tshalminpa0102_廣論量理論釋寶鬘
擦蒙巴·頌囊菘博大師教言集JTSZ2རྒྱས་པའི་བསྟན་བཅོས་ཚད་མ་རྣམ་འགྲེལ་གྱི་འགྲེལ་བཤད་རིན་པོ་ཆེའི་ཕྲེང་བ་ཞེས་བྱ་བ་བཞུགས་སོ། ། 1-4 ༄༅། །རྒྱས་པའི་བསྟན་བཅོས་ཚད་མ་རྣམ་འགྲེལ་གྱི་འགྲེལ་བཤད་རིན་པོ་ཆེའི་ཕྲེང་བ་ཞེས་བྱ་བ་བཞུགས་སོ། ། ༄༅༅། །རྒྱས་པའི་བསྟན་བཅོས་ཚད་མ་རྣམ་འགྲེལ་གྱི་ འགྲེལ་བཤད་རིན་པོ་ཆེའི་ཕྲེང་བ་ཞེས་ བྱ་བ་བཞུགས་སོ། ། མཚལ་མིན་པ་བསོད་ནམས་བཟང་པོས་མཛད། 1-5 ༄༅༅། །རྒྱས་པའི་བསྟན་བཅོས་ཚད་མ་རྣམ་འགྲེལ་གྱི་འགྲེལ་བཤད་རིན་པོ་ཆེའི་ཕྲེང་ བ་ཞེས་བྱ་བ། མགོན་པོ་འཇམ་པའི་དབྱངས་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། ། ཡང་དག་ཡེ་ཤེས་དཀྱིལ་འཁོར་རྒྱས། ། བསམ་ཡས་ཡོན་ཏན་རི་བོང་འཛིན། ། ཕྲིན་ལས་འོད་དཀར་ཕྱོགས་བཅུར་འཕྲོ། ། འཇམ་མགོན་སྨྲ་བའི་ཟླ་བ་རྒྱལ། ། དྷརྨཱ་ཀིརྟི་གཉིས་པ་ཀུན་དགའ་དཔལ། ། དེས་མཛད་ཡིད་ཀྱི་མུན་སེལ་སྙིང་པོ་བླངས། ། ཚིག་བསྡུས་དོན་རྫོགས་རིན་ཆེན་ཕྲེང་བ་འདི། ། དོན་གཉེར་སློབ་མས་བསྐུལ་ཕྱིར་འདིར་དགོད་བྱ། ། དེ་ཡང་འདིར་འཇམ་དཔལ་རྩ་བའི་རྒྱུད་ལས། ཡི་གེ་དྷ་ཞེས་སྡོམ་བརྩོན་ཉིད། །ལྷོ་ ཡི་ཕྱོགས་སུ་རྣམ་པར་བསྒྲགས། །ཕ་རོལ་རྒོལ་བ་བཟློག་ནས་ནི། །དེ་བཞིན་སྡོམ་བརྩོན་ སྔགས་ཀྱང་འགྲུབ། །ཅེས་དང་། མགོན་པོ་ནག་པོའི་རྒྱུད་ལས། པཎྜི་ཏ་རྣམས་ཀྱི་གཙོ་བོར་ གྱུར་པ་ཆོས་ཀྱི་གྲགས་པ་ཞེས་པ་འདི་དང་སྐྱེས་བུ་དྲུག་བསྟན་པ་ལ་ཕན་པ། ཚངས་པར་སྤྱོད་ པ་ལ་གནས་པ་རྣམས་ཀྱིས་གྲུབ་པ་ཐོབ་པོ་ཞེས་ལུང་བསྟན་ཅིང་། དཔལ་ཀུན་ཏུ་བཟང་པོའི་ ངོ་བོ་ཆོས་ཀྱི་གྲགས་པས་མཛད་པའི་རྒྱས་པའི་བསྟན་བཅོས་ཚད་མ་རྣམ་འགྲེལ་འཆད་པ་ལ་ གསུམ། མཚན་དོན་སོགས་བཤད། གཞུང་དོན་ཉིད་བཤད། འགྱུར་བྱང་རྣམས་བཤད་པའོ། ། 1-6 ༄། །མཚན་དོན་སོགས་བཤད་པ། དང་པོ་ལ་གཉིས། མཚན་དོན་དངོས་དང་། ཕྱག་གིས་མཆོད་པའོ། །དང་པོ་ལ། མཚན་ གྱི་ངོ་བོ་དང་དེ་བསྒྱུར་བ་གཉིས་ཀྱི་དང་པོ་ནི། རྒྱ་གར་ནི་འཕགས་པའི་ཡུལ་ཏེ་དེར་གྲགས་ པའི་སྐད་ལ། སྐད་རིགས་བཞིའམ་ལྔ་ལས། སཾ་ཀྲྀ་ཏའི་སྐད་དུའམ་རྒྱ་གར་སྐད་ལ། བསྟན་ བཅོས་འདི་ཡི་མིང་ལ་པྲ་མ་ཎ་བར་ཏི་ཀ་ཀཱ་རི་ཀ་ཞེས་ཟེར་རོ། །བོད་ཁ་བ་ཅན་པའི་སྐད་དུ། ཚད་མ་རྣམ་འགྲེལ་གྱི་ཚིག་ལེའུར་བྱས་པ་ཞེས་ཟེར་རོ། ། གཉིས་པ་ནི། མ་ཎ་སྐད་ཀྱི་བྱིངས་ཏེ་འཇལ་བ། པྲ་ནི་དང་པོ་སོགས་ལ་འཇུག་པས་དོན་ འགྱུར་དུ་མཛད་དེ། ཚད་མ། བར་ཏི་ཀ་ནི་རྣམ་འགྲེལ། ཀཱ་རི་ཀ་ནི་ཚིག་ལེའུར་བྱས་པའོ། ། གཉིས་པ་ནི། སོ་སྐྱེའི་ས་ལས་རིང་དུ་སོང་བས་འཕགས་པ་སེམས་ཅན་ལ་བྱམས་པས་ ཁྱབ་པས་ཐུགས་འཇམ་གསུང་སྙན་ཅིང་མཉེན་པས་གསུང་འཇམ་སྐུ་མདངས་ཕུན་སུམ་ ཚོགས་པས་སྐུ་འཇམ་དཔལ་གྱི་འབྱུང་གནས་སུ་གྱུར་པས་དཔལ། ས་བརྒྱད་པ་བརྙེས་པས་ གཞོན་ནུར་གྱུར་པ་ལ་འག
【現代漢語翻譯】 《擦蒙巴·頌囊菘博大師教言集》JTSZ2《詳釋論著量理釋》名為《珍寶鬘》。 1-4 ༄༅། །《詳釋論著量理釋》名為《珍寶鬘》。 ༄༅༅། །《詳釋論著量理釋》之 釋疏名為 《珍寶鬘》。 由擦蒙巴·索南桑波（藏文：བསོད་ནམས་བཟང་པོ།，音譯：Sönam Sangpo）所著。 1-5 ༄༅༅། །《詳釋論著量理釋》名為《珍寶鬘》。頂禮曼殊室利（藏文：འཇམ་པའི་དབྱངས།，含義：妙吉祥）。 正智圓滿廣。 無量功德皎如月。 事業光明遍十方。 文殊語王勝。 第二法稱（梵文：Dharmakirti）袞噶貝（藏文：ཀུན་དགའ་དཔལ།，音譯：Kunga Pal）。 彼造破除心暗之精要。 言簡意賅珍寶鬘。 為求法弟子之請而著。 於此，《文殊根本續》云：『字母達（藏文：དྷ།）即為具誓者，于南方宣揚，能遮止外道，亦能成就具誓者之真言。』 又，《黑怙主續》云：『班智達（梵文：Pandita，含義：智者）之首，名為法稱者，此人與六位賢士皆能利益佛法，安住梵行者皆能獲得成就。』 如是，具德普賢（梵文：Samantabhadra）之化身法稱所著之《詳釋論著量理釋》，分三部分講解：一、解釋題目等；二、解釋論著內容；三、解釋譯者署名。 1-6 ༄། །解釋題目等。 首先分二：一、題目之意義；二、以禮敬作供養。 首先，題目之體性和翻譯分二，首先是：印度是聖地，在當地通用的語言中，在四或五種語言中，在梵語（梵文：Sanskrit）或印度語中，這部論著的名字叫做Pramāṇavārttikakārikā。 在藏地雪域的語言中，叫做《量理釋論之略義》。 其次是：摩納（梵文：Māna）是詞根，意為衡量，缽啰（梵文：Pra）有最初等含義，因此翻譯為：量。瓦爾提嘎（梵文：Vārttika）是釋論。嘎日嘎（梵文：Kārikā）是略義。 其次是：遠離凡夫之地，是聖者，慈悲遍佈眾生，心柔語妙，身光圓滿，是吉祥之源，證得八地，是青春永駐者。
【English Translation】 The Collected Teachings of Master Tsamongpa Sonam Tsungbo JTSZ2, 'A Detailed Commentary on the Treatise on Valid Cognition,' entitled 'A Garland of Jewels.' 1-4 ༄༅། །'A Detailed Commentary on the Treatise on Valid Cognition,' entitled 'A Garland of Jewels.' ༄༅༅། །Of the 'Detailed Commentary on the Treatise on Valid Cognition,' the explanation is entitled 'A Garland of Jewels.' Composed by Tsamongpa Sonam Sangpo. 1-5 ༄༅༅། །'A Detailed Commentary on the Treatise on Valid Cognition,' entitled 'A Garland of Jewels.' Homage to Mañjuśrī (藏文：འཇམ་པའི་དབྱངས།, Meaning: Gentle Glory). Perfect wisdom fully expanded. Inconceivable qualities, moon-like. White light of activity radiates in all directions. Victorious Gentle Protector, moon of speech. The second Dharmakirti, Kunga Pal (藏文：ཀུན་དགའ་དཔལ།, Kunga Pal). He took the essence that dispels the darkness of the mind. This concise and complete Garland of Jewels, Is written here at the request of students seeking meaning. Here, from the Root Tantra of Mañjuśrī: 'The letter Dha (藏文：དྷ།) is the diligent one, proclaimed in the southern direction, it can repel opponents, and also accomplish the mantra of the diligent one.' Also, from the Tantra of the Black Protector: 'The chief of the Panditas (梵文：Pandita, Meaning: Wise One), named Dharmakirti, and these six individuals will benefit the Dharma, those who abide in celibacy will attain accomplishment.' Thus, the Detailed Commentary on the Treatise on Valid Cognition, composed by Dharmakirti, the embodiment of glorious Samantabhadra, is explained in three parts: 1. Explanation of the title, etc.; 2. Explanation of the content of the treatise; 3. Explanation of the colophon. 1-6 ༄། །Explanation of the title, etc. First, there are two parts: 1. The actual meaning of the title; 2. Offering with prostration. First, the nature of the title and its translation have two parts, the first is: India is the noble land, in the language prevalent there, among the four or five languages, in Sanskrit, the name of this treatise is Pramāṇavārttikakārikā. In the language of the snowy land of Tibet, it is called 'Summary of the Commentary on Valid Cognition'. The second is: Māna is the root of the word, meaning to measure, Pra means first, etc., so it is translated as: Valid Cognition. Vārttika is the commentary. Kārikā is the summary. The second is: Having gone far from the ground of ordinary beings, is a noble one, compassionately pervading sentient beings, with a gentle heart and melodious speech, the complexion of the body is perfect, is the source of glory, having attained the eighth bhumi, is one who remains youthful.
ྱུར་བྱེད་ལོཙྪ་བ་སོགས་ཀྱིས་སྒོ་གསུམ་གུས་པས་ཕྱག་འཚལ་ལོ། ། ༄། །གཞུང་དོན་ཉིད་བཤད་པ། གཉིས་པ་ལ་གསུམ། རྩོམ་པ་ལ་འཇུག་པའི་ཡན་ལག འཇུག་བྱ་བསྟན་བཅོས་ཉིད་ བཤད་པ། ཐ་མར་ཇི་ལྟར་འགྱུར་ཚུལ་བཤད་པའོ། ། ༈ རྩོམ་པ་ལ་འཇུག་པའི་ཡན་ལག དང་པོ་ལ་གཉིས། མཆོད་པར་བརྗོད་པ་ དང་། རྩོམ་པར་དམ་བཅའ་བའོ། ། ༈ མཆོད་པར་བརྗོད་པ། དང་པོ་ལ། བསྟོད་པ་དང་ཕྱག་འཚལ་བ་གཉིས་ལས། དང་པོ་ལ་རང་དོན་དང་གཞན་ དོན་ཕུན་ཚོགས་ཀྱིས་བསྟོད་པ་སྟེ། རང་དོན་ནི། བདག་དང་བདག་གིར་ལྟ་བ་སོགས་རྟོག་ པའི་དྲ་བ་བག་ཆགས་དང་བཅས་པ་རྣམ་པར་བསལ་བ་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱི་སྐུ་དང་། ཉན་རང་ སོགས་ཀྱི་སྤྱོད་ཡུལ་མིན་པས་ཟབ་པ་ལོངས་སྤྱོད་རྫོགས་པའི་སྐུ་དང་། མཁྱེན་བརྩེས་ཀུན་ ལ་ཁྱབ་པས་རྒྱ་ཆེ་བ་སྤྲུལ་པའི་སྐུ་མངའ་བས་སོ། །ཅིང་སྡུད་ཚིག་གོ། རྫོགས་པའི་སངས་ རྒྱས་ཆོས་ཅན། རང་དོན་ཕུན་ཚོགས་མངའ་སྟེ། མཐར་ཕྱིན་པའི་སྐུ་གསུམ་མཉེས་པས་སོ། 1-7 ། ཆོས་ཅན། གཞན་དོན་ཕུན་ཚོགས་མངའ་སྟེ། མངོན་མཐོ་ངེས་ལེགས་སོགས་དགེ་ལེགས་ བཟང་པོ་ཀུན་ཏུ་སྟེ། མ་ལུས་པར་གདུལ་བྱའི་སྐལ་བ་དང་མཐུན་པར་འབྱུང་བའི་ཐབས་དམ་ པའི་ཆོས་སྟོན་པའི་འོད་ཟེར་དག་ཀུན་ནས་འཕྲོ་བ་མཐར་ཐུག་པ་དེ་ཡིན་པས་སོ། །གཉིས་ པ་ནི། དེ་ལྟ་བུའི་དོན་གཉིས་མཐར་ཕྱིན་ཏེ་དེ་ལའམ་དེ་ཡི་ཆེད་དུ་ཕྱག་འཚལ་ཅེས་པ་སྟེ་སྒོ་ གསུམ་གུས་པས་འདུད་པའོ། ། ༈ རྩོམ་པར་དམ་བཅའ་བ། གཉིས་པ་ནི། ཉན་པ་པོའི་སྐྱེ་བོ་ཕལ་ཆེར་ཕལ་པ་ཕྱི་རོལ་པའི་བསྟན་བཅོས་ལ་ཆགས་ ཤིང་ཞེན་པས་ཤེས་རབ་ངན་པ་དང་། བསྟན་བཅོས་ཁྱད་པར་ཅན་འཛིན་པར་ནུས་པའི་ཤེས་ རབ་ཀྱི་རྩལ་མེད་པས་ན། ལེགས་བཤད་རྣམས་དོན་དུ་མི་གཉེར་ཅིང་། དེ་ཁོ་ནར་མ་ཟད་ ལེགས་བཤད་སྟོན་པ་པོ་ལ་ཕྲག་དོག་དྲི་མ་དག་གིས་ཞེ་སྡང་བར་ཡང་ཡོངས་སུ་གྱུར་པ་དེས་ ན་ཆོས་གྲགས་བདག་ལ་རྣམ་འགྲེལ་འདི་ནི་གཞན་ལ་ཕན་པར་འགྱུར་བ་ཡིན་ཞེས་བསམ་ པའང་མེད་མོད་ཀྱི། འོན་ཀྱང་ཁོ་བོའི་སེམས་ནི་དུས་ཡུན་རིང་པོ་ནས་ལེགས་བཤད་ལ་ གོམས་ཤིང་འདྲིས་ཆེས་པས་ལེགས་བཤད་ལ་ལྷུར་ལེན་པ་བསྐྱེད་པ་སྟེ་འཕེལ་བ་དེ་ཡི་ཕྱིར་ ན་རྣམ་འགྲེལ་འདི་རྩོམ་པ་ལ་དགའ་བ་སྐྱེས་ཤིང་རྩོམ་པར་འདོད་པ་བྱུང་ངོ་། ། ༈ འཇུག་བྱ་བསྟན་བཅོས་ཉིད་བཤད་པ། གཉིས་པ་ལ་བཞི། དགོས་པའི་དབང་གིས་ཚད་མ་མདོ་ཡི་རང་དོན་ལེའུ་དང་པོར་ བཤད། །ལམ་དང་ལམ་མིན་ཕྱེ་སྟེ་ཚད་མ་མདོ་ཡི་མཆོད་བརྗོད་ཚིགས་བཅད་བཤད། ལོག་ རྟོག་རྣམ་བཞི་བསལ་ཏེ་ཚད་མ་མདོ་ཡི་མངོན་སུམ་ལེའུ་བཤད། སྒྲུབ་ངག་དོན་བཅས་བཤད་ དེ་ཚད་མ་མདོ་ཡི་གཞན་དོན་ལེའུ་བཤད་པའོ། ། ༈ དགོས་པའི་དབང་གིས་ཚད་མ་མདོ་ཡི་རང་དོན་ལེའུ་དང་པོར་བཤད་པ། དང་པོ་ལ། མདོར་བསྟན་རྒྱས་བཤད་གཉིས་ཀྱི་ ༈ མདོ
【現代漢語翻譯】 愿將《量釋論》翻譯成藏文的譯師們，以身語意三門恭敬頂禮！ 正文的意義解說： 分為三部分：進入寫作的準備、解釋要解釋的論著本身、最後是解釋如何翻譯。 進入寫作的準備： 第一部分分為兩點：致敬和立誓寫作。 致敬： 第一點分為讚頌和禮敬。首先是通過自利和利他圓滿來讚頌。自利是指：斷除包括我及我所見等所有概念的習氣，是法身；不是聲聞緣覺等境界，甚深的是報身；以智慧和慈悲遍及一切，廣大的是化身。『且』是 جمع詞。圓滿的佛陀，具有自利圓滿，因為具足究竟的三身而歡喜。具有利他圓滿，因為能普遍賜予增上生和決定勝等一切善妙，能完全符合所有被調伏者的根器而示現殊勝的教法光明。第二點是：爲了成就如是二利究竟，而頂禮膜拜，即以身語意三門恭敬頂禮。 立誓寫作： 第二點是：因為大多數聽眾都沉迷於外道的論典，智慧低下，沒有能力理解殊勝的論典，所以不重視善說。不僅如此，他們還因為嫉妒而憎恨善說者。因此，法稱（Dharmakirti）我即使認為這部《釋量論》不能利益他人，但因為我的心長期習慣於善說，對善說非常熟悉，所以爲了增長對善說的重視，我樂於寫作《釋量論》，併產生了寫作的意願。 解釋要解釋的論著本身： 分為四部分：因為必要，所以在《量論》的自利品中解釋第一品。區分道與非道，解釋《量論》的禮讚偈。消除四種邪見，解釋《量論》的現量品。解釋具有意義的能立語，解釋《量論》的利他品。 因為必要，所以在《量論》的自利品中解釋第一品： 第一部分分為總說和廣說。 總說：
【English Translation】 I prostrate with reverence through the three doors (body, speech, and mind) to the translators like Gyurme Lotsawa who translated the 《Pramāṇavārttika》 into Tibetan! Explanation of the Meaning of the Text: The second part has three sections: the preliminaries to engaging in composition, explaining the treatise itself that is to be explained, and finally, explaining how it will be translated. Preliminaries to Engaging in Composition: The first part has two aspects: offering praise and making a commitment to compose. Offering Praise: The first aspect has two parts: praise and prostration. The first is praise through the perfection of self-benefit and the benefit of others. Self-benefit is: the Svabhavikakaya (Essence Body) that has completely eliminated the network of conceptualizations, including the view of 'I' and 'mine,' along with their imprints; the Sambhogakaya (Enjoyment Body), which is profound because it is not the domain of Śrāvakas and Pratyekabuddhas; and the Nirmāṇakāya (Emanation Body), which is vast because it pervades all with wisdom and compassion. 'Ciṅ' is a جمع詞. The perfectly enlightened Buddha possesses the perfection of self-benefit because he delights in the ultimate three bodies. The Dharma possesses the perfection of benefiting others because it universally bestows all goodness, such as higher realms and definite goodness, and because the rays of light that teach the sacred Dharma, which arises in accordance with the capacity of all beings to be tamed, shine forth completely. The second aspect is: having perfected these two benefits, I prostrate to him or for his sake, which means bowing with reverence through the three doors (body, speech, and mind). Making a Commitment to Compose: The second aspect is: because most listeners are attached to and infatuated with the treatises of outsiders, and because they have poor intelligence and lack the ability to grasp special treatises, they do not cherish good explanations. Moreover, they are completely consumed by hatred due to the defilement of jealousy towards those who teach good explanations. Therefore, even though I, Dharmakirti, do not think that this 《Pramāṇavārttika》 will benefit others, my mind has been accustomed to and very familiar with good explanations for a long time. Therefore, in order to cultivate and increase the appreciation of good explanations, I am delighted to compose this 《Pramāṇavārttika》 and have the desire to compose it. Explaining the Treatise Itself That Is to Be Explained: The second part has four sections: because of the need, the first chapter is explained in the Svārthānumāna (Self-Benefit) chapter of the 《Pramāṇasūtra》. Distinguishing between the path and non-path, the dedicatory verses of the 《Pramāṇasūtra》 are explained. Eliminating the four wrong conceptions, the Pratyakṣa (Direct Perception) chapter of the 《Pramāṇasūtra》 is explained. Explaining the proof statements along with their meanings, the Parārthānumāna (Benefit of Others) chapter of the 《Pramāṇasūtra》 is explained. Because of the Need, the First Chapter Is Explained in the Svārthānumāna (Self-Benefit) Chapter of the 《Pramāṇasūtra》: The first part has two sections: a summary and a detailed explanation. Summary:
ར་བསྟན་པ། དང་པོ་ནི། ཚད་མ་མདོར། རང་དོན་ ནི་ཚུལ་གསུམ་རྟགས་ལས་དོན་མཐོང་ཡིན། །ཅེས་པ་འཆད་པ་ལ། དེ་ཡང་རྟགས་གཏན་ལ་ དབབ་པའི་སྒོ་ནས་ལེགས་པར་གཏན་ལ་ཕབ་དགོས་པས་རྟགས་འཆད་དོ། །དེ་ཡང་རྟགས་ 1-8 ཀྱི་མཚན་ཉིད་ལ། གཅེར་བུ་པའི་སྟོན་པ་སྣོད་ཀྱི་རྗེ་ན་རེ། རྟགས་ཀྱི་ཚུལ་གཅིག་ཁོ་ནའོ་ཟེར་ རོ། །རིགས་པ་ཅན་པ་ན་རེ། རྟགས་ཀྱི་ཚུལ་དྲུག་ཁོ་ནའོ་ཞེས་ཟེར་བ་བསལ་ཏེ། ཚུལ་གསུམ་ སྟོན་པ་ནི། བྱས་པ་ཆོས་ཅན། སྒྲ་མི་རྟག་སྒྲུབ་ཀྱི་ཕྱོགས་ཆོས་ཡིན་ཏེ། དེ་སྒྲུབ་ཀྱི་ཤེས་འདོད་ ཆོས་ཅན་སྒྲ་ཡི་སྟེང་དུ་འགོད་ཚུལ་དང་མཐུན་པར་གྲུབ་པའི་རྟགས་ཡིན་པས་སོ། །ཕྱོགས་ བརྟགས་པ་བ་ཆོས་ཅན། དེའི་ཆ་བསྒྲུབ་བྱའི་ཆོས་ཀྱིས་རྟགས་ལ་ཁྱབ་པས་ཏེ་ཆོས་ཅན་དེ་ཡི་ རྗེས་ཁྱབ་ཡིན་ཏེ། དེ་ཡི་མཐུན་དཔེ་ཡང་དག་གི་སྟེང་དུ་ཁྱོད་ལ་མི་རྟག་པས་ཁྱབ་པ་ཚད་མའི་ སྟོབས་ཀྱིས་རྣལ་མར་ངེས་པ་གང་ཞིག དེ་ཡི་མཐུན་ཕྱོགས་ཁོ་ན་ལ་ཡོད་པར་ངེས་པས་སོ། ། ཆོས་ཅན། དེ་ཡི་ལྡོག་ཁྱབ་ཡིན་ཏེ། གང་ཞིག་དེ་ཡི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་ལ་མེད་པ་ཁོ་ནར་ངེས་ པས་སོ། །ཆོས་ཅན་གཏན་ཚིགས་ཡང་དག་ཡིན་ཏེ། ཚུལ་གསུམ་ཡིན་པས་སོ། །ཚུལ་གསུམ་ རྟགས་ཡང་དག་གི་མཚན་ཉིད་ཡིན་ཏེ། རྣམ་འཇོག་ཡིན་པས་སོ། །གྲངས་ངེས་ལ། རིགས་ པ་ཅན་པ་ན་རེ། སྔ་མ་དང་ལྡན་པ། ལྷག་མ་དང་ལྡན་པ་སྤྱིར་མཐོང་པའོ་ཟེར་རོ། །སེར་སྐྱ་ སོགས་ནི་སྤྱིར་མཐོང་བ་དང་། ཁྱད་པར་དུ་མཐོང་བའོ་ཟེར་བ་སེལ་ཏེ། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། རྟགས་ཡང་དག་ལ་འབྲས་རང་མ་དམིགས་པ་རྣམ་པ་གསུམ་ཉིད་དུ་ངེས་ཏེ། བསྒྲུབ་བྱའི་ ཆོས་དང་མེད་ན་མི་འབྱུང་བའི་རང་བཞིན་འབྲེལ་པ་བསྒྲུབ་པའི་ཕྱོགས་ཆོས་ཅན་དེ་གསུམ་ ཁོ་ན་ལ་ངེས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཆོས་ཅན། ཆོས་འདྲ། དེ་གསུམ་གང་ཡང་མིན་པའི་རྟགས་ཡིན་ ན་གཏན་ཚིགས་ལྟར་སྣང་ཡིན་དགོས་པས་སོ། ། ༈ རྒྱས་པར་བཤད་པ། གཉིས་པ་ལ་བཞི། གཏན་ཚིགས་རྣམ་གསུམ་ཞེས་པ་བཤད། ཁོ་ན་ཞེས་པའི་ཚིག་དོན་ བཤད། གཏན་ཚིགས་ལྟར་སྣང་ཞེས་པ་བཤད། མེད་ན་མི་འབྱུང་ཞེས་པ་བཤད་པའོ། ། ༈ གཏན་ཚིགས་རྣམ་གསུམ་ཞེས་པ་བཤད་པ། དང་པོ་ལ་གསུམ། འབྲས་བུ། རང་བཞིན། མ་དམིགས་གང་ལ་རྟགས་སུ་འགྱུར་བའོ། ། དང་པོ་ནི། རྒྱུ་མེ་ལ་ཡོད་པའི་རང་བཞིན་ཇི་སྙེད་ཅིག་རྒྱུར་མེད་ན་མི་འབྱུང་བའི་འབྲས་བུ་ 1-9 དུ་བ་ནི་ཆོས་ཅན། དུ་ལྡན་ལ་ལ་མེ་གོ་བྱེད་ཀྱི་གཏན་ཚིགས་ཡིན་ཏེ། དེ་སྒྲུབ་ཀྱི་ཚུལ་གསུམ་ ཡིན་པས་སོ། ། གཉིས་པ་ནི། འབྲས་བུར་མ་ཟད་བསྒྲུབ་བྱའི་ཆོས་ཀྱི་ངོ་བོར་གྱུར་པའི་བྱས་པ་ལྟ་བུ་ཡང་ རང་གི་རང་བཞིན་དུ་ཡོད་ཙམ་དང་འབྲེལ་པ་ཅན་གྱི་མི་རྟག་པ་གོ་བར་བྱེད་དོ། །བྱས་པ་རང་ བཞིན་རྟགས་སུ་འགོད་དོ། ། གསུམ་པ་ལ། མ་དམིགས་པ་གཉིས་ཀྱི་ཁྱད་པར་བཤད། སྣང
【現代漢語翻譯】 第一部分：確立（正）因 首先，在《量論根本頌》中，『為自利，由具三相之因，能見義。』對此進行解釋。要通過確立（正）因的方式來妥善地確立，因此要解釋（正）因。關於（正）因的定義，耆那教的導師Svodaki Raja說：『（正）因只有一種相。』而正理派則說：『（正）因只有六種相。』爲了駁斥這些觀點，闡述三相（正）因：『所作』是法，『聲無常』是所立，是周遍于所立的『法』，因為它與想要了解所立的『法』——聲音之上所安立的方式相符，所以是已成立的（正）因。作為被觀察的『法』，它的部分被所證之『法』所周遍，即『法』是它的后隨，在正確的同品喻上，你（能成立）被無常所周遍，這是通過量（ प्रमाण ）的力量真實確定的，並且它被確定只存在於同品方面。『法』是它的反向周遍，即它被確定為不存在於異品方面。『法』是正確的理由，因為它具有三相。三相是正確（正）因的定義，因為它是決定的。 關於數量的確定，正理派說：『具有前因，具有餘因，普遍可見。』爲了消除數論派等所說的普遍可見和特殊可見，可知『法』，正確的『因』被確定為只有果、自性、不可見三種，因為與所證之『法』和無則不生的自性相關聯的所證之『法』，只確定在這三種之上。『法』，似『法』，如果不是這三種中的任何一種『因』，就必須是似『因』。 詳細解釋： 第二部分分為四點：解釋『三種因』；解釋『唯』字的含義；解釋『似因』；解釋『無則不生』。 解釋『三種因』： 第一部分分為三點：果、自性、不可見，哪一個是『因』？首先，在原因——火中存在的任何自性，凡是原因中沒有就不會產生的果——煙，是『法』。具有煙是能表明有火的『因』，因為它具有所證的三相。 其次，不僅是果，像『所作』一樣，成為所證之『法』的體性的東西，也能表明與其自性相關聯的無常。『所作』被安立為自性『因』。 第三，解釋不可見的兩種差別，顯現。
【English Translation】 Section 1: Establishing the (Valid) Reason Firstly, in the Root Text on Pramana (Epistemology), 'For one's own benefit, one sees the meaning through a reason with three aspects.' This is to be explained. It needs to be properly established through the means of establishing the reason, therefore the reason is explained. Regarding the definition of a reason, the Jain teacher Svodaki Raja said: 'There is only one aspect of a reason.' The Naiyayikas (Logicians) say: 'There are only six aspects of a reason.' To refute these views, the three aspects of a reason are explained: 'What is made' is the subject, 'sound is impermanent' is the thesis, it is pervasive in the 'dharma' of the thesis, because it accords with the way of establishing on the sound, which is the subject that one wants to know the thesis about, therefore it is an established reason. As an observed 'dharma', its part is pervaded by the 'dharma' to be proven, that is, the 'dharma' is its subsequent pervasion, on the correct example of similarity, you (can establish) being pervaded by impermanence, which is genuinely determined by the power of pramana ( प्रमाण , valid cognition), and it is determined to exist only in the similar aspect. The 'dharma' is its reverse pervasion, that is, it is determined to be non-existent in the dissimilar aspect. The 'dharma' is a correct reason because it has three aspects. The three aspects are the definition of a correct reason because it is definitive. Regarding the determination of number, the Naiyayikas say: 'Having a prior cause, having a remaining cause, universally visible.' To eliminate what the Samkhyas (Enumerators) and others say about universally visible and particularly visible, know that 'dharma', a correct 'reason' is determined to be only of three types: effect, nature, and non-perception, because the 'dharma' to be proven and the nature related to 'without which it does not arise' are determined only on these three. 'Dharma', similar 'dharma', if it is not any of these three 'reasons', it must be a pseudo-'reason'. Detailed Explanation: The second part is divided into four points: explaining 'three types of reasons'; explaining the meaning of the word 'only'; explaining 'pseudo-reason'; explaining 'without which it does not arise'. Explaining 'Three Types of Reasons': The first part is divided into three points: effect, nature, non-perception, which one becomes a 'reason'? Firstly, any nature that exists in the cause—fire, whatever effect—smoke that does not arise without the cause, is the 'dharma'. Having smoke is the 'reason' that indicates fire, because it has the three aspects of proof. Secondly, not only the effect, but also something that has become the essence of the 'dharma' to be proven, like 'what is made', can also indicate impermanence that is related to its own nature. 'What is made' is established as a nature 'reason'. Thirdly, explaining the two differences of non-perception, appearance.
་རུང་མ་དམིགས་པའི་ དབྱེ་བ་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ནི། ཐ་མལ་གྱི་ངོ་བོར་བསྐལ་དོན་དམིགས་པའི་ཚད་མ་རྣམས་ ནི་མི་འཇུག་པ་ཆོས་ཅན། མདུན་གྱི་གཞིར་མེད་པ་སྟེ། བསྐལ་དོན་ལ་ཡོད་ངེས་ཀྱི་ཐ་སྙད་ དོན་མཐུན་མི་འཇུག་པ་དེ་ཡི་འབྲས་བུ་ཅན་རྟགས་ཡང་དག་ཡིན་ཏེ། ཚུལ་གསུམ་པས་སོ། ། མ་དམིགས་པའི་རྟགས་ཀྱི་བྱེ་བྲག་ལྟར་རུང་མ་དམིགས་པ་ལ་ལྟོས་ནས་དགག་བྱ་འགའ་ ཞིག་མེད་པར་ཤེས་པའི་འབྲས་བུ་ཅན་ཏེ། ཐ་སྙད་འཇུག་རུང་བསྒྲུབ་པའི་རྟགས་སོ། །ཡུལ་ ཡུལ་ཅན་གྱི་མ་དམིགས་པ་འགོད་དོ། ། གཉིས་པ་ལ་དབྱེ་བ་དངོས། རྩོད་པ་སྤང་བ། དང་པོ་ནི། དགག་ཆོས་མེད་དོན་ཅན་སྣང་ རུང་མ་དམིགས་པའི་རྟགས་ཆོས་ཅན། རྣམ་པ་བཞིར་ཡོད་དེ། རང་བཞིན་འགལ་དམིགས་ དང་འགལ་བའི་འབྲས་བུ་གྲུབ་པའི་རྟགས་དག་རང་རྒྱུ་མ་དམིགས་པ་དང་། ངོ་བོ་ལྟར་རུང་ གི་བདག་ཉིད་དག་ནི་མ་གྲུབ་པ་སྟེ་རང་བཞིན་མ་དམིགས་པ་དག་སྟེ་གཉིས་རྣམས་སུ་ཡོད་ པའི་ཕྱིར། དང་པོའི་ཞར་ལ་ཁྱབ་བྱེད་འགལ་དམིགས་དང་། བཞི་པའི་ཞར་ལ་ཁྱབ་བྱེད་མ་ དམིགས་པ་བསྟན་ཏོ། །ཚ་རེག་སྟོབས་ཆེན་རྒྱུན་ཆགས་ཆོས་ཅན། དེས་ཁྱབ་པར་ནོན་པའི་ གཞིར་གྲང་རེག་སྟོབས་ཆེན་རྒྱུན་ཆགས་སུ་འབྱུང་བཞིན་པ་མེད་པར་སྒྲུབ་པའི་རང་བཞིན་ འགལ་དམིགས་ཀྱི་རྟགས་ཡང་དག་ཡིན་ཏེ། དེ་སྒྲུབ་ཀྱི་དགག་བྱའི་ཆོས་སུ་བཟུང་བྱའི་ལྷན་ 1-10 གཅིག་མི་གནས་པའི་འགལ་ཟླ་དངོས་རྟགས་སུ་སྦྱར་བའི་འགལ་དམིགས་ཀྱི་རྟགས་ཡང་ དག་ཡིན་པས་སོ། །ཞེས་སོགས་དཔྱད་ཅིང་དགོད་དོ། ། གཉིས་པ་ནི། འགལ་འབྲས་དམིགས་པས་འགལ་ཟླ་ཁེགས་ན། འགལ་རྒྱུ་དམིགས་ པས་ཀྱང་ཅིས་མི་ཁེགས་ཅེ་ན། གྲང་རེག་དེ་དང་འགལ་བ་ཡི་ནི་རྒྱུ་དམིགས་པའི་སྦྱོར་བ་ གང་ཡིན་པའི་རྟགས་བུད་ཤིང་དེ་ཆོས་ཅན། གྲང་རེག་མེད་པར་བསྒྲུབ་པའི་ཁྱབ་པ་འཁྲུལ་ པ་ཅན་ཡིན་ཏེ། གྲང་རེག་གི་རྒྱུ་མཚན་ཏེ། རྒྱུ་དག་ནི་འགལ་བ་ཉིད་མེད་པས་སོ། །འོ་ན་དུ་ བས་གྲང་རེག་འགོག་པ་འཁྲུལ་ལོ་ཞེ་ན། དུ་བ་ཆོས་ཅན། དེ་སྒྲུབ་ཀྱི་འགལ་འབྲས་དམིགས་ པའི་རྟགས་ཡང་དག་ཏུ་འགྱུར་བ་ལ་ཡུལ་དང་ནི་དུས་སོགས། ཁྱད་པར་ཅན་ལ་ལྟོས་དགོས་ པར་འདོད་དེ། དེ་ལ་ལྟོས་པ་ལས་གཞན་དུ་མ་ལྟོས་ན་ཁྱབ་པ་འཁྲུལ་བར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར། དཔེར་ན། མི་གྲང་བ་སྒྲུབ་པ་ལ་ནི་ཐལ་བ་བཀོད་པ་བཞིན། ༈ ཁོ་ན་ཞེས་པའི་ཚིག་དོན་བཤད་པ། གཉིས་པ་ལ་གཉིས། ཚོགས་པས་རུང་བ་དཔོག་པ་རང་བཞིན་ཡིན། རྒྱུ་ཚོགས་གཅིག་ པས་དཔོག་ན་འབྲས་རྟགས་ཡིན་པའོ། །དང་པོ་ནི། རྟགས་གསུམ་དུ་ངེས་ན། རྒྱུ་ཚོགས་པ་ ཚང་པ་ལས་འབྲས་བུ་སྐྱེ་བར་རྗེས་སུ་དཔོག་པ་གང་ཡིན་པའི། རྟགས་དེ་རྟགས་ཡང་དག་ མ་ཡིན་པར་ཐལ་ལོ་ཞེ་ན། སྣམ་བུའི་རྒྱུ་ཚོགས་གྲངས་ཚང་དེ་ཆོས་ཅན། སྣམ་བུའི་རྒྱུ་སྤུན་ སོགས་ལས་སྣམ་བ
【現代漢語翻譯】 未觀察到適用的區分的解釋。 首先：通常情況下，以世俗的視角觀察事物本質的量（pramana， प्रमाण， pramāṇa，有效認知）不適用，因為它們是事物的基礎。 因為在世俗的視角中，不存在與事物本質相符的術語，所以它們的結果是正確的標誌，因為它們具有三種特徵。 未觀察到的標誌的特殊性在於，通過觀察未觀察到的適用性，可以知道某些事物不存在，這是一個結果，即證明術語適用的標誌。 陳述主體和客體的未觀察到。 第二部分包括區分的本質和駁斥爭論。 首先：具有不存在的屬性且可以觀察到的未觀察到的標誌，具有四種形式：自性相違觀察、相違的結果成立的標誌、自因未觀察到，以及本質上適用的未成立的自性未觀察到。 在第一種情況下，顯示了遍及性的相違觀察；在第四種情況下，顯示了遍及性的未觀察到。 例如，具有強大且持續的熱感的事物，是證明不存在強大且持續的冷感的基礎的自性相違觀察的正確標誌，因為將與要證明的不存在的事物直接矛盾的屬性作為標誌。 因此，應該進行研究和陳述。 第二：如果通過觀察相違的結果來排除相違的事物，那麼為什麼不能通過觀察相違的原因來排除呢？ 任何觀察到冷感的相違原因的論證，例如木柴，都是錯誤的，因為它證明了不存在冷感，因為原因本身並不矛盾。 那麼，煙霧阻止冷感是錯誤的嗎？ 煙霧，作為證明這一點的相違結果的觀察的正確標誌，需要考慮地點和時間等特殊性，因為如果不考慮這些特殊性，那麼普遍性就會出錯。 例如，就像爲了證明某人不冷而放置灰燼一樣。 關於術語「僅僅」的含義的解釋。 第二部分分為兩部分：通過集合來推斷適用性是自性，通過相同的原因集合來推斷是結果的標誌。 首先：如果確定有三種標誌，那麼從所有原因集合產生結果的推斷，難道不應該被認為是無效的標誌嗎？ 例如，粗布的所有原因集合，例如羊毛等。
【English Translation】 Explanation of the distinction of non-observation of the suitable. First: Those pramanas ( प्रमाण， pramāṇa，valid cognition) that observe the essence of things in a mundane way do not apply, because they are the basis of things. Because in the mundane view, there are no terms that correspond to the essence of things, so their results are correct signs, because they have three characteristics. The peculiarity of the unobserved sign is that by observing the applicability of the unobserved, one can know that certain things do not exist, which is a result, that is, a sign that proves the applicability of the term. Statement of the non-observation of subject and object. The second part includes the essence of distinction and refuting arguments. First: The unobserved sign that has the attribute of non-existence and can be observed has four forms: self-contradictory observation, the sign of the establishment of contradictory results, the non-observation of self-cause, and the unestablished self-nature of the nature of the suitable. In the first case, the pervasive contradictory observation is shown; in the fourth case, the pervasive non-observation is shown. For example, a thing with a strong and continuous heat sensation is a correct sign of self-contradictory observation that proves the basis of the non-existence of a strong and continuous cold sensation, because it takes the attribute that directly contradicts the thing to be proved as a sign. Therefore, it should be researched and stated. Second: If the contradictory thing is excluded by observing the contradictory result, then why can't it be excluded by observing the contradictory cause? Any argument that observes the contradictory cause of cold sensation, such as firewood, is false, because it proves the non-existence of cold sensation, because the cause itself is not contradictory. So, is it wrong for smoke to prevent cold sensation? Smoke, as a correct sign of the observation of the contradictory result of proving this, needs to consider the particularities of place and time, etc., because if these particularities are not considered, then the generality will be wrong. For example, just like placing ashes to prove that someone is not cold. Explanation of the meaning of the term 'merely'. The second part is divided into two parts: inferring applicability through a collection is self-nature, and inferring through the same collection of causes is a sign of the result. First: If it is determined that there are three signs, then shouldn't the inference that results from the collection of all causes be considered an invalid sign? For example, the collection of all causes of coarse cloth, such as wool, etc.
ུ་འབྱུང་རུང་བསྒྲུབ་པའི་རང་བཞིན་གྱི་རྟགས་ཡིན་ཏེ། དེ་སྒྲུབ་ཀྱི་རྟགས་ གང་ཞིག སྣམ་བུ་འབྱུང་རུང་དེ་ནི་ཁྱོད་ཀྱི་རང་བཞིན་ཡིན་པར་བརྗོད་པའི་ཕྱིར། རྟགས་མ་ གྲུབ་ན། རྟགས་དེར་ཐལ། དེ་ཡི་རྒྱུ་ལས་དོན་གཞན་ལ་ནི་མི་ལྟོས་པར་དེ་ཡི་ཉེར་ལེན་སོགས་ ལས་དེ་ཡི་བདག་ཉིད་དུ་སྐྱེས་པའི་ཕྱིར། འབྲས་བུ་བསྐྱེད་ངེས་སུ་ཅིས་མི་དཔོག་ཅེ་ན། རྒྱུ་ ཚོགས་པ་སྔ་མའི་འབྲས་བུར་གྱུར་པའི་སྣམ་བུའི་རྒྱུ་ཚོགས་གྲངས་ཚང་ཆོས་ཅན། འབྲས་བུ་ སྣམ་བུ་བསྐྱེད་ངེས་ལ་ཁྱབ་པ་མ་ངེས་པ་ཉིད་ཡིན་ཏེ། ཁྱོད་ཀྱི་དེ་བསྐྱེད་པའི་ནུས་པ་རྣམས་ 1-11 འགྱུར་བ་དང་འབྲེལ་བ་སྟེ། ཁྱད་པར་དུ་འགྱུར་བ་ལ་གེགས་བྱེད་པ་དག་སྲིད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། གལ་ཏེ་རྟགས་གསུམ་དུ་ངེས་ན་རོ་ལས་གཟུགས་སོགས་དཔོག་པ་རྟགས་ཡང་དག་མ་ཡིན་ པར་ཐལ་ལོ། །ཞེ་ན། རོ་ད་ལྟར་བ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱིས་གཟུགས་སོགས་རྟོགས་པར་བྱེད་པ་ཡང་རྒྱུ་ཆོས་རྗེས་ སུ་དཔག་སྟོབས་ཀྱིས་ཡིན་ཏེ། དེ་སྒྲུབ་ཀྱི་ཚུལ་གསུམ་གང་ཞིག གཟུགས་སོགས་དང་རང་གི་ དངོས་རྒྱུ་ཚོགས་པ་ཚར་གཅིག་ལ་རག་ལས་པའི་དེ་བྱུང་འབྲེལ་བས་སོ། །དཔེར་ན་དུ་བས་ ལ་ལ་མེ་དཔོག་པ་ན། མེས་བུད་ཤིང་གི་འགྱུར་བ་བསྐྱེད་པའི་ནུས་པ་དཔག་སྟོབས་ཀྱིས་བུད་ ཤིང་གི་འགྱུར་བ་དཔོག་པ་བཞིན། དེ་ཡི་གཞུང་འཛུགས་པ་ནི། བུ་རམ་གྱི་རོ་ད་ལྟར་བ་ཆོས་ཅན། བུ་རམ་གྱི་གཟུགས་ད་ ལྟར་བ་དང་རྒྱུ་ཚོགས་གཅིག་སྟེ། རོ་སྔ་མ་ཁྱོད་ལ་ནུས་པ་འཇུག་པ་མེད་པར་ནི་ཁྱོད་སྐྱེ་བ་ མེད་ཅིང་དེ་ཡི་རོ་སྔ་མ་དེ་ཉིད་གཞན་དེ་ཡི་གཟུགས་ད་ལྟར་བའི་ལྷན་ཅིག་བྱེད་པའི་རྒྱུ་སྟེ་ རྐྱེན་ཡིན་ཅིང་དེ་ཡི་ཉེར་ལེན་གཟུགས་སྔ་མ་དེ་ཁྱོད་ཀྱི་ལྷན་གཅིག་བྱེད་རྐྱེན་ཡིན་པས་སོ། ། དེ་ལྟར་ན་ཁ་ནང་གི་བུ་རམ་གྱི་རོ་ད་ལྟར་བ་ཆོས་ཅན། བུ་རམ་གྱི་གཟུགས་འདས་པ་སྔོན་ དུ་སོང་སྟེ། བུ་རམ་གྱི་རོ་ད་ལྟར་བ་ཡིན་པས་སོ། །བུ་རམ་གྱི་རོ་ད་ལྟར་བ་ཆོས་ཅན། ཁ་ ནང་བུར་རྡོག་བུ་རམ་གྱི་གཟུགས་དུས་གཅིག་པ་རྟོགས་ནུས་ཏེ། དེ་ཡི་ཚུལ་གསུམ་ཡིན་པས་ སོ། ། དེ་ནི་ཆོས་ཅན། དེ་སྒྲུབ་ཀྱི་འབྲས་རྟགས་སུ་འདུས་ཏེ། དེ་སྒྲུབ་ཀྱི་རྒྱུ་སྔོན་སོང་སྒྲུབ་ པའི་འབྲས་བུའི་རྟགས་སུ་སོང་སྟོབས་ཀྱིས་གཟུགས་ད་ལྟར་བ་དཔོག་པའི་འབྲས་རྟགས་སུ་ འོངས་པས་སོ། ། ༈ གཏན་ཚིགས་ལྟར་སྣང་ཞེས་པ་བཤད་པ། གསུམ་པ་ནི། འབྲས་བུ་དེ་ཡི་རྒྱུ་མ་ཚོགས་པ་ཁ་ཡར་བས་འབྲས་བུ་འབྱུང་རུང་ཙམ་ནི་ རྗེས་སུ་དཔོག་པའི་རྟགས་ཡང་དག་མ་ཡིན་ཏེ། རྒྱུ་མ་ཚང་བས་འབྲས་བུ་བསྐྱེད་པའི་ནུས་ 1-12 པ་མེད་པའི་ཕྱིར། དེས་ན་དེ་ལྷག་མ་དང་ལྡན་པའི་རྟགས་ཡིན་ཏེ། དཔེར་ན། ལུས་ལས་ འདོད་ཆགས་སོགས་རྗེས་སུ་དཔོག་པ་བཞིན། ལུས་ཆོས་ཅན། སྐྱེས་བུ་ལ་ཆགས་སོག
【現代漢語翻譯】 如果能夠證明事物產生的能力是自性之相，那麼，證明它的相是什麼呢？因為能夠產生氆氌（藏語：སྣམ་བུ།，一種粗厚的毛織品）就被認為是你的自性。如果相沒有成立，那麼那個相會有什麼問題呢？因為它不依賴於其他事物，而是從它自己的近取因等產生，成為它自己的本質。如果不能確定會產生結果，那又該如何解釋呢？作為先前聚合的結果的氆氌的因的集合，其數量是完整的，法相（藏語：ཆོས་ཅན།，指被立為論題的事物）。普遍來說，不確定一定會產生氆氌的結果，因為你產生它的能力是變化的，並且與變化相關，特別是可能會有阻礙變化的因素。 如果確定有三種相，那麼從味道推斷顏色等就不是正確的相了。如果有人這樣認為： 現在的味道，法相。你通過原因的法來理解顏色等，這也是通過推斷的力量來實現的。那麼，證明它的三種方式是什麼呢？因為顏色等和你自己的直接原因的集合依賴於同一個時間，所以它們之間存在著產生和出現的關係。例如，當通過煙霧推斷火時，就像通過推斷火產生木柴變化的能力來推斷木柴的變化一樣。 建立它的論點是：現在的紅糖的味道，法相。現在的紅糖的顏色和原因的集合是相同的。如果沒有先前味道的能力的注入，你就不會產生，並且先前的味道本身就是與現在的顏色一起產生的原因或條件，而先前的顏色就是你一起產生的近取因。這樣，口中的現在的紅糖的味道，法相。過去的紅糖的顏色已經過去，因為現在有紅糖的味道。現在的紅糖的味道，法相。能夠同時理解口中紅糖塊的顏色，因為它具有三種方式。這是法相。它包含在證明它的結果之相中，並且由於證明它的先前原因已經成為證明結果的相的力量，所以它成爲了推斷現在顏色的結果之相。 關於似是而非的理由的解釋： 第三，如果結果的原因不完整，那麼僅僅能夠產生結果就不是正確的推斷之相，因為原因不完整，就沒有產生結果的能力。因此，這是具有剩餘的相。例如，就像從身體推斷慾望等一樣。身體，法相。對於男人來說，有慾望等。
【English Translation】 If the ability to prove that things can arise is the sign of self-nature, then what is the sign that proves it? Because being able to produce 'nam bu' (Tibetan: སྣམ་བུ།, a kind of thick woolen fabric) is said to be your self-nature. If the sign is not established, then what is the problem with that sign? Because it does not depend on other things, but arises from its own immediate cause, etc., becoming its own essence. If it cannot be determined that it will produce a result, then how can it be explained? The collection of causes of 'nam bu', which is the result of the previous aggregation, the number of which is complete, the dharma nature (Tibetan: ཆོས་ཅན།, refers to the thing that is established as the subject of the argument). In general, it is not certain that it will produce the result of 'nam bu', because your ability to produce it is changing and related to change, especially there may be factors that hinder change. If it is determined that there are three signs, then inferring color, etc. from taste is not a correct sign. If someone thinks like this: The current taste, dharma nature. You understand color, etc. through the dharma of cause, which is also achieved through the power of inference. So, what are the three ways to prove it? Because color, etc. and the collection of your own direct causes depend on the same time, there is a relationship of arising and appearing between them. For example, when inferring fire from smoke, it is like inferring the change of firewood by inferring the ability of fire to produce the change of firewood. Establishing its argument is: the current taste of brown sugar, dharma nature. The current color of brown sugar and the collection of causes are the same. Without the injection of the ability of the previous taste, you would not arise, and the previous taste itself is the cause or condition that produces together with the current color, and the previous color is the immediate cause that you produce together. In this way, the current taste of brown sugar in the mouth, dharma nature. The color of the past brown sugar has passed, because there is now the taste of brown sugar. The current taste of brown sugar, dharma nature. It is possible to understand the color of the brown sugar cube in the mouth at the same time, because it has three ways. This is the dharma nature. It is included in the sign of the result that proves it, and because the previous cause that proves it has become the power of the sign of proving the result, it has become the sign of the result of inferring the current color. Explanation of seemingly logical reasons: Third, if the cause of the result is incomplete, then merely being able to produce the result is not the correct sign of inference, because the cause is incomplete, there is no ability to produce the result. Therefore, this is a sign with remainder. For example, just like inferring desire, etc. from the body. Body, dharma nature. For men, there is desire, etc.
ས་ དཔོག་པའི་ལྷག་ལྡན་གྱི་རྟགས་ཡིན་ཏེ། ཕྱོགས་ཆོས་གང་ཞིག ། ཁྱབ་པ་ལ་ཐེ་ཚོམ་ཟ་བས་ ཕྱིར། དེ་བཞིན་དུ། འབྲས་བུའི་སྤྱི་མཐོང་པ་ལ་རྒྱུ་ཡི་ཁྱད་པར་དཔོག་པའི་གཏན་ཚིགས་དེ་ རྟགས་ཡང་དག་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་དེའི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་ལ་མ་མཐོང་བ་ཙམ་གྱིས་རྟགས་སུ་ཤེས་ པ་སྟེ། འདོད་པ་དེ་ཚད་མ་སྟེ་རྟགས་ལྟར་སྣང་ཡིན་ནོ། །འབྲས་བུའི་སྤྱི་ཚིག་དང་མཆུ་གཉིས་ གཡོ་བ་སོགས་ལས་རྒྱུའི་ཁྱད་པར་ཆགས་སྡང་ལ་སོགས་དཔོག་པ་བཞིན། མི་མཐུན་ཕྱོགས་ ལ་མ་མཐོང་ན་དེ་ལ་མེད་པའི་ལྡོག་པ་གྲུབ་སྟེ། རྟགས་ལྡོག་པ་འཁྲུལ་བ་ཐམས་ཅད་མི་ མཐུན་ཕྱོགས་ལ་མ་མཐོང་བས་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེ་ན། རྟགས་ཆོས་ཅན། མི་མཐུན་ཕྱོགས་ འགའ་ལ་མ་མཐོང་བ་གྲུབ་ཙམ་གྱིས་དེ་ལ་མེད་པའི་ལྡོག་པ་འཁྲུལ་པ་མེད་པས་ཁྱབ་པ་མིན་ པར་ཐལ། དེ་གྲུབ་ཡང་ལྡོག་པ་འཁྲུལ་པ་སྲིད་པ་ཅན་ཉིད་དེ་མི་མཐུན་ཕྱོགས་ལ་ཡོད་པ་ མི་འགལ་བའི་ཕྱིར་ཕྲུ་པའི་ནང་དུ་ཚུད་པའི་རྟགས་ཀྱིས་དེར་ཚུད་པའི་འབྲས་ནི་ཚོས་པར་ སྒྲུབ་པ་བཞིན། ལྷག་ལྡན་གྱི་དོན་ཅི་ཞེ་ན། སྒྲ་སོགས་ཀྱི་རྟགས་གང་ཞིག་ཆོས་ཅན། སྨྲ་བ་ པོ་ཕ་རོལ་པོ་ཆགས་ཅན་དུ་བསྒྲུབ་པ་དེ་ལ་ལྷག་མ་དང་ལྡན་པ་ཞེས་བརྗོད་དེ། དེ་ཡི་ཕྱོགས་ ཆོས་གང་ཞིག་དེ་ཡི་མཐུན་ཕྱོགས་འགའ་ལ་ཡོད་ཀྱང་དེ་ཡི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་ལ་ཐེ་ཚོམ་རྒྱུ་སྟེ་ འཇུག་སྲིད་པའི་རྟགས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེ་ཡི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་ལ་འཇུག་སྲིད་པར་ཐལ། ཆོས་ ལ་འབྲེལ་པ་མེད་པར་དེ་མི་མཐུན་ཕྱོགས་འགའ་ལ་མ་མཐོང་བ་ཙམ་གྱིས་དེ་ཡི་མི་མཐུན་ ཕྱོགས་ལས་ལྡོག་པར་མུ་སྟེགས་སོགས་ཀྱིས་རབ་ཏུ་སྟོན་པར་བྱེད་པ་ཙམ་དེ་ཡིན་པས་སོ། ། ༈ མེད་ན་མི་འབྱུང་ཞེས་པ་བཤད་པ། བཞི་པ་ལ་གཉིས། རྟགས་ལ་འབྲེལ་པ་མི་དགོས་པར་འདོད་པ་དགག རྟགས་ལ་འབྲེལ་ པ་ངེས་པར་དགོས་པ་བསྒྲུབ་པའོ། ། ༈ རྟགས་ལ་འབྲེལ་པ་མི་དགོས་པར་འདོད་པ་དགག་པ། དང་པོ་ལ་གསུམ། རང་སྡེ་ལུང་གིས་ཐལ་བས་དགག 1-13 ཐུན་མོང་མངོན་སུམ་གནོད་པ་བསྟན། གཞན་སྡེ་ཁས་བླངས་འགལ་བ་དགག་པའོ། ། ༈ རང་སྡེ་ལུང་གིས་ཐལ་བས་དགག་པ། དང་པོ་ ལ་གཉིས། འབྲེལ་བ་བཞེད་པར་ཡོངས་གཅོད་ལ་སྒྲུབ། འབྲེལ་མེད་དུ་འདོད་པ་རྣམ་གཅད་ ལ་དགག་པའོ། ། དང་པོ་ནི། དབང་ཕྱུག་སྡེ་སོགས་ཕྱོགས་གླང་གི་སློབ་མ་དག རྟགས་ཆོས་འབྲེལ་པ་ མེད་པར་མི་མཐུན་ཕྱོགས་འགའ་ལ་མ་མཐོང་བ་ཙམ་གྱིས་ལྡོག་པ་གྲུབ་པ་སློབ་དཔོན་གྱི་ དགོངས་པར་འཆད་པ་འགོག་སྟེ། སློབ་དཔོན་ཕྱོགས་གླང་དེ་ཡིས་རྒྱུ་མཚན་དང་དགོས་པ་ གཉིས་ཀྱི་ཕྱིར་གཏན་ཚིགས་ཀྱི་ནི་མཚན་ཉིད། ཚུལ་གསུམ་ལ་ངེས་པ་བརྗོད་པར་མཛད་པ་ ཡིན་ནོ། །འང་སྒྲས་ཕྱོགས་ཆོས་སུ་མ་ཟད་རྗེས་སུ་འགྲོ་ལྡོག་ལའང་ཞེས་སོ། ། རྒྱུ་མཚན་ནི་རྟགས་ཆོས་འབྲེལ་པའི་དབང་གིས
【現代漢語翻譯】 ས་ (sa，地) 是超勝的特徵，因為在任何一方的法（dharma，事物屬性）上，都會對周遍性產生懷疑。同樣，對於果的普遍顯現，推斷原因的特殊性的理由並非正確的特徵，僅僅因為在異品上沒有見到它，就被認為是特徵，這種想法是無效的，是似是而非的特徵。例如，從果的普遍詞語和嘴唇的運動等推斷出原因的貪嗔等特殊性。如果在異品上沒有見到，那麼就會成立與此相反的否定，因此，所有對特徵否定的錯誤都源於在異品上沒有見到。如果有人問：僅僅在某些異品上沒有見到，就能成立與此相反的否定，這並不周遍，因為即使成立了，也可能存在否定的錯誤，因為在異品上存在並不矛盾，就像用包含在瓶子里的特徵來證明包含在其中的結果是成熟的一樣。那麼，超勝的含義是什麼呢？對於聲音等特徵，如果有人要證明說話者具有貪慾，那麼這就被稱為具有超勝，因為它的法在某些同品上存在，但在異品上卻存在懷疑，因為它是可能存在的特徵。它可能存在於異品上，因為它與法沒有關聯，僅僅在某些異品上沒有見到，就認為它與異品相反，這僅僅是外道等的過度宣揚。 ༈ 解釋『無則不生』： 第四部分分為兩部分：駁斥認為特徵不需要關聯的觀點；確立特徵必須有關聯的觀點。 ༈ 駁斥認為特徵不需要關聯的觀點： 第一部分分為三部分：用自宗的教證進行反駁；揭示共同的現量妨害；駁斥他宗的承諾矛盾。 ༈ 用自宗的教證進行反駁： 第一部分分為兩部分：對於認為有關聯的觀點進行肯定；對於認為無關聯的觀點進行否定。 第一部分是：駁斥自在天派等陳那（Dignāga）的弟子認為特徵的法與關聯無關，僅僅在某些異品上沒有見到就能成立否定，這是對論師觀點的解釋。因為論師陳那爲了原因和必要這兩個目的，明確地闡述了因明的定義，即三相。『也』字表示不僅是法，還包括隨行和相違。原因是特徵與關聯有關。
【English Translation】 sa (sa, earth) is a sign of superiority, because in any aspect of dharma (dharma, attribute of things), there will be doubt about pervasiveness. Similarly, for the universal manifestation of the result, the reason for inferring the particularity of the cause is not a correct sign, just because it is not seen in the heterogeneous aspect, it is considered a sign, this idea is invalid, it is a pseudo-sign. For example, from the universal words of the result and the movement of the lips, etc., inferring the particularity of the cause such as greed and aversion. If it is not seen in the heterogeneous aspect, then the negation contrary to it will be established, therefore, all errors in the negation of signs originate from not seeing it in the heterogeneous aspect. If someone asks: Just not seeing it in some heterogeneous aspects can establish the negation contrary to it, this is not pervasive, because even if it is established, there may be errors in negation, because existence in the heterogeneous aspect is not contradictory, just like using the sign contained in the bottle to prove that the result contained in it is mature. So, what is the meaning of superiority? For signs such as sound, if someone wants to prove that the speaker has greed, then this is called having superiority, because its dharma exists in some homogeneous aspects, but there is doubt in the heterogeneous aspects, because it is a possible sign. It may exist in the heterogeneous aspect, because it has no connection with the dharma, just not seeing it in some heterogeneous aspects, it is considered contrary to the heterogeneous aspect, this is just the excessive propaganda of heretics, etc. ༈ Explanation of 'If there is no, there will be no birth': The fourth part is divided into two parts: refuting the view that signs do not need association; establishing the view that signs must be associated. ༈ Refuting the view that signs do not need association: The first part is divided into three parts: refuting with the teachings of one's own school; revealing common perceptual obstacles; refuting the contradictory commitments of other schools. ༈ Refuting with the teachings of one's own school: The first part is divided into two parts: affirming the view that there is association; negating the view that there is no association. The first part is: refuting the disciples of Dignāga such as the Ishvara school, who believe that the dharma of the sign has nothing to do with association, and that negation can be established merely by not seeing it in some heterogeneous aspects, which is an interpretation of the master's view. Because the master Dignāga clearly explained the definition of Hetu (reason) for the two purposes of cause and necessity, that is, the three aspects. The word 'also' indicates not only dharma, but also following and contradicting. The reason is that the sign is related to the association.
་གོ་བྱེད་ཡིན་གྱི། མ་མཐོང་ཙམ་གྱིས་ མིན་པ་དང་། དགོས་པ་ནི། མ་གྲུབ་པའི་རྟགས་དང་། བཟློག་དོན་འགལ་བ་ཕྱོགས་མཐུན་ དང་བཅས་པ་དང་འཁྲུལ་པ་ཅན་མ་ངེས་པའི་རྟགས་རྣམས་དེ་བསྒྲུབ་ཀྱི་རྟགས་ཡང་དག་ ཡིན་པའི་གཉེན་པོར་ནིའོ། །སློབ་དཔོན་ཕྱོགས་གླང་ཆོས་ཅན། རྟགས་ཡང་དག་ལ་རྟགས་ ཆོས་འབྲེལ་པ་དགོས་པར་བཞེད་དོ། །རྟགས་ཡང་དག་ཡིན་ན་ཚུལ་གསུམ་ཡོད་པ་ལྟར་ངེས་ དགོས་པར་བཞེད་པའི་མཁས་མཆོག་ཡིན་པས་སོ། །ཕྱོགས་ཆོས་ལ་ངེས་པ་བརྗོད་པ་ཆོས་ ཅན། དགོས་པ་ཡོད་དེ། མ་གྲུབ་པའི་རྟགས་རྟགས་ཡང་དག་ཡིན་པ་བཅད་པའི་ཆེད་ཡིན་ པས་སོ། །ཇི་སྐད་དུ་ཀུན་བཏུས་ལ་སོགས་པར། གཉིས་ཀ་ལ་རབ་ཏུ་གྲུབ་པ་ནི་བསྒྲུབ་པ་ ཡིན་ནོ་ཞེས། གཉིས་པ་ལ་ལུང་གི་ཐལ་བ་དྲུག་ལས། དང་པོ་མི་མཐུན་སྦྱོར་སྨོས་པ་དོན་མེད་དུ་ཐལ་ བ་ནི། གལ་ཏེ་མ་མཐོང་པས་ལྡོག་འགྱུར་ན། ཞེས་དྲུག་ཀའི་མགོར་སྦྱར་རོ། །སློབ་དཔོན་ ཆོས་ཅན། སྦྱོར་སྐོར་གཅིག་གི་འཁྲུལ་པ་ཅན་མ་ངེས་པའི་རྟགས་དེ་རྟགས་ཡང་དག་ཡིན་ 1-14 པའི་གཉེན་པོར་ཆོས་མི་མཐུན་སྦྱོར་བརྗོད་པ་གང་ཡིན་པ་དོན་མེད་པར་ཐལ། རྟགས་ཆོས་ འབྲེལ་པ་མེད་པར་དེ་ཡི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་འགའ་ལ་མ་མཐོང་ཙམ་གྱིས་དེ་ཡི་ལྡོག་ཚུལ་གྲུབ་ པས་སོ། །འདོད་ན་རིགས་སྒོར་རེ་ཤིག་འགལ་བ་དང་། མ་ངེས་པའི་གཉེན་པོར་གཉིས་ཀ་ བརྗོད་པ་གང་ཡིན་པ་འདི་ནི་རིགས་སོ། །ཞེས་པ་དང་འགལ། གལ་ཏེ་ཆོས་མི་མཐུན་སྦྱོར་དེ་ རྟགས་ཡང་དག་མི་མཐུན་ཕྱོགས་ལ་མ་མཐོང་བ་ཙམ་སྟོན་པའི་འབྲས་བུ་ཅན་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། རྟགས་ཡང་དག་རང་གི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་ལ་མ་མཐོང་ཙམ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་རྟོགས་པའི་ཆེད་ ཁོ་ནར་མི་མཐུན་སྦྱོར་སྨོས་མི་དགོས་པར་ཐལ། དེ་མ་སྨོས་ཀྱང་། རྟགས་ཡང་དག་རང་གི་ མི་མཐུན་ཕྱོགས་ལ་མཐོང་བ་ཁེགས་པའི་སྒོ་ནས་ཀྱང་ཁྱོད་རྟོགས་པར་འགྱུར་བས་སོ། །དེ་ སྔར་ནས་རྟོགས་ཀྱང་མ་ངེས་པས་བློས་ངེས་པའི་དོན་ཁོ་ནར་མི་མཐུན་སྦྱོར་སྨོས་ཞེ་ན། མེད་ ཅེས་བྱ་བའི་ཚིག་གིས་ཀྱང་སྟེ། ཆོས་མི་མཐུན་སྦྱོར་གྱི་སྒྲུབ་ངག་ཆོས་ཅན། རྟགས་ཡང་དག་ རང་གི་མི་འཐུན་ཕྱོགས་ལ་མེད་པ་ཁོ་ནར་ཚད་མའི་སྟོབས་ཀྱིས་ངེས་པར་བྱེད་ནུས་པ་མ་ ཡིན་པར་ཐལ། དེ་དེ་ལ་མ་མཐོང་ཙམ་ཁོ་ན་སྟོན་པས་སོ། །རྟགས་བསལ་ལོ། །མ་ཁྱབ་ན། དེ་སྔར་ནས་རྟོགས་ཀྱང་། དེ་ངེས་མི་ནུས་པ་བུད། གལ་ཏེ་འོ་ན་ཇི་ལྟར་མེད་པར་རྟོགས་པར་ འགྱུར་ཞེ་ན། རྟག་ན་མ་བྱས། འདུས་མ་བྱས་ནམ་མཁའ་བཞིན། སྒྲ་ནི་བྱས་ཞེས་པའི་སྦྱོར་ ངག་ཆོས་ཅན། བྱས་པ་དེ་དེ་ཡི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་ལ་མེད་པར་རྟོགས་པར་བྱེད་ནུས་ཏེ། བྱས་ པས་དེ་སྒྲུབ་ཀྱི་རྟགས་ཆོས་རང་བཞིན་འབྲེལ་པ་དེ་བརྗོད་པའི་སྒྲུབ་ངག་ཡིན་པས་སོ། ། གཉིས་པ་ལྷག་ལྡན་འཁྲུལ་པ་ཅན་མ་ཡིན་པར་ཐལ་བ་ནི།
【現代漢語翻譯】 是理解的工具。僅僅因為沒有看到， 並不意味著它不存在。必要的是，未成立的理由、反向矛盾的一致性以及不確定的理由，這些都是爲了對抗將它們確立為正確的理由。學派創始人陳那（梵文：Dignāga，約公元5-6世紀印度佛教邏輯學家）認為，正確的理由需要與理由的性質相關聯。如同正確的理由必須具備三相（藏文：tshul gsum，梵文：trirūpa，指論式中「宗法」、「同品定有性」、「異品遍無性」這三個條件）一樣，他認為這是必須確定的。在陳述主題的性質時，有必要這樣做，因為這是爲了排除未成立的理由成為正確的理由。正如在《集論》（梵文：Abhidharmasamuccaya）等著作中所說：『兩者都完全成立，這就是要證明的。』 關於第二點，從六種由論證導致的過失來看，首先，陳述不一致的例子是無意義的。如果因為沒有看到就發生逆轉，那麼這六種情況都適用。學派創始人，對於一個循環論證來說，不確定的理由是爲了對抗將它確立為正確的理由，那麼陳述不一致的例子是無意義的。因為在沒有理由的性質相關聯的情況下，僅僅因為沒有看到它的一些不一致方面，就確立了它的逆轉方式。如果有人認為這與《入理門論》（梵文：Nyāyamukha）中『暫時與矛盾相悖，並且陳述兩者是爲了對抗不確定性，這是一種推理方式』相矛盾。如果陳述不一致的例子僅僅是爲了表明在與正確理由不一致的方面沒有看到，那麼僅僅因為沒有看到與正確理由不一致的方面，就不需要陳述不一致的例子來理解它。即使沒有陳述，通過排除看到與正確理由不一致的方面，你也會理解它。如果之前已經理解了，但仍然不確定，那麼僅僅爲了通過信念來確定，才陳述不一致的例子嗎？即使通過『沒有』這個詞也可以表達。陳述不一致例子的論證，並不能僅僅通過衡量的力量來確定正確理由在其不一致的方面不存在，因為它僅僅表明沒有看到它。理由被排除。如果不普遍，那麼之前已經理解了，但無法確定。如果這樣，那麼如何理解不存在呢？例如，『如果是常數，則不是所作』，『未組合的常數就像虛空』，『聲音是所作』這樣的論證，能夠理解所作在與其不一致的方面不存在，因為所作是表達要證明的理由的自性關係的論證。 第二，這不應導致過度包含的謬誤。
【English Translation】 It is a tool for understanding. Just because it is not seen, does not mean it does not exist. What is needed are unestablished signs, consistent reversals, and uncertain signs, all of which are to counter establishing them as correct signs. Master Dignāga (an Indian Buddhist logician, c. 5th-6th century CE) believes that a correct sign needs to be related to the property of the sign. Just as a correct sign must have three aspects (Tibetan: tshul gsum, Sanskrit: trirūpa, referring to the three conditions in a syllogism: 'pakṣadharmatva', 'sapakṣasattva', and 'vipakṣavyāvṛtti'), he believes that this must be determined. In stating the nature of the subject, it is necessary to do so because it is to exclude unestablished signs from being correct signs. As it is said in the Compendium of Topics in the Abhidharma (Sanskrit: Abhidharmasamuccaya) and other works: 'Both are fully established, and that is what is to be proven.' Regarding the second point, from the six faults resulting from arguments, first, stating inconsistent examples is meaningless. If reversal occurs because it is not seen, then all six cases apply. The founder of the school, for a circular argument, the uncertain sign is to counter establishing it as a correct sign, then stating inconsistent examples is meaningless. Because without the property of the sign being related, merely because some of its inconsistent aspects are not seen, its manner of reversal is established. If one argues that this contradicts The Gate of Reasoning (Sanskrit: Nyāyamukha), which states, 'Temporarily opposed to contradiction, and stating both is a way of reasoning to counter uncertainty.' If stating inconsistent examples is merely to show that it is not seen in aspects inconsistent with the correct sign, then merely because not seeing aspects inconsistent with the correct sign, there is no need to state inconsistent examples to understand it. Even without stating it, by excluding seeing aspects inconsistent with the correct sign, you will understand it. If it was understood before, but is still uncertain, then is it merely to determine through belief that inconsistent examples are stated? Even the word 'no' can express it. The argument of stating inconsistent examples cannot determine solely by the power of measurement that the correct sign does not exist in its inconsistent aspects, because it merely shows that it is not seen. The sign is excluded. If not universal, then it was understood before, but it cannot be determined. If so, then how can non-existence be understood? For example, the argument 'If it is permanent, it is not made', 'The uncombined permanent is like space', 'Sound is made' can understand that what is made does not exist in its inconsistent aspects, because what is made is the argument that expresses the nature of the sign to be proven. Second, this should not lead to the fallacy of over-inclusion.
གལ་ཏེ་མ་མཐོང་པས་ལྡོག་ ཚུལ་གྲུབ་པར་འགྱུར་ན། ཅི་སྟེ། ནས་ཡིན་ལ། ཟོས་པའི་ཤིང་ཐོག་རོ་མངར་ཅན་དང་ཤིང་ ཕུང་གཅིག་ལས་སྐྱེས་པ་ཆོས་ཅན། དེ་ཡིན་པའི་མ་ཟོས་པའི་ཤིང་ཐོག་རྣམས་རོ་མངར་ ཅན་དུ་བསྒྲུབ་པའི་ལྡོག་ཁྱབ་འཁྲུལ་བ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། དེ་ཡི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་འགའ་ལ་ 1-15 མ་མཐོང་བས་སོ། །འདོད་ན། ཀུན་བཏུས་སུ། གཟུགས་ལ་སོགས་པ་མཚུངས་པས་རོ་ལ་ སོགས་པ་གདོན་མི་ཟ་བར་མཚུངས་པར་འགྱུར་བ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་པ་དང་འགལ། གསུམ་པ་སྲོག་སོགས་ཡང་དག་ཏུ་ཐལ་བ་ནི། ལྡོག་ནས་འགྱུར་ལ། སྲོག་སོགས་ཆོས་ ཅན། གསོན་ལུས་བདག་བཅས་སྒྲུབ་ཀྱི་མི་འཁྲུལ་བའི་ལྡོག་ཁྱབ་ཅན་ཏུ་ཐལ། དེ་ཡི་མི་ མཐུན་ཕྱོགས་ལ་མ་མཐོང་ཙམ་གྲུབ་པས་སོ། །འདོད་ན། གཏན་ཚིགས་ཡང་དག་ཏུ་ཐལ། ཕྱོགས་ཆོས་དང་འདོད་པ་དེ་ཡི་ཕྱིར། འདོད་ན་ཐུན་མོང་མིན་པའི་རྟགས་ཐམས་ཅད་མ་ངེས་ པའི་རྟགས་སུ་ཕྱོགས་ཆོས་ཅན་དགུར་བཤད་པ་དང་འགལ། བཞི་པ་མ་གྲུབ་སྦྱར་བ་མི་རིགས་པར་ཐལ་བ་ནི། ཚིག་སྨྲའི་སྐྱེས་བུ་ཕ་རོལ་པོ་ཆགས་ ལྡན་དུ་བསྒྲུབ་པ་སོགས་སྦྱོར་སྐོར་གཅིག་གི་ལྡོག་ཁྱབ་ལ་ཐེ་ཚོམ་ཟ་ནས་ལྡོག་ཁྱབ་འཁྲུལ་ བའི་རྟགས་ཀུན་ཆོས་ཅན། ཕྱོགས་ཆོས་ལ་ཐེ་ཚོམ་ཟ་ནས་ཕྱོགས་ཆོས་མ་གྲུབ་པ་དང་དཔེ་ དོན་དུ་སྦྱར་ནས་དེ་སྒྲུབ་ཀྱི་ལྡོག་ཁྱབ་སྐྱོན་ཅན་དུ་སློབ་དཔོན་གྱིས་བརྗོད་པར་བྱ་བར་རིགས་ པ་མིན་པར་ཐལ། དེ་ཡི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་ལ་མ་མཐོང་ཙམ་གྲུབ་པས་སོ། །འདོད་ན། སློབ་ དཔོན་གྱིས་ཕྱོགས་ཀྱི་ཆོས་ནི་རྒོལ་བ་དང་ཕྱིར་རྒོལ་བ་གཉིས་ཀ་ལ་ངེས་པར་བཟུང་ངོ་། །དེ་ བཞིན་དུ། མཐུན་པའི་ཕྱོགས་ལ་ཡོད་པ་དང་། མེད་པ་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པ་དག་ལ་ཡང་། ཅི་རིགས་པར་བརྗོད་པར་བྱའོ། །ཞེས་པ་དང་འགལ། ལྔ་པ་ཁྱད་པར་སྙན་ཆས་གཉིས་ཀ་གཅོད་པར་ཐལ་བ་ནི། ཁྱད་པར་མཉན་བྱ་ཆོས་ ཅན། རྟག་པ་ལས་ཀྱང་ལྡོག་ཚུལ་རྣལ་མར་གྲུབ། མི་རྟག་པ་ལས་ཀྱང་ལྡོག་ཚུལ་རྣལ་མར་ གྲུབ་པར་ཐལ། དེ་དག་ལ་མ་མཐོང་ཙམ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན་སྒྲ་ལ་མི་རྟག་པ་རྣམ་པར་ གཅོད་པ་དང་རྟག་པ་རྣམ་པར་གཅོད་པའི་གཏན་ཚིགས་ཡང་དག་ཏུ་ཐལ། ཕྱོགས་ཆོས་དང་ འདོད་པ་དེ་ཡི་ཕྱིར་འདོད་ན་སློབ་དཔོན་གྱིས་མཉན་པར་བྱ་བ་ཉིད་ནི་ཇི་ལྟར་ཡང་རྣམ་པར་ 1-16 གཅོད་པའི་གཏན་ཚིགས་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་པ་དང་འགལ། མཉན་བྱ་ནས་སྒྲ་ལ། གཉིས་ཀ་ གཅོད་མི་ནུས་ཏེ། དེ་ལ་ཚད་མ་གཞན་གྱིས་གནོད་པའི་ཕྱིར། ཞེ་ན། རྟགས་ཆོས་ཅན། རང་ གི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་འགའ་ལ་མ་མཐོང་བ་ཙམ་ཁོ་ན་ལས་རང་གི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་ཐམས་ ཅད་ལ་མེད་པར་གྲུབ་པ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། དེ་གྲུབ་པ་ལ་ཚད་མས་གནོད་པས་སོ། །ཁྱབ་ བསལ་ཁས་སོ། །སྙན་བྱ་ཁོ་ན་ལ་དེར་ཟད་ཀྱི། རྟགས་གཞན་ལ་དེ་ལྟ་མིན་ནོ། །ཞེ་ན། མཉན་ བྱ་ལས་གཞན་པའི་རྟགས
【現代漢語翻譯】 如果因為沒有看見就成立了反駁的方式，那麼，如果從同一個樹幹上長出的已食用和未食用的甜味水果，那麼爲了證明未食用的水果也是甜味的，反駁周遍就是錯誤的。因為在它的一些不一致方面沒有看見的緣故。如果承認，就與《集論》中說的『因為形狀等相同，味道等不一定相同』相矛盾。 第三個過失是生命等成為正確的理由：從反駁轉變，生命等，具有生命和意識的主體，成為證明具有不錯誤的周遍的理由。因為僅僅在它的不一致方面成立了沒有看見。如果承認，就成為正確的理由。因為法和意願的緣故。如果承認，就與所有非共同的標誌在九個方面被說成是不確定的標誌相矛盾。 第四個過失是不應該結合未成立的：爲了證明說話的人具有貪慾等，對於一個結合的周遍產生懷疑，所有的錯誤周遍的標誌，因為對於法產生懷疑，所以將未成立的法和例子結合起來，教師不應該說這是證明的周遍是有過失的。因為僅僅在它的不一致方面成立了沒有看見。如果承認，教師必須確定敵方和反駁方的法。同樣，對於存在於一致方面和不存在等方面，也應該適當地說。 第五個過失是兩種特徵都被切斷：可聽的特徵，從常法中也成立了真實的反駁方式，從無常法中也成立了真實的反駁方式。因為在它們之中僅僅成立了沒有看見。如果承認，那麼聲音成為切斷無常和切斷常法的正確理由。因為法和意願的緣故，如果承認，教師說可聽的本身無論如何也不是切斷的理由相矛盾。可聽的不能切斷兩者，因為有其他量妨礙它。如果說：標誌，僅僅在它的一些不一致方面，而不是在它的所有不一致方面成立不存在。因為它成立被量妨礙。承認周遍的排除。僅僅在可聽的方面是這樣，其他的標誌不是這樣。如果說：可聽的之外的標誌。
【English Translation】 If the way of refutation is established by not seeing, then, if the eaten and uneaten sweet fruits grow from the same trunk, then to prove that the uneaten fruits are also sweet, the refutation of pervasion is wrong. Because in some of its inconsistent aspects, it is not seen. If admitted, it contradicts the 'Compendium' which says, 'Because the shapes are the same, the tastes are not necessarily the same.' The third fault is that life etc. become valid reasons: from refutation to change, life etc., the subject with life and consciousness, becomes the reason for proving that it has an infallible pervasion. Because only not seeing is established in its inconsistent aspects. If admitted, it becomes a valid reason. Because of the dharma and the intention. If admitted, it contradicts that all non-common signs are said to be uncertain signs in nine aspects. The fourth fault is that it is not appropriate to combine the unestablished: in order to prove that the speaker has desire etc., there is doubt about the pervasion of a combination, all signs of erroneous pervasion, because there is doubt about the dharma, so combining the unestablished dharma and examples, the teacher should not say that this pervasion of proof is flawed. Because only not seeing is established in its inconsistent aspects. If admitted, the teacher must determine the dharma of the opponent and the refuter. Similarly, for things such as existing in the consistent aspect and not existing, one should also speak appropriately. The fifth fault is that both characteristics are cut off: the audible characteristic, the true way of refutation is also established from the permanent dharma, and the true way of refutation is also established from the impermanent dharma. Because only not seeing is established in them. If admitted, then sound becomes the correct reason for cutting off impermanence and cutting off permanence. Because of the dharma and the intention, if admitted, the teacher says that the audible itself is by no means a reason for cutting off. The audible cannot cut off both, because other valid cognitions hinder it. If it is said: the sign, only in some of its inconsistent aspects, but not in all of its inconsistent aspects, is it established that it does not exist. Because its establishment is hindered by valid cognition. Acknowledging the exclusion of pervasion. Only in the audible is it so, other signs are not so. If it is said: signs other than the audible.
་ལའང་ཆོས་ཅན། ཆོས་འདྲ། དེ་བཞིན་དུ་དེས་དེར་གྲུབ་པ་ལ་ཚད་ མས་གནོད་པ་སྲིད་པས་སོ། །འཁོར་གསུམ་མོ། ། དྲུག་པ་མ་མཐོང་བས་རེག་བྱ་འགོག་པ་རིགས་པར་ཐལ་བ་ནི། བྱེ་བྲག་པས་མཐོང་མ་ མཐོང་གི་ས་ཆུ་མེ་གསུམ་ལ་ཆོས་ཅན། གྲང་མིན་དྲོ་མིན་གྱི་རེག་བྱ་མི་ལྡན་ཏེ། མ་མཐོང་བའི་ ཕྱིར། ཟེར་བ་ལ། ཁྱོད་ལྟར་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན་དེ་འདྲའི་རེག་པ་མ་མཐོང་བ་དེ་མཐོང་མ་ མཐོང་གི་ས་ཆུ་མེ་གསུམ་ལ་དེ་མེད་པར་བསྒྲུབ་པའི་ཁྱབ་པ་འཁྲུལ་པ་མེད་པ་ཅན་དུ་ཐལ། ཆོས་དེ་མ་མཐོང་ཙམ་གྱིས་ཆོས་དེ་མེད་པར་གྲུབ་པས་སོ། །འདོད་ན་རླུང་གིས་རབ་ཏུ་བྱེད་ པ་ལས། གང་ཡང་གལ་ཏེ་མ་མཐོང་བ་ཙམ་གྱིས་མཐོང་བ་དག་ལ་འགོག་པར་བྱེད་ན་དེ་ཡང་ རིགས་པ་མ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་པ་དང་འགལ་ལོ། ། ༈ ཐུན་མོང་མངོན་སུམ་གནོད་པ་བསྟན་པ། གཉིས་པ་ནི། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། ཀྱུ་རུ་ར་དེ་ལ་གཅིག་རོ་ནུས་ཁྱད་པར་ཅན་དུ་མཐོང་ བས་ཀྱུ་རུ་ར་གཞན་ལ་རོ་ནུས་ཁྱད་པར་ཅན་ཡོད་པར་ངེས་པ་རིགས་པར་ཐལ། དེ་ཡི་མི་ མཐུན་ཕྱོགས་ལ་མ་མཐོང་ཙམ་གྲུབ་པས་སོ། །འདོད་ན་རིགས་པ་མིན་པར་ཐལ། ཡུལ་ལ་ སོགས་པའི་ཁྱད་པར་ལས་རྫས་ཀྱུ་རུ་ར་ལ་རོ་ནུས་ཐ་དད་སྣང་བའི་ཕྱིར། ༈ གཞན་སྡེ་ཁས་བླངས་འགལ་བ་དགག་པ། གསུམ་པ་ནི། བྱེ་བྲག་པའི་བདག་ཆོས་ཅན། སྐྱེས་བུ་ཐམས་ཅད་ལ་ཁྱབ་སྟེ། ཡོན་ཏན་ བདེ་སོགས་དེ་ཐམས་ཅད་ལ་དམིགས་པས་སོ་ཞེས་དང་། རྒྱང་འཕེན་པ་ནི་ས་སོགས་ལ་རང་ 1-17 རྒྱུད་ཀྱིས་བསྡུས་པའི་ཤེས་པ་ཡོད་པ་དང་སོགས་པས་གྲངས་ཅན་ནི་རྒྱུ་འོ་མ་ལ་འབྲས་བུ་ ཞོ་ངོ་བོ་གཅིག་ཏུ་ཡོད་པར་འདོད་པ་ལ། གསོན་ལུས་སོགས་ཆོས་ཅན། བདག་སོགས་མེད་ པར་ཐལ། དེ་མ་མཐོང་བས་སོ། །མ་ཁྱབ་ན་རྟགས་མི་མཐུན་ཕྱོགས་ལ་མ་མཐོང་ཙམ་གྱིས་ དེ་ལ་མེད་པ་བུད། བདག་མ་མཐོང་བ་ཚད་མས་གྲུབ། ཕྱི་མ་གཉིས་གསུམ་ཁས་སོ། །བདག་ སོགས་མ་དམིགས་ཙམ་དེ་བདག་སོགས་མེད་པ་རབ་ཏུ་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པ་མིན་ཞེ་ན། ཤེས་ བྱ་ཆོས་ཅན། མི་མཐུན་ཕྱོགས་འགའ་ལ་མ་དམིགས་ཙམ་གང་ཡིན་པ་དེ་ཁོ་ན་གཏན་ཚིགས་ མི་མཐུན་ཕྱོགས་ལ་མེད་པར་སྒྲུབ་བྱེད་ཡིན་ནམ་ཅི་སྟེ་དེ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། བདག་སོགས་ མ་དམིགས་པ་དེ་གསོན་ལུས་སོགས་ལ་བདག་སོགས་མེད་པའི་སྒྲུབ་བྱེད་མིན་པས་སོ། ། རྟགས་བསལ་ལོ། ། ༈ རྟགས་ལ་འབྲེལ་པ་ངེས་པར་དགོས་པ་བསྒྲུབ་པ། གཉིས་པ་ལ་གཉིས། རྟགས་གསུམ་འབྲེལ་པ་ལ་ལྟོས་པ་སྤྱིར་བསྟན། རྟགས་གསུམ་ འབྲེལ་པའི་སྒྲུབ་བྱེད་སོ་སོར་བཤད་པའོ། ། ༈ རྟགས་གསུམ་འབྲེལ་པ་ལ་ལྟོས་པ་སྤྱིར་བསྟན་པ། དང་པོ་ལ་ལྔ། ཁྱབ་པ་གཉིས་འབྲེལ་བ་ལ་ལྟོས། མི་མཐུན་དཔེ་རྫས་གྲུབ་ལ་མི་ལྟོས། དཔེ་ལ་སྟོན་དགོས་མི་དགོས་ཕྱེ་སྟེ་བཤད། དགག་པ་ རྟགས་སུ་འགྱུར་ཚུལ། གོ་བྱེད་འབྲེལ་པའི་རྩལ་ཅན་དུ་བཤད་པའོ། ། ད
【現代漢語翻譯】 同樣，因為那樣會存在以量妨害它在那裡的成立的可能性。這是三轉法輪。 第六，如果因為未見而阻止觸覺是合理的，那麼對於勝論派所說的地、水、火三者，因為未見，所以不具備冷或不冷的觸覺。如果這樣說，按照你的觀點，作為所知的事物，未見那樣的觸覺，對於地、水、火三者來說，成為無誤地成立它們不具備觸覺的周遍。僅僅因為未見，就成立了事物不存在。如果承認，那麼與『風所作的，如果僅僅因為未見就阻止所見，那也是不合理的』相矛盾。 共同現量妨害的揭示： 第二，作為所知的事物，因為見到訶梨勒具有獨特的味道和效能，所以有理由確定其他訶梨勒也具有獨特的味道和效能。僅僅因為未見其相異之處就成立了。如果承認，那麼成為不合理，因為由於地點等差異，訶梨勒的物質會顯現出不同的味道和效能。 駁斥其他宗派所承認的矛盾： 第三，勝論派的『我』（藏文：བདག་，梵文天城體：आत्मन्，梵文羅馬擬音：ātman，漢語字面意思：自我）遍及一切眾生，因為功德、快樂等都指向它。』以及順世外道認為地等包含著自續的意識，並且數論派認為因（藏文：རྒྱུ，梵文天城體：हेतु，梵文羅馬擬音：hetu，漢語字面意思：原因）牛奶和果（藏文：འབྲས，梵文天城體：फल，梵文羅馬擬音：phala，漢語字面意思：結果）酸奶的本體是一體的。』對於有生命的身體等，成為沒有『我』等，因為未見。如果不周遍，那麼成為相異之處僅僅因為未見就成立了不存在。未見『我』被量成立。後兩者是承認的。如果說僅僅未指向『我』等，不能完全成立沒有『我』等，那麼作為所知的事物，未指向相異之處的某些部分，那是否就是成立相異之處不存在的理由呢？因為未指向『我』等，不能成立有生命的身體等沒有『我』等。駁斥了理由。 確立理由必須具有關聯性： 第二部分分為兩點：總的揭示理由三者依賴於關聯性；分別闡述理由三者作為成立者的關聯性。 總的揭示理由三者依賴於關聯性： 第一部分分為五點：周遍二者依賴於關聯性；不依賴於相異的例子和事物成立；區分是否需要在例子中展示；反駁成為理由的方式；闡述能表達關聯性的能力。
【English Translation】 Similarly, because there might be a possibility of a valid cognition obstructing its establishment there. This is the three turnings of the Dharma wheel. Sixth, if it is reasonable to prevent tangibility due to non-seeing, then for the earth, water, and fire, which are asserted by the Vaiśeṣikas, they do not possess tangible qualities of being neither cold nor hot because they are not seen. If you say that, according to your view, the knowable, the non-seeing of such tangibility, becomes an infallible pervasion establishing that the earth, water, and fire do not possess it. Merely because it is not seen, it is established that the thing does not exist. If you accept that, then it contradicts 'What is done by the wind, if merely because it is not seen, it prevents what is seen, that is also not reasonable.' Demonstrating the common perceptual contradiction: Second, as for the knowable, because seeing that a Terminalia chebula (kyu ru ra) has a unique taste and potency, it is reasonable to ascertain that other Terminalia chebula also have a unique taste and potency. It is established merely because its dissimilar aspect is not seen. If you accept that, then it becomes unreasonable because the substance Terminalia chebula appears with different tastes and potencies due to differences in location, etc. Refuting contradictions accepted by other schools: Third, the Vaiśeṣika's 'self' (Tibetan: བདག་, Sanskrit Devanagari: आत्मन्, Sanskrit Romanization: ātman, Chinese literal meaning: self) pervades all beings because qualities, happiness, etc., are directed towards it.' And the Cārvākas believe that earth, etc., contain self-sustaining consciousness, and the Sāṃkhyas believe that the cause (Tibetan: རྒྱུ, Sanskrit Devanagari: हेतु, Sanskrit Romanization: hetu, Chinese literal meaning: cause) milk and the effect (Tibetan: འབྲས, Sanskrit Devanagari: फल, Sanskrit Romanization: phala, Chinese literal meaning: result) yogurt have the same essence.' For living bodies, etc., it becomes that there is no 'self,' etc., because it is not seen. If it is not pervasive, then it becomes that the dissimilar aspect is established as non-existent merely because it is not seen. The non-seeing of 'self' is established by valid cognition. The latter two are accepted. If it is said that merely not pointing to 'self,' etc., does not completely establish the absence of 'self,' etc., then as for the knowable, is it the case that merely not pointing to some parts of the dissimilar aspect is the reason for establishing that the dissimilar aspect does not exist? Because not pointing to 'self,' etc., does not establish that living bodies, etc., do not have 'self,' etc. The reason is refuted. Establishing that the reason must necessarily have a connection: The second part has two points: generally revealing that the three reasons depend on connection; separately explaining the connection of the three reasons as establishers. Generally revealing that the three reasons depend on connection: The first part has five points: the two pervasions depend on connection; it does not depend on dissimilar examples and the establishment of things; distinguishing whether or not it is necessary to show in the example; how refutation becomes a reason; explaining the ability to express connection.
ང་པོ་ནི། ངོ་བོ་ཉིད་བྱས་པ་ཆོས་ཅན། ངོ་བོ་ཉིད་མི་རྟག་པ་ལོག་པས་ཁྱོད་ལྡོག་པར་ འགྱུར་ཏེ། དེ་ཙམ་དང་འབྲེལ་ཏེ། མི་རྟག་པ་ལ་བདག་གཅིག་ཏུ་འབྲེལ་བས་སོ། །འབྲས་བུ་ དུ་བ་ཆོས་ཅན། རྒྱུ་མེ་ལོག་ན་ཁྱོད་ལྡོག་སྟེ། མེ་ལ་འཁྲུལ་པ་མེད་པར་དེ་བྱུང་དུ་འབྲེལ་བའི་ ཕྱིར། དེ་ལྟ། ནས་མིན་ནམ་ཅི་ལ། མི་རྟག་པ་ལོག་པས་ཁྱོད་མི་ལྡོག་པར་ཐལ། མི་རྟག་པ་ དང་འབྲེལ་མེད་གཞན་ཡིན་པས་སོ། །རྟ་མེད་པས་ཕྱུགས་མེད་པས་མ་ཁྱབ་པ་བཞིན་ནོ། །དེ་ བཞིན་ནས་བདོག་གམ་ཅི་ལ། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཡོད་པ་ལ་མི་རྟག་པ་ཡོད་པས་མ་ཁྱབ་པར་ ཐལ་ལོ། །རྟགས་འདྲའོ། །ཕྱུགས་ཡོད་ན་རྟ་ཡོད་པར་མ་ཁྱབ་པ་བཞིན་ནོ། ། 1-18 གཉིས་པ་ནི། དེ་ཕྱིར་ནས་རྟོགས་ཕྱིར་ལ། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། སྒྲུབ་རྟགས་གཉིས་པོའི་ ལྡོག་ཁྱབ་རྟོགས་པ་དེ་ཡི་མི་མཐུན་དཔེ་རྫས་གྲུབ་ལ་ལྟོས་དགོས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་རྫས་སུ་ མེད་ཀྱང་། རྒྱུ་མེ་དང་ཁྱབ་བྱེད་མི་རྟག་པ་མེད་ན་འབྲས་བུ་དུ་བ་དང་ཁྱབ་བྱ་བྱས་པ་མེད་དེ། འདུས་མ་བྱས་ནམ་མཁའ་བཞིན། ཞེས་བརྗོད་པ་ལས་ཀྱང་དེ་རྟོགས་པས་སོ། ། གསུམ་པ་ནི། དཔེ་ལ་ནས་བརྗོད་པར་ཟད་ལ། བྱས་པས་སྒྲ་མི་རྟག་སྒྲུབ་ཀྱི་ཕྱོགས་ ཆོས་ཤེས་ཟིན་མ་བརྗེད་དེ་ཡི་བདག་གཅིག་པའི་ཁྱབ་འབྲེལ་དྲན་ཟིན་པའི་སྒོ་ནས་མི་ཤེས་ ཤིང་ཤེས་རུང་དུ་ཡོད་པའི་ཕྱི་རྒོལ་ལྷས་སྦྱིན་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ལ་བྱས་པ་མི་རྟག་པ་ལ་བདག་ གཅིག་ཏུ་འབྲེལ་བ་དེ་དེའི་མཐུན་དཔེ་ལ་སྟོན་དགོས་ཏེ། སྤྱིར་དེ་འདྲའི་ཕྱིར་རྒོལ་ཡིན་པས་ སོ། །ཇི་ལྟར་སྟོན་ན། མི་རྟག་པ་ཆོས་ཅན། བྱས་པའི་ངོ་བོ་ཡིན་ཏེ། བྱས་པ་གྲུབ་ཙམ་ན་ བྱས་པའི་བདག་ཉིད་དུ་སྐྱེས་པས་སོ། །ཞེས་པའི་ཚུལ་གྱིས་སོ། །དུ་བ་ལའང་སྦྱར་ཏེ། དེ་ བྱུང་འབྲེལ་པ་སྟོན་དགོས་ཞེས་པ་དང་། ཇི་ལྟར་ན། མེ་ཆོས་ཅན། དུ་བའི་རྒྱུ་ཡིན་ཏེ། དུ་བ་ ལ་ཕན་ནས་དེ་ཡི་རྗེས་སུ་བྱས་པ་ཡིན་པས་སོ། །ཞེས་སོ། །དེ་སྒྲུབ་ཀྱི་ཕྱོགས་ཆོས་མི་ཤེས་ ཤེས་རུང་དུ་ཡོད་ཅིང་། དེ་ཡི་ཁྱབ་འབྲེལ་ཤེས་པའི་མཁས་པ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱི་ངོར་དེ་སྒྲུབ་ ཀྱི་ཁྱབ་འབྲེལ་ངག་གིས་དངོས་སུ་བསྟན་མི་དགོས་ཏེ། སྒྲ་བྱས་སོ་ཞེས་ཕྱོགས་ཆོས་འབའ་ ཞིག་བརྗོད་པས་ཆོག་པས་སོ། །དུ་བ་ལའང་སྦྱར་རོ། །འགྲེལ་པ་དཔེ་སྟོན་པ་དེ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་ རྟགས་ཡང་དག་གི་རྟགས་ཆོས་འབྲེལ་པ་ངེས་ཟིན་མ་བརྗེད་པའི་ལྷས་སྦྱིན་ཆོས་ཅན། དཔེ་ གཉིས་པོ་གང་རུང་གི་སྟེང་དུ་རྗེས་སུ་འགྲོ་ལྡོག་གང་རུང་གཅིག་སྒྲུབ་ངག་གིས་དངོས་སུ་ སྨྲས་པས་གཅིག་ཤོས་ལའང་དྲན་པ་སྐྱེ་སྟེ། རྟགས་ཆོས་རང་བཞིན་འབྲེལ་པ་ཤེས་ཟིན་མ་ བརྗེད་པས་སོ། །ཁྱབ་སྟེ། རྟགས་ཡང་དག་གི་རྟགས་ཆོས་འབྲེལ་པའི་དོན་གྱིས་སོ། །རིགས་ སྒོ་ལས། ཡང་ན་དོན་གྱི་གོ་བ
【現代漢語翻譯】 第一部分：如果自性（藏文：ངོ་བོ་ཉིད།，梵文：svabhāva，梵文羅馬擬音：svabhāva，漢語字面意思：自有的性質）是無常的，那麼它就會改變。因為無常與它相關聯，並且無常與它具有同一性。例如，煙（藏文：དུ་བ།，梵文：dhūma，梵文羅馬擬音：dhūma，漢語字面意思：煙）是結果，如果原因——火（藏文：མེ།，梵文：agni，梵文羅馬擬音：agni，漢語字面意思：火）——消失，那麼煙也會消失。因為火的出現與煙的出現有著必然的聯繫。如果不是這樣，為什麼無常消失了，煙卻不消失呢？因為煙與無常無關，是其他原因造成的。這就像沒有馬不一定沒有牲畜一樣。同樣，如果某物存在，那麼它就一定具有無常的性質嗎？這並不一定，因為存在的事物不一定都是無常的。這就像有牲畜不一定有馬一樣。 第二部分：因此，爲了理解這一點，要知道，對於所知的事物（藏文：ཤེས་བྱ།，梵文：jñeya，梵文羅馬擬音：jñeya，漢語字面意思：所知），理解兩個論證（指正面的和反面的論證）的周遍關係並不一定需要具體的例子。即使沒有具體的例子，例如，如果沒有原因——火，或者沒有遍及性的無常，那麼就不會有結果——煙，或者沒有遍及性的產生。就像未組合的虛空一樣。通過這樣的陳述，我們也能理解這一點。 第三部分：關於例子，這只是爲了說明。對於已經理解了『所作』是聲音無常的論證的立宗（藏文：ཕྱོགས་ཆོས།，梵文：pakṣadharmatva，梵文羅馬擬音：pakṣadharmatva，漢語字面意思：方面法）並且沒有忘記，並且已經記住了它們之間同一性的周遍關係的外道論敵——天授（Devadatta），你必須在他的同品（藏文：མཐུན་དཔེ།，梵文：sapakṣa，梵文羅馬擬音：sapakṣa，漢語字面意思：相似方面）上展示『所作』與無常之間的同一性關係。因為一般來說，他是這樣的論敵。那麼，如何展示呢？無常的性質是『所作』，因為只要『所作』存在，它就必然具有『所作』的性質。同樣，對於煙，也需要展示其出現的關係。例如，火是煙的原因，因為火能產生煙，並且煙是隨著火而產生的。對於那些不瞭解立宗，但瞭解周遍關係的有學問的人，你不需要直接用語言來表達立宗的周遍關係，只需要說『聲音是所作』就足夠了。對於煙也是如此。對於那些已經確定了正確論證的論證性質關係的例子，並且沒有忘記的天授來說，在任何一個例子上，只要用語言直接說出隨同或相違中的任何一個，就能使他憶起另一個，因為他已經知道並且沒有忘記論證性質的自性關係。這是普遍的，因為這是正確論證的論證性質關係的含義。或者，從類別的角度來看，這是對意義的理解。
【English Translation】 Part 1: If the essence (Tibetan: ངོ་བོ་ཉིད།, Sanskrit: svabhāva, Romanized Sanskrit: svabhāva, literal meaning: inherent nature) is impermanent, then it will change. Because impermanence is related to it, and impermanence has identity with it. For example, smoke (Tibetan: དུ་བ།, Sanskrit: dhūma, Romanized Sanskrit: dhūma, literal meaning: smoke) is the result, if the cause—fire (Tibetan: མེ།, Sanskrit: agni, Romanized Sanskrit: agni, literal meaning: fire)—disappears, then smoke will also disappear. Because the appearance of fire has a necessary connection with the appearance of smoke. If it is not like this, why doesn't smoke disappear when impermanence disappears? Because smoke is not related to impermanence, it is caused by other reasons. This is like not having a horse does not necessarily mean not having livestock. Similarly, if something exists, does it necessarily have the nature of impermanence? This is not necessarily the case, because not all existing things are impermanent. This is like having livestock does not necessarily mean having a horse. Part 2: Therefore, in order to understand this, know that for knowable things (Tibetan: ཤེས་བྱ།, Sanskrit: jñeya, Romanized Sanskrit: jñeya, literal meaning: knowable), understanding the pervasion relationship of the two arguments (referring to the positive and negative arguments) does not necessarily require concrete examples. Even if there are no concrete examples, for example, if there is no cause—fire, or no pervasive impermanence, then there will be no result—smoke, or no pervasive production. Just like uncompounded space. Through such statements, we can also understand this. Part 3: Regarding examples, this is just for illustration. For the opponent, Devadatta, who has already understood that 'what is made' is the subject property (Tibetan: ཕྱོགས་ཆོས།, Sanskrit: pakṣadharmatva, Romanized Sanskrit: pakṣadharmatva, literal meaning: property of the subject) of the argument that sound is impermanent and has not forgotten it, and has remembered the pervasive relationship of identity between them, you must demonstrate the identity relationship between 'what is made' and impermanence on his similar instances (Tibetan: མཐུན་དཔེ།, Sanskrit: sapakṣa, Romanized Sanskrit: sapakṣa, literal meaning: similar instance). Because in general, he is such an opponent. So, how to demonstrate it? The nature of impermanence is 'what is made', because as long as 'what is made' exists, it necessarily has the nature of 'what is made'. Similarly, for smoke, it is also necessary to show the relationship of its appearance. For example, fire is the cause of smoke, because fire can produce smoke, and smoke is produced following fire. For those learned people who do not understand the subject property, but understand the pervasive relationship, you do not need to directly express the pervasive relationship of the subject property in words, it is enough to just say 'sound is made'. The same is true for smoke. For those who have determined the example of the property relationship of a correct argument, and have not forgotten it, for Devadatta, on any one of the two examples, as long as you directly say in words any one of the concomitance or contraposition, it can make him recall the other, because he already knows and has not forgotten the essential relationship of the argument property. This is universal, because this is the meaning of the argument property relationship of a correct argument. Or, from the perspective of categories, this is the understanding of meaning.
ས་གཉིས་ཀར་རབ་ཏུ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-19 བཞི་པ་ནི། རྒྱུ་མེ་མེད་ཆོས་ཅན། མཚན་མོར་རྒྱ་མཚོ་དུ་མེད་དུ་སྒྲུབ་པའི་རྟགས་ཡང་ དག་ཡིན་ཏེ། ཚུལ་གསུམ་ཡིན་པས་སོ། །མདུན་གྱི་རང་བཞིན་ཤིང་མེད་ཆོས་ཅན། ཤིང་མེད་ ཀྱི་བྲག་རྫོང་ཤབ་མེད་དུ་བསྒྲུབ་པའི་རྟགས་ཡང་དག་ཡིན་ཏེ། ཚུལ་གསུམ་ཡིན་པས་སོ། ། མདུན་གྱི་ས་ཕྱོགས་འདི་ཆོས་ཅན་ཁྱོད་ལ་ལྟར་རུང་བུམ་པ་མེད་པའི་ཐ་སྙད་བྱར་རུང་སྟེ། ཁྱོད་ལ་ལྟར་རུང་བུམ་པ་ཡོད་ན་ཚད་མས་དམིགས་པར་ནི་རིགས་པ་དང་ལྡན་པ་ལས་ཁྱོད་ ལ་དེ་ཚད་མས་མ་དམིགས་པའི་ས་ཕྱོགས་ཡིན་པས་སོ། །གཞན་ལའང་སྦྱར་རོ། ། དམིགས་ པའི་རྟགས་ཆོས་ཅན། ཚུལ་དེ་ལྟར་ཁྱོད་ལ་གསུམ་དུ་བསྡུས་ནས་བཤད་ཀྱང་དབྱེ་ན་དུ་མར་ ཡོད་དེ། བཤད་ཀྱང་གསུམ་པོ་དེ་དང་རྒྱུ་ཁྱབ་བྱེད་རང་བཞིན་འགལ་དམིགས་གསུམ་དང་ ལ་སོགས་པས་འགལ་འབྲས་དམིགས་པ་དང་རྒྱུ་དང་འགལ་བའི་འབྲས་བུ་དམིགས་པ་སྟེ་ འབྲེལ་ཟླ་མ་རྟོགས་པ་དང་འགལ་ཟླ་རྟོགས་པ་སྟེ། དམིགས་པའི་སྦྱོར་བ་འགོད་ཚུལ་གྱི་སྒོ་ ནས་བརྒྱད་དུ་ཡོད་པས་སོ། ། ལྔ་པ་ནི། དང་ནས་མཐོང་ལས་མིན་ལ། དུ་བ་ཆོས་ཅན། མེ་དང་འབྲེལ་བ་མེད་པར་མེ་ མེད་པར་མ་མཐོང་ཙམ་དང་། མེ་ཡོད་པར་མཐོང་ཙམ་གྱིས་མེ་ལ་མི་འཁྲུལ་བར་མི་འགྲུབ་ སྟེ། མེ་ལ་དེ་བྱུང་དུ་འབྲེལ་པར་རྒྱུ་འབྲས་ངེས་བྱེད་ཀྱི་ཚད་མས་ངེས་པ་ལས་མེ་ལ་མི་འཁྲུལ་ བར་གྲུབ་དགོས་པས་སོ། །བྱས་པ་ལའང་སྦྱར་ཏེ། མི་རྟག་པ་དེ་ཁྱོད་ཀྱི་རང་བཞིན་གཅིག་ པའི་ཁྱབ་བྱེད་དུ་ངེས་བྱེད་ཀྱི་ཚད་མ་ཁྱད་པར་བ་ལ་ཞེས་སྦྱར་རོ། ། གཞན་དུ་ནས་ཚོན་བཞིན་ནོ་ལ། དུ་བ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཡོད་པ་ལ་མེ་ཡོད་པས་མ་ཁྱབ་ པར་ཐལ། མེ་དང་འབྲེལ་མེད་གཞན་ཡིན་པས་སོ། །བུམ་པ་ཆོས་ཅན། མི་རྟག་པར་མ་ ངེས་པར་ཐལ། རང་རྒྱུ་ལས་དེར་མ་སྐྱེས་པར་ཕྱིས་རྒྱུ་རུ་ཐོས་སོ། །ལས་དེ་སྐྱེ་དགོས་པས་ སོ། །གོས་ལ་ཚོན་བཞིན་ནོ། །ཆོས་ནས་གཞན་ཉིད་ལ། མི་རྟག་པ་ཆོས་ཅན། བྱས་པའི་ 1-20 རང་བཞིན་མིན་པར་ཐལ། དེ་དང་རྒྱུ་སོ་སོ་ཁོ་ནའི་འབྲས་བུ་ཡིན་ཞིང་དེ་དང་གཅིག་གྲུབ་པ་ ན་གཅིག་མེད་པས་སོ། །འདོད་ན་དངོས་འབྲེལ་ནི་ཡོད་པས་མི་རྟག་པ་དེ་བྱས་པའི་རྒྱུའམ་ འབྲས་བུ་ཡིན། རྒྱུའོ་ཞེ་ན། མི་རྟག་པ་ཆོས་ཅན། དེ་ཡི་རྒྱུ་མིན་པར་ཐལ། དེ་ལས་དུས་ཕྱིས་ བྱུང་བས་སོ། །འབྲས་བུའོ་ཞེ་ན་ག་ལ་ངེས་ལ། བྱས་པ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཡིན་ན་མི་རྟག་པ་ཡིན་ པས་མ་ཁྱབ་པར་ཐལ། ཕྱོགས་ཆོས་གང་ཞིག མི་རྟག་པའི་རྒྱུ་ཡིན་པས་སོ། ། ༈ རྟགས་གསུམ་འབྲེལ་པའི་སྒྲུབ་བྱེད་སོ་སོར་བཤད་པ། གཉིས་པ་ལ་གཉིས། སྒྲུབ་རྟགས་མི་འཁྲུལ་བའི་ངེས་བྱེད་བཤད། དགག་རྟགས་མི་ འཁྲུལ་བའི་ངེས་བྱེད་བཤད་པའོ། ། ༈ སྒྲུབ་རྟགས་མི་འཁྲུལ་བའི་ངེས་བྱེད་བཤད་པ། ད
【現代漢語翻譯】 因為在兩個方面都完全成立。 1-19 第四個例子：以『無火』作為所立宗的法，『夜晚大海沒有煙』作為成立的理由是正確的，因為它具備三種特徵。以『面前沒有樹木』作為所立宗的法，『沒有樹木的巖石堡壘』作為成立的理由是正確的，因為它具備三種特徵。面前的這個地方作為所立宗的法，你可以說它沒有瓶子，因為如果這個地方有瓶子，那麼理應被量識所認知，但實際上量識並沒有認知到這個地方有瓶子。其他情況也類似。 以『被認知』作為所立宗的法，雖然可以像這樣將你歸納為三種，但如果細分則有很多種。雖然可以這樣說，但這三種（因、遍、自性）與矛盾認知的三種（相違、果相違、自性相違）等等，以及矛盾的結果被認知，原因和矛盾的結果被認知，即未認知關聯和已認知矛盾。因為根據陳述認知的方式，有八種。 第五個例子：從一開始就不是通過看見而成立的。以『煙』作為所立宗的法，僅僅因為沒有看到它與火相關聯，或者僅僅因為看到它有火，並不能因此而不懷疑它與火的關係，因為必須通過確定原因和結果的量識來確定它與火的必然關聯，才能不懷疑它與火的關係。對於『所作』也同樣適用，即『無常』是你的唯一自性的周遍，必須通過特殊的量識來確定。 從『其他』到『如染色于布』。以『煙』作為所立宗的法，你存在並不一定意味著有火，因為你可能與其他沒有火的事物相關聯。以『瓶子』作為所立宗的法，你並不一定是無常的，因為你不是由自己的原因產生的，而是後來才被認為是原因。因此，那個行為必須產生。就像給布染色一樣。 從『法』到『其他本身』。以『無常』作為所立宗的法，你不是『所作』的自性，因為你和它是各自原因的結果，並且當一個成立時，另一個就不成立。如果承認，那麼實際上存在，所以『無常』是『所作』的原因或結果。如果是原因，那麼以『無常』作為所立宗的法，你不是它的原因，因為你比它出現得晚。如果是結果，那就不一定了。以『所作』作為所立宗的法，如果你是，那麼不一定是『無常』，因為任何一個方面都是『無常』的原因。 1-20 關於三種理由（因、遍、自性）各自成立的論述： 分為兩部分：解釋不混淆成立理由的決定因素；解釋不混淆否定理由的決定因素。 解釋不混淆成立理由的決定因素：
【English Translation】 Because it is fully established in both aspects. 1-19 The fourth example: Taking 'absence of fire' as the property of the subject (chos can, 法), 'the ocean at night having no smoke' as the sign to prove it is valid, because it possesses the three modes (tshul gsum, ཚུལ་གསུམ།). Taking 'the absence of trees in front' as the property of the subject, 'the rock fortress without trees' as the sign to prove it is valid, because it possesses the three modes. This place in front as the property of the subject, you can say that it is permissible to call it without a pot, because if there were a pot here, it would be reasonable to be perceived by valid cognition (tshad ma, ཚད་མ།), but since it is a place where it is not perceived by valid cognition, it is so. Apply it to others as well. Taking 'being perceived' as the property of the subject, although you can be summarized into three like that, if you divide it, there are many. Although it can be said, these three (cause, pervasion, nature) and the three of contradictory perception (contradictory, contradictory result, contradictory nature) etc., and the contradictory result being perceived, the cause and the contradictory result being perceived, that is, not understanding the related pair and understanding the contradictory pair. Because there are eight ways of presenting the application of perception. The fifth example: From the beginning, it is not from seeing. Taking 'smoke' as the property of the subject, just because you have not seen it without connection to fire, or just because you have seen it with fire, it is not established that you are not mistaken about fire, because it must be determined by the valid cognition that determines the cause and effect to be connected to fire, so it must be established that you are not mistaken about fire. Apply it to 'what is made' as well, that 'impermanence' is the pervasive of your one nature, it must be determined by the special valid cognition. From 'other' to 'like color on cloth'. Taking 'smoke' as the property of the subject, it is not pervaded that there is fire when you exist, because you are other than being connected to fire. Taking 'pot' as the property of the subject, it is not certain that you are impermanent, because you were not born from your own cause, but later you were heard as the cause. Therefore, that action must arise. Like color on cloth. From 'dharma' to 'other itself'. Taking 'impermanence' as the property of the subject, it is not the nature of 'what is made', because you and it are the results of separate causes, and when one is established, the other is not. If you accept, then there is actual connection, so 'impermanence' is the cause or result of 'what is made'. If it is the cause, then taking 'impermanence' as the property of the subject, you are not its cause, because you arise later than it. If it is the result, then it is not certain. Taking 'what is made' as the property of the subject, if you are, then it is not pervaded that you are 'impermanent', because any aspect is the cause of 'impermanence'. 1-20 Explanation of the establishment of the three signs (cause, pervasion, nature) separately: Divided into two parts: Explaining the determining factors that do not confuse the establishing sign; explaining the determining factors that do not confuse the negating sign. Explaining the determining factors that do not confuse the establishing sign:
ང་པོ་ལ་གསུམ། འབྲས་རྟགས་མི་འཁྲུལ་བའི་ངེས་ བྱེད། རང་བཞིན་མི་འཁྲུལ་བའི་ངེས་བྱེད། དེས་ན་བསྒྲུབ་རྟགས་གཉིས་སུ་ངེས་པའོ། ། ༈ འབྲས་རྟགས་མི་འཁྲུལ་བའི་ངེས་བྱེད། དང་པོ་ནི། དུ་བ་ཆོས་ཅན། མེའི་འབྲས་བུའི་ཐ་སྙད་བྱར་རུང་སྟེ། འབྲས་བུའི་ཆོས་དེ་ མེ་རང་ལ་ཕན་བྱེད་དུ་ཡོད་མེད་ཀྱི་རྗེས་སུ་འཇུག་ལྡོག་བྱེད་པའི་ཕྱིར། བརྡ་སྤྲོད་པ་ན་རེ། མེ་དེ་མེད་པ་ནི་དུ་བ་དེ་བརྒྱ་སྤྱི་ལས་ཀྱང་སྐྱེ་བ་ཡོད་དོ་ཞེ་ན། དུ་བ་ཆོས་ཅན། རྒྱུ་མེད་པར་ ཐལ། མེ་ཕན་བྱེད་དུ་མེད་པར་ཡང་སྐྱེ་བའི་དུ་བ་ཡིན་པས་སོ། །རྒྱུ་མེད་ནས་ལས་ཡིན་ནོ་ལ། འདོད་ན། དེ་ཡི་ཕྱིར། ཆོས་ཅན་རྟག་ཏུ་ཡོད་པའམ་མེད་པར་འགྱུར་ཏེ། རེས་འགའ་བ་མིན་ པར་ཐལ་ལོ། །ཁྱབ་སྟེ། རྒྱུ་མེད་ན་རེས་འགའ་འབྱུང་བའི་རྒྱུ་གཞན་ལ་མི་ལྟོས་པའི་ཕྱིར། རྒྱུ་གཞན་ལ་མི་ལྟོས་ཀྱང་རེས་འགའ་འབྱུང་ངོ་ཞེ་ན། རྒྱུ་གཞན་ལ་ལྟོས་པ་ལ་བྱུང་སྟེ། རེས་ འགའ་ཡིན་པས་སོ། ། གལ་ཏེ་ནས་དེ་ཉིད་མེ་ལ། རྒྱ་སྤྱི་དེ་དུ་བའི་དངོས་རྒྱུ་ཡིན་ན་དེ་ཆོས་ ཅན། མེ་ལ་སོགས་པའི་རྒྱུ་ཚོགས་སུ་ཐལ་ལོ། །འོན་སྟེ་ནས་འབྱུང་ལ། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ ལས་དུ་བ་དངོས་སུ་མི་འབྱུང་བར་ཐལ། དུ་བའི་རྒྱུ་ཡི་རིགས་མིན་པས་སོ། །ཤེས་བྱ་ཆོས་ ཅན། དེ་ལ་ཁྱབ་པ་ཡོད་དེ་དུ་བའི་དངོས་རྒྱུའི་རིགས་ཡིན་ན་མེ་ལ་སོགས་པའི་རྒྱུ་ཚོགས་ ཡིན་པས་སོ། །དེ་ཡི་ནུས་པ་བྱེ་བྲག་ལྡན་ལ། དུ་བའི་དངོས་རྒྱུ་ཆོས་ཅན། མེ་མེད་ལས་ཁྱད་ 1-21 པར་ཡོད་དེ། དུ་བ་དངོས་སུ་བསྐྱེད་ནུས་པས་སོ། །དུ་བ་ནས་རྒྱུ་མེད་འགྱུར་ལ། རྒྱུ་དང་ ལྡན་པ་ལས་འདས་གྱུར་དང་གཅིག་གོ། རྗེས་ནས་དེ་རྒྱུ་ཅན་ལ་མེ་ཡི་འབྲས་བུ་དུ་བ་དེ་དང་ གཅིག་གོ། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། འབྲས་བུ་རྣམས་རང་རྒྱུ་དང་རིགས་མི་མཐུན་པ་ལས་མི་འབྱུང་ སྟེ། རྒྱུ་འབྲས་མི་འཁྲུལ་བ་དེ་ཡི་ཕྱིར། ༈ རང་བཞིན་མི་འཁྲུལ་བའི་ངེས་བྱེད། གཉིས་པ་ལ་ལྔ། ལོག་རྟོག་རྒྱུད་མར་སེལ་ཕྱིར་སྔར་བཤད་བཟླས། །འཕྲོས་ནས་སྒྲ་ རྟོག་ཡུལ་ལ་འཇུག་ཚུལ་བཤད། །ཀྱུས་མ་རང་བཞིན་རྟགས་ཀྱི་དབྱེ་བ་བསྟན། ། རང་བཞིན་ རྟགས་སུ་འགྱུར་ན་ཁྱབ་ངེས་དགོས། །འདུས་བྱས་འཇིག་པས་ཁྱབ་པ་རྒྱས་པར་བསྒྲུབ་པའོ། ། ༈ ལོག་རྟོག་རྒྱུད་མར་སེལ་ཕྱིར་སྔར་བཤད་བཟླས། དང་པོ་ནི། རང་བཞིན་ནས་ཐ་དད་མེད་ཕྱིར་རོ་ལ། བྱས་པ་ཆོས་ཅན། མི་རྟག་པ་ལས་ མི་འཁྲུལ་ཏེ། དེ་ལ་བདག་གཅིག་ཏུ་འབྲེལ་པས་སོ། །དེ་ནས་ཡོད་པའི་བདག་སྟེ་དངོས་པོ་ ཆོས་ཅན། མི་རྟག་པ་དེ་མེད་ན་ནི་མེད་པར་འགྱུར་ཏེ། དེ་ལས་ངོ་བོ་ཐ་དད་མེད་པར་འབྲེལ་ བའི་ཕྱིར། ༈ འཕྲོས་ནས་སྒྲ་རྟོག་ཡུལ་ལ་འཇུག་ཚུལ་བཤད་པ། གཉིས་པ་ལ་གཉིས། སེལ་པས་འཇུག་པར་བསྒྲུབ་པའི་གཞི་འདིངས་པ་དང་། སེལ་ པ
【現代漢語翻譯】 有三種理由（ང་པོ་ལ་གསུམ།）：不混淆結果之理由（འབྲས་རྟགས་མི་འཁྲུལ་བའི་ངེས་བྱེད།），不混淆自性之理由（རང་བཞིན་མི་འཁྲུལ་བའི་ངེས་བྱེད།）。因此，確定了兩種證明的理由（དེས་ན་བསྒྲུབ་རྟགས་གཉིས་སུ་ངེས་པའོ།）。 不混淆結果之理由（འབྲས་རྟགས་མི་འཁྲུལ་བའི་ངེས་བྱེད།）： 首先，以煙（དུ་བ་）為例，可以被稱作火的結果（མེའི་འབྲས་བུའི་ཐ་སྙད་བྱར་རུང་སྟེ།），因為它是否是結果的屬性取決於火本身是否有益（འབྲས་བུའི་ཆོས་དེ་མེ་རང་ལ་ཕན་བྱེད་དུ་ཡོད་མེད་ཀྱི་རྗེས་སུ་འཇུག་ལྡོག་བྱེད་པའི་ཕྱིར།）。辯論者說（བརྡ་སྤྲོད་པ་ན་རེ།）：如果沒有火，煙甚至可以從一百個普遍原因中產生（མེ་དེ་མེད་པ་ནི་དུ་བ་དེ་བརྒྱ་སྤྱི་ལས་ཀྱང་སྐྱེ་བ་ཡོད་དོ་ཞེ་ན།）。以煙為例，那將是無因的（དུ་བ་ཆོས་ཅན། རྒྱུ་མེད་པར་ཐལ།），因為即使沒有火的幫助，也會產生煙（མེ་ཕན་བྱེད་དུ་མེད་པར་ཡང་སྐྱེ་བའི་དུ་བ་ཡིན་པས་སོ།）。如果承認沒有原因（རྒྱུ་མེད་ནས་ལས་ཡིན་ནོ་ལ། འདོད་ན།），那麼，因此（དེ་ཡི་ཕྱིར།），該事物將永遠存在或永遠不存在（ཆོས་ཅན་རྟག་ཏུ་ཡོད་པའམ་མེད་པར་འགྱུར་ཏེ།），而不是有時存在（རེས་འགའ་བ་མིན་པར་ཐལ་ལོ།）。這是必然的（ཁྱབ་སྟེ།），因為如果沒有原因，它就不依賴於其他有時出現的原因（རྒྱུ་མེད་ན་རེས་འགའ་འབྱུང་བའི་རྒྱུ་གཞན་ལ་མི་ལྟོས་པའི་ཕྱིར།）。如果說即使不依賴於其他原因，它也會有時出現（རྒྱུ་གཞན་ལ་མི་ལྟོས་ཀྱང་རེས་འགའ་འབྱུང་ངོ་ཞེ་ན།），那麼它依賴於其他原因而產生（རྒྱུ་གཞན་ལ་ལྟོས་པ་ལ་བྱུང་སྟེ།），因為它是有時出現的（རེས་འགའ་ཡིན་པས་སོ།）。如果火是煙的直接原因（གལ་ཏེ་ནས་དེ་ཉིད་མེ་ལ། རྒྱ་སྤྱི་དེ་དུ་བའི་དངོས་རྒྱུ་ཡིན་ན་དེ་ཆོས་ཅན།），那麼它就是包括火在內的原因集合（མེ་ལ་སོགས་པའི་རྒྱུ་ཚོགས་སུ་ཐལ་ལོ།）。如果說它來自那裡（འོན་སྟེ་ནས་འབྱུང་ལ།），那麼，以它為例，煙不會直接從你那裡產生（དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ལས་དུ་བ་དངོས་སུ་མི་འབྱུང་བར་ཐལ།），因為它不是煙的原因種類（དུ་བའི་རྒྱུ་ཡི་རིགས་མིན་པས་སོ།）。以所知為例，這是普遍的（ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེ་ལ་ཁྱབ་པ་ཡོད་དེ་），如果它是煙的直接原因種類，那麼它就是包括火在內的原因集合（དུ་བའི་དངོས་རྒྱུའི་རིགས་ཡིན་ན་མེ་ལ་སོགས་པའི་རྒྱུ་ཚོགས་ཡིན་པས་སོ།）。它具有特殊的能力（དེ་ཡི་ནུས་པ་བྱེ་བྲག་ལྡན་ལ།），煙的直接原因不同於沒有火（དུ་བའི་དངོས་རྒྱུ་ཆོས་ཅན། མེ་མེད་ལས་ཁྱད་），因為它能夠直接產生煙（པར་ཡོད་དེ། དུ་བ་དངོས་སུ་བསྐྱེད་ནུས་པས་སོ།）。從煙到無因（དུ་བ་ནས་རྒྱུ་མེད་འགྱུར་ལ།），與具有原因的事物是分離的或相同的（རྒྱུ་དང་ལྡན་པ་ལས་འདས་གྱུར་དང་གཅིག་གོ།）。之後，結果是，有原因的事物與火的結果煙是相同的（རྗེས་ནས་དེ་རྒྱུ་ཅན་ལ་མེ་ཡི་འབྲས་བུ་དུ་བ་དེ་དང་གཅིག་གོ།）。以所知為例，結果不會從與其原因種類不同的事物中產生（ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། འབྲས་བུ་རྣམས་རང་རྒྱུ་དང་རིགས་མི་མཐུན་པ་ལས་མི་འབྱུང་སྟེ།），因為結果和原因不會混淆（རྒྱུ་འབྲས་མི་འཁྲུལ་བ་དེ་ཡི་ཕྱིར།）。 不混淆自性之理由（རང་བཞིན་མི་འཁྲུལ་བའི་ངེས་བྱེད།）： 第二種有五個方面（གཉིས་པ་ལ་ལྔ།）：爲了消除錯誤的觀念，重複先前的解釋（ལོག་རྟོག་རྒྱུད་མར་སེལ་ཕྱིར་སྔར་བཤད་བཟླས།）。接下來，解釋聲音如何應用於概念的對象（འཕྲོས་ནས་སྒྲ་རྟོག་ཡུལ་ལ་འཇུག་ཚུལ་བཤད།）。區分原因和自性之理由（ཀྱུས་མ་རང་བཞིན་རྟགས་ཀྱི་དབྱེ་བ་བསྟན།）。如果自性成為理由，則需要普遍必然性（རང་བཞིན་རྟགས་སུ་འགྱུར་ན་ཁྱབ་ངེས་དགོས།）。通過證明有為法是無常的來擴充套件普遍性（འདུས་བྱས་འཇིག་པས་ཁྱབ་པ་རྒྱས་པར་བསྒྲུབ་པའོ།）。 爲了消除錯誤的觀念，重複先前的解釋（ལོག་རྟོག་རྒྱུད་མར་སེལ་ཕྱིར་སྔར་བཤད་བཟླས།）： 首先，從自性到沒有差異（དང་པོ་ནི། རང་བཞིན་ནས་ཐ་དད་མེད་ཕྱིར་རོ་ལ།），以所作的事物為例，它不會與無常相混淆（བྱས་པ་ཆོས་ཅན། མི་རྟག་པ་ལས་མི་འཁྲུལ་ཏེ།），因為它與它有著單一的聯繫（དེ་ལ་བདག་གཅིག་ཏུ་འབྲེལ་པས་སོ།）。從那以後，存在的實體，即事物，如果無常不存在，它也會不存在（དེ་ནས་ཡོད་པའི་བདག་སྟེ་དངོས་པོ་ཆོས་ཅན། མི་རྟག་པ་དེ་མེད་ན་ནི་མེད་པར་འགྱུར་ཏེ།），因為它與它有著本質上沒有差異的聯繫（དེ་ལས་ངོ་བོ་ཐ་དད་མེད་པར་འབྲེལ་བའི་ཕྱིར།）。 接下來，解釋聲音如何應用於概念的對象（འཕྲོས་ནས་སྒྲ་རྟོག་ཡུལ་ལ་འཇུག་ཚུལ་བཤད་པ།）： 第二點分為兩部分（གཉིས་པ་ལ་གཉིས།）：建立通過排除來證明應用的依據（སེལ་པས་འཇུག་པར་བསྒྲུབ་པའི་གཞི་འདིངས་པ་དང་།），排除（སེལ་པ）
【English Translation】 There are three reasons (ང་པོ་ལ་གསུམ།): the reason for not confusing the result (འབྲས་རྟགས་མི་འཁྲུལ་བའི་ངེས་བྱེད།), the reason for not confusing the nature (རང་བཞིན་མི་འཁྲུལ་བའི་ངེས་བྱེད།). Therefore, two reasons for proof are determined (དེས་ན་བསྒྲུབ་རྟགས་གཉིས་སུ་ངེས་པའོ།). The reason for not confusing the result (འབྲས་རྟགས་མི་འཁྲུལ་བའི་ངེས་བྱེད།): Firstly, taking smoke (དུ་བ་) as an example, it can be called the result of fire (མེའི་འབྲས་བུའི་ཐ་སྙད་བྱར་རུང་སྟེ།), because whether it is the property of the result depends on whether the fire itself is beneficial (འབྲས་བུའི་ཆོས་དེ་མེ་རང་ལ་ཕན་བྱེད་དུ་ཡོད་མེད་ཀྱི་རྗེས་སུ་འཇུག་ལྡོག་བྱེད་པའི་ཕྱིར།). The debater says (བརྡ་སྤྲོད་པ་ན་རེ།): If there is no fire, smoke can even arise from a hundred general causes (མེ་དེ་མེད་པ་ནི་དུ་བ་དེ་བརྒྱ་སྤྱི་ལས་ཀྱང་སྐྱེ་བ་ཡོད་དོ་ཞེ་ན།). Taking smoke as an example, that would be without cause (དུ་བ་ཆོས་ཅན། རྒྱུ་མེད་པར་ཐལ།), because even without the help of fire, smoke will arise (མེ་ཕན་བྱེད་དུ་མེད་པར་ཡང་སྐྱེ་བའི་དུ་བ་ཡིན་པས་སོ།). If it is admitted that there is no cause (རྒྱུ་མེད་ནས་ལས་ཡིན་ནོ་ལ། འདོད་ན།), then, therefore (དེ་ཡི་ཕྱིར།), that thing will always exist or never exist (ཆོས་ཅན་རྟག་ཏུ་ཡོད་པའམ་མེད་པར་འགྱུར་ཏེ།), rather than sometimes exist (རེས་འགའ་བ་མིན་པར་ཐལ་ལོ།). This is necessary (ཁྱབ་སྟེ།), because if there is no cause, it does not depend on other causes that sometimes appear (རྒྱུ་མེད་ན་རེས་འགའ་འབྱུང་བའི་རྒྱུ་གཞན་ལ་མི་ལྟོས་པའི་ཕྱིར།). If it is said that even if it does not depend on other causes, it will sometimes appear (རྒྱུ་གཞན་ལ་མི་ལྟོས་ཀྱང་རེས་འགའ་འབྱུང་ངོ་ཞེ་ན།), then it arises depending on other causes (རྒྱུ་གཞན་ལ་ལྟོས་པ་ལ་བྱུང་སྟེ།), because it sometimes appears (རེས་འགའ་ཡིན་པས་སོ།). If fire is the direct cause of smoke (གལ་ཏེ་ནས་དེ་ཉིད་མེ་ལ། རྒྱ་སྤྱི་དེ་དུ་བའི་དངོས་རྒྱུ་ཡིན་ན་དེ་ཆོས་ཅན།), then it is the collection of causes including fire (མེ་ལ་སོགས་པའི་རྒྱུ་ཚོགས་སུ་ཐལ་ལོ།). If it is said that it comes from there (འོན་སྟེ་ནས་འབྱུང་ལ།), then, taking it as an example, smoke will not arise directly from you (དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ལས་དུ་བ་དངོས་སུ་མི་འབྱུང་བར་ཐལ།), because it is not the kind of cause of smoke (དུ་བའི་རྒྱུ་ཡི་རིགས་མིན་པས་སོ།). Taking the knowable as an example, this is universal (ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེ་ལ་ཁྱབ་པ་ཡོད་དེ་), if it is the kind of direct cause of smoke, then it is the collection of causes including fire (དུ་བའི་དངོས་རྒྱུའི་རིགས་ཡིན་ན་མེ་ལ་སོགས་པའི་རྒྱུ་ཚོགས་ཡིན་པས་སོ།). It has special abilities (དེ་ཡི་ནུས་པ་བྱེ་བྲག་ལྡན་ལ།), the direct cause of smoke is different from not having fire (དུ་བའི་དངོས་རྒྱུ་ཆོས་ཅན། མེ་མེད་ལས་ཁྱད་), because it can directly produce smoke (པར་ཡོད་དེ། དུ་བ་དངོས་སུ་བསྐྱེད་ནུས་པས་སོ།). From smoke to without cause (དུ་བ་ནས་རྒྱུ་མེད་འགྱུར་ལ།), it is separate from or the same as things with cause (རྒྱུ་དང་ལྡན་པ་ལས་འདས་གྱུར་དང་གཅིག་གོ།). Afterwards, the result is that things with cause are the same as the result of fire, smoke (རྗེས་ནས་དེ་རྒྱུ་ཅན་ལ་མེ་ཡི་འབྲས་བུ་དུ་བ་དེ་དང་གཅིག་གོ།). Taking the knowable as an example, results do not arise from things that are different from their cause kind (ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། འབྲས་བུ་རྣམས་རང་རྒྱུ་དང་རིགས་མི་མཐུན་པ་ལས་མི་འབྱུང་སྟེ།), because the result and cause are not confused (རྒྱུ་འབྲས་མི་འཁྲུལ་བ་དེ་ཡི་ཕྱིར།). The reason for not confusing the nature (རང་བཞིན་མི་འཁྲུལ་བའི་ངེས་བྱེད།): The second has five aspects (གཉིས་པ་ལ་ལྔ།): In order to eliminate wrong ideas, repeat the previous explanation (ལོག་རྟོག་རྒྱུད་མར་སེལ་ཕྱིར་སྔར་བཤད་བཟླས།). Next, explain how sound applies to the object of concept (འཕྲོས་ནས་སྒྲ་རྟོག་ཡུལ་ལ་འཇུག་ཚུལ་བཤད།). Distinguish the reason for cause and nature (ཀྱུས་མ་རང་བཞིན་རྟགས་ཀྱི་དབྱེ་བ་བསྟན།). If nature becomes the reason, then universal necessity is needed (རང་བཞིན་རྟགས་སུ་འགྱུར་ན་ཁྱབ་ངེས་དགོས།). Expand universality by proving that conditioned phenomena are impermanent (འདུས་བྱས་འཇིག་པས་ཁྱབ་པ་རྒྱས་པར་བསྒྲུབ་པའོ།). In order to eliminate wrong ideas, repeat the previous explanation (ལོག་རྟོག་རྒྱུད་མར་སེལ་ཕྱིར་སྔར་བཤད་བཟླས།): Firstly, from nature to no difference (དང་པོ་ནི། རང་བཞིན་ནས་ཐ་དད་མེད་ཕྱིར་རོ་ལ།), taking what is made as an example, it is not confused with impermanence (བྱས་པ་ཆོས་ཅན། མི་རྟག་པ་ལས་མི་འཁྲུལ་ཏེ།), because it has a single connection with it (དེ་ལ་བདག་གཅིག་ཏུ་འབྲེལ་པས་སོ།). From then on, the existing entity, that is, the thing, if impermanence does not exist, it will also not exist (དེ་ནས་ཡོད་པའི་བདག་སྟེ་དངོས་པོ་ཆོས་ཅན། མི་རྟག་པ་དེ་མེད་ན་ནི་མེད་པར་འགྱུར་ཏེ།), because it has a connection with it that is essentially no different (དེ་ལས་ངོ་བོ་ཐ་དད་མེད་པར་འབྲེལ་བའི་ཕྱིར།). Next, explain how sound applies to the object of concept (འཕྲོས་ནས་སྒྲ་རྟོག་ཡུལ་ལ་འཇུག་ཚུལ་བཤད་པ།): The second point is divided into two parts (གཉིས་པ་ལ་གཉིས།): Establishing the basis for proving application through exclusion (སེལ་པས་འཇུག་པར་བསྒྲུབ་པའི་གཞི་འདིངས་པ་དང་།), exclusion (སེལ་པ)
ས་འཇུག་པར་བསྒྲུབ་པ་དངོས་བཤད་པའོ། ། ༈ སེལ་པས་འཇུག་པར་བསྒྲུབ་པའི་གཞི་འདིངས་པ། དང་པོ་ནི། དངོས་པོ་ཀུན་གྱི་ནང་ནས་སྒྲ་རང་ མཚན་གཅིག་ཆོས་ཅན། བུམ་སོགས་རིགས་མཐུན་དང་། གཞན་དངོས་རིགས་མི་མཐུན་རྟག་ པ་སོགས་ལས་ལྡོག་པ་དང་ལྡན་ཏེ། གང་ཕྱིར་ན་རང་བཞིན་གྱིས་རང་རང་ངོ་བོ་ལ་གནས་པ་ སྟེ་རང་ཉིད་སྙན་བྱར་གནས་པའི་ཕྱིར། དེ་ཕྱིར་ནས་རིགས་དབྱེ་ལ། ཆོས་ཅན། མ་བྱས་རྟག་སོགས་ལས་ལྡོག་པའི་སྒོ་ནས་བྱས་ མི་རྟག་སོགས་ལྡོག་པ་དུ་མར་དབྱེ་བ་བྱེད་དེ། སྒྲ་མིན་ཀུན་ལས་ལྡོག་པའི་དངོས་པོ་ཡིན་ པས་སོ། །དེའི་ཁྱད་པར་ནས་རབ་ཏུ་བྱེད་ལ། བྱས་པ་ཆོས་ཅན། བརྒྱུད་ནས་སྒྲ་མི་རྟག་པ་ 1-22 རང་མཚན་རྟོགས་པར་བྱེད་དེ། རྟོགས་ལྡན་སྐྱེས་བུ་སྒྲ་མི་རྟག་པ་རང་མཚན་ལ་འཇུག་པར་ བྱེད་པས་སོ། ། དེ་ཕྱིར་ནས་ནུས་མིན་ལ། མི་རྟག་པ་ཆོས་ཅན། བྱས་སོགས་སྒྲས་ཁྱོད་དངོས་སུ་བརྗོད་ པའི་ཚུལ་གྱིས་ཁྱོད་ཐུན་མོང་མིན་པར་གོ་ནུས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། མི་རྟག་པ་ཞེས་པའི་སྒྲ་ལས་ ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པར་གོ་བྱ་ཡིན་པས་སོ། །བྱས་མི་རྟག་ཆོས་ཅན། ངོ་བོ་གཅིག་ཀྱང་ཐ་དད་ དུ་རྣམ་པར་གནས་པར་ཐལ། ངོ་བོ་གཅིག་ཀྱང་ལྡོག་པ་སོ་སོ་དང་དངོས་མིང་སོ་སོའི་གོ་བྱ་ ཡིན་པ་དེས་ནའོ། ། ༈ སེལ་པས་འཇུག་པར་བསྒྲུབ་པ་དངོས་བཤད་པ། གཉིས་པ་ལ་གཉིས། ཡོད་པའི་སྒྲ་རྟོག་སེལ་པ་ལ་འཇུག མེད་པའི་སྒྲ་རྟོག་སེལ་པ་ལ་ འཇུག་པའོ། ། ༈ ཡོད་པའི་སྒྲ་རྟོག་སེལ་པ་ལ་འཇུག དང་པོ་ལ་བདུན། དང་པོ་སྒྲ་རྟོག་སེལ་པས་འཇུག་ཅིང་སྒྲུབ་པས་མི་འཇུག་པའི་རྒྱུ་མཚན་གཙོ་བོར་བསྟན་ པ་ལ་བཞི། དང་པོ་རྗེས་དཔག་དང་དྲན་ཤེས་དོན་མཐུན་སེལ་པས་འཇུག་པ་ནི། སྒྲ་རྟོག་ གིས་དེ་མིན་གཅོད་ཀྱི་སྒྲུབ་པའི་སྒོ་ནས་མི་འཇུག་པ་ཅི་ཞེ་ན། དོན་གྱི་ནས་ཅི་ཞིག་ཡོད་ལ། སྒྲ་རང་མཚན་གཅིག་ཆོས་ཅན། རང་གི་བྱས་མི་རྟག་སོགས་རྗེས་དཔག་གི་སྣང་བའི་སྒོ་ནས་ གཞལ་བྱ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། རང་འཛིན་མངོན་སུམ་གྱི་སྣང་བའི་སྒོ་ནས་མ་མཐོང་བའི་རང་ གི་བྱས་མི་རྟག་སོགས་མེད་པས་སོ། །དེར་ཐལ། རང་འཛིན་མངོན་སུམ་གྱི་བཟུང་ཡུལ་ཡིན་ པས་སོ། །འོ་ན་ཁྱོད་ལའང་རྗེས་དཔག་དོན་མེད་པར་ཐལ་ལོ་ཞེ་ན། སྒྲ་ལ་ཡོན་ཏན་གཞན་ རྟགས་སོགས་སུ་སྦྱོར་བས་ཏེ། སྒྲོགས་པར་མི་བྱེད་ན། སྒྲས་ཐོས་མ་ཐག་མི་རྟག་པར་ངེས་ ནུས་པའི་རྟོགས་ལྡན་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱི་ངོ་བོར་སྒྲ་མི་རྟག་པར་རྟགས་དང་རྗེས་དཔག་གིས་ སྒྲུབ་མི་དགོས་ཏེ། སྒྲ་རྟག་པར་སྒྲོ་མི་འདོགས་པར་སྒྲ་ཐོས་མ་ཐག་མི་རྟག་པར་ངེས་ནུས་ པས་སོ། །ན་ཞེས་པས་ཉ་ཕྱིས་ལ་དངུལ་སྐྱར་སྒྲོ་འདོགས་པ་ལྟར་འཁྲུལ་པའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས། 1-23 སྒྲ་རྟག་སོགས་སུ་སྒྲོ་འདོགས་པ་ཡོད་པས་ན། སྒྲ་མི་རྟག་རྟོགས་གྱི་རྗེས་དཔག་ཆོས་ཅ
【現代漢語翻譯】 講述如何通過排除法來確立。 通過排除法來確立的基礎： 首先，在一切事物中，聲音作為一個自相（藏文：རང་མཚན།，梵文天城體：स्वरूपा，梵文羅馬擬音：svarūpa，漢語字面意思：自性）的法，與瓶子等同類事物以及其他不同類的事物，如常法等相對立。因為它自然地存在於它自身的本質中，即它自身作為可聽聞的事物而存在。 因此，在進行分類時，作為一個法，通過與非造作、常法等相對立，可以區分出多種對立面，如造作、無常等。因為它是一個與所有非聲音的事物相對立的事物。通過這種區分，可以進行詳細的闡述。例如，造作的事物，通過它，可以理解聲音是無常的自相。因此，有理解能力的人能夠通過排除法來理解聲音的無常自相。 因此，在能與不能方面，無常的事物，聲音不能直接以表達的方式讓你理解它不是共同的，因為從『無常』這個聲音中，可以理解到它不是共同的。造作和無常的事物，本質上是相同的，但在現象上是不同的。因為本質相同，但對立面不同，事物和名稱的理解也不同。 講述如何通過排除法來確立： 第二部分分為兩點：有法的聲音通過排除法來確立；無法的聲音通過排除法來確立。 有法的聲音通過排除法來確立： 第一部分分為七點。 第一點主要闡述了聲音通過排除法來確立，但不能通過證實來確立的原因，分為四點。首先，後知和記憶在意義上是一致的，可以通過排除法來確立。如果聲音的認知不能通過排除其他來確立，那又是什麼原因呢？如果事物存在，那又是什麼呢？聲音作為一個自相的法，不能通過後知的顯現來衡量它的造作、無常等，因為它沒有通過直接認知的顯現看到它自身的造作、無常等。因為它是一個直接認知的對象。如果這樣，那麼你也不能通過後知來理解它。因為聲音可以與其他屬性相關聯。如果不這樣說，那麼剛聽到聲音就能確定它是無常的理解者，不需要通過特徵和後知來證實聲音是無常的，因為在沒有斷定聲音是常法的情況下，剛聽到聲音就能確定它是無常的。就像用『那』這個詞來比喻把魚皮誤認為是銀子一樣，因為有產生錯誤的理由。 因為存在將聲音誤認為是常法等的情況，所以需要通過後知來理解聲音的無常。
【English Translation】 Explanation of how to establish through exclusion. The basis for establishing through exclusion: First, among all things, sound, as a self-characterised (Tibetan: རང་མཚན།, Sanskrit Devanagari: स्वरूपा, Sanskrit Romanization: svarūpa, Chinese literal meaning: self-nature) dharma, is opposed to similar things like vases and other dissimilar things like permanence. Because it naturally exists in its own essence, that is, it exists as something audible itself. Therefore, in classification, as a dharma, by opposing non-created, permanent things, etc., it can be distinguished into various opposites such as created, impermanent, etc. Because it is a thing that is opposed to all non-sound things. Through this distinction, detailed explanations can be made. For example, a created thing, through it, one can understand that sound is an impermanent self-characterised. Therefore, a person with understanding can understand the impermanent self-characterised of sound through exclusion. Therefore, in terms of ability and inability, an impermanent thing, sound cannot directly let you understand that it is not common by means of expression, because from the sound of 'impermanent,' it can be understood that it is not common. Created and impermanent things, in essence, are the same, but in phenomena, they are different. Because the essence is the same, but the opposites are different, the understanding of things and names is also different. Explanation of how to establish through exclusion: The second part is divided into two points: the sound of existence is established through exclusion; the sound of non-existence is established through exclusion. The sound of existence is established through exclusion: The first part is divided into seven points. The first point mainly explains the reason why sound is established through exclusion but cannot be established through proof, divided into four points. First, subsequent knowledge and memory are consistent in meaning and can be established through exclusion. If the cognition of sound cannot be established by excluding others, what is the reason? If things exist, what is it? Sound, as a self-characterised dharma, cannot be measured by the appearance of subsequent knowledge of its creation, impermanence, etc., because it has not seen its own creation, impermanence, etc., through the appearance of direct cognition. Because it is an object of direct cognition. If so, then you cannot understand it through subsequent knowledge either. Because sound can be associated with other attributes. If it is not said this way, then the understander who can determine that it is impermanent as soon as he hears the sound does not need to prove that the sound is impermanent through characteristics and subsequent knowledge, because without determining that the sound is permanent, he can determine that it is impermanent as soon as he hears the sound. Just like using the word 'na' to compare mistaking fish skin for silver, because there is a reason for making mistakes. Because there are cases where sound is mistaken for permanence, etc., it is necessary to understand the impermanence of sound through subsequent knowledge.
ན། མངོན་སུམ་གྱི་སྒྲ་ཡི་མི་རྟག་པ་མཐོང་ཡང་དོན་ཡོད་དེ། མཐོང་ཡང་སྒྲོ་འདོགས་སེལ་བའི་ ཆེད་དུ་འཇུག་པས་སོ། ། དེ་ཕྱིར་ནས་མཐོང་བ་ཉིད་ལ། སྒྲ་འཛིན་མངོན་སུམ་ཆོས་ཅན། སྒྲ་དེ་ཕར་ཡིན་པའི་སྒྲ་ ཡི་ཡོན་ཏན་བྱས་སོགས་སྒྲུབ་ཆོས་མཐའ་དག་མཐོང་སྟེ། སྒྲ་རང་མཚན་རང་གི་བཟུང་དོན་དུ་ བྱས་ནས་མཐོང་བས་སོ། ། འཁྲུལ་པས་ནས་འཇུག་པ་ཡིན་ལ། ན་ཅེས་པ་དང་གཅིག་གོ། རྗེས་སུ་ནས་འཛིན་ཏེ་ལ། མེ་རང་མཚན་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱི་ཆོས་གཅིག་ངེས་པའི་རྗེས་དཔག་གིས་ཁྱོད་ཀྱི་ཆོས་ཀུན་ འཛིན་པར་ཐལ། རྗེས་དཔག་གིས་ཁྱོད་ཀྱི་ངོ་བོ་རང་མཚན་ཉིད་སྒྲུབ་པའི་སྒོ་ནས་འཛིན་ པས་སོ། ། ཁོ་བོ་ཅག་ལྟར་ན། སྒྲ་མི་རྟག་རྟོགས་ཀྱི་རྗེས་དཔག་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱིས་སྒྲ་མ་བྱས་ སོགས་སུ་འཛིན་པའི་སྒྲོ་འདོགས་ཀུན་བཅད་པས་སྒྲ་བྱས་སོགས་སུ་ངེས་པའི་རྗེས་དཔག་ གཞན་དོན་མེད་པའི་ཉེས་པ་འདིར་ནི་ཐལ་བར་མི་འགྱུར་ཏེ། སྒྲ་རྟག་འཛིན་གྱི་སྒྲོ་འདོགས་ ཙམ་སེལ་བའི་སྒོ་ནས་སྒྲ་ལ་རྟག་པ་སྤྱད་ཙམ་ངེས་པའི་རྣམ་རྟོག་ཡིན་པས་སོ། ། གློ་བུར་བའི་རྗེས་དཔག་གིས་མ་ངེས་ཤེ་ན། ལ་མེ་ལྡན་དུ་རྟོགས་པའི་གློ་བུར་བའི་ རྟགས་དང་རྗེས་དཔག་ཆོས་ཅན། བསལ་བྱ་སྒྲོ་འདོགས་སེལ་བའི་སྒོ་ནས་དེ་མིན་གཅོད་ པའི་ཡུལ་ཅན་ཡིན་ཏེ། ལ་མེ་མེད་དུ་སྒྲོ་འདོགས་སེལ་བའི་སྒོ་ནས་འཇུག་པའི་རྗེས་དཔག་ ཡིན་པས་སོ། །གཞན་དུ་ཆོས་ཅན། སྒྲ་རང་མཚན་ཆོས་ཅན་མངོན་སུམ་གྱིས་བསྒྲུབ་པའི་སྒོ་ ནས་མ་གྲུབ་པའི་རང་གི་ཆོས་བྱས་སོགས་རྟགས་ཡང་དག་གིས་སྒྲུབ་དགོས་མེད་པར་ཐལ། རང་འཛིན་མངོན་སུམ་གྱིས་ཁྱོད་གྲུབ་པ་ན་ཁྱོད་ཀྱི་ཆོས་བྱས་སོགས་ཀུན་སྒྲུབ་པའི་སྒོ་ནས་ 1-24 གྲུབ་ཟིན་པས་སོ། ། མཐོང་བ་ནས་རྣམ་རྟོག་པ་ལ། སྔོ་འཛིན་མངོན་སུམ་གྱི་རྗེས་སུ་སྐྱེས་པའི་རྗེས་དཔག་ མིན་པའི་སྔོན་པོ་ངེས་པའི་དྲན་ཤེས་དོན་མཐུན་ཆོས་ཅན། སེལ་པས་མི་འཇུག་པར་ཐལ། རང་རྒྱུད་ལྡན་རང་གི་ངེས་ཚུལ་ལས་བཟློག་ཕྱོགས་སུ་སྒྲོ་འདོགས་མེད་པས་སོ་ཞེ་ན། གཞན་གྱི་ནས་ཡུལ་ཅན་ལ། དེ་ཆོས་ཅན། སྔོན་པོ་སྔོ་མིན་དུ་སྒྲོ་འདོགས་སྔར་ཡོད་མི་ སེལ་ཡང་སེལ་པའི་ཡུལ་ཅན་ཡིན་ཏེ། མི་སེལ་ཡང་རང་རྒྱུད་ལ་ལྡན་བཞིན་པའི་སྐྱེས་བུས་ རང་གི་ངེས་ཚུལ་ལས་ལྡོག་ཕྱོགས་ཀྱི་ཆར་སྒྲོ་མ་བཏགས་པའི་རང་ཡུལ་ངེས་པའི་རྣམ་རྟོག་ ཡིན་པས་སོ། །རྟགས་གྲུབ་སྟེ། ངེས་པ་ནས་ཤེས་པ་ཡིན་ལ། ཆོས་ཅན་རྟགས་དེར་ཐལ། ངེས་ཤེས་དོན་མཐུན་ཡིན་ པས་སོ། །ཁྱབ་སྟེ། ངེས་པ་དང་ལྡོག་ཕྱོགས་སུ་སྒྲོ་འདོགས་པ་ནི། གནོད་བྱ་གནོད་བྱེད་ཡིན་ པའི་ཕྱིར། ༈ སེལ་པས་འཇུག་ན། སྒྲ་རྟོག་རྣམས་རྣམ་གྲངས་པ་མིན་པ། གཉིས་པ་སེལ་པས་འཇུག་ན། སྒྲ་རྟོག་རྣམས་རྣམ་གྲངས་པ་མིན་པ་ནི། སྒྲ་ཆོས་ཅན།
【現代漢語翻譯】 那（na）。 即使現量見到聲音是無常的，也是有意義的，因為見到是爲了遣除增益。 因此，對於所見之境，取聲現量，法性（chos can，事物所具有的性質），聲音是彼（指所指對像）的聲音的功德等，所有立宗法（sgrub chos，爲了證明某個論點而提出的理由或證據）都能見到，因為聲音自相（rang mtshan，事物獨特的、不可與其他事物混淆的性質）被視為自己的執持對像而被見到。 由於錯亂而進入，與『那（na）』相同。之後執持，例如，火自相，法性，由於你的一種法（chos，事物、現象）被確定，所以通過比量（rjes dpag，通過推理和證據來認識事物的方法）可以執持你的所有法，因為比量通過成立你的自性來執持。 如我們所見，聲音無常的了知比量，法性，由於你斷除了執持聲音未作等的所有增益，所以確定聲音已作等的其他比量沒有意義的過失不會發生在這裡，因為這只是通過遣除執持聲音為常的增益，而對聲音稍微施加常法的分別念。 如果說突發性的比量不能確定，那麼對於了知有火的突發性之相和比量，法性，是通過遣除應排除的增益來斷除非彼（指非火）之境，因為這是通過遣除執持無火的增益而進入的比量。否則，法性，聲音自相，法性，通過現量成立，不需要通過成立未作等自己的法（chos，事物、現象）的正確之相來成立，因為當自執現量成立你時，通過成立你的所有法（chos，事物、現象）的緣故已經成立。 從見到到分別念，生於取藍現量之後的非比量的藍色確定的憶念，符合意義，法性，不通過遣除而進入，因為自續（rang rgyud，自身相續）具有者對自己確定的方式沒有與反方位的增益，如果說： 其他的到境，彼，法性，藍色對非藍色的增益雖然沒有事先遣除，但卻是遣除之境，因為即使沒有遣除，自續具有者仍然沒有在自己確定的方式的反方位上施加增益的自境確定的分別念。相成立。 確定到了知，法性是那個相，因為是確定識符合意義。周遍（khyab，普遍性）：確定和與反方位施加增益，因為是有害和被損害的緣故。 如果通過遣除而進入，聲音的分別念不是異體。 第二，通過遣除而進入，聲音的分別念不是異體：聲音，法性。
【English Translation】 Na. Even though impermanence of sound is directly perceived, it is meaningful because seeing is for the sake of removing superimpositions. Therefore, for the seen object, sound-grasping direct perception, Dharmata (chos can, the nature of things), the sound is the quality of that (referring to the object pointed to), etc., all establishing dharmas (sgrub chos, reasons or evidence presented to prove a point) can be seen because the self-characteristic (rang mtshan, the unique nature of things that cannot be confused with others) of sound is regarded as its own object of grasping and is seen. Entering due to confusion is the same as 'na'. Afterwards, grasping, for example, fire's self-characteristic, Dharmata, because one of your dharmas (chos, things, phenomena) is determined, it follows that through inference (rjes dpag, a method of knowing things through reasoning and evidence) all your dharmas can be grasped, because inference grasps by establishing your self-nature. As we see it, the inference of understanding the impermanence of sound, Dharmata, because you cut off all superimpositions of grasping sound as unmade, etc., the fault of other inferences that determine sound as made, etc., being meaningless will not occur here, because this is just a conceptual thought that slightly applies permanence to sound by removing the superimposition of grasping sound as permanent. If it is said that sudden inference cannot determine, then for the sudden sign and inference of understanding having fire, Dharmata, it is an object of cutting off non-that (referring to non-fire) by removing the superimposition to be removed, because this is an inference that enters by removing the superimposition of grasping not having fire. Otherwise, Dharmata, sound's self-characteristic, Dharmata, through direct perception being established, it is not necessary to establish one's own dharma (chos, things, phenomena) of unmade, etc., with a correct sign, because when self-grasping direct perception establishes you, it is already established through establishing all your dharmas (chos, things, phenomena). From seeing to conceptual thought, the memory of determining blue that is born after grasping blue direct perception, conforming to meaning, Dharmata, does not enter through removal, because the self-continuum (rang rgyud, one's own continuum) possessor does not have superimpositions in the opposite direction from his own way of determining, if it is said: Others' to object, that, Dharmata, although the superimposition of blue on non-blue is not removed beforehand, it is an object of removal, because even if it is not removed, the self-continuum possessor still has a conceptual thought of determining his own object that does not apply superimpositions on the opposite direction of his own way of determining. The sign is established. Determination to knowing, Dharmata is that sign, because it is a determining consciousness conforming to meaning. Universality (khyab, pervasiveness): determination and applying superimpositions in the opposite direction, because it is harmful and being harmed. If entering through removal, the conceptual thoughts of sound are not different entities. Second, entering through removal, the conceptual thoughts of sound are not different entities: sound, Dharmata.
བྱས་མི་རྟག་སོགས་སུ་ངེས་པའི་རྟོག་པ་དང་དེར་བརྗོད་པའི་སྒྲ་ཡང་དུ་མ་འཇུག་དགོས་ཏེ། ཁྱོད་མ་བྱས་རྟག་སོགས་ཆ་ཤས་དུ་མར་སྒྲོ་འདོགས་པ་ཡོད་པས་སོ། །ཁྱབ་སྟེ། སྒྲོ་འདོགས་ ཇི་སྙེད་ཡོད་པ་དེ་བསལ་བའི་ཕྱིར་དུ་དེ་སྙེད་འཇུག་པ་ཁོ་ནའོ། ། དེས་ནས་ཐ་དད་ཅན་ལ། སྒྲ་ཡི་བྱས་མི་རྟག་སོགས་བརྗོད་པའི་སྒྲ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཡུལ་ ཐ་དད་ཡིན་གྱི་སྒྲ་རྣམ་གྲངས་པ་མིན་ཏེ། རང་གི་བསལ་བྱ་སྒྲོ་འདོགས་སོ་སོ་རེ་རེ་སེལ་བས་ སོ། ། ༈ རང་མཚན་ལ་འཇུག་ན་སྒྲ་རྟོག་རྣམས་རྣམ་གྲངས་པར་འགྱུར་བ། གསུམ་པ་རང་མཚན་ལ་འཇུག་ན་སྒྲ་རྟོག་རྣམས་རྣམ་གྲངས་པར་འགྱུར་བ་ནི། གཞན་ དུ་ནས་ཁྱབ་ན་ལ། སྒྲ་ཞེས་པའི་སྒྲ་ཆོས་ཅན། སྒྲ་ཡི་བྱས་མི་རྟག་སོགས་ཐམས་ཅད་རང་ཡུལ་ 1-25 དུ་བྱས་པར་ཐལ། སྒྲ་རང་མཚན་སྒྲུབ་པའི་སྒོ་ནས་བརྗོད་པས་སོ། །འདོད་ན། གཞན་ཡུལ་ནས་ཉིད་དུ་འགྱུར་ལ། ཆོས་ཅན་སྒྲ་ཡི་བྱས་མི་རྟག་སོགས་བརྗོད་པའི་སྒྲ་ རྣམ་གྲངས་པར་ཐལ། དེ་རྣམས་ཀྱི་ཡུལ་དེ་ཁྱོད་ལ་གཞན་གྱི་ཡུལ་དུ་གྱུར་པ་མ་ཡིན་པར་ ཁྱོད་ཀྱི་ཡུལ་དུ་བྱས་ཞིང་དེ་རྣམས་དང་སྒྲ་ཐ་དད་ཡིན་པས་ཕྱིར། བློ་ལའང་སྦྱར་རོ། ། ༈ མི་འགྱུར་བར་འདོད་པའི་གཞན་ལན་རྣམ་གཉིས་དགག་པ། བཞི་པ་མི་འགྱུར་བར་འདོད་པའི་གཞན་ལན་རྣམ་གཉིས་དགག་པ་ལ་གཉིས། རྫས་ཐ་ དད་པའི་ལན་དགག སྒྲོ་འདོགས་བཟློག་པའི་ལན་དགག་པའོ། ། དང་པོ་ནི། བྱེ་བྲག་པ་གང་གི་ལྟར་ན། བུམ་པའི་བྱས་མི་རྟག་སོགས་ཁྱད་པར་སྣ་ཚོགས་ ཡིན་ལ། བུམ་པ་ནི། ཁྱད་པར་སྣ་ཚོགས་པ་ཅན་ཡིན་ཞིང་། ཁྱད་པར་རྣམས་ནི་ནང་ཚན་རྫས་ ཐ་དད་ཞིང་། ཁྱད་པར་ལས་ཅན་ཀྱང་རྫས་ཐ་དད་དོ། །ཁྱད་པར་ཅན་འཛིན་པའི་བློས་དེ་ཁོ་ ནས་སྒྲུབ་པས་འཛིན་གྱི་ཁྱད་པར་གཏན་མི་འཛིན། ཁྱད་པར་འཛིན་པའི་བློས་ཀྱང་ཁྱད་ པར་རེ་རེ་ཁོ་ན་བསྒྲུབས་པས་འཛིན་གྱི་གཞན་མི་འཛིན། སྒྲས་ཀྱང་དེ་ལྟར་བརྗོད་པའི་སྒྲ་ རྟོག་སྒྲུབ་པས་འཇུག་ཀྱང་སྒྲ་བློ་རྣམ་གྲངས་པར་མིན་པར་ཐལ་ལོ་ཞེ་ན། ཁྱད་པར་ནས་ཀུན་བཟུང་ལ། ཁྱད་པར་ཅན་སྒྲ་ངེས་པའི་རྣམ་རྟོག་ཆོས་ཅན། སྒྲ་དེ་སྒྲ་ཡི་ བྱས་སོགས་ཐམས་ཅད་ལ་ཕན་བྱེད་དུ་ངེས་པར་ཐལ། སྒྲས་སྒྲ་ཡི་བྱས་སོགས་ལ་ཕན་པའི་ ནུས་པ་དབྱེར་མེད་པའི་སྒྲ་དེ་སྒྲུབ་པའི་སྒོ་ནས་རིལ་པོ་བཟུང་ཞིང་། ངེས་པས་སོ། །རྟགས་ ཁས་སོ། །འདོད་ན། ཕན་ནས་གང་མ་ངེས་ལ། ཆོས་ཅན། སྒྲ་བྱས་སོགས་ཐམས་ཅད་ངེས་ པར་ཐལ། འདོད་པ་དེ་ཡི་ཕྱིར། ཁྱད་པར་ཅན་གྱི་ཁྱད་པར་ཐམས་ཅད་ལ་ཕན་པའི་ནུས་པ་ བཟུང་མོད། ཁྱད་པར་རྣམས་མི་འཛིན་ཅེ་ན། དེ་དག་ནས་བཟུང་ལ། ཆོས་ཅན་གཅིག་སྟེ་སྒྲས་སྒྲ་ཡི་བྱས་སོགས་ལ་ཕན་པའི་ནུས་པ་ གྲུབ་པའི་སྒོ་ནས་བཟུང་ན་སྒྲ་དང་སྒྲ་ཡི་བྱས་སོགས་གཉིས་ཀ་བཟུང་དགོས་པར་ཐལ། སྒྲས་ 1-26 ཕན
【現代漢語翻譯】 因此，對於所作、無常等確定的概念以及表達這些概念的聲音，也必須多次運用，因為你對未作、常等多個部分附加了虛構之物。這是普遍適用的，因為爲了消除所有虛構之物，才需要多次運用。 因此，對於不同的事物，聲音的所作、無常等表達的聲音，作為法，你是不同的對象，而不是聲音的類別，因為要消除各自需要消除的虛構之物。 如果應用於自相，聲音和概念將變成類別。 第三，如果應用於自相，聲音和概念將變成類別。如果從其他方面普遍適用，那麼聲音這個聲音，作為法，聲音的所作、無常等一切都應在你的對象中完成，因為通過證明聲音的自相來表達。如果接受，從其他對像變成自身，作為法，聲音的所作、無常等表達的聲音將變成類別，因為那些對象的對像已經變成你的對象，並且它們與聲音不同。這也適用於智慧。 駁斥兩種認為不會改變的他人回答。 第四，駁斥兩種認為不會改變的他人回答，分為兩部分：駁斥事物不同的回答，駁斥顛倒虛構的回答。 首先，根據勝論派的觀點，瓶子的所作、無常等是各種各樣的特徵，而瓶子是具有各種特徵的事物，特徵是內在事物不同的，並且具有特徵的事物也是事物不同的。因為執持特徵的事物的心識僅僅通過它來證明，所以不執持特徵，執持特徵的心識也僅僅證明每個特徵，所以不執持其他。聲音也同樣，通過表達聲音的概念來運用，聲音和心識不會變成類別，如果這樣認為。 從特徵到全部執持，作為法，確定聲音的概念，聲音必須確定對聲音的所作等一切都有幫助，因為通過證明聲音對聲音的所作等有不可分割的能力的聲音，來執持整體，並且是確定的。承認這個理由。如果接受，從幫助到不確定，作為法，聲音的所作等一切都必須確定，因為那個意願。雖然執持了特徵的事物對所有特徵都有幫助的能力，但是如果不執持特徵。 從那些到執持，作為法，如果通過證明聲音對聲音的所作等有幫助的能力來執持一個聲音，那麼聲音和聲音的所作等都必須被執持，因為聲音幫助。
【English Translation】 Therefore, for the definite concepts of 'made,' 'impermanent,' etc., and the sounds expressing these concepts, it is also necessary to apply them multiple times, because you attach fabrications to multiple parts such as 'unmade,' 'permanent,' etc. This is universally applicable, because it is only to eliminate all fabrications that so many applications are needed. Therefore, for different things, the sound of 'made,' 'impermanent,' etc., as a dharma, you are a different object, not a category of sound, because each fabrication that needs to be eliminated is eliminated separately. If applied to the Svalaksana (own-character), sounds and concepts will become categories. Third, if applied to the Svalaksana, sounds and concepts will become categories. If it is universally applicable from another aspect, then the sound 'sound,' as a dharma, all of the sound's 'made,' 'impermanent,' etc., should be accomplished in your object, because it is expressed through proving the Svalaksana of sound. If accepted, from another object it becomes itself, as a dharma, the sound expressing the sound's 'made,' 'impermanent,' etc., will become categories, because the object of those has become your object, and they are different from sound. This also applies to wisdom. Refuting the two other's answers that are thought not to change. Fourth, refuting the two other's answers that are thought not to change, divided into two parts: refuting the answer of different substances, and refuting the answer of reversing fabrications. First, according to the Vaisheshika school's view, the 'made,' 'impermanent,' etc., of a pot are various characteristics, and the pot is something with various characteristics, the characteristics are intrinsically different substances, and the thing with characteristics is also a different substance. Because the mind that holds the thing with characteristics only proves it, it does not hold the characteristics, and the mind that holds the characteristics only proves each characteristic, so it does not hold others. The sound is also the same, by applying it through expressing the concept of sound, the sound and mind will not become categories, if it is thought so. From characteristics to holding all, as a dharma, the concept that determines sound, the sound must be determined to be helpful to all of the sound's 'made,' etc., because by proving the sound that has the inseparable ability to help the sound's 'made,' etc., the whole is held, and it is determined. The reason is accepted. If accepted, from helping to not determining, as a dharma, all of the sound's 'made,' etc., must be determined, because of that intention. Although the ability of the thing with characteristics to help all characteristics is held, if the characteristics are not held. From those to holding, as a dharma, if by proving the sound's ability to help the sound's 'made,' etc., one sound is held, then both the sound and the sound's 'made,' etc., must be held, because the sound helps.
་བྱ་ཡིན་པ་དེ་སྒྲ་ཡི་བྱས་སོགས་དང་ངོ་བོ་ཉིད་དུ་འབྲེལ། སྒྲ་ཡི་བྱས་སོགས་ལ་ཕན་བྱེད་ ཡིན་པ་དེ་སྒྲ་དང་ངོ་བོ་ཉིད་དུ་འབྲེལ་བས་སོ། །རྟགས་བསལ་ཁས་སོ། ། སྒྲས་སྒྲ་ཡི་བྱས་སོགས་ལ་ཕན་པའི་ནུས་པ་རྣམས་སྒྲ་ལས་རྫས་ཐ་དད་པས་གང་མ་ ངེས་ཀྱི་སྐྱོན་མེད་ཅེ་ན། དེ་དག་ནས་ཕན་མེད་ལ། སྒྲས་སྒྲ་ཡི་བྱས་སོགས་ལ་ཕན་པའི་ནུས་ པ་ཆོས་ཅན། སྒྲ་དང་འབྲེལ་མེད་དུ་ཐལ། སྒྲ་ལས་རྫས་ཐ་དད་དེ་བྱུང་དུ་མ་འབྲེལ་བས་སོ། ། ཟུར་སྔ་མ་དང་བསལ་བ་ཁས་སོ། ། རྟགས་མ་གྲུབ་སྟེ། དེས་དེ་བསྐྱེད་ཅེ་ན། སྒྲ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱིས་སྒྲ་ཡི་བྱས་སོགས་བསྐྱེད་པའི་ནུས་པ་ལ་ཁྱོད་ཀྱིས་ཕན་པའི་ནུས་པ་དེའང་ཁྱོད་ ཀྱིས་བསྐྱེད་པར་ཐལ། ཁྱོད་ཀྱིས་སྒྲ་ཡི་བྱས་སོགས་བསྐྱེད་པའི་ནུས་པ་དེ་ཁྱོད་ཀྱིས་བསྐྱེད་ ཅིང་རྒྱུ་མཚན་འདྲ་བས་སོ། ། འདོད་ན་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱིས་རང་གི་ནུས་པ་རང་ལས་རྫས་གཞན་ཕྱི་མ་ཁོ་ན་ཐུག་ མེད་དུ་བསྐྱེད་པར་ཐལ། འདོད་པ་དེ་ལྟ་ཡིན་པས་སོ། །དེས་དེ་ཡི་ནུས་པ་ལ་ཕན་པའི་ནུས་ པ་རྣམས་དེ་དང་གཅིག་ཅིང་། སྒྲ་ངེས་པའི་རྟོགས་པས་ཀྱང་དེ་ཡི་ནུས་པ་སྒྲ་ཡི་བྱས་སོགས་ གཅིག་ལ་ཕན་བྱེད་དུ་བཟུང་ངོ་ཞེ་ན། དེ་ལ་ནས་ཐམས་ཅད་བཟུང་ལ། སྒྲ་ངེས་པའི་རྟོག་པ་ ཆོས་ཅན། སྒྲས་སྒྲ་ཡི་མི་རྟག་སོགས་ལ་ཕན་པའི་ནུས་པ་ཐམས་ཅད་བཟུང་བར་ཐལ། སྒྲ་དེ་ སྒྲུབ་པའི་སྒོ་ནས་མཐོང་ཞིང་། སྒྲས་སྒྲའི་མི་རྟག་སོགས་ལ་ཕན་པའི་ནུས་པ་དེ་སྒྲ་དང་གཅིག་ ཡིན་པས་སོ། ། གཉིས་པ་ནི། སྒྲ་ངེས་པའི་རྟོག་པས་སྒྲ་ཡི་བྱས་སོགས་ཐམས་ཅད་བཟུང་ཡང་སྒྲ་རྟག་ སོགས་སུ་འཁྲུལ་ཞིང་དེ་བཟློག་པའི་ཕྱིར་རྗེས་དཔག་གཞན་འཇུག་དགོས་པར་འདོད་ཅེ་ན། དེ་ནི་ནས་གྲུབ་ལ། སྒྲ་མི་རྟག་པར་ངེས་པའི་རྗེས་དཔག་ཆོས་ཅན། གཞན་སེལ་པའི་ཡུལ་ ཅན་དུ་ཐལ། སྒྲ་རྟག་འཛིན་གྱི་སྒྲོ་འདོགས་ལྡོག་པའི་རྟོག་པ་ཡིན་པས་སོ། །དེ་ལ་ནས་འཇུག་ 1-27 ཕྱིར་ལ་སྒྲ་ངེས་པའི་རྣམ་རྟོག་དོན་མཐུན་ཆོས་ཅན། སེལ་པས་འཇུག་པར་ཐལ། རང་རྒྱུད་ལ་ ལྡན་བཞིན་པས་རང་གི་ངེས་ཚུལ་ལས་སྒྲོ་འདོགས་མེད་པའི་ཡུལ་ལ་ངེས་ནས་འཇུག་པའི་ རྣམ་རྟོག་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་ནས་དེ་ཡུལ་ཡིན་ལ། སྒྲ་མི་རྟག་པ་ཆོས་ཅན། སྒྲ་ངེས་པའི་རྟོག་པའི་བཟུང་ ཡུལ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། དེ་ངེས་ཤེས་ཡིན་པ་གང་ཞིག དེས་མ་ངེས་པས་སོ། །འོ་ན་མངོན་ གསུམ་གྱིས་མཐོང་བཞིན་དུ་མི་ངེས་པ་ཅི་ཞེ་ན། མངོན་སུམ་ནས་རྣམ་པ་སྤངས་ལ་སྒྲ་འཛིན་ མངོན་སུམ་ཆོས་ཅན། སྒྲའི་སྐད་ཅིག་སོགས་བཟུང་བ་ཡིན་ཏེ། སྒྲ་རང་མཚན་བཟུང་དོན་དུ་ བྱས་ནས་འཛིན་པས་སོ། ། ཁྱད་པར་ནས་རྟོགས་པར་འགྱུར་ལ། སྒྲ་ཐོས་མ་ཐག་ནས་མི་རྟག་པར་ངེས་ནུས་པའི་ སྐྱེས་བུའི་རྒྱུད་ཀྱི་སྒྲ་འཛིན་མངོན་སུམ་ཆོས་ཅན། སྒྲ་མི་རྟ
【現代漢語翻譯】 與聲音的產生等同質相關，對聲音的產生等有益，這與聲音同質相關。接受反駁。 如果聲音產生聲音的效能與聲音是不同的實體，那麼就不會有不確定的錯誤。如果它們沒有幫助，聲音產生聲音的效能，聲音的性質，與聲音無關。因為聲音是不同的實體，所以沒有關係。接受先前的論點和反駁。如果它產生它，聲音的性質，你產生聲音的效能，你也產生幫助的效能。因為你產生聲音的效能，並且原因相同。 如果想要，那麼性質，你從自己的效能中產生不同的實體，並且沒有限制。因為想要就是這樣。它幫助它的效能，並且與聲音相同。通過確定聲音的理解，它的效能對聲音的產生等有益。接受所有這些。確定聲音的理解，聲音的性質，聲音產生聲音的無常等效能。通過證明聲音，聲音產生聲音的無常等效能與聲音相同。 第二，即使確定聲音的理解掌握了聲音的產生等，但仍然會錯誤地認為聲音是常駐的，爲了糾正這一點，需要引入其他的推論。這是已經確立的。確定聲音是無常的推論，具有排除其他事物的對象。因為它是扭轉聲音常駐的假設的理解。因此，確定聲音的概念與意義相符，通過排除來引入。因為它存在於自己的連續體中，所以從自己的確定方式中，確定沒有假設的對象，然後引入的概念。 此外，它是對象。聲音的無常，不是確定聲音的理解所掌握的對象。因為它是確定的知識，所以不確定。如果通過顯現來看到，為什麼不確定？顯現放棄了形式。掌握聲音的顯現，掌握了聲音的瞬間等。因為掌握了聲音的自相，所以掌握了意義。 特別是，可以理解。聽到聲音后，能夠確定無常的人的連續體中的掌握聲音的顯現，聲音的無常。
【English Translation】 It is related to the nature of sound production, and it is beneficial to sound production, which is related to the nature of sound. Accept the rebuttal. If the power of sound to produce sound is a different entity from sound, then there is no error of uncertainty. If they are not helpful, the power of sound to produce sound, the nature of sound, is unrelated to sound. Because sound is a different entity, there is no relationship. Accept the previous argument and rebuttal. If it produces it, the nature of sound, you produce the power of sound, and you also produce the power of help. Because you produce the power of sound, and the reason is the same. If you want, then the nature, you produce different entities from your own power, and there is no limit. Because wanting is like that. It helps its power, and is the same as sound. By determining the understanding of sound, its power is beneficial to the production of sound, etc. Accept all of these. Determining the understanding of sound, the nature of sound, sound produces the impermanence of sound, etc. By proving sound, the power of sound to produce the impermanence of sound, etc. is the same as sound. Second, even if the understanding of sound grasps the production of sound, etc., it is still mistaken that sound is permanent, and in order to correct this, other inferences need to be introduced. This has been established. Determining that the inference that sound is impermanent has an object that excludes other things. Because it is the understanding that reverses the assumption that sound is permanent. Therefore, the concept of determining sound is consistent with the meaning, and is introduced by exclusion. Because it exists in its own continuum, from its own way of determining, it determines the object without assumptions, and then introduces the concept. In addition, it is the object. The impermanence of sound is not the object grasped by the understanding of determining sound. Because it is definite knowledge, it is uncertain. If you see it through manifestation, why is it uncertain? Manifestation abandons the form. The manifestation of grasping sound grasps the moment of sound, etc. Because it grasps the self-character of sound, it grasps the meaning. In particular, it can be understood. The manifestation of grasping sound in the continuum of a person who can determine impermanence immediately after hearing the sound, the impermanence of sound.
