taranatha0402_金剛瑜伽引導文見義之補充百光熾燃

多羅那他大師教言集JT101རྡོ་རྗེའི་རྣལ་འབྱོར་གྱི་ཁྲིད་ཡིག་མཐོང་བ་དོན་ལྡན་གྱི་ལྷན་ཐབས་འོད་བརྒྱ་འབར་བ་བཞུགས་སོ།། 4-104 ༄༅། །རྡོ་རྗེའི་རྣལ་འབྱོར་གྱི་ཁྲིད་ཡིག་མཐོང་བ་དོན་ལྡན་གྱི་ལྷན་ཐབས་འོད་བརྒྱ་འབར་བ་བཞུགས་སོ།། ༄༅། །རྡོ་རྗེའི་རྣལ་འབྱོར་གྱི་འཁྲིད་ཡིག་མཐོང་བ་དོན་ལྡན་གྱི་ ལྷན་ཐབས་འོད་བརྒྱ་འབར་བ་བཞུགས་སོ། ། ༄༅། །ༀ་སྭཱ་སྟི། གང་ཞིག་དྲན་པ་ཙམ་གྱིས་ནི། །འཁོར་བའི་འཆིང་བ་གྲོལ་མཛད་པ། ། བླ་མ་མཆོག་གི་ཞབས་པད་ལ། །གུས་པས་ཕྱག་འཚལ་བྱིན་གྱིས་རློབས། ། འདིར་རྡོ་རྗེའི་རྣལ་འབྱོར་ཡན་ལག་དྲུག་པའི་ཁྲིད་སྟོན་པ་ལ། ཐོག་མར་ཆོས་ཁུངས་ དང་འབྲེལ་བའི་ཆེ་བ་ཅུང་ཟད་བརྗོད་པར་སྤྲོ་ན། འདིར་བླ་མ་གོང་མ་རྣམས་ཀྱི་གསུང་ལས། མདོ་རྒྱུད་ཐམས་ཅད་ཀྱི་དོན་གྱི་བཅུད་མ་ལུས་པ་ཕྱུང་བ། ཐེག་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཡང་རྩེ། འཇིག་རྟེན་དང་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་དངོས་གྲུབ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་འབྱུང་གནས། དུས་ གསུམ་གྱི་སངས་རྒྱས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་བགྲོད་པ་གཅིག་པའི་ལམ་མཆོག་མཐར་ཐུག རྣལ་ འབྱོར་དབང་ཕྱུག་ཐམས་ཅད་ཀྱི་གཤེགས་ཤུལ་ལམ་འཇུག་ངོགས། ཁམས་དྲུག་ལྡན་པ་རྡོ་ རྗེའི་ལུས་དང་ལྡན་པའི་གང་ཟག་ཅིག་ཚེ་གཅིག་ལུས་གཅིག་ལ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ས་ལ་འཁྲིད་ པར་བྱེད་པའི་ཉེ་ལམ་མྱུར་ལམ་ཁྱད་པར་ཅན། རྒྱུད་ཀྱི་རྒྱལ་པོ་གཞན་དུ་མ་རྣམས་སུ་རྡོ་རྗེའི་ ཚིག་གིས་སྦས་ཤིང་གསང་པའི་དོན། མཆོག་གི་དང་པོའི་སངས་རྒྱས་དུས་ཀྱི་འཁོར་ལོར་མ་ སྦས་གསལ་བར་བསྟན་པ། ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་ཟབ་ལམ་རྡོ་རྗེའི་རྣལ་འབྱོར་སྦྱོར་བ་ཡན་ལག་ དྲུག་པ་ཞེས་གསུངས་པའི་དབང་དུ་བྱས་ནས། ཆོས་འདི་མདོ་རྒྱུད་ཐམས་ཅད་ཀྱི་དོན་གྱི་ བཅུད་མ་ལུས་པ་ཕྱུང་བ་ཡིན་ཏེ། མདོ་སྔགས་ཀྱི་ལམ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་མཐར་ཐུག་སྟོང་ཉིད་ སྙིང་རྗེའི་སྙིང་པོ་ཅན་ཡིན། རྒྱུད་ལས་ཀྱང་། གང་ཞིག་སྟོང་ཉིད་སྙིང་རྗེ་གཉིས་སུ་མེད་པར་སྨྲ་ བོ་ཕྱོགས་ཉམས་དེ་ནི་མ་ཉམས་པར་འགྱུར་རོ། །ཞེས་གསུངས་པ་ལྟར། བརྩེ་བ་སྙིང་རྗེ་ཆེན་ 4-105 པོ་དང་། སྤྲོས་པའི་མཐའ་ཐམས་ཅད་དང་བྲལ་བའི་སྟོང་ཉིད་ཟུང་དུ་འཇུག་པ་སྟེ། ཆོས་འདི་ ཉིད་ཀྱི་སྙིང་པོར་རྟག་ཏུ་བཞུགས་པ་ཡིན་ཏེ། སྦྱོར་དངོས་རྗེས་གསུམ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་སྐབས་ སུ། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ཀྱིས་ཟིན་པར་བྱེད་པ་ཡིན། སྟོང་ཉིད་ཀྱི་ལྟ་བ་གོ་ཡུལ་དུ་འཇོག་པའི་ གནས་སྐབས་ཀྱང་མང་དུ་ཡོད་ལ། འོན་ཀྱང་གོ་ཡུལ་གྱི་སྟོང་ཉིད་དེ་ཙམ་ཁོ་ན་གནད་དུ་མི་ཆེ་ སྟེ། དོན་གྱི་གཙོ་བོ་དཔྱད་པ་ལས་འདས་ཤིང་། རྗེས་དཔག་ཙམ་གྱི་ཡུལ་མ་ཡིན་པའི་སྤྲོས་ བྲལ་སྟོང་ཉིད་ནི་ཆོས་འདིའི་དམིགས་པའི་མཐིལ་ཡིན་ནོ།

我來為您翻譯這段藏文。這是多羅那他大師的教言集中的一段內容： 《金剛瑜伽引導文見義具足之補充百光焰》 嗡 吉祥！ 但凡憶念即能解， 輪迴束縛之聖尊， 至尊上師蓮足前， 虔誠頂禮祈加持。 在此宣說金剛瑜伽六支引導時，若欲首先略述與法源相關之殊勝，此處依據歷代上師之教言： 此為一切經續義理之精要，所有乘之巔頂，世間與出世間一切悉地之源泉，三世諸佛唯一趨入之究竟勝道，一切瑜伽自在者之足跡渡口。對於具足六界金剛身之補特伽羅，能於一生一身中引導至佛地之殊勝捷徑速道。在其他諸多續部之王中以金剛語密意隱藏之義，于最初佛陀時輪中未加隱藏而明顯宣說，即所謂大手印深道金剛瑜伽六支修法。 基於此說，此法為一切經續義理之無餘精要，因為顯密一切道之究竟即是空性大悲之心要。續中亦云："若說空性大悲無二，則失偏執而成無失。"如是所說，大慈大悲與遠離一切戲論之空性雙運，恒時安住為此法之心要，于加行正行後行三者一切時中，皆以菩提心攝持。雖然有多處安立空性見解之境界，然而僅僅如此之境界空性並非最重要之關要，實則超越思維觀察、非僅是比量所緣之離戲空性，才是此法所緣之根本。

།ཡང་གསང་སྔགས་རྡོ་རྗེ་ཐེག་པ་ རྣལ་འབྱོར་བླ་ན་མེད་པའི་ཁྱད་ཆོས། གཞན་དང་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པ་ནི། མི་འགྱུར་བའི་བདེ་ བ་སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོ་དང་། རྣམ་ཀུན་མཆོག་ལྡན་གྱི་སྟོང་གཟུགས་སྟོང་པ་ཉིད་དེ། དེ་གཉིས་ཟུང་ དུ་འཇུག་པ་ནི་སྟོང་ཉིད་སྙིང་རྗེའི་སྙིང་པོ་ཅན་ཡིན་ན། དེ་ནི་ཆོས་ཚུལ་འདི་ལ་ཡོད་པ་ཙམ་དུ་ མ་ཟད། ཟུང་འཇུག་གི་ལམ་དེ་ནི་སྦྱོར་བ་ཡན་ལག་དྲུག་པ་འདི་ཁོ་ན་ཡིན་གྱི། ལམ་གཞན་ ལ་མེད་ཅེས་དམ་འཆའ་རུ་ཡང་རུང་སྟེ། རྒྱ་བོད་དུ་ཕལ་ཆེར་ལ་གྲགས་པའི་མན་ངག་རྗེས་ འབྲང་གི་ཡི་གེ་རིས་སུ་འཁོད་ཅིང་རྒྱུན་ཡོད་པ་རྣམས་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་ན། སྦྱོར་དྲུག་ལས་ གཞན་པའི་རིམ་ལྔ། ཕྱག་རྒྱ་བཞི་པ། ཕྱག་རྫོགས་ཞི་གཅོད། ཆོས་དྲུག་ལམ་འབྲས་སོགས་ གང་ལ་ཡང་ཟུང་འཇུག་གི་ལམ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་མཚན་ཉིད་ཚང་བ་མེད་ན། གཞན་ བླུན་པོ་མགོ་སྐོར་གྱི་ཆོས་དང་། རྟོག་གེ་བས་བརྟགས་པ་རྣམས་ལ་ལྟ་སྨོས་ཀྱང་ཅི་དགོས་ པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ཡང་དེ་དང་དེའི་ལུགས་སྲོལ་འཛིན་པར་འདོད་པའི་རྗེས་འཇུག་རྒྱ་བོད་ རྣམས་ཀྱི་འཆད་ཚུལ་ལ་དེ་ལྟར་ཡིན་གྱི། ཀླུ་སྒྲུབ་ཀྱི་རིམ་ལྔ། ཛྙཱ་ན་པའི་གྲོལ་ཐིག དྲིལ་བུ་ རིམ་ལྔ། ནག་པོ་རིམ་བཞི་སོགས་ཀྱི་གཞུང་རྩ་བ་རྣམས་ཀྱི་དགོངས་བརྟད་ནི། ཆོས་འདི་དང་ གཅིག་པས་གྲུབ་ཐོབ་དེ་དག་གིས་ཀྱང་ལམ་འདི་ཁོ་ན་ཐུགས་སུ་ཆུད་པ་ཡིན་ཅིང་། གཞུང་དེ་ དག་ཆོས་འདི་དང་མཐུན་པར་འཆད་ཤེས་ན་དགོངས་པ་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པར་འགྱུར་རོ། ། 4-106 དོན་གྱི་གཙོ་བོ་ནི་དེ་ལྟ་བུ་ཡིན་ལ། གཞན་ཡང་དད་པ་དང་། ངེས་འབྱུང་དང་། བླང་དོར་གྱི་ སྤྱོད་པ་དང་། ཞི་གནས། ལྷག་མཐོང་དང་། ཚད་མེད་བཞི། ཕར་ཕྱིན་བཅུ། བསྡུ་དངོས་བཞི། བྱང་ཕྱོགས་སོ་བདུན་སོགས་མདོ་དང་ཐུན་མོང་བ་རྣམས་དང་། སྨིན་གྲོལ་གྱི་ལམ། མཚན་ བཅས་མཚན་མེད་ཀྱི་རྣལ་འབྱོར། དབང་བཞིའི་ཡེ་ཤེས། བསྐྱེད་རྫོགས་ཀྱི་རིམ་པ་རྣམ་ གྲངས་མི་འདྲ་བ་ཐམས་ཅད། དོན་རྡོ་རྗེའི་རྣལ་འབྱོར་འདིའི་ཁོངས་སུ་ཆུད་པའི་ཕྱིར། ཆོས་ འདི་མདོ་རྒྱུད་ཐམས་ཅད་ཀྱི་དགོངས་པ་ཞེས་བྱའོ། །ཐེག་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཡང་རྩེ་ཞེས་བྱ་བ་ ནི། རྡོ་རྗེ་སྙིང་འགྲེལ་ལས། སངས་རྒྱས་པ་ཡི་བཞི་པ་དང་། །ལྔ་པ་ཐུབ་པའི་དགོངས་པ་མིན། ། ཞེས་གསུངས་པས་ཉན་ཐོས་རང་རྒྱལ་ཐེག་ཆེན་ཏེ། ཐེག་པ་གསུམ་དུ་མ་འདུས་པའི་ཐེག་པ་ བཞི་པ་མེད་མོད་ཀྱང་། གསུམ་པོའི་ནང་སེལ་གྱི་དབྱེ་བ་ལ་བརྟེན་པའི་རྣམ་གྲངས་ཀྱི་ཐེག་པ་ མང་དུ་འབྱུང་པའང་མི་འགལ་ཏེ། ལང་ཀར་གཤེགས་པ་ལས། ཐེག་པ་རྣམ་པ་མང་བཤད་ པ། །སེམས་ཅན་རྣམས་ནི་དྲང་བའི་ཕྱིར། །ཐེག་པ་ཐ་དད་ངས་བཤད་དེ། །ཐེག་པ་གཅིག་ ཏུའང་ངས་བསྟན་ཏོ།

我來為您翻譯這段藏文。這是關於最密咒金剛乘無上瑜伽的特性的內容： 最密咒金剛乘無上瑜伽之殊勝特性，其不共之處在於：不變之樂與大悲，具一切最勝之空形空性，此二雙運即是具空性大悲之心要。此不僅存在於此法門中，而且可以斷言此雙運之道唯此六支瑜伽而已，其他道中則無。就流傳於漢藏之間，大多數人所知且已成文字記載並具傳承的教授而言，除六支瑜伽外，五次第、四印、大手印大圓滿禪斷、六法道果等任何法門皆不具足雙運道之完整特徵。若是如此，則對於愚者欺誑之法及分別者臆想之法，更何須論及。 這是就彼等傳承之追隨者，即漢藏諸位追隨者的解說方式而言。至於龍樹之五次第、智者之解脫點、鈴次第五種、黑行四次第等根本論典之密意，則與此法同一，故彼等成就者亦唯通達此道，若能依此法解釋彼等論典，則能契合無倒密意。 主要義理即如是。此外，信心、出離心、取捨之行持、止觀、四無量、十波羅蜜、四攝事、三十七菩提分等與經共通之法，以及成熟解脫之道、有相無相之瑜伽、四灌頂智慧、生圓次第一切差別，皆攝於此金剛瑜伽之中，故稱此法為一切經續之密意。 所謂一切乘之巔頂者，如《金剛心續釋》云："佛教之第四與第五，非是能仁之密意。"此說明聲聞、獨覺、大乘三乘之外無有第四乘，然而依據三乘內部差別而分類之諸多乘派亦不相違。如《入楞伽經》云："所說眾多乘，為引諸有情，我說乘差別，亦說唯一乘。"

།ཇི་སྲིད་སེམས་ནི་འཇུག་པའི་བར། །ཐེག་པ་དག་ལ་ཐུག་པ་མེད། ། ཅེས་གསུངས་པས་སོ། །དེས་ན་དད་པ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པས་བླང་དོར་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པར་ བྱེད་པ་ནི་ལྷའི་ཐེག་པ་དང་། འཇིག་རྟེན་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་རྣམས་སྒོམ་པ་ནི། ཚངས་པའི་ ཐེག་པ་སྟེ། དེ་གཉིས་འཇིག་རྟེན་པའི་ཐེག་པ་ཡིན་པས། ཐེག་པ་དངོས་མ་ཡིན་ལ། དེ་ལས་ མཆོག་ཏུ་གྱུར་པ་ཉན་ཐོས་ཀྱི་ཐེག་པ་དང་། དེ་བཞིན་དུ་རང་རྒྱལ་དང་། ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ དང་། བྱ་རྒྱུད་དང་། སྤྱོད་རྒྱུད་དང་། རྣལ་འབྱོར་རྒྱུད་དང་། རྣལ་འབྱོར་བླ་ན་མེད་པའི་ཐེག་ པ་རྣམས་སྔ་མ་སྔ་མ་ལས་ཕྱི་མ་ཕྱི་མ་མཆོག་ཏུ་གྱུར་པ་ཡིན་ཅིང་། རྣལ་འབྱོར་བླ་མེད་གཞན་ ཐམས་ཅད་ལས་ཀྱང་ཆེས་མཆོག་ཏུ་གྱུར་པ་ནི། དཔལ་དུས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་ཡིན། རྒྱུད་འདིའི་ ཟབ་དོན་མཐར་ཐུག་ནི། རྡོ་རྗེའི་རྣལ་འབྱོར་འདི་ཁོ་ན་ཡིན་པས། ལམ་དང་འབྲས་བུའི་ཐེག་ 4-107 པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཡང་རྩེའམ་མཐར་ཐུག་པ་ནི། རྣལ་འབྱོར་ཡན་ལག་དྲུག་པ་འབྲས་བུར་ བཅས་པ་དང་། གསུང་རབ་སྡེ་སྣོད་ཀྱི་ཐེག་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་མཐར་ཐུག་པའི་ཡང་རྩེ། དཔལ་ དུས་ཀྱི་འཁོར་ལོའི་རྒྱུད་ཡིན་ནོ།

我為您完整翻譯這段經文： "乃至心識趣入時，于諸乘無有窮盡。"如是所說。 因此，以圓滿信心行持無倒取捨者是天乘，修習世間諸等持者是梵乘，此二為世間乘，故非真實乘。較此更勝者為聲聞乘，如是獨覺乘、波羅蜜多乘、事部、行部、瑜伽部及無上瑜伽乘等，後後較前前更為殊勝。較一切無上瑜伽更為殊勝者，即是吉祥時輪。此續之究竟深義，唯此金剛瑜伽而已。 一切道果乘之巔頂或究竟者，即是具果之六支瑜伽，以及一切經典藏乘之究竟巔頂即是吉祥時輪續。

།སྐབས་འདིར་དོགས་པ་འདི་འབྱུང་སྟེ། འདུས་པ་བདེ་ དགྱེས་སོགས་ཀྱང་བླ་ན་མེད་པ་ཡིན་ན། དེ་དག་ལས་དུས་འཁོར་ལྷག་པ་མི་འཐད་དོ་སྙམ་ ན། སྤྱིར་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བཀའི་གླེགས་བམ་དང་། ཚིག་ལ་བྱིན་རླབས་ཆེ་ཆུང་ངམ། ཕྱག་ མཆོད་ཀྱི་ཡུལ་དུ་བཟང་ངན་གྱི་ཁྱད་པར་འབྱེད་པ་སོགས་ནམ་དུ་ཡང་མི་རུང་ན། རྣལ་འབྱོར་ བླ་མེད་ནང་ཚན་དུ་ལྟ་སྨོས་ཀྱང་ཅི་དགོས། དེ་ལྟ་ན་ཡང་། ཚིག་ཟིན་གྱི་དོན་དང་། སྒྲ་ཇི་ བཞིན་པའི་དོན་ལ་རྒྱ་ཆེ་ཆུང་དང་། ཟབ་མི་ཟབ་ཀྱི་ཁྱད་པར་ཡོད་པས། དོན་འདིའི་དབང་དུ་ བྱས་ཏེ། བླ་མེད་གཞན་རྣམས་ལས་དུས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་ཟབ་ཅིང་རྒྱ་ཆེ་བ་ཡིན་པས། འདི་ཉིད་ ཐེག་པའི་ཡང་རྩེར་འཇོག་ལ། རྒྱུད་གཞན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་སྦས་དོན་འདིས་གསལ་བར་མཛད་ ཅིང་། དེའི་ཚེ་བླ་མེད་ཀྱི་རྒྱུད་གཞན་རྣམས་ཀྱི་དགོངས་དོན་གྱི་གནད་ཐམས་ཅད་འདི་དང་ གཅིག་པར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར། འདུས་པ་བདེ་དགྱེས་སོགས་ཀྱང་བླ་ན་མེད་པ་མ་ཡིན་པར་ ཐལ་བའི་སྐྱོན་ག་ལ་ཡོད། ཡང་བློ་དམན་འགའ་ཞིག་ལ་དོགས་པ་འདི་འབྱུང་སྟེ། འདི་ཐེག་ པའི་ཡང་རྩེ་ཁོ་ན་ཡིན་ན། ཐེག་པ་གཞན་ཐམས་ཅད་དང་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པར་གྱུར་པའི་ ཕྱིར། མདོ་རྒྱུད་ཐམས་ཅད་ཀྱི་དགོངས་པ་ཡིན་པར་འགལ། ཡང་མདོ་རྒྱུད་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ དགོངས་པ་ཡིན་ན། ཐེག་དམན་གྱི་དོན་ཡང་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཡང་རྩེ་ཡིན་པར་འགལ་སྙམ་པ་ འདི་འབྱུང་ངོ་། །དེའི་ལན་ནི། ཐེག་པ་ཆེ་ཆུང་མདོ་རྒྱུད་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཐུགས་ཀྱི་བརྟད་སོའི་ དགོངས་པ་གཅིག་ཡིན་ཅིང་། གཅིག་པོ་དེ་ཡང་རྡོ་རྗེའི་རྣལ་འབྱོར་ཁོ་ནའོ། །འོན་ཀྱང་སོ་ སོའི་ཚིག་གི་དངོས་བསྟན་སྒྲ་ཇི་བཞིན་པ་ལ་ཟབ་དོན་འདི་གསལ་མི་གསལ་དང་རྒྱས་མི་ རྒྱས་ཀྱི་ཁྱད་པར་ཤིན་ཏུ་[གལ་]ཆེ་བས། མཆོག་དམན་མེད་པའང་མ་ཡིན་ནོ། །དེས་ན་ངེས་ 4-108 དོན་ཤིན་ཏུ་གབ་པའི་གསུང་རབ་རྣམས་ལ་གང་ཟག་སྐལ་དམན་དག་ཡིད་རྟོན་པས་ཐེག་ དམན་གྱི་མདོ་ཞེས་གྲགས་ཤིང་། ངེས་དོན་ཅི་རིགས་གབ་ཅིང་ཇི་ལྟར་འོས་པ་གསལ་བར་ མཛད་པ་རྣམས་གང་ཟག་དབང་པོ་འབྲིང་གི་རིགས་རྣམས་ཀྱིས་སྐལ་པར་ཐོབ་པ་ནི་ཕར་ ཕྱིན་ཐེག་པ་ནས་ཡོ་གའི་ཐེག་པའི་བར་དུ་གྲགས་ཏེ་བླ་ན་ཡོད་པའོ། །ཟབ་དོན་མཐར་ཐུག་ གསལ་བར་སྟོན་པ་རྣམས་དབང་པོ་མཆོག་རྣམས་ཁོ་ནའི་ཆོས་ཀྱི་སྐལ་བར་བྱོན་པ་ལ་ཐེག་ པ་བླ་ན་མེད་པ་ཞེས་གྲགས་པ་ཡིན་ནོ།

我為您完整直譯這段經文： 於此處生起疑問：如果集會、喜金剛等也是無上，則彼等較時輪更勝不應理。若作是念，總之，于佛陀經典之函冊與文字，不應有加持大小，或作為頂禮供養對境有優劣之差別等，則于無上瑜伽內部差別又何須言說？ 雖然如此，于文字義與如言義有廣略及深淺之差別，依此義故，較其他無上者時輪更為深廣，故立此為乘之巔頂。並由此明顯宣說一切其他續部之隱義，爾時其他無上續之密意要義皆與此成為一致，故豈有集會、喜金剛等亦非無上之過失？ 複次，某些下劣知見者生起此疑：若此唯是乘之巔頂，則因與一切其他乘不共故，與為一切經續之密意相違。又若是一切經續之密意，則因亦是小乘之義故，與為巔頂相違。如是生起此念。 其答覆為：大小乘一切經續之心要密意為一，而此一即唯金剛瑜伽。然于各自文字之顯義如言義中，此深義明顯與否及廣略之差別極為重要，故亦非無有勝劣。 是故，于極為隱密了義之經典，下劣根器者生信解故稱為小乘經典。于了義隨應隱藏及隨宜明顯宣說者，中等根器種性者獲為法緣，即從波羅蜜多乘乃至瑜伽乘稱為有上。明顯宣說究竟深義者，唯上根者法緣而出現者，稱為無上乘。

།དེས་ན་རྣལ་འབྱོར་བླ་མེད་ཀྱི་རྒྱུད་ཐམས་ཅད་ལས། རྡོ་རྗེའི་རྣལ་འབྱོར་འདི་སྤྱིར་གསལ་པོར་བསྟན་པ་ཙམ་ཡིན་མོད་ཀྱང་། དཔལ་ལྡན་དུས་ འཁོར་དང་བསྐྲུན་ན། གཞན་དེ་རྣམས་རྡོ་རྗེའི་རྣལ་འབྱོར་གྱི་རྣམ་གཞག་འགའ་ཞིག་ཏུ་མི་ གསལ་བ་དང་། ཁ་ཅིག་ཏུ་བསྡུས་པ་དང་། ལ་ལ་དག་ཏུ་མ་ཚང་བའི་ཚུལ་དུ་ཡོད་ལ། རྒྱུད་ཀྱི་ རྒྱལ་པོ་འདིར་ནི། ཟབ་ལམ་མཐར་ཐུག་འདི་ཤིན་ཏུ་གསལ་བ་དང་། ཆེས་རྒྱས་པ་དང་། ཡོངས་སུ་རྫོགས་ཤིང་གབ་པ་དང་འཁྲུགས་པ་མེད་ལ། འཐོར་ཐབས་མ་ཡིན་པར་གསུངས་ པའི་ཕྱིར་མཆོག་དང་རྩེ་མོར་གྱུར་པའང་ཡིན་ནོ། །དེས་ན་དངོས་སུ་གསལ་བར་བསྟན་པའི་ སྒོ་ནས་གཞན་དང་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པ་ཐེག་པའི་ཡང་རྩེ་ཡིན། དགོངས་པའི་བརྟད་སོ་ཕུགས་ ཀྱི་ཞེ་འདོད་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་ན། ཐེག་པ་མཐའ་དག་གི་དགོངས་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ཡང་འདི་ ལྟར་གོ་དགོས་ཏེ་ཉན་ཐོས་ཀྱི་སྡེ་སྣོད་ནས་རྣལ་འབྱོར་རྒྱུད་མན་ཆད་ཀྱི་གཞུང་ན། སྤྱི་ལྡོག་ ནས་གྲུབ་པས་ཁྱད་པར་ཅན་གྱི་དོན་ཡང་ཤུགས་ལ་འགྲུབ་པ་མང་སྟེ། དཔེར་ན་མིའི་འགྲོ་བ་ ཙམ་བདེ་འགྲོ་ཡིན་པར་གྲུབ་ན། འཁོར་ལོས་བསྒྱུར་བའི་རྒྱལ་པོ་བདེ་འགྲོའི་མཆོག་ཡིན་ པར་ཤུགས་ལ་གྲུབ་པ་བཞིན་དུ། སྤྱི་ལྡོག་ནས་སྟོང་ཉིད་སྒོམ་པ་ལམ་གྱི་མཆོག་ཏུ་གསུངས་ པས། ཁྱད་པར་ཅན་རྣམ་པ་ཀུན་ལྡན་གྱི་སྟོང་ཉིད་སྒོམ་པ་ལམ་གྱི་ཆེས་མཆོག་ཏུ་ཤུགས་ལ་ བསྟན་པ་དང་། ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་བསྒོམ་ཚུལ་སྤྱི་ལྡོག་ནས་ནམ་མཁའི་རྣལ་ 4-109 འབྱོར་ཙམ་དང་། བླ་གབ་མེད་པའི་རྣལ་འབྱོར་ཙམ་ཡིན་པར་དངོས་སུ་གསུངས་པས། དེའི་ ཤུགས་ལ་ནམ་མཁའ་དང་བླ་གབ་མེད་པའི་རྣལ་འབྱོར་ཁྱད་པར་ཅན་སོར་སྡུད་ཀྱི་ལམ་འདི་ ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་བསྒོམ་པའི་ཐབས་ཀྱི་གཙོ་བོ་ཡིན་པ་གསུངས་པར་འགྲོ་བ་ལྟ་ བུ་སྟེ། དེས་གཞན་རྣམས་ལའང་མཚོན་ནོ།

是故，於一切無上瑜伽續中，雖僅是總體明顯宣說此金剛瑜伽，然與具德時輪相較，其他彼等於金剛瑜伽之安立某些處不明顯，有些處簡略，某些處不完整。而於此續部之王中，此究竟深道極為明顯、最為廣大、圓滿具足，無有隱蔽混亂，且非零散而說，故亦成為殊勝與頂峰。 是故，從明顯直接宣說門中，是與他不共之乘之巔頂；若依心要究竟意趣而言，是一切乘之密意。此亦應如是了知：于聲聞之藏乃至瑜伽續以下之論典中，從總相成立則別相義亦隨之成立者甚多。 譬如，若僅是人趣成立為善趣，則轉輪聖王為善趣之最勝隨之成立。如是，從總相宣說修空性為道之最勝，則隨示具一切行相殊勝空性之修持為極勝道，以及從總相直接宣說修持般若波羅蜜多僅是虛空瑜伽與無遮瑜伽，則隨示此殊勝虛空與無遮瑜伽收攝道為修持般若波羅蜜多之主要方便。以此類推于其他諸處。

།ཡང་བླ་མེད་ཀྱི་བསྡུས་རྒྱུད་གཞན་རྣམས་ལས་ ནི། ཁྱད་པར་ཅན་དེ་རྣམས་སྤྱི་ཁྱབ་ཀྱི་ཁོག་ཏུ་སྦས་ཏེ་གསུངས་པ་ཉུང་ལ། རྒྱུད་ཚིག་བགྲམ་ པོ་གོ་དཀའ་བའི་ཚུལ་གྱིས་སྦས་པ་དང་། དང་པོར་ནག་པོ་རབ་ཏུ་བསྒོམ། །ཞེས་པ་ལྟ་བུ་ ནག་པོ་མུན་པའི་ནམ་མཁའ་ལ་དགོངས་པ་ཡིན་ཡང་། སྐྱེ་བོ་ཕལ་གྱིས་དོན་གཞན་ལ་འཁྲུལ་ འགྲོ་བའི་ཚུལ་གྱིས་སྦྱར་བའི་སྦས་པ་དང་། བསྐྱེད་རིམ་གྱི་ཟོལ་གྱིས་རྣམ་ཀུན་མཆོག་ལྡན་ གྱི་སྟོང་ཉིད་བཤད་པ་དང་། མི་འགྱུར་བའི་བདེ་བ་ཞུ་བདེའི་ཁོངས་སུ་སྦས་པ་དང་། དབང་ བཞི་པ་དབང་གསུམ་པའི་ནང་དུ་སྦས་པ་དང་། གཞན་ཡང་བརྡ་ཐབས་སྣ་ཚོགས་པས་བསྟན་ ཏེ། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་འགྲེལ་པ་དང་། བླ་མའི་མན་ངག་དང་། རྒྱུད་ནི་རྒྱུད་གཞན་གྱིས་ རྟོགས་པར་བྱ་བའི་རིམ་པས་གོ་བར་བྱ་དགོས་ཀྱི། གཞན་དུ་མཁས་པར་རློམ་པ་རྣམས་མགོ་ རྨོངས་པར་འགྱུར་རོ། །རྒྱུད་ཀྱི་བསྟན་དོན་ནི་རྡོ་རྗེའི་རྣལ་འབྱོར་ཁོ་ན་ཡིན་གྱི་རིགས་མཐུན་ སྤྱི་ཁྱབ་ཙམ་སྨྲོས་པ་མ་ཡིན་ནོ། །འཇིག་རྟེན་དང་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་དངོས་གྲུབ་ ཐམས་ཅད་ཀྱི་འབྱུང་གནས་ཞེས་བྱ་བ་ལ། གསང་འདུས་ཕྱི་མ་ལས། མི་སྣང་ལ་སོགས་ དངོས་གྲུབ་ནི། །ཐ་མལ་པ་ཞེས་བཤད་པ་ཡིན། །སངས་རྒྱས་ཉིད་འགྲུབ་སངས་རྒྱས་ཀྱིས། ། དངོས་གྲུབ་མཆོག་ཅེས་བཤད་པ་ཡིན། །ཅེས་གསུངས་པ་ལྟར། རིལ་{ལུ་[བུ་]མིག་སྨན་ རྐང་མགྱོགས་ལ་སོགས་པ་ཐུན་མོང་གི་དངོས་གྲུབ་ཆུང་ངུ་། འདོད་པའི་ལུས་ཀྱི་རིགས་ འཛིན་འབྲིང་པོ། གཟུགས་ཀྱི་རིགས་འཛིན་ཆེན་པོ་སྟེ། དེ་རྣམས་འཇིག་རྟེན་པའི་དངོས་ གྲུབ་ཡིན། འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པ་ནི་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་མཆོག་གི་དངོས་གྲུབ་སྟེ་གཉིས་སུ་ 4-110 མེད་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་སྐུ་འགྲུབ་པ་ཡན་ཆད་ནས་མཐར་ཐུག་པ་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་སོ། ། ཐུན་མོང་འཇིག་རྟེན་པའི་དངོས་གྲུབ་ནི་བསྐྱེད་རིམ་གྱི་རང་འབྲས་སུ་ཟད་པ་མ་ཡིན། རྫོགས་རིམ་པས་མ་བསྒྲུབས་པར་ཡང་ཞོར་ལ་འགྲུབ་སྟེ། སམྦུ་ཊི་ལས། རལ་གྲི་མིག་སྨན་ རྐང་བྱུག་དང་། །རི་ལུ་ས་འོག་གནོད་སྦྱིན་མོ། །དངུལ་ཆུ་ལས་ཀྱི་རྗེས་འགྲོ་དང་། །འཇིག་ རྟེན་གསུམ་ཡོད་དངོས་གྲུབ་འགྱུར། །འདོད་པ་ལྔ་དང་ལྡན་པ་ལས། །ཀུན་ཏུ་བདག་ཉིད་ ཆེན་པོར་འགྱུར། །ཞེས་དང་། བསམ་མི་ཁྱབ་ཀྱི་གཞུང་ལས་ཀྱང་། ཀུན་མཁྱེན་གནས་ཀྱི་ སྦྱོར་པ་འདི། །བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་མི་རྟོག་པ། །ཀུན་ཏུ་བཟང་པོ་ཞེས་བྱ་ལྷ། །ཡིད་བཞིན་ ནོར་བུ་བཞིན་དུ་འབྱུང་། །ས་འོག་རལ་གྲི་རིལ་བུ་དང་། །ཤིང་ལྷམ་བུམ་པ་གནོད་སྦྱིན་མོ། ། བཅུད་དང་མིག་སྨན་བཟང་པོ་ཡང་། །རང་ཉིད་འགྲུབ་སྟེ་གཞན་དུ་མིན། །ཞེས་སོ།

複次，從其他無上密續中，則少有將彼等殊勝義隱藏於總體普遍之中而說，以及以難解續文鋪陳方式隱藏，以及如"初當極修黑"等句，雖是密意指黑暗虛空，卻以令凡夫誤解為他義方式安立之隱藏，以及以生起次第之名說明具一切行相最勝空性，以及將不變之樂隱藏於融樂之中，以及將第四灌頂隱藏於第三灌頂之中，復有以種種密意方式宣說。應依菩薩釋、上師口訣，以及續部應由他續了知之次第而得了解，否則自詡為智者者將成迷惑。 續部所示義唯是金剛瑜伽，非說僅是同類普遍。 所謂"一切世間與出世間成就之源"者，如後續密集中所說："隱身等諸成就，說為平凡成就。佛陀性成就，諸佛說最勝。"如是，丸藥、眼藥、輕足等共同小成就，欲界持明身為中等，色界持明身為大等，彼等是世間成就。出世間者，是大手印最勝成就，即從成就無二智慧身以上直至究竟圓滿佛果。 共同世間成就非僅是生起次第之自果，圓滿次第未成就者亦能順便成就。如三昧耶續中說："劍與眼藥足涂香，丸藥地下夜叉女，水銀隨順諸事業，成就三界諸成就。由具五欲受用故，一切自成大主宰。"又如不可思議續中亦云："此遍智處瑜伽行，不可思議無分別，普賢天尊此名稱，如意寶珠般出生。地下寶劍與丸藥，木履寶瓶夜叉女，精華及善眼藥等，自然成就非他故。"

།འཇིག་ རྟེན་ལས་འདས་པའི་དངོས་གྲུབ་ནི་རྫོགས་རིམ་ཁོ་ནས་འགྲུབ་པ་ལས་རྫོགས་རིམ་གྱི་ལམ་ ཡིན་ངེས་འཁྲུལ་མེད་བདེན་པ་ཅན་རང་བཏགས་པ་ཙམ་མ་ཡིན་པའི་དངོས་རང་དེ། རྡོ་རྗེའི་ རྣལ་འབྱོར་འདི་ཁོ་ན་ཡིན་པས་དངོས་གྲུབ་གཉིས་ཀའི་སྒྲུབ་ཐབས་བླ་ན་མེད་པའོ། །ཞི་ སོགས་ལས་ཆེན་རྣམས་ནི་དངོས་གྲུབ་དངོས་མ་ཡིན་རྗེས་མཐུན་པ་ཙམ་ཡིན་པས་ཕྲ་མོ་ཞེས་ གྲགས་པ་དེ་དག་ཀྱང་ཞོར་ལ་འགྲུབ་པ་ཡིན་ལ། ད་ལྟ་མི་ནོར་དར་བ་ཙམ་དང་། ཟས་གོས་ ཐན་ཐུན་བྱུང་བ་ལ་དངོས་གྲུབ་ཟེར་བ་དང་། ཐེ་བྲང་གི་དངོས་གྲུབ། རྒྱལ་འགོང་གི་དངོས་ གྲུབ་ཟེར་བ་སོགས་ནི་མི་ནག་པ་བླུན་པོའི་ཁ་སྐད་ཙམ་ཡིན་པས་ཆོས་སྐད་ཀྱི་གསེབ་ཏུ་སྨྲ་ བར་མི་བྱའོ། །ཆོས་འདི་ལས་ཏ་འཕྲལ་གྱི་འདོད་དོན་འཕྲན་བུ་དེ་ཀུན་ཡང་འབད་མེད་དུ་ འབྱུང་མོད། དེ་འདྲ་ཙམ་སྨོས་རིན་ཡང་མི་ཆོག་གོ ། དུས་གསུམ་གྱི་སངས་རྒྱས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་བགྲོད་པ་གཅིག་པའི་ལམ་ཞེས་པ་ནི། འདས་ པའི་སངས་རྒྱས་ཐམས་ཅད་རྡོ་རྗེའི་རྣལ་འབྱོར་འདི་བསྒོམས་ཏེ་མངོན་པར་རྫོགས་པར་ 4-111 སངས་རྒྱས། མ་བྱོན་པའི་སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱང་འདི་བསྒོམས་པས་འཚང་རྒྱ་བར་འགྱུར། ད་ལྟར་ཕྱོགས་བཅུ་ན་བཞུགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཐམས་ཅད་ཀྱང་ལམ་འདི་བསྒོམས་པས་ སངས་རྒྱས་པ་ཁོ་ན་ཡིན་ཅེས་པ་སྟེ། དེའི་རྒྱུ་མཚན་ཡང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཐོག་མ་ནས་ སྔགས་ཀྱི་སྒོར་ཞུགས་པ་རྣམས་ལ་སྨོས་མ་དགོས། རེ་ཞིག་མདོ་ལམ་ཁོ་ན་ལ་ཞུགས་པ་ རྣམས་ཀྱང་མཐར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཐོབ་ཀར་སྔགས་ལ་མི་འཇུག་པའི་ཐབས་གཏན་ ནས་མེད། དེ་ལྟ་བུའི་སྔགས་ལམ་དེ་ཡང་རྒྱུད་སྡེ་འོག་མ་གསུམ་གྱི་ལམ་ཙམ་མམ། རྣལ་ འབྱོར་བླ་མེད་ཀྱི་ལམ་བསྐྱེད་རིམ་དང་། ལས་རབ་འབྱམས་སོགས་ཀྱིས་མ་ཡིན་ཏེ། རྫོགས་ པའི་རིམ་པ་མཐར་ཐུག་ལ་བརྟེན་ནས། བླ་ན་མེད་པའི་བྱང་ཆུབ་བསྒྲུབ་དགོས་པ་ལ། དེ་འདྲ་ བའི་རྫོགས་རིམ་དེ་ནི་སྦྱོར་བ་ཡན་ལག་དྲུག་པ་ཁོ་ན་ལས་གཞན་དུ་མེད་པས། སངས་རྒྱས་ མ་ཡིན་ན་ཕར་ཞོག ཡིན་ན་ཡིན་ཚད་ཀྱི་ལམ་དངོས་གཞི་ཉམས་ལེན་གྱི་གཙོ་བོ་རྣལ་འབྱོར་ ཡན་ལག་དྲུག་པ་འདི་ཁོ་ན་ཡིན་པས་བགྲོད་པ་གཅིག་པའི་ལམ་ཞེས་བྱའོ། །སངས་རྒྱས་ ཐམས་ཅད་ཀྱི་བགྲོད་པ་གཅིག་པའི་ལམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྣལ་འབྱོར་གྱི་དབང་ཕྱུག་ཐམས་ ཅད་ཀྱི་གཤེགས་ཤུལ་དུའང་གྲུབ་མོད། རྣམ་གྲངས་གཞན་གྱི་སྒོ་ནས་བཤད་ན། རྒྱ་སྐད་དུ་ ཡོ་ག་ཞེས་བྱ་བ་དམིགས་པའི་ཡུལ་ལ་སེམས་རྩེ་གཅིག་ཏུ་སྦྱོར་བའི་ཕྱིར། མཉམ་བཞག་ ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་མིང་ལ་སྦྱོར་བའམ་རྣལ་འབྱོར་ཞེས་བྱ། དེ་ལྟ་བུའི་རྣལ་འབྱོར་དེ་གང་གི་ རྒྱུད་ལ་ཡོད་པའི་སྐྱེས་བུ་དེ་ལ་ནི་རྣལ་འབྱོར་པ་ཞེས་བྱའོ།

出世間成就唯由圓滿次第成就，而非僅是圓滿次第道路確定無誤真實之自立名言，而是其本身實相，唯是此金剛瑜伽，故是二種成就無上成就法。息等大業非是真實成就而僅是相似，故所謂細微者亦是順便成就。如今稱財富稍顯、衣食略得為成就，以及所謂鬼神成就、厲鬼成就等，僅是愚昧凡夫之俗語，不應混入法語中說。此法雖能無勤生起即時所欲諸小事，然此等亦不值一提。 所謂"三世一切諸佛唯一趣入之道"者，即過去一切諸佛修此金剛瑜伽而現前圓滿正覺，未來諸佛亦將由修此而成正覺，現在十方安住諸佛亦唯由修此道而成佛。其因由者，對於從初入密乘門之諸菩薩且不必說，即使暫時唯入顯乘道者，最終獲得圓滿佛果時亦決定無有不入密乘之理。如是密乘道亦非僅是下三部續之道，或無上瑜伽道之生起次第與廣大事業等，而是須依究竟圓滿次第成辦無上菩提，如是圓滿次第唯在六支瑜伽之中別無他處，故非佛且置，即使是佛，一切道之正行修持主要者唯是此六支瑜伽，故稱唯一趣入之道。由是一切諸佛唯一趣入之道，故亦成就為一切瑜伽自在者之足跡。若從異門而說，梵語瑜伽者，以心專一緣所緣境故，等持三摩地之名謂瑜伽。如是瑜伽於何者相續中有，彼補特伽羅即名瑜伽師。

།དེ་ཡང་མུ་སྟེགས་ལ་སོགས་པ་ འཇིག་རྟེན་པ་དང་། ཉན་རང་དང་། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་སོགས་མང་དུ་ཡོད་ མོད་ཀྱང་། དེ་དག་རྣལ་འབྱོར་པ་ཙམ་ཡིན་གྱི། རྣལ་འབྱོར་ཅན་གྱི་དབང་ཕྱུག་ནི་མ་ཡིན་ པས། རྣལ་འབྱོར་ཅན་གྱི་དབང་ཕྱུག་ནི་སངས་རྒྱས་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་འཕགས་ པ་རྣམས་ཡིན་ཏེ། རྣལ་འབྱོར་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རྒྱལ་པོའམ་གཙོ་བོའམ། འཁོར་ལོས་ 4-112 བསྒྱུར་བ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟར་ཡིན་པ་ལས་སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱི་བསྒོམ་བྱ་ཡིན་ཚུལ་ བཤད་ཟིན། འདིར་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་སྔགས་ཀྱི་སྒོར་སྤྱད་པ་སྤྱོད་པ་རྣམས་ཀྱི་དབང་ དུ་བྱས་ནས་བཤད་ན། རྒྱལ་སྲས་ཐུ་བོ་འཕགས་པ་འཇམ་དཔལ་དང་། སྤྱན་རས་གཟིགས་ དང་། ཕྱག་ན་རྡོ་རྗེ་དང་། རྡོ་རྗེ་སྙིང་པོ་ལ་སོགས་པས་ཀྱང་། རྡོ་རྗེའི་རྣལ་འབྱོར་འདི་ཉིད་ བསྒོམ་པར་མཛད་པ་ཡིན་ཏེ། འཇམ་དཔལ་གྱི་རང་གི་ལྟ་འདོད་མདོར་བསྟན་དང་། སྤྱན་ རས་གཟིགས་ཀྱི་དྲི་མེད་འོད་དང་། ཕྱག་ན་རྡོ་རྗེའི་བདེ་མཆོག་གི་རྒྱུད་ཀྱི་འགྲེལ་པ་དང་། རྡོ་ རྗེ་སྙིང་པོའི་དགྱེས་རྡོར་གྱི་འགྲེལ་པ་རྣམས་སུ་ལམ་འདི་ཉིད་ཁོ་ན་རྒྱས་ཤིང་གསལ་བར་ གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་རྣམས་ཀྱི་དགོངས་དོན་དེ་ལྟར་དུ་གྲུབ་པས། རྒྱལ་སྲས་བྱང་ཆུབ་ སེམས་དཔའ་ཆེན་པོ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་དགོངས་དོན་དུ་གྲུབ་སྟེ། དེ་རྣམས་དགོངས་པ་གཅིག་ ཅིང་ལམ་བགྲོད་པ་གཅིག་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཞན་ཡང་གྲུབ་ཐོབ་ཀུན་གྱི་སྤྱི་མེས། ས་ར་ཧ་ཡང་ ལམ་འདི་ཁོ་ན་བཞེད་དེ། དེས་མཛད་པའི་དོ་ཧ་མཛོད་ཀྱི་གླུ་ལས། ཆོས་སྦྱོར་བ་ཡན་ལག་ དྲུག་པ་ཁོ་ནའི་དབང་དུ་བྱས་པའི་ཆོས་སྐད་ཀྱིས་དབུ་ཞབས་ཐམས་ཅད་ཁྱབ་བོ། །དཔལ་ཨོ་ རྒྱན་གྱི་གནས་ན་གྲུབ་ཐོབ་གཙོ་ཆེ་ཤོས་རྒྱལ་པོ་ཨིནྡྲ་བྷུ་ཏིས་ཀྱང་། ཡེ་ཤེས་གྲུབ་པར་ལམ་ ངན་པ་ཐམས་ཅད་བཀག་སྟེ། རྡོ་རྗེའི་རྣལ་འབྱོར་འདི་ཉིད་བསྟན་ཏོ།

複次，雖有外道等世間人、聲聞緣覺及凡夫菩薩等眾多，彼等僅是瑜伽師，而非瑜伽自在者，瑜伽自在者乃諸佛及聖菩薩，以彼是一切瑜伽者之王或主尊或轉輪王故。如是已說諸佛之修習方式，今就行持密乘道諸菩薩而言，勝王子聖者文殊、觀世音、金剛手、金剛心等亦修此金剛瑜伽，以文殊之《自見欲略說》、觀世音之《無垢光》、金剛手之《勝樂續釋》、金剛心之《喜金剛釋》中廣明此道故。如是成就彼等密意，故成就一切大菩薩王子之密意，以彼等密意一致且道路唯一故。複次，一切成就者之祖薩拉哈亦唯許此道，彼所造《道歌藏》中，以法六支瑜伽之法語遍及首尾。于吉祥烏金地最勝成就者因陀羅菩提王亦于《智慧成就》中遮止一切邪道，唯說此金剛瑜伽。

།སློབ་དཔོན་ཨཱརྱ་དེ་ བས་ཀྱང་ཁུངས་སུ་ལུང་འདྲེན་པའི་དཔལ་གསང་བ་གྲུབ་པ་ཞེས་བྱ་བའི་གཞུང་སློབ་དཔོན་ པདྨ་བཛྲ་ཐོག་མས་མཛད་པ་ལས་ཀྱང་། ཡི་གེ་དགོད་པ་དང་ཕྱག་རྒྱ་བཞིའི་དོན་གསུངས་ པ་རྣམས་ནི་ཆོས་འདི་དང་དོན་གཅིག་ཅིང་། སློབ་དཔོན་གྲུབ་ཐོབ་རྟ་མཆོག་ལ་སོགས་པ་ གྲུབ་ཐོབ་མང་པོའི་དགོངས་འདུས། སློབ་དཔོན་རྟོག་རྩེ་བས་ཡི་གེར་བཀོད་པ་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་ པོ་བསམ་མི་ཁྱབ་ཀྱི་གཞུང་དོན་ཡང་ལམ་འདི་ཁོ་ནར་གནས་པ་དང་། གཞན་ཡང་གྲུབ་ཐོབ་ རྣམས་ཀྱི་དོ་ཧ་རྡོ་རྗེའི་གླུ་མཐའ་ཡས་པ་ཞིག་ཀྱང་། རྡོ་རྗེའི་རྣལ་འབྱོར་གྱི་ལམ་ཡོངས་སུ་ 4-113 རྫོགས་པའམ། ཆ་ཤས་ཆ་ཤས་སྟོན་པ་ཁོ་ན་ཤས་ཆེ་བ་ཡིན་ཅིང་། དེར་མ་ཟད་སློབ་དཔོན་ ཀླུ་སྒྲུབ་ཀྱིས་མཛད་པའི་རིམ་ལྔ་དང་། འཕགས་པ་ལྷས་མཛད་པའི་སྤྱོད་པ་བསྡུས་པའི་སྒྲོན་ མ་ལས་ཀྱང་། ལ་ལ་ན་མིང་འདོགས་ཐ་དད་ཙམ་མ་གཏོགས་ལམ་འདི་ཉིད་བསྟན་པ་ཡིན་ ཏེ། ལུས་དབེན་ནི་སོར་བསམ། ངག་དབེན་ནི་སྲོག་རྩོལ། སེམས་དབེན་ནི་འཛིན་པ། སྒྱུ་ ལུས་ནི་རྗེས་དྲན། འོད་གསལ་ནི་ཏིང་ངེ་འཛིན། ཟུང་འཇུག་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་འབྲས་བུའོ། ། སློབ་དཔོན་རྡོ་རྗེ་དྲིལ་བུ་པའི་རིམ་པ་ལྔ་པ་ལས་ཀྱང་། དོན་རྡོ་རྗེའི་རྣལ་འབྱོར་ཉིད་སྟོན་ ཏེ། དེའི་རིམ་པ་ལྔ་ནི། བདག་བྱིན་བརླབ་པ་དང་། སྣ་ཚོགས་རྡོ་རྗེ་དང་། ནོར་བུ་འགེངས་ པ་དང་། ཛ་ལན་དྷ་ར་དང་། བསམ་མི་ཁྱབ་ཀྱི་རིམ་པ་སྟེ་ལྔའོ། །དེ་ལས་ས་བོན་མེད་པའི་ བདག་བྱིན་བརླབ་པ་ནི། སོར་བསམ་དང་། ས་བོན་དང་བཅས་པའི་བདག་བྱིན་བརླབ་པ་ ནི་སྲོག་རྩོལ་དང་། སྣ་ཚོགས་རྡོ་རྗེའི་རིམ་པ་ནི་འཛིན་པ་དང་། ནོར་བུ་འགེངས་པའི་རིམ་ པ་དང་ཛ་ལན་དྷ་རའི་རིམ་པ་གཉིས་རྗེས་དྲན་དང་། བསམ་མི་ཁྱབ་ནི་ཏིང་ངེ་འཛིན་འབྲས་ བུར་བཅས་པའོ། །སློབ་དཔོན་ནག་པོ་སྤྱོད་པ་པའི་རིམ་པ་བཞི་པ་ལས་ཀྱང་། རྒྱུད་ཀྱི་རིམ་ པ་སོར་བསམ། སྔགས་ཀྱི་རིམ་པ་སྲོག་རྩོལ་དང་འཛིན་པའི་ཕྱེད་སྔ་མ། ཡེ་ཤེས་ཀྱི་རིམ་པ་ འཛིན་པའི་ཕྱེད་ཕྱི་མ་དང་རྗེས་དྲན། གསང་བའི་རིམ་པ་ནི་ཏིང་ངེ་འཛིན་འབྲས་བུར་བཅས་ པའོ། །དེ་བཞིན་དུ་སློབ་དཔོན་རྣལ་འབྱོར་གྱི་དབང་ཕྱུག་བིརྺ་པས་མཛད་པའི་ཤིན་ཏུ་སྤྲོས་ པ་མེད་པའི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ལ་སོགས་པ་མང་པོ་ཞིག་ནི། འགའ་ཞིག་ལ་རྡོ་རྗེའི་རྣལ་འབྱོར་ཆ་ ཚང་བ་དང་། འགའ་ལས་སྐུ་རྡོ་རྗེའི་རྣལ་འབྱོར་ཙམ་དང་། ཁ་ཅིག་ལས་གསུང་རྡོ་རྗེའི་རྣལ་ འབྱོར་ཙམ་སྟོན་པ་སོགས། མདོར་ན་གྲུབ་ཐོབ་ཆེས་ཆེ་བ་རྣམས་ཀྱི་གསུང་ནི་རྡོ་རྗེའི་རྣལ་ འབྱོར་འདི་ཁོ་ན་ལ་གཞོལ་ཞིང་འབབ་པའི་ཕྱིར། རྣལ་འབྱོར་གྱི་དབང་ཕྱུག་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ དགོངས་པ་གཅིག་པ་དང་དབྱངས་གཅིག་པ་ཡིན་ནོ།

阿阇黎聖天所引用之吉祥秘密成就論，乃阿阇黎蓮花金剛最初所造，其中所說文字佈設及四印義，與此法義同。集諸阿阇黎成就者勝馬等眾多成就者之密意，阿阇黎度頂所著之大手印不可思議論義亦唯在此道，複次諸成就者之無量金剛道歌，多為圓滿金剛瑜伽道或分分示現，不僅如此，阿阇黎龍樹所造五次第及聖天所造行集明燈中亦說此道，僅名稱稍異而已。身遠離即奢摩他，語遠離即調息，心遠離即執持，幻身即隨念，光明即三摩地，雙運即三摩地之果。阿阇黎金剛鈴論之五次第中亦說金剛瑜伽義，其五次第即：加持、種種金剛、珍寶充滿、遮蘭馱羅及不可思議次第五者。其中無種加持即奢摩他，有種加持即調息，種種金剛次第即執持，珍寶充滿次第及遮蘭馱羅次第二者即隨念，不可思議即三摩地及果。阿阇黎黑行者之四次第中亦以續次第為奢摩他，咒次第為調息及執持前半，智慧次第為執持後半及隨念，秘密次第為三摩地及果。如是阿阇黎瑜伽自在毗布帕所造極無戲論真實性等眾多論著，于某論中示全分金剛瑜伽，于某論中僅示身金剛瑜伽，于某論中唯示語金剛瑜伽等。總之，以最勝成就者之語唯趣入此金剛瑜伽故，是故一切瑜伽自在者之密意一致，音聲一味。

།འོ་ན་འདུས་པ་རིམ་ལྔའི་མན་ངག་ 4-114 མར་འགོས་གཉིས་ལས་བརྒྱུད་པ་དང་། བདེ་མཆོག་རིམ་བཞི་རིམ་ལྔའི་མན་ངག་ནཱ་རོ་པ་ ལས་བརྒྱུད་པ་སོགས་ལག་ལེན་དུ་འདེབས་པའི་མན་ངག་མང་པོ་ཞིག་ལ་དམིགས་པ་འདི་ དང་མི་འདྲ་བར་འབྱུང་བ་ཅི་སྙམ་ན། གྲུབ་ཐོབ་ཆེན་པོ་རྣམས་ཀྱིས་མཛད་པའི་རྩ་བའི་གཞུང་ རྣམས་ཀྱི་ཕུགས་ཀྱི་དགོངས་དོན་ཡིན་པར་མ་ཟད། འཕྲལ་གྱི་ཚིག་དོན་ཡང་རྣམ་པར་མི་ རྟོག་པའི་ལམ་རྫོགས་རིམ་རྡོ་རྗེའི་རྣལ་འབྱོར་འདི་ཁོ་ན་བཞིན་སྟོན་པ་ཡིན་མོད་ཀྱང་། ལམ་ འདི་སྒོམ་མི་ནུས་པ་དང་། མི་མོས་པ་དང་། རེ་ཞིག་འདི་ལ་དངོས་སུ་འཇུག་པའི་སྐལ་བ་ མེད་པ་རྣམས་ལ། གཞུང་དེ་དང་དེའི་དགོངས་དོན་རྫོགས་རིམ་དངོས་དེ་མ་ཡིན་ཡང་མོས་ པའི་སྒོ་ནས་ལམ་དུ་བྱེད་པའི་རྟོག་བཅས་བསྐྱེད་རིམ་ཕྲ་ཐིག་གི་རྣལ་འབྱོར་ལ་རྫོགས་རིམ་ གྱི་མཚན་གསོལ་ནས་བསྟན་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལ་གོམས་ན་རིམ་གྱིས་རྫོགས་རིམ་བསྒོམ་པའི་ སྐལ་བ་ཅན་དུ་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་ཤིན་ཏུ་འབྲེལ་ཆགས་པ་ཡིན་མོད་ཀྱང་། རྟོག་བཅས་ཀྱི་མན་ ངག་དེ་དག་རང་རང་གི་གཞུང་རྩ་བ་དེ་དག་གི་དགོངས་དོན་བསྟན་བྱའི་གཙོ་བོ་ནི་མ་ཡིན་ པར་ཤེས་པར་བྱའོ། ། ཁམས་དྲུག་ལྡན་པ་རྡོ་རྗེའི་ལུས་དང་ལྡན་པའི་གང་ཟག་ཅིག་ཅེས་པའི་དོན་ནི། ཁམས་ དྲུག་ནི་ས་ཁམས་ཆུ་ཁམས་མེ་ཁམས་རླུང་ཁམས་ནམ་མཁའི་ཁམས་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཁམས་ ཏེ་དྲུག་གོ །

若問，集續五次第口訣從馬爾果二者傳承，以及勝樂四次第五次第口訣從那若巴傳承等，眾多實修口訣中所現觀想與此不同者何故？諸大成就者所造根本論典不僅是究竟密意，即便暫時文義亦如是唯說無分別道圓滿次第金剛瑜伽，然于不能修此道者、不信解者及暫時無緣直入此道者，雖非彼等論典密意之真實圓滿次第，仍以信解門作為道用，為說有分別生起次第細滴瑜伽而以圓滿次第之名宣說。於此熟習則漸成具緣修習圓滿次第者故極為相連，然應知彼等有分別口訣非是各自根本論典所詮密意之主要。 具六界金剛身之補特伽羅一語之義，六界即地界、水界、火界、風界、虛空界、智慧界六者。

འདིར་གཟུགས་མེད་ཁམས་ཞེས་པ་དམན་པ་ལ་དགག་སྒྲ་སྦྱར་བ་ཡིན་ཅིང་། གཟུགས་ནི་ཡོད་དེ། དེའི་ཕྱིར་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ལུས་ལ་ཁམས་དྲུག་གི་ཆ་ཤས་ཚང་ བ་ཙམ་ཡིན་མོད་ཀྱི་ཤས་ཆེར་སྤྱོད་པའི་དབང་དུ་བྱས་ནས་ཡེ་ཤེས་བཞག་པའི་ཁམས་ལྔ་པོ་ ལ། གཟུགས་མེད་ཁམས་པ་ནམ་མཁའི་ཁམས་ཁོ་ན་སྟེ་གཅིག་ལྡན་དང་། བསམ་གཏན་ བཞི་པ་ལ་དེའི་སྟེང་དུ་རླུང་ཁམས་ཏེ་གཉིས་ལྡན་དང་། གཟུགས་ཁམས་གཞན་བསམ་ གཏན་གསུམ་པ་གཉིས་པ་དང་པོའི། ལྷ་རྣམས་སྔ་མའི་སྟེང་དུ་མེ་ཁམས་བསྣན་པས་གསུམ་ 4-115 ལྡན་དང་། འདོད་ཁམས་ཀྱི་ལྷ་རྣམས་དེའི་ཡང་སྟེང་དུ་ཆུ་ཁམས་བསྣན་པས་བཞི་ལྡན་དང་། མིའི་འགྲོ་བ་རྣམས་དེའི་ཡང་སྟེང་དུ་ས་ཁམས་བསྣན་པས་ཁམས་ལྔ་ལྡན་ཡིན་ལ། ཡེ་ཤེས་ ཀྱི་ཁམས་ནི་ཀུན་ལ་ཁྱབ་པ་ཡིན་ཡང་། ཁམས་གཞན་རྣམས་ཕྲ་བ་ན་ཡེ་ཤེས་ཀྱང་ཕྲ་ལ། གཞན་རྣམས་རགས་པ་ན། ཡེ་ཤེས་ཀྱང་རགས་པར་འབྱུང་བས་མི་ལུས་ལ་ཁྱབ་བྱ་ཁམས་ལྔ་ སྟོབས་ཆེན་ཡོད་པ་བཞིན་དུ། ཁྱབ་བྱེད་ཡེ་ཤེས་ཀྱང་སྟོབས་ཆེ་བའི་ཕྱིར། ཁམས་དྲུག་ལྡན་ པ་ཞེས་བྱ་སྟེ། དེ་ལྟར་ན་འདིར་ནམ་མཁའི་ཁམས་ཞེས་བྱ་བ། ནམ་མཁའ་དང་ནི་འགོག་པ་ གཉིས། །ཞེས་པ་ལྟ་བུའི་ནམ་མཁའ་དངོས་མེད་ལ་མི་འཇོག སྟོང་པའི་རྡུལ་ཞེས་བྱ་བ་རེག་ ཐོགས་ཀྱི་བྱ་བ་ཆེར་མི་བྱེད་ཀྱང་རྡུལ་གྱི་ཁྱད་པར་ཡིན་ཅིང་། དབང་པོའི་སྤྱོད་ཡུལ་ལས་ འདས་པ་ཞིག་གོ །མདོ་ལུགས་ལས་ཀྱང་། སྐྱེས་བུ་ཁམས་དྲུག་འདུས་པ་ཞེས་པ་དང་གནད་ གཅིག དེ་ལྟར་ན་སྐྱེས་བུའི་ལུས་སྤྱི་ཁྱབ་ཁམས་ལྔ་ལྡན་ཡིན་པ་ལྟར་རྟེན་ཐིག་ལེ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ སེམས་ཀྱང་ཁམས་ལྔ་ལྡན་ཡིན་ཅིང་། ལྔ་པོ་དང་དབྱེར་མེད་དུ་འདྲེས་པའི་བརྟེན་པ་སེམས་ ཀྱི་ཆོས་འགྱུར་བདེ་བག་ཆགས་དང་བཅས་པ་ནི། ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཁམས་ཡིན་ལ། དེ་ལྟར་ན་ འབྱུང་བ་རྣམས་ཀྱི་ནང་ནས་རགས་ཤོས་ས་ཁམས་ཡིན་པས། དེའི་ཐིག་ལེ་དང་དེ་ལ་བརྟེན་ པའི་འགྱུར་བདེ་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཁམས་ཀྱང་ཤིན་ཏུ་རགས་པའི་ཕྱིར། ལམ་སྒོམ་པའི་གནས་ སྐབས་སུ། ས་ཁམས་རགས་པ་དེ་འཆང་སླ་ཞིང་། རགས་པ་བཅིངས་པས་ཕྲ་བ་ཡང་རང་ ཤུགས་ཀྱིས་འཆིང་བར་འགྱུར། ཐོག་མར་རགས་པ་མ་བཅིངས་ན། ཕྲ་བ་ཁོ་ན་འཆིང་བའི་ ཐབས་མེད། དེས་ན་ཚེ་འདིར་མཆོག་གི་དངོས་གྲུབ་ཐོབ་པ་ལ་མི་འགྱུར་བའི་བདེ་བ་བསྒྲུབ་ དགོས། དེ་ལ་ཞུ་བདེ་འགྱུར་མེད་གྲུབ་དགོས། དེ་གཉིས་ཀ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་འཆིང་བ་ལ་ རགས་ལས་པས། འཆིང་བའི་སྐབས་སུ་རགས་རིམ་ནས་འཆིང་དགོས་པའི་ཕྱིར། ཁམས་ དྲུག་ལྡན་གྱི་ལུས་ལ་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་སྐུ་མཆོག་གི་དངོས་གྲུབ་ཚེ་གཅིག་ལུས་གཅིག་ལ་འགྲུབ་པ་ 4-116 ཡོད་པར་གསུངས་ཀྱི། གཞན་རྣམས་ལ་མ་གསུངས་སོ། །དེ་ཡང་མི་སྲིད་པ་མ་ཡིན་མོད་ཀྱང་ འབྱུང་བ་ཤིན་ཏུ་དཀོན་ནོ།

此處"無色界"是對低劣者加否定詞，而色是存在的。因此，一切有情身中雖僅具足六界之分，然就主要運用而言，于智慧所立五界中，無色界者唯具虛空界一者，第四禪天于其上增風界成二界具足，其他色界第三禪、第二禪、初禪天眾於前者之上增火界成三界具足，欲界天眾于其上又增水界成四界具足，人道眾生於其上又增地界成五界具足。智慧界雖遍一切，然其他界微細時智慧亦微細，其他界粗大時智慧亦粗大而生，故如人身中所遍及五界力大，能遍智慧亦力大故，稱為具六界。如是，此處所說虛空界，非如"虛空與滅盡二"所說之無實虛空，而是雖不多作觸礙之作用卻為塵之差別，且超越根境界者。經典中亦說"士夫六界和合"，義理相同。如是，如士夫之身普遍具五界，所依明點菩提心亦具五界，與五界不可分離和合之所依心法轉變樂及習氣即是智慧界。如是，諸大種中地界最粗，故其明點及依此所生轉變樂智慧界亦極粗大故，于修道階段，粗大地界易持，以縛粗者則細者亦自然而縛。初若不縛粗者，則唯縛細者無有方便。是故，於此生獲最勝悉地需成就不變樂，彼需成就融樂不變，此二者皆依縛菩提心而粗重，故於縛持時需從粗漸縛之故。說于具六界身中有於一生一身成就智慧身最勝悉地者，于其他則未說。此雖非不可能，然極為稀有。

། ཚེ་གཅིག་ལུས་གཅིག་ལ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ས་ལ་འཁྲིད་པར་བྱེད་པ་ཞེས་པ་ནི། སྔོན་གྱི་ སྐྱེ་བར་གསང་སྔགས་ལ་ཞུགས་པའི་ལས་འཕྲོ་ཅན་ཚེ་འདིར་མཆོག་ཐོབ་པ་ལྟ་བུ་ནི། སྐྱེ་བ་ བརྒྱུད་ནས་མཆོག་ཐོབ་པ་ཡིན་གྱི། ཚེ་གཅིག་ལ་སངས་རྒྱས་པར་མི་འགྲོ་ལ། དེར་མ་ཟད་ཚེ་ རབས་སྔ་མར་མདོ་ལུགས་ལ་བརྟེན་ནས་ལམ་སྣ་ཟིན་ཅིང་། ཐར་པ་ཆ་མཐུན་རྒྱུད་ལ་བསྐྱེད་ པ་ཞིག་ཚེ་འདིར་གསང་སྔགས་བསྒོམས་པས་གྲོལ་བ་ཐོབ་ཀྱང་། ཐར་པའི་ལམ་རྒྱུད་ལ་ བསྐྱེད་ཟིན་པའི་རྗེས་སུ་འཁོར་བར་ལས་ཉོན་གྱིས་སྐྱེ་བ་གཅིག་སླར་ལེན་དགོས་བྱུང་བའི་ ཕྱིར་ཚེ་གཅིག་ལ་མཆོག་གྲུབ་པ་མ་ཡིན་ནོ། །འོ་ན་ཅི་སྙམ་ན། སྐྱེ་བ་སྔ་མར་བསོད་ནམས་ ཆ་མཐུན་གྱི་དགེ་བའི་རྩ་བ་སྤྱི་དང་ཁྱད་པར་ཅན་ཆེར་བསྐྱེད་ཅིང་། སྨོན་ལམ་ཁྱད་པར་ཅན་ བཏབ་པ་ནི་དགོས་ཏེ། གཞན་དུ་ན་ཚེ་འདིར་སྔགས་ཀྱི་ཐེག་པ་ལ་མི་འཇུག་པའི་ཕྱིར་རོ། ། འོན་ཀྱང་ཚེ་སྔ་མར་ཚོགས་ལམ་ཆུང་ངུ་ཙམ་ཡང་རྒྱུད་ལ་མ་སྐྱེས་པ་གཅིག་ཚེ་འདི་ལ་སྔགས་ ཀྱི་སྒོར་ཞུགས་ནས་ཐར་པ་ཆ་མཐུན་གསར་དུ་བསྐྱེད་དེ། ཚེ་གཅིག་པོ་དེ་ལ་འཆི་བའི་སྲིད་པ་ མ་བྱུང་བའི་སྔ་རོལ་ཉིད་ནས་མཆོག་འགྲུབ་པའི་དོན་ཏེ། རྣམ་པར་སྨིན་པའི་ལུས་འདི་བོར་ བ་མེད་པར་མ་དག་པའི་ལུས་སྤངས་ཏེ་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ལུས་སུ་གནས་གྱུར་པ་དེ་ནི་ཚེ་གཅིག་ལ་ མཆོག་གྲུབ་པའམ། ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོའི་དངོས་གྲུབ་ཐོབ་པའམ། གཉིས་སུ་མེད་པའི་ཡེ་ཤེས་ ཀྱི་སྐུ་འགྲུབ་པའམ། ཟུང་འཇུག་ཐོབ་པ་ཞེས་བྱ་སྟེ། འདི་སངས་རྒྱས་ཆུང་ངུའི་གནས་ཐོབ་པ་ ཡིན་པས། མངོན་པར་རྫོགས་པར་སངས་རྒྱས་སོ་ཞེས་ཐ་སྙད་ཐོབ། དེ་ཕྱིན་ཆད་ལས་ཉོན་ གྱི་དབང་གིས་སྐྱེ་འཆི་ཡེ་མེད་ཅིང་། ཡེ་ཤེས་ཀྱི་སྐུ་དེ་ཡང་རྒྱུན་ཆད་པ་མེད་པའི་ཕྱིར། རྟེན་ དེ་ལ་བརྟེན་ནས་མཐར་ཐུག་གི་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་དངོས་སམ་མི་སློབ་པའི་ཟུང་འཇུག་ 4-117 མངོན་དུ་བྱེད་དོ།

所謂"於一生一身引導至佛地"者，如前世入密咒有宿緣者於此生獲得最勝果位，乃經多生獲得最勝果位，並非一產生佛。不僅如此，前世依止顯教把握道要，于相續中生起解脫分者，此生修密咒雖得解脫，然于相續中已生起解脫道后，仍需由業煩惱于輪迴中再受一生，故非一產生就最勝果位。若問何解，前世廣大增長共同及殊勝福德善根，併發殊勝愿是必要的，否則此生不入密乘故。然而，前世相續中連小資糧道亦未生起者，此生入密門新生解脫分，於此一生中在未現死有之前即成就最勝果位之義，謂不捨此異熟身而舍不凈身，轉為智慧身，此即稱為一產生就最勝果位，或獲得大手印悉地，或成就無二智慧身，或獲得雙運。此獲得小佛位，故得現證圓滿佛陀之名稱。此後永無業惑所生生死，彼智慧身亦無間斷故，依此所依而現證究竟圓滿佛果或無學雙運。

།དེ་ལྟ་ན་དང་པོར་མིའི་ལུས་དང་། ཕྱིས་ཟུང་འཇུག་གི་སྐུ་སྟེ་ལུས་གཉིས་ བརྒྱུད་པའི་ཕྱིར་ཚེ་གཅིག་ལུས་གཅིག་ཏུ་མི་འགྱུར་རོ་སྙམ་ན། སྤྱིར་གོང་དུ་སྨོས་པ་ལྟར་ཟུང་ འཇུག་ཐོབ་པ་ལ་ཡང་སངས་རྒྱས་པར་འཇོག་པ་དང་། ཐུན་མོང་གི་དངོས་གྲུབ་རབ་མཐའ་ ཞིག་ཐོབ་པ་ལ་ཡང་སངས་རྒྱས་པར་འཇོག་པ་སོགས་རྣམ་གཞག་དུ་མ་ཞིག་ཡོད་པས། ཆོས་ སྐད་ཕྱོགས་གཅིག་ལ་ཞེན་དུ་མི་རུང་ལ། འོན་ཀྱང་འདིར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་དབང་ དུ་བྱས་ན་ཡང་། དང་པོ་ཐར་པ་ཆ་མཐུན་བསྐྱེད་པ་ནས། ཕྱིས་མཐར་ཐུག་གི་གནས་ཐོབ་ཀྱི་ བར་དུ་འཆི་སྲིད་ཀྱིས་བར་མ་ཆོད་པའི་ཕྱིར་ཚེ་གཅིག་ཁོ་ན་ཡིན་པ་དང་། སྤྱིར་ལུས་ལ་རྣམ་ སྨིན་གྱི་ལུས་སྔ་ཕྱི་གཉིས་སུ་མ་ཟད་ལུས་ཇེ་བཟང་ཇེ་བཟང་དུ་འགྲོ་བའི་རྣམ་འགྱུར་དུ་མ་ ཞིག་བརྒྱུད་ཡོད་ཀྱང་། རྣམ་སྨིན་ཤ་ཁྲག་གི་ལུས་རིགས་རྒྱུན་མ་ཆད་པའི་ངང་ནས་གནས་ གྱུར་པ་ཡིན་གྱི། ཤུལ་དུ་ལུས་པའི་ཚུལ་གྱིས་བོར་བ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དང་། རྣམ་སྨིན་གྱི་ ལུས་གཉིས་པ་གསར་དུ་བླངས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་ལུས་གཅིག་ཁོ་ནར་བརྗོད་དོ། ། དོན་དམ་པར་ན་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ལུས་ནི། གཉུག་མའི་ལུས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྣམ་སྨིན་ཟད་པ་ ན་དེ་གསལ་བར་མཐོང་བ་ཙམ་ཡིན་གྱི། གསར་དུ་ལུས་བླངས་པ་ཁོ་ན་ཡང་མིན་ཞིང་། ཡེ་ ཤེས་ཀྱི་སྐུ་དེ་ནི་ལུས་རང་ཡང་མིན་པས། ལུས་གཅིག་དང་དུ་མའི་ཐ་སྙད་འཇོག་པའི་གཞི་ ཡང་མ་ཡིན་ནོ། །གང་དག་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་མངོན་འགྱུར་བ་ཐོབ་ཀྱང་། མི་གཙང་ བའི་ལུས་གནས་མ་གྱུར་པར་འདོད་པ་དང་། ཤ་ཁྲག་གི་ལུས་འདི་ཀ་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་སྐུར་འདོད་ པ་སོགས་ནི། གཏི་མུག་གིས་ཀུན་ནས་བསླངས་ཤིང་རྒྱུད་འགྲེལ་ཆེན་པོ་རྣམས་ལས་བཀག་ མོད་ཀྱང་། དགག་སྒྲུབ་ཀྱི་སྤྲོས་པ་འདིར་མི་འཆད་དོ།

如是，先有人身，後有雙運身，經由兩種身故，似非一生一身。若作是念，則答：一般如上所說，獲得雙運亦安立為成佛，獲得共同悉地最上品亦安立為成佛等，有諸多建立，故不應執著於一種法語。然而此處若就圓滿佛果而言，從最初生起解脫分，直至后得究竟果位期間無死有間斷，故唯一生。總之，不僅異熟身有前後二身，且經歷多種身漸趨殊勝之轉變，然于異熟血肉之身種性相續不斷中轉依，非以遺留方式捨棄，且無新得第二異熟身故，故說唯一身。 究竟而言，智慧身為本然身故，異熟盡時僅是明見彼身，亦非僅是新得之身，且彼智慧身亦非身體本身，故非安立一身多身名言之所依。若有執持現得佛智而不凈身未轉依者，及執此血肉之身即為智慧身等，乃愚癡所起，雖大續釋中已遮，然此處不說破立分別。

ཉེ་ལམ་མྱུར་ལམ་ཁྱད་པར་ཅན་ཞེས་པ་ནི། དེང་སང་འགའ་ཞིག་གིས་སྐྱེ་བོ་རྨོངས་པ་ རྣམས་མགུ་བར་བྱ་བའི་ཕྱིར། གོ་བ་ཙམ་གྱིས་གྲོལ། ཐོས་པ་ཙམ་གྱིས་གྲོལ་ཞེས་སོགས་ 4-118 ཟབ་ཟབ་མང་པོ་སྨྲ་བ་ནི། ཚིག་གི་ཤུགས་བསྐྱེད་པ་ཙམ་ཁོ་ནར་ཟད་ལ། སེམས་ནམ་མཁའ་ ལ་ཡས་པ་དང་། ད་ནི་ཐོད་པ་མི་འགེལ་{ལ་[ལོ་ཞེས་]སྐྱེ་བ་མི་ལེན་པ་ཙམ་ལ་སངས་རྒྱས་ ཐོབ་པའི་དོན་དུ་སྨྲ་བ་སོགས་ནི། བླུན་གཏམ་ཁོ་ན་ཡིན་པས་མཁས་པའི་དཔྱད་གཞིར་ཡང་ མི་རུང་ངོ་། །དེས་ན་ཉན་རང་གི་ལམ་ཁོ་ནས་སངས་རྒྱས་མི་ཐོབ་ཅིང་། ཕར་ཕྱིན་ཐེག་པར་ བསྐལ་པ་གྲངས་མེད་གསུམ་དང་། རྒྱུད་སྡེ་འོག་མ་རྣམས་ལ་ཡང་བསྐལ་པ་བརྒྱད་དང་ གསུམ་དང་སྐྱེ་བ་བཅུ་{བདུན་[དྲུག་]སོགས་གསུངས་པ་རྣམས་རིང་ལམ་དང་། ཚེ་གཅིག་ ལ་སངས་རྒྱས་འགྲུབ་པ་ཡང་བླ་མེད་ཀྱི་ལམ་ལས་ཀྱང་བསྐྱེད་རིམ་ལ་འཆད་རྒྱུ་མ་ཡིན་པས། རྫོགས་རིམ་རྡོ་རྗེའི་རྣལ་འབྱོར་འདི་ཁོ་ན་ཉེ་ལམ་མྱུར་ལམ་ཡིན་ནོ།

近道速道殊勝者，今時有些人為令愚者歡喜，說僅解即解脫、僅聞即解脫等諸多所謂甚深之言，實僅是語勢增益而已。說心量等於虛空，現在顱蓋不會倒（說"不會再轉生"）僅是不受生即為得佛之義等，皆為愚語，故不堪為智者觀察之所依。因此，僅以聲聞乘道不得成佛，波羅蜜多乘說三無數劫，下部續部諸續亦說八劫、三劫及十六生等，此等為長道。一產生佛亦非於無上道中說生起次第，故唯此圓滿次第金剛瑜伽為近道速道。

།རྒྱུད་ཀྱི་རྒྱལ་པོ་གཞན་ དུ་མ་རྣམས་སུ་རྡོ་རྗེའི་ཚིག་གིས་སྦས་ཤིང་གསང་བའི་དོན། མཆོག་གི་དང་པོའི་སངས་རྒྱས་ དུས་ཀྱི་འཁོར་ལོར་མ་སྦས་པར་གསལ་བར་བསྟན་པ་ཞེས་པ་ནི། དེ་ལ་རྒྱུད་སྡེ་སོ་སོའི་རྩ་ རྒྱུད་ཅེས་པ་ལ། རྩ་རྒྱུད་བཤད་རྒྱུད་གཉིས་ཀྱིས་ཟླས་ཕྱེ་བའི་རྩ་རྒྱུད་དང་། རྩ་རྒྱུད་བསྡུས་ རྒྱུད་གཉིས་ཀྱིས་ཟླས་ཕྱེ་བའི་རྩ་རྒྱུད་གཉིས་ཡོད་པ་ལས། ཕྱི་མའི་དབང་དུ་བྱས་ཏེ། གསང་ འདུས་ཀྱི་རྩ་རྒྱུད་རྒྱས་པ་སྟོང་ཕྲག་ཉི་ཤུ་རྩ་ལྔ་པ་དང་། རྡོ་རྗེ་འཇིགས་བྱེད་ཀྱི་རྒྱུད་རྒྱས་པ་ རྣལ་འབྱོར་རྗེས་སུ་རིག་པ་སྟོང་ཕྲག་སུམ་ཅུ་རྩ་དྲུག་པ་དང་། སྒྱུ་འཕྲུལ་དྲྭ་བ་ཁྲི་དྲུག་སྟོང་པ་ དང་། དགྱེས་རྡོར་འབུམ་ཕྲག་ལྔ་པ་དང་། འཁོར་ལོ་བདེ་མཆོག་མངོན་བརྗོད་འབུམ་པ་ལ་ སོགས་པ་རྩ་རྒྱུད་རྒྱས་པ་དེ་རྣམས་སུ་རྡོ་རྗེའི་རྣལ་འབྱོར་འདི་མ་སྦས་པར་རྒྱས་ཤིང་གསལ་ པོར་བསྟན་མོད་ཀྱང་། དེ་དག་ཤམྦྷ་ལ་སོགས་རྡོ་རྗེའི་གནས་ཁྱད་པར་ཅན་དང་། དཔའ་བོ་ མཁའ་འགྲོའམ། ལྷ་ཀླུ་མཐུ་བོ་ཆེ་རྣམས་ཀྱི་གནས་ན་བཞུགས་པ་ཡིན་གྱི། འཛམ་གླིང་ལྷོ་ ཕྱོགས་འདིར་མི་རྣམས་ལ་ཐུན་མོང་དུ་སྤྱོད་པའི་ཡུལ་དུ་མ་གྱུར་པས། རེ་ཞིག་བོར་ཏེ་བསྡུས་ རྒྱུད་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་ནས། གསང་བ་འདུས་པ་སྟོང་བཞི་བརྒྱ་པ་དང་། འཁོར་ལོ་བདེ་མཆོག་ 4-119 ལེའུ་ལྔ་བཅུ་རྩ་གཅིག་པ་དང་། དགྱེས་རྡོར་བརྟག་པ་གཉིས་པ་སོགས་རྒྱ་གར་དང་བོད་ལ་ སོགས་པ་འཛམ་གླིང་ལྷོ་ཕྱོགས་ཀྱི་ཡུལ་ཀུན་ཏུ་དར་བ། བསྡུས་རྒྱུད་འདི་དག་ཏུ་དབང་བཞི་ པའི་དོན་རྡོ་རྗེའི་རྣལ་འབྱོར་འདི། རྡོ་རྗེའི་ཚིག་གིས་རྒྱས་བཏབ་ཅིང་སྦས་པ་ཡིན་ལ། དུས་ འཁོར་ལ་ནི་རྩ་རྒྱུད་རྒྱས་པ་མཆོག་གི་དང་པོའི་སངས་རྒྱས་སྟོང་ཕྲག་བཅུ་གཉིས་པར་གསལ་ ལ་རྒྱས་པར་བསྟན་པ་བཞིན་དུ། དུས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་བསྡུས་པའི་རྒྱུད་དུ་ཡང་མ་སྦས་པར་ གསལ་བར་བསྟན་པའི་ཕྱིར། བསྡུས་རྒྱུད་གཞན་དང་མི་འདྲའོ།

其他續部諸王中以金剛語隱藏密意，于最初原始佛之時輪中未隱而明顯宣說者，此中各續部所說根本續者，以根本續與釋續二者相對之根本續，以及以根本續與略續二者相對之根本續二種中，就後者而言，密集根本廣續二萬五千頌、金剛怖畏廣續瑜伽隨明三萬六千頌、幻網十六千頌、喜金剛五十萬頌、勝樂輪現說十萬頌等諸廣本根本續中，雖未隱而廣明顯示此金剛瑜伽，然彼等住于香巴拉等殊勝金剛處所，以及勇士空行或大力天龍眾之處，於此南瞻部洲未成眾人共同行境，故暫且不論。就略續而言，密集一千四百頌、勝樂輪五十一品、喜金剛二品等於印度、藏地等南瞻部洲一切地區廣傳之此等略續中，此第四灌頂義之金剛瑜伽以金剛語印封而隱藏。然於時輪，如十二萬頌最初原始佛根本廣續中明顯廣說般，於時輪略續中亦未隱而明顯宣說，故與其他略續不同。

།ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོའི་རྣལ་ འབྱོར་སྦྱོར་བ་ཡན་ལག་དྲུག་པའམ། ཟབ་ལམ་རྡོ་རྗེའི་རྣལ་འབྱོར་ཞེས་བྱ་བ་ལ། ཕྱག་རྒྱ་ ཆེན་པོ་ཞེས་པ་རྒྱུད་གཞུང་རྣམས་ལས་ཀྱང་དོན་དུ་མ་ལ་བཤད་ཅིང་། རྒྱ་བོད་ཀྱི་ལུགས་སྲོལ་ ཐ་དད་ལ། རང་བློའི་ལམ་ལས་དྲངས་པའི་འདོད་ཚུལ་མང་ཞིང་། སྒྲུབ་བྱེད་དུ་འདོད་པའི་སྨྲ་ བའང་མང་མོད་ཀྱི། གཞན་རྣམས་སྐབས་ཀྱི་དོན་མ་ཡིན་པས། འདིར་ནི་ཐེག་པ་བླ་ན་མེད་ པའི་ལམ་གྱི་ནང་ནས་ཀྱང་། རྫོགས་རིམ་གྱི་ཕྱག་ཆེན་དེ་ཡིན་ལ། དེ་ལའང་འདོད་ཚུལ་མང་ པོ་ཡོད་པ་དག་བཤད་ཀྱི་མི་ལང་བས། སྐབས་འདིར་དཔལ་དུས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་དང་སེམས་ འགྲེལ་སྐོར་གསུམ་གྱི་དགོངས་པས། རྣམ་པར་མི་རྟོག་པ་མཚན་མ་མེད་པའི་རིམ་པ་ལས། སྟོང་གཟུགས་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་སྒོམ་པ་ཉིད་ལམ་གྱི་རྐངས་སུ་བྱས་ཏེ། གཞན་ཕྱག་རྒྱ་གསུམ་ ལྟར་ན་ལས་དང་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཕྱག་རྒྱ་གཉིས་སམ། བཞི་ལྟར་ན་ལས་དང་ཆོས་དང་དམ་ཚིག་ སྟེ། ཕྱག་རྒྱ་གསུམ་གྱི་ལམ་དེ་རྣམས་གང་དང་གང་{སྐུ་གསུམ་[སྐབས་སུ་]བབ་པ་དེ་དང་ དེར་ལམ་དངོས་གཞིའི་བོགས་དབྱུང་བའི་བོགས་འདོན་ནམ། ལམ་གྱི་སྣ་འཁྲིད་པའི་ཕྱིར་ དུ་སྦྱོར་བ་ཡིན་ནོ། །སྐབས་འདིར་ཕྱག་ཆེན་གྱི་རྣམ་གཞག་ཞིབ་མོར་གོ་དགོས་ཀྱང་། གཞན་ ལ་འཆད་མི་དགོས་པའི་དབང་དུ་བྱས་ནས་བཞག་གོ །ཡང་འདི་ནི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ ཐམས་ཅད་ཀྱི་སྤྱི་གཟུགས། ཆོས་ཉིད་དོན་དམ་པའི་སངས་རྒྱས་རྡོ་རྗེ་འཛིན་ཆེན་པོའི་སྐུ་རྡོ་ 4-120 རྗེའི་རྣམ་ཆ་མཐོང་བ་དང་། གསུང་རྡོ་རྗེ་ཉམས་སུ་མྱོང་བར་བྱེད་པ་དང་། ཐུགས་རྡོ་རྗེ་དང་། ཡེ་ཤེས་རྡོ་རྗེར་རང་ཉིད་ཞུགས་པའི་སྒོ་ནས་གདོད་མའི་རྡོ་རྗེ་བཞི་པོ་དེ། སྒྲུབ་པ་པོས་མངོན་ དུ་བྱེད་པའི་ཐབས་ཡིན་པས་ཕྱིར། རྡོ་རྗེའི་རྣལ་འབྱོར་ཞེས་བྱ་ལ། དེ་ཡང་མངོན་སུམ་ལམ་ བྱེད་ཡིན་གྱི་མོས་པ་ལམ་བྱེད་ཙམ་མ་ཡིན་ནོ། །དམིགས་བཅས་དང་འབྲེལ་བའི་སྔགས་ཀྱི་ ལམ་གཞན་རྣམས་ཀྱང་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་སྣ་འདྲེན་པར་བྱེད་པ་སོགས་སྤྱིར་ཐབས་མི་ཟབ་པ་ཏ་ མ་ཡིན་ཞིང་། ཐེག་པ་འོག་མ་རྣམས་ལས་ཐབས་ཀྱི་སྒོ་ནས་ཤིན་ཏུ་ཟབ་པར་ཡང་གྲུབ་མོད་ ཀྱང་། མངོན་སུམ་ལམ་བྱེད་རྡོ་རྗེའི་རྣལ་འབྱོར་འདི་ལ་བལྟོས་ན་དེ་དག་མི་ཟབ་སྟེ། དང་ པོར་ཉམས་མྱོང་སྐྱེ་བ་ཡང་ཤིན་ཏུ་བུལ་བ་དང་། ཕྱི་ནང་གི་སྤྲོས་པ་ལ་བརྟེན་པའི་ཕྱིར་དང་། ཡུན་རིང་དུ་གོམས་ཀྱང་མཐར་ཐུག་གི་འབྲས་བུ་ལ་སྦྱོར་མི་ནུས་པར། སླར་ཡང་རྡོ་རྗེའི་རྣལ་ འབྱོར་འདི་ལ་འཇུག་དགོས་པ་སོགས་ཀྱི་ཕྱིར། ལམ་གཞན་རྣམས་མི་ཟབ་ལ་འདི་ཆེས་ཟབ་ པར་གྲུབ་པས་ཟབ་ལམ་ཞེས་བྱའོ།

大手印瑜伽修習六支，或稱深道金剛瑜伽者，大手印一詞于諸續部論典中亦說多種含義，印藏傳統各異，依自智所引之主張甚多，所許之說亦多，然其餘非此處所論義，此中即無上乘道中之圓滿次第大手印，此亦有多種主張，難以盡述，此處依吉祥時輪與心釋三續之密意，從無分別無相次第中，以修空相大手印為道之根本，其餘如三手印則有事業手印與智慧手印二者，或如四手印則有事業、法、三昧耶三手印之道，彼等於三身任一時皆為正行道之助緣或為引導道故而修習。此處雖需細知大手印之建立，因不須對他說故而置之。又此是一切如來之總相，勝義法性佛大持金剛身之金剛相之見、語金剛之體驗、心金剛及智慧金剛之自入，由此修行者現證本初四金剛之方便故，稱為金剛瑜伽，此亦是現量道用，非僅勝解道用。與有所緣相關之其他密咒道雖亦能引導智慧等，總非不甚深之方便，且以方便門較下乘諸道極為甚深，然較此現量道用金剛瑜伽則不甚深，因初時體驗生起極為遲緩，且依內外戲論，又縱長久修習亦不能趣入究竟果，仍需重入此金剛瑜伽等故，其他諸道不甚深而此極甚深已成，故稱深道。

དེ་ལ་ཆོས་ཟབ་མོ་འདི་ཉིད་སྟོན་པར་བྱེད་པ་ལ་འཕགས་ཡུལ་ལ་སོགས་པར་བླ་མ་དམ་ པའི་མན་ངག་ཅེས་སམ། ཞལ་གྱི་གདམས་པ་ཞེས་པའམ། དེ་ཁོ་ན་ཉིད་སྦྱིན་པ་ཞེས་བྱ་ལ། བླ་མ་མཆོག་གི་ཞལ་ལུང་ཞེས་ཀྱང་གྲགས་ཀྱི། འཁྲིད་ཅེས་པའི་ཐ་སྙད་མེད་ཀྱང་བོད་ཡུལ་ འདིར་འཁྲིད་ཅེས་གྲགས་སོ། །དེ་ཡང་སྐྱེས་བུ་དམ་པ་རྣམས་ཀྱིས་མཛད་པའི་བརྡ་ཆད་ཡིན་ ཞིང་དོན་དང་ཡང་ཤིན་ཏུ་མཐུན་ཏེ། ཐར་པའི་ལམ་དུ་འཁྲིད་པར་བྱེད་པའི་ཐབས་ཡིན་པས་ སོ། །དེ་ཡང་དོན་བཞི་སྟེ། གང་འཁྲིད་ན་སྐབས་སུ་བབ་པ་རྡོ་རྗེ་སློབ་མའི་སེམས་རྒྱུད་འཁྲིད་ པར་བྱེད། གང་དུ་འཁྲིད་པར་བྱེད་ན་སྐུ་བཞི་ཡེ་ཤེས་ལྔ་དང་ལྡན་པ་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ ཀྱི་སར་འཁྲིད། གང་གིས་འཁྲིད་པར་བྱེད་ན་བླ་མ་དམ་པས་འཁྲིད་པར་བྱེད་དེ། དེ་ཡང་རྒྱུད་ རྣམས་ལས་བླ་མའི་མཚན་ཉིད་མཐའ་ཡས་པ་ཞིག་བཤད་ཀྱང་། རྫོགས་རིམ་གྱི་ཡེ་ཤེས་ 4-121 བསྐྱེད་པར་གྱུར་པའི་བདག་རྐྱེན་ནི། རྒྱུད་ཀྱི་རྒྱལ་པོ་ལས། སངས་རྒྱས་ཞལ་འདི་གང་གི་ ཐུགས་དང་ཞལ་ལ་གནས་པར་གྱུར་པ་དེ་ནི་དཔལ་ལྡན་བླ་མའོ། །ཞེས་གསུངས་པ་འདི་རྣམ་ པ་ཀུན་ཏུ་དགོས་པའི་མེད་མི་རུང་ཡིན། མཚན་ཉིད་གཞན་རྣམས་ཚོགས་ན་ནི་ལེགས་ལ། མ་ཚང་ཡང་འདི་ངེས་པར་དགོས་སོ། །དེའི་དོན་ཡང་། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞལ་ཞེས་པ་སངས་ རྒྱས་འབྱུང་བའི་སྒོ་སྟེ། རྡོ་རྗེའི་རྣལ་འབྱོར་ཟུང་འཇུག་གི་ལམ་འདི་ཡིན་ལ། དེ་འདྲ་ཐུགས་ ལ་འཁྲུངས་པས་ཐུགས་རྒྱུད་ལ་གནས་ཤིང་། ཞལ་ལ་གནས་པ་སྟེ་ཆོས་ཟབ་མོ་འདི་སློབ་ མའི་སེམས་རྒྱུད་ལ་འགོད་པའི་ཕྱིར། ཆོས་སྟོན་པ་ལ་མཁས་པའོ། །དེ་ལྟར་ན་ཡན་ལག་ དྲུག་གི་མན་ངག་རྣམས་ལ་རང་བྱན་ཆུད་ཅིང་། སློབ་མ་རྗེས་སུ་འཛིན་པའི་བརྩེ་བ་ཁྱད་པར་ ཅན་མངའ་བ་དང་། ལམ་འདི་ཉིད་བསྒོམ་པའི་ཉམས་རྟོགས་མ་འཁྲུལ་པ་གཉིས་འཛོམས་ པའོ།

對於宣說此甚深法，在聖地等處稱為殊勝上師口訣，或稱面授教言，或稱賜予真實性，亦稱最勝上師口授，雖無引導之說法，然於此藏地稱為引導。此亦是諸聖者所立之術語，與義理極為相符，因是引導至解脫道之方便故。此復有四義：何所引導者，即引導當機金剛弟子之心相續；引導至何處者，即引導至具四身五智圓滿佛果之地；由誰引導者，即由殊勝上師引導，彼復諸續部雖說上師相無量，然生起圓滿次第智慧之增上緣，如續王所言："佛面此者住誰心及面，彼即具德上師。"此於一切情況下皆為必不可少。其他相具足則善，不具亦必須具此。其義即，佛面者謂佛出現之門，即此金剛瑜伽雙運道，如是生於心故住於心相續中，住于面者，即善巧為弟子心相續立此甚深法故，善巧說法。如是則通達六支口訣，具有攝受弟子之殊勝慈悲，及修此道之無誤證悟experience二者兼備。

།ཉམས་རྟོགས་ཀྱང་རབ་ཏུ་རིམ་པ་དྲུག་ཀ་ཐོབ་ན་སྨོས་མ་དགོས་ཀྱང་། ད་ལྟ་རྙེད་ པར་དཀའ། འབྲིང་དུ་ན་ཐོག་མར་དགེ་བའི་རྟོགས་པ་མཐར་ཕྱིན། བར་དགེའི་རྟོགས་པ་ རྗེས་མཐུན་པ་མངའ་བ་ཞིག་དགོས། ཆུང་ངུ་ལ་ཡང་སོར་སྡུད་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པ་ཐོབ་ཅིང་། བསམ་གཏན་གྱི་ཉམས་མྱོང་ཅི་རིགས་པ་མངའ་ན། ལམ་འདིའི་རྩ་བ་ཚུགས་པ་ཡིན་པས་དེ་ ཙམ་གྱིས་ཀྱང་རུང་ངོ་། ། ཚུལ་ཇི་ལྟར་འཁྲིད་པ་ནི། ཡིད་ཆེས་གསུམ་དང་ལྡན་པའི་ལམ་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་ ཏིང་ངེ་འཛིན་ཁྱད་པར་ཅན་གྱི་སྒོ་ནས་འཁྲིད་པ་ཡིན་ཏེ། དཔལ་དྲི་མེད་འོད་ལས། སྔགས་ ཀྱི་ཐེག་པ་འདི་ལ་ཡིད་ཆེས་པ་རྣམ་པ་གསུམ་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་གསུངས་ཏེ། དང་པོར་ རེ་ཞིག་རྒྱུད་ལ་ཡིད་ཆེས་པ་དང་། དེ་ནས་བླ་མ་ལ་ཡིད་ཆེས་པ་དང་། དེ་ནས་བདག་ཉིད་ ལ་ཡིད་ཆེས་པ་སྟེ། ཡིད་ཆེས་པ་འདི་གསུམ་གྱིས་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ ལམ་ཡོངས་སུ་དག་པར་འགྱུར་རོ། །རྣམ་པ་གཞན་དུ་ན་ཡིད་ཆེས་པ་གསུམ་མེད་པར་ལམ་ 4-122 གང་བླ་མས་སློབ་མ་ལ་བསྟན་པ་ནི་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཉིད་ཀྱི་འབྲས་བུ་ སྟེར་བ་པོར་མི་འགྱུར་ཏེ། སློབ་མ་བླུན་པའི་དད་པ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར། ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་བདེན་པས་ འཇིག་རྟེན་པའི་འབྲས་བུར་འགྱུར་རོ། །ཞེས་གསུངས་ཏེ། དེའི་དོན་ནི། ཡིད་ཆེས་གསུམ་ ལྡན་གྱི་ལམ་དང་ཕྲད་ན། སྐལ་ལྡན་གྱི་གང་ཟག་གཅིག་ཚེ་གཅིག་ལུས་གཅིག་ལ་སངས་ རྒྱས་ཀྱི་གོ་འཕང་ཐོབ་པར་འགྱུར་བ་ཡིན། དེ་ཡང་རྒྱུད་ལ་ཡིད་ཆེས་ཙམ་ཡོད་ཀྱང་། བླ་མ་ ལ་ཡིད་ཆེས་མེད་ན་མ་འོངས་པ་ཡུན་རིང་པོ་ལོན་པའི་འོག་ཏུ་སྐྱེ་བ་གཞན་ཞིག་ལ་སངས་ རྒྱས་ཐོབ་པར་འགྱུར་བའི་རྒྱུ་ཙམ་ཡིན་མོད་ཀྱང་། འཕྲལ་དུ་ཉམས་མྱོང་མི་སྐྱེ་བས་ཚེ་འདི་ ལ་མཆོག་ཐོབ་པར་མི་ནུས་སོ། །རྒྱུད་ལ་ཡིད་ཆེས་པ་མེད་ན་ནི། བླ་མ་ལ་ཡིད་ཆེས་པ་མཚན་ ཉིད་དང་ལྡན་པའང་མི་འབྱུང་ལ། སློབ་དཔོན་དེ་ལ་ཡིད་ཆེས་འདྲ་རུང་བ་འཕྲལ་གྱི་མྱོང་བས་ གྲུབ་པ་ཐན་ཐུན་ཡོད་དུ་ཆུག་ཀྱང་། ཡང་དག་པའི་ལམ་ལ་ཡིད་ཆེས་པའི་རྟགས་མ་ཡིན་ཏེ། ལས་ཚོགས་ཐན་ཐུན་དང་རྫོགས་རིམ་ལྟར་སྣང་གི་ཉམས་ཐན་ཐུན་ཙམ་སྐྱེ་སྲིད་ཀྱང་ཡང་ དག་པའི་ལམ་དུ་མི་འགྱུར། ཞེས་པའོ།

證悟境界若悉獲六種次第固無須言，然今難得。中等者，首先圓滿善之證悟，中間具相應善之證悟即可。即使最低程度，若獲得無倒攝諸，並具某些禪定體驗，因是此道之根本得立，故僅此亦可。 如何引導之方式者，即是以具三種信解之道、殊勝無分別定之門而引導。如吉祥無垢光中言："於此咒乘，世尊說三種信解：首先暫時于續部生信解，其後于上師生信解，其後于自身生信解。以此三種信解，將清凈圓滿正等覺之道。若非如是，無三種信解，上師為弟子所示之任何道，皆不能成為賜予圓滿正等覺果之因，因弟子唯具愚昧信故，以世俗諦成為世間果。"其義即，若遇具三信解之道，具緣者於一生一身即可獲得佛果。然雖僅對續部具信解，若無對上師之信解，則僅為于長遠未來他世獲得佛果之因，然因當下不生體驗，故此生不能獲得殊勝。若無對續部之信解，則不生具相之上師信解，即使對彼阿阇黎似有信解、以暫時體驗而成就些許，亦非真實道之信解之相，雖可能生起些許事業資糧及似現圓滿次第之體驗，然不成真實之道。

།དེ་ལ་ཡིད་ཆེས་གསུམ་དང་བྲལ་བ་ཁ་ཅིག་ནི། བླུན་ པོ་རང་གཟོ་མཁན་གྱི་ཟོག་ཆོས་དང་། རྟོག་གེ་བ་མཁས་འདོད་ཅན་གྱི་བློས་བཏགས་ཙམ་ ཡིན་པས། དགོས་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་སྟོངས་ལ། ཁ་ཅིག་ནི་དེ་བས་ཀྱང་ཐུ་སྟེ་ནག་ཕྱོགས་ ཀྱི་འདྲེ་གདོན་འགའ་ཞིག་གིས་བྱས་པས། འཕྲལ་གྱི་བྱིན་རླབས་ལྟར་སྣང་གིས་མགོ་བསྐོར་ ཏེ། བསོད་ནམས་དམན་པ་དག་དེ་ལ་ཡིད་ཆེས་སྐྱེ་ན། ཚེ་འདིར་བཀྲ་མི་ཤིས་ཤིང་། ཕྱི་མ་ ངན་སོང་དུ་འཁྲིད། གཞན་ཁ་ཅིག་ནི་རྒྱལ་བས་གསུངས་པའི་ཆོས་རྣམ་དག་ཡིན་དུ་ཆུག་ ཀྱང་། བར་སྐབས་སུ་བྱིན་རླབས་ཀྱི་བརྒྱུད་པ་ཆད་པས། ད་ལྟ་ཉམས་མྱོང་འཕྲལ་དུ་སྐྱེད་ མི་ནུས་ཏེ། བརྒྱུད་པ་གཏན་ནས་མེད་ན། གསང་སྔགས་རང་ཉིད་ལེན་པ་དམྱལ་བའི་རྒྱུར་ གྲགས་པ་དང་། ཚིག་བཤད་དང་ལག་ལེན་ཁྲིགས་བཀོད་ཙམ་གྱི་དབང་ཆོག་ལ་རྒྱུན་ཡོད་ 4-123 དུ་ཆུག་ཀྱང་། ཉམས་ལེན་གྱི་རྒྱུན་ཆད་ཅིང་བྱིན་རླབས་ཡལ་བ་རྣམས་ནི་གཟུགས་བརྙན་ ཙམ་མོ། །ཡང་ཁ་ཅིག་སྤྱིར་ཆོས་རྣམ་དག་ཡིན་ཞིང་བྱིན་རླབས་ཀྱང་མ་ཆད་མོད་ཀྱི། བསྐྱེད་ རིམ་དངོས་སམ། ཕྲ་ཐིག་ལ་རྫོགས་རིམ་དུ་མིང་དུ་བཏགས་པ་དང་། སྟོང་རྐྱང་བསྒོམ་པ་ལ་ རྫོགས་རིམ་གྱི་མིང་བཏགས་པ་རྣམས་ཀྱང་འཕྲལ་དུ་ཡིད་ཆེས་ཀྱི་རྟགས་མེད་ཅིང་། དབང་ པོ་རྣོན་པོས་བསྒོམས་ཀྱང་ཚེ་འདིར་མཆོག་མི་ཐོབ་སྟེ། སངས་རྒྱས་སྒྲུབ་པའི་ལམ་མ་ཚང་ བའི་ཕྱིར་རོ། །འོན་ཀྱང་དེ་དག་གི་ནང་ན་འཇིག་རྟེན་པའི་དངོས་གྲུབ་ཐོབ་པ་ཙམ་ནི་སྲིད་དོ། ། ཡིད་ཆེས་གསུམ་དང་ལྡན་པར་གྱུར་ན་ནི། ལམ་ཡོངས་སུ་དག་པར་འགྱུར་རོ་ཞེས་སངས་ རྒྱས་སྒྲུབ་པའི་ལམ་ཆ་ཚང་ལ་མ་ནོར་བ་ཡིན་པའི་དོན་ནོ། །དེ་ལས་རྒྱུད་ལ་ཡིད་ཆེས་པ་ནི། ཆོས་དེ་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་རྒྱུད་ལས་གསལ་བར་གསུངས་པ་ཞིག་དགོས་པ་ཡིན་ན། རྡོ་རྗེའི་ རྣལ་འབྱོར་འདི་ནི། གསང་བ་འདུས་པའི་རྒྱུད་ཕྱི་མ་ལས་ཚང་ཞིང་གསལ་བར་གསུངས་པ་ དང་། འཁོར་ལོ་སྡོམ་པ་རྩ་རྒྱུད་ལས། སྔགས་བཟླས་པ་དང་བསམ་གཏན་དང་། །བདེ་བས་ ཀྱང་ནི་འགྲུབ་པར་འགྱུར། །ཞེས་བསམ་གཏན་འཛིན་པ་ཏིང་འཛིན་ཏེ་འབྲས་བུའི་ཡན་ལག་ གསུམ་གསལ་བར་གསུངས་{པ་སྟེ[པས]། རྒྱུའི་ཡན་ལག་གསུམ་ཤུགས་ལ་གོ་བ་དང་། དགྱེས་རྡོར་རྩ་རྒྱུད་ལས། སོ་སོའི་མཚན་ཉིད་བརྡའི་ཐབས་ཀྱིས་གསུངས་ནས། ཡན་ལག་ དྲུག་བསྒོམ་རྣལ་འབྱོར་པས། །ཞེས་སོགས་སྦྱོར་དྲུག་ཡིན་པར་གསུངས་པ་དང་། དེ་བཞིན་ དུ་མཁའ་འགྲོ་རྒྱ་མཚོ་ལས་ཀྱང་། སོ་སོར་སྡུད་དང་དེ་བཞིན་དུ། །བསམ་གཏན་སྲོག་རྩོལ་ འཛིན་པ་དང་། །རྗེས་སུ་དྲན་དང་ཏིང་ངེ་འཛིན། །སྦྱོར་བའི་མཚན་ཉིད་རྣམ་དྲུག་གོ །

於此，某些離三種信解者，乃愚者自作之偽法，及論師欲顯智者之妄念而已，故空無一切利益。某些較此更甚，乃黑方某些鬼魔所為，以暫時似現加持迷惑，福德微劣者若對此生信解，此生不吉祥，來世引至惡趣。其他某些雖是佛說清凈法，然因中間加持傳承斷絕，今不能立即生起體驗，若完全無傳承，密咒自取乃成地獄之因而聞名，即使僅有詞句講解及儀軌施設之灌頂傳承，然修行傳承斷絕、加持消逝者僅是影像而已。又有某些雖總為清凈法且加持亦未斷，然生起次第本身，或將細滴標名為圓滿次第，或將修空性標名為圓滿次第者，亦無暫時信解之相，即使利根修習亦不能此生獲得殊勝，因不具足成佛之道故。然于彼等之中，僅獲世間成就則有可能。 若具三種信解，則道將清凈，此乃成佛之道完整無誤之義。其中對續部生信解者，需是佛于續部明示之法。此金剛瑜伽，於密集續後續中圓滿明示，于勝樂輪根本續中言："以誦咒及禪定，及以樂而成就。"明示禪定、執持、三摩地為果之三支，因此了知因之三支，于喜金剛根本續中，以各別相之密意方便宣說後言："瑜伽士修習六支"等，說是六瑜伽，如是于空行海中亦言："攝諸如是及，禪定命勢執持及，隨念三摩地，瑜伽相為六。"

ཞེས་ སོགས་གསུངས། གཞན་ཡང་རྒྱུད་ཀྱི་རྒྱལ་པོ་ཕལ་ཆེར་ལས། རྡོ་རྗེའི་རྣལ་འབྱོར་འདི་ཅི་ རིགས་པར་གསུངས་པ་ཁོ་ན་ཡིན་ཞིང་། ཁྱད་པར་དུ་དཔལ་དུས་ཀྱི་འཁོར་ལོའི་རྒྱུད་ལས་ ཤིན་ཏུ་རྒྱས་ཤིང་གསལ་བ་མཐའ་གཅོད་དང་བཅས་པས་ཡང་ནས་ཡང་དུ་བསྟན་ཅིང་། རྩ་ 4-124 རྒྱུད་ཀྱི་དུམ་བུ་དབང་མདོར་བསྟན་དང་། སྒྱུ་འཕྲུལ་དྲྭ་བའི་རྒྱུད་ཀྱི་སྙིང་པོ་འཇམ་དཔལ་ མཚན་བརྗོད་སོགས་ཀྱང་ལམ་འདི་ཁོ་ན་སྟོན་པ་དང་། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་འགྲེལ་པ་ སྐོར་གསུམ་གྱིས་ཀྱང་རྒྱས་པར་བསྟན་པ་ཡིན་ནོ། ། གཉིས་པ་བླ་མ་ལ་ཡིད་ཆེས་པ་ནི། བརྒྱུད་པའི་ཐུགས་སངས་རྒྱས་ཉིད་ནས་བརྩམས་ཏེ། རྩ་བའི་བླ་མའི་བར་དུ་གཅིག་ནས་གཅིག་ཏུ་བརྒྱུད་པ། བྱིན་རླབས་མ་ཉམས་ཤིང་ཉམས་ མྱོང་རྒྱུན་མ་ཆད་པ་ཞིག་ལ་ཟེར་ཏེ། ཚིག་རྐྱང་དང་། དམ་ཉམས་དང་། འདྲེས་ཁྱེར་གྱི་ལྷད་ མ་ཞུགས་པ་ཅིག་དགོས་སོ། །དེ་ཡང་དངོས་སམ་བརྒྱུད་པའི་བླ་མ་ཞིག་ལ། བདུད་ཀྱི་བར་ ཆད་ཞུགས་པའམ་འདྲེས་ཁྱེར་ན། དེ་ལས་བརྒྱུད་པའི་ཆོས་དེ་བསྒོམ་པ་ཀུན་ལའང་བར་ཆད་ ཚན་ཆེ་བ་རེ་ངེས་པར་འོང་བ་ཡིན། བླ་མའི་མིང་ཅན་བརྒྱུད་པ་ལ་དམ་སེལ་ཡོད་པ་ཞིག་བྱུང་ ན། དེ་ནས་བརྒྱུད་པའི་ཆོས་བསྒོམས་ཀྱང་ཡོན་ཏན་མི་སྐྱེ། ཉོན་མོངས་ལྡང་། འབྲེལ་བ་ཅན་ ཐམས་ཅད་ལ་བཀྲ་མི་ཤིས་སོ། །དེ་དག་མ་ཡིན་ཡང་ཚིག་བརྒྱུད་རྐྱང་པ་ལ་ཤོར་ན། དེ་ཞུས་ ནས་བསྒོམས་ཀྱང་ཉམས་མྱོང་སྐྱེ་དུས་མེད། བསྒོམ་མ་བསྒོམ་མེད་པ་འདྲ་བ་འོང་། རྫུན་ཆུང་ ན་བླ་མ་དེ་ན་རེ། དཔེ་ཆ་འདིའི་ནང་ན་ནི་དེ་ཙུག་གདའ། ང་ལ་ནི་ཡོད་མ་མྱོང་ངོ་ཟེར། འགའ་ ཞིག་རྫུན་པོ་ཆེ་ཡིན་ན། སློབ་མ་བསླུ་བའི་ཕྱིར། ཉམས་མྱོང་འདྲ་ཡོད་སྐད་བྱེད་པའང་འོང་། འགའ་ཞིག་གནས་སྐབས་ཀྱི་མན་ངག་ལག་ལེན་ཕྲན་བུ་ལའང་རྡུགས་ཏེ་འདི་བྱ་འདི་བྱེད་ མེད་པའི་རིགས་ཀྱང་འོང་བས། དེ་དག་ནི་བླ་མ་ལ་ཡིད་ཆེས་པའི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་ཡིན། དེ་ ལ་ཆོས་འདི་ནི་ད་ལྟའི་བར་དུ་བྱིན་རླབས་ཀྱི་རྒྱུན་མ་ཆད། གདམས་ངག་གི་ལག་ལེན་མ་ ནུབ། ཉམས་མྱོང་གི་ཡོན་ཏན་སྐྱེ་བཞིན་པ་ཡིན་ཏེ། ད་ལྟའི་བར་གྱི་རྡོ་རྗེ་སློབ་དཔོན་རྣམས་ ལའང་། སོར་སྡུད་ཀྱི་ཉམས་མྱོང་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པ་དངོས་དང་། སྲོག་རྩོལ་དང་རྗེས་དྲན་ རྗེས་མཐུན་པ་ཐུགས་ལ་འཁྲུངས་པ་མང་པོ་དངོས་སུ་ཡོད། རྒྱུའི་ཡན་ལག་གསུམ་གྱི་ལག་ 4-125 ལེན་དང་ཉམས་མྱོང་མ་ནོར་བར་ཡོད་པའི་ཕྱིར། འབྲས་བུའི་ཡན་ལག་གསུམ་ད་ལྟ་དངོས་ སུ་མ་ཐོབ་ཀྱང་། ཕྱིས་ཀྱི་རྟེན་འབྲེལ་བསླུ་མེད་དུ་འགྲིག་པ་ཡིན་ནོ།

我將為您完整直譯這段經文： 如是宣說。其他諸續部王亦多如理宣說此金剛瑜伽，尤其于吉祥時輪續中極為廣大明晰並具抉擇而反覆宣示，根本續之分授權略示及幻化網續之精要文殊名稱讚等亦唯示此道，菩薩釋論三輪亦廣為宣說。 第二，對上師生信解者，謂從傳承之心即佛本身開始，至根本上師之間一一相傳，加持未壞且體驗相續未斷者，需要僅是言詞、破戒及為鬼所奪之過未入者。複次，若直接或傳承上師有魔障入或為鬼所奪，則從彼傳承之法一切修習者必定各有大障礙。若有名為上師之傳承中有破誓者，則修習從彼傳承之法亦不生功德，煩惱升起，一切有關係者皆不吉祥。即使非彼等，若墮入僅有言詞傳承，從彼請法修習亦無體驗生起之時，似無修與未修之別。若小妄者，彼上師言："此書中雖如是說，於我則未曾有。"若有大妄者，為欺誑弟子，亦有裝似有體驗者。有些于暫時教授細微實修亦困惑，無此為此為之類，故彼等是對上師信解之違品。於此，此法直至今時加持相續未斷，教授實修未沒，體驗功德正在生起，即至今時諸金剛阿阇黎亦有多位心中生起攝諸不顛倒體驗本身及命勢、隨念隨順者實際存在。因有因之三支實修及體驗無誤故，雖今未實得果之三支，然後之緣起必定無欺。

དེ་ལྟ་ན་ཆོས་འདི་ནི་འཕགས་པའི་ཡུལ་དུ་ཉི་ཟླ་ལྟར་གྲགས་པའི་སྟོབས་ཀྱིས་བོད་ཡུལ་ འདིར་ཡང་ལོ་ཙཱ་བ་ཆེན་པོ་དུ་མས་སྤྱན་དྲངས་ཏེ། དཔལ་དུས་ཀྱི་འཁོར་ལོའི་རྒྱུད་རྩ་འགྲེལ་ ལ། ལོ་པཎ་སྡེབ་པའི་འགྱུར་མི་འདྲ་བ་བཅུ་དྲུག་ནི་ངེས་པར་ཡོད་ལ། ཤོང་འགྱུར་སོགས་ བོད་ཡུལ་ཉིད་དུ་འགྱུར་བཅོས་བྱས་པའང་མང་དུ་ཡོད་པས། སྤྱིར་འགྱུར་གྱི་རྣམ་གྲངས་ཉི་ ཤུ་རྩ་བཞི་ཙམ་ཡོད་པར་གྲགས་ན། དེ་ཐམས་ཅད་ལ་ཡང་རྡོ་རྗེའི་རྣལ་འབྱོར་གྱི་མན་ངག་ རེ་ཡོད་དགོས་ཤིང་། དེ་དག་ལ་མ་གཏོགས་པའི་ལོ་པཎ་གཞན་འགའ་ཞིག་དུས་འཁོར་གྱི་ དབང་དང་རྒྱུད་བཤད་མ་མཛད་ཀྱང་། རྡོ་རྗེའི་རྣལ་འབྱོར་གྱི་མན་ངག་མ་ནོར་བར་ཡོད་ པའང་མང་དུ་བྱུང་བས། སྤྱིར་ནི་སྦྱོར་དྲུག་གི་མན་ངག་ལ་རྣམ་གྲངས་ཤིན་ཏུ་མང་བ་ཞིག་ བྱུང་ནའང་། རིགས་ལྡན་སྤྲུལ་པའི་སྐུ་ཆོས་རྗེ་ཀུན་སྤངས་ཆེན་པོ་ཞང་ཐུགས་རྗེ་བརྩོན་ འགྲུས་ཀྱི་ཞལ་སྔ་ནས། སྦྱོར་བ་ཡན་ལག་དྲུག་པའི་མན་ངག་བཀའ་ཡོད་ཅིང་ལྷད་མེད་པ་ རིགས་མི་འདྲ་བ་བཅུ་བདུན་གསན་ཞིང་། ལམ་གྱི་ངོ་བོ་ལ་ཁྱད་མེད་ཀྱང་གདམས་པ་སོ་སོའི་ ཆེ་བར་དགོངས་ཏེ། རེ་རེ་བཞིན་ཉམས་ཁྲིད་དུ་ཉམས་སུ་བཞེས་ཏེ་གདམས་ངག་དང་མཐུན་ པའི་ཉམས་མྱོང་སྐུ་ཉམས་སུ་བསྟར་པར་མཛད་དོ། ། དེ་ལ་སྦྱོར་དྲུག་ལུགས་སྲོལ་བཅུ་བདུན་ནི། ལོ་ཙཱ་བ་ཆེན་པོ་གྱི་ཇོ་ཟླ་བའི་འོད་ཟེར་གྱི་ སྦྱོར་དྲུག་གི་མན་ངག སྦྱོར་དྲུག་གི་སྒོས་ཀྱི་རྒྱུད་ཆུང་འགྲེལ་པ་དང་བཅས་པ་དང་། ལོ་ཙཱ་བ་ རྨ་དགེ་བའི་བློ་གྲོས་ཀྱི་ལུགས་ཀྱི་སྦྱོར་དྲུག་དང་། ཁྲོམ་ལོ་ཙཱ་བ་པདྨ་འོད་ཟེར་གྱི་སྦྱོར་དྲུག་ དང་། ཇོ་བོ་རྗེ་དཔལ་ལྡན་ཨ་ཏི་ཤས་བླ་མ་ནག་པོ་མངོན་ཤེས་ཅན་ལ་གསན་པའི་སྦྱོར་དྲུག་ དང་། ཁ་ཆེའི་པཎ་ཆེན་ཟླ་བ་མགོན་པོ་ནས་བརྒྱུད་པའི་སྦྱོར་དྲུག་ལ་འབྲོ་ལུགས་སུ་གྲགས་ 4-126 པའི་སྦྱོར་དྲུག་དང་། རྭ་ལོ་ཙཱ་བ་ཆོས་རབ་ཀྱིས་པཎྜི་ཏ་ས་མནྟ་ཤྲཱི་ལ་གསན་པའི་སྦྱོར་དྲུག་ དང་། ཙ་མི་ལོ་ཙཱ་བ་སངས་རྒྱས་གྲགས་ཀྱིས་མཛད་པའི་སྦྱོར་ཕྲེང་གི་ལུགས། སེ་ལོ་དང་ གཉོས་སྟོན་འོད་མ་ནས་བརྒྱུད་པ་འདི་ལ་ཙ་མི་ལུགས་རང་དུ་གྲགས་པ་དང་། རས་ཆུང་རྡོ་ རྗེ་གྲགས་པའི་ཨ་མོ་གྷ་བཛྲ་ལ་གསན་པའི་སྦྱོར་དྲུག་དང་། ཙ་མི་ནས་བརྒྱུད་པ་ཡིན་ཡང་ སྦྱོར་ཕྲེང་ལུགས་དང་མི་གཅིག་པ་དཔལ་ཆེན་རྒ་ལོ་ནས་བརྒྱུད་པ་ལུགས་གསུམ་སྟེ། རྒ་ ལོས་དུས་འཁོར་རང་ལུགས་ཀྱི་སྦྱོར་དྲུག་ཞང་འཚལ་བ་སོགས་ལ་གནང་བ་དང་། མ་རྒྱུད་ ཀྱཻའི་རྡོ་རྗེའི་སྦྱོར་དྲུག་བླ་མ་ས་སྐྱ་པ་ཆེན་པོ་ལ་གནང་བ་དང་། ཕ་རྒྱུད་གསང་བ་འདུས་པའི་ སྦྱོར་དྲུག་དགེ་བཤེས་སྐྱུ་ར་ཨ་སྐྱབས་ལ་གནང་བ་དང་གསུམ་མོ།

如是，此法以于聖地如日月般聞名之力，於此藏地亦為眾大譯師迎請，于吉祥時輪續本釋，譯師班智達合作之不同譯本十六確實存在，雄譯等於藏地本土修改譯文者亦多有之故，總譯本數約二十四種聞名。彼一切亦各需有金剛瑜伽之教授，除彼等外其他某些譯師班智達雖未作時輪灌頂及續部講解，然有無誤金剛瑜伽教授者亦多有出現，故總之於六支瑜伽教授雖出現極多種類，然持明化身大遁世者法主張勝進上師前，聞有教且無雜六支瑜伽教授不同類十七種，雖道之體性無別，然思及各別教授之殊勝，一一作為修持引導而修習，依教授相應之體驗次第實修。 於此六支傳統十七者：大譯師吉祜月光之六支瑜伽教授、六支瑜伽特續小續及釋、譯師瑪格貝洛之傳統六支瑜伽、沖譯師蓮花光之六支瑜伽、至尊吉祥阿底峽從上師黑阿阇黎具通者所聞之六支瑜伽、從迦濕彌羅大班智達月護傳承之六支瑜伽即聞名為卓傳六支瑜伽、惹譯師法勝從班智達薩曼達室利所聞之六支瑜伽、扎米譯師佛稱所造瑜伽鬘傳統、色譯師與紐頓歐瑪傳承此即聞名為扎米自傳統、惹春多杰扎從阿摩伽金剛所聞之六支瑜伽、雖從扎米傳承然與瑜伽鬘傳統不同之吉祥嘎譯師傳承三傳統，即嘎譯師賜予章擦巴等之時輪自傳統六支瑜伽、賜予上師薩迦大師之母續喜金剛六支瑜伽、賜予格西久惹阿嘉之父續密集六支瑜伽三者。

རྒ་ལོས་ཙ་མི་ལ་གསན་པ་ ཡིན་ཡང་། སྦྱོར་ཕྲེང་གི་ལུགས་དང་རྒ་ལོ་ལུགས་གཉིས་གདམས་ངག་སྟོན་ཚུལ་མི་འདྲ་བ་ ཆེར་ཡོད་པས་ལུགས་སོ་སོར་བགྲང་ངོ་། །ཁ་ཆེ་པཎ་ཆེན་ཤཱཀྱ་ཤྲཱིས་དཔྱལ་ལོ་ཆོས་བཟང་ལ་ གནང་བ། དགྱེས་རྡོར་ནཱ་རོ་འགྲེལ་ཆེན་གྱི་མན་ངག་ཏུ་མཛད། དཔྱལ་པས་ནཱ་རོ་པའི་སྒྲོམ་ ལྡེར་གྲགས་པའི་ཡི་གེ་ཡང་ཡོད་པ་དང་། པཎ་ཆེན་གྱིས་ཆོས་རྗེ་ས་སྐྱ་པཎ་ཆེན་ལ་གནང་ བ་སྙན་བརྒྱུད་རྡོ་རྗེའི་ཚིག་དྲུག་གིས་ཁྱད་པར་དུ་བྱས་པ་སྟེ། ཁ་ཆེ་པཎ་ཆེན་ནས་བརྒྱུད་པ་ ལུགས་གཉིས་སོ། །གྲུབ་ཐོབ་དཔེ་མེད་འཚོའི་ལུགས་ཀྱི་སྦྱོར་དྲུག་སློབ་དཔོན་རཏྣ་རཀྵི་ཏ་ ལ་པནྜི་ཏ་བི་བྷུ་ཏི་ཙནྡྲས་གསན་པ་བི་བྷུ་ཏིའི་རིང་བརྒྱུད་དུ་གྲགས་པ་དང་། ཕྱིས་བལ་ཡུལ་ གྱི་སྠཾ་བི་ཧ་རར་གྲུབ་ཐོབ་ཤཱ་བཱ་རིའི་ཞལ་མངོན་སུམ་དུ་བསྟན་དུས་གནང་བའི་སྦྱོར་དྲུག་ཉེ་ བརྒྱུད་དེ་བི་བྷུ་ཏིའི་ལུགས་གཉིས་སོ། །ཆག་ལོ་ཙཱ་བ་ཆོས་རྗེ་དཔལ་གྱིས་བླ་མ་བལ་པོའི་ པཎ་ཆེན་ཉི་དབང་སྲུང་བ་དང་། འཕགས་ཡུལ་གྱི་སྐྱེས་མཆོག་ར་ཧུ་ལ་ཤྲཱི་བྷ་དྲ་ལ་གསན་ པའི་མན་ངག་ཀྱང་ཡོད་ལ། མན་ལུང་གུ་རུར་གྲགས་པ་གྲུབ་ཆེན་པུཎྱ་ཤྲཱིའམ། རྒྱ་གར་གྱི་ ཡུལ་དུ་གྲུབ་ཆེན་དཱི་པཾ་ཀ་རར་གྲགས་པ་འཆི་མེད་རྡོ་རྗེའི་སྐུ་བརྙེས་ཏེ་ད་ལྟ་རི་བོ་པོ་ཏ་ལ་ 4-127 ན་བཞུགས་པ་དེས། དང་པོར་འབྲོ་ལུགས་གཙོ་བོར་གྱུར་པ་རྭ་འབྲོ་གཉིས་འདུས་ཀྱི་མན་ ངག་བསྒོམ་པར་མཛད་པ་ཡིན་ཡང་། ཕྱིས་གྲུབ་པ་བརྙེས་པས་བརྒྱུད་པ་གཞན་ལ་མ་ལྟོས་ མོད། གང་ལྟར་ཡང་དེས་མཛད་པའི་མཚན་བརྗོད་སྦྱོར་དྲུག་སྟེ། དེ་ལྟར་ན་ལུགས་སྲོལ་བཅུ་ བདུན་ནོ། །སྡོམ་ནི། གྱི་ཇོ་རྨ་ཁྲོམ་ཇོ་བོ་དང་། །འབྲོ་རྭ་ཙ་མི་རྡོ་རྗེ་གྲགས། །རྒ་ལོའི་གསུམ་ དང་ཁ་ཆེའི་གཉིས། །བི་བྷུ་ཏི་གཉིས་ཆག་མན་ལུང་། །ཞེས་སོ། །པཎ་ཆེན་བི་བྷུ་ཏི་ཙནྡྲའི་ ལུགས་ཀྱི་ཉེ་བརྒྱུད་ལ། མར་སྟོན་གཡང་འབར། ལྷོ་པ་གཞོན་ཚུལ། ཉེག་པོ་ཆོས་ལྡན་ཏེ་ དངོས་སློབ་གསུམ་ལ་རྣལ་འབྱོར་སེངྒེ་འབུམ་གྱིས་ཞུས། དེ་ལ་ཀུན་སྤངས་ཆེན་པོས་གསན། ཡང་བི་བྷུ་ཏིའི་དངོས་སློབ་དཔྱལ་སྟོན་པདྨ་ཅན་ལ། ཀུན་མཁྱེན་ཆོས་སྐུ་བས་གསན། དེ་ལ་ ཀུན་སྤངས་ཆེན་པོས་གསན་པའམ། དཔྱལ་པདྨོ་ཅན་དངོས་ལའང་གསན་ནོ།

雖是嘎譯師從扎米所聞，然瑜伽鬘傳統與嘎譯師傳統二者教授示現方式大有不同，故分別計為各別傳統。迦濕彌羅大班智達釋迦室利賜予跋譯師法賢，作為喜金剛那若大疏之教授，跋巴亦有那若巴之聞名為修持函之文字，及大班智達賜予法主薩迦班智達之以金剛六句語為殊勝之耳傳，即從迦濕彌羅大班智達傳承之二傳統。成就者無等尊傳統之六支瑜伽，阿阇黎寶護從班智達毗布帝月所聞即聞名為毗布帝長傳承，及後於尼泊爾之寶塔寺現見成就者夏婆利面時所賜之六支瑜伽近傳，即毗布帝二傳統。察譯師法主吉從上師尼泊爾大班智達日護及聖地勝者羅睺羅室利跋陀羅所聞之教授亦有之，曼龍古如聞名之大成就者福吉祥，或於印度地聞名為大成就者燃燈，獲得不死金剛身而今住于普陀山彼，初修持以卓傳為主之惹卓二合教授，然後獲得成就故不依他傳承，無論如何彼所造之贊名六支瑜伽，如是則為十七傳統。總偈曰：吉祜瑪衝至尊及，卓惹扎米多杰扎，嘎譯師三迦濕二，毗布帝二察曼龍。大班智達毗布帝月傳統之近傳，瑪頓揚巴、洛巴旬策、涅波法具即三直傳弟子處瑜伽獅子百千求學，彼處大遁世者聞法。又從毗布帝直傳弟子跋頓蓮處，遍智法身聞法，彼處大遁世者聞法，或亦從跋蓮直接聞法。

།བུ་སྟོན་ཆེན་ པོའི་གསུང་བགྲོས་གཅིག་ལ། {ལྷོ་[ཀོ་]བྲག་པ་ནས་བརྒྱུད་པ་དེད་པས་ཆོག་པ་གཅིག་ཀྱང་ ཡོད་པར་བཤད། དོན་ལའང་ཡོད་པར་འདུག ད་ལྟ་ཡོངས་སུ་གྲགས་པ་བི་བྷུ་ཏི་དངོས་སློབ་ བཞིའི་ལུགས་གསན་པར་བྱེད། འདི་རྣམས་ལའང་ནང་སེལ་མི་འདྲ་བ་ཕྲན་ཚེགས་ཡོད་པས། ལུགས་ཐ་དད་དུ་བྱས་ན་སྦྱོར་དྲུག་མི་འདྲ་བ་ལུགས་ཉི་ཤུར་འགྲོ། སྐབས་འདིར་བརྒྱུད་པ་ཐ་ དད་པའི་རྣམ་ཐར་མཐའ་དག་ནི་འཆད་པ་དང་འབྲི་བར་དཀའ། འབྲོ་ལུགས་ཀྱི་བླ་མ་བརྒྱུད་ པའི་རྣམ་ཐར་རགས་རིམ་ཙམ་བཤད་ཐུབ་ན་ལེགས་ཏེ་ཡི་གེ་ལོགས་སུ་ཡོད། བརྒྱུད་པ་ གཞན་རྣམས་ཀྱི་རྣམ་ཐར་ཁྲིགས་ཆགས་སུ་མི་དགོས་ཀྱང་། གཏམ་རྒྱུད་རྣམ་ཐར་ངོ་མཚར་ ཆེ་བ་ཆོས་འདི་ཉིད་དང་འབྲེལ་བ་འཆད་རྒྱུ་ཡོད་ན་ཐོ་རེ་ལོང་ངེ་བ་བཤད་པར་བྱའོ།

布頓大師的一次開示中，說道有一種從洛札巴傳承追溯即可的，實際上也確實存在。現今廣為流傳的是從毗布帝四位直傳弟子的傳統所聞。這些傳統中也有細微的內部差異，若分為不同傳統，則六支瑜伽不同傳統可達二十種。此處各別傳承的傳記全部講述和書寫都有困難。若能簡略講述卓傳上師傳承的傳記則為善，另有專文。其他傳承的傳記雖無需系統敘述，若有與此法門相關的奇妙傳記軼事可講，則當略述一二。

བི་བྷུ་ཏི་ཙནྡྲའི་ལུགས་ཀྱི་ལོ་རྒྱུས་ཅུང་ཟད་ཙམ་བརྗོད་ན། འདིའི་རིང་བརྒྱུད་རྩ་བ་ཐུག་ ས་དེ་གྲུབ་ཐོབ་དཔེ་མེད་འཚོ་ཡིན། དེ་ཡང་གྲུབ་ཐོབ་དཔེ་མེད་འཚོ་དེ་རྟེན་དགེ་སློང་། རིག་ པའི་གནས་ཐམས་ཅད་ལ་མཁས་པ། དུས་ཀྱི་འཁོར་ལོའི་རྒྱུད་ཀྱང་མཁྱེན། འཕགས་པ་ 4-128 སྤྱན་རས་གཟིགས་ཀྱང་ཡི་དམ་དུ་མཛད་པ་ཞིག་ཡིན། འཁྲུངས་ཡུལ་མ་ག་དྷ་པ། རིགས་ རྗེ་རིགས། སྡེ་པ་མང་པོས་བཀུར་བ་ཡིན་ནོ་ཞེས་གསུང་རྒྱུན་ལས་འབྱུང་། གང་ལྟར་ནའང་ ཁོང་གི་རྒྱ་གར་ཤར་ཕྱོགས་ཡུལ་ལི་ཁར་ཤིང་འཕེལ། ཁ་སརྦ་ཎ་རང་བྱུང་གི་གཙུག་ལག་ ཁང་དུ་བཞུགས་ནས་ལོ་བཅུ་གཉིས་ཀྱི་བར་དུ་ཡང་དག་པའི་གནས་ལུགས་བསྒོམས་ཤིང་། འཕགས་པ་འཇིག་རྟེན་དབང་ཕྱུག་བསྒྲུབས་ཀྱང་རྟག་མཚན་ཅུང་ཟད་ཀྱང་མ་བྱུང་བས་ ཐུགས་མུག་སྟེ། ནམ་ཕྱེད་ཙམ་ན་མནལ་དུ་ཅུང་ཟད་སོང་། དེར་ཁ་སརྦ་ཎས་ལུང་བསྟན་པ། བུ་བི་ཀྲ་མ་པུ་རིར་སོང་ཞིག་འདོད་པའི་དོན་འགྲུབ་པར་འགྱུར་རོ་གསུང་། དེའི་ནང་པར་རང་ གི་སློབ་མ་ལེགས་པའི་བུ་དང་ལྷན་ཅིག་རིམ་གྱིས་ཆས་ཏེ། ནམ་ཞིག་བི་ཀྲ་མ་པུ་རིར་ཕེབས་ པའི་ཉིན་མོར་སྣ་ཚོགས་པའི་ཟློས་གར་དང་ལྟད་མོ་དུ་མ་འདུག་པ་གཟིགས་པས། དེའི་རྐྱེན་ གྱིས་སྣང་བ་ཐམས་ཅད་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུར་རྟོགས། ནུབ་མོ་འཁོར་གྱི་འཁྱམས་ཤིག་ཏུ་བཞུགས་ པས་ནམ་ཕྱེད་ཙམ་ན་རང་གི་ལྷག་པའི་ལྷའམ་དཔལ་དུས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་ཉིད། ཨ་ཝ་དྷཱུ་ཏིའི་ སྤྱོད་པ་ཅན་གྱི་ཆ་བྱད་དུ་བྱོན་ནས། བུ་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་འདི་ཡིན་ནོ་ཞེས་གསུངས་པ་གསན་པ་ ཙམ་གྱིས་སྐད་ཅིག་དེ་ལ་ཉམས་རྟོགས་ནི་ཡན་ལག་དྲུག་གི་རིམ་པ་རྫོགས། གནས་ལུགས་ ཀྱི་དོན་གཟིགས། མཆོག་གི་དངོས་གྲུབ་བརྙེས་པའི་གྲུབ་ཐོབ་ཆེན་པོར་གྱུར་ཀྱང་། སེམས་ ཅན་གྱི་དོན་དུ་ལོ་མང་པོར་འགྲོ་དོན་མཛད་ཅིང་། མི་ལུས་ཀྱི་རྣམ་པ་དེ་ཀས་བཞུགས། གཡང་ས་དང་། ཆུ་དང་། མེ་དང་། དུག་དང་། མཚོན་དང་། མི་དང་མི་མ་ཡིན་པ་གང་གིས་ ཀྱང་གནོད་པས་མི་ཚུགས། རྩིག་པ་དང་རི་ལ་ཐོགས་པ་མེད། སྐུ་ལུས་ཀྱི་བཀོད་པ་དང་། གསུང་གི་སྣང་བ་མང་པོ་ཅིག་ཅར་འབྱུང་། སྟག་དང་། གླང་པོ་ཆེ་དང་། ཀླ་ཀློའི་དཔུང་རེངས་ པར་མཛད། མཐར་སྐུ་ལུས་མ་སྤངས་པར་འཇའ་ལུས་རྡོ་རྗེའི་སྐུ་བརྙེས། སློབ་དཔོན་ཨ་བྷ་ ཡཱ་ཀ་ར་དང་དུས་མཚུངས་ཡིན། དེས་སློབ་དཔོན་དཔལ་འཛིན་སྡེ་ལ་བཤད། དེས་འོད་བྱེད་ 4-129 ལྷ་ལ་བཤད། དེས་རྒྱལ་པོའི་བླ་མ་ཆོས་འབྱུང་ཞི་བ་ལ་བཤད། དེས་ཉི་མ་དཔལ་ཡེ་ཤེས་ ལ་བཤད། དེ་ལ་པཎ་ཆེན་རཏྣ་རཀྵི་ཏས་གསན། དེ་ལ་བི་བྷུ་ཏི་ཙནྡྲས་གསན་ཏེ། དེ་ཐམས་ ཅད་ཀྱང་རིག་པའི་གནས་ལྔ་ལ་མཁས་ཤིང་། གསང་སྔགས་ཀྱི་རྒྱུད་ཐམས་ཅད་ལ་མཁྱེན་པ་ རྒྱས་པ། དུས་ཀྱི་འཁོར་ལོའི་ཚུལ་ཁོང་དུ་ཆུད་པ།

我將為您完整直譯這段有關毗布帝月的傳統歷史： 若略述其長期傳承的根本源頭是無比養尊者。其中，無比養尊者是比丘身份，通曉一切明處，通達時輪續，也以聖觀自在為本尊。根據口傳，其出生地為摩揭陀，種姓為王族，為眾部所敬仰。無論如何，他在印度東方里卡興盛地的卡薩巴納自生寺院中駐錫，修持真實實相達十二年之久。雖修持聖世間自在，但未現絲毫瑞相，心生懊惱。約在午夜時分稍入睡眠。彼時卡薩巴納授記道："子當往維克拉摩補黎，所愿當成。"次日清晨，與其弟子善子同行漸次前往。某日抵達維克拉摩補黎時，見有種種歌舞表演與眾多景觀，因此契悟一切顯現如幻。夜晚住于眷屬之遊廊，約在午夜時分，自己的勝義本尊即具德時輪，現為持阿瓦杜帝行相，說道："子，此即真實義。"僅聞此言，剎那間證得六支次第圓滿的證悟體驗，見到實相之義，成就大成就者獲得殊勝悉地。然為眾生利益多年行持度化事業，仍以人身形相而住。懸崖、水、火、毒、兵刃、人及非人任何損害均不能及，墻壁與山嶽無礙。身相威儀與語言顯現多種同時顯現。令虎、象及蠻族軍隊皆僵立不動。最終不捨肉身而獲得虹光金剛身。與阿闍耶迦羅阿阇黎同時代。彼傳於吉祥持部阿阇黎，彼傳於光明天，彼傳於王之上師法源寂，彼傳於日光智慧，般迪塔寶護從彼處聆聽，毗布帝月從彼處聆聽。彼等一切皆通達五明處，於一切密咒續部智慧廣大，通達時輪之理。

དུས་ཀྱི་འཁོར་ལོའི་ཚུལ་ཁོང་དུ་ཆུད་པ། མཛད་པ་ཆོས་ལས་མི་འདའ་བ། ཐུན་མོང་ གི་ནུས་པའི་རྟགས་ཅི་རིགས་པ་མངའ་ཞིང་། རྡོ་རྗེའི་རྣལ་འབྱོར་གྱི་ཉམས་རྟོགས་ཤར་བ་ཤ་ སྟག་གོ །

我將為您直譯這段文字： 通達時輪之理，行為不違法度，具備種種共同成就之相，唯具金剛瑜伽之證悟體驗。

ཉེ་བརྒྱུད་ནི་གྲུབ་ཐོབ་ཤཱ་བཱ་རིས་བི་བྷུ་ཏི་ཙནྡྲ་ལ་དངོས་སུ་གནང་བ་ཡིན་ཏེ། དེ་ལ་བི་བྷུ་ ཏི་ཙནྡྲ་ནི་རྒྱ་གར་ཤར་ཕྱོགས་བྷ་ལེནྡྲར་ཚོང་དཔོན་ཞིག་གི་སྲས་སུ་འཁྲུངས། རྟེན་དགེ་སློང་ སྡེ་པ་ནི་མང་པོས་བཀུར་བ། བི་ཀྲ་མ་ཤྲཱི་ལ་སོགས་མ་ག་དྷ་དང་། ཨོ་ཊི་བི་ཤ་སོགས་སུ་ཡང་ བསླབ་སྦྱངས་ཅི་རིགས་པ་མཛད། གཙོ་བོར་ཤར་ཕྱོགས་བྷཾ་ག་ལའི་ཡུལ་ན་ཆོས་འཁོར་ཛ་ གད་ད་ལ་བྱ་བའི་ཆོས་གྲྭ་བཟང་ལ་རྒྱ་ཆེ་བ་ཡོད་པ་དེར་བསླབ་སྦྱངས་མཛད་པས་སྡེ་སྣོད་ གསུམ་དང་། ཕྱི་རོལ་གྱི་རིག་པའི་གནས་ལ་ཤིན་ཏུ་མཁས་པར་གྱུར། ཁ་ཆེ་པཎ་ཆེན་ཤཱཀྱ་ཤྲཱི་ རྒྱ་གར་དུ་ལོ་གསུམ་དང་། བོད་ཡུལ་དུ་ལོ་བཅུ་གཅིག་བསྟེན། ས་སྡེ་ལྔ་དང་། གསང་སྔགས་ ཀྱི་ཆོས་ཤིན་ཏུ་མང་བ་སོགས་མདོ་སྔགས་ཀྱི་གསན་པ་མཐའ་ཡས་པ་མཛད། ཁ་ཆེ་པཎ་ཆེན་ རྩ་བའི་བླ་མར་འཛིན། དྲང་སྲོང་སྲིན་པོ་རིར་བདེ་མཆོག་གི་ལྷ་ཁང་བཞེངས། འཇིམ་བཟོ་ བི་བྷུ་ཏི་རང་གིས་མཛད། རབ་གནས་ཁ་ཆེ་པཎ་ཆེན་ལ་ཞུས། དེ་ནས་བལ་ཡུལ་དུ་བྱོན་ཏེ། བུདྡྷཱ་ཤྲཱི་སོགས་མཁས་གྲུབ་གཞན་ལའང་སྔར་མ་གསན་པའི་གཞུང་གདམས་པ་ཅི་རིགས་ པ་གསན། ཁྱད་པར་པཎ་ཆེན་རཏྣ་རཀྵི་ཏ་ལ་དུས་འཁོར་བདེ་མཆོག་སོགས་མང་པོ་ཞིག་ མཁས་ཉན་དུ་མཛད། ལྷག་པར་དུས་འཁོར་གྱི་རྒྱུད་བཤད་ལ་ནན་ཏན་ཆེན་པོ་མཛད་ཅིང་། ཆེས་མཁས་པའི་པཎ་ཆེན་དུ་གྱུར། སྦྱོར་དྲུག་གི་ཉམས་ཁྲིད་བསྐྱར་མ་ལ་རྩོལ་བ་ཆེན་པོ་དང་ 4-130 ངོ་སྤྲོད་མཛད་པས། རྩ་རླུང་དབང་དུ་འདུས། ཉམས་རྟོགས་ཁྱད་པར་ཅན་འཁྲུངས། ཕྱིས་སྠཾ་ བྷི་ཧ་རའི་མཁན་པོར་ཕེབས། ཆོས་ཀྱི་སྒོ་རྣམ་གྲངས་མང་པོ་གསུངས། ཕྲེང་བ་སྐོར་གསུམ། ཐུབ་པ་དགོངས་རྒྱན། མན་ངག་སྙེ་མ་སོགས་ལའང་རྐང་ཚུགས་ཀྱི་གྲྭ་བཙུགས་ཤིང་། ལྷག་ པར་དུས་འཁོར་ལ་བཤད་སྒྲུབ་གཉིས་ཀ་རྩལ་འདོན་དུ་མཛད། ཡི་དམ་འཕགས་པ་འཇམ་ དཔལ་དང་། རྡོ་རྗེ་ཕག་མོས་སྔ་མོ་ནས་ཞལ་གཟིགས། ཕྱིས་འཁོར་ལོ་སྡོམ་པ་དང་དུས་ འཁོར་ཡང་གཟིགས། བདེ་མཆོག་གི་དབང་མཛད་པས། ཡེ་ཤེས་དབབ་པའི་དུས་བལ་པོ་ ཀིརྟི་ཤྲཱི་བྱ་བ་ཞིག་དང་། རྒྱ་གར་ཐ་རུ་བའི་བཙུན་པ་མ་ནོ་ར་ཏ་བྱ་བ་སྐལ་ལྡན་གཉིས་ལ་ནམ་ མཁའི་ཡེ་ཤེས་ཕེབས་ཏེ། དབང་གྲལ་ནས་མི་སྣང་བར་གར་སོང་ཆ་མེད་དུ་ཡལ། དེ་སོགས་ ཡ་མཚན་པའི་ལྟས་དུ་མ་མངའ། ཡང་བོད་དུ་ཕེབས་ཏེ་འགྲོ་དོན་ཆེར་བྱུང་། མདོ་སྔགས་ཀྱི་ བསྟན་བཅོས་མང་པོ་ལ་རང་འགྱུར་ཡང་མཛད། ཡང་བལ་ཡུལ་དུ་བྱོན་ཏེ། དགུང་ལོའང་ མང་རབ་སོང་སྐབས། རྣལ་འབྱོར་བ་གཞོན་ནུ་སྙན་ལ་རྭ་དུང་བཅུག་པ་གཅིག་བྱུང་ནས། སྣ་ལེན་ཅུང་ཟད་ཅིག་མཛད་ནས་གྲང་ཁང་ཞིག་ཏུ་བསྐྱལ། དེར་སྒྲ་སློབ་པའི་པཎ་ཆུང་ཞིག་ གིས་བལྟས་པས། རླུང་མི་རྒྱུ་བ་དང་།

我將為您直譯這段藏文： 近傳則是成就者夏瓦日親自授予毗布帝月，其中毗布帝月生於東印度波楞陀爾一位商主之子。依止比丘眾多所敬重部派。在維克拉瑪室利等摩揭陀，以及奧迪維夏等地都曾進行各種學習。主要在東方孟加拉國有一座名為賈嘎達拉的廣大優秀佛學院，在那裡學習后精通三藏和外道明處。依止克什米爾大班智達釋迦室利在印度三年，在藏地十一年。聽聞了五部論典和眾多密咒法等無量顯密教法。奉克什米爾大班智達為根本上師。在仙人羅剎山建立勝樂天殿，泥塑工藝由毗布帝自己完成，開光請克什米爾大班智達主持。之後前往尼泊爾，向佛室利等其他智者成就者聽聞未曾聽聞過的各種論典教授。特別是向大班智達勒那惹克西塔精進聽聞時輪、勝樂等眾多法要。尤其對時輪續部的講解作了大力精進， 成為極為精通的大班智達。對六支瑜伽的修持經驗教授作了大力闡釋和開示，因此調伏脈風，生起殊勝證悟體驗。後來擔任斯坦毗哈拉寺主持，宣說諸多法門。建立了《寶鬘》三部、《能仁莊嚴》、《口訣束》等專門研修小組，尤其對時輪的講修二者都作為重點開展。本尊聖文殊和金剛亥母很早就親見面容。後來又見到勝樂輪和時輪。在作勝樂灌頂時，在降智慧時，一位名為吉祥帝的尼泊爾人和一位名為滿意的印度塔盧比丘二位具緣者，天空智慧降臨，從灌頂行列中消失不見無從尋覓。具有諸如此類眾多神奇征相。又前往藏地廣作利生。對許多顯密論著也作自譯。又前往尼泊爾，年事已高之時，來了一位耳朵插著號角的年輕瑜伽士，稍作接待後送至一處寒室。一位學習聲明的小班智達前去檢視時，發現氣息已停。

དེར་སྒྲ་སློབ་པའི་པཎ་ཆུང་ཞིག་ གིས་བལྟས་པས། རླུང་མི་རྒྱུ་བ་དང་། ལུས་ཀྱི་མདོག་དབྱིབས་སྣ་ཚོགས་སུ་འགྱུར་བ་སོགས་ ངོ་མཚར་བའི་རྟགས་འགའ་རེ་འདུག་ནས། བླ་མ་པཎྜི་ཏ་ལ་ཞུས་པས་པཎྜི་ཏས་ཀྱང་དེ་སྤྱན་ དྲངས་ཏེ་ཡིད་ཀྱིས་དྲི་བ་བྱས་ཚད་ལ་ཐོགས་མེད་དུ་ལན་ཤར་ཤར་བྱུང་། ཉིད་སུ་ཡིན་ཞུས་ པས། གྲུབ་ཐོབ་ཤཱ་བཱ་རི་པ་ཡིན་གསུངས། མཆོག་ཏུ་དགྱེས་ཤིང་གུས་ནས་རྗེས་སུ་གཟུང་ བར་ཞུས་པས་སྦྱོར་དྲུག་གསུངས། ཡི་གེར་བཀོད་པ་ད་ལྟའི་གཞུང་ཆུང་འདི་ཡིན། སྤྱིར་ཟབ་ མོའི་གདམས་པ་མཐའ་ཡས་པས་ཚིམས་པར་མཛད་ཅིང་རྒྱུད་བྱིན་གྱིས་བརླབས། ཞག་ཉི་ཤུ་ རྩ་གཅིག་ཙམ་དངོས་སུ་བཞུགས་པར་ཡང་གྲགས། དེ་ནས་གང་དུ་བཞུད་ཞུས་པས། འདི་ ནས་ཨོ་རྒྱན་དུ་འགྲོ། སྐལ་ལྡན་འགའི་དོན་བྱེད། དེ་ནས་དཔལ་གྱི་རི་ལ་ཀ་འགྲོ་གསུང་སྟེ་ 4-131 མི་སྣང་བར་གྱུར། དེར་སློབ་དཔོན་བི་བྷུ་ཏི་ཙནྡྲ་ནི་བྱིན་རླབས་ཀྱི་སྟོབས་ཀྱིས་ཉམས་རྟོགས་ མཐར་ཕྱིན་པ་སྐད་ཅིག་ལ་བརྙེས། འཛིན་པའི་ཡོན་ཏན་མཐར་ཐུག་པའི་རྟགས་ཐོབ། མི་ རིང་བ་ཞིག་ན་ཐུགས་དགོངས་ལ་བོད་ན་སྐལ་ལྡན་མང་པོ་ཡང་ཡོད། ཉེ་བརྒྱུད་ཀྱི་ཆོས་ཟབ་ མོ་འདི་དར་ན་ཅི་མ་རུང་དགོངས། དུས་དེ་ཙ་ན་བོད་སྒོམ་ལ་གྲུབ་ཐོབ་ཀོ་བྲག་པ་ལས་བཟང་ བ་དང་མཚན་གྲགས་ཆེ་བ་མེད། སྔར་ནས་སློབ་མའང་ཡིན་པས་རྡོ་སྐུ་མཛད་བརྒྱད་བརྐོས་ མ་གཅིག ཀ་རའི་གླང་པོ་ཆེ་གཅིག་སོགས་བསྐུར་ནས། ང་ལ་ཆོས་ཟབ་མོ་ཁྱད་པར་ཅན་ གསར་པ་ཡོད་པས་ཉན་པར་ཤོག་གསུང་པའི་འཕྲིན་བཏང་། དེར་ཀོ་བྲག་པས་བདག་གཅིག་ པུ་དེར་ཡོངས་ཀྱང་སེམས་ཅན་ལ་ཕན་ཐོགས་ཆེ་རྒྱུ་མ་མཆིས། བླ་མ་ཉིད་བོད་དུ་ཕེབས་ན་ སྐལ་ལྡན་དཔག་ཏུ་མེད་པའི་འགྲོ་དོན་ཡོང་བས། བོད་དུ་ཅིས་ཀྱང་ཕེབས་པར་ཞུ་ཞེས་སྤྱན་ འདྲེན་བཏང་བས་ཞུ་བ་དེ་ལ་པཎ་ཆེན་ཐུགས་དགྱེས་ཏེ། ཀྱི་རོང་ཚུན་ཆད་ལ་ཕེབས་བསུའི་ མཐུན་རྐྱེན་མང་པོ་དང་བཅས་ཕེབས། འདི་སྐབས་ཀྱང་བོད་དུ་ལོ་གསུམ་སོང་། དྲང་སྲོང་ སྲིན་པོ་རིར་ཡང་ཕེབས། དིང་རི་གླ་འཁོར་དུ་ལོ་ངོ་གཉིས་ཙམ་བཞུགས། སྤྱིར་ཆོས་ཞུ་བ་ ཤིན་ཏུ་མང་། སྒོས་སུ་སྦྱོར་དྲུག་ཞུ་བ་མང་ཞིང་། ཉམས་རྟོགས་ཁྱད་པར་ཅན་སྐྱེས་པ་མང་དུ་ བྱུང་། ཉེ་བརྒྱུད་ལ་ཕྱིས་བརྒྱུད་པ་ཟིན་ཞིང་འགྲོ་དོན་ཅན་གྱི་སློབ་མ་དགུ་བྱུང་བར་གྲགས། དེ་སྐབས་སྒོམ་ཆེན་མཚན་གྲགས་ཆེ་བ་རྒོད་ཚང་བས་ཀྱང་འདིའི་ཞབས་ལ་གཏུགས་པ་ཡིན་ ཏེ། ཁོང་རང་གི་བཀའ་འབུམ་དུ་བལྟས་པས་གསལ། བླ་སྒྲུབ་ཕྱི་ནང་གསང་གསུམ་གྱི་གཞུང་ ཆུང་བི་བྷུ་ཏི་ལ་ཞུས། གཞུང་ཆུང་དེ་དག་ལ་ཁོང་བས་མཆན་བུ་དང་ས་དཔྱད་ཀྱང་མཛད་ གདའ། རྣམ་ཐར་ན་བགྲོས་མི་འདུག་སྟེ་སློབ་མ་ཚོས་གསུངས་པ་ཡིན་ལས་ཆེ། དེ་ནས་པཎ་ ཆེན་བལ་པོར་བཞུད་དེ།

一位學習聲明的小班智達前去檢視時，發現氣息已停，且身體色相變化多樣等一些奇特徵相，便稟告上師班智達。班智達也請他前來，對所有意識所作的詢問都立即獲得清晰回答。問及您是誰時，說是成就者夏瓦日巴。極為歡喜恭敬地請求攝受，便傳授了六支瑜伽。記錄成文字即是現在這部小論。總之以無量甚深教授令其滿足並加持其相續。據說親自停留約二十一日。之後詢問往何處去，答道："從這裡去烏金，利益一些具緣者，之後去吉祥山。"說完就消失不見。於是上師毗布帝月由加持力而在剎那間獲得究竟證悟體驗。獲得究竟持明功德之相。不久后，心中想到西藏也有許多具緣者，若能弘揚這甚深近傳法豈不善哉。那時西藏修行者中無人勝過成就者科扎巴且聲名遠播。因為是舊時弟子，便寄送一尊八事業石雕佛像、一隻糖制大象等物，傳信說："我有殊勝新的甚深法，請來聽受。"對此科扎巴說："我一人前往對眾生利益不大。若上師親臨西藏，則能利益無量具緣眾生，故懇請定要蒞臨西藏。"發出迎請后，大班智達對此請求歡喜，攜帶眾多資具前往至吉隆。這次也在西藏停留三年。也去了仙人羅剎山。在定日嘉戈住了約兩年。總之求法者極多，尤其求受六支瑜伽者眾多，且多有生起殊勝證悟體驗者。據說近傳後來有九位持續傳承且利益眾生的弟子。當時聲名遠播的大修行者果倉巴也依止於他座下，檢視他的文集便可明瞭。他向毗布帝請教了上師修法外內密三種小論。果倉巴對這些小論也作了註釋和考證。傳記中雖未提及交談，但很可能是弟子們所說。之後大班智達前往尼泊爾。

དེ་ནས་པཎ་ ཆེན་བལ་པོར་བཞུད་དེ། དེ་རྗེས་ཀྱང་ལོ་མང་རབ་སོང་བ་ན་མི་སྣང་བའི་དངོས་གྲུབ་བརྙེས་ པ་ལ་རྩོད་པ་མེད། འཛིན་པ་མཐར་ཕྱིན་ནས་ཡུན་རིང་ལོན་པས་ཟུང་འཇུག་བརྙེས་པ་ཡིན་ 4-132 ཏེ་མཆི། སྐུ་གདུང་མ་བྱུང་། གང་ལྟར་ཡང་སློབ་དཔོན་དེ་ཡུལ་ཤིན་ཏུ་གཉན་པ་ཞིག་ཏུ་འདུག སྔོན་རོང་པ་ཤེར་སེང་དང་རྡོ་རྗེ་རྒྱལ་མཚན་པ་སོགས་ཀྱིས་ཀྱང་ཞལ་སྨོད་མང་པོ་མཛད་དེ། ནང་གི་སྙེ་མའི་འགྱུར་དེ་མ་བདེ་བ་ཞིག་འདུག་པས་འཁྲུལ་གཞི་བྱུང་ནས་དོན་མ་དགོངས་ པར་མ་ཟད། ཕྱིས་བྱུང་གི་ས་སྐྱ་བར་འདོད་པ་རྣམས་བརྙེས་ཐབས་དང་སྐུར་འདེབས་བྱེད་ དེ། འུར་{འབྲོགས་[འདྲོགས་]ལངས་པ་ཁོ་ནར་ཟད་དོ། །དེའི་རྒྱུ་མཚན་ཁ་ཆེ་པཎ་ཆེན་ས་ སྐྱར་ཕེབས་དུས་པཎ་ཆུང་གཞན་རྣམས་ཀྱིས་རྗེ་བཙུན་གྲགས་པ་ལ་ཕྱག་ཕུལ། བི་བྷུ་ཏིས་མ་ ཕུལ། རྗེ་ས་པཎ་གྱིས་དེའི་སྔོན་དུ་སདྒྷ་ཤྲཱི་ལ་སྒྲ་དང་། ད་ན་ཤྲཱི་ལ་ལ་ཚད་མ་གསན། དེ་དུས་ པཎ་ཆུང་གཞན་རྣམས་ལའང་ཆོས་འབྲེལ་རེ་ཙམ་ཞུས། རྫོང་པ་བཟང་པོ་མཛད་པ་ལ། བི་བྷུ་ ཏི་དེ་དུས་ནས་པཎ་ཆུང་དགུའི་ནང་ནས་མཁས་ཤོས་ཡིན། དེ་དུས་པཎ་ཆེན་རང་དུ་ཀ་ཡོད་ ཀྱང་། ཆོས་ཀྱང་མ་གསན། རྫོང་པ་ཡང་མ་མཛད་སྐད། བི་བྷུ་ཏི་ནི་དེ་སྔོན་ནས་འབྲི་ཁུང་པ་ དང་འབྲེལ་ཆགས་ཡོད། ལན་བར་པ་ཕེབས་སྐབས་ཀྱང་འབྲི་ཁུང་གླིང་དུ་འཕྲིན་ལས་ཆེར་ བྱུང་། དེ་རྗེས་སྲིན་པོ་རི་བའི་དགེ་བཤེས་ཞིག་ཡིན་ནམ་ཡང་ཟེར། འབྲི་ཁུང་བའི་ཕྱོགས་ འཛིན་ཞིག་ཡིན་ནམ་ཡང་ཟེར་ཏེ། རྗེ་བཙུན་ཆེན་པོའི་རྩ་ལྟུང་འཁྲུལ་སྤོང་གི་གྲུབ་མཐའ་ལ་ དགག་པ་ཡོད་པའི་སྡོམ་གསུམ་འོད་ཕྲེང་ཟེར་བའི་གཞུང་ཆུང་དེ་བརྩམས་ནས། བི་བྷུ་ཏི་ ཙནྡྲས་མཛད་དོ་ཞེས་ཁ་འཕངས་བྱས་འདུག གྲུབ་མཐའ་བི་བྷུ་ཏའི་བཞེད་པ་ནི་ཡིན་ཡོད་ པར་ཡང་གདའ། ཕྱིས་ཀྱི་ས་སྐྱ་བ་རྣམས་བོད་རྩོམ་དང་རྒྱ་རྩོམ་གྱི་ཉམས་ནི་མེད། དགག་པ་ དེ་མཐོང་བས་སྙིང་ན་བ་ཡིན་ཏེ། འོད་ཕྲེང་གི་གཞུང་དེ་བོད་རྩོམ་སང་སང་སྔོན་རྟགས་ཅན་ ཡིན་པས། བི་བྷུ་ཏིས་མ་མཛད་པར་ངེས། ཁོང་ལ་ཚིག་པ་དེ་ཙམ་ཟ་མི་དགོས། དཔེར་ན་ རྒྱུད་བརྫུས་མ་གཅིག་གི་ནང་ན། ལྟ་སྤྱོད་ལོག་པ་འདུག་ཀྱང་། དེ་རྡོ་རྗེ་འཆང་ལ་ཁག་མེད་པ་ དང་འདྲ། ལར་སྡོམ་གསུམ་འོད་ཕྲེང་གི་ལུགས་དེ་ལའང་ལུང་རིགས་ཀྱིས་གནོད་བྱེད་ཡོད་ 4-133 ན་ཁྱོགས་ཤོག རྗེ་བཙུན་གྲགས་རྒྱལ་ལ་ཕྱག་མ་ཕུལ་བ་དང་། དགག་པ་བྱས་པ་ཙམ་ལ་སྙིང་ འཁང་པ་ནི་གུ་དོག་ཙམ་ཡིན་གྱི། མཁས་པའི་བྱ་བ་མ་ཡིན་ནོ།

之後大班智達前往尼泊爾。其後又過了很多年，無可爭議地獲得了隱身成就。圓滿持明後經過長時獲得雙運成就。未留舍利。無論如何這位上師是在一個極其險要的境地。 從前榮巴謝爾桑和多杰堅贊等人也多有誹謗。因為內部《穗》的譯文有些不妥當，故成為錯誤根源，不僅未能理解其義，後來的薩迦派追隨者們也作出誹謗和貶損，這只不過是引起騷動而已。其原因是在克什米爾大班智達來薩迦時，其他小班智達們向至尊扎巴行禮，毗布帝未行禮。至尊薩班之前向薩達西利聽聞聲明，向達那西利聽聞量論。那時也向其他小班智達們各自求了一些法緣。榮巴作善說：毗布帝從那時起就是九位小班智達中最有學問的。據說那時雖然大班智達本人也在，但既未聽法也未作供養。毗布帝從前就與直貢派有所聯繫。第二次來訪時也在直貢寺廣行事業。後來據說是仙人山的一位格西，也說是直貢派的一位支持者，他著有一部名為《三戒光鬘》的小論，其中對至尊大師的《根本墮除惑論》有所破斥，署名為毗布帝月所作。這些見解確實似乎是毗布帝的主張。後來的薩迦派們不具藏文著作和梵文著作的才能，見到這個破斥感到心痛，但這部《光鬘》論典是純藏文創作且具早期特徵，故確定非毗布帝所作。不必對他如此生氣。比如在一部偽造的續部中，雖有邪見邪行，但這也不能怪罪金剛持一樣。總之，如果對《三戒光鬘》的觀點有教證理證的破斥，就請拿出來。僅僅因為未向至尊扎巴堅贊行禮和作出破斥就心懷嫌恨，這只是心胸狹隘，並非學者所為。

།དེས་ན་མཁས་པ་ཡིན་དུ་རེ་ ན་མཁས་པ་ལ་འོས་པ་ཞིག་བྱས་ན་དགའ་འོ། ། དེ་ལྟར་བརྒྱུད་པ་ཐ་དད་པ་དུ་མའི་ནང་ནས། སྔོན་འགྲོ་དངོས་གཞི་ཐོག་མཐའ་བར་ གསུམ་ཐམས་ཅད་དུ་རྩ་བའི་རྐང་ནི་འབྲོ་ལུགས་ཀྱི་མན་ངག་ལ་གཞུང་སྲོང་བར་མཛད་ དེ། གཞན་ཐམས་ཅད་ལས་མན་ངག་རྒྱས་པའི་ཕྱིར་དང་། བརྒྱུད་པའི་བླ་མ་ཐམས་ཅད་ ཀྱང་རྟགས་མངོན་གྱུར་གྱི་གྲུབ་བརྙེས་འབའ་ཞིག་ཡིན་པས་བྱིན་རླབས་ཀྱི་བཀའ་བབས་ འགྲན་ཟླ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་འོག་ནས་བི་བྷུ་ཏི་ཙནྡྲའི་ཉེ་བརྒྱུད་ལ་གཙོ་བོར་མཛད་དེ། གདམས་པ་ཟབ་ཅིང་བཀའ་གསར་མ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་བྱིན་རླབས་ཀྱི་བཀའ་བབས་ཀྱང་ཆེ་བ་ ཡིན་པས་ཐོག་མཐའ་བར་གསུམ་ཀུན་ཏུ་འཕྲ་བཀོད་པའི་ཚུལ་དུ་སྟོན་པར་མཛད་དོ། །དེ་ ལས་གཞན་བརྒྱུད་པ་སོ་སོའི་མན་ངག་ཐམས་ཅད་ཀྱང་། དཔལ་ཇོ་ནང་པའི་ལུགས་འདི་ལ་ འདུས་ཏེ། ཉམས་ལེན་གྱི་སྤྱི་ཁོག་ནི་ཐམས་ཅད་འདྲ་བས་ཟློས་པའི་ཚུལ་གྱིས་སྟོན་མི་དགོས་ ལ། སྲོག་རྩོལ་སོགས་ཀྱི་སྐབས་སུ་མི་འདྲ་བའི་ཁྱད་པར་ཟབ་ཁྱད་ཡོད་ཚད་རྣམ་གྲངས་སུ་ བཀོད་ནས་འདུས་པར་མཛད་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟར་ན་རྒྱུད་དང་བླ་མ་ལ་ཡིད་ཆེས་པ་ཞེས་བྱ་ སྟེ། རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱིས་གསུངས། ས་བཅུའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ ཀྱིས་བཀྲལ། གྲུབ་ཐོབ་རྣམས་ཀྱིས་བསྒོམས། པཎྜི་ཏ་རྣམས་ཀྱིས་བཤད། ལོ་ཙཱ་བ་རྣམས་ ཀྱིས་བསྒྱུར། ཚད་མར་གྱུར་པའི་སྐྱེས་བུ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་རྩིས་སུ་མཛད། རྒྱལ་བའི་བསྟན་ པ་གཅེས་པར་འཛིན་པའི་མཁས་གྲུབ་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་རྣམས་ཀྱིས་ཉན་བཤད་སྒོམ་ སྒྲུབ་མཛད་པའི་ཐེ་ཚོམ་དང་རྩོད་པའི་གཞི་ཐམས་ཅད་དང་བྲལ། སྲིད་པ་གསུམ་དུ་ཉི་ཟླ་ ལྟར་གྲགས་པའི་ཆོས་ཡིན། མཁས་པས་མ་བཅོས། བླུན་པོས་མ་བསླད། རྒྱལ་བའི་བཀའ་ 4-134 མདོ་རྒྱུད་ཀྱི་དགོངས་པ་དྲང་ཐལ་ལེ་བ། ཉམས་དང་། རྨི་ལམ་དང་། ཞལ་གཟིགས་མ་དང་། གཏེར་མ་དང་། ལུང་བསྟན་མ་ཡིན་ཟེར་ནས་ཁུངས་མེད་རྫབ་རྫུབ་རབ་རིབ་ལ་སྐྱབས་ འཚོལ་མི་དགོས་པ། ལེགས་ལེགས་བསྡུས་པ་མ་ཡིན་པ། བློ་བཟོའི་རིས་གཅོད་མ་བྱས་པ། སྒོམ་ཆེན་འགའ་ཞིག་གིས་འཚོ་བའི་དོན་དུ་བརྩམས་པ་དང་། བླ་དཔོན་འགའ་ཞིག་གིས་ རང་གི་འཁོར་དང་ཡོན་བདག་མགོ་རྨོངས་པའི་ཆེད་དུ་བྱས་པའི་གྱབས་སྐོར་དང་རྫུན་ཆོས་ དང་། ལོག་ཆོས་ཀྱི་བསྲེ་བསླད་ཡེ་མ་ཞུགས་པ། རྣམ་དག་ལེགས་པའི་ལམ་འདི་ལྟ་བུ་ལ་ འཇུག་པ་སྐལ་བ་བཟང་བ་ཡིན་ནོ།

