tshalminpa0105_第四品廣釋論說論式及其意義之量經為他品釋

擦蒙巴·頌囊菘博大師教言集JTSZ5ལེའུ་བཞི་པའི་རྣམ་བཤད་གསལ་བར་བཞུགས་སོ། །སྒྲུབ་ངག་དོན་བཅས་བཤད་དེ་ཚད་མ་མདོ་ཡི་གཞན་དོན་ལེའུ་བཤད་པ། 1-326 ༄༅། །ལེའུ་བཞི་པའི་རྣམ་བཤད་གསལ་བར་བཞུགས་སོ། །སྒྲུབ་ངག་དོན་བཅས་བཤད་དེ་ཚད་མ་མདོ་ཡི་གཞན་དོན་ལེའུ་བཤད་པ། ༄༅། །ལེའུ་བཞི་པའི་རྣམ་བཤད་གསལ་བར་ བཞུགས་སོ། ། ༄༅༅། །རྗེ་བཙུན་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་སྐུ་འཕགས་པ་འཇམ་པའི་དབྱངས་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། ། བཞི་པ་ལ་གཉིས། རྗོད་བྱེད་ངག་བཤད། བརྗོད་བྱའི་དོན་བཤད་པའོ། ། ༄། །རྗོད་བྱེད་ངག་བཤད་པ། དང་པོ་ལ་བསྟན་ བཤད་དོ། ། ༈ དོར་བསྟན་པ། དང་པོ་ནི་ཚད་མ་མདོར། གཞན་དོན་རྗེས་སུ་དཔག་པ་ནི། །རང་གི་མཐོང་དོན་ རབ་གསལ་བྱེད། ། ཅེས་གསུངས་པའི་དོན། གཞན་ལ་བསྟན་བྱ་ཕྱིར་རྒོལ་གྱི་དོན་ནམ་ཆེད་ཡིན་པས་གཞན་དོན། འབྲས་བུ་རྗེས་ དཔག་གི་རྒྱུ་ཡིན་པས་རྗེས་དཔག་ཏུ་བཏགས་སོ། ། དགོས་པ་ནི། རྗེས་དཔག་བསྐྱེད་ནུས་ ཀྱི་སྦྱོར་ངག་བྱེ་བྲག་ཏུ་རྟོགས་པའི་ཆེད་ཡིན་པས་སོ། །དངོས་ལ་གནོད་བྱེད་ཀྱི་ཚིག་ཡིན་ པས་སོ། །ཤཱཀྱ་བློས། རང་གི་རྒོལ་བ་གང་གིས་བསྒྲུབ་པ་དགོད་པའོ། །མཐོང་བ་ནི་རྣམ་པར་ ངེས་པ་སྟེ་ཚད་མས་ཁོང་དུ་ཆུད་པའོ། །དོན་ནི་ཚུལ་གསུམ་པའི་རྟགས་ཞེས་སོ། །སྒྲ་རྟག་མི་ རྟག་ཐེ་ཚོམ་ཟ་ནས་དྲིས་པ་ན། སྔར་རྒོལ་ཡང་དག་གིས་གང་བྱས་མི་རྟག་བུམ་པ་བཞིན། སྒྲ་ ཡང་བྱས་སོ་ཞེས་པའི་སྒྲུབ་ངག་མཚན་གཞི། གཞན་དོན་རྗེས་དཔག་ཏུ་མཚོན། སྔར་རྒོལ་ རང་གིས་མཐོང་བའི་ཚུལ་གསུམ་པའི་རྟགས། ཕྱིར་རྒོལ་ལ་སྟོན་པའི་སྒྲུབ་ངག ཡན་ལག་ གཉིས་ལྡན་ཞེས་པའོ། ། ༈ རྒྱས་པར་བཤད་པ། གཉིས་པ་ལ་གསུམ། རང་གི་སྒྲ་ཡི་རྣམ་དཔྱད་བཤད། དོན་གྱི་སྒྲ་ཡི་རྣམ་དཔྱད་བཤད། ཚུལ་གསུམ་གསལ་བྱེད་རྣམ་དཔྱད་བཤད་པའོ། ། ༈ རང་གི་སྒྲ་ཡི་རྣམ་དཔྱད་བཤད་པ། དང་པོ་ལ་གསུམ། གསལ་བྱ་བཀོད་དེ་ 1-327 སེལ་བྱེད་མདོར་བསྡུས་བསྟན། རང་གིས་མ་མཐོང་རྟགས་ཡིན་རྒྱས་པར་དགག རང་གི་ ཐལ་བའི་ངག་ལ་འགལ་བ་སྤང་བའོ། ། ༈ གསལ་བྱ་བཀོད་དེ་སེལ་བྱེད་མདོར་བསྡུས་བསྟན་པ། དང་པོ་ནི། རང་གིས་བཐོང་བ་ཞེས་སྨོས་པ་དོན་མེད་དོ་ཞེ་ན། ཁ་ཅིག་སྡེ་སེར་སྐྱ་པ་ན་ རེ། བློ་བདེ་ཆོས་ཅན་སེམས་མེད་དེ། སྐྱེ་འཇིག་ཅན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཞེས་སངས་རྒྱས་པ་ལ་ བཀོད་པ་ན། རྟགས་ཏེ་གྲངས་ཅན། བདག་གི་མཐོང་བ་མིན་ཡང་སྒྲུབ་བྱེད་ཡང་དག་ཡིན་ཏེ། གཞན་ དགོད་བྱ་སངས་རྒྱས་པ་དག་གི་རང་གིས་ལུང་ལས་མཐོང་བའི་ཕྱིར། ཁྱབ་སྟེ། རྟགས་ཏེ་ གཞན་ཕྱི་རྒོལ་སངས་རྒྱས་པ་ལ་བསྟན་པར་བྱ་བ་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཞེས་ཟེར་རོ། །སངས་ རྒྱས་པ་སྐྱེ་བ་ནི། སྔར་མེད་སྐྱེ་བ། འཇིག་པ་ཡོད་པ་གཏན་ནས་ལྡོག་པ་ལ་འདོད་ལ། དེ་དྲན་ པ་མ་གྲུབ་སྟེ་དྲན་ན། དངོས་པོ་རྟག་པར་ཡོད་པ

【現代漢語翻譯】擦蒙巴·索南堅贊大師教言集第四章釋論解釋具有意義的論證之語，即《量論》中為他義章的解釋。第四章釋論頂禮至尊耶謝之身，聖妙音（文殊菩薩）。第四章分二：所說之語的解釋，所說之義的解釋。所說之語的解釋。首先是標示和解釋。標示首先，《量論》中說：『為他義的隨行推論，能極明地顯示自之所見。』意思是：爲了向他人指示，以外方（辯論者）的利益或目的為出發點，所以稱為『為他』。由於結果是隨行推論的原因，所以稱為『隨行推論』。必要性是：爲了能夠特別理解產生隨行推論的陳述方式。因為是對真實存在的妨害之詞。釋迦比丘說：『陳述自己辯論者所要證明的內容。』所見，即完全確定，是通過量（ प्रमाण ）而理解的。義，即具有三種特徵的理由。如果有人懷疑聲音是常還是無常並提問，那麼，以前的辯論者已經正確地做了，就像無常的瓶子一樣，聲音也是被造作的。』這樣的論證是為他義隨行推論的例子。以前的辯論者自己所見的三相之理由，向外方（辯論者）展示的論證，被稱為具有兩個部分的論證。詳細解釋分為三：解釋自己的聲音之分析，解釋意義的聲音之分析，解釋三相之闡明的分析。解釋自己的聲音之分析首先分為三：陳述所要闡明的，簡要地標示遣除的，廣泛地駁斥自己未見的理由，消除自己反駁之語的矛盾。陳述所要闡明的，簡要地標示遣除的首先，如果說『自己所見』的說法沒有意義，那麼，一些外道數論派說：『意識快樂是法，不是心，因為是有生滅的。』當向佛教徒陳述時，理由是數論派自己所見的，雖然不是自己的所見，但卻是正確的論證，因為是其他要駁斥的佛教徒自己從經文中見到的。普遍存在，因為理由是要向其他外方（辯論者）佛教徒展示的。佛教徒所說的生，是指以前沒有的產生；滅，是指存在的完全消失。如果記得這一點，那麼事物應該是常有的。

【English Translation】 Collected Teachings of Tsemonpa Sonam Tsangpo - Detailed Explanation of Chapter Four JTSZ5 Explaining the meaningful words of proof, which is the chapter on benefiting others in the Pramana Sutra. Detailed Explanation of Chapter Four Homage to the venerable Yeshe's body, the noble Jampelyang (Manjushri). Chapter Four has two parts: Explanation of the expressing words, explanation of the expressed meaning. Explanation of the expressing words. First, there is the indication and explanation. Indication First, in the Pramana Sutra it says: 'The inference for others clearly illuminates one's own understanding.' The meaning is: 'For the sake of instructing others, it is called 'for others' because it is for the benefit or purpose of the opponent (debater). Because the result is the cause of the subsequent inference, it is called 'subsequent inference.' The necessity is: in order to specifically understand the expression that can generate subsequent inference. Because it is a word that harms reality. Shakya Bhikshu said: 'Stating what one's own debater wants to prove.' 'Seen' means completely determined, understood through pramana ( प्रमाण , valid cognition). 'Meaning' means the reason with three characteristics. If someone doubts whether sound is permanent or impermanent and asks, then the previous debater has done it correctly, just like an impermanent vase, sound is also created.' Such an argument is an example of inference for others. The three-characteristic reason seen by the previous debater himself, the argument shown to the opponent (debater), is called an argument with two parts. Detailed Explanation Divided into three: Explanation of the analysis of one's own sound, explanation of the analysis of the sound of meaning, explanation of the analysis of clarifying the three characteristics. Explanation of the analysis of one's own sound First, divided into three: Stating what is to be clarified, briefly indicating what is to be eliminated, widely refuting the reason not seen by oneself, eliminating the contradiction of one's own refutation. Stating what is to be clarified, briefly indicating what is to be eliminated First, if it is said that the statement 'seen by oneself' is meaningless, then some heretical Samkhya say: 'Consciousness is happiness, not mind, because it is produced and destroyed.' When stated to Buddhists, the reason is seen by the Samkhya themselves, although it is not seen by oneself, it is a correct argument, because it is seen by other Buddhists to be refuted from the scriptures themselves. Universally present, because the reason is to be shown to other opponent (debater) Buddhists. The birth said by Buddhists is the birth of what was not there before; destruction is the complete cessation of what exists. If this is remembered, then things should be permanent.

་བསལ་བ་ཙམ་སྐྱེ་བ། རྟག་དངོས་སུ་ཡོད་པ་ མི་གསལ་ཅི་མི་མཐོང་བ་ལ་འཇིག་པར་འདོད་པས་སོ། ། གཞན་དོན་རྗེས་དཔག་གི་མཚན་ཉིད་སྟོན་པའི་ཚིག་ཟུར་བདག་གིས་མཐོང་བའི་ཚིག་ ཆོས་ཅན། དགོས་པ་ཡོད་དེ། སྔར་རྒོལ་རང་ལུགས་ལ་མ་གྲུབ་པར་ཕྱིར་རྒོལ་གྱི་ལུང་ཙམ་ གྱིས་གྲུབ་པའི་རྟགས་ཐམས་ཅད་གཞན་གྱི་རྟགས་ཡང་དག་ཡིན་པར་སྨྲ་བ་དེ་སྤངས་བའི་ ཕྱིར་རམ་ཆེད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། ། ༈ རང་གིས་མ་མཐོང་རྟགས་ཡིན་རྒྱས་པར་དགག་པ། གཉིས་པ་ལ་བདུན། སངས་རྒྱས་པའི་ལུང་ཚད་མ་མིན་པས་རྟགས་མི་འགྲུབ་གྲངས་ ཅན་རང་རྟོགས་སྐྱེས་པའི་སྒྲུབ་བྱེད་དགོས་པར་རིགས། རྣལ་འབྱོར་མངོན་སུམ་སྐྱེས་ན་ གཞན་ལ་ཐབས་སྟོན་རིགས་སྤྱི་ཡི་ཤེས་བྱ་མིན་ན་སྐྱེ་འཇིག་གིས་མི་འགྲུབ། སྐྱེས་བུའི་འདོད་ པས་རྟགས་སུ་འཇོག་ན་ཧ་ཅང་ཐལ། ཡོད་ཀྱང་ལྟར་སྣང་རྟགས་ལས་རྟོགས་པས་ཡིད་མི་ ཆེས། ལུང་ཙམ་གྱིས་འགྲུབ་རྟགས་གསུམ་ཡིན་མིན་ཕྱེ་སྟེ་དགག་པའོ། ། 1-328 དང་པོ་ནི། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། ཚད་མས་མ་གྲུབ་པར་སངས་རྒྱས་པའི་ལུང་ཙམ་ཁོ་ན་ ལས། སངས་རྒྱས་པ་ཁོ་ན་ལ་གྲུབ་པའི་རྟགས་སྐྱེ་འཇུག་ལྟ་བུ། སངས་རྒྱས་པ་ལའང་རྟགས་ ཡང་དག་མ་ཡིན་པར་ཐལ། དངོས་པོ་སྟོབས་ཞུགས་ཀྱི་རྗེས་སུ་དཔག་པའི་ཡུལ་ལ་སངས་ རྒྱས་པའི་ལུང་ཚིག་ཙམ་ཁོ་ན་སྒྲུབ་བྱེད་ཀྱི་ཚད་མ་ཉིད་དུ་འདོད་རིགས་པ་མིན་པའི་ཕྱིར། རྟགས་མ་གྲུབ་ན། བློ་བདེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་སྐྱེ་འཇིག་སྒྲུབ་པའི་དངོས་པོ་སྟོབས་ཞུགས་ཀྱིས་ རྗེས་དཔག་འཇུག་པར་མི་འགྱུར་བར་ཐལ། ཁྱོད་སྐྱེ་འཇིག་དེར་ནི་སངས་རྒྱས་པའི་ལུང་ ཁོ་ན་གྲུབ་པའོ། །རྟགས་ཁས། ཁྱབ་སྟེ། ལུང་ནི་བདེན་རྫུན་ཡོངས་སུ་བརྟགས་ནས་གནས་ གསུམ་པའི་སྒྲུབ་བྱེད་དུ་ཡོངས་སུ་ལེན་པས་སོ། །ཡང་དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་སེམས་མེད་དུ་ སྒྲུབ་པའི་རྗེས་དཔག་སྟེ་རྟག་ཡང་དག་འཇུག་པར་མི་འགྱུར་བར་ཐལ། ཁྱོད་སེམས་ཡོད་དུ་ སངས་རྒྱས་པས་ལུང་ཚད་མས་གྲུབ་པས་སོ། །རྟགས་བསལ་ཁས་སོ། །ཁྱབ་སྟེ། ཚད་མས་ ཡོངས་སུ་བརྟགས་ནས་རྟོག་ལྡན་ལུང་ཁས་ལེན་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཞན་ཡང་སངས་རྒྱས་པའི་ ལུང་དེ་ནི་ཆོས་ཅན། ཚད་མ་མིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་ཀྱིས་བློ་བདེ་སེམས་ཡོད་དུ་བསྟན་ཅིང་ སེམས་ཡོད་ལ་གནོད་པའི་ཕྱིར་དུ། ཕྱིར་རྒོལ་གཞན་ལ་བློ་བདེ་སེམས་མེད་སྒྲུབ་བྱེད་ཡང་ དག་ཡོད་པའི་ཕྱིར། བརྗོད་པས་ཏེ་རྟགས་ཁས་སོ། །ཁྱབ་སྟེ། དེ་ལྟར་བརྗོད་པ་དེ་ཡི་ཚེ། རྟག་ མི་བརྗོད་པས་དམ་བཅའ་ཡང་དག་མ་ཡིན་ཞེས་བརྒྱན་ནོ། །འདོད་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་དེ་ སྒྲུབ་ཀྱི་ཕྱོགས་ཆོས་གྲུབ་ན་ཡང་ཕྱོགས་ཆོས་དོན་ལ་གྲུབ་པ་མིན་པར་ཐལ། སྔ་མ་འདོད་པ་ དེ་བས་ན་ཕྱི་མ་འདོད་ན་དེ་དེ་སྒྲུབ་ཀྱི་རྟགས་ཡང་དག་ཡིན་པ་བུད། ལུང་དེ་གང་གིས་ཁས་ ལེན་པ་དེ་ནི་ལུང་

【現代漢語翻譯】僅僅是顯現而已。因為他們認為，如果常有實物存在，卻無法清楚地看到，那才是可怕的。爲了展示為他者利益而進行推論的特徵，我所見之詞句，作為論題，是有必要的。這是爲了避免那些主張，凡是先前在對方的體系中未被證實，僅憑反駁者的論證就能成立的標誌，都是正確的標誌。廣泛駁斥自己未見之標誌。第二部分分為七點：由於佛陀的教證不是量，因此標誌無法成立；數論派需要自生的證成；如果生起瑜伽現量，則應向他人展示方法；如果不是普遍的知識對象，則無法通過生滅來成立；如果以補特伽羅的意願作為標誌，則太過分；即使存在，也因為從相似標誌中理解而不可信；僅憑教證就能成立，需要區分標誌的三種方式並進行駁斥。第一點是：所知（she ja，一切事物）作為論題，僅僅依靠佛陀的教證，而沒有通過量來成立，例如，生滅這樣的標誌，僅僅在佛陀那裡成立。即使在佛陀那裡，也不是正確的標誌，因為佛陀的教證僅僅是事物力量推理的對象，不應被認為是唯一的證成量。如果標誌不成立，那麼具慧者（lo de，有智慧的人）作為論題，你不會通過事物力量推理來推斷生滅，因為生滅僅僅通過佛陀的教證來成立。標誌已承認。普遍性在於，教證在經過徹底檢驗真偽后，才能被接受為成立第三者的依據。此外，它（de，那）作為論題，你不會通過推理來證明無心，即不會成為正確的常法，因為有心是通過佛陀的教證量來成立的。標誌的排除已承認。普遍性在於，量在經過徹底檢驗后，才能接受有識之教證。此外，佛陀的教證作為論題，不是量，因為你爲了向他人展示具慧者有心，並且對有心造成損害。因為對於反駁者來說，存在著證明具慧者無心的正確依據。通過言說，即標誌已承認。普遍性在於，當這樣說的時候，因為常法不可說，所以用『誓言不正確』來修飾。如果承認，那麼它（de，那）作為論題，即使你成立了它的同品周遍，但實際上並沒有成立同品周遍，因為如果承認前者，那麼如果承認後者，那麼它就是證明它的正確標誌。誰承認這個教證，那麼這個教證是

【English Translation】 It merely arises as manifestation. Because they think it is frightening if something permanent and real exists, yet cannot be clearly seen. To demonstrate the characteristic of inference for the benefit of others, the words I have seen, as the subject of debate, are necessary. This is to avoid those who claim that any sign that is not established in the opponent's system but is established only by the opponent's argument is a valid sign. Extensively refuting signs not seen by oneself. The second part has seven points: Because the Buddha's scriptures are not valid means of knowledge, the sign is not established; the Samkhya school needs proof of self-origination; if yogic direct perception arises, then it is reasonable to show the method to others; if it is not a common object of knowledge, then it cannot be established by arising and ceasing; if one posits a sign based on a person's desire, it is too extreme; even if it exists, it is not credible because it is understood from a seemingly valid sign; refuting by distinguishing whether something is established by scripture alone and whether it is one of the three signs. The first point is: Knowable things (she ja) as the subject of debate, are not established by valid means of knowledge, but only by the Buddha's scriptures, for example, signs like arising and ceasing are established only for the Buddha. Even for the Buddha, it is not a valid sign, because the Buddha's scriptures are only the object of inference based on the power of things, and should not be considered the only valid means of proof. If the sign is not established, then the intelligent one (lo de) as the subject of debate, you will not infer arising and ceasing through the power of things, because arising and ceasing are established only by the Buddha's scriptures. The sign is admitted. The generality is that scriptures are accepted as proof of the third state only after thoroughly examining their truth and falsehood. Furthermore, it (de) as the subject of debate, you will not infer it to be without mind, that is, it will not become a correct permanent phenomenon, because having a mind is established by the Buddha's scriptures as a valid means of knowledge. The exclusion of the sign is admitted. The generality is that after thoroughly examining it with valid means of knowledge, one accepts the scriptures of those with understanding. Furthermore, the Buddha's scriptures as the subject of debate, are not valid means of knowledge, because you show the intelligent one to have a mind and cause harm to those with a mind. Because for the opponent, there is a valid basis for proving the intelligent one to be without mind. Through speech, that is, the sign is admitted. The generality is that when one speaks in this way, because the permanent phenomenon cannot be spoken of, one adorns it by saying 'the pledge is not correct'. If you admit it, then it (de) as the subject of debate, even if you establish its presence in the similar class, you have not actually established its presence in the similar class, because if you admit the former, then if you admit the latter, then it is a valid sign proving it. Whoever accepts this scripture, then this scripture is

དེ་ལྡན་པ་ཡིན་ལ་ལུང་དེ་དང་ལྡན་པ་དེ་ཁོ་ན་ལ་ལུང་དེ་ཚད་མར་གྲུབ་པ་ ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། དེ་ལྟར་སྟོན་པའི་ལུང་ཆོས་ཅན། སངས་རྒྱས་པ་དང་རང་ཆས་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱི་འབྲེལ་པའི་ 1-329 རྒྱུ་མཚན་གྱིས་སངས་རྒྱས་པ་གང་གི་ལུགས་ཁོ་ན་ལ་ལུང་ཚད་མ་ཡིན་ཏེ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། སངས་རྒྱས་པ་དང་རང་ཆས་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱི་འབྲེལ་པ་མེད་པའི་ཕྱིར། སངས་རྒྱས་པའི་ལུང་ དེ་ཆོས་ཅན། སངས་རྒྱས་པ་ལ་ཡང་ལུང་ཚད་མར་ཇི་ལྟར་གྲུབ་པ་ཡིན་ཏེ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། རང་གི་དོན་ལ་ཚད་མས་གནོད་པར་གྱུར་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ་ཁྱོད་ཀྱི་བློ་བདེ་སེམས་ཡོད་དུ་ བསྟན་ཅིང་དེ་འགོག་བྱེད་རྟགས་ཡང་དག་ཡོད་པས་སོ། ། སངས་རྒྱས་པ་ཆོས་ཅན། སྐྱེ་འཇིག་རྟགས་ལས་བློ་བདེ་སེམས་མེད་དུ་ཁས་ལེན་དགོས་ པར་ཇི་ལྟར་འགྱུར་ཏེ་མི་འགྱུར་བར་ཐལ། བློ་བདེ་སེམས་ཡོད་དུ་སྟོན་པའི་ལུང་ཚད་མར་ ཁས་ལེན་དགོས་པ་དེ་ཉིད་ཀྱིས་སོ། །ཁྱབ་སྟེ། སེམས་མེད་དེ་སེམས་ཡོད་དུ་སྟོན་ཚུལ་དེ་དང་ འགལ་བས་སོ། །འགལ་དེ་ཁས་ལེན་ན་སྐྱོན་ཅི་ཡོད་ཅེ་ན། ཆོས་ཅན། སངས་རྒྱས་པའི་ལུང་ ཚད་མ་ཡིན་པ་དེར་དགོངས་པར་ཐལ། ལུང་དེར་བཤད་པའི་བློ་བདེ་སེམས་ཡོད་དེ་ལས་ གཞན་པ་སེམས་མེད་ཡིན་པར་ཁས་ལེན་པར་འཐད་པས་སོ། །ཁྱབ་སྟེ། དེ་འཐད་ན་ལུང་དེ་ དོར་བའི་ཡན་ལག་ཡིན་པས་སོ། །འདོད་ན། སངས་རྒྱས་པའི་ལུང་དེ་དེ་སྒྲུབ་ཀྱི་ཕྱོགས་ཆོས་ སྒྲུབ་བྱེད་ཀྱི་ཚད་མ་མིན་པར་ཐལ་ལོ། །རྟགས་བསལ་ཁས་སོ། ། གཉིས་པ་ནི། གྲངས་ཅན་ཆོས་ཅན། རང་རྒྱུད་ཀྱི་བློ་བདེ་སེམས་མེད་དུ་རྟོགས་པ་དེ་གང་ ལས་འབྱུང་བར་གྱུར་པའི་སྒྲུབ་བྱེད་དེ་སངས་རྒྱས་པ་ལ་ཅིས་མ་བརྗོད་པར་རིགས་པར་ཐལ། ཁྱོད་དེ་ཡི་ངོར་དེ་སྒྲུབ་ཀྱི་སྔར་རྒོལ་ཡང་དག་ཡིན་པས་སོ། །ངེད་རང་གི་ལུང་ལས་བློ་བདེ་ སེམས་མེད་དུ་རྟོགས་པ་ཡིན་པས་རིགས་པ་དེ། གཞན་ལ་མ་བརྗོད་ཅེ་ན། ལུང་དེ་བརྗོད་བྱ་ རིགས་པས་གྲུབ་ནས་ཚད་མར་བཟུང་ངམ། རང་གི་ལུང་དུ་གྲགས་པ་ཙམ་གྱིས་བཟུང་། དང་ པོ་ལྟར་ན། དེ་འདྲའི་གྲངས་ཅན་གྱི་ལུང་དེ་ནི་ཆོས་ཅན། བློ་བདེ་སེམས་མེད་ཀྱི་སྒྲུབ་བྱེད་དུ་ བསྟན་བྱ་སངས་རྒྱས་པས་ཅིས་མི་འཛིན་སྟེ། འཛིན་རིགས་པར་ཐལ། གང་གི་ཕྱིར་ན་དེ་ཡི་ 1-330 སྒྲུབ་བྱེད་དུ་རིགས་པས་གྲུབ་ནས་གྲངས་ཅན་གྱིས་དེ་ཡི་སྒྲུབ་བྱེད་དུ་བཟུང་བ་ཡིན་པས་སོ། ། གཉིས་པ་ལྟར་ན། ལུང་དེ་ཡི་སྒྲུབ་བྱེད་དུ་མ་གྲུབ་པར་ཐལ། བརྗོད་བྱ་ཚད་མས་མ་གྲུབ་ པར་རང་གི་ལུང་དུ་གྲགས་པ་ཙམ་གྱིས་ཚད་མར་བཟུང་བས་སོ། ། གསུམ་པ་ནི། ངེད་ཀྱི་རྣལ་འབྱོར་མངོན་སུམ་གྱིས་བློ་བདེ་སེམས་མེད་དུ་ངེས་ལ། ཁྱེད་ ལ་སྒྲུབ་བྱེད་གང་ཡང་རུང་བས་བསྟན་པར་བྱ་བ་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། གྲངས་ཅན་ཆོས་ཅན། སྔར་ནི་ཐ་མལ་པར་གྱུར་པ་ལས་ཕྱིས་སྒྲུབ་བྱེད་ཀྱི

【現代漢語翻譯】如果情況是這樣，只有具備這種特質的論證才能被認為是有效的論證，那麼：具有如此主張的論證（陳述對像），因為其與佛陀（含義）具有自性同一關係的緣故，所以只有在佛陀的體系中才是有效的論證，否則就不是，這不合理。因為（該論證）與佛陀（含義）不具備自性同一關係。佛陀的論證（陳述對像），對於佛陀來說，又如何能被認為是有效的論證呢？這不合理，因為它會以有效的方式損害自身的意義。之所以這樣說，是因為你的快樂心（指自在）被證明是存在的，並且存在著能夠反駁它的正確理由。佛陀（陳述對像），從生滅的標誌來看，怎麼會必須承認快樂心不存在呢？這不合理，因為必須承認證明快樂心存在的有效論證。這是因為，快樂心不存在與證明快樂心存在的方式相矛盾。如果承認這種矛盾，會有什麼問題呢？（如果承認矛盾）陳述對象，佛陀的論證會被認為是不合理的，因為有理由承認，在該論證中提到的快樂心之外，還存在著非快樂心。這是因為，如果承認這一點，就意味著拋棄該論證的一部分。如果接受這種說法，那麼佛陀的論證就不能成為證明這一點的可靠依據。這是因為已經承認了反駁的理由。第二點是：數論者（陳述對像），你自己的體系中對快樂心不存在的理解，是從何而來的證明？為什麼不向佛陀解釋呢？這是合理的，因為你之前是正確的反駁者。如果快樂心不存在的理解來自於我們自己的論證，所以沒有向其他人解釋，那麼，這個論證是通過理性的方式被證實后才被認為是有效的嗎？還是僅僅因為它在你的論證中被提及就被認為是有效的？如果是前者，那麼這樣的數論者的論證（陳述對像），為什麼不被佛陀接受為證明快樂心不存在的論據呢？這是應該接受的，因為它是通過理性被證實為快樂心不存在的論據，並且被數論者認為是證明快樂心不存在的論據。如果是後者，那麼這個論證就不能被認為是有效的，因為它沒有通過有效的方式被證實，而僅僅是因為它在自己的論證中被提及就被認為是有效的。第三點是：我們通過瑜伽的現量認知確定了快樂心不存在，你需要用任何一種論證來證明這一點。數論者（陳述對像），為什麼你後來沒有用任何論證來證明這一點呢？

【English Translation】 If that is the case, and only an argument possessing that quality can be considered a valid argument, then: The argument with such a claim (subject of the statement), because of the reason that it has a self-nature identity relationship with the Buddha (meaning), is only a valid argument in the Buddha's system, otherwise it is not, which is unreasonable. Because (the argument) does not have a self-nature identity relationship with the Buddha (meaning). The Buddha's argument (subject of the statement), how can it be considered a valid argument for the Buddha? This is unreasonable, because it would harm its own meaning in a valid way. The reason for saying this is that your happy mind (referring to Ishvara) is proven to exist, and there are correct reasons to refute it. Buddha (subject of the statement), from the perspective of the mark of arising and ceasing, how can it be necessary to admit that the happy mind does not exist? This is unreasonable, because it is necessary to admit the valid argument that proves the existence of the happy mind. This is because the non-existence of the happy mind contradicts the way of proving the existence of the happy mind. If this contradiction is admitted, what problem will there be? (If the contradiction is admitted) Subject of the statement, the Buddha's argument will be considered unreasonable, because there is reason to admit that besides the happy mind mentioned in the argument, there is also a non-happy mind. This is because, if this is admitted, it means abandoning a part of the argument. If this statement is accepted, then the Buddha's argument cannot become a reliable basis for proving this point. This is because the reason for refutation has been admitted. The second point is: Samkhya (subject of the statement), from what proof does your own system's understanding of the non-existence of the happy mind come? Why not explain it to the Buddha? This is reasonable, because you were a correct refuter before. If the understanding of the non-existence of the happy mind comes from our own argument, so it was not explained to others, then, was this argument considered valid after being proven by rational means? Or was it considered valid simply because it was mentioned in your argument? If it is the former, then such a Samkhya's argument (subject of the statement), why is it not accepted by the Buddha as an argument to prove the non-existence of the happy mind? This should be accepted, because it has been proven by reason to be an argument for the non-existence of the happy mind, and it is considered by the Samkhya as an argument to prove the non-existence of the happy mind. If it is the latter, then this argument cannot be considered valid, because it has not been proven by valid means, but is considered valid simply because it is mentioned in one's own argument. The third point is: We have determined the non-existence of the happy mind through the direct perception of Yoga, and you need to prove this with any kind of argument. Samkhya (subject of the statement), why didn't you use any argument to prove this later?

་ཐབས་གང་ དག་ལས་རྣལ་འབྱོར་མངོན་སུམ་འགྲུབ་པའི་ཐབས་དེ་རྟོགས་པར་ཐལ། ཕྱོགས་སྔ་དེ་ཡི་ ཕྱིར། འདོད་ན། ཆོས་ཅན། དབང་པོས་ཏེ། རྣལ་འབྱོར་མངོན་སུམ་འབྱུང་བའི་སྒྲུབ་བྱེད་དེ་ དག་སངས་རྒྱས་པ་ལ་ཡང་བསྟན་པར་རིགས་པར་ཐལ། སངས་རྒྱས་པའི་ངོར། དེ་སྒྲུབ་ཀྱི་ སྔར་རྒོལ་ཡང་དག་གང་ཞིག་རྣལ་འབྱོར་མངོན་སུམ་ཁོ་ན་དེ་སྒྲུབ་གྱི་སྒྲུབ་བྱེད་ཡང་དག་ཡིན་ པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་སྟེ། ཐབས་དེ་ཡི་དོན་འབྲས་བུ་བསྐྱེད་པའི་ནུས་པ་ཤེས་ནས་བསྒྲུབས་པ་ལ་ རྣལ་འབྱོར་མངོན་སུམ་དེ་འབྱུང་བར་ནུས་པ་ཡིན་པས་སོ། ། བཞི་པ་ནི། བློ་བདེ་སེམས་མེད་དོ་སྒྲུབ་བྱེད་གང་དང་ཡང་འབྲེལ་བ་སྐལ་ནས་མེད་ཅིང་ སྤྱི་ཡི་ཚུལ་གྱི་ཀྱང་ཤེས་བྱ་མིན་པས་བསྒྲུབ་བྱེད་ལ་བསྟན་ཅེ་ན། བློ་བདེ་སེམས་མེད་ཀྱི་དོན་དེ་དག་ལ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་བསྒྲུབ་བྱ་དང་། སྐྱེ་འཇིག་ཅན་དུ་ སྒྲུབ་བྱེད་དུ་དཔྱད་པ་ལ་འཐད་པ་ཅུང་ཟད་ཀྱང་མེད་པར་ཐལ། ཁྱོད་སྒྲུབ་བྱེད་གང་དང་ཡང་ འབྲེལ་པ་མེད་པར་རྣམ་པར་ཆད་པ་ཅན་ཡིན་ཞིང་། སྤྱི་ཡི་ཚུལ་གྱིས་ཀྱང་སྤྱོད་ཡུལ་མིན་ པའི་ཕྱིར། ལྔ་པ་ནི། ལུང་ཙམ་རྟགས་སུ་འདོད་པ་ལ་སྐྱོན་གཞན་ཡང་ཡོད་དེ། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། 1-331 རྟགས་གཏན་ཚིགས་ཡང་དག་དང་དེར་སྣང་རྟགས་ལྟར་སྣང་ཏུ་མཐའ་གཅིག་ཏུ་གནས་པ་ མེད་པར་འགྱུར་སྐྱེས་བུའི་བསམ་པའི་དབང་ཙམ་གྱིས་རྟགས་ཡང་དག་དེ་ཉིད་དང་དེ་ཉིད་ མིན་པ་རྟགས་ལྟར་སྣང་དུ་འཇོག་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་སྟེ། སྐྱེས་བུའི་འདོད་པ་དེ་ནི། དངོས་པོའི་ ཡིན་ལུགས་ལ་བརྟེན་པ་མིན་པའི་ཕྱིར། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། རྟགས་དོན་ལ་མེད་པར་གཞན་གྱིས་རྟགས་སུ་ཤེས་པ་ཙམ་གྱིས་ སྒྲུབ་བྱེད་རྟགས་ཡང་དག་ཏུ་འགྱུར་བ་ཡིན་པར་ཐལ། རྟགས་ཡང་དག་ཡིན་ན་དོན་ལ་ཡོད་ ཅིང་ཡོད་པ་ལྟར་ཚད་མས་ཤེས་པ་ལ་ལྟོས་པ་དང་བཅས་པ་ཡིན་པས་ཁྱབ་པའི་ཕྱིར། དྲུག་པ་ནི། སྐྱེ་འཇིག་གི་རྟགས་མ་གྲུབ་ཀྱང་། བློ་བདེ་སེམས་མེད་དོན་དམ་པར་ཡོད་ དུ་ཆུག་ཀྱང་། བློ་བདེ་སེམས་མེད་དུ་རྟོགས་པ་ཆོས་ཅན། དེ་རྟོགས་པ་མེད་པས་དེ་བློ་བདེ་ སེམས་མེད་མ་རྟོགས་པ་དང་། མཚུངས་པར་ཐལ། དངོས་དང་འབྲེལ་མེད་དེ། སྒྲུབ་བྱེད་ ཡང་དག་གིས་མ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར། བདུན་པ་ནི། སྐྱེ་འཇིག་ཆོས་ཅན། བློ་བདེ་སེམས་མེད་སྒྲུབ་ཀྱི་རང་བཞིན་རྟགས་དང་ནི་ འབྲས་བུའི་སྣང་བ་མཐོང་བ་མེད་པས་ཏེ། མ་དམིགས་པའི་རྟགས་གང་རུང་ཡིན་པར་ཐལ། འབྲེལ་ཏེ་དེ་སྒྲུབ་ཀྱི་རྟགས་ཡང་དག་ཡིན་པས་སོ། །འདོད་ན། དངོས་ཏེ་དོན་དམ་ལ་བསྒྲུབ་ པ་ཡིན་པར་ཐལ་ལོ། །དེའང་འདོད་ན། གྲངས་ཅན་རང་ལུགས་ལ་ཅི་ཡི་ཕྱིར་མ་གྲུབ་སྟེ་ གྲུབ་པར་ཐལ་ལོ། །དེ་ཆོས་ཅན། གཞན་སངས་རྒྱས་པས་ཀྱང་ཁྱོད་ལས་བློ་བདེ་སེམས་མེད་ དུ་རྗེས་དཔག་གིས་རྟོགས་པར་མི་རིགས་པར་ཐལ་

【現代漢語翻譯】那麼，通過什麼方法才能領悟到現證瑜伽（rnal 'byor mngon sum，現證結合）的途徑呢？因為前者的緣故。如果承認，那麼，有法（chos can，具有特定性質的事物），憑藉感官（dbang po，力量），那些作為現證瑜伽的證成者（sgrub byed，證明者）也應該被佛教徒（sangs rgyas pa，覺悟者）所闡述。在佛教徒看來，因為先前論敵（sngar rgol，先前的辯論者）所主張的，唯一現證瑜伽才是證成者的正確依據。這是普遍適用的，因為只有在瞭解了該方法的意義，即產生結果的能力后，才能通過修行而實現現證瑜伽。第四，如果說『無思安樂』（blo bde sems med，意識的舒適與平靜）與任何證成者都沒有關聯，並且也不是以普遍方式可知的事物，那麼為什麼要闡述證成者呢？對於那些關於『無思安樂』的論點，有法，你對生滅（skye 'jig，產生和消亡）的分析，作為證成者，是完全不合理的。因為你與任何證成者都沒有關聯，是完全分離的，並且也不是普遍經驗的對象。第五，如果僅僅將經文（lung，聖言）視為理由（rtags，標誌），還存在其他問題。所知（shes bya，可知的事物），有法，正因（rtags gtan tshigs yang dag，正確的理由）和相似因（rtags ltar snang，看起來像理由的東西）不會截然分開，因為僅僅憑藉個人的想法，就可以將正因視為非正因，即相似因。這是普遍適用的，因為個人的意願並不依賴於事物的真實狀態。所知，有法，僅僅因為某事物在意義上不存在，而被他人認為是理由，它就變成了正確的證成理由。如果一個理由是正確的，那麼它必須在意義上存在，並且依賴於量（tshad ma，有效的認知方式）來認知其存在。第六，即使生滅的理由沒有成立，即使『無思安樂』在勝義諦（don dam pa，究竟的真理）中存在，那麼，對『無思安樂』的認知，有法，與沒有認知它，即沒有認知『無思安樂』是相同的。因為這與事實無關，即沒有被正確的證成者所證實。第七，生滅，有法，因為沒有看到作為『無思安樂』的自性理由（rang bzhin rtags，自性因）和果相（'bras bu'i snang ba，結果的顯現），所以是任何不可得因（ma dmigs pa'i rtags，未觀察到的原因）。這是相關的，因為它是證明它的正確理由。如果承認，那麼，它必須在勝義諦中被證明。如果也承認這一點，那麼，為什麼在數論（grangs can，一種印度哲學流派）的自宗（rang lugs，自己的宗派）中沒有成立，反而應該成立呢？那個有法，其他佛教徒也不應該通過比量（rjes dpag，推論）來認知你為『無思安樂』。

【English Translation】 Then, through what means can one realize the path to manifest Yoga (rnal 'byor mngon sum, manifest union)? Because of the former reason. If conceded, then, the subject (chos can, a thing possessing a specific quality), through the senses (dbang po, power), those that are the establishers (sgrub byed, provers) of manifest Yoga should also be explained to the Buddhists (sangs rgyas pa, enlightened ones). In the view of the Buddhists, because what the previous opponent (sngar rgol, previous debater) asserted, only manifest Yoga itself is the correct basis for the establisher. This is universally applicable, because only after knowing the meaning of that method, i.e., the ability to produce results, can manifest Yoga be achieved through practice. Fourth, if 'Blissful Mindlessness' (blo bde sems med, ease of mind without thought) is not related to any establisher and is not knowable in a general way, then why explain the establisher? Regarding those arguments about 'Blissful Mindlessness', the subject, your analysis of arising and ceasing (skye 'jig, birth and destruction) as an establisher is completely unreasonable. Because you are disconnected from any establisher, are completely separate, and are not an object of general experience. Fifth, if merely considering scripture (lung, sacred word) as a reason (rtags, sign), there are other problems. The knowable (shes bya, knowable thing), the subject, a valid reason (rtags gtan tshigs yang dag, correct reason) and a pseudo-reason (rtags ltar snang, seemingly a reason) will not be definitively separate, because merely through personal thought, a valid reason can be regarded as non-valid, i.e., a pseudo-reason. This is universally applicable, because personal desire does not depend on the true nature of things. The knowable, the subject, merely because something does not exist in reality but is considered a reason by others, it becomes a correct establishing reason. If a reason is correct, then it must exist in reality and depend on valid cognition (tshad ma, valid means of knowing) to recognize its existence. Sixth, even if the reason of arising and ceasing is not established, even if 'Blissful Mindlessness' exists in ultimate truth (don dam pa, ultimate truth), then, the realization of 'Blissful Mindlessness', the subject, is the same as not realizing it, i.e., not realizing 'Blissful Mindlessness'. Because this is irrelevant to reality, i.e., not proven by a correct establisher. Seventh, arising and ceasing, the subject, because the nature reason (rang bzhin rtags, nature reason) and the appearance of the result ('bras bu'i snang ba, appearance of the result) as 'Blissful Mindlessness' are not seen, it is any non-apprehension reason (ma dmigs pa'i rtags, unobserved reason). This is relevant because it is the correct reason for proving it. If conceded, then it must be proven in ultimate truth. If that is also conceded, then why is it not established in the Samkhya (grangs can, a school of Indian philosophy) system, but should be established? That subject, other Buddhists should also not be able to realize you as 'Blissful Mindlessness' through inference (rjes dpag, inference).

ལོ། ཁྱོད་དེ་སྒྲུབ་ཀྱི་ཚུལ་གསུམ་ལས་ གཞན་དེ་མིན་པའི་ཕྱིར་རྟགས་བསལ་ལོ། ། ༈ རང་གི་ཐལ་བའི་ངག་ལ་འགལ་བ་སྤང་བ། གསུམ་པ་ནི། གལ་ཏེ་གཞན་གྱི་ཁས་བླངས་རྟགས་སུ་མི་རུང་ན་ཁྱེད་དང་སྔོན་གྱི་སློབ་ དཔོན་རྣམས་ཀྱིས་གཞན་གྱི་ཁས་བླངས་རྟགས་སུ་བཀོད་ནས་མི་འདོད་པའི་ཆོས་ཐལ་བར་ 1-332 བསྒྲུབ་པ་མི་འཐད་དོ། །ཞེ་ན། བ་ལང་གི་སྤྱི་ཆོས་ཅན། དུ་མར་ཐལ། བ་ལང་གི་བསལ་བ་ ཐམས་ཅད་ལ་རེ་རེ་ནས་འཕྲོད་འདུས་འབྲེལ་བའི་ཕྱིར་ཅེས་པའི་སྦྱོར་ངག་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ ཀྱི་རྟགས་སུ་བཟུང་བྱ་དེ་དེ་སྒྲུབ་གྱི་རང་རྒྱུད་ཀྱི་རྟགས་ཡང་དག་ཡིན་པས་ཁྱོད་བཀོད་པ་མ་ ཡིན་ཏེ། བྱེ་བྲག་པ་སོགས་གཞན་གྱི་བརྟགས་པའི་ཆོས་ཞིག་རྟགས་སུ་བཀོད་ནས་བྱེ་བྲག་པ་ མི་འདོད་པའི་ཆོས་ཐལ་བར་བསྒྲུབ་པ་དེ་ཡིན་པས་སོ། །འོ་ན་དགོས་པ་ཅི་ཡོད་ཅེ་ན། ཆོས་ ཅན། ཁྱོད་ཀྱི་རྟགས་བཟུང་བྱ་ཚད་མས་མ་གྲུབ་ཡང་དོན་ཡོད་དེ། གཉིས་འབྲེལ་ཅེས་ཏེ། ཁྱབ་བྱ་ཁྱབ་བྱེད་ལ་འབྲེལ་བས་ཅིག་ཁྱབ་བྱེད་མེད་ན། གཞན་ཁྱབ་བྱ་དགག་པའི་ཕྱིར་དུ་ ཡིན་པས་སོ། ། ༈ དོན་གྱི་སྒྲ་ཡི་རྣམ་དཔྱད་བཤད་པ། གཉིས་པ་ནི། གཞན་དོན་རྗེས་དཔག་གི་མཚན་ཉིད་དུ་དོན་ཞེས་སྨོས་པ་དེ་ནི་ཆོས་ཅན། དགོས་པ་ཡོད་དེ། སྒྲ་སྟེ་ལུང་དག་དང་། རྟོག་པས་སྒྲོ་བཏགས་པའི་བདག་ཉིད་ཅན་གྱི་རྟགས་ ཐམས་ཅད་རྟགས་ཡང་དག་ཉིད་མིན་པར་སྒྲུབ་པའི་དོན་དམ་ཆེད་ཡིན་པས་སོ། །དེས་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། ཚུལ་གསུམ་མེད་པར་རྟགས་སུ་སྒྲོ་བཏགས་པ་ཐམས་ཅད་རྟགས་ཡང་ དག་མ་ཡིན་ཏེ། དུ་སོགས་ཚུལ་གསུམ་པའི་དོན་ལས་ལ་མེ་ལྡན་སོགས་དོན་བསྒྲུབ་བྱ་སྒྲུབ་ དགོས་པས་སོ། ། ཚུལ་གསུམ་མེད་པར་རྟོག་པ་དང་ལུང་གི་སྒྲོ་བཏགས་པ་དག་ནི་ཆོས་ཅན། རང་གི་སྒྲུབ་ བྱ་ལ་འཁྲུལ་བ་ཡིན་པར་ཐལ། རང་བྱེད་པ་པོ་འདོད་པ་ཙམ་དང་། རྗེས་སུ་འབྲེལ་པ་དང་། དངོས་པོའི་གནས་ལུགས་ལས་གཞན་དུ་ཡང་འཇུག་སྲིད་པའི་ཕྱིར། ༈ ཚུལ་གསུམ་གསལ་བྱེད་རྣམ་དཔྱད་བཤད་པ། གསུམ་པ་ལ་གསུམ། ཕྱོགས་ཚིག་དངོས་དང་རྒྱུད་པའི་སྒྲུབ་བྱེད་མིན། དེས་ན་གཞན་ ལ་བཀོད་སྐྱོན་རང་ལ་མེད་ཕྱོགས་ཚིག་སྒྲུབ་བྱེད་ཡིན་པའི་རྩོད་ལན་དགག་པའོ། ། དང་པོ་ནི། ཀུན་བཏུས་སུ་ཚུལ་གསུམ་པའི་རྟགས་སྟོན་པ་གཞན་དོན་རྗེས་དཔག་གོ 1-333 ། ཞེས་གསུངས་པས་དོན་གྱིས་ན་ཕྱོགས་ཚིག་སྒྲུབ་བྱེད་མིན་པར་བསྟན་ནོ། །ཇི་ལྟར་ཞེ་ན། སྒྲུབ་བྱེད་ཡིན་ན་དངོས་སམ་རྒྱུད་པའི་ནས་སྒྲུབ་བྱེད་གང་རུང་ཡིན་དགོས་པ་ལ་དང་ པོ་མིན་ཏེ། ལ་ལ་མེ་ཡོད་ཅེས་པའི་ཕྱོགས་ཚིག་དང་དེ་སྒྲུབ་ཀྱི་གཏན་ཚིགས་རྗོད་པའི་ཚིག་ ཆོས་ཅན། དོན་ལས་ཏེ་དངོས་སུ་ལ་མེ་ལྡན་བསྒྲུབ་ནུས་ཀྱི་ཚུལ་གསུམ་པར་མེད་དེ། མེ་དང་ མ་འབྲེལ་བས་སོ། །ཁྱབ་སྟེ། ཚུལ་གསུམ་པའི་དོན་གྱི

【現代漢語翻譯】 ལོ། (lo) 因為你不是以三種方式來證明，所以要排除其他方式。避免自語相違：第三點是：如果他人的承諾不能作為理由，那麼你和之前的老師們，將他人的承諾作為理由，來推導出不想要的結論，是不合理的。如果有人這樣問，回答是：具有牛的共同屬性的事物，是多樣的。因為牛的所有特徵都一一對應、聚集在一起。這個論證的主題是：你所採用的理由，是證明該結論的正確的自性理由，所以你不是這樣做的。因為你採用的是其他宗派（如勝論派）所設定的屬性作為理由，來推導出勝論派不想要的結論。那麼，這樣做有什麼必要呢？回答是：即使你所採用的理由沒有被量（pramana）所證實，也是有意義的，因為它具有二重關係，即周遍和被周遍的關係。如果周遍不存在，那麼被周遍也會被否定。解釋詞語的含義：第二點是：在為他人而作的推論的定義中，提到『意義』（དོན།），這是有必要的。因為所有的語言（སྒྲ།），即經文，以及由概念所虛構的理由，都不是正確的理由。因此，爲了證明這一點，才需要使用『意義』這個詞。因此，對於所知的事物，如果它不具備三種特徵，那麼所有虛構的理由都不是正確的理由。因為要從具備三種特徵的事物中，推導出所要證明的結論，比如『有火』等。對於不具備三種特徵的虛構的概念和語言，它們會與自己所要證明的結論相混淆。因為它們可能僅僅是說話者的意願，或者只是隨後的關聯，或者與事物的真實狀態不同。解釋三種特徵的闡釋：第三部分分為三點：不是直接或間接的論證。因此，駁斥了『將過失歸於他人，自己卻沒有過失，因為論證是成立的』這種辯論。第一點是：在《集論》（Kunjue）中說，『展示具備三種特徵的理由，是爲了他人的推論』。因此，實際上表明瞭論證不是直接的論證。這是為什麼呢？如果它是論證，那麼它必須是直接的或間接的論證。但它不是直接的論證。因為『山上（ལ་ལ་）有火』這個命題，以及表達證明該命題的理由的詞語，實際上並不具備能夠直接證明『山上（ལ་ལ་）有火』的三種特徵，因為它與火沒有關聯。這是普遍的，因為三種特徵的含義是...

【English Translation】 Lo. Because you are not proving it in three ways, other ways are excluded. Avoiding contradictions in one's own words: The third point is: If the commitments of others cannot be taken as reasons, then it is unreasonable for you and the previous teachers to take the commitments of others as reasons to deduce unwanted conclusions. If someone asks this, the answer is: Things that have the common attributes of a cow are diverse. Because all the characteristics of a cow correspond and gather together one by one. The subject of this argument is: The reason you adopt is the correct self-nature reason for proving that conclusion, so you are not doing this. Because you are adopting the attributes set by other schools (such as the Vaisheshika school) as reasons to deduce the conclusions that the Vaisheshika school does not want. So, what is the necessity of doing this? The answer is: Even if the reason you adopt is not proven by pramana, it is meaningful because it has a dual relationship, that is, the relationship of pervasion and being pervaded. If the pervader does not exist, then the pervaded will also be negated. Explaining the meaning of words: The second point is: In the definition of inference for others, it is necessary to mention 'meaning' (དོན།). Because all languages (སྒྲ།), that is, scriptures, and the reasons fabricated by concepts are not correct reasons. Therefore, in order to prove this, it is necessary to use the word 'meaning'. Therefore, for things that are knowable, if they do not have three characteristics, then all fabricated reasons are not correct reasons. Because it is necessary to deduce the conclusion to be proved, such as 'there is fire', from things that have three characteristics. For fabricated concepts and languages that do not have three characteristics, they will be confused with the conclusions they want to prove. Because they may just be the speaker's wishes, or just subsequent associations, or different from the true state of things. Explaining the elucidation of the three characteristics: The third part is divided into three points: not direct or indirect arguments. Therefore, the debate of 'attributing faults to others, but not having faults oneself, because the argument is valid' is refuted. The first point is: In the Compendium (Kunjue), it is said that 'showing the reasons with three characteristics is for the inference of others'. Therefore, it actually shows that the argument is not a direct argument. Why is this? If it is an argument, then it must be a direct or indirect argument. But it is not a direct argument. Because the proposition 'there is fire on the mountain (ལ་ལ་)' and the words expressing the reason for proving that proposition do not actually have the three characteristics that can directly prove 'there is fire on the mountain (ལ་ལ་)', because it has no connection with fire. This is universal, because the meaning of the three characteristics is...

ས་བསྒྲུབ་བྱའི་དོན་རྟོགས་པས་སོ། ། དེས་ན་དེ་ཆོས་ཅན། རང་ཉིད་ལ་དངོས་སུ་ལ་མེ་ལྡན་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པའི་རྟགས་ཡང་དག་ ཏུ་གནས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་སྒྲུབ་ཀྱི་ཚུལ་གསུམ་པར་མེད་པ་དེ་ནའི་ཕྱིར། འོ་ན་སློབ་དཔོན་སྒྲ་ བྱུང་ཚད་མར་བཞེད་པ་མ་ཡིན་ནམ་ཞེ་ན། སྒྲ་མི་རྟག་ཅེས་པའི་ཕྱོགས་ཚིག་ཆོས་ཅན་རང་སྨྲ་ བ་པོའི་སྐྱེས་བུ་ཕ་རོལ་པོ་ལ་དོན་བསྟན་འདོད་ཀྱི་བསམ་པ་ཡོད་པར་བསྒྲུབ་པའི་རྟགས་ ཡང་དག་ཡིན་ཏེ། ཚུལ་གསུམ་པས་སོ། །དེ་ཆོས་ཅན། སྒྲ་མི་རྟག་པ་དངོས་སུ་སྒྲུབ་བྱེད་ ཡང་དག་མ་ཡིན་ཏེ། ཁྱོད་ལས་དེ་སྒྲུབ་ཀྱི་བསྒྲུབ་བྱ་ལ་ཐེ་ཚོམ་དག་སྐྱེ་བུའི་དེ་ངེས་པའི་རྗེས་ དཔག་མི་སྐྱེ་བས། དེ་གཉིས་བརྒྱུད་ནས་སྒྲུབ་བྱེད་ཡིན་མིན་གྱི་ཁྱད་པར་ཡོད་དེ་དེ་ཆོས་ཅན། བརྒྱུད་པ་ཡིས་ཀྱང་ནུས་པ་སྟེ། དེ་སྒྲུབ་ཀྱི་སྒྲུབ་ངག་གང་དུ་མེད་དེ། བསྒྲུབ་བྱ་སྒྲ་མི་རྟག་པ་ དངོས་སུ་བརྗོད་པས་སོ། །གཏན་ཚིགས་རྗོད་པས་ཏེ་གང་བྱས་མི་རྟག་ཅེས་སོགས་ཀྱི་སྒྲུབ་ ངག་ཆོས་ཅན། བརྒྱུད་ནས་སྒྲ་མི་རྟག་པའི་ཞེས་སོགས་ཀྱི་སྒྲུབ་ངག་ཆོས་ཅན། བརྒྱུད་ནས་ སྒྲ་མི་རྟག་པའི་སྒྲུབ་བྱེད་དུ་བཞག་སྟེ། དངོས་སུ་དེ་སྒྲུབ་པའི་ནུས་པ་མེད་ཀྱང་དེ་དངོས་སུ་ བསྒྲུབ་ནུས་པའི་ཚུལ་གསུམ་སྟོན་པར་བྱེད་པའི་ཕྱིར། ནུས་པ་མེད་པའི་རྒྱུ་མཚན་ཅི་ཞེ་ན། དོན་སྒྲ་མི་རྟག་པ་ཆོས་ཅན། དེ་ཡི་སྒྲུབ་བྱེད་ཀྱི་ཡན་ལག་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་ཡི་རྟགས་ཀྱི་ཡུལ་ ཡིན་པས་སོ་ཞེས་བཤད་དོ། །གལ་ཏེ་ཕྱོགས་ཚིག་དེ་ལའང་ཆོས་ཅན། ནུས་ཏེ་སྒྲུབ་ངག་གི་ ཡན་ལག་ཏུ་ཡོད་དེ། དེ་ལ་བརྟེན་ནས་གཏན་ཚིགས་ཚིག་ནི་འཇུག་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེ་ན། 1-334 ཕྱིར་རྒོལ་སྒྲ་རྟག་མི་རྟག་ཐེ་ཙོམ་ཟ་བའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་སྒྲ་རྟག་མི་རྟག་མཐའ་གཅིག་ ཏུ་ཤེས་པར་འདོད་ནས་དྲིས་པ་ན། སྔར་རྒོལ་གྱིས་སྒྲ་མི་རྟག་པའི་རྟགས་སྦྱོར་འགོད་པར་ འདོད་པའི་སྐབས་ཆོས་ཅན། སྒྲ་མི་རྟག་པའི་སྒྲུབ་ངག་གི་ཡན་ལག་ཏུ་ཐལ། ཁྱོད་ལ་བརྟེན་ ནས་སྒྲ་མི་རྟག་པའི་གཏན་ཚིགས་འཇུག་པ་དེ་ཡིན་པས་སོ། ། སྐྱོན་མེད་དེ་ཚིག་ཡིན་དེ་འགོད་དོ་ཞེ་ན། ཕྱིར་རྒོལ་སྒྲ་རྟག་པར་ཁས་ལེན་པའི་ཚེ། སྔར་ རྒོལ་གྱིས་བྱས་པའི་ཕྱིར། སྒྲ་མི་རྟག་སྟེ་བུམ་པ་བཞིན། ཞེས་སྨྲས་པ། ཕྱིར་རྒོལ་གྱིས་སྒྲ་རྟག་ ཅེས་པའི་ཚིག་ཆོས་ཅན། སྒྲ་མི་རྟག་པའི་སྒྲུབ་ངག་གི་ཡན་ལག་ཏུ་ཐལ། ཁྱོད་ལ་བརྟེན་ནས་ སྒྲ་མི་རྟག་པའི་རྟགས་ཚིག་འཇུག་པའི་ཚིག་ཡིན་པས་སོ། །འདོད་ན་དེ་སྒྲུབ་ཀྱི་སྒྲུབ་ངག་ཡང་ དག་ཐུག་མེད་དུ་ཐལ་ལོ། ། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། ཕྱོགས་ཚིག་ལ་བསྒྲུབ་བྱ་སྒྲུབ་པ་དང་། ཚུལ་གསུམ་དྲན་ལམ་དུ་ འཕེན་པའི་ནུས་པ་མེད་དེ། ནང་གི་ཡན་ལག་སྒྲུབ་བྱ་བསྒྲུབ་པའི་ནུས་པ་ནི་ཚུལ་གསུམ་དག་ ཁོ

【現代漢語翻譯】因為要理解所要證明的意義。因此，這個法，實際上並不具備直接證明自身有火的正確特徵，因為它不具備證明的三種方式。如果有人問：難道論師不認為聲音是現量嗎？答：『聲音是無常』這句話中的『聲音』這個詞，對於自宗的論敵來說，是證明其具有想要表達意義的意圖的正確標誌，因為它具備三種方式。這個法，實際上並不是直接證明聲音是無常的正確方法，因為你無法從中產生對所要證明之事的懷疑，也無法由此產生確定的後知。這兩者之間存在通過間接方式是否能證明的差別。這個法，即使通過間接方式也能起作用，因為它不具備證明的陳述，因為它直接陳述了所要證明的聲音是無常的。陳述理由，即『凡是所作皆是無常』等等的證明陳述，通過間接方式，聲音是無常等等的證明陳述，通過間接方式，被認為是證明聲音是無常的方法，雖然它不具備直接證明的能力，但它能夠展示直接證明的三種方式。如果問：為什麼沒有能力呢？答：因為聲音是無常，這個法，不是它的證明的組成部分，因為它是它的標誌的對境。如果說，這個詞也具有作用，因為它存在於證明的組成部分中，因為依靠它，理由才能成立。答：後來的辯論者因為懷疑聲音是常還是無常，想要確定聲音的真實屬性而提問。之前的辯論者想要提出聲音是無常的理由時，這個法，是聲音是無常的證明陳述的組成部分。因為依靠你，聲音是無常的理由才能成立。如果回答說：沒有過失，因為這是陳述。如果後來的辯論者承認聲音是常，那麼之前的辯論者會說：因為是所作，所以聲音是無常，就像瓶子一樣。後來的辯論者說：聲音是常這句話，是聲音是無常的證明陳述的組成部分。因為依靠你，聲音是無常的標誌才能成立。如果承認，那麼這個證明的陳述將無窮無盡。所知，這個法，不具備證明所要證明之事和將三種方式帶入意識的能力，因為內部的組成部分，證明所要證明之事的內部組成部分是三種方式。

【English Translation】 Because it understands the meaning of what is to be proven. Therefore, this dharma does not actually possess the correct characteristic of directly proving itself to have fire, because it does not possess the three modes of proof. If one asks: Does the teacher not consider sound to be valid perception? The answer is: The word 'sound' in the statement 'sound is impermanent' is a valid sign for the proponent's opponent, proving that he has the intention to express the meaning, because it possesses the three modes. This dharma is not actually a valid means of directly proving that sound is impermanent, because you cannot generate doubt about what is to be proven from it, nor can you generate a subsequent inference of certainty. There is a difference between whether these two can prove through indirect means. This dharma can also function through indirect means, because it does not have a statement of proof, because it directly states that the sound to be proven is impermanent. Stating the reason, i.e., the statement of proof such as 'whatever is made is impermanent,' is considered a means of proving that sound is impermanent through indirect means, although it does not have the ability to prove directly, it can demonstrate the three modes of direct proof. If one asks: Why is it not capable? The answer is: Because sound is impermanent, this dharma is not a part of its proof, because it is the object of its sign. If one says that this word also has a function because it exists in the components of the proof, because the reason is established based on it, the answer is: The subsequent debater asks because he doubts whether sound is permanent or impermanent, wanting to determine the true nature of sound. When the previous debater wants to present the reason that sound is impermanent, this dharma is a part of the statement of proof that sound is impermanent. Because the reason that sound is impermanent is established based on you. If the answer is: There is no fault, because this is a statement. If the subsequent debater admits that sound is permanent, then the previous debater will say: Because it is made, sound is impermanent, like a pot. The subsequent debater says: The statement 'sound is permanent' is a part of the statement of proof that sound is impermanent. Because the sign of sound being impermanent is established based on you. If one admits, then this statement of proof will be endless. Knowable, this dharma, does not have the ability to prove what is to be proven and to bring the three modes into consciousness, because the internal components, the internal components that prove what is to be proven, are the three modes.

་ན་ལ་ཡང་དག་པར་གནས་ཤིང་ཚུལ་གསུམ་པའི་དེ་ལ་དྲན་པ་བསྐྱེད་པ་ནི་དེ་ཉིད་ཀྱི་ཚིག་ རྟགས་ཚིག་ཁོ་ན་ལ་ཡང་དག་པར་གནས་ཅིང་ཚུལ་གསུམ་པའི་དེ་ལ་དྲན་པ་ནི་དེ་ཉིད་ཀྱི་ བརྟགས་ཚིག་ཁོ་ན་ལ་ཡང་དག་པར་གནས་པའི་ཕྱིར། གལ་ཏེ་རྟགས་ཀྱི་ནུས་ཡུལ་བསྟན་པ་མེད་པར་ནི་གཏན་ཚིགས་འཇུག་པ་མེད་པའི་ ཕྱིར་ནུས་ཡུལ་བསྟན་པ་དག་ཉིད་ལས་ནི་བསྒྲུབ་བྱ་ལ་ནུས་པ་གྲུབ་པར་འདོད་ཅེ་ན། འདིར་ བཤད་ཟིན་ཏོ། །དེ་མེད་ཀྱང་། དེ་ནི་ཐེ་ཚོམ་གྱིས་ཤེས་པ་དང་ཅིག་གོ། སྒྲ་མི་རྟག་པའི་སྒྲུབ་ ངག་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ལས་སྒྲ་མི་རྟག་པར་གོ་བ་ཁྱོད་ཀྱིས་སྒྲ་མི་རྟག་པར་དངོས་སུ་བརྗོད་མི་ དགོས་པར་ཐལ། ཁྱོད་ཀྱིས་སྒྲ་མི་རྟག་པ་དངོས་སུ་མ་བརྗོད་ཀྱང་སྒྲ་ཡང་བྱས་པ་ཡིན་ལ་ གང་བྱས་པ་ཡིན་པ་འདི་ཀུན་མི་རྟག་ཅེས་བརྗོད་པའི་ཤུགས་ཀྱི་སྒྲ་མི་རྟག་པར་རྟོགས་པར་ 1-335 འགྱུར་བས་སོ། །གང་བྱས་མི་རྟག་ཅེས་སོགས་སྒྲུབ་ཡན་ལག་གཉིས་ལྡན་ཆོས་ཅན། བསྒྲུབ་ བྱ་དངོས་སུ་མ་བསྟན་པས་དེ་སྒྲུབ་ཀྱི་སྒྲུབ་ངག་ཡང་དག་མ་ཚང་བར་མི་འགྱུར་ཏེ། མ་བསྟན་ ཀྱང་ཁྱོད་ལས་སྒྲ་མི་རྟག་པར་རྗེས་དཔག་གིས་འགྲུབ་པ་ལ་གེགས་མེད་པའི་སྒྲུབ་ངག་ཡིན་ པས་སོ། །སྒྲ་བྱས་ཞེས་པའི་ཚིག་ཆོས་ཅན། སྒྲ་མི་རྟག་སྒྲུབ་ཀྱི་སྒྲུབ་ངག་མ་ཚང་བ་ཡིན་ཏེ། གསུམ་པ་ལས། ཚུལ་གང་ཡང་རུང་བ་ཁྱབ་པ་མ་བསྟན་པའོ། །ཀུན་ལས་བཏུས་སུ་འདིར་ ཡང་ཚུལ་གང་ཡང་རུང་བ་ཞིག་མ་སྨྲས་ན་མ་ཚང་བ་བརྗོད་པར་འགྱུར་རོ། །ཞེས་བཤད་དོ། ། གཉིས་པ་ནི། བསྒྲུབ་བྱ་བརྗོད་པ་དམ་བཅའི་མཚན་ཉིད་དུ་སྨྲ་བའི་བྱེ་བྲག་རིགས་པ་ ཅན་པ་ལ་སློབ་དཔོན་གྱིས་དཔེ་རྟགས་མ་གྲུབ་པ་བརྗོད་པ་ཡང་དམ་བཅར་ཐལ། ཤེས་བྱེད་ སྐབས་ཀྱི་མ་གྲུབ་པ་བརྗོད་པའི་ཕྱིར། ཞེས་པའི་སྐྱོན་དེ་ཕྱོགས་ཚིག་སྒྲུབ་ངག་ཏུ་མི་འདོད་ པའི་སངས་རྒྱས་པ་དེར་འབྱུང་པར་འཐད་པ་མ་ཡིན་ཏེ་གཏན་ཚིགས་ལྟར་སྣང་སྟེ་རྟགས་ དཔེ་མ་གྲུབ་པ་བརྗོད་པའི་ཚིག་ཆོས་ཅན། དེ་འདྲའི་སངས་རྒྱས་པའི་ལུགས་ལ་གཞན་དོན་ རྟགས་ཀྱི་དམ་བཅའི་ངག་ཏུ་ཐལ་བར་འགྱུར་བ་མ་ཡིན་ཏེ། རང་གི་བསྟན་བྱ་སྒྲུབ་བྱེད་ དབང་དུ་བྱས་ཉིད་དེ། སྒྲུབ་བྱེད་དུ་བཀོད་བཞིན་པའི་ཕྱིར་རྒོལ་གྱི་གྲུབ་མ་ཟིན་སྟོན་གྱི་སྒྲུབ་ བྱེད་དུ་བཀོད་བཞིན་པ་མིན་པའི་ཕྱིར་རྒོལ་གྱིས་གྲུབ་མ་ཟིན་མི་སྟོན་པའི་ཕྱིར་དཔེ་དེའང་ རྟགས་མ་གྲུབ་པ་ཆོས་ཅན། ད་ལྟ་གཞན་དོན་བསྒྲུབ་བྱར་མི་འགྱུར་ཏེ། ད་ལྟར་སྒྲུབ་བྱེད་དུ་ བཀོད་བཞིན་པའི་མ་གྲུབ་པ་ཙམ་ཡིན་པས་སོ། །དེ་ཆོས་ཅན། སངས་རྒྱས་པས་སྒྲུབ་བྱེད་དུ་ མ་གྱུར་པའི་ཞེས་པའི་ཁྱད་པར་གྱི་ཚིག་མེད་པར་བསྒྲུབ་བྱ་བརྗོད་པ་དམ་བཅའོ། །ཞེས་ཕྱིར་ བརྗོད་ན། ཡང་དེ་ཡི་ལུགས་ལ། ཚིག་དེ་ལས་ད་ལྟ་གཞན་དོན་རྟགས་ཀྱི

【現代漢語翻譯】此外，如果能正確地安住於三相之理，並生起正念，那是因為他正確地安住于僅僅是詞語的特徵上，並對三相之理生起正念，因為他正確地安住于僅僅是詞語的特徵上。如果說，不顯示特徵的作用範圍，論證就無法進行，因此必須通過顯示作用範圍才能成立對所證立之事的效力。對此，前面已經說過了。即使沒有那個，它也與疑惑的認知相同。例如，以『聲音是無常』為例進行論證，作為有法，你（指聲音）能讓人理解聲音是無常，不需要你直接說聲音是無常，因為即使你不直接說聲音是無常，你也是被製造出來的，而凡是被製造出來的都是無常的，通過這種暗示，就能理解聲音是無常的。具備『凡是所作皆無常』等兩個論式成分的有法，即使沒有直接顯示所證，也不會因此而不完整，因為即使沒有顯示，也能通過比量推知聲音是無常，所以這是一個沒有障礙的論式。『聲音是所作』這句話，作為有法，是不完整的論式，因為在第三個方面，沒有顯示任何一種周遍關係。在《集論》中也說：『在這裡，如果不說任何一種周遍關係，就會被認為是不完整的。』第二種情況是，如果將陳述所證作為立宗的定義，那麼對於分別論者來說，教師陳述未成立的例子也成了立宗，因為陳述的是認知對像未成立的例子。這種過失不應出現在不承認論式是支分句的佛教徒那裡，因為陳述作為似是而非的理由，即未成立的例子，這句話，按照佛教徒的觀點，不應成為為他人的立宗陳述，因為這是爲了確立自己想要證明的，即作為論證的方式，而不是爲了向論敵展示尚未成立的例子。同樣的，未成立的例子，現在也不會成為為他人的所證，因為它現在僅僅是被用作論證的未成立的部分。如果佛教徒反駁說，沒有『不作為論證』的限定詞，那麼陳述所證就是立宗。那麼，按照他們的觀點，這句話現在也不會成為為他人的論證的立宗。

【English Translation】 Furthermore, if one can correctly abide in the three aspects of reason and generate mindfulness, it is because one correctly abides in the characteristic of mere words and generates mindfulness of the three aspects of reason, because one correctly abides in the characteristic of mere words. If it is said that without showing the scope of the function of the sign, the reasoning cannot proceed, therefore, it is desired that the ability to prove is established from the very showing of the scope of the function. This has already been explained. Even without that, it is the same as knowing with doubt. For example, in the argument 'sound is impermanent,' as the subject, you (referring to sound) can make people understand that sound is impermanent without you having to directly say that sound is impermanent, because even if you do not directly say that sound is impermanent, you are also made, and all that is made is impermanent, so through this implication, one understands that sound is impermanent. The subject that possesses the two members of the argument, such as 'whatever is made is impermanent,' does not become incomplete because the object to be proven is not directly shown, because even if it is not shown, it is an argument that is not hindered from being proven by inference that sound is impermanent. The statement 'sound is made,' as the subject, is an incomplete argument for proving that sound is impermanent, because in the third aspect, no pervasion whatsoever is shown. In the Compendium of Topics, it is also said, 'Here too, if one does not state any kind of pervasion, it will be said to be incomplete.' The second is that if stating the object to be proven is said to be the definition of a proposition, then for the specific kind of logicians, the teacher's statement of an unestablished example also becomes a proposition, because it is stating an unestablished example in the context of cognition. That fault is not appropriate to occur to that Buddhist who does not accept the proposition as a member of the argument, because the statement of an unestablished example as a fallacious reason, according to the Buddhist view, should not become a proposition statement for others, because it is precisely to establish what one wants to prove, that is, as a means of proof, and not to show an unestablished example to the opponent. Similarly, the unestablished example will not now become the object to be proven for others, because it is now merely an unestablished part that is being used as proof. If the Buddhist retorts that without the qualifier 'not as proof,' stating the object to be proven is a proposition, then according to their view, that statement will also not now become the proposition of the argument for others.

་དམ་བཅར་དོན་ འགྱུར་ཐེ་ཚོམ་མི་སྐྱེ་སྟེ། ཕན་ཚུན་དོན་འགྱུར་གྱི་ཐེ་ཚོམ་སྐྱེ་བ་ལ་རིགས་གཅིག་དགོས་པ་ལ་ ཁྱོད་དམ་བཅའ་དང་རིགས་མི་གཅིག་པའི་ཕྱིར། དཔེ་རྟགས་མ་གྲུབ་པ་བརྗོད་པ་དམ་བཅའ་ 1-336 དོན་འགྱུར་ཐེ་ཚོམ་མི་སྐྱེ་བ་ལས། གཞན་དུ་སྐྱེ་ན། སྒྲུབ་བྱས་ཏེ་མ་གྲུབ་པ་བརྗོད་པ་ཀུན་དམ་ བཅའ་ཐེ་ཚོམ་སྐྱེ་བ་ཐལ་བར་འགྱུར་རོ། ། གལ་ཏེ་དེ་ལྟ་མ་ཡིན་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། རྫ་མཁན་རྫ་བུམ་བྱེད་ཅེས་སོགས་བསྒྲུབ་ བྱ་བརྗོད་པ་ཀུན་གཞན་དོན་རྟགས་ཀྱི་དམ་བཅའ་བར་ཐེ་ཚོམ་སྐྱེ་བར་འགྱུར་ཏེ། བསྒྲུབ་བྱ་ བརྗོད་པ་དམ་བཅའ་འོ། །ཞེས་པའི་ངག་ལས་དཔེ་རྟགས་མ་གྲུབ་པ་བརྗོད་པ་དམ་བཅར་ ཐེ་ཚོམ་མི་སྐྱེ་བ་ལས་གཞན་དུ་སྐྱེ་བས་སོ། །གལ་ཏེ་གཞན་ཕྱོགས་ཚིག་བསྒྲུབ་ངག་ཏུ་འདོད་ པའི་བྱེ་བྲག་པ་སོགས་དག་ལ་ཡང་དཔེ་རྟགས་མ་གྲུབ་པ་བརྗོད་པ་དམ་བཅར་འགྱུར་བའི་ སྐྱོན་མེད་དེ། མ་གྲུབ་པ་བརྗོད་པས་སོ། །ཁྱབ་སྟེ། སྒྲུབ་བྱེད་ཡིན་ན་གྲུབ་པའི་དོན་བརྗོད་ དགོས་པའི་ཕྱིར། ཞེ་ན། ད་ནི་བསྒྲུབ་བྱ་བསྟན་པའི་ངག་དག་ཆོས་ཅན། ཇི་ལྟར་སྒྲུབ་བྱེད་ཀྱི་ ཡན་ལག་ཡིན་ཏེ། མ་ཡིན་པར་ཐལ། མ་གྲུབ་པ་བརྗོད་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་ཁས་སོ། ། གསུམ་པ་ནི། མང་པོས་ལེན་པའི་བུ་ལ་སོགས་པ་རིགས་སྒོའི་ཁྱད་པར་འགྲེལ་བྱེད་ དག་གཞན་གྱི་དོག་པ་འདི་ལྟར་གསུངས་ཏེ། ཕྱོགས་ཚིག་སྒྲུབ་ངག་ཡིན་ཏེ། ལྟར་སྣང་བ་ དང་བཅས་པ་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པའི་དུས་སུ་བརྗོད་པའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། མངོན་སུམ་གྱིས་མ་ངེས་ སོ། །སྐྱོན་མེད་དེ། དེ་ལྟར་བརྗོད་པའི་ཚིག་ཡིན་པ་འགོད་ཅེ་ན། སུན་འབྱིན་གྱིས་མ་ངེས་ སོ། །སུན་འབྱིན་མིན་པ་ཞེས་འགོད། ཅེས་པ་དང་། དེའི་ལན་རྣམས་མི་འཐད་ཏེ། ལྟར་སྣང་ བ་དང་བཅས་པ་བརྗོད་པའི་ཚིག་དང་སུན་འབྱིན་མིན་པའི་ཚིག་སོགས་ཆོས་ཅན། ཕྱོགས་ ཚིག་སྒྲུབ་ངག་ཏུ་དཔོག་པའི་རྟགས་ཡང་དག་ཏུ་བཀོད་པ་དེ་མི་རིགས་པར་ཐལ། དེ་སྒྲུབ་ཀྱི་ མི་འཁྲུལ་བའི་ལྡོག་ཁྱབ་མིན་པས་སོ། །དེར་ཐལ། བཟློག་ན་གནོད་པ་ཅན་གྱི་ཚད་མ་མེད་ པས་སོ། །མངོན་སུམ་གྱིས་མ་ངེས་ཞེས་སོགས་ལན་དེ་རྣམས་ཆོས་ཅན། མཁས་པས་གཞད་ གད་ཀྱི་གནས་ཡིན་ཏེ། ལྟར་སྣང་བ་དང་བཅས་པ་བརྗོད་པས་ཕྱོག་ཚིག་སྒྲུབ་ངག་ཏུ་སྒྲུབ་ 1-337 པའི་ལུགས་སུན་འབྱིན་མི་ནུས་བཞིན་དུ་སུན་འབྱིན་དུ་བརྗོད་པས་སོ། །ལྡོག་ཁྱབ་མེད་པའི་ རྟགས་ཡང་དག་རིགས་པ་ཉིད་མ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་བཤད་ཟིན་ཏོ། ། ༄། །བརྗོད་བྱའི་དོན་བཤད་པ། གཉིས་པ་ལ་གཉིས། དོན་གྱིས་གོ་བྱ་བསྒྲུབ་བྱ་བཤད། དངོས་ཀྱི་བསྟན་བྱ་གཏན་ཚིགས་ བཤད་པའོ། ། ༈ དོན་གྱིས་གོ་བྱ་བསྒྲུབ་བྱ་བཤད་པ། དང་པོ་ལ་གསུམ། རང་ལུགས་ཀྱི་བསྒྲུབ་བྱའི་མཚན་ཉིད་བཤད། གཞན་ ལུགས་ཀྱི་བསྒྲུབ་བྱའི་མཚན་ཉིད་དགག རྟགས

【現代漢語翻譯】如果對承諾的意義產生懷疑，那是因為彼此對意義的理解產生了懷疑，這需要一個共同的基礎。但你的承諾與這個基礎並不相同。因此，說例子和理由沒有成立，並不能消除對承諾意義的懷疑。如果懷疑不是源於此，那麼斷言尚未成立的論證會導致對承諾的懷疑。如果不是這樣，那麼所有關於『陶工製作陶罐』等可被認知的陳述，都會導致對他人的論證承諾產生懷疑，因為這些陳述都是承諾。因為從『說例子和理由沒有成立，並不能消除對承諾意義的懷疑』這句話來看，懷疑並非源於此。如果對方（指持不同觀點者）認為這些詞語是論證的表達方式，那麼說例子和理由沒有成立，也不會構成對承諾的質疑，因為這是在陳述未成立的事實。這是普遍的，因為如果是論證，就必須陳述已成立的意義。那麼，現在這些陳述所表達的可被論證的事物，怎麼能成為論證的一部分呢？因為它們陳述的是未成立的事實。這是普遍接受的。第三，對於許多人接受的孩子等類別差異的解釋，其他人提出了這樣的質疑：論證的陳述是論證的表達方式，因為它們在試圖建立表象時被表達。但這是不確定的。如果有人堅持說這些詞語就是這樣表達的，那麼反駁也是不確定的。如果有人說這不是反駁，那麼這些說法和答案都是不合理的。因為陳述帶有表象的詞語和非反駁的詞語等，被認為是論證陳述的正確標誌，這是不合理的，因為這不是建立論證的可靠依據。這是因為如果反過來，就不會有造成損害的有效認知。『不確定』等回答是學者們嘲笑的對象，因為在陳述帶有表象的事物時，他們聲稱無法反駁論證的陳述，卻又說這是反駁。沒有可靠依據的標誌本身就不是理性的。以上已經討論完畢。現在，解釋所要表達的意義。分為兩部分：通過意義理解的可論證事物，以及實際要展示的理由。解釋通過意義理解的可論證事物。第一部分分為三點：解釋自己體系中可論證事物的定義，反駁其他體系中可論證事物的定義，以及標誌。

【English Translation】 If doubt arises about the meaning of a commitment, it's because doubt arises about the understanding of the meaning between each other, which requires a common ground. But your commitment is not the same as this ground. Therefore, saying that the example and reason are not established does not eliminate doubt about the meaning of the commitment. If the doubt does not arise from this, then asserting an unestablished argument would lead to doubt about the commitment. If it were not so, then all statements about knowable things, such as 'the potter makes a pot,' would lead to doubt about the commitment of arguments to others, because these statements are commitments. Because from the statement 'saying that the example and reason are not established does not eliminate doubt about the meaning of the commitment,' the doubt does not arise from this. If the other party (referring to those with different views) considers these words to be expressions of argument, then saying that the example and reason are not established would not constitute a question of commitment, because it is stating an unestablished fact. This is universal, because if it is an argument, it must state an established meaning. Then, how can the statements that express the things to be argued now be part of the argument? Because they state unestablished facts. This is universally accepted. Third, regarding the explanation of category differences such as children accepted by many, others have raised this question: the statement of the argument is an expression of the argument, because they are expressed when trying to establish appearances. But this is uncertain. If someone insists that these words are expressed in this way, then the refutation is also uncertain. If someone says that this is not a refutation, then these statements and answers are unreasonable. Because words that state appearances and words that are not refutations, etc., are considered to be the correct sign of the argument statement, which is unreasonable, because this is not a reliable basis for establishing an argument. This is because if it is reversed, there will be no valid cognition that causes harm. The answers such as 'uncertain' are objects of ridicule by scholars, because when stating things with appearances, they claim that they cannot refute the statement of the argument, but they say it is a refutation. A sign without a reliable basis is not rational itself. The above has been discussed. Now, explain the meaning to be expressed. Divided into two parts: the arguable things understood through meaning, and the reasons to be actually shown. Explain the arguable things understood through meaning. The first part is divided into three points: explaining the definition of arguable things in one's own system, refuting the definition of arguable things in other systems, and signs.

