taranatha1808_他空要義

多羅那他大師教言集JT367གཞན་སྟོང་སྙིང་པོ་ཞེས་བྱ་བ་བཞུགས་སོ།། 18-150 ༄༅། །གཞན་སྟོང་སྙིང་པོ་ཞེས་བྱ་བ་བཞུགས་སོ།། ༄། །གྲུབ་མཐའི་རྣམ་གཞག་སྤྱིར་བསྟན་པ། ༄༅། །གཞན་སྟོང་སྙིང་པོ་ཞེས་བྱ་བ་བཞུགས་སོ། ། ༄༅། །ༀ་སྭཱ་སྟི། འདིར་ཐེག་པ་ཆེན་པོ་ངེས་དོན་གྱི་དབུ་མའི་ངོ་བོ་ངོས་གཟུང་བར་བྱ་ སྟེ། གྲུབ་མཐའི་རྣམ་གཞག་སྤྱིར་བསྟན་པ་དང་། དབུ་མའི་རྣམ་གཞག་ངོས་བཟུང་བ་དང་། དེ་ལ་གཞན་གྱིས་བརྟགས་པའི་མཐའ་བསལ་བའོ། ། དང་པོ་ནི། གཞན་སྡེ་མུ་སྟེགས་བྱེད་ཀྱི་ལྟ་གྲུབ་ནི་ཐར་བའི་ལམ་དང་བྲལ་བ་ཡིན་ལ། རང་སྡེ་སངས་རྒྱས་པའི་ལྟ་གྲུབ་ནི་ཐར་པའི་ལམ་དང་འབྲེལ་བ་ཡིན་ནོ། །མུ་སྟེགས་པ་ལ་ ཐར་ལམ་མེད་ཀྱང་། མཐོ་རིས་ཀྱི་མངོན་པར་མཐོ་བའི་ཆོས་ནི་ཡོད་མེད་གཉིས་ཏེ། རྒྱང་ འཕེན་པ་སོགས་མེད་པར་ལྟ་བ་ཅན་ལས་འབྲས་ལ་སྐུར་བ་འདེབས་པ་སོགས་དང་། འཚེ་བ་ ཆོས་ཀྱི་གཙོ་བོར་སྨྲ་བ་རྣམས་ལ་མཐོ་རིས་ཀྱི་ལམ་རྣམ་དག་མེད་ཅིང་། གྲངས་ཅན་པ་དང་། གཅེར་བུ་པ་དང་། ལྷའི་མཆོག་གི་རྗེས་འབྲང་འགའ་ཞིག་དང་། མུ་སྟེགས་བསམ་གཏན་པ་ རྣམས་ལ་ནི་མཐོ་རིས་ཀྱི་ལམ་ནི་ཡོད་དེ། སྡིག་པ་སྤོང་ཞིང་དགེ་བ་བསྒྲུབས་པས་མི་དང་ འདོད་ཁམས་པའི་ལྷར་སྐྱེ་ཞིང་། བསམ་གཏན་བཞི་བསྒོམས་པས་གཟུགས་ཁམས་སུ་སྐྱེ་ བ་དང་། གཟུགས་མེད་ཀྱི་ཏིང་འཛིན་བཞི་བསྒོམས་པས་གཟུགས་མེད་ཁམས་སུ་སྐྱེ་བས་ སོ། །མུ་སྟེགས་རྣམས་ལ་ཐར་ལམ་མེད་པའི་རྒྱུན་མཚན་ནི། གང་ཟག་གི་བདག་འཛིན་ཅེས་ བྱ་བ། ང་བདག་ཏུ་འཛིན་པའི་བློ་འདི་སྤོང་པར་མི་བྱེད་པའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་ཡིན་ཏེ། འཁོར་ བ་ཐོག་མ་མེད་པ་ནས་བརྒྱུད་དེ་འོངས་པའི་ང་བདག་ཏུ་འཛིན་པའི་བློ་བརྟན་པོ་ཡོད་པའི་ སྟེང་དུ། གྲུབ་མཐས་ཀྱང་། ང་བདག་དེ་ཉིད་ཁྱད་པར་མང་པོ་དང་བཅས་ཏེ་ཡོད་པར་བསྒྲུབ་ ཅིང་། དེའི་དོན་བསྒོམ་པ་དང་། བདག་འཛིན་དེ་ལ་གཉེན་པོ་གཞན་ཡང་མེད་པའི་ཕྱིར་ 18-151 བདག་འཛིན་སྤོང་མི་ནུས་ཤིང་། བདག་འཛིན་དེ་ནི་ཉོན་མོངས་གཞན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཡང་རྒྱུ་ ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །འོན་ཀྱང་མུ་སྟེགས་བཟང་བ་དེ་རྣམས་ལ་སྐྱེ་རྒ་ན་འཆི་སོགས་མི་རྟག་པ་ རགས་པ་བསྒོམ་པ་དང་། ཚེ་འདི་དང་འདོད་ཁམས་སྡུག་བསྔལ་དུ་ཤེས་པ་དང་། གཟུགས་ སོགས་དངོས་པོ་རགས་པ་རྣམས་བདེན་མེད་དུ་འདོད་པ་དང་འདོད་པ་ཆུང་ཞིང་ཆོག་ཤེས་ པ་དང་། བྱམས་སྙིང་རྗེ་དང་། དགྲ་གཉེན་མཉམ་པ་ཉིད་དུ་སྒོམ་པའི་བཏང་སྙོམས་སོགས་ དང་། རྩ་བ་བཞི་སྤོང་བ་སོགས་ལྟ་སྒོམ་སྤྱོད་པ་ལེགས་པོ་ཡང་ཡོད་པས་མཐོ་རིས་ཀྱི་ལམ་ནི་ ཡོད་དོ། ། སངས་རྒྱས་པའི་གྲུབ་མཐའ་ནི་རྣམ་པ་བཞི་སྟེ། བྱེ་བྲག་ཏུ་སྨྲ་བ་དང་། མདོ་སྡེ་བ་དང་། སེམས་ཙམ་པ་དང་། དབུ་མ་པའོ།

我來為您翻譯這段藏文文獻。這是多羅那他大師的《他空精要》： 至善吉祥！ 此處將闡述大乘了義中觀的本質，包括：總述宗派的建立、確立中觀的建立、以及遣除他人對此的妄執。 首先，外道的見解與解脫道相違，而內道佛教的見解則與解脫道相應。雖然外道沒有解脫道，但在天界善趣法上有兩種情況：順世派等持無見者誹謗因果等，以及宣揚殺生為主要教義者，他們沒有清凈的善趣之道。而數論派、裸形派、某些大自在天的追隨者以及外道禪修者們則有善趣之道。因為他們通過斷惡修善可轉生為人或欲界天，通過修習四禪定可生於色界，通過修習四無色定可生於無色界。 外道們沒有解脫道的原因是：他們不斷除所謂的補特伽羅我執，即執著"我"的心識。因為從無始輪迴以來相續不斷的牢固我執心識之上，他們的宗派又以諸多特徵成立此我，並修習其義。由於對這種我執既無其他對治，故不能斷除我執，而此我執又是一切煩惱的根源。 然而，這些較好的外道也有一些良好的見解、修行與行為，如：修習粗分無常如生老病死等，了知此生與欲界為苦，承認色等粗分事物無實，少欲知足，慈悲心，修習怨親平等的舍心等，以及斷除四根本罪等，因此他們有善趣之道。 佛教的宗派分為四種：毗婆沙宗、經量部、唯識宗和中觀宗。

།དེ་ལ་དང་པོ་གཉིས་ནི་ཐེག་དམན་ཉན་ཐོས་པ་དང་། ཕྱི་ མ་གཉིས་ནི་ཐེག་ཆེན་པའོ། །དེ་རྣམས་ལ་ཐེག་པ་ཆེ་ཆུང་དུ་འཇོག་པ་ཡང་ཐེག་པ་ཆུང་ངུའི་ སྡེ་སྣོད་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བཀའི་མཐར་ཐུག་ཏུ་འདོད་པ་དང་། ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་གསུང་རབ་སྡེ་ སྣོད་རྣམས་བཀའི་མཐར་ཐུག་ཏུ་འདོད་པས་དེ་ལྟར་བཏགས་པ་ཡིན་པས། ཐེག་དམན་སྨྲ་ བ་དང་ཐེག་ཆེན་སྨྲ་བ་ཞེས་བྱ་བའི་གྲུབ་མཐའ་ཐེག་དམན་པ་དང་། གྲུབ་མཐའ་ཐེག་ཆེན་ པ་ཞེས་གྲགས་པ་ལྟར་ཡིན་ལ། གང་ཟག་དེ་ཉིད་ཐེག་ཆུང་ངམ་ཐེག་ཆེན་པར་འཇོག་པ་ལ་ ནི་གྲུབ་མཐའ་ལ་མཐའ་གཅིག་ཏུ་མ་ངེས་ཏེ། ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་ལམ་གྱི་བསམ་སྦྱོར་རྒྱུད་ལ་ སྐྱེས་པ་ནི་ཐེག་ཆེན་པ་ཡིན་ལ། ཐེག་དམན་གྱི་བསམ་སྦྱོར་རྒྱུད་ལ་སྐྱེས་པ་ནི་ཐེག་དམན་ པ་ཡིན་ཞིང་། དེ་གཉིས་གང་ཡང་རྒྱུད་ལ་མ་སྐྱེས་ན། གསུང་རབ་གང་ཀློག་གཞུང་ཅི་བཟུང་ གྲུབ་མཐའ་ཇི་ལྟར་བྱེད་ཀྱང་གང་ཟག་ཐེག་ཆེན་པ་ཡང་མ་ཡིན་གང་ཟག་ཐེག་དམན་པ་ཡང་ མ་ཡིན་ནོ། །གཞན་ཡང་གྲུབ་མཐའ་ཐེག་ཆེན་འཛིན་ལ། ལམ་ཐེག་དམན་དུ་ཞུགས་པ་ཡང་ ཡོད། གྲུབ་མཐའ་ཐེག་དམན་འཛིན་ལ་ལམ་ཐེག་ཆེན་དུ་ཞུགས་པ་ཡང་ཡོད། གཉིས་ཀ་ 18-152 ཐེག་ཆེན་པ་ཡང་ཡོད། གཉིས་ཀ་ཐེག་དམན་པའང་ཡོད། གྲུབ་མཐའ་འཛིན་ཅིང་ལམ་དུ་མ་ ཞུགས་པ་ནི་ཤིན་ཏུ་ཡང་མང་ལ། ལམ་དུ་ཞུགས་པའི་གང་ཟག་ལ་གྲུབ་མཐའ་མེད་པ་ནི་ཡེ་ མི་སྲིད་དོ། ། དེ་དག་ལས་བྱེ་བྲག་ཏུ་སྨྲ་བ་ནི། ཤེས་པ་སེམས་སེམས་བྱུང་གཉིས། ཡུལ་གཟུགས་ སོགས་བཅུ། སྐྱེ་འཇིག་སོགས་ལྡན་མིན་འདུ་བྱེད། ནམ་མཁའ་སོགས་འདུས་མ་བྱས་གསུམ་ དང་། འདས་མ་འོངས་ཀྱི་དངོས་པོ་རྣམས་རང་རང་སོ་སོ་ནས་རྫས་སུ་གྲུབ་པར་འདོད་ཅིང་ བདེན་གྲུབ་ཀྱི་ཆ་རེ་ཡང་ཡོད་པར་འདོད་ལ། རགས་པའི་དངོས་པོ་དང་རྒྱུན་གྱི་དངོས་པོ་ སོགས་ནི་བདེན་མེད་དུ་འདོད་ཅིང་། ཡུལ་དང་དབང་པོ་བདེན་གྲུབ་ལས་རྣམ་ཤེས་སྐྱེ་མིག་ གིས་གཟུགས་དངོས་སུ་མཐོང་ཟེར་རོ།

我來繼續翻譯這段文獻： 其中前兩者是小乘聲聞派，後兩者是大乘派。將他們安立為大小乘的原因是：小乘派認為小乘經藏是佛陀究竟教法，而大乘派認為大乘經藏諸部是究竟教法，因此而得名。正如所謂的小乘論師和大乘論師，也稱為小乘宗派和大乘宗派。 然而，判定某人是小乘者還是大乘者，並不完全取決於宗派。在心相