因此，如果想要成為學者，最好做一些適合學者的事。 如是在諸多不同傳承中，前行、正行以及始中終一切階段都是以卓派的口訣作為根本支柱而持續，因為較其他一切口訣更為廣博，並且傳承上師皆為現證成就者，所以加持傳承無與倫比。其次主要依于毗布帝月的近傳，因為教授甚深且是新傳承，故加持傳承也大，因此於始中終皆以穿插方式而教授。除此之外，其他各別傳承的一切口訣，都彙集於此吉祥覺囊派傳統中，因為修持的總綱要都相同，故不必以重複方式而教授，而在修持風息等時所有深淺不同的差別都列為分類而彙集。如是稱為對續部和上師生起信心，即：諸圓滿佛陀所說，十地菩薩們所釋，諸成就者所修，諸班智達所講，諸譯師所譯，一切具量士夫所重視，為珍視佛陀教法的諸位學者成就者善知識所聽聞、講說、修持、成就，遠離一切懷疑與爭論之基，如日月般聞名三界的法，智者未改，愚者未染，顯明詮釋佛陀教言經續的密意，不必于所謂的覺受、夢境、面見、伏藏、授記等無據虛妄迷亂中尋求庇護，非是好處的彙集，未作分別取捨，也未混入某些禪修者爲了生計而著作，以及某些上師爲了迷惑自己眷屬和施主而造作的輔助和虛假法、邪法。能入如此清凈善妙之道乃是善緣。

བདག་ཉིད་ལ་ཡིད་ཆེས་པ་ཞེས་པ་ནི། ཆོས་དེ་རང་གིས་ཉམས་སུ་བླངས་པས་བཤད་ ཚོད་དང་མཐུན་པའི་ཉམས་མྱོང་སྐྱེས་ཙ་ན། ཆོས་དེ་སློབ་མ་རྣལ་འབྱོར་པ་བདག་ཉིད་ཀྱིས་ ཉམས་སུ་མྱོང་བའི་སྒོ་ནས་ཆོས་ལ་ཡིད་ཆེས་ཚད་མ་རྙེད་པ་སྟེ། དེ་ཡང་རྩ་བའི་རྒྱུད་ཀྱི་རྒྱལ་ པོ་ལས། བསམ་པ་ཐམས་ཅད་ཡོངས་སྤངས་ཏེ། །ཉི་མ་གཅིག་ཏུ་ཡོངས་སུ་བརྟག །གལ་ཏེ་ རྟགས་ནི་མ་བྱུང་ན། །དེ་ཚེ་ང་ཡི་རྫུན་ཚིག་ཡིན། །ཞེས་གསུངས་ཤིང་། དགྱེས་པ་རྡོ་རྗེ་ལས་ ཀྱང་། བསམ་པ་ཐམས་ཅད་ཡོངས་སྤངས་ནས། །ལྷ་ཡི་གཟུགས་སུ་སེམས་པ་ཡིས། །རྒྱུན་ མི་ཆད་པར་ཉིན་མཚན་གཅིག །བསྒོམ་པ་ཡོངས་སུ་བརྟག་པར་གྱིས། །རང་གཞན་དོན་ནི་ རབ་བསྒྲུབ་ཕྱིར། །འཁོར་བར་ཐབས་གཞན་ཡོན་མ་ཡིན། །ཞེས་གསུངས་ཏེ། དམིགས་པ་ ལ་རྩེ་གཅིག་ཏུ་གནས་པས་ཉིན་མོ་གཅིག་དང་མཚན་མོ་གཅིག་གོམས་པར་བྱས་ན། དུས་ དེ་ཉིད་དུ་ལམ་རྟགས་སྔོན་མ་རྣམས་འཆར་ཐུབ་པ་ཞིག་དགོས་ཏེ། ཉི་མ་ཤར་ན་དུས་དེ་ཉིད་ དུ་འོད་འབྱུང་དགོས་པ་བཞིན་ནོ། །གཞན་དུ་ན་མི་རྟོག་པ་དང་། གཏུམ་མོ་བསྒོམ་པ་སོགས་ ཟླ་དྲུག་གམ་ལོའམ་ལོ་གསུམ་སོགས་ཡུན་རིང་དུ་གོམས་པ་ལས་ཕྱིས་རྟགས་རྣམས་འབྱུང་ བ་དང་། དེ་ལྟར་འབྱུང་ངོ་ཞེས་བླ་མས་ལུང་སྟོན་ཡང་། བདག་ཉིད་ལ་ཡིད་ཆེས་པ་རྣམ་དག་ 4-135 མ་ཡིན་ཞིང་། འཐད་པའང་མ་ཡིན་ཏེ། ཉིན་ཞག་དང་པོ་བསྒོམ་པ་དེ་ཀ་ཡང་དག་པའི་དེ་ཁོ་ ན་ཉིད་བསྒོམ་པ་ཡིན་ན། དེ་ཉིད་དུ་དེའི་རྟགས་འབྱུང་བ་འཐད་ལ། དེ་ནི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ཀྱི་ བསྒོམ་མ་ཡིན་ན། དེ་དང་དམིགས་རྣམ་ལ་ཁྱད་མེད་པས། ཕྱིས་བསྒོམ་པ་རྣམས་ཀྱང་ཡང་ དག་པ་མ་ཡིན་པར་འགྱུར་ལ། དེ་ཡང་འདོད་ན་ཁྱེད་ཀྱི་ཆོས་དེ་དངོས་གནས་ལ་དེ་བཞིན་ བདེན་མོད། ཕྱིན་ཅི་ལོག་གི་ལམ་ཡུན་རིང་གོམས་པ་ལས། ཡང་དག་པའི་རྟགས་འབྱུང་བ་ ཡང་མི་རིགས་ཤིང་ཡང་རྟགས་དེ་ཡང་ལོག་པའི་རྟགས་ཡིན་ན་ནི། ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཁོ་ན་ཡུན་ རིང་དུ་གོམས་པ་ལ་རྩོལ་པ་བྱེད་པའི་བླ་མ་དང་། སློབ་མ་དེ་དག་ནི་ངོ་མཚར་ཅན་བརྗོད་པ་ ལས་འདས་པ་ཞིག་གོ །ཡང་ཉིན་ཞག་དང་པོ་ནས་བསྒོམས་པ་དེ་རྣམ་དག་ཡིན་ཡང་དེའི་ རྟགས་ནི་ཕྱིས་ཡུན་རིང་པོ་ནས་འབྱུང་ངོ་ཞེ་ན། ཉི་མ་དེ་རིང་ཤར་བ་ཡི། །འོད་ཟེར་ནང་པར་ འབྱུང་བ་མཚར། །ཞེས་པ་དང་འདྲའོ། །དེ་ལྟ་བས་ན་རྩ་བཟང་ན་ཐུན་ཐུན་མཚམས་གཅིག འབྲིང་ལ་ཉིན་མཚན་གང་རུང་གཅིག ཐ་མས་ཀྱང་ཉིན་ཞག་ཕྲུགས་གཅིག་བསྒོམས་པས་ རྟགས་སྣང་འཆར་བར་ཐེ་ཚོམ་མེད་པའི་ལམ་ནི་ཆོས་འདི་ཁོ་ན་ཡིན་ནོ།

所謂對自己生起信心，是指當自己實修此法而生起與所說相符的體驗時，通過作為學生瑜伽士的自己親身體驗而對法獲得確信量。如根本續王所說："捨棄一切分別，當於一日中詳加觀察。若未生起相應，彼時即是我之妄語。"《喜金剛》中亦云："捨棄一切分別，以天尊身相作意，晝夜相續不斷，一日間當詳加修觀。為成辦自他利益，輪迴中無他方便。"意即若以專注于所緣而修習一晝或一夜，應能于當時現起往昔諸道相，如日出時當下必生光明一般。否則，若是修持無分別、拙火等歷經六月或一年或三年等長期修習後方生諸相，雖上師亦授記說如是生起，然非清凈的自我確信，也不合理。因為若第一日夜的修持即是真實如所修持，則當下生起其相是合理的；若非如所修持，則因與所緣行相無別，則後來諸修持亦成非真實。若認可此點，則你的此法確實如是真實，然長期修習顛倒之道而生真實之相不合理，若此相是顛倒之相，則長期唯修顛倒之上師與弟子們實為超出稱奇之語者。若說從第一日夜起修持雖清凈，然其相於后長時方生，則如說："今日出現之日，光明明日生起奇哉！"是故，若根基上等者一座之間，中等者一晝或一夜，下等者亦於一晝夜修持即能無疑現起相應之道，唯此法而已。

།འོ་ན་ད་ལྟ་འཁྲིད་ བཏབ་པ་རྣམས་ལ་ཞག་འགའ་ཤས་ནས་རྟགས་སྣང་འབྱུང་བ་མང་དུ་མཐོང་བ་དང་མི་ འགལ་ལམ་སྙམ་ན། ལས་དང་པོ་པས་ཐུན་བཞིར་བསྒོམས་ན། རེས་འགའ་དམིགས་པ་ལ་ སེམས་གནས་ཀྱང་ཕལ་ཆེར་མི་གནས་པས་གང་དམིགས་པ་ལ་སེམས་བརྟད་པ་སྔ་ཕྱིར་བྱུང་ བ་རྣམས་བསྡོམས་པས་ཉིན་ཞག་གཅིག་གི་ཚད་དུ་སླེབ་པ་ན། ངེས་པར་རྟགས་སྣང་འཆར་ ཞིང་། རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་སྒོམ་ཅུང་ཟད་ཙམ་རྩོལ་མེད་རང་བབས་སུ་འབྱུང་སྟེ། རྡོ་རྗེ་ འབེབས་པའི་ཆ་ཤས་ཡིན་ནོ། །དེས་ན་དམིགས་པ་ལ་རྩེ་གཅིག་ཏུ་གནས་པའི་རྒྱུན་མ་ཆད་ པ་ཞག་གཅིག་ཐུབ་དགོས་པ་གཏན་ནས་མིན་ཡང་། ཐུན་མཚམས་སྤྱོད་ལམ་དང་སེམས་ {ཡོངས[ཡེངས་]པའི་གུས་ཏེ་སྒོམ་བྱས་པ་ལ་མི་ཐེ་བས། ནམ་མཁའི་རྣལ་འབྱོར་ཞག་ 4-136 གཅིག་བསྒོམ་པ་ལ་རྟགས་མེད་པ་མི་སྲིད་པར་གསུངས་པ་དང་། རྣམ་གཡེང་དང་བསྲེས་ ཀྱིན་བསྒོམས་པས། ཞག་གཉིས་གསུམ་དུ་རྟགས་མ་བྱུང་བ་ལ་འགལ་བ་སྡེབ་རྒྱུ་ག་ལ་ཡོད། སྤྱིར་དེང་སང་གི་མིས་ཀྱང་ཆོས་འདིའི་སྒོམ་ལ་ཞུགས་པའི་ཉི་མ་དང་པོ་ཉིད་ནས་རྟགས་སྣང་ དང་རྡོ་རྗེ་འབེབས་པ་ཐོབ་པ་མང་དུ་འབྱུང་བ་མངོན་སུམ་དུ་གྲུབ་པ་འདིར་སྣང་ཞིང་། ཞག་ ཤས་བསྒོམས་པས་མི་འབྱུང་བ་ནི་མི་སྲིད་དོ། །དེ་ལ་མ་མཐའ་ཡང་ཞག་གཅིག་གི་མཐའ་ འཛིན་པའི་རྒྱུ་མཚན་ནི་ཉིན་ཞག་གཅིག་པོ་དེའམ་ཞག་སྔ་ཕྱི་སྣ་ཚོགས་པ་བསྡོམས་པ་ཡིན་ ཡང་རུང་སྟེ། ཞག་གཅིག་གི་ཚད་དུ་ལོངས་པ་ན་དབུགས་ཉི་ཁྲི་ཆིག་སྟོང་དྲུག་བརྒྱ་ལ། མི་ རྟོག་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱིས་གནད་དུ་བསྣུན་པར་སོང་བའི་རྟེན་འབྲེལ་ལས་ཐེ་ཚོམ་མེད་པ་ཡིན་ ལ། དབང་པོ་རྣོ་བ་ལ་ནི་དབུགས་སུམ་བརྒྱ་དྲུག་ཅུ་ཙམ་ལ་ཡང་འབྱུང་བ་ལ་སོགས་པ་ངེས་ པ་མེད་དོ། །དེས་ན་ཆུ་ཚོད་གཅིག་དང་། དུས་སྦྱོར་གཅིག་དང་། དུས་སྦྱོར་གཉིས་ནས་བཅུ་ གཉིས་ཀྱི་བར་དུ་ཅི་རིགས་པར་སྦྱར་རོ། ། གཞན་ཡང་འདི་ལྟར་ཤེས་དགོས་ཏེ། སྟོང་རྐྱང་ཙམ་བསྒོམ་པ་ལ་ནི་རྟགས་སྣང་མི་ འབྱུང་བ་ཤས་ཆེ་ལ། བྱུང་ཡང་རྩིས་སུ་མི་བྱེད་དོ། །ཕྲ་ཐིག་སོགས་བསྒོམས་པས་དུ་སོགས་ འཆར་བ་ནི་བེམ་པོའི་རླུང་རགས་པའི་དབུ་མར་ཐིམ་པའི་ཉམས་ཙམ་ཡིན། དེ་ནི་རླུང་གི་ མདངས་སམ་རྩའི་མདངས་ཞེས་བྱ། སྤྱིར་ལམ་དུ་འགྱུར་མོད་ཀྱང་འཁྲུལ་ཤེས་ཡིན་ཞིང་རྣམ་ པ་ཐམས་ཅད་པར་འཆར་བའང་མ་ཡིན་ནོ། །ཆོས་འདི་ལས་བྱུང་པའི་རྟགས་སྣང་གི་གཙོ་ བོ་རྣམས་ནི་མི་རྟོག་པའི་སྟོབས་ཀྱིས་མ་དག་པའི་རྩ་རླུང་ཐིག་ལེ་ཅུང་ཟད་ཐིམ་པས། དེ་མ་ ཐག་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་རྩ་རླུང་ཐིག་ལེ་ཅུང་ཟད་མངོན་དུ་གྱུར་པའི་ཕྱིར། ཆོས་ཉིད་ཀྱི་མདངས་ཡིན་ ལ། དེའི་ཕྱིར་རྣམ་པ་ཕྱོགས་རེ་ཙམ་མ་ཡིན་པར་རྣམ་པ་མཐའ་ཡས་པར་འཆར་བ་ཡིན་ནོ།

那麼，現見已傳授教法者多於數日後生起相應，是否相違？初學者若修四座，雖有時心安住于所緣，但大多不安住，故當所有前後心安住于所緣之時間加總達到一晝夜量時，必定現起相應，且生起些許無功用自然的無分別修持，此乃金剛降臨之部分。因此，雖然完全不需要能夠相續一日專注安住于所緣而不間斷，但由於不計入座間行為與散亂心所致之間斷，故說空瑜伽修持一日無有不現相者，與夾雜散亂而修持二三日未生相應無有任何牴觸之理。 總之，今人於此法修持之第一日即獲得相應與金剛降臨者多有出現，此為現量所成，此處顯然若修持數日而不生起者實屬不可能。其中至少需執持一日之理由是，無論是那一日或前後各日加總，只要達到一日之量，於二萬一千六百息間為無分別智慧所擊中要處之緣起，此乃無疑，而利根者於三百六十息等亦能生起等，無有定數。是故，或一時辰、一時輪、乃至二至十二時輪等，隨宜配合。 複次應如是了知：若唯修空性，多不生起相應，縱生亦不計較。由修細明點等而現起煙等，僅是粗大物質氣融入中脈之體驗，此稱為氣之光澤或脈之光澤。雖總為道，然是迷亂識，且非現為一切行相。此法所生相應之主要者，乃由無分別力令不凈脈氣明點稍許融化，隨即智慧脈氣明點稍許顯現故，是法性之光澤，因此非僅現為片面行相，而是現為無邊行相。

དེས་ན་ལམ་འབྲས་དང་ཆོས་དྲུག་སོགས་ལས་འཆད་པའི་རྟགས་སྣང་དང་། སྦྱོར་དྲུག་པ་ 4-137 ལ་འབྱུང་བའི་སྟོང་གཟུགས་གཉིས། དུ་སོགས་སུ་མཚུངས་པའི་འདྲ་ཆོས་ཙམ་ཡོད་ཀྱང་ངོ་ བོ་བཟང་ངན་ཤིན་ཏུ་ཁྱད་ཆེ་སྟེ། རྒྱུ་མཚན་དེ་ཉིད་ཀྱིས་ན། ཆོས་དེ་དག་ཏུ་སྟོང་གཟུགས་ཀྱི་ ཐ་སྙད་མི་མཛད་ལ། འདིར་སྟོང་གཟུགས་དང་རྫོགས་རིམ་གྱི་ལྷ་ཡིན་པར་འཇོག་པ་ཡིན་ནོ། ། དེའི་རྒྱུ་མཚན་ཡང་རྟོག་བཅས་དེ་དག་ཏུ་དུ་སོགས་འཆར་བ་ནི། རྟོགས་པ་དེ་ཤིན་ཏུ་གོམས་ པ་ལས། འདོད་འཇིགས་མྱ་ངན་སོགས་དང་མཚུངས་པར་རྟོག་མེད་གསལ་སྣང་འཁྲུལ་པ་ ཅན་ཞིག་སྐྱེ་ལ། དེ་ལ་བརྟེན་ནས་དུ་སོགས་འཆར་ཏེ། མདོར་ན་རྣམ་རྟོག་འཁྲུལ་པའི་རྒྱུ་ ལས་བྱུང་བའི་ཕྱིར། ཡེ་ཤེས་ཀྱི་དབུ་མ་ལ་རེག་མི་ཐུབ་བོ། །ལུགས་འདིའི་སྟོང་གཟུགས་ ནི་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་སེམས་ཀྱིས་རྡོ་རྗེའི་ལུས་ལ་གནད་དུ་བསྣུན་པའི་ཕྱིར། ཐོག་མར་ རགས་པའི་རྩ་དབུ་མ་ལ་བརྟེན་ནས་དེ་མ་ཐག་ཏུ་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་རྩ་དབུ་མ་ལ་རེག་པར་འགྱུར་ བའི་ཕྱིར་ཏེ། སྒོམ་བྱེད་ལམ་གྱི་ཡེ་ཤེས་དང་། བསྒོམ་བྱ་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་རྩ་གཉིས་ཀར་མི་རྟོག་ པའི་ཡེ་ཤེས་སུ་མཚུངས་པའི་ཕྱིར་དེས་དེ་ལ་གནད་དུ་བསྣུན་ཐུབ་ལ། རྣམ་རྟོག་བསྒོམས་ པས་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་རྩ་ལ་གནད་དུ་བསྣུན་མི་ཐུབ་སྟེ། བཅོས་མ་དང་བཅོས་མིན་གྱི་ཁྱད་པར་ ཤིན་ཏུ་ཆེ་བའི་ཕྱིར། ནམ་མཁའ་ལ་ཁུ་ཚུར་བསྣུན་མི་ནུས་པ་བཞིན་ནོ། །མདོར་ན་རྟོག་པ་ ལས་བྱུང་བའི་རྟགས་སྣང་དང་མི་རྟོག་པ་ལས་བྱུང་བའི་རྟགས་སྣང་མི་འདྲ་བར་ཤེས་པར་ བྱའོ། །སྤྱིར་འདི་ལ་མུ་བཞི་ཡོད་དེ། རྟོག་བཅས་ཀྱི་སྒོམ་པ་ཡིན་ཞིང་རྡོ་རྗེའི་ལུས་ལ་གནད་དུ་ བསྣུན་པ་དང་མི་བསྣུན་པ་གཉིས། རྟོག་མེད་ཀྱི་སྒོམ་པ་ལའང་རྡོ་རྗེ་ལུས་ལ་གནད་དུ་བསྣུན་ པ་དང་མི་བསྣུན་པ་སྟེ་བཞིའོ། །གཏུམ་མོ་འཁོར་ལོ་བཞི་པ་ལྟ་བུ་གསང་སྔགས་ནང་པའི་ཕྲ་ ཐིག་གི་རྣལ་འབྱོར་རྣམས་ནི། རྟོག་བཅས་ཡིན་ཞིང་ལུས་ལ་གནད་དུ་བསྣུན་པའི་མུ་ཡིན་ལ། བོད་ཡུལ་འདིར་སེམས་འཁྲིད་དུ་གྲགས་པའི་མི་རྟོག་པ་རྣམས་ནི་མི་རྟོག་པ་ཡིན་ཡང་ལུས་ ལ་གནད་དུ་མི་བསྣུན་པའི་མུའོ། །དཔྱད་སྒོམ་གྱི་སྟོང་ཉིད་སྒོམ་པ་དང་། ངེས་འབྱུང་སྙིང་རྗེ་ 4-138 ཕལ་པ་སོགས་རྣམ་རྟོག་ཀྱང་ཡིན་ལ་རྡོ་རྗེ་ལུས་ལ་གནད་དུ་མི་བསྣུན་པའི་མུའོ། །རྡོ་རྗེའི་ རྣལ་འབྱོར་འདི་ནི་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་སྒོམ་པ་ཡང་ཡིན་ལ། རྡོ་རྗེ་ལུས་ལ་གནད་དུ་བསྣུན་ པའི་མུའོ།

因此，道果與六法等所說之相應，與六加行中所生之空形二者，雖有如煙等相似之表相，但本質優劣極為懸殊。正因此故，彼等法中不立空形之名相，而此處則安立為空形與圓滿次第之本尊。其理由是，彼等有分別中現起煙等，是由於彼等證悟極為熟習，如同貪慾、恐懼、憂愁等相同，生起無分別明顯顯現之迷亂，依此而現起煙等。總之，因由分別迷亂之因所生，故不能觸及智慧中脈。此傳統之空形，由於以無分別心擊中金剛身要處，故初依粗分中脈，隨即能觸及智慧中脈。因為能修之道智與所修之智慧脈二者皆同爲無分別智慧，故能擊中要處，而以分別修持則不能擊中智慧脈要處，因為造作與無造作之差別極大，如同不能以拳擊中虛空。總之，應知分別所生之相應與無分別所生之相應不同。 總的說來，此有四門：有分別修持且擊中與不擊中金剛身之二者，無分別修持亦有擊中與不擊中金剛身，共四種。如四輪拙火等密咒內道之細明點瑜伽等，是有分別且擊中身要處之門。此藏地所謂心性教授之無分別等，雖是無分別但屬於不擊中身要處之門。觀察修之空性修持與一般出離心悲心等，既是分別又屬不擊中金剛身要處之門。此金剛瑜伽既是無分別修持，又是擊中金剛身要處之門。

།དེ་དག་ལས་བོད་ཡུལ་འདིར་གྲགས་པའི་ཕྱག་རྫོགས་ཞི་གཅོད་ལ་སོགས་པ་ ཕལ་ཆེ་བ་ནི། རྫོགས་རིམ་ཡིན་པར་འདོད་ཅིང་གྲགས་མོད་ཀྱང་། རྡོ་རྗེའི་ལུས་ལ་གནད་དུ་ བསྣུན་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་དང་། ཐེག་ཆེན་མདོ་ལུགས་དང་། ཉན་ཐོས་དང་། ཁ་ཅིག་འཇིག་ རྟེན་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཀུན་དང་ཡང་ཐུན་མོང་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རྫོགས་རིམ་མ་ཡིན་ལ། ཡང་ཁ་ ཅིག་རྫོགས་རིམ་གྱི་སྐད་དོད་ནི་ཥྤནྣ་མ་བཅོས་པ་དང་། མ་བརྟགས་པ་ལ་འཇུག་ཅིང་། པ་རི་ ནི་ཥྤནྣ་ཞེས་པ་ཡོངས་སུ་གྲུབ་པ་ལའང་འཇུག་པས། སྒྲ་བཤད་དེ་དག་ཚང་བའི་ཕྱིར་རྫོགས་ རིམ་ཡིན་ནོ་སྙམ་ན། སྒྲ་བཤད་ཕྱོགས་རེ་ཚང་བ་ཙམ་གྱིས་དེ་དང་དེ་ཡིན་པར་མི་འགྱུར་ཏེ། ཆུ་ལས་སྐྱེས་དང་ཆུ་སྐྱེས་བཞིན། །ཞེས་པ་ལྟར་ཡིན་པ་དང་ཧ་ཅང་ཐལ་བར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་ རོ། །གཞན་ཡང་ཤེར་མདོ་དང་། རྒྱུད་བླ་དང་། ཟླ་བ་སྒྲོན་མེའི་མདོ་དང་། རིགས་ཚོགས་ཀྱི་ གཞུང་ལ་སོགས་པའི་དངོས་བསྟན་ཡིན་པར་ཁས་ལེན་བཞིན་དུ། གསང་སྔགས་ཀྱི་ཐུན་ མོང་མ་ཡིན་པའི་རྫོགས་རིམ་ཡང་ཡིན་ནོ་ཞེས་སྨྲ་བ་ནི། ཆེས་འགལ་བར་སྨྲ་བ་ཡིན་མོད་ ཀྱི། ཕྱོགས་འཛིན་གྱི་གདོན་གྱིས་བསླད་པས་རིགས་པ་རྣལ་མར་མེད་པ་དེ་དག་ལ་སྨྲས་ཀྱང་ དགོས་པ་མི་སྣང་བས་རེ་ཞིག་བཏང་སྙོམས་སུ་བཞག་གོ །དམིགས་བཅས་ཀྱི་གཏུམ་མོ་དང་། ཡིག་འབྲུ་དང་། ཐིག་ལེ་དང་། རླུང་དང་། འོད་ཟེར་འགྲོ་འོང་ལ་དམིགས་པ་སོགས་དང་། རགས་པའི་ཁམས་ཙམ་ཁོ་ན་ལ་འགྲོ་འོང་གི་བྱ་བ་བྱེད་ནུས་ཀྱི་ལས་རྒྱ་ཡེ་རྒྱ་སོགས་འདི་ རྣམས་ཀྱང་རྫོགས་རིམ་དངོས་མ་ཡིན་ཏེ་རྣམ་པར་རྟོག་པའི་སྒོམ་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དང་། ཁ་ ཅིག་ལུས་ངག་གི་བྱ་རྩོལ་གཙོ་བོར་སྟོན་པའི་རྣམ་འགྱུར་ཙམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །འོ་ན་འདི་ དག་རྒྱུད་གཞུང་ཚད་ལྡན་ནས་རྫོགས་རིམ་དུ་བཤད་པ་མིན་ནམ་ཞེ་ན། འདི་དག་ཀྱང་མན་ 4-139 ངག་གི་གནད་དང་ལྡན་ན་རྫོགས་རིམ་གྱི་ཉེ་བའི་རྒྱུ་བྱེད་པ་ཡོད་ཅིང་། རྫོགས་རིམ་དང་རྣམ་ པ་འདྲ་བ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར། རྫོགས་རིམ་གྱི་མིང་གིས་བཏགས་པ་སྟེ། འདི་དག་གི་རགས་པའི་རྩ་ དབུ་མར་བེམ་ཆོས་ཀྱི་རླུང་ཐིམ་པ་སོགས་དང་། རྡུལ་ཆོས་ཀྱི་ཐིག་ལེ་འཆིང་བ་ཙམ་སོགས་ ཡོད་པས། ལུས་ལ་གནད་དུ་བསྣུན་པ་ཙམ་ཡིན་མོད། ཡེ་ཤེས་ཀྱི་རྩ་རླུང་ཐིག་ལེ་ལ་རེག་ པར་མི་ནུས་པ་དང་། གནས་ལུགས་སྒོམ་པའང་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དང་། །རྣམ་པར་རྟོག་པ་ ཅན་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་རྫོགས་རིམ་དངོས་མ་ཡིན་ཏེ། བསྐྱེད་རིམ་དངོས་དང་རྫོགས་རིམ་བཏགས་ པ་བ་ཡིན་ཞེས་བྱའོ། །དེ་ལྟ་ན་ཡང་གསང་སྔགས་ཀྱི་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའི་ཁྱད་ཆོས་ཙམ་ ནི་ཡིན་ཏེ། དབང་བསྐུར་བ་དང་ལྷ་བསྒོམ་སྔགས་བཟླས་ལ་སོགས་པ་བཞིན་ནོ།

其中，在此藏地聞名的大手印、大圓滿、寂止、斷法等大多數，雖然被認為並稱為圓滿次第，但因為不具有擊中金剛身要處，且與大乘經典傳統、聲聞乘，以及某些世間禪定皆為共同，故非圓滿次第。又有些人認為，圓滿次第的對應梵文निष्पन्न（niṣpanna）可用於無造作和無觀察，परिनिष्पन्न（pariniṣpanna）也可用於圓滿成就，因具備這些詞源解釋，故為圓滿次第。然而，僅僅具備部分詞源解釋並不能成為彼等，如同"從水生"與"水生"一般，否則將有過度延伸之過。 再者，一面承認是般若經、寶性論、月燈經、理聚論等之明示，一面又說是密咒不共之圓滿次第，此說極為矛盾。然而對於被門戶執著之魔所染，不具正理之彼等而言，即便解說也無益處，故暫且置之不理。 有所緣之拙火、字母、明點、氣、光明來去所緣等，以及僅于粗大界中能作往來之業印、智印等這些也非真實圓滿次第，因為是有分別之修持，且有些僅是身語勤作為主之行相。若問：這些不是由具量續部論著中說為圓滿次第嗎？這些若具有口訣要點，可作為圓滿次第之近因，且因與圓滿次第形相相似，故假立圓滿次第之名。這些雖有粗分中脈中物質之氣融入等，以及物質明點約束等，僅是擊中身要處而已，但因不能觸及智慧脈氣明點，且非修持實相，又因具有分別，故非真實圓滿次第。應說是真實生起次第與假立圓滿次第。然而，仍是密咒不共之特法而已，如同灌頂、本尊修持、咒語誦持等。

།མི་རྟོག་ པ་མ་ཡིན་ཞིང་ལུས་ལ་གནད་དུ་བསྣུན་པ་ཡང་མ་ཡིན་པའི་མུ་རྣམས་ནི། དངོས་སུ་རྫོགས་ རིམ་མ་ཡིན་པར་མ་ཟད། དེ་དག་རྫོགས་རིམ་ཡིན་ཞེས་སྨྲ་མཁན་ཡང་ཆེར་མེད་པའི་དཔྱད་ པ་མི་དགོས་མོད། ཡང་རྣམ་པ་གཅིག་ཏུ་ན་མུ་གསུམ་པོ་དེ་དག་ཐམས་ཅད་ཀྱང་ཟབ་ལམ་རྡོ་ རྗེའི་རྣལ་འབྱོར་གྱི་རྒྱུད་སྦྱང་བའི་ཐབས་དང་། སྔོན་འགྲོར་ནི་འགྱུར་དུ་རུང་བ་ཤ་སྟག་ཡིན་ པས། རྡོ་རྗེའི་རྣལ་འབྱོར་འདི་ལ་བརྟན་པ་ཅུང་ཟད་ཐོབ་ན། དེ་དག་ལ་འདིས་རྒྱས་བཏབ་སྟེ་ བསྒོམས་ན། ལམ་འདིའི་བོགས་འདོན་དུ་འགྲོ་བ་དང་། གསེར་འགྱུར་རྩིས་ལྕགས་གསེར་དུ་ འགྱུར་བ་ལྟར་དེ་དག་ཀྱང་རྫོགས་རིམ་དུ་གནས་འགྱུར་བའི་སྐབས་ནི་ཡོད་དོ། ། དེ་ལྟ་བས་ན་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱིས་གནས་ལུགས་བསྒོམ་པ་ཡང་ ཡིན། སྒོམ་པ་དེ་ཁོ་ནས་རྡོ་རྗེ་ལུས་ལ་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པར་གནད་དུ་བསྣུན་པ་ཡང་ཡིན་པའི་ གཞི་མཐུན་པ་ཞིག་བྱུང་ན། དེ་ནི་རྫོགས་རིམ་དངོས་ཡིན་ཏེ། དེ་ཡང་རྡོ་རྗེའི་རྣལ་འབྱོར་འདི་ ཁོ་ན་ལས་གཞན་ལ་མེད་དོ། །ཡང་འདི་སྙམ་དུ་ད་ལྟ་ཕྱག་ཆེན་དུ་གྲགས་པ་འདི་ལྟ་བུ་མི་ རྟོག་པའི་གནས་ལུགས་བསྒོམ་པ་ཡིན་ལ། དེའི་སྟེང་དུ་གཏུམ་མོ་དང་ལས་རྒྱ་སོགས་ཀྱིས་ 4-140 རྡོ་རྗེ་ལུས་ལ་གནད་དུ་བསྣུན་ན་བདེ་སྟོང་ཕྱག་ཆེན་དུ་འགྱུར་བ་དང་། མི་རྟོག་པ་དང་ལུས་ ལ་གནད་དུ་བསྣུན་པ་གཉིས་ཀར་ཚང་བས། རྡོ་རྗེའི་རྣལ་འབྱོར་དང་ཁྱད་མེད་པར་འགྱུར་ སྙམ་ན། ཉམས་མྱོང་རྣམ་པ་འདྲ་རུང་ཡོད་དུ་ཆུག་ཀྱང་། དེ་ནི་རྒྱུ་ཐ་དད་གཉིས་འདུས་པའི་ བཅོས་མ་ཡིན་པས། ཡེ་ཤེས་ཀྱི་རྩ་སོགས་ལ་གནད་དུ་བསྣུན་མི་ནུས་ཏེ། རྩི་བརྒྱ་མང་དུ་ སྡོམ་ན་ཡང་། །ཁང་པའི་གདུང་མ་བཟོད་པར་དཀའ། །ཞེས་པ་ལྟར་ཡིན་པས་སོ། །རྡོ་རྗེའི་ རྣལ་འབྱོར་འདིར་ནི་ཐབས་གཞན་གྱིས་བྱས་པ་མ་ཡིན་པར་མི་རྟོག་པའི་ཡེ་ཤེས་གཅིག་པོ་ དེས་རྡོ་རྗེ་ལུས་ལ་གནད་དུ་བསྣུན་པར་བྱེད་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཤིན་ཏུ་ཁྱད་ཆེ་སྟེ་སྐར་མའི་ ཚོགས་པ་དང་ཉི་མ་བཞིན་ནོ། །འདིར་གང་ལ་གནད་དུ་བསྣུན་རྒྱུའི་རྡོ་རྗེ་ལུས་ནི་སྟེང་འོག་ རྩ་དྲུག་དང་། རྩ་འཁོར་ལོ་དྲུག་དང་། དེ་{དཀའི་[དག་གི་]རླུང་དང་ཐིག་ལེ་སོགས་ཡིན་གྱི། ལུས་ཙམ་པོ་ལ་མི་འཇོག་གོ །དེ་ལྟར་ན་ལམ་ཐམས་ཅད་ལས་ཆེས་ཁྱད་པར་དུ་གྱུར་པའི་རྡོ་ རྗེའི་རྣལ་འབྱོར་འདི་ནི། ཉམས་མྱོང་ལ་ཞག་དུས་ཐེབས་པ། གྲུབ་ཐོབ་ལ་ཟླ་དུས་ཐེབས་པ། སངས་རྒྱས་ལ་ལོ་དུས་ཐེབས་པའི་ཆོས་གཞན་གང་དང་ཡང་མི་མཉམ་པ་ཡིན་ནོ།

我來為您直譯這段藏文： 非無分別且非擊中身要處之諸分，不僅非真實圓滿次第，且幾乎無人說彼等為圓滿次第，故無需觀察。然而從另一方面來說，彼三分一切亦皆可成為甚深道金剛瑜伽之道的修煉方便與前行，故於此金剛瑜伽若獲少許穩固，以此加持而修持彼等，則能助益此道，如同點金術令鐵轉變為金，彼等亦有轉變為圓滿次第之時。 因此，若有既是以無分別三摩地修持實相，又僅以彼修持無誤擊中金剛身要處之共同基，彼即是真實圓滿次第，而此唯於此金剛瑜伽中有，他處則無。又若作是念：今日所謂大手印等是修持無分別實相，若於其上以拙火、業印等擊中金剛身要處，則成樂空大手印，因具足無分別與擊中身要處二者，將成與金剛瑜伽無異。雖可有相似之體驗，然彼是二種不同因緣和合之造作，故不能擊中智慧脈等，如同"雖合百種藥，難當房梁用"一般。此金剛瑜伽中，非由他法所作，而是唯一無分別智慧擊中金剛身要處，故有極大差別，如同星群與日輪。 此中所要擊中之金剛身，乃是上下六脈、六輪脈及其氣、明點等，而非僅是身體。如是，此較一切道更為殊勝之金剛瑜伽，于體驗者日時成就，于成就者月時成就，于佛陀年時成就，與其他任何法皆不相等。

།འདི་དག་ ལ་གོང་དུ་བཤད་པ་ལྟར་གོ་བ་ཆགས་དགོས་ལ། འཁྲིད་འདེབས་པའི་སྐབས། སྤྲོས་བཤད་ དང་མཐའ་གཅོད་དེ་དག་འཆད་མི་འཆད་སྐབས་དང་བསྟུན་འཚལ། དེ་ཡན་ཆད་ནི་འཁྲིད་ དམིགས་མ་ཚུགས་གོང་ཐོག་མའི་འཇུག་སྒོའི་སྐབས་ཀྱི་གསུང་བགྲོས་ཡིན་ཏེ། ཆོས་ཐུན་ གསུམ་བཞི་ལྔ་སོགས་ཇི་ལྟར་འཚམ་པ་རེ་མཛད་དོ། ། སྔོན་འགྲོ་ཐུན་མོང་བའི་དམིགས་པའི་སྐབས་སུ་འདི་སྐད་ཅེས། སྦྱོར་དྲུག་ལ་བོད་སྔ་ རབས་པ་རྣམས་ཀྱི་ཡིག་རྙིང་རྣམས་བསྡུས་པ་ཙམ་དང་། འཐོར་ཐབས་སུ་ཡོད་པ་དང་། མན་ ངག་གབ་པའི་ཕྱིར་ཁྲིགས་ཆགས་སུ་བསྒྲིགས་པ་ཙམ་མེད། སྔོན་ཤིན་ཏུ་བཀའ་ཡང་གཉན་ པ་ལ། ཆོས་རྗེ་ཀུན་སྤངས་ཆེན་པོས་ཡུན་རིང་དུ་དགོངས་པ་བརྟད་དེ། ཡི་དམ་མཁའ་འགྲོ་ 4-141 རྣམས་ལ་གསོལ་བ་བཏབ་པ་ན། ཆོས་རྒྱལ་རིགས་ལྡན་རྣམས་དང་། རྡོ་རྗེ་མཁའ་འགྲོ་མ་ རྣམས་ཀྱི་བཀའི་གནང་བ་བྱུང་བ་ལ་བརྟེན་ནས་བཀའ་རྒྱ་བཀྲོལ་ཏེ་འཁྲིད་ཡིག་རྒྱས་པ་ མཛད། ཀུན་སྤངས་ཆེན་པོའི་འཁྲིད་ཡིག་འདི་སྦྱོར་དྲུག་གི་འཁྲིད་ཡིག་ཁྲིགས་ཆགས་མ་ཀུན་ གྱི་ཐོག་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དང་། བརྒྱུད་པ་ཁུངས་ལྡན་གྱི་སྦྱོར་དྲུག་ཕལ་ཆེ་བ། ཆོས་རྗེ་འདི་ ལས་བརྒྱུད་པའང་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རང་གི་བློས་བཏགས་གཙོ་བོར་བྱས་པའི་ཡི་གེ་རྣམས་མ་ གཏོགས། སྦྱོར་དྲུག་གི་འཁྲིད་ཡིག་ཕྱི་མ་ཕལ་ཆེ་བ་ཡང་། འདི་ལ་གཞི་བརྟེན་མཛད་པ་ཡིན་ ནོ། །དེ་ཡང་ཅི་ལྟ་བུ་ཞེ་ན། མཁས་མཆོག་བུ་སྟོན་རིན་པོ་ཆེའི་ལུགས་ཀྱང་། དང་པོར་མཁན་ ཆེན་ཐར་ལོ་ལ་བི་བྷུ་ཏིའི་ལུགས་གཅིག་གསན། རྗེ་རོང་པ་རྡོ་རྗེ་རྒྱལ་མཚན་ལ་དབང་རྒྱུད་ ཞིབ་མོར་གསན་ཀྱང་། རྭ་བའི་སྦྱོར་དྲུག་ལ་ཚིག་འཁྲིད་མ་གཏོགས་དོན་འཁྲིད་མི་བཞུགས་ པས། སྦྱོར་དྲུག་མཐའ་རྒྱས་རང་དེ་ཕྱིས་འཕགས་འོད་ཡོན་ཏན་རྒྱ་མཚོ་ལ་གསན་པ་ཡིན། ཁོང་གིས་ཀུན་སྤངས་ཆེན་པོ་ལ་སྦྱོར་དྲུག་གི་ཉམས་འཁྲིད་དང་། རྒྱུད་སྙིང་གི་བཤད་པ་ཚར་ མང་དུ་གསན། བྱང་སེམས་རྒྱལ་བ་ཡེ་ཤེས་ལ་ཡང་གསན་ཏེ། བུ་ལུགས་ཀྱི་སྦྱོར་དྲུག་ཀྱང་ གཙོ་བོར་ཀུན་སྤངས་ཆེན་པོ་ལས་བརྒྱུད་པ་ཡིན་ཞིང་། ཁྲིད་ཡིག་མཛད་པའང་། ཀུན་སྤངས་ ཆེན་པོའི་ཁྲིད་ཡིག་ལ་རྩོམ་གདན་མཛད་པར་འདུག ཆོས་རྗེ་བླ་མ་དམ་པ་བསོད་ནམས་ རྒྱལ་མཚན་པས་ཀྱང་། དང་པོར་ཀུན་སྤངས་ཆེན་པོའི་དངོས་སློབ་བྲག་ཁ་བ་གྲགས་པ་སེངྒེ་ ལ་གསན། ཡང་ཀུན་སྤངས་ཆེན་པོའི་དངོས་སློབ་སྲོན་པ་ཀུན་རྒྱལ་དེའི་སློབ་མ་སྲོན་པ་ ཆོས་དཔལ་བཟང་པོ་དང་། སྲོན་པ་བསོད་ནམས་རྒྱལ་མཚན་གཉིས་ཀ་ལ་ཉམས་འཁྲིད་དུ་ གསན། ཕྱིས་བུ་སྟོན་རིན་པོ་ཆེ་ལའང་གསན། ཁྲིད་ཡིག་རྩོམ་པར་མཛད་པ་ནི་སྲོན་ལུགས་ གཙོ་ཆེ་བས། ཀུན་སྤངས་ཆེན་པོའི་བཀའ་སྲོལ་ཉིད་ཡིན་ནོ།

對於這些應如上所述般理解，在傳授時，詳細解說和抉擇等是否講解應視情況而定。以上是在正式開始修習對像之前初入門時的議論，可依實際情況進行三、四、五等課時的講授。 在共同前行修習對像時如是說：關於六加行，藏地古代諸師的舊文獻僅是簡略和零散存在，為隱藏口訣而未作系統編排。往昔此法極為嚴密，大遁世者尊者長期思維觀察，向本尊空行祈請時，因獲得法王持明眾和金剛空行母眾的許可，而開解禁令作詳細引導文。因大遁世者的引導文是六加行引導文系統化的首創，且具傳承的大部分六加行也是從此尊者傳下，除了主要是自創的文獻外，後來大部分六加行引導文也都是以此為基礎而作。 那麼具體如何呢？至尊布頓仁波切的傳承也是，最初從大堪布塔羅處聽受毗布提的一個傳承，雖從杰榮巴多杰堅贊處詳細聽受灌頂續部，但惹瓦的六加行只有文字引導而無實義引導，故完整的六加行是後來從帕俄云丹江措處聽受。他從大遁世者處多次聽受六加行的修證引導和續心要的講解，也從菩薩嘉瓦耶謝處聽受。布氏傳承的六加行也主要是從大遁世者傳下，所作引導文也是以大遁世者的引導文為基礎。至尊上師索南堅贊最初從大遁世者的親傳弟子扎喀巴扎巴桑給處聽受，又從大遁世者的親傳弟子松巴昆嘉的弟子松巴卻巴桑波和松巴索南堅贊二人處聽受修證引導，後來又從布頓仁波切處聽受。所作引導文主要是松氏傳承，即是大遁世者的教法傳統。

།ཡང་ཨོ་རྒྱན་བསྙེན་སྒྲུབ་ཏུ་ གྲགས་པ་ནི། ཀུན་སྤངས་ཆེན་པོ་དང་དུས་མཉམ་དུ་བྱུང་བ་ཡིན་ཡང་། སྤུང་བཀྲ་ཨོ་རྒྱན་ 4-142 པ་རིན་ཆེན་དཔལ་བ་རང་གིས་ཞལ་གཟིགས་ཀྱི་ཆོས་ཡིན་གྱི། ལོ་པཎ་སྡེབ་པ་རྒྱ་གར་ནས་ བསྒྱུར་བ་མ་ཡིན། རྒྱ་གར་པཎྜི་ཏ་ནགས་རིན་གྱི་ལུགས་ནི་དུས་ཕྱིས་བྱུང་བ་ཡིན། དེ་མིན་ གཞན་པར་སྐབས་དང་ཕྱིས་སྦྱོར་དྲུག་གི་མན་ངག་བྱུང་བ་ཐམས་ཅད། ཀུན་སྤངས་ཆེན་པོ་ འདི་ལས་མ་བརྒྱུད་པ་མེད་པ་ལྟ་བུ་སྟེ། ཆོས་འདིའི་བསྟན་པའི་མངའ་བདག་གཅིག་པུ་བ་ ཡིན་ནོ།

我來完整直譯這段藏文： 又所謂烏金修持法，雖與大遁世者同時出現，但是蓬扎烏金巴仁欽華自己面見得法，並非譯師們從印度翻譯而來。印度班智達那仁的傳承是後來出現的。除此之外，其他當時和後來出現的一切六加行口訣，似乎無一不是從這位大遁世者傳下，他是此法教的唯一教主。

།དེས་ན་ཀུན་སྤངས་ཆེན་པོའི་གསུང་ལ་བརྟེན་པར་འདྲ་ཡང་། བརྒྱུད་པ་གཞན་ འགའི་ལུགས་ཀྱིས། སྔོན་འགྲོ་ཐུན་མོང་དང་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པ་གཉིས་སུ་མི་འབྱེད་པར། སྔོན་འགྲོའི་འཁྲིད་ཐུང་གསུམ་ཞེས་མདོར་བསྡུས་རེ་མཛད་པའི་ལུགས་འདུག་ཀྱང་། ལས་ དང་པོ་པ་ལ་སྔོན་འགྲོས་རྒྱུད་སྦྱོང་བ་གལ་ཆེ་བས། དཔལ་ཇོ་ནང་པའི་ལུགས་ཀྱི་སྔོན་འགྲོ་ རྒྱས་པར་མཛད་པས། ཐུན་མོང་གི་སྔོན་འགྲོ་རང་ལའང་དམིགས་སྐོར་ལྔ་བྱེད་པ་ལགས། ། སྐྱབས་འགྲོའི་དམིགས་པ་འབོགས་པ་ལ། ཆོས་ཐུན་གཅིག་སོང་བའི་མཚམས་སུ། སྐྱབས་འགྲོའི་གོ་དོན་བཤད་མི་དགོས་ན་དེར་ཟད། དགོས་ན་ཅི་རིགས་པ་འཚམ་ཞིང་རན་ པར་བཤད་དགོས་ཏེ། དེ་ཡང་ཕྱོགས་མཚོན་ན་འདི་ལྟར། སྤྱིར་སྐྱབས་སུ་འགྲོ་བ་ཞེས་བྱ་བ་ སྐྱབས་ཞུ་བ་ལ་ཟེར། སྐྱབས་སུ་སོང་བ་ཞེས་འདས་པའི་སྒྲ་བྱུང་ན། སྐྱབས་ཞུས་གྲུབ་པའི་ དོན་ཡིན། དེ་ཡང་རང་ལ་འཇིགས་སྐྲག་གང་ཡང་མེད་ཅིང་རང་དབང་ཐོབ་པར་ཡོད་ན། སུ་ ལའང་སྐྱབས་འཚོལ་མི་དགོས་པས། གང་སྐྱབས་འཚོལ་བ་དེ་ནི་འཇིགས་པ་ཡོད་ཅིང་། དེ་ ལས་སྐྱོབ་པའི་སྐྱབས་དོན་དུ་གཉེར་བ་ཡིན་པས། སྐྱབས་སུ་འགྲོ་བའི་རྒྱུ་འཇིགས་པས་ཉེན་ པ་ཡིན། དེ་ལ་འཇིག་རྟེན་པའི་སྐྱབས་འགྲོ་དང་། འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་སྐྱབས་འགྲོ་ གཉིས་ཡོད། དང་པོ་ལ་ཚེ་འདི་ཁོ་ནའི་ཕྱིར་གྱི་སྐྱབས་འགྲོ་དང་། གཏན་གྱི་སྐྱབས་འགྲོར་ རློམ་པ་གཉིས་ཡོད། དེའི་དང་པོ་ནི། འཇིགས་པས་སྐྲག་པའི་མི་རྣམས་ནི། །ཕལ་ཆེར་རི་ དང་ནགས་ཚལ་དང་། །ཀུན་དགའ་ར་བ་མཆོད་རྟེན་དང་། །ལྗོན་ཤིང་རྣམས་ལ་སྐྱབས་སུ་ 4-143 འགྲོ། །སྐྱབས་དེ་གཙོ་བོ་མ་ཡིན་ཞིང་། །སྐྱབས་དེ་ལ་ནི་བརྟེན་ནས་སུ། །མྱ་ངན་འདས་པ་ ཐོབ་མི་འགྱུར། །ཞེས་གསུངས་པ་ལྟར། རི་རྫོང་ལ་བློ་བརྟད་འཆའ་བ་ལྟ་བུ་སེམས་མེད་ལ་ ཡང་སྐྱབས་སུ་འགྲོ། རི་དང་ལྷ་རྟེན་སོགས་ལ་གནས་པའི་མི་མ་ཡིན་དང་། གཞན་ཡང་ལྷ་ ཕྲན་ནམ་ཡི་དྭགས་སུ་གཏོགས་པའི་ཡུལ་ལྷ་གཞི་བདག་སྡེ་བརྒྱད་ལྷ་མ་སྲིན་ལ་སོགས་པ་ལ་ སྐྱབས་སུ་འགྲོ་བ་དང་། རྒྱལ་པོ་ལ་སོགས་པ་མིའི་འགྲོ་བ་ཁ་དྲག་དབང་པོ་ཆེ་ལ་བློ་གཏོད་པ་ རྣམས་ཡིན་ཏེ། གྲུབ་མཐས་བློ་ཁ་མ་བསྒྱུར་བའི་འཇིག་རྟེན་ཕལ་པ་བླུན་པོ་རྣམས་ཀྱི་བསམ་ པ་ཡིན། ཚེ་འདི་པ་སྐྱབས་ཁོ་ན་སྟེ་མིག་རྒྱང་ཤིན་ཏུ་ཐུང་བ་ཡིན། གཉིས་པ་ནི། སྐྱབས་ཀྱི་ཡུལ་ཁྱབ་འཇུག་དང་། དྲག་པོ་དང་། སེར་སྐྱ་དང་། ལྷ་རྒྱལ་ པ་དམ་པ་སོགས་འཇིག་རྟེན་གྱི་ལྷ་དང་། འཇིག་རྟེན་གྱི་དགེ་སྦྱོང་ཆེན་པོ་རྣམས་ལ་དམིགས་ ནས། དེ་དག་སྐྱོབ་པ་རྣམ་དག་མ་ཡིན་ཡང་། སྐྱོབ་པ་མཐར་ཐུག་ཡིན་སྙམ་ལོག་པར་གཟུང་ སྟེ། ཚེ་འདི་ཕྱི་གཉིས་དང་ཐར་པའི་རེ་ལྟོས་ཞུ་བ་སྟེ།

因此，雖然都依據大遁世者的教言，但其他一些傳承的傳統中，不分共同與不共同兩種前行，而是簡略地立為三種短前行引導，然而對於初學者來說，以前行調伏相續極為重要，故而吉祥覺囊派的傳統廣作前行，即使是共同前行本身也作五個修心環節。 在傳授皈依所緣時，若一座法事已畢，如無需解說皈依的含義則到此為止。若需要，則應適量恰當地解說，譬如略示如下：一般而言，所謂皈依，是指祈請庇護。若出現"已經皈依"這樣的過去時，則是表示已完成祈請庇護之義。再者，若自身毫無恐懼且獲得自由，則不需向任何對像尋求庇護，故而任何尋求庇護者都是因有恐懼，而為脫離恐懼而祈求庇護，因此皈依的因是受恐懼所迫。其中有世間的皈依和出世間的皈依兩種。第一種又分為僅為今生而作的皈依和自以為是永恒皈依兩種。其中第一種如說："驚恐之諸人，多數皈依于，山林與園林，塔廟與樹木。此非究竟依，依止彼等故，不得般涅槃。"如此所說，如信賴山寨等，即便是無情之物也作為皈依處。或者皈依居於山間與神殿等的非人，以及其他小神或屬於餓鬼的境土神、地祇、八部天魔等，還有寄望於國王等人中有勢力的大人物，這些都是未被宗義轉變心意的愚昧凡夫之想法。這僅是今生的皈依，是極其短視的。 第二種是緣于毗濕奴、濕婆、迦毗羅、聖天王等世間諸神，以及世間的大沙門等作為皈依處，雖然他們並非清凈的救護者，卻錯誤地執持為究竟救護者，為今生來世二世及解脫寄託希望。

ཚེ་འདི་ཕྱི་གཉིས་དང་ཐར་པའི་རེ་ལྟོས་ཞུ་བ་སྟེ། སངས་རྒྱས་ཀྱི་བསྟན་པ་ལས་ཕྱི་རོལ་ཏུ་ གྱུར་པ་མུ་སྟེགས་བྱེད་ལ་སོགས་པ་རྣམས་ཀྱི་སྐྱབས་འགྲོ་ཡིན། གཉིས་པ་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པ་ལ་ཡང་བསམ་སྦྱོར་རྒྱ་ཆུང་བ་ཐེག་དམན་ཉན་རང་ གཉིས་ཀྱི་སྐྱབས་འགྲོ་དང་། རྒྱ་ཆེ་བ་ཐེག་ཆེན་གྱི་སྐྱབས་འགྲོ་གཉིས་ཡོད་པ་ལས། འདིར་ ཐེག་ཆེན་ཡིན། དེ་ལ་ཡང་ཐུན་མོང་བ་མདོ་ལུགས་དང་། ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པ་སྔགས་ཀྱི་ ལུགས་ཞེས་དབྱེ་བ་ཅུང་ཟད་ཙམ་ཡོད་པ་ལས། འདིར་སྔགས་ལུགས་ལྟར་བྱ། ཡང་སྐྱབས་ ཡུལ་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པ་དཀོན་མཆོག་གསུམ་ཡིན་ཡང་། བསམ་པ་ཚེ་འདིའམ་ཕྱི་ མ་འཁོར་བའི་བདེ་བ་ཐོབ་འདོད་ལས་མེད་ན། འཇིག་རྟེན་པའི་སྐྱབས་འགྲོ་ལས་མ་འདས་ མོད། ཡུལ་མཆོག་ལ་དམིགས་པའི་ཕྱིར། ཕུགས་ཀྱི་བག་ཆགས་ཁྱད་པར་ཅན་འཇོག་ཅིང་། གནས་སྐབས་ཀྱི་ཕན་ཡོན་ཡང་གཞན་རྣམས་ལས་ཆེས་ལྷག་པར་ཆེའོ། །དེ་ལ་འཇིག་རྟེན་ 4-144 པའི་སྐྱབས་འགྲོ་རྣམས་ནི། སྐྱབས་འགྲོའི་མིང་ཅན་ཙམ་ལས་མཚན་ཉིད་པ་མ་ཡིན་ལ། དགེ་མི་དགེ་ལུང་མ་བསྟན་གསུམ་ཀ་ཡོད་དོ། །འཇིག་རྟེན་འདས་པའི་སྐྱབས་འགྲོ་ཞེས་པ། སྐྱབས་སུ་འགྲོ་ལུགས་སམ་ངོ་བོའི་སྒོ་ནས་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་མ་འདས་གཉིས་ཀ་ཡོད་ ཀྱང་། སྐྱབས་ཡུལ་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པ་ཁོ་ནར་ངེས་པའི་ཕྱིར། དེ་སྐད་ཅེས་བྱ་སྟེ། ནང་ པ་སངས་རྒྱས་པའི་སྐྱབས་འགྲོ་མཚན་ཉིད་ཚང་བ་ཐམས་ཅད་ཡིན། དེ་ལ་དབྱེ་ན། ཉན་རང་ ཐེག་ཆེན་གསུམ་ཡོད་ཀྱང་ཐམས་ཅད་སྤྱིར་དགེ་བ་འབའ་ཞིག་ཡིན་ཞིང་། སྒོས་སུ་དད་པ་ དང་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱིས་བསྡུས་པ་ཡིན། དེ་ལ་སྐྱབས་སུ་འགྲོ་པའི་ཡུལ་གང་ཡིན་ལ་ནི། གྲུབ་ མཐའ་སོ་སོའི་འདོད་ཚུལ་མི་འདྲ་བ་མང་དུ་ཡོད་ཀྱང་། དེ་ཐམས་ཅད་རིགས་པས་དཔྱད་ན་ སོང་ཚོད་ལ་འདི་ལྟ་བུ་ཞིག་ལས་མི་འདའ་འོ་ཞེས་སོ་སོའི་འདོད་པ་སྨྲ་བ་ཡིན་གྱི། དམིགས་ པ་བསྒོམ་པ་དང་ལག་ལེན་དུ་འདེབས་པ་ལ་མི་འདྲ་བའི་འགལ་བ་ཆེར་མེད་ཅིང་། ཐེག་པ་ ཆེ་ཆུང་གི་དབང་གིས་རྒྱ་ཆེ་ཆུང་གི་འདོར་ལེན་ཅུང་ཟད་ཙམ་ནི་ཡོད་དོ།

為今生來世二世及解脫寄託希望，這是諸如外道等背離佛陀教法者們的皈依。 第二種出世間的皈依又分為發心行為狹小的小乘聲聞緣覺二者的皈依，和廣大的大乘皈依兩種，此處是大乘。其中又略分為共同的經典傳統和不共同的密咒傳統，此處依照密咒傳統。另外，雖然皈依處是出世間的三寶，但若發心僅求今生或來世輪迴之樂，則未超出世間皈依，然因緣于殊勝對境，故能種下殊勝的究竟習氣，暫時利益也遠勝于其他諸種皈依。其中世間的諸種皈依，僅是有皈依之名而非真實皈依，其中有善、不善、無記三種。所謂出世間的皈依，從皈依方式或本質而言，有出世間與非出世間兩種，但因皈依處唯一確定是出世間的，故稱為出世間皈依，這是內教佛教徒具足特徵的一切皈依。若分類，雖有聲聞、緣覺、大乘三種，但總的來說都唯是善性，特別是由信心和戒律所攝。關於其中何者為皈依處，雖然各宗派的主張方式多有不同，但若以理觀察，皆說除此之外別無所依，這是各自表述其宗義，而在修持所緣和實際運用上並無太大矛盾，只是因大小乘的緣故而在取捨廣略上略有差別。

།དེས་ན་སྤྱིར་ཐུན་ མོང་དུ་མདོ་སྔགས་གཉིས་ཀ་འདྲ་བ་ཡིན་ཏེ། དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་རྣམས་ཀྱི་ཐུགས་ཇི་ལྟ་བ་ དང་ཇི་སྙེད་པ་མཁྱེན་པའི་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ཡིན་ལ། སངས་རྒྱས་རང་སྣང་གི་སྐུ་སྐྱེ་འགག་དང་བྲལ་ བ་དེ་དང་། ངེས་པ་ལྔ་ལྡན་གྱི་སྐུ་དེ་དང་། དེ་ཉིད་ཀྱི་གསུང་སྒྲ་སྐད་ཐམས་ཅད་པ་སྟེ། གསུམ་ པོ་དེ་ལོངས་སྐུས་བསྡུས་པ་དང་། བཟོ་དང་སྐྱེ་བ་དང་མཆོག་གི་སྤྲུལ་སྐུ་སོགས་སངས་རྒྱས་ དངོས་ཀྱི་སྤྲུལ་པ་ཐམས་ཅད་སྤྲུལ་པའི་སྐུས་བསྡུས་པ་སྟེ། མདོར་ན་མོས་པའི་ཡུལ་གྱི་སངས་ རྒྱས་དཀོན་མཆོག་ནི་སྐུ་གསུམ་གྱིས་བསྡུས་པ་ཐམས་ཅད་ཡིན་ལ། ཆོས་དཀོན་མཆོག་ནི་ལུང་དང་རྟོགས་པ་གཉིས་ལས། དང་པོ་ནི། ཆོས་གསུང་རབ་མིང་ ཚིག་ཡི་གེར་སྣང་བ་དང་། ངག་ཏུ་བརྗོད་པ་རྣམས་ཡིན་ལ། རྟོགས་པའི་ཆོས་ནི་མཐར་ཐུག་ གི་ཞི་བ་མྱང་འདས་ཆོས་དབྱིངས་དེ་བཞིན་ཉིད་དང་། དེ་ཉིད་སྒྲིབ་པས་དག་པའི་ཆ་ནས་ཞི་ 4-145 བ་མྱང་འདས་འགོག་བདེན་འབྲས་བུའི་ཆོས་དང་། གནས་ལུགས་དེ་རྟོགས་པ་ཡང་ཡིན། འབྲས་བུ་དེ་མངོན་དུ་བྱེད་པའི་སྐབས་ཀྱང་ཡིན་པས་ལམ་གྱི་ཡེ་ཤེས་ནི་ལམ་བདེན་གྱི་ཆོས་ ཞེས་བྱ་སྟེ། ངོ་བོ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཕྱོགས་ཆོས་རྣམས་ཡིན་ལ། དེ་ཡང་འཕགས་རྒྱུད་ཀྱི་ལམ་ རྣམས་ལམ་བདེན་དང་ཆོས་དཀོན་མཆོག་ཡིན་པར་རྩོད་པ་མེད། ཚོགས་སྦྱོར་གྱིས་བསྡུས་པ་ རྣམས་ཀྱང་ཕྱོགས་མཐུན་ཡིན་པས། ཇི་སྲིད་ཚོགས་སྦྱོར་གྱི་ལམ་མ་ཐོབ་པ་དེ་སྲིད་དུ་སྐྱབས་ ཡུལ་དུ་བྱེད་དགོས་པས། དེ་ལྟར་ལུང་རྟོགས་ཀྱིས་བསྡུས་པའི་ཆོས་རྣམས་སོ། ། འཕགས་པ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པ་རྣམས་ཐེག་ཆེན་པའི་སྐྱབས་ཡུལ་གྱི་ དགེ་འདུན་དངོས་ཡིན། དེ་དང་རྗེས་སུ་མཐུན་ཞིང་། ཉན་རང་འཕགས་པ་ལས་ཀྱང་བཟང་ བའི་ཕྱིར་ཚོགས་སྦྱོར་གྱི་ཕྱིར་མི་ལྡོག་ཐོབ་པ་རྣམས་ཀྱང་སྐྱབས་ཡུལ་གྱི་ཁོངས་སུ་བསྡུ་ལ། ཉན་རང་འཕགས་པ་རྣམས་ཐེག་ཆེན་གྱི་སྐྱབས་ཡུལ་དུ་བྱེད་མི་བྱེད་ལུགས་གཉིས་ཡོད་པ་ དོན་ལ་མི་འགལ་ཏེ། ཐེག་ཆེན་པའི་སྐྱབས་ཡུལ་དངོས་མ་ཡིན་པ་དང་། ཇི་སྲིད་དུ་འཕགས་ པ་དེ་དག་དང་ཡོན་ཏན་མཉམ་པར་མ་གྱུར་གྱི་བར་དུ། སྐྱབས་སུ་འོས་པའི་ཡང་ཕྱིར་རོ། ། གཞན་ཡང་མདུན་དུ་བཞག་པའི་སངས་རྒྱས་ཞེས་མདོ་ལས་གསུངས་པའི་ཕྱིར། ཆོས་དང་ དགེ་འདུན་ལ་ཡང་རིགས་འགྲེ་བས། མདུན་བཞག་གི་སངས་རྒྱས་ནི་སྐུ་གཟུགས་དང་མཆོད་ རྟེན་ལྟ་བུ། མདུན་བཞག་གི་ཆོས་ནི་བཀའི་གླེགས་བམ་དང་། སྔགས་ཀྱི་ཡི་གེའི་གཟུགས་ སོགས་དང་། མདུན་བཞག་གི་དགེ་འདུན་ནི་སོ་སོ་སྐྱེ་བོའི་དགེ་འདུན་ཚུལ་ཁྲིམས་དང་ལྡན་ ངེས་པ་རྣམས་སོ།

因此，總的來說經密二者共同相同，即如來們如所有、盡所有智慧的法身，以及佛陀自顯離生滅的身和具五決定的身，以及其一切音聲語言之語，此三者為報身所攝，以及工巧化身、受生化身和最勝化身等一切佛陀真實化現皆為化身所攝。簡言之，作為信仰對境的佛寶即是三身所攝的一切。 法寶分為教法和證法二者。第一，即顯現為文字語句的經典教法和語言宣說。證法即究竟寂滅涅槃法界真如，以及從彼離障清凈分而言的寂滅涅槃滅諦果法，以及通達此實相。又因為是現證彼果之時，故道智即稱為道諦法，本質即是諸菩提分法。其中聖者相續中的諸道無爭議地是道諦和法寶。資糧加行所攝諸法也是隨順分，故在未獲得資糧加行道之前須作為皈依處，如是為教證所攝諸法。 聖者菩薩不退轉者們是大乘皈依處的真實僧眾。與彼相順且勝於聲聞緣覺聖者故，獲得資糧加行不退轉者們也攝為皈依處。聲聞緣覺聖者是否作為大乘皈依處有兩種傳統，實際並不相違，因為非是大乘皈依處的真實對境，且在未與彼等聖者功德等同之前，堪為皈依故。 又因經中說"安置於前的佛陀"，故於法和僧也類推，安置於前的佛陀即佛像和佛塔等，安置於前的法即經典典籍和密咒文字形相等，安置於前的僧眾即必定具足戒律的凡夫僧眾。

།གཞན་ཡང་ཆོས་ཡང་དག་པར་སྡུད་པའི་མདོ་ལས། སངས་རྒྱས་བཅུ་ གསུངས་པའི་སྐབས་ན། མཁན་པོ་དང་སློབ་དཔོན་སོགས་ཀྱང་རྣམ་གྲངས་པའི་སངས་རྒྱས་ སུ་བཤད་པ་ཡོད་པས། མདོ་ལུགས་ལས་ཀྱང་། སངས་རྒྱས་དཀོན་མཆོག་གི་ཁོངས་སུ་བླ་མ་ བསྡུ་བ་ཞིག་བཤད་ཅིང་། སངས་རྒྱས་དང་འདྲ་བར་མོས་གུས་བྱེད་མོད། རྫོགས་པའི་སངས་ 4-146 རྒྱས་དངོས་སུ་བསྒོམ་པ་རང་ནི་མིན་པར་བཞེད་དོ། །ཡང་སྐུ་གཟུགས་གླེགས་བམ་ལ་སོགས་ པ་ལ་ནི་གུས་པ་བྱེད་དགོས་པར་གྲུབ་མོད་ཀྱང་། སེམས་མེད་བེམ་པོའི་བཀོད་པ་ཙམ་ཡིན་ པའི་ཕྱིར། སྐྱབས་ཡུལ་གྱི་ཁོངས་སུ་མི་བསྡུའོ་སྙམ་ན། འདིར་རིགས་པས་དཔྱད་ནས་སྐྱབས་ འགྲོ་བྱེད་པ་འདི་ཀུན། ཕུགས་ཀྱི་བརྟད་སོ་གང་ལ་སྐྱབས་ཞུས་པར་འགྲོ་ཞེས་དཔྱད་ནས། འདི་ལས་མི་འདའ་ཞེས་གྲུབ་མཐའ་རྣམ་པར་འཇོག་པའི་སྐབས་ཀྱི་སྐྱབས་ཡུལ་ཡིན་མིན་གྱི་ གོ་བ་ཙམ་སྟེ། དེ་འདྲ་ཉམས་ལེན་གྱི་སྐབས་འདིར་མི་དགོས་ཤིང་། འདིར་མོས་པའི་སྒོ་ནས་ དམིགས་ཡུལ་དུ་བྱེད་པ་ཉིད་གཙོ་ཆེ་བས། མདུན་བཞག་གི་དཀོན་མཆོག་གསུམ་དཀོན་ མཆོག་གསུམ་དངོས་ཡིན་པར་མོས་ཏེ་སྐྱབས་སུ་འགྲོ་བའི་ཕྱིར། བེམ་ཆོས་དང་སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་ ལ་སྐྱབས་འགྲོ་བྱས་པར་མི་འགྲོའོ། །དེས་ན་གྲུབ་མཐའི་དཔྱད་པ་ཁ་ཐལ་ནས་དད་པ་དང་ མོས་གུས་ལ་གནོད་པ་ཤིན་ཏུ་མང་ལ། དམིགས་པ་བསྒོམ་པའི་སྐབས་སུ་དཔྱད་པ་མེད་པར་ རྒྱ་བཀྱེད་ནས་དད་པ་མཁུལ་ཆེ་བར་བྱེད་དགོས་སོ། །དེ་དག་ཀྱང་ཇི་སྲིད་སྙིང་པོ་ལ་མཆིས་ ཀྱི་བར་དུ། ཞེས་འབྱུང་བ་ལྟར། སངས་རྒྱས་མ་ཐོབ་བར་དུ་སྐྱབས་སུ་འགྲོ་བར་བཤད་པ་ནི། དེ་ལྟར་སྨོས་པའི་སྐྱབས་གནས་དེ་གསུམ་གྱི་ཐུན་མོང་གི་དབང་དུ་བྱས་པ་ཡིན་ལ། སངས་ རྒྱས་དཀོན་མཆོག་ནི་གཏན་གྱི་སྐྱབས་ཡུལ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེ་རང་ནི་བྱང་ཆུབ་མ་ཐོབ་བར་ ཞེས་པའི་ངོས་གཟུང་ཡང་མེད་དོ། །དེས་ན་མཐར་ཐུག་གི་སྐྱབས་གནས་ནི། སངས་རྒྱས་ ཉག་གཅིག་ཡིན་ཏེ། རྒྱུད་བླ་ལས། དམ་པའི་དོན་དུ་འགྲོ་བ་ཡི། །སྐྱབས་ནི་སངས་རྒྱས་ཉག་ གཅིག་ཡིན། །ཅེས་སོ། །མཐར་ཐུག་གི་ཆོས་དང་མཐར་ཐུག་གི་དགེ་འདུན་ཡང་སངས་རྒྱས་ ཉིད་ཡིན་ཏེ། ཐུབ་པ་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ཅན་ཕྱིར། །ཚོགས་ཀྱང་དེ་ཡི་མཐར་ཐུག་ཕྱིར། །ཅེས་སོ། །ཡང་ ཇི་སྐད་དུ། མི་ཟད་པའི་སྐྱབས། རྟག་པའི་སྐྱབས། གཡུང་དྲུང་གི་སྐྱབས། དམ་པའི་སྐྱབས་ནི་ གཅིག་ཉིད་དེ། འདི་ལྟ་སྟེ། དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་དགྲ་བཅོམ་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་ 4-147 སངས་རྒྱས་སོ་ཞེས་འཕགས་པ་ཐོགས་མེད་ཀྱིས་གསུངས་སོ། །དེས་ན་སངས་རྒྱས་མ་ཡིན་ པའི་སྐྱབས་ཡུལ་རྣམས་ནི། སངས་རྒྱས་ཐོབ་པ་རྣམས་ཀྱི་སྐྱབས་སུ་མི་འགྱུར་བས། གནས་ སྐབས་པའམ་རེ་ཞིག་པའི་སྐྱབས་ཡུལ་ཡིན་ནོ།

又在《正法集經》中，在宣說十佛的場合，也說上師和阿阇黎等是異名佛，因此經典傳統中也說上師攝於佛寶之中，雖然對其作如同佛陀般的恭敬，但認為不應觀想為真實圓滿佛陀。又雖已成立須對佛像、經典等作恭敬，但因是無心物質的安排而已，故認為不應攝入皈依處。於此以理觀察而作皈依的一切，究竟所求皈依於何處而觀察，不離於此而建立宗義時的是否為皈依處的理解而已。如是在修持時不必要，此處以信解門而作所緣最為重要，故將安置於前的三寶作為真實三寶而信解並皈依，因此不會成為皈依物質法和凡夫。所以宗義觀察過度會極大損害信心和信解，在修持所緣時應無觀察而廣大開展，以作強大信心。 又如所說"乃至趣入心要之間"，說明未得佛果之前皈依，是就如是所說三種皈依處的共同而言，因佛寶是永久皈依處，故其本身並無"乃至未得菩提"的界定。因此究竟皈依處唯一是佛陀，如《寶性論》云："就勝義而言，眾生之皈依唯一是佛陀。"究竟法和究竟僧也即是佛陀，如雲："能仁具法身故，眾亦究竟彼故。"又如聖無著所說："無盡皈依、常皈依、堅固皈依、殊勝皈依唯一，即是如來應供正等正覺。"因此非佛之諸皈依處，因不會成為已得佛果者的皈依處，故是暫時或臨時的皈依處。

།སངས་རྒྱས་དཀོན་མཆོག་ནི་དེ་དག་དང་ མི་འདྲ་སྟེ། སྐྱབས་སུ་སོང་པ་རྣམས་ཇི་སྲིད་སངས་རྒྱས་མ་ཐོབ་ཀྱི་བར་དུ། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ སྐྱབས་འོག་དང་། དེས་གྲིབ་མས་བསྐྱངས་པའི་ཚུལ་ཙམ་ཡིན་ལ། ནམ་སངས་རྒྱས་ཐོབ་པ་ ནས་འཇིགས་པ་ཐམས་ཅད་དང་བྲལ་ཞིང་། སྐྱབས་ཡུལ་ཉིད་ལ་འདུན་པ་ལས་ཆེས་ལྷག་ པའི་འདྲེས་པ་ཉིད་དུ་གྱུར་ནས། ནམ་དུའང་སོ་སོར་བྱེ་བ་དང་། ཕན་ཚུན་སྤོང་བ་མི་སྲིད་པའི་ ཕྱིར། རྟག་ཏུ་སྐྱབས་གནས་མ་སྤངས་པས་གཏན་གྱི་སྐྱབས་ཞེས་བྱའོ། །དེས་ན་བྱང་ཆུབ་མ་ ཐོབ་བར་དུ་ཟེར་བ་འདི། བྱང་ཆུབ་ཐོབ་ནས་རེ་ལྟོས་མེད་ཅེས་བླུན་པོ་རྣམས་ཀྱི་ཁ་ནས་རྒྱུ་བ་ ལ་ཡིད་བརྟན་ཅི་ཡང་མེད་དོ། །རེ་ལྟོས་ཏེ་ཐེག་ཆེན་འཕགས་པ་སུ་ལའང་མེད་དེ། སྟོང་ཉིད་ མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པ་ལ་རེ་བ་མི་འབྱུང་། རང་སྟོབས་ཀྱིས་ས་ལམ་རྩོལ་མེད་དུ་བགྲོད་ པ་ལ་གཞན་ལ་ལྟོས་གཞག་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །སངས་རྒྱས་ཐོབ་ནས་སྐྱབས་གཞན་དོར་བ་ དེའང་རང་སྤངས་ལ་སོང་བ་ཡིན་གྱི་བརྙས་ཆོས་བྱས་ནས་བོར་བ་ག་ལ་ཡིན། མཐར་ཐུག་གི་ སྐྱབས་ལ་བལྟོས་ཏེ་ནམ་མཁའ་མ་ཞིག་བར་རམ་འཁོར་བ་མ་སྟོངས་བར་རམ། གཏན་ནས་ གཏན་དུ་རྟག་པར་སྐྱབས་སུ་འགྲོའོ་ཞེས་བྱ་ཡི། དུས་མཚམས་ངེས་པ་ཅན་གཟུང་དུ་མེད་དོ། ། གཞན་ཡང་རྒྱས་པར་ན། རྒྱན་དང་རྒྱུད་བླ་སོགས་ལས་དྲངས་ཏེ་བཤད་ན་རུང་ངོ་། །ཐུན་ མོང་མ་ཡིན་པ་གསང་སྔགས་རྡོ་རྗེ་ཐེག་པའི་ལུགས་ཀྱིས། སྤྱི་ཁྱབ་ཀྱི་དཀོན་མཆོག་གསུམ་ དང་། ཁྱད་པར་གྱི་ཡུལ་བླ་མ་ཡི་དམ་མཁའ་འགྲོ་གསུམ་ལའང་སྐྱབས་སུ་འགྲོ་དགོས་པས། སྐབས་འདིར་སྐྱབས་འགྲོ་དྲུག་སྐོར་དུ་མཛད་དོ། །འོ་ན་དཀོན་མཆོག་གསུམ་ལས་གཞན་ པའི་སྐྱབས་མི་འཐད་དོ་སྙམ་ན་མ་ཡིན་ཏེ། ཡི་དམ་ལྷ་ཚོགས་ནི་སངས་རྒྱས་དཀོན་མཆོག་གི་ 4-148 ནང་ཚན་ཡིན། མཁའ་འགྲོ་ཆོས་སྐྱོང་ཡེ་ཤེས་པ་རྣམས་ནི་དགེ་འདུན་དཀོན་མཆོག་གི་ནང་ ཚན་ཡིན། འཇིག་རྟེན་པ་ལ་ནི་སྐྱབས་སུ་མི་འགྲོ། བླ་མ་ནི་དཀོན་མཆོག་གསུམ་ཀའི་ངོ་བོ་ ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །འོ་ན་གསུམ་གྱིས་ཆོག་པ་ལ་དྲུག་གི་ཅི་བྱ་སྙམ་ན། གསུམ་དུ་མ་འདུས་པ་ མིན་ཡང་། དགོས་པ་ཁྱད་པར་ཅན་གཞན་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རོ།

佛寶與彼等不同，皈依者乃至未得佛果之間，僅是處於佛陀庇護下及為其蔭影所護持的方式而已，當得佛果時即離一切怖畏，與皈依處本身相較更為殊勝地融合，因永不可能分離及互相捨棄，故由永不捨棄皈依處而稱為永久皈依。因此所說"乃至未得菩提"，對於愚者口中所說"得菩提后無所依止"毫無可信。依止即大乘聖者任誰亦無，因現證空性者不生希求，以自力無勤行進地道故無須依他安立。得佛后捨棄其他皈依處也是自然舍離，豈是輕蔑法而捨棄。對於究竟皈依，乃至虛空未壞或輪迴未空或永恒常時皈依，不可執取確定時限。 又若廣說，可引《莊嚴論》及《寶性論》等而說。不共密咒金剛乘傳統中，須皈依普遍三寶及殊勝境上師、本尊、空行三者，故於此作為六種皈依。若念除三寶外不應有他皈依處，則非也。本尊聖眾是佛寶支分，具智慧之空行護法是僧寶支分，世間者不作皈依，上師是三寶之本體故。若念三者足矣何須六者，雖非不攝於三，因有其他殊勝必要故。

།དེ་ཡང་ཇི་ལྟ་བུ་ཞེ་ན། གསང་ སྔགས་འདིར་དངོས་སུ་བཀའ་དྲིན་ཐོབ་པའི་ཡུལ་དེའི་བྱིན་རླབས་འཇུག་དགོས་པ་དང་། བཀའ་དྲིན་དྲན་དགོས་པའི་ཕྱིར་བླ་མ་ལ་ལོགས་སུ་སྐྱབས་སུ་འགྲོ་བ་དང་། མཆོག་ཐུན་མོང་ གི་དངོས་གྲུབ་རྣམས་ཞུ་བའི་ཡུལ་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པ་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཡི་དམ་དཀྱིལ་ འཁོར་གྱི་ལྷ་ཚོགས་དང་། བར་ཆད་སེལ་བ་དང་གནས་སྐབས་ཀྱི་འདོད་དོན་རྣམས་འགྲུབ་ པའི་འཕྲིན་ལས་འཚོལ་དགོས་པའི་ཕྱིར། ཆོས་སྐྱོང་སྲུང་མ་སྟེ་དེ་རྣམས་ལ་གལ་པོ་ཆེའི་ཚུལ་ གྱིས་སྒོས་སུ་ནན་ཆགས་བྱེད་པས་སྐྱབས་སུ་འགྲོ་བ་ཡིན་ནོ། །སྐྱབས་འགྲོ་བཞི་སྐོར་བྱེད་པ་ རྣམས་ཡི་དམ་ཆོས་སྐྱོང་རྩལ་དུ་མི་འདོན་པའི་དབང་དུ་བྱས་པ་ཡིན་གཞན་འདྲ། རྩ་བའི་བླ་ མ་ལ་སྐྱབས་གནས་ཀུན་འདུས་པ་ནི། སྡོམ་འབྱུང་ལས། བླ་མ་སངས་རྒྱས་བླ་མ་ཆོས། །དེ་ བཞིན་བླ་མ་དགེ་འདུན་ཏེ། །བླ་མ་དཔལ་ལྡན་རྡོ་རྗེ་འཆང་། །ཞེས་གསུངས་པ་དང་། རྒྱུད་ཀྱི་ རྒྱལ་པོ་དུས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་ལས། སློབ་དཔོན་དག་ནི་སངས་རྒྱས་ཉིད་དེ་རབ་མཆོག་ས་གཞི་ དག་ལ་ཆོས་ནི་དེ་ཡིས་བསྟན་པའོ། །དགེ་འདུན་གང་ཞིག་དེར་གནས་རབ་ཏུ་དགའ་བའི་ ཐུགས་ལྡན་སེམས་ཅན་ཀུན་ལ་རྗེས་སུ་བརྩེ་བ་སྟེ། །ཞེས་སོགས་རྒྱས་པར་གསུངས། དེས་ ན་སྔགས་ཀྱི་སྒོར་ཞུགས་པ་རྣམས། རྩ་བའི་བླ་མ་དང་ཡི་དམ་ལ་སྐྱབས་གནས་གཞན་ཐམས་ ཅད་ལས་རྩལ་འདོན་དུ་བྱེད་པ་ངེས་པར་དགོས་ཤིང་། བརྒྱུད་པའི་བླ་མ་རྣམས་ནི་བཀའ་ དྲིན་དྲན་པ་དང་། རྩ་བའི་བླ་མའི་འཁོར་དུ་སྨོས་པ་ཙམ་ཡིན། མཁའ་འགྲོ་ཆོས་སྐྱོང་ནི་སྒོས་ སུ་བསྟེན་ཞིང་སྒྲུབ་ན་འདིར་ཡང་གལ་ཆེ་ལ། གཞན་དགེ་འདུན་ལ་བསྡུས་པས་ཀྱང་ཆོག་ 4-149 པས་མཐའ་གཅིག་ཏུ་ངེས་པ་ཡང་མེད་དོ། །སྤྱིར་གསང་སྔགས་པའི་ལུགས་ཀྱི་སྐྱབས་འགྲོའི་ དམིགས་པ་སྒོམ་ཚུལ་ལ་དཀྱིལ་འཁོར་ཆེན་པོ་གཅིག་གི་ནང་དུ་སྐྱབས་གནས་ཐམས་ཅད་ བསྡུ་བ་དང་། བླ་མ་གཅིག་པུར་བསྡུ་བ་སོགས་རྣམ་གྲངས་མ་ངེས་པ་སྣ་ཚོགས་ཡོད་པས་ དམིགས་པའི་རིམ་པ་ལ་ངེས་པ་མེད། གོ་བབས་སྔར་བཤད་པ་བཞིན་ཡིན་ནོ།

若問其如何，於此密咒中由於需要直接獲得恩德之境的加持、需要憶念恩德故而別於上師皈依，由於是殊勝與共同成就祈請之特殊境故而於本尊壇城諸尊眾，由於需求遣除障礙及成辦暫時所欲事業故而於護法守護尊，以緊要方式特別殷重而皈依。行四種皈依者是就不特別突出本尊護法而言，余同。根本上師攝集一切皈依處，如《三昧耶源》中說："上師即佛上師法，如是上師即僧伽，上師即吉祥金剛持。"如是時輪王續中廣說："阿阇黎即是佛陀，于最勝大地所說即是法，僧伽即住于彼具最勝歡喜心悲憫一切有情。"等等。 是故入密乘者，必須于根本上師及本尊較其他一切皈依處更為突出，傳承諸上師僅是憶念恩德及列入根本上師眷屬而已。空行護法若特別依止修持則於此亦重要，攝於僧伽亦可，故無一定。總之，密咒士之傳統中修持皈依境觀想方式，有於一大壇城中攝集一切皈依處、攝於一上師等種種不定，故於觀想次第無有確定，義理如前所說。

དོན་ཚན་གཉིས་པ་སྐྱབས་སུ་འགྲོ་དགོས་པའི་རྒྱུ་མཚན་ནི། དགྲ་དང་གདོན་དང་ནད་ ལ་སོགས་པ་ཚེ་འདིའི་འཇིགས་པ་བྱུང་གི་དོགས་པ་རྣམས་ཀྱང་འཇིགས་པ་དེ་ལས་སྐྱོབ་ ནུས་སམ་སེམས་པ་རེ་ལ་འབད་དེ་སྐྱབས་འཚོལ་བ་བཞིན་དུ། རང་ཅག་རྣམས་འཁོར་བའི་ གནས་འདིར་ཚེ་འདི་ཕྱི་བར་དོ་ཐམས་ཅད་དུ་འཇིགས་པའི་རྣམ་གྲངས་དཔག་ཏུ་མེད་པ་ ཞིག་ནི་འདུག འཇིགས་པ་དེ་རང་སྟོབས་ཀྱིས་ཟློག་ནུས་པའི་གོ་སྐབས་ནི་མི་འདུག་པས། དེ་ལས་སྐྱོབ་པའི་སྐྱབས་ཞིག་འཚོལ་དགོས་པར་བྱུང་། དེ་ཡང་འཇིག་རྟེན་འདིའི་ཕ་མ་ལ་ སོགས་པའི་ཉེ་དུ་དང་། ཡར་གྱི་དཔོན། མར་གྱི་གཡོག་ཐད་ཀར་རང་དང་མཉམ་པའི་གྲོགས་ པོ་སོགས་སུས་ཀྱང་སྐྱོབ་པའི་ནུས་པ་མི་འདུག ཇི་སྐད་དུ། བདག་ནི་མལ་ན་འདུག་བཞིན་ དུ། །གཉེན་བཤེས་ཀུན་གྱིས་མཐའ་བསྐོར་ཀྱང་། །སྲོག་འཆད་པ་ཡི་ཚོར་བ་ནི། །བདག་ ཉིད་གཅིག་པུས་མྱོང་བར་འགྱུར། །ཞེས་པའི་ཚུལ་དུ་དེ་དག་གིས་ཤི་བ་ཕན་ཆད་མཐོང་ཐོས་ ཙམ་ཡང་མེད་ན། ཕན་ཐོགས་ཏ་ག་ལ་ཡོད། ཚེ་འདིར་ཡང་སྐྱོབ་ནུས་པ་ཙམ་མེད། ཕན་ལས་ གནོད་ཆེ་བ་ཁོ་ན་ཡིན། དེར་མ་ཟད་ཁྱབ་འཇུག་དབང་ཕྱུག་ལ་སོགས་པ་ལྷ་དབང་ཆེ་བར་ གྲགས་པ་རྣམས་དང་། འཁོར་ལོས་བསྒྱུར་རྒྱལ་ལ་སོགས་པ་མི་རྫུ་འཕྲུལ་ཆེ་བ་རྣམས་ཀྱིས་ ཀྱང་། ཚེ་འདིའི་གནོད་པ་ཅུང་ཟད་ལས་སྐྱོབ་ནུས་པ་སྲིད་མོད། མི་འཁྱོབས་པ་ཡང་ཆེས་ མང་ཞིང་། ལས་འབྲས་ཀྱི་བླང་དོར་བག་ཙམ་བསྟན་ནས། སྐྱེ་བ་རེ་གཉིས་ངན་སོང་ལས་ སྐྱོབ་པ་ཙམ་རེས་འགའ་ཡོད་པ་ལྟར་ཡང་སྣང་མོད། ཕལ་ཆེར་བླང་དོར་གྱི་གནས་ཀྱང་ལོག་ 4-150 པས། གནས་སྐབས་སུ་ཡང་ངན་སོང་ལས་སྐྱོབ་མི་ཐུབ། སྒོས་སུ་འཁོར་བ་ལས་འདྲེན་པའི་ ནུས་པ་ནམ་ཡང་མེད་དེ། དེ་རྣམས་ཉིད་ཀྱང་འཁོར་བ་ལས་མ་ཐར་འཁོར་བར་འཁྱམས། ཉོན་མོངས་ཀྱིས་སེམས་དཀྲུགས་པས་རང་དབང་མ་ཐོབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་དཀོན་ མཆོག་རིན་པོ་ཆེ་རྣམ་པ་གསུམ་གྱིས་འདི་ཕྱི་བར་དོ་གསུམ་འཁོར་བའི་སྡུག་བསྔལ་ཐམས་ ཅད་ལས་སྐྱོབ་པར་ནུས། དཀོན་མཆོག་གསུམ་དུ་མ་གཏོགས་པ་སུས་ཀྱང་འཁོར་བའི་སྡུག་ བསྔལ་ལས་སྐྱོབ་ནུས་པ་མེད་པས། དཀོན་མཆོག་གསུམ་ལ་སྐྱབས་སུ་འགྲོ་དགོས་པ་ཡིན་ ནོ། ། དོན་ཚན་གསུམ་པ་ཇི་ལྟར་སྐྱོབ་པའི་ཚུལ་ནི། སངས་རྒྱས་ལ་སྟོན་པ་ཞུ་སྟེ། བླང་དོར་གྱི་ གནས་མི་ཤེས་པ་སྟོན་མཁན་ཞུ་བ་དང་། ཆོས་ལ་སྐྱབས་དངོས་ཏེ། སངས་རྒྱས་ཀྱིས་བླང་ དོར་བསྟན་པ་དེ་ཀ་ཆོས་ཡིན་པས། ཆོས་ཀྱི་ནང་ནས་འབྱུང་བ་བཞིན་དུ་ལག་ལེན་ལ་བཏབ་ པས། འཇིགས་པ་ཀུན་ལས་ཐར་བདེ་བ་ཐམས་ཅད་ཐོབ་པའི་ཕྱིར་རོ།

第二要點，應當皈依的理由是：如同對敵人、魔鬼、疾病等今生諸怖畏生起恐懼者，思維是否能從彼怖畏中救護而努力尋求庇護一般，我等在輪迴之處今生、來世、中陰一切中有無量怖畏。無力以自力遮止彼等怖畏，故需尋求能救護之皈依處。且此世間之父母等親屬、上之官長、下之僕從、平等之友伴等任何人皆無救護之力。如所說："我雖臥于床，眾親友環繞，命絕之感受，唯我一人嘗。"如是彼等於死後連見聞亦無，何有利益。今生亦無救護之力，唯有害勝於利。不僅如此，遍入、自在等著名大力諸天及轉輪王等具大神通諸人，雖能救護今生些許傷害，然不能救護者亦極多，稍示業果取捨，雖似偶爾能救護一二生於惡趣，然多數取捨之處亦顛倒，暫時亦不能救護惡趣，尤其永無從輪迴中引導之力，因彼等自身亦未脫輪迴而流轉輪迴，心為煩惱攪動故未得自在。是故唯三寶珍貝能救護此生、來世、中陰三世一切輪迴苦。除三寶外無有能救護輪迴諸苦者，故應皈依三寶。 第三要點，如何救護之理：于佛求導師，即求不知取捨之處者；於法為實際皈依，因佛所示取捨即是法，故如法中所說付諸實踐，則能脫離一切怖畏獲得一切安樂。

།དགེ་འདུན་ལ་ཟླ་ གྲོགས་ཏེ། རྒྱུས་མེད་ཀྱི་ལམ་དུ་འགྲོ་བ་ལ་ལམ་སྣ་བ་འཚོལ་བ་ལྟ་བུ་ཡིན། དཔེར་ན་ལམ་སྣ་ བ་གར་སོང་ལ་འགྲོ་དགོས་པ་ལྟར་དེ་རྣམས་གང་མཛད་བྱེད་དགོས་པའོ། །དེ་ནི་འཕགས་པ་ རྣམས་མངོན་སུམ་དུ་མཇལ་བའི་དབང་དུ་བྱས་པ་ཡིན་མོད་ཀྱང་། འཕགས་པ་རྣམས་ལས་ གཅིག་ནས་གཅིག་ཏུ་བརྒྱུད་པའི་མན་ངག་དང་ལག་ལེན་གྱི་རྒྱུན་ཡོད་པའི་སོ་སོ་སྐྱེ་བོའི་ དགེ་འདུན་རྣམ་དག་ཡོད་ན་དེ་ལ་ཡང་དམིགས་བརྟད་དུ་རུང་སྟེ། དུས་དེང་སང་ནི་འདི་གཙོ་ ཆེ་ལ། གསང་སྔགས་པའི་ནི་བླ་མ་ཉིད་སྟོན་པ་དང་། བླ་མ་ཉིད་ལམ་སྣ་བར་བྱེད་པ་ཡིན་ནོ། ། གཞན་ཡང་སངས་རྒྱས་ནི་མཁྱེན་བརྩེ་ནུས་གསུམ་མཐའ་ཡས་པ་མངའ་བའི་ཕྱིར། མཁྱེན་ པའི་སྐྱབས་སུ་སོང་བའི་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་འཇིགས་པ། སྡུག་བསྔལ་ལས་ཉོན་རྣམས་ ལས་སྐྱོབ་པའི་ཐབས་མ་ལུས་པ་མཁྱེན། བརྩེ་བས་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་ལ་བཏང་སྙོམས་ 4-151 མི་མཛད་པར་རྟག་ཏུ་སྐྱོབ་པར་ཡང་མཛད། ནུས་པས་སྐལ་བ་དང་འཚམས་པར་སྐྱོབ་ཐུབ་ པའང་ཡིན་པས། སངས་རྒྱས་ཀྱིས་སྐྱབས་ཐུབ་པ་ཡིན། དགེ་འདུན་འཕགས་པ་ཡང་རླབས་ ཆེ་ཆུང་གི་ཁྱད་ཙམ་མ་གཏོགས། དེ་དང་ཕྱོགས་མཚུངས་ཏེ། མཁྱེན་བརྩེ་ནུས་གསུམ་ཁྱད་ པར་ཅན་མངའ་བས་སྐྱབས་སུ་འོས་ཤིང་སྐྱོབ་པར་མཛད་པ་ཡིན། སྐྱོབ་ལུགས་ཀྱི་གཙོ་བོ་ནི། སངས་རྒྱས་དགེ་འདུན་དང་བཅས་པས་གསུངས་པའི་དམ་པའི་ཆོས་ལྟར་བསྒྲུབས་པས་རྒྱུ་ ཉོན་མོངས་སྤངས་པ་ན། འབྲས་བུ་སྡུག་བསྔལ་དང་འཇིགས་པ་ཐམས་ཅད་ལས་གྲོལ་འགྲོ་ བའི་ཚུལ་འདི་ཡིན། སྐྱོབ་ལུགས་ཀྱི་རྣམ་གྲངས་གཞན་ནི་འཇིགས་པ་དང་སྡུག་བསྔལ་གྱི་རྒྱུ་ སྤང་པ་ཁོ་ན་ལ་མ་རག་སྟེ། མཚན་གཟུང་བ་དང་། ཕྱག་འཚལ་བ་དང་། གསོལ་བ་བཏབ་པ་ ཙམ་གྱིས་ཀྱང་འཇིགས་པ་བཅུ་དྲུག་ལ་སོགས་པ་ཉེར་འཚེ་ཐམས་ཅད་ལས་དངོས་སུ་སྐྱོབ་ པར་མཛད་ཅིང་། ངན་སོང་དུ་སྐྱེ་བར་འགྱུར་བ་ཡང་གཏན་ནས་ཟློག་པའམ། ཐག་སྲིང་བར་ བྱེད་པ་སོགས་སྒོ་ཐམས་ཅད་ནས་སྐྱོབ་པར་མཛད་དོ། ། དོན་ཚན་བཞི་པ་སྐྱབས་སུ་སོང་བའི་ཚད་ནི། ཡོན་ཏན་ཤེས་པ། ཁྱད་པར་ཤེས་པ། ཁས་ བླངས་པ། སྐྱབས་གནས་གཞན་མི་འཚོལ་བ་སྟེ་ཁྱད་ཆོས་བཞི་ཚང་ན། སྐྱབས་འགྲོ་རྣམ་དག་ ཏུ་འགྱུར་བའོ། །དེ་ལ་ཡོན་ཏན་ཤེས་པ་ནི། དཀོན་མཆོག་གསུམ་པོ་ཉིད་ཀྱི་ཡོན་ཏན་རགས་ པ་རྣམས་ཤེས་པ་སྟེ། དཀོན་མཆོག་རྗེས་དྲན་གྱི་མདོ་ལྟ་བུའམ། རྒྱན་རྣམ་གཉིས་སོགས་ གཞུང་རྣམས་ལས་བཤད་པ་ཇི་ལྟར་རིགས་པ་གོ་ཞིང་ཡིད་ཆེས་པའོ།

于僧伽為同伴，如同于陌生道路而行時尋求嚮導。譬如隨嚮導所往而行，如是應做彼等所作。此雖是就現見聖者而言，然若有從聖者一傳一續之口訣及實修傳承之清凈凡夫僧伽，亦可緣之為所依，此時尤為重要，密咒士則以上師為導師，以上師為嚮導。 複次，佛具無邊智悲力三者故，以智力救護一切皈依智之眾生免於怖畏、苦及煩惱，以悲心不捨眾生利益而常作救護，以能力隨順根機而能救護，故佛能救護。聖者僧伽除大小波瀾差別外，亦與彼相同，具殊勝智悲力三者故堪為皈依並作救護。救護之主要方式是：如佛及僧伽所說之正法般修持，斷除煩惱因時，從果報苦及一切怖畏中解脫之理即是此。救護之其他種類不僅依于斷除怖畏及痛苦之因，僅以持誦名號、頂禮、祈請等亦能直接救護十六怖畏等一切損害，並能完全遮止或延緩轉生惡趣等，從一切門中作救護。 第四要點，皈依之量是：知功德、知差別、承諾、不尋求其他皈依處等四種特徵具足，則成為清凈皈依。其中知功德是：了知三寶本身粗分功德，如《三寶隨唸經》或《二莊嚴論》等論典中所說，如理解並信解。

ཁྱད་པར་ཤེས་པ་ནི། སྤྱིར་སངས་རྒྱས་ལ་སྐྱབས་སུ་སོང་བས། གཞན་གཉིས་ཞོར་ལ་འབྱུང་བ་སོགས་གསུམ་པོ་ ཕན་ཚུན་ནམ་ཡང་འབྲལ་བ་མེད་པའི་ཕྱིར། སྐྱབས་གཅིག་ཁོ་ནས་ཆོག་པ་ལྟར་འདུག་ཀྱང་། ཇི་སྐད་དུ། ཐེག་པ་གསུམ་དང་བྱེད་གསུམ་ལ། །མོས་པ་རྣམས་ཀྱི་དབང་བྱས་ནས། །སྐྱབས་ གསུམ་རྣམ་པར་བཞག་པ་ཡིན། །ཞེས་པ་ལྟར། དགོས་པ་ལ་བལྟོས་ནས་གསུམ་དུ་གྲངས་ 4-152 ངེས་བྱེད་པ་དང་། གནས་སྐབས་གཙོ་ཆེ་བའི་དབང་དུ་བྱས་ནས། སྐྱབས་གནས་གསུམ་ པོ་ཉིད་ཀྱི་སོ་སོའི་ཁྱད་པར་དང་། དགོས་པ་དང་། སྐྱོབ་ཚུལ་རྣམས་ཤེས་པ་དང་། སྟོན་པ་ གཞན་ལས་སངས་རྒྱས་ལྷག་ཚུལ་དང་། ལམ་ལོག་པ་ལས་དམ་པའི་ཆོས་ཆེས་ཁྱད་པར་ དུ་འཕགས་ཚུལ་དང་། མུ་སྟེགས་བྱེད་ཀྱི་ཚོགས་པ་སོགས་ལས་དགེ་འདུན་ཆེས་ཁྱད་པར་ དུ་འཕགས་ཚུལ་རྣམས་ལེགས་པར་ཤེས་ཤིང་ཡིད་ཆེས་རྙེད་པའོ། །ཁས་ལེན་པ་ནི། ཡོན་ ཏན་ཤེས་པའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་དཀོན་མཆོག་གསུམ་ལ་སྐྱབས་སུ་འགྲོ་བར་དམ་བཅས་པའོ། ། སྐྱབས་གནས་གཞན་མི་འཚོལ་བ་ནི། ཁྱད་པར་ཤེས་པ་ལ་བརྟེན་ནས། དཀོན་མཆོག་ གསུམ་ལས་གཞན་གཅིག་ཡིན་ན་ཆེ་བ་ཆེ་བར་གྲགས་པ་གང་ལའང་ཡིད་མི་བརྟོན་ན། འདྲེ་ བཀྲེན་སོགས་ལ་སྐྱབས་སུ་འགྲོ་བ་ལྟ་ག་ལ་ཞིག་སྐྱབས་གནས་གཞན་མི་འཚོལ་བ་འདི་མེད་ ན། དཀོན་མཆོག་གསུམ་གྱི་ཡོན་ཏན་མཐོང་བས་སྐྱབས་སུ་ཁས་བླངས་པ་ཙམ་ཀྱིས་སྐྱབས་ འགྲོ་རྣམ་དག་ཏུ་མི་འགྱུར་ཏེ། བློ་རྩེ་གཉིས་དང་མ་བྲལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཡོན་ཏན་ཤེས་པ་ དང་། ཁྱད་པར་ཤེས་པ་མེད་ན་ནི། ཁས་བླངས་པ་དང་སྐྱབས་གཞན་མི་འཚོལ་བ་ཙམ་ཡོད་ དུ་ཆུག་ཀྱང་། བླུན་དད་ཁོ་ནས་ཞུགས་པ་ཙམ་ཡིན་པས་ལམ་དུ་འགྱུར་བ་ཤིན་ཏུ་དཀའོ། ། དེས་ན་ཁྱད་པར་བཞི་ཆར་ཚང་བ་དགོས་སོ། ། དོན་ཚན་ལྔ་པ་སྐྱབས་སུ་སོང་བའི་ཕན་ཡོན་ནི། སྐྱབས་སུ་སོང་མ་ཐག་རྒྱུད་འགྱུར་བའི་ ཁྱད་པར་ནང་པ་སངས་རྒྱས་པའི་གྲར་ཆུད་པའོ། །སྡོམ་པ་གསུམ་གྱི་རྟེན་དུ་འགྱུར་བ་སྟེ། སྐྱབས་སུ་མ་སོང་བ་ལ་ཆོ་གས་བླངས་པའི་སྡོམ་པ་གསུམ་སྐྱེ་བ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །སྔར་བྱས་ ཀྱི་སྡིག་པ་ཟད་པ་དང་བསོད་ནམས་ཆེན་པོ་དང་ལྡན་པར་འགྱུར་བ་ནི། སྐྱབས་སུ་སོང་བ་ལ་ བརྟེན་ནས་ཕྱིས་སྡིག་སྦྱོང་དང་དགེ་བ་གསར་བ་སྒྲུབ་པ་སོགས་དཔག་ཏུ་མེད་པར་འཕེལ་བ་ རྣམས་ཕར་བཞག སྐྱབས་འགྲོ་བྱས་པ་ཉིད་ཀྱིས་སྡིག་པ་མང་པོ་བྱང་བ་དང་། སྦྱིན་སོགས་ 4-153 ཕལ་པ་ལས་ཆེས་ལྷག་པའི་ཕན་ཡོན་ཡོད་པའོ། །བཞི་པོ་དེ་སྐྱབས་སུ་སོང་མ་ཐག་ནས་ འབྱུང་སྟེ། སྐྱེས་བུ་དམ་པའི་གྲངས་སུ་ཆུད། སྔར་རྒྱུད་ངན་པ་ཡིན་པ་ལས་བཟང་པོར་གྱུར་ པའི་དོན་ཡིན་ནོ།

知差別是：總之由於皈依佛則其餘二者隨之而生等三者互不相離故，似僅一皈依即可，然如所言："於三乘及三業，隨諸信解力，安立為三皈。"如是，觀待需要而定數為三，依暫時主要性，了知三皈依處各自之差別、需要及救護方式，並了知佛較他師殊勝之理，正法較邪道極為殊勝之理，僧伽較外道等眾極為殊勝之理，善知並獲得信解。承諾是：以知功德之因由而立誓皈依三寶。 不尋求其他皈依處是：依于了知差別，於三寶之外縱有號稱最為尊大者亦不信任，則于鬼神貧者等作為皈依處更何待言。若無此不尋求其他皈依處，僅以見三寶功德而承諾皈依，不成清凈皈依，因未離心有二故。若無知功德及知差別，縱有承諾及不尋求他皈依，僅是以愚信而入，極難成為道路。是故四種特徵皆須具足。 第五要點，皈依之利益是：皈依之後即刻心相續轉變之差別，入于內教佛教之列。成為三律儀之所依，因未皈依者不生以儀軌受持之三律儀故。滅盡往昔所造罪業並具大福德是：依于皈依而後來清凈罪業及修新善等無量增長且不論，僅以皈依即能凈除眾多罪業，較平常佈施等有極大利益。此四者從皈依之後即刻生起，入于善士之數，是從前為惡劣相續轉變為善良之義。

།ཚེ་འདིར་འབྱུང་བའི་ཕན་ཡོན་ནི་འཇིགས་པ་བཅུ་དྲུག་དང་། དུས་མ་ཡིན་ པའི་འཆི་བ་བརྒྱད་སོགས་ཕྱི་ནང་གི་བར་ཆད་གང་གིས་ཀྱང་མི་ཚུགས་པ་དང་། བསམ་པའི་ དོན་ཆོས་དང་མི་འགལ་བ་རྣམས་ཡིད་བཞིན་དུ་འགྲུབ་པ་གཉིས་སོ། །ཚེ་ཕྱི་མའི་འབྲས་བུ་ ནི། ངན་སོང་དུ་མི་ལྟུང་བའམ་སྐྱེས་ཀྱང་མྱུར་དུ་ཐོན་པ་དང་། མཐོ་རིས་སུ་ཡང་བདེ་བ་ཐོབ་ པ་དང་། དེར་ཡང་དཀོན་མཆོག་གསུམ་སྐྱབས་སུ་འཛིན་པ་སྟེ་གསུམ་མོ། །མཐར་ཐུག་གི་ ཕན་ཡོན་ནི་སངས་རྒྱས་མྱུར་དུ་ཐོབ་པར་འགྱུར་བ་སྟེ། ཕན་ཡོན་རྣམ་པ་བཅུ་པོ་དེ་དག་ཇི་ ལྟར་འོས་པ་བརྗོད་དོ། །སྒོས་སུ་ཐེག་ཆེན་གྱི་སྐྱབས་འགྲོ་ལ་ནི། མདོ་རྒྱན་ལས། སྐྱབས་སུ་ འགྲོ་བ་འདིར་སོང་དོན་ཆེ་སྟེ། །དེས་ནི་ཚད་མེད་ཡོན་ཏན་ཚོགས་འཕེལ་འགྱུར། །འགྲོ་བ་ འདི་ལ་སྙིང་རྗེའི་བསམ་པས་ཁྱབ། །མཚུངས་མེད་འཕགས་ཆེན་ཆོས་ཀྱང་རྒྱས་པར་བྱེད། ། ཅེས་གསུངས་པ་ལྟར་དང་། ཐེག་དམན་ལས་སྐྱབས་ཏེ། བླ་ན་མེད་པའི་སངས་རྒྱས་ཉིད་ མྱུར་དུ་ཐོབ་པར་འགྱུར་བའི་ངེས་པ་ཐོབ་པ་ཡིན་ནོ།

此生所生利益是：十六種恐怖及八種非時死等外內障礙任何皆不能侵害，以及心願所欲且不違法者如意成就，此二者也。來世果報是：不墮惡趣或縱生亦速出，于善趣亦得安樂，于彼處亦以三寶為皈依，此三者也。究竟利益是速得成佛，此等十種利益隨其所應而說。特別大乘皈依者，如《經莊嚴論》云："此皈依行具大義，由此增長無量德，悲心遍及諸眾生，無等聖法亦廣大。"如是所說，較小乘殊勝，得定能速證無上正等正覺之決定。

དོན་ཚན་དྲུག་པ་སྐྱབས་འགྲོའི་བསླབ་བྱ་ནི། སྐྱེས་བུ་དམ་པ་ལ་བརྟེན་པ། དམ་པའི་ཆོས་ ཉན་པ། ཚུལ་བཞིན་ཡིད་ལ་བྱེད་པ། ཆོས་ཀྱི་རྗེས་སུ་འབྲང་བའི་ཆོས་སྒྲུབ་པ་སྟེ་བཞི་ཚན་ དང་པོ་དང་། དབང་པོ་མི་རྒོད་པ་དང་སྡོམ་པ་ཅི་ནུས་སུ་ལེན་པ་དང་། སེམས་ཅན་ལ་སྙིང་ རྗེ་ཆེ་བ་དང་། དཀོན་མཆོག་མཆོད་པ་ལ་བརྩོན་པ་ལ་བསླབ་ཅེས་བཞི་ཚན་ཕྱི་མ་སྟེ་བརྒྱད་ འཕགས་པ་ཐོགས་མེད་ཀྱིས་གསུངས་པ་ལྟར་བཤད་ཀྱང་རུང་། མཆོག་གསུམ་གྱི་ཡོན་ཏན་ དྲན་པས་རྟག་ཏུ་དད་པ་སྒོམ་ཞིང་གསོལ་བ་འདེབས་པ་དང་། བཀའ་དྲིན་དྲན་པས་རྟག་ཏུ་ མཆོད་པ་དང་། སྙིང་རྗེ་དྲན་པས་སྐྱེ་བོ་གཞན་རྣམས་སྐྱབས་འགྲོ་ལ་འགོད་པ་དང་། སྐྱབས་ 4-154 འགྲོའི་ཕན་ཡོན་དྲན་པས་ཉིན་མཚན་དུས་དྲུག་ཏུ་སྐྱབས་འགྲོ་བསྒོམ་པ་དང་། སྐྱབས་སུ་མ་ སོང་{བའི་[བའམ་]སྐྱབས་འགྲོ་བཏང་བའི་ཉེས་དམིགས་དྲན་པས་སྲོག་དང་བསྡོས་ཀྱང་ སྐྱབས་ཡུལ་མི་སྤོང་བ་དང་། ཡིད་ཆེས་དྲན་པས་བདེ་སྡུག་མཐོ་དམན་གནས་སྐབས་ཅི་བྱུང་ ཡང་དཀོན་མཆོག་ལ་མི་འཁང་ཞིང་གཞན་ལ་བློ་མི་གཏོད་པ་སྟེ། དོན་ཚན་དྲུག་གི་སྒོ་ནས་ བཤད་ཀྱང་རུང་ལ། ཡང་མདོར་བསྡུས་ན་དང་པོ་ཉིད་ནས་ཉེ་བར་མཁོ་ཞིང་གལ་ཆེ་བའི་ བསླབ་བྱ་ནི། བླ་མ་དཀོན་མཆོག་ལ་དད་པ་སྒོམ། སྐུར་འདེབས་སོགས་སྡིག་མི་གསོག སྐུ་ གསུང་ཐུགས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་བརྗོད། ཕྱག་འཚལ་བ་དང་བསྟོད་པ་སོགས་གུས་པའི་སྤྱོད་ལམ་ ལ་བསླབ། དཀོན་མཆོག་གསུམ་གྱི་རྟེན་ལ་དཀོན་མཆོག་དངོས་སུ་འདུ་ཤེས་པའི་སྒོ་ནས་ མཆོད་པ་ཅི་འགྲུབ་བྱེད། འཁོར་རྣམ་བཞི་ལ་གུས་པ་བསྐྱེད། རྟེན་གསུམ་ས་རྗེན་ལ་འཇོག་ པ་དང་། འོ་བརྒྱལ་བའི་གནས་སུ་འཇོག་པ་དང་། འགོམ་ཡུགས་གཏོང་བ་དང་། བཙོངས་ ཏེ་སྐུ་བླུད་ཟ་བ་དང་། གཏེད་པར་འཇོག་པ་སོགས་རྣམ་པ་ཀུན་ཏུ་སྤོང་བ་གལ་ཆེ། ཡང་མདོ་ སྡེ་མྱང་འདས་ལས། གང་ཞིག་གསུམ་ལ་སྐྱབས་འགྲོ་བ། །དེ་ནི་ཡང་དག་དགེ་བསྙེན་ཏེ། ། ནམ་དུའང་ལྷ་གཞན་དག་ལ་ནི། །སྐྱབས་སུ་འགྲོ་བ་མ་ཡིན་ནོ། །དམ་པའི་ཆོས་ལ་སྐྱབས་ སོང་བས། །འཚེ་ཞིང་གནོད་པའི་སེམས་དང་བྲལ། །དགེ་འདུན་ལ་ཡང་སྐྱབས་འགྲོ་བ། །མུ་ སྟེགས་ཅན་དང་འགྲོགས་པ་མིན། །ཞེས་གསུངས་པའང་གྲགས་ཆེ་བ་ལྟར་བསླབ་དགོས་ མོད། འདིའི་ཐོག་མཐའ་གཉིས་པོ་ཅུང་ཟད་བླ་ཡང་བར་བ་ནི་ཤིན་ཏུ་དཀའ་སྟེ་འདི་ལ་ཁ་ དང་ལག་ལེན་མཐུན་པར་བྱུང་ན་ནི་ངོ་མཚར་ཆེ། དོན་ཐོག་ཏུ་མ་ཁེལ་ན་ཁ་བཤད་ཆལ་ཆོལ་ ཙམ་རེ་རང་ཏ་ཀུན་གྱིས་ཤེས་ཏེ་མདོ་ཙམ་མི་གདའོ། ། དོན་ཚན་བདུན་པ་ཐེག་པ་ཆེ་ཆུང་གི་སྐྱབས་འགྲོའི་ཁྱད་པར་ནི། ཐུན་མོང་པ་ཐེག་དམན་ པའི་ལུགས་ལ་དུས་ཇི་སྲིད་འཚོའི་བར་དང་། ཁྱད་པར་ཅན་ཐེག་ཆེན་གྱི་ལུགས་ལ་ཇི་སྲིད་ 4-155 བྱང་ཆུབ་སྙིང་པོའི་བར་རོ།

第六要點皈依學處是：依止善士、聽聞正法、如理作意、隨法修持之實踐，此為第一組四法；諸根不放逸及隨力受戒、對眾生大悲及精進供養三寶，此為后一組四法，如聖無著所說之八法亦可。或從憶念三寶功德而常修信心並祈請、憶念恩德而常行供養、憶念悲心而引導他人趨入皈依、憶念皈依利益而晝夜六時修習皈依、憶念未皈依或捨棄皈依之過患而縱遇命難亦不捨棄皈依境、憶念信解而無論苦樂高下任何境遇皆不怨三寶亦不託付他處，如是從六個要點而說亦可。 又若略說，從初即為切要且重要之學處是：于上師三寶修習信心，不造誹謗等罪業，宣說身語意功德，修學頂禮讚頌等恭敬威儀，於三寶所依緣以視為真實三寶而作隨力供養，於四部眷屬生起恭敬，不將三種所依置於地面，不置於勞累之處，不跨越、不出售並食用供品，不置於抵押等，於一切時處皆應斷除。 又如《大般涅槃經》云："若人皈依三，彼為真居士，任何時候于，他天不皈依。以皈依正法，遠離害心意，于僧亦皈依，不與外道交。"如是廣為人知者亦當學習，然此首尾二者稍易，中間則極為困難，若能言行相符則實為稀有。若未落實于實地，則僅作空談人人皆會，無需贅述。 第七要點小乘大乘皈依之差別是：共同小乘之傳統為盡形壽，殊勝大乘之傳統為乃至菩提果位。

།བསམ་པའི་ཁྱད་པར་ཡང་། ཐེག་དམན་ནི་གཙོ་བོར་རང་ཉིད་ འཁོར་བའི་སྡུག་བསྔལ་ལས་ཐར་འདོད་ཙམ་དང་ཐེག་ཆེན་ནི་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་འཁོར་ བའི་སྡུག་བསྔལ་ལས་སྐྱོབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །སྨོན་ལམ་གྱི་ཁྱད་པར་ཡང་། སོ་སོའི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་ སྨོན་ལམ་འདེབས་པའོ། །སྐྱབས་ཡུལ་དང་། ཆོ་ག་དང་བྱེད་ལས་སོགས་ལ་ནི་རྒྱ་ཆེ་ཆུང་གི་ ཁྱད་པར་ཙམ་ཡོད་ཀྱང་། གོང་མའི་ནང་དུ་འོག་མ་འདུས་པའི་ཕྱིར་འགལ་བ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། ། ཁྱད་པར་གསང་སྔགས་ཀྱི་ལུགས་ལ། དུས་ཀྱི་ཁྱད་པར་མཐའ་མེད་པ་དང་བསམ་པའི་ཁྱད་ པར་སེམས་ཅན་རྣམས་མྱུར་དུ་སྐྱོབ་པར་འདོད་པ་དང་། སྨོན་ལམ་གྱི་ཁྱད་པར་ལམ་འཇུག་ པ་བདེ་བས་འབྲས་བུ་ལྷན་སྐྱེས་ཀྱི་སྐུ་ཐོབ་པར་འདོད་པ་རྣམས། ལྷག་པོར་བསྣན་པས་དོན་ འགྲུབ་པ་ཡིན་ནོ། ། སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་དམིགས་པ་ཕོག་པའི་རྗེས་སུ། དོན་ཅུང་ཟད་འཆད་པར་སྤྲོ་ན་གཉིས་ ཏེ། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་བཤད་པ་དང་། ཚད་མེད་བཞི་བཤད་པའོ། ། དང་པོ་ལ་དོན་ཚན་ཐོག་མ་བྱང་ཆུབ་སེམས་ཀྱི་ངོ་བོ་ངོས་བཟུང་བ་ནི། སྤྱིར་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ སེམས་ཞེས་བྱ་བ། དོན་དམ་དབྱིངས་དེ་བཞིན་ཉིད་ལ་འཇུག་པ་ཡང་ཡོད། སྤྲོས་བྲལ་མངོན་ སུམ་དུ་རྟོགས་པའི་ཡེ་ཤེས་ལ་ཡང་འཇུག་སྟེ། དོན་དམ་སེམས་བསྐྱེད་ཅེས་པའང་དེ་རྒྱུད་ ལ་སྐྱེས་པའི་མིང་ཡིན། དེ་ལྟ་ན་ཡང་ཀུན་རྫོབ་དོན་དམ་གྱི་དབྱེ་བ་མ་བྱས་པར། བྱང་ཆུབ་ ཀྱི་སེམས་རྒྱུད་ལ་སྐྱེས་མ་སྐྱེས་དང་། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ཀྱིས་ཟིན་མ་ཟིན་སོགས་བྱང་ཆུབ་ སེམས་ཀྱི་ཐ་སྙད་འཇུག་པའི་གཞི། གྲགས་ཆེ་བ་གཙོ་ཆེ་ཤོས་ནི་བརྩེ་བ་སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོ་ཀུན་ རྫོབ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་སུ་གྲགས་པ་འདི་ཡིན་ནོ། །ཐེག་ཆེན་འདིར་སྙིང་རྗེ་དང་སྙིང་རྗེ་ཆེན་ པོའི་ཁྱད་པར་ཅུང་ཟད་ཡོད་དེ། སྙིང་རྗེ་ནི་གཞན་གྱི་སྡུག་བསྔལ་མི་བཟོད་ཅིང་འབྲལ་བར་ འདོད་པ་ཙམ་ཡིན་ལ་དེ་ནི་ཚད་མེད་བཞིའི་ནང་གི་སྙིང་རྗེ་ཡིན། སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོ་ནི་བྱང་ཆུབ་ 4-156 ཀྱི་སེམས་ཀྱི་མིང་སྟེ། དེ་ཡང་དེའི་རྩ་བ་སྙིང་རྗེར་འདོད། །ཅེས་གསུངས་པ་ལྟར་རྒྱུ་བྱམས་ སྙིང་རྗེ་རླབས་པོ་ཆེ་ལས་བྱུང་བ། གྲོགས་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་གྱི་ཁུར་ཆེན་པོ་བདག་ཉིད་ཀྱིས་ འཁྱེར་བའི་སྙིང་སྟོབས་ལྷག་བསམ་ཅན། ངོ་བོ་གཞན་དོན་དུ་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཐོབ་ འདོད་དེ། དེའི་སྐབས་ཀྱི་གཞན་དོན་དུ་ཞེས་པ་ནི། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་རྫོགས་བྱང་ལ་ འགོད་པའི་ཆེད་དུ་ཞེས་པའོ། ། དོན་ཚན་གཉིས་པ་དབྱེ་བ་ནི། སྨོན་པ་དང་འཇུག་པའི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་གཉིས་སུ་ དབྱེ་བའམ། བདག་གཞན་མཉམ་པ་དང་བརྗེ་བའི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་གཉིས་སུ་དབྱེ་བའོ།

發心差別者：小乘主要為求自身解脫輪迴苦而已，大乘則為救護一切眾生脫離輪迴苦故。願心差別者：各自發愿求證各自菩提。于皈依境、儀軌及作用等雖有廣略之差別，然以上攝下故並無相違。特別密咒之傳統，時間差別為無有終際，發心差別為欲速疾救護諸眾生，願心差別為以道入安樂而欲證得俱生身果，增加此等而成就義利。 授予發心所緣之後，若樂略說其義有二：解說菩提心及解說四無量。 第一，初要點辨識菩提心之體性者：總之所謂菩提心，亦可趨入勝義法界真如，亦可趨入現證離戲之智慧，所謂勝義菩提心即是彼等生起于相續之名。雖如是，若未作勝義世俗之分，于菩提心生起未生起于相續及被菩提心攝持未攝持等菩提心名言安立之基，最為廣大主要者即是此慈悲大悲，稱為世俗菩提心者。此大乘中悲心與大悲心有些許差別：悲心僅是不忍他苦而欲離之，此即是四無量中之悲心。大悲心是菩提心之異名，如說"彼亦許為此根本悲心"，從因大慈大悲之廣大生起，伴以為眾生義利擔負重任之勇氣增上意樂，體性為為利他而欲得圓滿菩提。其中所說"為利他"者，即是為安立一切眾生於圓滿菩提之義。 第二要點分類者：分為愿菩提心與行菩提心二者，或分為自他平等菩提心與自他相換菩提心二者。

དེ་ལ་སྨོན་པ་བྱང་སེམས་ནི། གཞན་དོན་དུ་སངས་རྒྱས་ཐོབ་འདོད་ཙམ་ཡིན་ལ། འཇུག་ པ་བྱང་སེམས་ནི་སངས་རྒྱས་ཐོབ་པའི་ཕྱིར་དུ། ཕྱིན་དྲུག་དང་བསྡུ་དངོས་སོགས་བྱང་ཆུབ་ སེམས་དཔའི་སྤྱོད་པ་ལ་འཕྲལ་དུ་སྦྱོར་བར་འདོད་པའོ། །འདི་ལ་འཇུག་པ་དང་བྲལ་བའི་ སྨོན་པ་རྐྱང་པའང་ཡོད་ལ། འཇུག་པ་རྐྱང་པ་མེད། འཇུག་སེམས་རྒྱུད་ལ་ཡོད་པའི་གང་ ཟག་དེ་ལ། སྨོན་སེམས་ཀྱང་ཡོད་པས་ཁྱབ་མོད། བློའི་སྤུ་རིས་མི་གཅིག་གོ །བདག་གཞན་ མཉམ་བརྗེ་གཉིས་ནི། མཉམ་པ་གཙོ་བོ་ཡིན་ལ། བརྗེ་བ་ནི་དེའི་གེགས་སེལ་བོགས་ འདོན་ཡིན་ནོ། །དེ་ལ་མཉམ་པ་ནི། བདག་དང་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་རང་བཞིན་མེད་ པར་ཡང་མཉམ། ཆོས་ཉིད་ཡེ་ཤེས་གཅིག་ཏུ་ཡང་མཉམ། སེམས་ཅན་གྱི་དོན་ཉིད་བདག་ གི་འདོད་དོན་ཡིན་པས་འདོད་པའི་དོན་ཡང་མཉམ། བདག་དང་སེམས་ཅན་བདེ་བ་འདོད་ པར་མཉམ། སྡུག་བསྔལ་མི་འདོད་པར་མཉམ། བདེ་བ་སྒྲུབ་དགོས་དང་སྡུག་བསྔལ་སེལ་ དགོས་སུའང་མཉམ། གལ་ཆེ་ཆུང་གི་དབྱེ་བ་མེད་པ་དང་གཅེས་མི་གཅེས་ཀྱི་དབྱེ་བ་མེད་ པར། གཉིས་ཀ་གཅེས་པར་མཉམ་སྟེ། དེའི་ཕྱིར་བདག་སངས་རྒྱས་ཐོབ་ནས་སེམས་ཅན་ ཐམས་ཅད་སངས་རྒྱས་ལ་འགོད་པར་འདོད་པའོ། །འདིར་གལ་ཆེ་བར་མཉམ་པ་ནི། སེམས་ 4-157 ཅན་གཞན་ཐམས་ཅད་ཕྱོགས་གཅིག་ཏུ་བྱས་པ་དང་། བདག་གཅིག་པུ་མཉམ་པའི་དོན་མ་ ཡིན། སེམས་ཅན་གང་ཡང་རུང་བ་ཞིག་དང་བདག་ཉིད་མཉམ་པ་ན། སེམས་ཅན་ནི་ཤིན་ ཏུ་མང་པོར་གྱུར་ན་བདག་ལས་ལྷག་པ་ཁོ་ན་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟ་ན་ཡང་སེམས་ཅན་རྣམས་བྱང་ ཆུབ་ཐོབ་འདོད་བདག་གིས་བྱེད་པ་བཞིན་དུ། བདག་ཀྱང་བྱང་ཆུབ་དེ་ཐོབ་འདོད་ཡིན་པས། འབྲས་བུ་གཅིག་ལ་སྦྱོར་འདོད་མཉམ་པའི་ཕྱིར་བདག་གཞན་མཉམ་པའོ། ། བདག་གཞན་བརྗེ་བ་ནི། འཁོར་བ་པ་རྣམས་བདག་ཉིད་བདེ་བ་དང་བཟང་བར་འདོད་ པ་ཙམ་གཞན་སུ་ལའང་མི་འབྱུང་སྟེ། འགྲོ་བ་གཞན་ཁ་ཅིག་སྡུག་བསྔལ་བར་འདོད། འགའ་ ཞིག་བཏང་སྙོམས་སུ་འཇོག ཉེ་དུ་སོགས་ཉུང་ཟད་ཅིག་ལ་བདེ་བར་འདོད་པ་སྲིད་ཀྱང་། བདག་རང་ལས་མི་གཅེས་ཤིང་གལ་ཆུང་བ་ཁོ་ནར་སེམས་པ་ལས། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ ནི་གཞི་བདག་གཞན་གཉིས་ཀྱི་སྟེང་དུ། གལ་ཆེ་ཆུང་བརྗེས་ཏེ། བདག་མི་གཅེས་ཤིང་། སེམས་ཅན་གང་ཅི་ཡང་རུང་བ་གཅིག་ཀྱང་བདག་ལས་ཆེས་ཤིན་ཏུ་གཅེས་པར་འཛིན་པ་ ཡིན་ཏེ། གཞན་བདེ་བའི་ཕྱིར་བདག་ཉིད་སྡུག་བསྔལ་ལ་ཡང་འཇུག་པར་སྤྲོ་བ་དང་། རང་ ཉིད་མ་གྲོལ་ན་སེམས་ཅན་ཞིག་ཐོག་མར་གྲོལ་བར་འགྱུར་ལ། བདག་གྲོལ་བའི་ཐབས་བྱས་ ན། སེམས་ཅན་དེ་རེ་ཞིག་མི་གྲོལ་བའི་རིགས་ཤིག་འདུག་ན། བདག་འཁོར་བར་གནས་ ནས་འཁོར་བའི་སྡུག་བསྔལ་མྱོང་བ་ལ་མི་འདོད་པ་མེད་ཅིང་། སེམས་ཅན་དེ་ཐོག་མར་གྲོལ་ བར་འདོད་པས། དེའི་ཐབས་ལ་བརྩོན་པར་བྱེད་པའོ།

其中愿菩提心者，僅是為利他而欲得佛果而已。行菩提心者，為得佛果故，欲即時修行六度及四攝等菩薩行。於此有離行之單純願心，而無單純行心。具行心於相續之補特伽羅，必定亦具願心，然心相不同。自他平等與相換二者中，平等為主，相換則是遣除其障礙增上功德。 其中平等者：自與一切眾生於無自性中平等，於法性智慧一性中亦平等，以眾生利益即是自身所欲故欲求之義亦平等，自與眾生於欲樂中平等，于不欲苦中平等，于應成辦樂與應遣除苦中亦平等，無有重要輕微之分別，無有珍愛不珍愛之分別，二者同爲珍愛故平等。是故欲自得佛果后安立一切眾生於佛果。此中重要平等者，非是一切其他眾生作為一方與唯一自身平等之義。與任一眾生自身平等時，眾生極其眾多故唯是勝過自身。雖如是，以眾生欲得菩提如自身所作，自身亦是欲得彼菩提故，于欲趣一果上平等故自他平等。 自他相換者：諸輪迴者僅欲自身安樂與善，于任何他者皆不生起，于某些眾生欲其痛苦，于某些安置捨棄，雖于親眷等少許或有欲其安樂，然唯思較自身不珍愛且輕微。菩薩則于自他二者之基礎上，轉換輕重，不珍愛自身，任何一切眾生較自身更為珍愛執持。為他安樂故於自身痛苦亦欲趣入，若自身未解脫而一眾生先得解脫，若作自身解脫之方便而彼眾生暫時不得解脫之理存在時，于自住輪迴而受輪迴苦無有不欲，欲彼眾生先得解脫故，精進于其方便。

།དེས་གཞན་རྣམས་ལའང་རིགས་ འགྲེ་སྟེ། བདག་གཞན་མཉམ་པ་ལ་རང་དོན་ཡིད་བྱེད་ཅུང་ཟད་འདྲེ་བ་སྲིད་པས། བདག་ གཞན་བརྗེ་བ་བསྒོམས་ན་དེ་དག་པར་འགྱུར་བས་བདག་གཞན་མཉམ་པའི་གེགས་སེལ་བ་ ཡིན་ནོ། །བདག་གཞན་མཉམ་པ་ཉིད་དུ་མ་གྱུར་པ་ལ། འདི་ཡི་ས་ལ་དོར་བས་མཉམ་པར་ འདྲེ་བའི་ཕྱིར་བོགས་འབྱིན་པའང་ཡིན་ནོ། །རྩ་བ་བདག་གཞན་མཉམ་པ་ཡིན་བརྗེ་བ་འདི་ 4-158 ཡན་ལག་ཡིན་ཀྱང་། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྤྱོད་པ་རྨད་དུ་བྱུང་བ་ཕལ་ཆེར། བདག་གཞན་ བརྗེ་བ་འདིས་བྱེད་ཅིང་། ཐབས་མཁས་ཀྱི་ཁྱད་པར་མཆོག་གཅིག་ཡིན་པས་འདི་མེད་དུ་མི་ རུང་བའི་གལ་པོ་ཆེ་ཡིན་ཏེ། རྒྱལ་པོའི་བྱ་བ་བློན་པོས་བྱེད་པ་བཞིན་ནོ། ། དོན་ཚན་གསུམ་པ་སྒྲ་དོན་ནི་དོན་དམ་དེ་བཞིན་ཉིད་ལ་བྱང་ཆུབ་སེམས་ཞེས་ཟེར་བ། དེ་བཞིན་ཉིད་ནི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ངོ་བོ་ཡིན་ལ། སེམས་ཉིད་ཀྱང་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཀྱི་ཞེས་པ་དྲུག་ པའི་སྒྲ་ནི་གཞི་མཐུན་བསྡུ་བ་ཡིན་ནོ། །དེ་ཉིད་རྟོགས་པའི་ལམ་གྱི་ཡེ་ཤེས་ནི། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ རང་བཞིན་དངོས་སུ་མཐོང་ཞིང་། དེ་ལ་དམིགས་པའི་ཤེས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེ་སྐད་ཅེས་བྱ་ ལ། ཀུན་རྫོབ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་འདི་ནི། བྱང་ཆུབ་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་གོ་འཕང་ལ་ དམིགས་ནས་རང་གཞན་རྣམས་དེ་ཐོབ་འདོད་ཀྱི་འདུན་པ་དང་བཅས་པའི་སེམས་པ་ཡིན་ པའི་ཕྱིར་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ཞེས་བྱ་སྟེ། འདི་ཀུན་རྫོབ་བྱང་སེམས་སུ་འཇོག སྔ་མ་གཉིས་ པོ་དོན་དམ་བྱང་སེམས་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟ་ན་ཡང་ཆོས་དབྱིངས་ལ་དོན་དམ་བྱང་སེམས་ཞེས་ བརྗོད་ཀྱི། སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་ཐ་སྙད་མི་འཇུག གཞན་གཉིས་ལ་དོན་དམ་སེམས་བསྐྱེད་དང་། ཀུན་རྫོབ་སེམས་བསྐྱེད་ཅེས་འཇོག་པའི་སྐབས་མང་ངོ་། །དེ་ཡང་སེམས་དང་སེམས་བསྐྱེད་ ཀྱི་ཁྱད་པར་ཅི་སྙམ་ན། ངོ་བོ་དང་རྫས་ཀྱི་སྒོ་ནས་ཁྱད་མེད། གནས་སྐབས་ཀྱི་ཁྱད་པར་ ལས་མིང་འདོགས་བྱེད་པ་ཡིན་ཏེ། སེམས་བསྐྱེད་པ་ཞེས་པ་ལ་འཇོག་མཚམས་གཉིས་ལས། གཅིག་ནི་སྨོན་སེམས་མི་འདོར་བར་དམ་བཅས་པ་དང་། འཇུག་སྡོམ་ཆོ་གས་བླངས་པ་ལ་ སྨོན་པ་སེམས་བསྐྱེད་པ་དང་། འཇུག་པ་སེམས་བསྐྱེད་པ་ཞེས། སྨོན་འཇུག་གི་བྱང་སེམས་ གཉིས་པོ་དེ། ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་ངོ་བོར་སྐྱེས་པས་ཤིན་ཏུ་བརྟན་ཅིང་སྟོབས་ཆེ་ལ། ཡོན་ཏན་ ཐམས་ཅད་ཀྱི་གཞིར་གྱུར་པའོ། །དེས་ན་སེམས་བསྐྱེད་འདི་དམ་བཅའ་འམ། ཆོ་གས་བླངས་ པའི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ཁྱད་པར་{ཅན་}དམ་བཅའ་དང་འབྲེལ་བའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་ཀྱི་ 4-159 མིང་ཡིན། འདི་ལྟར་ན་སེམས་བསྐྱེད་ཡིན་པ་ལ་བྱང་སེམས་ཡིན་པས་ཁྱབ་ཀྱང་། བྱང་ སེམས་ཙམ་ལ་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱིས་མ་ཁྱབ་བོ།

由此類推于其他諸者，因於自他平等中或有夾雜少許自利作意，若修自他相換則彼得清凈，故是遣除自他平等之障礙。于未成自他平等者，由棄捨於此地而混合平等故亦是增上。雖根本為自他平等而此相換是支分，然菩薩殊勝行持大半由此自他相換而作，是殊勝方便之最勝特點之一，故為不可或缺之重要，如大臣行持王事。 第三科語義者，勝義如來藏名為菩提心者，如來藏是菩提之體性，亦是心性故，所謂"之"第六格音為依主釋。證悟彼之道智，因直見菩提自性，及緣彼之智故，名為彼。世俗菩提心者，緣于菩提圓滿佛果位，具有令自他獲得彼之意樂之思心，故名菩提心。此安立為世俗菩提心，前二者是勝義菩提心。雖如是，於法界稱勝義菩提心，然不安立發心之名言。餘二者多有安立為勝義發心與世俗發心之處。 複次，心與發心之差別云何？體性與事之門中無差別，由狀況差別而安立名稱。于發心中有二安立處：其一，于不捨願心立誓及以儀軌受行戒，稱願發心與行發心，彼二願行菩提心以戒體性而生故極為堅固力大，是一切功德之所依。故此發心是立誓或以儀軌受持之殊勝菩提心，與立誓相關之菩提心之名。如是則發心者必是菩提心，然僅是菩提心者未必是發心。

།ཡང་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་འཇོག་ཚུལ་གཉིས་པ། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་རྩོལ་བས་རྒྱུད་ལ་སྐྱེས་ཤིང་བློ་ལ་ཤར་བ་ལ་བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་པ་ ཟེར་བ་ནི། སེམས་དེ་རྩོལ་བས་བསྐྱེད་པའི་ཕྱིར་སེམས་བསྐྱེད་དེ། འཇོག་ཚུལ་འདི་ལ་ཀུན་ རྫོབ་བྱང་སེམས་ཡིན་ཚད་དེའི་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱང་ཡིན་ནོ། །འཁྲིད་རིམ་ཀུན་ཏུ་སྐྱབས་འགྲོ་ སེམས་བསྐྱེད་ཅེས་པའི་སེམས་བསྐྱེད་ནི་ཕྱི་མ་འདི་ཡིན་ཏེ། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་དྲན་པར་ བྱེད་པ་ལ་ཟེར་རོ། ། དོན་ཚན་བཞི་པ་འཁྲིད་དམིགས་ཀྱི་སེམས་བསྐྱེད་གཉིས་ངོས་འཛིན་པ་ནི། སྐབས་ འདིར་སེམས་བསྐྱེད་གཉིས་ཀྱི་ཆོ་ག་དང་། བྱང་སྡོམ་གྱི་རྣམ་གཞག་རྒྱས་པར་བཤད་ཀྱིས་མི་ ལང་ཞིང་། སྐབས་ཀྱི་དོན་མ་ཡིན་པས་མི་འཆད་དོ། །འདིར་རྒྱུད་ཀྱི་རྒྱལ་པོའི་ཡེ་ཤེས་ལེའུ་ ལས། དུས་ཀུན་ཏུ་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་ཀྱང་འགྲོ་བ་དང་ནི་འགྲོ་བར་འདོད་པ་རྣམ་པ་གཉིས་ སུ་འགྱུར། །ཐར་པར་འཇུག་པས་དམན་ཅིང་སྨོན་པ་རྣམ་པར་སྤངས་པ་དག་ནི་ཐམས་ཅད་ དུས་སུ་བདུད་ཀྱི་སེམས། །ཞེས་གསུངས་ཏེ། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་དོན་དུ་རྣམ་པ་ ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་གོ་འཕང་ཐོབ་པར་བྱ། ཞེས་བསྒོམ་པ་ནི། དཔེ་འགྲོ་ བར་འདོད་པ་དང་མཚུངས་པའི་དོན་སྨོན་པ་བྱང་སེམས་ཡིན་ལ། དེའི་ཕྱིར་དུ་ཟབ་ལམ་རྡོ་ རྗེའི་རྣལ་འབྱོར་སྒོམ་པར་བགྱིའོ་སྙམ་པ་ནི། དཔེ་ལམ་དུ་འགྲོ་བ་དང་མཚུངས་པའི་དོན་ འཇུག་པ་བྱང་སེམས་ཡིན་ནོ། །བདག་མ་འོངས་པ་དུས་གཞན་ཞིག་ན་སྦྱིན་སོགས་བྱང་ཆུབ་ སེམས་དཔའི་སྤྱོད་པ་ལ་བསླབ་པར་བྱའོ་སྙམ་པ་ཙམ་སྤྱོད་པ་ལ་སློབ་འདོད་རྒྱ་ཡན་པ་ཡིན་ གྱི་འཇུག་སེམས་སུ་མི་འགྲོ་ལ། འདིར་ངོ་བོ་ནི། ད་ལྟ་ཉིད་སློབ་འདོད་ཡིན་ཅིང་། སེམས་ འདི་ཉིད་ཀྱིས་བསྐུལ་ནས། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་རྒྱུའི་དགེ་བ་གཅིག་ལ་འཕྲལ་དུ་འཇུག་པ་ཞིག་ཀྱང་ 4-160 དགོས་སོ། །དེས་ན་རྡོ་རྗེའི་རྣལ་འབྱོར་བསྒོམ་པ་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྤྱོད་པའི་མཆོག་ ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེ་བསྒོམ་པར་འདོད་ཅིང་བསམ་པ་དེ་དང་འབྲེལ་བར་ལག་ལེན་ལ་འཕྲལ་ དུ་སྦྱོར་བས་སྒོམ་ཡང་སྒོམ་པ་ནི་འཇུག་པ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་མཆོག་ཏུ་གྱུར་པ་ཡིན་ལ། སྤྱིར་འཇུག་སེམས་དང་འཇུག་སེམས་ཀྱི་སྡོམ་པའི་ཁྱད་པར་ཕྱེད་པར་བྱའོ། །སློབ་དཔོན་ཞི་ བ་ལྷས། བྱང་ཆུབ་སེམས་དེ་མདོར་བསྡུ་ན། །རྣམ་པ་གཉིས་སུ་ཤེས་པར་བྱ། །བྱང་ཆུབ་སྨོན་ པའི་སེམས་དང་ནི། །བྱང་ཆུབ་འཇུག་པ་ཉིད་ཡིན་ནོ།

複次，發心之第二安立方式，菩提心以勤勉于相續中生起而顯現於心，稱為發菩提心者，因彼心以勤勉生起故為發心。於此安立方式中，凡是世俗菩提心者亦是其發心。引導次第中所說皈依發心之發心即是此後者，謂憶念菩提心。 第四科引導所緣之二種發心辨識者，此處不足以廣說二種發心儀軌及菩薩戒之建立，且非此處所需故不說。此中續部之王智慧品云："一切時中菩提心，亦成往與欲往二，入解脫故劣且舍愿求者，一切時中即魔心。"謂為一切有情之利益獲得一切種智佛果位，如是修習者，猶如欲往為喻之義即愿菩提心。為彼而修習甚深道金剛瑜伽之想，猶如往道為喻之義即行菩提心。僅是未來某時修習佈施等菩薩行之想，乃是放任之修行意樂，非成行心。此處體性者，即是現今欲學，且由此心勸勵，當下趣入一菩提因善。故修習金剛瑜伽者，因是菩薩行之最勝，欲修彼且與彼意樂相關而當下實踐修習者，是最勝行菩提心。總之，應辨別行心與行心戒之差別。寂天論師云："菩提心彼略攝時，當知分為二種類，菩提愿求之心與，菩提趣入即是也。"

།འགྲོ་བར་འདོད་དང་འགྲོ་བ་ཡི། །བྱེ་ བྲག་ཇི་ལྟར་ཤེས་པ་ལྟར། །དེ་བཞིན་མཁས་པས་འདི་གཉིས་ཀྱི། །བྱེ་བྲག་རིམ་བཞིན་ཤེས་ པར་བྱ། །ཞེས་བཤད་པའང་གོང་དུ་དྲངས་པ་ལྟར། དཔལ་དུས་ཀྱི་འཁོར་ལོའི་དགོངས་པའི་ རྗེས་སུ་འབྲངས་ཏེ་བཤད་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཁོ་བོ་སྨྲའོ། །རྒྱུ་མཚན་འདིས་ཀྱང་དུས་འཁོར་གྱི་ ཆོས་ཅི་རིགས་པ་འཕགས་ཡུལ་དུ་སྔ་མོ་ནས་བྱོན་པར་ཡང་གྲུབ་བོ། ། དོན་ཚན་ལྔ་པ་ཕན་ཡོན་ནི། གང་ཟག་དེ་ཐེག་ཆེན་པར་འགྲོ་མི་འགྲོ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ རྒྱུད་ལ་སྐྱེས་མ་སྐྱེས་ལ་རག དགེ་བ་གང་ཡང་རུང་བ་བྱས་པ་དེ་སངས་རྒྱས་སྒྲུབ་བྱེད་དུ་འགྲོ་ མི་འགྲོ་ཡང་། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ཀྱིས་ཟིན་མ་ཟིན་ལ་རག་སྟེ། དེའི་ཕྱིར་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ སྐྱེས་མ་ཐག་ཐེག་པ་ཆེན་པོ་པར་ཆུད་པ་དང་། ཚུལ་ཁྲིམས་རྣམ་པ་གསུམ་སོགས་བསླབ་པ་ གསུམ་དང་ཡོན་ཏན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རྟེན་ཐོབ་པ་དང་། ནམ་ཞིག་ན་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ ཐོབ་ངེས་པར་འགྲོ་བས། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་རྩ་བ་ཚུགས་པ་དང་། ཇི་སྐད་དུ། སྡིག་པ་སྟོབས་ཆེན་ ཤིན་ཏུ་མི་བཟད་པ། །དེ་ནི་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་མིན་པ། །དགེ་གཞན་གང་གིས་ ཟིལ་གྱིས་གནོན་པར་འགྱུར། །ཞེས་དང་། དེས་ན་དུས་མཐའི་མེ་བཞིན་སྡིག་ཆེན་རྣམས། ། སྐད་ཅིག་གཅིག་གིས་ངེས་པར་སྲེག་པར་བྱེད། །ཅེས་གསུངས་པ་ལྟར་སྔར་བྱས་ཀྱི་སྡིག་པ་ མང་པོ་ཞིག་འབྲས་བུ་གཏན་ནས་འབྱིན་པར་མི་ནུས་པའི་ཚུལ་གྱིས་དག་པར་འགྱུར་ལ། ཁ་ 4-161 ཅིག་ད་ལྟ་རྣམ་སྨིན་ཐག་བསྲིངས་པའི་ཚུལ་གྱིས་འབྲས་བུ་ཕྱི་འགྱངས་སུ་གྱུར་པའི་བར་དེར། གཉེན་པོ་དགེ་བ་གཞན་གྱིས་འཇོམས་པར་བྱེད་དོ། །དེ་ལྟར་ན་སེམས་བསྐྱེད་པ་ཙམ་གྱིས་ སྡིག་པའི་ཚོགས་དཔག་ཏུ་མེད་པར་བྱང་བར་འགྱུར་རོ།

欲往與往之，差別如何知，如是智者當，依次知此二。如是所說亦如上引述，隨順吉祥時輪之密意而說，此是我所言。由此因緣亦可證明時輪之某些法教早已傳於聖地。 第五科利益者，彼補特伽羅是否成為大乘，端賴菩提心於相續中是否生起，任何善業是否成為成佛之因，亦端賴是否由菩提心所攝持。是故，生起菩提心之剎那即入大乘，獲得三種戒律等三學及一切功德之所依，必定終將獲得圓滿菩提，故菩提根基確立。如說："極大極難忍重罪，除圓滿菩提心之外，余善何能勝伏之？"又云："是故如劫末之火，剎那必定能焚燒。"如是所說，往昔所造諸多罪業以永不能出生果報之方式而得清凈，有些則以現今異熟果延遲之方式而推後，于其間為對治之他善所摧毀。如是僅以發心即能凈化無量罪業聚。

།དཔའ་སྦྱིན་གྱིས་ཞུས་པའི་མདོ་ ལས། བྱང་ཆུབ་སེམས་ཀྱི་བསོད་ནམས་གང་། །གལ་ཏེ་དེ་ལ་གཟུགས་མཆིས་ན། །ནམ་ མཁའི་ཁམས་ནི་ཀུན་བཀང་སྟེ། །དེ་ནི་དེ་བས་ལྷག་པར་འགྱུར། །ཞེས་དངོས་སམ་བརྒྱུད་ པའི་སྒོ་ནས་ཕན་ཡོན་ཚད་མེད་པར་གསུངས་ཤིང་། དགེ་བ་གཞན་ཀུན་ཆུ་ཤིང་བཞིན་དུ་ ནི། །འབྲས་བུ་བསྐྱེད་ནས་ཟད་པར་འགྱུར་བ་ཉིད། །བྱང་ཆུབ་སེམས་ཀྱི་ལྗོན་ཤིང་རྟག་པར་ ཡང་། །འབྲས་བུ་འབྱིན་པས་མི་ཟད་འཕེལ་པར་འགྱུར། །ཞེས་བཤད་པ་ལྟར་དགེ་བ་ཟད་ པ་མེད་པ་དང་། སེམས་བསྐྱེད་ཀྱིས་མ་ཟིན་པའི་སྦྱིན་སོགས་དགེ་བ་བསྐལ་པར་བསྒྲུབས་ པ་ལས་ཀྱང་། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་བསྐྱེད་ཙམ་ཉིད་ཀྱང་ཕན་ཡོན་ཆེ་སྟེ། སེམས་བསྐྱེད་པ་ ཙམ་ཁོ་ནའི་རྣམ་པར་སྨིན་པས་ཀྱང་། བརྒྱ་བྱིན་དང་འཁོར་ལོས་བསྒྱུར་རྒྱལ་གྱི་གོ་འཕང་ ལན་བརྒྱ་སྟོང་འབུམ་ཕྲག་ཏུ་འགྱུར་བའང་ཡོད། སེམས་བསྐྱེད་ཉིད་ལ་བརྟེན་ནས་ཕྱིས་རིམ་ གྱིས་འབྱུང་བའི་ཕན་ཡོན་ནི། བླ་ན་མེད་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱང་འགྲུབ་ན་གཞན་ལྟ་སྨོས་ཀྱང་ ཅི་དགོས་སོ། །སངས་རྒྱས་རྣམས་ལ་མཆོད་པའི་མཆོག་ཀྱང་འདི་ཡིན་ཏེ། མདོ་ལས། གངྒཱའི་ བྱེ་མའི་གྲངས་སྙེད་ཀྱི། །སངས་རྒྱས་ཞིང་རྣམས་མི་གང་གིས། །རིན་ཆེན་དག་གིས་ཀུན་ བཀང་ནས། །འཇིག་རྟེན་མགོན་ལ་ཕུལ་བ་བས། །གང་གིས་ཐལ་མོ་སྦྱར་བྱས་ནས། །བྱང་ ཆུབ་ཏུ་ནི་སེམས་བསྐྱེད་ན། མཆོད་པ་འདི་ནི་ཁྱད་པར་འཕགས། །དེ་ལ་མཐའ་ནི་མ་མཆིས་ སོ། །ཞེས་གསུངས། ཟང་ཟིང་གི་མཆོད་པ་ཅི་ཙམ་ཆེ་ཡང་སྒྲུབ་པའི་མཆོད་པ་གཅིག་གིས་ ཟིལ་གྱི་གནོན་པ་ཡིན་ལ། བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་པ་ནི། སྒྲུབ་པའི་མཆོད་པ་རྣམས་ཀྱི་ ནང་ནས་ཀྱང་བླ་ན་མེད་པ་ཆེས་མཆོག་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དང་། དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་གདུང་ 4-162 རིགས་རྒྱུན་མི་འཆད་པར་བྱས་པའི་ཕྱིར་མཆོད་པའི་མཆོག་གོ །གཞན་ཡང་ངན་འགྲོ་ལས་ ནི་བཟློག་བགྱིད་ཅིང་། །མཐོ་རིས་ལམ་ནི་རབ་སྟོན་ལ། །རྒ་ཤི་མེད་པར་འདྲེན་བགྱིད་པའི། ། བྱང་ཆུབ་སེམས་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ།

從勇施所問經中說道："菩提心之福德，若其具有形色，遍滿虛空界，彼尚有餘多。"如是通過直接或間接方式宣說無量利益。又云："一切余善如水樹，生果之後即枯竭，菩提心樹恒常時，出生果實增無盡。"如是所說，善業無有窮盡。 較之未被菩提心攝持之佈施等善業歷劫修習，僅僅發起菩提心亦有更大利益。僅以發心之異熟果報，亦可百千萬次獲得帝釋及轉輪王之位。依止發心之後漸次生起之利益，乃至無上佛果亦可成就，更何況其他。 此亦是供養諸佛之最勝，經中說道："有人以珍寶，遍滿如恒河，沙數佛剎土，供養世間怙，若人合掌已，發起菩提心，此供最殊勝，彼無有邊際。"無論資具供養如何廣大，為一修行供養所勝伏。又因發起菩提心是修行供養中無上最勝，且令如來種性相續不斷，故為供養中最勝。 又復"遮止惡趣道，開顯善趣路，引至無老死，敬禮菩提心。"

།ཞེས་གསུངས་པ་དང་། སྤྱོད་འཇུག་ལས། འདིས་ནི་ ཚད་མེད་སྐྱེ་བོའི་ཚོགས་རྣམས་ཀྱིས། །བདེ་མཆོག་བདེ་བླག་ཉིད་དུ་ཐོབ་པར་བྱེད། །སྲིད་ པའི་སྡུག་བསྔལ་བརྒྱ་ཕྲག་གཞོམ་འདོད་ཅིང་། །སེམས་ཅན་མི་བདེ་བསལ་བར་འདོད་པ་ དང་། །བདེ་མང་བརྒྱ་ཕྲག་སྤྱོད་པར་འདོད་པས་ཀྱང་། །བྱང་ཆུབ་སེམས་ཉིད་རྟག་ཏུ་བཏང་ མི་བྱ། །ཞེས་གསུངས་པ་ལྟར་ཡིན་ཅིང་། འཇུག་པ་བྱང་ཆུབ་སེམས་ཀྱི་ཕན་ཡོན་ནི། སེམས་ དེ་བསྐྱེད་མ་ཐག་པ་ནས། སེམས་ཅན་དཔག་ཏུ་མེད་པའི་སྡུག་བསྔལ་སེལ། བདེ་བས་ཚིམ་ པར་བྱེད། གཏི་མུག་ལ་སོགས་པ་ཉོན་མོངས་ཐམས་ཅད་འཇོམས་པར་བྱེད་པའི་སེམས་ ཅན་གྱི་དོན་ཕྱོགས་མེད་རིས་མེད་ལ་ཞུགས་པ་ཡིན་ཏེ། གང་ཞིག་བདེ་བས་འཕོངས་པ་དང་། ། སྡུག་བསྔལ་མང་ལྡན་དེ་དག་ལ། །བདེ་བ་ཀུན་གྱིས་ཚིམ་བྱེད་ཅིང་། །སྡུག་བསྔལ་ཐམས་ ཅད་གཅོད་བྱེད་ལ། །གཏི་མུག་ཀྱང་ནི་སེལ་བྱེད་པ། །དེ་དང་དགེ་མཚུངས་ག་ལ་ཡོད། །དེ་ འདྲའི་བཤེས་ཀྱང་ག་ལ་ཡོད། །བསོད་ནམས་དེ་འདྲའང་ག་ལ་ཡོད། །ཕན་བཏགས་ལན་ ལོན་གང་ཡིན་པ། །དེ་ཡང་རེ་ཞིག་བསྔགས་འོས་ན། །མ་བཅོལ་ལེགས་པར་བྱེད་པ་ཡི། ། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་སྨོས་ཅི་དགོས། །ཞེས་གསུངས། དོན་ཚན་དྲུག་པ་སྤངས་པའི་ཉེས་དམིགས་ནི། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་སེམས་བསྐྱེད་ ཉམས་ན། སོ་སོ་ཐར་པའི་ཕས་ཕམ་བཞི་ཕོག་པ་ལས་ཀྱང་ལྕི་བ་ལྟ་ཅི་སྨོས། མཚམས་མེད་ ལྔ་ལས་ཀྱང་ཆེས་ཉེས་དམིགས་ཆེ་བས། དམྱལ་བ་མནར་མེད་དམ་ངན་སོང་གི་སྡུག་བསྔལ་ དོས་དྲག་ལ་ཡུན་རིང་བ་ཡང་ནས་ཡང་དུ་མྱོང་བ་དང་། གཞན་ཡང་རང་དང་གཞན་གྱི་དོན་ ཉམས་ལུགས་མང་པོ་དང་། མི་འདོད་པ་དང་སྡུག་བསྔལ་མཐའ་ཡས་པ་དག་འབྱུང་བར་ 4-163 བཤད་དོ། ། དོན་ཚན་བདུན་པ་བསླབ་བྱ་ནི། སྤྱིར་ཉམས་སུ་བླང་བྱའི་ཆོས་ཐམས་ཅད་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ སེམས་ཀྱི་བསླབ་བྱར་འགྲོ་བ་ཡིན། ཁྱད་པར་དུ་འཇུག་སྡོམ་ལ་རྩ་བ་བཞི་དང་སྦོམ་པོ་ཞེ་ དྲུག་སྤོང་བ་སོགས་དང་ནམ་མཁའི་སྙིང་པོའི་མདོ་ལས་རྩ་ལྟུང་བཅུ་བཞི་གསུངས་པ་སྤོང་བ་ སོགས། འཕྲལ་གྱི་འཇུག་ལྡོག་ལ་ཉེ་བར་མཁོ་བ་སྤང་བྱ་ལྡོག་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་བཅས་ པ་རྣམས་དང་། ཕར་ཕྱིན་དྲུག་དང་བསྡུ་དངོས་སོགས་བླང་བྱ་སྒྲུབ་པའི་བསླབ་པར་བྱ་བ་ རྣམས་ཡིན་མོད་ཀྱི། དེ་དག་རེ་ཞིག་འདིར་རྒྱས་པར་མི་འཆད། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་བསྒོམ་ ཕྱིན་ཆད་འདི་གལ་ཆེ། སེམས་ཅན་བློས་སྤངས་པ་དང་། མི་མཐུན་པའི་སེམས་བསྐྱེད་པ་ གཉིས་ཀྱིས་སེམས་བསྐྱེད་གཏོང་སྟེ་ཆོ་གས་བླངས་པའི་སྡོམ་པ་ཡིན་ན་འཇིག་པ་ལྟ་ཅི་སྨོས། དམ་བཅས་པ་ཙམ་གྱིས་སེམས་རྒྱུན་ཡང་འཇིག་པར་འགྱུར་རོ།

如是所說。入行論中說道："由此無量眾生群，易得最勝安樂果。欲破百般輪迴苦，欲除有情諸不樂，欲令享受眾安樂，永不應舍菩提心。"如是所說。 趨入菩提心之利益是：一經發起此心，即能消除無量有情之痛苦，令其安樂滿足，摧毀愚癡等一切煩惱，趨入無有偏袒、無有分別之利益有情事業。如雲："于彼缺乏安樂，及具眾多痛苦，以諸樂令滿足，斷除一切痛苦，亦能遣除愚癡，何有善法可比？何有友伴可比？何有福德可比？報恩之人尚且，暫時堪得稱讚，何況未受囑託，善為利他菩薩？"如是所說。 第六要點捨棄之過患是：菩薩若失壞發心，較別解脫四他勝罪更為嚴重，更何況較五無間罪過患更大，故於無間地獄或惡趣之劇烈長久痛苦反覆感受。又復損害自他利益諸多情況，及無邊不欲、痛苦等皆將生起。 第七要點學處是：總之一切應修之法皆為菩提心之學處。特別是于趨入戒中，斷除四根本及四十六粗罪等，如虛空藏經所說斷除十四根本墮等，即時取捨所需之斷除所斷持戒之規定，及六度、四攝等應行之學處。然彼等暫且於此不廣說明。自修習菩提心以來此為重要：以捨棄有情之心及生起違逆之心二者捨棄發心，若是以儀軌所受之戒更何況將毀，僅以立誓所發之心相續亦將毀壞。

།སེམས་ཅན་བློས་སྤངས་པ་ ནི། སེམས་ཅན་གཅིག་གམ་མང་པོ་ཡིན་ཡང་རུང་། གནས་སྐབས་རེ་ཞིག་བློས་སྤངས་ཀྱང་། ཕུགས་བློས་མ་བཏང་ན་སྤངས་པ་དངོས་སུ་མི་འགྱུར་ལ། ཡུལ་སེམས་ཅན་གཅིག་ཁོ་ན་ ཡིན་ཀྱང་། འཕྲལ་ཕུགས་ཐམས་ཅད་དུ་བློས་སྤངས་ན་ཉེས་པ་འདིར་འགྱུར་རོ། །མི་མཐུན་ པའི་སེམས་ནི། ལོག་ལྟ་སྐྱེས་པའམ་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཐོབ་འདོད་ལྡོག་པ་དང་། བྱང་ ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ལ་ཕན་ཡོན་མེད་སྙམ་སྐུར་འདེབས་ཀྱིས་ལོག་པར་གཟུང་པས་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ སེམས་སྤོང་བར་བྱེད་དམ་སྐུར་འདེབས་མེད་ཀྱང་བྱང་སྡོམ་གྱི་བསླབ་པ་ཕུལ་བ་ལ་སོགས་ པའོ། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་སེམས་ཅན་ལ་རྟག་ཏུ་ཕན་འདོགས་པ་ཁོ་ན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རྩ་བ་སེམས་ཅན་བློས་མི་སྤང་བ་ལ་ཐུག ཡང་དག་པར་ཐེག་ཆེན་ལ་ཞུགས་ པ་དེ་གནོད་བྱེད་ཚུན་ལ་བདེ་བར་འདོད་པའི་བསམ་པ་ཡོད་ཕྱིན། གཞན་ཉེས་བྱས་གྲངས་ མེད་པས་ཀྱང་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་རིན་པོ་ཆེ་རྩ་བ་ནས་གཞོམ་པར་མི་ནུས་སོ། །གནས་ 4-164 སྐབས་སུ་སྐྱེ་བ་ཐམས་ཅད་དུ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་མི་བརྗེད་པའི་རྒྱུ། དཀར་པོའི་ཆོས་བཞི་ ལ་བསླབ། བརྗེད་པའི་རྒྱུ་ནག་པོའི་ཆོས་བཞི་སྤོང་། དེ་ཡང་ནག་པོ་རེའི་གཉེན་པོར་དཀར་ པོ་རེ་འབྱུང་སྟེ། ཟུང་བཞི་ཡ་བརྒྱད་ཀྱི་བསླབ་བྱ་ཟེར། དཀར་ཆོས་བཞི་ལ་བསླབས་ན། ནག་ པོ་བཞི་སྤོང་བ་དེའི་ཁོངས་སུ་འདུས་པས་ལོགས་ན་མེད། དེ་ཡང་མཆོད་འོས་བསླུ་བ་ནག་ པོའི་ཆོས་ཀྱི་གཉེན་པོར། ཤེས་བཞིན་གྱི་བརྫུན་མི་སྨྲ་བ་དཀར་པོའི་ཆོས་ཏེ་ཟུང་གཅིག བྱང་ ཆུབ་སེམས་དཔའ་ལ་མི་བསྔགས་པ་བརྗོད་པ་ནག་པོའི་གཉེན་པོར། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ ཐམས་ཅད་ལ་བསྟོད་པ་བྱེད་པ་དཀར་པོའི་ཆོས་ཏེ་ཟུང་གཉིས། གཞན་འགྱོད་པའི་གནས་ མ་ཡིན་པ་དགེ་བ་བྱེད་པ་ལ་འགྱོད་པ་བསྐྱེད་པ་ནག་པོའི་ཆོས་ཀྱི་གཉེན་པོར། རང་གིས་ཅི་ ནུས་ཅི་ལྕོགས་ཀྱིས་སེམས་ཅན་འབྲེལ་ཡོད་ཐམས་ཅད་ཐེག་པ་གསུམ་གྱི་དགེ་བ་ལ་འགོད་ པ་དཀར་པོའི་ཆོས་ཏེ་ཟུང་གསུམ། སེམས་ཅན་ལ་གཡོ་སྒྱུས་སྤྱོད་པ་ནག་པོའི་གཉེན་པོར་ སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་ལྷག་པས་བསམ་པས་གནས་པ་དཀར་པོའི་ཆོས་ཏེ་ཟུང་བཞིའོ།

捨棄有情之心是：無論是一個或多個有情，雖暫時於心捨棄，若究竟未曾捨棄則不成為實際捨棄。即使對境僅是一個有情，若暫時與究竟一切時中於心捨棄，則成此過。違逆之心是：生起邪見或退失欲證圓滿佛果之心，以謗無菩提心功德而邪執故舍棄菩提心，或雖無誹謗而舍還菩薩戒學處等。 菩薩唯一恒時利益有情，故一切之根本在於不捨棄有情之心。若正入大乘者對於加害者具有欲其安樂之心，則縱有無數其他惡作亦不能從根本摧毀珍貴菩提心。 暫時於一切生中不忘菩提心之因：修學四白法，斷除忘失之因四黑法。其中每一黑法對應一白法，稱為八對學處。若修學四白法，則斷除四黑法已包含其中，無需另行。即欺騙應供養者之黑法，其對治為不以正知說妄語之白法，此為第一對。誹謗菩薩之黑法，其對治為讚歎一切菩薩之白法，此為第二對。令他于非懺悔處即行善事生起懺悔之黑法，其對治為隨己所能所堪令一切與己有緣之有情趨入三乘善法之白法，此為第三對。以誑詐對待有情之黑法，其對治為以增上意樂安住於一切有情之白法，此為第四對。

དེ་ལ་གཡོ་སྒྱུས་གནས་པ་ནི། གཡོ་སྒྱུས་ཀུན་ནས་བླངས་པའི་ལུས་ངག་གི་སྤྱོད་པ་ཡིན་ལ་ ལྷག་པའི་བསམ་པ་ནི། གཞན་གྱི་དོན་ལ་རང་གིས་འཁུར་འཁྱེར་བ། ཁེ་དང་རྒྱལ་ཁ་གཞན་ ལ་འབུལ་བ་ལྟ་བུའམ། ཡང་ན་ཕྱི་ནང་དང་བག་{འཛོམས་ཀྱིས་སྒྲིབས་[འཛེམས་ཀྱིས་ སྒྲུབས་]པ་མེད་པར་ཕ་བུའམ་ཕུ་ནུ་ལྟ་བུར་གསོང་པོར་སྨྲ་ཞིང་ནང་མ་བརྟོན་པའི་དོན་ཡང་ ཡིན་གསུང་ངོ་། ། གཉིས་པ་ཚད་མེད་བཞི་བཤད་པ་ལ། ཚད་མེད་བཞི་པོ་འདི་ནི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་མ་ སྐྱེས་པ་སྐྱེ་བའི་རྒྱུ་དང་། སྐྱེས་པ་བརྟན་པར་བྱེད་པ་དང་། འཕེལ་བར་བྱེད་པའི་ཐབས་བླ་ ན་མེད་པ་ཡིན་པས། གང་ཐེག་པ་ཆེན་པོ་ལ་རྣལ་འབྱོར་དུ་བྱེད་པ་དེ་ཐམས་ཅད། ཚད་མེད་ བཞིའི་སྒྲུབ་པ་ཉམས་ལེན་ལ་བརྩོན་པར་བྱའོ། ། 4-165 དེ་ལ་དོན་ཚན་དང་པོ་ཚད་མེད་བཞི་དང་བྲལ་བའི་ཉེས་དམིགས་ནི། །ཉོན་མོངས་དུ་ མས་དཀྲུགས་པར་འགྱུར་ཏེ། གནོད་སེམས་དང་། རྣམ་པར་འཚེ་བ་དང་། གཞན་བདེ་བ་ལ་ མི་དགའ་བ་དང་། འདོད་པ་ལ་འདུན་པའི་འདོད་ཆགས་རྣམས་གཉེན་པོ་མེད་པས་རང་གར་ སྤྱོད་པ་ན། ལུས་ངག་ཡིད་གསུམ་གྱི་ཉེས་སྤྱོད་མང་པོ་འཕེལ་བ་དང་། འདོད་འདུན་དང་། གནོད་སེམས་ལ་བརྟེན་ནས་ཉོན་མོངས་གཞན་མང་པོའང་འཕེལ་བར་འགྱུར་བས། འདི་ དང་ཕྱི་མའི་ཉེས་དམིགས་མཐའ་མེད་དུ་སྐྱེད་པར་བྱེད་དོ། །དེ་སྐད་དུ་ཡང་མདོ་རྒྱན་ལས། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་གནོད་སེམས་དང་། །རྣམ་འཚེ་མི་དགའ་གནོད་སེམས་དང་། །འདོད་ པའི་འདོད་ཆགས་དང་ལྡན་པ། །ཉེས་དམིགས་རྣམ་པ་མང་ལ་རེག །ཅེས་གསུངས་ཤིང་། ཉེས་དམིགས་ཀྱང་འདི་ལྟར། ཉོན་མོངས་རྣམས་ཀྱིས་བདག་འཇོམས་སེམས་ཅན་འཇོམས་ ཤིང་ཚུལ་ཁྲིམས་འཇོམས། །ཉམས་བཅས་རྙེད་པས་དམན་ཅིང་སྲུང་དང་དེ་བཞིན་སྟོན་པས་ སྨད། །རྩོད་བཅས་མི་སྙན་དེ་ནི་གཞན་དུ་མི་ཁོམས་རྣམས་སུ་སྐྱེ། །ཐོབ་དང་མ་ཐོབ་ཉམས་ པས་ཡིད་ལ་སྡུག་བསྔལ་ཆེན་པོ་ཐོབ། །ཞེས་གསུངས་ཏེ་ཉེས་དམིགས་འདི་རྣམས་ཉོན་ མོངས་ཐམས་ཅད་དང་། ཉེས་པར་སྤྱད་པ་སྤྱིའི་ཉེས་དམིགས་ཀྱང་ཡིན་མོད། དེ་ཐམས་ཅད་ ཀྱི་རྩ་བའམ་གཙོ་བོ་ནི་{ཡབ་[འདོད་]འདུན་གནོད་སེམས་མི་དགའ་བ་རྣམས་ཡིན་པའི་ ཕྱིར། དེ་རྣམས་ཀྱི་ཉེས་དམིགས་སུ་སྨོས་སོ།

其中以誑詐安住是：以誑詐所發起的身語行為。增上意樂是：對他人利益自己承擔責任，如將利益與勝利奉獻他人，或者無內外遮蔽、無畏懼地如父子或兄弟般坦誠而言，亦為內心真誠之義。 第二、解說四無量。此四無量是未生起菩提心令生起之因，已生起令堅固，令增長之無上方便，故一切修習大乘瑜伽者，皆應精進修持四無量之修行。 其中第一要點，離四無量之過患是：將為眾多煩惱所擾。以無對治故，害心、損惱、不喜他人安樂、欲貪等任意而行時，身語意三門眾多惡行增長，依欲求和害心，其他眾多煩惱亦將增長，從而引生此世他世無盡過患。如《經莊嚴論》中說："菩薩具有害心及，損惱不喜害心與，欲貪者將觸眾多，過患。"過患亦如是說："煩惱摧毀自身摧眾生並毀戒，具過獲少利護及師呵責，具諍不悅彼生無暇處，得與未得失令心獲大苦。"此等過患雖亦是一切煩惱及不善行之共同過患，然其一切之根本或主要者為欲求、害心、不喜，故說為彼等之過患。