ག་པར་ངེས་ཤེས་འདྲེན་ནུས་སྟེ། དེ་འདྲེན་པའི་མཐུན་རྐྱེན་ཚང་ཞིང་འགལ་རྐྱེན་མེད་པའི་ཕྱིར། ། གཉིས་པ། ལྡོག་ལོག་གི་གནས་ཚུལ་དང་དེ་ཡི་སྒྲ་རྟོག་གི་འཇུག་ཚུལ་རྒྱས་པར་བསྟན་ པ་ལ་བཞི། བརྡ་ཡི་དབང་གིས་སྒྲ་རྟོག་ཐ་དད་འཇུག སྒྲ་གཉིས་ཀྱི་འཇུག་ཚུལ་བསྟན། ལྡོག་ ལྡན་རིགས་ལྡན་སྐྱོན་མི་མཚུངས། རང་མཚན་གྱིས་འཇུག་པའི་སྐྱོན་བསྟན་པའོ། ། དང་པོ་ནི། བྱེ་བྲག་པ་སོགས་ན་རེ། བ་ལང་གི་ཆོས་རྟ་ལས་ལྡོག་པའི་ལྡོག་པ་དང་། རྟ་ ལས་ལོག་པའི་ཆོས་ཅན་བ་ལང་གཉིས་རྫས་ཐ་དད་ན་བསལ་བ་ལས་རྫས་ཐ་དད་པའི་སྤྱི་ ཉིད་ལས་ལྡོག་པ་ཞེས་བརྗོད་པ་ཙམ་དུ་འགྱུར་ལ་རྫས་གཅིག་ན། སྒྲ་རྟོག་ཐ་དད་མི་འཇུག་ པར་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། སྒྲ་སེལ་པའི་དོན་ཅན་ཡིན་པ་དེ་ལའང་། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། གཞན་ རྟ་ལས་ལྡོག་པ་དང་འདི་རྟ་ལས་ལོག་པ་སྟེ། བ་ལང་གི་སྟེང་གི་ལྡོག་ལོག་རྫས་ཐ་དད་དུ་མེད་ དེ། རང་མཚན་གྱི་ལྡོག་ལོག དོན་གཅིག་ལ། རྟོག་པ་ལ་སྣང་བའི་ལྡོག་ལོག་དོན་ལ་མེད་ 1-28 པས་སོ། །འོན་ཀྱང་བ་ལང་རྟ་མིན་པ་ཉིད་ཅེས་ཆོས་བརྗོད་པ་དང་། བ་ལང་རྟ་མིན་ཅེས་ཆོས་ ཅན་བརྗོད་པའི་སྒྲ་དང་ངེས་པའི་རྟོག་པ་ཆོས་ཅན། བ་ལང་གི་ལོག་ལྡོག་རང་མཚན་ཐ་དད་ དུ་མེད་ཀྱང་འཇུག་ཏུ་རུང་སྟེ། དེ་བདག་ཉིད་གཅིག་ལ་ཁྱད་པར་གཞན་སྤོང་མི་སྤོང་གི་བརྡ་ ཐ་དད་པའི་རྗེས་སུ་བྱེད་པ་ཙམ་ཡིན་པས་སོ། ། གཉིས་པ་ནི། འོ་ན་བ་ལང་གི་བ་ལང་ཉིད་ཅེས་སོགས་རྣམ་དབྱེ་དྲུག་པ་མི་རུང་ཞེ་ན། བ་ལང་ཅེས་ཆོས་ཅན་དང་བ་ལང་ཉིད་ཞེས་ཆོས་བརྗོད་ཀྱི་སྒྲ་གཉིས་ཀས་ཆོས་ཅན། བརྗོད་ བྱའི་དོན་གཅིག་པ་གཅིག་བརྗོད་དེ། བ་ལང་མིན་པ་གཅད་ཙམ་བརྗོད་པས་སོ། །དེ་ལྟ་མོད་ ཀྱི་རྣམ་དབྱེ་དྲུག་པའི་སྒྲ་བ་ལང་གི་བ་ལང་ཉིད་ཅེས་པའི་སྒྲ་ཆོས་ཅན་བ་ལང་དང་བ་ལང་ ཉིད་རྫས་ཐ་དད་དུ་མེད་ཀྱང་དེ་གཉིས་དོན་ཐ་དད་པ་ལྟ་བུར་སྟོན་པར་བྱེད་རུང་སྟེ། བརྗོད་ བྱ་དེ་གཉིས་ངོ་བོ་གཅིག་ལ་བརྡས་ཐ་དད་པར་བྱས་པའི་ཤན་གྱི་ཁྱད་པར་ཕྲ་མོ་ཡོད་པ་ཙམ་ གྱིས་འཇུག་པས་སོ། །ཆོས་ཆོས་ཅན་རྫས་ཐ་མི་དད་ན་བརྡ་ཐ་དད་དོན་མེད་དོ་ཞེ་ན། ཁྱད་པར་གཞན་ནས་བྱེད་པའི་གཞི་ལ། བ་ལང་རྟ་མིན་པ་ཉིད་ཡོད་ཅེས་པའི་ཆོས་ བརྗོད་དང་། བ་ལང་རྟ་མིན་པ་ཡིན་ཞེས་པའི་ཆོས་ཅན་བརྗོད་པའི་སྒྲ་ཆོས་ཅན། བརྗོད་བྱ་ རང་མཚན་ཐ་དད་དུ་མེད་ཀྱང་བརྡ་ཐ་དད་སྦྱར་བ་ལ་དགོས་པ་ཡོད་དེ། བ་ལང་རྟ་མིན་པ་ ཉིད་ཅེས་པའི་ཁྱད་པར་གཞན་སྤོང་མི་སྤོང་རིམ་བཞིན་རང་གི་བརྗོད་བྱར་བྱས་ནས་ཉན་པ་ པོས་བ་ལང་རྟ་མིན་པ་དེ་ཁྱད་པར་གཞན་སྤངས་མ་སྤངས་ཀྱི་སྒོ་ནས་ཤེས་པར་བྱེད་པས་སོ། ། བ་ལང་ཉིད་བ་ལང་ལྟ་བུའི་ཡུལ་ཀུན་ལའང་རྫས་སྟེ། ཆོས་ཅན་བརྗོད་པ་དངོས་སྟེ། ཆོས་ བརྗོད་པའི་སྒྲ་གཉིས་པོའི་མི་འདྲ་བའི
【現代漢語翻譯】 如何才能引生定解？ 因為引生定解的順緣具足，違緣不具之故。 第二，詳細闡述遣返的情況及其語詞概念的運用，分為四點：因詞語的差異而導致語詞概念的運用不同；闡述兩種語詞的運用方式；具有遣返、不具有種類、過失不相同；闡述以自相進行運用的過失。 第一點是：勝論派等認為，牛的法與馬相異的遣返，以及與馬相異的有法牛，二者若是實體不同，則會變成從排除中說實體不同的總相遣返，若是實體相同，則語詞概念的運用就會變得沒有差別。對此，有人反駁說：對於具有排除意義的事物，如所知，有法，彼與馬相異，此與馬相異，牛之上的遣返在實體上沒有差別，因為自相的遣返意義相同，而顯現在概念中的遣返在意義上並不存在。 然而，說『牛不是馬』是法，說『牛不是馬』是有法，語詞和決定的概念，有法，牛的遣返自相沒有差別，但可以運用，因為這僅僅是隨順於同一個自體上舍棄或不捨棄其他差別的詞語而已。 第二點是：如果說『牛的牛性』等第六格是不允許的，那麼，『牛』是有法，『牛性』是法，這兩個詞語都指向有法，表達的是同一個意思，僅僅是表達了排除不是牛的東西。雖然如此，第六格的詞語『牛的牛性』，即使有法牛和牛性在實體上沒有差別，也可以用來表示二者在意義上似乎不同，因為二者在本質上相同，只是詞語上的細微差別而已。如果法和有法在實體上沒有差別，那麼詞語上的差別就沒有意義了。 對於從其他方面進行區分的基礎，說『牛具有不是馬的性質』是法，說『牛不是馬』是有法，語詞，有法，表達的自相沒有差別，但施加詞語上的差別是有必要的，因為『牛不是馬的性質』，分別將捨棄或不捨棄其他差別作為自己的表達對象，從而使聽者通過捨棄或不捨棄其他差別的方式來了解牛不是馬。像牛性之於牛一樣，在所有境上都是實體，有法是直接表達的，兩種表達法的不同之處在於
【English Translation】 Where can definitive understanding be drawn? Because the conducive conditions for drawing it are complete, and the opposing conditions are absent. Second, elaborating on the situation of reversion and the application of its verbal concepts in detail, divided into four points: The application of verbal concepts differs due to differences in terms; the manner of applying two terms is explained; having reversion, not having kind, faults are not the same; the fault of applying by self-character is explained. The first is: The Vaisheshika school and others say that the reversion of the property of a cow being different from a horse, and the subject possessing the property of being different from a horse, a cow, if the two are different entities, then it would become a reversion from the general characteristic of different entities from elimination, but if they are the same entity, then the application of verbal concepts would become undifferentiated. To this, someone objects: For something that has the meaning of elimination, such as knowable, the subject, that is different from a horse and this is different from a horse, the reversion on the cow is not different in entity, because the reversion of self-character has the same meaning, and the reversion that appears in the concept does not exist in meaning. However, saying 'a cow is not a horse' is a property, saying 'a cow is not a horse' is a subject possessing the property, the verbal and definitive concepts, the subject possessing the property, the reversion of the cow's self-character is not different, but it can be applied, because it is merely following the terms of abandoning or not abandoning other differences on the same self. The second is: If saying 'the cow's cowness' and so on, the sixth case is not allowed, then 'cow' is a subject possessing the property, and 'cowness' is a property, both of these terms point to the subject possessing the property, expressing the same meaning, merely expressing the exclusion of what is not a cow. Although this is so, the term of the sixth case 'the cow's cowness', even if the subject possessing the property cow and cowness are not different in entity, it can be used to show that the two seem to be different in meaning, because the two are the same in essence, only with a slight difference in the distinction made by the terms. If the property and the subject possessing the property are not different in entity, then the difference in terms is meaningless. For the basis of distinguishing from other aspects, saying 'a cow has the property of not being a horse' is a property, saying 'a cow is not a horse' is a subject possessing the property, the verbal, the subject possessing the property, the expressed self-character is not different, but applying the difference in terms is necessary, because 'the property of a cow not being a horse', respectively takes abandoning or not abandoning other differences as its own object of expression, thereby enabling the listener to understand that a cow is not a horse through the way of abandoning or not abandoning other differences. Like cowness in relation to a cow, it is an entity in all situations, the subject possessing the property is directly expressed, the difference between the two ways of expression lies in
་ཁྱད་པར་རིམ་བཞིན་ཁྱད་པར་གཞན་མ་སྤངས་པ་ དང་སྤངས་ནས་གོ་བར་བྱེད་པ་ཙམ་གཅིག་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ན། སྒྲ་དེ་དག་ལ་བརྗོད་བྱ་ལ་ཁྱད་ པར་འགའ་ཡང་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ནོ། ། 1-29 ཀུན་ལ་ནས་ཡོད་པ་མིན་རྩ་བར་ཡིན་ལ། བ་ལང་ཉིད་ཅེས་པའི་སྒྲ་དང་བ་ལང་ཞེས་ པའི་སྒྲ་ཆོས་ཅན། མི་འདྲ་བའི་ཁྱད་པར་ཡོད་དེ། རིམ་བཞིན་ཁྱད་པར་གཞན་སྤོང་མི་སྤོང་ གི་སྒོ་ནས་བ་ལང་གོ་བར་བྱེད་པས་སོ། །ཆོས་ཅན་བ་ལང་གོ་བྱེད་དུ་ཁྱད་པར་མེད་དེ། དེ་ འཕངས་པའི་སྒྲ་ཡིན་པས་སོ། ། སྤོང་མི་སྤོང་གི་དོན་དེ་ཤེས་པར་བྱེད་འདོད་པས་སྦྱར་བའི་སྒྲ་དེ་ལ་ཕན་པའམ། འཚེད་ པ་ཉིད་ཅེས་དངོས་པོ་ལ། དེ་ཕན་གྱི་སྒྲ་སྦྱར་བའམ་འཚེད་པ་ཞེས་བྱེད་ལྡན་ནམ་མིང་བསྒྲུབ་ པའི་རྐྱེན་དེ་ལས་གཞན་གྱིས་བརྗོད་ཀྱང་རུང་། དོན་དེ་ནས་གཞན་མེད་དོ་ལ། རྗོད་བྱེད་ཀྱི་ སྒྲ་ཆོས་ཅན། བརྗོད་བྱ་ལ་ཁྱད་པར་གཞན་སྤོང་མི་སྤོང་ལས་མ་རྟོགས་པ་མེད་དེ། རྗོད་བྱེད་ ལ་ཆོས་ཆོས་ཅན་བརྗོད་པར་འདུས་པས་སོ། ། གསུམ་པ་ནི། དེ་ཕྱིར་ནས་བསལ་ལ། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། སྒྲ་གཞན་སེལ་པའི་ཡུལ་ ལ་འཇུག་པར་སྨྲ་བ་ལ་ནི། སློབ་དཔོན་གྱིས་བརྗོད་པའི་རང་དབང་མེད་ཕྱིར་སོགས་སྐྱོན་ གསུམ་པོ་དེ་མི་འབྱུང་སྟེ། སྤྱི་རྫས་གཞན་གྱི་དབང་གིས་གསལ་བ་རྫས་གཞན་ལ་སྤྱི་ཡི་སྒྲ་ འཇུག་པ་མིན་གྱི་དེ་མིན་གཅད་པའི་སྒོ་ནས་རྗོད་བྱེད་ཀྱི་སྒྲ་འཇུག་པས་སོ། ། རིགས་དང་ནས་འགྱུར་ལ། བྱེ་བྲག་པ་ཆོས་ཅན། སློབ་དཔོན་གྱིས་བཀོད་པའི་རང་ དབང་མེད་ཕྱིར་དེ་ལྡན་མིན། བཏགས་པའི་ཕྱིར་དང་མི་སྲིད་ཕྱིར། །ཞེས་པའི་སྐྱོན་གསུམ་པོ་ དེས་ཁྱོད་ལ་གནོད་དེ། སྤྱི་དང་དེ་ལྡན་གསལ་བ་དག་རྫས་ཐ་དད་དུ་འདོད་པས་སོ། ། བཞི་པ་ནི། གང་དག་ནས་རིགས་ལ། བརྡ་སྤྲོད་པ་དང་བྱེ་བྲག་པ་ཆོས་ཅན། ཆོས་ཆོས་ ཅན་རྫས་ཐ་མི་དད་ལ་དྲུག་པའི་རྣམ་དབྱེ་དང་། མང་པོ་ལ་གཅིག་ཚིག་དང་གཅིག་ལ་མང་ ཚིག་དང་དེ་ཕན་ལ་སོགས་པའི་སྒྲ་སྦྱར་དུ་མི་རུང་བར་ཐལ་ཞེས་པའི་སྐྱོན་འབྱུང་བར་ཐལ། ཚིག་དངོས་ཀྱི་བརྗོད་བྱ་རང་མཚན་གྱི་དབང་གིས་འཇུག་གི་བརྗོད་འདོད་ཀྱི་དབང་གིས་མི་ 1-30 འཇུག་པས་སོ། ། ཕྱི་རོལ་ནས་རྗོད་བྱེད་ཡིན་ལ། དེ་ལྟ་ན། དྲུག་ཚིག་མང་ཚིག་སོགས་ཆོས་ཅན། དངོས་ ཀྱི་བརྗོད་བྱ་རང་མཚན་གཅིག་དང་ཐ་དད་པར་མེད་ཀྱང་འཇུག་ཏུ་རུང་སྟེ། རང་གི་དངོས་ ཡུལ་རང་མཚན་དུ་ཡོད་པ་ལ་མི་ལྟོས་པར་ཐལ། རང་སྨྲ་བ་པོས་སྦྱར་བ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་ དོན་བརྗོད་ཡིན་པས་སོ། །དེ་ལྟ་མིན་པར་རང་མཚན་གཅིག་དང་ཐ་དད་ཀྱི་དབང་ཁོ་ནས་ འཇུག་ན། བཙུན་མོ་ནས་ཅི་ཡོད་ལ། བཙུན་མོ་གཅིག་ཆོས་ཅན། བཙུན་མོ་རྣམས་ཞེས་པའི་སྒྲ་ སྦྱར་མི་རུང་པར་ཐལ། བཙུན་མོ་དུ་མར་མེད་པས་སོ། གྲོང་དྲུག་ཆོས་ཅན། ཁང་བཟངས་ཀྱི་ ཕྲེང་
【現代漢語翻譯】 因為僅僅是通過逐步區分，或者不區分其他特徵來理解這些聲音，所以這些聲音在表達上沒有任何區別。 1-29 『具有牛』這個聲音和『牛』這個聲音，法相（Dharmata）：存在不同的特徵，因為通過區分或不區分其他特徵來理解牛。法相（Dharmata）：在理解牛方面沒有區別，因為它是被拋棄的聲音。 想要理解區分與不區分的意義，將聲音與事物結合，或者將『烹飪』與事物結合，或者將『烹飪者』與具有者或名稱的詞根結合，或者用其他方式表達都可以，但意義沒有不同。表達的聲音，法相（Dharmata）：不能不理解表達上的區分與不區分，因為表達包含了法和法相（Dharmata）。 第三，因此要排除。所知，法相（Dharmata）：對於那些說進入排除其他聲音的境地的人來說，由於導師沒有表達的自由等三個過失不會發生，因為通過區分來表達聲音，而不是因為共同體被其他事物所區分，從而將共同體的聲音應用於其他事物。 從種類上變化。特殊者，法相（Dharmata）：導師沒有安排的自由，因此不具備，因為是假設的，因為不可能。這三個過失會損害你，因為你們認為共同體和具備者是不同的事物。 第四，從哪些種類上。語法學家和特殊論者，法相（Dharmata）：法和法相（Dharmata）不是不同的事物，因此不可能將第六格和多數詞用於單數，將單數用於多數詞，以及將其他聲音結合起來，因為詞語的表達是根據自相（Svalakshana）來使用的，而不是根據表達意圖來使用的。 1-30 從外部來說是表達。如果是這樣，那麼第六格詞和多數詞等，法相（Dharmata）：即使實際表達的自相（Svalakshana）沒有單一和差異，也可以使用，因為不依賴於自身實際存在的自相（Svalakshana）。因為正如說話者所結合的那樣，它表達了意義。如果不是這樣，僅僅根據自相（Svalakshana）的單一和差異來使用， 從妃子到有什麼。一個妃子，法相（Dharmata）：不可能結合『妃子們』這個聲音，因為沒有多個妃子。六個村莊，法相（Dharmata）：房屋的行列
【English Translation】 Because it is only through gradually distinguishing, or not distinguishing other characteristics, that these sounds are understood, these sounds have no difference in expression. 1-29 The sound 'having a cow' and the sound 'cow', Dharmata: there are different characteristics, because understanding cow through distinguishing or not distinguishing other characteristics. Dharmata: there is no difference in understanding cow, because it is the abandoned sound. Wanting to understand the meaning of distinguishing and not distinguishing, combining the sound with the thing, or combining 'cooking' with the thing, or combining 'cooker' with the possessor or the root of the name, or expressing it in other ways is fine, but the meaning is no different. The sound of expression, Dharmata: cannot fail to understand the distinction and non-distinction in expression, because expression includes Dharma and Dharmata. Third, therefore, it is necessary to exclude. Knowable, Dharmata: for those who say to enter the realm of excluding other sounds, the three faults such as the teacher not having the freedom of expression will not occur, because the sound is expressed through distinction, rather than because the community is distinguished by other things, so that the sound of the community is applied to other things. Changes from the kind. Special one, Dharmata: the teacher does not have the freedom to arrange, so it is not possessed, because it is assumed, because it is impossible. These three faults will harm you, because you think that the community and the possessor are different things. Fourth, from which kinds. Grammarians and specialists, Dharmata: Dharma and Dharmata are not different things, so it is impossible to use the sixth case and plural words for singular numbers, to use singular numbers for plural words, and to combine other sounds, because the expression of words is used according to Svalakshana, not according to the intention of expression. 1-30 From the outside is expression. If so, then sixth case words and plural words, etc., Dharmata: even if the actual expression of Sva-lakshana does not have singularity and difference, it can be used, because it does not depend on the Sva-lakshana that actually exists in itself. Because just as the speaker combines it, it expresses the meaning. If not, only according to the singularity and difference of Sva-lakshana to use, From the concubine to what is there. A concubine, Dharmata: it is impossible to combine the sound 'concubines', because there are no multiple concubines. Six villages, Dharmata: the row of houses
བ་ཞེས་པའི་གཅིག་ཚིག་གིས་བརྗོད་དུ་མི་རུང་པར་ཐལ། གཅིག་ཏུ་མེད་པས་སོ། །ནམ་ མཁའ་ཆོས་ཅན། ནམ་མཁའི་རང་བཞིན་ཞེས་པའི་དྲུག་སྒྲ་སྦྱར་དུ་མི་རུང་པར་ཐལ། ནམ་ མཁའ་དང་རང་མཚན་ཐ་དད་དུ་མེད་པས་སོ། །ཆོས་ཅན། ནམ་མཁའི་ངོ་བོ་ནི་ནམ་མཁའ་ ཉིད་དོ། ཞེས་དེ་ཕན་གྱི་སྒྲ་སྦྱར་དུ་མི་རུང་པར་ཐལ། ནམ་མཁའ་ལས་རྫས་གཞན་པའི་ནམ་ མཁའི་ངོ་བོ་མ་གྲུབ་ཅིང་ནམ་མཁའི་སྤྱི་མེད་པས་སོ། །སྤྱི་མེད་པར་ཐལ། དེ་གཅིག་ཡིན་པས་ སོ། །གསུམ་ཁས་སོ། ། གསུམ་པ་སྤྱི་འཛིན་གྱི་སྣང་ཡུལ་ལ་སྤྱིར་བཞག་ཅིང་། དེར་འཛིན་རྟོག་པའི་སྐྱེ་ཚུལ་ བསྟན་པ་ལ་གཉིས། སྤྱི་རང་མཚན་དུ་མེད་པར་བསྟན། སྤྱི་འཛིན་འཁྲུལ་བའི་རྒྱུ་དཔེ་གསུམ་ དང་བཅས་པའོ། ། དང་པོ་ནི། ཐ་དད་ནས་སྒྲིབ་བྱེད་པ་ལ། ཤིང་གསལ་རྣམས་རིགས་གཅིག་ཏུ་སྣང་བའི་ བློ་རྣམ་རྟོག་ཆོས་ཅན། ཤིང་གསལ་རྣམས་རང་མཚན་སོ་སོར་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་རང་ལ་སྣང་ བ་ལ་སྒྲིབ་བྱེད་ཡོད་དེ། རང་གི་གཟུང་རྣམ་ལ་རང་མཚན་གཅིག་ཏུ་ཞེན་པས་སོ། ། 1-31 སྒྲིབ་བྱེད་ནས་ལྟ་བུར་སྣང་ལ། ཤིང་གི་སྤྱི་འཛིན་རྟོག་པ་ཆོས་ཅན། ཤིང་གསལ་རྣམས་ ཐ་དད་མིན་པ་རིགས་གཅིག་པ་ལྟ་བུར་སྣང་སྟེ། རང་གི་གཟུང་རྣམ་རང་མཚན་གཅིག་ཏུ་ཞེན་ པས་ཤིང་གསལ་རྣམས་རང་མཚན་སོ་སོ་ཐ་དད་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་རང་ལ་སྣང་བ་སྒྲིབ་པས་ སོ། །ཤིང་གསལ་རྣམས་ཆོས་ཅན། རྫས་ཐ་དད་ཀྱང་རིགས་གཅིག་ལྟ་བུར་སྣང་སྟེ། ཁྱད་ པར་ཤིང་མིན་ལས་ལྡོག་པར་མཚུངས་པའི་ཕྱིར། དེ་ལ་ནས་བསྒྲགས་ལ། ཤིང་གི་སྤྱི་བློ་ལ་ཤིང་གསལ་རིགས་གཅིག་ཏུ་སྣང་བ་ཕྱི་རོལ་ ཤིང་དུ་བཏགས་བྱ་ཆོས་ཅན། འཁྲུལ་ངོར་ཤིང་སྤྱིར་བཞག་ཏུ་རུང་སྟེ། ཤིང་གི་སྤྱི་འཛིན་རྟོག་ པའི་སྣང་ཡུལ་ཡིན་པས་སོ། ། དེ་ཡི་ནས་དོན་དུ་མེད་ལ། ཤིང་སྤྱི་ཆོས་ཅན། དོན་དམ་དུ་མེད་དེ། ཤིང་གི་སྤྱི་བློས་སྒྲོ་ བཏགས་པས་སོ། །སྤྱི་རང་མཚན་ཡོད་ན་གསལ་བ་དང་གཅིག་གམ་རྫས་ཐ་དད། གཅིག་ན་ གསལ་བ། བ་ལང་ནག་སྒུར་ཆོས་ཅན། བ་ལང་གི་རིགས་སྤྱི་དང་གཅིག་མ་ཡིན་ཏེ། དཀར་ ཟལ་ལ་རྗེས་སུ་མི་འགྲོ་བས་སོ། ། གཉིས་པ་ལྟར་ན། བ་ལང་གི་གསལ་བ་ཆོས་ཅན། རང་ལ་རྫས་གཞན་དུ་གྱུར་པའི་ཁྱོད་ ཀྱི་སྤྱི་མེད་པར་ཐལ། ཡོད་ན་མངོན་སུམ་གྱིས་དམིགས་དགོས་པ་ལ་མ་དམིགས་པས་སོ། ། རྟོག་པ་ལ་སྣང་བའི་རྣམ་པ་ཉིད་སྤྱིའོ་ཞེ་ན། ཤེས་ལ་ནས་འབྲང་བར་འགྱུར་ལ། ཤིང་གི་སྤྱི་ བློ་རང་མཚན་གཅིག་ལ་ཤིང་གསལ་རིགས་གཅིག་ཏུ་སྣང་བའི་རྣམ་པ་ཆོས་ཅན། ཕྱི་རོལ་ ཤིང་སྤྱི་རང་མཚན་མ་ཡིན་པར་ཐལ། ཤིང་གི་སྤྱི་འཛིན་ཤེས་པའི་ངོ་བོ་ཡིན་པས་སོ། གཉིས་པ་ནི། དེས་ན་ནས་ལོག་པ་ལ། ཤིང་གི་སྤྱི་འཛིན་རྟོག་པ་ཆོས་ཅན། རང་གི་སྣང་ ཡུལ་ལ་འཁྲུལ་ཏེ། ཤིང་གསལ་རྣམས་རིགས་གཅིག་ཏུ་འཛིན་པས་སོ། །
【現代漢語翻譯】 『是』這個單音節詞不應該被使用，因為不存在單一的事物。（藏文：བ་ཞེས་པའི་གཅིག་ཚིག་གིས་བརྗོད་དུ་མི་རུང་པར་ཐལ། གཅིག་ཏུ་མེད་པས་སོ། །） 虛空（藏文：ནམ་མཁའ་）法相，不應該使用『虛空的自性』這樣的六格詞組，因為虛空和自性並非各自獨立的。（藏文：ནམ་མཁའ་ཆོས་ཅན། ནམ་མཁའི་རང་བཞིན་ཞེས་པའི་དྲུག་སྒྲ་སྦྱར་དུ་མི་རུང་པར་ཐལ། ནམ་མཁའ་དང་རང་མཚན་ཐ་དད་དུ་མེད་པས་སོ། །） 法相，『虛空的本體就是虛空本身』，不應該使用這樣的同位語，因為在虛空之外，不存在其他實體的虛空本體，並且虛空沒有共相。（藏文：ཆོས་ཅན། ནམ་མཁའི་ངོ་བོ་ནི་ནམ་མཁའ་ཉིད་དོ། ཞེས་དེ་ཕན་གྱི་སྒྲ་སྦྱར་དུ་མི་རུང་པར་ཐལ། ནམ་མཁའ་ལས་རྫས་གཞན་པའི་ནམ་མཁའི་ངོ་བོ་མ་གྲུབ་ཅིང་ནམ་མཁའི་སྤྱི་མེད་པས་སོ། །） 沒有共相，因為它是唯一的。（藏文：སྤྱི་མེད་པར་ཐལ། དེ་གཅིག་ཡིན་པས་སོ། །） 三者皆認可。（藏文：གསུམ་ཁས་སོ། །） 第三部分，將共相作為認知的對象，並展示在此認知中概念產生的兩種方式：一是共相與自相併非同一；二是通過三個例子來展示認知共相的錯覺。 第一點，從區分到遮蔽：清晰的樹木在意識中顯現為同一類別，這種概念性的意識會遮蔽樹木各自的自相，因為這種意識會執著于將自身的顯現視為單一的自相。（藏文：ཐ་དད་ནས་སྒྲིབ་བྱེད་པ་ལ། ཤིང་གསལ་རྣམས་རིགས་གཅིག་ཏུ་སྣང་བའི་བློ་རྣམ་རྟོག་ཆོས་ཅན། ཤིང་གསལ་རྣམས་རང་མཚན་སོ་སོར་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་རང་ལ་སྣང་བ་ལ་སྒྲིབ་བྱེད་ཡོད་དེ། རང་གི་གཟུང་རྣམ་ལ་རང་མཚན་གཅིག་ཏུ་ཞེན་པས་སོ། །） 從遮蔽到看似：對樹木共相的認知，會使清晰的樹木看起來不像是各自獨立的，而是同一類別，因為這種認知會執著于將自身的顯現視為單一的自相，從而遮蔽了樹木各自的自相。（藏文：སྒྲིབ་བྱེད་ནས་ལྟ་བུར་སྣང་ལ། ཤིང་གི་སྤྱི་འཛིན་རྟོག་པ་ཆོས་ཅན། ཤིང་གསལ་རྣམས་ཐ་དད་མིན་པ་རིགས་གཅིག་པ་ལྟ་བུར་སྣང་སྟེ། རང་གི་གཟུང་རྣམ་རང་མཚན་གཅིག་ཏུ་ཞེན་པས་ཤིང་གསལ་རྣམས་རང་མཚན་སོ་སོ་ཐ་དད་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་རང་ལ་སྣང་བ་སྒྲིབ་པས་སོ། །） 清晰的樹木，雖然實體不同，但看起來像是同一類別，因為它們都具有與非樹木的區別。（藏文：ཤིང་གསལ་རྣམས་ཆོས་ཅན། རྫས་ཐ་དད་ཀྱང་རིགས་གཅིག་ལྟ་བུར་སྣང་སྟེ། ཁྱད་པར་ཤིང་མིན་ལས་ལྡོག་པར་མཚུངས་པའི་ཕྱིར།） 因此，在對樹木共相的認知中，將清晰的樹木視為同一類別的外在對象，可以被認為是錯覺中的樹木共相，因為它是對樹木共相進行認知的概念的顯現對象。（藏文：དེ་ལ་ནས་བསྒྲགས་ལ། ཤིང་གི་སྤྱི་བློ་ལ་ཤིང་གསལ་རིགས་གཅིག་ཏུ་སྣང་བ་ཕྱི་རོལ་ཤིང་དུ་བཏགས་བྱ་ཆོས་ཅན། འཁྲུལ་ངོར་ཤིང་སྤྱིར་བཞག་ཏུ་རུང་སྟེ། ཤིང་གི་སྤྱི་འཛིན་རྟོག་པའི་སྣང་ཡུལ་ཡིན་པས་སོ། །） 因此，樹木的共相在究竟意義上並不存在，因為它只是由對樹木共相的認知所臆造的。（藏文：དེ་ཡི་ནས་དོན་དུ་མེད་ལ། ཤིང་སྤྱི་ཆོས་ཅན། དོན་དམ་དུ་མེད་དེ། ཤིང་གི་སྤྱི་བློས་སྒྲོ་བཏགས་པས་སོ། །） 如果共相和自相存在，那麼它們是相同還是不同的實體？如果相同，那麼清晰的黑色彎角牛與牛的共相併非同一，因為它不會遵循白色。（藏文：སྤྱི་རང་མཚན་ཡོད་ན་གསལ་བ་དང་གཅིག་གམ་རྫས་ཐ་དད། གཅིག་ན་གསལ་བ། བ་ལང་ནག་སྒུར་ཆོས་ཅན། བ་ལང་གི་རིགས་སྤྱི་དང་གཅིག་མ་ཡིན་ཏེ། དཀར་ཟལ་ལ་རྗེས་སུ་མི་འགྲོ་བས་སོ། །） 如果是不同的實體，那麼清晰的牛不應該存在與你不同的共相，因為如果存在，就應該能夠被直接感知到，但實際上並沒有被感知到。（藏文：གཉིས་པ་ལྟར་ན། བ་ལང་གི་གསལ་བ་ཆོས་ཅན། རང་ལ་རྫས་གཞན་དུ་གྱུར་པའི་ཁྱོད་ཀྱི་སྤྱི་མེད་པར་ཐལ། ཡོད་ན་མངོན་སུམ་གྱིས་དམིགས་དགོས་པ་ལ་མ་དམིགས་པས་སོ། །） 如果說概念中顯現的形象就是共相，那麼對樹木共相的認知，會將清晰的樹木視為同一類別的形象，但這種形象並非外在的樹木共相，因為它是對樹木共相進行認知的意識的本質。（藏文：རྟོག་པ་ལ་སྣང་བའི་རྣམ་པ་ཉིད་སྤྱིའོ་ཞེ་ན། ཤེས་ལ་ནས་འབྲང་བར་འགྱུར་ལ། ཤིང་གི་སྤྱི་བློ་རང་མཚན་གཅིག་ལ་ཤིང་གསལ་རིགས་གཅིག་ཏུ་སྣང་བའི་རྣམ་པ་ཆོས་ཅན། ཕྱི་རོལ་ཤིང་སྤྱི་རང་མཚན་མ་ཡིན་པར་ཐལ། ཤིང་གི་སྤྱི་འཛིན་ཤེས་པའི་ངོ་བོ་ཡིན་པས་སོ།） 第二點，因此，對樹木共相的認知，會對其認知對像產生錯覺，因為它會將清晰的樹木視為同一類別。（藏文：གཉིས་པ་ནི། དེས་ན་ནས་ལོག་པ་ལ། ཤིང་གི་སྤྱི་འཛིན་རྟོག་པ་ཆོས་ཅན། རང་གི་སྣང་ཡུལ་ལ་འཁྲུལ་ཏེ། ཤིང་གསལ་རྣམས་རིགས་གཅིག་ཏུ་འཛིན་པས་སོ། །）
【English Translation】 The single syllable 'is' should not be used, because there is no single thing. (Tibetan: བ་ཞེས་པའི་གཅིག་ཚིག་གིས་བརྗོད་དུ་མི་རུང་པར་ཐལ། གཅིག་ཏུ་མེད་པས་སོ། །) The phenomenon of space (Tibetan: ནམ་མཁའ་), one should not use a six-case phrase like 'the nature of space', because space and its nature are not distinct from each other. (Tibetan: ནམ་མཁའ་ཆོས་ཅན། ནམ་མཁའི་རང་བཞིན་ཞེས་པའི་དྲུག་སྒྲ་སྦྱར་དུ་མི་རུང་པར་ཐལ། ནམ་མཁའ་དང་རང་མཚན་ཐ་དད་དུ་མེད་པས་སོ། །) Phenomenon, 'the essence of space is space itself', one should not use such an appositive, because outside of space, there is no other substantial essence of space, and space has no universal. (Tibetan: ཆོས་ཅན། ནམ་མཁའི་ངོ་བོ་ནི་ནམ་མཁའ་ཉིད་དོ། ཞེས་དེ་ཕན་གྱི་སྒྲ་སྦྱར་དུ་མི་རུང་པར་ཐལ། ནམ་མཁའ་ལས་རྫས་གཞན་པའི་ནམ་མཁའི་ངོ་བོ་མ་གྲུབ་ཅིང་ནམ་མཁའི་སྤྱི་མེད་པས་སོ། །) There is no universal, because it is unique. (Tibetan: སྤྱི་མེད་པར་ཐལ། དེ་གཅིག་ཡིན་པས་སོ། །) All three are accepted. (Tibetan: གསུམ་ཁས་སོ། །) The third part, taking the universal as the object of cognition, and showing the two ways in which concepts arise in this cognition: first, the universal and the self-characteristic are not the same; second, illustrating the illusion of cognizing the universal with three examples. The first point, from distinction to obscuration: clear trees appear as one category in consciousness, this conceptual consciousness obscures the individual self-characteristics of the trees, because this consciousness clings to its own appearance as a single self-characteristic. (Tibetan: ཐ་དད་ནས་སྒྲིབ་བྱེད་པ་ལ། ཤིང་གསལ་རྣམས་རིགས་གཅིག་ཏུ་སྣང་བའི་བློ་རྣམ་རྟོག་ཆོས་ཅན། ཤིང་གསལ་རྣམས་རང་མཚན་སོ་སོར་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་རང་ལ་སྣང་བ་ལ་སྒྲིབ་བྱེད་ཡོད་དེ། རང་གི་གཟུང་རྣམ་ལ་རང་མཚན་གཅིག་ཏུ་ཞེན་པས་སོ། །) From obscuration to seeming: the cognition of the universal of trees makes clear trees seem not to be independent of each other, but of the same category, because this cognition clings to its own appearance as a single self-characteristic, thereby obscuring the individual self-characteristics of the trees. (Tibetan: སྒྲིབ་བྱེད་ནས་ལྟ་བུར་སྣང་ལ། ཤིང་གི་སྤྱི་འཛིན་རྟོག་པ་ཆོས་ཅན། ཤིང་གསལ་རྣམས་ཐ་དད་མིན་པ་རིགས་གཅིག་པ་ལྟ་བུར་སྣང་སྟེ། རང་གི་གཟུང་རྣམ་རང་མཚན་གཅིག་ཏུ་ཞེན་པས་ཤིང་གསལ་རྣམས་རང་མཚན་སོ་སོ་ཐ་དད་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་རང་ལ་སྣང་བ་སྒྲིབ་པས་སོ། །) Clear trees, although different entities, appear to be of the same category, because they are similar in that they are distinct from non-trees. (Tibetan: ཤིང་གསལ་རྣམས་ཆོས་ཅན། རྫས་ཐ་དད་ཀྱང་རིགས་གཅིག་ལྟ་བུར་སྣང་སྟེ། ཁྱད་པར་ཤིང་མིན་ལས་ལྡོག་པར་མཚུངས་པའི་ཕྱིར།) Therefore, in the cognition of the universal of trees, the external object that is labeled as trees, in which clear trees appear as one category, can be considered the universal of trees in illusion, because it is the appearing object of the concept that cognizes the universal of trees. (Tibetan: དེ་ལ་ནས་བསྒྲགས་ལ། ཤིང་གི་སྤྱི་བློ་ལ་ཤིང་གསལ་རིགས་གཅིག་ཏུ་སྣང་བ་ཕྱི་རོལ་ཤིང་དུ་བཏགས་བྱ་ཆོས་ཅན། འཁྲུལ་ངོར་ཤིང་སྤྱིར་བཞག་ཏུ་རུང་སྟེ། ཤིང་གི་སྤྱི་འཛིན་རྟོག་པའི་སྣང་ཡུལ་ཡིན་པས་སོ། །) Therefore, the universal of trees does not exist in the ultimate sense, because it is merely fabricated by the cognition of the universal of trees. (Tibetan: དེ་ཡི་ནས་དོན་དུ་མེད་ལ། ཤིང་སྤྱི་ཆོས་ཅན། དོན་དམ་དུ་མེད་དེ། ཤིང་གི་སྤྱི་བློས་སྒྲོ་བཏགས་པས་སོ། །) If the universal and the self-characteristic exist, are they the same or different entities? If they are the same, then the clear black curved-horn cow is not the same as the universal of cows, because it does not follow white. (Tibetan: སྤྱི་རང་མཚན་ཡོད་ན་གསལ་བ་དང་གཅིག་གམ་རྫས་ཐ་དད། གཅིག་ན་གསལ་བ། བ་ལང་ནག་སྒུར་ཆོས་ཅན། བ་ལང་གི་རིགས་སྤྱི་དང་གཅིག་མ་ཡིན་ཏེ། དཀར་ཟལ་ལ་རྗེས་སུ་མི་འགྲོ་བས་སོ། །) If they are different entities, then the clear cow should not have a universal that is different from you, because if it existed, it should be directly perceptible, but it is not actually perceived. (Tibetan: གཉིས་པ་ལྟར་ན། བ་ལང་གི་གསལ་བ་ཆོས་ཅན། རང་ལ་རྫས་གཞན་དུ་གྱུར་པའི་ཁྱོད་ཀྱི་སྤྱི་མེད་པར་ཐལ། ཡོད་ན་མངོན་སུམ་གྱིས་དམིགས་དགོས་པ་ལ་མ་དམིགས་པས་སོ། །) If it is said that the image that appears in the concept is the universal, then the cognition of the universal of trees will regard the clear trees as the image of the same category, but this image is not the external universal of trees, because it is the essence of the consciousness that cognizes the universal of trees. (Tibetan: རྟོག་པ་ལ་སྣང་བའི་རྣམ་པ་ཉིད་སྤྱིའོ་ཞེ་ན། ཤེས་ལ་ནས་འབྲང་བར་འགྱུར་ལ། ཤིང་གི་སྤྱི་བློ་རང་མཚན་གཅིག་ལ་ཤིང་གསལ་རིགས་གཅིག་ཏུ་སྣང་བའི་རྣམ་པ་ཆོས་ཅན། ཕྱི་རོལ་ཤིང་སྤྱི་རང་མཚན་མ་ཡིན་པར་ཐལ། ཤིང་གི་སྤྱི་འཛིན་ཤེས་པའི་ངོ་བོ་ཡིན་པས་སོ།) The second point, therefore, the cognition of the universal of trees is deluded about its object of cognition, because it regards clear trees as the same category. (Tibetan: གཉིས་པ་ནི། དེས་ན་ནས་ལོག་པ་ལ། ཤིང་གི་སྤྱི་འཛིན་རྟོག་པ་ཆོས་ཅན། རང་གི་སྣང་ཡུལ་ལ་འཁྲུལ་ཏེ། ཤིང་གསལ་རྣམས་རིགས་གཅིག་ཏུ་འཛིན་པས་སོ། །)
མིང་དོན་ནས་ས་བོན་ཡིན་ལ། ཤིང་རྣམས་ཤིང་མིན་ལས་ལོག་པའི་དངོས་པོ་ཆོས་ཅན། 1-32 རང་འབྲས་སྤྱི་བློའི་རྒྱུ་ཡིན་ཏེ་དེ་ལ་ཕན་པས་སོ། །གཅིག་རྟོག་ནས་གཞན་གྱིས་མ་ཡིན་ བཞིན་ལ། ཤིང་གསལ་རྣམས་ཆོས་ཅན། རྫས་ཐ་དད་ཡིན་ཡང་རང་འབྲས་རིགས་གཅིག་པ་ ཞིག་སྒྲུབ་པར་བྱེད་དོ། ། རྫས་ཐ་དད་ཀྱང་རང་རྒྱུ་ལས་རང་འབྲས་རིགས་གཅིག་པ་ཞིག་སྐྱེད་བྱེད་དུ་སྐྱེས་པས་ སོ། །དབང་པོ་ཡུལ་སྣང་བ་ཡིད་བྱེད་སོགས་སྤྱི་གཅིག་མེད་ཀྱང་དབང་ཤེས་གཅིག་སྐྱེད་པར་ བྱེད་འདོད་པ་བཞིན་ནོ། །དཔེ་གཞན་ཡང་ཡོད་དེ། དཔེར་ན་ནས་བཞིན་གྱི་བར་ལ། དཔེར་ན་སྨན་སླེ་ཏྲེས་དང་པར་པ་ཏ་ལ་སོགས་པ་ཁ་ ཅིག་སྨན་སྤྱི་རང་མཚན་མེད་པའི་ཐ་དད་ཡིན་ཀྱང་ལྷན་གཅིག་ཏུ་སྦྱར་བའམ་སོ་སོར་སྦྱར་ བ་ཡིས་རིམས་ལ་སོགས་པ་ཞི་བའི་འབྲས་བུ་གཅིག་བྱེད་པར་མཐོང་གི་ཞོ་དང་ག་གོན་ལ་ སོགས་པ་གཞན་གྱིས་དེ་ལྟར་མ་ཡིན་པ་བཞིན་ནོ། །སྨན་དེ་དག་ལ་སྨན་སྤྱི་གཅིག་ཡོད་པས་ སྤྱི་ཁོ་ནས་ནད་ཞི་བ་སྒྲུབ་པོ་ཞེ་ན། ཁྱད་པར་ནས་མ་ཡིན་ལ། སླེ་ཏྲེས་སོགས་ཀྱི་སྨན་སྤྱི་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱིས་རིམས་སོགས་ ཞི་བར་མི་བྱེད་པར་ཐལ། དེ་མི་བྱེད་པའི་སྨན་གཞན་གྱི་སྤྱི་དང་རྟག་པ་གཅིག་པུར་ཁྱད་པར་ མེད་པས་སོ། །སྨན་སྤྱིས་ནད་ཞི་བར་བྱེད་དོ་ཞེ་ན། དེ་དག་ནས་འགྱུར་ཕྱིར་ལ། སླེ་ཏྲེས་སོགས་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་སྐྱེ་བའི་ཞིང་དང་དུས་ལ་ སོགས་པའི་ཁྱད་པར་ལས་ནད་ཞི་བ་མྱུར་བུལ་སོགས་ཀྱི་ཁྱད་པར་མེད་པར་ཐལ། ཁྱེད་ རྣམས་ཀྱི་སྤྱི་གཅིག་ཁོ་ན་ཡིན་པས་སོ། །བརྟན་པས་ནས་ཕྱིར་ཡང་ལ། སྨན་སྤྱི་ཆོས་ཅན། ནད་ཞི་བའི་རྒྱུ་མིན་པར་ཐལ། དེ་ལས་མི་ཕན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། རྟག་པས་སོ། ། བཞི་པ་བསལ་བའི་སྤྱི་རང་མཚན་ཡིན་ནམ། སྣང་ཙམ་ཡིན་བརྟགས་ན་མི་འཐད་པ་ སྤང་བ་ལ་གསུམ། ཕྱི་རོལ་རང་མཚན་མེད་པར་བསྟན། རང་མཚན་ཐོབ་ཚུལ། རྩོད་པ་སྤོང་ 1-33 བའོ། ། དང་པོ་ནི། རང་བཞིན་ནས་འདྲ་ལ། ཤིང་འཛིན་མངོན་སུམ་གྱི་རྗེས་སུ་སྐྱེས་པའི་ཤིང་ གི་སྤྱི་འཛིན་རྟོག་པ་ཆོས་ཅན། མངོན་སུམ་གྱི་བཟུང་དོན་ཤིང་རང་མཚན་རང་གི་བཟུང་དོན་ དུ་མེད་ཀྱང་། དེ་རང་གི་བཟུང་དོན་དུ་ཡོད་པ་ལྟར་སྣང་སྟེ། རང་ལ་སྣང་བ་དེ་འདྲའི་ཤིང་རང་ མཚན་དུ་ཞེན་པས་སོ། ། དེ་ཡི་ནས་སྐྱེ་བ་ལ། ཆོས་ཅན། ཤིང་མིན་ལས་ལོག་པའི་ཤིང་རང་མཚན་གྱི་མཐར་ཐུག་ པ་ཅན་ཡིན་ཏེ། དེ་ལས་བརྒྱུད་ནས་སྐྱེས་པའི་སྒོ་ནས་མཐར་དེ་ཐོབ་བྱེད་ཡིན་པས་སོ། ། གང་དེ་ལ་ངོ་བོ་ཕྱི་རོལ་ལ་ཆོས་ཅན། རང་ལ་སྣང་བའི་རྣམ་པ་དེ་ཤིང་ལྟ་བུར་སྣང་སྟེ། ཤིང་གི་སྣང་རྟགས་གཅིག་ཏུ་འཛིན་པས་སོ། །དེ་གཅིག་ལྟ་བུར་སྣང་སྟེ། ཤིང་གསལ་རྣམས་ རིགས་གཅིག་ཏུ་སྣང་བས་སོ། །གཞན་ཤིང་མིན་ལས་ལྡོག་པའི་ཤིང་གི་དོན་བྱེད་པ་ནུས་པ་ ལྟ་
【現代漢語翻譯】 從名言的角度來說，這是種子。樹木是從非樹木中分離出來的法，具有以下特性： 1-32 它們是自身結果普遍概念的原因，因為它們對此有益。一個認知不同於另一個認知，就像樹木的顯現一樣，即使物質不同，也能實現自身結果的同一類別。 即使物質不同，它們也因從自身原因中產生自身結果的同一類別而產生。就像感官、對像顯現和意念等，即使沒有共同的普遍性，也希望產生一個感官意識。還有其他的例子： 例如，像大麥一樣。例如，一些藥物，如Sletres（藏藥名）和Parpata（藏藥名）等，即使沒有藥物普遍自相的差異，但一起或單獨使用，也能平息發燒等疾病，但酸奶和Gagon（藏藥名）等其他藥物則不然。如果說這些藥物有一個共同的藥物普遍性，並且普遍性本身能平息疾病，那麼： 從特殊性來說並非如此。Sletres（藏藥名）等藥物的普遍性具有以下特性：你不應該平息發燒等疾病，因為你與不平息疾病的其他藥物的普遍性是相同且恒常的，沒有區別。如果說藥物的普遍性可以平息疾病，那麼： 因為它們會改變。Sletres（藏藥名）等藥物具有以下特性：由於你出生的田地和時間等特殊性，你不應該在平息疾病方面有快慢等差異，因為你們的普遍性是相同的。因為它是穩定的，所以也不是原因。藥物的普遍性具有以下特性：你不應該是平息疾病的原因，因為你對此無益，因為你是恒常的。 第四，如果消除的普遍性是自相，或者僅僅是顯現，那麼考察時會有三個不合理之處需要避免：揭示外在沒有自相，獲得自相的方式，以及消除爭論。 1-33 首先：從自性上來說是相似的。在顯現之後產生的樹木普遍認知概念具有以下特性：即使顯現所抓住的意義，即樹木的自相，不是它自己所抓住的意義，但它看起來像是它自己所抓住的意義，因為它執著于顯現給它的那種樹木自相。 從那之中產生。法具有以下特性：它具有從非樹木中分離出來的樹木自相的最終特性，因為它通過從那之中產生的途徑，最終成為獲得它的原因。 任何對境，就其本質而言，在外在上具有以下特性：顯現給它的形象看起來像樹木，因為它將樹木的顯現特徵視為一體。它看起來像一體，因為顯現的樹木看起來像同一類別。其他從非樹木中分離出來的樹木的功能，比如能力等。
【English Translation】 From the perspective of terminology, this is the seed. Trees, as phenomena distinct from non-trees, possess the following characteristics: 1-32 They are the cause of the general concept of their own result, because they are beneficial to it. One cognition is different from another, just as the manifestations of trees, even though the substances are different, can achieve the same category of their own result. Even though the substances are different, they are produced from their own cause, generating the same category of their own result. Just as senses, object appearances, and mental activities, even without a common generality, wish to produce a single sensory consciousness. There are other examples as well: For example, like barley. For example, some medicines, such as Sletres (a Tibetan medicine name) and Parpata (a Tibetan medicine name), etc., even though they are different without a common self-characteristic of medicine, when used together or separately, can pacify diseases such as fever, but other medicines such as yogurt and Gagon (a Tibetan medicine name) do not. If it is said that these medicines have a common medicinal generality, and the generality itself can pacify diseases, then: It is not so from the perspective of specificity. The generality of medicines such as Sletres (a Tibetan medicine name) has the following characteristics: you should not pacify diseases such as fever, because you are the same and constant as the generality of other medicines that do not pacify diseases, without any difference. If it is said that the generality of medicines can pacify diseases, then: Because they change. Medicines such as Sletres (a Tibetan medicine name) have the following characteristics: due to the specificity of the field and time of your birth, etc., you should not have differences such as fast or slow in pacifying diseases, because your generality is the same. Because it is stable, it is also not the cause. The generality of medicine has the following characteristics: you should not be the cause of pacifying diseases, because you are not beneficial for that, because you are constant. Fourth, if the eliminated generality is a self-characteristic, or merely an appearance, then there are three irrationalities to avoid when examining: revealing that there is no self-characteristic externally, the way to obtain a self-characteristic, and eliminating arguments. 1-33 First: from the perspective of nature, it is similar. The conceptual cognition of the tree generality that arises after the manifestation has the following characteristics: even though the meaning grasped by the manifestation, i.e., the self-characteristic of the tree, is not the meaning grasped by itself, it appears as if it is the meaning grasped by itself, because it clings to that kind of tree self-characteristic that appears to it. Produced from that. The phenomenon has the following characteristics: it has the ultimate characteristic of the tree self-characteristic that is separated from non-trees, because it ultimately becomes the cause of obtaining it through the path of being produced from that. Any object, in its essence, externally has the following characteristics: the image that appears to it looks like a tree, because it regards the manifestation characteristic of the tree as one. It looks like one, because the manifested trees look like the same category. Other functions of trees that are separated from non-trees, such as abilities, etc.
བུར་སྣང་སྟེ། རང་ལ་སྣང་བ་ཤིང་རང་མཚན་པར་ཞེན་པས་སོ། ། སྣང་བ་ནས་དེ་ཉིད་མིན་ལ། ཤིང་གི་སྤྱི་འཛིན་རྟོག་བློ་ལ་སྣང་བ་ཆོས་ཅན། ཤིང་རང་ མཚན་མིན་ཏེ། ཤིང་གི་དོན་བྱེད་མི་ནུས་པས་སོ། ། ཤེས་ལ་ནས་ལྟ་བུར་ལ། ཨུད་པ་ལའི་སྤྱི་འཛིན་ཤེས་པའི་སྣང་ཡུལ་ཆོས་ཅན། ཨུད་པ་ ལ་སྤྱི་གཅིག་ལྟ་བུར་སྣང་སྟེ། ཨུད་པ་ལ་མིན་པ་ལ་ལྡོག་པའི་ཨུད་པ་ལའི་ངོ་བོ་ཅན་གྱི་ལྡོག་ པ་གཅིག་གི་མཐར་ཐུག་པར་སྣང་བས་སོ། ། དེ་ཉིད་གཞན་ལས་ལོག་པར་སྣང་སྟེ་ལ། ཨུད་པ་ལ་སྔོན་པོ་འཛིན་པའི་རྟོག་པའི་སྣང་ ཡུལ་དེ་ཆོས་ཅན། གཞི་མཐུན་ལྟ་བུར་སྣང་སྟེ། སྤྱིར་ཨུད་པ་ལ་མིན་པ་དང་། བྱེ་བྲག་ཨུད་ པ་ལ་དམར་པོ་སོགས་ལས་ལོག་པའི་ལྡོག་པ་གཉིས་དང་ལྡན་པའི་ཆོས་ཅན་གཅིག་ལྟ་བུར་ སྣང་བས་སོ། ། 1-34 དེ་ལས་སྤྱི་དང་ནི་ནས་རྒྱས་བྱེད་ལ། སྤྱི་ཆོས་ཅན། དོན་དམ་པར་མེད་དེ། སྤྱི་འཛིན་ རྟོག་པའི་སྣང་ཡུལ་དེ་ལ་སྤྱི་འཛིན་གྱིས་ཁྱོད་དུ་བཞག་པ་ཙམ་གྱི་བརྟགས་ཆོས་ཡིན་པས་སོ། ། ལྡོག་པའི་གཞི་མཐུན་ཆོས་ཅན། དོན་དམ་པར་མེད་དེ། གཞི་མཐུན་འཛིན་པའི་རྟོག་པའི་ སྣང་ཡུལ་དེ་ལ་གཞི་མཐུན་འཛིན་པས་ཁྱོད་དུ་བཞག་པ་ཙམ་གྱི་རྟགས་ཆོས་ཡིན་པས་སོ། ། ཤིང་གི་སྤྱི་འཛིན་རྟོག་པ་ཆོས་ཅན། རང་གི་སྣང་ཡུལ་ལ་སྤྱིར་འདོགས་ཏེ། གསལ་བ་རིགས་ མཐུན་རྣམས་རིགས་གཅིག་ཏུ་ཞེན་པས་སོ། །གཞི་མཐུན་འཛིན་པའི་རྟོག་པ་ཆོས་ཅན། རང་ གི་སྣང་ཡུལ་ལ་གཞི་མཐུན་དུ་འདོགས་ཏེ། ལྡོག་པ་གཉིས་དང་ལྡན་པའི་ཆོས་ཅན་གཅིག་ཏུ་ སྣང་བས་སོ། ། གཉིས་པ་ནི། དངོས་པོ་ནས་ཡུལ་ཅན་དང་ལ། དངོས་པོ་རང་མཚན་ལ་འཇུག་པའི་ ཤེས་བརྗོད་ཀྱི་ཐ་སྙད་ཀུན་ཆོས་ཅན། ཕྱི་རོལ་རང་མཚན་དངོས་ཡུལ་མིན་ཡང་གཞན་སེལ་ དེ་མིན་ལས་ལྡོག་པའི་རང་མཚན་གྱི་ཡུལ་ཅན་དུ་བཞག་ཏུ་རུང་སྟེ། མིན་ཡང་ལྡོག་པ་རང་ མཚན་ལ་བརྟེན་ནས་སྐྱེས་ཤིང་དེ་ཐོབ་བྱེད་ཀྱི་ཐ་སྙད་ཡིན་པས་སོ། ། གང་ལ་ནས་ཇི་བཞིན་ལ། སྒྲུབ་རྟགས་གཉིས་ལ་བརྟེན་པའི་རྗེས་དཔག་ཆོས་ཅན། ཞེན་ ཡུལ་དངོས་པོ་རང་མཚན་རྙེད་པའི་རྟེན་ཏུ་རུང་སྟེ། དེ་ལ་བརྒྱུད་ནས་འབྲེལ་བའི་རྣམ་རྟོག་ དོན་མཐུན་ཡིན་པས་སོ། ། འཁྲུལ་པར་ནས་བཞིན་ལ། སྒྲ་རྟག་འཛིན་གྱི་བློ་ཆོས་ཅན། སྒྲ་མི་རྟག་རྟོགས་ཀྱི་རྗེས་ དཔག་དང་རང་གི་སྣང་ཡུལ་འཁྲུལ་པར་འདྲ་ཡང་ཁྱོད་ལས་འཇུག་ཡུལ་སྒྲ་རྟག་པ་འཐོབ་པ་ མིན་ཏེ། སེལ་འཇུག་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཡིན་པས་སོ། །མར་མེའི་འོད་ལ་ནོར་བུར་འཛིན་པ་བཞིན་ ནོ། ། དེ་ལ་དུ་མ་ནས་འཇུག་པར་བྱེད་ལ། བུམ་གསལ་རྣམས་ཆོས་ཅན། སྤྱི་རང་མཚན་མེད་ 1-35 ཀྱང་སྤྱི་ཐ་སྙད་འཇུག་ཏུ་རུང་སྟེ། བུམ་པའི་དོན་བྱེད་པར་འདྲ་བའི་སྒོ་ནས་བུམ་མིན་ལས་ ལྡོག་པར་མཚུངས་པས་སོ། ། དེ་བཞིན་ནས་སྣ་ཚོགས་ཤེས་ལ། བུམ་
【現代漢語翻譯】 顯現為木頭，是因為執著于顯現為木頭的自相。 從顯現來說，並非是那樣的。顯現於執持木頭總相的分別唸的法，不是木頭的自相，因為它不能實現木頭的作用。 例如，在認知中，執持藍蓮花的總相的識的顯現境，顯現為藍蓮花的一個總相，因為它顯現為與非藍蓮花相異的、具有藍蓮花體性的一個相異的究竟。 顯現為與他者相異，執持藍色蓮花的分別唸的顯現境，顯現為同體，因為它顯現為具有與一般非藍蓮花和特殊紅色蓮花等相異的兩個相異的法的一個。 總相，實際上並不存在，因為總相執持的顯現境只是總相執持者假立的假立之法。相異的同體，實際上並不存在，因為同體執持的分別唸的顯現境只是同體執持者假立的假立之法。執持木頭總相的分別念，將總相施加於自己的顯現境，因為它執著于顯現為同類的事物為一類。執持同體的分別念，將同體施加於自己的顯現境，因為它顯現為具有兩個相異的法的一個。 第二，進入自相事物的識和言語的所有名稱，雖然不是外境的自相事物，但可以安立為與他者相異的、與非彼相異的自相之境，因為雖然不是，但相異是依賴於自相而產生的，並且是獲得它的名稱。 依賴於成立二者的比量，能夠成為獲得所執著的事物自相的所依，因為它與間接相關的隨念相符。 執持聲音常有的心識，雖然與了知聲音無常的比量和自己的顯現境相似，但在進入的境上，不能獲得聲音常有，因為進入的方式顛倒了。就像將燈光執著為寶石一樣。 雖然瓶子的顯現不是總相自相，但可以施加總相的名稱，因為它在實現瓶子的作用上相似，並且在與非瓶子相異上相同。 同樣，瓶子...
【English Translation】 It appears as wood because of clinging to the self-characterized appearance of wood. From the perspective of appearance, it is not the same. The phenomenon that appears to the conceptual mind grasping the general character of wood is not the self-character of wood, because it cannot perform the function of wood. For example, in cognition, the appearing object of the consciousness grasping the general character of a blue lotus appears as a single general character of a blue lotus, because it appears as the ultimate of a single negation that is different from what is not a blue lotus and has the nature of a blue lotus. It appears as being different from others, the appearing object of the conceptual thought grasping a blue lotus appears as being of the same entity, because it appears as a single phenomenon possessing two negations that are different from what is generally not a blue lotus and specifically different from a red lotus, etc. The general characteristic does not truly exist, because the appearing object of the conceptual thought grasping the general characteristic is merely an imputed attribute posited as 'you' by the grasper of the general characteristic. The co-referential negation does not truly exist, because the appearing object of the conceptual thought grasping the co-referentiality is merely an imputed attribute posited as 'you' by the grasper of the co-referentiality. The conceptual thought grasping the general characteristic of wood imputes generality to its appearing object, because it clings to similar phenomena as being of one kind. The conceptual thought grasping co-referentiality imputes co-referentiality to its appearing object, because it appears as a single phenomenon possessing two negations. Secondly, all terms of knowledge and expression that apply to self-characterized entities, although not external self-characterized objects, can be established as objects of self-character that are different from others and different from what is not that, because although they are not, difference arises in dependence on self-character and is a term that obtains it. The inference that relies on the two proofs of establishment can serve as a basis for obtaining the self-characterized object of clinging, because it is in accordance with the indirectly related mental image. The mind that grasps sound as permanent, although similar to the inference that realizes sound as impermanent and its own appearing object, cannot obtain sound as permanent in the object of entry, because the mode of entry is reversed. It is like mistaking the light of a lamp for a jewel. Although the appearances of pots are not general self-characteristics, the term 'general' can be applied, because they are similar in performing the function of a pot and are the same in being different from what is not a pot. Similarly, the pot...
པ་ཆོས་ཅན། གཞི་མཐུན་གྱི་ཐ་སྙད་བྱར་རུང་ སྟེ། མིག་ཤེས་ཀྱི་བཟུང་བྱ་དང་ལྟོ་ལྡིར་བ་སོགས་ལྡོག་ཆོས་སོགས་སྣ་ཚོགས་སུ་ཤེས་བྱ་ཡིན་ པས་སོ། །རྟགས་དེ་ཡིན་ཏེ། མིག་ཤེས་མི་བསྐྱེད་པ་དང་ཆུ་མི་སྐྱོར་བ་སོགས་ལས་ལྡོག་པས་ སོ། ། གསུམ་པ་ནི། སྒྲ་དོན་ནས་མི་སྲིད་དོ་ལ། སྤྱི་གཞི་མཐུན་ཆོས་ཅན། རང་མཚན་དུ་མེད་ དེ། རྟོག་ངོར་ཇི་ལྟར་གྲགས་པ་བཞིན་དུ་བཞག་ཙམ་ཡིན་པས་སོ། ། ཆོས་དང་ཆོས་ཅན་ནས་མཁས་པ་རྣམས་ཀྱིས་བྱས་པ་ཡིན་ལ། ཆོས་ཆོས་ཅན་སྤྱི་གཞི་ མཐུན་བསྒྲུབ་བྱ་སྒྲུབ་བྱེད་སོགས་ཆོས་ཅན། རང་མཚན་དབང་གཙན་པར་མ་བྱས་པར་རྟོག་ ངོར་ཇི་ལྟར་གྲགས་པ་བཞིན་དུ་མཁས་པས་རྣམ་བཞག་བྱས་པ་ལ་དགོས་པ་ཡོད་དེ། མི་རྟག་ བདག་མེད་སོགས་ཡིན་ལུགས་ལ་འཇུག་ཅིང་རྟོགས་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་དུ་དེ་ལྟར་རྣམ་བཞག་ བྱས་པས་སོ། །དངོས་ལ་འདི་ནི་མི་སྲིད་དོ་ཞེས་པ་འཆད་དོ། །དོན་རང་མཚན་སོ་སོ་བ་རྣམས་ ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱི་སྤྱི་རང་མཚན་མེད་དེ། །རང་གི་ངོ་བོ་འདྲེ་བ་མེད་པས་སོ། ། ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱི་ལྡོག་པའི་གཞི་མཐུན་རང་མཚན་མེད་དེ། དོན་དམ་པར་ལྡོག་པ་ཐ་ དད་མེད་པས་སོ། ། དེ་ལ་ངོ་བོ་ནས་བསླད་པ་ཡིན་ལ། ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ལ་སྤྱི་གཞི་མཐུན་རྟོག་པས་བརྟགས་ པ་ཡིན་ཏེ། དོན་དམ་པར་འདྲེ་དང་ལྡོག་པ་ཐ་དད་པས་སོ། ། དེས་སྤྱི་ནས་དོན་ལ་ལ། སྤྱི་གཞི་མཐུན་གྱི་ཐ་སྙད་ཆོས་ཅན། རང་གི་དངོས་ཡུལ་རང་ མཚན་ཁོ་ན་ལ་འཇུག་པ་མིན་པར་ཐལ། བློ་དོན་ཏེ། རྟོག་པའི་སྣང་ཡུལ་ལ་དངོས་སུ་འཇུག་ 1-36 པས་སོ། ། དེ་ཉིད་ནས་བརྟག་ལ། སྒྲ་བྱས་སོགས་ལྡོག་པ་དུ་མར་བྱེད་པའི་རྟོག་པའི་སྣང་ཡུལ་ཆོས་ ཅན། ཁྱོད་ལ་རྟོག་ངོར་བྱས་སོགས་དུ་མར་བརྟག་ཏུ་རུང་སྟེ། སྒྲ་རང་མཚན་མ་བྱས་སོགས་ ལས་ལྡོག་པ་ལྟར་ཁྱོད་ཀྱང་མ་བྱས་སོགས་ལས་ལྡོག་པར་རྟོགས་པས་དངོས་སུ་ཞེན་པས་སོ། ། བསྒྲུབ་བྱ་ནས་ཉམས་པའི་ཕྱིར་ལ། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། རྗེས་དཔག་གིས་སྤྱི་མི་རྟག་ སོགས་གྱིས་ཁྱད་པར་དུ་བྱས་པའི་སྒྲ་སོགས་རང་མཚན་སྣང་ནས་མི་འཛིན་པར་ཐལ། རྟོག་ པས་ཕྱི་རོལ་རང་མཚན་སྣང་ནས་མཐོང་བ་མེད་པས་སོ། །འོ་ན་སློབ་དཔོན་ཕྱོགས་གླང་གིས་ གཞན་སེལ་པས་ཁྱད་པར་དུ་བྱས་པའི་ཁྱད་པར་འཛིན་ཏེ། ཞེས་རང་མཚན་སྣང་ནས་འཛིན་ པར་བཤད་དོ་ཞེ་ན། ཁྱད་པར་ནས་མཚན་ཉིད་བཟུང་བྱ་མིན་ལ། གཞན་སེལ་པས་ཁྱད་པར་དུ་བྱས་པའི་ ཁྱད་པར་དེ་ཆོས་ཅན། ཕྱི་རོལ་རང་མཚན་མ་ཡིན་པར་ཐལ། ཁྱད་པར་སྤྱི་དང་འདྲེས་པ་ཞེས་ པའི་སྒྲོ་བཏགས་གཅིག་ཡིན་པས་སོ། ། དེ་ནི་ནས་མི་རུང་ཕྱིར་ལ། སྒྲ་རང་མཚན་གཅིག་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་སྤྱི་གཞི་མཐུན་ཆོས་ ཆོས་ཅན་ཐ་དད་པའི་དངོས་པོ་རང་ཚད་མས་དོན་མཐུན་དུ་བཟུང་བྱ་མིན་ཏེ། ཁྱོད་སྤྱི་གཞི་ མཐུན་ཆོས་ཆོས་ཅན་ཐ་དད་པའི་ངོ་
【現代漢語翻譯】 對於有法者（chos can，具有某種性質的事物），可以建立共相（gzhi mthun，基礎相同）的術語，因為眼識所取之境和腹脹等，作為反體（ldog chos，相反的性質）等，是多種多樣的所知（shes bya，認識的對象）。 理由是，因為與不生起眼識和不取水等相反。 第三，從聲音的意義上來說是不可能的。共相有法者，不是自相（rang mtshan，自身特有的性質），因為它僅僅是如分別念（rtog pa，概念）所顯現的那樣安立的。 從法（chos，性質）和有法（chos can，具有某種性質的事物）的角度來說，是智者們所作的。法、有法、共相、所立（bsgrub bya，需要證明的事物）、能立（sgrub byed，用於證明的事物）等有法，不是以自相為絕對，而是如分別念所顯現的那樣，智者們進行安立是有必要的，因為是爲了進入和證悟無常、無我等實相（yin lugs，事物的真實狀態）。因此才這樣安立。下面解釋『在事物上這是不可能的』。 各個自相的事物有法者，你的共相沒有自相，因為各自的體性（ngo bo，本質）沒有混雜。 有法者，你的反體的共相沒有自相，因為勝義諦（don dam pa，究竟的真理）中反體沒有差別。 這是從體性上混淆了。有法者，你所具有的共相是被分別念所假立的，因為在勝義諦中，混雜和反體是不同的。 因此，從共相到事物，共相的術語有法者，不應僅僅適用於自己的實有境（dngos yul，真實存在的對象），因為它是分別唸的境，實際上適用於分別唸的顯現境。 從那一點進行觀察，聲音等作為多種反體而存在的分別唸的顯現境有法者，你可以在分別念中被假立為多種，因為就像聲音的自相與未作等相反一樣，你也被理解為與未作等相反，因此執著于實有。 因為所立會退失，所知有法者，不應從後來的推論中顯現出以無常等共相所區分的聲等自相，因為分別念沒有從外境顯現出看到自相。那麼，如果正方導師陳那（Phyogs glang）說，通過他者排除（gzhan sel pa，通過排除其他事物來定義事物）來區分，所以執著于自相，那麼…… 從特性上來說，不能抓住特徵。通過他者排除所區分的特性，不是外境的自相，因為它只是一個『與共相混合的特性』的標籤。 從那一點來說，是不允許的。聲音的自相有法者，你不能被正量（tshad ma，有效的認知手段）視為與共相、有法、法、有法不同的事物，因為你與共相、有法、法、有法的體性不同。
【English Translation】 For a 'chos can' (subject, something that possesses a certain quality), it is possible to establish the term 'gzhi mthun' (common ground), because what is apprehended by eye consciousness and bloating, etc., as 'ldog chos' (opposite qualities), are various 'shes bya' (objects of knowledge). The reason is that it is the opposite of not generating eye consciousness and not taking water, etc. Third, it is impossible from the meaning of sound. A 'gzhi mthun' (common ground) 'chos can' (subject), is not 'rang mtshan' (own characteristic), because it is merely established as it appears in 'rtog pa' (conceptual thought). From the perspective of 'chos' (quality) and 'chos can' (subject), it is done by the wise. 'Chos', 'chos can', 'gzhi mthun', 'bsgrub bya' (what needs to be proven), 'sgrub byed' (what is used to prove), etc., 'chos can' (subject), are not made absolute as 'rang mtshan' (own characteristic), but it is necessary for the wise to establish them as they appear in 'rtog pa' (conceptual thought), because it is for entering and realizing the 'yin lugs' (true nature) of impermanence, selflessness, etc. Therefore, it is established in this way. Below, it explains 'this is impossible in things'. Each 'rang mtshan' (own characteristic) thing, 'chos can' (subject), your 'spyi' (universal) does not have 'rang mtshan' (own characteristic), because their respective 'ngo bo' (essence) are not mixed. 'Chos can' (subject), your 'ldog pa' (opposite) 'gzhi mthun' (common ground) does not have 'rang mtshan' (own characteristic), because in 'don dam pa' (ultimate truth), there is no difference in 'ldog pa' (opposite). This is confused from the 'ngo bo' (essence). 'Chos can' (subject), the 'spyi' (universal) you possess is posited by 'rtog pa' (conceptual thought), because in 'don dam pa' (ultimate truth), mixing and 'ldog pa' (opposite) are different. Therefore, from 'spyi' (universal) to things, the term 'spyi' (universal) 'gzhi mthun' (common ground) 'chos can' (subject), should not only apply to its own 'dngos yul' (real object), because it is the object of 'rtog pa' (conceptual thought), and actually applies to the appearance of 'rtog pa' (conceptual thought). Observing from that point, the appearance of 'rtog pa' (conceptual thought) that exists as various 'ldog pa' (opposite) such as sound, 'chos can' (subject), you can be posited as many in 'rtog pa' (conceptual thought), because just as the 'rang mtshan' (own characteristic) of sound is the opposite of not making, etc., you are also understood to be the opposite of not making, etc., therefore clinging to reality. Because the 'bsgrub bya' (what needs to be proven) will be lost, 'shes bya' (object of knowledge) 'chos can' (subject), one should not apprehend the 'rang mtshan' (own characteristic) of sound, etc., distinguished by the 'spyi' (universal) impermanence, etc., from subsequent inference, because 'rtog pa' (conceptual thought) does not see the 'rang mtshan' (own characteristic) from the external world. Then, if Master Dignāga (Phyogs glang) says that one apprehends the distinction distinguished by 'gzhan sel pa' (exclusion of others), therefore clinging to 'rang mtshan' (own characteristic), then... From the characteristic, one cannot grasp the definition. The characteristic distinguished by 'gzhan sel pa' (exclusion of others), 'chos can' (subject), is not the 'rang mtshan' (own characteristic) of the external world, because it is just a label of 'characteristic mixed with the universal'. From that point, it is not allowed. The 'rang mtshan' (own characteristic) of sound, 'chos can' (subject), you cannot be regarded by 'tshad ma' (valid cognition) as a thing different from 'spyi' (universal), 'gzhi mthun' (common ground), 'chos' (quality), 'chos can' (subject), because your nature is different from 'spyi' (universal), 'gzhi mthun' (common ground), 'chos' (quality), 'chos can' (subject).
བོར་མི་རུང་བས་སོ། ། དེ་ཡི་ངོ་བོ་ནས་འཇུག་ཕྱིར་རོ་ལ། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། རང་མཚན་གྱི་ངོ་བོ་རང་མིན་ ཀུན་ལས་ལོག་ནས་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པར་གནས་པ་དེ་དངོས་སུ་བརྗོད་པའི་སྒྲ་དང་སྣང་ནས་ རྟོགས་པའི་རྟོག་པ་མེད་དེ། རྗོད་བྱེད་ཀྱི་སྒྲ་དང་རྟོག་པ་ཐམས་ཅད་དངོས་ཡུལ་སྤྱི་ཁོ་ན་ལ་ འཇུག་པས་སོ། ། 1-37 ༈ རང་མཚན་ལ་མི་སྦྱོར་ཞིང་གཞན་སེལ་ལ་སྦྱོར་བ་རྩོད་སྤང་དང་བཅས་པ། ལྔ་པ་རང་མཚན་ལ་མི་སྦྱོར་ཞིང་གཞན་སེལ་ལ་སྦྱོར་བ་རྩོད་སྤང་དང་བཅས་པ་ལ་ གཉིས། དངོས་ཀྱི་དོན། རྩོད་པ་སྤང་བའོ། །དང་པོ་ལ་བཞི། རང་མཚན་དངོས་ཀྱི་བརྗོད་བྱ་ མིན། སྤྱི་རྐྱང་ཞེན་པའི་བརྗོད་བྱ་མིན། །རིགས་ལྡན་དེ་དག་གཉིས་ཀ་མིན། །ཐོབ་བྱའམ་ ཞེན་ཡུལ་རང་མཚན་ཡིན་པའོ། ། དང་པོ་ནི། ཅི་ཡི་ཕྱིར། ཕྱི་རོལ་རང་མཚན་ལ་སྒྲ་དངོས་སུ་མི་སྦྱོར་ཞེས་བརྡ་སྤྲོད་པ་ཟེར་ ན། སྒྲ་རྣམས་ནས་བརྡར་མ་ཡིན་ལ། བརྡ་དུས་ཀྱི་བ་ལང་རང་མཚན་གཅིག་ཆོས་ཅན། རྗོད་ བྱེད་སྒྲ་ཡི་དངོས་ཡུལ་མིན་ཏེ། དེ་ལ་བརྡ་དངོས་སུ་སྦྱོར་མི་ནུས་པས་སོ། །ཁྱབ་སྟེ། རྗོད་བྱེད་ སྒྲ་རྣམས་ཀྱི་ནི་བརྡ་བཏགས་པའི་དོན་སྟོན་པས་སོ། །རྟགས་དེར་ཐལ། ཕྱིས་ཐ་སྙད་དུས་ན་ འགགས་ནས་མེད་པས་སོ། །ཁྱབ་སྟེ། བརྡ་དེ་ནི་ཐ་སྙད་དུས་སུ་དོན་རྟོགས་པའི་ཆེད་དུ་བྱས་ པས་སོ། །སྤྱི་རྟག་དངོས་གཅིག་སྒྲ་ཡི་ཞེན་ཡུལ་ལོ་ཞེ་ན། གཉིས་པ་ནི། ཅི་ནས་ནས་སྦྱོར་བར་བྱེད་ལ། ཤིང་སྒྲ་ཆོས་ཅན། དོན་ཡོད་དེ། ཤིང་ འབྲས་དོན་གཉེར་ཤིང་རང་མཚན་ལས་འཇུག་པའི་དོན་དུ་བརྡ་སྦྱོར་སྐྱེས་བུས་སྦྱར་བས་སོ། ། བ་ལང་གི་རིགས་ཆོས་ཅན། བ་ལང་གི་བརྡ་ཡི་འཇུག་ཡུལ་རང་མཚན་མིན་པར་ཐལ། བཞོ་ བཀལ་སོགས་ཀྱི་དོན་བྱེད་མི་ནུས་པའི་ཕྱིར་ཏེ། རྟག་པས་སོ། ། གསུམ་པ་ལ་གསུམ། གསལ་རྐྱང་ལ་བཀོད་པའི་སྐྱོན་མཚུངས། ལྡོག་ལྡན་ལ་རྗོད་བྱེད་ སྦྱར་བར་རིགས། མི་རིགས་པར་འདོད་པའི་ལུགས་དགག་པའོ། ། དང་པོ་ནི། རིགས་དེ་དང་ལྡན་པའི་རྫས་ལ་སྒྲ་དངོས་སུ་སྦྱོར་ཏེ། རྫས་ཀྱི་དོན་བྱེད་ནུས་ པས་སོ། །ཞེ་ན། དེ་ཡང་ནི་ནས་མི་བྱེད་ལ། གསལ་བ་ཉིད་ལ་བརྡ་དངོས་སུ་སྦྱོར་བར་རིགས་ པར་ཐལ། སྤྱི་ལྡན་གྱི་རྫས་ལ་སྒྲ་དངོས་སུ་སྦྱོར་བས་སོ། །གསལ་བ་ལ་སྒྲ་མི་སྦྱོར་ཏེ། མཐའ་ ཡས་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེ་ན། སྤྱི་ལྡན་གསལ་བ་ཆོས་ཅན། རྗོད་བྱེད་ཀྱི་སྒྲ་དངོས་སུ་སྦྱར་མི་ནུས་ 1-38 པར་ཐལ། མཐའ་ཡས་པ་འདི་མཚུངས་པས་སོ། །གསུམ་ཁས་སོ། ། གཉིས་པ་ནི། དེ་བྱེད་ནས་ཅིས་མ་བྱས་ལ། བ་ལང་གི་གསལ་བ་རྣམས་བ་ལང་གི་དོན་ མི་བྱེད་པ་ལས་བཟློག་པར་མཚུངས་པ་ཆོས་ཅན། བ་ལང་གི་བརྡ་བྱེད་པར་རིགས་པར་ཐལ། བ་ལང་གི་གཞན་སེལ་ཡིན་པས་སོ། ། གསུམ་པ་ལ་གཉིས། དོན་དངོས་བཤད། རྩོད་པ་སྤང་བའོ། །དང་པོ་ནི
【現代漢語翻譯】 因為不能捨棄。 因為要從它的自性進入。所知法，具有自相的自性，從並非自身的一切事物中分離出來，以不共的方式存在，對於直接陳述它的聲音和顯現后認識它的分別念來說，是不存在的。因為所有能表達的聲音和分別念都只針對共相的對境。 1-37 對自相不適用而適用於他遮的辯論及駁斥 第五，對自相不適用而適用於他遮的辯論及駁斥，分為兩部分：實際意義和駁斥辯論。第一部分分為四點：自相不是實際的表達對像；不是唯有共相執著的表達對像；具有種類的那些都不是；獲得或執著的對境是自相。 第一點：為什麼說外境的自相不能直接用聲音來表達呢？因為聲音不是用來指示個別事物的。指示時的牛的自相，一個法，不是能表達的聲音的實際對境，因為不能直接用聲音來指示它。這是普遍成立的，因為能表達的聲音指示的是假立的意義。理由成立，因為在後來的命名時已經消失了。這也是普遍成立的，因為命名是爲了在命名時理解意義。如果說常一的共相是聲音的執著對境， 第二點：從哪裡開始適用呢？樹的聲音，一個法，是有意義的，因為爲了追求樹的果實，命名者將樹的自相作為適用的對象。牛的種類，一個法，牛的名稱所適用的對象不是自相，因為不能進行擠奶等活動，因為它是不變的。 第三點分為三點：與僅有顯現的過失相同；對具有反體的適用表達是合理的；駁斥認為不合理的觀點。 第一點：種類和具有該種類的物質可以直接用聲音來表達，因為物質能夠發揮作用。如果這樣說，那麼也不能這樣做。直接用聲音來表達顯現是合理的，因為具有共相的物質可以直接用聲音來表達。不能用聲音來表達顯現，因為它是無限的。如果這樣說，具有共相的顯現，一個法，不能直接用聲音來表達，因為這個無限性是相同的。三者都承認。 第二點：如果這樣做，為什麼不這樣做呢？牛的顯現與牛的作用相反，但相似之處，一個法，應該用牛的名稱來表達，因為它遮止了非牛。 第三點分為兩點：解釋實際意義和駁斥辯論。第一點是：
【English Translation】 Because it must not be abandoned. Because it enters from its own essence. Knowable phenomena, the essence of having its own characteristic, being separated from all that is not itself, existing in an uncommon way, for the sound that directly states it and the concept that realizes it after it appears, it does not exist. Because all expressive sounds and concepts only apply to the general object. 1-37 Arguments and refutations that do not apply to self-characteristics but apply to other exclusions Fifth, arguments and refutations that do not apply to self-characteristics but apply to other exclusions, are divided into two parts: the actual meaning and the refutation of arguments. The first part is divided into four points: self-characteristics are not the actual objects of expression; not the objects of expression that are only attached to generality; those that have kinds are not both; the objects of attainment or attachment are self-characteristics. The first point: Why do you say that the sound cannot be directly applied to the self-characteristic of the external object? Because the sounds are not used to indicate individual things. The self-characteristic of a cow at the time of indication, one dharma, is not the actual object of the expressive sound, because it cannot be directly indicated by the sound. This is universally true, because the expressive sound indicates the meaning that is falsely established. The reason is valid, because it has disappeared in the later naming. This is also universally true, because naming is done to understand the meaning at the time of naming. If you say that the constant and single generality is the object of attachment of the sound, The second point: From where does it start to apply? The sound of a tree, one dharma, is meaningful, because in order to pursue the fruit of the tree, the namer applies the self-characteristic of the tree as the object of application. The kind of cow, one dharma, the object to which the name of the cow applies is not the self-characteristic, because it cannot perform activities such as milking, because it is unchanging. The third point is divided into three points: the fault is the same as that of mere clarity; it is reasonable to apply expression to those with opposites; refuting the view that it is unreasonable. The first point: The kind and the substance that has that kind can be directly expressed by sound, because the substance can function. If you say so, then you cannot do so either. It is reasonable to directly express the manifestation with sound, because the substance with generality can be directly expressed with sound. The manifestation cannot be expressed with sound, because it is infinite. If you say so, the manifestation with generality, one dharma, cannot be directly expressed with sound, because this infinity is the same. All three admit it. The second point: If you do this, why don't you do it? The manifestation of a cow is the opposite of the function of a cow, but the similarity, one dharma, should be expressed by the name of the cow, because it excludes non-cows. The third point is divided into two points: explaining the actual meaning and refuting the argument. The first point is:
། སྤྱི་ལྡན་སྒྲ་དོན་ དུ་འདོད་པ་ལ་སློབ་དཔོན་གྱིས་རང་དབང་མེད་ཕྱིར་དེ་ལྡན་མིན་ཞེས་སོགས་བཀོད་པའི་ ཉེས་པ་དེ་རྟོག་ལྡན་སྒྲ་དོན་དུ་འདོད་པ་ལའང་མཚུངས་སོ་ཞེ་ན། བླ་སྟེ་ནས་མི་དགོས་སོ་ལ། ཤིང་སྒྲ་ཆོས་ཅན། རང་གི་བརྗོད་བྱར་ཤིང་གི་རིགས་ཤིང་ གསལ་རྫས་གཞན་མི་དགོས་པར་ཐལ། ཤིང་གསལ་རྣམས་ཤིང་མིན་ལས་ལྡོག་པ་གྲུབ་ཙམ་ གྱིས་ཁྱོད་རྗོད་བྱེད་དུ་འཇུག་པའི་དོན་གྲུབ་པས་སོ། ། དེ་ལ་ནས་རྗོད་བྱེད་ལ། བུམ་སྒྲ་ཆོས་ཅན། རང་ཐུན་མོང་མིན་པར་འཇུག་པའི་ཡུལ་ དེར་བུམ་མིན་སྤངས་ནས་ཉན་པ་པོ་རང་གི་དོན་ལ་འཇུག་པའི་དོན་དུ་སྦྱར་བ་ཡིན་ཏེ། བུམ་ གསལ་གྱི་དངོས་མིང་ཡིན་པས་སོ། ། དེ་ཡིས་ནས་ཁྱེད་ལྟར་ན་ཆོས་ཅན། བུམ་གསལ་གྱི་དངོས་མིང་དུ་སྦྱར་བ་མི་འཐད་པར་ ཐལ། བུམ་གསལ་བུམ་མིན་ཡིན་པ་མི་གཅོད་པས་སོ། །སྒྲ་འདི་ལ། བརྗོད་པར་དེ་མིན་རྣམ་ པར་གཅོད་པའི་སེལ་པ་ཡོད་ཅེ་ན། སྒྲ་རྣམས་ནས་ཅི་ཞིག་བྱ་ལ། ཁྱེད་ལ་ཆོས་ཅན། རྗོད་བྱེད་དུ་འཇུག་པ་ལ་སྤྱི་རྟག་དངོས་ རྫས་གཞན་མི་དགོས་པར་ཐལ། བུམ་མིན་སོགས་མི་འདོད་པའི་དོན་གཅད་ནས་བུམ་ སོགས་འདོད་པའི་དོན་ལ་འཇུག་པས་སྒྲ་ཡིན་པས་སོ། ། གཉིས་པ་ལ་གཉིས། ངོ་ཤེས་མི་སྲིད་པ་སྤང་། སྤྱི་རང་མཚན་ལས་སྐྱེ་བ་དགག་པའོ། 1-39 ། དང་པོ་ནི། སྤྱི་རང་མཚན་མེད་ན། གསལ་བ་རྣམས་རིགས་གཅིག་ཏུ་ངོ་ཤེས་པ་མི་རུང་པར་ ཐལ་ལོ་ཞེ་ན། གསལ་བ་རྣམས་ནས་ངོ་ཤེས་བྱེད་ལ། བུམ་གསལ་རྣམས་ཆོས་ཅན། རྫས་ཐ་དད་ཀྱི་སྤྱི་ རང་མཚན་མེད་ཀྱང་རིགས་གཅིག་ཏུ་ངོ་ཤེས་སུ་རུང་བར་ཐལ། རང་འབྲས་རིགས་གཅིག་ བྱེད་པར་འདྲ་བའི་སྒོ་ནས་རིགས་གཅིག་ཏུ་སྒྲོ་བཏགས་ནས་རིགས་གཅིག་ཏུ་ངོ་ཤེས་པར་ བྱེད་པས་སོ། ། གཉིས་པ་ལ་སྤྱི་ཁོ་ནས་སྤྱི་བློ་བསྐྱེད་པ་དགག སྤྱི་གསལ་ལྟོས་ནས་སྤྱི་བློ་བསྐྱེད་པ་ དགག་པའོ། །དང་པོ་ནི། གཞན་གྱི་ནས་ཉིད་ལས་མིན་ལ། བུམ་པའི་སྤྱི་བློ་ཆོས་ཅན། བུམ་ སྤྱི་ཡན་གར་བ་ཉིད་བཟུང་ཡུལ་དུ་ཡོད་པ་ལས་དངོས་སུ་སྐྱེ་བ་མིན་པར་ཐལ། བུམ་གསལ་ ཡང་འཛིན་པས་སོ། །དེ་ཡིན་ན་རྟག་ཏུ་ནས་ཐལ་འགྱུར་ཕྱིར་ལ་ཆོས་ཅན། བུམ་གསལ་ གཏན་མི་ཤེས་པར་ཐལ། བུམ་སྤྱི་རྟག་དངོས་ཁོ་ན་ཤེས་པས་སོ། །འདོད་ན། དེ་ཡི་ཚེ་ནས་མ་ བཟུང་ཕྱིར་ལ། ཆོས་ཅན། བུམ་སྤྱི་བུམ་གསལ་དང་ལྡན་པའི་འབྲེལ་པ་མ་བཟུང་བར་ཐལ། འདོད་པ་དེ་ཡི་ཚེ་ནའོ། །འདོད་ན། དེ་དང་ལྡན་ནས་འདོགས་ལ། ཆོས་ཅན་བུམ་སྤྱི་དངོས་སུ་ ཤེས་པའི་སྒོ་ནས། གསེར་བུམ་བུམ་པའི་སྤྱི་ལྡན་གྱི་ཐ་སྙད་འདོགས་པར་མི་འཐད་པར་ཐལ། གསེར་བུམ་བུམ་པའི་སྤྱི་ལྡན་དུ་མི་ཤེས་པས་སོ། ། གཉིས་པ་ལ་གཉིས། གསལ་བ་སྤྱི་ལ་ལྟོས་ནས་སྤྱི་བློ་བསྐྱེད་པ་དགག སྤྱི་གསལ་བ་ལ་ ལྟོས་ནས་སྤྱི་བློ་བསྐྱེད་པ་དགག་པའོ
【現代漢語翻譯】 如果有人認為，因為導師（指論辯者）無法自主決定聲音和意義是否一致，所以將聲音和意義視為一致是錯誤的，那麼將聲音和意義視為具有推理性也是同樣的錯誤，你對此有何看法？ 答：不需要這樣認為。以木頭的聲音為例，你不需要木頭的種類或木頭的清晰物質作為其表達的對象，因為僅僅通過區分木頭的清晰部分和非木頭部分，你就可以實現讓聲音表達木頭的目的。 關於這一點，對於表達的對象，以瓶子的聲音為例，你將它應用於一個非共同的領域，通過排除非瓶子的事物，聽者可以理解你想要表達的含義。這是因為『瓶子』這個聲音是瓶子清晰部分的真實名稱。 因此，按照你的觀點，將『瓶子』這個聲音應用於瓶子清晰部分的真實名稱是不合理的，因為你沒有區分瓶子的清晰部分和非瓶子的部分。那麼，這個聲音是否具有區分表達對像和非表達對象的能力呢？ 答：對於所有的聲音，你想要做什麼？按照你的觀點，你不需要普遍概念、常存事物或其他物質來使聲音表達意義，因為通過排除非瓶子等不想要的事物，並將聲音應用於瓶子等想要的事物，聲音就可以表達意義。 第二部分分為兩點：駁斥無法識別，以及否定從共相和自相中產生。 第一點是：如果不存在共相和自相，那麼清晰的事物就無法被識別為同一類別。 答：清晰的事物是可以被識別的。以瓶子的清晰部分為例，即使不同的物質沒有共相和自相，它們仍然可以被識別為同一類別，因為它們在產生相同的結果方面是相似的，所以可以通過假設它們屬於同一類別來識別它們。 第二部分分為兩點：否定僅通過共相產生共相的認知，以及否定通過清晰部分來產生共相的認知。 第一點是：其他事物不是從自身產生的。以瓶子的共相認知為例，它不是直接從瓶子的共相本身產生的，因為瓶子的清晰部分也被認知。如果這樣，那麼總是會產生謬誤，因為瓶子的清晰部分永遠不會被知道，因為只知道瓶子的常存共相。如果有人這樣認為，那麼瓶子的共相就沒有與瓶子的清晰部分建立聯繫。如果有人這樣認為，那麼通過直接認知瓶子的共相，就不能將『金瓶』稱為具有瓶子共相的事物，因為人們不知道金瓶具有瓶子的共相。 第二部分分為兩點：否定通過清晰部分來產生共相的認知，以及否定通過共相來產生共相的認知。
【English Translation】 If someone argues that it is wrong to consider sound and meaning as consistent because the teacher (referring to the debater) cannot independently decide whether the sound and meaning are consistent, then it is equally wrong to consider sound and meaning as having rationality. What do you think about this? Answer: There is no need to think so. Take the sound of wood as an example. You don't need the type of wood or the clear substance of wood as its object of expression, because you can achieve the purpose of letting the sound express wood simply by distinguishing the clear part of the wood from the non-wood part. Regarding this, for the object of expression, take the sound of a bottle as an example. You apply it to a non-common field. By excluding non-bottle things, the listener can understand the meaning you want to express. This is because the sound 'bottle' is the real name of the clear part of the bottle. Therefore, according to your point of view, it is unreasonable to apply the sound 'bottle' to the real name of the clear part of the bottle, because you have not distinguished the clear part of the bottle from the non-bottle part. So, does this sound have the ability to distinguish between the object of expression and the non-object of expression? Answer: For all sounds, what do you want to do? According to your point of view, you don't need universal concepts, permanent things, or other substances to make the sound express meaning, because by excluding unwanted things such as non-bottles and applying the sound to wanted things such as bottles, the sound can express meaning. The second part is divided into two points: refuting the inability to recognize, and negating the generation from the commonality and self-characteristic. The first point is: If there is no commonality and self-characteristic, then clear things cannot be recognized as the same category. Answer: Clear things can be recognized. Taking the clear part of the bottle as an example, even if different substances do not have commonality and self-characteristic, they can still be recognized as the same category, because they are similar in producing the same result, so they can be recognized as the same category by assuming that they belong to the same category. The second part is divided into two points: negating the cognition of commonality generated only through commonality, and negating the cognition of commonality generated through clear parts. The first point is: Other things are not produced from themselves. Taking the cognition of the commonality of a bottle as an example, it is not directly produced from the commonality of the bottle itself, because the clear part of the bottle is also cognized. If so, then there will always be a fallacy, because the clear part of the bottle will never be known, because only the permanent commonality of the bottle is known. If someone thinks so, then the commonality of the bottle has not established a connection with the clear part of the bottle. If someone thinks so, then by directly cognizing the commonality of the bottle, the 'golden bottle' cannot be called a thing with the commonality of the bottle, because people do not know that the golden bottle has the commonality of the bottle. The second part is divided into two points: negating the cognition of commonality generated through clear parts, and negating the cognition of commonality generated through commonality.
། །དང་པོ་ནི། སྤྱི་དངོས་པོ་བ་གཅིག་གིས་གྲོགས་བྱེད་ པའི་གསལ་བ་རྣམས་སྤྱི་འཛིན་ཤེས་པའི་རྒྱུའོ་ཞེ་ན། དངོས་པོ་ནས་ཏམ་ཅི་ལ། སྤྱི་ཆོས་ཅན། གསལ་བ་རྣམས་ཀྱི་ཐད་ཀྱི་ཆ་དེ་སེལ་བར་ ཐལ། དེ་རྣམས་སྤྱི་བློའི་རྒྱུར་བྱས་པས་སོ། །ཁྱབ་པ་ཁས་ཏེ། ཐ་དད་ཕྱིར་སྤང་ཡང་ནས་མི་ 1-40 འདོད་པས་སོ། །གསལ་བ་དུ་མའང་སྤྱི་གཅིག་ལ་ལྟོས་ནས་ཐ་དད་ཡིན་པའི་སྤྱི་གཅིག་གི་བློ་ སྐྱེད་ཅེ་ན། དེ་དག་སོ་སོ་ནས་མེད་པ་ཡིན་ལ། བ་ལང་གི་སྤྱི་བློ་ཆོས་ཅན། བ་ལང་གི་གསལ་ བ་སོ་སོ་བ་རྣམས་ཀྱིས་ཁྱོད་ལ་དངོས་སུ་ཕན་པའི་ནུས་པ་མེད་པར་ཐལ། དེ་དག་མེད་ཀྱང་ འབྱུང་བའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། བ་ལང་གི་སྤྱི་གཅིག་གིས་དངོས་སུ་བསྐྱེད་བྱ་ཡིན་པས་སོ། ། འདོད་ན། དེ་རྣམས་རང་གི་བཟུང་དོན་བྱས་ནས་འཛིན་པ་མེད་པར་ཐལ་ལོ། །དེ་དག་སོ་སོ་ མེད་པར་ཡང་ལ། ཁྱབ་པ་མེད་དེ། སྔོན་པོ་ལྟ་བུ་རེ་རེ་མེད་ཀྱང་སྔོ་སོགས་ཚོགས་པ་ལྷག་མ་ ལས་མིག་ཤེས་སྐྱེ་བ་བཞིན། ཞེ་ན། སྔོ་སོགས་ནས་ནུས་གྲུབ་ལ། སྔོ་སོགས་ཆོས་ཅན། ཁྱེད་ ཚོགས་པ་ལ་མིག་ཤེས་བསྐྱེད་པའི་ནུས་པ་གྲུབ་པ་མི་འགལ་ཏེ། ཁྱེད་སོ་སོར་ཡང་མིག་ཤེས་ ལ་ཕན་པའི་ནུས་པ་མཐོང་བས་སོ། །གསལ་བ་ལས་ནས་དེ་ལྟར་མ་ཡིན་ལ། བ་ལང་གི་ གསལ་བ་རྣམས་ཆོས་ཅན། སོ་སོ་བ་དང་ཚོགས་པ་གང་གི་ཡང་བ་ལང་གི་སྤྱི་བློ་དངོས་སུ་མི་ བསྐྱེད་པར་ཐལ། བ་ལང་གི་སྤྱི་རང་མཚན་མེད་ན་ཁྱེད་ཀུན་ཚོགས་ཀྱང་མི་འབྱུང་། དེ་ཡོད་ ན། ཁྱེད་སོ་སོ་མེད་པར་ཡང་དེ་ལས་བློ་དེ་འབྱུང་བས་སོ། ། གཉིས་པ་ལ་གཉིས། དངོས་ཀྱི་དོན། དེ་ཡི་ལན་དགག་པའོ། །དང་པོ་ནི། གསལ་བ་ དེ་དག་གང་རུང་རེ་རེས་ཕན་བཏགས་པ་ལ་ལྟོས་ན་སྤྱིས་སྤྱི་བློ་དེ་བསྐྱེད་ནུས་ཀྱི་འབའ་ཞིག་ གིས་མིན་ནོ། །དཔེར་ན། ཐག་བཟངས་མེད་པར་རས་ཡུག་མི་འཐག་ལ། དེ་གཞན་མེད་ ཀྱང་དེ་གཅིག་གིས་རས་ཡུག་འཐག་པ་བཞིན་ནོ་ཞེ་ན། དེ་དག་ནས་ཉིད་ལ་མིན་ལ། བ་ལང་ གི་གསལ་བ་ཆོས་ཅན། བ་ལང་གི་སྤྱི་བློ་གཅིག་ལ་ཕན་འདོགས་པ་ཁོ་ནར་ཐལ། བ་ལང་ གི་སྤྱི་གཅིག་ལ་ཕན་པས་སོ། །མ་ཁྱབ་ན་སྤྱི་དེ་སྤྱི་བློའི་དངོས་རྒྱུར་འགལ། འདོད་ན། དེ་མ་ ཡིན་པར་ཐལ། མ་འདྲེས་པའི་དུ་མ་ཡིན་པས་སོ། །ཁྱབ་བསལ་ལོ། །འདི་དེ་ནས་བསྐྱེད་པ་ ཡིན་ལ། བ་ལང་གི་སྤྱི་འདི་ཆོས་ཅན། བ་ལང་གི་གསལ་བའི་འབྲས་བུར་ཐལ། དེ་ཕན་པས་ 1-41 སོ། །ཁྱབ་སྟེ། ཕན་འདོགས་བྱེད་གང་ཡིན་བསྐྱེད་པ་ཡིན་པས་སོ། །འདོད་ན། རྟག་པ་བུད། རྟགས་ཁས་སོ། ། གཉིས་པ་ནི། བ་ལང་གི་སྤྱི་བློ་ཆོས་ཅན། བ་ལང་གི་གསལ་བ་ཐ་དད་པ་རྣམས་གཅིག་ ཏུ་སྣང་བ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། བ་ལང་གི་སྤྱི་རང་མཚན་གཅིག་ལས་མི་སྐྱེ་བར་དེ་ཡི་གསལ་བ་ དུ་མ་ལས་ཀྱང་སྐྱེ་བས་སོ། ཐལ་བ་ལས་ཆོས་ཅན། བ་ལང་གི་གསལ་བ་རྣམས་ལས་
【現代漢語翻譯】 首先：如果一個共同實體通過輔助多個顯現來作為普遍認知的原因，那麼，從實體角度來說，這又是什麼呢？普遍事物具有性質，消除顯現方面的部分，因為它們被認為是普遍認知的來源。普遍性是被接受的，因為不同之處在於不想要放棄。如果多個顯現依賴於一個共同的普遍性，從而產生一個共同的普遍認知，那麼，這些顯現各自都是不存在的。例如，牛的普遍認知，牛的各種顯現，實際上並沒有能力幫助你，因為即使沒有它們，認知也會產生。這是因為牛的普遍性直接產生認知。如果接受這種觀點，那麼這些顯現就不能作為自己所把握的對象。即使沒有這些顯現，認知也會產生。普遍性並不存在，例如，即使沒有單獨的藍色，眼睛的意識也會從藍色的集合中產生。如果是這樣，那麼能力就成立了。例如，藍色的集合，你們集合具有產生眼睛意識的能力並不矛盾，因為你們各自也具有幫助眼睛意識的能力。從顯現的角度來看，情況並非如此。例如，牛的各種顯現，無論是單獨的還是集合的，實際上都不會產生牛的普遍認知。如果牛的普遍自相不存在，那麼你們的集合也不會產生。如果它存在，那麼即使沒有你們，認知也會從中產生。 其次，分為兩部分：實際意義和駁斥答案。首先，如果每個顯現都依賴於幫助，那麼普遍性就不能單獨產生普遍認知。例如，如果沒有紡錘，就不能織布；即使沒有其他東西，一個紡錘也能織布。如果是這樣，那麼這些顯現就不能幫助你。例如，牛的顯現，只能幫助牛的普遍認知，因為它們有助於牛的普遍性。如果不普遍，那麼普遍性就與普遍認知的直接原因相矛盾。如果接受這種觀點，那麼它就不是不混合的多個。普遍性被消除。這個是從那產生的。例如，牛的普遍性，是牛的顯現的結果，因為它有幫助。普遍性是存在的，因為任何提供幫助的東西都會產生結果。如果接受這種觀點，那麼它就是永恒的。標誌是被接受的。 其次，例如，牛的普遍認知，牛的各種顯現不會顯現為一個，因為牛的普遍自相不是從一個而是從多個顯現中產生的。從這個角度來看，牛的顯現...
