taranatha0405_金剛瑜伽外部引導
多羅那他大師教言集JT104རྡོ་རྗེའི་རྣལ་འབྱོར་གྱི་ཕྱིའི་ངོ་སྤྲོད་བཞུགས། 4-575 ༄༅། །རྡོ་རྗེའི་རྣལ་འབྱོར་གྱི་ཕྱིའི་ངོ་སྤྲོད་བཞུགས། ༄། །གནས་ལུགས་ཇི་བཞིན་ངོ་སྤྲད། ༈ ལྟ་བའི་སྒོ་ནས་ངོ་སྤྲད་པ། ༄༅། །ༀ་ཨཱཿཧཱུཾ་ཧོ་ཧཾ་ཀྵཿ བླ་མ་རྣམས་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །འདིར་ཟབ་ལམ་རྡོ་རྗེའི་རྣལ་ འབྱོར་དང་རྗེས་སུ་འབྲེལ་བ་ལ་ངོ་སྤྲོད་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པ་གཞན་དུ་ཤེས་པར་བྱ་ལ། འདིར་ ངོ་སྤྲོད་ཐུན་མོང་བ་རྣམས་བསྟན་པར་བྱ་སྟེ། འདི་དག་ཀྱང་རྣལ་འབྱོར་ཉམས་སུ་ལེན་པ་ ལ་ཤིན་ཏུ་གལ་ཆེ་བའི་གནད་ཡིན་ཀྱང་ཕྱོགས་འདིར་བསམ་གཏན་པ་ཕལ་ཆེར་ལ་གྲགས་ པ་དང་མཐུན་ཤས་ཆེ་ལ། རྒྱུ་མཚན་དེའི་ཕྱིར་གོ་བདེ་ཞིང་རྙེད་སླ་བས་ན་སྐབས་འདིར་རྐང་ གྲངས་མ་ཆད་ཅིང་སྙིང་པོ་ཙམ་ཞིག་བསྟན་པར་བྱའོ། །དེ་ཡང་འདིར་ཟབ་ལམ་རྡོ་རྗེའི་རྣལ་ འབྱོར་སྟོན་པར་བྱེད་པ་ལ་སྔོན་འགྲོ་དངོས་གཞི་རྗེས་གསུམ་ཡོད་པ་ལས་རྗེས་ངོ་སྤྲོད་ཀྱི་ སྐབས་ལགས། ཞེས་བརྡའ་སྤྲད་ནས། དེ་ལ་དོན་ཚན་བཞི་སྟེ། གནས་ལུགས་ཇི་བཞིན་ངོ་ སྤྲད། ལས་འབྲས་ཟབ་མོའི་ཆོས་བཤད། བྱིན་རླབས་བརྒྱུད་པའི་ཆེ་བ་བསམ། སྣོད་མིན་ལ་ གསང་ཞིང་སྣོད་ལྡན་ལ་སྤེལ་བར་གདམས་པའོ། ། དང་པོ་ལ་ལྟ་སྒོམ་སྤྱོད་པ་འབྲས་བུའི་སྒོ་ནས་ངོ་སྤྲད་པ་བཞི་ལས། དང་པོ་ལྟ་བའི་སྒོ་ ནས་ངོ་སྤྲད་པ་ལ། མཉམ་བཞག་སྤྲོས་བྲལ་གྱི་ཡེ་ཤེས་ནམ་མཁའ་ལྟ་བུར་ངོ་སྤྲད། རྗེས་ ཐོབ་རིས་མེད་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུར་ངོ་སྤྲད། ཟུང་འཇུག་མཆོག་ཏུ་མི་འགྱུར་བར་ངོ་སྤྲད། དེ་དག་མངོན་དུ་འགྱུར་བ་ལ་མི་རྟོག་ཡེ་ཤེས་དགོས་པར་བསྟན་པའོ། །དང་པོ་ལ་སྣང་བ་ སེམས་སུ་ངོ་སྤྲོད་པ་སོགས་དོན་ཚན་བཞི་ལས། ལུང་དང་རིགས་པ་དང་ཉམས་མྱོང་དང་ ཡིད་ཆེས་གསུམ་ལྡན་གྱི་སྒོ་ནས་ཐག་བཅད་པ་སྟེ། བཞི་བཞི་བཅུ་དྲུག་གི་ཚུལ་དུ་ངོ་སྤྲོད་ པ་ལགས། དེ་ལ་སྣང་བ་སེམས་སུ་ངོ་སྤྲོད་པའི་ལུང་ནི། ས་བཅུ་པའི་མདོར། ཀྱེ་རྒྱལ་བའི་ 4-576 སྲས་དག་ཁམས་གསུམ་པོ་འདི་ནི་སེམས་ཙམ་མོ། །ཞེས་པ་དང་། རྡོ་རྗེ་གུར་ལས། རིན་ ཆེན་སེམས་ལས་ཕྱིར་གྱུར་པའི། །སངས་རྒྱས་མེད་ཅིང་གང་ཟག་མེད། །རྣམ་པར་ཤེས་པའི་ གནས་དང་དོན། །ཕྱི་རོལ་གྱུར་པ་ཅུང་ཟད་མེད། །ཅེས་དང་། ས་ར་ཧས་ཀྱང་། སེམས་ཉིད་ གཅིག་པུ་ཀུན་གྱི་ས་བོན་ཏེ། །གང་ལས་སྲིད་དང་མྱ་ངན་འདས་འཕྲོ་བ། །ཞེས་དང་། ཀླུ་སྒྲུབ་ ཀྱིས་ཀྱང་། སེམས་ནི་འགྲོ་བ་ལྔ་པོ་ཡིན། །བདེ་དང་སྡུག་བསྔལ་མཚན་ཉིད་དག །སེམས་ ལས་མ་གཏོགས་ཅུང་ཟད་མེད། །ཅེས་པ་ལ་སོགས་པ་མདོ་རྒྱུད་བསྟན་བཅོས་ཀྱི་ལུང་མཐའ་ ཡས་པ་རྣམས་སོ།
我來為您翻譯這段藏文文獻。這是多羅那他大師教言集中的內容： 金剛瑜伽外相認知 如實認知實相 從見地角度認知 嗡阿吽吙吙卡（ༀ་ཨཱཿཧཱུཾ་ཧོ་ཧཾ་ཀྵཿ，ॐ आः हूं होः हं क्षः，oṃ āḥ hūṃ hoḥ haṃ kṣaḥ，六字大明咒） 頂禮諸上師！此處應當了知甚深道金剛瑜伽相關的不共認知在他處，這裡將宣說共同認知。雖然這些是修習瑜伽極其重要的關要，但在此地多數禪修者都比較熟悉。因此，在此處將簡明扼要地闡述要義，不會遺漏任何內容。 此處宣說甚深道金剛瑜伽有前行、正行、後行三者，這是後行認知的部分。分為四個主題：如實認知實相、講解甚深業果法、思維加持傳承之殊勝、教誡對非法器保密而對具法器傳播。 第一部分從見、修、行、果四個方面認知。首先從見地角度認知有：認知等持離戲智慧如虛空、認知后得無別智慧如幻化、認知雙運最上不變、說明證得這些需要無分別智慧。 第一點包含認知現象即是心等四個主題。從教證、理證、經驗和具三種信解的角度決定，以四四十六的方式認知。 關於認知現象即是心的教證：《十地經》云："善男子，三界唯心。"《金剛帳續》云："離開珍貴心識外，無佛亦無補特伽羅，識處及其對境，絲毫無有外在事物。"薩拉哈也說："唯一心性是一切種子，從其中生起輪迴與涅槃。"龍樹也說："心即是五道眾生，樂與苦的性相，除心之外別無他物。"等等，經續論典中有無量教證。
། རིགས་པས་ངོ་སྤྲོད་པ་ནི། རིགས་ལམ་ཤེས་ན་གཞུང་ལུགས་རྣམས་ལས་ཕྱི་དོན་འགོག་ པའི་རིགས་པ་མཐའ་ཡས་གསུངས་པ་རྣམས་ཀྱིས་ངེས་ཤེས་བསྐྱེད་ན་ལེགས་པ་ཡིན་ལ། མདོ་ཙམ་དུ་ནི་སྣ་ཚོགས་སྣང་བ་འདི་ཐམས་ཅད་སེམས་ལས་གཞན་དུ་ནི་ནམ་ཡང་མེད་ ཅིང་། རེ་ཤིག་ཀུན་རྫོབ་སྣང་ཞིང་མྱོང་བ་ལྟར་ན་སེམས་ཀྱི་སྣང་བ་ཙམ་དུ་ནི་འཐད་པ་ཡིན་ ཏེ། འཕགས་པ་ཐོགས་མེད་ཀྱི་ཞལ་ནས། དམྱལ་བ་ཡི་དྭགས་དུད་འགྲོ་མི། །ལྷ་རྣམས་ཇི་ ལྟར་རིགས་རིགས་སུ། །དངོས་གཅིག་ཡིད་ནི་ཐ་དད་ཕྱིར། །དོན་མི་གྲུབ་པར་འདོད་པ་ཡིན། ། ཞེས་པ་ལྟར། དངོས་པོ་གཅིག་ལ་ཡང་རིགས་དྲུག་སོ་སོའི་སྣང་བ་ཐ་དད་པ་དང་། སྐྱེས་བུ་ གཅིག་ཉིད་ལ་ཡང་དགྲ་གཉེན་བར་མའི་འགྲོ་བ་གསུམ་གྱིས་ལྟས་ན། ཡིད་དུ་འོང་བ་དང་། མི་འོང་བ་དང་། བར་མ་སོ་སོར་སྣང་བ་དང་། སྐྱེས་བུ་གཅིག་ཁོ་ན་ལ་གཞན་གཅིག་ཁོ་ནས་ ལྟས་ཀྱང་སྐད་གཅིག་སྔ་མ་ལ་དགྲ་ཡིན་པའི་ཚེ་མི་སྡུག་པར་སྣང་ཞིང་། སྐད་ཅིག་གཉིས་པ་ ལ་གཉེན་དུ་གྱུར་པ་ན་སྡུག་པར་སྣང་ངོ་། །གཞན་ཡང་འཇིག་རྟེན་གྱི་ལྷ་འདྲེ་སོ་སོ་ལ་གནས་ ཁང་ལ་སོགས་པར་འཆར་བའི་གཞི་དེ་ལ་མིས་ལྟས་ན་བྲག་དེའུམ། ཆུ་མིག་གམ། ལྷ་རྟེན་ {འཕྲད་[འཕྲན་]བུ་ལས་མི་མཐོང་བ་ལྟ་བུ་སྟེ། མདོར་ན་དེ་ཐམས་ཅད་ད་ལྟ་སྣང་བ་འདི་ 4-577 ཐམས་ཅད་སེམས་སྣང་ཙམ་ཡིན་པའི་རྒྱུ་མཚན་ཡིན། དོན་དུ་མ་གྲུབ་ཀྱང་མཐོང་ཐོས་རེག་ གསུམ་ལ་སོགས་པ་དངོས་སུ་ཡོད་ཡོད་ལྟར་སྣང་ཞིང་མྱོང་བ་འདི་ནི་སྔོན་གྱི་བག་ཆགས་ སེམས་ལ་བཞག་པ་རྣམས་སད་བྱེད་རྐྱེན་གྱིས་མངོན་དུ་གྱུར་པའི་ནུས་པ་ལས་ཡིན་ཏེ། དཔེར་ན་རྨི་ལམ་གྱི་སྣང་བ་བཞིན་ནོ། ། སྒོམ་པ་ཉམས་མྱོང་གི་སྒོ་ནས་ངོ་སྤྲོད་པ་ནི། དུ་བ་ལ་སོགས་པའི་རྟགས་བཅུ་ཤར་བ་ འདི་གསལ་བར་མཐོང་ཞིང་མྱོང་ཡང་རང་སེམས་ཀྱིས་ཕར་ཕྱིན་པ་མེད། འདི་རྣམས་ཀྱིས་ ཕྱི་རོལ་ནས་ཚུར་འོངས་པ་མེད། སེམས་གསལ་རིག་འདི་ཉིད་ཀྱིས་ཉམས་སུ་མྱོང་བའི་ཕྱིར་ རང་སེམས་ཀྱི་སྣང་བར་ཐག་ཆོད་དེ། དེ་ལྟར་ཡང་། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་མཉམ་བཞག་ པས། །ཡིད་ཀྱིས་གཟུགས་བརྙན་མཐོང་བ་ན། །དོན་གྱི་ཡེ་ཤེས་ཟློག་དེ་ལས། །རང་གི་ འདུ་ཤེས་ངེས་པར་བཟུང་། །དེ་ལྟར་ནང་དུ་སེམས་ཤེས་ནས། །གཟུང་བ་མེད་པར་རྟོགས་ པར་བྱ། །ཞེས་པ་ལྟར་རོ། །ཡིད་ཆེས་གསུམ་ལྡན་གྱི་སྒོ་ནས་ཐག་གཅོད་པ་ནི། བླ་མས་ལུང་ རིགས་མན་ངག་གསུམ་གྱི་སྒོ་ནས་སེམས་སུ་བསྟན། རྒྱུད་ལས་ཀྱང་། སྲིད་གསུམ་ཕྲ་རབ་ རྡུལ་མིན་འདིར་ནི་རྣམ་པར་ཤེས་པའོ།