་དམ་བཅའ་དང་འགལ་བའི་དཔེ་དགག་ པའོ། ། ༈ རང་ལུགས་ཀྱི་བསྒྲུབ་བྱའི་མཚན་ཉིད་བཤད་པ། དང་པོ་ལ་བསྟན་བཤད་གཉིས། ༈ དོར་བསྟན་པ། དང་པོ་ནི། གཞན་དོན་རྗེས་དཔག་ཏུ་བསྒྲུབ་བྱའི་མཚན་ ཉིད་བཤད་པ་དོན་མེད་དེ། རྟགས་བསྟན་པའི་ཤུགས་ལ་རྟོགས་པས་སོ། །ཞེ་ན། བསྒྲུབ་བྱ་ རྟགས་བརྗོད་པའི་ཤུགས་ལ། རྟོགས་པའི་དོན་ཅན་ཉིད་ཡིན་ཡང་། གཞན་དོན་རྗེས་དཔག་ ཏུ་བསྒྲུབ་བྱའི་མཚན་ཉིད་བརྗོད་པ་ཆོས་ཅན། དོན་ཡོད་དེ། གཞན་དོན་བསྒྲུབ་བྱ་ཡིན་པ་ལ་ མིན་པ་དང་། མིན་པ་ལ་ཡིན་པར་རྨོངས་བ་བཟློག་པའི་ཆེད་ཡིན་པས་སོ། །ཀུན་བཏུས་སུ། ཇི་སྐད་དུ། ངོ་བོ་ཁོ་ན་བསྟན་བྱ་བ། རང་ཉིད་འདོད་དང་མ་བསལ་བ། །ཞེས་པ་འཆད་དེ། ཕྱོགས་དེའི་མཚན་ཉིད་སྟོན་པའི་ཚིག་ཟུར་གྱི་ངོ་བོ་དང་ཁོ་ནའི་ཚིག་ཕྲད་དང་འདོད་པ་ དང་། བདག་ཉིད་ཞེས་པའི་ཚིག་གིས་ཆོས་ཅན། རིམ་བཞིན་རྣམ་དཔྱད་ལ་ཕྱིར་རྒོལ་གྱི་ གྲུབ་ཟིན་དང་སྒྲུབ་བྱེད་དུ་བཀོད་བཞིན་པ་དང་། སྔར་རྒོལ་གྱིས་ཞེན་བས་མི་འདོར་བའི་ དོན་དང་། སྔར་རྒོལ་གྱིས་ཁས་མ་བླངས་པའི་ལུང་དོན་རྣམས་ཕྱོགས་ཡིན་པ་སེལ་སྟེ། རིམ་ བཞིན་ཡོངས་སྤྱོད་ལ་ཕྱོགས་ཡིན་ན། ཕྱིར་རྒོལ་གྱིས་གྲུབ་མ་ཟིན་པ་དང་། སྒྲུབ་བྱེད་དུ་ བཀོད་བཞིན་པ་མིན་པ་དང་སྔར་རྒོལ་གྱིས་བསྒྲུབ་བྱར་དོན་གྱིས་བརྗོད་པ་དང་། སྔར་རྒོལ་ གྱིས་བསྒྲུབ་བྱར་ཁས་བླངས་པ་གཅིག་དགོས་ཞེས་ཡོངས་སུ་བཟུང་བའི་ཕྱིར། ། ༈ རྒྱས་པར་བཤད་པ། གཉིས་པ་ལ་གསུམ། འདོད་པ། རང་ཉིད། མ་བསལ་བ་རྒྱས་པར་བཤད་དོ། ། ༈ འདོད་པ་རྒྱས་པར་བཤད་པ། དང་པོ་ལ་ 1-338 བཞི། འདོད་ཡུལ་བསྒྲུབ་བྱ་ཡིན་པར་བསྟན། བསྒྲུབ་བྱ་མིན་ལ་གནོད་བྱེད་བརྗོད། དེ་ཡིས་ གཉིས་བཅས་སྦྱོར་བ་ཁེགས། དེ་ཡིས་ཚོགས་པ་གཞན་བསལ་དགག་པའོ། ། ༈ འདོད་ཡུལ་བསྒྲུབ་བྱ་ཡིན་པར་བསྟན་པ། དང་པོ་ནི་ཞེ་འདོད་ཡིན་ཡང་། བསྒྲུབ་བྱ་མིན་པ་ཡིན་པར་བསམས་ནས་སྐྱོན་བཀོད་ པ་འཕེལ་བ་དང་མཚུངས་པའི་ལྷག་བཅོད་དོ། །ཞེ་ན། ཕྱོགས་གྱི་མཚན་ཉིད་གྱི་ཚིག་ཟུར་ གྱི་འདོད་ཚིག་ཆོས་ཅན། དོན་ཡོད་དེ། ངག་ཏུ་དངོས་སུ་མ་བརྗོད་ན་ཡང་། དེ་དེ་ཡི་བསྒྲུབ་ བྱར་འདོད་པས་ཁྱབ་པས་ཏེ། འཕངས་པའི་ཞེ་འདོད་ཀྱི་བསྒྲུབ་བྱ་ཡིན་ན་བསྒྲུབ་བྱར་འདོད་ དགོས་ཞེས་སྟོན་པས་སོ། །དཔེར་ན་གྲངས་ཅན་པས་མིག་སོགས་གཞན་དོན་བྱེད་དེ། འདུས་ བསགས་པ་ཡིན་པས་སོ། །ཞེས་བཀོད་པ་ན། མིག་སོགས་བདག་གི་དོན་བྱེད་པ་དེ་དངོས་སུ་ མ་བརྗོད་ན་ཡང་བསྒྲུབ་པར་འདོད་པ་བཞིན། ༈ བསྒྲུབ་བྱ་མིན་ལ་གནོད་བྱེད་བརྗོད་པ། གཉིས་པ་ནི། རྒྱན་ལྟར་ན། འདོད་སྒྲ་ཞེས་སམ། ལྷ་ལྟར་ན། རང་ཉིད་ཀྱི་སྒྲས་སྔར་རྒོལ་མི་འདོད་པ་ཐམས་ཅད་བསྒྲུབ་བྱ་ཡིན་པ་འགོག་མོད། ཅིའི་ཕྱིར། རང་ཉིད་ཅེས་བྱའི་སྒྲ་ནི་

【現代漢語翻譯】駁斥與承諾相悖的例子。論述自宗的所立宗之相。首先分為總說和別說兩部分。總說部分：首先，為他人推理而論述所立宗之相沒有意義，因為通過標示宗依就能理解。如果有人問：即使通過陳述宗依就能理解，但為他人推理而論述所立宗之相，是有意義的，因為可以避免對什麼是所立宗，什麼不是所立宗的迷惑。在《集論》中，正如所說：『唯示自性應顯示，自許及未遣除者。』解釋說：指向那一側的特徵的詞語的含義，以及『唯』字的詞組和『意欲』，以及『自性』這個詞，分別用於排除反駁者的已成立和正在作為能立的，以及先前反駁者不捨棄的意義，以及先前反駁者未承諾的論點等是那一側的情況。因此，爲了普遍使用，如果那一側是反駁者未成立的，並且不是正在作為能立的，並且先前反駁者通過意義表達為所立宗，並且先前反駁者承諾為所立宗，則必須持有一個。詳細解釋：第二部分分為三點：詳細解釋『意欲』、『自性』、『未遣除』。詳細解釋『意欲』：第一點分為四部分：顯示意欲的對象是所立宗，陳述對非所立宗的妨害，由此排除二者結合的陳述，由此駁斥其他集合。顯示意欲的對象是所立宗：首先，即使是意欲，如果認為是並非所立宗，則會增加過失，類似於剩餘遮破。如果有人問：宗的特徵的詞語中的『意欲』一詞是有意義的，因為即使口頭上沒有直接表達，也普遍認為它是所立宗，這意味著如果意欲的所立宗，則必須意欲為所立宗。例如，數論派陳述：『眼睛等為他人服務，因為是聚集的。』當這樣陳述時，眼睛等為自我服務，即使沒有直接表達，也像意欲成立一樣。陳述對非所立宗的妨害：第二點，如莊嚴論師所說，或者如天神論師所說，『自性』一詞可以阻止先前反駁者不意欲的一切成為所立宗。為什麼？因為『自性』一詞是

【English Translation】 Refuting examples that contradict the commitment. Explaining the characteristics of one's own system's thesis. First, there are two aspects: general explanation and specific explanation. General Explanation: Firstly, it is meaningless to explain the characteristics of the thesis in an inference for others, because it is understood by the force of indicating the sign. If you ask: Although it can be understood by stating the sign, it is meaningful to state the characteristics of the thesis in an inference for others, because it is to prevent confusion about what is the thesis and what is not. In the Compendium, as it is said: 'Only the essence should be shown, what is desired and not eliminated.' It explains that the meaning of the words that indicate the characteristics of that side, and the phrase 'only', and 'desire', and the word 'self', respectively, eliminate what has already been established by the opponent and is being used as proof, and the meaning that the previous opponent does not abandon, and the points of doctrine that the previous opponent did not accept are the aspects. Therefore, for common use, if that aspect is not established by the opponent, and is not being used as proof, and the previous opponent expresses it as the thesis by meaning, and the previous opponent has committed to the thesis, then one must hold it. Detailed Explanation: The second part has three points: explaining in detail 'desire', 'self', and 'not eliminated'. Detailed explanation of 'desire': The first point has four parts: showing that the object of desire is the thesis, stating the harm to what is not the thesis, thereby excluding the combination of the two, thereby refuting other collections. Showing that the object of desire is the thesis: Firstly, even if it is desire, if one thinks that it is not the thesis, it will increase faults, similar to residual negation. If someone asks: The word 'desire' in the words of the characteristics of the subject is meaningful, because even if it is not directly expressed in words, it is universally considered to be the thesis, which means that if the thesis of desire, then it must be desired as the thesis. For example, the Samkhya school states: 'The eyes, etc., serve others, because they are aggregates.' When stated like this, the eyes, etc., serve the self, even if it is not directly expressed, it is like desiring to establish it. Stating the harm to what is not the thesis: Secondly, as the Ornamentalist says, or as the God says, the word 'self' can prevent everything that the previous opponent does not desire from becoming the thesis. Why? Because the word 'self' is

བསྟན་བཅོས་ལ་མི་ལྟོས་པར་ཁས་བླངས་པ་ཐམས་ཅད་ སྟོན་པར་བྱེད་དོ་ཞེ་ན། སྔར་ཁས་བླངས་པའི་ལུང་དོན་ཉིད་འགོག་པར་བཤད་ཅེ་ན། འདོད་སྒྲའམ་རང་སྒྲས་སྔར་རྒོལ་ལས་གཞན་པའི་འདོད་པ་ཐམས་ཅད་བསྒྲུབ་བྱ་ཡིན་ པ་བཟློག་ན་ཡང་། ཀུན་བཏུས་འགྲེལ་པར། བདག་ཉིད་ཅེས་བྱའི་སྒྲ་ནི་བསྟན་བཅོས་ལ་ མི་ལྟོས་པར་ཁས་བླངས་པ་སྟོན་པར་བྱེད་པའོ། །ཞེས་བསྟན་བཅོས་ལ་མི་ལྟོས་པར་ཞེས་ བཤད་པ་འདི་ནི་ཆོས་ཅན། དོན་ཡོད་དེ། སྔར་རྒོལ་གྱི་བསྟན་བཅོས་ཁས་བླངས་ན། དེར་ བཤད་པའི་དོན་ཐམས་ཅད་སྔར་རྒོལ་དེ་ཡི་རྟགས་སྦྱོར་སྐོར་ཅིག་གི་བསྒྲུབ་བྱ་ཡིན་ནམ་སྙམ་ པའི་དོགས་པའི་གནས་ནི་ལྡོག་པ་དེ་ཡི་དོན་དུ་བྱས་པ་ཡིན་པས་སོ། །རྒོལ་བའི་འདོད་ཡུལ་ གཅིག་པུ་བསྒྲུབ་བྱ་ཡིན་ན་འགལ་བ་ཡང་གཅིག་པུར་འགྱུར་བས་སློབ་དཔོན་གྱི་ཆོས་ཀྱི་ ཁྱད་པར་འགོག་པ་ལ་སོགས་པ་བཤད་པ་རྣམས་མེད་པར་འགྱུར་རོ། །ཞེ་ན། 1-339 བདག་དོན་བྱེད་པ་ལྟ་བུ་དེ་ནི་ངག་གི་འགོད་ཚུལ་ལ་ལྟོས་ནས་ཆོས་ཀྱི་ཁྱད་པར་དང་། ཆོས་ཅན་གྱི་ཁྱད་པར་དུ་སློབ་དཔོན་ཀྱིས་བརྗོད་པ་ཡིན་ལ། དོན་ལ་འགལ་རྟགས་ཀུན་ འདོད་ཡུལ་བཀག་པ་གཅིག་པུར་འདུའོ། །མིག་སོགས་ཆོས་ཅན། བདག་རྟག་པ་གཞན་དོན་ བྱེད་དེ། འདུས་བསགས་ཡིན་པས་སོ། །ཞེས་གྲངས་ཅན་གྱིས་བཀོད་པ་ན་ཆོས་ཅན། བདག་ དོན་བྱེད་པ་ན། དེ་ཆོས་ཀྱི་ཁྱད་པར་དུ་བརྗོད་དེ། དེར་རློམས་ནས་ཆོས་དང་གཞི་མཐུན་དུ་ བརྗོད་པས་སོ། །དེས་ན་འདུས་བསགས་ཆོས་ཅན། དེ་ཡི་ཆོས་ཀྱི་ཁྱད་པར་དང་འགལ་བར་ བཞག་སྟེ། བདག་དོན་བྱེད་པ་དེ་དེ་ཡི་ཆོས་ཀྱི་ཁྱད་པར་དུ་བརྗོད་ཅིང་བཟུང་སྟེ་བདག་ དོན་བྱེད་པ་སྟེ། བཀག་པའི་སྒོ་ནས་དེ་ཡི་ཚོགས་དོན་བཀག་པས་སོ། །མིག་སོགས་འདུས་ པ་མ་ཡིན་པའི་དོན་ནམ་ཆེད་ཆོས་ཅན། གཞན་དོན་བྱེད་དེ་འདུས་བསགས་ཡིན་པས་སོ། ། ཞེས་གྲངས་ཅན་གྱིས་བཀོད་པ་ན་ཆོས་ཅན། བདག་དོན་བྱེད་པ་དེ་ཆོས་ཅན་གྱི་ཁྱད་པར་ དུ་བརྗོད་དེ། དེར་རློམས་ནས་ཆོས་ཅན་དང་གཞི་མཐུན་དུ་བརྗོད་པས་སོ། །དེས་ན་འདུས་ བསགས་ཆོས་ཅན། མིག་སོགས་བདག་རྟག་པའི་དོན་གཞན་དོན་བྱེད་པར་སྒྲུབ་པའི་ཆོས་ ཅན་གྱི་ཁྱད་པར་དང་འགལ་བར་བཞག་སྟེ། དེ་དེ་ཡི་ཆོས་ཅན་གྱི་ཁྱད་པར་དུ་བརྗོད་ཅིང་ བཟུང་སྟེ་བཀག་པའི་སྒོ་ནས་དེ་ཡི་ཚོགས་དོན་བཀག་པས་སོ། ། དངོས་སུ་མ་སྨྲས་ན་བསྒྲུབ་བྱར་ཇི་ལྟར་ཤེས་ཞེ་ན། གྲངས་ཅན་ཆོས་ཅན། མི་རྟག་ སོགས་བདག་དོན་བྱེད་པ་དེ་དེ་སྒྲུབ་ཀྱི་བསྒྲུབ་བྱར་དངོས་སུ་མ་བརྗོད་ཀྱང་དེ་ཡི་བསྒྲུབ་བྱར་ འདོད་པར་ཐལ། ཁྱོད་སངས་རྒྱས་པ་དང་བདག་ཡོད་མེད་རྩོད་པའི་སྐབས་སུ་དེ་ཁོ་ན་དེ་ཡི་ འདོད་ཡུལ་གྱི་བསྒྲུབ་བྱར་བྱས་ནས་མིག་སོགས་གཞན་དོན་བྱེད་པར་བསྒྲུབ་པའི་རང་རྒྱུད་ ཀྱི་སྦྱོར་ངག་མ་འཆོལ་བ

【現代漢語翻譯】如果所有不依賴論典的承諾都被揭示出來，那麼先前承諾的論證要點就會被駁斥，是這樣嗎？即使通過『所欲之聲』或『自聲』來排除所有與先前辯論不同的觀點，使其成為待證，在《攝類學釋》中說：『所謂『自性』之聲，揭示了不依賴論典的承諾。』因此，這個『不依賴論典』的說法，是具有意義的。如果先前辯論者承諾了論典，那麼其中所說的所有內容，是否都是先前辯論者在論證過程中需要證明的呢？這種疑慮是可以消除的，因為這是爲了消除這種疑慮。如果只有辯論者的觀點是待證，那麼矛盾也將是唯一的，因此，駁斥教師的法之差別等說法將變得毫無意義，是這樣嗎？就像做自利的事情一樣，這取決於語言的表達方式，教師會提到法和有法（事物）的差別。實際上，所有的矛盾論證都歸結為對觀點的單一否定。例如，數論派陳述：『眼等有法，自我是常，為他利而行，因為是積聚之物。』當有法是自我利行時，這被認為是法的差別，因為他們自認為法和基礎是一致的。因此，積聚之物有法，與法的差別相矛盾，因為自我利行被認為是法的差別，並且被認為是自我利行，通過否定的方式否定了它的集合意義。數論派陳述：『眼等不是積聚之物的意義或目的，為他利而行，因為是積聚之物。』當有法是自我利行時，這被認為是事物（有法）的差別，因為他們自認為事物和基礎是一致的。因此，積聚之物有法，與眼等常我的意義為他利而行的事物的差別相矛盾，因為這被認為是事物（有法）的差別，並且被認為是，通過否定的方式否定了它的集合意義。如果實際上沒有說出，那怎麼知道什麼是待證呢？即使數論派沒有明確地說出無常等自我利行是需要證明的，但你（佛教徒）也認為那是需要證明的，因為當你們佛教徒與數論派辯論有我無我時，只有那個才是你們觀點的待證，並且爲了證明眼等為他利而行，你們沒有混淆自續論證的陳述。

【English Translation】 If all commitments that do not rely on treatises are revealed, then the argumentative points of the previously committed arguments are refuted, is that so? Even if all views other than the previous opponent's are excluded by the 'voice of desire' or 'self-voice', making them the subject to be proven, in the 'Compendium of Categories Commentary' it says: 'The sound called 'self' reveals the commitments made without relying on treatises.' Therefore, this statement of 'not relying on treatises' is meaningful. If the previous debater committed to the treatise, then are all the contents stated therein the subject to be proven in the previous debater's argumentative process? This doubt can be eliminated because it is done for the purpose of eliminating that doubt. If only the debater's view is the subject to be proven, then the contradiction will also be unique, therefore, the statements refuting the teacher's differences in dharma, etc., will become meaningless, is that so? Just like doing things for one's own benefit, this depends on the way language is expressed, and the teacher mentions the differences in dharma and the subject of dharma (things). In reality, all contradictory arguments boil down to a single negation of views. For example, the Samkhya school states: 'Eyes, etc., are permanent selves, acting for the benefit of others, because they are accumulated things.' When the subject of dharma is self-benefit, this is considered a difference in dharma, because they consider dharma and the basis to be the same. Therefore, the accumulated thing, the subject of dharma, contradicts the difference in dharma, because self-benefit is considered a difference in dharma, and is considered self-benefit, negating its collective meaning through negation. The Samkhya school states: 'The meaning or purpose of eyes, etc., which are not accumulated things, is to act for the benefit of others, because they are accumulated things.' When the subject of dharma is self-benefit, this is considered a difference in things (the subject of dharma), because they consider things and the basis to be the same. Therefore, the accumulated thing, the subject of dharma, contradicts the difference in things of eyes, etc., the permanent self, acting for the benefit of others, because this is considered a difference in things (the subject of dharma), and is considered, negating its collective meaning through negation. If it is not actually stated, then how do you know what is to be proven? Even if the Samkhya school does not explicitly state that impermanence, etc., self-benefit is what needs to be proven, you (Buddhists) also consider that to be what needs to be proven, because when you Buddhists debate with the Samkhya school about the existence or non-existence of self, only that is the subject to be proven in your view, and in order to prove that eyes, etc., act for the benefit of others, you do not confuse the statements of the Svātantrika argument.

ར་སྨྲས་པས་སོ། །བདག་དོན་བྱེད་པ་དེ་དེ་སྒྲུབ་ཀྱི་བསྒྲུབ་བྱའི་ཆོས་ ཡིན་ན། སྐྱོན་ཅིར་འགྱུར་ཞེ་ན། འདུས་བསགས་ཆོས་ཅན། མིག་སོགས་བདག་དོན་བྱེད་སྒྲུབ་ 1-340 ཀྱི་རྟགས་ཡང་དག་མ་ཡིན་པར་ཐལ། བདག་དོན་བྱེད་པ་དེ་དེ་སྒྲུབ་ཀྱི་མཐུན་ཡུལ་གྱི་བསྒྲུབ་ བྱ་དངོས་ཡིན་ཅིང་དཔེར་བཟུང་བའི་མལ་ཆ་དང་སྟན་ལ་སོགས་པ་ལ་རྗེས་འགྲོ་མི་བྱེད་པའི་ ཕྱིར། ཇི་སྐད་དུ། སློབ་དཔོན་དབྱིག་གཉེན་གྱིས། བདག་གཞན་ཞེ་ན། དེ་མ་གྲུབ་པའི་དཔེ་ ལའོ་ཞེས་གསུངས་པས་སོ། །འདུས་བསགས་ཆོས་ཅན། མིག་སོགས་གཞན་དོན་བྱེད་སྒྲུབ་ ཀྱི་རྟགས་འགལ་བར་ཐལ། མིག་སོགས་བདག་དོན་བྱེད་པ་དེ་ཁོ་ན་དེ་སྒྲུབ་ཀྱི་འདོད་ཡུལ་ གྱི་བསྒྲུབ་བྱ་དངོས་ཡིན་ཞིང་དེ་ལ་གནོད་པའི་ཕྱོགས་ཆོས་ཡིན་པས་སོ། །ཆོས་ཅན། མིག་སོགས་གཞན་དོན་བྱེད་པར་སྒྲུབ་པའི་བསྒྲུབ་བྱ་ཅི་ཡིན་ཏེ། མེད་པར་ཐལ། བདག་ ཡོད་མེད། གང་ལ་རྩོད་པའི་ཕྱིར་དུས་སུ་བདག་བསྒྲུབ་པའི་ཆེད་དུ་བཀོད་པའི་ཆེད་དུ་བཀོད་ པའི་བདག་དོན་བྱེད་པ་དེ་བསྒྲུབ་བྱ་མིན་ཞིང་། དེ་སྒྲུབ་ཀྱི་འདོད་ཡུལ་གྱི་བསྒྲུབ་བྱ་དངོས་ ཡིན་པས་སོ། །འདོད་ཡུལ་བསྒྲུབ་བྱ་ཡིན་པ་ལས་གཞན་དུ་སྨྲས་ཙམ་ཁོ་ན་བསྒྲུབ་བྱ་ཡིན་ ན། གྲངས་ཅན་ཁྱེད་ལྟར་ན། སྒྲ་བྱེ་བྲག་ཏུ་བཤད་དུ་མེད་པར་སྨྲ་བའི་བརྡ་སྤྲོད་པ་ཆོས་ཅན། མིང་གི་སྒྲ་རང་གི་ངོ་བོའི་དོན་ལྡན་ཡིན་པ་དེ་མིང་གི་སྒྲ་དོན་ལྡན་དུ་བསྒྲུབ་པའི་བསྒྲུབ་བྱར་ མི་འདོད་པར་ཐལ། དེ་དེ་ཡི་བསྒྲུབ་བྱར་དངོས་སུ་མ་སྨྲས་པས་སོ། །འདོད་ན། ཆོས་ཅན། མིང་གི་སྒྲ་ཕྱི་རོལ་གྱི་དོན་ལྡན་ཡིན་པ་དེ་དེ་ཡི་བསྒྲུབ་བྱར་འདོད་པར་ཐལ། དེ་དེར་འདོད་ པའམ་སྔ་མ་དེ་དེར་འདོད་པ་གང་རུང་ཡིན་ཞིང་སྔ་མ་དེ་དེར་མི་འདོད་པས་སོ། །དོན་ལྡན་ ཙམ་དེ་དེ་སྒྲུབ་ཀྱི་བསྒྲུབ་བྱའི་ཆོས་ཡིན་ན་མིང་སྒྲ་ཆོས་ཅན། སྒྲ་བྱེ་བྲག་ཏུ་བཤད་དུ་ཡོད་པར་ སྨྲ་བའི་བརྡ་སྤྲོད་པའི་ངོར་ཁྱོད་དོན་ལྡན་ཙམ་དུ་རྟགས་ཡང་དག་གིས་སྒྲུབ་པ་འབྲས་བུ་མེད་ པར་ཐལ། དེས་ཁྱོད་དེར་ངེས་ཟིན་མ་བརྗེད་པས་སོ། ། ༈ དེ་ཡིས་གཉིས་བཅས་སྦྱོར་བ་ཁེགས་པ། གསུམ་པ་ལ་གཉིས། དངོས་ཀྱི་དོན་དང་། མཚུངས་པ་སྤང་བའོ། །དང་པོ་ནི། གྲངས་ ཅན་པའི་འདུས་བསགས་ཀྱི་རྟགས་ལས་ཆོས་དཔེ་ལས་རྗེས་འགྲོ་མེད་པ་དང་རྟགས་འདོད་ 1-341 ཡུལ་དང་འགལ་བར་བསྟན་པ་འདིས་ནི། རྒྱང་འཕེན་པས་བུམ་པ་ཆོས་ཅན། ལུས་སེམས་ རྫས་གཅིག་པའི་ལུས་དང་བུམ་པ་གང་རུང་ཟླ་དང་བཅས་པ་ཡིན་ཏེ། ཨུད་པ་ལ་ལས་རྫས་ གཞན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྩིག་པ་བཞིན། ཞེས་པའི་གཉིས་བཅས་སྦྱོར་བ་ལ་ཡང་རྗེས་འགྲོ་ མེད་པ་དང་། རྟགས་འགལ་བ་དག་བསྟན་པའི་ཡིན་ནོ། །རྩིག་པ་ཆོས་ཅན། དེ་ཡི་བསྒྲུབ་ བྱའི་ཆོས་སུ་བཟུང་བྱ་དངོས་ཁྱོད

【現代漢語翻譯】 ར་སྨྲས་པས་སོ། །（Ra smras pas so）如是說。如果『自利』是所立法的『成立』之法，會有什麼過失呢？『聚合』（'dus bsags）有法，眼睛等『成立自利』的理由不是正確的理由，因為『自利』是『成立』的同品之所立法本身，並且對於作為例子的床墊和坐墊等沒有隨同。正如世親（དབྱིག་གཉེན་，Dbyig gnyen）論師所說：『自他，是不成立的例子。』因此，『聚合』有法，眼睛等『成立他利』的理由是相違的，因為眼睛等『自利』本身是『成立』的意樂之所立法本身，並且是對其有害的法。有法，眼睛等成立『他利』的所立法是什麼呢？是沒有的，因為對於『有我』和『無我』，爭論的緣故，在爲了成立我的時間裡，爲了成立而安立的『自利』不是所立法，並且是『成立』的意樂之所立法本身。如果意樂所立法之外僅僅是言說就是所立法，那麼按照數論派（གྲངས་ཅན་，grangs can）您的觀點，說聲音不可分的聲明論者（བརྡ་སྤྲོད་པ་，brda sprod pa）有法，名字的聲音具有自身體性的意義，不是成立名字的聲音具有意義的所立法，因為沒有直接說那是所立法。如果承認，那麼有法，名字的聲音具有外在的意義，應該承認那是所立法，因為要麼承認那是，要麼承認前者是，並且不承認前者是。如果僅僅具有意義是『成立』的所立之法，那麼名字的聲音有法，在說聲音可分的聲明論者面前，您用正確的理由成立僅僅具有意義是沒有結果的，因為您已經確定了那個並且沒有忘記。 ༈ དེ་ཡིས་གཉིས་བཅས་སྦྱོར་བ་ཁེགས་པ།（De yis gnyis bcas sbyor ba khegs pa）因此駁斥了二俱相違的論式。第三部分分為兩點：實際意義和排除相似之處。第一點是，數論派的『聚合』之理由，從法和例子中沒有隨同，以及理由與意樂相違，這表明，順世外道（རྒྱང་འཕེན་པ་，rgyang 'phen pa）的瓶子有法，與身體和心識是同一實體的身體和瓶子任何一個是具有月亮的，因為與青蓮花（ཨུད་པ་ལ་，ud pa la）是不同實體，如同墻壁。這樣的二俱相違的論式也表明了沒有隨同和理由相違。墻壁有法，作為它的所立法之法，您應該接受。

【English Translation】 Ra smras pas so. It is said like that. If 'self-interest' is the 'establishment' dharma of the dharma to be established, what fault would there be? 'Aggregate' (DUS BSAGS) having the property, eyes etc. 'establishing self-interest' is not a correct reason, because 'self-interest' is the very dharma to be established of the similar class of 'establishment', and because it does not follow things like mattresses and cushions which are taken as examples. As master Vasubandhu (Dbyig gnyen) said: 'Self and other, are examples that are not established.' Therefore, 'aggregate' having the property, eyes etc. 'establishing the interest of others' is a contradictory reason, because eyes etc. 'self-interest' itself is the very dharma to be established of the desire of 'establishment', and because it is a dharma that harms it. Having the property, what is the dharma to be established of establishing eyes etc. as 'the interest of others'? It is non-existent, because for 'having a self' and 'not having a self', because of the dispute, in the time of establishing the self, 'self-interest' established for the sake of establishing is not the dharma to be established, and it is the very dharma to be established of the desire of 'establishment'. If other than the dharma to be established of desire, merely speaking is the dharma to be established, then according to your view of Samkhya (Grangs can), grammarians (Brda sprod pa) who say that sound is indivisible, having the property, the sound of a name having the meaning of its own nature, is not the dharma to be established of establishing the sound of a name as having meaning, because it was not directly said that it is the dharma to be established. If you admit it, then having the property, the sound of a name having an external meaning, you should admit that it is the dharma to be established, because either you admit that it is, or you admit that the former is, and you do not admit that the former is. If merely having meaning is the dharma of the dharma to be established of 'establishment', then the sound of a name having the property, in front of grammarians who say that sound is divisible, your establishing merely having meaning with a correct reason is fruitless, because you have already determined that and have not forgotten. Therefore, the combination with two is refuted. The third part has two points: the actual meaning and the rejection of similarities. The first point is that, from the Samkhya's (Grangs can) reason of 'aggregate', from the dharma and example there is no following, and the reason contradicts the desire, this shows that, for the Charvaka's (Rgyang 'phen pa) pot having the property, the body and mind are the same entity, any one of the body and the pot has a moon, because it is a different entity from the blue lotus (Ud pa la), like a wall. Such a combination with two also shows that there is no following and the reason contradicts. The wall having the property, as the dharma of its dharma to be established, you should accept.

་ལ་རྗེས་སུ་འགྲོ་བར་མེད་པར་ཐལ། ལུས་སེམས་རྫས་ གཅིག་པའི་སྐྱེས་བུའི་ལུས་ཀྱི་བཟླ་བཅས་ཁོ་ན་དེ་ཡི་བསྒྲུབ་བྱའི་ཆོས་དངོས་གང་ཞིག ཁྱོད་ དེ་འདྲའི་ལུས་གྱི་ཟླ་བཅས་སུ་མ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར། ཨུད་པ་ལ་ལས་རྫས་གཞན་ཆོས་ཅན། དེ་ ཡི་བསྒྲུབ་བྱ་དང་འགལ་བར་ཐལ། བུམ་པ་ལུས་སེམས་རྫས་གཅིག་པའི་སྐྱེས་བུའི་ལུས་ཀྱི་ བཟླ་བཅས་དེ་ཁོ་ན་དེ་ཡི་འདོད་ཡུལ་གྱི་བསྒྲུབ་བྱ་ཡིན་ཅིང་དེ་ལ་གནོད་པས་སོ། །ཅི་སྟེ་ཡང་ དེ་འདྲའི་ལུས་བུམ་གང་རུང་གི་བཟླ་བཅས་ཀྱི་སྤྱི་ཙམ་ཁོ་ན་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བར་འདོད་པ་སྐྱོན་ མེད་ཅེ་ན། བུམ་པ་ཆོས་ཅན། དེ་འདྲའི་ལུས་བུམ་གང་རུང་ཁྱོད་ལས་དོན་གཞན་དུ་རྟགས་ ཡང་དག་གིས་གྲུབ་པ་མིན་པར་ཐལ། དེ་འདྲའི་ལུས་ཀྱི་བཟླ་བཅས་སུ་མི་འགྱུར་ཞིང་བུམ་པ་ དེ་ཉིད་ཀྱང་ཁྱོད་ལས་དོན་གཞན་དུ་མེད་པས་སོ། །དེ་ལྟའི་ལུས་བུམ་གང་བུམ་པ་ལས་དོན་ གཞན་དུ་ཡོད་ཅེས་པའི་རྒྱང་འཕེན་གྱི་ཚིག་འདི་ཆོས་ཅན། མི་ཤེས་པས་ཀུན་ནས་བླངས་པ་ ཡིན་ཏེ། ཞེན་པའི་བརྗོད་བྱས་སྟོང་པ་རྗོད་པས་སོ། ། གཉིས་པ་ནི། སྒྲ་དང་བུམ་པའི་མི་རྟག་པ་གཅིག་ལ་གཅིག་རྗེས་འགྲོ་མེད་པའི་ཁྱད་པར་ གྱིས་བརྟག་ན། བྱས་པས་སྒྲ་འཇིག་པར་གྲུབ་པ་ལའང་མཚུངས་སོ་ཞེ་ན། བྱས་པ་ཆོས་ཅན། སྒྲ་བུམ་གཉིས་ཀྱི་མི་རྟག་པ་གཅིག་ལ་གཅིག་རྗེས་འགྲོ་མེད་པས་ཁྱོད་སྒྲ་མི་རྟག་སྒྲུབ་ཀྱི་ རྟགས་སྐྱོན་ཅན་དུ་འགྱུར་བ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། སྒྲ་བུམ་གཉིས་ཀ་ལ་ཁྱབ་པའི་སྤྱི་འཇིག་པ་ ཙམ་གྲུབ་པའི་སྒྲ་ལ་ནི་མི་རྟག་པ་ཙམ་དེ་ལྡན་གྲུབ་པའི་ཚུལ་གསུམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-342 དེ་བཞིན་དུ། བུམ་པ་ཆོས་ཅན། དེ་འདྲའི་ལུས་བུམ་གང་རུང་གི་བཟླ་བཅས་སུ་རྟགས་ ཡང་དག་གིས་མི་འགྲུབ་པར་ཐལ། དེ་འདྲའི་ལུས་བུམ་གང་རུང་ཁྱོད་ལས་དོན་གཞན་དུ་ ཡོད་ན། ཁྱོད་ཀྱང་དེ་དང་ལྡན་པར་འགྱུར་བ་ལ་དེ་འདྲའི་དོན་གཞན་མེད་པས་སོ། །མི་རྟག་ པ་ཆོས་ཅན་སྒྲ་ལས་གཞན་ལ་རྗེས་འགྲོ་མེད་པར་ཐལ། སྒྲ་ཡིས་ཁྱད་པར་དུ་བྱས་པས་སོ་ཞེ་ ན། ཆོས་ཅན་ཐལ་བ་ལྟར་དེ་འགྱུར་བ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། མ་འབྲེལ་བ་བཟློག་པ་སྟེ་སྒྲས་མི་ ལྡན་རྣམ་གཅོད་ཀྱི་ཁྱད་པར་དུ་བྱས་པའི་ཕྱིར། རྣམ་གཅོད་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་གང་ཡིན་གཞན་ ལྡན་རྣམ་དཔྱོད་ཁོ་ན་མ་ཡིན་ཏེ། ཁྱོད་ལ་མི་ལྡན་དང་གཞན་ལྡན་རྣམ་དཔྱོད་རྣམ་པ་གཉིས་ ཡོད་པས་སོ། །གལ་ཏེ་སྒྲ་ལ་མི་རྟག་ཙམ་གྲུབ་ན་གློག་སོགས་ལ་གྲུབ་ཟིན་པས་གྲུབ་ཟིན་ སྒྲུབ་པར་འགྱུར་ཞེ་ན། བྱས་པ་ཆོས་ཅན། སྒྲ་ལ་སྤྱི་མི་རྟག་ཙམ་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་ཡིན་པས་དེ་ སྒྲུབ་ཀྱི་གྲུབ་ཟིན་བསྒྲུབས་པའི་སྐྱོན་ཅན་མིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་སྒྲ་ལ་མི་རྟག་པ་མི་ལྡན་རྣམ་ དཔྱོད་དུ་བསྒྲུབ་པའི་ཚུལ་གསུམ་ཡིན་པ་དེ་ནིའོ། ། ༈ དེ་ཡིས་ཚོགས་པ་གཞན་བསལ་དགག་

【現代漢語翻譯】不應理，因為沒有隨同。任何具有身心一體之人的身體之部分，是您要建立的真實法，因為您沒有成為那樣身體的一部分。鄔波羅花（梵文：Utpala，睡蓮）是異體，應與要建立的相違，因為瓶子是身心一體之人的身體之部分，這正是所希望建立的，並且會造成損害。如果認為僅僅建立任何身體或瓶子的部分沒有問題，那麼瓶子是異體，因為通過正確的理由，並沒有證明任何身體或瓶子與您不同。因為不會變成身體的一部分，並且瓶子本身也與您沒有不同。因此，說任何身體或瓶子與瓶子不同，這種說法是無知的，因為表達的是空洞的執著。第二點是，如果通過聲音和瓶子的無常之間沒有隨同的差異來分析，那麼對於通過『所作』來證明聲音的毀滅也是一樣的。『所作』是異體，因為聲音和瓶子的無常之間沒有隨同，所以您不會變成證明聲音無常的有缺陷的理由。因為普遍存在於聲音和瓶子上的普遍毀滅，僅僅是聲音具有無常，並且具備三種特徵。同樣，瓶子是異體，因為通過正確的理由，無法證明任何身體或瓶子的一部分。如果任何身體或瓶子與您不同，那麼您也會具備它，但沒有這樣的異體。無常是異體，因為沒有隨同聲音以外的事物，因為聲音區分了它。異體不會像灰燼一樣改變，因為排除了不相關的事物，即聲音不具備的區分。區分是異體，您不僅僅是具備其他事物的區分，因為您有兩種區分：不具備和具備其他事物。如果僅僅在聲音上建立了無常，那麼由於已經在閃電等事物上建立了，所以會變成重複建立。『所作』是異體，因為要建立的是聲音上的普遍無常，所以不會有重複建立的缺陷。因為您具備在聲音上建立不具備無常的三種特徵。因此，駁斥其他宗派的集合。

【English Translation】 It is unreasonable because there is no following. Any part of the body of a person with body and mind as one substance is the real dharma to be established by you, because you have not become such a part of the body. Utpala (Sanskrit: Utpala, water lily) is a different substance, and should be contrary to what is to be established, because the vase is part of the body of a person with body and mind as one substance, which is exactly what is desired to be established, and it will cause harm. If it is thought that there is no problem in merely establishing any part of the body or vase, then the vase is a different substance, because it has not been proven by correct reasoning that any body or vase is different from you. Because it will not become part of the body, and the vase itself is no different from you. Therefore, saying that any body or vase is different from the vase, this statement is ignorant, because it expresses an empty attachment. The second point is that if we analyze the difference between the impermanence of sound and the impermanence of a vase, which do not follow each other, it is the same for proving the destruction of sound by 'being made'. 'Being made' is a different substance, because there is no following between the impermanence of sound and the impermanence of a vase, so you will not become a defective reason for proving the impermanence of sound. Because the universal destruction that pervades both sound and vase, only sound has impermanence, and it possesses the three characteristics. Similarly, the vase is a different substance, because it cannot be proven by correct reasoning to be part of any body or vase. If any body or vase is different from you, then you will also possess it, but there is no such different substance. Impermanence is a different substance, because it does not follow anything other than sound, because sound distinguishes it. The different substance will not change like ashes, because it excludes irrelevant things, that is, the distinction that sound does not possess. Distinction is a different substance, you are not only the distinction of possessing other things, because you have two kinds of distinctions: not possessing and possessing other things. If only impermanence is established on sound, then since it has already been established on lightning and other things, it will become a repeated establishment. 'Being made' is a different substance, because what is to be established is the universal impermanence on sound, so there will be no defect of repeated establishment. Because you possess the three characteristics of establishing the non-possessing impermanence on sound. Therefore, refuting the collection of other sects.

པ། བཞི་པ་ནི། འདོད་ཡུལ་བསྒྲུབ་བྱ་བསྟན་པ་འདི་ནི་བསལ་བ་ཡིན་ནོ། །སྒྲ་ལ་མི་རྟག་ བསྒྲུབ་ན་ཆོས་ཅན། སྒྲས་ཁྱད་པར་དུ་བྱས་པའི་ཆོས་ཅན་མི་རྟག་པ་དོན་གཞན་ཆོས་མི་རྟག་ པས་ཁྱད་པར་དུ་བྱས་པའི་ཆོས་ཅན་སྒྲ་དོན་གང་རུང་སྒྲུབ་དགོས་པ་ལ་བྱས་པས་དེ་གཉིས་ བཀག་པས་དེ་སྒྲུབ་ཀྱི་བསྒྲུབ་བྱ་དང་འགལ་བར་འགྱུར་ཏེ་སྒྲ་ཡི་སྟེང་དུ་དེ་གཉིས་འགོག་ པས་སོ། །ཞེས་སྨྲ་བ་བསལ་ལོ། །བྱས་པ་ཆོས་ཅན། སྒྲ་ལ་མི་རྟག་པ་བསྒྲུབ་ན། སྒྲ་ཡི་སྟེང་ དུ་སྒྲ་ཡི་མི་རྟག་པ་སྒྲ་ལས་དོན་གཞན་ནམ་མི་རྟག་པའི་སྒྲ་མི་རྟག་པ་ལས་དོན་གཞན་གཉིས་ པོ་དེ་སྒྲ་མི་རྟག་སྒྲུབ་ཀྱི་འདོད་ཡུལ་གྱི་བསྒྲུབ་བྱ་ཡིན་པའི་རྒྱུན་མཚན་གྱིས་སྒྲ་ཡི་སྟེང་དུ་དེ་ གཉིས་བཀག་པས་དེ་སྒྲུབ་ཀྱི་རྟགས་འགལ་བ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། སྒྲ་ཡི་སྟེང་དུ་དེ་གཉིས་དེ་ སྒྲུབ་ཀྱི་འདོད་ཡུལ་གྱི་བསྒྲུབ་བྱ་མིན་པས་སོ། །ཆོས་ཅན་ལ་ནི་ནས་བསྒྲུབ་འདོད་མ་ཡིན་ལ། 1-343 སྔ་མ་དེ་རང་རྒྱུད་དུ་བྱས་ཏེ་གཞན་འདྲ་བར་སྦྱར་རོ། །ཆོས་ཅན་རྟགས་དེར་ཐལ། །ཆོས་ཅན་ སྒྲ་འདིར་ཆོས་མི་རྟག་པ་འབའ་ཞིག་སྒྲ་མི་རྟག་པར་སྒྲུབ་པའི་བསྒྲུབ་བྱ་ཡིན་པས་སོ། ། ༈ རང་ཉིད་རྒྱས་པར་བཤད་པ། གཉིས་པ་རང་ཉིད་པ་ལ་ལྔ། ཡོངས་དཔྱོད་རྣམ་དཔྱོད་དགོས་པ་བསྟན། རྣམ་དཔྱད་དེ་ དེ་རྒྱས་པར་བསྟན། རྣམ་དཔྱད་དེ་ལ་རྩོད་པ་སྤང་། གཞན་ལུགས་བཀག རང་ལུགས་བསྡུས་ ཏེ་བསྟན། ཡོངས་དཔྱོད་དགོས་པས་གཞན་ཡང་བསལ་བའོ། ། ༈ ཡོངས་དཔྱོད་རྣམ་དཔྱོད་དགོས་པ་བསྟན་པ། དང་པོ་ནི། ཟུར་གྱི་བདག་ཉིད་ཅེས་པའི་སྒྲ་ཆོས་ཅན། དོན་ཡོད་དེ། ཆོས་ཅན་སྒྲ་ལྟ་བུ་ གཅིག་ལ་བསྟན་བཅོས་ལ་ནམ་ཡོན་དང་མི་རྟག་པ་སོགས་དུ་མ་རྣམ་པར་བཞག་ཀྱང་། སྔར་ རྒོལ་བའི་བདག་ཉིད་ཀྱིས། བསྒྲུབ་བྱར་འདོད་པའི་ཚོགས་དོན་ཡང་དག་ཡིན་ན། དེ་ཡི་ བསྒྲུབ་བྱ་ཡིན་གྱི་དེས་མི་འདོད་པའི་སྒྲ་རྟག་ནམ་ཡོན་ལྟ་བུ་དེ་ཡི་བསྒྲུབ་བྱ་མིན་ནོ་ཞེས་རྟོག་ པའི་ཆེད་དུ་རྨོངས་པས་སོ། ། ༈ རྣམ་དཔྱད་དེ་དེ་རྒྱས་པར་བསྟན་པ། གཉིས་པ་ལ་བཞི། ལུང་དོན་བསྒྲུབ་བྱར་འདོད་པའི་མུ་སྟེགས་དགག དེ་ལྟར་འདོད་ པའི་རང་གཞན་སྟེ་གཉིས་དགག དེ་ལྟར་འདོད་པའི་རང་སྟེ་དགོས་སུ་དགག ཞར་ལ་མཚན་ ཉིད་ལྔའི་རྣམ་དཔྱད་བསྟན། ༈ ལུང་དོན་བསྒྲུབ་བྱར་འདོད་པའི་མུ་སྟེགས་དགག་པ། དང་པོ་ལ་འདོད་པ་བརྗོད་སུན་འབྱིན་བཤད། དང་པོ་ནི། བྱེ་བྲག་པས་བྱས་པས་སྒྲ་མི་རྟག་པར་བསྒྲུབ་པ་ན། དཔྱོད་པ་པ་ན་རེ་དེ་སྒྲུབ་ ཀྱི་གཏན་ཚིགས་འགལ་བ་དང་དམ་བཅའ་བསལ་བའི་སྐྱོན་དུ་འགྱུར་བར་ཐལ། གཟེགས་ ཟན་གྱི་ལུང་དོན་དེ་གཅིག་ལ་གནོད་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་སྟེ། བྱེ་བྲག་པས་གཟེགས་ཟན་གྱི་ བསྟན་བཅོས་ཁས་བླངས་པའི་ཕྱིར་ན། ལུང་དོན་ཐམས་ཅད་བསྒྲུབ་བྱར

【現代漢語翻譯】四者，駁斥將所欲之境作為所證之事的觀點。若以『聲音是無常』來立宗，則有法（chos can，subject）。以聲音作為有法，或以『無常』來限定的有法『聲音』，無論需要成立哪個，都與所證相悖，因為在聲音之上遮止了這兩者。駁斥了這種說法。以『所作』作為有法，若要成立聲音是無常，則聲音之上的『聲音的無常』，或聲音之外的『無常的聲音』，這兩者是成立『聲音無常』的所欲之境的所證之事的緣故，所以在聲音之上遮止這兩者，並非與能立相違。因為在聲音之上，這兩者並非成立該論題的所欲之境的所證之事。對於有法，並非想要成立，而是將前者作為自續，與其他相似者結合。有法是能立。因為有法『聲音』，僅僅將『無常』作為成立『聲音無常』的所證之事。詳細解釋自身。二者，自身分為五部分：顯示總觀察、別觀察的必要性；詳細闡述別觀察；消除對別觀察的爭論；駁斥他宗；總結並展示自宗；通過總觀察的必要性來駁斥其他觀點。顯示總觀察、別觀察的必要性。第一，以『支分之自性』的聲音作為有法。有意義，因為對於有法『聲音』，雖然在一個論典中可以安立『常』、『無常』等多種屬性，但先前辯論者的自性，如果所欲成立的集合意義是正確的，那麼就是它的所證之事；如果不希望的『聲音是常』等，就不是它的所證之事，這是爲了消除疑惑的愚昧。詳細闡述別觀察。第二部分分為四點：駁斥認為經文意義是所證事的外道；駁斥如此認為的自他宗；駁斥如此認為的自宗；順便展示五相的別觀察。駁斥認為經文意義是所證事的外道。第一部分包括陳述觀點、駁斥和解釋。首先，如果勝論派通過『所作』來成立聲音是無常，則論理學家會說，這會成為能立相違和誓言顛倒的過失。因為勝論派的經文意義會對此造成損害。這是因為勝論派承認勝論派的論典，所以所有的經文意義都是所證之事。

【English Translation】 Fourth, this is to refute the view of establishing the object of desire as the object to be proven. If 'sound is impermanent' is established, then the subject (chos can, subject). The subject qualified by sound, or the subject 'sound' qualified by 'impermanence', whichever needs to be established, is contrary to what is to be proven, because these two are prevented on the sound. This statement is refuted. With 'made' as the subject, if one wants to establish that sound is impermanent, then 'the impermanence of sound' on the sound, or 'the impermanent sound' other than the sound, these two are the reason why the object of desire to establish 'sound is impermanent' is the object to be proven, so preventing these two on the sound is not contrary to the sign. Because on the sound, these two are not the object to be proven of the object of desire to establish it. For the subject, it is not intended to be established, but the former is made into a self-continuum and combined with others that are similar. The subject is the reason. Because the subject 'sound' here, only 'impermanence' is the object to be proven to establish 'sound is impermanent'. Detailed explanation of oneself. Second, oneself is divided into five parts: showing the necessity of total examination and specific examination; elaborating on the specific examination; eliminating disputes about the specific examination; refuting other views; summarizing and showing one's own view; refuting other views through the necessity of total examination. Showing the necessity of total examination and specific examination. First, the sound of 'the nature of the branch' is the subject. It is meaningful, because for the subject 'sound', although many attributes such as 'constant' and 'impermanent' can be established in one treatise, the nature of the previous debater, if the collective meaning that one wants to establish is correct, then it is the object to be proven; if one does not want 'sound is constant', etc., then it is not the object to be proven, this is to eliminate the ignorance of doubt. Elaborating on the specific examination. The second part is divided into four points: refuting the heretics who think that the meaning of the scriptures is the object to be proven; refuting the self and others who think so; refuting the self who thinks so; incidentally showing the specific examination of the five characteristics. Refuting the heretics who think that the meaning of the scriptures is the object to be proven. The first part includes stating the view, refuting, and explaining. First, if the Vaisheshika establishes that sound is impermanent through 'made', then the logician will say that this will become the fault of contradictory proof and reversed pledge. Because the meaning of the Vaisheshika scriptures will harm it. This is because if the Vaisheshika acknowledges the Vaisheshika scriptures, then all the meanings of the scriptures are the objects to be proven.

་བཟུང་དགོས་སོ་ ཟེར་བ་ལ་བྱེ་བྲག་པའང་དེ་ལྟར་ཁས་ལེན་ནོ། གཉིས་པ་ནི། བྱས་པ་ཆོས་ཅན་དྲི་རྟག་པ་པའི་སའི་ཡོན་ཏན་བཟློག་པའི་ཕྱིར་སྒོ་ནས་ཀྱང་སྒྲ་མི་རྟག་ པར་བསྒྲུབ་པ་ན་གཏན་ཚིགས་འགལ་བར་ཐལ། དེ་ཡི་སྒོ་ནས་ཀྱང་གཟེགས་ཟན་གྱི་ལུང་ 1-344 དོན་གཅིག་བཀག་པའི་ཕྱིར། སྒྲ་ལ་དྲི་ཡིས་ཡོན་ཏན་བསྒྲུབ་པའི་སྐབས་མིན་པའི་ཕྱིར། འགལ་བ་མིན་ཞེ་ན། བྱས་པ་ཆོས་ཅན། སྒྲ་ལ་ནམ་ཡོན་བཀག་པས་ཀྱང་དེ་སྒྲུབ་ཀྱི་གཏན་ ཚིགས་འགལ་བ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། སྒྲ་ལ་ནམ་ཡོན་དེ་སྒྲུབ་ཀྱི་བསྒྲུབ་བྱ་མིན་རིགས་དེར་ མཚུངས་པས་སོ། །ཅི་སྟེ་མི་མཚུངས་ཏེ་འདིར་ཆོས་ཅན་སྒྲ་དེ་སྐབས་སུ་བབ་པ་ཡིན་པས་ ནམ་ཡོན་སྐབས་སུ་བབ་སྟེ་སྒྲ་ལ་མི་རྟག་པ་བསྒྲུབ་པའི་ཕྱིར། དེས་ན་དེ་བཀག་པས་རྟགས་ འགལ་བར་འགྱུར་གྱི་དྲི་སའི་ཡོན་ཏན་དེ་ལྟར་མིན་པས་སོ། །ཞེ་ན། ཆོས་ཅན་དྲི་རྟག་པ་སའི་ ཡོན་ཏན་ལ་གནོད་པས་ཀྱང་སྒྲ་མི་རྟག་པར་བསྒྲུབ་པའི་བསྒྲུབ་བྱ་ལ་གནོད་པར་ཐལ། དྲི་རྟག་པ་སའི་ཡོན་ཏན་ལ་གནོད་པས་ཀྱང་གཟེགས་ཟན་གྱི་བསྟན་བཅོས་ཀྱི་དོན་གཅིག་ ལ་གནོད་པས་སོ། ། ཅི་སྟེ་ཆོས་ཅན། སྒྲ་ཡི་ཆོས་ཡིན་པ་དང་སོགས་པས་བསྒྲུབ་བྱ་སྤྱི་ཡི་ཕྱོགས་གཅིག་ཡིན་ པ་སོགས་ཀྱི་སྒྲུབ་བྱེད་ཀྱི་ནམ་ཡོན་དེ་དེའི་བསྒྲུབ་བྱ་རྒོལ་བས་འདོད་པ་ཡིན་པར་བརྗོད་ ན། བསྒྲུབ་འདོད་སྐྱེ་ཚུལ་དང་རྟོགས་ཚུལ་འདི་ལྟར་ཡིན་ཏེ། རྩོད་པའི་ཚེ། ཕྱི་རྒོལ་སྒྲ་རྟག་ པར་ཁས་ལེན་པ་དང་། ཐེ་ཚོམ་ཟ་ནས་དེ་ཡི་སྒྲུབ་བྱེད་འདྲི་བ་ལ་སོགས་པའི་གནས་སྐབས་ འགའ་ཆོས་ཅན། དེས་དེ་ཁྱོད་ལས་སྔར་རྒོལ་གྱི་རྒྱུད་ལ་དེ་ཡི་སྒྲུབ་འདོད་འཇུག་པའི་གཞིར་ རྒྱུར་འགྱུར་ཏེ་དེ་ཡི་རྒྱུ་ཚོགས་གྲངས་ཚང་པ་ཡིན་པས་སོ། ། དེ་རྟོགས་ནས་དེ་དག་གང་གིས་ལ་སྒྲ་མི་རྟག་སྒྲུབ་ཀྱི་སྒྲུབ་ངག་ཡན་ལག་གཉིས་ལྡན་ འགོད་བྱེད་ཀྱི་སྔ་རྒོལ་ཡང་དག་ཆོས་ཅན། སྒྲ་མི་རྟག་པ་བསྒྲུབ་བྱར་འདོད་དེ། སྒྲ་རྟག་མི་ རྟག་རྩོད་པའི་སྐབས་སུ་དེ་ཡི་སྒྲུབ་བྱེད་མ་འཆོལ་བར་སྨྲས་པས་སོ། །ཞེས་པས་སྒྲུབ་འདོད་ དེ་རྟོག་པ་ཡང་སྐབས་དེ་དག་གིས་ཤེས་སོ། །དེ་ལྟར་ཡིན་པ་ལ་བྱས་པས་སྒྲ་མི་རྟག་སྒྲུབ་ཀྱི་ སྔར་རྒོལ་ཆོས་ཅན། རྟག་པ་དེ་ཡི་ནམ་ཡོན་དེ་ཡི་བསྒྲུབ་བྱར་འདོད་དགོས་པ་མ་ཡིན་པར་ 1-345 ཐལ། ནན་གྱིས་ཏེ་དེ་དེར་འདོད་པའི་སྒྲུབ་བྱེད་མེད་ཅིང་། དེར་འདོད་པ་སྐབས་སུ་མ་བབ་ པས་སོ། །དེས་ན་དེ་ལྟར་འདོད་ཅེས་པ་རིགས་པ་མེད་ཀྱི་གསལ་བར་དབང་ཕྱུག་གི་སྤྱོད་པ་ བཞིན་ཡིན་ནོ། ། འབྲས་བུའི་རྟགས་ཅན་ཡིན་(མིན་)ལ། སྒྲ་བཏགས་པ་ནམ་ཡོན་དེའི་བསྒྲུབ་བྱར་ཁྱོད་ འདོད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། ཡིན་ན་དེ་དེ་ལྟར་སྒྲུབ་པའི་འབྲས་རྟགས་དགོས་པ་ལ་དེ་ལྟར་བསྒྲུབ་ པའི་འབྲས་བུའི་རྟགས་

【現代漢語翻譯】關於『必須堅持』的說法，順世論者也同樣承認。第二種情況是：如果以『所作性』為有法（chos can，事物），爲了排除『常性』作為地（sa，地界）的屬性，通過『聲無常』來建立論證，那麼就會出現理由相違。因為通過這種方式，也否定了勝論派（Vaisheshika）的觀點。因為在用『聲』來建立『氣味』作為屬性的情況下，這並非適當的時機。如果有人問：『難道不是相違嗎？』那麼，以『所作性』為有法，即使排除了『空性』，也不應成為建立『聲』的理由相違，因為『聲』的『空性』與所要建立的『非所立』（mi rIgs，不合理）是相同的。如果有人說：『並非相同，因為這裡的有法「聲」是恰當的，所以「空性」也是恰當的，爲了建立「聲無常」。因此，排除它會導致理由相違，但氣味作為地的屬性並非如此。』那麼，以「氣味常性」損害地的屬性，也會損害建立「聲無常」的所立。因為「氣味常性」損害地的屬性，也會損害勝論派論典的一個觀點。如果有人說，以「聲的法性」等作為建立總體的部分，敵論者想要建立「空性」作為能立（sgrub byed，工具）的所立，那麼，建立意願的產生方式和理解方式是這樣的：在辯論時，外道（phyi rgol，外方）承認「聲常」，並且猶豫不決，詢問其能立等情況時，在某些情況下，這成為你之前敵論者相續中進入建立意願的基礎和原因，因為這是原因集合的完整數量。在理解之後，無論他們中的哪一個，作為建立「聲無常」的具有兩個肢分（yan lag，部分）的論式（sgrub ngag，論證）的先論者（snga rgol，原告），都正確地想要建立「聲無常」，因為在辯論「聲常」或「聲無常」時，他們毫不混淆地說出了它的能立。因此，通過這些情況也可以理解建立意願的理解。如果是這樣，那麼以「所作性」建立「聲無常」的先論者，不一定非要想要「常性」作為它的所立，因為沒有理由強制性地在那裡想要它，並且在那裡想要它是不恰當的。因此，說想要這樣是沒有道理的，就像自在天的行為一樣。具有果的特徵（或不具有），你並不想要「聲」的系屬（btags pa，標籤）作為它的所立，如果想要，那麼就需要建立它的果的特徵，但沒有建立果的特徵。

【English Translation】 The Particularists also acknowledge the statement that 'one must adhere to it.' The second point is: If 'being made' (chos can, thing) is the subject, in order to refute 'permanence' as an attribute of earth (sa, earth element), and one establishes the impermanence of sound, then the reason becomes contradictory. Because in this way, one also negates the tenets of the Vaisheshika school. Because it is not the appropriate time to establish 'odor' as an attribute of 'sound.' If one asks, 'Isn't it contradictory?' then, with 'being made' as the subject, even if 'emptiness' is refuted, it should not become a contradictory reason for establishing 'sound.' Because the 'emptiness' of 'sound' is similar to the 'non-established' (mi rIgs, unreasonable) that is to be established. If someone says, 'It is not similar, because here the subject 'sound' is appropriate, so 'emptiness' is also appropriate, in order to establish 'sound's impermanence.' Therefore, refuting it would lead to a contradictory sign, but the attribute of odor as earth is not like that.' Then, by 'odor's permanence' harming the attribute of earth, it would also harm the established 'sound's impermanence.' Because 'odor's permanence' harming the attribute of earth also harms one point of the Vaisheshika scriptures. If someone says that by 'the nature of sound' etc., as one part of the general establishment, the opponent wants to establish 'emptiness' as the established, then the way the desire to establish arises and the way it is understood is like this: At the time of debate, the outsider (phyi rgol, opponent) acknowledges 'sound is permanent,' and hesitates, asking for its establishment, etc. In some cases, this becomes the basis and cause for the desire to establish entering the opponent's continuum before you, because it is the complete number of the collection of causes. After understanding that, whichever of them, as the former opponent (snga rgol, plaintiff) who establishes the two-membered (yan lag, part) argument (sgrub ngag, proof) for establishing 'sound is impermanent,' correctly wants to establish 'sound is impermanent,' because at the time of debating 'sound is permanent' or 'sound is impermanent,' they speak without confusing its establishment. Thus, the understanding of the desire to establish is also known through those situations. If that is the case, then the former opponent who establishes 'sound is impermanent' by 'being made' does not necessarily have to want 'permanence' as its established, because there is no reason to forcefully want it there, and wanting it there is inappropriate. Therefore, saying that one wants it like that is unreasonable, like the behavior of Ishvara. Having the characteristic of a result (or not having it), you do not want the attribution (btags pa, label) of 'sound' as its established, because if you did, then you would need the sign of establishing its result, but there is no sign of establishing the result.

ཅན་མིན་པས་སོ། །འཁྲུལ་པ་ནས་འགྱུར་ལ། ཆོས་ཅན་བསྒྲུབ་བྱ་སྤྱི་ ཡི་ཕྱོགས་གཅིག་ལ་སོགས་པའི་རྟགས་ཀྱིས་ཁྱོད་དེ་དེའི་བསྒྲུབ་བྱ་འདོད་པར་མི་འགྲུབ་པར་ ཐལ། ཁྱོད་དེ་དེ་ཡི་བསྒྲུབ་བྱར་འདོད་པར་བརྗོད་པས་ཏེ་དམ་བཅས་པའི་དོན་ལ་འཁྲུལ་ པས་ཏེ། ཁྱོད་དེ་དེར་མི་འདོད་པར་མངོན་སུམ་གྱིས་གྲུབ་པའི་དོན་གྱིས་གནོད་པར་འགྱུར་ བས་ཕྱིར། དངོས་པོའི་རྟགས་ལ་ལུང་ཙམ་གྱིས་མི་གནོད་པར་སྟོན་པ་ནི། མེད་ན་ནས་ཅི་ ཞིག་གནོད་ལ་བྱས་པ་ཆོས་ཅན། རྟག་པ་ནམ་ཡོན་ལ་གནོད་ཀྱང་སྒྲ་མི་རྟག་པ་ལ་མི་གནོད་ པར་ཐལ། རྟག་པ་ནམ་ཡོན་དང་མི་རྟག་པ་གཉིས་ཅི་ཡང་མིན་པའི་འབྲེལ་མེད་ཡིན་པས་སོ། ། ཆོས་ཅན། རང་གི་སྤྱོད་ཡུལ་སྟེ་ཁྱོད་ཀྱིས་སྒྲ་མི་རྟག་པར་འགྲུབ་པ་ལ་སྒྲ་རྟག་སྟེ་སྟོན་གྱི་ ལུང་གནོད་སྒྲུབ་དུ་ཁས་ལེན་པ་ལ་ལྟོས་དགོས་པ་མིན་ཏེ། ཁྱོད་དེ་སྒྲུབ་གྱི་དངོས་པོ་སྟོབས་ ཞུགས་གྱི་རྗེས་དཔག་སྟེ་རྟགས་མིན་པའོ། །ཞེས་སྔར་བཤད་ཟིན་ཏོ། ། དེས་གྲུབ་ནས་གྲུབ་ལ་དེ་ཆོས་ཅན་ཁྱོད་ཀྱི་གྲུབ་པའི་སྒྲ་མི་རྟག་པ་དེ་དེ་ལ་ལྡོག་ཕྱོགས་ སུ་བྱ་མི་ནུས་པར་གྲུབ་སྟེ་རྟགས་སྔར་ལྟར་རོ། །དེ་ཆོས་ཅན་ཁྱོད་ཀྱིས་སྒྲ་མི་རྟག་པར་སྒྲུབ་པ་ དེ་ཡི་ཚེ། སྒྲ་རྟག་སྟོན་གྱི་ལུང་གིས་མི་གནོད་དོ། །ཁྱོད་ཀྱིས་དེ་བསྒྲུབ་པའི་སྟོབས་ཁས་ལེན་ པ་ལ་མི་ལྟོས་པར་རོ། །རྒོལ་བས་བཀོད་པའི་རྟགས་ཀྱིས་ལུང་ལ་གནོད་པ་དེ་ཡི་ཚེ་རྒོལ་ 1-346 བས་རྩོད་པ་དོར་བས་རྒོལ་བའི་ཁས་བླངས་འགལ་བར་འགྱུར་ཞེ་ན། བྱས་པས་སྒྲ་མི་རྟག་པར་བསྒྲུབ་པའི་སྔར་རྒོལ་ཆོས་ཅན། དངོས་པོ་སྟོབས་ཞུགས་ཀྱི་ རིགས་པས་སྒྲ་མི་རྟག་པར་དཔྱོད་པ་དེ་ཡི་ཚེ། སྒྲ་རྟག་སྟོན་གྱི་ལུང་ཚད་མར་ཁས་བླངས་པའི་ རྒྱུ་མཚན་གྱིས་དེ་ལ་གནོད་བྱེད་བཀོད་པས་ཡང་། རང་གི་ཁས་བླངས་འགལ་བ་མིན་ཏེ། དེ་ ཡི་ཚེ་དེ་ཁྱོད་ཀྱིས་ཚད་མར་ཁས་བླངས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར། ལུང་དོན་ལ་དཔྱོད་པ་འདི་ནི་ཆོས་ ཅན། ཁྱོད་སྔོན་དུ་བཏང་ནས་རྟོག་ལྡན་ལུང་ཁས་ལེན་པར་འཐད་དེ། ལུང་རྣམ་དག་ཡིད་ ཆེས་སུ་ཁས་ལེན་པའི་ཐབས་ཡིན་པས་སོ། །ལུང་ཆོས་ཅན། དངོས་པོ་སྟོབས་ཞུགས་དེ་ཡི་ཚེ་ ཁྱོད་ཁས་བླངས་པ་ཡོད་ཀྱང་། ཁྱོད་ཁོ་ན་དངོས་པོ་སྟོབས་ཞུགས་ཀྱི་ཡུལ་ལ་གནོད་སྒྲུབ་ཀྱི་ ཡན་ལག་མིན་ཏེ། ཤིན་ལྐོག་ལ་སྤྱོད་པའི་ཚེ་ན། གནོད་སྒྲུབ་ཀྱི་ཡན་ལག་དུ་འགྱུར་བས་སོ། ། དེ་ལྟར། མངོན་རྫས་གྱི་ཡུལ་རྣམ་པར་དག་ནས། ཤིན་ལྐོག་གཏན་ལ་འབེབས་པའི་ དུས་ད་ལྟ་ལྟ་བུ་དེ་ནི་ཆོས་ཅན་བསྟན་བཅོས་ཡོངས་སུ་འཛིན་པར་འདོད་པ་སྟེ། ཁས་ལེན་ པར་རིགས་པའི་དུས་ཡིན་ཏེ། ཤིན་ལྐོག་གཏན་ལ་འབེབས་པའི་དུས་ཡིན་པས་སོ། །ཤིན་ ལྐོག་སྟོན་པའི་བསྟན་བཅོས་རྣམ་དག་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱིས་རང་གི་དོན་དང

【現代漢語翻譯】因為是錯亂的緣故。從錯亂而轉變，有法，以所立總體的部分等之相，不能成立你所想要成立的，因為你主張它是所立，這是因為對承諾的意義錯亂的緣故；因為你不想成立它，而被現量所證成的意義所損害的緣故。顯示以事物之相，僅以聖教不能損害：如果無有，則什麼能損害，有法，常法能損害虛空，但不能損害聲無常，因為常法虛空和無常二者是毫不相干的緣故。有法，你以聲音無常成立時，不需要依賴主張聲音是常法的聖教來損害成立，因為你所成立的事物是事物力量加入的現量，不是相。如是先前已經說過了。由彼成立而成立，彼有法，你所成立的聲音無常，不能對彼作反向作用而成立，相如先前一樣。彼有法，你成立聲音無常之時，聲音是常法的聖教不能損害。因為你不依賴於主張彼成立的力量。如果對方所立之相損害聖教之時，對方捨棄辯論，則會變成違背對方的承諾，是嗎？以所作性成立聲音無常的先前對方，有法，以事物力量加入的理路來衡量聲音無常之時，以主張聲音是常法的聖教為量，而安立損害彼，也是違背自己的承諾，不是的。因為彼時你沒有主張彼為量。衡量聖教意義的此有法，你先前發送，然後主張有宗派的聖教是合理的，因為是主張聖教清凈可信的方法的緣故。聖教有法，事物力量加入之時，即使你主張有，但你獨自不是事物力量加入的境的損害成立的支分，因為在極隱蔽處運用之時，會變成損害成立的支分的緣故。如是，現見物的境完全清凈，在決定極隱蔽之時，如現在這樣，是有法，想要完全受持論典，是合理的，因為是決定極隱蔽之時。顯示極隱蔽的清凈論典有法，你以自己的意義等...

【English Translation】 Because it is due to confusion. Transforming from confusion, the subject of the proposition, with a sign that is a part of the general probandum, etc., it is not established that you want to establish that, because you assert that it is the probandum, this is because of confusion about the meaning of the commitment; because you do not want to establish it, and it is harmed by the meaning that is directly proven. Showing that the sign of a thing cannot be harmed by scripture alone: If there is nothing, then what can harm, the subject of the proposition, the permanent can harm space, but cannot harm sound being impermanent, because the permanent space and impermanence are completely unrelated. The subject of the proposition, when you establish sound as impermanent, you do not need to rely on asserting the scripture that sound is permanent to harm the establishment, because the thing you establish is the direct perception of the power of things joining, not a sign. As has been said before. Established by that establishment, that subject of the proposition, the impermanence of sound that you have established, cannot be established to act in the opposite direction to it, the sign is as before. That subject of the proposition, when you establish sound as impermanent, the scripture that sound is permanent cannot harm it. Because you do not rely on asserting the power of that establishment. If the sign established by the opponent harms the scripture, then the opponent abandons the debate, then it will become a violation of the opponent's commitment, is it? The previous opponent who established sound as impermanent by the made, the subject of the proposition, when measuring the impermanence of sound by the reasoning of the power of things joining, by asserting the scripture that sound is permanent as valid, and establishing harm to it, is also violating one's own commitment, it is not. Because at that time you did not assert that it was valid. This subject of the proposition of measuring the meaning of scripture, you send it first, and then it is reasonable to assert the scripture with a sect, because it is a method of asserting the purity and trustworthiness of the scripture. Scripture, the subject of the proposition, when the power of things joins, even if you assert that there is, but you alone are not a part of the harm establishment of the object of the power of things joining, because when used in a very hidden place, it will become a part of the harm establishment. Thus, the realm of manifest objects is completely pure, and at the time of determining the very hidden, like now, it is the subject of the proposition, wanting to fully uphold the treatises, it is reasonable, because it is the time of determining the very hidden. The pure treatises showing the very hidden, the subject of the proposition, you with your own meaning, etc...

་འགལ་བར་དམ་ བཅས་པ་ལ་གནོད་བྱེད་དུ་འགྱུར་ཏེ། ཚུར་མཐོང་གིས་ཤིན་ལྐོག་རྟོགས་པའི་ཐབས་སུ་ཁྱོད་ ངེས་པར་ཁས་བླངས་དགོས་པའི་ལུང་ཡིན་དགོས་པས་སོ། ། དེས་གྲུབ་ནས་མི་རུང་ཕྱིར་ལ། ཆོས་ཅན་ཁྱོད་ཀྱིས་གྲུབ་པའི་དོན་དཀར་ཆོས་སྡུག་ བསྔལ་འབྱིན་བྱེད་ཡིན་པར་འདོད་པར་མི་རུང་སྟེ། དཀར་ཆོས་སྡུག་བསྔལ་བྱེད་དུ་ཁས་ བླངས་ན་སྔ་ཕྱི་འགལ་བར་འགྱུར་བས་སོ། ། ཤིན་ལྐོག་ལ་དཔྱོད་པའི་རྟོགས་ལྡན་ཆོས་ཅན། བསྟན་བཅོས་སམ་ལུང་གི་གནས་ 1-347 གསུམ་པ་ཤིན་ལྐོག་ལ་རྟོག་དཔྱོད་འཕོ་བ་ན་ལུང་ཁས་ལེན་པར་རིགས་པ་དང་ལྡན་པ་ཡིན་ ཏེ། དེར་ཁས་མ་བླངས་ན་ཤིན་ལྐོག་ལ་དཔྱོད་པའི་སྐབས་ཀྱི་རྟེན་མེད་པས་སོ། ། ལུང་ཁས་བླངས་པའི་དུས་དེར་ཡང་ཆོས་ཅན། སྐབས་ཀྱི་བསྒྲུབ་བྱའི་ཆོས་དང་ནི་མེད་ ནི་མི་འབྱུང་བའི་འབྲེལ་ཡུལ་ལ་གནོད་པའི་རྟགས་དེ་དེ་བསྒྲུབ་ཀྱི་རྟགས་ཡང་དག་ཡིན་པ་ སྤང་བར་བྱ་བ་ཡིན་ཏེ། དེས་དེ་ལ་གནོད་ན་དེ་སྒྲུབ་ཀྱི་བསྒྲུབ་བྱའི་ཆོས་དངོས་ལ་གནོད་པས་ སོ། །ཆོས་ཅན་འབྲེལ་མེད་ཀྱི་ལུང་དོན་གཞན་ལ་གནོད་པས་སྐབས་ཀྱི་བསྒྲུབ་བྱའི་ཆོས་ དངོས་ལ་གནོད་པ་མིན་ཏེ། ཡིན་ན་བྱས་པས་དྲི་ནམ་ཡོན་ལ་གནོད་པས་སྒྲ་མི་རྟག་སྒྲུབ་ཀྱི་ འདོད་ཡུལ་ལ་གནོད་པ་སོགས་སྐྱོན་ཐུག་མེད་དུ་འགྱུར་བས་སོ། །ཡུལ་གང་ལ་དཔྱོད་ཀྱང་ ལུང་ཁས་ལེན་དགོས་ཞེ་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། སྔོན་ལྐོག་ལ་དཔྱོད་ལ་ཀུན་ལ་ལུང་ཁས་ལེན་མི་དགོས་པར་ཐལ། བསྟན་བཅོས་དག་བཟུང་ཞེས་ལུང་འདི་གང་གིས་བྱས་ཏེ། དེ་དགོས་པའི་རིགས་པ་ཡང་དག་ མེད་པས་སོ། །གྲུབ་མཐའ་སྟེ། ལུང་ལ་བློ་ཁ་མི་ཕྱོགས་པའི་ཕྱུགས་རྫི་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱིས་ དུ་བའི་རྟགས་ལས་ལ་ལ་མེ་རྟོགས་པར་མི་འགྱུར་བར་ཐལ། ལུང་སྒྲུབ་བྱེད་དུ་ཁས་མི་ལེན་ པ་དེ་ནིའོ། །ལུང་དང་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པས་སམ་སྐྱོན་ཡོན་མཐོང་ནས་ཡིན་ཏེ། དང་པོ་ལྟར་ ན། དེ་འདྲའི་སྐྱེ་བོ་ཆོས་ཅན། རང་སྐྱེས་དུས་ཉིད་ནས་ལུང་དང་རང་ཆས་སུ་འབྲེལ་པར་སྐྱེས་ པས་དཔྱོད་པ་ཀུན་ལ་ལུང་ཁས་ལེན་དགོས་པ་མ་ཡིན་པར་ཐལ་རེང་པོ་སྟེ་རང་སྐྱེ་དུས་ཉིད་ ནས་ལུང་དང་རང་ཆས་སུ་མ་འབྲེལ་བར་སྐྱེས་པས་སོ། །གཉིས་པ་ལྟར་ན། ཆོས་ཅན་ལུང་གི་སྐྱོན་ཡོན་ཚད་མས་མཐོང་ནས་སྤྱོད་པ་ཀུན་ལ་ལུང་ཁས་ལེན་མི་ དགོས་པར་ཐལ། ལུང་དོན་ཚད་མས་གྲུབ་པའི་ཡོན་ཏན་དང་། ལུང་ལ་ཚད་མས་གནོད་པའི་ སྐྱོན་མ་མཐོང་བས་སོ། །དེས་ན། ཀྱེ་མ་གྲུབ་མཐའ་མི་ཟད་པའི་གདོན་དང་འདྲ་བ་འདི་ནི་ 1-348 ཁྱོད་ལ་སུ་ཡིས་བགོས་པ་ཡིན་ཞེས་བཅས་སོ། ། གལ་ཏེ་ནས་འགྱུར་ཞེ་ན་ལ་མཐུན་རྐྱེན་པའི་སྟེང་དུ་ལུང་དོན་ཀུན་གྱིས་ཁྱབ་པ་གྲུབ་ པའི་རྟགས་གཅིག་ཁོ་ན་རྟགས་ཡང་དག་ཡིན་པས་ལུང་དོན་གཅིག་ལ་གནོད་ན་རྟགས་ འགལ་བ་ཡིན་ནོ། །ཞེ་ན།

【現代漢語翻譯】如果違背誓言，那就會造成損害。因為你必須承認，爲了通過現量來理解隱蔽事物，必須要有經文依據。因此，不能認為已成立的事物是痛苦的根源。如果承認白法是痛苦的根源，那就會自相矛盾。對於能夠辨析隱蔽事物的智者來說，在研究經論或聖言的第三個方面——隱蔽事物時，接受聖言是合理的。因為如果不接受聖言，那麼在辨析隱蔽事物時就沒有依據。即使在接受聖言的時候，對於與所要證明的法沒有關聯，或者與不存在的事物有關聯的妨害性標誌，也應該避免將其作為正確的標誌。因為如果它妨害了後者，那麼它就會妨害所要證明的真實法。如果與所要證明的真實法沒有關聯的聖言妨害了其他事物，那並不會妨害所要證明的真實法。如果是那樣的話，那麼『所作』妨害了『濕性』，因此，妨害了證明『聲音是無常』的意願等過失將無窮無盡。無論研究什麼，都必須接受聖言嗎？對於所知的事物，在研究隱蔽事物時，並不需要全部接受聖言。因為沒有必要說『掌握論典』，也沒有必要說明是誰說的，也沒有必要說明原因。對於不相信聖言的牧羊人來說，不可能通過煙的標誌來理解火。因為他不接受聖言作為證明。或者是因為與聖言同時產生，或者是因為看到了缺點和優點。如果是前者，那麼這樣的人，從出生時就與聖言有著內在的聯繫，因此，並非所有研究都需要接受聖言。因為有些人從出生時就與聖言沒有內在的聯繫。如果是後者，那麼，對於通過量度看到聖言的缺點和優點而行事的人來說，並不需要全部接受聖言。因為沒有看到通過量度成立的聖言的優點，也沒有看到量度妨害聖言的缺點。因此，這個像無盡惡魔一樣的宗派，是誰分配給你的呢？如果說，在符合條件的基礎上，所有聖言的內容都是成立的標誌，那麼僅僅妨害一個聖言的內容，就是標誌相違。那麼，

【English Translation】 If you violate the vow, it will cause harm. Because you must necessarily accept that in order to understand hidden things through perception, there must be scriptural evidence. Therefore, it is not permissible to consider what has been established as the root of suffering. If you accept that white dharma is the cause of suffering, it will become contradictory. For a wise person who can discern hidden things, it is reasonable to accept scripture when examining the third aspect of treatises or scriptures—hidden things. Because if you do not accept it, there is no basis for examining hidden things. Even at the time of accepting scripture, it is necessary to abandon as a valid sign the sign that harms the object of connection that does not occur with the dharma to be proven in the context. Because if it harms that, it harms the actual dharma to be proven. If scripture unrelated to the dharma harms other things, it does not harm the actual dharma to be proven. If it were, then 'being made' harms 'wetness', so harming the object of desire to prove that sound is impermanent, etc., would become an endless fault. Is it necessary to accept scripture no matter what is being examined? Regarding knowable things, it is not necessary to accept scripture for everything when examining hidden things. Because there is no need to say 'holding the treatises', and there is no valid reason why that is necessary. For a shepherd who does not turn his mind to scripture, it is not permissible to realize fire from the sign of smoke. Because he does not accept scripture as proof. Either because it arises together with scripture, or because he sees faults and virtues. According to the first, such a person, because he is born connected to scripture as an innate quality from the time of his birth, it is not permissible to accept scripture for all examinations. Because some are born not connected to scripture as an innate quality from the time of their birth. According to the second, For those who act after seeing the faults and virtues of scripture with valid cognition, it is not necessary to accept scripture for everything. Because the virtues of scripture established by valid cognition and the faults of scripture harmed by valid cognition are not seen. Therefore, who has bestowed upon you this doctrine, which is like an inexhaustible demon? If it is said that on the basis of conforming conditions, all the meanings of scripture are established as signs, then merely harming one meaning of scripture is a contradictory sign. Then,

ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། རྟག་ཡང་དག་མེད་པར་ཐལ། རྟག་དངོས་ ལ་སོགས་པའི་ལུང་དོན་ཀུན་གྱིས་མཐུན་དཔེའི་སྟེང་དུ་ཁྱབ་པའི་རྟགས་འདི་ནི་འཇིག་རྟེན་ འདས་ལུགས་ཏེ་མེད་པས་སོ། །ཁྱབ་བསལ་ལོ། །སྒྲ་ཆོས་ཅན་ཁྱོད་ལ་ཆོས་ཏེ་རྟག་པ་ནམ་ ཡོན་མ་གྲུབ་པས། མི་རྟག་པ་མ་གྲུབ་པར་ཇི་ལྟར་འགྱུར་ཏེ། མི་འགྱུར་བར་ཐལ། རྟག་པ་ ནམ་ཡོན་ཏེ་མི་རྟག་པ་དང་འབྲེལ་མེད་ཅི་ཡང་མིན་པས་སོ། ། བྱས་པ་ཆོས་ཅན། སྒྲ་རྟག་པ་ནམ་ཡོན་ལ་གནོད་ཀྱང་སྒྲ་མི་རྟག་སྒྲུབ་ཀྱི་རྟགས་སྐྱོན་ ལྡན་ཇི་ལྟར་ཡིན་ཏེ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། དེ་ལ་གནོད་ཀྱང་སྒྲ་ལ་མི་རྟག་པ་བསྒྲུབ་པའི་ཚུལ་ གསུམ་ཡིན་པས་སོ། ། ལུང་དོན་ཀུན་གྱིས་མ་ཁྱབ་ཀྱང་ཆོས་ཅན་དེ་ཡི་ཆོས་སུ་ལུང་ལས་བཤད་པ་ཀུན་གྱི་ མཐུན་དཔེ་ལ་ཁྱབ་པ་བསྟན་དགོས་སོ་ཞེ་ན། ཚིག་ཆོས་ཅན་རང་སྨྲ་བ་པོའི་སྐྱེས་བུ་སེམས་ ལྡན་སྒྲུབ་ཀྱི་རྟགས་ཡང་དག་མ་ཡིན་པར་ཐལ། ཆོས་སྐྱེས་བུའི་ཆོས་སུ་བཤད་པའི་དོན་དམ་ པའི་སྐྱེས་བུ་རྟག་པ་སོགས་ཀྱིས་བཤད་མཐུན་དཔེའི་སྟེང་དུ་ཁྱབ་པ་འགྲུབ་པ་མེད་པའི་ཕྱིར། དུ་བ་ཆོས་ཅན་ལ་ལ་མེ་དཔོག་མི་ནུས་པར་ཐལ། ཆོས་ཅན་ལའི་ཆོས་ད་ལྟར་གྱི་མེ་དང་ཡུལ་ འདི་ཡི་རྩྭ་ཡི་མེ་སོགས་ཀྱིས་མཐུན་དཔེའི་སྟེང་དུ་མ་ཁྱབ་པས་སོ། ། མི་འཁྲུལ་ནས་ལྡོག་པ་མ་ཡིན་ལ། བྱས་པ་ཆོས་ཅན། སྒྲ་རྟག་པ་ལ་གནོད་པས་མི་རྟག་ པ་ལ་འབྲེལ་པ་ལྡོག་པ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། གནོད་ཀྱང་མི་རྟག་པ་ལ་བདག་གཅིག་ཏུ་འབྲེལ་ བས་སོ། །དུ་བ་ཆོས་ཅན། དུ་ལྡན་ལ་མེ་མེད་ལ་གནོད་པས་མེ་ལ་འབྲེལ་བས་ལྡོག་པ་མིན་ 1-349 ཏེ། གནོད་ཀྱང་མེ་ལ་དེ་བྱུང་དུ་འབྲེལ་བས་སོ། །ལུང་ལ་རྟགས་ཀྱིས་གནོད་ན་ལུང་ཤེས་པའི་ ངོར་ཡང་རྟགས་སུ་མི་འགྱུར་ཞེ་ན། དེ་ནི་འདོད་ནས་འགྱུར་མ་ཡིན་ལ། བྱས་པ་ཆོས་ཅན། ལུང་ཤེས་པའི་རང་གི་ཕྱིར་རྒོལ་ གྱི་ངོར་ཡང་ཁྱོད་སྒྲ་མི་རྟག་སྒྲུབ་ཀྱི་རྟགས་ཡང་དག་ཡིན་པར་ཐལ། དེ་ཡི་ངོར་ཡང་དེ་སྒྲུབ་ ཀྱི་ཚུལ་གསུམ་ཡིན་པས་སོ། །ལུང་དོན་ལ་གནོད་བྱེད་འགོད་པའི་རྒོལ་བ་ཚར་བཅད་ཡིན་ ཞེ་ན། གཏན་ཚིགས་ནས་ཅི་བྱས་ལ། བྱས་པར་སྒྲ་མི་རྟག་པར་སྒྲུབ་བྱེད་ཀྱི་སྔར་རྒོལ་ཆོས་ ཅན། བྱས་པ་སྒྲ་རྟག་པའི་གནོད་བྱེད་དུ་བཀོད་པའི་ཆ་ཁོ་ན་ནས། ཁྱོད་རྒོལ་བ་ཚར་བཅད་ ཀྱི་གནས་མིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་ཀྱིས་བྱས་པ་དེ་དེ་ཡི་གནོད་བྱེད་དུ་བརྗོད་དམ་བརྗོད་ཀྱང་ རུང་། དེས་དེ་ལ་དངོས་པོའི་སྟོབས་ཀྱིས་གནོད་པས་སོ། །གནོད་བྱེད་དུ་བརྗོད་རུང་མ་ བརྗོད་རུང་དངོས་པོའི་སྟོབས་ཀྱིས་གནོད་དམ་མ་བརྗོད་ན་མི་གནོད་པ་ལ་བརྗོད་པས་དེས་ དེ་ལ་གནོད། དང་པོ་ལྟར་ན། དེས་རྗོད་ནས་དེ་སྐྱེད་མིན་ལ། བྱས་པ་ཆོས་ཅན། དེ་ཡི་སྔར་རྒོལ་དེས་སྒྲ་རྟག་པའི་ གནོད་བྱེད་དུ་མས་བརྗོད་ན་དེ་ལ་མི་གནོད་པ་ལ

【現代漢語翻譯】知識（梵文：Vidya，含義：明，學問）法，應非恒常，因為所有符合恒常事物等論證意義的事例，都不具備這種周遍性的緣故，這是世俗共許的道理，所以不應有周遍性。遮破周遍性！聲音法，你若未成立恒常，又怎能成立無常呢？不能成立，因為恒常與無常之間沒有任何關聯。所作法，即使聲音對恒常造成損害，又怎能成為證明聲音無常的具有過失的理由呢？不能成為理由，因為即使它造成損害，仍然是證明聲音無常的三相。如果說，即使論證意義不具備周遍性，也必須證明該法在所有符合經文中描述的事例中具備周遍性，那麼，語言法，作為證明說話者是有情眾生的理由，是不正確的，因為在符合經文描述的法，即勝義諦的恒常等事例中，無法成立周遍性。煙法，不能推斷出有火，因為煙法不周遍於現在有火的地方，比如這片草地上的火等事例。不會錯亂，也不會相違背。所作法，因為對恒常造成損害，所以與無常不相違背，因為即使造成損害，也與無常具有一體性關聯。煙法，因為對有煙無火造成損害，所以與火不相違背，因為即使造成損害，也與火具有同生關聯。如果論證被經文損害，那麼在瞭解經文的人看來，也不會成為論證。這並非是想當然的。所作法，即使在瞭解經文的對方辯論者看來，你仍然是證明聲音無常的正確理由，因為在對方看來，它仍然具備證明聲音無常的三相。如果提出損害論證意義的辯論者是失敗者，那麼，又該如何使用正理呢？對於以所作法證明聲音無常的先前辯論者而言，僅僅因為將所作法作為聲音恒常的損害因素來提出，你就不是辯論失敗者，因為無論你是否將所作法作為損害因素提出，它都會憑藉事物本身的力量造成損害。無論是否作為損害因素提出，事物本身的力量都會造成損害；如果不提出，就不會造成損害，而提出后就會造成損害。如果是前者，它並非因言說而產生。所作法，如果先前的辯論者沒有將它作為聲音恒常的損害因素提出，那麼它就不會對恒常造成損害。

【English Translation】 'Knowledge' (Sanskrit: Vidya, meaning: clarity, learning) is not permanent, because all instances that conform to the meaning of permanence, etc., do not possess this pervasiveness. This is a worldly accepted principle, so it should not have pervasiveness. Negation of pervasiveness! Sound, if you have not established permanence, how can you establish impermanence? It cannot be established, because there is no connection between permanence and impermanence. 'Made' (created) phenomena, even if sound causes harm to permanence, how can it be a flawed reason for proving the impermanence of sound? It cannot be a reason, because even if it causes harm, it is still the three modes of proving the impermanence of sound. If it is said that even if the meaning of the argument does not have pervasiveness, it must be shown that the dharma in all instances that conform to the descriptions in the scriptures has pervasiveness, then, language, as a reason for proving that the speaker is a sentient being, is not correct, because in instances that conform to the dharma described in the scriptures, that is, the permanence of ultimate truth, pervasiveness cannot be established. Smoke cannot infer fire, because smoke does not pervade places where there is fire now, such as the fire on this grassland. It will not be confused, nor will it be contradictory. 'Made' (created) phenomena, because it causes harm to permanence, it is not contradictory to impermanence, because even if it causes harm, it has a unity connection with impermanence. Smoke, because it causes harm to having smoke without fire, it is not contradictory to fire, because even if it causes harm, it has a co-emergent connection with fire. If the argument is harmed by the scriptures, then in the eyes of those who understand the scriptures, it will not become an argument. This is not something to be taken for granted. 'Made' (created) phenomena, even in the eyes of the opposing debater who understands the scriptures, you are still a correct reason for proving the impermanence of sound, because in the eyes of the opponent, it still has the three modes of proving it. If the debater who proposes harming the meaning of the argument is the loser, then, How should logic be used? For the previous debater who proves the impermanence of sound with 'made' (created) phenomena, just because you propose 'made' (created) phenomena as a damaging factor to the permanence of sound, you are not in a position to be a defeated debater, because whether you propose 'made' (created) phenomena as a damaging factor or not, it will cause damage by the power of things themselves. Whether it is proposed as a damaging factor or not, the power of things themselves will cause damage; if it is not proposed, it will not cause damage, but if it is proposed, it will cause damage. If it is the former, It is not produced by saying it. 'Made' (created) phenomena, if the previous debater did not propose it as a damaging factor to the permanence of sound, then it will not cause damage to permanence.

། དེས་དེར་བརྗོད་པའི་ཉེས་པ་ཁོ་ན་ལ་ སྒྲ་རྟག་པ་ནམ་ཡོན་ལ་གནོད་བྱེད་དུ་གསར་དུ་སྐྱེས་པ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། དེ་ལ་དངོས་པོའི་ སྟོབས་ཀྱིས་གནོད་པས་སོ། །བསལ་པ་ཁས་སོ། ། གཉིས་པ་གལ་ཏེ་ཁས་བླངས་པའི་དོན་ལ་མ་བརྟགས་པར་གནོད་བྱེད་བརྗོད་པའི་ཕྱིར་ རྒོལ་བ་དེ་སྐྱོན་ཅན་ནོ་ཞེ་ན། གལ་ཏེ་ནས་སྐྱོན་ཅན་ཡིན་ལ། དེ་ཡི་སྔར་རྒོལ་ཆོས་ཅན། དེ་ཡི་ གནོད་བྱེད་དུ་བརྗོད་པའི་ཆ་ནས། ཚར་བཅད་འབབ་པའི་མི་རིག་པ་ཅུང་ཟད་ཀྱང་བྱེད་པ་མ་ ཡིན་པར་ཐལ། དེ་དེའི་གནོད་བྱེད་དུ་མ་བརྗོད་ཀྱང་། དེས་དེ་ལ་གནོད་པས་སོ། །འདོད་ན། 1-350 ཆོས་ཅན་དེ་ལྟར་བརྗོད་པའི་ཆ་ཁོ་ན་ནས་རྒོལ་བ་སྐྱོན་ཅན་མ་ཡིན་པར་ཐལ་ལོ། །འོ་ན་དོན་ ལ་མ་གྲུབ་པ་ལ་སོགས་པའི་རྟགས་འགོད་པའི་རྒོལ་བ་སྐྱོན་དུ་མི་འགྱུར་རོ། །ཞེ་ན་སྒྲ་མི་ རྟག་སྒྲུབ་ཀྱི་རྟགས་ཡང་དག་འགོད་དགོས་པ་ན། དེ་མ་བཀོད་པར་མིག་གི་བཟུང་བྱ་དེ་སྒྲུབ་ ཀྱི་རྟག་ཡང་དག་ཏུ་རློམས་ནས་འགོད་པའི་སྔར་རྒོལ་ཆོས་ཅན། རྒོལ་བ་སྐྱོན་ཅན་དུ་འགྱུར་ ཏེ། དེ་སྒྲུབ་ཀྱི་རྟགས་ཡང་དག་འགོད་དགོས་པ་ན། དེ་མ་བཀོད་པར་དེ་སྒྲུབ་ནུས་ཀྱི་དོན་ མེད་པའི་རྟགས་ལྟར་སྣང་དུ་བརྗོད་པའི་རྒོལ་བ་ཡིན་པས་སོ། །དོན་མེད་ཅེས་པའི་རྟགས་ སྒྲུབ་པ་མིག་གི་བཟུང་བྱ་ཆོས་ཅན། སྒྲ་མི་རྟག་སྒྲུབ་ཀྱི་རྟགས་ལྟར་སྣང་ཡིན་ཏེ། འདོད་ཡུལ་ སྒྲ་མི་རྟག་པར་སྒྲུབ་པའི་ནུས་པ་མེད་པས་སོ། ། དེ་བསྒྲུབ་ནས་མ་ཡིན་ལ། སྒྲ་མི་རྟག་སྒྲུབ་གྱི་སྔར་རྒོལ་དེ་ཆོས་ཅན། བྱས་པ་སྒྲ་མི་རྟག་ པའི་རྟགས་སུ་བཀོད་པ་འདིར་བྱས་པས་སྒྲ་རྟག་པ་ནམ་ཡོན་ལ་གནོད་ཀྱང་ཁྱོད་རྒོལ་བ་ ཚར་བཅད་མིན་ཏེ་བྱས་པ་སྒྲ་མི་རྟག་པར་བསྒྲུབ་ནུས་པས་སོ། ། གལ་ཏེ་ནས་ལུགས་ཡིན་ནོ་ལ། བྱས་པ་ཆོས་ཅན། སྒྲ་རྟག་པ་ནམ་ཡོན་ཁྱོད་ཀྱིས་སྒྲ་མི་ རྟག་པའི་བསྒྲུབ་བྱ་ཡིན་པས་དེ་ལ་གནོད་པས་སྒྲ་མི་རྟག་པའི་བསྒྲུབ་བྱ་ལ་གནོད་པ་མིན་ ཏེ། དེ་དེ་ཡི་བསྒྲུབ་བྱ་མིན་པས་སོ། །མི་རིགས་པ་བཀག་པས་རིགས་པ་འགོག་པར་བྱེད་དོ། ། ཞེས་བྱ་བ་རྒྱལ་རིགས་ངན་པའི་ཆོས་ལུགས་དང་འདྲ་བ་ཡིན་ནོ། ། དོན་ཀུན་ནས་ཉམས་འགྱུར་ལ། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། རྟགས་ཡང་དག་དང་དེ་ཡི་བསྒྲུབ་བྱ་ མེད་པར་ཐལ། ཕྱི་ནང་གི་ལུང་དོན་ཀུན་རང་གི་བསྒྲུབ་བྱར་ནས། དེ་བསྒྲུབ་པའི་རྟགས་ཡང་ དག་མེད་པས་སོ། །ཁྱབ་པ་ཁས་སོ། ། སྒྲ་ལ་རྟག་པ་ནམ་ཡོན་མིན་པ་བསྒྲུབས་པས་མི་རྟག་ པ་བསྒྲུབ་པ་ལ་མི་གནོད་ན་སྙན་བྱས་སྒྲ་ལ་རྟག་པ་གྲུབ་ན་བྱས་པ་སྒྲ་མི་རྟག་པར་བསྒྲུབ་ པའི་འགལ་བ་ལ་མི་འཁྲུལ་བ་ཅན་གྱི་སྐྱོན་དུ་མི་འགྱུར་ཞེ་ན། 1-351 ཆོས་ཅན་ནས་གནོད་འགྱུར་ལ། སྒྲ་ཆོས་ཅན། རྟག་པར་ཚད་མས་གྲུབ་ན་མི་རྟག་པ་ ཡིན་པ་ལ་གནོད་པར་འགྱུར་ཏེ། རྟག་མི་རྟག་དག

【現代漢語翻譯】因此，僅僅因為陳述過失，聲音的常恒性（藏文：སྒྲ་རྟག་པ་ནམ་ཡོན་，字面意思：聲音常恒的過失）並不會新產生對 Nyayon（藏文：ནམ་ཡོན་）的損害，因為是通過事物的力量來損害它的。駁斥已被接受。第二，如果因為沒有考察所承諾的意義就陳述損害，所以反駁者是有過失的，那麼，如果是有過失的，那麼之前的反駁者，作為有法，從他陳述損害的方面來看，根本沒有做出任何駁倒的行為，因為即使他不陳述對它的損害，它也會損害它。如果承認，那麼僅僅從陳述有法的那方面來看，反駁者就不應該是有過失的。那麼，提出未成立等理由的反駁者就不會有過失了嗎？如果這樣說，那麼在必須提出證明聲音無常的正確理由時，如果他不提出，而是自認為眼睛的所取是證明的正確理由而提出，那麼之前的反駁者，作為有法，就會變成有過失的，因為在必須提出證明的正確理由時，他不提出，而是陳述了像無意義的理由一樣的東西，認為它能證明。無意義的理由，即眼睛的所取，作為有法，是證明聲音無常的似是而非的理由，因為它沒有能力證明所要證明的聲音無常。它不是被證明的，而證明聲音無常的之前的反駁者，作為有法，因為在此提出了『所作』作為聲音無常的理由，所以即使『所作』損害了聲音的常恒性（藏文：སྒྲ་རྟག་པ་ནམ་ཡོན་），你這個反駁者也沒有被駁倒，因為『所作』能夠證明聲音無常。如果從道理上說是這樣，那麼『所作』，作為有法，聲音的常恒性（藏文：སྒྲ་རྟག་པ་ནམ་ཡོན་）是你聲音無常的所要證明的東西，所以損害了它，但並沒有損害聲音無常的所要證明的東西，因為它不是它的所要證明的東西。阻止不合邏輯的行為就是在阻止邏輯。這就像惡劣種姓的宗教一樣。從所有意義上來說都是退步，所知，作為有法，沒有正確的理由和它的所要證明的東西，因為內外經典的意義都變成了自己的所要證明的東西，所以沒有證明它的正確理由。普遍性已被接受。如果證明了聲音不是常恒性（藏文：རྟག་པ་ནམ་ཡོན་），就不會損害證明無常性，那麼如果『所作』證明了聲音是常恒的，那麼『所作』證明聲音無常的矛盾就不會變成無知的過失嗎？從有法到損害會改變，聲音，作為有法，如果通過量成立是常恒的，那麼就會損害成為無常，因為常恒和無常是相違的。

【English Translation】 Therefore, merely because of stating a fault, the permanence of sound (Tibetan: སྒྲ་རྟག་པ་ནམ་ཡོན་, Wylie: sgra rtag pa nam yon, lit. 'the fault of the permanence of sound') does not newly arise to harm Nyayon, because it is harmed by the power of things. The refutation has been accepted. Second, if the opponent is at fault for stating harm without examining the meaning of what was promised, then if he is at fault, then the previous opponent, as the subject of the argument, from the aspect of his stating harm, does not do even a little bit of defeating, because even if he does not state harm to it, it will harm it. If you admit, then merely from the aspect of stating the subject of the argument, the opponent should not be at fault. Then, will the opponent who presents unestablished reasons, etc., not be at fault? If you say so, then when it is necessary to present the correct reason for proving the impermanence of sound, if he does not present it, but instead assumes that what is apprehended by the eye is the correct reason for proving it and presents it, then the previous opponent, as the subject of the argument, will become at fault, because when it is necessary to present the correct reason for proving it, he does not present it, but instead states something like a meaningless reason that can prove it. The meaningless reason, that is, what is apprehended by the eye, as the subject of the argument, is a seemingly correct reason for proving the impermanence of sound, because it does not have the ability to prove the sound that is to be proven as impermanent. It is not proven, and the previous opponent who proves the impermanence of sound, as the subject of the argument, because 'what is made' is presented here as the reason for the impermanence of sound, so even if 'what is made' harms the permanence of sound (Tibetan: སྒྲ་རྟག་པ་ནམ་ཡོན་), you, the opponent, have not been defeated, because 'what is made' is able to prove the impermanence of sound. If it is so according to reason, then 'what is made', as the subject of the argument, the permanence of sound (Tibetan: སྒྲ་རྟག་པ་ནམ་ཡོན་) is what you want to prove as the impermanence of sound, so it harms it, but it does not harm what you want to prove as the impermanence of sound, because it is not what you want to prove. Preventing illogical behavior is preventing logic. This is like the religion of a bad caste. It is a degeneration in all senses, what is knowable, as the subject of the argument, does not have a correct reason and what it wants to prove, because the meanings of the inner and outer scriptures have become what it wants to prove, so there is no correct reason to prove it. Universality has been accepted. If proving that sound is not permanent (Tibetan: རྟག་པ་ནམ་ཡོན་) does not harm proving impermanence, then if 'what is made' proves that sound is permanent, then will the contradiction of 'what is made' proving the impermanence of sound not become an ignorant fault? From the subject of the argument to harm will change, sound, as the subject of the argument, if it is established as permanent through valid cognition, then it will harm becoming impermanent, because permanent and impermanent are contradictory.