【English Translation】 Firstly: If a common entity assists multiple appearances to be the cause of universal cognition, then, from the perspective of the entity, what is it? Universal things have properties, eliminating the parts of the appearances, because they are considered the source of universal cognition. Universality is accepted, because the difference lies in not wanting to abandon. If multiple appearances rely on a common universality, thereby generating a common universal cognition, then these appearances are each non-existent. For example, the universal cognition of a cow, the various appearances of a cow, do not actually have the ability to help you, because even without them, cognition arises. This is because the universality of the cow directly produces cognition. If this view is accepted, then these appearances cannot be taken as the objects they grasp. Even without these appearances, cognition arises. Universality does not exist, for example, even without individual blue, the eye's consciousness arises from the collection of blue. If that is the case, then the ability is established. For example, the collection of blue, it is not contradictory that your collection has the ability to generate eye consciousness, because you each also have the ability to help eye consciousness. From the perspective of appearance, this is not the case. For example, the various appearances of a cow, whether individual or collective, do not actually generate the universal cognition of a cow. If the cow's universal self-characteristic does not exist, then your collection will not arise either. If it exists, then even without you, cognition will arise from it. Secondly, divided into two parts: the actual meaning and refuting the answer. Firstly, if each appearance relies on assistance, then universality cannot generate universal cognition alone. For example, without a spindle, one cannot weave cloth; even without anything else, one spindle can weave cloth. If that is the case, then these appearances cannot help you. For example, the appearance of a cow, can only help the universal cognition of a cow, because they contribute to the universality of the cow. If it is not universal, then universality contradicts the direct cause of universal cognition. If this view is accepted, then it is not an unmixed multiple. Universality is eliminated. This is generated from that. For example, the universality of a cow, is the result of the appearance of a cow, because it is helpful. Universality exists, because anything that provides help generates a result. If this view is accepted, then it is eternal. The sign is accepted. Secondly, for example, the universal cognition of a cow, the various appearances of a cow do not appear as one, because the cow's universal self-characteristic is not generated from one but from multiple appearances. From this perspective, the appearances of a cow...
མི་སྐྱེ་ ཡང་བ་ལང་གི་སྤྱི་རྟག་དངོས་གཅིག་ལས་སྐྱེས་ཏེ། བ་ལང་གི་གསལ་བ་རྣམས་ཐ་དད་མིན་ པ་གཅིག་ཁོ་ནར་སྣང་བས་སོ་ཞེ་ན། བློ་ཡི་ནས་འཛིན་ཕྱིར་རོ་ལ། བ་ལང་གི་སྤྱི་བློ་ཆོས་ཅན། བ་ལང་གི་གསལ་བ་རྣམས་གཅིག་ཁོ་ནར་སྣང་བ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། དེ་དག་མཚུངས་སོ་ཞེས་ འཛིན་པས་སོ། །ཁྱབ་པ་འགལ་ཏེ། དེ་དག་ཆོས་ཅན། རྣམ་པ་ཐ་དད་པའི་བློ་བཟུང་བྱ་མིན་ པར་ཐལ། མཚུངས་པར་བཟུང་བྱ་ཡིན་པས་སོ། །ཞེ་ན། བ་ལང་གི་སྤྱི་ཆོས་ཅན། བ་ལང་གི་ སྤྱི་རྟག་དངོས་གཅིག་ཡོད་པའི་རྒྱུ་མཚན་ཁོ་ནས་བ་ལང་གི་གསལ་བ་རྣམས་མཚུངས་པར་ བཟུང་བ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། བ་ལང་གི་གསལ་བ་རྣམས་འབྲས་བུ་རིགས་གཅིག་བྱེད་པར་ འདྲ་བའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་དེ་ལྟར་བཟུང་བས་སོ། ། བུམ་སོགས་ཀྱི་གསལ་བ་དེ་དག་གི་འབྲས་བུ་གཅིག་ཏུ་མི་འགྲུབ་སྟེ་འབྲས་བུ་དབང་ པོའི་བློ་སོགས་ཐ་དད་དོ་ཞེ་ན། གཅིག་ཏུ་ནས་མེད་པ་ཡིན་ལ། བུམ་གསལ་འཛིན་པའི་ དབང་ཤེས་ཆོས་ཅན། རྫས་ཐ་དད་ཀྱང་རིགས་གཅིག་ཏུ་བཞག་ཏུ་རུང་སྟེ། བུམ་གསལ་ རྣམས་རིགས་གཅིག་ཏུ་རྟོག་པའི་བློའི་རྒྱུར་མཚུངས་པས་སོ། །བློ་གཅིག་ནས་ཐ་མི་དད་ལ། བུམ་གསལ་ཆོས་ཅན། ཆོས་འདྲ། རང་འབྲས་རིགས་གཅིག་བྱེད་པས་སོ། །ཆུ་སྐྱོར་བ་སོགས་ ཀྱི་འབྲས་བུ་མཚུངས་པ་ཆོས་ཅན། སྤྱི་རང་མཚན་མ་ཡིན་ཏེ། བུམ་པའི་འབྲས་བུ་ཅན་མིན་པ་ དང་བྲལ་བ་ཙམ་ཡིན་པས་སོ། །དེ་ལས་ནས་བཀག་ཕྱིར་ཡང་ལ། བུམ་གསལ་དེ་ཆོས་ཅན། 1-42 ཁྱོད་ལས་མ་རྟོགས་པའི་ཁྱོད་ཀྱི་སྤྱི་རང་མཚན་གཅིག་མེད་པར་ཐལ། དེ་ཡོད་ན་མངོན་སུམ་ གྱིས་དམིགས་དགོས་པ་ལ་མ་དམིགས་པའི་ཕྱིར་དང་། དེ་རིགས་པ་ཡང་དེ་དག་གིས་བཀག་ ཟིན་པའི་ཕྱིར། བཞི་པ་ནི། ངག་གི་བརྡ་ནི་ཆོས་ཅན། སྤྱི་རྟག་དངོས་སྣང་ནས་རྟོགས་པའི་ཆེད་ཁོ་ན་མ་ ཡིན་ཏེ། རྟོག་པའི་སྣང་ཡུལ་དེ་སྣང་ནས་རིག་པའི་དོན་ཅན་ཡིན་པས་སོ། །སྤྱི་རྟག་དངོས་ ཐོབ་པའི་ཆེད་ཁོ་ན་མ་ཡིན་ཏེ། དོན་གྱི་སེལ་པ་རང་མཚན་ཐོབ་པའི་དོན་ཅན་ཡིན་པས་སོ། ། རྟོག་པའི་སྣང་ཡུལ་ཁོ་ན་སྒྲ་ཡི་དངོས་ཡུལ་ཡིན་ན་སྒྲ་དེ་རང་མཚན་ལ་མི་སླུ་བ་མིན་པར་ ཐལ་ཞིང་དེའི་ཡུལ་ཅན་མིན་པར་ཐལ་ལོ་ཞེ་ན། དེ་བྱེད་ནས་ཡོད་པར་འདོད་ལ། བུམ་པའི་ སྤྱི་འཛིན་རྟོག་བློ་ཁྱད་པར་གསུམ་ལྡན་སྐྱེད་པར་བྱེད་པའི་བུམ་སྒྲ་ཆོས་ཅན། བུམ་པ་རང་ མཚན་དངོས་ཀྱི་བརྗོད་བྱར་མེད་ཀྱང་དོན་བུམ་པ་རང་མཚན་ལ་མི་སླུ་བར་འདོད་དེ། ཐ་ སྙད་དུས་སུ་བུམ་པའི་འབྲས་བུ་མི་བྱེད་པ་རང་གི་བརྗོད་བྱར་སྤོང་བའི་ཕྱིར་དང་། བརྡ་དུས་ སུ་བུམ་པ་རང་མཚན་རང་གི་ཞེན་པའི་བརྗོད་བྱར་ཡོད་པ་ཅན་ཡིན་པས་སོ། །རྟོག་བློ་ཇི་ལྟ་ བུ་ཞེ་ན། བུམ་པའི་སྤྱི་བློ་ཆོས་ཅན། རང་ལ་སྣང་བ་དེ་བུམ་པའི་དོན་བྱེད་པ་ལྟ་བུར་སྣང་བ་ ཅན་ཡིན་ཏེ། ཕྱི
【現代漢語翻譯】 非生 (mǐ shēng, non-origination) 如果有人問，『難道不是因為牛的共相（spyi，generality），常（rtag，permanence），實體（dngos，entity）是唯一的，所以牛的顯現（gsal ba，appearance）才顯得沒有差別，而是一個嗎？』 回答是，『這是由於心識執著于總相（nas 'dzin，holding to the aspect）的緣故。』 牛的共相（spyi blo，general intellect），有法（chos can，subject）：牛的顯現並非顯得是一個，因為它們被認為是相似的。 如果有人說，『這遍（khyab pa，pervasion）相違（'gal，contradictory）』，因為這些有法：不應成為不同形態的心識所執持的對象，因為它們是相似的，所以才被執持。 如果有人問，『難道不是僅僅因為牛的共相具有牛的共相、常、實體是唯一的這個原因，所以牛的顯現才被認為是相似的嗎？』 回答是，『並非如此，而是因為牛的顯現相似於產生同類果（'bras bu rigs gcig，fruit of the same kind）的緣故，所以才這樣認為。』 如果有人問，『瓶子等顯現的果不是不能成為一個嗎？因為果，如根識（dbang po'i blo，sense consciousness）等是不同的。』 回答是，『並非不能成為一個。』 執持瓶子顯現的根識，有法：即使事物（rdzas，substance）不同，也可以被歸為一類，因為瓶子的顯現相似於作為認知同一類別的智慧之因。 智慧不是不同的，瓶子的顯現，有法：法（chos，dharma）相似，產生同類的自果（rang 'bras，own fruit）。 取水器等的相似果，有法：不是共相和自相（rang mtshan，own characteristic），僅僅是遠離不是瓶子之果的特性。 因為從那之中遮止的緣故，瓶子的顯現，有法：你不可能存在一個未被你所證悟的共相和自相，如果它存在，就必須被現量（mngon sum，direct perception）所緣取，但它沒有被緣取，並且那些理路也已經被它們所遮止。 第四，語言的表詮（brda，convention），有法：並非僅僅是爲了從共相、常、實體的顯現中證悟，而是因為作為顯現的認知對象，具有從顯現中認識的意義。 並非僅僅是爲了獲得共相、常、實體，而是爲了獲得事物差別（don gyi sel pa，distinction of things）的自相的意義。 如果僅僅是認知的顯現對象是聲音的實際對象，那麼聲音就不應欺騙自相，並且不應成為它的對象，如果有人問，『難道不是這樣嗎？』 回答是，『我們認為它是存在的。』 產生具有三種差別的執持瓶子共相的分別念（rtog blo，conceptual thought）的瓶子之聲，有法：即使瓶子的自相不是實際的所詮釋對象，我們也認為它不欺騙瓶子的自相，因為在名言（tha snyad，conventional expression）時，它捨棄了不產生瓶子之果作為自己的所詮釋對象，並且在表詮時，瓶子的自相是自己所執著的所詮釋對象。 如果有人問，『什麼樣的分別念？』 瓶子的共相之智，有法：顯現給自己的，是像瓶子起作用一樣顯現，因為外
【English Translation】 Non-origination If someone asks, 'Isn't it because the generality, permanence, and entity of a cow are one, so the appearances of cows seem undifferentiated and one?' The answer is, 'It is because the mind clings to the general aspect.' The general intellect of a cow, has the property of: The appearances of cows do not seem to be one, because they are considered similar. If someone says, 'This pervasion is contradictory,' because these have the property of: They should not be objects held by minds of different forms, because they are similar, so they are held. If someone asks, 'Isn't it only because the generality of a cow has the reason that the generality, permanence, and entity of a cow are one, so the appearances of cows are considered similar?' The answer is, 'It is not so, but because the appearances of cows are similar in producing fruits of the same kind, so it is considered that way.' If someone asks, 'Isn't it that the fruits of the appearances of pots, etc., cannot become one? Because the fruits, such as sense consciousness, etc., are different.' The answer is, 'It is not that they cannot become one.' The sense consciousness that holds the appearance of a pot, has the property of: Even if substances are different, they can be classified as one kind, because the appearances of pots are similar in being the cause of the intellect that cognizes the same kind. The intellect is not different, the appearances of pots, have the property of: The dharmas are similar, producing their own fruits of the same kind. The similar fruits of water carriers, etc., have the property of: They are not generality and own characteristic, but merely the characteristic of being separate from not being the fruit of a pot. Because of being prevented from that, the appearances of pots, have the property of: You cannot have one generality and own characteristic that has not been realized by you, if it exists, it must be apprehended by direct perception, but it has not been apprehended, and those reasons have also been prevented by them. Fourth, the convention of language, has the property of: It is not only for realizing from the appearance of generality, permanence, and entity, but because as the object of cognition of appearance, it has the meaning of knowing from appearance. It is not only for obtaining generality, permanence, and entity, but for the meaning of obtaining the own characteristic of the distinction of things. If only the object of cognition of appearance is the actual object of sound, then the sound should not deceive the own characteristic, and should not be its object, if someone asks, 'Isn't it so?' The answer is, 'We think it exists.' The sound of a pot that produces the conceptual thought of holding the generality of a pot with three differences, has the property of: Even if the own characteristic of a pot is not the actual object to be expressed, we think it does not deceive the own characteristic of a pot, because in conventional expression, it abandons not producing the fruit of a pot as its own object to be expressed, and in convention, the own characteristic of a pot is the object to be expressed that it clings to. If someone asks, 'What kind of conceptual thought?' The intellect of the generality of a pot, has the property of: What appears to itself is like the pot is functioning, because the outside
་རོལ་བུམ་གསལ་རྣམས་འབྲས་བུ་རིགས་གཅིག་པས་རིགས་གཅིག་ཏུ་ལྷག་ པར་ཞེན་པས་སོ། །ཆོས་ཅན། བུམ་སྤྱི་རང་མཚན་ལ་དངོས་སུ་མི་སྐྱེ་སྟེ། བུམ་གསལ་བུམ་ མིན་ལས་ཐ་དད་པའི་དངོས་པོ་ཙམ་གྱི་འབྲས་བུ་ཡིན་པས་སོ། །རང་གི་བཟུང་དོན་མེད་དེ། རྣམ་རྟོག་ཡིན་པས་སོ། ། དེ་ཕྱིར་ནས་ངོ་བོའི་ཕྱིར་ལ་ཆོས་ཅན། བུམ་པའི་དོན་གྱིས་གཞན་སེལ་པའི་ཡུལ་ཅན་དུ་ རུང་སྟེ། ཐ་སྙད་དུས་སུ་རང་གི་བརྗོད་བྱར་བུམ་པའི་དོན་མི་བྱེད་པ་སྤོང་བའི་སྒོ་ནས། བུམ་ པ་རང་མཚན་ཐོབ་པ་དེ་བྱེད་ཅིང་། བརྡ་དུས་སུ་བུམ་པ་རང་མཚན་རང་ཐུན་མོང་མིན་འཇུག་ 1-43 པའི་ཡུལ་དུ་བྱས་ནས་སྦྱར་བའི་སྒྲ་མིན་པས་སོ། ། གཉིས་པ་ལ་བཞི། རྟོགས་པ་ཕན་ཚུན་བརྟེན་པ་སྤང་། སེལ་བ་བརྗོད་པས་མ་ཁྱབ་སྤང་། སེལ་པ་ཐུག་མེད་ཐལ་བ་སྤང་། སྒྲ་རྟོག་དུ་མ་དོན་མེད་སྤང་བའོ། ། དང་པོ་ལ་གཉིས། རྩོད་པ་དང་ལན་ནོ། །དང་པོ་ནི། ཤིང་ལ་བརྡ་སྦྱོར་སྐྱེས་བུ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་གང་སྦྱོར་རྟགས་ལ་ཤིང་དང་ཤིང་མིན་གཉིས་རྟོགས་པ་ཕན་ཚུན་རྟེན་པར་ཐལ། ཤིང་ དང་ཤིང་མིན་གཉིས་རྟོགས་པ་ཕན་ཚུན་རྟེན་པར་ཐལ། གྲུབ་པའི་སྒོ་ནས་ཤིང་དང་ཤིང་མིན་ གང་ཡང་མི་ཤེས་གྱི་ཤིང་མ་ཡིན་གཅད་པའི་སྒོ་ནས་ཤིང་འཛིན་ཤིང་མིན་ཡང་ཤིང་གཅད་ ནས་འཛིན་པས་སོ། །འདོད་ན། ཆོས་ཅན། ཤིང་དང་ཤིང་མིན་ལས་གང་རུང་གཅིག་འཛིན་ པ་མེད་པར་ཐལ། འདོད་ན། དེ་གཉིས་ཀ་མི་འཛིན་པར་ཐལ། འདོད་ན་ཤིང་མིན་གཅད་ པའི་དོན་ལ་ཤིང་སྒྲ་དེ་བརྡ་བཏག་པ་མི་སྲིད་པར་ཐལ། ཞེས་གཞོན་ནུ་མ་ལེན་སོགས་སྨྲའོ། ། གཉིས་པ་ལ་གཉིས། གང་སྦྱོར་རྟགས་ལ་དགག འཇུག་ཚུལ་བསྟན་པའོ། ། དང་པོ་ནི། ཤིང་སྒྲ་བརྡ་འདོགས་པར་བྱེད་པ་ལ་ཤིང་བརྡ་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པར་འཇུག་ པའི་ཡུལ་དེར་ཤིང་མིན་རྣམ་པར་གཅོད་དམ། གཅོད་པ་མིན་གལ་ཏེ་རྣམ་པར་གཅོད་ཅེ་ན། ཤིང་གི་དོན་ནས་ཇི་ལྟར་ཤེས་ལ། ཤིང་གི་བརྡ་སྦྱོར་སྐྱེས་བུ་ཆོས་ཅན། ཤིང་འཛིན་པའི་སྔོན་ རོལ་ན་ཤིང་མིན་མི་ཤེས་པར་ཐལ། ཤིང་དང་ཤིང་མིན་རྟོགས་པ་ཕན་ཚུན་བརྟེན་པའི་ཕྱིར་ ཏེ། ཤིང་མིན་གཅད་ནས་ཤིང་བརྡ་སྦྱོར་བས་སོ། །རྟགས་ཁྱབ་དངོས། འདོད་ན། ཤིང་མིན་ གཅད་ནས་ཤིང་བརྡ་སྦྱོར་བ་མ་ཡིན་པར་ཐལ་ལོ། །གསུམ་ཁས་སོ། །གཉིས་པ་ལྟར་ན། བརྡ་ ལ་དེ་དག་ནས་ཁྱད་པར་བཞིན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། ཤིང་སྒྲ་ལས་ཤིང་ལ་འཇུག་པའི་སྐྱེས་བུ་ རྣམས་ཤིང་མིན་དེ་སྤངས་ནས་ཤིང་རང་མཚན་ལ་ཐུན་མོང་མིན་པར་འཇུག་པར་མི་འགྱུར་ བར་ཐལ། ཤིང་བརྡ་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པར་འཇུག་པའི་ཡུལ་དུ་ཤིང་མིན་མི་སེལ་བར་ཤིང་སྒྲ་ 1-44 སྦྱར་བས་སོ། ། གལ་ཏེ་གཞན་ཤིང་མིན་བཀག་ནས་ཤིང་མི་སྒྲུབ་པར་མདུན་ན་གནས་པའི་སྤྱི་ཙམ་རང་ མཚན་ནམ་གཅིག་པོ་ཅན་གྱི་གསལ་བ་གཅིག་རབ་ཏུ་བསྟན་ནས་འདི་ཤིང
【現代漢語翻譯】 由於顯現為瓶子的各種事物是同一種果，所以會特別執著于同一種類。法，瓶子的總相實際上不會產生，因為它是與顯現為瓶子和非瓶子的事物不同的事物之果。它沒有自己的所取義，因為它是一種分別念。 因此，就自性而言，法，瓶子的意義能夠作為遣除他者的對象，因為在命名時，通過捨棄瓶子的意義不作為自己所詮釋的事物，從而獲得瓶子的自相，並且在表達時，瓶子的自相併非作為共同或不共同的對境而施加的聲音。 第二部分分為四個方面：遣除對相互依賴的認識，遣除遣除不遍及，遣除遣除無止境的過失，以及遣除聲音和分別念多餘。 第一部分分為爭論和回答。首先是爭論：對樹進行命名的士夫，你所命名的對象，樹和非樹的兩種認識是相互依賴的，因為樹和非樹的兩種認識是相互依賴的。通過成立的方式，既不瞭解樹，也不瞭解非樹，而是通過砍伐非樹的方式來執著樹，或者砍伐樹來執著非樹。如果承認，法，不執著樹和非樹中的任何一個。如果承認，那麼兩者都不執著。如果承認，那麼砍伐非樹的意義上，不可能對樹的聲音進行命名。這是年輕女子不接受等的說法。 第二部分分為兩點：對所命名對像進行遮破，以及展示施加的方式。 首先是：在對樹的聲音進行命名時，對於樹的聲音所施加的不共同對境，是區分非樹，還是不區分？如果區分，那麼如何瞭解樹的意義？對樹進行命名的士夫，在執著樹之前，不可能瞭解非樹，因為樹和非樹的認識是相互依賴的，即通過區分非樹來命名樹。這是真實的周遍。如果承認，那麼就不是通過區分非樹來命名樹。這是第三種承認。按照第二種方式，命名與這些不同。所知法，從樹的聲音中施加於樹的士夫們，不會因為不捨棄非樹而對樹的自相進行不共同的施加，因為在樹的聲音所施加的不共同對境中，沒有區分非樹就施加了樹的聲音。 如果其他人不遮止非樹，也不成立樹，而只是清楚地顯示面前存在的總相或唯一者的顯現，然後說『這是樹』。
【English Translation】 Because the various things that appear as pots are of the same kind of result, there is a special attachment to the same kind. Dharma, the general characteristic of a pot does not actually arise, because it is the result of things that are different from things that appear as pots and non-pots. It does not have its own object of apprehension, because it is a conceptual thought. Therefore, in terms of its own nature, Dharma, the meaning of a pot can serve as an object of eliminating others, because at the time of naming, by abandoning the meaning of the pot as not being what it expresses, the self-characteristic of the pot is obtained, and at the time of expression, the self-characteristic of the pot is not applied as a sound that is common or uncommon. The second part is divided into four aspects: refuting the mutual dependence of cognitions, refuting the pervasion of elimination, refuting the fault of endless elimination, and refuting the redundancy of sound and conceptual thought. The first part is divided into argument and answer. The first is the argument: The person who names a tree, the object you name, the two cognitions of tree and non-tree are mutually dependent, because the two cognitions of tree and non-tree are mutually dependent. By way of establishment, neither the tree nor the non-tree is understood, but by cutting down the non-tree, one clings to the tree, or by cutting down the tree, one clings to the non-tree. If you admit, Dharma, that neither tree nor non-tree is clung to. If you admit, then neither is clung to. If you admit, then it is impossible to name the sound of tree in the sense of cutting down non-tree. This is the statement of young women not accepting, etc. The second part is divided into two points: refuting the object of naming, and showing the way of application. First: When naming the sound of a tree, is the uncommon object to which the sound of the tree is applied distinguished from non-tree, or not distinguished? If it is distinguished, then how is the meaning of the tree known? The person who names the tree, before clinging to the tree, cannot know the non-tree, because the cognition of tree and non-tree is mutually dependent, that is, by distinguishing non-tree, the tree is named. This is a real pervasion. If you admit, then it is not by distinguishing non-tree that the tree is named. This is the third admission. According to the second way, naming is different from these. Knowable Dharma, the people who apply the sound of tree to the tree will not apply the self-characteristic of the tree uncommonly because they do not abandon the non-tree, because in the uncommon object to which the sound of tree is applied, the sound of tree is applied without distinguishing non-tree. If others do not prevent non-trees, nor establish trees, but only clearly show the general characteristic or the manifestation of the one that is present in front, and then say 'This is a tree'.
་ཡིན་ཞེས་བསྒྲུབ་ པའི་སྒོ་ནས་བརྡ་བྱེད་དེ་ལ་ཐ་སྙད་འདོགས་པའི་ཚེ་ན་ཡང་སྔར་བརྡ་བརྟགས་པའི་དོན་དེ་ རྟོགས་པར་འགྱུར་ལ་དེ་ཡི་ཕྱིར་དེ་ཡོངས་སྤང་ནས་ཞེས་སོགས་ཀྱི་ཉེས་པ་འདི་ནི་མེད་དོ་ སྙམ་ན་འོ་ན་འདི་ཡང་ཤིང་ཡིན། ཞེས་པའམ་འདི་ཁོ་ན་ཤིང་ཡིན་ཞེས་སྦྱོར། དང་པོ་ལྟར་ན། དེ་ཡོངས་སྤངས་ནས་ཞེས་པའི་སྦྱོར་བ་དགོད། གཉིས་པ་ལྟར་ན། ཇི་ལྟར་ཤེས་ཞེས་བྱའི་ ཐལ་བ་ལྡོག་པ་མེད་པས་དེ་ཡི་སྦྱོར་བ་དགོད་དོ། ། གཉིས་པ་ནི། སེལ་པ་སྨྲ་བ་ལ། ཤིང་དང་ཤིང་མིན་ཐ་དད་དུ་ཤེས་པ་མེད་དེ། ཤིང་སྤྱི་ རང་མཚན་གཅིག་མེད་ཅིང་བརྡ་དུས་ཀྱི་ཤིང་ཐ་སྙད་དུས་སུ་མེད་པས་སོ། །དེས་ན་ཐ་སྙད་ དུས་ཀྱི་ཤིང་ཤིང་དུ་མི་རྟོགས་པར་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། སྐྱོན་མེད་དེ། གཅིག་རྟོགས་ནས་བྱེད་པར་བྱེད་ལ། ཤིང་གི་བརྡ་སྦྱོར་ཆོས་ཅན། ཤིང་སྤྱི་རྟག་དངོས་ གཅིག་མེད་ཀྱང་བརྡ་ཡི་སྔ་རོལ་དུ་ཤིང་དང་ཤིང་མིན་སོ་སོར་ཤེས་སུ་རུང་བར་ཐལ། ཤིང་ གསལ་རྣམས་འབྲས་བུ་མི་མཚུངས་པའི་སྒོ་ནས་རིགས་གཅིག་ཏུ་རྟོགས་ཏེ། དེ་གཉིས་སོ་ སོར་བརྡ་ཡི་སྔ་རོལ་དུ་འབྱེད་པས་སོ། ། བློ་དེ་ལ་ནས་ངོ་བོ་གཅིག་འདྲར་བ་ལ། ཤིང་གསལ་རྣམས་རིགས་གཅིག་ཏུ་རྟོགས་ནས་ ཤིང་སྦྱོར་བའི་བློ་ཆོས་ཅན། རང་གི་སྣང་ཡུལ་ཕྱི་རོལ་ཤིང་ལྟ་བུར་སྣང་བ་དང་། ཤིང་མིན་ དང་བྲལ་བ་ལྟར་སྣང་སྟེ། ཤིང་གསལ་ལས་སྐྱེས་ཞིང་དེ་རྣམས་འབྲས་བུ་འདྲ་བས་རིགས་ གཅིག་ཏུ་ལྷག་པར་ཞེན་པའི་བློ་ཡིན་པས་སོ། །ཆོས་ཅན། རང་གི་སྣང་ཡུལ་ཤིང་དང་ངོ་བོ་ གཅིག་པ་ལྟར་སྣང་སྟེ། ཤིང་གི་སྣང་རྟགས་གཅིག་ཏུ་འཛིན་པས་སོ། ། བདག་ཉིད་ནས་སྐད་ 1-45 སྦྱོར་ཏེ་ལ། ཤིང་ཤིང་མིན་ལས་ལྡོག་པ་ལ་ཤིང་སྒྲ་བརྡ་སྦྱོར་བ་ཆོས་ཅན། དོན་ཡོད་དེ། ཐ་ སྙད་དུས་ཀྱི་ཤིང་ཤིང་མིན་ལས་ཐ་དད་པར་མཐའ་གཅིག་ཏུ་ཤེས་པའི་ཕྱིར་ཡིན་པས་སོ། ། དེ་ལས་ནས་ལྟར་རྟོགས་ལ། སྐྱེས་བུ་ཆོས་ཅན། ཤིང་སྤྱི་རང་མཚན་དང་གཅིག་སྔར་བརྡ་ དུས་ཀྱི་ཤིང་རང་མཚན་ཕྱིས་ཐ་སྙད་དུས་སུ་མེད་པས་ཐ་སྙད་དུས་ཀྱི་ཤིང་ཤིང་དུ་མི་རྟོགས་ པའི་སྐྱོན་མེད་དེ། ཕྱིས་ཤིང་སྒྲ་ལས་ཤིང་མིན་གཅད་པ་རྟོགས་པའི་བློ་རྣམ་རྟོག་དེ། ཤིང་གི་ སྣང་བརྟགས་གཅིག་ཏུ་འཁྲུལ་ནས་བརྡ་དང་ཐ་སྙད་དུས་ཀྱི་ཤིང་རྣམས་རིགས་གཅིག་པ་ལྟ་ བུར་རྟོགས་ཏེ་འཇུག་པས་སོ། ། གཉིས་པ་ནི། དོན་ནས་བཟུང་ཕྱིར་རོ་ལ། བུམ་པའི་ཆུ་འོན་གཅིག་ཅེས་པའི་སྒྲ་ནི་ཆོས་ ཅན། ཁྱོད་ལས་རང་གི་བརྗོད་བྱ་ལ་ཐེ་ཚོམ་དུ་གྱུར་པའི་བློ་དེ་རང་གི་བཟློག་ཕྱོགས་ལ་ འཇུག་པ་བཟློག་ནས་རང་གི་དོན་ལ་འཇུག་པའི་ཕྱིར་དུ་སྦྱོར་བར་བྱེད་དེ། རང་གི་བརྗོད་ བྱའི་དོན་ངེས་བཟུང་སྙིང་པོར་ཡོད་པའི་ཚུལ་གྱིས་དེ་བདེ་བླག་ཏུ་རྟོགས་པའི་ཆེད་དུ་སྦྱར་ བའི་ངག་
【現代漢語翻譯】 如果認為通過證明『是』來指示，在命名時也能理解先前考察的意義，因此沒有『完全捨棄』等等的過失，那麼也可以說『這也是樹』，或者說『唯有此是樹』。如果像第一種說法，那麼就應該避免『完全捨棄』的說法。如果像第二種說法，那麼就無法避免『如何知道』的責難，因此應該避免那種說法。 第二種觀點是，對於區分者來說，沒有對樹和非樹的區分認知，因為樹的共相沒有自相，並且指示時的樹在命名時不存在。因此，命名時的樹不會被認知為樹，但這是沒有問題的。 從認知一個事物到進行判斷：樹的指示具有法相，即使樹的共相不是常、實、一，但在指示之前，樹和非樹是可以區分的。因為通過樹的顯現物（各個樹木）的果實不同，可以認知為同一類，所以這二者在指示之前是可以區分的。 從那個心識到本質相同：將樹的顯現物認知為同一類后，產生樹的判斷的心識具有法相，它所顯現的對境似乎是外在的樹，並且似乎與非樹分離，因為它是從樹的顯現物中產生的，並且這些樹的果實相似，所以是特別執著于同一類的識。具有法相，它所顯現的對境似乎與樹的本質相同，因為它將樹的顯現特徵視為一體。 從自身到語言表達：將樹的語音指示與樹和非樹區分開來，這具有法相，是有意義的，因為命名時的樹與非樹的差別是絕對可以知道的。 從那之後到如是理解：人具有法相，即使樹的共相和自相，以及先前指示時的樹的自相，在後來的命名時不存在，也不會產生命名時的樹不能被認知為樹的過失，因為後來從樹的語音中理解到與非樹的區分的分別念，會將樹的顯現特徵誤認為是一體，並且會將指示和命名時的樹都理解為同一類而進行判斷。 第二種觀點是，從意義上來說：『瓶子的水是唯一的』這種聲音具有法相，它被用來阻止你（聽者）的心識對自己的表達對像產生懷疑，從而阻止其指向自己的反面，而指向自己的意義，因為以確定自己表達對象的意義為核心的方式，是爲了更容易理解它而使用的語言。
【English Translation】 If it is thought that by indicating through proving 'is', even when naming, the meaning of the previously examined indication can be understood, and therefore there is no fault of 'completely abandoning' etc., then it can also be said 'this is also a tree,' or 'only this is a tree.' If like the first statement, then the statement of 'completely abandoning' should be avoided. If like the second statement, then the fault of 'how to know' cannot be avoided, therefore that statement should be avoided. The second view is that, for the differentiator, there is no distinction between knowing tree and non-tree, because the general characteristic of tree does not have a self-characteristic, and the tree at the time of indication does not exist at the time of naming. Therefore, the tree at the time of naming will not be recognized as a tree, but this is not a problem. From recognizing one thing to making a judgment: the indication of a tree has a dharma, even if the general characteristic of a tree is not permanent, real, or one, but before the indication, tree and non-tree can be distinguished. Because through the different fruits of the manifestations of trees (individual trees), they can be recognized as the same kind, so these two can be distinguished before the indication. From that consciousness to the same essence: after recognizing the manifestations of trees as the same kind, the consciousness that produces the judgment of tree has a dharma, the object it manifests seems to be an external tree, and seems to be separated from non-tree, because it is produced from the manifestations of trees, and these trees have similar fruits, so it is a consciousness that is particularly attached to the same kind. Having a dharma, the object it manifests seems to be the same as the essence of the tree, because it considers the manifestation characteristics of the tree as one. From oneself to language expression: distinguishing the phonetic indication of tree from tree and non-tree, this has a dharma, it is meaningful, because the difference between tree and non-tree at the time of naming is absolutely knowable. From then on to understanding as such: a person has a dharma, even if the general characteristic and self-characteristic of a tree, and the self-characteristic of the tree at the time of previous indication, do not exist at the time of later naming, the fault of the tree at the time of naming not being recognized as a tree will not arise, because the conceptual thought that understands the distinction from non-tree from the sound of the tree later, will mistakenly consider the manifestation characteristics of the tree as one, and will understand the trees at the time of indication and naming as the same kind and make a judgment. The second view is that, in terms of meaning: the sound 'the water in the bottle is the only one' has a dharma, it is used to prevent your (the listener's) mind from doubting its object of expression, thereby preventing it from pointing to its opposite, and pointing to its meaning, because the language used in a way that takes the meaning of determining its object of expression as its core is for the purpose of easier understanding.
ཡིན་པས་སོ། །དམ་བཅའ་དེ་མིན་ན། དུ་ནས་འགྱུར་ལ། ཆོས་ཅན་བུམ་པའི་ཆུ་ འོན་གཅིག་ཅེས་ཚིག་ཟུར་གསུམ་སྦྱར་ཏེ་བསྟན་པ་དོན་མེད་པར་ཐལ། སྙིམ་པར་ཕྱག་དར་ སོགས་ཁྱེར་འོང་བ་དང་། ཅི་ཡང་ཁྱེར་ཏེ་མི་འོང་པ་གཅོད་པར་མི་བྱེད་ཅིང་བུམ་པ་ཁོ་ནར་ཆུ་ ཁོ་ན་ཁྱེར་འོང་དགོས་པར་མི་སྟོན་པས་སོ། ། དེས་ན་ནས་འགའ་ཞིག་ཡོད་ལ། སྒྲ་མི་རྟག་པར་ཤེས་བྱ་ཡིན་ནོ། ཞེས་སོགས་ཀྱི་ཚིག་ ཆོས་ཅན། རྣམ་གཅད་འགའ་ཡོད་དེ། དགག་བསྒྲུབ་བྱེད་པའི་ངག་ཡིན་པས་སོ། ། གསུམ་པ་ལ་ལྔ། སྒྲ་གཞན་སེལ་ལ་སྦྱོར། དེ་ཉིད་ལུང་དང་སྦྱར། ལུང་དོན་གཏན་ལ་ དབབ། དགག་སྒྲ་དགོས་པ་སྤང་། ལྡོག་པ་རང་མཚན་དགག་པའོ། ། དང་པོ་ནི། གསལ་བྱེད་པ་ན་རེ། སྒྲ་སེལ་པས་འཇུག་ན་རྗོད་བྱེད་ཀྱི་སྒྲས་སེལ་པ་དེའི་ 1-46 བསྒྲུབ་པས་བརྗོད་དམ། སེལ་པས་བརྗོད། དང་པོ་ལྟར་ན་སྒྲ་ཐམས་ཅད་སེལ་པས་འཇུག་ པ་ཉམས་སོ། །གཉིས་པ་ལྟར་ན་སེལ་པ་ཐུག་མེད་དུ་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། འདི་གཞན་སེལ་པའོ་ ཞེས་པ་ལ་ཟེར་ན། གཞན་སེལ་མིན་པ་གཅད་ནས་འཇུག་པས་སེལ་པས་བརྗོད་ལ། བུམ་ སྒྲའི་བརྗོད་བྱར་བུམ་མིན་གཅོད་པ་ལ་ཟེར་ན། དེ་ཉིད་བུམ་སྒྲའི་བརྗོད་བྱ་སེལ་པ་ཡིན་ པས། སེལ་པ་གཞན་ཅི་དགོས། སྒྲ་སེལ་པས་འཇུག་ཅེས་པ་ལ་ཟེར་ན། སྒྲ་བསྒྲུབས་པས་ འཇུག་གམ་སྙམ་པའི་རྨོངས་པ་སེལ་ལོ། །དེས་ན། གང་ཞིག་ནས་འགོག་ལ། འདི་ཤིང་ངོ་ ཞེས་སོགས་ཀྱི་སྒྲ་ཆོས་ཅན། ཤིང་ཤིང་མིན་ཡིན་པ་རྣམ་པར་བཟློག་ནས་བརྡ་སྦྱར་ཏེ། ཤིང་ གི་ཁྱད་རྣམས་ཤིང་མིན་ལས་མཚུངས་པའི་རྣམ་པར་སྣང་བ་ཅན་ལ་འགོད་པའི་སྒྲ་ཡིན་པས། གཉིས་པ་ནི། དེ་ཉིད་ནས་བཤད་ལ། རྟོག་ངོ་ན་ཡོད་པའི་ཤིང་མིན་ལས་ལྡོག་པ་དེ་ ཆོས་ཅན། ཤིང་སྒྲའི་བརྗོད་བྱ་ཡིན་ཏེ། ཡིན་པར་སློབ་དཔོན་གྱིས་དོན་མཐུན་དུ་བཤད་ པས་སོ། །ཇི་ལྟར་ན་དོན་གཞན་ལས་ལྡོག་པའི་དངོས་པོ་དེ་ཡི་ཆ་འགའ་ཞིག་རྟོགས་པར་ འགྱུར་རོ། །ཞེས་པས་སོ། །དེ་བཞིན་དུ་སྒྲས་ནི་དོན་གཞན་ལས་བཟློག་པས་ཁྱད་པར་དུ་ བྱས་པའི་དངོས་པོ་གཅིག་ཁོ་ན་བརྗོད་དོ་ཞེས་སོགས་ཀྱིས་སོ། །ཤིང་སྒྲ་ཆོས་ཅན། ཤིང་གི་ ཆར་བརྟགས་པའི་ཤིང་འཛིན་རྟོག་པའི་གཟུགས་བརྙན་ཤིང་དུ་སྒྲོ་བརྟགས་པའི་རྟོགས་བྱེད་ དུ་འགྱུར་ཏེ། ཤིང་མིན་ལས་ལྡོག་པ་དངོས་སུ་རྟོགས་པར་བྱེད་པའི་སྒྲ་ཡིན་པས་སོ། །ཤིང་ འཛིན་རྟོག་པའི་གཟུགས་བརྙན་ཆོས་ཅན། ཤིང་གི་ཆ་ཞེས་བརྟགས་པའི་རྒྱུ་མཚན་ཡོད་དེ། ཤིང་རང་མཚན་མཐོང་བའི་སྒོ་ནས་འོངས་པས་སོ། ། གསུམ་པ་ནི། འདི་ལ་ནས་མེད་ལ། རྟོག་པ་ལས་སྣང་བའི་ཤིང་མིན་ལས་ལྡོག་པ་ཆོས་ ཅན། ཕྱི་ཡི་རང་མཚན་དུ་མེད་དེ་རྟོག་བློ་འཁྲུལ་བའི་སྣང་བ་ཡིན་པས་སོ། །ལུང་གཉིས་པའི་ དོན་ནི། སྒྲ་རྣམས་ནས་རྟོགས་འགྱུར་ལ། ཤིང་སྒྲ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ལ
【現代漢語翻譯】 是這樣的。如果不是這個承諾，那麼從何轉變呢？如果說『具有性質的瓶子的水是唯一』，那麼將三個詞綴放在一起指示就變得毫無意義了。因為不會阻止拿著手巾等東西過來，也不會阻止什麼都不拿過來，而且不會只指示瓶子必須只拿水過來。 因此，存在一些『從…』，『聲音是無常的，是所知』等等的詞語，具有性質。存在一些區分，因為是進行否定和建立的言語。 第三部分有五個方面：將聲音與其他事物區分開來應用；將其與經文結合；確定經文的含義；消除否定的必要性；否定反面自相。 第一方面是：闡明者說，如果聲音通過排除來應用，那麼表達的聲音是通過建立來表達，還是通過排除來表達？通過排除來表達。如果是前者，那麼所有聲音都通過排除來應用的說法就會失效。如果是後者，那麼排除就會變得無窮無盡。如果說這是指『這是排除其他事物』，那麼通過區分非排除其他事物來應用，並通過排除來表達。如果說瓶子聲音的表達是指排除非瓶子，那麼它本身就是瓶子聲音的表達排除。還需要什麼其他的排除呢？如果說『聲音通過排除來應用』，那麼就消除了認為『聲音是通過建立來應用』的困惑。因此，任何從…阻止，『這是樹』等等的聲音，通過反轉樹和非樹的形態來建立約定，並將樹的特徵應用於與非樹相似的形態的聲音。 第二方面是：從那裡解釋，存在於概念中的與非樹相反的事物，是樹聲音的表達，因為老師以一致的方式解釋了。如何理解與他物相反的事物的一部分呢？就像這樣。同樣，聲音通過與他物相反來區分，只表達一個事物。樹聲音，是樹的一部分，被認為是樹的執著概念的形象，被認為是樹的假設的認知者，因為是直接認知與非樹相反的事物聲音。樹的執著概念的形象，有被認為是樹的一部分的理由，因為是通過看到樹的自相而來的。 第三方面是：這沒有從…，從概念中顯現的與非樹相反的事物，不是外在的自相，因為是概念思維的錯誤顯現。第二經文的含義是：所有聲音都從認知轉變，樹聲音，你...
【English Translation】 Thus it is. If that is not the commitment, then from where does it transform? If it is said that 'the water of the qualified vase is unique,' then it is meaningless to indicate by combining three suffixes. Because it does not prevent bringing a duster etc. in the palm, nor does it prevent bringing nothing, and it does not show that only the vase must bring only water. Therefore, there are some 'from...' words, 'sound is impermanent, it is knowable' etc., which are qualified. There are some distinctions, because it is speech that performs negation and establishment. The third part has five aspects: applying sound by distinguishing it from others; combining it with scripture; determining the meaning of scripture; eliminating the need for negation; negating the opposite self-character. The first aspect is: the clarifier says, if sound applies by excluding, then does the expressing sound express by establishing or by excluding? It expresses by excluding. If it is the former, then the statement that all sounds apply by excluding is impaired. If it is the latter, then exclusion becomes endless. If it is said that this refers to 'this is excluding others,' then it applies by distinguishing non-excluding others, and expresses by excluding. If it is said that the expression of the vase sound refers to excluding non-vase, then that itself is the expression exclusion of the vase sound. What other exclusion is needed? If it is said that 'sound applies by excluding,' then it eliminates the confusion of thinking 'sound applies by establishing.' Therefore, any sound that prevents from..., 'this is a tree' etc., establishes the convention by reversing the forms of tree and non-tree, and applies the characteristics of tree to the sound that appears similar to non-tree. The second aspect is: explained from there, that which is opposite to non-tree existing in concept, is the expression of the tree sound, because the teacher explained it in a consistent manner. How does one understand a part of an object that is opposite to another object? Like this. Similarly, sound distinguishes by reversing from another object, and expresses only one object. Tree sound, is a part of the tree, is considered the image of the tree-grasping concept, is considered the cognizer of the tree's assumption, because it is the sound that directly cognizes the opposite of non-tree. The image of the tree-grasping concept, has the reason of being considered a part of the tree, because it comes from seeing the self-character of the tree. The third aspect is: this does not have from..., that which is opposite to non-tree appearing from concept, is not an external self-character, because it is a mistaken appearance of conceptual thought. The meaning of the second scripture is: all sounds transform from cognition, tree sound, you...
ས་ཤིང་མིན་ལས་ལྡོག་ 1-47 པ་དངོས་སུ་རྟོགས་པའི་སྒོ་ནས་ཤིང་མིན་ལས་ལྡོག་བྱེད་དེ་ཡང་རྟོགས་པར་བྱེད་དེ། ཤིང་ གསལ་གྱི་དངོས་མིང་ཡིན་པས་སོ། །དེ་ལ་ནི་ནས་འགའ་མེད་ལ། སྒྲ་ཡི་དོན་གཞན་སེལ་པ་ དེ་ལ་ནི་ཆོས་ཅན། གཞན་ལ་ལྡོག་པའི་སྤྱི་རང་མཚན་པས་ཁྱད་པར་དུ་བྱས་པར་དོན་མཐུན་ དུ་རྟོགས་པར་འགྱུར་བ་མེད་དེ། གཞན་ལས་ལྡོག་པའི་སྤྱི་རང་མཚན་པ་མེད་པས་སོ། ། བཞི་པ་ནི། གཞོན་ནུ་མ་ལེན་སོགས་ན་རེ། སྒྲས་དེ་གཅོད་ཅེ་ན། སྒྲ་གཅིག་གིས་བྱ་བ་ གཉིས་མི་འགྲུབ་པས། ཤིང་མིན་གཅད་པའི་ཤིང་ཞེས་པ་ལྟ་བུ་སྒྲ་གཉིས་སྦྱོར་དགོས་ཞེ་ན། སྒྲ་གཉིས་ནས་མིན་ཕྱིར་ལ། ཤིང་སྒྲ་ཆོས་ཅན། ཤིང་བསྒྲུབ་པ་དང་། ཤིང་མིན་གཅོད་པའི་ བྱ་བ་རྫས་ཐ་དད་གཉིས་ཡོད་པ་མི་སྲིད་དེ། ཤིང་བསྒྲུབ་པ་ཉིད་ཀྱིས་ཤིང་མིན་ཡིན་པ་གཅད་ པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཤིང་དང་ཤིང་མིན་དངོས་སུ་ཕན་ཚུན་སྤངས་ཏེ་འགལ་བས་སོ། ། ལྔ་པ་ནི། འདི་ནས་བསླད་པ་མིན་ལ། ཤིང་ཡིན་ལས་ལྡོག་པ་འདི་ཆོས་ཅན། བློ་རྟོགས་ པས་བསླད་པ་ཡིན་ཏེ། ཕྱི་ཡི་རང་མཚན་དུ་མེད་ཀྱང་དེ་བཟུང་བ་ཙམ་ཡིན་པས་སོ། །དེ་ཉིད་ ནས་མིན་ལ་ཆོས་ཅན། དོན་དམ་རང་མཚན་མིན་ཏེ་རྟོགས་པས་བཏགས་པས་སོ། །ཡིན་ན། གཞན་དུ་ནས་བརྗོད་ཕྱིར་རོ་ལ། ཞེས་དེ་པ་ལ་ཤིང་དང་གཅིག་གམ་རྫས་ཐ་དད། དང་པོ་ ལྟར་ན། ཤིང་ད་བ་ཆོས་ཅན། ཤིང་མིན་ལས་ལྡོག་པར་མི་འགྱུར་བར་ཐལ། པ་ལ་ཤ་ལས་ རྫས་གཞན་པས་སོ། །ཁྱབ་པ་ཁས་སོ། །གཉིས་པ་ལྟར་ན་པ་ལ་ཤ་ཆོས་ཅན། ཆོས་འདྲ། ཤིང་མིན་ལས་ལྡོག་པ་ལས་རྫས་གཞན་ཡིན་པས་སོ། །འདོད་མི་ནུས་སྟེ། པ་ལ་ཤ་འདི་ནི་ ཤིང་མིན་འདི་ལས་ཐ་དད་ཅེས་ནི་བརྗོད་ཕྱིར་རོ། ། བཞི་པ་ནི། སྤྱི་རང་མཚན་མེད་ན། ཕྱི་ཡི་རང་མཚན་ཉིད་དངོས་སུ་བརྗོད་པར་འགྱུར་ ཞིང་། འདོད་ན། དེ་ཡི་ཆོས་གཅིག་བརྗོད་ཅིང་ངེས་པས། དེ་ཡི་ཆོས་ཀུན་བརྗོད་ཅིང་ངེས་ པར་ཐལ་བས། སྒྲ་དང་ཚད་མ་ཕྱི་མ་དོན་མེད་དུ་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། 1-48 འདྲེས་པའི་ནས་གཅིག་པོའི་རྩ་བར་པུ་ཡིས་བྱ་བྱེད་ལ། སྒྲ་མི་རྟག་ཅེས་པའི་སྒྲ་ཆོས་ ཅན། སྤྱི་རང་མཚན་མེད་པས་ཁྱོད་ཀྱི་སྒྲ་ཡི་ཆོས་ཀུན་དངོས་ཡུལ་དུ་བྱས་པས་སྒྲ་རྟོག་གཞན་ དོན་མེད་དུ་མི་འགྱུར་ཏེ། སྒྲོ་འདོགས་དུ་མའི་ནང་ནས་སྒྲ་རྟག་པར་སྒྲོ་འདོགས་གཅོད་ཀྱི་ གཞན་མི་གཅོད་པས་སོ། ། དེ་ལ་ནས་ཅི་ཡང་མེད་ལ་ཆོས་ཅན། རྟག་པ་གཅད་པས་ཁྱད་པར་བྱས་པའི་ཕྱི་རོལ་རང་ མཚན་དངོས་ཀྱི་བརྗོད་བྱར་མེད་དེ། རྟག་པ་ལས་ལྡོག་པ་ལ་སོགས་པའི་ཆོས་སྣ་ཚོགས་སུ་ སྣང་བའི་ཆོས་ཅན་སྒྲ་དེ་ལ་བརྗོད་དུ་འཇུག་པས་སོ། ། དེ་ལྟའི་བརྗོད་བྱ་ཡོད་ན་གང་ཞིག་ནས་རྟོགས་འགྱུར་བ་ལ་ཆོས་ཅན། སྒྲ་ཡི་བྱས་སོགས་ སྒྲ་ཡི་ཆོས་ཀུན་རང་གི་བརྗོད་བྱར་འཕངས་པར་ཐལ། སྒྲ་མི་རྟག་པར
【現代漢語翻譯】 通過真實地理解『非樹』的對立面，也能理解『非樹』的對立面，因為『樹』是清晰事物的真實名稱。對於它來說，沒有什麼可以反駁的。將聲音的意義排除在外，這本身就是一個主題。由於它具有與他者對立的共相和自相，因此不可能理解它與被區分的事物具有相同的意義，因為它不具有與他者對立的共相和自相。 第四個問題是：『年輕女子不應該被帶走』等等。聲音會切斷它嗎？』因為一個聲音不能完成兩件事，所以需要結合兩個聲音，比如『切斷非樹的樹』。從兩個聲音中產生『非』。『樹』這個聲音本身就是一個主題。不可能存在兩種不同的事物，即證實『樹』和切斷『非樹』，因為證實『樹』本身就能切斷『非樹』，因為『樹』和『非樹』實際上是相互排斥和矛盾的。 第五個問題是：『這不是從這裡混淆的』。這個與『是樹』相對立的事物本身就是一個主題。它被理解所混淆，因為它只是抓住了外在的自相，即使它不存在。從它本身來說，『非』本身就是一個主題。它不是究竟的自相，因為它是由理解所命名的。如果是這樣，因為在其他地方被提及。如果它是Butea monosperma，它與樹是同一事物還是不同的事物？如果按照第一種觀點，Butea monosperma 本身就是一個主題。它不會與『非樹』相對立，因為它與Butea monosperma 是不同的事物。這個推論是被承認的。如果按照第二種觀點，Butea monosperma 本身就是一個主題。它具有相似的屬性。因為它與『非樹』相對立的事物是不同的事物。這是不能接受的，因為可以說這個Butea monosperma 與這個『非樹』是不同的。 第四個問題是：如果沒有共相和自相，那麼外在的自相就會被真實地表達出來。如果這是你想要的，那麼它的一種屬性就會被表達和確定。因此，它的所有屬性都會被表達和確定，聲音和後來的量就會變得毫無意義。』 在混合的根源中，Puu 用一個詞來完成動作。『聲音是無常的』這個聲音本身就是一個主題。因為它沒有共相和自相，所以你聲音的所有屬性都被認為是真實的，因此聲音的理解不會變得毫無意義，因為它切斷了許多假設中的聲音是常駐的假設，而不是切斷其他的假設。 對於它來說，沒有什麼可以反駁的，它本身就是一個主題。它不是通過切斷常駐來區分的外在自相的真實表達，因為各種各樣的屬性，如與常駐相對立等等，都被允許在這個作為主題的聲音中表達。 如果存在這樣的表達，那麼什麼會被理解呢？聲音的行為等等，聲音的所有屬性都會被投射到它自己的表達中，因為聲音是無常的。
【English Translation】 By truly understanding the opposite of 'non-tree', one also understands the opposite of 'non-tree', because 'tree' is the real name of a clear thing. For it, there is nothing to refute. Excluding the meaning of sound, that itself is a subject. Because it has the commonality and self-nature of opposing others, it is impossible to understand it as having the same meaning as the thing being distinguished, because it does not have the commonality and self-nature of opposing others. The fourth question is: 'Young women should not be taken away' and so on. Will the sound cut it off?' Because one sound cannot accomplish two things, two sounds need to be combined, such as 'the tree that cuts off the non-tree'. 'Non-' arises from two sounds. The sound 'tree' itself is a subject. It is impossible for there to be two different things, namely confirming 'tree' and cutting off 'non-tree', because confirming 'tree' itself cuts off 'non-tree', because 'tree' and 'non-tree' are actually mutually exclusive and contradictory. The fifth question is: 'This is not confused from here'. This thing that is opposed to 'is tree' is itself a subject. It is confused by understanding, because it only grasps the external self-nature, even if it does not exist. From itself, 'non-' itself is a subject. It is not the ultimate self-nature, because it is named by understanding. If so, because it is mentioned elsewhere. If it is Butea monosperma, is it the same thing as a tree or a different thing? If according to the first view, Butea monosperma itself is a subject. It will not be opposed to 'non-tree', because it is a different thing from Butea monosperma. This inference is admitted. If according to the second view, Butea monosperma itself is a subject. It has similar attributes. Because it is a different thing from the thing that is opposed to 'non-tree'. This cannot be accepted, because it can be said that this Butea monosperma is different from this 'non-tree'. The fourth question is: If there is no commonality and self-nature, then the external self-nature will be truly expressed. If this is what you want, then one of its attributes will be expressed and determined. Therefore, all of its attributes will be expressed and determined, and the sound and later measure will become meaningless.' In the mixed root, Puu uses one word to complete the action. The sound 'sound is impermanent' itself is a subject. Because it does not have commonality and self-nature, all of your sound's attributes are considered real, therefore the understanding of sound will not become meaningless, because it cuts off the assumption that sound is permanent among many assumptions, rather than cutting off other assumptions. For it, there is nothing to refute, it itself is a subject. It is not the true expression of the external self-nature that is distinguished by cutting off the permanent, because various attributes, such as being opposed to the permanent and so on, are allowed to be expressed in this sound that is the subject. If there is such an expression, then what will be understood? The actions of sound and so on, all the attributes of sound will be projected into its own expression, because sound is impermanent.
་བསྒྲུབ་པའི་སྒོ་ནས་ བརྗོད་པས་སོ། །དངོས་པོའི་ནུས་པ་ཡིན་ལ། དེ་ལ་ཁྱབ་པ་ཡོད་དེ། སྒྲ་ཡི་བྱས་མི་རྟག་ སོགས་རྣམས་སྒྲ་དང་དོན་གཅིག་པའི་སྒྲ་ཡི་ཆོས་སུ་འདྲ་བས་སོ། ། དེས་ན་ནས་གཅིག་འགྱུར་ལ། སྒྲ་བྱས་མི་རྟག་ལ་སོགས་པར་བརྗོད་པའི་སྒྲ་ཆོས་ཅན། དགོས་པ་དུ་མ་ཅན་དང་རྟེན་ཆོས་ཅན་གཅིག་པ་ཅན་དུ་འགྱུར་ཏེ། སྒྲ་མ་བྱས་རྟག་སོགས་ ལས་ལྡོག་པའི་ལྡོག་བྱ་རེ་རེ་རང་གི་བརྗོད་པར་ཡོད་པས་སོ། ། ༈ ལྡོག་པའི་གཞན་སེལ་དང་སྤྱི་བརྗོད་པའི་ཡོན་ཏན་དང་སྐྱོན་ཕྱེ་སྟེ་བསྟན་པ། དྲུག་པ། ལྡོག་པའི་གཞན་སེལ་དང་སྤྱི་བརྗོད་པའི་ཡོན་ཏན་དང་སྐྱོན་ཕྱེ་སྟེ་བསྟན་པ་ལ་ གསུམ། རང་མཚན་ཐོབ་པ་དེ་འཐད། སེལ་པ་བརྗོད་པ་དགོས་པར་བསྟན། སྤྱི་གཞི་མཐུན་ རང་ལ་རུང་པའོ། ། དང་པོ་ནི། རྣམ་གཅད་ནས་གནས་ལ། སྔོན་པོ་ཞེས་པའི་སྒྲ་ཆོས་ཅན། ཨུད་པ་ལ་མི་ འགོག་ཅིང་མི་སྒྲུབ་པར་གནས་ཏེ། སྔོ་མིན་གཅད་ཙམ་གཅིག་གཅིག་སྟོན་པས་སོ། ། དེས་ནི་ནས་ཉིད་དུ་འགྱུར་ལ། སྔོན་པོ་ཉིད་དུ་གྱུར་པའི་ཨུད་པ་ལ་ཆོས་ཅན། ཆོས་ 1-49 རྟགས། དེ་ཉིད་གཞན་ལས་ལྡོག་པར་སྣང་སྟེ་དང་གཅིག་གོ། སྒྲ་ནི་ནས་ཅེས་བྱའོ་ལ། འདི་བུམ་པའོ་ཞེས་པའི་སྒྲ་ནི་ཆོས་ཅན། བུམ་པའི་གཞན་སེལ་ བརྗོད་པ་འཐད་དོ། །བུམ་མིན་བཅད་ཙམ་རང་གི་བརྗོད་བྱར་བྱེད་པའི་སྒོ་ནས་བུམ་པ་རང་ མཚན་ཐོབ་ཅིང་གོ་བར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་ཏེ། བུམ་པ་རང་མཚན་རྣམས་བུམ་མིན་ལས་ལྡོག་ པ་ཉིད་དུ་ཡོད་པས་སོ། ། གཉིས་པ་ནི། དངོས་པོ་ནས་ངེས་ཕྱིར་རོ་ལ། ཆོས་ཅན། སྤྱི་རང་མཚན་གཅིག་དངོས་ཀྱི་ བརྗོད་བྱར་ཡོད་སྟོབས་ཀྱིས་ཕྱི་ཡི་རང་མཚན་ལ་རེག་པ་མ་ཡིན་ཏེ། སྤྱི་རང་མཚན་གཅིག་ ཡོད་པ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དེ་ཡོད་ན་མངོན་སུམ་གྱིས་དམིགས་དགོས་པ་ལ་མ་དམིགས་ པས་སོ། ། དེ་ཕྱིར་ནས་མི་སྲིད་ཕྱིར་ལ། སྤྱི་ཡི་ཡུལ་ཅན་གྱི་སྒྲ་དང་། བློ་རྣམ་རྟོག་ཆོས་ཅན། གཞན་ སེལ་པའི་ཡུལ་ཅན་དུ་འཐད་དེ། ཡུལ་ཅན་གང་ཞིག་རང་གི་དངོས་ཡུལ་དུ་མི་སྲིད་པའི་ཕྱིར་ ཅེས་ཕྱོགས་གླང་གིས་བསྟན་ཏོ། ། གསུམ་པ་ནི། གལ་ཏེ་སྤྱི་རང་མཚན་ཡོད་ན། སྤྱི་དང་ཁྱད་པར་རང་མཚན་གཅིག་གམ་ ཐ་དད། གྲངས་ཅན་ནི་གཅིག་པར་འདོད་ན། དངོས་པོ་ནས་བློ་གང་ལས་ལ། བ་ལང་དང་ དེ་དཀར་ཟལ་ཆོས་ཅན། རྣམ་པ་ཐ་དད་པའི་བློ་ཡི་ཡུལ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། ཆ་མེད་པའི་རང་ མཚན་གཅིག་ཉིད་ཡིན་པས་སོ། །མ་ཁྱབ་ན་བློ་རྣམ་པ་ཐ་དད་པ་ནི། དངོས་ཡུལ་རང་མཚན་ ཐ་དད་ཁོ་ན་ལ་འཇུག་པས་སོ། །འདོད་ན། གཞི་མཐུན་དུ་མི་རུང་བར་ཐལ། གཅིག་ནི་ནས་ཅན་མ་ཡིན་ལ། བ་ལང་གི་སྤྱི་ཆོས་ཅན། བ་ལང་ཁྲ་བོ་ལ་རྗེས་སུ་འཇུག་ པ་དང་། དེ་ལས་ལྡོག་པའང་ཡིན་པར་ཐལ། ནག་སྒུར་ཡང་ཡིན། བ་ལང་གི་སྤྱི་ཡང་ཡིན་ པས་སོ། །འདོད་ན་དེ་མིན་པར་ཐལ།
【現代漢語翻譯】 通過修習來表達。這是事物的能力，並且具有普遍性。例如，聲音的生滅等，與聲音和意義相同的聲音的屬性相似。 因此，從一個變成多個。例如，將聲音的生滅等稱為聲音的屬性。具有多種必要性和依賴性的事物變成相同的。因為每個與聲音的生滅等相反的對立面都有自己的表達。 第六，區分並展示對立面的排除和他者的功德和過失。 第六，區分並展示對立面的排除和普遍表達的功德和過失，分為三個部分：自相成立是合理的；表達排除是必要的；普遍基礎與自身相符。 第一部分是：從區分到存在。例如，'藍色'這個聲音的屬性，既不阻止也不肯定烏 উৎপল（梵文：utpala，藍色蓮花），而是存在於僅僅區分藍色的狀態中，因為它只顯示一個區分。 因此，變成自身。例如，變成藍色的烏 উৎপল（梵文：utpala，藍色蓮花）的屬性，是常數。它看起來與從其他事物中分離出來相同。 聲音是，被稱為。例如，'這是瓶子'這個聲音，表達了瓶子的排除是合理的。因為通過將非瓶子僅僅作為自己的表達對象，瓶子的自相得以成立並被理解。因為瓶子的所有自相都存在於與非瓶子的分離中。 第二部分是：事物，因為確定。屬性。普遍自相的一個事物，由於具有表達的力量，並沒有觸及外部的自相。因為不存在普遍自相的一個事物。如果存在，就必須被顯現所見，但實際上並沒有被看到。 因此，聲音和智慧概念，具有普遍對象的屬性，適合作為排除他者的對象。因為任何作為對象的事物都不可能成為自己真實的對象。這是陳那（梵文：Dignāga）所闡述的。 第三部分是：如果普遍自相存在，那麼普遍和特殊的自相是相同還是不同？數論派認為是相同的。事物，從智慧哪裡來？例如，牛和它的白色部分，不是不同形式的智慧的對象。因為它們是不可分割的同一個自相。如果不普遍，那麼不同形式的智慧只適用於不同的事物自相。如果認為是不同的，那麼它們不可能在同一個基礎上共存。 一個是，不是。例如，牛的普遍屬性，既適用於花斑牛，也與花斑牛相反。因為它是黑色的，也是牛的普遍屬性。如果認為是，那麼它就不是。
【English Translation】 It is expressed through practice. This is the power of things, and it has universality. For example, the arising and ceasing of sound, etc., are similar to the attributes of sound that are the same as sound and meaning. Therefore, from one it becomes many. For example, calling the arising and ceasing of sound, etc., the attributes of sound. Things with multiple necessities and dependencies become the same. Because each opposite that is opposite to the arising and ceasing of sound, etc., has its own expression. Sixth, distinguishing and showing the merits and faults of the exclusion of opposites and the general expression. Sixth, distinguishing and showing the merits and faults of the exclusion of opposites and the general expression, is divided into three parts: the establishment of self-character is reasonable; expressing exclusion is necessary; the general basis is compatible with oneself. The first part is: from distinction to existence. For example, the attribute of the sound 'blue' neither prevents nor affirms উৎপল (Sanskrit: utpala, blue lotus), but exists in the state of merely distinguishing blue, because it only shows one distinction. Therefore, it becomes itself. For example, the attribute of উৎপল (Sanskrit: utpala, blue lotus) that has become blue is constant. It appears to be the same as being separated from other things. Sound is, is called. For example, the sound 'this is a pot' reasonably expresses the exclusion of pot. Because by making non-pot merely its own expression, the self-character of pot is established and understood. Because all the self-characters of pot exist in the separation from non-pot. The second part is: things, because of certainty. Attribute. One thing of universal self-character, because of the power of having expression, does not touch the external self-character. Because there is no one thing of universal self-character. If it exists, it must be seen by manifestation, but it is not actually seen. Therefore, sound and intellectual concepts, which have the attribute of universal objects, are suitable as objects of excluding others. Because any object that is an object cannot become its own real object. This was explained by Dignāga. The third part is: if universal self-character exists, are the universal and special self-characters the same or different? The Samkhya school believes they are the same. Things, from where does wisdom come? For example, a cow and its white part are not objects of different forms of wisdom. Because they are the same indivisible self-character. If it is not universal, then different forms of wisdom only apply to different things' self-characters. If it is considered different, then they cannot coexist on the same basis. One is, is not. For example, the universal attribute of a cow applies to both a spotted cow and is opposite to a spotted cow. Because it is black and is also the universal attribute of a cow. If it is considered to be, then it is not.
ཆ་མེད་གཅིག་ཉིད་ཡིན་པས་སོ། །བྱེ་བྲག་པ་སོགས། 1-50 སྤྱི་ཁྱད་རྫས་ཐ་དད་དུ་འགྱུར་ཞེ་ན། དབྱེར་མེད་ནས་རྒྱུ་མེད་འགྱུར་ལ། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། ཨུད་པ་ལ་སྔོན་པོ་ཞེས་པའི་གཞི་ འཐུན་གྱི་ཐ་སྙད་དོན་མཐུན་འཇུག་པ་མི་འགྱུར་བར་ཐལ། སྔོན་པོའི་སྒྲས་སྔོན་པོའི་ཡོན་ཏན་ གྱི་ཁྱད་པར་ཅན་གྱི་རྫས་ཉིད་བརྗོད་ཅིང་། ཨུད་པ་ལའི་སྒྲས། ཨུད་པ་ལ་ཉིད་གྱི་སྤྱིའི་ཁྱད་ པར་ཅན་ཀྱི་རྫས་ཉིད་བརྗོད་པས་སོ། །མ་ཁྱབ་ན། སྤྱི་རྫས་ཡོན་ཏན་རྣམས་རྫས་ཐ་དད་ཁོ་ ནར་འགལ། ལྡོག་པ་ནས་ཉེས་པ་དེ་དག་མེད་ལ། ལྡོག་པ་སྨྲ་བའི་ལུགས་ལ་ཆོས་ཅན། སྤྱི་མེད་པའི་ ཉེས་པ་མེད་དེ། བ་ལང་མིན་པ་ལས་ལྡོག་པ་དེ་ཆོས་ཅན། བ་ལང་གི་གསལ་བ་ཀུན་ལ་ཡོད་ པའི་ཕྱིར། ༈ དུ་མ་ལ་སྒྲ་གཅིག་འཇུག་པའི་རྒྱུ་མཚན་དཔྱད་པ། རྩོད་པ་སྤང་བ་དང་བཅས་པ། བདུན་པ་དུ་མ་ལ་སྒྲ་གཅིག་འཇུག་པའི་རྒྱུ་མཚན་དཔྱད་པ། རྩོད་པ་སྤང་བ་དང་བཅས་ པ་ལ་བཞི། རང་ལུགས་ཀྱི་སྒྲ་རྟོག་གཅིག་འཇུག་པའི་རྒྱུ་མཚན་བསྟན། གཞན་ལུགས་ཀྱི་ སྒྲ་རྟོག་གཅིག་འཇུག་པའི་རྒྱུ་མཚན་དགག རང་ལུགས་ཀྱི་སྤྱི་ཡོད་མེད་ཀྱི་ཁྱད་པར་བསྟན། གཞན་ལུགས་ཀྱི་རྒྱུ་མཚན་འགོག་བྱེད་ལ་རྩོད་པ་སྤང་བའོ། ། ༈ རང་ལུགས་ཀྱི་སྒྲ་རྟོག་གཅིག་འཇུག་པའི་རྒྱུ་མཚན་བསྟན་པ། དང་པོ་ལ་གཉིས། དོན་དངོས། དཔེ་བསྟན་པའོ། །དང་པོ་ནི། སྤྱི་རང་མཚན་མེད་ན་དུ་ མ་ལ་སྒྲ་གཅིག་མི་འཇུག་གོ་ཞེ་ན། དེའི་འབྲས་བུ་ནས་རྒྱུ་ཅན་ཡིན་ལ། བ་ལང་གི་བརྡ་ཤེས་ པས་བ་ལང་ཞེས་པའི་སྒྲ་གཅིག་བརྡར་བྱས་པ་ཆོས་ཅན། བ་ལང་གི་སྤྱི་རང་མཚན་གཅིག་ མེད་ཀྱང་དོན་ཡོད་དེ། བ་ལང་གི་འབྲས་བུ་རིགས་གཅིག་ཡིན་པ་བསྟན་པའི་ཆེད་ཡིན་པས་ སོ། །ཆོས་ཅན་བ་ལང་གི་སྤྱི་རང་མཚན་གཅིག་ཁོ་ནའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་འཇུག་པ་མིན་ཏེ། བ་ ལང་རྣམས་བ་ལང་གི་འབྲས་བུ་མེད་པ་ལས་ལྡོག་པའི་དབང་གིས་འཇུག་པས་སོ། ། ཐ་དད་པ་ནས་འབྲས་མེད་ཕྱིར་ལ། བ་ལང་རང་མཚན་རྣམས་ཆོས་ཅན་སྤྱི་སྒྲ་གཅིག་ 1-51 སྦྱར་བ་མི་འཐད་པར་མིང་མི་འདྲ་བ་སོ་སོ་རེ་རེ་དངོས་སུ་སྦྱོར་བ་མི་འཐད་དེ། དེ་དངོས་སུ་ བསྟན་པར་དཀའ་བ་དང་། མིང་གིས་དངོས་སུ་བརྗོད་མི་ནུས་པ་དང་། དེ་དངོས་སུ་སྦྱོར་བ་ ལ་དགོས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར། དངོས་པོ་ལ་ནས་ཡོད་མིན་ལ། ཆོས་ཅན་ཁྱོད་ཀྱི་སྤྱི་རང་མཚན་གཅིག་ལ་བ་ལང་གི་སྒྲ་ དངོས་སུ་འཇུག་པ་མིན་པར་ཐལ། དེ་མེད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དངོས་པོ་རང་མཚན་ཀུན་རང་གི་ངོ་ བོ་གཞན་དང་མ་འདྲེས་པར་གནས་པའི་ཕྱིར། ཁྲ་བོ་ཡི་ནི་ངོ་བོ་གང་། དེ་ནི་སེར་སྐྱ་ཡོད་པ་ མིན་པས་སོ། ། དེ་འབྲས་ཅན་ནས་རིགས་སོ་ལ། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། བ་ལང་གི་སྤྱི་རང་མཚན་མེད་ ཀྱང་བ་ལང་མིན་པ་ལས་ལྡོག་པར་མཚུངས་པ་དེ་བ་ལང་རྣམས་ལ་བ་ལང་ཞེས་པ་སྒྲ་
【現代漢語翻譯】 因為它們是無別的唯一性。對於勝論派等： 如果共相和自相轉變為不同的實體，那麼： 從無別到無因轉變。所知法，例如，'藍蓮花'這個術語，其基礎一致，意義相同，應用不會改變，因為'藍色'這個詞表達了具有藍色屬性差異的實體本身，而'蓮花'這個詞表達了蓮花本身的普遍屬性差異的實體本身。如果不遍及，那麼共相、實體和屬性都與不同的實體相矛盾。 從相異到沒有那些過失。對於主張相異的學派來說，所知法，沒有共相的過失，因為從非牛相異的事物，其所知法，存在於所有牛的顯現中。 對多個事物應用一個詞的原因進行分析，包括駁斥爭論。 第七，分析對多個事物應用一個詞的原因，包括駁斥爭論，分為四部分：闡述自宗應用一個詞語概念的原因；駁斥他宗應用一個詞語概念的原因；闡述自宗共相存在與否的差異；駁斥他宗的理由並駁斥爭論。 闡述自宗應用一個詞語概念的原因： 第一部分分為兩點：實際意義和舉例說明。第一點是：如果不存在共相和自相，那麼一個詞就不會應用於多個事物嗎？從其結果到有因。理解了'牛'這個詞的人，使用'牛'這個詞，其所知法，即使沒有牛的共相和自相，也是有意義的，因為這是爲了表明牛的結果是同一種類。所知法，牛的共相和自相併非僅僅因為一個原因而應用，而是因為牛與非牛的結果相異而應用。 從不同到沒有結果。牛的自相，其所知法，將一個共相詞應用於它們是不合理的，直接應用不同的名稱是不合理的，因為直接指明它們很困難，並且名稱無法直接表達它們，並且直接應用它們沒有必要。 從事物到不存在。所知法，你的一個共相和自相，'牛'這個詞不是直接應用的，因為它們不存在，因為所有事物的自相都存在於其自身本質中，與其他事物不混合。什麼是雜色的本質？它不是黃色或灰色的。 從有結果到種類各異。所知法，即使沒有牛的共相和自相，但與非牛相異之處相同，因此'牛'這個詞應用於所有牛。
【English Translation】 Because they are undifferentiated oneness. For the Vaisheshika school and others: If the general characteristic and the particular characteristic transform into different entities, then: From non-difference to causeless transformation. Knowable phenomena, for example, the term 'blue lotus,' its basis is consistent, its meaning is the same, and its application will not change, because the word 'blue' expresses the entity itself with the difference of the blue attribute, and the word 'lotus' expresses the entity itself with the general attribute difference of the lotus itself. If it is not pervasive, then general characteristics, entities, and attributes all contradict different entities. From difference to the absence of those faults. For the school that asserts difference, knowable phenomena, there is no fault of lacking a general characteristic, because the difference from non-cow phenomena, its knowable phenomena, exists in all manifestations of cows. Analyzing the reasons for applying one word to multiple things, including refuting arguments. Seventh, analyzing the reasons for applying one word to multiple things, including refuting arguments, divided into four parts: explaining the reasons for applying one word-concept according to one's own system; refuting the reasons for applying one word-concept according to other systems; explaining the difference between the existence and non-existence of general characteristics according to one's own system; refuting the reasons of other systems and refuting arguments. Explaining the reasons for applying one word-concept according to one's own system: The first part is divided into two points: the actual meaning and giving examples. The first point is: if there are no general characteristics and particular characteristics, then one word will not be applied to multiple things? From its result to being caused. A person who understands the word 'cow' uses the word 'cow,' its knowable phenomena, even if there is no general characteristic and particular characteristic of cows, it is meaningful, because it is to show that the result of cows is of the same kind. Knowable phenomena, the general characteristic and particular characteristic of cows are not applied solely for one reason, but because cows are applied due to their difference from the results of non-cows. From difference to the absence of results. The particular characteristics of cows, its knowable phenomena, it is unreasonable to apply one general word to them, it is unreasonable to directly apply different names individually, because it is difficult to directly indicate them, and names cannot directly express them, and there is no need to directly apply them. From things to non-existence. Knowable phenomena, your one general characteristic and particular characteristic, the word 'cow' is not directly applied, because they do not exist, because the particular characteristics of all things exist in their own essence, without mixing with other things. What is the essence of variegation? It is not yellow or gray. From having results to different kinds. Knowable phenomena, even if there is no general characteristic and particular characteristic of cows, but the similarity in being different from non-cows is the same, so the word 'cow' is applied to all cows.
གཅིག་ མཚུངས་འཇུག་པའི་རྒྱུན་མཚན་དུ་རིགས་ཏེ། བ་ལང་མིན་པ་ལས་ལྡོག་པར་མཚུངས་པ་དེ་ བ་ལང་ཐམས་ཅད་ལ་རིགས་སྤྱིར་ཡོད་པས་སོ། ། དེ་ཕྱིར་ནས་ཐ་དད་ཉིད་ལ། བ་ལང་གི་འབྲས་བུ་མཚུངས་པ་དེ་ཆོས་ཅན། འབྲས་བུ་ ཉིད་ཅེས་པའི་སྤྱི་རང་མཚན་གཅིག་མ་ཡིན་ཏེ། བ་ལང་གི་འབྲས་བུ་མེད་པ་ལས་ལྡོག་པ་ ཙམ་ཡིན་པས་སོ། ། གཉིས་པ་ནི། དཔེར་ན་ནས་བསྙད་པར་བྱ་ལ། མིག་སོགས་རྐྱེན་གསུམ་ཆོས་ཅན། སྤྱི་ རང་མཚན་གཅིག་མེད་ཀྱང་མིག་ཤེས་ཀྱི་རྒྱུ་ཞེས་པའི་སྒྲ་གཅིག་འཇུག་པ་དོན་ཡོད་དེ། མིག་ ཤེས་ཀུན་གྱི་རྒྱུ་ཚོགས་ཀུན་ཚེགས་ཆུང་ངུས་རྟོགས་པའི་ཕྱིར་དུ་མིག་ཤེས་ཀྱི་རྒྱུ་ཞེས་པའི་སྒྲ་ གཅིག་སྙད་པར་བྱས་པས་སོ། ། ༈ གཞན་ལུགས་ཀྱི་སྒྲ་རྟོག་གཅིག་འཇུག་པའི་རྒྱུ་མཚན་དགག་པ། གཉིས་པ་ལ་གཉིས། འདོད་པ་བརྗོད། དེ་དགག་པའོ། །དང་པོ་ནི། གལ་ཏེ་སྤྱི་རང་ མཚན་གཅིག་གནས་པའི་ཕྱིར། གསལ་བ་མང་པོ་དག་ལ་སྙན་པ་གཅིག་འཇུག་གོ་ཞེ་ན། 1-52 གཉིས་པ་ལ་གཉིས། གནས་པའི་དོན་དགག སྤྱི་ཆ་མེད་གཅིག་དགག་པའོ། །དང་པོ་ལ་ གཉིས། མདོར་བསྟན། རྒྱས་བཤད་དོ། །དང་པོ་ནི། གསལ་བ་དུ་མ་ལ་སྤྱི་གཅིག་གནས་པ་ དེ་གསལ་བ་ལ་བརྟེན་པའི་དོན་ཡིན་ནམ་བསལ་བས་གསལ་བར་བྱ་བ་ཡིན། སྤྱི་ཆོས་ཅན། གཉིས་པོ་དེ་ལྟར་གང་དུ་ཡང་མི་རིགས་པར་ཐལ། རྟག་པས་སོ། །རྟགས་བསལ་ལོ། ། གཉིས་པ་ལ་གཉིས། བརྟེན་པ་དགག གསལ་བ་དགག་པའོ། །དང་པོ་ནི། བསལ་བ་ རྣམས་ཆོས་ཅན། སྤྱི་ཡི་དོན་གཞན་རྟེན་མིན་པར་ཐལ། སྤྱི་ལ་ཕན་འདོགས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་ ཏེ། སྤྱི་དེ་རྟག་པས་སོ། །མཁར་གཞོང་ནང་གི་རྒྱ་ཤུག་ཆོས་ཅན། གནས་སྐབས་འཁར་གཞོང་ གིས་ཕན་པར་ཐལ། ཐུར་དུ་ལྷུང་བའི་ངང་ཚུལ་ཅན་གང་ཞིག ཁྱོད་ཐུར་དུ་མི་ལྷུང་བར་འཁར་ གཞོང་གིས་བསྐྱེད་པར་ནུས་པས་སོ། ། སྤྱི་དེ་ཆོས་ཅན། གསལ་བས་བསྐྱེད་པ་དེའང་མི་སྲིད་པར་ཐལ། རྟག་པས་སོ། །བུམ་ སྤྱི་ཆོས་ཅན། བུམ་གསལ་གྱི་དབང་ཁོ་ནས་གནས་པ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། དེ་མེད་ནས་ཡང་ གནས་པའི་ཕྱིར། རྟགས་བསལ་ལོ། །ཐ་དད་ནས་མི་རིགས་ཉིད་ལ། སྤྱི་གནས་པ་སྤྱི་དང་ གཅིག་གམ་རྫས་ཐ་དད། དང་པོ་ལྟར་ན། སྤྱི་གནས་པ་ཆོས་ཅན། བགསལ་བས་སྐྱེད་མི་ དགོས་པར་ཐལ། སྤྱི་དང་གཅིག་པས་སོ། །གསུམ་ཁས་སོ། །གཉིས་པ་ལྟར་ན། གསལ་བ་ ཆོས་ཅན། སྤྱི་གནས་བྱེད་མ་ཡིན་པར་ཐལ། གནས་པ་སྤྱི་ལས་དོན་གཞན་ཁོ་ན་བྱེད་པས་སོ། ། རྟགས་བསལ་ལོ། ། གཉིས་པ་ནི། བརྟག་པ་གཉིས་པའོ་ཞེ་ན། བདག་ལ་ནས་འདོར་རྩ་བར་འདོད་ལ། སྒྲོན་ འོད་ཀྱི་རང་བཞིན་མངོན་སུམ་གྱིས་ཡུལ་དུ་བསྐྱེད་པའི་བུམ་གཟུགས་ཆོས་ཅན། སྒྲོན་འོད་ ཀྱི་གསལ་བྱ་ཡིན་ཏེ། ཁྱོད་ཀྱིས་རང་འཛིན་མངོན་སུམ་བསྐྱེད་པ་སྒྲོན་འོད་ཀྱིས་ཁྱོད་གསལ་ བ་ལ་ངེས་པར་ལྟོས་པས་སོ། །རང་གི་ག
【現代漢語翻譯】 一、 以『相同施設』的理由來說，『種類』是：與非牛相異之處，在於其與所有牛都有共同的『種類』。 因此，就『各別』而言，牛的果實（指牛所生的犢牛）是所立宗，『果實』這一共相和自相併非一體，因為它僅僅是與沒有牛的果實的事物相異。 二、例如，可以指稱『青稞』。眼等三種因是所立宗，即使沒有共相和自相的一體性，但使用『眼識之因』這一名稱是有意義的，因為可以用簡略的方式理解所有眼識的因的集合，所以才使用『眼識之因』這一名稱。 駁斥其他宗派關於聲音和概念統一施設的理由： 第二部分分為兩點：陳述對方觀點，駁斥對方觀點。 首先是：如果因為存在一個共相和自相的一體性，所以許多顯現的事物可以使用同一個『悅耳』之名。 第二部分分為兩點：駁斥『存在』的觀點，駁斥『無分共相』的觀點。 第一部分分為兩點：簡要說明，詳細解釋。 首先是：在許多顯現的事物中存在一個共相，這個共相是依賴於顯現的事物，還是被顯現的事物所顯現？共相是所立宗，這兩種情況都不合理，因為它是常法。 已遮破所依。 第二部分分為兩點：駁斥『依賴』的觀點，駁斥『顯現』的觀點。 首先是：被顯現的事物是所立宗，它們不依賴於共相，因為共相無法對它們有所助益，因為共相是常法。例如，木槽中的紫杉是所立宗，木槽暫時對它有幫助，因為它具有向下傾倒的性質，木槽能夠阻止你向下傾倒。 共相是所立宗，它也不可能被顯現的事物所產生，因為它是常法。瓶子的共相是所立宗，它並非僅僅依賴於瓶子的顯現而存在，因為它在沒有顯現時也存在。 已遮破所依。從『各別』的角度來說，共相的存在與共相是一體還是實體各異？如果是一體，那麼共相的存在是所立宗，它不需要被顯現的事物所產生，因為它與共相是一體的。已承認第三點。如果是各異，那麼顯現的事物是所立宗，它不是共相的施設者，因為它僅僅是施設與共相不同的事物。已遮破所依。 第二是：如果進行第二次觀察，那麼『我』會認為『從自身拋棄』是根本。燈光直接在境上產生的瓶子的形狀是所立宗，它是燈光所顯現的事物，因為你直接產生的自執需要依賴於燈光來顯現你自己的形狀。
【English Translation】 One, As a reason for 'same application', 'genus' (རིགས，種) is: the difference from what is not a cow lies in its similarity to all cows in having a common 'genus'. Therefore, in terms of 'distinctness' itself, the fruit of a cow (i.e., a calf) is the subject of debate. The generality and particularity of 'fruit' are not one and the same, as it is merely distinct from things that do not have the fruit of a cow. Two, for example, one might refer to 'barley'. The three causes, such as the eye, are the subject of debate. Even without the oneness of generality and particularity, it is meaningful to apply the single term 'cause of eye-consciousness', because the collection of all causes of eye-consciousness is understood with minimal effort, hence the application of the single term 'cause of eye-consciousness'. Refuting the reasons for applying a single sound-concept according to other systems: The second part has two aspects: stating the proponent's view and refuting it. First: If it is the case that because a single generality and particularity exist, many clear things are applied with a single 'pleasant' name. The second part has two aspects: refuting the existence and refuting the single partless generality. The first part has two aspects: brief statement and detailed explanation. First: That a single generality exists in many clear things, is that generality dependent on the clear things, or is it that the clear things are made clear by the generality? The generality is the subject of debate. Neither of those is reasonable, because it is permanent. The sign has been refuted. The second part has two aspects: refuting dependence and refuting clarity. First: The clear things are the subject of debate. They are not dependent on the generality, because the generality does not benefit them, because the generality is permanent. For example, the yew tree in the trough is the subject of debate. The trough temporarily benefits it, because it has the nature of falling downwards, and the trough is able to prevent you from falling downwards. The generality is the subject of debate. It is also impossible for it to be produced by clarity, because it is permanent. The generality of a pot is the subject of debate. It does not exist solely due to the clarity of the pot, because it exists even without it. The sign has been refuted. From the perspective of distinctness, is the existence of the generality one with the generality or substantially different? If it is one, then the existence of the generality is the subject of debate. It does not need to be produced by clarity, because it is one with the generality. The third is admitted. If it is different, then the clear thing is the subject of debate. It is not the establisher of the generality, because it only establishes something other than the generality. The sign has been refuted. Second: If one examines a second time, then 'I' would consider 'abandoning from oneself' to be the root. The form of the pot, which is manifestly produced in the object by the light of a lamp, is the subject of debate. It is what is made clear by the light of a lamp, because your self-grasping, manifestly produced, necessarily relies on the light of a lamp to make you clear.
སལ་བྱ་བུམ་གཟུགས་གསལ་བྱེད་སྒྲོན་འོད་ཆོས་ 1-53 ཅན། དེ་དེར་འཛིན་མངོན་སུམ་ལ་གསལ་བའི་རྒྱུ་ཡིན་ཏེ། ཁྱོད་ཀྱིས་དེ་གསལ་བར་མ་བྱས་ པར་དེས་དེ་འཛིན་མངོན་སུམ་མི་བསྐྱེད་པ་ལ་ཁྱོད་ཀྱིས་དེ་དེ་སྐྱེད་བྱེད་དུ་བསྐྱེད་པས་སོ། ། གསལ་བྱ་འདི་ནི་གསལ་བྱེད་ཀྱི་སྔར་ན་མངོན་སུམ་ལ་གསལ་བར་རུང་ཞེ་ན། སྒྲོན་འོད་ ཀྱི་གསལ་བྱ་བུམ་གཟུགས་ཆོས་ཅན། རང་འཛིན་མངོན་སུམ་བསྐྱེད་པ་རང་གསལ་བྱེད་སྒྲོན་ འོད་ཀྱིས་གསལ་བར་བྱས་པ་དེ་ལ་ངེས་པར་ལྟོས་པར་མི་རུང་བར་ཐལ། དེ་མེད་པའི་སྔར་ ནས་དེ་སྐྱེད་བྱེད་དུ་ཡོད་པས་སོ། ། འགྱུར་བ་མེད་ནས་གང་ལས་ཡིན་ལ། སྤྱི་ཆོས་ཅན། གསལ་བ་རང་འཛིན་མངོན་སུམ་ གྱི་བཟུང་དོན་དུ་གསལ་བྱ་མིན་པར་ཐལ། འགྱུར་མེད་དེ་རྟག་པས་སོ། ། མིག་སྨན་ནས་ཐ་དད་མེད་ཕྱིར་རོ་ལ། བ་ལང་གི་གསལ་བ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱིས་སྤྱི་ འཛིན་དབང་པོ་སྤྱི་འཛིན་དབང་ཤེས་བསྐྱེད་རུང་དུ་འདོད་པའི་སྒོ་ནས་སྤྱི་དེ་སྤྱི་འཛིན་དབང་ ཤེས་ཀྱི་བཟུང་ཡུལ་དུ་གསལ་བྱེད་མ་ཡིན་ཏེ། ཁྱོད་ཡོད་མེད་ཀྱི་དུས་དག་ཏུ་སྤྱི་འཛིན་དབང་ ཤེས་གསལ་མི་གསལ་གྱི་ཁྱད་པར་མེད་པས་སོ། །དཔེར་ན་མིག་དབང་ཉམས་པ་ལས་མིག་ ཤེས་མི་གསལ་བ་ལ་མིག་སྨན་གྱིས་མིག་དབང་འདུས་བྱས་པས་མིག་ཤེས་གསལ་པོ་སྐྱེ་བ་ བཞིན་ནོ། ། གསལ་བ་དེ་སྤྱི་ལྡན་ཡིན་པའི་རྒྱུན་མཚན་སྤྱི་གསལ་བ་དེ་རིགས་རྣམས་ཀྱི་ནི་གསལ་ བྱེད་ཡིན་པ་ཙམ་གྱིས་ཀྱང་རིགས་དང་ལྡན་པར་འདོད་ཅེ་ན། སྒྲོན་མེ་ནས་འཐོབ་ལ། བ་ལང་གི་གཟུགས་གསལ་བྱེད་སྒྲོན་འོད་དང་། བ་ལང་གི་ གཟུགས་འཛིན་དབང་ཤེས་ཀྱི་རྒྱུ་དབང་ཡིད་སོགས་ཆོས་ཅན། བ་ལང་གི་སྤྱི་ལྡན་དུ་ཐལ། བ་ལང་གི་སྤྱི་གསལ་བྱེད་ཡིན་པས་སོ། །དེར་ཐལ། དེར་འཛིན་རྣམ་ཤེས་སྐྱེད་བྱེད་དུ་རུང་ བས་སོ། ། 1-54 གཉིས་པ་ལ་གསུམ། དེ་ཉིད་སྤྱིར་དགག ཁྱད་པར་དུ་དགག དེ་ཡི་སྒྲུབ་བྱེད་དགག་ པའོ། །དང་པོ་ནི། བྱེ་བྲག་པ་དང་གྲངས་ཅན་སོགས། གང་དག་ནས་ཇི་ལྟར་ཡིན་ལ། བ་ལང་གི་གསལ་བ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ལ་བ་ལང་གི་སྤྱི་ བློ་མི་འཇུག་པར་ཐལ། ཁྱོད་ལ་བ་ལང་གི་སྤྱི་མཐོང་བ་མེད་པའི་ཕྱིར། གསུམ་ཁས་སོ། །མ་ གྲུབ་ན། བ་ལང་གི་སྤྱི་ཆོས་ཅན། སྔོན་མེད་པའི་བ་ལང་གི་གསལ་བ་ལ་མཐོང་བ་མི་སྲིད་ པར་ཐལ། སྔར་གྱི་བ་ལང་གཅིག་ལ་མཐོང་བས་སོ། །རྟགས་བསལ། ཁས་སོ། །མ་ཁྱབ་ན་ ཁྱེད་ཆ་མེད་གཅིག་ཏུ་འགལ་ལོ། །དེ་ལ་ཁྱབ་པ་ཡོད་པའི་གནད་ནི། སྤྱི་དེ་སྔར་གྱི་གསལ་བ་ དང་རང་མཚན་གཅིག་གམ་ཐ་དད་གཅིག་ན་བ་ལང་གི་སྤྱི་ཆོས་ཅན། བ་ལང་གསར་བྱུང་ལ་ ཐུན་མོང་དུ་རྗེས་འགྲོ་མེད་པར་ཐལ། སྔར་གྱི་བ་ལང་གཅིག་པོ་དང་གཅིག་ཡིན་པས་སོ། ། གཉིས་པ་ལྟར་ན། ཆོས་ཅན་སྔར་གྱི་བ་ལང་གཅིག་པོ་དེ་ལ་བརྟེན་པ་མིན་པར་ཐལ། དེ་ ད
【現代漢語翻譯】 關於所照物，如瓶子的形狀，具有照亮作用的燈光等法，因為它們是能照亮顯現於執取的現量之因。如果你不照亮它，它就不會產生執取的現量，因為你已經把它設定為產生它的原因。 如果所照物在照亮者之前已經能夠顯現於現量，那麼，以燈光所照的瓶子形狀為例，它產生自執現量，是否必須依賴於照亮它的燈光呢？不應該依賴，因為它在沒有燈光之前就已經存在，並能產生自執現量。 如果本體不變，那麼它又源於何處呢？以共相為例，照亮是自執現量的所取境，但不應是所照物，因為不變的事物是常恒的。 從眼藥到無差別，以牛的照亮為例，你不應認為共相是共相執取識的所取境，通過你認為共相能夠產生共相執取識的方式，共相不是共相執取識的所照物，因為在你存在與不存在的時候，共相執取識的顯現與不顯現沒有差別。例如，就像眼睛功能受損導致眼識不清晰，通過眼藥使眼睛功能恢復，從而產生清晰的眼識一樣。 如果照亮是具有共相的理由，那麼僅僅因為共相的照亮者是類別，就認為它具有類別嗎？ 從燈到獲得，以照亮牛的形狀的燈光，以及牛的形狀執取識的因，如根識和意識等為例，它們應具有牛的共相，因為它們是牛的共相的照亮者。因為它們能夠產生對它的執取識。 第二部分分為三個方面：一般性地破斥『彼』，特殊性地破斥『彼』，以及破斥對『彼』的論證。第一部分是針對勝論派和數論派等。 從哪些到如何是好呢？以牛的照亮為例，你不應認為牛的共相不會進入你的心識，因為你沒有見到牛的共相。三者都承認。如果未成立，那麼以牛的共相為例，不可能見到先前不存在的牛的照亮，因為見到了先前的牛。遮除理由。承認。如果不周遍，那麼你就會陷入無分一體的矛盾。其中周遍的關鍵在於，共相與先前的照亮是同一自性還是不同自性，如果共相是牛的共相，那麼新出現的牛不應普遍隨同，因為它與先前的牛是同一個。 如果是第二種情況，那麼法不應依賴於先前的牛，因為它...