從理證角度認知是：如果瞭解理路，從諸多論典中闡述的無量破除外境的理證中生起定解是最好的。簡要來說，這一切種種顯現從來都不存在於心識之外。暫且就世俗顯現和體驗而言，唯是心的顯現是合理的。 如聖無著所說："地獄餓鬼畜生人，諸天各隨其種類，一物心識各不同，故許境義不成立。"如是，即使是同一事物，六道各自的顯現也不相同。即使是同一個人，若被敵人、親友、中庸三種眾生觀看，也分別顯現為不悅意、悅意和中性。即使是同一個人被另一個人觀看，前一剎那是敵人時顯現為不悅意，第二剎那成為親友時則顯現為悅意。 此外，對世間的神祇鬼怪各自所認為的住處等基礎，人們觀看時只見到巖石、泉眼，或者只見到少許神物。總之，這一切都是現今這一切顯現唯是心的顯現的理由。雖然實際並不成立，但見聞觸等似乎確實存在並顯現和體驗，這是由往昔習氣存於心中，通過引發因緣而顯現的力用所致，就如同夢境的顯現一樣。 從修行體驗角度認知是：雖然清晰地見到並體驗煙等十種相的顯現，但自心並未向外到達，這些也並非從外而來。由於是這明晰覺知的心本身所體驗，故而決定為自心的顯現。如雲："菩薩入等持，意見影像時，遮止境智已，決定執自想，如是知內心，應知無所取。" 從具三種信解的角度抉擇是：上師從教證、理證、竅訣三個方面宣說為心。續中也說："三有非極微，此唯是識也。"
།ཞེས་གསུངས། དེའི་མཐུན་དཔེ་འོད་གསལ་རྟགས་ བཅུའི་སྟེང་དུ་སྒྲིག་སྟེ། སེམས་ཀྱི་སྣང་བ་ཙམ་སྟེ་རང་གི་ཡིད་ལས་སྐྱེས་པ་མེ་ལོང་གི་ནི་ གཟུགས་བརྙན་ལྟ་བུ་ཉིད། །ཅེས་གསུངས་པ་ལྟར་རང་གིས་ཉམས་སུ་མྱོང་བ་བླ་མ་དང་རྒྱུད་ དང་བདག་ཉིད་ལ་ཡིད་ཆེས་པ་གསུམ་གྱི་སྒོ་ནས་ཡུལ་སྣང་ཐམས་ཅད་སེམས་སུ་ཐག་ཆོད་ པ་ལགས། ངོ་སྤྲོད་སྐོར་དང་པོའོ། ། དོན་ཚན་གཉིས་པ་སེམས་རང་བཞིན་གྱིས་སྟོང་པར་ངོ་སྤྲོད་པ་ལ། ལུང་ནི་འཕགས་པ་ དཀོན་མཆོག་བརྩེགས་པ་འོད་སྲུང་གིས་ཞུས་པ་ལས། དེ་འདི་ལྟར་སེམས་ཡོངས་སུ་ཚོལ་ཏེ། འདོད་ཆགས་པར་གྱུར་པ་དང་། ཞེ་སྡང་པར་གྱུར་པ་དང་། གཏི་མུག་པར་གྱུར་པའི་ཆོས་དེ་ 4-578 གང་ཡིན། ཅི་མ་འོངས་པ་དང་། འདས་པ་དང་། ད་ལྟར་བྱུང་བ་ཞིག་ཡིན་ནམ། དེ་ལ་སེམས་ འདས་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་ཟད་པའོ། །མ་འོངས་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་མ་ཕྱིན་པའོ། །ད་ལྟར་ བ་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་གནས་པ་མེད་དོ་སྙམ་མོ། །འོད་སྲུང་སེམས་ནི་ནང་ན་ཡང་མེད། ཕྱི་རོལ་ ན་ཡང་མེད། གཉིས་ཀ་མ་ཡིན་པ་ལ་ཡང་མི་དམིགས་སོ། །ཞེས་གསུངས། རིག་པ་ནི་རིགས་ ལམ་ཤེས་པའི་ངོར་སྤྲོ་ན། ཀུན་རྫོབ་ཐམས་ཅད་བདེན་མེད་དུ་གཏན་ལ་འབེབས་པའི་ རིགས་པ་སྤྱི་དང་། ཁྱད་པར་སེམས་སྟོང་ཉིད་དུ་གཏན་ལ་འབེབས་པའི་རིགས་པ་རྣམས་ ལ་བརྟེན་ནས་ངེས་ཤེས་བསྐྱེད་དུ་འཇུག སྙིང་པོ་ཙམ་ལ་མོས་ན་གོང་དུ་དྲངས་པའི་མདོའི་ དོན་ལྟར་རིག་པ་སྐད་ཅིག་མའི་དོན་སྐྱེ་བྱ། གནས་བྱ། འགག་བྱ་གསུམ་དུ་ཕྱེ་སྟེ་བཙལ་བས་ འདས་པ་ནི་འགགས་ཟིན་ནས་མེད། མ་འོངས་པ་ནི་མ་སྐྱེས་པས་མེད། ད་ལྟར་བ་ལ་ཡང་ རྣམ་པར་བརྟགས་ན། འདས་མ་འོངས་གཉིས་ལས་མ་གཏོགས་པའི་ད་ལྟ་བ་མེད། གཞན་ ཡང་སེམས་ནི་ནང་དབང་པོ་ལ་མི་གནས། ཕྱི་ཡུལ་ན་མི་གནས། དེ་གཉིས་མ་ཡིན་པའི་བར་ ནའང་མི་གནས། ཕྱི་ཡུལ་ལྔ་དང་། ནང་དབང་པོ་ལྔ་ལ་སོགས་པའི་ངོ་བོར་ཡང་མི་གནས། དེ་ ལས་གཞན་དུ་ཡང་མི་གནས། སེམས་འདི་ལྟར་ཡོད་ཅེས་བརྗོད་དུ་མེད། འདི་ལྟར་མྱོང་འདི་ ལྟར་རིག་ཅེས་ཀྱང་བརྗོད་དུ་མེད། འདི་ལྟར་མེད་དོ་ཞེས་ཀྱང་བཟུང་མི་ཐུབ་ལ། ཡོད་པར་ འཇོག་པ་ཡང་མེད་པར་བཞག་པ་ལ་བལྟོས། མེད་པར་འཇོག་པ་ཡང་ཡོད་པར་འཇོག་པ་ལ་ བལྟོས་པས། ཡོད་མེད་ཡིན་མིན་གང་དུ་ཡང་མ་གྲུབ། མཉམ་བཞག་ཟབ་མོ་ལ་དེ་ལྟར་ལ་ཟློ་ བ་ཡིན། ཡོད་པ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རྗེས་ཐོག་ཤན་འབྱེད་ཀྱི་སྐབས་སུ་མེད་པའི་ཐ་སྙད་ཀྱང་ འཇོག གཉིས་ཀ་ཡིན་པ་ཡང་མི་སྲིད། གཉིས་མིན་གྱི་མཚན་གཞི་ཡང་མི་སྲིད་པས། ཀུན་ རྫོབ་ཀྱི་གནས་ལུགས་སྟོང་ཚུལ་དེ་ལྟར་ལགས་སོ།
如其所說。將其相應的比喻配合光明十相，心的顯現僅是從自意中生起，如同鏡中影像。如是所說，通過自己的體驗、對上師的信解、對續部的信解、對自身的信解這三種信解之門，決定一切境界顯現皆為心。這是第一個認知部分。 第二個內容是認知心性本空，其教證出自《聖寶積經·迦葉請問品》："如是遍尋心：貪性、嗔性、癡性之法為何？是未來、過去、現在中的哪一個？其中過去心已滅盡，未來心尚未到來，現在心無住。迦葉，心不住于內，不住于外，也不住於二者之間。"如是宣說。理證是：若對通達理路者廣說，則依止總的抉擇一切世俗無實的理證，以及特別抉擇心性為空性的諸多理證而引生定解。若僅對核心義理有信解，則如前引經義所說，將剎那覺知分為生、住、滅三個方面來尋求：過去已滅故無，未來未生故無，現在若詳細觀察，除過去未來二者外別無現在。 再者，心不住于內根，不住于外境，亦不住于彼二之間，也不住於五種外境、五種內根等自性中，也不住于其他。不能說心如此存在，也不能說如此體驗如此了知，也不能執為如此不存在。安立為有也依賴於安立為無，安立為無也依賴於安立為有，因此不成立為有無是非任何一邊。在甚深等持中如是遮遣。因為非有，所以在後得抉擇時也安立無的名言。既非二者，也不可能有非二者的事例，世俗的實相空性之理即如是也。
སྒོམ་པ་ཉམས་མྱོང་གི་ངོ་སྤྲོད་པ་ནི། བྱེད་བཅིངས་དང་བཅས་ཏེ་རིག་པ་མ་བཅོས་སོ་ 4-579 མར་འཇོག་ཏུ་བཅུག་ལ། རིག་པ་རྩལ་མ་འགགས་པ་མཐོང་ཐོས་རེག་ཚོར་འགྱུ་བ་བསམ་ པ་སྒོམ་པ་གང་ཡང་འཆར་དུ་རུང་བ་ནི། ཤར་དུས་ཉིད་ནས་གནས་དང་དུས་དང་ཡུལ་དང་ རྣམ་པ་དང་ངོ་བོ་ཇི་ལྟ་བུ་ཞིག་འདུག་ཅེས་ཁ་ནང་ལོག་གི་ཤེས་པས་རྗེན་ཆེར་དུ་བརྡ་སྤྲད་པ་ ནི། བདག་དང་གཞན་ཡུལ་དང་ཡུལ་ཅན་བེམ་པོ་དང་ཤེས་པ་མྱོང་བྱ་མྱོང་བྱེད་རིག་བྱ་དང་ རིག་བྱེད་ཐམས་ཅད་གདོད་མ་ནས་རང་བཞིན་གྱིས་དག་པ་དེ་ལ་བཟོ་བཅོས་མེད་ཅིང་རང་ ཚོ་ཐུབ་པར་འཇོག་ལུགས་དང་སྐྱོང་ལུགས་རྗེན་ཆེར་དུ་ངོ་སྤྲད། ཡིད་ཆེས་གསུམ་ལྡན་གྱི་སྒོ་ ནས་ངེས་ཤེས་བསྐྱེད་པ་ལ། ཁ་ཅིག་སེམས་འདི་མ་བརྟགས་ན་སྣ་ཚོགས་སུ་འཆར། འཚང་ བཅར་ན་མི་རྙེད་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུའོ། །ཞེས་སྟོང་པར་ངོ་སྤྲོད་པ་ནི། ལྷག་མཐོང་གི་ཕྱོགས་ལ་བརྟེན་ པ་ཡིན་ཀྱང་བསམ་བྱུང་གི་ཤེས་རབ་དང་{འདྲེ་[འདྲ་]ཉེན་ཆེ་བས་རྣམ་རྟོག་གི་འཚང་གཅོར་ བའི་སྐབས་འདིར་དགོས་པ་ཆུང་ཞིང་ནུས་པ་མེད་པ་དང་། ཡང་གཞན་ཁ་ཅིག་མི་རྟོག་པ་ བསམ་མེད་ལྟེང་པོ་ཙམ་ལ་གནས་ལུགས་སུ་ངོ་སྤྲོད་པ་ནི་གནས་ལུགས་མ་མཐོང་བ་ལ་ངོ་ སྤྲོད་རྒྱུ་མེད་དེ། རྒྱུད་ཀྱི་རྒྱལ་པོ་ལས་ཀྱང་། རང་གི་སེམས་ནི་བརྒྱལ་དང་གཉིད་ལ་རབ་ ཏུ་ཞུགས་པ་མི་ཡི་བདག་པོ་རང་བཞིན་མེད་པར་འགྱུར། །སད་ལ་རང་བཞིན་དང་བཅས་ གསལ་བར་བྱ་སྟེ་དེ་དག་སྲོག་ཆགས་རྣམས་ཀྱི་ཐར་པའི་ལམ་མ་ཡིན། །ཞེས་གསུངས། ཚིག་ ཕྱི་མ་འདིས་ནི་སྣང་བ་རང་གམ་འདི་ཀ་གནས་ལུགས་སུ་ངོ་སྤྲོད་པ་ཡང་བཀག་པ་ཡིན་ནོ། ། དེ་ལྟར་ན། བླ་མས་ལུང་རིགས་མན་ངག་གི་སྒོ་ནས་སེམས་སེམས་བྱུང་དྲན་རིག་འགྱུ་བ་ འདི་ཐམས་ཅད་སྣང་ཆ་མ་འགགས་རུང་གདོད་མ་ནས་ཡོད་མ་མྱོང་བར་བསྟན། མདོ་རྒྱུད་ ཀུན་ལས་ཀྱང་དེ་ལྟར་གསུངས་ཤིང་རྒྱུད་རྒྱལ་ལས་ཀྱང་། རྣམ་པར་ཤེས་པ་ཉིད་མེད་དེ། སངས་རྒྱས་ཤེས་རབ་གང་དུའང་གནས་པ་མ་ཡིན་ཞེས་པའི་ཚིག་འདི་སངས་རྒྱས་པ་རྣམས་ སྟོན་པར་འགྱུར། །ཞེས་གསུངས། རང་གི་ཉམས་མྱོང་གིས་ཀྱང་ངོས་གཟུང་མེད་པར་གཏན་ 4-580 ལ་ཕེབས། གསལ་རིག་རྗེན་ནེ་བ་འདིའི་དོན་གཞན་གང་ཡང་མེད་དེ། བྱ་བ་ཅི་བྱས་ཀྱང་ ངོས་གཟུང་ཞིག སྣང་བ་ཅི་ཤར་ཡང་གཏད་སོ་བྲལ། རྟག་མཚན་གང་གཟུང་ཡང་དབྱེ་འབྱེད་ མེད་པ་དེ་ཀའི་ངང་སྐྱོང་དགོས་སོ། དེ་ལྟར་བསྐྱངས་པས་བླ་མ་དང་རྒྱུད་དང་བདག་ཉིད་ལ་ ཡིད་ཆེས་པ་གསུམ་གྱིས་སེམས་སྟོང་པར་ཐག་ཆོད་དོ། །ངོ་སྤྲོད་སྐོར་གཉིས་པའོ།
我將為您直譯這段藏文內容： 修法體驗的認知是：帶有善巧方便而安置無改自然的覺知，覺知之力無礙，可現起見聞觸覺、動念思維、修習等任何顯現，于顯現之時，以內觀的覺知赤裸地指認："此為何種安住、時間、境界、形相與本性"，自他、境與境者、物質與心識、所經驗與能經驗、所了知與能了知一切本來自性清凈，於此無需造作，赤裸地認知其自然安住與護持之理。通過具足三種信解而生起定解： 有些人說："此心未經觀察則現為種種，若細究則不可得，如幻化。"如是認知空性，雖是依止勝觀部分，但易與思所生慧混淆，故於此觀察分別之際，作用甚小且無力。又有些人將無分別的無念呆滯認知為實相，然未見實相則無可認知，如《續部之王》所說："人主，自心若陷昏迷或入睡眠，則成無自性。應于醒時具足自性而明瞭，彼等非諸有情解脫之道。"此後一句亦遮遣將顯現本身認知為實相。 如是，上師從教證、理證、竅訣方面宣示：心、心所、念知、動念這一切雖有顯現分而無礙，卻本來從未存在。一切經續亦如是宣說，《續王》中亦云："識性本無，此語'佛智於何處亦不住'，諸佛教者將如是宣說。"自己的體驗也決定為無可執取。此赤裸明覺別無他義，任作何事皆離執取，任起何相皆離所緣，任持何相皆無分別，應當安住于彼境界。如是修持，以對上師、續部、自身的三種信解而決定心性為空。這是第二個認知部分。
དོན་ཚན་གསུམ་པ་སྟོང་ཉིད་དམིགས་མེད་དུ་ངོ་སྤྲད་པ་ལ། ལུང་ནི། གཟུངས་དབང་ གིས་ཞུས་པའི་མདོར། སྟོང་པ་ཉིད་ཅེས་བྱ་བ་དེ་ནི་མངོན་པར་ཞེན་པ་མེད་ཅིང་འཛིན་པ་མེད་ ཅེས་བྱ་བའི་ཚིག་གི་བླ་དྭགས་སོ། །ཞེས་དང་མདོ་གཞན་ལས་ཀྱང་། དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་ ནི་གང་ལ་སེམས་ཀྱི་རྒྱུ་བ་མེད་པ་སྟེ་ཡི་གེ་ལྟ་ཅི་སྨོས། ཞེས་གསུངས། རིག་པ་ནི་སྟོང་པ་ཉིད་ ལ་མཚན་མ་འགོག་པའི་རིག་པ་རྣམས་ཀྱང་སྦྱོར་ཞིང་། མཉམ་བཞག་ཏུ་སྤྲོས་བྲལ་ཡིན་ནོ། ། མཐའ་བྲལ་ཡིན་ནོ། །མི་རྟོག་པ་ཡིན་ནོ། །སྟོང་ཉིད་ཡིན་ནོ་ཞེས་གཟུང་ཀྱང་དེ་ཀ་སྤྲོས་པ་ ཡིན། མཐར་ལྷུང་བ་ཡིན། གོལ་པ་ཡིན། དཔེར་ན་བུ་རམ་ལ་སོགས་པའི་རོ་དངོས་སུ་མྱོང་བ་ དང་། བློས་བུ་རམ་གྱི་རོ་ནི་འདི་ལྟ་བུ་ཞིག་གོ་ཞེས་བརྟགས་པ་དེ་གཉིས་ཡེ་མི་འདྲ་བར་མྱོང་ བས་གྲུབ། དཔེ་དེ་བཞིན་དུ་རིག་པ་ལ་རྗེན་ཆེར་དུ་བལྟས་པའི་དུས་ཀྱིས་ངོས་གཟུང་མེད་པ་ དེ་དང་། གོ་བའི་སྟོང་ཉིད་གཉིས་པོ་ཡང་མྱོང་ལུགས་མི་འདྲ་བར་མངོན་སུམ་གྱིས་གྲུབ། དེ་ ཀ་རྟོག་པས་ཇི་ལྟར་གཟུང་ཡང་གནས་ལུགས་ལ་མི་ཁེལ་པའི་རྟགས་ཡིན། སྟོང་པར་ཡང་མི་ འཛིན་ན་གཞན་དུ་འཛིན་པ་ལྟ་སྨོས་ཀྱང་ཅི་དགོས། གཤིས་སྤྲོས་བྲལ་དེ་ལ་བློས་གང་དུ་ཡང་ གཟུང་དུ་མེད་དོ། ། སྒོམ་པ་ཉམས་མྱོང་གི་ངོ་སྤྲོད་པ་ཡང་དོན་དེ་ཀ་གོ་བའི་ཐོག་ཏུ་མི་འཇོག་པར་རིག་ཐོག་ ཏུ་སྦྱོར་བ་ཡིན་ཏེ། བློས་བརྟགས་ཀྱི་སྟོང་ཉིད་དེ་སེམས་རིག་གམ་སྣང་བའི་སྟེང་དུ་ཁེལ་ ལམ་མི་ཁེལ་ཉམས་ཐོག་ཏུ་སྦྱར་བའི་དུས་ན། བློས་བརྟགས་ཀྱི་སྟོང་ཉིད་ཁོ་རང་ཡལ་ནས་ 4-581 མ་བྱུང་། སྔར་གྱི་གོ་བའི་དུ་དེ་དང་མི་འདྲ་བར་སྣང་རིག་འདི་ཀ་ངོས་གཟུང་མེད་པར་རྗེན་ནེ་ བ་སྨྲ་མི་ཤེས་བསམ་མི་ཤེས་མཐོང་མི་ཤེས་ལེན་མེད་འཇོག་མེད་འགྲོ་མེད་འོང་མེད་དེ་ཀ་ལ་ ལ་ཟློ་བར་བྱའོ། །ཡིད་ཆེས་གསུམ་ལྡན་གྱི་སྒོ་ནས་ཐག་བཅད་པ་ནི། རྣམ་པར་མི་རྟོག་པ་ལ་ འཇུག་པའི་གཟུངས་ལས། རྣམ་པར་མི་རྟོག་པ་ནི་གཟུགས་མེད་པ། བསྟན་དུ་མེད་པ་རྟེན་ མེད་པ་སྣང་བ་མེད་པ་རྣམ་པར་རིག་པ་མེད་པ་གནས་མེད་པའོ། །ཞེས་སོགས་གསུངས་ཤིང་ བླ་མས་ལུང་རིགས་མན་ངག་གི་སྒོ་ནས་བསྟན་པ་དང་། རྒྱུད་ལས། གང་ཞིག་འགྱུར་མེད་ དང་བྲལ་མི་རྣམས་ཀྱིས་ནི་སྟོང་པ་ཉིད་དེ་གཟུང་ནས་སྟོང་པར་ལྟ་བྱེད་པ། །ཞེས་སྔ་འགྱུར་ ལས་འབྱུང་ཡང་བྲལ་བ་ནི་ལོག་པའི་དོན་དུ་བཤད་དགོས་པས། གང་ཞིག་མི་རྣམས་ཀྱིས་ནི་ སྟོང་པ་ཉིད་དེ་གཟུང་ནས་སྟོང་པར་ལྟ་བྱེད་འགྱུར་བ་མེད་ལས་ལོག །ཅེས་གསུངས་པ་དང་། གནས་ལུགས་ལ་སྒྲ་རྟོག་གི་འཇུག་པ་ཟད་པར་རང་གིས་ཀྱང་ཉམས་སུ་མྱོང་བས་ན་སྟོང་པ་ ཉིད་དེ་རྟོག་པ་མེད་ཅིང་དམིགས་པ་མེད་ལ། སྤྲོས་བྲལ་དང་བརྗོད་བྲལ་དུ་ཐག་ཆོད་དོ།
第三要點，認知空性無緣，經證為：《持明所問經》云："所謂空性，即是無有執著、無有執取之詞義。"其他經中亦云："勝義諦者，乃心行無處，何況文字。"理證即：應用諸破除空性之相的理證，並且于等持中說是離戲，說是離邊，說是無分別，說是空性，即便如是執取，彼等亦是戲論，是落邊，是歧途。譬如，親身品嚐糖等之味，與心思維"糖味如是"之推測，由體驗可知二者截然不同。如是，明觀覺性時的無可執取，與解悟的空性二者，由現量可證其體驗方式不同。無論分別如何執取，皆不契合實相，此即為標誌。若連空性亦不執取，則何需言及他執。本性離戲，心不可作任何執取。 修法體驗的認知也不止於安住于彼義解，而是契入覺性，于思維推測的空性是否契合心識或顯現之上作實修體驗時，思維推測的空性自行消融而未生。與先前的理解不同，此明覺即是無可執取而赤裸，不可言說、不可思維、不可見、無取無舍、無去無來，應當串習於此。以具足三種信解而決定：《入無分別陀羅尼》云："無分別者，無色、不可示、無依、無現、無了別、無住處。"上師從教證、理證、竅訣方面如是宣說，續部云："若人執取空性已而觀空，則離無變。"雖然舊譯如是，但"離"字需解釋為"背離"之義，故說："若人執取空性已而觀空，則背離無變。"又因自身亦體驗到實相中聲音與分別的活動已盡，故決定空性無分別、無所緣、離戲、離言。