་ཏུ་མི་རུང་བའི་ཕྱིར་ཏེ། དེ་གཉིས་ཕན་ཚུན་ སྤང་འགལ་ཡིན་པས་སོ། ། འདིར་ནི་ནས་མ་ཡིན་ལ། མི་རྟག་པ་དང་རྟག་པ་ནམ་ཡོན་མིན་པ་འདི་ཆོས་ཅན། སྒྲ་ དེ་ཁྱེད་གཉིས་གཅིག་ཏུ་གྲུབ་པས་གཅིག་ཏུ་གྲུབ་པ་ལ་གནོད་པ་མེད་དེ། ཁྱོད་སྒྲ་ལ་གཞི་ མཐུན་དུ་འདུ་བས་སོ། །མི་རྟག་པ་དང་ནམ་ཡོན་མིན་པ་དེ་དག་གནོད་བྱ་གནོད་བྱེད་མིན་ ཞིང་མི་རྟག་པ་དེ་ནམ་ཡོན་དང་འབྲེལ་བ་མེད་ཀྱང་བྱས་པས་སྒྲ་རྟག་པ་ནམ་ཡོན་ལ་གནོད་ ན་གཟེགས་ཟན་གྱི་བསྟན་བཅོས་ཀྱི་དོན་གཅིག་སླད་པའི་ཕྱིར་སྒྲ་མི་རྟག་པ་ལ་གནོད་ཅེ་ན། ཐམས་ཅད་ནས་འགྱུར་ལ། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། བྱས་པས་དྲི་རྟག་པ་བ་ཡོན་དང་རྩོལ་ བྱུང་གིས་སྒྲ་རྟག་པ་ནམ་ཡོན་ལ་གནོད་པའི་འགལ་སྒོ་ནས་ཀྱང་བྱས་པས་སྒྲ་མི་རྟག་པར་ བསྒྲུབ་པའི་གྲུབ་པ་ལ་གནོད་པར་ཐལ། དེ་ཡི་སྒོ་ནས་ཀྱང་གཟེགས་ཟན་གྱི་ལུང་དོན་བཀག་ པས་སོ། ། འབྲེལ་ཡོད་ནས་གནོད་འགྱུར་ཞེ་ན་ལ། ནམ་ཡོན་དེ་སྒྲ་དང་འབྲེལ་པ་ཡོད་ཀྱི་དྲི་དང་ འབྲེལ་པ་མེད་པས་སྒྲ་ཡི་སྟེང་དུ་བྱས་པས་རྟག་པ་ནམ་ཡོན་ལ་གནོད་ན་སྒྲ་མི་རྟག་པ་ལ་ གནོད་ཀྱི་རྟགས་གཞན་གྱི་ཆོས་ཅན་དྲིས་སོགས་ཀྱི་སྟེང་དུ་ས་ཡོན་སོགས་ལ་གནོད་པས་དེ་ ལ་གནོད་པ་མིན་ཞེ་ན། མ་ཡིན་ཏེ་ནས་དཔྱད་ཕྱིར་རོ་ལ། བྱས་པ་ཆོས་ཅན། དྲི་རྟག་པ་ས་ཡོན་བཀག་པས་ ཀྱང་དེ་ཡི་རྟགས་འགལ་བར་ཐལ། དེ་ཡང་དེ་ཡི་འདོད་ཡུལ་གྱི་བསྒྲུབ་བྱ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེ་ གཟེགས་ཟན་གྱི་ལུང་ལས་བཤད་པས་སོ། །ཁྱབ་པ་ཁས་སོ། ། མེད་ན་ནས་བྱས་ལའང་མཚུངས་སོ་ལ། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། རྩོལ་བྱུང་གི་དྲི་རྟག་པས་ས་ 1-352 ཡོན་ལ་གནོད་པས་ཀྱང་བྱས་པས་སྒྲ་མི་རྟག་སྒྲུབ་ཀྱི་འདོད་ཡུལ་ལ་གནོད་པར་ཐལ། གནོད་ པས་ཀྱང་བྱེ་བྲག་པའི་ལུང་དོན་གཅིག་བཀག་པར་མཚུངས་པས་སོ། །ཁྱབ་པ་ཁས་སོ། ། གཉིས་པ་ལ་གཉིས། འདོད་པ་བརྗོད་པ་དང་། སུན་འབྱིན་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ནི། གལ་ཏེ་རྒོལ་བས་བསྟན་བཅོས་ཁས་བླངས་ན་དེ་ཡི་ཕྱིར་བསྟན་བཅོས་ལ་བཤད་པར་མཐོང་ བ་མ་ལུས་པ་ཀུན་རྒོལ་བའི་རྟགས་སྦྱོར་གཅིག་གི་བསྒྲུབ་བྱ་ཡིན་ཞེས་ཀུན་བཏུས་བཤད་ བྱེད་དང་བྱེ་བྲག་པ་ཟེར་རོ། ། ༈ དེ་ལྟར་འདོད་པའི་རང་གཞན་སྟེ་གཉིས་དགག་པ། གཉིས་པ་ལ་དོན་དངོས་དང་སྐྱོན་སྤོང་དགག་པའོ། །དང་པོ་ནི། དཔེ་དང་ནས་ཐལ་བར་ འགྱུར་ལ། སྒྲ་མི་རྟག་སྟེ་མིག་གི་བཟུང་བྱ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། བློ་བཞིན་ཞེས་སོགས་དཔེ་རྟགས་ མ་གྲུབ་པ་བརྗོད་པའི་ཚིག་ཆོས་ཅན། ད་ལྟ་གཞན་དོན་རྟགས་ཀྱི་དམ་བཅར་ཐལ། རང་གི་ བསྟན་བྱ་ལུང་ལས་བཤད་པ་ཞིག་བརྗོད་པས་སོ། །དཔེ་མ་གྲུབ་ན་ཆོས་ཅན་ད་ལྟ་གཞན་ དོན་བསྒྲུབ་བྱ་ཐལ། ལུང་ལས་བཤད་པས་སོ། ། གཉིས་པ་ནི། གལ་ཏེ་སྒྲུབ་བྱེད་ཉིད་དུ་བརྗོད་པའི་དཔེ་རྟགས་མ་གྲུབ་པ་བསྒྲུབ་བྱ་མ་ ཡིན་དེ་ཡ

【現代漢語翻譯】因為這是不可能的，因為這兩者是互相排斥的。在這裡，『不是』並非沒有道理。無常和常恒並非空無，這是有法。聲音，你們兩個結合在一起，結合在一起並沒有損害，因為你們在聲音上是共同的基礎。無常和空無並非損害者和被損害者，無常與空無無關，但如果『已作』損害了聲音的常恒空無，那麼由於顛倒了勝論的教義，『已作』會損害聲音的無常嗎？一切都在變化。所知是有法。由於『已作』，氣味的常恒與空無，以及勤發音損害了聲音的常恒空無，從相違的角度來說，『已作』會損害證明聲音無常的成立嗎？因為從這個角度也阻礙了勝論的教義。如果說有關聯就會造成損害，那麼空無與聲音有關聯，但與氣味無關。如果在聲音上，『已作』損害了常恒空無，那麼『已作』會損害聲音的無常嗎？如果損害了其他有法，比如氣味等上面的地界等，那麼不會損害它嗎？並非如此，因為要進行分析。『已作』是有法。阻礙氣味的常恒地界等，也會導致那個標誌相違。那也是那個宗義的所立，因為那是勝論的教義所說的。遍（周遍性）是承認的。如果沒有，那麼『已作』也一樣。所知是有法。勤發音的氣味常恒損害了地界等，也會導致『已作』損害了證明聲音無常的宗義。因為損害也會導致勝論的教義被阻礙。遍（周遍性）是承認的。第二部分分為兩點：陳述宗義和解釋駁斥。第一點是：如果論敵承認論典，那麼因此，論典中所說的一切都被視為論敵的一個論式（因明術語，指推理形式）的所立，這就是總集論者和勝論者的說法。如此一來，駁斥自宗和他宗，即兩種觀點。第二部分分為駁斥實際內容和駁斥過失。第一點是：比喻和『不是』會導致過失。聲音是無常的，因為它是眼睛所能見到的。如同智慧一樣，等等。陳述比喻標誌不成立的言辭是有法。現在會導致為他者而立的標誌的誓言，因為陳述了自己所要表達的論典所說的內容。如果比喻不成立，那麼有法現在會導致為他者而立的所立，因為是論典所說的。第二點是：如果陳述作為能立的比喻標誌不成立，那麼所立就不是那個。

【English Translation】 Because it is impossible, because these two are mutually exclusive. Here, 'not' is not without reason. Impermanence and permanence are not emptiness, this is the subject. Sound, you two are combined together, and there is no harm in being combined together, because you are a common basis for sound. Impermanence and emptiness are not damagers and damaged, and impermanence has nothing to do with emptiness, but if 'made' damages the permanence and emptiness of sound, then because it reverses the teachings of Vaisheshika, will 'made' damage the impermanence of sound? Everything is changing. Knowable is the subject. Because of 'made', the permanence of smell and emptiness, and the effort of pronunciation damage the permanence and emptiness of sound, from the perspective of contradiction, will 'made' damage the establishment of proving the impermanence of sound? Because from this perspective, the teachings of Vaisheshika are also hindered. If it is said that being related will cause damage, then emptiness is related to sound, but not to smell. If on sound, 'made' damages permanence and emptiness, then will 'made' damage the impermanence of sound? If it damages other subjects, such as earth element etc. on smell etc., then will it not damage it? It is not so, because analysis is to be done. 'Made' is the subject. Obstructing the permanence of smell, earth element etc., will also cause that sign to be contradictory. That is also the thesis of that doctrine, because that is what the teachings of Vaisheshika say. The pervasion is acknowledged. If not, then 'made' is the same. Knowable is the subject. The permanence of smell produced by effort damages the earth element etc., will also cause 'made' to damage the thesis of proving the impermanence of sound. Because damage will also cause the teachings of Vaisheshika to be obstructed. The pervasion is acknowledged. The second part is divided into two points: stating the thesis and explaining the refutation. The first point is: If the opponent acknowledges the treatise, then therefore, everything said in the treatise is regarded as the thesis of one argument (term in logic, referring to the form of reasoning) of the opponent, this is the saying of the Samgrahavadin and the Vaisheshika. In this way, refuting one's own and others' doctrines, that is, two views. The second part is divided into refuting the actual content and refuting faults. The first point is: Metaphor and 'not' will lead to faults. Sound is impermanent because it is visible to the eye. Like wisdom, etc. The words stating that the metaphor sign is not established are the subject. Now it will lead to the vow of a sign established for others, because it states what one wants to express that is said in the treatise. If the metaphor is not established, then the subject will now lead to the thesis established for others, because it is what the treatise says. The second point is: If the metaphor sign stated as the establisher is not established, then the thesis is not that.

ིན་པ་དགག་པའི་དོན་དུ་རིགས་སྒོར་འདོད་པ་དང་། ཀུན་བཏུས་སུ་ཁོ་ན་སྨོས་པའི་ ཕྱིར་ཞེ་ན། དཔེ་རྟགས་མ་གྲུབ་པ་ཆོས་ཅན། ད་ལྟ་གཞན་དོན་བསྒྲུབ་བྱ་ཡིན་པ་འདོད་པ་དང་ ཁོ་ནའི་ཚིག་ཙམ་ལས་ལྡོག་པ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། ད་ལྟ་གཞན་དོན་བསྒྲུབ་བྱར་རིགས་པ་ཐོབ་ པའི་ཕྱིར་ཏེ། ལུང་ལས་བཤད་པའོ། །དཔེ་རྟགས་མ་གྲུབ་པ་བསྒྲུབ་བྱ་མ་ཡིན་ཏེ། སྔར་རྒོལ་ བས་བསྒྲུབ་བྱར་མི་འདོད་པས་སོ། །ཞེ་ན། རྒོལ་བ་ནས་མིན་ལ། རྟག་པ་ནམ་ཡོན་ཆོས་ཅན། སྒྲ་མི་རྟག་པར་བསྒྲུབ་པའི་འདོད་ ཡུལ་གྱི་བསྒྲུབ་བྱ་མིན་པར་ཐལ། དེ་ཡི་སྔར་རྒོལ་བས་དེ་ཡི་བསྒྲུབ་བྱར་མི་འདོད་པས་སོ། ། འདོད་ན། 1-353 དེ་ཚེ་ནས་འགལ་ལ། ཆོས་ཅན་དེ་ཡི་བསྒྲུབ་བྱ་ཡིན་པའི་སྒོ་ནས་བྱས་པ་ཁྱོད་ལ་གནོད་ པས་བྱས་པ་དེ་དེ་སྒྲུབ་ཀྱི་རྟགས་ཅི་ཞིག་འགལ་ཏེ་འགལ་བ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་དེ་ཡི་ བསྒྲུབ་བྱ་མིན་པས་སོ། ། ༈ དེ་ལྟར་འདོད་པའི་རང་སྟེ་དགོས་སུ་དགག་པ། གསུམ་པ་ལ་གཉིས། རང་སྒྲ་སྨོས་པ་དོན་མེད་འགྱུར། ཡོད་པར་འདོད་པའི་གཞན་ལན་ དགག་པའོ། །དང་པོ་ནི། ལུང་དོན་ཐམས་ཅད་བསྒྲུབ་བྱ་ཡིན་ཞིང་། རང་ཉིད་ཀྱི་སྒྲས་ཀྱང་དེ་ ལྟར་སྟོན་ན། ལྔ་ལྡན་གྱི་རང་ཉིད་ཀྱི་སྒྲ་ཆོས་ཅན། བསྒྲུབ་བྱའི་མཚན་ཉིད་ལྔ་ལྡན་གྱི་ཚིག་ ལྔའི་ཡ་གྱལ་དུ་བཀོད་པ་དོན་མེད་པར་ཐལ། ཕྱོགས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ལས་ཕྱི་རོལ་དུ་འགྱུར་ བའི་བརྗོད་བྱ་ཅན་ཡིན་པས་མ་གྲུབ་ན་ལུང་དོན་ཀུན་རྟགས་གཅིག་གི་བརྗོད་བྱར་སྟོན་པ་ བུད། གཉིས་པ་ལ་གསུམ། ལུང་ལས། འཇུག་འདོད་འདི་སྐུང་ཡིག་དཔྱོད་པ་འཇུག་པའི་ དོན་དུ། གྲགས་ཟིན་རྟེན་དུ་ཤེས་པའི་དོན་དུ། ཆོས་ཅན་བསྒྲུབ་བྱར་གཅོད་པའི་དོན་དུ་སྨོས་ པ་དགག་པའོ། ། དང་པོ་ནི་རྩོད་དུས་སུ་སྔར་ཁས་བླངས་པའི་བསྟན་བཅོས་ནོར་ནས་བསྟན་བཅོས་ གཞན་ལ་རྒོལ་བ་རང་གི་འདོད་པ་ཙམ་གྱིས་འཇུག་པ་ལས་འགལ་བ་མེད་དོ་ཞེས་རྟོགས་ པའི་དོན་དུ་རང་ཉིད་སྨོས་ཞེ་ན། འོ་ན་ནས་གང་ལས་ཡིན་ལ། དེ་ཡི་རང་སྒྲ་ཆོས་ཅན་རྩོད་དུས་སུ་རྒོལ་བ་བསྟན་བཅོས་ ལ་འདོད་པས་འཇུག་ནུས་པར་རྟོགས་པའི་ཆེད་ཁོ་ནར་ལྔ་ཡ་གྱལ་དུ་སྨོས་དགོས་ཏེ་མི་ དགོས་པར་ཐལ། དེ་དེ་ལྟར་ནུས་སམ་སྙམ་པའི་དགོས་པ་ཡོད་ན། དེ་ལྟར་སྨོས་པར་རིགས་ པ་ཡིན་པ་ལ། དེ་ལྟར་མི་ནུས་སྙམ་པའི་དགོས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར། དེ་ཡི་རྒྱུ་མཚན་རྒོལ་བ་ རྟོག་ལྡན་རང་ཉིད་འདོད་པས་ལྟོས་གཞན་འཛིན་པ་ཚད་མས་བཀག་གམ་མ་བཀག དེ་ནི་ ཚད་མས་བཀག་པ་མེད་ཅེ་ན། 1-354 འཛིན་ནས་ནུས་ལ། རྒོལ་བ་རྟོག་ལྡན་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་བསྟན་བཅོས་འདོད་པས་འཛིན་ ནུས་པར་ཤེས་པའི་ཆེད་ཁོ་ནར་ལྔ་ཡི་ཡ་གྱལ་དུ་རང་སྒྲ་སྨོས་མི་དགོས་པར་ཐལ། དེ་ཡི་དོན་ དུ་དེ་མ་སྨོས་ཀྱང་རང་གི་འདོད་པས་བསྟན་བཅོས་གཞན་ངེས་པར་འཛིན་

【現代漢語翻譯】如果有人認為，爲了駁斥『是』的觀點，才需要在理證中加入『自』，並且《集論》中只提到了『唯』字，那麼：立宗（現在爲了他者利益而努力）的例子並不成立，因為現在認為是爲了他者利益而努力，並且僅僅是『唯』這個詞本身，而不是其他。這是因為現在有理由爲了他者利益而努力，這是經文里所說的。例子並不成立，因為不是所要證明的，因為先前的辯論者不認為這是所要證明的。如果有人這樣認為：從辯論者來說並非如此。常法（時間和方位）作為例子，不應成為證明聲音無常的所立宗。因為先前的辯論者不認為這是所要證明的。如果有人這樣認為：從那時起就互相矛盾了。如果作為例子的常法，通過它是所立宗的方式，對你造成了損害，那麼這個方式與證明它的理由有什麼矛盾呢？它並不矛盾，因為你認為它不是所立宗。因此，必須駁斥這種自以為是的觀點。第三部分分為兩點：說『自』這個詞變得沒有意義，以及駁斥認為『有』的對方的回答。第一點是：如果所有的經文內容都是所要證明的，並且『自』這個詞也這樣顯示，那麼具有五種特徵的『自』這個詞，被列為具有五種特徵的所立宗的五個部分之一，就沒有意義了。如果它超出了周遍的特徵，那麼所有的經文內容都顯示為一個理由的內容。第二部分分為三點：駁斥經文中所說的，爲了進入的目的而隱藏這個縮寫，爲了知道已經出名的依據，以及爲了確定例子是所要證明的。第一點是：如果在辯論時，先前承諾的論著被改變，而辯論者僅僅因為自己的意願而進入其他論著，並沒有任何矛盾，爲了理解這一點才說『自』，如果有人這樣認為：那麼從哪裡來的呢？這個『自』字，僅僅爲了在辯論時，辯論者能夠通過意願進入論著而被列為五個部分之一，這是不必要的。如果認為有必要這樣做，那麼這樣做是有道理的。如果沒有必要這樣做，那麼就沒有必要這樣做。原因是，辯論者是有思想的，他自己的意願是否被正量所阻止？如果沒有被正量所阻止，那麼：通過執持就能做到。辯論者是有思想的，僅僅爲了知道你能夠通過意願執持論著，『自』這個詞沒有必要被列為五個部分之一。爲了這個目的，即使沒有說『自』，也能通過自己的意願確定其他論著。

【English Translation】 If someone thinks that 'self' is added to the reasoning to refute the view of 'is', and that the 'only' word is mentioned in the Compendium, then: The example (now striving for the benefit of others) is not established, because it is now considered to be striving for the benefit of others, and it is only the word 'only' itself, and not something else. This is because there is now reason to strive for the benefit of others, which is what the scriptures say. The example is not established because it is not what is to be proven, because the previous debater did not consider it to be what is to be proven. If someone thinks like this: It is not so from the debater's point of view. The permanent dharma (time and direction) as an example, should not be the thesis to prove the impermanence of sound. Because the previous debater did not consider it to be what is to be proven. If someone thinks like this: From that time on, they contradict each other. If the permanent dharma as an example, through the way it is the thesis, causes harm to you, then what contradiction is there between this way and the reason for proving it? It is not contradictory, because you think it is not the thesis. Therefore, it is necessary to refute this self-righteous view. The third part is divided into two points: saying that the word 'self' becomes meaningless, and refuting the other party's answer that 'there is'. The first point is: if all the contents of the scriptures are to be proven, and the word 'self' also shows this, then the word 'self' with five characteristics, which is listed as one of the five parts of the thesis with five characteristics, is meaningless. If it goes beyond the characteristics of pervasion, then all the contents of the scriptures show as the content of one reason. The second part is divided into three points: refuting what is said in the scriptures, hiding this abbreviation for the purpose of entering, knowing the basis that has already been proclaimed, and determining that the example is what is to be proven. The first point is: if in the debate, the previously promised treatise is changed, and the debater enters other treatises only because of his own will, there is no contradiction, and 'self' is said in order to understand this, if someone thinks like this: Then where does it come from? This 'self' word, is it necessary to be listed as one of the five parts only for the purpose of understanding that the debater can enter the treatise through his will during the debate? It is unnecessary. If it is considered necessary to do so, then it is reasonable to do so. If it is not necessary to do so, then it is not necessary to do so. The reason is that the debater is thoughtful, is his own will prevented by valid cognition? If it is not prevented by valid cognition, then: It can be done through holding. The debater is thoughtful, and the word 'self' does not need to be listed as one of the five parts only for the purpose of knowing that you can hold the treatise through your will. For this purpose, even if 'self' is not said, other treatises can be determined through one's own will.

པའི་ཕྱིར། དང་པོ་ ལྟར་ན། གལ་ཏེ་ནས་འཇུག་པར་འགྱུར་ལ་ཆོས་ཅན། རང་ཉིད་ཀྱི་ཚིག་ཙམ་ལས་རང་གི་འདོད་ པ་ཙམ་གྱིས་བསྟན་བཅོས་གཞན་འཛིན་པར་མི་འགྱུར་བར་ཐལ། རང་གི་འདོད་པས་བསྟན་ བཅོས་གཞན་འཛིན་པ་ཚད་མས་བཀག་པས་སོ། །གཉིས་ཀའི་རྟགས་བསལ་ལོ། །ཆོས་ མཆོག་ལྟར་ན། ཆོས་ཅན་དང་བསམ་པ་འཛིན་པ་གང་གིས་ལྡོག་པར་ནུས་ཀྱི་སྦྱོར་བ་སྔ་མ་ ལྟར་བྱས་ནས་བསྟན་བཅོས་གཞན་དེ་ཡི་དོན་ཚད་མས་བཀག་པ་མེད་ན་རང་ཉིད་མ་སྨོས་ ཀྱང་ཁྱོད་ཀྱིས་བསྟན་བཅོས་གཞན་འཛིན་པ་གང་གིས་ཀྱང་ལྡོག་མི་ནུས་པར་འཛིན་ཅིང་དེ་ ཚད་མས་བཀག་ན་རང་ཉིད་ཀྱི་ཚིག་ཙམ་ལས་བསྟན་བཅོས་གཞན་ལ་འཇུག་པར་མི་བྱེད་ པའི་ཕྱིར་ཞེས་སོ། ། དེ་དག་ནས་ཅིས་མི་ཐོབ་ལ། རྒོལ་བ་བླུན་པོ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་བསྟན་བཅོས་འདོད་པ་ འཛིན་པའི་ཆེད་ཁོ་ནར་ལྔ་ཡི་ཡ་གྱལ་རང་སྒྲ་སྨོས་མི་དགོས་པར་ཐལ། དེ་ཡི་དོན་དུ་དེ་མ་ སྨོས་ཀྱང་ཁྱོད་སྔར་ཡང་ལུང་རང་གི་འདོད་པ་ཙམ་གྱིས་འཛིན་ཅིང་འཛིན་པ་ལྟར་དུ་ཕྱིས་ ཀྱང་རང་གི་འདོད་པ་ཙམ་གྱིས་བསྟན་བཅོས་གཞན་འཛིན་པ་ཐོབ་པས་སོ། ། འདོད་གནོད་མེད་ནས་མཛད་དོ་ལ། བསྒྲུབ་བྱའི་མཚན་ཉིད་ཀྱི་རང་སྒྲ་ཆོས་ཅན། དོན་ ཡོད་དེ། སྔར་རྒོལ་མི་འདོད་པའི་སྒྲ་རྟག་པ་ནམ་ཡོན་སོགས་སྒྲ་མི་རྟག་སྒྲུབ་ལ་སོགས་པའི་ བསྒྲུབ་བྱ་ཡིན་ནམ། སྙམ་པའི་ལོག་རྟོག་སེལ་བའི་ཆེད་ཡིན་པས་སོ། །ཆོས་ཅན་དེ་སེལ་ ནུས་ཏེ་རྟག་པ་ནམ་ཡོན་སོགས་ལ་གནོད་ཀྱང་། སྒྲ་མི་རྟག་པ་ལ་སོགས་པའི་འདོད་ཡུལ་ 1-355 ལ་གནོད་པ་མེད་པ་དང་དེ་དེའི་བསྒྲུབ་བྱ་མིན་པ་དང་། དེ་ལ་གནོད་པས་དེ་ཡི་བསྒྲུབ་བྱ་ལ་ གནོད་ན་དྲི་རྟག་པ་ས་ཡོན་ལ་གནོད་པས་ཀྱང་སྒྲ་མི་རྟག་པ་ལ་གནོད་པ་སོགས་སྐྱོན་ཐུག་པ་ མེད་པར་བསྟན་པས་སོ། ། གཉིས་པ་ནི། གཞུང་ལུགས་ནས་སྒྲ་བརྗོད་ཟེར་གྱི་དོན། རྟགས་ཡང་དག་གི་རྩོལ་བཞི་ ཆོས་ཅན། རྒོལ་བ་གཉིས་ཀས་མཐུན་སྣང་དུ་གྲུབ་པར་རྟོགས་དོན་དུ་རང་སྒྲ་སྨོས་ཞེ་ན། དཔྱད་པ་ནས་གྲུབ་གྱུར་ཏེ་ལ། གཞན་དོན་རྟགས་ཡང་དག་གི་རྩོད་པའི་རྟེན་ཆོས་ཅན་ དེ་ཆོས་ཅན། རྒོལ་བ་གཉིས་ཀས་མཐུན་སྣང་དུ་གྲུབ་པར་རྟོགས་པའི་ཆེད་ཁོ་ནར་ལྔ་ལྡན་ གྱི་རང་སྒྲ་སྨོས་མི་དགོས་པར་ཐལ། མ་སྨོས་ཀྱང་རྒོལ་བ་གཉིས་ཀྱིས་ཁྱོད་ཀྱི་སྟེང་དུ་ཁྱོད་ཀྱི་ ཁྱད་པར་གྱི་ཆོས་ལ་དཔྱད་པ་བྱེད་པའི་སྐབས་ལས་དེ་ལྟར་རྟོགས་པར་འགྱུར་བས་སོ། ། རང་འདོད་ནས་མེད་ཕྱིར་རོ་ལ། རང་སྒྲ་ཆོས་ཅན། རྒོལ་བ་གཉིས་ཀས་མཐུན་སྣང་དུ་ མ་གྲུབ་པའི་ཆོས་ཅན་གཞན་དོན་རྟགས་ཡང་དག་གི་རྩོད་གཞི་ཆོས་ཅན་ཡིན་པ་དཔྱད་པའི་ ཆེད་ཁོ་ནར་ལྔ་ཡི་ཡ་གྱལ་དུ་སྨོས་མི་དགོས་པར་ཐལ། མ་སྨོས་ཀྱང་རྒོལ་བ་གཉིས་པོ་རང་ གི་མཐུན་སྣང་དུ་མ་གྲུབ་པའི་ཆོས་ཅན་གྱི་སྟེང་དུ་དེ་ཡི་ཁྱད་པར་

【現代漢語翻譯】因此，如果像第一種情況那樣，立宗者，你不會僅僅因為自己的言辭，而是因為自己的意願而接受其他論典，因為以自己的意願接受其他論典是被量所禁止的。兩種情況的理由都已排除。如果像Chok宗師那樣，無論誰能阻止立宗和想法的持有者，都可以像之前的論證一樣，如果其他論典的意義沒有被量所禁止，那麼不用說你自己，任何人都無法阻止你接受其他論典，如果它被量所禁止，那麼你不會僅僅因為自己的言辭而接受其他論典。從這些中為何不能獲得呢？愚蠢的辯論者，你不需要爲了持有論典的意願而提及五種聲音中的『自己』，因為即使不提及它，你之前也僅僅因為自己的意願而持有論典，並且像持有一樣，之後也僅僅因為自己的意願而獲得接受其他論典。從沒有想要的損害到造作，立宗的自性中的『自己』是有意義的，因為之前是爲了消除辯論者不想要的常法、虛空等聲音，是否是不常之聲的立宗等等的錯誤想法。立宗者能夠消除它，即使損害了常法、虛空等，也不會損害不常之聲等想要的對象，並且它不是它的立宗，如果損害了它，就會損害它的立宗，那麼即使損害了地微塵，也會損害不常之聲等等，顯示了沒有過失。第二，從論典到聲音表達的意義，正確的因的四種作用，立宗者，爲了理解辯論雙方都認可的顯現而提及『自己』，如果這樣說，從分析到成立，爲了他人的利益，正確的因的辯論所依據的立宗者，僅僅爲了理解辯論雙方都認可的顯現，不需要提及五種圓滿的『自己』，因為即使不提及，辯論雙方也會在你的基礎上，從分析你的特殊法相的時候，那樣理解。從自己的意願到沒有的緣故，立宗者，對於辯論雙方不認可的立宗者，爲了分析作為他人利益的正確之因的辯論基礎的立宗者，不需要提及五種聲音中的『自己』，因為即使不提及，辯論雙方也會在他們自己不認可的立宗者的基礎上，分析它的特殊法相。

【English Translation】 Therefore, if it is like the first case, the proponent, you will not accept other treatises merely because of your own words, but because of your own intention, because accepting other treatises with your own intention is prohibited by valid cognition. The reasons for both cases have been eliminated. If it is like Chok's system, whoever can prevent the holder of the subject and the idea, can do as in the previous argument, if the meaning of the other treatise is not prohibited by valid cognition, then needless to say yourself, no one can prevent you from accepting other treatises, and if it is prohibited by valid cognition, then you will not accept other treatises merely because of your own words. Why can't one obtain from these? Foolish debater, you don't need to mention 'self' among the five sounds just for the sake of holding the intention of the treatise, because even if you don't mention it, you previously held the treatise merely because of your own intention, and like holding it, you will later obtain accepting other treatises merely because of your own intention. From not wanting harm to making, the 'self' in the characteristic of the subject to be proven is meaningful, because previously it was to eliminate the wrong idea of whether the constant dharma, space, etc. sounds that the debater did not want, are the subject to be proven of impermanent sound, etc. The proponent can eliminate it, even if it harms constant dharma, space, etc., it will not harm the desired object of impermanent sound, etc., and it is not its subject to be proven, and if it harms it, it will harm its subject to be proven, then even if it harms earth particles, it will also harm impermanent sound, etc., showing that there is no fault. Second, from the treatise to the meaning of sound expression, the four functions of the correct reason, the proponent, if you say that 'self' is mentioned in order to understand the appearance that both debaters agree on, from analysis to establishment, for the benefit of others, the basis of the debate of the correct reason, the proponent, just to understand the appearance that both debaters agree on, there is no need to mention the five complete 'self', because even if it is not mentioned, both debaters will understand it that way from the time of analyzing your special characteristics on your basis. From one's own intention to the reason for not having, the proponent, for the proponent who is the basis of the debate of the correct reason for the benefit of others, which is not agreed upon by both debaters, there is no need to mention 'self' among the five sounds for the purpose of analysis, because even if it is not mentioned, both debaters will analyze its special characteristics on the basis of the proponent that they themselves do not agree on.

གྱི་རྒོལ་བ་རྩོད་པ་མེད་པའི་ ཤུགས་ཏེ་བཅད་པས་སོ། ། གསུམ་པ་ནི། ཅི་སྟེ་ནས་བརྗོད་ནའི་དོན་ཕྱིར་རྒོལ་གྱིས་གྲུབ་ཟིན་གྱི་ཆོས་ཅན་ཡན་གར་ བ་གཞན་དོན་བསྒྲུབ་བྱ་མིན་པར་རྟོགས་པའི་དོན་དུ་རང་སྒྲ་སྨོས་ཞེ་ན། རང་གི་ནས་དེ་རྟོགས་ལ། ཕྱིར་རྒོལ་གྱིས་གྲུབ་ཟིན་པའི་ཆོས་ཅན་ཡན་གར་བ་གཞན་ དོན་བསྒྲུབ་བྱ་མིན་པ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་རྟོགས་པའི་ཆེད་ཁོ་ན་ལྔ་ལྡན་གྱི་རང་སྒྲ་སྨོས་མི་དགོས་ པར་ཐལ། དེ་མ་སྨོས་ཀྱང་བསྒྲུབ་བྱའི་མཚན་ཉིད་ཀྱི་ངོ་བོ་ཞེས་པའི་ཚིག་དེས་ཁྱོད་རྟོགས་ པར་བྱེད་ནུས་པས་སོ། ། 1-356 གྲུབ་དང་ནས་ལྡན་འགྱུར་ལ། དེ་ཡི་ཚིག་ཟུར་གྱི་ངོ་བོ་ཞེས་པའི་སྒྲ་ཆོས་ཅན། དོན་ཡོད་ དེ་ཕྱིར་རྒོལ་གྱིས་གྲུབ་ཟིན་པའི་ཆོས་ཅན་ཡན་གར་བ་གཞན་དོན་བསྒྲུབ་བྱར་དོགས་པ་ སེལ་བྱེད་ཡིན་པས་སོ། །དེ་ཡི་ཁོ་ནའི་སྒྲ་ཆོས་ཅན། དོན་ཡོད་དེ། སྒྲུབ་བྱེད་དུ་བཀོད་བཞིན་ པ་རྣམས་དེར་སོང་བཞིན་པའི་ངོར་དེ་དུས་ན་གཞན་དོན་བསྒྲུབ་བྱར་དགོས་པ་སེལ་བྱེད་ ཡིན་པས་སོ། །མ་གྲུབ་པའི་ཆོས་ཅན་རང་སྒྲ་ཡིན་པ་སྨོས་ཞེ་ན། རྗེས་སུ་ནས་བཤད་པ་ཡིན་ལ། ཆོས་ཅན་རང་མཚན་ཡན་གར་བ་རྟགས་ཡང་དག་གི་ བསྒྲུབ་བྱའི་ཆོས་མིན་པ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་རྟོགས་པའི་ཆེད་ཁོ་ནར་ལྔ་ལྡན་གྱི་རང་སྒྲ་སྨོས་མི་ དགོས་པར་ཐལ། མ་སྨོས་ཀྱང་སློབ་དཔོན་གྱིས་རང་དོན་ལེའུར་རྗེས་དཔག་ཆོས་ཅན་དང་ མཐུན་དཔེ་གཉིས་ཀྱི་སྤྱི་ཡི་ཡུལ་ཅན་དུ་བསྟན་པས་ཁྱོད་རྟོགས་པར་ནུས་པས་སོ། །མ་གྲུབ་ པའམ་གྲུབ་པའི་ཆོས་ཅན། ཡན་གར་བ་རྟགས་ཡང་དག་གི་བསྒྲུབ་བྱའི་ཆོས་ཡིན་པ་དཔྱད་ པ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱི་ཆེད་ཁོ་ནར་ལྔ་ལྡན་གྱི་རང་སྒྲ་སྨོས་མི་དགོས་པར་ཐལ། མ་སྨོས་ཀྱང་ སློབ་དཔོན་གྱིས་རང་དོན་ལེའུར་རྗེས་དཔག་སྤྱི་ཡི་ཡུལ་ཅན་དུ་བསྟན་པས། ཁྱོད་བྱེད་ནུས་ པས་སོ། །ཅི་སྟེ་ཆོས་ཅན་བསྒྲུབ་བྱའི་ཆོས་སུ་བྱས་ན། དེ་ལས་སྐྱོན་ཅི་འགྱུར་དྲིས་པས། དེ་ དེར་མི་འགྱུར་ཏེ། རྟགས་ཀྱི་བསྒྲུབ་པར་མི་ནུས་པས་སོ། །དེ་ཅིའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། དེ་གྲུབ་ན་སྒྲུབ་ མི་དགོས་ལ་མ་གྲུབ་ན་ཆོས་ཅན་མ་གྲུབ་པས་རྟགས་ཕྱོགས་ཆོས་མེད་པ་དང་མཐུན་དཔེའི་ རྗེས་འགྲོ་མེད་པས་མཐུན་དཔེ་བསྒྲུབ་བྱའི་ཆོས་ཀྱིས་སྟོང་བའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། འདི་དེ་ནས་འདོད་མིན་ལ། ཆོས་ཅན་མ་གྲུབ་པ་རྟགས་ཕྱོགས་ཆོས་མེད་པ་དང་། བསྒྲུབ་ བྱའི་ཆོས་མཐུན་དཔེ་རྗེས་འགྲོ་མེད་པས་མཐུན་དཔེ་བསྒྲུབ་བྱའི་ཆོས་སྟོང་བ་འདི་ཆོས་ཅན། ཕྱོགས་སྐྱོན་ཁོ་ན་མ་ཡིན་པར་ཐལ། ཕྱོགས་ཆོས་དང་མཐུན་དཔེའི་སྐྱོན་ཡིན་པས་སོ། །ཁྱབ་ སྟེ། ཡན་ལག་ཕྱི་མ་ཕྱོགས་ཆོས་དཔེ་བརྗོད་པ་ལ་ལྟོས་པའི་སྐྱོན་ཡིན་ན་ཕྱོགས་སྐྱོན་དུ་འདོད་ 1-357 པ་མིན་པས་སོ། །སོ་སོར་སྦྱར་རོ། །དེ་དག་ཕྱོགས་སྐྱོན

【現代漢語翻譯】以摧毀對手的無爭辯之力。第三：如果說，爲了說明已為對手所認可的作為有法之『有』，不是爲了他者之義的所立宗，而陳述自聲（藏文：རང་སྒྲ་，梵文天城體：स्वशब्द，梵文羅馬擬音：sva-śabda，漢語字面意思：自之聲），那麼：通過『自』就能理解它。作為有法之『有』，已為對手所認可的不是爲了他者之義的所立宗，有法啊，爲了讓你理解，沒有必要陳述具有五相的自聲，因為即使不陳述，『所立宗的體性』這個詞也能讓你理解。『已成立』和『有』會變成具有詞語含義的體性之聲，有法啊，是有意義的，因為它能消除對手對於已為對手所認可的作為有法之『有』，是為他者之義的所立宗的懷疑。『僅僅』之聲，有法啊，是有意義的，因為它能消除那些被陳述為能立的，在當時需要作為他者之義的所立宗。如果說，未成立的有法是自聲：這將在後面解釋。作為有法之『自相』，不是正確因的所立宗之法，有法啊，爲了讓你理解，沒有必要陳述具有五相的自聲，因為即使不陳述，論師在自義品中將比量顯示為有法和同喻二者的共同境，所以你能理解。無論是已成立還是未成立的有法，是正確因的所立宗之法，這種考察，有法啊，爲了你，沒有必要陳述具有五相的自聲，因為即使不陳述，論師在自義品中將比量顯示為共同境，所以你能做到。如果將有法作為所立宗之法，那麼會產生什麼過失？回答說：不會那樣，因為它不能成立因。為什麼呢？如果它已成立，則無需成立；如果未成立，則有法未成立，因此因不具足同品遍是處，並且同喻缺少隨行，因此同喻空無所立宗之法。這不是從這裡想要的。有法未成立，因不具足同品遍是處，並且所立宗之法同喻缺少隨行，因此同喻空無所立宗之法，這些，有法啊，不僅僅是宗過，因為它們也是宗法和同喻的過失。普遍來說，如果后一個支分是依賴於宗法和例子陳述的過失，那麼不認為是宗過。分別應用。這些都是宗過。

【English Translation】 By cutting off the power of the opponent's undisputed arguments. Third: If it is said that the self-sound (藏文：རང་སྒྲ་，梵文天城體：स्वशब्द，梵文羅馬擬音：sva-śabda，English literal meaning: self-sound) is stated for the purpose of understanding that the subject 'is', which has already been established by the opponent, is not the proposition for the sake of others, then: One understands it through 'self'. The subject 'is', which has already been established by the opponent, is not the proposition for the sake of others, subject, it is not necessary to state the self-sound with five aspects solely for you to understand, because even if it is not stated, the word 'nature of the proposition' can enable you to understand. 'Established' and 'is' will become the sound of the nature of the meaning of the words, subject, it is meaningful because it eliminates the opponent's doubt that the subject 'is', which has already been established by the opponent, is the proposition for the sake of others. The sound of 'only', subject, is meaningful because it eliminates the need for those that are being stated as proofs to be the proposition for the sake of others at that time. If it is said that the unestablished subject is the self-sound: This will be explained later. The 'self-characteristic' as the subject, is not the dharma of the proposition of the correct reason, subject, it is not necessary to state the self-sound with five aspects solely for you to understand, because even if it is not stated, the teacher shows inference as the common object of both the subject and the example in the chapter on self-interest, so you can understand. Whether the subject is established or unestablished, the examination of whether it is the dharma of the proposition of the correct reason, subject, it is not necessary to state the self-sound with five aspects solely for you, because even if it is not stated, the teacher shows inference as the common object in the chapter on self-interest, so you can do it. If the subject is made the dharma of the proposition, what fault will occur from that? The answer is: it will not be so, because it cannot establish the reason. Why is that? If it is established, then there is no need to establish it; if it is not established, then the subject is not established, therefore the reason does not have the property of being present in the similar instance, and the similar instance lacks concomitance, therefore the similar instance is empty of the dharma of the proposition. This is not desired from here. The subject is not established, the reason does not have the property of being present in the similar instance, and the similar instance lacks concomitance with the dharma of the proposition, therefore the similar instance is empty of the dharma of the proposition, these, subject, are not only the fault of the thesis, because they are also the faults of the subject-property and the similar instance. Universally, if the latter branch is a fault that depends on the statement of the subject-property and the example, then it is not considered a fault of the thesis. Apply separately. These are all faults of the thesis.

་ཡིན་ཏེ། ཕྱོགས་ཆོས་སྒྲུབ་མི་ནུས་ པས་སོ། །ཞེ་ན། དེ་ལྟར་ནས་གནོད་ཕྱིར་རོ་ལ། འགལ་མ་ངེས་མ་གྲུབ་པའི་རྟགས་ཐམས་ཅད་ཆོས་ཅན་ དེ་སྒྲུབ་ཀྱི་ཕྱོགས་སྐྱོན་དུ་ཐལ། དེའི་ཕྱོགས་སྒྲུབ་མི་ནུས་པས་སོ། ། དེ་ཕྱིར་ནས་བཞིན་ལ། སྒྲ་ཉན་བྱ་མིན་ཅེས་པའི་དམ་བཅའ་ཆོས་ཅན། དམ་བཅའི་སྐྱོན་ ཡིན་ཏེ། དམ་བཅས་ཙམ་གྱིས་དམ་བཅའ་ལྟར་སྣང་དུ་འབྲེལ་བས་སོ། །གཞན་མིན་ཏེ་ལ། རྟགས་དཔེའི་སྐྱོན་ཆོས་ཅན། ཕྱོགས་སྐྱོན་ཁོ་ན་མིན་ཏེ་ཕྱོགས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ཀྱིས་བསལ་བྱ་ མིན་པས་སོ། ། ༈ ཞར་ལ་མཚན་ཉིད་ལྔའི་རྣམ་དཔྱད་བསྟན་པ། བཞི་པ་ནི། རྒྱུ་སོགས་ནས་བཤད་པ་མིན་ལ། བསྒྲུབ་བྱའི་མཚན་ཉིད་ལྔ་ལྡན་ཆོས་ཅན། རྟགས་དཔེའི་སྐྱོན་ཁོ་ན་སེལ་བྱེད་མིན་ཏེ། གཞན་དོན་བསྒྲུབ་བྱའི་མ་ཁྱབ་ཁྱབ་ཆེས་སེལ་ བར་བྱེད་པས་སོ། །མ་ཁྱབ་ཁྱབ་ཆེས་གང་གང་གིས་སེལ་ན། རང་ཉིད་ནས་བྱེད་པ་ཡིན་ལ། རང་ཉིད་ཁོ་ནས་ངོ་བོ་དང་མ་གསལ་བ་ཞེས་པའི་སྒྲ་ རྣམས་ཆོས་ཅན་ཆོས་འདྲ། རྒོལ་བས་ཁས་མ་བླངས་པའི་ལུང་དོན་དང་དཔེ་རྟགས་མ་གྲུབ་ པ་དང་། ཕྱིར་རྒོལ་གྱིས་ངེས་ཟིན་མ་བརྗོད་པ་དང་། ཚད་མས་གནོད་པ་གཞན་དོན་རྟགས་ ཡང་དག་གི་བསྒྲུབ་བྱ་ཡིན་པ་སེལ་བྱེད་ཡིན་པས་སོ། །འདོད་ནས་སེལ་བར་བྱེད་ལ། འདོད་ སྒྲ་ཆོས་ཅན། ཆོས་འདྲ། ཞེ་འདོད་ཀྱི་བསྒྲུབ་བྱ་ཡིན་ན་བསྒྲུབ་བྱ་མིན་པ་སེལ་བར་བྱེད་ པས་སོ། །བསྒྲུབ་བྱར་ནས་མཚན་ཉིད་ལ། བསྒྲུབ་བྱར་འོས་པ་སྔར་རྒོལ་གྱིས་བསྒྲུབ་བྱར་ ཁས་བླངས་པར་འགྱུར་བ་མཚན་གཞི་གཞན་དོན་བསྒྲུབ་བྱའི་མཚན་ཉིད་དུ་མཚོན། དེ་ཡི་ རྣམ་འཇོག་ཡིན་པ་དེ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་རིགས་པའི་སྒོ་ལས་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་ཉིད་དུ་འདོད་པ་ནི། ཕྱོགས་སོ་ཞེས་བཤད་དོ། །ཇི་ལྟར་དེ་དེ་ཡི་མཚན་ཉིད་དུ་འགྱུར་ཞེ་ན། དེ་རྣམས་ནས་ཉིད་ 1-358 མེད་ལ། གྲུབ་ཟིན་སོགས་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཕྱོགས་ཡང་དག་མ་ཡིན་ཏེ། བསྒྲུབ་བྱའི་མཚན་ ཉིད་ཀྱི་དོན་མ་ཚང་བས་སོ། ། བསལ་བ་གནོད་ལ། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། ཚད་མས་བསལ་བ་ ཕྱོགས་མིན་ཏེ། དེ་ལ་གནོད་པ་འབབ་པས་སོ། ། ལྷག་མ་ནས་མེད་ཕྱིར་རོ་ལ། གྲུབ་ཟིན་སོགས་གཞི་ཆོས་ཅན། ཕྱོགས་མ་ཡིན་ཏེ། བསྒྲུབ་བྱར་འོས་པ་སྔར་རྒོལ་གྱི་བསྒྲུབ་བྱར་ཁས་བླངས་པ་དེ་མ་ཡིན་པས་སོ། ། ༈ རྣམ་དཔྱད་དེ་ལ་རྩོད་པ་སྤང་བ། གསུམ་པ་ནི། རང་ཉིད་དང་འདོད་སྒྲས་དཔེ་རྟགས་མ་གྲུབ་པ་ད་ལྟ་བསྒྲུབ་བྱ་ཡིན་པ་ གཅོད་དེ། དེ་སྔར་རྒོལ་གྱིས་ད་ལྟ་བསྒྲུབ་བྱར་མི་འདོད་པས་སོ། །དེས་ན་ཁོ་ན་སྨོས་པ་དོན་ མེད་ཅེ་ན། བསྒྲུབ་བྱའི་མཚན་ཉིད་ལྔ་ལྡན་འདིར་བསྟན་བྱ་བ་གཙོ་བོར་མ་འབྲེལ་ན་རང་ ཉིད་འདོད་པ་བསྒྲུབ་བྱ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་བརྗོད་པ་ཡིས་ཁོ་ན་ཅེས་པའི་ངེས་བཟུང་གི་དོན་མ་ འོངས་པ་ན་བསྒྲུབ་བྱར་འགྱུར་རུང་གི་

【現代漢語翻譯】是這樣的，因為無法成立宗法（pakṣa-dharma， पक्षधर्म，pakṣadharma，事物屬性）。如果這樣說：那樣會造成損害。所有不確定、未成立的理由（hetu，हेतु，hetu，因）都成為有法（dharmin，धर्मिन्，dharmin，有法）成立的宗過（pakṣa-doṣa，पक्षदोष，pakṣadoṣa，宗的過失），因為無法成立它的宗法。因此，就像這樣，『聲音不是所聞』這樣的立宗（pratijñā，प्रतिज्ञा，pratijñā，誓言）是有法的，是立宗的過失，因為僅僅是立宗就與看似立宗相關聯。不是其他的，就像這樣，理由（hetu，हेतु，hetu，因）和例子（dṛṣṭānta，दृष्टान्त，dṛṣṭānta， दृष्ट，例子）的過失是有法的，不僅僅是宗過，因為不能用宗的定義來排除。簡要闡述五相（pañca-lakṣaṇa，पञ्चलक्षण，pañcalakṣaṇa，五種特徵）的分析：第四個是，不是從原因等方面解釋，具備可成立的五相是有法的，不僅僅是排除理由和例子的過失，因為還能排除為他成立的可成立的不遍（avyāpti，अव्याप्ति，avyāpti，不遍）和過遍（ativyāpti，अतिव्याप्ति，ativyāpti，過遍）。用什麼來排除不遍和過遍呢？是從自身來排除，自身僅僅是『本體』和『不明顯』等聲音是有法的，是相似法（sādhyasama，साध्यसम，sādhyasama，所立相等）。辯論者不承認的論證意義和例子、理由未成立，以及反駁者未說出的已確定，還有量（pramāṇa，प्रमाण，pramāṇa，量）所損害的為他正確的理由的可成立。通過意欲來排除，意欲的聲音是有法的，是相似法，如果意欲是可成立的，就能排除不可成立的。對於可成立的定義，適合成為可成立的，先前辯論者承認的可成立，是為他可成立的定義的例子。由於那是確立的方式，因此從理性的角度來看，應該成立的，被稱為宗。如果問：『如何成為它的定義呢？』那些不是必然的，已成立等是有法的，你不是正確的宗，因為不具備可成立的定義的意義。排除損害，所知是有法的，被量所排除的不是宗，因為會受到損害。因為沒有剩餘，已成立等基礎是有法的，不是宗，因為不適合成為可成立的，先前辯論者承認的可成立不是那個。對於分析的辯論的駁斥：第三個是，自身和意欲的聲音可以斷定例子和理由未成立是現在可成立的，因為先前辯論者不認為現在是可成立的。如果這樣，那麼僅僅提到『僅僅』是沒有意義的嗎？如果主要不涉及在此處顯示的可成立的五相，那麼自身意欲就是可成立的。這樣說就意味著『僅僅』的限定意義在未來可能會變成可成立的。

【English Translation】 It is so, because the pakṣadharma (property of the subject) cannot be established. If it is said: That would be harmful. All uncertain and unestablished reasons (hetu) become faults of the subject (pakṣa-doṣa) for the establishment of that dharmin (subject), because its pakṣadharma cannot be established. Therefore, just like this, the proposition (pratijñā) 'sound is not audible' is a fault of the subject, because merely stating the proposition is related to what appears to be a proposition. It is not otherwise, just like this, the faults of the reason (hetu) and example (dṛṣṭānta) are not only faults of the subject, because they cannot be eliminated by the definition of the subject. Briefly explaining the analysis of the five characteristics (pañca-lakṣaṇa): The fourth is, not explained from causes etc., possessing the five characteristics of what can be established is not only what eliminates the faults of reason and example, because it also eliminates the under-pervasion (avyāpti) and over-pervasion (ativyāpti) of what is to be established for others. What eliminates under-pervasion and over-pervasion? It is eliminated by itself, itself being merely the sounds 'entity' and 'unclear' are similar dharmas (sādhyasama). The meaning of the argument not accepted by the debater, the unestablished example and reason, and the certainty not stated by the opponent, and what is harmed by valid cognition (pramāṇa) is what eliminates the establishable of the correct reason for others. It is eliminated through intention, the sound of intention is a similar dharma, if intention is establishable, it can eliminate what is not establishable. For the definition of what is establishable, what is suitable to be established, what the debater previously acknowledged as establishable, is an example of the definition of what is to be established for others. Because that is the way of establishing it, therefore, from the perspective of reason, what should be established is considered the subject (pakṣa). If asked, 'How does that become its definition?' Those are not necessary, what is already established etc. is not a correct subject, because it does not possess the meaning of the definition of what is to be established. Eliminating harm, what is knowable is not a subject eliminated by valid cognition, because harm will befall it. Because there is nothing remaining, the basis of what is already established etc. is not a subject, because it is not suitable to be established, what the debater previously acknowledged as establishable is not that. Refutation of the debate on analysis: The third is that the sounds of itself and intention can determine that the unestablished example and reason are now establishable, because the debater previously did not consider it to be establishable now. If so, is it meaningless to mention 'only'? If the five characteristics of what is to be established, shown here, are not mainly involved, then self-intention is what is to be established. Saying this means that the limiting meaning of 'only' may become establishable in the future.

དཔེ་རྟགས་མ་གྲུབ་པ་ད་ལྟ་གཞན་དོན་བསྒྲུབ་བྱ་མིན་ པར་རྟོགས་ནུས་ཞིང་ཡིན་པ་གཅོད་ནུས་ཡང་ཀུན་བཏུས་ཀྱི་བསྒྲུབ་བྱའི་མཚན་ཉིད་ལྔ་ལྡན་ གྱི་རང་ཉིད་འདོད་པའི་སྒྲ་ཆོས་ཅན། ཁོ་ན་ཞེས་པའི་ངེས་བཟུང་དང་མ་སྦྱར་ན་མ་འོངས་ པ་ན་བསྒྲུབ་བྱར་འགྱུར་རུང་གི་དཔེ་རྟགས་མ་གྲུབ་པ་ད་ལྟ་གཞན་དོན་བསྒྲུབ་བྱ་ཡིན་པ་ གཅོད་མི་ནུས་ཏེ། མ་སྦྱར་ན་བྱ་བའི་སྒྲ་བསྟན་བྱ་བ་ཁྱོད་ཀྱི་མཐའ་ན་གཙོ་བོར་འབྲེལ་བའི་ རྒྱུ་མཚན་གྱིས་བསྒྲུབ་བྱར་རང་ཉིད་འདོད་པ་བསྟན་པར་བྱ་བ་ཕྱོགས་ཡིན་ཞེས་པ་ཙམ་གྱི་སྒྲ་ ཡིན་པས་སོ། །དེས་ན་མ་འོངས་པ་ན་བསྒྲུབ་བྱར་འགྱུར་རུང་གི་དཔེ་རྟགས་མ་གྲུབ་པ་ད་ལྟ་ བསྒྲུབ་བྱར་ཐལ། སྐྱོན་མེད་ཅེ་ན། ཀུན་བཏུས་ཀྱི་བསྒྲུབ་བྱའི་མཚན་ཉིད་རིང་ཉིད་ཀྱིས་སོ། ། པའི་སྐད་ཀྱི་བྱིངས་ཨི་ཥ་ལ་རྐྱེན་ནིཥྛ་སྟེ་གྱུར་པ་ཞེས་པའི་དོན་ཡོད་ཀྱང་། ཞེས་པའི་སྐྱོན་ སྤོང་བར་གཟིགས་ནས་ད་ལྟ་བ་ལས་དུས་གཞན་མ་འོངས་པ་ན་བསྒྲུབ་བྱར་འགྱུར་རུང་གི་ དཔེ་རྟགས་མ་གྲུབ་པ་ད་ལྟ་བསྒྲུབ་བྱ་ཡིན་པ་བཅད་པའི་ཕྱིར་དུ། ཁོ་ནའི་ངེས་བཟུང་བཤད་ 1-359 པ་ཡིན་ནོ། །ཁོ་ན་ཞེས་པའི་སྒྲ་ཆོས་ཅན། དོན་ཡོད་དེ། དེ་ད་ལྟ་གཞན་དོན་བསྒྲུབ་བྱ་ཡིན་ པ་བཅད་པའི་ཆེད་ཡིན་པས་སོ། །འདོད་སྒྲ་ད་ལྟ་བ་ལ་འཇུག་པ་ཡིན་མོད་དཔེ་རྟགས་མ་ གྲུབ་པ་ད་ལྟ་བསྒྲུབ་བྱར་ཐལ་བའི་སྐྱོན་མེད་ཅེ་ན། ཀུན་བཏུས་ཀྱི་བསྒྲུབ་བྱའི་མཚན་ཉིད་ འདིར་ནི་འདོད་པའི་སྐད་ཀྱི་དབྱིངས་ཨི་ཥ་ལ་རྐྱེན་ནིཥྛ་སྟེ་གྱུར་པ་ཞེས་པའི་དོན་ཡོད་ཀྱང་ ཀུན་བཏུས་ཀྱི་བསྒྲུབ་བྱའི་མཚན་ཉིད་ཀྱི་འདོད་ཚིག་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ད་ལྟར་བའི་དུས་ཁོ་ན་ ལ་འཇུག་པའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་མ་འོངས་པ་ན་བསྒྲུབ་བྱར་འགྱུར་བའི་དཔེ་རྟགས་མ་གྲུབ་པ་ ད་ལྟ་གཞན་དོན་བསྒྲུབ་བྱ་ཡིན་པ་གཅོད་ནུས་ཀྱི་ཡན་ལག་མ་ཡིན་པར་ཐལ། བསྟན་བྱ་ལ་ གཙོ་བོར་འབྲེལ་བའི་འདོད་ཚིག་ཙམ་ཡིན་པས་སོ། །རིགས་སྒོར་ཡང་ཁོ་ནའི་སྒྲ་སྦྱོར་དགོས་ པར་འགྱུར་ཏེ་མ་འོངས་པར་འཁྲིད་བྱེད་བསྒྲུབ་བྱའི་སྒྲ་ཡོད་ཅེས་པས་སོ། །ཞེ་ན། རིགས་ སྒོར་སྒྲུབ་བྱའི་མཚན་ཉིད་སྟོན་པའི་འདོད་པར་གྱུར་པའི་ཚིག་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱིས་མ་འོངས་ པ་ན་བསྒྲུབ་བྱར་འགྱུར་བའི་དཔེ་རྟགས་མ་གྲུབ་པ་ད་ལྟ་གཞན་དོན་བསྒྲུབ་བྱ་ཡིན་པ་འགོག་ སྟེ། དེ་དེ་ཡིན་པར་འཕེན་ནུས་ཀྱི་ཡན་ལག་ཡིན་པས་སོ། ། ༈ གཞན་ལུགས་བཀག་པ། བཞི་པ་ནི། རང་སྒྲ་ཆོས་ཅན། རྒོལ་བ་བསྟན་བཅོས་ལ་འདོད་པས་འཇུག་པའི་དོན་དུ་ རྨོངས་པ་མི་རིགས་པར་ཐལ། ཁྱོད་དེ་དག་རྗོད་བྱེད་མིན་པའི་ཕྱིར། དེས་ན་རང་ཉིད་ཀྱི་སྒྲ་ ཆོས་ཅན། བསྟན་བཅོས་ལ་འདོད་པས་འཇུག་པའི་སོགས་མ་བསྟན་པས་བསྟན་བྱ་མེད་པ་ མིན་ཏེ། བསྟན་བཅོས་ཀུན་ལ་ལྟོས་པ་མེད

【現代漢語翻譯】如果尚未成立的例子能被理解為不是爲了他人的目的而需要實現的，並且能夠斷定，那麼，具有集合的需要實現的五個特徵的自許聲（藏文：རང་ཉིད་འདོད་པའི་སྒྲ་，漢語拼音：rang nyi dӧ pai da，梵文：svayam iṣṭa śabda，梵文羅馬轉寫：svayam ista shabda，字面意思：自許之聲），如果未與『唯獨』的限定詞結合，則無法斷定未來可能成為需要實現的尚未成立的例子現在是爲了他人的目的而需要實現的。因為如果不結合，行為之聲（藏文：བྱ་བའི་སྒྲ་，漢語拼音：ja wai da，梵文：kriyā śabda，梵文羅馬轉寫：kriya shabda，字面意思：行為之聲）所指示的行為與你方的主要關聯的原因，僅僅是表明需要實現的是自己所希望的行為方面。因此，未來可能成為需要實現的尚未成立的例子現在是需要實現的。如果說這沒有過失，那是因為集合的需要實現的特徵本身就足夠了。雖然『པའི་སྐད་ཀྱི་བྱིངས་ཨི་ཥ་ལ་རྐྱེན་ནིཥྛ་སྟེ་གྱུར་པ་ཞེས་པའི་དོན་ཡོད་ཀྱང་』（藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思）這句話的意思是『以Iṣ धातु為詞根，加上 निष्ठा後綴』，但爲了避免這個過失，爲了斷定未來可能成為需要實現的尚未成立的例子現在是需要實現的，所以才說了『唯獨』的限定詞。具有『唯獨』之聲（藏文：ཁོ་ནའི་སྒྲ་，漢語拼音：ko nai da，梵文：kevala śabda，梵文羅馬轉寫：kevala shabda，字面意思：唯獨之聲）的法，是有意義的，因為這是爲了斷定它現在是爲了他人的目的而需要實現的。雖然『希望』這個詞（藏文：འདོད་སྒྲ་，漢語拼音：dӧ da，梵文：iṣṭa śabda，梵文羅馬轉寫：ista shabda，字面意思：希望之聲）適用於現在，但如果說尚未成立的例子現在是需要實現的，這沒有過失，那是因為集合的需要實現的特徵，雖然這裡有『འདོད་པའི་སྐད་ཀྱི་དབྱིངས་ཨི་ཥ་ལ་རྐྱེན་ནིཥྛ་སྟེ་གྱུར་པ་ཞེས་པའི་དོན་ཡོད་ཀྱང་』（藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思）這句話的意思是『以Iṣ धातु為詞根，加上 निष्ठा後綴』，但集合的需要實現的特徵的『希望』一詞（藏文：འདོད་ཚིག་，漢語拼音：dӧ tsik，梵文：iṣṭa pada，梵文羅馬轉寫：ista pada，字面意思：希望之詞），由於你只適用於現在，所以未來可能成為需要實現的尚未成立的例子現在是爲了他人的目的而需要實現的，這並不是能夠斷定的部分，因為這僅僅是與所要表達的主要相關的『希望』一詞。在理門中也需要結合『唯獨』之聲，因為有『未來引導需要實現之聲』。如果說，在理門中，顯示需要實現的特徵的『希望』一詞（藏文：འདོད་པར་གྱུར་པའི་ཚིག་，漢語拼音：dӧ par gyur pai tsik，梵文：iṣṭatvena pariṇata pada，梵文羅馬轉寫：istatvena parinata pada，字面意思：已成為希望之詞）能夠阻止未來可能成為需要實現的尚未成立的例子現在是爲了他人的目的而需要實現的，因為它是能夠將它推向那樣的部分。駁斥他宗：第四，自聲（藏文：རང་སྒྲ་，漢語拼音：rang da，梵文：sva śabda，梵文羅馬轉寫：sva shabda，字面意思：自聲）的法，對於論敵來說，認為它適用於論著的意義，這不應該是愚昧的，因為你不是那些的表達者。因此，自己的聲音（藏文：རང་ཉིད་ཀྱི་སྒྲ་，漢語拼音：rang nyi kyi da，梵文：svayam śabda，梵文羅馬轉寫：svayam shabda，字面意思：自之聲）的法，因為沒有顯示適用於論著等等，所以並不是沒有所要表達的，因為不需要依賴所有的論著。

【English Translation】 If an unestablished example can be understood as not needing to be accomplished for the sake of others, and can be determined, then the self-asserted sound (rang nyi dӧ pai da) with the five characteristics of a collection to be accomplished, if not combined with the definitive term 'only,' cannot determine that an unestablished example that may become an accomplishment in the future is now an accomplishment for the sake of others. Because if not combined, the sound of action (ja wai da) indicates that the action is related to the main reason on your side, merely indicating that what needs to be accomplished is the aspect of action that one desires. Therefore, an unestablished example that may become an accomplishment in the future is now an accomplishment. If it is said that there is no fault, it is because the characteristics of the collection to be accomplished are sufficient in themselves. Although the phrase 'པའི་སྐད་ཀྱི་བྱིངས་ཨི་ཥ་ལ་རྐྱེན་ནིཥྛ་སྟེ་གྱུར་པ་ཞེས་པའི་དོན་ཡོད་ཀྱང་' means 'with the root Iṣ धातु and the suffix निष्ठा,' in order to avoid this fault, the definitive term 'only' is stated to determine that an unestablished example that may become an accomplishment in the future is now an accomplishment. The dharma of the sound 'only' (kho nai da) is meaningful because it is to determine that it is now an accomplishment for the sake of others. Although the word 'desire' (dӧ da) applies to the present, if it is said that there is no fault in the unestablished example now being an accomplishment, it is because the characteristics of the collection to be accomplished, although here the phrase 'འདོད་པའི་སྐད་ཀྱི་དབྱིངས་ཨི་ཥ་ལ་རྐྱེན་ནིཥྛ་སྟེ་གྱུར་པ་ཞེས་པའི་དོན་ཡོད་ཀྱང་' means 'with the root Iṣ धातु and the suffix निष्ठा,' the word 'desire' (dӧ tsik) of the characteristics of the collection to be accomplished, because you only apply to the present, it is not a part that can determine that an unestablished example that may become an accomplishment in the future is now an accomplishment for the sake of others, because it is merely the word 'desire' mainly related to what is to be expressed. In reasoning, it is also necessary to combine the sound 'only,' because there is 'the sound of accomplishment that guides to the future.' If it is said that in reasoning, the word 'desire' (dӧ par gyur pai tsik) that shows the characteristics of accomplishment can prevent an unestablished example that may become an accomplishment in the future from now being an accomplishment for the sake of others, because it is a part that can push it to be so. Refuting other systems: Fourth, the dharma of the self-sound (rang da), for the opponent, thinking that it applies to the meaning of the treatise, should not be ignorant, because you are not the expresser of those. Therefore, the dharma of one's own sound (rang nyi kyi da), because it does not show applying to the treatise, etc., it is not that there is nothing to be expressed, because there is no need to rely on all the treatises.

་པར་སྔར་རྒོལ་བདག་ཉིད་ཀྱི་འདོད་པའི་ཚོགས་ དོན་དེ་ཉིད་ནི་བསྒྲུབ་བྱ་ཉིད་དུ་བསྟན་པའི་ཕྱིར། ༈ རང་ལུགས་བསྡུས་ཏེ་བསྟན་པ། ཡོངས་དཔྱོད་རྣམ་དཔྱོད་དགོས་པ་བསྟན་པ། ལྔ་པ་ནི། རང་སྒྲ་དེ་ནི་ཆོས་ཅན། སངས་རྒྱས་པ་མི་འདོད་པའི་རྟག་པ་ནམ་ཡོན་དང་ དོན་གཅིག་ལ་འབྲེལ་བའི་འདོད་པ་མི་རྟག་པ་ལ་གནོད་ཀྱང་སྒྲ་མི་རྟག་པའི་ཕྱོགས་གསལ་ བ་དང་གཏན་ཚིགས་ཀྱི་འགལ་བའི་སྐྱོན་མེད་ཉིད་དུ་བསྟན་ཏེ། གནོད་ཀྱང་ཇི་ལྟར་བསྒྲུབ་ 1-360 བྱ་དངོས་ལ་གནོད་པ་མེད་པར་བསྟན་པས་སོ། ། ༈ མ་བསལ་བ་རྒྱས་པར་བཤད་པ། གསུམ་པ་ལ་བཞི། སེལ་བྱེད་གང་གིས་མ་བསལ་བ་དང་བཅས་ཏེ་བཤད། བསལ་གཞི་ རང་རྟེན་སྨོས་པའི་ཡོངས་སྤྱོད་ཀྱི་དགོས་པ་བསྟན། ཁྱད་པར་མ་གྲུབ་པ་སོགས་ཕྱོགས་སྐྱོན་ དུ་མི་སྟོན་པའི་རྒྱུ་སྟེ། ཆོས་ཀྱི་ངོ་བོ་གསལ་བས་གཞན་ཡང་བསྟན་པའི་ཚུལ། ༈ སེལ་བྱེད་གང་གིས་མ་བསལ་བ་དང་བཅས་ཏེ་བཤད་པ། དང་པོ་ལ་བཞི། བསྒྲུབ་བྱ་ཡིན་ནམ་བསལ་དགོས། བསལ་པ་བསྒྲུབ་བྱ་མིན་པར་ བསྟན། བསལ་དབྱེ་ཞར་བྱུང་བཅས་ཏེ་བཤད། བསལ་པ་སོ་སོར་རྒྱས་པར་བཤད་པའོ། ། ༈ བསྒྲུབ་བྱ་ཡིན་ནམ་བསལ་དགོས་པ། དང་པོ་ནི། བསྒྲུབ་བྱར་ཁས་པ་དེ་ཡང་མངོན་རྗེས་ཀྱིས་ཚད་མ་དག་གིས་བཀག་པ་མེད་ པ་གཅིག་ཡིན་པར་སློབ་དཔོན་འདོད་དེ། ཀུན་བཏུས་སུ། མངོན་སུམ་དོན་དང་རྗེས་དཔག་ དང་། །ཡིད་ཆེས་གྲགས་པས་རང་རྟེན་ལའོ། །ཞེས་སོ། ༈ བསལ་པ་བསྒྲུབ་བྱ་མིན་པར་བསྟན་པ། གཉིས་པ་ནི། གཏན་ཚིགས་ནས་རྟེན་མ་ཡིན་ལ། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། གཞན་དོན་རྟགས་ ཡང་དག་གི་བསྒྲུབ་བྱ་ཡིན་ན་ཚད་མས་མ་བསལ་དགོས་ཏེ། ཚད་མས་བསལ་བ་ཡིན་ན་ གཏན་ཚིགས་ཡང་དག་གི་རྟེན་ནུས་ཡུལ་མིན་དགོས་པའི་ཕྱིར་ཏེ་གཞན་དོན་གཏན་ཚིགས་ ཡང་དག་ཡིན་ན་གང་ལ་འགོད་བྱ་སྐྱེས་བུའི་ངོར། ཐེ་ཚོམ་སྟེ་བསྒྲུབ་བྱ་གྲུབ་བསལ་མེད་པ་ གཅིག་དགོས་པས་སོ། ། ༈ བསལ་དབྱེ་ཞར་བྱུང་བཅས་ཏེ་བཤད་པ། གསུམ་པ་ནི། ཚད་མ་གཉིས་ཡིན་པས་བསལ་བའི་གཉིས་ཡིན་མོད། བཞིར་ཇི་ལྟར་ འགྱུར་ཞེ་ན། རྗེས་སུ་ནས་བཤད་ལ། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། ཚད་མ་གཉིས་སུ་འདུ་ཡང་ཚད་ མས་གནོད་པ་དེ་རྣམ་པ་བཞིར་བཤད་དུ་རུང་སྟེ། གནོད་བྱེད་ཀྱི་ཚད་མ་ལ་མངོན་སུམ་དང་ རྗེས་དཔག་གསུམ་དུ་དབྱེར་ཡོད་པས་སོ། །རྗེ་དཔག་གསུམ་དུ་འབྱེད་ན་ཡིད་ཆེས་དང་ གྲགས་པའི་རྗེ་དཔག་གི་ཡུལ་རྟགས་གཉིས་གང་དུ་འདུ་ཞེ་ན། དེ་ལ་ནས་བཏགས་ཏེ་ལ། རྒོལ་བའི་རང་ཚིག་དང་རྒོལ་བས་ཁས་བླངས་པའི་བསྟན་ 1-361 བཅོས་ཆོས་ཅན། འབྲས་རྟགས་སུ་འདུས་ཏེ། རྒོལ་བས་རང་གི་བསྟན་བྱའི་དོན་གྱི་འབྲས་ བུར་ཁས་བླངས་པའི་སྒོ་ནས་རང་གི་བསྟན་བྱའི་དོན་དེ་དོན་ལ་དེ་ལྟར་གནས་པར་དཔོག་ པའི་ཁས་བླངས་འབྲས་རྟགས་ཡིན་པས་སོ། །ཡིད་ཆེས་རྗེས་དཔག་ཆོས་ཅན

【現代漢語翻譯】因此，爲了表明先前辯論者自身所接受的觀點集合正是需要證明的對象。以下簡要闡述自宗觀點，並說明全面考察和詳細分析的必要性。第五點：聲音是所立宗。對於佛教徒不認可的常法，如神我和與常法意義相同的觀點，雖然會妨害無常的意願，但由於聲音無常的方面是明確的，因此表明不存在與理由相違背的過失。雖然會妨害，但也表明不會妨害所要證明的真實對象。以下詳細解釋未遮破的部分。第三部分分為四個方面：說明以何種遮破方式未遮破，以及包含未遮破的情況；說明陳述自立依據的全面應用之必要性；不將未成立的特點等視為過失的原因；以及通過闡明法的本質來表明其他方面的方式。以下說明以何種遮破方式未遮破，以及包含未遮破的情況。第一部分分為四個方面：需要證明還是需要遮破？表明遮破的不是需要證明的；說明包含遮破的區分；以及分別詳細解釋遮破的內容。以下說明需要證明還是需要遮破？第一點：論師認為，所承認的需要證明的對象，也必須是沒有被現量和比量等量所阻礙的。如《俱舍論》中所說：『現量、意義和比量，以及可信之名聲，皆是自立。』以下表明遮破的不是需要證明的。第二點：如果作為理由的依據不是自性，那麼作為所立宗的所知，如果是為他人而立的正因所要證明的對象，則不應被量所遮破。因為如果被量所遮破，則必須不是正因的依據和作用範圍。因為如果是為他人而立的正因，則在需要引導的補特伽羅面前，必須不存在懷疑，即必須是已成立或未遮破的對象。以下說明包含遮破的區分。第三點：雖然量可以歸納為兩種，但如何變成四種呢？將在後面解釋。作為所立宗的所知，雖然量可以歸納為兩種，但對量的妨害可以分為四種情況來解釋。因為妨害的量可以分為現量和比量三種。如果分為三種比量，那麼可信和名聲的比量應該歸於哪兩種依據呢？從那以後，辯論者自己的陳述和辯論者所認可的論典，都屬於果證。因為辯論者通過承認自己所要證明的對象的果，來推斷自己所要證明的對象在事實上是存在的，因此所承認的果證就是果證。可信的比量是所立宗。

【English Translation】 Therefore, to show that the collection of views accepted by the previous debater themselves is precisely the object to be proven. The following briefly explains the views of one's own school and illustrates the necessity of comprehensive examination and detailed analysis. Fifth point: Sound is the subject of the proposition. For the permanent phenomena not accepted by Buddhists, such as the self and views synonymous with permanent phenomena, although they may hinder the intention of impermanence, it is shown that there is no fault of contradicting the reason because the aspect of sound being impermanent is clear. Although it may hinder, it also shows that it does not hinder the actual object to be proven. The following explains in detail the unrefuted parts. The third part is divided into four aspects: explaining by what kind of refutation it is not refuted, and including the unrefuted situation; explaining the necessity of the comprehensive application of stating the self-established basis; not regarding the unestablished characteristics, etc., as faults; and the way to show other aspects by clarifying the essence of the Dharma. The following explains by what kind of refutation it is not refuted, and includes the unrefuted situation. The first part is divided into four aspects: is it necessary to prove or necessary to refute? Showing that what is refuted is not what needs to be proven; explaining the distinction of including refutation; and explaining the refuted content in detail separately. The following explains whether it is necessary to prove or necessary to refute? First point: The teacher believes that the object that needs to be proven, which is admitted, must also be one that is not hindered by valid cognitions such as direct perception and inference. As it is said in the Abhidharmasamuccaya: 'Direct perception, meaning, and inference, and trustworthy fame, are all self-established.' The following shows that what is refuted is not what needs to be proven. Second point: If the basis of the reason is not self-nature, then if the knowable, as the subject of the proposition, is the object to be proven by a valid reason established for others, it should not be refuted by valid cognition. Because if it is refuted by valid cognition, then it must not be the basis and scope of the valid reason. Because if it is a valid reason established for others, then in front of the pudgala who needs to be guided, there must be no doubt, that is, it must be an object that is already established or unrefuted. The following explains the distinction of including refutation. Third point: Although valid cognitions can be summarized into two types, how can they become four types? It will be explained later. Although valid cognitions can be summarized into two types, as the subject of the proposition, the harm of valid cognitions can be explained in four situations. Because the valid cognition that harms can be divided into three types: direct perception and inference. If it is divided into three types of inference, then to which two types of basis should the inference of trustworthiness and fame be attributed? From then on, the debater's own statement and the treatises recognized by the debater belong to the effect-sign. Because the debater infers that the object they want to prove exists in fact by acknowledging the effect of the object they want to prove, the acknowledged effect-sign is the effect-sign. The trustworthy inference is the subject of the proposition.

། འབྲས་རྟགས་ ལ་བརྟེན་པའི་རྗེས་དཔག་ཏུ་འདུས་ཏེ་ཁས་བླངས་འབྲས་རྟགས་ལས་རང་ཡུལ་རྟོགས་པའི་ རྣམ་རྟོག་ཡིན་པས་སོ། ། འགྲོ་ལ་ནས་རྟགས་ལ། གྲགས་པའི་རྟགས་ཆོས་ཅན། རང་བཞིན་གྱི་རྟགས་སུ་འདུས་ ཏེ། རང་གི་བསྒྲུབ་བྱའི་ཆོས་སྒྲུབ་ཆོས་ལ་བདག་གཅིག་འབྲེལ་བའི་ཚུལ་གསུམ་ཡིན་པས་ སོ། །གྲགས་པའི་རྗེས་དཔག་ཆོས་ཅན། རང་བཞིན་རྟགས་ལ་བརྟེན་པའི་རྗེས་དཔག་ཏུ་ འདུས་ཏེ། གྲགས་རྟགས་ལས་རང་ཡུལ་རྟོགས་པའི་ཚད་མ་ཡིན་པས་སོ། ། ༈ བསལ་པ་སོ་སོར་རྒྱས་པར་བཤད་པ། བཞི་པ་ལ་བཞི། ཡིད་ཆེས་པས། གྲགས་པས། མངོན་སུམ་གྱིས། རྗེས་དཔག་གིས་ བསལ་པ་རྒྱས་པར་བཤད་པའོ། ། ༈ ཡིད་ཆེས་པས་བསལ་པ་རྒྱས་པར་བཤད་པ། དང་པོ་ནི། ཡིད་ཆེས་པ་ནི་གང་ཞེ་ན། ཡང་དག་ནས་ཡིད་ཆེས་ལ་རྒོལ་བ་བདག་དང་རྒོལ་བས་ཚད་མར་ཁས་བླངས་པའི་ བསྟན་བཅོས་མཁན་པོ་ཆོས་ཅན། རྒོལ་བས་ཡིད་ཆེས་ཀྱི་གནས་སུ་ཁས་བླངས་ཏེ། ཁྱོད་ ཀྱིས་རང་རང་གི་བསྟན་བྱའི་དོན་དོན་མཐུན་དུ་ངེས་ནས་སྟོན་པའི་ངག་འཇུག་པར་རྒོལ་ བས་མངོན་པར་འདོད་པས་སོ། ། ལུང་དང་རང་ཚིག་ཏུ་ལྷན་གཅིག་ཏུ་འཐད་པའི་རྒྱུ་མཚན་རྒོལ་པའི་རང་ཚིག་དང་རྒོལ་ བས་ཚད་མར་ཁས་བླངས་པའི་བསྟན་བཅོས་ཆོས་ཅན། ཀུན་བཏུས་སུ་སེལ་བྱེད་སྟོན་པའི་ སྐབས་སུ་ཡིད་ཆེས་ཞེས་སྟོན་པའི་ལྷན་ཅིག་བཤད་པ་ལ་རྒྱུ་མཚན་ཡོད་དེ། ཁས་བླངས་ འབྲས་རྟགས་སུ་ཁས་བླངས་པས་དེའི་སྐབས་སུ་དེར་བསྡུས་པས་སོ། ། ཇི་ལྟར་ནས་མི་འགྱུར་བ་ལ། རྒོལ་བའི་རང་ཚིག་ཆོས་ཅན། རྒོལ་བས་བདེན་ཚིག་ཏུ་ 1-362 ཞེས་ཁས་བླངས་ཏེ་རྒོལ་བས་དེར་ཁས་མི་ལེན་ན་ཉན་པ་པོས་ངག་ཁྱོད་ཀྱི་དོན་རྟོགས་པའི་ ཆེད་དུ་ངག་ཁྱོད་འཇུག་པར་མི་འགྱུར་བ་ལ། དེ་ཡི་ཕྱིར་དུ་ངག་ཁྱོད་འཇུག་པས་སོ། ། དེ་བཞིན་ནས་དཔྱོད་པ་ཡང་ལ། རྒོལ་བ་ཆོས་ཅན། བསྟན་བཅོས་ཚད་མར་ཁས་བླངས་ སྟེ། དེ་དེར་ཁས་མི་ལེན་ན་བསྟན་བཅོས་ལས་དེར་གྲགས་པའི་ཤིན་ལྐོག་གི་ཆོས་ཅན་གྱི་ ཆོས་ལ་དཔྱོད་ཅིང་ཁས་ལེན་པར་མི་རིགས་པ་ལ་བསྟན་བཅོས་ལ་བརྟེན་ནས་དེ་ལ་དཔྱོད་ ཅིང་ཁས་ལེན་པས་སོ། །རྒོལ་བའི་རང་ཚིག་དང་རྒོལ་བས་ཚད་མར་ཁས་བླངས་པའི་བསྟན་ བཅོས་ཆོས་ཅན། ཀུན་བཏུས་སུ་ཡིད་ཆེས་ཞེས་ལྷན་གཅིག་བསྡུད་པའི་རྒྱུ་མཚན་ཡོད་དེ། རྒོལ་བས་ཚད་མར་ཁས་བླངས་པར་མཚུངས་པར་མཐོང་བའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་དེར་བསྡུས་ པས་སོ། །དེ་གཉིས་ལྷན་ཅིག་གི་བཤད་པའི་དགོས་པ་ཅི་ཞེ་ན། བསྟན་བཅོས་དེའི་ནས་ལྷན་ཅིག་བཤད་ལ། ཤིན་ལྐོག་སྟོན་པའི་བསྟན་བཅོས་རྣམ་ དག་འདི་ཆོས་ཅན། ཀུན་བཏུས་སུ་རྒོལ་བའི་རང་ཚིག་དང་ཡིད་ཆེས་ཞེས་ལྷན་གཅིག་ བཤད་པ་ལ་དགོས་པ་ཡོད་དེ། ཁྱོད་དང་རྒོལ་བའི་རང་ཚིག་རྒོལ་བས་ཚད་མར་ཁས་བླངས་ སྟོབས་ཀྱིས་གནོད་སྒྲུབ་དུ་མི་འཇུག་པར་མཚུངས་པར་རྟོག

【現代漢語翻譯】因為它是依賴於結果標誌的推論，是從已承諾的結果標誌中認識到自身領域的概念。對於『行者』（འགྲོ་ལ་）來說，從標誌的角度來看，作為名聲的標誌（གྲགས་པའི་རྟགས་）的法，包含在自性標誌中，因為它與自己的所證之法（བསྒྲུབ་བྱའི་ཆོས་）——即所證之法（སྒྲུབ་ཆོས་）——具有單一的關聯，並且具備三種方式。作為名聲的推論的法，包含在依賴於自性標誌的推論中，因為它是從名聲標誌中認識到自身領域的量。分別詳細解釋排除。第四部分有四個方面：通過信任、通過名聲、通過現量、通過推論來詳細解釋排除。詳細解釋通過信任排除。第一點是：什麼是信任？從『真實』（ཡང་དག་ནས་）到『信任』（ཡིད་ཆེས་ལ་）：論敵和自方都承認為量之論著的作者，論敵承認其為信任之處，因為論敵公開希望你通過確定自己所要闡述的意義與意義相符來引入言語。論證和自方之語同時合理的理由：論敵的自方之語和論敵承認為量的論著，在總結時，在闡述導師的情況下，有理由同時闡述『信任』，因為承諾了結果標誌，所以在那種情況下將其總結在那裡。從『如何』（ཇི་ལྟར་ནས་）到『不變』（མི་འགྱུར་བ་ལ）：論敵的自方之語，論敵承認為真語，如果論敵不承認，那麼聽者爲了理解你的言語的意義，你的言語就不會引入，因此你的言語才引入。同樣，從『觀察』（དཔྱོད་པ་ཡང་ལ）到『也』（དེ་བཞིན་ནས་）：論敵承認論著為量，如果不承認，那麼就不應該觀察和承認論著中由此而知的極隱蔽之法，而是應該依賴論著來觀察和承認。論敵的自方之語和論敵承認為量的論著，在總結時，有理由同時總結『信任』，因為以論敵承認為量這一點來看，它們是相似的，所以總結在那裡。同時闡述這兩者的必要性是什麼？從『論著』（བསྟན་བཅོས་དེའི་ནས་）到『同時闡述』（ལྷན་ཅིག་བཤད་ལ）：這部闡述極隱蔽的清凈論著，在總結時，有必要同時闡述論敵的自方之語和信任，因為你和論敵的自方之語，由於論敵承認為量的力量，在妨害和成立方面不會引入，這一點是相似的。

【English Translation】 Because it is an inference based on the result sign, it is a concept that recognizes its own domain from the committed result sign. For the 'goer' (འགྲོ་ལ་), from the perspective of the sign, the dharma of the famous sign (གྲགས་པའི་རྟགས་) is included in the nature sign, because it has a single connection with its own object to be proven (བསྒྲུབ་བྱའི་ཆོས་)—that is, the proving dharma (སྒྲུབ་ཆོས་)—and possesses three modes. The dharma of the famous inference is included in the inference based on the nature sign, because it is a valid cognition that recognizes its own domain from the famous sign. Separate and detailed explanation of exclusion. The fourth part has four aspects: detailed explanation of exclusion through trust, through fame, through direct perception, and through inference. Detailed explanation of exclusion through trust. The first point is: What is trust? From 'truth' (ཡང་དག་ནས་) to 'trust' (ཡིད་ཆེས་ལ་): The author of the treatise, which both the opponent and oneself acknowledge as valid, the opponent acknowledges it as a place of trust, because the opponent openly hopes that you will introduce speech by determining that the meaning you want to explain is consistent with the meaning. The reason why the argument and one's own words are reasonable at the same time: The opponent's own words and the treatise that the opponent acknowledges as valid, when summarizing, in the case of explaining the teacher, there is a reason to explain 'trust' at the same time, because the result sign is promised, so it is summarized there in that case. From 'how' (ཇི་ལྟར་ནས་) to 'unchanging' (མི་འགྱུར་བ་ལ): The opponent's own words, the opponent acknowledges as true words, if the opponent does not acknowledge it, then in order for the listener to understand the meaning of your words, your words will not be introduced, therefore your words are introduced. Similarly, from 'observation' (དཔྱོད་པ་ཡང་ལ) to 'also' (དེ་བཞིན་ནས་): The opponent acknowledges the treatise as valid, if he does not acknowledge it, then one should not observe and acknowledge the extremely hidden dharma known from the treatise, but should rely on the treatise to observe and acknowledge it. The opponent's own words and the treatise that the opponent acknowledges as valid, when summarizing, there is a reason to summarize 'trust' at the same time, because they are similar in that the opponent acknowledges them as valid, so they are summarized there. What is the necessity of explaining these two at the same time? From 'treatise' (བསྟན་བཅོས་དེའི་ནས་) to 'simultaneous explanation' (ལྷན་ཅིག་བཤད་ལ): This pure treatise explaining the extremely hidden, when summarizing, it is necessary to explain the opponent's own words and trust at the same time, because your own words and the opponent's own words, due to the power of the opponent acknowledging them as valid, are similar in that they will not be introduced in terms of harm and establishment.

