nbl0101論典《現觀莊嚴論》及其註釋之廣釋《意暗除》第一冊.g2.0f

寧辨·貢噶巴大師教言集JNKP1བསྟན་བཅོས་མངོན་པར་རྟོགས་པའི་རྒྱན་འགྲེལ་པ་དང་བཅས་པའི་རྒྱས་འགྲེལ་བཤད་སྦྱར་ཡིད་ཀྱི་མུན་སེལ་ཞེས་བྱ་བ་བཞུགས་སོ། 1-2 ༄༅། །བསྟན་བཅོས་མངོན་པར་རྟོགས་པའི་རྒྱན་འགྲེལ་པ་དང་བཅས་པའི་རྒྱས་འགྲེལ་བཤད་སྦྱར་ཡིད་ཀྱི་མུན་སེལ་ཞེས་བྱ་བ་བཞུགས་སོ། ༄༅། །བསྟན་བཅོས་མངོན་པར་རྟོགས་པའི་རྒྱན་འགྲེལ་པ་དང་བཅས་ པའི་རྒྱས་འགྲེལ་བཤད་སྦྱར་ཡིད་ཀྱི་ མུན་སེལ་ཞེས་བྱ་བ་ བཞུགས་སོ། ། ༄༅། །མངོན་པར་རྟོགས་པའི་རྒྱན་གྱི་བཤད་སྦྱར་ཡིད་ཀྱི་མུན་སེལ་ཞེས་བྱ་བ། རྒྱལ་ བའི་ཡུམ་སྲས་འཕགས་བཞི་དང་བཅས་པ་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །དགེ་ལེགས་ཡིད་བཞིན་ནོར་ བུས་རབ་གཏམས་ཤིང་། །འཕགས་བཞི་འདབ་སྟོང་ལྡན་པ་བསྐྲུན་པའི་ཡུམ། །གཞན་ཕན་ རླབས་ཕྲེང་བྱེ་བས་བརྒྱན་པ་ཅན། །རྒྱལ་ཡུམ་ཆུ་གཏེར་ཆེ་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །གང་ཞིག་ཆོས་ སྐུའི་བྱ་ལམ་ཡངས་པར་ལོངས་སྐུའི་དཀྱིལ་འཁོར་ཡོངས་རྫོགས་ཤིང་། །ཕུན་ཚོགས་སྤྲུལ་ སྐུའི་གཟའ་སྐར་ཕྲེང་བ་དུ་མས་རྣམ་པར་བསྐོར་བ་ཅན། །རྣམ་ཀུན་མཁྱེན་པའི་རི་བོང་གིས་ མཚན་ཐུབ་དབང་སྨྲ་བའི་ཟླ་བ་ནི། །དམ་ཆོས་བདུད་རྩིའི་འོད་དཀར་དེ་དང་དེ་སྒྲུབ་དགེ་ འདུན་ཚོགས་ལ་འདུད། །གཙང་བདག་བདེ་དང་རྟག་པའི་ཕ་རོལ་ཕྱིན། །སྡུག་བསྔལ་གྱིས་ གཙེས་ཚུར་རོལ་འཁོར་བར་བཞུགས། །མི་རྟོག་ཡེ་ཤེས་རྒྱུན་ཆད་མེད་པ་ཅན། །སོར་རྟོག་ ཡེ་ཤེས་མཐར་ཕྱིན་འཇམ་མགོན་མཆོད། །བདག་བས་གཞན་གཅེས་བྱམས་པའི་དཀྱིལ་ 1-3 འཁོར་རྫོགས། །སྡུག་བསྔལ་སྤོང་བཞེད་ཐུགས་རྗེའི་འོད་སྟོང་འཕྲོ། །རྒྱལ་ཡུམ་འདབ་བརྒྱ་ ཀུན་ནས་རྒྱས་མཛད་པ། །མ་ཕམ་ནམ་མཁའི་ནོར་བུར་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །མཐའ་ཡས་བསྐལ་ བར་ལེགས་བཤད་ལ་གོམས་པས། །རྒྱལ་ཡུམ་རྒྱན་བཅས་དགོངས་དོན་རབ་རྟོགས་ནས། ། ཐུགས་རྗེས་དཔེ་འཁྱུད་མེད་པར་སྟོན་མཛད་པ། །རྒྱལ་སྲས་བཟང་པོའི་ཞབས་པད་དྲི་མེད་ མཆོད། །མཐའ་ཡས་གསུང་རབ་རྒྱ་མཚོའི་ཕ་རོལ་སོན། །མཐའ་ཡས་འགྲོ་ལ་ལེགས་བཤད་ དགའ་སྟོན་སྤེལ། །མཐའ་ཡས་ཕྱོགས་སུ་བསྟན་པ་རྒྱས་མཛད་པ། །མཐའ་ཡས་རྒྱལ་སྲས་ཐུ་ བོ་བུ་སྟོན་རྒྱལ། །གང་གི་བློ་གྲོས་ནམ་མཁའི་ཁམས་ལས་ཡངས། །དེ་སླད་གསུང་རབ་ངེས་ དོན་རྫོགས་པར་དགོངས། །དམ་ཆོས་ཆེད་དུ་སྲོག་ཀྱང་གཏོང་ནུས་པ། །དོལ་པོ་པར་གྲགས་ བླ་མ་མཆོག་ལ་འདུད། །གཞུང་ལུགས་འདི་དོན་མཁས་པའི་དབང་པོ་ཡིས། །རྒྱ་ཆེར་འགྲེལ་ པའི་རྣམ་བཤད་ཡོད་མོད་ཀྱི། །རྨིག་རྗེས་ནང་དུ་རྒྱ་མཚོ་ཇི་བཞིན་དུ། །གཞན་བློའི་སྣོད་དུ་ ཤོང་བ་ཤིན་ཏུ་དཀའ། །དེ་སླད་རྒྱ་བོད་མཁས་པས་ལེགས་བཤད་པ། །ཕལ་ཆེར་གསལ་ལ་ རྫོགས་པར་བསྡུ་བ་ཡི། །བཤད་སྦྱར་ཡིད་ཀྱི་མུན་སེལ་རྩོམ་པ་ལ། །རིང་མོ་ཞིག་ནས་བདག་ ཡིད་རབ་ཏུ་སྤྲོ། །མཁྱེན་བརྩེ་ནུས་མཐུ་དཔག་ཡས་

【現代漢語翻譯】 寧辨·貢噶巴大師教言集JNKP1：《現觀莊嚴論》及其釋疏之廣釋·釋疏結合《遣除心之迷暗》 1-2 《現觀莊嚴論》及其釋疏之廣釋·釋疏結合《遣除心之迷暗》 《現觀莊嚴論》及其釋疏之廣釋·釋疏結合《遣除心之迷暗》 《現觀莊嚴論》之釋疏結合《遣除心之迷暗》。 頂禮所有諸佛之母（般若波羅蜜多，prajñāpāramitā，智慧到彼岸，以智慧到達生死輪迴的彼岸）與佛子，以及四聖眾（聲聞、緣覺、菩薩、佛）。 功德如意寶，充滿一切愿； 四聖妙蓮花，千瓣齊綻放； 利他波濤涌，無量莊嚴飾； 頂禮勝母尊，智慧之海洋。 于彼法身之廣闊坦途，圓滿報身之壇城； 無量化身之星辰，如眾星拱月般圍繞； 以一切種智之兔相為標誌，能仁說法之明月； 頂禮彼甘露妙法之皎潔光明，以及修持此法之僧伽。 超越清凈、安樂、常恒之彼岸（涅槃，nirvāṇa，寂滅，佛教修行的最終目標）， 安住于為痛苦所折磨之此岸（輪迴，saṃsāra，輪迴，眾生在生死中流轉的狀態）； 具有無間斷之無分別智慧； 供養圓滿現觀智慧之文殊怙主（文殊菩薩，Mañjuśrī，妙吉祥，智慧的化身）。 珍愛他人勝過自己，圓滿慈愛之壇城； 1-3 欲除眾生苦，悲心光芒耀； 盛開勝母蓮，百瓣皆舒展； 頂禮無熱惱，虛空之寶藏。 無盡劫中勤聞思， 善解勝母諸莊嚴； 大悲無厭恒宣說， 頂禮善逝之聖子。 窮盡無涯經論海， 廣施妙法利樂宴； 弘揚聖教遍十方， 頂禮無盡大菩薩，布敦王（布敦仁欽珠，Bu-ston Rin-chen grub，1290-1364，藏傳佛教薩迦派大師）。 其智慧廣闊勝虛空， 故能圓滿證悟經論義； 為護正法捨身命， 頂禮多波大上師（多波·喜饒堅贊，Dol-po-pa Shes-rab rgyal-mtshan，1292-1361，覺囊派大師）。 此論典之深義，雖有智者廣釋， 然如蹄印之水，難容大海之量， 他人之智慧，難以完全容納。 故吾將藏漢 विद्वानों के द्वारा 所闡釋之， 大部分清晰且圓滿之論述， 彙集於此《遣除心之迷暗》釋疏中， 對此，吾已期盼已久。 無量之智悲力……