།འདིའི་ནང་ཚན་ཁ་ཆེ་བྱེ་བྲག་ཏུ་སྨྲ་བ་སོགས་གྲུབ་ མཐའ་བཟང་བ་རྣམས་ནི། འདུས་བྱས་ཐམས་ཅད་སྐད་ཅིག་གིས་འཇིག་པས་མི་རྟག་པར་ འདོད་པ་དང་། གང་ཟག་གི་བདག་ནི་བློས་བཏགས་པ་ཙམ་མ་གཏོགས་རྫས་སུ་མེད་པར་ འདོད། མང་པོས་བཀུར་བའི་སྡེ་བ་སོགས་གྲུབ་མཐའ་ངན་པ་རྣམས་ནི། འདུས་བྱས་རྣམས་ མཐར་འཇིག་པས་མི་རྟག་པ་ཡིན་ཀྱང་། སྐད་ཅིག་གིས་འཇིག་པ་མིན་ཞེས་ཟེར་ཞིང་དེ་ ཕྱིར་རྒྱུན་གྱི་དངོས་པོ་ཡང་ཅི་རིགས་པར་འདོད་ལ། མུ་སྟེགས་པ་རྣམས་ཀྱིས་བཏགས་པའི་ ང་བདག་རྟག་པ་གཅིག་པུ་རང་དབང་ཅན་དེ་འདྲ་མེད་ཀྱང་། སྤྱིར་ང་བདག་ཙམ་ཞིག་རྫས་ གྲུབ་དང་བདེན་གྲུབ་ཏུ་འདོད། འདི་ལ་བདག་ལྟའི་སྐྱོན་གྱིས་དངོས་སུ་ཐར་བའི་ལམ་མེད་ ན་ཡང་། དཀོན་མཆོག་ལ་སྐྱབས་སུ་སོང་ཞིང་། ཐར་འདོད་ཀྱི་ཀུན་ནས་བསླངས་པའི་ཚུལ་ ཁྲིམས་དང་ཐོས་བསམ་སྒོམ་གསུམ་ཡོད་པས། རིམ་པས་ཐར་པ་འཐོབ་པའི་སྐལ་བ་ཅན་ དུ་འགྱུར་རོ། །བྱེ་བྲག་ཏུ་སྨྲ་བ་འདི་ནི་མངོན་པ་སྡེ་བདུན་བཀར་འདོད་ཅིང་། མདོ་སྡེ་རྣམས་ དགོངས་པ་ཅན་དང་། དྲང་དོན་གསུངས་པ་མང་བས། ལྟ་གྲུབ་རྣམས་བསྟན་བཅོས་ཀྱི་ 18-153 ལུགས་བཞིན་དུ་ཁས་ལེན་དགོས་པར་འདོད་ལ། བསྟན་བཅོས་ཀྱང་བྱེ་བྲག་ཏུ་བཤད་པ་ལ་ ངོས་འཛིན་ཏོ། ། མདོ་སྡེ་བ་ནི། གོང་དུ་བཤད་པའི་ཆོས་དེ་རྣམས་ལས། འདུས་མ་བྱས་དང་ལྡན་མིན་ འདུ་བྱེད་ནི་བཏགས་ཡོད་ཅེས་བྱ་བ་བློས་བཏགས་པ་ཙམ་ཡིན་པས་བདེན་པར་མེད་ཅིང་། གཟུགས་སོགས་ལ་རིགས་རྒྱུན་དང་ཤེས་པ་ལ་རྒྱུན་བདེན་པར་མ་གྲུབ། འདས་མ་འོངས་ཀྱི་ ཆོས་ཀྱང་བཏགས་ཡོད་ཙམ་ཡིན་ལ། ད་ལྟར་བའི་རྡུལ་ཕྲན་ཙམ་དང་ཤེས་པ་སྐད་ཅིག་མ་ ཙམ་ཆ་མེད་བདེན་གྲུབ་ཡིན། མིག་གིས་གཟུགས་མི་མཐོང་མིག་ཤེས་ཀྱིས་ཀྱང་གཟུགས་ དངོས་སུ་མི་མཐོང་སྟེ། མིག་ཤེས་ཀྱིས་མཐོང་བ་དེ་ནི་མིག་ཤེས་ཉིད་ལ་གཟུགས་སྣང་ཤར་ བ་དེ་གཟུགས་ཀྱི་རྣམ་པར་གྲགས་པ་ཤེས་པར་གྱུར་པ་དེ་ཡིན་ལ། འོན་ཀྱང་རྣམ་པ་འཆར་བ་ དེ་ལ་རྣམ་པ་གཏོད་བྱེད་གཟུགས་སོགས་ཕྱི་རོལ་ན་ཡོད་པར་འདོད་དོ། །མངོན་པ་སྡེ་བདུན་ སོགས་ནི་བཀའ་མ་ཡིན་ཞིང་། བྱེ་བྲག་བཤད་པ་སོགས་བསྟན་བཅོས་ལ་འཁྲུལ་བ་ཡོད་པས་ གྲུབ་མཐའ་ནི་མདོ་སྡེ་དང་བསྟུན་དགོས་པར་འདོད་དོ། །གྲུབ་མཐའ་སྨྲ་བའི་སྡེ་འདི་གཉིས་ ཀས་ཀྱང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བཀའ་ནི། ཉན་ཐོས་ཀྱི་ཆེད་དུ་གསུངས་པའི་སྡེ་སྣོད་འདི་རྣམས་ཁོ་ ན་ཡིན་ཞིང་། ཤེར་ཕྱིན་དཀོན་བརྩེགས་ཕལ་ཆེན་སོགས་ཐེག་ཆེན་གྱི་མདོར་གྲགས་པ་འདི་ ཀུན་ནི་རྒྱལ་བའི་བཀའ་མ་ཡིན་ནོ། །ཐེག་པ་ཆེ་ཆུང་ནི་གང་ཟག་གི་བྱ་བའི་ཁྱད་པར་ཡིན་གྱི་ གསུང་རབ་ཐ་དད་མེད་དོ་ཞེས་ཟེར་རོ།

我將為您完整直譯這段文獻： 其中喀什米爾說一切有部等優良宗派認為：一切有為法皆剎那生滅故是無常，並且認為補特伽羅我僅是心識所假立，實質上並不存在。大眾部等惡劣宗派則認為：有為法雖終將滅壞故是無常，但非剎那生滅，因此也相應承許相續的事物。雖然不存在外道所計執的常一自在的我，但他們認為一般的我與自性是實有和真實存在的。雖然由於我執過患而無有直接解脫之道，但由於他們皈依三寶，並具有希求解脫心所發起的持戒和聞思修三者，故終將成為獲得解脫的根器。 說一切有部承許七部阿毗達磨為佛說，認為諸經有密意和不了義說法較多，故應依論典意趣而承許諸見地，而論典則是指《大毗婆沙論》。 經部宗認為：在上述諸法中，無為法和不相應行僅是分別假立，故無實性；色等相續和心識相續皆非實有；過去未來諸法也僅是假立；唯現在的極微和剎那心識無分是實有。眼不見色，眼識也不直接見色，因為眼識所見乃是眼識自身顯現色相，此即所謂色的行相，轉成識的狀態，然而他們認為在外境確實存在能產生這種行相的色等事物。他們認為七部阿毗達磨等非佛說，由於《大毗婆沙論》等論典有誤，故見地應依據經典。 這兩個部派都認為：佛陀教法僅是為聲聞所說的這些經藏，般若、寶積、華嚴等所謂大乘經典都非佛說。他們說大小乘是補特伽羅行為的差別，而非教法有別。

།དེ་རྣམས་ཀྱི་གང་བདེན་གྲུབ་ཏུ་འདོད་པ་དེ་ཀུན་ དང་ཐེག་ཆེན་འགོག་པ་ནི་གྲུབ་མཐའ་ནོར་འཁྲུལ་གྱི་སྐྱོན་ཡིན་ལ། གང་ཟག་གི་བདག་མེད་ དང་སྐད་ཅིག་གིས་འཇིག་པ་སོགས་གཞན་རྣམས་ནི་རང་ས་དེར་མ་ནོར་བ་ཡིན་ནོ། ། སེམས་ཙམ་པ་ནི། གཟུགས་སོགས་ཕྱི་རོལ་གྱི་ཡུལ་རྣམས་རྨི་ལམ་གྱི་གཟུགས་སོགས་ ལྟར་ཤེས་པ་ཉིད་དང་དེར་སྣང་བ་ཙམ་ཡིན་གྱི། ཕྱི་རོལ་ན་དེ་ལྟར་སྣང་བ་མེད་དེ་དཔེར་ 18-154 ན་གཟུགས་ལ་མཚོན་ན། མིག་གི་དབང་པོར་གྲགས་པ་ཡང་། མིག་གི་རྣམ་པར་སྣང་བའི་ སེམས་ཡིན་པས། མིག་རང་མཚན་པ་ཞིག་མེད་ལ། གཟུགས་སུ་གྲགས་པ་ཡང་གཟུགས་ཀྱི་ རྣམ་པར་སྣང་བའི་སེམས་ཡིན་པས་གཟུགས་རང་མཚན་པ་མེད་ཅིང་། དེ་དག་ལས་མིག་གི་ རྣམ་པར་ཤེས་པ་སྐྱེས་པར་སྣང་བ་ཙམ་ཡིན་པས། གསུམ་ཀར་ཡང་ཐ་དད་པར་སྣང་བ་ནི་ འཁྲུལ་བ་ཡིན་ཞིང་ཤེས་པའི་ངོ་བོར་རྫས་གཅིག་པས། མིག་ཤེས་ཀྱིས་གཟུགས་མཐོང་བ་ ནི་རང་གིས་རང་ཉིད་མཐོང་བ་ཡིན་ཞིང་། གཟུགས་ཀྱི་རྣམ་པ་འཆར་བའི་རྒྱུ་ཤེས་པ་ལས་ གཞན་ཕྱི་རོལ་ཏུ་རྣམ་པ་གཏོད་བྱེད་གཟུགས་སུ་གྲུབ་པ་ནི་གཏན་ནས་མེད་དོ། །འོན་ཀྱང་ མ་བརྟགས་མ་དཔྱད་པའི་ངོར་མིག་གིས་གཟུགས་མཐོང་ཞེས་སོགས་འདོད་ཀྱང་དཔྱད་ན་ གཟུགས་ནི་མ་གྲུབ། གཟུགས་སུ་སྣང་བའི་ཤེས་པ་དེ་ནི་བདེན་པར་གྲུབ་བོ། །དེས་ན་འདི་ ནི་རྣམ་ཤེས་སོགས་ཤེས་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ངོ་བོ་བདེན་པར་གྲུབ་ལ། ཡུལ་ཕྱི་རོལ་ན་ཡོད་པ་ ལྟར་སྣང་བ་གཟུང་ཆ་དང་། རིག་པ་ནང་ན་ཡོད་པ་ལྟར་སྣང་བ་འཛིན་ཆ་སྟེ་དེ་གཉིས་འཁྲུལ་ བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་གཟུང་འཛིན་གཉིས་མེད་ལ། གཟུང་འཛིན་གཉིས་སྤངས་པའི་རྣམ་པར་ ཤེས་པ་ནི་བདེན་པར་འདོད་དོ། །ཞེས་འདོད་པས་གཟུང་ཆ་དང་འཛིན་ཆ་གཉིས་ཐ་དད་དུ་ མ་གྲུབ་པས་གཟུང་འཛིན་གཉིས་མེད་ཀྱི་གོ་ཆོད་པ་དང་། རྣམ་ཤེས་ཀྱི་རང་ངོ་ཙམ་ཡེ་ཤེས་ སུ་འདོད་པ་ཡིན་ནོ། །སེམས་ཙམ་པ་ཁོང་གི་རང་ལུགས་ཀྱི་གཟུང་འཛིན་བཀག་པར་རློམ་ ཡང་གྲུབ་མཐའ་གོང་མས་གཞལ་ན། གཟུང་འཛིན་བཀག་པར་མ་སོང་སྟེ་གཟུང་འཛིན་ རྫས་གཞན་མེད་པ་ཙམ་ཞིག་ཁས་བླངས་པ་ཡིན་ཀྱང་འཛིན་པ་རང་ངོས་ནས་ཡོད་པར་ཁས་ བླངས་པར་སོང་བས་སོ། །དེ་ལྟར་ན་འདིས་འདོད་པའི་གཟུགས་སོགས་ཕྱི་དོན་དུ་སྣང་བའི་ རྣམ་རིག་བདེན་གྲུབ་དང་། རྣམ་ཤེས་ཀྱི་ངོ་ལྡོག་ཙམ་གཟུང་འཛིན་གཉིས་མིན་གྱི་ཡེ་ཤེས་སུ་ འདོད་པ་དང་། འཛིན་པའི་ངོ་བོ་རྣམ་ཤེས་ཉིད་ལ་མི་འདོད་པར་ཡུལ་དུ་སྣང་བའི་རྣམ་རིག་ 18-155 ལས་ཐ་དད་པར་སྣང་བའི་ཆ་ཙམ་ལ་འདོད་པ་ནི་འཁྲུལ་བ་ཡིན་ལ་གཞན་རྣམས་མ་ནོར་ པའོ།

我為您直譯這段文獻： 他們所認為的真實成立的一切和否定大乘，是宗派謬誤的過患，但補特伽羅無我和剎那生滅等其他內容，在其自身境界中是正確的。 唯識宗認為：色等外境諸法如同夢中色等一樣，僅是識自身和識之顯現而已，外境中並無如此顯現。以色法為例：所謂眼根也是顯現為眼根的心識，故無獨立自性的眼根；所謂色法也是顯現為色相的心識，故無獨立自性的色法；從這些顯現僅生起眼識的顯現而已，三者顯現為相異是錯亂，而以識的體性為一體，因此眼識見色即是自見自身，除識之外別無外境中能生起色相的實有色法。然而在未經觀察推理時也承許"眼見色"等說法，但經觀察則色法不成立，而顯現為色的識是真實成立的。因此，此宗認為識等一切心識的體性真實成立，而顯現為外境存在的所取分和顯現為內識存在的能取分這二者是錯亂，故無二取，認為遠離二取的識是真實的。由於如此主張，故認為所取分和能取分二者不成立為相異即滿足無二取之義，並認為識的自性即是智慧。雖然唯識宗自認已破除了他們自宗所說的二取，但若以上部宗派衡量，則並未破除二取，因為僅是承許無異體的二取，卻已承許能取自體存在。如是，此宗認為顯現為色等外境的識現真實成立，認為識的反體僅是非二取的智慧，不認為能取的體性是識自身而認為是顯現為境的識現之外另有顯現的部分，這是錯誤的，其他諸說則是正確的。

། དབུ་མ་པ་ལ་དབུ་མ་ཕལ་པ་དང་། དབུ་མ་ཆེན་པོ་གཉིས་ཀྱི་ཕལ་པ་ནི་བོད་ཡུལ་འདིར་ རང་སྟོང་དུ་གྲགས་ཤིང་རྒྱ་བོད་གཉིས་ཀར་དུ་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པར་སྨྲ་བ་ཞེས་གྲགས་པ་སྟེ། སློབ་དཔོན་སངས་རྒྱས་བསྐྱངས་དང་། ལེགས་ལྡན་དང་། རྣམ་གྲོལ་སྡེ་དང་། ཞི་བ་འཚོ་རྗེས་ འབྲང་དང་བཅས་པ་རྣམས་ཀྱི་ལུགས་སོ། །དེ་དག་ལ་གྲུབ་མཐའ་ནང་སེལ་མི་འདྲ་བ་མང་ ཡང་། ཐམས་ཅད་མཐུན་པར་གཟུགས་སེམས་གཉིས་དང་ལྡན་མིན་འདུ་བྱེད་དེ་འདུས་བྱས་ ཀྱི་དངོས་པོ་ཐམས་ཅད་དང་། ནམ་མཁའ་སོགས་འདུས་མ་བྱས་དང་དངོས་མེད་ཐམས་ཅད་ དེ་ཆོས་འདི་དག་ཐམས་ཅད་ནི་ཀུན་རྫོབ་ཡིན་ལ། དེ་རྣམས་ཀྱི་རང་བཞིན་བདེན་མེད་ཙམ་ ནི་དོན་དམ་ཡིན་ཞིང་། དེ་གཉིས་ངོ་བོ་གཅིག་དང་ཐ་དད་གང་དུ་ཡང་བརྗོད་དུ་མེད། རྣམ་ གཞག་ཙམ་ཐ་དད་དེ་དོན་དམ་དབྱིངས་ཀྱི་ངོ་བོ་ནི་གང་ཡང་མེད་པས་སྤྲོས་བྲལ་ནམ་མཁའི་ དཔེས་བསྟན། ཀུན་རྫོབ་སྣང་དུས་ན་བདེན་པས་སྟོང་ཡང་སྣང་བ་མ་འགག་པ་སྒྱུ་མའི་ དཔེས་བསྟན། དེ་གཉིས་ཀར་ཡོད་མེད་ཡིན་མིན་སོགས་སྤྲོས་པ་ཐམས་ཅད་ལས་འདས་ པར་འདོད་དོ། ། གྲུབ་མཐའ་འདི་ལ་ཡང་དོན་དམ་ཆོས་ཉིད་དེ་སྤྲོས་པ་བཀག་ཙམ་གྱི་ནམ་མཁའ་ལྟ་བུ་ ལ་འདོད་པ་དང་། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་སོགས་ཀུན་རྫོབ་ཡིན་ཞིང་བདེན་པར་མེད་ཟེར་བ་ དང་། དོན་དམ་བདེན་པ་ཡང་བདེན་མེད་དུ་འདོད་པ་དང་། ཁྱད་པར་ཐལ་འགྱུར་བ་རྣམས་ ནི་གྲུབ་མཐའི་རྣམ་གཞག་འཇོག་བཞིན་དུ། གཞན་གྱི་རྩོད་པ་ལ་འཛེམ་པའི་ཕྱིར་གང་ཡང་ ཁས་མི་ལེན་པ་དང་། ངེས་ཤེས་མ་སྐྱེས་ཀྱང་ལོག་རྟོག་ཟློག་པར་འདོད་པ་སོགས་འཁྲུལ་བ་ ཡིན་ལ། གཟུང་འཛིན་གྱིས་བསྡུས་པའི་ཆོས་ཐམས་ཅད་བདེན་པར་མེད་པ་དང་། བདེན་ 18-156 མེད་ཙམ་དེ་ཡང་བདེན་པར་མ་གྲུབ་པ་སོགས་ནི་མ་ནོར་བ་ཡིན་ནོ། ། སེམས་ཙམ་པ་དང་། རང་སྟོང་སྨྲ་བའི་དབུ་མ་པ་འདི་གཉིས་ཀྱི་བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོའི་ ངེས་གསང་དང་། དོན་དམ་ཡེ་ཤེས་རང་རིག་རང་གསལ་ནི་རང་ལུགས་ལ་མི་འདོད་ཅིང་དེ་ དག་གི་གནས་ཚུལ་མ་གོ་བས། སློབ་དཔོན་སྔ་མ་རྣམས་ཀྱིས་གཞན་སྟོང་ལ་དགག་པ་བྱས་ པ་ནི་མེད་ལ། རྗེས་འབྲང་ཕྱིས་བྱུང་བ་རྣམས་ཀྱིས་དགག་པ་བྱེད་མོད་ཀྱང་། གཞན་སྟོང་གི་ གྲུབ་མཐའི་གནད་གོ་བ་ནི་གཅིག་ཀྱང་མེད་པས་ཕྱོགས་སྔ་མ་ལོངས་པའི་དགག་པ་ཤ་སྟག་ གོ ། ༄། །དབུ་མའི་རྣམ་གཞག་ངོས་བཟུང་བ། གཉིས་པ་དབུ་མ་ཆེན་པོ་ནི། བོད་དུ་གཞན་སྟོང་དུ་གྲགས་པ་རྣམ་རིག་གི་དབུ་མ་སྟེ། རྗེ་ བཙུན་བྱམས་པའི་གཞུང་དང་། འཕགས་པ་ཐོགས་མེད་དང་། མཁས་མཆོག་དབྱིག་གཉེན་ གྱིས་གསལ་བར་མཛད་ཅིང་། འཕགས་པ་ཀླུ་སྒྲུབ་ཀྱིས་ཆོས་དབྱིངས་བསྟོད་པར་ཡང་ཆེས་ གསལ་བས། འཕགས་མཆོག་གཉིས་ཅར་གྱི་བཞེད་པ་གཞན་སྟོང་ཡིན་ནོ།

我為您直譯這段藏文文獻： 中觀派分為普通中觀和大中觀兩種。其中普通中觀在西藏這裡稱為自空，在漢藏兩地都被稱為無自性論者，即阿阇黎佛護、清辨、解脫軍、寂護及其追隨者們的宗派。雖然他們的宗派內部有許多不同的見解，但都一致認為色與心二者及不相應行，即一切有為法，以及虛空等無為法和一切無實法，這些一切法都是世俗諦，而它們的無實性本質僅是勝義諦，這二者既非一體也非他體而不可言說。僅是名言安立為異，勝義法界的本性因為什麼都沒有而以離戲虛空為喻，世俗顯現時雖空無實性卻不礙顯現以幻化為喻，認為這二者超越一切有無是非等戲論。 此宗派認為勝義法性僅是遮破戲論如同虛空，且說佛智等是世俗並無真實性，勝義諦也是無實，特別是應成派在安立宗派見解的同時，為避免他人詰難而什麼也不承許，以及認為未生定解也能遮除邪見等，這些都是錯誤的。但一切能取所取所攝諸法無實，以及無實性本身也非真實等說法則是正確的。 唯識派和主張自空的中觀派這二者不承許如來藏密意和勝義智慧自證自明是自宗見解，且因為不瞭解這些的真實情況，故古代諸大師從未對他空作出破斥，雖然後來的追隨者們作出破斥，但因為完全不懂他空宗義的要義，所以都是未領會對方觀點的破斥。 中觀建立之辨識 第二大中觀即在西藏稱為他空的唯識中觀，是至尊彌勒的論典以及聖者無著和大智稱友所明確闡述的，而聖者龍樹在《法界贊》中也極為明確，故二聖者的意趣都是他空。

།འདིའི་ལུགས་ ལ་སེམས་ཙམ་མན་ཆད་དུ་འདོད་པའི་འདུས་མ་བྱས་གསུམ་སོགས་འདུས་མ་བྱས་བཏགས་ པ་བ་དངོས་མེད་རྣམས་དང་། གཟུགས་སོགས་ཕྱི་དོན་དུ་གྲགས་པ་དང་། རྣམ་པར་ཤེས་ པའི་ཚོགས་བརྒྱད་སེམས་བྱུང་ལྔ་བཅུ་རྩ་གཅིག་སོགས་མདོར་ན་གཞི་འཁོར་བའི་ཆོས་ ཐམས་ཅད་དང་། གནས་སྐབས་ལམ་གྱིས་བསྡུས་པའི་ཆོས་ཐམས་ཅད་དང་། འབྲས་བུ་ སངས་རྒྱས་ཀྱིས་བསྡུས་པའི་ནང་ནས་གསར་དུ་བྱུང་བའི་ཆ་རྣམས་དང་གདུལ་བྱ་གཞན་ སྣང་གིས་བསྡུས་པ་སྟེ། སྣང་གྲགས་ཀྱི་ཆོས་སམ་ཆོས་ཆོས་ཉིད་ཀྱི་ཟླས་ཕྱེ་བའི་ཆོས་སམ་ གཟུང་འཛིན་གྱིས་བསྡུས་པའི་ཆོས་སམ། དོན་དམ་གཏན་ལ་འབེབས་པའི་སྐབས་འདིར་ དངོས་པོ་དངོས་མེད་ཐམས་ཅད་འདུས་བྱས་དང་། གློ་བུར་བར་གཞག་པ་དེ་རྣམས་ཐམས་ ཅད་ནི་བདེན་མེད་ཡིན་ལ། དབྱིངས་དང་གཉིས་སུ་མེད་པའི་ཡེ་ཤེས་རང་རིག་རང་གསལ་ 18-157 ནི་དོན་དམ་བདེན་པ་ཆོས་ཉིད་འདུས་མ་བྱས་ཞེས་བྱ་བ་སྟེ། འདི་ནི་རིགས་པས་དཔྱད་ བཟོད་བདེན་གྲུབ་ཁོ་ན་ཡིན་ནོ། །རང་སྟོང་པ་རྣམས་འདོད་པའི་ནམ་མཁའ་ལྟ་བུ་དེ་ནི་རྣམ་ པར་དཔྱད་ན་དངོས་མེད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དོན་དམ་བདེན་པ་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བཞེད་ལ། གྲུབ་ མཐའ་འདི་ནི་སྐྱོན་མེད་ཡོན་ཏན་ཐམས་ཅད་དང་ལྡན་པའི་གྲུབ་མཐའ་འོ། །ཐེག་ཆེན་པ་དེ་ རྣམས་ཐམས་ཅད་ཐེག་ཆེན་གྱི་མདོ་ཐམས་ཅད་བཀར་འདོད་ཀྱང་། སེམས་ཙམ་པ་རྣམས་ནི་ མདོ་སྡེ་དགོངས་པ་ངེས་འགྲེལ་དང་། ལང་ཀར་གཤེགས་པ་དང་། རྒྱན་སྟུག་པོ་དང་། ཕལ་ པོ་ཆེ་སྟེ་མདོ་བཞིར་གྲགས་རྣམས་ངེས་དོན་དུ་འཛིན་ཏེ། གཞན་རྣམས་དྲང་དོན་དུ་འདོད་ལ། གྲུབ་མཐའ་བྱེད་པ་པོ་ནི་སྔོན་གྱི་སློབ་དཔོན་ལྔ་བརྒྱ་པོའོ། །དབུ་མ་ཕལ་བ་འཛིན་པ་རྣམས་ ནི་འཁོར་ལོ་ཐ་མའི་མདོ་ཐམས་ཅད་དྲང་དོན་ཡིན་ཞིང་། འཁོར་ལོ་བར་པའི་ཤེར་ཕྱིན་གྱི་ མདོ་རྣམས་ངེས་དོན་མཐར་ཐུག་གོ་ཞེས་སྨྲ། གྲུབ་མཐའ་བྱེད་པ་པོ་ཡིན་ངེས་ནི་སངས་རྒྱས་ བསྐྱངས་སོགས་གོང་དུ་སྨོས་པ་དེ་རྣམས་སུ་ཟད་ལ། འདི་རྣམས་ཀྱི་རང་རིག་གི་འདོད་པས་ སྒྲ་གཅན་འཛིན་བཟང་པོ་སོགས་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་སྨྲ་བ་བརྒྱད་དང་། སློབ་དཔོན་ཀླུ་སྒྲུབ་ཀྱང་ གྲུབ་མཐའ་འདི་ཁོ་ན་འཛིན་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་འདོད་དོ།