དོན་ཚན་གཉིས་པ་ཚད་མེད་སྒོམ་པའི་ཕན་ཡོན་ནི། དེ་ཉིད་ལས། ཉེས་པ་འདི་ཀུན་ བྱམས་སོགས་ལ། །ལེགས་པར་གནས་ལ་མི་འབྱུང་སྟེ། །ཉོན་མོངས་ཅན་མིན་སེམས་ཅན་ གྱི། །དོན་དུ་འཁོར་བ་ཡོངས་མི་གཏོང་། །ཞེས་གསུངས་པ་ལྟར། བྱམས་པས་གནོད་སེམས་ ཀྱི་གཉེན་པོ་བྱེད། སྙིང་རྗེས་རྣམ་པར་འཚེ་བའི་གཉེན་པོ་བྱེད། དགའ་བས་མི་དགའ་བའི་ གཉེན་པོ་བྱེད། བཏང་སྙོམས་ཀྱིས་ཉེ་རིང་དང་། འདོད་པ་ལ་འདུན་པ་དང་། གནོད་སེམས་ 4-166 གཉིས་ཀར་གྱི་གཉེན་པོ་བྱེད། དེ་ལྟར་ན་ཚད་མེད་བཞིས་ཉོན་མོངས་དེ་རྣམས་སྤོངས་པར་ བྱེད་དེ། དེ་དག་སྤངས་པས་ཉོན་མོངས་ཀྱི་ཉེས་དམིགས་དེ་དག་ཕྱིས་མི་འབྱུང་ངོ་། །སྤོང་ ཚུལ་བསམ་གཏན་གྱི་ཉེར་བསྡོགས་ལ་བརྟེན་ནས་སྤོང་པ་སོགས། མངོན་པ་ལས་མང་དུ་ བཤད་ཀྱང་། རེ་ཞིག་མི་མཁོ་བས་བཞག་གོ །བྱམས་སོགས་ཉོན་མོངས་ཀྱི་ས་བོན་སྤོང་བྱེད་ མ་ཡིན་པར་བཤད་པ་རྣམས་ནི། འཇིག་རྟེན་པ་དང་ཉན་ཐོས་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་ཏེ་སྤྱི་ལྡོག་ ནས་བཤད་པ་ཡིན། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་དབང་རྟུལ་ཐབས་ལ་མི་མཁས་པའང་དེ་འདྲར་ འགྱུར་མོད། དེ་དག་ལ་ནི་ཉོན་མོངས་དེ་རྣམས་མངོན་འགྱུར་བ་འགོག་ཅིང་མགོ་གནོན་གྱི་ གཉེན་པོ་ཙམ་ཡིན་མོད་ཀྱང་། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཐབས་མཁས་ཅན་གྱི་ཚད་མེད་བཞི་ ནི། ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་པའི་རྣམ་པ་ཅན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཉོན་མོངས་རྣམས་ཀྱི་ས་བོན་དང་ བག་ཆགས་འཇོམས་པའི་གཉེན་པོ་ཡང་ཤིན་ཏུ་བྱེད་དོ། །དེས་ན་བྱམས་པ་ཡིན་པའི་ལྡོག་ ཆ་ཙམ་ནས་ས་བོན་འཇོམས་པའི་གཉེན་པོར་མི་འགྲོ་བ་དང་། བྱམས་པ་ཚད་མེད་པའི་ཏིང་ ངེ་འཛིན་གྱིས་ས་བོན་འཇོམས་ནུས་པའི་དབྱེ་བ་ཕྱེད་དགོས་པས། བྱམས་སོགས་རྨོངས་དང་ འགལ་མེད་ཕྱིར། །ཉེས་པ་ཤིན་ཏུ་ཚར་གཅོད་མིན། །ཞེས་པའི་ཚིག་རྐྱང་གི་ཁ་སྐད་རགས་ པ་སྦོམ་ཡོར་ཙམ་ཁྱར་བའི་འོལ་ཚོད་ལ་མཁས་པའི་རྣམ་དཔྱོད་ཡིན་པར་རློམ་པ་ནི། མི་ མཁས་པའི་རྣམ་ཐར་རོ། །ཡང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཁམས་གསུམ་དུ་སྐྱེ་བའི་ཉོན་ མོངས་སྤངས་ཀྱང་། སྨོན་ལམ་དང་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་སྟོབས་ཀྱིས་འཁོར་བར་སྐྱེ་བ་བླངས་ཏེ། སེམས་ཅན་གྱི་དོན་ཡོངས་སུ་མི་གཏོང་པའི་སྤྱོད་པ་རྨད་དུ་བྱུང་བ་ཐམས་ཅད་ཀྱང་། ཚད་ མེད་པ་བཞིའི་མཐུ་ཡིན་ཏེ། དེ་ལྟར་ན་ཉོན་མོངས་ཉེས་དམིགས་དང་བཅས་པ་སྤོང་བ་དང་། འཕགས་མཆོག་རྣམས་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་མཛད་པ་ནི། ཕན་ཡོན་གྱི་གཙོ་བོ་སྨོས་པ་ཡིན་ནོ།

第二要點，修習無量之功德利益是：如彼論中說："此等一切過患，于善住慈等者不生，無煩惱而為眾生故，不捨輪迴。"如是所說，慈為害心之對治，悲為損惱之對治，喜為不喜之對治，舍為對治親疏、欲求及害心二者。如是四無量斷除彼等煩惱，由斷除彼等，后不生起彼等煩惱之過患。 雖《阿毗達磨》中廣說依止靜慮近分等斷除方法，然暫不須故置之。說慈等非煩惱種子之對治者，是就世間和聲聞而言，從總的角度而說。雖鈍根不善巧方便之菩薩亦如是，于彼等雖僅為遮止煩惱現行、制伏之對治，然具方便善巧菩薩之四無量，以具法無我相故，亦極為煩惱種子及習氣之對治。故應分辨：僅從慈心之角度不能作為斷除種子之對治，而無量慈之三摩地能斷除種子。因此，若僅憑"以慈等與愚癡無違故，非極能斷諸過"之片面語言而作粗淺臆測，便自詡為智者之見識，乃是不智者之行狀。 複次，諸菩薩雖斷三界生起之煩惱，然以願力及三摩地力受生輪迴，不捨眾生利益之稀有一切行為，亦是四無量之力。如是，斷除具過患之煩惱及聖者利益眾生，是所說功德之主要者。

གཞན་ཡང་ཚད་མེད་ཀྱི་བྱེད་ལས་འབྲས་བུ་ལྔའི་སྒོ་ནས་བཤད་པ་ཡང་ཕན་ཡོན་ཉིད་དེ། 4-167 ཇི་སྐད་དུ། ཚངས་པའི་གནས་པའི་གནས་པ་ཡི། །བློ་ལྡན་རྟག་ཏུ་འདོད་པར་སྐྱེ། །དེས་ནི་ ཚོགས་རྣམས་རྫོགས་བྱེད་ཅིང་། །སེམས་ཅན་རྣམས་ཡོངས་སྨིན་པར་བྱེད། །ཀུན་ཏུ་ཚངས་ དང་མི་འབྲལ་ལ། །དེ་ཡི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་དང་འབྲལ། །བག་མེད་གྱུར་ཀྱང་དེ་ཡི་རྐྱེན། །མི་ ཟད་པས་ཀྱང་མི་འགྱུར་རོ། །ཞེས་སོ། །ཕན་ཡོན་ཅི་རིགས་པ་འོག་ཏུའང་འཆད་དོ། ། དོན་ཚན་གསུམ་པ་ངོ་བོ་ནི། སེམས་ཅན་རྣམས་སྔར་མེད་ཀྱི་བདེ་བ་གསར་པ་དང་ཕྲད་ པར་འདོད་པ་ནི་བྱམས་པ་དང་། ད་ལྟར་ཡོད་པའི་སྡུག་བསྔལ་དང་འབྲལ་ཞིང་ཕྱིན་ཆད་ཀྱང་ སྡུག་བསྔལ་འབྱུང་པའི་སྒོ་འགོག་པར་འདོད་པ་ནི་སྙིང་རྗེ་དང་། སེམས་ཅན་གཞན་རྣམས་ ད་ལྟར་བདེ་བ་ལ་དམིགས་ནས་དགའ་ཞིང་ཡི་རང་བས་དྲངས་པའི་ཡིད་བདེ་ནི་དགའ་བ་ དང་། དེ་གསུམ་གྱིས་དྲངས་པའི་ཞེ་སྡང་མེད་པ་དང་མཚུངས་པར་ལྡན་པའི་མ་ཆགས་པའི་ སེམས་ཀྱི་ཁྱད་པར་ནི། བཏང་སྙོམས་ཡིན་པར་བཤད་དེ། དེ་ལྟར་ན་བཏང་སྙོམས་ཉིད་དགེ་ བའི་སེམས་{ལེགས་[ལ་སོགས་]པ་རྐང་ཚུགས་ཤིག་ཡིན་ཏེ། མ་ཆགས་པ་དང་མི་སྡང་བའི་ རྒྱུ་ལས་བྱུང་བ་ཉེ་རིང་མེད་པར་སེམས་སྙོམས་པ་ཡིན་ལ། བྱམས་སོགས་དང་པོ་གསུམ་ལ་ རྗེས་སུ་ཆགས་པའི་ཆ་ཤས་འདྲེ་བ་སྲིད་ལ་དེ་ནི་ཉོན་མོངས་ཡིན་པས་སྐྱོན་རྗེས་སུ་འབྲངས་ པ་སྟེ། བཏང་སྙོམས་ཀྱིས་སྐྱོན་དེ་སེལ་བའི་ཕྱིར་བཏང་སྙོམས་ལ་མ་ཆགས་པ་དང་། ཉོན་ མོངས་མེད་པ་དང་མ་འདྲེས་པའི་མཚན་ཉིད་ཅན་ཞེས་གསུངས་སོ། །སྙིང་རྗེ་ནི་གཞན་བདེ་ བ་ལ་བར་ཆད་སེལ་བའི་རྣམ་པ་ཅན་དང་། བྱམས་པ་དང་དགའ་བ་གཉིས་སེམས་ཅན་བདེ་ བ་འདོད་པ་དངོས་ཡིན་པས། དེ་གསུམ་ཆར་བདེ་བའི་བསམ་པ་ཙམ་ཡིན་ལ། བཏང་སྙོམས་ ནི། ཞེ་སྡང་མེད་པའི་ཕྱོགས་ནས་བདེ་བ་བསམ་པའི་མཚན་ཉིད་ཀྱང་ཡོད་ལ། བདག་ཉིད་མ་ ཆགས་ཤིང་སེམས་ཅན་རྣམས་མ་ཆགས་མི་སྡང་བ་ལ་འགོད་པའི་བསམ་པ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་ཕན་ པའི་བསམ་པ་ཉིད་ཡིན་པས། བཏང་སྙོམས་ནི་ཕན་བདེ་གཉིས་ཅར་གྱི་བསམ་པའོ། །བྱམས་ 4-168 སོགས་བཞིའི་ངོ་བོ་ནི་དེ་ལྟར་ཡིན་ལ། ཚད་མེད་པར་འགྱུར་བ་ལ་ཡུལ་སེམས་ཅན་དཔག་ཏུ་ མེད་པ་ལ་དམིགས་ཤིང་། རྣམ་པ་བདེ་བ་དཔག་ཏུ་མེད་པ་ལ་འགོད་པ་དང་། སྡུག་བསྔལ་ དཔག་ཏུ་མེད་པ་འབྲལ་བར་འདོད་པ་སོགས་དང་། [ཡུལ་སེམས་ཅན་དཔག་མེད་ཀྱི་བདེ་བ་ དཔག་མེད་ལ་དམིགས་ནས་དགའ་ཞིང་ཡིད་རངས་པས་དྲངས་པའི་ཡིད་བདེ་དང་།] ངོ་བོ་ དགྲ་གཉེན་བར་མའི་བྱེ་བྲག་མེད་པ་ཐམས་ཅད་མཉམ་སྙོམས་པར་བདེ་བ་འདོད་པ་སོགས་ དགོས་སོ།

此外，從五種業果的角度闡述無量的作用，也是其功德利益。如說："具慧者常欲生於梵住之處，由此圓滿諸資糧，令諸眾生得成熟。恒時不離於梵住，遠離彼之諸違品，縱生放逸彼因緣，亦不能令其窮盡。"其他種種功德利益下文亦當解說。 第三要點，體性是：欲令眾生與未曾有之新樂相遇是慈，欲令眾生離現有之苦及遮止未來苦生起之門是悲，緣其他眾生現前安樂而生歡喜隨喜所引生之悅意是喜，由此三者所引發、與無嗔相應之無貪心差別是舍，如是所說。如此，捨本身是善心之堅固基礎，因由無貪無嗔之因所生，是于親疏無別而心平等。慈等前三者可能摻雜隨貪成分，此乃煩惱，故有過患隨逐。由舍能除此過患故，說舍具無貪、無煩惱、無雜染之特徵。悲是遣除他人安樂之障礙的行相，慈與喜二者是直接希求眾生安樂，故此三者皆是希求安樂之心。舍則從無嗔的角度具有希求安樂的特徵，又因自身無貪且欲安立眾生於無貪無嗔之心故是利益之意樂，因此舍是利樂二者之意樂。 慈等四者之體性如是，成為無量則須緣無量眾生為所緣，行相上安立於無量安樂、欲令離無量苦等，[緣無量眾生之無量安樂而生歡喜隨喜所引生之悅意，]體性上須于怨親中無差別，平等欲令一切安樂等。

།དེ་ལྟར་ན་བྱམས་པ་ཚད་མེད་སོགས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་དེ་འདྲ་ཡིན་ལ། དམིགས་ རྣམ་དེ་འདྲ་དང་ལྡན་པའི་སྒོ་ནས་སེམས་རྩེ་གཅིག་པར་གནས་པ་ནི་ཚད་མེད་བཞིའི་ཏིང་ངེ་ འཛིན་ནོ། །ཚད་མེད་འདི་རྣམས་མོས་པ་ཡིད་བྱེད་ཙམ་ཡིན་ཀྱང་། དགེ་བ་བླ་ན་མེད་པ་ཡིན་ ཏེ་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་ཕན་པར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། དོན་ཚན་བཞི་པ་དབྱེ་བ་ནི། བརྟན་པ་རྣམས་ཀྱི་དེ་དག་བདེ་འདོད་དང་། །སྡུག་བསྔལ་ གྱི་ཉམ་ཐག་དང་བདེ་བ་དང་། །ཉོན་མོངས་ཅན་དང་དེ་དག་བསྟན་བཅོས་དང་། །དེ་ཡི་དེ་ བཞིན་ཉིད་ལ་རབ་ཏུ་འཇུག །ཅེས་གསུངས་ཏེ། ཚད་མེད་བཞི་པོ་རེ་རེ་ཡང་སེམས་ཅན་ལ་ དམིགས་པ་དང་། ཆོས་ལ་དམིགས་པ་དང་། དམིགས་པ་མེད་པ་གསུམ་གསུམ་དུ་དབྱེའོ། ། ཉོན་མོངས་ཅན་དང་ཞེས་པ་ཡན་ཆད་སེམས་ཅན་ལ་དམིགས་པའི་དབང་དུ་བྱས་པ་སྟེ། བདག་དང་སེམས་ཅན་དང་གང་ཟག་ཏུ་འཛིན་པ་ཆེད་དུ་བཀག་པ་མ་ཡིན་པར། སེམས་ ཅན་རྣམས་བདེ་བར་འདོད་པ་ནས། སེམས་ཅན་ཆགས་སྡང་གི་ཉོན་མོངས་ཅན་རྣམས་ཉོན་ མོངས་མེད་པ་ལ་འགོད་པར་འདོད་པའི་བར། སེམས་ཅན་ལ་དམིགས་པའི་བྱམས་སོགས་ བཞི་སྟེ། འདི་ལ་ཁ་ཅིག་སེམས་ཅན་བདེན་པར་འཛིན་པ་དགོས་པར་འདོད་པ་ནི་མི་འཐད་ དོ། །ད་ལྟ་སེམས་ཅན་དུ་སྣང་བ་རྣམས་ཀྱི་ཤུལ་ན་སེམས་ཅན་རྗེས་སུ་མེད་པར། ཕུང་ཁམས་ སྐྱེ་མཆེད་ཙམ་ཞིག་སྟེ་ཕུང་སོགས་ཀྱི་ཚོགས་པ་ལ་སེམས་ཅན་དུ་བཏགས་པ་ཙམ་དུ་ཤེས་ 4-169 ནས། དམིགས་ཡུལ་ཕུང་སོགས་ལ་དམིགས་ཏེ། གང་ཟག་བཏགས་ཡོད་ཙམ་དུ་ཆོས་སྡེ་ སྣོད་ལས་གསུངས་པ་ཡིད་ཆེས་པའི་རྒྱུ་མཚན་དམིགས་བརྟད་དུ་བྱས་ནས། ཕུང་སོགས་ཀྱི་ རྒྱུན་ལ་བདེ་བ་དང་། ཉོན་མོངས་མེད་པའི་བར་དུ་འགོད་པའི་བསམ་པ་ནི་ཆོས་ལ་དམིགས་ པའོ། །འདིར་ཡང་ཆོས་ལ་དམིགས་པར་འཇོག་པ་ལ། ཕུང་སོགས་ཆོས་སུ་བདེན་པར་འཛིན་ པ་དགོས་སོ་ཟེར་བའང་འཁྲུལ་ཏེ། གང་ཟག་བདེན་མེད་ཀྱི་རྣམ་པར་མ་ཤར་བ་ཙམ་དང་། གང་ཟག་བདེན་ཡོད་དུ་འཛིན་པ་གཉིས་ཁྱད་ཆེ་ཞིང་། ཕུང་སོགས་ཆོས་སྟོང་ཉིད་ཀྱི་རྣམ་པ་ ཅན་དུ་མ་ཤར་བ་ཙམ་དང་། ཆོས་བདེན་དངོས་སུ་འཛིན་པ་གཉིས་ཀྱང་ཤིན་ཏུ་མི་འདྲ་བའི་ ཁྱད་མི་ཕྱེད་པའི་སྨྲ་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཞན་ཡང་སྙིང་རྗེ་གསུམ་ཀར་ཡོན་ཏན་ཡར་ ལྡན་གྱི་ཚུལ་གྱིས་འཕགས་མཆོག་རྣམས་ལའང་ཡོད་པར། རྒྱུད་སྡེ་མཆོག་ནས་གསུངས་ པའི་ཕྱིར། གང་ཟག་དང་ཆོས་སུ་ཞེན་པའི་མཚན་ཉིད་ཅན་དུ་མི་འཐད་དོ། །ཡང་སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་ རྣམས་སེམས་ཅན་དང་ཆོས་སུ་ཞེན་པ་མ་སྤངས་པ་ཡིན་མོད། འཕགས་པའི་གང་ཟག་རྣམས་ ཀྱི་རྒྱུད་ལ་དེ་དང་དེར་ཞེན་པ་མེད་ཀྱང་། དེའི་རྒྱུད་ཀྱི་ཤེས་པ་ཡིན་ཚད་དེ་དང་དེ་བདེན་མེད་ དུ་རྟོགས་པའི་རྣམ་པ་ཅན་དུ་འཆར་དགོས་པ་མ་ཡིན་ནོ།

如是，慈無量等之相是如此，具有如是所緣行相而心一境性安住，是四無量之三摩地。此等無量雖僅是勝解作意，然是無上善法，因為利益一切眾生故。 第四要點，分類：如說："諸堅固者于彼等，趣入欲樂及苦困，安樂及諸煩惱者，以及彼等之論典，及彼如是性中故。"即四無量每一種又各分為緣眾生、緣法、無緣三類。"煩惱者"以上是就緣眾生而言，並非特意遮遣執著我、眾生及補特伽羅，而是從欲眾生安樂乃至欲安立具貪嗔煩惱之眾生於無煩惱之間，是緣眾生的慈等四者。對此，有人主張需要執眾生為實有，此說不應理。了知現今顯為眾生者之後無眾生實體，僅是蘊界處，即僅是假立眾生於蘊等聚合上，而緣所緣蘊等，以補特伽羅僅是假有此說見於法藏經典為所依憑之理由，欲安立蘊等相續于安樂乃至無煩惱之間的意樂，是緣法。於此，有人說安立緣法需執蘊等諸法為實有，此亦錯誤。補特伽羅無實相未現前與執補特伽羅實有二者差別甚大，諸法空性相未現前與執法實有二者亦極不同，此說未能辨別此差異故。複次，三種悲心皆以功德遞增方式于諸聖者亦有，此說見於最勝續部，故不應是執著補特伽羅及法為相。又，諸異生雖未斷除執著眾生及法，然聖者相續中雖無彼等執著，但其相續中一切心識非必須現為通達彼等無實之相。

།ཡང་ཆོས་ཕུང་སོགས་ལ་དམིགས་ པ་དང་། ཆོས་སྡེ་སྣོད་ལ་དམིགས་པ་གཉིས་ཆོས་ལ་དམིགས་པའི་འཇོག་མཚམས་སོ་སོར་ འདོད་པ་ཡང་གཞུང་དོན་གོ་བ་མ་ཡིན་ནོ། །དེས་ན་བསྟན་བཅོས་དང་བཅས་པས་ཆོས་ལ་ དམིགས་པ་བསྟན། སེམས་ཅན་དང་ཕུང་སོགས་ཆོས་རང་བཞིན་གྱིས་སྟོང་པར་མཐོང་ནས། སེམས་ཅན་དང་ཆོས་སུ་སྣང་བ་ཙམ་གྱིས་འཁྲུལ་པ་རྣམས་དེ་བཞིན་ཉིད་ཀྱི་དབྱིངས་སུ་ཟད་ པར་བཞེད་པ་ཙམ་ནི། དམིགས་པ་མེད་པའི་བྱམས་སོགས་ཚད་མེད་བཞི་ཡིན་ནོ། །དེ་ཡང་ དམིགས་མེད་བྱམས་སོགས་བཞི་པོ་རིམ་པས་ཡང་དག་པའི་མཐའ་རྟོགས་པ་དང་། འཁྲུལ་ པ་ཟད་པ་དང་། མཐའ་ལ་གནས་པ་དང་། འཕེལ་ཟད་གཉིས་བྲལ་གྱི་དགོངས་པ་སེམས་ 4-170 ཅན་རྣམས་ལ་ཤར་བའོ། །ཚད་མེད་འདི་དག་བསམ་གཏན་ལ་བརྟེན་དགོས་པར་འདོད་པ། ཉན་ཐོས་བྱེ་བྲག་སྨྲ་བའི་རྣམ་རྟོག་ཡིན། མདོ་སྡེ་པ་ཡན་ཆད་འདོད་ཁམས་ནའང་ཡོད་པར་ འདོད་པ་ལྟར། འདི་ཡང་སྨྲ་མོད། སྤྱིར་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཐབས་མཁས་ཀྱི་ཁྱད་པར་ལ། ཚད་གཟུང་མི་ནུས་པ་ཉིད་བསམ་པར་བྱ་བ་ཡིན་ནོ། ། དོན་ཚན་ལྔ་པ་ཐེག་ཆེན་ལམ་གྱི་ངོ་བོར་གྱུར་པའི་ཚད་མེད་བཞི་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའི་ མཚན་ཉིད་ནི། ཇི་སྐད་དུ་རྒྱན་ལས། བརྟན་པའི་ཚངས་པ་མི་མཐུན་སྤངས། །རྣམ་པར་མི་ རྟོག་ཡེ་ཤེས་ལྡན། །དམིགས་པ་རྣམ་པ་གསུམ་ལ་འཇུག །སེམས་ཅན་རྣམས་ནི་ཡོངས་སྨིན་ བྱེད། །ཅེས་གསུངས་ཏེ། མི་མཐུན་ཕྱོགས་གནོད་སེམས་ལ་སོགས་པ་སྤངས་པ་དང་། འཁོར་ གསུམ་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་ལྟ་བས་ཟིན་པ་དང་། སེམས་ཅན་དང་ཆོས་དང་དེ་བཞིན་ཉིད་ དེ་དམིགས་པའི་ཡུལ་རྣམ་པ་གསུམ་ལ་འཇུག་པ་དང་། བདེ་འདོད་དང་སྡུག་བསྔལ་སྤོང་ འདོད་ཙམ་གྱི་བསམ་པ་ཁོ་ན་ལ་མི་{འཇུག་[འཇོག་]པར། སེམས་ཅན་མང་པོ་ཡོངས་སུ་ སྨིན་པར་བྱེད་པའི་ལས་ཅན་ཏེ་ཁྱད་པར་བཞི་དང་ལྡན་པའོ། །འདིར་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་ ཡེ་ཤེས་ཀྱིས་ཟིན་{པ་དང་[པས]། དམིགས་པ་གསུམ་ལ་འཇུག་པ་གཞི་གཅིག་ལ་འདུ་བར་ བཤད་པ་ཡང་གོ་དགོས་ཏེ། དེས་ན་སེམས་ཅན་དང་ཆོས་ལ་དམིགས་པ་ཡང་སྟོང་ཉིད་ཀྱིས་ ཟིན་པ་ཡོད་དོ། ། ད་ནི་འཕྲོས་དོན་གལ་ཆེ་ལ་ཉེ་བར་མཁོ་བ་ཅུང་ཟད་བཤད་ན། གཞན་ཡང་རིན་ཆེན་ ཕྲེང་བ་ལས། རྫིའུ་བཙོས་གསུམ་བརྒྱའི་ཁ་ཟས་དག །ཉིན་རེ་དུས་སུ་སྦྱིན་པ་བས། །བྱམས་ པ་ཡུད་ཙམ་ཐེངས་གཅིག་གི །བསོད་ནམས་དག་ནི་ཆར་མི་ཕོད། །ལྷ་མི་བྱམས་པར་འགྱུར་ བ་དང་། །དེ་དག་ཀྱང་ནི་སྲུང་བ་དང་། །ཡིད་བདེ་བ་དང་བདེ་མང་དང་། །དུག་དང་མཚོན་གྱི་ གནོད་མེད་དང་། །འཐབ་པ་མེད་པར་དོན་འཐོབ་དང་། །ཚངས་པའི་འཇིག་རྟེན་སྐྱེ་འགྱུར་ཏེ། ། 4-171 གལ་ཏེ་གྲོལ་བར་མ་གྱུར་ཀྱང་། །བྱམས་ཆོས་ཡོན་ཏན་བརྒྱད་ཐོབ་བོ།

複次，主張緣蘊等諸法與緣法藏經典為緣法的兩種安立界限，此亦非通達論義。故由"及彼等論典"說明緣法。見眾生與蘊等諸法自性空已，僅欲令顯為眾生及法之迷亂盡于真如界中，是無緣慈等四無量。複次，四種無緣慈等依次是現證真實邊際、盡除迷亂、住于邊際、離增減二邊之密意于諸眾生現前。 主張此等無量必須依止禪定，是聲聞毗婆沙師的分別念。如從經部師以上主張欲界亦有，此說亦然。然總之，應當思維菩薩方便善巧殊勝不可限量。 第五要點，成為大乘道體性之四無量不共特徵：如莊嚴論云："堅固梵行離違品，具無分別智慧者，趣入三種所緣境，令諸眾生得成熟。"即具足四種殊勝：遠離害心等違品，以通達三輪無分別見攝持，趣入眾生、法及真如三種所緣境，不僅安住于欲樂及欲離苦的意樂，而具有令眾產生熟之事業。此中應了知由無分別智慧攝持而趣入三種所緣合於一基。故緣眾生及法亦有為空性所攝。 今當略說相關重要且必要之義：又如《寶鬘論》云："不如一剎那，慈心所生福，勝過日日施，三百缽飲食。天人起慈愛，彼等復守護，意喜多安樂，毒刃不能害，無諍獲成就，轉生梵天界，縱未得解脫，獲得慈法八功德。"

།ཞེས་བྱམས་པའི་ ཕན་ཡོན་བརྒྱད་བཤད་པ་ནི། སྙིང་རྗེ་སོགས་གཞན་གསུམ་པོའི་ཡང་ཕན་ཡོན་ཡིན་ཅིང་། དེ་ བཞིན་དུ་བཤེས་སྤྲིང་ལས། བྱམས་དང་སྙིང་རྗེ་བདག་དང་དགའ་བ་དང་། །བཏང་སྙོམས་ རྟག་ཏུ་ཡང་དག་གོམས་མཛོད་ཅིག །གོང་མ་བརྙེས་པར་མ་གྱུར་དེ་ལྟ་ནའང་། །ཚངས་པའི་ འཇིག་རྟེན་བདེ་བ་ཐོབ་པར་འགྱུར། །ཞེས་གསུངས་པ་ལྟར། ཚད་མེད་བཞི་རབ་ཏུ་གོམས་ པར་བྱས་པས། ཚངས་པའི་འཇིག་རྟེན་བསམ་གཏན་དང་པོར་སྐྱེ་བ་ཡང་ཡང་གསུངས་ཤིང་། དེ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་ཚངས་པའི་གནས་པ་བཞི་ཞེས་གསུང་རབ་ཀུན་ཏུ་གྲགས་སོ། ། འདིར་མཐའ་ཅུང་ཟད་དཔྱད་ན། བྱམས་སོགས་བསྒོམས་པ་ཙམ་གྱིས་འདོད་པ་ ལ་ཆགས་བྲལ་མི་ནུས་པས། ཚངས་པར་སྐྱེ་བ་མི་འཐད་གཞུང་རྣམས་ལས་དེར་སྐྱེ་བར་ གསུངས་པ་ནི། བསམ་གཏན་དང་པོའི་ཉེ་བསྡོགས་ཞི་རགས་ཀྱི་རྣམ་པ་ཅན་གྱིས་འདོད་པ་ ལ་ཆགས་བྲལ་བྱས་པའི་འོག་ཏུ་ཉེར་བསྡོགས་ཉིད་ལ་བརྟེན་པའམ་བསམ་གཏན་དངོས་ གཞི་བསྒྲུབས་ཏེ་དེ་ལ་བརྟེན་ནས་ཚད་མེད་བཞི་བསྒོམས་པའི་འབྲས་བུ་ཚངས་པར་སྐྱེ་བའོ་ སྙམ་ན། དེ་འདྲ་གཞུང་གི་དགོངས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། ཚད་མེད་བཞི་མེད་ཀྱང་ཉེར་བསྡོགས་ རྫོགས་པར་ཐོབ་ལ་མ་ཉམས་པ་ཡོད་ན་ཚངས་པར་སྐྱེ་ངེས་པའི་ཕྱིར། ཚད་མེད་བཞི་སྨོས་པ་ དོན་མེད་པར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་འདོད་ཡོན་མ་སྤངས་བསམ་གཏན་དང་པོའི་ཏིང་ ངེ་འཛིན་རྒྱུད་ལ་མ་སྐྱེས་པར་ཚངས་གནས་སུ་སྐྱེ་བ་མིན་ཡང་། འདོད་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལ་ བརྟེན་ནས་ཚད་མེད་བཞི་བསྒོམས་པས། འདོད་ཉོན་སྲབས་ཏེ། ཚད་མེད་བཞི་པོ་ཉིད་ཉེར་ བསྡོགས་སུ་འགྱུར་ཏེ་དེ་ལས་དངོས་གཞི་སྐྱེ་ལ། འབྲས་བུ་རྒྱུའི་རྗེས་སུ་འཇུག་པ་ཉིད་ཀྱི་ ཕྱིར། དངོས་གཞི་ཡང་ཚད་མེད་དང་མཚུངས་པར་ལྡན་པ་ཁོ་ན་འབྱུང་ངོ་། །བྱམས་སོགས་ གསུམ་གྱིས་ཁོང་ཁྲོ་དང་། བཏང་སྙོམས་ཀྱིས་འདོད་པའི་འདོད་ཆགས་སྤངས་པས་གཙོ་བོ་ 4-172 བཅོམ་པ་ན་འཁོར་བྲོས་པ་ལྟར་འདོད་ཉོན་གཞན་རྣམས་ཤུགས་ལ་སྤངས་ཏེ། འདོད་པ་ལ་ ཆགས་བྲལ་དུ་འགྱུར་བ་ཡིན་པས། འཇིག་རྟེན་པའི་ལམ་གྱིས་ཆགས་བྲལ་བྱེད་ཕྱི་ན་ཞི་ རགས་ཀྱི་རྣམ་པ་ཅན་ཁོ་ན་བསྒོམ་དགོས་ཀྱི་གཞན་མེད་དོ་སྙམ་དུ་སེམས་པ་ནི། ཕྱོགས་ གཅིག་ལས་གཞན་མ་རྟོགས་མི་མཐོང་བའོ། །དེས་ན། གང་གི་འཕགས་དང་ལྷ་དང་ཚངས་ པ་ཡི། །གནས་པ་དཔེ་མེད་རྒྱ་ཆེན་རྟག་ཏུ་གནས། །ཞེས་འཕགས་པའི་གནས་པ། ལྷའི་ གནས་པ། ཚངས་པའི་གནས་པ། ཞེས་རྣམ་གྲངས་མི་འདྲ་བ་གསུམ་དུ་གསུངས་པའང་། ལྷའི་གནས་པ་ལ་མ་བརྟེན་པའི་ཚངས་པའི་གནས་པ་ཞིག་ཡོད་པའི་དབང་གིས་ཡིན་ཏེ། གཞན་དུ་ན་ལྷའི་གནས་པ་ལས་ཚངས་པའི་གནས་པ་གཞན་དུ་མེད་པར་ཐལ་བས། གསུམ་ གྱི་རྣམ་གཞག་ཉམས་པར་འགྱུར་རོ།

如是宣說慈之八種利益，亦是悲等其餘三者之利益。如是《致親友書》云："慈悲喜及舍，恒常善修習，縱未得上位，當得梵天樂。"如是所說，由善修習四無量，多次宣說轉生於梵世初禪，正因如此，一切經論中皆稱為四梵住。 此處略作究竟：若謂僅修慈等不能離欲貪，不應轉生梵天，諸論典中所說轉生於彼是由初禪近分寂粗行相斷除欲貪后，依止近分本身或成就根本定而依此修習四無量，其果即轉生梵天者。此非論典密意。因為即使無四無量，若具足獲得近分且未失壞，必定轉生梵天，則說四無量將成無義故。 是故雖未斷除欲塵、未于相續生起初禪等持而不生梵住，然依欲界等持修習四無量，令欲惑輕微，四無量本身即成近分，由此生起根本定。由果隨順因之故，根本定亦唯生起與無量相應者。由慈等三者斷除嗔恚，由舍斷除欲界貪慾，摧破主要煩惱時，如眷屬逃散般，其餘欲惑隨之斷除，即成離欲。故若思維以世間道斷除貪著，唯當修習寂粗行相而無他法者，此乃僅知一分而未通達、未見餘者。 是故，如雲："彼之聖者天及梵，無比廣大住恒常。"說聖者住、天住、梵住三種異名，亦是由有不依天住之梵住故。否則，則成梵住不異於天住，則壞三種安立。

།དེས་ན་མངོན་པ་ལས་ཞི་རགས་ཀྱི་དམིགས་རྣམ་ཅན་ གཙོ་བོར་བཤད་ཀྱང་། དེར་ཁྱབ་མཐའ་འཆའ་བ་མིན་ལ། མདོ་སྡེ་རྣམས་ལས་ཚད་མེད་ བཞི་གཙོ་བོར་གསུངས་ཏེ། སེམས་སྦྱོང་བ་ལ་གལ་ཆེ་བར་དགོངས་ཏེ། དགོས་དོན་འགྲུབ་ པ་མཉམ་པོ་ལ། ཞི་རགས་ལས་འདི་བསོད་ནམས་རྒྱ་ཆེ་བའི་ཕྱིར་རོ། །འཁྲིད་ཀྱི་སྐབས་སུ་ མཐའ་དཔྱོད་འདི་རིགས་འཆད་མི་དགོས་ཀྱང་། འདི་ན་མཛོད་གཞུང་སོགས་ལ་ཕྲན་ཚེགས་ སྦྱངས་པར་རློམ་པ་རྣམས། ཆེས་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པ་ངེས་དོན་ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་ལུགས་ སྲོལ་ལ་ནོར་བའོ་སྙམ་ལོག་པར་རྟོག་པ་འབྱུང་སྲིད་པས། དེ་དག་གི་བློ་མུན་བསལ་བའི་ཕྱིར་ སྔ་ཕྱིར་ཅུང་ཟད་ཙམ་བརྗོད་དོ། །དེ་ལྟར་ཚད་མེད་བཞིའི་ནང་ནས་ཀྱང་། ཆེས་གཙོ་བོར་གྱུར་ པ་ནི་སྙིང་རྗེ་སྟེ། སྙིང་རྗེ་ཡོད་ན་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་དྲུག་འབྱུང་ལ། སྙིང་རྗེ་མེད་ན་བྱང་ཆུབ་ སེམས་དཔའི་སྤྱོད་པ་རྣམས་མི་འབྱུང་ངོ་། །དང་པོའི་རྒྱུ་མཚན་ནི། རྒྱན་ལས། བཀྲེན་ལ་བརྩེ་ དང་མ་རུངས་པ་ལ་བརྩེ། །ཀུན་འཁྲུགས་ལ་བརྩེ་བག་མེད་རྣམས་ལ་བརྩེ། །ཡུལ་གྱི་གཞན་ དབང་ཅན་ལ་སྙིང་རྗེ་དང་། །ལོག་པར་མངོན་པར་ཞེན་ལ་སྙིང་རྗེའོ། །ཞེས་བཀྲེན་ཞིང་ 4-173 འཕོངས་པ་ལ་སྙིང་རྗེ་ཡོད་ན་ངེས་པར་སྦྱིན་པ་གཏོང་བ་སོགས་རང་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་དྲུག་ ལ་འཇུག་པ་དང་། གཞན་ཕར་ཕྱིན་ལ་འཇུག་པ་ཐམས་ཅད་འབྱུང་ངོ་། །ཕྱི་མའི་རྒྱུ་མཚན་ ཡང་། རྒྱན་ལས། སྙིང་རྗེ་དང་ནི་བཟོད་དང་སེམས་པ་དང་། །སྨོན་ལམ་སྐྱེ་བ་སེམས་ཅན་ ཡོངས་སྨིན་བྱེད། །དང་པོ་རྩ་བ་ཐ་མ་འབྲས་མཆོག་ལྡན། །འདི་ནི་སྙིང་རྗེའི་ལྗོང་ཤིང་ཆེན་ པོ་ཡིན། །རྩ་བ་སྙིང་རྗེ་མེད་གྱུར་ན། །དཀའ་སྤྱོད་བཟོད་པ་ཉིད་མི་འགྱུར། །བློ་ལྡན་སྡུག་ བསྔལ་མི་བཟོད་ན། །སེམས་ཅན་དོན་སེམས་ཉིད་མི་འགྱུར། །སེམས་པ་དང་ནི་བྲལ་བའི་ བློ། །སྐྱེ་བ་དཀར་པོ་རྣམ་དག་ཏུ། །སྨོན་ལམ་འདེབས་པར་མི་འགྱུར་རོ།

是故，雖阿毗達磨中主要宣說寂粗所緣行相，然不立此為遍，諸經中主要宣說四無量，以觀修心要為重要故。雖成就所需功德相同，然此較寂粗具更大福德故。雖引導時無需解說如此究竟，然於此處，恐有些自詡于俱舍等論典略有修學者，錯誤認為極為殊勝的了義大乘傳統有誤，為遣除彼等心暗，故於前後略作闡述。 如是四無量中最為主要者即是悲心。若有悲心則生六波羅蜜，若無悲心則不生菩薩諸行。初者之因由，如《莊嚴論》云："悲貧及悲惡，悲亂悲放逸，悲境他所轉，悲著顛倒者。"若對貧窮困乏者生起悲心，必定趣入佈施等自六波羅蜜，亦能令他趣入一切波羅蜜。後者之因由，如《莊嚴論》云："悲心與安忍，思維及發願，成熟諸有情，初為根末果，此大悲樹王。若無悲心根，不生難行忍，智者不堪苦，不思利眾事，離思維之心，于清凈白業，不發殊勝愿。"

།སྐྱེ་བ་བཟང་པོ་མ་ ཐོབ་ན། །སེམས་ཅན་ཡོངས་སྨིན་བྱེད་མི་འགྱུར། །སྙིང་རྗེའི་འཆུ་བ་བྱམས་པ་སྟེ། །དེ་སྡུག་ བསྔལ་ནི་བདེ་བ་ཡི། །སངས་རྒྱས་ཚུལ་བཞིན་ཡིད་བྱེད་པས། །ཡལ་ག་བདེ་ཆེན་འཕེལ་བ་ དང་། །སྨོན་ལམ་རྒྱུན་ནི་མ་ཆད་པས། །ལོ་མ་འདོར་ལེན་རྐྱེན་རྣམ་གཉིས། །གྲུབ་པ་དེ་ཕྱིར་ མེ་ཏོག་དང་། །འབྲས་བུ་དོན་ཡོད་ཤེས་པར་བྱ། །ཞེས་གསུངས་ཏེ། བྱམས་པ་ལ་སོགས་པ་ ནི་སྙིང་རྗེ་འཕེལ་བར་བྱེད་པའི་རྒྱུ་ཡིན་ལ། སྙིང་རྗེ་ཡོད་ན་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་དུ་དཀའ་སྤྱད་ བཟོད་པར་ནུས། བཟོད་པ་དེ་ཡོད་ན་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་དོན་བདག་ཉིད་ཀྱིས་ཁུར་དུ་ ཁྱེར་བའི་གཞན་དོན་སེམས་པ་ཁྱད་པར་ཅན་འབྱུང་། དེས་གཞན་དོན་གྱི་སྨོན་ལམ་ཁྱད་པར་ ཅན་བཏབ་པ་ནི། བསམ་བཞིན་དུ་སྲིད་པ་ལེན་པའི་སྐྱེ་བ་ཁྱད་པར་ཅན་འབྱུང་སྟེ། དེ་ལས་ འགྲོ་བའི་དོན་མཐའ་ཡས་པར་སྤྱོད་དོ། །རྒྱུ་དེ་རྣམས་ཀྱིས་ཚོགས་གཉིས་རྫོགས་སངས་རྒྱས་ སུ་འགྱུར་བ་ཡིན་ན། གལ་ཏེ་སྙིང་རྗེ་སྤངས་པར་གྱུར་ན། དེ་དག་ཐམས་ཅད་མི་འབྱུང་བས། བྱང་ཆུབ་འདོད་པ་རྣམས་ཀྱིས་སྙིང་རྗེ་ལ་ནན་ཏན་དུ་བསྒྲུབ་པར་བྱའོ། ། ཡི་གེ་བརྒྱ་པའི་འཁྲིད་དམིགས་ཕོག་ཚར་མཚམས་སྡིག་བཤགས་ལ་སོགས་པའི་གོ་ དོན་ཅུང་ཟད་བརྗོད་ན། སྤྱིར་ཤེས་ལྡན་རྣམས་ཀྱིས་བླང་དོར་དུ་བྱེད་དགོས་པའི་ལས་ནི། 4-174 དགེ་སྡིག་གཉིས་སུ་ངེས་པའོ། །དེ་ཡང་ལས་ནི། རྒྱུའི་དུས་སུ་ཆུང་ཡང་འབྲས་བུའི་དུས་སུ་ འཕེལ་ཆེ་བ་དང་། དཀར་ནག་གི་འབྲས་བུ་བདེ་སྡུག་སོ་སོར་ངེས་པ་དང་། རང་གིས་མ་བྱས་ པ་དང་མི་འཕྲད་པ་དང་། བྱས་པ་རྣམས་གཉེན་པོས་བཅོམ་ན་མ་གཏོགས་ཆུད་མི་འཛའ་བ་ སྟེ། ཁྱད་ཆོས་བཞི་པོ་རྣམས་ཀྱི་དོན་གོ་བདེ་བར་བཤད། ཁྱད་པར་དུ་སྡིག་པ་མི་དགེ་བའི་ ལས་ལ་ངོ་བོ་ངོས་བཟུང་བ་ནི། འདོད་ཆགས་ཞེ་སྡང་གཏི་མུག་གསུམ། །དེས་བསྐྱེད་ལས་ ནི་མི་དགེ་བ། །ཞེས་གསུངས་པ་ལྟར། ཞེ་སྡང་གི་རིགས་སུ་གྱུར་ཚད་དང་། འདོད་པ་ལ་ འདུན་པའི་འདོད་ཆགས་དང་། ལས་འབྲས་ལ་རྨོངས་པའི་གཏི་མུག་གིས་དངོས་སུ་ཀུན་ནས་ བསླངས་པའི་ལས་ཐམས་ཅད་སྡིག་པ་མི་དགེ་བའི་ལས་ཡིན་ནོ། །དེ་ལ་ལས་ཀྱི་ངོ་བོ་དངོས་ ནི། སེམས་པ་ཡིན་ཅིང་། དེ་དང་མཚུངས་པར་ལྡན་པའི་ཤེས་པ་འདུ་བྱེད་དུ་གྱུར་པ་གཞན་ རྣམས་ཀྱང་། ལུས་ངག་གི་བྱ་བ་དང་མ་འབྲེལ་ན། ཡིད་ཀྱི་ལས་སམ་སེམས་པའི་ལས་སུ་ འགྱུར། སྦྱོར་བ་ལུས་ངག་ཏུ་ཐོན་ཐུབ་པའི་ནུས་པ་ཅན། འདུ་བྱེད་སེམས་པ་དེ་ཉིད་ཀྱིས་ བསྐུལ་བའི་ལུས་ངག་གི་རྣམ་འགྱུར་དང་འབྲེལ་བ་དེ་ནི། བསམ་པའི་ལས་སམ་ལུས་ངག་གི་ ལས་ཡིན་ནོ། །ལུས་ངག་གི་ལས་ཐམས་ཅད་ལ་ཡིད་ལས། སྔོན་དུ་འགྲོ་བ་ཡིན་པས། ཡིད་ཀྱི་ ལས་རྐྱང་པ་དང་ལུས་ངག་གི་ལས་ཞེས་དབྱེའོ།

我將為您完整直譯這段藏文： 若未得善生，則不能成熟眾生。悲水即是慈，彼以如理作意佛陀之苦樂，枝幹增長大樂，以願力相續不斷，葉為取捨二緣，是故當知具有花果。如是所說，慈等是增長悲心之因，若有悲心則能忍受為眾生利益而行難行，若有此忍則能生起殊勝利他之心，擔負一切眾生之利益。由此發起殊勝利他愿，則能生起殊勝意願受生，由此行無邊眾生利益。由此等因圓滿二資糧成佛，若舍悲心，則彼等一切不生，故求菩提者應當精進修習悲心。 若略說百字明引導所緣及懺罪等之義，總之智者應取捨之業決定為善惡二者。其中業雖于因位微小，于果位廣大增長，黑白二業苦樂果報各別決定，未作不遇，已作若非對治所壞則不空耗，如是易解說此四種特性之義。特別是罪惡不善業之本性界定，如說："貪嗔癡三者，所生業不善。"一切屬於嗔恚種類，及貪著慾望之貪，以及於業果愚癡之癡所直接發起之一切業，皆為罪惡不善業。其中業之真實本性是思，與此相應之其他心所為行蘊者，若不與身語行為相連，則成意業或思業。具有能發為身語加行之力，由彼思所驅動之身語行為相連者，即是思業或身語業。一切身語業皆由意業為先導，故分為單獨意業與身語業。

།དེ་ལ་སྐབས་འདིར་སྲོག་གཅོད་སོགས་མི་ དགེ་བ་བཅུ་རགས་རིམ་ཙམ་བཤད་ཅིང་། ཇི་སྐད་དུ། དེ་ལས་ཆེ་ལོང་བསྡུས་ནས་ནི། །དགེ་ དང་མི་དགེ་ཅི་རིགས་པ། །ལས་ཀྱི་ལམ་ནི་བཅུ་གསུངས་སོ། །ཞེས་འབྱུང་བ་ལྟར། སྐྱེ་བོ་ ཕལ་ཆེར་ལ་འབྱུང་ཉེ་བའི་སྡིག་པའི་ལས་རགས་རིམ་ནི་མི་དགེ་བ་བཅུར་འདུས་ལ། གཞན་ ལ་བརྙེས་པ་དང་ལོག་འཚོ་ལ་སོགས་པ། སྤྱིར་གཞན་ཡང་སྡིག་པ་མི་དགེ་བའི་ལས་ཀྱི་རྣམ་ གྲངས་མཐའ་ཡས་མོད་ཀྱི། དེ་དག་རྣམས་རྣམ་སྨིན་ངན་སོང་གསུམ་གྱི་སྐྱེ་བ་འཕེན་པ་སྟེ། རིན་ཆེན་ཕྲེང་བ་ལས། ཆགས་པའི་ཡི་དྭགས་འགྲོ་བར་འགྱུར། །ཞེ་སྡང་གིས་ནི་དམྱལ་བར་ 4-175 འཕེན། །རྨོངས་པས་ཕལ་ཆེར་དུད་འགྲོར་འགྲོ།ཞེས་གསུངས་པ་ལྟར་རམ་སྡིག་པ་ཆེར་སྤྱད་ པ་དམྱལ་བ་དང་། འབྲིང་དུ་སྤྱད་པས་ཡི་དྭགས་དང་། ཆུང་ངུར་སྤྱད་པས་དུད་འགྲོར་འཕེན་ པ་ཤས་ཆེ། དེ་དག་ཏུ་སྐྱེས་པས་སྡུག་བསྔལ་དོས་དྲག་ལ་ཡུན་རིང་བ་དཔག་ཏུ་མེད། རྒྱུ་ མཐུན་བའི་འབྲས་བུ་ནི། ལྷ་མིར་སྐྱེས་པའི་ཚེ་སྔར་གྱི་ལས་ཀྱི་འབྲས་བུའི་ལྷག་མ། ཚེ་ཐུང་ བ་དང་། ནད་མང་བ་སོགས་སྡུག་བསྔལ་དང་གནོད་པ་དཔག་ཏུ་མེད་པ་འབྱུང་། བདག་པོའི་ འབྲས་བུ་ཡང་། ཕྱི་རོལ་ཡུལ་ཕྱོགས་ལ་ལོ་ཉེས་དང་དུས་ལོག་སོགས་སྡུག་བསྔལ་གྱི་རྐྱེན་ཅི་ སྙེད་ཅིག་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །རྣམ་པར་དཀར་བ་དགེ་བའི་ལས་ལ་ནི། སྡིག་ལས་ཀྱི་འབྲས་བུ་ དེ་དག་ཕྱིན་ཅི་ལོག་པའི་བདེ་བ་དང་། གཞན་ཡང་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་ཇི་སྙེད་པ་འབྱུང་ངོ་། ། དེ་སྐད་དུ། ཞི་བ་ལྷས་ཀྱང་། དགེ་བའི་ཆོས་རྣམས་ཐམས་ཅད་ཀྱི། །རྩ་བ་མོས་པར་ཐུབ་ པས་གསུངས། །དེ་ཡི་རྩ་བ་རྟག་ཏུ་ནི། །རྣམ་སྨིན་འབྲས་བུ་བསྒོམས་པས་སོ།

於此，略說殺生等十不善業之粗略次第。如說："攝彼大要已，善與不善業，隨應說十業道。"如是所說，對大多數人易生之粗略罪業攝為十不善。其他如輕蔑他人及邪命等，總之其他罪惡不善業種類雖無量，彼等皆感惡趣三道之異熟果報。如《寶鬘論》所說："貪者往餓鬼道，嗔則投生地獄，愚癡多往畜生。"或如是：廣造罪業投生地獄，中等造作投生餓鬼，微小造作多投畜生。生彼等中則有劇烈長久無量苦。等流果者，生為天人時，往昔業果之餘報，短壽多病等無量苦惱損害。增上果者，外在環境有饑饉時亂等諸多苦因。于清凈善業，則與彼等罪業果報相反之安樂，及其他一切圓滿皆生。如是，寂天亦云："一切諸善法，佛說信為本，彼之根本者，恒思異熟果。"

།སྡུག་བསྔལ་ ཡིད་མི་བདེ་བ་དང་། །འཇིགས་པ་རྣམ་པ་སྣ་ཚོགས་དང་། །འདོད་པ་རྣམས་དང་བྲལ་བ་ནི། ། སྡིག་པ་སྤྱོད་ལས་འབྱུང་བར་འགྱུར། །ཡིད་ལ་བསམ་པའི་དགེ་བྱས་པས། །གང་དང་གང་ དུ་འགྲོ་འགྱུར་བ། །དེ་དང་དེར་ནི་བསོད་ནམས་དེས། །འབྲས་བུའི་ཡོན་གྱིས་མངོན་མཆོད་ འགྱུར། །སྡིག་པ་བྱེད་པ་བདེ་འདོད་ཀྱང་། །གང་དང་གང་དུ་འགྲོ་འགྱུར་བ། །དེ་དང་དེར་ ནི་སྡིག་པ་དེས། །སྡུག་བསྔལ་མཚོན་གྱིས་རྣམ་པར་འཇོམས། །རྒྱ་ཆེ་དྲི་བཟང་བསིལ་པའི་ པདྨོའི་སྙིང་པོར་གནས། །རྒྱལ་བའི་གསུང་སྙན་ཟས་ཀྱིས་གཟི་བརྗིད་བསྐྱེད་བྱས་ལ། །ཐུབ་ འོད་ཀྱིས་རྒྱས་པདྨ་ལས་བྱུང་ལུས་མཆོག་ཅན། །རྒྱལ་པའི་མདུན་གནས་བདེ་གཤེགས་སྲས་ སུ་དགེ་བས་འགྱུར། །གཤིན་རྗེའི་སྐྱེས་བུས་པགས་པ་མ་ལུས་བཤུས་པས་ཤིན་ཏུ་ཉམ་ཐག་ ཅིང་། །རབ་ཏུ་ཚ་བའི་མེ་ཡིས་བཞུས་པའི་ཟངས་ཞུན་ལུས་ལ་བླུགས་གྱུར་ལ། །འབར་པའི་ རལ་གྲི་མདུང་ཐུང་གིས་བསྣུན་ཤ་ཡི་དུམ་བུ་བརྒྱར་ལྷག་ཤིང་། །ཤིན་ཏུ་འབར་བའི་ལྕགས་ 4-176 ཀྱི་ས་གཞིར་ལྷུང་བ་མི་དགེ་མང་པོས་འགྱུར། །ཞེས་གསུངས་པ་ལྟར་རོ། །སྐབས་འདིར་མི་ དགེ་བ་བཅུའི་རང་བཞིན་དང་། དེ་དག་གི་རྣམ་སྨིན་ངན་སོང་གི་སྡུག་བསྔལ་ཅི་རིགས་པ་ དང་། རྒྱུ་མཐུན་པ་དང་བདག་འབྲས་ཀྱི་དབྱེ་བ་རྣམས་ཇི་ལྟར་འཚམ་པ་བཤད། འཁོར་བ་ལ་ སྐྱོ་བ་སྐྱེད་ཅིང་། མི་དགེ་བའི་ལས་ལ་བློ་ལྡོག་ཏུ་གཞུག་གོ །

我來為您完整直譯這段藏文詩歌及文字： 諸苦與憂愁，種種諸恐懼，與諸欲分離，皆從作罪生。 心中所修善，無論往何處，于彼處彼處，福德果供養。 作罪雖求樂，無論往何處，于彼處彼處，罪業苦刃摧。 廣大香清涼蓮花蕊中住，佛語妙飲食威光所長養， 佛光開蓮生最勝身相者，住于佛前成善逝子以善業。 閻羅人剝盡面板極痛苦，極熱火熔銅汁注于身上， 燃燒劍短矛所刺肉塊百餘段，極熾鐵地上墜落因多不善業。 如是所說。於此，說明十不善業之自性，及彼等隨應之惡趣異熟苦，等流果及增上果之差別。當令生厭離輪迴，令心遠離不善業。

སྐབས་འདིར་ཐུན་མཚམས་ཀུན་ ཏུ་སྡིག་བཤགས་གལ་ཆེ། དེ་ལ་བཤགས་བྱའི་ཉེས་པ་ནི། མཚམས་མེད་ལྔ། ཉེ་བ་ལྔ། མི་ དགེ་བ་བཅུ། སྡོམ་པ་གསུམ་དང་འགལ་བའི་ཉེས་ལྟུང་རྣམས་གཙོ་བོར་སྨོས་པའི་སྡིག་པ་མི་ དགེ་བའི་ལས་རང་གིས་བགྱིས་པ་དང་། གཞན་བྱེད་དུ་བཅུག་པ་དང་། བྱས་པ་ལ་རྗེས་སུ་ཡི་ རང་བ་དང་། སྡིག་ལས་བྱས་པ་ལ་བསྟོད་པ་བརྗོད་པ་སོགས་མདོར་ན་ནག་པོ་ཕྱོགས་མཐུན་ དང་བཅས་པ་ཐམས་ཅད་བཤགས་པར་བྱ་བ་ཡིན་ཏེ་སྦྱོང་བར་བྱེད་པའི་མཐོལ་བཤགས་ ཞེས་བྱ་བ་ལ། ཉེས་པ་བྱས་པ་གསང་ཞིང་སྦས་ན། སྡིག་པའི་ས་བོན་བཏབ་པ་ལ་གཡོ་སྒྱུའི་ ཆུ་དྲངས་པ་ལྟ་བུ་ཡིན་པས། སྡིག་པ་ཇེ་འཕེལ་དུ་འགྱུར། མ་སྦས་ཤིང་སྐྱོན་དུ་ཤེས་པའི་སྒོ་ ནས་བསྒྲགས་ན། བདེན་པས་མཐའ་བསྡོམས་པ་ཡིན་པས། ཅུང་ཟད་སྟོབས་ཆུང་དུ་འགྲོ་བ་ དང་། ནམ་ཡང་འཕེལ་བར་མི་འགྱུར་དེས་ན་བདག་གིས་ཉེས་པ་འདི་ལྟ་བུ་བགྱིས་སོ་ཞེས་ བཤགས་པའི་ཡུལ་གཙོ་བོར་གྱུར་པའི་ཚོགས་སུ་སྒྲོག་པ་ནི་མཐོལ་བ་ཡིན་ལ། བདག་གིས་ འདི་ལྟར་བགྱིས་པ་ནི་ཤིན་ཏུ་ཉེས་ཤིང་བླུན་ཞེས་འགྱོད་པ་དྲག་པོས་སེམས་གདུང་བ་དང་ བཅས་ཏེ་ལས་དེ་སྐྱོན་དུ་ཁས་ལེན་པ་ནི་བཤགས་པ་སྟེ། རང་ཉིད་ཉེས་པ་དང་བཅས་པས་ ཞུམ་ཞིང་དམའ་བའི་གནས་སུ་ཞུགས། གཞན་ཉེས་པ་དེ་དང་མི་ལྡན་པ་རྣམས་མངོན་པར་ མཐོ་ཞིང་། མཆོག་དང་ངོ་མཚར་ཅན་དུ་ཤེས་པས་གུས་པས་གཙུག་ཏུ་འཁུར་བའི་བློས་ཀུན་ ནས་བླངས་ཏེ། ཉེས་སྤྱོད་བགྱིས་པ་ལ་ངོ་ཚ་ཡང་། གསོང་པོར་སྨྲ་བའི་སྒོ་ནས་ཁྱེད་རྣམས་ ཀྱིས་བརྩེ་བས་རྗེས་སུ་གཟུང་དུ་གསོལ། ལས་འདི་དག་པར་མཛད་དུ་གསོལ། ཞེས་སྙིང་ 4-177 ཐག་པ་ནས་བརྗོད་པ་ནི་བཤགས་པའི་དོན་གྱི་སྙིང་པོའོ། །དེ་ལྟ་བུའི་མཐོལ་བཤགས་དེ་ ཡང་ཁྱད་ཆོས་སྟོབས་བཞི་ཚང་བ་ཞིག་དགོས་ཏེ། ཆོས་བཞི་བསྟན་པའི་མདོ་ལས། བྱམས་ པ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་སེམས་དཔའ་ཆེན་པོ་ཆོས་བཞི་དང་ལྡན་ན་སྡིག་པ་བྱས་ཤིང་ བསགས་པ་ཟིལ་གྱིས་གནོན་པར་འགྱུར་རོ། །བཞི་གང་ཞེ་ན་འདི་ལྟ་སྟེ། རྣམ་པར་སུན་ འབྱིན་པ་ཀུན་ཏུ་སྤྱོད་པ་དང་། གཉེན་པོ་ཀུན་ཏུ་སྤྱོད་པ་དང་། ཉེས་པ་ལས་ལྡོག་པའི་སྟོབས་ དང་། རྟེན་གྱི་སྟོབས་སོ། །ཞེས་གསུངས། དེ་ལ་མཐོལ་བཤགས་དངོས་ཀྱི་སྐབས་སུ་སྔར་ བྱས་ཀྱི་སྡིག་པ་ལ། དུག་འཐུང་བ་ལྟ་བུའི་འགྱོད་སེམས་དྲག་པོ་སུན་འབྱིན་པའི་སྟོབས་དང་། ཕྱིན་ཆད་སྲོག་ལ་བབ་ཀྱང་མི་བགྱིད་པའི་སྡོམ་སེམས་དྲག་པོ་སླར་ལྡོག་པའི་སྟོབས་རྣམས་ དགོས་སོ། །སྐབས་དེར་འགྱོད་སེམས་དང་སྡོམ་སེམས་གཉིས་ཀ་མེད་མི་རུང་དུ་དགོས་པར་ མཉམ་ཡང་། ལྡོག་སེམས་མེད་ན་ནི་འགྱོད་སེམས་ཀྱང་རྣམ་དག་མ་ཡིན་པས། བཤགས་ པ་ཁ་ཙམ་ཚིག་ཙམ་དུ་འགྲོ་བ་ཤེས་ཆེ་བས། ཕྱིན་ཆད་སྡོམ་སེམས་ཁོ་ན་གལ་ཆེའོ།

我來為您完整直譯這段藏文： 此處所有座間懺悔罪業極為重要。其中應懺之過失為：五無間罪、五近無間罪、十不善業、違犯三律儀之過失等為主要所說之罪業不善業，自作及教他作，以及隨喜所作，稱讚作罪等，總之一切黑分及隨順黑分皆應懺悔。所謂能凈化之發露懺悔，若隱藏所造過失，則如播下罪業種子復以詭詐之水灌溉，罪業將漸增長。若不隱藏而以知過之門宣說，則以真實結尾，故稍減輕力度且永不增長。因此，于懺悔對境為主之眾中宣說"我造如是過失"即是發露；"我如是所作極為過失愚癡"以猛烈追悔而心生痛苦，承認彼業過失即是懺悔。自身有過失故退縮處於低下之位，知曉他人無此過失者顯得高尚殊勝稀有，以恭敬頂戴之心而生起，雖慚愧於所作過失，仍以正直語言而說："祈請汝等以悲心攝受，祈請清凈此等業"，由衷而發即是懺悔之義要。 如是發露懺悔亦需具足四力殊勝，如《四法開示經》云："慈氏，菩薩摩訶薩若具足四法，則能摧伏所作所集之罪業。何為四？即是：猛勵追悔、對治現行、從過失中出離之力、依止之力。"其中於發露懺悔正行時，對往昔所造罪業，需有如飲毒般之猛烈追悔心即破惡力，以及縱遇命難亦不為之之猛烈律儀心即還凈力。彼時雖追悔心與律儀心二者皆不可或缺同等重要，然若無還凈心則追悔心亦非清凈，故懺悔將成為僅是口頭語言，極易發生，因此今後唯一律儀心極為重要。

།རྟེན་ གྱི་སྟོབས་ནི། སྐྱབས་སུ་འགྲོ་བ་དང་སེམས་བསྐྱེད་པ་སྟེ། སྔར་སྐྱབས་འགྲོ་མ་བླངས་ན། སྐྱབས་འགྲོ་བླང་བར་བྱ་ལ། སྐྱབས་འགྲོ་མ་བླངས་བར་བཤགས་པ་ལན་བརྒྱ་སྟོང་ཕུལ་བ་ བས། སྐྱབས་འགྲོ་བླངས་པའི་བཤགས་པ་ལན་འགའ་ཟུང་ཕུལ་བ་ཡང་སྡིག་པ་བྱང་སྟོབས་ ཆེ་བས། སྔར་སྐྱབས་འགྲོ་བླངས་ཟིན་པ་ཡིན་ན་སྐབས་དེར་སྐྱབས་འགྲོ་གསར་པ་ལེན་མི་ དགོས་ཀྱང་། ཡང་ཡང་གསལ་བཏབ་པས། བླངས་པ་དང་འདྲ་བའི་དོན་འགྲུབ་ཅིང་། ཡང་ སྔར་སྐྱབས་འགྲོ་ཆོ་གས་བླངས་པ་ཡེ་མེད་ཀྱང་། སྐབས་དེར་སྐྱབས་འགྲོ་སྙིང་ནས་དྲན་པར་ བྱས་ན་ཡང་སྔ་མ་དང་རྗེས་སུ་མཐུན་པའི་སྡིག་པ་འདག་སྟོབས་འབྱུང་ངོ་། །དེ་བཞིན་དུ་ སེམས་བསྐྱེད་པ་ལའང་རིགས་འགྲེ་མོད། སྤྱིར་སེམས་བསྐྱེད་ཆོ་གས་བླངས་ཕྱིན། སྐྱབས་ འགྲོའང་སྔོན་དུ་འགྲོ་བས་ཁྱབ་སྟེ། རྟེན་གྱི་སྟོབས་སེམས་བསྐྱེད་བླངས་པ་ཡིན་ན་སྐྱབས་ 4-178 འགྲོ་སེམས་བསྐྱེད་གཉིས་ཀར་ཚང་བ་ཡིན་ལ། སྐྱབས་འགྲོ་བླངས་ཤིང་སེམས་བསྐྱེད་མེད་ པར། བཤགས་པ་ལན་འབུམ་ཕྲག་བྱས་པ་ལས་ཀྱང་། བྱང་ཆུབ་མཆོག་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་ ནས་བཤགས་པ་འགའ་ཟུང་བྱས་པ་ཡང་སྡིག་པ་འདག་སྟོབས་ཆེའོ། །སེམས་བསྐྱེད་ཆོ་གས་ བླངས་པ་མེད་ན་ནམ་དགོས་པའི་ཚེ། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་དྲན་པར་བྱས་པ་རྣམས་ལ་སྐྱབས་ འགྲོ་གསལ་ཐེབས་པར་མ་ངེས་པས། ཆོ་གས་མ་བླངས་པའི་དད་པ་ཙམ་གྱི་སྐྱབས་འགྲོ་ དང་། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་དྲན་པ་ཙམ་རྟེན་དུ་བྱས་ན། སྐྱབས་འགྲོ་རྐྱང་པ་རྟེན་ཆུང་ངུ་དང་། སེམས་བསྐྱེད་རྐྱང་པ་རྟེན་ཆེན་པོ་དང་། གཉིས་ཀར་འཛོམ་ན་རབ་ཏུ་གྱུར་པ་ཞེས་བྱའོ། །ཆོ་ གས་བླངས་པ་ནི། སྐྱབས་འགྲོ་ཡོད་པ་ཙམ་ལ་སེམས་བསྐྱེད་ཡོད་པར་མ་ངེས་ཀྱང་། སེམས་ བསྐྱེད་ཡོད་ཕྱིན་སྐྱབས་འགྲོ་མེད་པ་མི་སྲིད་པས། མུ་གསུམ་མ་གཏོགས་བཞིའི་དབྱེ་བ་ མི་རུང་ངོ་། །ཆོ་གས་སྡོམ་པ་ལེན་པའི་རིགས་ལ། སྐྱབས་སེམས་གཉིས་རྟེན་གྱི་སྟོབས་སུ་ བཤད་པ་ནི། ཁྱིམ་པ་དང་རབ་བྱུང་ཐུན་མོང་གི་དབང་དུ་མཛད་པ་ཡིན་ལ། གཞན་སྡོམ་པའི་ ཁྱད་པར་གང་བླངས་ཀྱང་རྟེན་གྱི་སྟོབས་སུ་འགྱུར་བས། སྐབས་འདིར་དབང་བསྐུར་ཞུས་ ཏེ་དམ་ཚིག་གསར་དུ་ལེན་པའམ་གསོ་བར་བྱེད་པ་ཉིད་གནད་དུ་ཆེའོ། །དེའི་ཕྱིར་སྐྱབས་ སེམས་ཐོབ་ཅིང་དབང་བསྐུར་མ་ཐོབ་པས་ལོ་མང་པོར་སྡིག་པ་བཤགས་པ་བས། དབང་ བསྐུར་ཐོབ་པས་བཤགས་པ་ཉིན་གཅིག་བྱས་པ་ཡང་སྡིག་པ་འདག་ཚབ་ཆེའོ། །ཡང་རྟེན་ གྱི་སྟོབས་ཞེས་བྱ་བ་བཤགས་པ་འབུལ་བའི་ཡུལ་ལ་ངོས་འཛིན་པའང་ཡོད་དེ། བཤགས་ ཡུལ་ཇི་ཙམ་བཟང་བ་དེ་ཙམ་སྡིག་པ་འདག་སྟོབས་ཆེ་བར་ངེས་པས། དེ་ལྟར་ཡང་རུང་བའི་ ཕྱིར། རྟེན་གྱི་སྟོབས་ལ་དབྱེ་ན། རང་རྒྱུད་ཀྱི་རྟེན་དང་བཤགས་ཡུལ་གྱི་རྟེན་གཉིས་སུ་དབྱེ་ བར་བྱའོ།

依止力即皈依和發心。若先前未受皈依，則應受皈依。相比未受皈依而作百千次懺悔，受皈依後作幾次懺悔亦有更大之凈罪力。若先前已受皈依，則此時無需重新受皈依，然反覆憶念明記，可成就與受持相同之義。又若先前完全未曾以儀軌受皈依，此時若能由衷憶念皈依，亦能生起與前者相順之凈罪力。 同樣，于發心亦可類推。一般而言，以儀軌受發心必定以皈依為前行，依止力若已受發心則皈依發心二者俱全。相比已受皈依而無發心作十萬次懺悔，發無上菩提心而作幾次懺悔亦有更大之凈罪力。若未以儀軌受發心，則于需要時，憶念菩提心者未必能明記皈依，故以未經儀軌受持僅憑信心之皈依及僅是憶念菩提心為依止，則唯皈依為小依止，唯發心為大依止，二者具足為最勝依止。 以儀軌受持者，僅有皈依未必有發心，然有發心則必定有皈依，故除三種情況外不應有四種分類。對以儀軌受戒之類說皈依發心二者為依止力，是就在家出家共同而言。其他任受何種別解脫戒亦成為依止力，此處請受灌頂而新受或更新誓言極為重要。因此，相比已得皈依發心而未得灌頂者多年懺悔，已得灌頂者一日所作懺悔亦有更大之凈罪力。 又有將依止力解釋為懺悔對境，懺悔對境愈殊勝則凈罪力必定愈大，故亦合理。因此，依止力可分為自相續之依止與懺悔對境之依止二者。

།གཉེན་པོ་ཀུན་ཏུ་སྤྱོད་པའི་སྟོབས་ནི། སྤྱིར་དགེ་བ་བྱས་པ་ཐམས་ཅད་སྡིག་པའི་ གཉེན་པོར་འགྱུར་བ་ཡིན་མོད་ཀྱི། སྐབས་འདིར་གང་ཞིག་སྡིག་པའི་ལས་བྱས་པ་དེ་དང་ 4-179 དེའི་གཉེན་པོར། ཆེད་དུ་དམིགས་ནས་བསྒྲུབས་པའི་དགེ་བ་རྣམས་ལ། གཉེན་པོ་ཀུན་ཏུ་ སྤྱོད་པ་ཞེས་བྱ། དེ་ཡང་སྡིག་སྦྱོང་ལ་དམིགས་ནས་དགེ་བ་གང་བསྒྲུབས་ཀྱང་དེར་འགྱུར་བ་ ཡིན་མོད། གཉེན་པོ་ཀུན་ཏུ་སྤྱོད་པའི་སྒོ་དྲུག་ཅེས་གྲགས་པ་ནི་འགྲུབ་སླ་ཞིང་ཕན་ཡོན་ཆེ་བ་ འགའ་ཞིག་ཉེ་བར་མཁོ་བས་བསྡུས་པའོ། ། དེ་ལ་དང་པོ་མཚན་བཟུང་བ་ལ་བརྟེན་པ་ནི། མདོ་རྣམས་ལས་སངས་རྒྱས་བྱང་ཆུབ་ སེམས་དཔའ་མང་པོ་ཞིག་ལ་འདིའི་མཚན་བཟུང་བ་ཙམ་གྱིས་ལས་སྒྲིབ་བྱང་བར་འགྱུར་ ཞེས་དམིགས་བསལ་གསུངས་པ་རྣམས། རང་ཉིད་བརྗོད་ཅིང་གཞན་ལའང་སྒྲོག་པ་སྟེ། མཚན་དེ་ཡང་བརྗེན་པར་མི་བཟུང་ཆེ་བ་འདོགས་དང་བཅས་པས་བཟུང་བར་བྱ་སྟེ། བཅོམ་ ལྡན་འདས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་འོད་དཔག་ཏུ་མེད་པ་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །བྱང་ཆུབ་སེམས་ དཔའ་སེམས་དཔའ་ཆེན་པོ་འཕགས་པ་སྤྱན་རས་གཟིགས་དབང་ཕྱུག་འཚལ་ལོ། །ཞེས་པ་ ལྟ་བུའོ། །མདོ་རྒྱན་ལས། སངས་རྒྱས་མཚན་མི་གྲགས་པར་སངས་རྒྱས་མཚན། །ཡང་དག་ བསྒྲགས་པས་དེ་དག་ཁམས་གཞན་འགྱེད། ཅེས་པ་ལྟར་ཕན་ཡོན་ཆེ་སྟེ། བོད་ལས་གཞན་ པ་ཆོས་དར་བའི་ཡུལ་གཞན་རྣམས་ན་སྲོལ་ཀ་ཡང་ཤིན་ཏུ་དར་རོ། ། གཉིས་པ་སྐུ་གཟུགས་བཞེངས་པ་ཡང་། སྤྱིར་སངས་རྒྱས་བྱང་སེམས་འཕགས་པའི་སྐུ་ གཟུགས་བཞེངས་པ་ཐམས་ཅད་ཡིན་ཀྱང་། སྡིག་སྦྱོང་ལ་དམིགས་བསལ་དུ་གསུངས་པ་ རྣམས་གཙོ་ཆེ་སྟེ། སྐུ་གཟུགས་ཁོ་ནར་མ་ཟད་སངས་རྒྱས་ཀྱི་མཆོད་རྟེན་ནམ། བཀའི་གླེགས་ བམ་བཞེངས་པ་རྣམས་ཀྱང་ངོ་། ། གསུམ་པ་མཆོད་པ་ལ་བརྟེན་པ་ནི། རྟེན་གསུམ་མཆོད་པ་དང་། དགེ་འདུན་མཆོད་པ་ དང་། མཎྜལ་མཆོད་པ་དང་། གསང་སྔགས་ལ་ཞུགས་པས་ནི། དཀྱིལ་འཁོར་མཆོད་པ་དང་། འཁོར་ལོའི་མཆོད་པ་དང་། མཆོད་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་མཆོག་བླ་མ་མཉེས་པར་བྱེད་པའོ། ། 4-180 བཞི་པ་{ལ་}མདོ་སྡེ་ཟབ་མོ་ལ་བརྟེན་པ་ནི། སངས་རྒྱས་ཀྱི་བཀའ་མཉམ་པོ་ལ་ཁྱད་ ཆེར་མེད་ཀྱང་། གཙོ་བོར་སྡིག་སྦྱོང་ལ་བསྔགས་པར་གསུངས་པའི་མདོ་རྒྱུད་ཟབ་མོ་ཀློག་པ་ དང་། ཁ་ཏོན་བྱེད་པ་ལ་སོགས་པའོ། ། ལྔ་པ་བཟླས་པ་ལ་བརྟེན་པ་ནི་ཆེད་དུ་བསྔགས་པར་གསུངས་པའི་གཟུངས་སྔགས་ཟབ་ མོ་རྣམས་བཟླ་བ་སྟེ། དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཡི་གེ་བརྒྱ་པ་ལ་སོགས་པའོ།

對治性持續力者，一般而言所作一切善業皆能成為罪業之對治，然於此處，針對所作某種罪業，特意作為其對治而修習之諸善業，稱為對治性持續。雖然為凈罪而修習任何善業皆可成為對治，然所謂對治性持續之六門者，乃攝取某些易成且利益廣大之要用者。 其中，第一依于持誦聖號者，諸經中特別宣說，僅持誦某些佛菩薩聖號即能清凈業障，自己誦持並向他人宣說。持誦聖號時不應簡略，應連同尊號一起持誦，如"頂禮世尊如來無量光佛"、"頂禮菩薩摩訶薩聖觀世自在"等。如《經莊嚴論》云："于無佛名處，善說佛聖號，彼等遍他界。"利益廣大。除藏地外，于其他佛法興盛之地，此傳統亦極為盛行。 第二造立身像者，雖一般而言造立一切佛菩薩聖者身像皆是，然以凈罪為主要者為殊勝。不僅造立身像，造立佛塔或佛經典籍等亦然。 第三依于供養者，供養三寶、供養僧眾、供養曼荼羅，若入密乘則有供養壇城、供養輪及一切供養中最勝者即令上師歡喜。 第四依于甚深經典者，雖佛陀教法平等無有大別，然主要宣說讚歎凈罪之甚深經續，誦讀及持誦等。 第五依于持誦者，持誦特別讚歎宣說之甚深陀羅尼咒，如如來百字明等。

དྲུག་པ་སྟོང་པ་ཉིད་ལ་མོས་པ་ནི་བདག་མེད་པ་དང་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོའི་ དོན་བསྒོམ་ཞིང་། གལ་ཏེ་སྒོམ་པར་མི་ནུས་ན་ཡང་། མོས་པ་ཡང་ཡང་བསྐྱེད་པ་སྟེ། ཁྱད་ པར་དུ་སྡིག་པའི་ལས་ཉིད་དང་། བྱེད་པ་པོ་གང་ཟག་དང་། སྡིག་པའི་ས་བོན་འཛིན་པའི་རྣམ་ ཤེས་དང་། འབྲས་བུ་སྡུག་བསྔལ་དང་བཅས་པ་ཐམས་ཅད་བདེན་མེད་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུའི་འདུན་ པ་དང་མོས་པ་སྦྱོང་བའང་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟར་ན་སྟོབས་བཞི་ཚང་བའི་སྒོ་ནས་བཤགས་པར་ བྱེད་པ་ལ། དང་པོར་སུན་འབྱིན་པ་འགྱོད་པ་དྲག་པོ་གལ་ཆེ་ན། ལས་འབྲས་ལ་ཡིད་ཆེས་ བརྟན་པོ་ཡོད་པ་ཞིག་ཡིན་ན་ཤུགས་ལ་འགྱོད་པ་སྐྱེ་ཡང་། དེང་སང་ཕལ་ཆེར་ལ་དེ་མེད་པའི་ ཕྱིར། གཞན་གྱི་ཚིག་ཕྱིར་འབྲངས་པའི་གཡམ་ལ་རྒྱུགས་ཙམ་ལས། འགྱོད་སེམས་ཤུགས་ དྲག་མི་ཡོང་བས། རྒྱུ་མཚན་བསམ་གྱིན་འགྱོད་པ་བསྐྱེད་དགོས་སོ།

第六依于勝解空性者，即修習無我及如來藏之義。若無法修習，亦當反覆生起勝解。尤其是對於罪業本身、作者補特伽羅、持罪業種子之識及苦果等一切，修習無實如幻之意樂與勝解。如是，以具足四力門中作懺悔時，首先破除罪業之強烈追悔極為重要。若對業果有堅固信解者，則自然生起追悔。然今時大多數人因無此信解，故唯隨他人言語盲目附和，無法生起強烈追悔心，因此應思維其中道理而生起追悔。

།དེ་ཡང་སྡིག་པ་བྱས་ པས་ཚེ་འདིར་སྐྱེ་བོ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་སྨོད། སྐྱེ་བོ་ངན་པའི་གྲལ་ཆུད། ལྷ་དང་སྲུང་མ་རྣམས་ ཁྲེལ། འབྱུང་པོ་རྣམས་ཀྱིས་གླགས་བལྟ། བྱུར་ཆགས་མང་པོ་འཕྲལ་དུ་ལྡང་། གཉེན་ཚན་ དང་གྲོགས་དང་འཁོར་གཡོག་སོགས་རང་དང་འབྲེལ་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་གྲིབ་མས་ནོན་པ་ སོགས་བཀྲ་མི་ཤིས། རང་ཡང་མ་ནོང་བཀུར་བས་བློ་མི་བདེ། རྨི་ལམ་ཐམས་ཅད་ཀྱང་མི་ འཚམས་པ་ཁོ་ན་རྨི། ཡ་རབས་བློ་ལྡན་ཐམས་ཅད་ཁྲེལ་བར་འགྱུར། འཆི་ཁར་ནད་དང་སྡུག་ བསྔལ་སྣ་ཚོགས་ལྡང་། སེམས་ལ་འགྱོད་པ་དུ་མ་འབྱུང་། འཆི་བ་རང་གི་ཚེ་འཇིགས་པ་དང་ 4-181 གནད་གཅོད་ཀྱི་སྡུག་བསྔལ་གཞན་པས་ཆེ། ཤི་བའི་འོག་ཏུ་ངན་སོང་གསུམ་གྱི་སྡུག་བསྔལ་ དཔག་ཏུ་མེད། དུས་གཞན་ཞིག་ན་ལས་གཞན་གྱིས་མཐོ་རིས་སུ་སྐྱེས་ཀྱང་། ལས་ཀྱི་ལྷག་ མའི་འབྲས་བུ་སྡུག་བསྔལ་སྣ་ཚོགས་པ་འབྱུང་། སྡིག་པ་བྱས་པས་བག་ཆགས་ངན་པ་སོས་ ཐེབས་ཏེ། སྐྱེ་བ་གཞན་དུ་ཡང་ཉོན་མོངས་ཤུགས་དྲག་ཅིང་། སྡིག་པ་ལ་དགའ་བར་འགྱུར་ བས། སྡུག་བསྔལ་རྒྱུན་མི་འཆད་དུ་འཕེལ་བར་འགྱུར། བདག་འདི་ལྟ་བུའི་བྱ་བ་མ་ཡིན་པ་ བྱེད་པ་ཤིན་ཏུ་རང་གླེན་ཞིང་གཏི་མུག་པ་ཨང་། འབྱུང་པོས་ཟིན་ནམ་ཅི། སྨྱོ་བ་ཡིན་ནམ་ཅི། ལས་འདི་ལ་ཁྱེ་བོགས་ཡེ་མི་འདུག་པ་ལ་དེ་ཙམ་དུ་དགའ་བ་སྐྱེ་བ་ཨང་། ཉེས་དམིགས་འདི་ ཙམ་ཅིག་འདུག་པ་ལ། སྣ་ཅིག་ཀྱང་མ་དྲན། མ་ཤེས་པ། སྐྱོབ་པའི་ལྷ་ཞིག་ཀྱང་མེད་དམ། ཤ་ཚ་བའི་གྲོས་འདེབས་པ་ཅིག་ཀྱང་མེད་པ་ཨ། ཨ་ཙ་མ་ལས་ངན་འདི་ལྟ་བུ་བྱས་ཟིན་པ་ ཨཾ་སྙམ་དུ་འདུན་པ་དྲག་པོ་སྦྱངས། དེ་ལྟར་སྡིག་པ་ཉེས་དམིགས་ཆེ་ཡང་གལ་པོ་ཆེའི་དོན་ གཞན་སྒྲུབ་དགོས་མང་པོ་ཡོད་པས། མི་བྱེད་ཀ་མེད་པ་ཡིན་སྙམ་ན། དེ་ཡང་ཤིན་ཏུ་བླུན་ ཏེ། སྡིག་པ་བྱེད་པ་ནི། ཡང་ན་རང་གི་ལུས་སྲོག་འཚོ་བའི་ཕྱིར་ཡིན། ཡང་ན་ནོར་དང་ལོངས་ སྤྱོད་ཀྱི་ཕྱིར་ཡིན། ཡང་ན་ཁ་དྲག་དང་གཏམ་གྲགས་པའི་ཕྱིར་ཡིན། ཡང་ན་དགྲ་འདུལ་བའི་ ཕྱིར་ཡིན། ཡང་ན་གཉེན་སྐྱོང་བའི་ཕྱིར་ཡིན་ན། ཁ་དྲག་པ་ནི་གཞན་ལ་གནོད་པ་ཙམ་ཡིན། གཏམ་ནི་བྲག་ཆ་དང་འདྲ། དགྲ་གཉེན་ནི་འཕྲལ་འཕྲལ་འགྱུར་ཞིང་འཇིག ནོར་རྫས་ལོངས་ སྤྱོད་ནི། ཕུགས་ལྟ་ཅི་སྨོས། ཡད་ཡུད་རེ་ཡང་རྟག་མི་ཐུབ། ལུས་སྲོག་ཀྱང་ནམ་འཇིག་ཆ་མེད་ ཅིང་འདོར་བས། དགོས་དོན་མེད་པའི་བྱ་བ་དེ་དག་གི་ཕྱིར་དུ། རྟག་ཏུ་སྡུག་བསྔལ་གྱི་རྒྱུར་ གྱུར་པའི་ལས་ངན་ཁམ་པོ་ཆེ་འདི་ལྟ་བུ་གསོག་ཏུ་ག་ལ་རུང་སྙམ་དུ་བསྒོམ། དཔའ་བྱིན་གྱིས་ ཞུས་པའི་མདོ་ལས། ཕ་མ་སྤུན་ཟླ་བུ་དང་ཆུང་མ་དང་། །བྲན་དང་ནོར་དང་རྩ་ལག་ཚོགས་ རྣམས་ཀྱང་། །ཤི་བའི་རྗེས་ཕྱིར་དེ་དག་འགྲོ་བ་མེད། །ལས་རྣམས་རྗེས་སུ་འབྲང་ཞིང་དེ་ 4-182 དག་འགྲོ། །

複次，造作罪業，於今生中為一切眾生所誹謗，列入惡人之行列，令天神護法羞愧，為諸部多所覬覦，眾多不幸突然降臨，親屬、朋友、僕從等一切與己相關者皆被業障所覆，諸事不吉祥。己身亦因往昔所作而心不安，所有夢境皆不祥，令一切賢者智者蒙羞。臨終時種種病苦生起，心中生起諸多追悔。死亡之時恐懼及斷氣痛苦較他人更甚。死後感受三惡趣無量痛苦。縱使他時因其他業力轉生善趣，然由業之餘報亦生起種種痛苦。造作罪業令惡習氣深植，於他生中煩惱熾盛，喜好罪業，故痛苦相續不斷增長。我造作如此非理之事，實在愚癡昏聵至極！是為部多所持耶？抑或發狂耶？此業全無利益，卻如此歡喜，啊！有如此眾多過患，卻全然未曾憶念，不知曉，竟無救護之神！竟無關愛之忠告者！嗚呼！已造如此惡業！如是生起強烈意樂。 如是雖知罪業過患重大，然思其他重要事務眾多，不得不為。若作是念，亦極愚癡。造作罪業，或為養活己身性命，或為財富受用，或為權勢名聞，或為降伏怨敵，或為護持親眷。然權勢不過損他而已，名聲如同谷響，怨親轉瞬變遷毀壞，財物受用莫說長遠，須臾亦不能恒常。身命亦不知何時毀壞捨棄。故為此等無有意義之事，積累如此恒為痛苦之因的重大惡業，豈有道理？當如是修習。 《勝授問經》云："父母兄弟子及妻，奴僕財物諸眷屬，死後無有隨其去，唯業相隨彼等行。"

ལས་རྣམས་རྗེས་སུ་འབྲང་ཞིང་དེ་ དག་འགྲོ། །ཤིན་ཏུ་སྡུག་བསྔལ་གྱུར་པ་དེ་དུས་སུ། །བུ་དང་ཆུང་མ་སྐྱབས་སུ་འགྱུར་མ་ཡིན། ། བདག་ཉིད་གཅིག་པུས་སྡུག་བསྔལ་མྱོང་བར་འོང་། །དེ་དག་དེ་ཚེ་བདག་གི་སྐལ་མི་ལེན། ། ཞེས་གསུངས། གང་གི་དོན་དུ་བསམས་བསམས་ཏེ་འབད་པ་དུ་མས་སྡིག་པ་བྱས་པའི་དགྲ་ གཉེན་ནོར་རྫས་སོགས་དེ་དག་ནི། རང་ངན་སོང་དུ་འཁྱམས་ཕན་འདོགས་དགོས་པའི་དུས་ སུ། ཐོ་ཕྱིར་ཡང་སླེབ་མི་འོང་། སྡིག་པ་བྱས་པའི་འབྲས་བུ་ནི། རང་ཁོ་ནས་མྱོང་དགོས་པས་ སྡིག་པ་བྱས་པ་དེ་བདག་རང་གཅིག་པུ་ལ་སྡུག་གྱོང་ཁོ་ན་ཡིན་སྙམ་དུའང་བསམས། དེ་ལྟར་ སྡིག་པ་བྱས་པ་དེ་དོན་མེད་མ་ལེགས་པ་ཆེན་པོ་ཞིག་བྱུང་འདུག་ཀྱང་། ད་བཅོས་ཐབས་མེད་ སྙམ་ན་མ་ཡིན་ཏེ། མདོ་ལས། གང་ཞིག་སྡིག་པའི་ལས་བྱས་པ། །དགེ་བས་འགེབས་པར་ བྱེད་པ་སྟེ། །སྤྲིན་བྲལ་ཉི་མ་ཟླ་བ་ལྟར། །འཇིག་རྟེན་འདི་ན་ཀུན་ཏུ་གསལ། །ཞེས་གསུངས་ ཏེ། ཕྱིན་ཆད་སྡིག་པ་སྤངས་པའི་སྒོ་ནས། བསམ་པ་དག་པས་དགེ་བ་ལ་འབད་ན། ཉི་མའི་ འོད་ཀྱིས་མུན་པ་བསལ་བ་ལྟར། སྡིག་པ་ཐམས་ཅད་བྱང་བར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར། སྟོབས་བཞི་ ལ་འབད་དགོས་སོ། །འོ་ན་སྦྱོང་ཐབས་ཡོད་པའི་ཕྱིར། རིམ་པས་གོ་ལེ་སྦྱངས་པས་ཆོག་སྙམ་ ན་མ་ཡིན། ཚེ་ཐུང་ཞིང་ཚེ་ལ་ངེས་པ་མེད་པས་འཕྲལ་དུ་སྦྱོང་ཐབས་ལ་འབད་དགོས། ཇི་ སྐད་དུ། བདག་ནི་སྡིག་པ་མ་བྱང་བར། །སྔོན་དུ་འགུམ་པར་འགྱུར་དུ་འཆི། །ཇི་ལྟར་འདི་ ལས་ངེས་ཐར་པར། །མྱུར་བའི་ཚུལ་གྱིས་བསྐྱབ་ཏུ་གསོལ། །ཞེས་འབྱུང་བ་ལྟར་རོ། །སྐབས་ འདིར། སྡིག་སྒྲིབ་སྦྱོང་བ་ཡི་གེ་བརྒྱ་པའི་འཁྲིད་ཅེས་པའི་སྡིག་སྒྲིབ་ནི། དངོས་གཞི་རྡོ་རྗེའི་ རྣལ་འབྱོར་གྱི་ཉམས་མྱོང་འཕྲལ་དུ་སྐྱེ་བ་ལ་བར་དུ་གཅོད་པའི་སྡིག་སྒྲིབ་རགས་པ་འགའ་ ཞིག་ཡིན་ལ། དེ་ཡང་སྡིག་སྒྲིབ་ཉེས་ལྟུང་ཞེས་པ་ལྟར། ཚེ་འདིར་བསགས་པའི་སྡིག་པ་ རྣམས་དུས་ཉེ་བས་ཉམས་མྱོང་སྐྱེ་བ་ལ་སྒྲིབ་ཚབས་ཆེ། སྡིག་པ་གཞན་པས་ཀྱང་སྡོམ་པ་ གསུམ་དང་འགལ་བའི་ཉེས་ལྟུང་སྒྲིབ་ཚབས་ཆེ། ཁྱད་པར་དུ་དམ་ཚིག་འགལ་འཁྲུལ་དང་། 4-183 དཀོར་སྐུ་གླུད་ཟོས་པ་སོགས་ལྷག་པར་ཉམས་མྱོང་སྐྱེ་བ་ལ་གེགས་ཆེ་བས། དེ་རྣམས་སྦྱོང་བ་ ལ་རྡོར་སེམས་ཡིག་བརྒྱའི་སྒོམ་བཟླས་དང་བཅས་པ་འདི་བསྔགས། སྤྱིར་སྒྲིབ་སྦྱོང་གི་ཡི་གེ་ བརྒྱ་པ་ལ། རྩ་བ་ནས་མི་འདྲ་བ་གཉིས་ཡོད་དེ། དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཡི་གེ་བརྒྱ་པ་དང་། རྡོ་རྗེ་སེམས་དཔའི་ཡི་གེ་བརྒྱ་པའོ།

諸業相隨彼等行。極為痛苦之時分，子及妻子不成救護，唯獨自身感受痛苦而來，彼等爾時不代我受。 如是所說。為誰而思慮思慮並以眾多精進造作罪業的怨敵、親眷、財物等彼等，當自身流轉惡趣需要救助之時，連軌跡也不會到來。造作罪業之果報，唯獨自身必須感受，故造作罪業實為唯獨於我自身的損害，應當如是思維。如是造作罪業雖是一大無義不善，然若認為今無法改正，則非如此。經中說："若人造作罪業行，以善覆蓋而凈除，如離雲翳日月般，於此世間悉光明。"如是所說。從今以後以斷除罪業之門，以清凈意樂精進于善，如陽光碟機除黑暗般，一切罪業將得清凈，故應精進於四力。 若謂既有凈除方法，則漸次緩慢凈除即可，然非如此。壽命短暫且無定期，故應立即精進于凈除方法。如說："我若罪業未凈除，先行死亡而命終，如何定能得解脫，祈請速疾作救護。"如是所說。 此處，所謂凈除罪障百字明導引中之罪障，是指立即生起正行金剛瑜伽之證悟experience時的某些粗重罪障違緣。複次，如所謂罪障違犯，今生所積罪業因時間臨近而於生起證悟時障礙沉重。較其他罪業，違犯三律儀之違犯障礙更重。尤其是違背誓言及享用供養財物等更大障礙證悟生起，故為凈除彼等，讚歎此金剛薩埵百字明修誦。總之，凈障百字明有兩種根本不同：即如來百字明與金剛薩埵百字明。

།དང་པོ་ནི་དམ་ཚིག་གསུམ་བཀོད་ཀྱི་རྒྱུད་ལས་འབྱུང་། གཉིས་པ་ལ་ལྷ་སོ་སོའི་མཚན་སྔགས་སྤོས་ན། རྒྱུད་སྡེ་རབ་འབྱམས་ནས་འབྱུང་བའི་འཇིག་ རྟེན་འདས་པའི་ལྷ་ཇི་ཙམ་པ་དེ་ཙམ་གྱི་ཡིག་བརྒྱ་མཐའ་ཡས་པར་འགྱུར་ལ། དེ་ཡང་སྔགས་ རིགས་གཅིག་པས་ཡིག་བརྒྱ་ཞེས་སྨོས་ཀྱི། ཡི་གེའི་གྲངས་བརྒྱར་མ་ངེས་ཏེ། ལྷའི་མཚན་ རིང་ཐུང་གི་དབང་གིས་སྣ་ཚོགས་པར་འགྱུར་རོ། །དེ་ལྟ་བུའི་འགྲེས་སྦྱར་བ་མ་ཡིན་པར་རྩ་ བའི་དབྱེ་བ་ནི་གཉིས་ཏེ། རྡོར་སེམས་ཞི་བའི་ཡི་གེ་བརྒྱ་པ་དང་། རྡོར་སེམས་ཁྲོ་བོ་ཧེ་རུ་ ཀའི་ཡི་གེ་བརྒྱ་པའོ། །དང་པོ་ནི་དེང་སང་རྡོ་རྗེ་སེམས་དཔའི་ཡི་གེ་བརྒྱ་པར་གྲགས་པ་འདི་ ཡིན་ལ། དེ་ལའང་ཡོ་ག་དང་མཐུན་པར་འཁོར་ལོས་བསྒྱུར་བ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ཚུལ་ གྱིས་དཔའ་བོ་གཅིག་པ་བསྒོམ་པ་དང་། གསང་སྔགས་ནང་པའི་ལུགས་དེ་བཞིན་གཤེགས་ པ་ཁ་སྦྱོར་ལྷན་སྐྱེས་སུ་བྱེད་པ་གཉིས་ཡོད་དེ་སྔགས་ནི་འདྲའོ། །ཧེ་རུ་ཀའི་ཡིག་བརྒྱ་འདི་ ནི། སྔགས་ཀྱི་རྣམ་པ་ཕལ་ཆེར་སྔ་མ་དང་འདྲ་ཡང་། འགྲེས་སྦྱར་བ་མ་ཡིན་ཏེ། དཔལ་ མངོན་བརྗོད་བླ་མའི་རྒྱུད་ལས་གསལ་བར་གསུངས་སོ། །སྐབས་འདིའི་ལྷ་རྡོ་རྗེ་སེམས་ དཔའ་ལ་གཞན་ལུགས་པ་ཁ་ཅིག དུས་འཁོར་གྱི་རང་ལུགས་ཡིན་པར་རློམ་ནས་སྔོན་པོ་ ཞལ་གསུམ་ཕྱག་དྲུག་པར་བྱེད་པའང་བྱུང་སྟེ། དེ་ནི་གསར་དུ་བློས་བཅོས་པའི་རང་བཟོ་ཁོ་ ནར་ཟད་དོ། །ཅིའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། ལྷ་དེ་དུས་འཁོར་ལས་གསུངས་ཀྱང་། སྡིག་སྒྲིབ་སྦྱོང་བ་ལ་ གཞན་ལས་ལྷག་པའི་ཕྱིར་དུ་ཡང་མ་གསུངས་ལ། དེའི་སྔགས་ཀྱང་ཡི་གེ་བརྒྱ་པ་མ་ཡིན་ པའི་ཕྱིར་རོ། །ཡིག་བརྒྱ་འདི་ཡང་སྒྲིབ་སྦྱོངས་དང་། ཉམས་ཆགས་བསྐང་བ་དང་། གསོལ་ 4-184 བ་གདབ་པའི་སྔགས་ཡིན་གྱི། རྡོར་སེམས་ཡིན་ཚད་ཀྱི་སྔགས་སུ་མི་འགྱུར་བའི་ཕྱིར། ལྷ་དེ་ ལྟ་བུ་བསྒོམས་ནས་སྔགས་ཡིག་བརྒྱ་བཟླ་བ་ནི། རྡོར་སེམས་ཀྱི་ལྡོག་པར་གཅིག་པ་ཙམ་ལ་ བསམས་པར་འདུག་ཀྱང་། དཔེར་ན། སྒྱུ་འཕྲུལ་དྲྭ་བའི་རྣམ་སྣང་ཞལ་གསུམ་ཕྱག་དྲུག་པ་ བསྒོམས་ནས། སྔགས་ངན་སོང་སྦྱོང་རྒྱུད་ལས་བྱུང་བའི་དུརྒ་བཟླས་པ་ལྟ་བུར་འགྱུར་བའི་ ཕྱིར་མི་འཐད་དོ། །འབྲོ་ལུགས་ཀྱི་བླ་མ་གོང་མ་འགའ་རེས། ཡབ་རྡོར་སེམས་ཞི་བ་དཀར་ པོ་ལ་ཡུམ་དམར་མོས་འཁྱུད་པ། སྔགས་ཞི་བའི་ཡིག་བརྒྱ་བཟླ་བ་སོགས་མཛད་འདུག་པ་ སྤྱིར་མི་ལེགས་པ་མ་ཡིན་མོད། ཀུན་མཁྱེན་དུས་གསུམ་སངས་རྒྱས་དོལ་པོ་པ་མན་ཆད་ཀྱི་ ཕྱག་བཞེས་ལ། རྡོར་སེམས་ཧེ་རུ་ཀ་སྤྱི་དང་མཐུན་པར་མཛད་པ་ཉིད་ཁུངས་བཟང་ཞིང་ཆེས་ ལེགས་པ་ཡིན་ནོ།

第一即從三昧耶三建立續中出現。第二若區分各尊之名咒，則從浩瀚續部中出現的世間出世間諸尊數量，其百字也成無量。複次，由咒語類同而稱百字，實非字數定為百，因尊名長短之故而成種種。 非如是配列，根本分類有二：金剛薩埵寂靜百字明與金剛薩埵忿怒赫魯嘎百字明。第一即是今日所知之金剛薩埵百字明，其中又有瑜伽相應之轉輪王菩薩形相獨尊修法，與密咒內道派如來雙運俱生法二種，然咒語相同。此赫魯嘎百字明，雖咒語形式大多與前相同，然非配列，此于吉祥勝說上續中明顯宣說。 此處金剛薩埵本尊，某些他派者妄自尊大謂是時輪自宗而作藍色三面六臂，此唯是新造心識改動之自創而已。何以故？雖彼尊從時輪中宣說，然未說于凈除罪障較他殊勝，其咒亦非百字明故。此百字明乃凈障、補缺及祈請咒，並非一切金剛薩埵之咒，故修如是本尊而誦百字咒，雖似僅考慮金剛薩埵之一面，然如修幻網毗盧遮那三面六臂而誦惡趣清凈續所出度母咒般不應理。 卓派上師前輩有些修持父金剛薩埵寂靜白色與紅色佛母擁抱，誦寂靜百字明等，雖總非不善，然遵循遍知三世佛多波巴以下之修法，即如金剛薩埵赫魯嘎之通規而行者，實為良好來源且最為殊勝。

།དེའི་རྒྱུ་མཚན་ཡང་སྤྱིར་སྦྱོར་དྲུག་རྒྱུད་ཐམས་ཅད་ཀྱི་དགོངས་པ་ཡིན་ པས་དུས་འཁོར་ཁོ་ནའི་བསྐྱེད་རིམ་དང་སྦྲེལ་དགོས་པའི་ཉེ་ཚེ་བ་མིན་ལ། ཅི་སྟེ་བསྐྱེད་རིམ་ དུས་འཁོར་ཁོ་ན་དང་སྦྲེལ་དུ་ཆུག་ཀྱང་། ཡན་ལག་ཕྲ་མོ་དམིགས་བསལ་མེད་པ་རྣམས་ལ། གཞན་དང་མི་མཐུན་པའི་ཁྱད་ཆོས་ཡོད་མི་དགོས་ཏེ། དཔེར་ན་སྐྱབས་འགྲོ་སེམས་བསྐྱེད་ བཞིན་ནོ། །དེས་ན་དུས་ཀྱི་འཁོར་ལོའི་རྒྱུད་འགྲེལ་ལས། ཡིག་བརྒྱའི་མན་ངག་ལོགས་པ་ མ་གསུངས་ཤིང་ད་ལྟའི་འདི་རྒྱུད་ཀྱི་གསུངས་པ་མངོན་བརྗོད་བླ་མ་ཡིན་ཡང་། བླ་མེད་ཀྱི་ གསང་བ་སྤྱི་ལ་འཇུག་པ་ཡིན་པས་སྐབས་འདིར་སྦྱོར་བ་ཤིན་ཏུ་ལེགས་སོ། །དཔལ་དུས་ འཁོར་ཉིད་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་ན་ཡང་། དུས་འཁོར་སྣ་ཚོགས་གཙོ་བོ་འདི་ལྷ་རིགས་རྡོ་རྗེ་ སེམས་དཔའ་དང་མི་བསྐྱོད་པ་ཟུང་དུ་འཇུག་པ་ལས་རྡོར་སེམས་གཙོ་ཆེ་བ་ཙམ་ཡིན་མོད་ ཀྱང་། སྐུའི་རྣམ་འགྱུར་ཁྲོ་ཉམས་ཅན་དུ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། ཧེ་རུ་ཀའི་ཆ་ཤས་སུ་ཡང་འགྱུར་བ་ དང་། དུས་འཁོར་རྡོ་རྗེ་འཇིགས་བྱེད་ནི་ཧེ་རུ་ཀ་དངོས་ཀྱང་ཡིན་པའི་ཕྱིར། སྐབས་འདིར་ ཡང་རྡོར་སེམས་ཞི་བ་ལས་ཧེ་རུ་ཀའི་ལུགས་སུ་བྱས་ན་འབྲེལ་ཆགས་ཤིང་། དུས་ཀྱི་འཁོར་ 4-185 ལོ་དང་འཁོར་ལོ་སྡོམ་པ་ལྷ་རིགས་མཚུངས་པ་དང་། རྡོ་རྗེ་བཞི་དང་རིགས་དྲུག་སྟོན་པར་ མཚུངས་པ་སོགས། ཕན་ཚུན་ཁ་འགེངས་བྱེད་ན་འབྲེལ་ཆགས་ཆེ་བའི་རྒྱུ་མཚན་མང་དུ་ཡོད་ མོད། རྒྱས་པར་མ་སྨོས་སོ། །སྐབས་འདིའི་རྡོ་རྗེ་སེམས་དཔའི་སྒྲུབ་ཐབས་ནི། བདག་བསྐྱེད་ ཀྱི་ཚུལ་མ་ཡིན། མདུན་བསྐྱེད་ཀྱི་རིགས་སུ་གཏོགས་ཏེ། རང་ལས་གཞན་པའི་ཚུལ་གྱིས་ལྷ་ སྒྲུབ་པ་ལ། ཕལ་ཆེར་དུ་མདུན་བསྐྱེད་ཀྱི་ཐ་སྙད་འཇོག་པའི་ཕྱིར་རོ། །སྤྱི་བོར་བསྒོམ་པ་ནི། རིགས་བདག་གམ་རྩ་བའི་བླ་མ་ཡིན་པའི་དོན་དང་། བདུད་རྩིའི་ཆུ་རྒྱུན་གྱིས་སྡིག་སྒྲིབ་བཀྲུ་ བ་སོགས་ལ་དམིགས་པ་གསལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །འདི་ལ་ཡང་ཆོ་ག་རྒྱས་པར་ན་གདན་པད་ ཟླ་བ་ས་བོན་དང་། ཧཱུཾ་ལས་རྡོ་རྗེ་ཧཱུཾ་གིས་མཚན་པ་འོད་ཟེར་སྤྲོ་བསྡུ་དང་བཅས་པ་ལས་དམ་ ཚིག་པ་བསྐྱེད། རྡོ་རྗེ་བཞིའམ་རིགས་དྲུག་བྱིན་གྱིས་བརླབས། ཡེ་ཤེས་པ་སྤྱན་དྲངས་མཆོད། དགུག་གཞུག་བྱ། དབང་ལྷ་སྤྱན་དྲངས་མཆོད་དེ་རིགས་བདག་གིས་རྒྱས་གདབ། སླར་ཡང་ མཆོད་བསྟོད་བྱེད་པའོ།

其理由者，總之六支瑜伽是一切續部之密意，故非僅需與時輪生起次第相連之侷限，即使令生起次第唯與時輪相連，于無特殊細微支分處，亦不需有與他不同之特性，如皈依發心般。 是故時輪續釋中未別說百字明竅訣，今此雖為續部所說之勝說上續，然入于無上密之總秘密，故於此處運用極為良善。若就吉祥時輪而言，此時輪種種主尊乃金剛薩埵與不動佛雙運中金剛薩埵稍重，然由身相現忿怒相故，亦成赫魯嘎之部分，又時輪金剛怖畏即是赫魯嘎本身故，於此處亦依赫魯嘎法而非金剛薩埵寂靜法則更具關聯。 時輪與勝樂輪本尊種類相同，宣說四金剛與六種姓相同等，若互相補充則有諸多關聯理由，然未廣說。此處金剛薩埵修法非自生起之法，屬前生起之類，以自外他相修本尊者，多立前生起之名故。于頂上修持者，為種姓主或根本上師之義，及為甘露水流凈除罪障等明顯所緣故。 此中若廣儀軌者，有蓮花月輪種子座，從吽字生金剛吽字所標，具放收光明而生誓言尊，加持四金剛或六種姓，迎請智慧尊供養，作召入，迎請灌頂天尊供養後由種姓主印持，複次作供贊。

ཅུང་ཟད་རྒྱས་པ་ནི། དབུ་རྒྱན་རང་ཆས་བསྒོམས་ནས། དབང་བསྐུར་གྱི་སྐོར་རྣམས་ བོར་བ་ཡིན། དཀྱུས་སུ་བཤད་པ་ནི་འབྲིང་པོའམ་བསྡུས་པ་ཡིན་ཏེ། ཐོག་མ་ཉིད་ནས་སངས་ རྒྱས་ཀུན་འདུས་ཀྱི་ངོ་བོར་བསྒོམས་པས། དམ་ཡེ་དབྱེར་མེད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཡེ་ཤེས་དགུག་ གཞུག་མི་དགོས་ལ། རང་རིགས་མཚོན་བྱེད་རྡོར་སེམས་ཀྱི་དབུ་རྒྱན་ཙམ་བྱས་ཀྱང་རུང་ མོད། ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱི་རིགས་ལ་རྒྱས་བཏབ་མེད་པས་དབང་བསྐུར་ལྟ་ཅི་སྨོས་རིགས་བདག་ ཀྱང་ངེས་བཟུང་དུ་མི་དགོས་རྡོ་རྗེ་བཞིའི་ས་བོན་དགོད་པ་ཡང་སངས་རྒྱས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རྡོ་ རྗེ་བཞི་འདུས་པ་མཚོན་བྱེད་ཙམ་ཡིན་གྱི་བྱིན་རླབས་ཁོ་ནའི་དོན་མ་ཡིན་ནོ། ། ཤིན་ཏུ་བསྡུ་ན་རྡོར་སེམས་ཡབ་ཡུམ་གདན་དང་བཅས་པ་སྐད་ཅིག་གིས་བསྐྱེད་པ་ཁོ་ ན་སྟེ། སྤྱིར་སྐྱེད་ཆོག་རྒྱས་བསྡུས་བཞི་པོ་གང་ལྟར་བྱས་ཀྱང་རུང་ངོ་། །འདིར་རྡོ་རྗེ་བཞིའི་ 4-186 ས་བོན་དུས་འཁོར་ཉིད་ལ་གཙོ་བོར་གྲགས་པ་ཡིན་མོད། མངོན་བརྗོད་བླ་མ་ལས་ཀྱང་ལྟེ་ བར་ཡེ་ཤེས་རྡོ་རྗེ་འགོད་པར་བཤད་དོ། །སངས་རྒྱས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཐུགས་ཀ་ནས་བདུད་ རྩི་སྤྱན་འདྲེན་པ་འདི་ནི། ཡེ་ཤེས་སྤྱན་འདྲེན་གྱི་རིགས་མ་ཡིན། འོག་ཏུ་སྡིག་སྒྲིབ་བཀྲུ་ བའི་དམིགས་པ་དགོས་པ་ལ། དེའི་དོན་དུ་བྱིན་རླབས་བསྡུ་བ་ཡིན་ནོ། །ཡིག་བརྒྱ་བཟླ་ བའི་སྐབས། སྔགས་དོན་དང་མཐུན་པར་གསོལ་བ་འདེབས་པ་ཡིན་ཀྱང་། བདུད་རྩིའི་རྒྱུན་ གྱིས་བཀྲུ་བའི་དམིགས་པ་འདི་ཡང་དམིགས་པའི་རྟེན་འབྲེལ་གྱི་སྒོ་ནས་སྡིག་སྒྲིབ་སྦྱོང་བ་ ལ་བསྔགས་པ་ལྟ་ཅི་སྨོས། འཕྲལ་དུའང་ནད་གདོན་སོགས་ཕན་ཡོན་ཕྲ་མོ་ཁ་ཐག་ཉེ་བ་ ཡང་དུ་མ་ཡོད་དོ།

稍廣者，即修持頭飾莊嚴后，省略灌頂諸環節。正文所述為中等或略說，以從最初即修為諸佛總集之本體，故誓智無別，因此不需召請智慧尊入駐，雖僅作金剛薩埵頭飾表示自部亦可，然于本體種姓未作印持，何況灌頂，種姓主亦不需確定。安置四金剛種子亦僅表示諸佛四金剛總集，非唯為加持之義。 極為簡略則僅剎那生起具座金剛薩埵父母，總之依四種廣略生起儀軌任一皆可。此中四金剛種子雖主要聞名於時輪本身，然勝說上續中亦說于臍輪安置智慧金剛。從一切佛陀心間迎請甘露此非屬迎請智慧尊之類，為下文凈除罪障所緣之需要，為此而攝集加持。誦百字明時，雖依咒義而作祈請，然以甘露流凈除之所緣，更何況從所緣起相之門而言于凈除罪障受讚歎，當下亦有病魔等諸多切近微細利益。

།ཡབ་ཀྱི་ཐུགས་ཀར་ས་བོན་སྔགས་ཕྲེང་དང་། དེ་ལས་བྱུང་བའི་བདུད་ རྩིའི་ཆུ་རྒྱུན་གྱིས་ཡབ་ཀྱི་སྐུ་གང་། རྡོ་རྗེའི་ལམ་ནས་པདྨར་བརྒྱུད་དེ་ཡུམ་གྱི་སྐུ་ཡང་གང་། ཡབ་ཡུམ་གཉིས་ཀར་གྱི་སྐུའི་ཆ་ཐམས་ཅད་ལས་བདུད་རྩི་འབབ་པར་བསྒོམ་པ་ཡང་ཡོད། དམིགས་པ་དེའི་སྟེང་དུ། ཡུམ་གྱི་ཐུགས་ཀར་ཡང་ས་བོན་སྔགས་ཕྲེང་བསྒོམས་ནས། དེ་ ལས་ཀྱང་བདུད་རྩིའི་རྒྱུན་བབས་ཏེ། ཡུམ་གྱི་སྐུ་གང་། ཡབ་ཡུམ་གཉིས་ཀར་གྱི་སྐུ་ལས་ བདུད་རྩི་འབེབས་པ་ཡང་ཡོད། སྐུའི་སྦྱོར་མཚམས་ལས་བདུད་རྩིའི་རྒྱུན་འབེབས་པ་ཡང་ ཡོད། ཡབ་རྐྱང་བའི་སྐུ་ལས་འབབས་པའང་ཡོད་དེ། སྐབས་འདིར་དེ་དག་འདམ་ཁ་ཙམ་ སྤྱིར་ཡིན་ཡང་། དཀྱུས་སུ་བཤད་པ་ཉིད་ལག་ལེན་གྱི་རྒྱུན་ཡིན། ལར་རྡོར་སེམས་ཡབ་རྐྱང་ སེམས་དཔའི་སྐྱིལ་ཀྲུང་ཅན་ལ་ཞབས་ཀྱི་མཐེ་བོང་ནས་འབེབས་པ་སོགས་ཡོད་པས་གཅིག་ ཏུ་ངེས་པ་མེད་དེ། རང་རང་གི་མན་ངག་ལས་འབྱུང་བ་བཞིན་དུ་དཔྱད་པ་མེད་པར་བཟུང་ ངོ་། །བདག་ནི་མི་ཤེས་སོགས་ཚིགས་བཅད་དང་ཚིག་ལྷུག་པའི་བཤགས་པ་སྟེ། སྒོམ་ཐེངས་ འདི་ལ་སྟོབས་བཞི་ཡང་ཚང་སྟེ། རྟེན་གྱི་སྟོབས་ལས་བཤགས་ཡུལ་ནི་ཆེས་མཆོག་ཏུ་གྱུར་པ་ བླ་མ་རྡོ་རྗེ་སེམས་དཔའ་དང་། སངས་རྒྱས་བྱང་སེམས་འཕགས་ཚོགས་ཐམས་ཅད་ཡིན་ལ། 4-187 རང་རྒྱུད་ཀྱི་རྟེན་སྐྱབས་འགྲོ་སེམས་བསྐྱེད་གསལ་འདེབས་པ་ནི། ཐུན་གྱི་འགོར་ཡང་བྱེད་ ཅིང་། སྔགས་དོན་བསམ་པ་དང་། བདག་དང་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཅེས་སོགས་ལའང་ ཚང་། གཉེན་པོ་ཀུན་ཏུ་སྤྱོད་པའི་སྟོབས་ནི་ལྷ་བསྒོམ་སྔགས་བཟླས་ཉིད་ཡིན། བདག་ནི་ མི་ཤེས་རྨོངས་པ་སྟེ། །དམ་ཚིག་ལས་ནི་འགལ་ཞིང་ཉམས། །ཞེས་པས་འཐོལ་བ་དང་། བླ་ མ་མགོན་པོས་སྐྱོབས་མཛོད་ཅིག །ཅེས་པ་བཤགས་པ་ཡིན་ཏེ། འཐོལ་བཤགས་དེ་གཉིས་ ལ། སུན་འབྱིན་པ་དང་། སླར་ལྡོག་པ་གཉིས་ཚང་སྟེ། དམ་ཚིག་འགལ་ཉམས་ཞེས་པས་ ལྟུང་བའི་ཉེས་དམིགས་དྲན་པ་དང་། མི་ཤེས་རྨོངས་ཞེས་པས་སྔར་བྱས་ལ་འགྱོད་པ་དངོས་ བསྟན་ལ། དེ་བྱུང་ཙ་ན་ད་ནི་ཉེས་དམིགས་ཤེས་པས་སླར་ལྡོག་ཅེས་པའང་ཤུགས་ལ་འབྱུང་། སྐྱོབས་མཛོད་ཅིག་ཅེས་པའང་ད་ཕྱིན་ཆད་མི་བགྱིད་པས་རྗེས་སུ་གཟུང་དུ་གསོལ་ཞེས་པར་ འགྲོ་བས། སླར་ལྡོག་པའི་སྟོབས་སོ། །གསོལ་འདེབས་གོང་མ་འཕྲིན་ལས་འཆོལ་བའི་ཚུལ་ ཡིན། ཕྱི་མ་བཤགས་པ་དང་འབྲེལ་བས་བཟོད་གསོལ་ཡིན་ནོ།

父尊心間有種子咒鬘，從彼流出甘露水流充滿父尊身，經金剛道路流經蓮花而充滿母尊身，亦有觀想父母二尊身體一切部分皆流下甘露。於此觀想之上，亦有于母尊心間觀想種子咒鬘，從彼亦流下甘露流，充滿母尊身，亦有從父母二尊身流下甘露，亦有從身體結合處流下甘露流，亦有從獨修父尊身流下，此處雖然這些僅是一般選擇，然正文所說即為實修傳承。況且金剛薩埵獨修父尊具結跏趺坐者從足大拇指流下等諸多形式，故無一定，應依各自口訣所說而無疑地持守。 "我因無知"等偈頌及散文懺悔，此修持中亦具四力：所依力中懺悔對境為至極殊勝的上師金剛薩埵及一切佛菩薩聖眾，自相續所依即修持皈依發心，于修持開始亦作，于思維咒義及"我與一切有情"等中亦具足。對治遍行力即是修deity誦咒。"我因無知愚癡故，違犯誓戒有損減"表明發露，"上師怙主祈救護"是懺悔，此二發露懺悔中具足厭患及返回二者：違犯誓戒損減之語表明憶念墮罪過患，無知愚癡之語顯示追悔往昔所為，由此生起則今知過患而返回之義亦含蓄顯現。"祈救護"亦表示今後不為而祈請攝受之義，故為返回力。前者祈請為委託事業之理，後者與懺悔相連故為請寬恕。

།ཇོ་བོ་རྗེ་ཨ་ཏི་ཤའི་གསུང་ གིས། གསང་སྔགས་ཀྱི་ཉེས་ལྟུང་ཕྲ་མོ་འདི་རྟག་ཏུ་འབྱུང་ཉེ། དཔེར་ན་ས་ཕྱོགས་རྡུལ་ཆེན་ པོ་གཅིག་ཏུ་མཎྜལ་ཕྱིས་ཏེ་བཞག་ན། དེ་མ་ཐག་རྡུལ་གྱིས་ཐིབ་ཐིབ་འགེངས་པ་དང་འདྲ་ གསུང་པ་ལ། འོ་ན་ལམ་རྒྱུད་ལ་སྐྱེ་བའི་དུས་ཙམ་མི་ཡོང་ངམ་ཞུས་པས། འོན་ཀྱང་གསང་ སྔགས་ཐབས་ལ་མཁས་པ་མང་བས། ཉེས་ལྟུང་ཕྲ་མོ་ཤིན་ཏུ་མང་པོ་ཡང་། ཐབས་སྣ་རེས་ སྐད་ཅིག་གིས་དག་པར་འགྱུར་གསུང་ནས་རྡོར་སེམས་དང་ཡིག་བརྒྱའི་སྒོམ་བཟླས་ཟབ་ ཅིང་རྒྱས་པ་ཞིག་གནང་བར་གདའ། འདི་ལ་བརྩོན་པར་བྱས་ན་ཉེས་ལྟུང་ཕྲ་མོ་དང་འབྲིང་ པོ་རྣམས་རྩ་བ་ནས་འདག་ཆེན་པོ་རྣམས་ཀྱང་མི་འཕེལ་ཞིང་། མགོ་མནན་ཏེ་རིམ་གྱིས་བྱང་ བར་འགྱུར་གསུང་། དེ་སྔོན་བོད་ན་གསང་སྔགས་པ་སོ་སོ་ལ་ཡིག་བརྒྱའི་གདམས་ངག་མང་ དུ་ཡོད་ཀྱང་། རང་རང་གི་སློབ་མ་ཉུང་ཤས་རེ་མ་གཏོགས་སྤྱི་ལ་མ་ཁྱབ། ཇོ་བོའི་གསུང་ 4-188 དེས་རྐྱེན་བྱས་ནས། སྔགས་པར་གཏོགས་སོ་ཅོག་གསར་རྙིང་ཐམས་ཅད་ལ་ཆོས་འདིའི་འུར་ ལངས་པ་ཡིན་སྐད་དོ། ། མཎྜལ་འབུལ་བའི་སྐབས་སུ་མཎྜལ་འབུལ་ཚུལ་གྱིས་ལག་ལེན་དང་ངག་འདོན་རྣམས་ བྱང་བའི་རྗེས་སུ། གོ་བབས་ཅུང་ཟད་བརྗོད་དགོས་ཏེ། གོ་བ་རགས་རིམ་ཙམ་མེད་ན་ དམིགས་པ་བསྒོམ་མི་ཤེས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལ་ཆོས་འདི་རྒྱུད་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཐུན་མོང་པ་ ཡིན་ཞིང་། འདུས་པ་ལ་སོགས་པ་བསྡུས་རྒྱུད་ཤས་ཆེ་བ་ཞིག་ལ། འཇིག་རྟེན་ཁམས་ཀྱི་རྣམ་ གཞག་ལོགས་པ་མེད་པས། རྣལ་འབྱོར་རྒྱུད་མན་ཆད་མངོན་པའི་ལུགས་ཇི་བཞིན་བྱེད། བླ་ མེད་མང་རབ་ཅིག་ལ་མེའི་དཀྱིལ་འཁོར་ལྷག་པོར་འདོད། སྤྱི་རགས་པ་མངོན་པ་དང་འདྲ། མཁའ་འགྲོ་རྒྱ་མཚོ་དང་། རྡོ་རྗེ་མཁའ་འགྲོ་སོགས་ནས་འཇིག་རྟེན་ཁམས་ཀྱི་རྣམ་གཞག་ ལོགས་སུ་རྒྱས་པར་གསུངས་པ་མེད་ཀྱང་། དཀྱིལ་འཁོར་གྱི་དག་པ་དང་། ལས་ཚོགས་ཀྱི་ ཞོར་ལ་ཚིག་ཟུར་གསུངས་པ་རྣམས་དུས་འཁོར་དང་མཐུན་ནོ། །དེས་ན་འཇིག་རྟེན་ཁམས་ མངོན་པའི་ལུགས་དང་འདྲ་བར་བསྒོམས་ཀྱང་། འགལ་བ་མེད་མོད་ཀྱི། གཙོ་བོ་བླ་མ་ རྣམས་ཀྱི་ཕྱག་ལེན་གྱི་རྒྱུན་དང་། སྨིན་གྲོལ་རྒྱུད་བཤད་བརྒྱུད་པ་གཅིག་པའི་འབྲེལ་ཆགས་ དང་། གསུང་རབ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་མཐར་ཐུག་ཐེག་པ་མཐོ་བའི་དབང་ལས། དུས་འཁོར་གྱི་ ལུགས་སུ་བསྒོམ་པ་ཉིད་གཙོ་བོར་བྱའོ།

依據尊者阿底峽的教言：密咒的細微過失很容易經常發生，例如在一處多塵之地擦拭曼荼羅後放置，立即被塵土漸漸填滿一般。對此詢問："那麼是否要等到道生起在相續中的時候才會好轉？"（阿底峽）答道："然而密咒方便善巧眾多，即使極其眾多的細微過失，也能以一種方便在剎那間清凈。"隨即賜予了一個深廣的金剛薩埵及百字明修持唸誦法。若精進修持此法，細微及中等過失從根本清凈，大過失也不會增長，而是被鎮伏並逐漸凈除。從前在藏地，雖然各個密咒師都有許多百字明教授，但除了各自少數弟子外未能普及。由於尊者這一教言作為因緣，使得所有新舊傳承的一切密咒師對此法興起熱潮。 在供曼荼羅時，在熟練曼荼羅供養方式的實修與唸誦之後，需要稍微闡述理解要點，因為若無粗略理解則不知如何修習觀想。關於這一點，此法是一切續部的共同法，在集會續等略續為主的續部中，因為沒有單獨的世界界的建立，故瑜伽續以下依照阿毗達磨的傳統而行。在許多無上續中認為火輪更為殊勝，總的粗略部分與阿毗達磨相同。空行海和金剛空行等雖未單獨廣說世界界的建立，但在壇城清凈性和事業品的附帶處所說的隻言片語都與時輪相符。因此，雖然觀修與阿毗達磨傳統相同的世界界也無違，但主要應當依據上師們的實修傳承、具有同一成熟解脫續部講解傳承的關聯，以及一切聖教究竟高乘的權威，而以時輪傳統作為觀修的主要方式。

།དེས་ན་མཎྜལ་གྱི་གཞི་རྟེན་དུ། རླུང་མེ་ཆུའི་དཀྱིལ་ འཁོར་རྣམས་བསྒོམ་ནུས་ནའང་ལེགས། མ་བསྒོམས་ཀྱང་མི་འགལ་ཏེ། མཎྜལ་གྱི་ས་གཞི་ ལ་ཆུ་མེ་རླུང་གི་བགྲོས་མེད་པར་དབང་ཆེན་གསེར་གྱི་ས་གཞི་ཞེས་པ་ཁོ་ན་འདོན་པའི་ཕྱིར་ རོ། །དཀྱིལ་འཁོར་བཞི་ཆར་བསྒོམ་པ་ལའང་། ཟླུམ་པོ་ཕྱེད་གཤགས་ཀྱི་རྣམ་པ་བྱེད་པ། དུས་འཁོར་རང་ལུགས་ཡིན་པས་གཙོ་ཆེ་ཡང་། དམིགས་པའི་སྐབས་རྣམ་པ་གསལ་བའི་ ཆེད་དུ། མཆོད་རྟེན་བང་རིམ་ཟླུམ་པོ་བཞི་པ་ལྟ་བུ་བསྒོམས་ཀྱང་མི་འགལ་ཏེ། འདིར་རྒྱས་ 4-189 པར་མ་སྤྲོས། དེས་ན་སའི་དཀྱིལ་འཁོར་གསེར་གྱི་རང་བཞིན་ཟླུམ་པོ་ཐད་ཀར་དཔག་ཚད་ འབུམ་ཕྲག་གཅིག དེའི་དབུས་སུ་རི་རབ་དཔངས་སུ་དཔག་ཚད་འབུམ། རྩ་བའི་རྒྱ་ལ་རིའི་ སྙིང་པོ་དཔག་ཚད་བཅུ་དྲུག་དང་། འགྲམ་སྟེགས་ཁོར་ཡུག་ལ་ཞེང་དང་དཔངས་སུ་སྟོང་ཕྲག་ གཅིག་པ་ཡིན་པས། དེའི་རྒྱ་ལ་ཐད་ཀར་བརྩིས་ན་སྟོང་ཕྲག་བཅོ་བརྒྱད་ཡོད། རི་རབ་ནི་ མཚམས་དེ་ནས་སྟེང་དུ་ཅུང་ཟད་ཇེ་སྦོམ་དུ་སོང་ཞིང་། དཔངས་སུ་དཔག་ཚད་འབུམ་ཡོད་པ་ ལས། ཕྱེད་གོང་མ་དཔག་ཚད་ལྔ་བཅུའི་སྟེང་ནས། གདེངས་ཁ་ཕྱི་ལ་འཕྱར་བ། རྭ་རྣམས་ སྐྱེ་བའི་གཞི་སྙིང་པོའི་ཕྱོགས་སུ་སྲབ་འཐུག་ལ་སྟོང་ཕྲག་ཉི་ཤུ་རྩ་ལྔ་པ་དབྱིབས་ཟླུམ་པོ་ཕྱིར་ འཕགས་པའི་རྩེ་ཁོར་ཡུག་ཇེ་སྲབ་ཏུ་སོང་བའི་དབུས་ནས་ཐད་ཀར་གཞལ་ན་དཔག་ཚད་ སྟོང་ཕྲག་ལྔ་བཅུ་པ། དེའི་སྟེང་དུ་དཔག་ཚད་སྟོང་ཕྲག་ཉེར་ལྔའི་དཔངས་གྱེན་དུ་འཕགས་ པའི་རིའི་རྩེ་མོ་ལྔ་དབུས་དང་ཕྱོགས་བཞི་ཡོད་པ། དཔེར་ན་རྡོ་རྗེ་རྩེ་མོ་ལྔ་པ་འདྲ་ཟེར་ཡང་། མེ་ལོང་གི་སྟེང་དུ་བཤོས་བུ་ལྔ་བཞག་པ་ལྟ་བུའོ།

因此，作為曼荼羅的基礎，若能觀修風火水輪也好，不觀修也無違，因為在曼荼羅地基處沒有水火風的次第，而只誦"大自在黃金地基"之故。關於觀修四輪，雖然以圓形對分的形相為主要，這是時輪自宗，但爲了明晰觀想，觀修如同圓形四層塔基般也無違，此處不作廣述。因此，金性圓形地輪直徑為十萬由旬，其中央須彌山高十萬由旬，山體核心基部寬十六由旬，臺基周圍寬度和高度各一千由旬，因此其寬度直徑計有一萬八千由旬。須彌山從那界線向上略微變粗，高度有十萬由旬，其中上半部分在五萬由旬以上，向外展開如同蛇頭，諸峰生起的基礎核心部分厚薄有二萬五千由旬，形狀圓形向外突出，峰尖周圍逐漸變薄，從中央直徑測量則有五萬由旬，其上有高度向上聳立二萬五千由旬的山峰五座，位於中央和四方，雖說如同五鉤金剛，但實如鏡面上放置五個供食。

།རི་རབ་དེའི་རྩ་བ་ནས་རྭའི་རྩེ་མོའི་བར་ གྱི་ཁ་དོག་ནི། ཤར་ཨིནྡྲ་ནཱི་ལ་ཏེ་ཁ་དོག་སྔོན་པོ། ལྷོ་པདྨ་རཱ་ག་སྟེ་དམར་པོ། བྱང་ཟླ་བ་ཆུ་ ཤེལ་ཏེ་དཀར་པོ། །ནུབ་ཀརྐ་ཏ་ན་སྟེ་སེར་པོ། དབུས་མརྐ་ཏ་སྟེ་ལྗང་ཁུར་གསལ་བཏབ། དམིགས་པ་གསལ་ཞིང་གོ་ནུས་ན་རི་རབ་དེ་ལ་གླིང་དྲུག་མཚོ་དྲུག་རི་དྲུག་གིས་བསྐོར་བ་ སྒོམ་དགོས་པས། དེ་དག་གི་རྣམ་གཞག་འཆད་དགོས་ལ། བློ་འཁོབས་ཆུང་ན་རེ་ཞིག་དེའི་ དམིགས་པ་དོར་ཏེ་ཡོད་པར་མོས་པ་ཙམ་བྱ། གསེར་གྱི་ས་གཞི་དེ་ལ། པདྨ་འདབ་མ་བཅུ་ གཉིས་ལྟ་བུར་མཚམས་བཅད་པའི་རེ་ཁཱ་གྱེན་དུ་འཕགས་པ། དངོས་གནས་ལ་རི་ཡིན་ ཞིང་། རྣམ་པ་གྱང་གིས་བཅད་པ་འདྲ་བ་ཞིག་ཡོད་པ། དེ་ལྟ་བུའི་སའི་དཀྱིལ་འཁོར་གྱི་སྟེང་ དུ་ཡང་ཆུས་ཁྱབ་པ་ལས། དབུས་སུ་གྱེན་དུ་འཕགས་པའི་གླིང་རྣམས་ནི། རྒྱུད་ལས། སའི་ སྟེང་དུ་དཔག་ཚད་སྟོང་ཕྲག་རྣམས་ནི་རི་དང་ཀླུ་དང་གཟའ་དང་ཕྱོགས་རྣམས་དག་ཏུ་འགྱུར། ། 4-190 ཞེས་གསུངས་པ་ལྟར། ཤར་ལུས་འཕགས་པོ་དབྱིབས་ཟླ་གམ་རྒྱར་དཔག་ཚད་སྟོང་ཕྲག་ བདུན། བཅད་ཁ་ནང་དུ་བསྟན་པ། ལྷོ་འཛམ་བུ་གླིང་གྲུ་གསུམ་རྩེ་མོ་ཕྱིར་བསྟན་རྒྱར་སྟོང་ ཕྲག་བརྒྱད། བྱང་སྒྲ་མི་སྙན་དབྱིབས་ཟླུམ་པོ་རྒྱར་སྟོང་ཕྲག་དགུ། ནུབ་བ་གླང་སྤྱོད་རྒྱར་སྟོང་ ཕྲག་བཅུ་དབྱིབས་གྲུ་བཞིའོ། །ལུས་དང་ལུས་འཕགས་ལ་སོགས་པའི་གླིང་ཕྲན་རྣམས་ལ་རྒྱ་ ཚད་ངེས་ཅན་མ་གསུངས་ཀྱང་། དམིགས་པས་བསྒོམས་པའི་ཚེ། རང་རང་གི་གླིང་དབུས་མ་ ལས་ཅུང་ཟད་ཆུང་བ་རེ་སྒོམ་དབྱིབས་དབུས་མ་དང་འདྲ། འདིར་སའི་ཁོར་ཡུག་དུམ་བུ་བཅུ་ གཉིས་ལ་སོ་སོའི་དབུས་སུ་རི་བོ་ལྟར་སྟེང་དུ་འཕགས་པའི་མཚན་མ་ཟླ་གམ་ལ་སོགས་པར་ གསུངས་པ་ཡོད་པ་སྟེ། ད་ལྟ་མི་རྣམས་སྤྱོད་པའི་གླིང་བཅུ་གཉིས་ཡིན་ལ། གླིང་བཅུ་གཉིས་ ཞེས་མི་གསུང་བར་དུམ་བུ་བཅུ་གཉིས་ཞེས་གསུངས་པའི་སྐབས་མང་བ་ནི། མཚན་མ་བཅུ་ གཉིས་པོ་མ་ཡིན་པའི་གླིང་ཕྲན་གཞན་དུ་མ་ཡོད་པ་ཡང་འདུ་དགོས་པའི་ཕྱིར་དང་། དེ་དག་ ཐམས་ཅད་སྡོམ་པ་གླིང་ཆེན་པོ་བདུན་གྱི་ནང་ཚན་གྱི་འཛམ་གླིང་ཆེན་པོ་ཞེས་བྱ་བའི་གླིང་ གཅིག་ཏུ་གོ་དགོས་པའི་ཕྱིར་ཡིན་ཏེ། ཤར་ལུས་འཕགས་པོ་དང་འཛམ་གླིང་ཆུང་ངུར་གྲགས་ པའི་ལྷོ་འཛམ་བུ་གླིང་དང་བྱང་སྒྲ་མི་སྙན་སོགས་ནི་གླིང་བདུན་པ་འཛམ་གླིང་ཆེན་པོའི་ནང་ སེལ་ཡིན་གྱི། རེ་རེ་ནས་གླིང་རང་རྐང་ཚུགས་པ་མ་ཡིན་པ་ལ་དགོངས་སོ།

那須彌山從山根至峰頂的顏色為：東方因陀尼藍即藍色，南方金剛紅寶即紅色，北方月水晶即白色，西方貓眼石即黃色，中央綠寶石即涂以綠色。若觀想清晰且能理解，則須觀修此須彌山為六洲六海六山所環繞，因此需解說彼等安立。若智力微小，則暫時捨棄其觀想，僅作存在之信解。于彼金地基上，如同十二瓣蓮花般劃定界限的線條向上隆起，實際上是山而形狀如同墻壁所分隔。于如是地輪之上遍滿水，其中央向上隆起的諸洲，如續中所說："地上諸千由旬即成山龍星宿及方位。" 東勝身洲形如半月，寬七千由旬，切面向內；南瞻部洲三角形，尖端向外，寬八千由旬；北俱盧洲圓形，寬九千由旬；西牛貨洲寬一萬由旬，形狀方形。對於身洲、勝身等小洲雖未說明確定尺寸，但當以觀想修持時，應觀想各自略小於其中央洲，形狀與中央洲相同。此處地輪十二分段各自中央如山般向上隆起的標誌說為半月等形，即現今人們所居住的十二洲。而多處不說"十二洲"而說"十二分段"，是因為除這十二標誌外還須包含其他眾多小洲，且彼等一切總攝為大七洲之一分的大瞻部洲，因為東勝身洲和著稱為小瞻部洲的南瞻部洲及北俱盧洲等是第七大瞻部洲的內分，而非各自獨立成洲之意。

།གླིང་རྣམས་ལ་ དངོས་པོ་ལ་ཁ་དོག་ངེས་པ་ཅན་མེད་ཀྱང་རང་རང་གི་འབྱུང་བའི་ཁམས་མཚོན་པའི་ཕྱིར། ཤར་གླིང་གསུམ་རླུང་སྟེ་ནག་པོ། ལྷོའི་གསུམ་མེ་སྟེ་དམར་པོ། བྱང་གི་གསུམ་ཆུ་སྟེ་དཀར་པོ། ནུབ་ཀྱི་གསུམ་ས་སྟེ་སེར་པོར་སྒོམ། ཕྱི་ལྕགས་རི་ནི་འདིར་རྡོ་རྗེའི་རི་ཞེས་གསུངས་ཏེ། སའི་ ཁོར་ཡུག་གི་མཐའ་ལ་སྐོར་བ་ཡིན། སྔར་འོག་གཞི་ལ་ཆུ་མེ་རླུང་གསུམ་མ་སྒོམ་ན། སྐབས་ འདིར་ཡང་དེ་ཚུན་ཆད་ཀ་གསལ་བཏབ་པས་ཆོག ཆུ་མེ་རླུང་གི་ཁོར་ཡུག་སྒོམ་མི་དགོས་སོ། ། 4-191 འདིར་ཅུང་ཟད་རྒྱས་པར་སྒོམ་ན་རི་མཚོ་གླིང་གི་རྣམ་གཞག་ནི་འདི་ལྟ་བུ་ཞིག་སྟེ། རྒྱུད་ ལས། ལན་ཚྭ་ཆང་དང་ཆུ་དང་འོ་མ་ཞོ་དང་མར་དང་སྦྲང་རྩིའི་རྒྱ་མཚོ་བདུན་ཏེ་རི་བོ་ནི། ། འོད་སྔོན་མནྡྷ་ར་རི་ནི་ཥ་ཊ་དང་ནོར་བུའི་འོད་དང་དྲོ་ཎ་བསིལ་རི་རྡོ་རྗེའོ། །གླིང་ནི་ཟླ་བ་ འོད་དཀར་དག་དང་རབ་མཆོག་ཀུ་ཤ་དང་ནི་མིའམ་ཅི་དང་ཁྲུང་ཁྲུང་དང་། །དྲག་པོ་ཡང་ནི་ ལོངས་སྤྱོད་ས་སྟེ་བདུན་པ་འཛམ་བུ་མི་རྣམས་གནས་པ་དག་ནི་ལས་ཀྱི་ས། །ཤར་དུ་རླུང་ནི་ ཤིན་ཏུ་ཟླུམ་པོར་འགྱུར་ཏེ་མི་ཡི་བདག་པོ་ལྷོ་རུ་མེ་ནི་གྲུ་གསུམ་མོ། །བྱང་དུ་ཆུ་ནི་ཕྱེད་ཀྱི་ཟླ་ བ་དག་དང་ནུབ་ནི་གསེར་མཆོག་ས་ནི་ཆུ་ཡི་གཏེར་གྱི་ཟུར། །ཞེས་པ་དང་། ཆུ་གཏེར་དྲུག་པོ་ ཐམས་ཅད་དག་ཀྱང་ཟླ་བ་ཟླ་བ་གཅིག་གིས་དམན་པའི་སྟོང་ཕྲག་རེ་རེ་སྟེ། །གླིང་རྣམས་དང་ ནི་རི་རྒྱུད་མཆོག་རྣམས་དག་ཀྱང་དེ་ལྟའི་སྟོང་ཕྲག་སྟོང་ཕྲག་ཉི་ཤུ་རྩ་ལྔ་ནི། །འཛམ་བུ་གླིང་ གི་ཡངས་པ་དག་དང་ལན་ཚྭའི་ཆུ་ཡི་གཏེར་ནི་འབུམ་ཕྲག་ཕྱེད་ཀྱི་ཚད་ཡིན་ཏེ། །ཞེས་ གསུངས་ཏེ་དབུས་ཀྱི་ལྷུན་པོའི་རྩ་བ་འགྲམ་སྟེགས་ཟླུམ་པོ་དེའི་འཁོར་ཡུག་ཏུ་དཔག་ཚད་ སྟོང་ཕྲག་ལྔ་བཅུ་ང་བཞི། དབུས་ཀྱི་ཐད་ཀར་གཞལ་ན་སྟོང་ཕྲག་བཅོ་བརྒྱད་པ་དེའི་འོག་ གཞི་རི་རབ་ཀྱི་འགྲམ་སྟེགས་ལ་འབྲེལ་བའི་ཚུལ་གྱི་ཁོར་ཡུག་ཏུ་བསྐོར་བའི་ས་གཞི། ཞེང་ དུ་དཔག་ཚད་བརྒྱད་བརྒྱ་དགུ་བཅུ་པ་ཞིག་ཡོད་པ་ནི་ཟླ་བའི་གླིང་ཞེས་བྱ། གླིང་དེའི་ཕྱི་ཁོར་ ཡུག་ལ་འོབས་ཀྱི་ཚུལ་གྱིས་བསྐོར་བ། ཁ་ཞེང་དཔག་ཚད་བརྒྱད་བརྒྱ་དགུ་བཅུ་པ་ནི། སྦྲང་ རྩིའི་རྒྱ་མཚོ་ཞེས་བྱ། དེའི་ཕྱི་རོལ་ཁོར་ཡུག་ཏུ་ལྕགས་རི་ཟླུམ་པོས་བསྐོར་བ་ལྟ་བུར། འོད་ སྔོན་ཞེས་བྱ་བའི་རིས་བསྐོར་བ་སྟེ། རི་དེའི་ས་མཚམས་ཀྱི་རྩ་བའི་ཞེང་སྲབ་འཐུག་ལ་ཡང་། དཔག་ཚད་བརྒྱད་བརྒྱ་དགུ་བཅུའོ།

諸洲雖實際上無確定顏色，但為表示各自所屬界，東三洲為風即黑色，南三洲為火即紅色，北三洲為水即白色，西三洲為地即黃色而觀修。外鐵圍山此處稱為金剛山，環繞地輪邊際。若先前未觀修地基下之水火風三者，則此處亦僅需標明至彼處，無需觀修水火風之輪。 此處若稍加廣觀修，則山海洲之安立如是，如續中所說："咸酒水乳酪酥蜜七海及山為，青光曼荼羅山尼沙陀寶光度羅拏清涼金剛山。洲為月光白光及最勝俱舍並緊那羅鶴勇亦為受用地第七瞻部人所住處為業地。東風極圓形人主南火三角形。北水半月形及西最勝地水藏之角。"又說："六海一切亦各以一月遞減之千由旬，諸洲及最勝山脈亦如是二十五千由旬，瞻部洲廣闊及鹹海量為半百萬。" 即中央須彌山根基圓形臺基周圍五萬四千由旬，正中直量一萬八千由旬，其下基須彌山臺基相連之方式環繞之地基，寬八百九十由旬者稱為月洲。彼洲外周以壕溝方式環繞，口寬八百九十由旬者，稱為蜜海。其外周如圓形鐵圍山般環繞，稱為青光山，彼山界限之根基寬厚亦為八百九十由旬。

།དེས་རིགས་འགྲེ་སྟེ། རི་དེའི་རྩ་བ་དང་འབྲེལ་བར་འོད་ དཀར་གྱི་གླིང་གི་ཁོར་ཡུག་ཏུ་བསྐོར་བ་དང་། དེའི་ཕྱི་ལ་མར་གྱི་རྒྱ་མཚོས་ཁོར་ཡུག་ཏུ་ བསྐོར་བ་དང་། དེའི་ཕྱི་ནས་མནྡྷ་ར་ཞེས་བྱ་བའི་རིས་བསྐོར་བ་སོགས་གོ་བར་བྱ་སྟེ། ཀུ་ 4-192 ཤའི་གླིང་དང་། ཞོའི་རྒྱ་མཚོ་དང་། རི་བོ་ནི་ཥ་ཊ་དང་། མིའམ་ཅིའི་གླིང་དང་། འོ་མའི་རྒྱ་མཚོ་ དང་། རི་ནོར་བུའི་འོད་དང་། ཁྲུང་ཁྲུང་གི་གླིང་དང་། ཆུའི་རྒྱ་མཚོ་དང་། རི་བོ་དྲོ་ཎ་ཞེས་བྱ་བ་ དང་། དྲག་པོའི་གླིང་དང་། ཆང་གི་མཚོ་དང་། བསིལ་བའི་རིའམ། ཁ་བའི་རི་སྟེ་དེ་ལྟར་ན། རི་རབ་མ་གཏོགས་པའི་རི་དྲུག གླིང་དྲུག མཚོ་དྲུག་སྟེ་བཅོ་བརྒྱད་དེ་དག་ནི་ཞེང་དུ་དཔག་ ཚད་བརྒྱད་བརྒྱ་དགུ་བཅུ་རེར་མཉམ་ལ། དཔངས་ཀྱི་ཚད་གསལ་བར་གསུངས་པ་མེད། བསིལ་རིའི་ཕྱི་རོལ་རིའི་རྩ་བ་དང་འབྲེལ་བར། འཛམ་གླིང་ཆེན་པོས་ཁོར་ཡུག་ཏུ་བསྐོར་བ་ ཡིན་ཅིང་། འོན་ཀྱང་གླིང་ཆུང་བཅུ་གཉིས་སོགས་གླིང་ཆུང་མང་པོ་ཡོད་པ་རྣམས་མ་གཏོགས། བར་ལན་ཚྭའི་རྒྱ་མཚོའི་ཆུ་ལག་གིས་ཁྱབ་པ་ཡིན། འོན་ཀྱང་ས་དུམ་བུ་བཅུ་གཉིས་པོ་རེ་རེ་ ལ། ནང་མཐའི་རྒྱ་ལ་དཔག་ཚད་ཁྲི་ཉིས་སྟོང་ལྔ་བརྒྱ་དང་། ཕྱི་མཐའི་ཞེང་ལ་ཉི་ཁྲི་ལྔ་སྟོང་རེ་ ཡོད་དོ། །དེ་ཕན་ཆད་ལན་ཚྭའི་རྒྱ་མཚོ་ཆུའི་ཁོར་ཡུག་ནི། ཞེང་དཔག་ཚད་འབུམ་ཕྲག་ཕྱེད་ ཀྱི་ཚད་ཅན་ནོ། །བར་གྱི་རི་མཚོ་གླིང་དྲུག་པོ་ནི། ཡོངས་སུ་བསྡོམས་པ་ལ་ཕྱོགས་རེར་དཔག་ ཚད་སྟོང་ཕྲག་བཅུ་དྲུག་རེའི་ཞེང་ཡོད། དེ་དག་རི་རབ་ཀྱི་གདེངས་ཀའི་འོག་ཏུ་ཆུད་པ། གདེངས་ཀའི་མཐའ་དང་། བསིལ་བའི་རིའི་ཕྱི་ལོགས་སྟེང་འོག་ཏུ་ཐད་ཀར་འབབ་པ་ཙམ་ བྱའོ། །དེ་ལ་སྤྱིར་མཎྜལ་གྱི་ཆོ་ག་རྒྱས་པ་རྣམས་ལ་ས་བོན་དང་སྔགས་སོགས་མང་དུ་འབྱུང་ ཡང་། ཉིན་རེ་བཞིན་ལན་རེ་ཙམ་མ་གཏོགས་མཎྜལ་གྱི་འཁྲིད་ཀྱི་སྐབས་མཎྜལ་བརྒྱ་སྟོང་ མང་པོ་བསྙེན་པའི་ཚུལ་དུ་བྱེད་པ་ལ། དེ་ལྟ་བུ་མི་འགྲུབ་པས། དེང་སང་མཎྜལ་ཚིག་ཙམ་ གྱིས་འབུལ་བ་འདི་ལ་ཐམས་ཅད་ཕྱག་ལེན་མཛད། དེ་ལ་ཚོམ་བུ་སོ་བདུན་དང་ཉེར་ལྔ་དང་། ཉེར་གསུམ་མ་དང་བདུན་མ་སོགས་རྣམ་གྲངས་མང་པོ་འདུག་ཀྱང་། ཚོམ་བུ་མང་ཉུང་དང་དེ་ དང་མཐུན་པའི་ངག་གི་བརྗོད་ཚུལ་མང་ཉུང་ཙམ་མ་གཏོགས། སྐད་ཅིག་གིས་བསྐྱེད་པའི་ ཕྱིར་ཆོ་ག་བསྡུས་པ་ཡིན་པར་འདྲ་ཞིང་། ཚོམ་བུ་ལྷག་པོ་རྣམས་དམིགས་པ་གསལ་བར་བྱེད་ 4-193 པའི་ཁྱད་ཙམ་མ་གཏོགས། དམིགས་ཡུལ་རྒྱ་ཆེ་ཆུང་ཡང་འདྲའོ།

由此類推，與該山根基相連環繞白光洲之周圍，其外由酥油海環繞周圍，其外由稱為曼荼羅之山環繞等應知，俱舍洲及酪海及尼沙陀山及緊那羅洲及乳海及寶光山及鶴洲及水海及稱為度羅拏山及勇洲及酒海及清涼山或雪山，如是則除須彌山外之六山、六洲、六海等十八處，其寬各等同於八百九十由旬，高度未明確宣說。 清涼山外圍與山根基相連由大瞻部洲環繞周圍，然而除十二小洲等眾多小洲外，中間為鹹海支流所遍佈。然而每一個十二地塊，內邊周長各為一萬二千五百由旬，外邊寬度各為二萬五千由旬。彼處以外鹹海水之周圍，寬度為半百萬由旬量。中間六山海洲總計每方各有一萬六千由旬寬度。彼等納入須彌山頸下，從頸邊至清涼山外側上下垂直下降而已。 於此，總之於廣大曼荼羅儀軌中雖多有種子字和咒語等出現，然除每日一次外，于曼荼羅引導時以修習方式行持眾多百千曼荼羅者，如是不能成就，故今時僅以曼荼羅語詞而作供獻此者，一切皆作此等儀軌。於此雖有三十七堆、二十五堆、二十三堆、七堆等眾多品類，然除堆數多少及與彼相應之語詞誦說多少外，因剎那生起故似為略儀軌，余堆僅有明確觀想之差別外，所緣對境廣狹亦同。

།དེ་ལྟར་ན་ཡང་དཔལ་ལྡན་ གསང་འདུས་ལས། ཞིང་འདི་རིན་ཆེན་སྣ་བདུན་གྱིས། །མཁས་པ་དག་གིས་ཡོངས་བཀང་ ནས། །དངོས་གྲུབ་འདོད་པས་སྦྱིན་པའི་ཕྱིར། །ཉིན་རེ་ཤེས་རབ་ཅན་གྱིས་འབུལ། །ཞེས་ གསུངས་པའི་ལག་ལེན་གྱི་དབང་དུ་བྱས་ནས་རྒྱལ་སྲིད་རིན་པོ་ཆེ་སྣ་བདུན། དབང་སྔོན་ སོགས་རིན་པོ་ཆེ་བདུན་གྱི་གཏེར་ཏེ། བརྒྱད་པོ་དེ་ས་བོན་ལས་སྐྱེད་ཅིང་སྔགས་ཀྱིས་འབུལ་ བར་མཎྜལ་གྱི་ཆོ་ག་ཆེན་མོ་རྣམས་ལས་ཀྱང་བཤད་འདུག གང་ལྟར་ཡང་སྐབས་འདིར་སྤྲོས་ པ་ལ་དགའ་ན་ཐུན་གྱི་འགོ་འཇུག་གཉིས་སུ། ཚོམ་བུ་སོ་བདུན་མ་ལྟ་བུ་ཚིག་ཅུང་ཟད་རྒྱས་ པ་ཡང་འགའ་ཤས་འབུལ་ན་ནི་ལེགས། ངེས་པར་དགོས་པ་རང་ཡང་མིན། དཀྱུས་མ་གྲངས་ སུ་བཅད་པ་རྣམས་གཞན་ཀུན་ལ་གྲགས་པའི་ཚོམ་བུ་བདུན་མའི་སྟེང་དུ། སྒྲ་གཅན་དུས་མེ་ བསྣན་པའི་ཚོམ་བུ་དགུ་པ་ཉིད་ལ་མཛད། དེ་ལ་མཎྜལ་གྱི་ཆོ་ག་རྒྱས་པ་མ་ལྕོགས་ཕྱིན། མཎྜལ་རྒྱུ་རིན་པོ་ཆེ་ལས་གྲུབ་པ་ཡིན་ན་ཆུང་ཡང་མི་ཏོ། རྫ་དང་ཤིང་སོགས་རྒྱུ་ངན་ན། རྒྱ་ཆེ་ བ་དགོས་ཞེས་གསུང་རྒྱུན་ལས་འབྱུང་། དེ་ཡང་འབྱོར་པ་དང་བསྟུན་པའི་དབང་དུ་བྱས། ཡེ་ མ་འབྱོར་ན་གཡམ་ལེབ་སོགས་ཀྱིས་ཀྱང་རུང་གསུང་། ཚོམ་བུའི་འབྲུ་ནི་འབྱོར་ལྡན་ཡིན་ན། བསྐྱར་ལྡབ་མི་བྱེད་པར་ཚར་རེ་རེ་བཞིན་གྱིས་འབྲུ་དེ་ཟུར་དུ་སྤུངས་ནས། ཚོམ་བུའི་འབྲུ་ གསར་བ་འབའ་ཞིག་འབུལ། དེ་ལྟར་རིམ་པས་བསགས་པའི་མཎྜལ་གྱི་མཆོད་འབྲུ་རྣམས་ བླ་མ་དཀོན་མཆོག་ལ་འབུལ་གྱིས་རང་གིས་ལོངས་མི་སྤྱོད། འབྱོར་པ་མེད་ན་གཅིག་པོ་དེ་ བསྐྱར་གྱིན་འབུལ་བ་ལས་འོས་མེད། དྲི་བཟང་གི་ཆུས་ཀྱང་བྱུག་སྟེ་འབྱོར་པ་དང་བསྟུན་རྒྱུ་ གང་འབྱོར་ཡིན། སྔོན་བོད་འདིར་བཀའ་གདམས་པའི་མཎྜལ་སྐམ་པོ་དང་། སྔགས་པའི་ མཎྜལ་རློན་པ་ཞེས་གྲགས་ཤིང་། མདོ་སྔགས་ཀྱི་ཁྱད་ཡིན་ཚུལ་བྱེད་ཀྱང་། མདོ་སྔགས་ལ་ སྐམ་རློན་ལ་ཁྱད་མེད། བརྒྱུད་པ་སོ་སོའི་ཕྱག་ལེན་གྱིས་ཁྱད་ཅིག་ཡིན་པར་འདུག འདིར་ནི་ 4-194 མཎྜལ་ལེགས་པར་ཕྱིས་པ་སེམས་ཀྱི་རང་བཞིན་དྲི་མ་མེད་པ་དང་། དྲི་བཟང་གི་ཆུས་བྱུགས་ པ་སེམས་ལ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ཀྱི་རླན་གྱིས་ཁྱབ་པ་མཚོན། མཎྜལ་གྱི་གཞི་གསེར་གྱི་ས་ གཞི་དང་། དྲི་བཟང་རྒྱ་མཚོར་ཡང་བསྒོམ་མོ། །ༀ་བཛྲ་རེ་ཁེ་ཞེས་པའི་སྐབས་སུ། གསེར་གྱི་ ས་གཞིའི་མཐའ་ལ་རྡོ་རྗེའི་རིའམ་ལྕགས་རིས་བསྐོར་བ་བསྒོམ། དེ་རྗེས་དབུས་སུ་ཧཱུཾ་ཞེས་པ་ མཎྜལ་གྱི་བགེགས་བསལ་བ་ཡིན་གྱི། ས་བོན་ཧཱུཾ་ལས་རི་རབ་བསྐྱེད་པ་མ་ཡིན། འདིར་ བསྡུས་པ་ཡིན་སྐད་ཅིག་གིས་བསྐྱེད་པ་ཡིན་པས་ས་བོན་མི་དགོས། ས་བོན་རང་བྱེད་ན་ཧཾ་ ལས་རི་རབ་བསྐྱེད་པ་ཡིན་གྱི་ཧཱུཾ་མ་ཡིན་ནོ།

如是，吉祥密集中說道："此地以七寶，由諸智者遍滿已，為欲成就而佈施，具慧者每日供。"依此實修之力而作七寶輪王、靛青等七寶藏，此八者從種子字生起並以咒語供獻，于諸大曼荼羅儀軌中亦有解說。無論如何，此處若喜繁廣，則于修持開始結束二時，如三十七堆等稍廣語詞者亦有人供獻則善。實非必需。常規計數者，于衆所周知之七堆基礎上，增加羅睺、時、火而成九堆。於此若未能行廣大曼荼羅儀軌，若曼荼羅材料為寶物所成即使小亦可，若為陶土和木等劣質材料，則需廣大，如是言教傳承中出現。此亦隨順資具而定。若完全無有資具，則以平石等亦可，如是開示。堆積之穀粒若為富有者，則不重複使用，每次皆以穀粒另置一旁堆積，唯以新穀粒供獻。如

།དེའི་ཚེ་ན་ཡ་ལས་ལུས་འཕགས་སོགས་ཚོམ་བུ་ ཐམས་ཅད་ལ་ས་བོན་བྱེད་དོ། །འདིར་དེ་ལྟར་མིན། དབུས་སུ་རི་རབ་ཀྱི་ཚོམ་བུ་བཀོད་པ་ ན། དམིགས་པས་གསལ་ཐེབས་ཤིང་སྤྲོས་པ་ལ་མོས་པས་རི་རབ་ཀྱི་རྗེས་འབྲངས་སྒོམ་ན་ མངོན་པ་སོགས་ཀྱི་ལུགས་ལྟར་ན། གསེར་གྱི་རི་དང་། རོལ་མཚོ་རྣམས་སམ། དུས་འཁོར་ རང་ལུགས་ལྟར་ན་གླིང་དྲུག མཚོ་དྲུག་རི་དྲུག་རྣམས་ཀྱང་སྒོམ། དེ་རྣམས་མི་ཤེས་པ་དང་། མི་གསལ་བ་དང་། སྒོམ་པར་མི་སྤྲོ་ན་རི་རབ་ཁོ་ནས་ཆོག་གོ །ཚོམ་བུ་དགུ་མའི་དབང་དུ་ བྱས་ན། ཤར་ལུས་འཕགས་པོ་ཞེས་བརྗོད་པ་དང་ཤར་དུ་ཚོམ་བུ་གཅིག་ཁོ་ན་འགོད་ཀྱང་། དམིགས་པས་ཤར་གྱི་གླིང་གསུམ་ག་བསྒོམ་དགོས། དེས་གཞན་གསུམ་ལའང་རིགས་འགྲེ། དེ་རྣམས་ཀྱི་ནང་དུ་ཚོམ་བུ་ཆུང་བ་རེ་རེ་འགོད། དམིགས་པས་ནི་གླིང་གི་ནང་དུ་མི་བྱེད། གླིང་རྣམས་ཀྱི་སྟེང་གི་ནམ་མཁའ་ལ་ཟླ་ཉི་སྒྲ་དུས་བཞི་འགོད་པར་བསམ་པ་ནི། ལྷོར་ཉི་མ་ དང་བྱང་དུ་ཟླ་བ་སྤྱི་དང་མཐུན། ཤར་དུ་སྒྲ་གཅན་ཁ་དོག་མཐིང་ནག ནུབ་ཏུ་དུས་མེ་ཁ་དོག་ སེར་པོ། དེ་གཉིས་ཀར་ཡང་དྭངས་ཤིང་འཚེར་ལ་འོད་ཟེར་འཕྲོ་བ། །དབྱིབས་ཟླུམ་པོའོ། ། བཞི་པོ་དེ་གྲུབ་པ་དང་མཉམ་དུ་གཟའ་སྐར་གྱི་ཚོགས་མཐའ་དག་ཀྱང་བསྒོམ། སྐོར་ཕྱོགས་ ཀྱི་རིམ་པ་གཡས་སྐོར་དུ་བྱས་ཀྱང་ཆོག་མོད་ཀྱི། གཙོ་ཆེར་རླུང་མེ་ཆུ་སའི་དབྱེ་བས་ཤར་ལྷོ་ 4-195 བྱང་ནུབ་ཅེས་པའི་རིམ་པའོ། །དབུས་སུ་ལྷ་དང་མིའི་དཔལ་འབྱོར་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་ཞེས་ པའི་སྐབས། འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་དེ་མཆོད་རྫས་འདོད་པའི་ཡོན་ཏན་ཉེར་སྤྱོད་རིམ་གྲོ་པ་ སོགས་དགོས་འདོད་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་བྱུར་བུར་བཀང་སྟེ་འབུལ་བར་མོས་པ་ནི་ངེས་པར་ བྱེད་དགོས་ལ། དམིགས་པ་རྒྱ་ཆེ་ཞིང་གསལ་ན་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་མང་པོ་ཞིག་འདོད་ དགུས་བཀང་སྟེ་ཕུལ་བར་བསྒོམས་ནས། ནམ་མཁས་གར་ཁྱབ་མཆོད་པས་བཀང་སྟེ་ཕུལ་ ཡོད་སྙམ་པའི་མོས་པ་ཙམ་བྱེད། དམིགས་པ་རྒྱ་ཆུང་ན་དངོས་སུ་ཞིང་ཁམས་གཅིག་པོ་དེ་ཁ་ དམིགས་ནས་མཁའ་ཁྱབ་ཏུ་ཕུལ་སྙམ་པ་བྱ། མཎྜལ་ཚིགས་བཅད་མ། བདག་གི་ལུས་ངག་ ཡིད་གསུམ་ཞེས་སོགས་འདི་བོད་དུ་འགྱུར་བའི་རྒྱུད་ན་མེད་ཀྱང་སྤྱིར་རྒྱུད་ཚིག་ཡིན། སློབ་ དཔོན་ཙཱ་རི་ཏ་དང་། རྙོག་མེད་དཔལ་གྱི་མཎྜལ་གྱི་ཆོ་ག་སོགས་ན་ཡོད། བདག་གི་ཞེས་པ་ བདག་གཞན་དང་། ཐུབ་པའི་སྐྱེས་མཆོག་ཅེས་པ་བླ་མ་ཡི་དམ་ཞེས་པར་འདོན་པར་སྤོས། ཚིག་རྐང་སྙོམས་པའི་ཕྱིར་བཟང་པོ་ཞེས་པ་བླ་མ་གོང་མ་རྣམས་ཀྱིས་བཅུག་པ་ཡིན། འདི་ ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའི་ལག་ལེན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་གལ་ཆེ། ས་གཞི་སྤོས་ཀྱི་སོགས་སྤྱི་འགྲོ་དེ་མི་ སྤྲོ་ན་མ་བྱས་ཀྱང་ཆོག་གོ །

於此時若作如"ཡ"字生起勝身洲等一切堆，則需用種子字。此處非如是。于中央置立須彌山堆時，若以觀想明晰且喜繁廣而隨順須彌山而修，則依俱舍等論典，當脩金山與遊戲海等，或依時輪自續，則修六洲、六海、六山等。若不知彼等、不明晰、不樂修，則僅須彌山即可。就九堆而言，雖說"東勝身洲"且僅置一堆于東方，然觀想中須修東方三洲。餘三方亦同理類推。于彼等內各置一小堆，觀想時不置於洲內，而於諸洲上空安置日月羅睺時火四者，南日北月隨順共許，東方羅睺色澤青黑，西方時火色澤黃色，此二者皆明凈閃耀放光，形狀圓形。與此四者圓滿同時，亦當修持一切星宿眾。環繞次第雖順時針亦可，然主要依風火水土差別而東南北西之次序。 中央"天人圓滿富貴"之處，必須觀想以彼世界以供養物、欲妙、受用、事業等一切所需所欲充盈而作供養。若觀想廣大明晰，則修持以眾多世界充滿所欲而作供養，僅作虛空所及皆以供養充滿而獻之勝解。若觀想狹小，則明確觀想唯一彼剎土遍滿虛空而獻之勝解。曼荼羅偈頌"我之身語意三"等，雖于藏地所譯續部中無有，然總屬續文。阿阇黎遮利達與無垢吉祥之曼荼羅儀軌等中有之。"我之"可改誦為"自他"，"能仁勝士"可改誦為"上師本尊"。為使詩句均衡，"賢善"乃歷代上師所加。此為不共實修，故為重要。"大地香敷"等共通部分若不樂修則可不作。 註：遇到種子字（ཡ）和梵文詞彙時，我會按照要求提供四種形式，但本段中除了提到一個"ཡ"字外，沒有其他需要特別處理的種子字或咒語。對於詩偈體的部分，我已儘量保持對仗結構。這是一段關於曼荼羅修法細節的完整直譯，包含了所有細節而未作任何省略。

དེ་ལྟར་མཎྜལ་འབུལ་བ་འདི་སྔ་མ་ལ་ཁ་གསོ་ཙམ་མི་བྱེད་པར། རེ་རེ་བཞིན་ཚོམ་བུ་སྔ་མ་བསལ་ནས་རྟིང་མ་འགོད། དྲི་ཆབ་ཀྱང་སྐམ་རས་ཀྱིས་འབྱུག་སྟེ་ རློན་ཐག་མ་ཆད་པར་འབྱུག་པ་སོགས་བླ་ཆོས་མ་བྱས་པར་སྒྲུབ་པས་ལུས་ཀྱི་ལས་དང་། ཚིག་ངག་ནས་བརྗོད་པ་ངག་གི་ལས་དང་། རེ་རེ་བཞིན་དམིགས་པ་དང་བཅས་ཏེ་འབུལ་ བའི་བསམ་པ་ཡིད་ཀྱི་ལས་ཏེ། སྒོ་གསུམ་གྱི་དགེ་བ་ཁྱད་པར་ཅན་ཆ་ཚང་བ་དང་། དངོས་པོ་ ཆུང་ཡང་དམིགས་པ་དང་བསམ་པ་རྒྱ་ཆེ་བའི་ཕྱིར། དགེ་བའི་རྣམ་གྲངས་མཐའ་ཡས་པ་ཡོད་ པས། དཀའ་ཚེགས་ཆུང་ངུས་ཚོགས་རྒྱ་ཆེན་པོ་གསོག་ཐུབ་པའི་ཐབས་མཁས་ཁྱད་པར་ཅན་ དུ་སྣང་ཞིང་། མཎྜལ་གྱི་མདོ་ལས། བ་ལྕི་ཆུར་བཅས་སྦྱིན་པ་སྟེ། །བྱི་དོར་བྱས་པ་ཚུལ་ཁྲིམས་ 4-196 ཡིན། །སྲོག་ཆགས་བསལ་བ་བཟོད་པ་སྟེ། །བརྩོན་འགྲུས་བྱ་བ་བྱེད་ལ་བརྩོན། །བསམ་ གཏན་དེར་སེམས་སྐད་ཅིག་མ། །རི་མོ་ལེགས་འབར་ཤེས་རབ་བོ། །ཕ་རོལ་ཕྱིན་པ་དྲུག་ རྣམས་ཀྱི། །ཐུབ་པའི་མཎྜལ་ལེགས་བྱས་པའི། །འདིར་ནི་ལུས་ཀྱི་ལས་བྱས་ན། ཁ་དོག་ གསེར་ལྟར་འགྱུར་བ་དང་། །ནད་རྣམས་ཀུན་ལས་རྣམ་པར་གྲོལ། །ལྷ་དང་མི་ལས་ཆེས་ ལྷག་ཅིང་། །ཟླ་བ་ལྟ་བུར་གཟི་བརྗིད་ལྡན། །ནོར་དང་གསེར་ནི་ཕུན་སུམ་ཚོགས། །རྒྱལ་ པོའི་རིགས་དང་སངས་རྒྱས་པ། །མཆོག་གི་ཁྱིམ་དུ་སྐྱེ་བ་ཉིད། །ཅེས་གསུངས་ཏེ། དཀོན་ མཆོག་གི་དྲུང་དུ་མཎྜལ་ཆ་ཚང་གཅིག་བྱས་པ་ལ། ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་དྲུག་ཀར་གྱི་ཆ་ཤས་ ཚང་བས། ཇི་སྐད་དུ། ལོངས་སྤྱོད་དང་ལུས་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་དང་། །འཁོར་རྩོམ་ཕུན་སུམ་ ཚོགས་པ་མངོན་མཐོ་དང་། །རྟག་ཏུ་ཉོན་མོངས་དབང་ཉིད་མི་འགྲོ་དང་། །བྱ་བ་རྣམས་ལ་ ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པའོ། །ཞེས་གསུངས་པ་ལྟར་གྱི་ཕན་ཡོན་རྣམས་ཀྱང་ཐོབ་པར་འགྱུར་བ་ དང་། གནས་སྐབས་སུ་རིགས་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པར་སྐྱེ། གཟུགས་མཛེས་ནད་མེད་ལོངས་ སྤྱོད་ཆེ། ལྷར་སྐྱེས་ན་ལྷ་གཞན་ལས་ལྷག་པ་དང་། མིར་སྐྱེས་ན་མི་གཞན་ལས་ལྷག་པར་ འགྱུར། ཟླ་བ་དང་འདྲའི་གཟི་བརྗིད་ཅན་ཞེས་པ་ལ། གཟི་བརྗིད་ཆེ་བའི་དོན་སྟོབས་དང་ དབང་ཐང་དང་ཤུགས་ཆེ་བ་ཡིན། ཡང་ཉི་མ་གཟི་བརྗིད་ཆེ་ཡང་ཚ་བས་གདུང་བར་བྱེད་པས་ སྟོབས་ཆེན་པོ་གཞན་ལ་གནོད་པའི་དཔེར་འགྱུར་ལ། ཟླ་བ་ནི་ཡིད་དུ་འོང་ཞིང་ཚ་གདུང་ སེལ་བའི་ཕྱིར། སྟོབས་ཆེན་པོ་དེ་གཞན་ལ་འཇིགས་སྐྲག་དང་གཞན་ལ་གནོད་པ་མི་སྐྱེད་ ཅིང་ཤིན་ཏུ་ཕན་འདོགས་པའི་དཔེའོ།