【English Translation】 Regarding the object to be illuminated, such as the shape of a vase, and the light that illuminates it, these are the causes that illuminate and manifest in direct perception. If you do not illuminate it, it will not generate direct perception of grasping, because you have established it as the cause of generating it. If the object to be illuminated is able to manifest in direct perception before the illuminator, then, taking the shape of a vase illuminated by light as an example, is it necessary to rely on the light that illuminates it to generate self-grasping direct perception? It should not be necessary, because it exists and can generate self-grasping direct perception even before the light is present. If the essence is unchanging, then from where does it originate? Taking the universal as an example, illumination is the object grasped by self-grasping direct perception, but it should not be the object to be illuminated, because unchanging things are permanent. From eye medicine to non-difference, taking the illumination of a cow as an example, you should not consider the universal as the object grasped by the universal-grasping consciousness, through the way you think the universal can generate the universal-grasping consciousness. The universal is not the object to be illuminated by the universal-grasping consciousness, because there is no difference in the manifestation or non-manifestation of the universal-grasping consciousness when you exist or do not exist. For example, just as impaired eye function leads to unclear eye consciousness, and eye medicine restores eye function, thereby generating clear eye consciousness. If illumination is the reason for having a universal, then is it assumed to have a category merely because the illuminator of the universal is a category? From lamp to attainment, taking the light that illuminates the shape of a cow, and the causes of the cow's shape-grasping consciousness, such as root consciousness and mental consciousness, as examples, they should have the universal of the cow, because they are the illuminators of the cow's universal. Because they are able to generate grasping consciousness of it. The second part is divided into three aspects: generally refuting 'that', specifically refuting 'that', and refuting the arguments for 'that'. The first part is directed at the Vaisheshika and Samkhya schools, etc. From what to how is it good? Taking the illumination of a cow as an example, you should not think that the universal of the cow will not enter your mind, because you have not seen the universal of the cow. All three acknowledge. If it is not established, then taking the universal of the cow as an example, it is impossible to see the previously non-existent illumination of the cow, because the previous cow has been seen. Exclusion of the reason. Acknowledged. If it is not pervasive, then you will fall into the contradiction of an indivisible unity. The key to pervasiveness is whether the universal and the previous illumination are the same essence or different essences. If the universal is the universal of the cow, then the newly emerged cow should not universally accompany it, because it is the same as the previous cow. If it is the second case, then the dharma should not depend on the previous cow, because it...
ང་རྫས་གཞན་ཡིན་ཅིང་། དེ་དང་དེ་བྱུང་གི་འབྲེལ་པ་མེད་པས་སོ། ། གཉིས་པ་ལ་གཉིས། གསལ་བའི་བར་སྟོངས་ན་སྤྱི་མེད་དགག སྤྱི་ཡོད་དགག་པའོ། ། དང་པོ་ནི། དྲང་སྲོང་གཟེག་ཟན་གྱིས་སྤྱི་ཐམས་ཅད་དུ་སོང་བའོ་ཞེས་བཤད་པས། དེ་ཡི་ དངོས་སློབ་དཔེ་ཐ་ར་ནི་རང་གི་རྟེན་ཐམས་ཅད། དཔེ་ལུ་གས་ནི་ཡུལ་ཐམས་ཅད་དུ་ཁྱབ་ པར་འདོད་དོ། །དང་པོ་དགག་པ་ནི། སྔར་བུམ་པ་མེད་པར་གསར་དུ་བྱུང་པའི་རྫ་བུམ་ཆོས་ ཅན། ཁྱོད་ལ་བུམ་སྤྱི་མེད་པར་ཐལ། སྔར་ཡོད་ཀྱི་བུམ་པ་ལ་སྔར་ཡོད་པའི་སྤྱི་ནི་ཁྱོད་ལ་མི་ འགྲོ་སྔར་བུམ་གསལ་མེད་པའི་ཡུལ་དེ་ན་ཁྱོད་ཀྱི་སྔར་ནི་བུམ་སྤྱི་ཡོད་པའང་མིན་དེར་སྔོན་ ལ་ཁྱོད་འོངས་ཤིང་བུམ་སྤྱི་དེ་ཕྱིས་དེར་ཡོད་པའང་མིན་པས་སོ། །གསུམ་ཁས་སོ། །གལ་ཏེ་ སྔར་གྱི་གསལ་བའི་སྤྱི་གསར་བྱུང་ལ་འཕོས་ནས་འགྲོ་ན། ཆ་གཅིག་སྔ་མ་ལ་གནས་སམ། སྔ་མ་སྤངས་ནས་རིལ་པོ་འཕོ། དང་པོ་ལྟར་ན། སྔར་གྱི་གསེར་བུམ་ལ་ཡོད་པའི་བུམ་སྤྱི་ 1-55 ཆོས་ཅན། ཆ་གཅིག་གསེར་བུམ་ལ་གནས་ནས། ཆ་གཅིག་གསར་བྱུང་གི་རྫ་བུམ་ལ་འཕོ་ བ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། ཆ་དང་ལྡན་པ་མིན་པས་སོ། །གཉིས་པ་ལྟར་ན་ཆོས་ཅན་གསེར་བུམ་ དོར་ནས་རིལ་པོ་རྫ་བུམ་ལ་འཕོ་བ་མ་ཡིན་པར་ཐལ་བརྟེན་སྔ་མ་གསེར་བུམ་མི་འདོར་བས་ སོ། །སྤྱི་ཆ་མེད་གཅིག་གསལ་བ་སྔ་ཕྱི་ལ་གནས་སོ་ཞེས་པ་ཡང་ཀྱེ་མ་འཕོངས་པའི་རྒྱུ་ཉིད་ དོ། །ཞེས་དཔྱད་པས་སོ། །གཞན་ལ་ནས་རིགས་པར་ལྡན་ལ། ཆོས་ཅན་སྔར་གྱི་གསེར་བུམ་ གནས་པའི་ཡུལ་ལས་ཡུལ་གཞན་དུ་སྐྱེས་པའི་ཕྱིར་གྱི་རྫ་བུམ་ལ་འདྲེས་ནས་གནས་པ་མིན་ པར་ཐལ། ཡུལ་དེ་ལས་ཡུལ་གཞན་དུ་མི་གཡོ་བས་སོ། །གང་ན་ནས་ངོ་མཚར་ཆེ་ལ། བུམ་ སྤྱི་ཆོས་ཅན། སྔར་བུམ་པ་མེད་པའི་ཡུལ་དུ་གསར་དུ་བྱུང་བའི་རྫ་བུམ་ལ་ཁྱབ་ནས་ཡོད་པ་ མ་ཡིན་པར་ཐལ། བུམ་པ་མེད་པའི་ཡུལ་དེར་ཡོད་པ་མིན་པས་སོ། ། གཉིས་པ་ནི། དཔེ་ལུ་ག་ན་རེ། གསལ་བ་མེད་ཀྱང་ཀུན་ལ་རིགས་ཡོད་ཅེ་ན། བ་ལང་གི་ སྤྱི་ཆོས་ཅན། དེ་ཡི་གསལ་བ་མེད་པའི་ཡུལ་ཀུན་ཏུ་ཡང་མངོན་སུམ་གྱིས་མཐོང་བར་ཐལ། བ་ལང་ཁྲ་བོ་ཡོད་པའི་ཡུལ་གཅིག་ཏུ་བ་ལང་གི་གསལ་བས་ཁྱོད་མངོན་སུམ་ལ་གསལ་བ་ ཉིད་ཡིན་ཞིང་། དེ་ཡི་གསལ་པ་མེད་ནའང་། ཁྱོད་ཡོད་ཆ་མེད་ཐ་དད་མེད་པའི་གཅིག་ཉིད་ ཡིན་པས་སོ། ། བུམ་སྤྱི་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་རྟོགས་པ་གསལ་བས་ཁྱོད་གསལ་བར་བྱས་པ་ཁོ་ན་ལ་ལྟོས་ དགོས་པ་མིན་པར་ཐལ། དེ་ཡིན་ན་ཁས་བླངས་སྐྱོན་ཆེན་པོ་ཡོད་པས་སོ། །ཇི་ལྟར་ན། གསལ་བྱེད་ནས་རྟོགས་པ་མིན་ལ་ཆོས་ཅན་བུམ་གསལ་སྔར་མ་རྟོགས་པར་ཁྱོད་ངེས་པར་ མི་རྟོགས་པར་ཐལ། ཁྱོད་དང་དེ་ཕྱིའི་དོན་གཞན་གསལ་བྱ་གསལ་བྱེད་ཡིན་པས། འདོད་ན། སྤྱི་དང་། ནས་ལྡོག་པར་འདོད་ལ། ཆོས་ཅན་བུམ་གསལ་སྔར་མ་རྟོགས
【現代漢語翻譯】 我與其它事物不同，因為我和它們的產生沒有關聯。 第二部分分為兩點：駁斥顯現的空性中不存在共相，以及駁斥存在共相。 第一點是：正士格札（Gzeg Zan，名稱）說共相遍及一切。他的親傳弟子佩塔拉（Pe Tara，名稱）認為共相遍及自身的所有所依，佩魯嘎（Pe Luga，名稱）則認為共相遍及所有境域。駁斥第一種觀點：新產生的瓦罐，就其性質而言，你不應具有瓦罐的共相，因為對於先前存在的瓦罐，先前存在的共相併不適用於你。在你看來，先前沒有瓦罐顯現的境域中，先前也不存在瓦罐的共相，因為你先前沒有到過那裡，瓦罐的共相也不是後來才在那裡出現的。這是第三種肯定。 如果先前的顯現的共相轉移到新產生的事物上，那麼是一部分留在先前的事物上，還是完全捨棄先前的事物而轉移？如果是前者，那麼先前金瓶上的瓦罐共相，就其性質而言，不應有一部分留在金瓶上，一部分轉移到新產生的瓦罐上，因為它不具有部分。如果是後者，那麼就其性質而言，不應捨棄金瓶而完全轉移到瓦罐上，因為它不會捨棄先前的金瓶。認為共相是無分、單一的，存在於先後的顯現中，這真是可悲的謬論！這是經過考察的。 對於其他事物而言，這是符合理性的。就其性質而言，從先前金瓶存在的境域之外的境域產生出來的瓦罐，不應混合並存在于其中，因為它不會從那個境域移動到其他境域。哪裡有奇特之處呢？瓦罐的共相，就其性質而言，不應遍及並存在于先前沒有瓦罐的境域中新產生的瓦罐上，因為它不存在於沒有瓦罐的境域中。 第二點是：佩魯嘎說，即使沒有顯現，一切事物也都有種類。牛的共相，就其性質而言，也應在沒有其顯現的所有境域中被直接看到。在有雜色牛的境域中，牛的顯現對你來說是顯而易見的，即使沒有顯現，你也是無分、無異的唯一存在。 瓦罐的共相，就其性質而言，你不必依賴於通過顯現來使你顯現，因為如果那樣，就會有很大的承諾上的過失。例如，從顯現者那裡無法認識，就其性質而言，在先前沒有認識瓦罐的顯現之前，你必然無法被認識，因為你和它是外在的、不同的顯現對像和顯現者。如果承認這一點，就意味著共相與顯現是相背離的。就其性質而言，在先前沒有認識瓦罐的顯現之前
【English Translation】 I am different from other things because I have no connection with their arising. The second part has two points: refuting the absence of a universal in the emptiness of manifestation, and refuting the existence of a universal. The first point is: The righteous Gzeg Zan (name) said that the universal pervades everything. His direct disciple Pe Tara (name) believed that the universal pervades all of its bases, while Pe Luga (name) believed that the universal pervades all realms. Refuting the first view: The newly produced pot, by its nature, you should not have the universal of a pot, because for the previously existing pot, the previously existing universal does not apply to you. In your view, in the realm where there was no previous manifestation of a pot, there was also no previous universal of a pot, because you had not been there before, and the universal of a pot did not appear there later. This is the third affirmation. If the previous manifested universal transfers to the newly produced thing, does a part remain on the previous thing, or does it completely abandon the previous thing and transfer? If it is the former, then the universal of a pot on the previous golden vase, by its nature, should not have a part remaining on the golden vase and a part transferring to the newly produced pot, because it does not have parts. If it is the latter, then by its nature, it should not abandon the golden vase and completely transfer to the pot, because it will not abandon the previous golden vase. To think that the universal is indivisible and singular, existing in previous and subsequent manifestations, is truly a lamentable fallacy! This is after examination. For other things, this is in accordance with reason. By its nature, the pot that is produced from a realm other than the realm where the previous golden vase existed should not mix and exist in it, because it will not move from that realm to another realm. Where is the wonder? The universal of a pot, by its nature, should not pervade and exist on the newly produced pot in the realm where there was no previous pot, because it does not exist in the realm where there is no pot. The second point is: Pe Luga said that even without manifestation, all things have a kind. The universal of a cow, by its nature, should also be directly seen in all realms where there is no manifestation of it. In the realm where there is a piebald cow, the manifestation of the cow is obvious to you, and even without manifestation, you are indivisible, undifferentiated, and singular. The universal of a pot, by its nature, you do not have to rely solely on being made manifest through manifestation, because if that were the case, there would be a great fault in commitment. For example, one cannot know from the manifestor, by its nature, before one has known the manifestation of the pot, you necessarily cannot be known, because you and it are external, different objects of manifestation and manifestors. If one admits this, it means that the universal and the manifestation are contrary to each other. By its nature, before one has known the manifestation of the pot
་པར་ཁྱོད་མི་རྟོགས་ པ་མི་འཐད་པར་ཐལ། ཁྱོད་སྔར་བཟུང་བའི་སྒོ་ཁོ་ན་ནས་བུམ་གསལ་འཛིན་དགོས་པས་སོ། 1-56 ། ༈ རང་ལུགས་ཀྱི་སྤྱི་ཡོད་མེད་ཀྱི་ཁྱད་པར་བསྟན་པ། གསུམ་པ་ནི། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། སྤྱི་རང་མཚན་གཅིག་མེད་པས་དུ་མ་སྒྲ་གཅིག་འཇུག་ པ་མེད་པ་མིན་པར་ཐལ། འཚེད་པོའི་སྤྱི་གཅིག་མེད་པར་ཡང་འབྲས་འཚེད་པ་པོའི་སྐྱེས་ བུ་དུ་མ་ལ་འབྲས་འཚེད་པ་པོ་ཞེས་པའི་སྒྲ་གཅིག་འཇུག་པ་པོས་སྐྱེས་བུ་དུ་མ་ལ་ལས་ཐུན་ མོང་བ་གཅིག་ཡོད་པས། དེ་དེ་འདྲའི་སྒྲ་རྟོག་གཅིག་འཇུག་པའི་རྒྱུའོ་ཞེ་ན། སྐྱེས་བུ་དུ་མས་ འབྲས་འཚེད་པའི་ལས་ཆོས་ཅན། དེ་རྣམས་ལ་དེ་ཡི་སྒྲ་རྟོག་གཅིག་འཇུག་པའི་རྒྱུ་མིན་པར་ ཐལ། ཁྱེད་རྣམས་རྫས་ཐ་དད་དུ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་བསལ་ལོ། །ལས་ཀྱི་སྤྱི་གཅིག་ཡོད་ པས་དེ་དེ་འདྲའི་སྒྲ་རྟོག་གཅིག་འཇུག་པའི་རྒྱུའོ། །ཞེ་ན། འདི་ཡི་ནས་རྒྱུ་མཚན་ཕྱིར་ལ། འབྲས་འཚེད་པའི་ལས་ཀྱི་སྤྱི་ཆོས་ཅན། ཐལ་ཆོས་འདྲ། རྫས་སྐྱེས་བུ་ལ་དངོས་སུ་འཕྲོད་འདུས་མ་འབྲེལ་གྱི་འབྲས་འཚེད་པའི་ལས་དང་དངོས་སུ་ འཕྲོད་འདུས་འབྲེལ་བས་སོ། །ཟུར་ཕྱི་མ་དེར་ཐལ། འབྲས་འཚེད་པ་ཉིད་ཅེས་པའི་ལས་ཀྱི་ སྤྱི་སྒྲ་རྟོག་གཅིག་ཁོ་ནའི་རྒྱུ་ཡིན་པས་སོ། ། གཉིས་ཀ་གསུམ་ཁས་སོ། །སྔར་དེ་ཡི་ལས་བྱས་ད་ལྟ་དེ་ཡི་ལས་མེད་པའི་སྐྱེས་བུ་ཆོས་ ཅན། དེ་ཡི་སྒྲ་རྟོག་ད་ལྟ་མི་འཇུག་པར་ཐལ། ད་ལྟ་ཁྱོད་ཀྱི་དེ་ཡི་ལས་ཀྱང་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ པས་སོ། ། ཁྱབ་པ་ཁས་སོ། །འབྲེལ་པ་མེད་ནས་ཐལ་ཕྱིར་ལ། སྐྱེས་བུ་དེ་ཡི་སྔར་གྱི་འབྲས་ འཚེད་པའི་ལས་ཀྱི་སྤྱི་ཆོས་ཅན། སྐྱེས་བུ་དེ་ལ་དེ་ཡི་སྒྲ་རྟོག་གཅིག་ད་ལྟ་འཇུག་པའི་རྒྱུར་མི་ རིགས་པར་ཐལ། སྐྱེས་བུ་དེ་ཡི་སྔར་གྱི་དེ་ཡི་ལས་ལ་ད་ལྟ་དངོས་སུ་འབྲེལ་པ་མེད་ཅིང་། དེ་ ཡི་ལས་ལ་དངོས་སུ་འབྲེལ་བའི་སྒོ་ནས། སྐྱེས་བུ་དེ་ལ་ད་ལྟ་བརྒྱུད་ནས་ཀྱང་འབྲེལ་པ་མེད་ པའི་ཕྱིར། མ་ཁྱབ་སྟེ། འབྲེལ་པ་མེད་ཀྱང་རྒྱུའོ་ཞེ་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། རྫས་ལ་འབྲེལ་པ་ མེད་ན། རྫས་ཀྱི་སྒྲ་རྟོག་གཅིག་འཇུག་པའི་རྒྱུ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། དེ་ཡིན་ན་བ་ལང་ཉིད་ཀྱི་ 1-57 སྤྱི་ཡང་རྟ་ཡི་སྒྲ་རྟོག་གི་རྒྱུར་ཧ་ཅང་ཐལ་ཕྱིར་རོ། ། དེ་ཡི་འདས་མ་འོངས་ཀྱི་དེ་ཡི་ལས་དེ་སྐྱེས་བུ་དེ་ལ་དེ་འདྲའི་སྒྲ་རྟོག་གི་རྒྱུའོ། །ཞེ་ན། སྐྱེས་བུ་དེ་ཡི་འདས་མ་འོངས་ཀྱི་དེ་ཡི་ལས་ཆོས་ཅན། སྐྱེས་བུ་དེ་ལ་དེ་ཡི་ཤེས་རྗོད་དག་གི་ ད་ལྟ་རྒྱུ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། ད་ལྟ་རྫས་སུ་མེད་པས་སོ། །མ་ཁྱབ་ན། རྒྱུན་མཚན་ཅན་མིན་ཐོབ་ཕྱི་རོལ་ལ། སྐྱེས་བུ་དེ་ལ་ད་ལྟ་འཇུག་པའི་དེ་ཡི་སྒྲ་རྟོག་ཆོས་ ཅན། རྒྱུ་མེད་པར་ཐལ། རྫས་སུ་མེད་ཀྱང་ཁྱོད་ལ་ཕན་ནས་སོ། །འཚེད་པ་པོའི་རྫས་ཀྱི་ནུས་ པ་དེ་འད
【現代漢語翻譯】 因為你不理解，所以你不應該不理解。因為你必須僅通過先前掌握的途徑來把握瓶子的顯現。 1-56 闡述自宗的有共相和無共相的差別 第三，所知（一切事物）作為例子，並非因為沒有一個自相的共相，就不能使多個事物被同一個詞所指稱。因為即使沒有煮飯者的共相，多個煮飯的人也可以被稱為『煮飯者』，這是因為多個人的行為有一個共同之處。如果說，正是因為這樣，同一個詞的認知才得以產生，那麼，多個人的煮飯行為作為例子，不應該是這些行為的同一個詞的認知的起因。因為你們不是不同的實體。這是普遍排除。如果說，因為有一個行為的共相，所以同一個詞的認知才得以產生。 如果這樣說，那麼從這裡開始反駁理由。煮飯行為的共相作為例子，具有相同的推論。因為實體（人）與直接相關聯的煮飯行為和與不直接相關聯的煮飯行為相關聯。對後者進行推論，因為只有煮飯本身才是行為的同一個詞的認知的起因。 兩者都承認這三點。先前做過那個行為，現在沒有做那個行為的人作為例子，現在不應該被那個詞所指稱。因為現在你也沒有那個行爲了。普遍性是被承認的。因為沒有關聯所以反駁。先前那個人的煮飯行為的共相作為例子，不應該成為那個人現在被那個詞所指稱的原因。因為那個人先前的那個行為現在沒有直接的關聯，並且通過與那個行為直接關聯的方式，那個人現在也沒有間接的關聯。如果說，即使沒有關聯也是原因，那麼，所知（一切事物）作為例子，如果與實體沒有關聯，就不應該是實體的同一個詞的認知的起因。如果是這樣，那麼牛的共相也會過度地成為馬的詞的認知的起因。 如果說，那個人過去和未來的那個行為是那個人被那樣稱呼的原因。 那麼，那個人過去和未來的那個行為作為例子，不應該是那個人現在認知和表達的原因。因為現在它不是實體。如果不普遍，那麼，不具有持續性的事物在外部。現在指稱那個人的那個詞作為例子，沒有原因。即使它不是實體，它也對你有利。煮飯者的實體的能力是這樣的。
【English Translation】 Because you don't understand, you shouldn't not understand. Because you must grasp the appearance of the vase only through the means you have previously grasped. 1-56 Explanation of the difference between the self-view's having a universal and not having a universal Third, knowable things (all phenomena) as an example, it is not the case that because there isn't a single universal of self-characterization, multiple things cannot be referred to by a single word. Because even if there isn't a universal of 'cooker', multiple people who cook can be called 'cooker', because there is a commonality of action among multiple people. If you say that it is because of this that a single cognition of the word arises, then the act of cooking rice by multiple people, as an example, should not be the cause of the single cognition of that word for those actions. Because you are not different substances. This is a universal exclusion. If you say that because there is a single universal of action, that is the cause of the single cognition of that word. If you say so, then from here refute the reason. The universal of the act of cooking rice, as an example, has the same inference. Because the substance (person) is associated with the act of cooking rice that is directly connected and the act of cooking rice that is not directly connected. Infer the latter, because only the act of cooking itself is the cause of the single cognition of the word. Both acknowledge these three points. A person who previously did that action but does not do that action now, as an example, should not be referred to by that word now. Because you don't have that action now either. The universality is acknowledged. Because there is no connection, therefore refute. The universal of the previous act of cooking rice of that person, as an example, should not be the reason why that person is referred to by that word now. Because that person's previous action has no direct connection now, and through the way of directly connecting with that action, that person has no indirect connection now either. If you say that even without connection it is a cause, then, knowable things (all phenomena) as an example, if there is no connection with the substance, it should not be the cause of the single cognition of the word of the substance. If that is the case, then the universal of the cow would excessively become the cause of the cognition of the word of the horse. If you say that the past and future action of that person is the cause of that person being called that way. Then, the past and future action of that person, as an example, should not be the cause of that person's present cognition and expression. Because it is not a substance now. If it is not universal, then, things that do not have continuity are external. The word that refers to that person now, as an example, has no cause. Even if it is not a substance, it benefits you. The power of the substance of the cooker is like this.
ྲའི་སྒྲ་རྟོག་གི་རྒྱུའོ་ཞེ་ན། རྗེས་འགྲོ་ནས་མིན་ལ། འབྲས་འཚེད་པའི་སྐྱེས་བུ་དུ་མའི་ནུས་པ་ཆོས་ཅན། རྟགས་ བསལ་ཐ་དད་ཕྱིར་ན་ལས་རྒྱུ་མིན་དང་གཅིག་གོ། ཁྱབ་བསལ་ལོ། ། གལ་ཏེ་འཚེད་པ་པོ་ཉིད་ཀྱི་སྤྱི་རང་མཚན་གཅིག་དེ་དུ་མ་ལ་དེ་འདྲའི་སྒྲ་རྟོག་གཅིག་ མེད་པའི་རྒྱུའོ་ཞེ་ན། འབྲས་འཚེད་པ་པོའི་སྤྱི་དེ་ཆོས་ཅན། དེ་ཡི་སྐྱེས་བུ་དེ་དང་པོར་སྐྱེས་མ་ ཐག་ཉིད་དུས་ནས་འཕྲོད་འདུས་འབྲེལ་བའི་ཕྱིར་ལ། དེ་ལ་འཕྲོད་འདུས་འབྲེལ་ཞིང་དེ་ཡི་ སྤྱི་ཡིན་པས་སོ། །ཁྱབ་པ་ཁས་སོ། །འདོད་ན་ཕྱིས་དེ་ཡི་བྱ་བ་བྱེད་པའི་སྐྱེས་བུ་དེ་དང་པོར་ སྐྱེས་མ་ཐག་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་འབྲས་འཚེད་པ་པོ་དངོས་སུ་ཐལ་ལོ། རྟགས་ཁྱབ་པོ། ། དེ་ལ་དང་པོ་ནས་འབྲེལ་བ་མིན་ན་ནི་ཆོས་ཅན། ཕྱིས་འབྲས་འཚེད་བཞིན་པ་ནའང་དེ་ ལ་འཕྲོད་འདུས་འབྲེལ་བར་མི་འགྱུར་བར་ཐལ། དེ་ལ་དང་པོ་ནས་འཕྲོད་འདུས་མ་འབྲེལ་ ཞིང་། འབྲས་འཚེད་པའི་སྐྱེས་བུ་དེ་ནི་ཁྱོད་ཀྱི་རྟེན་གྱི་རྫས་སུ་སྔར་སྐྱེས་མ་ཐག་དང་། ཕྱིས་ འབྲས་འཚེད་བཞིན་པ་ན་ཡང་ཁྱད་པར་མེད་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལ་དེ་དུས་རྟག་ཏུ་འཕྲོད་འདུས་ འབྲེལ་མོད། དང་པོ་ནས་མི་གསལ་བས་འཚེད་པོའི་སྒྲ་རྟོག་གི་རྒྱུ་མིན་ནོ་ཞེ་ན། ཆོས་ཅན་ འཚེད་པའི་སྐྱེས་བུ་སྐྱེས་མ་ཐག་ཉིད་ནས་དེ་ལ་མངོན་པར་གསལ་བར་ཐལ། དེ་སྐྱེས་མ་ཐག་ 1-58 ནས་དེ་ལ་འཕྲོད་འདུས་འབྲེལ་ནས་གནས་ཤིང་དེ་སྐྱེས་མ་ཐག་ནས་རང་འཛིན་མངོན་སུམ་ གྱིས་བཟུང་ཡུལ་ཡང་ཡིན་པས་སོ། །འཚེད་སོགས་ཀྱི་བྱ་བས་ཕན་འདོག་པ་ལ་ལྟོས་པའི་ རྫས་ཀྱིས་སྤྱི་རང་མཚན་པ་གསལ་བར་བྱེད་དགོས་པ་ཡིན་པས་སོ། །ཞེ་ན། འཚེད་པ་པོའི་ སྐྱེས་བུ་ཆོས་ཅན། རང་གི་རྐྱེན་ལ་ལྟོས་པ་མེད་པར་ཐལ། སྐད་ཅིག་མ་མིན་པས་སོ། །རྟགས་ མ་གྲུབ་སྟེ། རྫས་འདི་ནི་རྐྱེན་གྱིས་ཕུལ་བྱུང་ཡོད་ན་ཡང་། འདི་ནི་ནས་གང་ལས་ལ། ཆོས་ ཅན་སྐད་ཅིག་མར་ཐལ། རྐྱེན་གྱི་ཁྱད་པར་བྱར་ཡོད་པས་སོ། །འདོད་ན། བྱ་བས་ཕན་པ་ལ་ ལྟོས་ནས་རྫས་ཀྱི་སྤྱི་རྟག་པའི་དོན་གཞན་གསལ་བྱེད་མིན་པར་ཐལ་ལོ། ། གསུམ་པ་ནི། ཤིང་ད་བ་དང་བ་ལང་དང་སེང་ལྡེང་སོགས་དང་ཐ་དད་པར་འདྲ་བ་ལ་ ཤིང་ཉིད་ཀྱི་སྤྱི་དེ་ད་བ་སོགས་ལ་འཇུག་ལ། བ་ལང་སོགས་ལ་མིན་པ་ཅི་ཞེ་ན། ཐ་དད་ནས་ རྒྱུ་ཡིན་ལ། ད་བ་སོགས་ཆོས་ཅན། སེང་ལྡེང་དང་བ་ལང་སོགས་དང་ཐ་དད་པར་མཚུངས་ ཀྱང་། ཤིང་ཉིད་ཀྱི་སྤྱི་དེ་ཁྱོད་ལ་འཇུག་སྟེ། རྐྱང་ཤིང་གི་དོན་བྱས་པས་སོ། །བ་ལང་སོགས་ ཆོས་ཅན། ཤིང་ཉིད་ཀྱི་སྤྱི་དེ་ཁྱོད་ལ་རིགས་སྤྱི་མི་འཇུག་སྟེ། མེ་སོགས་ཀྱི་དོན་མི་ནུས་པས་ སོ། །ཤིང་གི་སྤྱི་སྒྲ་སྤྱི་བློ་ཆོས་ཅན། ཤིང་སྤྱི་རང་མཚན་ཁོ་ནའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་འཇུག་པ་མ་ ཡིན་ཏེ། ཤིང་གི་དོན་བྱེད་པ་ཉིད་ཁྱ
【現代漢語翻譯】 問：如果說，聲音概念的產生原因是『具分』（藏文：བྲའི་སྒྲ་རྟོག་，指對事物各個部分進行區分和識別的能力）？ 答：並非僅僅是隨後的認知。例如，許多人一起煮飯的能力，因為其『特徵排除差異』（藏文：རྟགས་བསལ་ཐ་དད་），所以不是原因，而是一種結果。這是普遍排除。 問：如果說，煮飯者各自的共相和自相（藏文：སྤྱི་རང་མཚན་）是唯一的，因此不是多個聲音概念的原因？ 答：煮飯者的共相，因為其個體從一開始就相互關聯，並且與其共相相關聯。普遍接受這種關聯。如果堅持這種觀點，那麼後來做飯的人，從一開始就直接是煮飯者。這是特徵普遍存在。 如果一開始就沒有關聯，那麼即使後來在煮飯時，也不會與其產生關聯。因為一開始就沒有關聯，並且煮飯的人在你（指提問者）看來，無論是在最初還是在煮飯時都沒有區別。雖然那時總是有關聯，但因為最初不明顯，所以不是煮飯者聲音概念的原因。那麼，煮飯的人從一開始就應該顯而易見，因為他們從一開始就相互關聯，並且從一開始就被直接認知所把握。需要依靠行為來幫助物質顯現其共相和自相。 問：如果說，需要依靠煮飯等行為來幫助物質顯現其共相和自相？ 答：煮飯的人不需要依賴自己的條件，因為他們不是瞬間變化的。這個特徵不成立，即使物質因條件而卓越，但它仍然不是瞬間變化的，因為它具有條件的差異。如果接受這一點，那麼物質的共相就不能通過依賴行為來顯現其永恒的意義。 第三個問題：木頭與達瓦樹（藏文：ད་བ་，一種樹名）、牛和檀香樹等不同，但又相似，為什麼木頭的共相適用於達瓦樹等，而不適用于牛等？因為差異是原因。達瓦樹等，雖然與檀香樹和牛等相似，但木頭的共相適用於你，因為你具有木頭的意義。牛等，木頭的共相不適用於你，因為你不能產生火等作用。木頭的共相、聲音共相和概念，並非僅僅因為木頭共相的理由而適用，而是因為木頭具有作用。
【English Translation】 Q: If the cause of the sound concept is 'differentiation' (Tibetan: བྲའི་སྒྲ་རྟོག་, referring to the ability to distinguish and recognize the various parts of things)? A: It is not merely subsequent cognition. For example, the ability of many people to cook rice together, because its 'characteristic excludes difference' (Tibetan: རྟགས་བསལ་ཐ་དད་), is not the cause, but a result. This is universal exclusion. Q: If the commonality and self-nature (Tibetan: སྤྱི་རང་མཚན་) of each cook are unique, therefore not the cause of multiple sound concepts? A: The commonality of the cooks, because their individuals are interconnected from the beginning and related to their commonality. Universally accept this connection. If you insist on this view, then the person who cooks later is directly the cook from the beginning. This is a universal characteristic. If there is no connection from the beginning, then even when cooking later, it will not be connected to it. Because there is no connection from the beginning, and the person who cooks is no different in your (the questioner's) view, whether at the beginning or when cooking. Although there is always a connection at that time, it is not the cause of the sound concept of the cook because it is not obvious at first. Then, the cook should be obvious from the beginning, because they are interconnected from the beginning and are directly grasped by direct cognition from the beginning. It is necessary to rely on actions to help matter manifest its commonality and self-nature. Q: If it is necessary to rely on actions such as cooking to help matter manifest its commonality and self-nature? A: The cook does not need to rely on his own conditions, because they are not changing momentarily. This characteristic is not established, even if the substance is excellent due to conditions, it is still not changing momentarily, because it has the difference of conditions. If you accept this, then the commonality of matter cannot manifest its eternal meaning by relying on actions. Third question: Wood is different from Dawa trees (Tibetan: ད་བ་, a type of tree), cattle, and sandalwood trees, etc., but similar, why does the commonality of wood apply to Dawa trees, etc., but not to cattle, etc.? Because difference is the cause. Dawa trees, etc., although similar to sandalwood trees and cattle, etc., the commonality of wood applies to you because you have the meaning of wood. Cattle, etc., the commonality of wood does not apply to you because you cannot produce effects such as fire. The commonality of wood, the commonality of sound, and the concept do not apply merely because of the reason of the commonality of wood, but because wood has a function.
ོད་འཇུག་པའི་རྒྱུ་མཚན་ཡིན་པས་སོ། ། ༈ གཞན་ལུགས་ཀྱི་རྒྱུ་མཚན་འགོག་བྱེད་ལ་རྩོད་པ་སྤང་བ། བཞི་པ་ལ་གཉིས། གྲངས་ཅན་པའི་རྩོད་པ་སྤང་། ཚུལ་དེས་འཛེམ་མེད་ཁེགས་པའོ། ། དང་པོ་ལ་རྩོད་པ་དང་། ལན་ནོ། །དང་པོ་ནི། གྲངས་ཅན་ན་རེ། དེ་མིན་ལས་ལྡོག་པ་སྤངས་ པ་ཡི་དངོས་པོའི་རྗེས་འགྲོ་གཞན་མེད་ན། མྱུ་གུ་ཆོས་ཅན། གཞན་ཆུ་ལུད་སོགས་ཀྱི་འབྲས་ བུ་མིན་པར་ཐལ། གཅིག་ས་བོན་གྱི་འབྲས་བུ་ཡིན་པས་སོ། །ཁྱབ་སྟེ། ས་བོན་ཆུ་སོགས་ རྣམས་སྤྱི་རྟག་དངོས་མེད་པའི་ཤིན་ཏུ་ཐ་དད་པའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། ཞེས་ལུགས་བཀག་ནས། རང་ ལུགས་འཇོག་པ་སྟེ། གཙོ་བོར་བདག་ཉིད་གཅིག་པའི་སྒོ་ནས་ས་བོན་སོགས་དུ་མས་མྱུ་གུ་ 1-59 སོགས་འབྲས་བུ་གཅིག་བྱེད་དོ་ཞེ་ན། གཉིས་པ་ལ་བཞི་ཞེས་གསུང་བ་ཡིན་ནམ་དཔྱད། གཉིས་པ་ལ་གཉིས། གཙོ་བོ་གཅིག་ པུས་བསྐྱེད་པ་གཙོ་བོར་དགག རྒྱུ་ཡིན་མིན་གྱི་ཁྱད་བསྟན། གཅིག་དང་ཐ་དད་ལ་ནང་ འགལ་བསྟན། རང་མཚན་འཇུག་ཡུལ་ཡིན་པར་བསྟན་པའོ། ། དང་པོ་ནི། བདག་ཉིད་ནས་དོན་མེད་འགྱུར་ལ། མྱུ་གུ་ཆོས་ཅན། རང་གི་རྐྱེན་ཆུ་སོགས་ དོན་མེད་པར་ཐལ། གཙོ་བོ་རྟག་པས་བསྐྱེད་པས་སོ། །ཐ་དད་མེད་ནས་བྲལ་ལ། སྤྱི་ཆོས་ ཅན། མྱུ་གུ་དངོས་སུ་མི་བསྐྱེད་པར་ཐལ། ཆུ་ལུད་སོགས་དང་བྲལ་བས་ཕྱིར་ཏེ། ཆ་མེད་ རྟག་དངོས་གཅིག་པུ་བ་ཡིན་པས་སོ། །གཅིག་ན་ནས་འབྱུང་ལ། མྱུག་གུ་ཆོས་ཅན། ཆུ་ལུད་ སོགས་ལས་འབྱུང་གིསྤྱི་རྟག་པ་ལ་མི་འབྱུང་སྟེ། ཆུ་ལུད་སོགས་རང་ལ་ཕན་བྱེད་དུ་མེད་ན་ མི་སྐྱེ་བའི་དངོས་པོ་ཡིན་པས་སོ། །དོན་བྱེད་ནས་ཡོད་པ་ཡིན་ལ། ས་བོན་རང་མཚན་ཆོས་ ཅན། དོན་དམ་པར་ཡོད་དེ། དོན་དམ་པར་དོན་བྱེད་པས་སོ། །དེ་ཡང་ནས་མི་འབྱུང་ལ། སྤྱི་ ཆོས་ཅན། དོན་དམ་པར་འབྲས་བུས་མི་འབྱུང་སྟེ། གསལ་བ་དུ་མ་ལ་ཐུན་མོང་དུ་རྗེས་སུ་ འགྲོ་བས་སོ། །དེས་ན་ནས་གཞན་ལརྩ་བར་པ་མིན་ལ། སཱ་ལི་དང་དེ་དང་ཚོགས་པའི་ས་ སོགས་ཆོས་ཅན། ནས་སོགས་དང་སྤྱི་རྟག་དངོས་མི་སྲིད་པའི་ཐ་དད་ཡིན་ཀྱང་། ཁྱེད་སཱ་ ལིའི་མྱུ་གུའི་རྒྱུ་ཡིན་གྱི་ནས་སོགས་དེ་ཡི་རྒྱུ་མ་ཡིན་ཏེ། ཁྱོད་དེ་ཡི་ཕན་བྱེད་ལ་ནས་སོགས་དེ་ ཡི་ཕན་བྱེད་མིན་པས་སོ། ། རང་བཞིན་འདི་ཡིན་ལ། སྤྱི་རྟག་དངོས་མེད་ཀྱང་སཱ་ལིའི་ས་བོན་སོགས་དེ་ཡི་མྱུ་གུ་སྐྱེད་ བྱེད་ཡིན་གྱི། ནས་སོགས་དེ་ཡི་སྐྱེད་བྱེད་མིན་པ་འདི་ཆོས་ཅན། མི་མཐད་ཅེས་རྒོལ་བར་མི་ འོས་ཏེ། དངོས་པོའི་རང་བཞིན་ཡིན་པས་སོ། ། ཐ་དད་པ་ནས་སྐྱེ་འཇིག་གྱུར་ལ། ཤིང་བ་ལང་བུམ་པ་སོགས་ཆོས་ཅན། སྐྱེ་འགག་ 1-60 གཅིག་ཆར་བྱེད་པར་ཐལ། གཙོ་བོའི་ངང་དུ་རང་མཚན་གཅིག་ཡིན་པས་སོ། ། དེ་རྣམས་རང་མཚན་གཅིག་ཀྱང་སྐྱེ་འགག་གཅིག་ཆར་བྱེད་པར་ཐལ་བར་མི་འགྱུར་ཏེ། ཡོན་
【現代漢語翻譯】 這是引導進入（輪迴）的原因。 駁斥其他宗派的理由，避免爭論。 第四部分分為兩點：駁斥數論派的爭論，以及以這種方式無所顧忌地駁斥。 第一點包括爭論和回答。首先是爭論：數論派說，如果除了與業相反的事物之外，沒有其他事物與事物相隨，那麼苗芽（ অঙ্কুর，aṅkura，芽，苗）作為所立宗，就不應是其他如水、肥料等的結果，因為它是一個種子的結果。這是因為種子、水等都是普遍、常恒、非實有的，並且是極其不同的。這樣駁斥了對方的觀點，並確立了自己的觀點，即通過主體的單一性，種子等多種因素產生苗芽等單一結果。 有人問：『第二部分是否應該說成四點？』第二部分分為兩點：首先駁斥了唯一的主體產生結果的觀點；其次揭示了原因是否存在的差異；第三揭示了單一和差異的內在矛盾；第四揭示了自相是存在的對象。 首先：從『主體』到『變得無意義』。苗芽作為所立宗，它的因緣如水等將變得無意義，因為它是由常恒的主體所產生的。從『沒有差異』到『分離』。普遍（सामान्य，sāmānya，共相）作為所立宗，不應直接產生苗芽，因為它與水、肥料等分離，因為它是無分、常恒、單一的。從『如果單一』到『產生』。苗芽作為所立宗，不應從水、肥料等產生，因為它不產生於普遍常恒的事物，因為如果水、肥料等對其沒有幫助，它就不會生長。從『起作用』到『存在』。種子自相（svalakṣaṇa，自相）作為所立宗，是勝義存在的，因為它在勝義上起作用。從『它也』到『不產生』。普遍作為所立宗，不應從勝義的結果中產生，因為它普遍地伴隨許多顯現。從『因此』到『根本』。稻米和稻米集合的土地等作為所立宗，即使與青稞等和普遍常恒非實有不同，但你是稻米苗芽的原因，而不是青稞等的原因，因為你對它有幫助，而青稞等對它沒有幫助。 『自性是這樣的』。即使普遍常恒非實有也是稻米種子的苗芽的產生者，但青稞等不是它的產生者，這作為所立宗，不應該被反對，因為這是事物的自性。 『差異』到『生滅』。樹木、牛、瓶子等作為所立宗，應該同時生滅，因為在主體的狀態中，它們是單一的自相。 那些自相即使是單一的，也不會同時生滅，因為它們具有功德。
【English Translation】 This is the reason for entering (saṃsāra). Refuting the reasons of other systems, avoiding arguments. The fourth part has two points: refuting the arguments of the Sāṃkhya school, and refuting fearlessly in that way. The first point includes argument and answer. First is the argument: The Sāṃkhyas say, 'If there is nothing else that accompanies a thing other than that which is the opposite of karma, then a sprout (अंकुर，aṅkura，sprout, shoot) as the subject, should not be the result of other things such as water, fertilizer, etc., because it is the result of a single seed.' This is because seeds, water, etc., are universal, permanent, non-existent, and extremely different. Thus, they refute the opponent's view and establish their own view, that through the oneness of the principal, many factors such as seeds produce a single result such as sprouts. Someone asks, 'Should the second part be said to have four points?' The second part has two points: first, refuting that a single principal produces; second, revealing the difference between being a cause or not; third, revealing the internal contradiction between one and different; and fourth, revealing that the own-character is the object of application. First: From 'the principal' to 'becomes meaningless.' A sprout, as the subject, its conditions such as water will become meaningless, because it is produced by a permanent principal. From 'no difference' to 'separation.' The universal (सामान्य，sāmānya，universal) as the subject, should not directly produce a sprout, because it is separated from water, fertilizer, etc., because it is indivisible, permanent, and single. From 'if one' to 'arise.' A sprout, as the subject, should not arise from water, fertilizer, etc., because it does not arise from a universal permanent thing, because if water, fertilizer, etc., do not help it, it will not grow. From 'functions' to 'exists.' A seed's own-character (svalakṣaṇa，self-character) as the subject, is ultimately existent, because it functions ultimately. From 'it also' to 'not arise.' The universal as the subject, should not arise from the ultimate result, because it universally accompanies many appearances. From 'therefore' to 'root.' Rice and the land of the rice collection, etc., as the subject, even though they are different from barley, etc., and the universal permanent non-existent, you are the cause of the rice sprout, but barley, etc., are not its cause, because you help it, but barley, etc., do not help it. 'The nature is like this.' Even though the universal permanent non-existent is the producer of the sprout of the rice seed, but barley, etc., are not its producer, this as the subject, should not be opposed, because it is the nature of things. From 'difference' to 'birth and destruction.' Trees, cows, pots, etc., as the subject, should simultaneously arise and cease, because in the state of the principal, they are a single own-character. Those own-characters, even though they are single, will not simultaneously arise and cease, because they have qualities.
ཏན་གསུམ་དུ་གཅིག་ཀྱང་གནས་སྐབས་ཐ་དད་པས་སོ་ཞེ་ན། གཅིག་འཇིག་ཚེ་ནས་ བློར་མི་འགྱུར་ལ། བུམ་སྤྱི་ཆོས་ཅན། སྔར་གྱི་བུམ་གསལ་གྱི་རང་བཞིན་མ་ཡིན་པར་ཐལ། སྔར་གྱི་བུམ་གསལ་ཞིག་པའི་ཚེ་ཁྱོད་རྟག་པར་གནས་པས་སོ། །འདོད་ན། ཁྱོད་དེ་ཡི་སྤྱི་དེ་ ཁྱོད་ཀྱི་ཁྱད་པར་དུ་དོན་མཐུན་དུ་དམིགས་པར་མི་འགྱུར་བར་ཐལ་ལོ། །མ་ཁྱབ་ན་སྤྱི་ཁྱད་ གཅིག་པ་བུད། འོ་ན་གཞན་སེལ་པའི་སྤྱི་ཡང་གསལ་བ་གཅིག་ཞིག་ཚེ་འཇིག་ན་གསལ་བ་ ལྷག་མ་སྤྱི་མེད་དུ་ཐལ་ལ་མ་ཞིག་ན་གཅིག་པོ་དེ་ཡི་བདག་ཉིད་མིན་པར་ཐལ། ཞེས་པའི་ སྐྱོན་མཚུངས་སོ་ཞེ་ན། འདིར་སེལ་པ་གསུམ་སྟེ། དོན་གྱི་སེལ་པ་ལོག་པ་རང་མཚན། དེ་ མིན་ལས་ལོག་པ་ལྡོག་པ་མེད་དགག་གི་གཞན་སེལ། རྟོག་པ་ལ་སྣང་བའི་གཞན་སེལ་དང་ གསུམ་ལས། དང་པོ་ནི། གསལ་ཉིད་ཡིན་པས་དེ་ཞིག་ན་འཇིག་གོ། གཉིས་པ་ལྟར་ན། ལྡོག་ པ་ནས་རྟོག་པ་མིན་ལ། ཤིང་མིན་ལས་ལྡོག་པ་ཆོས་ཅན། ཤིང་གསལ་ཞིག་པའི་ཚེ། གནས་ པ་དང་མི་གནས་པའི་རང་མཚན་དུ་བརྟག་བྱ་མིན་ཏེ་དོན་དམ་པར་རང་མཚན་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་ པས་སོ། །གསུམ་པ་ལྟར་ན། སྤྱི་ཡི་ནས་ཡང་མེད་ལ། སྤྱི་བློའི་སྣང་ཡུལ་ཆོས་ཅན། གསལ་ བ་ཞིག་པའི་ཚེ་འཇིག་མི་འཇིག་རང་མཚན་དུ་མེད་དེ་སྒྲོ་བཏགས་ཡིན་པས་སོ། །དེ་ཡི་ནས་ ཇི་ལྟར་བསྐྱེད་ལ། གཙོ་བོ་མེད་ན་ས་སོགས་ཆོས་ཅན། མྱུ་གུ་མི་བསྐྱེད་པར་ཐལ། ས་བོན་ ལས་རྫས་གཞན་ཡིན་པས་སོ། ཞེ་ན། ཐ་དད་ནས་སྐྱེད་བྱེད་ལ། ཁྱད་པར་ས་ལིའི་མྱུ་གུའི་ རྐྱེན་ས་སོགས་ཆོས་ཅན། ས་ལའི་ངོ་བོར་མེད་པས། ས་ལའི་མྱུ་གུ་མི་སྐྱེད་པར་ཐལ། སཱ་ལི་ དང་རྫས་ཐ་དད་ཡང་དེ་ལ་ཕན་པས་སོ། །ས་སོགས་དེ་ལ་ཐ་དད་མིན་པའི་སྤྱི་རྟག་པ་གཅིག་ ཡོད་སྟོབས་ཀྱིས་སྤྱི་དེས་འབྲས་བུ་བྱེད་ཅེ་ན། སྤྱི་དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱིས་འབྲས་བུ་བསྐྱེད་པ་ 1-61 མིན་པར་ཐལ། འཇིག་མེད་ཡིན་པས་སོ། །སྣང་བའང་ནས་ཐ་དད་བྱེད་ཡིན་ལ། ས་བོན་ཆུ་ ལུད་སོགས་སྣ་ཚོགས་པ་འདི་ཆོས་ཅན། རྫས་ཐ་དད་ཡིན་གྱི་གཅིག་མ་ཡིན་པར་ཐལ། བློ་མ་ འཁྲུལ་བས་རྫས་སྣ་ཚོགས་སུ་དམིགས་པས་སོ། །ཁྱད་པར་རང་མཚན་གཅིག་དེ་ཆོས་ཅན། དོན་དམ་པ་ཡིན་ཏེ། དོན་དམ་པར་དོན་བྱེད་ནུས་པས་སོ། །ཤིང་གི་སྤྱི་དེ་ནི་དོན་དམ་པའི་ རང་མཚན་མིན་ཏེ། ཁྱད་པར་རང་མཚན་རྣམས་རིགས་མི་མཐུན་ལས་བཟློག་པར་ཡོད་པ་ ཙམ་ལ་བརྟགས་པ་ཙམ་ཡིན་པས་སོ། །དོན་དམ་པར་དོན་བྱེད་པའི་ཁྱད་པར་དེ་ནི་ཆོས་ཅན། རྒྱུ་དང་འབྲས་བུར་འཐད་དེ། རང་འབྲས་སྐྱེད་བྱེད་དང་རང་རྒྱུ་ལས་སྐྱེས་པས་སོ། ། དེ་ནི་ཆོས་ཅན། རང་མཚན་ཡིན་ཏེ། ཡུལ་དུས་ཐུན་མོང་མིན་པར་གནས་པའི་དངོས་ པོ་ཡིན་པས་སོ། །དེ་ནི་ཆོས་ཅན། སྐྱེས་བུའི་འཇུག་ཡུལ་ཡིན་ཏེ། ཞུགས་པས་བླང་དོར་གྱི་ འབྲས་བུ་འབྱུང་བས་ས
【現代漢語翻譯】 如果說三者（三寶）因為暫時的差別而是一個，那麼，如果一個消失，就不會改變心識。例如，瓶子的總相，因為先前的瓶子顯現已經消失，所以不可能是先前的瓶子顯現的自性。如果承認，那麼，瓶子的總相和你的差別，就不會在意義上一致地顯現。如果不周遍，那麼總相和差別就是一體的。如果說，排除他者的總相，當一個顯現消失時，其他的顯現也會消失，那麼剩下的顯現就沒有總相了；如果不消失，那麼它就不可能是那個唯一的自性，這樣就會有同樣的過失。如果這樣說，這裡有三種排除：意義上的排除，即返回自相；不是那個的排除，即沒有反駁的排除他者；以及顯現在分別念上的排除他者。第一種情況，因為是顯現本身，所以當它消失時，就會消失。按照第二種情況，從反駁來說，不是分別念。例如，從不是樹的反駁來說，當樹的顯現消失時，就不能被認為是存在或不存在的自相，因為在勝義諦中，自相是無自性的。按照第三種情況，總相的自性也不存在。例如，總相在心識的顯現對像上，當顯現消失時，就不能被認為是消失或不消失的自相，因為它是假立的。那麼，它是如何產生的呢？如果沒有主要因素，那麼地等事物，就不會產生苗芽，因為它們與種子是不同的實體。如果這樣說，從差別中產生作用。特別是稻米的苗芽的助緣，例如地等事物，因為不在稻米的體性中，所以不會產生稻米的苗芽，即使稻米和實體不同，也會對它有幫助。如果說，地等事物有一個與稻米不不同的常一的總相，憑藉這個總相產生結果，那麼，這個總相，就不會產生結果，因為它是不滅的。顯現也是從差別中產生作用。例如，種子、水、肥料等各種事物，因為是不同的實體，所以不是一體的，因為沒有錯亂的心識會把它們視為各種實體。特別是，一個自相是勝義諦，因為在勝義諦中能夠起作用。樹的總相不是勝義諦的自相，因為各種自相只是被認為與不同種類的事物相反。在勝義諦中起作用的差別，是原因和結果，因為它產生自己的結果，並且從自己的原因中產生。它是自相，因為它是存在於非共同的時間和地點的事物。它是士夫的行境，因為通過進入它，會產生取捨的結果。 If it is said that the three (Three Jewels) are one because of temporary differences, then if one disappears, it will not change the mind. For example, the general characteristic of a pot, because the previous manifestation of the pot has disappeared, it cannot be the self-nature of the previous manifestation of the pot. If you admit it, then the general characteristic of the pot and your difference will not appear consistently in meaning. If it is not pervasive, then the general characteristic and the difference are one. If it is said that the general characteristic of excluding others, when one manifestation disappears, the other manifestations will also disappear, then the remaining manifestations will have no general characteristic; if it does not disappear, then it cannot be the self-nature of that one, and there will be the same fault. If you say so, there are three exclusions here: exclusion in meaning, that is, returning to self-character; exclusion of what is not that, that is, excluding others without refutation; and excluding others that appear in the mind. In the first case, because it is the manifestation itself, it will disappear when it disappears. According to the second case, from the refutation, it is not a distinction. For example, from the refutation of not being a tree, when the manifestation of the tree disappears, it cannot be regarded as the self-character of existence or non-existence, because in the ultimate truth, the self-character is without self-nature. According to the third case, the nature of the general characteristic does not exist either. For example, the general characteristic in the object of manifestation of consciousness, when the manifestation disappears, it cannot be regarded as the self-character of disappearing or not disappearing, because it is a false establishment. So how is it produced? If there is no main factor, then things like earth will not produce sprouts, because they are different entities from seeds. If you say so, the function is produced from the difference. In particular, the auxiliary conditions for the sprouts of rice, such as earth, etc., because they are not in the nature of rice, will not produce the sprouts of rice, even if rice and entities are different, they will help it. If it is said that there is a constant and unified general characteristic of earth and other things that is not different from rice, and this general characteristic produces results, then this general characteristic will not produce results, because it is indestructible. Manifestation also produces function from difference. For example, various things such as seeds, water, and fertilizer are not one because they are different entities, because an undistorted mind will regard them as various entities. In particular, a self-character is the ultimate truth, because it can function in the ultimate truth. The general characteristic of a tree is not the self-character of the ultimate truth, because the various self-characters are only considered to be the opposite of things of different kinds. The difference that functions in the ultimate truth is the cause and effect, because it produces its own result and is produced from its own cause. It is a self-character, because it is a thing that exists in a non-common time and place. It is the object of activity of a person, because by entering it, the result of taking and abandoning will occur.
【English Translation】 If it is said that the three (Three Jewels) are one because of temporary differences, then if one disappears, it will not change the mind. For example, the general characteristic of a pot, because the previous manifestation of the pot has disappeared, it cannot be the self-nature of the previous manifestation of the pot. If you admit it, then the general characteristic of the pot and your difference will not appear consistently in meaning. If it is not pervasive, then the general characteristic and the difference are one. If it is said that the general characteristic of excluding others, when one manifestation disappears, the other manifestations will also disappear, then the remaining manifestations will have no general characteristic; if it does not disappear, then it cannot be the self-nature of that one, and there will be the same fault. If you say so, there are three exclusions here: exclusion in meaning, that is, returning to self-character; exclusion of what is not that, that is, excluding others without refutation; and excluding others that appear in the mind. In the first case, because it is the manifestation itself, it will disappear when it disappears. According to the second case, from the refutation, it is not a distinction. For example, from the refutation of not being a tree, when the manifestation of the tree disappears, it cannot be regarded as the self-character of existence or non-existence, because in the ultimate truth, the self-character is without self-nature. According to the third case, the nature of the general characteristic does not exist either. For example, the general characteristic in the object of manifestation of consciousness, when the manifestation disappears, it cannot be regarded as the self-character of disappearing or not disappearing, because it is a false establishment. So how is it produced? If there is no main factor, then things like earth will not produce sprouts, because they are different entities from seeds. If you say so, the function is produced from the difference. In particular, the auxiliary conditions for the sprouts of rice, such as earth, etc., because they are not in the nature of rice, will not produce the sprouts of rice, even if rice and entities are different, they will help it. If it is said that there is a constant and unified general characteristic of earth and other things that is not different from rice, and this general characteristic produces results, then this general characteristic will not produce results, because it is indestructible. Manifestation also produces function from difference. For example, various things such as seeds, water, and fertilizer are not one because they are different entities, because an undistorted mind will regard them as various entities. In particular, a self-character is the ultimate truth, because it can function in the ultimate truth. The general characteristic of a tree is not the self-character of the ultimate truth, because the various self-characters are only considered to be the opposite of things of different kinds. The difference that functions in the ultimate truth is the cause and effect, because it produces its own result and is produced from its own cause. It is a self-character, because it is a thing that exists in a non-common time and place. It is the object of activity of a person, because by entering it, the result of taking and abandoning will occur. Manifestation also produces function from difference. For example, various things such as seeds, water, and fertilizer are not one because they are different entities, because an undistorted mind will regard them as various entities. In particular, a self-character is the ultimate truth, because it can function in the ultimate truth. The general characteristic of a tree is not the self-character of the ultimate truth, because the various self-characters are only considered to be the opposite of things of different kinds. The difference that functions in the ultimate truth is the cause and effect, because it produces its own result and is produced from its own cause. It is a self-character, because it is a thing that exists in a non-common time and place. It is the object of activity of a person, because by entering it, the result of taking and abandoning will occur.
ོ། ། གཉིས་པ་ནི། ཇི་ལྟར་ནས་སྒྲུབ་བྱེད་མིན་ལ། ནས་ཆོས་ཅན། སྤྱི་རྟག་དངོས་མེད་པའི་ཐ་ དད་ཡིན་ཡང་། སཱ་ལིའི་མྱུ་གུའི་སྐྱེད་བྱེད་མིན་ཏེ། དེ་ལ་མི་ཕན་པས་སོ། ། ཐ་དད་ན་ཡང་ནས་བྱེད་པ་པོར་འགྱུར་ལ། སཱ་ལི་དང་རྐྱེན་ས་སོགས་ཆོས་ཅན། སྤྱི་རྟག་ དངོས་མེད་པའི་ཐ་དད་ཡིན་ཡང་ས་ལིའི་མྱུ་གུ་བསྐྱེད་དེ་ན་ཡང་དེ་དག་ལ་ཕན་བྱེད་དུ་སྐྱེས་ པས་སོ། །ཐ་དད་ནའང་ནས་འགྱུར་ལ། ནས་ཆོས་ཅན། ས་ལའི་མྱུ་གུ་སྐྱེད་བྱེད་ཡིན་མིན་ གཉིས་ཀར་ལ་དེ་ཡི་དངོས་རྒྱུ་ས་ལིའི་དང་གཅིག་ཅིང་དེ་སྐྱེད་བྱེད་མིན་པས་སོ། །འདོད་ན། དེ་གཉིས་ཀར་མི་མཐད་པར་ཐལ། གཙོ་བོ་རྟག་དངོས་ཡིན་པས་སོ། །ནས་ཆོས་ཅན། ས་ ལའི་མྱུ་གུ་བསྐྱེད་པའི་བྱ་བ་མེད་དེ། དེ་ཡི་ས་བོན་ལས་གནས་སྐབས་ཐ་དད་པས་སོ་ཞེ་ན། སཱ་ ལིའི་མྱུ་གུའི་ལྷན་ཅིག་བྱེད་རྐྱེན་ས་སོགས་ཆོས་ཅན། དེ་མི་བྱེད་པར་ཐལ། སཱ་ལི་ལས་གནས་ སྐབས་ཐ་དད་པས་སོ། ། 1-62 འོན་སྟེ་གཙོ་བོ་ཉིད་རིམ་བཞིན་སཱ་ལི་དང་ནས་ལ་སོགས་པའི་ཚུལ་གྱིས་འབྲས་བུ་ ཐམས་ཅད་བྱེད་ཅེ་ན། དངོས་པོ་གཙོ་བོ་དེ་ཆོས་ཅན། འབྲས་བུ་རིམ་བཞིན་བྱེད་པའི་རིམ་པ་ དེ་ཁྱོད་ཉིད་ཀྱི་མིན་པར་ཐལ། ཆ་མེད་རྟག་པ་གཅིག་པུ་ཡིན་པས་སོ། ། གསུམ་པ་ནི། དེ་ལྡན་ནས་འགྱུར་བའམ་ལ། སྤྱི་དང་ཁྱད་པར་དང་ལྡན་པའི་དངོས་པོ་ དེ་ཆོས་ཅན། ཤིན་ཏུ་ཐ་དད་དང་ཐ་དད་མེད་པ་གཉིས་ཀར་ལ། སྤྱི་གཅིག་ཡིན་པ་མེད་ཅིང་ ཁྱད་པར་དུ་མ་ཡིན་པའང་མེད་པའི་དངོས་པོ་ཡིན་པས་སོ། །རྟགས་ཁས་སོ། །འདྲ་དང་ནས་ ཐ་དད་འགྱུར་ལ། སྤྱི་ཁྱད་ཆོས་ཅན། ཐ་དད་པར་ཐལ། ཐུན་མོང་བ་དང་ཐུན་མོང་མིན་པའི་ དངོས་པོ་ཡིན་པས་སོ། ། སྤྱི་ཁྱད་དེ་ཡང་ཐ་དད་དུ་འགྱུར་ཞེ་ན། བདག་ཉིད་ནས་ཕན་ཚུན་བཞིན་ལ་སྤྱི་ཁྱད་ཆོས་ ཅན། ཤིན་དུ་ཐ་དད་དུ་ཐལ། ངོ་བོ་ཐ་དད་པས་སོ། །འདོད་ན་ཆོས་ཅན་སྤྱི་དང་ཁྱད་པར་དུ་ མི་འགྱུར་བར་ཐལ། ཤིན་དུ་ཐ་དད་ཅིང་དེ་བྱུང་གི་འབྲེལ་པ་མེད་པས་སོ། ། བཞི་པ་ནི། གང་གི་ནས་འཇུག་པར་འགྱུར་ལ། བ་ལང་རང་མཚན་ཆོས་ཅན། བ་ལང་ གི་འབྲས་བུ་དོན་གཉེར་གྱི་འཇུག་ཡུལ་ཡིན་ཏེ། དོན་དམ་པར་བཞོ་སྨོས་སོགས་ཀྱི་དོན་བྱེད་ ནུས་པས་སོ། ། དེ་བརྟེན་ནས་ཐལ་འགྱུར་ཕྱིར་ལ། འབྲས་བུ་དོན་གཉེར་གྱི་ལྷས་སྦྱིན་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ ཀྱི་འཇུག་ཡུལ་དེ་རང་མཚན་ལས་རྫས་ཐ་དད་ཡིན་ནམ་མིན་ཞེ་ན། དཔྱད་པར་རིགས་ཏེ། འབྲས་བུ་དོན་གཉེར་ཡིན་པས་སོ། །དཔྱད་ན་དོན་དམ་པར་གཞོ་སྨོ་ལ་སོགས་པའི་འབྲས་བུ་ བྱེད་པ་དེ་ཆོས་ཅན། སྤྱི་རང་མཚན་མ་ཡིན་ཏེ། རང་གི་བདག་ཉིད་གཞན་དང་ཐ་དད་ཅིང་མ་ འདྲེས་པར་གནས་པས་སོ། །འབྲས་བུ་དོན་གཉེར་ཆོས་ཅན། སྤྱི་རྟག་པ་དེ་རྫས་གཅིག་གམ་ ཐ་དད་དུ་བརྟགས་ནས་དོན་དུ་གཉེར་བྱ་མ་ཡིན་ཏེ། ཕན་ཚུན་མ་འ
【現代漢語翻譯】 第二，如何不是能立因呢？麥子，作為所立宗，雖然與常、一、實有不同，但不能產生稻芽，因為它對稻芽沒有幫助。 即使不同，麥子也不會成為作者。稻米和作為緣的土地等，作為所立宗，雖然與常、一、實有不同，但能產生稻芽，因為它們對稻芽有幫助。即使不同，麥子也會轉變。 麥子，作為所立宗，無論是稻芽的生起者還是非生起者，都與稻米的實體因相同，並且不是稻芽的生起者。如果承認，那麼兩者都不合理，因為主物是常、一、實有。麥子，作為所立宗，沒有產生稻芽的作用，因為它與稻米的種子在狀態上不同。如果這樣說，那麼稻芽的共同助緣土地等，作為所立宗，不應該產生稻芽，因為它與稻米在狀態上不同。 或者說，主物本身依次以稻米和麥子等的方式產生一切果，那麼，主物，作為所立宗，依次產生果的次第不是你自己的，因為它是不分的、常的、唯一的。 第三，與彼有聯繫，麥子會轉變嗎？與總相和自相有聯繫的事物，作為所立宗，既不是極異，也不是無異，因為它是總相唯一、自相眾多的事物。承認這個理由。 總相和自相會變得不同嗎？總相和自相，作為所立宗，應該是不同的，因為它是共同的和非共同的事物。 總相和自相也會變得不同嗎？就像我和你一樣，總相和自相，作為所立宗，應該是極異的，因為體性不同。如果承認，那麼所立宗不會變成總相和自相，因為它是極異的，並且與生起沒有關係。 第四，什麼會進入麥子呢？牛的自相，作為所立宗，是尋求牛的果的進入之處，因為在勝義諦中，它能夠實現擠奶等目的。 因此，從反證推出，尋求果的供養者，作為所立宗，你的進入之處與自相是實體異體還是非異體呢？這是值得考察的，因為它是尋求果的。如果考察，那麼在勝義諦中，產生擠奶等果的事物，作為所立宗，不是總相自相，因為它自己的體性與他者不同且不混合地存在。尋求果的事物，作為所立宗，在考察總相常一之後，不應該尋求，因為它們互不相干。
【English Translation】 Secondly, how is it not a valid proof? Barley, as the subject of proof, although different from permanence, oneness, and substantiality, does not produce rice sprouts because it does not benefit them. Even if different, barley does not become the agent. Rice and the conditions such as soil, as the subject of proof, although different from permanence, oneness, and substantiality, produce rice sprouts because they benefit them. Even if different, barley transforms. Barley, as the subject of proof, whether it is the producer or non-producer of rice sprouts, is the same as the substantial cause of rice and is not the producer of rice sprouts. If you admit this, then both are unreasonable because the primary substance is permanent, one, and substantial. Barley, as the subject of proof, does not have the function of producing rice sprouts because it is different in state from the rice seed. If you say so, then the co-operative condition of rice sprouts, such as soil, as the subject of proof, should not produce them because it is different in state from rice. Or, if the primary substance itself sequentially produces all fruits in the form of rice and barley, then the sequence of the primary substance, as the subject of proof, producing fruits sequentially is not your own because it is indivisible, permanent, and one. Thirdly, with that connection, does barley transform? The object connected with the general and the particular, as the subject of proof, is neither extremely different nor non-different because it is an object that is one in general and many in particular. The reason is admitted. Do the general and the particular become different? The general and the particular, as the subject of proof, should be different because they are common and uncommon objects. Do the general and the particular also become different? Like myself and you, the general and the particular, as the subject of proof, should be extremely different because their natures are different. If you admit this, then the subject of proof will not become the general and the particular because it is extremely different and has no connection with arising. Fourthly, what enters into barley? The self-characteristic of a cow, as the subject of proof, is the object of seeking the fruit of the cow because, in ultimate truth, it is capable of performing the function of milking, etc. Therefore, from the consequence, the giver of offerings seeking fruit, as the subject of proof, is your object of entry substantially different or non-different from the self-characteristic? This is worthy of investigation because it is seeking fruit. If investigated, then the object that produces the fruit of milking, etc., in ultimate truth, as the subject of proof, is not a general self-characteristic because its own nature exists differently and unmixed with others. The object seeking fruit, as the subject of proof, should not be sought after investigating the general permanence because they are mutually unrelated.
དྲེས་པའི་དངོས་པོ་དང་ 1-63 དེ་མིན་ལས་ལྡོག་པ་མཚུངས་པའི་དངོས་པོ་འདི་དག་ཡོད་ཅིང་། དེ་ཙམ་གྱིས་གཅིག་དང་ ཐ་དད་དུ་དཔྱད་བྱ་རིགས་རྫོགས་པས་སོ། །དངོས་པོ་བུམ་སྣམ་སོགས་ཆོས་ཅན། གཅིག་ ཏུ་འདྲེས་པའི་སྤྱི་གཙོ་བོ་མེད་དེ། ཕན་ཚུན་རྗེས་འགྲོ་མེད་ཅིང་མ་འདྲེས་པས་སོ། །གལ་ཏེ་ གཅིག་ཏུ་འདྲེས་ན། མེ་ཆོས་ཅན། ཆུ་དོན་གཉེར་གྱི་འཇུག་ཡུལ་ཡིན་པ་དང་། ཆུ་དང་སྐྱེ་ འགག་གཅིག་ཆར་བྱེད་པར་ཐལ། ཆུ་དང་རང་མཚན་གཅིག་ཡིན་པས་སོ། ། ༈ མེད་པའི་སྒྲ་རྟོག་སེལ་པ་ལ་འཇུག་པ། གཉིས་པ་ནི། དེ་ཉིད་ཀྱིས་ནས་སྲིད་ཕྱིར་རོ་ལ། ཞོ་རྔ་ཆོས་ཅན། རང་མཚན་གཅིག་ མ་ཡིན་ཏེ། རྫས་ཐ་དད་པས་སོ། །ཐམས་ཅད་ནས་མི་རྒྱུག་ལ། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། ཞོ་འཐུང་ ཞེས་སྐུལ་བ་ན་རྔ་མོ། འཐུང་བ་ལ་རྒྱུག་པར་འོས་པར་ཐལ། ཞོ་རྔ་རང་མཚན་གཅིག་ཡིན་ པས་སོ། །འོན་ཏེ་ནས་འཇུག་འགྱུར་ལ། ཞོ་ནི་འོ་མའི་རྣམ་འགྱུར་ཡིན་པས། རྔ་མོ་སྤངས་ ནས་ཞོ་ཉིད་ལ་འཇུག་གོ་ཞེ་ན། དེ་ཉིད་ནས་གཞན་ཡིན་རྩ་བར་མིན་ལ། རྔ་མོ་ཆོས་ཅན། ཞོ་ ལས་གཞན་ཡིན་པར་ཐལ། འོ་མའི་རྣམ་འགྱུར་ཡིན་པས་སོ། ཁྱབ་བསལ་ཁས་སོ། །ཐམས་ ཅད་ནས་མི་སྲིད་འགྱུར་ལ། ཞོ་རྔ་ཆོས་ཅན། བློ་སྒྲ་ཐ་དད་འཇུག་པར་མི་འགྱུར་བར་ཐལ། གཅིག་ཡིན་པས་སོ། །ཁྱབ་པ་ཁས་སོ། །འདོད་ན། རང་མཚན་གཅིག་ཉིད་ལ་གནས་སྐབས་ ཐ་དད་པ་དེར་མི་སྲིད་པར་ཐལ་ལོ། །འདོད་ན་ཞོ་རྔ་གནས་སྐབས་རྫས་ཐ་དད་རང་མཚན་ གཅིག་ཏུ་བསྡུས་པར་སྨྲ་བ་འགལ། རྟགས་བསལ་ཁས་སོ། གཉིས་པ་ནི། དངོས་མེད་ནས་ བྱེད་པར་གྲུབ་ལ། དངོས་མེད་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་བརྗོད་པའི་སྒྲས་ཁྱོད་ཀྱི་ངོ་བོའམ་རྫས་ཁོ་ན་ དོན་མཐུན་དུ་བརྗོད་དམ་ཞེས་ཐེ་ཚོམ་ཟ་བ་མི་འོས་ཏེ། ཁྱོད་ཀྱི་ངོ་བོ་མེད་པས་སོ། །བུམ་པ་ མེད་ཅེས་པའི་སྒྲ་ཆོས་ཅན། སེལ་པ་རྗོད་པར་བྱེད་དེ། བུམ་པས་དབེན་པའི་མེད་དགག་ཙམ་ བརྗོད་པས་སོ། ། ༈ ཀྱུས་མ་རང་བཞིན་རྟགས་ཀྱི་དབྱེ་བ་བསྟན་པ། གསུམ་པ་ལ་གཉིས། དབྱེ་བ་དངོས། རྩོད་པ་སྤང་བའོ། །དང་པོ་ནི། རང་བཞིན་ནས་ 1-64 ཡོད་ཉིད་ལ། བྱས་པ་ཆོས་ཅན། སྒྲ་མི་རྟག་སྒྲུབ་ཀྱི་ཁྱད་པར་ལྟོས་པའི་གཏན་ཚིགས་ཡིན་ ཏེ། དེ་སྒྲུབ་ཀྱི་རང་བཞིན་གྱི་རྟགས་གང་ཞིག་ཁྱོད་ཅེས་པའི་སྒྲས་ལྟོས་པ་རང་གི་བྱེད་ཆོས་ འཕངས་པས་སོ། །དངོས་པོ་ཆོས་ཅན། དེ་སྒྲུབ་ཀྱི་རང་བཞིན་དག་པའི་རྟགས་ཡིན་ཏེ། གང་ ཞིག་ཁྱོད་ཅེས་པའི་སྒྲས་ལྟོས་ས་རང་གི་བྱེད་ཆོས་མ་འཕངས་པས་སོ། ། གཉིས་པ་ལ་གཉིས། རྩོད་པ་ནི། གལ་ཏེ་གཏན་ཚིགས་ནས་བསྒྲུབ་བྱ་དག་ལས་ཉམས་ ལ། གྲངས་ཅན་ན་རེ། ཡོད་པ་དེ་གཏན་ཚིགས་ཡིན་ན། ཡོད་པ་དེ་གཙོ་བོ་ཡོད་པར་བསྒྲུབ་ པའི་བསྒྲུབ་བྱའི་ཆོས་སུ་ཡང་འགྱུར་ཏེ། རྒྱུ་མཚན་མཚུངས་པས་སོ། །གལ་ཏེ་དེ་དེ་ཡི་ཆོས་སུ་
【現代漢語翻譯】 1-63 存在混合之物，以及 與此相反，存在不相似之物。僅憑這些，就足以區分一和異，因為所有可分析的事物都已窮盡。例如，瓶子和布匹等事物，它們不具有主要統一的混合體，因為它們之間沒有互相隨順，也沒有混合。如果它們混合在一起，那麼火，作為事物，將成為尋求水的目標，並且水和火將同時產生和消亡，因為它們具有相同的自相。 關於『無』這個詞用於排除臆測： 第二種情況是，它本身可以導致存在。例如，酸奶和鼓，它們不具有相同的自相，因為它們的實體不同。並非所有事物都會趨向于所有事物。例如，所知之物，如果有人說『喝酸奶』，那麼鼓應該趨向于喝，因為酸奶和鼓具有相同的自相。然而，酸奶是牛奶的轉化，所以應該捨棄鼓而趨向于酸奶。如果說它本身不同於根本，那麼鼓，作為事物，應該不同於酸奶，因為它是一種牛奶的轉化。這是對普遍性的排除。並非所有事物都不會改變。例如，酸奶和鼓，它們不會改變為不同的意識和聲音，因為它們是一體的。這是對普遍性的肯定。如果接受這一點，那麼自相本身不會存在於不同的狀態中。如果接受這一點，那麼將酸奶和鼓在不同狀態和實體中歸結為相同的自相是矛盾的。這是對理由的排除。 第二種情況是，從不存在中可以建立作用。例如，不存在之物，不應該懷疑你所說的詞語是否僅僅以一致的方式表達了你的本質或實體，因為你沒有本質。例如，『沒有瓶子』這個詞，它表達了一種排除，因為它僅僅表達了遠離瓶子的否定。 關於區分自性因和果相因： 第三部分分為兩部分：區分的實際內容和消除爭論。第一部分是，從自性到存在。 1-64 例如，所作之物，是證明聲音無常的特殊推理，因為你，作為證明它的自性因，通過詞語拋棄了你自己的作用。事物，是證明它的純粹自性因，因為你沒有通過詞語拋棄你自己的作用。 第二部分分為兩部分：爭論是，如果推理偏離了所證，那麼數論者會說，如果存在是推理，那麼存在也會變成證明主要存在之物的所證之法，因為理由相同。如果它是它的法……
【English Translation】 1-63 There exist mixed entities, and Conversely, there exist dissimilar entities. These alone are sufficient to distinguish between one and different, as all analyzable things are exhausted. For example, things like pots and cloths do not have a primary unified mixture, because they do not mutually follow each other and are not mixed. If they were mixed together, then fire, as a thing, would become the object of seeking water, and water and fire would arise and cease simultaneously, because they have the same self-nature. Regarding the word 'non-existence' being used to eliminate speculation: The second case is that it itself can lead to existence. For example, yogurt and a drum do not have the same self-nature, because their substances are different. Not everything tends towards everything. For example, knowable things, if someone says 'drink yogurt,' then the drum should tend to drink, because yogurt and the drum have the same self-nature. However, yogurt is a transformation of milk, so one should abandon the drum and tend towards yogurt. If it is said that it itself is different from the root, then the drum, as a thing, should be different from yogurt, because it is a transformation of milk. This is the exclusion of universality. Not everything does not change. For example, yogurt and a drum, they do not change into different consciousness and sounds, because they are one. This is the affirmation of universality. If this is accepted, then self-nature itself will not exist in different states. If this is accepted, then it is contradictory to reduce yogurt and the drum in different states and substances to the same self-nature. This is the exclusion of reason. The second case is that action can be established from non-existence. For example, non-existent things, it is not appropriate to doubt whether the words you speak express only your essence or substance in a consistent manner, because you have no essence. For example, the word 'there is no pot,' it expresses an exclusion, because it merely expresses the negation of being devoid of a pot. Regarding distinguishing between the nature hetu and the causal hetu: The third part is divided into two parts: the actual content of the distinction and the elimination of arguments. The first part is, from nature to existence. 1-64 For example, what is made is a special inference proving the impermanence of sound, because you, as the nature hetu proving it, abandon your own function through words. A thing is a pure nature hetu proving it, because you do not abandon your own function through words. The second part is divided into two parts: The argument is, if the inference deviates from what is to be proven, then the Samkhyas will say that if existence is the inference, then existence will also become the dharma to be proven of proving the existence of the principal, because the reason is the same. If it is its dharma...
མི་རུང་ན། རྟགས་སུ་ཡང་མི་རུང་བས་ཡོད་པ་དེ་གཏན་ཚིགས་དང་བསྒྲུབ་བྱའི་ཆོས་གཉིས་ ཀ་ལས་ཉམས་སོ་ཞེ་ན། གཉིས་པ་ལན་ལ་གསུམ། བསྒྲུབ་བྱ་མིན་ཚུལ། རྟགས་སུ་འཐད་ཚུལ། བསྒྲུབ་བྱ་མིན་ པར་བསྟན་པའོ། །དང་པོ་ནི། ཡོད་པ་ནས་འགྲུབ་མི་འགྱུར་ལ། ཁྱད་པར་རྣམས་ལ་རྗེས་ འགྲོ་མཐོང་བའི་རྟགས་དེ་ཆོས་ཅན། གཙོ་བོའི་སྒྲ་དོན་གྱི་སྟེང་དུ་རྟག་གཅིག་རང་དབང་ཅན་ གྱི་གཙོ་བོ་ཡོད་པར་བསྒྲུབ་པའི་རྟགས་ཡང་དག་མིན་པར་ཐལ། དེ་ཡི་སྟེང་དུ་ཡོད་ཙམ་ཁོ་ན་ བསྒྲུབ་བྱ་ཡིན་པས་སོ། །རྟགས་ཁས་སོ། །དེ་འདྲ་བ་ཡང་བཀག་པ་མེད་ལ། ཆོས་ཅན་སངས་ རྒྱས་པའི་ངོར་གཙོ་བོའི་སྒྲ་དོན་སྤྱིར་ཡོད་ཙམ་དུ་བསྒྲུབ་པའི་རྟགས་ཡང་དག་མིན་པར་ཐལ། དེས་དེ་ཡོད་ཙམ་དུ་ངེས་ཟིན་མ་བརྗོད་པས་སོ། ། ཁྱད་པར་ནས་མེད་ཅན་འགྱུར་ལ། ཆོས་ཅན་གཙོ་བོ་རྟག་ཅིག་རང་དབང་ཙམ་དུ་བསྒྲུབ་ པའི་གཞན་དོན་གྱི་རྟགས་ཡང་དག་མ་ཡིན་པར་ཐལ། དེ་ཡི་ཆོས་སུ་བཟུང་བྱ་དེ། དེ་ཡི་ མཐུན་དཔེ་གང་ལ་ཡང་རྗེས་འགྲོ་མེད་པས་སོ། །རྟགས་བསལ་ལོ། །ཡོད་པ་ནས་བསྒྲུབ་ བྱར་འགྱུར་ལ། གཙོ་བོའི་སྒྲ་དོན་ཆོས་ཅན། རྟག་གཅིག་རང་དབང་ཅན་དུ་ཡོད་པ་དེ་ཁྱོད་ 1-65 ཡོད་པར་བསྒྲུབ་པའི་བསྒྲུབ་བྱར་ཐལ། དེ་དེ་ཡིན་པའམ་གང་རུང་ཅིག་ཡིན་ནས། ཁྱོད་ཡོད་ ཙམ་དེ་དེ་ཡིན་པ་མི་འཐད་པས་སོ། གཉིས་པ་ནི། དེ་ཡི་ཁྱད་པར་ནས་ཉམས་པ་མེད་ལ། དངོས་པོ་ཆོས་ཅན། སྒྲ་མི་རྟག་ སྒྲུབ་ཀྱི་རྟགས་ཡང་དག་ཡིན་ཏེ། བསྒྲུབ་བྱའི་ཆོས་མི་རྟག་པའི་རྗེས་སུ་འགྲོ་བ་ཉམས་པ་མེད་ ཅིང་དེ་ཡི་ཕྱོགས་ཆོས་གྲུབ་པའི་ཕྱིར། གསུམ་པ་ནི། མ་གྲུབ་པ་ལ་ནས་བསྒྲུབ་བྱར་འགྱུར་ལ། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། གཙོ་བོ་རང་ མཚན་དུ་ཡོད་པ་དེ་རྟགས་ཡང་དག་གི་བསྒྲུབ་བྱ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། དེ་ཡི་སྒྲུབ་བྱེད་དུ་གང་ བཀོད་ཀྱང་རྟགས་ལྟར་སྣང་གསུམ་ལས་མི་འདའ་བས་སོ། །མ་གྲུབ་ན། ཡོད་ཆོས་གཉིས་ ཆོས་མེད་ཆོས་གང་འགོད། དང་པོ་ལྟར་ན་གཙོ་བོའི་སྒྲ་དོན་ཆོས་ཅན། ཡོད་ཆོས་དོན་དམ་ པར་དོན་བྱེད་ནུས་པ་དེ། ཁྱོད་ལ་ཡིན་འགོད་ལྟར་ཕྱོགས་ཆོས་སུ་མེད་པར་ཐལ། དོན་དམ་ པར་མ་གྲུབ་པས་སོ། །གཉིས་པ་ལྟར་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། གཙོ་བོའི་སྒྲ་རང་མཚན་དུ་ བསྒྲུབ་པའི་ཁྱབ་པ་འཁྲུལ་བར་ཐལ། དངོས་པོ་ཡོད་མེད་གཉིས་ཀའི་ཐུན་མོང་གི་ཆོས་ཡིན་ པས་སོ། །གསུམ་པ་ལྟར་ན། མེད་ཆོས་དོན་བྱེད་པས་སྟོང་བ་ཆོས་ཅན། དེ་སྒྲུབ་ཀྱི་བསྒྲུབ་བྱ་ དང་འགལ་བར་ཐལ། དངོས་པོ་ལ་གཏན་མེད་ཅིང་དངོས་མེད་ཀུན་ལ་འཇུག་པས་སོ། ། 1-66 ཡིན་པས་སོ། །དཔེར་ན་གང་བྱས་མི་རྟག་བུམ་པ་བཞིན་སྒྲ་ཡང་བྱས་སོ་ཞེས་པའི་བསྒྲུབ་ ངག་ཡང་དག་འདི་ཆོས་ཅན། བྱས་པས་སྒྲ་མི་རྟག་སྒྲུབ་ཀྱི་ཆོས་མཐུན་སྦྱོར་གྱི་བསྒྲུབ་ངག་ ཡིན་ཏེ། དེ་ཡི་རྗེས་ཁྱབ
【現代漢語翻譯】 如果不是這樣，那麼作為理由也不行，因為存在本身就喪失了作為論式和所立宗的性質，是這樣嗎？ 第二，回答分為三部分：不成為所立宗的方式、成為理由的合理性、以及證明不成為所立宗。 第一部分是：從存在本身無法成立，對於各種差別，見到隨同成立的理由，這個有法（藏文：ཆོས་ཅན།，含義：具有某種性質的事物），在主體的詞義之上，爲了成立常一自在的主體存在，不是正確的理由，因為僅僅存在本身才是所立宗。承認是理由。像這樣也沒有阻礙，對於佛陀來說，有法，在主體的詞義上，普遍地成立僅僅存在，不是正確的理由，因為它沒有明確說明僅僅存在。 從差別到變成不存在，有法，爲了成立主體僅僅是常一自在，不是爲了他人的正確的理由，因為它所要成立的性質，在任何同品中都沒有隨同成立。排除理由。從存在變成所立宗，主體的詞義，有法，常一自在地存在，是你的存在的所立宗，因為它是那個或者任何一個，你的僅僅存在不是那個。 第二部分是：它的差別沒有喪失，事物，有法，聲音是無常的，是成立無常的正確的理由，因為隨同所立宗的性質無常沒有喪失，並且它的周遍性成立。 第三部分是：從不成立到變成所立宗，所知，有法，主體以自相存在，不是正確理由的所立宗，因為無論設立什麼作為它的能立，都不會超出三種似是而非的理由。如果不成立，存在和非存在兩種性質，應該設立哪一個？如果按照第一種情況，主體的詞義，有法，存在性質在勝義中具有作用，對於你來說，如同設立一樣，在周遍性中不存在，因為在勝義中不成立。如果按照第二種情況，所知，有法，成立主體的詞義以自相存在是錯誤的周遍性，因為是事物存在和不存在兩者的共同性質。如果按照第三種情況，非存在性質因為具有作用而空性，與成立它的所立宗相違背，因為對於事物來說是完全不存在的，並且周遍于所有非事物。 因為是這樣。例如，凡所作皆是無常，如瓶子一般，聲音也是所作，這個正確的成立語句，有法，因為所作成立聲音是無常的，是同品周遍的成立語句。
【English Translation】 If not, then it is also not valid as a reason, because existence itself loses the nature of both the thesis and the subject to be proven, is it? Second, the answer is divided into three parts: the way of not becoming the thesis, the rationality of becoming the reason, and proving not to be the thesis. The first part is: it cannot be established from existence itself, for various differences, seeing the reason that follows along, this dharma-holder (Tibetan: ཆོས་ཅན།, meaning: something with a certain quality), on top of the meaning of the subject's word, in order to establish the existence of the permanent, singular, and independent subject, it is not a correct reason, because only existence itself is the thesis. Acknowledging it as a reason. There is no obstruction like this, for the Buddha, the dharma-holder, in the meaning of the subject's word, universally establishing only existence, is not a correct reason, because it does not explicitly state only existence. From difference to becoming non-existence, the dharma-holder, in order to establish that the subject is only permanent, singular, and independent, it is not a correct reason for others, because the nature to be established, in any similar example, does not follow along. Excluding the reason. From existence becoming the thesis, the meaning of the subject's word, the dharma-holder, existing permanently, singularly, and independently, is the thesis of your existence, because it is that or any one, your mere existence is not that. The second part is: its difference is not lost, things, the dharma-holder, the sound is impermanent, is the correct reason for establishing impermanence, because following the nature of the thesis impermanence is not lost, and its pervasiveness is established. The third part is: from non-establishment to becoming the thesis, knowable, the dharma-holder, the subject exists in its own characteristic, it is not the thesis of the correct reason, because no matter what is established as its proof, it will not exceed the three kinds of pseudo-reasons. If it is not established, which of the two natures of existence and non-existence should be established? If according to the first case, the meaning of the subject's word, the dharma-holder, the nature of existence has function in the ultimate sense, for you, as if establishing, it does not exist in pervasiveness, because it is not established in the ultimate sense. If according to the second case, knowable, the dharma-holder, establishing the meaning of the subject's word as existing in its own characteristic is a wrong pervasiveness, because it is the common nature of both existence and non-existence of things. If according to the third case, the nature of non-existence is empty because it has function, it contradicts the thesis of establishing it, because for things it is completely non-existent, and it pervades all non-things. Because it is so. For example, whatever is made is impermanent, like a pot, the sound is also made, this correct statement of establishment, the dharma-holder, because what is made establishes that the sound is impermanent, it is the statement of establishment of similar pervasiveness.