我為您直譯這段藏文文獻： 此派認為唯識以下所主張的三無為等諸無為假立無實法，以及色等所謂外境，和八識聚、五十一心所等，簡言之一切輪迴基法，以及道位所攝一切法，和佛果所攝中新生起的部分及所化眾生顯現所攝，即顯現音聲諸法，或以法與法性相對而分的法，或能取所取所攝諸法，或在抉擇勝義時此處所立一切有實無實為有為和暫時性的這些全部都是無實性的。而法界與不二智慧自證自明是勝義諦法性無為，這是經得起理智觀察的真實存在。自空派所許如虛空等若詳細觀察因為是無實故非勝義諦，如是主張。此宗派是具足一切功德無有過失的宗派。雖然這些大乘行者都認為一切大乘經典都是佛說，但唯識派則執持《解深密經》、《入楞伽經》、《密嚴經》和《華嚴經》等所謂四經爲了義，而認為其他經典是不了義，此宗派創立者是古代五百論師。持普通中觀見者則說最後轉法輪一切經典是不了義，二轉法輪般若經典是究竟了義。確定的宗派創立者僅限於上述佛護等諸師，這些人依據自證的主張認為勝月等八位無自性論師以及龍樹論師也唯持此宗派見解。

།དབུ་མ་ཆེན་པོ་ནི་འཁོར་ལོ་རིམ་པ་ གསུམ་གྱི་མདོ་མཐའ་དག་ལ་བརྟེན་ཅིང་། ཁྱབ་པར་དུ་ཀ་ཏྱ་ཡ་ནའི་གདམས་ངག་གི་མདོ་ དང་། མདོ་སྡེ་ཆེན་པོ་སྟོང་པ་ཉིད་སོགས་འཁོར་ལོ་དང་པོའི་མདོ་མང་པོ་དང་། བྱམས་པས་ ཞུས་པའི་ལེའུ་དང་ཤེར་ཕྱིན་ལྔ་བརྒྱ་པ་སོགས་འཁོར་ལོ་བར་བའི་གནས་སྐབས་མང་པོ་ དང་། མདོ་བཞི་སོགས་ཐ་མའི་མདོ་མང་པོ་ལ་ཡང་བརྟེན་ནས་ཆོས་ཉིད་དོན་དམ་བདེན་ གྲུབ་ཏུ་སྟོན་པའི་གྲུབ་མཐའ་རགས་པ་ཐུན་མོང་བ་དང་། དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོའི་ མདོ་དང་། རྔ་བོ་ཆེའི་མདོ་དང་། སོར་མོའི་ཕྲེང་བ་ལ་ཕན་པའི་མདོ་དང་། དཔལ་ཕྲེང་གི་མདོ་ དང་། མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཆེན་པོ་དང་། དཀོན་མཆོག་སྤྲིན་དང་། རབ་ཏུ་ཞི་བ་རྣམ་པར་ 18-158 ངེས་པའི་ཆོ་འཕྲུལ་ལ་སོགས་པ་ངེས་དོན་མཐར་ཐུག་སྟོན་པ་མང་པོ་ལ་བརྟེན་ནས་ཡང་དག་ པའི་དབྱིངས་དེ་ཉིད། དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་དང་། ཆོས་ཀྱི་སྐུ་དང་། རྟག་བརྟན་ གཡུང་དྲུང་དང་། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་དོན་དམ་པ་ཐམས་ཅད་གདོད་མ་ནས་རང་ཆས་སུ་ བཞུགས་པའི་གྲུབ་མཐའ་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པ་ཞིབ་མོ་རྣམས་གསང་གཏམ་དུ་མཛད་པ་ཡིན་ ལ། མདོ་དོན་གསལ་བྱེད་ཀྱི་གཞུང་བྱེད་པ་པོ་ནི། རྒྱལ་ཚབ་འཕགས་པ་བྱམས་པ་ཡིན་ཏེ། དེས་མངོན་པར་རྟོགས་པའི་རྒྱན་དུ་ཆོས་སྐད་རགས་པ་དེ་ཉིད་མདོ་ཙམ་དུ་གསུངས། མདོ་ སྡེ་རྒྱན་དང་། དབུས་མཐའ་རྣམ་འབྱེད་དང་། ཆོས་ཉིད་རྣམ་འབྱེད་དུ་གསལ་ཞིང་རྒྱས་པར་ བཤད། སྙིང་པོའི་མདོའི་དོན་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའི་གྲུབ་མཐའ་ཞིབ་མོ་དེ་རྒྱུད་བླ་མར་གཏན་ ལ་ཕབ་བོ། །གཞུང་གི་དགོངས་འགྲེལ་བྱེད་པ་པོ་ནི་ཐོགས་མེད་སྐུ་མཆེད་དེ། ཐོགས་མེད་ཀྱི་ རྒྱུད་བླ་མའི་འགྲེལ་པར། ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའི་གྲུབ་མཐའ་དེ་ཤིན་ཏུ་རྒྱས་ཤིང་གསལ་བ་ དང་། སྤྱིར་གཞན་སྟོང་གི་དབུ་མ་ནི་སྐུ་མཆེད་གཉིས་ཀྱི་བསྟན་བཅོས་མཐའ་དག་ན་གསལ་ ཞིང་དབྱིག་གཉེན་གྱི་ཉི་ཁྲིའི་འགྲེལ་པ་གནོད་འཇོམས་དང་། ཆོས་ཉིད་རྣམ་འབྱེད་ཀྱི་འགྲེལ་ པ་ན་ཤིན་ཏུ་གསལ་ཞིང་རྒྱས་པའོ། །གཞན་སྟོང་གི་གྲུབ་མཐའ་སྤྱི་དེ་ནི། ཕྱོགས་གླང་དང་བློ་ གྲོས་བསྟན་པ་ལ་སོགས་པའི་སློབ་མ་སློབ་རྒྱུད་མང་ལ་བཟང་བ་རྣམས་ཀྱིས་རྒྱ་ཆེར་བཤད་ ཅིང་། ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པ་དེ་ནི་གཞན་གྱི་བློར་ཤོང་བ་དཀའ་ནས་སློབ་མ་མཆོག་རྣམས་ལ་ སྙན་ནས་སྙན་དུ་བརྒྱུད་ཚུལ་གྱིས་དར་བར་མཛད་དོ། །ཕྱིས་གཞན་སྟོང་གི་དབུ་མ་འདི་དང་། སེམས་ཙམ་གྱི་གྲུབ་མཐའ་འདྲ་འདྲེས་སུ་བྱས་པ་རྒྱ་གར་དུ་མང་དུ་བྱུང་བ་ལ་བརྟེན་བོད་པ་ ཕལ་ཆེར་གྱིས་གཅིག་པར་འཁྲུལ་ལོ།

我為您直譯這段藏文文獻： 大中觀依據三轉法輪的一切經典，普遍依據《迦旃延教誡經》和《大空性經》等初轉法輪的眾多經典，以及《彌勒請問品》和《五百頌般若》等二轉法輪的眾多品類，以及四經等後轉法輪的眾多經典，從而宣說法性是勝義諦實有的共同粗大宗義，並且依據《如來藏經》、《大鼓經》、《指鬘經》、《吉祥鬘經》、《大般涅槃經》、《寶云經》、《寂靜決定神變經》等眾多宣說究竟了義的經典，將真實法界即如來藏、法身、常恒堅固及一切勝義佛功德本來自性具足的不共細密宗義作為密談。 詮釋經義的論著作者是佛子聖者彌勒，他在《現觀莊嚴論》中略說彼粗大教言，在《經莊嚴論》、《辨中邊論》和《法性辨別論》中清晰廣說，在《寶性論》中確立瞭如來藏經的不共細密宗義。論典註疏作者是無著兄弟，無著在《寶性論釋》中極為廣泛明晰地闡述了不共宗義，總之他空中觀在兩位兄弟的一切論著中都很清晰，在世親的《二萬頌般若注·破損》和《法性辨別論釋》中尤為清晰廣大。 此一般他空宗義為陳那和慧護等眾多優秀傳承弟子廣泛宣說，而彼不共宗義因難以為他人所領悟，故以耳傳耳的方式在殊勝弟子中流傳。後來在印度出現了許多將此他空中觀與唯識宗義混同之事，因此大多數藏人誤認為二者相同。