如是供養曼荼羅時不應僅作補修前者，而應逐一清除前堆後置后堆。香水亦應以乾布擦拭，使其始終保持濕潤等，不作粗疏之法。以身作業修持，以語誦咒語之語業，以逐一具足觀想而供養之意樂為意業，是三門殊勝圓滿善業。因物雖小而觀想與發心廣大，故有無邊善法品類，是以小苦即能積集廣大資糧之殊勝方便。 如曼荼羅經云："牛糞和水為佈施，清潔即是為戒律，除蟲即是為忍辱，精進即是勤作業，禪定即是剎那心，善妙圖畫為智慧。以此六度波羅蜜，善修能仁曼荼羅。若於此作身業者，身色轉成如金色，一切諸病得解脫，超勝一切天與人，具足如月之威光，圓滿具足財與金，當生王族佛種姓，即生殊勝之家庭。" 如是於三寶前作一圓滿曼荼羅，具足六度波羅蜜之支分。如所言："圓滿受用與身相，圓滿眷屬所造業，增上善趣永不隨，煩惱力用無錯亂。"如是所說諸利益亦當獲得。暫時得生圓滿種姓，形貌端嚴無病長壽，受用廣大。若生天中勝過余天，若生人中勝過餘人。如月威光具足者，意為威光大，即力量、權勢、勢力大也。又日雖威光大，然因炎熱逼惱而成大力害他之喻，月則悅意且能除炎熱，故彼大力不生他人怖畏且不害他，是極為利他之喻。

།དེ་ལྟར་ན་བླ་མ་བསྟེན་ཚུལ་ལྔ་བཅུ་པ་ལས། མཆོག་ ཏུ་གུས་པས་དུས་གསུམ་དུ། །མཎྜལ་མེ་ཏོག་བཅས་ཐལ་མོས། །བླ་མ་སྟོན་པ་བསྙེན་བཀུར་ ཞིང་། །ཞབས་ལ་སྤྱི་བོས་ཕྱག་དག་བྱ། །ཞེས་བཤད་པ་དང་། དཔལ་དོན་དམ་བསྙེན་པ་ ལས། ཐུན་མཚམས་གསུམ་དུ་ཤིན་ཏུ་རྣམ་པར་དག་པ་ཡིས། །ཁ་དང་ལག་པ་རྐང་པ་དག་ནི་ 4-197 བཀྲུས་བྱས་ནས། །མེ་ཏོག་ཡང་དག་བླངས་ཏེ་བླ་མའི་སྤྱན་སྔར་ནི། །རྒྱལ་བ་རྣམས་ཀྱི་ དཀྱིལ་འཁོར་ཤིན་ཏུ་ཟླུམ་པོར་བྱ། །ཞེས་གསུངས་པ་ལྟར། བླ་མའི་མཎྜལ་ལ་བརྩོན་པར་ བྱའོ། །ཐུན་བཞིའམ། གསུམ་ལ་སོགས་པར་མཎྜལ་ཚོམ་བུ་དགུ་པ་ཚིག་ལྷུག་པ་ཚིགས་ བཅད་དང་སྦྲགས་པ་དེ། ཅི་ནུས་ཅི་ལྕོགས་སུ་འབུལ། མ་ཐ་ཡང་ཐུན་རེ་ལ་བརྒྱ་རྩ་རེ་འབུལ་ བར་བྱའོ། །སྤྱིར་སྒོམ་འཁྲིད་པ་གང་ལ་ཡང་ཐུན་ཡུན་རིང་ཞིང་། ཐུན་མཚམས་ནི་ཟས་གཡོ་ སྐོལ་སོགས་མི་དགོས་ཀ་མེད་རྣམས་མ་གཏོགས། སོས་དལ་དུ་འདུག་པ་དང་། ལོང་གཏམ་ དང་། དོན་མེད་རྣམ་གཡེང་གི་བྱ་བ་མི་བྱེད་དེ། ཐུན་མཚམས་ཡུན་རིང་ན་མ་བསྒོམས་པ་ཁོ་ ན་ཡིན་པས། ཇི་ལྟར་ཡུན་རིང་ཡང་གཉིད་ཀྱི་བྱ་བ་ཕར་བཞག་ལ། ཉིན་མོའི་ཐུན་གྱི་བཞི་ཆ་ བས་ལྷག་པའི་ཐུན་མཚམས་མི་བྱའོ། །འོན་ཀྱང་དམིགས་བསལ་ལ། སྡིག་སྒྲིབ་སྦྱོང་བའི་ ཁྲིད་ཀྱི་སྐབས་བླ་མའི་བཀའ་ལུང་ནོས་ནས། མཆོད་རྟེན་བཞེངས་པ་ལ་སོགས་པ་ལུས་ཐོག་ ཏུ་ཅི་གལ་འབབ་པ། རྣམ་གཡེངས་བཞད་གད། སྙོམས་ལས་ལེ་ལོར་མི་འགྱུ་བའི་དགེ་ལས་ ལ་དཀའ་བ་སྤྱོད་པའི་རིགས་ཡིན་ན། དེ་ཁ་རང་སྡིག་པ་སྦྱངས་ཐབས་ཡིན་པས། དེ་འདྲའི་ ཐུན་མཚམས་ལ་ཡུན་རིང་དུ་སོང་ཡང་སྐྱོན་མེད་པ་ཡིན། འདིར་ཡང་དེ་དང་མཚུངས་པས། ཐུན་མཚམས་སུ་ཚོགས་ཀྱི་སྒོ་དུ་མ་ནས་གསོག་པའི་དབང་དུ་བྱས་ནས་ཕྱག་འབུལ་བ་དང་། མཆོད་པ་བཤམས་པ་དང་། གཙུག་ལག་ཁང་དང་བྱི་དོར་གྱི་ལས་སོགས་དང་། རང་གི་ ལོངས་སྤྱོད་ནས་མ་ཆགས་པར་དད་པས་གཏོང་བ་དང་། ལུས་ཐོག་ཏུ་ངལ་དུབ་འབབ་པའི་ དགེ་ལས་སེམས་རྣམ་གཡེང་གི་དབང་དུ་མི་གཏོང་བར་སྒྲུབ་ན། ཚོགས་གསོག་གི་སྐབས་ འདིར་ཐུན་མཚམས་ཡུན་རིང་ཡང་སྐྱོན་མེད་དོ།

如是，《事師五十頌》云："至極恭敬三時中，以曼荼羅與鮮花，合掌供養師如佛，頂禮頂戴于師足。" 又《勝義親近續》云："於三時中以極清凈，洗凈口手及雙足，善取鮮花師前作，如來曼荼極圓滿。"如是所言，應當精勤于上師曼荼羅。 於四座或三座等時，供養九堆曼荼羅，以長行偈頌相配，隨力所能而供養。最低每座亦應供養一百零八遍。 總之，于任何禪修引導中，座時應長，座間除不可避免之炊事等外，不應閑暇而坐，不應談論閑話，不應作無義散亂之事。座間若長即是未修，故無論時長如何，應擱置睡眠之事，日間座次不應超過四分之一。 然而特例中，于凈除罪障引導時，獲得上師開許后，建立佛塔等身體力行之要事，若是不會成為散亂、嬉笑、懈怠懶惰之善業苦行，則彼本身即是凈罪方便，如是座間雖長亦無過失。此處亦復如是，于座間從諸多資糧門中積集，為此而作禮拜、陳設供養、打掃寺院等事，以信心無執著地施予自己受用，以心不隨散亂而修持耗費體力之善業，則於此積資階段，座間雖長亦無過失。

།བསགས་སྦྱང་གི་སྐབས་འདི་མ་གཏོགས། སྒོམ་སྒྲུབ་བྱེད་པ་ལ་དགེ་ལས་ཡིན་ཡང་རྣམ་གཡེང་གི་རིགས་རྣམས་སྤོང་དགོས་ན། གཞན་ ལྟ་སྨོས་ཀྱང་ཅི་དགོས། གང་ཞིག་ཏིང་ངེ་འཛིན་སྒོམ་པ་ལ་ཞུགས་ནས། དོན་དུ་གཉེར་བའི་ 4-198 ཏིང་ངེ་འཛིན་ཆེ་ཆུང་གང་རུང་ཅིག་རྒྱུད་ལ་སྐྱེས་ངེས་པ་དང་། དེ་ཡང་ཚེ་འདི་ལ་རྐྱེན་གྱིས་ ཉམས་པར་མི་འགྱུར་བའི་གདེང་མ་ཐོབ་ཀྱི་བར་དུ་བྱ་བ་གཞན་བསྐྱུངས་ཏེ་སྒོམ་ཁོ་ན་ལ་ འབད་དགོས་ལ། དམིགས་པ་ལ་བརྟན་པ་ཐོབ་ནས་ནི། སྒོམ་དེས་ཟིན་པའི་སྒོ་ནས་དགེ་ བའི་རྣམ་གྲངས་རྒྱ་ཆེན་པོ་ལ་སློབ་པ་ཉིད། སྤྱི་བཏང་ནས་མཆོག་ཡིན་མོད། གང་ཟག་གི་ བློའི་རིགས་དང་དགག་དགོས་ཀྱི་དབང་ལས། སྒོམ་ལ་བརྟན་པ་ཐོབ་ཀྱང་སྤྲོས་པ་ལྷུར་མི་ བྱེད་པར་མཉམ་བཞག་ཉིད་ལ་སྒྲིལ་ན་ཆོད་ཆེ་བ་ཀ་ཤིན་ཏུ་མང་ངོ་། །ཤིན་ཏུ་ཆེས་སྐལ་པ་ དམན་པ་འབད་པ་ཆེན་པོས་ཡུན་རིང་བསྒོམས་ཀྱང་། ཏིང་ངེ་འཛིན་མ་སྐྱེས་པ་འགའ་ཞིག་ཚེ་ འདིར་སྒོམ་སྐྱེ་བའི་རེ་ཐག་ཆད་ན་ནི། རེ་ཞིག་བསགས་སྦྱངས་ཀྱི་དོན་དུ་ལུས་ངག་གི་ཚོགས་ བསག་ལ་འབད་པ་ཉིད་གནད་ཆེ་མོད། གང་ཟག་གི་རིགས་འགའ་ཞིག་སྒོམ་ལ་བརྩོན་པས་ ལོ་ཟླ་མང་པོ་སོང་ཡང་། རེ་ཞིག་ཉམས་མྱོང་སྣ་རེ་ཡང་མི་སྐྱེ་བ་ལ། དུས་ལན་གཅིག་ནམ་ ཟླའི་དྲོད་ཕེབས་པ་ལྟར་ཉམས་མྱོང་རླབས་ཆེན་ཐོག་བབས་སུ་{ཡོང་བ་[ཡོད་པ་]ཡང་ཡོད་ པས། ད་ནི་སྒོམ་མི་སྐྱེའོ་ཞེས་རེ་ཐག་གཅོད་པ་སྔ་བར་ཡང་མི་བྱའོ། །ཏིང་ངེ་འཛིན་སྐྱེ་བར་ འདོད་པའི་བསགས་སྦྱང་གི་སྐབས་འདིར། བསགས་སྦྱང་གི་སྒོམ་པ་ཉིད་སྤྱིར་བཟང་མོད་ ཀྱང་། རྣམ་གཡེང་དང་ལོང་གཏམ་དང་ཀྱལ་ཀ་སོགས་དོན་མེད་ཀྱི་ལས་དང་འདྲེས་པའི་ མཆོད་པ་སྐོར་བས་ལས་ཁུར་སྐྱེད་སོགས་དགེ་ལས་སུ་རློམ། ཁ་ཡེངས་མིག་ཡེངས་ལ་སྙིང་ པོ་མེད་པས། དེ་བས་ཐུན་གྱི་ཉམས་ལེན་རང་ལ་སྒྲིལ་བ་གལ་ཆེའོ། །འདིར་ཚོགས་གསོག་ པ་མཎྜལ་གྱི་ཁྲིད་ཅེས་བྱ་བ་ལ། ཚོགས་གསོག་ཐབས་དངོས་ནི། རྡོ་རྗེའི་རྣལ་འབྱོར་དངོས་ གཞི་རྣམས་ཡིན་མོད་ཀྱང་། འདིར་ནི་སྐྱེ་བ་སྔ་མའི་ལས་འཕྲོ་བསགས་ཁྱབ་ཁྱད་པར་ཅན་ ཡོད་ན་དེས་ཆོག་ཀྱང་། དེ་ནི་དཀོན་ལ། རང་རྒྱུད་ལ་དགེ་བའི་རྩ་བ་དངོས་སུ་བསགས་པའི་ གཞི་རྟེན་ཞིག་མེད་ན་ནི། དགེ་བའི་བག་ཆགས་ཙམ་ཡོད་ཀྱང་འཕྲལ་དུ་སྨིན་པ་དང་སད་ 4-199 པར་མི་ནུས། དེ་མ་ནུས་པས་ལམ་དངོས་གཞིའི་ཉམས་མྱོང་འཕྲལ་དུ་སྐྱེ་བ་དཀའ་ཞིང་བུལ་ ལ་རླབས་ཆུང་བ་དང་འཕེལ་སྐྱེད་མི་འབྱུང་ངོ་། །དགེ་རྩ་ཁྱད་པར་ཅན་གསར་དུ་སྐྱེད་ན་ནི་ སྔར་གྱི་བག་ཆགས་ཀྱང་སད་དེ། ཉམས་རྟོགས་སྐྱེ་བ་མྱུར་ཞིང་སྟོབས་ཆེ་བ་ཡིན་ནོ།

除此積資凈障階段外，修行雖為

།ཚོགས་ གསོག་རྒྱུའི་ཚོགས་དངོས་ནི། ཇི་སྐད་དུ་རྒྱན་ལས། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱི་ཚོགས། ། བསོད་ནམས་ཡེ་ཤེས་མཚུངས་པ་མེད། །གཅིག་གིས་འཁོར་བར་མངོན་མཐོ་བྱེད། །གཞན་ གྱིས་ཉོན་མོངས་མེད་པར་འཁོར། །སྦྱིན་དང་ཚུལ་ཁྲིམས་བསོད་ནམས་ཀྱི། །ཚོགས་ཡིན་ ཤེས་རབ་ཡེ་ཤེས་ཀྱི། །གསུམ་པོ་གཞན་ནི་གཉིས་ཀའི་སྟེ། །ལྔ་ཆར་ཡང་ནི་ཡེ་ཤེས་ཚོགས། ། རྒྱུན་དུ་སྒོམ་པ་ཐོབ་ནས་ནི། དགེ་བ་ཡང་དང་ཡང་དུ་སྒྲུབ། །བསྟན་པའི་ཚོགས་གང་ཡིན་པ་ སྟེ། །དོན་ཀུན་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པའང་ཡིན། །ཞེས་གསུངས་པ་ལྟར། སངས་རྒྱས་སྒྲུབ་པའི་རྒྱུ་ བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱི་ཚོགས་ནི་གཉིས་ཏེ། བསོད་ནམས་དང་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཚོགས་ སོ། །བསོད་ནམས་ཀྱི་སྒོས་ཀྱི་འབྲས་བུ་ནི། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་འཁོར་བར་སེམས་ཅན་ གྱི་དོན་བྱེད་པའི་ཚེ། གཞན་དོན་སྤྱོད་པ་ལ་མཐུ་དང་ལྡན་པར་འགྲོ་བའི་ལུས་དང་ལོངས་ སྤྱོད་དང་དབང་ཕྱུག་ལ་སོགས་པ་མངོན་པར་མཐོ་བ་རྣམས་ཐོབ་པ་དང་། མཐར་ཐུག་ གཟུགས་སྐུ་གཉིས་ཀྱི་སྒོ་ནས་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་བྱེད་པ་ཡིན་ལ། ཡེ་ཤེས་ཀྱི་རང་འབྲས་ནི། གནས་སྐབས་སུ་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་དུ་འཁོར་བར་སྤྱོད་པ་ན། ཉོན་མོངས་མེད་ཅིང་ཐབས་ ལ་མཁས་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱིས་འཇུག་པ་དང་། མཐར་ཐུག་ཏུ་རང་དོན་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་འགྲུབ་པར་ བྱེད་དོ། །དེ་ལས་བསོད་ནམས་ཀྱི་ཚོགས་སུ་ངེས་པ་ནི། སྦྱིན་པ་དང་ཚུལ་ཁྲིམས་གཉིས་ཡིན་ ལ། ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཚོགས་སུ་ངེས་པ་ནི་ཤེས་རབ་ཡིན་ཞིང་། ཕར་ཕྱིན་གཞན་གསུམ་ལ་གཉིས་ ཀའི་ཆ་ཤས་ཡོད་དེ། བཟོད་པ་ལ་གནོད་པ་ལ་ཇི་མི་སྙམ་པ་དང་སྡུག་བསྔལ་དང་ལེན་ནི་ བསོད་ནམས། ཆོས་ལ་ངེས་པར་སེམས་པའི་བཟོད་པ་ནི་ཡེ་ཤེས་གཙོ་ཆེ། བརྩོན་འགྲུས་ལ་ 4-200 ཡང་བསོད་ནམས་ལ་རྩོལ་བ་དང་ཡེ་ཤེས་ལ་རྩོལ་བ་གཉིས་ཡོད། བསམ་གཏན་ཡང་ཀུན་ རྫོབ་ལ་དམིགས་པ་བསོད་ནམས་དང་། དོན་དམ་ལ་དམིགས་པ་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཚོགས་སོ། །དེ་ ནི་གནས་སྐབས་ལྡོག་ཆས་ཕྱེ་ན་ཚོགས་གཉིས་ཐ་དད་པའི་རྣམ་གཞག་ཡིན་ལ། གང་ཤེས་ རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པས་ཟིན་པ་དེའི་ཚེ། ཤེར་ཕྱིན་ཏུ་མ་ཟད་སྦྱིན་སོགས་ཕར་ཕྱིན་ལྔ་ཡང་ ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཚོགས་ཡིན་པས། ཐམས་ཅད་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཚོགས་སུ་འགྱུར་བའི་སྐབས་ཤིག་ཀྱང་ ཡོད། གཞན་ལྔ་ཆར་ལ་བསོད་ནམས་ཀྱི་འབྲས་བུ་འབྱུང་བ་བཞིན་དུ། ཤེར་ཕྱིན་ལས་ཀྱང་ བསོད་ནམས་ཀྱི་འབྲས་བུ་འཕེལ་བའི་ཕྱིར། ཐམས་ཅད་བསོད་ནམས་ཀྱི་ཚོགས་སུ་འགྱུར་ བའི་སྐབས་ཀྱང་ཡོད་པས། དེས་ན་ཕྱིན་དྲུག་ཐམས་ཅད་བསོད་ནམས་ཀྱང་ཡིན་ལ་ཡེ་ཤེས་ ཀྱང་ཡིན་ཞེས་བྱ་སྟེ། སྤྱོད་པ་དངོས་སམ་ངོ་བོའི་སྒོ་ནས་ཚོགས་གཉིས་གཅིག་ཏུ་རྣམ་པར་ བཞག་པ་ཞེས་བྱའོ།

積累資糧的實際資糧是什麼呢？如《莊嚴論》中說："菩薩們的資糧，福德智慧無與倫比。一者使在輪迴中得增上，另一者令無煩惱而轉。佈施與持戒是福德資糧，智慧是智慧資糧，其他三者是二者兼具，五者皆是智慧資糧。獲得相續修習后，復又修習諸善法，此即是教法資糧，亦是成辦一切義。" 如此所說，成就佛果之因的菩薩資糧有二：福德資糧與智慧資糧。福德的特殊果報是：菩薩在輪迴中為眾生利益時，獲得利他行動所需的能力、身體、受用、自在等增上果報，最終通過二種色身利益眾生。智慧的自果是：暫時中為眾生利益而行於輪迴時，以無煩惱且善巧方便的智慧而趣入，最終成就自利法身。 其中確定為福德資糧的是佈施與持戒二者，確定為智慧資糧的是智慧，其他三度中具有二者的成分：忍辱中對損害無所謂及忍受痛苦是福德，於法決定思維的忍辱則主要是智慧；精進中也有致力于福德和致力於智慧二者；禪定中緣世俗諦者為福德資糧，緣勝義諦者為智慧資糧。 這是就暫時差別而分二種資糧的安立。當爲般若波羅蜜多所攝持時，不僅般若，佈施等五度也都成為智慧資糧，因此也有一切成為智慧資糧的情況。正如其他五度生起福德果報一樣，般若也能增長福德果報，因此也有一切成為福德資糧的情況。所以，六度一切既是福德又是智慧，這稱為從行為本身或本質方面將二資糧安立為一體。

།སྤྱིར་བྱང་ཆུབ་སྤྱོད་པ་ལ་སྲིད་ཚད་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་ན། སོ་སོ་རྐྱང་པ་བ་ གཉིས་དང་གཉིས་ཀ་ཡིན་པའི་གཞི་མཐུན་པ་སྟེ། མུ་གསུམ་ཡོད་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ཀྱིས་ ཟིན་ཅིང་མི་རྟོག་ཡེ་ཤེས་ཀྱིས་མ་ཟིན་པའི་སྦྱིན་པ་ལྟ་བུ་བསོད་ནམས་རྐྱང་པ་དང་། སོ་སོ་སྐྱེ་ བོའི་དུས་ན་ལུས་ངག་གི་སྤྱོད་པ་སྤངས་ཤིང་སྟོང་ཉིད་གཅིག་པུ་ལ་དམིགས་པའི་ཏིང་ངེ་ འཛིན་ལྟ་བུ་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཚོགས་རྐྱང་པ་ཡིན་ལ། སོ་སྐྱེའི་དུས་ན་མི་རྟོག་ཡེ་ཤེས་རྗེས་མཐུན་ པས་ཟིན་པའི་སྦྱིན་སོགས་དང་། སྟོང་པའི་ཉམས་ལས་ཤར་བའི་སྙིང་རྗེ་སོགས་སྤྲོས་པའི་ རྣམ་པ་ཅན་དང་། སྟོང་ཉིད་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུ་སོགས་ཚོགས་གཉིས་ཟུང་འཇུག་རྗེས་མཐུན་པའམ། ཟུང་འཇུག་གི་སྒྲུབ་པའམ། རྒྱུའམ་ཟུང་འབྲེལ་ཡིན་ནོ། །འཕགས་པ་རྣམས་ཀྱི་རྣམ་པར་མི་ རྟོག་པའི་ཡེ་ཤེས་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་དང་། སྦྱིན་སོགས་སྤྱོད་པ་ཐམས་ཅད་རོ་ མཉམ་དུ་གྱུར་པ་ནི། ཚོགས་གཉིས་ཟུང་འཇུག་དངོས་དང་ཚོགས་གཉིས་གཞི་མཐུན་པ་ཡིན་ ནོ། །དཔེར་ན་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་གཏོང་སེམས་དེ། སེམས་ཅན་བདེ་ཞིང་སྨིན་པར་བྱེད་ 4-201 པས་བསོད་ནམས་ཀྱི་ཚོགས་ཀྱང་ཡིན། གཏོང་སེམས་དེ་ཁོ་ནས་གདོང་ཐུག་གི་དངོས་པོ་ རྣམས་གཙོ་བོར་གྱུར་པའི་ཆོས་དང་གང་ཟག་སྟོང་པར་རྟོགས་པའི་ཕྱིར། ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཚོགས་ ཀྱང་ཡིན་ནོ། །དེས་གཞན་རྣམས་ལའང་མཚོན། དེའི་ཚེ་སྦྱིན་པའི་ལྡོག་ཆ་བསོད་ནམས་དང་། དེ་ཁོ་ན་ཉིད་རིག་པའི་ལྡོག་ཆ་ནས་ཡེ་ཤེས་ཡིན་གྱི། གཏོང་སེམས་དང་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་དེ་ གཉིས་རིག་པ་རྫས་ཐ་དད་མེད་དེ་ངོ་བོ་གཅིག་ཡིན། དེས་གཞན་རྣམས་ལ་འགྲེའོ། །དེ་ལྟ་ བུའི་བསོད་ནམས་དང་ཡེ་ཤེས་གང་ཡིན་པ་དེ་ཡང་། ཡང་ནས་ཡང་དུ་སྒྲུབ་ཅིང་རྒྱུན་དུ་ གོམས་པར་བྱེད་པ་དང་། འདོད་དོན་ཐམས་ཅད་འགྲུབ་པར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་ཚོགས་ཞེས་བྱ་ སྟེ། སཾ་སྐྲྀ་ཏའི་སྐད་ཀྱི་སྒྲ་བཤད་ལས་དྲངས་པའང་ཡིན། བོད་སྐད་ལ་ཡང་དོན་དེ་གནས་པ་ ཡིན་ནོ། །ཚོགས་ནི་ཚོགས་པ་སྟེ་མང་པོ་གསོག་པར་འོས་ཤིང་བསགས་ན་ལེགས་པ་ཡིན་ པའི་ཕྱིར། ཚོགས་པར་བྱེད་དགོས་རྒྱུ་ལ་ཚོགས་པའི་མིང་གིས་བཏགས་པའོ། །སྐྱེ་བ་སྔོན་དུ་ བསོད་ནམས་དང་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཚོགས་མང་དུ་བསགས་པའི་འབྲས་བུ་ལ་སྤྱོད་པའི་དགེ་བ་ རླབས་ཆེན་འགྲུབ་པ་རྣམས་ཀྱིས་ཇི་ལྟར་བསྒྲུབས་ཀྱང་སླ་བ་ཡིན་མོད། དེ་ལྟར་མ་ཡིན་པ་ རྣམས་ཀྱིས་དགེ་བ་ཕྲ་མོ་ནས་སྒྲུབ་པ་ལ་འབད་དགོས་སོ། །དེ་དག་ནི་ཚོགས་གཉིས་སྤྱིའི་གོ་ དོན་ཡིན་ལ། དཔལ་དུས་འཁོར་དང་སེམས་འགྲེལ་རྣམས་ཀྱི་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པ་ཁྱད་པར་ གྱི་བཞེད་པས་ཚོགས་གསུམ་ཞེས་ཀྱང་གསུངས་ཏེ། བསོད་ནམས་ཀྱི་ཚོགས་དང་། ཚུལ་ ཁྲིམས་ཀྱི་ཚོགས་དང་། ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཚོགས་སོ།

總的來說，就菩提行為的可能情況而言，有單獨的兩種和二者兼具的共同基礎，即三種情況：例如被菩提心攝持但未被無分別智慧攝持的佈施是單純的福德；凡夫階段中，捨棄身語行為而單緣空性的禪定是單純的智慧資糧；凡夫階段中，被相似無分別智慧攝持的佈施等，以及從空性體驗中生起的大悲等分別相，以及如幻空性等是二資糧雙運的相似或修持或因或相連。 諸聖者的無分別智慧般若波羅蜜多與佈施等一切行為成為等味，這是二資糧真實雙運和二資糧的共同基礎。例如菩薩的佈施心，因令眾生安樂成熟故是福德資糧，又因通過佈施心本身而了悟主要是現前事物的法無我和人無我的空性，故也是智慧資糧。以此類推其他諸法。此時佈施的差別方面是福德，從了悟真如的差別方面是智慧，佈施心與真如了悟二者並非實體差別而是一體。以此類推其他諸法。 如是福德與智慧，因為是反覆修持、相續串習，以及成就一切所欲，故稱為資糧。這也是從梵語詞源中引申而來，藏語中也具有此義。資糧即積聚，因為應當積累眾多且積累有益，故以積聚之名而假立於應當積聚之因。 前世積累眾多福德智慧資糧而今世享用其果報的廣大善行，無論如何修持都容易成就。非如是者則應從微細善行開始精進修持。 以上是二資糧的總體含義。吉祥時輪和心續釋論等不共特殊觀點中也說有三種資糧：福德資糧、持戒資糧和智慧資糧。

།བསོད་ནམས་ནི་གཙོ་བོར་སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོས་ གཞན་ལ་ཕན་པ་སྒྲུབ་པ་ཡིན་ན། སྤྱོད་པ་སྦྱིན་སོགས་སྤྱི་དང་འདྲ། ཡང་ཤས་ཆེ་བའི་དབང་ དུ་བྱས་ན། བསྐྱེད་རིམ་དང་ལས་ཚོགས་དང་ཐུན་མོང་གི་དངོས་གྲུབ་རྣམས་སྔགས་ལུགས་ ཀྱི་ཁྱད་ཆོས་ལྷག་པོའོ། །ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་ཚོགས་ནི་བསྐྱེད་རྫོགས་གཉིས་ཀར་དུ་འབྱུང་བའི་ ཞུ་བདེ་འགྱུར་མེད་ཐབས་དང་བཅས་པ་དེ་ཡིན་ལ། ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཚོགས་ནི་སྤྱིར་འདྲ་བ་ལས། 4-202 མཐར་ཐུག་གི་ཁྱད་ཆོས་རྣམ་ཀུན་མཆོག་ལྡན་དང་མི་འགྱུར་བ་ཟུང་དུ་འཇུག་པའོ། །དེ་ཉིད་ ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་བཅུ་ཡང་ཡིན་ཏེ། སྦྱིན་པ་དང་། ཐབས་དང་། སྨོན་ལམ་རྣམས་བསོད་ ནམས་ཀྱི་ཚོགས་ཡིན་ལ། ཚུལ་ཁྲིམས་བཟོད་པ་བརྩོན་འགྲུས་གསུམ་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་ཚོགས། བསམ་གཏན་ཤེས་རབ་སྟོབས་དང་ཡེ་ཤེས་རྣམས་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཚོགས་ཏེ། ཚོགས་གསུམ་ དང་། ཕྱིན་བཅུ་རྫོགས་པ་ལས་བླ་ན་མེད་པའི་སངས་རྒྱས་སུ་འགྱུར་རོ། །རྩ་རྒྱུད་ལས། ཚུལ་ ཁྲིམས་ཚོགས་ནི་ཡང་དག་རྫོགས། །བསོད་ནམས་ཡེ་ཤེས་ཡང་དག་ལྡན། །ཕ་རོལ་ཕྱིན་བཅུ་ ཐོབ་པ་ཡི། །རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་དུས་གསུམ་འཇུག །ཅེས་གསུངས་པས་སོ། ། གཞན་ཡང་སྐབས་འདིར་འཕྲོས་དོན་ཅུང་ཟད་བཤད་ན། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ ཀྱི་ཚུལ་ཁྲིམས་ལ། དགེ་བ་ཆོས་སྡུད་ཀྱི་ཚུལ་ཁྲིམས་བྱ་བ། རང་ཉིད་དགེ་ཆོས་ཀྱི་སྒོ་ཐམས་ ཅད་ལ་བསླབས་པས། རང་རྒྱུད་ཡོངས་སུ་སྨིན་པ་ཞིག་འོང་། སེམས་ཅན་དོན་བྱེད་ཀྱི་ཚུལ་ ཁྲིམས་བྱ་བ། གཞན་རྣམས་ཀྱང་གང་ལ་གང་འཚམས་ཀྱི་དགེ་བ་སྣེ་མ་འགགས་པ་ལ་བཀོད་ པས། སེམས་ཅན་སྨིན་པར་བྱེད་པ་ཞིག་དགོས་པ་ཡིན། གཉིས་པོ་དེ་འགྲུབ་ཏུ་རུང་བཞིན་ དུ་མི་བྱེད་ན། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ཉེས་པ་ཡིན་ཚུལ་ཁྲིམས་ལ་གནོད་པས། སྐབས་སུ་ བབ་ན་ངེས་པར་སྒྲུབ་དགོས་སོ།

我為您直譯這段藏文內容： 福德主要是以大悲心成辦利他，則與佈施等一般行為相同。若就偏重而言，生起次第、事業集會和共同成就是密法的殊勝特點。持戒資糧是生圓二次第中所生的融樂不變及方便，智慧資糧雖總體相同，但究竟特點是具一切最勝相和不變雙運。 這即是十波羅蜜多：佈施、方便、發願是福德資糧；持戒、忍辱、精進三者是持戒資糧；禪定、智慧、力和智是智慧資糧。圓滿三資糧和十波羅蜜多即成無上佛果。如根本續中說："圓滿持戒資糧，具足福德智慧，獲得十波羅蜜，圓滿佛入三時。" 此外，若在此處略說旁義：諸菩薩的持戒有攝善法戒，即自己學習一切善法門，使自相續得以成熟；饒益有情戒，即將他人安立於相應的無礙善行中，應當令眾產生熟。這兩者雖能成辦卻不行持，則是菩薩過失而損害戒律，故時機成熟時必須修持。

།གཞན་ཡང་དགེ་བ་སྒོ་དུ་མ་ནས་བསྒྲུབས་པས་ཚོགས་ བསག་དགོས་ཏེ། བསམ་པ་དག་པ་དང་། ཡུལ་མཆོག་དང་། དགེ་བའི་ལས་གཙང་མའི་ཁྱད་ པར་འགའ་ལས་བྱ་བ་ཆུང་ངུ་ལས་ཀྱང་འབྲས་བུ་རྒྱ་ཆེན་པོ་འབྱུང་སྟེ། དཔེར་ན་འཕགས་ པ་ཁང་བུ་བརྩེགས་པའི་མདོ་ལས། ཀུན་དགའ་བོ་གང་ལ་ལ་ཞིག་གིས་དེ་བཞིན་གཤེགས་ པའི་དཀྱིལ་འཁོར་གྲུ་བཞི་པ་བྱེད་ན་དེ་བྱང་གི་སྒྲ་མི་སྙན་གྱི་གླིང་གི་དབང་ཕྱུག་གི་བདག་ པོར་འགྱུར་ཞིང་། ལུས་ཞིག་ནས་སུམ་ཅུ་རྩ་གསུམ་གྱི་ལྷ་རྣམས་ཀྱི་ནང་དུ་སྐྱེ་བར་ང་སྨྲའོ་ ཞེས་གསུངས། དེ་བཞིན་དུ་དཀྱིལ་འཁོར་ཟླུམ་པོ་ལ། བ་གླང་སྤྱོད་ཀྱི་བདག་པོ་དང་འཐབ་ 4-203 བྲལ་གྱི་ལྷར་སྐྱེ་བ་དང་། ཟླ་གམ་ལ་ལུས་འཕགས་གླིང་གི་བདག་པོ་དང་དགའ་ལྡན་དུ་སྐྱེ་བ་ དང་། ཤིང་རྟའི་དབྱིབས་བྱེད་ན་འཛམ་གླིང་གི་བདག་པོ་དང་འཕྲུལ་དགར་སྐྱེ་བར་གསུངས། འདིར་དཀྱིལ་འཁོར་ཞེས་པ་མཎྜལ་ཡིན་ཞིང་། མདོ་ཚིག་འདི་དག་གིས་ཞོར་ལ་འཕང་པའི་ དོན་མང་པོ་ཞིག་སྟོན་ཏེ། མཎྜལ་གྱི་ཞལ་ཞལ་ཙམ་བྱས་པ་དང་། མེ་ཏོག་ཙམ་ཕུལ་བས་ ཀྱང་། ཁམས་ཀྱི་རྒྱལ་ཕྲན་ནམ། རྒྱལ་ཆེན་བཞི་རིགས་ཀྱི་ལྷར་སྐྱེ་བ་དང་། མཎྜལ་དེ་དག་ གཉིས་ལྡན་གསུམ་ལྡན་བཞི་ལྡན་དུ་ཕུལ་བས་གླིང་གཉིས་སམ་གསུམ་མམ་བཞིའི་བདག་ པོར་འགྱུར་ཞིང་། གཞན་འཕྲུལ་དབང་བྱེད་ཀྱི་ལྷར་སྐྱེ་བ་ཡང་དོན་གྱིས་གོ་ནུས་ལ། དེར་མ་ ཟད་ཆོས་མངོན་པར་མ་གྲགས་པའི་གླིང་གཞན་གསུམ་དུ་སྐྱེས་པའི་འཁོར་ལོས་སྒྱུར་རྒྱལ་ ཡང་ཡོད་པ་དང་། སྤྱིར་བཏང་ལ་སྒྲ་མི་སྙན་པ་དབང་པོ་རྟུལ་བ་དང་། འཛམ་གླིང་ཆུང་ངུ་བ་ དབང་པོ་རྣོ་བར་གྲགས་ཀྱང་། གཞན་གཉིས་ལ་གླིང་བརྗོད་མེད་པ་ལས། འདིས་ནི་བྱང་གླིང་ པ་ལས་ནུབ་པ་དང་། དེ་ལས་ཤར་པ་དང་། དེ་ལས་ལྷོ་པ་མཆོག་ཏུ་གསུང་པ་དབང་པོ་རྣོ་བའི་ སྒོ་ནས་མཆོག་ཏུ་བཞག་པ་རྣམས་ཀྱང་གོ་བར་བྱའོ། །དེ་བཞིན་དུ་གཙུག་ལག་ཁང་སོགས་ ཕྱགས་དར་བྱས་པའི་ཕན་ཡོན་ཡང་རང་གི་སེམས་དང་བ་དང་། གཞན་གྱི་སེམས་དང་བ་ དང་། ལྷ་རྣམས་དགའ་བ་དང་། དགེ་བ་རྒྱ་ཆེན་པོ་གསོགས་པ་དང་། ལྷའི་འཇིག་རྟེན་དུ་ སྐྱེ་བར་འགྱུར་བ་སྟེ་ལྔའོ།

複次，應當從多門修善積累資糧，以清凈意樂、殊勝對境、清凈善業等若干特點，即使微小的行為也能生起廣大果報。如《聖疊閣經》中說："阿難，若有人造如來方形壇城，我說此人將成為北俱盧洲之自在主，身壞之後，將轉生於三十三天眾中。"同樣，對於圓形壇城，將成為西牛賀洲之主並轉生於離諍天；對於半月形壇城，將成為東勝身洲之主並轉生於喜足天；若造車形壇城，將成為南瞻部洲之主並轉生於化樂天。 這裡"壇城"即曼荼羅，此等經文間接顯示諸多義理：僅以曼荼羅粗略供養，或僅供養花朵，也能轉生為地方諸侯或四大天王天；以二分、三分、四分具足供養此等曼荼羅，則成為二洲或三洲或四洲之主，並可意會轉生他化自在天；不僅如此，還顯示在阿毗達磨中未提及的其他三洲中亦有轉輪聖王，且通常北俱盧洲人根鈍，南瞻部洲人根利，而對其餘二洲未作表述，由此應知北洲人不如西洲人，西洲人不如東洲人，東洲人不如南洲人最勝之說，是從根器利鈍而立為最勝。 同樣，打掃寺院等的功德亦有五種：自心清凈、他人生信、諸天歡喜、積集廣大善業、轉生天界。

།གཞན་ཡང་མདོ་ལས། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་མཆོད་རྟེན་རྣམས་ དང་ནི། །སྐུ་གཟུགས་རྣམས་ལ་རྡུལ་ཕྲན་ཅི་སོང་བ། །དེ་ཡི་གྲངས་སྙེད་དེ་བྱེད་མི་རྣམས་ ཀྱིས། །ལྷ་ཡུལ་ས་སྟེང་ངེས་པར་རྒྱལ་སྲིད་ཐོབ། །སུ་དག་འདིར་ནི་རྒྱལ་བའི་གཟུགས་བྱེད་ པ། །དེ་དག་གཟུགས་བཟང་ཡིད་འོང་ཡོན་ཏན་ལྡན། །དབང་པོ་བསྡམས་ཤིང་འོད་འབར་ཉི་ མ་བཞིན། །འཇིག་རྟེན་དག་ན་མིག་ཏུ་སྡུག་པར་འགྱུར། །ཐུབ་པའི་མཆོད་རྟེན་བྱེད་པའི་མི་ རྣམས་ནི། །མྱ་ངན་ཡོངས་མེད་ལུས་ཀུན་བརྟན་པ་དང་། །ལོངས་སྤྱོད་མཆོག་ལྡན་རིན་ཆེན་ 4-204 མཛོད་དང་ལྡན། །དགྲ་ཡི་ཚོགས་རྣམས་ཀུན་ཀྱང་ཐུབ་པར་འགྱུར། །ཞེས་སོགས་དང་། དལ་ བ་རྙེད་དཀའ་ཐོབ་གྱུར་ནས། །སྐད་ཅིག་གཅིག་ཙམ་བར་དུ་ཡང་། །མཆོད་རྟེན་སྐོར་བ་བྱས་ པས་ནི། །མི་ཁོམ་བརྒྱད་རྣམས་སྤོང་བར་འགྱུར། །ཞེས་དང་། དཀོན་མཆོག་ལ་ཕྱག་བཙལ་ བའི་ཕན་ཡོན་བཅུ་སྟེ། མདོག་བཟང་མཛེས་དང་ཚིག་བཙུན་དང་། །འཁོར་རྣམས་ཟིལ་ གནོན་ལྷ་མི་དགའ། །དམ་པ་དང་འགྲོགས་གཟི་བརྗིད་ཆེ། །ལོངས་སྤྱོད་མཐོ་རིས་ཐར་པ་ ཐོབ། །ཅེས་བྱ། དཀོན་མཆོག་ལ་ཐལ་མོ་སྦྱར་བ་ཁོ་ན་ལ་ཡང་རྒྱ་ཆེན་པོའི་ཁྱིམ་དུ་སྐྱེ་བ་ལེན་ པ་དང་། གཟུགས་བཟང་བ་དང་། འཁོར་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་ལ་སོགས་པ་ཕན་ཡོན་བཅུ་ གསུངས་ཏེ། མདོ་སྡེ་ལས་རྣམ་འབྱེད་དུ་བལྟའོ།

複次，經中說： "世尊諸塔及 諸身像所積微塵數， 如是數量諸人等， 天界地上定得王位。 若人於此造佛像， 是人端嚴悅意具功德， 諸根調伏光明熾如日， 于諸世間成為悅目者。 造立能仁塔廟諸人等， 無有憂苦身皆堅固且， 具足勝妙受用寶藏具， 一切敵眾皆能降伏成。" 又云："獲得難得閑暇已， 縱僅一剎那之間， 若能繞塔而行者， 將能斷除八無暇。" 又云，禮敬三寶十種功德："妙色端嚴及言尊， 眾眷勝伏天人喜， 與聖為伍具威嚴， 得享受用天趣解脫。" 僅是向三寶合掌，亦說有生於廣大家族、身相端嚴、眷屬圓滿等十種功德，詳見《經分別》。

།ཡང་མདོ་ལས། དྲི་ཞིམ་འབྲུ་མར་རྣམས་ ཀྱིས་མཆོད་རྟེན་ཁྲུ། །སྤོས་དང་མེ་ཏོག་སིལ་སྙན་སྣ་ཚོགས་འབུལ། །ཡིད་དུ་འོང་བས་མཁན་ པོ་སློབ་དཔོན་བསྟེན། །དེ་ལུས་སུམ་ཅུ་རྩ་གཉིས་མཚན་དང་ལྡན། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་སྐུ་ གསུང་ཐུགས་ཀྱི་རྟེན་བཞེང་བ་དང་། བླ་མ་དགེ་འདུན་རྟེན་གསུམ་རྣམས་ལ་ཕྱག་འབུལ་བ། སྐོར་བ་བྱེད་པ། མཆོད་པས་མཆོད་པ། བསྟོད་ཅིང་གསོལ་བ་འདེབས་པ་ལ་སོགས་པ། རེ་ རེ་ལ་ཡང་ཕན་ཡོན་དཔག་ཏུ་མེད་པར་གསུངས་པ་ལྟར་ཡིན་ཏེ། རིན་ཆེན་ཕྲེང་བ་ལས་ཀྱང་། སེམས་ཅན་རྣམས་ནི་བྱང་ཆུབ་ཏུ། །སེམས་བསྐྱེད་བཅུག་ཅིང་བརྟན་བྱས་ན། །རི་དབང་ རྒྱལ་པོ་ལྟར་བརྟན་པའི། །བྱང་ཆུབ་སེམས་ནི་རྟག་ཏུ་ཐོབ། །དད་པས་མི་ཁོམས་འགྲོ་མི་ འགྱུར། ཁྲིམས་ཀྱིས་འགྲོ་བ་བཟང་པོར་འགྲོ། །སྟོང་པ་ཉིད་ལ་གོམས་པ་ཡིས། །ཆོས་རྣམས་ ཀུན་ལ་ཆགས་མེད་ཐོབ། །གཡོ་མེད་པས་ནི་དྲན་པ་ཐོབ། །སེམས་པར་བྱེད་པས་བློ་གྲོས་ ཏེ། །བཀུར་སྟི་བྱེད་པས་དོན་རྟོགས་ལྡན། །ཆོས་སྲུང་ཤེས་རབ་ཅན་དུ་འགྱུར། །ཆོས་ཉན་ པ་དང་སྦྱིན་པ་དག །སྒྲིབ་པ་མེད་པར་བྱེད་པ་ཡིས། །སངས་རྒྱས་ཉིད་དང་འགྲོགས་པ་ཉིད། ། འདོད་པ་མྱུར་དུ་ཐོབ་པར་འགྱུར། །མ་ཆགས་པས་ནི་དོན་འགྲུབ་སྟེ། །སེར་སྣ་མེད་པས་ 4-205 ལོངས་སྤྱོད་འཕེལ། །ང་རྒྱལ་མེད་པས་གཙོ་བོར་འགྱུར། །ཆོས་ལ་བཟོད་པས་གཟུངས་ཐོབ་ བོ། །སྙིང་པོ་ལྔ་རྣམས་བྱིན་པ་དང་། །འཇིགས་ལ་མི་འཇིགས་སྦྱིན་པ་ཡིས། །བདུད་རྣམས་ ཀུན་གྱིས་མི་ཚུགས་ཤིང་། །སྟོབས་པོ་ཆེ་ཡི་མཆོག་ཏུ་འགྱུར། །མཆོད་རྟེན་མར་མེའི་ཕྲེང་བ་ དང་། །མུན་པ་དག་ཏུ་སྒྲོན་མེ་དང་། །མར་མེ་འབྲུ་མར་སྦྱིན་པ་ཡིས། །ལྷ་ཡི་མིག་ནི་ཐོབ་པར་ འགྱུར། །མཆོད་རྟེན་མཆོད་པར་རོལ་མོ་དང་། །དྲིལ་བུ་དག་ནི་ཕུལ་བ་དང་། །དུང་དང་རྔ་ནི་ རབ་ཕུལ་བས། ལྷ་ཡི་རྣ་བ་ཐོབ་པར་འགྱུར། །གཞན་གྱི་འཁྲུལ་པ་མི་གླེང་ཞིང་། །ཡན་ལག་ ཉམས་པ་རྣམས་མི་བརྗོད། །སེམས་ནི་རྗེས་སུ་བཟུང་བས་ན། །གཞན་གྱི་སེམས་ནི་ཤེས་པ་ ཐོབ། །ལྷམ་དང་བཞོན་པ་བྱིན་པ་དང་། །ཉམ་ཆུང་བཀུར་བར་བྱེད་པ་དང་། །བཞོན་པས་ བླ་མ་བཀུར་བ་ཡིས། །མཁས་པས་རྫུ་འཕྲུལ་ཐོབ་པར་འགྱུར། །ཆོས་ཀྱི་ཆེད་དང་དེ་བཞིན་ དུ། །ཆོས་གཞུང་དོན་དག་དྲན་པ་དང་། །ཆོས་ཀྱི་སྦྱིན་པ་དྲི་མེད་པས། །ཚེ་རབས་དྲན་པ་ ཐོབ་པར་འགྱུར། །དངོས་རྣམས་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པར། །ཡང་དག་ཇི་བཞིན་ཡོངས་ཤེས་པས། ། མངོན་ཤེས་དྲུག་པ་ཟག་པ་ཀུན། །ཟད་པ་མཆོག་ནི་ཐོབ་པར་འགྱུར། །སེམས་ཅན་ཐམས་ ཅད་སྒྲོལ་བའི་ཕྱིར། །དེ་བཞིན་ཉིད་ཤེས་མཉམ་ལྡན་པ། །སྙིང་རྗེས་བརླན་པ་བསྒོམ་པ་ ཡིས། །རྣམ་པ་མཆོག་ལྡན་རྒྱལ་བར་འགྱུར། །ཐུབ་དབང་རིན་ཆེན་ཕུལ་བ་ཡིས། །མཐའ་ ཡས་འོད་ནི་རྣམ་པར་འཕྲོ། །

我來為您翻譯這段藏文經文： 經中又說： 以香醇的油脂供養一肘高的佛塔， 獻上香、花和各種樂器， 以歡喜心依止親教師和阿阇黎， 其身具足三十二相。 如是所說，無論是建立身語意三種所依，或是向上師僧眾三寶頂禮、供養、繞塔、讚頌祈請等，每一項功德都說是無量無邊的。如《寶鬘論》中所說： 若令諸有情， 發菩提心已復令堅固， 如須彌山王般穩固， 恒時獲得菩提心。 以信心故不墮惡趣， 以戒律故往生善趣， 以修習空性故， 于諸法獲得無執著。 以無欺誑獲得正念， 以思維獲得智慧， 以恭敬獲得通達義理， 護持正法成為具慧者。 以聽法及佈施， 無礙清凈故， 欲求佛果及其眷屬， 速得成就。 以無貪故成就所愿， 以無慳故增長受用， 以無慢故成為主尊， 以法忍故獲得總持。 以佈施五精華， 以施無畏於怖者， 一切魔眾不能害， 成就最勝大力者。 以供養佛塔油燈鬘， 于暗處施放明燈， 以佈施燈油故， 獲得天眼通。 以供養佛塔音樂， 奉獻鈴鐺， 善施法螺與鼓， 獲得天耳通。 不談他人過失， 不說殘缺之事， 以攝持其心故， 獲得他心通。 以佈施鞋履乘騎， 承侍弱者， 以乘騎供養上師故， 智者獲得神通。 為法及如是， 憶持法義， 以無垢法施故， 獲得宿命通。 如實通達諸法， 無有自性， 獲得第六神通， 斷盡諸漏最勝。 為度一切眾生， 具足如是平等智， 以修習悲心故， 成就最勝佛果。 以供養能仁珍寶故， 放射無量光明。

།མཐའ་ ཡས་འོད་ནི་རྣམ་པར་འཕྲོ། །ཞེས་གསུངས། བཙུན་པ་ཆོས་ལྡན་རབ་འབྱོར་དབྱངས་ཀྱིས་ ཀྱང་། མི་འཚེ་བ་ཡིས་ལྷ་དང་མི། །ལྷ་མིན་རྣམས་སུ་ཚེ་རིང་འགྱུར། །འཚེ་བས་ཐུང་ངུར་སྐྱེ་ བར་འགྱུར། །དེ་ཕྱིར་འཚེ་བ་རྣམ་པར་སྤངས། །གང་ཞིག་འདི་ལ་ཟས་སྦྱིན་པས། །ཚེ་དང་ མདོག་དང་སྟོབས་ལྡན་ཞིང་། །དཔལ་དང་ལྡན་ཞིང་ནད་སྤངས་པ། །རྟག་པར་བདེ་དང་ ལྡན་པ་འགྱུར། །གང་ཞིག་གོས་ནི་སྦྱིན་བྱེད་དེ། །འཛེམ་བཅས་གཟུགས་བཟང་ལོངས་སྤྱོད་ ལྡན། །བརྗིད་ཅན་སྲོག་ཆགས་རྣམས་ལ་སྡུག །གོས་རྣམས་ཀྱང་ནི་རྙེད་པར་འགྱུར། །གང་ 4-206 ཞིག་འདི་ལ་རབ་དགའ་བའི། །སེམས་ཀྱི་གནས་ནི་སྦྱིན་པར་བྱེད། །ལུས་ཅན་དེ་ལ་ཁང་ བཟང་ནི། །འདོད་པ་ཀུན་དང་ལྡན་པ་འབྱུང་། །ཞེས་དང་། གང་ཞིག་རྟག་པར་ཡིད་དགའ་ བས། །བླ་མ་རྣམས་ཀྱི་བཀའ་བཞིན་བྱེད། །ཕན་དང་མི་ཕན་སྟོན་པའི་མི། །དེ་ཡི་ཚིག་ནི་ བཙུན་པར་འགྱུར། །གཞན་བརྙེས་པ་ཡིས་སྨད་པར་འགྱུར། །ཟློག་པ་ཡིས་ནི་མཐོན་པོར་ འགྱུར། །བདེ་བ་ཆེན་པོས་བདེ་དང་ལྡན། །སྡུག་བསྔལ་ཆེན་པོས་སྡུག་བསྔལ་འགྱུར། །ཞེས་ དང་། གང་ཞིག་བདག་བདེ་མི་འདོད་ཅིང་། །ཡོངས་སུ་བཟུང་པ་མི་དགའ་བ། །དེ་ནི་གཟའ་ རྣམས་དག་གི་མཆོག །རྒྱལ་ཆེན་བཞི་པ་ཉིད་དུ་འགྱུར། །ཕ་མ་ཕ་ཚན་གཙོ་བོ་ཡང་། །བཀུར་ ཞིང་གཏོང་དང་བཟོད་པར་ལྡན། །འཐབ་མོ་ལ་ནི་དགའ་བ་གང་། །དེ་ནི་སུམ་ཅུ་རྩ་གསུམ་ སྐྱེ། །རྩོད་པར་མི་དགའ་འཐབ་མོ་ལ། །ཡིད་ནི་དགའ་བར་མི་བྱེད་པ། །གཅིག་ཏུ་དགེ་ལ་ བརྩོན་པ་གང་། །དེ་དག་འཐབ་བྲལ་ཉིད་དུ་འགྲོ། །ཐོས་པ་མང་དང་ཆོས་འཛིན་དང་། །ཤེས་ རབ་ལྡན་ཞིང་ཐར་པ་འདོད། །ཡོན་ཏན་དག་ལ་དགའ་བའི་མི། །དེ་དག་དགའ་ལྡན་ཉེ་བར་ འགྲོ། །མི་གང་རང་ཉིད་དུལ་བ་ལ། །ཞུགས་ཤིང་ཚུལ་ཁྲིམས་འབོགས་པ་ཡང་། །སྤྲོ་བ་ཆེ་ དང་ལྡན་པ་སྟེ། །གདོན་མི་ཟ་བར་འཕྲུལ་དགར་འགྲོ། །སེམས་ཅན་གང་ཞིག་མི་དམན་ མཆོག །སྦྱིན་དང་དུལ་དང་ཡང་དག་སྡོམ། །ཕུལ་བྱུང་ཡོན་ཏན་ལྡན་གྱུར་ཏེ། །ངེས་པར་ གཞན་འཕྲུལ་དབང་བྱེད་འགྲོ། །ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱིས་ནི་མཐོ་རིས་ཐོབ། །བསམ་གཏན་གྱིས་ནི་ ཁྱད་པར་འགྱུར། །ཡང་དག་ཇི་བཞིན་ཡོངས་ཤེས་པས། །མཐར་ནི་ཡང་སྲིད་མེད་པར་འགྲོ། ། ཆགས་དང་བྲལ་དང་བསོད་ནམས་ཐོབ། །དེ་བཞིན་སྡིག་པའང་སྤོང་བར་བྱེད། །བདག་དང་ གཞན་གྱི་དོན་བྱེད་དང་། །གཞན་ལ་གནོད་པ་སྤོང་བ་ནི། །བསོད་ནམས་ཡིན་ནོ་བཟློག་པ་ སྡིག །བདག་ཉིད་ཆེན་པོ་དེ་སྐད་གསུངས། །ཞེས་སོགས་མང་དུ་འབྱུང་ཞིང་། འདི་ཙམ་གྱིས་ མཚོན་ནས་མདོ་དང་བསྟན་བཅོས་རྣམས་ནས། ཚོགས་ཀྱི་སྒོ་མཐའ་ཡས་པ་དང་། དགེ་བའི་ 4-207 ཕན་ཡོན་དཔག་ཏུ་མེད་པར་གསུངས་པ་རྣམས་རིག་པར་བྱའོ།

我將為您直譯這段藏文經文的後續部分： 如是所說。尊者法具羅由亦云： 以無害故生天人， 阿修羅中壽命長， 以害生故壽短促， 是故當斷諸害業。 若有於此施飲食， 具足壽命色力相， 具足吉祥離諸病， 恒時安樂而具足。 若有佈施諸衣物， 具慚愧美形受用， 威嚴可愛諸有情， 亦得獲得諸衣物。 若有於此歡喜心， 佈施住處與安居， 彼有情得勝宮殿， 具足一切諸所欲。 又說： 若人恒時心歡喜， 如教奉行諸上師， 示教利弊諸人等， 彼之言教成尊貴。 以輕慢故受輕蔑， 相反則得高貴位， 大樂則得安樂果， 大苦則生諸痛苦。 若人不求自樂利， 不樂執著我所有， 彼為諸執中最勝， 即得轉生四大王。 父母叔伯諸尊長， 恭敬佈施具忍辱， 若人喜好諍斗者， 彼得轉生三十三。 不樂諍訟鬥爭事， 心意不生歡喜想， 一向精進修善者， 彼等轉生離諍天。 多聞持法具慧者， 具足智慧求解脫， 若人喜樂諸功德， 彼等近生兜率天。 若人自身入調伏， 樂於傳授諸律儀， 具足廣大歡喜心， 必定往生化樂天。 若有情非劣最勝， 具施調伏正律儀， 具足殊勝諸功德， 必定往生他化天。 以戒律得生善趣， 以禪定得殊勝果， 如實通達諸法相， 最終趣向無再生。 離貪獲得諸福德， 如是亦當斷諸罪， 成辦自他二利益， 斷除損害諸他眾， 此為福德反是罪， 大士如是作宣說。 如是等等廣說，僅以此為例，應當了知諸經論中所說無量福德之門及不可思議善行功德。

།དེས་ན་དགེ་རྩ་སྣ་རེ་ལ་ཆོག་ ཤེས་མི་བྱེད་པར། ཚོགས་ཀྱི་སྒོ་རྣམ་གྲངས་མི་འདྲ་བ་དུ་མ་ནས་ཅི་ནུས་སུ་བསགས་པར་ བྱའོ་ཞེས་བརྗོད། བླ་མའི་རྣལ་འབྱོར་གྱི་དམིགས་པ་ཕོག་ཟིན་པའི་རྗེས་སུ། ཆོས་ཐུན་རྟིང་མ་གཞན་ལ་གོ་ བབས་ཅུང་ཟད་འཆད་པར་སྤྲོ་ན་འདི་ལྟར་བྱ་སྟེ། དེ་ལ་དོན་ཚན་དང་པོ་སློབ་དཔོན་དང་སློབ་ མའི་མཚན་ཉིད་བཤད་པ་ནི། ཇི་སྐད་དུ། སྙིང་རྗེ་མེད་ཅིང་ཁྲོ་ལ་གདུག །ཁེངས་ཤིང་ཆགས་ ལ་མ་བསྡམས་དང་། །རང་བསྟོད་བླ་མ་སློབ་མར་ནི། །བློ་དང་ལྡན་པས་མི་བྱའོ། །བརྟན་ ཅིང་དུལ་ལ་བློ་གྲོས་ལྡན། །བཟོད་ལྡན་དྲང་ལ་གཡོ་སྒྱུ་མེད། །སྔགས་དང་རྒྱུད་ཀྱི་{ཡོ་བྱེད་ [སྦྱོར་བ་]ཤེས། །སྙིང་བརྩེ་ལྡན་ཞིང་བསྟན་བཅོས་མཁས། །དེ་ཉིད་བཅུ་ནི་ཡོངས་སུ་ཤེས། ། དཀྱིལ་འཁོར་འབྲི་བའི་ལས་ལ་མཁས། །གསང་སྔགས་འཆད་བྱེད་སློབ་དཔོན་ཏེ། །རབ་ཏུ་ དང་ཞིང་དབང་པོ་དུལ། །ཞེས་པ་འདི་བླ་མ་ལྔ་བཅུ་པར་ཡང་འབྱུང་མོད་ཀྱི། དྲི་མེད་འོད་དུ་ ལུང་དྲངས་འདུག་པས་རྒྱུད་ཚིག་ཅིག་ཡིན་པར་གསལ་ལོ། །རྒྱུད་ཀྱི་རྒྱལ་པོ་དཔལ་དུས་ཀྱི་ འཁོར་ལོ་ལས། དང་པོར་ཡང་དག་བསྟེན་བྱ་བླ་མ་དག་ཀྱང་དམ་ཚིག་ལྡན་ཞིང་རྡོ་རྗེ་ཐེག་ལ་ ལྷག་པར་གནས། །དེ་ཉིད་བསྒོམ་ཞིང་མ་ཆགས་དྲི་མ་དག་དང་རྣམ་པར་བྲལ་བ་བཟོད་པའི་ ངང་ཚུལ་ལམ་ལ་ཞུགས། །སློབ་མ་རྣམས་ལ་ལམ་ནི་སྦྱིན་བྱེད་དམྱལ་བའི་འཇིགས་པ་ འཕྲོག་པ་དེ་ཉིད་ལས་ནི་ཚངས་སྤྱོད་ལྡན། །བདུད་རྣམས་ལ་ནི་རྡོ་རྗེའི་དབྱུག་པ་དེ་ཡང་ འཛིན་མའི་གཞི་ལ་རྡོ་རྗེ་སེམས་དཔར་རབ་གྲགས་པའོ།

因此不應對某一善根滿足，應當從多種不同的積聚門中盡己所能積累。如是宣說。 在上師瑜伽觀修完畢之後，若樂於在其他課程中略作解說，當如是行：其中第一要義，講解上師與弟子之相，如說： 無悲且暴戾毒惡， 傲慢貪著不調伏， 自讚上師與弟子， 具慧之人不應為。 穩重調柔具智慧， 具忍正直無誑詐， 通曉咒續諸儀軌， 具悲善巧諸論典， 通達十種真實義， 善巧壇城繪畫業， 解說密咒為上師， 極其清凈諸根調。 此雖見於《五十頌師規》，然引證於《無垢光》，故顯然是續部語。 吉祥時輪金剛續王云： 首當親近具足誓言住勝金剛乘之上師， 修習真實無著離垢具足忍性入于道， 施予弟子道法救護地獄怖畏具梵行， 金剛杵擊諸魔彼即持地金剛勇識稱。

།ཞེས་བླ་མའི་ཡོན་ཏན་དང་། ང་ རྒྱལ་དང་ལྡན་ཁྲོ་བས་ཟིལ་མནན་དམ་ཚིག་རྣམ་འདྲལ་རྫས་ལ་བརྐམ་ཞིང་ཐོས་པ་དག་ཀྱང་ མེད། །སློབ་མ་རྣམས་ནི་བསླུ་བ་དོན་དུ་གཉེར་ཞིང་མཆོག་གི་བདེ་བའི་གནས་ལ་སེམས་ ཉམས་དབང་མ་བསྐུར། །ལོངས་སྤྱོད་དག་ལ་ཀུན་ཆགས་བག་མེད་རྩུབ་མོའི་ཚིག་དང་ལྡན་ 4-208 ཞིང་དབང་པོའི་དོན་དུ་འདོད་ལྡན་པ། །དེ་ཉིད་དམྱལ་བ་བཞིན་དུ་སློབ་མ་མཁས་པ་རྣམས་ ཀྱིས་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་རྒྱུར་ནི་སྤང་བར་བྱ། །ཞེས་སྐྱོན་གྱི་རྣམ་གཞག་དང་། ཟབ་ཅིང་རྒྱ་ ཆེ་ལ་སེམས་བླ་མའི་ངེས་པ་ལ་དགའ་གཏོང་བའི་ངང་ཚུལ་དང་ལྡན་ཡོན་ཏན་ཤེས། །ཐར་པ་ དོན་གཉེར་རྒྱུད་ལ་གུས་ཤིང་གཡོ་བ་མིན་པའི་སེམས་ལྡན་དེ་ཉིད་ཐོབ་པ་ཤིན་ཏུ་སྦེད། ། གདུག་པ་རྣམས་ཀྱི་གྲོགས་ཉམས་སློབ་མ་དེ་ཉིད་བླ་མ་ཤིན་ཏུ་མཁས་པ་རྣམས་ཀྱིས་བསྡུ་ བྱ་བ། །ཤེས་རབ་དབང་ལ་སོགས་པའི་རྒྱུར་ཏེ་གཞན་ཞེས་བྱ་བ་སླར་ཡང་འབྲིང་པོ་བསོད་ ནམས་དག་གི་རྒྱུར། །ཞེས་སློབ་མའི་མཚན་ཉིད་རྣམས་གསུངས། དེ་ལ་སློབ་དཔོན་གཉིས་ ཏེ། མཚན་ཉིད་ཐམས་ཅད་དང་ལྡན་པ་ནི་སློབ་དཔོན་མཆོག་ཏུ་འགྱུར་བ་དང་། སྐྱོན་སྤངས་ ཡོན་ཏན་ཅན་གྱི་མཚན་ཉིད་ཐམས་ཅད་མ་རྫོགས་ཀྱང་མེད་མི་རུང་གི་ཡོན་ཏན་དང་ལྡན་ པའི་སློབ་དཔོན་དུ་འོས་པ་གཉིས་སོ། །དེ་བཞིན་དུ་སློབ་མའི་མཚན་ཉིད་རབ་འབྲིང་ཐ་མའི་ དབྱེ་བས་གསུམ་དུ་འགྱུར་རོ། །བླ་མའི་ཡོན་ཏན་ལ། དབང་བསྐུར་བས་དམ་ཚིག་ཐོབ་པ་ དང་། དེ་ཉིད་བཅུ་ཤེས་པ་ལ་སོགས་པ། གསང་སྔགས་རང་གི་ཁྱད་ཆོས་ཅི་རིགས་པ་མ་ གཏོགས། བླ་མའི་མཚན་ཉིད་སྤྱི་རྣམས་ཐེག་ཆེན་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་སྤྱི་དང་འདྲ་བས། བླ་མའི་མཚན་ཉིད་མདོ་སྔགས་གཉིས་ལ་མི་འདྲ་བ་ཆེན་པོ་ནི་མེད་དོ། །དེ་དག་ལས་སྙིང་རྗེ་ མེད་ཅིང་ཞེས་སོགས་སྐྱོན་བདུན་པོ་དེ་ནི། སློབ་དཔོན་དང་སློབ་མ་གཉིས་ཀའི་སྐྱོན་ཡིན་ཏེ། སློབ་དཔོན་སྐྱོན་དེ་དག་ཤས་ཆེར་སྤྱོད་པ་ཡིན་ན་བླ་མར་མི་བྱ་ལ། དེ་དག་ཆ་ཕྲ་མོའང་སྤངས་ པ་ནི་མཆོག་ཡིན་མོད་ཀྱང་དེང་སང་རྙེད་པར་དཀའོ། །སྐྱོན་བདུན་ལས་ལྔའམ་དྲུག་སྤངས་ {པ་[ན།]གཉིས་སམ་གཅིག་ལྟ་བུ་ཡོད་ཀྱང་ཉེས་པ་མི་བསྐྱེད་པའང་ཡོད་མོད། སྐྱོན་དེ་དག་ གི་ནང་ནས་སྙིང་རྗེ་མེད་པ་ཁོ་ན་སྐྱོན་ཆེ་བས་དེ་སྤངས་པ་གལ་ཆེའོ། །ཁྲོ་བ་དང་གདུག་པའི་ ཁྱད་པར་ནི་འཕྲལ་འཕྲལ་ཁྲོ་སྐྱེན་པ་ཁྲོ་བ་དང་། ཞེ་བ་རྣག་ཅིང་འཁོན་འཛིན་དམ་པ་ནི་ 4-209 གདུག་པའོ། །གཞན་དངོས་བསྟན་རྣམས་གོ་སླའོ།

如是上師之功德及，傲慢具足忿怒所壓伏破誓言貪求財物且無聞法。欲欺騙諸弟子而於最勝安樂處心敗未灌頂。于諸受用皆貪著放逸具粗語且為諸根故具欲。彼即如同地獄般為諸智弟子等為圓滿菩提因應當捨棄。 如是過失之建立及，深廣於心上師之決定喜樂具佈施性功德知。希求解脫恭敬續部非誑意具已得真實極為隱藏。惡者等之伴破弟子彼即應由極善巧諸上師所攝受。為智慧灌頂等之因，其他所謂複次中等即為福德諸因。 如是宣說弟子之相。其中上師有二：具足一切相者成為殊勝上師，及雖未圓滿斷過具德之一切相然具足不可缺之功德堪為上師者二也。如是弟子之相以上中下品分為三。 上師功德中，由灌頂得三昧耶，了知十真實等，除密咒自身某些特徵外，上師一般相與大乘善知識總相相同，故上師之相於顯密二者無大差別。 其中無悲等七過失者，即上師與弟子二者之過失。若上師多行彼等過失不應為師，雖斷彼等細微分者為殊勝然今難得。於七過失中斷除五或六者，雖有二或一等亦有不生過失者，然于彼等過失中唯無悲憫過失最大故斷除此極為重要。 忿怒與惡毒之差別者，時時易生嗔怒為忿怒，心中有恨執持怨恨為惡毒。其餘直顯者易解。

།དེ་རྣམས་ལ་བཤད་པའི་རྣམ་གྲངས་ཅུང་ ཟད་མི་འདྲ་བ་ནི། རྡོ་རྗེ་སྙིང་འགྲེལ་ལས། བརྩེ་མེད་ཞིང་ལས་བྱེད་པ་གང་། །ཁྲོ་ཞིང་གནད་ དུ་སྣུན་པར་བྱེད། །གདུག་པ་དགེ་སློང་སྐྱེ་བོ་ལྡང་། །ཁེངས་པ་ཤེས་པ་ངན་པས་ཁེངས། ། འདོད་ཆེན་སྤྱད་བྱ་མིན་དོན་གཉེར། །ཤིན་ཏུ་ཆང་འཐུངས་མ་བསྡམས་པ། །རང་ལ་བསྟོད་ པ་འདིར་བརྗོད་ཅིང་། །ཡོན་ཏན་ཅན་ལ་སྐྱོར་འབྱིན་བྱེད། །ཅེས་གསུངས་པ་དང་། འཇམ་ དཔལ་གྱི་ལྟ་འདོད་མདོར་བསྟན་ལས། བརྩེ་མེད་ཤ་ཟ་བ་ལ་གསུངས། །ཁྲོ་བ་དགའ་བར་ སྣུན་བྱེད་དང་། །གདུག་པ་ལེགས་པའི་སྐྱེ་བོར་སྡང་། །ཁེངས་པ་ཡེ་ཤེས་སྤངས་པའོ། །ཆགས་ པ་ལྷ་ཡི་དཀོར་ལ་སྤྱོད། །མ་བསྡམས་ཤིན་ཏུ་ཆང་འཐུང་བ། །རང་བསྟོད་སྟོང་པ་ཉིད་ལམ་ ལ། །སྨོད་ཅིང་སྨོད་པ་བྱེད་པའོ། །ཞེས་གསུངས་ཏེ། དེ་དག་ལ་འགའ་ཞིག་དེ་དང་དེའི་ངོ་བོ་ བཤད་པའང་ཡིན་ལ། ཕལ་ཆེར་མཚན་གཞི་གཟུང་བར་སྣང་ངོ་། །སློབ་མ་མཆོག་ལ་ནི་སྐྱོན་ དེ་དག་སྔར་ནས་སྤངས་པ་དགོས་ཀྱང་། སྤྱིར་སློབ་མ་ལ་མ་ངེས་ཏེ་ད་ལྟ་སྐྱོན་དེ་དག་ཤས་ ཆེར་སྤྱོད་དུ་ཟིན་ཀྱང་། སླར་ཆོས་ཀྱི་སྒོར་ཞུགས་བླ་མ་ལ་བརྟེན་ནས་སྐྱོན་དེ་དག་རིམ་གྱིས་ སྤོང་བར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར། དཔེར་ན་ད་ལྟར་སྙིང་རྗེ་མེད་པ་ཡིན་ཡང་། སླར་སྙིང་རྗེ་སྐྱེར་རུང་ བ་སོགས་བློ་བསྒྱུར་ནུས་ཤིང་རྒྱུད་བཅོས་སུ་རུང་ན་སློབ་མར་སྟེན་དུ་རུང་པའི་ཕྱིར་རོ། ། བརྟན་ཅིང་ཞེས་སོགས་ཡོན་ཏན་དྲུག་ཀྱང་དཔོན་སློབ་གཉིས་ཀའི་དབང་དུ་བྱས་པ་སྟེ། འདི་ལའང་སློབ་དཔོན་ལ་ནི་དེ་རྣམས་ཚང་བ་དགོས། སློབ་མ་ལ་ནི་སྐྱེས་སྟོབས་ལ་ཡོན་ཏན་ ཅི་རིགས་པ་ཚང་ན། ལྷག་མ་སླར་བློ་བཅོས་ཏེ་ཕྱིས་ཡོན་ཏན་སྐྱེར་རུང་བའི་རིགས་རྣམས་ བཟུང་ངོ་། །སྔགས་དང་རྒྱུད་ཀྱི་སྦྱོར་བ་ཤེས། །ཞེས་པ་མན་ཆད་སློབ་དཔོན་ཁོ་ནའི་ཡོན་ཏན་ ཏེ། སྔགས་རྒྱུད་ཀྱི་སྦྱོར་བ་ནི་སྔགས་དང་དེའི་ལག་ལེན་ཏེ་ལས་ཚོགས་དང་དངོས་གྲུབ་སྒྲུབ་ པའི་ཐབས་ཀྱི་མིང་ངོ་། །དེ་ཉིད་བཅུ་ནི། དཀྱིལ་འཁོར་ཏིང་འཛིན་ཕྱག་རྒྱ་དང་། །སྟངས་ 4-210 སྟབས་འདུག་སྟངས་བཟླས་བརྗོད་དང་། །སྦྱིན་སྲེག་མཆོད་པ་ལས་ལ་སྦྱོར། །སླར་བསྡུ་བ་ ཡི་རྣམ་པ་སྟེ། །ཕྱི་ཡི་དེ་ཉིད་བཅུ་ཡིན་ནོ། །ཕྱིར་བཟློག་གཉིས་ཀྱི་ཆོ་ག་དང་། །གསང་བ་ ཤེས་རབ་ཡེ་ཤེས་དང་། ཁ་སྦྱོར་དབྱེ་བའི་ཆོ་ག་དང་། །གཏོར་མ་རྡོ་རྗེ་བཟླས་པ་དང་། །དྲག་ ཤུལ་སྒྲུབ་པའི་སྦྱོར་བ་དང་། །རབ་ཏུ་གནས་དང་དཀྱིལ་འཁོར་སྒྲུབ། །གསང་བའི་དེ་ཉིད་ བཅུ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་གསུངས་པ་ལྟར་རོ། །གསང་སྔགས་འཆད་བྱེད་ནི་རྒྱུད་ཤེས་པ་དང་། དང་བའི་བདག་ཉིད་ནི་སློབ་དཔོན་རང་ཉིད་དད་པ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་དང་ལྡན་པས། ཆོས་ ལས་བཤད་པའི་བླང་དོར་ལས་མི་འདའ་བའོ།

對於這些所說的分類稍有不同者，即《金剛心釋》中說："無悲而作事業者，忿怒而作傷害事，惡毒憎恨比丘眾，我慢充滿惡知見，大欲追求不當行，極飲酒而不自制，於此宣說自讚嘆，于具功德者出錯。" 以及《文殊見欲略說》中說："無悲者說食肉，忿怒者喜作害，惡毒者憎善人，我慢者舍智慧，貪著者用天財，不自製極飲酒，自讚于空性道，誹謗而作誹謗。" 于彼等中有些是解說彼彼之體性，大多數則顯為舉例。最勝弟子須從前斷除彼等過失，然於一般弟子則不定，即使現今多行彼等過失，然後入法門依止上師而漸次斷除彼等過失故。譬如現今雖無悲憫，然後可生悲心等，若能轉變心意且堪為調伏則可堪為弟子故。 堅固等六功德亦是就師徒二者而言，於此上師須具足彼等，于弟子則若任運具足某些功德，其餘后以調心而後可生功德者皆攝受。 "了知咒續瑜伽"以下唯上師功德，咒續瑜伽即咒及其行持即事業聚與成就修持方便之名。十真實即："壇城三摩地手印，姿勢坐勢誦咒語，護摩供養加行業，還攝收回諸行相，是為外之十真實。外轉二種之儀軌，秘密智慧智與及，和合分解之儀軌，施食金剛誦咒語，猛利修持瑜伽與，極善安住壇城成，是為秘密十真實。"如是所說。講說密咒即了知續部，清凈自性即上師自身具足圓滿信心，於法所說取捨不逾越。

།ཚིག་དོན་གཞན་རྣམས་གོ་སླ། ཐུན་མོང་གི་ རྡོ་རྗེ་སློབ་དཔོན་འདི་དག་གི་མཚན་ཉིད་ལ། དད་པ་དང་ལྡན་པ་དང་། དམ་ཚིག་མ་ཉམས་ པ་དང་། བསྙེན་པ་ལ་སོགས་པས་ལྷ་མཉེས་པར་བྱས་པ་དང་། ཆོས་གང་ལ་བརྟེན་ནས་སློབ་ མ་དེ་རྗེས་སུ་འཛིན་རྒྱུའི་ཆོས་དེ་ལ་མཁས་པ་རྣམས་མེད་དུ་མི་རུང་པའོ། །དང་པོར་ཡང་དག་ བསྟེན་བྱ་སོགས་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་ནས། དམ་ཚིག་དང་ལྡན་པ་ནི། སྤྱིར་སྔགས་སྡོམ་ཐོབ་ལ་ མ་ཉམས་པའི་སྟེང་དུ། སྒྲུབ་པའི་དམ་ཚིག་རིགས་དྲུག་གི་སྡོམ་པ་ལྟ་བུ་ལ། ཕྱི་དྲང་དོན་དང་ ནང་ངེས་དོན་གྱི་དམ་ཚིག་ཡང་དག་པར་སྤྱོད་པ་སྟེ། འཇིག་རྟེན་པའི་དངོས་གྲུབ་མན་ཆད་ཀྱི་ དོན་དུ། བསྐྱེད་རིམ་གྱི་མན་ངག་ཙམ་ཞུ་བ་ཡིན་ན། ཕྱིའི་དམ་ཚིག་ལ་སྤྱོད་པ་ཁོ་ནས་ཀྱང་ ཆོག་ཅིང་། མཆོག་འདོད་པས་རྫོགས་རིམ་དོན་དུ་གཉེར་ན་ནི། ནང་གི་དམ་ཚིག་ལ་གནས་ པའང་ངེས་པར་དགོས་སོ། །མུ་སྟེགས་དང་ཐེག་དམན་གྱིས་མི་ཕྱེད་པའི་ཕྱིར་རྡོ་རྗེ་ཐེག་པ་སྟེ་ སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཐེག་པ་ཡིན་ལ། ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ནི་སྔགས་ཀྱི་ལམ་སྟེགས་ཡིན་པས། སྔགས་ཀྱི་ནང་དུ་འདུས། ལམ་འདིས་གཞན་ལ་མ་ལྟོས་པར་རང་དབང་དུ་སངས་རྒྱས་ཐོབ་ ནུས་པའི་ཕྱིར། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཐེག་པ་ནི་གསང་སྔགས་རྡོ་རྗེ་ཐེག་པ་ལ་ཟེར། དེ་ལ་ལྷག་པར་ གནས་པ་ནི་གསང་སྔགས་ལ་ཡིད་ཆེས་པའི་སྒོ་ནས་ལམ་གཞན་མི་འཚོལ་བའོ། །དེ་ཁོ་ན་ 4-211 ཉིད་ནི། བསྐྱེད་རིམ་དང་རྫོགས་རིམ་སྟེ་རིམ་གཉིས་སྒོམ་པ་དང་། དྲི་མ་ནི་ཉོན་མོངས་ཏེ། ཉོན་མོངས་དུག་ལྔ་ཤས་ཆུང་བ་དང་། བཟོད་པའི་ངང་ཚུལ་ནི། ཚེ་འདིའི་བདེ་སྡུག་ལ་མ་ ལྟོས་པར་རང་གཞན་གྱི་དོན་དུ་ཆོས་སྤྱོད་པ་དང་། སྔགས་ཀྱི་ལམ་ལ་ཞུགས་ཤིང་ལམ་གྱི་ཡེ་ ཤེས་ཅི་རིགས་པ་རྒྱུད་ལ་སྐྱེས་པ་དང་། ཆོས་སྟོན་པའི་ནུས་པ་ཡོད་ཅིང་། སྙིང་རྗེ་དང་ཕན་ སེམས་ཀྱིས་སློབ་མ་རྣམས་ལ་ལམ་སྟེ་ཆོས་སྦྱིན་པའམ་སྟེར་བར་བྱེད་ཅིང་། དེ་ཉིད་ཀྱི་དམྱལ་ བའི་འཇིགས་པ་འཕྲོག་པ་ཡང་ཡིན་ནོ། །དེ་ཁོ་ན་ཉིད་རླུང་དབུ་མར་འགགས་པ་དང་། སྟོང་ གཟུགས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་ལ་བསྟེན་ནས། མི་འགྱུར་བའི་བདེ་བ་ཐོབ་ན་རབ། དེ་མིན་ནའང་ཞུ་ བདེ་འགྱུར་མེད་ཀྱི་ཚངས་སྤྱོད་དང་ལྡན་པའོ།

其他詞義容易理解。共同金剛上師這些之相，具足信心，三昧耶戒未失壞，以近修等令本尊歡喜，于所依之法為攝受弟子而於彼法精通諸者不可或缺。 就"首先應當如理依止"等而言，具足三昧耶者，即總之獲得密乘戒未失壞之上，如修持三昧耶六種部類之戒，于外了義與內密義之三昧耶如理行持，為世間成就以下之義，若僅求修生起次第之教授，則唯行持外三昧耶亦可，若欲求勝義而追求圓滿次第，則安住內三昧耶亦必定需要。 因外道與小乘不能破壞故為金剛乘即佛乘，波羅蜜多是密乘道之階梯故攝於密乘中。此道能不依賴他者而自主獲得佛果故，佛乘即是密咒金剛乘。殊勝安住于彼者，即以於密咒生信故不尋求他道。 真實性即修習生起次第與圓滿次第二次第，垢即煩惱，即煩惱五毒微弱，安忍性即不顧今生苦樂而為自他利而行法，入密乘道並於相續中生起任何道之智慧，具有說法能力，以悲心與利他心於諸弟子施與或給予道即法，即由此奪除地獄怖畏。真實性風融入中脈，依止空相智慧，若獲得不變之樂最勝，若非如此，則具足融樂不變之梵行。

།བདུད་རྣམས་ལ་ནི་རྡོ་རྗེའི་དབྱུག་པ་ཞེས་ པའི་དོན། འགྲེལ་ཆེན་གྱི་དངོས་བསྟན་ལས། བདུད་བཞི་འཇོམས་པ་ལ་གསུངས་ཏེ། དེ་ ཡང་ཡོན་ཏན་གཞན་རྣམས་ཀྱིས་ཀྱང་བྱེད་མོད་ཀྱི། དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ལས་ཚངས་སྤྱོད་གྲུབ་པ་ནི། སྲོག་རྩོལ་དང་འཛིན་པའི་རིམ་པ་གྲུབ་པ་ནས་འབྱུང་ཞིང་། འཛིན་པ་ཐོབ་ན་བདུད་དང་ཉོན་ མོངས་ལ་སོགས་ཉམས་ཞེས་འབྱུང་བ་ལྟར། རང་རྒྱུད་ཀྱི་བདུད་བཞི་ཅུང་ཟད་ཆོམས་པ་ཡིན་ ལ། མི་འགྱུར་བའི་བདེ་བ་ཐོབ་ན་ནི་རྩ་བ་ནས་འཇོམས་པར་བྱེད་དེ་རང་ལ་ཡོན་ཏན་འདི་ ཡོད་པ་སྔོན་དུ་སོང་བའི་སྒོ་ནས་སློབ་མ་རྣམས་ལ་ལམ་སྦྱིན་པས་ནི། གཞན་རྒྱུད་ཀྱིས་བདུད་ བཞི་ཡང་འཇོམས་པར་བྱེད་དོ། །དངོས་བསྟན་ཡི་གེའི་དོན་ལྟར་ན། ཡོན་ཏན་དེ་དག་ལྡན་ པའི་རྡོ་རྗེ་སློབ་དཔོན་དེ་ནི། བདུད་རིགས་ཀྱི་འབྱུང་པོ་སེམས་ཅན་རྣམས་ལ་འཚེ་བར་བྱེད་ པ་རྣམས་འཇོམས་ཤིང་འདུལ་བར་བྱེད་པ་ལ། རྡོ་རྗེའི་དབྱུག་པ་དང་མཚུངས་ཞེས་པ་སྟེ་གོང་ གི་{ལྟའི་[ལྷའི་]བུའི་བདུད་འཇོམས་པར་འདུས་མོད་ཀྱང་། འཆད་ཚུལ་ཅུང་མི་འདྲ་སྟེ་སྔ་མ་ ནི་རང་དང་གཞན་བདུད་ཀྱི་ལས་འདོད་པ་ཐ་མལ་པའི་ཆགས་སྲིད་ལས་ཟློག་པའི་དོན་ཡིན་ ལ། འདིར་ནི་འབྱུང་པོའི་གནོད་པ་སྲུང་བ་དང་བཟློག་པའི་དོན་ཡིན་ནོ། །འགྲེལ་ཆེན་ལས་ 4-212 གཞུང་གི་ཁོག་དོན་དབྱིངས་ཆེ་བ་དེ་མ་གོ་དོགས་ནས་བཤད་པར་མཛད། སྒྲ་ཇི་བཞིན་པ་ནི་ གོ་སླ་བས་རྒྱས་བཤད་མ་གསུངས་པའོ། །སློབ་དཔོན་དེ་ནི་རྡོ་རྗེ་སེམས་དཔའི་སྤྲུལ་པའི་ སྐུར་ས་ལ་རབ་ཏུ་གྲགས་པ་སྟེ། སྤྲུལ་པའི་སྐུ་དངོས་ཀྱང་ཡོད་ལ་དེ་མིན་ནའང་ཕལ་ཆེར་བྱིན་ གྱིས་རླབས་པའི་སྤྲུལ་པར་ངེས་སོ། །དེ་དག་ནི་སློབ་དཔོན་ལ་དགོས་པའི་ཡོན་ཏན་རྣམ་པར་ བཞག་པའོ། །ང་རྒྱལ་དང་ལྡན་ཞེས་སོགས་ལ་ནོར་དང་། དབང་ཐང་དང་། ཐོས་པས་ཁེངས་ པ་དང་། དེ་ཉིད་བཅུ་སོགས་བྱ་བ་དང་། ལམ་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཕྲ་མོ་དང་། གཟུགས་དང་རིགས་ ལ་སོགས་པས་ང་རྒྱལ་བ་སྟེ། དེ་ཡང་གོང་མ་ལ་ལྟོས་ན། ང་རྒྱལ་བྲལ་བར་འགྱུར་ཞིང་། རང་ བས་དམན་པའི་སྐྱོན་ལ་ལྟས་ན། ང་རྒྱལ་སྐྱེ་བའི་ཕྱིར་ན། གང་ང་རྒྱལ་ཤས་ཆེ་བ་དེ་ནི། མཆོག་གི་ཡོན་ཏན་ལ་དད་པ་མི་བསྒོམས་ཤིང་། རང་དང་མཚུངས་པའམ་དམའ་བ་རྣམས་ ལ་བརྙས་ཤིང་ཁྱད་དུ་གསོད་པ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར། ང་རྒྱལ་གྱི་ཁེངས་པ་དེ་ནི་དམ་པ་མ་ཡིན་པའི་ སྤྱོད་པ་སྐྱོན་ཆེ་བར་གསུངས་སོ།

對於"于諸魔即金剛杵"之義，大疏直接顯示中說是降伏四魔，雖然其他功德也能做到，但從真實性中成就梵行，即從成就命氣加行與執持次第時生起，如所說"若獲得執持，則魔與煩惱等減退"，是稍微降伏自相續之四魔，若獲得不變之樂則從根本降伏，以自身先具此功德之門而予諸弟子道，則亦能降伏他相續之四魔。 若依文字之直接顯示義，具足彼等功德之金剛上師，于害眾生之魔類眾生降伏調伏，即如同金剛杵，雖攝於前述天子魔之降伏，然說法稍有不同，前者是遮止自他魔業所欲之平凡貪執，此處是守護與遮止精靈之危害之義。大疏中因擔心未解文句之廣大意趣故而作解釋，直接文義易解故未作廣說。 彼上師即金剛薩埵化身之身而於地廣為著名，或是真實化身，若非如此，則大多數確定是加持之化身。此等是建立上師所需功德。 對於"具足我慢"等，以財富、威勢、聞法而傲慢，以十真實等事業，以道三摩地細微，以形貌與種姓等生我慢，此亦視上師則離我慢，視劣於自之過則生我慢故，凡我慢偏重者，不修信心於殊勝功德，于與自等同或低劣者輕視與蔑視故，說彼我慢傲慢是非善行為之大過。

།དེ་བཞིན་དུ་ཡང་ཡང་ཁྲོ་བའི་ངང་ཚུལ་ཅན་གྱི་འགྲོགས་ དཀའ་བ་དང་། གསང་བའི་དམ་ཚིག་དབྲལ་ཏེ། རྩ་རླུང་དང་ཕྱག་རྒྱའི་རྣལ་འབྱོར་དང་ལྷ་ དང་སྔགས་དང་ལས་ཚོགས་ལ་སོགས་པ་སྐྱེ་བོ་ཕལ་པའི་ནང་དུ། དམ་དུམ་རབ་རིབ་ཤོད་ ཀྱིན་ངོམ་པ་དང་། བཟའ་བྱ་མ་ཡིན་པ་སྐྱེ་བོའི་མངོན་དུ་བསྟེན་པ་དང་། བགྲོད་བྱ་མ་ཡིན་པ་ བསྟེན་ཅིང་དེ་དག་ཆོས་ཟབ་པ་དང་ཐེག་པ་མཐོ་བ་ཡིན་པར་ངོ་འཕྱར་བ་ནི། དམ་ཚིག་རྣམ་ པར་དྲལ་བ་སྟེ་གསང་སྒྲོགས་དང་ལོག་པའི་ལམ་ལ་སྤྱོད་པའོ། །དེ་བཞིན་དུ་དཀོན་མཆོག་ གི་རྫས་ལ་བརྐམ་ཞིང་། གཞན་ཡང་ནོར་ལ་ཤིན་ཏུ་ཆགས་པ་དང་། མན་ངག་མཆོག་མ་ཐོས་ པ་དང་། རང་གི་སྤྱོད་པ་དང་མཐུན་པ་ཙམ་སྙིང་ལ་བཞག་ནས་ལོག་ཆོས་ཆོས་སུ་སྟོན་པས་ སློབ་མ་བསླུ་བ་དང་། མཆོག་གི་བདེ་བའི་གནས་མི་འགྱུར་བའི་ཐབས་མི་ཤེས་པ་དང་། དབང་སྐུར་མེད་པར་རྒྱུད་དང་མན་ངག་འཆད་པ་དང་། བཟའ་བཏུང་སོགས་ལོངས་སྤྱོད་ལ་ 4-213 ཧ་ཅང་སྲེད་ཆེ་བ་དང་། ཆང་འཐུང་སོགས་ཀྱི་རྐྱེན་ལས་བག་མེད་པ་ལ་དགའ་བ་དང་། དབང་ པོ་གཉིས་སྦྱོར་ལས་འཛག་བདེ་ལ་ཤིན་ཏུ་ཆགས་པ་སྟེ། སློབ་དཔོན་དུ་འགྱུར་བ་ལ་གེགས་ བྱེད་པའི་སྐྱོན་དེ་དག་གོ །ཟབ་ཅིང་སོགས་ཀྱི་དོན་སློབ་མའི་ཡོན་ཏན་ཏེ། ཟབ་རྒྱ་སྟོང་ཉིད་ སྙིང་རྗེ་ལ་སེམས་པ་དང་། བླ་མའི་ངེས་པ་དམ་སྡོམ་སྲུང་བ་ལ་དགའ་བ་དང་། རྫས་ལ་མ་ ཆགས་པས་སྦྱིན་པ་གཏོང་བའི་ངང་ཚུལ་ཅན་དང་། དཀོན་མཆོག་གི་ཡོན་ཏན་ཤེས་ཤིང་དད་ པ་ཆེ་བ་དང་། འབྲས་བུ་ཐར་པ་ཁོ་ན་ལ་ཡིད་བརྣགས་པ་དང་། རྒྱུད་ལས་ཇི་སྐད་གསུངས་ པའི་བླང་དོར་ལ་གུས་པ་དང་། འཇིག་རྟེན་པའི་ལམ་དང་མན་ངག་གིས་སེམས་གཡོ་བར་མི་ ནུས་པ་དང་། དེ་ཁོ་ན་ཉིད་མན་ངག་ཐོབ་པ་ཤིན་ཏུ་གསང་ཞིང་སྦེད་པ་དང་། དགེ་འདུན་གྱི་ རྫས་ཟ་བ་ལ་དགའ་བ་དང་། མི་དགེ་བཅུ་སོགས་ཆོས་དང་འགལ་བ་དོན་དུ་གཉེར་བའི་ གྲོགས་ངན་དང་འགྲོགས་པ་ལ་མི་དགའ་བ་རྣམས་སོ། །དེ་རྣམས་ཀྱི་ནང་ནས་མེད་དུ་མི་རུང་ བ་ནི། དམ་ཚིག་བསྲུང་ནུས་པ་དང་སྡིག་པའི་གྲོགས་པོ་སྤངས་པའོ། །ཡོན་ཏན་དེ་དག་ཕལ་ ཆེར་དང་ལྡན་ན་རྫོགས་རིམ་གྱི་སྣོད་ཡིན་ལ། གཙོ་བོ་གཉིས་པོ་ཁོ་ན་དང་ལྡན་ན་ཡང་བསྐྱེད་ རིམ་གྱི་སྣོད་ཡིན། དེ་ཙམ་ཡང་མེད་པ་ལ་བླ་མ་བསྟེན་ན། སྐྱབས་འགྲོ་དང་བསླབ་གཞི་ལྔ་ ཙམ་གྱི་སྣོད་དང་ལྡན་པ་ནི་ཡོད་དོ།

同樣地，與易怒性情者難以相處，違背密乘誓言，于普通人中零碎模糊地談論脈氣和手印瑜伽、本尊、咒語和事業等而炫耀，于眾人面前服用不應食用之物，親近不應親近之人，並將這些標榜為甚深法和高乘，此即是破壞誓言，泄密和行持邪道。 同樣地，貪求三寶之物，且極其貪著其他財物，未聞殊勝教授，僅將與自行為相應者置於心中而以邪法示為正法欺騙弟子，不知無變殊勝樂處之方便，無灌頂而講解續部和教授，過分貪求飲食等受用，因飲酒等緣而喜愛放逸，極其貪著二根交合之漏樂，此等是障礙成為上師之過失。 "甚深"等之義是弟子之功德：思維甚深廣大空性悲心，喜愛持守上師決定誓戒，以無執著于財物而具有佈施性情，了知三寶功德且具大信，心繫唯一解脫果位，恭敬隨續所說取捨，不為世間道和教授所動搖心意，極其隱秘護持真實性教授，不喜食用僧眾財物，不喜與追求十不善等違法之惡友為伴。 其中不可或缺者是：能守誓言和斷除惡友。若具足大多數此等功德則是圓滿次第之法器，若僅具足此二主要者亦是生起次第之法器。即便此等亦無者依止上師時，具足皈依和五學處法器者亦有之。

དེ་ལྟར་སློབ་མ་དང་བླ་མའི་མཚན་ཉིད་རགས་པ་བསྟན་ཟིན་ནས། དུས་ཀྱི་སྐྱོན་གྱིས་ སྐྱོན་ཀུན་སྤངས་ཡོན་ཏན་ཀུན་རྫོགས་ཚང་བའི་སློབ་དཔོན་རང་ཡང་རྙེད་དཀའ་བ་དང་། རྙེད་དུ་ཟིན་ཀྱང་རང་གི་བློ་མ་དག་ན་ཡོན་ཏན་དང་ལྡན་པ་ལ་ཡོན་ཏན་ཡོད་པར་མི་མཐོང་། སྐྱོན་མེད་པ་ལ་སྐྱོན་དུ་མཐོང་། སྐྱོན་ཡིན་པ་སྐྱོན་དུ་མི་མཐོང་། ཡོན་ཏན་མ་ཡིན་པ་ཡོན་ཏན་ དུ་མཐོང་། ཡོན་ཏན་མེད་ཅིང་སྐྱོན་དང་ལྡན་པ་རྣམས་སྐྱེས་བུ་མཆོག་ཏུ་མཐོང་བར་འགྱུར་ ཏེ། སྐྱེ་བ་སྔ་མར་ལས་ངན་བསགས་ཤིང་སྐལ་བ་དམན་པའི་དབང་གིས་སོ། །དེ་ལྟར་ཡང་། 4-214 མཁས་རྣམས་ཡོན་ཏན་ལ་གུས་ཀྱི། །སངས་རྒྱས་དབང་ཕྱུག་སོགས་ལ་མིན། །ཡོན་ཏན་མེད་ ལ་གང་གུས་པ། །དེ་བླུན་མི་དགེའི་ལས་ལས་སྐྱེས། །ཞེས་གསུངས། ཡོན་ཏན་རྫོགས་པ་མ་ རྙེད་ན། གོང་དུ་སྨོས་པ་ལྟར་མེད་མི་རུང་གི་མཚན་ཉིད་ཚང་བ་འཚོལ་དགོས་ཤིང་། འཁྲིད་ ཟབ་མོའི་སྐབས་འདིར་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞལ་ཐུགས་དང་ཞལ་ལ་གནས་པ་དེ་དགོས་སོ། ། དོན་ཚན་གཉིས་པ་འབྲེལ་བ་བརྟགས་ཚུལ་འཕྲོས་དོན་དང་བཅས་པ་སྟེ། དེ་ཡང་དཔོན་ སློབ་ཕན་ཚུན་འབྲེལ་བ་བརྟག་པ་ནི། ཆོས་ཀྱིས་མ་སྦྲེལ་གོང་དུ་བྱ་དགོས་ཀྱི། སྔར་བརྟགས་ སམ་མ་བརྟགས་གང་ཡིན་ཡང་། ཆོས་ཀྱི་འབྲེལ་བ་ཐོབ་ནས་སྐྱོན་མི་རྟོག་པར་གུས་པས་ བསྟེན་དགོས་ཏེ། ཚིགས་བཅད་གཅིག་ཙམ་ཐོས་པ་ལའང་། །གལ་ཏེ་བླ་མར་མི་འཛིན་ན། ། ཁྱི་ཡི་སྐྱེ་བ་བརྒྱར་སྐྱེས་ཏེ། །སྨེ་ཤ་ཅན་དུ་སྐྱེ་བར་འགྱུར། །ཞེས་གསུངས། དེས་ན་ཕྱིས་ཀྱི་སྐྱེ་ བོ་མང་པོ་ཞིག་སྔགས་ཆོས་ལ་དམ་ཚིག་ཡོད་དོ་སྐད་པའི་ཁ་བཤད་བྱེད། སྲུང་ནི་དེ་ལའང་མི་ སྲུང་། མཚན་ཉིད་པ་ལ་དམ་ཚིག་མི་ཡོང་ཟེར་ཞིང་། མདོ་ཆོས་མང་དུ་ཐོས་པའི་བླ་མ་ལའང་ མ་གུས་པ་དང་བརྙས་པ་དང་བསྐུར་སྟི་མ་ཡིན་པ་ཇི་ཙམ་བྱས་ཀྱང་ཉེས་པ་མེད་པ་སྐད་སྨྲ་བ་ མང་དུ་སྣང་སྟེ། བདུད་ཀྱིས་བྱིན་གྱིས་བརླབས་པ་ཁོ་ནའོ།

如是已說明弟子和上師之粗略特徵后，因時代過失，難以尋得斷除一切過失圓滿具足一切功德之上師，即便找到，若自心不凈，則于具功德者不見有功德，于無過失者見為有過失，於是過失者不見為過失，于非功德者見為功德，于無功德而具過失者見為殊勝士夫，此乃因前世積累惡業且福報低劣之故。如是： 智者恭敬功德，而非佛與自在等，于無功德者恭敬，彼愚者從不善業生。如是說。若未找到圓滿功德者，如前所說，應尋求具足不可或缺之特徵者，於此甚深引導之時需要住于佛陀面心和麵中者。 第二要點是觀察關係及其附帶內容，即師徒相互關係之觀察，應於法未結緣前為之，無論之前已觀察或未觀察，獲得法之關係后不應觀察過失而應恭敬依止，因為：若於僅聞一偈頌，若不視為上師，則百次轉生為狗，將生為斑紋狗。如是說。 因此，後世許多人說密法中有誓言，卻於此亦不守持，說顯教中無誓言，對於聽聞眾多顯教之上師亦不恭敬、輕視、不敬，無論如何說無過失，此等現象眾多，唯是魔之加持。

།དེས་ན་སྔགས་ཆོས་ཀྱིས་མ་སྦྲེལ་ བ་ལ་དམ་ཚིག་གི་མིང་འདོགས་མི་བྱེད་པ་ཙམ་ཡིན་གྱི། དོན་གྱི་སྟེང་ནས་ཕལ་ཆེར་འདྲ་ལ། ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་མདོ་སྡེ་ཐོས་པའི་བླ་མ་དང་། གསང་སྔགས་ཀྱི་རྒྱུད་ཐོས་པའི་བླ་མ་གཉིས་ ནང་སེལ་དུ་འདོམས་ན། ཡུལ་གཉན་མི་གཉན་གྱི་ཁྱད་ཅུང་ཟད་ཙམ་ཡོད་མོད་ཀྱང་། སྤྱིར་ འགངས་ལ་ཁྱད་ཆེར་མེད། ཐེག་པ་ཆེ་ཆུང་གི་སྡེ་སྣོད་གཉིས་སོ་སོར་ཐོས་པའི་བླ་མ་ལའང་ དེས་རིགས་འགྲེ་སྟེ། མདོར་ན་སྡུག་གསོག་པ་པོ་སློབ་མ་ངན་པ་སྟེ། སྤྱིར་ནས་གསང་སྔགས་ ཀྱི་དབང་བསྐུར་ཞུས་དམ་ཚིག་ཐོབ་པ་ཡིན་ན་ནི། དེས་སྔགས་ཆོས་ཞུས་པ་མ་ཡིན་ལ། མདོ་ ལུགས་ཐེག་པ་ཆེ་ཆུང་གང་ཡིན་ཡང་རུང་སྟེ། དེ་ལྟ་བུ་ཞུས་པའི་བླ་མ་དེ་ལ་སྡིག་བསགས་ 4-215 ན། སྤྱིར་ཉེས་པ་ཆེ་བར་མ་ཟད་སྔགས་ཀྱི་དམ་ཚིག་ཀྱང་ཉམས་པ་ཡིན་ཏེ། རྒྱུད་རྣམས་ལས་ ཀྱང་། སློབ་དཔོན་མི་སྨད། བླ་མའི་ཐུགས་མི་དཀྲུག་ཅེས་གསུངས་ཀྱི། རྩ་ལྟུང་དང་པོའི་ ཡུལ་དུ་རྡོ་རྗེ་སློབ་དཔོན་ཁོ་ནའི་ངེས་གཟུང་མ་མཛད་པ་མང་པའི་ཕྱིར་རོ། །སློབ་མ་དེ་ཉིད་ སྔགས་ཀྱི་དབང་སུ་ལའང་མ་ཞུས་དམ་ཚིག་མ་ཐོབ་ན་ནི། སློབ་དཔོན་ཙམ་ཡིན་ཡང་ཁོ་རང་ གི་རྡོ་རྗེ་སློབ་དཔོན་དུ་མ་སོང་བའི་ཕྱིར། སྔགས་པའི་སློབ་དཔོན་སྔགས་ཆོས་ཀྱིས་སྦྲེལ་བ་ ཞིག་ལ་སྨད་ན། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ལ་སྨད་པའི་སྡིག་པ་ཆེན་པོ་རྩ་ལྟུང་དང་ཕྱོགས་འདྲ་ ངེས་འབྱུང་མོད་ཀྱང་། དམ་ཚིག་ཉམས་པའི་མིང་རང་ནི་མི་ཐོབ་སྟེ། ཁོ་རང་གིས་དམ་ཚིག་ ལེན་མ་མྱོང་བས་ཉམས་རྒྱུ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་རྩ་ལྟུང་གི་ཐ་སྙད་ཐོབ་པར་འགྱུར་ བ་ལ་ལྟུང་བ་བྱེད་མཁན་རང་ཉིད་སྔགས་ལ་ཞུགས་པ་ཞིག་དགོས་ཀྱི། ལྟུང་བ་གསོག་པའི་ ཡུལ་སྔགས་ཆོས་ཀྱིས་སྦྲེལ་བ་ཁོ་ན་མི་དགོས་པར་མ་ཟད་སྔགས་པ་ཡིན་ཡང་མི་དགོས་སོ། ། གནད་འདི་མ་གོ་བས་དམ་ཚིག་ཉམས་པ་ནི། མཁས་པར་རློམ་པ་དང་ཆེན་པོར་རློམ་པ་ལ་ ཡང་ཤིན་ཏུ་མང་སྟེ། དཔེར་ན་གློ་བོ་མཁན་ཆེན་བསོད་ལྷུན་ལྟ་བུའོ།

因此，于未以密法結緣者雖僅不加誓言之名，從實際而言大多相似，若比較聽聞大乘經典之上師與聽聞密咒續部之上師二者，雖有對境嚴厲與否之些微差別，但總體重要性無大差異。對於分別聽聞大小乘藏之上師亦可類推。簡言之，造罪者為惡弟子，若總的來說已得密咒灌頂獲得誓言，則于未求密法者，無論是大乘抑或小乘之經派，若於如是所求之上師造罪，不僅總的過失甚大，且破壞密咒誓言。 諸續部中亦云："不誹謗阿阇黎，不擾亂上師心。"因為未將根本墮第一之對境僅限定為金剛阿阇黎之故。若該弟子未向任何人求得密咒灌頂未得誓言，則雖是阿阇黎，因未成為他的金剛阿阇黎，若誹謗密咒師以密法結緣者，雖定生如誹謗菩薩之大罪根本墮相似之罪，然不得破誓言之名，因其從未受持誓言故無可破。 因此，欲得根本墮之名稱，造墮者自身需是入密者，造罪之對境不僅不需是以密法結緣者，且不需是密咒師。不解此要義而破誓言者，于自詡智者與大者中亦極多，如郭沃堪欽索朗倫等。

།དེ་ཡང་ཁོང་གི་ལོ་རྒྱུས་ ཁོང་རང་གིས་བརྩམས་པ་ན། ཁོ་བོས་འཇམ་དབྱངས་ཆེན་པོ་ལ་མདོ་ཆོས་ཟླ་བ་དགུའི་བར་ དུ་ཞུས་ཀྱང་། སྔགས་ཆོས་ཆེན་པོ་ཞུ་མ་མྱོང་། ཕྱིས་འཇམ་དབྱངས་ཆེན་པོ་དང་ངེད་ལུགས་ མ་ལེགས་ཀྱང་དམ་ཚིག་གི་སེལ་ཡོང་བ་མེད། དཔེར་ན། རང་རེ་རྣམས་ཀྱི་བླ་མ་གོང་མས་ ཀྱང་། རིན་པོ་ཆེ་ཙོང་ཁ་པ་ལ་བཀའ་གདམས་ལམ་རིམ་སོགས་མདོ་ཆོས་མང་པོ་ཞུས་ཀྱང་། ཕྱིས་དགག་པ་དང་སྐྱོན་བརྗོད་མང་པོ་མཛད་འདུག་པ་ཟེར་བ་ཡོད་འཇམ་དབྱངས་ཆེན་པོ་ ཟེར་བ་དེ་པཎ་ཆེན་ཤཱཀྱ་མཆོག་ལྡན་ཡིན། བླ་མ་གོང་མ་ཟེར་བ་དེ། རྗེ་ངོར་ཆེན་ཀུན་བཟང་ ལ་ཟེར་བར་འདུག ཁོང་གི་རྣམ་ཐར་འདི་ཤོགས་ཆེན་ཅིག་གདའ། གོ་བ་མྱངས་བས་དཔོན་ སློབ་བླ་རབས་མང་པོ་ཞིག་ཏུ་དམ་ཚིག་མི་སྲུང་བའི་ཕྱག་ལེན་གྱི་རྒྱུན་ཡོད་ཟེར་བ་ཞིག་བྱུང་ 4-216 ངོ་། །ཡང་རང་དང་དངོས་བརྒྱུད་གང་གི་སྒོ་ནས་ཀྱང་ཆོས་ཀྱི་འབྲེལ་བ་མེད་ན་རང་གི་བླ་ མར་མི་བགྲོང་། བརྒྱུད་པའི་བླ་མ་ཡང་རྩ་ལྟུང་གི་ཡུལ་དུ་མི་འཇོག སྨད་ན་ལར་གྱིས་ཉེས་ པ་ནི་ཆེ་མོད། རྩ་བརྒྱུད་ཀྱི་བླ་མ་མ་ཡིན་ཡང་། སྤྱིར་སྐྱེས་བུ་དམ་པ་སྨད་པ་རང་ལ་ཉེས་པ་ དཔག་ཏུ་མེད། སྒོས་སུ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་དང་། ཡང་སྒོས་སུ་གསང་སྔགས་འཛིན་པ་ ཡུལ་ཆེས་གཉན་ཏེ་འཕྲོས་པའི་དོན་ནོ། ། ད་ནི་དཀྱུས་ལ་འཇུག་སྟེ། དོན་ཚན་གསུམ་པ་བླ་མའི་རྣལ་འབྱོར་ངོས་གཟུང་བ་ནི། གསང་སྔགས་རྡོ་རྗེ་ཐེག་པའི་ལུགས་ལ་ལམ་ཟབ་མོ་བླ་མའི་རྣལ་འབྱོར་བྱ་བ་ཡོད་ཅིང་། སྐལ་ལྡན་རྣམས་ཚེ་གཅིག་ལ་སངས་རྒྱས་ཐོབ་པའི་ཐབས་གལ་ཆེ་ཤོས་ཤིག་འདི་ཡིན་ནོ།

我來為您翻譯這段藏文。這是一段完整的直譯： 而且，關於他的歷史，據他自己所著：我向大文殊請教經法達九個月之久，但從未請教過大密法。後來雖然與大文殊之間關係不好，但在誓言上沒有什麼可分辨的。例如，我們的上師們也曾向珍貴的宗喀巴請教過噶當道次第等許多顯教法，但據說後來也作了許多誹謗和批評。所謂大文殊指的是班禪釋迦秋登，所謂上師指的是杰銜俄爾欽貢桑。他的這個傳記有一大篇。我覺得很奇怪，說是在很多師徒和上師傳承中都有不守誓言的傳統。 還有，如果與自己無論是直接還是間接都沒有法的聯繫，就不計入自己的上師之列。傳承上師也不列入根本墮罪的對象。誹謗雖然過失很大，但即使不是直傳的上師，一般而言誹謗聖者對自己有無量過失。特別是對菩薩，更特別是對持密咒者，境界極其嚴厲，這是附帶的意義。 現在進入正文：第三個內容要點，辨識上師瑜伽。在密咒金剛乘的傳統中有一個稱為甚深道——上師瑜伽的修法，這是具緣者在一生中成就佛果的最重要方法之一。 這是完整的直譯，我儘量保持了原文的語氣和結構。這段文字中沒有出現需要四種形式顯示的種子字和咒語。如您所見，我完整地一次性翻譯了全文，沒有省略或縮略任何內容。

ཞེས་ཀུན་ལ་གྲགས་པ་ནི་དོན་ལ་གནས་ངེས་པ་ཞིག་ཡིན་པར་འདུག དེ་ཡང་བླ་མ་དམ་པ་ ལ་གུས་པ་བྱེད་ཚུལ་དང་། དྲིན་དྲན་པ་དང་། རྙེད་བཀུར་རིམ་གྲོའི་བྱ་བ་སོགས་འཕྲལ་སྤྱོད་ ཀྱི་སྒོ་ནས་བླ་མ་བསྟེན་ཚུལ་ལ་མདོ་སྔགས་ཐེག་པ་ཆེ་ཆུང་ལ་ཁྱད་ཙམ་མེད། ཆོས་འདུལ་ བ་དང་། ཐེག་ཆེན་གྱི་མདོ་སྡེ་རྣམས་ལས་གཟིགས་པས་གསལ། དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་ བསྟེན་པ་ལས་ཡོན་ཏན་ཐམས་ཅད་འབྱུང་ཚུལ་ཡང་འདྲ། ཐ་ན་མུ་སྟེགས་དྲ་མ་ཚུན་ཆད་ཀྱང་ ཕྱོགས་མཚུངས་ཏེ། ཁོང་རང་རྣམས་ཀྱི་ལས་ཚོགས་དངོས་གྲུབ་འགྲུབ་པ་ཡང་བླ་མ་གུས་ པར་བསྟེན་པས་བྱིན་རླབས་ཞུགས་པ་ལས་འབྱུང་བ་ཡིན་པ་འདུག འོན་ཀྱང་ཁྱད་པར་འདི་ ཡོད་དེ། བླ་མའི་རྣལ་འབྱོར་ཞེས་བྱ་བ་བླ་མ་སྒོམ་པའི་མིང་ཡིན། དེ་ཡང་བླ་མའི་སྐུ་གསུང་ ཐུགས་ཀྱི་རྣམ་པ་ཡིད་ལ་བྱེད་ཅིང་། དེ་ལ་དམིགས་ནས་མོས་གུས་རྒྱུན་མི་འཆད་པར་རྣལ་ འབྱོར་དུ་བྱེད་པ་འདི་ལམ་དངོས་གཞིའི་ཉམས་ལེན་གྱི་རྩ་བ་ཅིག་ཏུ་འཇོག་པ་ནི་སྤྱིར་གསང་ སྔགས་དང་། སྒོས་སུ་རྣལ་འབྱོར་བླ་མེད་ལས་རྩལ་དུ་བཏོན་པ་ཡིན་གྱི། ཐེག་པ་འོག་མ་ རྣམས་ལ་ཡོངས་སུ་མ་གྲགས་པས་གསང་སྔགས་རྡོ་རྗེ་ཐེག་པ་བླ་མའི་བྱིན་རླབས་ལམ་དུ་ 4-217 བྱེད་ཅེས་པ་ཡང་གཙོ་ཆེ་བ་དང་རགས་བཤད་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་ན་ཤིན་ཏུ་འཐད་དོ། ། དོན་ཚན་བཞི་པ་མོས་གུས་ཇི་ལྟར་བསྒོམ་པ་ནི། དངོས་པོའི་མཚན་ཉིད་ཀྱི་དབང་དུ་ བྱས་ན། བླ་མ་སྟེ་སངས་རྒྱས་བྱང་སེམས་ཀྱི་སྤྲུལ་པ་ཡིན་པ་ཡང་སྲིད། མ་ཡིན་ཐ་མལ་པ་ ཡིན་དུ་ཆུག་ཀྱང་། རྡོ་རྗེ་སློབ་དཔོན་དེའི་སྐུ་གསུང་ཐུགས་ལ་ཡི་དམ་གྱི་ལྷ་རྣམས་རྗེས་སུ་ ཞུགས་པའི་ཚུལ་གྱིས་འགྲོ་དོན་མཛད་པ་ཡིན་པས་སངས་རྒྱས་དངོས་དང་ཁྱད་པར་མེད་པ་ ལྟ་བུ་ནི་ཡིན། དེ་མཉེས་ན་སངས་རྒྱས་མཉེས། དེ་ལ་སྡིག་བསགས་ན་སངས་རྒྱས་ལ་སྡིག་ བསགས་པར་འགྲོ། དེ་མཆོད་པས་སངས་རྒྱས་ཐམས་ཅད་མཆོད་པའི་ཕྱིར་སློབ་མའི་སྒྲིབ་ པ་ཐམས་ཅད་ཟད་པར་འགྱུར་ཏེ། འཇམ་དཔལ་ཞལ་ལུང་ལས། མ་འོངས་རྡོ་རྗེ་འཆང་བ་སྟེ། ། དེ་ལ་བརྙས་བྱེད་སེམས་ཅན་གང་། །དེ་ཡིས་ང་ལ་བརྙས་བྱེད་པས། །ངས་ནི་དེ་ཀུན་དུས་ སུ་སྤོང་། །ཞེས་དང་། འདི་ཡི་དོན་ལྡན་འགའ་ཞིག་ལ། །ང་ནི་དེ་ཡི་ལུས་གནས་ཏེ། །སྒྲུབ་ པོ་གཞན་ལ་མཆོད་པ་ལེན། །དེ་མཉེས་དེ་ཡིས་རང་གི་རྒྱུད། །ལས་ཀྱི་སྒྲིབ་པ་དག་བྱེད་དོ།

這是衆所周知且確實如此的。而且，對於恭敬善知識的方式、憶念恩德、供養承事等日常實踐方面的依止上師方法，顯密大小乘之間幾乎沒有差別。從律藏和大乘經典中可以看得很清楚。從依止善知識而生起一切功德的方式也是相同的。乃至外道婆羅門等也是類似，他們自己的事業和成就的成功也是從恭敬依止上師而得加持而生的。然而區別在於：所謂上師瑜伽是修持上師的名稱。也就是觀想上師身語意的相，緣於此而生起相續不斷的敬信瑜伽，將此立為正行道修持的根本，這是一般密咒，特別是無上瑜伽所著重的，而下乘中並不普遍，所以說密咒金剛乘是以上師加持為道，就主要和粗略而言是非常恰當的。 第四個內容要點，如何修持敬信：就事物的性相而言，上師可能是佛菩薩的化現，即使不是而是普通人，金剛阿阇黎以其身語意隨同本尊諸神的方式利益眾生，因此與實際佛陀無異。令其歡喜即令佛歡喜，對其造罪即是對佛造罪。由於供養他等同供養一切諸佛，因此弟子的一切罪障都將滅盡。如《文殊口授》中說："未來持金剛者，若有輕蔑彼眾生，即是輕蔑於我故，我於一切時舍彼。"又說："我于具此義者中，住于彼之身體中，接受修行者供養，令其歡喜以此故，能凈自相續業障。" 我已完整直譯了全文，保持了原文的結構和對仗，沒有省略或縮略。這段文字中沒有出現需要四種形式顯示的種子字和咒語。

ཞེས་གསུངས། འོན་ཀྱང་མོས་གུས་བསྒོམ་པའི་ཚུལ་ནི་རྩ་བའི་བླ་མ་དེ་ཉིད། དངོས་པོ་ལ་སུ་ གང་ཡིན་རུང་སོ་སོ་སྐྱེ་བོའམ། འཕགས་པ་སློབ་པ་ལྟ་བུ་དང་། དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་ཕལ་ པ་སོགས་སུ་བལྟ་བ་མ་ཡིན། སངས་རྒྱས་དངོས་སུ་བསྒོམ་དགོས་དོན་ལ་སངས་རྒྱས་གཅིག་ དང་མང་པོ་ལ་ཁྱད་མེད་ཀྱང་། མོས་གུས་འཇུག་ཚུལ་ལ་ཁྱད་ཡོད་པས་སངས་རྒྱས་ཀྱང་ གཅིག་གམ་གཉིས་ལྟ་བུ་མ་ཡིན། ཕྱོགས་བཅུ་དུས་གསུམ་གྱི་སངས་རྒྱས་ཀུན་འདུས་པའི་ ངོ་བོ་ཡིན། དེའི་ཕྱིར་ཆོས་དང་དགེ་འདུན་ཀུན་ཡང་འདུས། དེ་བས་ན་བདག་གི་བླ་མ་འདི་ དངོས་གནས་ལ་དཀོན་མཆོག་ཀུན་འདུས། བླ་མ་ཉིད་དཀོན་མཆོག་གསུམ། དཀོན་མཆོག་ གསུམ་ཉིད་བླ་མ་ཡིན། རང་རེའི་སྣང་ངོ་དང་བསྟུན་ན། དཀོན་མཆོག་གསུམ་པས་ཀྱང་བླ་མ་ བཀའ་དྲིན་ཆེ། ཕྱོགས་བཅུའི་སངས་རྒྱས་རྣམས་སྤྱིར་ཏ་བཟང་སྟེ། བདག་ལ་ཞལ་མི་སྟོན་ 4-218 གསུང་མི་འབྱོན། སངས་རྒྱས་དང་། ཡི་དམ་དང་། བྱང་སེམས་མཁའ་འགྲོ་ཆོས་སྐྱོང་སོགས་ དངོས་སུ་བྱོན་ཀྱང་རུང་། བདག་ལ་དཔལ་ལྡན་བླ་མས་མཛད་པ་ལས་ལྷག་པོ་མཛད་རྒྱུ་དང་ སྟོན་རྒྱུ་མེད། དེ་དག་དངོས་སུ་མཇལ་བའི་སྐལ་བ་མེད་དུས་འདིར། དེ་རྣམས་ཀྱི་མཛད་རྒྱུ་ ཐམས་ཅད་བླ་མས་མཛད་པ་ཡིན་བཀའ་དྲིན་རང་ཆེའོ་སྙམ། བླ་མ་སངས་རྒྱས་ཀུན་འདུས་ སུ་ཤེས་ནས་ཡོན་ཏན་མཐའ་མེད་པའི་དད་པ་དང་། བཀའ་དྲིན་ཤིན་ཏུ་ཆེ་བར་ཤེས་པ་ གཉིས་འཛོམ་ན་མོས་གུས་ཀྱི་{གོ་བ་[ངོ་བོ་]གོ་ལུགས་སྒོམ་ལུགས་བཟང་བ་ཡིན། གོ་ཡུལ་ བཟང་པོ་དེ་འདྲ་ཞིག་ཡོད་པའི་ལུགས་བྱས་ཀྱང་། སྐབས་སྐབས་སུ་མིན་པ་བླ་མ་མི་དྲན་པར་ བརྗེད། ལན་རེ་དྲན་པའི་སྐབས་ཀྱང་བ་སྤུ་གཡོ་ནུས་པའི་གདུང་ཤུགས་མི་འབྱུང་ན། གོ་བ་ ཙམ་ལ་ལུས་པ་ཡིན། ཉམས་རྟོགས་འཕྲལ་མར་སྐྱེད་ཐུབ་པ་དེ་མིན། གདུང་ཤུགས་དྲག་པོ་ ཐ་མལ་གྱི་སྣང་བ་གཞན་འགོག་ནུས་པ། རིག་པ་བསྒྱུར་ཐུབ་པ་ཞིག་བྱུང་ན། བྱིན་རླབས་ འཕྲལ་དུ་འཇུག་ཉོན་མོངས་གློ་བུར་དུ་འགག ཡེ་ཤེས་སྐད་ཅིག་གིས་འབེབས། དེ་ལྟ་བུ་ཡང་ ཡང་དྲན་པས་རྟག་ཏུ་སྒོམས་པར་འགྲོ། གོམས་པ་ལས་སྐྱོན་ཐམས་ཅད་སྤོང་ཞིང་ཡོན་ཏན་ ཐམས་ཅད་སྐྱེ་བ་ཡིན། སངས་རྒྱས་དངོས་སུ་མཐོང་བ་མེད་ན། ཕྱོགས་ཞེན་དང་ཕོ་རུས་དང་། ཡིད་འོང་གི་གདུང་ཤུགས་ཡོད་ཀྱང་། ཟག་བཅས་འཇིག་རྟེན་པའི་རྣམ་རྟོག་ཡིན་པས་གྲོལ་ མི་ཐུབ། དགེ་བཤེས་ཕལ་པ་དང་གྲུབ་ཐོབ་ཕལ་པར་བརྩེ་བའི་དད་པ་ཡང་རྣམ་རྟོག་འཇིག་ རྟེན་པ་ཀ་ཡིན། སྐྱེ་བོ་བླུན་པོས་བླ་མ་སངས་རྒྱས་ཟེར་བ་ཞིག་ཡོད་དེ། དེ་ཡང་མི་ཇོ་བཟང་ གཅིག་གམ། སྨད་བུད་གཅིག་གམ། ཟས་ནོར་གྱིས་ཕན་འདོགས་བྱེད་པ་ཞིག་ལ་སངས་ རྒྱས་ཟེར་རམ། སངས་རྒྱས་སངས་རྒྱས་ཞེས་པའི་ཚིག་ཙམ་མིན་པ་བློ་རྩེ་བརྟད་འཚམས་ཅི་ ཡང་མེད།

如是所說。然而修持敬信的方式，不是將根本上師本人，無論實際是誰，都看作是凡夫，或者有學聖者那樣，或者普通的善知識等。必須修持為真實佛陀，雖然于實際上一佛與多佛無差別，但在敬信趣入方式上有差別，因此也不是一尊或二尊佛陀那樣，而是十方三世一切諸佛的總集體性。因此一切法和僧也都包含其中。所以我的這位上師實際上是一切三寶的總集，上師即是三寶，三寶即是上師。按照我們的顯現而言，上師的恩德甚至勝過三寶。十方諸佛雖然總的來說很好，但不向我顯現面容，不為我說法。即使佛陀、本尊、菩薩、空行、護法等親自降臨也罷，對我而言也不會超過具德上師所做的和所教導的。在無緣親見他們的此時，想到他們所有應做的一切都由上師代為完成，恩德確實巨大。 若能知曉上師是諸佛總集並具有無邊功德的信心，以及了知其恩德極大這兩者具足，則是敬信的體性、瞭解方式和修持方式的善妙。雖然有如此殊勝的瞭解境界，但若時時刻刻不能憶念上師而忘失，即使偶爾憶念時也不能生起令毛髮豎立的懇切之情，那就只是停留在瞭解的層面。不能立即生起證悟體驗，若能生起強烈的懇切之情以遮蔽其他世俗顯現，能轉變心識，加持將立即進入，煩惱突然遮止，智慧剎那降臨。通過如此反覆憶念而成為恒常修持，從熟習中斷除一切過失並生起一切功德。若不能真實見到佛陀，即使有偏執、男子氣概和可意境的懇切之情，也是有漏世間的分別念，不能解脫。對普通善知識和普通成就者的敬信也只是世間分別念而已。愚昧者所說的上師即佛，不過是指某個善良之人，或者某個下人，或者以飲食財物給予幫助的人說是佛陀，除了"佛陀佛陀"這樣的詞語之外，心中毫無確切認識。 我已完整直譯了全文，保持了原文的結構，沒有省略或縮略。這段文字中沒有出現需要四種形式顯示的種子字和咒語。

སངས་རྒྱས་སངས་རྒྱས་ཞེས་པའི་ཚིག་ཙམ་མིན་པ་བློ་རྩེ་བརྟད་འཚམས་ཅི་ ཡང་མེད། དེ་འདྲས་སེམས་རྒྱུད་གྲོལ་བ་ལ་ཕན་པ་ཞིག་ཀྱང་མེད་དེས་ན་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡོན་ ཏན་ཤེས་ནས། དེ་ཉིད་བླ་མ་ལ་ཚང་བའི་མོས་གུས་དགོས་པ་ཡིན། དེ་ལྟར་བླ་མ་སངས་རྒྱས་ 4-219 སུ་ཤེས་པ་སྟེ། དམིགས་ཡུལ་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་མཆོག སངས་རྒྱས་ལ་དམིགས་ པ་ཡིན་པས་ལམ་སྒོམ་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་སྙིང་པོ་ཡིན། སྤྱིར་སངས་རྒྱས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་བྱིན་ རླབས་འཇུག སྒོས་སུ་རང་རེའི་བླ་མ་དེ་ལ་ཞུས་པའི་ཡི་དམ་རྣམས་ཀྱི་བྱིན་རླབས་འཕྲལ་ རང་ལ་མྱུར་དུ་འཇུག བཀའ་དྲིན་དྲན་པ་མེད་ན། སྤྱིར་བྱས་པ་མི་གཟོ་ཞིང་། ངོ་ཚ་ཁྲེལ་མེད་ དེ་བྱུར་ཆགས་ཉེས་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རྩ་བ་ཡིན། བསོད་ནམས་དང་དཔལ་དང་གཡང་དང་ དགེ་ལེགས་ཐམས་ཅད་ཕྱགས་མ་བཏབ་པ་བཞིན་ཉམས་འགྲོ། སྒོས་སུ་ཆོས་ཐོབ་པ་དྲིན་དུ་ མི་སེམས་པ་དེ། ཆོས་ལ་ཡང་རྩིས་མེད་དད་པ་མེད་པ་ཡིན་པས། འབད་པ་བྱས་ཚད་དོན་ མེད་དུ་འགྱུར། ཡང་སྒོས་སུ་རྩ་ལྟུང་དང་པོའི་ཞད་ཀྱིས་གོས་པ་ཡིན་ལ། བཀའ་དྲིན་དྲན་ པས་དགེ་ལེགས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་གཞིར་འགྱུར་ཞིང་། གུས་པ་ཆེན་པོ་རང་ཤུགས་ཀྱིས་སྐྱེ་བ་ ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟར་ན་སངས་རྒྱས་སུ་ཤེས་པ། བཀའ་དྲིན་དྲན་ལ། གདུང་ཤུགས་དྲག་པ། ཡང་ ཡང་མ་བརྗེད་པར་དྲན་པ་སྟེ་ཁྱད་པར་བཞི་དང་ལྡན་པའི་མོས་གུས་ཡོད་ན་མོས་གུས་ཚད་ དུ་ཕྱིན་པ་ཞེས་བྱ། དེས་ན་རྡོ་རྗེ་སློབ་དཔོན་མཚན་ཉིད་དང་ལྡན་པ་ལ། སློབ་མ་དམ་ཚིག་ དང་ལྡན་པས་མོས་གུས་དེ་ལྟ་བུའི་སྒོ་ནས་བླ་མ་བསྒོམས་ཤིང་གསོལ་བ་བཏབ་ན། ཐབས་ གཞན་མེད་ཀྱང་། མཆོག་ཐུན་མོང་གི་འདོད་དོན་ཐམས་ཅད་འགྲུབ་པར་འགྱུར་བ་ཡིན་ནོ། ། དོན་ཚན་ལྔ་པ་ཕན་ཡོན་ལུང་དང་སྦྱར་བ་ནི། དེ་ཡང་དགྱེས་པ་རྡོ་རྗེའི་རྒྱུད་ལས། གཞན་ གྱིས་བརྗོད་མིན་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས། །གང་དུ་ཡང་ནི་མི་རྙེད་དེ། །བླ་མའི་དུས་ཐབས་བསྟེན་ པ་དང་། །བདག་གི་བསོད་ནམས་ལས་ཤེས་བྱ། །ཞེས་པ་དང་། སྒྱུ་འཕྲུལ་དྲྭ་བ་ལས་ཀྱང་། སློབ་དཔོན་ཇི་ལྟར་བལྟ་ཞེ་ན། །བླ་མ་སངས་རྒྱས་ཀུན་དང་མཉམ། །དེ་ཉིད་རྟག་ཏུ་རྡོ་རྗེ་ འཆང་། །དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་རིན་ཆེན་ཏོག །དེ་ཉིད་ཡེ་ཤེས་རྒྱ་མཚོ་སྟེ། །ཡིད་བཞིན་ནོར་ བུ་རིན་ཆེན་སྦྱིན། །སློབ་དཔོན་གྱི་ནི་ཡོན་ཏན་གཟུང་། །སྐྱོན་ནི་ནམ་ཡང་མ་ཡིན་ནོ།

除了"佛陀佛陀"這樣的詞語之外，心中毫無確切認識。這樣對於解脫心相續也無益處，因此需要了知佛陀的功德，對具足這些功德的上師生起敬信。如是知曉上師即是佛陀，所緣對境是出世間的殊勝，因為是緣于佛陀，所以是一切修道的精要。普遍而言，一切諸佛的加持會進入，特別是我們向上師祈請的本尊們的加持會迅速立即進入。若無憶念恩德，則一般而言不知感恩圖報，無有慚愧，這是一切過失的根本。福德、吉祥、福運和善妙如同被掃除一般衰退。特別是對於獲得佛法不念及恩德，這是對法不重視無信心，因此所作努力都成無義。更特別的是會染污第一根本墮罪，而憶念恩德則成為一切善妙的基礎，會自然生起大敬意。如是，知曉是佛陀、憶念恩德、具強烈懇切之情、反覆不忘地憶念，具足這四種特點的敬信，稱為圓滿的敬信。因此，若具相金剛上師與具誓言弟子以如是敬信方式修持上師並祈請，即使無有其他方便，也將成就一切殊勝與共同的所愿。 第五項內容是將利益與經典結合。如《喜金剛續》中說："非他所說共生法，任處皆不可得到，依止上師善巧時，當知乃從自福德。"又如《幻化網》中說："若問如何視師長，上師等同諸佛陀，即是恒時金剛持，如來寶幢亦即是，即是智慧大海洋，如意寶珠施珍寶，當持師長諸功德，過失永遠不應持。"

།ཡོན་ 4-220 ཏན་གཟུང་བས་དངོས་གྲུབ་ཅིང་། །སྐྱོན་རྣམས་ཀྱིས་ནི་དངོས་གྲུབ་ཉམས། །དེ་ཡི་གྲིབ་ མའང་མི་འགོམ་སྟེ། །མཆོད་རྟེན་བཤིག་དང་འདྲ་བར་གསུངས། །ཞེས་དང་། རྡོ་རྗེ་གུར་ ལས་ཀྱང་། སློབ་དཔོན་སྟོན་པར་གྱུར་པ་ནི། །སངས་རྒྱས་ཀུན་གྱིས་ཕྱག་མཛད་པ། །བདག་ ཅག་རྣམས་ཀྱི་ཕ་དང་མ། །འདི་ཉིད་ཡིད་ལ་བསམ་པར་བྱ། །ཞེས་དང་། རྡོ་རྗེ་སེམས་དཔའ་ ཇི་ལྟ་བུས། །དེ་ལྟར་སློབ་དཔོན་གཟུགས་འཛིན་ཏེ། །སེམས་ཅན་རྗེས་སུ་གཟུང་དམིགས་ ནས། །ཕལ་པའི་གཟུགས་སུ་གནས་པའོ། །ཞེས་གསུངས། དཔལ་དྲི་མ་མེད་པའི་འོད་ལས། དུས་ཀྱི་འཁོར་ལོའི་རྒྱུད་སྟོན་པ་པོ་རྡོ་རྗེ་སློབ་དཔོན་ནི་བཅོམ་ལྡན་འདས་འཇམ་དཔལ་ཇི་ ལྟ་བ་དང་། དུས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་དང་པོའི་སངས་རྒྱས་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ། ཐར་པ་དོན་དུ་གཉེར་ བ་རྣམས་ཀྱི་བལྟ་བར་བྱའོ། །ཞེས་པ་དང་། སློབ་དཔོན་ཀླུ་སྒྲུབ་ཀྱིས་མཛད་པའི་རིམ་ལྔ་ ལས་ཀྱང་། རི་དབང་རྩེ་ལས་འགའ་ཞིག་ལྟུང་གྱུར་ན། །ལྟུང་བར་མི་འདོད་ཀྱང་ནི་ལྟུང་བར་ འགྱུར། །བླ་མའི་དྲིན་གྱིས་ཕན་པའི་ལུང་ཐོབ་ན། །གྲོལ་བར་མི་འདོད་ཀྱང་ནི་གྲོལ་བར་ འགྱུར། །ཞེས་པ་དང་། སློབ་དཔོན་གྱིས་ནི་སྡིག་པ་འཕྲོག །སློབ་དཔོན་གྱིས་ནི་འཇིགས་ པ་སེལ། །སློབ་དཔོན་གྱིས་ནི་སྡུག་བསྔལ་གྱི། །རྒྱ་མཚོའི་འཇིངས་ལས་སྒྲོལ་བར་འགྱུར། ། ཞེས་གསུངས་ཤིང་། དཔལ་ས་ར་ཧས་ཀྱང་། བླ་མས་སྨྲས་པ་གང་གི་སྙིང་ཞུགས་པ། །ལག་ པའི་མཐིལ་ན་གནས་པའི་གཏེར་མཐོང་འདྲ། །ཞེས་དང་། ཨིནྡྲ་བྷུ་ཏིའི་ཡེ་ཤེས་གྲུབ་པ་ལས་ ཀྱང་། སྐྱ་བ་འཛིན་པ་མེད་པར་ནི། །གྲུ་ཡིས་ཕ་རོལ་འགྲོ་མི་འགྱུར། །ཡོན་ཏན་ཐམས་ཅད་ རབ་རྫོགས་ཀྱང་། །བླ་མ་མེད་པར་སྲིད་མཐར་མིན། །ཞེས་དང་། མཐུ་སྟོབས་དབང་ཕྱུག་ བིརྺ་བས་ཀྱང་། བླ་མ་དང་ནི་རྡོ་རྗེ་སེམས། །ཐ་དད་པར་ནི་མི་བྱ་སྟེ། །བླ་མ་སངས་རྒྱས་ཆོས་ དང་ནི། །དེ་བཞིན་དགེ་འདུན་བླ་མ་སྟེ། །དངོས་གྲུབ་གོ་འཕང་མཆོག་འདོད་པས། །ཀུན་ནས་ བླ་མ་མཉེས་པར་བྱ། །སངས་རྒྱས་ཀུན་དངོས་རྡོ་རྗེ་འཆང་། །རྩོད་པའི་དུས་འདིར་བདག་ 4-221 དོན་དུ། །ཀུན་དང་མཐུན་པར་སྟོན་མཛད་པ། །དེ་ལྟར་ཤེས་ནས་དངོས་ཀུན་གྱིས། །བསྟེན་ བྱ་དུས་གསུམ་སངས་རྒྱས་ཀྱི། །དངོས་གྲུབ་བདེ་ཆེན་ཐོབ་པར་འགྱུར། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་ པ་སྟེ། མདོར་ན་དངོས་གྲུབ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རྩ་བ་བླ་མར་གསུངས་པའི་ལུང་ཁུངས་མཐའ་ ཡས་སོ།

持其功德得成就，因諸過失壞成就，其影亦不可跨越，如同毀塔般所說。又如《金剛帳續》中說："成為師長之導師，一切諸佛所頂禮，我等之父與之母，當如是意中思維。"又說："猶如金剛薩埵般，如是持取師長相，為攝受諸有情故，而住于凡夫之相。" 《吉祥無垢光》中說："開示時輪續的金剛上師，應如世尊文殊師利般，如初時輪佛陀般，為諸求解脫者所觀見。"又如龍樹菩薩所造《五次第論》中說："若有人從山王頂墜落，雖不欲墜卻終將墜落，若得上師恩賜利益教言，雖不欲解脫卻終將解脫。"又說："上師奪除諸罪業，上師消除諸恐懼，上師從於諸苦之，大海深淵作解脫。" 又如吉祥薩拉哈說："上師所言入心者，如見掌中寶藏現。"又如因陀羅菩提《智慧成就論》中說："若無執持船伕者，船不能往至彼岸，一切功德雖圓滿，無上師不至有邊。"又如大力自在毗日巴說："上師與彼金剛心，不應視為有差別，上師即是佛法及，如是僧伽即上師，欲求成就勝果位，當以一切悅上師，諸佛體性金剛持，於此諍時為自利，隨順一切作開示，如是了知以諸物，當依三世諸佛之，成就大樂將獲得。"等等。總之，宣說上師是一切成就根本的經證無量無邊。

།ད་ལྟ་མངོན་སུམ་གྱིས་གྲུབ་པ་{ལ་}ཡང་། རྩ་བའི་བླ་མ་ལ་དད་པ་མེད་པ་རྣམས། མི་འདོད་པ་དུ་མ་ཐོག་ཏུ་འབབ་པ་དང་། བླ་མ་གུས་པས་བསྟེན་པ་རྣམས་ལ། བདེ་སྐྱིད་སྙན་ གསུམ་རང་ཤུགས་ཀྱིས་འབྱུང་བ་མཐོང་ངོ་། །གཞན་ཡང་། བླ་མ་དམ་པ་རྣམས་ཀྱི་གསུང་ ལས་འདི་སྐད་ཅེས། བླ་མ་སངས་རྒྱས་སུ་མཐོང་ན་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བྱིན་རླབས་འཇུག བྱང་ ཆུབ་སེམས་དཔར་མཐོང་ན་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་བྱིན་རླབས་དང་། གྲུབ་ཐོབ་ཏུ་མཐོང་ན་ གྲུབ་ཐོབ་ཀྱི་བྱིན་རླབས། སོ་སོ་སྐྱེ་བོའི་དགེ་བཤེས་བཟང་པོར་མཐོང་ན། དེ་དང་མཐུན་པར་ བྱིན་རླབས་འཇུག་སྟེ། ལར་མོས་གུས་མེད་ན་བྱིན་རླབས་ཡེ་མི་འཇུག་གོ །ཞེས་གསུང་པ་ ལྟར་ཡིན་ནོ། ། དོན་ཚན་དྲུག་པ་ལམ་ཟབ་མོ་ཞེས་པའི་སྒྲ་དོན་ནི། བླ་མའི་མོས་གུས་མེད་ན་དངོས་གྲུབ་ ལྟ་ཅི་སྨོས། ཡོན་ཏན་ཀུན་གྱི་རེ་ཐག་ཆད་དམ་ཚིག་ཉམས་པར་མི་འགྱུར་ཙམ་གྱི་མོས་གུས་ ཙམ་ཡོད་དུ་ཆུག་ཀྱང་། མོས་གུས་ཁྱད་པར་ཅན་གྱིས་ལམ་འཁྲིད་པ་མེད་ན། མཆོག་སྒྲུབ་ པར་བྱེད་པའི་ཐབས་གཞན་ཞིག་བཙལ་ནས། དེ་ལ་གེགས་སེལ་གཞན་དང་བོགས་འདོན་ ཡང་གཞན་དང་གཞན་མང་པོ་དགོས་ཤིང་། འདོད་དོན་གཞན་རྣམས་ལ་ཁ་ཐག་ཉེ་བའི་ ཐབས་ཀྱང་མི་གཅིག་པ་མང་པོ་འཚོལ་དགོས་ཏེ། ཚེ་སྒྲུབ་ནོར་སྒྲུབ་དབང་བསྡུད་ལ་སོགས་ པ་ཇི་སྙེད་ཅིག་བྱས་ན་ཡང་འགའ་ཞིག་ཡེ་མི་འགྲུབ། འགའ་ཞིག་འགྲུབ་ཀྱང་དཀའ་ཚེགས་ ཆེན་པོ་དགོས་པས་ལམ་མི་ཟབ་པ་ཡིན། མོས་གུས་ཁྱད་པར་ཅན་གྱིས་ལམ་འཁྲིད་པ་འདི་ ལ་ནི། མོས་གུས་ཁོ་ནས་མཆོག་ཀྱང་འགྲུབ། ལམ་གྱི་གེགས་སེལ་དང་། བོགས་འདོན་དང་། 4-222 ཚེ་དང་ལོངས་སྤྱོད་དབང་ཐང་སོགས་འདོད་དོན་ཐམས་ཅད་མོས་གུས་གཅིག་པུས་དཀའ་ ཚེགས་མེད་པར་འགྲུབ་པའི་ཕྱིར། གཅིག་ཆོག་ཡིན་པས་ན་ལམ་ཟབ་མོ་ཞེས་བྱའོ།

即便現量所成立之中，對根本上師無信心者，多種不欲之事降臨，而對恭敬依止上師者，安樂稱讚三者自然生起此乃所見。此外，諸聖上師之言如是說道：見上師為佛陀則佛陀加持入，見為菩薩則菩薩加持，見為成就者則成就者加持，見為凡夫善知識則隨順彼之加持入，總之若無敬信則加持永不入。如是所說。 第六要點深道之詞義：若無對上師敬信，何況成就，即使有不至斷絕一切功德誓言之信心，若無殊勝敬信引導道路，為成就殊勝而尋求其他方便，于彼需要諸多其他遣除障礙與其他增上及其他眾多，于其他所欲事亦需尋求眾多不同近便方便，如修壽、修財、攝受等諸多所作，有些永不成就，有些雖成就然需大艱難故為不深之道。此殊勝敬信引導之道中，唯由敬信亦成就殊勝，道之遣除障礙與增上及壽命受用威力等一切所欲，唯由敬信無有艱難而得成就故，為一即足故稱為深道。

དོན་ཚན་བདུན་པ་ལམ་ཟབ་མོའི་ཁྲིད་ལུགས་ཀྱི་དབྱེ་བ་ནི་མོས་གུས་ཀྱི་ལམ་འཁྲིད་པ་ དེ་ལ་ཡང་། སྤྱོད་པས་འཁྲིད་པ་དང་གསོལ་འདེབས་ཀྱི་འཁྲིད་པ་གཉིས་ཡོད། དང་པོ་ནི། སྐལ་ལྡན་གྱི་གང་ཟག་ཅིག་བླ་མ་མཆོག་དང་མཇལ་བ་ཙམ་ནི་མོས་གུས་ལྷུན་གྱིས་གྲུབ། བླ་ མའི་དོན་དུ་དཀའ་བ་ཆེན་པོ་སྤྱད་པས། ས་ལམ་གྱི་ཡོན་ཏན་ཐམས་ཅད་ཉི་མ་ཤར་བ་ལྟར་ ཅིག་ཅར་ཚུལ་དུ་འབྱུང་བ་ཡིན། དཔལ་ལྡན་འབྲས་སྤུངས་ཀྱི་མཆོད་རྟེན་བྱུང་བའི་ལོ་རྒྱུས་ དང་། མཚོ་སྐྱེས་རྡོ་རྗེ་དང་། ནཱ་རོ་མཻ་ཏྲི་སོགས་རྒྱ་གར་གྱི་གྲུབ་ཐོབ་དང་། བོད་ཡུལ་གྱི་ལོ་ ཙཱ་བ་མང་པོ་དང་། རྣལ་འབྱོར་པ་ཨ་མེས་བྱང་ཆུབ་དང་། བཤེས་གཉེན་བྱ་ཡུལ་བ་སོགས་ ཀྱི་གཏམ་རྒྱུད་སྦྱར། གཉིས་པ་ནི། དེང་སང་གི་གང་ཟག་ཕལ་ཆེར་ལ་མོས་གུས་དེ་འདྲའང་ དཀོན་དཀའ་སྤྱད་ཀྱང་ཕལ་ཆེར་གྱིས་མི་ནུས། རེ་རེ་ཙམ་གྱིས་བྱེད་པ་སྲིད་ན། མི་བྱེད་པ་ ཚོའི་ཚོར་ན་ཏ་དགའ་མོར་གདའ། ལར་ཕོ་རུས་དང་། ཞེན་དང་། ཁེངས་དྲེགས་དང་། འགྲན་ སེམས་དང་། ཕུགས་རང་བཟང་འདོད་དང་། ཡུས་དང་བཅས་པ་ཡིན་གྱི། ཆོས་ལྡན་གྱི་མོས་ གུས་སྙིང་ཐག་པ་ནས་མེད་པས། རྣམ་དག་ལེགས་པའི་ལམ་གྱི་ཡེ་ཤེས་སྐྱེད་མི་ཐུབ། དེས་ ན་གསོལ་འདེབས་ཀྱི་སྒོ་ནས་མོས་གུས་ལ་རིམ་གྱིས་སློབ་པ་ཡིན། རིམ་པས་བསྒོམས་པས། མཐར་མོས་གུས་བཅོས་མ་མ་ཡིན་པ་སྐྱེས་པ་ན། ལམ་གྱི་ཡོན་ཏན་རྣམས་ཀྱང་རིམ་པས་ འབྱུང་བར་འགྱུར་རོ། །དེས་ན་མོས་གུས་རབ་ལ་དགེ་སྦྱོར་རབ། འབྲིང་ལ་འབྲིང་དང་ཐ་མ་ ལ་ཐ་མ་འབྱུང་། མོས་གུས་མེད་ན་དགེ་སྦྱོར་མེད། མ་གུས་པ་ནི་ངན་སོང་གི་རྒྱུ་ཞེས་བྱའོ། ། དོན་ཚན་བརྒྱད་པ་མཚན་ལྡན་གྱི་བླ་མ་ཇི་ལྟར་བསྟེན་པའི་ཚུལ་ནི། རྒྱུད་ཀྱི་རྒྱལ་པོ་ ལས། སངས་རྒྱས་ཆོས་དང་དགེ་འདུན་ལ་ནི་མི་རྣམས་ཐར་པའི་ཆེད་དུ་སྐྱབས་སུ་ཉེ་བར་ 4-223 འགྲོ་བ་སྟེ། །འདིར་ནི་སངས་རྒྱས་གཙུག་ལག་ཁང་ན་གནས་པ་འདི་ཡང་ཡི་གེར་བྲིས་པའི་ གླེགས་བམ་ཆོས་ཉིད་དང་། །དགེ་འདུན་ངུར་སྨྲིག་འཛིན་པས་མཆོག་གི་ཁྱབ་བདག་བདེ་ བ་སྐྱེ་བ་འབུམ་ཕྲག་དག་གིས་སྟེར་བ་མིན། །ཞེས་དང་། གང་ཞིག་མི་ཡི་འཇིག་རྟེན་དག་ན་ དཔལ་ལྡན་བླ་མ་རྡོ་རྗེ་འཛིན་པ་སྡིག་བྲལ་དེ་དག་སྟེ། །དེ་ལ་གནོད་པ་བྱས་པས་སྲོག་ཆགས་ རྣམས་ནི་ངེས་པར་དམྱལ་བར་འགྲོ་སྟེ་འདི་ལ་ངོ་མཚར་མེད། །དེ་མཉེས་པ་ཡིས་བདག་ནི་ མགུ་སྟེ་དེ་ལ་ཁྲོས་པས་མེ་ཡིས་ཁྲོས་པ་ཞེས་པ་ཆེན་པོའོ། །དེ་ཉིད་སེམས་ཅན་རྣམས་ལ་ཐར་ པ་བདེ་མཉམ་འབྲས་སྟེར་བུ་རྣམས་དག་གི་ཕྱག་འོས་མཆོད་འོས་སོ། །སྡུག་ཅན་གང་ཡིན་ གང་ཞིག་དཔལ་ལྡན་བླ་མའི་ཞབས་པད་བཟང་ལ་དུས་གསུམ་ཕྱག་མི་བྱེད་པའོ།

第七要點深道引導方式之分類：於此以敬信引導道路者，有行為引導與祈請引導二者。初者：具緣之士僅遇殊勝上師則敬信自然成就，為上師故行大苦行，地道一切功德如日昇起般頓時生起。吉祥稻穀塔生起之歷史及海生金剛、那洛美帝等印度成就者，及藏地眾譯師及瑜伽士阿美菩提及善知識扎玉巴等傳記當配。第二：今時諸多補特伽羅中如是敬信亦稀少，行苦行亦多數不能，或有一二能行者，不能行者等若聞之則似愉悅。總之男子氣概及執著及我慢及競爭心及欲求自身圓滿及委屈，非有法之至誠敬信故，不能生起清凈善妙道之智慧。故由祈請門中漸次修學敬信。次第修習已，最終生起非偽裝敬信時，道之功德亦次第生起。故上等敬信生上等修行，中等生中等，下等生下等。無敬信則無修行，不敬信乃惡趣之因。 第八要點具相上師如何依止之理：密續之王云：人們為解脫故皈依佛法僧，於此住于佛塔廟中者亦為文字所書經函之法性及，僧眾持袈裟者非能以百千生起安樂遍主殊勝。又云：於人世間中吉祥金剛持上師離罪彼等，于彼作害眾生定往地獄於此無奇。令彼歡喜我悅，于彼生嗔即大嗔火。彼即于諸眾生賜予解脫安樂平等果，為眾子所應禮敬供養。具苦者即是于吉祥上師蓮足三時不禮敬者。

།མི་ཤེས་ གང་ཡིན་གང་ཞིག་རྣམ་མང་མེ་ཏོག་རྣམས་ཀྱིས་དུས་གསུམ་དུ་ནི་མཎྜལ་མི་བྱེད་པའོ། །མྱུར་ དུ་མནར་མེད་འགྲོ་བ་གང་ཡིན་གང་ཞིག་བདེ་མཉམ་སྟེར་བྱེད་བླ་མ་སྐྱོ་བ་སྐྱེད་པའོ། །ཤེས་ རབ་ཡེ་ཤེས་ཐོབ་པ་གང་ཡིན་མ་ཉམས་གང་ཞིག་མཆོག་གི་བླ་མའི་ཞབས་ནི་མི་སྤོང་བའོ། ། ཞེས་གསུངས། དཔལ་ལྡན་གསང་འདུས་ལས་ཀྱང་། རིགས་ངན་སྨིག་མ་མཁན་ལ་སོགས། ། གསོད་དོན་དོན་གཉེར་སེམས་པ་རྣམས། །ཐེག་ཆེན་བླ་ན་མེད་པ་ཡི། །ཐེག་མཆོག་འདི་ལ་ འགྲུབ་པར་འགྱུར། །སེམས་ཅན་མཚམ་མེད་ལ་སོགས་པ། །སྡིག་པ་ཆེན་པོ་བྱེད་པ་ཡང་། ། རྡོ་རྗེའི་ཐེག་པ་རྒྱ་མཚོ་ཆེ། །ཐེག་པ་མཆོག་ནི་འདི་ལ་འགྲུབ། །སྙིང་ནས་སློབ་དཔོན་སྨོད་ པ་དག །བསྒྲུབ་ཀྱང་འགྲུབ་པར་ཡོངས་མི་འགྱུར། །ཞེས་གསུངས་ཤིང་། འདིའི་ཐད་ཀྱི་སྒྲོན་ གསལ་ལས། རང་གི་བླ་མ་ལ་སྙིང་ཐག་པ་ནས་སྨོད་མཁན་དེ་དང་། རང་ཡང་སྙིང་ཉེ་བར་ བྱས་ན། སློབ་དཔོན་ལ་རང་གིས་དངོས་སུ་མ་སྨད་ཀྱང་། སློབ་དཔོན་སྨད་པ་དང་ཁྱད་མེད་ པར་བཤད་དོ། །ཡང་དེ་ཉིད་ལས། རིགས་ཀྱི་བུ་སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཕྱོགས་བཅུ་ ན་ཇི་སྙེད་བཞུགས་པ་དང་། སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་དེ་རྣམས་ཀྱི་སྐུ་དང་གསུང་དང་ 4-224 ཐུགས་རྡོ་རྗེ་ལས་བྱུང་བའི་བསོད་ནམས་ཀྱི་ཕུང་པོ་ཇི་སྙེད་པ་དེ་བས་ཀྱང་། སློབ་དཔོན་གྱི་ བ་སྤུའི་བུ་ག་གཅིག་གི་བསོད་ནམས་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་སོ། །དེ་ཅིའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། རིགས་ ཀྱི་བུ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ནི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་སྙིང་པོར་གྱུར་པའོ།

愚者即是以諸多花朵三時中不作曼荼羅者。速往無間者即是令賜予安樂平等之上師生起厭倦者。獲得智慧智者即是未退失而不捨殊勝上師足者。如是所說。 吉祥密集續中亦云：下劣種姓蘆葦匠等，欲求殺生之諸心者，無上大乘之最勝乘於此當得成就。造無間等大罪之諸眾生亦於此金剛乘大海最勝乘中成就。從心誹謗阿阇黎者，雖修亦終不得成就。如是所說。 於此處《光明燈論》中：若與從心誹謗自己上師者親近，雖自己未直接誹謗上師，亦說與誹謗上師無異。 又于彼中：善男子，十方所住如來應供正等覺，及彼等諸佛世尊身語意金剛所生功德蘊，較彼上師一毛孔功德尤為殊勝。何以故？善男子，菩提心即是佛智慧之精要故。

།ཞེས་གསུངས་ ཤིང་། གསང་འདུས་རིམ་ལྔ་ལས་ཀྱང་། མཆོད་པ་ཐམས་ཅད་ཡོངས་སྤངས་ནས། །བླ་མ་ མཆོད་པ་ཡང་དག་བརྩམས། །དེ་མཉེས་པས་ནི་ཀུན་མཁྱེན་གྱི། །ཡེ་ཤེས་མཆོག་ནི་ཐོབ་ པར་འགྱུར། །བླ་མེད་བྱེད་པ་སློབ་དཔོན་གྱི། །རྡོ་རྗེ་སེམས་དཔའ་མཆོད་བྱས་པས། །དེ་ཡིས་ བསོད་ནམས་མ་བྱས་ཅི། །དཀའ་ཐུབ་མ་བསྟེན་གང་ཞིག་ཡོད། །དེ་ཉིད་མི་བཟང་འདོད་ པ་ཡིས། །ཤིན་ཏུ་ཡིད་འོང་གང་དང་གང་། །ཤིན་ཏུ་ཁྱད་པར་གྱུར་པ་ཉིད། །དེ་དང་དེ་ནི་བླ་ མར་འབུལ། །ཞེས་གསུངས་པ་དང་། གཞན་ལས་ཀྱང་། སློབ་དཔོན་གྱི་ནི་ཡོན་ཏན་གཟུང་། ། སྐྱོན་ནི་ནམ་ཡང་མ་ཡིན་ཉིད། །ཡོན་ཏན་གཟུང་བས་དངོས་གྲུབ་ཅིང་། །སྐྱོན་རྣམས་ཀྱི་ནི་ དངོས་གྲུབ་ཉམས། །འདིར་མང་སྨྲས་པས་ཅི་ཞིག་བྱ། །བླ་མ་མཉེས་བྱེད་གང་ཡིན་བྱ། །མི་ མཉེས་བྱེད་ཀུན་སྤང་པ་ནི། །དེ་དང་དེ་ལ་འབད་པས་སྤྱད། །དངོས་གྲུབ་སློབ་དཔོན་རྗེས་ འབྲང་བར། །རྡོ་རྗེ་འཛིན་པ་ཉིད་གསུངས་ཕྱིར། །ཤེས་ནས་དངོས་པོ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས། །བླ་ མ་ཡོངས་སུ་མཉེས་པར་བྱ། །ཞེས་འབྱུང་བ་རྣམས་གནད་ཀྱི་{ནམ་མ་[དམ་པ་]ཡིན་ཏེ། མདོར་ན་བླ་མ་བསྟེན་ཚུལ་ཡང་བསམ་པ་དང་སྦྱོར་བ་གཉིས་ལས། དང་པོ་ལ། བསམ་ པའི་རྩ་བ་ནི་གོང་དུ་བསྟན་པའི་བླ་མའི་མོས་གུས་ཉིད་ཡིན་ལ། དེ་ཡི་ཡན་ལག་ཏུ། བླ་མའི་ སྐུ་གསུང་ཐུགས་ཀྱི་སྐྱོན་ལ་མི་བརྟག་སྟེ། སྐྱོན་གྱི་རྣམ་པ་མཐོང་ན། བློ་སྦྱོང་ཚུལ་གཉིས་ཡོད་ དེ། དང་པོ་ནི། བླ་མ་ལ་འདི་ལྟ་བུའི་སྐྱོན་དང་མཛད་སྤྱོད་ག་ལ་མངའ། འདི་ནི་བདག་རང་གི་ སེམས་མ་དག་པས་ལན། མཁྲིས་ནད་ཅན་གྱིས་དུང་སེར་པོར་མཐོང་བ་དང་འདྲ། སྔོན་བྱང་ ཆུབ་སེམས་དཔའ་ནོར་བཟང་གི་བླ་མ་བྲམ་ཟེ་རྒྱལ་བའི་དྲོད་དང་། གྲུབ་ཐོབ་མཚོ་སྐྱེས་ཀྱི་བླ་ 4-225 མ་ཕག་ཚང་བ་དང་། སངས་རྒྱས་ཡེ་ཤེས་ཞབས་ཀྱིས་འཇམ་དཔལ་ཁྱིམ་བཙུན་དུ་གཟིགས་ པ་སོགས་ཀྱིས་མཚོན་ཏེ། དེ་དག་གིས་ཀྱང་མ་དད་པ་མེད་པར། གུས་པ་ཕྱིར་ཞིང་འཕེལ་ བས། དངོས་གྲུབ་ཐོབ་པ་དང་། མ་དད་པའི་རྣམ་རྟོག་སྐད་ཅིག་རེ་རེས་ཀྱང་དངོས་གྲུབ་ལ་ བར་ཆད་བྱུང་བ་ལྟར། བདག་ཀྱང་བླ་མའི་མཛད་པ་ཇི་ལྟ་བུ་མཐོང་ཡང་དད་པ་འཕེལ་བ་ ཞིག་བྱེད་དགོས་སྙམ་དུ་བསམ། བློ་སྦྱངས་ཚུལ་གཉིས་པ་ནི། བླ་མ་དེའི་སྐུ་གསུང་ཐུགས་ཀྱི་སྐྱོན་མཐོང་བའམ། མཛད་ སྤྱོད་ཀྱི་སྒོ་ནས་མི་དགེ་བཅུ་མཛད་པར་མཐོང་ཡང་། བླ་མས་མཛད་པ་འདི་ལྟ་བུ་མཛད་པ་ ནི། གདུལ་བྱ་གང་ལ་གང་འདུལ་གྱི་དབང་ལས། སེམས་ཅན་དཔག་ཏུ་མེད་པ་སྨིན་གྲོལ་དུ་ མཛད་པའི་འཕྲིན་ལས་ཡིན། དེད་དཔོན་སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོ་དང་། ཁྱེའུ་སྐར་མ་དང་། བྱང་ཆུབ་ སེམས་དཔའ་ཆོས་འཕགས་སོགས་ཀྱི་དཔེ་དང་མཚུངས། དཔེར་ན་བླ་མ་རྫུན་གསུང་པར་ ཤེས་ན།

如是所說。密集五次第中亦云：捨棄一切供養，當正行上師供養，以令其歡喜，當得一切智之殊勝智慧。無上所作阿阇黎金剛薩埵作供養，彼者何有功德未作，何有苦行未依止？以彼自身欲求善妙，極為悅意一切，極為殊勝者，彼彼皆供養上師。如是所說。 復從他處：當持阿阇黎功德，過失則永不應持，以持功德得成就，以諸過失壞成就。此中何須多言說，當作令上師歡喜，不令歡喜悉當舍，于彼彼當精進行。以金剛持者說成就隨順阿阇黎故，知已當以一切事，令上師生歡喜。如是所出者皆為要義之法。 總之，親近上師之理分意樂加行二者。初中，意樂根本即是如上所示之上師敬信，彼之支分中，不觀察上師身語意過失，若見過失形相，有二種調心方法：初者，上師豈有如是過失與行為，此乃我自心不凈所致，如膽病者見螺為黃。昔日菩薩善財之上師婆羅門勝暖，成就者蓮生之上師養豬者，佛智足見文殊為居士等為例，彼等亦無不信，恭敬漸次增上而得成就，不信分別一剎那亦如障礙成就，我亦應如是無論見到上師何等行為皆當增長信心，當如是思維。 第二種調心方法：即使見彼上師身語意過失，或見其以行為門中行十不善，然上師作如是行為，乃是隨所化眾生而調伏之力，是令無量眾產生熟解脫之事業。如大悲船師、星童子、菩薩法上等之比喻相同。譬如若知上師說妄語。

དཔེར་ན་བླ་མ་རྫུན་གསུང་པར་ ཤེས་ན། ད་ལྟ་འདི་ན་སྐྱེ་བོ་མང་པོ་རྫུན་མི་སྨྲ་བའི་བརྟུལ་ཞུགས་ལ་གནས་པ་ཡོད་པ་ཡང་། དགེ་བ་ངོ་མཚར་ཆེ་སྟེ། དེ་ཀུན་པས་བདག་གི་བླ་མས་དགོངས་པ་ཅན་གྱི་ཚིག་རྫུན་ལྟར་སྣང་ བ་གསུང་པ་འདི་བརྒྱ་སྟོང་འབུམ་འགྱུར་གྱི་ངོ་མཚར་ཆེ། འདིས་སེམས་ཅན་དཔག་ཏུ་མེད་པ་ མཐོ་རིས་དང་ཐར་པ་དང་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ལ་འགོད་པར་མཛད་པ་ཞིག་ཡིན་པ་འདུག་ སྙམ་དུ་བསམ་པ་ལྟ་བུ་སྟེ། དེས་ཐམས་ཅད་ལ་རིགས་འགྲེ། ཁྱད་པར་དུ་རང་ལ་བཀའ་ བཀྱོན་པ་དང་། མི་དགྱེས་པའི་རྣམ་འགྱུར་མཛད་ན། བཀའ་བཀྱོན་མི་ཐེག་དད་པ་ལོག ལོག་ལྟ་བྱེད་ན་དངོས་གྲུབ་དང་སྒོམ་གྱི་ཏ་རེ་བ་ཟད་དེ། དེ་བས་ཐུ་བ་དམ་ཚིག་ཉམས། རྡོ་ རྗེ་དམྱལ་བའི་གཞི་ཐིངས་པ་ཡིན། བཀའ་བཀྱོན་བྱུང་ན་རང་གི་ལས་ངན་སྡིག་སྒྲིབ་འཛད། བགེགས་དང་ལོག་འདྲེན་རིང་དུ་བྲོས། ལྷག་པར་ཡང་བདག་ལ་ཐུགས་ཉེ་བས་གསོང་པོར་ གསུངས་པ་ཡིན་ཏེ། ཕས་བུ་ལ་བྱ་བ་བཞིན་ཟོལ་འགྲོག་མི་མཛད་པ་བཀའ་དྲིན་རེ་ཆེ་སྙམ་དུ་ 4-226 བསམས། མི་དགྱེས་པ་ལྟར་སྣང་ན་རང་གི་ལས་སྒྲིབ་མ་དག་པ་ཡོད་པས་དེ་མཛུབ་བཙུགས་ སུ་བརྡ་སྤྲོད་མཛད་པར་འདུག་སྙམ། སྤྱིར་སྒྲིབ་སྦྱོང་དང་། སླར་ཡང་བླ་མ་དགྱེས་པར་བྱེད་ པའི་ཐབས་ལ་འབད་དགོས་པ་ཡིན། ཕྱག་ཆེན་པ་འགའ་ཞིག་བླ་མའི་བཀའ་བཀྱོན་ཐེག་ པར་བྱིན་གྱིས་བརླབ་ཏུ་གསོལ་ཞེས་ཟེར་བ་ཡང་མོས་གུས་ཀྱི་གནད་དང་ལྡན་པ་ཡིན། བོད་ སྒོམ་འགའ་ཞིག་གི་ཞལ་ན་རེ། མཚན་ལྡན་བླ་མ་རིན་ཆེན་འདིས། །གང་མཛད་ཐམས་ ཅད་ལེགས་པ་ཡིན། །ཅི་མཛད་ཐམས་ཅད་ཡོན་ཏན་ཡིན། །མི་གསོད་བཤན་པ་མཛད་ན་ ཡང་། དེ་ཁས་འཚེངས་ཤིང་དེ་ཁ་ལེགས། །སེམས་ཅན་ཐུགས་རྗེས་འཛིན་པར་ངེས། །ལོག་ གཡེམ་འཆལ་བའི་ཚུལ་སྟོན་ཡང་། །ཡོན་ཏན་འཕེལ་ཞིང་ཡོན་ཏན་འབྱུང་། །ཐབས་ཤེས་ ཟུང་དུ་འཇུག་པའི་བརྡ། །རྫུན་གྱིས་གཞན་མགོ་བསྐོར་བ་ན། །བརྡ་ཐབས་རྣམ་པ་སྣ་ཚོགས་ ཀྱིས། །འགྲོ་ཀུན་ཐར་བའི་ལམ་ལ་འདྲེན། །རྐུ་འཕྲོག་ཆོམ་པོ་མཛད་ན་ཡང་། །གཞན་གྱི་ ཡོ་བྱད་ཚོགས་སུ་བསྒྱུར། །སྐྱེ་བོ་འཕོངས་པ་ཞི་བ་ཡིན། །དོན་ལ་འདི་འདྲའི་བླ་མ་ཡིས། ། བཀའ་བཀྱོན་མཛད་ན་དྲག་སྔགས་ཡིན། རྐྱེན་ངན་བར་ཆད་སེལ་བར་ངེས། །བརྡུངས་ གཏག་མཛད་ན་བྱིན་རླབས་ཡིན། །དངོས་གྲུབ་ཐམས་ཅད་དེ་ལས་འབྱུང་། །མོས་གུས་ཅན་ ཚོ་ཉམས་རེ་དགའ། །ཞེས་སྐད་དེ། བླ་མའི་མོས་གུས་ཀྱི་གནད་དེ་ལྟ་བུ་ཞིག་རང་ཡིན། རྗེ་ གྲོལ་མཆོག་གིས་ཀྱང་། དངོས་གྲུབ་ཀྱི་རྩ་བ་དེ་བླ་མ་སྐད། །བླ་མ་དེ་སངས་རྒྱས་དངོས་བྱོན་ སྐད། །ཅི་མཛད་དེ་ལེགས་པར་བལྟ་དགོས་སྐད། །མཛེས་མཛེས་སུ་སྨྲ་ཀྱང་སྒྲ་སྐད་ལགས། ། དངོས་གྲུབ་ལ་ཐོབ་རུང་མ་ཐོབ་རུང་། །སངས་རྒྱས་དང་སེམས་ཅན་གང་ཡིན་ཡང་། །

譬如若知上師說妄語，即便現今此處有許多人住于不說妄語之戒律，此功德甚為稀有，然我上師所說具密意之似妄語言，較彼等更為稀有百倍千倍十萬倍。此乃安立無量眾生於增上、解脫及一切智者，應如是思維。以此類推一切。 特別是若對自己呵責、示現不悅相，若不能承受呵責、退失信心、生邪見，則成就與修行之希求皆盡，較此更甚者即是破誓言，奠定金剛地獄之基礎。若得呵責則能儘自之惡業罪障，魔障與邪引導遠離。尤其是因對我慈悲而直言，如父對子般不隱諱，當思此恩德甚大。 若現似不悅，因自業障未凈，思維是指示點出此過。總之應努力凈障及令上師歡喜之方便。有些大手印行者說"祈加持能承受上師呵責"，此亦具敬信之要義。某些藏地修行者說道： 具相上師此珍寶，一切所作皆為善，一切所為皆功德，縱使行殺如屠夫，彼亦圓滿彼亦善，定以大悲攝眾生。縱示邪淫放逸行，功德增長功德生，表示方便智雙運。若以妄語欺他人，以諸種種方便相，引導眾生解脫道。縱使行竊與搶劫，轉他資具為資糧，平息眾生貧窮苦。實則如是上師者，若作呵責是猛咒，定能遣除違緣障。若行打罵是加持，一切成就從此生。具信之人樂體驗。 如是而言，上師敬信之要義即如是。杰卓楚亦云：據說成就根本是上師，據說上師是真佛降臨，據說一切所作當視為善，縱說美言亦僅是音聲，成就得與未得皆可，無論是佛是眾生。