【English Translation】 Ningben·Gongga Ba Master's Teachings JNKP1: A Detailed Explanation of the Treatise 'Ornament for Clear Realization' with Commentary, Combined with the Explanation 'Dispelling the Darkness of the Mind' 1-2 A Detailed Explanation of the Treatise 'Ornament for Clear Realization' with Commentary, Combined with the Explanation 'Dispelling the Darkness of the Mind' A Detailed Explanation of the Treatise 'Ornament for Clear Realization' with Commentary, Combined with the Explanation 'Dispelling the Darkness of the Mind' The Explanation Combined with the Commentary on the 'Ornament for Clear Realization', titled 'Dispelling the Darkness of the Mind'. Homage to the Mother of all Buddhas (Prajñāpāramitā, प्रज्ञापारमिता, prajñāpāramitā, Perfection of Wisdom, the perfection of wisdom that allows one to cross over to the other shore of samsara) with her Sons, and the Four Noble Assemblies (Śrāvakas, Pratyekabuddhas, Bodhisattvas, and Buddhas). Virtues like wish-fulfilling jewels, abundantly fulfilling all desires; The four noble ones, creating a lotus with a thousand petals; Waves of altruism adorning it with countless ornaments; I pay homage to the great ocean of the Victorious Mother. In the vast expanse of the Dharmakāya's path, the complete mandala of the Sambhogakāya; A multitude of stars of the Nirmāṇakāya, completely surrounding it; Marked by the rabbit of omniscience, the moon of the powerful speaker; I bow to that white light of the nectar of the sacred Dharma, and to the Sangha who practice it. Transcending the shore of purity, bliss, and permanence (Nirvana, निर्वाण, nirvāṇa, cessation, the ultimate goal of Buddhist practice), Residing in this shore of Samsara (Saṃsāra, संसार, saṃsāra, cycle of existence, the state of beings wandering in birth and death) tormented by suffering; Possessing an uninterrupted stream of non-conceptual wisdom; I offer to Mañjughoṣa (Mañjuśrī, मञ्जुश्री, mañjuśrī, Gentle Glory, the embodiment of wisdom), the master of perfect discriminating wisdom. Cherishing others more than oneself, perfecting the mandala of loving-kindness; 1-3 Wishing to dispel the suffering of beings, radiating a thousand lights of compassion; Expanding the Victorious Mother's lotus, blooming in all directions; I pay homage to the Anavatapta, the treasure of the sky. Having become accustomed to excellent explanations over limitless eons, Thoroughly understanding the meaning of the Victorious Mother's ornaments, Teaching without comparison through compassion, I offer stainless homage to the lotus feet of the noble Sons of the Victors. Having crossed to the other shore of the limitless ocean of scriptures, Spreading the feast of excellent explanations to limitless beings, Expanding the teachings in limitless directions, Victorious is the limitless chief son of the Victors, Buton (Bu-ston Rin-chen grub, 布敦仁欽珠, 1290-1364, a master of the Sakya school of Tibetan Buddhism). Whose intelligence is vaster than the expanse of the sky, Therefore, he fully comprehends the definitive meaning of the scriptures; Able to give up even his life for the sake of the sacred Dharma, I bow to the supreme Lama known as Dolpopa (Dol-po-pa Shes-rab rgyal-mtshan, 多波·喜饒堅贊, 1292-1361, a master of the Jonang school). Although there are extensive explanations of the meaning of this treatise by powerful scholars, Like the ocean within a hoofprint, It is extremely difficult for the minds of others to contain it. Therefore, I will compile the excellent explanations of Tibetan and Chinese scholars, Mostly clear and complete, Into this Explanation Combined 'Dispelling the Darkness of the Mind', For which my mind has been greatly longing for a long time. Limitless wisdom, compassion, and power...

མངའ་བ་ཡི། །རྒྱལ་བ་སྲས་བཅས་བླ་ མའི་ཚོགས་རྣམས་ཀྱིས། །བདག་བློའི་རྨོངས་པ་མཐའ་དག་རབ་བསལ་ནས། །འདི་ལ་ཡང་ དག་ཞུགས་པ་མྱུར་གྲུབ་མཛོད། །ལེགས་པར་བརྟགས་ན་ཚིག་བཞིའི་དོན་ལ་ཡང་། །ཡིད་ བརྟན་མེད་པར་མཁས་པར་རློམ་པ་ཡི། །སྐྱེ་བོ་དག་གིས་ཕྲག་དོག་ཆུ་འཛིན་གྱིས། །ལེགས་ བཤད་ཟླ་འོད་སྒྲིབ་པར་མ་གྱུར་ཅིག ། བདག་ཅག་གི་སྟོན་པ་ཤཱཀྱའི་རྒྱལ་པོ་ཐུགས་རྗེས་བརླན་པ་དེས། སེམས་ཅན་མགོན་ མེད་པ་ཤིན་ཏུ་ཉམ་ཐག་པ་རྣམས་བསྐྱབ་པའི་ཕྱིར་དུ་རབ་ཏུ་བརྩོན་པས་ཚོགས་གཉིས་ སྒྲུབས་ཏེ་ཀུན་ཏུ་བཟང་པོའི་ས་བརྙེས་པར་མཛད་དེ། འཁོར་ལོ་རིམ་པ་གསུམ་གྱི་སྒོ་ནས་ 1-4 བརྒྱད་ཁྲི་བཞི་སྟོང་གི་ཆོས་ཀྱི་ཕུང་པོ་གསུངས་ཤིང་དེ་རྣམས་ལས་ཀྱང་ཆོས་ཀྱི་རང་སྤྱིའི་ མཚན་ཉིད་བདེན་པའི་རང་བཞིན་མེད་པར་སྟོན་པའི་མཚན་ཉིད་མེད་པའི་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ ལོ་རྒྱས་འབྲིང་བསྡུས་གསུམ་སོགས་ཤེར་ཕྱིན་གྱི་མདོ་རྣམས་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་ལ། དེ་ རྣམས་ཀྱི་དགོངས་པ་འགྲེལ་པའི་བསྟན་བཅོས་ལ་ཤིང་རྟའི་སྲོལ་འབྱེད་བཞིར་གྲགས་ཏེ། འཕགས་པ་ཀླུ་སྒྲུབ་ཀྱིས་རྒྱལ་བའི་ཡུམ་གྱི་སྙིང་པོའི་དོན་གཙོ་བོར་སྟོན་པ་དབུ་མ་རིགས་ ཚོགས་མཛད་དེ། རྩ་ཤེས། སྟོང་ཉིད་བདུན་ཅུ་པ། རིགས་པ་དྲུག་ཅུ་པ། ཞིབ་མོ་རྣམ་འཐག རྩོད་བཟློག ཐ་སྙད་གྲུབ་པ་སྟེ་དྲུག་ལས་ཕྱི་མ་བོད་དུ་མ་འགྱུར་རོ། །དེ་ཡང་སྙིང་པོའི་དོན་ ནི་ཀུན་རྫོབ་འདི་ཀུན་དཔྱད་ན་བདེན་པའི་རང་བཞིན་མེད་པར་གྱུར་པའི་ཆོས་ཉིད་རང་ བཞིན་གྱིས་འོད་གསལ་བ་སྟེ་ཆད་སྟོང་མིན་ཅིང་ཡོན་ཏན་གྱི་ཆོས་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པ་ ཅན་ཞིག་སྟེ་བདེར་གཤེགས་སྙིང་པོ་ཡིན་ནོ། །སློབ་དཔོན་ཕྱོགས་ཀྱི་གླང་བོས་ཡུམ་བསྡུས་ པའི་གཙོ་བོའི་དོན་སུམ་ཅུ་རྩ་གཉིས་སུ་བསྡུས་ནས་སྟོན་པ་བརྒྱད་སྟོང་དོན་བསྡུར་གྲགས་པ་ མཛད་དེ། རྟེན་དང་དབང་དུ་བྱ་བ་དང་། །ལས་ནི་སྒོམ་པ་དང་བཅས་པ། །རབ་དབྱེ་རྟགས་ དང་ལྟུང་བ་དང་། །ཕན་ཡོན་བཅས་པར་ཡང་དག་བརྗོད། །ཅེས་ཏེ། རྟེན་ནི་སྟོན་པ་སངས་ རྒྱས་ཏེ། དེ་ཉིད་ཟབ་མོ་སྟོན་པའི་རྒྱུ་མཚན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དབང་དུ་བྱ་བ་ནི་བྱང་སེམས་ ལ་སོགས་པའི་འཁོར་ཏེ། གང་གི་ཆེད་དུ་བྱས་ནས་ཆོས་འདི་སྟོན་པར་བྱེད་པའོ། །ལས་ནི་ བྱ་བ་དང་བྱེད་པ་དང་སྤྱོད་པ་སྟེ་བྱང་སེམས་ཡུམ་ལ་ཇི་ལྟར་སྤྱོད་པའོ། །སྒོམ་པ་ནི་རྣམ་པར་ རྟོག་པའི་རྣམ་གཡེང་བཅུའི་གཉེན་པོར་བསྒོམ་ཚུལ་བཅུའོ། །རབ་ཏུ་དབྱེ་བ་ནི་སྟོང་ཉིད་ བཅུ་དྲུག་གོ །རྟགས་ནི་འདིས་རྟོགས་པར་བྱེད་པས་རྟགས་སམ་མཚན་མ་སྟེ། བདུད་ལས་ ཀྱི་རྟགས་དང་ཕྱིར་མི་ལྡོག་གི་རྟགས་གཉིས་དང་། ལྟུང་བ་ནི་ཉེས་དམིགས་ཏེ་དམ་པའི་ཆོས་ སྤོང་བ་ལ་སོགས་པས་ཆོས་ཀྱིས་ཕོངས་པའི་ལས་བསགས་ཏེ་ངན་སོང་དུ་ལ