།བོད་དུ་ནི་ལོ་པཎ་དུ་མས་གཞུང་རྣམས་བསྒྱུར་ཀྱང་། གྲུབ་མཐའ་གཙང་མར་འཛིན་པ་ལོ་ཙཱ་བ་གཟུ་དགའ་བའི་རྡོ་རྗེ་དང་། བཙན་ཁ་བོ་ཆེ་སོགས་ བྱམས་ཆོས་སྒོམ་ལུགས་པ་རྣམས་ཡིན་ཞིང་། ཁྱད་པར་དུ་གཞན་སྟོང་ཟབ་མོ་སེང་གེའི་སྒྲས་ 18-159 ས་སྟེང་ཁྱབ་པར་མཛད་པ་པོ་ནི། ཀུན་མཁྱེན་ཆེན་པོ་དོལ་བུ་ཤེས་རབ་རྒྱལ་མཚན་ཡིན་ནོ། ། གཉིས་པ་ནི། དབུས་མཐའ་རྣམ་འབྱེད་ལས། ཡང་དག་མ་ཡིན་ཀུན་རྟོག་ཡོད། །དེ་ལ་ གཉིས་པོ་ཡོད་མ་ཡིན། །སྟོང་པ་ཉིད་ནི་འདི་ལ་ཡོད། །དེ་ལ་ཡང་ནི་དེ་ཡོད་དོ། །སྟོང་པ་མ་ ཡིན་མི་སྟོང་མིན། །དེ་ལྟ་བས་ན་ཐམས་ཅད་བཤད། །ཡོད་པས་མེད་པས་ཡོད་པས་ན། །དེ་ ནི་དབུ་མའི་ལམ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་གསུངས་ཏེ། ཀུན་རྫོབ་བདེན་པ་གཏན་ལ་འབེབས་པའི་ དབང་དུ་བྱས་ནས། སྣང་བ་སྣ་ཚོགས་པར་འཆར་བའི་ཤེས་པ་ཡང་དག་མིན་རྟོག་ཙམ་ནི་ ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ཡོད་ལ། དེ་ལ་སྣང་བའི་གཟུང་ཆ་དང་འཛིན་ཆ་ནི་བློས་བཏགས་པ་ཙམ་ཡིན་ པའི་ཕྱིར་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ཡང་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ནོ། །དེས་ན་ཀུན་རྫོབ་བདེན་པ་ཡང་མཐའ་གཉིས་ ལས་གྲོལ་བ་ཡིན་ཏེ། ཀུན་རྟོག་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ཡོད་པ་ཙམ་ཁས་བླངས་པས་མེད་མཐའ་དང་ ཆད་མཐའ་ལས་གྲོལ་ལ། གཟུང་ཆ་འཛིན་ཆ་སོགས་ལྟོས་ཆོས་སྒྲོ་བཏགས་ཐམས་ཅད་ལས་ འདས་པས། རྟག་མཐའ་དང་ཡོད་མཐའ་ལས་གྲོལ་བ་ཡིན་ནོ། །སྤྲོས་བྲལ་སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་ཡེ་ ཤེས་དེ་ནི། རྣམ་ཤེས་ཡང་དག་མིན་རྟོག་དེ་ལ་ཆོས་ཉིད་ཀྱི་ཚུལ་དུ་བདེན་པར་ཡོད་ཅིང་། དྲི་ བཅས་ཀྱི་སྐབས་ན་ཆོས་ཉིད་དེ་ལ་རྣམ་ཤེས་དེ་ཆོས་ཅན་དྲི་མ་གློ་བུར་བ་འབྲལ་རུང་། སྤང་ བྱ་དྲི་མ་བདེན་མེད་ཀྱི་ངོ་བོར་ཡོད་ཅེས་བྱ་སྟེ། དེས་ན་དོན་དམ་བདེན་པ་ཡང་མཐའ་གཉིས་ དང་བྲལ་བ་ཞེས་བྱ་སྟེ། སྟོང་ཉིད་བདེན་གྲུབ་དང་། ཀུན་རྟོག་སོགས་གཟུང་འཛིན་གཉིས་ བསྡུས་ཀྱི་ཆོས་ཐམས་ཅད་བདེན་མེད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཡོད་མེད་རྟག་ཆད་ཀྱི་མཐའ་ལས་ འདས་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟ་བས་ན་ཀུན་རྫོབ་གཟུང་འཛིན་གཉིས་ནི་འཁྲུལ་བའི་སྣང་བ་ཤར་ བ་ཙམ་མ་གཏོགས་རང་གི་ངོ་བོས་གྲུབ་རྒྱུ་མེད་པའི་ཕྱིར་རང་གི་ངོ་བོས་སྟོང་ལ། རང་གཞན་ གཉིས་ཀྱི་ཟླས་ཕྱེ་བའི་གཞན་གྱི་ངོ་བོར་གྲུབ་པ་ཤེས་བྱ་ལ་མི་སྲིད་པའི་ཕྱིར། རྣམ་པ་ཀུན་ཏུ་ སྟོང་པས་མི་སྟོང་པ་མིན་ལ། ཡེ་ཤེས་ཆོས་ཉིད་དེ་ནི་རང་གི་ངོ་བོས་གདོད་མ་ནས་གྲུབ་ཅིང་ 18-160 ནམ་དུ་ཡང་འགྱུར་བ་མེད་པའི་ཕྱིར་རང་གི་ངོ་བོས་སྟོང་པ་མ་ཡིན་ཞིང་རྟག་ཏུ་ཡོད་པའོ།

我為您直譯這段藏文文獻： 在西藏，雖有眾多譯師班智達翻譯論典，但純正持守宗義者是譯師如意金剛和贊卡沃切等彌勒法修行派諸人。特別是令他空甚深獅子吼遍滿大地者，是大遍智多羅布協繞堅贊。 第二，《辨中邊論》中說："非真分別有，于彼二皆無，於此有空性，于彼復有彼。非空非不空，是故一切說，由有故無故，復由有故者，是則中道理。"這是就安立世俗諦而言，顯現種種相的心識僅是非真分別，世俗中有，而其所顯的所取分和能取分僅是心識假立，故即使在世俗中也是無有。因此，世俗諦也遠離二邊，因為承許分別僅世俗有故遠離無邊和斷邊，超越所取分能取分等一切依託法的增益故，遠離常邊和有邊。 離戲空性智慧于彼識非真分別中以法性方式實有，有垢位時于彼法性中彼識為所依有法，客塵垢染可分離，所斷垢染為無實性之體性而有。因此，勝義諦也稱為離二邊，因為空性實有，以及分別等能取所取二攝諸法皆無實故，超越有無常斷諸邊。 因此，世俗能取所取二者除了迷亂顯現生起之外無有以自性成立之理，故自性空，而以自他二者對舉的他性成立於所知中不可能故，一切種皆空非不空。而彼智慧法性以自性本來成立且永不轉變故，非自性空而恒有。

།འོ་ ན་མདོ་རྣམས་སུ་ཆོས་དབྱིངས་དེ་ཡང་སྟོང་པར་གསུངས་པ་མ་ཡིན་ནམ་ཞེ་ན། སྤྱིར་སྟོང་པ་ དང་སྟོང་ཉིད་ཡིན་ཀྱང་། རང་གི་ངོ་བོས་སྟོང་པ་ཡིན་མི་དགོས་ཏེ། ཡེ་ཤེས་རང་ལས་གཞན་ གྱི་མཚན་ཉིད་ཅན་སྤྲོས་པའམ་གཟུང་འཛིན་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་སྟོང་པས་སྟོང་ཉིད་ཅེས་བྱའོ། ། དེ་ལ་ཀུན་བརྟགས། གཞན་དབང་། ཡོངས་གྲུབ་སྟེ། མཚན་ཉིད་གསུམ་ལས་ཀུན་བརྟགས་ ནི་ནམ་མཁའ་ལ་སོགས་པ་དངོས་མེད་ཐམས་ཅད་དང་། རྣམ་རྟོག་ལ་ཤར་བའི་གཟུགས་ སོགས་ཡུལ་གྱི་སྣང་ཆ་རྣམས་དང་། མིང་ལ་དོན་དུ་ཞེན་པ་དང་དོན་ལ་མིང་དུ་འཁྲུལ་བའི་ མིང་དོན་གྱི་འབྲེལ་བ་དང་། ཕྱི་ནང་མཐའ་དབུས་ཆེ་ཆུང་བཟང་ངན་ཕྱོགས་དུས་སོགས་བློས་ སྒྲོ་བཏགས་ཀྱིས་གཟུང་བྱ་ཐམས་ཅད་དོ། །གཞན་དབང་ནི་གཟུང་འཛིན་གྱི་དངོས་པོར་སྣང་ བའི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ཙམ་སྟེ། མ་རིག་པའི་བག་ཆགས་ཀྱི་གཞན་དབང་དུ་གྱུར་པས་སྣང་བ་ ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཡོངས་གྲུབ་ནི་རང་རིག་རང་གསལ་སྤྲོས་པ་ཐམས་ཅད་དང་བྲལ་བ་དེ་ ཡིན་ཏེ། ཆོས་ཉིད་དང་ཆོས་དབྱིངས་དང་། དེ་བཞིན་ཉིད་དང་། དོན་དམ་བདེན་པ་རྣམས་ མིང་གི་རྣམ་གྲངས་སོ། །དེ་ལ་གཞན་དབང་དང་ཀུན་བརྟགས་གཉིས་བདེན་པར་མེད་མཉམ་ དང་། འཁྲུལ་སྣང་ཡིན་མཉམ་དང་། ཀུན་རྫོབ་དང་རྫུན་པ་ཡིན་མཉམ་ཡིན་ཀྱང་། མཚན་ ཉིད་སོ་སོར་དབྱེ་དགོས་པ་ནི། ཀུན་བརྟགས་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ཡང་མེད། གཞན་དབང་ཀུན་རྫོབ་ ཏུ་ཡོད་པ་ཡིན་ཞིང་། ཡོངས་གྲུབ་ནི་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་མེད་ལ་དོན་དམ་དུ་ཡོད་པས་བདེན་པར་ ཡོད་པའོ། །དེ་བཞིན་དུ་ཀུན་བརྟགས་ནི་བཏགས་པས་ཡོད་པ་དང་། གཞན་དབང་ནི་རྫས་ སུ་ཡོད་པ་དང་། ཡོངས་གྲུབ་ནི་དེ་གཉིས་སུ་ཡོད་པ་མིན་ཡང་སྤྲོས་མེད་དུ་ཡོད་པའོ། །ཀུན་ བརྟགས་ནི་མེད་པའི་སྟོང་ཉིད། གཞན་དབང་ནི་ཡོད་པའི་སྟོང་ཉིད། ཡོངས་གྲུབ་ནི་དོན་ དམ་སྟོང་ཉིད་དོ། །རྗེ་བཙུན་གྱིས། མེད་པའི་སྟོང་པ་ཉིད་ཤེས་ཤིང་། །དེ་བཞིན་ཡོད་པའི་ 18-161 སྟོང་ཉིད་དང་། །རང་བཞིན་སྟོང་བ་ཉིད་ཤེས་ན། །སྟོང་ཉིད་ཤེས་པ་ཞེས་བརྗོད་དོ། །ཀུན་ བརྟགས་ནི་མཚན་ཉིད་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པ། གཞན་དབང་ནི་སྐྱེ་བ་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པ། ཡོངས་ གྲུབ་ནི་དོན་དམ་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པའོ། །ངོ་བོ་ཉིད་ནི་རྣམ་གསུམ་གྱི། །ངོ་བོ་ཉིད་མེད་རྣམ་ གསུམ་ལ། །བརྟེན་ནས་ཆོས་རྣམས་ཐམས་ཅད་ནི། །རང་བཞིན་མེད་པར་བསྟན་པ་ཡིན། ། འདིའི་ལུགས་ལ་ཤེས་བྱ་ཐམས་ཅད་ལ་སྟོང་ཉིད་ཀྱིས་ཁྱབ་པ་དང་། ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པས་ ཁྱབ་ལ། དེས་ན་ཆོས་ཐམས་ཅད་སྟོང་ཉིད་དང་ཆོས་ཐམས་ཅད་སྟོང་ཉིད་མེད་པར་ཁས་ ལེན་པ་གཞན་སྟོང་ལུགས་ཡིན་གྱི། རང་སྟོང་པར་གྲགས་པའི་ལུགས་ལ་ནང་འགལ་ཡོད་དོ།

我將為您完整直譯這段藏文文獻： 若問經中不是說法界也是空嗎？雖然一般而言是空和空性，但不必是自性空，因為智慧空于異於自身特徵的戲論或一切能取所取，故稱空性。 其中遍計、依他、圓成即三相中，遍計是虛空等一切無實法，以及顯現於分別中的色等境之顯相，執著名為義及迷亂義為名的名義關係，以及內外邊中大小善惡方位時間等一切心識增益所取。依他是顯現為能取所取事物的唯識，因為是無明習氣所依他而顯現故。圓成是自證自明離一切戲論者，法性、法界、真如、勝義諦等是異名。 其中依他和遍計二者雖然同樣無實，同樣是迷亂顯現，同樣是世俗和虛妄，但須分別其相，即遍計即使在世俗中也無，依他在世俗中有，而圓成在世俗中無而在勝義中有故實有。如是，遍計是假立而有，依他是實質而有，圓成雖非此二有而是離戲而有。遍計是無之空性，依他是有之空性，圓成是勝義空性。 尊者說："知無之空性，如是有空性，及知自性空，是謂知空性。"遍計是相無自性，依他是生無自性，圓成是勝義無自性。"由三種自性，三種無自性，一切諸法皆，顯示無自性。" 此宗一切所知皆為空性所遍，無自性所遍，因此承許一切法空性和一切法無空性是他空宗，若謂自空則有內在矛盾。