སངས་རྒྱས་དང་སེམས་ཅན་གང་ཡིན་ཡང་། །མཛད་ པ་ཡང་ལེགས་ཉེས་ཅི་སྟོན་རུང་། །མི་ང་ལ་སྙེམས་ཁྲིགས་རྡུལ་ཙམ་མེད། །ཅེས་འབྱུང་བ་ ཐག་ཆོད་ཀྱི་མོས་གུས་དེ་ལྟ་བུ་ཞིག་དགོས། བླ་མ་རང་དེ་ཅུང་ཟད་ངན་པའི་སྐྱོན་ཡོད་པས་ སངས་རྒྱས་སུ་བཏེག་སྟེ་ཡར་སྐྱེལ་མི་དགོས། བླ་མ་རང་གིས་གོ་ཆོད། མཛད་པ་ཉེས་པ་དེ་ 4-227 བསྒྱུར་ནས་ལེགས་པར་སྒོམ་མི་དགོས། གང་མཛད་དེ་ཀ་དོན་ཆེན་ཡིན་དེ་ཀས་ཆོག་མཛད་ པ་ལེགས་ཉེས་ལ་ཁྱད་མི་གདོག རང་ལ་དངོས་གྲུབ་རེ་ནས་མོས་གུས་སྒོམ་པ་མིན། བླ་མ་ དང་མ་བྲལ་ན་དམྱལ་བར་གནས་དགོས་ཀྱང་འདོད་ཐོག་ཡིན། བླ་མ་དང་བྲལ་ན་དངོས་ གྲུབ་སངས་རྒྱས་སམ་དེ་ཡོད་ནའང་ང་ལ་དགོས་ཆེད་མེད་དོ་གཞན་སྨོས་ཀྱང་ཅི་དགོས་སྙམ་ པ་ཞིག་ཡིན་ནོ། །མདོར་ན་མོས་གུས་ལ་རེ་དོགས་སྤངས་པ་ཞིག་གལ་ཆེ། མཁས་པ་ཚིག་ གཙོ་བོར་བྱེད་པ་རྣམས་དང་། སྒོམ་ཆེན་པའི་བརྒྱུད་འཛིན་དུ་ཁས་བླངས་ནས། རྟོག་གེ་དང་ སྒྲ་སྙན་ངག་སོགས་ཐ་སྙད་ངན་པའི་གཡང་སར་ལྷུང་བ་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཆེ་འདོད་ཅན་འདི་ རྣམས་དོན་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་གནང་ལ་རེག་ཅིང་། ཚིག་གྲོང་མིའི་བརྡ་ཆད་དང་། བསྟུན་པ་ འདི་ལྟ་བུ་ལ་མི་མོས་ཀྱང་། རྒྱུད་ལས། འཚེ་བ་རིག་བྱེད་ཚད་མ་ཅན་ནི་བདེ་བའི་འབྲས་བུ་མི་ སྟེར་དུས་ཀུན་ཏུ་ནི་སྡུག་བསྔལ་སྟེར། །དམ་པའི་བྱམས་ལྡན་རྨོངས་པའི་ཚིག་ལས་མཆོག་གི་ བདེ་བ་བྱེད་ཅིང་སེམས་ཅན་བདེ་ལ་རྗེས་སུ་ཆགས། །དེ་ཕྱིར་སེམས་ཅན་དོན་ནི་གཅིག་པུ་ ཉིད་ལ་མི་བདག་ཡིད་ཀྱི་རང་བཞིན་མེད་པ་བསྒོམ་པར་བགྱི། །ཞེས་གསུངས་པ་ལྟར། ཁོ་བོ་ ཅག་ནི་དོན་ལ་རྟོན་པར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་འདིར་ཡང་དེ་ཙམ་ཞིག་སྨོས་སོ།

無論是佛是眾生，雖示現善惡任何行為，我心中毫無驕慢塵許。如經所說，需要如此決定之敬信。上師本有些許惡過，無需奉舉為佛向上推崇，上師本人自能勝任。無需將惡行轉為善而修持，所作即是大義，以此足矣，於行為善惡不作分別。非為求得成就而脩敬信，即使需住地獄亦愿與上師不離。若離上師，即使有成就、佛陀或其他，於我亦無所需，更何須言他。總之，敬信中遠離希望疑慮極為重要。 對於以文字為主的學者們及自稱禪修傳承持有者，卻墮入詭辯、聲明、詩歌等惡名詞之深淵，此等追求世間名譽者，雖觸及圓滿之義，卻不喜如此隨順鄉俗用語。如續中所說："具害正理量者永不與樂果，常時唯與苦，具慈聖者雖愚語，能作最勝樂，隨喜眾生樂。是故唯修眾生利，無我意性應修持。"如是所說，我等以依于義故，此處亦說到此。

།གཞན་ཡང་། དགེ་ བའི་བཤེས་གཉེན་བླ་མ་དམ་པ་ལ་གཉེན་བཤེས་པ་ནི། དཔེར་ན་འཇིག་རྟེན་ན་གྲོགས་དང་ ཉེ་དུ་སྙིང་ཉེ་བའམ། གཡོག་བཟང་པོ་དཔོན་ལ་གུས་པ་ཞིག་གིས། ལུས་ཀྱིས་བསྙེན་བཀུར་ དང་ཞབས་ཏོག་བྱེད། ཞེས་འབུལ། ཞིང་ལས་དང་། ཚོང་དང་། ཕོ་ཉ་དང་། དགྲ་ལ་འཐབ་ པ་སོགས་གང་དགོས་ཀྱི་བྱ་བ་ཐམས་ཅད་སྒྲུབ། ངག་གིས་སྙན་པའི་ཚིག་དང་། བསྟོད་ར་ དང་ཆེ་བ་བརྗོད། ཁ་འཛིན་ཤགས་འདེབས་སོགས་སྒོ་དུ་མ་ནས་སྨྲ། སེམས་ཀྱིས་ཀྱང་། རང་ གི་རྒྱལ་པོ་ལ་སོགས་པ་དེ་མངའ་ཐང་མཐོ་ན། ནོར་ཆེ་ན། ཚེ་རིང་ན། བྱུས་རྒྱལ་ན། གཞན་ དང་མི་མཉམ་པ་ཞིག་བྱུང་ན་ཅི་མ་རུང་སྙམ་པར་བྱེད། ལས་བྱ་ཐབས་ཀྱིས་ཀྱང་། ཕ་རོལ་ 4-228 པོ་གཞན་རྣམས་མངའ་འོག་ཏུ་འཇུག་ཨེ་ནུས་དང་། མཐའ་ན་འབྲེལ་ཆགས་ཙམ་ཡང་འཇུག་ པའི་ཐབས་བྱེད། རང་གིས་ཀྱང་བཟའ་བཏུང་ནོར་སོགས་གྱ་ནོམ་པ་འབུལ་ཁྲལ་འཇལ་ཐ་ ན་ལུས་སྲོག་ཚུན་ཆོད་ཀྱང་དེ་དག་གི་དོན་དུ་གཏོང་ནུས་ཀྱིན་འདུག་ན། འཇིག་རྟེན་པ་དེ་ དག་ལོ་ཟླ་ཞག་པོ་ཁ་ཤས་ཀྱི་མདུན་མ་ཙམ་འགྲུབ་པའི་ཕྱིར་དུ། གཉེན་གྲོགས་དཔོན་རྣམས་ ལ་དེ་ཙམ་དུ་བྱེད་ནུས་ན། བླ་མ་ནི་སངས་རྒྱས་མ་ཐོབ་བར་དུ་གཏན་གྱི་གཉེན་ཡིན། གྲོགས་ ཡིན། དཔོན་ཡིན། མགོན་ཡིན། སྐྱབས་ཡིན། རང་གི་ཚེ་འདིའི་བདེ་སྐྱིད་སྙན་གསུམ། ཚེ་ རིང་ནད་མེད་ལོངས་སྤྱོད། མིས་མཐོང་སོགས་ལེགས་པ་གང་བྱུང་ཐམས་ཅད་ཀྱང་བླ་མའི་ སྐུ་དྲིན་དང་བྱིན་རླབས་ཡིན། གཞན་ཡང་རང་ལ་ཐོས་བསམ་གྱི་ཤེས་རབ་སྲུང་སྡོམ་གྱི་ཚུལ་ ཁྲིམས་བཟླས་ནུས་བྱིན་རླབས་ཞི་རྒྱས་དབང་དྲག་གི་འཕྲིན་ལས་གང་བྱུང་ཐམས་ཅད་ཀྱང་ བླ་མའི་དྲིན། མཐར་ཐུག་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བར་དུ་མཆོག་ཐུན་མོང་གི་དངོས་གྲུབ་ཐམས་ཅད་ དང་། འདི་ཕྱི་དུས་རྣམས་ཐམས་ཅད་དུ་བདེ་སྐྱིད་ཐམས་ཅད་བླ་མ་ལ་རག་ལས་པ་ཡིན་ན། གོང་དུ་སྨོས་པ་དེ་ལྟ་བུའི་ལུས་ངག་ཡིད་བྱ་བྱེད་ཐམས་ཅད་བླ་མའི་ཕྱོགས་སུ་འབུངས་དགོས་ པའང་ཡིན། དེ་ལྟར་བྱ་སྙམ་དུ་བསམ་པ་ཡང་དགོས་སོ། །མདོར་ན་བླ་མའི་སྐུ་གསུང་འཕྲིན་ ལས་མངོན་པར་མཐོ་བར་སྨོན་པ་ཚུན་ཆད་བྱེད་དགོས་པ་ཡིན། དེ་ལྟར་ན་སྐྱོན་ལ་མི་བརྟག་ པ་དང་། ཅི་མཛད་ཡོན་ཏན་དུ་ཤེས་པ་དང་། རེ་དོགས་འགོག་པའི་ཐག་ཆོད་དང་། གཉེན་ བཤེས་པའི་བསམ་པ་སྟེ། བླ་མ་བསྟེན་ཚུལ་གྱི་བསམ་པ་བཞི་པོ་དེ་ཚང་ན། མོས་གུས་ལམ་ དུ་འགྲོ་བར་ཐེ་ཚོམ་མེད་དོ།

此外，對於善知識勝師如同親友者，比如世間中親密的朋友與親屬，或恭敬主人的良仆，以身親近承事而作供養，耕種、經商、傳信、與敵作戰等一切所需事務皆成辦。以語言說悅耳之語、讚頌及稱揚偉大，護持、預言等從多方面而說。以心亦想：自己的國王等若權勢高、若財富大、若長壽、若勝利、若與他人不同，該多好啊。以行動方式亦謀劃能否使他方諸人歸於統治之下，乃至僅使其結緣的方便。自己亦能供養上等飲食財物等、繳納賦稅，乃至能為彼等之利而捨棄身命。 若世間人為成辦幾月幾日的目標，尚能如此對待親友主人等，則上師乃是直至獲得佛果之永久親人、朋友、主人、怙主、皈依處。此生的安樂、名聲、長壽、無病、受用、受人尊重等一切善事，皆為上師恩德與加持。此外，自己所得的聞思智慧、守護律儀、唸誦力、加持、息增懷誅諸事業，一切皆為上師恩德。乃至究竟佛果之間的一切殊勝共同成就，及一切時處的安樂皆依賴上師。 若如是，則如上所說之身語意諸行為皆應傾向於上師，亦應如是思維。總之，乃至祈願上師身語事業顯赫皆應行持。如是，不察過失、知曉一切所作為功德、斷除希望疑慮的決定、親友之心，此四種依止上師之心若具足，敬信成為道用毋庸置疑。

གཉིས་པ་སྦྱོར་བ་ནི། ལུས་ངག་ཡིད་ཀྱི་སྤྱོད་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་བླ་མ་མཉེས་པ་ཐམས་ ཅད་བྱེད། མི་དགྱེས་པ་ཐམས་ཅད་སྤོང་བར་འདུས། དེ་ཡང་འགའ་ཞིག་བླ་མ་ནི་མན་ངག་ཞུ་ བའི་སྒོ་ཙམ་ཡིན་གྱི། དངོས་གྲུབ་དང་བྱིན་རླབས་ཆེན་པོ་ཞིག་བླ་མ་ལས་བཟང་བའི་ཡི་དམ་ 4-229 མམ། མཁའ་འགྲོ་སོགས་ལ་ཞུ་སྙམ་པ་བྱེད་དེ། རྟེན་འབྲེལ་ཐམས་ཅད་རྩ་བ་ནས་འཆུག དངོས་གྲུབ་ཏ་ག་ལ་འོང་། དེས་ན་མོས་གུས་དྲག་པོ་རྒྱུན་མ་ཆད་པར་བྱ། ལོག་ལྟ་སྐད་ཅིག་ ཀྱང་མི་བྱ། གལ་ཏེ་བྱུར་ཆགས་ཀྱི་ལོག་ལྟ་རང་ཤུགས་ལ་དབང་མེད་དུ་སྐྱེས་ནའང་དེ་མ་ ཐག་གཉེན་པོས་སླེབ་པར་བྱས་ཏེ། འཕྲལ་དུ་རྒྱུན་བཅད་ནས། ལུས་ངག་གི་རྣམ་འགྱུར་དུ་ ཡེ་མ་ཐོན་པར་བྱས། ངག་གི་སྒོ་ནས་ཀྱང་། དངོས་ལྐོག་གང་དུ་ཡང་སྐུར་འདེབས་དང་གཤེ་ བ་སོགས་ཚིག་གཅིག་ཀྱང་མི་བྱེད། ཚིག་འཇམ་པ་དང་དྲང་པོ་བདེན་པ་ཕྱི་ནང་མེད་པར་ སྨྲ། བླ་མའི་ཐུགས་སུ་འཐད་པ་དང་། རང་ཡང་ཡིད་ཕེབས་པ་དང་། ཚིག་གསལ་བས་གབ་ གསང་མེད་པར་ནང་ཡན་བྱས་ཀྱིན་ཞུ། སྒོ་ཐམས་ཅད་ནས་སྙན་པ་དང་། བསྟོད་པ་དང་། ཆེ་ བ་བརྗོད། བླ་མའི་ཅི་གསུང་བ་དེ་ཐམས་ཅད་ཚད་མར་གཟུང་དགོས། ལུས་ཀྱིས་ཀྱང་ཕྱག་ འབུལ་སྐོར་བ་བྱེད། ཉེ་བ་དང་རིང་བའི་ཕྱག་གཡོག་དང་ལས་ཀྱི་མཐའ་དང་། ཕོ་ཉ་རྐང་ འགྲོ་སོགས་དགོས་པའི་བྱ་བ་ཐམས་ཅད་བྱེད་དེ། ཐ་ན་ཆུ་འཆུ་ཐལ་འཕྱག་ཚུན་ཆོད་ཀྱང་ ངོ་། །ཡོ་བྱད་ཀྱི་སྒོ་ནས་ཀྱང་། ཤིན་ཏུ་ཁྱད་པར་གྱུར་པ་ཉིད་ཅེས་པ་ལྟར། དངོས་པོ་བཟང་ བ་དང་། དག་པ་དང་། འཕངས་པ་དང་། རང་ལ་གཅེས་པ་རྣམས་འབུལ། ཅུང་ཟད་ཡིད་ འོང་གང་དང་གང་། །ཞེས་པ་ལྟར། གང་བླ་མ་དེ་ཉིད་ལ་མཁོ་བ་དང་གང་ལ་ཐུགས་དགྱེས་ པ་དེ་འབུལ་ཏེ། དངོས་གནས་ལ་བཟང་ངན་གང་ཡིན་ཡང་། གང་མཁོ་ཞིང་དགྱེས་པ་དེ་ཀ་ མཆོད་པའི་མཆོག་ཏུ་གྱུར། ཐུགས་སུ་བྱོན་པ་དང་རྣམ་པར་དག་པའི་དངོས་པོ་འབུལ་མི་ནུས་ པར། རང་ལ་གང་མི་མཁོ་ཚད་ཀྱི་གྱང་གྱོང་ངན་ངོན་ནོར་མ་ཉན་དག་འབུལ། ནས་སོགས་ འབྲུ་ཡིན་ན་སད་ཁྱེར་ངན་ངོན་དང་། བྲེ་ཚད་གང་ཆུང་བ་ནས་གཞལ་བའི་ཁལ་གྲངས་བྱེད་ པ་སོགས་དངོས་པོ་གང་ཉུང་ཉུང་ལ་མིང་དང་། གྲགས་གང་ཆེ་ཆེ་ནས་བྱེད་པ་དང་། རྟ་ཕྱུགས་ སོགས་གང་རྫུད་པ་དང་རྒན་པ་དང་ནད་ཁྱེར་དང་། གོས་ཡིན་ན་རྙིང་པ་སོགས་ནོར་དུ་མ་ 4-230 བཏུབ་པ་རྣམས་ནས་བག་རེ་འབུལ་ཞིང་། བཟང་པོ་ཐམས་ཅད་རང་གིས་ཚགས་བྱེད་པར་ འདུག་སྟེ། རྟེན་འབྲེལ་གྱི་གནད་རྩ་བ་ནས་འཆུགས། དམ་ཚིག་གི་འགངས་ལ་སེལ་ཞུགས། བྱིན་རླབས་ཀྱི་དྲོད་ཡལ། འདོད་དོན་དང་དངོས་གྲུབ་ནམ་ཡང་འགྲུབ་པ་མེད། ངལ་བ་ འབྲས་མེད་དང་བྱས་པ་དོན་མེད་ཀྱི་གསང་སྔགས་པ་སྐད་ཆོས་པའི་གཟུགས་བརྙན་རྣམས་ སྙིང་རེ་རྗེའོ།

第二、修行即：以一切身語意行為做一切令上師歡喜之事，斷除一切不悅之事。然而，有些人認為上師僅是求教授之門，覺得較上師更殊勝的成就與大加持應當向本尊或空行母等祈求，這是從根本錯誤的緣起，如何能得成就？因此，應當持續生起猛烈敬信，剎那間也不生邪見。即便偶爾不由自主地生起邪見，也應立即以對治降伏，即刻斷除相續，令身語行為中絕不顯現。 從語言方面，無論當面或背後，也不說一句誹謗或咒罵等語。說柔和、正直、真實、內外一如的話語。說令上師心意相合、自己也舒適、言語明晰而無隱瞞秘密的推心置腹之語。從一切方面讚歎、稱揚、宣說偉大。應當視上師所說一切為量。 以身亦作頂禮繞行，近處遠處的侍奉與事業邊際，傳信、步行等一切所需之事皆行持，乃至倒水、掃地等亦然。從資具方面亦如"殊勝無比者"所說，供養優良、清凈、珍貴、自己珍愛之物。如"任何些許悅意"所說，供養上師所需及令心歡喜之物。實際上無論好壞，所需且歡喜者即成最勝供養。 若不能供養令心歡喜且清凈之物，而將自己不需要的一切劣質粗糙破舊之物供養；若是青稞等穀物，則取劣質粗糙者，從最小的量器開始計量斗數；或以最少的物品標以最大的名聲；馬牛等則選取瘦弱、年老、患病者；衣物則選取破舊等無價值之物略作供養，而一切優良之物自己積蓄，這是從根本錯誤的緣起，已摻雜破壞誓言，加持暖相消失，所愿與成就永不能成就。這些徒勞無功、所作無益的密咒師、表面修行者之影像真是令人憐憫啊。

།ཡང་བླ་མ་བསྟེན་ཚུལ་འདི་རྣམས། བླ་མའི་ངོ་བསྲུང་བ་དང་། མི་གཞན་ངོར་ ཆོས་བརྒྱད་ཀྱི་མཛེས་ཁྲིགས་དང་། རང་གི་འདོད་དོན་འདྲ་སྒྲུབ་པའི་ཕྱིར་བྱེད་ན། ཁ་ཟས་ བཟང་པོ་དུག་གིས་སྦགས་པ་འདྲ། ཆོས་སུ་ནི་མི་འགྲོ། འགའ་ཞིག་ནི་རང་གི་དོན་ཡིན་པ་ མ་གོ་ནས་བླ་མ་ཉིད་རང་ལ་དགོས་པའི་དོན་གཅིག་ཡིན་པ་འདུག་སྙམ། ཡུས་དང་ངོ་སོ་ཁོ་ ན་ལྷུར་བྱེད་དེ། བླ་མ་མཉེས་པར་བྱས་པ་སྟེ། སློབ་མ་རང་ཉིད་ཀྱི་དོན་དང་ཁེ་ཆེན་པོ་ཐོབ་ པ་དེ་མ་ཤེས་པར་ཟད་དོ། །དེ་ལྟར་བླ་མ་བསྟེན་ཚུལ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་འགག་བསྡུ་ན་བཀའ་ཅི་ གསུང་སྒྲུབ་པ་ལ་འདུས། དགོངས་པ་ལ་གང་ཡོད་བཞིན་བྱེད་པར་འདུས་པ་ལགས་སོ། །དེ་ ལྟར་ན་བླ་མའི་རྣལ་འབྱོར་འདི་དང་། གོང་གི་སྐྱབས་འགྲོ་དང་སེམས་བསྐྱེད་དེ་གསུམ་པོ་ འདི་ནི། ཆོས་ཀྱི་འགངས་རང་ཡིན་པས། དམིགས་ཕྲན་རེ་ཙམ་ཡིན་པས་འགངས་ཆུང་ངོ་ སྙམ་དུ་བསམ་པར་མི་བྱ་སྟེ། སྐྱབས་འགྲོ་ནི་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རྩ་བ་ཡིན། སེམས་བསྐྱེད་ནི་ ཐེག་ཆེན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རྩ་བ་ཡིན། བླ་མའི་རྣལ་འབྱོར་ནི་རྡོ་རྗེ་ཐེག་པའི་ལམ་། ཐམས་ཅད་ ཀྱི་རྩ་བ་ཡིན་པར་ཤེས་པར་བྱའོ། ། ཡང་བསགས་སྦྱངས་ཙམ་གྱི་དབང་དུ་བྱས་ན། ཚོགས་བསགས་དང་སྒྲིབ་སྦྱོང་དུ་མ་ གྱུར་པའི་དགེ་བའི་ཆོས་ཅུང་ཟད་ཀྱང་མེད་ལ། འོན་ཀྱང་ཡིག་བརྒྱའི་བཟླས་བསྒོམ་དང་། མཎྜལ་ནི་ཆོ་གའི་ཡན་ལག་སྣ་རེ་ཙམ་ཡིན་མོད་ཀྱི། འདི་གཉིས་གསང་སྔགས་ཀྱི་རྣལ་འབྱོར་ པ་ལ་ཤིན་ཏུ་མཁོ་བ་དང་། ཚེགས་ཆུང་ངུས་དོན་རྒྱ་ཆེར་འགྲུབ་པའི་ཐབས་མཁས་ཀྱི་ཁྱད་ 4-231 པར་རེར་སྣང་བས། སྐབས་འདིར་ཐུན་མོང་གི་སྔོན་འགྲོའི་དམིགས་པ་ལྔ་ཞེས་འདྲ་མཚུངས་ སུ་ས་བཅད་བསྒྲིགས་པ་ཡིན་ནོ། ། དེ་ལྟར་དེ་ཡན་ཆད་དུ་བཤད་པ་རྣམས། ཆོས་འདི་གཅིག་པུར་མ་ཟད་སྐྱབས་སེམས་ བསགས་སྦྱངས་མོས་གུས་ཀྱི་ཁྲིད་གང་ན་ཡོད་པ་ཐམས་ཅད་ལ་སྦྱོར་ཤེས་པར་འཚལ་ལོ།

再者，這些依止上師之方式，若是爲了維護上師面子，或為他人前八法莊嚴，或為成辦自己所欲之事而行持，則如同毒物摻雜的美味食物，不能成為法。有些人不瞭解是為自己利益，認為上師是自己所需要的一件事物，只顧及央求和麵子，雖令上師歡喜，卻不知這是為獲得弟子自身的利益與大利。如是攝要一切依止上師方式，即歸納為成辦所說一切，歸納為如其意行持。 如是此上師瑜伽與前述皈依發心三者，乃法之精要，不應認為僅是些微所緣而輕視。應知皈依是一切法之根本，發心是一切大乘之根本，上師瑜伽是一切金剛乘道之根本。 再者，就積凈而言，無有絲毫善法不成為積資凈障，然而百字明誦修與曼荼羅雖僅是儀軌支分，但此二者對密咒瑜伽士極為重要，以小功用成辦廣大利益，是方便之殊勝，故於此處編排為共同前行五觀想之類。 如是以上所說，不僅是此法，應知可運用於一切有皈依、發心、積凈、敬信引導處。

སྐབས་འདིར་སྤྱིར་སྨིན་བྱེད་ཀྱི་དབང་བསྐུར་དགོས་པ་ལས། དཔལ་དུས་ཀྱི་འཁོར་ལོའི་སྐུ་ གསུང་ཐུགས་ཀྱི་དཀྱིལ་འཁོར་ཡོངས་རྫོགས་སམ། ཐུགས་དཀྱིལ་རྒྱས་པ་ལ་བརྟེན་ནས། བྱིས་པ་འཇུག་པའི་དབང་བདུན་ཙམ་མམ། དབང་ཡོངས་རྫོགས་སྔར་ཐོབ་ཟིན་ནས། དེ་ རྗེས་སྐྱབས་འགྲོ་ནས་བརྩམས་ཁྲིད་འབོགས་པ་ཐོབ་ཐང་ཡིན་ལ། དེ་ཙམ་མ་ནུས་ན། རྣལ་ འབྱོར་བླ་མེད་ཀྱི་དཀྱིལ་འཁོར་གང་རུང་ཞིག་ཏུ། སྦས་རྒྱུད་རྣམས་ཀྱི་ལུགས་ཀྱི་དབང་ཡོངས་ རྫོགས་སམ་བུམ་དབང་ཐོབ་པར་བྱ། དམིགས་བསལ་ལ་སྐྱབས་སེམས་མཎྜལ་གསུམ་ལ་ དོགས་པ་མེད། ཡིག་བརྒྱ་དང་བླ་མའི་རྣལ་འབྱོར་ལ། སྔར་དབང་བསྐུར་ཡེ་མ་ཐོབ་པ་ལ་ གསང་སྒྲོགས་སུ་འགྱུར་རམ་སྙམ་ན། འདིར་དམིགས་བསལ་ཡིན་པས་མི་འགྱུར་ཏེ། གཞི་དེ་ ལས་དད་པ་ཁྱད་པར་ཅན་སྐྱེ་བའི་དགོས་པ་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་དབང་བསྐུར་སྔ་རོལ་ ནས་མ་གྲུབ་ན། ཐུན་མོང་གི་སྔོན་འགྲོའི་སྐབས་འདི་རྣམས་གང་དུ་བསྐུར་ཀྱང་འདྲ། གསང་ སྒྲོགས་མི་འབྱུང་བ་ཙམ་ལ་དེ་དང་ཁྱད་མེད་ཀྱང་། སྤྱིར་བསྐྱེད་རིམ་གྱི་སྔོན་དུ་བྱིས་འཇུག་ གམ། དཀྱིལ་ཆོག་ཕལ་པའི་བུམ་དབང་ཙམ་ཞིག་ངེས་པར་གལ་ཆེའོ། །དེ་ལྟར་ཐུན་མོང་ གི་དབང་བསྐུར་བའི་རྗེས་སུ། འཁྲིད་ཀྱི་འཕྲོས་ནས་སྐྱོང་བ་ལ། ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའི་སྔོན་ འགྲོ་ཞེས་པ། ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པ་ནི་སྦྱོར་དྲུག་ལས་གཞན་པའི་འཁྲིད་མང་པོ་ཞིག་དང་ཐུན་ མོང་མ་ཡིན་པ་སྟེ། ཕལ་ཆེ་བའི་དོན་ཡིན། གཞན་ལ་གཏན་ནས་མེད་ཅེས་ཁྱབ་མཐའ་འཆའ་ བ་མིན་ནོ། །འོ་ན་སྔགས་ཀྱི་འཁྲིད་ཕལ་ཆེར་ལ་ཡང་། ལྷ་སྒོམ་པ་དང་། མི་རྟོག་པ་དང་། སྟོང་ 4-232 ཉིད་སྒོམ་པ་ཡོད་པས་ཤས་ཆེ་བ་ལ་བསམས་ཀྱང་། ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པ་ཞེས་ཟེར་དུ་མི་རུང་ སྙམ་ན་བདེན་མོད་ཀྱི། ལྷ་དང་མི་རྟོག་བསྒོམ་པ་ཡོད་པའི་འཁྲིད་རྣམས་ཕལ་ཆེ་བ་ལ་དེ་དག་ དངོས་གཞིར་བྱེད་པ་ཡིན་གྱི་སྔོན་འགྲོར་མི་བྱེད་པས། འདིར་ལྷ་དང་མི་རྟོག་པ་སྔོན་འགྲོར་ བྱེད་པའི་སྒོ་ནས། ཆོས་གཞན་དང་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར། ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའི་ སྔོན་འགྲོའོ།

此處一般需要成熟灌頂，于吉祥時輪金剛身語意壇城圓滿，或依廣大意壇，接受七種童子入門灌頂，或已先前獲得圓滿灌頂后，此後從皈依開始獲得引導傳授是應有資格。若不能如此，則應于任一無上瑜伽壇城中，獲得密續諸派之圓滿灌頂或瓶灌。特例中皈依、發心、曼荼羅三者無有疑慮。關於百字明和上師瑜伽，若對從未獲得灌頂者，是否成為泄密，此處為特例故不會，因為有從此生起殊勝信心之必要故。因此，若未在灌頂之前成就，則于共同前行此等處何時灌頂皆可。雖與僅不生泄密無異，但總之生起次第之前，童子入門或普通壇軌之瓶灌極為重要。如是共同灌頂之後，從引導延續修持，所謂不共前行，不共是指與六加行以外眾多引導不共，是大多數之義，非謂他處絕對無有之遍及邊際。若問既然大多數密咒引導亦有修deity、無分別、空性，就多數而言，似不應稱為不共，誠然如此，但有deity和無分別修持之諸引導大多以此為正行而非前行，此處以deity與無分別作為前行之門，因與他法不共故，為不共前行。

དེ་ལས་དུས་འཁོར་ལྷན་སྐྱེས་ཀྱི་སྒོམ་ཐབས་བཤད་ཟིན་པའི་རྗེས་སམ། ཇི་ལྟར་འོས་ པར་གོ་བ་ཅུང་ཟད་བརྗོད་ན། སྤྱིར་ལྷན་སྐྱེས་ཀྱི་མངོན་རྟོགས་འདི་ཉམས་ལེན་དུ་བྱེད་པ་ལ། ཐོག་མར་སྐྱབས་འགྲོ་སེམས་བསྐྱེད་ཚད་མེད་བཞི་རྣམས་བྱས་ནས། དེ་རྗེས་ཤུ་ནྱཱ་ཏ་སོགས་ ལ་འཇུག་པ་ཡིན། འདིར་ཐུན་གཅིག་པོ་དེ་ཐུན་མོང་གི་སྔོན་འགྲོ་ལྔ་པོ་རྒྱས་བསྡུས་གང་ཡིན་ ཡང་རུང་། ཁྲིགས་ཆགས་སུ་བསྒོམས་ཟིན་པའི་འཕྲོ་འཐུད་པ་ཡིན་ན་ཤུ་ནྱཱ་ཏ་མ་ཆད་ནས་ བསྒོམས་པས་ཆོག སྐྱབས་སེམས་གོང་གི་དེ་ཀས་གོ་ཆོད། ཡང་འདིར་སྐྱོར་མི་དགོས། དེ་ ལ་རང་གཞན་སྣང་གྲགས་ཀྱི་ཆོས་འདི་རྣམས་སྣང་ཡང་བདེན་པས་སྟོང་པ་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུར་ བསྒོམ། དེ་རྗེས་སྣང་བ་ཐམས་ཅད་ནམ་མཁའ་ལ་འཇའ་ལྟར་ཡལ་ནས་སེམས་སྣང་མེད་ ལ་ཅུང་ཟད་བཞག དེ་ནས་ཤུ་ནྱཱ་ཏའི་སྔགས་བརྗོད་ཅིང་། གཟུང་འཛིན་གཉིས་སྟོང་གི་ཡེ་ ཤེས་བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོ་ང་ཡིན་སྙམ་ང་རྒྱལ་བསྐྱེད། དངོས་གཞིའི་སྐབས་སུ། བཞུགས་ གདན་པདྨའི་འོག་ཏུ་འབྱུང་བཞིའི་དཀྱིལ་འཁོར་རི་རབ་དང་བཅས་པ་བསྒོམ་ཐུབ་ན་ལེགས། རྟེན་གྱི་དཀྱིལ་འཁོར་ཡིན་པས། ལྷན་སྐྱེས་ཀྱི་སྐབས་འདིར་གཞལ་ཡས་ཁང་གི་དོད་ཐུབ་ པ་ལགས། མདོར་བསྡུ་ན། མ་སྒོམས་ཀྱང་ལྷན་སྐྱེས་ཀྱི་སྐབས་འདིར་ཆོ་ག་ཆད་པར་མི་ འགྱུར་རོ། །ལྷན་སྐྱེས་ཀྱི་གོ་དོན་གཉིས་ཡོད་དེ། གཅིག་ནི་གདོད་མའམ་རྩ་བའམ་ཐོག་མ་ ཉིད་ལ་ལྷན་སྐྱེས་ཟེར་བ་ཡིན། ལྷ་ཕྱག་མང་ཞལ་མང་ཡལ་ག་ལོ་འདབ་རྒྱས་པ་ལྟ་བུའི་རྩ་ 4-233 བའི་འབྱུང་ཁུངས་ས་བོན་ལྟ་བུ་དེ་ཕྱག་གཉིས་པ་ཡིན་ཞེས་བཏགས་པའི་སྒོ་ནས་བཞག་ སྟེ། འཇིག་རྟེན་དུ་རྩ་བར་འཇོག་པ་ཕལ་ཆེར་ཆུང་བའམ་ཉུང་བ་དང་། འཕྲོས་ཤིང་འཕེལ་ བ་རྣམས་ཕལ་ཆེར་མང་བ་དང་ཆེ་བར་འགྱུར་བས། སྐབས་འདི་ལྟ་བུར་ཡང་ལྷན་སྐྱེས་ཀྱི་ སྒྲ་ཞལ་གཅིག་ཕྱག་གཉིས་པ་ཞིག་ལ་འཇོག དེའི་ཡང་ནང་ནས་གསང་སྔགས་པ་ཕལ་ལ་ གྲགས་ཆེ་བ་ལྟར་ན། གཅིག་གཅིག་པུ་ལ་ལྷན་ཅིག་པའི་སྒྲ་མི་འབྱུང་བས། དཔའ་བོ་གཅིག་ པུ་དང་། དཔའ་མོ་གཅིག་པུ་ལ་ཕལ་དུ་ལྷན་སྐྱེས་མི་ཟེར་བར། ཕྱག་གཉིས་པ་ཁ་སྦྱོར་གྱི་སྐུ་ ཅན་གཅིག་ལ་ལྷན་སྐྱེས་སུ་གྲགས་སོ། །དོན་སྟེང་ནས་ཞལ་ཕྱག་མང་ཉུང་ལ་རྒྱུ་འབྲས་ཀྱི་ ཁྱད་དང་། རྩ་བ་དང་། ཡན་ལག་གི་དབྱེ་བའི་ངེས་པ་མེད་མོད་ཀྱང་། མཚོན་དོན་གྱི་དབང་ དུ་བྱས་ནས། རྒྱུའམ་རྩ་བ་ཆོས་སྐུ་སྤྲོས་བྲལ་མཚོན་པ་ཕྱག་གཉིས་པ་དང་། འབྲས་བུའམ་ ཡན་ལག་གཟུགས་སྐུ་སྤྲོས་པའི་རྣམ་པ་མཚོན་བྱེད་ཞལ་ཕྱག་མང་པོ་ཅན་ཡིན་པར་འཇོག་པ་ མང་བས། རྒྱུའམ་རྩ་བའི་ལྷ་ལ་ལྷན་སྐྱེས་ཞེས་བྱ། དེ་ནི་བསྐྱེད་བྱ་རྣམ་པའི་སྒོ་ནས་ལྷན་སྐྱེས་ སུ་འཇོག་ཚུལ་ལོ།

從此時輪俱生修法已說畢后，或如何適宜略作闡述。一般而言，修持此俱生現觀時，首先做皈依、發心、四無量，此後進入空性等。此處若是一座接續已經次第修完共同前行五者廣略任一，則可從空性處不間斷而修，皈依發心以前述已足，此處不必重複。於此應修自他顯現音聲諸法雖現而空如幻，此後一切顯現如虹融入虛空，心於無相略作安住。其後誦空性咒，生起無二取智慧如來藏我慢。正行時，若能修蓮座下四大壇城及須彌山則善。因是所依壇城，於此俱生時可替代宮殿。總之，不修亦不會於此俱生時成為儀軌缺失。 俱生之義有二：其一稱本初或根本或最初為俱生。諸多手面枝葉繁茂之根源種子般之雙手尊，以假立而安立，如世間立為根本者多為小或少，延伸增長者多為大或多，於此等處亦以俱生聲安立為一面二臂尊。其中依密咒師多數共許，因單一不生俱之聲，故獨勇士與獨勇母多不稱俱生，而二臂雙運身者稱為俱生。實際上面手多寡無有因果差別及根本支分差別之定準，然就表義而言，因或根本表法身離戲故為二臂，果或支分表色身戲相故為多面多手，如是安立者眾，故因或根本尊稱為俱生。此乃就所生相而立俱生之理。

ལྷན་སྐྱེས་ཀྱི་གོ་དོན་གཉིས་པ་ནི། བདག་ཅག་གི་བླ་མ་དམ་པ་འགའ་ཞིག་འདི་སྐད་ ཅེས་གསུང་སྟེ། ཞལ་ཕྱག་རྣམ་པའི་གཟུགས་ཅན་ཉིད། །མཆོག་ཏུ་བདེ་བའི་གཟུགས་མེད་པ། ། དེ་ཕྱིར་འགྲོ་ཀུན་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས། །རང་བཞིན་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་ཞེས་བརྗོད། །རྣམ་དག་རྣམ་ པའི་སེམས་ཀྱིས་ནི། །རང་བཞིན་མྱ་ངན་འདས་པ་ཉིད། །ལྷ་ཡི་རྣམ་པའི་གཟུགས་ཀྱིས་ནི། ། བཞིན་ལག་ཁ་དོག་རྣམ་པ་ནི། །སྐྱེས་པ་ཙམ་གྱིས་རྣམ་པར་གནས། །འོན་ཀྱང་བག་ཆགས་ ཕལ་པས་སོ། །ཞེས་གསུངས་པ་ལྟར། སེམས་ཅན་དུ་མ་གྲུབ་ན་ཕར་ཞོག གྲུབ་ཕྱིན་ཆད་ སེམས་ཀྱི་གནས་ལུགས་བདེ་བ་དང་། ལུས་ཀྱི་གནས་ལུགས་ལྷའི་སྐུར་གྲུབ། སེམས་ཅན་ གྱི་ལུས་ངག་ཡིད་གསུམ་དང་། སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྐུ་གསུང་ཐུགས་གསུམ་ལྷན་ཅིག་ཏུ་གདོད་མ་ 4-234 ནས་ཡོད། དེ་གློ་བུར་གྱི་དྲི་མས་བསྒྲིབས་ནས་མ་ཤེས་པ་ལ། ཤུ་ནྱཱ་ཏའི་སྔགས་དོན་བསམས་ པས། དྲི་མ་ཐ་མལ་བའི་ལུས་ངག་ཡིད་གསུམ་དང་། གདོད་ནས་གྲུབ་གྲུབ་པའི་ཡེ་ཤེས་ལྷའི་ སྐུ་གསུང་ཐུགས་དེ་མངོན་དུ་གྱུར་པར་མོས་པའི་ཚུལ་གྱི་སྒོམ་པ་ནི། ལྷན་སྐྱེས་སྒོམ་པ་ཞེས་ བྱ་སྟེ། འདི་ནི་མོས་ཚུལ་དང་བསྐྱེད་ཆོག་གི་རིམ་པའི་སྒོ་ནས་ལྷན་སྐྱེས་སྒོམ་པར་འཇོག་པའོ། ། བསྐྱེད་ཆོག་འདི་ལྟ་བུའི་སྒོ་ནས། ལྷ་དཔའ་རྐྱང་ནས་དཀྱིལ་འཁོར་གྱི་འཁོར་ལོ་རྒྱས་པའི་ བར་དུ་རྒྱས་བསྡུས་གང་བསྒོམས་ཀྱང་རུང་། ལྷན་སྐྱེས་ཀྱི་སྒྲ་དོན་ཚང་མོད། འཁོར་ཅན་དང་ ཞལ་ཕྱག་མང་པོ་ཅན་ལ། ལྷན་སྐྱེས་ཀྱི་ཐ་སྙད་མི་འཇོག་པ་ནི། གསང་སྔགས་པ་ཕལ་ཆེར་ རྣམས་ལ་རབ་ཏུ་གྲགས་པའི་ཚད་མས་གྲུབ་པ་སྟེ། ཆུ་ལས་སྐྱེས་པ་གཞན་མང་པོ་ཡོད་ཀྱང་། པདྨ་ཁོ་ན་ལ་ཆུ་སྐྱེས་སུ་བརྗོད་པ་བཞིན་ནོ། །དེས་ན་དཔའ་བོ་གཅིག་པ་དང་། དཔའ་མོ་ གཅིག་པ་དང་། འཁོར་ཚོགས་ཅན་ལ་ཡི་དམ་དེ་དང་དེ་ལྷན་སྐྱེས་ཀྱི་སྒྲུབ་ཐབས་སུ་རྒྱ་ཆེར་ སྒྲོག་པ་ནི་གསང་སྔགས་ཀྱི་བརྡ་ཆད་ལ་རྨོངས་པར་ཟད་དོ། །འདིར་འཆད་པའི་དུས་འཁོར་ ལྷན་སྐྱེས་དང་། བདེ་མཆོག་ལྷན་སྐྱེས་ཀྱི་སྒྲུབ་ཐབས་འཇིགས་མེད་འབྱུང་གནས་ཀྱིས་ མཛད་པ་སོགས་ནི། བསྐྱེད་བྱ་ལྷའི་རྣམ་པ་དང་། སྐྱེད་ཆོག་གཉིས་ཀའི་སྒོ་ནས་ལྷན་སྐྱེས་ཀྱི་ ཚུལ་ཁོ་ན་ཡིན་ལ། སྤྱིར་ལྷན་སྐྱེས་ཀྱི་མངོན་རྟོགས་སུ་འཇོག་པ་ལ། བསྐྱེད་ཆོག་ལས་ཀྱང་ རྣམ་པ་གཙོ་ཆེ་བས། ལྷན་སྐྱེས་ལ་ས་བོན་དང་ཆོ་ག་གསུམ་སྐྱེད་དང་། སྙིང་པོའི་ཚིག་ཙམ་ དང་། མངོན་བྱང་ལྔ་སྐྱེད་སོགས་སྣ་ཚོགས་པ་འབྱུང་བའང་མི་འགལ་ལོ། །དྲི་མ་མེད་པའི་ འོད་ཟེར་ལྔ་འཕྲོ་བ་ཞེས་པ་ནི། འདོམ་གང་ཙམ་འཁོར་ཡུག་ཏུ་འོད་ཟེར་གྱི་ཚུལ་ལ། དེ་ཕན་ ཆད་དུ་མེ་ལྕེ་ཁ་དོག་སྣ་ལྔའམ་དྲུག་པ་འཕྲོ་བའོ།

俱生之義第二者，我等某些大德上師如是說道："面手相好之有形，無有最勝樂之形，是故一切眾生俱，自性俱生而稱說。以清凈相之心者，自性涅槃性本身，以天尊相之形者，面貌肢體諸色相，僅由生起而安住，然為淺薄習氣故。"如是所說，眾生若未成且不論，一旦形成，心之實相為樂，身之實相成天身。眾生身語意三者與佛陀身語意三者本初即俱在。彼為暫時垢染所障而不知，思維空性咒義，垢染凡俗身語意三者與本成就之智慧天尊身語意顯現，如是作意修法即稱俱生修法。此乃就作意方式與生起儀軌次第而立俱生修法。 依如是生起儀軌，從獨尊至壇城輪廣大之間，廣略任修皆可，俱生之義雖圓滿，然對有眷屬及多面多手者不立俱生之名，此為密咒師多數共許之量所成，如水生者雖多，唯稱蓮花為水生。故於獨勇士、獨勇母及眷屬眾，廣泛宣說為某某本尊之俱生修法者，不過是對密咒術語之愚昧而已。此處所說之時輪俱生與無畏生處所造之勝樂俱生修法等，就所生天尊之相與生起儀軌二者而言皆是俱生之理，總之立為俱生現觀者，較之生起儀軌更重相好，故於俱生有種子及儀軌三生起、僅誦心咒、五現覺生起等種種亦不相違。所謂無垢五色光芒者，約一庹周匝作光明相，其外為五色或六色火焰光芒。

།ཁ་ཅིག་དུས་འཁོར་ལྷན་སྐྱེས་ཀྱི་ཞབས་ འོག་ཏུ་མནན་པའི་ལྷ་གཉིས་ཕྱག་བཞི་པ་དང་། ལྷ་མོ་གཉིས་ཀྱང་སྒོམ་པ་ནི་སྐབས་སུ་བབ་ པའི་དབྲི་བཀྱེད་མ་ཤེས་པར་མངོན་རྟོགས་རྒྱས་པའི་གྲལ་སྒྲིག་བཤིག་མ་ཐུབ་པའི་སྐྱོན་ཏེ། 4-235 དེ་ལྟ་ན་གཙོ་བོ་ལས་གདན་གཟི་བརྗིད་ཆེས་པའི་སྐྱོན་འབྱུང་སྟེ། དགྲ་བགེགས་མི་ཐུལ་བ་ དང་། བར་ཆད་སྡང་བའི་རྟེན་འབྲེལ་དུ་འགྱུར་བས་དེ་ལྟར་མི་བྱ་ལ། དྲག་པོ་དཀར་པོ་ཁྲོ་ ཉམས་དང་། སྟག་ལྤགས་དང་། སྤྲུལ་རྒྱན་ཅན། མིག་གསུམ་པ། འདོད་ལྷ་དམར་པོ་ཞི་བ་ དར་དང་རིན་པོ་ཆེའི་རྒྱན་ཅན་མིག་གཉིས་པ། གཉིས་ཀར་ཡང་ཕྱག་གཉིས་ཕྱག་མཚན་མེད་ པ་གན་ཀྱལ་དུ་གནས་པ། དྲན་མེད་དུ་རྒྱལ་ཞིང་མྱོས་པའོ། །སྐུ་ལ་རྡོ་རྗེའི་རྒྱན་ཞེས་པ་རྒྱུ་རྡོ་ རྗེ་ཕ་ལམ་ལས་གྲུབ་ཅིང་རྣམ་པ་ཡང་རྡོ་རྗེའི་གཟུགས་ཀྱིས་མཚན་པའོ། །དུས་འཁོར་ལྷན་ སྐྱེས་འདི་རྒྱུ་རྡོ་རྗེ་འཛིན་པ་ལྟར་བྱེད་ན། ཡབ་ཡུམ་གཉིས་ཀར་རྡོར་སེམས་ཀྱི་དབུ་རྒྱན་ཅན་ དང་། འབྲས་བུ་ལྟར་བྱེད་ན། མི་བསྐྱོད་པའི་དབུ་རྒྱན་ཅན་ཡིན། དུས་འཁོར་གྱི་ཆོས་སྐད་ལ། རིགས་བདག་ཅེས་པ་འཁོར་གྱི་དབུ་ལ་བཞུགས་པའི་ལྷའི་མིང་ཡིན། དུས་ཀྱི་འཁོར་ལོའི་ དབུ་རྒྱན་གྱི་ལྷ་ནི། རང་རིགས་མཚོན་བྱེད་ཡིན་གྱི་རིགས་བདག་གི་རྒྱས་འདེབས་མིན་ཏེ། དུས་འཁོར་ལ་ཚུར་རྒྱས་འདེབས་ཀྱི་ལྷ་མེད་དེ། དུས་འཁོར་ཉིད་ལྷ་གཞན་ཐམས་ཅད་ལ་ ཕར་རྒྱས་འདེབས་པའི་རིགས་བདག་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་པ་འདི་གོ་ནས་གཞན་གྱི་ཁ་ རྒྱུགས་དང་མ་འདྲེས་པར་བྱའོ། །ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པའི་ཚུལ་གྱི་སྐྱེད་ཆོག་འདི། གདོད་མ་རང་ བྱུང་གི་ལྷའི་རྣམ་པ་ལམ་བྱེད་ཡིན། རང་བྱུང་གི་ལྷ་དེ་སངས་རྒྱས་ཀུན་འདུས་ཡིན་པས། ཐོག་ མ་ཉིད་ནས་དམ་ཡེ་དབྱེར་མེད་དུ་རང་གྲུབ་པའི་ཕྱིར། གོ་ཆ་བྱིན་རླབས་དང་། ཡེ་ཤེས་སྤྱན་ འདྲེན་དབང་བསྐུར་རྒྱས་གདབས་སོགས་མི་དགོས་པས། སྐབས་འདིར་ནི་དེ་བཞིན་ཡིན་ ལ། སྐྱེད་ཆོག་གཞན་གྱི་ལུགས་སུ་བྱས་ན། རྣམ་པ་ལྷན་སྐྱེས་ཡིན་ཡང་། ཆོ་ག་དེ་དག་བྱེད་ པའང་མི་འགལ་ལོ། །སྐབས་འདིར་གནས་དྲུག་ཏུ་ཡི་གེ་དྲུག་དགོད་པ་ནི། སྒོ་གསུམ་དང་སྐྱེ་ མཆེད་སོགས་བྱིན་རླབས་ཀྱི་དོན་མ་ཡིན། རིགས་དྲུག་ཀུན་འདུས་པའི་བརྡ་ཙམ་ཡིན། ཡི་ གེ་བཞི་འགོད་ནའང་། སངས་རྒྱས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་སྐུ་གསུང་ཐུགས་ཡེ་ཤེས་རྡོ་རྗེ་བཞི་འདུས་ 4-236 པའི་བརྡ་ཡིན། དེ་ནས་འོད་ཟེར་སྤྲོ་བསྡུས་སྣོད་བཅུད་སྦྱོང་བ་ནི། མཛད་པ་འཕྲིན་ལས་ལམ་ དུ་བྱེད་པ་ཡིན་པས། ཡེ་ཤེས་པ་སྤྱན་འདྲེན་དུ་འཁྲུལ་བར་མི་བྱའོ།

有些人在時輪俱生足下所踏二天四臂與二天女亦作修持，此乃不知適時增減而未能打破廣大現觀之排列過失。若如是則生主尊不如座位莊嚴之過，將成降伏敵障之不能及障礙怨敵之緣起，故不應如是行持。白色忿怒相及虎皮與蛇飾，三目者；紅色寂靜欲天，綾羅與珍寶飾，二目者；二者皆為二臂無持物仰臥，昏迷敗倒而醉。身飾金剛飾謂以金剛鑽石為質，形相亦具金剛形相為標誌。若以因金剛持方式修此時輪俱生，則父母二者皆具金剛薩埵冠飾，若以果位方式則具不動佛冠飾。於時輪法語中，本尊一詞乃安住眷屬頭頂之天尊名稱。時輪之冠飾天尊是表自部族，非本尊加持，因時輪無從他處得加持之天尊，時輪本身即是向外加持一切他天之本尊故。此理需通達而不與他人隨聲附和相混。此俱生方式之生起儀軌，是以本初自生天尊之相為道，因彼自生天尊為諸佛總集，故從最初即自成為誓智無別，是故不需甲冑加持、智慧迎請、灌頂加持等，此處即是如此。若依其他生起儀軌之傳統，雖相為俱生，作彼等儀軌亦不相違。此處於六處安布六字，非為加持三門與處等義，僅是六部族總集之表徵。若安布四字，亦是諸佛身語意智四金剛總集之表徵。其後放收光明清凈器情，是以事業為道，不應錯認為迎請智慧尊。

།འཁྲིད་ཀྱི་སྐབས་སུ་ ནི་བཟླས་པ་ཅུང་ཟད་བྱེད་དུ་ཆུག་ཀྱང་། ལྷ་སྐུ་ལ་དམིགས་པ་མ་གཏོགས་གཞན་མི་དགོས་ ལ། སྤྱིར་འདི་ལ་བཟླས་བརྗོད་བསྙེན་པ་སོགས་བྱེད་ན། སྙིང་གར་ཟླ་ཉི་སྒྲ་གཅན་བརྩེགས་ པའི་སྟེང་དུ། རྣམ་བཅུ་དབང་ལྡན་སྔོན་པོ་ཞིག་བསྒོམ་སྟེ། འོད་ཟེར་སྤྲོ་བསྡུའི་བཟླས་པ་ སྤྱི་དང་མཐུན་པ་བྱེད། དེ་དག་ལས། དང་པོར་སྟོང་ཉིད་སྒོམ་པས་ནི་འཆི་བ་སྦྱོང་། ཆོས་སྐུ་ ལམ་དུ་བྱེད། སྐད་ཅིག་གིས་བསྐྱེད་པས་ནི། བར་དོ་སྦྱོངས། ལོངས་སྐུ་ལམ་དུ་བྱེད། ཡི་གེ་ དགོད་པ་དང་། འོད་ཟེར་སྤྲོ་བསྡུས་ནི། སྐྱེ་སྲིད་དང་། ལས་སྣ་ཚོགས་བྱེད་པ་སྦྱོང་སྤྲུལ་སྐུ་ མཛད་པ་དང་བཅས་པ་ལམ་དུ་བྱེད་པའོ། །མཐར་འོད་གསལ་དུ་བསྡུ་ཞིང་ལྡང་བ་ནི། ཕྱིས་ ཉིང་མཚམས་སྦྱོར་བ་ལ་ལྟོས་པའི་སྲིད་པ་མཐའ་དག་སྦྱོང་ཞིང་། རང་བཞིན་ཆོས་སྐུ་ལས་ མ་གཡོས་བཞིན་དུ། འགྲོ་བའི་དོན་མཛད་པ་མཚོན་པ་ཡིན་ནོ། །སྤྱིར་སྒྱུ་འཕྲུལ་དྲྭ་བ་ལས། ཡོངས་སུ་བརྟགས་པའི་རྣལ་འབྱོར། བྱིན་གྱིས་བརླབས་པའི་རྣལ་འབྱོར། ཡོངས་སུ་རྫོགས་ པའི་རྣལ་འབྱོར་ཏེ་གསུམ་གསུངས། དང་པོ་བསྐྱེད་རིམ་དང་། ཕྱི་མ་གཉིས་རྫོགས་རིམ་གྱི་ ལྷ་སྐུ་ཡིན། རྫོགས་པའི་རྣལ་འབྱོར་དངོས་དེ་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ལྷ་སྐུ་ཞིག་ལ་ཟེར་བ་ཡིན་ནའང་། བསྐྱེད་རིམ་གྱི་རྣལ་འབྱོར་པས་ཀྱང་དེ་དང་རྣམ་པ་མཚུངས་པར་བསྒོམ་པ་ལ། རྫོགས་པའི་ རྣལ་འབྱོར་ཞེས་སློབ་དཔོན་འཇིགས་མེད་འབྱུང་གནས་སོགས་མཁས་མཆོག་རྡོ་རྗེ་འཛིན་ ཆེན་རྣམས་གསུང་ངོ་། །དེ་ཡང་སྐྱེད་ཆོག་ལྷན་སྐྱེས་ཀྱི་ལུགས་སུ་ཡོད་ན། བསྐྱེད་རིམ་རྫོགས་ པའི་རྣལ་འབྱོར་དེར་འགྱུར་བ་ཡིན་གྱི། དེ་མིན་སྐད་ཅིག་གིས་བསྐྱེད་པ་ནི་དཀྲོང་བསྐྱེད་ཙམ་ པོའོ།

在引導時雖可稍作誦持，但除專注天尊身相外無需他法。一般而言，若於此行持誦咒修習等，則於心間月日羅睺重疊之上，修持藍色十大自在，作與普通放收光明誦咒相應之修持。其中，首先修空性即是凈除死亡，以法身為道；剎那生起即是凈除中陰，以報身為道；安立文字及放收光明，即是凈除投生及種種事業，以具事業之化身為道。最後攝入光明而起，是凈除一切待后結生之有，表徵不離自性法身而作利眾事業。 總之，幻化網中說：遍尋伺瑜伽、加持瑜伽、圓滿瑜伽三種。初者為生起次第，后二為圓滿次第之天尊身。雖然真正圓滿瑜伽是指智慧天尊身，但生起次第瑜伽者亦修持與其相貌相同者，此即諸大持金剛上師如無畏生等智者所說之圓滿瑜伽。若是依俱生方式之生起儀軌，則生起次第即成彼圓滿瑜伽，若非如此則剎那生起僅是直接生起而已。

།སྐབས་འདི་དག་ཏུ་འདི་ལྟར་ཡང་གོ་བར་བྱ་སྟེ། དཔལ་དུས་ཀྱི་འཁོར་ལོའི་རྒྱུད་ལས། བསྐྱེད་རིམ་ལ་སྨད་ཅིང་རྫོགས་རིམ་ལ་བསྔགས་པ་ཆེར་མཛད། འཁོར་ལོ་སྡོམ་པ་ལས། 4-237 བསྐྱེད་རྫོགས་གཉིས་ཀ་མང་པོ་ཞིག་གསུངས་ཀྱང་། གཉིས་ཀར་གྱི་ཆེ་བ་ཙམ་མིན་པ་གང་ ལའང་སྨད་པ་ཆེར་མེད། དགྱེས་རྡོར་ལས། གཉིས་ཀ་གསལ་བར་བསྟན་ནས་བསྐྱེད་རིམ་ ལ་བསྔགས་པ་ཆེར་མཛད། གསང་འདུས་རྩ་རྒྱུད་དུ། བསྐྱེད་རིམ་འཁོར་བཅས་རྒྱས་ཤིང་། རྫོགས་རིམ་གབ་པའི་ཚུལ་དུ་ཡོད་པ་ཤས་ཆེ། དེ་ལྟར་ཚིག་དངོས་བསྟན་ལ་སྟོན་ལུགས་མི་ འདྲ་བ་དུ་མར་བྱུང་ཡང་། དགོངས་པ་གཅིག་སྟེ། བསྐྱེད་རིམ་ལ་བསྟོད་པ་རྣམས་ནི་ལས་ དང་པོ་པ་ཕལ་ཆེ་བ་ལ་དགོས་ཤིང་། གནས་སྐབས་ཀྱི་ཕན་ཡོན་ཤིན་ཏུ་མང་བ་ལ་དགོངས། བསྐྱེད་རིམ་ལ་སྨད་པ་རྣམས་ནི་རྫོགས་རིམ་རྒྱུད་ལ་སྐྱེས་ཟིན་པ་དང་སྔར་མ་སྐྱེས་ཀྱང་དབང་ པོ་རྣོན་པོ་ལ་མི་དགོས་པ་དང་། ངེས་དོན་མ་ཡིན་པ་ལ་དགོངས། དེ་ཙམ་དུ་རྒྱུད་ཐམས་ཅད་ དགོངས་པ་མཐུན་མོད་ཀྱང་། དངོས་བསྟན་ལ་བསྟོད་སྨད་ཀྱི་ཁྱད་ཡོད་པས། རྗེས་འཇུག་ རྣམས་ཀྱང་དེ་ལ་གཙོ་བོར་བྱེད་མི་བྱེད་ཀྱི་ཁྱད་ཅུང་ཟད་ཡོད་དེ། གང་ཟག་དང་བསྟན་བཅོས་ མང་པོ་ཞིག་ཏུ་རང་ལ་གང་ཡོད་པ་དེ་བསྟོད། རང་ལ་མེད་པ་དེ་སྨོད་པར་འདུག་ནའང་། འདིར་དེ་རིགས་ཡེ་མིན། དུས་འཁོར་ལས། བསྒོམ་བྱ་དཀྱིལ་འཁོར་གྱི་རིགས་མང་པོ་དང་། བསྐྱེད་ཚུལ་ཆོ་ག་ཤིན་ཏུ་རྒྱས་པ་སོགས་རྒྱས་བསྡུས་མང་པོ་དང་། ཆོ་ག་ལས་ཚོགས་ཐུན་ མོང་གི་དངོས་གྲུབ་བསྒྲུབ་ཚུལ་ཤིན་ཏུ་གསལ་ཞིང་ཞི་བ་ལ་རྒྱས་ཏེ། རྒྱུད་གཅིག་ནས་བསྐྱེད་ རིམ་གྱི་ཕྱོགས་དུས་འཁོར་ནས་རྒྱས་པར་བཤད་པ་ཙམ་གཞན་ཕལ་ཆེར་ལ་མེད་དོ།

於此諸處應當如是理解：于吉祥時輪續中，貶抑生起次第而大加讚歎圓滿次第。于勝樂輪中，雖說諸多生起圓滿二者，但除彼二者之殊勝外，于任何一者皆無大加貶抑。于喜金剛中，明示二者后大加讚歎生起次第。於密集根本續中，生起次第及眷屬廣說，圓滿次第多以隱密方式而有。如是雖于文句顯說中有諸多不同說法，然其密意唯一：凡讚歎生起次第者，是考慮到大多數初業者之所需，以及暫時利益極多；凡貶抑生起次第者，是考慮到已生圓滿次第于相續中者，及雖未生但利根者不需要，且非了義。雖諸續部皆如是密意相合，然于顯說中有贊貶之別，故諸後學者亦略有以此為主與否之差異。雖于諸多補特伽羅及論著中，讚歎己所具有而貶抑己所未有，然此處全非如是。於時輪中，所修壇城有諸多種類，生起方式儀軌極為廣大等諸多詳略，以及儀軌事業共同成就之修法極為明晰且詳說息法，僅就一續中廣說生起次第方面而言，時輪所說之詳盡，其他大多續部皆所未有。

།དེ་ལ་ རྒྱུད་འདིར་དཀྱིལ་འཁོར་གྱི་རྣམ་གཞག་མཐའ་ཡས་པ་གསུངས་པ་ལས། གཙོ་ཆེ་ཤོས་ནི་སྐུ་ གསུང་ཐུགས་ཡོངས་རྫོགས་ཀྱི་དཀྱིལ་འཁོར་ཡིན། གཞན་ཡང་སྡོམ་པ་ཆེ་ཆུང་དང་། གསང་ འདུས་དང་སྒྱུ་འཕྲུལ་དྲྭ་བ་ལ་སོགས་པ་མང་ངོ་། །དང་པོ་ལ། ཡེ་ཤེས་ལེའུར། དཔལ་ལྡན་ རྒྱུ་སྐར་གྱི་ནང་ན། དུས་འཁོར་གྱི་དཀྱིལ་འཁོར་ལ་ལྷ་སྟོང་དང་དྲུག་ཡོད་པ་དང་། སྒྲུབ་ལེའི་ དངོས་བསྟན་གསུང་དབང་གི་དཀྱིལ་འཁོར་ལ་ལྷ་དྲུག་བརྒྱ་སོ་དྲུག་ཡོད་པ་དང་། ནང་ལེར་ 4-238 པདྨ་གདན་ཅན་འབའ་ཞིག་པ་ལྷ་ཚོགས་བརྒྱ་ལྔ་བཅུ་རྩ་བདུན་པ་ཡང་གསུངས། དེ་ལས་ བསྡུས་པ། ཐུགས་དཀྱིལ་རྒྱས་བསྡུས་གཉིས་དང་། བཅུ་བདུན་མ་དང་། བཅུ་གསུམ་མ་དང་། ལྷ་དགུ་དང་། ལྷ་ལྔའི་བར་དུ་དཀྱིལ་འཁོར་གྱི་རིམ་པ་དང་། གཙོ་རྐྱང་ལ་ཡང་ཕྱག་མང་དང་། ལྷན་སྐྱེས་དང་། དཔའ་བོ་གཅིག་པའི་བར་དུ་ཡོད་པ་ལས། བསྐྱེད་རིམ་གཙོ་བོར་བྱེད་མཁན་ ཡིན་ན། བསྒོམ་བྱ་དཀྱིལ་འཁོར་དང་། སྐྱེད་ཆོག་བསྙེན་སྒྲུབ་ཡན་ལག་བཞི་བྱེད་པ་གཙོ་ཆེ་ བ་ཡིན་ཡང་། སྐབས་འདིར་ནི། ལྷག་པའི་ལྷའི་བྱིན་རླབས་པའི་དོན་དང་། རིམ་པ་གཉིས་ ཆ་ཚང་བའི་དོན་དང་། རྫོགས་རིམ་གྱི་རྒྱུད་སྦྱངས་པའི་ཕྱིར་དུ། བསྐྱེད་རིམ་ཅུང་ཟད་སྒོམ་ པ་མ་གཏོགས། གཙོ་བོར་རྫོགས་རིམ་ཉིད་ལ་སྒྲིལ་བའི་སྐབས་ཡིན་པས། ལྷན་སྐྱེས་ཁོ་ན་ བསྔགས་པར་བཞེད་ཅིང་། བརྒྱུད་པ་ནས་བརྒྱུད་པར་སྒོམ་པའི་བྱིན་རླབས་ཀྱི་རྒྱུན་དང་ལྡན་ པ་ཡང་ཡིན་ནོ། །དུས་འདིར་བསྐྱེད་རིམ་གྱི་སྤྲོས་པ་ཆེར་བྱས་ཀྱང་། སྐབས་ཀྱི་དོན་རྫོགས་ རིམ་ལ་འཕྲལ་དུ་འཇུག་དགོས་པ་ལས་ཕྱིར་ཕྱོགས་པར་འགྱུར་བས་སྤྲོས་པ་སྤང་བར་བྱའོ། ། ད་ནི་སྤྱི་ལྡོག་ནས་གོ་བ་ཅུང་ཟད་བཤད་ན། གཞན་ཡང་སྔགས་ཀྱི་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའི་ ལམ་གྱི་ངོ་བོ་ནི། གཞི་སྒྲིབ་བྲལ་དུ་བྱེད་པའི་ལམ་ཁྱད་པར་ཅན་ཞེས་བྱ་བ་སྟེ། སྦྱངས་གཞི་ བདེ་བར་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་ལ། སྦྱང་བྱ་གློ་བུར་གྱི་དྲི་མ་སྤོང་བའི་སྦྱོང་བྱེད་ལམ་དེ་ཡང་། གཞི་འཁོར་བའི་ལས་ཉོན་སྡུག་བསྔལ་རྣམས་ཀྱི་རིགས་རྒྱུན་ལམ་བདེ་བ་ཆེན་པོར་བསྒྱུར་ ཏེ་སྒོམ་པའི་དོན་ནོ། །དེ་ལ་དབྱེ་ན་ལམ་བསྐྱེད་རྫོགས་གཉིས་ཏེ། བསྐྱེད་རིམ་ནི་རྣམ་པར་ རྟོག་པས་བསྐྱེད་པའི་དོན་དང་། རྫོགས་པ་ནི་རང་བྱུང་དུ་ཤར་བའི་དོན་ནོ།

於此，在此續中宣說無量壇城建立，其中最主要者為身語意圓滿之壇城。此外尚有大小誓等、密集及幻化網等諸多壇城。關於初者，于智慧品中，在吉祥星宿內，時輪壇城有一千零六尊，于成就品顯說語灌頂壇城有六百三十六尊，于內品中亦說唯蓮花座眾一百五十七尊。較此略者，有意壇城廣略二種，十七尊、十三尊、九尊乃至五尊等壇城次第，以及單尊亦有多臂、俱生及獨勇士等。其中，若是以生起次第為主者，雖以所修壇城及生起儀軌四支修法為主，然於此處，為蒙受勝deity加持義，為圓滿二次第義，為修練圓滿次第之故，除略修生起次第外，乃主要專注于圓滿次第之時，故唯讚歎俱生，且具有代代相傳修持加持之傳承。此時縱多作生起次第之廣說，因離當下圓滿次第之所需之故，當斷除支分。 今略說從總體上之理解：複次，密咒不共道之本質即為令基離障之殊勝道，即于所凈基如來藏，以能凈道斷除所凈客塵，其道即是將基輪迴業惑苦之種類相續轉為大樂道而修之義。彼可分為生起圓滿二道：生起次第為以分別而生起之義，圓滿為自然顯現之義。

།དེ་གཉིས་ཀྱི་ ཚད་མ་ནི། རྒྱུད་ལས། ལྷ་ཡི་དམིགས་པ་གང་ཡིན་མངོན་སུམ་དང་ནི་རྗེས་སུ་དཔག་པ་རྣམ་ པ་གཉིས་སུ་འགྱུར་བ་སྟེ། །མངོན་སུམ་དག་ནི་དེ་ཉིད་སྦྱོར་བས་མཁའ་ལ་སྐར་མ་བཞིན་དུ་ དུ་མ་ལོངས་སྤྱོད་རྫོགས་པའི་སྐུ། །མངོན་སུམ་མེད་ན་རྗེས་སུ་དཔག་པ་ཤི་བའི་ལུས་བཞིན་ 4-239 དེ་ཉིད་མིན་པ་ཡིས་ནི་བརྟགས་པ་གང་། །དེ་ནི་རི་མོ་སོགས་ལ་བལྟ་བྱ་ཡོངས་སུ་མ་སྨིན་བློ་ ཅན་རྣལ་འབྱོར་རྣམས་ཀྱིས་བསྒོམ་པའི་དོན། །ཞེས་གསུངས་ཏེ། བསྐྱེད་རིམ་རྟོག་བཅས་ ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་རྗེས་དཔག་གི་རིམ་པ་དང་། རྫོགས་རིམ་གྱི་དམིགས་པའི་ཡུལ་བློས་གསར་དུ་ བརྟགས་པ་ལ་མ་རག་པར་མངོན་སུམ་དུ་སྣང་བའི་ཚུལ་ལ་འཇུག་པའི་ཕྱིར་མངོན་སུམ་ལམ་ བྱེད་དོ། ། རིམ་པ་གཉིས་པོ་དེའི་མཚན་ཉིད་དང་ཁྱད་ཆོས་ནི། ཆོ་གའི་ཁྱད་པར་རྒྱུད་ལས་གསུངས་ པའི་སྐྱེད་ཆོག་ཚང་བ། རང་འབྲས་ཀྱི་ཁྱད་པར་སྔགས་ཀྱི་མཐུ་སྐྱེད་ནུས་པ། ངོ་བོའི་ཁྱད་ པར་ཞུ་བདེ་དང་སྟོང་ཉིད་ཀྱི་རང་བཞིན། བྱེད་ལས་ཀྱི་ཁྱད་པར་དག་རྫོགས་སྨིན་གསུམ་ ཚང་བ་སྟེ། ཁྱད་པར་བཞི་དང་ལྡན་པའི་ལྷ་སྐུ་རྣམ་པར་རྟོག་པའི་བརྟགས་པ་ནི། བསྐྱེད་ རིམ་གྱི་རྣལ་འབྱོར་ཡིན་ལ། རྒྱུའི་ཁྱད་པར་རྡོ་རྗེ་ལུས་ལ་གནད་དུ་བསྣུན་པ། བྱེད་ལས་ཀྱི་ ཁྱད་པར་རྩ་རླུང་ཐིག་ལེ་དབུ་མར་དག་བྱེད། རྣམ་པའི་ཁྱད་པར་བདེ་བ་དང་སྟོང་གཟུགས་ ལྷན་ཅིག་པ་སྟེ། ཁྱད་པར་གསུམ་ལྡན་གྱི་མི་རྟོག་པའི་ལམ་དེ་ནི་རྫོགས་རིམ་མོ། །གྲངས་ ངེས་པ་ནི། དགོས་པ་ལ་ལྟོས་པའི་གྲངས་ངེས་ཏེ། སྐྱེ་བ་ཀུན་རྫོབ་བདེན་པ་ལམ་དུ་བྱེད་པ་ ལ་བསྐྱེད་རིམ་དང་། འཇིག་པ་དོན་དམ་བདེན་པ་ལམ་དུ་བྱེད་པ་ལ་རྫོགས་རིམ་དགོས་པ་ དང་། དོན་དམ་གནས་ལུགས་ཀྱི་ལམ་ལ་འཇུག་པའི་རྒྱུད་སྦྱང་བ་དང་། བྱང་ནས་གནས་ ལུགས་སྒོམ་པ་དངོས་གཉིས་ཡོད་པ་ལས། དང་པོ་ནི་བསྐྱེད་རིམ་དང་ཕྱི་མ་ནི་རྫོགས་རིམ་ ཡིན་ཏེ། རྫོགས་རིམ་གྱི་ཡེ་ཤེས་སྐྱེ་བ་ལ། རྒྱུད་སྦྱང་བའི་ཐབས་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པ་ཞིག་ སྔོན་དུ་གཏོང་དགོས་པ་ཤས་ཆེ་བའི་ཕྱིར་རོ། །རྡོ་རྗེ་སྙིང་འགྲེལ་ལས། རྣམ་རྟོག་རྒྱ་རུ་ཆུད་པ་ ཡི། །འགྲོ་བ་གསུམ་པོ་རྣམ་གཟིགས་ནས། །ཇི་ལྟ་ཇི་ལྟར་གྲོལ་གྱུར་པ། །དེ་དང་དེ་ཡི་ཐབས་ བསྟན་ནོ། །རྣམ་རྟོག་བག་ཆགས་ཀྱིས་བཅིངས་ལ། །ཐོག་མར་རྟོག་པའི་ཆོ་ག་བསྟན། །རྣམ་ 4-240 རྟོག་རང་བཞིན་ཤེས་པ་ན། །མི་རྟོག་པ་ལ་འཇུག་པར་བྱ། །ཞེས་གསུངས་དེ་ཁོ་ནས་གོ་རིམ་ ངེས་པ་ཡང་གྲུབ་སྟེ། སྙིང་འགྲེལ་ལས། དང་པོར་རེ་ཞིག་ཞིང་དག་ཕྱིར། ཁྲེ་ཚེ་རྣམས་ནི་ བཏབ་པར་གྱུར། །ཕྱི་ནས་དག་པའི་ཞིང་ལ་ནི། །ས་ལའི་འབྲས་ནི་འདེབས་པའོ།

此二之量，續中說道："凡是deity所緣有現量與比量二種，現量者即由彼性瑜伽于虛空中如星辰般眾多受用圓滿身，若無現量則為比量，如死屍般非彼性所作觀想。彼即為觀看繪畫等，未成熟智者瑜伽士們所修之義。"所說即是生起次第因具分別故為比量次第，圓滿次第之所緣境不依於心新作觀想而現量顯現之故為現量道。 彼二次第之性相與特徵為：儀軌差別即具足續中所說生起儀軌，自果差別即能生密咒之力，本質差別即融樂與空性之自性，作用差別即具足凈化、圓滿、成熟三者。即具足四種差別之deity身份別觀想，是為生起次第瑜伽。因之差別即叩擊金剛身要處，作用差別即清凈中脈之脈風明點，行相差別即樂與空形俱起，即具足三種差別之無分別道，是為圓滿次第。數之決定，即依需求而定數：以生起為世俗諦之道需生起次第，以滅為勝義諦之道需圓滿次第；于勝義實相之道趣入，有調練相續與凈已修習實相二者，初者為生起次第，後者為圓滿次第。因為生起圓滿次第智慧，多需先行不共調練相續之方便。《金剛心釋》中說："見三界眾生，為分別所繫，隨其如何解脫，示彼彼方便。為分別習氣所縛者，初示分別儀軌，若知分別自性，當入無分別。"僅此亦成次第決定，《心釋》中說："初且為凈田，播撒糠秕已，而後于凈田，播種稻穀也。"

།ཞེས་དཔེ་ གསུངས་ཏེ། རྫོགས་རིམ་གྱི་ཡེ་ཤེས་སྐྱེས་ཕྱིན་ཆད་དམིགས་བསལ་རེ་རེ་ཙམ་མ་གཏོགས། བསྐྱེད་རིམ་སྒོམ་པ་ལ་དགོས་པ་ཆེན་པོ་མེད་པའི་ཕྱིར། བསྐྱེད་རིམ་སྒོམ་ཕྱིན་ཆད། དམིགས་ བསལ་མ་གཏོགས་རྫོགས་རིམ་གྱི་སྔོན་དུ་སྒོམ་དགོས་པར་གྲུབ་བོ། །བསྐྱེད་རིམ་བརྟན་པ་ ཐོབ་ནས་རྫོགས་རིམ་བསྒོམ་པ་དང་། བརྟན་པ་མ་ཐོབ་རུང་ཅི་རིགས་[པ་]བསྒོམས་ནས་ རྫོགས་རིམ་ལ་འཇུག་པ་དང་། ཐུན་སྟོད་ལ་བསྐྱེད་རིམ་སྒོམ། ཐུན་སྨད་ལ་རྫོགས་རིམ་སྒོམ་ པ་སོགས་གང་བྱས་ཀྱང་དགོས་དོན་འགྲུབ་བོ། །རིམ་གཉིས་ཀྱི་དགོས་པ་ནི། ལས་ཆེན་བཅུ་ གཉིས་སོགས་འཕྲིན་ལས་སྣ་ཚོགས་དང་། འཇིག་རྟེན་པའི་དངོས་གྲུབ་འགྲུབ་པ་ནི་བསྐྱེད་ རིམ་དང་། ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་མཆོག་གི་དངོས་གྲུབ་འགྲུབ་པ་ནི་རྫོགས་རིམ་གྱི་དགོས་པའོ། ། དབང་ལམ་འབྲས་བུ་དང་བཅས་པ་ལ་སྦྱར་ན། བྱིས་པ་འཇུག་པའི་དབང་བདུན་བསྐྱེད་ རིམ་གྱི་སྨིན་བྱེད་དང་། དབང་གོང་མ་རྫོགས་རིམ་གྱི་སྨིན་བྱེད་ཡིན། ལམ་མ་དག་ས་བདུན་ གྱི་རྟེན་འབྲེལ་བྱིས་འཇུག་དང་བསྐྱེད་རིམ་གྱིས་སྒྲིག་པར་བྱེད། དག་པ་ས་གསུམ་གྱི་རྟེན་ འབྲེལ་རྫོགས་རིམ་དང་དབང་གོང་མ་ལས་འབྱུང་བ་ཡིན། འབྲས་བུ་གཟུགས་ཀྱི་སྐུ་བསྐྱེད་ རིམ་དང་། ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པའི་སྐུ་རྫོགས་རིམ་དང་སྦྱོར་རོ། །འདིར་ལྷན་སྐྱེས་ཀྱི་སྒྲུབ་ཐབས་ ལྟ་བུ་བསྡུས་པ་འདི་རིགས་རྫོགས་རིམ་གྱི་སྨིན་བྱེད་དུ་སྦྱོར་ན། ལྷ་བསྒོམ་པ་སོར་བསམ་གྱི་ སྔོན་འགྲོ། སྔགས་བཟླས་པ་སྲོག་འཛིན་གྱི་སྔོན་འགྲོ། ཤུ་ནྱཱ་ཏའི་སྔགས་དོན་རྗེས་དྲན་གྱི་ སྨིན་བྱེད། འོད་ཟེར་སྤྲོ་བསྡུ་དང་འོད་གསལ་དུ་འཇུག་ལྡང་བྱེད་པ། ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་རིམ་ པའི་རྟེན་དུ་འགྱུར་ཞེས་བྱ་ལ། ཡོངས་ནས་ཆོས་སྦྱོར་བ་ཡན་ལག་དྲུག་ལ་འདི་རྒྱུད་ཉི་ཚེ་ 4-241 བ་རེ་ལ་ཕྱོགས་སུ་ལྷུང་བ་མ་ཡིན། རྒྱུད་མཐའ་དག་གི་ངེས་དོན་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྟེན་ བསྐྱེད་པའི་རིམ་པ་ཡང་། ལྷ་དུས་འཁོར་ཁོ་ན་ལ་བརྟེན་དགོས་པར་མ་ངེས་ཏེ། སྤྱིར་ལྷ་སྐུའི་ རྣམ་རྟོག་གིས་ཐ་མལ་གྱི་རྣམ་རྟོག་སྦྱོང་བ་ཉིད་དོན་གྱི་གཙོ་བོ་ཡིན་པས། བསྐྱེད་རིམ་གྱི་ཐ་ སྙད་འཇུག་མི་འཇུག་ལ་རག་མ་ལུས། ལྷག་པའི་ལྷ་སྐུ་གང་བསྒོམས་ཀྱང་དོན་འགྲུབ་སྟེ། དཔེར་ན་དཔེ་མེད་འཚོའི་ལུགས་འཛིན་པ་སྤྱི་ཁྱབ་རྣམས་དང་། སྒོས་སུ་ནགས་རིན་གྱི་རྗེས་ འབྲང་རྣམས་སྦྱོར་དྲུག་གི་སྔོན་འགྲོར་ཁ་སརྦ་ཎ་བསྒོམ་པ་བཞིན་ནོ།

如是舉例而言，除了個別特例外，生起圓滿次第智慧生起后，修習生起次第已無大需求故，已修生起次第后，除特例外，應在圓滿次第之前修習，此為成立。獲得生起次第穩固后修習圓滿次第，或未獲穩固亦隨宜修習而趣入圓滿次第，或於前座修生起次第，後座修圓滿次第等，無論如何行持皆可成就所需。二次第之作用為：成就十二大業等種種事業與世間悉地是為生起次第，成就大手印殊勝悉地是為圓滿次第之作用。 若配合灌頂、道果，則七童子入灌頂為生起次第之成熟因，上三灌為圓滿次第之成熟因。不凈七地之緣起由童入與生起次第作安排，清凈三地之緣起從圓滿次第與上灌而生。果位色身與生起次第相配，俱生身與圓滿次第相配。此處若將如俱產生就法等略法配為圓滿次第之成熟因，則deity修習為攝意之前行，持咒為持命之前行，空性咒義為隨念之成熟因，放收光明與入出光明為三摩地次第之所依，如是而言。從整體而言，六支瑜伽並非偏執于某一續部，因為是一切續部之了義故。所依生起次第亦不定須依止時輪deity alone，因為普遍而言，以deity身份別凈化凡常分別即為主要意義，故不全在於生起次第之名相是否安立。修習任何殊勝deity身皆可成就義利，如無比養派諸普遍傳承者與特別森仁傳承者們於六支前行中修持迦薩巴拿一般。

།ཁྱད་པར་དུ་ཡང་། གསང་འདུས་སྒྱུ་འཕྲུལ་དྲྭ་བ། གཤིན་རྗེ་གཤེད་དམར་ནག་འཇིགས་གསུམ། སྒྱུ་ཐོད་གདན་ གསུམ། བདེ་དགྱེས་ལ་སོགས་པ་འཁོར་ལོའི་གཙོ་བོ་ཁ་སྦྱོར་གྱི་རྣམ་པ་ཅན་རྒྱས་བསྡུས་ཇི་ ལྟར་འོས་པ་དང་། དེ་བཞིན་དུ་དཔའ་བོ་གཅིག་པ་དང་། རྡོ་རྗེ་ཕག་མོ་དང་། བདག་མེད་མ་ ལ་སོགས་པ་འཁོར་ལོའི་དབང་ཕྱུག་མ། ཡུམ་རྐྱང་གི་ཚུལ་ཅན་རྣམས་སམ། ཐ་ན་བླ་མེད་ ལས་འབྱུང་བའི་ལས་རྒྱས་པའི་ལྷས་ཀྱང་མི་རུང་བ་མ་ཡིན་ནོ། །དེ་བཞིན་དུ་ཡེ་ཤེས་མགོན་ པོ་ནག་པོ་ཆེན་པོ་ལ་སོགས་པ་ཡང་། སྒྲུབ་ཚུལ་བཀའ་སྡོད་ལྟར་སྒྲུབ་པ་མ་ཡིན་པར་བདག་ བསྐྱེད་ཡི་དམ་ལྟར་སྒྲུབ་པ་ལ་ནི་རུང་སྟེ། རྩོད་དུས་ལས་ཀྱང་ཆེས་རྩོད་དུས་ཀྱི་ཐ་མར་གྲུབ་ པའི་འཁོར་ལོས་བསྒྱུར་བའི་ས་བརྙེས་པ། ཞི་བ་སྦས་པའི་ཞལ་སྔ་ནས་མཛད་པའི་ནག་ པོ་ཆེན་པོའི་སྒྲུབ་ཐབས་ལས་ཀྱང་། བཞི་པ་ལྔ་པ་དེ་རྗེས་སུ། །ཡན་ལག་དྲུག་ལྡན་སློབ་ དཔོན་འདོད། །ཅེས་ནག་པོ་ཆེན་པོ་བསྐྱེད་རིམ་ལ་ཡན་ལག་དྲུག་གི་རྫོགས་རིམ་སྦྱོར་བར་ གསུངས་པ་ལྟ་བུའོ། །དེས་ན་ཙར་ཙི་ཀཱ་ལ་སོགས་པ་གསུང་གི་རྣལ་འབྱོར་མ་དང་། ཚེས་ཀྱི་ ལྷ་བདེན་བྲལ་ལ་སོགས་པ་ཡང་འཇིག་རྟེན་པ་རྣམ་པར་སྦྱངས་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ལྷ་སྐུ་ཡིན་ པའི་ཕྱིར། མགོན་པོ་ནག་པོ་དང་འདྲའོ། །གཞན་ཡང་འདི་ལྟར་གོ་དགོས་ཏེ། བྱ་སྤྱོད་རྣལ་ འབྱོར་རྒྱུད་གསུམ་ལ་མཆོག་སྒྲུབ། ཐུན་མོང་སྒྲུབ། ལས་ཚོགས་སྒྲུབ་པའི་ལྷའི་རྣལ་འབྱོར་ 4-242 རྒྱས་བསྡུས་གང་ཡིན་ཡང་། བསྐྱེད་རིམ་དངོས་དང་རྗེས་མཐུན་གང་ཡང་མི་འཇོག་པ་དང་། བླ་མེད་ཀྱི་དཀྱིལ་འཁོར་མངོན་རྟོགས་རིམ་པ་རྒྱས་པ་རྣམས། བསྐྱེད་རིམ་དངོས་ཡིན་པ་ལ་ དོགས་པ་མེད་ཀྱང་། སྒྲུབ་ཐབས་ཕྲ་མོ་རྣམས་ལ་བསྐྱེད་རིམ་གྱི་མཚན་ཉིད་ཇི་བཞིན་མ་ཚང་ ཡང་། བསྐྱེད་རིམ་གྱི་སྡེར་གཏོགས་པའི་ཕྱིར། དེ་དག་གི་བསམ་གཏན་ལ་ཡང་བསྐྱེད་རིམ་ ཞེས་བརྗོད་དེ་རྗེས་མཐུན་པའོ།

特別是，密集幻化網、紅黑怖三大閻魔、幻骷座三部、喜樂等輪之主尊雙運形態的廣略相應者，以及如是獨勇士、金剛亥母、無我母等輪自在母、單獨佛母形式者，乃至無上部所出之事業擴充套件之尊亦非不可。如是大黑天智慧護法等，亦非如教敕般修持，而是如本尊般修持自生起則可，如在爭濁時更甚爭濁末期證得轉輪王地位的寂護論師所造《大黑天成就法》中亦云："四五之後隨，具六支上師愿。"如是說明大黑天生起次第配合六支圓滿次第。 因此，遮止迦等語之瑜伽母，以及月尊離實等亦是出離世間清凈智慧尊身故，與黑護法相同。更當如是了知：事行、瑜伽、續三者之勝成就、共同成就、事業成就諸尊瑜伽無論廣略，皆不立為真實或相似生起次第，無上部壇城現觀次第廣者雖無疑是真實生起次第，然細微成就法雖不具足生起次第之性相，因屬生起次第部類故，彼等禪定亦稱生起次第，此為相似。

།འདི་དག་ལ་འཆི་བར་སྐྱེ་གསུམ་དང་། སྐུ་གསུམ་སོགས་ སྦྱང་བྱ་སྦྱོང་བྱེད་ཅུང་ཟད་རྩི་དགོས་ཤིང་། དམིགས་པ་དང་ཆོ་གའི་རིམ་པ་འདི་དག་དང་འདྲ་ ཡང་། རྒྱུད་སྡེ་འོག་མ་ལ་བརྟེན་པ་རྣམས་ལ། ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའི་དག་སྦྱོར་དེ་འདྲ་མི་རྩི་ སྟེ། དེ་གཉིས་འདྲ་བ་ལས་དག་སྦྱོར་རྩི་ན་རྩི་མཉམ་དང་། མི་སྦྱོར་ན་མི་སྦྱོར་མཉམ་དགོས་ ཐང་པ་ལ། བླ་མེད་ནས་གསུངས་པ་ལ་སྦྱོར། ཅིག་ཤོས་དེ་ལ་མི་སྦྱོར་བའི་ཁྱད་པར་ཅི་སྙམ་ ན། འདི་ལ་རིག་པའི་སྒོ་ནས་རྒྱུ་མཚན་བསམ་པར་མི་ནུས་ཀྱང་། བླ་མེད་ཀྱི་བསྐྱེད་རིམ་ལ་ སྦྱང་བྱ་སྲིད་པའི་རིམ་པ་དང་སྦྱོར་ཚུལ། རྒྱུད་དང་། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་དང་། གྲུབ་ཐོབ་ རྣམས་ཀྱི་གཞུང་ལས་བཤད་ལ། རྒྱུད་སྡེ་འོག་མའི་ཆོ་ག་རྒྱས་པ་ལ་ཡང་། སྦྱང་བྱ་འཁོར་བ་ ལ་སྦྱོར་བ་དང་། ལམ་གོང་མའི་སྨིན་བྱེད་དུ་བཤད་པ་ཚང་ཐུབ་པའི་རྒྱུད་གཞུང་རྙིང་པ་གང་ ནས་ཀྱང་མེད་དོ། །རྒྱུ་མཚན་དེས་ཆོ་ག་རྒྱས་པ་རྣམས་ལ་ལུང་གིས་གྲུབ་ཅིང་། སྒྲུབ་ཐབས་ ཕྲ་མོ་རྣམས་ནི་དེ་དང་དེའི་སྡེར་གཏོགས་པས། དེ་དག་ལ་ཡང་། དག་རྫོགས་སྨིན་གསུམ་ སྦྱོར་མི་སྦྱོར་གྱིས་ཁྱད་འབྱུང་བ་ཡིན་ཏེ། གཙོ་བོ་གང་ལ་འཇུག་པ་དེ་ལ་འཁོར་རྣམས་རྗེས་ སུ་སྤྱོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན། རྡོ་རྗེ་གུར་ལས་གསུངས་པའི་འབྱུང་པོ་འདུལ་བྱེད་ཀྱི་སྒྲུབ་ ཐབས་སྒོམ་ན། འཆི་བར་སྐྱེ་གསུམ་སྦྱོང་སྟོབས་ཆེ། རྫོགས་རིམ་གྱི་སྨིན་བྱེད་དུ་འགྱུར་ ཚབས་ཆེ། སྤྱོད་རྒྱུད་ལུགས་ཀྱི་འབྱུང་འདུལ་གྱི་སྒྲུབ་ཐབས་བསྒོམས་ཀྱང་། སྤྱོད་ཐབས་དང་ སྨིན་ཚབས་ཆུང་བ་ནི། རྒྱུད་གསུང་བ་པོ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཉིད་ཀྱིས། གདུལ་བྱ་སོ་སོའི་ 4-243 སྐལ་བ་དང་འཚམས་པར། དགོངས་པ་ཇི་ལྟར་བརྟད་པ་དེ་དང་དེ་འབྱུང་བའི་ནུས་མཐུ་ལས་ བྱུང་བ་ཡིན་པས། དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་བཀའ་ཡིས་གྲུབ་པའོ། །ཡང་རྒྱུད་སྡེ་འོག་མའི་ མཚན་བཅས་མཚན་མེད་ཀྱི་རྣལ་འབྱོར་ལ་ཡང་། བསྐྱེད་རྫོགས་ཀྱི་ཐ་སྙད་སྦྱོར་མཁན་མང་ དུ་བྱུང་བ་རྣམས། ཐ་སྙད་སྦྱོར་ཚུལ་དེ་མི་འཐད་མོད་ཀྱང་། ཕྱོགས་མཚུངས་ཙམ་ཡིན་པའི་ ཕྱིར། དོན་ལ་བརྟོན་པའི་དབང་དུ་བྱས་ན། སྐྱོན་ཆེན་པོའང་མེད་པས། མཁས་པ་འགའ་ཞིག་ ང་རྒྱལ་དང་སྡང་ཤུགས་ཀྱིས་སྨྲ་བ་མང་དུ་བྱེད་དེ། ཆེ་ཐང་དུ་འབད་པས་འགོག་དགོས་པའི་ བྱ་བ་མ་ཡིན་ནོ།

對於這些需要稍加計算死亡、中陰、轉生三者以及三身等所凈化對象與能凈化者，雖與這些觀想和儀軌次第相似，但依止下部續部者，不計算如是不共清凈瑜伽。若因二者相似而計算清凈瑜伽，則應同爲計算或同爲不配合，然而無上部所說者配合，另一方則不配合，若問有何差異，雖不能從理性角度思考其原因，但無上部生起次第與所凈化輪迴次第的配合方式，在續部、菩薩及成就者論著中有所闡述，而下部續部廣大儀軌中，無論從何古老續部論著中，都未見完整闡述將所凈化輪迴配合及作為上乘道成熟因。 由此原因，廣大儀軌以教證成立，細微成就法則因屬於彼類，故於彼等亦有清凈、圓滿、成熟三者配合與否之差異，因隨主尊所入而眷屬隨行故。因此，修持金剛帳所說降伏精魅之成就法時，死亡、中陰、轉生三者凈化力大，成為圓滿次第之成熟因之力大，雖修持事續派降伏精魅之成就法，修持方法和成熟力小，這是因為宣說續部之如來本人，隨順各別所化眾生根機，如何觀察思維，即生起彼等威力，故由如來教言所成。 又有許多人將下部續部有相無相瑜伽配合生圓次第之名相，雖此配合名相方式不合理，但因僅是相似之故，若就實義而言，亦無大過，然有些智者以傲慢與嗔恨之力多加言說，實非需要竭力遮止之事。

།དེ་ལྟར་ན་ལྷའི་རྣལ་འབྱོར་རིགས་མཐའ་དག་སྐབས་འདིར་འཇུག་ཀྱང་། རྣལ་འབྱོར་བླ་མེད་ཀྱི་དཀྱིལ་འཁོར་གྱི་གཙོ་བོ་ཞིག་བསྒོམ་ན་མཆོག་ཡིན་ཞིང་། དེ་ལ་ལྷ་ དཔའ་བོ་གཅིག་པས་ཀྱང་ཐབས་ཤེས་ཟུང་འཇུག་མཚོན་མི་ནུས་པ་མ་ཡིན་ལ། རྡོ་རྗེ་ཕག་ མོ་ལ་སོགས་པ་ཡུམ་རྐྱང་མང་པོ་ཞིག་གཞན་པས་ཆེས་ཟབ་པའི་གནས་སྐབས་ཀྱང་མང་པོ་ འདུག་མོད་ཀྱང་། སྤྱིར་བཏང་ལ་ཐབས་ཤེས་ཁ་སྦྱོར་དུ་སྒོམ་པ་ཟབ་པོ་ཞེས། རྒྱུ་མཚན་དང་ བཅས་ཏེ་གསང་སྔགས་པ་ཀུན་ལ་གྲགས་པ་ལྟར། རེ་ཞིག་འདིར་ཡང་ཁས་བླངས་ཏེ་དཀྱུས་ ལྟར་སྒོམ་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལས་ཀྱང་སྐབས་འདིར་དཔལ་དུས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་ཉིད་བསྔགས་ཏེ། རྒྱུད་སྡེ་མཐར་ཐུག་གི་ལྷ་ཡིན་པ་དང་། རྫོགས་རིམ་འདི་ཡང་། དུས་འཁོར་གྱི་བསྐྱེད་རིམ་ གང་དུ་གསུངས་པའི་རྒྱུད་དེར། མ་སྦས་ཤིང་གསལ་ལ་རྒྱས་པ་རྩལ་དུ་བཏོན་ནས་གསུངས་ པས། བསྐྱེད་རྫོགས་འབྲེལ་ཆགས་པ་སོགས་རྒྱུ་མཚན་འགའ་ཞིག་ཀྱང་ཡོད་མོད། གཙོ་བོར་ རྫོགས་རིམ་གྱི་འཁྲིད་ཚུལ་འདི་དང་བརྒྱུད་པ་གཅིག་ཅིང་། བྱིན་རླབས་ཀྱི་བཀའ་བབས་ གཅིག་ཏུ་འདྲེས་པའི་དབང་དང་རྒྱུད་བཤད་ནི་དུས་འཁོར་ཁོ་ན་ཡིན་པས་བསྐྱེད་རིམ་ཀྱང་ དུས་འཁོར་བསྒོམས་ན། རྒྱུད་པ་ཐུན་ཚགས་བསྡུས་པ་ཙམ་མ་ཡིན་པར། རྐང་ཆེན་པོ་སེལ་ མེད་པར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་དང་། ཆོས་འདི་ཉིད་ཀྱི་བླ་མ་གོང་མ་རྣམས་ཀྱི་ཕྱག་ལེན་དང་བྱིན་ 4-244 རླབས་ཀྱི་རྒྱུན་མ་ཉམས་པ་དེ་ཡང་འདི་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །རིམ་གཉིས་ཐུན་མོང་གི་གོ་ དོན་དང་། བསྐྱེད་རིམ་གྱི་དོན་རྒྱས་པ་རྣམས་སྐབས་འདིར་བཤད་མི་དགོས་ཤིང་། བཤད་མི་ ལང་བས་འདིར་མི་སྤྲོའོ། །རང་ལུགས་ཀྱི་སྐྱེས་བུ་དམ་པ་གྲུབ་ཐོབ་དབུས་པའི་ཁྲིད་ཡིག་ན་ བསྐྱེད་རིམ་གྱི་འཁྲིད་མེད་དེ་ཁོང་རང་གི་ཉམས་མྱོང་དང་དབང་པོ་རྣོན་པོའི་དབང་དུ་མཛད་

如是，雖此處所有本尊瑜伽類皆可修入，然若修持無上瑜伽壇城主尊則為殊勝，於此，雖單尊勇士亦非不能表示方便智慧雙運，金剛亥母等許多唯母尊亦有許多較他更為甚深之情形，然就一般而言，如密咒師眾皆所周知之修持方便智慧雙運為甚深之理由，暫且於此亦承許而依次第修持。較此更進，此處讚歎具德時輪金剛本身，因為是究竟續部本尊，且此圓滿次第亦在宣說時輪生起次第之彼續中，未作隱藏而明晰廣大地特別強調宣說，故有生圓相連等若干理由，但主要是因為此圓滿次第引導方式與傳承相同，且加持教授融為一體之灌頂與續部講解唯有時輪，故若修持時輪生起次第，不僅僅是彙集傳承加持，而將成為無間斷大脈絡，因為此法上師諸位之修法與加持傳承未失壞者亦即此故。 共同二次第之含義及生起次第廣義諸義此處無需解說，且說之不盡故此不廣述。自宗之聖者成就者烏巴之引導文中無生起次第引導，此是依其親身經驗及利根者而作。

གཉིས་པ་དབེན་གསུམ་གྱི་སྐབས་འདིར། ཁྲིད་ཡིག་དཀྱུས་སུ་བཤད་པ་ཁོ་ནས་ཀྱང་ དམིགས་པ་གོ་དོན་དང་བཅས་པ་ལེགས་པར་འགྲུབ་པ་ཡོད་ཅིང་། དམིགས་པ་འབོགས་ པའི་སྔོན་རོལ་དུའམ། ཡང་ན་དམིགས་པ་ནི་ཕོག མུན་འཁྲིད་ལམ་བཅུར་གོང་དུ་དམིགས་ པ་སྦྱོང་བའི་སྐབས་གོ་བ་ཞིབ་པར་བསྐྱེད་པའི་ཕྱིར། སྤྲོས་བཤད་ཅུང་ཟད་བྱེད་ན། དཔལ་ དུས་ཀྱི་འཁོར་ལོའི་ལུགས་ཀྱི་མཆོག་དབང་གོང་མ་བཞི་སྔར་གཏན་ནས་མ་ཐོབ་ན། འཁྲིད་ ཀྱི་དངོས་གཞི་སྟོན་དུ་ཡེ་མི་རུང་ལ། དབེན་གསུམ་ཙམ་རང་སྟོན་དུ་རུང་ཙམ་ཡིན་མོད་ ཀྱང་། ཕྱག་ལེན་དུ་དབེན་གསུམ་གྱི་མུན་འཁྲིད་དང་། སོར་སྡུད་ཀྱི་དམིགས་པ་དང་པོ་སྦྲེལ་ ཏེ་སྒོམ་པའི་ལུགས་ཡིན་པས། དེ་གཉིས་ཀྱི་བར་དུ་སྤྲོས་པ་ཆུང་བ་ལག་ལེན་བདེ་བས། གོང་མ་རྣམས་དཀྱུས་ཀྱི་ཕྱག་ལེན་ལ་བསྐྱེད་རིམ་དང་དབེན་གསུམ་གྱི་བར་འདིར་མཆོག་ དབང་གོང་མ་བསྐུར་བ་ཉིད་གཙོ་བོར་ཕྱག་ལེན་དུ་འདེབས། སྤྱིར་དབེན་གསུམ་དང་དངོས་ གཞིའི་བར་དུ་མཆོག་དབང་བྱས་ཀྱང་ལེགས་མོད། རྣམ་པ་གཅིག་ཏུ་ན། དབེན་གསུམ་ཡང་ སོར་སྡུད་སོགས་དངོས་གཞི་རྣམས་ཀྱི་སྦྱོར་བ་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པ་ཡིན་པས། དངོས་གཞིར་ གཏོགས་སུ་རུང་སྟེ་དེའི་ཕྱིར་མཆོག་དབང་གོང་མ་སྐབས་འདིར་བསྐུར་བ་ཉིད་ཐོབ་ཐང་ཡང་ ཡིན་ནོ། །སྔར་ལར་ནས་མཆོག་དབང་མ་ཐོབ་ན་བསྐུར་དགོས་པ་ལྟ་ཅི་སྨོས། སྔ་རོལ་དུས་ གཞན་དུ་ལན་མང་པོར་ཐོབ་ཀྱང་། སླར་ཡང་སྐབས་འདིར་བྱིན་རླབས་སྒོ་འབྱེད་ཀྱི་དོན་ 4-245 དང་། ཏིང་ངེ་འཛིན་ཁྱད་པར་ཅན་འཕྲལ་དུ་སྐྱེད་པའི་དོན་དུ་དབང་གོང་མ་སླར་ཡང་བསྐུར་ དགོས་ཏེ། འདི་མ་སྨིན་པ་སྨིན་བྱེད་ཁོ་ནའི་དབང་མ་ཡིན། ཡེ་ཤེས་མ་བསྐྱེད་པ་སྐྱེད་པར་ བྱེད་པའི་དབང་ཡང་ཡིན་པས་སོ། །མཁས་པ་ཁ་ཅིག་འཁྲིད་ཀྱི་དབང་འདི་ལ། ཁོང་པ་རང་ ཚོ་དབང་གོང་ཆེན་གྱི་མིང་ཅན་དུ་བཞེད་པའི་རིག་མ་བཅུ་དང་བཅས་པའི་དབང་བསྐུར་བར་ བཞེད་དེ། འདི་ནི་རྫོགས་རིམ་ཉན་པ་དང་སྒོམ་པའི་དོན་ཙམ་དུ་བསྐུར་བ་ཡིན་གྱི་འཆད་པ་ སོགས་ཀྱི་དོན་དུ་དགོས་པ་མ་ཡིན་པ་དང་། དབང་དེ་ནི་རྡོ་རྗེ་སློབ་དཔོན་དུ་འོས་པ་ཁོ་ན་ལ་ སློབ་དཔོན་ཆེན་པོའི་གནས་ཐོབ་པའི་ཕྱིར། བསྐུར་བར་བྱ་རྒྱུ་ཁོ་ན་ཡིན་པར་རྒྱུད་འགྲེལ་ ཉིད་ལས་གསལ་ཞིང་བསྙོན་དུ་མེད་པའི་ཕྱིར་སྐབས་འདིར་དབང་དེ་བསྐུར་བ་ནི་སྐབས་སུ་ མ་བབ་བོ།

第二，於此三遠離處，僅依引導文正文所述亦能善成具理解之觀修，于傳授觀修之前或者觀修已入心后，為使暗修十道之前修習觀修時生起細緻理解，若稍作詳述，若先前完全未得具德時輪金剛傳統之四種殊勝灌頂，則絕不可教授引導正行，僅可教授三遠離而已，然而實修中是將三遠離之暗修與收攝之初觀合修之傳統，因彼二者之間少許延伸便於實修，故上師們慣例修法中於生起次第與三遠離之間此處主要實修傳授殊勝灌頂。一般而言，於三遠離與正行之間行殊勝灌頂亦善，另一方面，三遠離亦是收攝等諸正行之不共加行，故可歸屬正行，因此於此處傳授殊勝灌頂正是應得。更何況先前從未得殊勝灌頂則需傳授，即使先前他時多次獲得，為開啟加持之門及為即刻生起殊勝三摩地之故，仍需再次傳授殊勝灌頂，因為此不僅是令未成熟者成熟之灌頂，亦是令未生智慧者生起智慧之灌頂故。某些學者於此引導灌頂，認為應傳授他們稱為大殊勝灌頂名稱之具十明妃灌頂，此僅是為聞修圓滿次第而傳授，並非為講說等目的所需，且彼灌頂唯一是為堪為金剛阿阇黎者獲得大阿阇黎位而應傳授，此于續釋中明確無可爭辯，故此處傳授彼灌頂非為時機。

ད་ནི་དབེན་གསུམ་གང་དུ་བསྒོམ་པའི་གནས་ལ། མདོ་སྡེ་རྒྱན་ལས། བློ་ལྡན་གང་དུ་ སྒྲུབ་པའི་ཡུལ། །ལེགས་པར་རྙེད་དང་གནས་བཟང་དང་། །ས་བཟང་བ་དང་གྲོགས་བཟང་ དང་། །རྣལ་འབྱོར་བདེ་བའི་ཡོན་ཏན་ལྡན། །ཞེས་གསུངས་ཏེ། ཟས་གོས་གནས་མལ་སོགས་ འཚོ་བའི་ཡོ་བྱད་ཆོས་མཐུན་མང་ཉུང་རན་པ་ཙམ་རྙེད་སླ་བ་དང་། སངས་རྒྱས་བྱང་སེམས་ སྐྱེས་བུ་དམ་པས་བཞུགས་པའི་གནས་སམ། ཉམས་དགའ་ཞིང་རང་གི་ཡིད་{དུ་}འཐད་པའི་ གནས་བཟང་བ་དང་། ས་བསིལ་དྲོད་དང་། ཆུའི་སྐྱོན་སོགས་ཀྱིས་ལུས་ལ་ནད་ཀྱི་གནོད་པ་ མི་སྐྱེ་བས་ས་བཟང་བ་དང་། ཤིན་ཏུ་དབེན་པ་ཆོམ་རྐུན་གཅན་གཟན་སོགས་ཀྱི་འཇིགས་ པ་མེད་པ་བསམ་གཏན་གྱི་ཚེར་མར་འགྱུར་བའི་སྒྲ་དང་། ཀུ་ཅོ་མེད་པ་ནི་རྣལ་འབྱོར་ཏིང་ ངེ་འཛིན་ལ་མཉམ་པར་འཇོག་པ་ལ། གནོད་པ་མེད་པས་བདེ་བའི་ཡོན་ཏན་དང་ལྡན་པའོ། ། གང་ན་ས་སྐྱོང་ཆོས་ལྡན་སོགས་ལ། ཡུལ་དེའི་རྒྱལ་པོ་དཀར་པོ་དགེ་བའི་ཆོས་ལ་མི་དགའ་ ན། སྒྲུབ་པ་བྱེད་པ་ལ་གནོད་པ་མང་དུ་འབྱུང་ཞིང་། རྒྱལ་པོ་རང་ཉིད་དཀར་པོའི་ཆོས་ལ་ 4-246 དགའ་ཡང་། རྒྱལ་ཁྲིམས་ཀྱི་ཆོས་དང་མི་ལྡན་ན། འཁོར་གྱི་གནོད་པ་འབྱུང་། ཡུལ་འཁོར་ གྱི་སྐྱེ་བོ་རྣམས་མི་བདེ་ན། འཚོ་བ་དཀོན་ཅིང་ཆོམ་རྐུན་སོགས་འཕེལ་ས་འཛིན་ཏེ་རྒྱལ་པོ་ ཕན་ཚུན་འཐབ་རྩོད་དུ་གྱུར་པའི་ཕྱོགས་སུ། འཇིགས་པ་དང་ཉེར་འཚེ་དུ་མ་འབྱུང་ཉེན་ཡོད་ ཅིང་། དངོས་སུ་གནོད་པ་མ་བྱུང་ཡང་། སེམས་མི་བདེ་ཞིང་རྣམ་གཡེང་མང་། ཏིང་ངེ་འཛིན་ མི་འགྲུབ་པས། ཡུལ་ཕྱོགས་བདེ་ཞིང་འཐབ་རྩོད་མེད་ལ་རྒྱལ་པོ་དགེ་བ་ཅན་ཁྲིམས་གཙང་ བའི་ཆབ་འོག་ཏུ་གནས་པ་དགོས་ཞེས་པ་ཡིན་ཏེ། འདིས་ས་ཕྱོགས་དེ་ན་གནས་པའི་མི་དང་ དུས་སྐབས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་དང་། གོང་གི་བློ་ལྡན་སོགས་གནས་རང་གི་མཚན་ཉིད་སྟོན་པ་ ཡིན་ནོ། །སྤྱིར་དགེ་སྦྱོར་མ་སྐྱེས་པ་ཐམས་ཅད་རང་གི་བློ་ལས་སུ་མ་རུང་བ་དང་། གྲོགས་པོ་ ངན་པ་དང་འགྲོགས་པས་ལན། གནས་ཀྱི་མ་བཏུབ་ནས་དགེ་སྦྱོར་མ་བྱུང་བ་ཙམ་མེད། ཡང་ ཞག་ཤས་ཟླ་ཤས་ཙམ་སྡོད་པའི་གནས་ལ། མཚན་ཉིད་ཙམ་བརྩི་མི་དགོས། བརྟན་པ་ཐོབ་ པ་ལ་རྒྱུན་རིང་སྡོད་ས་ལའང་ཁྱད་ཆེན་པོ་མེད་པས། ལས་དང་པོ་པ་རྣམས་གནས་གཅིག་ཏུ་ ཡུན་རིང་སྡོད་པའི་དབང་དུ་བྱས་ནས། གནས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ཀྱང་ཞིབ་མོར་གསུངས་པ་ཡིན་ ནོ། །འདིར་དབེན་གསུམ་བྱ་བ། གསང་འདུས་རིམ་ལྔ་པའི་དབེན་གསུམ་དང་སྒྲིག་དགོས་པ་ མིན། བརྒྱུད་པ་འདི་ཉིད་རང་གི་བླ་མ་གོང་མ་རྣམས་ཀྱི་མན་ངག་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པའི་གསུང་ རྒྱུན་ལ་གྲགས། རིགས་ལྡན་སྤྲུལ་སྐུ་ཀུན་སྤངས་ཆེན་པོས་གསལ་བར་ཡི་གེར་བཀོད་པའོ།

現在關於三遠離修習何處之處所，《經莊嚴論》中說："智者成就之處，善得及好處所，地善好及善友，具瑜伽安樂功德。"此說，飲食衣服臥具等生活資具適量且易得合法者，及諸佛菩薩聖者所住處，或悅意且自心喜樂之勝處，及地寒暖與水患等不生身體病害故為善地，極其寂靜無盜賊野獸等怖畏、無成為禪定障礙之聲響喧譁，即于瑜伽三摩地等持時無害，故具安樂功德。 若有護地具法等，若彼地之王白業不喜善法，則修行時多生損害，雖王自身喜白法，若無王法規範，則眷屬有害，若地方民眾不安，則生活艱難且盜賊等滋生據地，于王者互相爭鬥之處，有諸多怖畏及損害之虞，即使未生實際損害，心亦不安且散亂眾多，不能成就三摩地，故需住于安樂無爭地方且具賢善清凈律法之王統下，此說明彼地所住之人與時期特徵，及上述智者等處所自性。 一般而言，所有未生善行者皆因自心不調及與惡友相交所致，僅因處所不宜而未生善行者幾無。又于僅住數日數月之處，無需計較其特徵，獲得穩固者于長期住處亦無大異，故為初業者長期住一處而詳說處所特徵。 此處所說三遠離，無需與《密集五次第》之三遠離相配，此傳承諸前輩上師無誤口訣之言教傳統所說，普賢化身大遁世者明確著述。

དབེན་གསུམ་ཞེས་པའི་སྒྲ་བཤད་ཙམ་ལ་ནི་རིམ་ལྔ་དང་འདི་ཕལ་ཆེར་འདྲ་སྟེ། རིམ་ ལྔར་ཡང་། ལུས་ངག་ཡིད་གསུམ་ཐ་མལ་གྱི་རྣམ་པར་རྟོག་པས་དབེན་པའི་དོན་ལ་འཆད་ ཅིང་། འདིར་ཡང་ལུས་བྱ་བྱེད་ཀྱིས་དབེན་པ། ངག་སྨྲས་བརྗོད་ཀྱིས་དབེན་པ། སེམས་རྣམ་ རྟོག་གིས་དབེན་པ། ཞེས་པའི་དོན་དུ་འཆད་པས་སོ། །དབེན་གསུམ་ཞེས་པའི་མིང་གང་ལ་ འཇུག་པའི་མཚན་གཞི་ངོས་འཛིན་ལུགས་མི་འདྲ་མོད་ཀྱང་། ཐ་སྙད་ཅིག་ཁོ་ན་དོན་དུ་མ་ 4-247 ལ་འཇུག་པ་ཤིན་ཏུ་མང་བའི་ཕྱིར་མི་འདྲ་བ་ལ་འགལ་བ་ཅུང་ཟད་ཀྱང་མེད་དོ། །སྤྱིར་འདི་ རྫོགས་རིམ་དངོས་གཞིའི་སྐབས། རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་སྒོམ་གྱིས་རྡོ་རྗེ་ལུས་ལ་གནད་དུ་ བསྣུན་པ་ཞིག་དགོས་ཀྱིན་ཡོད་པ་ལས། དེའི་ནང་ཚན་མི་རྟོག་པའི་ཆ་ཤས་སྒོས་སུ་སྒྲུབ་པ་ སྟེ། ཐོག་མ་ཉིད་དུ་བྱེད་དགོས་ཏེ། མི་རྟོག་པས་ལུས་ལ་གནད་དུ་བསྣུན་པ་ལ་མི་རྟོག་པ་ ཐོག་མར་འགྲུབ་དགོས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་ཡེ་ཤེས་རྡོ་རྗེ་སྤྱི་ཁྱབ་ཏུ་བཏང་ནས། རྫོགས་ རིམ་དངོས་གཞི་སྐུ་གསུང་ཐུགས་རྡོ་རྗེའི་ཉམས་ལེན་དུ་འདུས་ལ། དེའི་སྔོན་འགྲོར་ཡང་ སེམས་དབེན་པ་གཅིག་པོར་མ་ཟད། ལུས་ངག་དབེན་པའང་དགོས་ཏེ། འབྲས་བུ་རྒྱུའི་རྗེས་ སུ་འགྲོ་བའི་རིག་པས། དངོས་གཞི་འབྲས་བུའི་ཚུལ་དེ་ལ། རྡོ་རྗེ་གསུམ་གྱི་དག་སྦྱོར་ཡོད་ པས། སྔོན་འགྲོ་རྒྱུའི་ཚུལ་ལ་ཡང་། རྡོ་རྗེ་གསུམ་གྱི་དབྱེ་བ་དགོས་སོ། །དེས་ན་གསང་འདུས་ རྩ་རྒྱུད་ཀྱི་ལུས་ངག་སེམས་རྣམས་སོགས་ལུང་དྲང་བའི་དོན། སེམས་ཀྱི་ངོ་བོ་རྣམ་པར་མི་ རྟོག་པ་དེ་ལ། དམིགས་པ་རྣམ་རྟོག་གི་སྤྲོས་པ་མི་དམིགས་པ་དང་། དམིགས་པའི་ཡུལ་ གང་ལའང་མི་གནས། ཏིང་ངེ་འཛིན་མཉམ་བཞག་གི་རིག་དོན་ཐ་དད་དུ་བྱེད་པའི་མཚན་ མ་ཐམས་ཅད་ནུབ་པས་མཉམ་པ་ཉིད་དེ་ཀ་རེ་ཞིག་རྣལ་འབྱོར་པ་རང་གི་ལུས་ངག་སེམས་ གསུམ་གྱི་སྟེང་དུ་ཚུལ་དེ་ལྟར་བསྒོམ་པ་སྟེ། ཐ་མལ་པའི་ལུས་ངག་ཡིད་གསུམ་དུ་འཛིན་པ་ དབྱིངས་སུ་འགགས་པར་བྱས་པས། ལུས་ངག་ཡིད་གསུམ་གྱི་གནས་ལུགས་སྒོམ་པའམ། སྐུ་གསུང་ཐུགས་རྡོ་རྗེའི་ལམ་བསྒོམ་པ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་པའོ། །དེ་ཉིད་ལ་ལྟོས་མེད་བཞི་ལྡན་ ཞེས་ཀྱང་བྱ་སྟེ། དཔལ་དུས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་རྩ་འགྲེལ་ཉིད་ཀྱི་བརྡ་ཆད་དང་དགོངས་པའོ།

關於"三遠離"之詞義解釋，與五次第大致相似，即如五次第中亦說：身語意三者遠離尋常分別之義而解釋，此處亦解釋為：身遠離作為，語遠離言說，心遠離分別之義。雖然"三遠離"此名所指認之事相有不同認定方式，然一詞義用於多義極為普遍故，相異之處毫無矛盾。 一般而言，此于圓滿次第正行時，需以無分別修習擊要金剛身，其中別修無分別之分，需于最初即作，因為以無分別擊要身體，需先成就無分別故。因此，普遍傳播智慧金剛后，圓滿次第正行攝於身語意金剛之修持，其前行不僅需心遠離，亦需身語遠離，以果隨因之理，正行果相中有三金剛清凈瑜伽，故前行因相中亦需三金剛之分。 因此，《密集根本續》中身語心等經文之意，即於心之本性無分別中，所緣不緣分別之戲論，不住于任何所緣境，三摩地等持之覺義諸相悉皆沉沒故平等性，暫時于瑜伽士自身語意三者之上如是修習，以令凡常身語意三執著滅於法界中，即是修習身語意三之實相，或修習身語意金剛之道。此即是。此即亦稱為具四無依，此乃吉祥時輪根本註釋之術語與密意。

།དེ་ ལྟར་ཡང་རྒྱུད་ལས། བདུད་རྩི་ལྔ་ལ་སོགས་དང་ཆུ་གཏེར་རྡོ་རྗེ་རྣམས་དང་སྔགས་ཀྱི་བཟླས་ པ་སོགས་ཀྱིས་བསྙེན་པ་སྟེ། །སོ་སོར་སྡུད་པ་སོགས་དང་རྡོ་རྗེ་པདྨ་ལས་སྐྱེས་བདུད་རྩི་ ཡིས་ནི་ཉེ་བའི་སྒྲུབ་པར་འགྱུར། །དགའ་བ་ལ་སོགས་རྣམས་ཀྱི་རྡོ་རྗེ་གསུམ་དང་ཆུ་སྐྱེས་ 4-248 རོ་མཉམ་གྱུར་པ་སྒོམ་པ་སྒྲུབ་པར་འགྱུར། །ཤེས་རབ་སྦྱར་ལ་གང་ཚེ་འཕོ་མེད་ཕྲ་མོའི་རྣལ་ འབྱོར་དག་ལས་ངེས་པར་སྒྲུབ་པ་ཆེན་པོར་འགྱུར། །ཞེས་གསུངས་ནས། སྤྱིར་རྫོགས་རིམ་ དངོས་གཞི་ལ་བསྙེན་སྒྲུབ་ཡན་ལག་བཞིའི་དབྱེ་བ་མཛད་པ་མང་མོད་ཀྱང་སྐབས་འདིར་ནི་ རྫོགས་རིམ་གྱི་སྔོན་འགྲོ་དངོས་གཞི་སྦྲགས་པ་ལ། བསྙེན་སྒྲུབ་ཡན་ལག་བཞི་ཚར་གཅིག་ བརྩི་དགོས་པ་ལས། སྔོན་འགྲོ་ལྟོས་མེད་བཞི་ལྡན་ནི་བསྙེན་པ། དངོས་གཞི་སོར་བསམ་ སྲོག་འཛིན་རྣམས་ཉེར་སྒྲུབ། རྗེས་དྲན་སྒྲུབ་པ་དང་། ཏིང་ངེ་འཛིན་སྒྲུབ་ཆེན་དུ་འཇོག་པས། སྔོན་འགྲོ་ལ་གཅིག་དང་དངོས་གཞི་ལ་གསུམ་དུ་བྱས་པའོ། །རྒྱུད་ཚིག་གསལ་པོ་འདི་ཡོད་ པས་དབེན་གསུམ་མམ། ལྟོས་མེད་བཞི་ལྡན་གྱི་འཁྲིད་འདི། ལོགས་སུ་མི་དགོས་སོ་གལ་ ཆུང་ངོ་སྙམ་དུ་སེམས་ཤིང་སྤོང་བ་ནི་ཉམས་ལེན་གྱི་སྐབས་སུ་གནད་གལ་པོ་ཆེ་ཆད་པར་མ་ ཟད་ཡང་ཡང་ཁ་ནས་འདོན་པའི་རྒྱུད་ཚིག་འདིའི་དོན་ཙམ་ལ་ཡང་གཞིག་འབྲེལ་མ་བཅུག་ པའི་ཧོལ་ཆོད་ཡིན་ནོ། །དེ་ལས་སྐབས་འདིར་དགོས་པ་ནི། ཚིག་རྐང་དང་པོ་ཡིན་ལ། འདིའི་ དོན་འཆད་པ་ནི་དྲི་མེད་འོད་ལས། འདིར་ལས་དང་པོ་པས་དང་པོར་སྒྲུབ་ཐབས་ཀྱི་ཆོ་གས་ བསྙེན་པར་བྱ་སྟེ། བདུད་རྩི་ལྔ་ལ་སོགས་པས་བསྙེན་པ་ཞེས་པ་ལ། ཕྱི་རོལ་ཏུ་བདུད་རྩི་ལྔ་ ནི། བཤད་པ་ལ་སོགས་པ་དང་། སོགས་པའི་སྒྲས་གོ་ཀུ་ལ་སོགས་པ་སྟེ་ལྷ་མཉེས་པའི་དོན་ དུ་དེ་རྣམས་ཟ་བ་བསྙེན་པའོ། །ནང་དུ་བདུད་རྩི་ལྔ་ནི། ཕུང་པོ་ལྔ་སྟེ་སོགས་པའི་སྒྲས་དབང་ པོ་ལྔ་ནི་སྒྲོན་མ་ལྔའོ། །དེ་རྣམས་ལ་ལྟོས་པ་མེད་པ་ནི་བསྙེན་པ་སྟེ། ལུས་དང་རྫས་ལ་སྲེད་ པ་ཡོངས་སུ་སྤངས་པའོ། །བསྙེན་པ་དེས་ལྷ་རྣམས་མཆོག་སྟེར་བར་འགྱུར་གྱི་བཤང་བ་ལ་ སོགས་{པ་}ཟོས་པས་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །ཆུ་གཏེར་རྡོ་རྗེ་རྣམས་དང་ཞེས་པ་ནི། ལུས་ཀྱི་ལོངས་ སྤྱོད་ལ་ལྟོས་པ་མེད་པ་དང་། ངག་གི་ལོངས་སྤྱོད་ལ་ལྟོས་པ་མེད་པ་དང་། སེམས་ཀྱི་ལོངས་ སྤྱོད་ལ་ལྟོས་པ་མེད་པ་དང་། འཕོ་བའི་ལོངས་སྤྱོད་ལ་ལྟོས་པ་མེད་པ་ནི་བསྙེན་པ་སྟེ། ལུས་ 4-249 དང་། ངག་དང་། སེམས་དང་། ཚངས་པར་སྤྱོད་པའི་སྡོམ་པའོ། །ཞེས་པའི་དོན་ནོ། །འདིས་ ལྷ་རྣམས་མཆོག་སྟེར་བར་འགྱུར་གྱི་སྲིད་པའི་ལོངས་སྤྱོད་ལ་ཞེན་པས་ནི་མ་ཡིན་ནོ།

如是，續中說道："以甘露五等及水藏諸金剛及咒誦等為近修，以各別攝等及金剛蓮生甘露為近成就，以喜等諸之三金剛及蓮花同味修習為成就，于慧結合時，無遷細瑜伽中定成大成就。"而後，雖然普遍對圓滿次第正行作近修成就四支分別者眾多，然此處則于圓滿次第前行正行合一上，需計一輪近修成就四支，其中前行具四無依是近修，正行勝解念住攝命是近成就，隨念是成就，三摩地是大成就，即於前行立一，于正行立三。 因有此明確續文，認為三遠離或具四無依之引導此，另不需要或認為不重要而捨棄者，不僅于修持時缺失重要關要，且對此反覆誦讀之續文之義亦未作關聯之輕率行為。其中此處所需者，為第一偈，解釋其義，《無垢光》中說："此中初業者先應以修法儀軌近修，所謂以甘露五等近修者，于外甘露五即：糞等，等字所表即：牛尿等，為悅尊故食用彼等為近修。內甘露五即：五蘊，等字所表五根即五燈。于彼等無所依為近修，即舍離對身及物之貪著。以此近修尊眾將賜勝果，而非食糞等。'水藏諸金剛'者，即無所依身受用、無所依語受用、無所依心受用、無所依遷移受用為近修，即身、語、心及梵行律儀。"此為其義。以此尊眾將賜勝果，而非執著有漏受用。

།ཞེས་ གསུངས་ཏེ། འདི་ལ་མཁས་པ་ཁ་ཅིག་ལྟོས་མེད་དྲུག་ལྡན་གྱི་ཐ་སྙད་མཛད་ཅིང་། སོར་ སྡུད་ཉིད་ཀྱི་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའི་སྔོན་འགྲོ་ཡིན་གསུང་ན། ལྟོས་མེད་དྲུག་ཏུ་མཛད་པ་ནི། འགྲེལ་ཆེན་གྱི་ཚིག་ཟུར་དང་འགྲིག་པས་ལེགས་པའང་ཡིན་ལ། འདི་ལས་སོར་སྡུད་ཀྱི་ཡན་ ལག་ཀྱང་རིམ་པས་འབྱུང་བས་དོན་ལ་མི་འགལ་མོད། རྣམ་གཞག་འཇོག་པའི་སྐབས་སོར་ སྡུད་ཁོ་ནའི་སྔོན་འགྲོར་བཞེད་པ་ནི་མི་ལེགས་པས་རང་ལུགས་ཀྱི་བླ་མ་རྣམས་ཡན་ལག་ དྲུག་པོ་ཐུན་མོང་གི་སྔོན་འགྲོར་བཞེད་པ་ཉིད་དོན་ལ་གནས་སོ། །དེའི་རྒྱུ་མཚན་ནི། དངོས་ གཞི་ཡན་ལག་དྲུག་པོ་རྡོ་རྗེ་བཞིའི་རྣལ་འབྱོར་ཡིན་པས། དེའི་གཞི་འདིངས་པའི་སྔོན་འགྲོ་ ལ་ཡང་ལྟོས་མེད་བཞི་པོ་དགོས་པས་ཆུ་གཏེར་རྡོ་རྗེ་ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར། ལུས་ཀྱི་ལོངས་ སྤྱོད་ལ་ལྟོས་པ་མེད་པ་སོར་བསམ་སྐུ་རྡོ་རྗེ་རྣལ་འབྱོར། དེ་བཞིན་དུ་ངག་ལ་ལྟོས་མེད་སྲོག་ འཛིན་གསུང་དང་། སེམས་ལ་ལྟོས་མེད་རྗེས་དྲན་ཐུགས་དང་། འཕོ་བའི་ལོངས་སྤྱོད་ལ་ལྟོས་ པ་མེད་པ་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཡེ་ཤེས་རྡོ་རྗེའི་རྣལ་འབྱོར་གྱི་གཞི་འདིངས་པའི་སྔོན་འགྲོ་ཡིན་པས། སོར་སྡུད་ཁོ་ནའི་སྔོན་འགྲོ་ལ་སྦྱོར་རྒྱུ་མིན་ནོ། །ལྟོས་མེད་ལ་ཡང་དོན་གྱིས་རྣམ་གྲངས་དྲུག་ གསུངས་འདུག་མོད་ཀྱང་། ཕུང་པོ་ལྔ་དང་། དབང་པོ་ལྔ་ལ་ལྟོས་པ་མེད་པ་གཉིས་པོ་ལྟོས་ མེད་བཞིར་མ་འདུས་པ་མེད་ཅིང་། ལྟོས་མེད་བཞི་ལ་རྡོ་རྗེ་བཞིའི་བརྡས་བསྟན་པས། གྲངས་ བཞིའི་སྒོ་ནས་འཆད་པ་ཉིད་གཙོ་བོ་ཡིན་པར་གསལ་ལ། རྣམ་གྲངས་དྲུག་སོ་སོར་གསུངས་ པའི་དགོས་པ་ནི། དཔེར་ན་ཡི་དམ་ལྷ་ཅིག་བསྐྱེད་རིམ་གྱི་སྒོ་ནས་སྒྲུབ་ན། དངོས་གཞི་རྡོ་ རྗེ་བཞི་ལམ་བྱེད་བསྙེན་སྒྲུབ་ཡན་ལག་བཞི་བསྒོམ། ཆ་ལག་ཏུ་མཆོད་པ་དང་། གཏོར་མ་ དང་། བཟའ་སྟོན་སོགས་བཟའ་བའི་དམ་ཚིག་རྣམས་སྒྲུབ། སྔགས་ཀྱི་བཟླས་པས་ཐུགས་ 4-250 རྒྱུད་བསྐུལ་བའི་སྒོ་ནས་བསྙེན་པ་བྱེད་དགོས་པ་བཞིན་དུ། འདིར་ཡང་རྫོགས་རིམ་གྱི་ལྷའི་ བསྙེན་པ་དབེན་གསུམ་འདི་ལ། དངོས་གཞི་ཉམས་ལེན་ལྟོས་མེད་བཞི་དང་། མཆོད་གཏོར་ དང་། བཟའ་བའི་དམ་ཚིག་གི་དོད་ཕུང་དབང་གི་ལྟོས་མེད་གཉིས་དང་། བཟླས་པའི་དོད་ ཐ་མལ་རགས་པའི་རླུང་སྦྱོང་བ་ཞིག་དགོས་པར་གསུངས་སོ།

如是說已，對此有些學者作無依六相之術語，且說是勝解遍攝自身之不共前行，若問，作為無依六者，雖與大疏文句相合故亦善，且此中勝解遍攝支分亦次第生起故實不相違，然于安立分類時認為唯是勝解遍攝前行之說不善，故自宗諸上師許六支為共同前行者即契實際。其原因為：正行六支是四金剛瑜伽，故於其奠基之前行亦需四無依，故說"水藏金剛"。無所依身受用是勝解念住身金剛瑜伽，如是無所依語是攝命語，無所依心是隨念意，無所依遷移受用是三摩地智慧金剛瑜伽之奠基前行，故非僅于勝解遍攝前行上配應。 于無依中雖義說六種，然於五蘊及五根無所依二者，無不攝於四無依中，且以四金剛表示四無依，故從數目四而說者即為主要明顯。別說六種之必要者，譬如若以生起次第門修一本尊，則正行修四金剛為道之近修成就四支，支分中修供養、食子及饗宴等食誓，以咒誦召請意續門而作近修。如是於此圓滿次第天之近修三遠離中，正行修持四無依，供食子替代為二蘊根無依，誦咒替代為修粗顯尋常風。

།དེས་ན་རྫོགས་རིམ་གྱི་སྔོན་ འགྲོའི་ཉམས་ལེན་ལ། བསྐྱེད་རིམ་གྱི་དེ་དང་དེའི་དོད་ཚང་ཚུལ་བཤད་པས། ལྟོས་མེད་ ཀྱི་རྣམ་གྲངས་དྲུག་བྱུང་ནའང་། དོན་གྱི་རྣམ་གྲངས་དབྱེ་སྒོ་སྡེ་ཚན་གཉིས་ཡར་བསྡུ་མར་ བསྡུ་བྱས་པ་ལས་དྲུག་བྱུང་བ་ཙམ་དུ་ཟད་ཀྱི། དབྱེ་སྒོ་གཅིག་དང་དཀྱུས་ཐོག་གཅིག་ལ་ དྲུག་བགྲོང་རྒྱུ་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་ལྟར་ཡིན་ན་བདུད་རྩི་ལྔ་ལ་སོགས་དང་ཆུ་གཏེར་རྡོ་རྗེ་ཞེས་མི་ གསུང་པར། བདུད་རྩི་ལྔ་ལ་སོགས་པ་དྲུག་པོ་ཞེས་གསུང་དགོས་པར་འགྱུར་རོ། །དཔེར་ བརྗོད་ན་ཡང་སྡེ་ཚན་གཅིག་ལ་བྲམ་རིགས་རྒྱལ་རིགས་རྗེ་རིགས་དམངས་རིགས་ཞེས་ མི་རིགས་བཞི་བཤད། རྣམ་གྲངས་གཞན་དུ་ཕྱུག་པོའི་རིགས་དང་དབུལ་པོའི་རིགས་ཞེས་ མི་རིགས་གཉིས་བཤད་ན། དེ་གཉིས་བསྡོམས་ཏེ་མི་རིགས་དྲུག་གི་ཐ་སྙད་བྱས་ཀྱང་ཆེས་ ལེགས་པ་མ་ཡིན་པ་བཞིན་ཏེ། སྤྱིར་དབྱེ་སྒོ་ཐ་དད་པའི་དབྱེ་བའི་ཡན་ལག་རྣམས་གཅིག་ཏུ་ བསྲེས་ཏེ། རྣམ་གྲངས་སུ་བགྲོང་བ་ལ་ཡང་འགལ་བ་མེད་པས་འདིར་ཡང་ལྟོས་མེད་དྲུག་གི་ ཐ་སྙད་རང་ཏ་མི་འགོག་ཅིང་། ས་བཅད་དྲུག་ཚན་སྒྲིག་པའི་ལེགས་ཆ་ཙམ་འདུག་ཀྱང་ལྟོས་ མེད་ཀྱི་ངོ་བོ་མི་འདྲ་བ་དྲུག་ཡོད་དོ་སྙམ། བཞིར་མ་འདུས་སོ་སྙམ་པའི་འཁྲུལ་གཞི་སྐྱེ་ཉེན་ ཆེ་བས། རེ་ཞིག་ལྟོས་མེད་བཞི་ལྡན་ཁོ་ནའི་ཐ་སྙད་བྱའོ། ། དེ་ལྟར་ན་ཡང་སྐབས་འདི་དག་ཏུ་ཉམས་ལེན་དམིགས་པའི་ངོ་བོ་དང་གོ་རིམ་ལ། ཇོ་ ཞལ་གཉིས་མི་འདྲ་བའི་ཁྱད་པར་མེད་པས་རྩོད་པ་མི་དགོས་ཀྱང་། ལྟོས་མེད་ཀྱི་རྣལ་འབྱོར་ འདི་རྫོགས་རིམ་སྤྱི་དང་སོར་སྡུད་ཁོ་ནའི་སྔོན་འགྲོ་གང་དུ་འགྲོ་ཚུལ་དང་། ལྟོས་མེད་བཞི་ 4-251 དྲུག་གི་ཐ་སྙད་འཇོག་ཚུལ་ལ། དཔལ་ཇོ་ནང་པའི་ལུགས་འདི་ཀ་ཆེས་བརླིང་ངོ་། ། ལྟོས་མེད་དེ་དག་གི་དོན་ནི། རང་ལུགས་ལ་གཅེས་པར་མི་འཛིན་པས་གཟུགས་ཕུང་ དང་། འཕྲལ་བདེ་སྡུག་གི་དབང་དུ་མི་གཏོང་བར་བསྒོམ་པས་ཚོར་བ་དང་། རྣམ་རྟོག་སྤོང་ བས་འདུ་ཤེས་དང་། སྒོ་གསུམ་ལས་མེད་དུ་འཇོག་པས་འདུ་བྱེད་དང་། རྣམ་ཤེས་ལྔའི་རྗེས་ སུ་རྣམ་རྟོག་མི་འབྲང་བས་རྣམ་ཤེས་ཀྱི་ཕུང་པོ་ལ་ལྟོས་པ་མེད་པའོ།

故於圓滿次第前行修持中，說明生起次第彼彼替代具足之理，雖生無依六種，然義分類門類二分向上攝向下攝而成六者而已，非於一分類門與一正行上數六，若如是則不說甘露五等及水藏金剛，應說甘露五等六者。 舉例亦如一類中說婆羅門種姓、王種姓、貴種姓、平民種姓等四種姓，另一類中說富人種姓與貧人種姓等二種姓，若合計說六種姓之術語亦甚不善，如是一般而言，不同分類門之分支合為一處而數為異門亦無相違，故於此亦不遮無依六之術語，且雖僅有排列六分科判之善處，然易生無依之體性有六種不同，不攝於四之誤解根據，暫且唯作四無依之術語。 如是復於此等處所修持所緣之體性與次第，兩位至尊無有差別故不須諍論，然此無依瑜伽歸屬圓滿次第總與唯勝解遍攝前行何者之理，及安立無依四六之術語，此吉祥覺囊派宗極為穩當。 彼等無依之義者，于自宗不執為愛惜故於色蘊，不隨暫時苦樂轉而修故於受，斷分別故於想，安住三門無作故於行，五識不隨分別轉故於識蘊無所依。

།དབང་པོ་ལྔ་ལ་ལྟོས་ པ་མེད་པ་ཡང་རྣམ་ཤེས་ཀྱི་ལྟོས་མེད་འདི་ལས་ཕྱེ་བ་ཡིན་ཏེ། གཟུགས་ཀྱི་སྣང་བ་མ་ཤར་ ན་དེར་ཟད། མིག་ཤེས་ལ་དངོས་སུ་གཟུགས་སྣང་ཤར་ཡང་རུང་། ཡིད་ཡུལ་དུ་གཟུགས་ ཀྱི་རྣམ་པར་ཤར་ཡང་རུང་། མཛེས་པ་ལ་མ་ཆགས་མི་མཛེས་པ་ལ་མི་སྡང་། བར་མ་ལ་ཡང་ དངོས་པོར་མི་འཛིན། གཟུགས་སྣང་ཤར་བ་ཙམ་མ་གཏོགས། རྣམ་རྟོག་གི་བླང་དོར་དང་ འཛིན་པ་གང་ཡང་མི་བྱེད་པ་ནི། མིག་གི་དབང་པོ་ལ་ལྟོས་པ་མེད་པ་སྟེ། དེ་བཞིན་དུ་སྒྲ་དྲི་རོ་ རེག་ལ་སྦྱར་བས། རྣ་བ་སྣ་ལྕེ་ལུས་ཀྱི་དབང་པོ་ལ་ལྟོས་པ་མེད་པའོ། །ལུས་ཀྱི་ལོངས་སྤྱོད་ ལ་ལྟོས་པ་མེད་པ་ནི། རྣམ་གྲངས་གཅིག་ཏུ་ན་ཟས་གོས་སོགས་ལུས་ཀྱི་ལོངས་སྤྱོད་མཐུན་ རྐྱེན་འཛོམ་ན་སྒོམ་ནུས་ཏིང་ངེ་འཛིན་སྐྱེ། དེ་དག་མ་འཛོམ་ན་སྒོམ་མི་ནུས། སེམས་ཀྱི་ཚེར་ མའི་དབང་གིས་ཏིང་ངེ་འཛིན་མི་སྐྱེ་ན། གང་ཟག་དེའི་དགེ་སྦྱོར་དེ། ལུས་ཀྱི་ལོངས་སྤྱོད་ ལ་ལྟོས་པ་ཅན་དུ་སོང་། འདིའི་རིགས་ལ་མཐུན་རྐྱེན་དེ་འབད་པས་བསྒྲུབས་ན་ནི། གཡེང་ བས་ཁྱེར་ཏེ་དགེ་སྦྱོར་བྱེད་སྐབས་མི་ཡོང་། འབད་མེད་དུ་འབྱུང་བ་ནི་ཤིན་ཏུ་དཀོན་པས། ཁོའི་དགེ་སྦྱོར་དེ་རྐྱེན་ཁར་ལས་པས་ཡོང་མི་ཡོང་ཐེ་ཚོམ་ཟ་བ་ལས་ཕལ་དུ་མི་ཡོང་བ་ཤས་ ཆེ། ལན་གཅིག་བྱུང་ཀྱང་རྐྱེན་མ་འཛོམ་ན་སྒོམ་འཆོར་བས། ལུས་ཀྱི་ལོངས་སྤྱོད་ལ་ལྟོས་ པ་ཅན་གྱི་དགེ་སྦྱོར་གྱིས་རྟག་མི་ཐུབ་བོ།

於五根無依亦是從此識之無依分出，若色相未現則罷了，眼識直接現色相亦可，意境中現為色相亦可，於美不貪於醜不嗔，于中等亦不執為實有，除僅現色相外，不作任何分別取捨與執著，此乃于眼根無依，如是配于聲香味觸，即于耳鼻舌身根無依。 于身受用無依者，於一類中，若具足飲食衣物等身受用順緣則能修得生起三摩地，若彼等不具足則不能修，若因心之荊棘力故不生三摩地，則彼補特伽羅之彼善行，成為依于身受用者。此類若以勤勉成辦彼順緣，則為散亂所奪而無修善行時機，無勤而生則極為稀少，故彼善行僅依緣份而有無成疑，多分不會生起。縱然一次生起，若緣不具足則修持失壞，故依于身受用之善行不能恒常。

།དེས་ན་རྐྱེན་བཟང་ངན་ལ་ཁྱད་མེད་དུ་བསྲེས་ ཏེ་འབྱོར་བ་དང་ལྡན་ཡང་བཟའ་བཏུང་མགྲོན་འབོད་སོགས་ཀྱི་རྣམ་གཡེང་མི་བྱེད་པར་བློ་ 4-252 ཐག་བཅད་དེ་བསྒོམ། དབུལ་ཞིང་འཕོངས་ཀྱང་ཚ་གྲང་བཀྲེས་སྐོམ་གྱི་སྡུག་བསྔལ་ཁྱད་དུ་ བསད། ཟས་གོས་གནས་མལ་ངན་ངོན་གྱིས་ཆོག་ཤེས་པར་བྱས། དཀའ་བ་དང་དུ་བླངས་ ཏེ་བསྒོམས་པས། གང་ཟག་དེའི་དགེ་སྦྱོར་དེ་ལུས་ཀྱི་ལོངས་སྤྱོད་བཟང་ངན་དང་ཡོད་མེད་ ལ་ལྟོས་པ་མེད་པས། དེ་ལ་སྒོམ་སྐྱེ་བར་ཐེ་ཚོམ་མེད། རྐྱེན་ལ་རག་མ་ལས་པའི་ཕྱིར། སྒོམ་ སྐྱེས་ནས་ཀྱང་མི་ཉམས་ཤིང་མགོ་ཐོན་པ་མཐར་ཕྱིན་པར་འོང་བས་ལོངས་སྤྱོད་འཛོམ་མ་ འཛོམ་ལ་ལྟོས་པ་མེད་པའི་དོན་དུ་འཆད་པ་ལྟར་ཡིན། དེས་མཚོན་པའི་ངག་གི་ལོངས་སྤྱོད་ ནི། གཏམ་སྙན་མི་སྙན་དང་། རང་ལ་གཞན་གྱི་སྟོད་སྨད་དང་། རང་གི་ངག་ལ་གཞན་གྱི་ ཉན་མི་ཉན་སོགས་ཡིན་ལ། དེ་དག་ལ་ལྟོས་པ་མེད་ཚུལ་གོང་དང་འདྲ། ཡིད་ཀྱི་ལོངས་སྤྱོད་ ནི། ཡིད་དགའ་བ་དང་། སྤྲོ་བ་དང་། སྐྱོ་ཤས་དང་སེམས་གཅོད་དང་། རེ་བ་དང་། དོགས་ པ་དང་། གཉེན་ལ་འདོད་ཆགས་དགྲ་ལ་གནོད་སེམས། རང་ལ་ང་རྒྱལ་ལ་སོགས་པའི་རོ་ མྱང་ཞིང་། རྣམ་རྟོག་དེ་དག་དང་དུ་ལེན་པ་ཡིན་ལ། དེ་དག་གི་འཁྲི་བ་བཅད། རོ་མི་མྱོང་། དེ་ དག་གི་དབང་དུ་མི་བཏང་བར་དགེ་སྦྱོར་ལ་འགྲིལ་བ་ནི། ལྟོས་པ་མེད་པའི་དོན་ཏེ་གོང་དང་ འདྲའོ།

因此，對於順逆緣無差別地融合，即使具足受用也不作飲食宴請等散亂，斷定心意而修持。即使貧窮困乏也忍受寒熱飢渴之苦，知足於劣質飲食衣物臥具，忍受艱難而修持，則彼補特伽羅之彼善行於身受用好壞及有無無所依賴，故於彼生起修持無有疑慮。因不依賴於緣，故修持生起后亦不退失且最終圓滿成就，故如解說為于受用具足不具足無所依賴之義。由此所表之語言受用，即悅耳不悅耳語及他人對自己之贊貶，以及他人是否聽從自己之語等，于彼等無所依賴之理如前相同。意之受用即歡喜、愉悅、厭離、斷念、希望、懷疑、貪戀親人怨恨敵人、我慢自己等品味，隨順彼等分別念，斷除彼等繫縛，不品味，不隨其所轉而專注善行，此為無所依賴之義，如前相同。

ཡང་རྣམ་གྲངས་གཉིས་པ་ལོངས་སྤྱོད་ལ་ལྟོས་པ་མེད་པའི་གོ་དོན་གྱི་གཙོ་བོ་ནི། ལོངས་ སྤྱོད་བྱ་བ་ལོངས་སྤྱོད་བྱའི་ཡུལ་དང་། ལོངས་སྤྱོད་པ་པོའི་གང་ཟག་དང་། ཇི་ལྟར་ལོངས་སྤྱོད་ པའི་ཚུལ་གསུམ་ག་ལ་འཇུག་ཅིང་། བལྟོས་པ་མེད་པའི་དོན་ཞེན་པ་མེད་ཅིང་འཛིན་པ་མེད་ པའི་དོན་ཡིན་པས། ལོངས་སྤྱོད་པ་པོ་དབང་པོ་རྟེན་དང་བཅས་པའི་རང་གི་ལུས། ལོངས་ སྤྱོད་བྱའི་ཡུལ་ལུས་ཀྱི་བདེ་སྡུག་དང་། བདེ་སྡུག་འབྱུང་བའི་རྐྱེན་ཟས་གོས་ཁང་པ་ནོར་རྫས་ ཡུལ་ཞིང་། དགྲ་གཉེན་དུག་དང་། མཚོན་ཆ་དང་། ཚ་གྲང་གི་རྐྱེན་ལ་སོགས་པ་སྣ་ཚོགས་པ་ རྣམས་དང་། ཇི་ལྟར་ལོངས་སྤྱོད་པའི་ཚུལ། འགྲོ་སྡོད། ཉལ་ལྡང་། ལེན་འཇོག་བརྡེག་འཚོག་ 4-253 སོགས་ལུས་ཀྱི་སྤྱོད་ལམ་རྣམས་ཡིན་ཏེ། དེ་ཐམས་ཅད་གནས་སྐབས་སུ་མི་རྟག་ཅིང་མི་ བརྟན་ལ། གཡས་མེད་འགངས་ཆུང་འབའ་ཞིག་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཆགས་སྡང་སྤང་བླང་བྱེད་ རིན་ཡང་མི་ཆོག དོན་དུ་ནི་དངོས་པོ་ལ་ཅུང་ཟད་{ཙམ་}ཡང་མ་གྲུབ་པའི་འཁྲུལ་སྣང་འབའ་ ཞིག་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཆགས་རྒྱུ་དང་། སྡང་རྒྱུ་དང་། ཕན་འདོགས་རྒྱུ་དང་། གནོད་པར་བྱེད་རྒྱུ་ རང་ཡང་མ་གྲུབ་པས་ཐམས་ཅད་ཡུལ་སྟོང་པར་ཤེས་པས། བློས་ཙམ་བཞག་ཏུ་བསྒྱུར་ནས་ བྱ་བྱེད་སྤངས་ཏེ་མཉམ་པར་འཇོག་པའི་དོན་ཡིན། དེ་བཞིན་དུ་ངག་དང་ཡིད་ལའང་སྦྱར་ཏེ། དེའི་ཚེ་ལུས་ངག་ཡིད་གསུམ་གྱི་བྱ་བྱེད་རང་གིས་ཀྱང་མི་བྱེད། གཞན་བྱེད་པ་ལ་བློ་ཡང་མི་ འཇུག་བྱ་བ་ཅིག་འོང་། དེ་དག་བསྡོམས་པས་གང་ལའང་བདག་པོ་མི་བྱེད། བྱར་མེད་ལས་ མེད་དུ་འཇོག་བྱ་བ་ཞིག་འོང་བས། ལུས་ཀྱི་ལོངས་སྤྱོད་ལ་ལྟོས་པ་མེད་པ་དང་། ལུས་བྱ་ བྱེད་ཀྱིས་དབེན་པའི་ལུས་དབེན་གཉིས་དོན་གཅིག དེ་བཞིན་དུ་ངག་དང་ཡིད་ལའང་རིགས་ འགྲེའོ། །འཕོ་བའི་ལོངས་སྤྱོད་ལ་ལྟོས་པ་མེད་པ་ནི། ཐེག་ལེ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་འཛག་པ་ ནི་འཕོ་བ། ཞེས་བྱ་བ་ཡིན་པས། དངོས་སུ་ཐིག་ལེ་མ་ཉམས་པར་སྲུང་དགོས། དེའི་ལོངས་ སྤྱོད་ལ་ལྟོས་པ་མེད་པ་ནི་མཐའ་རྒྱ་བཀྱེད་ནས། རེ་ཞིག་གཉིས་སྦྱོར་གྱི་འདོད་ཆགས་ལ་ བརྟེན་པའི་རྣམ་རྟོག་གི་རིགས་གང་ཡང་ཡིད་ལ་མི་བྱེད། གལ་ཏེ་རང་ཤུགས་སུ་བློ་ལ་ཤར་ ནའང་། དང་དུ་མི་ལེན་པར་དེ་མ་ཐག་འཕྲོ་གཅོད་པའོ།

又第二類受用無所依賴之主要含義即：受用事即受用對境、受用者補特伽羅、如何受用之理三者皆入，無所依賴之義為無執著無執取之義，故受用者根及所依之自身，受用對境即身之苦樂及苦樂生起之緣飲食衣物房舍財物地域、親敵毒與兵器及寒熱等緣種種，以及如何受用之理行住臥起取放打擊等身之威儀，彼等一切暫時無常不穩，唯是無實輕微故，不值得貪嗔取捨，實則因是於事物絲毫未成之迷現故，貪因與嗔因與利益因與損害因自亦未成立，故知一切境空，轉為僅由心安立而離作為，此為安住平等之義。如是于語及意亦配合，爾時不自作身語意三之作為，於他作亦不趣入心之一事將生。總此等於任何亦不作主，安住無作無業之一事將生，故身受用無所依賴與身離作為之身遠離二者義一。如是于語及意亦類推。射精受用無所依賴者，滴精菩提心漏泄即射精，故實際須護持滴精不失。彼受用無所依賴者廣說之，暫時不作意任何依于雙運貪慾之分別念類，若自然於心顯現，亦不隨順而立即斷除。

།འདི་ལ་སྤྱིར་ལུས་ངག་ཡིད་གསུམ་ ཆར་གྱི་ཆ་ཤས་ཡོད་ཀྱང་། ཐིག་ལེ་འཕོ་བའི་གནས་སྐབས་ཀྱི་ཆགས་རྟོག་འཁོར་བའི་རྩ་བ་ ཡིན་པས་ལོགས་སུ་བཅད་པ་ཡིན། དེས་ན་ལྟོས་མེད་བཞི་རུ་འཇོག་སྐབས་སུ་ཐིག་ལེ་འཕོ་ བའི་ལུས་ཀྱི་བྱ་བ་མ་ཡིན་པའི་ལུས་ཀྱི་ལོངས་སྤྱོད་ལ་འཛིན་ཞེན་སྤངས་པ་ནི། ལུས་ལ་ལྟོས་ མེད་ཡིན། དེས་ངག་དང་ཡིད་ལའང་འགྲེ། ཐིག་ལེ་འཕོ་བའི་བྱ་བར་གཏོགས་པའི་ལུས་ངག་ ཡིད་ཀྱི་བྱ་བ་ལ་འཛིན་ཞེན་སྤོང་བ་ནི། ལྟོས་མེད་བཞི་པ་ཡིན་གྱི་དང་པོ་གསུམ་ལ་མི་བགྲོང་ 4-254 སྟེ། ཆོས་འདི་ལ་བཞི་པ་རྩལ་དུ་འདོན་དགོས་པའི་ཕྱིར་དང་། ཐིག་ལེ་འཕོ་བ་དང་འབྲེལ་མ་ འབྲེལ་ལ་ལུས་ངག་ཡིད་ཀྱི་བྱ་བ་ཙམ་དུ་མཚུངས་ཀྱང་། ངོ་བོ་དང་རྣམ་པ་ཡང་མི་འདྲ་བའི་ ཁྱད་ཆེ་ཞིང་། འཁོར་བའི་རྩ་བ་ཡིན་མིན་དང་སྒྲིབ་པ་སྦྱོང་དཀའ་སླའི་ཁྱད་པར་ཤིན་ཏུ་ཆེ་ བས་ངེས་པར་ལོགས་སུ་བགྲངས་པའོ། །དབེན་པ་གསུམ་གྱི་སྐབས་སུ། དབེན་པའི་དོན་ སྤངས་པ་ཙམ་ཡིན་པས། ལྟོས་མེད་བཞི་པ་འདི་ཡང་དབེན་པའི་ཆ་ནས་སྔ་མ་གསུམ་གྱི་ནང་ དུ་བསྡུས་པ་སྟེ། སྤྱིར་རྡོ་རྗེ་བཞི་ཡང་རྡོ་རྗེ་གསུམ་གྱི་ནང་དུ་འདུས་པ་དང་། དེ་ལས་ཀྱང་ཁྱད་ པར་དུ་དུས་འཁོར་རང་ལས་ནི། དབེན་པ་གསུམ་དང་བཞིའི་ཐ་སྙད་མི་གསལ། འདུས་པ་ སོགས་གཞན་ལས་དབེན་པ་གསུམ་གྱི་ཐ་སྙད་ཁོ་ན་མཛད་ཀྱི་བཞི་པ་མ་གསུངས་པའི་ཕྱིར། ལྟོས་དབེན་འདི་གཉིས་དོན་གཅིག་ཀྱང་རྣམ་གཞག་མི་འདྲ་བས། དབེན་པ་བཞི་དང་ལྟོས་ མེད་གསུམ་ཁོ་ནའི་ཐ་སྙད་མི་བྱེད་དོ། །དེས་ན་དབེན་པའི་སྐབས་སུ་གསུམ་དུ་འདུས། ལྟོས་ མེད་ཀྱི་སྐབས་སུ་བཞིར་དབྱེ་དགོས། དབང་པོ་དང་གཟུགས་ཕུང་ལ་ལྟོས་མེད་ནི་ལུས་ལ་ ལྟོས་མེད་དུ་འདུས་ཤིང་། འདུ་ཤེས་སེམས་ལ་ལྟོས་མེད་དུ་འདུས། འདུ་བྱེད་དང་ཚོར་བ་ལ་ ལྟོས་མེད་བཞི་ཀའི་ཆ་ཤས་ཡོད་དོ། ། འོ་ན་རླུང་སྦྱོང་བ་རྫོགས་རིམ་གྱི་སྔོན་འགྲོར་བཤད་པ་དེ་ཅི་སྙམ་ན། སྐབས་འདིར་ དགང་བ་དང་། དབྱུང་བ་དང་། བུམ་པ་ཅན་ཕལ་པ་རྣམས་ཀྱི་མན་ངག་ལ་བསླབ་ཅིང་། དེ་ གནད་དུ་འགྲོ་བའི་ཕྱིར་ལུས་སྦྱོངས་ཀྱང་མང་དུ་བྱས་ན། ཕྱིས་དངོས་གཞི་སོར་བསམ་གྱི་ དུས་སུ། རྟགས་བཅུ་ངེས་པ་ཅན་རྣམས་མྱུར་དུ་འཆར་བ་དང་། སོར་བསམ་ལ་བརྟན་པ་ཐོབ་ ནས་སྲོག་རྩོལ་སྒོམ་པ་ན། སྔར་རླུང་རགས་པ་བྱང་ཟིན་པའི་ཕན་ཡོན་གྱིས། སྐབས་དེར་ སྲོག་རྩོལ་གྱི་རིམ་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་མྱུར་དུ་སྐྱེ་བ་ཡིན་པས། གང་ཟག་གི་རིགས་གཅིག་ལ་ འཁྲིད་ཚུལ་དེ་ལྟར་འཇུག་པ་བདེ་བ་ཞིག་འབྱུང་བས། སྔོན་འགྲོའི་རྣམ་གྲངས་སུ་གསུངས་པ་ 4-255 ཡིན་གྱི། སོར་བསམ་གྱི་ཉམས་མྱོང་སྐྱེ་བ་ལ་མེད་དུ་མི་རུང་བའི་སྔོན་འགྲོ་མ་ཡིན་ནོ།

於此雖總有身語意三之支分，然滴精漏泄之時的貪分別是輪迴之根本故另作區分。故於安立四無所依時，非滴精漏泄之身作為的身受用捨棄執著，是身無所依。由此類推于語及意。于滴精漏泄作為所屬之身語意作為捨棄執著，是第四無所依，不計入前三，因此法須突顯第四故，且雖與滴精漏泄相關與否僅是身語意作為相同，然本性與行相亦有大不同，且是否為輪迴根本及障礙難易凈除之差別甚大，故定當另行計數。於三遠離時，遠離之義僅是捨棄，故此第四無所依亦從遠離方面攝於前三中，總之四金剛亦攝於三金剛中，較此更為特別者，於時輪本身則三遠離與四遠離之名相不明，從集密等他處唯作三遠離之名相而未說第四故。此二無所依遠離雖義一然建立不同，故不作四遠離與三無所依之名相。故於遠離時攝為三，于無所依時須分為四。根與色蘊無所依攝於身無所依中，想攝於心無所依中，行與受於四無所依皆有支分。 若問修風說為圓滿次第前行者為何，於此處學習充氣及放氣及普通瓶氣等之口訣，為使彼入要故雖多作身修，後於正行勝解想之時，十相必定者速當顯現，及獲勝解想穩固而修命力時，因先已熟練粗風之利益，于彼時速生命力次第之三摩地，故於一類補特伽羅引導如是趣入順適而生，故說為前行之類別，非是生起勝解想體驗不可或缺之前行。

།སྔོན་ བྱོན་དཔལ་རྒ་ལོའི་ལུགས་ཀྱི་སྦྱོར་དྲུག་དང་། ཁྲོམ་ལོའི་སྦྱོར་དྲུག་དང་། ཕྱིས་དཔལ་ཧེ་རུ་ ཀའི་གོ་འཕང་བརྙེས་པ་སློབ་དཔོན་ཆེན་པོ་ཞི་བ་སྦས་པའི་ཞལ་གྱི་གདམས་པ་ལས་ཀྱང་། སྔོན་འགྲོ་རླུང་སྦྱང་བ་ལུས་སྦྱོངས་དང་བཅས་པ་མཛད་དོ། །འདི་རྣམས་ཀྱི་ལུགས་ལྟར་ན་ རླུང་སྦྱང་བ་ཟླ་དྲུག་གམ་ལོ་སོགས་བསྒོམས་པས། ཕོ་རླུང་འབྱོངས་པ་ཙམ་འབྱུང་ཞིང་། དེའི་ རྒྱུན་མ་ཆད་པ་ལ་སོར་བསམ་དང་བསྡེབས་ཏེ་བསྒོམས་པས། ཕོ་རླུང་དེ་མོ་རླུང་དུ་འགྱུར་ ནས་སོར་བསམ་མཐར་ཕྱིན་ཙ་ན་མོ་རླུང་འབྱོངས། ནམ་སྲོག་རྩོལ་གྱི་རིམ་པ་ལ་འཇུག་པ་ན། མོ་རླུང་ཐུལ་ཏེ་མ་ནིང་གི་རླུང་དུ་སོང་བས། མ་ནིང་གི་རླུང་ཉག་གཅིག་ལ་གནད་དུ་བསྣུན་ ཆོག་པས། སྲོག་འཛིན་གྱི་ཡོན་ཏན་གེགས་མེད་མྱུར་བར་ཁོ་ནར་བདེ་བླག་ཏུ་སྐྱེའོ་ཞེས་ གསུང་བ། དེའི་ནང་ནས་ཀྱང་རྒ་ལོའི་ལུགས་ལ་ནི་སོར་སྡུད་དང་སྲོག་རྩོལ་བུམ་ཅན་སྦྲགས་ ཏེ་བསྒོམ་པར་འདོད་པས། འཁྲིད་ཚུལ་དེ་རིགས་ལ་རླུང་སྦྱང་བ་སྔོན་འགྲོར་དགོས་ངེས་སུ་ འདུག གཞན་ཡང་རྒྱུད་ལས། སོ་སོར་སྡུད་པ་ལ་སོགས་འདི་དག་རྣམས་ཀྱིས་གལ་ཏེ་ བསྔགས་པ་རྣམས་ཀྱི་འདོད་པ་གྲུབ་པར་མ་གྱུར་ན། །ནཱ་ད་བསྒོམས་པས་བཙན་ཐབས་ཆུ་ སྐྱེས་གནས་སུ་རྡོ་རྗེ་ནོར་བུར་ཐིག་ལེ་བཀག་ནས་བསྒྲུབ་པར་བྱ། །ཞེས་སོར་སྡུད་ཁོ་ནའི་ རྣལ་འབྱོར་པ་ལ་ཡང་། སྤོགས་ཆོག་ཐིག་ལེའི་བཙན་ཐབས་བསྒོམ་པ་གསུངས་པའི་ཕྱིར། དེ་འདྲའི་རིགས་ལ་ཡང་སྔོན་འགྲོ་རླུང་སྦྱང་བ་ངེས་པར་དགོས་སོ། །སྔ་ཕྱིའི་སྦྱོར་དྲུག་པ་ འགའ་ཞིག་གི་ངག་སྒྲོས་ལ། རྒྱུད་གཞུང་གི་དངོས་བསྟན་སོར་སྡུད་ནས་འགོ་རྩོམ་པ་འདི། གཞུང་ལམ་ཡིན་ཡང་བླ་མའི་མན་ངག་གིས་སྲོག་རྩོལ་ནས་འགོ་རྩོམ་པ་ཡང་ཡོད་ཟེར་བ་ ཡང་སྔོན་དུ་རླུང་སྦྱོང་བ་འདི་རིགས་ལ་བསམ་པར་འདུག སོར་སྡུད་དང་བུམ་ཅན་སྦྲགས་པ་ ལ་སོར་སྡུད་སྲོག་རྩོལ་སྦྲགས་པ་ཡིན་ཞེས་འཆད་པ་རྣམས་ཀྱང་། སྲོག་རྩོལ་རྗེས་མཐུན་པ་ 4-256 དང་། སྲོག་རྩོལ་གྱི་རིང་རྒྱུ་ཙམ་དང་། སྲོག་རྩོལ་གྱི་སྒྲུབ་པ་ཙམ་པོ་ཡིན་པ་ལ་བསམ་པའམ་ རླུང་གི་རྣལ་འབྱོར་ཡིན་ཚད་ལ་སྲོག་རྩོལ་དུ་མིང་འདོགས་པ་ཙམ་ཡིན་ན། ཐ་སྙད་ཙམ་ལ་ དཔྱད་པ་བྱེར་མེད། ཡན་ལག་དྲུག་གི་ནང་ཚན་སྲོག་རྩོལ་གྱི་རིམ་པ་ལ་བསམ་པ་ཡིན་ན་ནི་ ལམ་གྱི་འགངས་ཡེ་མ་གོ་བའི་ཅལ་ཅོལ་ཏེ་སོར་སྡུད་དང་པོའི་སྐབས་གྱི་བུམ་ཅན་ཡང་སྲོག་ རྩོལ་གྱི་རིམ་པ་མ་ཡིན་ཏེ། སྐབས་དེར་རླུང་དབུ་མར་འབབ་པ་ཙམ་ཡིན་ཡང་འཆིང་མི་ནུས་ པའི་ཕྱིར་རོ།

昔時吉祥惹洛傳統之六支瑜伽，及瓊洛之六支瑜伽，及后得吉祥訶嚕迦果位之大阿阇黎寂靜藏之口傳亦作前行修風及身修。依此等傳統，修風修持六月或一年等，僅生粗風純熟，于其相續不斷而與勝解想合修，彼粗風轉為陰風，于勝解想圓滿時陰風純熟。當入命力次第時，降伏陰風而成中性風，故可單獨于中性風作要訣，命持功德無礙速疾輕易生起，如是所說。其中亦于惹洛傳統則許勝解攝持與命力瓶氣合修，于如是引導方式則修風前行確實必要。又復從續中："若由此等勝解攝持等，所贊諸欲未能成就，以那達修持強行於蓮花處金剛寶珠遮止明點而修持。"故即于唯一勝解攝持瑜伽士亦說修持截流明點強行法故，如是之類亦定須前行修風。某些前後六支瑜伽師之說法中，續文直顯從勝解攝持始者，此雖正道然亦有依上師口訣從命力始者云云，亦應思及此類前行修風。諸解說勝解攝持與瓶氣合修即是勝解攝持命力合修者，若思及是隨順命力及命力粗執行及唯命力修持，或思量凡是風瑜伽皆立名為命力，則僅是名相不須觀察。若思及六支中之命力次第則是完全不解道要之妄語，因勝解攝持初位之瓶氣亦非命力次第，因彼時雖風入中脈然不能系故。

།སྲོག་རྩོལ་གྱི་རིམ་པ་ཏ་མིན་ཡང་སྲོག་རྩོལ་གྱི་ཡན་ལག་ཙམ་ཡིན། སོར་སྡུད་ ཀྱི་སྲོག་རྩོལ་ལོ་སྙམ་ན། དེ་ཙམ་ལ་བུམ་ཅན་སོགས་མེད་མི་རུང་མ་ཡིན། མི་གཡོ་གསུམ་ ལྡན་ཁོ་ནས་ཀྱང་འགྲུབ་པས་སོར་སྡུད་ཡིན་ན་སྲོག་རྩོལ་དང་སྦྲགས་ཏེ་སྒོམ་པར་ཁྱབ་པར་ ཐལ་ལོ། །སྔོན་འགྲོའི་རླུང་སྦྱང་བ་ནི། རླུང་སྦྱོར་རང་གི་སྒོ་ནས་མུ་སྟེགས་བྱེད་ཚུན་ཆད་དང་ ཐུན་མོང་བ་ཡིན་ལ། སྲོག་རྩོལ་གྱི་རིམ་པའི་བུམ་ཅན་སོགས་ནི། རགས་པའི་དབུ་མར་ རགས་པའི་རླུང་བཅིངས་པ་སྟེ། ཡེ་ཤེས་ཀྱི་དབུ་མའི་ནང་དུ་དགག་པའི་ཐབས་ཡིན་པ། བླ་ མེད་སྦས་རྒྱུད་པའི་མན་ངག་རྣམས་ལའང་ཆེར་མེད་པས་ཁྱད་ཤིན་ཏུ་ཆེ་བའི་ཕྱིར་རོ། །འོན་ ཀྱང་མན་ངག་ལག་ལེན་དེ་ལྟར་བྱེད་པ་ལ་ནི་འགལ་བ་མེད་པས། ལག་ལེན་མན་ངག་གང་ ཡིན་པ་དེ་གནད་མ་འཆུགས་པར་བསྟན་ན་ལེགས་ཀྱི། རྒྱུད་གཞུང་གི་ལམ་གྱི་རིམ་པ་ལ་མ་ སྦྱངས་པ་དག་གོ་དོན་བཤད་པའི་རིགས་མང་དུ་སྨྲ་པ་དེ་ཤིན་ཏུ་མི་མཛེས་སོ། །དེ་ལྟར་ཡིན་ མོད་ཀྱང་། དེང་སང་གི་སྒོམ་བྱེད་པ་ཕལ་ཆེ་བ་ཞིག་ལ་ནི། སེམས་གནས་པ་ཅུང་ཟད་ཅིག་མ་ སྐྱེས་ན། རླུང་གི་རྩོལ་བ་རྣམས་གནད་དུ་མི་འགྲོ་བ་རང་མང་བར་སྣང་ཞིང་། ཐོག་མ་ནས་ རླུང་སྒོམ་པ་དེ་སྐྱེ་བོ་ཤས་ཆེ་བ་ལ་འཇུག་པ་ཡང་མི་བདེ་བ་དང་། དཔེ་བསྐྱེད་རིམ་གྱི་བསྙེན་ པའི་སྐབས་ཀྱང་། བསྐྱེད་རིམ་སྒོམ་པ་གཙོ་བོ་དང་བཟླས་པ་ཡན་ལག་ཡིན་པས། དབང་པོ་ རྣོ་ན་བཟླས་པ་མེད་ཀྱང་བསྐྱེད་རིམ་བསྒོམ་པ་འབའ་ཞིག་གིས་དོན་འགྲུབ་པ་ལྟར། འདིར་ 4-257 ཡང་ལྟོས་མེད་གཙོ་བོ་ཡིན། རླུང་སྦྱང་བ་ཡན་ལག་ཡིན། རླུང་སྦྱང་བ་མེད་ཀྱང་ལྟོས་མེད་ འབའ་ཞིག་གིས་སྐབས་འདིར་དོན་འགྲུབ་པས། སྦྱོར་དྲུག་ལུགས་སྲོལ་ཐ་དད་པ་ཕལ་ཆེར་ ལ། སྐབས་འདིར་རླུང་སྦྱང་བ་མི་མཛད་ཅིང་། འབྲོ་ལུགས་དང་བི་བྷུ་ཏའི་ལུགས་ལའང་མི་ མཛད་པས། དཔལ་ཇོ་ནང་བའི་རང་ལུགས་ལ་ཡང་དེ་བཞིན་ནོ། །སྤྱིར་ཡང་ལྟོས་མེད་བཞི་ ལྡན་དང་རླུང་སྦྱང་བ་ལས་དང་པོ་པ་ཕལ་གྱིས་དུས་གཅིག་ལ་མི་འགྲུབ་པས། གཉིས་ཀར་ བྱེད་ན་སྔ་ཕྱི་རིམ་ཅན་དུ་སྦྱོང་དགོས་ལ། གཉིས་པོའི་གོ་རིམ་ལ་མཐའ་གཅིག་ཏུ་ངེས་པར་ རང་མེད་ཀྱང་། ལྟོས་མེད་སྔོན་དུ་བྱས་ན་ཕལ་ཆེར་ལ་ལེགས་སོ།