་དངོས་སུ་སྟོན་པའི་དེ་ཡི་བསྒྲུབ་ངག་ཡིན་པས་སོ། །རྟག་ན་འདུས་ མ་བྱས་ནམ་མཁའ་བཞིན་སྒྲ་ནི་བྱས་སོ་ཞེས་པའི་མི་མཐུན་སྦྱོར་དུ་བསྒྲུབ་པས་སོ། ། ༈ འདུས་བྱས་འཇིག་པས་ཁྱབ་པ་རྒྱས་པར་བསྒྲུབ་པ། ལྔ་པ་ལ་གཉིས། ལྟོས་མེད་རྟགས་ཀྱིས་བསྒྲུབ། གྲུབ་པའི་སྐབས་དོན་བསྡུ་བའོ། ། དང་ པོ་ནི། བྱས་པ་ཀུན་སྐྱེས་མ་ཐག་འཇིག་པར་ཇི་ལྟར་ཤེས་ཞེ་ན། རྒྱུ་མེད་ནས་འབྲེལ་ཉིད་ལ། བུམ་པ་ཆོས་ཅན། རང་གྲུབ་ཙམ་ནས་འཇིག་ངེས་ཡིན་ཏེ། རང་འཇིག་པ་རང་ལས་ཕྱིས་ འབྱུང་གི་རྒྱུ་ལ་ལྟོས་མེད་ཀྱི་དངོས་པོ་ཡིན་པས་སོ། །དངོས་པོ་ནས་པར་མཐོང་ལ། ཆོས་ ཅན། རྟག་པར་ཐལ། རང་འཇིག་པ་རང་ལས་ཕྱིས་འབྱུང་གི་རྒྱུ་ལ་ལྟོས་བཅས་ཡིན་པས་སོ། ། རྟགས་ཁས་སོ། ། གལ་ཏེ་འཇིག་པ་དེ་ཡི་རྒྱུ་ཐོ་བ་སོགས་མང་པོ་ཡོད་པས་བྱས་པ་ཀུན་འཇིག་གོ་ཞེ་ན། འགའ་ཞིག་ལ་ནི་མི་སྲིད་འགྱུར་ལ། ཆོས་ཅན། འཇིག་རྒྱུ་མང་ཡང་ཁྱེད་འགའ་མི་འཇིག་སྲིད་ པར་ཐལ། མང་ཡང་ཁྱེད་འདྲ་རང་ལས་ཕྱིས་འབྱུང་གི་ཐོས་སོགས་ཀྱིས་འཇིག་པར་མ་བསྐྱེད་ སྲིད་པས་སོ། །ཁྱབ་བསལ་ལོ། །དེས་ན་ནས་བཤད་པ་ཡིན་ལ། བུམ་སོགས་ཀྱི་འཇིག་རྒྱུར་ འདོད་པའི་ཐོས་སོགས་ཆོས་ཅན། བུམ་སོགས་ཀྱི་འཇིག་པ་བསྐྱེད་ངེས་མ་ཡིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་ལ་བུམ་སོགས་ཀྱི་འཇིག་པ་འབྱུང་བར་མ་ངེས་པས་སོ་ཞེས་བཤད་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་རྒྱུ་ ནས་ཡང་ལ། ཆོས་ཅན། བུམ་སོགས་ཀྱི་འཇིག་པའི་རྒྱུ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། དེ་བསྐྱེད་པའི་ནུས་ པ་མེད་པའི་ཕྱིར་དང་། དེ་དངོས་པོར་མེད་པས་སོ། ། གཉིས་པ་ནི། འདི་ནི་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱིས་འགྱུར་ལ། གློག་སོགས་ཆོས་ཅན། རྟགས་ཆོས་རྒྱུ་ མེད་ཕྱིར་ན་འཇིག་པ་ནི་དང་གཅིག་གོ། གང་ལ་ནས་འགྱུར་བར་ཐལ། རི་ལ་སོགས་པ་ཆོས་ 1-67 ཅན། རྟགས་ཆོས་སྔ་མ་བཞིན་ནོ། ། ༈ དེས་ན་བསྒྲུབ་རྟགས་གཉིས་སུ་ངེས་པ། གསུམ་པ་ནི། དེས་ན་ནས་འབྲེལ་ངེསརྩ་བར་དེས་ཕྱིར་ལ། སྒྲུབ་རྟགས་ཆོས་ཅན། འབྲས་རང་གཉིས་སུ་ངེས་ཏེ། རང་གི་བསྒྲུབ་བྱའི་ཆོས་སྒྲུབ་ཆོས་ལ་དེ་བྱུང་ངམ་བདག་ གཅིག་གང་རུང་གི་སྒོ་ནས་འབྲེལ་བའི་རྟགས་གཉིས་སུ་ངེས་པའོ། ། ༈ དགག་རྟགས་མི་འཁྲུལ་བའི་ངེས་བྱེད་བཤད་པ། གཉིས་པ་ལ་གསུམ། མི་སྣང་བ་མ་དམིགས་པ་བཤད། སྣང་རུང་མ་དམིགས་པ་བཤད། གཉིས་པོ་དེ་ལ་རྩོད་པ་སྤང་བའོ། ། ༈ མི་སྣང་བ་མ་དམིགས་པ་བཤད་པ། དང་པོ་ནི། འཇུག་པ་ནས་ཚད་མར་བཤད་ལ། ས་ཕྱོགས་ འདིར་ཆོས་ཅན། བསྐལ་དོན་ཤ་ཟ་ཐ་མལ་གྱི་ཚད་མས་མ་དམིགས་པ་ནི། ཁྱོད་ལ་ཐ་མལ་ གྱི་བློ་ངོར་དེ་ཡོད་ངེས་ཀྱི་ཐ་སྙད་དོན་མཐུན་འགོག་པའི་རྟགས་ཡང་དག་ཡིན་ཏེ། དེ་ཕྱོགས་ ཆོས་གང་ཞིག་ཆོས་དེ་ཚད་མས་མ་དམིག་ན་ཆོས་དེ་ཡོད་ངེས་ཀྱི་ཐ་སྙད་དོན་མཐུན་མི་འཇུག་ པས་ཁྱབ་པས་སོ། །རྟགས་གྲུབ་སྟེ། དེ་ཡི་ཤེས་བརྗ
【現代漢語翻譯】 因為那是真實示現的成就之語。 如同虛空般恒常不造作，卻以『聲音已作』來證明其不一致性。 爲了充分證明有為法遍及壞滅， 分為五部分：以無待之相證明，以及總結已成立的要義。 第一部分：如果問，如何得知一切有為法一生起便壞滅？ 答：從無因到關聯性本身。 瓶子，作為所立宗，從其自身成立之時起，必定壞滅，因為它是自身壞滅不依賴於自身之後產生的因的實物。 從『實物』到『所見』，作為所立宗，應是常恒的，因為它依賴於自身壞滅之後產生的因。 相已承諾。 如果說，壞滅有許多因，如錘子等，所以一切有為法都會壞滅？ 答：對某些事物來說，這不可能改變。 作為所立宗，即使壞滅的因很多，但你們中的一些可能不會壞滅，因為即使很多，像你們這樣不依賴於自身之後產生的聽聞等，也可能不會產生壞滅。 排除周遍關係。 因此，從……來說明，對於瓶子等所認為的壞滅之因，聽聞等，作為所立宗，不一定產生瓶子等的壞滅，因為你不能確定瓶子等會發生壞滅。 從『那個因』到『也』，作為所立宗，不是瓶子等壞滅的因，因為它沒有產生壞滅的能力，而且它不是實物。 第二部分：這本質上是變化的。 閃電等，作為所立宗，相的法性是無因的，所以壞滅與開始是同一的。 從『對於誰』到『變化』，山等，作為所立宗，相的法性如前。 因此，確定了兩種證明相。 第三部分：因此，從……到『確定關聯』，根本上是因為，證明相，作為所立宗， 必定是果和自身兩種，因為對於自身的所證之法，通過彼生或一體性的方式，必定是與能證之法相關聯的兩種相。 爲了說明不混淆否定相的決定因素， 分為三部分：說明不可見之未見，說明可見之未見，以及消除對這兩者的爭論。 說明不可見之未見， 第一部分：從『進入』到『衡量』來說明，此地，作為所立宗， 普通的食肉獸的衡量方式未見，因為對於你來說，這是阻止普通心識中必定存在的符合名稱意義的真實相的正確之相，因為如果某個法在此處未被衡量方式所見，那麼符合該法必定存在的名稱意義就不會成立。 相已成立，因為它的知識……
【English Translation】 Because it is the accomplishing word of that which actually demonstrates. Always uncompounded, like the sky, yet proving the incongruity with 'sound is made'. To fully prove that compounded things are pervaded by destruction, Divided into five parts: proving with an unconditioned sign, and summarizing the established meaning. The first part: If asked, how is it known that all compounded things are destroyed as soon as they arise? Answer: From no cause to the connection itself. A vase, as the subject of proof, is certain to be destroyed from the moment it is established, because it is an entity whose self-destruction does not depend on a cause arising after itself. From 'entity' to 'seen', as the subject of proof, it should be permanent, because it depends on a cause arising after its self-destruction. The sign is promised. If it is said that there are many causes of destruction, such as hammers, so all compounded things will be destroyed? Answer: For some things, it is impossible to change. As the subject of proof, even if there are many causes of destruction, some of you may not be destroyed, because even if many, like you, do not depend on hearing, etc., arising after yourselves, destruction may not arise. Exclusion of pervasion. Therefore, from... to explain, for the hearing, etc., which are considered causes of destruction for vases, etc., as the subject of proof, it is not certain to produce the destruction of vases, etc., because you are not certain that the destruction of vases, etc., will occur. From 'that cause' to 'also', as the subject of proof, it is not the cause of the destruction of vases, etc., because it does not have the power to produce that, and it is not an entity. The second part: This is essentially changing. Lightning, etc., as the subject of proof, the nature of the sign is without cause, so destruction is the same as the beginning. From 'for whom' to 'change', mountains, etc., as the subject of proof, the nature of the sign is as before. Therefore, it is certain that there are two proving signs. The third part: Therefore, from... to 'certain connection', fundamentally because of that, the proving sign, as the subject of proof, Must be both the result and itself, because for its own object of proof, through the way of its arising or oneness, it is certain that there are two signs related to the proving dharma. In order to explain the determinants that do not confuse the negating sign, Divided into three parts: explaining the unseen of the invisible, explaining the unseen of the visible, and eliminating the disputes about these two. Explaining the unseen of the invisible, The first part: From 'entering' to 'measuring' to explain, this place, as the subject of proof, Is not seen by the ordinary measurement of a flesh-eating beast, because for you, this is the correct sign that prevents the true aspect of the meaning of the name that must exist in the ordinary mind, because if a certain dharma is not seen by the measurement in this place, then the meaning of the name that must exist for that dharma will not be established. The sign is established, because its knowledge...
ོད་དོན་མཐུན་ཡིན་ན་དེ་དམིགས་པའི་བློ་ ཚད་མ་སྔོན་དུ་འགྲོ་བ་ཅན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། མེད་པ་བསྒྲུབ་མི་ནུས་ཏེ། བསྟན་བཅོས་ནས་ཇི་ལྟར་མེད་ལ། ཆོས་ཅན། དེ་ཐ་མལ་པའི་མངོན་རྗེས་ལུང་གིས་ མ་དམིགས་ཙམ་གྱིས་དེ་མེད་པར་མི་འགྲུབ་སྟེ། དེ་ཡོད་ཀྱང་དེ་ཡི་བློ་ངོར་མངོན་རྗེས་ལུང་ གི་ཚད་མས་དམིགས་པས་མ་ཁྱབ་པས་སོ། །རྟགས་སྒྲུབ་པ་དེ་བསྟན་བཅོས་རྣམ་དག་ཆོས་ ཅན། བསྐལ་དོན་ཡོད་ན་བསྐལ་དོན་ཐམས་ཅད་རྟོགས་ལྡན་གྱི་འཇུག་ཡུལ་ཏུ་སྟོན་དགོས་ པ་མ་ཡིན་ཏེ། སྐྱེས་བུ་ལ་ཉེ་བར་འཁོ་བའི་དོན་བསྒྲུབ་པའི་ཐབས་སྟོན་བྱེད་དུ་འཇུག་པས་ སོ། །དེ་ལྟར་མིན་ན་ཆོས་ཅན། སྐབས་སུ་མ་བབ་ཅིང་མི་འཁོ་བ་སྟོན་པར་ཐལ། བསྐལ་ དོན་ཐམས་ཅད་རྟོགས་ལྡན་གྱི་འཇུག་ཡུལ་དུ་སྟོན་པས་སོ། །དབང་པོ་མངོན་སུམ་ཆོས་ ཅན། བསྐལ་དོན་ཁྱོད་ཀྱི་བཟུང་ཡུལ་མ་ཡིན་ཏེ། དེས་ཁྱོད་བསྐྱེད་པ་མིན་པས་སོ། །གཞི་ འདིར་ཆོས་ཅན། དེ་བསྒྲུབ་པའི་འབྲས་རྟགས་ཡང་དག་མེད་དེ། དེ་ཡི་འབྲས་བུ་དངོས་སུ་མ་ 1-68 དམིགས་པས་སོ། ། ཡོད་མེད་ནས་མི་འགྱུར་ལ། ཐ་མལ་གྱི་ཚད་མས་བསྐལ་དོན་ཤ་ཟ་མ་དམིགས་པ་ཆོས་ ཅན། གཞི་འགར་བསྐལ་དོན་ཤ་ཟ་མེད་པར་བསྒྲུབ་པའི་རྟགས་ཡང་དག་ཏུ་མི་འགྱུར་བར་ ཐལ། གཞི་འགར་བསྐལ་དོན་ཤ་ཟ་ཡོད་མེད་གང་དུ་ཡང་ངེས་པར་བྱེད་མི་ནུས་པས་སོ། ། ༈ སྣང་རུང་མ་དམིགས་པ་བཤད་པ། གཉིས་པ་ལ་གཉིས། འབྲེལ་ཟླ་མ་དམིགས་པ་རྟགས་སུ་སྦྱར། འགལ་ཟླ་དམིགས་པ་ སྦྱར་བའི་རྟགས་སོ། །དང་པོ་ནི། རྟགས་ཀྱི་ནས་འགྱུར་ལ། མ་དམིགས་པའི་རྟགས་དེ་ཉིད་ ཀྱིས་ཕུལ་བྱུང་ཡོད་པ་ཅན་དུ་ལས་ཏེ་སྣང་རུང་མ་དམིགས་པ་ནི་མེད་པ་དང་མེད་པའི་ཐ་སྙད་ ཅི་རིགས་ལ་ཚད་མ་དག་དུ་འགྱུར་རོ། །སྦྱོར་ངག་གཏན་ཚིགས་བྲག་ལ་ལྟོས་ནས་དང་གཅིག་ གོ། རང་བཞིན་ནས་བརྗོད་པ་ཡིན་ལ། ཐ་མལ་པས་མ་དམིགས་པས་མེད་པར་མི་འགྲུབ་ ཅེས་པའི་རིགས་པ་འདི་ཆོས་ཅན། སྣང་དུ་རུང་མི་རུང་གི་དོན་སྤྱིར་བཏང་ཁོ་ནའི་དབང་དུ་ བྱས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། བསྐལ་དོན་གྱི་དབང་དུ་བྱས་ནས་བརྗོད་པ་ཡིན་པས་སོ། །རྒྱུ་མི་ཤེས་ ན་ནས་མི་དམིགས་པ་ཡང་ཡིན་ལ། དེ་ཕྱིར་རྒྱུ་དང་རང་བཞིན་བདག་སོགས་དང་གཅིག་གོ ། གལ་ཏེ་ནས་རྟོགས་པར་འགྱུར་ལ། མེ་མེད་ཆོས་ཅན། མཚན་མོའི་རྒྱ་མཚོ་དུ་མེད་སྒྲུབ་ཀྱི། རྒྱུ་མ་དམིགས་པའི་རྟགས་ཡང་དག་དུ་འགྱུར་ན། མཚན་མོའི་རྒྱ་མཚོ་མེ་མེད་པར་ཚད་མའི་ སྟོབས་ཀྱིས་ངེས་པ་ལ་ལྟོས་དགོས་ཏེ། དེ་ལྟར་མ་ངེས་ན་དེར་མི་འགྱུར་བས་སོ། །ཁྱབ་ བྱེད་མ་དམིགས་པ་ལའང་སྦྱར་རོ། །སྣང་རུང་ནས་རྟོགས་པར་འགྱུར་ལ། གཞི་འདིར་ཆོས་ ཅན། སྣང་རུང་གི་དོན་དེ་མ་དམིགས་ན་སྣང་རུང་གི་དེ་མེད་པར་གྲུབ་སྟེ། སྣང་རུང་བུམ་ སོགས་ཡོད་ན་སྣང་རུང་བུམ་སོགས་དམིགས་དགོ
【現代漢語翻譯】 如果意義一致，那麼這種認知的量度必然是先行的。無法證明不存在，因為經典中如何不存在呢？法，僅僅因為普通人的顯現、推理或聖言沒有指向它，並不能證明它不存在，因為即使它存在，也並非所有顯現、推理或聖言的量度都能指向它。如果作為論證的標誌是純粹的經典，那麼所有時代的事物都必須被揭示為有情眾生的目標，因為它是作為揭示實現個人利益手段的方式而存在的。如果不是這樣，那麼就會出現揭示不合時宜和無用的東西的後果，因為所有時代的事物都被揭示為有情眾生的目標。感官顯現，時代的事物不是你的對象，因為它們不是你所產生的。在這個基礎上，沒有真實的因果標誌來證明它，因為它沒有被直接指向。 從存在與不存在的角度來看，它不會改變。普通量度沒有指向時代的事物，即食肉者，這不會成為在某個基礎上證明不存在時代事物食肉者的真實標誌，因為無法確定在某個基礎上時代事物食肉者是存在還是不存在。 關於可感知但未被指向的解釋： 分為兩部分：將相關對立面未被指向作為標誌應用；應用對立面被指向的標誌。第一部分：從標誌的角度來看，它會改變。未被指向的標誌本身被用作具有卓越存在的事物，因此，可感知但未被指向的事物成為各種不存在和不存在術語的量度。結合陳述的邏輯依賴於巖石，因此是一致的。 從自性的角度來說，它被表達出來。普通人沒有指向它，因此無法證明它不存在，這種推理並非僅僅基於可感知與否的一般意義，而是基於時代事物的角度來表達的。如果不瞭解原因，那麼也不會指向它。因此，原因、自性和自我等是一致的。如果它被理解，那麼如果一個地方沒有火，那麼夜晚的海洋就不會有煙，如果未指向原因成為一個真實的標誌，那麼夜晚的海洋沒有火就必須依賴於量度的力量來確定，如果不是這樣，它就不會改變。它也適用於未指向的遍及者。如果可感知的事物被理解，那麼如果在這個基礎上沒有指向可感知的事物，那麼可感知的事物就不存在了，如果存在可感知的瓶子等，那麼就必須指向可感知的瓶子等。
【English Translation】 If the meaning is consistent, then the measure of that cognition must be prior. It is impossible to prove non-existence, because how is it non-existent in the scriptures? Dharma, merely because the manifestation, inference, or scripture of ordinary people does not point to it, it does not prove that it is non-existent, because even if it exists, it is not encompassed by the measure of all manifestations, inferences, or scriptures. If the sign as an argument is a pure scripture, then all things of the age must be revealed as the object of sentient beings, because it exists as a way of revealing the means of achieving personal benefit. If it is not so, then it would follow that revealing things that are untimely and useless, because all things of the age are revealed as the object of sentient beings. Sensory manifestation, things of the age are not your object, because they are not produced by you. On this basis, there is no true causal sign to prove it, because it is not directly pointed to. From the perspective of existence and non-existence, it does not change. The ordinary measure does not point to the things of the age, namely carnivores, which will not become a true sign of proving the non-existence of carnivores of the things of the age on some basis, because it is impossible to determine whether the carnivores of the things of the age exist or do not exist on some basis. Explanation of the perceptible but unpointed: Divided into two parts: applying the unpointed related opposite as a sign; applying the sign of the pointed opposite. The first part: from the perspective of the sign, it changes. The unpointed sign itself is used as something with excellent existence, so the perceptible but unpointed becomes the measure of various non-existences and non-existence terms. The logic of combining statements relies on rock, so it is consistent. From the perspective of self-nature, it is expressed. Ordinary people do not point to it, so it is impossible to prove that it does not exist. This reasoning is not only based on the general meaning of perceptible or not, but is expressed from the perspective of the things of the age. If you don't understand the cause, then it won't be pointed to either. Therefore, cause, self-nature, and self are consistent. If it is understood, then if there is no fire in a place, then the ocean at night will not have smoke. If the unpointed cause becomes a true sign, then the ocean at night without fire must rely on the power of measurement to determine, if it is not so, it will not change. It also applies to the unpointed pervader. If the perceptible is understood, then if the perceptible is not pointed to on this basis, then the perceptible does not exist. If there are perceptible vases, etc., then the perceptible vases, etc. must be pointed to.
ས་པས་སོ། ། གཉིས་པ་ནི། འགལ་བའི་ནས་གནོད་བྱེད་ཕྱིར་ལ། ཚ་རེག་སྟོབས་ཆེན་རྒྱུན་ཆགས་ 1-69 ཆོས་ཅན། གྲང་རེག་སྟོབས་ཆེན་རྒྱུན་ཆགས་དང་ལྷན་གཅིག་མི་གནས་ཏེ། རང་རང་གི་ཉེར་ ལེན་གྱིས་ཁྱེད་གཉིས་ལྷན་ཅིག་གནས་པར་བསྐྱེད་པར་འགལ་བའི་དངོས་པོ་ཡིན་པས་སོ། ། དེ་དང་འགལ་བ་ནས་ངེས་པར་འགྱུར་ལ། ཚ་རེག་སྟོབས་ཆེན་རྒྱུན་ཆགས་ཆོས་ཅན། དེས་ནོན་པའི་སར་གྲང་རེག་སྟོབས་ཆེན་རྒྱུན་ཆགས་སུ་མེད་པར་སྒྲུབ་པའི་རྟགས་ཡང་དག་ ཡིན་ཏེ་ཚུལ་གསུམ་གང་ཞིག དེ་དང་ལྷན་ཅིག་མི་གནས་པས་སོ། ། ༈ གཉིས་པོ་དེ་ལ་རྩོད་པ་སྤང་བ། གསུམ་པ་ལ་གཉིས། གཉིས་ཀྱི་དབྱེ་བ་ལ་རྩོད་པ་སྤང་། གཉིས་ཀྱི་དང་པོ་ལ་རྩོད་པ་ སྤང་བའོ། ། ༈ གཉིས་ཀྱི་དབྱེ་བ་ལ་རྩོད་པ་སྤང་བ། དང་པོ་ལ་གསུམ། དོན་གསུམ་ངོས་བཟུང་། སྒྲ་དོན་མེད་ན་སྐྱོན་སྤོང་། ལུང་ འགལ་སྤང་བའོ། ། དང་པོ་ནི། མ་དམིགས་པས་ཡོད་པའི་ཐ་སྙད་འགོག་པའམ། མེད་པའི་ཐ་སྙད་བསྒྲུབ་ན། སློབ་དཔོན་གྱིས་གཙོ་བོ་ལ་སོགས་པ་ནི་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། མ་དམིགས་པའི་ཕྱིར། ཞེས་པ་ མ་དམིགས་པའི་རྟགས་མ་ཡིན་པར་ཐལ། གཙོ་བོ་མེད་པར་བསྒྲུབ་པའམ། ཡོད་པ་འགོག་ པ་མིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། གཙོ་བོ་མེད་ན་གཙོ་བོ་ཞེས་སྒྲ་སྦྱོར་བ་མི་འཐད་དོ་ཞེ་ན། ཐོག་མེད་ནས་ རྣམ་པ་གསུམ་ལ། སྒྲ་དོན་ཆོས་ཅན། རྣམ་པ་གསུམ་དུ་དབྱེར་རུང་སྟེ། སྐྱེས་སོགས་ཡོད་པའི་ སྒྲ་དོན་ཆོས་ཅན། ཤེས་བྱ་ཉིད་སོགས་གཉིས་ཀའི་སྒྲ་དོན་དུ་དབྱེར་ཡོད་པས་སོ། །སྒྲ་དོན་ཅི་ འདྲ་ཞེ་ན། ཐོག་མེད་ནས་ཡོངས་སུ་བསྒྲུབས་པ་སྟེ་བཞག་པ་ཞིག་གོ། དེ་དངོས་ནས་དེ་ལྟར་གཏན་ཚིགས་ལ། གཙོ་བོ་དངོས་པོ་ནི་ཉེར་ལེན་ཅན་དུ་སྣང་རུང་ མ་དམིགས་པའི་དངོས་པོ་ཆོས་ཅན། གཙོ་འཛིན་རྟོག་པའི་བཟུང་ན་གཙོ་བོ་དངོས་པོ་བའི་ ཉེར་ལེན་ཅན་དུ་མེད་པའི་ཐ་སྙད་བྱར་རུང་སྒྲུབ་པའི་རྟགས་ཡང་དག་ཡིན་ཏེ། ཚུལ་གསུམ་ ཡིན་པས་སོ། ། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། གཙོ་བོའི་སྒྲ་དོན་དེ་མེད་པ་མིན་ཏེ། གཙོ་བོ་ཞེས་སྒྲ་སྦྱོར་བ་ཡོད་པས་ 1-70 སོ། །དོན་དམ་ནས་མི་འགྱུར་དང་ལ། སྒྲ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་རྟག་མི་རྟག་ཏུ་བརྗོད་པའི་སྒྲ་མི་ འཇུག་པར་ཐལ། རྟག་མི་རྟག་གཉིས་སུ་མེས་པས་སོ། །ཁྱབ་པ་ཁས་སོ། །འདས་དང་ནས་ མི་འགྱུར་ཕྱིར་ལ། འདས་མ་འོངས་ཆོས་ཅན། ད་ལྟ་བརྗོད་པ་འཇུག་པར་མི་འགྱུར་བར་ ཐལ། ད་ལྟ་རང་མཚན་དུ་མེད་པས་སོ། །ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། རྫུན་ཚིག་མི་སྲིད་པར་ཐལ། རྗོད་བྱེད་ཡིན་ན་དངོས་ཡུལ་རང་མཚན་གྲུབ་དགོས་པས་སོ། །དེ་དག་ནས་འདོད་ལ། རྗོད་ བྱེད་སྒྲ་ཆོས་ཅན། རྟོག་པའི་སྣང་ཡུལ་གྱི་ཡུལ་ཅན་ཡིན་ཏེ། རྗོད་བྱེད་གང་ཞིག་རང་མཚན་ གྱི་དབང་གིས་འཇུག་ན་སྐྱོན་ཡོད་པས་སོ། ། གཉིས་པ་ནི། ཆོས་དེ་རང་མཚན་མེད་ན་དེ་ཡི་སྒྲ་དོན་ཡ
【現代漢語翻譯】 ས་པས་སོ། །(sapas so)（無意義） 第二，因為相違而損害。具有常時大熱觸性質的事物，不能與具有常時大冷觸性質的事物共存，因為你們兩個的近取因是相違的事物。 與此相反，必然會轉變。具有常時大熱觸性質的事物，在被其壓制的地方，沒有常時大冷觸性質的事物，這是成立的正確之因，具有三種特徵，因為它不能與之共存。 駁斥對這兩者的爭論。 第三部分分為兩點：駁斥對兩者的區分的爭論。第一點是駁斥爭論。 駁斥對兩者的區分的爭論。 第一點分為三部分：確定三種意義，消除無意義的過失，消除與經文相違。 第一，如果因為未見而遮止存在的名稱，或者成立不存在的名稱，論師說：『主物等不是存在的，因為未見。』這並非未見的因，因為不是成立主物不存在，或者遮止存在，因為如果主物不存在，則稱之為主物是不合理的。從無始以來有三種形態，聲音和意義，可以分為三種形態，聲音和意義。具有生等的聲音和意義的事物，可以分為知識等兩者的聲音和意義。』聲音和意義是什麼樣的呢？從無始以來完全成立，即是安立。 實際上，在推理上，作為近取因的顯現可能未見的實物，如果被主宰的分別念所執持，則可以稱之為主物實物不存在的名稱，這是成立的正確之因，因為它具有三種特徵。 知識，主物的聲音和意義並非不存在，因為存在稱之為主物的聲音。 從勝義上來說，不會改變。聲音，你不應該使用常或無常的詞語，因為沒有常或無常兩種。』普遍承認。『過去和未來不會改變。』過去和未來，現在不會改變，因為現在沒有自相。』知識，不可能有虛假的言辭，因為如果是能詮，則必須成立實有自相。』這些都是期望。』能詮的聲音，是分別唸的顯現境的所依，因為如果任何能詮以自相的力量而存在，則會有過失。 第二，如果法沒有自相，那麼它的聲音和意義也...
【English Translation】 sapas so. (Meaningless) Secondly, because of contradiction, it harms. A phenomenon with the characteristic of constant great heat touch cannot coexist with a phenomenon with the characteristic of constant great cold touch, because the immediately preceding causes of you two are contradictory things. Conversely, it will necessarily change. A phenomenon with the characteristic of constant great heat touch, in a place suppressed by it, there is no phenomenon with the characteristic of constant great cold touch, this is a valid reason for establishing this, possessing three aspects, because it cannot coexist with it. Refuting the debate on these two. The third part is divided into two points: refuting the debate on the distinction between the two. The first point is refuting the debate. Refuting the debate on the distinction between the two. The first point is divided into three parts: identifying the three meanings, eliminating the fault of meaninglessness, and eliminating the contradiction with the scriptures. First, if one prevents the designation of existence due to non-apprehension, or establishes the designation of non-existence, the teacher says: 'The principal, etc., are not existent, because they are not apprehended.' This is not a reason of non-apprehension, because it is not establishing the non-existence of the principal, or preventing existence, because if the principal does not exist, it is unreasonable to call it the principal. From beginningless time, there are three aspects, sound and meaning, which can be divided into three aspects, sound and meaning. A phenomenon with the sound and meaning of birth, etc., can be divided into the sound and meaning of both knowledge, etc.' What are the sound and meaning like? Established completely from beginningless time, that is, established. In reality, in reasoning, a real object that can appear as an immediately preceding cause but is not apprehended, if held by the conceptual mind of the ruler, can be designated as the name of the principal real object that does not exist, this is a valid reason for establishing this, because it possesses three aspects. Knowledge, the sound and meaning of the principal are not non-existent, because there is the sound of calling it the principal. From the ultimate point of view, it will not change. Sound, you should not use the words constant or impermanent, because there are not two, constant or impermanent.' Universally acknowledged. 'The past and future will not change.' The past and future, the present will not change, because the present does not have its own characteristic.' Knowledge, it is impossible to have false words, because if it is an expression, it must establish its own characteristic of reality.' These are all expectations.' The expressive sound is the object of the appearance of conceptual thought, because if any expressive sound exists by the power of its own characteristic, there will be a fault. Secondly, if a phenomenon does not have its own characteristic, then its sound and meaning also...
ང་མེད་ཅེས་བསྙོན་ན་བསྒྲུབ་པ་ ལ་ནས། མི་འགྱུར་ལ། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། གཙོ་བོའི་སྒྲ་དོན་དང་རང་མཚན་དུ་མེད་པ་ཚོགས་ པ་དེ་རྟགས་ཡང་དག་གི་བསྒྲུབ་བྱར་མི་འགྱུར་བར་ཐལ། གཙོ་བོའི་སྒྲ་དོན་མེད་པས་ཕྱིར། དེར་ཐལ། གཙོ་བོ་རང་མཚན་མེད་པས་སོ། །རང་མཚན་དུ་མེད་པ་དེ་དེ་ཡི་བསྒྲུབ་བྱའོ་ཞེ་ན། ཡན་གར་ནས་གྲུབ་པ་ཡིན་ལ། རང་མཚན་དུ་མེད་པ་དེ་ཆོས་ཅན། དེ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། དེ་ སྒྲུབ་ཀྱི་ཁྱབ་པ་ངེས་བྱེད་ཀྱི་བློས་གྲུབ་ཟིན་མ་བརྗེད་པས་སོ། ། སྒྲ་དོན་ནས་རག་ལས་ཕྱིར་ལ། བཙཽ་བསྲེག་ལ་སོགས་པའི་འབྲས་བུ་དོན་གཉེར་ཆོས་ ཅན། རང་མཚན་ཉིད་ལ་འཇུག་བྱ་ཡིན་ཏེ། འབྲས་བུ་དོན་གཉེར་ཡིན་པས་སོ། །ཁྱབ་སྟེ། ཐོབ་བྱའི་འབྲས་བུ་འབྱུང་བ་རང་མཚན་འདི་ལ་རག་ལས་པའི་ཕྱིར། དོན་བྱེད་ནས་ཅི་ཕན་ ལ། མེ་ཡི་སྒྲ་དོན་ཆོས་ཅན། བཙོ་བསྲེག་དོན་གཉེར་གྱི་འཇུག་ཡུལ་མ་ཡིན་ཏེ། མེ་ཡི་དོན་ བྱེད་མི་ནུས་པས་སོ། གསུམ་པ་ནི། ཀུན་བཏུས་སུ་བརྟགས་པའི་ཆོས་མ་དམིགས་ནས། མ་དམིགས་པ་དེ་ བརྟགས་པ་གཙོ་བོ་རང་མཚན་པ་དེ་ཡི་ཆོས་སུ་བཤད་པ་དང་འདིར་མ་དམིགས་པ་དེ་སྒྲ་ 1-71 དོན་གྱི་ཆོས་སུ་བཤད་པ་འགལ་ལོ་ཞེ་ན། གསུམ་པ་ནི། རྟོག་པའི་ནས་གསུངས་པ་ཡིན་ལ། བཏགས་པའི་ཆོས་མ་དམིགས་པ་ཞེས་པའི་བཏགས་པ་དེ་ཆོས་ཅན། །གཙོ་བོ་རང་མཚན་ མིན་ཏེ། གཙོ་བོའི་སྒྲ་དོན་ཡིན་པས་སོ། །དེར་ཐལ། གཙོ་འཛིན་རྟོག་པའི་སྣང་ཡུལ་ཡིན་ པས་སོ། །གཙོ་བོ་དངོས་པོ་བའི་ཉེར་ལེན་ཅན་དུ་མ་དམིགས་པ་ཆོས་ཅན། གཙོ་བོ་རང་ མཚན་ཁོ་ན་ཆོས་ཅན་དུ་བྱས་པའི་ཆོས་མ་ཡིན་ཏེ། གཙོ་བོའི་སྒྲ་དོན་གྱི་ཆོས་སུ་ཕྱོགས་གླང་ གིས་གསུངས་པས་སོ། ། ༈ གཉིས་ཀྱི་དང་པོ་ལ་རྩོད་པ་སྤང་བ། གཉིས་པ་ལ་གཉིས། ལུང་ཚིག་ཕྱི་རོལ་དོན་ལ་ཚད་མ་མིན། དེས་ན་ཡིན་པར་འདོད་པ་ ཤེས་རབ་འཆལ་པའོ། ། ༈ ལུང་ཚིག་ཕྱི་རོལ་དོན་ལ་ཚད་མ་མིན། དང་པོ་ལ་བཞི། ལུང་ཙམ་ཚད་མ་ཡིན་པ་དགག ཁྱད་པར་ཅན་ཚིག་ ཚད་མ་དགག མ་བྱས་རིག་བྱེད་ཚད་མ་དགག དེ་དག་ཀུན་གྱི་འཇུག་བསྡུད་བསྟན་པའོ། ། ༈ ལུང་ཙམ་ཚད་མ་ཡིན་པ་དགག་པ། དང་པོ་ནི། སྒྲ་རྣམས་ནས་དོན་གྲུབ་མིན་ལ། བུམ་པ་ཞེས་པའི་སྒྲ་ཆོས་ཅན་གཞི་འགར་ བུམ་པ་བསྒྲུབ་པའི་རྟགས་ཡང་དག་མ་ཡིན་ཏེ། བུམ་པ་དང་རང་བཞིན་འབྲེལ་པ་མེད་པས་ སོ། །དེ་དག་ནས་སྟོན་པར་བྱེད་ལ། བུམ་པ་ཞེས་པའི་གནས་སྐབས་ལྔ་བྲལ་གྱི་ངག་ཆོས་ ཅན། རང་སྨྲ་བ་པོའི་སྐྱེས་བུ་ལ་རང་གི་དོན་བསྟན་འདོད་ཀྱི་བསམ་པ་བསྒྲུབ་པའི་རྟགས་ ཡང་དག་ཡིན་ཏེ། ཚུལ་གསུམ་པས་སོ། །སྒྲ་ཕྱི་རོལ་ལ་ཚད་མ་མ་ཡིན་ན། ཡིད་ཆེས་ནས་ རྗེས་སུ་དཔག་པ་ཉིད་ཅེས་ལུང་རྗེས་དཔག་ཏུ་གསུངས་པ་ཇི་ལྟར་ཞེ་ན། དེ་ཡི་དོན་ནི་ཤིན་ ལྐོག་སྟོན་པའི་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་བཀའ་ཆོས་ཅན། རང་ག
【現代漢語翻譯】 如果否認『我』存在，那麼在論證上，不變異的事物，作為所知法，不具備主體的詞義和自相，那麼這個集合就不會成為正確推理的能立，因為不具備主體的詞義。為什麼？因為主體不具備自相。如果說不具備自相的事物是它的能立，那麼從何處成立呢？不具備自相的事物，作為法，不應該是它，因為已經通過確立周遍的意識成立，並且沒有忘記。 因為依賴於詞義，所以對於煮、燒等果實的追求，作為所求，應該是進入自性，因為是果實的追求。周遍成立，因為獲得之果的產生依賴於這個自相。從作用上有什麼好處呢？火的詞義，作為法，不是煮燒追求的對象，因為不能實現火的作用。 第三，從總集中考察的法未被觀察到。如果說未被觀察到的是考察的主體自相的法，而這裡未被觀察到的是詞義的法，這二者是矛盾的。第三，是從分別念上所說。『被施設的法未被觀察到』，這個『被施設』，作為法，不是主體自相，因為是主體的詞義。為什麼？因為是執取主體的分別唸的顯現對象。未被觀察到具有主體事物的近取，作為法，不是僅僅作為主體自相的法，因為陳那、法稱論師已經說過是主體的詞義的法。 簡述二者之初的反駁： 第二部分包含兩點：聖言量不是外境的衡量標準，因此認為聖言量是外境的衡量標準是邪慧。 聖言量不是外境的衡量標準： 第一部分包含四點：破斥僅僅是聖言量是衡量標準；破斥具有差別的詞是衡量標準；破斥非人為的吠陀是衡量標準；展示所有這些的包含。 破斥僅僅是聖言量是衡量標準： 第一，從聲音上不能成立意義。『瓶子』這個聲音，作為法，在某個基上不是成立瓶子的正確推理的因，因為與瓶子沒有自性關聯。從這些中進行指示，『瓶子』這個脫離五種狀態的言語，作為法，對於說話者來說，是成立自己想要表達的意思的正確推理的因，因為具備三相。如果聲音不是外境的衡量標準，那麼如何解釋經中說『相信是隨後的比量』呢？它的意思是，顯示極隱蔽事物的薄伽梵的教言，作為法，是...
【English Translation】 If 'I' is denied, then in terms of proof, the unchanging, as an object of knowledge, does not possess the meaning of the subject and its own characteristic. Then this collection will not become a valid proof, because it does not possess the meaning of the subject. Why? Because the subject does not possess its own characteristic. If it is said that the thing that does not possess its own characteristic is its proof, then from where is it established? The thing that does not possess its own characteristic, as a dharma, should not be it, because it has already been established by the consciousness that establishes the pervasion, and it has not been forgotten. Because it depends on the meaning of words, the pursuit of fruits such as cooking and burning, as the object of pursuit, should be entering into self-nature, because it is the pursuit of fruits. The pervasion is established, because the production of the fruit to be obtained depends on this own characteristic. What benefit is there from the function? The meaning of the word 'fire', as a dharma, is not the object of pursuit of cooking and burning, because it cannot realize the function of fire. Third, the dharma examined in the aggregate is not observed. If it is said that what is not observed is the dharma of the subject's own characteristic, and here what is not observed is the dharma of the meaning of words, these two are contradictory. Third, it is said from the perspective of conceptualization. The 'imputed' in 'the imputed dharma is not observed', as a dharma, is not the subject's own characteristic, because it is the meaning of the subject's words. Why? Because it is the object of appearance of the conceptualization that grasps the subject. Not observing the object that has the proximate cause of the subject's object, as a dharma, is not merely the dharma of the subject's own characteristic, because Dignāga and Dharmakīrti have said that it is the dharma of the subject's meaning. Brief refutation of the first of the two: The second part contains two points: scripture is not a measure of external objects, therefore, believing that scripture is a measure of external objects is perverse wisdom. Scripture is not a measure of external objects: The first part contains four points: refuting that scripture alone is a measure; refuting that words with differences are a measure; refuting that non-human Vedas are a measure; showing the inclusion of all of these. Refuting that scripture alone is a measure: First, meaning cannot be established from sounds. The sound 'vase', as a dharma, is not a valid reason for establishing a vase on some basis, because it has no inherent connection with the vase. From these, it indicates that the speech 'vase', which is separated from the five states, as a dharma, is a valid reason for establishing the speaker's intention to express his own meaning, because it possesses the three aspects. If sound is not a measure of external objects, then how is it explained that 'belief is the subsequent inference' in the scriptures? Its meaning is that the words of the Bhagavan, which reveal extremely hidden things, as a dharma, are...
ི་དོན་ལ་སྐྱེས་བུ་མི་སླུ་སྟེ། ཉེས་ པ་མཐའ་དག་ཟད་པའི་ཚིག་ཡིན་པས་སོ། །ཆོས་ཅན་རྗེས་དཔག་ཏུ་གདགས་སུ་རུང་སྟེ། རང་འབྲས་ཡིད་ཆེས་རྗེས་དཔག་འབྱུང་བས་སོ། ། འབྲེལ་པ་དང་ནས་བྱས་ཡིན་གྱི་ལ། སངས་རྒྱས་ཀྱི་གསུང་རབ་ཆོས་ཅན། རྟོག་ལྡན་གྱི་ འཇུག་བྱའི་ལུང་ཡིན་ཏེ། བླང་དོར་ཇི་ལྟ་བར་འབྲེལ་པ་དང་དོན་བསྒྲུབ་པ་དང་རྗེས་སུ་མཐུན་ 1-72 པའི་ཐབས་སྟོན་པ་དང་སྐྱེས་བུའི་དོན་ནི་བརྗོད་པའི་ངག་སྟེ། ལུང་ཁྱད་པར་གསུམ་ལྡན་ ཡིན་པས་སོ། །དེ་ལས་ནས་མིན་ལ། སེའུ་བཅུ་པའི་ངག་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་རྟོགས་ལྡན་འཇུག་ བྱའི་བསྟན་བཅོས་རྣམ་དག་མ་ཡིན་ཏེ། བླང་དོར་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པར་སྟོན་པའི་ངག་འབྲེལ་ ཆགས་མིན་པས་སོ། །ཞེས་སོགས་དགོད་དོ། །མཐོང་དང་ནས་མི་བསླུའོ་ལ། ཆོས་ཅན། བསྟན་བྱ་ལ་སྐྱེས་བུ་མི་བསླུ་སྟེ། མངོན་སུམ་དང་དངོས་པོ་སྟོབས་ཞུགས་དང་ལུང་ལ་བརྟེན་ པའི་རྗེས་དཔག་རྣམ་པ་གཉིས་ཀྱིས་ཀྱང་གནོད་པ་མེད་པ་སྟེ། དཔྱད་པ་གསུམ་གྱིས་དག་ པའི་ལུང་ཡིན་པས་སོ། །ཡིད་ཆེས་ནས་གསུམ་ལ། ཤིན་ལྐོག་སྟོན་པའི་བཅོས་ལྡན་འདས་ ཀྱི་བཀའ་ཆོས་ཅན། བསྟན་བྱ་ཤིན་ལྐོག་ལ་སྐྱེས་བུ་མི་བསླུ་བ་སྟེ། དེ་སྟོན་པའི་ཉེས་ཟད་ཀྱི་ ཚིག་ཡིན་པས་སོ། །ཤིན་ལྐོག་སྟོན་པའི་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་བཀའ་ལས་ཤིན་ལྐོག་ངེས་ པའི་རྣམ་རྟོག་ཆོས་ཅན། ཤིན་ལྐོག་ལ་རྗེས་དཔག་ཡིན་ཏེ། ཚུར་མཐོང་གི་དངོས་པོ་སྟོབས་ ཞུགས་ཀྱི་ཡུལ་ལས་འདས་པའི་རང་ཡུལ་འཇལ་བའི་རྣམ་རྟོག་ཡིན་པས་སོ། །ཞེས་སློབ་ དཔོན་གྱིས་གསུངས་སོ། །བླང་དང་ནས་རྗེས་སུ་དཔག་པ་ལ། སངས་རྒྱས་ཀྱི་གསུང་རབ་ ཆོས་ཅན། ཤིན་ལྐོག་ལས་མི་བསླུ་སྟེ། གཙོ་བོའི་དོན། བདེན་བཞི་ལ་གྲོལ་བ་དོན་གཉེར་མི་ བསླུ་བའི་ལུང་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། བདེན་བཞི་བླང་དོར་ཐབས་དང་བཅས་པ་ཁྱོད་ཀྱིས་བསྟན་ པ་ལྟར་ཡིན་ལུགས་བཞིན་འཇུག་པའི་ཚད་མས་གཏན་ལ་ཕེབས་པའི་ལུང་ཡིན་པས་སོ། ། ༈ ཁྱད་པར་ཅན་ཚིག་ཚད་མ་དགག་པ། གཉིས་པ་ལ་རྩོད་ལན་གཉིས་ལས། དང་པོ་ནི། སྐྱེས་བུ་ནས་གཞན་གྱི་སེམས་ལ། རི་ ཁྲོད་རྗེ་པ་སོགས་ན་རེ། ཉེས་པ་ཀུན་ཟད་ཡོན་ཏན་ཀུན་ལྡན་གྱི་སྐྱེས་བུ་ཕུལ་དུ་བྱུང་བས་ བྱས་པའི་ཚིག་ཇི་བཞིན་དོན་ཅན་ནོ་ཞེ་ན། གཉིས་པ་ལ་གཉིས། ཉེས་མེད་རྟོགས་པར་དཀའ། ཉེས་ཟད་སྲིད་པར་བསྒྲུབ་པའོ། ། དང་པོ་ནི། གལ་ཏེ་ནས་འདོད་ལ། ལུང་ལ་འཇུག་པའི་ཚུར་མཐོང་ཆོས་ཅན། ལུང་བྱེད་པ་ 1-73 པོ་ཉེས་པ་ཀུན་ཟད་ཡོན་ཏན་ཀུན་ལྡན་དུ་ཁྱོད་ཀྱི་དངོས་པོ་སྟོབས་ཞུགས་ཀྱི་ཚད་མས་ཤེས་ པར་བྱས་ནས་ཁྱོད་ལུང་ལ་འཇུག་དགོས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། ཡིན་ན་ཚུར་མཐོང་སུ་ཡང་ལུང་ལ་ མི་འཇུག་པའི་སྐྱོན་ཡོད་པས་སོ། །ཇི་ལྟར་ན་ཆོས་ཅན། ལུང་ལ་འཇུག་པ་མིན་པར་ཐལ། དེ་ དེ་ལྟར་ཁྱོད་ཀྱི་དངོས
【現代漢語翻譯】 因為它是無欺騙性的，是所有過失都已斷盡的語言。 法（chos can）可以被後來的推論所證實，因為從其結果中會產生確信的推論。 從關聯性開始，佛陀的教言（sangs rgyas kyi gsung rab）是具有理解能力者應該遵循的聖言，因為它展示瞭如何以適當的方式聯繫、實現目標並遵循，並且是表達個人意義的語言，因為它具備三種特殊的聖言特徵。 與此相反，「十個蘋果」這句話不是純粹的論著，因為它不是以一種不顛倒的方式展示應該接受和拒絕的內容的關聯性語言。 諸如此類的例子可以被引用。 從『所見』開始，法（chos can）對於所教導的內容不會欺騙人，因為它沒有受到直接認知、事物力量、以及基於聖言的兩種推論的損害，因為它是一個經過三種檢驗的聖言。 從『確信』開始，對於那些展示隱秘事物的薄伽梵（bcos ldan 'das，Bhagavan）的教言（bka'）來說，法（chos can）對於所教導的隱秘事物不會欺騙人，因為它是斷盡過失的語言。 從薄伽梵（bcos ldan 'das，Bhagavan）的教言（bka'）中產生的關於隱秘事物的概念（rnam rtog）是關於隱秘事物的推論，因為它是一種衡量其自身領域之外的事物的概念，而這個領域超出了直接可見的事物力量的範圍。 正如老師所說。 從『接受』開始，佛陀的教言（sangs rgyas kyi gsung rab）對於隱秘事物不會欺騙人，因為主要目的是，對於四聖諦（bden bzhi）的解脫，它是一個不會欺騙尋求意義的人的聖言，因為它是一個通過衡量而確定的聖言，四聖諦（bden bzhi）以及接受和拒絕的方法，正如你所展示的那樣。 駁斥特殊詞語的量（tshad ma）。 第二部分包含兩個辯論和回答。首先，從『人』開始，住在山洞裡的人說，由一個斷盡所有過失並具備所有優點的卓越之人所說的話，正如其字面意義一樣有意義。 第二部分包含兩個方面：無過失難以理解，以及斷盡過失難以證明。 首先，從『如果』開始，對於那些遵循聖言的可見事物來說，你不需要遵循聖言，因為你通過事物力量的量來了解聖言的作者已經斷盡所有過失並具備所有優點，因為如果這樣，那麼沒有人會遵循聖言。為什麼呢？因為法（chos can）不遵循聖言。為什麼呢？因為它是那樣的。
【English Translation】 Because it is infallible, it is the word that has exhausted all faults. The dharma (chos can) can be established by subsequent inference, because a confident inference arises from its result. Starting with the connection, the Buddha's teachings (sangs rgyas kyi gsung rab) are the scripture to be followed by those with understanding, because it shows how to connect, accomplish goals, and follow accordingly, and it is the language that expresses personal meaning, because it possesses three special scripture characteristics. In contrast, the statement 'ten apples' is not a pure treatise, because it is not a language of connection that shows what should be accepted and rejected in a non-inverted way. Such examples can be cited. Starting with 'seeing', the dharma (chos can) does not deceive beings regarding what is to be taught, because it is not harmed by direct perception, the power of things, and the two types of inference based on scripture, because it is a scripture purified by three examinations. Starting with 'confidence', for the words of the Bhagavan (bcos ldan 'das) who reveals the very hidden, the dharma (chos can) does not deceive beings regarding the very hidden to be taught, because it is the word of exhausting faults that reveals it. The conceptual thought (rnam rtog) that ascertains the very hidden from the words of the Bhagavan (bcos ldan 'das) is an inference about the very hidden, because it is a conceptual thought that measures its own object beyond the scope of the power of things that are visible here. As the teacher said. Starting with 'accepting', the Buddha's teachings (sangs rgyas kyi gsung rab) do not deceive regarding the very hidden, because the main purpose is that for liberation in the Four Noble Truths (bden bzhi), it is a scripture that does not deceive those seeking meaning, because it is a scripture established by measurement, the Four Noble Truths (bden bzhi) and the means of acceptance and rejection, as you have shown. Refuting the measure (tshad ma) of special words. The second part contains two debates and answers. First, starting with 'person', the hermits say that the words spoken by an extraordinary person who has exhausted all faults and possesses all virtues are meaningful just as they are. The second part contains two aspects: faultlessness is difficult to understand, and exhausting faults is difficult to prove. First, starting with 'if', for those visible things that follow scripture, you do not need to follow scripture, because you know through the measure of the power of things that the author of the scripture has exhausted all faults and possesses all virtues, because if so, then no one would follow scripture. Why? Because the dharma (chos can) does not follow scripture. Why? Because it is so.
་པོ་སྟོབས་ཞུགས་ཀྱི་ཚད་མས་ཤེས་པར་མི་ནུས་པས་སོ། །རྟགས་སྒྲུབ་ པ་ནི་འདི་ནི་འདི་ལྟའམ་ནས་གཞན་གྱིས་ཤེས་ལ། ཆོས་ཅན་ལུང་བྱེད་པ་པོ་སྐྱོན་ལྡན་ནམ། སྐྱོན་ལྡན་མིན་ཞེས་ཁྱོད་ཀྱི་དངོས་པོ་སྟོབས་ཞུགས་ཀྱི་ཚད་མས་རྟོགས་དཀའ་བར་ཐལ། དེ་ ལྟར་རྟོགས་པའི་ཁྱོད་ཀྱི་དངོས་པོ་སྟོབས་ཞུགས་ཀྱི་ཚད་མ་མེད་པའི་ཕྱིར། གཉིས་པ་ནི། འགྲིབ་དང་ནས་བཅས་ཉིད་ཕྱིར་ལ། ཆགས་སོགས་ཆོས་ཅན། གནོད་ བྱེད་དང་བཅས་པ་ཡིན་ཏེ། རང་གི་གཉེན་པོ་མངོན་དུ་གྱུར་ཅིང་། འཕེལ་བའི་རྒྱུད་ལ་ཁྱོད་ འགྲིབ་ཅིང་དེ་འགྲིབ་པའི་རྒྱུད་ལ་ཁྱོད་འཕེལ་བར་འགྱུར་བས་སོ། །དེ་གོམས་ནས་ཟད་པར་ འགྱུར་ལ། ཉོན་མོངས་ཆོས་ཅན། རང་གི་གཉེན་པོའི་ངང་དུ་གྱུར་པའི་རྒྱུད་ལ་ལར་ཟད་པར་ འགྱུར་ཏེ། གནོད་བྱེད་དང་བཅས་པའི་སེམས་ཀྱིས་སྐྱོན་ཡིན་པས་སོ། །ཁྱབ་སྟེ། གཉེན་པོ་དེ་ བསྒོམས་པས་སེམས་རྒྱུད་ཉེས་མེད་དེ་ཡི་བདག་ཉིད་དུ་འགྱུར་བས་སོ། །སྐྱེས་བུ་ཉེས་མེད་ དེ་ཉེས་པའི་གཉེན་པོའི་ངང་དུ་གྱུར་པའི་སེམས་ལ་ཉེས་པ་འབྱུང་བས་སོ་ཞེ་ན། འཚེ་བ་མེད་ ནས་འཛིན་ཕྱིར་རོ་ལ། གནས་གྱུར་གྱི་ཡེ་ཤེས་མཐར་ཕྱིན་ཆོས་ཅན། རང་རྒྱུད་ལྡན་གྱི་རྒྱུད་ ཀྱི་ཆགས་སོགས་ཀྱི་ཁྱོད་ལྡོག་པ་ལ་འབད་དུ་ཟིན་ཀྱང་དེས་ཁྱོད་མི་བཟློགས་ཏེ་རང་རྒྱུད་ ལྡན་གྱི་ཁྱོད་ཀྱི་སྐྱོན་དང་ཉེས་པའི་ཡོན་ཏན་མཐོང་བ་མེད་པས་སོ། །ཟུར་སྔ་མ་དེར་ཐལ། སྐྱོན་ཐམས་ཅད་མེད་པ་དང་བདེན་པའི་གནས་ལུགས་ཁྱོད་ཀྱི་ཡུལ་དུ་ཡོད་ཅིང་སེམས་ཀྱི་ རང་བཞིན་ཡིན་པས་སོ། །ཁྱབ་སྟེ། ཆགས་སོགས་རྣམས་དེ་གསུམ་ལས་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཡིན་ པས་སོ། །ཁྱབ་སྟེ། ཆོས་ཅན་ཀྱང་ཞེས་པས་ཉེས་པ་ཆགས་སོགས་ཀྱིས་ཁྱོད་ལྡོག་པའི་འབད་ 1-74 པ་མེད་དེ། རང་རྒྱུད་ལྡན་གྱི་བློ་ནི། གཉེན་པོ་བདག་མེད་རྟོགས་པ་མཐར་ཐུག་དེ་ཡི་ཕྱོགས་ འཛིན་ཅིང་འབད་ཀྱི། ཉེས་པ་བསྐྱེད་པའི་རྩོལ་བ་མེད་པས་སོ། ། ཉེས་པའི་རྒྱུ་གང་ཞེ་ན། ཉེས་པ་ཆགས་སོགས་ཐམས་ཅད་ཆོས་ཅན། རང་རྒྱུ་འཇིག་ལྟ་ ལས་སྐྱེས་ཏེ་དེས་ཕན་ནས་སོ། །འོ་ན་ཉོན་མོངས་ཀུན་མ་རིག་པའི་འབྲས་བུར་གསུངས་པ་ དང་འགལ་ལོ་ཞེ་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། ཆགས་སོགས་འཇིག་ལྟ་ལས་སྐྱེས་པ་དང་། མ་རིག་ པའི་འབྲས་བུ་གསུངས་པ་མི་འགལ་ཏེ། འཇིག་ལྟ་དེ་ཉིད་མ་རིག་པ་ཡིན་པས་སོ། །དེ་དེར་ ཐལ། བདག་ཏུ་རྨོངས་པའི་བློ་ཡིན་པས་སོ། །དེར་དེ་ལ་ཆགས་ནས་གསུངས་ལ། བདག་དང་ བདག་གིར་ཆགས་པ་ཆོས་ཅན། འཇིག་ལྟ་ལས་སྐྱེས་ཏེ། དེས་ཕན་པས་སོ། །ཞེ་སྡང་སོགས་ ཆོས་ཅན། བདག་དང་བདག་གིར་ཆགས་པ་ལས་སྐྱེས་ཏེ། དེས་ཕན་པས་སོ། །སྐྱེས་བུ་ཆོས་ ཅན། ཉོན་མོངས་ཅན་གྱི་གཏི་མུག་ཉེས་པ་ཆགས་སོགས་ཀྱི་རྒྱུར་གསུངས་པ་རིགས་ཏེ། འཇིག་ལྟ་ཡང་མ་རིག་པ་ཡིན་པས་སོ། །ཆོས
【現代漢語翻譯】 因為無法通過實物力量的量度來了解。（對方辯論）建立論證是這樣的：這個事物是這樣的，或者其他人知道。作為論題的陳述者是有缺陷的嗎？因為難以通過你的實物力量的量度來理解是否有缺陷。因為你沒有那樣理解的實物力量的量度。 第二點是：減少等等都必然會發生。貪慾等作為論題，是有損害的，因為它們的對治法顯現出來，並且你在增長的相續中減少，在減少的相續中你增長。習慣了就會耗盡。煩惱作為論題，在成為對治法的狀態的相續中，最終會耗盡，因為是有損害的心所造成的過患。這是普遍的，因為通過修習對治法，心相續會變成無過患的自性。如果說，無過患的補特伽羅，在成為過患對治法的狀態的心中，會出現過患，那麼，因為沒有傷害而執著。達到究竟轉化狀態的智慧作為論題，即使你努力阻止自相續所具有的貪慾等，也無法阻止，因為自相續所具有的你沒有看到過患和罪過的功德。在前一個部分是這樣的，因為一切過患都不存在，並且真理的實相是你的境，並且是心的自性。這是普遍的，因為貪慾等與這三者完全相反。這是普遍的，作為論題，罪過貪慾等沒有阻止你的努力，因為自相續的智慧是：對治法是證悟空性的究竟，執持並且努力，沒有產生罪過的努力。 罪過的因是什麼呢？一切罪過貪慾等作為論題，是從我見中產生的，因為它們有益。如果說，那麼與經中說一切煩惱都是無明的果實相違背，那麼，所知作為論題，貪慾等是從我見中產生的，以及說是無明的果實並不矛盾，因為我見本身就是無明。它之所以是無明，是因為它是對自我的愚癡之心。因此說對自我執著。對我和我所的執著作為論題，是從我見中產生的，因為它們有益。嗔恨等作為論題，是從對我和我所的執著中產生的，因為它們有益。補特伽羅作為論題，說具有煩惱的愚癡是罪過貪慾等的因是合理的，因為我見也是無明。法。
【English Translation】 Because it cannot be known by the measure of the power of substance. (Opponent's argument) Establishing the argument is like this: This thing is like this, or others know. Is the proponent of the subject flawed? Because it is difficult to understand whether there are flaws through your measure of the power of substance. Because you do not have the measure of the power of substance to understand it that way. The second point is: Decrease and so on are bound to happen. Greed, etc., as the subject, are harmful, because their antidotes appear, and you decrease in the continuum of growth, and you increase in the continuum of decrease. Getting used to it will exhaust it. Afflictions, as the subject, will eventually be exhausted in the continuum of becoming the state of the antidote, because it is the fault caused by the harmful mind. This is universal, because by practicing the antidote, the mind continuum will become the nature of being without fault. If it is said that a flawless person, in the mind that has become the state of the antidote to faults, will have faults, then, because there is no harm, there is attachment. Wisdom that reaches the ultimate state of transformation, as the subject, even if you try to prevent the greed, etc., that your own continuum possesses, you cannot prevent it, because your own continuum does not see the merits of faults and sins. It is like this in the previous part, because all faults do not exist, and the reality of truth is your object, and it is the nature of the mind. This is universal, because greed, etc., are completely opposite to these three. This is universal, as the subject, the sin of greed, etc., does not prevent your efforts, because the wisdom of one's own continuum is: the antidote is the ultimate realization of emptiness, holding on and striving, there is no effort to create sins. What is the cause of sins? All sins, greed, etc., as the subject, are born from the view of self, because they are beneficial. If it is said that it contradicts the sutra which says that all afflictions are the fruit of ignorance, then, the knowable as the subject, greed, etc., are born from the view of self, and it is not contradictory to say that it is the fruit of ignorance, because the view of self itself is ignorance. The reason it is ignorance is because it is the mind of delusion about the self. Therefore, it is said to be attached to the self. Attachment to self and what belongs to self, as the subject, is born from the view of self, because they are beneficial. Hatred, etc., as the subject, is born from attachment to self and what belongs to self, because they are beneficial. It is reasonable to say that the deluded ignorance of a person with afflictions is the cause of sins, greed, etc., because the view of self is also ignorance. Dharma.
་ཅན་མདོ་གཞན་ས་བཅུ་པ་སོགས་ལས་འཇིག་ ལྟ་ཆགས་སོགས་ཀྱི་རྒྱུར་བཤད་པ་འཐད་དེ། དེ་སྤངས་པ་ན་ཆགས་སོགས་ཀུན་སྤོང་བའི་སྒོ་ ནས་དེ་བདག་མེད་རྟོགས་པའི་འཛིན་སྟངས་འགལ་ཟླ་དངོས་ཡིན་པས་སོ། ། ༈ མ་བྱས་རིག་བྱེད་ཚད་མ་དགག་པ། གསུམ་པ་ལ་གཉིས། མ་ཁྱབ་པས་ཕྱོགས་གཅིག་བདེན་པས་རིག་བྱེད་ཚད་མར་འདོད་ པ་དགག་པའོ། ། ༈ མ་ཁྱབ་པས་ཕྱོགས་གཅིག་བདེན་པས་ཤེས་བྱ་ཚད་མར་འདོད་པ་དགག་པ། དང་པོ་ལ་གཉིས་ལས། ༈ འདོད་པ་བརྗོད་པ། འདོད་པ་བརྗོད་པ་ནི། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། སྐྱེས་ བུ་མ་བྱས་པའི་ཚིག་ཡིན་ན། བདེན་དོན་ཅན་ཡིན་པས་ཁྱབ་སྟེ། དེ་ཡིན་ན་ལོག་པར་འགྱུར་ བའི་རྒྱུ་མེད་པས་སོ། །དེར་ཐལ། ཚིག་རྣམས་ལོག་པ་སྟོན་པའི་རྒྱུ་ཉེས་རྣམས་སྐྱེས་བུས་ བརྟེན་པའི་ཕྱིར་ཞེས་དཔྱོད་པ་པ་བརྗོད་པར་བྱེད་དོ། ། ༈ སུན་འབྱིན་བཤད་པ། གཉིས་པ་སུན་འབྱིན་བཤད་པ་ལ་གཉིས། མགོ་མཚུངས་ཀྱིས་དགག རིགས་པ་གཞན་ བསྟན་པའོ། ། ༈ མགོ་མཚུངས་ཀྱིས་དགག་པ། དང་པོ་ནི། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། སྐྱེས་བུས་མ་བྱས་པའི་ཚིག་ཡིན་ན་ལོག་དོན་ 1-75 ཅན་ཡིན་པས་ཁྱབ་པར་ཐལ། དེ་ཡིན་ན་བདེན་པ་སྟོན་པའི་རྒྱུ་མེད་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། བདེན་ཚིག་རྣམས་བདེན་པ་སྟོན་པའི་རྒྱུ་ཡོན་ཏན་རྣམས་སྐྱེས་བུ་ལ་བརྟེན་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པ་ ཁས་སོ། ། གཉིས་པ་ལ་དྲུག སྒྲ་དོན་འབྲེལ་པ་དགག སྒྲ་མ་བྱས་པ་དགག སྒྲ་མི་རྟག་པ་བསྒྲུབ། མ་ བྱས་པའི་རྟགས་འཁྲུལ། སྔར་མ་བྱས་པ་དགག ། རིག་བྱེད་དོན་ངེས་དགག་པའོ། ། ༈ སྒྲ་དོན་འབྲེལ་པ་དགག་པ། དང་པོ་ལ་གསུམ། ཁས་བླངས་དང་པོ་རིགས་པས་དགག བྱས་མ་བྱས་ཁས་བླངས་ཀྱིས་ དགག རིགས་པ་སྣ་ཚོགས་ཀྱིས་དགག་པའོ། ། ༈ ཁས་བླངས་དང་པོ་རིགས་པས་དགག་པ། དང་པོ་ནི། དོན་ཤེས་ནས་ཉིད་དུ་སྲིད་ལ། རང་ཉིད་ཀྱི་ཚིག་ཆོས་ཅན། སྐྱེས་བུས་མ་བྱས་ཀྱང་དོན་ལོག་པ་སྟོན་སྲིད་པར་ཐལ། བརྡ་ ལས་དོན་རྟོགས་བྱེད་ཀྱི་ཚིག་ཡིན་པས་སོ། །ཁྱབ་པ་ཁས་ཏེ། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེ་ལ་དེས་ ཁྱབ་པར་ཐལ། ངག་གི་བརྡ་ནི་རྗོད་བྱེད་སྒྲས་དོན་གོ་བར་བྱེད་པའི་རྒྱུ་མཚན་ཡིན་ལ། བརྡ་ དེ་ནི་སྐྱེས་བུ་ལ་བརྟེན་པས་སོ། ཁྱབ་པ་ཁས་སོ། །སྒྲ་དོན་གྱི་འབྲེལ་པ་སྐྱེ་བུ་བྱས་པ་མིན་ གྱི་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱིས་གྲུབ་པ་ཡིན་པས་སོ། །རྟགས་མ་གྲུབ་ཅེ་ན། རིག་སྒྲ་ཆོས་ཅན། དོན་གང་ ལ་བརྡ་སྦྱོར་རིགས་པ་མེད་པར་ཡང་ཁྱོད་ལས་རང་གི་དོན་རྟོགས་པར་ཐལ། རང་གི་བརྗོད་ བྱ་དང་ངོ་བོ་ཉིད་གྱིས་འབྲེལ་སྟོབས་ཀྱིས་དོན་སྟོན་པས་སོ། །སྒྲ་དོན་ངོ་བོ་ཉིད་འབྲེལ་དེ་ ནི་བརྡ་ལས་གསལ་བ་ཡིན་པས་ཁྱབ་པ་མེད་ཅེ་ན། ཆོས་ཅན་བརྗོད་བྱ་ལ་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱིས་ འབྲེལ་སྟོབས་ཁོ་ན་རང་གི་བརྗོད་བྱ་གོ་བར་བྱེད་པའི་རྒྱུ་མཚན་དུ་རྟགས་པ་དོན་མེད་པར་ ཐལ། ཁྱོད་ལས
【現代漢語翻譯】 此外，在《十地經》等其他經典中，將『執著』等視為『世間見』的根源是合理的。因為斷除『執著』，就能通過斷除一切『貪著』的方式，認識到『無我』，這與執著的觀點是直接矛盾的。 駁斥『非造作吠陀』的量（pramana， प्रमाण， pramāṇa，量） 第三部分分為兩點：駁斥因不遍（avyāpaka，अव्यापक，avyāpaka，不遍）而認為『一方真實』的吠陀為量。 駁斥因不遍而認為『所知』為量 第一部分分為兩點： 陳述觀點 陳述觀點如下：『所知』（she ja，शेज，śeja，所知）是法，如果它是『非人造作之語』，那麼它必然是真實的，因為如果是『非人造作之語』，就不會有導致謬誤的原因。理由是，詞語謬誤的原因都依賴於人。這是數論派（Samkhya，सांख्य，sāṃkhya，數論）的觀點。 駁斥 第二部分是駁斥，分為兩點：以相同的方式駁斥，以及展示其他理證。 以相同的方式駁斥 第一點是：『所知』是法，如果它是『非人造作之語』，那麼它必然是虛假的，因為如果是『非人造作之語』，就不會有導致真實的原因。理由是，真實的詞語依賴於人的功德。普遍性（khyab pa，ख्याप，khyāpa，周遍）是被承認的。 第二部分分為六點：駁斥『聲音與意義的關聯』，駁斥『聲音的非造作性』，論證『聲音的無常性』，『非造作性』的虛假徵象，駁斥『先前非造作性』，以及駁斥『吠陀意義的確定性』。 駁斥『聲音與意義的關聯』 第一部分分為三點：以理證駁斥最初的承諾，以『造作』和『非造作』的承諾駁斥，以及以各種理證駁斥。 以理證駁斥最初的承諾 第一點是：即使瞭解意義，也可能存在謬誤。 就其自身的詞語而言，即使不是人造作的，也可能表達錯誤的意義，因為詞語是通過約定俗成來理解意義的。普遍性是被承認的。『所知』是法，它必然被其所周遍，因為語言的約定俗成是聲音表達意義的原因，而約定俗成依賴於人。普遍性是被承認的。聲音和意義的關聯不是人造作的，而是自然形成的。如果有人說：『徵象不成立』。 那麼，『聲音』是法，即使沒有約定俗成的理證，你也能從中理解它的意義，因為它通過自身所表達的內容和自然關聯來表達意義。聲音和意義的自然關聯比約定俗成更清晰，如果有人說：『沒有普遍性』。 那麼，將『法』（chos chan，छोस छन，chos chan，法）的自然關聯作為理解其自身所表達內容的唯一原因，是沒有意義的，因為它來自你。
【English Translation】 Furthermore, it is reasonable to explain in other sutras such as the Ten Bhumi Sutra (Dashabhumika Sutra) that 'attachment' is the cause of 'worldly views' etc. Because abandoning 'attachment' is the direct opposite of the grasping that realizes 'no-self' by abandoning all 'desires' etc. Refuting the apaurusheya (non-human origin) as a valid means of knowledge (pramana). The third section has two parts: refuting the acceptance of the Vedas as a valid means of knowledge because one aspect is true due to non-pervasiveness. Refuting the acceptance of knowable things as valid means of knowledge due to non-pervasiveness. The first part has two sections: Stating the position. Stating the position: 'Knowable things' (she ja) are the subject. If it is a 'non-human made word', then it is necessarily true, because if it is, there is no cause for it to become false. The reason is that all the causes of false words depend on humans. This is what the Samkhya school states. Refutation. The second part is the refutation, which has two sections: refuting with the same premise, and showing other reasons. Refuting with the same premise. The first is: 'Knowable things' are the subject. If it is a 'non-human made word', then it is necessarily false, because if it is, there is no cause for it to show truth. The reason is that all true words depend on the qualities of humans. The pervasiveness is accepted. The second part has six sections: refuting the connection between sound and meaning, refuting the non-createdness of sound, proving the impermanence of sound, the fallacy of the sign of non-createdness, refuting prior non-createdness, and refuting the certainty of the meaning of the Vedas. Refuting the connection between sound and meaning. The first part has three sections: refuting the first commitment with reasoning, refuting with the commitment of created and uncreated, and refuting with various reasonings. Refuting the first commitment with reasoning. The first point is: even after knowing the meaning, it is possible to be wrong. Regarding one's own words, even if they are not made by a person, it is possible to show a wrong meaning, because words are used to understand meaning through convention. The pervasiveness is accepted. 'Knowable things' are the subject. It is necessarily pervaded by that, because the convention of language is the reason why the expressing sound makes one understand the meaning, and that convention depends on a person. The pervasiveness is accepted. The connection between sound and meaning is not made by a person, but is established by its own nature. If someone says, 'The sign is not established'. Then, 'sound' is the subject. Even without the reasoning of convention, you will understand its meaning from it, because it shows the meaning by the power of its own expression and natural connection. The natural connection between sound and meaning is clearer than convention. If someone says, 'There is no pervasiveness'. Then, it is meaningless to consider the natural connection of the 'dharma' (chos chan) as the only reason for understanding its own expression, because it comes from you.
་རང་གི་དོན་གོ་བར་བརྡ་ལ་ལྟོས་པས་སོ། །རྟགས་བསལ་ལོ། །ཚིག་རྣམས་ ཆོས་ཅན། བརྡ་ཡི་དབང་གིས་དོན་གཞན་དོན་གཞན་དང་གཞན་རྟོག་པར་བྱེད་པར་མི་ འགྱུར་བར་ཐལ། དོན་རེ་རེ་ཁོ་ན་ལ་རྗོད་བྱེད་དུ་ངེས་པས་སོ། །བརྡ་དབང་གིས་དོན་དུ་མར་ དང་བརྗོད་པར་བྱ་བྱེད་དུ་མངོན་པར་འབྲེལ་ན་དེ་ཡི་ཕྱིར། འགལ་བ་གསལ་བར་བྱེད་པ་ 1-76 ཡིན་པར་ཐལ། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། ཨག་ནི་སོགས་ཀྱི་སྒྲ་ཡང་ཁྱི་ཤ་ཟ་བ་སོགས་ཀྱིའང་རྗོད་ བྱེད་དུ་རུང་བར་ཐལ་ལོ། །སྐྱེས་བུ་ནས། དོན་མེད་འགྱུར་ལ། རིག་སྒྲ་ཆོས་ཅན། དོན་བདེན་ པ་ཁོ་ནའི་རྗོད་བྱེད་དུ་བསྒྲུབ་པའི་ཆེད་ཁོ་ནར་ཁྱོད་སྐྱེས་བུས་མ་བྱས་པར་བརྟགས་པ་དོན་ མེད་པར་ཐལ། སྐྱེས་བུའི་འདོད་པ་བཞིན་དུ་དོན་འགལ་ལ་བརྡ་ངེས་པར་བྱས་པའི་ཚིག་ ཡིན་པས་སོ། ། ༈ བྱས་མ་བྱས་ཁས་བླངས་ཀྱིས་དགག་པ། གཉིས་པ་ནི། ཐ་དད་ནས་བརྗོད་ལ། རིག་སྒྲ་དང་། དོན་བུམ་སོགས་ཆོས་ཅན། ཁྱེད་ རྣམས་ཀྱི་རང་བཞིན་འབྲེལ་པ་སྒྲུབ་པའི་ཕྱིར་དུ་རྒྱུ་མཚན་ཡང་དག་བརྗོད་དགོས་པར་ཐལ། དེ་དེར་ཡོད་པས་སོ། །འདོད་ན། ཆོས་ཅན། ཁྱེད་གཉིས་ཀྱི་རང་བཞིན་འབྲེལ་པ་མེད་པར་ ཐལ། ཁྱེད་གཉིས་རྫས་ཐ་དད་དེ་བྱུང་གི་འབྲེལ་པ་མེད་པས་སོ། །ཕྱི་མ་མ་གྲུབ་ན། རིག་སྨྲ་ རྟག་པ་བུད། སྐྱེས་བུས་ལེགས་ནས་འགྱུར་ལ། རིག་སྒྲ་ཆོས་ཅན། བརྗོད་བྱའི་དོན་མེད་པར་ ཐལ། སྐྱེ་བུས་མ་བྱས་པས་སོ། ། ལེགས་བྱས་ནས་འདྲར་འགྱུར་ལ། ཆོས་ཅན། འཁྲུལ་བར་ ཐལ། སྐྱེས་བུ་བྱས་པས་སོ། །ཁྱབ་པ་ཁས། ༈ རིགས་པ་སྣ་ཚོགས་ཀྱིས་དགག་པ། གསུམ་པ་ལ་གཉིས། རྟག་པར་གྲུབ་པ་དགག དངོས་པོ་གྲུབ་པ་དགག་པའོ། ། ༈ རྟག་པར་གྲུབ་པ་དགག་པ། དང་པོ་ ལ་གཉིས། འགོག་བྱེད་དངོས་དང་། གཞན་ལན་དགག་པའོ། ། དང་པོ་ནི། སྒྲ་དོན་གྱི་འབྲེལ་པ་རྟག་གམ་མི་རྟག མི་རྟག་ན་འཁྲུལ་བར་ཐལ་ལོ། ། གསུམ་ཁས་སོ། །རྟག་ན་འབྲེལ་པ་ཅན་ནས་ཡོད་མིན་ལ། མེ་ཞེས་པའི་སྒྲ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ དང་མེ་ཡི་འབྲེལ་པ་དེ་རྟག་པ་མིན་པར་ཐལ། མེ་དེ་མི་རྟག་པས་སོ། །དེ་ཕྱིར་ནས་ལེགས་ པར་བྱས་ལ། དོན་བུམ་པ་དང་དེ་བརྗོད་པའི་སྒྲ་ཆོས་ཅན། ཁྱེད་གཉིས་ཀྱི་འབྲེལ་པ་དེ་སྐྱེས་ བུས་བློ་ཡིས་བཞག་པ་ཙམ་ཡིན་པར་ཐལ། ཁྱེད་གཉིས་མ་འབྲེལ་ཀྱང་རྟོག་ངོར་འབྲེལ་ བར་སྣང་བ་ཙམ་ཡིན་པས་སོ། །གལ་ཏེ་དོན་ཕྱི་མ་དེ་ལྷག་གི་ངོ་བོ་ཉིད་གྱིས་འབྲེལ་པ་སྐྱེས་ 1-77 པས་སྐྱོན་མེད་ཅེ་ན། སྒྲ་རྣམས་ནས་མི་རིགས་སོ་ལ། རིག་སྒྲ་ཆོས་ཅན། སྔར་དོན་ཕྱི་མ་དང་ འབྲེལ་མེད་ཡིན་པ་ལ་ཕྱིས་དེ་དང་འབྲེལ་པར་གྱུར་པར་མི་རིགས་པར་ཐལ། རྟག་པས་སོ། ། ངེད་ལ་བུམ་སྒྲ་ཆོས་ཅན། སྔར་གྱི་རྫ་བུམ་ཞིག་པས་ཁྱོད་དང་བུམ་པའི་འབྲེལ་པ་རང་ མཚན་ཞིག་པའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་ཕྱིས་ཀྱི་གསེར་བུམ་མི
【現代漢語翻譯】 因為要理解自己的意義，需要依賴約定俗成。 駁斥完畢。 詞語，作為所立宗，不應因約定的力量而導致理解其他意義，因為它們各自只確定為表達一個意義。 如果通過約定俗成與多個意義和表達對像產生關聯，那麼這必然會造成矛盾。 知識，作為所立宗，阿格尼（藏文，梵文天城體，agni，梵文羅馬擬音，火）等聲音也應能表達吃狗肉等意義。 從『人』開始，變成『無意義』。 理智之聲，作為所立宗，爲了證明它僅僅是真理的表達，你（指人）沒有創造它而被認為是無意義的。 因為它是按照人的意願，對矛盾的意義進行約定的詞語。 第二，通過承認已做和未做來進行反駁。 從『不同』到『表達』。 理智之聲和意義，如瓶子等，作為所立宗，爲了建立你們的自性關聯，必須陳述正確的理由。 因為它們存在於那裡。 如果承認，作為所立宗，你們兩者之間沒有自性關聯。 因為你們兩者是不同的事物，沒有產生上的關聯。 如果後者不成立，理智之聲是常恒的。 從『人』的『良好』到『變化』。 理智之聲，作為所立宗，沒有表達的意義。 因為不是人創造的。 從『良好創造』到『相似』。 作為所立宗，是錯誤的。 因為是人創造的。 普遍性被承認。 第三，通過各種推理進行反駁。 分為兩部分：駁斥常恒成立，駁斥事物成立。 第一部分分為兩部分：實際的駁斥，以及對其他迴應的反駁。 第一，聲音和意義的關聯是常恒的還是無常的？如果無常，那就是錯誤的。 三者都被承認。 如果是常恒的，那麼從具有關聯開始就不存在。 『火』這個聲音，作為所立宗，你和火的關聯不是常恒的。 因為火是無常的。 因此，從『爲了』到『良好創造』。 意義，如瓶子，以及表達它的聲音，作為所立宗，你們兩者的關聯僅僅是人通過智慧設定的。 因為即使你們兩者沒有關聯，但在認知上看起來有關聯。 如果說后一個意義是通過剩餘的自性而產生的關聯，所以沒有問題，那麼，從『聲音』到『不合適』。 理智之聲，作為所立宗，以前與后一個意義沒有關聯，後來與它產生關聯是不合適的。 因為是常恒的。 我們認為，瓶子的聲音，作為所立宗，因為以前的陶土瓶子壞了，你和瓶子的關聯的自性消失的原因，後來的金瓶子...
【English Translation】 Because understanding one's own meaning depends on convention. Refutation complete. Words, as the subject of the proposition, should not lead to the understanding of other meanings due to the power of convention, because they are each determined to express only one meaning. If, through convention, it becomes associated with multiple meanings and objects of expression, then this will inevitably create contradictions. Knowledge, as the subject of the proposition, the sound of Agni (藏文，梵文天城體，agni，梵文羅馬擬音，fire，fire) etc. should also be able to express the meaning of eating dog meat etc. Starting from 'person', it becomes 'meaningless'. The voice of reason, as the subject of the proposition, in order to prove that it is only the expression of truth, your (referring to a person) not creating it is considered meaningless. Because it is a word agreed upon according to human will for contradictory meanings. Second, refute by admitting what has been done and what has not been done. From 'different' to 'expression'. The voice of reason and meaning, such as a vase, etc., as the subject of the proposition, in order to establish your inherent connection, you must state the correct reason. Because they exist there. If admitted, as the subject of the proposition, there is no inherent connection between you two. Because you two are different things and have no connection in origin. If the latter is not established, the voice of reason is constant. From 'person's' 'good' to 'change'. The voice of reason, as the subject of the proposition, has no meaning to express. Because it was not created by man. From 'good creation' to 'similar'. As the subject of the proposition, it is wrong. Because it was created by man. Universality is acknowledged. Third, refute through various reasoning. Divided into two parts: refuting constant establishment, refuting the establishment of things. The first part is divided into two parts: the actual refutation, and the refutation of other responses. First, is the connection between sound and meaning constant or impermanent? If impermanent, then it is wrong. All three are acknowledged. If it is constant, then it does not exist from the beginning of having a connection. The sound 'fire', as the subject of the proposition, your connection with fire is not constant. Because fire is impermanent. Therefore, from 'in order to' to 'good creation'. Meaning, such as a vase, and the sound expressing it, as the subject of the proposition, the connection between you two is merely set by a person through wisdom. Because even if you two are not connected, you only appear to be connected in cognition. If it is said that the latter meaning is a connection produced through the remaining self-nature, so there is no problem, then, from 'sound' to 'inappropriate'. The voice of reason, as the subject of the proposition, it is inappropriate to have no connection with the latter meaning before, and then to have a connection with it later. Because it is constant. We believe that the sound of the vase, as the subject of the proposition, because the previous earthenware vase was broken, the reason why the nature of your connection with the vase disappeared, the later golden vase...
་བརྗོད་པའི་ཉེས་པ་མེད་དེ། ཁྱོད་བུམ་ པའི་འབྲེལ་པ་འདི་རྟོག་པས་རྣམ་པར་བཏག་པ་ཙམ་དུ་ཟད་པས་སོ། ། གཉིས་པ་ནི། གལ་ཏེ་རྟེན་ཏེ་དོན་ནི་འཇིག་པ་ན་ཡང་འབྲེལ་པ་འཇིག་པ་མིན་ཏེ། རྟག་ པའི་ཕྱིར་རིགས་དང་འདྲའོ། །དེས་ན་འབྲེལ་པ་ཅན་རྣམས་ཞེས་སོགས་མ་ཁྱབ་པོ་ཞེ་ན། དཔེ་དོན་གཉིས་ཀ་མི་འཐད་དེ། རྟག་ན་ནས་འདོད་པ་ཡིན་ལ། སྤྱི་དང་སྒྲ་དོན་འབྲེལ་པ་ ཆོས་ཅན། གསལ་བ་དང་སྒྲ་དོན་དེ་ཁྱོད་ཀྱི་དོན་གཞན་རྟེན་དུ་མི་འཐད་པར་ཐལ། ཁྱོད་དེ་ཡི་ ནུས་པ་འཇུག་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་ཏེ་ཁྱོད་རྟག་པས་སོ། །སོ་སོར་དགོད། ཤེས་པ་ནས་གསལ་ བར་འདོད་ལ། རང་གསལ་བྱེད་སྒྲོན་འོད་ཀྱི་གསལ་བྱ་བུམ་གཟུགས་ཆོས་ཅན། སྒྲོན་འོད་ ལས་རང་འཛིན་མིག་ཤེས་ཀྱི་ཡུལ་དུ་གསལ་བར་སྐྱེ་བའི་སྒོ་ནས་དེས་གསལ་བ་ཡིན་ཏེ། རང་འཛིན་མིག་ཤེས་ཀྱི་རྐྱེན་གཞན་ཚོགས་པ་ན་ཁྱོད་དེས་གསལ་བར་བྱས་སྟོབས་ཀྱིས་རང་ འཛིན་མིག་ཤེས་བསྐྱེད་པར་རུང་བས་སོ། །འགྱུར་བ་མེད་ནས་གསལ་འདོད་པ་ལ། རིགས་ འབྲེལ་ཆོས་ཅན། གསལ་བ་དང་སྒྲོན་འོད་ཀྱི་ཁྱད་པར་བྱར་མེད་པར་ཐལ། འགྱུར་བ་མེད་ པས་སོ། །འདོད་ན་དེས་ཕན་པར་མ་བྱས་པར་ཐལ་ལོ། ། འདོད་ན། དེ་ཁྱོད་ཀྱི་དོན་གཞན་ གསལ་བྱེད་མིན་པར་ཐལ་ལོ། །སོ་སོར་དགོད་དོ། ། ༈ དངོས་པོ་གྲུབ་པ་དགག་པ། གཉིས་པ་ལ་གཉིས། གཅིག་དང་ཐ་དད་རྟགས་ལ་དགག། འབྲེལ་པར་གྲུབ་པ་རྟགས་ ལ་དགག་པའོ། །དང་པོ་ནི། འབྲེལ་པ་དངོས་ཉིད་འགྱུར་མོད། དེ་སྒྲ་དོན་དང་རང་མཚན་ གཅིག་གམ་ཐ་དད། ཐ་དད་ན། ཐ་དད་ནས་འགྱུར་ལ། སྒྲ་དོན་གྱི་འགྲེལ་པ་ཆོས་ཅན། བློ་ 1-78 མ་འཁྲུལ་བས་སྒྲ་དོན་གཉིས་ལས་རྫས་ཐ་དད་དུ་དམིགས་པར་ཐལ། དེ་གཉིས་དང་རྫས་ ཐ་དད་པའི་རང་མཚན་གསུམ་པར་ཡོད་པས་སོ། གཅིག་ཡིན་ན། ཆོས་ཅན། སྒྲ་དོན་དེ་ཉིད་ དུ་ཐལ། དེ་ལས་ཐ་དད་མིན་པའི་རང་མཚན་དུ་ཡོད་པས་སོ། །དེ་དེ་གཉིས་དང་གཅིག་དང་ ཐ་དད་གང་ཡང་མིན་ནོ་ཞེ་ན། ཆོས་ཅན། སྒྲ་དོན་གཉིས་ཀྱི་ཆོས་སུ་གྱུར་པའི་རང་མཚན་དུ་ མེད་པར་ཐལ་ལོ། ཁྱབ་སྟེ། གཅིག་དང་ཐ་དད་འདི་ལས་གཞན་པའི་དངོས་པོ་ཡོད་པ་མ་ ཡིན་པས་སོ། །དངོས་པོ་ནས་བྱས་པ་ཡིན་ལ། བུམ་པ་དང་དེ་བརྗོད་པའི་སྒྲ་ཆོས་ཅན། ཁྱེད་ གཉིས་ཀྱི་འབྲེལ་པ་དེ་རྟོག་པས་བརྟགས་པ་ཙམ་ཡིན་གྱི་རང་མཚན་དུ་མེད་དེ། ཁྱེད་གཉིས་ ངོ་བོ་ཐ་དད་པས་སོ། །ཡོད་རྫས་ནས་ཇི་ལྟར་འགྱུར་ལ། དེ་གཉིས་དེ་ལས་རྫས་གཞན་ནོ་ཞེ་ ན། སྒྲ་དོན་གྱི་འབྲེལ་པ་ཆོས་ཅན། སྒྲ་དོན་གྱི་འབྲེལ་པར་མི་འགྱུར་བར་ཐལ། སྒྲ་དོན་ལས་ ལོགས་སུ་གྲུབ་ཟིན་ནས་ཡོད་པས་སོ། །ཆོས་ཅན་དེ་གཉིས་འདྲེས་པར་ཡང་མི་འགྱུར་ལ། དེ་ ལས་རང་མཚན་ཐ་དད་པ་གསུམ་པ་ཉིད་ཡིན་པས་སོ། ། གཉིས་པ་ནི། རིག་བྱེད་ཡི་གེ་བརྗོད་བྱ་དང་འབྲེལ་པ་རང་མཚན་ཡོ
【現代漢語翻譯】 駁斥關係：你說的沒有過失，因為你所說的瓶子的關係只是分別念安立的。 第二，如果所依（指事物）壞滅，關係也不會壞滅，因為它是常法，類似於種姓。因此，『具有關係的事物』等並不周遍。如果這樣認為，那麼比喻和意義都不合理，因為如果是常法。總法和聲音意義的關係，有法，顯現和聲音意義不應成為你所說的其他所依，因為你不能作用於它，因為你是常法。分別安立。從『知識』到『顯現』的觀點來看，作為自我顯現之因的燈光所照亮的瓶子，有法，通過從燈光中產生，在自我認知眼識的境界面前顯現的方式，它照亮了事物，因為當自我認知眼識的其他因緣聚合時，你能夠通過照亮事物來產生自我認知眼識。從『不變』到『想要顯現』的觀點來看，種姓關係，有法，不應與燈光有差別，因為它是常法。如果承認，那麼它就沒有起到幫助作用。如果承認，那麼它不應成為你所說的其他顯現之因。分別安立。 駁斥實有 第二部分分為兩點：駁斥一體和他體的理由，駁斥以關係成立的理由。第一點：關係本身會變化，那麼聲音意義和自相是一體還是他體？如果是他體，從『他體』到『變化』的觀點來看，聲音意義的解釋，有法，不應被不迷惑的智慧視為與聲音意義二者不同的實體，因為存在與二者不同的第三個自相。如果是一體，有法，應與聲音意義相同，因為它存在於與二者不異的自相中。如果說它與二者既非一體也非他體，有法，不應成為聲音意義二者的法，因為它不存在於自相中。這是周遍的，因為不存在與一體和他體不同的事物。從『事物』到『所作』的觀點來看，瓶子和表達它的聲音，有法，你們二者的關係只是分別念假立的，而不是自相，因為你們二者的體性不同。從『實有事物』到『如何變化』的觀點來看，如果說二者是與它不同的實體，聲音意義的關係，有法，不應變為聲音意義的關係，因為它已經獨立存在。有法，二者也不應混合，因為它本身就是與二者自相不同的第三者。 第二，能詮文字與所詮意義的關係是自相。
【English Translation】 Refutation of Relationship: There is no fault in what you say, because the relationship of the vase you speak of is merely imputed by conceptual thought. Secondly, if the support (referring to things) is destroyed, the relationship will not be destroyed, because it is a permanent phenomenon, similar to lineage. Therefore, 'things with relationships' etc. are not pervasive. If you think so, then both the analogy and the meaning are unreasonable, because if it is permanent. The relationship between general dharma and sound meaning, the subject, the manifestation and sound meaning should not become other supports you speak of, because you cannot act on it, because you are permanent. Separate establishment. From the point of view of 'knowledge' to 'manifestation', the vase illuminated by the light that is the cause of self-manifestation, the subject, through arising from the light, appearing in front of the realm of self-cognizing eye consciousness, it illuminates things, because when other causes and conditions of self-cognizing eye consciousness gather, you can generate self-cognizing eye consciousness by illuminating things. From the point of view of 'unchanging' to 'wanting to manifest', the lineage relationship, the subject, should not be different from the light, because it is permanent. If you admit it, then it has not helped. If you admit it, then it should not become the other cause of manifestation you speak of. Separate establishment. Refutation of Real Existence The second part is divided into two points: refuting the reasons for oneness and otherness, and refuting the reasons established by relationship. The first point: the relationship itself will change, then is the sound meaning and self-nature one or other? If it is other, from the point of view of 'other' to 'change', the explanation of sound meaning, the subject, should not be regarded by unconfused wisdom as a different entity from the two sound meanings, because there is a third self-nature different from the two. If it is one, the subject, should be the same as the sound meaning, because it exists in the self-nature that is not different from the two. If you say that it is neither one nor other from the two, the subject, should not become the dharma of the two sound meanings, because it does not exist in the self-nature. This is pervasive, because there is no thing different from one and other. From the point of view of 'thing' to 'what is done', the vase and the sound expressing it, the subject, the relationship between you two is only a conceptual imputation, not a self-nature, because your two entities are different. From the point of view of 'real thing' to 'how to change', if you say that the two are different entities from it, the relationship of sound meaning, the subject, should not become the relationship of sound meaning, because it already exists independently. The subject, the two should not be mixed, because it is itself the third self-nature different from the two. Second, the relationship between the expressive words and the expressed meaning is self-nature.
ད་དམ། ཚིག་དང་ ཡོད། དང་པོ་ལྟར་ན། རིག་བྱེད་ཡི་གེ་ཆོས་ཅན། རང་གི་བརྗོད་བྱ་དང་འབྲེལ་པ་རང་མཚན་ མ་གྲུབ་པར་ཐལ། རང་གི་བརྗོད་བྱའི་དོན་མེད་པས་སོ། །གཉིས་པ་ལྟར་ན། ཚིག་སོགས་ ནས་འཇུག་པར་འགྱུར་ལ། རང་ཉིད་ཀྱི་ཚིག་རང་གི་བརྗོད་བྱ་དང་འབྲེལ་པ་རང་མཚན་མེད་ པར་ཐལ། རང་མཚན་དུ་མེད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཡི་གེའི་བཀོད་པ་ལ་ངག་ཚིག་ཏུ་ཀུན་ཏུ་བཏག་ པའི་ཀུན་བརྟགས་ཡིན་པས་སོ། ། ༈ སྒྲ་མ་བྱས་པ་དགག་པ། གཉིས་པ་ལ་གཉིས། སྒྲུབ་བྱེད་དགག བསྒྲུབ་བྱ་དགག་པའོ། ། ༈ སྒྲུབ་བྱེད་དགག་པ། དང་པོ་ལ་གཉིས། བྱེད་ པ་པོ་མི་དྲན་པའི་རྟགས་དགག འདོན་པ་པོ་ཡིན་པའི་རྟགས་དགག་པའོ། ། ༈ བྱེད་པ་པོ་མི་དྲན་པའི་རྟགས་དགག་པ། དང་པོ་ནི། དཔྱོད་པ་བ་ན་རེ། རིག་བྱེད་ཆོས་ཅན། སྐྱེས་བུས་མ་བྱས་ཏེ། བྱེད་པ་པོ་མི་ 1-79 དྲན་པའི་ཕྱིར་ཟེར་རོ། །འདི་ལའང་ནས་ཁྱབ་ལ། རྟགས་དེ་ཆོས་ཅན། དེ་སྒྲུབ་ཀྱི་རྟགས་ཡང་ དག་མ་ཡིན་པར་ཐལ། དེ་སྒྲུབ་ཀྱི་མ་གྲུབ་པའམ། མ་ངེས་པ་གང་རུང་ལས་མི་འདའ་བས་སོ། ། གང་གིས་ཀྱང་མི་དྲན་ཅེ་ན། མ་གྲུབ་སྟེ། སངས་རྒྱས་པས། བརྒྱད་དང་མིའུ་ཐུང་ལ་སོགས་ པར་བྱས་པར་དྲན། བྱེ་བྲག་པས་ཚངས་པས་བྱས་པར་དྲན་པས་སོ། །འགའ་ཞིག་གིས་མི་ དྲན་ན་ཁྲོན་པ་སྙིང་པས་མ་ངེས་སོ། ། ༈ འདོན་པ་པོ་ཡིན་པའི་རྟགས་དགག་པ། གཉིས་པ་ལ་གཉིས། འདོད་པ་བརྗོད་པ་ནི། ཇི་ལྟར་ནས་འགའ་ཞིག་སྨྲ་ལ། རིག་བྱེད་ བྱེད་པ་པོར་འདོད་པའི་བརྒྱད་པ་སོགས་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ལའང་རིག་བྱེད་འདོད་པ་གཞན་ སྔོན་དུ་སོང་སྟེ། རིག་བྱེད་འདོན་པར་བྱེད་པའི་ཕྱིར། ད་ལྟ་རིག་བྱེད་དེ་འདོན་པའི་སྐྱེས་བུ་ འདི་བཞིན། དེས་ན་ཐོག་མ་མེད་པས་རང་ཉིད་སྐྱེས་བུས་མ་བྱས་སོ་ཞེ་ན། དེ་དགག་པ་ནི། སྤེལ་བ་ནས་རྗེས་མི་དཔོག་ལ། སྐྱེས་བུ་སྤེལ་བའི་གཞོན་ནུ་འབྱུང་བ་ཅན་གྱི་གཞུང་ཆོས་ ཅན། སྐྱེས་བུས་མ་བྱས་པར་ཐལ། སློབ་དཔོན་སྔ་མའི་མན་ངག་མེད་པར་ཁྱོད་འདོན་མི་ནུས་ པས་སོ། །ཁྱབ་པ་ཁས་སོ། །རྒྱུ་དེ་ལས་སྐྱེ་བར་མ་མཐོང་བའི་འབྲས་བུའི་རིགས་འདྲ་གཞན་ ཡང་རྒྱུ་དེ་ལས་སྐྱེ་བར་མཐོང་བའི་འབྲས་བུ་དང་རྒྱུ་རིགས་གཅིག་ལས་སྐྱེ་བར་ཤེས་ཏེ། མེ་ ལས་ཤིང་བཞིན། རིགས་གང་ནས་ཡང་དག་ཤེས་ལ། རིག་བྱེད་ཀྱི་ངག་ཆོས་ཅན། སྐྱེས་ བུ་ལས་སྐྱེས་ཏེ། ངག་ཚིག་ཡིན་པས་སོ། །འཇིག་རྟེན་པའི་ངག་ཚིག་བཞིན། དེ་ལ་འབྲས་ མཚུངས་ནས་འཁྲུལ་པ་ཅན་ལ། ངག་ཚིག་གི་རིགས་དེ་ལ་ཆོས་ཅན། འཇིག་རྟེན་པའི་ངག་ ཚིག་སྐྱེས་བུས་བྱས། རིག་བྱེད་ཀྱི་ངག་ཚིག་སྐྱེས་བུས་མ་བྱས་པའི་ཁྱད་པར་བསྟན་མི་ནུས་ ཏེ། དེ་གཉིས་སྐྱེས་བུའི་འབྲས་བུ་ངག་ཚིག་དུ་མཚུངས་པས་སོ། །དེས་ན་རིག་བྱེད་ཀྱི་ངག་ ཆོས་ཅན། ཁྱོད་སྐྱེས་བུས་མ་བྱས་པར་སྒྲུབ་པའི་རྟ
{ "translations": [ "那麼（藏文：ད་དམ།），詞和（藏文：ཚིག་དང་）", "有（藏文：ཡོད།）。首先，吠陀文獻（藏文：རིག་བྱེད་ཡི་གེ་）作為所立宗（梵文：paksha， पक्ष，pakṣa， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， पक्ष， "吠陀（藏文：རིག་བྱེད་）作為所立宗，因為它的自性與它所表達的意義無關，所以它不能成立。因為它所表達的意義是空洞的。其次，詞等（藏文：ཚིག་སོགས་）", "將從（藏文：ནས་）開始，因為你自己的詞語與它所表達的意義無關，所以它不能成立。因為它不是自性存在的，因為字母的排列只是人們假想的語言表達（藏文：ངག་ཚིག་ཏུ་ཀུན་ཏུ་བཏག་པའི་ཀུན་བརྟགས་ཡིན་པས་སོ།）。", "駁斥非聲音（藏文：སྒྲ་མ་བྱས་པ་དགག་པ།）", "第二部分分為兩部分：駁斥論證（藏文：སྒྲུབ་བྱེད་དགག）和駁斥所證（藏文：བསྒྲུབ་བྱ་དགག་པའོ།）。", "駁斥論證（藏文：སྒྲུབ་བྱེད་དགག་པ།）", "第一部分分為兩部分：駁斥『作者不記得』的理由（藏文：བྱེད་པ་པོ་མི་དྲན་པའི་རྟགས་དགག）和駁斥『是宣說者』的理由（藏文：འདོན་པ་པོ་ཡིན་པའི་རྟགས་དགག་པའོ།）。", "駁斥『作者不記得』的理由（藏文：བྱེད་པ་པ
གས་སུ་གང་བཀོད་ཐམས་ཅད་རྟགས་ འཁྲུལ་བར་ཐལ། ཁྱོད་སྐྱེས་བུས་བྱས་པར་གྲུབ་པས་སོ། །འདོད་པ་སྔོན་དུ་སོང་བས་རང་ 1-80 ཉིད་ཐོག་མེད་འགྲུབ་འགྱུར་མོད། ཐོག་མེད་ཆོས་ཅན། རིག་བྱེད་སྐྱེས་བུ་ལ་མི་རྟེན་པར་ བསྒྲུབ་པའི་རྟགས་ཡང་དག་མ་ཡིན་པར་ཐལ། མ་ཁྱབ་པས་སོ། ། དེ་ཕྱིར་ནས་མི་བརྟེན་འགྱུར་ལ། ཐོག་མ་མེད་པའི་འཇིག་རྟེན་པའི་ཐ་སྙད་ཀུན་ཆོས་ ཅན། སྐྱེས་བུས་མ་བྱས་པར་ཐལ། ཐོག་མ་མེད་པས་སོ། །ཀླ་ཀློ་ནས་རྒྱུ་ཡིན་ཕྱིར་ལ། ཀླ་ཀློ་ སོག་པོས་ཕ་ཤི་ནས་བུ་ཐུ་བོས་མ་བག་མར་བླང་བར་བྱའོ་ཞེས་སོགས་ཀྱི་ཐ་སྙད་དང་། རྒྱང་ པན་པས་ལས་དགེ་སྡིག་དང་འཇིག་རྟེན་གཞན་ལ་སྐུར་འདེབས་ཀྱི་ཚིག་རྣམས་ཆོས་ཅན། རྟགས་གསལ་གོང་དང་འདྲ། དེར་ཐལ། སྔོན་འཁོར་བ་ཐོག་མེད་ནས་འདུས་བྱས་པའི་རྒྱུན་ གྱིས་འཇུག་པའི་ཐ་སྙད་ཡིན་པས་སོ། །དེ་ཡི་དེ་དག་སྐྱེས་བུས་མ་བྱས་སོ་ཞེ་ན། དེ་འདྲའི་ ནས་ཅི་ཞིག་ཡོད་ལ། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། སྐྱེས་བུས་མ་བྱས་པས་ཐ་སྙད་ཡིན་ལ། དོན་ལ་མི་ བསླུ་བས་ཁྱབ་པའི་ཡོན་ཏན་མེད་པར་ཐལ། ཕྱིན་ཅི་ལོག་མ་ལོག་གི་ཐ་སྙད་ཐམས་ཅད་ཀྱང་ སྐྱེས་བུས་མ་བྱས་པས་སོ། །རྟགས་ཁས་སོ། །དོན་གྱི་ནས་དག་ཀྱང་ཡིན་ལ། རིག་བྱེད་ཆོས་ ཅན། བརྗོད་བྱའི་དོན་གཅིག་ཁོ་ནར་མ་ངེས་པར་ཐལ། ཁྱོད་ཀྱི་དོན་གྱི་འཆད་པ་པོ་ངེས་པ་ དང་། དཔྱོད་པ་པ་བརྡ་སྤྲོད་པ་སོགས་གྱི་འཆད་ལུགས་ཀྱི་ཁྱད་པར་སྒྲོ་བསྐུར་དུ་མ་འཐོང་ བས་སོ། ། ༈ བསྒྲུབ་བྱ་དགག་པ། གཉིས་པ་ལ་གཉིས། ཡི་གེ་མ་བྱས་པ་དགག ངག་མ་བྱས་པ་དགག་པའོ། ། ༈ ཡི་གེ་མ་བྱས་པ་དགག་པ། དང་པོ་ནི། ཡི་གེ་རྣམས་ནས་འབྲས་ཕྱིར་རྩ་བར་ཅིར་འགྱུར་ལ། རིག་བྱེད་ཡི་གེ་ཨ་སོགས་ཆོས་ཅན། སྐྱེས་བུས་མ་བྱས་པར་མི་འགྲུབ་པར་ཐལ། འཇིག་རྟེན་པའི་ཡི་གེ་ཨ་སོགས་དང་གཅིག་ཡིན་ པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། དེ་དང་གཅིག་ཏུ་ངོ་ཤེས་པ་ཡོད་པས་སོ། །གསུམ་ཁས་སོ། ། ༈ ངག་མ་བྱས་པ་དགག་པ། གཉིས་པ་ལ་བཞི། བཀོད་པ་ལས་མ་རྟོགས་པའི་ངག་དགག མ་བྱས་པའི་ངག་དགག གསལ་བའི་རིམ་པ་མ་བྱས་པའི་ངག་དགག ། ཡི་གེའི་གོ་རིམ་སྐྱེས་བུས་བྱས་པར་བསྟན་ 1-81 པའོ། ། ༈ བཀོད་པ་ལས་མ་རྟོགས་པའི་ངག་དགག་པ། དང་པོ་ལ་གཉིས། མ་དམིགས་པས་དགག རྟགས་ལ་དགག་པའོ། །དང་པོ་ནི། ངག་ནི་ ནས་མ་དམིགས་ཕྱིར་ལ། རིག་བྱེད་ཀྱི་ངག་ཆོས་ཅན། རིག་བྱེད་ཡི་གེའི་བཀོད་པ་ལས་རྫས་ ཐ་དད་པའི་རྟག་པའི་ངག་དུ་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། དེར་བློ་མ་འཁྲུལ་བས་མ་དམིགས་པའི་ཕྱིར་ རོ། ། གཉིས་པ་ལ་གསུམ། ཆ་ཡོད་མེད་རྟགས་ལ་དགག རྟག་མི་རྟག་རྟགས་ལ་དགག ཁྱབ་ མ་ཁྱབ་རྟགས་ལ་དགག་པའོ། །དང་པོ་ནི། དེ་དེར་ཡོད་དུ་ཆུག དེ་ཆ་ཡོད་དམ་མེད། དེ་ཡན་ ལག་ཏུ་མ་ཡི་བདག་ཉིད་ཡིན་ན། ཆ་རེ་རེས་དོན་རིལ་པོ་སྟོན་མི་སྟ
【現代漢語翻譯】 如果所有建立的論證都是錯誤的，那是因為你（作為論證者）已經確立了它。如果你的意願先於事物，那麼你可能會確立一個無始的事物。然而，對於一個無始的事物，聲稱它不依賴於補特伽羅（梵文：Pudgala，補特伽羅，人）來建立，這樣的論證是不正確的，因為它不具遍攝性。 因此，它不會依賴於任何事物。所有無始的世俗名稱，都不由補特伽羅所造，因為它們是無始的。就像野蠻人（Mleccha）說，因為他們是原因，野蠻的索格波人（Sogpos）會說：『父親死後，兒子圖博（Thubos）應該娶母親為妻』等等。還有，耆那教徒（Jains）否認善行、惡行和來世的言論，這些都與上述論證相似。它們之所以如此，是因為它們是從無始輪迴中聚集的因果連續體中產生的名稱。如果有人問：『那麼，這些不是補特伽羅所造的嗎？』那麼，這又是什麼呢？所有可知的事物，如果不是補特伽羅所造的名稱，那麼它們就不具備不欺騙意義的品質，因為所有顛倒或不顛倒的名稱都不是補特伽羅所造的。這個論證是被接受的。即使是意義本身，吠陀（Vedas）也不一定只表達一個含義，因為你對意義的解釋者、評論員和語法學家的不同解釋方式視而不見。 駁斥所要建立的觀點： 分為兩部分：駁斥非造作的文字，駁斥非造作的語言。 駁斥非造作的文字： 第一部分： 如果文字是結果，那麼根源會是什麼？吠陀的文字，如'阿'等，不能被證明不是補特伽羅所造，因為它們與世俗文字'阿'等相同。它們之所以如此，是因為人們認識到它們是相同的。這三者都被接受。 駁斥非造作的語言： 分為四部分：駁斥無法從排列中理解的語言，駁斥非造作的語言，駁斥不清晰的順序的非造作語言，以及證明文字的順序是由補特伽羅所造。 駁斥無法從排列中理解的語言： 第一部分分為兩部分：通過非顯現來駁斥，通過論證來駁斥。第一部分：因為語言無法顯現，吠陀的語言不是與吠陀文字的排列不同的永恒實體，因為沒有對它的不混淆的理解，因此它沒有顯現。 第二部分分為三部分：駁斥具有或不具有部分的論證，駁斥永恒或非永恒的論證，駁斥遍攝或非遍攝的論證。第一部分：假設它存在於那裡，它是有部分的還是沒有部分的？如果它是肢體的本質，那麼每個部分都不能顯示整體的意義。
【English Translation】 If all the established arguments are wrong, it's because you (as the arguer) have established it. If your intention precedes things, then you might establish a beginningless thing. However, for a beginningless thing, claiming that it doesn't rely on a Pudgala (梵文：Pudgala，Pudgala，Person) to be established, such an argument is incorrect because it lacks pervasiveness. Therefore, it won't rely on anything. All beginningless worldly names are not made by Pudgalas because they are beginningless. Just like the Mleccha say, because they are the cause, the barbaric Sogpos would say: 'After the father dies, the son Thubos should take the mother as his wife,' and so on. Also, the Jains' statements denying good deeds, bad deeds, and the afterlife are similar to the above arguments. They are so because they are names that arise from the continuous stream of causes and conditions gathered from beginningless samsara. If someone asks: 'Then, aren't these made by Pudgalas?' Then, what is it? All knowable things, if they are not names made by Pudgalas, then they don't possess the quality of not deceiving meaning, because all inverted or non-inverted names are not made by Pudgalas. This argument is accepted. Even the meaning itself, the Vedas don't necessarily express only one meaning, because you turn a blind eye to the different ways of explaining by the meaning's explainers, commentators, and grammarians. Refuting what is to be established: Divided into two parts: refuting non-artificial letters, refuting non-artificial speech. Refuting non-artificial letters: The first part: If letters are the result, then what would be the root? The Vedic letters, such as 'A' etc., cannot be proven not to be made by Pudgalas because they are the same as worldly letters 'A' etc. They are so because people recognize that they are the same. All three are accepted. Refuting non-artificial speech: Divided into four parts: refuting speech that cannot be understood from arrangement, refuting non-artificial speech, refuting non-artificial speech with unclear order, and demonstrating that the order of letters is made by Pudgalas. Refuting speech that cannot be understood from arrangement: The first part is divided into two parts: refuting through non-apprehension, refuting through argument. The first part: because speech cannot appear, the Vedic speech is not an eternal entity different from the arrangement of Vedic letters, because there is no non-confused understanding of it, therefore it does not appear. The second part is divided into three parts: refuting the argument of having or not having parts, refuting the argument of being eternal or non-eternal, refuting the argument of being pervasive or non-pervasive. The first part: suppose it exists there, is it with parts or without parts? If it is the essence of limbs, then each part cannot show the meaning of the whole.
ོན། དེ་རྣམས་ཐ་དད་དོན་ མེད་ཉིད་དེ། མི་སྟོན་ཞེ་ན། དེ་དངོས་ནས་སོགས་བཞིན་ལ། རིག་བྱེད་ཀྱི་ངག་ཆོས་ཅན། སྐྱེས་བུས་བྱས་པར་ཐལ། རྗོད་བྱེད་མ་ཡིན་པའི་རང་གི་ངག་ཆ་ཤས་དུ་མ་ལ་རྗོད་བྱེད་དུ་ བརྟགས་པའི་ངག་ཡིན་པས་སོ། །རེ་རེ་ནས་ཡིན་ནའང་སྟེ། སྟོན་ནོ་ཞེ་ན། དུ་མ་ནས་ལོག་ པ་ཡིན་ལ་ཆོས་ཅན། རང་གི་ཆ་ཤས་དུ་མ་དོན་མེད་པར་ཐལ། རང་གི་ཆ་ཤས་རེ་རེས་རང་གི་ དོན་རིལ་པོ་སྟོན་པའི་ངག་ཡིན་པས་སོ། །ཡན་ལག་ནས་རྟོགས་པར་འགྱུར་ལ། ཆོས་ཅན་ རང་གི་ཆ་ཤས་གཅིག་རྟོགས་ཤིང་ཐོས་པ་ཙམ་གྱིས་རང་གི་དོན་རྫོགས་པར་རྟོགས་པར་ ཐལ། རྟགས་འདྲའོ། །ངག་གི་ཆ་ཐམས་ཅད་གཅིག་ཆར་ཐོས་པས་སྐྱོན་དེ་མེད་ཅེ་ན། ཆོས་ ཅན་རང་གི་ཆ་ཤས་རྣམས་དུས་རིམ་གྱིས་ཐོས་པའི་ཁྱད་པར་མི་རུང་བར་ཐལ། དེ་རྣམས་ གཅིག་ཆར་ཁོ་ནར་ཐོས་པས་སོ། །ངག་དེ་ཆ་མེད་གཅིག་ཉིད་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། ཆོས་ཅན། དུས་ རིམ་གྱིས་ཉན་ཤེས་མ་འཁྲུལ་བས་རྟོགས་པའམ་ཐོས་པ་མི་སྲིད་པར་ཐལ། ཆ་ཐ་དད་མེད་ པས་སོ། ། གཉིས་པ་ནི། དེ་རྟག་གམ་མི་རྟག་མི་རྟག་ན་རྩོལ་བྱུང་ནས་བྱས་པ་མིན་ལ། ཆོས་ 1-82 ཅན་སྐྱེས་བུས་མ་བྱས་ཏེ་བྱས་པར་ཐལ། རྩོལ་བ་ལས་བྱུང་བས་ཕྱིར་ཏེ། མི་རྟག་པའི་ངག་ ཡིན་པས་སོ། །རྟག་པ་ཉིད་ཡིན་ན། ཆོས་ཅན་རང་མཚན་གྱི་ཉན་ཤེས་ཀྱིས་དུས་རྟག་པར་ དམིགས་པར་ཐལ། དེ་ཡི་བཟུང་དོན་དུ་རྟག་པས་སོ། །མ་ཁྱབ་སྟེ། རེས་འགའ་བསྒྲིབས་པའི་ ཕྱིར་ཞེ་ན། ཆོས་ཅན་ཁྱོད་དམིགས་པའི་སྒྲིབ་བྱེད་ཀྱི་བསྒྲིབས་པས་རེས་འགའ་ཁོ་ན་ཐོས་ པ་མིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་དམིགས་པའི་སྒྲིབ་གཡོགས་མེད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཉན་ཤེས་ཀྱི་བཟུང་ དོན་དུ་རྟག་པས་སོ། །རིགས་སྒྲ་རྟག་པ་ཐོས་པའི་ལྷན་ཅིག་བྱེད་རྐྱེན་རྩོལ་བ་སོགས་འགའ་ ཞིག་མ་ཚང་བས་རྟག་ཏུ་ཐོས་པ་མིན་ཞེ་ན། ཅིས་ཀྱང་ནས་འགལ་བ་ཡིན་ལ། ཕྱིས་ཐོས་པའི་ རིགས་སྒྲ་ཆོས་ཅན། མ་ཐོས་པའི་རིགས་སྒྲ་སྔ་མ་དེ་ཉིད་ངེས་པ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། རྩོལ་བ་ སོགས་རྐྱེན་ལ་ལྟོས་ནས་རང་མཚན་གྱི་ཉན་ཤེས་བསྐྱེད་པས་སོ། ། གསུམ་པ་ནི། དེ་འདྲའི་རིགས་སྒྲས་དེས་ཡུལ་ཐམས་ཅད་དུ་ཁྱབ་བམ་ཁྱབ་པ་མིན། གལ་ཏེ་དེ་དག་ཁྱབ་བྱེད་མིན་ཞེ་ན། རིག་བྱེད་ངག་ཆོས་ཅན། ཡུལ་གཅིག་ལས་གཞན་པའི་ ཡུལ་གང་དུའང་མི་ཐོས་པར་ཐལ། ཐོས་བྱ་གང་ཞིག་ཡུལ་གཅིག་ལས་གཞན་པའི་ཡུལ་དུ་ མེད་པས་སོ། །གལ་ཏེ་དེས་ཁྱབ་ཅེ་ན། ཐམས་ཅད་ནས་དག་ཏུ་འགྱུར་ལ། ཆོས་ཅན་ཁྱོད་ ཀྱི་ཆ་རེ་རེ་ཐོས་པའི་ཉན་ཤེས་ཀྱི་ཁྱོད་ཐམས་ཅད་དུས་ཅིག་འཆར་ཐོས་པར་ཐལ། ཐོས་ བྱའི་ངག་རྟག་པ་གང་ཞིག ཁྱོད་ཐམས་ཅད་རེ་རེ་ཞིང་ཡང་ཡུལ་ཐམས་ཅད་དུ་ཁྱབ་པར་ཡོད་ པས་སོ། །འདས་བྱས་ནས་འགྱུར་ལ། ཆོས་ཅན་རྐྱེན་གྱིས་འདས་བྱས་པ་མི་རྟག་པར་ཐལ། འགྱུར་བ་མེད་པས་སོ། །དབང་བོ་ནས་ཐོབ་པ
【現代漢語翻譯】 問：如果說這些（指吠陀的詞句）各自獨立且無意義，因此不能表達意義，那又該如何解釋『真實』等詞句呢？ 答：吠陀的詞句，具有生起性，因為它們是被創造出來的。任何不是表達者（指自生）的詞句，都是依賴於被認為是表達者的多個部分而存在的。因此，它們是被創造出來的。 問：如果說它們各自都能表達意義呢？ 答：如果從多個部分返回，那麼這些詞句的各個部分都將變得無意義，因為詞句的每個部分都能表達整體的意義。因此，從部分理解整體是錯誤的。 問：如果說從部分可以理解整體呢？ 答：如果僅僅通過理解和聽到一個部分就能完全理解整體的意義，那麼這就類似於錯誤的推理。 問：如果說只有同時聽到詞句的所有部分才能避免這個錯誤呢？ 答：那麼，依次聽到詞句的各個部分就會變得沒有意義，因為只有同時聽到所有部分才行。 問：如果說這個詞句是不可分割的整體呢？ 答：那麼，通過依次聽取和理解就不會產生清晰的理解或聽覺，因為沒有可區分的部分。 第二點： 問：這個（吠陀的詞句）是常恒的還是無常的？如果它是無常的，那麼它就是由努力產生的，因此不是非人為的。 答：吠陀的詞句不是非人為的，而是人為的，因為它們是由努力產生的。它們是無常的詞句。 問：如果它是常恒的呢？ 答：那麼，通過自相的聽覺，你必須始終如一地感知到它，因為它始終是聽覺的對象。 問：這並不普遍，因為它有時會被遮蔽。 答：那麼，你所感知的遮蔽物會阻止你偶爾聽到它，因為它始終是聽覺的對象，沒有遮蔽。 問：由於種姓聲音（梵文：jāti-śabda）是常恒的，並且由於努力等輔助條件不總是存在，所以它不會總是被聽到。 答：這與先前的陳述相矛盾。後來的種姓聲音，不是先前未聽到的種姓聲音，因為它依賴於努力等條件來產生自相的聽覺。 第三點： 問：這樣的種姓聲音是否普遍存在於所有地方？如果它們不是普遍存在的呢？ 答：吠陀的詞句在任何一個地方之外的其他地方都不會被聽到，因為沒有任何可聽之物存在於一個地方之外的其他地方。 問：如果它們是普遍存在的呢？ 答：那麼，你聽到的每個部分都會同時出現在所有地方，因為每個可聽的常恒詞句都普遍存在於所有地方。 問：從過去的行為中產生變化。 答：由因緣產生的過去行為不是無常的，因為它們沒有變化。 問：從感官獲得。
【English Translation】 Q: If these (Vedic sentences) are distinct and meaningless, and therefore cannot express meaning, how can 'truth' etc. be explained? A: Vedic sentences, have origination, because they are made. Whatever sentences are not expressers (self-existent), exist depending on multiple parts considered as expressers. Therefore, they are made. Q: If they each express meaning? A: If returning from multiple parts, then each part of these sentences will become meaningless, because each part of the sentence expresses the whole meaning. Therefore, understanding the whole from the part is wrong. Q: If the whole can be understood from the part? A: If the meaning of the whole can be fully understood by just understanding and hearing one part, then this is similar to a wrong inference. Q: If that error can be avoided by hearing all parts of the sentence at once? A: Then, hearing the parts of the sentence in sequence becomes meaningless, because it is only possible to hear all parts at once. Q: If that sentence is an indivisible whole? A: Then, clear understanding or hearing will not arise through sequential hearing and understanding, because there are no distinguishable parts. Second point: Q: Is this (Vedic sentence) permanent or impermanent? If it is impermanent, then it is produced by effort, and therefore not non-human. A: Vedic sentences are not non-human, but human, because they are produced by effort. They are impermanent sentences. Q: If it is permanent? A: Then, through the hearing of self-character, you must perceive it constantly, because it is always the object of hearing. Q: This is not universal, because it is sometimes obscured. A: Then, the obscuration you perceive will prevent you from hearing it occasionally, because it is always the object of hearing, without obscuration. Q: Since the genus-sound (Sanskrit: jāti-śabda) is permanent, and since auxiliary conditions such as effort are not always present, it is not always heard. A: This contradicts the previous statement. The later genus-sound, is not necessarily the same as the earlier unheard genus-sound, because it depends on conditions such as effort to generate the hearing of self-character. Third point: Q: Does such a genus-sound pervade all places? If they are not pervasive? A: Vedic sentences will not be heard in any place other than one place, because there is nothing to be heard in any place other than one place. Q: If they are pervasive? A: Then, each part you hear will appear simultaneously in all places, because each audible permanent sentence is universally present in all places. Q: Change arises from past actions. A: Past actions arising from conditions are not impermanent, because they do not change. Q: Obtained from the senses.
ར་འགྱུར་ལ། རིག་སྒྲ་རེ་རེ་ཐོས་པའི་དབང་པོ་ ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱི་རིག་སྒྲ་མ་ལུས་པ་གཅིག་ཆར་ཐོས་པར་ཐལ། རིག་སྒྲ་གཅིག་ཐོས་རིག་སྒྲ་ ཀུན་རུང་ཡུལ་དེར་ཡོད་ཅིང་། དེ་ཆ་མེད་གཅིག་ ཡིན་པའི་ཕྱིར། གལ་ཏེ་ནས་གཅིག་ངེས་ཡིན་ལ། དབང་པོ་སྒྲ་རེ་རེ་ཐོས་པར་རྐྱེན་གྱིས་ 1-83 འདུས་བྱས་པས། སྒྲ་རེ་རེ་འཛིན་པའི་ཕྱིར། གཅིག་ཆར་མི་ཐོས་ཞེ་ན། ཉན་ཤེས་ཆོས་ཅན། སྙན་དངགས་དང་གླུ་ལ་ཡོད་པ་སྒྲའི་ཚོགས་པ་དུ་མའི་ཅ་ཅོ་མི་ཐོས་པར་ཐལ། སྒྲ་རེ་རེ་ཁོ་ན་ འཛིན་པས་སོ། །ཅ་ཅོ་ཐོས་པ་དེ་ལ་རྗོད་བྱེད་མིན་པའི་སྒྲ་ཙམ་ཡན་གར་བ་དང་དུ་མ་གཅིག་ ཆར་ཐོས་ཀྱི་རྗོད་བྱེད་དུ་མ་གཅིག་ཆར་ཐོས་པ་མིན་ཞེ་ན། སྒྲ་ལས་ནས་ཆེས་དད་བྱ་ལ། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། སྙན་དངགས་འདོན་པ་སོགས་གྱི་སྒྲ་ཙམ་ལས་རྫས་ཐ་དད་པའི་དེ་ཡི་རྗོད་ བྱེད་ཀྱི་སྒྲ་ཡོད་ངེས་མ་ཡིན་པར་ཐལ། དེ་ཡི་སྒྲུབ་བྱེད་ཡང་དག་མེད་པས་སོ། །སྒྲ་གཞན་ ནས་ཐོས་པ་ཡིན་ལ། ཉན་ཤེས་ཆོས་ཅན། སྐྱེས་བུ་གཅིག་གཅིག་སྙན་དངགས་འདོན་པ་ན། དེ་འདྲའི་རྗོད་བྱེད་ཀྱི་སྒྲ་གཅིག་པོ་དེ་ཁོ་ན་ཐོས་པ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། དེ་ཡི་སྒྲ་ཙམ་ཡང་ཐོས་ པས་སོ། །འདོད་ན་དུ་མས་འདོན་པ་ན། རྗོད་བྱེད་རེ་རེ་ཁོ་ན་ཐོས་པ་བུད། རྟགས་དེར་ཐལ། དུ་མས་འདོན་པའི་སྒྲ་ཡན་གར་བ་ཐོས་ཞིང་རྒྱུ་མཚན་མཚུངས་པས་སོ། །སྔ་མ་མ་ཁྱབ་ན། སྙན་དངགས་འདོན་པའི་སྒྲ་ཙམ་དང་། དེ་ཡི་རྗོད་བྱེད་རྫས་གཞན་ཁོ་ནར་འགལ། ཡང་ན་ ནས་རྟོགས་འགྱུར་ལ། རྣ་དབང་ཆོས་ཅན། སྒྲ་ཙམ་དུ་མ་གཅིག་ཅར་མི་ཐོས་པར་ཐལ། རྗོད་ བྱེད་རེ་རེ་ཁོ་ན་འཛིན་པའི་ནུས་པ་ངེས་ཤིང་སྒྲ་ཙམ་དུ་མ་འཛིན་ན་རྗོད་བྱེད་དུ་མ་མི་འཛིན་ པའི་ངེས་པ་མེད་པས་སོ། །དཔྱོད་པ་པ་ན་རེ། སྙན་དངགས་འདོན་པའི་སྒྲ་ཙམ་ཆོས་ཅན། རྗོད་བྱེད་མིན་ཏེ། སྔ་ཕྱི་ཆ་དང་བཅས་ཆ་ཤིན་ཏུ་ཆུང་ངུས་དོན་སྟོན་མི་ནུས། ཆ་སྔ་ཕྱི་ཚོགས་ པ་མེད་པས་སོ། །ཞེ་ན། ཉེས་པ་ནས་ལ་དེ་མེད་ལ། རྗོད་བྱེད་ཀྱི་སྒྲ་ཆོས་ཅན། རྟགས་གསལ་ ཕྱོགས་སྔ་བཞིན་ནོ། །ཟུར་སྔ་མ་དེར་ཐལ། སྔ་ཕྱི་རིམ་གྱིས་འབྱུང་བའི་སྒྲ་ཙམ་གྱི་གསལ་བྱ་ ཡིན་པས་སོ། ། རྟགས་བསལ་ལོ། ། ༈ མ་བྱས་པའི་ངག་དགག་པ། གཉིས་པ་ནི། གལ་ཏེ་ཡི་གེའི་ངོ་བོའི་རིམ་པ་ཉིད་ངག་ཡིན་ཅིང་དེ་སྐྱེས་བུས་མ་བྱས་ པར་སྒྲུབ་བོ་ཞེ་ན། ཡི་གེ་རྣམས་ནས་མིན་ལ། ཡི་གེའི་རིམ་པ་ཆོས་ཅན། མ་བྱས་པའི་ངག་ 1-84 མ་ཡིན་པར་ཐལ་ལ། ཡི་གེ་ངོ་བོ་ཡིན་པས་སོ། །དེ་དག་ནས་འགལ་ཕྱིར་རོལ་ལ། རིག་ བྱེད་ཡི་གེ་ཨག་ནི་སོགས་ཆོས་ཅན། མཐའ་གཅིག་ཏུ་གནས་པའི་རྟག་པའི་གོ་རིམས་ཅན་དུ་ མེད་པར་ཐལ། འདོད་པས་གོ་རིམ་བསྒྱུར་ནུས་པས་སོ། །རྟགས་མ་གྲུབ་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ ཅན། འཇིག་རྟེན་པའི་ཡི་གེ་ཨག་ནི་སོགས་གོ་རིམ་བསྒྱུར་
【現代漢語翻譯】 如果對方回答說，『對於每一個聽到的聲音，你的感官，作為一個事物，必須同時聽到所有的聲音，因為聽到一個聲音意味著所有的聲音都在那裡，並且它們是一個不可分割的整體。如果你堅持認為感官只能聽到一個聲音，那是因為它們是由條件聚集在一起的，所以它們只能感知一個聲音，因此不能同時聽到所有的聲音。』那麼，聽覺意識，作為一個事物，應該不能聽到詩歌和歌曲中各種聲音的嘈雜聲，因為你只能感知一個聲音。如果你說你聽到了嘈雜聲，但那只是隨機的聲音，而不是有意義的表達，你不能同時聽到許多有意義的表達。』那麼，從聲音的角度來看，最值得信任的知識對象，不一定包含與詩歌朗誦等聲音不同的實體表達，因為沒有確鑿的證據表明它們是不同的。聲音是從其他地方聽到的。聽覺意識，作為一個事物，當一個人朗誦詩歌時，你聽到的不僅僅是那個表達的聲音，因為你也聽到了那個聲音本身。如果你接受這一點，那麼當許多人朗誦時，你只會聽到每個人的表達。這個論點是有效的，因為你聽到了許多人朗誦的隨機聲音，並且原因相同。如果前者不成立，那麼詩歌朗誦的聲音本身就與它的其他實體表達相矛盾。或者，感官，作為一個事物，不應該同時聽到許多聲音，因為它們只能感知每個表達，並且即使它們不感知許多聲音，也沒有必要不感知許多表達。』批評者說，『詩歌朗誦的聲音本身不是表達，因為它的前後部分太小，無法表達意義，並且沒有前後部分的集合。』那麼，這個錯誤不適用于那裡。表達的聲音，作為一個事物，與之前的論點相同。之前的論點是有效的，因為它是按順序出現的聲音的清晰表達。這個論點被駁斥了。 第二，如果有人聲稱字母的本質順序本身就是語言，並且這種語言不是由人創造的，那麼字母的順序，作為一個事物，不應該是非創造的語言，因為它本質上是字母。這些與之前的論點相矛盾。吠陀經中的字母，如'agni'等，不一定是永恒不變的順序，因為人們可以改變所需的順序。如果這個論點不成立，那麼知識對象，如世俗的字母'agni'等，可以改變順序。
【English Translation】 If the opponent replies, 'For every sound heard, your sense faculty, as a thing, must hear all sounds simultaneously, because hearing one sound implies that all sounds are present, and they are an indivisible whole. If you insist that the sense faculty can only hear one sound, it is because they are gathered by conditions, so they can only perceive one sound, and therefore cannot hear all sounds simultaneously.' Then, auditory consciousness, as a thing, should not be able to hear the cacophony of various sounds in poetry and songs, because you can only perceive one sound. If you say you hear the cacophony, but that is just random sounds, not meaningful expressions, and you cannot hear many meaningful expressions simultaneously.' Then, from the perspective of sound, the most trustworthy object of knowledge does not necessarily contain expressions of different entities from sounds such as poetry recitation, because there is no conclusive evidence that they are different. Sound is heard from elsewhere. Auditory consciousness, as a thing, when one person recites poetry, you do not only hear that one expression's sound, because you also hear that sound itself. If you accept this, then when many recite, you will only hear each person's expression. This argument is valid because you hear the random sounds of many reciting, and for the same reason. If the former is not established, then the sound of poetry recitation itself contradicts its other entity expressions. Or, the sense faculty, as a thing, should not hear many sounds simultaneously, because they can only perceive each expression, and even if they do not perceive many sounds, there is no necessity not to perceive many expressions.' The critic says, 'The sound of poetry recitation itself is not an expression, because its before and after parts are too small to express meaning, and there is no collection of before and after parts.' Then, this error does not apply there. The sound of expression, as a thing, is the same as the previous argument. The previous argument is valid because it is a clear expression of sounds that occur in sequence. This argument is refuted. Secondly, if someone claims that the essential order of letters itself is language, and that this language is not created by humans, then the order of letters, as a thing, should not be non-created language, because it is essentially letters. These contradict the previous arguments. The letters in the Vedas, such as 'agni' etc., are not necessarily an eternally unchanging order, because people can change the desired order. If this argument is not established, then objects of knowledge, such as the mundane letters 'agni' etc., can change order.
མི་ནུས་པར་ཐལ། རིག་བྱེད་ཡི་ གེ་ཨག་ནི་སོགས་གོ་རིམ་བསྒྱུར་མི་ནུས་པས་སོ། །ཁྱབ་པ་ཁས་ཏེ། འཇིག་རྟེན་ན་ཡི་གེ་ཨ་ ཡང་གཅིག་ག་ཡང་གཅིག་ཡིན་པ་བུད། རིག་བྱེད་ཡི་གེ་ཆོས་ཅན། ཡུལ་ལ་ལར་ཡོད་ལ་ལ་ ལར་མེད་པའི་གོ་རིམ་མེད་པར་ཐལ། ཡུལ་ཐམས་ཅད་དུ་ཁྱབ་པས་སོ། །དུས་ཀྱི་གོ་རིམ་ མེད་པར་ཐལ། རྟག་པའི་ཕྱིར། མི་རྟག་ནས་རྗོད་པ་ཡིན་ལ། མི་རྟག་ན་ནི་ཞེས་སོགས་དང་། ཐམས་ཅད་དུ་ནི་དམིགས་མི་འགྱུར། ཞེས་པའི་སྦྱོར་བ་ལྟར་ལ། རིག་བྱེད་མིག་ཤེས་ཆོས་ ཅན་དུ་བྱས་ནས་དགོད་དོ། ། ༈ གསལ་བའི་རིམ་པ་མ་བྱས་པའི་ངག་དགག་པ། གསུམ་པ་ལ་གཉིས། མི་ཕན་པ་ཡི་གསལ་བྱ་དགག གསལ་བ་ཉེས་ཡིན་པ་དགག་པའོ། ། དང་པོ་ནི། བྱེད་པ་ལྕེ་རྐན་སོགས་གྱིས་གསལ་བར་བྱས་པའི་ཡི་གེའི་རིམ་པ་དེ་དག་ཡིནརྩ་ བར་མིན་ཏེ་མ་བྱས་སོ་ཞེ་ན། རིག་བྱེད་ཀྱི་ཡི་གེ་ཆོས་ཅན། སྔར་མི་གསལ་བ་ཕྱིས་བྱེད་པ་ལྕེ་ རྐན་སོགས་ཀྱིས་གསལ་བའི་རིམ་པ་དེ་རྟག་པའི་ངག་མ་ཡིན་པར་ཐལ་ལོ། །ཁྱོད་སྔར་མི་ གསལ་བ་ཕྱིས་གསལ་བར་གྱུར་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། རྟག་པས་སོ། །ཁྱབ་སྟེ། རྟག་ནས་ཕྱིར་ རོ། །བྱེད་པ་ནས་ཉིད་ཡིན་ལ། ཆོས་ཅན་བྱེད་པ་ལྕེ་རྐན་སོགས་ཀྱི་འབྲས་བུར་ཐལ། དེ་ཡི་ ནུས་པ་ལས་སྐྱེས་པས་སོ། །གྲུབ་པའི་དོན་ནས་ཁྱབ་པར་གྱིརྩ ་བར་ཅི་ལ། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེ་ལ་མི་ཕན་པའི་དེ་ཡི་དོན་གཞན་གསལ་བྱེད་ཙམ་གྱི་ཕྱི་ཡི་དོན་ཡིན་ན། དོན་གཞན་གསལ་ བྱ་དེ་ཡི་རིགས་འདྲ་སྔར་ནས་གྲུབ་ཟིན་དགོས་ཏེ། དེ་སྔར་མེད་གསར་དུ་གསལ་བར་བྱེད་ ན། དེ་ཡི་སྐྱེད་བྱེད་དུ་འགྱུར་གྱི་དེ་ལ་མི་ཕན་པར་དེ་ཡི་གསལ་བྱེད་ཙམ་དུ་མི་འགྱུར་བས་སོ། 1-85 ། བྱེད་པ་རྣམས་ནས་མི་སྲིད་ཕྱིར་ལ། རིག་བྱེད་ཡི་གེ་ཆོས་ཅན། བྱེད་པ་ལྕེ་རྐན་སོགས་ཀྱི་ འབྲས་བུ་ཡིན་གྱི། དེས་མི་ཕན་པའི་གསལ་བྱ་ཙམ་མིན་པར་ཐལ། དེ་ཡི་ནུས་པ་ལས་འབྱུང་ བར་དམིགས་པས་སོ། །ཁྱབ་སྟེ། མི་ཕན་པའི་གསལ་བྱེད་ཆ་དེ་ལས་སྐྱེ་བ་མི་སྲིད་པས་ཕྱིར། གཉིས་པ་ནི། གལ་ཏེ་ནས་དེ་རུང་འགྱུར་ལ། རིག་སྒྲ་ཐོས་པའི་རིག་བྱེད་དང་བྲལ་ཙམ་ ཆོས་ཅན། ཁྱོད་སྐྱེས་པ་ལ་ལྕེ་རྐན་ལ་སོགས་པའི་བྱེད་པ་འདུས་པའི་ནུས་པ་འཇུག་པར་མི་ རུང་བར་ཐལ། རྫས་སུ་མེད་པས་སོ། །སྒྲ་དང་ནས་ཐོབ་པར་འགྱུར་ལ། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། རྫ་མཁན་རྫ་བུམ་ལ་མི་ཕན་པར་དེ་ཡི་གསལ་བྱེད་ཙམ་ཡིན་པར་ཐལ། བྱེད་པ་ལྕེ་རྐན་ སོགས་ཀྱིས་རིག་སྒྲ་ལ་མི་ཕན་པར་རིག་སྒྲའི་གསལ་བྱེད་ཙམ་ཡིན་ཡིན་པས་སོ། །འདོད་ན། དེ་བཞིན་དུ་ནས་དོན་མེད་ཉིད་ལ། རྫ་མཁན་ཆོས་ཅན་རྫ་བུམ་གྱི་རྒྱུ་མིན་པར་ཐལ། དེ་ལ་ མི་ཕན་པར་དེ་ཡི་གསལ་བྱེད་ཙམ་ཡིན་པས་སོ། །དཔེ་མེད་ཅན་ཡིན་དངོས་རྣམས་ནི། །སྐད་ ཅིག་གིས་ནི་འཇིག་ཕྱིར་རོ། །ངོ་ཤེས་པ་ད
【現代漢語翻譯】 不可能，因為《吠陀》經文的字母，如阿（藏文：ཨ，梵文天城體：अ，梵文羅馬擬音：a，漢語字面意思：無），格（藏文：ག，梵文天城體：ग，梵文羅馬擬音：ga，漢語字面意思：去）等順序無法改變。普遍性是肯定的。世界上字母阿（藏文：ཨ，梵文天城體：अ，梵文羅馬擬音：a，漢語字面意思：無）是一個，格（藏文：ག，梵文天城體：ग，梵文羅馬擬音：ga，漢語字面意思：去）也是一個。《吠陀》經文字母，作為事物，在有些地方有，有些地方沒有的順序是不可能的，因為它遍及所有地方。時間順序也是不可能的，因為它是常恒的。如果是不常恒的，就會說『如果是不常恒的』等等，並且在所有情況下都不會改變。就像《吠陀》經的眼識一樣，可以這樣安立。 駁斥未作清晰區分的言論： 分為兩部分：駁斥無益的顯現，駁斥清晰是過失。 第一部分：如果說，通過舌頭、上顎等作用而清晰的字母順序不是根本，因為沒有這樣做。那麼，《吠陀》經文字，作為事物，先前不清晰，後來通過舌頭、上顎等作用而清晰的順序，不應是常恒的言論。因為你先前不清晰，後來變得清晰是不可能的，因為它是常恒的。這是普遍的，因為它是常恒的。作用本身就是原因。作為事物，是舌頭、上顎等作用的結果，因為它從它的能力中產生。如果成立，那麼根本是什麼？作為所知，如果對它無益的只是顯現其他意義的外在意義，那麼顯現其他意義的同類事物必須先前已經成立。如果它先前不存在，而是新顯現的，那麼它將成為它的產生者，而不是對它無益，僅僅是它的顯現者。因為所有作用都是不可能的。作為事物，《吠陀》經文字是舌頭、上顎等作用的結果，但它不應只是無益的顯現，因為它被認為是來自它的能力。這是普遍的，因為無益的顯現不可能從那產生。 第二部分：如果從那變成可能。《吠陀》經的聲音，僅僅是聽覺與《吠陀》經分離，作為事物，你不應允許舌頭、上顎等作用的能量進入，因為它不是實體。聲音和獲得。《吠陀》經的聲音，作為事物，陶師對陶罐無益，只是它的顯現者，因為舌頭、上顎等作用對《吠陀》經的聲音無益，只是《吠陀》經的聲音的顯現者。如果承認，那麼同樣沒有意義。陶師，作為事物，不應是陶罐的原因，因為它對它無益，只是它的顯現者。沒有例子的事物，因為它們是瞬間毀滅的。認識到
【English Translation】 It is impossible, because the letters of the Vedas, such as A (藏文：ཨ，梵文天城體：अ，梵文羅馬擬音：a，漢語字面意思：無), Ga (藏文：ག，梵文天城體：ग，梵文羅馬擬音：ga，漢語字面意思：去), etc., cannot be changed in order. The pervasiveness is affirmed. In the world, the letter A (藏文：ཨ，梵文天城體：अ，梵文羅馬擬音：a，漢語字面意思：無) is one, and Ga (藏文：ག，梵文天城體：ग，梵文羅馬擬音：ga，漢語字面意思：去) is also one. The letters of the Vedas, as things, cannot have an order that exists in some places and not in others, because it pervades all places. The order of time is also impossible, because it is constant. If it were impermanent, it would be said 'if it is impermanent' etc., and it would not change in all cases. Just like the eye consciousness of the Vedas, it can be established like this. Refuting speech that has not made clear distinctions: Divided into two parts: refuting the useless manifestation, and refuting that clarity is a fault. The first part: If it is said that the order of letters clarified by the action of the tongue, palate, etc., is not fundamental because it has not been done. Then, the letters of the Vedas, as things, the order of being previously unclear and later clarified by the action of the tongue, palate, etc., should not be a constant statement. Because it is impossible for you to be previously unclear and later become clear, because it is constant. This is pervasive, because it is constant. The action itself is the cause. As a thing, it is the result of the action of the tongue, palate, etc., because it arises from its ability. If it is established, then what is fundamental? As knowable, if what is useless to it is only the external meaning that manifests other meanings, then the similar things that manifest other meanings must have been established beforehand. If it did not exist before, but is newly manifested, then it will become its producer, rather than being useless to it, merely its manifester. Because all actions are impossible. As things, the letters of the Vedas are the result of the action of the tongue, palate, etc., but it should not be just a useless manifestation, because it is considered to come from its ability. This is pervasive, because a useless manifestation cannot arise from that. The second part: If it becomes possible from that. The sound of the Vedas, merely the separation of hearing from the Vedas, as a thing, you should not allow the energy of the action of the tongue, palate, etc., to enter, because it is not a substance. Sound and attainment. The sound of the Vedas, as a thing, the potter is useless to the pot, only its manifester, because the action of the tongue, palate, etc., is useless to the sound of the Vedas, only the manifester of the sound of the Vedas. If admitted, then it is equally meaningless. The potter, as a thing, should not be the cause of the pot, because it is useless to it, only its manifester. Things without examples, because they are destroyed in an instant. Recognizing
ང་ནས་འཇིག་ཕྱིར་རོ་ལ། ངོ་ཤེས་སོགས་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱིས་སྒྲ་རྟག་དངོས་སུ་སྒྲུབ་པའི་མཐུན་དཔེ་ཡང་དག་མེད་པར་ཐལ། དངོས་པོ་རྣམས་ནི་ སྐད་ཅིག་གིས་འཇིག་པས་སོ། །རྟགས་ངན་གཞན་ཡང་སུན་དབྱུང་བྱ་ལ། ཕྱོགས་དང་མཐུན་ ཕྱོགས་གང་རུང་ཆོས་ཅན། རྟགས་བསལ་སྔར་ལྟར་རོ། །གལ་ཏེ་སྒྲ་གསལ་བ་ཞེས་བྱ་དེ། རིག་སྒྲ་ཐོས་པའི་བློ་ཡིན་ན། རིག་སྒྲ་ཐོས་པའི་བློ་ཡི་རིམ་པ་དེ་དག་ཡིན་ཅིང་། དེ་སྐྱེས་བུས་ མ་བྱས་པར་ཁས་བླངས་པར་སོང་བས་བློ་སྐྱེས་བུ་ལ་མི་བརྟེན་པར་འགྱུར་རོ། །དེ་མི་མཐད་ དེ། བློ་ནི་ནས་གཅིག་ཆར་གནོད་ལ། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དཔྱོད་པ་པས་བློ་སྐྱེས་བུ་ལ་མི་ རྟེན་པར་དམ་བཅའ་བ་མི་འཐད་པར་ཐལ། དེས་དེ་ལྟར་དམ་བཅས་པའི་དམ་བཅའ་དེ་ཡི་ ངོ་བོ་དང་ཁྱད་པར་ཅི་རིགས་པ་ལ། དཔྱོད་པ་པའི་ཁས་བླངས་སོགས་ཀྱིས་གནོད་པ་འབབ་ པའི་ཕྱིར། ཇི་ལྟར་ན་བློ་ཆོས་ཅན། སྐྱེས་བུ་ལ་མི་རྟེན་པར་དམ་བཅའ་བ་མི་འཐད་པར་ཐལ། 1-86 སྐྱེས་བུའི་ཡོན་ཏན་ཡིན་པས་སོ། །གསུམ་ཁས། བློ་ཉན་ཤེས་ཆོས་ཅན། རང་བྱེད་པ་པོ་སྐྱེས་ བུའི་འབྲས་བུར་ཐལ་རང་རྒྱུ་དབང་ཡིད་ལས་སྐྱེ་བར་མངོན་སུམ་གྱི་སྟོབས་ཀྱིས་གྲུབ་པས་ སོ། །ཆོས་ཅན་སྐྱེས་བུ་ལ་མི་རྟེན་པར་དམ་བཅའ་བ་མི་འཐད་པར་ཐལ། དབང་ཡིད་སོགས་ ཀྱིས་ཕན་ནས་དེ་ཡི་རྗེས་སུ་འགྲོ་ལྡོག་བྱེད་པའི་རྟགས་ཀྱིས་དེ་ཡི་འབྲས་བུར་རྗེས་སུ་དཔག་ པར་ནུས་པས་སོ། །རིག་སྒྲ་ཐོས་པའི་ཉན་ཤེས་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། མངོན་རྗེས་ཀྱི་སྐྱེས་བུ་ ལ་བརྟེན་པར་གྲུབ་པ་ལྟར། འཇིག་རྟེན་ན་སྐྱེས་བུ་ལ་བརྟེན་པ་ཡང་གྲགས་པས་གྲུབ་པས་ སོ། ། ༈ ཡི་གེའི་གོ་རིམ་སྐྱེས་བུས་བྱས་པར་བསྟན་པ། བཞི་པ་ནི། ཡི་གེ་ནས་ཟིན་ཏོ་ལ། ཡི་གེའི་རིམ་པ་ཆོས་ཅན། ཡི་གེ་རྣམས་ལས་རྫས་ཐ་ དད་པའི་རྟག་པའི་ངག་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་ཡིན་པ་རིགས་པ་རྣམ་དག་གིས་ཁེགས་པས་སོ། །དེ་ནི་ ནས་རྟེན་ཅན་མིན་ལ། ཆོས་ཅན་སྐྱེས་བུ་ལ་རྟེན་པར་ཐལ། རྟོག་པས་སྒྲོ་བརྟགས་ཞིང་རྟོག་ པའི་བྱ་བས་སོ་སོར་འཇོག་པའི་རིམ་པ་ཡིན་པས་སོ། ། ༈ སྒྲ་མི་རྟག་པ་བསྒྲུབ་པ། གསུམ་པ་ལ་མི་རྟག་པར་བསྒྲུབ། སྒྲ་ཡི་ནུས་པ་རྟག་པ་བསལ་བའོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས། ཁྱབ་སྒྲུབ་དང་བཅས། ཞར་བྱུང་དང་བཅས་པའོ། །དང་པོ་ནི། སྒྲ་ལ་སོགས་པའི་མི་རྟག་པར་ ཇི་ལྟར་རྟོགས་ཞེ་ན། འཇིག་པ་ནས་མི་རྟག་ཉིད་ལ། རིག་སྒྲ་ཆོས་ཅན་མི་རྟག་སྟེ། དངོས་པོ་ ཡིན་པས་སོ། །ཁྱབ་སྟེ། འཇིག་པ་ནི་ཡོད་པ་དངོས་པོ་གྲུབ་ཙམ་དང་རང་ཆས་སུ་འབྲེལ་བས་ སོ། ། གཉིས་པ་ལ་གསུམ། ལྟོས་མེད་རྟགས་ལ་རྩོད་པ་སྤང་། ཡོད་པའི་རྟགས་ལ་རྩོད་པ་ སྤང་། འབྲེལ་པ་རྟག་པ་ཁེགས་པའོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས། རྒྱུ་གཞན་ཡོད་པ་དགག ཧ་ཅང་ ཐལ་བ་སྤང་བའོ། ། དང་པོ་ནི། རྟགས་མ་གྲུབ་ས
【現代漢語翻譯】 我說是爲了毀滅，如意識等法。 你不可能有確鑿的例子來證實聲音是常住的，因為萬物都在剎那間毀滅。其他的錯誤推理也應該駁斥。任何與宗義相符或不符的事物，其推理方式與之前相同。如果所謂的『明晰之聲』是指聽到聲音的智慧，那麼這些智慧的序列，如果被認為是人所未造，那麼智慧就不依賴於人了。這並不合理，因為智慧會同時受到多方面的損害。所知的事物，如果論證者斷言智慧不依賴於人，那是不合理的，因為論證者的斷言會受到他自己承諾的本質和特徵的各種損害。例如，智慧，如果斷言它不依賴於人，那是不合理的，因為它屬於人的功德。三者皆認可。聽覺意識，必然是自主行動者——人的結果，因為它顯然是由感官和意識所產生的。斷言事物不依賴於人是不合理的，因為通過感官和意識的幫助，可以推斷出它是感官和意識的結果。聽到聲音的聽覺意識必然如此，就像通過現量和比量可以確定它依賴於人一樣，世界上也普遍認為它依賴於人。 第四，關於字母的順序是由人創造的觀點。 字母的順序，不是與字母不同的常住實體，因為這種觀點已被純粹的理性所否定。因此，它不是無所依的。事物依賴於人，因為它是一種通過概念進行虛構和通過概念活動進行區分的序列。 第三，證明聲音是無常的。駁斥聲音的常住性。首先分為兩部分：包括能立和周遍，以及包括附帶內容。首先：如何理解聲音等的無常性？從毀滅到無常性。明晰之聲是無常的，因為它是有為法。周遍：毀滅與存在、有為法以及自性相關聯。 第二部分分為三點：消除對無所依推理的爭論，消除對存在推理的爭論，以及駁斥常住關係。第一部分分為兩點：否定其他原因的存在，以及消除極端情況。 首先：推理不成立。
【English Translation】 I say it is for destruction, such as consciousness and other dharmas. You cannot have a conclusive example to prove that sound is permanent, because all things are destroyed in an instant. Other fallacious reasonings should also be refuted. Any dharma that is either in accordance with or not in accordance with the tenet, the reasoning is the same as before. If the so-called 'clear sound' refers to the wisdom of hearing sound, then those sequences of wisdom, if they are admitted to be unmade by humans, then wisdom does not rely on humans. This is not reasonable, because wisdom is harmed by multiple aspects simultaneously. The object of knowledge, if the debater asserts that wisdom does not rely on humans, it is unreasonable, because the debater's assertion is harmed by the nature and characteristics of his own commitment in various ways. For example, wisdom, if it is asserted that it does not rely on humans, it is unreasonable, because it belongs to the merits of humans. All three are admitted. Auditory consciousness is necessarily the result of an autonomous agent—a person, because it is manifestly proven to arise from the senses and consciousness. It is unreasonable to assert that things do not rely on humans, because through the help of the senses and consciousness, it can be inferred that it is the result of the senses and consciousness. The auditory consciousness of hearing sound must be so, just as it is established that it depends on humans through direct perception and inference, it is also commonly known in the world that it depends on humans. Fourth, the view that the order of letters is created by humans. The order of letters is not a permanent entity that is different in substance from the letters, because this view has been negated by pure reason. Therefore, it is not independent. Things depend on humans, because it is a sequence that is fictionalized through concepts and distinguished through conceptual activities. Third, proving that sound is impermanent. Refuting the permanence of sound. First, it is divided into two parts: including the establishment of pervasion and the pervasion, and including incidental content. First: How to understand the impermanence of sound, etc.? From destruction to impermanence. Clear sound is impermanent, because it is a phenomenon. Pervasion: Destruction is related to existence, phenomena, and self-nature. The second part is divided into three points: eliminating disputes over independent reasoning, eliminating disputes over existence reasoning, and refuting permanent relationships. The first part is divided into two points: negating the existence of other causes, and eliminating extreme situations. First: The reasoning is not established.
ྟེ། སྐྱེ་ན་མིས་ཤིང་འཇིག་པ་སོགས་འཇིག་རྒྱུ་གཞན་ཁོ་ན་ 1-87 སྣང་ངོ་ཞེ་ན། མེ་ལ་སྐྱེ་བ་ཅན་གྱི་ཤིང་འཇིག་དེ་ཤིང་ཉིད་དམ་ཤིང་ལས་རྫས་གཞན་ཡིན། མེ་ལས་དོན་གཞན་ཏུ་གྱུར་པ་དག་སྐྱེ་ཞེ་ན། འཇིག་པ་མེད་ནས་ཉིད་དུ་འགྱུར་ལ། ཤིང་ ཆོས་ཅན། ཁྱོད་མེས་ཞིག་པར་མ་བྱས་པར་ཐལ། མེས་ཁྱོད་ལས་རྫས་གཞན་པའི་ཞིག་པ་ ཁོ་ན་བྱས་པས་སོ། །འདོད་ན་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་མེས་བསྲེགས་རྗེས་སུ་ཡང་ཞིག་པ་མེད་པར་ ཐལ། ཞིག་ན་མེས་ཞིག་པར་བྱེད་དགོས་པ་ལས་མེས་དེར་མ་བྱས་པས་སོ། །འདོད་ན་ཆོས་ ཅན། ཁྱོད་མེས་བསྲེག་རྗེས་སུ་མངོན་སུམ་གྱིས་མཐོང་བར་ཐལ། མཐོང་བྱ་གང་ཞིག་འདོད་ པ་དེའི་ཕྱིར། ཤིང་འཇིག་དོན་གཞན་དེ་ཉིད་ཤིང་འདི་ཡི་འཇིག་པ་ཡིན་པས་ཤིང་མི་སྣང་ཞེ་ ན། མེ་ལས་སྐྱེས་བའི་ཤིང་གི་འཇིག་པ་དོན་གཞན་ཆོས་ཅན། ཤིང་གི་འཇིག་པ་མ་ཡིན་པར་ ཐལ། ཤིང་དང་འབྲེལ་མེད་གཞན་ཡིན་པས་སོ། །བླ་སྟེ་ནས་མི་སྣང་ལ། ཆོས་ཅན་ཁྱོད་ཡོད་ པའི་སྐབས་ན་ཤིང་མི་སྣང་བས་མ་ཁྱབ་པར་ཐལ། ཤིང་དང་འབྲེལ་མེད་དོན་གཞན་གང་ ཞིག་ཤིང་འཇིག ཤིང་ལས་རྫས་གཞན་དེ་ཡིན་པས་སོ། །འཇིག་པ་དོན་གཞན་དེས་ཤིང་ བདག་གིར་བཟུང་བའི་ཕྱིར། དེ་ཡོད་པ་ན་ཤིང་སྣང་བ་མིན་ཞེ་ན། མིན་ནས་མི་སྒྲིབ་སྟེ་ལ། ཤིང་གི་སྒྲིབ་བྱེད་ཙམ་དུ་ཐལ། མ་ཞིག་པར་ཡོད་པའི་ཤིང་རང་གིར་བྱས་ཏེ། མི་སྣང་བར་ བྱེད་པ་པོ་ཡིན་པས་སོ། །འདོད་ན། དེ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། ཤིང་གི་རྫས་ཉིད་ཞིག་ཅིང་མེད་ པར་བྱས་པས་སོ། །བསྐྱེད་ཕྱིར་ནས་མཐོང་འགྱུར་ལ། ཤིང་གི་འཇིག་པ་ཆོས་ཅན། འཇིག་ པར་ཐལ། མེ་ལས་སྐྱེས་བས་སོ། །འདོད་ན་ཞིག་འཇིག་གཅིག་པས། ཤིང་ཆོས་ཅན། མེས་ བསྲེག་རྗེས་སུ་ཡང་སྐྱེ་བར་ཐལ། མེས་བསྲེགས་ནས་ཁྱོད་ཞིག་པས་དེ་ཡང་ཞིག་པས་སོ། ། གལ་ཏེ་ནག་པའི་གསོད་བྱེད་གསད་པ་ན་གསད་ཟིན་གྱི་ནག་པ་སླར་ནག་པ་འབྱུང་བ་མིན་ པར་ཇི་བཞིན་དུ་ཤིང་འདི་ལའང་ཞིག་པ་ཞིག་ཀྱང་ཁོ་སླར་མི་སྐྱེ་བ་དེ་བཞིན་ཡིན་ནོ། །ཞེ་ན། མི་འདྲ་སྟེ། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། ནག་པ་གསོད་བྱེད་དེ་གསད་པས་བསད་ཟིན་གྱི་ནག་པ་སླར་ 1-88 ནག་པར་མི་འབྱུང་བ་བཞིན་དུ་ཤིང་ཞིག་པ་ཞིག་ན། ཤིང་ཡང་ཤིང་དུ་མི་འགྱུར་བ་མཚུངས་ པ་ཡིན་པར་ཐལ། ནག་པ་གསོད་བྱེད་ནི་ནག་པ་གསད་པའི་ཆ་ཉིད་མ་ཡིན་པས་དེ་གསད་ ཀྱང་གསད་ཟིན་གྱི་ནག་པ་སླར་ནག་པར་མི་འབྱུང་བར་རིགས་ཀྱི་ཤིང་ཞིག་པ་དེ་ཤིང་འགག་ ཞིང་ལོག་པའི་ཆ་ཡིན་པས། ཤིང་ཞིག་པས་ཞིག་ན་ཤིང་ཡང་ཤིང་དུ་འབྱུང་དགོས་པས་སོ། ། གལ་ཏེ་ཤིང་གི་འཇིག་པ་ཤིང་ལས་གཞན་ཉིད་མ་ཡིན་ཞིང་། ཤིང་ཉིད་ཆོས་ཅན། འཇིག་པ་ ཉིད་དུ་ཐལ། རང་གི་འཇིག་པ་དང་གཅིག་ཡིན་པས་སོ། །འདོད་ན། མེ་དེ་ཆོས་ཅན། ཤིང་ གི་འཇིག་པའི་རྒྱུ་མིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་ཤིང་གི་འཇིག་པའི་སྔར་
【現代漢語翻譯】 問：如果生、老、病、死等僅僅是毀滅，那又是什麼呢？ 答：對於火來說，木頭的生起和毀滅，是木頭本身還是與木頭不同的東西？ 問：如果是從火中產生的其他東西生起呢？ 答：如果毀滅不存在，它就會變成那樣。木頭，你沒有被火毀滅，因為火僅僅毀滅了與你不同的東西。如果你承認，那麼木頭，你在被火燒之後也不會毀滅，因為如果毀滅，火必須毀滅它，但火併沒有這樣做。如果你承認，那麼木頭，你在被火燒之後會被清楚地看到，因為無論你想要看到什麼。如果木頭的毀滅是不同的東西，那麼木頭就不會顯現出來。如果從火中生起的木頭的毀滅是不同的東西，那麼它就不是木頭的毀滅，因為它與木頭無關。從上面開始，它不會顯現出來。木頭，當你在那裡時，木頭不會顯現出來，因為與木頭無關的不同東西毀滅了木頭。毀滅是不同的東西，因為它佔據了木頭。當它在那裡時，木頭不會顯現出來。不是因為它沒有遮蔽它，而是因為它僅僅是木頭的遮蔽物。因為它佔據了未被毀滅的木頭，並使其不顯現。如果你承認，那不是真的，因為它毀滅並消滅了木頭的本質。爲了生起，它會被看到。木頭的毀滅，它會被毀滅，因為它從火中生起。如果你承認，那麼毀滅和毀滅是一樣的。木頭，你在被火燒之後也會生起，因為火燒了你，所以它也會被毀滅。 如果黑色的殺戮者被殺，那麼被殺的黑色不會再次出現。同樣，木頭的毀滅也不會再次生起。不是這樣的。知識，黑色的殺戮者殺死了黑色的東西，所以被殺的黑色不會再次出現。如果木頭被毀滅，那麼木頭也不會再次變成木頭。黑色的殺戮者不是殺死黑色的部分，所以即使它被殺死，被殺的黑色也不會再次出現。木頭的毀滅是木頭停止和返回的部分。如果木頭被毀滅，那麼木頭也必須再次出現。 如果木頭的毀滅不是與木頭不同的東西，那麼木頭本身就是毀滅，因為它與自己的毀滅是一體的。如果你承認，那麼火不是木頭毀滅的原因，因為它在木頭毀滅之前。
【English Translation】 Q: If birth, aging, sickness, and death are merely destruction, then what is it? A: For fire, is the arising and destruction of wood the wood itself or something different from the wood? Q: If other things arising from the fire arise? A: If destruction does not exist, it will become so. Wood, you were not destroyed by the fire because the fire only destroyed something different from you. If you admit, then wood, you will not be destroyed even after being burned by the fire, because if there is destruction, the fire must destroy it, but the fire did not do so. If you admit, then wood, you will be clearly seen after being burned by the fire, because whatever you want to see. If the destruction of wood is a different thing, then the wood will not appear. If the destruction of wood arising from the fire is a different thing, then it is not the destruction of wood, because it is unrelated to the wood. Starting from above, it will not appear. Wood, when you are there, the wood will not appear, because the different thing unrelated to the wood destroys the wood. Destruction is a different thing because it occupies the wood. When it is there, the wood will not appear. Not because it does not obscure it, but because it is merely the obscuration of the wood. Because it occupies the undestroyed wood and makes it not appear. If you admit, that is not true, because it destroys and eliminates the essence of the wood. In order to arise, it will be seen. The destruction of wood, it will be destroyed because it arises from the fire. If you admit, then destruction and destruction are the same. Wood, you will also arise again after being burned by the fire, because the fire burned you, so it will also be destroyed. If the black killer is killed, then the killed black will not appear again. Similarly, the destruction of wood will not arise again. It is not like that. Knowledge, the black killer kills the black thing, so the killed black will not appear again. If the wood is destroyed, then the wood will not become wood again either. The black killer is not the part that kills the black, so even if it is killed, the killed black will not appear again. The destruction of wood is the part where the wood stops and returns. If the wood is destroyed, then the wood must also appear again. If the destruction of wood is not something different from wood, then the wood itself is destruction, because it is one with its own destruction. If you admit, then fire is not the cause of the destruction of wood, because it is before the destruction of wood.
མེད་པས་སོ། །དེས་ན་དེ་ཆོས་ ཅན། བསལ་པ་འདྲ་ཤིང་འཇིག་ཤིང་དང་རྫས་གཅིག་དང་ཐ་དད་གང་ཡང་མ་བསྐྱེད་པས་ སོ། །ཁྱབ་སྟེ། འདི་ལས་གཞན་པའི་རྣམ་པ་སྟེ་དངོས་པོ་མེད་པས་སོ། ། གཉིས་པ་ལ་གཉིས། གཅིག་ཏུ་ཐལ་བ་སྤང་། གཅིག་དང་ཐ་དད་སྤང་བའོ། །དང་པོ་ནི། འཇིག་པ་ཕྱིས་རྒྱུ་མེད་པར་རང་ཆས་སུ་འབྱུང་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དངོས་པོ་རྫས་སུ་ཡོད་པ་དང་ འཇིག་པ་ཞིག་ནས་རྫས་སུ་མེད་པ་དག་ལྷན་ཅིག་ཡོད་པར་འགྱུར་རོ། །ཁྱབ་སྟེ། ཞིག་པ་ནི་ རྟག་པའི་རྫས་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། རྫ་བུམ་ཞིག་ནས་མེད་པ་དེ་ཆོས་ཅན། རྟག་པའི་རྫས་མ་ ཡིན་པར་ཐལ། དངོས་པོར་མེད་པས་སོ། །དངོས་པོ་བུམ་སོགས་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་མི་འཇིག་ པར་ཐལ། ཁྱོད་ཞིག་པ་དེ་ལ་ཁྱོད་འཇིག་པར་བྱེད་པའི་ནུས་པ་མེད་པས་སོ། །དེར་ཐལ། ཞིག་པ་དངོས་པོ་མེད་པར་འདོད་པས་སོ། །ཞེས་པའང་སྐྱོན་དུ་མི་རུང་སྟེ། མེད་ལ་ནས་མི་ འདོད་ལ། བུམ་སོགས་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཞིག་པའི་འཇིག་པ་དོན་གཞན་དེས་ཁྱོད་འཇིག་པར་ མ་བྱས་པར། ཁྱོད་མི་འཇིག་པར་མི་འགྱུར་ཏེ། དེས་བཤིག་པའི་འཇིག་པ་མེད་དགག་སྟེ། ཚད་མས་མ་གྲུབ་པས་སོ། །འོ་ན་འཇིག་པ་རྒྱུ་མེད་ཅེས་ཇི་ལྟར་བརྗོད་ཅེ་ན། དངོས་འཇིག་ ནས་བཤད་ལ། བུམ་པ་སོགས་ཀྱི་འཇིག་པ་ཆོས་ཅན། རྒྱུ་གཏན་མེད་ཡིན་པས། ཁྱོད་རྒྱུ་མེད་ 1-89 དུ་བཤད་པ་མེད་དེ། བུམ་སོགས་ལས་ཕྱིས་འབྱུང་གི་རྒྱུ་བསྐྱེད་པ་ལས་མི་ལྟོས་པས། བུམ་ སོགས་ཀྱི་རྒྱུ་མིན་པའི་རང་རྒྱུ་མེད་པ་ཅན་དུ་བཤད་པ་ཙམ་ཡིན་པས་སོ། །ཆོས་ཅན་བུམ་ སོགས་ལས་རྫས་ཐ་དད་མིན་ཀྱང་། ཁྱོད་ཅེས་སྦྱར་དུ་རུང་སྟེ། བུམ་སོགས་རང་ལས་ཕྱིས་ འབྱུང་གི་རྒྱུ་ལ་ལྟོས་མེད་དུ་རང་གི་ངང་གིས་འཇིག་པར་ཤེས་པའི་དོན་དུ་ཁྱོད་བུམ་སོགས་ ལས་དངོས་པོ་ཐ་དད་དུ་སྒྲོ་བཏགས་ནས་ཁྱོད་ཅེས་སྦྱར་བས་སོ། ། གཉིས་པ་ནི། མེད་པ་སྟེ་ཞིག་པ་དེ་དངོས་པོ་རང་ཉིད་གྲུབ་ཙམ་ལས་རང་ཆས་སུ་ཡོད་ན་ དངོས་པོ་དང་གཅིག་དང་ཐ་དད་ཀྱི་རྣམ་རྟོག་འདི་ནི་མཚུངས་སོ། །ཞེ་ན། བུམ་སོགས་ཞིག་ ནས་མེད་པ་ཆོས་ཅན། བུམ་སོགས་དང་རྫས་གཅིག་དང་རྫས་ཐ་དད་གང་དུ་ཡང་མེད་དེ། བུམ་སོགས་མེད་པར་གྱུར་པ་ཙམ་གྱི་མེད་དགག་ཞིག་ཡིན་པས་སོ། །ཡོད་ལ་ནས་འབྲེལ་ ཕྱིར་རོ་ལ། ཁྱེད་ལྟར་ན། ཆོས་ཅན། རྫས་གཅིག་དང་རྫས་ཐ་དད་གང་རུང་ཡིན་པར་ཐལ། དངོས་པོ་ཡོད་པའི་ཕྱིར་ཏེ་སྐྱེ་བས་སོ། །ཁྱབ་སྟེ། རྒྱུས་བསྒྲུབ་པ་དངོས་དང་འབྲེལ་བའི་ཕྱིར་ རོ། །མེད་པ་ཡིན་ཞེས་ནས་བྱ་བའང་ཡིན་ལ། དངོས་པོ་སྐད་ཅིག་མར་སྨྲ་བས་བུམ་སོགས་ ཞིག་ནས་མེད་པར་འགྱུར་བ་ཡིན་ཞེས་བརྗོད་པ་ཆོས་ཅན། རང་གི་བརྗོད་བྱ་སྒྲུབ་ཆོས་ཁོ་ན་ བསྒྲུབ་པའི་ཚིག་མ་ཡིན་ཏེ། བུམ་སོགས་ཞིག་ནས་དངོས་པོ་མི་འགྱུར་ཞེས་པའི་མེད་དགག་ ཙམ་བརྗོད་
【現代漢語翻譯】 因為不存在的緣故。因此，這個法，類似於被消除、被摧毀的事物，並且沒有產生任何物質上的一體或差異。 普遍存在，因為除了這個之外，沒有其他的形態或事物。 第二部分分為兩點：一是駁斥成為一體的觀點，二是駁斥一體和差異的觀點。第一點是：毀滅是自然發生的，不需要任何外力，因此，事物在物質上存在和毀滅后在物質上不存在的狀態會同時存在。普遍存在，因為毀滅是永恒的物質。如果這樣說，那麼被摧毀的陶罐，這個法，不應該是永恒的物質，因為它在物質上不存在。事物，如陶罐等，這個法，你不應該被摧毀，因為摧毀你的那個事物沒有摧毀你的能力。這是必然的，因為你認為毀滅是不存在的。這樣的說法也是沒有問題的，因為我們不認為不存在的事物會存在。陶罐等，這個法，摧毀你的那個毀滅性的事物並沒有摧毀你，所以你不會不被摧毀，因為它摧毀的毀滅是否定性的，沒有被量度所證實。那麼，如果說毀滅沒有原因，該怎麼解釋呢？這是從事物毀滅的角度來說的。陶罐等的毀滅，這個法，不是完全沒有原因的，因為你沒有被說成是沒有原因的，因為你不需要從陶罐等產生的原因。這僅僅是被說成是沒有陶罐等原因的自身原因。這個法，雖然陶罐等不是物質上的差異，但也可以加上『你』，因為陶罐等不需要依賴自身產生的原因，而是自然而然地被摧毀，爲了理解這個道理，所以虛構了你和陶罐等是不同的事物，因此加上了『你』。 第二點是：不存在，也就是毀滅，如果僅僅是事物本身成立，那麼關於事物的一體和差異的分別念就相同了。如果這樣說，那麼陶罐等被摧毀后不存在的狀態，這個法，與陶罐等既不是物質上的一體，也不是物質上的差異，因為它僅僅是否定陶罐等已經不存在的狀態。存在的事物之間存在關聯。按照你的觀點，這個法，應該是物質上的一體或差異，因為它存在，也就是因為它產生。普遍存在，因為原因是與被證明的事物相關的。說『不存在』也是可以的。因為宣說事物是剎那生滅的，所以說陶罐等被摧毀後會不存在，這個法，不是僅僅證明自己的陳述對象的詞語，而是僅僅陳述陶罐等被摧毀后不會變成事物的否定。
【English Translation】 Because of non-existence. Therefore, this dharma, is like something that has been eliminated, something that has been destroyed, and it does not generate any material unity or difference. It is pervasive, because there is no other form or entity besides this. The second part has two points: one is to refute the view of becoming one, and the other is to refute the view of unity and difference. The first point is: destruction occurs naturally without any external force, therefore, the state of an entity existing materially and not existing materially after destruction would coexist. It is pervasive, because destruction is an eternal substance. If you say so, then the destroyed pot, this dharma, should not be an eternal substance, because it does not exist materially. Entities, such as pots, etc., this dharma, you should not be destroyed, because the thing that destroys you does not have the power to destroy you. This is inevitable, because you think that destruction is non-existent. Such a statement is also not problematic, because we do not think that non-existent things exist. Pots, etc., this dharma, the destructive thing that destroys you did not destroy you, so you will not be indestructible, because the destruction it destroys is negative and has not been proven by measurement. Then, if you say that destruction has no cause, how should it be explained? This is from the perspective of the destruction of things. The destruction of pots, etc., this dharma, is not completely without cause, because you are not said to be without cause, because you do not need the cause from which pots, etc., arise. It is only said to be without its own cause, which is not the cause of pots, etc. This dharma, although pots, etc., are not material differences, it is also permissible to add 'you', because pots, etc., do not need to rely on the cause of their own subsequent arising, but are naturally destroyed on their own. In order to understand this principle, it is fabricated that you and pots, etc., are different entities, therefore 'you' is added. The second point is: non-existence, that is, destruction, if it is only the establishment of the thing itself, then the distinctions about the unity and difference of things are the same. If you say so, then the state of pots, etc., not existing after being destroyed, this dharma, is neither materially one with pots, etc., nor materially different, because it is only a negative of the state that pots, etc., no longer exist. There is a connection between existing things. According to your view, this dharma, should be either materially one or materially different, because it exists, that is, because it arises. It is pervasive, because the cause is related to the thing being proven. It is also possible to say 'non-existent'. Because it is declared that things arise and cease momentarily, so saying that pots, etc., will not exist after being destroyed, this dharma, is not only a word that proves its own object of statement, but only states the negation that pots, etc., will not become things after being destroyed.
པས་སོ། །གལ་ཏེ་བྱ་བ་ནས་ལྟོས་འགྱུར་ལ། ཐོས་སོགས་ཆོས་ཅན། བུམ་སོགས་ ཀྱི་འཇིག་པ་སྐྱེད་བྱེད་མིན་པར་ཐལ། བུམ་སོགས་ལ་ཕན་པའི་བྱ་བ་མི་བྱེད་པས་སོ། །ཁྱབ་ སྟེ། ལས་སུ་བྱ་བ་ཅུང་ཟད་ཡོད་ན་རྒྱུ་གཞན་ལ་ལྟོས་པར་འགྱུར་བས་སོ། །དེ་ཡིན་ནས་ གསལརྩ་བར་བསལ་བ་ཡིན་ལ། བུམ་སོགས་ཞིག་ནས་མེད་པ་ཆོས་ཅན། དངོས་པོ་སྐད་ ཅིག་མར་སྨྲ་བའི་ལུགས་ལ་རྫས་སུ་ཡོད་མེད་གཉིས་ཀ་དང་། རྒྱུ་མེད་དང་རེས་འགའ་བ་ གཉིས་ཀ་ཡིན་པ་སོགས་སུ་འགྱུར་བའི་སྐྱོན་དུ་མི་འགྱུར་ཏེ། དངོས་པོར་མེད་པས་སོ། 1-90 གཉིས་པ་ནི། ཇི་ལྟར་ནས་མིན་ཞེ་ནའི་དོན་ནི། སྐྱེ་ལྡན་ལ་ཐོགས་བཅས་ཐོགས་མེད་ གཉིས་ཡོད་པ་བཞིན། དངོས་པོ་ལ་སྐྱེ་ལྡན་དང་སྐྱེ་ལྡན་མིན་པ་གཉིས་ཡོད་ཅིང་། མཁའ་ སོགས་སྐྱེ་ལྡན་མིན་པའི་དངོས་པོ་རྣམས་མི་འཇིག་ཅེ་ན། དངོས་པོ་ཆོས་ཅན། འབྲས་བུ་ ཐོགས་བཅས་ཐོགས་མེད་གཉིས་ཡོད་པར་ངེས་ཏེ། རྒྱུ་ལ་རང་འབྲས་ཐོགས་བཅས་ཐོགས་ མེད་ཀྱི་དངོས་པོ་བསྐྱེད་པ་གཉིས་ཡོད་པར་ངེས་པས་སོ། །དོན་དེ་མི་འཐད་དེ། ཐ་དད་ནས་ ཐ་དད་མེད་ལ། དངོས་པོ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་འགའ་རྟག་ལ་འགའ་མི་རྟག་པའི་དངོས་པོ་གཉིས་ མེད་པར་ཐལ། རྒྱུ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རང་འབྲས་འཇིག་པའི་དངོས་པོ་བསྐྱེད་པར་ངེས་པས་སོ། ། གསུམ་པ་ནི། དེ་ཕྱིར་ནས་བསལ་བ་ཡིན་ལ། སྒྲ་དོན་གྱི་འབྲེལ་པ་ཆོས་ཅན། རྟག་པ་ ཉིད་ནི་ཡིན་པ་བསལ་བ་ཡིན་པར་ཐལ། དངོས་པོ་ཡིན་པས་སོ། ། གཉིས་པ་ནི། རྒྱལ་དཔོག་པས་རིག་སྒྲའི་ནུས་པ་རིག་སྒྲའི་འབྲེལ་པར་འདོད་པ་དེ་ཡང་ མི་རྟག་པར་ཐལ། རིག་སྒྲ་དང་རྫས་གཅིག་པས་སོ། །མ་གྲུབ་ན་དེ་ཡི་ནུས་པ་ཡིན་པ་བུད། སྒྲ་ཡི་ནུས་པ་ནས་བསལ་བ་ཡིན་ལ། རིག་སྒྲ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱི་ནུས་པ་ཡིན་པའི་སྒྲ་དོན་གྱི་ འབྲེལ་པ་དེ་རྟག་པར་ཡོད་པ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་མི་རྟག་པས་སོ། །འབྲེལ་པ་ཅན་རྣམས་ མི་རྟག་ཕྱིར། ཞེས་སོགས་ཀྱིས་བསལ་བ་ཡིན་ནོ། ། ༈ མ་བྱས་པའི་རྟགས་འཁྲུལ་བ། བཞི་པ་ལ་གཉིས། འཁྲུལ་ཚུལ་དངོས། གཞན་ལན་དགག་པའོ། །དང་པོ་ནི། སྐྱེས་བུས་ མ་བྱས་ནས་གཞན་དུ་མཐོང་ལ། རིག་བྱེད་ཆོས་ཅན། སྐྱེས་བུའི་ཉེས་པ། ཆགས་སོགས་ཀྱིས་ ཀུན་ནས་བསླངས་ནས་མ་བྱས་པ་ཡིན་པ་ཙམ་གྱིས། ཡང་དག་ཤེས་པ་ཁོ་ནའི་རྒྱུ་ཡིན་པས་ མ་ཁྱབ་པར་ཐལ། དེ་ཡང་ཡིན་ལོག་ཤེས་གྱི་རྒྱུ་བྱེད་པ་ཡང་ཡིན་པ་མཐོང་བའི་ཕྱིར། དེ་ནི་མ་ བྱས་ནས་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ལ། རིག་སྒྲ་ཆོས་ཅན། དོན་ཇི་བཞིན་ཤེས་པའི་རྒྱུར་མི་འགྱུར་བར་ ཐལ། མ་བྱས་པ་རྟག་པས་སོ། །རྟག་པ་དག་ལ་དངོས་པོའི་ནུས་པས་འབྲས་བུ་འགའ་ཡང་ 1-91 སྐྱེ་བ་ཡོད་པ་མ་ཡིན་པས་སོ། །མཁའ་སོགས་རྟག་པ་ལས་རང་འཛིན་སྐྱེ་བོ་ཞེ་ན། རྣམ་རྟོག་ ནས་སྤྱོད་ཡུལ་ཅན་མ་ཡིན་ལ། ལུང་ལས། འདུས་མ་བྱས་ཀྱི་ནམ་
【現代漢語翻譯】 因此。如果從作用來觀察變化，那麼聽聞等法，不成為瓶子等壞滅的生因，因為不對瓶子等有益的作用。這是普遍的，如果存在少許作用，則會依賴其他原因。因此，在根本上進行了駁斥。瓶子等壞滅消失，作為法，在主張事物為剎那的宗義中，無論作為實有還是非實有，以及無因和有時有，有時無等過失都不會產生，因為它們不是事物。 第二，如何不是呢？就像有情有有礙和無礙兩種一樣，事物也有有情和非有情兩種。如果說虛空等非有情的事物不會壞滅，那麼事物作為法，必定有有礙和無礙兩種果，因為原因必定產生有礙和無礙兩種果。這個道理不合理，從不同到無不同。事物作為法，你不應有恒常和不恒常兩種事物，因為所有原因必定產生壞滅的果。 第三，因此進行了駁斥。聲音意義的關係，作為法，駁斥了是常恒的說法，因為它是一個事物。 第二，勝論派認為聲音的能量是聲音與意義的關係，這也是無常的，因為聲音與物質是同一的。如果不成立，那麼它的能量就消失了。從聲音的能量進行了駁斥。聲音作為法，你作為能量的聲音意義關係不是常有的，因為你是無常的。因為有關係的事物都是無常的等等，進行了駁斥。 虛假的未造作之相 第四部分分為兩點：真實的錯誤方式和駁斥其他觀點。第一點是：從非人造作到其他觀點。吠陀作為法，僅僅因為不是由人的過失，如貪慾等引發的，就不能完全成為正確知識的唯一原因，因為也看到它是顛倒知識的原因。這不是本來就存在的。聲音作為法，不會成為如實瞭解意義的原因，因為它是非造作的，是常恒的。因為在常恒的事物中，事物的能量不會產生任何結果。如果說虛空等常恒的事物會產生自我執著，那麼分別念不是行境。經文中說：『無為的虛空』
【English Translation】 Therefore. If we observe the change from the perspective of action, then hearing and other dharmas do not become the cause of destruction for vases and other things, because they do not perform actions that benefit vases and other things. This is universal, if there is a slight action, it will depend on other causes. Therefore, it is refuted at the root. Vases and other things are destroyed and disappear, as a dharma, in the doctrine that asserts things are momentary, whether as existent or non-existent, and the faults of having no cause and sometimes existing and sometimes not existing will not arise, because they are not things. Second, how is it not? Just as sentient beings have both obstructive and non-obstructive forms, things also have both sentient and non-sentient forms. If it is said that non-sentient things like space do not perish, then things, as dharmas, must have both obstructive and non-obstructive fruits, because causes must produce both obstructive and non-obstructive things as their fruits. This reason is not valid, from difference to non-difference. Things, as dharmas, you should not have both permanent and impermanent things, because all causes must produce destructive fruits. Third, therefore it is refuted. The relationship between sound and meaning, as a dharma, refutes the claim that it is permanent, because it is a thing. Second, the Vaisheshika school believes that the power of sound is the relationship between sound and meaning, which is also impermanent, because sound and substance are the same. If it is not established, then its power disappears. It is refuted from the power of sound. Sound, as a dharma, the relationship between sound and meaning that is your power is not permanent, because you are impermanent. Because things that have relationships are impermanent, etc., it is refuted. The False Sign of the Uncreated The fourth part has two points: the actual way of error and refuting other views. The first point is: from the uncreated by a person to other views. The Vedas, as a dharma, just because they are not caused by human faults, such as greed, etc., does not completely mean that they are the sole cause of correct knowledge, because it is also seen that they are the cause of inverted knowledge. This is not something that exists from the beginning. Sound, as a dharma, will not become the cause of understanding the meaning as it is, because it is uncreated and permanent. Because in permanent things, the power of things does not produce any results. If it is said that permanent things like space produce self-grasping, then conceptual thought is not an object of experience. The scriptures say: 'The unconditioned space'
མཁའ་ལ་རྟོག་པའི་བློ་ཆོས་ ཅན། འདུས་མ་བྱས་ནམ་མཁའ་ལས་དངོས་སུ་སྐྱེ་བ་མ་ཡིན་ཏེ། རང་རྒྱུ་རིགས་མཐུན་པའི་ བག་ཆགས་ལས་བྱུང་བས་སོ། །ཆོས་ཅན་རང་གི་བཟུང་དོན་རང་མཚན་གྱི་ཡུལ་ཅན་མ་ཡིན་ ཏེ། རང་ལ་སྣང་བའི་འདུས་མ་བྱས་ནམ་མཁའི་རྣམ་པ་ཕྱི་རོལ་གྱི་ནམ་མཁར་སྒྲོ་བཏགས་ པའི་ཡུལ་ཅན་ཡིན་པ་ལ། འདུས་མ་བྱས་ནམ་མཁའ་ལས་སྐྱེ་བར་འཁྲུལ་བ་དེ་ཡིན་པའི་ ཕྱིར། གཉིས་པ་ལ་གཉིས། ལྡོག་པ་ཡོད་པའི་སྒྲུབ་བྱེད་མེད། ལྡོག་པ་གཅིག་པུ་ཅན་མི་འཐད་ པའོ། །དང་པོ་ནི། གལ་ཏེ་ལོག་དོན་ཅན་གྱི་ངག་ཡིན་ན་སྐྱེས་བུས་བྱས་པར་མཐོང་བའི་ཕྱིར་ ན་སྐྱེས་བུས་མ་བྱས་པའི་ཚིག་ནི་བདེན་དོན་ཅན་ཡིན་ཏེ། སྐྱེས་བུས་མ་བྱས་པ་ལས་བཟློག་ པ་སྐྱེས་བུས་བྱས་པས་བདེན་དོན་ཅན་དང་འགལ་བ་ལོག་དོན་ཅན་ལ་ཁྱབ་པའི་ཕྱིར། དེ་དེ་ སྒྲུབ་ཀྱི་རྗེས་འགྲོ་མེད་ཀྱང་། ལྡོག་པ་རྐྱང་པ་ཅན་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། མེད་ཕྱིར་ནས་དོགས་འགྱུར་ ཏེ་ལ། སྐྱེས་བུའི་ཉེས་པ་ཆགས་སོགས་ཀྱིས་བསླངས་ནས་མ་བྱས་པ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱང་ ཡིན། ལོག་དོན་ཅན་ཡང་ཡིན་པ་སྲིད་པར་ཐལ། དེ་ཡོད་པ་ལ་གནོད་བྱེད་ཡང་དག་མེད་ པའི་ཕྱིར། །སྐྱེས་བུས་མ་བྱས་པའི་ལོག་ཅན་མེད་དེ། སྐྱེས་བུས་བྱས་པའི་ལོག་དོན་ཅན་ མཐོང་བས་སོ། །ཞེ་ན། དངོས་པོ་ནས་མཐོང་ཕྱིར་རོ་ལ། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། རྩོལ་བ་མ་བྱུང་ གི་མི་རྟག་པ་མེད་པར་ཐལ། རྩོལ་བྱུང་གི་མི་རྟག་པ་ཡོད་པས་སོ། །མ་ཁྱབ་ན། ཆོས་དེ་ཡིན་ པའི་གཞི་དེ་འགའ་ཞིག་འཐོང་བས། ཆོས་དེ་མིན་པའི་གཞི་དེ་ཡིན་པ་མི་སྲིད་པས་ཁྱབ་པ་ བུད། ཀུན་ལ་ནས་བཤད་ཟིན་ཏོ་ལ། རྟགས་ཀུན་ཆོས་ཅན། རང་གི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་འགའ་ ལ་མི་དམིགས་ཙམ་གྱིས་དེ་ལ་མེད་པར་མི་འགྲུབ་པར་ཐལ། དེ་ལ་མ་དམིགས་ཀྱང་ཡོད་ 1-92 སྲིད་པས་སོ། ལུང་ཐལ་གྱི་སྐབས་སུ་བཤད་ཟིན་ཏོ། །མེད་པ་ཉིད་ནས་ཐེ་ཚོམ་ཟ་ལ། སྐྱེས་ བུས་ཆགས་སོགས་ཀྱིས་ཀུན་ནས་བསླངས་ནས་མ་བྱས་པ་ཆོས་ཅན། རིག་བྱེད་བདེན་དོན་ ཅན་དུ་སྒྲུབ་པའི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་ལས་ལྡོག་པར་ཚད་མའི་སྟོབས་ཀྱིས་མ་ངེས་པར་ཐལ། དེ་ ལ་མེད་པར་ཚད་མས་མ་གྲུབ་པས་སོ། །གལ་ཏེ་རྗེས་འགྲོ་ནས་སྒྲུབ་བྱེད་ཡིན་ལ། ཆོས་ཅན་ དེ་སྒྲུབ་ཀྱི་རྟགས་ཡང་དག་མ་ཡིན་པར་ཐལ། དེ་སྒྲུབ་ཀྱི་རྗེས་འགྲོ་མེད་པས་སོ། །ཁྱབ་སྟེ། རྟགས་ཡང་དག་ཡིན་ན། ཚུལ་གསུམ་ཚད་མས་གྲུབ་དགོས་པའོ། ། གཉིས་པ་ནི། གང་ལ་ནས་རྗེས་འགྲོ་ཅན་ལ། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། སྐྱེས་བུས་མ་བྱས་པ་དེ་ དེ་སྒྲུབ་ཀྱི་རྗེས་འགྲོ་ཅན་དུ་ཐལ། དེ་དེ་སྒྲུབ་ཀྱི་ལྡོག་པ་ཅན་ཡིན་པས་སོ། །ཁྱབ་པ་ཡོད་པར་ ཐལ། ལོག་དོན་མིན་པ་དེ་སྐྱེས་བུས་མ་བྱས་པས་རིག་བདེན་ཅན་དུ་སྒྲུབ་པའི་མཐུན་ཕྱོགས་ སུ་འགྱུར་བས་སོ། །རྟགས་བསལ་ལོ། །ཆོས་ཅན་རྗེས་འགྲོ་མེད
【現代漢語翻譯】 對於將天空概念化的心識（ཆོས་ཅན།），它並非未造作的虛空所實際產生，而是源於同類因的習氣。因此，它並非以自相的境為所緣，而是將顯現於自身的未造作虛空之相，錯誤地附加於外在的虛空之上，並誤認為是從未造作的虛空所生。 第二部分分為兩點：一是沒有反駁的論證；二是不成立的唯一反駁。 第一點是：如果一個陳述具有反義，那麼它就被認為是人為的。因此，非人為的陳述就是真實的，因為人為的陳述與真實相悖，而反義則普遍存在。即使它不具備支援論證的後效，它仍然是唯一的反駁。如果有人說：『因為沒有，所以會產生懷疑。』那麼，由人的過失（如貪慾等）所引發的非人為之物（ཆོས་ཅན།），也可能是具有反義的，因為沒有證據表明它不存在。如果有人說：『非人為的反義不存在，因為人為的反義是顯而易見的。』那麼，這是因為事物本身是顯而易見的。知識（ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན།）不可能是非勤作的無常，因為它是有勤作的無常。如果這不普遍，那麼，看到事物是『那個』的基礎，並不意味著事物不可能是『那個』。這已經在所有討論中解釋過了。所有的論證（རྟགས་ཀུན་ཆོས་ཅན།），僅僅因為沒有觀察到其部分相異之處，就不能證明它不存在，因為它可能存在即使沒有被觀察到。這已經在關於經文的討論中解釋過了。從不存在本身產生懷疑。由人的貪慾等引發的非人為之物（ཆོས་ཅན།），不能通過量（ प्रमाण ）的力量來確定它是否與證明吠陀經真實性的相異之處相反，因為它不能通過量來證明它不存在於其中。如果後效是論證，那麼，這個主題（ཆོས་ཅན།）就不是一個有效的論證，因為它不具備支援論證的後效。這是普遍的，因為如果一個論證是有效的，那麼它必須通過量來確立三種模式（ཚུལ་གསུམ།）。 第二點是：對於具有後效的事物，知識（ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན།）是非人為的，因此它具有支援論證的後效，因為它具有支援論證的反義。這是普遍的，因為非反義的事物變成了證明吠陀經真實性的同義詞，因為它不是人為的。這個論證被排除了。這個主題不具備後效。
【English Translation】 The mind that conceptualizes space (chos can): it is not actually born from unconditioned space, but arises from the habits of similar causes. Therefore, it is not an object of self-characterized objects, but rather an object that falsely attributes the appearance of unconditioned space appearing to itself to the external space, and mistakenly believes that it is born from unconditioned space. The second part is divided into two points: one is that there is no refuting argument; the other is that the sole refutation is not valid. The first point is: if a statement has an opposite meaning, then it is seen as man-made. Therefore, a non-man-made statement is true, because a man-made statement contradicts the truth, and the opposite meaning is universal. Even if it does not have the subsequent effect of supporting the argument, it is still the only refutation. If someone says: 'Because there is none, doubt will arise.' Then, the non-man-made thing (chos can) caused by human faults (such as greed, etc.) may also have an opposite meaning, because there is no evidence that it does not exist. If someone says: 'The opposite meaning of non-man-made does not exist, because the opposite meaning of man-made is obvious.' Then, this is because the thing itself is obvious. Knowledge (shes bya chos can) cannot be non-effort-made impermanence, because it is effort-made impermanence. If this is not universal, then seeing the basis of the thing as 'that' does not mean that the thing cannot be 'that'. This has been explained in all discussions. All arguments (rtags kun chos can), just because some of their dissimilar aspects are not observed, cannot prove that it does not exist, because it may exist even if it is not observed. This has been explained in the discussion about scriptures. Doubt arises from non-existence itself. The non-man-made thing (chos can) caused by human greed, etc., cannot be determined by the power of valid cognition (pramana) whether it is contrary to the dissimilar aspects of proving the truth of the Vedas, because it cannot be proven by valid cognition that it does not exist in it. If the subsequent effect is an argument, then this subject (chos can) is not a valid argument, because it does not have the subsequent effect of supporting the argument. This is universal, because if an argument is valid, then it must establish the three modes (tshul gsum) through valid cognition. The second point is: for things that have a subsequent effect, knowledge (shes bya chos can) is non-man-made, therefore it has the subsequent effect of supporting the argument, because it has the opposite meaning of supporting the argument. This is universal, because non-opposite things become synonymous with proving the truth of the Vedas, because it is not man-made. This argument is excluded. This subject does not have a subsequent effect.
་པའི་ལྡོག་པ་ཅན་མེད་དེ། ལྡོག་པ་ཅན་གྱི་གཏན་ཚིགས་ཐམས་ཅད་རྗེས་སུ་འགྲོ་ལྡོག་གཉིས་ཀ་དང་ལྡན་དགོས་པས་ སོ། །ཁྱབ་སྟེ། དེ་ཡི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་བཀག་པ་ཀུན། དེ་ཡི་མཐུན་ཕྱོགས་སུ་འགྱུར་བས་སོ། ། ༈ སྔར་མ་བྱས་པ་དགག་པ། ལྔ་པ་ལ་བཞི། ཞི་སོགས་འབྲས་བུ་སྟེར་བ་བརྡ་ལ་ལྟོས། ཡི་གེའི་ནུས་པ་ཁོ་ནས་སྟེར་བ་ དགག དེ་ཡི་གནས་སྐབས་ཆ་ལ་རྩོད་པ་སྤང་། དེས་ན་ཁྱད་པར་ཅན་གྱི་སྔགས་བྱེད་གྲུབ་ པའོ། ། དང་པོ་ནི། རིག་བྱེད་ཀྱི་སྔགས་སྐྱེས་བུས་མ་བྱས་པའང་མི་འཐད་དེ། འགའ་ཡི་ནས་ སྒྲུབ་བྱེད་ཡིན་ལ། རིག་བྱེད་ཀྱི་སྔགས་ཆོས་ཅན། སྐྱེས་བུ་འགའ་ཡིས་བརྡ་བྱས་ཞིང་དམ་ བཅས་པར་ཐལ། ཞི་སོགས་འབྲས་བུ་སྒྲུབ་བྱེད་ཀྱི་སྔགས་ཡིན་པས་སོ། ། གཉིས་པ་ལ་གསུམ། གོ་རིམ་བཟློག་པས་སྟེར་བར་ཐལ། འབྲས་བུ་རྟག་ཏུ་སྟེར་བར་ ཐལ། སྒྲུབ་པོ་ཀུན་ལ་སྟེར་བར་ཐལ་བའོ། །དང་པོ་ནི། ཅི་སྟེ་སྔགས་ཀྱི་ཡི་གེའི་དངོས་པོའི་ 1-93 ནུས་པ་ཁོ་ནས་འབྲས་བུ་སྟེར་བ་ཡིན་ཞེ་ན། ཁྱད་པར་ནས་འགྱུར་ལ། འདོན་པ་དང་ཆོ་ག་ སོགས་ཕྱིན་ཅི་ལོག་དུ་སྦྱར་བའི་སྔགས་ཆོས་ཅན། ཞི་སོགས་འབྲས་བུ་ཁྱད་པར་ཅན་སྐྱེ་སྟེར་ བར་ཐལ། དེ་སྟེར་བའི་འདོན་པ་དང་ཆོ་ག་སོགས་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པ་ཅན་གྱི་སྔགས་དང་། སྔགས་གྱི་ཡི་གེ་ལ་ཁྱད་པར་མེད་པའི་སྔགས་ཡིན་པས་སོ། །རྟགས་ཁྱབ་ཁས་སོ། །དོན་ གཞན་ནས་གསལརྩ་བར་བསལ་བ་ཡིན་ལ། ཡི་གེའི་བཀོད་པ་སྔགས་ཡིན་གྱི་ཡི་གེ་སྔགས་ མིན་ཞེ་ན། སྔགས་ཀྱི་ཡི་གེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ལས་དོན་གཞན་པའི་ཁྱོད་ཀྱི་བཀོད་པ་མ་བྱས་ པའི་སྔགས་མིན་ཏེ། དེ་མེད་པས་སོ། ། གཉིས་པ་ནི། རིག་བྱེད་ཀྱི་སྔགས་དེ་ཆོས་ཅན། ཞི་སོགས་སྐྱེས་བུའི་འདོད་དོན་རྟག་ཏུ་ འགྲུབ་པར་ཐལ། དངོས་པོའི་ནུས་པས་དེ་སྟེར་ཅིང་རྟག་པས་སོ། །མ་ཁྱབ་སྟེ། རྐྱེན་ལ་ལྟོས་ པ་ཡིན་པས་སོ་ཞེ་ན། ཆོས་ཅན་ཆོ་ག་སོགས་ཀྱིས་ཁྱོད་ལ་ཕན་པའི་ནུས་པ་མེད་པར་ཐལ། རྟག་པས་སོ། གསུམ་པ་ནི། གལ་ཏེ་ནས་སྒྲུབ་བྱེད་འགྱུར་ལ། ཆོས་ཅན་ཚུལ་བཞིན་སྒྲུབ་པ་པོ་གདོལ་ པ་སོགས་ཀྱི་འདོད་དོན་སྒྲུབ་བྱེད་དུ་ཐལ། རང་གི་དངོས་པོའི་ནུས་པ་ཁོ་ནས་ཏེ་དེ་སྟེར་བའི་ སྔགས་ཡིན་པས་སོ། །ཆོས་ཅན་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པ་པོ་བྲམ་ཟེའི་མཆོད་སྦྱིན་སོགས་ལ་ལྟོས་ ནས་བྲམ་ཟེ་ལ་དེ་སྟེར་བར་མི་རུང་བར་ཐལ། རྐྱེན་གྱིས་ལེགས་པར་བྱས་པ་མིན་པའི་ཕྱིར། དངོས་པོ་ནས་ཐ་དད་བྱེད་ལ། མི་རྟག་པའི་དངོས་པོ་ཆོས་ཅན། འབྲས་བུ་འབྱུང་བ་རྒྱུ་ཡི་ ཁྱད་པར་མེད་པར་བྲམ་གདོལ་ལ་སོགས་རིགས་བཟང་ངན་མེད་པར་ཙམ་ཁོ་ན་ལས་འགྱུར་ བ་མིན་ཏེ། འབྲས་བུ་ཐ་དད་རྒྱུ་ཐ་དད་པས་བྱེད་དགོས་པས་སོ། །རིགས་བྱེད་སྔགས་ཆོས་ ཅན། སྦྱོར་བར་བྱེད་པ་པོར་བྲམ་གདོལ་གྱི་རིགས་ཀྱི་ཁྱད་པར་བཟང་ང
【現代漢語翻譯】 沒有相反的情況，因為所有的有效理由都必須同時具備順向和逆向的特性。 普遍有效，因為對立面的否定會變成支援面。 第五部分有四個方面：通過象徵來賦予寂靜等結果；否定僅憑文字力量賦予結果；避免爭論其狀態的各個方面；因此，可以確立特殊咒語的有效性。 首先，認為《吠陀經》的咒語不是由人創造的也是不合理的，因為某些咒語是實現寂靜等的手段。《吠陀經》的咒語，作為論題，應該是由某些人象徵和承諾的，因為它們是實現寂靜等結果的咒語。 其次，有三個方面：顛倒順序會導致結果；結果會永遠存在；結果會給所有實踐者帶來。首先，如果咒語僅憑其文字的內在力量賦予結果，那麼，改變順序，將唸誦和儀式等顛倒應用的咒語，作為論題，應該能夠產生特殊的寂靜等結果，因為它們與那些唸誦和儀式等順序正確的咒語，以及咒語的文字本身沒有區別。這個論證是有效的。如果有人說，文字的排列是咒語，而不是文字本身，那麼，咒語的文字，作為論題，不應該是你之外的，也不是你未排列的咒語，因為沒有它。 其次，《吠陀經》的咒語，作為論題，應該能夠永遠實現人們渴望的寂靜等結果，因為它們通過內在力量賦予結果，並且是永恒的。如果有人說，這不普遍有效，因為它們依賴於條件，那麼，作為論題，儀式等應該沒有能力幫助你，因為它們是永恒的。 第三，如果改變某些實現手段，那麼，按照正確方式實踐的賤民等人的願望也應該能夠實現，因為它們僅憑自身的內在力量就是賦予結果的咒語。作為論題，不應該允許婆羅門通過依賴婆羅門的祭祀等來實現它，因為它們不是被條件完善的。從內在力量中區分開來，不穩定的事物，作為論題，結果的出現不應該僅僅因為沒有好壞種姓的區別，因為不同的結果需要不同的原因。吠陀咒語，作為論題，在實踐者中，不應該有好壞種姓的區別。
【English Translation】 There is no opposite case, because all valid reasons must possess both forward and reverse characteristics. It is universally valid, because the negation of the opposite turns into the supportive side. The fifth has four aspects: bestowing results such as peace through symbols; negating bestowing results solely through the power of letters; avoiding disputes over aspects of its state; therefore, the validity of special mantras can be established. Firstly, it is also unreasonable to think that the mantras of the Vedas were not created by humans, because some mantras are means of achieving peace, etc. The mantras of the Vedas, as a topic, should be symbolized and promised by some people, because they are mantras for achieving results such as peace, etc. Secondly, there are three aspects: reversing the order will lead to results; results will always exist; results will bring to all practitioners. Firstly, if mantras bestow results solely through the inherent power of their letters, then mantras that apply recitation and rituals, etc., in reverse order, as a topic, should be able to produce special results such as peace, etc., because they are no different from mantras that have the correct order of recitation and rituals, etc., and the letters of the mantras themselves. This argument is valid. If someone says that the arrangement of letters is the mantra, not the letters themselves, then the letters of the mantra, as a topic, should not be other than you, nor should they be unarranged mantras of you, because there is none of it. Secondly, the mantras of the Vedas, as a topic, should be able to always achieve the peace, etc., that people desire, because they bestow results through inherent power and are eternal. If someone says that this is not universally valid because they depend on conditions, then, as a topic, rituals, etc., should not have the ability to help you, because they are eternal. Thirdly, if changing certain means of achievement, then the wishes of outcasts, etc., who practice in the correct way should also be able to be fulfilled, because they are mantras that bestow results solely through their own inherent power. As a topic, Brahmins should not be allowed to achieve it by relying on Brahmin sacrifices, etc., because they are not perfected by conditions. Distinguishing from inherent power, unstable things, as a topic, the emergence of results should not be merely because there is no distinction between good and bad castes, because different results require different causes. Vedic mantras, as a topic, among practitioners, there should be no distinction between good and bad castes.
ན་ཙམ་ཁོ་ན་ལས་ འབྲས་བུ་སྟེར་བའི་ནུས་པ་ཡོད་མེད་སོ་སོར་ངེས་པ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། རྟག་པས་སོ། །བྲམ་ 1-94 གདོལ་སོགས་ཆོས་ཅན། དོན་དམ་པར་རིགས་བཟང་ངན་དུ་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། འཇིག་རྟེན་ གྱི་བརྡ་ཙམ་ལས་རིགས་བཟང་ངན་དུ་བཞག་པར་འགྱུར་བས་སོ། །ཁྱད་པར་ནས་བྱེད་པོར་ འགྱུར་ལ། རིག་བྱེད་སྔགས་ཆོས་ཅན། བྲམ་ཟེས་ཁྱོད་ལ་ཕན་པར་བྱས་སྟོབས་ཀྱིས་བྲམ་ཟེ་ ལ་འབྲས་བུ་སྟེར་བར་བྱེད་པ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། རྐྱེན་གྱི་ཁྱད་པར་བྱར་མེད་པས་སོ། །གལ་ ཏེ་སྔགས་སྦྱོར་བ་སོགས་སྔགས་སྔར་མི་གསལ་བ་ཕྱིས་མངོན་པར་གསལ་བར་བྱེད་པ་ཙམ་ ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། དེ་ནི་ནས་གསལ་རྩ་བར་བསལ་ཟིན་ཏོ་ལ་ཆོས་ཅན། སྔར་མི་གསལ་བ་སྦྱོར་བ་པོས་ ཕྱིས་གསལ་བར་བྱེད་པ་མི་འཐད་པར་ཐལ། རྟག་པས་སོ། ། གང་ལ་ནས་གལ་ཏེ་སྦྱོར་གྱི་དོན་ལ། སྔར་སྒྲ་ཐོས་པའི་བློ་དེ། སྔགས་གསལ་བ་ཡིན་ ལ། དེས་དེ་ཅན་གྱི་སྐྱེས་བུས་སྔགས་འབྲས་ལ་སྦྱོར་རོ་ཞེ་ན། སྨྲ་བ་པོ་ནས་འབྲེལ་འགྱུར་ལ། རིག་བྱེད་སྔགས་སྒྲ་ཉན་པ་པོ་གདོལ་པའང་ཆོས་ཅན། རིག་བྱེད་ཀྱི་སྔགས་འབྲས་ཐོབ་པར་ ཐལ། སྔགས་སྒྲ་ཐོས་པའི་བློ་སྐྱེས་པས་སོ། །མངོན་པར་ནས་སྤྱོད་ཡུལ་ཡིན་ལ། སྔགས་ཤུབ་ བུ་དང་ཡིད་ཀྱིས་བཟླས་པ་ཆོས་ཅན། སྔགས་བཟླས་པ་དོན་མེད་པར་ཐལ། ཁྱོད་ཀྱི་བཟླ་ བྱའི་སྔགས་དེ་སྒྲ་མིན་པས་སོ། །ཁྱབ་པ་ཁས་སོ། །རྟགས་དེར་ཐལ། ཉན་ཤེས་ཀྱི་ཐོས་རུང་ མིན་པས་སོ། །ཤུབ་བུ་དང་ཡིད་བཟླས་དུས་སུ་སྔགས་ཀྱི་རྣམ་པར་སྣང་བའི་བློ་རྟོག་པ་དེའང་ སྔགས་སྒྲ་གསལ་བ་ཡིན་ཏེ། རྒྱུད་པས་དེ་ལ་སྐྱེས་པ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་ཅེ་ན། དེ་དེ་ལྟར་འགྱུར་དེ་ དོན་ཅན། མ་གྲུབ་རྟོག་པའི་རྗེས་འགྲོའི་ཕྱིར། །ཞེས་དཔང་ལོས་བསྒྱུར་ཅིང་། དེ་ཡང་དེ་ལྟར་ འགྱུར་ཏེ་དོན། ཞེས་རྨ་འགྱུར་ལ་ཡོད་པས། མེ་ལ་སྭཱ་ཧཱ་ཞེས་པ་ལས་མེ་འབར་བ་ལ་སོགས་ པའོ་སྙམ་པའི་རྟོག་པ་ཆོས་ཅན། དེ་ལྟའི་སྔགས་སྒྲ་གསལ་བར་སྣང་བར་ཐལ། དེ་ལས་རྒྱུད་ ནས་སྐྱེས་པས་སོ། །ཡིད་བཟླས་ལས་དུས་ཀྱི་རྟོག་པ་ཆོས་ཅན། སྒྲ་རང་མཚན་རང་གི་བཟུང་ 1-95 དོན་དུ་མ་གྲུབ་པར་ཐལ། རིགས་མཐུན་པའི་རྟོག་པ་ལས་སྐྱེས་ཤིང་སྒྲོ་བཏགས་འཛིན་པས་ སོ། །རང་དང་ནས་མི་འགལ་ལ། ཞི་སོགས་འབྲས་བུ་སྟེར་བའི་སྔགས་ཡིད་ཀྱིས་བཟླས་པ་ ཆོས་ཅན། བཟླ་བྱའི་སྔགས་སྒྲ་ཉན་ཤེས་ལ་མི་གསལ་ཡང་སྔགས་བཟླས་པ་དོན་ཡོད་དེ། མི་ གསལ་ཡང་བཟླ་བྱའི་སྔགས་ཁྱད་པར་གྱི་སྤྱི་ལ། སྔགས་རང་མཚན་པར་རློམ་ནས་སྔགས་ བཟླས་པས་སོ། །ཁྱབ་སྟེ། སྔགས་རང་སྤྱིའི་རང་བཞིན་རྣམས་ངོ་བོ་གཅིག་ནི་བརྗོད་པར་ འདོད་ནས་སྔགས་ཀྱི་བརྡ་བྱེད་པ་པོ་རྣམས་ཀྱིས་བརྗོད་པའི་ཕྱིར། དངོས་པོ་ལ་མ་ཡིན་ལ། ཡིད་ཀྱི་བཟླས་པ་དོན་མེད་འགྱུར་དང་གཅིག་གོ། གསུམ་པ་ནི། གལ་ཏེ་ཡི
【現代漢語翻譯】 僅僅是種子字本身，並不能確定其是否具有產生結果的能力，因為它是常恒的。 婆羅門和旃陀羅等，在勝義諦中並沒有高低種姓之分，這只是世俗的約定俗成，才有了種姓高低的區分。特別是在能產生作用方面。 吠陀真言（梵文：mantra，天城體：मन्त्र，梵文羅馬擬音：mantra，漢語字面意思：真言），婆羅門通過對你（指旃陀羅）的幫助，並不能因此就使婆羅門具有產生結果的能力，因為缺少了因緣的差別。 如果說唸誦等只是使真言從不明顯到明顯的過程， 那麼，這就像之前對『那』的分析一樣。對於常恒的事物來說，唸誦者使其從不明顯到明顯是不合理的。 如果說唸誦的意義在於，先前聽到聲音的意識，就是真言的顯現，因此具有這種意識的人才能將真言與結果聯繫起來，那麼，說話者就會與結果相關聯。 聽到吠陀真言聲音的旃陀羅，也能獲得吠陀真言的結果，因為他產生了聽到真言聲音的意識。從顯現到作用的範圍。 默唸和意念持誦真言，都是沒有意義的，因為你所持誦的真言不是聲音。你認可這個前提。理由是，它不能被聽覺所知。 在默唸和意念持誦時，心中浮現的真言形象的念頭，也是真言聲音的顯現，因為它是由傳承而產生的。如果是這樣，那麼它就是有意義的。但這是不成立的，因為它是隨念而產生的。 正如 प्रमाणवार्तिक （梵文：Pramāṇavārttika，天城體：प्रमाणवार्त्तिक，梵文羅馬擬音：Pramāṇavārttika，漢語字面意思：量評釋論）中所說：『它也會是這樣，但它是有意義的。』在རྨ་འགྱུར་（藏文）中也有這句話。例如，想到唸誦『མེ་ལ་སྭཱ་ཧཱ་（藏文），अग्नये स्वाहा (梵文天城體)，agnaye svāhā (梵文羅馬擬音)，獻給火神梭哈』后火焰升起等的念頭，就是真言聲音的顯現，因為它是由傳承而產生的。 意念持誦時的念頭，並不能成立為聲音自相的執取對象，因為它是由同類念頭產生，並且是增益執取。自相與不相違背。 爲了息災等結果而意念持誦真言，即使持誦的真言聲音對聽覺不明顯，但持誦真言仍然是有意義的，即使不明顯，也是因為將持誦的真言的特殊共相，誤認為是真言的自相而持誦真言。這是普遍的。因為真言的自相和共相本質相同，所以持誦真言的人們才會這樣說。但實際上並非如此，意念持誦與無意義是相同的。 第三個問題是，如果意念持誦...
【English Translation】 The seed syllable itself does not necessarily have the power to produce results, as it is permanent. Brahmins and Chandalas, etc., do not have good or bad castes in the ultimate sense, as good or bad castes are established only by worldly conventions. Especially in terms of being able to produce effects. The Vedic mantra (Sanskrit: mantra, Devanagari: मन्त्र, Roman transliteration: mantra, literal meaning: mantra), the Brahmin does not cause the Brahmin to have the ability to produce results by helping you (referring to the Chandala), because there is no difference in conditions. If it is said that recitation, etc., only makes the mantra clear from unclear, Then, this is like the previous analysis of 'na'. It is unreasonable for the reciter to make something permanent clear from unclear. If the meaning of recitation is that the consciousness of hearing the sound before is the manifestation of the mantra, so the person with this consciousness can connect the mantra with the result, then the speaker will be related to the result. The Chandala who hears the sound of the Vedic mantra can also obtain the result of the Vedic mantra, because he has produced the consciousness of hearing the sound of the mantra. From manifestation to the scope of action. Muttering and mentally reciting mantras are meaningless, because the mantra you are reciting is not a sound. You agree with this premise. The reason is that it cannot be known by hearing. During muttering and mental recitation, the thought of the mantra image appearing in the mind is also the manifestation of the mantra sound, because it is produced by the lineage. If so, then it is meaningful. But this is not established, because it is produced by following the thought. As stated in Pramāṇavārttika (Sanskrit: Pramāṇavārttika, Devanagari: प्रमाणवार्त्तिक, Roman transliteration: Pramāṇavārttika, literal meaning: Commentary on Valid Cognition): 'It will also be like this, but it is meaningful.' This sentence is also in རྨ་འགྱུར་ (Tibetan). For example, the thought of flames rising after reciting 'མེ་ལ་སྭཱ་ཧཱ་ (Tibetan), अग्नये स्वाहा (Sanskrit Devanagari), agnaye svāhā (Sanskrit Roman transliteration), offering to the fire god Svaha' is the manifestation of the mantra sound, because it is produced by the lineage. The thought during mental recitation cannot be established as the object of grasping the self-character of sound, because it is produced by similar thoughts and is an additive grasp. The self-character is not contradictory. For the sake of results such as pacifying disasters, mentally reciting mantras, even if the sound of the recited mantra is not clear to hearing, reciting the mantra is still meaningful, even if it is not clear, it is because the special generality of the recited mantra is mistaken for the self-character of the mantra and the mantra is recited. This is universal. Because the self-character and generality of the mantra are the same in essence, the people who recite the mantra say so. But in reality, it is not so, mental recitation is the same as meaningless. The third question is, if mental recitation...
་གེ་ལས་དོན་གཞན་པའི་ཡི་གེའི་གོ་རིམ་མེད་ན་རོ་དང་མཚོ་སྟེ་ ར་སཿས་ར་ཞེས་ཐོས་པ་ལས་འབྲས་བུ་རོ་མཚོ་ཐ་དད་པ་རྟོགས་པ་མེད་པར་ཐལ་ལོ་ཞེ་ན། དེ་ནི་ནས་ཡོད་ལ། ར་སཿས་རཿའི་ཡི་གེའི་གོ་རིམ་ཆོས་ཅན། སྐྱེས་བུས་བྱས་ཏེ། ཡི་གེའི་ངོ་བོ་ ཡིན་པས་སོ། །ཡི་གེ་ནས་སྒྲ་སྐྱེ་བོ་ལ། ཡི་གེ་ས་རཿཆོས་ཅན་རང་ལས་རྫས་ཐ་དད་པའི་རང་ གི་གོ་རིམ་རྟག་པ་མེད་པས་གོ་རིམ་མེད་པ་མིན་ཏེ། རང་རྒྱུར་གྱུར་པའི་ཀུན་སློང་རིམ་ཅན་ ལས་རིམ་ཅན་དུ་འབྱུང་བས་སོ། ། དེ་ཡིན་ནས་འགྱུར་བ་ཡིན་ལ། ཆོས་ཅན་དང་ཆོས་འདྲ། རང་གི་ཆ་ཤས་འཛིན་པའི་ཉན་ ཤེས་ཀྱིས་རང་གི་ཆ་ཤས་རིམ་གྱིས་བཟུང་བས་སོ། །ཤེས་དེས་རྩ་བར་ངེས་སྐྱེས་པའི་ཤེས་པ་ ཅན་ལ། ས་ར༔འི་ས་ཡི་སྲོག་ཨ་ཆོས་ཅན། ས་ཡི་ཁྱད་པར་ཅན་དུ་བརྗོད་དུ་རུང་སྟེ། ས་ཡི་ཆ་ ཤས་འཛིན་པའི་ཉན་ཤེས་ལས་རང་གི་ཆ་ཤས་འཛིན་པའི་ཉན་ཤེས་འབྱུང་བས་ས་ཡི་ཁྱད་ པར་ཅན་དུ་བརྗོད་པས་སོ། །དེ་ཐོས་ནས་དྲན་བྱེད་ལ། ཆོས་ཅན་དང་ཆོས་རྣ་བས་ངེས་པར་ འགྱུར་བ་ཡིན་དང་གཅིག་ཅིང་། རང་དྲན་པའི་དྲན་ཤེས་རིམ་ཅན་གྱིས་རིམ་བཞིན་དུ་དོན་ མཐུན་དུ་དྲན་པས་སོ། །དེ་ནི་རྒྱུ་དང་ནས་བྱས་པའི་ཉིད་ལ། ཆོས་ཅན་དང་ཆོས་འདྲ། རང་ 1-96 རྒྱུ་ཀུན་སློང་རིམ་ཅན་གྱི་འབྲས་བུ་ཡིན་ཅིང་། རང་གི་ཆ་ཤས་འཛིན་པའི་ཉན་ཤེས་དང་དྲན་ ཤེས་རིམ་ཅན་གྱི་རྒྱུ་ཡིན་པས་སོ། །ཁྱབ་སྟེ། དེ་ལྟའི་རིམ་པ་དེ་དག་སྐྱེས་བུ་བྱས་པ་ཉིད་དུ་ བརྗོད་པས་སོ། །དེ་ཕྱིར་ནས་ཐ་དད་ལ། ས་རའི་ས་དང་། ར་སའི་ས་ཆོས་ཅན། གཅིག་མིན་ པར་ཐལ། གདངས་དང་མཚོན་བྱེད་ཀྱི་བཀོད་པ་འདྲ་བས་གཅིག་ཏུ་འཁྲུལ་གྱི། རང་ཀུན་ ནས་སློང་བར་བྱེད་པའི་སེམས་ཀྱི་ནུས་པའི་ཁྱད་པར་ལས་སོ་སོ་ཐ་དད་པར་སྐྱེས་པས་སོ། ། ལྷན་ཅིག་ནས་བྱེད་ལ། ར་ས་དང་ས་ར་ཞེས་པའི་ཚིག་ཆོས་ཅན། རང་ལས་རྫས་གཞན་པའི་ གོ་རིམ་རྟག་པ་མེད་པས། རོ་མཚོ་སོ་སོར་གོ་མི་ནུས་པ་མིན་པར་ཐལ། དེ་མེད་ཀྱང་འབྲས་ བུ་རོ་མཚོ་སོ་སོར་གོ་བའི་ཁྱད་པར་བྱེད་པས་སོ། །ཡི་གེ་ནས་འགལ་བའི་ཕྱིར་ལ། ཡི་གེའི་ གོ་རིམ་ཆོས་ཅན། སྐྱེས་བུ་ལ་ལྟོས་མེད་རུ་བསྒྱུར་མི་རུང་གི་གོ་རིམ་མ་ཡིན་ཏེ། སྐྱེས་བུའི་ རྟོག་དཔྱོད་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་སྐྱེ་བའི་གོ་རིམ་ཡིན་པས་སོ། །སྐྱེ་བུས་ནས་རིགས་པ་བཞིན་ལ། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། རིག་བྱེད་ཡི་གེའི་གོ་རིམ་ཡང་སྐྱེས་བུ་ལས་སྐྱེ་བར་གྲུབ་སྟེ། སྐྱེས་བུ་དང་ ཡན་ལག་རྣམས་རིམ་བཞིན་རྒྱུ་འབྲས་སུ་གྲུབ་པས་སོ། ། བཞི་པ་ནི། ཤེས་མཐུ་ནས་མེད་ཕྱིར་རོ་ལ། ཞི་སོགས་འབྲས་བུ་ཁྱད་ཅན་སྟེར་བའི་ སྔགས་ཀྱི་ཡི་གེའི་གོ་རིམ་གསར་དུ་བྱེད་པའི་སྐྱེ་བུ་ཆོས་ཅན། ཐ་མལ་པ་དང་ཐུན་མོང་མིན་ པ་ཉིད་དུ་གྲུབ་སྟེ། ཞི་སོགས་འབྲས་བུ་ཁྱད་པར་ཅན
【現代漢語翻譯】 如果字母的順序與其他事物無關，那麼聽到『羅』（藏文：རོ་，漢語字面意思：味道）和『措』（藏文：མཚོ་，漢語字面意思：湖泊），即 ར་སཿས་ར་，就無法理解『味道』和『湖泊』是不同的，是嗎？ 並非如此。字母 ར་སཿས་རཿ的順序，是有為法，是人為的，因為它是字母的本質。字母產生聲音。字母 ས་རཿ，其自身與其順序並非截然不同，因為它們並非恒常不變。它們從作為其根本原因的有序動機中產生。 因此，它們是變化的。法與其性質相似。聽覺意識通過持有其部分來逐漸把握其部分。通過這種意識，根本產生的意識是具有『薩』（藏文：ས་）的特徵的。『薩』的元音『阿』（藏文：ཨ་）可以被描述為『薩』的特性，因為從持有『薩』的部分的聽覺意識中，產生了持有其部分的聽覺意識。聽到它之後，會產生記憶。法與其性質相同，耳朵會確定它是變化的，並且它與記憶的有序記憶意識相同，因為它們會逐漸回憶起一致的意義。 這是原因和結果的本質。法與其性質相同。它是根本原因的有序動機的結果，並且是持有其部分的聽覺意識和記憶意識的原因。這是普遍的，因為這樣的順序被描述為是人為的。因此，『薩』是不同的。『薩』在『薩拉』（藏文：ས་ར་）和『拉薩』（藏文：ར་ས་）中是不同的。雖然聲音和象徵的排列看起來相同，容易混淆，但它們是由各自不同的心力所產生的，因此是不同的。 它們同時起作用。詞語『拉薩』和『薩拉』，由於其順序與其自身不同，因此並非不能理解『味道』和『湖泊』是不同的，因為即使沒有它，也能區分理解『味道』和『湖泊』的結果。因為字母是矛盾的，所以字母的順序並非不依賴於人而改變的順序，而是根據人的認知而產生的順序。正如人所理解的那樣，知識的對象，即知識的字母順序，也因此被確立為源於人，因為人和肢體逐漸被確立為因果關係。 第四，因為知識的力量不存在，所以是『羅』（藏文：རོ་，漢語字面意思：味道）。創造用於賦予寂靜等特殊結果的真言的字母順序的人，被確立為與普通人不同，因為寂靜等特殊結果。
【English Translation】 If the order of letters is unrelated to other things, then hearing 'Ro' (Tibetan: རོ་, meaning: taste) and 'Tso' (Tibetan: མཚོ་, meaning: lake), i.e., ར་སཿས་ར་, one would not be able to understand that 'taste' and 'lake' are different, would one? That is not the case. The order of the letters ར་སཿས་རཿ is conditioned, it is man-made, because it is the essence of letters. Letters produce sound. The letters ས་རཿ, their order is not entirely different from themselves, because they are not constant. They arise from the ordered motivation that is their root cause. Therefore, they are changing. The dharma is similar to its nature. Auditory consciousness gradually grasps its parts by holding its parts. Through this consciousness, the consciousness that arises fundamentally is characterized by 'Sa' (Tibetan: ས་). The vowel 'A' (Tibetan: ཨ་) of 'Sa' can be described as a characteristic of 'Sa', because from the auditory consciousness holding the part of 'Sa', arises the auditory consciousness holding its part. After hearing it, memory arises. The dharma is the same as its nature, the ear will determine that it is changing, and it is the same as the ordered memory consciousness of memory, because they gradually recall consistent meanings. This is the essence of cause and effect. The dharma is the same as its nature. It is the result of the ordered motivation of the root cause, and it is the cause of the auditory consciousness and memory consciousness holding its parts. This is universal, because such an order is described as man-made. Therefore, 'Sa' is different. 'Sa' in 'Sara' (Tibetan: ས་ར་) and 'Lasa' (Tibetan: ར་ས་) is different. Although the sound and the arrangement of symbols look the same and are easily confused, they are produced by the distinct power of each mind, so they are different. They work simultaneously. The words 'Lasa' and 'Sara', because their order is different from themselves, it is not that one cannot understand that 'taste' and 'lake' are different, because even without it, one can distinguish and understand the results of 'taste' and 'lake'. Because letters are contradictory, the order of letters is not an order that changes independently of people, but an order that arises according to people's cognition. Just as people understand, the object of knowledge, that is, the alphabetical order of knowledge, is also thus established as originating from people, because people and limbs are gradually established as cause and effect. Fourth, because the power of knowledge does not exist, it is 'Ro' (Tibetan: རོ་, meaning: taste). The person who creates the alphabetical order of mantras used to bestow special results such as tranquility is established as being different from ordinary people, because of special results such as tranquility.
་སྟེར་བའི་སྔགས་ཀྱི་ཡི་གེའི་ལྡེབ་དང་ ནུས་པ་དང་ཆོ་ག་སོགས་མ་ནོར་བར་ཤེས་ཤིང་། དེ་རང་གི་འདོད་པ་བཞིན་དུ་ཞི་སོགས་ འབྲས་བུ་གཏེར་ནུས་སུ་བྱིན་གྱིས་བརློབ་པའི་མཐུ་ཅན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་སྟེ། གཞན་ཐ་ མལ་པ་ལ་ཤིན་ཏུ་དེ་དག་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །འོ་ན་ཤེས་མཐུ་མེད་པའི་སྐྱེས་བུ་ནམ་མཁའ་ ལྡིང་གི་རྒྱུར་རིགས་པ་དག་ཇི་ལྟར་དུག་ཞི་བ་སོགས་ཀྱི་སྔགས་བྱེད་ཅེ་ན། གང་ཡང་སོགས་ ནས་འཇུག་ཕྱིར་རོ་ལ། ནམ་མཁའ་ལྡིང་གི་རྒྱུ་རིག་པའི་ཐ་མལ་སྐྱེས་བུ་དུག་ཞི་བའི་གསང་ 1-97 སྔགས་འགའ་ཞིག་བྱེད་པ་པོ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱི་དུག་ཞི་བའི་སྔགས་བྱེད་པའི་ནུས་པ་དེ་ གཞན་ལ་མ་ལྟོས་པར་ཁྱོད་ཁོ་ནའི་ནུས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། ཁྱོད་ཀྱིས་དེ་བྱེད་པའི་ནུས་པ་དེ་གཙོ་ བོ་ནམ་མཁའ་ལྡིང་གི་རྒྱུད་རྩོམ་པ་པོའི་མཐུ་ལས་ཐོབ་པས་སོ། །དེར་ཐལ། གཙོ་བོ་དེས་ བཤད་པའི་དམ་ཚིག་སྐྱོང་ཞིང་མན་ངག་གི་རྗེས་སུ་འཇུག་ཅིང་ནན་ཏན་དུ་བྱེད་པས་ཁྱོད་ ཀྱིས་དེ་བྱེད་པར་ནུས་པས་སོ། །འབྲས་བུ་ནས་བརྗོད་ལ། ཞི་སོགས་འབྲས་བུ་སྟེར་སྔགས་ ཆོས་ཅན། སྤྱིར་རྒྱུ་རྐྱེན་གྱིས་བྱས་ཤིང་བྱེ་བྲག་ཏུ་སྐྱེའི་བུས་བྱས་ཏེ། སྐྱེས་བུས་བྱིན་གྱིས་ བརླབས་པས་འབྲས་བུ་འབྱིན་པས་སོ། ། སྐྱེས་བུ་ནས་གསལ་བ་ཡིན་ལ། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། སྐྱེས་བུ་ཁྱད་པར་ཅན་མེད་པར་ བརྟགས་ཡང་དག་གིས་མི་འགྲུབ་པར་ཐལ། སྔགས་བྱེད་པའི་སྐྱེས་བུ་ཕུལ་བྱུང་ཡོད་པས་སོ། ། བློ་དབང་ནས་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ལ། བློ་དང་ལྡན་པ་སོགས་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ལས་ཕུལ་བྱུང་ དུ་འདོད་པའི་སྐྱེས་བུ་ཕུལ་བྱུང་མིན་པར་བསྒྲུབ་པའི་བསྒྲུབ་བྱ་རྟོགས་པའི་རྗེས་དཔག་ཡོད་ པ་མ་ཡིན་ཏེ། ཁྱོད་དེ་སྒྲུབ་ཀྱི་ཁྱབ་པ་མ་ངེས་པའི་རྟགས་ལྟར་སྣང་ཡིན་པས་སོ། །དེར་ཐལ། དེ་སྒྲུབ་ཀྱི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་ལ་འཇུག་པ་ཅན་གྱི་ལྷག་ལྡན་ཡིན་པས་སོ། ། ༈ རིག་བྱེད་དོན་ངེས་དགག་པ། དྲུག་པ་ལ་ལྔ། དོན་ངེས་སྐྱེས་བུས་བརྟགས་པ་རྫུན་པར་ཐལ། བྱས་ཚིག་ཚད་མ་ཡོད་ ན་ཁས་བླངས་འགལ། གྲགས་པས་དོན་ངེས་འགྲུབ་པའི་གཞན་ལན་དགག དོན་དེས་རིག་ བྱེད་ཉིད་ཀྱིས་སྨྲས་པ་དགག ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱིས་ངེས་པ་སླར་ཡང་དགག་པའོ། ། དང་པོ་ནི། སྒྲ་ནི་ནས་ལ་སོགས་ལྡན་ལ། མེ་ལ་སྦྱིན་སྲེག་སྦྱིན་ཅེས་པའི་རིག་བྱེད་ཀྱི་ རིག་སྒྲ་ཆོས་ཅན། སྦྱིན་བསྲེག་སྦྱིན་པ་ཁོ་ན་ཁྱོད་ཀྱི་བརྗོད་བྱའི་དོན་ཡིན་པ་འདི་དཔྱོད་པ་ པས་རྟགས་པར་ཐལ། དེ་ཁོ་ནའི་རྗོད་བྱེད་ཡང་དག་དུ་རྒྱལ་དཔོག་པས་སྨྲས་ཤིང་འདི་ཁོ་ 1-98 བོའི་དོན་དང་ཁོ་བོའི་འདི་ཁོ་བོའི་དོན་མིན་ཞེས་ཁྱོད་རང་གིས་བརྗོད་པར་མི་བྱེད་པས་སོ། ། འདོད་ན་དེ་ཁོ་ནའི་བརྗོད་བྱའི་དོན་ཡིན་པ་འདི་ཆོས་ཅན། མི་བདེན་པར་ཐལ། དཔྱོད་པས་ བརྟགས་པ་ཡིན་ཅིང་། དཔ
【現代漢語翻譯】 知道給予（成就）的真言文字的次第， 以及力量和儀軌等不混淆，並且能如自己所愿， 加持寂靜等果位成為能賜予的寶藏的力量之故。普遍存在。因為其他普通人完全不具備這些。 那麼，沒有知識和力量的人，如何能像鷲鳥的後裔那樣，進行息毒等的真言呢？因為任何事物都由此而生。 鷲鳥後裔的普通人，進行一些息毒的秘密真言，你息毒的真言力量並非完全依賴於你自身的力量，而是你獲得這種力量主要來自於鷲鳥後裔的作者的力量。 因為主要在於你守護他所說的誓言，遵循他的口訣，並努力實踐，所以你才能做到。 從『果位』開始說起，寂靜等賜予果位的真言，一般來說是由因緣所生，特別是通過修行者所為，通過修行者的加持才能產生果位。 從『修行者』開始闡明，所知法，如果沒有特殊的修行者，就無法通過正確的觀察來成立，因為存在著進行真言的傑出修行者。 從『智慧力』開始，並非如此。具有智慧等，你想要超越的傑出修行者，並沒有能證明他不是傑出修行者的推理，因為你用來證明這一點的理由，就像是不確定的假象。 因為這就像是具有與要證明的相反方面的剩餘。 駁斥理解吠陀的意義 第六個問題有五個方面：認為理解意義是由人臆造的是虛假的；如果說吠陀是可靠的，那就與承諾相矛盾；駁斥通過名聲來成立意義；駁斥吠陀本身說出意義；再次駁斥自性成立的意義。 第一個方面是：聲音等具有。『向火供奉』的吠陀聲音，你所說的『供奉火』是你的表達的唯一意義，這是可以被觀察者所觀察到的。 因為只有它才是正確的表達，並且智者這樣說，而且你自己也不會說『這是它的意義』或『這不是它的意義』。如果承認這一點，那麼『只有它是表達的意義』這件事，是不真實的。因為這是觀察者所觀察到的，而且觀察者...
【English Translation】 Knowing the sequence of letters in the mantra that bestows (accomplishments), And knowing the power and rituals without confusion, and being able to, according to one's own wishes, Bless the fruits of pacification etc. into a treasure trove of power. It is pervasive. Because other ordinary people completely lack these. Then, how can someone without knowledge or power, like the descendant of a Garuda, perform mantras for pacifying poison etc.? Because everything arises from this. An ordinary person, a descendant of a Garuda, who performs some secret mantras for pacifying poison, the power of your mantra for pacifying poison does not depend entirely on your own power, but you obtain this power mainly from the power of the author of the Garuda lineage. Because mainly you uphold the vows he spoke, follow his instructions, and diligently practice them, so you are able to do it. Starting from 'fruit', the mantra that bestows fruits such as pacification, generally arises from causes and conditions, and especially through the actions of practitioners, and fruits are produced through the blessings of practitioners. Starting from 'practitioner' it is clarified, knowable things, without a special practitioner, cannot be established through correct observation, because there are outstanding practitioners who perform mantras. Starting from 'intellectual power', it is not so. Someone with intelligence etc., the outstanding practitioner you want to surpass, there is no reasoning to prove that he is not an outstanding practitioner, because the reason you use to prove this is like an uncertain appearance. Because this is like having a remainder that belongs to the opposite side of what is to be proven. Refuting the understanding of the meaning of the Vedas The sixth question has five aspects: thinking that understanding the meaning is fabricated by people is false; if the Vedas are said to be reliable, then it contradicts the promise; refuting the establishment of meaning through fame; refuting the Vedas themselves speaking the meaning; again refuting the meaning established by nature. The first aspect is: sounds etc. have. The Vedic sound of 'offering to the fire', what you say 'offering to the fire' is the only meaning of your expression, this can be observed by the observer. Because only it is the correct expression, and the wise say so, and you yourself will not say 'this is its meaning' or 'this is not its meaning'. If you admit this, then the fact that 'only it is the meaning of the expression' is not true. Because this is observed by the observer, and the observer...
ྱོད་པ་པ་དེ་ཡང་ཆགས་སོགས་དང་ལྡན་པས་སོ། །རྒྱལ་དཔོག་པ་ དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཁོ་ནས་རིག་བྱེད་ངེས་དོན་རིག་ལ། སྐྱེས་བུ་གཞན་གྱིས་དེ་མི་རིག་པའི་ ཁྱད་པར་མེད་པར་ཐལ། ཁྱོད་ཅིག་པུས་རིག་བྱེད་ཀྱི་ངེས་དོན་རིག་ལ་སྐྱེས་བུ་གཞན་གྱིས་ རིག་པ་མིན་པའི་རྒྱུ་མཚན་ཡང་དག་མེད་པས་སོ། །དེ་བཞིན་ནས་མི་འདོད་ལ། ཤེས་བྱ་ཆོས་ ཅན། རྒྱལ་དཔོག་དང་སྐྱེས་བུར་མཚུངས་ན། དེ་ལས་གཞན་པའི་རྒྱུ་མཚན་ཡང་དག་གཞན་ མེད་ཀྱང་རིག་བྱེད་ཀྱི་ངེས་དོན་ཤེས་པའི་སྐྱེས་བུ་གཞན་སྲིད་པར་ཐལ། རྒྱལ་དཔོག་པས་ རིག་བྱེད་ཀྱི་ངེས་དོན་ཡང་དག་པར་ཤེས་ཤིང་སྐྱེས་བུ་ཡིན་པ་ཙམ་ཁོ་ན་དེས་དེ་ཤེས་པའི་རྒྱུ་ མཚན་ཡང་དག་ཡིན་པས་སོ། །རྟགས་བགསལ་ཁས་སོ། ། གཉིས་པ་ནི། གང་གི་ཚིག་ཤིན་ལྐོག་ལས་མི་བསླུ་བར་ཚུར་མཐོང་གི་ཚད་མ་པས་གྲུབ་ པའི་སྐྱེས་བུ་དེ་རིག་བྱེད་ཀྱི་ངེས་(ཚིག)དོན་རིག་གི་གཞན་ནི་མིན་ཏེ་ཞེ་ན། རིག་བྱེད་ཀྱི་དོན་ ཆོས་དང་ཆོས་མིན་པ་དང་མཐོ་རིས་སོགས་རྣམས་ཆོས་ཅན། ཚུལ་མཐོང་མངོན་སུམ་དང་ དངོས་པོ་སྟོབས་ཞུགས་རྗེས་དཔག་གི་ཚད་མས་རྣམས་ཁྱོད་ལ་འཇལ་བྱེད་དུ་ཡོད་པ་སྲིད་པ་ མ་ཡིན་པར་ཐལ། ཤིན་ཏུ་ལྐོག་ཏུ་གྱུར་པས་སོ། །གང་གི་ནས་དོན་མེད་ཡིན་ལ། ཤེས་བྱ་ཆོས་ ཅན། སྐྱེས་བུས་མ་བྱས་པའི་ཚིག་དེ་ཚིག་ཚད་མའི་མཚན་ཉིད་དུ་དོན་མེད་པར་ཐལ། རང་གི་ བརྗོད་བྱ་ལ་མི་སླུ་བར་གྲུབ་པའི་ཚིག་དེ་ཚིག་ཚད་མའི་མཚན་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གལ་ཏེ་ ཤིན་ཏུ་ནས་འདོད་འགྱུར་ལ། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། །དབང་པོ་ལས་འདས་པའི་དོན་རིག་པའི་ སྐྱེས་བུ་འགའ་ཡོད་པར་ཐལ། ཤིན་ལྐོག་ལུང་ལ་མ་ལྟོས་པར་རང་རྒྱུད་ཀྱི་ཚད་མས་ཤེས་ པའི་སྐྱེས་བུ་སྲིད་པས་སོ། །བདག་ཉིད་ནས་གང་ལ་རྟོགས་ལ། རྒྱལ་དཔོག་པའམ། རི་ཁྲོད་ 1-99 པ་ཆོས་ཅན། གཞན་གྱི་མན་ངག་ལ་ལྟོས་པ་མེད་པར་བདག་ཉིད་ཀྱི་རིག་བྱེད་ཀྱི་ངེས་དོན་མི་ རྟོགས་པར་ཐལ། ཆགས་སོགས་དང་ལྡན་པས་སོ། ། གསུམ་ཁས་སོ། །གཞན་གྱི་མན་ངག་ལས་རིག་བྱེད་ཀྱི་ངེས་དོན་རིག་གོ་ཞེ་ན། ཆོས་ ཅན་དེ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་ལས་གཞན་པའི་སྐྱེས་བུ་རིག་བྱེད་ཀྱི་ངེས་དོན་མི་རྟོགས་ པའོ། །དེར་ཐལ། དེ་ཆགས་སོགས་དང་ལྡན་པས་སོ། །གསུམ་ཁས་སོ། །རིག་བྱེད་ཉིད་ཀྱིས་ དེ་རིག་པར་བྱེད་དོ་ཞེ་ན། རིག་བྱེད་ཆོས་ཅན། གཞན་ལ་ལྟོས་མེད་དུ་རང་ཉིད་ཀྱིས་རང་གི་ ངེས་དོན་བཤད་ནས་སྐྱེས་བུས་རིག་པར་བྱེད་པ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། དེ་ཡིན་ན་རྒྱལ་དཔོག་པ་ ལ་སོགས་པས་ཁྱོད་བཤད་པ་དོན་མེད་པར་འགྱུར་བས་སོ། །ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། རིག་བྱེད་ཀྱི་ ངེས་དོན་ཡང་དག་པར་མི་རྟོགས་པར་ཐལ། དེ་རྒྱལ་དཔོག་སོགས་ཀྱིས་མི་རྟོགས། སྐྱེས་བུ་ གཞན་གྱིས་མི་རྟོགས། རིག་བྱེད་ཉིད་ཀྱིས་ཀྱང་གཞན་ལ་ལྟོས་མེད་དུ་རི
【現代漢語翻譯】 瑜伽行者也具有貪慾等煩惱。國王，你作為有法，你獨自理解《吠陀》的究竟意義，其他人都無法理解，這沒有差別，因為你獨自理解《吠陀》的究竟意義，而其他人無法理解並沒有正當的理由。同樣，我不接受這種說法。所知，作為有法，如果國王和人是相同的，那麼除了這個之外沒有其他的正當理由，其他的人也應該能夠理解《吠陀》的究竟意義，因為國王正確地理解了《吠陀》的究竟意義，並且僅僅是人，這就是他理解的正當理由。我接受這個辯論。 第二，如果說，通過不欺騙隱秘之語，由現量見的量士所證實的補特伽羅（梵文：Pudgala，人）不是《吠陀》究竟意義的理解者，那麼《吠陀》的意義，如法與非法，以及天界等，作為有法，現見、比量和聖教量對你來說不可能是衡量標準，因為它們非常隱秘。從『誰的』到『無意義』。所知，作為有法，非人所造之語對於衡量語言的標準來說是無意義的，因為不欺騙其所表達的意義的語言是衡量語言的標準。如果非常想要接受，那麼所知，作為有法，應該存在一些能夠理解超越感官之物的補特伽羅，因為存在不依賴於隱秘之語，而是通過自續的量來了解的補特伽羅。從『自我』到『理解』。國王或者隱士，作為有法，不依賴於他人的口訣，就無法理解自我的《吠陀》究竟意義，因為他們具有貪慾等煩惱。 第三，我接受。如果說通過他人的口訣來理解《吠陀》的究竟意義，那麼作為有法，那是不可能的，因為除了你之外，其他人無法理解《吠陀》的究竟意義。因為他們具有貪慾等煩惱。第三，我接受。如果說《吠陀》本身使人理解它，那麼《吠陀》作為有法，不依賴於其他，自己解釋自己的究竟意義，而不是由人來理解，因為如果是那樣，國王等解釋你將變得毫無意義。所知，作為有法，無法正確理解《吠陀》的究竟意義，因為國王等無法理解，其他人無法理解，《吠陀》本身也不依賴於其他來理解。
【English Translation】 The yogi also possesses attachment and other afflictions. King, as the subject, you alone understand the ultimate meaning of the Vedas, and others cannot understand it, there is no difference, because you alone understand the ultimate meaning of the Vedas, and there is no legitimate reason why others cannot understand it. Similarly, I do not accept this statement. Knowable, as the subject, if the king and the person are the same, then apart from this there is no other legitimate reason, other people should also be able to understand the ultimate meaning of the Vedas, because the king correctly understands the ultimate meaning of the Vedas, and is merely a person, which is the legitimate reason for him to understand it. I accept this debate. Secondly, if it is said that the Pudgala (person) who is confirmed by the pramana (means of valid cognition) of direct perception through not deceiving the secret words is not the understander of the ultimate meaning of the Vedas, then the meaning of the Vedas, such as dharma and non-dharma, and the heavens, etc., as the subject, direct perception, inference, and scriptural authority cannot be the measuring standard for you, because they are very secret. From 'whose' to 'meaningless'. Knowable, as the subject, words not made by humans are meaningless for the standard of measuring words, because words that do not deceive their expressed meaning are the standard of measuring words. If you really want to accept it, then knowable, as the subject, there should be some Pudgalas who can understand things beyond the senses, because there are Pudgalas who know not relying on secret words, but through the pramana of their own continuum. From 'self' to 'understanding'. The king or hermit, as the subject, cannot understand the ultimate meaning of the Vedas of the self without relying on the oral instructions of others, because they have attachment and other afflictions. Thirdly, I accept. If it is said that the ultimate meaning of the Vedas is understood through the oral instructions of others, then as the subject, that is impossible, because other than you, others cannot understand the ultimate meaning of the Vedas. Because they have attachment and other afflictions. Thirdly, I accept. If it is said that the Vedas themselves make people understand it, then the Vedas, as the subject, do not rely on others, explain their own ultimate meaning themselves, and are not understood by people, because if that were the case, the explanation of you by the king, etc., would become meaningless. Knowable, as the subject, the ultimate meaning of the Vedas cannot be correctly understood, because the king, etc., cannot understand it, others cannot understand it, and the Vedas themselves do not rely on others to understand it.
ག་པར་མི་བྱེད་པས་ སོ། ། དེས་ན་ནས་ཚད་མ་གང་ལ། ཨག་ནི་ཧོ་ཏྲ་ཛོ་ཧོ་ཡད་ཅེས་པའི་རིག་སྒྲ་ཆོས་ཅན། སྔགས་ སྦྱངས་ཀྱི་མར་མེར་བླུག་པ་ཁོ་ན་ཁྱོད་ཀྱི་བརྗོད་བྱ་ཡིན། ཁྱི་ཤ་ཟ་བ་ཁྱོད་ཀྱི་བརྗོད་བྱའི་དོན་ དུ་རུང་བ་མིན་ཞེས་པ་མི་འཐད་པར་ཐལ། དེ་འདྲའི་སྒྲུབ་བྱེད་ཡང་དག་མེད་པས་སོ། ། གསུམ་པ་ནི། དེ་དེ་ཁོ་ནའི་རྗོད་བྱེད་ཡིན་ཏེ། དེར་འཇིག་རྟེན་དུ་གྲགས་པས་སོ་ཞེ་ན། དེ་ལ་ནས་མཐོང་གང་ལ། འཇིག་རྟེན་པ་ཆོས་ཅན། དབང་པོ་ལས་འདས་པའི་དོན་མཐོང་ བའི་རྒྱུ་མཚན་གྱི་སྦྱིན་སྲེག་པ་ཁོ་ན། ཨག་ནི་སོགས་གྱི་རིག་བྱེད་སྒྲ་ཡི་དོན་ཡིན་ཁྱི་ཤ་ཟ་བ་ སོགས་དེ་ཡི་དོན་མིན་པའི་རྣམ་དབྱེ་མི་ནུས་པར་ཐལ། དབང་པོ་ལས་འདས་པ་དོན་མཐོང་ བ་མེད་པས་སོ། །དཔྱོད་པ་པ་ཆོས་ཅན། འཇིག་རྟེན་གྱི་གྲགས་པ་ཁོ་ན་རིག་བྱེད་ཀྱི་དོན་ ངེས་པའི་སྒྲུབ་བྱེད་དུ་འདོད་པ་མི་འཐད་པར་ཐལ། ཁྱོད་ཀྱི་རིག་བྱེད་འཆད་པ་ན་འཇིག་རྟེན་ 1-100 གྲགས་པ་མིན་པའི་དོན་བརྗོད་པར་མཐོང་བས་སོ། །དེར་ཐལ། རིག་བྱེད་དུ་མཐོ་རིས་དང་ ལྷ་མོ་ཞེས་བཤད་པ་ལ་ཁྱོད་ཀྱིས་མཐོ་རིས་ནི་འཁྲིག་པའི་བདེ་བ་དང་ལྷ་མོ་ནི་རྩུབ་ཤིང་ངམ་ སྣོད་དོ་ཞེས་བཤད་པས་སོ། ། དེ་འདྲའི་ནས་ཉིད་དུ་འགྱུར་ལ། ཨག་ནི་ཞེས་སོགས་རིག་སྒྲ་ཆོས་ཅན། ཁྱི་ཤ་ཟ་བའི་ རྗོད་བྱེད་དུ་མི་རུང་བར་སྔགས་སྦྱངས་གྱི་མར་མེ་བླུག་པ་ཁོ་ནའི་རྗོད་བྱེད་ཁྱོད་ཀྱི་རྣམ་ བཤད་དུ་འགྱུར་བའི་རིག་བྱེད་ཀྱིས་མི་གྲུབ་ལ་ཁྱོད་ཀྱིས་རྣམ་བཤད་དུ་གྱུར་པའི་རིག་བྱེད་ ཁོ་རང་ཡང་ཁྱི་ཤ་ཟ་བའི་རྗོད་བྱེད་དུ་མི་རུང་བའི་རྒྱུུ་མཚན་ཡང་དག་མེད་པས་སོ། ། གྲགས་པ་ནས་ཅི་ཞིག་ཡིན་ལ། གྲགས་པ་ཆོས་ཅན། མི་བདེན་པ་རྫུན་པ་ཡིན་པར་ ཐལ། སྐྱེ་བོའི་ཚིག་ཡིན་པས་སོ། །དེ་ལ་ཁྱབ་པ་ཡོད་པར་ཐལ། སྐྱེ་བོ་རྣམས་ཆགས་སོགས་ དང་ལྡན་པས་སོ། །གསུམ་ཁས་སོ། ། གལ་ཏེ་སྦྱིན་སྲེག་སོགས་ཀྱི་སྒྲ་མར་མེར་བླུག་པ་ལས་འཇིག་རྟེན་ན་གྲགས་པ་དེ་ལ་ རྒལ་ནས་ཁྱི་ཤ་ཟ་བ་སོགས་ཀྱི་རྗོད་བྱེད་དུ་རྟོག་པ་ལ་རྒྱུ་མཚན་ཅི་ཡོད། དེས་ན་གྲགས་པ་ ལྟར་བཟུང་ངོ་ཞེ་ན། རབ་གྲགས་ནས་རྒྱུ་ཅི་ཡོད་ལ། འཇིག་རྟེན་གྱི་གྲགས་པ་ཆོས་ཅན། སྦྱིན་སྲེག་སོགས་ཀྱི་ སྒྲ་མར་མེ་བླུག་པ་ཁོ་ནའི་རྗོད་བྱེད་ཡིན་པའི་སྒྲུབ་བྱེད་ཡང་དག་ཏུ་གྱུར་པའི་རྒྱུ་མཚན་ཡང་ དག་མེད་པར་ཐལ། རྫུན་ཁོ་ན་ཡིན་པས་སོ། །རྟགས་བསལ་ལོ། ། གྲགས་པ་ནས་བསྐྱེད་པ་ནི་ལ། རིག་བྱེད་ཀྱི་སྒྲ་ཆོས་ཅན། འཇིག་རྟེན་གྱི་གྲགས་པ་ ལས། བརྗོད་བྱའི་དོན་གཅིག་ཁོ་ནར་ངེས་པ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། འཇིག་རྟེན་གྱི་གྲགས་པས་ ཁྱོད་དོན་སྣ་ཚོགས་ལ་འཇུག་པར་ཤེས་པར་བྱེད་(པ་མཐོང)བས་སོ། ། གང་ཕྱིར་ནས་མཐོང་ལ། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། འཇིག་རྟེན་གྲགས་
【現代漢語翻譯】 如果不這樣認為， 那麼，在你看來，什麼才是正確的衡量標準呢？聲稱『阿格尼·霍特拉·佐霍·亞德』（藏文：ཨག་ནི་ཧོ་ཏྲ་ཛོ་ཧོ་ཡད་，梵文天城體：अग्निहोत्र जोहो यद्，梵文羅馬擬音：Agnihotra joho yad，漢語字面意思：火供）的吠陀之聲，其本質是，唯有傾注于通過咒語加持的酥油燈中才是你所要表達的內容。認為吃狗肉不適合作為你表達的內容，這種說法是不合理的。因為沒有這樣正確的論證。 第三種情況是，它僅僅是那個的表達，因為它在世間廣為人知。如果這樣認為， 那麼，在你看來，什麼才是正確的見解呢？世間之人，其本質是，僅僅通過超越感官的方式來看到事物的原因，進行火供，『阿格尼』（藏文：ཨག་ནི་，梵文天城體：अग्नि，梵文羅馬擬音：Agni，漢語字面意思：火）等的吠陀之聲的意義，無法區分吃狗肉等不是它的意義，這是不合理的。因為沒有超越感官的見解。評論家，其本質是，僅僅將世間的名聲視為理解吠陀意義的論證，這種觀點是不合理的。因為在你的吠陀解釋中，可以看到你表達了非世間名聲的意義。 原因在於，在吠陀中，提到天堂和女神時，你說天堂是性愛的快樂，女神是粗糙的木頭或容器。 像那樣變成自身，『阿格尼』（藏文：ཨག་ནི་，梵文天城體：अग्नि，梵文羅馬擬音：Agni，漢語字面意思：火）等的吠陀之聲，其本質是，不能作為吃狗肉的表達，唯有傾注于通過咒語加持的酥油燈中才是你解釋的內容，吠陀無法證明這一點，而且你所解釋的吠陀本身也沒有正確的理由說明它不能作為吃狗肉的表達。 從名聲來看，那又是什麼呢？名聲，其本質是，是不真實的，是虛假的，因為它是人們的言語。這種說法是普遍存在的，因為人們充滿了貪慾等。這三者都是如此。 如果認為，火供等的聲音，超越了世間傾注于酥油燈中的名聲，而去想像吃狗肉等的表達，有什麼理由呢？因此，按照名聲來理解。 最廣為人知的又有什麼原因呢？世間的名聲，其本質是，沒有正確的理由成為火供等的聲音僅僅是傾注于酥油燈中的表達的正確論證，因為它僅僅是虛假的。駁斥了這種說法。 從名聲中產生的是什麼呢？吠陀的聲音，其本質是，並非僅僅從世間的名聲中確定一個表達的意義，因為世間的名聲讓你知道它適用於各種意義。 因為什麼原因呢？所知的事物，其本質是，世間的名聲
【English Translation】 If it is not so, Then, in your opinion, what is the correct measure? The Vedic sound claiming 'Agni Hotra Zoho Yad' (藏文：ཨག་ནི་ཧོ་ཏྲ་ཛོ་ཧོ་ཡད་，梵文天城體：अग्निहोत्र जोहो यद्，梵文羅馬擬音：Agnihotra joho yad，漢語字面意思：Fire offering), whose essence is that only pouring into the ghee lamp blessed by mantras is what you want to express. It is unreasonable to think that eating dog meat is not suitable as the content of your expression. Because there is no such correct argument. The third case is that it is only the expression of that, because it is widely known in the world. If you think so, Then, in your opinion, what is the correct view? Worldly people, whose essence is that only by seeing things beyond the senses, performing fire offerings, the meaning of the Vedic sound of 'Agni' (藏文：ཨག་ནི་，梵文天城體：अग्नि，梵文羅馬擬音：Agni，漢語字面意思：Fire) etc., cannot distinguish that eating dog meat etc. is not its meaning, which is unreasonable. Because there is no insight beyond the senses. Commentators, whose essence is that only taking worldly fame as the argument for understanding the meaning of the Vedas is unreasonable. Because in your Vedic interpretation, you can see that you express the meaning of non-worldly fame. The reason is that in the Vedas, when heaven and goddesses are mentioned, you say that heaven is the pleasure of sex and the goddess is rough wood or a container. Like that becoming oneself, the Vedic sound of 'Agni' (藏文：ཨག་ནི་，梵文天城體：अग्नि，梵文羅馬擬音：Agni，漢語字面意思：Fire) etc., whose essence is that it cannot be used as an expression of eating dog meat, only pouring into the ghee lamp blessed by mantras is the content of your explanation, the Vedas cannot prove this, and the Vedas you explained themselves have no correct reason to say that they cannot be used as an expression of eating dog meat. From the perspective of fame, what is it? Fame, whose essence is that it is untrue, it is false, because it is the words of people. This statement is universal, because people are full of greed etc. All three are like this. If it is thought that the sound of fire offerings etc., transcends the fame of pouring into the ghee lamp in the world, and imagines the expression of eating dog meat etc., what is the reason? Therefore, understand according to fame. What is the reason for the most well-known? Worldly fame, whose essence is that there is no correct reason to become the correct argument that the sound of fire offerings etc. is only the expression of pouring into the ghee lamp, because it is only false. This statement is refuted. What is produced from fame? The sound of the Vedas, whose essence is that it is not only determined from worldly fame to express one meaning, because worldly fame lets you know that it applies to various meanings. For what reason? What is known, whose essence is worldly fame
པས་རིགས་སྒྲ་དོན་སྣ་ 1-101 ཚོགས་ལ་འཇུག་པས་ཤེས་པར་བྱེད་དེ། འཇིག་རྟེན་གྱི་གྲགས་པ་ལ་མེ་ལ་སོགས་པའི་སྒྲ་ དོན་སྣ་ཚོགས་ལ་འཇུག་པར་མཐོང་བས་སོ། ། ངེས་བྱེད་ནས་མེད་ཕྱིར་རོ་ལ། རིག་སྒྲ་ཆོས་ཅན། དོན་དུ་མ་ལ་རྗོད་བྱེད་དུ་འཇུག་པས་ ཤེས་པར་བྱ་བ་ཡིན་ཏེ། དོན་གཅིག་ལས་གཞན་ལ་ཡང་བརྗོད་དུ་འཇུག་སྲིད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དོན་སྣ་ཚོགས་སྟོན་པར་རུང་བས་སོ། ། བཞི་པ་ན། འགའ་ཞིག་ནས་རྟག་པར་གྱིས་ལ། དཔྱོད་པ་པ་ཆོས་ཅན། རིག་བྱེད་ཀྱི་དོན་ ངེས་ཡིན་པར་རིག་བྱེད་ཀྱིས་རྒྱལ་དཔོག་ལ་བཤད་དོ་ཞེས་ཁྱོད་ཟེར་ཡང་རིག་བྱེད་དོན་ངེས་ པ་ཅན་དུ་ཁྱོད་རང་གིས་སྨྲས་པར་ཐལ། དེ་ལྟར་ཁྱོད་ཀྱིས་བརྗོད་པ་གང་ཞིག རིག་བྱེད་ཉིད་ ཀྱིས་དེ་སྐད་སྨྲ་མི་ནུས་པས་སོ། །དཔེར་ན་འགའ་ཞིག་ལམ་ནི་འདི་ཡིན་ཞེས་སྡོང་དུམ་འདི་ ནི་སྨྲའོ་ཞེས་ཟེར་བ་བཞིན་ནོ། ། ཐམས་ཅད་ནས་གང་ལརྩ་བར་ལས་ཡིན་ལ། རིག་བྱེད་ཀྱི་སྒྲ་ཆོས་ཅན། དེ་རེ་རེ་ཁོ་ནའི་ རྗོད་བྱེད་དུ་ངེས་པ་མིན་པར་ཐལ། དོན་ཐམས་ཅད་ལ་རྗོད་བྱེད་དུ་རུང་བས་སོ། ། བརྗོད་འདོད་ནས་འདས་ཞེས་ལ། ཆོས་ཅན། སྨྲ་བ་པོའི་རྗོད་བྱེད་ཀྱི་ཡུལ་བརྗོད་པ་ ལས་མ་རྟོག་པར་སྐྱེས་བུས་མ་བྱས་པའི་དོན་ངེས་སྐྱེས་བུས་མི་ཤེས་པར་ཐལ། དེ་དབང་པོའི་ ཡུལ་ལས་འདས་པས་སོ། །གསུམ་ཁས་སོ། ། བརྗོད་འདོད་ནས་ཡིན་ཞིང་ལ། བརྗོད་འདོད་ལ་སྣང་བའི་དོན་བརྗོད་པ་ན་ཆོས་ཅན། སྨྲ་བ་པོའི་བརྗོད་འདོད་ནི། རྗོད་བྱེད་ཀྱི་སྒྲ་ཐུན་མོང་མིན་པའི་ཡུལ་ལ་སོ་སོར་ངེས་པའི་རྒྱུ་ མཚན་ཡིན་ཏེ། གང་ཞིག་བརྗོད་པར་འདོད་པའི་དོན་དེ་ཉིད་རྗོད་པར་བྱེད་པས་སོ། ། བརྡ་ནི་ནས་བྱེད་ཡིན་ལ། ཆོས་ཅན་སྨྲ་བ་པོའི་བསམ་པ་སྟོན་པའི་བརྡ་ནི་རྗོད་བྱེད་སྒྲ་ རྣམས་དོན་ངེས་པའི་གསལ་བྱེད་ཡིན་ཏེ། གང་བརྗོད་པར་འདོད་པའི་བརྗོད་བྱ་ལ། སྨྲ་བ་ 1-102 པོས་རྗོད་བྱེད་རྣམས་བརྡར་བྱེད་པས་སོ། ། དེ་ནི་ནས་གང་ལས་ལ། རིག་སྒྲ་ཆོས་ཅན། དོན་རེ་རེ་ཁོ་ནར་མ་ངེས་པར་ཐལ། དེར་ ངེས་པའི་རྒྱུ་བརྗོད་འདོད་གསལ་བྱེད་བརྡ་མེད་པས་སོ། །དེར་ཐལ། སྐྱེས་བུས་མ་བྱས་པའི་ སྒྲ་ཡིན་པས་སོ། ། ལྔ་པ་ནི། རང་བཞིན་གྱིས་དོན་རེ་རེ་ཁོ་ནའི་རྗོད་བྱེད་དུ་ངེས་ན་དེ་ཡི་ཕྱིར། རིག་བྱེད་སྒྲ་ ཆོས་ཅན། དོན་གཞན་དང་གཞན་ལ་བརྗོད་འདོད་དེས་སྦྱར་དུ་མི་རུང་བར་ཐལ་ལོ། །ཆོས་ ཅན་དོན་སྟོན་པ་བརྡ་སྦྱར་བ་ཡང་དོན་མེད་པར་ཐལ། རྟགས་འདྲའོ། །ཕྱི་མ་ལ་ཁྱབ་པ་མེད་ དེ། བརྡ་ལས་རིག་བྱེད་ཀྱི་སྒྲ་རྣམས་དོན་ངེས་པའི་རང་བཞིན་གྱི་ཁྱད་པར་དེ་གསལ་བར་ བྱེད་ཅེ་ན། ངེས་པ་གང་ལས་ཡིན་ལ། ཆོས་ཅན། ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱིས་དོན་རེ་རེ་ཁོ་ནའི་རྗོད་བྱེད་ དུ་ངེས་པ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། དོན་སྟོན་པའི་ནུས་བརྡས་གསལ་བར་བྱེད་
【現代漢語翻譯】 因此，通過將各種聲音和意義組合在一起，人們可以理解。因為世人看到火等聲音與各種意義相關聯。 因為沒有決定性的因素。理智的聲音，具有性質，應該被理解為表達多種意義，因為它也可能表達一個意義之外的其他意義，因為它能夠顯示各種意義。 第四，從某些方面來說，要始終如一。論證者，具有性質，你說吠陀（Veda，古印度教的經書）通過吠陀來解釋理智的意義是確定的，但你已經斷言吠陀的意義是確定的。你這樣說，是因為吠陀本身不能那樣說。例如，就像有人說『這條路是這樣的』，然後說『這塊木頭在說話』一樣。 從一切方面來說，什麼是最根本的？吠陀的聲音，具有性質，不一定只表達那個意義，因為它能夠表達所有的意義。 想要表達的超越了。具有性質，說話者的表達領域，如果不是從無分別中產生的，那麼不由人創造的意義，人就無法理解，因為它超越了感官的領域。這是第三個。 想要表達的是。在想要表達的意義顯現時，具有性質，說話者想要表達的是，表達的聲音是確定各個非共同領域的理由，因為他表達了他想要表達的意義。 約定是。具有性質，顯示說話者意圖的約定，是表達聲音以確定意義的顯明者，因為說話者約定表達他想要表達的事物。 那是因為什麼？理智的聲音，具有性質，不一定只表達一個意義，因為它缺乏明確表達意圖的約定。那是當然的，因為這是不由人創造的聲音。 第五，如果本質上確定只表達一個意義，那麼因此，吠陀的聲音，具有性質，不應該被那個意圖與其他意義聯繫起來。具有性質，表達意義的約定也是沒有意義的。標誌是相似的。後者沒有普遍性。 如果約定闡明了吠陀聲音的本質特徵，從而確定了意義，那麼確定性來自哪裡？具有性質，本質上不一定只表達一個意義，因為表達意義的能力是由約定來闡明的。
【English Translation】 Therefore, by engaging various sounds and meanings together, one understands. Because worldly people see sounds like fire associated with various meanings. Because there is no determining factor. The sound of reason, having the property, should be understood as expressing multiple meanings, because it may also express meanings other than one, as it is capable of showing various meanings. Fourth, from some aspects, be constant. The arguer, having the property, you say that the Vedas (Veda, ancient Hindu scriptures) explain the meaning of reason as definite through the Vedas, but you have asserted that the meaning of the Vedas is definite. You say so because the Vedas themselves cannot say so. For example, it is like someone saying 'This road is like this,' and then saying 'This piece of wood is speaking.' From all aspects, what is the most fundamental? The sound of the Vedas, having the property, is not necessarily determined to express only that meaning, because it is capable of expressing all meanings. What is intended to be expressed transcends. Having the property, the speaker's field of expression, if not arising from non-discrimination, then the meaning not created by man cannot be understood by man, because it transcends the realm of the senses. This is the third. What is intended to be expressed is. When the meaning that is intended to be expressed appears, having the property, what the speaker intends to express is that the sound of expression is the reason for determining each non-common field, because he expresses the meaning he wants to express. The convention is. Having the property, the convention that shows the speaker's intention is the clarifier of expressing sounds to determine the meaning, because the speaker makes conventions to express what he wants to express. That is because of what? The sound of reason, having the property, is not necessarily determined to express only one meaning, because it lacks the convention of clearly expressing intention. That is of course, because it is a sound not created by man. Fifth, if it is essentially determined to express only one meaning, then therefore, the sound of the Vedas, having the property, should not be associated with other meanings by that intention. Having the property, the convention of expressing meaning is also meaningless. The sign is similar. The latter has no universality. If the convention clarifies the essential characteristics of the sound of the Vedas, thereby determining the meaning, then where does the certainty come from? Having the property, it is not necessarily determined to express only one meaning in essence, because the ability to express meaning is clarified by the convention.
དགོས་པས་སོ། ། གང་ལ་ནས་ཤེས་བྱ་གང་ལ། དེ་ཉིད་འཆད་པ་དེ་ཆོས་ཅན། དོན་རེ་རེ་ཁོ་ན་ལ་བརྡ་སྦྱོར་ བའི་ངེས་པ་མེད་པར་ཐལ། བརྡ་དེ་འདོད་པ་ཙམ་གྱིས་རང་སྒར་སྦྱོར་བས་སོ། ། དེ་ནས་ནས་མི་འགྱུར་ལ། ངག་གི་བརྡ་ཆོས་ཅན། རིག་སྒྲ་དོན་རེ་རེ་ཁོ་ནའི་རྗོད་བྱེད་ ཡིན་པའི་གསལ་བྱེད་དུ་མི་གྱུར་བར་ཐལ། རིག་སྒྲ་དོན་དུ་མའི་རྗོད་བྱེད་དུ་རུང་བའི་གསལ་ བྱེད་དུ་ཡང་རུང་བས་སོ། ། ༈ ཕྱོགས་གཅིག་བདེན་པས་རིག་བྱེད་ཚད་མར་འདོད་པ་དགག་པ། གཉིས་པ་ལ་གཉིས། འདོད་པ་བརྗོད། སུམ་འབྱིན་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ནི། གང་ཕྱིར་ ནས་ཟེར་རོ་ལོ་ལ། སྦྱིན་སྲེག་སོགས་ཀྱི་རིག་སྒྲ་ཆོས་ཅན། བདེན་དོན་ཅན་ཡིན་ཏེ། རིག་ བྱེད་ཀྱི་ཕྱོགས་ཅིག་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དཔེར་ན་མེས་གྲང་བ་ལྡོག་ཟླ་བ་བཅུ་གཉིས་ལོ་ཡིན་ ཞེས་སོགས་ཀྱི་ངག་བདེན་པ་བཞིན། ཞེས་དེ་སྐད་གཞན་དག་ཟེར་ལོ། ། 1-103 གཉིས་པ་ལ་གསུམ། སྒྲུབ་བྱེད་མ་ངེས། བསྒྲུབ་བྱ་མི་འཐད། ཧ་ཅང་ཐལ་བ་སྤང་བའོ། ། དང་པོ་ནི། མེས་གྲང་བ་ལྡོག་ཅེས་པ་བདེན་པ་བཞིན་ཞེ་ན། རོ་འདྲ་ནས་འདི་འདྲ་ཅི་རྩ་བར་ བཀག་ལ། རིག་བྱེད་ཀྱི་ཕྱོགས་གཅིག་ཡིན་པ་ཆོས་ཅན། དེ་དེར་སྒྲུབ་པའི་རྟགས་ཡང་དག་ མ་ཡིན་པར་ཐལ། དེ་ཡི་མ་ངེས་པའི་རྟགས་ཡིན་པས་སོ། །དེར་ཐལ། དེ་ཡི་ཁྱབ་པ་འཁྲུལ་ པ་ཅན་གྱི་ཕྱོགས་ཆོས་ཡིན་པས་སོ། །ཇི་ལྟར་འཁྲུལ་ན་གཟུགས་མཚུངས་པས་རོ་འདྲ་བར་ བསྒྲུབ་པ་དང་། སྣོད་གཅིག་ཏུ་ཚུད་པས་ཚོས་པར་བསྒྲུབ་པ་བཞིན་ནོ། ། གཉིས་པ་ནི། སྐྱེས་བུ་རྟག་པ་ནས་མུ་ཅོར་གྱི་རྒྱལ་པོ་ལ། རིག་བྱེད་ཀྱི་བསྟན་བཅོས་ ཆོས་ཅན། བདེན་པའི་དོན་ཅན་དུ་ཁས་ལེན་པ་མི་འཐད་པར་ཐལ། ཆེས་མི་རིགས་པ་སྟོན་ པས་སོ། །དེར་ཐལ། སྐྱེས་བུའམ་བདག་རྟག་པ་གཅིག་རྒྱུ་ལས་བྱེད་པ་པོ་དང་འབྲས་བུ་རྣམ་ སྨིན་ལོངས་སྤྱོད་པར་བྱེད་པ་པོ་བརྗོད་ཅིང་། དངོས་པོ་རྣམས་རྟག་པ་དང་སྤྱི་ཡོན་ཏན་ལས་ ལ་སོགས་པ་དབང་པོས་བཟུང་བྱ་དང་། རྟག་པ་ཡང་རྐྱེན་ལ་ལྟོས་ནས་རྒྱུ་དང་དངོས་པོ་གྲུབ་ ཟིན་མི་ཕན་པའི་རྟེན་གྱིས་གནས་པ་དང་། རང་ལས་ཕྱིས་འབྱུང་གི་འཇིག་རྒྱུ་འཇིག་པ་དང་། གཞན་ཡང་ནས་སྤྱོད་ཡུལ་ལམ་གྱི་དོན། རང་བློ་ལྐོག་གྱུར་དང་། སྒྲ་སོགས་རྟག་པ་དང་ལུང་ ལ་ལྟོས་པ་རྗེས་དཔག་དང་འགལ་བ་ལ། ཐབས་དང་མ་འབྲེལ་བའི་སྦྱིན་སྲེག་དང་ཁྲུས་ ཀྱིས་སྡིག་པ་སྦྱོང་ནུས་པ་དག་ནི་བརྗོད་པར་བྱེད་པས་སོ། །དེས་ན་འགལ་བ་དུ་མ་སྟོན་པའི་ བསྟན་བཅོས་བདེན་པའི་དོན་ཅན་དུ་ཁས་ལེན་པའི་སྤྱོད་པ་པ་དག་བུ་མེད་གཡེམ་མས་མུ་ ཅོར་སྨྲས་པ་བདག་པོ་ལས་བརྒྱལ་བ་བཞིན་ནོ། ། གསུམ་པ་ནི། གལ་ཏེ་ནས་མེད་པ་མིན་ལ། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། སྐྱེས་བུའི་ཚིག་ཐམས་ ཅད་བདེན་པར་ཐལ། སྐྱེས་བུའི་ཚིག་ཡིན་པའི་བདེན་ཚིག
【現代漢語翻譯】 因為需要。 對於什麼知識，在哪裡。那個被解釋的東西，作為法，沒有必要將每個意義都與符號聯繫起來，因為符號只是通過意願來隨意組合的。 從那以後不會改變。語言的符號，作為法，不會變成僅僅表達每個意義的清晰表達，因為它也可以是表達多種意義的清晰表達。 駁斥認為一部分真理使吠陀經成為量。 第二部分分為兩部分：陳述觀點，解釋駁斥。 第一部分是：為什麼這樣說呢？祭祀等的吠陀經，作為法，是真實的，因為它是吠陀經的一部分。例如，就像『火能驅散寒冷』，『十二個月是一年』等話語一樣。其他人就是這麼說的。 第二部分分為三部分：論證不確定，所證不可接受，避免過度推論。 第一部分是：如果說『火能驅散寒冷』是真實的，那麼為什麼要像這樣從根本上阻止呢？作為吠陀經一部分的事物，作為法，並不是證明它的正確標誌，因為它是不確定的標誌。因為它是具有錯誤遍及的方面。如何錯誤呢？就像通過相似的外觀來證明相似的味道，或者通過包含在同一容器中來證明成熟一樣。 第二部分是：從永恒的補盧沙（梵文：Purusha，पुरुष，पुरुष，人）到沉默的國王。吠陀經的論典，作為法，不應該被認為是真實的，因為它顯示了極其不合理的事情。因為它說補盧沙或自我（梵文：Atman，आत्मन्，ātman，自我）是永恒的，是行動者和體驗異熟果報者，並且事物是永恒的，普遍的，從屬性等等，是感官所能把握的。永恒的事物也依賴於條件，作為原因和已完成的事物，不依賴於支援。並且從自身之後產生的毀滅。此外，行為的領域或意義，自身的隱蔽，聲音等是永恒的，依賴於經文，與推論相矛盾。通過與方法無關的祭祀和沐浴能夠凈化罪惡。因此，那些認為顯示許多矛盾的論典是真實的人，就像不貞的女人說謊，或者像主人昏倒一樣。 第三部分是：如果不是沒有。知識，作為法，所有的補盧沙的言語都是真實的，因為是補盧沙的真實言語。
【English Translation】 Because it is necessary. For what knowledge, where. That which is explained, as a dharma, there is no necessity to associate each meaning with a symbol, because the symbol is combined arbitrarily by mere intention. From then on it will not change. The symbol of language, as a dharma, will not become a clear expression that only expresses each meaning, because it can also be a clear expression that expresses multiple meanings. Refuting the assertion that one part of truth makes the Vedas a valid means of knowledge. The second part is divided into two: stating the view, explaining the refutation. The first part is: Why do they say so? The Vedic sounds of burnt offerings, etc., as dharmas, are true, because they are a part of the Vedas. For example, just as the words 'fire dispels cold', 'twelve months are a year', etc., are true. That is what others say. The second part has three sections: the proof is uncertain, what is to be proven is unreasonable, and avoiding excessive implications. The first part is: If 'fire dispels cold' is true, why is it fundamentally blocked like this? Being a part of the Vedas, as a dharma, is not a valid sign to prove it, because it is an uncertain sign. Because it is a fallacious concomitance. How is it fallacious? Just like proving similar taste by similar appearance, or proving ripeness by being contained in the same vessel. The second part is: From the eternal Purusha (藏文：སྐྱེས་བུ་，梵文天城體：पुरुष，梵文羅馬擬音：puruṣa，漢語字面意思：人) to the king of silence. The Vedic scriptures, as a dharma, should not be accepted as having true meaning, because they show extreme unreasonableness. Because it speaks of Purusha or Atman (藏文：བདག་，梵文天城體：आत्मन्，梵文羅馬擬音：ātman，漢語字面意思：自我) as eternal, as the agent and experiencer of karmic results, and that things are eternal, universal, attributes, etc., are graspable by the senses. And that which is eternal also depends on conditions, as a cause and an accomplished thing, not relying on support. And the destruction that arises later from itself. Furthermore, the realm or meaning of action, one's own hiddenness, sounds, etc., are eternal and depend on scripture, contradicting inference. That sins can be purified by burnt offerings and ablutions unrelated to the method. Therefore, those who accept scriptures that show many contradictions as having true meaning are like an unchaste woman lying, or like a master fainting. The third part is: If it is not non-existent. Knowledge, as a dharma, all the words of Purusha are true, because they are the true words of Purusha.
་སྲིད་པས་སོ། །ཁྱབ་པ་ཁས་ བླངས་སོ། ། 1-104 ༈ དེ་དག་ཀུན་གྱི་འཇུག་བསྡུད་བསྟན་པ། བཞི་པ་མཇུག་བསྡུ་བ་ནི། རྗོད་པ་པོ་ནས་འབྲས་མིན་ལ། བུམ་པ་ཞེས་པའི་སྒྲ་ཆོས་ ཅན། བུམ་པ་དང་བདག་གཅིག་གམ་དེ་བྱུང་དུ་འབྲེལ་བ་གང་ཡང་མེད་པར་ཐལ། བུམ་པ་ མེད་ཀྱང་སྐྱེས་བུའི་བརྗོད་འདོད་ཙམ་ལས་སྐྱེ་བས་སོ། །འདོད་ན། འདི་ལས་ནས་ཡོད་མ་ ཡིན་ལ། ཆོས་ཅན་བུམ་པ་དང་མི་འཁྲུལ་བའི་འབྲེལ་པ་ཡོད་པ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། འདོད་པ་ དེ་ཡི་ཕྱིར། རྗོད་བྱེད་སྒྲ་རྣམས་ཀྱི་འཇུག་པ་སྟེ། །སྐྱེ་བའི་ནི་བརྗོད་བྱ་ལས་དེ་མཐོང་། དེ་ལས་ ཚིག་སྐྱེ་བས་རྒྱུད་པས་དོན་གྱི་འབྲས་བུ་ཡིན་ནོ། །ཞེ་ན། ཕན་ཚུན་ནས་ཇི་ལྟར་འགྱུར་ལ། སྒྲ་ ཆོས་ཅན། རྟག་མི་རྟག་ཏུ་བརྗོད་པ་འཇུག་པར་མི་འགྱུར་བར་ཐལ། རྟག་མི་རྟག་ཏུ་མེད་པས་ སོ། །དེར་ཐལ། དེ་གཉིས་ཕན་ཚུན་སྤངས་ཏེ་འགལ་བས་སོ། །དེས་ན་ནས་ངེས་པ་ཡིན་ལ། ལུང་ཆོས་ཅན། རང་གི་བརྗོད་བྱ་དང་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱི་འབྲེལ་བའི་སྒོ་ནས་ཁྱོད་ལ་རང་གི་བརྗོད་ བྱ་ཚད་མས་ངེས་པ་མིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་རང་གི་བརྗོད་བྱ་དང་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱིས་འབྲེལ་པ་མ་ གྲུབ་པས་སོ། །དེ་ཕྱིར་ནས་འགྲུབ་མི་འགྱུར་ལ། ཆོས་ཅན་གཞི་འདིར་བསྐལ་དོན་སྟོན་བྱེད་ དུ་ལོག་པ་ཙམ་གྱིས་གཞི་འདིར་བསྐལ་དོན་མེད་པར་མི་འགྲུབ་སྟེ། གཞི་འདིར་དེ་ཡོད་ཀྱང་ གཞི་འདིར་ཁྱོད་ཀྱིས་སྟོན་པའི་ངེས་པ་མེད་པས་སོ། །དེས་ན་ནས་མི་འགྲུབ་པོ་ལ། བསྐལ་ དོན་ཐ་མལ་གྱི་ཚད་མ་གསུམ་གྱིས་མ་དམིགས་པ་ཆོས་ཅན། གཞི་འདིར་བསྐལ་དོན་མེད་ ངེས་སུ་སྒྲུབ་པའི་རྟགས་ཡང་དག་མ་ཡིན་ཏེ། བསྐལ་དོན་མེད་པས་མ་ཁྱབ་པས་སོ། ། ༈ དེས་ན་ཡིན་པར་འདོད་པ་ཤེས་རབ་འཆལ་པ། གཉིས་པ་ནི། རིག་བྱེད་ཚད་མ་ནས་རྟགས་ལྔ་ཡིན་ལ། དཔྱོད་པ་བ་ཆོས་ཅན། བླུན་ པོ་ཤེས་རབ་འཆལ་པ་ཡིན་ཏེ། དེ་ཡི་རྟགས་ལྔ་ཚང་བས་སོ། །རྟགས་ལྔ་ནི་རིག་བྱེད་ཚད་ མའམ། བདེན་པར་སྨྲ་ཞིང་རྒྱུ་རྟག་པ་འགའ་འབྲས་བུའི་སྐྱེད་བྱེད་དོ། །ཞེས་སྨྲ་བ་དང་། ཡོན་ ཏན་མེད་པར་ཁྲུས་ལ་དཀར་པོའི་ཆོས་སུ་འདོད་པ་དང་། ཚུལ་ཁྲིམས་ལ་སོགས་མེད་ཀྱང་ བྲམ་ཟེ་ཡིན་ནོ་ཞེས་སྨྲ་བ་དང་། སེམས་ཀྱི་སྡིག་པ་གཞོམ་པའི་ཕྱིར། ལུས་བརྡུང་པ་བརྩོམ་ 1-105 ཞིང་ནན་ཏན་བྱེད་དགོས་སོ་ཞེས་སྨྲ་བས་སོ། །རང་དོན་ལེའུའི་འགྲེལ་བཤད་གཞན་ལ་ཕན་ ཐོགས་པར་གྱུར་ཅིག། །།
【現代漢語翻譯】 由『存在』所致。普遍性已被接受。 1-104 所有這些的總結性教導。 第四部分是總結：從陳述者到非果。『瓶子』這個詞作為主題，無論瓶子與自我是否相同，或者是否與它所產生的事物相關，都沒有關係，因為即使沒有瓶子，它也僅僅因為人的表達意願而產生。如果接受這一點，那麼從『這』到『非存在』，主題與瓶子之間沒有混淆的關係。因為這個意願，陳述的詞語的進入，從產生的對象中可以看到它。因此，詞語的產生是原因，因此它是意義的結果。如果有人問：它們之間如何變化？詞語作為主題，陳述是否會變成恒常或無常？不會，因為恒常和無常都不存在。為什麼？因為兩者相互排斥，彼此矛盾。因此，它是確定的。經文作為主題，通過與你的陳述對象的本質關係，你不能通過衡量你的陳述對像來確定，因為你與你的陳述對象的本質關係尚未建立。因此，它不會實現。主題是這個基礎，僅僅通過錯誤地指示劫末的意義，並不能證明這個基礎上沒有劫末的意義，因為即使這個基礎上存在它，你也沒有確定這個基礎上的指示。因此，它不會實現。沒有被三種普通衡量標準所觀察到的劫末意義，作為主題，不是一個正確的論證，來證明這個基礎上一定沒有劫末的意義，因為它沒有被『沒有劫末』所遍及。 因此，那些認為它是的人是邪慧者。 第二部分：從知識的衡量標準到五種論證。論辯者作為主題，是愚蠢的邪慧者，因為他具備了五種論證。五種論證是：聲稱知識的衡量標準，或者說真話，某些恒常的原因是結果的產生者；聲稱沒有功德的沐浴是白色的事物；聲稱即使沒有戒律等，也是婆羅門；爲了摧毀心中的罪惡，開始並努力鞭打身體。愿自利章節的解釋對他人有所幫助！
【English Translation】 Caused by 'existence'. Universality has been accepted. 1-104 The summary teaching of all these. The fourth part is the conclusion: From the speaker to the non-fruit. The word 'bottle' as the subject, whether the bottle is the same as the self or related to what it produces, it doesn't matter, because even if there is no bottle, it arises merely from a person's intention to express. If this is accepted, then from 'this' to 'non-existence', the subject does not have a confusing relationship with the bottle. Because of this intention, the entry of the words of statement, it can be seen from the object of generation. Therefore, the generation of words is the cause, therefore it is the fruit of meaning. If someone asks: How do they change between each other? The word as the subject, will the statement become constant or impermanent? It will not, because neither constant nor impermanent exists. Why? Because the two are mutually exclusive and contradictory. Therefore, it is certain. The scripture as the subject, through the essential relationship with your object of statement, you cannot determine your object of statement by measurement, because your essential relationship with your object of statement has not been established. Therefore, it will not be realized. The subject is this basis, merely by mistakenly indicating the meaning of the end of the kalpa, it does not prove that there is no meaning of the end of the kalpa on this basis, because even if it exists on this basis, you have not determined the indication on this basis. Therefore, it will not be realized. The meaning of the end of the kalpa that has not been observed by the three ordinary standards of measurement, as the subject, is not a correct argument to prove that there is certainly no meaning of the end of the kalpa on this basis, because it is not pervaded by 'no end of kalpa'. Therefore, those who think it is are those with perverse wisdom. The second part: From the measure of knowledge to the five arguments. The debater as the subject, is a foolish person with perverse wisdom, because he possesses the five arguments. The five arguments are: claiming the measure of knowledge, or speaking the truth, certain constant causes are the producers of results; claiming that bathing without merit is a white thing; claiming to be a Brahmin even without precepts, etc.; in order to destroy the sins of the mind, starting and striving to whip the body. May the explanation of the chapter on self-interest be helpful to others!