། དེས་ན་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་གསུངས་པའི་རང་སྟོང་རྣམ་དག་ནི་ཀུན་རྫོབ་རང་སྟོང་དུ་གནས་ པ་འདི་ཡིན་ཞིང་། ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པ་ཡང་གསུམ་པོ་འདི་ཡིན་པས་རང་སྟོང་མ་ནོར་བར་སྨྲ་ བ་དང་། ངོ་བོ་ཉིད་མེད་སྨྲ་བ་ཡིན་ངེས་ནི་གཞན་སྟོང་སྨྲ་བ་རྣམས་ཡིན་ལ། ལེགས་ལྡན་ དང་། སངས་རྒྱས་བསྐྱངས་སོགས་རང་སྟོང་སྨྲ་བ་དང་། ངོ་བོ་ཉིད་མེད་སྨྲ་བར་གྲགས་པ་ནི་ འཇིག་རྟེན་ཕལ་པ་ལ་གྲགས་པ་གཙོ་བོར་བྱས་པ་ཡིན་ནོ། །ཡོངས་གྲུབ་བདེན་གྲུབ་ཏུ་ཡོད་ ན་དེ་ལ་སྐྱེ་འགག་གནས་གསུམ། འགྲོ་འོང་འགྱུར་ལྡོག་ཕྱོགས་དུས་གཅིག་དང་དུ་མ་སོགས་ ཡོད་དམ་ཞེ་ན་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་རྣམས་ཡོད་ན་བདེན་མེད་ཡིན་པས་ཁྱབ་ཅིང་། འདི་ནི་སྐྱེ་མེད་ འགག་མེད་གནས་མེད། འགྲོ་མེད་འོང་མེད། གཅིག་མིན་དུ་མ་མ་ཡིན། རྒྱུ་མིན་འབྲས་མིན། རང་གི་ངོ་བོས་མཚན་མཚོན་གཞི་གསུམ་སྤངས་པ། ཕྱོགས་དུས་ཐམས་ཅད་དང་བྲལ་བ། རང་གི་ངོ་བོས་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་ཆོས་ཉིད་དང་མ་འབྲེལ་བ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལ་དུམ་བུ་ཐ་དད་དབྱེ་རྒྱུ་ མེད་པའི་ཕྱིར་ཆ་མེད་ཡིན་ལ། ཆོས་ཉིད་ཀྱི་ཆོས་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཀུན་འགྲོ་དང་ཀུན་ཁྱབ་ ཡིན་ནོ། ། གཉིས་པ་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའི་དོན་ནི། མདོ་སྡེ་རྒྱན་ལས། དེ་བཞིན་ཉིད་ནི་ཐམས་ 18-162 ཅད་ལ། ཁྱད་པར་མེད་ཀྱང་དག་གྱུར་པ། །དེ་བཞིན་གཤེགས་ཉིད་དེ་ཡི་ཕྱིར། །འགྲོ་ཀུན་ དེ་ཡི་སྙིང་པོ་ཅན། །ཞེས་དེ་བཞིན་ཉིད་དང་། དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ངོ་བོ་གཅིག་ཅིང་དེ་ཉིད་ དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོའོ་ཞེས་པའི་དོན་ཏེ། དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་དང་། བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོ་དང་། སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྙིང་པོ་ཞེས་པ་རྣམས་དོན་གཅིག་ཅིང་། དེ་ཉིད་ སངས་རྒྱས་དང་སེམས་ཅན་སོགས་ཆོས་ཉིད་ལ་མཉམ་པ་ཉིད་དུ་བཞུགས་ཀྱང་། སེམས་ ཅན་རྣམས་ལ་སྙིང་པོའི་ཚུལ་གྱིས་བཞུགས་ཤིང་། སངས་རྒྱས་རྣམས་ལ་མངོན་སུམ་གྱི་ ཚུལ་དུ་བཞུགས་པས། དོན་དམ་པའི་སངས་རྒྱས་ཉིད་སེམས་ཅན་གྱི་སེམས་རྒྱུད་ཀྱི་དབུས་ ན་སྙིང་པོར་ཡོད་པ་དང་འདྲ་བ་ཡིན་པས། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ སྙིང་པོ་ཅན་ཞེས་བྱ་ཞིང་། བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོ་དེ་ཡང་སེམས་ཅན་ལ་ཡོད་པ་དང་། སེམས་ ཅན་གྱི་དེ་ལ་རང་བཞིན་གནས་རིགས་དང་ཁམས་ཞེས་ཀྱང་བྱའོ།

我來為您翻譯這段藏文： 因此，佛陀所說的清凈自空即是住於世俗自空，無自性也是這三種，所以確實是正確宣說自空和宣說無自性者是他空論者們，而清辨和佛護等被稱為自空論者和無自性論者，這主要是基於世間凡夫的普遍認知。 如果圓成實諦是真實存在的，那麼它是否具有生住滅三相？是否具有來去變異、方位時間的一與多等？答：不是的。因為如果有這些，必定是無實，而這（圓成實）是無生、無滅、無住，無去、無來，非一非多，非因非果，自性中離開能相所相所依三者，遠離一切方位時間，自性中不與世俗諸法相關聯。因為它無法分割為不同部分，所以是無分，因為是法性的法性，所以是普遍和遍及一切的。 第二、不共之義，如《大乘莊嚴經論》中說："真如於一切，雖無有差別，清凈即如來，是故眾生具如來藏性。"此說真如與如來是一體，此即是如來藏之義。如來藏、善逝藏、佛性等是同義詞，雖然它平等安住于佛和眾生等的法性中，但在眾生中是以藏的方式安住，在諸佛中是以現前的方式安住，因此勝義佛性猶如存在於眾生心相續中的藏性，所以說一切眾生具有如來藏，而善逝藏也存在於眾生中，眾生的這種特質也稱為本性住種姓和界。

།དེས་ན་སངས་རྒྱས་ལ་ དེ་བཞིན་ཉིད་སྙིང་པོའི་ཚུལ་དུ་བཞུགས་པ་མ་ཡིན་ཞིང་། སེམས་ཅན་གྱི་དེ་སྙིང་པོའི་ཚུལ་ དུ་བཞུགས་པ་ཡིན་པས་དེ་བཞིན་ཉིད་གཉིས་སུ་འགྱུར་རམ་སྙམ་ན། མི་འགྱུར་ཏེ་སངས་ རྒྱས་ནི་དེ་བཞིན་ཉིད་རང་ཡིན་ལ་སངས་རྒྱས་ཞེས་པ་སྐྱེས་བུའི་དོན་ཅན་དུ་འཆད་ཀྱང་། རང་ཉིད་རང་ལ་མ་སྦས་པར་མངོན་དུ་གྱུར་པ་ཡིན་པས། སྙིང་པོའི་དོན་ཁོང་ན་གནས་པ་ དང་སྦས་པ་ལ་བྱས་ན། ཁོང་ན་སྦས་པའི་སྙིང་པོའི་སྒྲ་བཤད་མ་ཚང་ལ། སངས་རྒྱས་ཀྱི་དེ་ བཞིན་ཉིད་དེ་ཁོ་ན་སེམས་ཅན་ལ་གནས་ཀྱང་སེམས་ཅན་རང་གི་ངོས་ནས་མ་མཐོང་བས་ སེམས་ཅན་ལ་སྦས་པའི་དོན་གྱི་སྙིང་པོ་ཡིན་པས། སྙིང་པོའི་དོན་མི་འགྱུར་བ་ལ་འཆད་པའི་ ཚེ་སངས་རྒྱས་ཉིད་ཀྱང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྙིང་པོ་ཅན་ཏེ། དེ་བས་ན་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ སྙིང་པོ་འདི་ནི་དངོས་པོ་དང་དངོས་མེད་གཉིས་ཅར་ལས་གྲོལ་པས་འདུས་མ་བྱས་དངོས་ དོན་དམ་པའི་འདུས་མ་བྱས་སོ། །དེ་ཡང་གསང་བ་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའི་གནས་ལུགས་ནི། 18-163 སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་དབྱིངས་དེ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ངོ་བོར་ཡོད་པ་ལ་རྩོད་ པ་མེད་ལ། དེ་ཀ་སེམས་ཅན་གྱི་ཆོས་དབྱིངས་དང་དབྱེ་བ་མེད་པའི་ཕྱིར། སེམས་ཅན་གྱི་ རྒྱུད་ཀྱི་བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོ་དེ་ཡང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ངོ་བོར་གནས་ པ་ལ་མི་རིགས་པ་ཅི་ཞིག་ཡོད། དེས་ན་འོད་གསལ་བྱས་མིན་དབྱེར་མེད་པར། །འཇུག་ ཅན་གངྒཱའི་ཀླུང་གི་ནི། །རྡུལ་ལས་འདས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི། །ཆོས་རྣམས་ཀུན་དང་ལྡན་པ་ ཉིད། །ཅེས་རྒྱུད་བླ་མ་ལས་གསུངས་ཏེ། འདུས་མ་བྱས་ཀྱི་ངོ་བོར་གྱུར་པའི་ཡོན་ཏན་ཐམས་ ཅད་དང་ལྡན་པར་གསུངས་པས། དོན་དམ་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་ཐམས་ཅད་ཡོད་དོ།

我來為您翻譯這段藏文： 因此，真如不是以藏的方式安住于佛，而是以藏的方式安住于眾生，那麼是否成為兩種真如呢？答：不會成為兩種，因為佛即是真如本身，雖然"佛"這個詞解釋為有情義，但是自己對自己不隱藏而是現前，如果"藏"的含義是指內在安住和隱藏，那麼（對佛而言）缺少隱藏在內的"藏"的詞義解釋，而佛的真如雖然也安住于眾生中，但從眾生自身的角度未見到，所以對眾生而言是隱藏義的藏，當解釋"藏"的含義為不變時，佛自身也具有佛藏，因此如來藏這一本體是超越有無二者的，所以是無為、真實義的無為。 其中不共密義的實相是：佛的法界具有一切佛功德的本性這一點是無可爭議的，由於它與眾生的法界無二無別，所以眾生相續中的善逝藏也安住為一切佛功德的本性有什麼不合理呢？因此如《寶性論》中說："光明非所作，無別而具入，超過恒河沙，具足諸佛法。"說具足一切無為本性的功德，所以具有一切勝義佛功德。

། དེས་ན་ཆོས་དབྱིངས་ཡེ་ཤེས་ལ་དོན་དམ་བདེན་པ་ཁོ་ནས་ཁྱབ་ལ། ཡེ་ཤེས་གཞན་བཞི་ལ་ གདོད་མ་ནས་གནས་པའི་དོན་དམ་གཙོ་ཆེ་ཡང་། ལམ་བསྒོམས་པས་གསར་ཐོབ་ཀུན་རྫོབ་ ཀྱི་ཆ་ཤས་ཅུང་ཟད་རེ་ཡོད་ཅིང་། སྟོབས་བཅུ་མི་འཇིགས་པ་བཞི་ལ་སོགས་པ་ཡང་དེ་དང་ འདྲ་ཞིང་མཚན་དཔེ་སོགས་སྐུའི་ཡོན་ཏན་དང་། ཡན་ལག་དྲུག་ཅུ་སོགས་གསུང་གི་ཡོན་ ཏན་ལ་ཀུན་རྫོབ་དང་དོན་དམ་ནི་ཆ་མཉམ་ཞིང་། དེ་བཞིན་དུ་ངོ་བོ་ཉིད་སྐུ་དོན་དམ་ཁོ་ན་ དང་། ཆོས་སྐུ་དོན་དམ་ཤས་ཆེ་བ་དང་། ལོངས་སྤྲུལ་གཉིས་ལ་དངོས་བཏགས་མ་ཕྱེ་ན་ཆ་ མཉམ་ཞིང་། འཕྲིན་ལས་ཀྱང་གཞན་ངོར་སྣང་བ་ནི་ཀུན་རྫོབ་ཡིན་ལ། ནུས་མཐུའི་ཡེ་ཤེས་ ནི་དོན་དམ་ཡིན་པས། སྐུ་དང་ཡེ་ཤེས་ཡོན་ཏན་འཕྲིན་ལས་དོན་དམ་གྱིས་བསྡུས་པ་ཐམས་ ཅད་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་ལ་གདོད་མ་ནས་གནས་པ་ཡིན་ལ། གང་ཟག་གཅིག་ སངས་རྒྱས་པའི་ཚེ་དེ་གསར་ཐོབ་མ་ཡིན་ཞིང་དེ་ལ་སྒྲིབ་བྱེད་ཀྱི་དྲི་མ་བྲལ་བ་ཙམ་ཡིན་མོད། ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་དེ་རྣམས་ནི་གསར་དུ་ཐོབ་པ་ཡིན་ནོ། །འདས་པའི་སངས་རྒྱས་དང་མ་འོངས་ པའི་སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱི་དོན་དམ་པའི་དེ་རྣམས་ངོ་བོ་གཅིག་ཅིང་། ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་དེ་རྣམས་ ཀྱང་སངས་རྒྱས་ཐོབ་པ་ཕན་ཆད་ནས་ནི་རང་བཞིན་ལ་དབྱེ་བ་མེད་ལ། ཐོབ་མཚམས་ནི་ 18-164 ཐ་དད་པའི་ཕྱིར་གཅིག་དང་ཐ་དད་གང་དུ་ཡང་མི་བརྗོད་དོ། །དེས་ན་ལམ་བསྒོམས་པས་ བསྐྱེད་རྒྱུ་འབྲས་བུ་གསར་ཐོབ་རྣམས་ནི་སྐྱེད་འབྲས་ཡིན་པས་བདེན་པར་མེད་ལ། གདོད་ ནས་གནས་པའི་སངས་རྒྱས་ནི་ལམ་བསྒོམས་པའི་སངས་རྒྱས་དེའི་སྒྲིབ་གཡོགས་བྲལ་བ་ ཙམ་ཡིན་པས་བྲལ་འབྲས་ཞེས་བྱ་ཞིང་། ལམ་ཡང་དེའི་བྲལ་རྒྱུ་ཞེས་རྒྱུ་འབྲས་བཏགས་པ་ ཙམ་ཡིན་གྱི་དངོས་མ་ཡིན་ནོ། །བྲལ་འབྲས་འདི་ཡང་མངོན་པ་ནས་བཤད་པའི། བྲལ་བ་བློ་ ཡིས་ཟད་པའོ། །ཞེས་པའི་སོ་སོར་བརྟགས་འགོག་མ་ཡིན་གྱི། གཟུངས་ཀྱི་དབང་ཕྱུག་རྒྱལ་ པོས་ཞུས་པའི་མདོ་ལས། གདོད་ནས་ཟད་པས་དེ་ཕྱིར་ཟད་ཅེས་བྱ། །ཞེས་གསུངས་པ་ལྟར་ དོན་དམ་པའི་བྲལ་འབྲས་དང་འགོག་བདེན་ཡིན་ནོ། །ལམ་གྱི་མཐུས་སྒྲིབ་པ་སྤངས་པ་ཡིན་ པས་བློས་ཟད་པ་དང་དོན་གཅིག་པར་འགྱུར་རོ་སྙམ་ན། སྒྲིབ་པ་ནི་ཆོས་དབྱིངས་ངོས་ནས་ སྤངས་པ་མ་ཡིན་གྱི། གང་ཟག་གི་ངོས་ནས་སྤངས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། སངས་རྒྱ་མཁན་གྱི་ གང་ཟག་དེ་ཉིད་ལ་བློས་ཟད་པའི་བྲལ་བ་ཐོབ་བོ་ཞེས་ཐ་སྙད་ཙམ་ཐོབ་ཀྱང་། ཆོས་དབྱིངས་ ལ་གདོད་མ་ནས་དྲི་མས་མ་གོས་པའི་ཕྱིར་བློ་ཡིས་གསར་དུ་ཟད་པ་མ་ཡིན་ནོ།

我來為您翻譯這段藏文。這是一段關於佛法境界和智慧的論述： 因此，法界智慧完全為勝義諦所攝，其他四種智慧雖然本來安住的勝義為主，但通過修道而新得的世俗諦也有一些部分。十力、四無畏等也與此相同，而相好等身的功德，六十支分等語的功德中世俗諦與勝義諦是相等的。如是，自性身唯是勝義，法身勝義較多，而報身、化身二者若不分實假則相等。事業中對他顯現是世俗諦，而威力智慧是勝義諦。因此，一切身、智慧、功德、事業中為勝義所攝的部分，都是本來安住于如來藏中的。當一個補特伽羅成佛時，這些並非新得，而僅是遠離了能障礙的垢染而已。但世俗諦的那些是新獲得的。 過去諸佛和未來諸佛的勝義諦性質相同，世俗諦的部分在獲得佛果之後其自性也無差別，但因為獲得的時間不同，所以不說是一或異。因此，通過修道所產生的新獲得的果實是生果，故無實性；本來安住的佛性僅是修道所成佛的障礙遠離而已，故稱為離果，道也僅是其離因的假立，並非實有。 這離果也非阿毗達磨所說"離為心智所滅"的擇滅，而是如《陀羅尼自在王所問經》所說："本來滅故名為滅。"是勝義諦的離果和滅諦。若想：由於是通過道的力量斷除障礙，應當與心智所滅同義。然而，障礙並非從法界的角度斷除，而是從補特伽羅的角度斷除，因此，對於成佛的補特伽羅而言，雖然僅得"獲得心智所滅的離"的名言，但由於法界本來未被垢染，所以並非心智新滅。

།དེས་ན་ ཆོས་ཉིད་ལ་མཉམ་པ་ཉིད་དུ་ཁྱབ་པའི་གཉིས་མེད་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོ་སངས་ རྒྱས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་དོན་དམ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་བརྒྱན་པ། སྤྲོས་པ་ཐམས་ཅད་དང་བྲལ་ཡང་ཡེ་ ཤེས་ཀྱི་རྣམ་པ་ཀུན་ལྡན་འདི་ཉིད་འགྱུར་མེད་ཡོངས་གྲུབ་ཆེན་པོ་ཡིན་ཞིང་། འདི་ཁོ་ན་ཕྱིན་ ཅི་མ་ལོག་པའི་གནས་ལུགས་དང་། འཕགས་པའི་ཡེ་ཤེས་མ་འཁྲུལ་བའི་མྱོང་བྱ་ཡིན་པའི་ ཕྱིར་བདེན་པར་གྲུབ་ལ་འགྱུར་བ་མེད་པའི་ཕྱིར་རྟག་བརྟན་ཐེར་ཟུག་གོ །བདེ་གཤེགས་ སྙིང་པོ་མཚན་དཔེ་སོགས་ཡོན་ཏན་ཅན་དུ་བཞུགས་པ་འདི་གསང་སྔགས་ཀྱི་རྒྱུད་སྡེ་མཐའ་ དག་ལས་རྣམ་གྲངས་དུ་མས་གསུངས་སོ། །ཀུན་རྫོབ་ཅེས་ཀྱང་བྱ་གཟུང་འཛིན་ཞེས་ཀྱང་ བྱ། འཁྲུལ་བའི་སྣང་བ་ཞེས་བྱ་བ་མདོར་ན་སྣང་གྲགས་ཀྱི་ཆོས་གང་གིས་ཀྱང་ཡོངས་གྲུབ་དེ་ 18-165 ལ་མ་གོས་ཤིང་། མ་གོས་པ་དེ་ཡང་ཀུན་རྫོབ་དེ་དངོས་གནས་ལ་ཡོད་ཀྱང་ཆོས་དབྱིངས་ལ་ གོས་མ་ཐུབ་པར་སོ་སོར་ཐ་དད་ན་ཡོད་པ་མ་ཡིན་གྱི། ཀུན་རྫོབ་ནི་འཁྲུལ་བའི་སྣང་བ་ཙམ་ ཡིན་པས། གནས་ལུགས་ལ་རི་བོང་རྭ་བཞིན་མ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་གོས་རྒྱུ་མེད་ནས་མ་གོས་ པ་ཡིན་ནོ། །དེས་ན་ཡོངས་གྲུབ་བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོ་དེ་ནི་རང་གི་ངོ་བོས་ནམ་ཡང་མི་སྟོང་ ལ། གཞན་ཀུན་རྫོབ་ཀྱིས་གདོད་ནས་སྟོངས་པའི་ཕྱིར། ཡོངས་གྲུབ་དོན་དམ་བདེན་པ་དེ་ནི་ གཞན་སྟོང་ཡིན་གྱི་རང་སྟོང་མིན་ནོ། །དེའི་ཕྱིར་ཀུན་རྫོབ་རྣམས་གཞན་གྱི་ངོ་བོས་སྟོང་པའི་ སྟེང་དུ་རང་གི་ངོ་བོས་ཀྱང་སྟོང་པ་དང་དོན་དམ་གཞན་གྱི་ངོ་བོ་ཁོ་ནས་སྟོང་བའི་ཕྱིར་ཚུལ་ འདི་སྨྲ་བ་ནི་གཞན་སྟོང་དབུ་མའོ། །དེ་ལ་འཁོར་བའི་ཆོས་ལ་ཞེན་པ་ཅི་རིགས་པ་བཟློག་ པའི་ཕྱིར། མི་རྟག་པ་དང་སྡུག་བསྔལ་གྱིས་ངེས་འབྱུང་བསྒོམ་པ་དང་། རང་དོན་ཡིད་བྱེད་ སྤོང་ཞིང་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་རྒྱུད་ལ་བསྟེན་པར་བྱ། ཀུན་རྫོབ་ལ་ཞེན་པ་རགས་པ་རྣམས་ སྤངས་བའི་ཕྱིར་ཀུན་རྫོབ་བདེན་མེད་དུ་གཏན་ལ་ཕབ་ནས་བསྒོམ། ཞེན་པ་ཕྲ་བོ་རྣམས་ ཀྱང་སྤོང་བའི་ཕྱིར་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་རྣམ་རྟོག་དབྱིངས་སུ་བསྡུས་ནས་མི་རྟོག་པ་བསྒོམ། དེས་ བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོ་མི་རྟོག་པ་དང་རིམ་པས་ཞལ་མཇལ་བར་འགྱུར་བས། ལམ་བསྒོམ་ ཚད་ཡོངས་གྲུབ་དང་མཇལ་བའི་ཕྱིར་ཡིན་ནོ།

我來為您完整直譯這段藏文： 因此，以平等性遍佈法性的無二智慧，以一切勝義佛功德莊嚴的如來藏，雖離一切戲論而具足一切智慧相，此即是不變的大圓成實。由於唯此是無顛倒的實相，是聖智無誤的所證，故真實成立；由於無有改變，故常恒堅固。如來藏具足相好等功德的此等，在密續部類中以多種方式宣說。 所謂世俗，亦稱為能取所取，亦稱為迷亂顯現，總之，任何顯現音聲之法都未染著于彼圓成實。此無染著並非是在世俗于實際中存在而不能染著法界的情況下各自分離，而是因為世俗僅是迷亂顯現，故於實相中如兔角般不成立，因無染著之因而無染著。 因此，圓成實如來藏從不以自性空，而本來即空于其他世俗，故此圓成實勝義諦是他空而非自空。為此，世俗諸法不僅以他性空，且以自性亦空，而勝義唯以他性空，故此宗稱為他空中觀。 對此，為遮止對輪迴法的種種執著，應修無常、苦等出離；應捨棄自利作意而於相續中依止菩提心。為斷除對世俗的粗分執著，應確立世俗無實后修持；為斷除細微執著，應攝世俗分別於法界而修無分別。由此將逐漸與無分別如來藏相見，故修道皆為與圓成實相會。

། ༄། །གཞན་གྱིས་བརྟགས་པའི་མཐའ་བསལ་བ། གསུམ་པ་གཞན་གྱིས་བརྟགས་པའི་མཐའ་བསལ་བ་ནི། གཞན་སྟོང་དབུ་མའི་རྒྱན་ དུ་ཡང་ཤེས་པར་བྱ་ལ། རྒྱས་པར་གཞན་དུ་འཆད་པར་ཡང་འགྱུར་མོད། སྙིང་པོ་བསྡུས་པ་ ནི། གཞན་དག་ལངྐར་གཤེགས་པ་ལས། བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོ་མཚན་དཔེ་ཅན་ཡོད་ན་མུ་ སྟེགས་པའི་བདག་དང་མཚུངས་པར་འགྱུར་བ་མིན་ནམ་ཞེས་ཞུས་ནས། ལན་དུ་མི་མཚུངས་ ཏེ་སྟོང་པ་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཞེས་གསུངས་པས། བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོ་བདེན་མེད་ཡིན་ ཞིང་། མཚན་དཔེ་སོགས་ཡོད་ན་མུ་སྟེགས་པའི་ལུགས་སུ་འགྱུར་པས། ནམ་མཁའ་ལྟར་ཅིར་ 18-166 ཡང་མ་གྲུབ་པ་ཞིག་ལ་བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོ་ཞེས་བྱའོ། །ཞེས་ཟེར་བ་ནི་སྟོང་ཉིད་ཡིན་ཚད་ བདེན་མེད་ཀྱི་དོན་དང་། རྣམ་མེད་ཅིར་ཡང་མ་གྲུབ་པ་ཙམ་ལ་ངོས་འཛིན་པ་རང་གི་གྲུབ་ མཐའ་ངན་པ་ལ་ཞེན་པའི་བློ་སྐྱོན་ཡིན་ཞིང་། མདོ་ལས་ཀྱང་། མུ་སྟེགས་དང་མི་མཚུངས་ པའི་རྒྱུ་མཚན་སྟོང་ཉིད་ཡིན་པར་བཀོད་ཀྱི་མཚན་དཔེ་མེད་པ་མ་བཀོད་པའི་ཕྱིར། མཚན་ དཔེ་གསལ་རྫོགས་ཀྱི་བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོ་དྲང་དོན་དུ་བཤད་ཟེར་བ་ཡང་རྫུན་གྱི་འཇིག་ རྟེན་བསླུ་བ་ཙམ་དུ་ཟད་དོ། །ཡང་སྙིང་པོ་རྟག་པར་འདོད་པ་མུ་སྟེགས་ཀྱི་ལུགས་སོ་ཟེར་བ་ ཡང་སྙིང་པོའི་མདོ་རྣམས་ལ་དགག་པ་བྱེད་པར་ཟད་ལ། རྟག་པའི་དོན་རྒྱུན་གྱི་རྟག་པ་ལ་ འདོད་པ་ཡང་མི་འཐད་དེ། རྒྱུན་གྱི་རྟག་པ་ཙམ་ནི་འཁོར་བ་དང་གཟུང་འཛིན་ཀུན་ཀྱང་ཡིན་ པའི་ཕྱིར་དང་། རྒྱུན་གྱི་རྟག་པ་ཙམ་གྱིས་རྟག་པའི་གོ་ཆོད་ན་འདུས་བྱས་ཐམས་ཅད་ཀྱང་ རྟག་པར་འགྱུར་རོ། །དང་པོ་དྲི་བཅས་ཡིན་པ་ཕྱིས་དྲི་མེད་དུ་འགྱུར་བས་མི་རྟག་པ་ཡིན་ནོ་ སྙམ་ན། ཆོས་དབྱིངས་ཀྱི་ངོས་ནས་དང་པོ་དྲི་བཅས་མ་ཡིན་ལ། ཕྱིས་དྲི་མེད་དུ་སོང་བ་ཡང་ མ་ཡིན་མོད། དྲི་བཅས་དང་དྲི་མེད་དུ་འགྲོ་ཚུལ་ནི་གང་ཟག་གི་རྒྱུད་ལ་བལྟོས་ནས་ཡིན་པའི་ ཕྱིར། སེམས་ཅན་གནས་སྐབས་འགྱུར་བས་ཆོས་ཉིད་གནས་སྐབས་འགྱུར་བར་མི་འགྲོའོ། ། སེམས་ཅན་གྱི་རྒྱུད་ལ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་ཡོད་པ་ནི་མི་འཐད་དོ་སྙམ་ན། སངས་རྒྱས་ཡེ་ ཤེས་སེམས་ཅན་ཚོགས་ཞུགས་ཕྱིར། །ཞེས་དངོས་སུ་གསུངས་པ་དང་འགལ་ལོ། །སེམས་ ཅན་གྱི་རྒྱུད་ལ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་ཡོད་པ་མི་འཐད་དེ། དཔེར་མཚོན་ན། གནས་དང་ གནས་མ་ཡིན་པ་མཁྱེན་པའི་སྟོབས་སེམས་ཅན་གྱི་རྒྱུད་ལ་ཡོད་ན། གནས་དང་གནས་མ་ ཡིན་པ་ཐམས་ཅད་སེམས་ཅན་གྱི་ཤེས་པར་ཐལ་ལོ།

我來為您完整直譯這段藏文： 除遣他人所執邊 第三、除遣他人所執邊者，應知亦在《他空中觀莊嚴論》中，雖將於他處廣說，略說其要義為：其他諸人以《楞伽經》中問"如來藏具足相好若存在，豈不與外道之我相同耶"，答"不同，因為是空性"之教言，而說如來藏無實，若有相好等即成外道宗派，故如來藏猶如虛空般毫無所立。此說乃是將一切空性皆執為無實之義，執著僅是無相無所立，是執著自宗惡見之心過。且經中亦僅立以空性為不同於外道之因，未立無相好為因，故說具足圓滿相好之如來藏是權說者，僅是欺世謊言而已。 又說認為心性是常住即是外道宗派，此亦僅是破斥心性諸經而已。認為常住之義是相續常住者亦不應理，因為若僅是相續常住，則輪迴與能取所取一切皆是，且若僅以相續常住即可稱為常住，則一切有為法亦應成常住。 若想：初有垢染后成無垢，故是無常。答：從法界方面而言，初非有垢，后亦非成無垢，然有垢無垢之情況是依止補特伽羅相續而言，因為有情暫時轉變不會導致法性暫時轉變。 若想：有情相續中有佛智慧是不應理。答：與"佛智慧入于有情眾"之明文相違。 若想：有情相續中有佛功德不應理，譬如，若有情相續中有知曉處非處智力，則應成有情知曉一切處非處。

།ཞེས་ཟེར་པ་ཡང་ཡང་དག་པ་མ་ ཡིན་ཏེ། སེམས་ཅན་གྱི་རྒྱུད་ཡིན་ཚད་སངས་རྒྱས་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཁོ་བོ་ཅག་ནི་མི་འདོད་པའི་ ཕྱིར་དང་། སེམས་ཅན་གྱི་རྒྱུད་ལ་སངས་རྒྱས་དང་དེའི་ཡོན་ཏན་བཞུགས་པས་དེར་ཐལ་ན། 18-167 གདན་ཁྲི་ལ་སངས་རྒྱས་བཞུགས་པ་ན། གདན་ཁྲིས་ཀྱང་ཤེས་བྱ་ཐམས་ཅད་ཤེས་པར་ཐལ་ བར་འགྱུར་རམ། དེས་ན་སེམས་ཅན་གྱི་རྒྱུད་རྣམ་པར་ཤེས་པའི་ཚོགས་བརྒྱད་སངས་རྒྱས་ ག་ལ་ཡིན་ཞིང་། དེ་ལ་བཞུགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱང་ཀུན་རྫོབ་རྟེན་བརྟེན་པའི་ཚུལ་གྱིས་ བཞུགས་པ་མ་ཡིན་ལ། དོན་དམ་ཆོས་ཉིད་ཀྱི་ཚུལ་གྱིས་བཞུགས་པ་ཡིན་ནོ། ། སྐབས་འདིར་ཉེ་བར་མཁོ་བའི་བརྡ་ཆད་ཅུང་ཟད་བརྗོད་ན། ཆོས་འཁོར་རིམ་པ་གསུམ་ ནི། དང་པོ་བདེན་བཞིའི་ཆོས་འཁོར། བར་བ་མཚན་ཉིད་མེད་པའི་ཆོས་འཁོར། ཐ་མ་ ལེགས་པར་རྣམ་པར་ཕྱེ་བའི་ཆོས་འཁོར་རོ། །དང་པོ་ཉན་ཐོས་ལ་གསུངས་པའི་སྡེ་སྣོད་ ཐེག་དམན་གྱི་མདོ། བར་བ་ཐེག་ཆེན་གྱི་རྩ་བའི་མདོ་ལྟ་བུ་ཡིན་ཡང་དགོངས་དོན་གབ་ པར་ཡོད། ཐ་མ་ནི་དེའི་བཤད་རྒྱུད་ལྟ་བུ་སྟེ་ངེས་དོན་ཤིན་ཏུ་གསལ་བར་བསྟན་ཏོ། །ཀུན་ བརྟགས་གཞན་དབང་ཡོངས་གྲུབ་གསུམ་ལས། ཀུན་བརྟགས་ལ་གཟུང་བའི་ཀུན་བརྟགས་ དང་འཛིན་པའི་ཀུན་བརྟགས་གཉིས། གཞན་དབང་ལ་མ་དག་པའི་གཞན་དབང་དང་དག་ པའི་གཞན་དབང་གཉིས། ཡོངས་གྲུབ་ལ་འགྱུར་མེད་ཡོངས་གྲུབ་དང་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པའི་ ཡོངས་གྲུབ་གཉིས་ཡོད་པ་ལས། ཀུན་བརྟགས་དངོས་གཟུང་བ་དང་། ཡོངས་གྲུབ་དངོས་ འགྱུར་མེད་ཡིན་ལ། འགྱུར་མེད་དང་ངོ་བོ་གཅིག་པའི་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པ་ཅིག་ཡོད་པ་དེ་མིན་ ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པ་དག་པ་གཞན་དབང་དུ་བསྡུ། འཛིན་པ་ཀུན་བརྟགས་དང་གཞན་དབང་ངོ་ བོ་གཅིག་གོ །རིགས་པས་རྣམ་པར་དཔྱད་པའི་ཚེ་གཞན་དབང་དངོས་ནི་ཀུན་བརྟགས་སུ་ འདུ་ཞིང་། དེའི་ཆོས་ཉིད་ཀྱི་གནས་ཚུལ་ནི་ཡོངས་གྲུབ་ཡིན་པས། ཀུན་བརྟགས་དང་ཡོངས་ གྲུབ་གཉིས་སུ་ཆོས་ཐམས་ཅད་འདུས་སོ། །འཁོར་འདས་ཀྱི་ཆོས་ཐམས་ཅད་ལ་མཚན་ཉིད་ གསུམ་གྱི་དབྱེ་བའམ། ཀུན་རྫོབ་རྣམ་ཤེས་དང་འབྲེལ་བ་དང་། དོན་དམ་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཕྱོགས་ གཉིས་གཉིས་བཞག་ནས། གཟུགས་སྒྲ་དྲི་རོ་སོགས་ཀུན་རྫོབ་རྣམ་ཤེས་ཀྱི་ཕྱོགས་ཡིན་པའི་ 18-168 ཕྱིར་བདེན་མེད་དང་། ཆོས་ཉིད་ཀྱི་གཟུགས་སྒྲ་སོགས་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཕྱོགས་ཡིན་པས་བདེན་ གྲུབ་དང་། ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་ཕྱོགས་ཐ་དད་དང་། དོན་དམ་གྱི་ཆོས་རྣམས་འགལ་འདུས་སྐྱོན་ མེད་དོ། །ཞེས་པ་འདི་ཡང་དོན་གཉེར་ཅན་འགའ་ཞིག་གིས་བསྐུལ་ནས། ཏཱ་ར་ནཱ་ཐས་སྨྲས་ པ་སྟེ། ཆོས་ལུང་བྱང་རྩེའི་དབེན་གནས་སུའོ།

我來為您完整直譯這段藏文： 此說亦非正確，因為我等並不承認一切有情相續皆是佛，且若因有情相續中安住佛及其功德而有此過，則當佛安住于座墊時，座墊亦應知曉一切所知耶？是故有情相續之八識聚如何是佛？安住其中之佛亦非以世俗能依所依方式安住，而是以勝義法性方式安住。 若略說此處所需術語：三轉法輪者，初為四諦法輪，中為無相法輪，后為善分別法輪。初為對聲聞所說之小乘經藏，中雖如大乘根本經，然有隱覆密意，后如其釋續，極為明顯宣說了義。 遍計所執、依他起、圓成實三者中：遍計所執有所取遍計所執與能取遍計所執二者，依他起有不凈依他起與清凈依他起二者，圓成實有不變圓成實與無顛倒圓成實二者。其中，真正遍計所執是所取，真正圓成實是不變，與不變為一體之無顛倒者，除此之外的無顛倒歸入清凈依他起，能取遍計所執與依他起是一體。以理觀察時，真正依他起攝入遍計所執，其法性之實相是圓成實，故一切法攝於遍計所執與圓成實二者。 於一切輪涅諸法立三相之分別，或立世俗與識相關及勝義智慧方面二者，色聲香味等因是世俗識之方面故無實，法性之色聲等因是智慧方面故實有，世俗方面各異及勝義諸法相違和合無過。此亦由某些求法者勸請，塔拉那他所說，於法隆寺北寂處。

། །།བཀྲ་ཤིས། གཅིག་ཞུས།

我來為您直譯這段簡短的藏文： 吉祥。一份敬呈。 （註：這裡是一個非常簡短的藏文結尾常用語，我已按要求直譯而非意譯）