雖非命力次第然僅是命力支分。若思是勝解攝持之命力，則僅此不須有瓶氣等。僅以三不動亦能成就故，若是勝解攝持則應遍與命力合修修持。前行修風乃至外道亦共通之風瑜伽自門，而命力次第之瓶氣等，乃于粗中脈系粗風，是為遮于智慧中脈內之方便，于無上密續部之口訣等亦少有，故差別極大。然于如是作口訣實修則無相違，故善說任何實修口訣之要訣無誤，于未習續文道次第者說眾多類似義理甚不莊嚴。雖然如是，今時大多數修行者，若未生少許心住，則諸風用功多不入要處，且從初修風于大多數人亦不適宜，如生起次第近修時，生起次第修持為主持誦為支分故，利根者雖無持誦僅以生起次第修持亦能成就義利，此中亦是無所緣為主，修風為支分，雖無修風唯以無所緣於此時能成就義利故，六支瑜伽諸不同傳統大多於此時不作修風，卓傳統及毗布底傳統亦不作，故吉祥覺囊自宗亦復如是。總之無所緣四相及修風初業者多不能同時成就，若二者皆修則須前後次第修習，二者次第雖無一向決定，然先作無所緣于大多數善。

།ཡང་སྦྱོར་དྲུག་གི་མན་ ངག་རྙིང་པ་མང་པོ་ཞིག་ལ། སོར་སྡུད་ཁོ་ན་ནས་འགོ་རྩོམ་པར་འདུག་པ། སོར་སྡུད་ལ་ལྟོས་ མེད་བཞི་ཚང་ངོ་སྙམ་པར་འདུག་ཀྱང་། རྒྱུད་ལས་ལྟོས་མེད་བསྙེན་པ་དང་། སོར་སྡུད་ཉེར་ སྒྲུབ་ཏུ་གསུངས་པའི་སྐབས་དང་ཅུང་ཟད་འགལ་བས། ལྟོས་མེད་བཞི་ལྡན་ལོགས་སུ་བྱེད་ པ་འདི་ཆད་ན་མི་རུང་ངོ་། །ཡང་དོན་གཅིག་པོ་འདི་ལ་དབེན་གསུམ་ཞེས་པ་དང་། ལྟོས་མེད་ བཞི་ལྡན་ཞེས་པའི་ཐ་སྙད་མིང་འདོགས་གཉིས་པོ་གང་གཙོ་ཆེ་ཞེ་ན། དུས་འཁོར་ཉིད་ལས་ གསུངས་པས་ལྟོས་མེད་གཙོ་ཆེ་བ་ཙམ་ཡིན་ཀྱང་། ད་ལྟ་ལག་ལེན་དུ་འདེབས་པ་དང་མཐུན་ པར་གོ་བདེ་བའི་ཕྱིར། རང་ལུགས་ཀྱི་བརྒྱུད་པ་འདི་ལ་དབེན་གསུམ་གྱི་ཐ་སྙད་གྲགས་ཆེའོ། ། ཁྲིད་ཡིག་ཏུ། སྔར་སྒོ་གསུམ་གྱི་ལས་བྱས་པ་རྣམས། དོན་མེད་དང་དོན་ལོག་ཏུ་སོང་ཞེས་ པའི་གོ་དོན་ནི། ལུས་ངག་ཡིད་གསུམ་གྱི་བྱ་བྱེད་བྱས་ཚད། དགེ་སྡིག་ལུང་མ་བསྟན་གསུམ་ གང་རུང་ལས་མ་འདས། སྒོ་གསུམ་གྱི་སྡིག་པ་བྱས་ཚད་དོན་མེད་ཙམ་ཡང་མ་ཡིན་དོན་ལོག་ སྟེ། རང་གི་རང་ཉིད་སྡུག་བསྔལ་མྱོང་བའི་ཐབས་འབའ་ཞིག་ཏུ་སོང་། ལུང་མ་བསྟན་བྱས་པ་ རྣམས་ཚེ་སྟོང་ཟད་དང་དོན་མེད་ཁོ་ནར་སོང་། དགེ་བ་བྱས་པ་རྣམས་ཀྱང་འཁོར་བའི་བདེ་ བ་ཐན་ཐུན་གྱི་རྒྱུར་སོང་ཡང་། བདེ་བ་དེ་རྟག་མི་ཐུབ་པར་ཉམས་པས་ཕུགས་བློས་བརྟད་ 4-258 ཐུབ་པའི་འབྲས་བུ་མ་བྱུང་བའི་དོན་ཆུང་ངུ་ལ་དུས་འདས་ཏེ། དོན་ཆེན་པོ་མེད་པས་དོན་མེད་ ཅེས་བྱ། སྔར་དུས་མཐའ་མེད་པ་དེ་འདྲའི་བར་དུ། ལས་དེ་ཙམ་བྱས་ཀྱང་འབྲས་བུ་མ་བྱུང་ བས། དེ་ཡང་སྔར་གྱི་དེ་འདྲ་ཇི་ཙམ་བྱས་ཀྱང་བློ་བརྟད་ཐུབ་པའི་འབྲས་བུ་མི་ཡོང་བས། ད་ ནི་ལུས་ངག་ཡིད་གསུམ་གྱི་བྱ་བྱེད་ཐམས་ཅད་ཅི་དགར་བོར་ལ། བསམ་མེད་དུ་འཇོག་བྱ་ བའི་དོན་ཡིན་ནོ།

複次于眾多六支瑜伽舊口訣中，僅從勝解攝持而開始，雖似勝解攝持具足四無所緣，然與續中說無所緣為近修及勝解攝持為成就之時稍有相違，故不可缺此另作四相無所緣。複次於此一義，稱三遠離與稱四相無所緣二種施設名言何者為主要耶？雖由時輪自說故無所緣稍主要，然今順實修易解故，此自宗傳承中三遠離名言廣聞。 引導文中，言前所作三門諸業，成無義及邪義之意趣者，即身語意三所作所為，不出善惡無記三者任一，三門所作諸惡業非僅無義乃邪義，即唯成自受苦之方便，所作無記諸業成空耗壽命及唯無義，所作諸善業雖成輪迴少許安樂之因，然彼安樂不能恒常而壞故，終不能獲信心堅固之果而時過於小義，以無大義故名無義。前無邊際時如是間，雖作爾許業而未得果，故彼亦前如是作幾許亦不得信心堅固之果，故今當任意捨棄身語意三一切所作所為，是為應住無念之義。

།དབེན་གསུམ་གྱི་སྐབས་འདིར། གནས་མུན་ཁང་དང་། ལྟ་སྟངས་དང་ བྱེད་བཅིངས་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པ་རྣམས་མཐའ་གཅིག་ཏུ་དགོས་པའི་ངེས་པ་མེད་པས། སྔོན་ དུས་མུན་ཁང་མ་ཡིན་པའི་གནས་ཇི་ལྟར་འོས་པར་ལུས་གནད་དཀྱུས་འགྲོ་ཙམ་འཆའ་བའི་ སྲོལ་ཡང་བྱུང་མོད་ཀྱི། སྐབས་དེར་ལུས་གནད་དཀྱུས་འགྲོ་དེ་ཡང་འབྱོངས་འབྱོངས་སུ་ སྦྱོངས་དགོས་ཤིང་། ཡང་དངོས་གཞི་ལ་ཞུགས་དུས་མུན་ཁང་ལ་ཡང་མ་འདྲིས་པས་ཐོག་མ་ ཉམས་མི་བདེ་བ་འབྱུང་། སྔར་གྱི་ལུས་གནད་འབྱོངས་བའི་ཁུངས་དེས་གོ་མི་ཆོད་པར། བྱེད་ བཅིངས་ཀྱི་ལུས་གནད་གསར་དུ་སྦྱོངས་དགོས་པས། སྔ་མ་དེ་ལས་ནོར་འགྲོ་བའི་རྣམ་པ་ འབྱུང་བས་ན། ཀུན་སྤངས་ཆེན་པོ་ཕྱིན་ཆད་ཀྱི་ཕྱག་ལེན་དུ་དབེན་གསུམ་ལ་གནས་དང་བྱེད་ བཅིངས་གང་གིས་ཀྱང་རུང་བའི་ཕྱིར། འདི་ཡང་རུང་བ་ལས་སྐབས་འདིར་མུན་ཁང་དང་ ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའི་བྱེད་བཅིངས་དེ་ལུས་གནད་དཀྱུས་མ་དང་ལྷན་ཅིག་སྐབས་འདིར་ འབྱོངས་པས། དངོས་གཞིའི་སྐབས་སུ་དཀའ་ཚེགས་མི་དགོས་པར། དམིགས་པ་གནད་དུ་ འགྲོ་བ་ཞིག་ཡོང་བ་ཐུགས་མྱོང་གིས་གྲུབ་ནས། མུན་ཁང་དང་ལྟ་སྟངས་སོགས་དངོས་གཞི་ དང་ཁྱད་མེད་པར་མཛད་དོ། །དེས་ན་དབེན་གསུམ་འདི་མུན་ཁང་དང་བྱེད་བཅིངས་དྲག་ པོའི་ཁྱད་ཙམ་མ་གཏོགས་བོད་ཉིད་ལ་གྲགས་པའི་ཕྱག་ཆེན། ཞི་བྱེད། རྫོགས་ཆེན། སེམས་ སྡེ་གཅོད་ཡུལ། བསམ་མི་ཁྱབ། འཁོར་འདས་དབྱེར་མེད། ཀ་དག་ཁྲེགས་གཅོད་ལ་སོགས་ པར་གྲགས་པའི་གདམས་ངག་གི་གནད་མ་ལུས་པ་འདི་ཁོ་ན་ལ་འདུས། སོར་སྡུད་ཡན་ཆད་ 4-259 ལ། གདམས་ངག་དེ་དག་གིས་སྙོགས་པར་མི་སྤོབས་པའི་མངོན་པར་མཐོ་བའི་ཁྱད་ཆོས་དུ་ མ་དང་ལྡན་པ་ཡིན་ནོ།

於此三遠離之時，處所暗室及見解與作持特殊諸者，並非決定一向必要，故昔時于非暗室處所如何適宜而立普通身要之規亦曾有之，然彼時亦須熟練彼普通身要，複次入正行時因不習暗室故初起不安，前身要熟練之根據不足，須新習作持之身要，故生較前錯亂之相，是故大遁者以後之實修中三遠離以處所與作持任一皆可故，此亦可然而於此時以暗室及特殊作持與普通身要一同於此時熟練，于正行時不須艱難而得要點相應者，以證知經驗故，暗室及見解等與正行無異而作。 是故此三遠離除暗室及猛烈作持之差別外，于藏地所知之大手印、寂行、大圓滿、心部、斷法、不可思議、輪涅無別、本凈頓斷等所知教授之要義無餘攝於此，較勝解攝持以上具足彼等教授不敢觸及之超勝殊勝眾多。

།གོང་མ་རྣམས་ཀྱི་གསུང་འཕྲོས་ལས། གདམས་ངག་གཞན་གྱི་ཐུན་ མོང་མ་ཡིན་པའི་སྔོན་འགྲོ་རྣམས། འདིར་ཐུན་མོང་གི་སྔོན་འགྲོར་བྱེད། གཞན་གྱི་དངོས་ གཞི་རྣམས་འདིའི་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའི་སྔོན་འགྲོར་བྱེད། ཞེས་གསུངས་པའང་འདི་ལ་ དགོངས། འོ་ན་འདིར་མི་རྟོག་པ་ཉིད་ལ་འཇོག་པ་ཙམ་དུ་འདུག གཞན་འགའ་ཞིག་ཏུ་ སེམས་འཚོལ་དང་དྲན་པའི་ཚོད་འཛིན་བྱེད་པས་དེ་ལྷག་སྙམ་ན། དྲན་པའི་སོ་བ་ནི་འདིར་ ཡང་གཏོང་ལ། སེམས་འཚོལ་དུ་འདོད་པ་དེ་ཚན་ཡང་དགོས་པའི་སྐབས་བྱུང་ན། ཆོས་ འདིའི་ཆ་ལག་ལ་ཡང་ཡོད་ཅིང་། ཡོད་པ་ཙམ་དུ་མ་ཟད་ལྷག་དང་བཅས་པར་ཡང་ཡོད་མོད། ལན་གཅིག་རྟོག་དཔྱོད་ཀྱི་རྩོལ་བ་བྱེད་ཕྱིན། སེམས་འཚོལ་དེ་ལའང་གཅིག་ཏུ་འགངས་ཆེ་ རྒྱུ་མེད། དེ་བས་རྒྱུས་པ་བདག་མེད་སྟོང་ཉིད་ཀྱི་གོ་མྱོང་ཐག་ཆོད་གོལ་ས་གཅོད་པ་མཐའ་ ཡས་པ་ཞིག་ཆོས་འདི་ལ་ཡོད་པ་ཡིན། འོན་ཀྱང་ལམ་གྱི་རྐང་ལ་མ་བཅོས་པར་འཇོག་ཕྱིན། སེམས་འཚོལ་དང་དྲན་འཛིན་ཡང་དགོས་རྒྱུ་མེད་དེ་དེ་གཉིས་ཀར་བློས་བྱས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གནས་ལུགས་གདོད་མ་ལ་རེག་པར་མི་ནུས་སོ།

從諸上師之言教中，其他教授之不共前行，於此作為共同前行，其他之正行諸者於此作為不共前行，所說亦緣於此。若然，於此唯安住于無分別而已，于其他某些處尋心及持守正念故彼更勝耶？正念警惕於此亦放，若所欲尋心彼類需要之時生起，於此法之支分亦有，不僅有之且有餘亦有之。一旦作分別觀察之勤作，于彼尋心亦非唯一重要。較此于無我空性之理解、體驗、決定、斷除過失無量者於此法中有之。然而於道之根本無改造而安住故，尋心及持念亦不須，因彼二者皆是意識所作故，不能觸及本來實相。

།བྲམ་ཟེ་ཆེན་པོས་ཀྱང་། ཆུ་དང་མར་མེ་ རང་གསལ་ཅིག་ཏུ་ཞོག །ཅེས་གསུངས་ཏེ། དཔེར་ན་ཆུ་རྙོག་མ་ཅན་དེ་གཡོ་བ་མེད་པར་ བཞག་ན། རྙོག་མ་ཐམས་ཅད་རང་སངས་ཏེ་དྭངས་པར་གྱུར་པ་ན། ཆུ་ནང་ན་ཡོད་ཚད་ གསལ་བར་མཐོང་འོང་། དེའི་ཚེ་རྙོག་མ་ཅན་གྱི་ཆུ་ནང་ན་དངོས་པོ་ཅི་ཡོད་འཚོལ་བ་ལ། ལག་ནོམ་བྱེད་ཅིང་ཆུ་དཀྲུག་མི་དགོས་པར་དངོས་སུ་མཐོང་བ་ཡིན། དེ་བཞིན་དུ་སེམས་ རྣམ་རྟོག་སྤངས་ཏེ་གཡོ་མེད་དུ་བཞག་པས། ཤེས་པ་ཉག་ཉོག་སངས་ཤིང་དྭངས་པ་ན། རིག་ པ་རང་གི་སྡོད་ལུགས་རང་གཟུགས་དེ་གསལ་བར་མཐོང་ཡོང་། དེ་ཙ་ན་སེམས་དང་རྣམ་ རྟོག་འདྲེས་པའི་རྙོག་ཆུ་ལ་རྟོག་དཔྱོད་སེམས་འཚོལ་གྱི་ལག་པས་དཀྲུག་མི་དགོས། སེམས་ 4-260 ཀྱི་ངོ་བོ་རྩོལ་མེད་དུ་མཐོང་ཡོང་། ཡང་ད་ལྟ་ཕལ་ཆེར་དྲན་འཛིན་གྱི་{ཚོ་}འཛིན་དགོས་ཟེར་ ཡང་། ཉོན་མོངས་དང་རྣམ་རྟོག་སྐྱེས་རེས་ཀྱི་ངོས་གཟུང་ནས་དབྱིངས་སུ་ནི་གཅོད། དེ་ལ་ སྒོམ་ཆེན་པ་རྣམས་དྲན་པ་ཟེར་གྱིན་འདུག་པ། དེ་ནི་ཞོར་བྱུང་ཐམས་ཅད་དུ་འདིར་ཡང་ལག་ ལེན་ལ་ནི་འདེབས། དེ་ཙམ་ལ་ཉམས་ལེན་མཐར་ཐུག་ཏུ་ནི་མི་རྩི། སེམས་རང་ངོ་ཤེས་ དགོས་པ་ཡིན་ཞེས་གྲགས་ཏེ་བྱར་མེད་ཀྱི་སྒོ་ནས་རང་རིག་པ་ནི། སེམས་དབྱེ་ན་རྣམ་པར་ མི་རྟོག་པ་ཁོ་ན་རང་ཡིན། བློས་བྱས་ཀྱི་ངོ་ཤེས་ལ་ཧ་ལས་རྒྱུ་ཙམ་མེད། དེ་ནི་སེམས་འཁྲིད་ གཤའ་མ་ཞིག་བྱས་ན་ཐམས་ཅད་ལ་ཤུགས་འབྱུང་དུ་འོང་བ་ལགས། མདོར་ན་ཕལ་ཅིག་ བློས་བྱས་ཀྱི་ཆོས་ཀྱིས་སངས་མི་རྒྱ་ཞེས་འགྲམ་པ་བུད་བུད་ཁ་ནས་འདོན་བཞིན་དུ། རིག་པ་ རྐྱང་{འདོད[་འདེད་]དང་། དྲན་པ་བསྟེན་པ་དང་། རང་ཞལ་ལ་བལྟ་བ་དང་། ཆེ་རེ་བལྟ་ དགོས་བྱ་བ་སོགས་སླར་ཡང་བློས་བྱས་ཤིག་རང་ལ་བློ་རྩེ་གཏོད་པ་འདི་ཡང་ཡ་རེ་{ཚ[་ཆེ] འོ། །སྒོས་སུ་ཡང་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཉམས་རྩལ་ཕྱོགས་མེད་དུ་རྒྱས་ནས། རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་པའི་ འཆར་སྒོ་འབྱམས་ཀླས་པའི་སྐབས་ཤིག་ཏུ། ཉམས་རང་ཤར་བྱུང་རྒྱལ་དུ་བསྐྱངས་དགོས་པ་ ལ། དྲན་པའི་ཚོ་འཛིན་ཡིན་པར་རློམ་ནས་མགོ་བཀུག དབུགས་{བསྔམས[་བསྡམས]་ བསྡད་པས་ཉམས་མྱོང་དང་ཡོན་ཏན་ཕྱོགས་མེད་དུ་འཆར་བ་ལ་གེགས་ཆེན་པོ་བྱེད་པ་ཡིན། དྲན་པའི་སོ་པ་སྤོང་དགོས་པའི་སྐབས་ཀྱང་མང་ངོ་། །ཡང་འགའ་ཞིག་རྣམ་རྟོག་སྒོམ་གྱི་རྩལ་ ཡིན་བཅད་དུ་མི་བཏུབ་ཟེར་ཏེ། ས་ར་ཧས། རྟོག་པ་ཉམས་པས་བློ་ཉམས་ཤེས། །བློ་ངན་ རྗེས་སུ་རྟོག་བྱེད་ལོ།

大婆羅門亦云："水與燈光任其自明。"所說即，譬如渾濁之水，若無攪動而置之，一切濁質自然清凈而成澄明時，水中所有一切皆可明見。彼時于渾濁水中何物所有之尋求，不需手觸攪水而可直接見之。如是捨棄心之分別念而無動搖而安置，心識混濁清凈澄明時，覺性自住之本貌自形明見而來。彼時於心與分別念交雜之濁水，不需以分別觀察尋心之手攪動。心之本性無勤勉而見之。複次，今時大多言需持守正念，然于煩惱與分別念生起后辨識而斷于界中。對此諸大修行者稱為正念，彼於一切隨緣時於此亦用於實修。不以彼等為究竟修持。需知心自面目者廣為人知，從無為門中自覺知者，心若分辨即唯是無分別自體。意識所作之了知並無稀奇。彼于真實引導心若作之，於一切中自然生起。總之，某些人雖口出"以意識所作之法不能成佛"之言，然後又專注于純觀、依止正念、觀照自面、需要大觀等，再次於意識所作上專注心意，此亦奇哉！尤其是智慧之體驗力無偏普增，一切相之顯現門無邊廣大之時，需要任運護持自顯體驗，卻以為是正念持守而低頭，收斂氣息而住，于體驗與功德無偏顯現作大障礙。亦有多時需捨棄正念警惕。復有一些言分別念是修行之力量不可斷除，如薩惹哈云："由分別念衰損知慧衰，隨逐惡慧而作分別也。"

།དེ་ཉིད་ལས་ནི་བློ་བཟང་པོ། །ནམ་མཁའ་ལས་ལྷག་ཅི་ཡང་འབྱུང་། ། ཞེས་གསུངས་པས་དངོས་སུ་བཀག་ཅིང་། རྒྱུད་ལས། རྣམ་རྟོག་མ་རིག་ཆེན་པོ་སྟེ། །འཁོར་ བའི་རྒྱ་མཚོར་ལྟུང་བྱེད་ཡིན། །མི་རྟོག་ཏིང་འཛིན་ལ་གནས་ན། །མཁའ་བཞིན་དྲི་མ་མེད་ པར་འགྱུར། །ཞེས་གསུངས། རྣམ་རྟོག་ཆད་པའི་ཤུལ་ན་རིག་པ་ཙམ་འདུག་པ་དང་། རྣམ་ 4-261 རྟོག་སྡོད་ཚུགས་མ་ཐུབ་པ་ཙམ་ལ་ཅི་ཡང་མེད་པ་འདྲ་ཞིག་མྱོང་བ་ན། སེམས་ཉིད་རྣམ་རྟོག་ རྣམ་རྟོག་ཉིད་སེམས་ཉིད་ཡིན་སྙམ་ཞིང་སྨྲ་བ་དང་། རྣམ་རྟོག་སྟོང་ཉིད་སྟོང་ཉིད་ཆོས་སྐུའོ་ སྙམ་དུ་སེམས་ཤིང་སྨྲ་བ་ནི་འཆར་སྒོ་དང་སེམས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ཕྱོགས་རེ་རིག་པ་ལས། གོ་ ཚུལ་ཕྱོགས་རེ་བ་ཞིག་བྱུང་། གོ་ཚུལ་དེ་དང་མཐུན་པའི་ཐ་སྙད་རེ་བཏགས་པར་འདུག དཔེར་ན་ཆུ་ཆད་པའི་ཤུལ་སར་འདུག་པས་ཆུ་དང་ས་གཅིག་པར་འཛིན་པ་དང་། ཁང་པ་ འགྱེལ་བཞིན་པའི་དུས་ན་བར་སྣང་སྟོང་པ་འདུག་པས། བར་སྣང་ཉིད་ཁང་པའོ་སྙམ་དུ་ སེམས་པ་དང་འདྲའོ། །ཉམས་མྱོང་ཅུང་ཟད་དང་འབྲེལ་བའི་གོ་བ་རབ་རིབ་རེ་ཏ་ཡོད་དེ། རྣམ་པར་དབྱེ་བ་འཆད་པའི་ཚེ། ཆོས་ལས་ཇི་སྐད་གསུངས་པ་བཞིན་དུ་བྱ་དགོས་ཀྱི་རང་རེ་ སོ་སོ་སྐྱེ་བོའི་ཉམས་མྱོང་རེ་དང་བསྟུན་ནས་གྲུབ་མཐའ་འཇོག་ཅིང་བརྡ་ཆད་གསར་པ་རེ་ བྱེད་པ་ནི། བདུད་ཀྱི་དཀྲུགས་མའོ། །གཞན་ཡང་རྣམ་རྟོག་དང་། རྣམ་རྟོག་གི་རང་བཞིན་ གཉིས་དབྱེ་བ་ཕྱེད་དགོས། རྣམ་རྟོག་གི་རང་བཞིན་དེ་ནི་སྟོང་པ་ཡིན་མི་རྟོག་པ་ཡིན་པས་ རྣམ་རྟོག་མ་ཡིན། རྣམ་རྟོག་འཆར་སྒོ་ཁོ་རང་ནི་མེད་བཞིན་དུ་སྣང་བའི་འཁྲུལ་བ་ཡིན་པས། རྣམ་རྟོག་ཁོ་རང་གི་རང་བཞིན་ཡང་མ་ཡིན། གཞན་གང་སུའི་ཡང་རང་བཞིན་ཡང་མ་ཡིན། སྣང་ཙམ་མ་གཏོགས་ངོ་བོ་མེད་དོ། །དཔེར་ན་མིག་འཁྲུལ་མཁན་གྱིས་བྲེ་ལ་སྔགས་བཏབ། ལྟད་མོ་བ་རྣམས་ཀྱིས་མཆོད་རྟེན་དུ་མཐོང་བ་དང་འདྲ། རྣམ་རྟོག་གི་རང་བཞིན་བྲེ་དང་འདྲ། སྣང་ཆ་རྣམ་རྟོག་ཁོ་རང་མཆོད་རྟེན་དང་འདྲ། བྲེ་ཤིང་ཡིན་ཀྱང་སྒྱུ་མའི་མཆོད་རྟེན་ལ་ཤིང་ ཡིན་རྒྱུ་མེད། རྣམ་རྟོག་གི་རང་བཞིན་ཡེ་ཤེས་ཡིན་དུ་ཆུག་ཀྱང་། རྣམ་རྟོག་ཉིད་ངོ་བོས་མ་ གྲུབ་པས་རྣམ་རྟོག་ལ་ཡེ་ཤེས་ཡིན་རྒྱུ་མ་བྱུང་། གལ་ཏེ་རྣམ་རྟོག་ཡེ་ཤེས་ཡིན་ན། ཡེ་ཤེས་ ཡིན་པའི་རྣམ་རྟོག་ཅིག་གྲུབ་པར་ཐལ། དཔེར་ན་བྲེ་ཤིང་ཡིན་པས་སྒྱུ་མའི་མཆོད་རྟེན་ཡང་ ཤིང་ཀ་ཡིན་ན། སྒྱུ་མའི་མཆོད་རྟེན་གྱི་ཐད་ན་ཤིང་གི་མཆོད་རྟེན་ཡོད་པར་ཐལ་བ་བཞིན་ནོ།

由彼生善慧，從虛空而出無有餘。 如是所說而直接遮止，續中雲："分別念是大無明，令墮輪迴大海中，若住無分別定中，如空將成無垢染。"所說。于分別念斷絕之後僅有覺性存在，及分別念不能安住僅是之時，體驗似乎什麼都沒有，便思及言說"心性即分別念，分別念即心性"，又思及言說"分別念即空性，空性即法身"，此乃僅知顯現門與心之特徵一分，而生一分理解方式。似乎貼上了與彼理解相應之某些名言。譬如，因見水斷之後有地，而執水與地為一，及如於房屋倒塌之時有虛空，而思虛空即是房屋。雖與體驗稍有關聯之模糊理解確有一些，然于分別抉擇之時，應如法中所說而為之，不應隨順我等凡夫之些許體驗而立宗派及作新名相，此乃魔之攪擾。複次，需分辨分別念與分別念之自性二者。分別念之自性彼即是空性是無分別故非分別念。分別念顯現本身是無而現之迷亂故，亦非分別念自身之自性。亦非其他任何之自性。除顯現外無有體性。譬如幻術師于木升加持咒語，觀眾見為佛塔之如是。分別念之自性如木升，顯相分別念本身如佛塔。木升雖是木，然幻化佛塔無有為木之理。分別念之自性縱是智慧，然分別念本身以體性無成故，分別念未曾有為智慧之理。若分別念是智慧，則應成立一有智慧之分別念，譬如因木升是木，若幻化佛塔亦是木，則應成於幻化佛塔處有木佛塔之如是。

4-262 དེས་ན་རྣམ་རྟོག་གི་རྣམ་པ་མ་ཡལ་བཞིན་དུ་གཏད་མེད་ཡལ་ཡུལ་ཟང་ཐལ་ལེ་བར་མྱོང་བ་ དེ་ནི། རྣམ་རྟོག་དེ་འཁྲུལ་སྣང་གི་འཆར་སྒོ་ཙམ་མ་གཏོགས། གདོད་མ་ནས་ཡོང་མ་མྱོང་བའི་ རྟགས་ཡིན། ནམ་ངོ་བོ་ལ་ལྟས་དུས་ཅི་ཡང་མེད་པ་ལྟར་སྣང་བ་དེ་ནི། རྗེས་འཐུད་མེད་ མཚམས་སྦྱོར་བ་མེད། མ་འབྲེལ་བ་སྐད་ཅིག་གིས་འཇིག་པ། མི་གནས་པའི་མཚན་ཉིད་ ཡིན་པས། ཡང་དག་པའི་ལྟ་བའི་གནད་རིག་པ་ཞིག་གིས་བསྒོམ་ན་ཕྲ་བའི་མི་རྟག་པ་དང་ རང་བཞིན་མེད་པ་ལ་འཇུག་ནུས་ཀྱང་། ཡེ་ཤེས་ཆོས་སྐུ་ཡིན་པའི་རྒྱུ་མཚན་དུ་མི་འགྱུར་རོ། ། ཡང་དག་པའི་ལྟ་བའི་གནད་ལ་སྦྱོར་མ་ཐུབ་ན་ཡལ་ཡུལ་དང་ཅི་ཡང་མེད་པ་འདྲ་བ་དེ་ལུང་ མ་བསྟན་དུ་ལས་འགྲོ། ཡང་སྟོང་རྐྱང་ལ་ཆོས་སྐུའི་མིང་འདོགས། སྣང་བ་དང་རང་བཞིན་གྱི་ དབྱེ་བ་མི་འབྱེད་པར་བཤད་པ་ཡིན་སྙམ་ན། དེ་ལྟར་བྱེད་དུ་ཟད་མོད། ལུང་གི་བརྡ་ཆད་དང་ རིག་པའི་ཚུལ་ལས་ནི་འདས་སོ། །གཞན་ཡང་རིག་པ་ལ་ལྟས་པས་རྣམ་རྟོག་ཉིད། མི་རྟོག་ པའི་རིག་པ་ཡིན་པ་འདྲ་བ་ཞིག་འདུག་པ་ནི། དར་ལ་སེང་གི་མིག་ནས་ནམ་མཁའ་མཐོང་བ་ ལྟ་བུ་ཡིན། རྣམ་རྟོག་ཤུགས་དྲག་ལ་བལྟས་པས། སེམས་སྟོང་གསལ་གྱི་སྣང་བ་རྣམ་རྟོག་ཏུ་ ཤར་བ་ཞིག་འདུག་སྙམ་པ་ནི། བྱ་འཕུར་བའི་རྗེས་སུ་བྱ་གདང་འགུལ་བ་ལྟར་ཤུགས་དྲག་ འགགས་པའི་རྗེས་ཀྱི་སེམས་གསལ་སྟོང་ལ་སྔ་མའི་དྲི་མ་ཆགས་པ་ཡིན་པ་ལ། དུས་མྱུར་ བས་ཤུགས་དྲག་དེ་ཁ་གསལ་སྟོང་དུ་འདུག་གོ་སྙམ་སྔ་ཕྱི་གཉིས་གཅིག་ཏུ་འཁྲུལ་བ་ཡིན། དེས་ན་ཉམས་མྱོང་ཤར་ཚུལ་རེ་ཡོད་ཀྱང་། ངོ་སྤྲོད་ལུགས་འཁྲུལ་ན་གོལ་ས་འབྱུང་བས། ངོ་ སྤྲོད་མ་འཁྲུལ་བ་ཡང་གལ་ཆེའོ། །མཐར་གཏུགས་ན་ཡུལ་གྱིས་རྣམ་པ་མ་བསྒྱུར་བའི་ གསལ་རིག་ཙམ་རྒྱུན་ཆད་རྒྱུ་མེད་པ་འདི་ནི་ཡེ་ཤེས་དངོས་མ་ཡིན་ཀུན་གཞི་རྣམ་ཤེས་ཡིན། དེ་དང་ཡེ་ཤེས་རྣམ་པ་འདྲ་རུང་དུ་ཡོད་པས། ཡེ་ཤེས་དངོས་སུ་མ་བཤད་པར་དཔེའི་ཚུལ་གྱི་ ཡེ་ཤེས་སུ་ངོ་སྤྲད་ན་ལེགས་ཆ་ཙམ་ཡོད་དོ།

故而在分別念之相未消失時，體驗無所緣目標、消失境界通徹明顯，此乃表明分別念彼除迷亂顯現之顯現門外，從本初即未曾有之徵相。當觀察體性時似無有任何之顯現彼，無有相續、無有銜接、無有關聯剎那壞滅、無住之特徵故，若以了知正見要義者而修，雖能趣入細微無常與無自性，然不成為智慧法身之理由。若不能契合正見要義，則彼消失境界與似無有任何者唯成無記。複次，若思唯空立法身名，不分辨顯現與自性之差別而說，雖僅作如是，然已超越教典名相與理趣。複次，由觀察覺性，分別念本身似是無分別之覺性者，如透過絲網獅眼見虛空之如是。由觀察強烈分別念，思及心之空明顯現現為分別念者，如鳥飛后鳥架動搖之如是，乃強烈止息后之心明空性上沾染前者之習氣，因時間迅速故誤認強烈彼即是明空性，混淆前後二者為一。是故雖有某些體驗顯現方式，然若指認方式錯誤則生偏差處，故指認無誤亦極重要。究竟而言，此無有境轉變相之明覺，唯無間斷者非是真實智慧而是阿賴耶識。彼與智慧相貌可相似故，不說是真實智慧而以譬喻方式指認為智慧則稍有善妙。

།ཀུན་གཞི་རྣམ་ཤེས་དེ་ཡང་ཡེ་ཤེས་བདེ་ 4-263 གཤེགས་སྙིང་པོའི་སྒྲིབ་བྱེད་ཡིན་ཅིང་། དེ་ཡང་དངོས་སུ་ན། རྨི་ལམ་སྣང་བའི་སྐྱེས་བུས་ ཡོད་པའི་དངོས་པོ་མི་མཐོང་། མེད་པའི་རྨི་ལམ་མཐོང་བ་དང་། སྒྱུ་མས་བསླད་པ་རྣམས་ ཀྱིས་ཡོད་པའི་ཚོགས་པ་མི་མཐོང་། མེད་པའི་རྒྱུ་མ་མཐོང་བ་ལྟར་ཡིན་མོད་ཀྱང་། རེ་ཞིག་སོ་ སོ་སྐྱེ་བོ་དང་འཕགས་པ་སློབ་པ་རྣམས་ཀྱི་བློ་ངོ་ན་སྣང་བ་ལྟར་རྣམ་པར་བཞག་ན། སེམས་ ཅན་དེ་དང་དེ་ལ་ལྟོས་ནས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་དོན་དམ་པའི་རང་རིག་ཡེ་ཤེས་ ཏེ། སེམས་ཅན་དེ་ཉིད་ཀྱི་ཀུན་གཞི་རྣམ་ཤེས་ཀྱིས་གཡོགས། དེའི་ཚེ་རལ་གྲིའི་ཤུབས་རལ་ གྲི་དང་དབྱིབས་རྗེས་མཐུན་དུ་འབྱུང་བ་ལྟར། ཀུན་གཞི་དེ་ཡང་སྙིང་པོ་དང་རྣམ་པ་འདྲ་རུང་ དུ་ཡོད། རལ་གྲི་དངོས་སུ་མ་བསྟན་ཀྱང་ཤུབས་མཐོང་བས་རལ་གྲིའི་དབྱིབས་རྗེས་སུ་ དཔོག་ནུས་པ་ལྟར། ཀུན་གཞི་གསལ་རིག་ཙམ་ཉིད་ལས་སྙིང་པོ་རྗེས་སུ་དཔོག་པའི་ངོ་སྤྲོད་ བྱེད་པ་ཡིན། འདིར་ངོ་སྤྲོད་ཐུན་མོང་བ་ནི་རྒྱས་པར་བཤད་ཡོད་པས་དེར་གཟིགས། ཀུན་ གཞི་སྙིང་པོའི་སྒྲིབ་གཡོགས་ཡིན་ཡང་། ཀུན་གཞི་ལ་གནད་དུ་བསྣུན་ན། སྙིང་པོ་རྟོགས་ པའི་ལམ་དུ་འགྱུར་ཏེ། མི་གོས་ཅན་གྱི་གོས་ནས་བཟུང་བས་མི་ཡང་ཟིན་པར་འགྱུར་བ་ བཞིན་ནོ། །དབེན་གསུམ་གྱི་སྐབས་འདིར། ཡུན་རིང་དུ་སྒོམ་མཁན་ཡིན་ན། བདེ་གཤེགས་ སྙིང་པོ་ངོ་སྤྲོད་ཚུལ་དེ་ལྟར་ཡིན་ལ། བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོ་དབེན་གསུམ་དུ་ངོ་སྤྲོད་ན་ནི། ཀུན་གཞི་ལ་བརྟེན་ནས་བྱེད། དངོས་གཞིའི་ཉམས་སྐྱེས་པ་ལ་ནི། ཀུན་གཞི་རྣམ་ཤེས་ལ་ བརྟེན་ནས་རྗེས་སུ་དཔོག་མི་དགོས་ཏེ། བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོའི་སྣང་བ་དངོས་འོད་གསལ་ རྟགས་བཅུ་མངོན་དུ་གྱུར་པ་ལ་ངོ་སྤྲོད། འདི་འཁྲིད་དངོས་གཞིའི་སྐབས་གཙོ་ཆེ། ངོ་སྤྲོད་ ཚུལ་ནི་ངོ་སྤྲོད་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པར་གཟིགས་འཚལ། དབེན་གསུམ་གྱི་སྐབས་འདིར་བཤད་ པའི་མཐའ་གཅོད་དང་ངོ་སྤྲོད་འདི་རྣམས་འཁྲིད་འཆད་པ་པོ་རང་གི་ཉམས་མྱོང་ལ་རགས་ རིམ་ཤར་བ་དང་རྣམ་གཞག་ཞིབ་མོར་བློ་ལ་ངེས་པ་གལ་ཆེ་ཞིང་། ངོ་སྤྲོད་འཆད་སྐབས་ 4-264 དང་། ཤེས་རབ་ཅན་འདུས་པར་མཐའ་གཅོད་དགོས་དུས། རང་ལུགས་ཀྱི་ཆོས་སྐད་རྐང་ ཚུགས་པའི་ཕྱིར་ངེས་པར་བཤད་དགོས། གོ་བ་ཆུང་ཆུང་ཚོགས་པ་ལ་འཁྲིད་འཆད་དུས། མཐའ་གཅོད་ཀྱི་བཤད་པ་མི་དགོས་ཤིང་། དབེན་གསུམ་ཞག་བདུན་ཙམ་ལས་ཡུན་རིང་མི་ བྱེད་པར། དངོས་གཞི་ལ་འཕྲལ་དུ་འཇུག་པའི་ལག་ལེན་བྱེད་པ་ལ་སྐབས་འདིར་ངོ་སྤྲོད་ཀྱི་ རིགས་བྱེད་མི་དགོས། རྒྱུན་དུ་སྒོམ་མཁན་གྱི་རིགས་ཡིན་ན། རྗེས་སུ་རིམ་པས་ངོ་སྤྲོད་བྱའོ།

阿賴耶識彼亦是智慧善逝藏性之遮蔽，而彼又實際上，如夢境顯現之人不見有之事物，見無之夢境，以及被幻術迷惑者等不見有之聚集，不見無之因如是，然而暫且於凡夫與聖者有學等之心前若如顯現安立，則對彼彼有情而言，如來藏究竟自明智慧為彼有情本身之阿賴耶識所覆，爾時如劍鞘與劍形狀相隨順而生如是，阿賴耶彼亦與藏性相貌可相似。雖未直接顯示寶劍，然由見鞘能推測寶劍形狀如是，由阿賴耶明覺唯彼而推測藏性而作指認。於此共同指認已廣說故請觀彼。阿賴耶雖是藏性之遮障，然若於阿賴耶扼要擊中，則成證悟藏性之道，如由抓著著衣者之衣而亦能抓到人如是。於此三遠離處，若是長期修習者，則善逝藏性指認方式如是，若於三遠離中指認善逝藏性，則依阿賴耶而作。于正行之覺受生起者，則不需依阿賴耶識而推測，于善逝藏性顯現本身光明十相現前而指認。此于引導正行時為主要。指認方式請見不共指認。於此三遠離處所說抉擇與指認諸等，引導講說者本身于自己體驗中粗略顯現以及細微安立於心決定極為重要，于指認講說時及具慧者聚集需要抉擇時，為確立自宗法語故定須宣說。于理解微小者聚集中講解引導時，不需抉擇之說明，且三遠離不作七日許以上長時，而速入正行之實修者，於此處不需作指認之類。若是常時修習者之類，則隨後漸次當作指認。

དེ་ཡང་གོང་དུ་ཟུར་ཙམ་སྨོས་པ་ལྟར་དང་། ངོ་སྤྲོད་ཕྱི་ནང་གི་ཡི་གེར་གསལ་བར་བྲིས་པ་ དང་། རྒྱས་པར་ན། དུས་གསུམ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ངོ་བོ་ཀུན་མཁྱེན་ཆེན་པོ་དངོས་སློབ་དང་ བཅས་པ་རྣམས་ཀྱི། གསུང་རབ་ངོ་སྤྲོད་རྣམས་ཀྱི་དགོངས་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ། བླ་མའི་ གསུང་ལས་འབྱུང་བ་ལྟར་ངོ་སྤྲོད་དགོས་ཀྱི། བོད་ཀྱི་སྒོམ་ཆེན་པར་གྲགས་པ་ཕལ་པ་བྱིངས་ འདིའི་ཁ་རྒྱུག་འད་འུད་ཆལ་ཆོལ་གྱི་བསྲེ་བསླད་མེད་པ་གལ་ཆེ། དོན་གྱི་སྙིང་པོ་འཁོར་ འདས་སྣོད་བཅུད། ཕྱི་སྣང་བ། ནང་རྣམ་རྟོག གཞི་འཁོར་བ། ལམ་སྒོམ་པ། འབྲས་བུ་གསར་ ཐོབ། རྣམ་ཤེས་ཚོགས་བརྒྱད། མདོར་ན་སྣང་གྲགས་ཀྱི་ཆོས་ཐམས་ཅད་གཞི་མེད་རྩ་བྲལ་ དུ་ངོ་སྤྲོད། དེ་ལྟར་ཡིན་ཡང་། རྟེན་འབྲེལ་གྱི་ཚོགས་པ་མ་འགགས་པར། སྣང་བ་སྣ་ཚོགས་ སྒོ་ཐམས་ཅད་ནས་འཆར་སྒོ་མི་འགག་སྟེ། སྒྱུ་མ་ལྟ་བུར་ངོ་སྤྲད། དོན་དམ་དབྱིངས་བདེ་ གཤེགས་སྙིང་པོ་ཀུན་ཁྱབ་རྟག་པ་སྲིད་ཞི་སྣང་གྲགས་ཀྱི་ཆོས་ཐམས་ཅད་ལས་འདས་གཞི་ ལམ་འབྲས་བུའི་ཁྲེམ་གཉེར་ཐམས་ཅད་གདོད་མ་ནས་སངས་པ་དེ། རྣམ་པ་ཀུན་ལྡན་དུ་ངོ་ སྤྲད། དེ་གསུམ་ཀ་ལ་ད་ལྟ་ཆ་ཤས་དངོས་སུ་མྱོང་བ་རྣམས་ཉམས་མྱོང་དང་བསྟུན་ནས་ངོ་ སྤྲད། ད་ལྟ་དངོས་སུ་མ་མྱོང་ཡང་རང་གི་མྱོང་བ་དེ་ལ་བརྟེན་ནས་ངེས་ཤེས་འདྲེན་ཐུབ་པ་ རྣམས་ལ། རྗེས་དཔག་གི་ཚུལ་གྱིས་ངོ་སྤྲོད། ལམ་མཐར་ཐུག་མཐོན་པོའི་གནས་སྐབས་ རྣམས། རྒྱུད་གཞུང་གི་དོན་ལུང་ཚད་མ་ལ་བརྟེན་ནས་ངོ་སྤྲོད། མཉམ་གཞག་ལ་ལ་ཟློ་བ་ 4-265 དང་། རྗེས་ཐོབ་འཁོར་འདས་ཀྱི་རུ་ཤན་འབྱེད་པ་གཉིས་པོ་ཡང་མ་འདྲེས་པར་ངོ་སྤྲད་ དགོས། བོད་སྒོམ་སྔ་ཕྱི་མང་པོ་ཞིག་དང་། ད་ལྟ་ཡོད་པ་ཕལ་ཆེར། རང་གི་ཉམས་སུ་མ་མྱོང་ བ་དེ་མི་འདོད་ནས། རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་མན་ཆད་ཉམས་འོག་ཏུ་ཆུད་{བྱ་[གྱུ་]བ་བྱེད་ ཅིང་། རང་གིས་ཉམས་སུ་མ་མྱོང་བའི་ལམ་མཐོན་པོ་ཐམས་ཅད་རང་གི་ཉམས་མྱོང་ཡིན་ ཚུལ་གྱིས་ངོ་སྤྲད་པས། རང་ལ་བློ་བརྟད་པའི་སློབ་མ་ཐམས་ཅད་བསླུས། ཉམས་མྱོང་ཆང་ ཆུང་ལ་བདག་རྐྱེན་ཆེ་གྲགས། བསམ་མནོ་བཏང་བའི་རིགས་གྲས་ལ་ཉམས་མྱོང་དུ་ཁ་ གཡར་བས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་གསུང་དང་མི་མཐུན། ལུང་རིགས་དང་འགལ་བའི་བབ་ཅོལ་གྱི་ དོན་སྤྱི་ཝལ་ཝལ་ལ། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ས་དང་འཕགས་ལམ་དུ་ངོ་སྤྲད་པས་འཕགས་པ་ཐམས་ ཅད་དང་ཆོས་ལ་སྐུར་བ་བཏབ། དཔེར་ན་སྤྲང་པོ་མཛེས་ཁྱེར་ཅིག་བསྟན་ནས། འདི་འཁོར་ ལོས་བསྒྱུར་བའི་རྒྱལ་པོ་ཡིན་ཞེས་བྱས་ན། ངོ་སྤྲོད་ཚུལ་ཤིན་ཏུ་ཐ་ཆད་པར་མ་ཟད། འཁོར་ ལོས་བསྒྱུར་རྒྱལ་ལ་སྨད་པར་ཡང་འགྱུར་བ་རྒྱལ་པོའི་ཁྲིམས་ཕོག་པ་བཞིན་ནོ།

且如上略述如是，及於指認內外文字中明確書寫，詳細而言，三世諸佛之體性大遍智及其親傳弟子等之經典指認等之密意如實，應當如上師語中所出而作指認，極為重要勿與稱為西藏大修行者之凡庸眾人此之輕率妄言混雜污染。義之精要輪迴涅槃器情，外顯現，內分別，基輪迴，道修習，果新得，八識聚，總之顯現音聲之一切法皆無基離根本而指認。雖如是，緣起之聚合未滅，顯現種種一切門中顯現門不滅，如幻而指認。勝義界善逝藏性遍滿恒常超越輪涅顯現音聲之一切法，基道果之皺褶一切本來清凈彼，具一切相而指認。彼三者皆于現在分位直接體驗者，隨順證悟而指認。現在雖未直接體驗然依自己體驗彼能引生定解者等，以比量方式而指認。究竟道高處諸階位，依續典之義可靠教證而指認。等持中攝持及后得分辨輪涅二者亦應不混雜而指認。西藏修行者前後眾多以及現今大多，以未親身體驗彼而不願，從圓滿佛陀以下皆謂已攝於體驗之下，以及未曾親身體驗之一切高階道路皆以自身體驗方式而指認故，欺騙一切依止自己之弟子。體驗微小而增上緣太大。于思考類中冒充體驗故與佛語不符。違背教理之雜亂義總泛泛，而指認為佛地與聖道故誹謗一切聖者與法。譬如示現一醜陋乞丐，說此是轉輪聖王，不僅指認方式極其低劣，且亦成為誹謗轉輪聖王，如遭王法制裁如是。

།དེས་ན་ དཔེ་དོན་དུ་སྦྱོར་དགོས་རྣམས་དཔེ་ལས་དོན་མཚོན་པའི་ཚུལ་གྱིས་ངོ་སྤྲོད་བྱེད་ན་མི་འགལ་ ཡང་། དཔེ་ཉིད་དོན་དུ་ངོ་སྤྲོད་པ་སོགས་ངོ་སྤྲོད་ལོག་པ་རྫུན་གྱི་ཕུང་པོ་མི་ཟད་པས་སངས་ རྒྱས་ཀྱི་བསྟན་པ་བཤིག་པར་མ་བྱེད་ཅིག ཡང་དབེན་གསུམ་གྱི་སྐབས་འདིར། ཆོས་ཐུན་ མང་རབ་བྱེད་ཅིང་། ཆོས་གོ་ནུས་པ་ལ་ངེས་ཤེས་སྐྱེ་བའི་དགོས་པ་ཡོད་ན། སེམས་གནས་ པའི་ཐབས་དགུ། ཉེས་པ་ལྔ། སྤོང་བའི་འདུ་བྱེད་བརྒྱད། འཇིག་རྟེན་འཇིག་རྟེན་འདས་པའི་ ཞི་གནས་དང་ལྷག་མཐོང་གི་དབྱེ་བ་སོགས། ཞི་ལྷག་གི་བཤད་པ་ཇི་ལྟར་འོས་པ་ཡང་དྲངས་ ཏེ། འདི་ཉིད་ཀྱི་དམིགས་པ་དང་སྦྱར་ནས་བཤད་ནའང་ལེགས་ལ། ཡང་བློ་དམན་ལ་བཤད་ པ་མང་པོས་སེམས་འཁྲུགས་པས་དེ་མི་ལེགས་པ་དང་། མདོར་བསྡུས་ཀྱི་སྐབས་སུ་དེ་ལྟ་བུའི་ སྤྲོས་པ་མི་དགོས་སོ། །དེ་ལ་ཞི་གནས་དང་ལྷག་མཐོང་གི་ངོ་བོ་གང་ཡིན་ཞེ་ན། ཡང་དག་ 4-266 གནས་པ་ལ་བརྟེན་ནས། །སེམས་ལ་སེམས་ནི་འཇོག་ཕྱིར་དང་། །ཆོས་རབ་རྣམ་པར་འབྱེད་ པའི་ཕྱིར། །ཞི་གནས་དང་ནི་ལྷག་མཐོང་ཡིན། །ཞེས་བྱིང་རྒོད་རྣམ་རྟོག་མེད་པར་སེམས་ གསལ་སྟོང་དུ་གནས་པ་ནི་ཞི་གནས། གནས་ལུགས་རྗེན་ནེ་གནས་པའི་སེམས་རྩེ་གཅིག་པ་ ནི་ལྷག་མཐོང་ངོ་། །ཞི་ལྷག་སྒོམ་པའི་དགོས་པ་ནི། འཇིག་རྟེན་འཇིག་རྟེན་འདས་པའི་ཡོན་ ཏན་ཐམས་ཅད་ཞི་ལྷག་སྒོམ་པ་ལས་འབྱུང་བས། ཕན་ཡོན་དཔག་ཏུ་མེད་པ་དེ་དག་ཐོབ་ པའི་ཕྱིར་དང་། གནས་སྐབས་སུ་ཏིང་ངེ་འཛིན་རྒྱལ་པོ་ལས། ཞི་གནས་སྟོབས་ཀྱིས་གཡོ་བ་ མེད་པར་འགྲོ། །ལྷག་མཐོང་གིས་ནི་རི་དང་འདྲ་བར་འགྱུར། །ཞེས་པ་དང་། དགོངས་པ་ ངེས་འགྲེལ་ལས། སྐྱེ་བ་པོ་ཡིས་ཞི་གནས་དང་། །ལྷག་མཐོང་གོམས་པར་བྱས་ན་ནི། གནས་ ངན་ལེན་གྱི་འཆིང་བ་དང་། །མཚན་མའི་འཆིང་ལས་གྲོལ་བར་འགྱུར། །ཞེས་གསུངས་པ་ ལྟར་ཏེ། དགོས་པ་དེ་དག་གི་ཕྱིར་བསྒོམ་མོ། །གོ་རིམ་ནི། ཞི་གནས་རབ་ཏུ་ལྡན་པའི་ལྷག་ མཐོང་གིས། །ཉོན་མོངས་རྣམ་པར་འཇོམས་པར་ཤེས་བྱས་ནས། །ཐོག་མར་ཞི་གནས་ བཙལ་བྱ་དེ་ཡང་ནི། །འཇིག་རྟེན་ཆགས་པ་མེད་པར་མངོན་དགས་འགྲུབ། །ཞེས་པ་ལྟར་ ཡིན་མོད། ཐེག་པ་འདིར་ནི་དེ་གཉིས་སོ་སོར་འཚོལ་མི་དགོས་པར། ཆབས་གཅིག་ཏུ་བསྒྲུབ་ པ་ཡང་ཡིན་ནོ།

我來為您翻譯這段藏文： 因此，在需要運用比喻與意義時，可以用比喻來表達意義的方式來介紹，這並不違背。但是不要把比喻本身介紹成意義等錯誤的介紹方式，這樣會產生無盡的謊言，破壞佛陀的教法。還有，在三種遠離的這個場合，如果做很多次法會，對於能夠理解佛法並且生起定解是有必要的話，可以引用九種安住心的方法、五種過患、八種對治、世間與出世間止觀的區別等，結合止觀的解釋，與此處的所緣相配合來講解也很好。但是對於智慧淺薄者，過多的講解會擾亂心識所以並不好，在簡略的場合也不需要這樣的廣說。 那麼，什麼是止與觀的本質呢？"依于正安住，為令心住心，為善分別法，即是止與觀。"也就是說，心無沉掉妄念而安住于明空狀態即是止，如實明顯安住的專注心即是觀。 修習止觀的必要性是：一切世間與出世間的功德都從修習止觀中生起，爲了獲得那些無量的利益；並且在當下，如《三摩地王經》所說："以止力無有動搖，以觀慧如同山王。"又如《解深密經》所說："若有修習止與觀，則能解脫粗重縛，亦能解脫相之縛。"正如所說的那樣，爲了這些必要而修習。 次第是，如雲："具足止的觀慧，能摧毀煩惱當知曉，首先尋求奢摩他，無世間貪即能成。"雖然如此說，但在這個乘中，這兩者不需要分別尋求，也可以同時修證。 這是我的直譯。如您所要求，我保持了完整性，沒有省略或縮略，並儘可能保持了對仗的風格。請注意這段文字中沒有出現您提到的需要特殊處理的種子字和咒語（ཙནྡྲ་གོ་མི།），因此沒有進行四種形式的轉寫。如果您還有任何其他需要翻譯的內容，我很樂意繼續為您服務。

ཞི་གནས་ཇི་ལྟར་སྒོམ་པའི་ཚུལ་ནི། སེམས་གནས་པའི་ཐབས་དགུ་ཞེས་བྱ་བ་སྟེ། འཇོག་པར་བྱེད། རྒྱུན་དུ་འཇོག་པར་བྱེད། བསླན་ཏེ་འཇོག་པར་བྱེད། ཉེ་བར་འཇོག་པར་ བྱེད། འདུལ་བར་བྱེད། ཞི་བར་བྱེད། ཉེ་བར་ཞི་བར་བྱེད། སེམས་ཀྱི་རྒྱུད་གཅིག་ཏུ་བྱེད། མཉམ་པར་འཇོག་པར་བྱེད། ཞེས་པ་སྟེ་དགུ་ཡིན་ལ། དང་པོ་ནི་དམིགས་པ་ལ་སེམས་ གཏོད་པ། གཉིས་པ་ནི་དེའི་རྒྱུན་ཡང་ཡང་འཐུད་པ། གསུམ་པ་ནི་ཚུར་བཀུག་སྟེ་དམིགས་ པ་ལ་འཇོག་པའོ། །འདི་གསུམ་ཐོག་མའི་སྐབས་རང་ཡིན། གནས་སྐབས་དང་པོའོ། །བཞི་ 4-267 པ་ཉེར་འཇོག་ནི། ཅུང་ཟད་དམིགས་པ་ལ་སེམས་ངང་གིས་གནས་པ་ནི། དེ་ཉིད་ཡང་ཡང་ རྒྱུན་འཐུད་ཅིང་སྐྱོང་བ་ཡིན། ལྔ་པ་ནི་ཅུང་ཟད་སྐྱོ་ན། ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་ཡོན་ཏན་དྲན་ནས། སྤྲོ་བ་བསྐྱེད་དེ་ཡང་བསྒོམ་པ་ཡིན། དྲུག་པ་ནི། རྣམ་གཡེང་དང་རྣམ་རྟོག་གི་ཉེས་དམིགས་ ཤེས་པར་བྱས་ནས་ཆགས་སྡང་དང་རྣམ་གཡེང་སྐྱེས་པ་དང་དུ་མི་ལེན་པར་འཇོག་པ་ཡིན། སྐྱོ་བ་དང་རྣམ་གཡེང་ཤུགས་ཆེ་བ་ཡུན་རིང་རིང་འདྲ་བ་བྱུང་ན། གཉེན་པོ་དེ་གཉིས་དགོས། བདུན་པ་ནི། ཆགས་སྡང་སྡུག་བསྔལ་གྱི་རྣམ་རྟོག་ཤུགས་ཆུང་ངེ་བ་ཐོལ་ཐོལ་སྐྱེ་ན། རང་ཞི་ ལ་གཏོང་བའམ། དགའ་མི་དགའ་མེད་པར་འཕྲོ་གཅོད་པའོ། །དེ་རྣམས་བར་སྐབས་གཅིག་ གི་ཉམས་ལེན་ཡིན། གནས་སྐབས་གཉིས་པའོ། །བརྒྱད་པ་ནི། བསྒྲིམས་ན་བྱིང་རྒོད་རྣམ་ གཡེང་དང་མ་འདྲེས་པའི་སེམས་གནས་པ་དེ་གང་འདོད་དུ་སྐྱོང་ཐུབ་ཅིང་། མ་བསྒྲིམས་ན་ རྣམ་གཡེང་གིས་གནོད་པ་ཞིག་ཡིན་ཏེ། གནས་སྐབས་གསུམ་པའོ། །དགུ་པ་ནི། དེ་ནས་ མ་བསྒྲིམས་ཀྱང་། སྐྱོན་དང་བྲལ་བའི་གནས་པ་སྟེ། ཅི་འདོད་འདོད་དུ་གནས་ཤིང་། ནམ་ དགོས་སུ་ལྡང་ནུས་པ་སྟེ། གནས་སྐབས་བཞི་པའོ། །འདི་ཅི་རིགས་པར་གོམས་ནས། ཉིན་ མཚན་ཁོར་ཡུག་ཏུ་འགྲོ་བ་ལ་ཚེགས་མེད་དོ། ། སྐབས་འདི་དག་ཏུ་སྤོང་རྒྱུའི་ཉེས་པ་ལྔ་ནི། ལེ་ལོ་དང་ནི་གདམས་ངག་དག །བརྗེད་དང་ བྱིང་དང་རྒོད་པ་དང་། །འདུ་མི་བྱེད་དང་འདུ་བྱེད་དེ། །འདི་དག་ཉེས་པ་ལྔར་འདོད་དོ། ། ཞེས་ལེ་ལོ་དང་དམིགས་པ་ལ་གཡེལ་བ་གཉིས་ཀྱིས་གནས་སྐབས་དང་པོ་དང་། བྱིང་རྒོད་ ཀྱིས་གནས་སྐབས་གཉིས་པ་དང་། འདུ་མི་བྱེད་པས་གསུམ་པ་དང་། འདུ་བྱེད་དེ་རྩོལ་བས་ བཞི་པ་ལ་བར་དུ་གཅོད་པས། གནས་སྐབས་དེ་དང་དེར་དེ་རྣམས་སྤོང་དགོས་སོ། །དེ་ རྣམས་སྤོང་བའི་གཉེན་པོ་འདུ་བྱེད་བརྒྱད་ནི། གནས་དང་དེ་ལ་གནས་པ་དང་། །རྒྱུ་དང་ འབྲས་བུ་ཉིད་དུའོ། །དམིགས་པ་བརྗེད་པར་མ་གྱུར་དང་། །བྱིང་དང་རྒོད་པ་རྟོགས་པ་དང་། ། 4-268 དེ་སྤོང་མངོན་པར་འདུ་བྱེད་དང་། །ཞི་ཚེ་རྣལ་དུ་འདུག་པའོ།

我來為您翻譯關於如何修習止的方法： 止的修習方法即是九種安住心的方法：安置、相續安置、重新安置、近於安置、調伏、寂靜、近於寂靜、專注一境、平等安住。這就是九種方法。第一是將心安置於所緣，第二是反覆延續其相續，第三是收攝后安置於所緣。這三種是最初階段，是第一個階段。 第四近於安置是，心稍微自然安住于所緣，反覆延續其相續並且修習。第五是當稍感厭倦時，憶念三摩地的功德而生起歡喜後繼續修習。第六是了知散亂和妄念的過患后，不接受貪嗔和散亂而安住。如果出現持續較長時間的厭倦和強烈散亂，就需要這兩種對治。第七是當生起微弱的貪嗔痛苦等妄念時，讓其自然寂滅或者無喜無厭地斷除其相續。這些是中間階段的修習，是第二個階段。第八是用功時能夠不混雜昏沉掉舉散亂地安住心於任何想要安住的境界，而不用功時則會受到散亂的危害，這是第三個階段。第九是從此之後即使不用功，也能遠離過患地安住，隨意安住並能隨時出定，這是第四個階段。適當地熟練這些之後，日夜輪轉修習就沒有困難了。 在這些階段中要斷除的五種過患是："懈怠與教授等，忘失與昏掉舉，不行為與行為，此等許為五過患。"其中懈怠和對所緣放逸這兩種障礙第一階段，昏沉掉舉障礙第二階段，不作功用障礙第三階段，作功用即用力則障礙第四階段，因此在這些相應階段中要斷除它們。 斷除這些的八種對治行為是："所依及住彼，因與果性中，不忘失所緣，知曉昏與掉，為斷而作意，寂時住自然。"

།ཞེས་གསུངས། དད་འདུན་ བརྩོན་འགྲུས་ཤིན་ཏུ་སྦྱངས་པ་སྟེ། བཞི་ནི་ལེ་ལོའི་གཉེན་པོ་དང་། དྲན་པ་ནི་དམིགས་པ་ བརྗེད་པའི་གཉེན་པོ་དང་། ཤེས་བཞིན་ནི་བྱིང་རྒོད་ཀྱི་གཉེན་པོ་དང་། སྤོང་བ་མངོན་པར་ འདུ་བྱེད་པ་ནི། མི་རྩོལ་བའི་གཉེན་པོ་དང་། རྩོལ་བ་ཀློད་པའི་བཏང་སྙོམས་ནི། ཧ་ཅང་རྩོལ་ བའི་གཉེན་པོའོ། །སེམས་གནས་དགུ་སྟོབས་དྲུག་གིས་འགྲུབ་པ་ཡིན་ཏེ། ཐོས་པའི་སྟོབས་ ཀྱིས་འཇོག་པ་དང་། བསམ་པའི་སྟོབས་ཀྱིས་རྒྱུན་དུ་འཇོག་པ་དང་། དྲན་པའི་སྟོབས་ཀྱིས་ བསླན་ཏེ་འཇོག་པ་དང་ཉེ་བར་འཇོག་པ་གཉིས། ཤེས་བཞིན་གྱི་སྟོབས་ཀྱིས་འདུལ་བྱེད་ཞི་ བྱེད་གཉིས། བརྩོན་འགྲུས་ཀྱི་སྟོབས་ཀྱིས་ཉེར་ཞི་དང་རྒྱུད་གཅིག་གཉིས། འདྲེས་པའི་ སྟོབས་ཀྱིས་དགུ་པ་མཉམ་པར་འཇོག་པ་འགྲུབ་བོ། །གནས་སྐབས་བཞི་ལ་ཡིད་བྱེད་བཞི་ ཡོད་དེ། དང་པོ་ནི་བསྒྲིམས་ཏེ་འཇུག་པའི་ཡིད་བྱེད་དང་། གཉིས་པ་ནི་བར་ཆད་ཅིང་འཇུག་ པ་དང་། གསུམ་པ་ནི་ཆད་པ་མེད་པར་འཇུག་པ་དང་། བཞི་པ་ནི་ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་པར་འཇུག་ པའི་ཡིད་བྱེད་དོ། །འདིར་ནི་དེ་དག་མིང་ཙམ་སྨོས་པར་ཟད་ཀྱི་དོན་རྒྱས་པར་ངག་ནས་ བཤད་པར་བྱ་ལ། དམིགས་པ་ལ་ཡང་ཡང་སེམས་འཐུད་ཅིང་། རྣམ་རྟོག་ཐོལ་ཐོལ་སྐྱེ་ན་ སྦད་སྦད་བཅད། རྣམ་གཡེང་ལྕགས་ཐག་སྦྲེལ་དུ་འགྲོ་ན་རིག་པ་ལ་ལྕགས་བཅུག་སྟེ་ བསྒྲིམས། ཉོན་མོངས་ལ་གཉེན་པོ་བསྟེན། ཞུམ་པ་དང་རིག་པ་ཤུགས་ཆུང་ན་སྤྲོ་བ་བསྐྱེད། རང་ཤུགས་ལ་གནས་པའི་སྒང་ལ་བཅས་བཅོས་མི་བྱེད་དེ། གོང་དུ་བཤད་པའི་སེམས་ གནས་ཐབས་ཐམས་ཅད་ཀྱང་ལག་ལེན་དུ་དེ་ལ་འདུས་སོ། །དེའི་ཚེ་སེམས་གསལ་སྟོང་ འཛིན་མེད། མ་ཡེངས་པ་ཕྱོགས་ཆ་ཉེ་རིང་མེད་པ་ཞིག་འདུག་པ་དེ་ཀ་ཞི་གནས་ཡིན། དེང་ སང་ལག་ཏུ་ཡང་ལོང་བ་དེ་ཡིན། ཤིན་སྦྱངས་ལ་སོགས་པའི་མཚན་ཉིད་གཞན་དུ་མ་གོ་ བབས་ཙམ་མ་གཏོགས་དེང་སང་འབྱུང་བ་དཀོན། ལ་ལ་འདྲ་རུང་བྱུང་ཡང་ཁྱད་འདོན་གྱི་ 4-269 བོགས་ཙམ་མི་ཡོང་། ལྷག་མཐོང་ལ་འཇིག་རྟེན་པ་དང་ཐར་ལམ་གྱི་དབྱེ་བའམ། རྟོག་དཔྱོད་ ཡོད་མེད་དང་། དཔྱད་སྒོམ་འཇོག་སྒོམ་སོགས་ཀྱི་དབྱེ་བ་དུ་མ་ཡོད་ཀྱང་། ཐེག་པ་མཐར་ ཐུག་འདིར་ནི་སྟོང་པའི་གཟུགས་སྒྲ་དྲི་རོ་རེག་བྱ་སྣང་བ་དང་། ལུས་ཉམས་ངག་ཉམས་ སེམས་ཉམས་སྣ་ཚོགས་པ་ཤར་བ་ལ། བཟོ་མེད་དུ་མཉམ་པར་འཇོག་པ་འདི་ཁོ་ན་ལྷག་ མཐོང་ཡིན་ཏེ། དགོངས་པ་ལུང་སྟོན་ལས་ཀྱང་། གཟུགས་སོགས་ནང་གི་ཆོས་རྣམས་ནི། ། མཐོང་བས་ལྷག་མཐོང་ཞེས་བརྗོད་དོ། །ཞེས་གསུངས། དེ་ལྟར་ན་ཞི་ལྷག་ཟུང་འཇུག་གི་ ལམ་འདི་ལ་མཉམ་པར་བཞག་ན། སྲིད་པ་དང་ཞི་བའི་བདེ་བ་དང་ལེགས་པ་ཕུན་སུམ་ ཚོགས་པ་ཐམས་ཅད་འབྱུང་བར་འགྱུར་རོ།

我來為您翻譯這段文字： 如是所說。信心、欲樂、精進、輕安這四者是懈怠的對治；念是忘失所緣的對治；正知是昏沉掉舉的對治；為斷而作意是不精進的對治；放鬆用功的舍是過分用功的對治。 九種安住心由六種力成就：以聞力成就安置，以思力成就相續安置，以念力成就重新安置和近於安置二者，以正知力成就調伏和寂靜二者，以精進力成就近於寂靜和專注一境二者，以串習力成就第九平等安住。 四個階段有四種作意：第一是勉強運作的作意，第二是間斷運作的作意，第三是無間斷運作的作意，第四是任運運作的作意。這裡僅僅提到這些名稱而已，廣義內容將由口傳來解說。 對所緣反覆延續其心，若生起零星妄念則立即斷除，若散亂如鐵鏈相連則對覺性加以收攝調伏，對煩惱依靠對治，若心生怯懦或覺受微弱則生起歡喜，當自然安住時不加造作，以上所說的一切安住心方法都攝於實修之中。 此時心明空無執，不散亂而無偏遠之分，這就是止。如今這也是可以實修的。除了稍微理解輕安等其他性相之外，如今很少出現。即使有些人似乎生起，也難以帶來進步的利益。 雖然勝觀有世間和解脫道的區分，或有無尋伺的區分，以及觀修、止修等諸多區分，但在這究竟乘中，對於空性的色聲香味觸顯現，以及種種身體覺受、語言覺受、心的覺受生起時，無作安住即是勝觀。如《密意解說續》中說："見內法色等，說為勝觀也。" 如是，若安住於此止觀雙運之道，將出現輪迴與涅槃的一切圓滿安樂與善妙。

།ཡང་དཀྱུས་ལས། དགེ་བའི་ལས་ཀྱི་སྤྲོས་པ་ ཡང་ཕལ་ཆེར་བསྐྱུངས་ནས་ཞེས་པའི་དོན་ནི། སྤྱིར་དགེ་བའི་ལས་ཀྱིས་སྒྲིབ་པར་འགྱུར་བ་ མ་ཡིན། མཉམ་བཞག་མི་ནུས་པའམ། མཉམ་བཞག་ལ་བརྟན་པ་ཐོབ་ན་ལུས་ངག་གི་དགེ་ བ་ལ་ཇི་ཙམ་བརྩོན་པ། དེ་ཙམ་དུ་བཟང་མོད་ཀྱང་རེ་ཞིག་ཏིང་ངེ་འཛིན་མ་སྐྱེད་པ་སྐྱེད་པར་ བྱེད་པའི་སྐབས་འདིར། བྱ་ཆོས་མང་པོ་དེ་རྣམ་གཡེང་དང་ངལ་དུབ་ཏུ་སོང་བས་ཏིང་ངེ་ འཛིན་མི་སྐྱེ། སྐབས་འདིར་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཆེད་བརྟད་བསྒྲུབ་རྒྱུ་ཡིན་པས། གཉིས་ཀ་མི་ ལྕོགས་བྱིན་དེ་བོར་ནས་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལ་འཇུག་དགོས། སྤྱོད་འཇུག་ལས། སྟོབས་ཉམས་པ་ དང་རྗེས་འབྲེལ་ན། །སླར་བྱའི་དོན་དུ་དོར་བར་བྱ། །ལེགས་པར་ཟིན་ནས་ཕྱི་མ་དང་། །ཕྱི་ མ་འདོད་པས་དེ་སྤང་བྱ། །ཞེས་གསུངས་པ་ལྟར་མི་འགྲུབ་པའི་གནས་མང་པོ་ལ་ཧ་ཅང་རྩོལ་ གྲགས་པ། བརྩོན་འགྲུས་ཀྱི་སྐྱོན་ཡིན་པས། དེའི་གཉེན་པོར་དོར་བ་ཞེས་བྱ་བ། བློ་སྣ་མང་ པོ་དོར་ཏེ་གཅིག་ལ་བསྒྲིལ་བར་གསུངས་སོ། །དེ་ལྟར་ཞག་འགའ་ཤས་དམིགས་པ་རྣམས་ ཡང་ཡང་བསྐྱར་ཞིང་། ལག་ལེན་ངེས་པོར་བསླབས། སྐམ་སྒྲིགས་ཀྱི་སྒོ་ནས་སྒོམ་དུ་ཡང་ བཅུག དེ་ནས་བཅའ་འགྲིག་པ་ན་མུན་ཁྲིད་དམ་པོ་ལ་འཇུག་ཁར། བྱིན་རླབས་འཇུག་པའི་ 4-270 དོན་དུ་སྐབས་འགར་གཏོར་དབང་ཞིག་མཛད་པའི་སྲོལ་ཡང་ཡོད། གལ་ཆེ་རེ་རེ་ཙམ་མ་ གཏོགས་གཞན་ལ་མི་མཛད་ཀྱང་གསུང་། ཕྱིས་མི་མཛད་པ་ཤས་ཆེ། མེད་མི་རུང་ནི་ཡིན་ ཡང་མ་ཡིན་མོད། གོང་མའི་ཕྱག་ལེན་གྱི་རྒྱུན་ཡིན་པས་རེས་འགའ་འགྲུབ་ན་བཟང་བར་ནི་ མངོན་ནོ།

又從正文中說："多數減少善業的所作"之義為：一般而言，善業並不會成為障礙。若不能入定，或已獲得入定的穩固性，那麼對身語善業越是精進則越是好。然而暫時在此生起未生定力的階段，過多的事相法會轉為散亂和疲憊，以致不能生起定力。此時是爲了專修定力，因無法兩者兼顧，應捨棄那些而入于定力。如《入行論》中說："若力衰且相續，為后當舍之，善得後後已，為欲彼當舍。" 如是所說，對許多無法成就之處過分用功，是精進的過失，為對治此過失而說捨棄，即捨棄諸多思維而匯聚於一處。 如是，數日之間反覆修習諸所緣，確實修學實修要領，也以乾淨整潔的方式修持。之後，當修持調順時，在入于嚴格的暗修之前，爲了得到加持，有時也有作灌頂的傳統。據說除了某些特別重要的情況外不作此事，後來多數不作此事。雖然並非不可或缺，但因為是上師們的修行傳統，偶爾成辦則似為殊勝。

།དེ་ལ་གཏོར་དབང་མི་བྱེད་ན་དེར་ཟད། བྱེད་ན་དེའི་རྗེས་སུ་ལུས་ཕུད་འབུལ་ བར་གྲགས་པ་འདི་བྱེད། དེ་ཡང་སློབ་མ་རྣམས་འདུས། སློབ་དཔོན་སྟན་མཐོ་བ་ལ་འདུག ཡུངས་ཀར་རམ། མེ་ཏོག་གང་ཡང་རུང་བ་ལ། ༀ་ཨཱཿཧཱུཾ་ཧོཿཧཾ་ཀྵཿམང་དུ་བཟླས་ལ་བཞག འོ་ ཕ་རི་བལྟ་འདོད་ན་ཚུ་རི་ནས་ལྟོས་བྱ་བ་ཡིན། ངེད་ཀྱི་ལུས་གནད་འཆའ་བ་ལ་ལེགས་པར་ གཟིགས་ཤིག་བྱས་ནས་ལུས་གནད་རེ་རེ་ནས་སློབ་མ་ལ་སྟོན། ཡང་འདི་སྐད་དུ། སྔར་ བརྗོད་པ་ལྟར་ལུས་བྱ་བྱེད་ཀྱིས་དབེན་པ་དེ་ཡང་། ཉལ་བ་དང་། སྙེས་པ་སོགས་སྡོད་ལུགས་ གང་བྱུང་གིས་ཆོག་པ་མ་ཡིན། ལུས་གནད་བྱེད་བཅིངས་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་ཞིག་དགོས། ཆོས་ནས་བཤད་པ་གནད་དང་ལྡན་པ་ཞིག་དགོས། ལས་དང་པོ་པ་ཏིང་ངེ་འཛིན་སྐྱེ་བ་ལ། ལུས་གནད་འདི་གལ་ཆེ་ཤོས་ཤིག་ཡིན། དམ་པ་གོང་མ་མང་པོའི་རྣམ་ཐར་ན་ཡང་། དུས་ག་ གེ་མོ་ཞིག་ན་ལུས་གནད་འབྱོངས་ཞེས་ཡོན་ཏན་ཁྱད་པར་ཅན་སྐྱེས་པའི་རྣམ་གྲངས་སུ་ མཛད་པ་ཡོད། འགའ་ཞིག་དགེ་སྦྱོར་ཡོད་ན་སྡོད་ལུགས་ལ་ཁྱད་མེད་ཟེར་ཏེ། སྒོམ་ལ་བརྟན་ པ་ཐོབ་ན་ལུས་གནད་མ་བྱས་ཀྱང་མི་གནོད་པ་ཙམ་ཡིན་གྱི། དེ་ནས་ཀྱང་ཡོན་ཏན་གོང་ འཕེལ་དུ་འགྲོ་བ་ལ་ལུས་གནད་མི་དགོས་པ་མ་ཡིན་ཉམས་རྟོགས་དེ་བྱང་ཆུབ་སེམས་ དཔའ་རྒྱལ་བུ་དོན་གྲུབ་ལས་མཐོ་བ་མི་ཡོང་སྟེ། དེ་ཡང་ཉལ་ནས་མ་ཡིན། འགྱེལ་ནས་མ་ ཡིན། སྙེས་ནས་མ་ཡིན། ཕར་ཙམ་ཚུར་ཙམ་བྱེད་ཀྱིན་མ་ཡིན། ཁ་ཡེངས་མིག་ཡེངས་བྱེད་ ཀྱིན་མ་ཡིན། ལུས་གནད་བཅས་ཏེ་དབེན་པ་གསུམ་གྱི་ངང་ནས་སངས་རྒྱས་པ་ལགས་སོ།

若不作灌頂則罷了。若作灌頂，其後據說要作身供養。即集合諸弟子，上師坐于高座，于白芥子或任何花朵上多次誦唸：（ༀ་ཨཱཿཧཱུཾ་ཧོཿཧཾ་ཀྵཿ，ॐ आः हूं होः हं क्षः，oṃ āḥ hūṃ hoḥ haṃ kṣaḥ，嗡阿吽霍杭咯）後放置。 若想看那邊山，當從這邊山看。說道："請你們仔細觀看我的身體要訣"，然後逐一向弟子示範身體要訣。 又如是說：如前所說，身體遠離諸事務時，不可隨意臥、靠等任何姿勢。需要完善的身體要訣約束，需要如法所說具要訣者。初學者生起定力時，此身體要訣最為重要。在許多先聖大德的傳記中也有說，某某時候身體要訣純熟，作為生起殊勝功德的一種說法。 有些人說若有善修則姿勢無所謂，然而這僅是獲得修持穩固后不作身體要訣也無害而已。即使那時，對於功德繼續增上，也並非不需要身體要訣。證悟不會高於菩薩太子悉達多，然而他也不是躺著、倒著、靠著、來回走動、東張西望而成佛的，而是以身體要訣，在三種遠離中成佛的啊。

ད་ལུས་གནད་ལ་ཡི་རང་སྟབས་མ་བཏུབ་ན་མ་གཏོགས། རྐང་པ་རྡོ་རྗེའི་སྐྱིལ་ཀྲུང་རང་ 4-271 བཅའ་དགོས། དྲི་མེད་འོད་ལས། བླ་མའི་ངེས་པའི་དབང་གིས་སྒོམ་པའི་དུས་དང་། འདོད་ པའི་ལྷ་ལ་བསྟོད་པའི་དུས་སུ་གྲངས་བཞིན་དུ་སངས་རྒྱས་པ་རྣམས་ལ་རྡོ་རྗེའི་གདན་ བསྔགས་ཤིང་། ཞེས་གསུངས། རྒྱུ་མཚན་རོ་རྐྱང་གི་རྩ་རྐང་པའི་དབུས་སུ་འགྲོ་ཞིང་། རྩའི་ རྩེ་མོ་རྐང་མཐིལ་གྱི་བར་དུ་{ལོང་[ཡོད་]པས། རྐང་པ་གཉིས་གཅིག་གིས་གཅིག་གཅེར་ ཞིང་འདུད་པ་ན། རྩ་དེར་རྒྱུ་བའི་རླུང་འགག་སྟེ་སྨད་ཀྱི་རྩ་རྣམས་འཆིང་བ་ཡིན། རྒལ་ཚིགས་ དྲང་པོར་བསྲངས་པས། རྩ་དབུ་མ་དྲང་པོར་འདྲོངས། རྩ་འཁོར་རྣམས་གཅིག་སྟེང་སུ་གཅིག་ ཁེལ་བས། རླུང་རྣམས་རང་གནས་སུ་རྒྱུ། ཐིག་ལེ་{ལྔ་[ཡང་]རང་གནས་སུ་གནས་པ་ཡིན། ལུས་མདུན་དུ་གུག་ན་དབུས་ཀྱི་རྩ་མདུན་རླུང་ཁམས་ཀྱི་རྩ་དང་ཐུག་པས། སྙིང་རླུང་སོགས་ རླུང་ནང་འཇུག ཤེས་པ་འཕྱོ་ཞིང་རྣམ་རྟོག་འཁྲུག དེ་བཞིན་དུ་གཡས་ལ་ཡོ་ན། མེའི་རྩ་དང་ ཐུག་པས་སེམས་འཁྲུག ཞེ་སྡང་སྐྱེ། ཁྲག་མཁྲིས་ལྡང་། གཡོན་དུ་ཡོ་ན་ཆུ་ཁམས་དང་ཐུག་ པས། འདོད་ཆགས་སྐྱེ། གྲང་གཞི་དང་བད་ཀན་ལྡང་། རྒྱབ་ཏུ་དགྱེ་ན་ས་ཁམས་དང་ཐུག་ པས་ཤེས་པ་བྱིང་། འདུས་པའི་ནད་ལྡང་། ཡོ་འཁྱོག་མེད་པར་ལུས་བསྲངས་པས་སྐྱོན་དེ་ དག་མི་བསྐྱེད་པས་གེགས་ཕལ་ཆེར་མི་འབྱུང་། རླུང་རང་གནས་སུ་རྒྱུས། རྩ་ཐིག་རང་གནས་ སུ་གནས་པས། ཏིང་ངེ་འཛིན་སྐྱོན་དང་བྲལ་བ་སྐྱེ་སླ་བ་དང་། རླུང་དབུ་མར་འབབ་སླ་བའི་ དགོས་པ་ཡོད། མགྲིན་པ་དགུག་བྱ་བ། ལྟག་པ་འཕྲེང་ལ་ཆག སྐེ་མདུན་ལ་གུག་པའི་གོ་བ་ མ་ཡིན། མཇིང་པ་དྲང་པོར་བསྲངས་པས་ལྐོག་མས་ཨོལ་མདུད་ནོན་པ་ལ་ཟེར། འདི་དང་ དཔུང་པ་ཕྱིར་བཀྱེད་དེ་མཐོང་ཁ་རྒྱས་པར་བྱས་པས། སྟོད་ཀྱི་རླུང་རྣམས་དབུ་མར་འཆིང་། ལག་པ་གཉིས་ལའང་རོ་རྐྱང་གི་རྩ་ཡོད་ཅིང་། རྩེ་མོ་ལག་མཐིལ་དང་ལག་སོར་གྱི་བར་ དུའང་ཡོད་པས་རྡོ་རྗེ་ཁུ་ཚུར་བཅིངས་པ་ན། དེ་དག་གི་རྩེ་མོ་ནས་ཚུར་བསྡམས་ཏེ། དེའི་ འཕྲུལ་ལས་ལག་པ་དང་སྟོད་ཀྱི་རླུང་འཆིངས་ཐུབ། སྲིན་ལག་འདྲེ་རྩ་ཡིན་ཏེ་མཐེ་བོང་གིས་ 4-272 བཙིར་བས་བགེགས་མི་འཇུག མཉམ་བཞག་དང་ཁུ་ཚུར་བརླ་བཞག་གཉིས་ཀ་རྒྱུད་འགྲེལ་ ལས་གསུངས་མོད། ཁུ་ཚུར་བརླ་བཞག་བྱེད་བཅིངས་འཆུན་ཆེ་བས་འདི་ཁོ་ན་གཙོ་བོར་ མཛད། སོ་མཆུ་རང་སར་བཞག་ནས་ལྕེ་རྩེ་རྐན་ལ་སྦྱར་བས། མགྲིན་པ་ནས་སྨིན་མཚམས་ མན་ཆད་ཀྱི་རླུང་འཆིང་། ལྟ་སྟངས་སྟེང་ལ་བརྟད་པས་དཔྲལ་བ་དང་། གཙུག་ཏོར་གྱི་རླུང་ འཆིང་བ་ནི་སྨོས་མ་དགོས། ཡན་ལག་དང་དབང་པོ་ཐམས་ཅད་ལ་རོ་རྐྱང་གི་ཡལ་ཀ་རེ་ཡོད་ ཀྱང་། གཞན་རྣམས་ཕལ་པ་ཡིན།

我來為您完整翻譯這段藏文： 現在，除非身體要訣不適合，否則雙腿必須結金剛跏趺坐。《無垢光》中說："依上師的確定灌頂而修持時以及讚頌本尊時，依次第成佛者們讚歎金剛座。"其原因是左右脈行於雙腳中央，脈尖延伸至腳底，當兩腳相互壓迫彎曲時，行於其中的氣脈阻塞，從而約束下部諸脈。 脊椎豎直，則中脈變得筆直，諸脈輪上下相疊，諸氣行於自處，明點也安住于自處。若身體前傾，則中脈與前面風大之脈相觸，心氣等氣內入，意識散亂而妄念紛擾。同樣，若偏右則與火脈相觸，心擾亂，生嗔恨，血膽升起；若偏左則與水大相觸，生貪慾，寒癥和痰病升起；若向後仰則與地大相觸，意識昏沉，諸病升起。身體端直無偏斜則不生這些過患，大多障礙不會出現。氣行於自處，脈和明點安住自處，則容易生起無過患的禪定，且氣易於入中脈，此為其作用。 所謂"喉部彎曲"，不是指後頸低垂、前頸彎曲的意思，而是指頸部正直，喉嚨壓制會厭。這樣做並將雙肩向外展開使胸膛開闊，則上部諸氣約束于中脈。 雙手也有左右脈，尖端延伸至手掌和手指之間，當結金剛拳印時，從那些脈尖收緊，由此作用能約束手部和上身的氣。小指是鬼脈，以拇指壓制則障礙不入。經續釋中雖說等持印和拳印置於大腿兩種都可以，但因拳印置於大腿約束力更強，故主要採用這一印。 牙唇自然安放，舌尖抵上顎，則約束從喉部至眉間以下的氣。向上凝視則約束前額和頂髻的氣，這是不言而喻的。雖然一切肢體和根門都有左右脈的分支，但其他都是次要的。

ཡན་ལག་དང་དབང་པོ་ཐམས་ཅད་ལ་རོ་རྐྱང་གི་ཡལ་ཀ་རེ་ཡོད་ ཀྱང་། གཞན་རྣམས་ཕལ་པ་ཡིན། གཙོ་བོ་རྒྱལ་པོ་ལྟ་བུ་གསང་བའི་དབང་པོ་ལ་ཡོད། དེས་ བག་ཆགས་དང་། རྣམ་ཤེས་མཐའ་དག་སྐྱེད། ལས་བྱེད་བློན་པོ་ལྟ་བུ་མིག་ལ་གནས། ཕྱི་ ཡུལ་གྱི་རྣམ་རྟོག་ཕལ་ཆེར་དེས་སྐྱེད། གསང་བའི་རྩ་འབྲུ་ཆགས་པ་ལྟ་བུ་དང་། མིག་གི་རྩ་ མེ་ཏོག་ལྟ་བུ་ཡིན་གསུང་། ལུས་བྱེད་བཅིངས་པས་གཙོ་བོ་གསང་བར་གནས་པ་དེ་ཡང་གཡོ་ མི་ཐུབ་པར་རང་ཤུགས་ལ་འཆིང་། མིག་སྟེང་དུ་བརྟད་པས་རོ་རྐྱང་མགོ་ནས་བཟུང་སྟེ་ བཙིར་བ་ལྟ་བུ་ཡིན། མགོ་ནས་བཙིར་པས་དེའི་ཤུགས་ཀྱིས་མས་སྣ་གསང་བར་རླུང་རྒྱུགས་ པ་དེ་མཐའ་ལ་ཐུག་པ་ན་ཡར་ལྡོག་སྟེ་རྩ་དབུ་མར་འཇུག་པ་ཡིན། མིག་འབྲས་གཡོ་བ་མེད་ པར་བཞག་པས། རོ་རྐྱང་གི་རྩ་འགུལ་མ་ཐུབ། རྩ་མ་འགུལ་བས་རླུང་གཡོབ་མཁན་མེད་ པར་གསར་པ་མི་སྐྱེ་ཞིང་། རྙིང་པའི་རྒྱུན་རྣམས་ཇེ་ཕྲ་ཇེ་ཆུང་དུ་འགྲོ། རོ་རྐྱང་གི་རྒྱུ་བ་ཇི་ཙམ་ ཞན་དུ་སོང་བ་བཞིན། དབུ་མའི་རྒྱུ་བ་སྟོབས་རྒྱས་པས་ཡེ་ཤེས་སྐྱེ་བར་འགྱུར་རོ། །དེ་དག་ ཀྱང་ལུས་གནད་ཁོ་ནས་འགྲུབ་པ་རང་ཏ་མ་ཡིན་མོད། ཇི་སྐད་དུ། མཁའ་འདྲར་བྱས་ན་རླུང་ ནི་རྣམ་པར་འཆིང་། །ཞེས་ས་ར་ཧས་གསུངས་པ་ལྟར། ལྟ་སྟངས་ཀྱི་ལམ་ལས་སེམས་སྤྲོས་ པ་དང་བྲལ་བར་རྩེ་གཅིག་ཏུ་གནས་པས། རླུང་སེམས་དབུ་མར་འཇུག་པ་རྩོམ་པ་ན་ལུས་ གནད་བྱེད་བཅིངས་དེ་དག་རེ་རེས་གྲོགས་བྱས་ཏེ། དམིགས་གནད་དང་བྱེད་བཅིངས་དེ་ ཀུན་འདུས་པ་ལས་རླུང་བཙན་ཐབས་སུ་ལྡོག་པར་འགྱུར་བ་ཡིན་ནོ།

雖然一切肢體和根門都有左右脈的分支，但其他都是次要的。主要的如同國王般位於密處根門，它能生起一切習氣和識。如同辦事大臣般安住于眼睛，大多數外境的分別念都由它產生。據說密處的脈如同凝聚的穀粒，眼睛的脈如同花朵。 通過身體約束，那個安住於密處的主要部分也自然被約束而不能動搖。向上凝視則如同從頭部壓制左右脈。從頭部壓制時，由其力量使下行氣向密處奔流，當到達邊際時返轉而入中脈。 眼球安住不動，則左右脈不能動，脈不動則無有攪動氣者，新的不生，舊的相續漸漸變細變小。隨著左右脈的執行逐漸減弱，中脈的執行力量增長，從而生起智慧。 這些雖然不是僅僅依靠身體要訣就能成就的，但如薩拉哈所說："如虛空而住則氣得以約束。"如是，當從凝視的途徑中使心遠離戲論而專一安住，開始令氣心入中脈時，那些身體要訣的約束一一作為助緣，由於專注要訣和身體約束這一切聚合，氣將被強制返轉。

།ད་ངེད་ཀྱི་ལུས་གནད་ 4-273 ཇི་ལྟར་བྱས་པ་བཞིན་ཁྱེད་རང་རྣམས་ཀྱང་ཆོས་ཤིག་བྱས་ལ། དེ་རྣམས་ལུས་གནད་བྱེད་དུ་ བཅུག ཞིབ་མོར་བརྟགས་དེ་ཡོ་འཁྱོག་སོགས་སྐྱོན་རྣམས་བཅོས། དེ་ལུས་གནད་འདི་ཀ་མ་ གཏོགས་ལུས་བྱ་བྱེད་གཞན་ཐམས་ཅད་དང་བྲལ་བ་ལ་ཞོག་ཅིག སྔར་ལུས་འགྲོ་འདུག་ སྤྱོད་ལམ་སྣ་ཚོགས་དང་། ངག་གཏམ་སྣ་ཚོགས་སྨྲས་པས་རླུང་འཁྲུགས་ཡོད། དེའི་རྒྱུན་ལ་ དམིགས་པ་བརྟད་ན་རྩ་ལོག་རླུང་ལོག་གི་གེགས་འབྱུང་། དཔེར་ན་སྣོད་ལ་མི་གཙང་བའམ་ དུག་སོགས་ཀྱི་དྲི་མ་གོས་པར། བཅུད་བཟང་པོ་བླུག་ཀྱང་ཆུད་འཛའ་བ་དང་འདྲ། དེས་ན་ འཁྲུག་པ་དེ་སེལ་དགོས་པས། ངེད་ཀྱིས་རླུང་རོ་བསལ་བ་བཞིན་དུ་ཁྱེད་རང་རྣམས་ཀྱང་སྣ་ ནས་རླུང་དལ་ལ་རིང་བའི་ཚུལ་གྱིས་རླུང་རོ་ལན་གསུམ་སངས་ཏེ་ཕྱིར་བུས་ཤིག་བྱས་ལ། དཔོན་སློབ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་རླུང་རོ་ལན་གསུམ་བསལ། དེས་རླུང་འཁྲུགས་པ་རྣམས་སངས་ ཏེ་རང་གནས་སུ་རྒྱུ་བས་གེགས་མི་འབྱུང་། ཏིང་ངེ་འཛིན་ངང་གིས་སྐྱེ། རླུང་འབྱོངས་པའི་ བདེ་བ་འབྱུང་། སྣོད་ལ་བཀྲུ་བཤལ་དང་ཁང་པ་ལ་ཕྱག་དར་བྱས་པ་དང་འདྲ། ད་ཐུན་གྱི་ འགོར་རླུང་རོ་བསལ་བ་འདི་མ་གཏོགས། ངག་གི་སྨྲ་བརྗོད་ལྟ་ག་ལ་ཞིག རླུང་ཡང་རང་ བབས་ཁོ་ནར་ཞོག་ཅིག ད་ནི་སྔར་ཡང་ཡང་བསྟན་པ་བཞིན་འགྱུ་བྱེད་རྣམ་རྟོག་གང་ཡང་མ་ བྱེད། ཅི་ཡང་མི་མནོ་མི་བསམ་གང་ཡང་ཡིད་ལ་མ་བྱེད་པར་ཆམ་མེ་ཞོག་ཅིག་བྱས་ལ། དཔོན་སློབ་ཐམས་ཅད་ལུས་གནད་བཅས་ཏེ་དར་ཅིག་བསྒོམ། བར་བར་དུ་དམིགས་པ་ གསལ་འདེབས་དང་། རྣམ་རྟོག་གཅོད་ལུགས་ཡོད་ཙམ་ཡོད་ཙམ་བཤད། ནུས་ན་ཆུ་ཚོད་རེ་ ཙམ་བསྒོམ་དུ་འཇུག དེ་ཙམ་བྱེད་མི་འདོད་ན་ཇི་ལྟར་འོས་ཙམ་བཞག དེ་ཡང་ཆུ་ཚོད་རེ་ལ་ མ་ཎི་དལ་བྲེལ་རན་པོ་སྟེ་ཉིས་སྟོང་ལྷག་ཙམ་རེ་འགྲོ། དེའི་ཡུན་ལ་དཔག་ནས་ཇི་ལྟར་འོས་ པ་སྒོམ་དུ་གཞུག དེའི་མཐར་ད་དུང་ཁྱེད་རང་རྣམས་ལུས་གནད་མ་ཞིག་པ་སེམས་མ་ཡེངས་ པར་སྒོམས་ཤིག ཁྱེད་རྣམས་ལ་ངེད་ཀྱིས་བྱིན་རླབས་རེ་བྱེད་དོ་བྱས་ནས། སློབ་མའི་གནས་ 4-274 དྲུག་ཏུ་ཡི་གེ་དྲུག་སློབ་དཔོན་གྱིས་བསྒོམས་ནས། ༀ་ཨཱཿཧཱུཾ་ཧོཿཧཾ་ཀྵཿདང་། ༀ་ཨཱཿར་ར་ར་ར་ ལ་ལ་ལ་ལ་བཛྲ་ཨཱ་བེ་ཤ་ཡ་ཧཱུཾ། ཞེས་ཤུབ་བུར་བརྗོད་ཅིང་སྔར་གྱི་མེ་ཏོག་དེ་ནས་སློབ་མའི་ མགོར་བཞག་གོ །

現在按照我們的身體要訣，你們也要修法，令他們保持這些身體要訣。仔細觀察並糾正歪斜等過失。除了這些身體要訣之外，要遠離一切其他身體活動而安住。以前由於各種行走站立等威儀和各種言語談論，氣已經紊亂。若在其相續上專注，會出現脈逆氣逆的障礙。比如容器染上不凈物或毒等污垢，即使注入美味也會浪費，與此相似。 因此需要去除這種紊亂，如同我們清除氣濁那樣，你們也要從鼻孔以緩慢綿長的方式呼出氣濁三次。上師與弟子全體清除三次氣濁。由此紊亂的氣得以清凈，在自處執行故無有障礙。禪定自然生起，獲得氣自在的喜樂。如同清洗容器和打掃房屋相似。 現在除了在修持開始時清除氣濁之外，哪有言語談論，氣也要僅僅任其自然安住。現在如前再三所教導的那樣，不要有任何動搖分別，不想不思維不作意任何，輕鬆安住。上師與弟子全體保持身體要訣而暫時禪修。中間偶爾說明專注點的明顯建立和分別唸的斷除方法。如果能夠，令其禪修一小時左右。若不願如此久修，則隨宜安住。 在一小時內，以不快不慢適中的速度能誦二千餘遍嘛呢。依據其時間長短，隨宜令其禪修。最後還要對你們說："保持身體要訣不散、心不散亂而修持。我為你們作加持。"然後上師觀想弟子六處的六字，誦：（藏文：ༀ་ཨཱཿཧཱུཾ་ཧོཿཧཾ་ཀྵཿ，梵文天城體：ओं आः हूं होः हं क्षः，梵文羅馬拼音：oṃ āḥ hūṃ hoḥ haṃ kṣaḥ，漢語字面意思：嗡阿吽霍杭卡）和（藏文：ༀ་ཨཱཿར་ར་ར་ར་ལ་ལ་ལ་ལ་བཛྲ་ཨཱ་བེ་ཤ་ཡ་ཧཱུཾ，梵文天城體：ओं आः र र र र ल ल ल ल वज्र आवेशय हूं，梵文羅馬拼音：oṃ āḥ ra ra ra ra la la la la vajra āveśaya hūṃ，漢語字面意思：嗡阿日日日日拉拉拉拉金剛入定吽），輕聲誦后將先前的花置於弟子頭上。

མཐར་མེ་ཏོག་ཅུང་ཟད་གཏོར་ལ། རྣལ་འབྱོར་ཡན་ལག་དྲུག་པའི་ཡེ་ ཤེས་ཁྱད་པར་ཅན་མྱུར་དུ་སྐྱེ་བར་གྱུར་ཅིག ཅེས་བརྗོད། ཇི་ལྟར་དྭངས་པའི་ཆུ་ཀླུང་ལས། ། ཉ་དག་མྱུར་དུ་ལྡང་བ་ལྟར། །དེ་བཞིན་ཐམས་ཅད་སྟོང་གསལ་ལས། སྒྱུ་འཕྲུལ་དྲྭ་བ་འབྱུང་ བར་འགྱུར། །ཞེས་སེམས་བསམ་མེད་དུ་མཉམ་པར་བཞག་པས་ལུས་ཉམས་ངག་ཉམས་ སེམས་ཉམས་མཐོང་ཉམས་རྨི་ཉམས་སོགས་མ་ངེས་པ་ཇི་སྙེད་ཅིག་བཅོས་མིན་རང་ཤུགས་ སུ་འབྱུང་སྟེ། དེ་ཐམས་ཅད་བྱུང་རྒྱལ་དུ་བསྐྱངས་པས། སྐྱོན་མེད་རང་སར་གྲོལ་འགྲོ་བ་ ལེགས་སོ་བྱས་ལ། ཅུང་ཟད་ཅིག་ནས་ལུས་གནད་འགྲོལ་དུ་གཞུག སློབ་མ་རྩ་བཟང་བླ་མ་ ལ་ཉམས་མྱོང་གི་རྒྱུན་ཡོད་ན་ཆོས་གྲྭ་དེ་ཁར། གནས་པ་འཐུག་པོ་དང་ཉམས་སྣ་ཚོགས་པ་ འཆར་བའི་རྒྱུན་ཡོད་དོ། །དེ་རྗེས་དེ་མ་ཐག་ནས་སྒོམ་ཁང་དུ་དམ་པོ་ལ་བཅུག་ན་འདིས་ཆུ་ ཡུར་མགོར་ཆུད་པ་དང་འདྲ་བས། སྒོམ་ཉམས་མྱོང་འཕྲལ་དུ་སྐྱེ། ཞག་གཉིས་གསུམ་བདུན་ ཚུན་ཆད་དུ་ལུས་གནད་ཀྱང་འབྱོངས། ལྟ་སྟངས་ཀྱང་ཡུན་རིང་དུ་མི་སྡོད་པ་དང་མིག་ཚ་བ་ སོགས་ལའང་གང་ཐུབ་ཐུབ་ཏུ་བསྒྲིལ་བས། ཞག་གསུམ་ཚུན་ཆོད་དུ་འབྱོངས་ཡོང་སྟེ། མཆི་ མ་འབྱུང་ཐེངས་འགའ་རེ་སོང་བ་ན། ཟུག་ཀྱང་ཞི་གཡོ་མེད་དུ་གནས་པར་འགྱུར་རོ། །ལུས་ གནད་བྱེད་བཅིངས་ཀྱི་གཏམ་ཐར་ཐོར་ཐོས་པའི་རྟོག་གེ་པ་འགའ་ཞིག་ལུས་དང་མིག་ལ་ སྡུག་བསྔལ་མི་ཟད་པ་སྐྱེད་དོ་ཞེས། ཆོས་འདི་ལ་སྐུར་བ་འདེབས་པ་ནི། དེ་རྣམས་ཉིད་ཀྱིས་ མུན་འཁྲིད་ཐུན་གཅིག་ཀྱང་སྒོམ་མ་མྱོང་བས། དམ་པོའི་ལག་ལེན་གྱི་གཏམ་རྣ་བར་ཐོས་པ་ ན། སྙིང་འགས་པ་ཙམ་དུ་སྐྲག་ཅིང་དངངས་པའི་མུ་ཅོར་ཁ་ནས་རྒྱང་ཏེར་ཤོར་བ་ལ་དགག་ སྒྲུབ་ཡིན་པར་རློམ་ཞིང་ངོ་སོར་བྱས་པའོ། །གཞན་ལུས་གནད་ལྟ་སྟངས་འབྱོངས་པ་ལ་ལོ་ཟླ་ 4-275 མང་པོ་དགོས་པ་སྟེ། མུན་ཁྲིད་དམ་པོ་འདི་ཞག་གསུམ་མམ་ལྔའམ་བདུན་ཚུན་ཆད་ལ་མི་ འབྱོངས་པ་མི་སྲིད་པས་འདི་ཐབས་རེ་མཁས་གདམས་ངག་རེ་ཆེའོ། །དེ་ནས་ལུས་གནད་ དང་ལྟ་སྟངས་ཐམས་ཅད་བདེ་ཞིང་སྐྱིད་པ་འབའ་ཞིག་ཡིན། སྡུག་བསྔལ་ཡུལ་བུད་པ་ཡིན། མིག་ལ་སྡུག་བསྔལ་སྐྱེད་པ་ག་ལ་ཞིག མིག་ནད་ཡོད་པ་ཚོ་འཕྲལ་དུ་དག་འགྲོ་བ་མངོན་ སུམ་གྱིས་གྲུབ་པ་འདི་ཀ་ལགས། ལུས་གནད་འབྱོངས་རྟགས་སྣང་མཐོང་ནས་རྟག་ཏུ་བདེ་ བའི་ཉི་མ་བཅུ་གཉིས་ཤར་བའོ།

最後略撒些花，並說道："愿速生六支瑜伽殊勝智慧。" 如同清澈河流中， 魚群迅速躍起時， 如是一切空明中， 幻化網路將顯現。 以無思維心等持安住，身體覺受、語言覺受、心的覺受、見的覺受、夢的覺受等種種不定覺受自然無作而生起。對這一切任其自然地護持，過失自然解脫，說道"很好"。稍後令其解除身體要訣。 若弟子根基良好且上師有修證經驗相續，在這處法會中，會有密集的安住和各種覺受顯現的相續。此後若立即讓其入嚴格閉關修持，如同水流入渠道一般，禪修覺受立即生起。在兩三天乃至七天之內，身體要訣也會熟練。對於注視方式不能長久及眼睛發熱等現象也儘可能堅持，三天之內便會熟練。當眼淚流出幾次后，雖有刺痛也將安住于無動搖中。 有些僅是零散聽聞過身體要訣修持束縛之言的辯論者說此法會給身體和眼睛帶來無盡痛苦，誹謗此法。這是因為他們自己從未修持過一座暗修，當聽聞嚴格實修之言時，驚恐得心幾乎裂開，口中胡言亂語，卻自認為是在作辯駁並引以為傲。 其他身體要訣和注視方式的熟練需要很多年月，而這嚴格暗修在三天或五天或七天之內必定會熟練，所以這是極為善巧的教授。此後一切身體要訣和注視方式都只是安樂，痛苦已被拋在遠處。哪裡會給眼睛帶來痛苦，眼病者立即痊癒是現量所成立的事實。身體要訣熟練的征相是從見光明起常時生起十二種喜樂之日。

།གཞན་འདི་ན་ཁ་ཅིག་འཆོལ་པའི་སྤྱོད་པར་ཤོར། བཅད་ ཁམ་གཙང་པོར་རློམ་པའི་བསམ་གཏན་པ་རྒན་པོའི་མིང་རེ་བཏགས། རྒྱུ་མ་ཝས་བྲུས་པ་ བཞིན་དུ་སོང་། རོ་སྟོད་དང་མཇིང་པ་སྒུར་རེ། མདོག་རོ་ཐལ་སྐྱ་ཞིག་བྱས། ཆགས་སྡང་གི་ མནོ་བསམ་ལ་རྒྱ་ཡན་པ་རྣམས་སྙིང་རེ་རྗེ། ཆོས་ཟབ་མོ་འདི་ཀུན་ལ་བཅོལ་རྟོགས་ཡེ་མེད་ དོ། ། དེ་ལྟར་ན་དེ་ཡན་ཆད་ཀྱིས་སྔོན་འགྲོའི་འཁྲིད་ཀྱི་ལྷན་ཐབས་རྒྱས་པར་བཤད་ཟིན། སྤྱིར་ཉམས་འཁྲིད་བྱེད་པ་ལ་སྔོན་འགྲོས་རྒྱུད་སྦྱོང་བ་འཁྲིད་ཐམས་ཅད་ལ་གལ་ཆེ། སྒོས་སུ་ ཆོས་འདི་ལ་སྔོན་འགྲོ་དམིགས་པ་རེ་རེ་བཞིན། ཞག་ཤས་ཞག་འགའ་རེ་སྐྱོང་བའི་ཕྱག་སྲོལ་ བཟང་པོ་ཡོད་པས། དེ་བར་ལ་ཉིན་རེ་བཞིན་གོ་བ་སྐྱེད་པའི་ཆོས་ཐུན་རེ་བྱས་ན་ལེགས་པ་ དང་། སྔར་ནས་ཆོས་ཀྱི་གོ་དོན་ལ་རང་བྱན་ཚུད་པ་ནི་ཤིན་ཏུ་དཀོན། ཆོས་སྤྱིའི་གོ་རྒྱ་ལ་ཕན་ པ་ཞིག་ཀྱང་ངེས་པར་དགོས་པས། ཅུང་ཟད་ཞིབ་པ་ཙམ་བཤད་པ་ཡིན་ནོ།

此外，這裡有些人陷入混亂行為。有些自詡清凈禁行的老修行者，卻如同狗掘內臟一般，上身和脖子佝僂著，面色如同死灰，對貪嗔的思慮放縱不羈，實在令人憐憫。他們對這甚深法門毫無真實領悟。 如此，以上已詳細解說了前行引導的補充。 一般而言，對於修證引導，以前行調伏相續對所有引導都極為重要。特別是對於此法，前行每一個觀修點都有持續數日的殊勝傳統，在此期間每日進行一座增長理解的法會是很好的。從前就能自然通達法義的人極為罕見。由於對佛法總體的理解範圍確實必要，所以才稍作詳細解說。

།བློ་གྲོས་ཆེན་པོ་ རྣམས་བཤད་པ་འདི་ཙམ་ལ་བལྟོས་པ་ག་ལ་ཡིན། འབྲིང་པོ་རྣམས་ཀྱིས་འདི་ལ་ཅི་རིགས་ བསྣན་པའམ་འདི་ཁོ་ནའི་སྟེང་ནས་གསུང་བར་ཞུ། བློ་ཆུང་ན་འདིའི་ནང་ནས་ཉེ་བར་མཁོ་ མཁོ་བསྡུས་ཏེ་ཤོད་ཅིག མཆོག་ཏུ་ཟབ་པའི་ཆོས་ཚུལ་འདི། །སྐྱེ་བོ་ཀུན་ལ་སྟོན་པའི་ཕྱིར། ། ལྷན་ཐབས་མདོ་ཙམ་བྲིས་པ་འདི། །འགྲོ་དོན་མཛད་བཞེད་རྣམས་ལ་མཁོ། ། 4-276 ད་ནི་དངོས་གཞིའི་སྐབས་སུ་ཁྲིད་ཡིག་གི་དཀྱུས་ལ་ཇི་ཙམ་ཡོད་པ་ངེས་པར་བྱས་ནས། སྤྲོས་པ་ལ་མོས་ན་གོ་དོན་རྣམས་ཟུང་འཇུག་རབ་གསལ་ཏུ་ཞིབ་པར་བྲིས་ཡོད་པས། དེ་དག་ ལས་ཇི་ལྟར་འོས་པ་དྲངས་ཏེ་བཤད་པས་རུང་ལ། རྟགས་སྣང་རྒྱས་པར་བཤད་པ་རྟགས་ ཚད་ཀྱི་ཡི་གེ་དང་། ངོ་སྤྲོད་དགོས་པ་རྣམས་ངོ་སྤྲོད་ཕྱི་ནང་གི་ཡི་གེ་ལས་རྟོགས་དགོས་ སོ། །དེ་དག་ཏུ་རྒྱས་པར་བཤད་ཟིན་པ་རྣམས་འདིར་མི་སྤྲོ། སྤྱིར་ནི་ཚིག་གི་རྒྱུད་ལ་ལྷད་ མི་འཇུག་པ་དང་། གྲུབ་མཐའི་གནད་མི་འཆུག་ཅིང་། གདམས་ངག་གི་རྐང་གྲངས་རྣམས་ མི་{ཆད་[འཆད་]པ་དང་། འཁྲུགས་མི་འགྲོ་བའི་ཕྱིར་ཡིག་རིགས་ལ་ཐིག་ཚད་བྱེད་དགོས་ པ་ཡིན་མོད། གདམས་ངག་གི་གནད་དང་ངོ་སྤྲོད་ཀྱི་ཚུལ་རྣམས། ཉམས་སུ་མྱོང་ཞིང་བློ་ལ་ གནས་པའི་སྒོ་ནས་སློབ་མའི་འཆར་སྒོ་དང་མཐུན་པར་ངོ་སྤྲོད་དགོས་ཀྱི། དཔེ་རིས་དེད་པ་ ཙམ་གྱིས་གདམས་ངག་གི་གནད་ཀྱང་མི་ལོངས་ཤིང་སེམས་ངོ་སྤྲོད་དུ་ནམས་ཀྱང་མི་བཏུབ་ བོ། །འོན་ཀྱང་དེ་ལ་བསམ་མེད་ཀྱི་རྣལ་འབྱོར་ཞེས་མ་བསྒྲིམས་མ་ཀློད་དམིགས་བརྟད་ ཅན་གང་ཡང་མེད་པའི་དོན་ཏེ། དཔེ་ལྷ་ཁང་ལྡེར་བཟོ་ལྟ་བུ་ཞེས་པའི་སྐབས། ལྷ་ཁང་ནང་ གི་ལྡེར་བཟོ་དེ། །འདུག་ཚུལ་བཅས་ཤིང་ཞལ་འཛུམ་ཡང་། །མི་བསམ་བསམ་མེད་ཚུལ་དུ་ འདུག །ཅེས་ལབ་སྒྲོན་གསུང་། དཔེ་དེ་བཞིན་དུ་བྱེད་བཅིངས་ལྟ་སྟངས་བཅས་ཀྱང་། ཡིད་ བྱེད་དང་རྩོལ་བ་ཅུང་ཟད་ཀྱང་མེད་པའི་དོན་ནོ། ། བསམ་མེད་ཀྱི་རྣལ་འབྱོར་བྱ་བ་ནི། དཔལ་ས་ར་ཧས་ཀྱང་། བསམ་དང་བསམ་བྱ་ ཡོངས་སུ་སྤངས་ནས་སུ། །ཇི་ལྟར་བུ་ཆུང་ཚུལ་དུ་འདུག་པ་ཡིས། །བསྒྲིམས་ཏེ་བླ་མའི་ལུང་ ལ་གུས་འབད་ན། །ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་འབྱུང་བར་ཐེ་ཚོམ་མེད། །ཅེས་གསུངས་ཏེ། གྲིམ་ལྷོད་ དང་བྲལ་བ་བུ་ཆུང་བཙས་མ་ཐག་པ་ལྟ་བུའི་ཤེས་པ་སྟེ། བསམ་པ་རིག་པ་ནང་ན་འདུག་པ་ དང་། བསམ་བྱ་ཡུལ་ཕྱི་རོལ་ན་འདུག་པ་གང་ལའང་མི་སེམས་པའོ།

大智者們豈會僅依賴於這些講說。中等者們可以適當增補或僅依此來講說。智慧淺薄者則從中摘取必要之處來講說。為向一切眾生演說此最為甚深的法門，故撰寫此簡要補充，此對欲利益眾生者有用。 現在正行階段，應當確定引導文的主要內容，若喜歡詳細闡述，理解內容都已詳細寫在《雙運明顯》中，可以根據需要引用來講說。關於廣說驗相的驗相度量文和需要指認的內外指認文中，都需要理解。對於那些已經詳細解說過的內容在此不再重複。一般而言，爲了使語句中不混入雜質，不違背宗旨要義，不遺漏和錯亂教授的條目，需要對文字作出標準。然而，關於教授的要義和指認的方法，需要通過親身體驗並銘記於心，依照弟子的理解方式來指認，僅僅追隨文字記載是無法掌握教授要義，也永遠不適合作為心性指認。 然而，對此所說的無思瑜伽，是指不緊不松、無有執著對境的意義。如同比喻"寺院泥塑"所說："寺院內的泥塑像，具有姿態且面帶微笑，卻是無思無想的狀態。"如《燈論》所說。如同這個比喻，雖有身體約束和目光注視，卻是完全沒有作意和勤勉的意思。 所謂無思瑜伽，如吉祥薩拉哈所說："完全捨棄能思所思，如同嬰兒般安住，精進恭敬依師教，定生俱生無疑慮。"這是說遠離緊張和鬆弛，如同剛出生嬰兒般的意識，既不思維內在的能思心識，也不思維外在的所思對境。

།རྩེ་གཅིག་གི་རྣལ་ 4-277 འབྱོར་ཞེས་པ་ནི། རྣམ་རྟོག་གི་འཛིན་ཞེན་ཅི་ཡང་མེད་ཀྱང་། ནམ་མཁའ་ལ་རྩེ་གཅིག་ཏུ་ བསྒྲིམས་པ་སྟེ། དེ་ཡང་དོ་ཧ་མཛོད་ལས། སེམས་ནི་ནམ་མཁའ་འདྲ་བར་བཟུང་བྱ་སྟེ། །ནམ་ མཁའ་རང་བཞིན་ཉིད་དུ་སེམས་ཉིད་བཟུང་། །ཡིད་དེ་ཡིད་མ་ཡིན་པར་བྱེད་གྱུར་ན། །དེས་ ནི་བླ་མེད་བྱང་ཆུབ་ཐོབ་པར་འགྱུར། །ཞེས་གསུངས་ཏེ། རིག་པ་ནམ་མཁའ་ལ་བསྲེས་ པས། སེམས་ནམ་མཁའ་འདྲ་བ་སྟེ། རྣམ་རྟོག་སྤྲོས་པའི་མཚན་མ་གང་ཡང་མེད་པ་ཞིག་ འབྱུང་། དེ་གོམས་པས་སེམས་ནམ་མཁའི་རང་བཞིན་ཏེ་སྤྲོས་བྲལ་དུ་འགྱུར། ཡིད་ཡིད་མ་ ཡིན་པར་བྱེད་པ་ཞེས་པ་ནི། སྔར་འགྱུ་བྱེད་ཅན་གྱི་སེམས་དེ་བསྒྲིམས་ཏེ་བཞག་པའི་ཤུགས་ ཀྱིས་རྣམ་རྟོག་བཙན་ཐབས་སུ་འགག་པའི་དོན་ཡིན། དཔེ་སྤྲེའུ་སྒོ་གཅིག་པ་ཞེས་པ་ནི་ཁང་ པ་སྐར་ཁུང་མང་པོ་ཡོད་པ་གཅིག་ཏུ་སྤྲེའུ་གཅིག་བཞག་ན། སྤྲེའུ་ནི་འཕྱར་རྒོད་ཆེ་བས་སྐར་ ཁུང་ཐམས་ཅད་ནས་ཉུག་ཙམ་ཉུག་ཙམ་ཡང་ཡང་བལྟ་བས་ན། ཕྱི་ནས་བལྟས་ན་སྤྲེའུ་མང་ པོ་ཡོད་པ་ལྟར་སྣང་། སྒོ་གཅིག་བཞག་ནས་གཞན་རྣམས་བཀག་ན། དེ་ཁོ་ན་ནས་བལྟ་ཞིང་ སྡོད་པས། ཕྱི་ནས་བལྟ་བ་རྣམས་ཀྱིས་སྤྲེའུ་གཅིག་ཏུ་གོ་བར་འགྱུར། དེ་བཞིན་དུ་སེམས་ འདི་ཡང་ཁ་ཡན་དུ་བཞག་ན། དབང་པོ་ལྔ་དང་འགྲོགས་ཏེ་དབང་ཤེས་སོ་སོ་ལ་བརྟེན་ཡིད་ རྣམ་རྟོག་མཐའ་ཡས་པ་ཞིག་འཆར་བས། སེམས་དུ་མ་ཡོད་པ་ལྟར་སྣང་ཡང་འཕྲོ་བ་བཀག་ ན། སེམས་ཀྱི་རྒྱུད་གཅིག་ལ་ལྷན་ནེ་འཕྲལ་དུ་གནས་པ་ཡིན་ནོ།

所謂專一瑜伽，雖然沒有任何分別唸的執著，但要專一專注于虛空，如《道歌寶藏》中說："應當執持心如虛空，以虛空自性執持心性，若使意成為非意，則將獲得無上菩提。"這是說，通過將覺性融入虛空，心如虛空般，生起任何分別念戲論相都不存在的狀態。通過熟習，心成為虛空自性，即離戲論。所謂"使意成為非意"，是指先前那個流動造作的心，通過專注安住的力量，強行阻斷分別唸的意思。 比喻"單門猴子"是說，在一個有很多窗戶的房子里放一隻猴子，由於猴子非常活躍，會不斷從所有窗戶探頭張望，從外面看就像有很多猴子。如果留一個門，堵住其他門，它就只從那一個門觀看和停留，外面的人就會明白只有一隻猴子。同樣，如果任由這心散漫，它會伴隨五根，依靠各別根識而生起無盡的意識分別念，雖然顯現似有多個心，但如果阻止散亂，心相續就會立即專一安住。

སྒོམ་མེད་ཀྱི་རྣལ་འབྱོར་ཞེས་བྱ་བ་ནི། སྔར་རྗེས་མི་བཅད་སྔོན་མི་བསུ། །ལྟར་འཛིན་ མེད་པ་ནམ་མཁར་བཞག །དུས་གསུམ་རྟོག་པའི་རྒྱུ་འགྲུལ་བཅད། །དེ་ལྟར་རྟོག་མེད་ཏིང་ འཛིན་གནས། །ཞེས་པ་སྟེ། འདས་མ་འོངས་ཡིད་ལ་མི་བྱེད་པར་མ་ཟད། ད་ལྟ་དངོས་སུ་ སྣང་བ་ལ་ཡང་བལྟ་རྒྱུ་དང་བཟུང་རྒྱུ་གང་ཡང་མེད་པས། རྣམ་རྟོག་དང་འབྲེལ་བའི་སྒོམ་པ་ ཅི་ཡང་མེད་པའི་ཕྱིར། སྒོམ་མེད་ཅེས་བྱ། ཡང་དོ་ཧ་ལས། འཁོར་བའི་རང་བཞིན་སེམས་ 4-278 ཀྱི་ངོ་བོ་ཉིད་ཡིན་ཞེས། །རྨོངས་པ་མདའ་བསྣུན་གྱིས་སྨྲས་རྩེན་ནེ་ཤེས་པར་གྱིས། །ཞེས་ གསུངས་པ་ལྟར། འདི་ནམ་མཁའི་སྣང་བ་དང་འདྲེས་པའི་སེམས་གསལ་རིག་གི་ཆ་ལ་བལྟ་ བ་ཡིན་པས། འཁོར་བ་རྣམ་པར་རྟོག་པའི་འཆར་སྒོ་ཐམས་ཅད་ཤར་ཙམ་ཉིད་ནས་གསལ་ རིག་གི་ངོ་བོ་ཉིད་དུ་རང་དག་ཏུ་བྱེད་པའི་ཕྱིར། རང་གྲོལ་གྱི་རྣལ་འབྱོར་རམ། འཆར་སྒོ་ ཐམས་ཅད་དབྱིངས་སུ་རོ་སྙོམས་པར་བྱེད་པའི་ཕྱིར། རོ་གཅིག་གམ་རོ་མཉམ་གྱི་རྣལ་ འབྱོར་ཞེས་ཀྱང་ཟེར་ལ། རྩེན་ནེ་ཞེས་པས་འདིར་སེམས་ཀྱི་འཇོག་ཐབས་བསྟན་ཏེ། དུས་ འདས་མ་འོངས་གཉིས་དང་ཕྱོགས་ཕྱི་ནང་གཉིས་ལ་མ་རེག་པར། འཇོག་ཚུལ་གྲིམས་ ལྷོད་རན་པོས་བར་སེང་དེར། དཔེར་འདབ་ཆགས་སྒྲིན་པོ་ཞིག་ཤིང་རྩེར་ཆགས་པ་ལྟ་བུའི་ སེམས་འཇོག་ཚུལ་ཏེ། སྤྱིར་འདི་ཡང་སེམས་བསྒྲིམས་པའི་ཕྱོགས་སོ། །དཔེ་སྤུན་གསུམ་གྱི་ བར་མ་དང་འགྲོགས་པ་ཞེས་པ། བྱིས་པ་རྣམས་རྩེད་མོ་བྱེད་པ་ན། ཕ་རོལ་པོ་སྤུན་གསུམ་ ཡོད་པའི། རྒན་པ་ནི་རང་བས་ཆེ། གཞོན་པ་ནི་རང་བས་ཆུང་། བར་པ་རང་དང་མཉམ་པ་ ཞིག་ཡོད་ན། རྒན་གཞོན་གཉིས་དང་ཤེད་མི་སྙོམས་པས། གཉའ་སྦྲེ་རྩེ་བ་སོགས་མི་བདེ་ལ། བར་མ་དེ་དང་ཤེད་སྙོམས་པས་འགྲོགས་བདེ། རྩེད་མོ་རྩེ་སྤྲོ་བ་བཞིན་དུ་འདས་པ་ནི་འདས་ ཟིན་པས་རྗེས་བཅད་ཀྱང་མི་ཆོད། མ་འོངས་པའི་འདོད་དོན་དང་རེ་དོགས་ནི་འབྱུང་བར་མ་ ངེས་པས། རེ་དོགས་བྱས་ཀྱང་མི་ཕན་དེ་གཉིས་ལ་བློ་བརྟད་ཀྱང་སེམས་འཁྲུགས་པ་ཁོ་ནར་ ཟད། དེས་ན་ད་ལྟར་གྱི་སྣང་བ་གང་ཤར་འདི་ལ། བླང་དོར་མེད་པར་བཞག་ན་བདེ་བས་དེ་ སྐད་ཅེས་པའོ། །རྩོལ་བྲལ་གྱི་རྣལ་འབྱོར་ཞེས་པ་བསྒྲིམས་འཕྲོ་ལ་ཀློད་པ་དེ་རྩོལ་བ་ཡིན་ ཡང་། ཀློད་ཟིན་པ་ལ་རྩོལ་བྲལ་ལ་གནས་པ་ཡིན། དེ་ཡང་བྲམ་ཆེན་གྱི་ཞལ་ནས། འཇུར་ བུས་བཅིངས་པའི་སེམས་ཉིད་དེ། །ཀློད་ན་གྲོལ་བར་ཐེ་ཚོམ་མེད། །ཅེས་གསུངས་ཤིང་། གཅོད་པ་རྣམས་ན་རེ། ཁྲིམས་ཀྱིས་བསྒྲིམས་ལ་ལྷོད་ཀྱིས་ཀློད། །སེམས་ཀྱི་བཞག་ཐབས་ 4-279 དེ་ན་གདའ། །ཞེས་སོ།

所謂無修瑜伽，即如"不追隨過去不迎接未來，無所執著安住虛空中，斷除三時分別之往來，如是安住無分別定"所說。不僅不作意過去未來，對當下直接顯現也沒有任何可看可執之物，因為沒有任何與分別念相關的修持，所以稱為無修。又如《道歌》中說："輪迴自性即是心之本性，愚者以箭射擊而言說，請清明了知。"如是所說，這是觀察與虛空顯現融合的心之明覺分，因為使輪迴一切分別唸的顯現門，于顯現之際即自凈為明覺之本性，所以是自解脫瑜伽；又因使一切顯現門於法界中等味，所以也稱為一味或等味瑜伽。"清明"二字在此顯示心的安住方法：不觸及過去未來二時和外內二方，以適度緊松的安住方式，在那空隙中，如同善飛之鳥棲於樹梢般安住其心，總的來說這也屬於攝心的一面。 比喻"與三兄弟中間者為伴"是說，孩童們玩耍時，對方有三兄弟，長者比自己大，幼者比自己小，中者與自己相當，因與長幼二人力氣不相當，玩摔跤等就不愉快，而與中間者力氣相當所以相處愉快，玩耍有趣。如是，過去已逝，追尋也追不上；未來願望和希憂不一定會發生，有希憂也無益，對這兩者作意也只是擾亂心識而已。因此，對當下任何顯現，無取捨而安住則安樂，故如是說。 所謂無勤瑜伽，雖然放鬆緊繃是勤作，但已放鬆則安住于無勤。如大婆羅門所說："以繫帶束縛心性，放鬆則必定解脫。"又斷法諸師說："以律攝持以緩放鬆，心之安住方法即在此。"

།དེའི་ཕྱིར་འདི་ལ་ཀློད་པ་རང་གྲོལ་གྱི་གདམས་ངག་ཅེས་ཀྱང་ཟེར། སྤྱིར་ཆེད་དུ་བསྒྲིམས་པ་ཁོ་ན་དང་། ཆེད་དུ་ཀློད་པ་ཁོ་ན་དང་། བསྒྲིམས་ཀློད་སྤེལ་མ་དང་། བསྒྲིམས་ཀྱང་མ་བསྒྲིམས་ལྷོད་ཀྱང་མ་ཀློད་པ་སྟེ་གནད་བཞི་པོ་རྣམས། སྐབས་སུ་གང་དང་ གང་བབ་པ་དེ་དང་དེར་བོགས་དབྱུང་བའི་ཐབས་ཁྱད་པར་ཅན་བྱེད་པ་ཁོ་ན་ཡིན། གནས་ ལུགས་ལ་ནི་དེ་དག་གང་གིས་ཀྱང་མ་གོས་མོད། ཁ་ཅིག་སྤང་བླང་དགག་སྒྲུབ་མི་བྱེད་པའི་ འཛིན་སྟངས་བཟང་པོས། མཐར་སྤང་བླང་གཅིག་ཏུ་ཀ་སླེབ་ཡོད་པ་སྟེ། རང་ཚིག་འགལ་ ཞིང་། ལྷ་བདུད་དུ་འབབ། སྨན་དུག་ཏུ་སོང་ངོ་། །དཔེར་ན་འབྲི་ཁུང་པ་ཆེན་པོའི་རྣམ་ཐར་ ན། ངས་ས་ར་ཧའི་ལུགས་ཀྱི་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་བསྒོམ། དེ་ཡང་རིག་པ་ཀློད་ཀྱིན་གདོག་བྱས་ པས། བླ་མ་ན་རེ། ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་ལ་ཀློད་དོན་ཅི་ཡོད། གསུངས་སྐད། དེ་གདམས་ངག་ བཟང་བར་བྱེད། ཡང་འབབ་རུང་བའི་སློབ་མ། ལུས་གནད་བཅས་ནས་བསྒོམ་པ་ལ། ཞང་ འཚལ་པ་ན་རེ། འདི་ཙུག་བྱས་ཀྱང་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་ཞེས་ཡང་ཡང་གསུང་གིན་སྟངས་སྟབས་ སྣ་ཚོགས་མཛད། དེ་ཡང་གདམས་ངག་གི་གནད་ཆེ་ཟེར་ཏེ། གང་ཟག་དེ་ལ་དུས་དེར་དེ་སྐད་ གསུང་དགོས་པ་ཞིག་ཡོད་པ་ནི་ཡིན་ཏེ་མཆིས། སྤྱི་ཁྱབ་ཀྱི་ཉམས་ལེན་ལ་ནི། གནད་ཆེ་རྒྱུ་ ཙམ་མ་བྱུང་། ཁྱད་པར་བླང་དོར་དགག་སྒྲུབ་མེད་པར་ཞལ་གྱིས་བཞེས་ནས། ཕུགས་དགག་ སྒྲུབ་ཀྱི་སྟེང་དུ་ཀ་སླེབ། ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་ལ་ཀློད་དོན་ཏེ་མེད་དུ་ཆུག ཀློད་དུ་མི་རུང་བའི་དོན་ ཡང་ཅི་ཡོད། ཀློད་པ་ཆེར་བརྟད་བཀག ཀློད་མི་དགོས་པ་སྒྲུབ་པ་དེ་ཀ་སྤང་བླང་དགག་སྒྲུབ་ ཡིན་མོད། ཡང་ལུས་གནད་ལ་གཞུར་བ་བཀག འདུག་ཚུལ་ངེས་མེད་སྒྲུབ་པ་དེ་ཀ་སྤང་བླང་ དགག་སྒྲུབ་ཡིན། ཀློད་དོན་མེད་གསུང་པའང་། ཀློད་ན་གྲོལ་བར་ཐེ་ཚོམ་མེད། གསུང་བ་ དང་ནི་རྒྱབ་འགལ་ལགས། དེ་བཞིན་དུ་སྒོམ་ཆེན་པ་ཕལ་ཆེར་བློས་བྱས་བཀག་ནས། མ་ བཅོས་སོ་མ་སྒྲུབ་སྟེ། དགག་སྒྲུབ་དེ་ཀ་བློས་བྱས་ཡིན། བཅོས་པར་སོང་། དྲི་མས་ཕོག ཡང་ 4-280 སྒོམ་མཐོ་མཐོ་མོར་འདོད་པ་འགའ་ཞིག་ན་རེ། མ་བཅོས་སོ་མར་འཇོག་པ་ཡང་ལས་སུ་ འདུག་བདག་པོ་འདུག ང་ལ་ནི་བཅོས་མ་བཅོས་མེད་དོ། །སོ་མ་དང་ལས་སོང་ལའང་ཁྱད་ མེད་དོ་ཟེར་ཀྱིན་འུད་གོག་འཐག་སྟེ། མ་བཅོས་སོ་མ་ལ་ཞེ་བརྣག་པ་དེ་ཀ ཁྱད་སྔ་ཆེན་པོ་ ཕྱུང་པའི་རྟགས་ཡིན་པས་ཁ་དང་དོན་འཛོལ། གོ་བ་དང་ཉམས་མྱོང་མ་མཐུན་པ་ལགས་སོ། ། འཕྲོས་པས་ཆོག་གོ ། དཔེར་རྔ་མོང་བཏགས་གྲོལ་ལྟ་བུ་ཞེས་པ་ནི། སྔོན་རྔ་རྫི་གཅིག་གིས་རྔ་མོང་ཞིག་ཕུར་ བུ་ལ་བརྟོད་ནས་བཞག་པས། དེ་གུ་དོག་ནས་ལྡང་ཉལ་ཙབ་ཙོབ་འཐེན་འགྲོས་ཁོ་ན་བྱེད། རྩ་ཡང་མི་ཟ་ཉལ་ཡང་མི་ཉལ་ལོ།

因此這也稱為放鬆自解脫的教授。總的來說，專門緊持、專門放鬆、緊松交替、既非緊持亦非放鬆這四要點，都是在各自時機中作為殊勝方便來增進的。雖然實相併未被這些染污，但有些人以無取捨遮遣的好執持，最終卻必定落入一邊取捨，這是自語相違，神變魔，藥成毒。例如在大竹慶巴的傳記中說，我修持薩惹哈傳統的大手印，而且放鬆覺性后觀察，上師說："大手印何需放鬆？"據說。這被認為是好教授。又有一位合格的弟子，以身要而修持時，章擦巴說："即便如此做也是大手印"，如是反覆說著做出種種姿勢。這也說是教授的重要要點，對那個人在那時要如此說確實是有必要的。但對普遍的修持來說，卻不是重要之處。特別是承許無取捨遮遣，最終卻落入遮遣之上，姑且不論大手印無需放鬆，但有何理由不可放鬆？極力禁止放鬆，證成不需放鬆，這正是取捨遮遣；又禁止調整身要，證成坐姿無定，這也是取捨遮遣。說無需放鬆，又與"放鬆則必定解脫"之說相違背。同樣，大多數修行者禁止意造，證成無改自然，這遮遣正是意造，成為造作，染上污垢。又有些自詡高深的修行者說："安住無改自然也是有為有執，於我而言無有造與無造，自然與有為亦無差別"，如是誇誇其談，對無改自然的執著正是顯出巨大差異的標誌，因此言行不一，見解與證悟不符。旁述到此為止。 比喻"如駱駝系解"是說，從前一位牧人將一頭駱駝拴在木樁上，因地方狹小，駱駝只是起臥不安，左右扯拉，既不吃草也不躺下。

།དེས་ཕུར་བུ་བཀྲོལ་ཏེ་བཏང་བས། དར་ཅིག་རྒྱུགས་ སོང་སྟེ་བཀྲོལ་བར་ཤེས་པ་ན། སྔར་གྱི་གུ་དོག་སངས་བག་ཕེབས་ཏེ། ཁྱུ་རེ་ཉལ་སོང་བས། རྔ་རྫི་དེས་གྲོགས་མོ་ལ་སྨྲས་པ། བཏགས་ན་ཕྱོགས་བཅུར་རྒྱུག་པར་བརྩོན། །བཀྲོལ་ན་ གཡོ་མེད་གནས་པ་ཡི། །མཛའ་མོ་བདག་གིས་རྔ་མོང་མཐོང་། །བདག་ལ་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཏུ་ སྣང་། །ཟེར་སྐད། དོན་དེའི་དབང་དུ་བྱས་ནས་མདའ་བསྣུན་ཆེན་པོས། བཅིངས་པ་དག་ནི་ ཕྱོགས་བཅུར་རྒྱུག་པར་བརྩོན། །ཐོངས་བར་གྱུར་ན་མི་གཡོ་བརྟན་པར་གནས། །གོ་བཟློག་ རྔ་མོང་ལྟ་བུར་བདག་གིས་རྟོགས། །བུ་ཀྱེ་རྣམས་ཀྱང་རང་ལ་ཆེར་རེ་ལྟོས། །ཞེས་གསུངས། དམིགས་པ་བཞི་པོ་དེ་དག་རེ་རེ་བཞིན་ཉམས་མྱོང་སྐྱེས་སྐྱེས་སུ་བསྒོམ། དེ་རྗེས་བཞི་ཀར་ གནད་གཅིག་ཏུ་དྲིལ་ཏེ་སྒོམ་ཚུལ་དཀྱུས་བཞིན་ནོ། །ཡང་རྒྱུད་དང་སེམས་འགྲེལ་ལས་ཉིན་ མཚན་གྱི་རྣལ་འབྱོར་གྱི་དབྱེ་བ་ཙམ་མ་གཏོགས། སོར་སྡུད་ཀྱི་དམིགས་པ་གཅིག་ལས་ མེད། སྦྱོར་དྲུག་གི་མན་ངག་གཞན་ཕལ་ཆེར་ན་ཡང་གཅིག་ཁོ་ན་ཡིན། བི་བྷུ་ཏི་ཙནྡྲའི་ཉེ་ རྒྱུད་མན་ངག་ལ་བཞི་པོ་འདི་བྱུང་། འོ་ན་རྒྱུད་གཞུང་དང་འགལ་སྙམ་ན་མི་འགལ་ཏེ། འདིའི་ དམིགས་པ་བཞི་ཀར་རྒྱུད་འགྲེལ་ལས་གསུངས་པའི་དམིགས་པ་གཅིག་པོ་དེར་འདུས་ཤིང་། 4-281 འདིའི་ལུགས་ལ་ཡང་བཞི་པོ་མཐར་གཅིག་ཏུ་བསྡུས་ནས་སྒོམ་པའི་ཕྱིར། རྒྱུད་འགྲེལ་ལས་ གསུངས་པ་མདོར་བསྟན་དང་། མན་ངག་འདི་རྒྱས་བཤད་ཡིན་ནོ། །དེས་ན་སོར་སྡུད་ཀྱི་ མན་ངག་བི་བྷུ་ཏིའི་ལུགས་འདི་གཞན་པས་ཀྱང་མཆོག་ཏུ་གྱུར་པ་ཡིན་ཅིང་། འདི་ལ་ཁ་ཅིག བི་བྷུ་ཏིས་ཁོང་རང་གི་སློབ་མ་མར་སྟོན། གཞོན་ཚུལ། དཔྱལ་བ། ཉེག་པོ་བཞི་ལ་སོ་སོའི་བློ་ དང་མཚུངས་པར། དམིགས་པའི་གནད་མི་འདྲ་བ་སོ་སོ་བསྟན་པ་རྣམས། ཀུན་སྤངས་ཆེན་ པོས་བཞི་ཀར་གསན་ནས། ཕྱོགས་གཅིག་ཏུ་བསྒྲིགས་པ་ཡིན་ཡང་ཟེར་ཏེ། དོན་ལ་དེ་ལྟར་ རང་ཡང་མ་ཡིན། གྲུབ་ཐོབ་ཤཱ་བཱ་རི་པ་ནི། བྲམ་ཟེ་ཆེན་པོའི་དོ་ཧས་རྒྱུད་གྲོལ་བ་ཡིན་ཞིང་། དོ་ཧ་ལ་བརྟེན་ནས་ཤཱ་བཱ་རི་བའི་མན་ངག་འདི་དག བི་བྷུ་ཏི་ཙནྡྲ་ལ་གདམས་པ་ཡིན་པའི་ ཕྱིར། ཉེ་བརྒྱུད་འདི་ལ་དམིགས་པ་བཞི་པོ་འདི་གདོད་ནས་གྲུབ་པ་ཡིན། ཐུན་ཚགས་བསྡུས་ པ་མིན་ནོ། །དེ་ཡང་ཁུངས་དང་འབྲེལ་བ་བདེན་པར་སྨྲས་པ་ཡིན་གྱི་བཟང་པོར་འགྲུབ་ཏུ་རེ་ ནས་ངེད་ཅག་རྣམས་ཀྱིས་མཛེས་སྒྲིག་སྨྲས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། སྨྲ་དགོས་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །རྒྱུ་ མཚན་ནི། རིགས་ལྡན་གྱི་སྤྲུལ་པའི་སྐུ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་ཀུན་སྤངས་ཆེན་པོས་སྒྲིག་པར་མཛད་ན་ ཐུན་ཚགས་སྒྲིག་པ་ཡིན་ཡང་དེས་གོ་ཆོད་དེ། དེ་བས་ལྷག་པའི་ཁུངས་འཚོལ་མི་དགོས་པའི་ ཕྱིར་རོ།

他解開木樁放走後，駱駝跑了一會兒，當它意識到已獲解脫時，先前的侷促消除而變得自在，安然躺下。那牧人對友人說："被系時向十方奔走努力，解開時安然無動住，友人啊我見此駱駝，於我顯現顛倒相。"據說。依此義大射師說："束縛者向十方奔走努力，獲得解脫則安住不動，我已了知如駱駝顛倒，孩子們也當深自觀照。" 應當依次修持這四種所緣直至生起證悟，之後將四者匯歸一要而如常修持。又在續部和心續釋中除了晝夜瑜伽的分類外，只有一個收攝所緣，其他大多數六加行教授中也只是一個。毗布提月的近傳教授中出現這四者。若想這與續部論著相違否？不相違，因為此中四種所緣都攝入續釋所說的那一所緣中，而且此傳統中最終也是將四者攝為一而修持。續釋所說是略說，此教授是廣說。因此，毗布提傳統的收攝教授較其他更為殊勝。對此，有人說是毗布提對其弟子瑪尊、云策、夏巴、涅波四人，隨各自根機而傳授不同所緣要點，後由貢巴欽波聽受四者后彙集一處。實際並非如此。因為大成就者夏瓦日巴是由大婆羅門的道歌而得解脫，而這些夏瓦日巴的教授是依道歌傳授給毗布提月的緣故。此近傳中這四種所緣本就具足，並非彙集片段。而且這是依據而言真實之語，並非我等為求善成而作美飾之言，因為無需如此說。理由是，若由具種姓者的化身貢巴欽波作彙集，雖是彙集片段也足矣，因為不需尋求比此更高的依據。

།དེས་ན་དམིགས་སྐོར་ལྔ་པོ་འདིས། སོར་སྡུད་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ཚང་བར་འགྱུར་བས། འདི་རྣམས་རྫོགས་པར་བཤད་ནས། དངོས་གཞི་མཚན་མོའི་རྣལ་འབྱོར་གྱི་མུན་འཁྲིད་ལ་ འཇུག་པ་ཐོབ་ཐང་ཡིན་མོད། དམིགས་པ་བཞིའམ་ལྔ་པོ་དེ། ཐུན་གཅིག་ལ་འཆད་པ་སླ་ ཡང་། སློབ་མ་བློ་དམན་རྣམས་ཀྱི་བློ་ལ་ངེས་དཀའ་ཞིང་། ཞག་ཤས་དམིགས་པ་སྐྱོང་སྟབས་ མི་བདེ་བར། དངོས་གཞིའི་ཆོས་ཐུན་ཐོག་མ་རང་བཤད། དེ་ནུབ་ཀ་མུན་འཁྲིད་ལ་འཇུག་ པ་ལག་ལེན་བདེ་བས། བསམ་མེད་ཀྱི་རྣལ་འབྱོར་གཅིག་པུ་ཕོག་ནས། དམ་པོ་ཞག་བདུན་ བྱེད། དེ་རྗེས་ཀྱང་ཉིན་མོའི་རྣལ་འབྱོར་དེ་མ་ཐག་སྒོམ་ན། བསམ་མེད་ཀྱི་རྣལ་འབྱོར་ཁོ་ན། 4-282 ཉིན་མོའི་རྣལ་འབྱོར་གྱི་གནས་སུ་བྱེད་བཅིངས་བྱེད་དུ་བཅུག་སྟེ་བསྒོམ། ཉིན་འཁྲིད་དམ་པོ་ ཞག་ཇི་ལྟར་འོས་པ་སོང་བ་ན། རྩེ་གཅིག་པའི་རྣལ་འབྱོར་སོགས་དམིགས་པ་ཕྱི་མ་རྣམས། ཉིན་མཚན་གཉིས་ཀའི་ཐུན་མོང་དུ་ད་གདོད་བསྐྱངས་ཀྱང་ཆོག་གོ །ཉིན་མོའི་རྣལ་འབྱོར་གྱི་ ཐད་ན། འོན་ཀྱང་མི་འདྲ་བའི་ཁྱད་པར་ནི། ཞེས་པའི་སྐབས། དམིགས་པ་གཏོད་ས་ལ་མུན་ ནག་དང་། སྣང་བ་དང་བཅས་པའི་ནམ་མཁའ་སྔོ་སངས་ཀྱི་ཁྱད་བྱུང་བས། མིག་གི་ལྟ་སྟངས་ ཀྱི་བྱེད་བཅིངས་ཀྱང་མི་འདྲ་བར་བྱུང་བ་ཡིན་ཏེ། མུན་ཁང་དུ་བལྟ་ལུགས་ཇི་ལྟར་བྱས་ཀྱང་ ནམ་མཁའ་མུན་ནག་ཁོ་ན་མཐོང་ཡོང་། སྣང་བ་དང་བཅས་པའི་ཕྱོགས་སུ་མིག་ཕྱེད་བཀབ་ བྱས་ན། ནམ་མཁའ་སྔོ་སངས་མི་མཐོང་བའི་ཕྱིར། མིག་གདངས་པ་དགོས་སོ། །དང་པོར་ མུན་འཁྲིད་ལ་ཆུ་ཤིང་རི་བྲག་དུད་འགྲོ་མི་སོགས་མ་ངེས་པ་ཇི་སྙེད་འཆར་ཡང་། ཉིན་མོའི་ ནམ་མཁའ་ལ་ནི་འོད་དང་ཐིག་ལེ་སོགས་ཡང་ཡང་འཆར་བ་ལས། གཞན་མ་ངེས་པ་སྣ་ ཚོགས་རང་མི་འབྱུང་བ་ཤས་ཆེ། ཤིན་ཏུ་གོམས་ན་ཁྱད་མེད་པར་འབྱུང་། མཚན་མོའི་རྣལ་ འབྱོར་ལ། རྟགས་སྣང་སྣ་ཚོགས་མང་པོ་ཞག་བདུན་ཚུན་ཆོད་ལ་འཆར་བའི་རིགས་ཅན་ལ་ ཡང་། ཉིན་མོའི་རྣལ་འབྱོར་ལ། དེ་ལྟར་འཆར་བ་ལ་ཟླ་བ་གསུམ་བཞི་ཙམ་དགོས་པ་ཤས་ ཆེ་ཞིང་། མཚན་མོའི་དེ་ལ་བརྟན་མི་བརྟན་གཉིས་ཡོད། ཉིན་མོའི་དེ་ལན་གཅིག་ཤར་ན་ བརྟན་པོ་རང་ཡོང་བ་འདུག སྤོགས་ཆོག་གི་སྐབས་སུ། བླ་མ་ཙ་མི་ལོ་ཙཱ་བའི་གསུང་གིས་ ལུས་གྲོང་ཁྱེར་དང་འདྲ། རྩ་ལམ་སྲང་དང་འདྲ། རླུང་རྟ་དང་འདྲ། སེམས་དེ་ལ་ཞོན་པའི་མི་ དང་འདྲ། བྱེད་བཅིངས་ཀྱིས་རྩ་སྒོ་དགག་ཐུབ་ན། སྲང་སྒོ་དགག་པ་དང་འདྲ་བས། མི་རྟ་དང་ འདྲ་བའི་རླུང་སེམས་ཕྱིར་མི་འཆོར། མི་ཁེགས་ན་དེ་ལས་ལྡོག་པའོ།

讓我幫您翻譯這段藏文。這是一段關於禪修修行的詳細教導： 因此，通過這五種專注點，就能完整具備所修禪定的特徵。在完整講解這些之後，就有資格進入正行夜瑜伽的暗中引導。雖然這四個或五個專注點在一個課時中容易講解，但對於資質低劣的弟子們來說難以確切領悟，且幾天專注修持也不太順暢。因此直接在正行法課開始時就講解，當晚就進入暗中引導會比較容易實修。 首先只傳授無念瑜伽，嚴格修持七天。之後如果立即修習日間瑜伽，則只需將無念瑜伽作為日間瑜伽的所緣，配合專注修持即可。在適當時間嚴格完成日間引導后，一心專注的瑜伽等後續專注點，就可以在日夜兩個時段共同修持了。 關於日間瑜伽，在"然而不同之處在於"這一段中，由於所緣境是黑暗與帶有光明的清澈藍天的差異，眼睛觀察的方式也隨之不同。在暗室中無論如何觀察都只能看到黑暗的虛空，而在有光明的方向，如果遮住半隻眼睛，因為看不到清澈的藍天，所以需要睜開眼睛。 開始時在暗中引導時會出現水、樹、山巖、動物、人等各種不確定的顯相，而在日間天空中除了經常出現光明和明點等之外，其他不確定的各種顯相較少出現。但非常熟練時則沒有差別都會出現。在夜間瑜伽中，對於那些在七天之內就會出現各種眾多瑜伽相的根器者，在日間瑜伽中要達到同樣的境界則多數需要三四個月。夜間的境界有穩定與不穩定兩種，而日間的境界一旦出現就都是穩定的。 在修習方法時，根據上師札米譯師的教言：身體如同城市，脈道如同街道，氣如同馬，心如同騎在上面的人。如果能通過專注封閉脈門，就如同關閉街道的門，那麼如同人馬般的氣心就不會散失。如果不能做到，則與此相反。

།གསུང་སྐད། སྦུང་ཀྲ་ ཨོ་རྒྱན་པའི་མན་ངག་རྡོ་རྗེ་གསུམ་གྱི་བསྙེན་སྒྲུབ་ན། ནམ་མཁའི་དབྱིངས་སུ་གཟའ་རྣམས་ བརྟན་པར་བཅིངས། །རྒྱ་མཚོའི་དབུས་སུ་རྩ་གསུམ་ཡན་ལག་བསྔམ། །ཞེས་སོར་སྡུད་ཀྱི་ 4-283 སྐབས་སུ་སྟེང་འོག་བར་གསུམ་གྱི་བུམ་ཅན་བྱེད་གསུང་པ་ཡང་། ཁོང་པ་ལྟོ་བ་ཚིགས་པ་ ལ་གཅེར་བ་འདི་མི་བྱེད། གཞན་ཐམས་ཅད་སྤོགས་ཆོག་འདི་ཁ་བཞིན་བྱས་ནས། དེ་སོར་ སྡུད་ཀྱི་རྩ་བའི་དམིགས་པར་འདོད་པ་ཡིན། རང་ལུགས་ལ་དེ་རྩ་བའི་དམིགས་པར་བྱས་ ན། རྒྱུད་དང་མི་མཐུན། སྔ་མ་ནས་སྦྱོར་བ་དམ་གྲགས་པ་དེ་ཕྱིས་བོགས་ཆུང་། རྣལ་འབྱོར་ གསུམ་སྙིང་དང་དུས་ཞབས་སྙན་བརྒྱུད་ལས། ཕྱིས་ཀྱི་སྤོགས་ཆོག་ཏུ་བཤད་པ་ལྟར་བྱས་ན། རྒྱུད་ལས་བཙན་ཐབས་ཀྱི་སྦྱོར་བ་སྤོགས་ཆོག་ཏུ་གསུངས། འདི་ཡང་རྩའི་བཙན་ཐབས་ཀྱི་ རིགས་ཡིན་པས་རྒྱུད་དང་མཐུན། སྔར་དཀྱུས་ཀྱི་དམིགས་པ་འཇམ་པོ་དེ་ལ་ལམ་འབྱོངས་ ནས་སྐབས་སྐབས་སུ་སྦྱོར་བ་དྲག་པོ་འདི་བརྩམས་ན། ཕྱོགས་མཐུན་ལ་ནི་གོམས། དངོས་ ལ་ནི་མ་འདྲིས་པས་བོགས་སྐྱེད་ཆེ་བར་ཡོང་། དེ་ཡང་ཕྱོགས་མཐུན་ལ་མ་གོམས་ན། གཞི་ རྟེན་མ་ཐིང་བའི་སྐྱོན་དང་། སྦྱོར་བ་དྲག་པོ་ལ་འདྲིས་གྲགས་ན། དཔེར་ན་རྒྱུན་དུ་ག་བུར་ བསྟེན་པའི་མི་དེ། ཚད་པས་ན་བ་ལ་ག་བུར་གྱི་སྨན་བཏང་ཡང་མི་ཕན་པ་དང་འདྲ་བ་ཞིག་ འོང་། དེས་ན་འདི་སྤོགས་ཆོག་ཁོ་ན་ཡིན་ནོ།

我來幫您翻譯這段藏文。這是關於修行方法的具體教導： 言說，（教言） 在烏金巴的三金剛依止成就口訣中說："在虛空境界中穩固束縛諸行星，在大海中央縮緊三脈及支分。"這是在禪定階段所說的上中下三處的持氣法。但不做那種腹部、肚子、關節處裸露的方法。其他一切都按照這個修習方法來做，這就是他們認為的禪定的根本專注。 在我們的傳統中，如果把這個作為根本專注，就與密續不相應。從前就嚴格修習的話，後來的增進就較小。如果按照三瑜伽心要和時輪耳傳中後來解釋的修習方法來做，密續中說這是強制的修習方法。這也屬於脈強制法的型別，因此與密續相應。 先在溫和的正常專注中熟練了道路之後，在適當時候開始這種猛烈的修習方法，這樣既熟悉了相似的修法，又因為沒有過分熟悉實際的修法而能產生較大的進步。而且如果沒有熟悉相似的修法，就會有基礎沒有打好的過失；如果過分熟悉猛烈的修法，就會像經常服用樟腦的人得了熱病，即使用樟腦藥也不起作用那樣。因此這只是修習方法而已。

།དེ་ཡང་མིག་བསྒྲིམས་པས་མིག་གི་རླུང་དང་། སྣ་བསྙེར་བས་སྣ་དང་། ཁ་བགྲད་ལྕེ་སྒྲིལ་བས་ལྕེ་དང་། སྣ་དང་མཆུ་བཅུད་པས་རྣ་བ་ཀྲོང་ འབྱུང་བས་རྣ་བ་དང་། ཉ་བཞི་བསྒྲིམས་པ་སོགས་ཀྱིས་ལུས་ཀྱི་དབང་པོའི་རླུང་ལ་གཟིར་བ་ ཡིན། རླུང་དེ་རྣམས་ཀྱང་སྲོག་ཐུར་གཉིས་དང་རོ་གཅིག་ཏུ་གནས་པས། ལྟོ་བ་འཕེལ་འགྲིབ་ གྱི་སྦྱོར་བ་འདིས། སྲོག་ཐུར་བཅིངས་པས་དེ་དག་ཀྱང་འཆིང་ངོ་། །སྒོམ་དོན་བློ་ལ་འགོད་ པའི་རྟགས་ཚད་ཀྱི་སྐབས། སོར་བསམ་གྱི་ཏིང་ངེ་འཛིན་མངོན་སུམ་ཚད་མར་རྒྱུད་འགྲེལ་ ལས་གསུངས། དུས་འཁོར་གྱི་རྒྱུད་འགྲེལ་ཚད་མར་ཁས་ལེན་བཞིན་དུ། སྟོང་གཟུགས་ འཁྲུལ་སྣང་དུ་འདོད་ན། ནང་འགལ་གྱི་བཙོན་རར་ཆུག འཁྲུལ་སྣང་མཐོང་བའི་ཤེས་པ་ ལ་མ་འཁྲུལ་བ་ག་ལ་སྲིད། གཞན་ཡང་རེ་ཞིག་འཇིག་རྟེན་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་ན་ 4-284 ཡང་། མ་དག་ལས་སྣང་མ་འཁྲུལ་བ་དང་། ལམ་མ་ནོར་བ་སྒོམ་པའི་རྟགས་རྣམས་འཁྲུལ་ བར་འདོད་པ། འཁྲུལ་མ་འཁྲུལ་གྱི་རྣམ་གཞག་གོ་ལོག་ཡིན་ཅིང་། ཡང་སྟོང་གཟུགས་ནི་ རླུང་སེམས་དབུ་མར་ཐིམ་པའི་སྣང་བ་ཡིན་ཅིང་། དེ་ལྟར་ཡིན་པར་འོ་སྐོལ་མཐུན་པར་ཁས་ ལེན་ན། སྟོང་གཟུགས་འཁྲུལ་སྣང་ཡིན་ན། རྩ་དབུ་མ་དེ་ཡེ་ཤེས་སྐྱེད་བྱེད་མ་ཡིན། འཁྲུལ་ པ་སྐྱེད་བྱེད་ཀྱི་རྩ་ཡིན་པར་འགྱུར་ཏེ། དེ་ལ་གནད་དུ་བསྣུན་པའི་སྣང་བ་དེ་འཁྲུལ་སྣང་ཡིན་ པའི་ཕྱིར་རོ། །ཡང་སྟོང་གཟུགས་ལོག་པའི་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་འདོད་པའང་དབུ་མ་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་རྩས་ ལོག་སྣང་དང་། རོ་རྐྱང་འཁོར་བའི་རྩས་ཡང་དག་ཀུན་རྫོབ་བསྐྱེད་དོ་ཞེས་པར་འགྱུར་བས། འདི་དག་ཇི་ལྟར་ཡིན་བློ་རྣལ་དུ་གནས་པ་རྣམས་ཀྱིས་རྟོགས་ཤིག རང་ལུགས་ནི་སྟོང་པའི་ གཟུགས་སྒྲ་དྲི་རོ་རེག་བྱའི་སྣང་བ་མངོན་སུམ་དུ་སྣང་བའི་ཕྱིར། དབང་པོའི་མངོན་སུམ། ཡིད་རྣམ་རྟོག་གི་བཞོན་པ་རླུང་འགགས་པའི་ཡེ་ཤེས་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཡིད་ཀྱི་མངོན་སུམ། སྟོང་གཟུགས་དེ་དོན་དམ་ཆོས་ཉིད་ཀྱི་རང་གཟུགས་ཡིན་པས་ཆོས་ཉིད་མཐོང་བའི་ཤེས་པ་ རྣལ་འབྱོར་མངོན་སུམ། སྟོང་གཟུགས་དང་དེ་མཐོང་བའི་རིག་པ་ངོ་བོ་གཅིག་པའི་ཕྱིར་དེས་ དེ་མཐོང་བས་རང་རིག་མངོན་སུམ་ཡིན་པས། སྤྱིར་མངོན་སུམ་བཞི་ཆར་ཡིན་ཡང་། སོར་ བསམ་གྱི་སྐབས་འདིར་དབང་པོའི་མངོན་སུམ་གྱི་མཚན་ཉིད་གཙོ་ཆེ་གསུང་ངོ་། ། དེ་ལྟར་ན་སྟོང་གཟུགས་མཐོང་བ་ནི། ཡང་དག་པའི་ཚད་མ་ཡིན་ཏེ། འདི་ལ་འཕགས་ མཆོག་གྲུབ་མཆོག་ཐམས་ཅད་དགོངས་པ་མཐུན་ནོ།

而且，通過聚精會神地看使眼睛的氣，通過皺鼻子使鼻子的氣，通過張開嘴捲舌使舌頭的氣，通過收縮鼻子和嘴唇使耳朵豎起而產生耳朵的氣，通過收緊四魚等方法壓迫身體感官的氣。這些氣也與上行氣和下行氣同一安住，通過這個腹部升降的修習方法，束縛上行氣和下行氣，這些也就被束縛了。 在修習義理安立於心的標準界限時，禪定修習的專注已在續部註釋中說為現量。在承認時輪續部註釋為量的同時，如果認為空形是幻相，就陷入了自相矛盾的牢籠。見到幻相的心識怎麼可能是不迷亂的呢？ 此外，即便暫且就世俗諦而言，認為不清凈的業顯現是不迷亂的，而認為修持正確道路的征相是迷亂的，這是顛倒了迷亂與不迷亂的建立。而且，空形是風心融入中脈的顯現，如果我們一致承認是這樣的話，那麼如果空形是迷亂顯現，中脈就不是產生智慧的，而變成了產生迷亂的脈，因為在其中生起的顯現是迷亂顯現的緣故。 還有，如果認為空形是倒錯的世俗諦，就變成了說中脈這個智慧之脈產生倒錯顯現，而羅右二脈這輪迴之脈產生正確的世俗諦。對於這些究竟如何，請心智正常的人們自己思考吧。 我們的傳統認為：因為空性的色聲香味觸的顯現是現量顯現，所以是根現量；因為是止息了意分別的載體風的智慧，所以是意現量；因為空形是勝義法性的自性形相，所以見到法性的智慧是瑜伽現量；因為空形和見到它的覺知本性是一體的，所以由它見到它是自證現量。因此雖然總的來說具備四種現量，但在此禪定階段主要是根現量的特徵。 如此，見到空形是正確的量，對此所有聖者和殊勝成就者都見解一致。

།དེ་ལ་རེ་ཞིག་དཔའ་བོ་ས་ར་ཧས། རྨོངས་པ་ནམ་མཁའི་ཚད་མ་ནི། །གལ་ཏེ་ཤེས་ན་རྨོངས་ཚོགས་གཅོད། །དང་པོར་རྣམ་དག་ ནམ་མཁའ་ལ། །ལྟ་ཞིང་ལྟ་བས་མཐོང་བ་འགག །ཅེས་ཕྱི་ནང་གི་ནམ་མཁའི་རྣལ་འབྱོར་ གཉིས་གསུངས། དེ་ལ་མཐོང་བ་འགག་པ་ནི་ནང་གི་ནམ་མཁའ་ཡིན། དེས་རྣམ་རྟོག་རྨོངས་ པའི་ཚོགས་རྣམས་བཅད་དེ། ཡེ་ཤེས་སྐྱེ་བར་འགྱུར་བ་ནི། མེ་ལོང་ཕྱིས་པ་ཙམ་ན་གཟུགས་ 4-285 བརྙན་འཆར་བ་བཞིན་ནོ། །ཀླུ་སྒྲུབ་ཀྱིས་ཀྱང་། གང་རྣམས་ཀྱི་བློ་རྟེན་དང་བྲལ། །ཡོད་དང་ མེད་ལས་རྣམ་པར་འདས། །ཟབ་མོ་དམིགས་མེད་དེ་རྣམས་ཀྱིས། །མཚན་མའི་དོན་ནི་རྣམ་ པར་སྒོམ། །ཞེས་གསུངས་ཏེ། བློ་རྟེན་དང་བྲལ་པ་ནི་རིག་པ་ནམ་མཁའི་དབྱིངས་སུ་བསམ་ མེད་དུ་བཞག་པའི་དོན་ཡིན། ཡོད་མེད་ལས་འདས་པ་ནི་དེའི་རྣམ་རྟོག་མེད་པའམ། ཇི་སྐད་ དུ། སྐྱེ་བ་མེད་པ་མཐོང་བ་ནི། །གཞོན་ནུ་མ་ཡི་བུ་ཇི་བཞིན། །ཞེས་པ་ལྟ་བུ་སྟེ། དེ་ལྟར་ན་ མཚན་མའི་དོན་ནི་སྟོང་གཟུགས་ཡིན་ལ། དམིགས་པ་མེད་པའི་སེམས་ཀྱིས་སྟོང་གཟུགས་ དེ་སྒོམ་ཞེས་པའོ། །མཚན་མའི་དོན་ཞེས་འབྱུང་བས་ཀྱང་། འཁྲུལ་སྣང་ཙམ་ཡིན་དོན་དུ་ ཡོད་ཅེས་པར་གོ་ནུས་སོ། །ཡང་ཇི་སྐད་དུ། །སྔོན་མེད་དཔྱིད་བྱུང་ནམ་མཁའི་མེ་ཏོག་འབྲས། ། ལག་པས་ཐོགས་རེག་བྱར་མེད་ས་ར་ཧ། །མིག་མི་འཛུམ་པར་བལྟ་དང་མི་བསམ་དང་། ། རླུང་འགགས་པ་སྟེ་བླ་མ་དམ་པས་གསུངས། །ཞེས་ཏེ་མི་གཡོ་བ་གསུམ་ལ་བརྟེན་ནས། རླུང་འགག་ཤིང་སེམས་གནས་པས་བདེ་བ་སྐྱེ་བ་ནི། སྔོན་མེད་པའི་དཔྱིད་ཀྱི་དུས་ཡིན་ལ། སྐབས་དེར་ནམ་མཁའ་སྟེ་སེམས་སྟོང་ཉིད་ཀྱི་ངང་ལས། མེ་ཏོག་དང་འབྲས་བུ་ལྟ་བུའི་སྟོང་ གཟུགས་ཇི་སྙེད་པ་ཤར། དེའི་རྒྱུ་ནི་མིག་སྟེང་དུ་མི་འཛུམ་པར་བལྟ་བའི་བྱེད་བཅིངས་དང་། སེམས་བསམ་དུ་མེད་པའི་རྣལ་འབྱོར་གྱིས་རླུང་འགགས་པ་ལས་ཡིན་ཞེས་པ་སྟེ། འདིར་ མིག་དང་སེམས་དང་རླུང་ནི་སྣ་རྩེ་གསུམ་གཅིག་ཏུ་བསྡུ་བའི་གདམས་ངག་ཅེས་འཆད་པ་ ཡང་། གཞུང་འདིའི་དོན་ཡིན་པ་ཤིན་ཏུ་ལེགས་སོ། །ཡང་བར་སྣང་ལ་ནི་ཡིད་དང་རླུང་དང་ མིག །དུས་གཅིག་ཏུ་ནི་གལ་ཏེ་ངེས་སྦྱར་ན། །རིན་ཆེན་རྒྱལ་བའི་ཡོན་ཏན་ངེས་པར་སྐྱེ། ། འདི་དག་མཐའ་དག་དེ་བཞིན་གཤེགས་པས་གསུངས། །སྣ་ཚོགས་རྣམ་རྟོག་བྲལ་ཞིང་མི་ སེམས་པར། །གལ་ཏེ་བར་སྣང་ལ་ནི་མིག་བལྟས་ན། །ཕྱོགས་བཅུའི་འཇིག་རྟེན་མཐའ་དག་ ཡིན་ནམ་སྙམ། །རྣལ་འབྱོར་དབང་ཕྱུག་མཐའ་དག་འདི་ལས་ཐོབ། །ཅེས་གསུངས་ཏེ། 4-286 འདིས་ཀྱང་སྣ་རྩེ་གསུམ་གཅིག་ཏུ་བསྡུ་བ་བསྟན་ནས། རྣལ་འབྱོར་འདི་ཁོ་ན་ལས་སངས་ རྒྱས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་ཐམས་ཅད་འབྱུང་། ཞེས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་མཐའ་དག་གིས་རྣལ་འབྱོར་ ཡན་ལག་དྲུག་པའི་ལམ་འདི་རྣམས་གསུངས་སོ།

對此，首先英勇者薩拉哈說道： "愚癡者的虛空量， 若能了知則斷除愚癡眾。 最初于清凈虛空， 見而又見則見止息。" 這樣說明了外內兩種虛空瑜伽。其中見止息是內虛空，它斷除分別念愚癡諸眾，而生起智慧，就如擦拭鏡子時立即顯現影像一樣。 龍樹也說： "諸位之心離所依， 超越有無二邊際， 甚深無緣彼等人， 修習相義諸法相。" 離所依心是指將覺知安住于虛空界中無思維的意義。超越有無是指無有彼等分別念，或如所說："見無生猶如，石女之子般。"如此則相義即是空形，以無緣之心修持彼空形之意。由"相義"之詞也可理解為不僅是迷亂顯現而是實有的意思。 又如所說： "前所未有春現虛空花果實， 手不可觸控把持薩拉哈， 眼不眨觀看及與不思維， 風息止此三尊師所說。" 依靠三種不動，風息止而心安住則生起安樂，這是前所未有的春季時節，在此時從虛空即心性空性的境界中，顯現如花果般的種種空形。其因是眼睛向上不眨地觀看的作繫縛，以及心無思維的瑜伽使風息止而生起。這裡將眼、心、風解釋為三尖合一的教授，這種解釋與此論義非常相符。 "于虛空中意風眼， 若能一時善串習， 必定生起勝寶德， 此等一切如來說。 遠離種種諸分別， 不思于空善觀察， 十方世界皆盡耶， 瑜伽自在從此得。" 這也教示了三尖合一，僅從此瑜伽中出生一切佛陀功德，如是一切如來宣說了這些六支瑜伽道。

།འདིར། མཐའ་དག་དེ་བཞིན་གཤེགས་ པའི་འདི་དག་གསུངས། །ཞེས་བཅོས་ན་གོ་བདེའོ། །སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་ཇི་ལྟར་སྐྱེ་ན། སྣ་ཚོགས་པའི་རྣམ་རྟོག་རྟོག་དཔྱོད་ཀྱི་སྒོ་ནས་མི་སེམས་པར། སྟོང་གཟུགས་བསྒོམས་ན་ མཐར་ཕྱོགས་བཅུའི་འཇིག་རྟེན་མཐའ་དག་གི་སྣང་བ་ཅན་རྣམ་པ་ཀུན་ལྡན་གྱི་སྐུ་རྗེས་དྲན་ དུ་འགྲུབ་ཅིང་། དེ་ལས་ཡོན་ཏན་མཐའ་ཡས་པ་འབྱུང་བའི་ཕྱིར། རྣལ་འབྱོར་གྱི་དབང་ཕྱུག་ སངས་རྒྱས་བྱང་སེམས་ཀྱི་གོ་འཕང་ཐམས་ཅད་འདི་ལས་ཐོབ་པར་འགྱུར་རོ། །དེ་བཞིན་དུ་ ཞི་བ་ལྷའི་རྡོ་རྗེའི་གླུ་ལས་ཀྱང་། རྨད་བྱུང་ནམ་མཁའི་དཀྱིལ་ཤར་བྷུ་སུ་ཀུ། །སྟོང་ཉིད་ གཟུགས་མཛེས་ཤར་རོ་བྷུ་སུ་ཀུ། །དཔེ་མེད་མེ་ཏོག་ཤར་རོ་བྷུ་སུ་ཀུ། །རིན་ཐང་མེད་པའི་མེ་ ཏོག་རིན་ཆེན་ལོང་། མེ་ཏོག་འདི་ནི་ཁ་དོག་སྣ་ཚོགས་ཅན། །མེ་ཏོག་འདི་ནི་སྟོང་ཉིད་དགོན་ པར་རྒྱས། །ཞེས་འབྱུང་སྟེ། ཉིན་མཚན་གྱི་ནམ་མཁའ་ལ་སྟོང་ཉིད་ཀྱི་གཟུགས་མཛེས་པ། སྔོན་ཁམས་གསུམ་པའི་སེམས་ཅན་སུས་ཀྱང་མ་མཐོང་བ་རྨད་དུ་བྱུང་བ་སྟེ། སའི་རྣམ་པར་ སྣང་ཡང་ས་མ་ཡིན། ས་མ་ཡིན་ཡང་ས་དང་མཚུངས་པའི་བྱ་བ་བྱེད། སྡུག་བསྔལ་གྱི་རྣམ་ པར་སྣང་ཡང་ངོ་བོ་བདེ་བ་ཡིན། ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་བྱ་བ་བྱེད་ཀྱང་དོན་དམ་དབྱིངས་ལས་མ་ འདས་པ་སོགས། དཔེ་གང་གིས་ཀྱང་མི་མཚོན་པའི་སྟོང་གཟུགས་ཀྱི་མེ་ཏོག་ཤར་རོ། །འདི་ ལས་ལམ་དང་འབྲས་བུའི་ཡོན་ཏན་ཐམས་ཅད་འབྱུང་བས། སྟོང་གཟུགས་འདི་ནི་རིན་ཐང་ མེད་པའི་རིན་པོ་ཆེ་ཡིན། འཁོར་འདས་སྲིད་གསུམ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་གཟུགས་སུ་འཆར་བས་ ཁ་དོག་སྣ་ཚོགས་པ་ཅན། མིའི་རྒྱུན་ཀླུང་མེད་པའི་འབྲོག་དགོན་པ་བཟང་པོ་ན་མེ་ཏོག་ རྣམས་རྒྱས་པ་བཞིན་དུ། མེ་ཏོག་དང་འདྲ་བའི་རྣམ་ཀུན་མཆོག་ལྡན་གྱི་སྟོང་གཟུགས་འདི་ནི་ 4-287 སྟོང་ཉིད་ནམ་མཁའི་རྣལ་འབྱོར་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་དབྱིངས་ལ་མཉམ་པར་གཞག་ན་ རྒྱས་པར་འགྱུར་གྱི་རྣམ་རྟོག་ཕལ་བའམ་དགེ་ཆོས་ཡིན་དུ་ཆུག་ཀྱང་རྟོག་དཔྱོད་ཀྱི་མི་འགྲོ་ འོང་མང་པོ་བྱུང་ན། རྒྱས་པར་མི་འགྱུར་རོ།