།ངོ་ སྤྲོད་སྐོར་གསུམ་པའོ། ། དོན་ཚན་བཞི་པ་ངོ་སྤྲོད་རིམ་པ་གསུམ་པོ་དེ་ཉིད་སྟོན་པ་སངས་རྒྱས་ཐུབ་པའི་དབང་ པོ་ནས་བརྒྱུད་པའི་མན་ངག་ཕྱག་ལེན་མ་འཆུགས་པར་བསྟན་པ་ནི། སུམ་ཅུ་རྩ་གསུམ་པའི་ མདོ་ལས། ལྷའི་བུ་ཁམས་གསུམ་པོ་ནི་སེམས་ཙམ་དུ་ཟད་ལ། སེམས་དེ་ཡང་གཟུགས་མེད་ པ་བསྟན་དུ་མེད་པ། ཐོགས་པ་མེད་པ། རྣམ་པར་རིག་བྱེད་མ་ཡིན་པ་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུ་སྟེ། སེམས་ དེ་ཡང་སེམས་ཀྱི་ཆོས་ཉིད་ཀྱིས་ཡོངས་སུ་བཙལ་ན་ཡང་མི་རྙེད་དོ། །སེམས་གང་གིས་ སེམས་ཡོངས་སུ་འཚོལ་བའི་སེམས་དེ་ཡང་མི་རྙེད་དོ། །དེ་སེམས་མི་དམིགས་པས་ཆོས་ ཐམས་ཅད་མི་དམིགས་སོ། །ཞེས་དང་། མདོའི་ལུང་འཕགས་པ་ཐོགས་མེད་ཀྱིས་ཀྱང་ཐེག་ བསྡུས་སུ་ལུང་དྲངས་པར། དེ་ལྟར་ནང་དུ་སེམས་ཤེས་ནས། །གཟུང་བ་མེད་པར་རྟོགས་ 4-582 པར་བྱ། །དེའི་འོག་ཏུ་འཛིན་མེད་པར། །དེ་ནས་མི་དམིགས་རྟོགས་པར་བྱ། །ཞེས་གསུངས། རིག་པ་ནི་གོང་དུ་བཤད་པ་རྣམས་དང་པོར་རགས་ཤིང་རྟོགས་སླ་བ་རྣམས་བསྒོམ། དེ་ནས་ ཕྲ་ཞིང་རྟོགས་དཀའ་བ་རྣམས་སྒོམ་དགོས་པས་སོ། །སྒོམ་པ་ཉམས་མྱོང་ཡང་དེ་དང་མཐུན་ པར་འབྱུང་ལ། ཡིད་ཆེས་གསུམ་ལྡན་གྱི་སྒོ་ནས་ཐག་གཅོད་པ་ཡང་སྔ་མ་རྣམས་ཀྱི་རིགས་ འགྲེའོ། །ངོ་སྤྲོད་སྐོར་བཞི་པའོ། ། གཉིས་པ་རྗེས་ཐོབ་རིས་མེད་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུར་ངོ་སྤྲོད་པ་ལ་ལུང་ནི། ཤེས་རབ་ ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ལས། ལྷའི་བུ་དག་ཆོས་ཐམས་ཅད་ནི་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུ། རྨི་ལམ་ལྟ་བུའོ། ། ཞེས་སོགས་འབྱམས་ཀླས་པའི་མཐར། མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཡང་རྨི་ལམ་ལྟ་བུ་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུ་ ཞེས་སྨྲ་ན། ཆོས་གཞན་ལྟ་ཅི་སྨོས། ཞེས་དང་། ལྷའི་བུ་དག་གལ་ཏེ་ཁོ་བོ་ནི་མྱ་ངན་འདས་པ་ ལས་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པའི་ཆོས་གཞན་ཞིག་ཡོད་ན། དེ་ཡང་རྨི་ལམ་ལྟ་བུ། །སྒྱུ་མ་ལྟ་བུ་ ཞེས་སྨྲའོ།
第三識認圓滿。 第四要點，演示此三重識認乃是從本師釋迦牟尼佛傳承下來的無誤竅訣實修法：《三十三天經》云："天子，三界唯心所盡，此心亦無色、不可示、無礙、非表色、如幻。若以心之法性遍尋此心亦不可得。以何心遍尋心，彼心亦不可得。由心不可得故，一切法不可得。"又如聖無著于《大乘集論》中引經云："如是了知內心已，應知無有所取境，其後應知無能取，然後應證無所得。" 理證即：如前所說，先修粗顯易解者，后修細微難解者。修法體驗亦與此相順，以具足三種信解而決定者，亦同前類推。 第四識認圓滿。 第二，后得無別智如幻識認之經證：《般若波羅蜜多經》云："諸天子，一切法如幻、如夢。"等等廣說最後："若說涅槃亦如夢如幻，何況其他諸法。"又云："諸天子，若我有一法勝過涅槃者，我亦說彼如夢如幻。"
།ཞེས་དང་། དགྱེས་པའི་རྡོ་རྗེ་ལས། ཐམས་ཅད་ཆུ་ཡི་ཟླ་བ་ལྟར། །འདོད་པས་ རྣལ་འབྱོར་མས་ཤེས་ཀྱིས། །ཞེས་དང་། རྒྱལ་ཚབ་བྱམས་པས་ཀྱང་། ཉོན་མོངས་སྤྲིན་འདྲ་ བྱ་བ་ཡི། །ལས་ནི་རྨི་ལམ་ལོངས་སྤྱོད་བཞིན། །ཉོན་མོངས་ལས་ཀྱི་རྣམ་པར་སྨིན། །ཕུང་པོ་ སྒྱུ་མ་སྤྲུལ་པ་བཞིན། །ཞེས་གསུངས། རིག་པ་ནི། ཀུན་རྫོབ་སྣང་བ་སྣ་ཚོགས་པ་འདི་སྣང་ ཞིང་མྱོང་བར་ཐ་སྙད་པའི་མངོན་སུམ་གྱིས་གྲུབ། དངོས་པོའི་གནས་ཚུལ་ལ་མེད་པར་གོང་ དུ་བཤད་པའི་རིག་པས་གཏན་ལ་ཕེབས། དངོས་གནས་ལ་མ་གྲུབ་ཀྱང་སྣང་ལ། སྣང་ཡང་ བདེན་པས་སྟོང་པ་དེ་ལ་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུ་ཟེར་པ་ལགས། དོན་འདི་འགྲོ་བ་དག་ན་དེ་ལས་གཞན་ པའང་ཅུང་ཟད་ཡོད་མིན་ལ། །ཞེས་སོགས་ཐེག་པ་ཆེན་པོ་མདོ་སྡེའི་རྒྱན་དུ་རྒྱལ་ཚབ་བྱམས་ པས་རྒྱས་པར་གསུངས་པ་རྣམས་ཀྱང་གོ་དགོས་ཤིང་། སེམས་ལ་འཕྲོད་ན་སྐབས་འདིར་ བླང་བར་བྱའོ། ། 4-583 སྒོམ་པ་ཉམས་མྱོང་གི་སྒོ་ནས་ངོ་སྤྲོད་པ་ལ། དཔེ་ནི་མཉམ་བཞག་གི་དུས་སུ་ཤར་བའི་ སྟོང་གཟུགས་ལ་བྱེད་དེ། ས་ཆུ་མེ་རླུང་ལ་སོགས་པའི་རྣམ་པར་སྣང་ཡང་དེ་དང་དེ་མ་ཡིན་ པ་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུ། དོན་ལ་དོན་ཚན་གསུམ་གྱི་དོན་དང་པོ་རང་བཞིན་སྟོང་པའི་ཆ་ནས་སྒྱུ་མ་ལྟ་ བུར་བསྟན་པ་ནི། དངོས་སུ་གསལ་བར་ཉམས་སུ་མྱོང་བའི་སྟོང་གཟུགས་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་མོ་དེ་ གང་ནས་ཀྱང་མ་སྐྱེས། གང་དུ་ཡང་མི་གནས། གང་ཡང་མི་འགག་ཀྱང་སྐྱེ་འགག་ཏུ་སེམས་ ལ་སྣང་བ་འདི་བཞིན་དུ་གནས་ལུས་ལོངས་སྤྱོད་དགྲ་གཉེན་ལ་སོགས་པར་སྣང་བ་འདི་ རྣམས་དང་། རྣམ་རྟོག་ལ་སོགས་པའི་འཆར་སྒོ་སྣ་ཚོགས་པ་འདི་དག་ཀྱང་སྐྱེ་འགག་གནས་ གསུམ་གྱིས་སྟོང་བཞིན་དུ་སྣང་། གསལ་བར་སྣང་དུས་ཉིད་ནས་སྐྱེ་འགག་གནས་གསུམ་ གྱིས་གདོད་ནས་སྟོང་། དེ་ལྟར་ན་སྣང་ཡང་སྟོང་པའི་རང་བཞིན། སྟོང་ཡང་འཆར་སྒོ་མ་ འགག་པ་སྟེ། རྣམ་པ་ཀུན་ལྡན་གྱི་ཚུལ་ལོ། །རྣམ་པ་ཀུན་ལྡན་རྣམ་པ་མེད། །ཅེས་སོགས་དང་ སྦྱར། ཁྱད་པར་སྟོང་གཟུགས་ནི། རྣམ་པ་ཀུན་ལྡན་རྣམ་པ་མེད། །ཅེས་པ་དང་། གཟུགས་ མེད་གཟུགས་བཟང་དམ་པ་སྟེ། །སྣ་ཚོགས་གཟུགས་ཅན་ཡིད་ལས་སྐྱེས། །གཟུགས་རྣམས་ ཐམས་ཅད་སྣང་བ་པོ། །གཟུགས་བརྙན་མ་ལུས་འཆང་བའི་དཔལ། །ཞེས་པ་སྒྲ་དྲི་རོ་རེག་ བཞི་དང་སྦྱར། རྟག་ཏུ་སྣང་ཞིང་སྤྲོས་པ་ཐམས་ཅད་དང་བྲལ་བས་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུ་ཡིན་ལ། དེ་ ཉིད་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་སྙིང་པོར་བཞུགས་པས་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱང་སྣང་སྟོང་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུར་ གནས་པ་ཡིན། །འོན་ཀྱང་ཆོས་ཉིད་གདོད་མ་ནས་འགྱུར་མེད་དུ་གནས་ཤིང་། ཀུན་རྫོབ་གློ་ བུར་གྱི་དྲི་མ་རྣམས་ཡེ་ནས་རང་བཞིན་མེད་པའོ།
我將繼續為您直譯這段藏文內容： 又如《喜金剛》云："一切如水中月，應由欲樂瑜伽母了知。"又如補處彌勒亦云："煩惱如雲事，諸業如夢受用，煩惱業之異熟，諸蘊如幻化現。" 理證為：世俗諸種顯現，以世間現量成立為顯現及領受。實相中無有，如上所說理證已決定。雖實相中未成立而顯現，雖顯現而空無實性，此即稱為如幻。此義如《大乘莊嚴經論》中補處彌勒廣說："眾生中此外，少許亦非有。"等內容亦應了知，若於心相應，此處當取之。 以修法體驗門中識認者：以等持時所生空顯為喻，即地水火風等相雖顯現，然非彼等，如幻。實際上從三要點之第一要點自性空分說為如幻：明顯親身體驗之空顯大手印，從何處亦不生，於何處亦不住，任何亦不滅，然於心顯現為生滅，如是處所身受用怨親等諸顯現，及種種分別等顯現門，雖空無生住滅三者而顯現。明顯顯現之時，本來即空無生住滅三者。如是則顯現而空性，空而顯現門不滅，此乃具一切相之理。應配合"具一切相無諸相"等。特別是空顯：應配合"具一切相無諸相"及"無色最勝妙色相，種種色相意所生，顯現一切諸色相，圓滿攝持諸影像"與聲香味觸四者。恒時顯現而離一切戲論故為如幻，彼即安住為一切法之心要故，一切法亦住于顯空如幻。然而法性本來安住不變，世俗暫時垢染諸法本來無自性。
།དེས་ན་ཡང་དག་པའི་སྟོང་གཟུགས་འདི་ ནི་བློའི་འདུན་པས་ཆོས་ཐམས་ཅད་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུར་བསྒོམས་པ་དང་། མི་རྟོག་པའི་སྟོང་ཉིད་ ཕལ་པས་མངོན་དུ་འགྱུར་བ་མ་ཡིན་ཏེ། རླུང་སེམས་དབུ་མར་འཆིང་བའི་ཐབས་ཁྱད་པར་ ཅན་ལས་འགྲུབ་པར་འགྱུར་རོ། །དོན་གཉིས་པ་ནི་མ་བརྟགས་པར་མཐོང་བའི་ཆ་ནས་སྟོང་ 4-584 གཟུགས་དང་ད་ལྟའི་སྣང་བ་ཐམས་ཅད་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུ་ཞེས་པ་དང་། ། དོན་གསུམ་པ་སྣང་ལ་རང་བཞིན་མེད་པ་ནི། རྒྱུད་ལས། དངོས་པོ་དངོས་མེད་དག་ཀྱང་ ཡོད་དེ་སྐད་ཅིག་རྣམ་བྲལ་རང་བཞིན་མེད་པའི་སྲིད་པ་ཡོད། །ཅེས་གསུངས་པ་ལྟར། སྟོང་ གཟུགས་སྣང་ཡང་གཟུང་འཛིན་མེད་པ་ལྟར་སྣང་སྲིད་འཁོར་འདས་ཀྱིས་བསྡུས་པའི་ཆོས་ ཐམས་ཅད་ཀྱང་གཟུང་འཛིན་དང་བྲལ་བར་ངོ་སྤྲོད། ཡིད་ཆེས་གསུམ་ལྡན་གྱི་སྒོ་ནས་ཐག་ གཅོད་པ་ནི། བླ་མས་ལུང་རིག་མན་ངག་གསུམ་གྱི་སྒོ་ནས་ཆོས་ཐམས་ཅད་སྣང་སྟོང་སྒྱུ་མ་ ལྟ་བུར་ངོ་སྤྲོད་དེ། རྩ་རྒྱུད་ལས། འབྱུང་དང་འཇུག་པར་འགྱུར་མིན་ཏེ། །རང་བཞིན་གྱིས་ ནི་སྐྱེ་བའང་མེད། །དངོས་པོ་དངོས་མེད་རང་བཞིན་གཅིག །སྣ་ཚོགས་འདི་ནི་མཚན་ཉིད་ བྲལ། །ཞེས་དང་། ཏིང་ངེ་འཛིན་རྒྱལ་པོར། སྒྱུ་མ་སྤྲུལ་པ་དྲི་ཟའི་གྲོང་ཁྱེར་དང་། །སྨིག་རྒྱུ་ཇི་ བཞིན་རྨི་ལམ་ཇི་ལྟ་བུར། །མཚན་མ་སྒོམ་པ་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱིས་སྟོང་། །ཆོས་རྣམས་ཐམས་ཅད་ དེ་བཞིན་ཤེས་པར་གྱིས། །ཞེས་གསུངས། རང་གིས་བསྒོམས་པས་ཀྱང་སྟོང་པ་ལོགས་ནས་ བཙལ་དུ་མེད། སྣང་བ་ཟུང་དུ་དགག་རྒྱུ་མེད་པར་མཉམ་བཞག་གི་སྐབས་སུ་གཟུགས་བརྙན་ སྣ་ཚོགས་པ་རྗེན་ཆེར་ཙམ་ངོས་གཟུང་མེད་པ་ཞིག་ཤར། རྗེས་ཐོབ་ཏུ་སྣང་བ་སྣ་ཚོགས་ཤིག་ ཤར་ཡང་སྣང་དུས་སུ་སྟོང་། སྟོང་དུས་ནས་སྣང་། གང་ལྟར་བྱས་ཀྱང་སྣང་སྟོང་དབྱེར་མེད་ ལས་མ་འདས་པ་རྨི་ལམ་ལྟར་ཡུལ་ཡུལ་བ་འདིར་གདའ། དེས་ན་བླ་མ་དང་རྒྱུད་དང་བདག་ ཉིད་ལ་ཡིད་ཆེས་པ་གསུམ་གྱིས་ཆོས་ཐམས་ཅད་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུར་ཐག་ཆོད་དོ།
我將直譯這段藏文內容： 因此，此真實空顯非是以意樂修一切法如幻，亦非由尋常無分別空性現前，而是由殊勝方便令風心繫于中脈而得成就。第二義，從未觀察而見之分說空顯及現前一切顯現如幻。 第三義顯現無自性者：如續中說："有實無實亦有，離剎那無自性之有。"如是，空顯雖顯現而無能取所取，如是顯現、輪迴涅槃所攝一切法亦識認為離能取所取。以具三信門而抉擇者：上師以教理竅訣三門識認一切法顯空如幻。如根本續云："非入亦非出，自性亦不生，實無實一性，種種離相狀。"又如《三摩地王經》云："如幻化現及乾闥婆城，如陽焰亦如夢境然，修諸相自性本空，一切諸法知亦然。" 自己修習亦不能於他處尋空性，顯現無可遮止，等持時種種影像赤裸顯現而無可執取。后得位種種顯現生起，顯現時即空，空時即顯，無論如何皆不離顯空無別，如夢境般此境此識在此。因此由上師、續部及自己三信，決定一切法如幻。
།རྗེས་ཐོབ་སྒྱུ་ མ་ལྟ་བུའི་སྐབས་འདིར་བོད་ཕལ་ཆེར་རིག་ཐོག་ཏུ་ཆོས་ཐམས་ཅད་བདེན་མེད་དུ་ཤར་བ་ ན། བདེན་མེད་དེ་གནས་ལུགས་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ཡིན་པས་སྣང་སྲིད་ཆོས་སྐུར་ཤར་ཞེས་ངོ་སྤྲོད་ དོ། །བརྒྱུད་པ་འདིའི་བཞེད་པས་མཉམ་བཞག་ལ་ཟློ་བའི་ཚེ་སྟོང་ཕྱོགས་ཙམ་ཁོ་ན་ནས་དེ་ ལྟར་མི་འགལ་ཙམ་ཡིན་དུ་རུང་ཡང་མཉམ་བཞག་ཟུང་འཇུག་ལ་དེས་མི་སླེབ་པས་མཐར་ 4-585 ཐུག་པར་མི་རུང་། རྗེས་ཐོབ་བདེན་གཉིས་སུ་ཤན་འབྱེད་པའི་ཚེ་དེ་ལྟར་ངོ་མི་སྤྲོད་དེ། ཀུན་ རྫོབ་རང་བཞིན་མེད་པ་ནི། ཀུན་རྫོབ་ཡོད་མ་མྱོང་དེ་ཀ་ཡིན་པས་ཀུན་རྫོབ་ཉིད་ཀྱི་གནས་ ལུགས་ཕལ་པ་ཙམ་ཡིན་ཀྱང་ཡང་དག་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱིས་སོ་སོར་རང་གིས་རིག་བྱ་མ་ཡིན་ པའི་ཕྱིར། གནས་ལུགས་དོན་དམ་པ་མ་ཡིན་ནོ། །དེས་ན་ཀུན་རྫོབ་ལས་ལོགས་སུ་དོན་དམ་ པ་དང་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ཡོད་ཅེས་མི་བརྗོད་ཀྱང་ཀུན་རྫོབ་ཉིད་ཆོས་སྐུར་ངོ་སྤྲོད་དུ་མི་བཏུབ་པས་ རྣམ་རྟོག་ལ་ཆོས་སྐུའི་ཐ་སྙད་སྦྱོར་བ་ཡང་ཐ་སྙད་འགལ་བ་ཅན་དུ་བཞེད་དོ། །དེས་ན་རྣམ་ རྟོག་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུ་ཡེ་མེད་རྩ་བྲལ་དུ་ངོ་སྤྲད་པར་བྱ་སྟེ། ཀུན་རྫོབ་སྲིད་གསུམ་ཡང་དག་པར་ན་ གཏན་ནས་མེད་པ་ལ་ཆོས་སྐུ་ཡིན་རྒྱུ་ཏ་ག་ལ་ཡོད་དེ། དེ་བས་སྣང་ཆ་ཁོ་རང་ཡང་ཡིན་རྒྱུ་ མེད་དོ། །རང་ལུགས་ཀྱི་ཆོས་སྐུ་ངོ་སྤྲོད་ཚུལ་ནི་ངོ་སྤྲོད་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའི་སྐབས་སུ་འབྱུང་ ངོ་། །ངོ་སྤྲོད་སྐོར་ལྔ་པའོ། ། གསུམ་པ་ཟུང་འཇུག་མཆོག་ཏུ་མི་འགྱུར་བར་ངོ་སྤྲད་པ་ནི། སྤྱིར་ཟུང་འཇུག་སྟོང་ཉིད་ སྙིང་རྗེའི་བདག་ཉིད་ཅན་ཡིན་ཅིང་། སྟོང་ཉིད་རྣམ་ཀུན་མཆོག་ལྡན་དང་། སྙིང་རྗེ་མི་འགྱུར་ བའི་བདེ་བ་ལ་ངོས་འཛིན་དགོས་ཀྱང་རེ་ཞིག་གོ་བླ་བའི་ཕྱིར་སྟོང་ཉིད་སྙིང་རྗེ་ཐུན་མོང་བ་ དང་། མཉམ་བཞག་སེམས་སྤྲོས་བྲལ་དང་རྗེས་ཐོབ་སྣང་བ་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུ་ཟུང་འཇུག་ལ་ངོ་སྤྲད་ པར་བྱ་སྟེ། དེ་ལ་ལུང་ནི། མདོ་སྡེ་དགོངས་པ་ངེས་འགྲེས་ལས། མཚན་ཉིད་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་ པ་ནི་ནམ་མཁའི་མེ་ཏོག་ལྟ་བུའོ། །ཞེས་དང་། སྐྱེ་བ་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པ་ནི་སྒྱུ་མ་བྱས་པ་ལྟ་བུར་ བལྟ་སྟེ། དེ་དག་ལས་གཅིག་ཀྱང་དོན་དམ་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པར་བལྟའོ། །ཞེས་དང་། དོན་ དམ་པར་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པ་ནི། གང་ཆོས་ལ་བདག་མེད་པས་རབ་ཏུ་ཕྱེ་བས་ཀུན་ཏུ་འགྲོའོ།
在此後得如幻之時，西藏大多數人當一切法無實現於智上時，說道無實即是實相法身，故顯現有為即現為法身。按此傳承宗義，入等持時，僅從空性一面說來，雖可如是不相違，然不能抵達等持雙運，故非究竟。后得分辨二諦時不作如是識認，世俗無自性者，世俗從未有過，即彼本身故，雖是世俗本身之實相，然非由真實智慧各自所證知，故非勝義實相。 是故，雖不說離世俗外另有勝義及法身，然世俗本身不可識認為法身，故於分別念安立法身之名言亦許為相違名言。因此，應識認分別念如幻本無根本離，世俗三有若究實則全無，何有法身可成，是故顯現分本身亦無可成。自宗法身識認之理，當於不共識認處出現。此為第五識認品。 第三、識認雙運非成為殊勝：總之，雙運雖為空性大悲之自性，且應于具一切相之空性及不變樂之大悲上安立，然暫為易解故，應于共同空性大悲及等持離戲心與后得如幻顯現之雙運上識認。其中經教為：《解深密經》云："無相自性如空花"，又云："無生自性如所作幻，彼等一一觀為勝義無自性。"又云："勝義無自性者，即由法無我所分別而遍行。"
ཞེས་སོགས་གསུངས། རིག་པ་ནི་བདེན་གཉིས་གཅིག་དང་ཐ་དད་ལ་སྐྱོན་བརྒྱད་གསུངས་ པ་སོགས་ཡིན་ལ། མདོར་ན་རང་བཞིན་གདོད་ནས་སྤྲོས་བྲལ་ཡིན་པའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་སོ་ 4-586 སོའི་རྒྱུ་རྐྱེན་མ་འཁྲུལ་བར་དམིགས་ན། སྣང་བ་གང་ཡང་འཆར་དུ་རུང་། ཡུལ་དུས་སྔ་ཕྱི་སྣ་ ཚོགས་ངེས་མེད་དུ་སྣང་བའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་གདོད་ནས་རང་བཞིན་གྱིས་མ་གྲུབ་སྟེ། ཇི་སྐད་ དུ། གང་ལ་སྟོང་པ་ཉིད་རུང་བ། །དེ་ལ་ཐམས་ཅད་རུང་བ་ཡིན། །གང་ལ་སྟོང་ཉིད་མི་རུང་བ། ། དེ་ལ་ཐམས་ཅད་རུང་མ་ཡིན། །ཞེས་སོ། ། སྒོམ་པ་ཉམས་མྱོང་གིས་ངོ་སྤྲོད་པ་ནི། རིག་པ་ངོས་གཟུང་མེད་པ་འདི་སྣང་ཆ་སྣ་ཚོགས་ པར་འཆར་བ་དང་། གོང་དུ་བཤད་པ་ལྟར་ཡུལ་སྣང་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུར་ཐག་བཅད་ནས། བདེན་ གཉིས་ཟུང་འཇུག་དངོས་པོའི་གནས་ལུགས་ཡིན་པས། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་དེའི་རང་ བཞིན་ལས་མ་འདས་ཀྱང་། དེ་ལྟར་མ་རྟོགས་པ་ལ་སྙིང་རྗེ་བསྐྱེད། སྙིང་རྗེའི་གདངས་དང་ རང་བཞིན་སྤྲོས་བྲལ་ངོས་གཟུང་མེད་པ་ལ་ངོ་ཤེས་བྱ། ནང་གི་ཉམས་མྱོང་དང་འབྲེལ་ན་ སྟོང་གཟུགས་སེམས་སུ་ཤེས་པ་དང་། དེ་ལས་བདེ་བ་འབྱུང་བ་དང་། དེ་གཉིས་འགྲོ་ལྡོག་ གཅིག་པས་ངོ་བོ་གཅིག་ཏུ་ཡང་ངོ་སྤྲོད། ནང་གི་ཉམས་མྱོང་མ་ཤར་ན། སྟོང་ཉིད་སྙིང་རྗེ་ དབྱེར་མེད་པ་དེ་དངོས་པོའི་གནས་ཚུལ་ཡིན། དེ་ལ་སྙིང་རྗེའི་ངོ་བོའམ་རང་བཞིན་ནི། རང་ གཞན་གྱི་སྡུག་བསྔལ་འགོག་ཅིང་བདེ་བ་ལ་གནས་པར་བྱེད་པའི་རྣམ་པའམ་ངང་ཚུལ་ཅན་ གྱི་སེམས་ཉིད་དེ་ཡིན་ལ། ཆོས་ཉིད་དེ་ལྟ་བུའི་རང་བཞིན་དུ་གནས་པའི་རྒྱུ་མཚན་གྱི་བློ་བུར་ དྲི་མའི་ཚུལ་དུ་བདེ་བ་འདོད་པ་དང་། སྡུག་བསྔལ་མི་འདོད་པའི་སྲེད་པ་སེམས་ཅན་ཐམས་ ཅད་ལ་འབྱུང་བ་ཡིན། ཡང་དེ་ལྟར་ཡིན་པའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་སེམས་ཅན་སྡུག་བསྔལ་ལས་ སྐྱོབ་འདོད་ཀྱི་སྙིང་རྗེ་དགེ་བའི་སེམས་འདི་ཡང་རང་བཞིན་དེའི་ཁ་བུན་གྱི་ཚུལ་དུ་ཤར་བ་ ཡིན་ནོ། ། སྤྲོས་བྲལ་གནས་ལུགས་སུ་ངོ་སྤྲོད་པ་སྤྱི་དང་འདྲ། ཡིད་ཆེས་གསུམ་ལྡན་གྱི་སྒོ་ནས་ ཐག་བཅད་པ་ནི། བླ་མས་ཀྱང་ལུང་རིག་མན་ངག་གསུམ་གྱི་སྒོ་ནས། ཟུང་འཇུག་གནས་ 4-587 ལུགས་སུ་ངོ་སྤྲད། རྒྱུད་ལས་ཀྱང་། གང་ཞིག་སྟོང་ཉིད་སྙིང་རྗེ་གཉིས་སུ་མེད་པ་སྨྲ་པོ་ཕྱོགས་ ཉམས་དེ་ནི་མ་ཉམས་པར་འགྱུར་རོ། །ཞེས་གསུངས། ཉམས་མྱོང་གིས་ཀྱང་སྟོང་ཉིད་སྙིང་ རྗེ་དབྱེ་བ་མེད་པར་མྱོང་བས། བླ་མ་དང་། རྒྱུད་དང་། བདག་ཉིད་ལ་ཡིད་ཆེས་པ་གསུམ་གྱི་ ཟུང་འཇུག་གནས་ལུགས་སུ་ཐག་བཅད་དོ།
我將繼續直譯這段藏文內容： 等等經中所說。理則為所說二諦一與異之八過等。總之，因自性本離戲論之理由，若不錯亂地緣各自因緣，任何顯現皆可顯現。因境時前後種種無定顯現之理由，故本來無自性成就。如雲："於何空性隨理，于彼一切隨理。於何空性不理，于彼一切不理。" 以修習經驗而識認者：此無可執取之覺性顯現為種種顯分，如上所說決定境顯如幻后，因二諦雙運為事物實相，一切有情雖未離彼自性，然于未如是證解者生大悲。于大悲之顯現與自性離戲無所執取而識認。若與內在經驗相連，則了知空相為心，由彼生樂，彼二同行同返故亦識認為一體。若內在經驗未顯，則空性大悲無別即為事物之理。其中大悲之本性或自性者，即遮止自他痛苦而安住樂之行相或狀態之心性，因法性安住如是自性之理由，暫時垢染之方式中生起一切有情慾求安樂、不欲痛苦之貪著。複次，因如是之理由，此救護有情于苦之大悲善心亦如彼自性之氣息方式而顯現。 識認離戲實相同于總論。以具三信而決定者：上師亦從教理竅訣三門中識認雙運為實相。續中亦云："若說空性大悲無二者，說者雖失方向然成未失。"以經驗亦證空性大悲無別，故以于上師、續部及自身三信而決定雙運為實相。
།དེ་ལྟར་བཤད་པ་དེ་རྣམས་ལས་ཡེ་ཤེས་ནམ་ མཁའ་ལྟ་བུ་ལ་ངོ་སྤྲད་པ་ནི། ཀུན་བརྟགས་གདོད་མ་ནས་མ་གྲུབ་པར་གཏན་ལ་འབེབས་པ་ ཡིན་ཅིང་། རྗེས་ཐོབ་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུར་ངོ་སྤྲད་པས། གཞན་དབང་བདེན་པར་མེད་ཀྱང་རྒྱུ་འབྲས་ ལ་མི་བསླུ་བར་གཏན་ལ་ཕབ་པ་ཡིན། ཟུང་འཇུག་མི་འགྱུར་བར་ངོ་སྤྲད་པས་ཡོངས་གྲུབ་ གདོད་མ་ནས་གནས་ཀྱང་སྤྲོས་པ་དང་བྲལ་བར་གཏན་ལ་ཕབ་པ་ཡིན། ཡང་དེ་གསུམ་ལ་ རིམ་པས། མཚན་ཉིད་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པ་དང་། སྐྱེ་བ་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པ་དང་། དོན་དམ་ངོ་བོ་ ཉིད་མེད་པ་ལ་ངོ་སྤྲད་པ་ཞེས་ཀྱང་བྱའོ། །ངོ་སྤྲོད་སྐོར་དྲུག་པའོ། ། བཞི་པ་དེ་དག་མངོན་དུ་འགྱུར་བ་ལ་མི་རྟོག་པའི་ཡེ་ཤེས་དགོས་པར་བསྟན་པ་ལ། ལུང་ ནི། དེ་བཞིན་སེམས་ཀྱི་འོད་གསལ་རྟོག་པ་ཡི། །སྒོམ་པའི་ཐབས་དག་གིས་ནི་མི་མཐོང་སྟེ། ། དེ་ཉིད་དུ་ནི་རྐྱང་མ་དག་དང་ནི། །རོ་མ་གཅིག་ཏུ་སྦྱོར་བས་མཐོང་བར་འགྱུར། །ཞེས་དང་ རྣམ་རྟོག་རྗེས་སུ་འབྲང་བ་ལས། དོན་གསལ་སྣང་བ་ཡོད་མ་ཡིན། །ཞེས་པའི་བར་དུ་མདོ་ རྒྱུད་བསྟན་བཅོས་མན་ངག་རྟོག་གེ་ཐམས་ཅད་ནས། རྒྱ་ཆེར་བཤད། རིག་པ་ནི། དངོས་པོའི་ གནས་ལུགས་ཡེ་ཤེས་ཁོ་ནའི་སྤྱོད་ཡུལ་ཡིན་པས། རྣམ་རྟོག་གིས་གནས་ལུགས་ལ་རེག་ པར་མི་ནུས་པའི་ཕྱིར་རོ། །སྒོམ་པ་ཉམས་མྱོང་ནི། རྣམ་རྟོག་རྩོལ་བའི་ཡིད་བྱེད་ཀྱིས་སྟོང་པ་ ཉིད་མི་ཚེ་ཧྲིལ་པོར་བསྒོམས་ཀྱང་དུ་བ་ཙམ་གྱི་རྟགས་སྣང་ཡང་མི་མཐོང་ཞིང་། བདེ་སྟོང་གི་ ཉམས་རང་འབར་དུ་འབྱུང་བ་ལན་རེ་ཙམ་ཡང་མ་མཐོང་། ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའི་གནད་དང་ ལྡན་པའི་མི་རྟོག་པ་བསྒོམས་པ་ལ་དེ་དག་འཕྲལ་དུ་འབྱུང་བ་མྱོང་བས་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་དང་། 4-588 སེམས་མཉམ་པར་བཞག་པའི་སྐབས་སྟོང་ཉིད་རྟོག་སྒོམ་དེ་རང་བབས་ལ་འགགས་འགྲོ་ བར་མ་ཟད་ཆེད་གཏད་དྲན་པར་བྱས་ཀྱང་རིག་ཐོག་ཏུ་མ་སླེབ་པའི་ངང་ཉིད་ནས་རང་ལོག་ ཏུ་འགྲོ་བ་མྱོང་བས་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཡིད་ཆེས་གསུམ་ལྡན་གྱི་སྒོ་ནས་མི་རྟོག་པ་དགོས་ པར་ཐག་གཅོད་པ་ཡང་སྔ་མ་རྣམས་ཀྱིས་རིགས་འགྲེའོ། །དེ་ཡན་ཆད་ཀྱིས་ལྟ་བའི་ངོ་སྤྲོད་ བསྟན་ཟིན་ཏོ། །ངོ་སྤྲོད་སྐོར་བདུན་པའོ། ། ༈ སྒོམ་པ་ཉམས་མྱོང་གི་སྒོ་ནས་ངོ་སྤྲོད་པ། གཉིས་པ་སྒོམ་པའི་ངོ་སྤྲོད་ལ། དོན་ཚན་བཞིའི་དང་པོ་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་རྒྱུ་ངོ་སྤྲད་པ་ནི། ཚུལ་ཁྲིམས་ལ་སོགས་པ་ཞི་གནས་སྤྱིའི་རྒྱུ་ཚོགས་དང་། སྐྱབས་འགྲོ་ནས་དབེན་གསུམ་གྱི་ བར་སྔོན་འགྲོ་རྣམས་དང་། དངོས་གཞིའི་བྱེད་བཅིངས་དང་དམིགས་པའི་གནད་ཁྱད་པར་ ཅན་རྣམས་ཏེ། དེ་དག་གི་དོན་གསལ་ལ་འགྲིལ་བར་བཤད་པར་བྱའོ། ། གཉིས་པ་ཏིང་ངེ་འཛིན་སྐྱེ་བའི་ཚུལ་ངོ་སྤྲད་པ་ནི། གཡོ་ཐོབ་ལ་སོགས་པ་ལྔའོ།
如是所說諸法中，識認智慧如虛空者：決定遍計從本未成，而以後得如幻識認，則決定依他雖無真實然于因果不欺。以不變雙運識認，則決定圓成雖本來安住然離戲論。複次，于彼三者依次，亦稱為識認相無自性、生無自性、勝義無自性。此為第六識認品。 第四，顯示彼等現前需要無分別智慧中，經教為："如是心之光明以分別，修習方便不能見，即于彼中左脈及，右脈合一而得見。"又云："隨隨分別行，明顯義非有。"乃至經續論典竅訣理論一切中廣說。理則為：事物實相唯是智慧之行境，故分別不能觸及實相。修習經驗者：以分別勤作作意修空性，縱經一生亦不見煙相等相現，樂空之覺自然生起亦未見一次，修習具不共要訣之無分別則彼等即刻生起，以經驗成立故。又於心等持時，不僅彼空性分別修于自然中息滅，即使特意憶念亦不及覺性之中自然轉歸，以經驗成立故。以具三信門中決定需要無分別者亦同前類推。以上已說見解之識認。此為第七識認品。 修習經驗門中識認 第二修習之識認中，四科第一識認三摩地之因者：戒等止共因資糧與從皈依乃至三遠離之間諸前行，及正行之身儀縛及殊勝所緣要訣等，當明晰圓滿宣說彼等義。 第二識認三摩地生起之理：動得等五。
གསུམ་པ་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་རྟགས་ངོ་སྤྲད་པ་ནི། ཉིན་རྟགས་མཚན་རྟགས་དང་རྟགས་ བཅུའི་དབྱེ་བ་སོགས་ཏེ། དེ་གཉིས་ནི་རྟགས་ཚད་ཀྱི་ཡི་གེར་ཤེས་པར་བྱའོ། །གཞན་ཡང་ ཚངས་པ་ཁྱད་པར་སེམས་ཀྱིས་ཞུས་པའི་མདོ་ལས། ཇི་ལྟ་ཇི་ལྟར་འདུས་བྱས་རྫུན་དུ་མཐོང་། ། དེ་ལྟ་དེ་ལྟར་སྙིང་རྗེ་ཅན་དུ་འགྱུར། །ཞེས་ཉེ་རིང་མེད་པའི་སྙིང་རྗེ་སྐྱེ་བ་དང་། ཆོས་བརྒྱད་ མགོ་སྙོམས་པར་འགྱུར་ཞིང་། ས་བཅུ་པའི་མདོ་ལས། འཚོ་བ་ཆད་དང་འཆི་དང་མི་བསྔགས་ངན་འགྲོ་དང་། །འཁོར་ གྱི་ནང་ན་དེ་ལ་བག་ཚའི་རྣམ་པ་མེད། །ཅེས་ས་ཐོབ་འཇིགས་པ་ལྔ་བྲལ་དུ་བཤད་པ་དང་ རྗེས་སུ་མཐུན་པར་སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་ལས་དང་པོ་ལ་ཡང་སྒོམ་རྣམ་དག་སྐྱེས་ན་སྔར་བས་ལྟོ་གོས་ ཀྱི་སེམས་ཁྲལ་ཆུང་དུ་འགྲོ། འཆི་བ་ལ་མི་འཚེར་དུ་འགྲོ། གཞན་གྱིས་སྡིག་གསོག་པ་ལ་ ཉམས་མི་ང་ཞིང་ཞེ་སྡང་མི་སྐྱེ་བར་འགྱུར། རེ་དོགས་དང་སེམས་ཀྱི་སྡུག་བསྔལ་ཡིད་མི་བདེ་ 4-589 ཆུང་ངུར་འགྱུར། ངེས་དོན་གྱི་ཆོས་ལ་རིག་པའི་འཁྲོལ་ཆགས་ནས་ཆོས་སྨྲ་བ་ལ་སྤོབས་པ་ བཟང་པོར་འགྱུར་ཏེ། སྙིང་རྗེ་ནས་དེའི་བར་དུ་ལྡན་ན་རྟོགས་པ་ལ་གདེང་ཅུང་ཟད་ཐོབ་པའི་ རྟགས་སོ། ། བཞི་པ་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་ངོ་བོ་ངོ་སྤྲད་པ་ནི། གང་ཟག་གི་བློ་དང་འཚམས་པར་ཞི་ལྷག་གི་ རྣམ་གཞག་རྒྱས་བསྡུས་ཅི་རིགས་པ་སྤྱི་ཁྱབ་དང་མཐུན་པར་གསལ་འགྲིལ་དུ་བཤད་ནས། འདིར་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པ་དབེན་གསུམ་དུ་གནས་པ་དེ་ཞི་གནས་ཡིན། སྟོང་གཟུགས་ལ་ མི་རྟོག་པར་གནས་པ་དེ་མདོ་ལས་མཚན་མ་ཅན་གྱི་ལྷག་མཐོང་དུ་བཤད་པ་དེར་འགྲོ་ཞིང་། སྟོང་གཟུགས་ཏེ་རང་སེམས་དང་སྤྲོས་བྲལ་ཏུ་ཤེས་པ་དེ་ཀུན་ཏུ་འཚོལ་བའི་ལྷག་མཐོང་ཞེས་ བཤད་པ་དེ་ཡིན། སྟོང་གཟུགས་དང་རང་སེམས་དབྱེར་མེད་སྣང་སྟོང་ཟུང་འཇུག་ལ་གནས་ པ་དེ་སོ་སོར་རྟོག་པའི་ལྷག་མཐོང་ཞེས་གསུངས་པ་དེ་ཡིན། དེ་རྣམས་ལ་གོམས་པ་མཐར་ ཕྱིན་ནས་རྩོལ་མེད་རང་ཆས་སུ་གནས་ན། མདོ་ལས། ཚད་མེད་པ་འདྲེས་པའི་ཆོས་ལ་ དམིགས་པའི་ཞི་གནས་དང་ལྷག་མཐོང་ཞེས་བཀའ་སྩལ་པ་དེ་ཡིན་ཅིང་། ངོ་བོ་ཞི་ལྷག་ཟུང་ འཇུག་གོ ། འདིའི་སྐབས་ཀྱི་མཚན་མ་དང་བཅས་པའི་ལྷག་མཐོང་ཞེས་པའི་མཚན་མ་ནི་སྤྲོས་པ་ དང་རྣམ་རྟོག་ལ་མི་ཟེར། མཚན་རྟགས་སམ་སྒོམ་པའི་ཉམས་རྟགས་ཀྱི་དོན་ཡིན་ནོ། དེ་ བཞིན་དུ་ཀུན་ཏུ་འཚོལ་བ་དང་། སོ་སོར་རྟོག་པ་སོགས་ཀྱང་དཔྱད་པའི་རྣམ་རྟོག་མ་ཡིན་གྱི། མི་རྟོག་པས་རང་ངོ་ལ་ལྟ་བའི་དོན་ཡིན་ཏེ། རྒྱས་པར་མདོ་སྡེ་དགོངས་པ་ངེས་འགྲེལ་ཉིད་ ལས་བཙལ་བར་བྱའོ། །ངོ་སྤྲོད་སྐོར་བརྒྱད་པའོ།
第三，識認三摩地之相者：日相夜相及十相差別等，此二當知為相量之文。又如《梵天勝心所問經》云："如是如是見有為虛妄，如是如是成為具悲者。"而生無偏親之悲心，八法平等。 《十地經》云："斷食及死不讚惡趣及，眷屬中彼無有怖相。"如說得地離五怖，隨順彼義，初業凡夫若生清凈修相，則較前減少衣食之憂，對死不懼，於他人造罪不感危脆且不生嗔，希望憂慮及心苦不悅轉為微小。于了義法獲智慧通達而於說法善獲辯才，若從悲心乃至彼等具足，是獲得少許證悟之確信相。 第四，識認三摩地之體性者：隨順補特伽羅之智，如諸普遍相合而明晰圓滿宣說止觀之廣略建立，於此處住於三遠離之無分別者是為止，無分別住于空相者，經中說為有相之觀，了知空相即自心與離戲論者，說為遍尋之觀，安住于空相與自心無別之現空雙運者，說為各別觀察之觀。于彼等究竟習熟后若安住無勤自然，即是經中所說"緣無量雜法之止觀"，體性為止觀雙運。 此處所說有相之觀中之相，非說戲論與分別，是指相標或修習之覺相義。如是遍尋及各別觀察等亦非觀察之分別，是以無分別觀自本面之義，當於《經莊嚴經》中廣尋。此為第八識認品。
༈ སྤྱོད་པའི་སྒོ་ནས་ངོ་སྤྲད་པ། གསུམ་པ་སྤྱོད་པའི་ངོ་སྤྲོད་ནི། ཐེག་པ་གསུམ་གྱི་སྤྱོད་པ་ཐམས་ཅད་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ བཀའ་བཞིན་དུ་མ་འཁྲུལ་བར་སྤྱོད་ཅིང་། སྡོམ་གསུམ་འགལ་མེད་དུ་སྟན་ཐོག་གཅིག་ཏུ་ 4-590 གྲིལ་ནས་ཉམས་སུ་ལེན་དགོས་པ་ཡིན་ནོ། ། ༈ བཞི་པ་འབྲས་བུའི་སྒོ་ནས་ངོ་སྤྲད་པ། བཞི་པ་འབྲས་བུ་ངོ་སྤྲོད་ནི། ལང་ཀར་གཤེགས་པ་ལས། སེམས་ཙམ་ལ་ནི་གནས་ནས་ སུ། །ཕྱི་རོལ་དོན་ལ་མི་རྟོག་གོ །ཡང་དག་དམིགས་པ་ལ་གནས་ནས། །སེམས་ཙམ་ལས་ནི་ འདའ་བར་བྱ། །སེམས་ཙམ་ལས་ནི་འདས་ནས་ནི། །སྣང་བ་མེད་ལས་འདའ་བར་བྱ། །རྣལ་ འབྱོར་སྣང་བ་མེད་གནས་ན། །ཐེག་པ་ཆེན་པོ་མི་མཐོང་ངོ་། །ཞེས་དང་། སེམས་ཙམ་དང་ནི་ སྣང་མེད་དང་། །ས་གཞན་དག་གོ་སངས་རྒྱས་ས། །དེ་དག་སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱིས་བཤད། ། བཤད་ཅིང་འཆད་པར་འགྱུར་པའོ། །ཞེས་དང་། དེ་དག་གི་ངོས་འཛིན་ཡང་། ས་བདུན་པོ་ ནི་སེམས་ཡིན་ཏེ། སྣང་བ་མེད་པ་བརྒྱད་པའོ། །ས་གཞན་དང་ནི་སངས་རྒྱས་ས། །དེ་དག་ དེའི་རང་བཞིན་ནོ། །ཞེས་གསུངས་ཏེ། རིམ་པ་འདི་རྗེས་མཐུན་ཙམ་ནི་སོ་སོ་སྐྱེ་བོའི་གནས་ སྐབས་ནས་ཀྱང་འབྱུང་ལ། དངོས་སུ་ནི། ས་བདུན་པ་མན་ཆད་ལ་རྗེས་ཐོབ་ཏུ་སེམས་སུ་ འཛིན་པ་ཅུང་ཟད་ཡོད་ལ། བརྒྱད་པ་ལ་འཛིན་པ་ཅན་གྱི་རྣམ་རྟོག་ཐམས་ཅད་དབྱིངས་སུ་ དག་ཀྱང་སྣང་མེད་ཀྱི་དབུ་མ་ལ་ཞེན་པའི་ཆ་ཤས་ཅུང་ཟད་ཡོད་ཅིང་། དགུ་པ་དང་བཅུ་པ་ལ་ དེ་ཡང་དག་ནས་ཆོས་ཉིད་གཞན་སྟོང་བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོའི་མཚན་ཉིད་དང་། རྣམ་པ་དང་ དོན་ཐམས་ཅད་པ་མངོན་སུམ་དུ་འགྱུར་བ་ཡིན། གཞན་དང་མཆོག་གཉིས་སྐད་དོད་གཅིག་ པས་ས་གཞན་ཞེས་པས་མཆོག་ཅེས་པར་བསྒྱུར་ན་ལེགས་སོ། །འབྲས་བུ་འགྲུབ་ཚུལ་ཡང་། ཇི་ལྟར་ཆུ་རྙོག་པ་ལས་དྭངས་པ་ན། །དྭངས་པ་དེ་ནི་དེ་ལས་སྐྱེས་མིན་གྱི། །དེ་ནི་དེ་ལ་དྲི་མ་ བྲལ་བར་ཟད། །དེ་བཞིན་རང་སེམས་དག་ལ་ཚུལ་དེ་ཉིད། །ཅེས་གསུངས། ལམ་མཉམ་ རྗེས་གཉིས་ཀྱི་བྲལ་འབྲས་ནི། ཐེག་ཆེན་རྒྱུད་བླ་མ་ལས། ཆུ་མཚོ་སོགས་བཞིན་འདོད་ ཆགས་སོགས། །གློ་བུར་ཉོན་མོངས་དག་པ་ནི། །མདོར་ན་མི་རྟོག་ཡེ་ཤེས་ཀྱི། །འབྲས་བུ་ ཡིན་པར་རབ་ཏུ་བརྗོད། །རྣམ་པ་ཀུན་གྱི་མཆོག་ལྡན་པའི། །སངས་རྒྱས་སྐུ་ནི་ངེས་ཐོབ་པ། ། 4-591 དེ་ནི་རྗེས་ལ་ཐོབ་པ་ཡི། །ཡེ་ཤེས་འབྲས་བུ་ཡིན་པར་བསྟན། །ཞེས་གསུངས་པ་ལྟར་ཏེ། སྤངས་པ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་རྣམ་པར་གྲོལ་བ་ནི་མཉམ་བཞག་དང་། རྟོགས་པ་ཕུན་སུམ་ ཚོགས་པ་ཡང་དག་པའི་སྐུ་ནི་རྗེས་ཐོབ་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་འབྲས་བུ་ཡིན་པར་གསུངས་ཤིང་། དེ་ ཡང་གཙོ་བོ་ནི་བསྐྱེད་འབྲས་མ་ཡིན་ཏེ། བྲལ་འབྲས་ཙམ་མོ། །འབྲས་བུ་དེ་དག་ཐོབ་པའི་ དུས་ཀྱང་རབ་ཚེ་འདི། འབྲིང་བར་དོ།
從行為門中識認 第三，行為之識認：應當如佛陀教言無錯而行持一切三乘之行，於一座中圓融無違三戒而修持。 從果位門中識認 第四，果位識認：如《楞伽經》云："安住唯心已，不執外境義，安住真實境，應超唯心位，超越唯心已，應超無相位，瑜伽住無相，不見大乘道。"又云："唯心與無相，及餘地佛地，彼等諸佛說，宣說今當說。"又于彼等之辨識云："七地是心，無相第八地，餘地及佛地，彼等為其自性。"如是，此等隨順次第于凡夫階位亦生，實際上，七地以下後得時有少許執心，於八地雖諸能取分別盡皆界中清凈，然有少許執著無相中觀之分，於九地十地彼亦清凈，而現證他空如來藏法性之相及一切相、義。余與勝二者梵語相同，故"餘地"譯為"勝地"為妙。 又如是成就果位："如水濁轉清，彼清非彼生，唯是離垢爾，如是自心凈亦然。"如是宣說。道之等持后得二者之離系果，如《大乘寶性論》云："如海等離貪，客塵垢清凈，總之無分別，智慧之果也。具一切勝相，必得佛身者，此為后所得，智慧之果說。"如是宣說，圓滿斷證之解脫為等持，圓滿證悟之真實身為后得智慧之果，而彼主要非生果，僅是離系果。獲得彼等果位之時，上根於此生，中根于中陰。
ཐ་མ་སྐྱེ་བ་བརྒྱུད་ནས་ཏེ། ཤིན་ཏུ་ཐོགས་ཀྱང་སྐྱེ་བ་ བདུན་ནས། བླ་ན་མེད་པའི་གོ་འཕང་ལ་ངེས་པར་སྦྱོར་ནུས་པ་ཡིན་ནོ། །ངོ་སྤྲོད་སྐོར་དགུ་ པའོ། ། ༄། །ལས་འབྲས་ཟབ་མོའི་ཆོས་བཤད་པ། རྩ་བའི་གཉིས་པ་ལས་འབྲས་ཟབ་མོའི་ཆོས་བཤད་པ་ནི། དཀར་ནག་ལས་འབྲས་ ཀྱི་དབྱེ་བ་ཞིབ་མོ་དང་། སྡོམ་པ་གསུམ་གྱི་བསླབ་བྱ་འགངས་ཆེ་བ་རྣམས་དང་། སྤང་བླང་ བསླབ་བྱ་དེ་རྣམས་ལ་གནས་པའི་ཕན་ཡོན་དང་། མི་གནས་པའི་ཉེས་དམིགས་དང་། ལམ་ གྱི་ཡེ་ཤེས་ཡང་དག་པར་རྒྱུད་ལ་སྐྱེ་བའི་རྒྱུ་རྐྱེན་ཕན་ཡོན་གྱི་རྣམ་གཞག་འགངས་ཆེ་བ་ རྣམས་དང་། ལམ་བསྒོམས་པས་འབྲས་བུ་འགྲུབ་ཚུལ་གྱི་རྣམ་གཞག་ས་ལམ་གྱི་རིམ་པ་ དང་། འབྲས་དུས་ཀྱི་སྐུ་དང་ཡེ་ཤེས་འཕྲིན་ལས་སོགས་རྣམ་གཞག་གསལ་ལ་འགྲེལ་བ་ བཤད་ཅིང་དོན་ལ་ངེས་པ་བསྐྱེད་དུ་གཞུག་གོ །དེ་དག་གི་སྙིང་པོ་ཉོན་མོངས་པ་དང་དེས་ ཀུན་ནས་བསླང་བའི་ལས་རྣམས་སྡོམ་དགོས། དད་སོགས་དགེ་བའི་སེམས་རྣམས་བསྐྱེད། དེས་ཀུན་ནས་བསླང་བའི་ལམ་རྣམས་སྒྲུབ། དངོས་དང་བརྒྱུད་པའི་སྒོ་ནས་གཞན་ལ་གནོད་ པ་སྤོང་། ཕན་པ་སྒྲུབ་དམ་ཚིག་སྲོག་དང་འདྲ་བར་སྲུང་བ་ལ་ལམ་གྱི་རྩ་བར་ངེས་དགོས་ཏེ། དྲི་མ་མེད་པའི་འོད་ལས་ཀྱང་། གང་ཞིག་སེམས་ཅན་རྣམས་ལ་བརྩེ་བ་ཡིས། །གཞན་དོན་ དགེ་ལ་རྟག་ཏུ་བརྩོན་པ་ཅན། སློབ་མ་དམ་པ་རྣམས་ལ་ལམ་དག་ནི། །བླ་མ་དམ་པའི་དྲིན་ ལས་འབྱུང་བ་ཡིན། །ཞེས་གསུངས་སོ། ངོ་སྤྲོད་སྐོར་བཅུ་པའོ། ། 4-592 ༄། །བྱིན་རླབས་བརྒྱུད་པའི་ཆེ་བ་བསམ་པ། རྩ་བའི་གསུམ་པ་བྱིན་རླབས་བརྒྱུད་པའི་ཆེ་བ་བསམ་པ་ནི། བླ་མ་བརྒྱུད་པ་རྣམས་ཀྱི་ རྣམ་པར་ཐར་པ་ཅི་རིགས་པ་བཤད་དེ་དེ་དག་ལས་བརྒྱུད་པའོ་ཞེས། ཆོས་དང་རྩ་བརྒྱུད་ཀྱི་ བླ་མ་རྣམས་ལ་མོས་གུས་ལྷག་པར་སྒོམ་དུ་གཞུག་གོ ། ༄། །སྣོད་མིན་ལ་གསང་ཞིང་སྣོད་ལྡན་ལ་སྤེལ་བར་གདམས་པ། རྩ་བའི་བཞི་པ་སྣོད་མིན་ལ་གསང་ཞིང་སྣོད་ལྡན་ལ་སྤེལ་བར་གདམས་པ་ནི། བཀའ་ རྒྱ་བཞི་ཡིས་རྒྱས་བཏབ་པ་སོགས་རྣལ་འབྱོར་མི་ཉམས་ཤིང་འཕེལ་བའི་ཡན་ལག་གི་ སྐབས་སུ་བཤད་པ་བཞིན་འདིར་ཡང་བླང་བར་བྱའོ། །ཕྱི་མ་འདི་གཉིས་ལ་གྲངས་ངེས་ཅན་ མི་དགོས་སོ། ། ཞེས་པ་ཟབ་ལམ་རྡོ་རྗེའི་རྣལ་འབྱོར་དང་འབྲེལ་བའི་ངོ་སྤྲོད་ཐུན་མོང་བའི་མན་ངག་ ཕྱིའི་ངོ་སྤྲོད་དུ་གྲགས་པ། ཆོས་རྗེ་ཀུན་མཁྱེན་ཆེན་པོ་ཇོ་ནང་པ་ཡབ་སྲས་ཀྱི་བཞེད་པ། བླ་མ་ གོང་མ་རྣམས་ཀྱི་མན་ངག་ཕྱག་ལེན་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་མདོ་ཙམ་བཀོད་པ་འདི་ཡང་། རྒྱལ་ ཁམས་པ་ཏཱ་ར་ནཱ་ཐའི་སུག་ལས་སོ།
下等者通過生世，雖極為遲緩，從七生之後，必定能趨入無上果位。此為第九識認品。 宣說深奧業果法 根本第二，宣說深奧業果法：細緻分別黑白業果，及三戒重要學處，住于彼等學處之功德，不住之過患，正道智慧于相續中生起之因緣功德之重要建立，以及由修道成就果位之建立道地次第，果位時之身、智慧、事業等建立明晰解釋，令于義生定解。彼等之精要為：應當約束煩惱及其所發起之諸業，生起信等善心，修持彼所發起之諸道，直接間接遠離害他，成辦利益，如命護持誓言，應確定為道之根本。如《無垢光經》亦云："何人由悲憫眾生，恒勤利他諸善行，殊勝學子諸道者，從勝上師恩中生。"此為第十識認品。 思維加持傳承之殊勝 根本第三，思維加持傳承之殊勝：講述諸傳承上師之適宜行狀，說'從彼等傳承'，令於法及根本傳承諸上師增上修習信敬。 教誡于非器當秘密而於具器當弘揚 根本第四，教誡于非器當秘密而於具器當弘揚：如瑜伽不退而增長支分處所說之四種誓言等印封，此處亦當取受。后此二者不需確定數量。 此深道金剛瑜伽相關之共同識認教授，即外識認之所謂，遵循如欽·覺囊巴父子之意趣，上師們之教授修法，如是略述。此亦為遊方塔拉那他之筆。
། །།ཞུས་དག དགེ་ལེགས་འཕེལ།
已校對。愿善妙增長。