【現代漢語翻譯】 祈願具足權威的諸佛菩薩及上師聖眾， 徹底消除我等心識的愚昧， 愿我等迅速成就對甚深般若的正確證悟。 若能善加觀察，即使是四句之義， 對於那些不具信心，自詡聰慧之人， 愿其嫉妒如烏雲般，莫遮蔽殊勝正法的明月之光。 我等之導師，釋迦王佛，以大悲滋潤， 為救護無依無靠、極度困苦之眾生， 精勤積聚二資糧，證得普賢之果位。 以三轉法輪之方式，宣說了八萬四千法蘊， 其中，尤以宣說諸法自相共相皆無真實自性的無相法輪最為殊勝， 如廣、中、略般若經等。 為解釋這些經的意趣，有四大車軌之說： 聖者龍樹（Nagarjuna）以闡釋佛母般若波羅蜜多心要義理為主，造了中觀理聚論， 即《根本慧論》、《七十空性論》、《六十正理論》、《精研磨品》、《回諍論》、《方便論》，后一論未譯成藏文。 其中，心要之義是指，若能如理觀察一切世俗現象，則會發現其皆無真實自性，此乃法性本自光明，非斷滅空，且具足不可思議之功德，此即如來藏（Tathagatagarbha）。 論師陳那（Dignaga）將《佛母經》之要義歸納為三十二頌，著成《八千頌攝義》， 即：『所依及所為，事業與修習，差別與體相，衰損及利益，皆當如實說。』 其中，所依是指導師佛陀（Buddha），其為開示甚深般若之因。 所為是指菩薩（Bodhisattva）等眷屬，乃為此等眾生而宣說此法。 事業是指行為、作用和修行，即菩薩應如何修持般若。 修習是指對治十種散亂的十種修習方式。 差別是指十六空性。 體相是指通過此可證悟之體相或特徵，即魔業之相和不退轉之相。 衰損是指過患，即捨棄正法等，由此積聚惡業，墮入惡趣。

【English Translation】 May the assemblies of victorious Buddhas, Bodhisattvas, and Gurus, possessing authority, Completely dispel all the darkness of my mind, And may I swiftly accomplish the correct realization of this profound Prajna. If one examines well, even the meaning of four lines, For those who lack faith and boast of being wise, May their jealousy, like clouds, not obscure the moon-like light of the excellent teachings. Our teacher, the King of the Shakyas, moistened with compassion, To protect sentient beings who are helpless and extremely distressed, Diligently accumulated the two accumulations and attained the state of Samantabhadra (All-Good). Through the three turnings of the wheel of Dharma, he spoke of the eighty-four thousand collections of teachings, And among them, the wheel of Dharma of no characteristics, which teaches that the general and specific characteristics of phenomena lack true nature, is particularly supreme, Such as the extensive, intermediate, and concise Prajnaparamita Sutras. To explain the intention of these sutras, there are said to be four founding chariot ways: The noble Nagarjuna, focusing on explaining the essential meaning of the Mother of the Buddhas, composed the Madhyamaka collections of reasoning, Namely, the Root Wisdom, Seventy Stanzas on Emptiness, Sixty Stanzas on Reasoning, Thorough Investigation, Refutation of Objections, and Treatise on Valid Cognition; the last one was not translated into Tibetan. Among them, the essential meaning is that if one examines all conventional phenomena, they are found to lack true nature; this is the nature of reality, naturally luminous, not nihilistic, and possessing inconceivable qualities, which is the Tathagatagarbha (Buddha-nature). Master Dignaga summarized the essential meaning of the Mother Sutra into thirty-two verses, composing the Compendium of the Eight Thousand Stanzas, Namely: 'The basis and the purpose, the activity and the practice, the distinctions and the characteristics, the decline and the benefits, all should be truly stated.' Among them, the basis is the teacher, the Buddha, who is the reason for teaching the profound. The purpose is the retinue of Bodhisattvas, etc., for whom this Dharma is taught. The activity is the action, function, and conduct, i.e., how a Bodhisattva should practice the Prajna. The practice is the ten ways of practicing as antidotes to the ten distractions of conceptual thought. The distinctions are the sixteen emptinesses. The characteristics are the characteristics or signs by which one realizes, i.e., the signs of demonic activity and the signs of non-retrogression. The decline is the faults, i.e., abandoning the holy Dharma, etc., thereby accumulating negative karma and falling into the lower realms.

ྟུང་བ་དང་མཚན་ 1-5 མར་འཛིན་པས་སྤྱོད་པ་དུག་དང་བཅས་པའོ། །ཕན་ཡོན་ནི་འབྲས་བུ་སྟེ་སྟོང་གསུམ་རིན་པོ་ ཆེས་བཀང་ནས་སྦྱིན་པ་བྱས་པ་བས་ཡུམ་ལ་སྤྱོད་པ་བསོད་ནམས་ཆེ་བ་སོགས་སོ། །དེ་དག་ ནི་སློབ་དཔོན་དཀོན་མཆོག་འབངས་ཀྱི་དགོངས་པའོ། ། ཡུམ་གསུམ་གཞུང་འགྲེལ་གནོད་འཇོམས་ཞེས་པ་བམ་པོ་ཉེར་བདུན་ཡོད་པ་འདི་ གཅིག་ཏུ་བགྲང་སྟེ་ཡུམ་གྱི་དོན་ཐམས་ཅད་སྒོ་གསུམ་རྣམ་གྲངས་བཅུ་གཅིག་གིས་བསྡུས་ ནས་སྟོན་ཏེ། གླེང་གཞིས་སྐབས་ཕྱེ་ནས། (གཞུང་འགྲེལ་བཤད།)ཤཱ་རིའི་བུ་འདི་ལ་བྱང་ཆུབ་ སེམས་དཔའ་སེམས་དཔའ་ཆེན་པོ་ཆོས་ཐམས་ཅད་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་མངོན་པར་རྫོགས་ པར་འཚང་རྒྱ་བར་འདོད་པས་ཤེར་ཕྱིན་ལ་བསླབ་པར་བྱའོ་ཞེས་པས་ཡུམ་གྱི་དོན་ཐམས་ ཅད་བསྡུས་ཏེ་བསྟན་པས་བསྡུས་ཏེ་བསྟན་པའི་སྒོ། དེ་ནས་རབ་འབྱོར་གྱི་ལེའུའི་བར་ འབྲིང་དུ་བསྟན་པའི་སྒོ། དེ་ནས་མཇུག་རྫོགས་ཀྱི་བར་རྒྱས་པར་བསྟན་པའི་སྒོ་སྟེ་སྒོ་གསུམ་ མོ། །རྣམ་གྲངས་བཅུ་གཅིག་ནི། དང་པོ་ཤཱ་རིའི་བུ་ལ་བཀའ་སྩལ་པ། དེ་ནས་རབ་འབྱོར་ གྱིས་བཤད་པ་གཅིག བརྒྱ་བྱིན་ལ་བཀའ་སྩལ་པ་གཉིས། རབ་འབྱོར་ལ་བཀའ་སྩལ་པ་ བཞི། བྱམས་པ་ལ་བཀའ་སྩལ་པ་གཉིས་ཀུན་དགའ་བོ་ལ་བཀའ་སྩལ་ནས་ཡོངས་སུ་གཏད་ པ་རྣམས་སོ། །འདི་དབྱིག་གཉེན་གྱི་གཞུང་འགྲེལ་ཡིན་ཞེས་བཅོམ་རལ་དང་ཆོས་རྗེ་ཀུན་ མཁྱེན་པ་གསུངས་ཤིང་། བུ་སྟོན་རིན་པོ་ཆེའང་ཕུགས་ཀྱིས་དེར་བཞེད་མོད་ཀྱི། འོན་ཀྱང་ འབུམ་འགྲེལ་གནོད་འཇོམས་དང་ཡུམ་གསུམ་གཞུང་འགྲེལ་གནོད་འཇོམས་མ་ཕྱེད་(གནོད་ འཇོམས་ཊཱིཀ་གསུང་སྒྲོས་གཉིས་སུ་བལྟའོ། །)སྣང་ངོ་། །(གནས་དྲུག་པ་)ཁ་ཅིག་ཡུམ་གསུམ་འགྲེལ་པ་གནོད་འཇོམས་ འདི་ཌཾཤྟ་སེ་ནས་མཛད་ཅིང་། འབུམ་འགྲེལ་རྒྱལ་བོ་ཁྲི་སྲོང་ལྡེ་བཙན་གྱིས་མཛད་པར་ གསལ་ཟེར་རོ། །རྒྱལ་བ་བྱམས་པས་ཡུམ་གྱི་དོན་ཐམས་ཅད་མངོན་པར་རྟོགས་པ་བརྒྱད་ ཀྱིས་བསྡུས་ནས་སྟོན་པ་མངོན་རྟོགས་རྒྱན་མཛད་དེ། དེ་ཡང་ཡུམ་གྱི་དོན་རྣམས་ཟབ་ཅིང་ 1-6 རྒྱ་ཆེ་བས་འཇུག་པ་པོའི་གང་ཟག་ཕལ་ཆེར་འགྲོན་པོ་ཕྱོགས་བསླད་པ་ལྟར་རྨོངས་པར་གྱུར་ པར་གཟིགས་ནས་ཡུམ་གྱི་དོན་རྟོགས་དཀའ་བ་བདེ་བླག་ཏུ་རྟོགས་པའི་དོན་དུ་འདི་མཛད་ དེ། དེས་ན་འདི་མན་ངག་གི་བསྟན་བཅོས་ཡིན་གྱི་མདོ་རྣམས་ནི་འདི་ལ་ལྟོས་ན་མན་ངག་ མིན་ཏེ་འཇུག་པ་པོས་བདེ་བླག་ཏུ་རྟོགས་བྱེད་མིན་གྱི་ཡུན་རིང་མོས་གོ་བ་བསྐྱེད་པ་ཙམ་གྱི་ ཕྱིར་རོ་ཞེས་ཆོས་བཤེས་སོ། །དེ་ལྟར་བཞི་པོ་འདིས་ཤིང་རྟའི་སྲོལ་དང་འདྲ་བར་ཡུམ་གྱི་ དགོངས་པ་འགྲེལ་པའི་ཚུལ་འགྲེལ་པ་གཞན་ལ་མ་ལྟོས་པར་སྲོལ་འབྱེད་པར་བྱེད་དོ་ཞེས་ ཆོས་རྗེ་བུ་སྟོན་གསུངས་ཏེ་སྒྲ་བཤད་དུ་སྣང་ངོ་། །ཡང་ན་ཤིང་རྟ་སོང་རྗེས་སུ་མིག་མེད་པ

【現代漢語翻譯】 墮罪和名稱： 執著於我，行為便與毒藥無異。利益是果報，勝過用充滿三千世界的珍寶進行佈施，因為修持般若波羅蜜多能積累更大的福德等等。這些是學誠大師（Dkon mchog 'Bangs）的觀點。 《三部般若經論釋·摧魔》（Yum gsum gzhung 'grel gnod 'joms）共有二十七卷，將其視為一體，以三種方式、十一種類別概括地闡述了般若的含義。通過開篇的討論來區分章節。（論釋的講解）夏瑞子（Shāri'i bu），對於那些想要以一切方式完全證悟一切法的菩薩摩訶薩，應當修學般若波羅蜜多。因此，般若的含義被概括地展示出來，這是概括展示之門。從那之後，直到善現（Rab 'byor）品之間，是中等展示之門。從那之後，直到結尾，是廣 विस्तृत展示之門，這便是三種門徑。 十一種類別是：首先是對夏瑞子（Shāri'i bu）的教誨；然後是善現（Rab 'byor）的闡述；對帝釋（brgya byin）的教誨有兩種；對善現（Rab 'byor）的教誨有四種；對彌勒（Byams pa）的教誨有兩種；以及對阿難（Kun dga' bo）的教誨並完全交付等等。有人說這是世親（Dbyig gnyen）的論釋，降巴仁波切（Bcom ral）和法王一切智（Chos rje kun mkhyen pa）都這樣說過。布頓仁波切（Bu ston rin po che）也從根本上認同這一點。然而，《十萬頌般若經釋·摧魔》（'Bum 'grel gnod 'joms）和《三部般若經論釋·摧魔》（Yum gsum gzhung 'grel gnod 'joms）似乎沒有區分開來（《摧魔》的註釋被視為兩種口述傳承）。（第六處）有些人說，《三部般若經釋·摧魔》（Yum gsum 'grel pa gnod 'joms）是達摩西那（Ḍaṃṣṭa se）所著，而《十萬頌般若經釋》（'Bum 'grel）是國王赤松德贊（Khri srong lde btsan）所著。 彌勒（Byams pa）佛陀創作了《現觀莊嚴論》（mngon rtogs rgyan），通過八種現觀來概括地展示般若的全部含義。這是因為他看到般若的含義深奧而廣闊，大多數進入者都像迷路的客人一樣感到困惑，因此爲了讓人們輕鬆理解般若的含義，他創作了此論。因此，這是一部口訣教授的論著，如果與此相比，經部就不是口訣教授，因為進入者不能輕易理解，只能通過長時間的熏修才能產生理解，法友如是說。因此，這四部論著就像車軌一樣，開創了解釋般若意趣的先河，無需依賴其他論釋即可開創先河，法王布頓（Chos rje bu ston）如是說，這似乎是一種詞源解釋。或者說，就像車子駛過後，沒有眼睛的人...

【English Translation】 Defilements and Names: Attachment to self is like engaging with poison. The benefit is the result, which is greater merit than giving offerings filling three thousand worlds with jewels, because practicing the Prajñāpāramitā accumulates greater merit, and so on. These are the views of Master Konchok Bang (Dkon mchog 'Bangs). The 'Commentary on the Three Mothers Sutra: Destroyer of Harm' (Yum gsum gzhung 'grel gnod 'joms), consisting of twenty-seven volumes, is considered as one, summarizing all the meanings of the Prajñāpāramitā in three ways and eleven categories. Chapters are distinguished through introductory discussions. (Explanation of the commentary) Shariputra (Shāri'i bu), for those Bodhisattva-Mahasattvas who wish to fully awaken to all dharmas in all ways, they should train in the Prajñāpāramitā. Therefore, the meaning of the Prajñāpāramitā is shown in summary, this is the door of summary presentation. From then until the chapter of Subhuti (Rab 'byor), it is the door of intermediate presentation. From then until the end, it is the door of extensive presentation, these are the three doors. The eleven categories are: first, the teachings to Shariputra (Shāri'i bu); then the explanations by Subhuti (Rab 'byor); two teachings to Indra (brgya byin); four teachings to Subhuti (Rab 'byor); two teachings to Maitreya (Byams pa); and the teachings to Ananda (Kun dga' bo) and complete entrustment, and so on. Some say that this is the commentary of Vasubandhu (Dbyig gnyen), so said Jampa Rinpoche (Bcom ral) and Dharma Lord Omniscient (Chos rje kun mkhyen pa). Buton Rinpoche (Bu ston rin po che) also fundamentally agrees with this. However, the 'Commentary on the Hundred Thousand Verse Prajñāpāramitā: Destroyer of Harm' ('Bum 'grel gnod 'joms) and the 'Commentary on the Three Mothers Sutra: Destroyer of Harm' (Yum gsum gzhung 'grel gnod 'joms) do not seem to be distinguished (the commentary 'Destroyer of Harm' is regarded as two oral transmissions). (Sixth place) Some say that the 'Commentary on the Three Mothers Sutra: Destroyer of Harm' (Yum gsum 'grel pa gnod 'joms) was written by Dharmasena (Ḍaṃṣṭa se), and the 'Commentary on the Hundred Thousand Verse Prajñāpāramitā' ('Bum 'grel) was written by King Trisong Detsen (Khri srong lde btsan). Buddha Maitreya (Byams pa) composed the 'Ornament of Clear Realization' (mngon rtogs rgyan), summarizing and showing all the meanings of the Prajñāpāramitā through eight clear realizations. This is because he saw that the meanings of the Prajñāpāramitā are profound and vast, and most entrants become confused like lost travelers, so in order to easily understand the difficult meanings of the Prajñāpāramitā, he composed this treatise. Therefore, this is a treatise of oral instructions, and if compared to this, the sutras are not oral instructions, because entrants cannot easily understand them, but only generate understanding through long-term cultivation, so said Dharma Friend. Therefore, these four treatises, like the tracks of a chariot, pioneer the way of explaining the intent of the Prajñāpāramitā, pioneering without relying on other commentaries, so said Dharma Lord Buton (Chos rje bu ston), this seems to be an etymological explanation. Or, like a chariot has passed, a person without eyes...

་ རྣམས་ཕྱིན་ཡང་གཡང་དུ་ལྟུང་བའི་འཇིགས་པ་མེད་པ་ལྟར་རྒྱལ་བ་བྱམས་པ་སོགས་ཀྱིས་ མཛད་པའི་བསྟན་བཅོས་ཀྱི་རྗེས་སུ་འཕགས་པའི་མིག་མ་ཐོབ་པ་སོ་སྐྱེ་རྣམས་ཀྱིས་ཞུགས་ པས་ལམ་བདེ་བར་བགྲོད་ནས་ཕྱིན་པར་འགྱུར་བས་དེ་སྐད་ཟེར་རམ་སྙམ་མོ། །དེ་རྣམས་ ལས་རྒྱལ་བ་བྱམས་པས་མཛད་པའི་མངོན་རྟོགས་རྒྱན་འགྲེལ་ཆུང་དོན་གསལ་བ་དང་ བཅས་པ་ནི་འདིར་གང་བཤད་པར་བྱ་བའི་ཆོས་སོ། ། འདི་འཆད་པ་ལ་གསུམ། སྒྱུར་བྱེད་ལོཙྪ་བས་བཀོད་པའི་མཚན་དོན་སོགས་བཤད། རྩོམ་བྱེད་མཛད་པ་པོས་བཀོད་པའི་བསྟན་བཅོས་ཉིད་བཤད། བོད་ཡུལ་དུ་གང་གིས་བཀོད་ པའི་འགྱུར་བྱང་རྣམས་བཤད་པའོ། ། ༄། །སྒྱུར་བྱེད་ལོཙྪ་བས་བཀོད་པའི་མཚན་དོན་སོགས་བཤད། དང་པོ་ལ་གསུམ། བསྟན་བཅོས་ཀྱི་མཚན་བདེ་བླག་ཏུ་རྟོགས་པའི་ཡན་ལག་ཏུ་མཚན་ དགོད། གཞུང་ཚིག་ལ་སྒྲོ་སྐུར་སྤང་བའི་ཡན་ལག་ཏུ་བམ་པོ་དགོད། འགྱུར་མཐར་ཕྱིན་པའི་ ཡན་ལག་ཏུ་ལོཙྪ་བའི་ཕྱག་མཆོད་དགོད་པའོ། ། ༈ བསྟན་བཅོས་ཀྱི་མཚན་བདེ་བླག་ཏུ་རྟོགས་པའི་ཡན་ལག་ཏུ་མཚན་དགོད་པ། དང་པོ་ནི། རྒྱ་གར་ཞེས་པ་ནས་འགྲེལ་པ་ཞེས་པའི་བར་ཏེ། འདི་ལ་མཚན་གྱི་ངོ་བོ། མཚན་འདོགས་པའི་རྒྱུ། བཏགས་པའི་དགོས་པའོ། ། ༈ མཚན་གྱི་ངོ་བོ། དང་པོ་ནི། རྒྱ་གར་ཞེས་ཏེ། རྒྱ་དཀར་ 1-7 ནག་གཉིས་ལས་དཀར་པོའི་སྐད་ཅེས་འདུལ་དཀར་གསུངས་པ་ནི་ཡི་གེ་ལ་མ་ཞུགས་པའི་ བཤད་པ་ཡིན་ལ། རྒྱ་གར་ལ་བ་ཧེར། ཕྱི་རོལ་ལ་བ་ཧིར་ཟེར་བས་དེ་གཉིས་སྒྲ་མཚུངས་པ་ ཙམ་གྱི་སྒོ་ནས་བོད་ཡུལ་ལས་ཕྱིར་གར་བའམ་བོད་ཀྱི་རི་སྤོས་རྒྱ་ལྟ་བུ་ལས་གར་བས་(ཆུ་མིག་ པ་)ཞེས་གཙང་འབྲེ་སོགས་ཟེར་བའང་རྒྱ་གར་ཞེས་པ་བཤད་པའི་རྒྱུ་མཚན་ཅན་གྱི་སྒྲ་ཡིན་ ན་དེ་ལྟར་རུང་བར་མངོན་མོད། འོན་ཀྱང་རྒྱ་གར་ནི། ཕྲེང་རྒྱུད་ལས། མཉན་ཡོད་གནས་ བཅས་ཙམ་པ་ཀ ། ཝ་ར་ཎ་སི་ཡངས་པ་ཅན། །རྒྱལ་པོའི་ཁབ་ནི་དྲུག་པ་སྟེ། །འདི་དག་གྲོང་ ཁྱེར་ཆེན་པོར་ཤེས། །ཞེས་གསུངས་པ་ལྟར་མཉན་ཡོད་ལ་སོགས་པའི་གྲོང་ཁྱེར་སོགས་ ཡོད་པ་འཕགས་པའི་ཡུལ་ཏེ། (དུས་འཁོར་ལས་བཤད།)དེ་ལ་དེ་སྐད་ཟེར་བའང་བཤད་རྒྱུ་མེད་པ་ འདོད་རྒྱལ་པའི་སྒྲ་སྟེ་ཡལ་འདབ་ཅན་ལ་ཤིང་ཞེས་པ་བཞིན་ནོ། །ཡུལ་དེར་མཁས་པ་རྣམས་ ལ་གྲགས་པའི་སྐད་ལ། སཾ་སྐྲི་ཏ། ཨ་བ་སྦྲཾ་ཤ་ཟུར་ཆག་གི་སྐད། བྲ་སྐྲི་ཏ་རང་བཞིན་པའི་ སྐད། བི་ཤ་ཙི་ཀ་ཤ་ཟའི་སྐད་དམ། རྒྱ་མཚོ་མཐའི་སྐད་དང་ལྔ་ལས། སྐབས་འདིར་སཾ་སྐྲི་ཏ་ ལེགས་སྦྱར་གྱི་སྐད་དུའམ་སྐད་ལ་བསྟན་བཅོས་འདིའི་མིང་ནི་ཨ་བྷི་ནས་བྲིཏྟི་ཞེས་ཟེར་རོ། ། དེ་ཡང་གཞུང་གི་སྐབས་སུ་དུ་དང་སུ་ཞེས་སོགས་བྱུང་བ་ལ་ཞེས་བཤད་བདེ་ན་དེར་བཤད་ པར་བྱ་སྟེ། སྨྲ་སྒོ་ལས། དུ་ལ་སོགས་པ་ལ་དང་མཐུན་ཞེས་སོ། །དེས་མཚོན་ནས་ལ་ཡང་ད

【現代漢語翻譯】 就像那些已經到達彼岸，卻不會墮入深淵的人一樣，凡夫俗子們跟隨彌勒佛等聖者所著的論典，即使沒有獲得聖者的智慧之眼，也能安穩地行走在菩提道上，最終到達目的地。你們是這樣認為的嗎？在這些論典中，彌勒佛所著的《現觀莊嚴論》及其註釋，即《略釋》，將是此處所要講解的法。 講解此論典分為三個部分：譯師所著的名稱意義等；作者所著的論典本身；以及在藏地翻譯此論典的譯者所作的譯跋。 首先，講解譯師所著的名稱意義等。 第一部分分為三個方面：爲了便於理解論典的名稱而立名；爲了避免對經文的歪曲而設立章節；爲了圓滿完成翻譯而設立譯師的禮敬文。 爲了便於理解論典的名稱而立名： 首先，從『印度』到『註釋』。這部分包括名稱的本體、名稱的由來以及命名的目的。 名稱的本體： 首先是『印度』。相對於漢地，『印度』指的是白色地區的語言，這是一種沒有文字記載的說法。在印度，『baher』指的是外部，『bahir』指的是外部，這兩個詞只是發音相似。因此，有人說，『從藏地向外延伸的地方』，或者『像藏地的瑞斯嘉布山一樣延伸的地方』（指泉水），如果『印度』這個詞是具有解釋意義的詞語，那麼這樣說是可以的。然而，『印度』，正如《時輪金剛》中所說：『如經中所說，舍衛城、瞻波、瓦拉納西、廣嚴城、王舍城是六大城市。』，擁有舍衛城等城市的聖地，被稱為『印度』。對此，沒有什麼可說的，這只是一個隨意的稱謂，就像稱有樹枝的東西為樹一樣。在那個地方，學者們所使用的語言有五種：梵語（saṃskṛta）、阿瓦巴朗夏語（apabhraṃśa，梵語的變體）、俗語（prākṛta，自然的語言）、毗舍遮語（paiśācī，食肉者的語言）或海邊語言。在這裡，指的是梵語（saṃskṛta，完善的語言）。用梵語（saṃskṛta，完善的語言）來說，這部論典的名字是《阿毗達磨耶阿毗薩瑪耶阿朗迦羅迦日迦》（Abhisamayālaṃkārakārikā）。在講解經文時，如果出現『du』和『su』等詞，爲了便於解釋，將在那裡進行解釋。《聲明論》中說：『du』等詞與『la』相似。以此類推，『la』也一樣。

【English Translation】 Just as those who have reached the other shore do not have the fear of falling into the abyss, ordinary beings, following the treatises composed by Maitreya and other victors, even without obtaining the eye of wisdom of the noble ones, can safely walk the path to enlightenment and eventually reach their destination. Do you think so? Among these treatises, the 'Ornament of Clear Realization' composed by Maitreya, along with its commentary, the 'Concise Explanation,' will be the Dharma to be explained here. Explaining this treatise is divided into three parts: explaining the meaning of the title composed by the translator; explaining the treatise itself composed by the author; and explaining the colophon composed by the translators who translated this treatise in Tibet. First, explaining the meaning of the title composed by the translator. The first part is divided into three aspects: establishing the title to easily understand the treatise; establishing the chapters to avoid distortion of the text; and establishing the translator's salutation to complete the translation perfectly. Establishing the title to easily understand the treatise: First, from 'India' to 'commentary.' This part includes the essence of the title, the origin of the title, and the purpose of naming. The essence of the title: First is 'India.' Compared to China, 'India' refers to the language of the white region, which is an undocumented statement. In India, 'baher' refers to the outside, and 'bahir' refers to the outside, these two words are only similar in pronunciation. Therefore, some say, 'the place extending outward from Tibet,' or 'the place extending like the Mount Resgyapu of Tibet' (referring to the spring), if the word 'India' is a word with explanatory meaning, then it is acceptable to say so. However, 'India,' as stated in the Kalachakra: 'As stated in the sutras, Shravasti, Champa, Varanasi, Vaishali, and Rajagriha are the six great cities.', the holy land with cities such as Shravasti is called 'India.' There is nothing to say about this, it is just an arbitrary term, like calling something with branches a tree. In that place, the languages ​​used by scholars are five: Sanskrit (saṃskṛta), Apabhramsa (a variant of Sanskrit), Prakrit (the natural language), Paishachi (the language of meat-eaters), or the language of the seaside. Here, it refers to Sanskrit (saṃskṛta, the perfected language). In Sanskrit (saṃskṛta, the perfected language), the name of this treatise is Abhisamayālaṃkārakārikā. When explaining the text, if words such as 'du' and 'su' appear, they will be explained there for easy explanation. The 'Statement Treatise' says: 'du' and other words are similar to 'la.' By analogy, 'la' is also the same.

ུ་ སོགས་སུ་བདེ་ན་དེར་བཤད་པར་བྱའོ། །བོད་ནི་ཁ་བ་ཅན་གྱི་ཡུལ་ཏེ་འདོད་རྒྱལ་པའི་སྒྲར་ བཞེད་ལ། དེ་ལ་བོད་དང་བོད་ཆེན་གཉིས་ཏེ་དབུས་གཙང་དང་ཁམས་ལ་རིམ་བཞིན་ཟེར་ རོ། །སྤྱིར་དེ་གཉིས་ཀ་ལ་བོད་ཟེར་བས་བོད་ཡུལ་གྱི་མིའི་སྐད་དུའམ་སྐད་ལ། བསྟན་བཅོས་ འདིའི་མིང་ཤེས་རབ་ནས་འགྲེལ་པ་ཞེས་ཟེར་རོ། །དེ་ལ་བསྒྱུར་བ་དང་བཤད་པ་གཉིས་ ལས། དང་པོ་ནི། ཨ་བྷི་ས་མ་ཡ་ནི་མངོན་པར་རྟོགས་པ། ཨ་ལཾ་ཀ་ར་ནི་རྒྱན། ནཱ་མ་ནི་ཞེས་ བྱ་བ། པྲ་ཛྙཱ་པཱ་ར་མི་ཏ་ནི་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ། ཨུ་པ་དེ་ཤ་ནི་མན་ངག ཤཱསྟྲ་ནི་ 1-8 བསྟན་བཅོས། བྲིཏྟི་ནི་འགྲེལ་པ་སྟེ་རིམ་པ་ཇི་ལྟ་བར་བསྒྱུར་ན་མངོན་པར་རྟོགས་པའི་རྒྱན་ ཞེས་བྱ་བ་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་མན་ངག་གི་བསྟན་བཅོས་ཀྱི་འགྲེལ་པ་ཞེས་པར་ སྣང་ངོ་། ། གཉིས་པ་ལ་བདུན་ལས། དང་པོ་ཤེར་ཕྱིན་ཞེས་པ་བཤད་ན། ཤེས་རབ་ནི་ཆོས་རབ་ཏུ་ རྣམ་པར་འབྱེད་པའི་བློ་སྟེ་དེ་དེའི་མཚན་ཉིད་དུ་རུང་ཞིང་། སྒྲ་དོན་ནི་བློ་རྣམས་ཀྱི་ནང་ནས་ རབ་བམ་མཆོག་ཏུ་གྱུར་པས་ཤེས་རབ་སྟེ་གནད་ཀྱི་ཟླ་འོད་དུ་རབ་ཀྱི་ཤེས་པ་ནི་ཤེས་རབ་ ལ་ཞེས་དང་། ཤནྟིས་སྟོང་པ་ཉིད་ལ་དམིགས་པའི་ཕྱིར་མཆོག་ཏུ་གྱུར་པའི་ཤེས་པ་ནི་ཤེས་ རབ་(དག་ལྡན་)ཅེས་སོ། །ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ནི་རབ་ཀྱི་མུ་མཐར་སོན་པའོ། །ཞེས་པ་སེང་བཟང་ གི་དགོངས་པའོ། །རྒྱས་པར་འོག་ཏུ་སྟོན་ཏོ། ། གཉིས་པ་མན་ངག་ནི། ཤེས་པར་བྱ་བའི་ཡུལ་མྱུར་དུ་ཁོང་དུ་ཆུད་པར་བྱེད་པའོ་ཞེས་ ཆོས་བཤེས་སོ། །ཚེགས་ཆུང་ངུས་དགོས་པ་རྒྱ་ཆེན་པོ་སྒྲུབ་པའམ་སྦས་པ་ལྟ་བུའི་དོན་ གསལ་བར་བྱེད་པས་མན་ངག་ཅེས་རིམ་བཞིན་འབྲེ་ཁྱུང་འཆད་དེ། རྒྱ་ཕིབས་འགེལ་བའི་ མན་ངག་དང་གཏེར་གྱི་ཁ་བྱང་བཞིན་ཞེས་བུ་སྟོན་གསུངས་སོ། ། གསུམ་པ་བསྟན་བཅོས་ལ་གསུམ་ལས། ནང་རིག་པའི་བསྟན་བཅོས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ གདུལ་བྱའི་སེམས་ཉོན་མོངས་ཅན་ལས་བསླབ་པ་གསུམ་ཅར་རམ་གང་རུང་ཅན་དུ་འཆོས་ ཤིང་ཉོན་མོངས་ཀྱི་འབྲས་བུ་ངན་འགྲོ་དང་སྲིད་པའི་སྡུག་བསྔལ་ལས་སྐྱོབ་བྱེད་ཀྱི་བསྟན་ བཅོས་སོ། །བཀའ་མིན་པའི་ནང་རིག་བསྟན་བཅོས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ མིན་པའི་རྩོམ་པ་པོ་རྣམ་གཡེང་མེད་པའི་ཡིད་ཅན་གྱིས་བཀའི་དོན་བཤད་པ་ཐར་བ་ཐོབ་ པའི་ལམ་དང་རྗེས་སུ་མཐུན་པའི་རབ་ཏུ་བྱེད་པ་སྟེ། རྒྱུད་བླར། གང་ཞིག་རྒྱལ་བ་སྟོན་པ་ འབའ་ཞིག་གི ། དབང་བྱས་(ཕྱིན་ཅི་ལོག་ལ་སོགས་པའི་)རྣམ་གཡེང་མེད་ཡིད་ཅན་གྱིས་བཤད། 1-9 ། ཐར་བ་ཐོབ་པའི་ལམ་དང་རྗེས་མཐུན་པ། །དེ་ཡང་དྲང་སྲོང་བཀའ་བཞིན་སྤྱི་བོས་བླང་། ། ཞེས་སོ། །ལུས་ངག་ཡིད་དྲང་བོར་གནས་ཤིང་སྲོང་བས་དྲང་སྲོང་ཞེས་སྒྲ་སྦྱོར་བམ་གཉིས་ ལས་ཏེ་འདིར་ནི་སངས

【現代漢語翻譯】 等等安樂，就在那裡講述。西藏是雪域，被認為是隨意的稱謂。它分為西藏和衛藏兩部分，分別指衛藏和康區。一般來說，兩者都被稱為西藏，因此，用藏語或西藏人的語言，這部論著的名稱是《現觀莊嚴論》。 其中分為翻譯和解釋兩部分。首先，梵語Abhisamaya意為現觀，Alankara意為莊嚴，Nama意為名為，Prajnaparamita意為般若波羅蜜多，Upadesha意為竅訣，Shastra意為論著，Vritti意為解釋。按照順序翻譯，應為《現觀莊嚴般若波羅蜜多竅訣論釋》。 第二部分分為七個方面。首先解釋'般若波羅蜜多'：智慧是能徹底辨別諸法的智慧，這是它的定義。字面意思是，在所有智慧中，它是最殊勝的，因此稱為智慧，如關鍵的月光般，最殊勝的智慧是智慧。寂天菩薩說，因為專注空性，所以最殊勝的智慧是智慧（具足）。'波羅蜜多'意為到達圓滿的盡頭。這是獅子賢的觀點，將在下文詳細闡述。 第二，竅訣：能迅速理解應知之境，這是法友的觀點。以極小的努力成就廣大的利益，或者揭示隱藏的意義，這被稱為竅訣，如次第的འབྲེ་ཁྱུང་所說。如安裝屋頂的竅訣和寶藏的目錄，這是布頓大師所說。 第三，關於論著，分為三類：內明論著的定義是，將所化眾生的心從煩惱中調伏，使其具足三學中的任何一學，並從煩惱的果報——惡趣和輪迴的痛苦中解救出來的論著。非佛語的內明論著的定義是，由非圓滿正等覺的作者，以無散亂的心，解釋佛語的意義，與獲得解脫的道路相符的論著。《寶性論》中說：'誰以佛陀為唯一導師，以無散亂的心解釋，與解脫道相符，此賢者之語，亦應如佛語般頂戴。' 語源學上說，身語意正直安住，故稱正直者為仙人，出自《聲明二品》，這裡指的是佛陀。

【English Translation】 It is comfortable to explain there. Tibet is the land of snow, which is considered an arbitrary name. It is divided into two parts: Tibet and Great Tibet, referring to Ü-Tsang and Kham respectively. Generally, both are called Tibet, so in Tibetan or the language of the Tibetan people, the name of this treatise is 'Ornament of Clear Realization'. It is divided into two parts: translation and explanation. First, Abhisamaya (Sanskrit) means clear realization, Alankara (Sanskrit) means ornament, Nama (Sanskrit) means named, Prajnaparamita (Sanskrit) means Perfection of Wisdom, Upadesha (Sanskrit) means key instruction, Shastra (Sanskrit) means treatise, and Vritti (Sanskrit) means commentary. Translated in order, it should be 'Commentary on the Treatise on the Key Instructions of the Perfection of Wisdom, Ornament of Clear Realization'. The second part is divided into seven aspects. First, explain 'Perfection of Wisdom': Wisdom is the intellect that thoroughly distinguishes all phenomena, which is its definition. The literal meaning is that among all wisdoms, it is the most supreme, therefore it is called wisdom, like the key moonlight, the most supreme wisdom is wisdom. Shantideva said that because it focuses on emptiness, the most supreme wisdom is wisdom (endowed). 'Paramita' means reaching the end of perfection. This is the view of Lion Good, which will be elaborated below. Second, key instruction: It enables one to quickly understand the object to be known, this is the view of Dharma Friend. Achieving vast benefits with minimal effort, or revealing hidden meanings, this is called key instruction, as said by the successive 'འབྲེ་ཁྱུང་'. Like the key instruction for installing a roof and the directory of treasures, this is what Buton said. Third, regarding treatises, they are divided into three categories: The definition of an inner science treatise is a treatise that tames the minds of disciples from afflictions, making them possess any of the three trainings, and saves them from the results of afflictions—the suffering of bad destinies and samsara. The definition of a non-Buddha-word inner science treatise is an exposition of the meaning of the Buddha's words by a non-fully enlightened author with an undistracted mind, which is in accordance with the path to liberation. The 'Ratnagotravibhāga' says: 'Whoever takes the Buddha as the sole teacher, explains with an undistracted mind, in accordance with the path to liberation, the words of this wise person should also be revered like the Buddha's words.' Etymologically, it is said that one who dwells uprightly in body, speech, and mind is called a sage, from the 'Grammar of Two Sections', here referring to the Buddha.

་རྒྱས་ལ་ཟེར་རོ། ། གཉིས་པ་མཚོན་བྱའི་སྒྲ་བཤད་ནི། སློབ་མ་འཆོས་པའི་ཕྱིར་བསྟན་བཅོས་ཏེ། སློབ་ མ་འཆོས་པ་ནི་ཚུལ་ཁྲིམས་དང་ཏིང་ངེ་འཛིན་དང་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཁྱད་པར་བསྐྱེད་པའི་སྒོ་ ནས་ལུས་ངག་ཡིད་ཚོགས་པར་དབྱུང་མི་རུང་བའི་ལས་ལས་བཟློག་ནས་ཚོགས་པར་དབྱུང་ རུང་བའི་ལས་ལ་འཇུག་པར་བྱེད་པའོ་ཞེས་དབུས་མཐའི་འགྲེལ་བཤད་དུ་བློ་བརྟན་གྱིས་ སོ། །ཡང་ན་ཤཱསྟྲ་ཞེས་པ་ཕྲལ་ཅིང་བསྣན་ཏེ། ཤཱ་ས་ན་ཞེས་པ་མདོ་སྡེས་ཞེ་སྡང་ཅན་ལྷག་ པའི་སེམས་དང་འདུལ་བས་འདོད་ཆགས་ཅན་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་དང་མངོན་པས་གཏི་མུག་ ཅན་ཤེས་རབ་ཀྱི་བསླབ་པ་ཅན་དུ་འཆོས་པས་སྡེ་སྣོད་གསུམ་གྱིས་གདུལ་བྱའི་སེམས་ཉོན་ མོངས་ཅན་ལས་བསླབ་པ་གསུམ་ལྡན་དུ་འཆོས་ཤིང་ཏཱ་ར་ཎ་སྒྲོལ་བའམ་ཏྲ་ཡ་སྐྱོབ་པ་སྟེ་ ཉོན་མོངས་ཀྱི་འབྲས་བུ་ངན་འགྲོ་དང་སྲིད་པའི་སྡུག་བསྔལ་ལས་སྐྱོབ་པས་བསྟན་བཅོས་ ཏེ་བཀའ་དང་ནང་རིག་པའི་སྡེ་སྣོད་ཀུན་ལ་ཚང་ངོ་། །རྣམ་བཤད་རིགས་པར། ཉོན་མོངས་ དགྲ་རྣམས་མ་ལུས་འཆོས་པ་དང་། །ངན་འགྲོ་སྲིད་ལས་སྐྱོབ་པ་གང་ཡིན་པ། །འཆོས་སྐྱོབ་ ཡོན་ཏན་ཕྱིར་ན་བསྟན་བཅོས་ཏེ། །གཉིས་པོ་འདི་དག་གཞན་གྱི་ལུགས་ལ་མེད། །ཅེས་སོ། ། འདིར་ཁ་ཅིག་བཀའ་བསྟན་བཅོས་མིན་ཞེས་པ་ནོར་ཏེ་རྣམ་བཤད་རིགས་པར། བཅོམ་ ལྡན་འདས་ཀྱི་གསུང་ཉིད་བསྟན་བཅོས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་དུ་འཐད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ངེས་པའི་ ཚིག་ཏུ་ན་འཆོས་པ་དང་སྐྱོབ་པར་བྱེད་པ་དེའི་ཕྱིར་བསྟན་བཅོས་སོ། །ཞེས་དང་། དེ་ལྟ་བས་ ན་སངས་རྒྱས་ཀྱི་གསུང་ཁོ་ན་དོན་དམ་པར་བསྟན་བཅོས་ཡིན་པས་ཞེས་དང་། ལུང་རྣམ་ འབྱེད་ལས། རྒྱལ་བ་སྟོན་པ་དེ་ཡི་བསྟན་བཅོས་དག །མདོ་དང་ཆོས་མངོན་ཡིན་གསུངས་ 1-10 འདུལ་བ་ནི། །སྟོན་དང་བསྟན་བཅོས་དངོས་ཡིན་དེ་ཡི་ཕྱིར། །ཞེས་སོགས་དུ་མ་དང་འགལ་ ལོ། །ཁ་ཅིག་བཀའ་དང་བསྟན་བཅོས་གཉིས་སུ་འདོད་པ་མི་འཐད་གསུངས་པའང་། བཀའ་ དེ་བསྟན་བཅོས་དངོས་ཡིན་པས་ཞེས་པར་བསམ་པ་སྟེ་བཀའ་མིན་གྱི་བསྟན་བཅོས་དུ་མ་ ཡོད་པས་གཉིས་སུ་ཕྱེ་བ་མི་འགལ་ལོ། ། གསུམ་པ་མཚན་གཞི་ལ་གསུམ་ལས། ངོ་བོ་ནི་བརྗོད་བྱ་ཁྱད་པར་བསྟོན་པའི་ངག་ཆེན་ པོར་གྱུར་པའི་རབ་ཏུ་བྱེད་པ་སྟེ། འགྲེལ་ཆེན་(གསེར་)དུ་བསྟན་བཅོས་ནི་ངག་ཆེན་པོ་ཞེས་སོ། ། དེ་ཡང་བྱེ་བྲག་ཏུ་སྨྲ་བ་ཕལ་ཆེར་ནི་ཡིད་ཤེས་ཀྱི་ཡུལ་དུ་གྱུར་པའི་མིང་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ ལྡན་མིན་འདུ་བྱེད་ཡིན་པས་འདུ་བྱེད་ཀྱི་ཕུང་པོར་འདུས་པར་འདོད་ལ། མདོ་སྡེ་པ་ནི་ཆ་ ཤས་རྣམས་རྣ་བའི་རྣམ་ཤེས་ཀྱི་ཡུལ་དུ་གྱུར་པའི་ཚིག་ཡིན་པས་གཟུགས་ཕུང་དུ་འདུས་པར་ འདོད་དོ། །བྱེ་བྲག་ཏུ་སྨྲ་བ་མངོན་པ་པ་རྣམས་མིང་ཚིག་གཉིས་ཀའི་རང་བཞིན་ཡིན་པས་ འདུ་བྱེད་དང་གཟུགས་ཕུང་གཉིས་ཀར་དུ་འདུས་པར་འདོ

【現代漢語翻譯】 被稱為『རྒྱས་』（rgyas，增長）。 第二，解釋『མཚོན་བྱའི་སྒྲ་』（mtshon bya'i sgra，所詮之聲）的含義：爲了調伏弟子而著的論典，調伏弟子是指通過生起戒律、禪定和智慧的差別，使身語意從不應聚集的業中解脫，並進入可以聚集的業中。正如བློ་བརྟན་（blo brtan，堅定慧）在《中邊分別論》的註釋中所說。或者，將『Śāstra』（論典）分開並新增，『Śāsana』（教法）是指用經藏來調伏嗔恨者，用律藏來調伏貪慾者，用論藏來調伏愚癡者，使他們成為具有戒律、禪定和智慧的學者。因此，三藏調伏眾生的煩惱，使之成為具有三學的人。『ཏཱ་ར་ཎ་』（tā ra ṇa，救度）或『ཏྲ་ཡ་』（tra ya，保護），即從煩惱的果報——惡趣和輪迴的痛苦中救度，因此稱為論典，包括所有的佛語和內明（佛教哲學）的集合。在《釋量論》中說：『調伏所有煩惱敵，救護惡趣與輪迴，調伏救護之功德，故名論典此二者，此二功德他處無。』 這裡有些人說佛語不是論典，這是錯誤的。因為《釋量論》中說：『世尊之語本身，即是論典之體性。』從詞源上講，因為能調伏和救護，所以稱為論典。因此，只有佛陀的教言才是究竟的論典。律藏中說：『勝者導師之論典，經藏論藏與律藏，導師論典真實故。』等等，與許多經文相違背。 有些人認為佛語和論典是二者，這種說法不合理。因為佛語本身就是論典的真實含義，所以認為存在非佛語的論典，因此將二者分開並不矛盾。 第三，關於定義，分為三點：本體是能闡述所詮之特殊意義的偉大言語，即偉大的論述。在《大疏》（金疏）中說：『論典是偉大的言語。』 此外，大多數分別說部認為，論典是意識的對象，因此屬於非相應行法，包含在行蘊中。而經部認為，論典是各個部分成為耳識對象的詞語，因此包含在色蘊中。分別說部的論師們認為，論典是名和句子的自性，因此既包含在行蘊中，也包含在色蘊中。

【English Translation】 It is called 『རྒྱས་』 (rgyas, growth). Second, explaining the meaning of 『མཚོན་བྱའི་སྒྲ་』 (mtshon bya'i sgra, sound that expresses the meaning): The treatises are composed to tame the disciples. Taming the disciples means generating the distinctions of ethics, samadhi, and wisdom, liberating the body, speech, and mind from actions that should not be accumulated, and engaging them in actions that can be accumulated. As བློ་བརྟན་ (blo brtan, Steadfast Intelligence) said in the commentary on the Madhyāntavibhāga (Distinguishing the Middle from the Extremes). Alternatively, separating and adding 『Śāstra』 (treatise), 『Śāsana』 (teaching) means using the Sutra Pitaka to tame those with hatred, using the Vinaya Pitaka to tame those with desire, and using the Abhidhamma Pitaka to tame those with ignorance, making them scholars with ethics, samadhi, and wisdom. Therefore, the Three Pitakas tame the afflictions of sentient beings, making them possessors of the Three Learnings. 『ཏཱ་ར་ཎ་』 (tā ra ṇa, deliverance) or 『ཏྲ་ཡ་』 (tra ya, protection), that is, delivering from the karmic results of afflictions—the sufferings of bad rebirths and samsara—therefore it is called a treatise, encompassing all the Buddha's words and the collection of Inner Science (Buddhist philosophy). In the Pramāṇavārttika (Commentary on Valid Cognition), it says: 'Taming all the enemy afflictions, protecting from bad rebirths and samsara, the merit of taming and protecting, therefore it is called a treatise, these two merits are not found elsewhere.' Here, some say that the Buddha's words are not treatises, which is incorrect. Because the Pramāