོད་པའི་དང་པོ་དང་། དེ་དང་དོན་གཅིག་པས་མཐར་བརྟེན་ཅན་ལྕི་བ་ཡིན། སྤྱིར་ཡི་ གེ་ཡང་ལྕི་ལ། རྒྱ་གར་ན་སྒྲ་གཞུང་དང་། སྡེབ་སྦྱོར་དང་། ཀློག་སློབ་པའི་སྐབས་ཏེ་གསུམ་པོ་ 23-48 མི་འདྲ་བ་ཕྲན་བུ་ཡོད་དོ། ། གཞན་ཡང་ཚིགས་བཅད་སྒྱུར་བ་འདི་ལ་སྐད་དོད་ནོར་བ་ཡང་སྣང་སྟེ། ཐོག་མ་བྷཱུཏཱཏྲ་ དང་། མན་དང་ཨུཏྦྷ་བ། མཚམས་སྦྱར་ནས་འབྱུང་བ་རྣམས་ལས་ཡིད་འབྱུང་། བྷཱུཏཱཏྨནོཏྦྷབ་ བྱས་འདུག་པ། བྷཱུཏཱཏྲ་ཅེས་པ། ང་སི་ཨཏྲ། གཅིག་ཚིག་ཡིན་པ་ལ། རྣམས་ཞེས་མང་ཚིག་ བྱས་པ་ནོར། འདི་ན་ས་ཙཏྱཿ ཟེར་བ་འདི་རྗེས་སུ་ཡིག་ནོར་བྱུང་བ་མིན་ན། དེ་སྤྱོད་དོ་ཟེར་ བར་འགྲོ་ཤིང་། སྤྱོད་པར་འགྱུར་ཟེར་བ་མིན། བི་ཥ་ཡ་ཡུལ་ལ་འཇུག་ཀྱང་འདིར་བི་ཥ་ཟེར་ བས་ཡུལ་ལ་འཇུག་པ་མེད། ཡང་ས་ཞེས་པ་ཡིག་ནོར་བྱུང་བ་ཡིན། ཡང་ཡིན་སྙམ་ན་དེར་ ཟད་ཀྱང་། མནཱཏྲ། ཡིད་ལས་དང་། ཨིནྡྲ་དབང་པོའི་སྐད་དོད་དུ་བྱས་པ། ཨིནྡྲཏ་བྱས་ན། དབང་པོ་ཁོ་ན་ཉིད་ཀྱི་དོན་ཡིན། དབང་པོ་འབྱུང་བས་ཞེས་བསྒྱུར་བའི་འབྱུང་བའི་སྐད་དོད་ མེད་དོ།

這些詩句中，雖然「nabibikra」和「valabhe」的末尾是重音，但其他詩句中，大多沒有第四個音節之後的重音「ja」等，因此它們是不確定的。 此外，關於「開口」特殊形式的一般特徵，有這樣的說法：「第五種，所有音節都是輕音；第二行和第四行的第七個音節也是輕音；第六種，任何音節都是重音；其餘的音節則不確定。」這與我們所觀察到的情況不符。雖然我已經解釋了這些詩句如何偏離了格律，但如果之前聽過格律的講解，應該可以理解。即使沒有，也應該知道：bha開頭是重音，ya開頭是輕音，sa結尾是重音，ta結尾是輕音，ja中間是重音，ra中間是輕音，ma全部是重音，na全部是輕音，la是輕音，ga是重音。此外，長音、複音、以及在其他音節之後出現的第一個疊音，以及與其意義相同的末尾有附音的音節，都是重音。一般來說，音節的輕重，在印度有三種不同的情況：語音學、格律學和誦讀。 此外，在翻譯這些詩句時，也存在一些詞語翻譯錯誤。例如，最初的「bhūtātra」和「man」以及「utbhava」等詞語，應該分開翻譯，但卻被合併成了「bhūtātmanotbhava」。「bhūtātra」的意思是「我在此」，是一個詞，卻被翻譯成了複數形式。如果「sācatyaḥ」不是筆誤，那麼它的意思是「他使用」，而不是「將會使用」。「viṣaya」的意思是「領域」，但這裡「viṣa」並沒有「領域」的意思。而且，「sa」也是筆誤。如果認為是「manātra」，意思是「從心中」，那麼「indra」被翻譯成「indrata」，就只有「因陀羅本身」的意思，而沒有「因陀羅出現」的意思，因為「出現」沒有對應的詞語。

། ཡིད་དུ་འོང་ཞེས་པའི་སྐད་དོད་ལ། བལྒུ་ཅེས་པ་འདུག་སྟེ། དེ་འདྲ་ཡེ་མ་གྲགས། ལྐོག་ གྱུར་གསང་ཚིག་ཤེད་ཡིན་ནམ། ཡིད་འོང་ལ་མནོརཱམ། མནོཛྙཱ། མནོཔ་ཟེར་ཞིང་། རམྱ། ཀནྟ། ཨིཥྚ་སོགས། དོན་འགྱུར་གྱི་དབང་དུ་བྱས་ནས། ཡིད་འོང་དུ་བསྒྱུར་བ་ནི་མཐོང་། ཕལ་ སྐད་དུ་བྱིས་པ་ལ་བལྒུ་ནི་ཟེར་ལགས། ཡང་དྭེཥ་ཞེ་སྡང་། ཨནྱཿ གཞན་ཨ་བྷིམན་ཞེས་པ། ང་རྒྱལ་ཡིན་པའི་དབང་དུ་བྱས་ནས། སྡང་དང་གཞན་ལས་ང་རྒྱལ་ཟེར་བ་བྱས་འདུག་ཀྱང་། དྭེཥནྱ་བྱས་ན་ཞེ་སྡང་ལས་གཞན་ཟེར་བར་འགྲོ་ཡི། གཞན་ལས་ཞེས་པའི་ལས་ཀྱི་སྐད་དོད་ དང་དོན་ཐོབ་ཡང་མ་བྱུང་ངོ་། ། ཨ་བྷིམན་ནི། མངོན་པའི་ང་རྒྱལ་ཁོ་ནའི་མིང་ཡིན། ང་རྒྱལ་ཙམ་གྱི་མིང་མ་ལགས་ སོ། །ཡང་ལེན་འདི་ལས་སྐྱེ་ཞེས་པའི་སྐད་དོད། ཧྨཱིམཱཏྫནྨ་ཞེས་པ་བྲིས། ཨུཔདན་དང་། པ་ རིགྲཧཿལ་སོགས་དང་། ལ་ཡིག་རྐྱང་པ་སོགས་ལེན་པའི་སྐད་དོད་མང་པོ་ཡོད་དེ། ཧྨཱིམ་ལེན་ 23-49 པའི་སྐད་དོད་དུ་བྱེད་པ་འདི་གང་ནའང་ཡོད་པ་མ་མཐོང་ཞིང་མ་ཐོས་སོ། །ཡང་པྲཏི་དང་ ཨཱཧར་མཚམས་སྦྱར་བའི། པྲཏྱཱཧརཿསོ་སོར་སྡུད་པའི་མིང་ཡིན་གྱི། འདིར་པྲཱཏིཧཱར་ཟེར། པྲཏིཧཱར་ནི་ལན་འདེབས་ལ་ཟེར། པྲཏིཧཱར་ནི་གང་དུ་འགྲོ་མི་ཤེས། པྲ་དང་ཨཏིཧཱར་ཡིན་ ན། མང་པོ་རང་སྨྲ་ཕོད་ཟེར་རྒྱུ་ཨེ་ཡིན། སྲོག་རྩོལ་ལ་ཡང་། པྲཎཱཡམཿ ཡིན་གྱི། པྲཱཎཱབེཤ་ གང་ནའང་མ་བཤད། པྲཱཎཱབེཤ་བྱས་ན་སྲོག་ཞུགས་ཟེར་བར་འགྲོ། བིབིཀྟརྫཏི། དབྱེན་ པ་ལས་སྐྱེས་པའི་སྐད་དོད་དུ་བྱས་པ་ཡང་། ཕྱོགས་འགྲོ་ཙམ་ལས་མཚམས་མ་ཟིན་པ་ཏེ། བིབིཀྟ། དབེན་པ་པའི་དོན་ཡིན་པ། ཛཏི་སྐྱེ་བ་དང་སྦྱར་ན། དབེན་པ་པོ་ཞིག་གི་སྐྱེ་བ་ཞེས་ པར་འགྲོ། དབེན་པ་ལས་སྐྱེས་པའི་སྐད་དོད་དགོས་ན་བིབེཀཛཿཟེར་བ་ལགས། ཊིཥྚ་དགའ་ བར་བསྒྱུར་བའང་། ཏུཥྚ་དང་ནོར་རམ་སེམས། པརཾཔརཿཞེས་པ་ཡང་ཡང་གི་སྐད་དོད་དུ་ བསམས་འདུག་ཀྱང་མ་ཡིན། གཅིག་ནས་གཅིག་ཏུའམ། གཞན་ནས་གཞན་དུ་ཟེར་བའི་ དོན་ལགས། དེས་མཚོན་ནས་སྐད་དོད་མི་འགྲིག་པ་ཕྲ་མོ་ད་དུང་གཞན་ཡང་འདུག་གོ །དེས་ ན་ཚིག་འདི་རྣམས་ལ་ཕྱི་ནང་སུས་ཀྱང་ཡིད་རྟོན་མི་འོང་བར་ངེས་པ་ལགས་སོ།

對於「令人愉悅」的梵語，有一個詞是「balgu」，但這從未聽說過，難道是秘密的隱語嗎？「令人愉悅」的梵語有「manorama」、「manojña」、「manopa」、「ramya」、「kanta」、「iṣṭa」等。根據意義的轉換，翻譯成「令人愉悅」是可以理解的。在口語中，「balgu」用來稱呼小孩。此外，「dveṣa」是「憎恨」，「anyaḥ」是「其他」，「abhiman」是「傲慢」。如果根據這些詞的意思，翻譯成「憎恨、其他和傲慢」，也是可以的。但如果說「dveṣanya」，意思是「從憎恨之外」，雖然「從……之外」的梵語和意思都有了，但還是不通順。 「abhiman」僅僅是「顯現的傲慢」的意思，而不是一般的「傲慢」。此外，對於「從……產生」的梵語，寫成了「hmīmātjanma」。雖然有許多表示「產生」的梵語，如「upadan」、「parigraha」以及單獨的「la」等，但從未見過或聽過用「hmīm」來表示「產生」的。此外，「prati」和「āhara」組合成的「pratyāhara」意思是「分別收集」，但這裡卻寫成了「prātihāra」。「pratihāra」的意思是「回答」，而「prātihāra」則不知所云。如果說是「pra」和「atihara」，難道是說「可以隨意說很多」嗎？對於「呼吸控制」，梵語是「prāṇāyama」，而「prāṇāveśa」則從未聽說過。如果說「prāṇāveśa」，意思是「呼吸進入」。把「viviktarjati」翻譯成「從分離產生」，也只是勉強說得過去，並沒有完全對應。「vivikta」的意思是「分離的」，如果和「jati」結合，就成了「分離者的產生」。如果需要表達「從分離產生」，應該用「vivekaja」。把「tiṣṭa」翻譯成「高興」，可能是和「tuṣṭa」搞混了。認為「paramparaḥ」是「反覆」的意思也是不對的，它的意思是「從一個到另一個」或「從其他到其他」。由此可見，還有許多細微的翻譯錯誤。因此，這些翻譯是不可信的。

། སྤྱིར་ཕྱི་ལུགས་ལ་ཡན་ལག་བརྒྱད་ཀྱི་སྦྱོར་བ་ཟེར་བའི་ཐ་སྙད་ཡོད། དེའི་ནང་ནའང་། སྲོག་རྩོལ་དང་སོར་སྡུད་ཀྱི་མིང་ཡོད་ཀྱང་། འདི་འདྲའི་རིགས་ལ་ཐུན་མོང་བ་ཕྱི་ནང་གཉིས་ འདྲ་བ་ཡང་མང་པོ་ཡོད། ནང་པའི་དེ་ནས་ཕྱི་པས་རྐུས་པའང་ཡོད་པས། དེ་འདྲ་གང་གིའང་ རྒྱུ་མཚན་དུ་མི་འགྲོ། དཔེར་ན་གཅེར་བུ་པ་ལ་ཡང་། བསླབ་པའི་གཞི་ལྔ་དང་། དགེ་བ་ བཅུའི་ཐ་སྙད་ནང་པ་འདྲ་བ་དང་། དྀཥབྷ་ཏེ་ཁྱུ་མཆོག་ལོགས་པ་ལ་ཁོ་རང་ཚོའི་སྟོན་པ་ཉི་ ཤུ་རྩ་བཞི་ལ་སངས་རྒྱས་ཟེར། ཨརྷཏེ་དགྲ་བཅོམ་ཟེར། གཞན་ཡང་དགེ་སློང་དང་། མཁན་ སློབ་སོགས་སངས་རྒྱས་པ་དང་མིང་འདྲ་བ་མང་དུ་ཡོད། ཡང་ནང་པའང་ཕལ་ཆེར་འདྲ་བ་ ཡོད་དེ། མུན་རྡུལ་སྙིང་སྟོབས་གསུམ་ཞེས་པ་ཡོན་ཏན་གསུམ་འདི། ཐོག་མ་གྲངས་ཅན་གྱི་ 23-50 གཞུང་ལས་བྱུང་། དེ་རྗེས་ཕྱི་པའི་གཞུང་ལུགས་གཞན་ཕལ་ལས་ཀྱང་བཤད་མོད། ནང་ པའི་རྒྱུད། རྡོ་རྗེ་ཕྲེང་བ་དང་། སམྦུ་ཊི་དང་། དཔལ་མཆོག་སོགས་ལས་མང་དུ་གསུངས་པ་ ལྟ་བུ་ཡིན། ལ་ལར་མིང་ཁོ་ན་གཅིག་པ་དང་། ཁ་ཅིག་ཏུ་དོན་ཡང་ཕྱོགས་འདྲ་ཡོད་དེ། དོན་ ནི་དབྱིངས་ནས་མི་འདྲ་བ་མང་མོད་འགའ་ཞིག་འདྲ་ཡང་སྐྱོན་མེད་དེ། དགེ་བ་བཅུ་བཞི་པོ། སྐྱོན་གྱི་ཐ་སྙད་གདགས་སུ་མི་སྣང་བར་སེམས་ཞེས་པའི་དོན་ལ་ནང་པའི་བླུན་པོ་མི་ཤེས་པ་ མང་པོ་དང་། ཀླ་ཀློ་རྣམས་བཞིན་དུ། ཕ་རོལ་པོའི་ཚིག་ཐམས་ཅད་རང་སྐྱོན་ཅན་འབའ་ཞིག་ ཁོ་ན་ཡིན་སྙམ་པ་ཞིག་སྔར་ནས་ཡོད་པའི་ཉམས་ཏེ། ཤོ་ལོ་ཀ་གསུམ་གྱི་ནང་ན་སྐྱོན་མེད་ པ་ཙམ་ལ་ཧ་ལས་ཏེ། ཤེས་ལྡན་དག་དཔྱོད་ཅིག ཅེས་ད་དུང་ཡིད་མ་ཆེས་པའི་རྣམ་འགྱུར་ འདུག་པས་སོ། །སྐྱབས་འགྲོ་བརྗོད་མ་དགོས། སྤྱོད་ཚུལ་ལ་བཤད་ཚོད་ཀྱི་དབང་དུ་ན། ཕྱི་ གཞུང་ལ་ལ་ན་སྐྱོན་རང་མེད། ལ་ལ་ན་སྤྱོད་པ་ནོར་བ་མང་མོད། ད་ལྟ་ལག་ལེན་བྱེད་པའི་ དབང་ལྟར་ན། བོད་པའི་དགེ་སློང་དང་། ཕྱི་རོལ་པའི་དཎྜ་དྷ་རའམ། གཅེར་བུ་པའི་དགེ་ སློང་གཅིག་བསྡུར་ན་ཧེ་ཧེ་ལགས། རང་རེ་བོད་ན། བཤད་པ་བྱེད་དུས་དེ་མི་རུང་། དེ་ཡང་ མི་རུང་ཟེར་བའི་ངང་ལ་འགྲོ། དངོས་སུ་ལག་ལེན་འགེལ་དུས། སྡིག་པ་ཡིན་ཚད་རུང་བར་ བྱེད། རང་ཡང་བྱེད་བསླབ་སྟོན་བྱས་ནས་གཞན་ཡང་བྱེད་དུ་འཇུག ཡོན་བདག་གྲྭ་རིགས་ སོགས་ཀྱི་སྡིག་པ་རླབས་ཆེན་བྱས་ན། དགྱེས་པ་མཆོག་ཏུ་འགྱུར་བ་ཀུན་ལ་ཕན་ཚུན་ཐུགས་ རྒྱུས་མངའ་བ་ལགས་པས། མུ་སྟེགས་ངན་པ་ཟེར་སྤྱོད་པའི་གླེང་བརྗོད་དེ་རང་བཞག་ན་ དགའ་བ་འདྲ་ལགས། རྒྱ་གར་གྱི་ཕྱི་པ་ཚུན་ཆད་བྱེད་མི་ཉན་པའི་སྡིག་པ་ལ། བོད་པའི་བླ་ མ་སློབ་དཔོན་དགེ་སློང་རྣལ་འབྱོར་པ་ཐམས་ཅད་ཤིན་ཏུ་དགྱེས་པར་འཇུག་པས་སོ། །ཡང་ བདག་ཁས་ལེན་པ་ཞེས་པ་འདི་ཡང་ཧ་ཅང་རྩིངས་སོ།

一般而言，外道有「八支瑜伽」的說法，其中也有「調息」和「攝心」等名稱。這類相似之處，內外道之間有很多共通之處。有些是內道所有，被外道竊取的，所以，不能以此作為任何一方的理由。例如，耆那教也有與佛教相似的「五戒」和「十善」的說法。他們稱「瑞斯婆」（藏文：དྀཥབྷ་，梵文天城體： ऋषभ，梵文羅馬擬音：ṛṣabha，漢語字面意思：牛王）為他們的二十四位導師為佛陀，稱「阿羅漢」（藏文：ཨརྷཏེ་，梵文天城體：अर्हत्，梵文羅馬擬音：arhat，漢語字面意思：應供）為應供。此外，還有比丘、堪布等與佛教相同的名稱。而佛教中也有許多相似之處，例如「闇昧、塵垢、勇猛」這三種功德，最初出自數論派的論典，後來在其他外道論典中也有提及，但在佛教的密續，如《金剛鬘》、《三補扎》、《勝樂輪》等中則有更多闡述。有些只是名稱相同，有些則在意義上也有相似之處。雖然意義在本質上有很多不同，但有些相似之處也無妨。例如，對於「十善」等，不應隨意安立過失的說法，但很多佛教徒愚昧無知，像野蠻人一樣，認為對方的一切言辭都是自己的過失，這種心態由來已久。看到三句偈頌中沒有過失就感到驚訝，還說「智者應審慎觀察」，這仍然是一種不信任的態度。無需贅述皈依。從行為方式上來說，有些外道典籍本身沒有過失，有些則有很多行為上的錯誤。但就現在的實際情況而言，如果比較藏傳佛教的比丘和外道的持杖者或耆那教的比丘，那真是令人唏噓。我們藏地，在講法時，總是說這個不行，那個也不行，但實際做起來，卻是什麼惡行都敢做。自己做，教別人做，還讓別人也做。如果施主、僧侶等做了大惡，反而會非常高興，這是大家心知肚明的事。所以，不如放下「外道邪惡」的論調。因為印度外道都不敢做的惡行，藏地的喇嘛、堪布、比丘、瑜伽士們卻都樂此不疲。再說「我執」這個詞，也太粗俗了。

། ཕྱི་ནང་གཉིས་པོ་ལྟ་སྒོམ་ལ་ཁྱད་ཆེན་པོ་ཞུགས་པ་རང་ཡིན། དེ་མིན་ན་གནད་གསང་ཕྲ་ 23-51 མོ་ཙམ་གྱིས་ཁྱད་མི་ཐོན་ལགས། ཡང་བར་འདིར། ཚིགས་བཅད་ཚིག་རྐང་བཅུ་བཞི་པ་ཞིག་ འབྲེལ་མེད་དུ་འབྱུང་བ་འདིའི། ཚིག་རྐང་དང་པོ་དྲུག་པོ་འདི་རི་བོ་དགེ་ལྡན་པའི་གྲུབ་མཐའ་ ལ་ཟུར་ཟར་འདུག ལར་ཡི་གེ་ཐན་ཐུན་ཆུང་ངུ་འདི་ཚོར་ཡང་ཚིག་སྔ་ཕྱིའི་འགྲེལ་གང་ཡང་ མེད་པར་ཟུར་ཟ་འདི་འདྲ་ཡོང་བ་དེ། ཕ་རོལ་པོ་དེ་པ་ལ་ཤིན་ཏུ་རང་ཐུགས་སྙུང་བ་ཞིག་ཡོད་ པའི་རྟགས་ཡང་དག་དེར་འདུག འོན་ཀྱང་དོན་ལ་འཁྲུལ་གཞིའི་ཀུན་རྫོབ་ཚད་གྲུབ་ཅེས་པ་ དང་སངས་རྒྱས་པ་ཡི་རྟགས་དང་རློམ་འཆང་སོགས་ཀྱི་ཁོག་དོན་ལ། ཀུན་རྫོབ་ཚད་གྲུབ་ཏུ་ ཁས་བླངས་ཕྱིན། རྟགས་ཀྱི་བགག་བྱ་བདེན་གྲུབ་འགོག་པ་སོགས་བྱས་ཀྱང་། སྐྱབས་འགྲོ་ དང་ཆ་ལུགས་ཙམ་མ་གཏོགས། སངས་རྒྱས་པར་མི་འགྲོ་གསུང་བར་འདུག་ཀྱང་ཐལ་ཆེས། ཀུན་རྫོབ་ལ་ཚད་གྲུབ་ཀྱི་ཁྱབ་པ་ནི་དགེ་ཕྱོགས་ཚོ་ཡང་མི་[འཆ་[འཕྱ་]ཀུན་རྫོབ་ལ་ལ་ཚད་ གྲུབ་ཏུ་བཞག་མོད། དེས་དེར་འགྲོ་ན། བྱེ་མདོ་སེམས་ཙམ་གསུམ་སངས་རྒྱས་པ་མ་ཡིན་ པར་ཐལ་བར་འགྱུར་ན་ཇི་སྐད་དུ། སངས་རྒྱས་ཆོས་ནི་རྣམ་པ་བཞིར། །ཡིད་འདོད་རྣམས་ ཀྱིས་སྔོན་འདོད་དེ། །ཞེས་པ་དང་འགལ། ཀུན་རྫོབ་བདེན་པ་ཚད་མས་གྲུབ་པར་འདོད་པ་ ནི། དབུ་མ་རང་སྟོང་རྙིང་པ་རྣམས་དང་ཚིག་ཁས་ལེན་ལ་མ་མཐུན་ཀྱང་། ཚད་མ་དེ་ཀུན་ རྫོབ་པའི་ཚད་མ་ཙམ་དུ་ཀ་འདོད་པས། དོན་སྟེང་ནས་རྙིང་པ་ཚོ་དང་ཡང་མི་འདྲ་བ་ཙམ་ མེད། འཁྲུལ་ཡུལ་ལ་བརྟེན་འཁྲུལ་བ་སྤོང་མི་ནུས། ཟེར་བ་ནི་ཁྱབ་པ་མེད་པས་འཐད་དེ། སངས་རྒྱས་ཉིད་ཀྱིས་མདོ་ལས། འཇིག་རྟེན་སྣ་ཚོགས་དེ་བཞིན་གནས་ཀྱང་ནི། །འོན་ཀྱང་ བརྟན་རྣམས་འདི་ལ་འདུན་པ་འདུལ། །ཅེས་པ་དང་རྒྱབ་འགལ་དུ་སོང་བས་སོ།

內外道二者在見解和禪修上的差異才是根本所在，否則，僅憑細微的差別是無法區分的。此外，這裡有一段十四句的偈頌，顯得有些突兀。其中前六句是對格魯派的諷刺。僅僅是這些零星的文字，沒有任何上下文的解釋，就出現這樣的諷刺，這恰恰表明，作者對對方懷有極大的不滿。然而，就其內容而言，「世俗諦成立為量」以及自詡為佛教徒等說法，如果承認世俗諦成立為量，那麼，即使遮破了「真實成立」等，也僅僅是皈依和外表上的相似，不能算是真正的佛教徒，這種說法太過分了。因為世俗諦成立為量，也適用於善的一方。雖然有些世俗諦被認為是成立為量，但如果因此就說他們不是佛教徒，那麼，小乘、唯識、中觀三者就都不算佛教徒了，這與「佛法四相，隨順所欲」相違背。認為世俗諦由量成立，雖然在言辭上與自空的中觀舊派不一致，但他們也只是認為這是世俗諦的量，所以，在意義上與舊派並沒有什麼不同。「依賴錯亂之境，無法遣除錯亂」的說法，並不普遍適用，因為佛陀在經中說：「世間萬象如是安住，然諸堅固者，於此調伏欲」，這與上述觀點相違背。

། ཡན་ལག་བརྒྱད་ཀྱི་སྦྱོར་བ་ཟེར་བ་ཞིག་བཤད་པ་ཆོས་སྐད་རྙིང་པ་རང་ཡིན་ནམ། ནང་ པ་ལ་འདྲ་དཔེ་བླངས། བརྟགས་དཀའ་མོད་དེ་ལ་ཡང་ཆོས་པའི་འཕགས་ལམ་ཡན་ལག་ བརྒྱད་ཟེར་བ་ལྟ་བུའི་བཤད་པ་མ་གཏོགས་ཁྲིད་གདམས་ངག་རྐང་ཚུགས་མི་ཡོང་ལགས། 23-52 ཡང་དགེ་ལྡན་པའི་ཆོས་སྐད་ཀུན་རྫོབ་ཚད་གྲུབ་དང་། དཔྱད་སྒོམ་གཙོ་བོར་བྱེད་པ་ལ། རྗེ་ རང་བཞུགས་དུས་ནི་ལབ་ལོབ་མ་བྱུང་། སྐུ་གཤེགས་ནས། ས་སྐྱ་པ་དང་། བཀའ་རྒྱུད་པ་ ཐམས་ཅད་ཀྱིས་དགག་པ་ཤེས་ཚད་བཏང་། ཡི་གེར་བྲིས་རྙིང་མ་བ་ཚོས་ལྷག་པོར་ལུང་ བསྟན་མང་པོ་ཡང་ཡོད། དེ་ཐམས་ཅད་པར་དུའང་བསྐོས་ཟིན། ཁ་གཏོང་དགོས་ཀྱང་དྲན་ ཚད་བཏང་གྲུབ་དང་དགོས་དགག་པ་བསྐྱར་ནས་མཛད་དགོས་མེད་ལགས་སམ། ཡང་སྔ་མ་ རྣམས་ཀྱིས་མ་རྙེད་པའི་སྐྱོན་གསར་པ་གཏོང་རྒྱུའམ། དགེ་ལྡན་པ་རྗེས་མ་ཚོའི་གྲུབ་མཐའ་ གསར་པ་ཡོད་ན། དེ་ཚོ་ལ་དགག་པ་བཞིན་ཨེ་ཡོད་ཡིན། གཞན་ད་ནི་དམག་འཁྲུག་རང་ དར་ཕྱིན། གྲུབ་མཐའི་དགག་སྒྲུབ་རང་ཡལ་བ་འདྲའོ། ། གྲུབ་མཐའི་དགག་སྒྲུབ་བྱེད་པ་དེ། ཕན་ཚུན་གཉིས་ཀ་བཙུན་པའི་ཚུལ་མ་ཤོར་ཙམ་གྱི་ སྐབས་དེར་ཡོང་བ་ཡིན་འདུག་ལགས། སྤྱིར་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ལ་སྐུར་པ་འདེབས་ པ་དང་། ཆོས་སྤོང་གི་ལས་འདི་ལོད་ཤོས་རང་ཡིན་པས་མཚམས་མེད་ལས་ཀྱང་ཐུ་བར། མདོ་སྡེ་ཀུན་ལས་གསུངས་འདུག་པས། དགེ་ལྡན་པ་ཚོས་ཀྱང་། གཞན་ཐམས་ཅད་ཆོས་མིན་ ཟེར་བ་དང་། གཞན་ཚོས་ཀྱང་དགེ་ལྡན་པ་འདྲེ་རང་ཡིན་ཟེར་བ་འདི་འདྲའི་ཕྱོགས་ལ་བདག་ ཅག་ནི་ལར་མི་ཐེའོ། ། གཅེར་བུ་པའི་ལྟ་བ་འཛིན་འདིས་ཀྱང་ཟེར་བ་ཡང་འབྲེལ་མེད་ཅལ་ཅོལ་ཏེ། གཅེར་བུ་ པའི་ལྟ་བ་འཛིན་པ་འདི་ཟེར་བའི་ཡུལ་དེ། གཅེར་བུ་རང་ལ་ཟེར་ན་ནི་ཚིག་གི་རྣམ་བཅད་ མེད་པར་འགྱུར་ཏེ། ཞིང་འདེབས་པའི་མིའི་གདོང་པ་ཡོད་པ་འདི་ཞེས་བརྗོད་ན་རྣམ་དཔྱད་ མེད་པའི་ཚིག་ཏུ་འགྱུར་ཏེ། དེ་ནི་ཞིང་འདེབས་པའི་མི་རང་མིན་པ་ལ། ཞིང་འདེབས་པའི་ མའི་གདོང་པ་གྱོན་པ་ལྟ་བུར་གོ་ནུས་པར་བྱེད་དོ། །དེས་ན་འདིར། གཅེར་བུ་པའི་ལྟ་བ་ འཛིན་པ་འདིས་བྱས་པས། གཅེར་བུ་པ་མིན་པ་ལ། དེའི་ལྟ་བ་འཛིན་པ་གོ་བར་འགྱུར་གྱི་ 23-53 གཅེར་བུ་རང་ལ་མི་ཟེར་རོ། །དེ་འདོད་ན། གཅེར་བུ་མ་ཡིན་ལ་གཅེར་བུ་པའི་ལྟ་བ་འཛིན་པ་ དེ་སུ་ཡིན། ཆོས་ཐམས་ཅད་བདེན་མེད་དུ་འདོད་པའི་དབུ་མ་རང་སྟོང་པའོ་སྙམ་ན། སངས་ རྒྱས་པ་མིན་ཟེར་བ་དང་འགལ། ཡང་དེ་འདྲའི་མུ་སྟེགས་པ་ཅིག་ཡོད་སྙམ་ན་དེ་ཡང་སུ། གཅེར་བུ་པ་མ་ཡིན་ལ་གཅེར་བུ་པ་དང་ལྟ་བ་གཅིག་པའི་ཕྱི་པ་དེ་འདྲ་སྔོན་ཡང་མ་བྱུང་ལ། ད་ལྟ་ཡང་མེད་དོ།

所謂「八支行道」，這是一種古老的宗教術語嗎？它借鑑了佛教的例子。雖然難以考證，但它也只是類似於宗教的「八支聖道」的說法，並沒有獨立的教導和訣竅。此外，格魯派的宗教術語「世俗諦成立為量」以及以辯經為主的修行方式，在宗喀巴大師在世時並沒有出現。大師圓寂后，薩迦派和噶舉派都進行了批判，舊派的著作中也有許多預言。這些都已經廣為人知。即使需要反駁，也應該在記住所有批判的基礎上進行，而不是重複舊有的批判。或者，如果能提出前人沒有發現的新問題，或者格魯派後人有新的宗義，那麼，也應該像以前一樣進行批判。現在，戰爭已經盛行，宗派的辯論似乎已經消失了。 宗派之間的辯論，只有在雙方都保持僧人風範的情況下才會發生。一般來說，誹謗菩薩和捨棄佛法是最嚴重的罪業，比無間罪還要嚴重，這是所有經藏中都提到的。因此，格魯派說其他宗派都不是佛法，而其他宗派說格魯派是魔鬼，我們絕不贊同這種觀點。 「持有耆那教見解的人」這種說法也是毫無根據的胡言亂語。如果說「持有耆那教見解的人」指的是耆那教徒本身，那就沒有明確的指代對象了。就像說「那個正在耕田的人的臉」一樣，這是一種沒有分析的說法。因為那個人不是耕田的人本身，而是像戴著耕田人的面具一樣。因此，這裡說「持有耆那教見解的人做了」，指的是持有耆那教見解的人，而不是耆那教徒本身。如果說的是耆那教徒，那麼，誰是那個不是耆那教徒卻持有耆那教見解的人呢？如果認為是認為一切法無自性的自空中觀派，那就與「不是佛教徒」的說法相矛盾。如果認為有這樣的外道，那麼，又是誰呢？過去沒有出現過，現在也沒有出現過，不是耆那教徒卻持有與耆那教徒相同見解的外道。

། ཡང་གཅེར་བུ་རང་ལ་བསམས་པའོ་སྙམ་ན་ཚིག་སྐྱོན་གོང་དུ་བཤད། ཇི་སྐད་དུ། ཚིག་ ཀྱང་སྒྲིག་ལེགས་མི་ཤེས་ན། །དོན་བཟང་སྨོས་ཀྱང་ཅི་དགོས་ཏེ། །བྱ་བ་ལགས། དེ་ལ་ གཅེར་བུ་པ་ཅེས་པ། དེ་རྣམས་ཀྱི་ལྷའམ་སྟོན་པ་གཅེར་བུར་ཡོད་པས་གཅེར་བུའི་ལྷའི་ ལུགས་འཛིན་པའི་དོན་ཡིན། དེའི་གྲུབ་མཐའ་པ་ལ་ལུས་གཅེར་བུར་མ་ངེས། ལུས་གཅེར་ བུའི་བརྟུལ་ཞུགས་ཅན་དང་། རྒྱལ་བ་པ་ལ་མུ་བཞི་ཡོང་། ཤྭེ་ཏཱ་མྦ་རི་བྱ་བ། ཟད་བྱེད་པའི་ བཙུན་པ་གོས་དཀར་ཅན་ཡང་ཡོད་པ་ནི་རྒྱལ་བ་པ་ཡིན་ལ། གཅེར་བུའི་བརྟུལ་ཞུགས་མི་ བྱེད་པའི་མུ། མུ་སྟེགས་ཀུན་ཏུ་རྒྱུ་དང་། ཀླ་ཀློའི་བཙུན་པ་གཅེར་བུའི་བརྟུལ་ཞུགས་བྱེད་པ་ ཚོ་དེ་ལས་ལྡོག་པའི་མུ། ཕྱོགས་གོས་ཅན་གོས་མེད་རྒྱལ་བ་པ་རྣམས་གཉིས་ཀ་ཡིན་པའི་མུ། དེ་ལས་གཞན་ཐམས་ཅད་གཉིས་མིན་གྱི་མུའོ། ། ཆོས་སྐད་གང་ལ་ཡང་འདི་འདྲ་ཞིག་ཡིན་སྙམ་པའི་བློ་རྩེ་གཏད་མཚམས་ཤིག་ངེས་ནས་ དེ་ལ་དཔྱད་པ་བྱེད་དགོས་ཀྱི། དཔྱད་གཞི་གང་ཡིན་ངོས་མ་ཟིན་པའི་མིང་ཙམ་ལ་བརྩད་པ་ ཅི་ཞིག་རུང་། དེས་ན་འདིར་ཡང་གཅེར་བུ་པ། གཅེར་བུ་པ་ཟེར་བ་མ་གཏོགས། ཁྱད་གཞི་ ངོས་ཟིན་པའི་བློ་རྩེ་གཏད་མཚམས་ཅི་ཡང་མ་བྱུང་འདུག་པ་དེར་མ་ཟད། གཅེར་བུ་པས་ ཡུལ་སྟེང་དུ་སྤྲོས་པ་འགོག་ཤེས་ཟེར་བ་ནི། གཅེར་བུ་པ་ཤེས་བྱ་ཐམས་ཅད་བདེན་མེད་དུ་ འདོད་པ་ཡིན་བྱས་ན་ཡོང་བར་འདུག་བསམས་པར་གདའ་བ་ལར་གཅེར་བུ་པ་དེ་ལྟར་མི་ 23-54 འདོད་མོད། ཁྱེད་ལ་འདི་འདྲི་སྟེ། འོ་ན་གཅེར་བུ་ང་བདག་བདེན་མེད་འདོད་ལགས་སམ་ ཅེས་སོ།

如果認為「赤裸」本身就是一種思考，那麼前面已經講過這種說法的問題了。正如所說： 如果連文字都不能好好組織， 即使說出美好的道理又有什麼用呢？ 這只是徒勞無功罷了。 關於「赤裸者」這個稱謂，指的是那些崇拜或尊奉赤裸神祇的教徒，他們秉持著赤裸神祇的教義。而他們的教派成員並非一定赤身裸體。其中有身體赤裸的苦行者，也有耆那教的四種派別：白衣派，即身穿白衣的修行者，他們也屬於耆那教，但不奉行赤裸苦行；還有遍行外道，以及外道中奉行赤裸苦行的修行者，他們與前者相反；還有一部分耆那教徒，既穿衣服也赤裸身體，屬於兩者兼有的派別；除此之外，其他所有派別都不屬於以上任何一種。 對於任何宗教術語，都應該先明確其所指，然後才能進行探討。如果連探討的對象是什麼都不知道，僅僅糾纏于名稱，又有什麼意義呢？因此，這裡所說的「赤裸者」，除了「赤裸者」這個名稱之外，並沒有明確指出其所指，更沒有明確的探討對象。此外，如果說「赤裸者」能夠阻止對世俗的執著，那是因為他們認為一切事物都是空無的，但實際上「赤裸者」並非如此認為。我問你，那麼「赤裸者」是否認為「我」是空無的呢？

།དེ་འདོད་ན་གཅེར་བུ་པ་ལ་སྐུ་དྲིན་སྐྱོང་ཞིང་དགོངས་པར་བདེ་བ་རང་ཞིག་ཡིན་ འདུག ན་ནིང་བར་ལྷོ་བལ་ལ་ཕེབས་དུས་མུ་སྟེགས་ཚོ་དང་སྲིད་ཕྱོགས་སྒྲིག་པ་མཛད་པའི་ ལུགས་ལེགས་རང་བྱུང་ནས་གང་ཟག་གི་བདག་མེད་སངས་རྒྱས་པའི་དགོས་ནོར་དེ་ནས་ ཁོང་ཚོ་ལ་གནང་སྦྱིན་མཛད་པ་རང་ལོས་ཡིན། གཞན་སྔར་མུ་སྟེགས་བྱེད་ལ་གང་ཟག་གི་ བདག་མེད་དེ་མེད་བདེན་རང་ཡིན། དེ་མེད་ཕྱིན་ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་ཡོངས་རྫོགས་ནི་ག་ ལ་ཡོད། དུམ་བུ་ཐན་ཐུན་དང་པོ་ནས་ཡོད་པར་བྱེད། ཡང་ང་བདག་བདེན་པར་འདོད་ན། ཡུལ་གྱི་སྟེང་དུ་སྤྲོས་པ་བཅད་པ་ག་ན་ཡོད། ཡོད་མེད་ཡིན་མིན་སྐྱེ་འགག་སོགས་སྤྲོས་པ་ རྣམ་གྲངས་ཙམ་ཡིན། ང་བདག་ཏུ་འཛིན་སྤྲོས་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ནང་ནས་ཆེས་མ་རུང་ཤོས་ ལགས་པ་ཀུན་ལ་གྲགས་པ་དེ་ཡིན་མོད། སྐབས་དོན་གཅེར་བུ་པར་ཡོངས་སུ་གྲགས་པ། རྒྱ་ སྐད་དུ། ཛཻན་མརྒི། བོད་སྐད་དུ། རྒྱལ་བ་པའམ། རྒྱ་སྐད་དུ། ཀྵཡཎ་ཏེ་བོད་སྐད་དུ། ཟད་ བྱེད་པ་ནི། སྲོག་དང་གང་ཟག་གི་བདག་དོན་ཅིག དེ་ཉིད་ངོ་བོ་རྟག་ལ་གནས་སྐབས་མི་རྟག་ པ་དེ་བདེན་གྲུབ་ཡིན་ཟེར་བ་དང་། སྣ་ཚོགས་སྣང་བ་ཐམས་ཅད་བདེན་མེད་དུ་མི་འདོད་པ་ གཅེར་བུ་པའི་ཤེས་བྱ་དོན་དགུ་འདོད་པས་གསལ་བར་རྟོགས་ནུས་སོ། ། ཡང་མུ་སྟེགས་གཅེར་བུ་པ་ཡུལ་ཐམས་ཅད་མེད་པར་འདོད་པས་ཡུལ་སྟེང་དུ་སྤྲོས་ པ་འགོག་ཤེས། དེ་ཤེས་པས། རྣམ་གྲོལ་ཐར་ལམ་གྱི་ཕྱོགས་སུ་ཞུགས་ཟེར་བ་འདི་འདྲ། སངས་རྒྱས་པ་ཡིན་ཀྱང་ཐར་ལམ་མེད། སངས་རྒྱས་པ་མ་ཡིན་ཀྱང་ཐར་ལམ་ཡོད་ཟེར་བར་ སོང་བས་ཕྱི་པ་ལ་ཕར་འགྱུར་སོང་བའི་ཉམས་སུ་འདུག སངས་རྒྱས་པའི་རྐང་ནས་བུད་པའི་ བླ་བོར་འདུག་པས་དེ་ལ་ཟེར་རྒྱུ་རང་ཞིག་མི་འདུག་གོ །

如果這樣認為，那麼對「者」來說，這似乎是一種恩惠和令人欣慰的觀點。去年去尼泊爾南部時，他們與外道結盟，這種做法本身就很好，因為他們將佛陀所說的「人無我」的真諦，作為禮物贈予了他們。此外，以前外道確實不承認「人無我」的觀點。如果連「人無我」都不承認，又怎麼會有圓滿的「法無我」呢？他們從一開始就將事物分割成碎片。如果又認為「我」是真實存在的，那麼又怎麼能斷除對世俗的執著呢？存在、不存在、是、非、生、滅等等，都只是執著的各種表現形式。執著于「我」是所有執著中最糟糕的，這是衆所周知的。現在，廣為人知的「者」，在漢語中被稱為「耆那教徒」，藏語中稱為「勝者」，在漢語中又被稱為「滅盡者」，藏語中稱為「滅盡者」，他們認為生命和「人我」是同一回事，其本質是恒常的，而其狀態是無常的，並認為這是真實存在的。他們不認為一切現象都是空無的，這在「者」所承認的九種知識對像中可以清楚地看到。 還有一種說法是，外道「者」認為一切事物都不存在，因此能夠阻止對世俗的執著。他們認為，理解這一點就踏上了通往解脫的道路。這種說法就像是，即使是佛教徒也沒有解脫之道，而即使不是佛教徒也有解脫之道，這似乎是走向外道的表現。這就像是從佛教的根基上脫落的枯葉，對此實在無話可說。

འདི་ཡིན་པ་དེ་སོར་ཕྲེང་གི་གཅེར་ བུ་པ་ཡང་ཐམས་ཅད་མེད་ཅེས་སྒྲ་གསུང་བ་དེ་མིག་ཟུར་ལ་ཐོགས་པའི་དྲན་རྐྱེན་དུ་འདུག་ 23-55 ཀྱང་། མུ་སྟེགས་སྔོན་བྱུང་བའི་གོས་མེད་པ་སོར་ཕྲེང་དུ་བྱུང་བ་དེ་ཡང་། ཐར་པ་ཅི་མེད་དུ་ འདོད་ཀྱི། ཤེས་བྱ་ཐམས་ཅད་ཅི་མེད་ག་ལ་འདོད། ཡང་སྤྲོས་པ་ཡུལ་གྱི་སྟེང་དུ་གཅོད་ཤེས་ པས་ཟེར་བ་འདི། དགེ་ལུགས་པ་དང་། གཞན་མཚན་ཉིད་པའི་ཆོས་སྐད་ལ་ལ་དང་མཐུན་ རུང་ཡིན། ཡུལ་གྱི་མཚན་མ་འགོག་པ་ལ་མ་ལྟོས་པར། ཡུལ་ཅན་ཤེས་པའི་རྩོལ་བ་འགོག་ པས་གནས་ལུགས་རྟོགས་པར་བཞེད་པའི་བཀའ་བརྒྱུད་ཀྱི་གྲུབ་མཐའ་དང་ནི་རྒྱབ་འགལ་ རང་དུ་སོང་བ་གོ་ཡི། དེ་ལས་འདི་འདོད་ཅེས་པའི་དེ་ལས་ཟེར་བ་རྣམ་བཅད་བྲལ་བའི་ཚིག་ གོ ། དེ་ལ་ཀུན་རྫོབ་ཚད་གྲུབ་པ་དང་། གཅེར་བུ་པ་གཉིས་སོ་ཞེས་བཤད་མ་ཐག་ཏུ་དེ་ལས་ ཞེས་བྱུང་ན་གོ་བ་ཞིག་ཡོང་ལགས་ཀྱང་། སྤྲོས་པ་ཡུལ་གྱི་སྟེང་དུ་གཅོད་ཤེས་པས། དེ་ལས་ ཞེས་བྱས་ན་སྤྲོས་པ་བཅད་པའི་རྒྱུ་ལས་གྲུབ་མཐའ་འདི་འདོད་ཟེར་བར་སོང་། རྩོམ་པ་མི་ ཤེས་བཞིན་དུ་བརྩམས་པ་ལ་དགོས་པ་ཅི་མཆིས། གཅེར་བུ་སྔོན་ཤེས་བྱ་ཐམས་ཅད་ཅི་ མེད་དུ་ག་ལ་འདོད་དེ། ཤེས་བྱ་ཐམས་ཅད་ཅི་མེད་འདོད་མཁན་སུ་ཡང་མི་ཡོང་བའི་ཕྱིར་ ཏེ། མངོན་སུམ་དང་འགལ་ཆེས་པས་སུ་ཡང་། དེ་འདྲ་ལ་བློ་གཏོད་མཁན་མི་ཡོང་བའི་ཕྱིར་ རོ། །ཅི་སྟེ་སྣང་བ་རྣམས་ཅི་མེད་དུ་འདོད་རང་འདོད་ན། དེ་ནི་སྐུར་འདེབས་ཆད་ལྟ་མུ་མེད་ པ་རང་ཡིན་པས། རྣམ་པར་གྲོལ་བའི་ཕྱོགས་སུ་འགྲོ་བ་ནམ་ཡང་མི་རུང་བར་མ་ཟད། རྒྱང་ འཕེན་ལས་ཀྱང་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཚབས་ཆེའོ། ། ཡང་ཅི་མེད་ཐར་པར་འདོད་པ་ནི་ཡོང་སྟེ་ཐར་པ་ཅི་མེད་དུ་ཁས་བླངས་པར་སོང་དོགས་ ནས། བྱེ་སྨྲ་རྣམས་འགོག་པ་རྫས་ཡོད་འདོད་དགོས་པ་བྱུང་མོད། བོད་འདིར་ཡང་སྔོན་ ནས་ད་ལྟའི་བར། དངོས་མེད་དུ་སངས་རྒྱས་ཟེར་བ་ཚོ་དང་། རྒྱ་གར་བའི་དབུ་མ་པ་མང་པོ་ ནི་འདིའི་ཕྱོགས་སུ་བླུན་པའོ། །གཞུང་ལུགས་རྣམས་ཀྱི་ཕྱོགས་སྔར་བླངས་པའི་གཅེར་བུ་ 23-56 རྒྱལ་བ་པ་ནི་ཐར་པ་ཡང་ཅི་མེད་དུ་མི་འདོད་དེ། གཟུགས་ཅན་དུ་ཁས་ལེན་ལགས། ལར་ མུ་སྟེགས་བྱེད་ལ་ལ་སྡུག་བསྔལ་ལས་ཐར་པ་ཐར་འདོད་དེ། དབང་ཕྱུག་པ་དང་ཁྱབ་འཇུག་ པ་ལ་སོགས་པའོ། །ཁ་ཅིག་གཡོ་བ་ལས་ཐར་པ་ཐར་པར་འདོད་དེ། གཅེར་བུ་རྒྱལ་བ་པ་ བཞིན་ནོ། །ཁ་ཅིག་ཐིམ་པ་དང་གྲོགས་མེད་གཅིག་པུར་གྱུར་པ་ཐར་པར་འདོད་དེ། རིག་ བྱེད་མཐའ་པ་དང་གྲངས་ཅན་ལྷ་མེད་ལྟ་བུའོ། །ཁ་ཅིག་ཤིན་ཏུ་ཐར་པ་སྟེ། ཐར་པ་ཅི་མེད་ འདོད་དེ། འདི་ཆད་ལྟའི་རིགས་ཞིག་གོ །

即使是這個「指鬘外道」的「者」，也說一切皆無，這似乎只是一個不經意的記憶。然而，早期的外道中，出現像指鬘外道這樣不穿衣服的，他們認為解脫是虛無的，但他們怎麼會認為一切所知都是虛無呢？還有，說「因為能夠斷除對世俗的執著」這種說法，與格魯派以及其他一些名相宗的教義是相符的。不依賴於斷除世俗的表象，而是通過斷除能知的心識活動來證悟實相，這與噶舉派的宗義是完全相反的。因此，說「從那之後，他們這樣認為」中的「從那之後」，是一個不相關的詞語。 如果說「世俗諦是成立的，以及者」這兩者是並列的，那麼緊接著說「從那之後」還能理解。但是，如果說「因為能夠斷除對世俗的執著，所以從那之後，他們這樣認為」，那就變成了「因為斷除執著的原因，所以他們認為這個宗義是成立的」。在不瞭解寫作的情況下寫作，又有什麼意義呢？早期的「者」怎麼會認為一切所知都是虛無呢？因為沒有人會認為一切所知都是虛無，這與現量相違背，所以沒有人會相信這種觀點。如果他們真的認為一切現象都是虛無的，那這無疑是一種斷見，而且是無止境的。這不僅永遠不可能走向解脫，而且比虛無主義還要糟糕。 還有一種說法是，認為虛無就是解脫，這讓人懷疑他們是否承認解脫是虛無的。因此，爲了反駁小乘有部，他們必須承認實有。然而，在西藏，從過去到現在，那些說「無實而證悟成佛」的人，以及許多印度的中觀派，都傾向於這種觀點。在經論中，之前提到的「勝者」並不認為解脫是虛無的，他們承認解脫是有形體的。總的來說，一些外道渴望從痛苦中解脫，例如自在天派和遍入天派等。一些外道認為從動搖中解脫就是解脫，例如「**勝者」。一些外道認為融入或成為孤獨的個體就是解脫，例如吠陀的末端派和數論派等無神論者。還有一些外道認為徹底的解脫就是虛無，他們認為解脫是虛無的，這是一種斷見。

དེ་ཐམས་ཅད་ཐར་པ་མ་ཡིན་པ་ལ་ཐར་པར་ངོས་འཛིན་པས་ནོར་ཚབས་ཆེན་པོ་ཡིན་པ་ དང་། ཁྱད་པར་དུ་ཡང་། ཐིམ་པ་དང་གྲོགས་མེད་པ། ཅི་ཡང་མེད་པའི་ཐར་པ་བྱ་བ་རྣམས་ མི་སྲིད་པས་རི་བོང་རྭའི་སྡེབ་ཡིན། གཞན་གཉིས་པོ་སྲིད་མི་སྲིད་དཔྱད་གཞི་ཙམ་ཡོད། ཅི་ སྟེ་སྲིད་ཀྱང་ཐར་པ་མ་ཡིན་ནོ། །དབྱེ་བ་གང་ཡང་མ་གོ་བར་ཁ་ཐོ་མནམ་ལ་[ཆར་[འཕྱར་] ནས། ལྐུགས་རྟགས་སྟོན་པར་མ་བྱེད་ཅིག ལར་ནས་ཕྲ་བའི་མི་རྟག་པ་དང་། ཕྲ་བའི་སྡུག་ བསྔལ་དང་བདག་མེད་གཉིས་སོགས་ཀྱི་བཤད་པ་འདི། སངས་རྒྱས་ཀྱིས་རང་གིས་མྱོང་ ནས་གཞན་ལ་བསྟན། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཁྲིད་པས་འཕགས་པ་གཞན་ཚོས་ཀྱང་མཐོང་བ་ཡིན། དེ་ཀ་ལ། སྐྱོབ་པ་ཉིད་གཟིགས་ལམ་གསུང་བ། བྱ་བ་ཡིན། སངས་རྒྱས་ཀྱི་རྗེས་འཇུག་ མ་ཡིན་པ་ཞིག་གིས་འདྲ་དཔེ་བླངས་ནས་དེ་འདྲ་བཤད་ཀྱང་གཞན་རྒྱུད་གྲོལ་མི་ནུས་ཏེ། གནས་ལུགས་དེ་རང་གིས་མ་ཐོབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །དཔེར་ན། བོད་ནས་ཨོ་རྒྱན་དུ་འགྲོ་བའི་ ལམ་བར་གྱི་སྐད་ཆ་ཙམ་རྣ་ཐོས་ཤོད་རྒྱུ་ཡོད་ཀྱང་འགྲོ་མ་མྱོང་ན་གཞན་གྱི་ལམ་སྣ་མི་རུང་ བ་བཞིན་ནོ། །སངས་རྒྱས་ཀྱི་བསྟན་པ་ལས་ཕྱི་རོལ་ཏུ་གྱུར་པ་ལ་ཆོས་སྐད་འདི་དག་གདོད་ ནས་ནི་མེད་པར་ངེས། ཕྱིས་བཅོས་མའི་རིགས་རྒྱ་བོད་དུ་བྱུང་སྲིད་ནའང་། གྲོལ་བའི་ཕྱོགས་ སུ་འགྲོ་བ་ཡིན་རྒྱུ་ཅི་ཡང་མེད་པས། གཅེར་བུ་པ་ཡི་ལྟ་བ་འཛིན་འདིས་ཀྱང་། །ཞེས་སོགས་ 23-57 ཤོ་ལོ་ཀ་གཅིག་པོ་འདི་ཁོ་ནས་རང་མཚང་དུ་མ་ཅིག་ཅར་བསྟན་གདའོ། ། ད་ནི་གཞན་ཡང་པཎྜི་ཏ་དང་ཞེས་སོགས་ཀྱི་དོན་ལ་དཔྱད་ན་ནང་པའི་གསང་སྔགས་ཀྱི་ སྦྱོར་དྲུག་དང་། ཕྱི་པ་ལ་ཡོད་ཟེར་རྒྱུའི་སྦྱོར་དྲུག་དེ་དོན་གཅིག་གྱུ་བའི་བཤད་པར་འདུག་སྟེ། ནང་པའི་སྦྱོར་དྲུག་ལ་ཡང་། བསྐྱེད་རིམ་ཁོ་ནའི་དེ་ཡང་ཡོད། རྫོགས་རིམ་ཁོ་ནའི་དེ་ཡང་ ཡོད་གཉིས་ཀའི་དེ་ཡང་ཡོད་མོད། འདིར་དུས་འཁོར་གྱི་སྦྱོར་དྲུག་དང་སྦྱོར་རྒྱུའི་ཁུངས་ཡིན་ འདུག་སྡེ། དུས་འཁོར་སྦྱོར་དྲུག་ལ་གོ་བ་ཕྱོགས་འགྲོ་ཡང་མ་བྱུང་བ་དེར་འདུག དབང་ཡུལ་ གྱི་བརྟེན་གྱི་འབྱུང་བ་དང་། དབང་ཡུལ་རིགས་འདྲ་ཡོད་ཟེར་བའང་ཚིག་གི་ན་ཡ་ཙམ་སྟེ། རྟེན་བསྡུས་པས་བརྟེན་པ་སྡུད་ནུས་པའི་རྒྱུ་མཚན་དུ་མི་འགྲོ་ན། རིགས་འདྲ་ཡིན་པས་སྡུད་ ཐུབ་པ་དེ་ལས་ཀྱང་མ་ངེས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཕྱི་པ་ཀུན་ཏུ་རྒྱུ་རྣམས་དེ་ལྟར་མི་འདོད་དེ། འབྱུང་ བ་རྣམས་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ཡིན་པས། བསྐྱེད་བསྡུ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དུས་འཁོར་སྦྱོར་དྲུག་ལ་ནི། ཡུལ་ནང་དུ་སྡུད་པའི་ཐ་སྙད་མི་བྱེད་ཅིང་། འབྱུང་བ་ནང་དུ་བསྡུས་པའི་རྒྱུ་ལས་དབང་ཡུལ་ ནང་དུ་བསྡུས་འགྲོ་བར་བཞེད་པ་ཡང་མ་ཡིན་ནོ།

將所有非解脫的事物視為解脫，這是一個嚴重的錯誤。尤其，融入、無伴、虛無的解脫是不可能存在的，如同兔子的角一樣。其他兩種（指前文提到的自在天派和遍入天派的解脫，以及「勝者」的解脫）是否可能存在，還有待商榷。即使可能存在，也不是真正的解脫。在沒有理解任何區分的情況下，不要像鸚鵡學舌一樣，做出愚蠢的舉動。總的來說，關於微細的無常、微細的痛苦和無我等教義，是佛陀自己親身體驗后教導他人的。其他聖者也是在佛陀的引導下才證悟的。因此，佛陀的教導才是真正的救護之道。如果不是佛陀的追隨者，只是模彷彿陀的教導，也無法解脫他人的心相續，因為他們自己沒有證悟實相。例如，就像有人只是聽說過從到鄔金的道路，卻從未親自走過，就無法引導他人一樣。可以肯定的是，在佛陀的教法之外，原本就沒有這些佛法術語。即使後來在和出現了人為編造的類似教法，也無法走向解脫。因此，僅僅這一句「**者的見解也執持著……」的偈頌，就同時暴露了許多自身的缺陷。 現在，如果分析「還有班智達……」等句子的含義，就會發現，它似乎是在說，內道的密宗六支瑜伽和外道所謂的六支瑜伽，實際上是相同的。內道的六支瑜伽中，既有生起次第的，也有圓滿次第的，還有兩者兼具的。這裡所指的是時輪金剛的六支瑜伽及其修持的依據。時輪金剛的六支瑜伽並沒有被正確理解。說「所依的生起和所依的同類存在」，這只是文字上的巧合。如果說「因為所依被攝集，所以能攝集所依」，這並不成立。那麼，僅僅因為是同類，就能被攝集，就更不確定了。外道遍行者並不這樣認為，因為他們認為諸元素本身就是真如，所以沒有生起和攝集。時輪金剛的六支瑜伽中，並沒有將外境攝入內境的說法，也沒有認為因為將元素攝入內境，就能將所依攝入內境。

།ཁམས་སོ་དྲུག་གི་ཐ་སྙད་ཀྱང་ཕྱི་པའི་ སྔགས་བརྒྱུད་དང་སྨན་སྤྱད་དག་ནའང་གྲགས་པ་མེད་པ་མངོན་། ནང་པ་ལ་གྲགས་པ་ཡིན། དྭངས་མ་བསྡུས་པས་སྙིགས་མ་བསྡུས་འགྲོ་ཟེར་བ་ནི་སུ་ཟེར་ཀྱང་མི་འཐད་དེ། རྟོགས་པ་ མཐོ་མོར་མ་སོང་བར་དྭངས་མ་ལྐོག་ཏུ་གྱུར་པ་ཁོ་ན་ཡིན་པས་བསྡུད་ལུགས་ཇི་ལྟར་བྱེད། སོར་སྡུད་ལས་དང་པོ་ནས་རྒྱུད་ལ་སྐྱེ་བའི་ཕྱིར་དང་། འདིར་དྭངས་མ་བསྡུས་པས་སྙིགས་ མ་བསྡུས་པ་སོར་སྡུད་ཀྱི་སྒྲ་དོན་དུ་བྱས་འདུག་པས་སོ། །ལར་ཡང་དྭངས་མ་ཕྱི་ནས་ནང་ལ་ བསྡུས་པ་དང་། སྙིགས་མ་ནང་དུ་བསྡུས་པ་ལ་དགོས་པ་ཅི་ཡོད། ཕན་ཡོན་གང་ཡོད། དབང་ པོ་དང་ཐིག་ལེའི་དྭངས་མ་ཟེར་བ་བྱས་འདུག་པ། དྭངས་མ་གང་ཡིན་སྙིགས་མ་ཅི་ཡིན། འབྱུང་ལྔས་ཁམས་སྙིགས་མ་སྐྱེད་ཚུལ་ལ། སྐྲེས་པ། གླ་བ། སྦྲིད་པ། བྱ་རྙེང་། གཉིད། ལྟ་ 23-58 བ་ཉན་པ། གླུ་གར་འགྲོ་སྡོད་སོགས་བགྲང་བ་ནི་བླུན་པོའི་རྣམ་འགྱུར་ཏེ། དེ་དག་ནི་བྱ་བའི་ རྣམ་འགྱུར་ཙམ་ཡིན་གྱི་ལུས་ལ་ཤ་ཁྲག་ལོགས་པ་ལྟར་ཁམས་སུ་གནས་སུ་མེད་པའི་ཕྱིར་ རོ། ། གལ་ཏེ་འབྱུང་བ་དང་དེ་དག་སྦྱར་བ་ཞིག་ཡོད་རང་ཡོད་ན་འབྱུང་བ་དེའི་བྱེད་ལས་ཡིན་ ཅེས་སྟོན་པ་ཡིན་མོད། ཁམས་སུ་མི་འོང་ལགས། ཁམས་སོ་དྲུག་བྱ་བ་ལུས་ཀྱི་ཁམས་ཡིན་ ཅིང་། ཁམས་ཀྱི་དོན་ཡང་། རྒྱུའི་དོན་དང་། དབྱིངས་ཀྱི་དོན་ལ་འཇུག་པའི་ཁམས་དེ་མ་ཡིན། རྩ་ཁམས་རླུང་ཟེར་བའི་དུས་ཀྱི་ཁམས་དེ་ཡིན་མོད། དེ་དག་ཁམས་དེ་འདྲ་ཡིན་ན། མཁྲིས་ པ་བད་ཀན་སོགས་ལུས་ཀྱི་ཆ་ཤས་ན་གནས་པ་ལྟར། གླལ་བ་དང་བཀྲེས་པ་དང་གཉིད་ སོགས་ལུས་ཀྱི་ཆ་ལ་ཡོད་དགོས་ན་དེ་དག་ག་ན་ཡོད། ལར་འདི་ན་མཆིལ་མ་དང་ཁ་ཆུ་སོ་ སོར་བྱས། བཀྲེས་པ་དང་ལྟོགས་པ་སོ་སོར་བྱས། ལྟ་ཉན་སོགས་དང་། མཐོང་ཐོས་སོགས་ སོ་སོར་བགྲང་བ་དང་ཤེས་རིག་རྣམ་གྲངས་དུ་མ་ལུས་ཀྱི་ཁམས་སུ་བགྲང་བ་འདི་རིག་པ་ རྣལ་དུ་མེད་པའི་ཚིག་ཡིན། བསྐྱེད་སྡུད་བརྐྱང་བསྐུམ་བཞི་བྱེད་པ་སོགས་རྫས་མེད་ཀྱང་ གནས་སྐབས་ལ་བཏགས་ཡོད་ཙམ་ལུས་ཀྱི་ཁམས་ལ་བགྲང་བ་ཡང་བླུན་རྟགས་ཁོ་ན་ཏེ་དེ་ ལྟ་ན་སྐྱེ་རྒ་ན་འཆི་མི་ཚིག་སོགས་ཀྱང་ལུས་ཁམས་སུ་ཐལ་བར་འགྱུར་རོ། ། དེ་བདེན་ཀྱང་མུ་སྟེགས་ལུགས་བསྐྱོར་ཟློས་བྱས་པའོ་སྙམ་ན། མུ་སྟེགས་མཁས་པ་ རྣམས་དེ་འདྲ་འདོད་པ་མི་སྲིད་པའི་ཕྱིར་འདི་རྫུས་མའོ།

關於三十六界的說法，在外道的咒術傳承和醫藥典籍中也未曾聽聞，唯有內道才有此說法。說「攝集精華就能攝集糟粕」，無論誰說，都是不合理的。因為在沒有達到高深證悟之前，精華只是隱藏起來了，又如何攝集呢？精華的攝集是從最初就生於相續的。而這裡卻將「攝集精華就能攝集糟粕」作為「收攝」的字面意思來解釋。總的來說，將精華從外攝入內，將糟粕攝入內，有什麼必要？有什麼利益？他們所說的「根和明點的精華」，精華是什麼？糟粕又是什麼？關於五大如何產生糟粕，他們列舉了：打哈欠、飢餓、打噴嚏、打嗝、睡眠、看、聽、唱歌、跳舞、行走、站立等等，這都是愚蠢的表現。因為這些只是行為的表現，並不像血肉一樣存在於身體的界中。 如果說存在將五大與這些行為結合起來的某種東西，那麼可以說這些是五大的作用，但它們並不屬於界。所謂的三十六界是身體的界，而「界」的含義是「因」和「界限」，並非指此。這裡所指的是脈、界、風的時節之界。如果這些是界，那麼就像膽汁、痰液等存在於身體的各個部位一樣，打哈欠、飢餓、睡眠等也應該存在於身體的某個部位，它們又在哪裡呢？此外，這裡將唾液和口水分別列出，將飢餓和空腹分別列出，將看和聽等，以及見和聞等分別列出，並將許多種類的意識列為身體的界，這些都是不理智的說法。將生起、收攝、伸展、收縮四種作用等無實體的現象，暫時安立為身體的界，這純粹是愚蠢的表現。如果這樣，那麼生、老、病、死、不消化等也都會變成身體的界了。 如果認為這只是在重複外道的觀點，那麼外道的智者們不可能持有這樣的觀點，所以這純粹是偽造的。

།ཁྱེད་ལ་འདྲི་སྟེ་ལུས་ཀྱི་ཁམས་ བགྲང་རྒྱུ་ཡིན་ན། ཁམས་ཐམས་ཀྱི་རྩ་བ་ཁུ་རྡུལ་མི་བགྲང་བའི་རྒྱུ་མཚན་ཅི། དེ་གཉིས་ དྭངས་མའོ་བསམས་པར་འདུག་སྟེ། རྫ་གོག་ཡོ་བཅག་གདའ། དཀར་དམར་གཉིས་ལ་ དྭངས་མ་དང་འབྲིང་པོ་དང་སྙིགས་མ་གསུམ་ཡོད་པ་ལས། མངོན་འགྱུར་འདི་དག་སྙིགས་མ་ ཡིན། དྲི་ཆུ་དང་བཤང་བ་སོགས་ཀྱང་སྙིགས་མ་རྐྱང་པ་མ་ཡིན་དྭངས་མ་ཇི་སྙེད་ཡོད། སྔར་ 23-59 གྱི་ཚིགས་བཅད་བྲིས་པ་ན། འབྱུང་བ་རྣམས་ལས་ཡིད་འབྱུང་ཟེར་བ་ནི་རྒྱང་པན་གྱི་འདོད་ པ་རུ་སོང་། འབྱུང་བ་ལས་ཡིད་དང་ཡིད་ལས་དབང་པོ་འབྱུང་བའི་གྲུབ་མཐའ་འདི་འདྲ་ཕྱི་ པའི་ལྟ་བ་དྲུག་དང་། གཅེར་བུ་པ་དང་། ནང་པ་སངས་རྒྱས་པ་སུ་ལའང་མེད་པ་རིག་པར་ གྱིས་ཤིག ཡང་རྒྱང་པན་མ་གཏོགས་ཕྱི་རོལ་པ་རྣམས། འབྱུང་བ་ལྔ་ལ་ཁམས་ལྔའི་ཐ་སྙད་ ཀྱང་མི་བྱེད་པ་ཤས་ཆེ། རིགས་ཀྱི་དོན་ལ་ཁམས་ཟེར་བ་གཅིག་ནི་ཡོད། སྨན་དཔྱད་པ་དང་། བཟོ་གནས་དང་། སྒྲ་གཞུང་གི་ཁམས་སོགས་རྣམ་བཞག་མང་པོ་ཡོད་མོད། འདི་དག་དང་ དེ་དག་མི་འདྲ་ལགས། གཏུམ་མོའི་མེས་སྙིགས་མའི་ཁམས་བསྲེགས། དྭངས་མའི་ཁམས་ འཆིང་རྒྱུ་བའི་ཁམས་སྨིན་ཟེར་བ་ཡང་བརྫུན་ཏེ། མུ་སྟེགས་ལུགས་ལ་ནང་པ་རྣམས་གཏུམ་ མོ་ཟེར་བའི་དོད་ཀྱི་མིང་དང་དོན་ལོགས་པ་ཞིག་ཡོད། དེ་འདིར་མི་སྨྲ། གཏུམ་མོ་ཟེར་བའི་ ཐ་སྙད་གང་ནའང་མེད། སྲེག་ཟེར་བ་འདི། ཀྱཻ་རྡོར་ལས། དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ལྔ་བསྲེགས། ཞེས་འབྱུང་བ་ལ་དོན་མ་གོ་བར་རིགས་འགྲེ་སྦྱར་བར་འདུག གཡུང་དྲུང་ཟོར་བས་ཕ་སྐེ་ འབྲེག །ཅེས་པའི་དཔེ་དེ་བྱུང་འདུག བསྲེགས་ཞེས་པ་དེའི་དོན་བསྲེག་རྒྱུ་རང་མེད་རྒྱུད་ཀྱི་ བརྡའི་ཚིག་ཡིན། ཕྱི་པ་རྣམས་ནི། བསྲེགས་པའི་མིང་དོན་གཉིས་མི་བྱེད་ལགས། རྒྱུ་བ་སྨིན་ ཟེར་བ་སླ་བ་སྐ་བར་སོང་ཟེར་རྒྱུར་འདུག ཁམས་འཆིང་བ་དེ་དྭངས་སྙིགས་ཚང་མ་འཆིང་རྒྱུ་ ཡིན་ཀྱང་འདིར་དྭངས་མའི་ཁམས་འཆིང་ཟེར་ལུགས་འདིས། སྙིགས་མ་ཕྱི་ལ་ཕུད་གཏོང་ བའི་ཐབས་ལམ་ངོ་མཚར་ཅན་རང་ཞིག་ཡོད་པར་འདུག་གོ །འདིར་དྭངས་མ་འཆིང་ཟེར་བ་ ཁམས་ཐིག་ལེ་ལུས་ཀྱི་ཕྱི་རོལ་ཏུ་མི་འདོར་བ་ཙམ་ལས་གོ་བ་ལྷག་པོ་ཡེ་མ་ཤར་བའི་ཉམས་ ཞིག་འདུག ཟུར་ཙམ་སྨྲས་པས་གནས་ཚུལ་གསལ་བར་གོ ། ཡང་འདི་དག་སོ་སོར་སྡུད་ཀྱི་འཕྲོས་སུ་འབྱུང་བ་ཡང་སྐབས་སུ་ཤིན་ཏུ་མ་བབ་བོ།

如果問你，要列舉身體的界，為何不將精液和卵子列為所有界的基礎？想必是認為這兩者是精華吧，真是荒謬至極。在白和紅二者中，有精華、中等和糟粕三種，而這些顯現出來的都是糟粕。尿液和糞便等也不僅僅是糟粕，其中也有不少精華。之前寫的偈頌中說「對五大生起厭離」，這已經落入了順世外道的觀點。像這種「從五大生起意，從意生起根」的宗義，在六外道、裸體外道和內道佛教中都不存在，請務必知曉。而且，除了順世外道之外，大多數外道甚至不將五大稱為五界。雖然有將「界」作為「種」的含義的情況，也有醫學、工巧明、聲明學等中關於「界」的許多分類，但這些都與此處所說的不同。說拙火燃燒糟粕的界，成熟精華的界，這也是虛假的。在外道中，內道所說的「拙火」有不同的名稱和含義，這裡就不多說了。任何地方都沒有「拙火」這個詞。說「燃燒」這件事，在《喜金剛》中有「燃燒五如來」的說法，但他們沒有理解其含義，就隨意類比。就像「用彎刀砍斷父親的脖子」這個例子一樣。所謂的「燃燒」只是一個表示相續的詞語，並沒有實際燃燒的東西。外道根本不使用「燃燒」這個詞語及其含義。說「成熟」是指從稀薄變得濃稠。界被束縛，是指精華和糟粕都被束縛，而這裡卻說束縛精華的界，這似乎暗示有一種奇妙的方法可以將糟粕排出體外。這裡說束縛精華，僅僅是指不將界和明點排出體外，除此之外，似乎沒有更深的理解。簡單地說幾句，就能明白其中的道理。

此外，將這些分別歸納到「收攝」的範疇，也是非常不恰當的。

། ཚིགས་བཅད་འདི་ཁའི་དབང་དུ་བྱས་ན། དབེན་ལས་སྐྱེས་པའི་བསམ་གཏན་རྩེ་གཅིག་ 23-60 པ། ཏིང་ངེ་འཛིན་ཡང་ཡང་གོམས་ཞེས་པས། བསམ་གཏན་དང་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་དབྱེ་བ་མ་ བྱུང་གོ་རིམ་ཀྱང་། རྗེས་དྲན་གྱི་རྗེས་ལ་བསམ་གཏན་བྱས་པ་སོགས་འཁྲུགས་པ་དང་། དུས་ འཁོར་སྦྱོར་དྲུག་གི་བསམ་གཏན་ནི་སོ་སོར་སྡུད་པ་མཐར་ཕྱིན་པ་ན་རིམ་པས་སྐྱེ་སྟེ། དེ་ལ་ མངོན་པ་སོགས་ནས་བཤད་པའི་དབེན་པ་ལས་སྐྱེས་པའི་བསམ་གཏན་དང་པོ་ཡན་ལག་ལྔ་ ལྡན་དེ་དང་གཅིག་གམ་སྙམ་ནས། འདིར་ཡང་དབེན་ལས་སྐྱེས་པ་ཟེར་བ་བྱས་འདུག་སྟེ། དེ་ གཉིས་གཅིག་པར་འདོད་པ་རྟོག་ནག་རྒྱག མུ་སྟེགས་པའི་གཞུང་ན་ཡང་དབེན་པ་ལས་སྐྱེས་ པ་ཟེར་བ་དེ་འདྲ་མི་ཡོང་བས། ཚིགས་བཅད་འདི་ཕྱི་པའི་གཞུང་ཟེར་བ་ཡང་བརྫུན་གཏམ་ མོ། ། ལར་མཚན་ཉིད་པ་སྐམ་པོའི་ཞི་ལྷག་གི་བཤད་པ་འོལ་སྤྱི་ཙམ་དེས་ཀྱང་གསུང་རབ་ཀྱི་ སྒོམ་དོན་རྟོགས་པ་དཀའ་ཞིང་རྟོགས་ལྡན་ཆུང་མ་ཅན་གྱི་ཁ་སྐད་དང་། རྐང་དུང་དང་མཉམ་ པར་སྦྲགས་པའི་དཔེ་ཆའི་ནང་གི་ཆགས་ལམ་གྱི་བཤད་པས་ཀྱང་གསང་སྔགས་ཀྱི་དགོས་ དོན་ཕྱོགས་ཙམ་ཡང་ཐིངས་པ་མི་ཡོང་ལགས། དཔེར་ན་གྲུབ་ཐོབ་ཏུ་གྲགས་པའི་གཙང་ སྨྱོན་འགྱུར་འབུབ་ན། དགའ་བཞིའི་འགྱུར་མ་ཡིན་ཟེར་བ་དང་འདྲ། དགའ་བཞི་ལ་དོན་ དམ་གྱི་དགའ་བཞི། འབྲས་བུ་སངས་རྒྱས་སའི་དགའ་བཞི། འཕགས་ལམ་གྱི་དགའ་བཞི། སས་བསྡུས་པའི་དགའ་བཞི། སྐད་ཅིག་མའི་དགའ་བཞི། ཕྱག་རྒྱ་བཞི་སོ་སོ་ལ་སྦྱར་བའི་ དགའ་བཞི་སོ་སོ། གཞིའི་དགའ་བཞི་རྣམ་གཞན་ཐ་དད་དེ་དག་གནད་གཅིག་པ་དང་ཐ་དད་ པ་སོགས་མཐའ་ཡས་པ་དང་། དེ་དག་དང་འབྲེལ་བའི་སྐྱོན་དང་ཡོན་ཏན། ཉོན་མོངས་ཡེ་ ཤེས། སྤང་གཉེན་སོགས་ཀྱི་རབ་དབྱེ་ཇི་སྙེད་ཡོད་པ་གང་ཡང་ཉམས་གོ་མ་ནོན་པར། ལས་ རྒྱ་ལ་སྦྱོར་ཐེངས་གཅིག་གི་སྐད་ཅིག་མའི་དབྱེ་བ་རབ་རིབ་ཅིག་མིན་པ་བཤད་རྒྱུས་འཕོངས་ པ་བཞིན་ནོ། །རྒྱ་གར་ན་ཕྱི་པའི་རྩ་རླུང་བ་རྣམས་བུད་མེད་སྤང་བྱར་བྱེད། རྩ་རླུང་བ་ཆུང་ 23-61 མ་ཅན་དང་། ཀབ་ལི། རྐང་དུང་། ལག་ངར་གྱི་བྱིན་རླབས་བརྟེན་ལ། ཁོ་ཚོ་དགའ་ཚོར་ཡེ་ མི་བྱེད་པ་དགོངས་དགོས་སོ།

如果從這句偈頌的角度來看，「從寂靜中生起的專注禪定，反覆修習三摩地」，這並沒有區分禪定和三摩地，也沒有理清次第。例如，在憶念之後進行禪定等，顯得非常混亂。時輪金剛六支瑜伽的禪定，是在各自收攝圓滿后依次生起的。有人可能會認為，這與《俱舍論》等中所說的「從寂靜中生起的初禪，具足五支」是相同的，所以這裡也用了「從寂靜中生起」的說法。如果認為兩者相同，那就大錯特錯了。外道典籍中也沒有「從寂靜中生起」的說法，所以說這句偈頌是外道典籍的說法，也是謊言。

總的來說，那些乾巴巴的唯識學者的止觀論述，也難以領悟佛經的禪修要義。而那些擁有小妾的實修者，用粗俗的語言，以及像腿骨號筒一樣吹噓的著作中關於情慾的描述，也無法觸及密宗的絲毫要義。例如，像那位被稱為成就者的藏地瘋子一樣，說「不是四喜的變化」。四喜有勝義四喜、果位佛地的四喜、聖道的四喜、地所攝的四喜、剎那四喜、與四印相連的四喜等等，還有無量無邊的基礎四喜，它們之間的關係，以及相關的過患和功德、煩惱和智慧、所斷和對治等，有無數的分類。在沒有領悟這些的情況下，僅僅講述一次與業印結合的剎那間的模糊差別，就像在賣弄一樣。在印度，外道的脈氣行者將女性視為應該拋棄的對象。那些擁有小妾的脈氣行者，以及那些依靠顱器、腿骨號筒、手鐲加持的人，他們根本不會產生任何喜悅，請務必知曉。

།དེས་ན་སྦྱོར་དྲུག་གི་ཐ་སྙད་ལྷག་མེད་ཆད་མེད་ཕྱི་གཞུང་ ན་ཡོད་པ། ཉི་ཟླ་འཆིང་བ། རྫུ་འཕྲུལ་གྱི་ལམ། བསམ་གཏན་ཚད་མེད། གཟུགས་མེད་ སྙོམས་འཇུག་སོགས་གླེང་བསླང་མང་པོ་བྱུང་ཞེས་པ་ཡང་། ཁོ་པ་ལ་ཕར་བཤད་གསུངས་ པ་ཡིན་ཟེར་ན་མ་གཏོགས། བརྫུན་ཉིད་ཁོ་ན་སྟེ། དེ་ཡང་བསམ་གཟུགས་ཚད་མེད་ཙམ་མུ་ སྟེགས་དང་ཐུན་མོང་ཡིན་ཟེར་བའི་ཁ་སྐད་བོད་ལ་གྲགས་པ་བོན་གྱེར་བྱས་པ་སྟེ། དེའི་དོན་ ནི་སྔོན་མུ་སྟེགས་སྙོམས་འཇུག་པ་མང་པོ་བསྒོམས་པས་དེ་དག་ཐོབ་པ་བྱུང་བའི་དོན་ཡིན་ གྱི། མུ་སྟེགས་བྱེད་པའི་གཞུང་ལུགས་གང་ན་ཡང་། བསམ་གཟུགས་ཚད་མེད་སོགས་ཀྱི་ རྣམ་བཞག་ཡེ་ནས་མེད། མིང་ཡང་མ་གྲགས་སོ། །འོ་ན་ཅི་སྙམ་ན། དེ་ཡང་འདོད་ཆགས་ ཞེ་སྡང་གི་ཉེས་དམིགས་ཤེས། ཆགས་སྡང་གི་ཡུལ་ལ་བདེ་བ་མེད་པར་ཤེས། དཔྱོད་པ་དང་ མ་བྲལ་བར་སེམས་རྩེ་གཅིག་པ་བསྒོམས་པས། བསམ་གཏན་དང་པོ་ཐོབ་པ་ཡོད། དེ་ཀ་ ལ་རྒྱུ་སེམས་གནས་དགུ་དང་ཡིད་བྱེད་བདུན་པོ་ཚང་ཡོད་དུ་ཆུག་ཀྱང་། ཁོས་དེའི་བཤད་པ་ ཤེས་མི་དགོས་འཆད་ནའང་འཆད་ཚུལ་གཞན་ཡོད་པས་སོ། །ཁོའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་སྦྱོར་མཐའི་ འབྲས་བུ་ལ། ཡན་ལག་ལྔའི་དོན་ཚང་མོད། སྦྱོར་མཐའི་མིང་དང་ཡན་ལག་ལྔའི་རྣམ་བཞག་ བྱེད་དགོས་པར་མ་ངེས་ཏེ། གཞན་ལ་འཆད་དགོས་སྲིད་ནའང་། འཆད་ཚུལ་གཞན་གྱིས་གོ་ ནུས་སོ། །དེས་ན་ཞི་གནས་སྒྲུབ་པ་ལ། སེམས་གནས་དགུ། ཉེས་པ་ལྔ། འདུ་བྱེད་བརྒྱད་ལ་ སོགས་པ་དང་། བསམ་གཟུགས་ཀྱི་ལྷག་མཐོང་བསྒྲུབས་ན། ཡིད་བྱེད་བདུན་དང་། དངོས་ གཞི་ལ་བསམ་གཏན་གྱི་ཡན་ལག གཟུགས་མེད་ཀྱི་དབྱེ་བ་ཚད་མེད་བཞིའི་རབ་དབྱེ། ཕན་ ཡོན་ནམ་ཡོན་ཏན་ལ་རྣམ་ཐར་བརྒྱད། ཟད་པར་བཅུ། ཟིལ་གནོན་བརྒྱད་ལ་སོགས་པ་ སངས་རྒྱས་ཀྱི་གསུང་རབ་ཁོ་ན་ལས་འབྱུང་། སློབ་དཔོན་དཔའ་བོའི་ཕར་ཕྱིན་བསྡུས་པ་ 23-62 ལས་ཀྱང་། བསམ་གཏན་གཉིས་པའི་བསམ་གཏན་ཞེས། །གཉིས་མེད་དྲང་སྲོང་མཆོག་ གིས་གསུངས། །ཞེས་སོགས་ཀྱིས་དཔེར་མཚོན་ནོ། ། མུ་སྟེགས་སྙོམས་འཇུག་པ་བསམ་གཏན་ཐོབ་པ་ཡང་སངས་རྒྱས་མྱ་ངན་ལས་འདས་ ནས་ལོ་སུམ་བརྒྱ་ཡན་ལ་བྱུང་སྲིད། དེ་མན་ནས། ཕྱི་པ་ལ་བསམ་གཏན་ཐོབ་པ་དང་། དྲང་ སྲོང་དཀའ་ཐུབ་གྲུབ་པ་མ་བྱུང་། ནང་པ་ལ་འབྲས་བུ་བཞི་ཐོབ་པ་ཡང་མ་བྱུང་། རི་དྭགས་ རྒྱལ་པོ་ཡང་རྒྱུན་ཆད་སྙིགས་མ་ལྔ་ཧ་ཅང་བདོ་བའོ། །ཞེས་འཕགས་ཡུལ་བ་ཀུན་ལ་གྲགས། དེས་ན་བཙུན་པ་ས་གའི་ལྷ་ཡང་དགྲ་བཅོམ་མིན། པཎ་ཆེན་ཤཱཀྱ་ཤྲཱིའི་དུས་ན། སིང་གྷ་ལ་ན་ དགྲ་བཅོམ་ཡོད་ཟེར་བ་ཡང་། ཆེ་བར་བརྗོད་པ་ཙམ་དུ་ཟད་དོ།

因此，所謂「六支瑜伽的術語，在其他典籍中也完整無缺地存在，例如日月束縛、神通之道、無量禪定、無色定等，有很多類似的說法」，除非是說那些是別人對他的反駁，否則這純粹是謊言。而且，所謂「無量有色和無色定，與外道共通」，這在藏地流傳的說法，其實是苯教的複述。其含義是，過去有很多外道入定者，通過修行獲得了這些成就。但實際上，在外道的任何典籍中，根本沒有關於無量有色和無色定等的論述，甚至連這些名稱都沒有。那麼，這是怎麼回事呢？這是因為他們瞭解了貪慾和嗔恨的過患，知道貪嗔的對象沒有快樂，通過不離觀察的專注修行，獲得了初禪。即使他們具備了九種住心和七種作意，他們也不一定需要了解這些論述，即使講解，也有其他的講解方式。他們的三摩地修習的最終結果，雖然具備五支的含義，但不一定需要使用「修習的最終結果」這個名稱和五支的論述。即使需要向他人講解，也可以用其他方式來理解。因此，在修習止的過程中，需要了解九種住心、五種過患、八種作行等；在修習觀的過程中，需要了解七種作意；在正行中，需要了解禪定的支分、

། ལྟ་བ་དྲུག་གི་མུ་སྟེགས་རྣམས་ལ་བསམ་གཟུགས་ཀྱི་ལམ་ཐོབ་པ་ལྟ་ཞོག རྣམ་བཞག་ ཀྱང་མི་འབྱུང་བར་མ་ཟད། ལྟ་སྤྱོད་འགལ་བ་ཁོ་ན་སྟེ་གྲངས་ཅན་དང་། པཏཉྫ་ལི་ནི་ཡུལ་ འདོད་ཡོན་བརྟེན་པས་གྲོལ་བར་འདོད་པ་ཡིན། རིག་ཅན་བྱེ་བྲག་རིག་མཐའ་གསུམ། བྱེད་ པོ་འདོད་པས། དེ་དག་ལ་བསམ་གཏན་གཟུགས་མེད་ཀྱི་ལམ་ག་ལ་འོང་། དེས་ན་འདི་པའི་ མནོ་ཚོད་ལ། བསམ་གཟུགས་ཕྱི་ནང་ཐུན་མོང་ཡིན་བྱས་ཙ་ན། ཕྱི་པ་ལ་ཡང་། མཛོད་ཀྱི་ གནས་བརྒྱད་པ་ལྟ་བུའི་བསམ་གཟུགས་ཀྱི་རྣམ་གཞག་ཡོད་ཡོང་སྙམ་པ་ཞིག་བྱུང་འདུག་སྟེ་ ཕྱོགས་བསླད་པ་ཡིན། ད་ལྟ་མུ་སྟེགས་པ་སུ་ལ་ཡང་བསམ་གཟུགས་ཐོབ་པ་ལྟ་ཞོག དེའི་ གདམས་ངག་ཡང་མེད། གཞུང་ཡང་མེད། སྙོམས་འཇུག་པའི་བརྒྱུད་འཛིན་དུ་རློམ་པའི་ རིགས་ཀྱང་ཅི་ཡང་མེད་ལགས། སྔོན་སྙོམས་འཇུག་ཐོབ་པ་ཡོད་པའི་དུས་ཀྱང་རང་རང་ གིས་ཐོབ་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་དེ་ཐར་པར་རློམ་པ་ཡིན་པས། དེའི་གོང་ན་གཞན་ཡོད་པར་མི་ འདོད་དོ། །དཔེར་ན་བླུན་པོ་དག་མདའ་འཕང་བ་དང་། ཞིང་ལས་དང་། ཚོང་དང་། འཁྲིག་ ཐབས་དང་། གཡུལ་འགྱེད་པའི་བྱ་བ་ཤེས་ཀྱང་། དེ་དག་གི་རྣམ་གཞག་དང་བཤད་པ་དང་། 23-63 བསྟན་བཅོས་མི་ཤེས་པ་བཞིན་ནོ།

且不說六種外道能獲得有色和無色定的道，他們甚至連相關的論述都沒有，他們的見解和修行完全矛盾。數論派和勝論派認為，依靠欲樂就能解脫；耆那教則認為，存在造作者。這些外道怎麼可能獲得禪定和無色定的道呢？因此，此處的作者認為，既然說有色和無色定內外道共通，那麼外道也應該有像《俱舍論》第八品那樣的有色和無色定的論述，這是一種誤導。現在，別說外道能獲得有色和無色定，他們甚至連相關的教導和典籍都沒有，更沒有自詡為入定傳承的任何流派。即使過去有獲得入定的人，他們也只是將自己獲得的禪定視為解脫，不認為還有更高的境界。這就像愚人雖然懂得射箭、耕種、經商、性愛和戰鬥，卻不瞭解這些行為的論述、講解和典籍一樣。

། ཡང་ཨ་མ་ར་ནས་འབྱུང་ཟེར་བ་ནི་སྟོབས་དང་མངོན་ཤེས་ནི། ཨམརཀོཥ་ལས་བཤད། བདེན་བཞི་དང་། ཕྱག་རྒྱ་བཞི་དེར་ཡོང་དོན་རང་ནི་མི་བདོག ཁོ་པ་དེ་པཎྜིཏ་ཡིན་ན། རྟོག་ གེའི་འགྲེལ་པ་ན། ཕྱོགས་སྔའི་ཚུལ་དུ། ནང་པའི་གྲུབ་མཐའ་འོལ་ཙམ་བཤད་པ་ནི་ཡོད་ འདུག ཡང་ཁྱེད་ཅག་བདག་མེད་སྨྲ་བ་ཡིན། ཐ་སྙད་འགོག་གམ་དོན་འགོག་ཅེས་འདྲི་བ་ནི་ བདེན་ན་བླུན་པོའི་དྲི་བ་སྟེ། བདག་མེད་པར་འདོད་ཕྱིན། གཞན་ལུགས་ཀྱི་བདག་འགོག་ ན་དོན་འགོག་པ་ལ་ཐེ་ཚོམ་ཅི་ཡོད། དོན་བཀག་ཕྱིན་དགོས་པ་ཟུར་ཁྱད་ཡོད་ན་མ་གཏོགས་ ཐ་སྙད་ཀྱང་འགོག་པ་ལོས་ལགས། རང་རང་ལུགས་ལ་ཡང་ཐལ་འགྱུར་བ་རྙིང་པ་ཚོ་མ་ གཏོགས་བདག་མེད་ཀྱི་དོན་སྒྲུབ་པ་ལས་འོས་ཅི། ཟེར་ལུགས་འདི་ནི་གཅིག་དུ་བྲལ་གྱིས་ ཆོས་ཀྱི་བདག་འགོག་པའི་སྐབས་ཚུལ་གསུམ་སོ་སོར་གྲུབ་དུས་རང་བཞིན་མེད་པའི་དོན་ གྲུབ་ཟིན་པས། སྒྲུབ་ངག་འགོད་དུས་ཐ་སྙད་སྒྲུབ་པར་འགྲོ་ཟེར་བ་ཁོ་ལ་དཔེ་བླངས་པའི་ ཞིབ་ཆ་ཡིན་རྒྱུའི་ཁུངས་བྱས་པ་དེ་ཀར་གདའ། འབྲེལ་ཤིན་ཏུ་ཆུང་། ཡང་འདིར་ཁ་ཅིག་གི་ བསམ་པ་ལ། བདག་ཡོད་ཅེས་སྨྲ་བ་ཕྱི་རོལ་པ་དང་། མེད་ཅེས་སྨྲ་བ་སངས་རྒྱས་པའོ་སྙམ་ དུ་སེམས་མོད་ཅེས་བྲིས་ཏེ། དེ་འདྲ་སེམས་ཅན་གྱི་ནང་ན་སྲིད་མཉམ་ན་ནི་སྲིད་ཤས་ཆེ། གཞན་དེ་འདྲ་རང་ཆེར་མེད་དམ། ཡང་བདག་གི་ཐ་སྙད་ཁས་བླངས་པས་ཕྱི་རོལ་པར་འགྲོ་ ན་སྟོན་པ་ཡང་དེར་ཐལ། ཐ་སྙད་ཁས་མ་བླངས་པ་ཙམ་གྱིས་སངས་རྒྱས་པར་འགྲོ་ན། བྱ་ དང་རི་དྭགས་དེར་ཐལ་ཟེར་བ་ཡང་འབྲེལ་མེད་གཡས་ཆུང་སྟེ། ལར་ཕྱོགས་སྔ་མེད་པའི་ ཐལ་འགྱུར་འདིས་ཅི་བྱ། འོན་ཀྱང་འདིར་དཔྱད་དེ། བདག་གི་ཐ་སྙད་ཁས་མི་ལེན་པའི་གྲུབ་ མཐའ་སྨྲ་བ་རང་སུ་ཡང་ཡོད་མི་ཐང་། ཁས་ལེན་ཟེར་བ་དེ་གྲུབ་མཐའ་ཁས་ལེན་པ་ལ་ཟེར་ བ་ཡིན་པས། འཇིག་ཚོགས་ལྟ་དང་བྲལ་ཡང་སངས་རྒྱས་ཀྱི། །ཇི་ལྟར་ང་དང་ང་ཡིར་བསྟན་ 23-64 པ་ལྟར། །དེ་བཞིན་དངོས་རྣམས་རང་བཞིན་མེད་མོད་ཀྱི། །ཡོད་ཅེས་དྲང་དོན་ཉིད་དུ་བསྟན་ པ་ཡིན། །ཟེར་བ་དེ་ཙམ་གྱིས་སྟོན་པས་བདག་གི་ཐ་སྙད་ཞལ་གྱིས་བཞེས་པར་ཏ་མི་འགྲོ། ལར་གྱི་འཇུག་པའི་ཚིག་དེ་ཡང་མི་འཐད་དེ། དངོས་པོ་རྣམས་ཡོད་པར་གསུངས་པའི་མདོ། སྒྲ་ཇི་བཞིན་པ་མ་ཡིན་པའི་དྲང་དོན་ཡིན་ཏེ། སངས་རྒྱས་ཀྱིས་ང་ཉིད་དེའི་ཚེ་བྱ་བ་དང་། ངའི་ཉན་ཐོས་ཞེས་གསུངས་པ་དང་འདྲ་ཟེར་རྒྱུར་འདུག་པ་ལ་དོན་དུ་ནི། རྒྱལ་བས་དེ་ལྟར་ གསུངས་པ་དེ་སྒྲ་ཇི་བཞིན་པ་ཡིན་གྱི། གཞན་དུ་དྲང་ཞིང་བསྒྱུར་བ་མི་དགོས་པའི་ཕྱིར་རོ།

還有人說，力量和神通來自《阿瑪拉》（Amarakośa），但《阿瑪拉》只講了力量和神通，並沒有提到四諦和四印。如果那個人是班智達，那麼在因明學的註釋中，他以他宗的觀點，對佛教的宗義做了粗略的闡述。還有人問：「你們說無我，是遮止名言還是遮止實義？」這真是愚蠢的問題。既然主張無我，如果遮止他宗的「我」，那遮止實義有什麼可懷疑的？如果遮止了實義，除非有特殊情況，否則當然也要遮止名言。即使在自宗，除了舊的應成派，誰不是在論證無我的道理呢？這種說法是，在以一異相違的方式遮止法我時，當三個方面各自成立時，就成立了無自性的道理。在立論時，說名言成立，這只是他自己引用的例子，實際上關係很小。還有人認為，說「有我」的是外道，說「無我」的是佛教徒。這種想法在眾生中很普遍，但實際上並非如此。如果承認「我」的名言就是外道，那麼佛陀也成了外道；如果僅僅不承認名言就是佛教徒，那麼鳥獸也成了佛教徒。這種說法毫無關聯，是無意義的責難。然而，這裡需要考察的是，沒有哪個宗派會說不承認「我」的名言。所謂承認，是指承認宗義。即使遠離了壞聚見，佛陀也像這樣教導「我」和「我的」： 「如同我與我所說， 諸法雖無自性存， 為引眾生入正道， 方便說有真實義。」 僅僅這樣說，並不能說明佛陀承認了「我」的名言。而且，最後一句也不恰當。佛陀說諸法存在，這只是方便說，並非字面意思。就像佛陀說「我那時做過什麼」和「我的聲聞」一樣，這只是方便說，不需要曲解。實際上，佛陀那樣說，就是字面意思，不需要其他解釋。

། ནང་པ་རྣམས་ཀྱང་བདག་གི་ཐ་སྙད་དུ་མ་ཟད། དོན་ཡང་ཁས་ལེན་པ་ཤ་སྟག་སྟེ། ཁ་ ཅིག་གདགས་གཞི་ཕུང་པོ་སྤྱི་བཏགས་པའི་བཏགས་ཡོད་དང་། ཁ་ཅིག་ཡིད་ཤེས་ལ་ བཏགས་པའི་བཏགས་ཡོད་དང་། ལ་ལ་ཀུན་གཞི་ལ་བཏགས་པར་འདོད། ང་བདག་གཏན་ མེད་མ་ཡིན། བཏགས་ཡོད་དུ་འདོད་པས་ཡོད་པའི་རྣམ་གྲངས་ཁོ་ན་ཡིན་ལ། དེ་དག་ལ་ མི་འཐད་པ་ཡང་ཆེར་མེད། ནང་པའི་ཉན་ཐོས་སྡེ་པ་ལྔ་བདག་རྫས་གྲུབ་ཏུ་འདོད་པ་ཚོ་མི་ འཐད་པ་ཡིན། ཤེས་བྱ་ལ་གཏན་ནས་མི་སྲིད་པའི་བདག་དེ། རྟག་གཅིག་རང་དབང་ཅན་ ལ་ཟེར། འདི་ཀུན་བཏགས་ཁོ་ན་ཡིན་ཅེས་ཕལ་ཆེར་ཟེར་བ་མི་འཐད། ལྷན་སྐྱེས་ཀྱིས་ཀྱང་ འདི་ཁོ་ནར་རློམ་པ་ཡིན། དེས་ན་མུ་སྟེགས་ཀྱི་གྲུབ་མཐས་བཏགས་པའི་ཀུན་བཏགས་ཚོ་ ཡང་། ལྷན་སྐྱེས་རྒྱུ་མཚན་དུ་བྱས་ནས་བཏགས་པ་ཡིན། བདག་འཛིན་ལྷན་སྐྱེས་ཀྱི་འཛིན་ སྟངས་ཀྱིས་བཟུང་བ་ལྟར་ཤེས་བྱ་མི་སྲིད་པ་ཡིན་ནོ། །འདིའི་ཆོས་སྐད་ཟར་ཟུར་འདི་ཚོ་ལ་ དཔགས་ན། མི་ནག་པ་ཆོས་སྐད་གྱལ་གྱོལ་སྨྲ་མཁན་གྱི་ཚིག་གམ། ཁམས་འཁྲུགས་ཤིང་ སྨྱོས་པ་གཅིག་གི་ཚིག་རང་ཡིན་པ་འདྲའོ། ། ཤོག་རིལ་འདི་ནི། མཆོག་སྤྲུལ་དམ་པ་དེའི་གསུང་མ་ཡིན་པར་མ་ཟད་དེ་བསྐུར་ འདེབས་རང་ལོས་ཡིན། ལར་རྗེ་དེ་ཉིད་འཚོ་ཞིང་བཞེས་པའི་དུས་ཀྱང་སྡེ་དཔོན་སོ་སོའི་ས་ 23-65 དང་རྒྱལ་ཁམས་ཐ་དད་དུ་མི་སྣ་ཡོང་མཁན་རྣམས་ཀྱིས། གསུང་མ་ཡིན་པ་ལ་ཡིན་པར་རྫུ་ བའི་ཤོག་དྲིལ་རེ་ཁྱེར་ནས་ག་གེ་མོ་ཡིན། ཆེ་ཆེ་མོ་ཡིན། ཆེད་དུ་བརྗོད་པ་ཡིན་ཅེས་འཕྲལ་ འཕྲལ་རང་ཡོང་བ་ཞིག་ཡོད། དེ་ལ་གྲྭ་རིགས་ཡོན་བདག་ཚོས་ཆེ་བ་སྒྲོག་གང་ཐུབ་བྱས་པ་ ན། མ་དད་པ་ཚོས་བསྐུར་པ་མང་པོ་བྱེད་ཅིང་། ཞྭ་དམར་ཅན་གྱི་ཞལ་གཟིགས་དང་། ཞྭ་ དམར་ཅན་གྱི་ལུང་བསྟན་འདྲ་ཨང་ཟེར་བརྙས་བཅོས་འབའ་ཞིག་བྱེད། དེ་ཕྱོགས་འཛིན་པ་ ཚོས་མི་བཟོད་པར། ཤགས་རྒོད་དང་ཁ་འཐབ་འཕྲལ་འཕྲལ་འོང་ཞིང་། རེ་འགའ་ལག་ཐུག་ ཡོང་དུ་ཆ་བ་ཡང་བྱུང་། བླ་མའི་ཞབས་ཐོག་ཏུ་བསམས་ནས་བྱས་པར་འདུག་ཀྱང་། བླ་མའི་ ཞབས་འདྲེན་དང་། མི་མང་པོའི་སྡིག་གསོག་གི་རྒྱུར་འགྲོ་བ་ཞིག་སྔར་ཡང་ཡང་བྱུང་བས། ཕྱག་གཡོག་དང་གྲྭ་རིགས་ཡི་གེ་དང་སྤོར། རྩོམ་དགའ་ཚོད་པ་ལ་ཡོན་ཏན་གོ་བ་རབ་བེ་ རིབ་བེ་འདྲ་ཚོ་བག་ཡོད་ལ་འཁོད་ན་མཛེས་སོ།

佛教徒不僅承認「我」的名言，也承認「我」的實義。有些人認為，「我」是假立在五蘊上的假有；有些人認為，「我」是假立在意識上的假有；還有些人認為，「我」是假立在阿賴耶識上的假有。我並非完全不存在，而是以假有的方式存在，這只是存在的不同說法而已，這些說法並沒有什麼不妥之處。佛教的聲聞部派中的五部，認為「我」是實有的，這是不合理的。「我」作為所知，根本不可能存在，它指的是常、一、自在的實體。說這完全是遍計所執，這也不合理。俱生我執也認為「我」就是如此。因此，外道宗派所執著的遍計我，也是以俱生我執為理由而執著的。俱生我執所執著的「我」，作為所知是不可能存在的。從這些零碎的法相術語來看，這要麼是胡言亂語的無知之人的話，要麼是精神錯亂之人的話。 這份檔案不僅不是那位尊貴的轉世活佛所說，而且肯定是偽造的。實際上，在那位尊者在世時，各地的首領和來自不同地方的人，經常拿著偽造的檔案，謊稱是尊者的教言，併到處宣揚，說這是某某人說的，這是某某人特別說的。那些僧人和施主們盡力誇大其詞，導致不信的人進行許多誹謗，甚至嘲笑說：「這就像紅帽活佛的接見和紅帽活佛的預言一樣。」那些偏袒的人無法忍受，經常發生爭吵和打鬥，有時甚至會動手。雖然他們自認為是爲了上師，但實際上卻是在敗壞上師的名聲，並導致許多人造業。因此，那些侍者、僧人、文書和擅長寫作的人，如果能保持謹慎，那就太好了。

། དེ་ནས་པཎྜི་ཏས་ཟེར་བ་མན་ཆད་ནི་དེ་ཀ་མཐུས་པ་འདུག་ལགས། འདིར་གོང་དུ་ཉི་ཟླ་ འཆིང་ཟེར་བ། ཕྱིའམ་ནང་གང་ཡིན་འདྲི། རྫུ་འཕྲུལ་གྱི་ལམ་ཟེར་བ་ལ། རྫུ་འཕྲུལ་གྱི་སྐད་ དོད་རྀདྡྷི་ལ་ཟེར་ན། ཕྱི་པ་དང་ནང་པ་ངོས་འཛིན་མི་གཅིག་ལགས། དེ་བཞིན་དུ་བསམ་ གཏན་གྱི་དྷྱ་ན་ལ་ཡང་གོ་བ་མི་གཅིག་པ་སོགས་དུ་མ་ཡོད་དེ་ད་ལམ་འདིར་ཕྱོགས་ཙམ་ཟུར་ ཙམ་སྨོས་པ་ཡིན། འདིའི་ཁུངས་དོན་གསལ་པོར་སྟོན་དགོས་ན། ཡི་གེ་མང་དུ་དགོས་པ་ འདུག་ལགས། རྒྱལ་ཁམས་པ་ཏཱ་ར་ནཱ་ཐས་གཡར་ཁྲལ་ལོ།། །།ཞུས་སོ།

從班智達所說開始，以下的內容都是一致的。這裡，前面提到的「日月束縛」，要問是外在的還是內在的。關於「神通之道」，如果說神通的梵語是（藏文：རྀདྡྷི།，梵文天城體：ऋद्धि，梵文羅馬擬音：ṛddhi，漢語字面意思：神通），那麼外道和內道的理解是不一樣的。同樣，關於禪定的梵語（藏文：དྷྱ་ན།，梵文天城體：ध्यान，梵文羅馬擬音：dhyāna，漢語字面意思：禪定），理解也有很多不同之處，這裡只是簡單地提一下。如果要清楚地說明這些來源和含義，就需要大量的文字。這是來自嘉欽塔拉納塔的借閱。

།མངྒ་ལཾ། ༼མ་ཡིག འབྲས་གནས་བཅུའི་དཔེ་རྙིང་། ཕྱི་མ། ༦༩༠༽

吉祥！ （母本，果位十例古本，后編，690）