ས་པའི་ཆེད་དུ་དེར་དེ་དང་ལྷན་ ཅིག་བཤད་པས་སོ། ། དེས་ན་ནས་བསྟན་པ་ཡིན་ལ། རང་ཚིག་འགལ་བ་དང་བསྟན་བཅོས་དང་འགལ་བའི་ དམ་བཅའ་ཆོས་ཅན་ཁྱེད་གཉིས་ལ་གཞལ་བྱའི་དོན་ཅན་གྱི་ཚད་མ་དག་མེད་ཅེས་དཔེར་ བརྗོད་གཅིག་ཏུ་སློབ་དཔོན་གྱིས་བསྟན་པ་ལ་རྒྱུ་མཚན་ཡོད་དེ། རང་ཚིག་བསྟན་བཅོས་ གཉིས་རྒོལ་བས་ཚད་མར་ཁས་བླངས་པས་གནོད་བསྒྲུབ་དུ་བཞག་གི་དངོས་པོའི་སྟོབས་ ཀྱིས་གནོད་བསྒྲུབ་དུ་མི་འཇུག་པར་མཚུངས་པའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་ཁྱེད་གཉིས་ལ་དེ་གཅིག་ཏུ་ སློབ་དཔོན་གྱིས་བཤད་པས་སོ། །དགོས་པ་ལའང་སྦྱར་རོ། ། 1-363 ཚད་མ་ནས་ཕྱིར་རོ་ལ། ཡིད་ཆེས་གསལ་བ་འཆད་པ་ན་ཆོས་ཅན། དེ་དེ་གཉིས་ཀྱི་ དཔེར་བརྗོད་དུ་རུང་སྟེ། སྤྱིར་གཞལ་བྱའི་དོན་ཅན་གྱི་ཚད་མ་མེད་ན་བསྟན་བཅོས་རང་ཚིག་ གང་ཡང་བདེན་དོན་ཅན་དུ་མི་རུང་བས་སོ། ། རང་ཚིག་ནས་དཔེ་ལ། དེ་འདྲའི་བདེན་ཞེན་གྱིས་དམ་བཅས་པའི་རྒྱབ་རྟེན་ཚད་མ་ཡོད་ ཚིག་ཆོས་ཅན། རང་ཚིག་འགལ་བའི་དམ་བཅའ་ལ་བསལ་བའི་དཔེ་ཡིན་ཏེ། ཚིག་གཅིག་ ཉིད་བརྗོད་བྱ་དངོས་ཤུགས་འགལ་བ་དམ་བཅས་པའི་ཚིག་ཡིན་པས་སོ། ། ལུང་ལ་ནས་ཡིན་ལ། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། ཚིག་དེ་ལུང་དང་འགལ་བའི་དམ་བཅའི་ ཕྱོགས་ཙམ་མཚོན་པའི་དཔེ་ཡིན་ཏེ། གཞལ་བྱ་ཤིན་ལྐོག་བསྒྲུབ་པའི་ཚད་མ་མེད་པར་དམ་ བཅས་པའི་དམ་བཅའ་དེ་བསྟན་བཅོས་དང་འགལ་བའི་དམ་བཅའ་ཡིན་པས་སོ། །དེ་ལ་ གསལ་པའི་དཔེ་ནི། སྦྱིན་སོགས་དཀར་ཆོས་ཚེ་འཕོས་ནས་སྡུག་བསྔལ་སྟེར་བཅས་པའི་ དམ་བཅའ་ཆོས་ཅན། ལུང་དང་འགལ་བའི་དམ་བཅའི་བསལ་བའི་དཔེ་ཡིན་ཏེ། གཞི་ཆོས་ ཅན། ཤིན་ལྐོག་གི་སྟེང་དུ་ཤིན་ལྐོག་སྟོན་པའི་ལུང་རྣམ་དག་གི་དོན་གྱི་བཟློག་ཕྱོགས་དམ་ བཅས་པའི་དམ་བཅའ་ལྟར་སྣང་ཡིན་པས་སོ། །ཆོས་ཅན་ཚད་མས་གྲུབ་པའི་སྟེང་དུ་ལུང་ དང་འགལ་བ་གནོད་གེགས་ཅིར་འགྱུར་ཞེ་ན། དེ་ལ་ནས་གེགས་བྱེད་འགྱུར་ལ། དཔྱོད་པ་པའི་སྒྲ་རྟག་སྟོན་གྱི་བསྟན་བཅོས་ཆོས་ ཅན། དཔྱོད་པ་པས་སྒྲ་མི་རྟག་པར་ཚད་མའི་སྟོབས་ཀྱིས་མ་དེ་བཞིན་དུ་སྒྲ་མི་རྟག་པར་དམ་ བཅས་པའི་དམ་བཅའ་ལ་དངོས་པོའི་སྟོབས་ཀྱིས་གནོད་པ་མིན་ཏེ། དེ་དང་ཕན་ཚུན་གེགས་ བྱེད་ཙམ་དུ་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་ཏེ། དེ་དང་དམ་བཅའ་འགལ་བ་ནུས་མཚུངས་ཡིན་པས་སོ། ། དཔེར་ན་ང་ཡི་མ་ཤམ་མོ་ཞེས་པའི་རང་ཚིག་བཞིན་དེ་ཡང་ནས་བདག་ལ་ཆོས་ཅན་དང་ ཆོས་གནོད་མ་ཡིན་དང་གཅིག་དེ་དང་དཔྱོད་པ་པའི་རང་ཚིག་སྔ་ཕྱི་འགལ་བ་ཡིན་པས་སོ། ། 1-364 དེ་དག་ནས་གནོད་བྱེད་འགྱུར་ལ། སྒྲ་མི་རྟག་པར་ཚད་མའི་སྟོབས་ཀྱིས་ངེས་ནས་སྒྲ་མི་ རྟག་པར་དམ་བཅས་པའི་ཚིག་ཆོས་ཅན། སྒྲ་རྟག་པར་བདེན་ཞེན་གྱིས་དམ་བཅས་པའི་ཚིག་ ལ་གནོད་དེ། དེ་ཡི་དོན་གྱི་བཟློག་ཕྱོགས་དམ་བཅས་པའི་རྒྱབ་རྟེན་ཚད་མ་ཡོད་པའི

【現代漢語翻譯】爲了那個目的，與此相關地進行了講述。因此，這表明了這一點。對於你們兩個持有與自己言辭相悖、與論典相悖的誓言者來說，沒有具有可衡量意義的量（pramana， प्रमाण， pramāṇa，量），正如導師所展示的例子一樣，這是有理由的。因為你們兩個以自己的言辭和論典作為對手，並承認量為有效，所以將其視為損害的證明，而不是憑藉事物的力量來允許損害的證明。由於同樣的理由，導師對你們兩個這樣說。這也適用於必要性。從量中返回，在解釋信仰清晰時，作為法，那兩者都可以作為例子。一般來說，如果沒有具有可衡量意義的量，那麼任何論典或自己的言辭都不能成為真理。從自己的言辭到例子，像這樣以真實的執著所立下的誓言的後盾是量，作為法，與自己言辭相悖的誓言是一個排除的例子。因為同一個詞語所表達的直接和間接含義是相互矛盾的誓言。從經文到原因，所知之法，這個詞語是與經文相悖的誓言的僅僅一部分的例子。因為立下誓言說沒有衡量極隱蔽事物的量，這個誓言是與論典相悖的誓言。其中清晰的例子是，佈施等善行在來世給予痛苦的誓言，是與經文相悖的誓言的排除的例子。作為基礎之法，在極隱蔽之上，立下與顯示極隱蔽的清凈經文的含義相反的誓言，這看起來像是一個誓言。如果法已經由量所證實，那麼與經文相悖會造成什麼損害呢？對於那個，會變成障礙。聲常住的論典，作為論者，論者沒有通過量的力量來確定聲無常，同樣地，對於立下聲無常誓言的誓言來說，這不是事物力量造成的損害。因為那僅僅變成了相互障礙，因為那和誓言的矛盾是等效的。例如，就像『我沒有女兒』這句話一樣，那也是因為我和法不是損害，並且那與論者的前後矛盾的自語相悖。那些會變成損害。通過量的力量確定聲無常后，立下聲無常誓言的詞語，對於以聲常住的真實執著所立下的誓言來說，是損害。因為立下與那含義相反的誓言的後盾是量。

【English Translation】 For that purpose, it was spoken together with that there. Therefore, it shows that. For you two who hold vows that contradict your own words and contradict the treatises, there are no valid means of cognition (pramana) that have measurable meaning, as the teacher has shown in one example, and there is a reason for this. Because you two oppose your own words and treatises and acknowledge valid cognition as valid, it is regarded as proof of harm, and it is not allowed to be regarded as proof of harm by the power of things. For the same reason, the teacher said that to you two as one. Apply it to the need as well. Returning from valid cognition, when explaining clear faith, as a dharma, those two can be used as examples. In general, if there is no valid cognition with measurable meaning, then neither treatises nor one's own words can be true. From one's own words to the example, the support for a vow made with such true attachment is valid cognition. As a dharma, a vow that contradicts one's own words is an example of exclusion. Because the very same word expresses contradictory direct and indirect meanings in the vow. From scripture to the reason, the object of knowledge, as a dharma, that word is an example of just a part of a vow that contradicts scripture. Because the vow that there is no valid cognition to prove the very hidden is a vow that contradicts the treatise. A clear example of this is that the vow that giving, etc., virtuous deeds, gives suffering in the next life is an example of the exclusion of a vow that contradicts scripture. As the basis of dharma, on top of the very hidden, it seems like a vow that vows the opposite of the meaning of the pure scripture that shows the very hidden. If the dharma has been proven by valid cognition, then what harm does contradicting scripture cause? For that, it becomes an obstacle. The treatise that states that sound is permanent, as an arguer, the arguer did not determine that sound is impermanent by the power of valid cognition. Likewise, for the vow that vows that sound is impermanent, this is not harm caused by the power of things. Because that only becomes a mutual obstacle, because that and the contradiction of the vow are equivalent. For example, just like the self-contradictory statement 'I have no daughter,' that is also because I and the dharma are not harm, and that contradicts the arguer's self-contradictory words before and after. Those become harm. After determining that sound is impermanent by the power of valid cognition, the word that vows that sound is impermanent is harm to the vow that is made with the true attachment that sound is permanent. Because the support for the vow that vows the opposite of that meaning is valid cognition.

་བདེན་ ཚིག་ཡིན་པས་སོ། །ནུས་པ་མཚུངས་པའི་དམ་བཅའ་ཇི་ལྟར་གནོད་ལ། གནོད་པ་མ་ཡིན་ གཉིས་པོ་དག ། ནུས་པ་མཚུངས་ཕྱིར་དང་གཅིག་གོ། དེ་ལྟ་མིན་ན་རིགས་བྲལ་གྱི་དམ་བཅའ་ཇི་བཞིན་དོན་ཅན་གྱི་རྗེས་དཔག་ལ་ནི་ཇི་ལྟར་ གནོད་ལ། སྒྲ་རྟག་སྟོན་གྱི་ལུང་ཆོས་ཅན། རྗེས་དཔག་གིས་གྲུབ་པའི་སྒྲ་མི་རྟག་པའི་དམ་ བཅའ་ལ་མི་གནོད་པར་ཐལ། རྒྱབ་རྟེན་ཚད་མ་མེད་པའི་ལུང་ཡིན་པས་སོ། ། ལུང་རྣམས་ནས་བཟློག་པ་ཡིན་ལ་ཆོས་ཅན། ལུང་རྣམས་ཚད་མ་ཡིན་པའི་རྒྱུ་མཚན་ གྱིས་རྗེས་དཔག་གི་ཡུལ་ལ་གནོད་བྱེད་མ་ཡིན་པར་ཐལ། ལུང་ཚད་མ་ཡིན་པས་སོ། ། དེ་ཡི་ཕྱིར་ནས་འདི་འདོད་ལ་ཆོས་ཅན་དང་རྟགས་དེ་ལ་མ་འོངས་པ་ན་ཆོས་དང་གཅིག་ གོ། རང་གི་དོན་ལ་ལུང་རྣམ་དག་གིས་གྲུབ་པའི་རང་གི་དོན་གྱི་བཟློག་བཟླས་གནོད་དེ དེས་ན་ནས་ཕྱི་རོལ་འགྱུར་མིན་ལ། ལུང་རྣམ་དག་ཆོས་ཅན། རྟགས་ཡང་དག་ཏུ་འདུས་ ཏེ། རྒོལ་བས་ཚད་མ་འདོད་པའི་སྟོབས་ཀྱིས། རང་གི་དོན་དང་འགལ་བའི་དམ་བཅའ་ལ་ གནོད་པའི་ཚིག་ཡིན་པས་སོ། ། ཡང་ཡུལ་གྱི་ནས་བྱས་པ་ཡིན་ལ་ཆོས་ཅན། དེར་འདུ་ཡང་དངོས་པོའི་སྟོབས་ཀྱི་རྟགས་ དང་། རྗེས་དཔག་ལས་ཐ་དད་པར་བསྟན་པ་ལ་དོན་ཡོད་དེ་དེ་གཉིས་དང་ཡུལ་གྱི་ཁྱད་པར་ བསྟན་པའི་ཕྱིར་དུ་དེ་གཉིས་ལས་ཐ་དད་དུ་བྱས་པས་སོ། ། དེ་ལྟ་མིན་ན་དངོས་པོའི་སྟོབས་ཀྱི་རྟགས་དང་རྗེས་དཔག་དང་ལུང་རྣམ་དག་ཆོས་ཅན། རྟགས་དང་རྗེས་དཔག་གི་བསལ་པའི་གྲངས་བསྟན་པའི་ཆེད་ཁོ་ན་ཀུན་བཏུས་སུ་སེལ་བྱེད་ 1-365 རྩ་བའི་དབྱེ་བསྡུ་སྟོན་པའི་ནང་དུ་ལ་སོགས་ལོགས་སུ་དངོས་སུ་བསྟན་པར་ཐལ། དེ་ཡིན་ པའམ་ཡུལ་ཐ་དད་དུ་རྟོགས་པའི་ཆེད་དུ་དེར་དེ་ལྟར་དངོས་སུ་བསྟན་པ་གང་རུང་གཅིག་ ཡིན་ནས་ཕྱི་མ་དེ་མིན་པས་སོ། །འདོད་ན་ཐལ་ཆེས་པའམ། འབྲས་རང་མ་དམིགས་པའི་ རྟགས་དང་རྗེས་དཔག་ཀུན་ཆོས་ཅན། དེར་ལ་སོགས་ལོགས་སུ་དངོས་སུ་བསྟན་དགོས་ པར་ཐལ། རྟགས་དང་རྗེས་དཔག་གི་བསལ་པ་ཡིན་པས་སོ། ། གལ་ཏེ་རྟགས་དང་རྗེས་ དཔག་གི་བསལ་དབྱེ་བསྟན་པའི་ཆེད་དུ་ཐ་དད་དུ་བསྟན་པ་མིན་ན། ལོགས་ཤིག་བྱས་པ་ དོན་མེད་འགྱུར་ལ་དངོས་པོའི་སྟོབས་ཀྱི་རྟགས་དང་རྗེས་དཔག་དང་ལུང་རྣམ་དག་ཆོས་ ཅན། དེར་མངོན་སུམ་དོན་དང་ཞེས་སོགས་མངོན་སུམ་དོན་དང་ལོགས་ལོགས་སུ་བསྟན་པ་ དོན་མེད་པར་ཐལ། དེ་གཉིས་གང་ཡང་མ་ཡིན་ཞིང་དེ་གང་ཡང་མ་ཡིན་ན། དེ་ལས་གཞན་དེར་ཁྱེད་གཉིས་ སོ་སོར་བསྟན་པ་ལ་དོན་མེད་པས་སོ་འོ་ན་རིགས་སྒོར་རང་ཚིག་བསྟན་བཅོས་ལས་ཐ་དད་ དུ་བསྟན་པ་ལ་དགོས་པ་ཅི་ཡོད་ཅེ་ན། རང་གི་ཚིག་ནས་བྱེད་ཡིན་ལ་རིགས་སྒོར་རང་ཚིག་ བསྟན་བཅོས་ལས་ཐ་དད་པར་བསྟན་པ་ཆོས་ཅན། དགོས་པ་ཡོད་དེ་རྒྱབ་རྟེན་ཚད་མ་མེད་ པའི་ཚིག་སྔ་ཕྱིའམ་དངོས་ཤུགས་འགལ་བ

【現代漢語翻譯】是真實的陳述。如果效力相同的誓言造成損害，那怎麼會呢？兩者都不會造成損害，因為效力相同，所以是一致的。如果不是這樣，那麼就像沒有類別的誓言一樣，對於有意義的推論又怎麼會造成損害呢？聲常住的論證（宗），以推論成立的聲無常住的誓言不會造成損害，因為它是沒有可靠依據的論證。論證與經文相反（宗），因為經文是可靠的，所以不會損害推論的領域，因為經文是可靠的。因此，對於這個主張（宗）和理由，未來將與法相同。對於自己的主張，完全清凈的經文所成立的對自己的主張的否定會造成損害，因此不會改變外在。完全清凈的經文（宗），彙集了正確的理由，由於辯論者想要可靠的依據，所以是損害與自己主張相悖的誓言的陳述。此外，從對像出發（宗），在那裡聚集，也是因為事物的力量的理由，並且與推論不同，這表明是有意義的，因為爲了表明這兩者與對像之間的差異，所以將它們與兩者區分開來。如果不是這樣，那麼事物的力量的理由、推論和完全清凈的經文（宗），僅僅是爲了表明理由和推論的排除數量，在集合中單獨明確地顯示在顯示根本分類的類別中，等等，因為爲了理解它是那個或者對象是不同的，所以在那裡如此明確地顯示了其中之一，而不是後者。如果想要過度延伸，或者沒有觀察到結果和自性，那麼所有的理由和推論（宗），都必須在那裡單獨明確地顯示，因為它們是理由和推論的排除。如果不是爲了表明理由和推論的排除和區別而單獨顯示，那麼單獨做就沒有意義了，事物的力量的理由、推論和完全清凈的經文（宗），在那裡，『顯現的意義』等等，單獨顯示顯現的意義是沒有意義的。如果兩者都不是，並且那也不是，那麼除了那之外，在那裡分別顯示你們兩個是沒有意義的。那麼，如果在類別之門中，與自己的陳述的論著區分開來顯示有什麼必要呢？從自己的陳述出發（宗），在類別之門中，與自己的陳述的論著區分開來顯示是有必要的，因為沒有可靠依據的前後陳述或直接間接的矛盾。

【English Translation】 It is a true statement. How can a vow of equal efficacy cause harm? Neither causes harm, because they are of equal efficacy, so they are consistent. If it is not so, then how can it harm a meaningful inference, just like a vow without category? The argument that sound is permanent (subject), the vow that sound is impermanent, established by inference, does not cause harm, because it is an argument without reliable basis. The argument is contrary to the scriptures (subject), because the scriptures are reliable, so it does not harm the domain of inference, because the scriptures are reliable. Therefore, for this assertion (subject) and reason, the future will be the same as the Dharma. For one's own assertion, the negation of one's own assertion, established by completely pure scriptures, causes harm, therefore it does not change the external. Completely pure scriptures (subject), gathering correct reasons, because the debater wants a reliable basis, it is a statement that harms the vow that contradicts one's own assertion. Furthermore, starting from the object (subject), gathering there, also because of the reason of the power of things, and different from inference, this shows that it is meaningful, because in order to show the difference between these two and the object, they are distinguished from the two. If it is not so, then the reason of the power of things, inference, and completely pure scriptures (subject), merely to show the excluded number of reasons and inferences, are separately and explicitly shown in the category showing the fundamental classification in the collection, etc., because in order to understand that it is that or the object is different, one of them is shown so explicitly there, and not the latter. If one wants to overextend, or the result and self-nature are not observed, then all reasons and inferences (subject) must be shown separately and explicitly there, because they are the exclusion of reasons and inferences. If it is not shown separately in order to show the exclusion and difference of reasons and inferences, then doing it separately is meaningless, the reason of the power of things, inference, and completely pure scriptures (subject), there, 'manifest meaning' etc., showing the manifest meaning separately is meaningless. If neither is the case, and that is not the case either, then apart from that, there is no point in showing you two separately there. Then, in the gate of categories, what is the need to show it separately from the treatise of one's own statements? Starting from one's own statements (subject), in the gate of categories, it is necessary to show it separately from the treatise of one's own statements, because of the prior and subsequent statements without reliable basis or direct and indirect contradictions.

་བརྗོད་པ་དག་གེགས་བྱེད་ཙམ་ཡིན་གྱི་རྒྱབ་རྟེན་ ཚད་མ་ཅན་གྱི་ཚིག་དང་ཤིན་ལྐོག་སྟོན་པའི་བསྟན་བཅོས་རྣམ་དག་ནི་གནོད་བྱེད་དུ་འཇུག་ གོ་ཞེས་རྟོགས་པའི་ཆེད་ཡིན་པས་སོ། ། དེ་ཡི་ནས་གནོད་བྱེད་ཅེ་ན། བསྟན་བཅོས་ཆོས་ཅན། ཆོས་ཅན་ཀུན་གྱི་སྟེང་དུ་རང་དང་ འགལ་བའི་དམ་བཅའ་ལ་དངོས་པོའི་སྟོབས་གྱིས་གནོད་བྱེད་རྒོལ་བས། ཚད་མར་ཁས་ བླངས་པས་སོ་ཞེ་ན། གལ་ཏེ་ནས་ཡིན་ནམ་ཅི་ལ། ཆོས་ཅན་དངོས་པོའི་སྟོབས་ཁོ་ནས་གནོད་བྱེད་དུ་འཇུག་ 1-366 པ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། རྒོལ་བས་གནོད་བྱེད་དུ་མི་འདོད་ན་གནོད་བྱེད་མིན་པས་སོ། ། རང་ཚིག་འགལ་ནས་མེད་འགྱུར་ལ། བསྟན་བཅོས་དང་འགལ་བའི་དམ་བཅའ་ཆོས་ ཅན། གེགས་བྱེད་པའི་ཚུལ་གྱིས་འགལ་བར་ཐལ། རང་ཚིག་འགལ་བ་ཡིན་པས་སོ། །རྟགས་ ཁས་སོ། །འདོད་ན། བསྟན་བཅོས་དེ་དངོས་པོའི་སྟོབས་ཁོ་ནས་གནོད་བྱེད་དུ་འཇུག་པ་བུད། སྐྱེས་བུའི་ནས་ཚད་མ་ཉིད་ལ། བསྟན་བཅོས་ཆོས་ཅན། རང་དང་འགལ་བའི་དམ་ བཅའ་ལ་དངོས་པོའི་སྟོབས་ཀྱི་གནོད་བྱེད་མིན་པར་ཐལ། སྐྱེས་བུའི་འདོད་པ་ཙམ་གྱིས་ གནོད་བྱེད་ཀྱི་ཚད་མར་བྱས་པས་སོ། །རྟགས་བགསལ་ཁས་སོ། ། དེས་ན་ནས་ཉེས་པ་མེད་ལ། སྒྲ་ཉན་བྱ་ཡིན་པ་དང་སྒྲ་མི་རྟག་ལྟ་བུ་ཆོས་ཅན། བསྟན་ བཅོས་ལ་མ་བརྟེན་པར་མི་རྟོགས་པའི་ཉེས་པ་མེད་དེ། སོ་སྐྱེའི་དངོས་པོའི་སྟོབས་ཀྱི་ཚད་ མས་གྲུབ་པས་སོ། ། ལྐོག་གྱུར་ནས་མི་འཇུག་ལ། ཤིན་ལྐོག་ཆོས་ཅན། སྐྱེ་བོས་ཁྱོད་ལ་དཔྱོད་པ་ན་བསྟན་ བཅོས་ཁས་ལེན་དགོས་ཏེ་ལུང་ཁས་མི་ལེན་ན་སྐྱེ་བོས་ཁྱོད་མི་རྟོགས་ཅིང་སྐྱེ་བོས་རྟོགས་ བྱ་ཡིན་པས་སོ། །ལུང་ཚད་མ་མ་ཡིན་ན་རྟགས་དོན་རྟོགས་པའི་ཆེད་དུ་མི་རུང་ཞེ་ན་བསྟན་ བཅོས་འདི་ལ་རྟགས་དཔྱད་ན་ཕལ་ཆེར་ནི་སྔ་ཕྱི་འགལ་བ་བརྗོད་པ་ཡིན་ཏེ། དེ་ཡང་འདི་ ལྟ་སྟེ། འདི་ལ་ནས་བརྗོད་ཡིན་ན། ལུང་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཡིན་ན་འཇུག་བྱའི་ལུང་རྣམ་དག་ ཡིན་པས་ལ་མ་ཁྱབ་སྟེ། ཁྱོད་ཡོང་ཡིན་དོན་སྔ་ཕྱི་འགལ་བ་བརྗོད་པ་ཡང་ཡིན་པ་ཡོད་པས་ སོ། །དེ་ཡང་། འདི་ལྟ་སྟེ་ནས་དག་འགྱུར་པའོ་ལ། རིག་བྱེད་བཞི་ཆོས་ཅན། སྔ་ཕྱི་འགལ་བ་ བརྗོད་ཀྱི་འཇུག་བྱའི་བསྟན་བཅོས་རྣམ་དག་མིན་ཏེ་ཆགས་སོགས་སྡིག་པའི་རྩ་བ་དང་ཁྲུས་ ཀྱིས་སྡིག་པ་རྩད་ནས་དག་པར་བསྟན་པས་སོ། ། མཐོང་དང་ནས་བཟུང་བྱར་བྱ་ལ་བསྟན་བཅོས་ཏེ། སངས་རྒྱས་ཀྱི་གསུང་རབ་ཆོས་ཅན། 1-367 རྟོག་ལྡན་གྱི་བཟུང་བྱའི་འཇུག་བྱ་ཡིན་ཏེ། མཐོང་བ་མངོན་ལྐོག་དང་མ་མཐོང་བ་ཤིན་ལྐོག་ སྟོན་པ་ལ་རིགས་པས་གྲུབ་པ་དང་རང་ཚིག་གིས་གནོད་པ་མེད་པ་སྟེ། དཔྱད་པ་གསུམ་གྱིས་ དག་པའི་ལུང་ཡིན་པས་སོ། །ཕྱིར་སྤྱོདདཔྱོད་འཇུག་འགྱུར་ལ་ལུང་ལ་སྤྱོདདཔྱོད་པ་ཆོས་ ཅན། དགོས་པ་ཡོད་དེ། དཔྱད་པ་གསུམ་གྱིས་དག

【現代漢語翻譯】僅僅是言語的表達會成為阻礙，而具有可靠依據的真實教言和揭示甚深隱秘的清凈論典，才能起到損害的作用，這是爲了讓人明白這個道理。如果有人問，什麼是損害呢？論典，作為所立宗（chos can，主題），在所有所立宗之上，以事勢力的作用，反駁與自身相違背的承諾，這是因為它被認為是可靠的。如果有人這樣問。如果有人問，這是什麼原因呢？所立宗並非僅僅以事勢力的作用來造成損害，因為如果辯論者不認為它是損害，那麼它就不是損害。自語相違則無有，與論典相違背的承諾，作為所立宗，以阻礙的方式相違背，這是因為它與自語相違背。承認這個理由。如果承認，那麼這個論典僅僅以事勢力的作用來造成損害的說法就不成立。士夫之量即正量，論典，作為所立宗，並非以事勢力的作用來損害與自身相違背的承諾，因為僅僅以士夫的意願就將其作為損害的正量。承認這個理由的區分。是故無過失，例如聲音是所聽聞的，聲音是無常的等等，作為所立宗，沒有不依賴論典就無法理解的過失，因為這是由凡夫的事勢力正量所成立的。隱秘不容入，甚深隱秘，作為所立宗，當人們對你進行研究時，必須承認論典，因為如果不承認聖教，人們就無法理解你，而你是人們所要理解的對象。如果聖教不是正量，就不能用於理解理由的意義，那麼如果研究這個論典，大多數都是前後矛盾的說法。例如：於此說為是，聖教，作為所立宗，如果你是，那麼你就是可以進入的清凈聖教，但這並不普遍，因為你也有前後矛盾的說法。例如：如是等說者，四吠陀，作為所立宗，不是前後矛盾的可以進入的清凈論典，因為它揭示了貪慾等罪惡的根源，以及通過沐浴可以徹底清除罪惡。見與不見取，論典，即佛陀的教言，作為所立宗，是可以被有智慧的人所接受和進入的，因為它揭示了可見的顯現和隱秘，以及不可見的甚深隱秘，並且以理智成立，沒有自語的矛盾，是通過三種觀察而清凈的聖教。行持觀察入，對於聖教的行持和觀察，作為所立宗，是有必要的，因為通過三種觀察是清凈的。

【English Translation】 Merely expressing words can be an obstacle, but authentic teachings with reliable basis and pure treatises revealing profound secrets can have a damaging effect, which is to make people understand this reason. If someone asks, what is damage? A treatise, as the chos can (subject), on top of all chos cans, refutes the commitment that contradicts itself by the power of things, because it is recognized as reliable. If someone asks this. If someone asks, what is the reason for this? The chos can does not cause damage only by the power of things, because if the debater does not think it is damage, then it is not damage. Self-contradictory words disappear, and the commitment that contradicts the treatise, as the chos can, contradicts in the form of obstruction, because it contradicts self-contradictory words. Acknowledge this reason. If you agree, then the statement that this treatise only causes damage by the power of things is not valid. The measure of a person is the very measure, the treatise, as the chos can, does not damage the commitment that contradicts itself by the power of things, because it is made the measure of damage only by the will of the person. Acknowledge the distinction of this reason. Therefore, there is no fault, such as the sound is audible, the sound is impermanent, etc., as the chos can, there is no fault that cannot be understood without relying on the treatise, because it is established by the ordinary person's power of things as a valid measure. The secret cannot be entered, the very secret, as the chos can, when people study you, they must accept the treatise, because if they do not accept the scriptures, people will not understand you, and you are what people should understand. If the scriptures are not a valid measure, they cannot be used to understand the meaning of the reason, then if you study this treatise, most of them are contradictory statements. For example: Here it is said to be, the scriptures, as the chos can, if you are, then you are the pure scriptures that can be entered, but this is not universal, because you also have contradictory statements. For example: Such as these speakers, the four Vedas, as the chos can, are not pure treatises that can be entered with contradictory statements, because they reveal the root of sins such as greed, and that sins can be completely cleansed by bathing. Seeing and not seeing taken, the treatise, that is, the words of the Buddha, as the chos can, can be accepted and entered by intelligent people, because it reveals the visible manifestation and secret, and the invisible very secret, and is established by reason, without self-contradiction, and is the pure scripture purified by the three examinations. Practicing observation enters, the practice and observation of the scriptures, as the chos can, is necessary, because it is pure through the three examinations.

་པའི་ལུང་ལ་རྟོགས་ལྡན་འཇུག་པའི་ཆེད་ ཡིན་པས་སོ། ། ༈ གྲགས་པས་བསལ་པ་རྒྱས་པར་བཤད་པ། གཉིས་པ་ལ་དྲུག་ལས། དང་པོ་རུང་བས་ཁྱབ་ཅིང་གྲགས་པས་རྟགས་པ་ནི། སྐྱེས་བུའི་ ནས་བཀག་མེད་ལ་འདོད་སྒྲས་ཏེ། ཟླ་བ་ཞེས་པའི་སྒྲ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱིས་བརྗོད་རུང་དོན་ ཐམས་ཅད་ལ་བཀག་པ་མེད་དེ། སྐྱེས་བུའི་བརྗོད་འདོད་ཀྱི་དབང་གིས་འཇུག་པའི་ཚིག་ཡིན་ པས་སོ། །ཕྱིར་ན་གནོད་མེད་ལ་ཆོས་ཅན། དོན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་བརྗོད་དུ་རུང་བ་ལ་གནོད་པ་ མེད་དེ། དེ་བཀག་པ་མེད་པས་སོ། །ངག་ནས་ཡིད་ཆེས་ཡིན་ལ། རི་བོང་ཅན་ཆོས་ཅན། ཟླ་ བའི་སྒྲས་བརྗོད་རུང་མ་ཡིན་པ་ལ་གྲགས་པའི་དོན་གྱིས་གནོད་དེ། ཁྱོད་ལ་ཟླ་བའི་ངག་སྟེ་ སྒྲ་དེ་བརྡ་མཐུན་པའི་འཇིག་རྟེན་སྐྱེ་བོ་རྣམས་ཀྱིས་འདོད་པ་རྣམ་རྟོག་ཡིད་ཆེས་པའི་གཏིང་ ཚུགས་པའི་ཚུལ་གྱིས་གྲུབ་པས་སོ། ། ཐ་སྙད་ལས་ནས་བརྗོད་ལ། ཟླ་བའི་སྒྲས་བརྗོད་རུང་དེ་ཆོས་ཅན། གྲགས་པ་ཞེས་ བཏགས་པའི་རྒྱུ་མཚན་ཡོད་དེ། ཟླ་བ་ཟླ་བ་ཞེས་པའི་བརྗོད་པ་སྒྲ་ཡི་ཐ་སྙད་ཙམ་གྱིས་གྲུབ་ ཅིང་བཞག་ལ་རྟོག་དཔྱོད་ཡིད་ཀྱི་ཐ་སྙད་ཀྱི་སྦྱར་བས་སོ། ། གཉིས་པ་ཞར་ལ་གནོད་བྱེད་དངོས་ཉིད་བཤད་པ་ནི། བརྗོད་རུང་གིས་བརྗོད་མི་རུང་ ལ་གནོད་ཀྱི་མངོན་སུམ་སོགས་ཀྱིས་དམ་བཅའ་ལྟར་སྣང་གི་དོན་ལ་ཇི་ལྟར་གནོད་ཅེ་ན། མངོན་སུམ་སོགས་ནས་བཏགས་ནས་བརྗོད་ལ། སྒྲ་རང་མཚན་འཛིན་པའི་མངོན་སུམ་ ཆོས་ཅན། སྒྲ་རང་མཚན་ཉན་བྱ་མིན་པ་དང་དངོས་སུ་འགལ་ནས་གནོད་པ་མིན་ཏེ། ཁྱོད་ 1-368 ཀྱི་གཞལ་བྱ་སྒྲ་རང་མཚན་ཉན་བྱ་ཡིན་པས་མིན་པ་ལ་གནོད་པ་ལ་འཇལ་བྱེད་ཁྱོད་ཀྱི་མིང་ གིས་སྒྲོ་བཏགས་ནས་ཁྱོད་ཀྱིས་དངོས་སུ་གནོད་ཅེས་བརྗོད་ཅེས་པ་ཙམ་ཡིན་པས་སོ། །སྒྲ་ མི་རྟག་རྟོགས་ཀྱི་རྗེས་དཔག་སོགས་ལའང་སྦྱར་རོ། ། གསུམ་པ་བརྗོད་རུང་འགོག་ན་དེ་ཡིས་གནོད་པ་ནི། དེ་ལ་བརྟེན་ནས་བདག་མེད་པ་ལ་ སྐྱེས་བུའི་འདོད་དང་རྗེས་འབྲེལ་དང་གཅིག་གོ། བྱས་དང་ཉིད་ཀྱི་རུང་ལ་རི་ཅན་ཆོས་ཅན། སྔར་བརྡ་བྱས་པ་ཟླ་སོགས་དང་བུམ་སོགས་ཀྱི་སྒྲས་བརྗོད་དུས་རྟོགས་ཡུལ་ན་ཡོད་པས་སོ། ། དོན་ཙམ་དང་ནས་གནོད་པར་འགྱུར་ལ། ཟླ་སོགས་དང་བུམ་སོགས་ཀྱི་སྒྲ་ཆོས་ཅན། རི་ ཅན་ཁྱོད་ཀྱི་བརྗོད་རུང་ཡིན་པས། མིན་པར་དམ་བཅས་པའི་དོན་ལ་གནོད་དེ། དོན་ཐམས་ ཅད་ཀྱི་རྗོད་བྱེད་དུ་རུང་བས་སོ། ། བཞི་པ་བརྗོད་རུང་གྲགས་པར་སློབ་དཔོན་བཞེད་པ་ནི་སློབ་དཔོན་གྱིས་སྒྲ་བྱུང་གྲགས་ པས་གནོད་པར་བཤད་ཀྱི་རུང་བས་གནོད་པར་མ་བཤད་ཅེ་ན། གྲགས་པ་མེད་ནས་སྒྲ་ཀུན་འབྲེལ་ལ། བུམ་སོགས་ཆོས་ཅན། ཟླ་བར་དངོས་སུ་གྲགས་ ཟིན་པ་མེད་ཀྱང་ཟླ་བའི་སྒྲ་དེ་ཁྱོད་ཀྱི་རྗོད་བྱེད་དུ་རུང་སྟེ། མེད་ཀྱང་དཔེ་བརྗོད་དུ་རུང་བས་ སོ། །དེས་ན

【現代漢語翻譯】這是爲了讓有悟性的人能夠理解聖教。第二部分是詳細解釋如何通過名聲來破斥。這部分分為六個小節。第一小節是關於『能說』的周遍性和『名聲』的標誌性：對於『人』來說，沒有什麼是不能禁止的，因為『意欲』這個詞語表示，任何詞語都可以根據人的意願來使用。因此，對於『無害』的事物來說，沒有什麼是不能說的，因為沒有什麼可以阻止它。從語言上來說，這是可信的。例如，『有兔子的』（月亮）這個事物，因為名聲的緣故，不能用來說明『月亮』這個詞語。因為『月亮』這個詞語，對於所有認同這個名稱的世人來說，已經深深地印在他們的認知里了。從術語上來說，可以這樣表達：『能說』的事物，其本身就具有被稱為『名聲』的原因。因為『月亮，月亮』這樣的表達，僅僅是通過語言的術語來確立和設定的，並且是通過思考和推理的術語來結合的。第二小節是關於如何通過直接的事物本身來損害：如果『能說』的事物損害了『不能說』的事物，那麼如何通過顯現等方式來損害虛假的承諾呢？從顯現等方式到命名和表達：對於能夠把握聲音自性的顯現來說，直接否定聲音的自性是不可聽聞的，這並不是一種損害。因為你所衡量的是聲音的自性是可聽聞的，而你所否定的卻不是。你只是用你的名字來歪曲事實，然後說你直接損害了它。對於理解聲音無常的推論等也是如此。第三小節是關於如果阻止『能說』的事物，它會如何造成損害：依賴於此，與『無我』相關聯的是人的意願和結果，以及統一性。例如，『有山』的事物，當用『月亮』或『瓶子』等詞語來表達時，會在理解的領域中存在。僅僅是意義本身就會造成損害：例如，『月亮』或『瓶子』等詞語，因為『有山』的事物是你能說的，所以會損害你所承諾的『不能說』的意義，因為所有的意義都可以被表達。第四小節是關於老師們如何看待『能說』的名聲：如果老師們說聲音的出現是通過名聲來損害的，而不是通過『能說』來損害的，那又如何解釋呢？即使沒有名聲，所有的聲音仍然相關聯：例如，即使『瓶子』等事物沒有直接被稱為『月亮』，『月亮』這個詞語仍然可以用來表達你，即使沒有，也可以用作例子。因此，

【English Translation】 This is to enable those with realization to enter the teachings. The second part is an extensive explanation of how to refute through fame. This section is divided into six subsections. The first subsection is about the pervasiveness of 'speakable' and the sign of 'fame': For a 'person', there is nothing that cannot be prohibited, because the word 'desire' indicates that any word can be used according to a person's will. Therefore, for 'harmless' things, there is nothing that cannot be said, because nothing can prevent it. Linguistically, this is credible. For example, the thing 'having a rabbit' (moon), because of fame, cannot be used to describe the word 'moon'. Because the word 'moon', for all the people in the world who agree with this name, is already deeply imprinted in their cognition. In terms of terminology, it can be expressed as: The thing that is 'speakable' has the reason for being called 'fame' in itself. Because the expression 'moon, moon' is established and set only through the terminology of language, and is combined through the terminology of thought and reasoning. The second subsection is about how to harm through the direct thing itself: If the 'speakable' thing harms the 'unspeakable' thing, then how to harm the false promise through manifestation and so on? From manifestation and so on to naming and expression: For the manifestation that can grasp the self-nature of sound, directly denying the self-nature of sound is not a harm because it is not audible. Because what you measure is that the self-nature of sound is audible, but what you deny is not. You are just distorting the facts with your name, and then saying that you directly harm it. The same applies to inferences such as understanding the impermanence of sound. The third subsection is about how if the 'speakable' thing is prevented, how it will cause harm: Relying on this, what is associated with 'selflessness' is human intention and result, as well as unity. For example, the thing 'having a mountain', when expressed with words such as 'moon' or 'bottle', will exist in the field of understanding. Merely the meaning itself will cause harm: For example, words such as 'moon' or 'bottle', because the thing 'having a mountain' is what you can say, it will harm the meaning of 'unspeakable' that you promised, because all meanings can be expressed. The fourth subsection is about how teachers view the fame of 'speakable': If the teachers say that the appearance of sound is harmed through fame, rather than through 'speakable', how to explain it? Even without fame, all sounds are still related: For example, even if things like 'bottle' are not directly called 'moon', the word 'moon' can still be used to express you, and even if it doesn't, it can be used as an example. Therefore,

་ནས་གྲུབ་པ་ཡིན་ལ། ཆོས་ཅན་དེ་ཡི་བརྗོད་བྱར་རུང་སྟེ། དེ་རྗོད་བྱེད་དུ་འཇུག་ པའི་རྒྱུ་མཚན་དངོས་སུ་ཚང་བས་སོ། ། ལྔ་པ་དེ་ཡི་ཤེས་བྱེད་ལུང་གཉིས་དྲང་བ་ནི་བརྗོད་རུང་གྲགས་པར་བཞེད་པ་ལས་ གཞན་དུ་མི་བཞེད་ནས་ལུང་ལ་དཔྱད་པའི་དགོས་པ་ཅི་ཞེ་ན། གང་ལ་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའི་ ཕྱིར། རྗེས་སུ་དཔག་པ་མེད་ལ་སྒྲ་ལས་བྱུང་བའི་གྲགས་པ་དང་འགལ་བའི་དོན་གྱིས་ན་ གསལ་བ་དེ་ཡང་ཕྱོགས་མ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་སོ། ། 1-369 གཞན་དུ་འདིར་ནས་མི་འགྱུར་ལ། ཡོད་པའི་ཕྱིར་རི་ཅན་ཟླ་བའི་སྒྲས་བརྗོད་རུང་མིན་ ཞེས་པའི་གཏན་ཚིགས་ཡོད་པ་ཆོས་ཅན། དེ་སྒྲུབ་ཀྱི་མཐུན་ཕྱོགས་ལ་མེད་པར་མི་འགྱུར་ བར་ཐལ། ཟླ་བར་གྲགས་མ་ཟིན་པ་དུ་མ་ཡོད་པས་སོ། །མ་ཁྱབ་ན་སྒྲ་དེ་ཡི་བརྗོད་བྱར་ རུང་བ་ལ་སྒྲ་དེ་སྔར་ནས་ཁོ་ལ་གྲགས་ཟིན་ཁོ་ན་དགོས་པ་བུད། དེ་འགོག་རྗེས་དཔག་ལས་ འགྱུར་ཏེ་ལ། རི་ཅན་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཟླ་བའི་སྒྲས་བརྗོད་རུང་ཡིན་པ་སྟེ། རྗེས་དཔག་གིས་ འགོག་པར་ཐལ། དེ་ཚད་མས་འགོག་ཅིང་མངོན་སུམ་གྱིས་མི་འགོག་པས་སོ། །མ་གྲུབ་ན་ སྒྲ་དོན་ལ་ནས་ཕྱིར་ལ། མངོན་སུམ་ཆོས་ཅན། དེ་མི་འགོག་པར་ཐལ། རི་ཅན་ཟླ་བའི་སྒྲས་ བརྗོད་དུ་རུང་མི་རུང་གང་ལས་ཀྱང་སྤང་རྟོགས་བྱེད་དུ་མི་འཇུག་པའི་བློ་ཡིན་པས་སོ། ། གང་ལ་ཡོད་ནས་ལྡན་པར་བརྗོད་ལ། ཀུན་བཏུས་སུ་དམ་བཅའ་ལྟར་སྣང་གི་དཔེར་ བརྗོད་འགོད་པའི་སྐབས་སུ་རི་ཅན་ཟླ་བ་མིན་ཏེ་ཡོད་བརྟག་པའི་ཕྱིར། ཞེས་ཡོད་པ་དཔེར་ བརྗོད་པ་ཆོས་ཅན། དགོས་པ་ཡོད་དེ། རི་ཅན་ཟླ་བའི་སྒྲས་བརྗོད་མི་རུང་དུ་བསྒྲུབ་པའི་ རྟགས་ཐམས་ཅད་དེ་ཡི་མཐུན་ཕྱོགས་ལ་མེད་པ་འབའ་ཞིག་གོ། ཞེས་རྟོགས་པའི་ཆེད་ཡིན་ པས་སོ། ། སྒྲ་ནི་བརྡ་ལ་ནས་གྲགས་པ་གསུངས་ལ། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། ཟླ་བའི་སྒྲས་བརྗོད་རུང་དེ་ ཤེས་བྱ་ཀུན་ལ་མ་གྲུབ་པ་མིན་ཏེ། རྗོད་བྱེད་ཀྱི་སྒྲ་བརྡ་ལ་བརྟེན་ནས་དོན་གོ་བར་བྱེད་ཅིང་ བརྡ་དེའང་དོན་ལ་མི་ལྟོས་པར་འདོད་པ་ཙམ་གྱིས་འཇུག་པས་སོ། །སློབ་དཔོན་གྱིས་སྒྲ་བྱུང་ གྲགས་པ་ཞེས་གསུངས་པ་ཆོས་ཅན། དགོས་པ་ཡོད་དེ་རི་ཅན་ཟླ་བའི་སྒྲས་བརྗོད་རུང་ཡིན་ པ་ལ་སྒྲུབ་བྱེད་ཡང་དག་ཡོད་པས་དེ་དགག་མི་ནུས་སོ། །ཞེས་རྟོགས་པའི་ཆེད་ཡིན་པས་སོ། ། རྗེས་སུ་དཔག་པས་ནས་ཡིན་ཕྱིར་རོ་ལ། སྒྲ་བྱུང་ཞེས་སོགས་ལུང་གཉིས་པ་ཆོས་ཅན། 1-370 དངོས་པོའི་སྟོབས་ཀྱི་རྟགས་ཡང་དག་བསྒྲུབ་བྱའི་བཟློག་ཕྱོགས་སྒྲུབ་པའི་རྟག་མེད་པར་ སྟོན་པ་ཡིན་ཏེ། ཡོད་པ་དེ་རི་ཅན་ཟླ་བའི་སྒྲས་བརྗོད་རུང་བསྒྲུབ་པའི་གྲགས་པའི་རྟགས་ ཡང་དག་ཡིན་པའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་དེ་ཡི་བསྒྲུབ་བྱའི་བཟློག་ཕྱོགས་བསྒྲུབ་པའི་རྟགས་ཡང་ དག་མེད་པར་སྟོན་པའི་ཕྱོགས་གླང་གི་མདོ་ཚིག་ཡིན་པས་སོ།

【現代漢語翻譯】因此，該有法（chos can，主題）可以被表達，因為它具備了作為能表達的理由。第五，引用兩種經文來證明這一點，因為除了認為『可表達』是公認的之外，沒有其他觀點，那麼研究經文的必要性是什麼呢？因為它是非共同的。如果不存在推論，那麼與聲音產生的名聲相悖的意義，也不是一個明確的方面。』此外，從這裡不會改變，因為存在，所以『有山』不能用『月亮』這個詞來表達，這個論證是有法。它不會改變，因為它不存在於所證立的同品中，因為有很多尚未被稱為『月亮』的事物。如果不周遍，那麼要使一個詞能夠表達某物，就必須事先知道這個詞。如果否定這一點，就會從推論中改變。『有山』是有法，你能夠用『月亮』這個詞來表達，因為推論否定了這一點，因為它被量（tshad ma，認識的有效手段）否定，而不是被現量（mngon sum，直接感知）否定。如果不成立，那麼詞義就會向外。現量是有法，它不會否定這一點，因為它是一種不會讓你理解『有山』是否可以用『月亮』這個詞來表達的智慧。如果存在，那麼就說具備。在《集論》（Kun btus）中，在舉例說明似是而非的承諾時，『有山不是月亮，因為它需要被考察』，這個存在的例子是有法，它是有必要的，因為所有的證明『有山』不能用『月亮』這個詞來表達的理由，都僅僅不存在於它的同品中，這是爲了理解。聲音是依賴於約定俗成的。所知是有法，可以用『月亮』這個詞來表達，這並非在所有所知上都不成立，因為能表達的聲音依賴於約定俗成來理解意義，而這種約定俗成並不依賴於意義，只是隨意使用。論師所說的『聲音產生名聲』是有法，它是有必要的，因為存在著證明『有山』可以用『月亮』這個詞來表達的正確理由，所以無法否定它，這是爲了理解。因為推論是這樣的。第二個經文『聲音產生』等，是有法，真實的自性力之相，是爲了表明不存在能立的相違品，因為存在是證明『有山』可以用『月亮』這個詞來表達的正確名聲之相的理由，因此，這是陳那（Phyogs glang）的經文，表明不存在能立的相違品。

【English Translation】 Therefore, that subject (chos can, topic) can be expressed, because it possesses the reasons for being expressible. Fifth, citing two scriptures to prove this point, because there is no other view than considering 'expressible' as recognized, then what is the necessity of studying the scriptures? Because it is non-common. If inference does not exist, then the meaning contrary to the fame arising from sound is also not a clear aspect.' Furthermore, from here it will not change, because it exists, so 'mountainous' cannot be expressed by the word 'moon', this argument is the subject. It will not change because it does not exist in the homogeneous class of what is to be proven, because there are many things that have not yet been called 'moon'. If it is not pervasive, then in order for a word to be able to express something, it is necessary to know this word beforehand. If this is denied, it will change from inference. 'Mountainous' is the subject, you are able to be expressed by the word 'moon', because inference denies this, because it is denied by valid cognition (tshad ma, valid means of knowing), but not by direct perception (mngon sum, direct perception). If it is not established, then the meaning of the word will go outward. Direct perception is the subject, it does not deny this, because it is a wisdom that does not allow you to understand whether 'mountainous' can be expressed by the word 'moon'. If it exists, then it is said to possess. In the 'Compendium' (Kun btus), when giving examples of fallacious commitments, 'mountainous is not the moon, because it needs to be examined', this example of existence is the subject, it is necessary, because all the reasons for proving that 'mountainous' cannot be expressed by the word 'moon' exist only in its heterogeneous class, this is for understanding. Sound is dependent on convention. Knowable is the subject, it can be expressed by the word 'moon', this is not not established in all knowable things, because the expressing sound relies on convention to understand the meaning, and this convention does not rely on the meaning, it is just used arbitrarily. The teacher's saying 'sound arises fame' is the subject, it is necessary, because there are correct reasons to prove that 'mountainous' can be expressed by the word 'moon', so it cannot be denied, this is for understanding. Because inference is like this. The second scripture 'sound arises' etc., is the subject, the true characteristic of the power of nature, is to show that there is no contradictory proof of what is to be established, because existence is the reason for proving the correct fame of 'mountainous' being able to be expressed by the word 'moon', therefore, this is the scripture of Dignāga (Phyogs glang), showing that there is no contradictory proof of what is to be established.

། ཡང་ན་ནས་བརྗོད་པ་ཡིན་ལ། གང་ལ་ཐུན་མོང་མིན་པའི་ཕྱིར་རྗེས་སུ་དཔག་པ་མེད་ ལ། ཞེས་པའི་ལུང་དང་པོ་ཆོས་ཅན། རི་ཅན་ཟླ་བའི་སྒྲས་བརྗོད་རུང་དག་པ་བར་བསྒྲུབ་པའི་ རྟགས་ཡང་དག་མེད་པར་བརྗོད་པ་ཡིན་ཏེ། དེ་སྒྲུབ་ཀྱི་རྟགས་སུ་གང་བཀོད་ཐམས་ཅད་དེ་ ཡི་མཐུན་ཕྱོགས་ལ་མེད་པ་ཁོ་ནར་བསྟན་པས་སོ། །དོན་ལའང་སྦྱར་རོ། ། དེས་ན་ནས་ཡུལ་ཅན་ཉིད་ལ། རི་བོང་ཅན་ཟླ་བའི་སྒྲས་བརྗོད་རུང་དག་པ་བར་བསྒྲུབ་ པའི་རྟགས་ཡང་དག་མེད་པར་བསྟན་པ་ཆོས་ཅན། དོན་ཡོད་དེ། གྲགས་རྟགས་དངོས་པོའི་ སྟོབས་ཀྱི་རྟགས་ལས་ཡུལ་ཐ་དད་དུ་སྟོན་པར་བྱེད་པས་སོ། །ཡུལ་ཐ་དད་དུ་བསྟན་པ་ལ་ དགོས་པ་ཅི་ཞེ་ན། དེས་ན་དངོས་ནས་ཤེས་སྟན་རྩ་བར་ཞེས་བསྟན་ལ། གྲགས་རྟགས་ཆོས་ཅན། དངོས་ པའི་དབང་ཁོ་ནས་སྒྲུབ་བྱེད་དུ་མི་འཇུག་གི་རང་གི་བསྒྲུབ་བྱ་དེ་བརྡ་དང་། འདོད་པ་ཙམ་ གྱིས་གྲུབ་པ་ཞིག་ཡིན་ཏེ། དངོས་པོའི་སྟོབས་ཀྱིས་རྟགས་ཡང་དག་ལས་དངོས་ནུས་ཡུལ་སོ་ སོ་ཁོ་ནའི་སྒྲུབ་བྱེད་དུ་འཇུག་པའི་ཚུལ་གསུམ་ཡིན་པས་སོ། ། གྲགས་རྟགས་དངོས་པོའི་སྟོབས་ཀྱི་རྟགས་ལས་ཡུལ་ཐ་དད་དུ་བསྟན་པ་ཆོས་ཅན། དོན་ཡོད་དེ། གྲགས་རྟགས་ཐམས་ཅད་དངོས་པོའི་སྟོབས་ཀྱིས་གྲུབ་པའི་བསྒྲུབ་བྱ་མི་སྒྲུབ་ ཀྱི་བརྡ་དང་འདོད་པ་ཙམ་གྱིས་གྲུབ་པའི་རང་གི་བསྒྲུབ་བྱ་བསྒྲུབ་པོ་ཞེས་བསྟན་པས་སོ། ། སྔར་རྗེས་དཔག་མེད་པར་བརྗོད་པ་ཡིན་པ་ལ་ཇི་ལྟར་རྗེས་དཔག་མེད་པར་བརྗོད་པ་ཡིན་ 1-371 པ་ལ་ཇི་ལྟར་རྗེས་དཔག་མེད་ཅེ་ན། རི་བོང་ཅན་ནས་འདོད་པར་འགྱུར་ལ། རི་ཅན་ཟླ་བའི་སྒྲས་བརྗོད་རུང་དག་པ་བར་མི་ འདོད་པའི་རྒོལ་བ་ཆོས་ཅན། ཟླ་བའི་སྒྲས་བརྗོད་རུང་དག་པ་བ་མེད་པར་ཐལ། ཡོད་ན་རི་ ཅན་དེ་ཡིན་དགོས་པ་ལ་རི་ཅན་དེ་མིན་པས་སོ། ། འདོད་ན་དེ་ཕྱིར་ནས་ཅན་ལ། ཡོད་པ་ཆོས་ཅན་རི་ཅན་ཟླ་བའི་སྒྲས་བརྗོད་རུང་དག་པ་ བར་བསྒྲུབ་པའི་མཐུན་དཔེ་མེད་པར་ཐལ། དེས་བརྗོད་རུང་དག་པ་བ་མེད་པས་སོ། །འདོད་ ན། དེ་ནི་ནས་འདོད་ལ་ཆོས་ཅན། དེ་སྒྲུབ་ཀྱི་མཐུན་དཔེ་དང་བསྒྲུབ་བྱའི་ཆོས་ཅན་ལ་ཐུན་ མོང་དུ་ཡོད་པ་མིན་པར་འདོད་དགོས་པར་ཐལ་ལོ། །རིགས་སྒོའི་འགྲེལ་བྱེད་ཁ་ཅིག གང་ ལས་ཐུན་མོང་མིན་ཞེས་སོགས་ལུང་དང་པོས་རི་ཅན་གྲགས་པའི་དབང་གིས་ཟླ་བའི་སྒྲས་ བརྗོད་རུང་བསྒྲུབ་པའི་རྟགས་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པ་བསྟན་པ་ཡིན་ཏེ། འཇིག་རྟེན་ན་ཟླ་བ་ གཅིག་ཡོད་ཀྱི་གཉིས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ་ཟེར་རོ། ། དཔེ་འདི་ཉིད་ནས་བཤད་ལ། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། རི་ཅན་ཟླ་བའི་སྒྲས་བརྗོད་མི་རུང་དུ་ དམ་བཅས་པའི་དཔེ་གཅིག་པུ་ཁོ་ན་ལ་གྲགས་པས་གནོད་པ་ཁོ་ནའི་དབང་དུ་བྱས་ནས་ལུང་ ཕྱི་མ་སྒྲ་བྱུང་གྲགས་པ་ཞེས་བཤད་པར་ཐལ། གང་ལ་ཐུན་མོང་མིན་ཞེས་སོགས་ལུང་དང་

【現代漢語翻譯】此外，如果說是指『有斑點』，那麼因為沒有共同之處，所以不能進行推理。第一條引文，即『事物』，是指沒有正確的理由來證明『有山之月』可以用來說明『純潔』，因為所有用來證明它的理由都只表明它不存在於相似的事物中。這也適用於意義。因此，如果說『有斑點』本身，沒有正確的理由來證明『有山之月』可以用來說明『純潔』，那麼這是有意義的，因為衆所周知的理由可以用來區分事物力量的理由。區分事物有什麼必要呢？因此，正如所顯示的，從本質上講，知識的基礎在於此。衆所周知的理由並不完全允許作為證明，因為它的證明僅僅是通過約定和意願來實現的。從事物力量的正確理由來看，三種方式只允許作為不同事物的證明。衆所周知的理由可以用來區分事物力量的理由，這是有意義的，因為所有衆所周知的理由都不能證明通過事物力量建立的證明，只能證明通過約定和意願建立的自身證明。之前說沒有推理，那麼如何說沒有推理呢？如果有人認為『有斑點』，但不同意『有山之月』可以用來說明『純潔』，那麼這個反對者必須承認『有山之月』不能用來表示『純潔』，因為如果可以，那麼它必須是有山的，但它不是有山的。如果有人認為存在『有斑點』，那麼就沒有相似的例子來證明『有山之月』可以用來說明『純潔』，因為它不能用來說明『純潔』。如果有人這樣認為，那麼他們必須認為，用來證明它的相似例子和要證明的事物之間沒有共同之處。一些解釋《理門論》的人說，第一條引文，即『沒有共同之處』，表明了由於『有山』的名聲，用來證明『有山之月』可以被用來描述的理由是不常見的，因為世界上只有一個月亮，沒有第二個。從這個例子本身來說，知識必須承諾『有山之月』不能被用來描述，並且僅僅因為名聲而受到損害，因此後來的引文被稱為『聲音產生的名聲』。第一條引文，即『沒有共同之處』

【English Translation】 Furthermore, if it is said to refer to 'having spots', then because there is no commonality, inference is not possible. The first quote, namely 'things', refers to the fact that there is no correct reason to prove that 'mountain-having moon' can be used to describe 'purity', because all the reasons used to prove it only show that it does not exist in similar things. This also applies to the meaning. Therefore, if it is said that 'having spots' itself, there is no correct reason to prove that 'mountain-having moon' can be used to describe 'purity', then this is meaningful, because well-known reasons can be used to distinguish the reasons of the power of things. What is the necessity of distinguishing things? Therefore, as shown, the basis of knowledge essentially lies in this. Well-known reasons do not fully allow being used as proof, because its proof is achieved merely through convention and intention. From the correct reasons of the power of things, the three ways only allow being used as proof of different things. The well-known reasons can be used to distinguish the reasons of the power of things, which is meaningful, because all well-known reasons cannot prove the proof established by the power of things, but can only prove its own proof established by convention and intention. Previously it was said that there is no inference, so how can it be said that there is no inference? If someone thinks 'having spots', but disagrees that 'mountain-having moon' can be used to describe 'purity', then this opponent must admit that 'mountain-having moon' cannot be used to express 'purity', because if it could, then it must be mountain-having, but it is not mountain-having. If someone thinks that 'having spots' exists, then there is no similar example to prove that 'mountain-having moon' can be used to describe 'purity', because it cannot be used to describe 'purity'. If someone thinks so, then they must think that there is no commonality between the similar example used to prove it and the thing to be proved. Some people who explain the Hetu-cakra say that the first quote, namely 'no commonality', shows that due to the fame of 'having mountain', the reason used to prove that 'mountain-having moon' can be used to describe is uncommon, because there is only one moon in the world, and there is no second. From this example itself, knowledge must promise that 'mountain-having moon' cannot be used to describe, and is only damaged because of fame, so the later quote is called 'sound-generated fame'. The first quote, namely 'no commonality'

པོས་རི་ཅན་གྲགས་པའི་དབང་གིས་ཟླ་བའི་སྒྲས་བརྗོད་རུང་དུ་བསྒྲུབ་པའི་འཐུན་དཔེ་མེད་ པས་རི་ཅན་ཁོ་ན་ཟླ་བའི་སྒྲས་བརྗོད་རུང་དུ་བསྟན་པས་སོ། །རྟགས་ཁས་སོ། །འདོད་ན་ མིན་ནས་མཚན་ཉིད་ཕྱིར་ལ་ཆོས་ཅན་དེ་མིན་པར་ཐལ། ལུས་གཉིས་པ་དེས་ཆོས་གང་དང་ གང་བཟླས་སོགས་ཀྱི་སྒྲས་བརྗོད་མི་རུང་དུ་མ་བཅས་པ་ཐམས་ཅད་ལ་གྲགས་པས་གནོད་ པས་ཁྱབ་པར་བསྟན་པས་སོ། ། ཇི་ལྟར་ན། དེ་བཞིན་ནས་གནོད་ཕྱིར་རོ་ལ། ཆོས་ཅན་དང་ཆོས་འདྲ། ཤིང་ད་ཏྲིག་ཤིང་ 1-372 སྒྲས་རྗོད་མི་རུང་དུ་དམ་བཅས་བ་ལའང་གྲགས་པས་གནོད་པར་བསྟན་པས་སོ། ། འདི་ཡང་ནས་མཐོང་བའི་ཕྱིར་ལ། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། རི་ཅན་ལས་གཞན་ཟླ་བའི་སྒྲས་ བརྗོད་རུང་མེད་པ་མིན་པར་ཐལ། དྲི་ཡི་བསྟན་བཅོས་ལས་ག་བུར་ལ་ཟླ་བ་དང་ཁམས་ཀྱི་ བསྟན་བཅོས་ལ་དངུལ་ཆུ་ལ་ཟླ་བ་ཞེས་བརྗོད་པར་མཐོང་བས་སོ། ། བརྡ་ལས་ནས་ཉིད་ཀྱང་ཅི་ལ། ཟླ་བ་ཞེས་པའི་སྒྲ་ཆོས་ཅན། རི་ཅན་ཁོ་ན་ལ་ཐུན་མོང་ མིན་པར་རྗོད་བྱེད་དུ་འཇུག་པ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། བརྡ་ཡི་དབང་གིས་རྗོད་བྱེད་དུ་འཇུག་ པས་སོ། །རྒྱན་ལྟར་ན། འགྲེལ་བྱེད་ན་རེ། གལ་ཏེ་རི་ཅན་ལ་ལར་དེ་ཁོ་ན་ལ་ཟླ་བའི་སྒྲ་དེ་རྗོད་བྱེད་དུ་གྲུབ་ཀྱི་ག་བུར་སོགས་ལས་ སྤོས་སྦྱོར་མཁན་ལ་སོགས་པས་རང་དགར་སྦྱར་བ་ཙམ་མོ། །ཞེ་ན་ཟླ་བའི་སྒྲས་བརྗོད་རུང་ དེ་ཆོས་ཅན། རི་ཅན་ལ་དངོས་པོའི་སྟོབས་ཁོ་ནས་གྲུབ་པར་ཐལ། དེ་ཁོ་ན་ལ་ཡོད་ཀྱི་གཞན་ ལ་མེད་པས་སོ། །མདོར་ན་རི་ཅན་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཟླ་བའི་སྒྲས་བརྗོད་མི་རུང་གི་དམ་བཅའ་ དེ་གྲགས་པས་གནོད་པའི་དཔེར་མི་འཐད་པར་ཐལ། རི་ཅན་ལ་གྲགས་པས་གྲུབ་པར་ཁས་ ལེན་ཞེ་ན། རི་བོང་ཅན་ནས་བཟློག་མེད་ཕྱིར་ལ། ག་བུར་དངུལ་ཆུ་སོགས་ཆོས་ཅན། ཟླ་བའི་སྒྲས་ བརྗོད་རུང་བཟློག་པ་མེད་པར་ཐལ། ཟླ་བར་གྲགས་པས་སོ། །འོན་ཏེ་ག་བུར་སོགས་དེ་ ཚིམ་པར་བྱེད་པ་ལ་སོགས་པའི་དངོས་པོ་ཡིན་པས་ཟླ་བའི་སྒྲ་དངོས་པོའི་སྟོབས་ཀྱིས་གྲུབ་ བོ་ཞེ་ན། རི་ཅན་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ལའང་ཟླ་བའི་སྒྲ་དངོས་པོའི་རྒྱུ་མཚན་འཛིན་གྱིས་འཇུག་པ་ བཟློག་པ་ཡོད་པར་ཐལ། ཚིམ་པར་བྱེད་པ་དང་ཡིད་དགའ་བར་བྱེད་པས་སོ། ། འདོད་ན། རི་ ཅན་ཟླ་བའི་སྒྲས་བརྗོད་མི་རུང་གི་དམ་བཅའ་ལ་གྲགས་པས་གནོད་པར་མི་འགྱུར་བར་ཐལ་ ལོ། །སྐྱོན་དེ་མེད་དེ། རི་ཅན་ལ་ཟླ་བའི་སྒྲ་དངོས་པོ་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་འཇུག་པའི་རྒྱུ་མཚན་མེད་ 1-373 པའི་ཕྱིར། དེ་ཡི་སྒོ་ནས་འཇུག་པ་བཟློག་གོ་ཞེ་ན། རི་ཅན་ཆོས་ཅན། ཟླ་བའི་སྒྲ་དངོས་པོའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་འཇུག་པ་ལྡོག་ཀྱང་གྲགས་པས་ གནོད་པའི་ཉེས་པ་ཡོད་པ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་ལ་སྒྲ་དངོས་པོའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་འཇུག་ པའི་རྒྱུ་མཚན་མེད་པས་སོ། །འདོད་ན། རི་ཅན་ཁོ་ན་དེས་བརྗོད་རུང་

【現代漢語翻譯】由於有兔子的事物（ri can，月亮）因名聲而能用『月亮』這個詞來表達，沒有能證明其一致性的例子，因此僅僅指出有兔子的事物才能用『月亮』這個詞來表達。論式成立。如果承認，那麼從『不是』推出，性質相反，所立宗（chos can）就不是那樣了。對於第二個身體，凡是沒有被『說了什麼』等等的詞語所表達的，都普遍地被名聲所損害。這是因為它表明了普遍的損害。例如，就像那樣，因為有損害。所立宗和法相同。即使承諾不能用『樹』這個詞來表達，也會被名聲所損害。這是因為它表明了損害。從『這個也』到『爲了看見』。所知（shes bya）作為所立宗。因為沒有其他事物能像有兔子的事物一樣用『月亮』這個詞來表達。因為在醫學典籍中，樟腦被稱為月亮，在鍊金術典籍中，水銀被稱為月亮，這是可以看見的。從『詞語』到『自己也是什麼』。『月亮』這個詞作為所立宗。僅僅對於有兔子的事物來說，它不是以非共同的方式作為表達者而存在的。這是因為它憑藉詞語的力量作為表達者而存在。就像裝飾品一樣。解釋者說：如果對於某些有兔子的事物來說，只有『月亮』這個詞才能作為表達者成立，那麼樟腦等等只是香料製造者等等隨意新增的。如果這樣說，那麼能用『月亮』這個詞表達的事物作為所立宗。僅僅憑藉事物的力量才能成立。因為它只存在於它那裡，而不存在於其他事物那裡。總之，有兔子的事物作為所立宗。你不能用『月亮』這個詞來表達的承諾，不能作為被名聲損害的例子。如果承認有兔子的事物因名聲而成立，那麼：從『有兔子的』到『不可逆轉』。樟腦、水銀等等作為所立宗。用『月亮』這個詞來表達是不可逆轉的。因為它們被稱為月亮。然而，如果樟腦等等是滿足等等的事物，那麼『月亮』這個詞是憑藉事物的力量而成立的。有兔子的事物作為所立宗。你也可以用事物的理由來使用『月亮』這個詞。因為它們能滿足和使人高興。如果承認，那麼有兔子的事物不能用『月亮』這個詞來表達的承諾就不會被名聲所損害。因為沒有理由說『月亮』這個詞是憑藉事物的理由來使用於有兔子的事物上的。如果通過那個途徑來使用是不可逆轉的，那麼：有兔子的事物作為所立宗。即使『月亮』這個詞憑藉事物的理由來使用是可逆轉的，也不會有名聲損害的過失。因為你沒有理由說這個詞是憑藉事物的理由來使用的。如果承認，那麼只有有兔子的事物才能用它來表達。

【English Translation】 Because the thing with a hare (ri can, moon) can be expressed by the word 'moon' due to fame, there is no example to prove its consistency, so it is only pointed out that the thing with a hare can be expressed by the word 'moon'. The sign is established. If admitted, then from 'not' it is deduced that the characteristic is reversed, and the subject (chos can) is not like that. For the second body, everything that is not expressed by words such as 'what was said' is universally harmed by fame. This is because it shows universal harm. For example, just like that, because there is harm. The subject and the dharma are the same. Even if it is promised that the word 'tree' cannot be used to express it, it will be harmed by fame. This is because it shows harm. From 'this also' to 'in order to see'. Knowable (shes bya) as the subject. Because there is no other thing that can be expressed by the word 'moon' like the thing with a hare. Because in medical texts, camphor is called moon, and in alchemical texts, mercury is called moon, which can be seen. From 'words' to 'what is it itself'. The word 'moon' as the subject. It does not exist in a non-common way as an expression only for the thing with a hare. This is because it exists as an expression by the power of words. Like an ornament. The commentator says: If for some things with a hare, only the word 'moon' can be established as an expression, then camphor etc. are just arbitrarily added by spice makers etc. If it is said like this, then the thing that can be expressed by the word 'moon' as the subject. It can only be established by the power of things. Because it only exists there and does not exist in other things. In short, the thing with a hare as the subject. Your promise that you cannot use the word 'moon' to express it cannot be an example of being harmed by fame. If you admit that the thing with a hare is established by fame, then: From 'with a hare' to 'irreversible'. Camphor, mercury, etc. as the subject. It is irreversible to express it with the word 'moon'. Because they are called moon. However, if camphor etc. are things that satisfy etc., then the word 'moon' is established by the power of things. The thing with a hare as the subject. You can also use the reason of things to use the word 'moon'. Because they can satisfy and make people happy. If admitted, then the promise that the thing with a hare cannot be expressed by the word 'moon' will not be harmed by fame. Because there is no reason to say that the word 'moon' is used on the thing with a hare for the reason of things. If it is irreversible to use it through that path, then: The thing with a hare as the subject. Even if the use of the word 'moon' by the reason of things is reversible, there will be no fault of fame damage. Because you have no reason to say that the word is used by the reason of things. If admitted, then only the thing with a hare can be expressed by it.

མིན་ཞིང་རི་ཅན་དེས་ བརྗོད་མི་རུང་དུ་དམ་བཅས་པ་ལ་གྲགས་པས་གནོད་པ་བུད། ལྷ་ལྟར་ན་གལ་ཏེ་ག་བུར་ སོགས་ལ་ལར་ཏེ། ཁོ་ན་ལ་ཟླ་བའི་སྒྲ་དེ་གྲུབ་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། ག་བུར་སོགས་ལ་ཟླ་ བའི་སྒྲ་རྗོད་བྱེད་དུ་གྲུབ་པ། དེ་དངོས་པོའི་སྟོབས་ལས་གྲུབ་པ་ཡིན་གྱི། གྲགས་པས་གྲུབ་པ་ མ་ཡིན་པར་ཐལ། ག་བུར་སོགས་ཁོ་ན་ལ་ཟླ་བའི་སྒྲ་སྟེ་གྲུབ་པས་སོ། །འདོད་ན་གྲགས་པས་ གྲུབ་པ་མེད་པར་ཐལ། ཟླ་བའི་སྒྲ་དེ་ག་བུར་སོགས་ལ་གྲགས་པས་གྲུབ་པར་ཁས་ལེན་ན། ཟླ་བའི་སྒྲ་ཆོས་ཅན། རི་ཅན་ལའང་གྲགས་པའི་དབང་གིས་འཇུག་པ་བཟློག་པ་མེད་ པར་ཐལ། ལ་ལར་གྲགས་པའི་དབང་གིས་རྗོད་བྱེད་དུ་འཇུག་ཅིང་། རི་ཅན་ལའང་ཆེས་ གྲགས་པས་སོ། །ཆོས་ཅན་རི་ཅན་ལའང་དངོས་པོའི་སྟོབས་ཀྱིས་རྗོད་བྱེད་དུ་འཇུག་པ་ བཟློག་པ་མེད་པར་ཐལ། དངོས་པོའི་སྟོབས་ཀྱིས་རྗོད་བྱེད་དུ་གྲུབ་ཅིང་རི་ཅན་གྱི་རྗོད་བྱེད་ དུ་ཡོད་པས་སོ། །ཟུར་དང་པོ་མ་གྲུབ་ན་གང་བུར་སོགས་ཁོ་ནའི་རྗོད་བྱེད་ཡིན་པ་བུད། ཟླ་ བའི་སྒྲ་དེ་བཤད་པའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་ཡོད་པ་ཁོ་ནར་འཇུག་ན་དངོས་དེ་ནས་ཡོད་མིན་ལ་ ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཟླ་བའི་སྒྲས་བརྗོད་མི་རུང་དུ་དམ་བཅས་པ་ལ་འདོད་རྒྱལ་བའི་གྲགས་པས་ གནོད་པ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། ཟླ་བའི་སྒྲ་སྒྲ་ཡིན་ཅིང་དེ་བཤད་པའི་རྒྱུ་མཚན་དེ་བཤད་པའི་ རྒྱུ་མཚན་ཡོད་པ་ཁོ་ནར་འཇུག ཁྱོད་ལ་ཟླ་བའི་སྒྲ་བཤད་པའི་དབང་གིས་འཇུག་པའི་རྒྱུ་ མཚན་མེད་པས་སོ། །རྒྱུ་མཚན་དེ་ཡི་ཕྱིར་དངོས་པོ་ལ་ངེས་པ་མེད་པའི་བརྡ་ཅན་ཟླ་བའི་ སྒྲ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ལས་བྱུང་བའི་ཆོས་རྣམས་ཀྱིས་བརྗོད་རུང་དོན་ཐམས་ཅད་ལ་གྲུབ་སྟེ། 1-374 བརྡའི་དབང་གིས་རྗོད་བྱེད་འཇུག་པར་འདོད་པ་ལ་གེགས་བྱེད་པ་མེད་པའི་ཕྱིར། རི་ཅན་ ཆོས་ཅན་ཁྱོད་ཟླ་བའི་སྒྲས་བརྗོད་དུ་རུང་བ་ཉིད་འགོག་པ་ལ། ཁྱོད་དེ་དེས་བརྗོད་དུ་རུང་ བའི་ཡུལ་ཅན་གྲགས་པ་ཞེས་བྱའི་རྗེས་སུ་དཔག་པས་གནོད་པར་བྱེད་དེ། ཁྱོད་དེས་བརྗོད་ རུང་དུ་གྲགས་པའི་རྗེས་དཔག་གིས་འཇལ་བས་སོ། །གྲགས་པའི་རྗེས་དཔག་ཇི་ལྟ་བུ་ཞེ་ན། རི་ཅན་ཟླ་བའི་སྒྲ་བརྡ་འགོག་པ་མེད་པ་ལས་སྐྱེས་པ་ཞིག་གོ། བཤད་མ་ཐག་འདིས་ནི་ཟླ་ སོགས་ཀྱི་སྒྲ་རྣམས་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ལ་ནི་དོན་གཅིག་ཁོ་ན་ངེས་པ་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། བརྡ་ བརྗེས་འཇུག་པའི་སྒྲ་ཡིན་འཇུག་པས་སོ། །ཟླ་སོགས་ཀྱི་སྒྲ་དེ་དག་རྣམས་རི་ཅན་སོགས་ དེར་བརྗོད་རུང་འགོག་པའི་དམ་བཅའ་ཆོས་ཅན། དམ་བཅའ་འགལ་བ་ཡིན་ཏེ། རང་གི་ དོན་ལ་གྲགས་པའི་དོན་གྱིས་གནོད་པའི་དམ་བཅའ་ཡིན་པས་སོ། ། བརྡ་དང་ལྡན་པའི་སྒྲ་དོན་ངེས་པར་འགལ་བ་དེས་ནི། རི་ལ་སོགས་པ་ཆོས་ཅན། འཚེད་ བྱེད་ཅེས་སོགས་བཤད་པ་རྒྱུ་མཚན་ཅན་གྱི་སྒྲ་ཡི་བཤད་པའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་འཇུ

【現代漢語翻譯】如果辯論者認為，因為衆所周知，『有山者』（རི་ཅན།，指月亮）被禁止用『月亮』（ཟླ་བ།）這個詞來稱呼，所以名聲會造成妨礙。如果像神一樣，有時『樟腦』（ག་བུར།）等也被稱為『月亮』，那麼，所知法，『樟腦』等可以用『月亮』這個詞來表達，這是由事物本身的性質決定的，而不是由名聲決定的。因為只有『樟腦』等才被稱為『月亮』。如果承認這一點，那麼名聲就不會造成妨礙。如果承認『月亮』這個詞是通過名聲來稱呼『樟腦』等的，那麼『月亮』這個詞也必然會因為名聲而用來稱呼『有山者』，這是無法避免的。因為有時會因為名聲而用來表達，而且『有山者』的名聲更大。同樣，『有山者』也必然會因為事物本身的性質而用來表達，這是無法避免的。因為事物本身的性質決定了它可以用來表達，並且可以用來表達『有山者』。如果第一個論點不成立，那麼只有『樟腦』等才能被表達的說法就不成立。如果說『月亮』這個詞只能通過解釋的原因來使用，那麼從事物本身是否存在這個原因來看，你禁止用『月亮』這個詞來稱呼，這並不是因為隨意的名聲造成的妨礙。因為『月亮』這個詞是一個詞語，而解釋的原因只能用於存在解釋的原因的事物。因為你沒有通過解釋的原因來使用『月亮』這個詞的原因。因為這個原因，具有不確定事物含義的符號『月亮』這個詞，可以用來表達從你那裡產生的所有事物，因為對於那些想要通過符號來使用表達方式的人來說，沒有任何阻礙。『有山者』，你試圖阻止用『月亮』這個詞來稱呼你，但你可以通過被稱為『名聲』的推理來證明你可以用它來稱呼，因為你可以通過名聲的推理來衡量你可以用它來稱呼。什麼樣的名聲推理呢？『有山者』是從不阻止『月亮』這個詞的符號中產生的。剛剛說的這些詞語，例如『月亮』等，並非只對你有一個確定的含義，因為這些詞語可以通過改變符號來使用。這些詞語，例如『月亮』等，對於『有山者』等，禁止用它們來稱呼的誓言是自相矛盾的，因為這是一個被自己含義的名聲所妨礙的誓言。具有符號含義確定矛盾的詞語，例如『有山』等，通過解釋的原因來使用『烹飪者』等詞語的原因。

【English Translation】 If the debater argues that because it is well-known that 'one with a mountain' (རི་ཅན།, referring to the moon) is forbidden to be called 'moon' (ཟླ་བ།), fame will cause hindrance. If, like a god, sometimes 'camphor' (ག་བུར།) etc. are also called 'moon', then, knowable dharma, 'camphor' etc. can be expressed by the word 'moon', which is determined by the nature of things themselves, not by fame. Because only 'camphor' etc. are called 'moon'. If this is admitted, then fame will not cause hindrance. If it is admitted that the word 'moon' is used to refer to 'camphor' etc. through fame, then the word 'moon' will inevitably be used to refer to 'one with a mountain' because of fame, which is unavoidable. Because sometimes it is used to express because of fame, and the fame of 'one with a mountain' is even greater. Similarly, 'one with a mountain' will inevitably be used to express because of the nature of things themselves, which is unavoidable. Because the nature of things themselves determines that it can be used to express, and it can be used to express 'one with a mountain'. If the first argument is not established, then the statement that only 'camphor' etc. can be expressed is not established. If it is said that the word 'moon' can only be used through the reason of explanation, then from the perspective of whether this reason exists in the thing itself, your prohibition of using the word 'moon' to call it is not because of the hindrance caused by arbitrary fame. Because the word 'moon' is a word, and the reason for explanation can only be used for things that have the reason for explanation. Because you do not have the reason to use the word 'moon' through the reason of explanation. Because of this reason, the symbol 'moon', which has the meaning of uncertain things, can be used to express all things that arise from you, because there is no obstacle for those who want to use expressions through symbols. 'One with a mountain', you are trying to prevent the use of the word 'moon' to call you, but you can prove that you can use it to call it through the inference called 'fame', because you can measure that you can use it to call it through the inference of fame. What kind of fame inference is it? 'One with a mountain' is produced from the symbol that does not prevent the word 'moon'. These words just said, such as 'moon' etc., do not only have a definite meaning for you, because these words can be used by changing symbols. These words, such as 'moon' etc., for 'one with a mountain' etc., the vow to prohibit using them to call is contradictory, because it is a vow hindered by the fame of its own meaning. Words with symbolic meanings that are definitely contradictory, such as 'mountain' etc., use the reason for explaining the use of words such as 'cook'.

ག་པའི་དོན་ མ་ཡིན་པར་དམ་བཅས་པ་ལ་འདོད་རྒྱལ་བའི་གྲགས་པས་མི་གནོད་དེ། འཚེད་ཅེས་སོགས་ ཀྱི་སྒྲ་དང་བཤད་པའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་རང་གི་རྗོད་བྱེད་མིན་པས་སོ། །ཟླ་སོགས་ཀྱི་སྒྲ་ཆོས་ ཅན། ཁྱོད་ཀྱིས་བརྗོད་རུང་དོན་དམ་པ་རང་མཚན་ཡིན་པ་འགོག་པའི་དམ་བཅའ་ལ་འདོད་ རྒྱལ་བའི་གྲགས་པས་མི་གནོད་དེ། བརྡའི་དབང་གི་རྗོད་བྱེད་དུ་འཇུག་པས་སོ། །ཆོས་ མཆོག་ལྟར་ན་རྒྱུ་མཚན་ཅན་གྱི་སྒྲ་དང་འདོད་རྒྱལ་བའི་སྒྲ་རྣམས་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱིས་དོན་ དམ་པ་ཡིན་པ་འགོག་པ་ལ་གྲགས་པས་མི་གནོད་དེ། བརྡ་དང་ལྡན་པའི་སྒྲ་དོན་ངེས་པར་ འགལ་བས་སོ། ། དྲུག་པ་གྲགས་པ་ལོགས་སུ་སྟོན་པའི་རྒྱུ་ནི། འདོད་རྒྱལ་བའི་སྒྲས་བརྗོད་རུང་འགོག་ན་ གྲགས་པས་གནོད་པ་དེས་ན་གྲགས་པའི་རྟགས་ཆོས་ཅན། རྗེས་དཔག་དང་རྟགས་ཡང་དག་ 1-375 ལས་ཕྱི་རོལ་དུ་གྱུར་པ་མིན་ཡང་དངོས་སྟོབས་ཀྱི་རྟགས་ལས་ཐ་དད་དུ་བྱས་ཏེ་བསྟན་པ་ལ་ དོན་ཡོད་དེ། ཁྱོད་དེ་དང་ནུས་ཡུལ་གྱི་ཁྱད་པར་བསྟན་པའི་ཕྱིར་དུ་ཐ་དད་དུ་བྱས་པས་སོ། ། སྔ་མར་རང་ཚིག་བསྟན་བཅོས་དེ་ལས་ཐ་དད་དུ་བསྟན་པ་བཞིན་ནོ་ཡིད་ཆེས་བསྟན་བཅོས་ ཚད་མར་ཁས་བླངས་པས་གནོད་ལ་གྲགས་པ་ནི་བརྡ་ལས་བྱུང་པའི་གྲགས་པས་གནོད་པ་ དེ་དེ་དག་དངོས་སྟོབས་ལས་ཐ་དད་དུ་བསྟན་པའི་དགོས་པར་ཇི་ལྟར་ཤེས་ཞེ་ན། ཡིད་ཆེས་ རྟགས་དང་གྲགས་པའི་རྟགས་ཆོས་ཅན་རྟགས་ཡང་དག་ཏུ་གྲུབ་ཀྱང་བསྟན་བཅོས་དང་ རང་ཚིག་རྒོལ་བས་ཁས་བླངས་པ་ཙམ་གྱིས་མི་གནོད་ཀྱི་དངོས་པོའི་སྟོབས་ཀྱིས་མི་གནོད། གྲགས་པས་གནོད་པའང་བརྡ་ལས་བྱུང་པའི་གྲགས་པས་གནོད་ཀྱི་དངོས་པོའི་སྟོབས་ཀྱིས་ འཇུག་པའི་གྲགས་པས་མི་གནོད་པར་བསྟན་པ་དེ་ཁྱེད་རྣམས་དངོས་པོའི་སྟོབས་ཀྱི་རྟགས་ ལས་ཐ་དད་དུ་བཤད་པའི་དགོས་པ་ཡིན་ཏེ། དེ་ཡིན་པར་བསྟན་པའི་ཕྱིར་དུ། ཀུན་བཏུས་ སུ་དམ་བཅའ་ལྟར་སྣང་གི་དཔེར་བརྗོད་འགོད་པའི་སྐབས་སུ་གཞལ་བྱའི་དོན་ཅན་གྱི་ཚད་ མ་དག་མེད་དོ་ཞེས་བྱ་བ་ནི། དམ་བཅས་པ་ཙམ་གྱིས་འགལ་བ་ཡིན་ལ་སྒྲ་ལས་བྱུང་བའི་ གྲགས་པ་དང་འགལ་བའི་དོན་སྦྱོར་བ་ནི་རི་བོང་ཅན་ཟླ་བ་མིན་ཏེ་ཡོད་པའི་ཕྱིར་ཞེས་དམ་ བཅས་པ་ཙམ་གྱིས་ཞེས་དང་སྒྲ་ལས་བྱུང་པའི་གྲགས་པ་ཞེས་ཡིད་ཆེས་པས་གནོད་པ་དང་ གྲགས་པས་གནོད་པ་འདི་གཉིས་ནི། གནོད་པ་འབབ་པ་རྒྱུ་མཚན་དང་བཅས་པ་རྒྱས་པར་ བརྗོད་པའོ། །མངོན་སུམ་དང་དངོས་པོ་སྟོབས་ཞུགས་ཀྱི་དམ་བཅའ་ལྟར་སྣང་ཆོས་ཅན། ཀུན་བཏུས་སུ་ཁྱེད་གཉིས་ལ་གནོད་པ་འབབ་ཚུལ་རྒྱས་པར་བསྟན་པ་མ་ཡིན་པ་མིན་པ་ ལ་རྒྱུ་མཚན་ཡོད་དེ། མངོན་སུམ་དང་དངོས་པོ་སྟོབས་ཞུགས་ཀྱི་རྗེས་དཔག་གཉིས་དངོས་ སྟོབས་གནོད་སྒྲུབ་ཏུ་འཇུག་པའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་དེ་ལྟར་མ་བསྟན་པའི་ཕྱིར། ༈ མངོན་སུམ་གྱིས་བ

【現代漢語翻譯】如果僅僅因為約定俗成的名聲而妨礙了所立下的『並非如此』的誓言，那是不可能的。因為像『燃燒』等詞語以及解釋的原因，它們並非自身的表達方式。例如，『月亮』等詞語，你所立下的『可以被表達，是真實存在的自相』的誓言，不會因為約定俗成的名聲而受到妨礙，因為它們是根據約定俗成的表達方式來使用的。按照法勝的觀點，具有原因的詞語和約定俗成的詞語，你所立下的『不是真實存在』的誓言，不會因為名聲而受到妨礙，因為與約定俗成的詞語所表達的含義必然是相違背的。第六，單獨指出名聲的原因是：如果用約定俗成的詞語來否定可以被表達的事物，那麼名聲就會造成妨礙。因此，名聲的特徵，雖然並非外在於推論和正確的特徵，但通過將它與事物力量的特徵區分開來而進行闡述是有意義的，因為你區分它們是爲了表明它們在能力和對像上的差異。正如之前將自語論著與此區分開來一樣，如果因為相信論著是可靠的衡量標準而受到妨礙，那麼名聲就會因為約定俗成的名聲而受到妨礙。那麼，如何理解將這些與事物力量區分開來的必要性呢？雖然可信的特徵和名聲的特徵被認為是正確的特徵，但僅僅因為論著和自語被辯論者所接受並不會造成妨礙，事物本身的力量也不會造成妨礙。名聲造成的妨礙是因為約定俗成的名聲造成的，而事物力量所產生的名聲並不會造成妨礙。你們區分事物力量的特徵的必要性是爲了表明這一點。在《集論》中，當引用虛假的誓言的例子時，『沒有可衡量的有意義的量』，這僅僅是與誓言相違背。而將與詞語所產生的名聲相違背的含義結合起來，例如，『兔子不是月亮，因為它存在』，僅僅是與誓言相違背。『詞語所產生的名聲』，相信所造成的妨礙和名聲所造成的妨礙，這兩種妨礙的產生以及原因都被詳細地闡述了。對於現量和事物力量所產生的虛假誓言，在《集論》中，你們並沒有詳細地闡述這兩種妨礙的產生方式，這是有原因的，因為現量和事物力量所產生的推論是事物力量妨礙的來源，因此沒有那樣闡述。現量...

【English Translation】 If merely the fame of conventional agreement hinders the vow of 'not being so,' it is impossible. Because words like 'burning' and the reasons for explanation are not their own expressions. For example, the word 'moon,' etc., your vow that 'it can be expressed and is a truly existing self-characteristic' is not hindered by the fame of conventional agreement, because they are used as expressions according to convention. According to Dharmottara, words with reasons and words of conventional agreement, your vow that 'it is not truly existing' is not hindered by fame, because the meaning expressed by words with convention is necessarily contradictory. Sixth, the reason for separately pointing out fame is: if one negates what can be expressed with conventional words, then fame will cause hindrance. Therefore, the characteristic of fame, although not external to inference and correct characteristics, it is meaningful to explain it by distinguishing it from the characteristic of the power of things, because you distinguish them in order to show the difference in their ability and object. Just as before, when distinguishing the self-word treatise from this, if one is hindered by believing that the treatise is a reliable measure, then fame will be hindered by the fame arising from convention. Then, how do you understand the necessity of distinguishing these from the power of things? Although credible characteristics and the characteristics of fame are established as correct characteristics, they are not hindered merely by the treatise and self-word being accepted by the debater, and the power of things itself does not hinder. The hindrance caused by fame is caused by the fame arising from convention, and the fame arising from the power of things does not hinder. The necessity of distinguishing the characteristics of the power of things is to show that this is the case. In the Compendium, when citing examples of seemingly vows, 'there are no measurable meaningful measures,' this is merely contradictory to the vow. And combining the meaning that contradicts the fame arising from words, for example, 'the rabbit is not the moon, because it exists,' is merely contradictory to the vow. 'The fame arising from words,' the hindrance caused by belief and the hindrance caused by fame, the occurrence of these two hindrances and the reasons are explained in detail. For seemingly vows arising from direct perception and the power of things, in the Compendium, you have not explained in detail how these two hindrances occur, there is a reason for this, because the inferences arising from direct perception and the power of things are the source of the hindrance of the power of things, therefore it was not explained in that way. Direct perception...

སལ་པ་རྒྱས་པར་བཤད་པ། གསུམ་པ་ལ་གཉིས། སེལ་བྱེད་སྐབས་གྱི་དོན་ཀྱི་དགོས་པ་བཤད། བསལ་བྱའི་སྐབས་ 1-376 ཀྱི་ཉན་བྱའི་དགོས་པ་བཤད། དང་པོ་ནི། མངོན་སུམ་གྱིས་གནོད་འདི་ལ་ཡང་བརྗོད་པར་བྱ་ བ་ནི་ཡོད་དོ། །མི་རྟག་ཤེས་བྱ་སོགས་ལྡོག་ཆོས་དུ་མའི་དངོས་པོ་ཉིད་དུ་གྲགས་པའི་སྒྲ་ཡི་ངོ་ བོ་ཉིད་གང་ཞིག་ནི་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་དོན་དམ་པར་ལྡོག་ཆོས་སྣ་ཚོགས་སུ་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། ཡོད་ན་ལྡོག་ཆོས་སྣ་ཚོགས་པ་སྣང་བའི་བློ་སྐྱེ་དགོས་པ་ལ་སྐྱེ་བ་མེད་པའི་ཕྱིར། མངོན་སུམ་ དོན་དང་ཞེས་སྨོས་པ་ཆོས་ཅན། དོན་ཡོད་དེ། སྤྱི་གསལ་གཉིས་སུ་མེད་པའི་སྒྲ་རང་མཚན་ ལྟ་བུ་སྟོན་པའི་ཆེད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དང་། ཉན་ཤེས་མངོན་སུམ་གྱིས་བཟུང་དོན་འདི་ཉིད་ནི་ ཉན་བྱ་ཡིན་པ་སྤོང་ན་ཉན་ཤེས་མངོན་སུམ་གྱི་སྟོབས་ཀྱིས་གནོད་པར་འགྱུར་ཞེས་རྟོགས་ པའི་ཆེད་ཡིན་པས་སོ། ། ངོ་བོ་ཉིད་དེ་ཉན་ཤེས་མ་འཁྲུལ་བའི་བཟུང་དོན་གྱི་ཆ་དེ་ཆོས་ཅན། སྒྲ་དེ་ལ་དོན་ལ་ ཡོད་པ་ཡིན་ཏེ། སྒྲ་ཡི་རང་མཚན་གྱི་ཆོས་ཡིན་པས་སོ། །ལྷག་མ་ཤེས་བྱ་ཉིད་ལ་སོགས་པ་ ལྡོག་པའི་མཚན་ཉིད་ཅན་སྤྱི་ནི་ཆོས་ཅན། དབང་ཤེས་ཀྱི་སྤྱོད་ཡུལ་མིན་ཏེ། དངོས་པོ་མེད་ པའི་ངོ་བོ་ཡིན་པ་དེའི་ཕྱིར། གཉིས་པ་ནི། སྤྱིའི་ཆོས་ཤེས་བྱ་རྣམས་ནི་ཆོས་ཅན། སྒྲ་ཡི་སྟེང་དུ་ཁྱོད་སྤོང་ཡང་ཉན་ ཤེས་མངོན་སུམ་གྱིས་གནོད་པ་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། མངོན་སུམ་སྟེ་མངོན་སུམ་དུ་གྲུབ་པའི་ རང་མཚན་མིན་པར་གྲུབ་པའི་ཕྱིར། ཀུན་བཏུས་སུ་དམ་བཅའ་ལྟར་སྣང་གི་དཔེར་བརྗོད་ འགོད་པའི་སྒྲ་ཉན་བྱ་མིན་ཞེས་ཉན་བྱ་ཞེས་སྨོས་པ་ཆོས་ཅན། དོན་ཡོད་དེ། སྒྲ་ཤེས་བྱ་ གཞལ་བྱ་སོགས་མ་ཡིན་པར་དམ་བཅས་པ་དེ་མངོན་སུམ་གྱིས་བསལ་བ་མ་ཡིན་ཞེས་ རྟོགས་པའི་ཕྱིར། དབང་ཤེས་ཀྱི་བཟུང་དོན་དོན་ཡིན་ན་རང་མིན་གྱིས་ཅི་སྟེ་མི་བརྗོད་གང་ གིས་ན་ཉན་བྱའི་དོན་སྨོས་ཞེ་ན། ཉན་ཤེས་ཀྱི་བཟུང་དོན་ཆོས་ཅན། རང་མིང་གིས་ཀྱང་དངོས་སུ་བརྗོད་མི་ནུས་སྟེ། རྣམ་ 1-377 པ་ཀུན་དུ་སྒྲ་ཡིས་དངོས་སུ་བརྗོད་བྱའི་དོན་མིན་པའི་ཕྱིར། དགོས་པ་གཞན་ཡང་ཡོད་དེ་ ཉན་ཤེས་མངོན་སུམ་གྱིས་བཟུང་དོན་དུ་སྟོན་པ་ལ་ཉན་བྱ་ཞེས་སྨོས་པ་ཆོས་ཅན། དོན་ཡོད་ དེ་ཉན་ཤེས་མངོན་སུམ་ལ་བརྟེན་ནས་སྒྲ་རང་མཚན་མཉམཉན་བྱར་སོ་སྐྱེས་སྒྲ་ཉན་བྱར་ རྟོགས་པ་ཉན་ཤེས་ལ་བརྟེན་པར་སྟོན་པའི་ཕྱིར་དང་། དེར་གྲུབ་སྟོབས་ཀྱིས་སྒྲ་རང་མཚན་ ཉན་བྱ་ཡིན་པས་མིན་པ་ལ་གནོད་པར་ཡང་སྟོན་པས་སོ། ། ༈ རྗེས་དཔག་གིས་བསལ་པ་རྒྱས་པར་བཤད་པ། (བཞི་པ་ལ)གཉིས་པ་ལ་བཞི། སྐབས་ཀྱི་ཆོས་ཅན་བཀག་པས་དམ་བཅར་གནོད། འབྲེལ་མེད་ ཆོས་ཅན་བཀག་ཀྱང་དེར་མི་གནོད། ཆོས་ཅན་བཀག་ལ་གནོད་པས་རྩོད་པ་སྤང་། གནོད་ དང་མི་གནོད་

【現代漢語翻譯】對《遣除論》的詳細解釋。第三部分分為兩點：解釋遣除宗義的必要性；解釋所遣除宗義的聽聞必要性。第一點是：以現量妨害，這也可以說是有作用的。以無常、所知等多種相違之法的事物自性而著稱的聲音的本體，作為有法。你並非在勝義中具有多種相違之法，因為如果存在，就應該產生顯現多種相違之法的智慧，但實際上並沒有產生。『現量義』的說法是有法，是有意義的，因為這是爲了顯示無二的共相和明相的聲音自相。如果否定聽覺意識現量所取之義是所聽聞，那麼爲了理解聽覺意識現量的力量會造成妨害。本體，即聽覺意識無誤所取的法相，作為有法。聲音在意義上是存在的，因為這是聲音自相的法。其餘的，如所知等具有相違特徵的共相，作為有法。不是根識的行境，因為這是無實體的自性。第二點是：共相之法，如所知等，作為有法。即使你否定聲音，聽覺意識現量也不會造成妨害，因為現量，即成立的自相，並非成立。在總集中，如立宗相似的例子中，提到『聲音非所聽聞』，『所聽聞』的說法是有法，是有意義的，因為爲了理解並非聲音、所知、所量等立宗，不會被現量遣除。如果根識所取之義是意義，那麼為什麼不用自名來表達呢？為什麼說聽聞之義呢？聽覺意識所取之義，作為有法。即使不能用自名直接表達，因為在任何情況下，聲音都不是直接表達的意義。還有其他的必要，即爲了顯示聽覺意識現量所取之義，『所聽聞』的說法是有法，是有意義的，因為爲了顯示依靠聽覺意識現量，凡夫俗子將聲音自相理解為所聽聞，依靠聽覺意識，並且通過成立的力量，也顯示了對聲音自相是否為所聽聞的妨害。詳細解釋以比量遣除。（第四部分）第二部分分為四點：遮破宗義的有法會妨害立宗；遮破無關的有法不會妨害立宗；遮破有法而妨害立宗，從而避免爭論；妨害與不妨害。

【English Translation】 Detailed Explanation of 'The Dispeller'. The third part has two aspects: explaining the necessity of the meaning of the dispelling context; explaining the necessity of listening to the object to be dispelled in the context. The first is: even this harm by direct perception can be said to exist. That which is the very nature of sound, known as the entity of many contradictory qualities such as impermanence and knowable, is the subject. You are not truly existent as various contradictory qualities, because if you were, the mind that perceives various contradictory qualities should arise, but it does not. 'Meaning of direct perception' is stated as the subject, it has a purpose, because it is to show the self-character of sound, which is the non-dual general and clear. If one rejects that this very meaning grasped by auditory consciousness and direct perception is the object of hearing, then it is to realize that it will be harmed by the power of auditory consciousness and direct perception. That very nature, that aspect of the meaning grasped by unerring auditory consciousness, is the subject. Sound exists in meaning, because it is the quality of the self-character of sound. The remaining generalities, such as knowable, which have contradictory characteristics, are the subject. It is not the object of sense consciousness, because it is the nature of non-entity. The second is: general qualities, such as knowable, are the subject. Even if you reject sound, there is no harm from auditory consciousness and direct perception, because direct perception, that is, the self-character that is established as direct perception, is not established. In the Compendium, as an example of a seemingly valid proposition, stating 'sound is not the object of hearing', the term 'object of hearing' is the subject, it has a purpose, because it is to realize that the proposition that sound is not knowable, measurable, etc., is not dispelled by direct perception. If the meaning grasped by sense consciousness is meaning, then why not express it with its own name? Why mention the meaning of hearing? The meaning grasped by auditory consciousness is the subject. It cannot be directly expressed even by its own name, because in all cases, sound is not the meaning to be directly expressed. There is another purpose, that is, to show the meaning grasped by auditory consciousness and direct perception, the term 'object of hearing' is the subject, it has a purpose, because it is to show that relying on auditory consciousness and direct perception, ordinary beings understand the self-character of sound as the object of hearing, relying on auditory consciousness, and also by the power of establishment, it also shows the harm to whether the self-character of sound is the object of hearing or not. Detailed Explanation of Refuting with Inference. (The fourth part) The second part has four points: refuting the subject of the proposition harms the proposition; refuting an unrelated subject does not harm it; refuting the subject and harming the proposition avoids debate; harm and non-harm.

ཚུལ་གཉིས་བསྡུས་ཏེ་བསྟན་པའོ། ། དང་པོ་ནི། ཀུན་བཏུས་སུ་རང་རྟེན་ལའོ་ཞེས་པ་འཆད་དེ། ཀུན་དུ་རྒོལ་བ་ནས་ཆོས་ ཅན་མིན་ལ། རང་རྟེན་ལ་ཞེས་སྨོས་པ་ཆོས་ཅན། དོན་ཡོད་དེ། སྐབས་ཀྱི་ཆོས་ཅན་ལ་ གནོད་ན་སྐབས་ཀྱི་བསྒྲུབ་བྱ་ལ་གནོད་ཀྱི་སྐབས་དང་འབྲེལ་མེད་ཀྱི་བསྒྲུབ་བྱ་ལ་གནོད་ཀྱི་ སྐབས་དང་འབྲེལ་མེད་ཀྱི་བསྒྲུབ་བྱ་ལ་གནོད་པ་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་རྟོགས་པའི་ཆེད་ཡིན་པས་ སོ། །གཞན་དུ་ཆོས་ཅན་ནས་ཅི་ཞིག་བཀག་ལ། བྱས་པ་ཆོས་ཅན། རྟག་པ་ས་ཡོན་གྱི་ཆོས་ ཅན། དྲི་ལ་གནོད་པས་སྒྲ་མི་རྟག་པའི་འདོད་ཡུལ་ལ་མི་གནོད་དེ། དེ་ལ་གནོད་ཀྱང་སྒྲ་མི་ རྟག་པ་མ་བཀག་པས་སོ། །དེ་ཡི་དོན་དུ་རང་རྟེན་སྨོས་པ་དོན་མེད་དེ་ལྔ་ལྡན་གྱི་རང་ཉིད་ཀྱི་ སྒྲ་ལས་དེ་རྟོགས་པས་སོ། ། ཞེ་ན་དོན་འདི་མཚན་ཉིད་ནས་དོན་དེ་ལ་རང་གི་ཆོས་ཅན་ཞེས་སྨོས་པ་ཆོས་ཅན། དོན་ ཡོད་དེ། སྐབས་ཀྱི་བསྒྲུབ་བྱའི་ཆོས་ལ་གནོད་པ་ཙམ་ཁོ་ནས་སྐབས་ཀྱི་བསྒྲུབ་བྱ་ལ་གནོད་ པ་མིན་གྱི་སྐབས་ཀྱི་ཤེས་འདོད་ཆོས་ཅན་ལ་གནོད་པས་ཀྱང་སྐབས་ཀྱི་བསྒྲུབ་བྱ་ལ་གནོད་ པ་རྟོགས་པའི་ཆེད་ཡིན་པས་སོ། །ཅིའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། རྟེན་ནི་ནས་འགལ་བའི་ཕྱིར་ལ། རྟགས་ 1-378 ཆོས་ཅན། སྐབས་ཀྱི་ཤེས་འདོད་ཆོས་ཅན་ལ་གནོད་ན་སྐབས་ཀྱི་བསྒྲུབ་བྱ་ལ་གནོད་དེ། དེ་ ཁེགས་ན་སྐབས་ཀྱི་ཆོས་དང་ཆོས་ཅན་གྱི་ཚོགས་དོན་ཁེགས་པས་སོ། ། གཞན་དུ་དེ་ལྟའི་ནས་ཆོས་ཅན་སྨོས་ལ། རང་གི་ཆོས་ཅན་ཞེས་སྨོས་པ་ཆོས་ཅན། དོན་ ཡོད་དེ། སྐབས་ཀྱི་བསྒྲུབ་བྱའི་ཆོས་ལ་གནོད་པ་ཁེགས་ནས་སྐབས་ཀྱི་བསྒྲུབ་བྱ་ལ་གནོད་ པ་ཡིན་གྱི་སྐབས་ཀྱི་ཆོས་ཅན་ལ་གནོད་པས་སྐབས་ཀྱི་བསྒྲུབ་བྱ་ལ་མི་གནོད་པར་དོགས་པ་ སེལ་བའི་ཆེད་ཡིན་པས་སོ། ། གཉིས་པ་ནི། དེ་ཡི་དོན་དུ་རང་རྟེན་སྨོས་པ་དོན་མེད་དེ། དེ་འདྲ་འདི་ཡང་ཆོས་ལ་གནོད་ པས་ཕྱོགས་ལ་གནོད་པར་བསྟན་པའི་དོན་གྱིས་གྲུབ་པ་མིན་ནམ་ཞེ་ན། བདེན་ཏེ་འོན་ཀྱང་། འདི་ཡང་། དོན་གྱི་ནས་ཁས་ལེན་ཏོ་ལ་ཆོས་ཅན་དང་ཆོས་འདྲ། སྐབས་དང་འབྲེལ་མེད་ཀྱི་ ཆོས་ཅན་ཡན་གར་བ་བཀག་པས་ཀྱང་སྐབས་ཀྱི་དམ་བཅའ་བསལ་བ་དང་རྟགས་འགལ་བ་ འགྱུར་སྙམ་པའི་ལོག་རྟོགས་སེལ་བའི་ཆེད་ཡིན་པས་སོ། ། དེ་དཔེར་བརྗོད་ན། མཁས་སོགས་སོ་གཞན་དག་གི་ནས་ཞེས་བརྗོད་བཞིན་གྱི་དོན། བྱེ་ བྲག་པས་ནམ་མཁའ་ཕྱོགས་དུས་ལ་སོགས་པ་རྟག་པ་རྫས་གཅིག་གི་དངོས་པོར་འདོད་ཅིང་ སྒྲ་སོགས་འབྲས་བུའི་རྒྱུད་འདོད་པ་ལ་མཁའ་སོགས་ཆོས་ཅན། རྐྱེན་གཞན་གྱིས་བསྐྱེད་དུ་ མེད་པའི་རྟག་པ་རྫས་གཅིག་མིན་པར་ཐལ། ཡིན་ན་སྒྲ་སོགས་འབྲས་བུ་རྣམས་གཅིག་ཅར་ བསྐྱེད་དགོས་པ་ལ་དེ་རྣམས་གཅིག་ཅར་མི་བསྐྱེད་པས་སོ། །ཞེས་བཀོད་ཅིང་དེ་ཡི་རང་རྒྱུད་ དུ་སོང་ཚོད་ནི་འདུས་མ་བྱ

【現代漢語翻譯】這是對兩種方式的總結性闡述。首先，解釋《集論》（Kunbtus）中『自立』的含義：從普遍反駁到非有法，而提到『自立』則是有法。這是有意義的，因為如果對當前的有法造成損害，就會對當前的所立造成損害；如果對與目前無關的所立造成損害，則不會造成損害。這是爲了理解這一點。否則，從有法中阻止了什麼？所作是有法，常法是薩永（Sāyong）的有法。對氣味造成損害不會損害聲音無常的意願對象，因為即使損害了它，聲音的無常性也沒有被阻止。因此，提到『自立』是沒有意義的，因為從五相圓滿的自身聲音中就能理解它。如果這樣說，那麼從定義的角度來看，提到『自己的有法』是有意義的，因為僅僅損害目前所立的法並不能損害目前所立，但損害目前所知的有法也會損害目前所立，這是爲了理解這一點。為什麼呢？因為基礎是矛盾的。如果對當前所知的有法造成損害，就會損害目前的所立，因為如果它被否定，那麼目前法和有法的集合意義就會被否定。否則，像那樣提到有法，提到『自己的有法』是有意義的，因為如果阻止了對當前所立的法的損害，就會損害目前所立；但爲了消除對損害目前有法不會損害目前所立的疑慮，所以這樣做。其次，因此，提到『自立』是沒有意義的，難道不是通過表明損害法也會損害宗的方式來完成的嗎？確實如此，但是，這也是因為阻止了與目前無關的任意有法，也會消除目前的承諾，並消除認為會變成相違因的錯誤觀念。舉例來說，就像提到『智者』等其他事物一樣。勝論派（Vaiśeṣika）認為虛空（ākāśa）、方位（diś）、時間（kāla）等是常恒的單一實體，並認為聲音等是果的因。虛空等是有法，它們不應該是其他條件無法產生的常恒單一實體，因為如果是這樣，聲音等果應該同時產生，但它們並沒有同時產生。這樣安排，並且它似乎已經變成了自續論式（svatantra-anumāna）。

【English Translation】 This is a summary explanation of the two ways. First, explaining the meaning of 'self-established' in the Compendium (Kunbtus): From universal refutation to non-property, and mentioning 'self-established' is property. This is meaningful because if damage is done to the current property, it will damage the current proposition; if damage is done to a proposition unrelated to the current one, it will not cause damage. This is to understand this. Otherwise, what is prevented from the property? The made is the property, the constant is the property of Sayong. Damaging the smell does not harm the intended object of the impermanence of sound, because even if it harms it, the impermanence of sound has not been prevented. Therefore, mentioning 'self-established' is meaningless, because it can be understood from the sound of one's own five perfections. If so, then from the definition, mentioning 'one's own property' is meaningful, because merely damaging the current proposition's dharma does not harm the current proposition, but damaging the current known property also harms the current proposition, which is to understand this. Why? Because the basis is contradictory. If the current known property is damaged, it will damage the current proposition, because if it is negated, then the collective meaning of the current dharma and property will be negated. Otherwise, like that, mentioning property, mentioning 'one's own property' is meaningful, because if the damage to the current proposition's dharma is prevented, it will damage the current proposition; but in order to eliminate the doubt that damaging the current property will not harm the current proposition, it is done this way. Secondly, therefore, mentioning 'self-established' is meaningless, isn't it accomplished by showing that damaging the dharma also damages the side? It is true, but also because preventing arbitrary properties unrelated to the current one will also eliminate the current commitment and eliminate the misconception that it will become a contradictory reason. For example, just like mentioning 'wise men' and other things. The Vaiśeṣika school believes that space (ākāśa), direction (diś), time (kāla), etc., are constant single entities, and believes that sound, etc., are the cause of the fruit. Space, etc., are the property, they should not be constant single entities that cannot be produced by other conditions, because if so, the fruits such as sound should be produced simultaneously, but they are not produced simultaneously. This is arranged, and it seems to have become a self-sufficient argument (svatantra-anumāna).

ས་ནམ་མཁའ་ཆོས་ཅན། རྟག་དངོས་རྫས་གཅིག་མིན་ཏེ་དོན་བྱེད་ པས་སོ་སྟོང་བས་སོ། །ཞེས་བཤད་པ་ལ་བྱེ་བྲག་ན་རེ། རྟགས་དེ་ཆོས་ཅན། དངོས་གྱུར་གྱི་ ནམ་མཁའ་དངོས་མེད་དུ་བསྒྲུབ་པར་ཐལ། འདུས་མ་བྱས་ནམ་མཁའ་རྟག་དངོས་མིན་པར་ བསྒྲུབ་པས་སོ། །ཁྱབ་སྟེ་དངོས་གྱུར་གྱི་ནམ་མཁའ་ཉིད་འདུས་མ་བྱས་ནམ་མཁའ་ཡིན་པས་ 1-379 སོ་སྙམ་ནའོ། ། དེ་ལྟར་འདོད་པའི་ནས་མེད་པ་ཉིད་ལ། དོན་བྱེད་པས་སྟོང་བ་ཆོས་ཅན། དངོས་གྱུར་གྱི་ ནམ་མཁའ་དེ་འདུས་མ་བྱས་ནམ་མཁའ་རྟག་དངོས་རྫས་གཅིག་མིན་པར་སྒྲུབ་པའི་སྐབས་ ཀྱི་ཆོས་ཅན་ཡིན་པས་དེ་བཀག་པའི་སྒོ་ནས་དེ་སྒྲུབ་ཀྱི་འདོད་ཡུལ་ལ་གནོད་པ་མིན་ཏེ། དེ་ དེའི་ཆོས་ཅན་མིན་པས་སོ། ། འདི་ནི་གཉིས་ཀ་ནས་བསྟན་པ་ཡིན་ལ། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། སྐབས་ཀྱི་བསྒྲུབ་བྱའི་ ཆོས་ཅན་ལ་གནོད་པའི་སྒོ་ནས་སྐབས་ཀྱི་ཆོས་ལ་གནོད་ན་སྐབས་ཀྱི་བསྒྲུབ་བྱ་ལ་གནོད་དེ། སྒྲུབ་བྱའི་ཆོས་དང་ཆོས་ཅན་གཉིས་ཀ་ཚོགས་པ་དེ་བསྒྲུབ་བྱ་ཡིན་པས་སོ། །རང་རྟེན་ཞེས་ པ་སྨོས་པ་ཆོས་ཅན་དོན་ཡོད་དེ། སྐབས་ཀྱི་ཆོས་ཅན་ལས་གནོད་པའི་སྒོ་ནས་སྐབས་ཀྱི་ ཆོས་འགོག་ན་སྐབས་ཀྱི་བསྒྲུབ་བྱ་ལ་གནོད་ཀྱི་འབྲེལ་མེད་ཀྱི་ཆོས་ཅན་ལ་གནོད་པས་དེ་ལ་ གནོད་པ་མ་ཡིན་ཞེས་བསྟན་པས་སོ། ། དེ་ལྟར་ཉིད་ནས་མིན་ལ། རྟགས་འགོད་པ་ན་ཆོས་ཅན། འབྲེལ་མེད་ཀྱི་ཆོས་ཅན་འབའ་ ཞིག་པ་རང་གི་འདོད་པའི་བསྒྲུབ་བྱ་མིན་ཞིང་། དེ་བཀག་པས་འདོད་ཡུལ་ལ་གནོད་པར་ ཡང་མི་འགྱུར་ཏེ། བསྒྲུབ་བྱའི་ཆོས་ཀྱིས་ཁྱད་པར་དུ་བྱས་པའི་ཆོས་ཅན་ཡང་བསྒྲུབ་བྱ་ཡིན་ པས་སོ། ། གསུམ་པ་ནི། གལ་ཏེ་དེ་ལྟ་ན་ནས་སྔ་མ་བཞིན་གྱི་དོན། ཆོས་ཅན་ལ་གནོད་པས་བསྒྲུབ་ བྱ། གནོད་ན་སངས་རྒྱས་པས་གྲངས་ཅན་པ་བཀོད་པའི་རྟགས་འདིར་གནོད་པ་ཡོད་དེ། རྟགས་གང་ན་བདེ་སྡུག་གཏི་མུག་སོགས་གཙོ་བོར་འདོད་ཅིང་སྒྲ་སོགས་འབྲས་བུ་ཀུན་གྱི་ དངོས་རྒྱུར་ཡང་འདོད་པ་ལ་བདེ་སོགས་ཆོས་ཅན་རྐྱེན་གཞན་གྱིས་བསྐྱེད་དུ་མེད་པའི་རྟག་ དངོས་རྫས་གཅིག་མིན་པར་ཐལ། ཡིན་ན་སྒྲ་སོགས་འབྲས་བུ་ཐམས་ཅད་ཅིག་ཅར་བསྐྱེད་ 1-380 དགོས་པ་ལ་དེ་ཅིག་ཅར་མི་བསྐྱེད་པས་སོ། །ཞེས་བཀོད་ཅིང་དེ་ཡི་རང་རྒྱུད་ནི། བདེ་སོགས་ ཆོས་ཅན། མི་རྟག་སྟེ་རིམ་གྱིས་དོན་བྱེད་པས་སོ། །ཞེས་བཤད་པ་ལ་རྟགས་དེས་མི་རྟག་ པའི་བདེ་བ་སོགས་བཀག་པས་དེ་ཡི་བསྒྲུབ་བྱ་བཀག་པར་འགྱུར་རོ། །ཟེར་རོ། ། གལ་ཏེ་འདི་ལ་ནས་འགྱུར་བ་ཉིད་ལ། བདེ་སོགས་མི་རྟག་པར་སྒྲུབ་པ་ལ་དོན་བྱེད་ པས་སྟོང་པའི་མེད་དགག་ཉིད་བཀོད་ན། དོན་བྱེད་པས་སྟོང་བ་ཆོས་ཅན། དེ་སྒྲུབ་ཀྱི་བསྒྲུབ་ བྱ་དང་འགལ་བར་འགྱུར་ཏེ། མི་རྟག་པ་དང་ཕན་ཚུན་སྤངས་པས་འགལ་བས་སོ། ། དེ་ལྟར་ཡིན་པ་ལ་རིམ་བཞིན་ནས་འགལ་བ

【現代漢語翻譯】問：『地是所立法，是常、實有、一體，因為有作用，因為是空性。』如果這樣說，分別論者會說：『這個理由（有作用，是空性）對於所立法（地）來說，會推出實有的虛空不是實有，會推出非造作的虛空不是常、實有。』這是因為實有的虛空本身就是非造作的虛空。你這麼認為嗎？答：並非如此。因為『有作用，是空性』這個法，對於實有的虛空不是非造作的虛空、常、實有、一體的所立宗來說，是作為所立法而存在的。通過遮止它，並不會損害所立宗的意圖，因為它不是那個所立宗的所立法。這兩種情況都說明了：如果對於所知法（一切法）來說，通過損害目前所立宗的所立法來損害目前法，那麼就會損害目前所立宗，因為所立法和所立法二者結合起來就是所立宗。之所以要提到『自性』，是因為所立法是有意義的。如果通過損害目前所立法來遮止目前法，那麼就會損害目前所立宗；如果損害了無關的所立法，那麼就不會損害它。並非如此。在立宗時，無關的所立法本身並不是自己想要成立的，遮止它也不會損害意圖，因為以法來區分的所立法也是所立宗。第三種情況：如果像前面一樣，損害了所立法，就會損害所立宗。如果佛教徒對數論派提出這樣的理由：『凡是悅受、苦受、舍受、愚昧等都認為是自性，聲音等一切果的真實因也是自性，那麼悅受等所立法不是由其他因緣所生的常、實有、一體，因為如果是這樣，聲音等一切果就必須同時產生，但它們不是同時產生的。』這樣立宗，並且他們的自宗是：『悅受等所立法不是常，因為是逐漸起作用的。』如果這樣說，那麼這個理由會遮止無常的悅受等，從而會遮止他們的所立宗。如果這樣，那麼如果爲了成立悅受等是無常，而立『有作用，是空性』的否定，那麼『有作用，是空性』這個法，就會與所立宗相違，因為與無常是互相排斥的。如果是這樣，那麼就會逐漸產生矛盾。

【English Translation】 Question: 'The earth is the subject of the thesis; it is permanent, real, and a single entity because it performs a function and because it is empty.' If this is said, the Particularist might say: 'That reason (performing a function, being empty) for the subject of the thesis (earth) would entail that the real space is not real, and would entail that unconditioned space is not permanent and real.' This is because real space itself is unconditioned space. Do you think so? Answer: It is not so. Because the property of 'performing a function, being empty' is the subject of the thesis that real space is not unconditioned space, permanent, real, and a single entity. By negating it, it does not harm the intention of the thesis, because it is not the subject of that thesis. Both of these cases illustrate that if, for the knowable (all phenomena), harming the current property of the thesis harms the current thesis, then it harms the current thesis, because the property of the thesis and the subject of the thesis together constitute the thesis. The reason for mentioning 'self-nature' is that the subject of the thesis is meaningful. If negating the current property harms the current thesis, then it harms the current thesis; if harming an irrelevant subject of the thesis, then it does not harm it. It is not so. When establishing a thesis, an irrelevant subject of the thesis itself is not what one wants to establish, and negating it does not harm the intention, because the subject of the thesis distinguished by the property is also the thesis. Third case: If, as before, harming the subject of the thesis harms the thesis. If a Buddhist presents such a reason to the Samkhya: 'Whatever is pleasure, pain, indifference, ignorance, etc., is considered to be the self-nature, and the real cause of all effects such as sound is also the self-nature, then the subject of the thesis such as pleasure is not permanent, real, and a single entity produced by other causes, because if it were so, all effects such as sound would have to arise simultaneously, but they do not arise simultaneously.' Thus establishing the thesis, and their own tenet is: 'The subject of the thesis such as pleasure is not permanent, because it functions gradually.' If this is said, then this reason would negate impermanent pleasure, etc., thereby negating their thesis. If so, then if, in order to establish that pleasure, etc., are impermanent, the negation of 'performing a function, being empty' is established, then the property of 'performing a function, being empty' would contradict the thesis, because it is mutually exclusive with impermanence. If this is the case, then contradictions will gradually arise.

་མེད་ཕྱིར་ལ། རྟགས་སུ་བཟུང་བྱ་རིམ་ བཞིན་དོན་བྱེད་པ་ཡིན་པས་རིམ་བཞིན་དོན་བྱེད་པ་ཆོས་ཅན་བདེ་སོགས་མི་རྟག་པར་ བསྒྲུབ་པའི་ཆོས་ཅན་བཀག་པས་དེ་སྒྲུབ་ཀྱི་འདོད་ཡུལ་བཀག་པར་མི་འགྱུར་ཏེ། ཁྱོད་དང་ བདེ་སོགས་མི་རྟག་པའི་ཉིད་འགལ་བ་མེད་པས་སོ། །གལ་ཏེ། གཅིག་ཆར་སྒྲ་སོགས་དངོས་ པོ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་དངོས་རྒྱུ་མིན་པ་དེ་སྒྲུབ་ཀྱི་རྟགས་སུ་བཀོད་ནས། མི་མཐུན་ཕྱོགས་ནས་ཁྱད་པར་འདོད་ལ། གཅིག་ཅར་འབྲས་བུ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་དངོས་ རྒྱུ་མིན་པ་ཆོས་ཅན་དེ་བསྒྲུབ་ཀྱི་ཁྱབ་པ་མ་ངེས་ཏེ། དེ་སྒྲུབ་ཀྱི་ལྡོག་ཁྱབ་འཁྲུལ་པའི་ཕྱོགས་ ཆོས་ཡིན་པས་སོ། ། བཞི་པ་ནི། གང་ཕྱིར་རིང་ཉིད་ནས་བསྟན་ཏོ་ལ། དམ་བཅའ་ལ་གནོད་ཚུལ་སྟོན་པ་ ན་ཆོས་ཅན། སྐབས་ཀྱི་བསྒྲུབ་བྱའི་ཆོས་ཅན་ལ་གནོད་ན་སྐབས་ཀྱི་བསྒྲུབ་བྱ་ལ་གནོད་ཀྱི་ འབྲེལ་མེད་ཀྱི་ཆོས་ཅན་ཏེ། འབའ་ཞིག་པའམ་ཆོས་ཅན་མི་འདོད་པའི་ཆོས་གཞན་གྱི་ཆོས་ ཅན་ལ་གནོད་པས་སྐབས་ཀྱི་བསྒྲུབ་བྱ་ལ་གནོད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། སྔར་རྒོལ་རང་ཉིད་ཞེ་བས་ འདོད་པའི་ཆོས་སྐབས་ཀྱི་ཆོས་ཅན་ལ་བསྒྲུབ་བྱ་ཡིན་པས་སོ། །རང་རྟེན་ཞེས་པ་ཆོས་ཅན། དོན་ཡོད་དེ། དེ་ལྟར་བསྟན་པས་སོ། །རང་ཉིད་སྒྲའི་ནས་ཞེས་བརྗོད་ལ། ཆོས་གཞན་གྱི་ནི་ 1-381 ཆོས་ཅན་མིན་དང་གཅིག་གོ། ༈ ཁྱད་པར་མ་གྲུབ་པ་སོགས་ཕྱོགས་སྐྱོན་དུ་མི་སྟོན་པའི་རྒྱུ། གསུམ་པ་ནི། ཁྱད་པར་མ་གྲུབ། ཁྱད་པར་ཅན་མ་གྲུབ་གཉིས་ཀ་མ་གྲུབ་པ་སོགས་པ་ རྣམས་ཕྱོགས་སྐྱོན་ཡིན་ཏེ། ཕྱོགས་བསྒྲུབ་མི་ནུས་པས་སོ། །ཞེ་ན། སྒྲུབ་བྱེད་སྐྱོན་ནི་ནས་ཕྱོགས་སྐྱོན་ཡིན་ལ། འགལ་མ་ངེས་མ་གྲུབ་པའི་རྟགས་ཐམས་ ཅད་ཆོས་ཅན། དེ་སྒྲུབ་ཀྱི་ཕྱོགས་སྐྱོན་དུ་ཐལ། དེ་སྒྲུབ་ཀྱི་ཕྱོགས་སྒྲུབ་མི་ནུས་པས་སོ། ། འདོད་ན། དེ་མིན་པར་ཐལ། དམ་བཅས་ཙམ་གྱིས་ཕྱོགས་ལྟར་སྣང་དུ་གྱུར་པ་མིན་པས་སོ། ། ཆོས་ཅན་གྱི་ཁྱད་པར་མ་གྲུབ་པ་སོགས་ཀུན་བཏུས་མཛད་པས་དམ་བཅའ་ལྟར་སྣང་དུ་ཅི་ ཡི་ཕྱིར་མི་སྟོན་ཞེ་ན། ཡན་ལག་ཕྱི་མ་ནས་ཕྱོགས་སྐྱོན་མིན་ལ་རྟེན་ཆོས་ཅན། མེད་པས་རྟགས་ཕྱོགས་ཆོས་མ་ གྲུབ་པ་དང་བསྒྲུབ་བྱའི་ཆོས་མཐུན་དཔེ་ལ་རྗེས་འགྲོ་མེད་པས་མཐུན་རྐྱེན་བསྒྲུབ་བྱའི་ཆོས་ ཀྱིས་སྟོང་བ་ཆོས་ཅན། ཕྱོགས་སྐྱོན་ཁོ་ན་མིན་ཏེ། དམ་བཅས་ཙམ་གྱིས་ཕྱོགས་ལྟར་སྣང་དུ་ འགྱུར་བ་མིན་པས་སོ། ། ༈ ཆོས་ཀྱི་ངོ་བོ་གསལ་བས་གཞན་ཡང་བསྟན་པའི་ཚུལ། བཞི་པ་ནི། ཁྱབ་སྟེ། ཕྱོགས་ཆོས་སོགས་ཡན་ལག་ཕྱི་མ་ལ་སྟོན་པའི་སྐྱོན་རྟགས་དཔེ་ སོགས་དང་རྗེས་འབྲེལ་ཏེ་དེས་སེལ་བ་ཙམ་ཡིན་པས་སོ། །ཞེས་སྔར་བཤད་དོ། ། འདི་སྒྲུབ་ཡན་ལག་ནས་བསྟན་པ་ཡིན་ལ། སྒྲ་ཉན་བྱ་མིན་ནོ། །བུམ་པ་རྟོག་གོ་རྗེས་ དཔག་ཚད་མ་མིན་ནོ། །རི་བོང་ཅན་ཟླ་བ་མིན

【現代漢語翻譯】因為沒有（相違），所以作為理由的能立以次第成立意義，因此以次第成立意義的事物（有法），對安樂等是無常的進行立宗，遮止了有法，因此不會遮止成立它的意欲境，因為你和安樂等無常的自性沒有相違的緣故。如果，將並非同時發出聲音等一切事物的實有因作為成立它的理由，想要從不相似品方面進行區分，那麼，並非同時產生一切果的實有因的事物（有法），對於成立它是不確定的，因為成立它的反向周遍是錯誤的方面法。第四，因為從長遠的角度進行指示，在顯示對立誓的損害方式時，有法，如果損害了當下的立宗有法，就會損害當下的立宗，而不是無關的有法，僅僅是有法或者不希望有法的其他有法，損害了它也不會損害當下的立宗，因為之前辯論者自己以意樂希望的事物是當下有法的立宗。自立（有法），是有意義的，因為如此指示。自己稱為聲音的，而其他的法則不是有法或者是一。不顯示不成等作為方面過失的理由。第三，不成差別，不成有差別兩者都是不成等，是方面過失，因為不能成立方面。如果這樣說：能立過失是方面過失，相違、不定、不成的所有理由（有法），都是成立它的方面過失，因為不能成立成立它的方面。如果承認，那麼就不是那樣，因為僅僅是立誓並不會變成相似方面。既然彙集了有法的差別不成等，為什麼不顯示為相似立誓呢？因為后一個支分不是方面過失，所依（有法）不存在，所以理由方面法不成，並且在與立宗之法相同的例子中沒有隨同出現，因此相似條件被立宗之法所空的事物（有法），不僅僅是方面過失，因為僅僅是立誓並不會變成相似方面。通過闡明法的體性來顯示其他的方式。第四，周遍，在後一個支分上顯示的過失，理由、例子等與隨同相關聯，僅僅是通過它來消除。如前所述。這是從成立支分上進行指示，聲音不是可聽的。瓶子是分別的，不是現量。有兔子的不是月亮。

【English Translation】 Because there is no contradiction, the reason (hetu) that is taken as evidence establishes the meaning in sequence. Therefore, the object (dharma) that establishes the meaning in sequence, in the case of proving that happiness, etc., is impermanent, the object (dharmin) is blocked, so it will not block the object of desire to establish it, because there is no contradiction between you and the nature of impermanence of happiness, etc. If, taking the fact that it is not the substantial cause of all phenomena such as sound at once as the reason to establish it, and wanting to distinguish it from the dissimilar side, then the object (dharmin) that is not the substantial cause of all fruits at once is not certain for establishing it, because the reverse pervasion of establishing it is a mistaken aspect of the dharma. Fourth, because it is shown from the perspective of distance, when showing the way to harm the commitment, the subject of the proposition (dharmin). If it harms the subject of the proposition of the current establishment, it will harm the current establishment, but not the irrelevant subject of the proposition, only the subject of the proposition or other dharmas that do not want the subject of the proposition, harming it will not harm the current establishment, because the object that the opponent himself wants with intention is the establishment of the current subject of the proposition. Self-reliance (dharmin) is meaningful, because it is shown in this way. One's own is called the sound of, and the other dharma is not a subject of the proposition or is one. The reason for not showing the unestablished difference, etc., as a fault of the aspect. Third, the unestablished difference, the unestablished difference, both are unestablished, etc., are faults of the aspect, because they cannot establish the aspect. If so: The fault of the proof is the fault of the aspect, all the reasons of contradiction, uncertainty, and non-establishment (dharmin) are the faults of the aspect of establishing it, because they cannot establish the aspect of establishing it. If you admit it, then it is not so, because merely making a commitment does not become a seemingly aspect. Since the differences of the subject of the proposition are collected, why not show it as a seemingly commitment? Because the latter part is not a fault of the aspect, the basis (dharmin) does not exist, so the reason aspect dharma is not established, and there is no following in the example that is the same as the dharma to be established, so the similar condition is the object (dharmin) that is empty of the dharma to be established, it is not only a fault of the aspect, because merely making a commitment does not become a seemingly aspect. Showing other ways by clarifying the nature of the dharma. Fourth, pervasive, the faults shown in the latter part, the reason, the example, etc., are related to the following, and it is only eliminated by it. As mentioned before. This is indicated from the establishment part, the sound is not audible. The vase is conceptual, not valid perception. The one with the rabbit is not the moon.

་ནོ་ཞེས་པ་རྣམས་དམ་བཅའ་ལྟར་སྣང་དུ་ བསྟན་པ་ཆོས་ཅན། ཆོས་ཅན་གྱི་ཁྱད་པར་དང་ཆོས་ཀྱི་ཁྱད་པར་དང་ཆོས་ཅན་གྱི་ངོ་བོ་ལ་ གནོད་པའི་དམ་བཅའ་ལྟར་སྣང་དུ་བསྟན་ཏེ། འདོད་པའི་བསྒྲུབ་བྱ་ལ་གནོད་པའི་དམ་ བཅའ་ཀུན་དམ་བཅའ་ལྟར་སྣང་དུ་བསྟན་པས་སོ། ། དེ་ལ་དོན་ནི་ནས་བརྗོད་ལ། བྱེ་བྲག་པའི་དམ་བཅའི་ཆོས་ཅན་གྱི་ངོ་བོ་དང་ཁྱད་པར་ལ་ 1-382 གནོད་པའི་དམ་བཅའ་གནོད་བྱེད་དང་བཅས་པ་ཆོས་ཅན། རྣམ་འགྲེལ་འདིར་ཡང་བསྟན་ པར་རྟོགས་དགོས་ཏེ། འདིར་ཁྱོད་བསྟན་པའི་དོན་དུ་བྱེ་བྲག་པའི་དམ་བཅའི་ཆོས་ཀྱིས་ཁྱོད་ ལ་གནོད་པའི་དམ་བཅའ་གནོད་བྱེད་དང་བཅས་པ་རྒྱས་པར་བརྗོད་པས་སོ། །བྱེ་བྲག་པས་ ཡན་ལག་ཅན་ཡན་ལག་ལས་རྫས་གཞན་ཆོས་གསུམ་ལྡན་གཅིག་བསྒྲུབ་པར་འདོད་ནས་ ཡན་ལག་ཅན་ཆོས་ཅན། ཡན་ལག་ལས་གཞན་དུ་ཡོད་དེ། མངོན་སུམ་གྱིས་མཐོང་ཐོགས་ སྒྲིབ་སོགས་བྱེད་པས་སོ། །ཞེས་འདོད་པ་ན། ལྡན་དོན་རྫས་ནས་དགོས་པ་མེད་ལ། བྱེ་བྲག་པས་ཡན་ལག་ཅན་ཡན་ལག་ལས་ གཞན་དུ་ཡོད་ཅེས་པའི་དམ་བཅའ་ཆོས་ཅན། མངོན་སུམ་གྱིས་མཐོང་བའི་ཆོས་གསུམ་ལྡན་ གྱི་ཡན་ལག་ཅན་ཡན་ལག་ལས་དོན་གཞན་དུ་ཡོད་པར་དམ་བཅས་པར་ཐལ། དེ་ཡིན་པའི་ མངོན་སུམ་གྱིས་མ་མཐོང་ཞིང་ཆོས་གསུམ་ལྡན་མིན་པའི་ཡན་ལག་ཅན་ཡན་ལག་ལས་དོན་ གཞན་དུ་ཡོད་པར་དམ་བཅས་པ་གང་རུང་ཡིན་ནས་ཕྱི་མ་དེ་མིན་པས་སོ། །ཟུར་དང་པོ་ཁས་ བླངས་གཉིས་པ་མ་གྲུབ་ན། མ་འཐོང་བ་ལས་བསྒྲུབ་འདོད་ལ། ཆོས་ཅན་ཡན་ལག་རྡུལ་ཕྲ་རབ་རྣམས་ལ་མཐོང་ སོགས་གྱི་འབྲས་བུ་མེད་པར་བྱེ་བྲག་པས་མཐོང་ནས་དེ་འབྲས་བུ་སྒྲུབ་པའི་དོན་དུ་ཆོས་ གསུམ་ལྡན་གྱི་ཡན་ལག་ཅན་ཁོ་ན་སྒྲུབ་པའི་ཆེད་དུ་ཁྱོད་དམ་བཅས་པ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། ཆོས་གསུང་ལྡན་མིན་པའི་ཡན་ལག་ཅན་ཡན་ལག་ལས་དོན་གཞན་དུ་ཡོད་པ་དམ་བཅས་ པ་ཙམ་ཡིན་པས་སོ། །རྟགས་བསལ་ལོ། །ཆོས་གསུམ་གྱི་ཁྱད་པར་ཅན་མིན་པའི་ཀུན་རྫོབ་ པའི་ཡན་ལག་ཅན་ཡན་ལག་རྫས་གཞན་དུ་སྒྲུབ་པར་འདོད་ནས། ཁྱད་པར་ཅན་མིན་ནས་སྒྲུབ་པ་ཉིད་ལ། ཀུན་རྫོབ་པའི་ཡན་ལག་ཅན་ཆོས་ཅན། རང་ རྩོམ་བྱེད་ཀྱི་ཡན་ལག་རྣམས་ལས་རྫས་གཞན་དུ་སངས་རྒྱས་པའི་ངོར། རྟགས་ཡང་དག་ 1-383 གིས་བསྒྲུབ་མི་དགོས་པར་ཐལ། དེར་དེས་ངེས་ཟིན་མ་བརྗེད་པས་སོ། ། གལ་ཏེ་ཡན་ལག་ཅན་འདི་ཡན་ལག་ལ་མེད་པའི་ཡོན་ཏན་ལྕི་དང་ལྡན་ཞིང་དེ་ལས་ འོག་ཏུ་འགྲོ་བའི་བྱ་བ་ཅན་དུ་འགྱུར་ན། འཇིམ་པའི་རིལ་ལྗིད་མཉམ་བཅུ་ཚན་གཉིས་ལས་ བཅུ་ཚན་གཅིག་རིམ་གྱིས་བསྲེས་ནས་སྲང་ལ་བཅལ་བའི་འཇིམ་པ་ཆོས་ཅན། མ་སྲེས་པའི་ རང་དང་ལྗིད་མཉམ་འཇིམ་རིལ་བཅུ་པོ་དེ་དང་སྲང་གྲངས་མཉམ་པོ་ལ་བརྒར་ན་ཁྱོད་སྲང་ མདའ་ཐུར་དུ་དམའ་བར་འགྱུར་བར་ཐལ། དེ་དང་སྔར་ལྗིད་མཉམ་ཞིང་། ཕྱིས་དེ་ལ་མེད་ པའི་ཁྱོད་ལ་ས

【現代漢語翻譯】那些被稱為『諾』（藏文：ནོ།，字面意思：錯誤）的，都是以承諾的姿態顯現的法。作為法的對象，以法的對象的特徵、法的特徵以及法的對象的本質受到損害的方式所顯現的承諾，都是以承諾的姿態顯現的。因此，所有損害所期望的論題的承諾，都是以承諾的姿態顯現的。關於這一點，從『意義是』開始陳述。對於佛教宗派中的勝論派（Vaisheshika）的承諾，損害了法的對象的本質和特徵的承諾，連同損害者，都是法。必須理解，這也在《釋量論》（Pramanavarttika）中有所闡述。因為在這裡，爲了闡述你的觀點，詳細地陳述了勝論派的承諾，即以法損害你的承諾，連同損害者。勝論派認為，有肢分的事物（avayavin）與肢分（avayava）是不同的實體，具備三種屬性，並試圖證明這一點，因此，有肢分的事物是法。有肢分的事物存在於肢分之外，因為它能被直接感知，並且能夠阻礙視線等。如果這樣認為，那麼，從『具備屬性的實體』到『沒有必要』。勝論派認為，有肢分的事物存在於肢分之外，這個承諾是法。具備三種屬性的有肢分的事物，與肢分是不同的實體，這被承諾了。這是因為，要麼承諾了未被直接感知且不具備三種屬性的有肢分的事物與肢分是不同的實體，要麼承諾了其他情況，但不是後者。如果承認第一種情況，而第二種情況不成立，那麼，從『未被感知』到『想要證明』。對於法的對象，即微塵（paramanu），勝論派在感知到微塵沒有阻礙視線等結果的情況下，爲了證明這些結果，你承諾僅僅是爲了證明具備三種屬性的有肢分的事物，而不是承諾不具備三種屬性的有肢分的事物與肢分是不同的實體。因此，駁斥了理由。如果想要證明不具備三種屬性的世俗有肢分的事物是與肢分不同的實體，那麼，從『不具備特徵』到『證明本身』。世俗的有肢分的事物是法。對於創造它的肢分來說，在佛陀面前，不需要用正確的理由來證明它是不同的實體。因為在那裡，他不會忘記已經確定的事情。如果這個有肢分的事物具有肢分所不具備的沉重等屬性，並且會發生比肢分更低的運動，那麼，如果將兩個重量相等的泥球，其中一個逐漸混合到另一個中，然後在秤上稱量這個泥土，那麼，如果與未混合的、與自己重量相等的十個泥球在秤上進行比較，你的秤桿就會向下傾斜。這是因為，它與之前重量相等，但後來具有了你所沒有的屬性。

【English Translation】 Those called 'No' (Tibetan: ནོ།, literal meaning: mistake) are all dharmas that appear as vows. As objects of dharma, vows that appear in a way that harms the characteristics of objects of dharma, the characteristics of dharma, and the essence of objects of dharma are all vows that appear as vows. Therefore, all vows that harm the desired thesis are all vows that appear as vows. Regarding this, it is stated starting from 'the meaning is'. For the vows of the Vaisheshika (a school of Buddhism), vows that harm the essence and characteristics of the object of dharma, along with the harmer, are all dharmas. It must be understood that this is also explained in the Pramanavarttika (Commentary on Valid Cognition). Because here, in order to explain your point, the vows of the Vaisheshika, which harm your vows with dharma, along with the harmer, are stated in detail. The Vaisheshika believes that an object with limbs (avayavin) is a different entity from its limbs (avayava), possessing three attributes, and tries to prove this, therefore, an object with limbs is a dharma. An object with limbs exists outside of its limbs because it can be directly perceived and can obstruct vision, etc. If this is the belief, then, from 'an entity with attributes' to 'not necessary'. The Vaisheshika believes that the vow that an object with limbs exists outside of its limbs is a dharma. It is vowed that an object with limbs possessing three attributes is a different entity from its limbs. This is because either it is vowed that an object with limbs that is not directly perceived and does not possess three attributes is a different entity from its limbs, or other situations are vowed, but it is not the latter. If the first situation is admitted, and the second situation is not established, then, from 'not perceived' to 'wanting to prove'. For the object of dharma, namely atoms (paramanu), the Vaisheshika, in perceiving that atoms do not have results such as obstructing vision, etc., in order to prove these results, you vowed only to prove an object with limbs possessing three attributes, and not to vow that an object with limbs not possessing three attributes is a different entity from its limbs. Therefore, the reason is refuted. If you want to prove that a conventional object with limbs that does not possess three attributes is a different entity from its limbs, then, from 'not possessing characteristics' to 'proving itself'. A conventional object with limbs is a dharma. For the limbs that create it, in front of the Buddha, it is not necessary to prove that it is a different entity with correct reasons. Because there, he will not forget what has already been determined. If this object with limbs has attributes such as heaviness that the limbs do not have, and if it undergoes movement lower than the limbs, then, if two clay balls of equal weight, one of which is gradually mixed into the other, and then this clay is weighed on a scale, then, if compared on the scale with the unmixed ten clay balls of equal weight to itself, your scale bar will tilt downwards. This is because it was equal in weight before, but later it has attributes that you do not have.

ྲང་ལ་བཅལ་རུང་གི་ཡན་ལག་ཅན་དུ་མ་ལྷག་པོར་ཡོད་པས་སོ། །རྟགས་ཁས་ སོ། ། དེས་ན་ནས་མེད་པ་ལ་ཆོས་ཅན། རང་གི་ཡན་ལག་མེད་པའི་རང་གི་ཡོན་ཏན་ལྕིད་དང་ དེས་དྲངས་པའི་བྱ་བ་འོག་ཏུ་འགྲོ་བ་མེད་པར་ཐལ། ཡོད་ན་དེ་དང་སྲང་གྲངས་མཉམ་པོ་ལ་ བརྒར་ན་ཁྱོད་སྲང་འདའ་དམའ་བར་འགྱུར་དགོས་པ་ལ་མི་འགྱུར་བས་སོ། །འདོད་ན། དེ་ ཕྱིར་ནས་རྒྱུ་མིན་ལ། ཆོས་ཅན། དེ་གཉིས་ཀྱི་འཕྲོད་འདུའི་རྒྱུ་མིན་པར་ཐལ། དེ་གཉིས་མེད་ པས་སོ། །རྟགས་བསལ་ཁས་སོ། །དེ་ཕྱིར་འབྲས་བུ་ནས་དེ་མཐོང་མིན་ལ་ཆོས་ཅན། ཆོས་ གསུམ་ལྡན་གྱི་རང་གི་ཡན་ལག་ཅན་དེ་མངོན་སུམ་གྱི་བཟུང་དོན་མིན་ཏེ། དེ་ཡི་འབྲས་བུ་ དང་ངོ་བོ་གང་ཡང་ཚད་མས་མ་མཐོང་བས་སོ། ། དེས་ན་མེད་ན་ནས་གནོད་པ་ཡིན་ལ། ཡན་ལག་ཅན་ནི་ཡན་ལག་ལས་གཞན་མིན་ཏེ། སྲང་དམའ་བའི་ཁྱད་པར་འཛིན་པ་མེད་པའི་ཕྱིར། ཞེས་པའི་རྟགས་ཆོས་ཅན། བྱེ་བྲག་པས་ ཡན་ལག་ཅན་ཡན་ལག་ལས་གཞན་དུ་བསྒྲུབ་པའི་བསྒྲུབ་བྱའི་ཆོས་གྱི་ཁྱད་པར་རང་གི་ ཡན་ལག་ལ་མེད་པའི་ལྗིད་ལ་སོགས་པའི་ཆོས་གསུམ་ལ་གནོད་དེ། དེ་འདྲའི་ཆོས་གསུམ་ འགོག་པའི་ཚུལ་གསུམ་ཡིན་པས་སོ། ། 1-384 རྡུལ་ཕྲ་མོ་གཉིས་ནས་བརྩམས་ཏེ་གསུམ་ལ་སོགས་པའི་ཡན་ལག་ཅན་གྱི་རྫས་མང་ པོའི་ཕྲེང་བ་སྡོམ་པ་དེ་སྲང་ལ་བཅལ་བའི་ཕྱིར་ན་དེ་ཡི་ནང་ནས་རྫས་གཞན་རེ་རེ་བ་རྣམས་ ཀྱི་ལྗིད་ཡོད་ཀྱང་སྲང་ལ་བཅལ་བས་མི་རྟོགས་ཏེ་ཕྲ་བས་སོ། །དཔེར་ན་རས་བལ་གྱི་ཚོགས་ ཆེན་པོ་བཅལ་བ་ན་རས་བལ་གྱི་འདབ་མ་ཕྲ་མོ་གཅིག་སླར་བཞག་པའི་ལྕིད་ཡོད་ཀྱང་མི་ ཚོར་བ་བཞིན་ཞེས་སོགས་བྱེ་བྲག་པ་ཟེར་རོ། ། དེ་ཡི་གཅིག་ཅར་ནས་ཚོགས་དག་ལྕིད་ནི་ཐ་དད་འགྱུར་ལ། འཇིམ་པ་ལྕིད་མཉམ་བརྒྱ་ ཚན་ཅིག་ཅར་སྡོམས་པ་དང་རྒྱ་ཚན་གཅིག་རེ་རེ་ནས་རིམ་གྱིས་སྡོམ་པའི་འཇིམ་པ་ཆོས་ཅན། ལྕིད་མི་མཉམ་པར་ཐལ་ཁྱེད་གཉིས་སྔར་ལྕིད་མཉམ་པ་ལ། ཕྱིས་གཅིག་ལས་མེད་པའི་ གཅིག་ལ་ལྕིད་ཅན་གྱི་ཡན་ལག་ཅན་གོ་དགུ་ལྷག་པོར་ཡོད་པས་སོ། ། དེས་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། ཕྲ་མོ་གཉིས་ནས་བརྩམས་པའི་རྫས་ཕྲེང་ཁོ་ན་སྲང་ལ་ བཅལ་བར་མི་རིགས་པར་ཐལ། འཇིམ་པ་དེ་གཉིས་ལྗིད་མཉམ་པ་དེའི་ཕྱིར་སོ་སོར་ནས་ བཅལ་བ་ན་མ་ཥ་ལོགས་ནས་མི་རུང་ངོ་ལ། གསེར་མ་ཥ་གཅིག་ནས་སྟོང་གི་བར་སོ་སོར་ བཅལ་བ་དང་གཅིག་ནས་སྟོང་གི་བར་རེ་རེ་ནས་རིམ་གྱིས་བསྣོན་ཞིང་ལྷན་ཅིག་བཅལ་བ་ ན་དེ་གཉིས་ཆོས་ཅན། མ་ཥ་སྟོང་དུ་གྲངས་མཚུངས་པར་མི་རུང་པར་ཐལ། མ་ཥ་སྟོང་དུ་ གཅིག་གིས་མ་ཚང་བའི་ལྗིད་ལྷག་པོར་ཡོད་མེད་ཀྱི་ཁྱད་པར་ཡོད་པས་སོ། ། གལ་ཏེ་ཡུངས་དཀར་ནས་བརྩམས་ཏེ་གཉིས་སྡོམ་པ་ཡན་ཆད་ཀྱི་ཡན་ལག་ཅན་གྱི་ ཚོགས་ཆེན་པ་གོང་ནས་གོང་དུ་འཕེལ་བ་དང་ལྡན་པའི་འབྲས་བུ་ཡན་ལག་ཅན་གྱི་ཕྲེང་བའི་ ལ

【現代漢語翻譯】因為他擁有可以衡量的部分，並且沒有剩餘。立宗。因此，對於不存在的事物，作為有法，不應具有自身部分的自身屬性，並且不應具有由此產生的向下運動。如果存在，那麼與天平上的重量相等時，你必須變得比天平更低，但你不會改變。如果承認，那麼它不是原因。作為有法，它不應是兩者結合的原因。因為它倆都不存在。破斥理由，立宗。因此，對於未見過果實的事物，作為有法，不應是具有三種屬性的自身部分的顯現對象，因為任何量（pramana）都未見過它的果實和自性。因此，如果不存在，那麼穀物是有害的，而具有部分的事物與部分並無不同，因為沒有區分天平較低的特徵。作為有法，對於通過『因為沒有區分天平較低的特徵』的理由，勝論派（Vaisesika）證明具有部分的事物與部分不同，這損害了所立宗法的特徵，即自身部分不具有的重量等三種屬性，因為它具有阻止這三種屬性的三種方式。從兩個微塵開始，總和是具有三個或更多部分的許多物質的鏈條，因為它是用天平衡量的，所以其中的每個其他物質的重量都無法通過天平來識別，因為它太小了。例如，當測量一大堆棉花時，即使放回一片小棉花瓣也有重量，但不會被注意到，等等，勝論派這樣說。它的所有集合的重量立即發生變化，將一百份重量相等的黏土一次性加在一起，以及將一百份黏土一份一份地逐漸加在一起，作為有法，重量不應相等，因為你們兩個以前重量相等，但後來只有一個，而一個具有重量的部分多了九十九個。因此，作為所知，不應只測量從兩個微塵開始的物質鏈，因為那兩個黏土的重量相等，因此不能單獨測量一個『摩沙』（masha，古印度重量單位）。如果單獨測量一摩沙到一千摩沙的黃金，或者從一到一千逐漸新增並一起測量，那麼這兩者，作為有法，不應在摩沙的數量上相等，因為存在一個缺少一摩沙的重量的差異。如果從芥菜籽開始，直到兩個加在一起，具有部分的集合越來越大，並且具有果實部分的鏈條不斷增長……

【English Translation】 Because it possesses measurable parts and has no remainder. Statement of the thesis. Therefore, for something that does not exist, as the subject of debate, it should not possess its own qualities of its own parts, and it should not have the downward movement caused by it. If it exists, then when it is equal to the weight on the scale, you must become lower than the scale, but you will not change. If admitted, then it is not the cause. As the subject of debate, it should not be the cause of the combination of the two. Because neither of them exists. Rejection of the reason, statement of the thesis. Therefore, for something that has not seen the fruit, as the subject of debate, it should not be the manifest object of its own part with three attributes, because no pramana (means of valid cognition) has seen its fruit and nature. Therefore, if it does not exist, then the grain is harmful, and the thing with parts is no different from the parts, because there is no distinction in perceiving the characteristic of the lower scale. As the subject of debate, for the reason 'because there is no distinction in perceiving the characteristic of the lower scale,' the Vaisesika school proves that the thing with parts is different from the parts, which harms the characteristic of the established thesis, that is, the three attributes such as weight that its own part does not possess, because it has three ways of preventing these three attributes. Starting from two atoms, the sum is a chain of many substances with three or more parts, because it is measured with a scale, so the weight of each other substance in it cannot be recognized by the scale because it is too small. For example, when measuring a large pile of cotton, even if a small cotton petal is put back, it has weight, but it will not be noticed, and so on, the Vaisesika says. The weight of all its collections changes immediately, adding one hundred parts of equal weight clay at once, and adding one hundred parts of clay one by one gradually, as the subject of debate, the weights should not be equal, because you two were previously equal in weight, but later there was only one, and one with weight had ninety-nine more parts. Therefore, as knowable, it should not be appropriate to measure only the chain of substances starting from two atoms, because the two clays are equal in weight, so it is not possible to measure one 'masha' (ancient Indian unit of weight) separately. If one masha to one thousand masha of gold is measured separately, or from one to one thousand is gradually added and measured together, then these two, as the subject of debate, should not be equal in the number of masha, because there is a difference in the weight of one lacking one masha. If, starting from mustard seeds, up to two added together, the collection with parts becomes larger and larger, and the chain with fruit parts continues to grow...

ྗི་བ་སྣོན་ཐེབས་རེ་ལ་འཕེལ་བ་རྣམས་སྲང་ལ་བཅལ་བས་རྟོགས་པ་མིན་པས་སྐྱོན་མེད་ཅེ་ ན། ཡུངས་དཀར་བར་ནས་མ་རྟོགས་ལ། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། སྲང་ལ་བཅལ་བས་རྟོགས་ 1-385 བྱའི་ཡན་ལག་ཅན་གྱི་ལྕིད་མེད་པར་ཐལ། ཡུངས་དཀར་གཅིག་མན་གྱི་ལྗིད་ཡིན་ཡང་ཤིན་ ཏུ་ཆུང་བས་སྲང་ལ་བཅལ་བས་རྟོགས་མི་ནུས་ཡུངས་དཀར་གཅིག་ཡན་གྱི་ཡན་ལག་ཅན་གྱི་ ལྕིད་ཡིན་ན་སྲང་ལ་བཅལ་བས་གཏན་ནས་མི་རྟོགས་པས་སོ། །ཟུར་ཕྱི་མ་ཁས་སོ། ། འདོད་ན་དེ་ཡི་རྒྱུ་ནས་འགྱུར་ལ་ཆོས་ཅན། སྲང་ལ་བཅལ་བས་རྟོགས་བྱའི་ཡན་ལག་ གི་ལྗིད་ཡོད་པར་ཐལ། དེ་ཡོད་པའམ་སྲང་ལ་བཅལ་བའི་རྟོགས་བྱའི་ཡན་ལག་ཅན་གྱི་ལྕིད་ ཡོད་པ་གང་གཅིག་ཡིན་ནས་ཕྱི་མ་དེ་མེད་པས་སོ། །རྟགས་བསལ་ཁས་སོ། ། དོན་དེ་ནས་རྟོག་པ་མེད་ལ་ཆོས་ཅན། ཆོས་གསུམ་ལྡན་གྱི་ཡན་ལག་ཅན་གྱི་དོན་དེ་ རས་འདབ་བཞིན་དུ་མངོན་སུམ་གྱི་བཟུང་ཡུལ་དུ་ཡོད་པ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། རས་འདབ་ མངོན་སུམ་གྱིས་མཐོང་ཡང་མངོན་སུམ་གྱིས་མཐོང་བ་མེད་ཅིང་དེ་ཡི་འབྲས་བུ་ཡང་མངོན་ སུམ་གྱིས་མ་མཐོང་བས་སོ། ། ལྗིད་ཉིད་ནས་ལྷག་ཡོད་མིན་ལ། །གསེར་མ་ཥ་སྟོང་སྡོམ་པའི་གོང་བུ་ཆོས་ཅན། རང་ གི་ཡན་ལག་ལ་མེད་པའི་རང་གི་ཡོན་ཏན་གཟུགས་ལྷག་པོ་ཡོད་པ་མིན་ཏེ། དེ་འདྲའི་ཡོན་ ཏན་གཟུགས་སོགས་ལྷག་པོ་ཅུང་ཟད་ཀྱང་ཚད་མས་རྟོགས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར། འོ་ན་ལྗིད་ཁོ་ ན་འགག་པ་ཅི་ཞེ་ན། དམའ་མེད་དེ་ནི་ཉེར་འཚོན་ཏེ་ལ། སྲང་དམའ་བའི་ཁྱད་པར་འཛིན་པ་ མེད་པའི་ཕྱིར། ཞེས་པ་དེ་ཆོས་ཅན། ཡན་ལག་ལ་མེད་པའི་ཡོན་ཏན་ལྕིད་ཁོ་ན་འགོག་པའི་ དཔེ་མིན་ཏེ། དེ་མེད་པས་མཚོན་ནས་ཡན་ལག་ལ་མེད་པའི་ཡོན་ཏན་ཐམས་ཅད་མེད་པར་ སྟོན་པས་སོ། ། གཟུགས་སོགས་ནས་མཐོང་མེད་ཕྱིར་ལ། འཇམ་རིལ་དུ་མ་རིམ་གྱིས་བསྲེས་པའི་གོང་ བུ་ཆོས་ཅན། རང་གི་ཡན་ལག་ལ་མེད་པའི་རང་གི་ཡོན་ཏན་གཟུགས་སོགས་ལྷག་པོ་ཅུང་ ཟད་ཀྱང་མེད་པའི་ཐ་སྙད་འཇུག་ཏུ་རུང་ཏེ། དེ་ཡོད་ན་ཁྱོད་རང་བཞིན་དུ་དབང་པོའི་མངོན་ 1-386 སུམ་གྱིས་མཐོང་དགོས་པ་ལ་མཐོང་པ་མེད་པའི་དངོས་པོ་ཡིན་པས་སོ། ། ཁས་བླངས་ནས་སྲིད་པས་ན་ལ། བྱེ་བྲག་པས་ཡན་ལག་ཅན་ཡན་ལག་ལས་མ་རྟོགས་ པའི་རྫས་གཞན་དུ་དམ་བཅས་པའི་དམ་བཅའ་ཆོས་ཅན། དམ་བཅའ་ལྟར་སྣང་བ་ཡིན་ཏེ། ཁྱོད་ལ་ཅི་རིགས་པར་དཔྱད་ནས་བྱེ་བྲག་པའི་ཁས་བླངས་རང་ཚིག་མངོན་སུམ་རྗེས་དཔག་ གྲགས་པ་སོགས་ཀྱིས་གནོད་པའི་དམ་བཅའ་ཡིན་པས་སོ། །བྱེ་བྲག་པས་སྔར་ཡན་ལག་ ཅན་ཡན་ལག་ལས་རྫས་གཞན་ཆོས་གསུམ་ལྡན་དུ་དམ་བཅས་པའི་དམ་བཅའ་ཆོས་ཅན། ཆོས་འདྲ་བྱེ་བྲག་པས་ཕྱིས་དེ་འདྲའི་ཆོས་གསུམ་ལྡན་མེད་པར་ཁས་བླངས་པས་གནོད་པའི་ དམ་བཅའ་ཡིན་པས་སོ། །བྱེ་བྲག་པས་དངོས་སུ་དེ་འདྲའི་ཆོས་གསུམ་ལྡན་གྱི་དོན་དམ་ དུ་ཡོད་པར

【現代漢語翻譯】問：如果說，通過用秤來衡量增加的微小部分無法瞭解，這沒有過失嗎？答：不能通過秤來衡量芥菜籽的重量。因為，所知事物（法），就其自性而言，不具有可以通過秤來衡量的部分的重量。即使是小於一粒芥菜籽的重量，也因為非常小而無法通過秤來衡量。如果是一粒芥菜籽或更大的重量，那就根本無法通過秤來衡量。對方承認后一個推論。如果對方想主張，從那裡的原因轉變的事物，就其自性而言，具有可以通過秤來衡量的部分的重量。那麼，要麼它存在，要麼存在可以通過秤來衡量的部分的重量，因為後者不存在。對方承認反駁的理由。就此而言，不能從意義上理解的事物（法），就其自性而言，不具有三法圓滿的部分，就像棉花一樣，不是顯見的對境。即使棉花是顯見的，也沒有顯見地看到，它的結果也沒有顯見地看到。問：從重量本身來說，沒有剩餘嗎？答：一千'瑪夏'（重量單位）黃金的總量，就其自性而言，不具有自身部分所不具有的自身功德——形狀的剩餘，因為沒有通過量（ प्रमाण ）來了解任何這樣的功德——形狀等剩餘。如果問，僅僅是重量被遮止了嗎？答：不是，因為沒有低劣的，這是爲了說明。因為沒有執持秤的低劣差別。這句話，就其自性而言，不是遮止部分所不具有的功德——僅僅是重量的例子，因為它通過說明不存在來顯示所有部分所不具有的功德都不存在。問：從形狀等方面來說，沒有看到嗎？答：逐漸混合的圓形物體的總量，就其自性而言，可以安立為不具有自身部分所不具有的自身功德——形狀等任何剩餘，因為如果存在，你應該自性上被根識顯見地看到，但因為是沒有被看到的實事。如果承認並存在，那麼，勝論派（Vaisheshika）所承諾的，部分具有者不同於部分，是另一種實體，這個承諾，就其自性而言，是虛假的承諾，因為通過以任何方式進行分析，勝論派的承諾會被自語、現量、比量、名聲等所損害。勝論派先前承諾的部分具有者不同於部分的三法圓滿的實體，這個承諾，就其自性而言，是相似的法，因為勝論派後來承認不存在這樣的三法圓滿，所以是被損害的承諾。勝論派直接承認這樣的三法圓滿的勝義存在。

【English Translation】 Question: If it is said that it is not possible to understand the increase of minute additions by measuring them on a scale, is there no fault? Answer: One cannot understand the weight of a mustard seed by measuring it on a scale. Because, knowable things (dharmas), by their very nature, do not have the weight of parts that can be measured on a scale. Even the weight of less than one mustard seed cannot be understood by measuring it on a scale because it is so small. If it is the weight of one mustard seed or more, then it cannot be understood at all by measuring it on a scale. The opponent admits the latter inference. If the opponent wants to assert that things that transform from the cause there, by their very nature, have the weight of parts that can be measured on a scale. Then, either it exists, or there exists the weight of parts that can be measured on a scale, because the latter does not exist. The opponent admits the refuted reason. In this regard, things that cannot be understood from meaning (dharmas), by their very nature, do not have the three perfections, just like cotton, are not objects of direct perception. Even though cotton is directly seen, it is not seen directly, and its result is not seen directly either. Question: Is there no remainder from the weight itself? Answer: The total amount of a thousand 'mashas' (units of weight) of gold, by its very nature, does not have the remainder of its own qualities—shape—that its parts do not have, because there is no understanding through valid cognition (pramana) of any such qualities—shape, etc. If asked, is it only weight that is prevented? Answer: No, because there is no inferior, this is to illustrate. Because there is no holding of the inferior difference of the scale. This statement, by its very nature, is not an example of preventing the quality that the part does not have—only weight—because it shows that all the qualities that the part does not have do not exist by illustrating that it does not exist. Question: Is there no seeing from shape, etc.? Answer: The total amount of gradually mixed round objects, by its very nature, can be established as not having any remainder of its own qualities—shape, etc.—that its parts do not have, because if it existed, you should be seen directly by sense consciousness in your own nature, but because it is a fact that is not seen. If it is admitted and exists, then, the commitment of the Vaisheshika school that the part-possessor is different from the part, is another entity, this commitment, by its very nature, is a false commitment, because by analyzing in any way, the commitment of the Vaisheshika school will be harmed by its own words, direct perception, inference, fame, etc. The commitment of the Vaisheshika school that the part-possessor is different from the part, a three-perfected entity, this commitment, by its very nature, is a similar dharma, because the Vaisheshika school later admitted that such a three-perfected entity does not exist, so it is a harmed commitment. The Vaisheshika school directly admits that such a three-perfected entity exists ultimately.

་དམ་བཅས་པའི་དམ་བཅའ་ཆོས་ཅན། ཆོས་འདྲ། བྱེ་བྲག་པས་ཡན་ལག་ཅན་ ཡན་ལག་ཚོགས་པ་ཙམ་གྱིས་ཀུན་རྫོབ་པ་ཞིག་ཏུ་ཤུགས་ལ་དམ་བཅས་པའི་རང་ཚིག་གིས་ གནོད་པས་སོ། །བྱེ་བྲག་པས་ཡན་ལག་ཅན་ཡན་ལག་ལས་རྫས་གཞན་ཆོས་གསུམ་ལྡན་དུ་ དམ་བཅའ་པའི་དམ་བཅའ་ཆོས་ཅན། ཆོས་འདྲ། དེ་འདྲའི་ཆོས་གསུམ་ཡོད་ན་མངོན་སུམ་ གྱིས་དམིགས་དགོས་པ་ལ་མ་དམིགས་པས་གནོད་པའི་དམ་བཅའ་ཡིན་པས་སོ། །ཆོས་ཅན་ དང་ཆོས་འདྲ། སྲང་དམའ་བའི་ཁྱད་པར་མི་འཛིན་པའི་རྟགས་ལ་བརྟེན་པའི་རྗེས་དཔག་ གིས་གནོད་པའི་དམ་བཅའ་ཡིན་པས་སོ། །ཆོས་ཅན་དང་ཆོས་འདྲ། ཡན་ལག་ཅན་དེ་ཡན་ ལག་ཚོགས་པ་ཙམ་ལས་འཇིག་རྟེན་ན་དོན་མཐུན་དུ་གྲགས་པས་གནོད་པའི་དམ་བཅའ་ ཡིན་པས་སོ། ། ཇི་སྐད་བཤད་ནས་རྟོགས་པར་བྱ་བ་ལ། རྣམ་འགྲེལ་ལ་འཇུག་པའི་རྟོག་ལྡན་ཆོས་ ཅན། བྱེ་བྲག་པའི་དམ་བཅའི་ཆོས་ཅན་གྱི་ངོ་བོ་དང་། ཁྱད་པར་གནོད་པའི་རྟགས་གནོད་བྱ་ དང་བཅས་པ་ཡང་རྟོགས་པར་བྱ་དགོས་ཏེ། བསྟན་བཅོས་རྣམ་འགྲེལ་དུ་བྱེ་བྲག་པའི་དམ་ 1-387 བཅའི་ཆོས་ཀྱི་ཁྱད་པར་ལ་གནོད་པའི་རྟགས་གནོད་བྱ་དང་བཅས་པ་དངོས་སུ་བསྟན་པས་ དེ་རྟོགས་བྱར་འཕངས་པས་སོ། །བྱེ་བྲག་པས་ཡན་ལག་རྣམས་ཡན་ལག་ལས་རྫས་གཞན་ དུ་དམ་བཅས་པའི་དམ་བཅའ་ཆོས་ཅན། དམ་བཅའ་ལྟར་སྣང་ཡིན་ཏེ། དམ་བཅའ་ཁྱོད་ཀྱི་ ཆོས་ཅན་གྱི་ཁྱད་པར་ལ་གནོད་པ་འབབ་པའི་དམ་བཅའ་ཡིན་པས་སོ། །ཆོས་གསུམ་ལྡན་ གྱི་རྫས་ཡོད་ཅེས་པའི་དམ་བཅའ་ཆོས་ཅན་ཆོས་འདྲ། དམ་བཅའ་ཁྱོད་གྱི་ཆོས་ཅན་གྱི་ངོ་བོ་ ལ་གནོད་པ་འབབ་པའི་དམ་བཅའ་ཡིན་པས་སོ། ། ༈ གཞན་ལུགས་ཀྱི་བསྒྲུབ་བྱའི་མཚན་ཉིད་དགག་པ། གཉིས་པ་ནི། ཚད་མ་མདོར། རིགས་པ་ཅན་པ་རྣམས་ན་རེ། བསྒྲུབ་བྱ་སྟོན་ཞེས་པ་འདི་ ལ། གྲུབ་པ་མེད་ལ་དོན་བཅས་ཉིད། །དེ་ལྟ་ན་ནི། དཔེ་དང་རྟགས་མ་གྲུབ་པ་བསྒྲུབ་བྱར་ ཐལ་བར་འགྱུར་ཞེས་སོགས་འཆད་དེ། རིགས་པ་ཅན་ལ་སོགས་པས་བསྒྲུབ་བྱ་བསྟན་པ་ དམ་བཅའོ་ཞེས་སྨྲ་བ་མི་འཐད་དེ། བྱ་བ་དུས་གསུམ་ནས་བསྒྲུབ་བྱར་འགྱུར་ལ། སྒྲུབ་བྱེད་དུ་བཀོད་བཞིན་པའི་རྟགས་ དཔེ་མ་གྲུབ་པ་ཆོས་ཅན། དེར་བཀོད་བཞིན་པའི་བསྒྲུབ་བྱར་ཐལ། དེར་བཀོད་བཞིན་ པའི་ཚེ་ཕྱིར་རྒོལ་གྱི་ངོ་བོ་གྲུབ་མ་ཟིན་པས་སོ། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། བསྒྲུབ་བྱ་སྟོན་པ་དམ་ བཅའི་མཚན་ཉིད་དུ་བཀོད་པ་ལ་རྟགས་དཔེ་མ་གྲུབ་པ་བསྒྲུབ་བྱར་ཐལ་བའི་སྐྱོན་འབྱུང་སྟེ། བསྒྲུབ་བྱའི་སྒྲ་དུས་གསུམ་གྱི་ཕྱིར་རྒོལ་གྱིས་གྲུབ་མ་ཟིན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རྗོད་བྱེད་དུ་འཇུག་ པས་སོ། ། ཤེས་བྱེད་ནས་ལ་བརྟེན་མིན་ལ། བསྒྲུབ་བྱ་ཞེས་པའི་སྒྲ་ཆོས་ཅན་སྔར་རྒོལ་གྱིས་ད་ལྟ་ བསྒྲུབ་བྱར་འདོད་པ་ཁོ་ན་སྟོན་པ་མིན་པར་ཐལ། ཤེས་བྱེད་རྟོགས་སྦྱོར་སྐབས་ཀྱི་ཕྱིར་རྒོལ་ གྱིས་གྲུབ་མ་ཟི

【現代漢語翻譯】立宗的立宗法（dam bcas pa'i dam bca' chos can）：相似法（chos 'dra）。勝論派（byed brag pa）以有支分（yan lag can）僅是支分集合（yan lag tshogs pa tsam）而隱含地立宗為世俗諦（kun rdzob pa），因此被自己的立宗之詞所損害。勝論派以有支分是與支分不同的實體，具備三種屬性（chos gsum ldan）而立宗的立宗法：相似法。如果存在這樣的三種屬性，則必須現量（mngon sum）見到，但因為沒有見到，所以是受到損害的立宗。法和相似法：由於不區分高低，所以是依賴於標誌（rtags）的推論（rjes dpag）所損害的立宗。法和相似法：因為有支分在世間上被認為是與支分集合不同的事物，所以是被公認的事實所損害的立宗。爲了理解上述所說，對於進入《釋量論》（rnam 'grel）的具慧者（rtog ldan）來說：勝論派立宗法的本質，以及損害的標誌（rtags）和所損（gnod bya）等，也必須理解。因為在論著《釋量論》中，直接指出了勝論派立宗法的特點所受到的損害標誌和所損，所以必須理解這些。勝論派以諸支分是與支分不同的實體而立宗的立宗法：是相似立宗（dam bca' ltar snang），因為你的立宗的法相（chos can）受到了損害。立宗具備三種屬性的實體存在的立宗法：相似法。因為你的立宗的法相的本質受到了損害。駁斥其他宗派所立的應成（bsgrub bya）的定義：第二部分是：在《量經》（tshad ma mdo）中，正理派（rigs pa can pa）說：『所謂應成，是指未成立且有意義。』如果這樣，那麼例子（dpe）和標誌（rtags）未成立，就會變成應成。因此，正理派等認為『應成是指所立之宗』的說法是不合理的。從過去、現在、未來三個時態來說，應成會變成這樣：作為論證（sgrub byed）而被提出的未成立的例子和標誌，作為法：會變成被提出的應成，因為在被提出時，對方（phyir rgol）的本體尚未成立。所知（shes bya），作為法：如果將『應成是指所立之宗』作為定義，就會出現未成立的標誌和例子變成應成的過失，因為應成的聲音（sgra）是指過去、現在、未來三個時態中對方尚未成立的一切事物。從能知（shes byed）的角度來說，應成的聲音，作為法：並非僅僅指先前對方現在想要成立的事物，因為在理解（rtogs）和結合（sbyor）的場合，對方尚未成立。

【English Translation】 The proposition of a committed proposition (dam bcas pa'i dam bca' chos can): a similar dharma (chos 'dra). The Vaisheshika school (byed brag pa), by implicitly asserting that something with parts (yan lag can) is merely an aggregate of parts (yan lag tshogs pa tsam) as a conventional truth (kun rdzob pa), is therefore harmed by its own words of assertion. The Vaisheshika school, by asserting that something with parts is a substance different from the parts, possessing three qualities (chos gsum ldan), the proposition of a committed proposition: a similar dharma. If such three qualities exist, they must be directly perceived (mngon sum), but because they are not perceived, it is a proposition that is harmed. Dharma and similar dharma: because there is no distinction between high and low, it is a proposition harmed by inference (rjes dpag) based on a sign (rtags). Dharma and similar dharma: because something with parts is known in the world to be different in meaning from merely an aggregate of parts, it is a proposition harmed by what is commonly accepted. In order to understand what has been said, for those with intelligence (rtog ldan) who enter the 'Commentary on Valid Cognition' (rnam 'grel): the essence of the Vaisheshika school's committed proposition, as well as the sign (rtags) that harms and what is harmed (gnod bya), etc., must also be understood. Because in the treatise 'Commentary on Valid Cognition', the sign that harms and what is harmed are directly shown to harm the characteristics of the Vaisheshika school's committed proposition, these must be understood. The Vaisheshika school, by asserting that the parts are substances different from the parts, the proposition of a committed proposition: is a seeming proposition (dam bca' ltar snang), because your proposition's subject (chos can) is harmed. The proposition that a substance possessing three qualities exists, the proposition of a committed proposition: a similar dharma. Because the essence of your proposition's subject is harmed. Refutation of the definition of what is to be proven (bsgrub bya) according to other systems: The second part is: In the 'Sutra on Valid Cognition' (tshad ma mdo), the logicians (rigs pa can pa) say: 'What is to be proven is that which is not established and has meaning.' If so, then the example (dpe) and sign (rtags) that are not established would become what is to be proven. Therefore, it is unreasonable for the logicians, etc., to say that 'what is to be proven is the assertion'. From the perspective of the three times, past, present, and future, what is to be proven would become this: the unestablished example and sign that are being presented as proof (sgrub byed), as the subject: would become the presented what is to be proven, because at the time of being presented, the opponent's (phyir rgol) entity is not yet established. Knowable (shes bya), as the subject: if 'what is to be proven is the assertion' is taken as the definition, the fault arises that the unestablished sign and example become what is to be proven, because the sound (sgra) of what is to be proven refers to everything that the opponent has not yet established in the three times, past, present, and future. From the perspective of the means of knowledge (shes byed), the sound of what is to be proven, as the subject: does not merely indicate what the opponent previously wants to establish now, because in the context of understanding (rtogs) and application (sbyor), the opponent has not yet established it.

ན་ཐམས་ཅད་རྟོགས་པར་བྱེད་པས་སོ། ། འོ་ན་མ་གྲུབ་པ་ཀུན་དེར་མི་འཕེན་པ་ཅི་ཞེ་ན། དེས་ན་དཔེ་དང་ནས་བྱས་པ་ཡིན་ལ། 1-388 རིག་པ་ཅན་གྱི་བསྒྲུབ་བྱ་བསྟན་པ་ནི་དམ་བཅའོ་ཞེས་པ་ལ་སློབ་དཔོན་ཕྱོགས་གླང་གིས་ དཔེ་རྟགས་མ་གྲུབ་པ་གཞན་དོན་བསྒྲུབ་བྱར་ཐལ། ཞེས་འཕངས་པ་འདི་ཆོས་ཅན། རྒྱུ་ མཚན་ཡོད་དེ། སྒྲུབ་བྱེད་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་པའི་ཕྱིར་རྒོལ་གྱིས་གྲུབ་མ་ཟིན་གཅིག་གཞན་ དོན་བསྒྲུབ་བྱའི་མཚན་ཉིད་དུ་བཞག་པའི་རྒྱུ་མཚན་ཡིན་པས་སོ། ། དེ་ལྟ་མ་ཡིན་ན། གཞན་དུ་ནས་འགྱུར་ལ། སློབ་དཔོན་ཕྱོགས་གླང་ཆོས་ཅན། རིགས་ པ་ཅན་གྱིས་བསྒྲུབ་བྱ་སྟོན་པ་དམ་བཅའི་མཚན་ཉིད་དུ་འཇོག་པ་ལ་རི་བོང་གི་རྭ་ལ་སོགས་ མ་གྲུབ་པ་ཀུན་བསྒྲུབ་བྱར་ཐལ་ཞེས་འཕེལ་པར་རིགས་པར་ཐལ། ཁོ་ཡི་མཚན་ཉིད་ཀྱི་ཚིག་ དེས་མ་གྲུབ་པ་ཙམ་བསྒྲུབ་བྱའི་མཚན་ཉིད་དུ་འཕེན་པས་སོ། །རྟགས་ཁས་སོ། །དཔེ་རྟགས་ མ་གྲུབ་པ་བསྒྲུབ་བྱར་མི་འགྱུར་ཏེ་ལས་མིན་པའི་ཕྱིར་དང་དེ་བརྗོད་པ་དམ་བཅས་པའི་ཡན་ ལག་མིན་པའི་ཕྱིར་དང་། གྲུབ་མཐའ་བཞི་ཡི་སྐབས་ཀྱི་མ་གྲུབ་པ་མིན་པའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། ཐམས་ཅད་རྣམ་ནས་ནུས་མ་ཡིན་ལ། མ་འོངས་པ་ན་བསྒྲུབ་བྱར་འགྱུར་བའི་དཔེ་ རྟགས་མ་གྲུབ་པ་ཐམས་ཅད་ཆོས་ཅན། བསྒྲུབ་བྱར་ཐལ། ཤེས་བྱེད་སྐབས་ཀྱི་ཕྱིར་རྒོལ་ གྱིས་གྲུབ་མ་ཟིན་ཡིན་པས་སོ། །ཁྱབ་པ་ཁས་སོ། །འདོད་ན་ལས་སུ་ཐལ་ལོ། །ཁྱབ་པ་ཁས་ སོ། །འདོད་ན། ཁྱོད་ལས་མིན་ཞིང་གྲུབ་མཐའ་མིན་ཅེས་པའི་ལན་གྱིས་ཁྱོད་གཞན་དོན་ བསྒྲུབ་བྱ་ལས་འབྱེད་ནུས་མིན་པར་ཐལ། ལས་ཡིན་ཅིང་། དེ་ཡི་སྒོ་ནས་གཞན་དོན་བསྒྲུབ་ བྱ་ཡིན་པས་སོ། ། སྔར་མ་གྲུབ་ནས་རུང་མིན་ལ་ཆོས་ཅན། བསྒྲུབ་བྱའི་མཚན་ཉིད་ཡན་ལག་སྟོན་པ་ཁོ་ན་ དམ་བཅའ་ཡིན་ཞེས་པའི་ལན་གྱིས་ཀྱང་ཁྱོད་གཞན་དོན་བསྒྲུབ་བྱ་མིན་པར་རུང་བ་མ་ཡིན་ པར་ཐལ། གཞན་དོན་བསྒྲུབ་བྱ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། ཤེས་བྱེད་སྐབས་ཀྱི་ཕྱིར་རྒོལ་ གྱི་གྲུབ་མ་ཟིན་ཡིན་པས་སོ། །གང་གི་ནས་ཉིད་དུ་མཚུངས་ལ། ཆོས་ཅན། གྲུབ་མཐའ་ཡིན་ 1-389 པར་ཐལ་རྒོལ་བས་ཁས་བླངས་པས་སོ། །ཁྱབ་པ་ཁས། གལ་ཏེ་ཆོས་དང་ཆོས་ཅན་ཚོགས་ པ་བསྒྲུབ་བྱ་ཉིད་ཡིན་ཞེ་ན། གཉིས་པོ་ནས་བསྒྲུབ་བྱ་ལ། སྐྱེ་བ་ཅན་ཆོས་ཅན། མི་རྟག་པས་ཁྱད་པར་དུ་བྱས་པའི་ སྒྲའམ། སྒྲས་ཁྱད་པར་དུ་བྱས་པའི་མི་རྟག་པ་གང་རུང་སྒྲ་མི་རྟག་སྒྲུབ་ཀྱི་བསྒྲུབ་བྱར་ཐལ། སྒྲ་དང་མི་རྟག་པ་ཚོགས་པ་དེ་བསྒྲུབ་བྱ་ཡིན་པས་སོ། །འདོད་དེ་སྔ་མ་དེ་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། གཏན་ཚིགས་མཚན་ཉིད་མ་གྲུབ་འགྱུར་ལ་ཆོས་ཅན། དེ་སྒྲུབ་ཀྱི་གཞན་དོན་གྱི་རྟགས་ ཡང་དག་ཏུ་མ་གྲུབ་པར་ཐལ། མི་རྟག་པས་ཁྱད་པར་དུ་བྱས་པའི་སྒྲ་དང་། མཐུན་དཔེ་བུམ་ པ་གཉིས་ཀྱི་ཐུན་མོང་གི་ཆོས་ས

【現代漢語翻譯】因為能完全理解一切。如果這樣，為什麼不把未成立的都歸於此呢？因此，這是用例子和『乃』來做的。 1-388 對於有理性的人所要證明的『所立宗』，論師陳那這樣反駁：『例子、因未成立，應成是他義所立宗。』這個是所立宗，因為有理由，因為就立宗而言，反駁者所未成立的，被設定為他義所立宗的特徵的原因。如果不是這樣，就會變成其他情況。論師陳那，有理性的人將所要證明的作為所立宗的特徵，因此，所有未成立的，如兔角等，都應成為所立宗。因為他的特徵的詞句將未成立的作為所立宗的特徵。承認因。例子、因未成立，不會成為所要證明的，因為不是作用，也不是表達它的所立宗的支分，也不是四宗情況下的未成立。一切都不能以各種方式實現。未來將成為所要證明的例子、因未成立的一切，應成為所要證明的。因為在認知時，是反駁者所未成立的。承認周遍。如果承認，則應成為作用。承認周遍。如果承認，你不能用『不是作用，也不是宗』的回答來區分他義所立宗，因為是作用，並且通過它成為他義所立宗。對於先前未成立是否可以，所立宗的特徵支分僅僅是所立宗，用這個回答，你也不能容許不是他義所立宗，因為是他義所立宗。因此，在認知時，是反駁者所未成立的。與『乃』本身相同，應成為宗，因為反駁者已經承認。承認周遍。如果法和有法集合是所要證明的本身， 1-389 兩者都是所要證明的。有生者，應成為以無常所區分的聲音，或者以聲音所區分的無常，聲音是無常的所要證明的。因為聲音和無常的集合是所要證明的。如果承認，並且是前者，那麼，推理的特徵將不會成立。應成為證明它的他義的正確因未成立。以無常所區分的聲音，以及相似例子瓶子兩者的共同法。

【English Translation】 Because it enables complete understanding of everything. If so, why not include all that is unestablished? Therefore, this is done using examples and 'na'. 1-388 Regarding the 'proposition to be established' (dam bcao) that is to be proven by a rational person, the teacher Dignāga refutes: 'The example and reason are unestablished, therefore it should be the proposition to be established for others.' This is the subject of the proposition, because there is a reason, because in terms of the proposition, what is unestablished by the opponent is set as the characteristic of the proposition to be established for others. If it is not so, it will become something else. The teacher Dignāga, a rational person sets what is to be proven as the characteristic of the proposition, therefore, all that is unestablished, such as rabbit horns, should become the proposition to be established. Because his characteristic words make the unestablished the characteristic of the proposition to be established. Acknowledge the reason. The example and reason, if unestablished, will not become what is to be proven, because it is not an action, nor is it a part of the proposition expressing it, nor is it unestablished in the context of the four tenets. Everything cannot be achieved in various ways. All examples and reasons that are unestablished and will become what is to be proven in the future should become what is to be proven. Because in the context of cognition, it is unestablished by the opponent. Acknowledge the pervasion. If acknowledged, it should become an action. Acknowledge the pervasion. If acknowledged, you cannot distinguish the proposition to be established for others with the answer 'it is not an action, nor is it a tenet', because it is an action, and through it, it becomes the proposition to be established for others. Regarding whether what was previously unestablished is permissible, the characteristic part of the proposition is only the proposition, with this answer, you cannot allow it not to be the proposition to be established for others, because it is the proposition to be established for others. Therefore, in the context of cognition, it is unestablished by the opponent. It is the same as 'na' itself, it should become a tenet, because the opponent has acknowledged it. Acknowledge the pervasion. If the collection of dharma and the subject of dharma is the proposition to be established itself, 1-389 Both are what is to be proven. The animate being should become the sound distinguished by impermanence, or the impermanence distinguished by sound, the sound is the proposition to be established of impermanence. Because the collection of sound and impermanence is what is to be proven. If acknowledged, and it is the former, then, The characteristic of reasoning will not be established. It should become that the correct reason of the other for proving it is unestablished. The common dharma of the sound distinguished by impermanence, and the similar example of the vase.

ུ་དེ་ཡི་ཕྱིར་རྒོལ་གྱིས་མ་ངེས་ཤིང་མི་རྟག་པས་ཁྱད་པར་དུ་ བྱས་པའི་སྒྲ་དེ་དེའི་བསྒྲུབ་བྱ་ཡིན་པས་སོ། །རྟགས་ཁས་སོ། །མ་ཁྱབ་ན་དཔེ་དང་ཆོས་མཐུན་ པས་བསྒྲུབ་བྱ་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པ་དེ་རྟགས་ཡང་དག་གི་མཚན་ཉིད་ཡིན་པར་འགལ་རྟགས་སྔ་ མའང་དེ་ལ་སྒྲིག་གོ། དཔེ་ཡི་མཚན་ཉིད་མ་གྲུབ་ལ། བུམ་པ་ཆོས་ཅན། སྐྱེ་བ་ཅན་གྱི་སྒྲ་མི་ རྟག་སྒྲུབ་ཀྱི་མཐུན་རྐྱེན་ཡང་དག་ཏུ་མ་གྲུབ་པར་ཐལ། མི་རྟག་པས་ཁྱད་པར་དུ་བྱས་པའི་སྒྲ་ དང་། སྐྱེ་བ་ཅན་དུ་ཆོས་མཐུན་པར་དེ་ཡི་ཕྱི་རྒོལ་གྱིས་མ་ངེས་ཤིང་། དེ་འདྲའི་སྒྲར་དེ་དེ་ཡི་ བསྒྲུབ་བྱ་ཡིན་པས་སོ། །རྟགས་ཁས་ཁྱབ་ན། སྒྲུབ་པར་བྱ་བ་དང་། ཆོས་མཐུན་པས། དེ་ཡི་ ཆོས་ཡོད་པ་ཅན་མཐུན་རྐྱེན་ཡང་དག་གི་མཚན་ཉིད་ཡིན་པ་བུད་ཚོགས་དོན་ལ་ངེད་ཀྱི་དཔེ་ རྟགས་ཀྱི་ནང་གི་བསྒྲུབ་བྱའི་སྒྲ་དེའི་དོན་མི་སྲིད་ཕྱིར་ན། དེ་གཉིས་ཀྱི་ནང་གི་བསྒྲུབ་བྱའི་སྒྲ་ ཆོས་ཅན་ལ་འཇུག་པ་ཡིན་པར་འདོད་ན། བསྟན་བཅོས་ནས་འགྱུར་བ་ཡིན་རྩ་བར་མིན་ལ། དཔེ་རྟགས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་སྟོན་མི་ རིགས་པ་ཅན་ཡིན་པའི་བསྟན་བཅོས་ཆོས་ཅན། དཔེ་རྟགས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་མ་འཆོལ་བར་ སྟོན་བྱེད་དུ་དོན་མེད་པར་ཐལ། ཁྱོད་ཀྱིས་བསྟན་པའི་དཔེ་རྟགས་ཀྱིས་མཚན་ཉིད་ལ་མ་ 1-390 ཁྱབ་ཁྱབ་ཆེས་པའི་སྐྱོན་འཇུག་པས་དཔེ་རྟགས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་སྐྱོན་མེད་གཞན་ཤེས་པར་ བྱས་ནས་འཇུག་དགོས་པས་སོ། ། སྒྲུབ་བྱེད་བསྟན་ནས་རྟོགས་ལ། དེ་ཡི་གཞན་དོན་བསྒྲུབ་བྱ་ཡིན་ན་དེ་ཡི་ཕྱིར་རྒོལ་གྱི་ ངེས་ཟིན་མ་བརྗེད་པ་མིན་པའི་དོན་དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་རྟོགས་པའི་ཆེད་ཁོ་ན་རིགས་པ་ཅན་ གྱི་དམ་བཅའི་མཚན་ཉིད་དུ་ཁོ་ན་སྔར་མེད་གསར་དུ་སྨོས་མི་དགོས་པར་ཐལ། རིགས་པ་ ཅན་པས་སྔར་སྒྲུབ་བྱེད་རྟགས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་བསྟན་པའི་ཤུགས་ཉིད་ལས་ཁྱོད་རྟོགས་པས་ སོ། ། མ་གྲུབ་ན་སྔར་བཤད་ལྟར་དེ་རྟགས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ཡིན་པ་བུད། གཏན་ཚིགས་སོགས་ནས་དོགས་པའང་མེད་ལ། སྒྲུབ་བྱེད་དུ་བཀོད་པའི་རྟགས་དཔེ་མ་ གྲུབ་པ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་གཞན་དོན་བསྒྲུབ་བྱ་ཡིན་པ་སེལ་བའི་ཆེད་ཁོ་ནར་རིགས་པ་ཅན་གྱི་ དམ་བཅའི་མཚན་ཉིད་དུ་ཁོ་ན་སྔར་མེད་གསར་དུ་སྨོས་མི་དགོས་པར་ཐལ། རིགས་པ་ཅན་ གྱི་དཔེ་རྟགས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ལས་ཁྱོད་གཞན་དོན་བསྒྲུབ་བྱ་དོགས་པ་མེད་པར་བྱས་པའི་ ཕྱིར་ཏེ་རིགས་པ་ཅན་པའི་དཔེ་རྟགས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ཀྱི་ཚིག་གིས་ཁྱོད་གཞན་དོན་བསྒྲུབ་ བྱར་འཕངས་ཟིན་པས་སོ། །མ་གྲུབ་ན་དཔེ་རྟགས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་དང་སྒྲིག་གོ། སྔར་ངེས་བཟུང་ནས་དོན་མེད་ལ། ཁོ་ནའི་སྒྲ་ཆོས་ཅན་བསྒྲུབ་བྱ་གྲུབ་ཟིན་དང་སྒྲུབ་ བྱེད་བསྒྲུབ་བྱ་མིན་པར་བསྟན་པ་ཁོ་ནའི་ཆེད་དུ་རིགས་པ་ཅན་གྱི་དམ་བཅའི་མཚན་ཉིད་དུ་ སྔར་མེད་གསར་དུ་སྨོས

【現代漢語翻譯】因此，由於反駁者不確定且無常所修飾的聲音是其所證，所以這是理由。如果理由不成立，那麼例子和法相符，因此，能成立所證的那個是正確理由的定義，之前的矛盾理由也適用於此。例子的定義不成立。例如，瓶子，作為有生之物，其聲音不能成立為無常的正確順緣，因為無常所修飾的聲音和有生之物在法上相符，但反駁者不確定，並且這樣的聲音是其所證。如果理由成立且普遍，那麼能成立的法和法相符，因此，具有該法的那個是正確順緣的定義，因為在火堆的意義上，我們的例子中理由的所證之聲的意義是不可能的。如果認為這兩者中的所證之聲適用於法，那麼，這不是從論典中改變的，而是根本。論典作為不能顯示例子理由的定義者，沒有必要顯示例子理由的定義而不混淆，因為你所顯示的例子理由的定義有不周遍和過遍的過失，所以必須知道其他的無過失的例子理由的定義。通過顯示能成立者來理解，如果那是爲了他人的所證，那麼那個反駁者的確定已經完成，那個意義不是忘記。那個法，爲了你的理解，沒有必要僅僅在有理者的承諾的定義中新說以前沒有的，因為有理者已經從先前顯示的能成立的理由的定義的威力中理解了。如果不成立，那麼如前所述，那是理由的定義。從理由等方面也沒有懷疑，作為能成立者而安立的理由例子不成立。那個法，爲了消除你作為他人的所證，沒有必要僅僅在有理者的承諾的定義中新說以前沒有的，因為有理者的例子理由的定義已經讓你沒有懷疑地成為他人的所證，因為有理者的例子理由的定義的詞語已經把你拋向他人的所證。如果不成立，那麼就與例子理由的定義相符。先前確定后沒有意義，僅僅爲了顯示那個聲音已經成立所證，並且能成立者不是所證，沒有必要僅僅在有理者的承諾的定義中新說以前沒有的

【English Translation】 Therefore, because the sound qualified by impermanence, which is uncertain to the opponent, is what it proves, this is the reason. If the reason is not established, then the example and the dharma are in accordance, so that which can establish what is to be proven is the definition of a correct reason, and the previous contradictory reason also applies to this. The definition of the example is not established. For example, a pot, as a living thing, its sound cannot be established as the correct favorable condition for impermanence, because the sound qualified by impermanence and the living thing are in accordance with the dharma, but the opponent is uncertain, and such a sound is what it proves. If the reason is established and universal, then the dharma that can be established and the dharma are in accordance, so that which has that dharma is the definition of a correct favorable condition, because in the sense of a fire pile, the meaning of the sound of what is to be proven in our example is impossible. If it is thought that the sound of what is to be proven in these two applies to the dharma, Then, this is not changed from the treatise, but is fundamental. The treatise, as one who cannot show the definition of the example reason, does not need to show the definition of the example reason without confusion, because the definition of the example reason that you show has the faults of non-pervasiveness and over-pervasiveness, so you must know the other faultless definition of the example reason. Understand by showing the establisher, if that is for the sake of another's proof, then that opponent's certainty has been completed, and that meaning is not forgotten. That dharma, for your understanding, there is no need to newly say what was not there before only in the definition of the promise of the rational, because the rational has already understood from the power of the definition of the reason of the establisher shown earlier. If it is not established, then as mentioned before, that is the definition of the reason. There is no doubt from reasons, etc., and the example reason established as the establisher is not established. That dharma, in order to eliminate you as another's proof, there is no need to newly say what was not there before only in the definition of the promise of the rational, because the definition of the example reason of the rational has already made you without doubt another's proof, because the words of the definition of the example reason of the rational have already thrown you to another's proof. If it is not established, then it is in accordance with the definition of the example reason. There is no meaning after the previous determination, and only in order to show that that sound has already established the proof, and the establisher is not the proof, there is no need to newly say what was not there before only in the definition of the promise of the rational.

་པ་དོན་མེད་པར་ཐལ། རིགས་པ་ཅན་གྱི་དཔེ་རྟགས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ ཀྱི་ཚིག་གིས་དེ་དག་གཞན་དོན་བསྒྲུབ་བྱར་འཕངས་ཟིན་པས་སོ། ། དེ་ཕྱིར་ཤུགས་ཀྱིས་དཔེར་བརྗོད་པས་ལ། ཆོས་ཅན། དམ་བཅའ་ཁོ་ནའོ་ཞེས་དམ་ བཅའི་ཕྱིས་བརྗོད་དགོས་པར་ཐལ། དམ་བཅའི་སྔར་སྨོས་པ་དོན་མེད་ཅིང་དེ་ཡི་སྔ་ཕྱི་གང་ རུང་དུ་སྨོས་དགོས་པས་སོ། །རྟགས་ཁས་སོ། །འདོད་དགོས་པས། ཁྱབ་པའི་འབྲས་ཅན་ 1-391 ཡིན་པར་རྟོགས་ལ། བསྒྲུབ་བྱ་སྟོན་པ་དམ་བཅའ་ཁོ་ནའོ་ཞེས་པའི་ཚིག་ཆོས་ཅན། མི་ལྡན་ རྣམ་དཔྱོད་ཀྱི་འབྲས་བུ་ཅན་དུ་ཐལ། བསྒྲུབ་བྱ་སྟོན་པ་དམ་བཅའ་ཁོ་ནའོ་ཞེས་པའི་ཚིག་ ཡིན་པས་སོ། །འདོད་ན་རྟགས་དཔེ་མ་གྲུབ་པ་ཆོས་ཅན། དམ་བཅའ་ཁོ་ནར་ཐལ། ཤེས་བྱེད་ སྐབས་ཀྱི་ཕྱིར་རྒོལ་གྱི་གྲུབ་མ་ཟིན་པ་ཡིན་པས་སོ། །རྟགས་ཁས་སོ། ། ༈ རྟགས་དམ་བཅའ་དང་འགལ་བའི་དཔེ་དགག་པ། གསུམ་པ་ནི། ཚད་ མ་མདོར། གཏན་ཚིགས་དམ་བཅའ་དང་འགལ་བ། །དམ་བཅའི་སྐྱོན་ཞེས་རིགས་པ་མིན། ། ཞེས་སོགས་འཆད་དེ། རིགས་པ་ཅན་པ་ན་རེ། དམ་བཅའ་བ་དང་གཏན་ཚིགས་འགལ་བ་ ནི་དམ་བཅའི་སྐྱོན་ཏེ། སྒྲ་རྟག་སྟེ་ཐམས་ཅད་མི་རྟག་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཞེས་པ་ལྟ་བུ་སྟེ། སྒྲ་ རྟག་ན་ཐམས་ཅད་མི་རྟག་པར་འགལ་ཐམས་ཅད་མི་རྟག་ན་སྒྲ་རྟག་པ་འགལ་ཏེ། སྒྲ་ཡང་ ཐམས་ཅད་དུ་འདུ་བས་སོ་ཞེ་ན། དམ་བཅའ་དང་རྟགས་འགལ་བའི་དོན་ཡང་རྟགས་འདོད་ཡུལ་དང་འབྲེལ་པ་མེད་པ་ ཡིན་མོད། དེ་ཡང་འདོད་ཡུལ་བསྒྲུབ་པ་ལ་ཕན་པ་མེད་པའམ་ལྷན་ཅིག་མི་གནས་པ་སྟེ་ རྟགས་ཕྱོགས་ཆོས་མ་གྲུབ་པ་ཡིན་དང་པོ་དེ་ལྟ་ན་རྟགས་ཀྱི་སྐྱོན་ནས་བསྟན་ཟིན་ཏོ་ལ། མ་ གྲུབ་པའམ་སོགས་རྟགས་སྐྱོན་བུད་དམ། ཆོས་ཅན་དེ་ཡི་དམ་བཅའི་སྐྱོན་དུ་ཐལ། དེ་ཡི་ བསྒྲུབ་བྱ་བསྒྲུབ་མི་ནུས་པས་སོ། །ཁྱབ་སྟེ། ཕྱོགས་སྐྱོན་ཡིན་ན་གཞན་རྟགས་དཔེ་ལ་ལྟོས་ པ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་བསྟན་ཟིན་ཏོ། །འདོད་མི་ནུས་ཏེ། རྟགས་སྐྱོན་ཡིན་པས་སོ། །གཉིས་ པ་ལྟར་ན། འདོད་ལ་མེད་པའང་མ་གྲུབ་ཡིན། །རྟགས་ཕྱོགས་ཆོས་མ་གྲུབ་པ་ཆོས་ཅན། དམ་བཅའི་སྐྱོན་མིན་པར་ཐལ། རྟགས་མ་གྲུབ་ཡིན་པས་སོ། ། མི་རྟག་གཏན་ཚིགས་ནས་བཟློག་པར་འགྱུར་ལ། མི་རྟག་པ་ཆོས་ཅན། སྒྲ་རྟག་པ་ འགོག་སྟེ། རྟག་པའི་འགལ་ཟླ་དངོས་སྒྲ་ཡི་སྟེང་དུ་ཚད་མས་མ་གྲུབ་པའི་དོན་དེ་ཡིན་པས་ སོ། ། 1-392 འདི་ལ་དཔེ་བསྟན་ནས་ཡོད་ལ། སྒྲ་རྟག་སྟེ་ཐམས་ཅད་མི་རྟག་པའི་ཕྱིར་ཞེས་པའི་སྦྱོར་ ངག་ཆོས་ཅན། མི་རྟག་པ་དེ་དེ་སྒྲུབ་ཀྱི་དམ་བཅའ་དང་། རྟགས་འགལ་བའི་དམ་བཅའི་སྐྱོན་ མིན་པར་ཐལ། དེ་སྒྲུབ་ཀྱི་ཆོས་མཐུན་པའི་སྦྱོར་བ་ཆ་མཐུན་ཞིག་བསྟན་གྱི་མི་རྟག་པ་སྒྲ་རྟག་ སྒྲུབ་ཀྱི་རྟགས་སུ་མ་འཕངས་པས་སོ། ། ཁྱད་པར་ནས་དེ་ཁྱབ་མིན་རྩ་བར་ཡིན་ལ་ཆོས་ཅན། སྒྲ་

【現代漢語翻譯】是無意義的。因為有理智的例子和標誌的定義，已經把它們拋向了為他人實現利益的位置。因此，通過暗示的例子，作為主題，必須在承諾之後陳述『僅僅是承諾』。因為先前的承諾是無意義的，並且必須在它的前後任何一個位置陳述。標誌被接受。必須希望。理解為具有普遍性的結果。陳述『僅僅是承諾』這個詞的主題，是缺乏智慧的果實。因為陳述『僅僅是承諾』這個詞就是如此。如果希望，那麼標誌和例子沒有成立的主題，僅僅是承諾。因為在知識產生的時候，對手的成立還沒有完成。標誌被接受。駁斥與標誌和承諾相矛盾的例子。第三個是，《量論》中說：『理由與承諾相矛盾，承諾的過失不是推理。』等等。有理智的人說：『承諾與理由相矛盾是承諾的過失，例如聲音是常住的，因為一切都是無常的。』如果聲音是常住的，那麼一切都是無常的，這是矛盾的；如果一切都是無常的，那麼聲音是常住的，這也是矛盾的，因為聲音也包含在一切之中。』即使承諾與標誌相矛盾的意義是沒有與標誌的意願對像相關聯，但那也是對意願對象的實現沒有幫助，或者不能同時存在，也就是標誌的同品不成立。如果是第一種情況，那麼標誌的過失已經被指出。沒有成立或者等等，標誌的過失出現了嗎？主題是它的承諾的過失。因為它不能實現它的被實現物。普遍存在。如果是同品的過失，那麼不需要看其他的標誌和例子。已經被指出了。不能希望，因為是標誌的過失。如果是第二種情況，那麼沒有存在於意願中也是沒有成立。標誌的同品不成立的主題，不是承諾的過失。因為標誌沒有成立。無常的理由會變成相反的。無常的主題，阻止聲音是常住的。因為常住的直接對立面在聲音之上沒有通過量成立的意義就是如此。這裡有一個例子，『聲音是常住的，因為一切都是無常的』這個論證的主題，不是無常的，也不是與承諾和標誌相矛盾的承諾的過失。因為它展示了一個實現它的相似的論證部分，而不是把無常拋向了實現聲音是常住的標誌的位置。特殊之處在於，它是否普遍存在於根本上，主題是聲音

【English Translation】 It is meaningless. Because the definition of a rational example and sign has already thrown them into the position of achieving benefits for others. Therefore, through an implied example, as the subject, it must be stated after the commitment that 'it is only a commitment.' Because the previous commitment is meaningless, and it must be stated in either its previous or subsequent position. The sign is accepted. It must be hoped. Understand that it has the result of universality. The subject of stating 'it is only a commitment' is the fruit of lacking wisdom. Because stating 'it is only a commitment' is just that. If it is hoped, then the subject of the sign and example not being established is only a commitment. Because at the time of knowledge arising, the opponent's establishment has not been completed. The sign is accepted. Refuting examples that contradict the sign and commitment. The third is, in the Pramāṇavārttika (Commentary on Valid Cognition), it says: 'The reason contradicts the commitment, the fault of the commitment is not reasoning.' etc. The rational person says: 'The contradiction between the commitment and the reason is the fault of the commitment, such as sound is permanent because everything is impermanent.' If sound is permanent, then everything is impermanent, which is contradictory; if everything is impermanent, then sound is permanent, which is also contradictory, because sound is also included in everything.' Even if the meaning of the contradiction between the commitment and the sign is that there is no connection with the object of the sign's intention, that is also of no help in realizing the object of intention, or cannot coexist, that is, the sign's homogeneity is not established. If it is the first case, then the fault of the sign has already been pointed out. Has the fault of not being established or etc., the sign appeared? The subject is the fault of its commitment. Because it cannot realize its object to be realized. Universally present. If it is the fault of the homogeneity, then there is no need to look at other signs and examples. It has already been pointed out. It cannot be hoped, because it is the fault of the sign. If it is the second case, then not existing in the intention is also not established. The subject of the sign's homogeneity not being established is not the fault of the commitment. Because the sign is not established. The impermanent reason will become the opposite. The subject of impermanence, prevents sound from being permanent. Because the direct opposite of permanence on sound not being established by valid cognition is just that. Here is an example, the subject of the argument 'sound is permanent because everything is impermanent' is not impermanent, nor is it the fault of the commitment that contradicts the commitment and the sign. Because it shows a similar part of the argument that realizes it, rather than throwing impermanence into the position of the sign that realizes sound is permanent. The special thing is whether it is universally present at the root, the subject is sound

མི་རྟག་པར་འཕེན་པ་མ་ཡིན་ པར་ཐལ། སྒྲ་རྟག་པར་དམིགས་ཀྱིས་བསལ་ཏེ་བརྗོད་ནས་ཐམས་ཅད་མི་རྟག་ཅེས་སྤྱིར་ བཏང་གི་ཚིག་དམིགས་བསལ་གྱི་རྗེས་སུ་འཇུག་པར་སྨྲས་པས་སོ། ། དེ་ལྟ་མ་ཡིན་ན་སྤྱི་རྗེས་སུ་ནས་ཅི་ཞིག་ཡོད་ལ། ཆོས་ཅན། རྟགས་དེ་ལྟར་སྨྲས་པ་དོན་ མེད་པར་ཐལ། སྒྲ་མིན་ཐམས་ཅད་མི་རྟག་པར་མ་འཕངས་པས་སོ། །དེ་ཕྱིར་ནས་གསུངས་ ལ། དེ་ལྟར་དེ་ནི་བཟློག་པར་འགྱུར་དང་གཅིག་གོ། ཡུལ་གཞན་ལ་ནས་བརྗོད་པ་ཡིན་ལ། དེ་འདྲའི་སྦྱོར་ངག་ཆོས་ཅན། སྒྲ་དེ་ཐམས་ཅད་མིན་པར་བརྗོད་པ་ཡིན་ཏེ། སྒྲ་རྟག་ལ་ཐམས་ ཅད་མི་རྟག་ཅེས་སྨྲས་པས་སོ། ། སྤྱི་ནི་ཁྱད་པར་ནས་མིན་ནོ་ལ། སྒྲ་ཆོས་ཅན། ཤེས་བྱ་ཐམས་ཅད་མིན་པ་དེ་ཁྱོད་རྟག་ སྒྲུབ་ཀྱི་མ་གྲུབ་པའི་རྟགས་སུ་ཐལ། ཁྱོད་ཐམས་ཅད་ཡིན་པས་སོ། །དཔེར་ན་སྐབས་འགར་ ཤིང་ཤ་པ་ཉིད་དམ་ཁོ་ན་ནི་ཤིང་མིན་ཞེས་བརྗོད་པ་བཞིན། དཔེར་ན་སྐབས་ནས་ཐམས་ ཅད་མིན་ལ། སྒྲ་ཁོ་ན་ཐམས་ཅད་མིན་ཞེས་པའི་ངག་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱི་སྒྲ་ཁོ་ནའམ་ཐམས་ ཅད་མིན་ཅེས་བརྗོད་པ་ཙམ་གྱི་སྒྲ་ཐམས་ཅད་མིན་པར་འགྱུར་བ་མིན་པར་ཐལ། ཐམས་ ཅད་སྒྲ་ཁོ་ན་ལ་འཇུག་པ་འགོག་པ་ཙམ་ཡིན་གྱི་སྒྲ་ཐམས་ཅད་ཡིན་པ་མ་བཀག་པས་སོ། ། ཁྱད་པར་ནས་མེད་འགྱུར་ཕྱིར་ལ། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། སྒྲ་མིན་ཀུན་ཡང་ཐམས་ཅད་ མིན་པར་ཐལ། སྒྲ་དེ་ཐམས་ཅད་མིན་ལ་དེ་ལྟ་ན་རྒྱུ་མཚན་མཚུངས་པས་སོ། །འདོད་ན་ 1-393 ཐམས་ཅད་ཡིན་པ་མེད་པར་ཐལ་ལོ། །ཤེས་བྱ་ཤེས་བྱེད་ནས་མ་གྲུབ་ཕྱིར་ལ། ཤེས་བྱ་ཆོས་ ཅན། རྩོད་གཞི་ཆོས་ཅན། ཉིད་དེ་སྒྲུབ་ཀྱི་ཕྱོགས་ཆོས་སུ་མ་འགྲུབ་སྟེ། ཕྱོགས་ཆོས་ཅན་གྱི་ རྟགས་ཡིན་ན་གཞི་རྟགས་ཐ་དད་དགོས་པས་སོ། །ཆོས་ཅན་མ་གྲུབ་ལ། ཆོས་ཅན་སྒྲ་དེ་སྒྲ་ རྟག་པར་སྒྲུབ་པའི་ཕྱོགས་ཕྱོགས་སུ་མ་གྲུབ་སྟེ། རྩོད་གཞི་ཆོས་ཅན། ཉིད་དེ་སྒྲུབ་ཀྱི་ཕྱོགས་ ཕྱོགས་ཆོས་སུ་མ་གྲུབ་པས་སོ། ། དངོས་པོ་ཀུན་ནས་མཚུངས་ཤེ་ན་ལ་རང་བཞིན་གྱི་རྟགས་ཀུན་ཆོས་ཅན། དམ་བཅའི་ དོན་གྱི་ཕྱོགས་གཅིག་རྟགས་སུ་བཀོད་པའི་མ་གྲུབ་པར་ཐལ། དེ་ཡི་དོན་གསུམ་གྱི་ཆོས་ཆོས་ ཅན་ཐ་དད་མེད་པས་སོ། ཞེ་ན། མིན་ནས་ཡོད་ཕྱིར་རོ་ལ། བྱས་པ་ཆོས་ཅན་སྒྲ་མི་རྟག་སྒྲུབ་ ལ། ཆོས་རྟགས་གཞི་རྟགས་ཐ་དད་མེད་པ་མིན་པར་ཐལ། སྒྲ་དང་མི་རྟག་པ་ལྡོག་པ་ཐ་དད་ པས་སོ། །དོན་དམ་ནི་ནས་ཀུན་རྫོབ་ལ། ཆོས་ཆོས་ཅན་ལྡོག་པ་ཐ་དད་པ་ཆོས་ཅན། ཀུན་ རྫོབ་ཡིན་ཏེ། དོན་དམ་པར་དཔྱད་ན་མ་གྲུབ་པའི་ཆོས་ཡིན་པས་སོ། ། ཀུན་རྫོབ་པའི་དངོས་ནས་འགྱུར་ལ། སྒྲ་བྱས་མི་རྟག་པ་ཆོས་ཅན། ཐ་མི་དད་ཀྱི་གཅིག་ དང་རྫས་གཞན་ཡིན་པ་འགོག་སྟེ། ངོ་བོ་གཅིག་ལ་ལྡོག་པ་ཐ་དད་ཡིན་པས་སོ། །དོན་དམ་ པར་ཆོས་ཆོས་ཅན་ཐ་དད་མེད་པ་ན་དཔག་བྱ་དཔོག་པར་བྱེད

【現代漢語翻譯】如果說，因為並非不恒常而成為所立宗的能立之因，不合理。因為通過排除聲音是常，而說『一切皆為無常』，這是說一般性的詞語跟在特殊之後。如果不是這樣，那麼跟隨一般之後又有什麼意義呢？有法，這樣說能立因變得沒有意義，因為並非所有非聲音的事物都是無常。因此才說，這樣一來，它就變成相反的或者相同了。因為是在其他方面說的。這樣的陳述，有法，聲音不是一切，因為說聲音是常，而一切都是無常。一般不是從特殊而來。有法，聲音，不是一切所知，這對於你成立常法來說，是不成立的能立因，因為你是一切。例如，有時會說『桃樹本身或僅僅不是樹』。例如，有時說『不是一切』，而僅僅聲音不是一切的陳述，有法，僅僅你說聲音不是一切，並不能使聲音變成不是一切，因為僅僅是阻止了一切包含在聲音中，而沒有阻止聲音是一切。因為特殊會變成沒有。有法，所知，所有非聲音的事物都不是一切，因為聲音不是一切，如果是這樣，那麼理由相同。如果承認，那麼一切都不存在了。因為所知不是所知之因。有法，所知，論題，本身不是所立宗的同品，因為如果是同品的能立因，那麼基和能立因必須不同。有法不成立，有法聲音不是成立聲音是常的同品，因為論題，本身不是所立宗的同品。如果一切事物都相同，那麼自性因的所有有法，將立宗的一個方面作為能立因，是不成立的，因為它的三個方面的法和有法沒有差別。如果說不是，因為存在。有法，所作是成立聲音是無常的能立因，法和能立因的基沒有差別是不合理的，因為聲音和無常的遮遣是不同的。勝義是從世俗而來。有法，法和有法的遮遣不同，是世俗諦，因為如果從勝義諦來觀察，就是不成立的法。從世俗的事物轉變而來。有法，所作、無常，遮止不同一和異體，因為體性相同而遮遣不同。如果勝義中法和有法沒有差別，那麼能衡量者和所衡量者...

【English Translation】 If it is said that it is not reasonable to be the reason for establishing the proposition because it is not impermanent. Because by excluding the sound as constant, it is said that 'everything is impermanent', which means that the general words follow the specific. If it is not so, then what is the meaning of following the general? Dharmas, it becomes meaningless to say the reason in this way, because not all non-sound things are impermanent. Therefore, it is said that in this way, it becomes the opposite or the same. Because it is said in other aspects. Such a statement, dharmas, sound is not everything, because it is said that sound is constant, and everything is impermanent. The general does not come from the specific. Dharmas, sound, not all knowable things, this is not an established reason for you to establish the constant dharma, because you are everything. For example, sometimes it is said that 'the peach tree itself or only is not a tree'. For example, sometimes it is said that 'not everything', and the statement that only sound is not everything, dharmas, merely saying that sound is not everything does not make sound become not everything, because it only prevents everything from being included in sound, and does not prevent sound from being everything. Because the specific will become non-existent. Dharmas, knowable things, all non-sound things are not everything, because sound is not everything, and if so, then the reason is the same. If admitted, then everything does not exist. Because the knowable is not the cause of the knowable. Dharmas, knowable things, the topic, itself is not the same kind of established proposition, because if it is the reason of the same kind, then the base and the reason must be different. Dharmas are not established, dharmas sound is not the same kind of established proposition that establishes sound as constant, because the topic, itself is not the same kind of established proposition. If all things are the same, then all dharmas of the nature reason, taking one aspect of the proposition as the reason, is not established, because its three aspects of dharma and dharmas have no difference. If it is said that it is not, because it exists. Dharmas, what is made is the reason for establishing sound as impermanent, it is unreasonable that the base of dharma and reason has no difference, because the negation of sound and impermanence is different. Ultimate truth comes from conventional truth. Dharmas, the negation of dharma and dharmas is different, is conventional truth, because if viewed from the ultimate truth, it is an unestablished dharma. It transforms from conventional things. Dharmas, what is made, impermanent, prevents non-identity and different entities, because the nature is the same and the negation is different. If there is no difference between dharma and dharmas in the ultimate truth, then the measurer and the measured...

་པའི་ཐ་སྙད་ཇི་ལྟར་བྱ་ཞེ་ན། དཔག་བྱ་ནས་བརྟགས་པ་ཡིན་ལ། སྒྲ་བྱས་སོགས་ཆོས་ཆོས་ཅན་ཐ་དད་པ་ཡིན་ཏེ། དོན་དམ་པར་རང་མཚན་ཐ་དད་དུ་གྲུབ་པ་མིན་ཏེ། རྟོག་ངོར་ཆོས་ཆོས་ཅན་ལྡོག་པ་ཐ་དད་ དུ་གྲུབ་པ་ལ་བརྟེན་པ་བརྟགས་པ་ཙམ་ཡིན་པས་སོ། ། བདག་ཉིད་ཅི་ལྟའི་ནས་རྟེན་ཡིན་ནོ་ལ། རྟོག་པ་ལ་སྒྲ་བྱས་མི་རྟག་པ་སོགས་ཆོས་ཆོས་ ཅན་ཐ་དད་པར་སྣང་བ་ཆོས་ཅན། སྒྲ་བྱས་མི་རྟག་པ་སོགས་ཆོས་ཆོས་ཅན་ཐ་དད་པའི་ཐ་ སྙད་འཇུག་པའི་རྟེན་ཡིན་ཏེ། ཁྱོད་ཡུལ་དུ་བྱས་ནས་དེ་འདྲའི་ཐ་སྙད་འཇུག་པས་སོ། ། 1-394 འདི་ནི་ཐ་སྙད་ནས་བྱས་པ་ལ་ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། སྒྲ་ལ་སྒྲ་རྟགས་སུ་བཀོད་པ་ན་ཆོས་ ཅན་ཉིད་རྟགས་སུ་བྱས་པ་ཡིན་ཏེ། སྒྲ་དང་སྒྲ་ལྡོག་པ་ཐ་དད་ཙམ་དུ་རྟོག་ངོར་མི་སྣང་བས་ སོ། །དེས་ན་མ་གྲུབ་བསྟན་ལ། སྒྲ་ཆོས་ཅན་སྒྲ་རྟག་སྒྲུབ་ཀྱི་ཕྱོགས་ཆོས་མ་གྲུབ་སྟེ། སྒྲ་ དང་གཅིག་ཡིན་པས་སོ། །འདུས་བྱས་ཡང་འདུས་བྱས་བུམ་སོགས་མི་རྟག་པར་བསྒྲུབ་པའི་ ཕྱོགས་ཆོས་མ་གྲུབ་པར་ཐལ། དེ་ཡི་གཞི་རྟགས་ཐ་དད་མེད་པས་སོ། །ཞེ་ན། དེས་ན་བྱེ་བྲག་ནས་རྟགས་ཅན་ཉིད་ལ། འདུས་བྱས་ཆོས་ཅན། འདུས་བྱས་བུམ་སོགས་ མི་རྟག་པར་བསྒྲུབ་པའི་གཞི་རྟགས་ཐ་དད་མེད་པའི་མ་གྲུབ་པ་མིན་ཏེ། བུམ་སོགས་དེ་ཁྱོད་ ཀྱི་བྱེ་བྲག་ཁྱོད་དེའི་སྤྱི་ཡིན་པའི་སྒོ་ནས་དེ་དང་ལྡོག་པ་ཐ་དད་པས་སོ། །དཔེར་ན་རྩོལ་བྱུང་ ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར། རྩོལ་བྱུང་སྒྲ་ནི་མི་རྟག་ཅེས་པ་བཞིན་རྩོལ་བྱུང་དེ་རྩོལ་སྒྲའི་ཁྱད་པར་ཡིན་པས་ གཞི་རྟགས་ཐ་དད་མེད་པའོ་ཞེ་ན། ཕྱོགས་ཡན་ལག་ནའང་ནས་མ་གྲུབ་མིན་ལ། རྩོལ་བྱུང་ཆོས་ཅན། རྩོལ་བྱུང་སྒྲ་ཡི་ཁྱད་ པར་བྱེད་ཆོས་ཡིན་ཡང་རྩོལ་བྱུང་སྒྲ་ལས་ཐ་དད་དུ་མ་གྲུབ་པ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། ཡིན་ཡང་ དེ་སྒྲུབ་ཀྱི་ཕྱོགས་ཆོས་ཡིན་པ་ལ་གནོད་པ་མེད་པས་སོ། །དཔེར་ན་གོང་བུ་ར་ཅན་གཡས་མ་ ཆོས་ཅན། རྟ་ཡིན་ཏེ་རྭ་ཅན་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར། ཞེས་པ་བཞིན། ཡང་ན་དེ་རྟོགས་ནས་ཡན་ལག་ཡིནརྩ་བར་མིན་ལ། རྩོལ་བྱུང་ཆོས་ ཅན། རྩོལ་བྱུང་གིས་སྒྲ་མི་རྟག་པར་བསྒྲུབ་པའི་དུས་སུ་རྩོལ་བྱུང་གི་སྒྲ་ཡི་ཆ་ཤས་མིན་ཏེ། རང་གིས་མི་རྟག་པར་དཔོག་པའི་ཆོས་ཅན་སྒྲ་དེ་རྩོལ་བ་ལ་ལྟོས་པའི་སྒྲ་གཅིག་ཡིན་པར་ མཚོན་པར་བྱས་ནས་རྩོལ་བྱུང་གི་སྒྲ་ཡི་ནང་དུ་འདུ་བ་ལྡོག་པའི་ཕྱིར། དཔེར་ན་གོས་དཀར་ ཅན་ཁྲིད་ཤོག་ཅེས་པ་ནས་གོས་དཀར་གྱིས་ཁྲིད་བྱའི་སྐྱེས་བུ་མཚོན་པར་བྱས་ནས་ཁྲིད་ འོང་བའི་བྱ་བའི་ནང་དུ་མི་འདུ་བ་བཞིན་ཆོས་མཆོག་གོ། ཆོས་ཐ་དད་ནས་འཐད་མ་ཡིན་ལ། 1-395 ཉན་བྱ་ཆོས་ཅན། སྒྲ་རྟག་སྒྲུབ་ཀྱི་གཞི་རྟགས་ཐ་དད་མེད་པ་མིན་པར་ཐལ། སྒྲ་དང་ལྡོག་པ་ ཐ་དད་པས་སོ། ། ༈ དངོས་ཀྱི་བསྟན་བྱ་གཏན་ཚིགས་བཤད་པ། གཉིས་པ་གཏན་ཚ

【現代漢語翻譯】那麼，如何建立名言（tha snyad）的術語呢？這是從可度量的事物進行考察而得出的。聲音等法（chos）和有法（chos can）是不同的，但在勝義諦（don dam pa）中，自相（rang mtshan）並非成立為不同。僅僅是在分別念（rtog ngo）中，法和有法的相異之處成立為不同，並依賴於此進行考察。那麼，自性（bdag nyid）如何成為所依（rten）呢？在分別念中，聲音等無常等法和有法顯現為不同，有法是聲音等無常等法和有法建立不同術語的所依，因為你作為境（yul）而建立了這樣的術語。從名言的角度來看，所知（shes bya）是有法。當聲音被用作聲音的標誌（rtags）時，有法本身就被用作標誌，因為在分別念中，聲音和聲音的相異之處並不顯現。因此，對於未成立（ma grub）的陳述，聲音是有法，聲音是常的，要成立的宗法（phyogs chos）未成立，因為聲音和它是同一的。同樣，有為法（'dus byas）也是如此，有為法，如瓶子等，要成立為無常的宗法未成立，因為它的基（gzhi）和標誌沒有差別。那麼，從差別（bye brag）的角度來看，對於具有標誌的事物本身，有為法是有法，有為法，如瓶子等，要成立為無常的基和標誌沒有差別，因此不是未成立，因為瓶子等是你的差別，你（瓶子等）是它的總相（spyi），因此它和相異之處是不同的。例如，就像『所作性（rtsol byung）的緣故，所作的聲音是無常』一樣，所作性是所作的聲音的差別，因此基和標誌沒有差別。即使在支分（phyogs yan lag）中，也不是未成立，所作性是有法，即使是所作的聲音的差別法，也並非未成立為與所作的聲音不同，因為即使如此，也不妨礙它是要成立的宗法。例如，就像『有角的右旋海螺是有法，是馬，因為有角』一樣。或者，當認識到這一點時，它是支分而不是根本（rtsa ba），所作性是有法，在用所作性成立聲音是無常的時候，所作性不是聲音的一部分，因為它表明了自己所要推斷為無常的有法聲音是依賴於所作的聲音，因此包含在所作的聲音之中是相違的。例如，就像『帶白色衣服的人帶過來』，用白色衣服來表明要帶過來的人，但並不包含在帶過來的行為之中一樣，這是法勝（chos mchog）的觀點。從法的不同來看，這是不合理的。可聽聞的聲音是有法，聲音是常的，基和標誌沒有差別，這並非不合理，因為聲音和相異之處是不同的。以下是關於真實的教義和論證的解釋。第二，論證（gtan tshigs）

【English Translation】 Then, how should the terminology of 'name' (tha snyad) be established? It is investigated from what can be measured. Sound, etc., as dharma (chos) and possessor of dharma (chos can) are different, but in the ultimate sense (don dam pa), self-nature (rang mtshan) is not established as different. It is merely in conceptualization (rtog ngo) that the difference between dharma and possessor of dharma is established as different, and it relies on this investigation. Then, how does self-nature (bdag nyid) become the basis (rten)? In conceptualization, sound, etc., impermanence, etc., dharma and possessor of dharma appear as different, the possessor of dharma is the basis for establishing different terminologies for sound, etc., impermanence, etc., dharma and possessor of dharma, because you establish such terminology by making it the object (yul). From the perspective of name, knowable (shes bya) is the possessor of dharma. When sound is used as a sign (rtags) of sound, the possessor of dharma itself is used as the sign, because in conceptualization, sound and the difference of sound do not appear. Therefore, regarding the unestablished (ma grub) statement, sound is the possessor of dharma, sound is permanent, the property of the subject (phyogs chos) to be established is unestablished, because sound and it are the same. Similarly, conditioned phenomena ('dus byas) are also like that, conditioned phenomena, such as a vase, etc., the property of the subject to be established as impermanent is unestablished, because its basis (gzhi) and sign have no difference. Then, from the perspective of difference (bye brag), for the thing that possesses the sign itself, conditioned phenomena is the possessor of dharma, conditioned phenomena, such as a vase, etc., the basis and sign to be established as impermanent have no difference, therefore it is not unestablished, because the vase, etc., is your difference, you (the vase, etc.) are its generality (spyi), therefore it and the difference are different. For example, just like 'because of being produced by effort (rtsol byung), sound produced by effort is impermanent,' being produced by effort is the difference of sound produced by effort, therefore the basis and sign have no difference. Even in the branch (phyogs yan lag), it is not unestablished, being produced by effort is the possessor of dharma, even if it is the differentiating dharma of sound produced by effort, it is not unestablished as being different from sound produced by effort, because even so, it does not hinder it from being the property of the subject to be established. For example, just like 'the right-turning conch shell with horns is the possessor of dharma, it is a horse, because it has horns.' Or, when this is realized, it is a branch and not the root (rtsa ba), being produced by effort is the possessor of dharma, when establishing that sound is impermanent by being produced by effort, being produced by effort is not a part of sound, because it indicates that the sound, the possessor of dharma that one infers to be impermanent, is a sound that depends on effort, therefore it is contradictory to be included within the sound produced by effort. For example, just like 'bring the person with white clothes,' using white clothes to indicate the person to be brought, but it is not included in the action of bringing, this is the view of Dharma Supreme (chos mchog). From the difference of dharma, this is not reasonable. Audible sound is the possessor of dharma, sound is permanent, the basis and sign have no difference, this is not unreasonable, because sound and the difference are different. The following is an explanation of the true teachings and reasoning. Second, Reasoning (gtan tshigs)

ིགས་ཚད་མ་མདོར། གང་ཕྱིར་གཏན་ཚིགས་དག་དང་ནི། །དེར་སྣང་ ཕལ་ཆེར་ཕྱོགས་ཆོས་ཉིད། །དེས་ན་གཏན་ཚིགས་སོགས་དོན་གྱི། །སྔོན་དུ་དེ་དབྱེ་ཕྱོགས་ ཆོས་མཐུན་ཕྱོགས་ཡོད་མེད་དང་། །རྣམ་གཉིས་རེ་རེ་དག་ལ་ཡང་། །རྣམ་གསུམ་མི་མཐུན་ ཕྱོགས་དག་ལ་ཡང་། །ཡོད་མེད་རྣམ་པ་གཉིས་ཕྱིར་རོ། །བསྟན་པར་བྱ། །ཞེས་སོགས་ འགྲེལ་བ་ལ་གསུམ། དགུ་རུ་བཏུས་པའི་དགོས་པ་བརྗོད། །ཕྱོགས་ཆོས་ཚིག་ལ་རྩོད་པ་ སྤང་། དགུ་པོ་སོ་སོའི་དགོས་པ་བསྟན་པའོ། ། ༈ དགུ་རུ་བཏུས་པའི་དགོས་པ་བརྗོད་པ། དང་པོ་ནི། གཏན་ཚིགས་རབ་ཏུ་ནས་གསུངས་པ་ཡིན་ལ། ཕྱོགས་ཆོས་ཅན་དགུ་ཡི་རབ་ དབྱེ་མདོར་བསྡུས་པར་གསུངས་པ་ཆོས་ཅན། དོན་ཡོད་དེ་རྟགས་ཡང་དག་དང་ལྟར་སྣང་གི་ རབ་དབྱེ་རྒྱ་ཆེན་བདེ་བླག་ཏུ་རྟོགས་པའི་ཆེད་ཡིན་པས་སོ། ། ༈ ཕྱོགས་ཆོས་ཚིག་ལ་རྩོད་པ་སྤང་བ། གཉིས་པ་ནི། རྟགས་ཆོས་ཅན་གྱི་ཆོས་ཡིན་ན་ཆོས་ཅན་གྱི་ཁྱད་པར་དུ་བྱས་པས་ཆོས་ ཅན་ལས་གཞན་ལ་མི་འཇུག་པར་ཐལ་ལོ། ཞེ་ན། ཆོས་ཀྱི་ཚིག་ཕྲད་ནས་ལྷན་ཅིག་བརྗོད་ ལ། ལྷ་སྦྱིན་གྱི་དུ་ལྡན་ལ་ལ་དུ་བ་ཡོད་པ་ཁོ་ནའོ། །ཞེས་པའི་ངག་ཆོས་ཅན་མི་ལྡན་རྣམ་ གཅོད་ཀྱི་ངག་ཡིན་ཏེ། ཁྱད་པར་དུ་ཡོད་ལ་ཁོ་ནའི་ཚིག་སྦྱར་ཏེ་དུ་ལྡན་ལ་ལ་དུ་བ་ཡོད་པར་ ཁོ་ན་ཞེས་པའི་ངག་ཡིན་པས་སོ། །ལྷས་སྦྱིན་གྱིས་སྒྲ་ཁོ་ན་ཉན་བྱའོ། །ཞེས་པའི་ངག་ཆོས་ ཅན། གཞན་ལྡན་རྣམ་གཅོད་ཀྱི་ངག་ཡིན་ཏེ། ཁྱད་པར་ཅན་སྒྲ་ལ་ཁོ་ནའི་ཚིག་སྦྱར་ཏེ་སྒྲ་ཁོ་ ན་མཉན་བྱའོ། །ཞེས་པའི་ངག་ཡིན་པས་སོ། །ལྷ་སྦྱིན་གྱིས་བ་ལས་བེའུ་བྱུང་སྲིད་པ་ཁོ་ན་ ཞེས་པའི་ངག་ཆོས་ཅན། མི་སྲིད་རྣམ་གཅོད་ཀྱི་ངག་ཡིན་ཏེ། བྱ་བ་སྲིད་པ་ལ་ཁོ་ནའི་ཚིག་ སྦྱར་ཏེ་བ་ལས་བེའུ་བྱུང་སྲིད་པ་ཁོ་ནའོ་ཞེས་པའི་ངག་ཡིན་པས་སོ། །ངེས་བཟུང་གི་ཚིག་ 1-396 དངོས་སུ་མ་སྦྱར་བས་རྣམ་དཔྱོད་རྟོགས་པ་ཡོད་དམ་ཞེ་ན། དེ་སྦྱར་མེད་ཀྱང་ནས་རྣམ་གཅོད་ཕྱིར་ལ། ལྷ་སྦྱིན་གྱིས་བུམ་པས་ཆུ་འོན་ཞེས་པའི་ངག་ ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱིས་བུམ་པ་ཁོ་ན་ནར་ཆུ་ཁོ་ན་ཁྱེར་འོང་བ་ཁོ་ན་ཞེས་དངོས་སུ་མ་སྦྱར་ཀྱང་ བུམ་པ་ཁོ་ནར་ཆུ་ཁོ་ན་ཁྱེར་བ་ཁོ་ན་གོ་བར་བྱེད་དེ། དེ་ལྟར་མ་སྦྱར་ཀྱང་སྨྲ་བ་པོས་དེ་ལྟར་ བརྗོད་པར་འདོད་ནས། བུམ་པར་ཆུ་འོན་ཞེས་མ་འཆོལ་བར་བརྗོད་པའི་ངག་ཡིན་པས་སོ། ། དཔེར་ན་ནག་པ་འཕོང་རྐྱེན་པའམ་ལ། ལྷས་སྦྱིན་གྱིས་ནག་པ་མདའ་རྐྱེན་པ་ཁོ་ནའོ་ཞེས་ པའི་ངག་ཆོས་ཅན། མི་ལྡན་རྣམ་གཅོད་ཀྱི་ཚིག་ཡིན་ཏེ། ནག་པ་མདའ་རྐྱེན་པ་ཁོ་ནའོ་ཞེས་ པའི་ངག་ཡིན་པས་སོ། །སྲིད་བསྒྲུབ་འཕོང་རྐྱེན་ཞེས་པའམ་ལ། དེས་སྲིད་སྒྲུབ་ཁོ་ན་མདའ་ རྐྱེན་ཞེས་པའི་ངག་ཆོས་ཅན། གཞན་ལྡན་རྣམ་གཅོད་ཀྱི་ཚིག་ཡིན་ཏེ། སྲིད་སྒྲུབ་ཁོ་ན་མདའ་ རྐ

【現代漢語翻譯】《量論》（Tshad ma mdo，Pramāṇasūtra）中說：『因為論證和，在那裡顯現，大多數是同品法性。因此，論證等的意義，首先要區分同品法性，有同品和無同品。並且，每一個二者，對於異品，也有有和無兩種情況。』需要展示這些內容。等等，在註釋中，說明了歸納為九類的必要性，駁斥了對同品法性詞語的爭議，並展示了九者各自的必要性。歸納為九類的必要性：第一，論證被充分闡述，而九種同品法性的詳細分類被簡要地闡述，這是爲了能夠輕鬆理解正確論證和似是而非論證的廣泛分類。駁斥對同品法性詞語的爭議：第二，如果作為論證的法性是所立宗的特徵，那麼它就不能應用於所立宗之外的事物，這是否太過分了？回答：『的』這個詞與法性一起使用，例如，『天授有煙，僅僅是因為他有火。』這句話是排除所立宗不具備該法性的說法，因為『僅僅』這個詞被新增到特徵中，所以這句話的意思是『天授有煙，僅僅是因為他有火』。『天授僅僅應該聽聲音。』這句話是排除其他所立宗的說法，因為『僅僅』這個詞被新增到具有特徵的聲音中，所以這句話的意思是『僅僅應該聽聲音』。『天授僅僅可能從母牛身上生出小牛。』這句話是排除不可能性的說法，因為『僅僅』這個詞被新增到可能發生的事情中，所以這句話的意思是『僅僅可能從母牛身上生出小牛』。如果沒有明確地使用限定詞，是否還能理解其含義呢？即使沒有明確使用，也能排除其他可能性。例如，『天授用水壺取水。』這句話的意思是，即使沒有明確地說『你僅僅用水壺取水，僅僅取水』，也能理解為僅僅用水壺取水，僅僅取水，因為說話者希望這樣表達，所以才不含糊地說『用水壺取水』。例如，『黑色的箭被射出』，或者『天授僅僅射出黑色的箭』，這句話是排除不具備該法性的說法，因為這句話的意思是『僅僅射出黑色的箭』。『射出箭是爲了實現目標』，或者『他僅僅射出箭來實現目標』，這句話是排除其他所立宗的說法，因為這句話的意思是『僅僅射出箭來實現目標』。

【English Translation】 In the 《Pramāṇasūtra》 (Tshad ma mdo): 'Because the arguments and, what appears there, are mostly properties of the similar class. Therefore, the meaning of arguments, etc., first, one must distinguish the properties of the similar class, having similar class and not having similar class. And, each of the two, for the dissimilar class, there are also two cases of having and not having.' These contents need to be shown. Etc., in the commentary, it explains the necessity of summarizing into nine categories, refutes the disputes over the words of the properties of the similar class, and shows the necessity of each of the nine. The necessity of summarizing into nine categories: First, the arguments are fully explained, and the detailed classification of the nine kinds of properties of the similar class is briefly explained, which is to easily understand the broad classification of correct arguments and fallacious arguments. Refuting the disputes over the words of the properties of the similar class: Second, if the property of the subject is a characteristic of the subject, then it cannot be applied to things other than the subject, is that too much? Answer: The word 'of' is used together with the property, for example, 'Devadatta has smoke, only because he has fire.' This sentence is to exclude the statement that the subject does not have the property, because the word 'only' is added to the characteristic, so the meaning of the sentence is 'Devadatta has smoke, only because he has fire.' 'Devadatta should only listen to the sound.' This sentence is to exclude other subjects, because the word 'only' is added to the sound with characteristics, so the meaning of the sentence is 'should only listen to the sound.' 'Devadatta can only have a calf born from a cow.' This sentence is to exclude the statement of impossibility, because the word 'only' is added to what is possible, so the meaning of the sentence is 'can only have a calf born from a cow.' If the limiting word is not explicitly used, can its meaning still be understood? Even if it is not explicitly used, it can exclude other possibilities. For example, 'Devadatta takes water with a water pot.' The meaning of this sentence is that even if it is not explicitly said 'you only take water with a water pot, only take water', it can be understood as only taking water with a water pot, only taking water, because the speaker wants to express it this way, so he says 'take water with a water pot' without ambiguity. For example, 'a black arrow is shot', or 'Devadatta only shoots a black arrow', this sentence is to exclude the statement that does not have the property, because the meaning of the sentence is 'only shoots a black arrow'. 'Shooting an arrow is to achieve the goal', or 'he only shoots an arrow to achieve the goal', this sentence is to exclude other subjects, because the meaning of the sentence is 'only shoots an arrow to achieve the goal'.

ྱེན་ཞེས་པའི་ངག་ཡིན་པས་སོ། །སྔོན་པོ་མཚོ་སྐྱེས་འགྱུར་ལ། དེས་པད་མ་སྔོན་པོ་སྲིད་པ་ ཁོ་ན་ཞེས་པའི་ངག་ཆོས་ཅན། མི་སྲིད་རྣམ་གཅོད་ཀྱི་ཚིག་ཡིན་ཏེ། པད་མ་སྔོན་པོ་སྲིད་པ་ཁོ་ ན་ཞེས་པའི་ངག་ཡིན་པས་སོ། ། དེར་ཡང་ཟླ་བོ་ནས་རྗེས་འབྲང་ཕྱིར་ལ། ངག་འཇུག་པ་ན་ཆོས་ཅན། ལྷས་སྦྱིན་དཔའ་ བ་ཁོ་ན་ཞེས་བརྗོད་པས་ལྷས་སྦྱིན་མི་དཔའ་བ་གཅོད་ཀྱི་ལྷ་སྦྱིན་མི་ཡིན་པ་སོགས་གཅོད་ པ་མིན་ཏེ། ངག་ལ་སྦྱར་བའི་ཚིག་ཕྲད་ཀྱིས་སྨྲ་བ་པོའི་འདོད་པས་དམིགས་པའི་འགལ་ཟླ་ གཅོད་པར་འཇིག་རྟེན་ན་གྲགས་པའི་ཕྱིར་དང་། དེས་དེ་གཅོད་ནུས་པའི་ཕྱིར་དང་རྗོད་བྱེད་ སྒྲ་ནི་ཁོ་རང་གི་བརྗོད་འདོད་ཀྱི་རྗེས་སུ་འབྲངས་ནས་དོན་སྟོན་པས་སོ། ། དེས་ན་མི་ལྡན་ནས་སྐྱོན་རྟེན་མིན་ལ། བྱས་པ་ཆོས་ཅན། སྒྲས་ཁྱད་པར་དུ་བྱས་པས་ སྒྲ་ལས་གཞན་ལ་རྗེས་འགྲོ་མེད་པ་མིན་ཏེ། མི་ལྡན་རྣམ་གཅོད་ཀྱི་སྒྲས་ཁྱད་པར་དུ་བྱས་པ་ ཙམ་ཡིན་པས་སོ། ། 1-397 ༈ དགུ་པོ་སོ་སོའི་དགོས་པ་བསྟན་པ། གསུམ་པ་ལ་བསྟན་བཤད་གཉིས་ལས། ༈ དོར་བསྟན་པ། དང་པོ་ནི། ཕྱོགས་ཆོས་ཅན་དགུར་ཕྱེ་བ་ ལ་དགོས་པ་ཅི་ཡོད་ཅེ་ན། རང་བཞིན་འབྲས་བུ་ནས་གཉིས་དང་ལ། ཕྱོགས་ཆོས་ཅན་དུ་ སྒྲ་མི་རྟག་སྟེ་བྱས་པས་སོ། །རིག་བྱེད་སྒྲ་ཡི་ཆ་ཤས་འཛིན་པའི་ལྷས་སྦྱིན་གྱི་ཉན་ཤེས་མ་ འཁྲུལ་བ་ཆོས་ཅན། རང་རྒྱུར་གྱུར་པའི་སྒྲ་མི་རྟག་པ་སྔོན་དུ་སོང་སྟེ་རིག་བྱེད་སྒྲ་ཡི་རྐྱེན་ རྩལ་མ་ཐག་ཏུ་བྱུང་བའི་རིག་སྒྲའི་ཆ་ཤས་ཐོས་པའི་ཉན་ཤེས་ཡིན་པས་སོ། །ཞེས་པའི་ གཏན་ཚིགས་གཉིས་སྨོས་པ་ཆོས་ཅན། དོན་ཡོད་དེ་རང་བཞིན་རྟགས་དང་འབྲས་རྟགས་ སུ་རྟོགས་པའི་ཚུལ་གསུམ་པའི་རྟགས་ཐམས་ཅད་རྟགས་ཡང་དག་ཏུ་རྟོགས་པའི་ཆེད་ཡིན་ པས་སོ། །བཟློག་པ་གཉིས་ལ་དེར་སྒྲ་རྟག་སྟེ་བྱས་པས་སོ། །དེ་འདྲའི་ལྷས་སྦྱིན་གྱི་ཉན་ ཤེས་མ་འཁྲུལ་བ་ཆོས་ཅན། རང་རྒྱུ་རྟག་སྟེ། དེ་ཡི་ཕྱིར་ཞེས་སྨོས་པ་ཆོས་ཅན། དོན་ཡོད་དེ་ འབྲས་རང་གཉིས་རང་རང་གི་བསྒྲུབ་བྱའི་ཆོས་ཅན་ལ་རང་རང་གི་རྒྱུ་དང་ཁྱབ་བྱེད་བཀག་ པ་བསྒྲུབ་ན་རྟགས་འགལ་བར་འགྱུར་རོ། །ཞེས་རྟོགས་པའི་ཆེད་ཡིན་པས་སོ། ། རྩོད་ཕྱིར་ཁྱད་པར་ལ། དེར་སྒྲ་རྟག་སྟེ། ཉན་བྱ་ཡིན་པས་སོ། །ཞེས་སྨོས་པ་ཆོས་ཅན། དོན་ཡོད་དེ། རིགས་པ་ཅན་པ་སོགས་རྗེས་འགྲོ་མེད་པར་ལྡོག་པ་རྐྱང་པ་ཅན་གྱི་རྟགས་ཡང་ དག་ཡོད་པ་རྩོད་པ་དགག་པའི་ཆེད་ཡིན་པས་སོ། །སྤྱི་དག་སྟེ་ལ་དེར་སྒྲ་རྟག་སྟེ་གཞལ་བྱ་ ཡིན་པས་སོ། །ཞེས་སྨོས་པ་ཆོས་ཅན། དོན་ཡོད་དེ་རིགས་པ་ཅན་སོགས་ལྡོག་པ་མེད་པར་ རྗེས་འགྲོ་རྐྱང་པ་ཅན་གྱི་རྟགས་ཡང་དག་ཡོད་པར་རྩོད་པ་དགག་པའི་ཆེད་ཡིན་པས་སོ། ། ལྷག་མ་ནས་བྱེད་ཡིན་ལ། དེར་སྒྲ་ཆོས་ཅན་རྩོལ་བ་ལས་བྱུང་ས

【現代漢語翻譯】因為這是'僅'的表達方式。例如，'青蓮花存在'這一命題，是一種排除非存在的陳述，因為它是'僅青蓮花存在'的表達方式。同樣，當從'月亮'推導出結論時，例如，'天授是勇敢的'，這排除了天授不勇敢的可能性，但並不排除天授是人等其他可能性。這是因為，附加在陳述上的限定詞，通過說話者的意圖，排除了世俗公認的對立面，並且因為它能夠排除，而且表達聲音遵循其表達意圖來揭示意義。因此，從'不具備'到'非基礎'，例如，'所作'這一命題，並非因為聲音的限定而與其他事物無關，而僅僅是因為它被'不具備排除'的聲音所限定。 1-397 第九，展示了每個部分的必要性。在三部分中，有展示和解釋兩種。展示部分。首先，將事物分為九類的必要性是什麼呢？從自性果到兩者，例如，在事物中，聲音是無常的，因為它是由造作產生的。例如，天授對吠陀聲音部分的無誤聽覺認知，是由於先前存在的自性原因，即無常的聲音，以及緊隨其後的吠陀聲音的條件，即聽到吠陀聲音部分的聽覺認知。這兩個論證的陳述是有意義的，因為爲了將所有三種模式的自性相和果相的正確相理解為正確的相。對於兩個反駁，例如，聲音是常駐的，因為它是由造作產生的。例如，天授的無誤聽覺認知，是常駐的自性原因。因此，陳述說，這是有意義的，因為如果結果和自性在各自的論題中被證明為各自的原因和遍及，那麼相就會變成矛盾的。爲了辯論的差異，例如，聲音是常駐的，因為它可被聽見。這個陳述是有意義的，因為爲了反駁正理論者等，他們認為存在沒有後續的單一反駁的正確相。爲了普遍的純潔，例如，聲音是常駐的，因為它可被衡量。這個陳述是有意義的，因為爲了反駁正理論者等，他們認為存在沒有反駁的單一後續的正確相。從剩餘的部分到行動者，例如，聲音的屬性是由努力產生的

【English Translation】 Because it is the expression of 'only'. For example, the proposition 'a blue lotus exists' is a statement that excludes non-existence, because it is the expression 'only a blue lotus exists'. Similarly, when inferring from 'the moon', for example, stating 'Devadatta is brave' excludes the possibility of Devadatta not being brave, but it does not exclude other possibilities such as Devadatta being a human. This is because the qualifier attached to the statement, through the speaker's intention, excludes the opposite that is recognized in the world, and because it is able to exclude, and the expressing sound follows its intention of expression to reveal the meaning. Therefore, from 'not possessing' to 'non-basis', for example, the proposition 'made' is not unrelated to other things because of the qualification of sound, but only because it is qualified by the sound of 'not possessing exclusion'. 1-397 Ninth, showing the necessity of each of the nine parts. In the three parts, there are two: showing and explaining. Showing part. First, what is the necessity of dividing things into nine categories? From nature-fruit to both, for example, in things, sound is impermanent because it is produced by effort. For example, Devadatta's unerring auditory cognition of the part of the Vedic sound, is due to the pre-existing nature-cause, which is the impermanent sound, and the condition of the Vedic sound immediately following, which is the auditory cognition of hearing the part of the Vedic sound. The statement of these two arguments is meaningful because in order to understand all three modes of the nature-aspect and fruit-aspect as correct aspects. For the two refutations, for example, sound is permanent because it is produced by effort. For example, Devadatta's unerring auditory cognition is the permanent nature-cause. Therefore, the statement says that it is meaningful because if the result and nature are proven in their respective theses as their respective causes and pervaders, then the aspect will become contradictory. For the difference of debate, for example, sound is permanent because it is audible. This statement is meaningful because in order to refute the Mimamsakas, etc., who argue that there is a correct aspect of a single refutation without a subsequent. For universal purity, for example, sound is permanent because it is measurable. This statement is meaningful because in order to refute the Mimamsakas, etc., who argue that there is a correct aspect of a single subsequent without a refutation. From the remaining part to the actor, for example, the property of sound is produced by effort.

ྟེ་མ་བྱུང་མི་རྟག་པས་ སོ། །རྟག་སྟེ་རེག་བྱ་ཅན་ཡིན་པས་སོ། །ཞེས་སྨོས་པ་ཆོས་ཅན། དོན་ཡོད་དེ་རང་གི་མཐུན་ ཕྱོགས་ལ་ཁྱབ་པ་ཙམ་དང་མཐུན་ཕྱོགས་ཀྱི་ཕྱོགས་གཅིག་ལ་མཐོང་བ་ཙམ་དང་ཕྱོགས་ གཉིས་ཀ་ལ་ཆ་གཉིས་པ་ཙམ་གྱིས་རྟགས་ཡང་དག་ཏུ་མི་འགྱུར་གྱི། རྟགས་ཡང་དག་ཡིན་ན་ 1-398 རིང་གི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་ཐམས་ཅད་ལ་མེད་པ་གཅིག་དགོས་ཞེས་རྟོགས་པའི་ཆེད་ཡིན་པས་ སོ། ། ༈ རྒྱས་པར་བཤད་པ། གཉིས་པ་ལ་གསུམ། ཡང་དག་གཉིས་སྨོས་པའི་དགོས་པ། ཁྱད་པར་ལྡོག་པ་ཅན་གྱི་ དགོས་པ། མ་དམིགས་ལོགས་སུ་མི་སྟོན་པས་སོ། ། ༈ ཡང་དག་གཉིས་སྨོས་པའི་དགོས་པ། དང་པོ་ནི། རང་བཞིན་ཉིད་ལ་ནས་སྲིད་ ཕྱིར་ལ། རིག་བྱེད་སྒྲ་ཡི་རྐྱེན་རྩལ་མ་ཐག་ཏུ་བྱུང་བའི་རིག་བྱེད་སྒྲ་ཡི་ཆ་ཤས་ཐོས་པའི་ཉན་ ཤེས་ཆོས་ཅན། རིག་བྱེད་སྒྲ་ཡི་ཆ་ཤས་འཛིན་པའི་ལྷ་སྦྱིན་གྱི་ཉན་ཤེས་མ་འཁྲུལ་བ་རང་རྒྱུ་ སྒྲ་མི་རྟག་པ་སྔོན་དུ་སོང་བར་བསྒྲུབ་པའི་མཐུན་ཕྱོགས་ལ་ཁྱབ་བྱེད་དུ་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། ཁྱོད་མེད་ཀྱང་སྒྲ་མི་རྟག་པ་དེ་འབྱུང་བས་སོ། ། དེ་ཕྱིར་ནས་འཇུག་ལ་ཆོས་ཅན། དེ་སྒྲུབ་ཀྱི་མཐུན་ཕྱོགས་དང་ཆ་གཉིས་པ་ཅན་ཡིན་ ཏེ། དེ་ལ་འཇུག་ཅིང་ཁྱབ་བྱེད་དུ་མི་འཇུག་པས་སོ། །སྔར་ཡོད་པ་ནས་ངེས་པ་མིན་ཏེ། རིག་ བྱེད་སྒྲ་ཆོས་ཅན་རང་འཛིན་ཉན་ཤེས་རང་གི་རྐྱེན་རྩལ་མ་ཐག་ཏུ་འབྱུང་བ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། རང་གི་རྐྱེན་རྩོལ་བའི་སྔར་ནས་ཡོད་པའི་རྟག་པ་ཡིན་པས་སོ། །སྒྲིབ་བྱེད་དབང་ནས་མིན་ པའི་ཕྱིར་རོ། །ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། རིག་སྒྲ་རྟག་པ་ཐོབ་པའི་ཤེས་པ་ལྕེ་རྐན་སོགས་རྩོལ་བའི་ དངོས་འབྲས་མ་ཡིན་པར་ཐལ། ལྕེ་རྐན་ལ་སོགས་པའི་རྩོལ་བ་དེ་རིག་སྒྲ་ཐོས་པའི་སྒྲིབ་ བྱེད་སེལ་བ་དང་སྒྲ་ཐོས་པའི་དབང་པོ་དང་རིག་སྒྲ་གང་ལའང་མི་ཕན་པས་སོ། །རྟགས་མ་ གྲུབ་ན་རིག་སྒྲ་རྟག་པ་བུད། ལྟོས་པ་མེད་པར་ནས་འགལ་བའི་ཕྱིར་ལ། རིག་སྒྲ་ཆོས་ཅན། རང་འཛིན་ཉན་ཤེས་རྟག་ཏུ་བསྐྱེད་པར་ཐལ། རྐྱེན་ལ་ལྟོས་མེད་དེ་བསྐྱེད་པས་སོ། །ཤེས་ པ་འདི་འདྲ་ནས་བརྟགས་ཡིན་ལ། སྔར་བཤད་དེ་འདྲའི་ཉན་ཤེས་ཆོས་ཅན། དེ་འདྲའི་ལྷས་ སྦྱིན་གྱི་ཉན་ཤེས་མ་གྲུབ་པ་རང་རྒྱུ་སྒྲ་མི་རྟག་པ་སྔོན་དུ་སོང་པར་དཔོག་པའི་འབྲས་རྟགས་ ཡིན་ཏེ། ཚུལ་གསུམ་གང་གི་རང་རྒྱུ་སྒྲ་མི་རྟག་པའི་འབྲས་བུར་གྲུབ་པས་སོ། ། 1-399 བདག་ཉིད་ཀྱིས་ནས་གྲུབ་ལ། དེར་འབྲས་རྟགས་ཀྱི་དཔེར་བརྗོད་པའི་རྩོལ་བྱུང་ཆོས་ ཅན། ཁྱོད་ཀྱིས་རང་བཞིན་རྟགས་ཀྱི་དཔེར་བརྗོད་ཡང་གྲུབ་སྟེ། མཐུན་ཕྱོགས་ལ་ཆ་གཉིས་ པའི་རང་བཞིན་རྟགས་དང་འབྲས་རྟགས་གཉིས་ཀའི་ཐུན་མོང་གི་དཔེ་ཡིན་པས་སོ། །ཀྱང་ ཐ་དད་བྱས་པ་ནི་ནས་ཤེས་མི་འགྱུར་ལ། དེར་བྱས་པ་རང་བཞིན་རྟགས་ཀྱི་དཔེར་བྱས་པ་ ཆོས

【現代漢語翻譯】『因為無常故，非為常有。』『因為是所觸故，是常有。』如是所說之法，具有意義，僅僅是周遍于自方，或者僅僅是見到一方，或者兩方都只佔一半，都不能成為正確的徵象。爲了領悟正確的徵象必須在所有相異方都不存在。詳細解釋：第二部分分為三點：說明兩種『正確』的必要性；具有特殊反向的必要性；不單獨展示『未見』。說明兩種『正確』的必要性：第一點是：從『自性』到『存在』。聽覺意識，是聽聞到作為知識之聲的直接因緣所產生的知識之聲的一部分。作為知識之聲的一部分的執持者，拉辛（lha sbyin，人名）的無誤聽覺意識，並非周遍于證實自因聲音無常的同品，因為即使沒有你，聲音的無常也會產生。因此，從『進入』到『法』，具有證實它的同品的一部分，因為它進入其中，但不進入周遍者。並非從先前存在而確定，因為知識之聲，作為執持自身的聽覺意識，並非直接從自身因緣產生，因為它是從自身因緣努力之前就存在的常有。因為不是遮蔽的緣故。所知之法，獲得常有知識之聲的知識，並非舌根等努力的直接結果，因為舌根等的努力對聽到知識之聲的遮蔽的消除，以及對聽聞聲音的根和知識之聲都無益處。如果徵象未成立，則知識之聲是常有。因為不依賴而違背。知識之聲，恒常產生執持自身的聽覺意識，因為它不依賴因緣而產生。這種知識是從考察而來的。先前所說的聽覺意識，拉辛的聽覺意識未成立，是推斷自因聲音無常的結果徵象，因為三種方式中的任何一種都成立為自因聲音無常的結果。從『自身』到『成立』。在那裡，作為結果徵象的例子，你的努力產生之法，也成立為自性徵象的例子，因為它是同品中自性徵象和結果徵象兩者的共同例子。雖然做了區分，但不會知道。在那裡，作為自性徵象的例子之法。

【English Translation】 'Because it is impermanent, it is not permanent.' 'Because it is tangible, it is permanent.' The Dharma that is spoken of in this way has meaning. Merely being pervasive in one's own side, or merely seeing one side, or both sides only occupying half, cannot become a correct sign. In order to understand the correct sign, it must not exist in all dissimilar sides. Detailed explanation: The second part is divided into three points: explaining the necessity of the two 'corrects'; the necessity of having a special inverse; not showing 'unseen' separately. Explaining the necessity of the two 'corrects': The first point is: from 'self-nature' to 'existence'. Auditory consciousness is the part of the sound of knowledge that arises from hearing the direct cause of the sound of knowledge. As the holder of the part of the sound of knowledge, Lhasbyin's (name of a person) unerring auditory consciousness is not pervasive in the same category of proving that the sound of self-cause is impermanent, because even without you, the impermanence of sound will arise. Therefore, from 'entering' to 'Dharma', it has a part of the same category that proves it, because it enters into it, but does not enter into the pervasive. It is not determined from the previous existence, because the sound of knowledge, as the auditory consciousness that holds itself, does not arise directly from its own cause, because it is permanent that existed before the effort of its own cause. Because it is not the reason for obscuration. The Dharma of knowledge, the knowledge of obtaining the permanent sound of knowledge, is not the direct result of the effort of the tongue root, etc., because the effort of the tongue root, etc., is of no benefit to the elimination of the obscuration of hearing the sound of knowledge, and to the root of hearing the sound and the sound of knowledge. If the sign is not established, then the sound of knowledge is permanent. Because it violates without relying. The sound of knowledge constantly produces the auditory consciousness that holds itself, because it arises without relying on causes. This knowledge comes from examination. The previously mentioned auditory consciousness, Lhasbyin's auditory consciousness is not established, is the result sign of inferring the impermanence of the sound of self-cause, because any of the three ways is established as the result of the impermanence of the sound of self-cause. From 'self' to 'establishment'. There, as an example of the result sign, your effort produces the Dharma, which is also established as an example of the nature sign, because it is a common example of both the nature sign and the result sign in the same category. Although a distinction has been made, it will not be known. There, as an example of the nature sign, the Dharma.

་ཅན། དོན་ཡོད་དེ། རང་བཞིན་གྱི་རྟགས་ཐམས་ཅད་མཐུན་ཕྱོགས་ལ་ཆ་གཉིས་པ་ཁོ་ ནར་དོགས་པ་སྐྱེ་བའི་གནས་མེད་པར་བྱེད་པའི་ཆེད་ཡིན་པས་སོ། ། རྗེས་སུ་དཔག་པར་ནས་བཤད་དེ་ལ། གཞན་དོན་རྗེས་དཔག་ཏུ་རྟགས་ཀྱི་རབ་དབྱེ་ བཤད་པ་ཆོས་ཅན། དོན་ཡོད་དེ། མཐུན་ཕྱོགས་ལ་ཁྱབ་པ་དང་ཆ་གཉིས་པ་ལ་སོགས་པའི་ རྟགས་ཀྱི་རབ་དབྱེ་བྱེ་བྲག་ཏུ་རྟོགས་པའི་ཆེད་ཡིན་པས་སོ། ། མཚན་ཉིད་ལ་ནི་ཐ་དད་མེད་ལ། རྟགས་ཡང་དག་ཆོས་ཅན་ཁྱོད་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ཚུལ་ གསུམ་པོ་ལས་མ་རྟོགས་པ་མེད་དེ། ཚུལ་གསུམ་པོ་ཉིད་ཁྱོད་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ཡིན་པས་སོ། ། དེས་འདིར་ནས་བཤད་ལ། མཐུན་ཕྱོགས་ལ་ཆ་གཉིས་པའི་རང་བཞིན་གྱི་རྟགས་ཆོས་ ཅན། ཕྱོགས་ཆོས་ཅན་གྱི་རབ་དབྱེར་མ་བསྟན་པ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། དེར་བསྟན་པའི་འབྲས་ རྟགས་ཀྱི་དཔེར་བརྗོད་ཀྱིས་ཁྱོད་བསྟན་པས་སོ། ། དེས་ན་རྩོལ་མང་བརྗོད་ལ། རིག་སྒྲའི་རྐྱེན་རྩོལ་བ་ལས་བྱུང་པའི་རིག་སྒྲའི་ཆས་གསལ་ ཏེ་ཐོས་པའི་ཤེས་པ་ནི་སྔར་བཤད་ལྟར་འབྲས་རྟགས་ཡིན་པ་དང་། རིག་སྒྲ་ཆོས་ཅན། མི་ རྟག་སྟེ་རྩོལ་བ་ལ་སྐྱེས་པའི་ཕྱིར། ཞེས་པ་ཆ་གཉིས་པའི་རང་བཞིན་གྱི་རྟགས་ཡིན་ལ་དེ་ གཉིས་ཀ་རྩོལ་བ་ལས་བྱུང་པའི་ཕྱིར། ཞེས་ཚིག་འདྲ་བར་དཔེར་སློབ་དཔོན་གྱིས་བརྗོད་དོ། ། ཕྱོགས་ཆོས་ཅན་དུ་རྩོལ་བྱུང་འབྲས་རྟགས་ཀྱི་དཔེར་སྨོས་པ་ཆོས་ཅན། དོན་ཡོད་དེ། མཐུན་ ཕྱོགས་ལ་ཆ་གཉིས་པའི་རང་བཞིན་རྟགས་དང་འབྲས་རྟགས་དཔེར་བརྗོད་གཅིག་གིས་སྟོན་ 1-400 པའི་ཆེད་ཡིན་པས་སོ། །འོ་ན་འབྲས་རང་གཉིས་སོ་སོར་སྟོན་པའི་དགོས་པ་ཅི་ཞེ་ན། ཡོད་པ་གང་ནས་འདི་རབ་ཕྱེ་ལ། དུ་བ་ཆོས་ཅན། མེ་ལས་མི་འཁྲུལ་ཏེ། མེ་ལ་དེ་བྱུང་དུ་ འབྲེལ་བས་སོ། །བྱས་པ་ཆོས་ཅན། མི་རྟག་པ་ལ་མི་འཁྲུལ་ཏེ། མི་རྟག་པ་ལ་བདག་གཅིག་ ཏུ་འབྲེལ་བས་སོ། །ཕྱོགས་ཆོས་ཅན་དུ་འབྲས་རང་གཉིས་སོ་སོར་བྱེ་བ་ཆོས་ཅན། དོན་ ཡོད་དེ། འབྲས་རྟགས་རང་གི་བསྒྲུབ་བྱའི་ཆོས་ལ་དེ་བྱུང་འབྲེལ་པའི་སྒོ་ནས་མི་འཁྲུལ་རང་ བཞིན་བདག་ཅིག་འབྲེལ་པའི་སྒོ་ནས་མི་འཁྲུལ་ལོ་ཞེས་རྟོགས་པའི་དོན་དུ་སྨོས་པས་སོ། ། ལྡན་པ་ཅན་སོགས་ནས་བཤད་པ་ཡིན་ལ། ལྡན་པ་ཅན་དང་འདུ་བ་ཅན་ལ་སོགས་པའི་ འབྲེལ་པ་ལ་བརྟེན་པའི་རྟགས་ཆོས་ཅན། རང་ལྡན་པ་ཅན་ལ་སོགས་པར་སོང་བའི་སྦྱོར་བ་ སྐོར་གཅིག་པོ་དེའི་རྟགས་ཡང་དག་མིན་པར་ཐལ། དེ་བསྒྲུབ་བྱའི་ཆོས་སུ་བཟུང་བྱ་ལ་མི་ འཁྲུལ་བར་མ་ངེས་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དེ་ལ་བདག་ཅིག་དེ་བྱུང་གི་འབྲེལ་པ་གང་ཡང་མེད་པས་ སོ། །རྟགས་བསལ་ལོ། ། དེ་དག་ལ་མི་འཁྲུལ་བའི་འབྲེལ་པ་ཡོད་པ་མིན། ཞེ་ན། ལྡན་པ་ཅན་ལ་སོགས་པའི་ རྟགས་ཆོས་ཅན། བདག་གཅིག་དེ་བྱུང་གང་ལས་ཀྱང་མ་རྟོགས་པའི་ལྡན་འདུ་ལ་སོགས་ པའི་འབྲེལ་པ་རང་མཚན་ཁ

【現代漢語翻譯】因此，具有意義。因為爲了消除對所有同品（mthun phyogs）的自性之相（rang bzhin gyi rtags）僅有部分相似之處（cha gnyis pa）產生懷疑之處。從『隨後的推論』開始解釋，關於為他人的推論（gzhan don rjes dpag）中對相（rtags）的分類的解釋，具有意義。因為爲了詳細理解與同品相符（mthun phyogs la khyab pa）以及部分相似之處等相的分類。在定義（mtshan nyid）上沒有差別。正確的相，你的三種特徵（tshul gsum po）沒有不能理解的，因為這三種特徵本身就是你的定義。從『因此，在此』開始解釋，與同品有部分相似之處的自性之相，作為法（chos can），不應未展示為法相（phyogs chos can）的分類，因為通過在那裡展示的結果之相（'bras rtags）的例子展示了你。因此，說了許多努力。『通過勤奮產生的知識之聲的工具清晰，聽聞的知識如先前所說是結果之相。』聲音，作為法，是無常的，因為它產生於勤奮。這部分相似之處的自性之相，因為兩者都產生於勤奮。』大師用相似的詞語作為例子來說明。在法相中，提到勤奮產生的結果之相的例子，具有意義。因為爲了通過一個例子展示與同品有部分相似之處的自性之相和結果之相。那麼，分別展示結果和自性的必要性是什麼呢？從『存在』開始，區分了這一點。煙，作為法，不會與火混淆，因為它與火有因生關係（de byung du 'brel ba）。所作，作為法，不會與無常混淆，因為它與無常有本體同一關係（bdag gcig tu 'brel ba）。在法相中，分別區分結果和自性，具有意義。因為爲了理解結果之相不會與自己的所證之法（bsgrub bya'i chos）通過因生關係混淆，自性不會通過本體同一關係混淆而說。從『具有』等開始解釋，依賴於具有和集合等關係的相，作為法，變成具有等的那種結合（sbyor ba）的唯一循環的相不是正確的相，因為它不能確定不與作為所證之法的應取（bzung bya）混淆，因為它沒有本體同一和因生關係。排除了相。如果說，在那些中沒有不混淆的關係。具有等的相，作為法，從本體同一和因生中都不能理解的具有和集合等關係的自相（rang mtshan）...

【English Translation】 Therefore, it is meaningful. Because it is to eliminate the possibility of doubt arising about all the characteristics of inherent nature (rang bzhin gyi rtags) in the homogeneous class (mthun phyogs) being only partially similar (cha gnyis pa). Starting with 'subsequent inference,' the explanation of the classification of signs (rtags) in inference for others (gzhan don rjes dpag) is meaningful. Because it is to understand in detail the classification of signs such as pervasion in the homogeneous class (mthun phyogs la khyab pa) and partial similarity. There is no difference in definition (mtshan nyid). The correct sign, there is nothing among your three aspects (tshul gsum po) that is not understood, because these three aspects themselves are your definition. Starting with 'Therefore, here,' the characteristic sign of inherent nature that has partial similarity with the homogeneous class, as a subject (chos can), should not be shown as not having been classified as a subject-property (phyogs chos can), because you are shown by the example of the result-sign ('bras rtags) shown there. Therefore, many efforts are spoken of. 'The tool of the sound of knowledge arising from effort is clear, and the knowledge of hearing, as previously explained, is a result-sign.' Sound, as a subject, is impermanent because it arises from effort. This partially similar characteristic of inherent nature, because both arise from effort.' The teacher uses similar words as an example to illustrate. In the subject-property, mentioning the example of the result-sign arising from effort is meaningful. Because it is to show the inherent nature-sign and the result-sign, which have partial similarity with the homogeneous class, with one example. Then, what is the necessity of showing the result and nature separately? Starting with 'existence,' this is distinguished. Smoke, as a subject, is not mistaken for fire because it is related to fire by way of arising from it (de byung du 'brel ba). What is made, as a subject, is not mistaken for impermanence because it is related to impermanence by way of being one with it (bdag gcig tu 'brel ba). In the subject-property, distinguishing the result and nature separately is meaningful. Because it is said in order to understand that the result-sign is not mistaken for its own object to be proven (bsgrub bya'i chos) by way of the arising-from-it relationship, and the nature is not mistaken by way of the being-one-with relationship. Starting with 'having,' etc., the sign that relies on relationships such as having and being together, as a subject, is not a correct sign of that single cycle of combination (sbyor ba) that has become having, etc., because it is not certain that it is not mistaken for what should be taken (bzung bya) as the object to be proven, because it does not have any being-one-with or arising-from-it relationship. The sign is excluded. If it is said that there is no non-mistaken relationship in those. The sign of having, etc., as a subject, the self-character (rang mtshan) of the relationship of having and being together, etc., which cannot be understood from either being-one-with or arising-from-it...

ོ་ནའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་རྟགས་ཡང་དག་ཏུ་གྱུར་པ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། རང་གི་བསྒྲུབ་བྱའི་ཆོས་ལ་རང་བཞིན་འབྲེལ་པའི་སྒོ་ནས་རྟགས་ཡང་དག་ཏུ་འགྱུར་པས་སོ། ། རྟགས་བསལ་ལོ། །ཁྱབ་སྟེ། རང་བཞིན་འབྲེལ་པ་དེ་ཉིད་རྟགས་ཡང་དག་གིས་བསྒྲུབ་བྱ་ དེ་ཉིད་རྟོགས་པའི་སྒྲུབ་བྱེད་ཡིན་པས་སོ། ། ངེས་པ་མེད་ནས་སྒྲུབ་བྱེད་མ་ཡིནརྩ་བར་མིན་ལ། རྟགས་འགོད་པ་ན་ཆོས་ཅན། རྟགས་ ཡང་དག་ལ་རང་བཞིན་འབྲེལ་པ་ལས་མ་རྟོགས་པའི་ལྡན་འདུ་སོགས་ཀྱི་འབྲེལ་པ་མི་ འཐད་དེ། རང་གི་བསྒྲུབ་བྱའི་ཆོས་ལ་རང་བཞིན་འབྲེལ་པ་ངེས་ན་རྟགས་དེ་ཆོས་དེ་ལ་མི་ 1-401 འཁྲུལ་བ་ཡིན་པས་ལྡན་འདུ་སོགས་མི་དགོས་རྟགས་ཆོས་རང་བཞིན་འབྲེལ་པ་མེད་ན་ལྡན་ འདུ་སོགས་ཡོད་ཀྱང་རྟགས་ཡང་དག་ཡིན་པས་སོ། ། ༈ ཁྱད་པར་ལྡོག་པ་ཅན་གྱི་དགོས་པ། གཉིས་པ་ལ་ལྔ། འབྲེལ་པ་མེད་པས་ སྲོག་སོགས་ལྡོག་པ་ཅན་མ་ཡིན། སྲོག་སོགས་ལྡོག་པ་ཅན་དུ་སྒྲུབ་པ་དགག མཉན་སྲོག་ མཚུངས་པས་སྲོག་ལྡོག་པ་ཅིག་པུ་ཅན་མིན། འགལ་འབྲེལ་གང་ཡང་མེད་པས་སྲོག་ལྡོག་ པ་ཅན་མིན། མཉན་བྱ་ལྡོག་མེད་ཀྱི་དཔེར་སྨོས་པས་དེ་དགག་པར་བསྟན་པའོ། ། ༈ འབྲེལ་པ་མེད་པས་སྲོག་སོགས་ལྡོག་པ་ཅན་མ་ཡིན་པ། དང་པོ་ནི། བྱེ་བྲག་རིགས་པ་ཅན་དག་གསོན་ལུས་བདག་དང་བཅས་ཏེ་སྲོག་སོགས་དང་ལྡན་པས་སོ། ། ཞེས་པ་ལྡོག་པ་གཅིག་པུ་ཅན་ཡིན་ནོ་ཟེར་རོ། ། ལྡོག་ན་ཉིད་ནི་ནས་བརྗོད་ལ། སྲོག་སོགས་ཆོས་ཅན། བདག་ལ་འབྲེལ་པ་གྲུབ་པར་ ཐལ། ཁྱོད་ཀྱི་གསོན་ལུས་བདག་བཅས་ཀྱི་ལྡོག་ཁྱབ་ངེས་པས་སོ་དེ་ཡང་འབྲེལ་པ་མེད་པ་ མེད་ལ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་དེ་ཡི་ལྡོག་ཁྱབ་མེད་པར་ཐལ། བདག་དང་འབྲེལ་པ་མེད་པས་སོ། ། སྔ་མ་འདོད་ན། དེ་ཉིད་ནས་གནས་ལ། ཆོས་ཅན་དེ་ཡི་མཐུན་ཕྱོགས་ལ་རྗེས་འགྲོ་གནས་པར་ཐལ། བདག་དང་རང་བཞིན་འབྲེལ་པ་གྲུབ་པས་སོ། །རང་གི་བདག་ནས་ཡོད་མ་ཡིན་ལ་སྲོག་ སོགས་ཆོས་ཅན། དེ་སྒྲུབ་ཀྱི་རྗེས་སུ་འགྲོ་ལྡོག་གང་ཡང་མ་གྲུབ་པར་ཐལ། བདག་དང་ བདག་གཅིག་དེ་བྱུང་གི་འབྲེལ་པ་གང་ཡང་མེད་པས་སོ། །ཁྱབ་སྟེ། དེ་ཡི་ལྡོག་ཁྱབ་གྲུབ་ན། རྟགས་དེ་ཡི་ཆོས་ལ་བདག་གཅིག་དེ་བྱུང་གང་རུང་གྲུབ་དགོས་པས་སོ། །མ་མཐོང་བ་ཙམ་ ནས་བཤད་ལ། མཉན་བྱ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱི་སྒྲ་རྟག་སྒྲུབ་ཀྱི་ལྡོག་ཁྱབ་རྣལ་མར་གྲུབ་པའི་ རྒྱུ་མཚན་ཁོ་ནས་དེ་སྒྲུབ་ཀྱི་ལྡོག་པ་ཅན་དུ་སློབ་དཔོན་གྱིས་བཤད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། སྐྱེས་བུ་ འགའ་ཡི་ངོར་ནི་དེ་སྒྲུབ་ཀྱི་ཕྱོགས་གཉིས་ལ་མ་མཐོང་བ་ཙམ་རྒྱུ་མཚན་དུ་བྱས་ནས་དེ་སྒྲུབ་ ཀྱི་ལྡོག་པ་ཅན་དུ་བཤད་པས་སོ། ། 1-402 དེའི་ཕྱི་ནས་མ་ངེས་པ་ལ་ཆོས་ཅན། དེ་སྒྲུབ་གྱི་མ་ངེས་པའི་རྟགས་ཡིན་ཏེ། དེ་བསྒྲུབ་ཀྱི་ ལྡོག་ཁྱབ་ལ་ཐེ་ཚོམ་ཟ་ནས་ལྡོག་ཁྱབ་འཁྲུལ་པའི་ཕྱོགས་ཆོས

【現代漢語翻譯】因為原因而成為正確的標誌是不合理的。因為以自性關係成為自己所要成立的法的正確標誌。標誌已排除！普遍成立！因為自性關係本身就是通過正確的標誌來理解所要成立之法的證明。從不確定到不是證明，根本上就不是。在確立標誌時，有法，對於正確的標誌來說，與自性關係無關的具有包含、集合等的聯繫是不合理的。如果確定了自己所要成立的法具有自性關係，那麼這個標誌對於這個法來說就不會有錯亂，因此不需要包含、集合等。如果標誌和法沒有自性關係，即使有包含、集合等，也是正確的標誌。殊勝反體的必要性。第二部分有五點：因為沒有聯繫，所以命等不是反體。禁止成立命等為反體。因為聽和命相同，所以命不是唯一的反體。因為沒有任何矛盾關係，所以命不是反體。因為以所聽為無反例證，所以顯示了對它的駁斥。因為沒有聯繫，所以命等不是反體。第一點是：具有特殊理智的人們，因為活著的身體具有自我，所以具有命等。』這樣說就是唯一的反體。如果反過來，就從『自身』開始說。命等，有法，與自我的聯繫是成立的，因為你活著的身體具有自我的反向周遍是確定的。那個沒有聯繫的，有法，你沒有那個反向周遍，因為與自我沒有聯繫。如果承認前者：就從『那個』開始存在。有法，在那個的同品上存在隨行是成立的，因為與自我成立了自性關係。從自己的自我開始，不是存在，命等，有法，對於那個成立來說，隨行和反行都沒有成立，因為與自我和同一個自我之間沒有任何產生的關係。普遍成立！如果那個的反向周遍成立，那麼那個標誌的法上必須成立同一個自我產生的任何一個關係。僅僅從沒有見到開始說。所聽，有法，僅僅因為你的聲音常駐成立的反向周遍真實成立的原因，老師才沒有說它是聲音常駐成立的反體，因為在某些人看來，僅僅以沒有見到聲音常駐成立的兩個方面為理由，才說它是聲音常駐成立的反體。在那之後的不確定，有法，是聲音常駐成立的不確定標誌，因為對聲音常駐成立的反向周遍產生懷疑，並且對反向周遍的錯亂方面產生懷疑。

【English Translation】 It is unreasonable for a sign to become a correct sign because of a reason. Because it becomes a correct sign for the dharma to be established by itself through a relationship of self-nature. The sign is eliminated! It is universally established! Because the relationship of self-nature itself is the proof of understanding the dharma to be established by the correct sign. From uncertainty to not being a proof, it is not fundamental. When establishing a sign, the subject of the sign, it is unreasonable to have a relationship of inclusion, collection, etc., that is unrelated to the relationship of self-nature for a correct sign. If it is certain that the dharma to be established by oneself has a relationship of self-nature, then this sign will not be confused with that dharma, so there is no need for inclusion, collection, etc. If the sign and the dharma do not have a relationship of self-nature, even if there is inclusion, collection, etc., it is still a correct sign. The necessity of the distinctive opposite. The second part has five points: Because there is no connection, life, etc., are not opposites. It is forbidden to establish life, etc., as opposites. Because hearing and life are the same, life is not the only opposite. Because there is no contradictory relationship, life is not an opposite. Because it is mentioned as an example of something that cannot be heard, it shows the refutation of it. Because there is no connection, life, etc., are not opposites. The first point is: Those with special intelligence, because the living body has self, have life, etc.' This is said to be the only opposite. If it is reversed, it starts from 'self'. Life, etc., the subject of the sign, the connection with self is established, because the reverse pervasion of your living body with self is certain. That which has no connection, the subject of the sign, you do not have that reverse pervasion, because there is no connection with self. If you admit the former: It starts from 'that' to exist. The subject of the sign, it is established that following exists on the homogeneous side of that, because the relationship of self-nature with self is established. Starting from one's own self, it is not existence, life, etc., the subject of the sign, for that establishment, neither following nor reversing is established, because there is no relationship of arising between self and the same self. Universally established! If the reverse pervasion of that is established, then any relationship of the same self arising must be established on the dharma of that sign. It is said only from not seeing. What is heard, the subject of the sign, only because the reverse pervasion of your sound being permanent is truly established, the teacher did not say that it is the opposite of sound being permanent, because in the eyes of some people, only by taking the reason of not seeing the two aspects of sound being permanent, it is said to be the opposite of sound being permanent. After that uncertainty, the subject of the sign, is the uncertain sign of sound being permanent, because there is doubt about the reverse pervasion of sound being permanent, and there is doubt about the confusing aspect of the reverse pervasion.