在此，若改為"一切如來宣說此等"則易於理解。佛陀功德如何生起呢？不以種種分別念觀察思維的方式思維，若修持空形則最終成就具有十方一切世界顯現的一切相好身之隨念，由此生起無邊功德，因此瑜伽自在佛菩薩的一切果位都從此獲得。 如是，寂天的金剛歌中也說： "稀有虛空中現布蘇庫， 空性美形現起布蘇庫， 無比花朵現起布蘇庫， 無價花朵珍寶請取之。 此花乃是種種色相具， 此花開敷空性荒野中。" 于晝夜虛空中現起美妙空性之形，是前所未有三界眾生皆未曾見之稀有，雖現為地之相卻非地，雖非地卻能作與地相同之事，雖現為苦之相然本性是樂，雖作世俗之事卻不離勝義界等，任何譬喻都無法形容的空形之花朵現起。由此生起一切道果功德，故此空形是無價之寶，因顯現為輪迴涅槃三有一切之形相故具種種色相，如同無有人跡河流的美好荒野中花朵盛開一般，此與花朵相似的具一切最勝相之空形，若於空性虛空瑜伽無分別界中等持則會增盛，若生起眾多平凡分別念或即便是善法，若有諸多觀察思維的來去，則不會增盛。

།དགོན་པར་ཞེས་པའི་ཚིག་ཟུར་གྱི་མི་རྟོག་པ་ འབའ་ཞིག་དགོས་པར་བསྟན་ཏེ། ལུང་དེ་དང་མཐུན་པར་མྱོང་གྲུབ་ལ་ཡང་། དཔྱད་སྒོམ་ དང་། རྣམ་རྟོག་ངོ་ལྟའི་སྒོམ་ལ། ཡུན་རིང་བསྒོམས་ཀྱང་སྟོང་གཟུགས་ཡིན་ངེས་ལར་མི་ འཆར་ཉམས་ཐན་ཐུན་བྱུང་སྲིད་ནའང་དེ་ཡང་མང་པོ་མི་ཡོང་ལ། བྱེད་བཅིངས་དང་ལྡན་ པའི་མི་རྟོག་པ་སྒོམས་ན་སྟོང་གཟུགས་མང་པོ་འཕྲལ་དུ་འབྱུང་བ། ད་ལྟ་སུའི་ལག་ལེན་ལ་ བཏབ་ཀྱང་མྱོང་བས་གྲུབ། སྔོན་དུས་བྱུང་ངོ་བ་ལ་ཁག་འཇོག་མི་དགོས། བྲེ་སྲང་འཁྲིས་སུ་ {བཞག་[བཞེས་]ནས་བོང་ཚོད་ཀྱིས་ཅི་བྱེད། དགག་སྒྲུབ་མཐའ་བཀོད་མང་པོའི་ཁ་ན་མེད་ དོ། །སྟོང་གཟུགས་མེ་ཏོག་དང་ཇི་ལྟར་འདྲ་ཚུལ་ལ། ས་ལ་མེ་ཏོག་ཤར་བ་ལྟར་ཐོ་ལང་དེ་ འཆར་བའི་དོན་དུ་འཆད་པ་དང་། བཀྲག་མདངས་གསལ་བའི་དོན་ལ་འཆད་པ་དང་། བརྡ་ ཚིག་ཙམ་ཡིན་ཟེར་བ་སོགས་འདུག་ཀྱང་། རང་ལུགས་ནི་བདེ་བ་སྐྱེ་བས་ཡིད་དུ་འོང་། ཡིད་ དུ་འོང་བས་མེ་ཏོག་དང་འདྲ་ཞེས་ཁོ་བོའི་བླ་མ་གསུང་པ་ལྟར་རོ། །དེ་བཞིན་དུ། ལཱ་མ་ནམ་ མཁའི་མེ་ཏོག་ཤར། །རབ་ཏུ་མི་གནས་ལྕི་བའོ། །བལྟ་ཞིང་ལྟ་བ་ནམ་ལངས་ཀྱང་། ཤཱན་ཏི་ སྒྲོན་མེས་ལམ་འཚོལ་ལོ། །སྐྱ་རེངས་ཤར་རོ་བྷུ་སུ་ཀུ། །ཤཱན་ཏིས་སྨྲས་པ་ནམ་ལངས་ཐུན། ། ཞེས་འབྱུང་སྟེ། ལཱ་མ་ནི་དགའ་མའམ། རོལ་པ་མོ་ཞེས་ཕྱག་རྒྱའམ་རྩ་དབུ་མ་ལ་བོས་ནས། ཐོག་མར་དགེ་བའི་སྐབས་སུ་ལུས་ཀྱི་ཕྱིའི་ནམ་མཁའ་ལ་གཙོ་བོར་སྣང་བ་དང་། བར་དགེ་ ལ་རྩའི་ནང་གི་ནམ་མཁའ་ལ་གཙོ་བོར་སྣང་བ་དང་། མཐའ་དགེ་ལ་མཉམ་ཉིད་མཁའ་ཁྱབ་ སྟེ། ནམ་མཁའ་དེ་རྣམས་ཀྱི་མེ་ཏོག་སྟོང་གཟུགས་ཤར། འདི་{ནི་}རྣལ་འབྱོར་པས་ལུས་ཀྱི་ ཕྱི་ནང་སོགས་སུ་ཡོད་པར་མཐོང་ཡང་། གནས་ཚུལ་ལ་གང་དུ་ཡང་རབ་ཏུ་མི་གནས་ཏེ། 4-288 ཀུན་རྫོབ་ལས་སྣང་འདི་དག་གདོད་ནས་མེད་པའི་ཕྱིར། དཔེར་ན་སད་དུས་ཀྱི་བུམ་པ་དེ་རྨི་ ལམ་གྱི་ཁང་པའི་ཕྱི་ནང་གང་ནའང་མེད་པ་བཞིན་ནོ། །ལྕི་བ་ནི། ཡལ་ཡུལ་མ་ཡིན་པ་བརྗིད་ དང་ལྡན་པ་སྟེ་བརྟན་པའི་དོན་ཡིན། དེ་ཡང་སྒྲུབ་པོ་རང་ཉིད་ཀྱིས་མཐོང་མ་མཐོང་གི་ཁྱད་ པར་མ་གཏོགས། ཆོས་ཉིད་ཡིན་པས་སྔར་གདོད་ནས་གྲུབ་གྲུབ་པ་དང་། ད་དུང་འཕོ་འགྱུར་ མེད་པའོ། །དེས་ན་དངོས་པོ་ཤིན་ཏུ་ཡང་བ་གཅིག་རྟེན་གཞི་ལ་མི་གནས་པར། ནམ་མཁའ་ ལ་ཕན་ཚུན་དུ་འཁྱེར་ཞིང་ཡེང་ཡེང་འདུག་པ་འཐད་ཀྱང་། དངོས་པོ་བརྗིད་དང་ལྡན་པ་རྟེན་ གཞི་མེད་པར་ནམ་མཁའ་ལ་སྡོད་མི་ཐུབ་པ་འདྲ་བ་ཞིག་འདུག་པ་ལས། བརྗིད་དང་ལྡན་པ་ ལ་རྟེན་གཞི་མི་དགོས་པར། ནམ་མཁའ་ལ་བརྟན་པོར་སྡོད་པ་ཞིག་ཀྱང་འདུག་གོ་ཞེས། ཚིག་གི་བརྗོད་ཚུལ་འགལ་འདུའི་ཚུལ་གྱིས་བརྡ་ཐབས་མཛད་པའོ།

"荒野"一詞的詞義表明唯一需要無分別。與此教言相應，在實修證驗中也是，對於觀察修和分別念覺知之修，即便長期修持，確定的空形也不會顯現，雖可能有零星的體驗但也不會頻繁出現。若修持具有作意束縛的無分別，空形會立即大量生起，現在任何人實修都能以體驗證實，無需寄託于往昔發生與否。量器放在一旁，何必用斗量估測？無需在眾多破立邊際的言辭中。 關於空形與花朵如何相似，有人解釋為像地上花朵綻放那樣顯現光影，有人解釋為光彩明亮之義，有人說僅是符號文字等。然而依據自宗，因生起安樂故悅意，因悅意故似花朵，如我上師所說。 如是："喇嘛虛空花朵現， 極不住而具莊嚴， 雖望復望天破曉， 寂靜明燈尋覓道。 破曉現起布蘇庫， 寂靜所說破曉時。" 喇嘛是歡喜母或遊戲母，呼喚手印或中脈，初善時主要顯現於身外虛空，中善時主要顯現於脈內虛空，后善時等同遍空，于彼等虛空中現起花朵空形。瑜伽士雖見此存在於身內外等處，然實相中卻都不安住，因為世俗中這些顯現本來就不存在的緣故。譬如覺醒時的瓶子不存在於夢中房屋內外任何處一樣。"莊嚴"是指非朦朧而具威嚴，意為穩固。除了修行者自身見與未見的差別外，因為是法性故從本以來已成就，且將來也無有改變。因此，極輕之物不住于依處而在虛空中飄忽不定是合理的，但似乎具威嚴之物沒有依處就無法安住虛空，然而也有不需依處而穩固安住虛空者，以詞語表達相違的方式作為表示方便。

།རྟག་ཏུ་ཏིང་ངེ་འཛིན་ ལ་བལྟ་ཞིང་ལྟ་བས། བདག་མེད་དང་སྟོང་རྐྱང་གི་ཕྱོགས་ཀྱིས་ནམ་ལངས་པ་སྟེ། དེ་ཙམ་ གྱིས། ཕྱོགས་ནས་གནས་ལུགས་རྟོགས་སུ་ཆུག་ཀྱང་། མཐར་ཐུག་ཏུ་བགྲོད་པའི་ལམ་ད་ དུང་མ་རྙེད་པས། ཤཱན་ཏི་ད་ནི་སྟོང་གཟུགས་ཀྱི་སྒྲོན་མེ་ཐོགས་ནས། ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པའི་ ལམ་འཚོལ་ཞིང་ཡོད་དོ། །ཡང་ན་དང་པོ་རང་དུ་སྟོང་གཟུགས་མཐོང་བ་ཙམ་ནི། སྐྱ་རེངས་ ཤར་བ་དང་འདྲ། དེ་རྗེས་རྣམ་པ་ཀུན་ལྡན་དུ་གྱུར་པ་ནི། ནམ་ལངས་པ་ལྟ་བུའོ་ཞེས་ཀྱང་ འཆད་དོ། །དབང་མདོར་བསྟན་གྱི་འགྲེལ་ཆེན་དོན་དམ་བསྡུས་པར། ལུང་དྲངས་པ་ལ། སྐབས་འདིར་འགྲེལ་བའི་རྒྱ་དཔེ་རྙིང་པ་ཞིག་ལ་ཅུང་ཟད་འཁྲུལ་གཞི་ཡོད་པར་སྣང་བས། ཚིག་དེའི་འཕྲོས་ཆད་ནས་གང་ཚེ་ཟླ་བ་གང་བ་སོགས་དང་སྦྲེལ་འདུག་ན། ཟླ་བ་གང་བ་ སོགས་ནག་པོ་སྤྱོད་པའི་དོ་ཧའི་ཚིག་ཡིན་པ། སྤྱོད་པའི་གླུའི་མཛོད་འགྲེལ་ལས་གསལ་ཞིང་། དེའི་གསེབ་ཏུ། དགའ་དང་སྙིང་རྗེ་ཌཱ་མ་རུ་ཡི་སྒྲ། །འཕགས་པ་ལྷ་ཡི་དམིགས་པ་མེད་པ་ གསལ། །ཞེས་པའི་ཚིག་འདི་ཡང་། གཞན་ཅིག་གི་ཚིག་འཕྲོས་ཡིན་པར་སྣང་། གྲུབ་ཐོབ་ 4-289 རཏྣ་པཱ་ལས་བསྒྱུར་བའི་དོ་ཧ་མང་པོའི་ནང་གི་ཨཱརྱ་དེ་བའི་གླུ་ཅན་ཏ་པ་ནས་བརྒྱུད་པ་ཡིན་ གསུང་བའི་དོ་ཧ་གཅིག་ན། ཀྱེ་མ་སྙིང་རྗེའི་ཌཱ་མ་རུ། །སྒྲ་སྒྲོག་པ་ནི་ངོ་མཚར་ཆེ། །ཨཱརྱ་དེ་བ་ དམིགས་མེད་པའི། །རྒྱལ་པོའི་སྲིད་ལ་ངོམས་པ་མེད། །ཅེས་འབྱུང་བ་དེ་ཀ་དྲངས་པར་ མངོན། དགའ་དང་ཞེས་པ་ངོ་མཚར་དང་རྒྱལ་པོའི་སྲིད་གསལ་བར་བསྒྱུར་བའི་ཁྱད་དུ་ འདུག འདི་ཨཱརྱ་དེ་བ་རང་གི་དོ་ཧ་ཡིན་པར་འདུག་པ་ལ། ནམ་ལངས་ཐུན་སོགས་དང་སྦྲེལ་ ནས་བྲིས་པས། ཞི་བ་ལྷའི་གསུང་དུ་འཁྲུལ་ནས། ཞི་ལྷ་ཨཱརྱའི་དངོས་སློབ་ཡིན་ཞེས་ཡིད་ བཟང་རྩེ་བ་གསུང་པ་ནི་གད་མོའི་གནས་སོ། །དེས་ན་འགྲེལ་པ་དེའི་རྩོམ་གདན་ལྟ་བུ་ཕྱི་ མོའི་རྒྱ་དཔེ་རྙིང་པ་བར་བར་ན་ཡི་གེ་ཟུབས་པ་ཞིག་ལས་བྲིས་བཤུས་བྱས་པའི་རྒྱ་དཔེ་མ་ དག་པ་ཞིག་ལས་བསྒྱུར་བའི་སྐྱོན་ནོ། །དེས་ན་སྔ་མའི་ཚིག་ནམ་ལངས་ཐུན་ཞེས་པའི་ འགྲོས་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་ན། རྣམ་པ་ཀུན་ལྡན་ནམ་ལངས་པ་འདྲ་བའི་རྗེས་སུ་གཟུགས་ སེམས་རོ་མཉམ་པ་མི་འགྱུར་བའི་བདེ་བར་གྱུར་པ་ན་ཉི་མ་ཤར་བ་དང་འདྲའོ། །ཞེས་པ་ ཞིག་དོན་ལ་ཡོད་དགོས་སོ།

恒常觀察三摩地，以無我和單空之方向而破曉，僅僅以此，縱使從某一方面得以了悟實相，但尚未找到究竟趣入之道，故寂靜持著空形明燈，正在尋求一切智道。或者解釋為：最初僅見空形，如同破曉，其後成為具一切相，如同天明。 在《灌頂略示大疏·勝義攝》中引用時，此處疏釋的一古梵本似有些錯誤依據，因為該詞句銜接斷開后與"何時月圓"等相連。"月圓"等是那若巴道歌之詞，在《行道歌藏疏》中明確。其中："歡喜與悲憫鈴鼓聲，聖天無緣明顯現"這句詞也似是他者的銜接詞。在成就者寶護所譯諸多道歌中，有一首據說是經由禪那巴傳承的聖天之歌道："嗚呼悲憫鈴鼓聲，震響實為大稀有，聖天無緣王位中，永無厭足不知足。"顯然引用的就是這首。"歡喜與"被譯為"稀有與王位明顯"的差別。此為聖天自己的道歌，但因與破曉時分等相連寫作，誤認為是寂天所說，因此有人說寂天是聖天的親傳弟子，這是可笑之處。因此，這是從該疏著作底本般的古梵本中，字跡模糊的部分抄寫而成的不凈梵本中翻譯的過失。 因此，若依前文"破曉時分"等詞句的行文，在具一切相如天明之後，色心等味，成為不變之樂時，如同日出，意義上應當有這樣的內容。

།དེ་བཞིན་དུ་འདི་སྐད་ཅེས། རྨད་དུ་བྱུང་བ་གང་ཞིག་ཐུན་ལས་ བྱུང་། །གང་ཞིག་ཉི་ཟླ་བཅིངས་ཤིང་སྒྲོན་མེ་སྦར། །ཤཱན་ཏི་རང་ཉིད་དཔང་བཞག་རང་ཉིད་ དགོད། །ནམ་མཁའི་སྦྲུམ་མ་ལས་ནི་སྐྱེ་བ་མཐོང་། །ཞེས་དང་། ཟབ་མོའི་ཆོས་ཐོས་ནས་ནི་ ལམ་ངན་པ། །མུན་པའི་ལམ་ལས་ཅི་ཡང་མཐོང་བ་མེད། །གལ་ཏེ་ནམ་མཁའི་རྩེ་མོར་མེ་ ཏོག་བྱུང་། །ཤཱན་ཏིས་སྨྲས་པ་དེ་ཚེ་འཁྲུལ་པ་ཆད། །ཅེས་འབྱུང་སྟེ། འདི་སྐབས་ཀྱི་ཤཱན་ཏི་ ཞེས་པ་ཡང་ཤཱན་ཏ་དེ་བ་དང་ཤཱནྟི་དེ་བ་ལ་ཁྱད་ཡོད་དམ་མེད་དཔྱད་དགོས་ལ། སྔར་དྲངས་ པ་ཤཱན་ཏི་སྒྲོན་མེ་སོགས་ནི་བྷུ་སུ་ཀུ་ཞེས་འབྱུང་བས། ཤཱན་ཏི་དེ་བ་སྟེ་ཞི་བ་ལྷའི་གསུང་ཡིན་ པ་བཞིན་དུ། འདི་ཡང་ཤཱན་ཏི་དེ་བའི་ཡིན་ཞེས་བླ་མ་རྣམས་འཆད་དོ། །སྤྱིར་ནི་སྤྱོད་འཇུག་ མཛད་པ་པོ་ལ་ཕལ་ཆེར་དུ་ཤཱནྟ་དེ་བ་ཞེས་འབྱུང་བ་དང་། གྲུབ་ཐོབ་ཤཱནྟིའི་མཚན་ཅན་ 4-290 གཞན་མང་དུ་ཡོད་པའང་གོ་དགོས་སོ། །ཐུན་ལས་བྱུང་ཞེས་པ་ནི། ཐུན་བཞི་སྟེ་ཉི་མ་གཅིག་ ཁོ་ན་བསྒོམས་པས་རྟགས་སྣང་འབྱུང་བའི་དོན་ཡིན། ཉི་ཟླ་རོ་རྐྱང་བཅིངས་ཤིང་། ཡེ་ཤེས་ ཀྱི་རླུང་གི་སྒྲོན་མེ་སྦར་བས། ནམ་མཁའ་སྟོང་པའི་བུད་མེད་སྦྲུམ་མ་ལས་སྟོང་གཟུགས་ཀྱི་བུ་ སྐྱེ་བ་མཐོང་། རང་ལ་ཆ་རྒྱུས་ཡོད་པས་རང་ཉིད་དཔང་པོར་བཞག་སྟེ། དེ་འདྲ་བ་མཐོང་བས་ དགའ་ནས་འགོད་པ་སྟེ། དགའ་བའི་དོན་བདག་ཉིད་ལ་ཡིད་ཆེས་པའོ། །མུན་པར་ཞུགས་པ་ བཞིན་དུ་ཟབ་མོའི་ཆོས་མ་ཐོས་ཤིང་ལམ་ངན་ལ་ཞུགས་པ་རྣམས་ཀྱིས། ཡེ་ཤེས་ཀྱི་སྣང་བ་ མཐོང་བ་མེད་ལ། ཟབ་མོའི་ཆོས་ཐོས་ནས་གལ་ཏེ་མཉམ་པར་བཞག་ན། མཉམ་གཞག་ རྟོག་བྲལ་གྱི་ནམ་མཁའི་རྩེ་མོར། འོད་གསལ་རྟགས་བཅུའི་མེ་ཏོག་ཤར་བ་དེའི་ཚེ། མ་དག་ ལོག་སྣང་གི་འཁྲུལ་བ་ཆད་དོ་ཞེས། འདིས་བསམ་གཏན་གྱི་རྣལ་འབྱོར་ཡང་ཞོར་ལ་བསྟན་ ནོ། །རྣལ་འབྱོར་དབང་ཕྱུག་བི་རཱུ་པས་ཀྱང་སྤྲོས་མེད་ལས། རྣལ་འབྱོར་འདི་ལས་སྒྲུབ་པའོ།

如是這般說道："稀有奇特何者從時分而生，何者繫縛日月點燃明燈，寂靜自己立為證人自己歡喜，從虛空孕母中見其出生。"又說："聞深法已入惡道，于黑暗道中不見任何，若於虛空頂端生花，寂靜所說彼時斷惑。" 此處所說的"寂靜"（ཤཱན་ཏི），需要考察是否與"寂天"（ཤཱན་ཏ་དེ་བ）和"寂天"（ཤཱནྟི་དེ་བ）有別。前面所引"寂靜持燈"等處出現"布蘇庫"（བྷུ་སུ་ཀུ），故此處諸上師解釋說，如同那是寂天（ཤཱན་ཏི་དེ་བ）所說，此處也是寂天所說。一般而言，需要了解《入行論》作者多數出現為"寂天"（ཤཱནྟ་དེ་བ），且有許多其他具有"寂靜"（ཤཱནྟི）名號的成就者。 "從時分而生"是指僅僅修持一日四個時分就出現相兆。繫縛日月脈，點燃智慧風明燈，從虛空空性女孕母中見到空形之子誕生。因自己瞭解而立自己為證，見到如此而歡喜，即歡喜意指對自己生起信心。如入黑暗般未聞深法而入惡道者，不見智慧光明。聞深法已若入等持，于等持離分別虛空頂端，智慧光明十相之花顯現之時，不凈邪見之惑斷除。由此也順便顯示了禪定瑜伽。瑜伽自在毗盧巴也在《離戲》中說："從此瑜伽而修證。"

དུ་བ་ལ་སོགས་མངོན་ཤེས་སོགས། །རྣམ་རྟོག་དྲ་བ་མ་ལུས་གཅོད། །ཤིན་ཏུ་སྤྲོས་མེད་གོ་ འཕང་ཐོབ། །ཅེས་རླུང་དབུ་མར་འགགས་པ་ལས། རྟགས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་སྐྱེ་བར་གསུངས་ཏེ། དེ་ཡང་སྤྲོས་མེད་ཀྱི་ལུགས་ལ། བིདྷར་རྡོ་རྗེའི་རྣལ་འབྱོར་ནི་སྔོན་འགྲོ་རླུང་སྦྱང་བ་ཡིན། སྤྲོས་མེད་ཉིད་སོར་སྡུད་དང་གནད་གཅིག རྡོ་རྗེ་འཇིགས་བྱེད་ཀྱི་རྣལ་འབྱོར་ནི། སྤོགས་ ཆོག་བཙན་ཐབས་སུ་འགྱུར། དེ་ལྟར་སྒོམས་པ་ལས། སོར་བསམ་ཐུན་མོང་ལ་དུ་སོགས་ཀྱི་ ཡེ་ཤེས་དང་། བསམ་གཏན་གྱི་འབྲས་བུ་མངོན་ཤེས་ཀྱི་བར་དུ་འབྱུང་། ཞེས་པའི་དོན་ཡིན་ པས། མིང་འདོགས་ཀྱི་ཁྱད་ཙམ་མ་གཏོགས། ཤིན་ཏུ་སྤྲོས་མེད་ཀྱི་གཞུང་གི་དགོངས་པ་ཡང་ རྡོ་རྗེའི་རྣལ་འབྱོར་འདི་ལ་འབད་པ་ཡིན་ལ། འདི་དང་དེ་སྦྱོར་ཚུལ་གཞན་ཡང་ཡོད་དོ། །དེ་ བཞིན་དུ། རང་ཡིད་མཚན་ཉིད་མཐའ་དག་བྲལ་པ་ཡིས། །མིག་ཕྱེད་གྱེན་དུ་བལྟ་བ་དང་ བཅས་པས། །གང་ཚེ་དབུ་མར་རླུང་ནི་བུས་གྱུར་པ། །དེ་ཚེ་རྡོ་རྗེ་མེ་དང་དུ་བ་འབྱུང་། །དེ་ 4-291 ཡང་མཚན་ཉིད་དང་བྲལ་བ་ནི་མཚན་མ་རྣམ་རྟོག་སྤངས་པ་ཡིན། དེ་དང་བྱེད་བཅིངས་ལྟ་ སྟངས་དང་བཅས་པ་ལས། ལས་རླུང་དབུ་མར་བུས་པའི་ཚུལ་གྱིས་འཇུག དེ་ལས་རྡོ་རྗེ་ཡེ་ ཤེས་ཀྱི་གཏུམ་མོའི་མེ་འབར་བ་དང་། དུ་སོགས་ཁམས་གསུམ་པའི་གཟུགས་བརྙན་འབྱུང་། ཞེས་པ་སྟེ། རྒྱུ་མི་གཡོ་གསུམ་ལྡན་བསྒོམས་པས་འབྲས་བུ་སྲོག་འཛིན་རྗེས་དྲན་སོགས་སྐྱེ་

煙等神通等，斷盡分別網，獲得極離戲果位。如是說明從風止於中脈，生起相智慧。 其中在離戲派中，毗達爾金剛瑜伽是前行凈化氣息。離戲本身與收攝一致，金剛怖畏瑜伽成為直接捷徑方便。從如是修持中，于共同收攝思維中生起煙等智慧，乃至禪定之果神通。此是其義，除了名稱之別，極離戲論典之密意也是專注於此金剛瑜伽，此外還有其他結合此二者之方法。 如是："自心遠離一切相之性，伴隨向上半開眼凝視，何時中脈之風吹動時，彼時金剛火與煙生起。" 其中遠離相性即是斷除相分別。與其相連的凝視法，從業風以吹入中脈之方式進入。由此燃起金剛智慧猛火，及煙等三界影像生起。此即是說，由修持具足因不動三種，生起果持命隨念等之義。

།འདི་ལ་ལུང་ཁུངས་མ་སྨོས་ཀྱང་། ཨིནྡྲ་བྷུ་ཏིའི་དོ་ཧ་ནས་དྲངས་པ་ཡིན་ གསུང་། དེ་བཞིན་དུ་གྲུབ་ཐོབ་ལྭ་བ་པས་ཀྱང་། སྣང་བ་ཐོབ་པའི་རྣལ་འབྱོར་པས། །གཞན་ དུ་རྟགས་ནི་ཤེས་བྱ་སྟེ། །གྲུབ་པའི་འཁྲུལ་པ་མེད་པ་རྣམས། །ལམ་ནག་གིས་ནི་དུ་བ་བཞིན། ། མིག་དག་རེངས་པར་བྱེད་པ་དང་། །མགོ་བོ་དུད་པ་ཉིད་དང་མི། །སེམས་དང་སེམས་བྱུང་ མི་གཡོ་དང་། །སྟོང་ཉིད་མཐོང་བའི་སྟོང་པ་ཉིད། །ཅེས་གསུངས་ཏེ། མིག་རེངས་པ་སྟེ་ལྟ་ སྟངས་བརྟན་པ་དང་། དེས་རོ་རྐྱང་གི་རྩའི་མགོ་བོ་སྤྱི་གཙུག་ནས་མིག་གི་གནས་སུ་བཀུག་ སྟེ། དུད་པར་བྱས་ནས་འཐེན་པ་ལྟ་བུར་འགྱུར་བ་དང་། སེམས་སེམས་བྱུང་འགགས་པ་ནི། རྣམ་རྟོག་བཙན་ཐབས་སུ་བཀག་པའི་མི་རྟོག་པ་སྟེ། དེ་ལྟར་བསྒོམས་པས་གཟུང་འཛིན་ གྱིས་སྟོང་པའི་སྟོང་ཉིད་དེ་ཡང་རྣམ་མེད་ཙམ་མ་ཡིན་པར། དངོས་སུ་མཐོང་རྒྱུ་ཡོད་པའི་སྟོང་ ཉིད་ཀྱི་གཟུགས་མཐོང་། དེ་ཉིད་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་སྣང་བ་ཐོབ་པ་ཡིན། དེ་ལམ་དངོས་ཡིན་ཡང་། རྣམ་གཞག་འཇོག་ཚུལ་གཞན་གཅིག་ལ་ལམ་རྟགས་ཀྱི་ཐ་སྙད་འཇོག་པར་ཤེས་དགོས་ཏེ། གྲུབ་པ་མི་འགྱུར་བའི་བདེ་བ་ཐོབ་པར་འགྱུར་བའི་རྟགས་འཁྲུལ་པ་མེད་པ་ནི་སྟོང་གཟུགས་ རྣམས་ལ་མཉམ་པར་བཞག་པས་བདེ་བ་སྐྱེ་བ་འདི་ཡིན་ཏེ། ལམ་ནག་ཅེས་པ་མེའི་མིང་ཡིན་ པ། བུད་ཤིང་འཚིག་བཞིན་པའི་མེ་ཡོད་པའི་རྟགས། དུ་བ་འཕྱུར་བ་མཐོང་བ་བཞིན། ཞེས་ པའོ། །དེ་བཞིན་དུ་གྲུབ་ཐོབ་དྷརྨ་པས་ཀྱང་། དང་པོ་ཐོག་མཐའ་ལས་གྲོལ་ཞིང་། །དབུ་མ་ ཙམ་ཞིག་བརྟེན་པར་བྱ། །དེར་གནས་གང་ཞིག་འདོད་པ་སྟེ། །འདི་ཡི་སྣང་བ་བཅུ་བདག་ 4-292 ཉིད། །ཅེས་ཏེ། ཚིག་རྐང་ཕྱི་མ་གསུམ་ལ། འགྱུར་གཞན་ལས། དབུ་མ་ཙམ་ལ་རྣམ་པར་ གནས། །དེ་ལ་གནས་ཤིང་དེ་སྤོང་གང་། །དེ་ལས་མཚན་མ་བཅུ་འབྱུང་ངོ་། །ཞེས་འབྱུང་བ་ གོ་བདེའོ། །དང་པོ་ཐོག་མཐའ་ཞེས་པ་འདིས་ནི། སྤུན་གསུམ་གྱི་བར་མ་དང་འགྲོགས་པའང་ བསྟན་ལ། སྐྱེ་འགག་གནས་གསུམ་དང་བྲལ་བའི་དབུ་མ་ནམ་མཁའ་སྟོང་པ་ལ་སེམས་ གནས་ཤིང་། ནམ་མཁའ་དང་རིག་པ་རང་ཉིད་ལ་ཡང་། ཡིན་མིན་ཡོད་མེད་གཉིས་མཉམ་ གྱི་འཛིན་པ་སྤོང་བའི་སྒོ་ནས་བཞག་ཅིང་གནས་པས། རྟགས་བཅུའི་བདག་ཉིད་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་ ཀྱི་སྣང་བ་འཆར་བར་འགྱུར། གྲུབ་ཐོབ་ཙརྦ་ཊི་པས་ཀྱང་། དངོས་མིན་དངོས་པོར་བརྟེན་ ནས་སུ། །དངོས་པོ་དངོས་པོ་མིན་པར་བྱ། །སེམས་ནི་སེམས་མིན་བྱས་ནས་སུ། །ཅི་ཡང་ མེད་པར་མི་བྱའོ།

此處雖未提及引文出處，據說是引自因陀羅菩提的道歌。如是大成就者拉瓦巴也說："獲得顯相的瑜伽士，應知其他諸相，無誤成就諸者，如同黑道之煙，眼睛變得僵直，以及頭部低垂，心與心所不動，及見空性之空。" 也就是說，眼睛僵直即凝視穩固，由此從羅匝二脈之頭部從頂輪拉至眼睛處，如同彎曲拉緊一般。心與心所止息，是以強制方式遮止分別的無分別，如是修持而見到離能取所取的空性，不僅僅是無相而已，而是有可親見的空性之相。此即是獲得智慧顯相。雖此是實際道路，但需知在另一種建立分類方式中，安立為道相之名相。 無誤獲得不變成就之樂的標誌，即是由等持于空性之相而生起樂受，如同黑道（此是火之異名）有燃燒木柴之火的標誌，即見到冒出煙來。 如是大成就者達摩巴也說："首先解脫始終已，應當依止唯中脈，住彼何者所欲求，此之顯相十自性。"對於后三句偈頌，另一譯本作："唯住于中脈，住彼舍彼何，由彼生十相。"較易理解。 "首先始終"此句，既表示與三兄弟中之中者相伴，也表示心安住于離生滅住三者的中觀虛空，通過舍離對虛空與知覺自身是非有無二執的方式而安住，將顯現具十相自性之智慧顯相。 大成就者遮爾巴提也說："依止非事物事物已，令事物成非事物，令心成為非心已，莫令成為一無所有。"

།ཞེས་གསུངས་ཏེ། སེམས་སྔར་རྟོག་བཅས་དེ་སེམས་མིན་པ་རྟོག་མེད་དུ་ བྱེད་ཅིང་། དེའི་ཚེ་ཅི་མེད་ཅང་མེད། རྟགས་མེད་མཐོང་མེད་དུ་མི་བྱ་སྟེ། རྡུལ་ཕྲ་རབ་ཀྱི་ དངོས་པོ་མ་ཡིན་པ་སྟོང་གཟུགས་ཀྱི་དངོས་པོ་ལ་སེམས་བརྟན་ཞིང་བཞག་པས། ཐ་མལ་ ལས་སྣང་གི་དངོས་པོ་རྣམས། འགའ་ཞིག་སྣང་བའི་དངོས་པོ་མེད་པ་དང་། འགའ་ཞིག་སྣ ང་ཡང་བདེན་དངོས་མིན་པར་རིག་པར་བྱ། ཞེས་པ་སྟེ། འདིས་ཀྱང་བསམ་གཏན་གྱི་རིམ་པ་ གསལ་བར་བྱེད་དོ། །ཡང་བཤད་པ། གང་དུ་དྲི་མ་མེད་པའི་མཁའ་ལ་མིག་ཕྱེད་སྤྲུལ་པ་ན། ། འཕྲོ་བ་ཆེན་པོས་ཐུགས་རྗེས་བསླན་པའི་བསམ་པའི་རྟེན་ཟ་ལས། །ཡོད་དང་མེད་དང་ གཉིས་ཀ་དངོས་པོ་དངོས་མེད་འབྱེད་པ་བྲལ། །སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་རྗེས་འགྲོ་དུ་སོགས་མཐའ་ དག་གློ་བུར་འཆར། །ཞེས་འབྱུང་བ། འདི་གྲུབ་ཐོབ་ཆེན་པོ་དཔེ་མེད་མཚོའི་སྦྱོར་དྲུག་གི་ གཞུང་ན་ཡོད་མོད། སྔོན་དུ་བྱོན་པ་ཞིག་གི་གྲུབ་ཐོབ་ཀྱི་ལུང་ཚིག་སྐབས་དེར་བཅུག་པར་ནི་ ངེས་པར་གསལ་ལ། གྲུབ་ཐོབ་ཀླུའི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་གསུང་ཡིན་ནོ་ཞེས་བླ་མ་རྣམས་གསུང་ངོ་། ། ཉིན་མཚན་གྱི་ནམ་མཁའ་དྲི་མ་མེད་པ་ལ། མིག་ཕྱེད་གྱེན་དུ་བལྟ་བའི་ལྟ་སྟངས་སྤྲུལ་བར་ 4-293 བྱས་པ་ན། བསམ་པ་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་མེས་ཡོད་པ་དང་མེད་པ་དང་གཉིས་ཀར་འཛིན་ པ་སོགས་ཀྱི་རྣམ་རྟོག་བསྲེགས། སེམས་ཅན་ཀུན་ལ་འཕྲོ་ཞིང་ཁྱབ་པའི་སྙིང་རྗེ་དང་། མི་ རྟོག་པ་སྒོམ་པ་ལས་གཞན་དངོས་པོ་དངོས་མེད་འབྱེད་པ་སྟེ་དཔྱད་སྒོམ་དང་བྲལ་བར་ བསྒོམས་ན། སེམས་གདོད་ནས་སྤྲོས་པ་དང་བྲལ་བའི་སྟོང་ཉིད་ཀྱི་རྗེས་སུ་འགྲོ་བ་དུ་སོགས་ རྣམ་ཀུན་མཆོག་ལྡན་གྱི་སྟོང་ཉིད་དེ། ཡུན་རིང་དགུག་མི་དགོས་པར་གློ་བུར་དུ་འཆར་རོ་ ཞེས་སོ། །གྲུབ་ཆེན་ནག་པོ་སྤྱོད་པས་ཀྱང་། གང་ཚེ་ཟླ་བ་ཉ་བ་ཤར་གྱུར་པ། །དེ་ཚེ་སེམས་ ཀྱི་རྒྱལ་པོ་རབ་ཏུ་ཉལ། །དགའ་དང་སྙིང་རྗེ་ཌཱ་མ་རུ་ཡི་སྒྲ། །ཞེས་པ་དང་། གཡོན་དང་ གཡས་སུ་ཁྲལ་པ་ལ། །ཀཧྞས་སྨྲས་པ་བར་ལམ་མོ། །སེམས་རྟོགས་རིན་ཆེན་རབ་དགས་ གྲོལ། །གྲོང་ཁྱེར་མི་སྨྲ་རྨོངས་པ་རྣམས། །མེ་ཏོག་ལྔ་བྱུང་དེ་རུ་ཐིམ། །དགའ་བའི་སེམས་ ཉིད་ནམ་མཁས་བྱིན། །ཞེས་གསུངས་ཏེ། གང་གི་ཚེ་སྟོང་གཟུགས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་སྣང་བའི་ཟླ་བ་ ཤར་བར་གྱུར་པ་ན། སེམས་ཀྱི་རྒྱལ་པོ་ཡིད་རྟོག་བཅས་ཉལ་ཞིང་ཐིམ་པར་འགྱུར་ལ། དེའི་ ཚེ་བསམ་གཏན་གྱི་དགའ་བདེ་ལྟ་བུའི་དགའ་བ་དང་། སྙིང་རྗེ་ཞུ་བདེ་འགྱུར་མེད་ཀྱི་ཌཱ་མ་ རུའི་སྒྲ་གྲགས་པར་འགྱུར་ཞེས་ཏེ་སྐབས་འདིར་ཚིག་དེའི་འཕྲོས་ཆད་དོ།

如是說道：將先前有分別的心轉為非心即無分別，其時不應成為無有一物、無相、無見，而是通過令心穩固安住于非極微事物之空性事物上，應知某些平常所現事物不復顯現，某些雖現而非真實事物。此亦明示禪定次第。 複次所說："于無垢虛空中睜半眼幻化時，大悲遍射潤澤意之月輪中，遠離有無二者事物非事物分別，空性隨行煙等一切驟然顯現。"此雖出自大成就者無比海的六支瑜伽論典，但顯然是將某位前輩成就者的教言引入彼處，諸上師說是成就者龍菩提所說。 于日夜無垢虛空中，作半眼向上觀視之視線幻化時，以無分別意之火焚燒有無二執等分別念，以遍及一切眾生的大悲，修持無分別而遠離其他事物非事物分別即觀察修，如是修持，心本離戲論的空性隨行煙等具一切殊勝行相之空性，無需久召即驟然顯現。 大成就者那洛巴也說："當時滿月升起時，心王極為寂滅，喜與大悲鼓之聲。"又說："於左右勞累中，迦納所說中道也。心悟寶珠極喜解，愚昧默然諸城中，五花生起彼中融，喜心虛空所加持。" 也就是說，當空性相智慧之月升起時，心王有分別意融入寂滅，爾時如禪定喜樂般的喜樂與大悲融樂不變之嘎烏鼓聲響起。此處該偈頌余文中斷。

།སྤྱོད་པའི་གླུའི་ མཛོད་འགྲེལ་ན། དེ་ཚེ་སེམས་ཀྱི་རྒྱལ་པོ་རབ་ཏུ་ཉལ། །ཞེས་འབྱུང་དགའ་དང་ཞེས་པ་འདི་ མི་སྣང་ངོ་། །གཡས་གཡོན་རོ་རྐྱང་གཉིས་ཀྱི་ལམ་ལ་རླུང་རྒྱུ་བ་ནི། ཤོག་མ་སོགས་ཁྲལ་སྡུད་ པའི་ལམ་དང་འདྲ། སེམས་མགྲོན་པོ་དང་འདྲ་བ་རླུང་དེ་གཉིས་ལ་བརྟེན་ནས་སོང་ན། ཁྲལ་ སྡུད་པས་འཚེ་བ་བྱེད་པ་དང་འདྲ་བར། ཉོན་མོངས་སྣ་ཚོགས་སྐྱེ། སྡུག་བསྔལ་སྣ་ཚོགས་ འབྱུང་ངོ་། །ལམ་དེ་དག་གི་བར་གསེང་ལམ་ཁྲལ་སྡུད་པས་གོ་རིག་མི་འབྱུང་བ་ཞིག་ལ་ཚོང་ པ་རྣམས་སོང་ན། ཁྲལ་སྡུད་པས་འཚེ་བ་མེད་ཅིང་བདེ་བར་འགྲོ་བ་ལྟར། བྱེད་བཅིངས་དང་ བཅས་པའི་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པ་སྒོམས་པས། གསང་ལམ་དང་འདྲ་བ་དབུ་མའི་ལམ་དུ་རྣམ་ 4-294 རྟོག་དང་། ཉོན་མོངས་དང་། སྡུག་བསྔལ་གྱིས་འཚེ་བ་མེད་པར། བདེ་བ་ཆེན་པོའི་དབྱིངས་ སུ་འགྲོ་སྟེ། དེ་ཡང་ཞུ་བདེ་འགྱུར་མེད་ཀྱི་ཐིག་ལེ་ནི་རིན་པོ་ཆེ་སྟེ། དེའི་རབ་ཏུ་དགའ་བ་ཞུ་ བདེ་ལྷན་སྐྱེས་ཀྱིས་འཛག་བདེ་མངོན་འགྱུར་གྱི་སྒྲིབ་པ་ལས་གྲོལ་བར་བྱེད་ཅིང་། ཞུ་བདེ་ འགྱུར་མེད་ཀྱི་ལྷན་སྐྱེས་དེ་ནི། དོན་དམ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་རྗེས་མཐུན་པ་ཡིན་པས། སེམས་རྟོགས་པ་ཞེས་བྱའོ། །རྨོངས་པ་རྣམས་ཞེས་བྱ་བ་ནི་བོད་པ་སྟེ། གྲོང་ཁྱེར་ཞེས་པ་ཀུན་ ལ་གྲགས་བའི་ངག་ཚིག་གསལ་པོ་སྟེ། དེ་ལྟར་མི་སྨྲ་བར་བརྡའི་ཚིག་གིས་ང་སྨྲའོ། །འབྱུང་ བ་ལྔའི་དྭངས་མའི་མེ་ཏོག་ཐིག་ལེ་ལྔ་གཙུག་ཏོར་ནས་ནོར་བུའི་བར་དུ་བྱུང་ཞིང་། ནོར་བུར་ བཅིངས་པས། རྩ་དབུ་མའི་ལམ་ཇི་ལྟར་འོས་པ་དེ་ཉིད་དུ་ཐིམ་པར་འགྱུར་ལ། མི་འགྱུར་ བའི་བདེ་བ་དགའ་བའི་སེམས་ཉིད་དེ་ནི། དོན་དམ་གྱི་ནམ་མཁའ་སྟོང་གཟུགས་ཕྱག་རྒྱ་ ཆེན་པོས་བྱིན་ཞེས་པའོ། །དེ་ཡང་ཐིག་ལེ་ནོར་བུར་སོན་པ་སྟོང་གཟུགས་ཀྱིས་བཅིངས་པས། གཟུགས་སེམས་གཅིག་ཏུ་འདྲེས་པ་ན་མི་འགྱུར་བའི་དོན་ཏེ། འདིས་ཡན་ལག་དྲུག་ཀར་ གསལ་བར་བསྟན་ནོ། །ཨཱརྱ་དེ་བས་ཀྱང་། བཅོམ་ལྡན་སྲོག་གི་ལྷག་པའི་བདག་པོ་རྗེ་བོ་ བདག་ཉིད་ལ་ནི་ཐིམ་གྱུར་ཅིང་། །འཚོ་བའི་རླུང་གི་རྒྱུ་བ་འབྱུང་དང་འཇུག་པའི་ཚོགས་རབ་ ཞི་བར་གྱུར་པ་དང་། །གང་ཞིག་རྣལ་འབྱོར་དབང་ཕྱུག་རྣམས་ཀྱི་འོད་གསལ་སྐར་མའི་སྣང་ བ་རབ་འབྱམས་འདི། །རང་ལུས་ཉིད་ནས་ངེས་འཐོན་མུན་པ་བཅོམ་ནས་འཇིག་རྟེན་གསུམ་ པོ་སྣང་བར་བྱེད། །ཅེས་གསུངས་ཏེ། དེ་ཡང་སྲོག་སྟེ་རླུང་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ལྷག་པའི་བདག་ པོའམ་རྗེ་བོ་ན་དབུ་མའི་རླུང་སྟེ་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཞེས་བཏགས་པ་སྟེ་དུས་ཀྱི་འཁོར་ལོའི་ རླུང་ཞེས་རྒྱུད་ལས་གསུངས་པ་ལྟ་བུའོ།

在行為歌之註釋中，"爾時心王極為寂滅"之句出現，而"喜與"等詞未見。右左明點二道之風行走，如同收稅之道，心如旅人依靠彼二風而行，則如同遭受稅吏傷害般，生起各種煩惱，出現各種痛苦。當商人們行於彼等道路之間隙道路即稅吏不知之處時，則無稅吏傷害而安樂而行，如是以具作意繫縛之無分別修持，于如密道般之中脈道中，無分別念、煩惱及痛苦之傷害，趣入大樂境界。 且彼融樂不變之明點即為寶珠，其極喜融樂俱生由漏樂顯現之障得解脫，而彼融樂不變之俱生即是勝義菩提心隨順，故稱為心悟。所謂愚昧即是召喚，城市即是衆所周知之明顯語詞，如是不說而以表徵語言我說。五大精華之五花明點從頂髻至寶珠生起，由繫縛于寶珠，如其所應融入中脈道中，而彼不變樂喜之心性，即由勝義虛空空相大手印所加持。 且明點至寶珠由空相繫縛，當色心合一時即為不變義，此明示六支瑜伽。聖天亦說："世尊命之殊勝主尊融入自身中，命風行走出入眾悉成寂滅時，瑜伽自在諸尊此廣大星光明，從自身出破暗令三界顯現。"此覆命即一切風之殊勝主尊或尊主即中脈風，名為世尊，如續部所說時輪風。

།གཞི་དུས་ཀྱི་དབུ་མའི་{དབུགས་[དབུས་]དེ་ལམ་ དུ་བྱས་པས། ཡེ་ཤེས་ཀྱི་རླུང་དུ་གྱུར་པ་ན་ལས་རླུང་རྣམས་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་རླུང་བདག་ཉིད་ལ་ནི་ ཐིམ་པར་འགྱུར་ཞིང་། འཚོ་བ་ལས་ཀྱི་རླུང་འདིའི་རྒྱུ་བ། སྣ་སྒོ་ནས་འབྱུང་འཇུག་བྱེད་པའི་ 4-295 ཚོགས་རབ་ཏུ་ཞི་བར་འགྱུར་རོ། །དེ་ལྟར་རླུང་ཐིམ་པ་ལས། འོད་གསལ་རྟགས་བཅུའི་སྣང་ བ་རབ་འབྱམས་ཤར་བ་ནི། མཁའ་ལ་སྐར་མ་ཤར་བ་ལྟ་བུའོ། །ཡང་ན་སྐར་མའི་སྐད་དོད། ཛྱོ་ཏི་ནི་འཇའ་འོད་ལའང་འཇུག་གོ །སྟོང་གཟུགས་ཀྱི་གཏུམ་མོ་འབར་བ་དེ་ནི་དབུ་མ་ལས་ བྱུང་རང་ལུས་གང་ལུས་ལས་ཐོན་ནས་ནམ་མཁའ་གང་བའི་མུན་པ་བཅོམ་ནས་འོད་གསལ་ བར་བྱེད། མ་དག་པའི་སྲིད་གསུམ་གྱི་སྣང་བ་མགོ་གནོན་པའི་ཚུལ་གྱིས་སྦྱོང་བར་བྱེད་དོ། ། མུན་པ་བཅོམས་པ་ནི་འཕྲལ་དུ་མངོན་ཤེས་སྐྱེ་བ་དང་། ཕུགས་གནས་ལུགས་རྟོགས་པའོ། ། འདིས་གཙོ་བོར་རྗེས་དྲན་གྱི་སྟོང་གཟུགས་བཤད་པ་ཡིན་ཡང་། རྣམ་པ་འདྲ་བའི་སྒོ་ནས་ ཡན་ལག་དྲུག་ཀ་ལ་འབྱོར་རོ། །དེས་ན་འོད་གསལ་རྟགས་བཅུ་ལ་མཉམ་པར་གཞག་པས་ ནི། མ་དག་པའི་སྲིད་གསུམ་ཟིལ་གྱིས་མནན་ནས་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་སྣང་བ་རྒྱས་པར་བྱེད་པའོ། ། དེ་ལྟར་ན་རྣལ་འབྱོར་གྱི་དབང་ཕྱུག་ཐམས་ཅད་ཀྱི་གཤེགས་ཤུལ་དུ་གྲུབ་ཅིང་། གྲུབ་ཐོབ་ ཀུན་གྱིས་དུ་བ་ལ་སོགས་པའི་ལམ་འདི་བསྒོམས་པ་ཡིན་ནོ། །ལུང་འདྲེན་འདི་རྣམས་ཀྱི་དོན་ གསལ་བར་བཤད་པ་ཆེར་མི་འདུག་ཅིང་། མཆན་བུ་ཅུང་ཟད་བྲིས་པ་འདྲ་འདུག་པ་ཡང་། བསྡུས་གྲགས་པ་དང་། གནད་དོན་ལ་འབྱོར་པ་མ་མཐོང་ནས། འདིར་གསལ་ལ་འདུས་པར་ བཤད་པ་ཡིན་མོད། རྒྱས་པར་བླ་མའི་གསུང་ལས་ཤེས་པར་བྱའོ། །ཀླུ་སྒྲུབ་ཡབ་སྲས་ དགོངས་པ་ཡིན་ཚུལ་ནི་རྒྱས་པར་རིམ་ལྔའི་འགྲེལ་པར་བཤད་ཟིན་པ་ལས་ཤེས་པར་བྱ་ ཞིང་། ནག་པོའི་དགོངས་པའི་ཇི་ལྟ་བ་ཡིན་པ་ཡང་། རྫོགས་རིམ་གཞུང་གསུམ་གྱི་འགྲེལ་ པར་ཡང་བཤད་ཟིན་པ། སྤྱོད་པ་བ་ཉིད་ཀྱི་དོ་ཧའི་འགྲེལ་པ་ཞིག་བྱས་པར་ཤེས་པར་ཡང་ འགྱུར་རོ། །རྟགས་བཅུ་ནི་དཀྱུས་སུ་བཤད་པ་ལྟར་དུས་འཁོར་བསྡུས་རྒྱུད་ལས་རྫོགས་པར་ གསུངས། གསང་འདུས་རྒྱུད་ཕྱི་མ་ལས་གཙོ་བོར་མཚན་རྟགས་རྣམས་གསལ་བར་གསུངས་ ཏེ། འགོག་པའི་རྡོ་རྗེར་བགྲོད་སེམས་ལ། །མཚན་མ་ཉེར་འཛིན་འབྱུང་འགྱུར་ཏེ། །མཚན་མ་ 4-296 དེ་ནི་རྣམ་པ་ལྔ། །བྱང་ཆུབ་རྡོ་རྗེ་བཤད་པ་ཡིན། །དང་པོ་སྨིག་རྒྱུའི་རྣམ་པ་སྟེ། །གཉིས་པ་དུ་ བའི་རྣམ་པ་ཡིན། །གསུམ་པ་མཁའ་སྣང་རྣམ་པ་སྟེ། །བཞི་པ་སྒྲོན་མེ་འབར་བའོ། །ལྔ་པ་ རྟག་ཏུ་སྣང་བ་ནི། །སྤྲིན་མེད་ནམ་མཁའ་ལྟ་བུའོ།

基時之中脈氣息[中]以之為道，當成為智慧風時，業風等皆融入智慧風自性中，此命業風之行走，從鼻門出入之眾極為寂滅。如是由風融入，廣大明光十相之相顯現，如同空中星辰顯現。或者星辰之對應梵文，jyoti（藏文：ཛྱོ་ཏི，梵文天城體：ज्योति，梵文羅馬拼音：jyoti，意為：光芒）亦可用於虹光。彼空相拙火燃燒從中脈生起，從自身所生身出，遍滿虛空破除黑暗而令明光顯現，以降伏不凈三有之相之方式而凈化。 破除黑暗即是當下生起神通，究竟悟得實相。此雖主要說明隨念之空相，但由相似之門而適合於六支。是故，等持于明光十相，則降伏不凈三有而令智慧相增廣。如是成就一切瑜伽自在尊之足跡，一切成就者皆修持此煙等之道。此等引文之義未見明顯解釋，似有少許註釋，然未見攝要聞名及要義相應，此處明晰攝要而說，詳細當從上師言教中了知。龍樹父子密意之理當從廣說五次第釋中已說了知，黑者密意之真實性亦在圓滿次第三論釋中已說，亦當了知行者自身之朵哈註釋之作。十相如正文所說在時輪略續中圓滿宣說，密集後續主要明顯宣說相好等，即："趣入寂滅金剛心，當生執持諸相好，彼相共有五種分，此說菩提金剛義。初為陽焰之行相，二為煙霧之行相，三為空現之行相，四為燈火熾燃相，五為恒常顯現相，如同無雲虛空然。"

།ཞེས་པ་འདི་དུས་འཁོར་ཕྱོགས་སུ་ལུང་ དྲངས་པའི་འགྱུར་ལྟར་ཡིན་ལ། རྒྱུད་ལོ་ཆེན་གྱིས་བསྒྱུར་བ་ལས། རྣམ་པ་ཞེས་པ་རྣམས་ འདྲ་བ་ཞེས་པར་ཡོད་དེ་སྨིག་རྒྱུ་འདྲ་བ་དང་པོ་སྟེ་ཞེས་སོགས་སོ། །རྣམ་པ་ཞེས་བརྗོད་ན་ རྟགས་སྣང་ཁོ་ན་ལ་འབྱོར་གྱི་གཞན་ལ་མི་འབྱོར། འདྲ་བ་ཞེས་བརྗོད་ན། རྟགས་སྣང་ལའང་ འཇུག་མོད། རྟགས་ཅན་གྱི་ཤེས་པ་བརྟན་གཡོའི་ཚད་ལའང་འབྱོར་བས། གསང་འདུས་ཀྱི་ འགྲེལ་པ་རྣམས་ན། འཆད་ཚུལ་སྣ་ཚོགས་ཡོད་པ་ཀུན་ལ་སྦྱོར་བའི་དབང་དུ་མཛད་པར་ སྣང་། འོན་ཀྱང་སྐབས་འདིར་རྟགས་ཅན་གྱི་ཤེས་པ་ལ་སྦྱོར་དུ་མི་རུང་སྟེ། འདི་འཛིན་པའི་ ཡན་ལག་གི་སྐབས་སུ་བཞེད་པའི་མཚན་རྟགས་ཡིན་ལ། རྟགས་ཅན་གྱི་ཤེས་པ་གནས་ སྐབས་ལྔ་ཆར་ཡན་ལག་སྔ་མ་གསུམ་དུ་གྲུབ་ཟིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་འདི་རྟགས་སྣང་ཁོ་ ན་ཡིན་པ་ལས། འདིར་སྨིག་རྒྱུ་དང་པོར་གསུངས་པར་དཀྲུགས་ཏེ་བཤད་པ་ཡིན་པས། དུང་ དང་པོར་བྱེད་དགོས་པར་དྲི་མེད་འོད་ལས་གསུངས་པས་ངེས་པ་ཅན་ཡིན། མཚན་རྟགས་ བཞི་ཡིན་ཡང་འདིར་ལྔ་བཤད་པ་ནི། འབྲོ་ལུགས་ཀྱི་བླ་མ་གོང་མ་རྣམས་མཚན་རྟགས་བཞི་ དང་། ནམ་མཁའ་སྤྲིན་མེད་ལ་རྟགས་ཅན་ཞེས་པའི་ཐ་སྙད་མཛད་ཀྱང་དོན་ལ་ལྔ་པ་ནམ་ མཁའ་ལྟ་བུ་འདི། ཉིན་རྟགས་དྲུག་པོ་འཆར་བའི་གཞི་ལ་དགོངས་པ་ཡིན། གསང་འདུས་ འཕགས་སྐོར་བ་རྣམས་ཀྱང་། རང་རིག་ཙམ་གྱི་ཡེ་ཤེས་ནི། །ནམ་མཁའ་ལྟ་བུར་མཚན་ཉིད་ མེད། །འོན་ཀྱང་འདི་ལ་དབྱེར་ཡོད་དེ། །མཚན་མོ་ཉིན་མོ་མཚམས་བདག་ཉིད། །ཅེས་ནམ་ མཁའ་ལ་དབྱེ་བ་གསུམ་གྱིས་འབྱེད་པར་བྱེད་དེ་གནད་གཅིག་གོ །དེས་ན་འཆར་བའི་གཞི་ ནམ་མཁའ་བཤད་པས་ཉིན་རྟགས་དྲུག་པོ་སྦས་པའི་ཚུལ་གྱིས་ཅུང་ཟད་བཤད་པའང་ཡིན་ 4-297 ནོ། །མཚན་ཡང་དག་པར་བརྗོད་པ་ལས། ཉིན་རྟགས་དྲུག་པོ་གསལ་བར་གསུངས་ཏེ། ནམ་ མཁའ་ལས་བྱུང་རང་བྱུང་བ། །ཤེས་རབ་ཡེ་ཤེས་མེ་བོ་ཆེ་ནི་སེར་པོ་འབར་བ་སྟེ་དུས་མེའོ། ། འོད་ཆེན་རྣམ་པར་སྣང་བར་བྱེད། །ཡེ་ཤེས་སྣང་བ་ལམ་མེ་བ་ནི་དཀར་པོ་འབར་བ་སྟེ་ཟླ་ བའོ། །འགྲོ་བའི་མར་མེ་ནི་དམར་པོ་འབར་བ་སྟེ་ཉི་མའོ། །ཡེ་ཤེས་སྒྲོན་མེ་ནི་ནག་པོ་འབར་ བ་སྟེ་སྒྲ་གཅན་ནོ། །གཟི་བརྗིད་ཆེན་པོ་འོད་གསལ་བ་ནི་མཆོག་གི་ཆ་སྟེ་གློག་འགྱུ་བའོ། ། སྔགས་མཆོག་སྔགས་བདག་རིག་སྔགས་རྒྱལ། །ཞེས་པ་ནི་སྔགས་དང་། རིག་སྔགས་ནི་ ཐིག་ལེ་ཙམ་དང་། མཆོག་དང་། བདག་པོ་དང་། རྒྱལ་པོའི་སྒྲས་ཐིག་ལེ་ཆེན་པོ་བསྟན། དེའི་ ཤུགས་ལ་ཕལ་པ་དང་། མངའ་འོག་དང་། འཁོར་ཡང་ཡོད་དགོས་པས་དེ་ནི་སྣ་ཚོགས་ གཟུགས་བརྙན་ནོ།

此即是時輪方面所引用之譯文，而大譯師所譯中，"行相"諸字為"相似"，即"陽焰相似為第一"等。若說"行相"僅適於相顯，不適于其他。若說"相似"，雖可用於相顯，亦適合於具相之心識動靜之量，故密集諸注中有種種解釋方式，似是針對一切皆可配適而作。然而此處不應配適於具相之心識，因為此是執持支分所主張之相好，而具相之心識五種狀態皆已在前三支分中成就故。是故此唯是相顯，此處說陽焰為先是錯亂解釋，應以螺為先是無垢光中所說故為定論。雖是四種相好，此處說五種，是卓傳承上師們雖以四種相好及無雲虛空稱為具相，實際上此第五如虛空者，是思及日相六者顯現之基。密集聖部諸師亦云："唯自證之智慧，如虛空無相，然此有差別，夜晚白晝際自性。"以三種差別分別虛空，是一要義。故說顯現之基虛空，亦是以隱密方式略說日相六者。 在《真實名贊》中明顯宣說日相六者："從虛空生自然生，智慧智慧大火乃黃色燃燒即時火。大光普遍作顯現，智慧顯現光明乃白色燃烱即月亮。眾生燈火乃紅色燃燒即太陽。智慧燈火乃黑色燃燒即羅睺。大威光明光明乃殊勝分即流動閃電。咒中勝咒主明咒王。"此中咒及明咒即點滴，以勝、主、王聲說明大點滴，由此推及應有平凡、屬下、眷屬，即是種種影像。

།འབྲོ་བ་རྣམས་ཀྱིས་སྣ་ཚོགས་གཟུགས་བརྙན་ལ་ཡང་རྟགས་ཅན་གྱི་ཐ་ སྙད་མཛད་འདུག་འདིར་རྟགས་ཞེས་བྱ་བ་ལམ་རྟགས་ཙམ་ལ་མི་གཟུང་སྟེ། གནས་ལུགས་ ཀྱང་ཡིན་ལ་རྟགས་ཀྱང་ཡིན། དཔེར་ན་མཚན་མོ་རྒྱང་རིང་པོ་ནས་མཐོང་བའི་མེ་དེ་མེ་དངོས་ ཀྱང་ཡིན། དེར་ཕྱིན་ན་གྲང་རེག་སེལ་ནུས་པ་ལ་རྟགས་ཀྱང་ཡིན་པ་བཞིན། སྟོང་གཟུགས་ ཆོས་ཉིད་ཀྱི་རང་གཟུགས་དངོས་ཀྱང་ཡིན། ཆོས་ཉིད་བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོ་གདོད་ནས་ བཞུག་པའི་རྟགས་དང་། སངས་རྒྱས་མྱུར་དུ་ཐོབ་པའི་རྟགས་ཀྱང་ཡིན་པར་ཤེས་པར་བྱའོ། ། ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཕུང་པོ་སོགས་ཞེས་པ་ལ། ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཕུང་པོ་དང་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཁམས། ཡིད་ཀྱི་ དབང་པོ་སྒྲའི་སྐྱེ་མཆེད། མཆོག་གི་དབང་པོ་དང་དྲི་ཆུ་འདོར་བ་སྟེ་དྲུག་ཡིན། ལྷ་ཡེ་ཤེས་ ཁམས་པ་དྲུག་ཚན་གཅིག་ཞེས་པ་ནི། རྡོ་རྗེ་སེམས་དཔའ། ཤེར་ཕྱིན་མ། ཀུན་ཏུ་བཟང་པོ། སྒྲ་རྡོ་རྗེ་མ། གནོད་མཛེས་དང་ཤིན་ཏུ་སྔོན་མོ་རྣམས་སོ། །སྣང་བའི་སྟེང་དུ་འོད་གསལ་ འཛིན་པ་འདི་གོམས་ན། སྒེའུ་ཁུང་ནག་དང་ངེ་བ་ལྟ་བུ་དང་། གཡབས་སོགས་ལ་བལྟས་ཏེ་ དེར་སྟོང་གཟུགས་དྲངས་ནས་རིང་དུ་གོམས་པར་བྱས་ན་རིམས་པས་ཁྱིམ་གཏན་ལ་ཕེབས་ 4-298 པའི་མངོན་ཤེས་འབྱུང་། སྟོང་པའི་སྒྲ་ལ་སེམས་གཏོད་པ་གོམས་ཤིང་། སྒྲ་ཕལ་ཆེར་སྟོང་ པའི་སྒྲར་འགྲོ་ན། ལྐོག་གྱུར་གྱི་དོན་འདི་ལྟ་བུ་ཞིག་རྟོགས་པར་བྱའོ། །ཞེས་འདུན་པ་བཏང་ སྟེ། སྟོང་པའི་སྒྲ་ལ་སེམས་བརྟད་པས། ལྐོག་གྱུར་གྱི་སྒྲ་རྣ་བར་ཚོར་བའམ། ལུང་སྟོན་པའི་ རྣམ་པ་འབྱུང་། རྣ་བའི་མངོན་ཤེས་རྗེས་མཐུན་པ་ཡིན། འདི་གཉིས་ལ་དང་པོ་ཐོག་མར་ལ་ སྣང་བ་ཤར་བ་ཙམ་མ་གཏོགས་ཇི་བཞིན་ཐིངས་པ་དཀའ། འཛིན་ཞེན་དང་རྩིས་བཏབ་མི་ བྱེད་པར་ཡང་ཡང་ལས་ལ་སྦྱར་བས། ཕྱིས་ངེས་པ་ཅན་ཐིངས་པར་འོང་། བསམ་གཏན་གྱི་ སྒོམ་དོན་བློ་ལ་འགོད་པའི་སྐབས་རྟོག་དཔྱོད་གཉིས་ཀྱི་ཐད་དུ་ངོ་སྤྲོད་ཐུན་མོང་བས་རྒྱས་ པར་ངོ་སྤྲད་ན། སྐབས་སུ་བབ་ཅིང་ཤིན་ཏུ་ལེགས་པ་ཡིན། སོར་སྡུད་ཀྱི་འཁྲིད་ཙམ་ལས་མི་ བྱེད་ཅིང་། ངོ་སྤྲོད་དགོས་ན་སོར་སྡུད་ཀྱི་འཇུག་ཏུ་བྱེད་དགོས་མོད་ཀྱང་། ཐོག་དགེའི་འཁྲིད་ རྒྱས་པར་དཀྱུས་ཐོག་གཅིག་ལ་བྱེད་ཅིང་ངོ་སྤྲོད་དགོས་ན། བསམ་གཏན་ཡན་ལག་ལྔ་པའི་ སྐབས་སུ་བྱེད་པའང་ཡན་ལག་སོ་སོ་དང་བསྟུན་ཀྱང་རུང་ངོ་། །ཡུན་རིང་མ་བསྒོམས་པ་ལ་ ངོ་སྤྲོད་མི་བྱེད་པ་ཉིད་ཐོབ་ཐང་ནི་ཡིན་ཏེ། ཉམས་མྱོང་མ་སྐྱེས་པ་ལ་ངོ་སྤྲོད་པར་མི་འོས་པའི་

卓氏等人也對種種影像使用了具相之名稱。此處不應僅執著于道相之意義，既是實相亦是標相。譬如夜晚遠處所見之火，既是實際之火，若去到那裡能除寒觸亦是標相，如是應知空色既是法性之實相，亦是法性如來藏本來安住之標相及速得佛果之標相。 "智慧蘊等"指智慧蘊、智慧界、意根、聲處、勝根及小便排出等六種。"天智慧界六組一"指金剛薩埵、般若佛母、普賢、聲金剛女、傷齒母及極青母等。 于顯現上持取光明若修習，如窗戶漆黑處及障礙等處觀看，引生空色于彼長期修習，則漸次生起家相穩固之神通。專注于空性之聲而修習，多數聲音轉為空性之聲時，應作意欲了知如是隱蔽義理，以專注空性之聲，則隱蔽之聲于耳感知或生起授記之相，此是相應耳通。此二者最初顯現時除了顯相生起外難以如實融入。不作執著計較而反覆用功，後來必定能融入。在禪定修要置於心中時，于尋伺二者處以共同引導廣作引導，則契合時機且極為殊勝。若僅作圓滿次第引導而需要引導時雖應在圓滿次第之末尾為之，然若廣作初善引導於一續中並需要引導時，則於五支禪定時為之亦可配合各支分。對未長期修習者不作引導才是應得之分，因對未生起證悟經驗者不應作引導故。

།ཡང་སྙིང་པོ་བསྡུས་ན་བསམ་གཏན་གྱི་རྟོག་པའི་ཡན་ལག་ཙམ་རྒྱུད་ལ་སྐྱེས་ན་ནི། བསྒོམས་པའི་ཉམས་མྱོང་གི་སྟོབས་ལས། སྟོང་གཟུགས་རང་སེམས་སུ་རྟོགས་པ་ཡིན་ལ། སོར་སྡུད་ཀྱི་ཉམས་མྱོང་ཙམ་ལ་དེ་ལྟར་རྟོག་པ་རང་མིན་ཀྱང་། སྟོང་གཟུགས་མཐོང་བའི་ ཉམས་མྱོང་ལས་བརྩམས་ཏེ། ལུང་རིག་གི་སྒྲུབ་བྱེད་ལ་མ་ལྟོས་པར། མྱོང་བའི་སྟོབས་ལས་ སྟོང་གཟུགས་རང་སེམས་ལས་གཞན་དུ་མེད་པར་ངེས་ཤེས་འདྲེན་ནུས་པ་ཡིན་ཏེ། དེ་ཙམ་ ན་དེ་ཁོ་ན་ལ་ཐུན་མོང་དང་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའི་ངོ་སྤྲོད་གཉིས་ཀ་བྱར་བཏུབ་བོ། །སྔོན་འགྲོ་ བལྟོས་མེད་བཞི་ལྡན་ཡུན་རིང་དུ་བསྒོམས་ན། དངོས་གཞིའི་འཁྲིད་ལ་མ་སླེབ་ཀྱང་། སྔོན་ འགྲོའི་ཉམས་མྱོང་ལ་སྟོང་ཕྱོགས་ཀྱི་ངོ་སྤྲོད་རྣལ་མ་འདེབས་ཐུབ། སྐབས་དེར་མ་ངེས་པའི་ 4-299 རྟགས་སྣང་ཇི་སྙེད་འབྱུང་བས། སྣང་ཕྱོགས་ཀྱི་ངོ་སྤྲོད་ཀྱང་རྗེས་མཐུན་རགས་པ་ཐུབ་པ་ ཞིག་འབྱུང་མོད། ཕྱིས་ཀྱི་ཕྱག་ལེན་ལ་དབེན་གསུམ་ཡུན་རིང་མི་སྐྱོང་བར། དངོས་གཞི་ལ་ འཕྲལ་དུ་འཇུག་པའི་ཕྱིར། སྐབས་དེར་ངོ་སྤྲོད་པར་མི་མཛད་དོ། །དེ་ཡང་ད་ལྟའི་སྣང་བ་ རགས་པ་འདི་སེམས་སྣང་ཡིན། བདེན་མེད་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུ་ཡིན། གཞི་མེད་རྩ་བྲལ་ཡིན། བདེ་ གཤེགས་སྙིང་པོ་གདོད་ནས་ལྷུན་གྲུབ་ཡིན། བྱ་བ་འདི་ལུང་དང་རིག་པའི་སྒོ་ནས་ངེས་པ་ རྙེད་ནུས་ཀྱང་། སྒོམ་རྣམ་དག་མ་སྐྱེས་ཀྱི་བར་དུ་མྱོང་སྟོབས་ཀྱིས་ངེས་པ་འདྲེན་མི་ཐུབ། སྟོང་གཟུགས་ཀྱི་སྟོབས་ཀྱིས་མྱོང་སྟོབས་ངོ་སྤྲོད་ན། སྣང་བ་རགས་པ་འདི་ལའང་དེ་ལྟར་ མྱོང་སྟོབས་ཀྱིས་ངེས་ཤེས་གཏིང་ནས་སྐྱེ་ཐུབ་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ཡང་སློབ་མ་གཅིག་ལ་ཐིག་ལེ་ སྔོན་པོ་ལུ་གུ་བརྒྱུད་ཡང་ཡང་འཆར་བ་ལྟ་བུ་ཞིག་ཡོད་ན། འདི་སྐད་ཅེས་བྱ་སྟེ། ཁྱེད་ལ་ཐིག་ ལེའི་སྣང་བ་ཤར་འདུག དེ་གཟུགས་མ་ཡིན། མིག་གིས་མཐོང་བ་མ་ཡིན། མིག་གིས་བལྟ་ སར་མི་ཡོང་བའི་ལྟག་པའི་ཕྱོགས་སུ་ཡང་རེས་འགའ་ཡོང་གིན་འདུག་པ། ཡང་དེ་ལ་ཐལ་ མོས་བཀབ་ནས་ཀྱང་ལྟོས་ཤིག དེས་སྒྲིབ་ཀྱང་མི་ཐུབ། ཐལ་མོས་རྒྱབ་སྐོར་ནས་ཚུར་ཡོང་ བའང་མིན། དེས་ན་ཐིག་ལེ་དེ་ཕྱི་ན་འདུག་པར་མཐོང་ཡང་ཕྱི་ན་མེད། དེ་རང་གི་ལུས་ཀྱང་ མིན། གཞི་གང་ཡང་མ་ཡིན་པས་སེམས་ཁོ་ནར་འདུག་པ། སེམས་གནས་ཙམ་ཐིག་ལེའི་ གཟུགས་དེ་གསལ་བ། མང་བ། བརྟན་པ་གཅིག་གདའ། སེམས་མི་གནས་པའི་སྐབས་དེ་ ལས་གོ་ལོག དེས་ན་སེམས་ཀ་སྟོང་གཟུགས་ཡིན། སྟོང་གཟུགས་ཀ་སེམས་ཡིན་པའི་རྟགས་ འདི་ཀ་ཡིན། སེམས་མི་གནས་ན་སེམས་ཀྱི་རང་གཟུགས་མི་མཐོང་། གནས་ན་རང་གཟུགས་ མཐོང་བའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་དེ་ལྟར་བྱུང་བ་ཡིན། དེས་ན་སྟོང་གཟུགས་འདི་སེམས་ལ་གཞན་ ཕྱི་རོལ་དུ་གྲུབ་པ་མེད་དོ།

再者總攝要義，若僅生起禪定尋分支于相續中，則由修習經驗之力而了知空色即自心，雖僅圓滿次第之經驗並非如是了知，然基於見到空色之經驗，不待教理之證成，由體驗之力能引生空色不異於自心之定解，于彼時可作共同與不共兩種引導。 若長期修習四種無所待前行，雖未至正行引導，亦能於前行經驗中作空分之正確引導。彼時生起諸多不定之相，故顯分之引導亦能作粗略相應，然而後來實修時不長期修持三種寂靜而直接進入正行，故於彼時不作引導。 又，現今此粗顯現是心顯，無實如幻，無基離根，如來藏本來任運。此事雖能從教理門中獲得定解，然未生起清凈修習之前無法以體驗力引生定解。若以空色之力作體驗力引導，則於此粗顯現亦能如是由體驗力生起深切定解。 又，若有一弟子屢屢顯現藍色明點連鎖等，當如是說："於你顯現明點，彼非色法，非眼所見，有時亦于眼所不能視之後方生起，且以手掌遮蔽觀看，亦不能遮，亦非由手掌後方轉來。是故雖見明點在外卻非在外，亦非自身，無有任何基礎故唯是心，心安住時明點之形相明晰、眾多、穩固，心不安住時則相反。故心即空色，空色即心，此即是標相。心不安住則不見心之自相，安住則見自相，由此因緣而如是生起。故此空色於心無外在他法成立。"

།སྟོང་གཟུགས་འདི་འདི་ལྟར་གསལ་བ་བརྟན་པ་ཞིག་ལ། ཕྱི་ རོལ་ཏུ་མ་གྲུབ་སེམས་ལས་གཞན་དུ་མེད་པ་བཞིན་དུ། ད་ལྟའི་ལས་སྣང་རགས་པ་འདི་ 4-300 ཐམས་ཅད་ཀྱང་། གསལ་བར་སྣང་ཞིང་བརྟན་བརྟན་འདྲ་མོད་ཀྱང་། སེམས་ལས་གཞན་དུ་ ཅུང་ཟད་ཀྱང་མ་གྲུབ། ཕྱི་ན་ཡོད་པར་སྣང་བ་ཙམ་གྱིས་ཕྱི་རོལ་ཏུ་གྲུབ་པར་མི་འགྲོ་སྟེ། ད་ ལྟར་མཐོང་བའི་སྟོང་གཟུགས་ཐིག་ལེ་དང་འདྲ། ཡང་གསལ་གསལ་འདྲ། བརྟན་བརྟན་འདྲ་ བས་ཀྱང་ཕྱི་དོན་ཡིན་པར་མི་འགྲོ་སྟེ། ཁྱེད་རང་གིས་མཐོང་བའི་ཐིག་ལེའི་གཟུགས་བཞིན། ཡང་གཉིད་འཐུག་པོ་ལོག་པ་ལྟ་བུ་མིག་ཤེས་འགགས་ཙ་ན། གཟུགས་ཀྱང་འགགས་ཏེ་མི་ འདུག ཡང་གཉིད་སད་དེ་མིག་ཤེས་སྐྱེས་ཙ་ན་གཟུགས་འདུག དེས་ན་ད་ལྟའི་གཟུགས་སྣང་ འདི་མིག་ཤེས་ལས་གཞན་དུ་མེད། དོན་དུ་མ་གྲུབ་ཤེས་པའི་སྣང་བ་ཙམ་ཡིན། དཔེ་སེམས་ གནས་མི་གནས་ལ་སྟོང་གཟུགས་འཆར་མི་འཆར་དང་འདྲ་བ་ལགས། ཡང་མི་གཅིག་གཉིད་ ལ་སོང་བ་ན། ཁོ་རས་གཟུགས་མ་མཐོང་བ་ཡིན་གྱི་གཟུགས་འགགས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། ཁོ་ གཉིད་ལ་སོང་པའི་སྐབས་མི་གཞན་གྱིས་མཐོང་པའི་ཕྱིར་སྙམ་ན། དེ་གནད་མ་གོ་བ་ཡིན། དཔེར་ན་ཁྱེད་རང་གཉིད་ལ་སོང་སྐབས། ཁྱེད་རང་གི་གྲོགས་མཆེད་ཀྱིས་ཁང་པ་དང་། ཡོ་ བྱད་མཐོང་བ་དེ་ཀ་གྲོགས་མཆེད་ཁོ་ལ་མིག་ཤེས་ཡོད་པས་བྱུང་བ་ཡིན། ཡང་གཉིས་ཀར་ གཉིད་དུ་སོང་སྐབས་གཞན་ཞིག་གིས་མཐོང་པ་ཡང་དེ་དང་འདྲ། དེ་བཞིན་དུ་ཐུག་མེད་དུ་ སྦྱར་ཏེ། ཇི་ཙམ་དུ་མིག་ཤེས་ཡོད་པ་ལ་གཟུགས་ཡོད། མེད་པ་ལ་མེད་པས་གཟུགས་སྣང་ སེམས་སུ་ཐག་ཆོད། སྒྲ་སོགས་ལྔ་ལའང་དེ་བཞིན་དུ་སྦྱར། དེ་ལྟར་སྟོང་གཟུགས་དང་། རིག་ ཐོག་གཉིས་པོ་ལྷན་ཅིག་ཏུ་ངོ་སྤྲད་དོ། །དེ་ནས་སོ་སོར་ཕྱེ་སྟེ། ཤེས་རིག་འདི་ཡང་ངོ་བོས་ གྲུབ་རྒྱུ་མི་འདུག་སྟེ། རྣམ་རྟོག་འདི་ནི་ཡད་ཡུད་ཙམ་ལས་རྟག་ཐུབ་པ་མི་འདུག སྔ་མ་ འགགས་ནས་ཕྱི་མ་སྐྱེ་བ་མ་གཏོགས། མུ་འབྲེལ་འབྲེལ་པ་རྒྱུན་ཆགས་ཆགས་པ་ཞིག་ཀྱང་ མི་འདུག སྐྱེ་བཞིན་པ་ལ་འཇིག་བཞིན་པ་མ་གཏོགས་གནས་རྒྱུ་གཅིག་ཀྱང་མི་འདུག ལེགས་པར་བརྟགས་དུས་འོད་དམ་མདངས་འགྱུར་བ་འདྲ་བ་ཞིག་མ་གཏོགས། འདི་ལྟར་ 4-301 ཡོད་ཅེས་བྱ་བ་གཅིག་ཀྱང་མི་འདུག་སྟེ། དེས་ན་རྣམ་རྟོག་འདི་འཁྲུལ་སྣང་མ་གཏོགས་ དངོས་གནས་ལ་གྲུབ་རྒྱུ་མི་འདུག དེ་བཞིན་དུ་གཟུགས་སྒྲ་དྲི་རོ་རེག་བྱ་འཛིན་པའི་ཤེས་པ་ ཐམས་ཅད་ལའང་འདོན་པ་སྤོས་ཏེ་ངོ་བོས་གྲུབ་རྒྱུ་མི་འདུག་གོ །

此空色如是明晰穩固者，如同未成立於外且不異於心，現今此一切粗業顯現，雖似明顯顯現且穩固，然於心之外不成立絲毫。僅由顯現似有于外而不成立為外在，如同現見之空色明點。又似明明顯顯，似穩穩固固，然不成為外境，如你所見之明點形相。 又如深沉入睡時眼識滅時，色亦滅而不存。又醒來時眼識生起時色存在。是故現今色現此不異於眼識，實無成立唯是識之顯現。如同心安住與否而空色顯現與否之比喻。 又若想："一人入睡時，他未見色相非是色滅，以他入睡時他人見到故。"此乃未解要點。譬如你入睡時，你道友見到房舍、資具，彼乃因道友有眼識而生。又二者俱入睡時他者見到亦復如是。如是無盡類推，凡有眼識則有色，無則無，故定解色現即是心。聲等五者亦如是配。如是空色與覺知二者同時引導。 其後分別開解："此覺知亦無以自性成立，此分別念僅是剎那而無常住，除前滅後生外，亦無相續不斷之連貫，除生時即滅外亦無住時，善加觀察時除如光或暈之變化外，無有一法可說如是存在。是故此分別念除迷現外實無所成。如是于執取色聲香味觸之一切諸識亦當廣說無以自性成立。"

ཡང་ཕྱི་སྣང་བ་དང་། ནང་ རྣམ་རྟོག་གཉིས་ཆར་ལ་མ་རེག་པའི་རིག་པ་གསལ་རིག་ཙམ་འདི་ཡང་། རྟག་ཏུ་རྒྱུན་མ་ཆད་ པ་ལྟར་སྣང་མོད་ཀྱི། ལེགས་པར་བརྟགས་ན་རྟེན་དང་གནས་གང་ལའང་མ་བརྟེན་པར་ འདུག སྐད་ཅིག་གིས་སྐྱེ་འཇིག་གནས་གསུམ་དུ་སྣང་ཡང་། མདངས་འགྱུར་བ་ཙམ་མིན་པ། སྐྱེ་གནས་འཇིག་གསུམ་ལ་ངོས་བཟུང་རྒྱུ་མི་འདུག ངོ་བོ་འདི་ལྟར་གྲུབ་ཅིག་ཀྱང་མི་འདུག་ པས། མ་བརྟགས་ཙ་ན་སེམས་འདི་ང་ཡིན་སྙམ། གསལ་ཞིང་རིག་ཀྱང་ངོས་བཟུང་གཅིག་ ཀྱང་མི་འདུག་པས། སེམས་དེ་ཡང་གཞི་མེད་རྩ་བྲལ་ཡིན། རང་གཞན་སྣོད་བཅུད་འཁོར་ བའི་རྣམ་པ་འདི་ཐམས་ཅད། གདོད་མ་ནས་ཡོད་མ་མྱོང་ངོ་། །སྒོམ་ཆེན་པ་བྱིངས་དེ་ཆོས་སྐུ་ ཡིན་ལྷན་སྐྱེས་ཡིན་སེམས་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་ཟེར་བ་དེ་ཡང་འདི་ཁོ་ན་ཡིན། འདིའི་འཚང་ རིག་པ་ན་སངས་རྒྱས་ལ་ཉིན་ཁུགས་བཏང་ཞེས་ཁ་ཕོ་འདོན། རང་ལུགས་ལ་དེ་ཙམ་གྱིས་ མཐར་ཐུག་རང་དུ་མ་སླེབ་སྟེ། རེ་ཞིག་གནས་ལུགས་རྟོགས་པའི་རྣམ་གྲངས་གཅིག་ཏུ་ འཇོག་ཀྱང་འཇོག་པ་ལགས། འདི་སྟོང་ཕྱོགས་ཀྱི་ངོ་སྤྲོད་ཡིན། སྣང་བ་ཐམས་ཅད་སྟོང་པར་ ངོ་སྤྲད་པས། སྟོང་པའི་རྩལ་སྣང་བ་མ་འགགས་པའི་རྟེན་འབྲེལ་ཅིར་ཡང་འཆར་བ་དེ་ ཤུགས་ལ་འབྱུང་བས་རྒྱས་བཤད་མི་དགོས། དེ་ལ་སྣང་སྟོང་ཟུང་འཇུག་དང་། སྟོང་ཉིད་དང་ རྟེན་འབྲེལ་ཟུང་འཇུག་དང་སྣང་སེམས་དབྱེར་མེད་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་སོགས་སྒོམ་ཆེན་སོ་ སོའི་མིང་དུ་མ་འདོགས་ཏེ། དོན་ལ་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུར་འདུས། གནས་སྐབས་ཀྱི་སྒོམ་བཟང་ཡང་ བཟང་སྟེ། རང་ལུགས་ཀུན་རྫོབ་བདེན་པ་ལ་བལྟོས་པའི་ཟུང་འཇུག་ཡིན། དེ་རྣམས་ཐུན་ མོང་བ་ཡིན། ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་རྟེན་འབྲེལ་དང་། སྣང་བའི་བཤད་པ་མང་ཡང་སྟོང་ཕྱོགས་སུ་ 4-302 འདུས་ཏེ་སྟོང་པ་གཙོ་བོ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ།

又于外顯現與內分別念二者皆未觸及之覺知明瞭覺知，雖似恒常不斷，然善加觀察時不依于任何所依與處所。雖顯現為剎那生住滅三者，除如暈之變化外，于生住滅三者無可確認。無有任何如是成立之自性，未觀察時思"此心即是我"，雖明且知然無一可確認，故彼心亦無基離根。 自他器情輪迴之一切形相，從本初即未曾有。大多數修行者所說之法身、俱生、心俱生者亦即是此。通達此者即是向佛陀投宿之意。于自宗雖僅此尚未抵達究竟，暫且安立爲了知實相之一種類別。此為空性方面之引導。 由引導一切顯現皆空，空性之力不滅顯現之緣起任運生起，此自然生起故無需細說。於此立名為顯空雙運、空性與緣起雙運、顯心無別俱生等諸修行者各自之名，實際歸於如幻。雖暫時之修行亦善，自宗乃觀待世俗諦之雙運。此等為共同。 雖世俗緣起與顯現之說明眾多，然攝於空分，以空性為主故。

།འོ་ན་རང་རེ་རྣམས་ཆོས་ལ་འབད་པ་ནི་གང་ལ་ དམིགས་པ་ཡིན། གཞན་དེ་དག་ནི་གང་ཡང་མ་དམིགས་ན། གནས་ལུགས་ལ་སུ་ཞིག་ཡོད་ སྙམ་ན། ཡོད་ངོས་ཤེས་པ་མཁའ་ཁྱབ་ཀྱི་ཆོས་སྐུ་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་དེ་ཡིན། དེ་ལ་དམིགས་ནས་ཆོས་བྱེད་པ་ཡིན། ཆོས་སྐུ་དེ་ཁོ་ཤེས་བྱ་ལ་སྲིད་ཚད་ཀྱི་གནས་ལུགས་ ཡིན། ཡོད་ངེས་ཤེས་པའི་སྡོད་ལུགས་ཡིན། དཔེར་ན་བུམ་པར་སྣང་བ་ན་བུམ་པ་མེད་བུམ་ སྣང་འཁྲུལ་བ་ཡིན། དེའི་ཤུལ་ན་ཕལ་བས་མི་མཐོང་བའི་ཆོས་སྐུ་ཡོད། དེ་ཀ་བུམ་པའི་ གནས་ལུགས་ཡིན། སྡོད་ལུགས་ཡིན། རང་བཞིན་ཡིན། རང་གཟུགས་ཡིན། དེ་ཀ་དང་འདྲ་ བར་ཁྱེད་རང་ལུས་ངག་ཡིད་གསུམ་འདུས་པའི་གང་ཟག་གཅིག་ཏུ་ཁྱེད་རང་ལ་ཡང་སྣང་། གཞན་འགས་ཀྱང་མཐོང་གིན་འདུག་སྟེ། འཁྲུལ་སྣང་ཡིན། སྣང་ལུགས་ཡིན་གྱི་གནས་ ལུགས་མིན། ལུས་ངག་ཡིད་གསུམ་འདུས་པའི་གང་ཟག་དེ་འདྲ་ཡོད་མ་མྱོང་གདོད་ནས་མ་ གྲུབ། ཁྱེད་རང་མི་གཅིག་ཏུ་སྣང་གིན་འདུག་སྟེ་སྣང་བཞིན་པའི་དུས་ན། གནས་ལུགས་ལ་ མི་མེད། འཁྲུལ་ལུགས་ལ་མི་ཡོད་པར་སྣང་། མིར་སྣང་བ་དེའི་ཐད་ན། གཞན་ཕལ་བས་ ཀྱང་མི་མཐོང་། ཁྱེད་རང་གིས་ཀྱང་མ་རིག་པའི་སངས་རྒྱས་ཆོས་སྐུ་མཁའ་ཁྱབ་དེ་བཞུགས། དེ་ཁྱེད་རང་གི་གནས་ལུགས་ཡིན། སྡོད་ལུགས་ཡིན། རང་བཞིན་ཡིན། རང་གཟུགས་ཡིན། དཔེར་ན་ཤིང་འབྲས་ཀྱི་ཁོག་ན་ཚིག་གུ་ཡོད་ཀྱང་མི་མཐོང་བས་སྙིང་པོ་ཟེར་བ་དང་འདྲ་ བར། ཀུན་ཁྱབ་ཀྱི་ཆོས་ཉིད་དེ་བདེ་གཤེགས་ཡིན། དེ་ཡོད་ཀྱང་མ་མཐོང་བས་སྙིང་པོ་ཡིན། དེས་ན་ཁྱོད་ལ་བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོ་ཡོད། ཁྱེད་རང་བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོ་ཅན་ཡིན། དེ་ ཡང་ཇི་ལྟར་ཡིན་ན་ཁྱེད་རང་ལ་སྣང་བའི་སྣོད་བཅུད་ཐམས་ཅད་དང་། ཁྱེད་རང་གི་ལུས་ ངག་ལོངས་སྤྱོད་ཐམས་ཅད་ཁྱེད་རང་གི་ཤེས་པའི་སྣང་བ་ཡིན་པར་འདུག་པ། དེ་ཐམས་ཅད་ རང་གི་ཤེས་པར་འདུས། ཤེས་པ་ལས་གཞན་དུ་མེད། ཤེས་པ་རྣམ་ཤེས་དང་། རྣམ་རྟོག་སྣ་ 4-303 ཚོགས་འདི་ཡང་སེམས་གསལ་རིག་ཙམ་འདིའི་མདངས་ལས་གཞན་དུ་མེད། ཆུ་ལ་གཟུགས་ བརྙན་ཤར་བ་དང་འདྲ། ཤེས་པ་གསལ་རིག་ཙམ་འདི། ཀུན་གཞི་རྣམ་ཤེས་ཡིན། གཞོམ་དུ་ མེད་པའི་མ་རིག་པ་ཞེས་བླ་མ་སྔ་རབས་པ་རྣམས་ཐ་སྙད་འདོགས། འཛག་བདེའི་བག་ ཆགས་ཀྱི་ངོ་བོར་གནས། ཁ་ནང་ལོག་གིས་བལྟ་ཤེས་ན། འདི་ད་ལྟ་བླུན་པོ་ཚུན་ཆོད་ཀྱིས་ ཀྱང་མྱོང་བས་གྲུབ་པ་ཡིན། མཐོང་བ་ཡིན། རང་རིག་ཀུན་རྫོབ་པ་ཡིན། འདི་ཡང་སྣང་ཚུལ་ ཡིན་ཏེ་གནས་ཚུལ་མ་ཡིན། རྒྱུན་ཆགས་པའི་རིག་པ་རྗེན་ནེ་{བ་ཞིག་[བཞིན་]སྣང་སྟེ། སྣང་ བ་ལྟར་མ་གྲུབ་འཁྲུལ་སྣང་ཡིན། འདི་གང་ན་ཡོད་པའི་ས་དེ་ཀ་ན། ཆོས་དབྱིངས་ཀུན་ཁྱབ་ ཀྱི་སངས་རྒྱས་དེ་ཡོད། དེ་སེམས་འདིའི་གནས་ལུགས་ཡིན། སྡོད་ལུགས་ཡིན། རང་བཞིན་ ཡིན།

那麼我們精進於法是緣於何者？若於其他彼等皆無所緣，思維實相中誰存在時，所存在者即是遍虛空之法身圓滿佛陀之智慧。緣于彼而行持佛法。彼法身即是所知中一切可能之實相。確實存在之安住方式。 譬如顯現瓶時，無瓶而瓶之顯現是迷亂。其處有凡夫不見之法身。彼即是瓶之實相、安住方式、自性、本貌。如是同理，你身語意三和合之一補特伽羅，於你亦顯現，他人亦見，然是迷亂顯現。是顯現方式而非實相。身語意三和合之如是補特伽羅從未有過、本初未成。雖顯現你為一人，然于顯現之時，實相中無人。迷亂中顯現有人。于彼顯為人處，凡夫亦不見。你亦未證之佛陀法身遍虛空而住。彼即是你之實相、安住方式、自性、本貌。 譬如果實殼中雖有核仁而不見故稱為精華，如是遍一切之法性即是善逝。雖彼存在而未見故為精華。是故你有善逝藏。你是具善逝藏者。其復云何？於你顯現之器情一切及你之身語受用一切，是你心識之顯現。彼一切攝於自心，除心識外別無他物。 此等識與種種分別念亦不離明瞭覺知心之光明。如水中現影像。此明瞭覺知心即是阿賴耶識。前代上師們安立名相為不可摧之無明。安住于流樂習氣之自性。若能內觀，此即現今乃至愚者亦由經驗而成立。是見。是世俗自證。此亦是顯現方式而非安住方式。雖顯現為相續不斷之覺知明顯，然如其所現非成立乃迷亂顯現。於此所在之處，即有法界遍滿之佛陀。彼即是此心之實相、安住方式、自性。

དེ་སེམས་འདིའི་གནས་ལུགས་ཡིན། སྡོད་ལུགས་ཡིན། རང་བཞིན་ ཡིན། རང་གཟུགས་ཡིན། ད་ལྟའི་སེམས་འདི་སེམས་ཀྱི་རང་བཞིན་མ་ཡིན། གནས་ལུགས་ མ་ཡིན། སེམས་འདིའི་རང་བཞིན་གནས་ལུགས་བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོ་དེ་ཡིན། འདི་རྫོགས་ པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་ཇི་ལྟ་བ་རང་དེ་མཁྱེན། བྱང་སེམས་ས་བཅུ་པ་པས་གསལ་བར་མཐོང་། བརྒྱད་པ་དགུ་པ་གཉིས་ཀྱི་འོལ་སྤྱི་ཙམ་མཐོང་། མ་དག་ས་བདུན་ལ་གནས་པས་ཟུར་ཙམ་ མཐོང་། ཉན་རང་འཕགས་པ་དང་། གསང་སྔགས་ཀྱི་ཐབས་ཟབ་མེད་ན་བྱང་སེམས་སོ་སྐྱེ་ རྣམས་ཀྱིས་དད་པས་རྟོགས་བྱ་ཡིན་གྱི་དངོས་སུ་མཐོང་བ་མེད། སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་ཕལ་པ་རྣམས་ ཀྱིས་དད་པས་ཀྱང་མི་རྟོགས་ཏེ། པཎྜི་ཏ་མཁས་མཁས་པོ་སངས་རྒྱས་སྐྱངས་དང་། ལེགས་ ལྡན་འབྱེད་དང་། ཟླ་བ་གྲགས་པ་དང་། ཡེ་ཤེས་སྙིང་པོ་དང་། ཀཱ་མ་ལ་ཤཱི་ལ་ལ་སོགས་པ་ལ་ ཡང་། ཆོས་འདི་དད་པས་རྟོགས་པའི་བསོད་ནམས་མེད་ན། བོད་སྟོན་དང་བོད་སྒོམ་ཟ་ཐང་ དང་གྲགས་པ་ཆེ་ཚད་ཡོད་ཅིང་། ནག་ཕྱོགས་ཀྱི་གདོན་གྱིས་འཕྲིན་ལས་སྒྲུབ་པ་རྣམས་ལ། ཆོས་འདིར་མོས་པ་སྐྱེ་བ་ལྟ་ཅི་དགོས། གོ་བར་ཡང་ག་ལ་འགྱུར་ཞིང་། ཐ་ན་ཐོས་པའི་བསོད་ ནམས་ཀྱང་ཡོད་རེ་རྐན། དེ་བས་ན་ཁྱོད་རང་འདི་ཐོས་པས་ལེགས། གོ་ཞིང་མོས་ན་ཨ་ཅང་ 4-304 ཆེ། གསང་སྔགས་ཟབ་མོ་ཐབས་ཀྱི་ཆེ་བ་ཡིན་པས། སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་ལས་དང་པོ་པས་ཀྱང་ ཕྱོགས་ཙམ་མཐོང་བ་ཡིན། ཁྱེད་རང་གིས་མཐོང་བའི་ཐིག་ལེ་ལུ་གུ་བརྒྱུད་འདི་ཀ་བདེ་ གཤེགས་སྙིང་པོའི་རང་འོད་ཡིན་པར་གདོན་མི་ཟ། དེ་མ་ཟད་བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོ་རང་ ཡང་ཡིན། དེའི་རྒྱུ་མཚན་སྙིང་པོ་དེ་སྟོང་ཕྱང་ཕྱང་ཅིག་མེད། མུན་ཐོམ་ཐོམ་ཅིག་མེད། ཅི་ མེད་ཅང་མེད་ཞིག་མིན། རིལ་རིལ་གོང་གོང་དུ་མེད། སྤྲོས་བྲལ་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་འཆར་ བ། ཀུན་ལ་ཁྱབ་པ་ཕྱོགས་ཆ་ཉེ་རིང་མེད་པ་ཞིག་ལགས། སྤྲོས་བྲལ་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་པ་ བྱས་ཙ་ན། ད་ལྟའི་སེམས་ངོས་བཟུང་མེད་པ་ལ། ལས་སྣང་ཐ་མལ་བ་སྣ་ཚོགས་འཆར་བ་ འདི་ཀ་ཡིན་ནམ་མནོ་བ་ཞིག་ཁྱེད་རང་ལ་ཡང་ཡོད་སྲིད། མི་གཞན་རྣམས་ཀྱང་ཨེ་ཟེར་ལྟོས། ཕལ་ཆེར་ཟེར་ཡང་ཟེར། དེ་སྐད་སུ་ཟེར་ཡང་། ཅལ་ཅོལ་འབའ་ཞིག་ཡིན། འདོད་ཆགས་ སྐྱེས་ཙ་ན་ཞེ་སྡང་མེད། ཞེ་སྡང་སྐྱེས་ཙ་ན་འདོད་ཆགས་མེད། རྟ་མཐོང་ཙ་ན་བ་གླང་མེད། བ་ གླང་མཐོང་ཙ་ན་རྟ་མེད། གཏམ་སྙན་ཐོས་ཙ་ན་ཡི་མུག་མི་སྐྱེ། གཏམ་ངན་ཐོས་ཙ་ན་དགའ་ བ་མི་སྐྱེ། བསྡད་ན་མི་འགྲོ། འགྲོ་ན་མི་སྡོད། དེ་ཀ་རྒྱར་ཆད་ཕྱོགས་སུ་ལྷུངས། རྣམ་པ་ཐམས་ ཅད་པ་ག་རེ། མཐོང་ཐོས་བྱ་བྱེད་རྟོག་པའི་རྗེས་འབྲངས་ཅན་དེ་ལ་ཀ་སྤྲོས་པ་ཟེར་བ་ཡིན། སྤྲོས་མེད་ག་རེ།

彼即是此心之實相、安住方式、自性、本貌。現今此心非是心之自性，非是實相。此心之自性實相即是善逝藏。此即圓滿佛陀如實了知。十地菩薩明見。八地九地二者略見。住不凈七地者稍見。聲聞緣覺聖者與無甚深方便密咒者，凡夫菩薩等唯由信解而不能實見。諸凡夫眾亦不能信解，如桑杰兼、吉祥軍、月稱、智藏、蓮華戒等諸大智者，若無信解此法之福德，則藏地上師與藏地修行者、名聞廣大者及以黑方鬼眾成辦事業者，於此法生起勝解尚且何說？何能領會？乃至聽聞福德亦難得。是故汝能聞此為善。若能領會生信則更妙。 密咒甚深，具方便殊勝，故初業凡夫亦能略見。汝所見之光明串連定是善逝藏之自光。不僅如此，亦即善逝藏自身。其因由者，彼藏非是空蕩蕩，非是闇昧昧，非是一無所有，非是圓團團塊塊，離戲現一切相，遍一切無方分遠近。 言離戲具一切相時，于現今無所執取之心，種種業顯尋常顯現，汝亦可能作如是思。觀他人是否如是言說。多數亦會言說。然無論誰作是說，皆是戲論。生貪時無嗔，生嗔時無貪，見馬時無牛，見牛時無馬，聞好言不生厭，聞惡言不生喜，住時不行，行時不住。彼即墮邊執。何為具一切相？隨見聞作為分別者，即名為戲。何為離戲？

མཐོང་ཐོས་བྱ་བྱེད་རྟོག་པའི་རྗེས་འབྲངས་ཅན་དེ་ལ་ཀ་སྤྲོས་པ་ཟེར་བ་ཡིན། སྤྲོས་མེད་ག་རེ། ལས་སྣང་འཁྲུལ་པ་འདི་ལ་སྤྲོས་བྲལ་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་པ་ཡིན་དུ་རེ་བ་ འདི་རྣམས་ཁྱི་ལུད་ལ་གསེར་དུ་མཐོང་བ་ཨ་རེ་འཁྲུལ། འོ་སྤྲོས་བྲལ་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་པ་ བྱ་བ། མ་དག་ལས་སྣང་འཁྲུལ་པ་འདི་དག་ཅི་ཡང་མེད་པའི་ཤུལ་ན། རང་རིག་རང་གསལ་ དོན་དམ་གནས་ལུགས་ཤིག་ཡོད། དེ་ཀ་ལ་སྤྲོས་བྲལ་ཟེར། དེ་ཉིད་ཀ་འཁོར་འདས་ཐམས་ ཅད་ཀྱི་རྣམ་པར་གདོད་ནས་རྟག་ཏུ་ཤར་ཤར་བ་འགྱུར་མེད་ཅིག་ལ་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་{ལ་ ཟེར[པ་ཟེར]། དེ་ཚིག་གིས་རང་ཏ་མཚོན་དུ་མེད་དེ། དེ་སྐད་སྨྲས་པས། སེམས་ལ་འཆར་ ལུགས་མ་ནོར་བ་ཞིག་ཡོད། དཔེར་ན་ནོར་བུ་རིན་པོ་ཆེ་ས་འཇིམ་གྱིས་གོས་པ་ཞིག ཕྱོགས་ 4-305 གཅིག་ནས་དྲད་ན། དང་པོར་ཁབ་རྩེའི་ཁྱོན་ཙམ་ནོར་བུ་མཐོང་ཡོང་། ཁབ་རྩེ་ཙམ་འོད་ཙེ་རེ་ མཐོང་བ་དེ་ཀ་ནོར་བུ་ཡིན། དཔེ་དེ་བཞིན་དུ་བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོ་དེ། བདེ་སྟོང་ཟུང་འཇུག་ ཅེས་བྱ་བ་མི་འགྱུར་བའི་བདེ་བ་ཡང་ཡིན། རྣམ་ཀུན་མཆོག་ལྡན་ཡང་ཡིན། དེ་ནོར་བུ་བཻཌཱུརྱ་ དང་འདྲ། སྒྲིབ་པའི་རྩ་བ་འཛག་བདེའི་བག་ཆགས་དང་ལས་རླུང་ཡིན། ནོར་བུ་དེ་ས་འདམ་ སྐམ་པོས་གཡོགས་ཏེ་ཅི་ཡང་མི་མཐོང་བ་དང་འདྲ། བྱེད་བཅིངས་ཀྱི་སྒོ་ནས་མི་གཡོ་བ་ གསུམ་ལྡན་བསྒོམས། དེས་ལས་རླུང་ཅུང་ཟད་ཅིག་འགགས། ཐིག་ལེ་ཅུང་ཟད་ཅིག་བསྟན་ ཡོད། དེ་ཕྱི་གཡོགས་ཀྱི་ས་དེ་ཕྱོགས་གཅིག་ནས་དྲད་པ་དང་འདྲ། སྙིང་པོ་སྟེ་རྣམ་པ་ཐམས་ ཅད་པ་ཡིན་ཡང་། རྣམ་པ་གཞན་རྣམས་མ་མཐོང་། ཐིག་ལེ་ལུ་གུ་བརྒྱུད་ཀྱི་རྣམ་པ་དེ་ཁྱེད་ ཀྱིས་མཐོང་བར་གདའ། དཔེ་ས་འདམ་དྲད་པས་ནོར་བུ་ཁབ་རྩེ་ཙམ་མཐོང་བ་དང་འདྲའོ། ། དེས་ན་ཐིག་ལེ་ལུ་གུ་བརྒྱུད་མཐོང་བ་འདི། བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོ་མཐོང་བ་ཡིན་པའི་རྒྱུ་ མཚན་དེ་ལགས། འོ་ན་སྔར་སྟོང་གཟུགས་རྣམ་ཤེས་སུ་གཏན་ལ་ཕབ་པ་དང་འགལ་སྙམ་ན་ མི་འགལ་ཏེ། སྤྱིར་རྣམ་ཤེས་ཡེ་ཤེས་གཉིས་གསེར་དང་གསེར་གྱི་གཡའ་ལྟ་བུ་ཡིན་པས། གོ་ ས་ཐ་དད་ན་མེད། གསེར་རྙེད་ན་གཡའ་རྙེད། གསེར་ལ་རེག་ན་གཡའ་ལ་རེག གསེར་ མཐོང་ན་གཡའ་ཡང་མཐོང་བ་བཞིན་ཡིན་པས། བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོའི་སྣང་བ་ཡིན་པ་ དང་། རྣམ་ཤེས་ཀྱི་སྣང་བ་ཡིན་པའང་མི་འགལ། བློན་པོའི་གཡོག་དེ་རྒྱལ་པོའི་གཡོག་ཀྱང་ ཡིན་པ་བཞིན་ནོ།

隨見聞作為分別者，即名為戲。何為離戲？於此業顯迷亂中妄求離戲具一切相，此等如同見狗糞為金般迷亂。噢，所謂離戲具一切相者，於此不凈業顯迷亂等皆空之處，有自明自覺勝義實相。即彼名為離戲。彼即自始恒時現為輪涅一切相而不變者，名為具一切相。彼不可言語表示，然如是言說，於心有一不錯現方。 譬如寶珠為泥土所覆，從一方刮除，初見針尖許寶珠，見針尖許光明閃耀，彼即是寶珠。如是譬喻，善逝藏即是樂空雙運所謂不變之樂，亦是具勝一切相。彼如同吠琉璃寶。障礙根本為漏樂習氣與業風。如寶珠為乾泥覆蓋而全不見。由作繫縛門修三種不動。彼令業風稍停，光明稍顯。如從一方刮除外覆泥土。雖為藏性即具一切相，然未見其他諸相。光明串連之相汝已見之。如刮除泥土見針尖許寶珠。 是故見光明串連此，即是見善逝藏之因由。若念與前立空相為識相違否，不相違。總之，識與智二者如金與金銹，位處無別。得金得銹，觸金觸銹，見金亦見銹。如是，善逝藏之顯現與識之顯現亦不相違。如大臣之仆亦是國王之仆。

།འོན་ཀྱང་སྐབས་འདིར་གསེར་ས་འོག་ན་ཡོད་ན་འོད་ས་སྟེང་ཟེར་བ་ བཞིན་དང་། ཉི་མའི་འོད་མེ་ལོང་དང་ཆུ་ལ་བརྡར་ནས་འོང་ན། མེ་ལོང་གི་འོད་དང་ཆུའི་འོད་ ཀྱིས་མུན་ནག་བསལ་ཟེར་ཡང་། དོན་ལ་ཉི་འོད་གཅིག་དེ་དག་ལ་བརྡར་ནས་འོངས་པས་ མུན་ནག་བསལ་བ་ཡིན་པ་དང་། མུན་ནག་ཏུ་མར་མེ་སྦར། དེ་ལ་འོད་སྐོང་ངམ་སྦྲང་སྐྱབས་ ཡོད་ལ། འོད་སྐོང་གི་ཕྱི་རོལ་ཏུ་གཟུགས་སྣ་ཚོགས་མཐོང་བའི་སྣང་བ་འབྱུང་བ་དེ་སྣང་བ་སྟེ་ 4-306 དངོས་སུ་འོད་སྐོང་ལས་བྱུང་ཡང་། གདོད་ནས་མར་མེའི་སྣང་བ་ཡིན་པས་མར་མེའི་སྣང་བ་ དང་། འོད་སྐོང་གི་སྣང་བའི་དབྱེ་བ་མེད། དཔེ་དེ་བཞིན་དུ་སྒྲིབ་པ་ཐམས་ཅད་ལས་གཏན་ ནས་མ་གྲོལ་གྱི་བར་དུ། ཡེ་ཤེས་ཀྱི་སྣང་བ་དང་རྣམ་ཤེས་འདྲེ་བ་ཡིན་པས། ད་ལྟར་ཐིག་ལེ་ ལུ་གུ་བརྒྱུད་ཁོ་ན་མ་གཏོགས་གཞན་མི་སྣང་བས། ཁྱེད་རང་གི་སྣང་བ་ལ་རྒྱར་ཆད་ཕྱོགས་ ལྷུངས་སུ་སྣང་། མི་འགྱུར་བའི་བདེ་བ་མཁའ་ཁྱབ་ཡིན་ཡང་། ད་ལྟ་མཉམ་བཞག་ཙམ་གྱི་ བདེ་བ་ཕྲ་མོ་ཞིག་ལས་གཞན་ཉམས་སུ་མ་མྱོང་བ་ལ། བདེ་བ་ཆུང་ངུ་དང་སྣང་བ་ཕྱོགས་ གཅིག་པའི་ཆ་ནས་རྣམ་ཤེས་ཀྱི་སྣང་བ་ཡིན། ཐིག་ལེར་མཐོང་བ་ཙམ་དང་། བདེ་བ་ཙམ་གྱི་ ཕྱོགས་ནས་བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོ་མཐོང་བ་ཡིན། དེ་ཡང་དར་ལའམ་གསེང་གི་མིག་ནས་ འོད་རྒྱུགས་པ་ལྟ་བུ་ཡིན་པས། བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོའི་རང་འོད་ཡིན་པར་ཡང་འཐད་དོ།

然而此處，如說金在地下則光在地上，又如日光映照鏡子和水時，雖說鏡光和水光能除黑暗，實際是同一日光映照彼等而除黑暗。又如黑暗中點燈，彼有燈罩或燈籠，于燈罩外現見種種形色之顯現，雖顯現直接從燈罩生起，然本是燈光，故燈光與燈罩光無差別。 如是譬喻，乃至未從一切障礙完全解脫之間，智慧顯現與識相混合，今唯見光明串連而余不現，于汝顯現中似有侷限偏執。雖不變之樂遍虛空，今除等持中細微樂外未曾體驗餘者，從小樂與區域性顯現之分是識之顯現。從僅見光明及唯有樂之方面是見善逝藏。彼亦如通過絹帛或縫隙射光，故亦應理為善逝藏之自光。

ཡང་ཐ་མལ་གྱི་སྣང་བ་འདི་ལས་རླུང་གི་ནུས་པ་ལས་མཐོང་བ་ཡིན། འཛག་བདེའི་བག་ ཆགས་སེམས་ཀུན་གཞི་རྣམ་ཤེས་དང་འདྲེས་པས་ཉོན་མོངས་དང་རྣམ་རྟོག་སྐྱེ་བ་ཡིན། བྱེད་ བཅིངས་དང་ལྡན་པའི་མི་གཡོ་བ་གསུམ་ལྡན་གྱིས། ལས་རླུང་ཅུང་ཟད་འགགས་པས་མ་ དག་ལས་སྣང་གི་ཆ་ཤས་ཅུང་ཟད་དག སྙིང་པོའི་མདངས་ཀྱི་ཆ་ཤས་འོད་གསལ་རྟགས་སྣང་ ཅུང་ཟད་ཅིག་ཤར། ཤར་བས་ཐིག་ལེ་ཅུང་ཟད་ཅིག་བསྟན་ཏེ། བདེ་བ་ཅུང་ཟད་སྐྱེས་པ་དེའི་ འཛག་བདེའི་བག་ཆགས་ཅུང་ཟད་ཅིག་འཇོམས་པ་ཡིན། རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་པ་ལ་ལས་རླུང་ གིས་སྒྲིབ། མི་འགྱུར་བདེ་བ་ལ་འཛག་བདེས་སྒྲིབ་པ་ཡིན། བྱེད་བཅིངས་ཀྱི་རླུང་འགག ནམ་མཁའི་རྣལ་འབྱོར་གྱིས་འཛག་བདེ་འཇོམས། དེ་གཉིས་འཛོམ་པས་སྣང་སེམས་གཟུང་ འཛིན་ཐ་དད་དུ་སྣང་བའི་གཉེན་པོ་བྱེད། ཡང་ལས་སྣང་སེམས་སུ་གཏན་ལ་ཕེབས་པས་ ལས་རླུང་གི་གཉེན་པོ་བྱེད། སེམས་སྟོང་པར་གཏན་ལ་ཕེབས་པས་འགྱུར་བདེའི་བག་ ཆགས་ཀྱི་གཉེན་པོ་བྱེད། བྱེད་བཅིངས་མི་རྟོག་པས་སྣང་བ་སེམས་དང་སེམས་སྟོང་པར་ 4-307 རྟོགས་པའི་ཐབས་བྱེད་ཅིང་། སྒྲིབ་པ་འཇོམས་བྱེད་དུ་འགྱུར། ཡང་དཔེར་ན་གསེར་གྱི་ མཆོད་སྡོང་ཞིག་ཡོད་པ་ལས་དེ་ཡོལ་བས་བསྒྲིབས། དེ་ལ་སྦར་འཛིན་བྱས་ཀྱང་ཡོལ་བ་ལ་ ལག་པ་ཐེབས་ཀྱི་མཆོད་སྡོང་ལ་མི་རེག ཐ་མལ་གྱི་སྣང་སེམས་ལ་དམིགས་པ་བརྟད་ཀྱང་དེ་ དང་འདྲ། ཡེ་ཤེས་ལ་རེག་མི་ཐུབ། ཡོལ་བ་དབྲལ་བའི་སེབ་ནས་སྦར་འཛིན་བྱས་ན་མཆོད་ སྡོང་གསལ་པོ་མ་མཐོང་ཡང་། མཆོད་སྡོང་ལ་ལག་པ་ཐེབས་ཡོང་། དམིགས་པས་ཐ་མལ་གྱི་ སྣང་སེམས་ཅུང་ཟད་ཅིག་འགགས་པའི་སེང་ལ་སེམས་བརྟད་པས་ཆོས་དབྱིངས་ཀྱི་ཆ་ཤས་ ཤིག་མཐོང་། མཆོད་སྡོང་ལ་འཇུ་ཐུབ་པ་དང་འདྲ། ད་ཁྱོད་ཀྱིས་ཆོས་སྐུའི་སྣེ་ནས་སྦར་གྱིས་ ཟིན་འཇུ་ཐུབ་པ་ཡིན་པས། མ་ཤོར་བར་གྱིས་ལ་སྟོང་གཟུགས་འདི་ཀ་འབད་པར་སྒོམས། མི་གཞན་གྱི་ཁ་སྐད་ཟེར་བགྲོས་ལ་ཡེ་མ་ཉན་ཅིག ལམ་བཟང་རིན་པོ་ཆེ་ཡིད་བཞིན་གྱི་ནོར་ བུ་ལག་ཏུ་ཐོབ་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བརྗོད། འདི་སྣང་ཕྱོགས་སམ་ཟུང་འཇུག་ལ་ངོ་སྤྲད་པ་ཡིན། ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའོ། །སྣང་ཕྱོགས་བྱ་བ་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་སྣང་བ་ལ་བྱས་ན་དེ་གཞི་མེད་རྩ་བྲལ་ ཡིན་པས་སྟོང་པར་ཀ་འདུས། ངོ་སྤྲོད་ལོགས་སུ་མེད། བདེན་མེད་དུ་ངོ་སྤྲོད་ན་ནི་དེར་ཟད། ཡེ་ཤེས་སམ་གནས་ལུགས་སུ་ངོ་སྤྲོད་ན་འཁྲུལ། འདིར་རང་ལུགས་ལ་སྣང་ཕྱོགས་ཞེས་པ། དོན་དམ་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་སྣང་བ་ཡིན་པས་ངོ་བོ་ཟུང་འཇུག་ཁོ་ནའོ། །ཐུན་མོང་དང་ཐུན་མོང་མ་ ཡིན་པའི་ངོ་སྤྲོད་རྒྱས་པ་མ་ལྕོགས་ན། འདིར་བཤད་པ་དེ་ཙམ་མ་ནོར་བར་སྟོན་ཤེས་ནའང་ དོན་འགྲུབ་པ་ལགས་སོ།

複次，此凡常顯現是從風之力而見。漏樂習氣與心阿賴耶識相混，故生煩惱與分別。具作繫縛之三不動，由業風稍止故不凈業現之部分稍凈，藏性光彩之部分光明相現稍顯。由顯故示現少許明點，生起少許安樂，彼則摧毀少許漏樂習氣。一切行相為業風所障，不變樂為漏樂所障。作繫縛之風止，虛空瑜伽摧毀漏樂。此二和合則為現心能所別現之對治。複次由業現定解為心故作業風之對治，由心定解為空故作變樂習氣之對治。作繫縛無分別令現為心及心空之了知方便，成為摧毀障礙。 複次譬如有一金塔被帷幕遮蔽，雖于彼作把持，手僅觸及帷幕而不及塔。緣凡常顯心亦復如是，不能觸及智慧。從破帷幕之隙作把持，則雖未見塔分明，手卻能及塔。由緣稍止凡常顯心而觀察心，則見法界之部分，如能及塔。今汝從法身一端已能把持執取，故莫失而當勤修此空相。 切莫聽信他人言論商議。已得如意寶珍貴妙道于手中矣，如是而說。此為顯分或雙運之指認，非共通。若以顯分謂勝義顯現，彼無基離根故必歸空，無別指認。若指認為無諦則僅此而已。若指認為智慧或實相則錯。此處自宗所謂顯分，乃勝義智慧之顯現，故體性唯是雙運。若不能廣說共通與不共通之指認，則於此所說僅此若能無誤而示，亦可成辦義利。

ཡང་བསམ་གཏན་ཡན་ལག་ལྔ་དང་སྦྲེལ་ཏེ་འཆད་ན། ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པ་སྟོང་ གཟུགས་ལ་དམིགས་པའི་ཕྱོགས་ནི། ཤེས་རབ་སོགས་བསམ་གཏན་རིམ་པ་ལྔ་ཅར་ལ་ཁྱད་ པར་མེད། ཐུན་མོང་གི་སྐབས་ཀྱི་ཡུལ་སྣང་དང་ཤེས་པ་འགྲོ་ལྡོག་གཅིག་ཚུལ་ཤེས་རབ་དང་ འབྲེལ། དེ་ལས་སྣང་བ་སེམས་སུ་རྟོགས་པ་རྟོག་པ་དང་འབྲེལ། སེམས་སྟོང་པར་ངོ་སྤྲོད་པ་ 4-308 དཔྱོད་པ་དང་འབྲེལ། ལས་སྣང་སྟོང་པའི་ངང་ནས། སྟོང་གཟུགས་ལ་བརྟེན་ནས་བདེ་བ་སྐྱེ་ བ་དགའ་བ་དང་འབྲེལ། སྟོང་གཟུགས་རང་བདེ་བར་མྱོང་བས་འཛིན་ཞེན་དང་བྲལ་བ་ནི། གཡོ་མེད་བདེ་བ་དང་འབྲེལ་བའོ། །དེས་ན་བསམ་གཏན་རིམ་པ་ལྔ་དངོས་སུ་སྐྱེས་ན་རབ། མ་ཡིན་ཡང་སོར་སྡུད་ཀྱི་ཉམས་མྱོང་ཤར་བ་ལ། བསམ་གཏན་རྗེས་མཐུན་པའི་ངོ་སྤྲོད་བྱེད་ དུ་བཏུབ། ངོ་འཕྲོད་ན་བོགས་ཀྱང་ཆེ་བར་འོང་བས་དོན་ཆེན་པོ་འགྲུབ་བོ། །བསམ་གཏན་ གྱི་དག་དབྱེའི་སྐབས་སུ། སྦྱངས་བྱ་ཕུང་ཁམས་དྲུག་ནི། རྣམ་ཤེས་ཀྱི་ཕུང་པོ་ནམ་མཁའི་ ཁམས། རྣ་བའི་དབང་པོ་ཆོས་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད། གསང་བའི་དབང་པོ་ཁུ་བ་འཕོ་བ་རྣམས་སོ། ། མཐར་ཐུག་གི་འབྲས་བུ། ལྷ་ནམ་མཁའི་ཁམས་པ་དྲུག་ཚན་གཅིག་ནི། མི་བསྐྱོད་པ། རྡོ་རྗེ་ དབྱིངས་ཀྱི་དབང་ཕྱུགས་མ། ཕྱག་ན་རྡོ་རྗེ། ཆོས་ཁམས་རྡོ་རྗེ་མ། ཁྲོ་བོ་གཙུག་ཏོར་འཁོར་ ལོས་བསྒྱུར་བ། ཁྲོ་མོ་དྲག་སྤྱན་མ་རྣམས་སོ། །མངོན་ཤེས་ལྔ་རྗེས་མཐུན་པ་སྒྲུབ་ཚུལ་རྒྱུད་ ཀྱི་ལུང་ནི། ཉི་མ་ལ་ནི་རྒྱབ་ཀྱིས་ཕྱོགས་ནས་ཉི་འོད་ལ་གནས་རང་གི་གྲིབ་མ་བརྟན་པའི་ མིག་གིས་བལྟ། །ཕྱི་ནས་ནམ་མཁའ་དག་ལ་མངོན་པར་བརྟགས་ན་རོ་མཉམ་སྐྱེས་བུ་དུ་ བའི་མདོག་ཅན་མཐོང་བར་འགྱུར། །ཟླ་བ་དྲུག་ཏུ་གོམས་པའི་སྦྱོར་བ་དག་ལས་ས་ལ་གནས་ པའི་གཏེར་ནི་སའི་བུ་གར་མཐོང་། །ཡང་ན་ཤིང་གི་གྲིབ་མར་རབ་ཏུ་ཞུགས་ཏེ་ནམ་མཁའི་ མཐིལ་དུ་ཐིག་ལེའི་འཕྲེང་བ་བསྒོམས་པས་སོ། །ཞེས་དང་། སྒྲ་ནི་གང་ཞིག་སྙིང་གི་ཕྱོགས་ ན་གནས་པ་མི་མཆོག་རྣམས་ཀྱི་རྣ་བའི་བུ་གས་ཐོས་གྱུར་པ། །དེ་ལ་མི་ཡི་སེམས་ནི་གཅིག་ཏུ་ གྱུར་པ་སྦྱར་བ་དག་ཀྱང་རོ་ནི་མཉམ་པར་འགྱུར་བ་སྟེ། །འཇིག་རྟེན་ཀུན་ཏུ་སྒྲ་ནི་གང་ཞིག་ སྲིད་པར་སྐྱེས་པས་བརྗོད་པ་དེ་དང་དེ་ནི་དེ་བཞིན་ཐོས། །ཁྱབ་བདག་གི་ནི་རྣམ་ཤེས་ཉིད་ དང་རིང་དུ་ཐོས་པ་དག་ཀྱང་རྣལ་འབྱོར་པ་ཡིས་བསྒོམ་པར་བྱ། །ཞེས་ཏེ། སྙིང་ཁའི་ཕྱོགས་ ན་གནས་པ་ཞེས་པས་སྙིང་གར་རླུང་སེམས་འདུས་པས་སྟོང་པའི་སྒྲ་འབྱུང་བ་དང་། རང་ངམ་ 4-309 གཞན་གྱི་སྙིང་གའི་རྩ་ཆུ་ཤིང་གི་མེ་ཏོག་ལྟ་བུ་ལ་དམིགས་པ་གཏོད་པ་བསྟན། རྣམ་ཤེས་ ཉིད་དང་ཞེས་པས་གཞན་སེམས་ཤེས་པ་དང་། སྔོན་གྱི་གནས་རྗེས་སུ་དྲན་པའོ།

複次，若與禪定五支相連而說。不共通緣空形之分，于智慧等五種禪定階位皆無差別。共通處之境顯與識去來一體智慧相連。由彼了知顯現為心與尋相連。心空之指認與伺相連。于業顯空性中，依空形生樂與喜相連。由空形自身體驗為樂而離執著，則與不動樂相連。是故若真實生起五種禪定階位最勝。若否，于生起收攝之體驗，亦可作順應禪定之指認。若能領悟，則利益亦大，能成大義。 于禪定清凈分別處，所凈化蘊界六者：識蘊虛空界、耳根法處、密根精移動等。究竟果位，虛空界天尊六組之一：不動佛、金剛界自在母、手持金剛、法界金剛母、忿怒頂輪轉輪王、忿怒母威目母等。 修成相順五神通之續部教言：背向日而住日光中以定目觀自影，後於虛空觀察則見等持士夫煙色。經六月熟修瑜伽，則于地中所藏寶物于地孔可見。或入樹影中於虛空界修持明點串。又云：心間所住聲，人中最勝者，耳孔得聞之，于彼專一心，和合成等持，世間一切聲，有情所言說，如是皆得聞，遍主之識性，及遠聞等事，瑜伽者當修。所謂心間所住者，示心輪風心會聚故生空性聲，及緣自他心輪如水中花之脈。所謂識性者，知他心及憶宿命。

།སྐབས་ འདིར་མི་གསལ་ཡང་། སྣང་བའི་སྟེང་དུ་འོད་གསལ་འཛིན་པ་གོམས་ཤིང་། ལས་སྣང་འདི་ རྣམས་གང་འདོད་དུ་འགོག་ཐུབ་པའི་མཚམས་ཤིག་ནས། བུམ་ཅན་རང་ཙམ་ཁེགས་པར་ བྱས། སྣང་བ་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུར་ཤེས་པའི་ངང་ནས། རླུང་བགང་སྟོང་དང་། སྟོང་གཟུགས་བསྲེས་ ཏེ་བསྒོམས་ན། རྩིག་པ་ལ་མི་ཐོགས་པ་སོགས་དང་། འབྱུང་བཞིའི་གནོད་པས་མི་ཚུགས་ པ་སོགས་རྫུ་འཕྲུལ་ཅི་རིགས་པའང་འབྱུང་གསུང་སྟེ། གཙོ་བོར་བུམ་པ་ཅན་ལས་འབྱུང་བ་ ཡིན་ནོ། །རྟགས་ཀྱི་དབྱེ་བ་ནི་རྒྱུད་ལས། ནམ་མཁའ་ཀུན་ནས་ཞེན་པའི་སེམས་དང་མིག་ ནི་མི་འཛུམ་རྡོ་རྗེའི་ལམ་དུ་རབ་ཏུ་ཞུགས་པ་ཡི། །སྟོང་པ་ལས་ནི་དུ་བ་སྨིག་རྒྱུ་རབ་གསལ་ དྲི་མ་མེད་པའི་མཁའ་སྣང་ཉིད་དང་མར་མེ་དང་། །འབར་བ་དང་ནི་ཟླ་བ་ཉི་མ་རྡོ་རྗེ་རྣམས་ དང་མཆོག་གི་ཆ་དང་ཐིག་ལེ་མཐོང་བར་འགྱུར། །དེ་ཡི་དབུས་སུ་སངས་རྒྱས་གཟུགས་ནི་ ཡུལ་དང་རྣམ་པར་བྲལ་བ་དུ་མ་ལོངས་སྤྱོད་རྫོགས་པའི་སྐུ། །ནམ་མཁའ་ཆུ་འཛིན་བྲལ་བ་ དག་ནི་རྣལ་འབྱོར་པ་ཡི་བགྲད་པའི་མིག་གིས་བལྟ་བར་བྱ་བ་སྟེ། །རེ་ཁ་ནག་པོ་དྲི་མེད་འོད་ ཟེར་འཕྲོ་བ་དུས་ཀྱི་རྩ་ལ་མཐོང་བར་གྱུར་གྱི་བར་དུའོ། །དེ་ལ་ཀུན་མཁྱེན་གཟུགས་ནི་ཆུ་ལ་ ཉི་མ་ལྟ་བུ་གོས་པ་མེད་པ་ཁ་དོག་སྣ་ཚོགས་ཏེ། །རྣམ་པ་ཀུན་ལྡན་རང་སེམས་ཡུལ་དང་རྣམ་ པར་བྲལ་བ་དག་གོ་གཞན་གྱི་སེམས་ནི་མིན་པ་ཉིད། །ཅེས་གསུངས་ཏེ། ཐིག་ལེ་མཐོང་བར་ འགྱུར་ཞེས་པ་ཡན་ཆད་རྟགས་བཅུ་སྟེ་སོར་སྡུད་ནས་འགྲུབ། དེའི་དབུས་སུ་སོགས་ངེས་པ་ གསུམ་ལྡན་གྱི་ལོངས་སྐུ་སྟེ། བསམ་གཏན་མཐར་ཕྱིན་པའི་རྟགས་ཡིན། དུ་མ་ཞེས་པས་ སོར་བསམ་ཐུན་མོང་དུ་སྣ་ཚོགས་གཟུགས་བརྙན་དེ་བསྟན། རེ་ཁ་ནག་པོ་ནི་སྲོག་འཛིན་ གཉིས་ཀར་གྱི་རྟགས་ཀྱང་ཡིན། སྲོག་རྩོལ་མཐར་ཐུག་པ་ཕན་ཆད་ལ་འབྱུང་བས་གཙོ་བོར་ 4-310 སྲོག་རྩོལ་གྱི་རྟགས་སུའང་བྱེད། འཛིན་པ་མཐར་ཐུག་ན་དེ་ལ་ཀུན་མཁྱེན་གཟུགས་ཞེས་ པ་དེ་འབྱུང་ཞིང་། རྣམ་པ་ཀུན་ལྡན་ཞེས་སོགས་ཀྱིས་དྲན་ཏིང་གཉིས་ཀྱི་རྟགས་ཏེ། སངས་ རྒྱས་ཀྱི་གཟུགས་དེ་ཡང་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་པར་ཤར་བའོ།

此處雖未明示，然于顯現上修習持明光，並於某一能隨欲遮止諸業顯之際，僅遮瓶氣。于了知顯現如幻之中，修持合氣數息與空形，則說生起穿墻無礙等及四大傷害不能侵等種種神通，此主要從瓶氣而生。 相之分類，續中雲：于空普遍執著心與眼不眨入金剛道，由空見煙陽焰極明無垢虛空顯及燈，及熾然與月日諸金剛及最勝分與明點。于其中央佛身離境相眾多圓滿受用身，虛空離云者瑜伽者當以張目觀看，直至見時脈黑線無垢光芒。于彼遍智身如水中日無染種種色，具一切相自心離境相非他心也。 所言見明點以上為十相，從收攝而成。其中央等具三決定之受用身，是禪定究竟之相。所言眾多者，示收攝禪定共通種種影像。黑線亦為命持二者之相。從命氣究竟以上而生，故主要亦作為命氣之相。若持究竟，則生所謂遍智身，具一切相等示憶念定二之相，即佛身亦現為具一切相。

།རྟགས་ཀྱི་དབྱེ་བ་སྟོན་པའི་རྒྱུད་ ཚིག་འདིས། ཡན་ལག་དྲུག་ཀར་གྱི་དབྱེ་བ་སྟོན་ཚུལ་འདི། གྲུབ་ཐོབ་ཞི་བ་སྦས་པའི་ཞལ་ ལུང་། རྒྱ་གར་ནུབ་ཕྱོགས་ཀྱི་པཎྜི་ཏ་སྐྱེས་མཆོག་དམ་པ་གང་བའི་རྡོ་རྗེའི་གསུང་ལས་ནན་ ཏན་དུ་ཐོས་པ་ཡིན། ཀུན་མཁྱེན་དུས་གསུམ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་དགོངས་པ་ཡང་འདི་ཁོ་ནར་ གནས་པར་འདུག རིགས་པས་ཀྱང་གྲུབ་སྟེ། རེ་ཁ་ནག་པོ་དངོས་ཏེ་སོར་བསམ་གྱི་རིམ་པ་ ལ་མི་མཐོང་སྟེ། འདི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་རྩ་དབུ་མ་ལ་འཆར་དགོས་པ་ལས། སོར་བསམ་གྱི་རིམ་ པ་བས་རྩ་དེ་མི་མཐོང་བའི་ཕྱིར་དང་། རིམ་པ་སོ་སོ{འི་[ལ་]མི་སྦྱོར་ན། སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྐུ་ ལན་གཉིས་སྨོས་པ་ཟློས་པར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་དང་། སོར་བསམ་གྱི་སྐབས་རྣམ་པ་ཀུན་ལྡན་ རང་མ་མཐོང་བའི་ཕྱིར་དང་། ཡུལ་དང་རྣམ་པར་བྲལ་བ་ཞེས་པ་ནི། གཟུང་བ་ཕྱི་དོན་དུ་མེད་ ཅིང་། རྣམ་རྟོག་གིས་བརྟགས་པའི་མཐུ་ལས་བྱུང་བ་མིན། དབང་ཡིད་ཀྱིས་ཤེས་པ་བསླད་ པའི་སྣང་བ་ཡང་མིན་ཞེས་པ་ཡིན་ལ། དེ་ཡང་ཡུལ་དང་རྣམ་པར་བྲལ་བའི་ཚིག་སྔ་མས་ རྟགས་བཅུ་དང་། བསམ་གཏན་གྱི་ལོངས་སྐུ་ཚུན་ཆོད་སྟོང་གཟུགས་ཅི་ལ་དེ་ལྟར་གསུངས་ ཟིན་ཀྱང་། ཀུན་མཁྱེན་གཟུགས་ཏེ་རྗེས་དྲན་རྣམ་ཀུན་མཆོག་ལྡན་གྱི་སྐུ་འགྲུབ་པ་ན། དེས་ རྣལ་འབྱོར་བའི་ལུས་དངོས་ཀྱི་བྱ་བ་བྱེད་ཅིང་། ལུས་ཀྱི་གཙོ་བོ་ཡང་དེ་ཡིན་པ་དང་། སྟོང་ གཟུགས་ཀྱི་རིག་མ་དང་འདོད་ཡོན་རྣམས་ཀྱིས་ཀྱང་དེ་དང་དེའི་བྱ་བ་རླབས་པོ་ཆེ་དངོས་སུ་ བྱེད་ནུས་པས། དེ་རྣམས་གཟུགས་ཅན་གྱི་རྗེས་སུ་གྲུབ་བོ་སྙམ་པའི་དོགས་པ་འབྱུང་བར་ དགོངས་ནས་དོགས་པ་སེལ་བའི་ཕྱིར། གཟུགས་ཅན་དུ་ལྟ་ག་ལ་གྲུབ། རྣམ་ཤེས་ཀྱི་རྣམ་ པར་ཡང་མེད་དེ་སེམས་ཉིད་ཆོས་སྐུའི་སྣང་བའོ། །ཞེས་པའི་དོན་ལ་ཡུལ་དང་རྣམ་བྲལ་གྱི་ 4-311 ཚིག་ཕྱི་མ་སྨོས་སོ།

示現相分類之續文，此六支分類方式，乃從成就者寂藏口傳、印度西方班智達殊勝聖者盈滿金剛語中殷重所聞。遍智三世諸佛密意亦唯安住於此。以理亦成，實黑線于收攝禪定階段不見，因此應現於智慧中脈，而收攝禪定階段不見此脈故，若不配于各階段，則佛身提及兩次將成重複故，收攝禪定時未見具一切相自性故。所言離境相者，謂無外境所取，非由分別力所生，亦非根意識所染顯現。 此中，前離境相之語已說十相及禪定受用身以下空形皆如是，然遍智身即成就隨念具一切勝相之身時，彼能作瑜伽者實身之事，亦為身之主要，空形明妃與欲塵等亦能實作彼等廣大事業，故思惟此等隨有相成就之疑慮，為斷此疑，豈成有相，亦非識之行相，乃心性法身之顯現。為此義故，說后離境相之語。

།གཞན་དུ་ན་ཡུལ་དང་རྣམ་པར་བྲལ་བ་ཞེས། ལན་གཉིས་སྨོས་པ་ཡང་ ཟློས་པར་འགྱུར་ཞིང་། ཐིག་ལེའི་དབུས་ཀྱི་སངས་རྒྱས་དང་བསམ་གཏན་གྱི་ཡིན་ཏེ། རེ་ ཁའི་དབུས་ཀྱི་སངས་རྒྱས་ལ་གང་དུ་སྦྱོར་མེད་པའི་ཟོལ་འཇོག་གིས་ཅི་ཞིག་བྱ། ཡང་ཁ་ཅིག་ སངས་རྒྱས་ཀྱི་གཟུགས་དང་རྣམ་པ་ཀུན་ལྡན་གྱི་གཟུགས་སོར་སྡུད་ཁོ་ན་ནས་ཀྱང་རྫོགས་ པར་འདོད་པ་དེ་དག འདི་སྐད་ཀྱང་སྨྲ་སྟེ། འདི་རྣམས་སོར་སྡུད་ལ་རྫོགས་དགོས་ཏེ། གཞན་ གྱི་སེམས་ནི་མིན་པ་ཉིད། །ཅེས་པའི་འགྲེལ་པར། གཞན་སེམས་ཤེས་པའི་མངོན་ཤེས་མེད་ པས་མཐོང་བར་བཤད་ཅིང་། བསམ་གཏན་ཐོབ་ན་མངོན་ཤེས་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་ཟེར་བ་ནི་ རྟོག་གེ་བའི་{འོར་[འོད་]ཐོགས་ལ། གསང་སྔགས་པའི་ཁྲལ་གལ་བས་བླ་མའི་མན་ངག་གི་ ཞལ་རྒྱུན་ཡང་མེད། དོན་འགང་ཆེ་ས་མཐོང་པའི་བློ་གྲོས་ཀྱང་མེད་པར། གྲྭ་གཤོག་པ་ཁོ་ན་ སྙིང་ལ་བཞག་ནས། མགོ་བཀུག་སྟེ་དཔེ་ཆ་བལྟས་པའི་ཡིག་རིག་ནག་འདེད་ལ་གོ་བ་ལོག་ པ་ཤར་བ་དེ། གཞན་གྱིས་མ་གོ་བ་གོ་ཚུལ་གྱི་མཁས་ཁྱད་དུ་སྨྲས་པའོ། །དེའི་དོན་ནི་སྟོང་ གཟུགས་དེ་དག་རང་སེམས་ཡིན་ན་ཡིན་མཉམ་དང་། མིན་ན་མིན་མཉམ་དུ་བྱེད་དགོས་ པ་ལས། གཞན་སེམས་ཤེས་པའི་མངོན་ཤེས་མ་ཐོབ་གོང་དུ་སྟོང་གཟུགས་མཐའ་ཡས་པ་ མཐོང་བའི་ཕྱིར། རང་སེམས་ཁོ་ན་ཡིན་ཞེས་པ་སྟེ། འདི་ཡང་རྣམ་ཤེས་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་དབྱེ་བ་ མ་ཕྱེ་བར། རྣལ་འབྱོར་བའི་སྣང་ངོ་དང་བསྟུན་ནས་གསུངས་པ་ཡིན་ནོ། །ངེས་པར་དཔྱད་ ན། རང་གཞན་གཉིས་ཀར་གྱི་སེམས་རྣམ་ཤེས་ནི་མ་ཡིན། ཆོས་ཉིད་ཀྱི་སེམས་ཀྱི་དབང་དུ་ བྱས་ན་ནི་རང་གཞན་གཉིས་ཀར་གྱི་ཡིན་ཡང་། ཆོས་ཉིད་དེ་ཆོས་སུ་དང་སྦྲེལ་ཡང་རང་གི་ རང་བཞིན་ཡིན་གྱི་གཞན་ཡིན་པར་མི་འཇོག་གོ །ཆོས་ཉིད་ཀྱི་སེམས་དང་སེམས་ཉིད་དང་། ཀུན་གཞི་ཡེ་ཤེས་དང་། དེ་བཞིན་ཉིད་ཀྱི་བདག་དང་། དམ་པའི་བདག་རྣམས་དོན་གཅིག་ མིང་གི་རྣམ་གྲངས་ལགས་སོ།

否則"離境相"說兩次也將成重複，點的中央佛與禪定者，線中央佛於何處不相應之虛設何為。又有一些認為佛之身相與具一切相之身從收攝alone即可圓滿者，彼等亦如是說：此等於收攝須圓滿，以"他心實非也"之釋中說因無他心通而見，得禪定則生起神通故。此說乃尋思者之昏暗，密咒師之輕率，亦無上師教授之口傳，亦無見重要義理之智慧，唯將徒眾置於心中，低頭看書之文字追逐生起邪解，說為他人未解之解法之智者差別。 其義謂若空相為自心則應同爲是，若非則應同爲非，然未得他心通前見無邊空相故，唯是自心。此亦未分識與智之別，隨順瑜伽者顯現而說。若定觀察，自他二者之識心非是，若就法性心而言，雖是自他二者，然法性與法相連時，是自性而不立為他。法性心與心性、阿賴耶智、真如我、勝義我等，是一義異名也。

། །། 4-312 སྲོག་རྩོལ་གྱི་སྐབས། པཎ་ཆེན་ཤཱཀྱ་ཤྲཱི་ནས་བརྒྱུད་ཅེས་པ་ལ། པཎ་ཆེན་ལ་ཆོས་རྗེ་ས་ པཎ་གྱིས་ཞུས། ས་པཎ་ཡང་། ཕ་ཆོས་ཀྱི་ཐུགས་ཞེན་མཛད་ནས། ལམ་འབྲས་ཁོ་ན་གཞན་ ལ་ངོམ་ཞིང་བསྔགས་བརྗོད་མཛད་ཀྱང་ཁོ་རང་གི་ཉམས་ལེན་གྱི་མཐིལ་སྦྱོར་དྲུག་ལ་མཛད། སྒོ་རུམ་དཔེ་ཁང་གི་འོག་ན་ས་པཎ་གྱི་སྒོམ་ཁང་ཡང་མུན་ཁང་དུ་ཡོད། བུམ་ཅན་ལ་བརྟེན་ ནས་ཏེ་ཏེ་འཆིང་བ་དང་། བདུད་རྩི་ལྕེ་སྦྱོར་འགྲུབ་པ་སོགས་སྦྱོར་དྲུག་གི་རླུང་ཕྱོགས་ལ་ཡོན་ ཏན་ཀྱང་འཁྲུངས་པ་ཡིན། དེ་འདྲ་རྗེས་འཇུག་རྣམས་ཀྱིས་ཉམས་མགོ་ཨེ་ནོན་ནི་མ་ཤེས་ ལགས། རྭ་ལུགས་ཀྱི་སྦྱོར་དྲུག་ལ་ནི་མན་ངག་ཉུང་ཞིང་རྣོ་བ་ཞིག་འདུག་ཀྱང་སྒྲུབ་གྲྭ་བཟང་ བ་ཙམ་མ་བྱུང་ངོ་། །སྲོག་རྩོལ་སྒོམ་དགོས་པའི་རྒྱུ་མཚན་གྱི་སྐབས་སུ་རྒྱུད་ལས། དང་པོར་ མཐའ་དག་རྒྱལ་བའི་ལུས་ནི་དངོས་གྲུབ་རྒྱུ་རུ་སྔགས་པ་དག་གིས་ཡང་དག་བསྲུང་བར་བྱ། ། ལུས་མེད་ན་ནི་དངོས་གྲུབ་མེད་ཅིང་སྐྱེ་བ་འདི་ལ་མཆོག་གི་དངོས་གྲུབ་ཐོབ་པར་འགྱུར་ བ་མེད། །དེ་ཕྱིར་ལུས་ཀྱི་དོན་གྱི་རྒྱུར་ནི་ཉིན་ཞག་སོ་སོའི་དུས་སུ་རྩ་ཡི་སྦྱོར་བ་བསྒོམ་པར་ བྱ། །ལུས་ནི་གྲུབ་ན་གཞན་པའི་དངོས་གྲུབ་སྲིད་པ་གསུམ་གྱི་གནས་སུ་སྔགས་ཞུགས་ཉིད་ དུ་རབ་ཏུ་འགྱུར། །ཞེས་དང་། སྟོང་པ་ལས་ནི་དུ་བ་སོགས་ལམ་བླ་མའི་ངེས་པའི་དབང་གི་ གཟུགས་བརྙན་འཚམས་སུ་བསྒོམ་པར་བྱ། །དེ་ནས་རྩ་ཡི་འཁོར་ལོ་རྣམས་སུ་སྲོག་དང་ཐུར་ སེལ་རླུང་ནི་བརྟན་པ་དག་ཀྱང་བྱེད་པ་སྟེ། །ཕྱི་ནས་ཟླ་བ་ངེས་པར་འགོག་པ་གཟའ་བཞིན་ བྱེད་དེ་བྱང་ཆུབ་སེམས་ནི་རྣལ་འབྱོར་བ་ཡིས་སོ།

命風瑜伽之時，關於"從大班智達釋迦獅傳承"之說，大班智達由法王薩迦班智達請法，薩迦班智達也，專注于父之法，雖唯以道果向他人誇耀讚歎，然自己修行之根本以六瑜伽為主。廊下經堂下有薩迦班智達之修行室亦為暗室。依止瓶氣而結合臍輪，成就甘露舌瑜伽等六瑜伽之氣分功德亦生起。如是，後學者能否入門修行，未能得知。熱派之六瑜伽雖有教授少而銳利，然未出現較好之修行者。 于命風瑜伽需修之因由處，續中雲："初時一切佛身為成就因，咒士當善護，若無身則無成就，此生中不得勝成就。是故為身義因，于晝夜各時修習脈瑜伽。若成就身，則他之成就於三界處，入咒者自能成就。"又云："從空性中，煙等道師確定灌頂之影像，次第修習。然後于脈輪中，命氣與下行氣堅固，其後如同月亮止息星辰般，瑜伽士止息菩提心。"

།དེ་ནས་གང་ཞིག་ཅུང་ཟད་འདོད་པ་ དག་ནི་ཉིན་ཞག་འགའ་ཡིས་སྐྱེ་བ་འདི་ལ་ཐོབ་པར་འགྱུར། །ཞེས་པ་དང་། ཁ་ཡང་བཙུམ་ སྟེ་སྣ་ཡི་བུ་ག་གཉིས་ཀ་དག་ནས་ཕྱི་རོལ་དག་གི་རླུང་རྣམས་མ་ལུས་པ། །སྲོག་གི་ཤུགས་ ཀྱིས་བཀུག་སྟེ་དྲི་མ་མེད་པའི་གློག་དང་མཚུངས་པ་ཐུར་སེལ་རླུང་དང་སྦྱར་བྱས་པ། །དུས་ ཀྱི་གོམས་པའི་སྦྱོར་བ་དག་ལས་ཟླ་བ་ཉི་མ་མེ་ཡི་དབུས་སུ་རོ་ནི་མཉམ་པར་འགྱུར་བ་ 4-313 སྟེ། །ལུས་ལ་ཟས་ལ་སོགས་པ་བཀྲེས་པ་དང་ནི་སྐོམ་པ་འཕྲོག་སྟེ་འཆི་བ་མེད་པ་ཉིད་ཀྱང་ སྟེར། །ཞེས་དང་། ཟླ་བ་ཉི་མ་འགོག་པ་མཉམ་དང་མི་མཉམ་བགྲོད་པ་ལ་སྟེ་དབུ་མ་མེ་ལ་ རབ་ཏུ་ཞུགས། །སྲོག་དང་ཐུར་སེལ་གཉིས་པོ་དག་ཀྱང་ཉིན་ཞག་དང་པོ་སོང་ན་དུས་མིན་ འཆི་བ་བསླུ་བ་སྟེ། །ལག་པ་དང་བཅས་རྐང་པའི་མཐེ་བོའི་ཚིགས་དང་སེན་མོའི་མཐར་ནི་ སྲོག་གིས་ཀུན་ཏུ་གང་བྱས་པ། །འཁོར་ལོ་དྲུག་ལ་སངས་རྒྱས་ལྷ་མོ་འཇིགས་མེད་ཕྱག་གི་ པདྨ་རྣལ་འབྱོར་པས་ནི་བསྒོམ་པར་བྱ། །ཞེས་དང་། ནུས་མ་གང་ཞིག་{ལྟེ་[ལྟ་]བའི་དབུས་ གནས་གཞན་གྱི་གནས་སུ་བཅུ་གཉིས་མཐའ་དང་བཅུ་དྲུག་མཐར་འགྲོ་བ། །དེ་ནི་ལྟེ་བར་ འགོག་པ་དང་བཅས་དྲི་མེད་གློག་དང་མཚུངས་པ་དབྱུག་པའི་གཟུགས་ཅན་ལངས་པ་ཡང་། ། འཁོར་ལོ་ནས་ནི་འཁོར་ལོའི་བར་དུ་ངེས་པར་དམན་ཞིང་རོལ་པའི་བགྲོད་པས་དབུ་མའི་ རྩ་ལ་སྐྱོད། །ཇི་སྲིད་གཙུག་ཏོར་ཕུག་པར་བཙན་ཐབས་ཉིད་ཀྱི་ཕྱི་རོལ་གྱི་ནི་པགས་པ་དག་ ལ་ཁབ་བཞིན་རེག །དེ་ཡི་དུས་སུ་ཐུར་དུ་སེལ་བ་མཆོག་གི་བཙན་ཐབས་ཉིད་ཀྱིས་སྟེང་གི་ ལམ་དུ་བསྐུལ་བར་བྱ། །ཟུང་གི་རླུང་དག་འགགས་པ་ན་ནི་གཙུག་ཏོར་ཕུག་ནས་མཆོག་གི་ གྲོང་ཁྱེར་དག་ཏུ་འགྲོ་བར་འགྱུར། །ཡིད་ལ་རྡོ་རྗེ་རབ་ཏུ་སད་པས་ཡུལ་དང་བཅས་པ་མཁའ་ ལ་སྤྱོད་པ་ཉིད་དུ་རབ་ཏུ་འགྱུར། །ཞེས་དང་། སྲོག་རྩོལ་རབ་ཏུ་བྱ་སྟེ་སྙིང་ག་དེ་བཞིན་མགོ་ བོ་དང་ནི་ཇི་སྲིད་མེ་ཡིས་གདུང་གྱུར་པ། །དེ་ལས་སྟེང་དག་ཏུ་ནི་བཟང་པོའི་པདྨར་རྒྱལ་ བར་འགྱུར་ཏེ་མ་བསྡམས་པའམ་སྟོབས་དག་གིས། །གཙུག་ཏོར་ཕུག་ཅིང་ཕུང་པོ་དག་དང་ ཁམས་རྣམས་རྣམ་པར་སྤངས་ནས་འཆི་བ་ཉིད་དུ་འགྲོ་འགྱུར་ཏེ། །ཕྱག་རྒྱ་འགྲོགས་པ་རབ་ ཉམས་སྐྱེས་བུ་རྣམས་ཀྱིས་སྐྱེ་བ་འདི་ཉིད་ལ་ནི་བདེ་འབྲས་སྟེར་བ་མེད། །སོ་སོར་སྡུད་པ་ ལ་སོགས་རྣམས་ཀྱིས་གལ་ཏེ་སྔགས་པ་རྣམས་ཀྱིས་འདོད་པ་གྲུབ་པར་མ་གྱུར་ན། །ནཱ་ད་ གོམས་པས་བཙན་ཐབས་ཆུ་སྐྱེས་གནས་སུ་རྡོ་རྗེ་ནོར་བུར་ཐིག་ལེ་བཀག་ནས་བསྒྲུབ་པར་ 4-314 བྱ། །ཞེས་གསུངས་པ་འདི་རྣམས་ལ། སྲོག་རྩོལ་དང་འཛིན་པའི་ལག་ལེན་གྱི་གནད་ཐམས་ ཅད་འདུས་ཏེ། དམིགས་པ་རྣམས་ལ་ཁྲིད་ཡིག་གི་དཀྱུས་དང་གོ་དོན་རྣམས་གཞན་དུ་བཤད་ ཟིན་ནོ།

然後凡有所欲者，于晝夜數日中於此生即得。又云：閉口，從兩鼻孔中，以命力牽引外氣無餘，如無垢閃電相同，與下行氣結合。從時分串習瑜伽中，于月日火中央，氣味平等，于身奪去飢渴等飲食，亦施無死。 又云：月日止息平等與不平等行，即入中脈火中。命氣與下行氣二者，若過初晝夜，則欺誑非時死。以手及足大趾關節與指甲尖，以命氣遍滿，於六輪中佛母無畏手蓮，瑜伽士當修習。 又云：任何能力女，住于臍中央，趣向他處十二邊與十六邊。彼于臍中止息，具無垢閃電相同杖形而起。從輪至輪間，以確定減少遊戲行於中脈道中行進。乃至穿透頂輪時，以強力觸及外皮如針。爾時下行氣以勝強力于上道中激發。二氣止息時，穿透頂輪后趣向勝城。以意金剛極醒，與境一起成就空行。 又云：當修習命瑜伽，乃至心間如是頭部為火所燒。從彼向上于善蓮中得勝，或不禁或以力。穿透頂輪，舍離蘊界后趣向死亡。與手印交合極退失者，於此生中無與樂果。若咒士以別攝等未成所欲，以響聲串習，於強力蓮花處，于金剛寶珠止住明點而修習。 此等所說中，命瑜伽與止持之實修要訣悉皆攝入，于諸觀想處，引導文之次第與義理已於他處說訖。

།འདིའི་དག་བྱ་ཕུང་ཁམས་དྲུག་ནི། འདུ་བྱེད་ཀྱི་ཕུང་པོ་རླུང་གི་ཁམས། སྣའི་དབང་ པོ། རེག་བྱའི་སྐྱེ་མཆེད། ངག་གི་དབང་པོ། བཤང་བ་འདོར་བ་རྣམས་སོ། །མཐར་ཐུག་གི་ འབྲས་བུའི་སྐབས། ལྷ་རླུང་ཁམས་པ་དྲུག་ནི། དོན་ཡོད་གྲུབ་པ། དམ་ཚིག་སྒྲོལ་མ། ནམ་ མཁའི་སྙིང་པོ་རེག་བྱ་རྡོ་རྗེ་མ། བགེགས་མཐར་ཕྱེད། ཤིན་ཏུ་བརྩོན་འགྲུས་མ་རྣམས་སོ། ། དེ་བཞིན་དུ་འཛིན་པ་ལ་ཡང་སྦྱང་བྱ་དྲུག་ནི། ཚོར་བའི་ཕུང་པོ། མེའི་ཁམས། མིག་གི་ དབང་པོ། རོའི་སྐྱེ་མཆེད། ལག་པའི་དབང་པོ། བྱ་བ་འགྲོ་བ་རྣམས་སོ། ། འབྲས་བུ་ལྷ་མེ་ཁམས་པ་དྲུག་ནི། རིན་ཆེན་འབྱུང་ལྡན། གོས་དཀར་མོ། སའི་སྙིང་པོ། རོ་རྡོ་རྗེ་མ། ཤེས་རབ་མཐར་བྱེད། རྨུགས་བྱེད་མ་རྣམས་སོ། །རྗེས་དྲན་གྱི་འཁྲིད་ཀྱི་སྐབས་ སུ་རླུང་སྦྱང་བ་ལ། ཛཿཧཱུཾ་བཾ་ཧོཿཧི་དང་། ལཱ་ཨཱུ་རཱ་ཨཱི་ཨཿསྦྱོར་བ་དང་། བླ་མ་གོང་མ་རྣམས་ ཀྱི་ཁྲིད་ཡིག་ན། ལ་ཝ་ར་ཡ་ཧ་ལ་དབྱངས་སོ་སོ་སྦྱར་བའི་ངག་འདྲེན་སྣ་ཚོགས་གསུངས་པ་ རྣམས། ཡེ་ཤེས་ལེའུ་ལས། ཡེ་ཤེས་དགུག་པར་བྱེད་པ་འདི་ནི་སླར་ཡང་ཤིན་ཏུ་སྟོབས་ཏེ་ དེ་ནི་གཞུག་པ་རྨུགས་བྱེད་ཀྱིས། །དེ་བཞིན་བཅིངས་པ་རེངས་བྱེད་ཀྱིས་ཏེ་ངེས་པར་མཆོག་ བདེའི་དབང་གིས་ཁེངས་བྱེད་ཀྱིས་ནི་མཉེས་པ་ཡང་། །ཡེ་ཤེས་འཁོར་ལོ་དག་ལ་འཁོར་ལོ་ རོ་ནི་མཉམ་པར་བྱེད་པ་རྡོ་རྗེ་ཤུགས་ཀྱིས་བྱེད་པ་སྟེ། །དེ་བཞིན་ཁྲོ་བོའི་ལྷ་མོ་རྣམས་ནི་རབ་ གསལ་ངེས་པར་རྣལ་འབྱོར་མ་ཡི་རྒྱུད་ཀྱི་སྐུ་ལའོ། །ཞེས་དང་། ལཱ་སོགས་དབྱངས་བརྒྱད་ གང་དག་ཡུལ་དང་ཡོན་ཏན་དུ་འགྱུར་དབྱངས་ཕྱེད་ཀྱིས་ནི་རྣམ་པར་དམན་པ་རྣམས། །ཕན་ ཚུན་དབྱེ་བས་ཕྱེ་བ་རྐང་པ་དང་བཅས་རོ་དང་མདའ་རྣམས་དབུ་མའི་དབུགས་ནི་འབབ་པ་ སྟེ། །ཞེས་གསུངས་པའི་མན་ངག་ཏུ་གོང་མ་རྣམས་བཞེད་དེ་དེ་བཞིན་དུ་སྣང་ངོ་། ། 4-315 རྗེས་དྲན་གྱི་སྦྱང་བྱ་དྲུག་ནི། འདུ་ཤེས་ཀྱི་ཕུང་པོ། ཆུའི་ཁམས། ལྕེའི་དབང་པོ། གཟུགས་ ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད། རྐང་པའི་དབང་པོ། བྱ་བ་ལེན་པ་རྣམས་སོ། །འབྲས་བུ་ལྷ་ཆུ་ཁམས་པ་དྲུག་ནི། འོད་དཔག་མེད། མཱ་མ་ཀཱི། སྤྱན་རས་གཟིགས། གཟུགས་རྡོ་རྗེ་མ། པདྨ་མཐར་བྱེད། ཁེངས་ བྱེད་མ་རྣམས་སོ། །འདིར་རྒྱུད་ལས། དབུས་སུ་སྲོག་ནི་རབ་ཏུ་ཞུགས་པ་ཡུལ་དང་རྣམ་པར་ བྲལ་བའི་སྣ་ཚོགས་ཡུམ་ལ་འཁྱུད་པ་སྟེ། །པདྨར་ཞུགས་པའི་རང་གི་རྡོ་རྗེ་སྤྲོ་བ་དག་ཀྱང་དེ་ བཞིན་ཟླ་ཉིའི་དབུས་སུ་རབ་བཞུགས་པའོ། །བདེ་བའི་ས་བོན་མ་ལྷུང་བ་ལས་རབ་དགའི་ དགའ་བར་གནས་པ་རྣལ་འབྱོར་པ་ཡི་རྣལ་འབྱོར་འདི། །ཕྱག་རྒྱའི་དངོས་གྲུབ་དོན་སླད་ ཁྱབ་བདག་གི་ནི་དཔལ་ལྡན་གསང་བ་ལས་ཀྱང་མཆོག་ཏུ་གསང་བའོ།

此中所凈化之蘊界六者：行蘊風界、鼻根、觸處、語根、大便排出等。究竟果位時，風界天尊六者：成就義、誓句度母、虛空藏、觸金剛女、滅除障礙、極精進母等。 如是于止持中所凈化六者：受蘊、火界、眼根、味處、手根、行動業等。 果位火界天尊六者：寶生、白衣母、地藏、味金剛女、慧究竟、昏昧母等。于隨念引導時風凈化中，（藏文：ཛཿཧཱུཾ་བཾ་ཧོཿཧི，梵文天城體：जः हूं वं होः हि，梵文羅馬擬音：jaḥ hūṃ vaṃ hoḥ hi，漢譯：嗟吽鑁吙訶）與（藏文：ལཱ་ཨཱུ་རཱ་ཨཱི་ཨཿ，梵文天城體：ला ऊ रा ई अः，梵文羅馬擬音：lā ū rā ī aḥ，漢譯：拉烏拉伊阿）相合，以及上師諸前輩之引導文中，（藏文：ལ་ཝ་ར་ཡ་ཧ，梵文天城體：ल व र य ह，梵文羅馬擬音：la va ra ya ha）與各元音相合之諸種持誦方式所說。 智慧品中雲：召請智慧此復極有力，彼以昏昧入。如是以僵硬縛，以勝樂力令滿足以悅意。于智慧輪中輪味令平等，以金剛力而作。如是忿怒天女等極明顯，于瑜伽母續之身也。又云：拉等八元音，成境與功德，以半音而減，以互相區分而分，具足味與箭，中脈氣降注。諸前輩認為此是口訣，如是而現。 隨念所凈化六者：想蘊、水界、舌根、色處、足根、取業等。果位水界天尊六者：無量光、瑪瑪吉、觀自在、色金剛女、蓮究竟、令滿足母等。此處續中雲：命氣入于中央，離諸境相抱持種種佛母。入于蓮花自之金剛放射，如是亦住于日月中央。樂種未落時住于極喜樂，此瑜伽士之瑜伽。為手印成就義故，遍主之吉祥秘密中更為極密。

།ཞེས་གསུངས་ཏེ། འདིས་རྣམ་པ་ཀུན་ལྡན་གྱི་ཡེ་ཤེས་སྐུ་དེ་སྲོག་སྟེ་རླུང་འགགས་པ་ལས་བྱུང་བའི་གཏུམ་མོའི་ སྣང་བ། རྩ་ཨ་ཝ་དྷཱུ་ཏི་ནས་གཞི་བཅས་པ་དང་། རྩ་བ་དེ་ལྷ་སྐུ་ཁ་སྦྱོར་གྱི་རྣམ་པ་ཡིན་པའང་ གསལ་བར་བསྟན་ཅིང་། འདིས་རྗེས་དྲན་དང་ཞོར་ལ་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་མཚན་ཉིད་ཀྱང་ གསལ་བར་བསྟན་ནོ། །ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་དབྱེ་བའི་སྐབས་སུ། རྩ་རྒྱུད་ལས། ཡན་ལག་བཅུ་ གཉིས་འགགས་པ་ཡིས། །དུས་སྦྱོར་རྣམས་ནི་མི་འབབ་ཕྱིར། །ས་རྣམས་བཅུ་གཉིས་ཞེས་ གྲགས་པ། །གནས་ལ་སོགས་པ་དོན་དམ་མོ། །ཞེས་ས་བཅུ་གཉིས་དང་། མཆོག་ཏུ་མི་འགྱུར་ སྐད་ཅིག་ནི། །སྟོང་ཕྲག་ཉི་ཤུ་རྩ་གཅིག་དང་། །དྲུག་བརྒྱ་ཡོངས་རྫོགས་རྒྱལ་པོ་ཆེ། །རྡོ་རྗེ་ སེམས་དཔར་རང་ཉིད་འགྱུར། །ཞེས་མི་འགྱུར་བའི་སྐད་ཅིག་མ་ཉི་ཁྲི་ཆིག་སྟོང་དྲུག་བརྒྱ་ དང་། བསྡུས་རྒྱུད་ལས། ཆགས་དང་ཆགས་བྲལ་ཐོག་མཐའ་ལ་གནས་སྐད་ཅིག་མ་ཡང་ ཁྱབ་བདག་གི་ནི་དབུགས་ཀྱི་གྲངས་འཕེལ་ལོ། །ཞེས་མི་འགྱུར་བའི་སྐད་ཅིག་མ་འགྲུབ་ པའི་རྒྱུ་གསུངས། ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་སྦྱང་བྱ་དྲུག་ནི། གཟུགས་ཀྱི་ཕུང་པོ། སའི་ཁམས། ལུས་ ཀྱི་དབང་པོ། གཟུགས་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད། བཤང་ལམ་གྱི་དབང་པོ། བྱ་བ་སྨྲ་བ་སྟེ་དྲུག་གོ །འབྲས་ 4-316 བུ་ལྷ་ས་ཁམས་པ་དྲུག་ནི། རྣམ་སྣང་། སངས་རྒྱས་སྤྱན་མ། སྒྲིབ་པ་རྣམ་སེལ། དྲི་རྡོ་རྗེ་མ། གཤིན་རྗེ་མཐར་བྱེད། རེངས་བྱེད་མ་རྣམས་སོ། །དེ་ལྟར་ན། རྒྱུད་ཀྱི་རྒྱལ་པོ་ལས། དེ་ཕྱིར་ གཡོ་མེད་བདེ་བའི་སྐད་ཅིག་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་འདིར་ནི་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ཀྱི་སྟེར་བྱེད་དེ། ། སྲོག་གི་རོ་ཡི་འགྲོ་བ་རྣམས་ལ་གནས་པ་ཐམས་ཅད་བཀུག་ཅིང་ཉོན་མོངས་བདུད་རྣམས་ བཅོམས་བྱས་ནས། །རྫུ་འཕྲུལ་ཀུན་མཁྱེན་ས་དང་སྲིད་གསུམ་བླ་མ་ཉིད་ནི་རྣལ་འབྱོར་ རྣམས་ཀྱི་སྐྱེ་བ་འདི་ལ་སྟེ། །གལ་ཏེ་ལམ་དུ་རབ་ཞུགས་འཆི་བར་གྱུར་ན་དེ་ཚེ་དེ་ཡི་འཛིན་ པས་སྐྱེ་བ་གཞན་ལའོ། །ཞེས་གསུངས་པ་ལྟར། ལམ་འདི་ལ་མོས་ཤིང་དམ་ཚིག་དང་ལྡན་ན་ ཇི་ཙམ་འགོར་ཡང་། སྐྱེ་བ་བདུན་ཚུན་ཆད་ལ་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོའི་དངོས་གྲུབ་ཐོབ་པར་ཐེ་ཚོམ་ མེད་དོ།

如是而說。此示一切種智慧身者，即命氣（風）止息而生之拙火光明，從中脈阿瓦杜帝處具足根基，且明示彼根本為天身雙運之相。此亦明示隨念及兼及三摩地之性相。 於三摩地分類時，根本續云：以十二支止息，諸時輪不行故，所謂十二地，處等為勝義。如是說十二地，及：最勝不變剎那，二萬一千又六百，圓滿大王，自成金剛薩埵。如是說不變剎那二萬一千六百。 略續中雲：貪離貪初末所住剎那，亦增遍主之氣數。如是說成就不變剎那之因。 三摩地所凈化六者：色蘊、地界、身根、色處、大便根、言說業等六。果位地界天尊六者：毗盧遮那、佛眼母、除障、香金剛女、閻魔究竟、僵硬母等。 如是，續王云：是故不動樂剎那，俱生此中施法界，住于命氣味諸眾生，攝集一切降魔已，神通遍智地及三有上師，即瑜伽士此生中，若入道中遇命終，爾時以彼執持於他生。如是所說，於此道若具信心及誓戒，無論時長，於七生之內必定獲得大手印成就，毋庸置疑。

།རྗེས་ཀྱི་འཁྲིད་ཀྱི་སྐབས་སུ། མགྲིན་སྙིང་ཁ་སྦྱོར་ལ་བརྟེན་ནས་འོད་གསལ་འཛིན་ པ་ནི། ལུས་གནད་ཙོག་པུ་བྱ། རང་ལྷར་གསལ་བའི་སྙིང་ག་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་སྔོན་པོའམ་ ནག་པོ་རྩ་འདབ་བརྒྱད། ཁ་གྱེན་བསྟན་རྒྱ་སོར་གསུམ་ཙམ། མགྲིན་པའི་འཁོར་ལོ་རྩ་འདབ་ སུམ་ཅུ་སོ་གཉིས་པ་ཁ་དོག་དམར་པོ་ཁ་ཐུར་བསྟན། རྒྱ་སོར་དྲུག་ཙམ། དེ་གཉིས་ཀྱི་བར་ འཁོར་ལོའི་ལྟེ་བ་གཉིས་རྩ་དབུ་མ་ཁ་དོག་སྔོན་པོ་སྦོམ་ཕྲ་གྲོ་སོག་ཙམ་གྱི་སྦྲེལ་པ། སྙིང་གའི་ འཁོར་ལོའི་ལྟེ་བར་ཐིག་ལེ་སྔོ་སྐྱ་སྲན་ཆུང་ཙམ། མགྲིན་པའི་འཁོར་ལོའི་ལྟེ་བ་ན། ར་ཡིག་ མགོ་བོ་ཐུར་བསྟན་མེའི་རང་བཞིན་ཅན་དམར་པོ། དེ་ནས་རླུང་རོ་བསལ། སྟེང་རླུང་ཤུགས་ ཆེ་ཞིང་རིང་བར་རྔུབས། མགྲིན་པའི་ར་ཡིག་ལ་ཕོག་དེ་ལས་འོད་ཟེར་མེའི་རང་བཞིན་ དམར་སྐྱ་ཕྲ་མོ་ཞིག་ཐུར་དུ་འབར་ཏེ། དབུ་མའི་ལམ་ནས་མདུང་བཙུགས་པ་ལྟར་སོང་བ་ སྙིང་གའི་ཐིག་ལེ་ལ་རེག་པས། དེ་ཞུ་ཞིང་ཅིལ་ལི་ལི་ཁོལ་བ་ལ་སེམས་བརྟད། རླུང་ཁ་སྦྱོར་ དྲག་ཏུ་བཟུང་ངོ་། །སྙིང་གའི་བུམ་ཅན་ཐོབ་ཐང་ཡིན་ཡང་། ལྟེ་བའི་བུམ་ཅན་བྱས་ན་གེགས་ མི་སྡང་ཞིང་སད་འབྱམས་མི་འབྱུང་བའི་དགོས་པ་ཡོད་པས་ད་ལྟའི་ལག་ལེན་ལ་ལྟེ་བའི་ 4-317 བུམ་ཅན་ཀ་བྱེད་ཡང་རླུང་ཕྱིར་གཏོང་བའི་ཚེ་འོད་ཟེར་དམར་པོ་མགྲིན་པའི་ར་ལ་ཐིམ། སྙིང་ གའི་ཐིག་ལེ་ཁེངས་པའི་ཚུལ་གྱིས་འོད་ཧྲིལ་ལེ་འདུག རླུང་ཕྱིར་ཅུང་ཟད་བཟུང་བའི་སྐབས་ ཐིག་ལེ་དེ་ཇེ་ཕྲ་ཇེ་ཕྲ་ལ་ཡུངས་འབྲུ་ཙམ། ཡང་ཇེ་སྦོམ་ཇེ་སྦོམ་ལ་སྔར་བཞིན་སྲན་ཆུང་ཙམ་ དུ་སོང་བར་བསམ། དེ་ཉིད་ཉིན་པར་ཡང་ཡང་བསྒོམ། ཉལ་ཁར་རླུང་ཐེངས་ཉེར་གཅིག་ དང་། དམིགས་པ་ཉེར་གཅིག་སྦྱར། དེ་ནས་ལུས་གནད་ཙོག་པུའམ་སེངྒེ་ཉལ་སྟངས་བྱ། དམིགས་པ་ར་ཡིག་གི་མེ་འོད་སྙིང་གའི་ཐིག་ལེ་ལ་བསྣུན་པ་སྔར་བཞིན་བསྒོམ། རླུང་སྦྱོར་ མི་བྱ། སེམས་སྙིང་གར་བརྟད་པ་དེ་ཁའི་ངང་ནས་གཉིད་དུ་འགྲོ་བར་བྱའོ། །ལྟེ་སྙིང་ཁ་སྦྱོར་ གྱི་འོད་གསལ་སྤེལ་བ་ནི་ལུས་གནད་སྐྱིལ་ཀྲུང་སོགས་སྤྱི་དང་འདྲ། སྙིང་ག་ཆོས་འཁོར་སྔོན་ པོ་འདབ་བརྒྱད་ཚད་སོར་གསུམ་སྔ་མ་དང་འདྲ་བ་ལས། ཁ་ཐུར་བསྟན། ལྟེ་བའི་འཁོར་ལོ་ རྒྱས་པར་ན་ཡོངས་རྫོགས་སྒོམ། དེ་མི་གསལ་བའམ་བསྡུ་ན། ནང་སྐོར་འདབ་མ་བཞི་ལ་ སོར་གཉིས། ཕྱི་སྐོར་འདབ་མ་བརྒྱད་ལ་སོར་བཞི་པ་སེར་པོ་ཁ་གྱེན་བསྟན་ཞིག་བསྒོམ། དེའི་བར་དབུ་མ་གོང་བཞིན་འདུག་པས་སྦྲེལ། སྙིང་གའི་འཁོར་ལོའི་ལྟེ་བ་ཐིག་ལེ་དཀར་ པོའམ་སྔོན་པོའི་མེ་རེ་གང་། ལྟེ་བའི་རྩ་འཁོར་གྱི་དབུས་ན། ཐིག་ལེ་ཕྲ་མོ་ཡུངས་འབྲུ་ཙམ་ ལྔ་སྟེ། རྒྱབ་སེར་གཡོན་དཀར་གཡས་དམར། མདུན་ནག དབུས་ལྗང་བའོ།

在後續引導時期，依于喉心雙運而持明覺：身體保持蹲踞姿勢，觀想自身為本尊，心輪為藍色或黑色八瓣輪，向上開放約三指寬。喉輪三十二瓣，紅色，向下開放，約六指寬。此二輪中心之間，以中脈相連，中脈藍色，粗細如麥稈。心輪中心有淺藍色明點，如小豆大小。喉輪中心有字母ra（རཱ），頭向下，具火性，紅色。 然後清除濁氣，以較大力量長時吸入上行氣，觸及喉部ra字，由此放射細微火性淡紅光明向下燃燒，如同刺入長矛般經由中脈而行，觸及心輪明點。當其融化沸騰如"吉利利"聲時專注其上，強力持守氣的雙運。 雖然應得心輪瓶氣，但若做臍輪瓶氣則無障礙且不會產生昏沉散亂，因有此必要，故現今實修時皆做臍輪瓶氣。當呼氣時，紅色光明融入喉部ra字，心輪明點以充滿方式光明炯然安住。在稍微持守外氣時，此明點漸漸變細如芥子許大小，復漸漸變粗至如前小豆大小作觀想。 白天反覆修習此法。臨睡時配合二十一次氣息與二十一次觀想。然後保持蹲踞或獅子臥姿。觀想如前ra字火光擊中心輪明點，不做氣的運用，專注心間，於此狀態中入睡。 依臍心雙運增長明覺時，身體姿勢以跏趺等如一般。心輪法輪藍色八瓣，量三指寬如前，但向下開放。臍輪若廣泛修習則完整觀想，若不明顯或攝略則觀想內圈四瓣二指寬，外圈八瓣四指寬，黃色向上開放。以如前中脈相連其間。心輪中心明點白色或藍色如火星大小。臍輪脈輪中央有五個細小明點如芥子大小：后黃左白右紅前黑中綠。

།དེ་ནས་བུམ་ ཅན་ཁ་སྦྱོར་དྲག་ཏུ་བཟུང་ཞིང་། སྟོད་ལ་ཤུགས་མ་སོང་བའི་ངོས་ནས། ལྟེ་བ་མན་ཆད་ གཡས་སྐོར་གཡོན་སྐོར་དྲག་ཏུ་བསྐོར་པས། ལྟེ་བའི་ཐིག་ལེ་སེར་པོ་དཀར་པོ་ལ་ཐིམ་དེ་ དམར་པོ་ལ། དེ་ནག་པོ་ལ། དེ་ལྗང་ཁུ་ལ་ཐིམ། ལྗང་ཁུ་དབུ་མའི་ལམ་ནས་རྒྱངས་ཏེ་འཕར། སྙིང་གའི་ཐིག་ལེ་ལ་ཐིམ། སྙིང་གའི་ཐིག་ལེའི་འོད་ཀྱིས་ལུས་ཀྱི་ནང་ཐམས་ཅད་ཁྲ་གསལ་ ལ་ཁྱབ་པར་བསམ། རླུང་ཕྱིར་བཏང་ཞིང་ཕྱིར་བཟུང་བའི་ཚེ། དེ་ཀ་ལ་སེམས་བརྟད། དེ་ ཉིད་སྐྱར་གྱིན་སྒོམ་པ་ཡིན། ཉལ་ཁར་རླུང་ཐེངས་ཉེར་གཅིག་སྒོམ་པ་སོགས་གོང་དང་འདྲ། 4-318 སྔ་མ་ནི་གཉིད་ཀྱི་འོད་གསལ་འཛིན་པ་ལ་བསྔགས། དེས་གཉིད་ཀྱི་འོད་གསལ་ཡང་ཡང་ ཟིན་འོང་ན། ཕྱི་མ་འདི་བསྒོམ་པས་བདེ་ཉམས་དང་གསལ་སྣང་གོང་འཕེལ་ལ་འགྲོ། གསལ་ སྣང་མཐར་ཕྱིན་པས། ལྐོག་གྱུར་ཤེས་པའང་འབྱུང་། དམིགས་པ་འདི་གཉིས་དུས་འཁོར་ རང་ལུགས་ལ་ངོ་བོ་བསྐྱེད་རིམ་ཡིན་པས་སྲོག་རྩོལ་གྱི་རིམ་པ་རྒྱུད་ལ་སྐྱེས་པའི་གང་ཟག་ ལ་མི་དགོས་ཀྱང་། ད་ལྟ་ལས་དང་པོ་པ་ལ་ཤིན་ཏུ་ཟབ་པའི་དམིགས་པར་འགྱུར་ཞིང་། སྲོག་ རྩོལ་གྱི་གདམ་ངག་དང་ནི་འབྲེལ་བ་ཡིན་ནོ། །ཁམས་ཐིམ་རིམ་དང་། སྣང་བཞིའི་རྣམ་ གཞག་ཞིབ་མོར་བཤད་ཅེས་པ་ལ། དེ་ཡང་རྒྱུད་ཀྱི་རྒྱལ་པོ་ལས། ས་ནི་ཆུ་ལ་རབ་ཏུ་འཇུག་ ཅིང་ཆུ་ཡང་འབར་བྱེད་ལ་ཏེ་གཙང་བར་བྱེད་པ་རླུང་ལའོ། །རླུང་ནི་སྟོང་པ་ལ་ཏེ་སྟོང་པ་ངེས་ པར་མཚན་མ་རྣམ་པ་བཅུ་རུ་འགྱུར་ཞིང་མཚན་མ་ནི། །རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་པ་རུ་འགྱུར་ཏེ་མི་ ཡི་བདག་པོ་གཞོམ་དུ་མེད་པ་ཡེ་ཤེས་སྐུ། །ཡེ་ཤེས་ལས་ནི་རྫུ་འཕྲུལ་དངོས་གྲུབ་ཏུ་འགྱུར་ མི་བདག་སྐྱེ་དགུ་རྣམས་ཀྱི་སྐྱེ་བ་འདི་ཉིད་ལའོ།

然後強力持守瓶氣雙運，在上身不用力的情況下，從臍輪以下用力向右轉和向左轉。臍輪黃色明點融入白色明點，彼復融入紅色明點，彼復融入黑色明點，彼復融入綠色明點。綠色明點經由中脈之道升起躍動，融入心輪明點。觀想心輪明點之光遍滿照亮身體內部。呼氣並持外氣時，專注於此。反覆修習此法。臨睡時修習二十一次氣等如前。 前者被贊為持取睡眠明覺。若由此能常常持取睡眠明覺，則修習後者會使樂受和明顯顯相增上進展。當明顯顯相究竟時，亦會生起知曉隱蔽事物的能力。這兩種觀修在時輪自宗中本質上是生起次第，因此對於生起氣功用次第的補特伽羅雖不需要，但對現今初學者而言成為極為深奧的觀修，與氣功用教授相關聯。 關於"詳細解說界融入次第與四現分位"：複次，如《續王》云："地入於水中，水復入火中，清凈入風中，風入空性中。空性決定成為十種相，相成為一切相，人主不可壞之智慧身。由智慧成就神變悉地，人主眾生於此生中。"

།ཞེས་ཏེ། འདིས་ནི་གཙོ་བོར་ཚེ་འདིར་ འཚང་རྒྱ་བའི་ལམ་རྒྱུད་ལ་སྐྱེད་ཚུལ་གྱི་དབང་དུ་བྱས་ནས་འཛིན་པ་རྗེས་དྲན་ཏིང་ངེ་འཛིན་ གསུམ་གྱི་སྐབས་སུ་འོད་གསལ་དུ་འཇུག་ཚུལ་བསྟན་པ་ཡིན་ཀྱང་། མ་དག་པའི་ཕུང་ཁམས་ ཐིམ་ཚུལ་དང་། དེ་ལས་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་སྣང་བ་སྤྲོ་ཚུལ་སྤྱིར་བཏང་འདྲ་བ་ཡིན་པས། འཆི་བ་འོད་ གསལ་དང་བར་དོ་ལམ་དུ་བྱེད་ཚུལ་ཡང་བསྟན་པར་འགྱུར་ཞིང་། གཉིད་ཀྱི་འོད་གསལ་ དང་རྨི་ལམ་གྱི་རིམ་པ་ཡང་ངོ་། །དེ་བཞིན་དུ། ཆུ་ཡིས་མེ་ནི་རྣམ་པར་ཉམས་པ་དང་པོར་ འདིར་ནི་ལུས་ཀྱི་དབུས་སུ་སྡོམ་བརྩོན་རྣམས་ཀྱིས་བྱ། །ཕྱི་ནས་འཛིན་མ་དག་ནི་ཆུ་རུ་འགྱུར་ ཏེ་ལན་ཚ་བཞིན་དུ་ཆུ་ཡི་དབུས་སུ་རབ་ཏུ་ཞུགས། །རླུང་ནི་ཆུ་བོ་དེ་དག་སྐམ་ནས་ནམ་ མཁའ་ལ་ནི་སྣང་བ་མིན་པར་མྱུར་དུ་འགྲོ་བར་འགྱུར། །སེམས་ནི་མུན་པའི་མཐའ་ཡི་མེ་སྟེ་ ཡུལ་དང་རྣམ་པར་བྲལ་བ་དབུས་ཀྱི་མཐའ་ལ་བཞག་པར་བྱ། །ཞེས་གསུངས་པའི་ཚིག་རྐང་ 4-319 དང་པོས་རགས་པ་ཐིམ་པ་དང་། གཉིས་པས་ས་ཆུ་གཉིས་ཐིམ་པ་དང་། གསུམ་པས་མེ་རླུང་ ཐིམ་པ་དང་། བཞི་པས་ནམ་མཁའ་རྣམ་ཤེས་ཐིམ་ཚུལ་ལམ། སྣང་བ་བཞི་པོ་གསལ་བར་ སྟོན་པ་ཡིན་ཏེ། མེ་དང་མུན་པའི་མཐའ་ཞེས་བསྒྱུར་བ་ལྟར་ན་ཨ་ཝ་དྷཱུ་ཏི་དང་། དུང་ཅན་ མའི་རླུང་གཅིག་ཏུ་འདུས་པ་འོད་གསལ་གྱི་སྐབས་སྟོན་པར་འགྱུར་ཞིང་། མུན་པའི་མཐའི་ མེ་ཞེས་བསྒྱུར་བ་ལྟར་ན་ཡང་། སྣང་བ་ནི་ཟླ་བ་དང་། མཆེད་པ་ནི་ཉི་མ་ཞེས་ཁ་བསྐང་སྟེ་ ཐོག་མར་སྦྱར་ནས་མུན་པ་ནི་ཐོབ་པ་དང་། དུས་མེ་ནི་ཐམས་ཅད་སྟོང་པ་འོད་གསལ་པའོ། ། དེ་ཡང་རྩ་རྐྱང་མ་རླུང་དང་ཐིག་ལེར་བཅས་པ་དབུ་མར་འགགས་པས་སྣང་བ་དང་། རོ་མའི་ དེ་དག་འགགས་པས་མཆེད་པ་དང་། དབུ་མའང་དུང་ཅན་མར་ཐིམ་པས་ཐོབ་པ་དང་། དུང་ ཅན་མ་ལ་གནས་པ་ནི་འོད་གསལ་བའོ། །དབུ་མར་དུང་ཅན་མར་འགགས་ཞེས་པའང་། དེ་ གཉིས་ཀྱི་བྱེད་པ་རོ་གཅིག་ཏུ་འདྲེས་བཞིན་པའི་དོན་ཡིན་གྱི། སྟེང་ནས་འོག་ཏུ་སྡིབ་པ་ལྟ་ བུའི་དོན་མ་ཡིན་ནོ། །བྲམ་ཟེ་ཆེན་པོ་ས་ར་ཧས་ཀྱང་། རླུང་དང་མེ་དང་དབང་ཆེན་འགགས་ པ་ན། །བདུད་རྩི་རྒྱུ་བའི་དུས་སུ་སེམས་ནི་རླུང་ལ་འཇུག །ནམ་ཞིག་སྦྱོར་གཞི་གནས་གཅིག་ ཏུ་ནི་ཞུགས་པ་ཡི། །བདེ་ཆེན་མཆོག་ནི་ནམ་མཁའི་ཁམས་སུ་མི་ཤོང་ངོ་། །ཞེས་གསུངས་པ་ དང་། ཨཱརྱ་དེ་བས་བདག་བྱིན་རླབས་པའི་རིམ་པར་ཡང་། ས་ཡི་ཁམས་ནི་ཆུ་ལ་ཐིམ། །ཆུ་ནི་ མེ་ལ་ཐིམ་པ་སྟེ། །མེ་ནི་རླུང་ཕྲའི་ཁམས་ལའོ། །རླུང་ནི་སེམས་ལ་ཐིམ་པར་འགྱུར། །སེམས་ ནི་སེམས་བྱུང་ལ་ཐིམ་སྟེ། །སེམས་ལས་བྱུང་བ་མ་རིག་པ། །དེ་ཡང་འོད་གསལ་བར་འགྲོའོ།

這就是說，這裡主要是從今產生佛之道在相續中生起的方式來說明在執持、隨念、三摩地三者時如何入光明，雖然如此，但由於不清凈的蘊界消融方式以及從此顯現智慧之相的方式大致相似，因此也說明了如何將死亡光明和中陰轉為道用，以及睡眠光明和夢境次第也是如此。 同樣地，如同水使火完全衰減，首先在此身體中央，持戒精進者們應當修持。此後能執持者即成為水，如同鹽一般完全融入水中。風在那些水乾涸后，迅速前往虛空中成為無相。心是暗邊的火，應當安置於離開境相的中央邊際。 如此所說的第一句偈頌顯示粗大溶解，第二句顯示地水二者溶解，第三句顯示火風溶解，第四句顯示虛空和識的溶解方式，或者明顯顯示四種顯相。如果按照"火和暗邊"的譯法，則說明中脈和右脈的風集為一處的光明階段；如果按照"暗邊的火"的譯法，則補充說明顯相是月亮，增盛是太陽，首先配合后，暗是得定，最後的火是一切空性光明。 而且，由於左脈及其風和明點阻滯于中脈而生顯相，由於右脈的這些阻滯而生增盛，由於中脈也融入右脈而生得定，安住于右脈即是光明。所謂中脈阻滯于右脈，其意義是這二者的作用融為一味，而非如從上向下堵塞一般的意思。 大婆羅門薩拉哈也說："當風火和大自在停止時，甘露流動之時心入風中。某時入於一處瑜伽基礎，大樂殊勝不容於虛空界中。" 聖天在《自加持次第》中也說："地界融於水，水則融於火，火融于細風界，風融於心中。心融於心所，從心所生起，無明亦如是，彼入于光明。"

སྲིད་པ་གསུམ་པོ་འདི་ལྟར་འགགས། །ཞེས་པ་དང་། གཞན་ཡང་། ས་ལ་སོགས་པ་བཞི་པོ་ དང་། །དེ་བཞིན་སྟོང་པ་བཞི་པོ་དག །སྐྱེད་དང་འཇིག་པའི་རྒྱུ་ཉིད་དུ། །དངོས་པོ་བརྒྱད་པོ་ རྣམ་ཤེས་བྱ། །ཞེས་གསུངས་ཏེ། མདོར་ན་འོད་གསལ་ཉིད་དངོས་པོ་རྣམས་གང་དུ་ཐིམ་པ་ དང་། གང་ལས་བྱུང་བའི་གཞིར་བྱས་ཏེ། གཞི་དུས་ཀྱི་འཆི་བ་དང་། བར་དོ་ལ་གསལ་ཞིང་ 4-320 རྫོགས་པ་དང་། གཉིད་ལ་འཇུག་ཅིང་རྨི་ལམ་དང་སད་དུས་སུ་ལྡང་བའི་སྐབས་ཀྱང་ཅི་ རིགས་པ་འབྱུང་བ་དང་། གཞན་ཡང་གནས་སྐབས་དུ་མར་གསལ་བ་དང་། དེར་མ་ཟད་ཤིན་ ཏུ་ཕྲ་བ་ནི། རྣམ་རྟོག་རེ་རེ་འགགས་ཅིང་སྐྱེ་བ་ལ་ཡང་འབྱུང་སྟེ། གང་ལྟར་ནའང་དེ་ཐམས་ ཅད་ལ་རགས་པ་ཕྲ་བ་ལ་ཐིམ། དེ་ཤིན་ཏུ་ཕྲ་བ་ལ་ཐིམ་པའི་ཤིན་ཏུ་ཕྲ་བ་མཐར་ཐུག་དེ་འོད་ གསལ་ཡིན། ཡང་དེ་ཉིད་ལུགས་ཟློག་ཏུ་རག་པའི་བར་དུ་སྐྱེ། དེ་ལ་རགས་པ་ནི། དབང་པོ་ ལྔ། ཕུང་པོ་ལྔ། ཡུལ་ལྔ། ཡེ་ཤེས་ལྔ་སྟེ་རགས་པ་ཉི་ཤུར་གྲགས་པ་ལྟ་བུ་ཡིན། ངོས་འཛིན་ རྗེན་པ་ནི། ཤ་ཁྲག་རགས་པའི་ལུས་དབང་པོ་རྟེན་བཅས་དང་། སྒོ་ལྔའི་དབང་ཤེས་རྣམ་ རྟོག་དང་བཅས་པ་རྣམས་སོ། །ཕྲ་བ་ཙམ་པོ་ནི་འབྱུང་བཞི་ཡིན། ཤིན་ཏུ་ཕྲ་བ་ནི། སྣང་མཆེད་ ཐོབ་གསུམ་ཡང་ཡིན་ལ་ཕྲ་བའི་མཐར་ཐུག་འོད་གསལ་ལོ། །གཞི་འཁོར་བའི་དུས་སུ་དེ་ ལྟར་འབྱུང་བ་དེ་ལ། དེ་ཁོ་ན་དང་འདྲ་བར་ལམ་བསྒོམས་པས་ཀྱང་ཉམས་སུ་མྱོང་བར་ འགྱུར་ཏེ། ལམ་གོང་མ་རྣམས་ལ་ལྟ་ཅི་སྨོས། སོར་སྡུད་གཅིག་པོའི་གནས་སྐབས་ན་ཡང་དེ་ རྣམས་ཚང་སྟེ། ལྟོས་མེད་བཞི་ལྡན་གྱི་ཉམས་མྱོང་སྐྱེས་པའི་སྐབས་རགས་པ་རྣམས་ཅུང་ཟད་ ཐིམ་ཞིང་། མི་གཡོ་གསུམ་ལྡན་བསྒོམ་པས། ཕྲ་བ་དང་། ཤིན་ཏུ་ཕྲ་བའི་ཐིམ་རིམ་འཆར་ཏེ། ཐིག་ལེའི་སྐབས་སུ་འོད་གསལ་ཡིན་ལ། དེ་ནས་ཐིག་ལེ་ཆེན་པོའི་རིམ་པ་དང་། སྣ་ཚོགས་ གཟུགས་བརྙན་ནི་བར་དོ་དང་སྐྱེ་བ་ལམ་དུ་བྱེད་པ་སྟེ། འོན་ཀྱང་ཕྲ་མོར་ན་གཅིག་ལའང་ ཚང་སྟེ། ལྟོས་མེད་དང་མི་གཡོས་རྣམ་རྟོག་འགགས་པ་ནི་ཐིམ་རིམ་འཆི་བ་འོད་གསལ་ལམ་ བྱེད་དང་། དེ་ལས་རྟགས་སྣང་གཅིག་ཤར་བས་ནི་བར་དོ་ལམ་བྱེད། དེས་ཐ་མལ་གྱི་སྣང་བ་ ལ་རྒྱས་བཏབ་པ་ནི་སྐྱེ་བ་སྤྲུལ་སྐུ་ལམ་དུ་བྱེད་དོ། །འདི་ནི་ཟུར་ཙམ་མཚོན་པ་སྟེ་གཞན་ཡང་ ཆོས་དྲུག་སོགས་ལས་འབྱུང་བ་ལྟར། མདོར་བསྡུས་བཤད་ཀྱང་རུང་། དག་ཅིང་ཞིབ་པ་ནི་ གསང་འདུས་འཕགས་སྐོར་ལས་འབྱུང་བ་ཡིན་པ་ཁོ་བོས་རིམ་ལྔའི་འགྲེལ་པར་བཤད་ཟིན་ 4-321 པས། དེ་ལས་རྟོགས་པར་བྱ་བའི་འདིར་ཡི་གེ་མང་པར་འགྱུར་བས་མ་བྲིས་སོ།

如是說"三有如是滅"。此外，又說："地等四種以及如是四空性，作為生滅之因，應知八種事物。"簡而言之，光明本身是諸事物融入之處，也作為生起之基，依此基位時的死亡和中陰清晰圓滿，以及入睡、做夢和醒時的階段也會相應生起，還有在許多其他狀態中顯現，不僅如此，最細微的是在每一個分別唸的滅與生中也會出現。無論如何，在這一切中粗分融入細分，細分融入極細分，其最終的極細就是光明。然後又逆序生起直至粗分。 其中粗分是：五根、五蘊、五境、五智，即如所謂二十種粗分。直接認定則是：粗大的血肉身體及其根基，以及五門識與分別念。僅是細分則是四大種。極細分則是顯、增、得三者，而細分的究竟是光明。 在基位輪迴時如是生起，與彼完全相同，通過修道也將獲得體驗。更不用說上層諸道，即使在專注一者的階段也具足這些：在生起四無所緣的體驗時粗分稍許融入，通過修持三不動，顯現細分和極細分的融入次第，在明點階段即是光明。此後大明點次第和種種影像是將中陰和轉生作為道用。然而在細微處也在一者中具足：通過無所緣和不動停止分別念是融入次第將死亡光明作為道用，從此生起一個相顯是將中陰作為道用，以此印持平常顯相是將轉生化身作為道用。 這只是略微表示，其他如六法等中所說的，雖然可以簡略解說，但清凈詳細的是從聖者傳承的密集中所說，我已在五次第釋中解說完畢，應當從彼處了知。在此若寫則文字過多，故未書寫。

འཕོ་བའི་དམིགས་པ་སྔ་མ་ནི། ཆོས་རྒྱལ་ཕྱོགས་པས་མཛད་པའི་ཡིག་ཆུང་གི་ལུགས་ ཡིན། གདམས་ངག་གི་ཡི་གེ་འགའ་ཞིག་ལས་ཞེས་པ་འདི། ཀུན་སྤངས་ཆེན་པོའི་བུ་ཆེན་ ལ་སྟོད་པ་དབང་ཕྱུག་རྒྱལ་མཚན་གྱི་ལུགས་ཡིན། བར་དོའི་སྐབས་འཆི་བ་ལས་བར་དོར་ ལྡང་ཚུལ་ཡང་འཕགས་སྐོར་ན་གསལ། ཡ་ང་བའི་གཡང་ས་གསུམ་ནི། དམྱལ་བ་ལ་ནག་པོ་ དང་། ཡི་དྭགས་ལ་དམར་པོ་དང་། དུད་འགྲོ་ལ་སེར་པོ་སྟེ་གཡང་ས་ཕྱམས་ཆེན་པོ་རྒྱ་ཁྱོན་ ཚད་མེད་པ་འཇིགས་ཤིང་སྐྱི་གཡའ་བ་གསུམ་མཐོང་བའོ། །འཇིགས་པའི་སྒྲ་བཞི་ནི་འབྱུང་ བཞི་སྣང་ལོག་གི་སྒྲ་ཡིན་ཏེ་སྤྱི་སྐད་ལ་གྲགས། ལྔ་ནི་དེའི་སྟེང་དུ་ནམ་མཁའི་སྣང་ལོག་གི་སྒྲ་ བསྣན་པ་སྟེ། དུས་འཁོར་བའི་གྲུབ་ཐོབ་རྣམས་ཀྱི་བཞེད་པ་ཡིན། རིམ་པ་བཞིན་དུ་རི་འུར་ བ་དང་རྒྱ་མཚོ་འཁྲུགས་པ་དང་། ནགས་ཚལ་མེས་ཚིག་པ་དང་། འཇིག་དུས་ཀྱི་རླུང་གི་སྒྲ་ དང་། འབྲུག་སྒྲ་དྲག་པོ་ལྟ་བུ་རྣམས་ས་ཆུ་མེ་རླུང་ནམ་མཁའ་དང་སྦྱར་རོ། ། མ་ངེས་པའི་རྣམ་འགྱུར་དྲུག་ནི། གནས་མ་ངེས་པ། གོས་མ་ངེས་པ། ཟས་མ་ངེས་པ། གྲོགས་མ་ངེས་པ། སྤྱོད་པ་མ་ངེས་པ། ཡིད་ཀྱི་འགྱུར་བ་མ་ངེས་པའམ། འདུ་ཤེས་མ་ངེས་ པའོ། །འགྲོ་བའི་ལམ་བཞི་ནི། དུས་ཀྱི་འཁོར་ལོའི་རྒྱུད་ཉིད་ལས་གསལ་བར་གསུངས་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། འོད་ཟེར་ལྷ་རྣམས་མཐོ་རིས་སུ་སྟེ་དཀར་མིན་བགྲོད་པ་དེ་བཞིན་ལྷ་མིན་ཀླུ་ཡི་ འཇིག་རྟེན་དུ། །ཀུན་ཏུ་འདྲེས་པ་མི་ཡི་འཇིག་རྟེན་དུས་ནི་ཡི་དྭགས་དུད་འགྲོ་མི་རྣམས་དག་ གི་འགྱུར། །ཞེས་འོད་ཟེར་དཀར་པོའི་ལམ་ལས་ལྷ་དང་། ནག་པོའི་ལས་ལྷ་མིན་ཀླུ་དང་ དམྱལ་བ་དང་། དམར་པོ་ལས་ཡི་དྭགས་དུད་འགྲོ། འདྲེས་པ་ལས་མི་སྟེ་བཞིའོ། །ཆོས་གཞན་ ལས་འགྲོ་བ་དྲུག་ལ་ལམ་དྲུག་ཏུའང་གྲགས། མདོ་ལུགས་ལས། དཀར་པོ་ནག་པོ་འདྲེས་མ་ གསུམ་དུའང་འབྱུང་བར་བཤད་དོ། །ཐུན་སྒོམ་གྱིས་མཉམ་རྗེས་བསྲེ་བ་ནི་རྐྱེན་དང་བསྲེ་ 4-322 བ་ཡིན། སྔ་རབས་གྱི་ཇོ་རྨ་སོགས་ལོ་ཙཱ་བ་རྣམས་ཀྱིས་འཁྲིད་མཛད་དུས། སྦྱོར་དྲུག་གི་ སྒོམ་ཆེན་མང་རབ་ཅིག་ལ། མངོན་ཤེས་སོགས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་སྐྱེས་ཀྱང་། གདམས་ངག་འདི་ མེད་པས། ན་ཚ་སོགས་ལམ་དུ་འཁྱེར་མ་ཐུབ་ནས། གཞན་ཀུན་ན་རེ། སྦྱོར་དྲུག་དེ་རྐྱེན་ མི་ཐུབ་པ་ཞིག་ཡོད་པར་འདུག་ཟེར་འཕྱ་བ་བྱུང་སྐད། དེས་ན་འདི་གལ་ཆེ། འབྲོ་བའི་མན་ ངག་ལ་འདི་རྒྱས་པར་ཡོད་པའང་ལགས། ཀུན་སྤངས་ཆེན་པོས་རྩལ་དུ་འདོན་པར་མཛད་ པའང་ཡིན་ནོ།

前面的遷識所緣是法王方賢所作的小文的傳統。"如某些教授文獻所說"這一段是大遍舍者的大弟子上部旺秋嘉參的傳統。中陰階段從死亡到中陰起現的方式也在聖者傳承中明晰。三種可怖的深淵是：對於地獄是黑色、對於餓鬼是紅色、對於旁生是黃色，即見到三種無量廣大令人恐懼戰慄的深淵。 四種恐怖聲是四大種顯現逆轉的聲音，這在通俗語中廣為人知。五種則是在此之上加上虛空顯現逆轉的聲音，這是時輪成就者們的見解。依次為：山崩之聲、海嘯之聲、森林焚燒之聲、壞劫風聲、猛烈雷聲，這些分別對應地、水、火、風、空。 六種不定變化是：處所不定、衣服不定、飲食不定、伴侶不定、行為不定、意的變化不定或認知不定。 四種趣道，在時輪本續中明確說道："光明天眾往天界，非白行往阿修羅龍世界，雜染往人界時成餓鬼旁生人。"即從白光之道往生天界，從黑業往生阿修羅、龍和地獄，從紅業往生餓鬼旁生，從雜染往生人道，共四種。在其他法中也說六道眾生有六道。經典傳統中說有白、黑、雜染三種。 以修持時分合一后得是與緣合一。早期如覺摩等譯師們傳授時，很多修習六支瑜伽的大修行者雖然生起神通等功德，但因為沒有這個教授，不能將疾病等轉為道用，其他人都說："看來這個六支瑜伽對緣境無能為力。"據說出現了這樣的譏諷。因此這很重要。在卓派的口訣中這個也詳細存在。大遍舍者也特別強調這一點。

།རྐྱེན་ཕྲ་མོ་ནས་བསྲེ་བ་འདི། སྤྱོད་འཇུག་ལས་ཀྱང་གསུངས་ཏེ། གོམས་ ན་སླ་བར་མ་གྱུར་པའི། །དངོས་དེ་གང་ཡང་ཡོད་མ་ཡིན། །དེ་བས་གནོད་པ་ཆུང་གོམས་ པས། །གནོད་པ་ཆེན་པོ་བཟོད་པར་བྱོས། །ཞེས་དང་། ཚ་གྲང་ཆར་དང་རླུང་སོགས་ལའང་། ། བདག་གིས་གཟེ་རེ་མི་བྱ་སྟེ། །ཞེས་གསུངས་ཤིང་། སྙི་སར་རྐོས་ནས་སྲ་སར་དྲོད་ཀྱི་དཔེ་ ཡིན་ནོ། །ཤུགས་ཆད་ལ་སོགས་པའི་ཉམས་ནི། རྣམ་རྟོག་སྔ་མ་འགགས་ཤིང་ཕྱི་མ་མ་སྐྱེས་ པའི་བར་སྟོངས་ཡིན་པས། སྐབས་དེར་སེམས་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པ་གསལ་བར་མཚོན་ནུས། དམིགས་པ་ལ་མཉམ་པར་བཞག་པས་རྣམ་རྟོག་ཆད་པའི་སྐབས་དང་འདྲའོ། །རྣལ་འབྱོར་ མི་ཉམས་ཤིང་འཕེལ་བར་བྱེད་པའི་ཡན་ལག་གི་སྐབས། གེགས་སེལ་ནི་ཡི་གེ་ལོགས་སུ་ ཡོད། དཀྱུས་ལ་འཆད་མི་དགོས། བོགས་འདོན་ནི་བླ་མའི་མོས་གུས་དང་། སེམས་ཅན་ལ་ སྙིང་རྗེ་དང་། སྣང་བ་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུ་དང་། སྟོང་པ་ཉིད་དང་། བདེ་བར་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་ལ་ ངེས་ཤེས་སྐྱེད་པ་དང་། གཞན་ཡང་དུས་སྐབས་སུ་བབ་པ་ན། བཙན་ཐབས་ཀྱི་སྦྱོར་བ་རྣམ་ པ་གསུམ་གྱིས་སྲོག་དབུ་མའི་ཐིག་ལེར་དྲག་ཏུ་གཞུག་པ་དང་། གཞན་ཡང་ཐུན་དབྲི་བཀྱེད་ དང་། སྤྱོད་ལམ་ཡངས་དོག་སྤེལ་བ་དང་། ཡུལ་སྣ་ཚོགས་ཀྱི་བདུད་རྩི་བསྟེན་པ་སོགས་ཡིན་ ལ། འཛིན་པ་གྲུབ་པ་ཡན་ཆད་ཀྱིས་ནི། སྤྲོས་བཅས་སྤྲོས་མེད་ཤིན་ཏུ་སྤྲོས་མེད་དེ། རིག་ པའི་བརྟུལ་ཞུགས་ཀྱི་སྤྱོད་པ་རྣམས་སོ། །དེ་དག་ལ་སྤྲོ་ན་རྒྱས་བཤད་ཅུང་ཟད་བྱ། བསྡུ་ན་ 4-323 མིང་ཙམ་སྨོས་པ་དེ་ཀས་ཆོག་གོ །

從細微因緣開始融合這一點，《入行論》中也說："沒有任何事物是習慣了還不容易的。因此，通過習慣於小的痛苦，也要忍受大的痛苦。"又說："對於寒熱、雨雪和風等，我也不必憂慮。"這就像在軟土上挖掘然後在硬處受熱的比喻。 疲憊等境界，是前面的妄念已滅而後面的妄念未生的空隙，在那個時候，可以清晰地表現出心的無分別狀態。專注于所緣而入定時，就像妄念斷絕的時候一樣。 關於不退失瑜伽並使其增長的支分：消除障礙的內容在別處有詳述，此處不必解釋。助緣則包括對上師的信心、對眾生的慈悲、視現象如幻、空性、以及對如來藏生起定解。此外，在適當的時候，通過三種強制的修習方法將氣息猛烈引入中脈明點，以及減少和增加修行時間、擴大和縮小行為範圍、享用各種境界的甘露等。從成就執持開始，則有有相、無相和極無相這些證悟的修行方式。對這些內容，若想詳述可稍作廣說，若想簡略則僅提及這些名相即可。

བཀའ་རྒྱ་བཞིས་རྒྱས་བཏབ་པ་ཞེས་བྱ་བ། རྒྱས་གདབ་བྱའི་ཡུལ་བཞི་ཚན་གཉིས་ འཁྲིད་ཡིག་ཏུ་བཤད་པ་ལྟར་ཡིན། དེ་ལ་གཉིས་ཡོད་པའི་སྔ་མ་ཕྱོགས་པ་དང་། ཕྱི་མ་དབང་ རྒྱལ་བའི་གསུང་ཡིན། སྔ་རབས་པ་འགའ་ཞིག ཕྱིས་འཁྲིད་ཀྱི་སྐབས་སུ་བླ་མའི་བཀའ་རྒྱས་ འདེབས་མོད་ཀྱང་དེ་ནི་སློབ་མ་ལ་གོ་བ་བསྐྱེད་ཕྱིར་གསལ་འདེབས་ཙམ་ཡིན། དེའི་རྩ་བ་ དབང་གི་འཇུག་པའི་དུས་ཀྱི་དམ་བཞག་ཉིད་ཡིན་པས། དམ་བཞག་བཞི་ལ་བཀའ་རྒྱ་བཞི་ ཟེར་ཡང་གསུང་། ཡང་ཁ་ཅིག་དངོས་སུ་རྩ་བའི་བླ་མའི་བཀའ་ཡིན། དེ་ལ་བརྒྱུད་པ་རྣམས་ འདུས་པའི་རྩ་བརྒྱུད་བླ་མའི་བཀའ་རྒྱ་དང་གཅིག སྣོད་མིན་ལ་གསང་བ་མི་སྟོན་པ་རྒྱུད་ ལས་དམ་ཚིག་ཏུ་གསུངས་པའི་ཕྱིར། བདེ་གཤེགས་རྒྱལ་བའི་བཀའ་རྒྱ་དང་གཉིས། སྣོད་ མིན་ལ་གསངས། སྣོད་ལྡན་འགའ་ཞིག་ལ་སྤེལ། དེ་ཡང་བླ་མ་དང་ལྷ་ལ་གནང་བ་ཞུ། དེ་ ལྟར་བྱས་ན་གཞན་ལ་ཕན་པ་མ་ཟད། རང་ཉིད་ལ་ཡང་ཉེས་སྐྱོན་མེད་ཅིང་ཚོགས་རྫོགས་ པས་གེགས་དང་བར་ཆད་མི་འབྱུང་། དཔལ་དང་ཡོན་ཏན་གོང་འཕེལ་དུ་འགྲོ། སྣོད་མིན་ལ་ བསྟན་ན་རང་དང་སློབ་མ་གཉིས་ཀར་ཕུང་། སྐལ་ལྡན་དོན་ཉེར་ཅན་ལ་སེར་སྣ་བྱས་ན། བྱང་སྡོམ་གྱི་རྩ་ལྟུང་ཕོག གཞན་དོན་འགྲིབ། ཚོགས་མི་རྫོགས་པས་ཕན་ཡོན་ཉེས་དམིགས་ དེ་བཞིན་ཡོད་པ། དངོས་པོའི་གཤིས་ལུགས་ཡིན་པས་འདའ་བར་མི་ནུས་པ་ནི། ཆོས་ཉིད་ ལས་འབྲས་ཀྱི་བཀའ་རྒྱ་སྟེ་གསུམ། ཆོས་འདི་དང་རང་གི་ཉམས་མྱོང་རྣམས་གསང་བ་ འཛགས་ཤིང་། སྲང་ཁར་ཡན་ན་བཀའ་སྲུངས་རྣམས་ཀྱིས་ཆད་པ་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་དམ་ཚིག་ མཁའ་འགྲོའི་བཀའ་རྒྱ་སྟེ་བཞིའོ། །ཞེས་འཆད་པ་དང་། ཡང་བཀའ་རྒྱ་དང་པོ་དཀྱིལ་འཁོར་ འཇུག་པའི་དུས། བཀའ་རྒྱ་གཉིས་པ་དབང་རྫས་དམ་ཚིག་དུས། བཀའ་རྒྱ་གསུམ་པ་ གདམས་ངག་འཁྲིད་ཀྱི་དུས། བཀའ་རྒྱ་བཞི་པ་ངོ་སྤྲོད་འཛུག་བཙུགས་དུས། ཞེས་ཀྱང་ 4-324 འཆད་དེ། འདི་འདྲའི་རིགས་རྣམས་ལ་བཤད་ཁུངས་མི་དགོས་པས། དོན་དང་མཐུན་ན་གང་ ལྟར་བཤད་ཀྱང་འགལ་བ་མེད་པས། དགག་སྒྲུབ་ནི་དགོས་ཀྱང་མི་དགོས། ཐུབ་ཀྱང་མི་ ཐུབ། ཐམས་ཅད་ལ་གོ་རྒྱུ་བཟང་པོ་རེ་ནི་འདུག་གོ །

我來為您完整直譯這段關於四種印諾的藏文： 所謂四種印諾之印封，如引導文中所說的是兩組四項印封對象。其中有兩種說法，前者是偏向派的說法，後者是自在王的教言。一些古代的人認為，雖然在後來引導時也要用上師的印諾來印封，但那只是爲了讓弟子生起理解而作的明示而已。其根本是在灌頂入門時的四種誓言本身，因此也有人說四種誓言就是四種印諾。 又有一些人說這實際上是根本上師的教誡，其中： 第一，包含所有傳承的根本傳承上師的印諾； 第二，因為經續中說對非法器不顯示秘密是誓言，所以是善逝佛陀的印諾； 第三，對非法器保密，對具法器的一些人傳播，而且要向上師和本尊祈請許可。如此做不僅利益他人，自己也無過失而且圓滿資糧，不會出現障礙和阻難，威德和功德會不斷增長。若對非法器顯示，則自己和弟子兩者都會毀壞。若對具緣且求法者吝法，則犯菩薩戒根本墮罪，減損利他，資糧不圓滿。有這樣的利益和過患是事物的本性，無法超越，這是法性因果的印諾； 第四，若泄露此法和自己的修證體驗，在街頭散佈，則會遭護法神懲罰，這是誓言空行的印諾。 還有人解釋說： 第一印諾在入壇城時， 第二印諾在灌頂物誓言時， 第三印諾在教誡引導時， 第四印諾在介紹直指時。 對於這類說法都不需要解釋出處，只要符合義理，不管怎麼說都沒有矛盾，因此不需要也無法作出否定或證成。每種解釋都各有其良好的理解意義。

བར་ཆད་སྤང་བའི་ཡན་ལག་གི་སྐབས། ལམ་བཟང་རིན་ཆེན་འདི་ནི་བག་མེད་པའི་སོགས་ཀྱི་འབྲུ་བསྙེར་ན། ཆོས་ཟབ་མོ་འདི་ཡིད་ བཞིན་གྱི་ནོར་བུ་རིན་པོ་ཆེ་དང་འདྲ། དེ་བསྒོམས་པ་ལས་ཉམས་མྱོང་ཆེ་ཆུང་གང་ཤར་ཀྱང་། ཉམས་མྱོང་དེ་ཡང་ཡིད་བཞིན་གྱི་ནོར་བུ་རིན་པོ་ཆེ་དང་འདྲ། དབང་དང་སྟོབས་ཡོད་པའི་མི་ གཅིག་གི་ལག་ཏུ་རིན་པོ་ཆེ་དེ་བྱུང་ན་ཏ། ཆོམ་རྐུན་གྱིས་འཕྲོག་པའི་ཉེན་མེད་དེ། རིན་པོ་ཆེ་ དེ་མི་ཕལ་པ་དབང་མེད་པ་ཞིག་གི་ལག་ཏུ་བྱུང་ན། ཆོམ་རྐུན་གྱིས་འཕྲོག་པའམ། གཡོ་ཅན་ གཅིག་གིས་བསླུས་ཏེ་འཕྲོག་ཉེན་ཆེ་བས། རིན་པོ་ཆེ་སུས་ཀྱང་མ་ཚོར་བར་སྦེད་ཐུབ་པའི་ ཅིག་བྱེད་དགོས། དེ་བཞིན་དུ་ཉམས་མྱོང་དང་འབྲེལ་བའི་གདམས་ངག་ཟབ་མོ་ཐོབ་པ་འདི་ ཡང་། རང་ཉིད་གེགས་ཀྱིས་མི་འཁྱེར་བའི་གདེངས་དང་བརྟན་པ་མ་ཐོབ་ཀྱི་བར་དུ། བག་ མེད་དང་གཡོ་ཅན་སོགས་སྐྱེ་བོ་སྐལ་མེད་རྣམས་ལ་སྟོན་དུ་ཡང་མི་རུང་ཞིང་། རང་ཉིད་ཀྱང་ མི་གཞན་གྱིས་བློ་བསྒྱུར་བའི་དབང་དུ་མི་འགྲོ་བ་ཞིག་བྱེད་དགོས། རང་གི་ཉམས་མྱོང་ལ་ གནོད་པ་ཐམས་ཅད་སྒོམ་འཇིག་པར་འགྱུར་བའི་ཆོམ་རྐུན་དང་འདྲ་བས་སྤོང་དགོས། ཞེས་ པ་མདོར་བསྡུས་ཀྱི་དོན་བློ་ལ་བཞག་ནས་འདི་ལྟར། ལམ་བཟང་པོ་རྡོ་རྗེའི་རྣལ་འབྱོར་གྱི་ རིན་པོ་ཆེ་འདི་ནི་བག་མེད་ཅལ་ཅོལ་གྱི་སེམས་ཅན་མི་གཞན་རྣམས་ལ་སྟོན་པར་མི་བྱ། གལ་ཏེ་བསྟན་པ་ན། དཔེར་ན་འབྲོག་དགོན་པ་ལུང་སྟོང་དུ་ཆོམ་རྐུན་འབྱུང་བ་ལྟར། སེམས་ ཅན་དེ་དག་རང་གི་ཁྱིམ་ལ་ཤིན་ཏུ་ཆགས་ཤིང་། བློས་མི་ཐོངས་པས་རང་ཁྱིམ་གྲོང་ཡིན་ཡང་ རུང་། གནས་གཞི་ཡིན་ཡང་རུང་སྟེ། ཆགས་སྡང་འཕེལ་བའི་ཁྱིམ་གྱི་འབྲོག་དགོན་པར་རབ་ ཏུ་ཞུགས་ཤིང་གནས་པ་ལ། ཞིང་ལས་དང་། ཚོང་གི་ལས་སོགས་ཁྱིམ་གྱི་འཚོ་རྩིས་དང་། 4-325 བཟའ་བཏུང་ཁྱིམ་ཐབ། འཁོར་དང་། རྙེད་པ་དང་། གཏམ་སོགས་ལ་ཆགས་པ་ཡུལ་ངན་ པའི་ཆོམ་རྐུན་གྱིས་ཆོས་ཟབ་མོ་དེ་ཆུད་ཟོས་པའི་ཚུལ་གྱིས་ཡོན་ཏན་མི་སྐྱེ་ཞིང་ཅུང་ཟད་ སྐྱེས་ཀྱང་ཉམས་པའི་ཚུལ་གྱིས་འཕྲོག་པར་བྱེད་དོ།

我來為您完整直譯這段有關斷除障礙支分的藏文： 這殊勝之道就如同珍寶，當解釋其義時：這深奧之法如同如意寶珠。從修持此法所生起的任何大小證悟境界，這些證悟境界也如同如意寶珠。若這珍寶落入一個有權有勢之人手中，則無被盜賊搶奪之險。但若這珍寶落入一個平凡無權之人手中，則有很大可能被盜賊搶走，或被狡詐之人欺騙奪取，因此必須做到不被任何人發覺地藏匿珍寶。 同樣地，對於獲得的與證悟相關的甚深教誡，在自己尚未獲得不被障礙帶走的把握和穩固之前，不應向放逸、狡詐等無緣人顯示，而且自己也要做到不被他人轉變心意。應當遠離一切損害自己證悟的、如同摧毀禪修的盜賊般的障礙。 簡要之義記於心中如下：這殊勝金剛瑜伽之珍寶不應顯示給放逸散漫的其他眾生。若顯示給他們，譬如在荒野寂靜處出現盜賊一般，那些眾生極其貪著自己的家，心無法舍離，無論是自家村莊還是住處，都已進入並安住在增長貪嗔的家之荒野中，對農作、商貿等家庭生計，飲食炊事，眷屬、利養、言談等的貪著，就如同惡劣境地的盜賊，會以浪費深法的方式使功德不生，即便稍有所生也會以退失的方式將其奪去。

།དེ་ལྟར་ན་སློབ་མ་དེས་ཆོས་ཆུད་གསན་ པས་གཡང་ཤོར་ཏེ། རང་གི་ཡང་བྱིན་རླབས་ཉམས་པའི་དོན་ཡིན། ཡང་གཅིག་ཏུ་ན་ཆོས་ བཙོངས་ནས་ནོར་སྒྲུབ་པའི་སྒྲིབ་པ་དེས། རང་གི་སྒོམ་ཤོར་པའི་དོན་ལའང་སྦྱོར། ཡང་ ནགས་ཐིབས་པོར་ཆོམས་རྐུན་འབྱུང་བ་ལྟར། སྔར་བླ་མས་གདམས་ངག་བསྟན་པའི་དུས་ སུ། ཉམས་མྱོང་གི་རིན་པོ་ཆེ་ཅི་རིགས་པར་ཐོབ་ཀྱང་། གཉེན་འདུན་ནི་མཚོན་བྱེད་དེ། དགྲ་ གཉེན་ལ་བརྟེན་པའི་ཆགས་སྡང་སྣ་ཚོགས་འཕེལ་བའི་ཡུལ་ཕྱོགས་ནགས་ཐིབས་པོར་རབ་ ཏུ་ཞུགས་ཤིང་གནས་པ་ལ། དམིགས་པའི་ཡུལ་ལ་ཐེ་ཚོམ་དང་། བྱ་བྱེད་འཁྲུལ་བ་ཕྲ་མོ་ཚུན་ ཆད་ལ་འགྱོད་པ་དང་། སྒོམ་པ་ལ་མི་སྤྲོ་བའི་ལེ་ལོ་དང་། སྒོམ་བློ་བྱས་ཀྱང་སེམས་རྣམ་ གཡེང་གིས་ཁྱེར་བའི་རྒོད་པ་སྟེ། མཉམ་བཞག་བསམ་གཏན་ལ་བར་དུ་གཅོད་པའི་སྒྲིབ་པ་ ལྔའི་ཆོམ་རྐུན་འདི་རྣམས་ཀྱིས་མཉམ་བཞག་རྟག་ཏུ་འཕྲོག་ཅིང་ཉམས་པར་བྱེད་དོ། །ཇི་ སྐད་དུ། རྒོད་དང་འགྱོད་དང་གནོད་སེམས་རྨུགས་པ་དང་། །གཉིད་དང་འདོད་ལ་འདུན་དང་ ཐེ་ཚོམ་སྟེ། །སྒྲིབ་པ་ལྔ་པོ་འདི་དག་དགེ་བའི་ནོར། །འཕྲོག་པའི་ཆོམ་རྐུན་ལགས་པར་མཁྱེན་ པར་མཛོད། །ཅེས་འབྱུང་བ་ལྟར། ཆོས་མངོན་པ་སོགས་ཐམས་ཅད་ལས། རྟོག་རིགས་ བདུན་བགྲངས་ནས་སྒྲིབ་པ་ལྔ་ཞེས་གསུངས་པ་ལ། རྒོད་འགྱོད་གཉིས་གཅིག་ཏུ་སྡོམས། གཉིད་རྨུགས་གཉིས་གཅིག་ཏུ་སྡོམས། འདིར་བཤད་པའི་ལེ་ལོ་མ་བགྲངས། འདོད་པ་ལ་ འདུན་པ་དང་གནོད་སེམས་བསྣན་ནོ། །དེ་དག་བསླབ་པ་གསུམ་ལ་སྒྲིབ་པའི་རྣམ་གཞག་ སོགས་མཛད། དེ་ལ་རྒོད་པ་ཞེས་པ་སྔོན་དེ་དག་གི་ཆོས་སྐད་ལ། །འདོད་ཡོན་ལ་ལོངས་ སྤྱོད་{པར་ལྷར་[པ་ད་ལྟར]་དྲན་པས་སེམས་མ་ཞི་བ་ཞིག་ལ་རྒོད་པར་འཇོག་ལ། འདིར་ནི་ 4-326 དམིགས་པ་ལ་མི་གནས་པའི་རྣམ་གཡེང་སྤྱི་ལ་རྒོད་པར་བཞག་པས། རྒོད་པ་བཀག་ན་ འདོད་འདུན་གནོད་སེམས་ཞོར་ལ་ཁེགས་པར་དགོངས་པ་ཡིན་གྱི། ཁ་ཅིག་དེ་གཉིས་གསང་ སྔགས་པ་ལ་སྤོང་མི་དགོས་པའི་སྐབས་ཡང་ཟེར་བ་མི་འཐད་ཅིང་། སྐབས་ཀྱི་དོན་ལས་ཕྱིར་ ཕྱོགས་སོ། །འདིར་བསླབ་པ་གསུམ་གྱི་སྒྲིབ་པ་ལ་མི་སྦྱོར། སེམས་གནས་པ་ཁོ་ནའི་སྒྲུབ་པ་ མཛད་དོ། །དཔལ་གསང་བ་གྲུབ་པ་ལས་ཀྱང་། ལེ་ལོ་གཉིད་དང་འགྱོད་པ་དང་། །རྒོད་དང་ ཐེ་ཚོམ་ཞེས་བྱ་བ། །སྒྲིབ་པ་ལྔ་པོ་སངས་རྒྱས་དང་། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་མི་བཞེད་དོ། ། ཞེས་གསུངས་པའང་འདི་དང་གཅིག་པ་ཉིད་དོ།

如此，那個弟子因浪費法而失去福運，意味著自己的加持也會衰退。另一方面，出售佛法謀取財物的障礙，也可用於解釋失去禪修的含義。又如在茂密森林中出現盜賊一般，雖然在過去上師傳授教誡時獲得了各種證悟境界的珍寶，但以親友為例，進入並安住在因親敵而生起各種貪嗔增長的地方茂密森林中，對所緣境生疑惑，對細微行為也生悔恨，對修行生起懈怠不喜，雖然想要修行卻被散亂心帶走的掉舉，這些等持禪定的五種障礙之盜賊常常奪取並使等持衰退。 如所說："掉舉與悔恨及害心昏沉，睡眠與貪慾希求及疑惑，應當了知這五種障礙，是奪取善法財富的盜賊。" 如是，在《阿毗達磨》等一切論典中，數七種分別后說為五種障礙，其中掉舉與悔恨合為一種，睡眠與昏沉合為一種，此處所說的懈怠未計入，加上了貪慾希求和害心。對此等作了障礙三學的安立等。其中所謂掉舉，在古時他們的法語中，是將因憶念過去享受欲妙而心不寂靜立為掉舉，而此處則將不住于所緣的一般散亂立為掉舉，認為遮止掉舉時貪慾希求和害心也會隨之遮止，有些人說這兩者密咒士不需要斷除，這種說法不合理，且偏離了此處的義理。此處不配合三學的障礙，只作持心的修持。 在《吉祥秘密成就》中也說："懈怠、睡眠與悔恨，掉舉及疑惑等，此五種障礙，佛陀與菩薩皆不喜。"這與此處所說是一致的。

།དེ་བཞིན་དུ་སྲོག་གཅོད་པ་དང་། མ་བྱིན་ པར་ལེན་པ་དང་། གཞན་གྱི་བུད་མེད་བསྟེན་པ་སོགས་ལོག་གཡེམ་དང་། འདུ་ཤེས་བསྒྱུར་ ཏེ་རྫུན་སྨྲ་པ་དང་། དངོས་སུ་རྒོལ་བའི་ཚིག་རྩུབ་དང་། མཛའ་བོ་འབྱེད་པའི་ཕྲ་མ་དང་། དེ་ གསུམ་ལས་གཞན་དུ་གྱུར་པ་ཉོན་མོངས་ཅན་གྱི་ཚིག་འཁྱལ་བར་གྱུར་པ་དང་། གཞན་གྱི་ ལོངས་སྤྱོད་རང་གིར་འདོད་པའི་བརྣབ་སེམས་དང་། ཕ་རོལ་པོའི་ལུས་དང་ལོངས་སྤྱོད་ལ་ གནོད་སེམས་དང་། བདེན་བཞིའི་དོན་ལ་མེད་པར་སྐུར་བ་འདེབས་པའི་ལོག་ལྟ་སྟེ། དེས་ མཚོན་པའི་ལྟ་བ་ངན་པ་གཞན་རྣམས་ཀྱང་ངོ་། །མི་དགེ་བ་བཅུ་ལྟ་ངན་སྣ་ཚོགས་དང་བཅས་ པ་དེ་དག་བྱས་ན། ཏིང་ངེ་འཛིན་སྔར་མ་སྐྱེས་པ་མི་སྐྱེ་ཞིང་། སྐྱེས་པ་ཉམས་པར་འགྱུར་བས། སྔར་སྒོམ་ཅུང་ཟད་སྐྱེས་པ་རྣམས་འཕྲོག་པའི་ཆོམ་རྐུན་ནོ། །ཡང་སྲོག་གཅོད། མ་བྱིན་ལེན། འདོད་ལོག རྫུན་ཚིག ཆང་འཐུང་སྟེ་ལས་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱིས་སྡིག་པར་གྱུར་པ། རང་བཞིན་གྱིས་ ཁ་ན་མ་ཐོ་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཡོད་པའི་སྡིག་པ་ལྔ་དང་བཅས་པ་སྟེ་ཆང་འཐུང་བ་རང་བཞིན་ གྱི་ཁ་ན་མ་ཐོ་བར་འདོད་པ་དགེ་འདུན་ཕལ་ཆེན་པའི་ལུགས་དང་འདྲའོ། །ཆོ་ལོ་རྩེ་བ་དང་། མཚན་མ་ཅན་གྱི་ཤ་དང་། བཟའ་བ་དང་རིན་གྱི་དོན་དུ་བསད་པའི་ཤའི་བཟའ་བ་ལ་ཆགས་ པ་དང་། ལོང་གཏམ་སྣ་ཚོགས་ལ་དགའ་བ་དང་། མུ་སྟེགས་ཀྱི་རིག་པ་དང་ཀླ་ཀློའི་ཆོས་ལ་ 4-327 བློ་འཇུག་ཅིང་བརྩོན་པ་སྟེ། དེ་རྣམས་སྡིག་པའི་ལས་དང་། རྗེས་སུ་མཐུན་པ་ཉེ་བའི་སྡིག་པ་ ལྔ་དང་། མཆོད་སྦྱིན་གྱི་དོན་དུ་བ་ལང་གསོད་པ་དང་། མི་བསད་མཆོད་སྦྱིན་ནམ། མ་མོ་ མཆོད་པའི་དོན་དུ། བྱིས་པ་གསོད་པ་དང་། ནར་སོན་པའི་བུད་མེད་གསོད་པ་དང་། སྐྱེས་པ་ གསོད་པ་དང་། ལྷ་མིའི་བླ་མ་དཀོན་མཆོག་གི་རྟེན་གསུམ་འཇིག་པར་བྱེད་པ་སྟེ་གསོད་པ་ ལྔའོ། །ལྔ་པོ་འདི་རྣམས་སྡིག་པ་ཤིན་ཏུ་ཆེ་ཞིང་། ལྷག་པར་དང་པོ་བཞི་པོ་མུ་སྟེགས་བྱེད་མང་ པོ་ཞིག་ཆོས་སུ་འདོད་པ་དང་། ལྔ་པ་ཀླ་ཀློ་རྣམས་ཆོས་སུ་འདོད་པས། དེ་དག་གི་ལོག་རྟོག་ བཟློག་པའི་ཕྱིར་སྒོས་སུ་སྨོས་པ་ཡིན་ན། འཁུ་བ་ནི། འཁང་ཞིང་ཁྲོས་པ་སྟེ། འཇིག་རྟེན་ནམ་ ཆོས་ཀྱི་གྲོགས་པོ་དང་། བཀུར་བར་འོས་པའི་རྗེ་བོ་དང་། སངས་རྒྱས་དང་། དགེ་འདུན་དང་། བླ་མ་ལ་ཁྲོ་བ་སྟེ་ལྔ་དང་། དབང་པོ་ལྔ་ཡུལ་ལྔ་ལ་མངོན་པར་ཞེན་པ་ནི་ཆགས་པ་ལྔ་སྟེ། འདི་ རྣམས་བྱས་ན་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཉམས་པར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར། ལམ་བཟང་རྒྱུད་ལ་སྐྱེས་པ་འཕྲོག་ པའི་ལྔ་པ་ལྔ་སྟེ་ཉི་ཤུ་རྩ་ལྔ་པོ་འདི་རྣམས་རྟག་ཏུ་སྟེ་ནམ་བྱས་རེས་ཀྱིས་ལམ་བཟང་རིན་པོ་ ཆེ་འཕྲོག་ཅིང་ཉམས་པར་བྱེད་དོ།

同樣，殺生、不與取、與他人妻子交往等邪淫、改變認知而說妄語、直接攻擊的粗語、離間親友的離間語、除此三者之外的煩惱性無義語、貪求他人受用為己有的貪心、對他人身體和受用的害心、對四諦之義誹謗的邪見，以及由此所表示的其他惡見。若造作這些伴隨各種邪見的十不善業，則未生起的等持不會生起，已生起的會衰退，因此是奪取先前已生起些許修行的盜賊。 複次，殺生、不與取、邪淫、妄語、飲酒，這些本性成為罪業，因為是自性過失，連同這五種實有罪業，其中認為飲酒是自性過失，與大眾部的觀點相似。遊戲嬉戲、對帶有標記的肉、為食用和價值而殺的肉生貪著、喜好各種閑談、專注並精進于外道知識和野蠻人法，這些是與罪業相應的五種近罪。 為祭祀而殺牛、人祭或為祭祀護法母而殺嬰兒、殺成年女人、殺男人、破壞人天上師三寶之依處，這是五種殺害。這五種是極大罪業，尤其前四種為許多外道認為是正法，第五種為野蠻人認為是正法，為遮止他們的邪見而特別提及。 嗔恚即怨恨生氣：對世間或法友、應當恭敬的主尊、佛陀、僧眾、上師生起嗔恨，這五種，以及五根對五境的強烈執著是五種貪著。因為造作這些會使等持衰退，所以是奪取已生起善道的五個五，這二十五種每當造作就會奪取並使珍貴善道衰退。

།ཉི་ཤུ་པོ་དེ་རྣམས་བྱས་ན་སྡིག་པའི་བགས་ཀྱིས་ནོན་ནས་ སྒོམ་ཉམས་པར་བྱེད་ཅིང་། དབང་ཤེས་ལྔའི་རྗེས་ཀྱི་རྟོག་པས་ཡུལ་ལ་ཆགས་པ་ནི། རྣམ་ གཡེང་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཏིང་ངེ་འཛིན་དངོས་དང་འགལ་བའོ། །སྡིག་ལས་སྤྱད་པས་ཏིང་ ངེ་འཛིན་རྣམས་ཉམས་འགྲོ་བར་མདོ་སྔགས་ཐམས་ཅད་ནས་གསུངས་པས། སྡིག་པའི་ལས་ མང་པོ་བྱས་ཀྱང་རྫོགས་པ་ཆེན་པོ་དང་། ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོའི་ངང་དུ་ཡེ་གྲོལ་ཡེ་དག་ཡིན་ཟེར་ ཞིང་། སྒོམ་བཟང་དུ་སོང་བ་སྐད་བྱེད་པ་ནི། རྣམ་པ་གཉིས་ཏེ། ཡང་ན་རྫུན་ཁ་ཐལ་ཀྱིས་ གཞན་མགོ་བསྐོར་བ་འབའ་ཞིག་ཏུ་ཟད། ཡང་ན་ནི་བདུད་ཀྱིས་བྱིན་གྱིས་བརླབས་པའི་ སྒོམ་ལོག་ཐེབས་པ་ཁོ་ནའོ། །དེས་ན་རང་གི་བརྩོན་འགྲུས་ལས་བྱུང་བའི་སྒོམ་གཅིག་དང་། བྱིན་རླབས་རྣམ་དག་ལས་བྱུང་པའི་སྒོམ་གཅིག་དང་། ནག་ཕྱོགས་ཀྱི་འགོང་པོའི་བྱེད་ལས་ 4-328 ཀྱི་སྒོམ་གཅིག་སྟེ། སྒོམ་ཐེབས་ཚུལ་གསུམ་ཡོད་པ་འདི་གོ་དགོས་ངེས་རང་ཅིག་ཡིན་ནའང་། ཕལ་ཆེར་གཅིག་གིས་མི་གོ་བར་འདུག་གོ །གཞན་ཡང་བཟའ་བ་དང་། བཏུང་བ་སྣ་ཚོགས་ དང་། གནས་ཁང་དང་། གོས་དང་། འཁོར་གཡོག་དང་། ཁྱིམ་ཐབ་དང་། འབྲུ་དང་། ཕྱུགས་ དང་། ས་གཞི་ལ་སོགས་པ་ལོངས་སྤྱོད་དུ་མ་ལ་ཤིན་ཏུ་མངོན་པར་ཆགས་ཤིང་གཡེངས་པའི་ ཆོམ་རྐུན་དེ་རྣམས་ཀྱིས་ནི། སྐྱེས་བུ་བརྩོན་འགྲུས་དང་ལྡན་པ་ཡིན་དུ་ཟིན་ཀྱང་། བག་མེད་ པའི་སྤྱོད་པ་ལ་ཡིན་པར་འགྱུར་ཞིང་། དྲན་པ་ཉམས་པས་བརྒྱལ་པར་གྱུར་པ་སྟེ། བྱ་བ་དང་ བྱ་བ་མ་ཡིན་པ་མི་ཤེས་པས། སྔར་ཡོད་ཀྱི་ཡོན་ཏན་ཐམས་ཅད་ཉམས་ཤིང་འཕྲོག་པར་ འགྱུར་ན། བརྩོན་འགྲུས་ཆུང་ཞིང་ལྷོད་པ་རྣམས་ལྟ་སྨོས་ཀྱང་ཅི་དགོས་སོ། །གཡོ་ཅན་གྱི་ སྟོན་པ་སྤང་པའི་སྐབས། རང་ལ་ཉམས་མྱོང་འདྲ་སྐྱེས་ཀྱང་ཟབ་མོའི་རྒྱུད་དོན་ལ་རང་བྱན་ ཆུབ་པ་མ་ཡིན་ན། རང་གི་སྒོམ་དེ་བཟང་ངན་རང་གི་མི་ཤེས་པས། གཞན་ལ་འདྲི་དགོས་ན་ ཆོས་འདི་སྟོན་པའི་རྩ་བའི་བླ་མ་དེ་ལ་ཞུ་རྒྱུ་བྱུང་ན་ལེགས། དེ་མིན་ཆོས་རྡོ་རྗེའི་རྣལ་འབྱོར་ འདི་ལ་གོ་བ་བཟང་ཞིང་མྱོང་བ་སྐྱེས་པ་ཞིག་ལ་དྲིས་ན། དོགས་པ་ཆོད་ཅིང་ལེགས་པར་འོང་ སྲིད། སྒོམ་མེད་པའི་རྟོག་གེ་བ་དང་། སྒོམ་ཡོད་པར་བརྫུ་བའི་ཟོག་པོ་དང་། ཆོས་གཞན་གྱི་ ལུགས་ཀྱི་སྒོམ་བཟང་རབ་ཡོད་དུ་ཆུག་ཀྱང་། ཆོས་ཟབ་མོ་འདིའི་རོ་མ་མྱོང་བ་རྣམས་ལ། སྦྱོར་དྲུག་གི་ཉམས་{རྟགས་[རྟོགས་]སོགས་རང་གི་ཉམས་མྱོང་དང་། ཕྱག་ལེན་དུ་འདེབས་ པའི་མན་ངག་དང་། བླ་མས་ངོ་སྤྲོད་ཚུལ་སོགས་དོགས་གཅོད་ཏ་ནམ་ཡང་མི་བྱེད་དེ། ཚིག་ ཟུར་ཙམ་ཡང་མི་སྨྲའོ།

若造作這二十種，則被罪業氣息所壓而使修行衰退，五根識后的分別對境的貪著，因為是散亂本身，所以與等持本體相違。顯密一切經典中都說造作罪業會使等持衰退，然而有人說雖造作眾多罪業，在大圓滿和大手印中本來解脫本來清凈，並稱修行變好了，這有兩種情況：要麼僅僅是用謊言欺騙他人而已，要麼就是僅僅著了魔加持的邪修。 因此，有一種來自自己精進的修行，一種來自清凈加持的修行，一種來自黑方惡鬼所作的修行，這三種修行入心的方式雖然是必須瞭解的，但大多數人都不瞭解。此外，對各種飲食、住處、衣服、眷屬僕從、夫妻、穀物、牲畜、土地等諸多受用極其貪著散亂的盜賊們，即使是具有精進的人，也會變得放逸，因失念而昏迷，不知何為應做不應做，一切先前的功德都會衰退被奪取，更何況精進微弱懈怠的人。 在斷除虛偽上師的部分，即使自己生起類似證悟體驗，若未通達甚深續部之義，則自己不知修行的好壞，需向他人請教時，如果能向傳授此法的根本上師請教則很好。若不然，向對此法金剛瑜伽有好的理解並生起體驗的人請教，則可能斷除疑惑且會很好。對於無修行的論師、偽裝有修行的虛偽者，以及即便有其他法門最好的修行，但未嘗到此甚深法之味的人們，永遠不要請教六支加行的驗證等自己的體驗、實修的竅訣和上師的印證方式等疑難，連隻言片語也

།གལ་ཏེ་དོགས་གཅོད་བྱས་ན། དེ་དག་གིས་འདི་ནི་ལམ་ལོག་པའོ་ སྙམ། ཁོ་རང་གི་ལུགས་དང་མ་མཐུན་པས་སྨོད་པ་ཤས་ཆེ། ཁ་ཅིག་འདི་སྒོམ་རང་དགའ་ ཚད་ཡིན་པ་འདྲ་ནའང་། འདི་བཟང་ངོ་བྱས་ན་ཆོས་འདི་དང་བླ་མ་དེ་ལ་རྩིས་ཆེ་རུ་སོང་ནས་ ལྟག་ཤེད་སྐྱེ་བར་འདུག འདི་ལ་སྨད་ར་བཏང་ན་ཁོ་རང་གི་སྔར་གྱི་ཆོས་དང་བླ་མ་ལ་དད་པ་ 4-329 ལོག་ནས་ངའི་འོག་ཏུ་ཆུད་འོང་ཤས་ཆེ་སྙམ་ནས་གཡོ་སྒྱུས་སྨོད་པ་ཡང་སྲིད། དེ་ལྟར་གཞན་ གྱིས་སྨད་ཙ་ན། རང་ཡང་ཐེ་ཚོམ་སྐྱེ་བ་དང་། བློ་ལོག་པར་འགྱུར་བས། ཆོས་བཟང་པོ་འདི་ བོར་ཏེ་ལོག་པའི་ལམ་ལ་འགྲོ་ཉེན་ཡོད། དཔེར་ན་ནོར་ཉམས་མེད་པ་ཞིག་གི་ལག་ཏུ་ནོར་ བུ་ཡིན་ངེས་ལ་ཡིན་ཡང་ཟེར་བ་ཞིག་བྱུང་། དེ་མི་སྣ་ཚོགས་ལ་བསྟན་ཅིང་དྲིས་ན། འགའ་ ཞིག་གིས། ནོར་བུའི་ཉམས་མེད་ནས་ངོ་མ་ཤེས་ཏེ་དེ་ལ་སྨད་ར་གཏོང་། གཡོ་ཅན་འགའ་ ཞིག་གིས་ནོར་བུ་ཡིན་པར་ཤེས་ཀྱང་། འདི་འདྲ་རྡོ་ཕལ་པ་ཞིག་ཡིན་པར་འདུག་པ། ནོར་ བུའི་རིགས་ཏེ་འདི་འདྲ་བ་ཡོད་དོགས་མེད་ཟེར་ཞིང་། རིན་ཆུང་ངུ་ཞིག་སྤྲོད་པའམ། ཀྱལ་ ཀའི་ཚུལ་གྱིས་འཕྲོག་པར་བྱེད། ཡང་གཞན་ལ་མ་བསྟན་པར་ནོར་བུའི་ཉམས་ཤེས་བརྫུན་ དང་གཡོ་སྒྱུ་མི་བྱེད་པ་ཞིག་ལ་བསྟན་ནས་དྲིས་ན། དེས་འདི་ནི་ནོར་བུའི་ནང་ཚན་འདི་ལྟ་བུ་ ཡིན། དེའི་རྟགས་འདི་དང་འདི་ལྟ་བུ་ཡིན། རིན་ཐང་འདི་ཙམ་བྱེད་ཅེས་སོགས་དྲང་པོར་ བཤད་པས། ནོར་བུ་མ་ཤོར་བར་མ་ཟད་ཕྱིན་ཆད་ཉམས་ཀྱང་ཆུག་པ་ཞིག་འོང་། དེ་བཞིན་ དུ་ཆོས་འདིའི་ཉམས་མྱོང་གིས་ཐུགས་རྒྱུད་ཕྱུག་པ་ཞིག་ལ་དྲིས་ན། རང་གི་སྒོམ་མ་ཤོར་བར་ མ་ཟད། སྔར་གྱི་སྒོམ་ལ་དོགས་པ་ཆོད། ཕྱིས་ཉམས་མྱོང་འཆར་རྒྱུ་རྣམས་ངོ་ཤེས། མ་བདེ་ བའི་འཕྲང་ཐམས་ཅད་ལས་གྲོལ་བ་ཞིག་འོང་བ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟར་སྟོན་པ་ནི། རང་ཉིད་ཀྱི་ ནོར་བུའི་མཚན་ཉིད་མི་ཤེས་པས། ནོར་བུ་ཡོངས་སུ་རྟོག་པ་པོ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ནོར་བུ་དེ་ རིན་ཐང་ཆེན་པོ་ཞིག་ཡིན་པར་འགྱུར་རམ། རིན་ཐང་ཆེན་པོ་མ་ཡིན་ཞེས། གཡོ་ཅན་གཞན་ ནོར་བུའི་མཚན་ཉིད་ཤེས་སམ་མི་ཤེས་གང་ཡིན་ཡང་རུང་། དེ་ལ་བསྟན་ན། འདི་ནི་ནོར་བུ་ མ་ཡིན་ཏེ་རིན་ཐང་ཆེན་པོར་མི་འགྱུར་རོ་ཞེས་ཟེར་བ་ན། དེའི་ཚིག་ལ་ཡིད་བརྟན་བཅས་ ནས་རིན་པོ་ཆེ་དེ་རྩིས་མེད་པས་འདོར་བར་བྱེད་དོ།

如果請教疑難，他們會認為這是邪道，因為與自己的宗派不符而多有誹謗。有些人雖然這似乎是隨心所欲的修行，若說這好，則對此法和那位上師更加重視而生傲慢。若加以誹謗，他們認為此人對先前的法和上師失去信心而很可能歸順於我，便可能用詭計加以誹謗。當他人如此誹謗時，自己也會生疑心和邪見，有放棄這殊勝法而趨入邪道的危險。 比如，一個不識珍寶的人手中獲得一顆確定是寶石且人們也這麼說的寶石，如果他向各種人展示並詢問，有些人因不識寶石的特徵而不認識，就加以誹謗。有些狡詐者雖知是寶石，卻說這樣的似乎是普通石頭，說寶石這種是不可能有的，給予小額錢財或以戲謔方式奪取。又若不示於他人，而示於一個不說謊不耍詭計的識寶者並請教，他會誠實地說這是某種寶石，具有這樣那樣的特徵，價值多少等，這樣不僅不會失去寶石，而且今後也會識得其特徵。 同樣，若向具有此法修證體驗的人請教，不僅不會失去自己的修行，還會斷除對先前修行的疑惑，認識今後將現起的證悟體驗，能從一切不安的險處解脫。如此開示是因為，自己不識寶石的特徵，故非寶石的鑑別者，那麼這寶石是否會成為貴重之物？若向其他不論是否知道寶石特徵的狡詐者展示，他們說這不是寶石，不會成為貴重之物，於是相信他們的話而輕棄這珍寶。

།སྐྱེས་བུ་དྲང་པོའི་རང་བཞིན་ཅན་གང་ དག རིན་པོ་ཆེ་བཟང་པོ་རྣམས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་རིག་པ་རྣམས་ལ། རིན་པོ་ཆེ་ཆེན་པོ་དེ་ཡོངས་ 4-330 སུ་རྟོག་ཏུ་གཞུག་ཅིང་། འདི་ཅི་ཡིན་ཞེས་དྲིས་ན། མཁས་པ་དྲང་པོའི་རང་བཞིན་ཅན་དེ་ རྣམས་ཀྱིས་རྣམ་པར་དག་པ་བདེན་པའི་ཚིག་ལ་བརྟེན་ནས། རང་གི་ལག་གི་རིན་པོ་ཆེ་དེའི་ མིང་དང་ཁྱད་ཆོས་དང་། རྟགས་མཚན་དང་། རིན་ཐང་དང་། རྣམ་པར་དབྱེ་བ་ལ་སོགས་པ་ མཐའ་དག་ཤེས་པར་འགྱུར་བས། དེ་ལ་ནི་བསྟན་པར་བྱ་བ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་ཏེ་འདི་དོན་ གཞན་བཀོད་པའི་ཚུལ་གྱིས་གསུངས་པའོ། །སྐབས་འདིར་བླ་མས་འདི་སྐད་བརྗོད་དེ། དེ་ ཡང་བླ་མ་ངན་པ་དེ་དག་གིས་ཆོས་ཟབ་འདི་ལ་ཚུལ་ཇི་ལྟ་བས་སྨོད་པར་འགྱུར་སྙམ་ན། བོད་ཡུལ་འདི་ན་མུ་སྟེགས་བྱེད་དང་། ཉན་ཐོས་སྟེ་གཉིས་དང་། སེམས་ཙམ་མཐར་ཐུག་ཏུ་ འདོད་པ་ཆེར་མེད་པས་དོགས་མི་དགོས། དབུ་མར་རློམ་པ་རྐྱང་པ་ཡིན་ཡང་། མདོ་ལམ་ལ་ མཐར་ཐུག་ཏུ་འཛིན་པ་ལའང་ཤིན་ཏུ་ཉུང་མོད། གལ་སྲིད་མང་པོ་བྱུང་ཡང་། སྔགས་ལ་ཡེ་ མ་ཞུགས་པ་རྣམས་ཀྱིས། སྐབས་འདིར་སྐྱོན་བརྗོད་ལ་སླེབ་མི་འོང་ཞིང་། གཞན་རྣམས་ཀྱང་ ཡིད་བརྟན་མི་འཆའ་བས་གནོད་ཚབ་ཆུང་ངོ་། །དེས་ན་འདིར་སྔགས་ལ་ཞུགས་པར་རློམ་ པའི་རྟོག་གེ་ཐ་ཤལ་བ་འགའ་དང་། གསང་སྔགས་པའི་མིང་ཅན་གཞུང་ཕྱོགས་རེ་ཙམ་ལས་ མ་མཐོང་བ་འགའ་དང་། སྒོམ་ཆེན་གྱི་མིང་ཅན་མང་པོ་ཞིག་གིས་སྨད་ར་གཏོང་བར་འགྱུར་ རོ། །དང་པོ་སྔགས་ལ་ཞུགས་པར་རློམ་པའི་དབུ་ཚད་རྟོག་གེ་པ་ཐ་ཤལ་དག་ནི། སྟོང་ གཟུགས་འཁྲུལ་སྣང་ཡིན། དེ་མཐོང་བའི་ཤེས་པ་ཚད་མིན་གྱི་བློ་ཡིན། སེམས་མི་རྟོག་པར་ བཞག་ན་གཏི་མུག་སྐྱེ། རིག་ཤེས་ཀྱིས་དཔྱད་པའི་དོན་མ་རྟོགས་ན་མུན་སྒོམ་དུ་འགྲོ། སྟོང་ གཟུགས་ལ་མི་རྟོག་པར་འཇོག་པ་ཧར་སྒོམ་ཡིན། ཧར་སྒོམ་དབང་ཤེས་ཡིན། དབང་ཤེས་ ལྔ་ཁ་ཕྱིར་ལྟ་ཡིན་པས་ཏིང་ངེ་འཛིན་མན་ལམ་མི་སྐྱེ། ཞེས་སོགས་སྨྲ་བར་བྱེད་དོ། །དོན་ལ་ ནི། དེ་དག་ཕྱིན་ཅི་ལོག་སྟེ། སྟོང་གཟུགས་མ་འཁྲུལ་བའི་སྣང་བ་དང་། དེ་མཐོང་བའི་ཤེས་ པ་ཚད་མ་ཡིན་ཚུལ་བཤད་ཟིན། མི་རྟོག་པ་བསྒོམས་པས་ལས་དང་པོ་པ་ལ་ཡེ་ཤེས་སྐྱེ། 4-331 གྲུབ་ཐོབ་རྡོ་རྗེ་དྲིལ་བུ་པས། མགལ་མེ་སྐྱོད་པའི་རྣམ་པ་ཅན། །སེམས་ནི་ཡུལ་ལ་རབ་ཏུ་ རྒྱུག །དོན་དེ་ལས་ནི་རྣམ་བཟློག་ནས། །མཚོན་དུ་མེད་པ་མཚོན་པར་བྱེད། །ཅེས་དང་། སྟོང་ དང་སྟོང་མིན་ལ་སོགས་པ། །ཀུན་རྟོག་རབ་སྤངས་མཁའ་མཉམ་འགྱུར། །ཞེས་གསུངས། རིག་ཤེས་བསྒོམས་པས་གནས་ལུགས་མི་རྟོགས། ལྕམ་དཔལ་མོས། དབུ་མའི་འདོད་ལུགས་ གཞུང་གི་ཚུལ། །དེ་ནི་རྩོད་པ་ཀུན་ལ་མོས། །བསྐལ་པ་ཡལ་ག་ངལ་བས་ཀྱང་། །བྱང་ཆུབ་ ཐོབ་པར་མི་ནུས་སོ།

凡是誠實本性的人，應當向通曉優良珍寶特徵的人請教鑑別那大珍寶，若問這是什麼，那些具有誠實本性的智者們依據清凈真實的言語，會使人了知自己手中那珍寶的名稱、特性、標記、價值和分類等一切，因此應當向他們請教。這是以設立他義的方式所說。 在此上師如是說道：如果想，那些惡劣上師們將以何種方式誹謗這甚深法？在這西藏地區，外道和聲聞這兩者，以及主張唯識究竟的人都不多，故無需擔心。雖然是自詡中觀，但執著經乘為究竟的也極少，即使出現很多，未曾入密的人們不會來此處說過失，其他人也不會相信，所以危害很小。因此，在此將受到一些自詡入密的低劣論師、一些僅見部分密續典籍的密咒師名義者、許多禪修者名義者的誹謗。 首先，那些自詡入密的低劣中觀因明論師們說：空性影像是幻相，見到它的意識是非量識，若安住心於無分別則生愚癡，若未通過理智了悟所觀察的義理則成暗修，無分別安住于空性影像是盲修，盲修是感官識，五種感官識都是向外看故不生三摩地等。 實際上，這些都是顛倒的：空性影像是無錯亂的顯現，見到它的意識是量識的道理已經說過。修無分別能使初業者生起智慧。金剛鈴尊者成就者說："如旋火輪之相，心於境中奔馳，從彼義中返轉，以無可表詮表。"又說："空與非空等，盡除諸分別，等同虛空性。"修理智不能通達實相。吉祥母說："中觀宗義教典法，彼唯樂於諸爭論，縱歷經劫疲憊盡，亦不能得菩提果。"

།ཞེས་དང་། ས་ར་ཧས། གལ་ཏེ་མངོན་སུམ་གྱུར་ན་བསམ་གཏན་ཅི། ། གལ་ཏེ་ལྐོག་ཏུ་གྱུར་ན་མུན་པ་འཇལ། །ཞེས་སོ། །ཧར་སྒོམ་བྱ་བའི་ཐ་སྙད་ལ་དོན་ངོས་ བཟུང་རྒྱུ་རང་མེད། ཧར་སྒོམ་ཡིན་ཡང་ཅི་ཏོ། སྟོང་གཟུགས་ནི་དབང་ཤེས་ཀྱིས་མཐོང་བ་ ཡང་མིན། དབང་ཤེས་ལས་ཏིང་ངེ་འཛིན་རྣམ་དག་མི་སྐྱེ་བ་ཡང་མ་ཡིན་ཏེ། ཀླུ་སྒྲུབ་ཀྱིས། མིག་དང་གཟུགས་ལ་བརྟེན་ནས་ནི། །དྲི་མ་མེད་པའི་བློ་སྐྱེའོ། །ཞེས་གསུངས་པ་དེ་ཅི་ཡིན་ ཞེས་ལོག་པར་སྨྲ་བ་དེ་དག་སུན་དབྱུང་བར་བྱ། ལར་རང་སྔགས་དཔེ་འདྲ་ཀློག་དར་བྱས་ པའི་མཚན་ཉིད་པ་སྐམ་པོ་ལ་སྒོམ་གྱི་བཅོལ་གཏོགས་རང་མེད་ལགས་སོ། །ཕྱོགས་རེའི་ མིག་ཅན་སྔགས་པར་རློམ་པ་ནི། ཕྱིས་བྱུང་གི་ལམ་འབྲས་པའམ། རིམ་ལྔ་པ་སོགས་ཐབས་ གཙོ་བོར་འདོད་པ་རྣམས་ཡིན། དེ་དག་ནི་བསྐྱེད་རིམ་དང་། དབང་ཆོག་བཤར་སྒོམ་དང་། ངག་བཟླས་དང་། དམིགས་བཅས་ཀྱི་གཏུམ་མོ་ཕྲ་ཐིག་དང་། ལས་རྒྱ་སོགས་ཀྱིས་གྲོལ་བར་ འགྱུར་གྱི། དེ་དག་མ་སྒོམ་ན་སྟོང་གཟུགས་བསྒོམས་པས་མི་གྲོལ་ལོ། །ཞེས་སྨྲའོ། །འདི་ནི་ དྲང་དོན་སད་སུད་ལ་ཞེན་ཅིང་ངེས་དོན་གྱི་ཕྱོགས་ཙམ་ཡང་མ་མཐོང་བ་ཡིན། ཁྱེད་ཀྱི་གཏུམ་ མོ་ལས་རྒྱ་སོགས་ནི་ཁ་བཤད་ཙམ་དུ་ཟད་གདའ། ཁ་བཏོན་དང་བཟླས་པ་བཟང་སྟེ་སྒོམ་ འཁྲིད་རང་མི་ཟེར་ལགས། སྤྱིར་རྟོགས་བཅས་ངེས་དོན་གྱི་ལམ་དུ་མི་འགྱུར་བ་སོགས་གོང་ དུ་བཤད་ཟིན་པས་དགག་པར་བྱའོ།

又說，薩拉哈說："若成現量何需禪定，若成隱蔽則度闇冥。"盲修這個詞語本身沒有可確認的含義。即使是盲修又如何。空性影像並非由感官識所見，也並非從感官識不生清凈三摩地，龍樹說："依靠眼與色，生起無垢識。"對於那些說"這是什麼"的邪說者們應予以破斥。 總之，那些僅僅讀誦過密續之類並加以傳播的乾癟教條主義者，對修持毫無決定性認識。 自詡為密咒師的偏見者們，是後來出現的道果派或五次第派等主張方便為主的人們。他們說：將由生起次第、灌頂儀軌修觀、語誦持、有緣的拙火細滴、事印等而得解脫，若不修習這些，僅修空性影像不得解脫。這是執著未了義的粗相而未見到了義的些許部分。你們的拙火、事印等僅僅是口頭說說而已。誦持和唸誦雖好但並不稱為修持引導。一般而言，有相的未了義道不成為道等已如上所說，故應予以破斥。

།སྒོམ་ཆེན་གྱི་མིང་ཅན་ནི་རང་རང་གི་ཆོས་ཀྱི་གནད་མ་ 4-332 གོ་བའི་ཕྱག་རྫོགས་པ་མང་པོ་ཞིག་སྟེ་དེ་དག་འདི་སྐད་སྨྲ་སྟེ། སེམས་རྟོགས་ན་སངས་རྒྱ་བ་ ཡིན་གྱི། སྟོང་གཟུགས་སོགས་ཀྱིས་ཅི་ཞིག་བྱ། སྟོང་གཟུགས་དང་རྨི་ལམ་འོད་གསལ་ལ་ སོགས་པ་འདི་དག་ཉམས་ཙམ་ཡིན་པས་གནས་ལུགས་ལ་སླེབ་རྒྱུ་མེད། རྟོགས་པ་ཞིག་རང་ དགོས་པ་ཡིན་ཟེར་མ་མྱོང་ཡང་མྱོང་སྐད་མང་པོ་བྱེད་དུ་འོང་། ཡང་བྱེད་བཅིངས་ངེས་ཅན་ དང་། མུན་འཁྲིད་སོགས་གུ་དོག་པོ་དེས་ཅི་བྱེད། ངེད་ཀྱི་ཆོས་འདི་གུ་ཡངས་ཆམ་མེ་ཡོད་ ཟེར། ཡང་ལས་འབྲས་ཀྱི་སྤང་བླང་དང་། དམ་ཚིག་སྡོམ་པའི་ཁྲིམས་དང་། དགེ་སྦྱོར་གྱི་ཐུན་ དང་། གཙང་སྦྲ། ཐོས་བསམ། ཁྲིགས་བཀོད་བྱེད་པ་རྣམས་ལྟ་ཅི་སྨོས། ལྷ་སྒོམ། སྔགས་ བཟླས་ཆོ་ག་དབང་བསྐུར། ལུས་ངག་གི་དགེ་སྦྱོར། གཏུམ་མོ་ཕྲ་ཐིག་ལ་སོགས་པ་འདི་ ཐམས་ཅད་ཐེག་དམན་ཡིན་ཟེར་ཞིང་། གང་ཤར་ལ་སྤང་བླང་དགག་སྒྲུབ་མེད་པ་འདི་ཐེག་ ཆེན་ཡིན། མཐར་ཐུག་ཡིན། ཁྱེད་ལུས་གནད་བྱེད་བཅིངས་དང་། སྟོང་གཟུགས་སྒོམ་པའི་ འདི་ཉམས་ཙམ་ཡིན། ཐེག་དམན་དེ་འདྲས་ཅིར་ཡང་མི་བཏུབ། ད་རང་ངོ་ལ་ལྟོས། ལྷོད་དེ་ སྐྱུར་ལ་ཞོག་སྤྱོད་པ་མནོ་ཚད་ཁ་ཐལ་བྱས་པས་ཆོག དེ་ཀ་ཆོས་ཡིན་ཟེར་དུ་འོང་། དེ་ཙ་ན་སྐྱ་ སེར་ཕོ་མོ་གླེན་བླུན་ཀྲོག་མོ་ཀྲོག་ཕོ་རྣམས་ཚིག་དེ་རྣ་བར་སྙན་གྲགས་ནས། ཆོས་སངས་ རྒྱས་ཀྱིས་གསུངས་པ་འདི་ཚོ་བོར། ཆོས་ལོག་ཟོས་བདེ་ལ་ཁ་ལྷན་གྱིས་འགྲོ། དེ་ཡིན་ནི་ བསོད་ནམས་ཟད་པ་ཡིན། ཁྱི་ཕག་མི་གཙང་བ་ལ་རྒྱུག་པ་དང་འདྲ། ཇི་སྐད་དུ། དུད་འགྲོ་ ཕག་ལ་ཁ་ཟས་གཙང་མས་ཅི། །བོང་བུ་ཕྱུགས་ལ་མུ་ཏིག་ནོར་བུས་ཅི། །ལོང་བ་རི་མོ་འོན་པ་ པི་ཝང་དང་། །བླུན་པོ་དག་ལ་ཆོས་ཀྱི་ཅི་བྱར་ཡོད། །ཅེས་པ་དེར་གདའ་འོ། །དེ་སྐད་སྨྲ་བ་དེ་ ལུང་རིགས་ཀྱིས་དགག་སྒྲུབ་བྱེད་ཐབས་མེད་དེ་ཤིན་ཏུ་བླུན་པའི་ཕྱིར། ཡང་ན་ལུང་རིགས་ ཁྱད་དུ་གསོད་པའི་ཁ་འཇམ་མང་པོ་འདོན། ཡང་ན་འཐབ་མོར་འགྱུར་རོ།

號稱大修行者的人們是一些未理解各自教法要義的大手印大圓滿者們，他們這樣說道："若證悟心即是成佛，要空性影像等何用？空性影像和夢中清明等這些僅僅是體驗而已，無法達到實相。需要的就是證悟。"雖未經歷卻會說很多經歷之語。又說："那些確定的身體束縛和暗中引導等狹隘之法有何用？我們的這個法寬鬆坦然。" 又說業果取捨、誓言律儀、善行課業、清凈、聞思、規制等就更不用說了。說修deity、持咒、儀軌灌頂、身語善行、拙火細滴等這一切都是小乘，對一切顯現無取捨遮立是大乘，是究竟。你們的身體要訣束縛和修空性影像這些只是體驗而已，這樣的小乘毫無用處。現在觀自己的面，放鬆地放置，行為隨心所欲即可，那就是法。 那時，出家在家愚笨呆滯的男女們覺得這些話悅耳動聽，捨棄佛陀所說的這些法，邪法容易受用而趨之若鶩。這就是福德窮盡，如狗豬趨向不凈。如說："畜生豬對清凈食物何為？驢牛對珍珠寶石何為？盲人對繪畫、聾人對琵琶，愚人對正法有何可為？"就是這個意思。 對如此說法者無法用經教理證作遮立，因為極其愚昧。或者他們會說出許多輕視經教理證的甜言蜜語，或者就會演變成爭鬥。

།འོན་ཀྱང་ཚིག་དེ་ རྣམས་ཤབ་ཤོབ་ཁོ་ན་ཡིན་པས་སྙིང་པོ་ཅུང་ཟད་ཀྱང་མེད་པར་གོ་དགོས། སེམས་རྟོགས་ན་ 4-333 སངས་རྒྱས་བྱ་བ། སེམས་ཙམ་རྟོགས་པ་རང་གིས་ཀྱང་མིན། སེམས་ཀྱི་གནས་ལུགས་མངོན་ སུམ་དུ་རྟོགས་ཤིང་། རྟོགས་པ་དེ་ཡང་མཐར་ཕྱིན་ན་སངས་རྒྱས་ཐོབ་པའི་དོན་ཡིན་ད་ལྟའི་ རྣམ་རྟོག་འོག་འགྱུ་སྐྱེས་པ་ཆ་རྒྱུས་ཡོད་པ་ཙམ་ལ་སེམས་རྟོགས་པ་མི་ཟེར། སེམས་ཉིད་ མཐོང་བ་{ཡང་[ཡིན་]མིན། འདི་སྐད་ཅེས་སེམས་རྟོགས་ན་ཏ་སངས་རྒྱས་པའང་སྲིད་དེ། ཁྱེད་རྣམས་ཀྱིས་སེམས་ནི་མ་རྟོགས་པར་འདུག སེམས་རྟོགས་ན་སངས་རྒྱ་བས་ཁྱེད་རྣམས་ ལ་ག་ལ་ཕན། ཅེས་བྱ། རང་ལུགས་ལ་སེམས་རང་བཞིན་མེད་པར་རྟོགས་པའི་སྒྲིབ་པ་སྤོང་། སྒྲིབ་པ་སྤངས་པས་སེམས་ཉིད་རྟོགས། ཚོགས་བསགས་པས་ཡོན་ཏན་སྐྱེ། སྒྲིབ་པ་སྤངས་ པ་དང་ཡོན་ཏན་མཐར་ཕྱིན་ཙ་ན་སེམས་ཉིད་རྟོགས་པ་མཐར་ཕྱིན། དེ་ཙ་ན་རྫོགས་པའི་ སངས་རྒྱས་འབྱུང་བ་ཡིན། གྲོང་གསེབ་ལ་ཡན་པའི་རྟོགས་ལྡན་བརྫུས་མ་ལ་སེམས་ཉིད་ཀྱི་ གཉེར་ཁ་མེད། སེམས་རང་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པ་ནི། ས་བདུན་པོ་ནི་སེམས་ཡིན་ཏེ་བྱ་བ་ དེ་ཡིན། སེམས་ཉིད་རྟོགས་པ་མཐར་ཐུག་པ་ནི། ཡེ་ཤེས་ཆོས་སྐུ་ཡིན། དཔེའམ་རྗེས་མཐུན་ པའམ་ཆ་ཤས་ཕྲ་མོ་ཙམ་ལ་ངེས་པ་མེད་དེ། དེ་འདྲ་ལ་དེ་ཙམ་དུ་རྦད་གཤོད་བྱེད་རིན་ཡང་ མི་ཆོག་གོ །རིག་པ་ངོར་ལྟ་ཙམ་ཆོས་ཀྱི་མིང་ཡང་མི་ཤེས་པའི་ཕལ་པ་ལ་ཡང་ཡོད། ནད་ དྲག་པོས་ཕོག་པ་བག་ཙམ་ཞིག་ཅིག་ལ། ད་ག་འདྲ་ཞིག་འདུག་བྱས་ན། ཐོམ་ཐོམ་པ་ཞིག་ མིན་པ་གང་ཡང་མི་འདུག་ཟེར་འོང་། དེ་སེམས་ཀྱི་གནས་ལུགས་རིག་པ་ཡིན་ནམ་ཅི། ཡང་ ང་ད་ལྟ་དགའ་བྱུང་། ང་ད་ལྟ་ཚིག་པ་ཟ་ཞིག་འདུག་ཟེར་འོང་སྟེ། ཁོས་དགའ་བ་དང་། ཚིག་ པ་ཟོས་པ་ལ་བལྟས་འདུག ངོ་ཤེས་འདུག་སྟེ། དེས་རྣམ་རྟོག་རང་གྲོལ་དུ་ཨེ་འགྲོ། ཆོས་སུ་ ཨེ་སོང་། སེམས་གནས་པ་དང་འགྱུ་བ་རང་ངོ་ཤེས་པས་ཆོས་སུ་འགྲོ་བ་རང་ཞིག་བྱེད་ན་ སྣང་ཆ་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུ་དང་། རང་བཞིན་བརྗོད་བྲལ་ནམ་མཁའ་ལྟ་བུར་འཆར་ཐུབ་པ་ཞིག་ དགོས་པ་ཡིན། རང་རེ་ལ་ནི་སེམས་ཉིད་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པའི་ཐབས་ཀྱི་གཙོ་བོ་འོད་ 4-334 གསལ་རྟགས་བཅུ་སྒོམ་པ་འདི་ཀ་ཡིན། ཡིན་ཚུལ་རྒྱས་པ་བཤད་ཟིན། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ དགོངས་པ་དང་རང་ལུགས་ལ་ཏ་སྟོང་གཟུགས་ཉམས་ཙམ་མ་ཡིན། ཆོས་སྐུའི་རང་གཟུགས་ ཡིན་ཡང་། རེ་ཞིག་དེ་དག་ལ་འདི་སྐད་ཅེས་བྱ་སྟེ། སྒོམ་ཉམས་ཙམ་ཡིན་པས་གནས་ལུགས་ མི་རྟོགས། ཉམས་གང་ཡང་མ་ཤར་བ་བཟང་ན། ངན་སོང་དུད་འགྲོ་ལ་སོགས་པ་བཟང་བར་ འགྱུར། ཉམས་ལེན་བྱས་ན་ཉམས་སྐྱེ་བ་ཆོས་ཉིད་ཡིན་མོད། འོ་ན་ཉམས་ལེན་མི་བྱེད་པ་དེ་ ལེགས་སམ་ཅི། ལེགས་ན་ཁོ་རང་ལ་འདུག་གོ །

然而應當理解這些話語純屬空談，毫無實質。所謂證悟心即成佛，僅僅證悟唯心也不是。現前證悟心的實相，而且若證悟圓滿則得成佛的意思，現在分別念下生起的有些瞭解程度並不叫做證悟心，也不是見到心性。這樣說道："你們證悟心的話也許會成佛，但你們並未證悟心。既然證悟心即成佛，對你們又有何益？" 我宗認為，證悟心無自性則斷除障礙，斷除障礙則證悟心性，積集資糧則生功德，當障礙斷除和功德圓滿時，心性證悟圓滿，那時出現圓滿佛果。鄉野散漫的偽裝證悟者沒有心性的標記。現前證悟自心即是所謂"七地即是心"。究竟證悟心性即是智慧法身。對於比喻或相似或微小部分尚無定解，對如此之事甚至不值得如此激烈辯論。 僅僅觀察覺性這點，連法的名字都不知的凡夫也有。被重病所擊時稍微清醒一點，若問現在怎麼樣，會說除了朦朧什麼也沒有。那是心的實相覺性嗎？又說"我現在高興，我現在生氣"，他看到了高興和生氣，認識到了，但那能否成為分別念自解脫？能否成為法？若僅僅以認識心的安住和動搖而成為法，則應當能現起如幻的顯相和離言如虛空的自性。 對我們而言，現前證悟心性的主要方法就是修持光明十相。修法詳細已經講述。在佛陀密意和我宗中，空性影像並非僅是體驗，是法身的自相，但暫且對他們這樣說："僅是修行體驗故不能證悟實相。若無任何體驗現起為好，則惡趣畜生等應成為好。修行則生起體驗是法爾，那麼不修行是好嗎？若是好，那就隨他去吧。"

གུ་དོག་པོས་ཅི་བྱེད་བྱ་བ་ནི། རི་ལ་སྡོད་མ་ ནུས། སྒོམ་མ་ནུས་པའི་ཁ་སྐྱེངས་སུ་འདུག གུ་མུ་ལྟོ་བ་རང་ཡངས་པ་དང་འདྲ། ཐེག་པ་ཆེ་ ཆུང་གི་དབྱེ་བ་ནི། སེམས་བསྐྱེད་དང་སྟོང་ཉིད་རྟོགས་པའི་ལྟ་བས་འབྱེད་པ་ཡིན། སྤང་བླང་ ཡོད་མེད་ཀྱིས་འབྱེད་པ་མིན། སྤང་བླང་མེད་པ་ལ་མེད་ལུགས་ཤིག་དགོས། བྱུང་ཚད་ཟ་བ་ དང་། ཕག་ཚད་དུ་ཉལ་བ་དང་། རིགས་ངན་དང་འགྲོགས་པ་ལ་སྤང་བླང་མེད་པ་མི་ཟེར། དགེ་བ་ཐམས་ཅད་ཐེག་དམན་དུ་ལྟ་བ་འདི་ལར་ནས་མི་དགེ་བ་བཅུ་ལས་ལོག་ལྟ་ཐུ་ཟེར་བ་ དེ་ཡིན་པས་ངོ་ཤེས་འཚལ། སྤང་བླང་མེད་ཟེར་གྱིན་དགག་སྒྲུབ་སྤང་བླང་ལ་མི་ཚེ་སྐྱེལ་བ་ འདི་ཅི་ཡིན། ལྟོགས་དད་དང་ཆགས་སྲེད་སྙིང་ཁུངས་སུ་བཅུག་པའི་སྤང་བླང་མེད། དགག་ སྒྲུབ་མེད་ཟེར་བ་འདི་བག་མེད་ཐོ་ཆོའི་རྒྱབ་སྐྱོར་ནག་པོ་ཟང་ཐལ་མ་གཏོགས། དཀར་པོ་ དགེ་བའི་ཆོས་ཅུང་ཟད་ཀྱང་མ་འདྲེས་པའི་ངན་འགྲོའི་ལམ་པོ་ཆེ་དེར་གདའ་འོ། །དེས་ན་ ཆོས་བྱེད་མ་དགོས་པར་ད་ལྟ་ནས་སངས་རྒྱས་པའི་ཁུངས་ལ། འཆི་ལུགས་ལོད་ཅིང་ཤི་ན་ དམྱལ་བ་ནས་ཐར་དུས་མེད་པའི་ཆོས་ལོག་མི་གཙང་བའི་རྒྱ་མཚོ་ལ། དཀའ་ཚེགས་ཆུང་ལ་ ངོ་མཚར་ཆེ་བའི་ཟབ་ཆོས་བདུད་རྩིའི་ཆུ་མིག་ཡིན་སྙམ་དུ་མ་སེམས་ཤིག དེས་ན་ཆོས་བྱ་བ་ དེ། དང་པོར་ལས་འབྲས་ཀྱི་སྤང་བླང་ཞིབ་པ་ཞིག བར་དུ་སྙིང་རྗེ་བྱང་སེམས་འབྱོངས་པ་ ཞིག མཐར་འཛིན་པ་ཐམས་ཅད་ལས་རང་གྲོལ་བའི་སྟོང་ཉིད་རྟོགས་པ་ཞིག་དགོས། གསང་ 4-335 སྔགས་ལ་ཞུགས་ན་དེ་རྣམས་ཀྱི་སྟེང་དུ། དམ་ཚིག་རྣམ་པར་དག་པ་ཅིག བླ་མ་ལ་མོས་གུས་ ཆུག་པ་ཅིག རིམ་གཉིས་ཀྱི་རྣལ་འབྱོར་ལ་བརྩོན་པ་ཞིག་དགོས་པ་ཡིན། ཡང་སྒོས་སུ་གང་ ལ་དམིགས་པ་བརྟད་དེ་བསྒོམས་ན། ཉོན་མོངས་ཐམས་ཅད་འགག་ཡོན་ཏན་ཐམས་ཅད་སྐྱེ་ བའི་ཟུང་འཇུག་གི་ལམ་རྡོ་རྗེའི་རྣལ་འབྱོར་འདི་དང་མཇལ་ནས་ཙབ་ཙོབ་མ་བྱེད་ཅིག ལར་ ཆགས་སྡང་ཆོས་བརྒྱད་ཀྱི་དབང་དུ་སོང་བའི་བླ་མ་དགེ་བཤེས་ཟེར་བ་ཚོ་དང་གཏད་མེད་ཀྱི་ རང་ཉམས་བྱུང་རྒྱལ་དུ་སྐྱོང་བའི་མཁས་པ་མིང་ཅན་དང་། ཟོག་པོ་མགོ་སྐོར་མཁན་གྱི་སྒོམ་ ཆེན་པའི་མིང་ཅན་གྱི་ཁ་ལ་མ་རྒྱུག་པར། སངས་རྒྱས་བྱང་སེམས་ཀྱིས་གསུངས་པའི་ཆོས་ལ་ འཇུག་དགོས་པ་ཡིན་ནོ།

所謂何以生活拮據是：無法在山上居住，無法修行而感到慚愧。寬裕者如同腹部寬闊。大小乘的區分是：以發心和證悟空性見解來區分，不是以有無取捨來區分。無取捨需要有一個無的道理。不能說吃一切所得、睡如豬一般、與低劣者為伍是無取捨。 將一切善法視為小乘，這正是從十不善業中所說的邪見，應當認識。說無取捨卻終生於否定肯定取捨中度過，這是什麼？將飢渴和貪慾置於心中的無取捨，說無否定肯定，這除了是放逸傲慢的黑暗支援外，絲毫未摻雜白凈善法的廣大惡趣之道就在那裡。 因此，對於不需修法而現在就成佛的根據，死時放逸而死則永無從地獄解脫的邪法不凈大海，切莫認為是勞少奇大的甚深法甘露泉源。因此，所謂修法，初時需要細緻取捨業果，中間需要純熟慈悲菩提心，最後需要證悟遠離一切執著的空性。 若入密咒，在這些之上，需要清凈誓言，對上師生起敬信，精進於二次第瑜伽。特別是，當專注所緣而修時，遇到此一切煩惱止息一切功德生起的雙運道金剛瑜伽后不要慌亂。總之，應當進入佛菩薩所說之法，而不要追隨隨順貪嗔八法的所謂上師格西們、無所依恃隨意保持自己體驗的有名智者們、誑騙欺詐者的所謂大修行者們的言語。

།ཆོས་འདི་དང་མཇལ་ནས་ད་བློ་སྣ་མ་མངས་ཤིག དེ་ཁས་འཚེང་ བ་ཡིན་ནོ་ཞེས་པ་ལྟ་བུ་ཇི་ལྟར་འོས་པ་བརྗོད། བདུད་ཀྱི་བར་ཆད་ངོ་ཤེས་པར་བྱེད་པའི་ སྐབས་སུ། རྡོ་རྗེའི་རྣལ་འབྱོར་འདི་ལ་རྩེ་གཅིག་ཏུ་ཉམས་ལེན་བྱེད་པ་ལ། ཐོག་མར་བློ་སྣ་ གཤིན་དུ་འགྲོ་བའི་སྐབས་དང་། བར་དུ་དམིགས་པ་གསལ་ཞིང་རྟགས་སྣང་རྒྱས་པའི་ སྐབས་དང་། མཐར་ཉམས་རྟོགས་གོང་འཕེལ་གྱི་སྐབས་རྣམས་སུ་འདིའི་སྒོམ་ལ་བར་ཆད་ བྱེད་པ་བྱུང་ན། དགེ་བ་རླབས་ཆེན་གཞན་འགྲུབ་པ་ལྟར་སྣང་ཡང་། བདུད་ཀྱི་བར་ཆད་ཁོ་ན་ ཡིན། འཇིག་རྟེན་གྱི་བྱ་བ་ལུང་མ་བསྟན་དང་མི་དགེ་བ་ཡིན་ན་ལྟ་སྨོས་ཀྱང་ཅི་དགོས། དེ་ ཅིའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། རྒྱལ་ཁམས་མི་ཆེན་གྱིས་གང་བའི་སློབ་མ་སྐྱངས་པ་དང་། དགེ་སློང་འབུམ་ ཕྲག་བྱེ་བ་ལ་ཆོས་སྟོན་གསོལ་བ་ལས་ཀྱང་། རྒྱུད་ནས་གསུངས་པ་ལྟར་གྱི་ལམ་དུ་འགྲོ་ངེས་ རང་ཞིག་བྱུང་ན་རྡོ་རྗེའི་རྣལ་འབྱོར་སོ་སོར་སྡུད་པ་ཐུན་གཅིག་བསྒོམ་པ་ཡང་། ཚོགས་ གསུམ་གར་གྱི་སྒོ་ནས་ལམ་ཆོད་ཆེ་བའི་ཕྱིར་རོ། །སྤྱིར་དགེ་བ་ལ་བར་གཅོད་ཐམས་ཅད་ བདུད་ཡིན། དགེ་བ་ལ་བསྐུལ་བ་ཐམས་ཅད་སངས་རྒྱས་ཀྱི་མཐུ་ཡིན་ཞེས་ཀྱང་བྱ་མོད་ཀྱི། ནང་སེལ་དགེ་བ་ཆུང་ངུ་བོར་ནས་རླབས་ཆེན་ལ་འཕྲལ་དུ་འཇུག་ན། ཆུང་ངུ་བཀག་པ་ཙམ་ 4-336 བདུད་མ་ཡིན། ངེས་དོན་ལས་བཟློག་ནས་དྲང་དོན་ལ་འཇུག་པ་སོགས། དགེ་བ་ཆེན་པོ་ བཀག་ནས་ཆུང་ངུ་ལ་འཇུག་ན། ཆུང་ངུ་ལ་འཁྱོགས་པ་དེ་དགེ་བ་ཙམ་ཡིན་མོད་ཀྱང་བདུད་ ཀྱི་ལས་སུ་རིག་པར་བྱའོ། །དེས་ན་རང་གཞན་གྱི་ཆོས་ལ་བར་དུ་གཅོད་པའི་བདུད་རྣམས་ ནི། རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་གཟུགས་དང་། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་གཟུགས་དང་། ཕ་ དང་། མ་དང་། བུ་མོ་དང་། སྲིང་མོ་དང་། བུ་དང་། སྤྲུན་ཟླ་དང་། འདོད་ཅིང་ཆགས་པའི་ཡུལ་ ཆུང་མ་ལ་སོགས་པ། ངེས་པ་མེད་པའི་གཟུགས་རྣམས་སུ་གྱུར་ནས། ཡང་དག་པའི་ལམ་ སྒོམ་པ་ལ་གེགས་བྱེད་དེ། དངོས་སུ་སྤྲུལ་པ་ཡང་སྲིད་མོད་ཕལ་ཆེར་བདུད་ཀྱིས་བྱིན་གྱིས་ བརླབས་པའི་སྟོབས་ཀྱིས་སོ། །དེའི་ཕྱིར་ན་བླ་མ་དམ་པས་གནང་བའི་ལམ་བཟང་རིན་པོ་ཆེ་ འདི་སློབ་མ་རྣམས་ཀྱིས་གཅེས་སྤྲས་སུ་བྱས་ནས། གཉེན་ཉེ་བ་རྩ་ལག་ཏུ་བརྫུས་པའི་ཆོམ་ རྐུན་ལྟ་བུ། རང་ཁྱིམ་དང་། ཉེ་དུ་དང་། ཉོན་མོངས་དང་། འདུ་འཛི་དང་། སློབ་དཔོན་ངན་པ་ དང་། སྡིག་ལས་དང་། བདུད་ཀྱི་ལས་ཐམས་ཅད་ངོ་ཤེས་ནས་ཡོངས་སུ་སྤངས་ཏེ་དྲན་ཤེས་ བཞིན་གྱི་སྒོ་ནས་འབད་པས་བསྒྲིམས་ཏེ། སྒོམ་ཉམས་མྱོང་གི་ཡེ་ཤེས་ཤིན་ཏུ་ལེགས་པར་ སྦ་ཞིང་བསྐྱང་བར་བྱའོ། །ཞེས་པའོ།

遇見此法后切莫心思散亂。就如說這是值得自豪的一般，要根據合適的情況來說。在認識魔障的時候，對於專一修持此金剛瑜伽，最初心思變得溫順時，中間所緣明顯且相應增長時，最後證悟體驗增上時，若有對此修行作障礙者，即便顯現如成就其他大善，也唯是魔障。若是無記和不善的世間之事就更不用說了。為什麼呢？因為即便是教導遍滿王國大人的弟子，為億萬比丘說法，也不如依據密續所說必定入道者修持一座金剛瑜伽唸誦，從三種資糧的角度而言更能速斷輪迴之故。 一般而言，雖說一切障礙善法者是魔，一切勸勉善法者是佛力；但在內部選擇中，捨棄小善而立即趨入大善，僅僅阻止小善不是魔。若違背了了義而趨入不了義等，阻止大善而趨入小善，雖然趨向小善本身是善，但應知是魔業。因此，障礙自他修法的諸魔，化現為圓滿佛陀的形象、菩薩的形象、父親、母親、女兒、妹妹、兒子、兄弟、所愛著的對象妻子等不定的形象，來障礙修持正道。雖然也可能是實際化現，但多數是由魔加持力所致。 因此，弟子們應當珍惜善知識所許的此珍貴妙道，認識並完全斷除如親眷裝扮的盜賊般的自家、親屬、煩惱、散亂、惡知識、罪業及一切魔業，以正念正知勤奮精進，應當極善隱藏並保護修行證悟的智慧。

།དམ་ཚིག་དང་སྡོམ་པའི་ཡན་ལག་གི་སྐབས་སུ། གསང་སྔགས་རང་གི་ཐ་སྙད་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་ན། དམ་ཚིག་དང་སྡོམ་པ་དོན་གཅིག་མིང་གི་ རྣམ་གྲངས་ཀྱི་དབང་དུ་བྱེད་པ་དང་། སྤང་བྱ་བཟློག་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ལ་དམ་ཚིག ཉམས་སུ་ བླང་བྱ་སྒྲུབ་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ལ་སྡོམ་པ། ཞེས་ཟེར་བ་དང་། དེ་གཉིས་གོ་བཟློག་པའང་ཡོད་ མོད་ཀྱི། མིང་འདོགས་ཐ་དད་བྱས་ཀྱང་དོན་སྟེང་ནས་འགལ་བ་མེད། མདོ་ཕྱོགས་སུ་ཚུལ་ ཁྲིམས་ལ་དམ་ཚིག་གི་ཐ་སྙད་མ་གྲགས་ཀྱང་། དམ་ཚིག་གི་དོན་འདའ་བར་མི་བྱ་བ་ཡིན་ པས། ཚུལ་ཁྲིམས་ལ་དམ་ཚིག་གི་དོན་ཚང་ངོ་འདིར་རྩ་ལྟུང་བཅུ་བཞི་ནི། གལ་ཏེ་གཡོ་སྒྱུའི་ དབང་གིས་རྩ་བའི་ལྟུང་བ་བྱུང་ན་དམྱལ་བར་འགྲོ་སྟེ་འདི་དག་སྡུག་བསྔལ་ལོ། །ཞེས་ 4-337 སོགས་རྒྱུད་ཚིག་གིས་གསལ་བར་བསྟན། རྩ་ལྟུང་དང་པོ་རྡོ་རྗེ་སློབ་དཔོན་ཐུགས་མི་མཉེས་ པར་བྱས་པ་སྟེ། དམིགས་བསལ་ལ་རང་གིས་དགེ་བ་བྱས་པ་ལ་མ་དགྱེས་ན། རྩ་ལྟུང་དུ་ནི་ མི་འགྱུར། སློབ་དཔོན་མ་དགྱེས་པའི་ཉེས་པ་ནི་ཡོད་དགེ་བ་དེ་རང་ལ་ཕན་ཡོན་ཡང་ཡོད་ པས། དཀར་ནག་འདྲེས་མ་ཡིན། འདི་ལའང་དམིགས་བསལ་རྩ་ལྟུང་དུ་འགྲོ་བ་ཡོད་དེ། སྔར་དགེ་བ་རླབས་ཆེན་ལ་འཇུག་པར་ཆད་པ་ལས། དགེ་བ་དམན་པ་ཆུང་ངུ་ལ་ཞུགས་པས། ཐུགས་དཀྲུགས་ན་རྩ་ལྟུང་ངོ་། ། གཉིས་པ་བླ་མའི་བཀའ་ལས་འགོངས་པ་ནི། སྡིག་པ་ལ་སྦྱོར་བའི་ཚིག་མ་ཡིན་པའི་ བླ་མའི་བཀའ་གཅོག་པ་སྟེ། དེ་ཡང་ལུང་མ་བསྟན་བཅག་ན་རྩ་ལྟུང་ཡང་བའི་རིགས་དང་། དགེ་བའི་གསུང་བཅག་ན་ཤིན་ཏུ་ལྕི་བའོ། །མི་དགེ་བ་ཅན་གྱི་གསུང་བཅག་ན་རྩ་ལྟུང་ནི་ མེད། ཤད་ཀྱིས་སྦྱང་བའི་མི་དགྱེས་པ་མེད་པར་མ་བྱས་ན། བཀའ་འདས་ཀྱི་ཉེས་པ་ཙམ་ ཡོད་དོ། །འདི་གཉིས་ཡུལ་རྡོ་རྗེ་སློབ་དཔོན་ལ་བརྟེན་པའི་ལྟུང་བ་ཡིན་པས། སྡིག་པ་ཆེ་ལ་ སྦྱང་དཀའ་བའི་རིགས་སོ། ། གསུམ་པ་ནི། གསང་སྔགས་ཀྱི་ཆོས་ལ་བརྟེན་པའི་བླ་མ་གཅིག་པ་ནི་རྡོ་རྗེ་སྤུན་ཏེ། དེ་ ལ་སྡིག་གསོག་པ་ནི། ནང་དམེ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདི་ཡང་ཉེས་པ་ལྕི་ཞིང་སྦྱོང་དཀའ་བའི་ རིགས་སོ། །བཞི་པ་ནི། བྱམས་པ་སྤོང་བ་ཞེས་སྨོས་ཀྱང་བྱམས་སྙིང་རྗེ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ སྤོང་བ་སྟེ། གཏན་དུ་བྱམས་པ་སྤངས་ན་སེམས་ཅན་གཅིག་ལ་བྱམས་པ་སྤངས་ཀྱང་འདིར་ འགྱུར་ཏེ། རྩ་ལྟུང་གི་གཞུང་གཞན་གྱི་འཆད་ལུགས་ལྟར་གྱི། ལྔ་པ་བཞི་པ་གཉིས་ཀ་ལུགས་ འདིའི་བཞི་པར་འདུས་སོ། །འདིར་ལྔ་པ་ནི་མི་འགྱུར་བའི་བདེ་བ་ལ་མ་དད་ཅིང་ཞུ་བདེ་ འགྱུར་མེད་ལ་དགོས་པ་མེད་པར་བསམས་ནས། ཀུན་ད་བྱང་སེམས་ཆེད་དུ་ཉམས་པར་ བྱེད་པའོ།

在誓言與律儀支分的時候，若從密咒自身術語而言，誓言與律儀是同義異名，或說遮止所斷的戒律為誓言，修行所行的戒律為律儀。雖然也有將這兩者互換的說法，但雖然名稱不同，實際上並無矛盾。在顯教中雖然不流行用誓言來稱呼戒律，但因為誓言的含義是不可違越，所以戒律中完全具備誓言的含義。 此處十四根本墮，如密續偈所明示："若由於欺詐而生根本墮，將墮地獄，這些皆是痛苦。" 第一根本墮是令金剛上師不悅。特殊情況下，若上師對自己所做的善事不悅，則不成為根本墮。上師不悅的過失是存在的，但因為該善事對自己也有利益，所以是善惡混雜。這種情況也有特例會成為根本墮，即先前承諾修行廣大善法，卻轉而趨入低劣小善，從而令上師不悅，則成根本墮。 第二是違背上師教誡，即違逆非引導作惡的上師教誡。其中，若違背無記教誡，屬於輕微根本墮的類別；若違背善法教誡，則極為嚴重。若違背含不善的教誡，則無根本墮。若未以懺悔凈除不悅，則僅有違教的過失。這兩條是依止金剛上師為對境的墮罪，故屬於罪大難凈的類別。 第三是對依止密咒法的同一上師的金剛道友積累罪業，因為這是內部背叛，故也屬於罪重難凈的類別。第四是捨棄慈愛，雖說捨棄慈愛，實指捨棄慈悲菩提心。若永遠捨棄慈愛，即使是對一個眾生捨棄慈愛也會構成此墮，如其他根本墮論典的解釋方式，第五和第四兩者都包含在此宗派的第四中。此處第五是對不變之樂不信任，認為融樂無有變化是無意義的，而故意使白菩提心失壞。

།དྲུག་པ་ནི། ནང་པ་སངས་རྒྱས་པའི་གྲུབ་མཐའ་ཡིན་པ་ཞིག་ལ། སྡང་སེམས་ 4-338 ཀྱིས་སྨོད་པ་དང་། བདུན་པ་ནི། དབང་བསྐུར་མ་ཐོབ་པའམ་མི་མོས་པ་ལ་གསང་སྔགས་ཀྱི་ ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའི་གསང་བ་སྟོན་པའོ། །བརྒྱད་པ་ནི། ལྷའི་ཁྱད་པར་སྒྲུབ་པ་སོགས་ཀྱི་ དགོས་པ་མེད་པར་རང་གི་ལུས་མི་གཙང་ངོ་ཞེས་སྨོད་པས་ཡན་ལག་གཅོད་པ་ནས་བསྙུང་ བ་ལ་སོགས་པའི་བར་དུ་གདུང་བ་རྩོམ་པ་དང་། དགུ་པ་ནི། ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་ཆོས་རྣམས་གདོད་ ནས་སྟོངས་པ་དང་། དོན་དམ་གནས་ལུགས་འགྱུར་མེད་ཟུང་འཇུག་དུ་གདོད་ནས་རང་གྲུབ་ པའི་དོན་གོ་བའི་རྗེས་སུ་སླར་མི་འཐད་དོ་སྙམ་མ་དད་པའོ། །བཅུ་པ་ནི། ཁ་འཇམ་ཞེ་གདུག་ པས་གཞན་བསླུ་བ་དང་། བཅུ་གཅིག་པ་ནི། གསང་སྔགས་ཀྱི་ཐབས་ཟབ་མོ་རྨད་དུ་བྱུང་བ་ ལ་མ་དད་པ་དང་། བཅུ་གཉིས་པ་ནི། དག་པའི་སེམས་ཅན་ཞེས་བྱ་བ་ནང་དུ་ཡང་དག་པའི་ ལམ་རྒྱུད་ལ་སྐྱེས་པ་ལ་ཟེར། དེ་འདྲའི་གང་ཟག་ལ་དེ་འདྲ་ཡིན་པར་ངེས་པའམ། ཡིན་མིན་ ཐེ་ཚོམ་ཟ་བཞིན་དུ། རང་འདོད་ཀྱི་དབང་གིས་སྐུར་བ་འདེབས་པའོ། །བཅུ་གསུམ་པ་ནི། སྔགས་ཀྱི་སྤྱོད་པ་ལ་ཞུགས་ནས་ཚོགས་ཀྱི་གྲལ་དུ་ཐབས་ཤེས་ཀྱི་རྫས་སོགས་ལོངས་སྤྱོད་ ཀྱི་དམ་ཚིག་རྣམས་མི་གཙང་བ་དང་། ཉེས་དམིགས་ཆེ་བའི་བསམ་པས་སྤོང་པ་དང་། བཅུ་ བཞི་པ་ནི། ཡུལ་བུད་མེད་གཅིག་ལ་སྨད་ཀྱང་རུང་། དུ་མ་ལ་སྨད་ཀྱང་རུང་སྟེ། སྨོད་ལུགས་ རིགས་འདེད་པའི་སྒོ་ནས་སྨད་ན། བུད་མེད་ཐམས་ཅད་ལ་སྨད་པར་འགྱུར་བ་སྟེ། བུད་ མེད་ཀྱི་རིགས་འདིས་ཅིར་ཡང་མི་རུང་ཞེས་པ་ལྟ་བུའོ། །དེ་དག་ཀྱང་ལྟུང་བའི་རྣམ་གཞག་ ཤེས་བཞིན་དུ། ཁྱད་དུ་བསད་ནས་དེ་དག་བྱེད་ལ། ད་དུང་ཆོས་པ་ཡིན་ཚུལ་གྱི་བཟང་རྫུ་ བྱེད་པ་ནི། གཡོ་སྒྱུ་ཅན་ཏེ་ཉོན་མོངས་དྲག་པོའི་རྩ་ལྟུང་གིས་སྔགས་ཀྱི་དམ་སྡོམ་རྩ་བ་ནས་ འཇིག་པར་བྱེད་པ་དམྱལ་བ་བརྒྱད་པོ་རྣམས་སུ་བསྐལ་པ་ཆེས་མང་པར་མནར་བར་འགྱུར་ བས། བསྒྲིམས་ཏེ་ཞེ་ཟོན་གྱི་སྒོ་ནས་འབད་དེ་སྤོང་བ་གལ་ཆེའོ། །གལ་ཏེ་བག་མེད་དང་ཉོན་ མོངས་མང་བས་དབང་མེད་དུ་གོས་ནའང་དེ་མ་ཐག་བཤགས་པ་སྔོན་དུ་འགྲོ་བས། དམ་ 4-339 ཚིག་གསོ་བའི་དབང་ཞུས་ཏེ། སྡིག་སྦྱོང་ལ་འབད་པར་བྱའོ།

第六是以嗔心誹謗作為內道佛教的某一宗派。第七是對未得灌頂或不信解者宣說密咒不共之秘密。第八是無有修持本尊等需要而誹謗自身不凈，從砍斷肢體乃至患病等開始折磨。第九是對世俗諸法本空及勝義實相不變雙運本自成就之義理生起理解后，復又認為不合理而不信。第十是口善心惡地欺騙他人。第十一是對密咒甚深稀有方便不生信心。第十二是所謂清凈有情，是指內在生起真實道量者，對如是補特伽羅，無論是確知其為如是或對其是否如是生疑，而由私慾加以誹謗。第十三是行持密咒行為后，于眾會中對方便智慧物等受用誓言，以不凈及見大過患之心而捨棄。第十四是無論是誹謗一位女人或多位女人，若以推究種類方式誹謗，則成為誹謗一切女人，如說此女人種類于任何事都不適合等。 對於這些，雖知墮罪之安立而輕視並行持，且仍裝作是修行人的賢善狀，即是欺詐者，以猛烈煩惱之根本墮從根本毀壞密咒誓戒，將於八大地獄中受極多劫痛苦，故應謹慎從警惕門勤勉斷除至關重要。若由放逸及煩惱眾多而不由自主染犯，也應立即以懺悔為先，祈請恢復誓言灌頂，努力凈罪。

།གཞན་ཡང་གོང་དུ་སྨོས་པའི་ ཡོད་པའི་སྡིག་པ་ལྔ། ཉེ་བའི་སྡིག་པ་ལྔ། གསོད་པ་ལྔ། འཁུ་བ་ལྔ། ཆགས་པ་ལྔ་སྟེ་ཉི་ཤུ་ རྩ་ལྔ་པོ་རྣམས་སྤོང་བ་རྡོ་རྗེ་སེམས་དཔའི་བརྟུལ་ཞུགས་ཉེར་ལྔ་ལ་ཡང་དག་པར་གནས་ དགོས། དེ་ལས་གཞན་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བའི་དམ་ཚིག་ནི་རིགས་དྲུག་གི་དམ་ཚིག་དང་། སྡོམ་ པ་རྣམས་ཡིན་ཏེ། འདོད་པའི་རྡོ་རྗེ་ལ་ནི་ཞེས་སོགས་གསུངས། དེ་ཡང་ཁྱབ་བྱེད་རིགས་ གཉིས་ལས། ཁྱབ་བྱེད་དང་པོ་རྡོ་རྗེ་སེམས་དཔའི་དམ་ཚིག་ནི་སྟོང་ཉིད་སྤྲོས་བྲལ་དང་བརྩེ་ བ་སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོ་ཕན་ཚུན་རྒྱས་བཏབ་རོ་མཉམ་དུ་བྱེད་ཀྱིན་སྒོམ་པ་ཐུན་བཞིའམ། མ་ཐ་ ཡང་ཞག་རེའི་ནང་དུ་ལན་རེ་མེད་ཐབས་མེད། ཁྱབ་བྱེད་གཉིས་པ་མི་བསྐྱོད་པའི་དམ་ཚིག་ ལ། རྡོ་རྗེ་ཐུགས་སྙིང་རྗེ་དང་། དྲིལ་བུ་གསུང་སྟོང་ཉིད་སྒོམ་པ་ཡིན་ན། སྔ་མ་རྡོར་སེམས་ཀྱི་ དམ་ཚིག་འདིར་འདུས་པས། སྒྲུབ་པ་ཉམས་ལེན་གྱི་སྐབས། སྔ་མ་ཡོད་ན་འདི་ལོགས་སུ་མི་ དགོས་ཀྱང་། གོ་དོན་གྱི་དབང་དུ་བྱས་ན། འཇོག་ལུགས་གཉིས་ཀྱི་དང་པོ་ནི་ལྡོག་པ་མི་འདྲ་ སྟེ། སྟོང་ཉིད་སྙིང་རྗེ་རེ་རེ་བ་མི་བསྐྱོད་པའི་རིགས་དང་། གཅིག་ཏུ་བསྲེས་པ་རྡོར་སེམས་ཀྱི་ དམ་ཚིག་ཏུ་འཇོག་པའང་ཡིན་ནོ། །ཡང་འཇོག་ཚུལ་གཉིས་པ་ནི། སེམས་ཅན་དང་། ཆོས་ ལ་དམིགས་པའི་སྙིང་རྗེས་ཀུན་ནས་བསླངས་པའི་བྱང་སེམས་དང་། ཀུན་རྫོབ་སྤྲོས་བྲལ་ གྱི་སྟོང་ཉིད་སྒོམ་པ་མི་བསྐྱོད་པ་དང་། དམིགས་མེད་ཀྱི་སྙིང་རྗེ་དང་། དོན་དམ་རིག་པའི་ཡེ་ ཤེས་ཀྱི་སྟོང་ཉིད་གཅིག་ཏུ་འདྲེས་པ་རྡོར་སེམས་ལ་སྦྱོར་ཏེ། མདོ་ལུགས་ལ་དམིགས་མེད་ སྙིང་རྗེ་དང་། དོན་དམ་རང་རིག་སྒོམ་ཐུབ་པ། ས་མཚམས་མཐོན་པོ་ཁོ་ན་ལ་སྦྱོར་ཀྱང་། གསང་སྔགས་འབྲས་བུ་ལམ་བྱེད་ཡིན་པས་ཐོག་མ་ནས་ཀྱང་འབྱུང་ངོ་། །འོ་ན་དེ་དངོས་མ་ ཡིན་རྗེས་མཐུན་པའོ་སྙམ་ན། རྗེས་མཐུན་པ་ཡིན་པར་བྱས་ཀྱང་དོན་ལ་འདྲ་བས་འགལ་ བ་མེད་ལ། ཐེག་པ་གཞན་གྱི་དངོས་དང་། འདིའི་རྗེས་མཐུན་པ་སྐྱོན་སྤོང་ཡོན་ཏན་སྒྲུབ་པ་ 4-340 གང་ལའང་སྟོབས་ཆེ་ཆུང་ལ་ཁྱད་མེད་པས། དགོས་དོན་གྱི་དབང་ལས་རྗེས་མཐུན་པའི་ཐ་ སྙད་མི་བྱེད་པར་དངོས་སུ་འཆད་པའང་ཡིན་ནོ། །འཆད་ཚུལ་གཉིས་པོ་དེ་ཡང་གནད་གཅིག་ སྟེ། དམིགས་པ་གཉིས་ཀྱི་སྙིང་རྗེ་དང་། སྤྲོས་བྲལ་རང་སྒོམ་ན་ཕྱོགས་རེ་བར་ཡོང་ཞིང་། དམིགས་མེད་སྙིང་རྗེ་བྱས་ན། ཟུང་འཇུག་ཁོ་ནར་འོང་སྟེ། འདིའི་དམིགས་མེད་ནི་རིག་སྟོང་ ལས་གཞན་དུ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ།

另外，對於上述五種有罪、五種近罪、五種殺罪、五種忿罪、五種貪罪等二十五種，應當清凈安住于金剛薩埵二十五律儀中斷除。除此之外所應成就的誓言是六種部誓言和諸戒，如經中所說"于欲金剛"等。其中遍主二種部中，第一遍主金剛薩埵誓言是空性離戲與大悲慈心相互印持等同而修，應當四座或者最少每日一次不可或缺。第二遍主不動佛誓言中，金剛意大悲與鈴聲空性若是修持，則前者金剛薩埵誓言已包含其中，故於修持實踐時，有前者則此不需另行，然就義理而言，若論二種安立方式，其一是返體不同，即空性大悲各別是不動佛部，合一則安立為金剛薩埵誓言。又第二安立方式是，緣眾生及法的大悲所發起的菩提心與世俗離戲空性修持配于不動佛，無緣大悲與勝義本智空性合一配于金剛薩埵，雖于顯教中無緣大悲與勝義自證修持唯配于高位階位，然密咒是以果為道故從最初即可生起。若想此非實際而是隨順，雖是隨順然于實義相同故無相違，其他乘之實際與此隨順於斷除過患成就功德任何方面力量大小無別，故從所需義理而言不立隨順名言而直說為實際。此二種解說方式實為一要義，即若修持二種所緣大悲與離戲，則成片面，若作無緣大悲則唯一成為雙運，因為此中無緣即是智空之外別無他故。

།ཕྱག་རྒྱ་སྐུའི་དམ་ཚིག་ནི་རང་དང་སྣང་བ་ལྷ་སྐུར་བསྒོམ་ པ་ཡིན། སློབ་དཔོན་གྱི་དམ་ཚིག་ནི། བླ་མ་ལ་མཆོག་ཏུ་གུས་པའི་སྒོ་ནས་བླ་མ་མཉེས་པར་ བྱེད་པ་སྟེ། བཞི་པོ་དེ་མི་བསྐྱོད་པའི་རིགས་ཀྱི་དམ་ཚིག་ཡིན། རིན་པོ་ཆེའི་རིགས་ཀྱི་དམ་ ཚིག་ལ། རིན་ཆེན་ལྕགས་ཟངས་བ་ལང་རྟ། །གླང་པོ་བུ་མོ་ཡུལ་འཁོར་དང་། །འདོད་པའི་ ཆུང་མ་རང་གི་ཤ །སྦྱིན་པ་རྣམ་པ་བཅུ་རུ་འདོད། །ཅེས་གསུངས་པ་མཚོན་བྱེད་དེ། ཟང་ཟིང་ གི་སྦྱིན་པ་དུས་གསུམ་དུ་སྦྱིན་པར་འདོད་པའི་སེམས་དང་མ་བྲལ་བ་དང་། དངོས་སུ་ཡང་ སྐབས་སུ་བབ་ན་ཅི་ནུས་སྦྱིན་པ་ཡིན། འཁོར་ལོའི་རིགས་ལ་བཟའ་བཏུང་ཐམས་ཅད་ཤ་ལྔ་ བདུད་རྩི་ལྔར་བྱིན་གྱིས་རློབ་པ་དང་། ཡོད་ན་དམ་རྫས་ཀྱི་རིལ་བུ་བརྟེན་ཞིང་། དུས་ཁྱད་ པར་གྱི་དམ་ཚིག་དཔའ་བོའི་སྟོན་མོ་སོགས་བྱེད་པའོ། །ལས་ཀྱི་རིགས་ཀྱི་དམ་ཚིག་ནི་བླ་མ་ དང་། ཡི་དམ་དང་། དཀོན་མཆོག་གསུམ་སྤྱི་རྣམས་མཆོད་པ་ཡིན་ལ། བླ་མ་མཆོད་པ་རྡོ་རྗེའི་ རིགས་ཀྱི་སྐབས་ནའང་ཡོད་མོད་ཀྱི། དམ་ཚིག་འདི་དག་ཕན་ཚུན་གཞི་མཐུན་པ་ཡོད་དུ་རུང་ བས། བླ་མ་མཆོད་པ་ནི་རྡོ་རྗེ་དང་ལས་གཉིས་ཀར་དུ་གཏོགས་པར་བྱའོ། །པདྨའི་རིགས་ཀྱི་ དམ་ཚིག་ནི། ནུས་པ་རྙེད་ན་ལས་དང་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཕྱག་རྒྱས་ཐིག་ལེ་འཆིང་དགོས་པ་ཡིན་ལ། ལས་དང་པོ་པས་ཀྱང་ཀུན་ད་ལྟ་བུ་ཅི་ནུས་སུ་སྲུང་བའོ། །དེ་ལྟར་ན་དེ་རྣམས་བསྐྱེད་རྫོགས་ གཉིས་ཀར་གྱི་ཐུན་མོང་པ་ཡིན། ལུགས་འདིའི་དབང་བསྐུར་ཐོབ་ཚད་ཀྱིས་སྲུང་དགོས་འདི་ རྣམས་དངོས་སུ་ཀུན་རྫོབ་གཙོ་ཆེ་ཡང་། རྫོགས་རིམ་ངེས་དོན་གྱི་དམ་ཚིག་གི་གཞི་རྟེན་དུ་ 4-341 ཡང་མེད་ཀ་མེད་ཡིན་ནོ།

印契身誓言是修持自身與顯相為天尊身。上師誓言是以最勝恭敬門中令上師歡喜，此四者是不動佛部誓言。寶生部誓言中，如經所說："寶及鐵銅牛馬，像及童女王城與，所欲妻子自身肉，佈施分為十種許。"此為能表，即不離三時欲行佈施之心，實際上遇緣時亦隨力佈施。輪部中一切飲食加持為五肉五甘露，若有則依止誓言藥丸，並於特定時期舉行勇士宴會等。業部誓言是供養上師、本尊及三寶總體，雖于金剛部時亦有供養上師，然此等誓言可有相互交集，故供養上師應屬金剛與業二者。蓮花部誓言是若得能力則應以事業智慧印系持明點，初業者亦應隨力守護如白檀等。如是彼等是生圓二次第共同，此派所有獲得灌頂者皆須守護，雖此等直接主要是世俗，然于圓次第勝義誓言之基礎亦是必不可少。

ངེས་དོན་རྫོགས་རིམ་གྱི་དམ་ཚིག་ནི། རྡོ་རྗེ་སེམས་དཔའི་རིགས་ལ་མི་འགྱུར་བའི་ བདེ་བ་དང་རྣམ་ཀུན་མཆོག་ལྡན་ཟུང་འཇུག་སྒོམ་པ། མི་བསྐྱོད་པའི་རིགས་ལ་རྡོ་རྗེ་ཐུགས་ ཀྱི་དམ་ཚིག་མི་འགྱུར་བའི་བདེ་བ་དང་། དྲིལ་བུ་གསུང་གི་དམ་ཚིག་ངག་གཞོམ་མེད་ཀྱི་ སྒྲ་དང་། ཕྱག་རྒྱ་སྐུའི་དམ་ཚིག་ལུས་སྟོང་གཟུགས་སུ་འཆར་བར་བྱེད་པ་ལ་བསླབ། སློབ་ དཔོན་གྱི་དམ་ཚིག་ནི། སྒྲིབ་པ་པོའི་ཉམས་རྟོགས་ཀྱི་ཁྱད་པར་གྱིས་མོས་གུས་མཆོག་དམན་ གྱི་ཁྱད་མ་གཏོགས་རྣམ་པ་འདྲ་བ་ཡིན། རིན་ཆེན་རིགས་ཀྱི་དམ་ཚིག་ནི། རླུང་བཅུ་དབུ་ མར་བཅིངས་པ་དང་། རྣམ་སྣང་རིགས་ཀྱི་དམ་ཚིག་ནི། ཕུང་པོ་ལྔའི་དྭངས་མ་དང་། དབང་ པོ་ལྔའི་དྭངས་མ་འཛག་མེད་དུ་བྱེད་པ་དང་། དོན་ཡོད་རིགས་ལ་དྲོད་དང་རྗེས་ཆགས་ཀྱིས་ གཏུམ་མོ་འབར་བས། ཐིག་ལེ་ཞུ་བ་དང་ལྡོག་སྟེ་བདེ་བའི་ཕུང་ཁམས་དབང་ཡུལ་ཚིམས་ པར་བྱེད་པ་དང་། འོད་དཔག་མེད་ཀྱི་རིགས་ལ། སྟོང་གཟུགས་ཕྱག་ཆེན་ལ་བརྟེན་ནས་ཞུ་ བདེ་འགྱུར་མེད་དུ་སྒྲུབ་པ་རྣམས་ཡིན་ནོ། །འོ་ན་དེ་དག་ཕལ་ཆེར་ལས་དང་པོ་པས་སྒྲུབ་པར་ མི་ནུས་པའི་ཕྱིར། ཇི་ལྟར་བཟུང་སྙམ་ན། དེ་ཙམ་དུ་སྐྲག་མི་དགོས་སྤྱིར་རིགས་དྲུག་གི་སྡོམ་ པ་བཟུང་པ་ཙམ་གྱིས་རྫོགས་རིམ་གྱི་དམ་ཚིག་འདི་དག་སྒྲུབ་དགོས་པར་ནི་མ་ངེས་ཏེ། བྱིས་ འཇུག་ཁོ་ནའི་དོན་དུ་སྡོམ་པ་བཟུང་བ་ལ་མི་དགོས་པའི་ཕྱིར་དང་། དོན་འདི་རྣམས་སྡོམ་ བཟུང་གི་སྦས་དོན་ཡིན་གྱི། སྒྲ་ཇི་བཞིན་པའི་ཚིག་དོན་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དབང་གོང་མ་ དང་འབྲེལ་བའི་སྡོམ་བཟུང་ཡིན་ན་ནི། དོན་འདི་རྣམས་ཁས་བླངས་པ་ཡིན་ཏེ། རྫོགས་རིམ་ གྱི་སྡོམ་པ་ཐོབ་པའི་ཕྱིར་ངེས་དོན་གྱི་དམ་ཚིག་གི་བསླབ་བྱ་འདི་དག་ལ། ལས་དང་པོ་པས་ ཀྱང་གནས་དགོས་པས། ལམ་མཐོན་པོར་མ་སླེབ་བར་དུ་སྒྲུབ་མི་དགོས་པ་དང་མི་ནུས་པ་མ་ ཡིན་ནོ། །དེ་ཡང་སྟོང་ཉིད་སྙིང་རྗེ་རིགས་གཉིས་ནི་དེའི་དམིགས་པ་སྒོམ་པ་ཡིན། འབྱུང་བ་ 4-342 ལྔའི་རླུང་བཅིངས་པས་རླུང་བཅུ་བཅིངས་པར་འགྱུར། དགའ་བཞིའི་ཐིག་ལེ་འཆིང་བ་རྗེས་ མཐུན་པ་སྒོམ་ན། རྣམ་སྣང་གི་དམ་ཚིག་འགྲུབ་པ་དང་། མས་བརྟན་རྗེས་མཐུན་པ་དང་། ཡུལ་སྣ་ཚོགས་ཀྱི་བདུད་རྩི་བསྟེན་པས་དོན་ཡོད་གྲུབ་པའི་དམ་ཚིག་འགྲུབ། བཙན་ཐབས་ ཀྱི་སྦྱོར་བ་གསུམ་ལ་བསླབས་པས། འོད་དཔག་མེད་ཀྱི་དམ་ཚིག་འགྲུབ། སྟོང་གཟུགས་ བསྒོམས་པས་ཕྱག་རྒྱ་སྐུ་དང་། རླུང་བུམ་ཅན་སྒོམས་པས་དྲིལ་བུ་གསུང་དང་། མི་གཡོ་ གསུམ་ལྡན་བསྒོམས་པས་རྡོ་རྗེ་ཐུགས་ཀྱི་དམ་ཚིག་ཀྱང་འགྲུབ། བཙན་ཐབས་ཀྱི་སྦྱོར་བ་ དང་། སྟོང་གཟུགས་གཉིས་རྒྱས་ཕར་འདེབས་ཚུར་འདེབས་བྱེད་ཀྱིན་སྒོམ་ན། རྡོ་རྗེ་སེམས་ དཔའི་དམ་ཚིག་ཀྱང་འགྲུབ་པས་སོ།

勝義圓次第誓言是：于金剛薩埵部修持不變樂與具一切最勝雙運，于不動部修學金剛意誓言不變樂，鈴聲誓言無壞語聲，印契身誓言令身顯現為空色。上師誓言是除障者修證差別所致敬信勝劣差別外相貌相同。寶生部誓言是結十風于中脈，遍照部誓言是令五蘊精華與五根精華無漏，事業部以暖與貪慾令拙火燃燒，融化明點復返令樂之蘊界根境滿足，無量光部依空色大印成就融樂不變。然則此等大多初業者不能成就，如何持守？不須如此懼怕，總之僅以持六部律儀未必需成就此等圓次第誓言，因為唯為嬰兒入門而持律儀者不須故，此等義是持律儀之密意而非如言詞義故。若是與上續部灌頂相關之持律儀則承許此等義，因已得圓次第律儀故，初業者亦須住於此等勝義誓言學處，于未至高道前不須成就與不能成就非也。複次空性悲心二種性是修彼所緣，以束五大種風即成束十風。若修隨順四喜明點系持，則成就遍照誓言，以隨順下穩固及依諸境甘露則成就事業成就部誓言。以修學三種強行瑜伽則成就無量光誓言。以修空色則成就印契身，以修風瓶則成就鈴聲，以修具三不動則成就金剛意誓言。若修強行瑜伽與空色二者互相投射則亦成就金剛薩埵誓言。

།མདོར་ན་ངེས་དོན་དེ་རྣམས་ཀྱི་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའི་ རྒྱུ་ཚོགས་བསྒྲུབས་ནས་རང་རང་གི་ངེས་དོན་དེ་དག་མོས་པས་བཟུང་བས་ཆོག་པ་ཡིན་ཏེ། དེའི་ཕྱིར་ཤིན་ཏུ་སྒྲུབ་དཀའ་བ་མ་ཡིན་ནོ། ། གཞན་མི་འབྲལ་བའི་དམ་ཚིག་དང་། བཟའ་བའི་དམ་ཚིག་སོགས་ནི། སྤྱིར་བསྐྱེད་རིམ་ པ་ལ་གལ་ཆེ་ཡང་། མ་འབྱོར་ན་བསྐྱེད་རིམ་པས་ཀྱང་ཡིད་ཀྱིས་བསམ་པས་ཆོག །རྫོགས་ རིམ་པ་ལ་དེ་དག་གལ་ཆེ་རྒྱུ་ཡང་མེད་པས་ཆེ་ཐང་དུ་བྱེད་ཀྱང་མི་དགོས། བརྙེས་པར་ཡང་ མི་བྱ། དངོས་སུ་ཅི་རིགས་པར་སྒྲུབ་པའམ། ཡིད་ཀྱིས་བསམས་པ་ཙམ་བྱས་ནའང་ལེགས། གཙོ་བོར་མཉམ་བཞག་གི་དམ་ཚིག་རྡོ་རྗེའི་རྣལ་འབྱོར་ཉིད་སྒོམ་པ་དང་། རྗེས་ཐོབ་སྤྱོད་ ལམ་དུ་དེ་ཁའི་ཉམས་མྱོང་རྒྱུན་ཆགས་སུ་བསྐྱངས་པས། ཉམས་ལེན་སྒྲུབ་པའི་དམ་ཚིག་ ཐམས་ཅད་དེ་ལ་ཚང་། འདིར་རྒྱས་པར་བཤད་མི་དགོས་སོ། །སྤྱོད་པ་བསྐྱང་པའི་ཡན་ལག་ གི་སྐབས་སུ། ཐེག་པ་ཆེ་ཆུང་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཐུན་མོང་ཀྱི་སྤྱོད་པ་དང་། ཐེག་ཆེན་གྱི་ཐུན་མོང་ མ་ཡིན་པ་ཡིན་ཅིང་། མདོ་སྔགས་གཉིས་པོ་རང་གི་ཐུན་མོང་རྣམས་ལ་སྐབས་འདིར་རྒྱས་ བཤད་བྱེད་ཀྱིས་མི་ལང་། འཁྲིད་ཡིག་གི་དངོས་བསྟན་ལྟར་རྐང་གྲངས་མིང་ཙམ་བརྗོད་ 4-343 དམ། དེ་ལས་བག་ཙམ་སྤྲོས་ནས་ཆོས་ཐུན་རེ་ཙམ་འཆད། སྐབས་སུ་གང་བབ་སྦྱོར། གསང་ སྔགས་ཀྱི་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའི་སྤྱོད་པ་ནི། གོང་དུ་བཤད་མ་ཐག་པའི་དམ་ཚིག་རྣམས་ཀྱང་ ཡིན། ཁྱད་པར་རྫོགས་རིམ་ངེས་དོན་གྱི་དམ་ཚིག་ནི། དོན་རྡོ་རྗེའི་རྣལ་འབྱོར་སྒོམ་ཞིང་། ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་བར་ཆད་ཐམས་ཅད་སྤངས། རྩེ་གཅིག་ཏུ་བསྒོམས་པ་ལས་གཞན་དུ་མི་ གཡེལ་བར་བྱེད། ལུས་ངག་ཡིད་གསུམ་པོ་ཡོ་བྱད་དང་བཅས་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་སྒོ་ནས། ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་གྲོགས་སུ་འགྲོ་བ་འབའ་ཞིག་བྱེད་པ་ལ་འདུས་མོད། རྒྱུད་ལས་གསུངས་ ཚུལ་དང་གོ་བབས་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་ན་ཟུར་ཙམ་བརྗོད་ན། རྡོ་རྗེ་བཞིའི་སྤྱོད་པ། རིགས་དྲུག་ གི་སྤྱོད་པ། ཕར་ཕྱིན་བཅུའི་སྤྱོད་པ་སྟེ་གསུམ་མོ།

總之，成就彼等勝義之不共因聚后，以信解持守各自勝義即可，因此非極難成就。 其他不離誓言與飲食誓言等，總之於生起次第者雖重要，若無法獲得則生起次第者亦可意念即可。于圓次第者彼等亦無重要因由，故不須過分重視，亦不應輕視，隨宜實修或僅作意念亦善。主要以等持誓言即脩金剛瑜伽，及於后得行境中相續護持彼之體驗，則一切修行成就誓言皆於此圓滿。此處不須廣說。于護持行為支分時，一切大小乘之共同行為與大乘不共者，此處若廣說二種顯密自共者則不能盡。如引導文所顯示僅說數目名稱，或稍加廣說一法座，隨機應用。密咒不共行為即前剛說之諸誓言，尤其圓次第勝義誓言即修義金剛瑜伽，斷除一切等持障礙，專一修持而不散亂。以身語意三者及一切資具，唯作等持助伴雖攝於此，然依據續部所說方式與次第，略說則三種：金剛四行，六部行，十度行。

།དང་པོ་ནི། ཉིན་དང་མཚན་མོར་ཐིག་ལེ་ དག་ལས་དཀར་པོའི་རྒྱུན་འབབ་གང་ཞིག་མཱ་མ་ཀཱི་སྟེ་ཆང་མ་ཡིན། །གོ་ཀུ་ལ་སོགས་མིག་ ལ་སོགས་པ་ཉིན་ཞག་སོ་སོར་སྤྲོས་ཏེ་ཤ་གཞན་རེས་འགའ་དག་ཀྱང་མིན། །རང་རིགས་ས་ ལ་གནས་པའི་ལྷ་རྣམས་ངག་གི་དག་པའི་ལུས་ལ་བདུད་རྩི་ལྔ་རྣམས་བསྙེན་པ་སྟེ། །སྟོང་ པར་སེམས་ནི་རབ་ཏུ་ཞུགས་ནས་རོ་མཉམ་བྱེད་པ་འཁྲིག་པ་དེ་ནི་སྐྱེ་གནས་ལ་མ་ཡིན། ། ཞེས་གསུངས་ཏེ། ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ནུས་པ་རྙེད་པའི་རྣལ་འབྱོར་པས་མྱོས་འགྱུར་ལྔ་བཏུང་། ཤ་ ལྔ་དང་། བདུད་རྩི་ལྔ་བཟའ། རིགས་ལྔའི་ཕྱག་རྒྱ་བསྟེན་པ་ཡིན། ངེས་དོན་དུ་དེ་དག་གི་དོན་ རིམ་པ་བཞིན་དུ། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ཀྱི་རྩལ་སྦྱོང་། དབང་པོ་ལྔའི་རླུང་དང་རྣམ་རྟོག་དགག རྩ་འཁོར་རྣམས་སུ་རླུང་གི་སྦྱོར་བས་ཐིག་ལེ་བཅིངས། སྟོང་གཟུགས་ལ་བརྟེན་པར་སེམས་ མཉམ་པར་འཇོག་པ་རྣམས་སོ། ། གཉིས་པ་ནི། ངེས་པར་རྡོ་རྗེའི་རིགས་དག་ལ་ནི་སྲོག་གཅོད་བྱ་སྟེ་རལ་གྲི་ལ་ཡང་ བདེན་པ་མིན་པའི་ཚིག །རིན་ཆེན་ལ་ནི་གཞན་ནོར་དབྲོག་བྱ་མཆོག་གི་པདྨའི་རིགས་ཉིད་ ལ་ཡང་གཞན་གྱི་བུད་མེད་འཕྲོག །ཆང་དང་སྒྲོན་མ་སངས་རྒྱས་རྣམས་དང་བཟང་པོའི་ཡུལ་ 4-344 རྣམས་མཐའ་དག་འཁོར་ལོ་ལ་ནི་བསྐྱང་བར་བྱ། །གཡུང་མོ་ལ་སོགས་མཐའ་དག་བུད་མེད་ རྣམས་ནི་གྲི་གུག་ལ་ཡང་མཁའ་ཡི་པདྨར་སྨད་མི་བྱ། །སེམས་ཅན་དོན་གྱི་སླད་དུ་ནོར་དང་ བཅས་པའི་ལུས་ནི་སྦྱིན་པར་བྱ་སྟེ་ཁྱོད་ཀྱིས་སྲུང་མི་བྱ། །རིགས་ཀྱི་བུ་ཀྱེ་སངས་རྒྱས་ཉིད་དུ་ འགྱུར་བ་གཞན་དུ་མཐའ་ཡས་བསྐལ་པས་མིན་པར་རྒྱལ་བས་གསུངས། །ཞེས་པ་སྟེ། དྲང་ དོན་དུ་སྟོང་ཉིད་སྙིང་རྗེའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་གསལ་སྣང་ནི་རྒྱས། འཕྲིན་ལས་ཐོག་མེད་དུ་ འགྲུབ་པའི་ནུས་པ་ནི་རྙེད། ཐབས་གཞན་མེད་ཅིང་ཐབས་དེ་ཁོ་ནས་འགྲོ་དོན་དུ་འགྱུར་ངེས་ པ་ཡིན་ན། སྲོག་གཅོད་པ་དང་། བརྫུན་སྨྲ་བ་དང་། གཞན་ནོར་འཕྲོག་པ་དང་། ཕ་རོལ་གྱི་ བུད་མེད་འཕྲོག་པ་རྣམས་ཀྱང་ཚོགས་ཆེན་པོའི་ཡན་ལག་ཏུ་འགྱུར་རོ། །དེ་ཡང་ནུས་མཐུའི་ སྒོ་ནས་ཡིན་གྱི། དུག་མཚོན་སོགས་ཕལ་པའི་བྱེད་པས་མ་ཡིན་ནོ།

我來為您完整直譯這兩段藏文： 第一，如說："晝夜于明點中，白色流注而下者，非瑪瑪吉即非酒。瞿俱羅等眼等日日分別顯現，亦非偶爾他肉。自部安住地之諸尊，清凈語身之五甘露依止。入于空性心已，等味所作交合非於生處。"此表示，世俗中有力瑜伽士飲五醉物，食五肉與五甘露，依止五部手印。勝義中彼等之義依次為：修習菩提心力，遮止五根風與分別，于諸脈輪以風瑜伽繫縛明點，依託空形平等安住心。 第二，如說："定於金剛部中當殺生，于劍亦說不實語。于寶部當奪他財，于最勝蓮花部亦奪他妻。當護持酒燈諸佛及一切善處於輪部。賤女等一切女性于鉤刀亦不貶低為空蓮。為利有情當施予具財之身，汝勿守護。善男子！成佛非由他無邊劫，佛如是說。"此表示，依顯義，空性悲心等持之明顯境界增廣，獲得成就無始事業之力，無有他法而唯此法定能利生時，則殺生、妄語、奪他財、奪他妻等亦成大資糧支分。此亦依力用而為，非由毒刃等凡常所作。

།ཆང་དང་། སྒྲོན་མ་སྟེ། ཤ་དང་། སངས་རྒྱས་ཏེ་བདུད་རྩི་ལྔ་བསྟེན་ཚུལ་གོང་དང་འདྲ། གཟུགས་མཛེས་པ་དང་། སྒྲ་སྙན་པ་སོགས་ཡུལ་ལྔ་བསྟེན། ཞུ་བདེ་འཛག་མེད་དུ་འཆིང་བར་ནུས་ན། གཡུང་མོ་ལ་ སོགས་པའི་རིགས་མ་ངེས་པའི་ཕྱག་རྒྱ་སྒྲུབ་པ་སྟེ། མདོར་ན་རྨད་བྱུང་འགལ་བའི་སྤྱོད་པས། སེམས་ཅན་གྱི་དོན་བྱེད་པ་ཡང་ཡིན་ལ། ངེས་དོན་དུ་ནི་དེ་དག་རིམ་པས་ལས་རླུང་ཉི་ཁྲི་ ཆིག་སྟོང་དྲུག་བརྒྱ་འགོག་པ་དང་། གང་ལ་གང་འདུལ་གྱི་ཆོས་སྟོན་པ་དང་། མི་འགྱུར་བའི་ བདེ་བ་སྒྲུབ་པའི་ཐབས་ལ་བརྩོན་པ་དང་། རྣམ་པ་ཀུན་ལྡན་གྱི་སྟོང་གཟུགས་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་ པོ་འགྲུབ་པའི་ཐབས་ལ་བརྩོན་པ་སྟེ་བཞི་དང་། སྔར་བཤད་པའི་ངེས་དོན་གྱི་དམ་ཚིག་བཞི་ གཅིག་ཏུ་བགྲངས་པ་དང་། སྟོང་གཟུགས་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་ཉིད་ཀྱིས་དབུ་མར་ཐིག་ལེ་དགག་ པའམ། འདི་ཡོད་ཕྱིན་ཕྱག་རྒྱ་གཉིས་ལྡན་དང་གསུམ་ལྡན་ཡང་སྟེ། དེ་ལྟར་ན་རིགས་དྲུག་ [གི་]སོ་སོའི་དམ་ཚིག་གོ །ལུས་དང་ལོངས་སྤྱོད་སེམས་ཅན་ལ་བློས་བཏང་བ་ནི། རིགས་ དྲུག་ཐུན་མོང་གི་སྤྱོད་པའོ། ། 4-345 གསུམ་པ་ནི། ནོར་རྣམས་སྤངས་པས་སྦྱིན་པ་ཡིད་དང་བུད་མེད་འགྲོགས་པ་ལས་ཀྱང་ འཕོ་བ་མེད་པ་ཚུལ་ཁྲིམས་ཏེ། །བཟོད་པ་སྒྲ་ལ་སོགས་པ་མི་འཇུག་པ་སྟེ་རླུང་གིས་གཉིས་ ཀའི་བགྲོད་པ་འཇིག་པ་བརྩོན་འགྲུས་ཉིད། །བསམ་གཏན་ཤེས་རབ་དག་ཀྱང་ལྷན་སྐྱེས་ བདེ་ལ་གནས་པའི་སེམས་དང་ཀུན་ཏུ་འགྲོ་བ་ཀུན་གྱི་སྐད། །དེ་ལས་སེམས་ཅན་དོན་དང་ རྫུ་འཕྲུལ་སྲིད་པ་མཐར་བྱེད་མི་སྐྱེ་ཐོབ་སྟེ་གཞན་པ་བཞི་རྣམས་སོ། །ཞེས་གསུངས་ཏེ། ལྟོས་ མེད་བཞི་ལྡན་ནི་སྦྱིན་པ། རྗེས་དྲན་ནི་ཚུལ་ཁྲིམས། སོར་བསམ་ནི་བཟོད་པ། སྲོག་འཛིན་ ནི་བརྩོན་འགྲུས། ཏིང་ངེ་འཛིན་ལས་ལུས་སེམས་ལྷན་སྐྱེས་མི་འགྱུར་བའི་བདེ་བ་ནི་བསམ་ གཏན། ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་ངག་གཞོམ་མེད་ཀྱི་སྒྲ་དབྱངས་ནི་ཤེས་རབ། དེ་ལྟར་རང་རྒྱུད་ དག་པས་ཆོས་བསྟན་པ་སོགས་ལྟ་ཅི་སྨོས། མཐོང་ཐོས་དྲན་རེག་སོགས་ཐམས་ཅད་མྱུར་ དུ་བྱང་ཆུབ་ལ་འགོད་པའི་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་འབྱུང་བ་ནི་ཐབས། སེམས་ཅན་གང་ལ་གང་ འདུལ་དུ་རྫུ་འཕྲུལ་སྣ་ཚོགས་པ་དམིགས་པ་མེད་པའི་འདུན་པ་ཙམ་ལས་འབྱུང་བའི་སྨོན་ ལམ། ཟུང་འཇུག་གི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལས་རང་རྒྱུད་ཀྱི་སྲིད་པ་སྟེ་ཉོན་མོངས་སྤོང་ཞིང་། གཞན་ རྣམས་ཀྱི་སྡུག་བསྔལ་མཐར་བྱེད་པའི་སྟོབས། མི་སྐྱེ་མི་འགག་པ་སྟེ་གདོད་མའི་རང་བཞིན་ མངོན་དུ་གྱུར་པའི་ཡེ་ཤེས་ནི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཕར་ཕྱིན་ཏེ་དེ་རྣམས་ཅི་ནུས་སུ་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པའོ།

酒和燈即五肉與諸佛即五甘露之依止方式如前相同。依止美色、悅音等五境。若能融解不漏繫縛，則成就賤女等不定種姓手印。總之以稀有相違行為，亦作有情利益，而勝義中彼等依次為遮止二萬一千六百業風，隨應所化而示法，精進無變樂成就方便，精進具一切相空形大手印成就方便四者，與前所說勝義誓言四者合為一數，由空形大手印自身于中脈遮止明點，或若此有則具二印及三印。如是則為六部各自誓言。身及受用於有情意舍，是為六部共同行持。 第三，如說："舍諸財為佈施，于女相伴亦無移轉為戒，忍辱于聲等不趣入，由風破壞雙運為精進，禪定智慧亦于俱生樂住心與一切趣遍行語，由此有情利益與神變有邊作不生獲得為餘四。"此說，具四無顧為佈施，隨念為戒，尋思為忍辱，持命為精進，由等持身心俱生不變樂為禪定，等持語無壞音韻為智慧，如是自續清凈而說法等何須言哉，見聞憶觸等一切速疾安立於菩提之有情利益生

འདིའི་ནང་གི་ཕྱིན་དྲུག་དང་། སོར་སྡུད་ཤེས་རབ་ནས་ཏིང་ངེ་འཛིན་སྦྱིན་པའི་བར་དུ། ཡན་ ལག་དྲུག་ཕར་ཕྱིན་དྲུག་ལ་ལུགས་ཟློག་ཏུ་སྦྱར་བ་གཉིས་འགལ་ལོ་སྙམ་ན། མི་འགལ་ཏེ། སྤྱིར་ཡང་རྣམ་གྲངས་ཐ་དད་པའི་བཤད་པ་ལ། འགལ་འདུ་རྩིར་མེད་ཅིང་། ཁྱད་པར་དུ་ཡང་ སོར་སྡུད་ཤེར་ཕྱིན་སོགས་ལ་སྦྱར་བ་ནི། སྔགས་ཀྱི་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིན་དྲུག་དངོས་ ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་ལ། འདིར་ནི་ཕར་ཕྱིན་དྲུག་སྤྱི་འགྲོ་འདི་ཆོས་འདི་ལ་འདུས་པའི་དབང་དུ་ བྱས་པ་ཡིན་ཞིང་། སྦྱོར་ཚུལ་གཉིས་ཀ་ཡང་ཡན་ལག་དྲུག་ཙམ་ལ་སྦྱོར་གྱི། རིམ་པ་དྲུག་ཁོ་ 4-346 ན་ལ་སྦྱོར་བར་མ་ངེས་སོ། །དེ་ལྟར་ན་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་བཅུ་ལས། བླ་ན་མེད་པ་ཡང་དག་ པར་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་འགྱུར་རོ། །གང་བླ་ན་མེད་པའི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་གྱུར་པ་ནི། སྲིད་ ཞི་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཕན་པ་དང་། བདེ་བ་དང་། དགེ་བ་དང་། ལེགས་པ་སྒོ་ཐམས་ཅད་ནས་ དུས་ཐམས་ཅད་དུ་གོང་ནས་གོང་དུ་འཕེལ་ཞིང་རྒྱས་པར་བྱེད་པའོ། །རྡོ་རྗེའི་རྣལ་འབྱོར་ ཡིད་བཞིན་ནོར་བུ་ལ། །ལེགས་བཤད་གཏམ་གྱིས་བྱི་དོར་བགྱིས་པ་འདིས། །མཐའ་ཡས་ འགྲོ་ལ་དངོས་གྲུབ་རྣམ་གཉིས་ཀྱི། །བདུད་རྩིའི་ཆར་གྱིས་ཚིམས་པ་སྟེར་གྱུར་ཅིག །ཞེས་ ཟབ་ལམ་རྡོ་རྗེའི་རྣལ་འབྱོར་གྱི་ཁྲིད་ཡིག་མཐོང་བ་དོན་ལྡན་ལ་ཉེ་བར་མཁོ་བའི་གསལ་ བྱེད་ལྷན་ཐབས་སུ་སྦྱོར་རྒྱུའི་ཡི་གེ་འོད་བརྒྱ་འབར་བ་ཞེས་བྱ་བ་འདི་ནི། འགྲོ་དོན་མཛད་ བཞེད་དུ་མས་སྔ་སོར་ནས་བསྐུལ་བ་དང་། ཉེ་བར་ཡོངས་ཀྱི་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་མཁན་ ཆེན་ཀུན་དགའ་ལུང་རིགས་རྒྱ་མཚོའི་གསུང་གིས་ཡང་ཡང་བསྐུལ་བ་ལ་བརྟེན་ནས་སྦྱར་བ་ ལས། སླད་ནས་ཀྱང་འཕགས་པ་འཇིག་རྟེན་མགོན་པོས་བྱིན་གྱིས་བརླབས་པ་དཔལ་སྟག་ ལུང་པ་ཆེན་པོ་རྗེ་ངག་དབང་བཀྲ་ཤིས་དཔལ་གྲུབ་ཀྱིས་བཀས་ཀྱང་བསྐུལ་ནས་ཅུང་ཟད་ ཚིག་སྣ་བསྲིངས་པ་སྟེ། རྒྱལ་ཁམས་པ་ཏཱ་ར་ནཱ་ཐས་ངེས་པར་བརྗོད་པ་གངས་རིའི་ཁྲོད་ཀྱི་ ཤམྦྷ་ལའི་གནས་སུའོ།

此中若疑六度與攝集智慧乃至等持佈施等六支與六度逆次配對二者相違，則無違。一般而言異品說中，不計相違相聚，特別是攝集配智度等，是就密乘不共六度實義而言，此中則就六度總分攝於此法而言，且二種配法僅配於六支，不定配於六次第。如是由十波羅蜜多成就無上正等正覺。若成就無上菩提，則於一切生死中之利益、安樂、善、妙，從一切門中於一切時漸次增長廣大。 金剛瑜伽如意寶，以善說語作拂拭，愿以二種悉地之，甘露雨澤施無邊。此深道金剛瑜伽引導文《見義利備》之所需明解助伴當配之《百光熾然》文，乃由多欲作利生者昔所勸請，及近來一切善知識大堪布根嘎龍日嘉措語再三勸請而著，其後復由聖世間怙主加持之吉祥虎隆巴大尊阿旺扎西華成教敕勸請而稍增文句，乃遊方塔拉那他決定宣說于雪域香巴拉處。

། །།ཞུས་དག མངྒ་ལཾ།

我來為您翻譯這段咒語結尾語： 校對完畢。 （མངྒ་ལཾ།，मङ्गलम्，maṅgalam，吉祥） 注意:我已按要求將咒語以藏文、梵文天城體、梵文羅馬拼音和漢語字面意思四種形式顯示。