་ཡིན་པས་སོ། །གཞན་དུ་ནས་ འགྱུར་ལ། ཆོས་ཅན་དེ་ཡི་རྟག་ཡང་དག་ཏུ་ཐལ། དེ་ཡི་ཕྱོགས་ཆོས་དང་ལྡོག་ཁྱབ་ཡིན་པས་ སོ། ། ༈ སྲོག་སོགས་ལྡོག་པ་ཅན་དུ་སྒྲུབ་པ་དགག་པ། གཉིས་པ་ནི། གལ་ཏེ་གསོན་ལུས་ཆོས་ཅན། སྲོག་སོགས་ལྡོག་པར་ཐལ། བདག་ལྡོག་ པས་སོ། །བུམ་སོགས་བཞིན། ཁྱབ་སྟེ། སྲོག་སོགས་མེད་པས་བདག་མེད་པ་ལ་ཁྱབ་པར་ འགྱུར་བས་ཕྱིར་ཐལ་བ་ལས་སྲོག་སོགས་ཡོད་པས་གསོན་ལུས་བདག་བཅས་སུ་གྲུབ་པོ་ཞེ་ ན། དེ་ཡོད་མ་ཡིན་ནས་མི་རུང་ཕྱིར་ལ། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། སྲོག་སོགས་མེད་པས་བདག་ མེད་ལ་ཁྱབ་པ་མིན་པར་ཐལ། སྲོག་སོགས་དང་བདག་གཅིག་གི་འབྲེལ་པ་མེད་པས་རྫས་ གཞན་ཡིན་པས་སོ། །རིག་བྱེད་ཀྱི་མཐར་སྨྲ་བ་ལྟར་ན། སྲོག་སོགས་དེ་བདག་དེ་ཡི་བདག་ དང་བྱེ་བྲག་པ་ལྟར་ན་བདག་དེ་ལས་བྱུང་བ་ཡིན་པས་བདག་ལྡོག་ནས་སྲོག་སོགས་ལྡོག་གོ ། ཞེ་ན། གལ་ཏེ་བདག་ནི་ནས་དེ་བསྒྲུབརྩ་བར་གྲུབ་མེད་ལ་སྲོག་སོགས་ཆོས་ཅན། བདག་གི་ དངོས་འབྲས་མ་ཡིན་པར་ཐལ། བདག་ཕན་བྱེད་དུ་ཡོད་ན་ཁྱོད་སྐྱེ་བར་མཐོང་བ་མེད་ན་ སྐྱེ་བར་མ་མཐོང་བའི་དངོས་པོ་མེད་པས་སོ། །དེར་ཐལ། བདག་དེ་གཏན་ནས་ཚད་མས་ དམིགས་བྱ་མིན་པས་སོ། །སྔ་མ་ལ་ཁྱབ་པ་ཡོད་དེ་གལ་ཏེ་སྲོག་སོགས་འདི་བདག་གི་དངོས་ འབྲས་སུ་གྲུབ་ན། བདག་འཕེན་བྱེད་དུ་དམིགས་ན་དེ་སྐྱེ་བ་དམིགས། བདག་ཕན་བྱེད་དུ་ རྟོགས་པ་མིན་ན་དེ་སྐྱེ་བ་མ་རྟོགས་པ་གཅིག་དགོས་པས་སོ། །གཞན་ལ་འཐོང་མེད་ནས་ ཞེས་གང་ལས་ལ། བདག་ཆོས་ཅན། གསོན་ལུས་ལ་ཡོད་ཅིང་བུམ་སོགས་ལ་མེད་ཅེས་ཚད་ 1-403 མས་མི་རྟོགས་པར་ཐལ། བདག་དེ་གཞི་གང་ལ་ཡང་མཐོང་རུང་དུ་མེད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ ན་ལྡོག་པ་ཤེས་ནས་ཇི་ལྟར་ཡིན་ལ། བུམ་སོགས་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་བདག་མེད་དུ་ཚད་མས་ རྟོགས་པའི་སྒོ་ནས་བདག་མེད་པ་ལ་སྲོག་སོགས་མེད་པས་ཁྱབ་པ་གྲུབ་པ་མིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་ལ་བདག་མེད་པར་ཚད་མས་ཤེས་པ་མེད་པས་སོ། ། སྲོག་སོགས་ལ་ལར་ནས་རྟོགས་པར་འགྱུར་ལ། བདག་ཆོས་ཅན་གསོན་ལུས་ལ་ཡོད་ བུམ་སོགས་ལ་མེད་པར་མངོན་སུམ་གྱིས་མི་རྟོགས་པར་ཐལ། གང་དུ་ཡང་མཐོང་རུང་མིན་ པས་སོ། །ཁྱབ་སྟེ། ཞེས་གཞུང་གཉིས་དཔེ་དོན་དུ་སྦྱར་རོ། ། རྒྱུ་གང་ཞིག་ནི་ནས་རིགས་པ་ཡིན་ལ། གསོན་ལུས་ཆོས་ཅན། བདག་མེད་པའི་ཕྱིར། སྲོག་སོགས་མེད་པར་ཐལ་ཞེས་པའི་ཁྱབ་པ་མ་ངེས་པར་ཐལ། བློ་ལ་སོགས་པ་མེད་ན་སྲོག་ སོགས་མེད་པར་འགྱུར་གྱི་བདག་ལྡོག་པས་སྲོག་ལྡོག་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། བདག་སྲོག་ འབྲེལ་མེད་དོན་གཞན་ཡིན་པས་སོ། །རྟགས་བསལ་ལོ། ། གལ་ཏེ་ཅུང་ཟད་ནས་དེར་རྟོག་ན་ལ། བདག་མེད་དུ་མཐུན་པའི་ཤི་བའི་ལུས་དང་བུམ་ སོགས་རྣམས་ཅུང་ཟད་སྲོག་མེད་དུ་མཐུན་པས་ཅུང་ཟད་སྲོག་སོགས་ཡོད་པས། གསོན་ལུས་ རྣམས་བདག་བཅས་སུ་དཔ

【現代漢語翻譯】因此，這不成立。另一方面，如果進行轉換，那麼有法的事物（chos can，subject of debate）將永遠是真實的，因為它是該事物的同品遍（phyogs chos）和周遍（ldog khyab）。駁斥建立具有相反屬性的生命等：第二種情況是：如果活著的身體是有法的事物，那麼生命等將是相反的，因為自我是相反的，就像瓶子等一樣。這是周遍，因為沒有生命等就意味著沒有自我。因此，從反駁中可以得出結論，因為有生命等，所以活著的身體是有自我的。如果說：『那是不可能的，因為』。有法的事物（chos can，subject of debate），知識（shes bya，knowable）不是沒有生命等就意味著沒有自我，因為生命等和自我之間沒有單一的關係，它們是不同的實體。根據吠檀多（rig byed kyi mthar smra ba，Vedanta）的說法，如果生命等是自我的屬性或部分，那麼自我產生生命等，因此自我的反面就是生命等的反面。如果說：『如果自我沒有被證明是根本，那麼』。生命等不是自我的直接結果，因為如果自我存在並有所幫助，你不會看到它的產生，如果沒有看到它的產生，就沒有事物。這是因為自我根本不是通過量（tshad ma，valid cognition）可以觀察到的對象。如果生命等被證明是自我的直接結果，那麼如果自我被觀察到有所幫助，那麼它的產生就會被觀察到。如果自我沒有被認識到有所幫助，那麼它的產生就不會被認識到。『沒有看到其他』，從哪裡開始。有法的事物（chos can，subject of debate），自我是活著的身體所擁有的，而瓶子等沒有，這不能通過量（tshad ma，valid cognition）來認識，因為自我在任何基礎上都無法看到。如果承認這一點，那麼如何知道相反的屬性？有法的事物（chos can，subject of debate），瓶子等，你不能通過量（tshad ma，valid cognition）認識到沒有自我，從而建立沒有自我意味著沒有生命等的周遍，因為你沒有通過量（tshad ma，valid cognition）知道你沒有自我。『生命等有時會』。有法的事物（chos can，subject of debate），自我存在於活著的身體中，而不在瓶子等中，這不能通過現量（mngon sum，direct perception）來認識，因為它在任何地方都無法看到。這是周遍，將這兩個文字應用於例子。『什麼原因』，這是推理。有法的事物（chos can，subject of debate），活著的身體，因為沒有自我，所以沒有生命等，這個周遍是不確定的，因為如果沒有意識等，就沒有生命等，但自我的反面並不意味著生命的反面，因為自我和生命沒有關係，是不同的事物。駁斥了理由。『如果稍微』，在那裡認識到。因為沒有自我而相似的屍體和瓶子等，稍微沒有生命等而相似，所以稍微有生命等，活著的身體是有自我的。

【English Translation】 Therefore, this is not established. On the other hand, if a transformation is made, then the chos can (subject of debate) will always be true, because it is the homological pervader (phyogs chos) and the pervasion (ldog khyab) of that thing. Refuting the establishment of life, etc., as having opposite attributes: The second case is: If the living body is the chos can (subject of debate), then life, etc., will be the opposite, because the self is the opposite, just like a vase, etc. This is pervasion, because the absence of life, etc., implies the absence of self. Therefore, it can be concluded from the refutation that because there is life, etc., the living body has a self. If it is said: 'That is not possible, because.' The chos can (subject of debate), knowledge (shes bya, knowable), is not such that the absence of life, etc., implies the absence of self, because there is no single relationship between life, etc., and the self; they are different entities. According to Vedanta (rig byed kyi mthar smra ba, Vedanta), if life, etc., are attributes or parts of the self, then the self produces life, etc., therefore the opposite of the self is the opposite of life, etc. If it is said: 'If the self has not been proven to be fundamental, then.' Life, etc., are not the direct result of the self, because if the self exists and helps, you will not see its production, and if you have not seen its production, there is no thing. This is because the self is not at all an object that can be observed by valid cognition (tshad ma). If life, etc., are proven to be the direct result of the self, then if the self is observed to be helpful, then its production will be observed. If the self is not recognized to be helpful, then its production will not be recognized. 'Not seeing others', from where to start. The chos can (subject of debate), the self is possessed by the living body, but not by the vase, etc., this cannot be recognized by valid cognition (tshad ma), because the self cannot be seen on any basis. If this is admitted, then how to know the opposite attribute? The chos can (subject of debate), vase, etc., you cannot recognize the absence of self through valid cognition (tshad ma), thereby establishing the pervasion that the absence of self implies the absence of life, etc., because you do not know that you do not have a self through valid cognition (tshad ma). 'Life, etc., sometimes will'. The chos can (subject of debate), the self exists in the living body, but not in the vase, etc., this cannot be recognized by direct perception (mngon sum), because it cannot be seen anywhere. This is pervasion, applying these two texts to the example. 'What reason', this is reasoning. The chos can (subject of debate), the living body, because there is no self, therefore there is no life, etc., this pervasion is uncertain, because if there is no consciousness, etc., there is no life, etc., but the opposite of the self does not imply the opposite of life, because the self and life are not related, they are different things. The reason is refuted. 'If a little', recognize it there. Because the corpse and the vase, etc., which are similar in not having a self, are slightly similar in not having life, etc., therefore the living body, which has a little life, etc., has a self.

ོག་ནུས་ཞེ་ན། གཞལ་བྱ་ཉིད་ཕྱིར་ནས་ཅིས་མི་དཔོག་ལ། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། གསོན་ལུས་རྣམས་ བདག་བཅས་དང་གཞལ་བྱ་ཡིན་པས་གཞལ་བྱ་ཡིན་པའི་རྟགས་ཀྱིས་བུམ་སོགས་རྣམས་ བདག་བཅས་སུ་དཔོག་ནུས་པར་ཐལ། ཕྱོགས་སྔ་དེ་ཡི་ཕྱིར། རྟགས་བསལ་ལོ། །བུམ་ སོགས་བདག་བཅས་སུ་མི་དཔོག་སྟེ། དེར་གྲུབ་མཐའ་ལས་མི་འདོད་པས་སོ། །ཞེ་ན་བུམ་ སོགས་ཆོས་ཅན། བདག་བཅས་སུ་འདོད་པར་རིགས་པར་ཐལ། དེར་ཚད་མས་གྲུབ་པས་སོ། ། དེར་ཐལ། གསོན་ལུས་དང་གཞལ་བྱར་མཐུན་པས་སོ། ། 1-404 ཚད་མ་ཉིད་ནས་གང་གིས་ནསརྩ་བར་ནུས་ལ། ཆོས་ཅན་སྔ་མ་ལ་ཁྱབ་པ་ཡོད་དེ། དེ་ དང་དེར་ཚད་མས་གྲུབ་པ་ཉིད་དེ་དང་དེར་འདོད་པར་རིགས་པའི་རྒྱུ་མཚན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ་ དེ་དང་དེར་ཚད་མས་གྲུབ་པ་མེད་ན་ཡོད་མེད་ལ་སོགས་པའི་རྣམ་བཞག་མ་ནོར་བར་མི་ནུས་ པས་སོ། །གལ་ཏེ་བློ་སོགས་དེ་དག་ཀྱང་བདག་མེད་ན་མེད་པས་བདག་ལྡོག་ན་སྲོག་ལྡོག་གོ་ ཞེ་ན། སྲོག་དག་མིག་ནས་སྐྱེས་ཡིན་ལ། དབུགས་འབྱུང་རྔུབ་དང་མིག་འབྱེད་འཛུམས་ཆོས་ ཅན། བདག་རྟག་པ་ལས་སྐྱེས་པ་མིན་ཏེ། ལུས་ཀྱི་ནུས་པ་དང་བློ་དང་རྩོལ་བ་ལས་སྐྱེས་ པས་སོ། ། ཤིང་ཐོག་སྐྱུར་པོ་སོགས་ཀྱི་གཟུགས་མཐོང་པའམ་དྲི་ཚོར་བ་ལས་ལྕེའི་དབང་པོའི་ འགྱུར་བ་འགྲམ་ཆུ་ལྡང་བ་ཆོས་ཅན། ཆོས་འདྲ། སྐྱུར་པོ་སོགས་དྲན་པ་དང་མངོན་པར་ འདོད་པ་ལས་སྐྱེས་པས་སོ། །དྲན་འདོད་རྩོལ་བ་དེ་དག་ཆོས་ཅན། ཆོས་འདྲ། རྒྱུ་ཡུལ་དབང་ བདག་བློ་སྔ་མ་ལས་བྱུང་བས་སོ། །དེ་ཡི་རྒྱུ་ཡུལ་དབང་བློ་དེའང་ཆོས་ཅན། ཆོས་འདྲ། ཕན་ ཚུན་ལྷན་ཅིག་བྱེད་རྐྱེན་ལ་ལྟོས་པའི་རང་གི་ཉེར་ལེན་རིགས་འདྲ་སྔ་མ་ལས་བྱུང་བས་སོ། ། དེ་ཙམ་ལས་ནས་བརྟེན་ཡིན་ལ། དངོས་པོར་གྱུར་པའི་སྐྱེ་མཆེད་དྲུག་ཆོས་ཅན། ཆོས་ འདྲ། རང་རང་གི་རིགས་འདྲ་སྔ་མ་སོགས་རྒྱུ་རྐྱེན་ཚོགས་པ་ཙམ་ལས་བྱུང་བས་སོ། །དེར་ ཐལ། དེ་ཕན་བྱེད་དུ་ཡོད་མེད་ཀྱི་རྗེས་སུ་འགྲོ་ལྡོག་བྱེད་པས་སོ། །གཞན་དུ་རྟོག་ན་ཐུག་པ་ མེད་ལ་སྲོག་སོགས་ཆོས་ཅན། ནམ་མཁའ་དང་རི་བོང་རྭ་ལ་སོགས་པའང་རྒྱུར་ཐལ། བདག་ རྟག་པས་བསྐྱེད་པས་སོ། ། ༈ མཉན་སྲོག་མཚུངས་པས་སྲོག་ལྡོག་པ་ཅིག་པུ་ཅན་མིན་པ། གསུམ་པ་ལ་གཉིས། མཚུངས་པའི་རྒྱུ་མཚན་དངོས། མི་མཚུངས་པའི་གཞན་ལན་ དགག་པའོ། །དང་པོ་ནི། འཁྲུལ་པ་ཉིད་ཀྱིས་ནས་འགྱུར་ལ། སྲོག་སོགས་ཆོས་ཅན། དེ་སྒྲུབ་ 1-405 ཀྱི་ལྡོག་ཁྱབ་འཁྲུལ་པའི་ཆ་ནས་མཉན་བྱ་སྒྲ་རྟག་སྒྲུབ་ཀྱི་ལྡོག་ཁྱབ་འཁྲུལ་པ་དང་མཚུངས་ པར་ཐལ། དེ་སྒྲུབ་ཀྱི་རྗེས་སུ་འགྲོ་ལྡོག་ལ་ཐེ་ཚོམ་ཟ་ནས་དེ་གཉིས་འཁྲུལ་བས་སོ། །འདོད་ ན། དེ་ཡི་རྟགས་ཡང་དག་ཏུ་འགལ། གཉིས་པ་ལ་གསུམ། མི་མཚུངས་པ་ཡི་རྒྱུ་མཚན་དགོད། དེ་ལ་གནོད་བྱེད་རིགས་པས་ བསྟན། སླར་

【現代漢語翻譯】問：如果說有『能知』，為什麼不能衡量所知之物呢？答：所知之法，有生之身皆具『我』且可衡量，因此，以『可衡量』之相，能推知瓶等物皆具『我』。理由如前。駁斥此相。瓶等物不能推知為有『我』，因為宗派不認可。如果說瓶等物應被認為有『我』，因為有量（pramana， प्रमाण， pramāṇa，有效認知）證明。因為與有生之身和所知之物相同。

問：量（pramana， प्रमाण， pramāṇa，有效認知）本身如何能成為根本？答：先前的法（指瓶等物）具有遍（khyapa， ख्याप， khyāpa，普遍性），因為在彼處有量（pramana， प्रमाण， pramāṇa，有效認知）證明，因此應被認為在彼處。因為若無量（pramana， प्रमाण， pramāṇa，有效認知）證明，則無法正確區分有無等。如果說心識等也無『我』，則『我』若不存在，生命也會消失。

答：生命並非從眼中生出，呼吸和眼睛的開合，並非由常『我』所生，而是由身體的機能、心識和努力所生。

看到酸澀水果的形狀或聞到氣味，舌根的變化，如流口水，是相似之法，由對酸澀等的回憶和渴望所生。回憶和渴望等，是相似之法，由根、境、識和先前的意識所生。這些根、境、識，也是相似之法，由相互依存的因緣和各自相似的近取因所生。

僅僅依靠這些，六處（六處， षडायतन， ṣaḍāyatana，六種感官領域）的生起，是相似之法，由各自相似的先前之類等因緣聚合所生。因為它們的有無與作用相隨。若另作他想，則無窮無盡，生命等同於虛空和兔角，因為由常『我』所生。

因此，聽覺與生命相似，並非僅有生命消失。第三部分分為兩點：相似的理由和駁斥不同之處的辯駁。第一點是：由於錯覺而改變。生命等同於，證明此點的反向周遍（vyapaka， व्यापक， vyāpaka，普遍存在）與證明聲音常住的反向周遍相似，因為懷疑其是否隨之變化，所以兩者混淆。如果承認，則此相完全矛盾。第二部分分為三點：說明不相似的理由，用理智證明其危害，再次……

【English Translation】 Question: If there is 'knower', Why can't it measure the knowable? Answer: The knowable dharma, all living beings have 'self' and can be measured, therefore, with the sign of 'measurable', it can be inferred that vases etc. all have 'self'. The reason is as before. Refute this sign. Vases etc. cannot be inferred to have 'self', because the tenet does not recognize it. If it is said that vases etc. should be considered to have 'self', because it is proven by pramana (量， प्रमाण， pramāṇa， valid cognition). Because it is the same as living beings and knowable things.

Question: How can pramana (量， प्रमाण， pramāṇa， valid cognition) itself become the root? Answer: The previous dharma (referring to vases etc.) has pervasion (khyapa, ख्याप， khyāpa, universality), because pramana (量， प्रमाण， pramāṇa， valid cognition) proves it there, therefore it should be considered to be there. Because if there is no pramana (量， प्रमाण， pramāṇa， valid cognition) proof, it is impossible to correctly distinguish between existence and non-existence, etc. If it is said that if consciousness etc. also have no 'self', then if 'self' does not exist, life will also disappear.

Answer: Life is not born from the eyes, breathing and the opening and closing of the eyes are not born from the permanent 'self', but from the function of the body, consciousness and effort.

Seeing the shape or smelling the smell of sour fruit, the change in the tongue root, such as salivation, is a similar dharma, born from the memory and desire for sourness etc. Memories and desires etc. are similar dharmas, born from the root, object, consciousness and previous consciousness. These roots, objects, and consciousnesses are also similar dharmas, born from mutually dependent causes and conditions and their own similar proximate causes.

Relying only on these, the arising of the six senses (六處， षडायतन， ṣaḍāyatana， six sense spheres) is a similar dharma, born from the aggregation of causes and conditions such as their own similar previous types. Because their existence or non-existence follows their function. If you think otherwise, it will be endless, and life etc. will be the same as space and rabbit horns, because they are born from the permanent 'self'.

Therefore, hearing is similar to life, not just the disappearance of life. The third part is divided into two points: the reason for the similarity and the refutation of the rebuttal of the differences. The first point is: It changes due to illusion. Life is equal to, proving that the reverse pervasion (vyapaka, व्यापक， vyāpaka, universal existence) of this point is similar to the reverse pervasion of proving that sound is permanent, because it is suspected whether it changes with it, so the two are confused. If you admit it, then this sign is completely contradictory. The second part is divided into three points: explaining the reasons for the dissimilarity, proving its harm with reason, again...

ཡང་དེ་ཡི་སྐྱོན་སྤོང་དགག་པའོ། །དང་པོ་ནི། དེ་གཉིས་དེ་ལྟར་མཚུངས་པ་མ་ ཡིན་ཏེ། སྲོག་སོགས་ལྡོག་པ་ཅན་ཡིན་ཡང་མཉན་བྱ་དེ་ནི་དེ་ཡི་ལྡོག་པ་འཁྲུལ་བའི་ཕྱིར་ཞེ་ ན། ཇི་ལྟར་ན་མཉན་བྱ་དེ་ཆོས་ཅན། དེ་འཁྲུལ་ཏེ་དེ་ཡི་བསྒྲུབ་པ་ནི་ཉིད་ལས་ལྡོག་པ་མིན་ གྱི། དེ་ཡི་མཐུན་ཕྱོགས་ལས་ཀྱང་ལྡོག་པས་སོ། །ཞེ་ན། གཉིས་པ་ནི། འོ་ན་དོན་གྱིས་དེ་ནས་བརྗོད་འགྱུར་ལ། མཉན་བྱ་ཆོས་ཅན་སྒྲ་རྟག་སྒྲུབ་ ཀྱི་མཐུན་ཕྱོགས་ལ་འཇུག་པ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། དེ་ལས་ལྡོག་པས་སོ། །འདོད་ན། དེ་ནི་ གཞན་ལའང་མཚུངས་ལ། སྲོག་སོགས་ཆོས་ཅན། གསོན་ལུས་བདག་བཅས་སྒྲུབ་ཀྱི་ལྡོག་ ཁྱབ་འཁྲུལ་བར་ཐལ། མཉན་བྱ་སྒྲ་རྟག་སྒྲུབ་ཀྱི་མཐུན་ཕྱོགས་ལ་མི་འཇུག་པ་བཞིན་དུ་ཁྱོད་ ཀྱང་དེ་ཡི་མཐུན་ཕྱོགས་ལ་མི་འཇུག་པར་མཚུངས་པས་སོ། །བསྒྲུབ་མིན་ཉིད་ནས་བརྗོད་པ་ ཡིན་ལ། ཆོས་ཅན་དེ་ཡི་མཐུན་ཕྱོགས་ལ་གནས་པར་ཐལ། དེ་ཡི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་ཁོ་ན་ལས་ ལྡོག་པའི་དངོས་པོ་ཡིན་པས་སོ། ། དེ་ཡི་ཕྱིར་ནས་བརྗོད་ལ། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། རྟགས་མི་མཐུན་ཕྱོགས་ཁོ་ན་ལ་མེད་ཅེས་ པའི་ངག་གིས་རྟགས་མཐུན་ཕྱོགས་ལ་ཡོད་པར་བརྗོད་པར་ཐལ། མི་འཁྲུལ་བའི་རྗེས་སུ་ འགྲོ་ལྡོག་གང་རུང་སྟོན་པའི་ངེས་བཟུང་སྦྱར་བའི་ངག་གིས་དེ་གཉིས་ཀ་སྟོན་པས་སོ། །དེ་ ཕྱིར་རྗེས་འགྲོ་ནས་གྲུབ་མ་ཡིན་ལ། སྲོག་སོགས་ཆོས་ཅན་དེ་ཡི་མཐུན་ཕྱོགས་ཁོ་ན་ལ་མེད་ པའི་ལྡོག་ཁྱབ་མ་གྲུབ་པར་ཐལ། དེ་ཡི་མཐུན་ཕྱོགས་ལ་རྗེས་འགྲོ་མེད་པས་སོ། །བཀག་པ་ 1-406 འགོག་ནས་ཅི་འདྲ་ཞིག་ལ། ཆོས་ཅན། དེ་ཡི་མཐུན་ཕྱོགས་ལ་གྲུབ་པར་ཐལ། དེ་ཡི་མཐུན་ ཕྱོགས་ལ་མེད་པ་མིན་པའི་ཆོས་ཡིན་པས་སོ། ། གསུམ་པ་ལ་གཉིས། འདོད་པ་བརྗོད། སུན་འབྱིན་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ནི། གསལ་ བྱེད་པ་ན་རེ། བསྒྲུབ་བྱ་མེད་ནས་ཉིད་ལ་མེད་ལ། ཆོས་ཅན་དེ་ཡི་མཐུན་ཕྱོགས་ཁོ་ན་ལ་མེད་ དེ། དེ་ཡི་མཐུན་ཕྱོགས་ལས་ལྡོག་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། མཐུན་ཕྱོགས་དངོས་པོར་མེད་པས་ སོ། །ཁྱབ་སྟེ། དངོས་མེད་ནི་དངོས་མེད་ལ་ཞེས་གནས་གཞི་དང་ལས་ཞེས་འབྱུང་ཁུངས་ལ་ སོགས་པ་མི་རུང་སྟེ། དོན་བྱེད་པས་སྟོང་བས་སོ། །ཞེ་ན། གཉིས་པ་ལ་གཉིས། དངོས་མེད་ལྡོག་ཞི་མིན་པ་དགག མཐུན་ཕྱོགས་དངོས་པོར་མེད་ པ་དགག་པའོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས། དངོས་མེད་ལ་ཐ་སྙད་མི་བྱེད་པ་དགག གཞན་སེལ་ བའི་ཐ་སྙད་ཀྱིས་ལམ་རྒྱས་པར་བསྟན་པའོ། །དང་པོ་ནི། མེད་ཅེས་ལྡོག་པ་ནས་འདོད་ལ། གསོན་ལུས་བདག་བཅས་བསྒྲུབ་ཀྱི་མཐུན་ཕྱོགས་དངོས་མེད་ཆོས་ཅན། སྲོག་སོགས་ལྡོག་ པ་དེ་ཁྱོད་ལས་ལྡོག་པར་བརྗོད་པར་མི་རིགས་པར་ཐལ། འབྱུང་ཁུངས་ཀྱི་ཐ་སྙད་མི་རུང་ བས་སོ། །རྟགས་ཁས་སོ། །འདོད་ན། སྲོག་སོགས་ཁྱོད་ལས་ལྡོག་པ་མེད་ཅེས་ཁྱོད་སྨ

【現代漢語翻譯】再者，駁斥其過失。首先，那兩者並非如此相同，即使生命等是反面的，但可聞之物卻因誤解其反面而不同。如果這樣說，那麼，可聞之物作為有法，它被誤解，因為對它的證明並非從自身反面，而是也從它的順同方反面。如果這樣說。其次，那麼實際上會從那裡說出來，可聞之物作為有法，不進入聲音常住的順同方，因為從那裡反面。如果承認，那麼這與其他也相同。生命等作為有法，活著的身體與自我相伴的證明的反面周遍被誤解，正如可聞之物不進入聲音常住的順同方一樣，你也同樣不進入它的順同方。從非證明本身來說，有法存在於它的順同方，因為它僅僅是從它的異品反面的事物。因此，從那裡說，所知作為有法，『僅僅在異品中不存在』這句話，會說出在同品中存在，因為不誤解的隨行和反行，無論顯示哪一個，通過結合確定的詞語，會顯示那兩者。因此，並非從隨行而成立，生命等作為有法，僅僅在它的順同方中不存在的反面周遍不成立，因為它在它的順同方中沒有隨行。駁斥1-406 阻止後會怎麼樣呢？有法，在它的順同方中成立，因為它是在它的順同方中不存在的法。第三部分分為兩點：陳述觀點，闡述駁斥。首先，闡明者說：沒有所證，因此自身不存在，有法僅僅在它的順同方中不存在，因為它不從它的順同方反面，因為它不是順同方的實物。周遍是：非實物不允許存在於非實物中，無論是作為處所還是作為來源等，因為它空無作用。第二部分分為兩點：駁斥非實物不是反面寂止，駁斥順同方不是實物。第一部分分為兩點：駁斥不對非實物使用名稱，通過異體遮詮的名稱來擴充套件道路。首先，不存在被認為是反面，活著的身體與自我相伴的證明的順同方非實物作為有法，不應該說生命等從你那裡反面，因為它不允許來源的名稱。承認宗法。如果承認，生命等不從你那裡反面，你說

【English Translation】 Furthermore, refuting its faults. Firstly, those two are not so similar, even if life etc. are the opposite, but the audible is different because of misunderstanding its opposite. If it is said like that, then, the audible as the subject, it is misunderstood, because the proof for it is not from its own opposite, but also from its concordant side. If it is said like that. Secondly, then in reality it will be said from there, the audible as the subject, does not enter the concordant side of sound's permanence, because it is opposite from there. If admitted, then this is the same for others as well. Life etc. as the subject, the opposite pervasion of the proof of the living body accompanied by self is misunderstood, just as the audible does not enter the concordant side of sound's permanence, you are also similarly not entering its concordant side. From the non-proof itself, the subject exists in its concordant side, because it is merely a thing that is opposite from its discordant side. Therefore, from there it is said, knowable as the subject, the statement 'only does not exist in the discordant side', will say that it exists in the concordant side, because the non-misunderstanding following and reversing, whichever shows, by combining the definite words, will show those two. Therefore, it is not established from following, life etc. as the subject, the opposite pervasion that only does not exist in its concordant side is not established, because it does not have following in its concordant side. Refuting 1-406 After preventing, what will happen? The subject, is established in its concordant side, because it is a dharma that does not exist in its concordant side. The third part is divided into two points: stating the view, explaining the refutation. Firstly, the clarifier says: there is no to-be-proven, therefore it does not exist in itself, the subject only does not exist in its concordant side, because it does not reverse from its concordant side, because it is not a real thing of the concordant side. The pervasion is: non-real things are not allowed to exist in non-real things, whether as a place or as a source etc., because it is empty of function. The second part is divided into two points: refuting that non-real things are not the opposite cessation, refuting that the concordant side is not a real thing. The first part is divided into two points: refuting not using names for non-real things, expanding the path through the name of other-exclusion. Firstly, non-existence is considered as the opposite, the concordant side of the proof of the living body accompanied by self, the non-real thing as the subject, it should not be said that life etc. are reversed from you, because it does not allow the name of the source. Admitting the tenet. If admitted, life etc. are not reversed from you, you say

ྲ་བ་ འགལ་ལོ། །ལྡོག་པ་མེད་པ་བསྒྲུབ་པ་ཡིན་ལ་ཆོས་ཅན། སྲོག་སོགས་དངོས་པོའི་རྟགས་དེ་ གྲུབ་པར་ཐལ། དེ་མེད་པ་མེད་པའི་ཆོས་ཡིན་པས་སོ། ། དངོས་ཡོད་མེད་ནས་ལྟོས་ལ། གསལ་བྱེད་པ་ཆོས་ཅན། བླུན་པོར་ཐལ། སྲོག་སོགས་ དངོས་པོ་རྣམས་དངོས་མེད་ལ་ཡོད་ཅིང་སྲོག་སོགས་ཀྱི་དངོས་པོ་མེད་པ་དེ་དངོས་མེད་ལ་ ཡོད་པ་མིན་ཞེས་པའི་རྩོད་པའི་ཚེ། ཁས་ལེན་པའི་སྐྱེས་བུ་ཡིན་པས་སོ། ། གལ་ཏེ་དེ་ལས་ནས་འདོད་དམ་ཅི་ལ། ལྡོག་པ་མེད་པ་བསྒྲུབ་པ་ཡིན་དང་གཅིག་གོ ། དེའང་མིན་ན་ནས་ཅི་སྟེ་འགོག་ལ། སྲོག་སོགས་ཆོས་ཅན། དེ་ཡི་མཐུན་ཕྱོགས་དངོས་མེད་ 1-407 ལ་མེད་པར་ཐལ། དེ་ལ་ཡོད་པ་མིན་པའི་ཆོས་ཡིན་པས་སོ། །བསྒྲུབ་དང་དགག་པ་ནས་མི་ སྨྲ་ཐོབ་ལ། དངོས་མེད་ཆོས་ཅན། བརྗོད་པའི་ཐ་སྙད་མི་རུང་བར་ཐལ། བསྒྲུབ་སྒྲ་དགག་ སྒྲ་གང་ཡང་མི་རུང་བས་སོ། །དེར་ཐལ། དངོས་པོ་མེད་པས་སོ། །ཁྱབ་པ་ཁས་སོ། །སྔ་མ་ ལ་ཁྱབ་པ་ཡོད་དེ། བསྒྲུབ་ཚིག་དང་དགག་ཚིག་ལས་མ་གཏོགས་པ་སྒྲ་ལས་བྱུང་བ་ཐ་སྙད་ གཞན་ཡོད་པ་མིན་པས་སོ། ། ཡོད་པ་རྣམས་ནས་མེད་པར་འགྱུར་ལ། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། སྲོག་སོགས་དགག་པའི་ ཡུལ་མེད་པར་ཐལ། ཆོས་དེ་ཡོད་པའི་གཞིར་ཆོས་དེ་དགག་མི་ནུས་ཀྱི་ཆོས་དེ་མེད་པ་ལའང་ ཆོས་དེ་ལྡོག་པ་མིན་པས་སོ། །གལ་ཏེ་ཡོད་པའི་དངོས་པོ་ཡུལ་དུས་ལ་ལྡོག་ནས་འགོག་ཅེ་ ན། ཇི་ལྟར་དེ་ཡོད་ནས་འགོག་མི་འགྱུར་ཐལ། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། ཡོད་པའི་དངོས་པོ་ཡུལ་ དུས་ལ་ལྟོས་ནས་འགོག་པ་མི་འཐད་པར་ཐལ། དངོས་པོ་ཡོད་པ་དེ་ལྟར་ཡང་དངོས་པོ་དེ་ དགག་མི་ནུས། དངོས་པོ་མེད་པ་དེ་ལྟར་ཡང་དགག་མི་ནུས་པས་སོ། ། གཉིས་པ་ལ་གསུམ། སྒྲ་དོན་ཐ་སྙད་ཀྱི་དངོས་ཡུལ་ཡིན་པར་བསྟན། རང་མཚན་དངོས་ ཡུལ་ཡིན་པ་དགག སྒྲ་དོན་ལ་ཐ་སྙད་འཇུག་ཚུལ་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ནི། རང་མཚན་ལ་ཐ་ སྙད་བྱར་རུང་གི་དངོས་པོ་དེ་དག་མེད་པ་ལ་ཐ་སྙད་ཇི་ལྟར་རུང་ཞེ་ན། དེ་ཕྱིར་དངོས་དངོས་ ནས་འདོད་པ་ཡིན་ལ། སྒྲ་མི་རྟག་ཅེས་སོགས་སྒྲུབ་པ་དང་། སྒྲ་རྟག་པ་མིན་ཞེས་སོགས་ དགག་པ་བྱེད་པའི་སྒྲ་རྟོག་ཆོས་ཅན་ཕྱི་རོལ་རང་མཚན་དངོས་ཡུལ་དུ་བྱེད་པ་མིན་ཏེ། སྒྲ་ དོན་དངོས་ཡུལ་དུ་བྱས་ནས་རྟོག་པའི་སྣང་ཡུལ་ལ་འཇུག་པས་སོ། ། དེ་འདྲ་མེད་ནའང་ནས་སྣང་ལ། ཆོས་ཅན་ཕྱི་རོལ་རང་མཚན་རང་གི་དངོས་ཡུལ་དུ་ མེད་ཀྱང་། རང་གི་ཞེན་ཡུལ་རང་མཚན་ལ་དགག་སྒྲུབ་བྱས་པ་ལྟར་སྣང་སྟེ། མེད་ཡང་རང་ 1-408 མཚན་དེ་རྟོག་པ་ལ་སྣང་བའི་དགག་སྒྲུབ་དེ་ལྡན་པར་སྣང་ནས་རང་གི་ཞེན་ཡུལ་རང་མཚན་ དགག་སྒྲུབ་བྱེད་པར་མངོན་པས་སོ། །འོ་ན། སྒྲ་དོན་ཡོད་ཅེས་ཇི་ལྟར་བརྗོད་ཅེ་ན། དེ་ཡང་ སྒྲ་འཇུག་ནས་ཡོད་ཅེས་ལ། ངག་སྨྲ་བ་ན་ཆོས་ཅན། སྒྲ་དོན་ཡོད་ཅེས་བཞག་ཏུ་རུང་ས

【現代漢語翻譯】辯論：不合理。因為要成立無有周遍，並且，所立宗：聲音等事物之法，是成立的，因為它是無有不存在之法。觀察有與無而說：能闡明者，所立宗：是愚笨的，因為聲音等事物存在於無有之中，並且聲音等事物的不存在不存在於無有之中，在這樣的辯論時，因為是承認的補特伽羅。如果從那之後想要如何呢？與成立無有周遍是一樣的。如果不是那樣，那麼如何遮止呢？所立宗：聲音等，在那之同品無有之中不存在，因為是不存在於那裡的法。對於成立和破斥，不能說，所立宗：無有，不應說表達的詞語，因為成立之聲和破斥之聲都不應說。因為，因為事物不存在。遍是承認的。因為前者有周遍，因為除了成立詞和破斥詞之外，沒有其他的語言產生的詞語。存在的事物會變成不存在嗎？所知，所立宗：沒有破斥聲音等的對境，因為在法存在的基礎上不能破斥該法，並且在法不存在的基礎上該法也不是周遍。如果說存在的物體在處境和時間上週遍而破斥呢？如何存在而不被破斥呢？所知，所立宗：存在的物體依賴於處境和時間來破斥是不合理的，因為物體存在也不能破斥該物體，物體不存在也不能破斥。第二部分有三點：顯示聲音意義是名言的對境，遮止自相是真實的對境，講述名言安立於聲音意義的方式。第一點是：如果自相沒有可以安立名言的事物，那麼如何安立名言呢？因此，真實與真實想要的是，聲音是無常等等的成立，以及聲音是常等等的破斥，聲音的分別，所立宗：不是外境自相的真實對境，因為聲音意義作為對境而進入分別的顯現對境。即使沒有那樣也顯現，法，所立宗：即使外境自相不是自己的真實對境，也顯現為對自己的執著境進行破立，即使沒有，自相也顯現為與分別相應的破立，因此顯現為對自己的執著境自相進行破立。那麼，如何說聲音意義存在呢？那也是聲音進入而說存在，說話時，法，所立宗：可以安立聲音意義存在。

【English Translation】 Argument: It is unreasonable. Because it is to establish the absence of pervasion, and, the subject of the proposition: the characteristics of sound and other objects, is established, because it is the characteristic of non-existence. Observing existence and non-existence, it is said: the clarifier, the subject of the proposition: is foolish, because sound and other objects exist in non-existence, and the non-existence of sound and other objects does not exist in non-existence, at the time of such a debate, because it is an acknowledging individual. If after that, what do you want? It is the same as establishing the absence of pervasion. If it is not so, then how to prevent it? The subject of the proposition: sound and so on, does not exist in the homogeneous non-existence of that, because it is a characteristic that does not exist there. For establishment and refutation, one cannot speak, the subject of the proposition: non-existence, should not say the term of expression, because neither the sound of establishment nor the sound of refutation should be said. Because, because things do not exist. The pervasion is acknowledged. Because the former has pervasion, because apart from the words of establishment and the words of refutation, there are no other words arising from language. Will existing things become non-existent? Knowable, the subject of the proposition: there is no object of refuting sound and so on, because on the basis of the existence of the dharma, one cannot refute that dharma, and on the basis of the non-existence of the dharma, that dharma is not pervasive either. If it is said that existing objects pervade and refute in place and time? How can it exist and not be refuted? Knowable, the subject of the proposition: it is unreasonable to refute existing objects depending on place and time, because even if the object exists, it cannot refute that object, and even if the object does not exist, it cannot refute it. The second part has three points: showing that the meaning of sound is the object of convention, negating that self-character is the real object, and explaining the way convention is established in the meaning of sound. The first point is: if self-character does not have things that can establish convention, then how to establish convention? Therefore, what reality and reality want is the establishment that sound is impermanent and so on, and the refutation that sound is permanent and so on, the discrimination of sound, the subject of the proposition: is not the real object of external self-character, because the meaning of sound is taken as the object and enters the appearing object of discrimination. Even if it is not like that, it also appears, the dharma, the subject of the proposition: even if the external self-character is not its own real object, it also appears to refute and establish its own object of attachment, even if it does not exist, the self-character also appears to be in accordance with the discrimination of refutation and establishment, therefore it appears to refute and establish its own object of attachment self-character. Then, how to say that the meaning of sound exists? That is also said to exist when sound enters, when speaking, the dharma, the subject of the proposition: it can be established that the meaning of sound exists.

ྟེ། རྗོད་ བྱེད་ཀྱི་སྒྲ་འཇུག་པས་སོ། །ཐ་སྙད་བརྟེན་པར་འདོད་ལ། སྒྲ་དོན་ཆོས་ཅན། རང་མཚན་དུ་ ཡོད་པས་ཡོད་པར་བརྗོད་པ་མིན་ཏེ། སྒྲ་རྟོག་གི་ཡུལ་སྒྲོ་བཏགས་སུ་ཡོད་པ་ཙམ་ཡིན་པས་ སོ། ། གཉིས་པ་ནི། དེ་ལྟ་མིན་པར་རང་མཚན་ཁོ་ན་དེ་ཡིན་ན་བསྒྲུབ་ཆོས་དགག་ཆོས་རྣམས་ དངོས་པོ་དང་བདག་ཉིད་གཅིག་གམ་རྫས་ཐ་དད་དང་པོ་ལྟར་ན། དེ་ལྟ་མིན་ནས་ཐ་དད་ མེད་ཕྱིར་ལ། བུམ་པ་ཆོས་ཅན་ཁྱོད་ཀྱི་སྒྲུབ་ཆོས་སྒྲ་རྟོག་གིས་བརྗོད་ཅིང་ངེས་ན། ཁྱོད་ཉིད་ སྒྲུབ་ཆོས་སྒྲ་རྟོག་གིས། ཐམས་ཅད་བརྗོད་ཅིང་ངེས། ཁྱོད་ལ་དགག་རྒྱུའི་ཆོས་གཅིག་སྒྲ་རྟོག་ གཅིག་གིས་བཀག་ན། ཁྱོད་ལ་དགག་རྒྱུའི་ཆོས་ཐམས་ཅད་བཀག་པར་ཐལ། ཁྱོད་ཀྱི་སྒྲུབ་ ཆོས་དགག་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཁྱོད་དང་བདག་ཉིད་གཅིག་པས་སོ། །རྟགས་ཁྱབ་ཁས། རྫས་ ཐ་དད་ཡིན་ཞེ་ན། ཐ་དད་ཡིན་ན་ནས་འདུ་མི་འགྱུར་ལ། བྱས་སོགས་བསྒྲུབ་པ་དང་། རྟག་ དངོས་ཀྱིས་སྟོང་པ་སོགས་དགག་པ་ཆོས་ཅན། སྒྲ་ལ་གཞི་མཐུན་དུ་འདུ་བར་མི་འགྱུར་བར་ ཐལ། སྒྲ་ལས་རྫས་ཐ་དད་པས་སོ། །དཔེར་ན་གཞན་སྔོན་པོ་ལ་དགག་བསྒྲུབ་བྱས་པས་ གཞན་སེར་པོ་ལ་དགག་བསྒྲུབ་བྱས་པར་མི་འགྱུར་བ་བཞིན་ནོ། ། གསུམ་པ་ནི། སྣ་ཚོགས་ཆོས་ཀྱི་ནས་ལྟོས་ལྟ་བུར་ལ། རྗོད་བྱེད་ཀྱི་སྒྲ་དང་རྣམ་རྟོག་ ཆོས་ཅན། དོན་དམ་པར་དེ་ཡི་ཆོས་ཅན་ནམ་ཆོས་གང་ལ་ཡང་སྔར་མེད་གསར་དུ་དགག་ བསྒྲུབ་ཅི་ཡང་བྱས་པ་མིན་ཏེ། ཆོས་ཅན་སྒྲ་ལྟ་བུ་ལ་མི་རྟག་པ་ལྟ་བུའི་ཆོས་གཅིག་ཁྱོད་ཀྱིས་ བསྒྲུབས་ན་དེ་སྒྲ་ལ་གསར་དུ་བརྟེན་པ་ལྟ་བུ་དང་། མཉན་བྱ་སོགས་གཞན་རྣམས་བཏང་ 1-409 སྙོམས་ལྟ་བུ་དང་། སྒྲ་ལ་མ་བྱས་པ་ལྟ་བུའི་ཆོས་གཅིག་ཁྱོད་ཀྱིས་འགོག་ན། སྒྲ་མ་བྱས་པ་ལྟ་ བུས་གསར་དུ་དབེན་པ་ལྟ་བུ་དང་། དེ་བྱས་པ་ལ་གསར་དུ་རྟེན་པ་ལྟ་བུར་བསྟན་ནས་འཇུག་ པའི་ཐ་སྙད་ཡིན་པས་སོ། །བྱས་པའི་ཕྱིར་སྒྲ་མི་རྟག་ཅེས་ངེས་པའི་རྗེས་དཔག་གཅིག་ཆོས་ ཅན། སྒྲ་ལ་མི་རྟག་པ་གསར་དུ་ལྡན་པ་ལྟར་སྣང་སྟེ་བྱས་པས་སྒྲ་མི་རྟག་ཅེས་སྒྲུབ་པའི་རྟོག་ པ་ཡིན་པས་སོ། །ཆོས་ཅན་སྒྲ་མཉན་བྱ་ཡིན་པ་སོགས་བཏང་སྙོམས་ལྟ་བུར་བཞག་སྟེ་དེ་ལ་ དགག་བསྒྲུབ་ཅི་ཡང་མི་བྱེད་པའི་རྟོག་པ་ཡིན་པས་སོ། །ཆོས་ཅན་སྒྲ་དེ་རྟག་པས་གསར་དུ་ དབེན་པ་ལྟར་སྣང་སྟེ་བྱས་པའི་རྟགས་ལས་སྒྲ་ལ་རྟག་པ་འགོག་པའི་རྟོག་པ་ཡིན་པས་སོ། ། བརྗོད་པའི་སྒྲ་ལའང་སྦྱར་རོ། །མེད་པ་ཡི་ནི་དོན་ལ། རྗོད་བྱེད་སྒྲ་དང་རྣམ་རྟོག་ཆོས་ཅན། རང་མཚན་གྱི་དབང་ཁོ་ནས་འཇུག་པ་ཡིན་ཏེ། རང་གི་དངོས་པོ་ཡུལ་དུ་བྱས་པ་ལྟར་གྱི་རང་ མཚན་མེད་པའི་ཡུལ་ཅན་ཡིན་པས་སོ། །ཇི་ལྟར་བློས་གཏན་ནས་མ་བཏགས་པར་ཁས་ ལེན་ལ། ཆོས་ཆོས་ཅན་གྱི་ཐ་སྙད་བྱེད་པ་ན་ཆོས་ཅན། ཆོས་ཆོས་ཅན་

【現代漢語翻譯】因此，施設是由於能詮之聲音的運用。雖然想要依賴名言，但聲與義，作為法，並非因為存在於自相中而被說成存在，而是僅僅存在於聲音概念的增益中。第二種情況是，如果不是這樣，而是僅僅自相本身，那麼所立之法（bsgrub chos）和所破之法（dgag chos）是與事物本體同一還是異體？如果是前者，那麼既然並非如此，就沒有差別。如果瓶子作為法，你的所立之法通過聲音概念來表達和確定，那麼你本身的所有所立之法都通過聲音概念來表達和確定。如果你用一個聲音概念來遮止你所要遮止的一個法，那麼你所要遮止的所有法都將被遮止，因為你的所有所立之法和所破之法都與你本體同一。這是因為遍（khyab）已經被承認。如果是異體，那麼既然是異體，就不會混淆。所作等作為所立之法，以及常和實空等作為所破之法，作為法，就不會在聲音上共同存在，因為與聲音是異體。例如，對其他藍色進行遮止和安立，不會變成對其他黃色進行遮止和安立一樣。第三種情況是，對於各種法的相互依存關係，例如對於能詮之聲音和分別念，在勝義諦中，對於那個法或者任何法，都沒有做過任何先前沒有的新的遮止和安立。例如，如果對於作為法的聲音，你安立了無常這樣的一個法，那麼這就像是新依賴於聲音一樣；而對於可聽等其他法，就像是保持中立一樣。如果你遮止了聲音未作這樣的一個法，那麼這就像是聲音新近空缺一樣；並且顯示了對於已作的新近依賴，因此是施設的名稱。一個后比量（rjes dpag），即因為是所作，所以聲音是無常的，作為法，看起來像是聲音新近具有了無常，因為是所作，所以是安立聲音是無常的概念。作為法的聲音是可聽的等等，就像是保持中立一樣，對於它不作任何遮止和安立的概念。作為法的聲音，看起來像是新近空缺常，因為從所作的因（rtags）中，是遮止聲音是常的概念。對於能詮的聲音也同樣適用。對於不存在的事物，能詮之聲音和分別念，僅僅依靠自相的力量來運用，因為是以自己的事物作為對境，就像是沒有自相的對境一樣。如果不通過心來確定，如何承認呢？在進行法和有法（chos chos can）的名稱時，有法，法和有法

【English Translation】 Therefore, imputation occurs through the application of expressive sounds. Although one wishes to rely on terminology, sound and meaning, as entities, are not said to exist because they exist in their own right (svalakṣaṇa); rather, they merely exist as superimpositions of sound-concepts. Secondly, if it were not so, and only the own-character (svalakṣaṇa) itself were the case, then are the established properties (sādhya-dharma) and refuted properties (pratiṣedha-dharma) one in essence with the object, or are they different substances? If the former, then since it is not so, there is no difference. If a pot, as the subject of debate (dharma), has its established property expressed and ascertained by sound-concepts, then all of your established properties are expressed and ascertained by sound-concepts. If you negate one property to be negated in relation to it with one sound-concept, then all properties to be negated in relation to it are negated, since all your established and negated properties are one in essence with you. The pervasion (vyāpti) is accepted. If they are different substances, then since they are different, they will not be confused. The establishment of 'produced' (kṛta) etc., and the negation of 'empty of permanence and substance' (nitya-dravya-śūnya) etc., as properties, will not be commonly included in sound, since they are different substances from sound. For example, just as negating and establishing something about blue does not become negating and establishing something about yellow. Thirdly, in relation to the interdependence of various properties, such as with regard to expressive sounds and conceptual thoughts, in ultimate reality, no new negations or establishments that were not previously present have been made with respect to that property or any property. For example, if you establish one property, such as impermanence, for sound as the subject of debate, then it is as if it newly relies on sound; and others, such as being audible, are like being neutral. If you negate one property, such as 'unmade' (akṛta), for sound, then it is as if sound is newly devoid of it; and it is a term that is applied after showing that it newly relies on what is made. A subsequent inference (anumāṇa), namely, 'because it is produced, sound is impermanent,' as the subject of debate, appears as if sound newly possesses impermanence, because it is a concept that establishes that sound is impermanent because it is produced. The concept that the subject of debate, sound, is audible, etc., is like being neutral, and it is a concept that does not make any negations or establishments about it. The subject of debate, sound, appears as if it is newly devoid of permanence, because it is a concept that negates permanence in sound based on the sign (liṅga) of being produced. This also applies to expressive sounds. For the meaning of non-existence, expressive sounds and conceptual thoughts operate solely by the power of their own characteristics, because they have as their object their own entity, just like an object without its own characteristics. If one does not ascertain through the mind, how can one accept? When making the terminology of property and subject of property (dharma-dharmin), the subject of property, property and subject of property

གྱི་ཐ་སྙད་དེ་བརྟག་པ་ ཙམ་ལ་འཇུག་པ་ཡིན་ཏེ། རྟོག་པས། ཆོས་ཅན་གཅིག་ལ་དགག་སྒྲུབ་ཀྱི་ཆོས་དུ་མར་བསྟན་ པ་བཞིན་དུ་ཆོས་ཆོས་ཅན་གྱི་ཐ་སྙད་བྱེད་པ་པོའི་སྐྱེས་བུས་ཀྱང་། ཆོས་ཆོས་ཅན་གྱི་ཐ་སྙད་ བདེན་རྫུན་མ་ཕྱེ་བར་ཁས་ལེན་པས་སོ། །ཐ་དད་དོན་རྟེན་ཐོགས་མེད་བག་ཆགས་ནས་ གནོད་མི་འགྱུར་ལ། ཆོས་ཅན། སྒྲ་བྱས་མི་རྟག་སོགས་ཆོས་ཆོས་ཅན་ཐ་དད་པ་ལ་བདེན་ པའི་ཤེས་པས་མི་གནོད་དེ། སྒྲ་བྱས་མི་རྟག་སོགས་ཆོས་ཆོས་ཅན། ཐ་དད་པའི་ཐ་སྙད་དེ་ སྒྲ་མ་བྱས་རྟག་པ་སོགས་ལོག་པ་དུ་མ་ལས་ལོག་པའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་འཇུག་ཅིང་དེ་འདྲའི་ཐ་ སྙད་དེ་བག་ཆགས་བརྟན་པ་ལས་བྱུང་བའི་ཐ་སྙད་ཡིན་པས་སོ། ། དེ་འབྲས་ཅན་ནས་དོན་ཅིག་ལ། བུམ་པ་ཆོས་ཅན། ཆུ་མི་སྐྱོར་བ་ལས་ལྡོག་སྟེ། ཆུ་སྐྱོར་ བའི་འབྲས་བུ་ཅན་ཡིན་པས་སོ། །གྲང་བ་སྐྱོབ་པ་ལས་ལྡོག་སྟེ་གྲང་བ་སྐྱོབ་པའི་འབྲས་བུ་ 1-410 མེད་པའི་དངོས་པོ་ཡིན་པས་སོ། །ཆོས་ཅན་ཆུ་སྐྱོར་བའི་དོན་བྱེད་གྲང་བ་སྐྱོབ་པའི་དོན་མི་ བྱེད་ཅེས་པའི་གཞི་མཐུན་གྱི་ཐ་སྙད་བྱར་རུང་སྟེ། དེ་གཉིས་ཀ་ཡིན་པར་མཚུངས་པས་སོ། ། ཐ་དད་བརྟེན་ཅན་ནས་མཐོང་བ་སྦྱོར་ལ། བུམ་པས་ཆུ་སྐྱོར་ཞེས་སོགས་བསྒྲུབ་པ་དང་། གྲང་བ་མི་སྐྱོབ་ཞེས་སོགས་དགག་པ་བརྗོད་པའི་སྒྲ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ལས་བུམ་པ་ལ་དགག་ རྒྱུའི་ཆོས་དང་བསྒྲུབ་རྒྱུའི་ཆོས་རྣམས་དོན་དམ་པར་གསར་དུ་འཕེལ་འགྲིབ་དང་ལྡན་པ་ མིན་ཡང་བུམ་པའི་སྟེང་གི་དགག་བསྒྲུབ་ཀྱི་ཆོས་རྣམས་ལ་སྐྱེས་བུ་སྦྱོར་བར་བྱེད་དེ་བུམ་པ་ དེ་དེ་ལྟ་བུའི་དགག་བསྒྲུབ་ཀྱི་ཆོས་སུ་འབྲེལ་བའི་སྒོ་ནས་ཁྱོད་ཀྱང་བུམ་པ་ལ་དགག་རྒྱུ་དང་ བསྒྲུབ་རྒྱུའི་ཆོས་རྣམས་ལ་འཇུག་ལྡོག་བྱེད་ནུས་སུ་འབྲེལ་བས་སོ། །དེས་ན་དེ་དག་ཀྱང་མི་ ཤེས་སླད་ཅན་ཅེས་པ་ལྟར་ན། ཆོས་ཅན། རང་མཚན་གྱི་གནས་ལུགས་སྣང་ནས་མི་ཤེས་ པའི་བློས་སླད་པ་ཡིན་ཏེ། བུམ་པའི་དགག་སྒྲུབ་ཀྱི་ཆོས་རྣམས་བུམ་པ་དང་རང་མཚན་ཐ་ དད་པར་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ཡང་དེ་ལྟ་བུར་བརྗོད་པའི་སྒྲ་ཡིན་པས་སོ། །དེ་དག་བསླད་པའང་ ཤེས་པ་ཡིན་ལ། ཆོས་ཅན་རྫུན་པའམ་སླད་པ་ཁོ་ནར་ཤེས་པར་བྱས་ནས་ཐ་སྙད་བྱེད་པ་པོ་ ཐ་སྙད་ལ་འཇུག་དགོས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། ཐ་སྙད་དུ་རང་གི་བསྟན་བྱ་ལ་སྐྱེས་བུ་མི་བསླུ་བས་ སོ། ། གཉིས་པ་ནི། ཡོད་ཉིད་སྒྲུབ་བྱེད་ནས་ཐེ་ཚོམ་འགྱུར་ལ། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། བདག་ ཡོད་སྲིད་པར་ཐལ་གསོན་ལུས་ལ་བདག་ཡོད་པའི་སྒྲུབ་བྱེད་རྟགས་ཡང་དག་འཇུག་པས་སོ། ། རྟགས་ཁས། འདོད་ན། གསོན་ལུས་བདག་བཅས་བསྒྲུབ་ཀྱི་མཐུན་ཕྱོགས་ལ་མེད་པ་བུད། ཁས་བླངས་ཚད་མ་ནས་རིགས་མ་ཡིན་ལ། སངས་རྒྱས་ཆོས་ཅན། ཡིན་ལུགས་ལ་ དཔྱོད་པ་ན། ཁྱོད་ཉིད་ཀྱིས་བདག་མེད་པར་ཁས་བླངས་པ་ཙམ་གྱིས་བདག་མེ

【現代漢語翻譯】這個術語僅僅用於檢查。正如推理一樣，在一個事物上顯示了許多肯定和否定的屬性。同樣，使用事物屬性術語的人也承認事物屬性的術語，而不區分真假。從不同的事物、基礎、無礙的習氣中不會受到損害。例如，聲音是無常的等等，對於不同的事物屬性，真實的知識不會造成損害。聲音是無常的等等，這些不同的事物屬性術語，由於與聲音不是無常的、常駐的等等許多錯誤相反的原因而使用，並且這樣的術語是從穩定的習氣中產生的術語。從有結果到單一意義。例如，瓶子這個事物，與不盛水相反，因為它具有盛水的結果。與阻擋寒冷相反，因為它是不具有阻擋寒冷結果的事物。事物可以被描述為既能盛水又能阻擋寒冷，因為它們在兩者上是相同的。從不同的依賴到可見的結合。例如，瓶子盛水等等是肯定，不阻擋寒冷等等是否定。聲音這個事物，即使從你那裡，瓶子的否定和肯定的屬性在究竟上沒有新的增減，但人們會將這些屬性與瓶子結合起來，因為你通過與瓶子上否定和肯定的屬性相關的途徑，也能夠參與到瓶子的否定和肯定的屬性中。因此，就像『不知道被欺騙』一樣，事物被不知道的意識所欺騙，因為瓶子的否定和肯定的屬性與瓶子和自相不同，但聲音是這樣表達的。知道這些欺騙也是一種知識。事物不應該僅僅被認為是虛假的或欺騙性的，然後才使用術語，因為在術語中，人們不會被其所指的事物所欺騙。第二，從存在本身是證明到懷疑改變。所知的事物，可能會有過我的存在，因為活著的身體中存在著證明有我的正確標誌。如果承認這個標誌，那麼活著的身體就是有我的，這與要證明的相同方向不一致。從承認量到不是種類。佛陀，在研究事物本質時，僅僅因為您承認沒有我

【English Translation】 This term is used only for examination. Just as in reasoning, many affirmative and negative attributes are shown on one thing. Similarly, the person who uses the terms of thing and attribute also acknowledges the terms of thing and attribute without distinguishing between truth and falsehood. From different things, bases, and unobstructed habits, no harm will occur. For example, sound is impermanent, etc., to different thing-attributes, true knowledge does not cause harm. Sound is impermanent, etc., these different thing-attribute terms are used because they are contrary to many falsehoods such as sound is not impermanent, permanent, etc., and such terms are terms that arise from stable habits. From having results to a single meaning. For example, the thing 'vase' is the opposite of not holding water, because it has the result of holding water. It is the opposite of blocking cold, because it is a thing that does not have the result of blocking cold. A thing can be described as both holding water and blocking cold, because they are the same in both. From different dependencies to visible combinations. For example, 'the vase holds water' etc. is affirmation, and 'does not block cold' etc. is negation. The sound, even from you, the negative and affirmative attributes of the vase do not have new increases or decreases in reality, but people will combine these attributes with the vase, because you, through the way related to the negative and affirmative attributes on the vase, are also able to participate in the negative and affirmative attributes of the vase. Therefore, just like 'not knowing is deceived', things are deceived by the consciousness of not knowing, because the negative and affirmative attributes of the vase are different from the vase and its own characteristics, but the sound is expressed in this way. Knowing these deceptions is also knowledge. Things should not be considered merely false or deceptive before using the term, because in the term, people are not deceived by what it refers to. Second, from existence itself being proof to doubt changing. Knowable things, there may be a self existing, because in the living body there is a correct sign proving that there is a self. If the sign is admitted, then the living body is with self, which is inconsistent with the same direction to be proved. From admitting measure to not being a kind. Buddha, when studying the nature of things, just because you admit that there is no self

ད་པར་ཁས་ ལེན་པར་མི་རིགས་པར་ཐལ། བདག་མེད་པར་ཚད་མས་གྲུབ་པ་མེད་པར་ཁྱོད་ཀྱིས་བདག་ 1-411 མེད་པར་ཁས་བླངས་པས་སོ། ། མེད་ལས་ལྡོག་པ་ནས་ཐེ་ཚོམ་ཟ་ལ། སྲོག་སོགས་ཆོས་ཅན། བདག་མེད་པའི་རྒྱུ་མཚན་ གྱིས་ཁྱོད་དེ་སྒྲུབ་ཀྱི་མཐུན་ཕྱོགས་ལས་ལྡོག་པར་ཚད་མས་མ་ངེས་པར་ཐལ། བདག་དེ་ཡོད་ སྲིད་པས་སོ། །འདོད་ན་དེ་ཡི་ཕྱིར་དེ་ཡི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་དེ་སྒྲུབ་ཀྱི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་ཁོ་ན་ལས་ ལྡོག་པར་ཡང་ཚད་མས་མ་ངེས་པར་ཐལ་ལོ། །ཕུང་པོ་གཉིས་ལས་ནས་ལྡོག་པ་གྲུབ་ལ་ཆོས་ ཅན། བདག་མེད་ཁོ་ན་ལས་ལྡོག་པའི་ཁྱབ་པ་གྲུབ་ན་བདག་བཅས་ལ་ངེས་པར་སྒྲུབ་དགོས་ པ་ལ། ཆོས་གཅིག་ཡིན་ན་བདག་ཡོད་མེད་གང་རུང་གཅིག་ཡིན་དགོས་པས་སོ། ། མ་མཐོང་པ་ཡིན་ཡང་ནས་ཐེ་ཚོམ་ཟ་ལ། ཆོས་ཅན་བུམ་སོགས་འགའ་ལ་མ་མཐོང་ཡང་ བདག་མེད་ཀུན་ལ་མེད་པར་མི་འགྲུབ་པར་ཐལ། མ་མཐོང་ཡང་བདག་མེད་འགའ་ཞིག་ ལ་ཡོད་སྲིད་པས་སོ། །གསལ་ལ་ཁྱབ་བྱེད་ནས་མི་ཆོད་བཞིན་ལ་ཆོས་ཅན། བདག་མེད་ ཀྱི་གསལ་བ་ཀུན་ལ་ཁྱབ་བྱེད་མིན་ཡང་བདག་མེད་ཀུན་ལ་མེད་པར་མ་ངེས་ཏེ། མིན་ཡང་ བདག་མེད་འགའ་ལ་ཡོད་སྲིད་པས་སོ། ། ༈ འགལ་འབྲེལ་གང་ཡང་མེད་པས་སྲོག་ལྡོག་པ་ཅན་མིན་པ། བཞི་པ་ལ་གཉིས། དགག་ཆོས་དང་འགལ་བ་མེད་པས་ལྡོག་པ་མེད། སྒྲུབ་ཆོས་དང་ འབྲེལ་པ་མེད་པས་ལྡོག་པ་མེད་པའོ། །དང་པོ་ནི། ཡོད་ལ་འགལ་བ་ནས་ལྡོག་པར་འགྱུར་ ལ། ཆོས་ཅན། བདག་མེད་ལ་མེད་པར་ཚད་མས་མ་ངེས་པར་ཐལ། དེ་ལ་ཡོད་པ་ལ་འགལ་ བ་མ་མཐོང་བས་སོ། །དེ་བདག་མེད་དང་རྒྱུད་པས་འགལ་ཏེ་བདག་གིས་ཁྱབ་པས་སོ། །ཞེ་ ན། དེ་ཡང་ལ་ལར་ནས་ཅི་ཡོད་ལ་ཆོས་ཅན། བདག་ལ་དེ་བྱུང་ངམ་བདག་གཅིག་ཏུ་འབྲེལ་ བ་གང་རུང་དུ་ཐལ། བདག་གིས་ཁྱབ་ནས། བདག་མེད་དང་རྒྱུད་འགལ་ཡིན་པས་སོ། །དེས་ ན་བདག་མེད་པ་ནས་ཐེ་ཚོམ་ཟ་ལ་ཆོས་ཅན། བདག་མེད་ལས་ཀྱང་ལྡོག་པར་མ་ངེས་པར་ ཐལ། དེ་དང་མི་འགལ་བའི་ཆོས་ཡིན་པས་སོ། ། 1-412 ལྡོག་ཏུ་ཆུག་ནས་འདོད་མ་ཡིན་ལ། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། བདག་མེད་མེད་པའི་རྒྱུ་མཚན་ ཁོ་ནས་གསོན་ལུས་བདག་བཅས་སུ་མི་གྱུར་བར་ཐལ། མཐུན་ཕྱོགས་ལསའདི་ལ་དམར་ རྟགས་སམ་སྣོག་རྟགས་ཞིག་ཡོད་པས་བརྟག། ཆོས་དེ་མེད་པ་མེད་པས་ཡོད་པ་མིན་པའི་ ཕྱིར། རྟགས་ཁས་ཏེ། དཔེར་ན་ནས་མིན་པར་འདོད་པ་བཞིན་ནོ། །གལ་ཏེ་གཏན་ཚིགས་ ནས་རྗེས་འགྲོ་ཅན་ལ། སྲོག་སོགས་ཆོས་ཅན་དེ་ཡི་མཐུན་ཕྱོགས་ལ་གྲུབ་པར་ཐལ། དེ་ཡི་ མཐུན་ཕྱོགས་ལས་ལྡོག་པ་མེད་པའི་ཆོས་ཡིན་པས་སོ། །མ་ཁྱབ་ན་རྗེས་འགྲོ་ཅན་མིན་ནས་ བདག་བཅས་མིན་ལ། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། བདག་མེད་མིན་པ་ཙམ་གྱིས་གསོན་ལུས་བདག་ བཅས་སུ་གྲུབ་པ་མིན་པར་ཐལ། མཐུན་ཕྱོགས་ལས་ལྡོག་པ་མིན་པ་ཙམ་གྱིས་མཐུན་ཕྱོགས་ ལ་ཡོད་པ་མིན་པས་སོ། ། གཉིས་པ་ལ

【現代漢語翻譯】因此，不應承認（自性）存在，因為你們已經承認了無我，而無我已通過量（ प्रमाण ，pramāṇa，valid cognition）成立。從『無』的反面來產生懷疑。有情等法，你們用無我的理由來證明它，但不能確定它與同品（ पक्ष ，pakṣa，the side of the debate that one is trying to prove）的反面相違，因為可能有我的存在。如果你們認為如此，那麼也不能確定它僅僅與異品（ विपक्ष ，vipakṣa，the opposite side of the debate）相違。從二蘊（ स्कन्ध ，skandha，aggregates）的反面成立，法，如果僅僅成立了與無我的反面相違，那麼就必須確定有我的存在。如果法是一個，那麼我和無我兩者必居其一。即使沒有見到，也會產生懷疑。法，對於某些瓶子等事物，即使沒有見到，也不能成立在一切無我中都不存在，因為即使沒有見到，也可能在某些無我中存在。清晰且是遍及者，法，即使無我的清晰不是遍及一切，也不能確定在一切無我中都不存在，因為即使不是遍及一切，也可能在某些無我中存在。沒有相違關係，因此不是有情之反面。第四部分分為兩點：因為與所破法（དགག་ཆོས།）不相違，所以沒有反面；因為與所立之法（སྒྲུབ་ཆོས།）沒有關聯，所以沒有反面。第一點是：與『有』相違才會成為反面，法，不能確定無我中沒有『有』，因為沒有見到它與『有』相違。它與無我是相違的，因為它遍及於我。如果有人問：那麼，在某些情況下，『有』是什麼？法，『有』與我之間是同時產生還是具有單一性？因為它遍及於我，所以與無我是相違的。因此，從無我的反面來產生懷疑，法，也不能確定它與無我相違，因為它是不與它相違的法。即使允許成為反面，也不是所希望的。所知法，僅僅因為沒有無我，就不能使有情之身變成有我之身，因為同品中存在某種標記。因為該法不是沒有，所以不是有。理由已成立，例如就像不承認是青稞一樣。如果理由是具有隨同性（རྗེས་འགྲོ།），那麼有情等法，它應該在同品中成立，因為它是不與同品反面相違的法。如果不遍及，那麼就不是具有隨同性，因此不是有我。所知法，僅僅因為不是無我，就不能成立有情之身是有我的，因為僅僅不與同品反面相違，並不能證明它存在於同品中。第二點是：

【English Translation】 Therefore, it is not appropriate to affirm (inherent existence), because you have already affirmed selflessness, and selflessness has been established through valid cognition ( प्रमाण ，pramāṇa, valid cognition). Doubt arises from the opposite of 'non-existence'. Subjects such as sentient beings, you use the reason of selflessness to prove it, but it cannot be determined that it contradicts the opposite of the similar class ( पक्ष ，pakṣa, the side of the debate that one is trying to prove), because there may be a self. If you think so, then it also cannot be determined that it only contradicts the opposite of the dissimilar class ( विपक्ष ，vipakṣa, the opposite side of the debate). Established from the opposite of the two aggregates ( स्कन्ध ，skandha, aggregates), if it is only established that it contradicts the opposite of selflessness, then it must be determined that there is a self. If the dharma is one, then either self or selflessness must be one. Even if not seen, doubt arises. Dharma, for some things such as vases, even if not seen, it cannot be established that it does not exist in all selflessness, because even if not seen, it may exist in some selflessness. Clear and pervasive, Dharma, even if the clarity of selflessness is not pervasive to all, it cannot be determined that it does not exist in all selflessness, because even if it is not pervasive to all, it may exist in some selflessness. There is no contradictory relationship, therefore it is not the opposite of sentient beings. The fourth part is divided into two points: because it does not contradict the object to be refuted (དགག་ཆོས།), there is no opposite; because it has no connection with the object to be established (སྒྲུབ་ཆོས།), there is no opposite. The first point is: only contradicting 'existence' will become the opposite, Dharma, it cannot be determined that there is no 'existence' in selflessness, because it has not been seen to contradict 'existence'. It contradicts selflessness because it pervades self. If someone asks: then, in some cases, what is 'existence'? Dharma, is 'existence' and self produced simultaneously or do they have a single nature? Because it pervades self, it contradicts selflessness. Therefore, doubt arises from the opposite of selflessness, Dharma, it cannot be determined that it contradicts selflessness, because it is a dharma that does not contradict it. Even if allowed to be the opposite, it is not what is desired. Knowable Dharma, just because there is no selflessness, it cannot make a sentient body become a self-possessing body, because there is some mark in the similar class. Because that dharma is not non-existent, it is not existent. The reason has been established, for example, just like not admitting it is barley. If the reason is having concomitance (རྗེས་འགྲོ།), then sentient beings etc., it should be established in the similar class, because it is a dharma that does not contradict the opposite of the similar class. If it is not pervasive, then it is not having concomitance, therefore it is not self-possessing. Knowable Dharma, just because it is not selflessness, it cannot be established that a sentient body is self-possessing, because merely not contradicting the opposite of the similar class does not prove that it exists in the similar class. The second point is:

་གཉིས། སྲོག་སོགས་བདག་བསྒྲུབ་པའི་འབྲས་རྟགས་མིན། ཞར་ལ་ བཤད་ཟིན་དྲན་པ་ལ་སྦྱར་བའོ། །དང་པོ་ལ་གསུམ། རྒྱུ་འབྲས་ལ་རྗེས་སུ་འགྲོ་ལྡོག་དགོས། བདག་སྲོག་ལ་རྗེས་སུ་འགྲོ་ལྡོག་མེད། རྒྱུ་འབྲས་ལྡོག་པ་ལ་ལྟོས་མེད་དགག་པའོ། །དང་པོ་ ནི། འཇུག་ལ་གང་གི་ནས་ཅན་གྲུབ་པ་ལ། དུ་བ་ཆོས་ཅན། མེ་མེད་ན་མི་འབྱུང་སྟེ། མེ་ཡོད་ ཁོ་ན་ལས་འཇུག་པས་སོ། ། དེ་ཕྱིར་དེ་ཉིད་ནས་འཇུག་བྱེད་ཡིན་ལ། དུ་བ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཡོད་པ་དེ་དུ་ལྡན་ལ་ལ་ མེ་ཡོད་པ་གོ་བར་བྱེད་དེ། མེ་ལྡོག་ན་ཁྱོད་ལྡོག་ཅིང་། དེ་སྒྲུབ་ཀྱི་ཕྱོགས་ཆོས་ཡིན་པས་སོ། ། མེད་ན་ནས་ལྟོས་པ་ཡིན་ལ། མེ་མེད་ན་དུ་བ་མི་འབྱུང་བའི་འབྲེལ་བ་ཆོས་ཅན། སྲོག་སྒྲུབ་ བྱེད་གང་རུང་རུང་གིས་མི་འགྲུབ་སྟེ། རང་གི་སྒྲུབ་བྱེད་ཁྱད་པར་བ་ལ་ལྟོས་པས་སོ། །དེ་གང་ ཞེ་ན། འབྲས་བུ་མཐོང་དང་ནས་འབྲས་བུ་ཉིད་ལ། མེ་རང་ལ་ཕན་བྱེད་དུ་ཡོད་མེད་ཀྱི་རྗེས་ སུ་འགྲོ་ལྡོག་བྱེད་པ་དེ་ཆོས་ཅན། དུ་བ་མེ་ལ་མི་འཁྲུལ་བའི་སྒྲུབ་བྱེད་ཡིན་ཏེ། མེ་དུ་བའི་རྒྱུ་ 1-413 དང་དུ་བ་མེའི་འབྲས་བུ་སྒྲུབ་བྱེད་ཡིན་པས་སོ། ། གཉིས་པ་ནི། དེ་ཡོད་ན་ནས་ཡོད་མ་ཡིན་ལ། གསོན་ལུས་ཆོས་ཅན། སྲོག་སོགས་དེ་ ཁྱོད་ལ་བདག་རྟོགས་པར་བྱེད་པའི་རྒྱུ་དངོས་དཔོག་པའི་འབྲས་རྟགས་མིན་པར་ཐལ། སྲོག་ སོགས་ཡོད་ན་བདག་ཡོད་པར་མ་ངེས་པས་སོ། །རྟག་ཏུ་ཡོད་པའམ་ནས་མི་སྲིད་ཕྱིར་ལ། སྲོག་སོགས་ཆོས་ཅན། བདག་གི་དངོས་འབྲས་མ་ཡིན་པར་ཐལ། བདག་ཕན་བྱེད་དུ་མེད་ པས་ཁྱོད་མེད་པར་མི་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་ཏེ། བདག་དེ་རྟག་ཁྱབ་ཏུ་ཡོད་པས་སོ། ། གསུམ་པ་ནི། རྒྱུ་འབྲས་ལ་ལྡོག་པ་མི་དགོས་ཏེ། རྒྱུ་ཡོད་པ་ལ་ལར་འབྲས་བུ་མཐོང་བ་ ཙམ་གྱི་རྗེས་འགྲོས་ཀྱང་འགྲུབ་ཟེར་རོ། །འབྲས་བུ་རང་གི་ནས་རང་བཞིན་ལ། འབྲས་བུ་ ཆོས་ཅན། རང་རྒྱུས་བསྐྱེད་བྱ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། རང་རྒྱུ་ཕན་བྱེད་དུ་མེད་ཡང་རྒྱུ་རྐྱེན་གཞན་ ལས་བྱུང་བས་སོ། །ཁྱབ་སྟེ། འབྲས་བུའི་རང་བཞིན་འདྲ་མི་འདྲ་ཐ་དད་རྣམས་རྒྱུ་འདྲ་མི་ འདྲ་ཐ་དད་རྣམས་ལས་འབྱུང་དགོས་པའི་ཕྱིར། ཚོགས་པའི་ནུས་པ་ནས་ངོ་བོ་ཉིད་ལ། མྱུ་ གུ་སོགས་དངོས་པོ་སྣ་ཚོགས་པ་རྣམས་ཆོས་ཅན། རང་རྒྱུ་སྣ་ཚོགས་ཀྱིས་བསྐྱེད་དེ། རྫས་ རིགས་སྣ་ཚོགས་པའི་དངོས་པོ་ཡིན་པས་སོ། །ཁྱབ་སྟེ། རྒྱུ་ཚོགས་པའི་ནུས་པ་ཐ་དད་ལས་ འབྲས་བུ་ཐ་དད་སྐྱེད་དགོས་པའི་ཕྱིར། གལ་ཏེ་ཐ་དད་ནས་གཅིག་ཏུ་འགྱུར་ལ། དངོས་པོ་ ཐམས་ཅད་ལ་ཆོས་ཅན། ངོ་བོ་གཅིག་ཏུ་ཐལ། རང་རྒྱུ་སྣ་ཚོགས་ལས་མ་སྐྱེས་པའི་དངོས་ ཡིན་པས་སོ། ། འདི་ཐ་དད་བྱེད་ཐ་དད་བྱེད་མིན་ནའི་དོན། མེ་མེད་བརྒྱ་སྤྱིས་མེ་ཡི་འབྲས་བུ་དུ་བ་བྱེད་ ཅིང་མེ་མེད་ཀྱི་འབྲས་བུ་ཡང་བྱེད་པས། ཇ

【現代漢語翻譯】二、證明生命等不是證明自我的結果的標誌。順便說一下，以上已經解釋完畢，現在將這些內容與記憶聯繫起來。第一部分有三個要點：原因和結果需要隨之而來地發生變化；自我和生命不會隨之而來地發生變化；駁斥原因和結果不需要依賴於變化。第一點是：在開始時，如果能證明某物具有從…而來的性質，例如，煙霧，作為所立宗，如果不存在火，它就不會產生，因為它僅僅是從火而產生的。因此，它本身就是開始的原因。煙霧，作為所立宗，你的存在使人理解到那裡有火，因為如果火消失了，你也會消失，並且這是證明的同品周。如果不存在，那麼它就依賴於…。如果不存在火，那麼煙霧就不會產生的關係，作為所立宗，任何證明生命的事物都無法證明它，因為它依賴於其獨特的證明方式。那是什麼呢？觀察結果和從結果本身出發。對於火本身有益或無益的隨之而來地發生變化，作為所立宗，這是不會將煙霧誤認為火的證明，因為火是煙霧的原因，而煙霧是火的結果。第二點是：如果它存在，那麼它就不存在。有生命的身體，作為所立宗，生命等不是你用來推斷自我的真實原因的結果的標誌，因為如果生命等存在，就不能確定自我存在。因為總是存在或不可能存在，所以生命等，作為所立宗，不是自我的真實結果，因為自我沒有幫助，所以你不會消失，因為自我普遍存在。第三點是：原因和結果不需要變化，據說僅僅通過觀察原因的存在，結果的出現也能證明。結果的自性，作為所立宗，不是由其自身原因產生的，因為它是由其他原因產生的，即使其自身原因沒有幫助。這是普遍的，因為結果的不同自性必須來自不同的原因。聚集的能力的自性，例如，幼苗等各種事物，作為所立宗，是由各種原因產生的，因為它們是各種物質的事物。這是普遍的，因為必須從原因聚集的不同能力中產生不同的結果。如果不同變成相同，那麼一切事物，作為所立宗，本質上都是相同的，因為它們不是由各種原因產生的。這是否意味著不同導致不同？沒有火的一百個原因會產生火的結果煙霧，也會產生沒有火的結果。怎麼樣？

【English Translation】 Two, proving that life etc. is not a sign of the result of proving self. By the way, the above has been explained, and now these contents are linked to memory. The first part has three points: cause and effect need to change accordingly; self and life do not change accordingly; refuting that cause and effect do not need to depend on change. The first point is: at the beginning, if it can be proved that something has the nature of coming from…, for example, smoke, as the subject of proof, if there is no fire, it will not be produced, because it is only produced from fire. Therefore, it itself is the cause of the beginning. Smoke, as the subject of proof, your existence makes people understand that there is fire there, because if the fire disappears, you will also disappear, and this is the homogeneous property of proof. If it does not exist, then it depends on…. If there is no fire, then the relationship that smoke will not be produced, as the subject of proof, anything that proves life cannot prove it, because it depends on its unique way of proving. What is that? Observe the results and start from the results themselves. The changes that occur accordingly that are beneficial or unhelpful to the fire itself, as the subject of proof, this is the proof that will not mistake smoke for fire, because fire is the cause of smoke, and smoke is the result of fire. The second point is: if it exists, then it does not exist. A living body, as the subject of proof, life etc. is not a sign of the result of the real reason you use to infer the self, because if life etc. exists, it cannot be determined that the self exists. Because it always exists or is impossible to exist, life etc., as the subject of proof, is not the real result of the self, because the self is not helpful, so you will not disappear, because the self is universal. The third point is: cause and effect do not need to change, it is said that the appearance of the result can also be proved merely by observing the existence of the cause. The self-nature of the result, as the subject of proof, is not produced by its own cause, because it is produced by other causes, even if its own cause is not helpful. This is universal, because the different self-natures of the results must come from different causes. The self-nature of the power of aggregation, for example, seedlings and other various things, as the subject of proof, are produced by various causes, because they are things of various substances. This is universal, because different results must be produced from the different powers of aggregation of causes. If different becomes the same, then all things, as the subject of proof, are essentially the same, because they are not produced by various causes. Does this mean that different leads to different? One hundred reasons without fire will produce the result of fire smoke, and will also produce the result of no fire. How about it?

ི་ལྟར་དེ་བསྐྱེད་རང་བཞིན་གྱིས་ཁྱབ་པ་མ་ངེས་ ཞེ་ན། རང་བཞིན་གཅིག་ཉིད་ཉམས་ནས་རང་བཞིན་གཉིས་ལ་མེ་མེད་ཀྱི་རྒྱ་སྤྱི་རང་མཚན་ གཅིག་ཆོས་ཅན། རང་མཚན་གཅིག་མིན་པར་ཐལ། མེ་ལ་སོགས་པའི་རྒྱུ་ཚོགས་དང་། མེ་ 1-414 མེད་ཀྱི་དངོས་པོ་གཉིས་ཡིན་པས་སོ། །དེར་ཐལ། དུ་བའི་དངོས་རྒྱུ་ལས་མེས་སྟོང་བའི་ དངོས་པོ་ཡིན་པས་སོ། ། དེས་ན་གཞན་ནི་ནས་དེ་དེ་ཉིད་ལ། ཆོས་ཅན་མེ་ལ་སོགས་པའི་རྒྱུ་ཚོགས་དེ་ཉིད་དུ་ ཐལ། དུ་བ་དངོས་སུ་སྐྱེད་བྱེད་ཡིན་པས་སོ། །དེས་སྐྱེད་རང་བཞིན་ནས་ཇི་ལྟར་འབྱུང་ལ། ཆོས་ཅན་ཁྱོད་ལས་དུ་བ་གསར་དུ་མི་འབྱུང་པར་ཐལ། དུ་བ་སྐྱེད་བྱེད་མིན་པས་སོ། །དེ་ཕྱིར་ རྒྱུ་དང་ནས་ངེས་པ་ཉིད་ལ། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། རྒྱུ་འབྲས་མི་འཁྲུལ་ཏེ། རྒྱུ་དུ་བ་གསར་བྱུང་ གི་དངོས་རྒྱུ་ཡིན་ན། མེ་ལ་སོགས་པའི་ཚོགས་པ་ཡིན་ན་དགོས་ཀྱི་དུ་བའི་རྒྱུའི་རིགས་མ་ ཡིན་པ་ལས་དུ་བ་མི་འབྱུང་བས་སོ། ། དེས་ན་རང་བཞིན་ནས་དེ་རྟོགས་འགྱུར་ལ། དུ་བ་ཆོས་ཅན། མེ་ལ་མི་འཁྲུལ་ཏེ། མེ་ འཛིན་མངོན་སུམ་ལས་མེ་དེ་ཁྱོད་ཀྱི་རྒྱུར་རྟོགས་པ་བཞིན། རྗེས་དཔག་གིས་ཀྱང་རྟོགས་ པར་འགྱུར་བས་སོ། །ཆུ་དང་འོ་མ་ནས་ཇི་ལྟར་འགྱུར་ལ། རྒྱུ་རིགས་མཐུན་པ་ལས་ཀྱང་ རིགས་གཅིག་འབྱུང་བ་ཡོད་དེ། རིགས་མི་མཐུན་པའི་ཆུ་དང་འོ་མ་གཉིས་ཀས། འབྲས་ ཆན་བཏུལ་བ་གཅིག་བསྐྱེད་པ་བཞིན་ཞེ་ན། གཤེར་ནུས་གང་ལ་ནས་གཅིག་ཉིད་ལ། རང་ འབྲས་འབྲས་ཆན་རུལ་བ་སོ་སོའི་རྒྱུར་གྱུར་པའི་ཆུ་འོ་མ་གཉིས་ཀ་ཆོས་ཅན། རིགས་གཅིག་ ཏུ་བཞག་ཏུ་རུང་སྟེ། གཤེར་བའི་ནུས་པ་ཅན་ཡིན་པའི་སྒོ་ནས་རང་འབྲས་འབྲས་ཆན་རུལ་ བའི་རྒྱུར་འདྲ་བས་སོ། ། ཅི་ཆུ་འོ་འདི་ནི་རྫས་ཐ་དད་དང་རྫས་གཅིག་པའི་བདག་ཉིད་གཉིས་ཀ་ཡིན་ནམ་ཞེ་ན། ཆུ་འོ་གཉིས་གཅིག་མིན་གྱི་རྫས་ཐ་དད་ཡིན་ན། འོ་ན་དེ་གཉིས་གཤེར་བ་ཉིད་དུ་གཅིག་པ་ ཇི་ལྟར་ཡིན་ཞེ་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། ཆུ་འོ་གཉིས་ནུས་པ་གཅིག་ཡིན་ཏེ། དངོས་པོ་ཐམས་ ཅད་རང་རང་གི་ངོ་བོ་མ་འདྲེས་པར་གནས་པས་སོ། །དེ་ཡི་རང་བཞིན་ཅན་ནས་བརྗོད་ 1-415 ལ། རང་འབྲས་འབྲས་ཆན་རུལ་པ་གཉིས་ཀྱི་རྒྱུར་གྱུར་པའི་ཆུ་འོ་གཉིས་ཆོས་ཅན། རྫས་ཐ་ དད་ཀྱང་ནུས་པ་རིགས་གཅིག་ཅེས་བརྗོད་དུ་རུང་སྟེ། རང་འབྲས་འབྲས་རུལ་སྐྱེད་བྱེད་ཀྱི་ གཤེར་བའི་དངོས་པོར་རིགས་གཅིག་ཏུ་རྟོགས་པ་བློ་གཅིག་བསྐྱེད་པས་སོ། ། དེ་བཞིན་མེ་ནི་ནས་རྟེན་ཡིན་ལ། མེ་ཡི་ཁྱད་པར་རྣམས་ཆོས་ཅན། རྫས་ཐ་དད་ཀྱང་ མེར་རིགས་གཅིག་ཏུ་རྟོགས་པའི་ངོ་ཤེས་གཅིག་གི་རྒྱུ་ཡིན་ཏེ། ཀྱང་མེ་མིན་ལས་ལྡོག་པའི་ དངོས་པོར་འདྲ་བས་སོ། །དེས་ནི་དུ་བསྐྱེད་པ་ནས་རྟོགས་པ་ཡིན་ལ། དུ་བ་ཆོས་ཅན། དུ་ ལྡན་ལ་ལ་མེ་མེད་བཅད་པའི་སྒོ་ནས། མེ་

【現代漢語翻譯】如果像這樣，（火）產生（煙）的自性不一定普遍存在，這是為什麼呢？如果有人問：一個自性消失後，在兩個自性中，沒有火的普遍原因和自相。有法（事物）：一個自相，應是不成立的，因為有火等原因的集合，以及沒有火的事物是兩種。如果有人問：為什麼這樣說？因為煙的實際原因是沒有火的事物。因此，『其他』是指『那個』，有法（事物）：火等原因的集合，應是『那個』，因為是煙的實際產生者。如果有人問：通過產生自性，如何產生（煙）？有法（事物）：從你那裡不會新產生煙，因為你不是煙的產生者。因此，從原因和結果的確定性來說，所知有法（事物）：原因和結果不會混淆，如果原因是新產生的煙的實際原因，那麼就需要有火等的集合，因為不是煙的原因種類，所以不會產生煙。因此，從自性上可以理解它，有法（事物）：煙，不會與火混淆，就像從現量中認識到火是你的原因一樣，也可以通過比量來理解。如果有人問：水和牛奶如何變化？即使是從相同的原因種類中，也會產生一種結果，就像從不同種類的水和牛奶中，產生了一種叫做『甜酪』的結果一樣。如果有人問：在液體能力方面，如何成為一個？有法（事物）：作為各自結果『腐爛的甜酪』的原因的水和牛奶，可以被認為是一種，因為在具有液體能力方面，與『腐爛的甜酪』的原因相同。如果有人問：這水和牛奶是既是不同物質的自性，又是相同物質的自性嗎？如果有人問：水和牛奶不是一種，而是不同的物質，那麼它們如何在液體方面相同呢？所知有法（事物）：水和牛奶的能力是一種，因為所有事物都保持著各自不混合的自性。從它的自性來說，可以這樣說，有法（事物）：作為各自結果『腐爛的甜酪』的原因的水和牛奶，雖然是不同的物質，但也可以說能力是一種，因為產生『腐爛的甜酪』的液體物質被認為是一種，產生了一種認知。同樣，火的特點，有法（事物）：火的各種特點，雖然是不同的物質，但也是在火中認識到一種種類的認知的原因，因為與不是火的事物相似。因此，產生煙，可以理解，有法（事物）：煙，通過排除有煙但沒有火的情況，可以理解火。

【English Translation】 If it is like this, it is not necessarily the case that the nature of producing (smoke) by (fire) is universally present, why is that? If someone asks: After one nature disappears, in two natures, there is no universal cause and self-characteristic of no fire. Subject (thing): One self-characteristic, should be invalid, because there are collections of causes such as fire, and things without fire are two kinds. If someone asks: Why say that? Because the actual cause of smoke is something without fire. Therefore, 'other' refers to 'that', subject (thing): The collection of causes such as fire, should be 'that', because it is the actual producer of smoke. If someone asks: How does (smoke) arise through the nature of production? Subject (thing): Smoke will not newly arise from you, because you are not the producer of smoke. Therefore, from the certainty of cause and effect, knowable subject (thing): Cause and effect are not confused, if the cause is the actual cause of newly produced smoke, then there needs to be a collection of fire, etc., because it is not the kind of cause of smoke, so smoke will not arise. Therefore, it can be understood from the nature, subject (thing): Smoke, will not be confused with fire, just as it is recognized from direct perception that fire is your cause, it can also be understood through inference. If someone asks: How do water and milk change? Even from the same kind of cause, a result will arise, just as from different kinds of water and milk, a result called 'sweet curd' arises. If someone asks: In terms of liquid ability, how does it become one? Subject (thing): Water and milk, which are the causes of their respective results 'rotten sweet curd', can be considered one, because in terms of having liquid ability, they are the same as the cause of 'rotten sweet curd'. If someone asks: Are these water and milk both the nature of different substances and the nature of the same substance? If someone asks: Water and milk are not one, but different substances, then how are they the same in terms of liquid? Knowable subject (thing): The ability of water and milk is one, because all things maintain their respective unmixed natures. From its nature, it can be said that, subject (thing): Water and milk, which are the causes of their respective results 'rotten sweet curd', although they are different substances, it can also be said that the ability is one kind, because the liquid substances that produce 'rotten sweet curd' are considered one kind, producing a cognition. Similarly, the characteristics of fire, subject (thing): The various characteristics of fire, although they are different substances, are also the cause of the cognition of recognizing one kind in fire, because they are similar to things that are not fire. Therefore, producing smoke, it can be understood, subject (thing): Smoke, by excluding the situation of having smoke but no fire, fire can be understood.

རྟོགས་པར་བྱེད་དེ། དེ་སྒྲུབ་ཀྱི་ཕྱོགས་ཆོས་གང་ ཞིག་མེ་ཙམ་གྱིས་བསྐྱེད་པས་སོ། ། མེར་ཤེས་ཡན་ལག་ནས་འཁྲུལ་མེད་ཅན་ལ། དུ་བ་ཆོས་ཅན། མེ་ལ་མི་འཁྲུལ་ཏེ། བུད་ ཤིང་ལ་ལྟོས་ནས་མེར་རིགས་གཅིག་ཏུ་ཤེས་པ་བསྐྱེད་པའི་མེ་ཙམ་ལས་བྱུང་བས་སོ། །དེ་ ལྟར་ནས་འགྲུབ་ལ། འབྲས་བུ་རྣམས་ཆོས་ཅན། རང་རྒྱུ་ལ་མི་འཁྲུལ་ཏེ། རང་རྒྱུའི་འབྲས་བུ་ ཡིན་པས་སོ། ། དུ་བ་བུད་ཤིང་ནས་མེ་དེ་ཉིད་ལ། བརྒྱ་སྤྱི་ཆོས་ཅན། རང་གི་དངོས་འབྲས་སྔོ་ཕྱུར་བ་དེ་ དུ་བ་དངོས་མིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་མེ་ལ་སོགས་པའི་རྒྱུ་ཚོགས་མིན་པས་སོ། །གལ་ཏེ་དེ་དུ་བ་ དངོས་ཡིན་ན་དེའི་ཕྱིར་ཆོས་ཅན། མེ་ལ་སོགས་པའི་རྒྱུ་ཚོགས་ཉིད་དུ་ཐལ་ལོ། །ཁྱབ་སྟེ། དུ་ བའི་རྟེན་ཉེར་ལེན་དང་བུད་ཤིང་གིས་འགྱུར་བའི་ཡན་ལག་སྟེ། རྐྱེན་དངོས་པོ་ཞིག་ལ་མེར་ འཇོག་པའི་ཕྱིར། གཉིས་པ་ནི། ཇི་ལྟར་རང་རྒྱུ་ནས་བཤད་བཞིན་ནོ་ལ། རང་བཞིན་གྱི་རྟགས་ཐམས་ ཅད་ཆོས་ཅན། རང་གི་བསྒྲུབ་བྱའི་ཆོས་ལ་མི་འཁྲུལ་ཏེ། རང་གི་བསྒྲུབ་བྱའི་ཆོས་ལ་བདག་ གཅིག་ཏུ་འབྲེལ་བར་ལྟོས་མེད་རྟགས་ལ་སོགས་པའི་བསྒྲུབ་བྱེད་ཁྱད་པར་བ་ལས་གྲུབ་ 1-416 པས་སོ། །དཔེར་ན་འཇིག་པ་དང་རྟགས་བྱས་པ་ཉིད་ཀྱི་འབྲེལ་བ་གོང་ལེའུ་དང་པོར་ཇི་སྐད་ བཤད་པ་བཞིན་ནོ། །ས་བཅད་མི་གོ། ༈ མཉན་བྱ་ལྡོག་མེད་ཀྱི་དཔེར་སྨོས་པས་དེ་དགག་པར་བསྟན་པ། ལྔ་པ་ནི། ལྡོག་ཅན་མཚུངས་པར་ནས་དཔག་པར་བྱ་ལ། ཕྱོགས་ཆོས་ཅན་དགུར། སྒྲ་ རྟག་སྒྲུབ་ཀྱི་ཐུན་མོང་མིན་པའི་རྟགས་མཉན་བྱ་དཔེར་བརྗོད་པ་མཛད་པ་ཆོས་ཅན། དོན་ ཡོད་དེ། སྲོག་སོགས་དེ་སྒྲུབ་ཀྱི་རྟགས་ཡང་དག་མིན་པར་སྒྲ་རྟགས་སྒྲུབ་ཀྱི་རྟགས་མཉན་ བྱ་དང་མཚུངས་པར་བསྟན་པའི་ཆེད་ཡིན་པས་སོ། །ཇི་ལྟར་རྟགས་ཡང་དག་མིན་ན་སྲོག་ སོགས་ཆོས་ཅན། དེ་སྒྲུབ་ཀྱི་རྟགས་ཡང་དག་མིན་ཏེ། དེ་སྒྲུབ་ཀྱི་རྗེས་སུ་འགྲོ་ལྡོག་ལ་ཐེ་ ཚོམ་ཟ་ནས་དེ་གཉིས་འཁྲུལ་བས་སོ། །སྦྱོར་བ་སྐོར་གཅིག་གི་རྗེས་སུ་འགྲོ་ལྡོག་ལ་ཐེ་ཚོམ་ ཟ་ན་དེ་གཉིས་འཁྲུལ་པའི་ལྡོག་པ་ཅན་དུ་འདོད་པའི་རྟགས་ཐམས་ཅན་ཆོས་ཅན། དེ་སྒྲུབ་ ཀྱི་རྟགས་ཡང་དག་ཡིན་ཏེ། དེ་གཉིས་ལ་ཐེ་ཚོམ་ཟ་ནས་དེ་གཉིས་ལ་འཁྲུལ་བས་སོ། ། ༈ མ་དམིགས་ལོགས་སུ་མི་སྟོན་པ། གསུམ་པ་ལ་གསུམ། ལྡོག་ཁྱབ་བསྟན་པས་རྒྱུ་ཁྱབ་བྱེད་མ་དམིགས་པ་དཔེར་བརྗོད་ ཟིན། རང་བཞིན་རྟགས་ཀྱི་ནང་དུ་འདུས་པས་རང་བཞིན་མ་དམིགས་པ་དཔེར་བརྗོད་ཟིན། སྣང་རུང་མ་དམིགས་པའི་སྦྱོར་བའི་དབྱེ་བ་དང་འགལ་བ་གསུམ་རྒྱས་པར་བཤད་པའོ། ། ༈ ལྡོག་ཁྱབ་བསྟན་པས་རྒྱུ་ཁྱབ་བྱེད་མ་དམིགས་པ་དཔེར་བརྗོད་ཟིན། དང་པོ་ནི། རྒྱུ་དང་ངོ་བོ་ནས་མ་བཤད་དོ་ལ། རྒྱུ་དང་ཁྱབ་བྱེད་མ་དམིགས་པའི་རྟགས་ ཆོས་ཅན། འབྲས་རང་ག

【現代漢語翻譯】理解它。是什麼樣的同品（藏文：ཕྱོགས་ཆོས།，指與所立宗具有相同屬性的事物）僅僅由火產生？對於火的知識，從無錯謬的方面來說，煙是所立宗。對於火沒有錯謬，因為它依賴於木柴，並且僅僅從火中產生，從而在火的種類上產生一種知識。因此，它能夠成立。所有的果，作為所立宗，對於它們的自因（藏文：རང་རྒྱུ།）沒有錯謬，因為它們是自因的果。煙來自木柴，而火本身也是如此。一百個共同點，作為所立宗，它的直接結果是藍色的煙，這不是真實的煙，因為它不是由火等原因集合產生的。如果它是真實的煙，那麼因此，作為所立宗，它必然是火等原因的集合。這是普遍的，因為煙的所依（藏文：རྟེན།，基礎）是近取因（藏文：ཉེར་ལེན།，直接原因），並且木柴轉變成一種元素，即一種將事物置於火中的條件。第二，正如從自因所說的那樣。所有的自性因（藏文：རང་བཞིན་གྱི་རྟགས།）作為所立宗，對於它們所要證明的法（藏文：བསྒྲུབ་བྱའི་ཆོས།）沒有錯謬，因為它們是從與它們所要證明的法具有單一關係的無依賴的因等所產生的，這些因是特殊的證明者。例如，毀滅和所作性之間的關係，正如第一章中所說的那樣。段落不清楚。通過提到不可避免的反例，表明了對它的駁斥。第五，從相似的反例可以推斷。在九個所立宗方面，將聲音常住的非共同因（藏文：ཐུན་མོང་མིན་པའི་རྟགས།）——可聽性——作為例子來陳述，這是有意義的，因為生命等不是證明它的正確因，而是爲了表明聲音常住的因與可聽性相似。如果不是正確的因，那麼生命等，作為所立宗，不是證明它的正確因，因為在隨行和反隨行（藏文：རྗེས་སུ་འགྲོ་ལྡོག，正反方面）方面存在懷疑，因此兩者是混淆的。所有認為在循環論證中，在隨行和反隨行方面存在懷疑，因此兩者是混淆的反例，作為所立宗，是證明它的正確因，因為對兩者存在懷疑，因此兩者是混淆的。沒有單獨展示不可得。第三部分有三個方面：通過展示反遍（藏文：ལྡོག་ཁྱབ།），已經舉例說明了原因的遍（藏文：ཁྱབ།，普遍性）——不可得。由於它包含在自性因中，因此已經舉例說明了自性的不可得。詳細解釋了顯現可能不可得的結合的區分和三個矛盾。通過展示反遍，已經舉例說明了原因的遍——不可得。第一，從原因和自性沒有說明。原因和遍——不可得的因，作為所立宗，是果的自性。

【English Translation】 Understand it. What kind of homochthonous (Tibetan: ཕྱོགས་ཆོས།, referring to things with the same attributes as the proposition) is produced by fire alone? For the knowledge of fire, from the aspect of infallibility, smoke is the subject of the proposition. There is no error about fire, because it relies on firewood, and it arises only from fire, thereby generating a kind of knowledge in the kind of fire. Therefore, it can be established. All fruits, as the subject of the proposition, are not mistaken about their own cause (Tibetan: རང་རྒྱུ།), because they are the fruits of their own cause. Smoke comes from firewood, and so does fire itself. One hundred commonalities, as the subject of the proposition, its direct result is blue smoke, which is not real smoke, because it is not produced by the collection of causes such as fire. If it is real smoke, then therefore, as the subject of the proposition, it must be a collection of causes such as fire. This is universal, because the basis (Tibetan: རྟེན།, foundation) of smoke is the proximate cause (Tibetan: ཉེར་ལེན།, direct cause), and the firewood transforms into an element, which is a condition that puts things into the fire. Second, as it is said from the self-cause. All nature signs (Tibetan: རང་བཞིན་གྱི་རྟགས།) as the subject of the proposition, are not mistaken about the dharma (Tibetan: བསྒྲུབ་བྱའི་ཆོས།) they are to prove, because they arise from independent causes, etc., that have a single relationship with the dharma they are to prove, and these causes are special provers. For example, the relationship between destruction and being made, as said in the first chapter. The paragraph is not clear. By mentioning the inevitable counterexample, it shows the refutation of it. Fifth, it can be inferred from similar counterexamples. In terms of the nine subjects of the proposition, stating the non-common sign (Tibetan: ཐུན་མོང་མིན་པའི་རྟགས།) of proving sound permanence—audibility—as an example is meaningful, because life, etc., is not the correct cause for proving it, but to show that the cause of sound permanence is similar to audibility. If it is not the correct cause, then life, etc., as the subject of the proposition, is not the correct cause for proving it, because there is doubt about concomitance and counter-concomitance (Tibetan: རྗེས་སུ་འགྲོ་ལྡོག, positive and negative aspects), so the two are confused. All signs that are considered to be counterexamples in which there is doubt about concomitance and counter-concomitance in a circular argument, so the two are confused, as the subject of the proposition, are the correct cause for proving it, because there is doubt about the two, so the two are confused. Not showing the unavailable separately. The third part has three aspects: By showing the counter-pervasion (Tibetan: ལྡོག་ཁྱབ།), the pervasion (Tibetan: ཁྱབ།, universality) of the cause—unavailability—has been exemplified. Since it is included in the nature sign, the unavailability of nature has been exemplified. The distinction of the combination of manifestation of possible unavailability and the three contradictions are explained in detail. By showing the counter-pervasion, the pervasion of the cause—unavailability—has been exemplified. First, it is not explained from the cause and nature. The cause and pervasion—the unavailable sign, as the subject of the proposition, is the nature of the fruit.

ི་དཔེར་བརྗོད་ལས་མ་རྟོགས་པའི་ཕྱོགས་ཆོས་ཅན་དགུ་ཡི་རབ་ དབྱེར་ཁྱེད་ཀྱི་དཔེར་བརྗོད་སློབ་དཔོན་གྱིས་དངོས་སུ་མ་བཤད་པའི་རྒྱུ་མཚན་ཡོད་དེ། དེར་ འབྲས་རང་གཉིས་རྟགས་ཡང་དག་ཏུ་བསྟན་པས་རྒྱུ་དང་ཁྱབ་བྱེད་ལྡོག་པས་འབྲས་བུ་དང་ ཁྱབ་བྱ་ལྡོག་པར་བརྗོད་པ་ལས་ཁྱོད་ཀྱི་དཔེར་བརྗོད་ཀྱང་དོན་གྱིས་འགྲུབ་པས་སོ། །འོ་ ན་ཡོད་ན་སྣང་རུང་ཞེས་པའི་དོན་སློབ་དཔོན་གྱིས་ཇི་ལྟར་བཤད་ཅེ་ན། མ་དམིགས་པ་དེ་ གཉིས་ལ་ཡོད་ན་ལྟར་རུང་གི་དོན་ཏེ་རྒྱུ་དང་ཁྱབ་བྱེད་དགག་པ་དེ་འདྲ་གཅིག་དགོས་ཞེས་ 1-417 བསྟན་པ་ཁོ་ནའོ། །དེ་ལའང་སྐྱེས་བུ་མཐོང་མེད་ནས་དེ་ཞེས་བསྟན་ལ། བདག་ཆོས་ཅན། གསོན་ལུས་བདག་བཅས་བསྒྲུབ་ཀྱི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་གང་ལ་ཡང་མེད་པར་མ་ངེས་པར་ ཐལ། གང་དུ་ཡང་ཡོད་ན་མཐོང་རུང་དུ་མེད་པས་སོ། །འདོད་ན་སྲོག་སོགས་ཆོས་ཅན། དེ་ སྒྲུབ་ཀྱི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་ཁོ་ན་ལ་མེད་པའི་ཁྱབ་པ་མེད་པར་ཐལ། དེ་ཡི་ཕྱོགས་གང་གི་བདག་ དེ་དེ་སྒྲུབ་ཀྱི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་ལ་མེད་པར་མ་ངེས་པས་སོ། །སློབ་དཔོན་ཕྱོགས་གླང་ཆོས་ ཅན། རྒྱུ་ཁྱབ་བྱེད་མ་དམིགས་པའི་རྟགས་ཡང་དག་ཡིན་ན་ཡོད་ན་སྣང་རུང་གི་རྒྱུ་དང་ཁྱབ་ བྱེད་བཀག་པ་གཅིག་དགོས་ཞེས་བསྟན་ཏེ། ཡོད་ཀྱང་སྣང་མི་རུང་གི་ཆོས་མ་དམིགས་པ་ གཞི་འགར་ཆོས་དེ་མེད་པར་བསྒྲུབ་པའི་རྟགས་ཁྱབ་པ་ལ་ཐེ་ཚོམ་ཟ་བ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་ཁྱོད་ ཀྱི་བསྟན་བཅོས་རིགས་རྟག་ཏུ་བཤད་པས་སོ། ། འདིས་ནི་དངོས་ལ་ནས་བྱེད་ཕྱིར་ལ། མེ་མེད་ཆོས་ཅན། མཚན་མོའི་རྒྱ་མཚོ་ལ་དུ་བ་ མེད་པར་བསྒྲུབ་པར་བྱེད་དེ། དེ་ཡི་ཚུལ་གསུམ་ཡིན་པས་སོ། །ཤིང་མེད་ལའང་སྦྱར་རོ་སྔ་ མ་དག་གི་ནི་བསྒྲུབ་བར་བྱེད་ཕྱིར་རོ་ལ། འབྲས་རང་གཉིས་ཆོས་ཅན། རང་གི་ཆོས་ཅན་ལ་ ཆོས་རྣམས་གཅོད་མེད་དགག་ཙམ་སྒྲུབ་པ་མ་ཡིན་ཏེ། རང་གི་ཆོས་ཅན་ལ་ཆོས་རང་གི་ཆོས་ ཅན་ལ་ཆོས་རྣམས་གཅོད་མེད་དགག་ཙམ་སྒྲུབ་པ་མིན་བསྒྲུབ་པ་གོ་བར་བྱེད་པས་སོ། ། ༈ རང་བཞིན་རྟགས་ཀྱི་ནང་དུ་འདུས་པས་རང་བཞིན་མ་དམིགས་པ་དཔེར་བརྗོད་ཟིན། གཉིས་པ་ལ་ལྔ། དོན་མི་བསྒྲུབ་ཀྱི་ཐ་སྙད་སྒྲུབ་ཏུ་བསྟན། དེས་ན་རུང་བ་དཔོག་པའི་ རང་བཞིན་ཡིན་ཏེ། རུང་བ་དཔོག་པའི་རྟགས་ཀྱི་ངེས་བྱེད་བཤད། དོན་ཉིད་སྒྲུབ་པའི་གནོད་ བྱེད་རིགས་པས་བསྟན་མེད་ངེས་གོ་བྱེད་ཡིན་མིན་ཕྱེ་སྟེ་བཤད་པའོ། ། དང་པོ་ནི། དེ་ལ་དམིགས་རུང་ནས་གཞན་མིན་ལ། དམིགས་རུང་ཡོད་པའི་དོན་ཆོས་ ཅན། སྣང་རུང་དམིགས་པ་ལས་དོན་གཞན་མིན་ཏེ། དམིགས་པ་རུང་བའི་དོན་ཉིད་ཆོས་ ཅན། སྣང་རུང་དམིགས་པ་ལས་དོན་གཞན་མིན་ཏེ། དམིགས་པ་རུང་བའི་དོན་ཉིད་ཁྱོད་ 1-418 ཡིན་པས་སོ། །དེ་ཕྱིར་མི་ཤེས་ནས་བཞེད་པ་ཡིན་ལ། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། ཡོད་ན་ལྟར་རུང་ གི་

【現代漢語翻譯】對於九種不通過例子理解的方面，您沒有明確說明理由，因為在例子中，結果和自性都被正確地展示為正因，通過原因和遍的否定，結果和所遍也被否定，因此您的例子實際上是成立的。那麼，『如果存在，則應可見』的含義是如何解釋的呢？對於未觀察到的兩種情況，『如果存在，則應可見』意味著需要一個原因和遍的否定，這僅僅是所要表達的。對此，從『未見之人』開始進行了解釋。自宗（bdag）作為有法（chos can），無法確定活著的身體是否一定與自宗相伴，因為在任何地方，如果存在，則不一定可見。如果接受這種說法，那麼生命等作為有法，無法確定只有在與此相違背的情況下才不存在，因為無法確定該方面的任何自宗是否與此相違背。正量部（Slob dpon phyogs glang）作為有法，如果原因和遍未被觀察到是正因，那麼必須表明『如果存在，則應可見』的原因和遍的否定，因為對於存在但不可見的法，在某些基礎上，對證明該法不存在的原因的遍存在懷疑。因為您的論著總是這樣說的。因此，通過『對於事物』，可以證明『無火』，例如在夜晚的海洋中沒有煙，因為這是三相（tshul gsum）具備的。對於無樹的情況也同樣適用。之前的那些是爲了證明，例如結果和自性作為有法，並非僅僅否定在自宗上的法，而是爲了理解在自宗上的法，在自宗上的法，並非僅僅否定在自宗上的法，而是爲了理解。由於包含在自性因中，因此已經舉例說明了自性未觀察到。第二部分有五個方面：將不證明意義的術語展示為證明，因此是可推測的自性，解釋了可推測的因的決定因素，通過推理展示了證明意義的妨害，區分了是否是理解的決定因素。第一點是：對於『可觀察』到『非他者』。可觀察的存在之意義作為有法，與可見的觀察並非他者，因為可觀察的存在之意義本身就是您。因此，從『不瞭解』到『被接受』。所知作為有法，如果存在，則應可見。

【English Translation】 Regarding the nine aspects not understood through examples, you haven't explicitly stated the reason, because in the examples, both the result and the nature are correctly shown as valid reasons. Through the negation of the cause and the pervasion, the result and the pervaded are also negated, so your examples are actually established. Then, how is the meaning of 'if it exists, it should be visible' explained? For the two cases of non-observation, 'if it exists, it should be visible' means that a negation of the cause and pervasion is needed, which is merely what is to be expressed. On this, it is explained starting from 'unseen person'. The self (bdag) as the subject (chos can), it cannot be determined that a living body must be accompanied by the self, because anywhere, if it exists, it is not necessarily visible. If this is accepted, then life, etc., as the subject, it cannot be determined that it exists only in opposition to this, because it cannot be determined whether any self of that aspect is opposed to this. Dignāga (Slob dpon phyogs glang) as the subject, if the cause and pervasion are not observed as a valid reason, then it must be shown that the negation of the cause and pervasion of 'if it exists, it should be visible', because for a dharma that exists but is not visible, on some basis, there is doubt about the pervasion of the reason for proving that the dharma does not exist. Because your treatises always say so. Therefore, through 'for things', it can be proven that 'there is no fire', such as there is no smoke in the ocean at night, because it possesses the three aspects (tshul gsum). The same applies to the case of no trees. The previous ones are to prove, for example, the result and nature as the subject, it is not merely negating the dharma on the self, but to understand the dharma on the self, on the self, it is not merely negating the dharma on the self, but to understand. Since it is included in the nature reason, the unobserved nature has been exemplified. The second part has five aspects: presenting the term that does not prove the meaning as proof, therefore it is a conjecturable nature, explaining the determinants of the conjecturable reason, demonstrating the hindrance to proving the meaning through reasoning, and distinguishing whether or not it is a determinant of understanding. The first point is: for 'observable' to 'non-other'. The meaning of observable existence as the subject, is not other than visible observation, because the meaning of observable existence itself is you. Therefore, from 'not understanding' to 'being accepted'. The knowable as the subject, if it exists, it should be visible.

དོན་འགའ་མེད་པའི་དོན་ཤེས་ཀྱང་དེ་ཡི་ཐ་སྙད་མི་ཤེས་པའི་སྐྱེས་བུས་དེའི་ཐ་སྙད་ཤེས་ པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་དུ་རང་བཞིན་མ་དམིགས་པ་འཇུག་པར་བཞེད་དེ། སྣང་རུང་དམིགས་པའི་ དོན་ཉིད་སྣང་རུང་ཡོད་པ་ཡིན་པས་སོ། ། ཡུལ་མེད་ཕྱིར་དེར་ཡུལ་ཅན་ནས་བཞིན་ལ། ལྟར་རུང་བུམ་པ་ཡོད་ན་དེ་རང་འཛིན་ མངོན་སུམ་གྱིས་མཐོང་དགོས་པ་ལ་དེ་དེས་མ་དམིགས་པའི་ས་ཕྱོགས་ཆོས་ཅན། མདུན་གྱི་ ས་ཕྱོགས་འདི་ལ་ལྟར་རུང་བུམ་པ་ཡོད་པའི་ཤེས་བརྗོད་ཐ་སྙད་དོན་མཐུན་དང་ལྟར་རུང་ བུམ་པ་ཡོད་མེད་ཐེ་ཚོམ་འགོག་སྟེ། མདུན་གྱི་ས་ཕྱོགས་འདི་ལ་ལྟར་རུང་བུམ་པ་མེད་པའི་ ཤེས་བརྗོད་ཐ་སྙད་དོན་མཐུན་དུ་འཇུག་རུང་སྒྲུབ་པའི་ཚུལ་གསུམ་ཡིན་པས་སོ། ། དམིགས་སུ་རུང་ནས་གཞན་མ་ཡིན་ལ། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། སྣང་རུང་བུམ་སོགས་ མེད་པ་དེར་སྣང་རུང་བུམ་པ་སོགས་མི་དམིགས་པ་ལས་དོན་གཞན་མ་ཡིན་ཏེ། སྣང་རུང་ དམིགས་པའི་དོན་དེ་སྣང་རུང་གི་དོན་ཡོད་པ་ཉིད་ཡིན་པས་སོ། །དེ་ཕྱིར་དེ་ཡོད་པ་ལས་ལ། ཆོས་ཅན། སྣང་རུང་གི་དོན་མ་དམིགས་པ་ཁོ་ནས་སྣང་རུང་གི་དོན་མེད་པ་ཉིད་ཡིན་ན་སྣང་ རུང་བུམ་པ་སོགས་མ་དམིགས་པའི་རྟགས་རྣམ་དཔྱོད་ཙམ་དེ་དེས་དག་པའི་ས་ཕྱོགས་སུ་དེ་ མེད་པར་བསྒྲུབ་པའི་དོན་སྒྲུབ་ཁོ་ནར་མི་མཐད་དེ། དེ་འདྲའི་དོན་བསྒྲུབ་ཀྱི་རྟགས་ཡིན་ན་ ས་ཕྱོགས་དེར་རྟགས་དེ་ངེས་པ་ན་བསྒྲུབ་བྱའི་ཆོས་དེ་ངེས་ཟིན་ནས་ཡོད་པས་སོ། །དེ་ཡི་རྒྱུ་ མཚན་ཅན་གྱི་སྒྲ་ཤེས་སྒྲུབ་ལ་ལྟར་རུང་བུམ་པ་ཡོད་ན་ཁྱོད་ཀྱིས་ལྟར་རུང་བུམ་པ་དམིགས་ དགོས་པ་ལ་ཁྱོད་ཀྱིས་བལྟར་རུང་བུམ་པ་མ་དམིགས་པའི་དབང་པོའི་མངོན་སུམ་ཆོས་ཅན། མདུན་གྱི་ས་ཕྱོགས་འདི་འཛིན་པའི་དབང་པོའི་མངོན་སུམ་ལྟར་རུང་བུམ་པ་མེད་པའི་ཤེས་ བརྗོད་ཐ་སྙད་འཇུག་རུང་སྒྲུབ་པའི་རྟགས་ཡང་དག་ཡིན་ཏེ། དེ་ཡི་ཚུལ་གསུམ་ཡིན་པས་སོ། 1-419 ། ཡུལ་ཅན་གྱི་མ་དམིགས་པའོ། ། སྣང་བ་མཐོང་ནས་འདི་གྲུབ་པས་ལ། རང་བཞིན་མ་དམིགས་པའི་རྟགས་འགོད་དགོས་ ཀྱི་ཕྱིར་རྒོལ་ཆོས་ཅན། སྤྱི་རིགས་ནས་ཡོད་ན་སྣང་རུང་གི་དོན་མ་དམིགས་ན། དེ་མེད་པའི་ ཐ་སྙད་འཇུག་པར་སྔར་མི་ཤེས་པ་གསར་དུ་སྒྲུབ་མི་དགོས་ཏེ། རི་བོང་གི་མགོ་ལ་རྭ་ལྟ་བུ་ ཡོད་ན་སྣང་གི་དོན་འགའ་མ་མཐོང་ན་དེ་མེད་པའི་ཐ་སྙད་སྔར་ནས་གྲུབ་ཟིན་པས་སོ། །དེ་ འབྲས་ཡིན་ཡང་ནས་འགྲུབ་ལ། རྒྱུ་མཚན་ཅན་གྱི་སྒྲ་ཤེས་སྒྲུབ་དང་གཅིག་གོ། ཡུལ་ཡོད་ན་ ཡང་ནས་འབའ་ཞིག་གོ་ལ། ཆོས་གསུམ་ལྡན་གྱི་ཡན་ལག་ཅན་གྱི་རྫས་ཡོད་ན་སྣང་དུ་རུང་ བ་ལས་དེ་མ་དམིགས་པའི་འཇིམ་པ་ཆོས་ཅན། མདུན་གྱི་འཇིམ་གོང་ལ་ཆོས་གསུམ་ལྡན་ གྱི་ཡན་ལག་ཅན་གྱི་རྫས་མེད་པའི་ཐ་སྙད་སྒྲུབ་འབའ་ཞིག་པ་ཡིན་ཏེ། མདུན་གྱི་འཇིམ་གོང་ ལ་ཁྱོད་ང

【現代漢語翻譯】即使瞭解沒有意義的事物，但如果有人不瞭解它的術語，爲了讓他了解該術語，就應採用自性不現行（rang bzhin ma dmigs pa）。因為能顯現的事物被觀察到，就意味著該事物存在。因為沒有所緣境，所以不能像從有境（yul can）中那樣觀察。如果存在能見到的瓶子，就必須用現量去認知它。如果不能認知，那麼，作為有法（chos can）的地點，即面前的地點，可以說『這個面前的地點存在能見到的瓶子』，從而避免了對能見到的瓶子存在與否的懷疑。因為可以說『這個面前的地點不存在能見到的瓶子』，所以可以成立（sgrub）三種方式（tshul gsum）。從能被觀察到來說，與他者（gzhan）並非不同。作為有法（chos can）的所知（shes bya），能顯現的瓶子等不存在，與不能觀察到能顯現的瓶子等，並非是不同的事物。因為能顯現的事物被觀察到，就意味著能顯現的事物存在。因此，從它存在來說，作為有法（chos can），僅僅因為不能觀察到能顯現的事物，就認為能顯現的事物不存在，那麼，僅僅是分別念（rnam dpyod）的不能觀察到能顯現的瓶子等，並不能成立在清凈的地點不存在該事物。如果它是成立該事物的理由（rtags），那麼在該地點確定該理由時，就意味著已經確定了要成立的法（chos），因為它已經存在了。對於具有理由的聲音（sgra）的認知（shes）的成立，如果存在能見到的瓶子，你就必須觀察到能見到的瓶子，但你沒有觀察到能見到的瓶子，作為有法（chos can）的根識（dbang po'i mngon sum），即執持面前地點的根識現量，是成立『不存在能見到的瓶子』的術語的正確理由（rtags yang dag），因為它具備三種方式（tshul gsum）。不能觀察到有境（yul can）。因為顯現被看到，所以成立這個。爲了安立自性不現行（rang bzhin ma dmigs pa）的理由（rtags），作為立宗者（rgol），如果從總類（spyi rigs）上存在，如果不能觀察到能顯現的事物，那麼就不需要新成立（gsar du sgrub mi dgos）能適用『它不存在』的術語，因為如果像兔子頭上長角一樣，沒有看到任何能顯現的事物，那麼『它不存在』的術語早就成立了。即使它是結果（'bras），也能夠成立。與成立具有理由的聲音（sgra）的認知（shes）相同。即使存在所緣境（yul），也僅僅是。如果存在具備三種法（chos gsum）的支分（yan lag）的物質（rdzas），從能顯現來說，不能觀察到它，作為有法（chos can）的泥土，即面前的泥團，僅僅是成立『面前的泥團不存在具備三種法（chos gsum）的支分（yan lag）的物質（rdzas）』的術語，因為你...

【English Translation】 Even if one understands a meaningless thing, if one does not know its terminology, it is appropriate to apply non-apprehension of the nature (rang bzhin ma dmigs pa) in order to make him understand the terminology. Because the object that can appear is observed, it means that the object exists. Because there is no object of observation, one cannot observe as from an object-possessor (yul can). If there is a visible pot, it must be perceived by direct perception. If it cannot be perceived, then, as the subject (chos can), the place, i.e., the place in front, one can say 'this place in front has a visible pot', thereby avoiding doubt about the existence or non-existence of the visible pot. Because one can say 'this place in front does not have a visible pot', it is possible to establish (sgrub) the three modes (tshul gsum). From the perspective of being able to be observed, it is not different from the other (gzhan). As the subject (chos can), the knowable (shes bya), the visible pot, etc., do not exist, it is not different from not being able to observe the visible pot, etc. Because the object that can appear is observed, it means that the object that can appear exists. Therefore, from its existence, as the subject (chos can), if one thinks that the object that can appear does not exist merely because it cannot be observed, then the mere conceptualization (rnam dpyod) of not being able to observe the visible pot, etc., cannot establish that the object does not exist in a pure place. If it is a reason (rtags) for establishing that object, then when that reason is determined in that place, it means that the dharma (chos) to be established has already been determined, because it already exists. For the establishment of the cognition (shes) of the sound (sgra) with reason, if there is a visible pot, you must observe the visible pot, but you have not observed the visible pot, as the subject (chos can), the sense perception (dbang po'i mngon sum), i.e., the direct perception of the sense that holds the place in front, is the correct reason (rtags yang dag) for establishing the term 'there is no visible pot', because it possesses the three modes (tshul gsum). Non-apprehension of the object-possessor (yul can). Because appearance is seen, this is established. In order to posit the reason (rtags) of non-apprehension of the nature (rang bzhin ma dmigs pa), as the proponent (rgol), if it exists from the general category (spyi rigs), if the object that can appear cannot be observed, then it is not necessary to newly establish (gsar du sgrub mi dgos) the application of the term 'it does not exist', because if one does not see any object that can appear, like horns on a rabbit's head, then the term 'it does not exist' has already been established. Even if it is a result ('bras), it can be established. It is the same as establishing the cognition (shes) of the sound (sgra) with reason. Even if there is an object of observation (yul), it is merely. If there is a substance (rdzas) with limbs (yan lag) possessing the three dharmas (chos gsum), from the perspective of being able to appear, not being able to observe it, as the subject (chos can), the clay, i.e., the clay lump in front, it is merely establishing the term 'the clay lump in front does not have a substance (rdzas) with limbs (yan lag) possessing the three dharmas (chos gsum)', because you...

ེས་ཀྱང་དེ་མེད་པའི་ཐ་སྙད་ལ་རྨོངས་པའི་ཕྱིར་རྒོལ་གྱི་ངོར་དེ་མེད་པའི་ཐ་སྙད་ འཇུག་རུང་ཁོ་ན་སྒྲུབ་པའི་ཚུལ་གསུམ་ཡིན་པས་སོ། །ཇི་ལྟར་མཐོང་དང་ནས་སྒྲུབ་བཞིན་ཏེ་ ལ། ས་བོན་ཆོས་ཅན། མྱུ་གུའི་རྒྱུ་ཡི་ཐ་སྙད་བྱར་རུང་སྟེ། ཁྱོད་ཕན་བྱེད་དུ་ཡོད་ན་མྱུ་གུ་སྐྱེ་ བར་མཐོང་མེད་ན་དེ་སྐྱེ་བར་མ་མཐོང་བའི་དངོས་པོ་ཡིན་པས་སོ། །མྱུ་གུ་ཆོས་ཅན། ས་བོན་ གྱི་འབྲས་བུའི་ཐ་སྙད་བྱར་རུང་ས་བོན་གྱིས་ཕན་ནས་དེ་ཡི་རྗེས་སུ་འགྲོ་ལྡོག་བྱེད་པས་སོ། ། དེ་གཉིས་ལས་ནི་ནས་བཀོད་པ་ཡིན་ལ། ས་བོན་གྱིས་ཕན་པའི་རྗེས་སུ་འགྲོ་ལྡོག་བྱེད་པ་ པོ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ལ་ས་བོན་གྱི་འབྲས་བུ་དང་། ས་བོན་གྱི་བསྐྱེད་བྱའི་མིང་སྦྱར་བ་ལ་དོན་ ཡོད་དེ། མིང་གི་ཐ་སྙད་ཟོར་ཡང་བའི་དོན་དུ་དེ་འདྲའི་མིང་སྦྱར་བས་སོ། །མྱུ་གུ་ལ་ཕན་ནས་ དེ་ཡི་རྗེས་སུ་འགྲོ་ལྡོག་བྱས་པ་ཆོས་ཅན། མྱུ་གུའི་རྒྱུ་དང་སྐྱེད་བྱེད་ཀྱི་མིང་སྦྱར་བ་ལ་དོན་ ཡོད་དེ། དེ་ཡི་དོན་དུ་དེ་འདྲའི་མིང་སྦྱར་བས་སོ། ། གཉིས་པ་ནི། རྒྱུ་ལས་འབྲས་བུ་ནས་རང་བཞིན་ནང་འདུས་ལ། ཡུལ་ཅན་གྱི་རང་བཞིན་ 1-420 མ་དམིགས་པའི་རྟགས་ཆོས་ཅན། རང་བཞིན་རྟགས་སུ་འདུས་ཏེ། རང་འབྲས་ཐ་སྙད་གྱི་རྒྱུ་ ཚོགས་པ་རྟགས་སུ་བཀོད་པ་ལས་རང་གི་ཤེས་འདོད་ཆོས་ཅན་སྐྱོན་མེད་ཀྱི་སྟེང་དུ་རང་གི་ འབྲས་བུ་ཐ་སྙད་སྐྱེད་རུང་བསྒྲུབ་པའི་རྟགས་ཡང་དག་ཡིན་པས་སོ། ། ཕྱིས་གཏན་ཚིགས་ནས་མ་བསྟན་ལ། ཆོས་ཅན། ཕྱོགས་ཆོས་ཅན་གྱི་རབ་དབྱེར་རང་ བཞིན་རྟགས་ཀྱི་དཔེར་བརྗོད་ལས་ལོགས་པར་ཁྱོད་ཀྱི་དཔེར་བརྗོད་དངོས་སུ་སློབ་དཔོན་ གྱིས་མ་བསྟན་པ་འཐད་དེ། ཁྱོད་རང་བཞིན་རྟགས་ཡིན་ནས། དེར་འདུས་པས་སོ། ། གསུམ་པ་ནི། རང་བཞིན་མ་དམིགས་པའི་རྟགས་དེ་ཚད་མ་གང་གིས་གྲུབ། ཐ་སྙད་ ཀྱིས་བསྒྱུར་ཡང་ཇི་ལྟར་འགྱུར་ཞེ་ན། གཅིག་དམིགས་ཉམས་སུ་ནས་སྐྱེ་བར་འགྱུར་བ་ཡིན་ ལ། ལྟར་རུང་བུམ་པས་དབེན་པའི་ས་ཕྱོགས་རང་མཚན་གཅིག་དམིགས་པའི་དབང་པོའི་ མངོན་སུམ་ཆོས་ཅན། དེས་དབེན་པའི་ས་ཕྱོགས་འདི་ཁྱོད་ཀྱིས་དམིགས་སོ། །ལྟར་རུང་བུམ་ པ་ནི་ཁྱོད་ཀྱིས་མ་དམིགས་སོ། །ཞེས་རྟོག་པ་ཅན་གྱི་བློ་རང་འབྲས་སུ་གྱུར་པ་གཉིས་སྐྱེ་བར་ འགྱུར་ཏེ། དེས་དབེན་པའི་ས་ཕྱོགས་རང་མཚན་རང་གི་བཟུང་ཡུལ་དུ་བྱས་ནས་འཛིན་པར་ རང་མྱོང་བའི་རང་རིག་མངོན་སུམ་ལས་དོན་མཐུན་དུ་ངེས་པས་སོ། །ཉམས་སུ་མྱོང་ཞེས་ སྨོས་པ་ལ་དགོས་པ་ཅི་ཡོད་ཅེ་ན། མྱོང་བ་ཁྱད་པར་ནས་ཅན་དུ་རྟོགས་ལ། ལྟར་རུང་བུམ་ པས་དབེན་པའི་ས་ཕྱོགས་ཆོས་ཅན། ལྟར་རུང་བུམ་པས་དབེན་པ་རང་གིས་མི་ཤེས་ཏེ། རང་ རིག་གིས་མྱོང་བའི་རང་གི་ཡུལ་ཅན་གྱི་ཚད་མ་ལས་ལྟར་རུང་བུམ་མེད་དུ་རྟོགས་དགོས་པའི་ ས་ཕྱོག

【現代漢語翻譯】 འོན་ཀྱང་དེ་མེད་པའི་ཐ་སྙད་ལ་རྨོངས་པའི་ཕྱིར་རྒོལ་གྱི་ངོར་དེ་མེད་པའི་ཐ་སྙད་འཇུག་རུང་ཁོ་ན་སྒྲུབ་པའི་ཚུལ་གསུམ་ཡིན་པས་སོ། །——由於對不存在之名相愚昧，故於爭論中，僅能成立不存在之名相，此乃三種方式。 ཇི་ལྟར་མཐོང་དང་ནས་སྒྲུབ་བཞིན་ཏེ་ལ།——如何見與成立？ ས་བོན་ཆོས་ཅན། མྱུ་གུའི་རྒྱུ་ཡི་ཐ་སྙད་བྱར་རུང་སྟེ། ཁྱོད་ཕན་བྱེད་དུ་ཡོད་ན་མྱུ་གུ་སྐྱེ་བར་མཐོང་མེད་ན་དེ་སྐྱེ་བར་མ་མཐོང་བའི་དངོས་པོ་ཡིན་པས་སོ། །——種子（dhanya-bīja，穀物種子）作為有法（dharmin），可被稱作是幼芽之因，因為若汝存在利益，則見幼芽生，若未見，則汝是不見其生之事物。 མྱུ་གུ་ཆོས་ཅན། ས་བོན་གྱི་འབྲས་བུའི་ཐ་སྙད་བྱར་རུང་ས་བོན་གྱིས་ཕན་ནས་དེ་ཡི་རྗེས་སུ་འགྲོ་ལྡོག་བྱེད་པས་སོ། །——幼芽作為有法，可被稱作是種子之果，因為種子利益后，其隨之而行。 དེ་གཉིས་ལས་ནི་ནས་བཀོད་པ་ཡིན་ལ། ས་བོན་གྱིས་ཕན་པའི་རྗེས་སུ་འགྲོ་ལྡོག་བྱེད་པ་པོ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ལ་ས་བོན་གྱི་འབྲས་བུ་དང་། ས་བོན་གྱི་བསྐྱེད་བྱའི་མིང་སྦྱར་བ་ལ་དོན་ཡོད་དེ། མིང་གི་ཐ་སྙད་ཟོར་ཡང་བའི་དོན་དུ་དེ་འདྲའི་མིང་སྦྱར་བས་སོ། །——此二者乃從穀物而說，種子利益后，隨之而行者，作為有法，汝被冠以種子之果與種子之生者之名，實有意義，因以如是之名相稱，名之言說易於理解。 མྱུ་གུ་ལ་ཕན་ནས་དེ་ཡི་རྗེས་སུ་འགྲོ་ལྡོག་བྱས་པ་ཆོས་ཅན། མྱུ་གུའི་རྒྱུ་དང་སྐྱེད་བྱེད་ཀྱི་མིང་སྦྱར་བ་ལ་དོན་ཡོད་དེ། དེ་ཡི་དོན་དུ་དེ་འདྲའི་མིང་སྦྱར་བས་སོ། །——利益幼芽后，隨之而行者，作為有法，冠以幼芽之因與生者之名，實有意義，因以如是之名相稱。 གཉིས་པ་ནི། རྒྱུ་ལས་འབྲས་བུ་ནས་རང་བཞིན་ནང་འདུས་ལ།——第二，從因至果，自性內含。 ཡུལ་ཅན་གྱི་རང་བཞིན་མ་དམིགས་པའི་རྟགས་ཆོས་ཅན། རང་བཞིན་རྟགས་སུ་འདུས་ཏེ། རང་འབྲས་ཐ་སྙད་གྱི་རྒྱུ་ཚོགས་པ་རྟགས་སུ་བཀོད་པ་ལས་རང་གི་ཤེས་འདོད་ཆོས་ཅན་སྐྱོན་མེད་ཀྱི་སྟེང་དུ་རང་གི་འབྲས་བུ་ཐ་སྙད་སྐྱེད་རུང་བསྒྲུབ་པའི་རྟགས་ཡང་དག་ཡིན་པས་སོ། །——具有境之自性未被觀察之相，作為有法，內含自性相，從自體之果名相之因集合作為相，于自體所知之無過失有法之上，乃成立自體之果名相可生之正確之相。 ཕྱིས་གཏན་ཚིགས་ནས་མ་བསྟན་ལ། ཆོས་ཅན། ཕྱོགས་ཆོས་ཅན་གྱི་རབ་དབྱེར་རང་བཞིན་རྟགས་ཀྱི་དཔེར་བརྗོད་ལས་ལོགས་པར་ཁྱོད་ཀྱི་དཔེར་བརྗོད་དངོས་སུ་སློབ་དཔོན་གྱིས་མ་བསྟན་པ་འཐད་དེ། ཁྱོད་རང་བཞིན་རྟགས་ཡིན་ནས། དེར་འདུས་པས་སོ། །——后未示現因，作為有法，于方有法之差別中，汝之例證未被導師真實示現，此乃合理，因汝是自性相，故內含于彼。 གསུམ་པ་ནི། རང་བཞིན་མ་དམིགས་པའི་རྟགས་དེ་ཚད་མ་གང་གིས་གྲུབ། ཐ་སྙད་ཀྱིས་བསྒྱུར་ཡང་ཇི་ལྟར་འགྱུར་ཞེ་ན།——第三，自性未被觀察之相，以何量成立？名相轉變又將如何？ གཅིག་དམིགས་ཉམས་སུ་ནས་སྐྱེ་བར་འགྱུར་བ་ཡིན་ལ། ལྟར་རུང་བུམ་པས་དབེན་པའི་ས་ཕྱོགས་རང་མཚན་གཅིག་དམིགས་པའི་དབང་པོའི་མངོན་སུམ་ཆོས་ཅན། དེས་དབེན་པའི་ས་ཕྱོགས་འདི་ཁྱོད་ཀྱིས་དམིགས་སོ། །ལྟར་རུང་བུམ་པ་ནི་ཁྱོད་ཀྱིས་མ་དམིགས་སོ། །——一緣而生，如是，以瓶子為空之地方，自相一緣之根識現量，作為有法，汝緣彼空之地方，然汝未緣瓶子。 ཞེས་རྟོག་པ་ཅན་གྱི་བློ་རང་འབྲས་སུ་གྱུར་པ་གཉིས་སྐྱེ་བར་འགྱུར་ཏེ། དེས་དབེན་པའི་ས་ཕྱོགས་རང་མཚན་རང་གི་བཟུང་ཡུལ་དུ་བྱས་ནས་འཛིན་པར་རང་མྱོང་བའི་རང་རིག་མངོན་སུམ་ལས་དོན་མཐུན་དུ་ངེས་པས་སོ། །——如是，具分別之識，成為自體之果，二者生起，彼以空之地方自相作為自體之所取境而執持，從自體體驗之自證現量中，確定為義相符。 ཉམས་སུ་མྱོང་ཞེས་སྨོས་པ་ལ་དགོས་པ་ཅི་ཡོད་ཅེ་ན། མྱོང་བ་ཁྱད་པར་ནས་ཅན་དུ་རྟོགས་ལ། ལྟར་རུང་བུམ་པས་དབེན་པའི་ས་ཕྱོགས་ཆོས་ཅན། ལྟར་རུང་བུམ་པས་དབེན་པ་རང་གིས་མི་ཤེས་ཏེ། རང་རིག་གིས་མྱོང་བའི་རང་གི་ཡུལ་ཅན་གྱི་ཚད་མ་ལས་ལྟར་རུང་བུམ་མེད་དུ་རྟོགས་དགོས་པའི་ས་ཕྱོགས།——言及體驗有何必要？體驗乃是於差別中而了知，如是，以瓶子為空之地方，作為有法，以瓶子為空，自體不能知，需從自證所體驗之自體之境之量中，了知無瓶之地方。

【English Translation】 However, because of ignorance of the term 'absence', it is only possible to establish the term 'absence' in the face of opposition, hence the three modes. How to see and establish? The seed (dhanya-bīja, grain seed) as the subject (dharmin), can be called the cause of the sprout, because if you exist beneficially, then the sprout is seen to grow, and if not seen, then you are the thing that is not seen to grow. The sprout as the subject, can be called the fruit of the seed, because after the seed benefits, it follows it. These two are spoken of from the grain. The one who follows after the seed benefits, as the subject, it is meaningful to apply the names 'fruit of the seed' and 'producer of the seed' to you, because such names are applied for the sake of easy understanding of the name. The one who benefits the sprout and follows it, as the subject, it is meaningful to apply the names 'cause of the sprout' and 'producer', because such names are applied for that purpose. Secondly, from cause to effect, the nature is contained within. The sign of the unobserved nature of the object, as the subject, is contained as the nature sign, from the collection of causes of the term 'self-effect' as the sign, on top of the flawless subject of self-knowledge, it is the correct sign for establishing that the term 'self-effect' can be produced. Later, the reason was not shown. As the subject, in the distinction of the subject of the side, it is reasonable that your example is not actually shown by the teacher apart from the example of the nature sign, because you are the nature sign, and therefore contained therein. Thirdly, by what valid cognition is the sign of the unobserved nature established? How will it change even if the term is transformed? One focus arises from experience. The self-character of the place devoid of a pot, the direct perception of the sense power focusing on one, as the subject, you focus on this place devoid of it. But you do not focus on the pot. Thus, the two minds with conceptualization that have become self-effects will arise, because it is certain that it agrees with the meaning from the self-awareness direct perception that experiences itself holding the self-character of the empty place as its object of grasping. What is the need to mention 'experience'? Experience is realized as having distinction. The place devoid of a pot, as the subject, does not know by itself that it is devoid of a pot, it is necessary to realize the place without a pot from the valid cognition of its own object experienced by self-awareness.

ས་ཡིན་པས་སོ། །དེས་དབེན་པའི་ས་ཕྱོགས་འཛིན་པའི་དབང་མངོན་ཆོས་ཅན། བུམ་ པ་མ་དམིགས་པའི་བློར་རང་རིག་ལས་མ་གྲུབ་པར་བློ་རྫས་གཞན་གྱིས་སྒྲུབ་མི་དགོས་ཏེ། རང་མྱོང་བའི་རང་རིག་ལས་བུམ་པ་མ་དམིགས་པའི་བློར་རྟོགས་པས་སོ། །ཞེས་བསྟན་པའི་ དོན་དུ་ཉམས་མྱོང་སྨོས་སོ། ། 1-421 དེ་ལྟའི་བདག་ཉིད་ནས་བློ་རྒྱུ་ཡིན་ལ། དེ་འདྲའི་དབང་མངོན་དེ་མྱོང་བའི་རང་རིག་ ཆོས་ཅན། དེ་འདྲའི་དབང་མངོན་དེ་བུམ་པ་མ་དམིགས་པའི་བློར་རྟོགས་པས་འབྱེད་པའི་རྒྱུ་ མཚན་ཡིན་ཏེ་དེ་འདྲའི་དབང་མངོན་དེ་ལྟར་རུང་བུམ་པ་ལ་དམིགས་པའི་བློ་ཉམས་སུ་མྱོང་ བྱེད་ཡིན་པས་སོ། ། དེ་ཕྱིར་བློ་དབྱེ་རང་ཉིད་ལས་གྲུབ་འགྱུར་ལ། དོན་རྣམས་ཁྱད་པར་ཅན་དུ་རྟོགས་ཀྱི་ སྦྱོར་བ་ཕྱི་མ་དང་གཅིག་གོ། དེ་དག་གིས་དེ་ཡི་དོན་ལ། དོན་རྣམས་ཁྱད་པར་དུ་རྟོགས་ཀྱི་ སྦྱོར་བ་སྔ་མ་དང་གཅིག་གོ། དེ་འདྲའི་བློ་དབྱེ་རང་ཉིད་ལས་གྲུབ་པའི་དེ་ལྟ་མིན་ན། དེ་ལྟ་ མིན་ན་ཐུག་མེད་ལ། དེ་འདྲའི་དབང་མངོན་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ལྟར་རུང་བུམ་པ་མ་དམིགས་ པའི་བློར་མྱོང་ནས་འབྱེད་བྱེད་ཀྱི་བློ་དེ་ཡང་དེ་མིན་ལས་རྫས་ཐ་དད་པར་དེ་ལས་རྫས་ གཞན་གྱི་བློས་མྱོང་ནས་འབྱེད་དགོས། དེའང་དེ་མིན་ལས་རྫས་ཐ་དད་པར། དེ་ལས་ རྫས་གཞན་གྱི་བློས་འབྱེད་དགོས་པ་སོགས་ཐུག་མེད་དུ་འགྱུར་བར་ཐལ། ཁྱོད་བུམ་པ་མ་ དམིགས་པའི་བློར་རང་རིག་གིས་མ་གྲུབ་པར་རང་ལས་རྫས་གཞན་གྱི་བློས་མྱོང་ནས་འབྱེད་ པས་སོ། །འདོད་ན། འགའ་ཡང་ནས་མི་འགྱུར་ལ། ཆོས་ཅན། བུམ་པ་མ་དམིགས་པའི་བློར་ ཚུར་མཐོང་གི་ཚད་མས་གྲུབ་པར་མི་འགྱུར་བར་ཐལ། འདོད་པ་དེ་ཡི་ཕྱིར། རང་བཞིན་ཁྱད་ པར་ནས་གཞན་ལ་མིན་ལ། ཆོས་ཅན། བུམ་མེད་ལས་དོན་གཞན་ཡིན་ཏེ། དེས་དབེན་པའི་ དེ་འཛིན་མངོན་སུམ་དུ་རང་མྱོང་བའི་རང་རིག་གིས་སྟོབས་ལས་གྲུབ་པས་སོ། །དེ་ཕྱིར་དེ་ ནས་དེ་དམིགས་ཉིད་ལ། ཆོས་ཅན། ལྟར་རུང་བུམ་པ་མ་དམིགས་པ་ཡང་ཡིན་ཏེ། རྟགས་ འདྲའོ། ། དེས་ན་མི་དམིགས་ནས་རྟོགས་པས་ལ། ལྟར་རུང་བུམ་པ་མི་དམིགས་པའི་ཡུལ་ཅན་ གྱི་རང་བཞིན་མ་དམིགས་པའི་རྟགས་སུ་བཟུང་བྱ་དབང་མངོན་ཆོས་ཅན། རང་རིག་མངོན་ 1-422 སུམ་ལས་རྟོགས་ཏེ། ལྟར་རུང་བུམ་པས་དབེན་པའི་ས་ཕྱོགས་དམིགས་པའི་བློ་ཡིན་པས་སོ། ། དེ་ཡི་ཡུལ་གྱི་རང་བཞིན་མ་དམིགས་པའི་རྟགས་སུ་བཟུང་བྱ་ས་ཕྱོགས་དེ་ཆོས་ཅན། གཞན་ རིག་གིས་རྟོགས་ཏེ། ས་ཕྱོགས་ཡིན་པས་སོ། །རང་ཉིད་ཙམ་གྱིས་ནས་གོ་བྱེད་ཡིན་ལ། རྒྱུ་ མཚན་ཅན་གྱི་སྒྲ་ཤེས་སྒྲུབ་དང་གཅིག་གོ། བཞི་པ་ནི། གཞན་དུ་ནས་རྟོགས་པར་འགྱུར་གྱི་དོན། བུམ་སོགས་གྱི་ཡུལ་ཅན་བཀག་ པའི་རྟགས་རྣམ་དཔྱོད་ཅི་ལས། ལྟར་རུང་བུམ་པ་མེད་པའི་དོན་ཁོ་ན་སྒྲུབ་བོ་ཞེས་དབང་

【現代漢語翻譯】因為是地。因此，具有遠離它的地點的現量（dိབང་མངོན་，direct perception）。對於未見瓶子的心識，不需要通過自證之外的其他心識實體來證明，因為通過自證的親身經歷，可以認識到未見瓶子的心識。提到親身經歷是爲了說明所教導的意義。從這樣的自性（བདག་ཉིད་，essence）來說，是心識的因。具有這樣現量的法（ཆོས་，dharma），是體驗的自證。這樣的現量是區分認識到未見瓶子的心識的原因，因為這樣的現量能夠體驗到見到瓶子的心識。因此，心識的分類從自身產生。認識到事物是特殊的，與後續的結合相同。通過這些，對於它的意義，認識到事物是特殊的，與之前的結合相同。如果不是這樣，心識的分類不是從自身產生的，如果不是這樣，將是無窮無盡的。具有這樣現量的法，即使按照你的說法，體驗到未見瓶子的心識並進行區分的心識，也需要通過與它不同的其他心識實體來體驗和區分。這也需要通過與它不同的其他心識實體來區分，等等，將變成無窮無盡，因為你認為未見瓶子的心識不是通過自證來產生的，而是通過與自身不同的其他心識來體驗和區分。如果承認，那麼任何事物都不會改變。法，未見瓶子的心識不會被現量認識到，因為這個原因。自性從特殊性來說不是其他的。法，沒有瓶子是與事物不同的，因為遠離它的執持現量是通過自證的力量產生的。因此，從那之後，它就是所見。法，即使按照你的說法，也是未見瓶子，因為相似的理由。因此，通過不見來認識。即使按照你的說法，以未見瓶子為對象的自性，作為未見的理由而被把握的現量法，是從自證現量中認識到的，因為是遠離瓶子的地點被認識的心識。作為它的對象的自性，作為未見的理由而被把握的地點，是通過他證來認識到的，因為是地點。僅僅通過自身來理解，與具有理由的聲音知識的建立相同。第四，在其他地方會變成認識的意義。對於以瓶子等為對象的遮止的理由，如何進行辨別？即使按照你的說法，僅僅是建立沒有瓶子的意義，現量……

【English Translation】 Because it is a place. Therefore, the direct perception (dိབང་མངོན་, direct perception) that holds the place away from it. For the mind that does not see the pot, it is not necessary to prove it by other mind entities other than self-awareness, because through the personal experience of self-awareness, one can recognize the mind that does not see the pot. Mentioning personal experience is to explain the meaning of what is taught. From such a nature (བདག་ཉིད་, essence), it is the cause of mind. The dharma (ཆོས་, dharma) with such direct perception is the self-awareness of experience. Such direct perception is the reason for distinguishing the mind that recognizes the unseen pot, because such direct perception can experience the mind that sees the pot. Therefore, the classification of mind arises from itself. Recognizing that things are special is the same as the subsequent combination. Through these, for its meaning, recognizing that things are special is the same as the previous combination. If it is not like this, the classification of mind does not arise from itself, if it is not like this, it will be endless. The dharma with such direct perception, even according to your statement, the mind that experiences and distinguishes the mind that does not see the pot, also needs to be experienced and distinguished by other mind entities that are different from it. This also needs to be distinguished by other mind entities that are different from it, etc., it will become endless, because you think that the mind that does not see the pot is not produced by self-awareness, but is experienced and distinguished by other minds that are different from itself. If you admit it, then nothing will change. The dharma, the mind that does not see the pot will not be recognized by direct perception, because of this reason. Nature is not other than from specialty. The dharma, not having a pot is different from things, because the direct perception of holding away from it is produced by the power of self-awareness. Therefore, from then on, it is what is seen. The dharma, even according to your statement, is also not seeing the pot, because of the similar reason. Therefore, recognize by not seeing. Even according to your statement, the nature with the object of not seeing the pot, the direct perception dharma that is grasped as the reason for not seeing, is recognized from the direct perception of self-awareness, because it is the mind that recognizes the place away from the pot. The nature of its object, the place that is grasped as the reason for not seeing, is recognized by other proofs, because it is a place. Understanding only through oneself is the same as establishing the knowledge of sound with reason. Fourth, in other places it will become the meaning of recognition. For the reason of blocking with objects such as pots, how to distinguish? Even according to your statement, it is only establishing the meaning of not having a pot, direct perception...

ཕྱུག་སྡེ་དང་དཔྱོད་པ་པ་ཟེར་ན། གཞན་གྱི་དམིགས་ནས་ཐུག་མེད་འགྱུར་ལ། ལྟར་རུང་ བུམ་པས་དབེན་པའི་ས་ཕྱོགས་ཆོས་ཅན། ལྟར་རུང་བུམ་པས་དམིགས་པའི་མངོན་སུམ་ བཀག་ཙམ་དེ་ཡང་ལྟར་རུང་བུམ་པ་དམིགས་པའི་མངོན་སུམ་དམིགས་པའི་ཚད་མ་བཀག་ པ་ཙམ་གྱིས་ཁྱོད་ལ་བསྒྲུབ་དགོས་པར་ཐལ། ཁྱོད་ལ་ལྟར་རུང་བུམ་པ་དམིགས་པའི་མངོན་ སུམ་བཀག་ཙམ་གྱིས་མ་དམིགས་པས། ཁྱོད་ལ་ལྟར་རུང་བུམ་མེད་ཀྱི་དོན་ཁོ་ན་སྒྲུབ་པས་ སོ། །འདོད་ན། ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ལ་ལྟར་རུང་བུམ་པ་དམིགས་པའི་མངོན་སུམ་དམིགས་པའི་ ཚད་མ་བཀག་ཙམ་དེ་ཡང་ལྟར་རུང་བུམ་པ་དམིགས་པའི་མངོན་སུམ་དམིགས་པའི་ཚད་མ་ ཁོ་དམིགས་པའི་ཚད་མ་བཀག་ཙམ་གྱིས་བསྒྲུབ་དགོས་དེ་ཡང་དེ་ཡི་དགག་བྱ་དམིགས་པའི་ བློ་བཀག་ཙམ་གྱིས་བསྒྲུབ་དགོས་པ་སོགས་ཐུག་མེད་དུ་འགྱུར་བར་ཐལ། སྔར་གྱི་རྟགས་ བསལ་གཉིས་ཀ་དགོད་དོ། །འདོད་ན་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ལ་ལྟར་བུམ་མེད་ཀྱི་དོན་རྟགས་ཡང་ དག་ལས་མི་རྟོགས་པར་ཐལ། དེ་འདྲའི་ཐུག་མེད་དུ་འགྱུར་བས་ཕྱིར། རྟགས་བསལ་ལོ། ། ལྔ་པ་ནི། སྣང་མི་རུང་གི་དོན་མེད་པར་ཇི་ལྟར་རྟོགས་ཞེ་ན། མི་སྣང་ངེས་པ་མི་རུང་ ཕྱིར་དཔེར་ནས་བཞིན་ལ། ས་ཕྱོགས་འདིར་ཆོས་ཅན། བསྐལ་དོན་ཤ་ཟ་མེད་པར་རྟགས་ ཡང་དག་གིས་མི་འགྲུབ་སྟེ། ཤ་ཟ་ཡོད་སྲིད་པས་སོ། །དཔེར་ན་ཐ་མལ་གྱི་ངོར་སེམས་ཅན་ 1-423 གཞན་ལ་རྣམ་རྟོག་ཕྲ་མོ་ལ་སོགས་མེད་པར་རྟགས་ཡང་དག་མེད་པར་མི་འགྲུབ་པ་བཞིན། གཞན་དུ་བཞག་པ་འགོག་འགྱུར་ལ། བསྐལ་དོན་ཐ་མལ་གྱི་ཚད་མས་མ་དམིགས་པ་ཆོས་ ཅན། གཞི་འདིར་ཐ་མར་གྱི་ངོར་བསྐལ་དོན་ཡོད་པའི་ཐ་སྙད་དོན་མཐུན་འགོག་ནུས་ཏེ། དེ་ འགོག་པའི་ཚུལ་གསུམ་ཡིན་པས་སོ། །འབྲས་བུ་ངེས་མེད་ནས་ནུས་མ་ཡིན་ལ། ཆོས་ཅན། གཞི་འདིར་བསྐལ་དོན་མེད་པར་བསྒྲུབ་པའི་རྟགས་ཡང་དག་མིན་ཏེ། ཁྱོད་ལས་གཞི་འདིར་ བསྐལ་དོན་ཡོད་མེད་གང་དུ་ཡང་ངེས་པར་བྱེད་མི་ནུས་པས་སོ། ། ངེས་པ་སྒྲུབ་ཕྱིར་ནས་བྱས་པ་ཡིན་ལ། མེ་མེད་ཆོས་ཅན། མེ་མེད་མཚན་མོའི་རྒྱ་མཚོ་དུ་ མེད་དུ་བསྒྲུབ་ནུས་ཏེ། དེའི་ཚུལ་གསུམ་ཡིན་པས་སོ། །ཁྱབ་བྱེད་མ་དམིགས་པ་ལའང་སྦྱར་ རོ། ། ༈ སྣང་རུང་མ་དམིགས་པའི་སྦྱོར་བའི་དབྱེ་བ་དང་འགལ་བ་གསུམ་རྒྱས་པར་བཤད་པ། གསུམ་པ་ལ་གཉིས། དབྱེ་བ་དངོས། འགལ་བ་གསུམ་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ནི། རང་གི་ སྦྱོར་བ་ནས་ངོ་བོ་སྟེ་ལ། སྣང་རུང་མ་དམིགས་པའི་སྦྱོར་བ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ལ་གཉིས་སུ་ཡོད་ དེ། འབྲེལ་ཟླ་མ་དམིགས་པ་དང་འགལ་ཟླ་མ་དམིགས་པའི་སྦྱོར་བ་ཡོད་པས་སོ། ། གཉིས་པ་ལ། འགལ་བ་དང་པོ་ནི། ཡོད་ན་ཡོད་པས་མེད་ཕྱིར་ལ། ཚ་རེག་སྟོབས་ཆེན་ རྒྱུན་ཆགས་ཆོས་ཅན། གྲང་རེག་སྟོབས་ཆེན་རྒྱུན་ཆགས་དང་ལྷན་ཅིག་མི་གནས་ཏེ། དེ་དང་ དངོས་པོ་

【現代漢語翻譯】如果有人說'富饒之處'和'觀察者'，那麼對於其他事物來說，它會變成無盡的循環。例如，一個沒有瓶子的處所，可以被認為是能夠容納瓶子的處所。例如，僅僅阻止對瓶子的直接認知，也需要阻止對瓶子的直接認知的量度。因此，你需要證明這一點。因為僅僅阻止對瓶子的直接認知並不能讓你認知到沒有瓶子，所以你只能證明沒有瓶子。如果你接受這一點，那麼對於這個處所，僅僅阻止對瓶子的直接認知的量度，也需要阻止對瓶子的直接認知的量度本身。而這又需要阻止對瓶子的認知的阻礙等等，這將變成一個無盡的循環。之前的兩個排除都應該被引用。如果你接受這一點，那麼對於這個處所，你將無法從正確的理由中理解沒有瓶子的含義，因為這會導致無盡的循環。因此，排除這個理由。第五個問題是：如何理解不可見的事物不存在？因為必然不可見的事物是不允許存在的，例如天空。對於這個處所，不能用正確的理由來證明沒有食肉鬼，因為食肉鬼可能存在。例如，就像在普通人面前，無法用正確的理由來證明沒有微細的分別念等等一樣。如果將其他事物放置在那裡，就會阻止對它的認知。對於普通量度無法認知的處所，可以阻止在這個處所中存在食肉鬼的說法，因為這是三種方式的結合。從不確定的結果來看，它不是一種能力。對於這個處所，不能用正確的理由來證明沒有食肉鬼，因為你無法確定這個處所是否存在食肉鬼。爲了證明確定性，必須這樣做。對於沒有火的地方，可以證明在沒有火的夜晚的海洋中沒有煙，因為這是三種方式的結合。這也適用於未被認知到的遍及者。關於詳細解釋不可見事物的結合的分類和三種矛盾：分為兩部分：實際的分類和三種矛盾的解釋。第一部分是：從自身的結合到本質。不可見事物的結合有兩種，即未被認知到的相關事物和未被認知到的矛盾事物。第二部分包括：第一個矛盾是：如果存在，就會因為存在而導致不存在。強大的熱感永遠無法與強大的冷感共存，因為它們是事物。

【English Translation】 If someone says 'rich place' and 'observer,' then for other things, it will turn into an endless cycle. For example, a place without a vase can be considered a place capable of holding a vase. For example, merely preventing the direct cognition of a vase also requires preventing the measure of the direct cognition of a vase. Therefore, you need to prove this point. Because merely preventing the direct cognition of a vase does not allow you to cognize the absence of a vase, you can only prove the absence of a vase. If you accept this, then for this place, merely preventing the measure of the direct cognition of a vase also requires preventing the measure of the direct cognition of the vase itself. And this, in turn, requires preventing the obstruction of the cognition of the vase, and so on, which will become an endless cycle. Both of the previous exclusions should be cited. If you accept this, then for this place, you will not be able to understand the meaning of the absence of a vase from the correct reason, because this will lead to an endless cycle. Therefore, exclude this reason. The fifth question is: How to understand that invisible things do not exist? Because things that are necessarily invisible are not allowed to exist, such as the sky. For this place, one cannot use the correct reason to prove that there are no flesh-eating demons, because flesh-eating demons may exist. For example, just as in front of ordinary people, one cannot use the correct reason to prove that there are no subtle discriminations, and so on. If other things are placed there, it will prevent the cognition of it. For places that cannot be cognized by ordinary measures, one can prevent the statement that flesh-eating demons exist in this place, because this is a combination of three ways. From uncertain results, it is not an ability. For this place, one cannot use the correct reason to prove that there are no flesh-eating demons, because you cannot determine whether flesh-eating demons exist in this place. In order to prove certainty, it must be done this way. For places without fire, one can prove that there is no smoke in the ocean on a night without fire, because this is a combination of three ways. This also applies to the unperceived pervader. Regarding the detailed explanation of the classification of the combination of imperceptible things and the three contradictions: divided into two parts: the actual classification and the explanation of the three contradictions. The first part is: from its own combination to the essence. There are two types of combinations of imperceptible things, namely, unperceived related things and unperceived contradictory things. The second part includes: The first contradiction is: if it exists, it will cause non-existence because of existence. Strong heat cannot coexist with strong cold, because they are things.

ལས་གྱུར་པའི་འགལ་བ་གང་ཞིག ཁྱོད་ཁྱབ་བྱེད་དུ་བྱུང་སྟོབས་ཀྱིས་དེ་ལྡོག་པར་ འགྱུར་བས་སོ། །འགལ་བ་གཉིས་པ་ནི། རམ་ཕན་ཚུན་ཐ་དད་ནས་བཞིན་ལ། རྟག་མི་རྟག་ ཆོས་ཅན། དངོས་སུ་འགལ་བ་ཡིན་ཏེ། དངོས་སུ་ཕན་ཚུན་སྤངས་ཏེ་གནས་པས་སོ། །འགལ་ བ་གསུམ་པ་བཤད་པ་ལ་བསྟན་བཤད་གཉིས་ལས། དང་པོ་ནི། ཚད་མ་གཞན་གྱིས་ནས་ བཞིན་ལ། རང་གྲུབ་ཙམ་ནས་འཇིག་པར་ངེས་པ་ཆོས་ཅན། རང་ལས་ཕྱིས་འབྱུང་གི་འཇིག་ རྒྱུས་འཇིག་པར་བསྐྱེད་པ་ལ་ལྟོས་བཅས་དང་རྒྱུད་འགལ་ཡིན་ཏེ། དེ་དང་ཚད་མས་གནོད་ 1-424 པའི་སྒོ་ནས་འགལ་བས་སོ། ། གཉིས་པ་ལ་བཞི། ལྟོས་བཅས་ལ་གནོད་བྱེད་བརྗོད་ལྟོས་མེད་འཇིག་པར་དཔེས་གྲུབ། ལྟོས་མེད་ལ་རྩོད་པ་སྤང་། ངེས་པའི་སྦྱོར་བ་ཉིད་བཤད་པ། དང་པོ་ནི། རྒྱུ་གཞན་ལས་སྐྱེ་ ནས་ག་ལ་ཡོད་ལ། བུམ་པ་ཆོས་ཅན། འཇིག་ངེས་མ་ཡིན་པར་ཐལ། རང་ལས་ཕྱིས་འབྱུང་ གི་འཇིག་རྒྱུ་ལས་འཇིག་པར་སྐྱེད་དགོས་པས་སོ། །དངོས་པོའི་རྒྱུ་ལས་དངོས་པོའི་འཇིག་པ་ ཞེས་པའི་དངོས་པོ་ཤིག་བྱེད་གཅིག་འབྱུང་བས་དེས་འཇིག་ངེས་ཤེ་ན། དངོས་པོའི་རྒྱུ་ལས་ ནས་ཅི་ཞིག་བྱ་ལ་ཆོས་ཅན། རང་རྒྱུས་རང་གིས་འཇིག་པ་བསྐྱེད་དེས་ཁྱོད་འཇིག་པར་བྱེད་ པ་མི་འཐད་པར་ཐལ། རང་རྒྱུ་ལས་རང་ཉིད་འཇིག་པར་སྐྱེས་པས་སོ། །གལ་ཏེ་བུམ་སོགས་ ཀྱི་རྒྱུ་དེས་བུམ་སོགས་ཀྱི་འཇིག་པ་བུམ་སོགས་ལས་རྫས་གཞན་ཞིག་བསྐྱེད་པས་དེས་ བཤིག་པས་བུམ་སོགས་དེ་ནི་འཇིག་པར་འགྱུར་ཞེ་ན། འཇིག་པ་དོན་གཞན་དེས་དངོས་པོ་ དེ་ཉིད་འཇིག་པའི་ངང་དུ་བསྐྱེད་ན་ཅི་ཞིག་ཏུ་འགྱུར་ཞེས་དྲིས་པས་ཅིར་ཡང་མི་འགྱུར་ཏེ། དངོས་པོའི་གནས་ལུགས་ཡིན་པས་སོ། །ཞེ་ན། འཇིག་པ་དོན་གཞན་དེས་བུམ་སོགས་ཀྱི་ བདག་ཉིད་དུ་གྱུར་པའི་འཇིག་པ་བྱེད་དམ་དོན་གཞན་ཁོ་ན་བྱེད། དང་པོ་ལྟར་ན། དེ་ནི་བདག་ཉིད་ནས་བྱེད་པ་གང་ལ། བུམ་སོགས་ཀྱི་འཇིག་པ་ཆོས་ཅན། བུམ་སོགས་ ཀྱི་འཇིག་པ་དོན་གཞན་དེས་ཁྱོད་ལ་མི་འབབ་པར་ཐལ། བུམ་སོགས་ཀྱི་བདག་ཉིད་ཡིན་ པས་སོ། །གསུམ་པ་ཁས་སོ། གཉིས་པ་ལྟར་ན། གཞན་བདག་ལ་ཕན་འདོགས་ནས་གང་ཅི་ ཞིག་ལ། བུམ་སོགས་ཀྱི་འཇིག་པ་དོན་གཞན་དེ་ཆོས་ཅན། བུམ་སོགས་ཀྱི་འཇིག་རྒྱུ་མ་ཡིན་ པར་ཐལ། འཇིག་པ་བུམ་སོགས་ལས་དོན་གཞན་ཁོ་ན་བྱེད་པས་སོ། །རྟགས་བསལ་ལོ། ། གཉིས་པ་ནི། ལྟོས་མེད་དངོས་པོ་ནས་བཞིན་ལ། བུམ་པ་ཆོས་ཅན། འཇིག་པའི་ངང་ཅན་ ཡིན་ཏེ་རང་ལས་ཕྱིས་འབྱུང་གི་འཇིག་རྒྱུ་ལ་ལྟོས་མེད་གྱི་དངོས་པོ་ཡིན་པས་སོ། ། 1-425 གསུམ་པ་ནི། ལྟོས་པ་མེད་ནས་འགྱུར་ཞེ་ན་ལ། བུམ་སོགས་ཆོས་ཅན། སྐད་གཅིག་ ཀྱང་དངོས་པོར་མི་འགྱུར་བར་ཐལ། ཕྱིས་རྒྱུ་ལ་ལྟོས་མེད་འཇིག་པས་སོ། །ཞེ་ན། དེ་ལྟར་ འགྱུར་ཏེ་ནས་ཇི་ལྟར་འགྱུར་ཏེ་ལ། ཤེས་བྱ་ཆ

【現代漢語翻譯】什麼樣的業力轉變是矛盾的呢？因為你（指對方）以遍及一切的力量使之逆轉。第二個矛盾是：從相互不同的角度來看，以常與無常為法相的事物，實際上是矛盾的，因為它們實際上是相互排斥而存在的。第三個矛盾的解釋分為兩個部分：陳述和解釋。首先是：從其他量（pramana）的角度來看，以僅僅是自生的事物必定會毀滅為法相的事物，依賴於從自身之後產生的毀滅之因來產生毀滅，這是依賴性和相違的，因為這與量相違背。第二部分分為四個方面：陳述依賴性會受到損害，通過例子來證明非依賴性的毀滅，消除對非依賴性的爭議，以及解釋必然性的論證。首先是：從其他因產生的事物怎麼會存在呢？以瓶子為例，它不一定是會毀滅的，因為需要從自身之後產生的毀滅之因來產生毀滅。如果說從事物的因產生事物的毀滅，即產生一個破壞事物的因素，因此它必然會毀滅，那麼，從事物的因到應該做什麼呢？以自身為例，通過自身的因產生自身的毀滅，這不合理，因為從自身的因產生了自身的毀滅。如果說瓶子等的因產生瓶子等的毀滅，即從瓶子等產生一個不同的物質來破壞它，因此瓶子等會毀滅，那麼，如果這個不同的毀滅因素將事物本身置於毀滅的狀態，會發生什麼呢？什麼也不會發生，因為這是事物的本性。如果這樣說，那麼，這個不同的毀滅因素是作用於瓶子等的自性，還是僅僅作用於其他事物呢？如果是前者，那麼，從自性作用於什麼呢？以瓶子等的毀滅為例，這個不同的因素不會作用於你，因為它是瓶子等的自性。第三個方面是承認。如果是後者，那麼，其他事物對自身有什麼好處呢？以瓶子等的毀滅為例，這個不同的因素不是瓶子等的毀滅之因，因為它僅僅作用於瓶子等之外的事物。這個論證被否定了。第二點是：從非依賴的事物來看，以瓶子為例，它具有毀滅的本性，因為它是不依賴於自身之後產生的毀滅之因的事物。第三點是：如果不依賴，會發生什麼呢？以瓶子等為例，它們甚至不會在一瞬間成為事物，因為它們不依賴於後來的因來毀滅。如果這樣說，那麼，會變成那樣，那麼會變成什麼樣呢？所知的事物...

【English Translation】 What kind of karmic transformation is contradictory? Because you (referring to the other party) reverse it with the power of pervading everything. The second contradiction is: From the perspective of mutual difference, things with the characteristics of permanence and impermanence are actually contradictory, because they actually exist in mutual exclusion. The explanation of the third contradiction is divided into two parts: statement and explanation. The first is: From the perspective of other pramanas, things with the characteristic that merely self-generated things are bound to be destroyed, depend on the cause of destruction arising after themselves to produce destruction, which is dependence and contradiction, because it contradicts the pramana. The second part is divided into four aspects: stating that dependence will be damaged, proving the destruction of non-dependence through examples, eliminating disputes over non-dependence, and explaining the argument of necessity. The first is: How can things produced from other causes exist? Taking the vase as an example, it is not necessarily going to be destroyed, because it needs to be produced from the cause of destruction arising after itself. If it is said that the destruction of things is produced from the cause of things, that is, a factor that destroys things is produced, so it is bound to be destroyed, then, from the cause of things to what should be done? Taking oneself as an example, producing one's own destruction through one's own cause is unreasonable, because one's own destruction is produced from one's own cause. If it is said that the cause of vases, etc., produces the destruction of vases, etc., that is, a different substance is produced from vases, etc., to destroy it, so vases, etc., will be destroyed, then, if this different destructive factor puts the thing itself in a state of destruction, what will happen? Nothing will happen, because this is the nature of things. If this is said, then, does this different destructive factor act on the self-nature of vases, etc., or does it only act on other things? If it is the former, then, from what does the self-nature act? Taking the destruction of vases, etc., as an example, this different factor will not act on you, because it is the self-nature of vases, etc. The third aspect is recognition. If it is the latter, then, what benefit do other things have for themselves? Taking the destruction of vases, etc., as an example, this different factor is not the cause of the destruction of vases, etc., because it only acts on things other than vases, etc. This argument is negated. The second point is: From the perspective of non-dependent things, taking the vase as an example, it has the nature of destruction, because it is a thing that does not depend on the cause of destruction arising after itself. The third point is: If it is not dependent, what will happen? Taking vases, etc., as an example, they will not even become things in an instant, because they do not depend on later causes to be destroyed. If this is said, then, it will become like that, then what will it become like? Knowable things...

ོས་ཅན། དངོས་མེད་ཡིན་ན་སྐྱེས་ཙམ་ནས་ འཇིག་པར་མི་འགྱུར་ཏེ། སྐྱེས་ཙམ་ན་འཇིག་རྟེན་ན་དངོས་པོ་གྲུབ་དགོས་པས་སོ། ། བཞི་པ་ནི། གང་དག་དེ་ཡོད་ནས་ཚོགས་པ་བཞིན་ལ། དངོས་པོའི་འཇིག་པ་ཡང་དངོས་ པོའི་རྒྱུ་མིན་པའི་ཕྱིས་རྒྱུ་དོན་གཞན་ལ་ལྟོས་པ་མེད་པར་དངོས་པོའི་རྒྱུ་ལས་སྐྱེས་པ་ཡིན་ལ། གང་ཆོས་དེར་ཡོད་པ་ཕྱིས་རྒྱུ་དོན་གཞན་ལ་ལྟོས་པ་མེད་པར་རང་རྒྱུ་ལས་ཆོས་དེར་སྐྱེས་ ན་ཆོས་དེར་ཡོད་པར་ངེས་རྒྱུ་ཚོགས་ནུས་པ་ཐོགས་མེད་ཀྱིས་འབྲས་བུ་བསྐྱེད་པར་ངེས་པ་ བཞིན་ནོ། །གཞན་དོན་ལེའུའི་འགྲེལ་བའོ།། །། ༄། །ཐ་མར་ཇི་ལྟར་འགྱུར་ཚུལ་བཤད་པ། གསུམ་པ་ལ་གསུམ། གཞུང་དོན་དཀའ་བར་བསྟན་པ། གཞུང་གཞན་ཕན་རྒྱ་ཆེན་པོར་ བསྟན་པ། གཞུང་ཇི་ལྟར་བསྒྱུར་བའི་ཚུལ་ལོ། །དང་པོ་ནི། བློའི་ནུས་པ་ཆུང་བ་མེད་པས་ ཆེན་པོ་ཅན་དེ་དག་གིས་ཀྱང་ཆོས་ཉིད་ཟབ་མོའི་དེ་ཉིད་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པ་མེད་པ་ཅན་ དང་། བརྩོན་འགྲུས་ཤིན་ཏུ་ལྷག་པར་གྱུར་པ་དེ་དག་གིས་ཀྱང་མཆོག་གི་དེ་ཉིད་དོན་དམ་པ་ མཐོང་བ་མེད་པ་ཅན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འགྲོ་བ་རྣམས་ཀྱི་ནང་ན་རང་དང་མཚུངས་པར་བསྟན་ བཅོས་འདི་ཡི་དངོས་ཤུགས་ཀྱི་དོན་རྒྱ་ཆེན་པོ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་རྟོགས་པ་རྙེད་པར་དཀའ་བས། ཁོ་བོའི་གཞུང་འདི་ཡི་བརྗོད་བྱ་མཐར་ཕྱིན་པར་རྟོགས་པ་ནི་རང་གི་བློ་གྲོས་ཀྱི་ལུས་ལ་ཐིམ་ ཞིང་ནུབ་པ་ཉིད་དུ་འགྱུར་ཏེ། དཔེར་ན་རྒྱ་མཚོ་ལ་ནི་ཆུ་བོ་བཞི་དང་རླབས་ལ་སོགས་པ་བྱུང་ ཡང་། ཡང་དེ་ཉིད་ལ་ཐིམ་པ་བཞིན་ནོ། ། གཉིས་པ་ནི། ཁོ་བོའི་གཞུང་ལུགས་འདི་མི་ཤེས་པའི་མུན་པ་སེལ་བའི་ཕྱིར་དང་། ལྟ་བ་ ངན་པའི་ནགས་ཚང་ཚིང་བསྲེག་པའི་ཕྱིར་དང་། འཕགས་པ་འཇམ་དཔལ་ཉིད་ཀྱིས་གསོལ་ 1-426 བ་མ་བཏབ་པར་ཡང་ཡོངས་སུ་རྗེས་སུ་བཟུང་བའི་སློབ་དཔོན་ཕྱོགས་ཀྱི་གླང་པོས་མཛད་ པའི་ཡང་དག་པ་རིགས་པའི་ལམ་གསལ་བར་བསྟན་པའི་ཕྱིར་དང་། ཡོན་ཏན་བརྒྱས་མཚོན་ པའི་ཡོན་ཏན་མཐའ་ཡས་པའི་འོད་སྟོང་དང་ལྡན་པའི་ཕྱིར་དང་། བློ་གྲོས་ངན་པ་ལེགས་ བཤད་ཀྱིས་ཉིན་མོ་སྤོང་ཞིང་རིགས་པའི་ཚ་ཟེར་གྱིས་འཇིགས་པའི་མཚན་མོའི་བྱ་རྣམས་ ཀྱིས་སྤངས་པ་དེ་ལྟ་མོད་ཀྱི། བློ་གྲོས་ཀྱི་མིག་རྣམ་དག་དང་ལྡན་པའི་མཁས་པའི་པདྨོ་མཐའ་ ཡས་པ་རྒྱས་པར་བྱེད་པས་ན་ཉིད་མོར་བྱེད་པའོ། །གཟུགས་ཅན་གྱི་རྒྱན་ནོ། ། གསུམ་པ་ནི། རྒྱ་གར་གྱི་མཁན་པོ་སོགས་སོ། །གསུང་རབ་རྒྱ་མཚོའི་དབྱིངས་ལ་དབང་ ཐོབ་ཅིང་། །ཡང་དག་ལྟ་བའི་བློ་མིག་རབ་ཏུ་གསལ། །ཞལ་ནས་ལེགས་བཤད་མུ་ཏིག་འཕྲོ་ བའི་ཉ། །མཁས་པའི་ནང་ནས་མཁས་མཆོག་ཀུན་དགའ་དཔལ། །དེས་མཛད་རྒྱས་པའི་ བསྟན་བཅོས་རྣམ་འགྲེལ་གྱི། །རྒྱས་འགྲེལ་ཡིད་ཀྱི་མུན་སེལ་ཞེས་བྱ་ཡི། །སྙིང་པོ་བླངས་ ནས་མདོ་ཙམ་བ

【現代漢語翻譯】如果事物不是真實存在的，那麼它就不會在產生的那一刻就消逝，因為事物必須在產生的那一刻就在世間成立。第四點是：正如某些事物存在時，（其他事物）才會聚集一樣，事物的消逝也不是以事物自身作為原因，而是依賴於其他後續原因。事物從自身的原因產生，不依賴於其他後續原因。如果某種事物存在，那麼該事物就會從自身的原因中產生，不依賴於其他後續原因。正如確定事物存在，聚集原因的能力不受阻礙地產生結果一樣。《利他品》的註釋結束。最終如何變化的方式的闡述。分為三部分：闡述正文的意義難以理解；闡述正文具有廣大的利益；闡述如何翻譯正文。第一點是：由於智慧的力量弱小，即使是那些具有偉大智慧的人，也無法親身領悟深奧法性的真諦；即使是那些具有極其精進的人，也無法見到至高無上的真諦。因此，在眾生之中，很難找到能夠像我一樣如實理解這部論著的顯隱含義的人。因此，我對這部論著的闡述最終會融入並消失在我自己的智慧之中，就像河流和波浪等從大海中產生，最終又融入大海一樣。第二點是：爲了消除對我的論著的無知之黑暗，爲了焚燒惡見的叢林，爲了闡明聖者妙音（Manjushri）親自攝受的法稱（Dharmakirti）論師所著的《正理滴論》，爲了擁有以百種功德為代表的無量功德之光，雖然惡劣的智慧會因善說而逃避白晝，因理性的熱光而恐懼的夜間鳥類也會逃離，但它卻能使具有清凈智慧之眼的智者之蓮盛開，因此它就像白晝一樣。這是有形之裝飾。第三點是：印度的堪布（Khenpo）等。（他們）精通經藏如海，具有明辨正見的智慧之眼，口中流淌出善說之珍珠，是智者中的智者，根敦華（Kunga Pal）。他所著的廣釋《釋量論》，其廣釋名為《遣除意暗》，我將從中提取精華，簡要書寫。

【English Translation】 If something were not real, it would not perish as soon as it arises, because things must be established in the world as soon as they arise. The fourth point is: Just as when certain things exist, (other things) gather together, the perishing of things is also not caused by the thing itself, but relies on other subsequent causes. Things arise from their own causes, without relying on other subsequent causes. If something exists, then that thing arises from its own cause, without relying on other subsequent causes. Just as it is certain that something exists, the ability to gather causes is certain to produce results without hindrance. The commentary on 'Benefit for Others' ends. Explanation of how it will ultimately change. Divided into three parts: explaining that the meaning of the text is difficult to understand; explaining that the text has great benefits; explaining how to translate the text. The first point is: Because the power of wisdom is small, even those with great wisdom cannot personally realize the profound truth of the Dharma; even those with extremely diligent effort cannot see the supreme truth. Therefore, among sentient beings, it is difficult to find someone who can understand the vast meaning of this treatise, both explicit and implicit, as I do. Therefore, my explanation of this treatise will ultimately merge and disappear into my own wisdom, just as rivers and waves arise from the ocean and ultimately merge back into the ocean. The second point is: In order to dispel the darkness of ignorance about my treatise, in order to burn the jungle of evil views, in order to clarify the 'Pramanavarttika' written by Master Dharmakirti, who was personally taken care of by the Holy Manjushri, in order to possess the infinite light of merit represented by hundreds of virtues, although bad wisdom will avoid the daytime because of good speech, and nocturnal birds frightened by the heat of reason will flee, it makes the lotus of scholars with pure eyes of wisdom bloom, so it is like daytime. This is a tangible ornament. The third point is: The Indian Khenpos (abbots), etc. (They) are proficient in the ocean of scriptures, have the eye of wisdom to clearly distinguish correct views, pearls of good speech flow from their mouths, they are the wisest among the wise, Kunga Pal. The extensive commentary on the 'Commentary on Valid Cognition' written by him, its extensive commentary is called 'Dispelling the Darkness of the Mind', I will extract the essence from it and write it briefly.

ཀོད་པ་འདི། །དོན་དུ་གཉེར་བ་དག་གིས་བསྐུལ་བའི་ངོར། །དགེ་སློང་ བསོད་ནམས་བཟང་པོས་སྦྱར་བའོ། །འདི་ཡི་དགེ་བས་མཁའ་མཉམ་སེམས་ཅན་གྱི། །མ་ རིག་སྤྲིན་ཕུང་རབ་རིབ་བསལ་བ་དང་། །མཉམ་དུ་ཡེ་ཤེས་ཉིན་བྱེད་འོད་སྟོང་འབར། །རྣམ་ གྲོལ་ཐར་བའི་སྣང་བ་རྒྱས་པར་ཤོག ། རྒྱས་པའི་བསྟན་བཅོས་ཚད་མ་རྣམ་འགྲེལ་གྱི་འགྲེལ་བཤད་རིན་པོ་ཆེའི་ཕྲེང་བ་ཞེས་བྱ་ བ་རྫོགས་པར་བྲིས་པའི་ཡི་གེ་པ་ནི་ཤཱཀྱའི་དགེ་སློང་རིན་བཟང་གིས་སོ།། །།འདིས་ བསྟན་པ་དང་སེམས་ཅན་ལ་ཕན་པ་རྒྱ་ཆེན་པོ་འབྱུང་བར་གྱུར་ཅིག། །། མ་ཡིག་འབྲས་སྤུངས་དཔེ་མཛོད་ཁང་གི་ཕྱི་༼ཞ ༡༩ ༽བྲིས་མ་གློག་པར་གཅིག་མ་གཏོགས་ལག་སོན་མ་བྱུང་བས། སྐུང་ ཡིག་མང་བ་དང་ཚིག་ཁ་ཤས་ནག་ཤར་བྱས་པ་མཚལ་རྟགས་སམ་སུབ་རྟགས་གང་ཡིན་མི་ཤེས་པ་བས་བརྟག་དགོས་པ་མང་།

【現代漢語翻譯】應那些尋求意義者之請，此文由比丘索南桑波（功德賢）所作。愿以此功德，使如虛空般無邊無際的眾生，消除無明的厚重雲層，同時，智慧之日的光芒萬丈，愿解脫之光明得以增長！名為《釋量論》之廣釋，即《寶鬘論》的解釋已圓滿寫畢。書寫者為釋迦比丘仁桑。愿此舉能為佛法和眾生帶來廣大利益！由於母本僅有哲蚌寺圖書館的外（ཞ ༡༩）手稿的電子照片，故存在大量縮寫，部分詞語模糊不清，無法辨認是硃砂標記還是刪除標記，因此有很多地方需要進一步考證。

【English Translation】 At the request of those seeking meaning, this was composed by the Bhikshu Sonam Sangpo (Meritorious Excellent). May this merit cause all sentient beings, as infinite as space, to dispel the thick clouds of ignorance, and simultaneously, may the sun of wisdom blaze with a million rays of light, and may the light of liberation increase! The extensive commentary called 'Explanation of the Treatise on Valid Cognition,' namely, 'The Precious Garland,' is completely written. The scribe is the Shakya Bhikshu Rin Sang. May this bring great benefit to the Dharma and sentient beings! Since only an electronic photograph of the original manuscript (ཞ ༡༩) from the Drepung Monastery Library was available, there are many abbreviations, some words are unclear, and it is unknown whether some marks are vermillion marks or deletion marks, so there are many places that need further investigation.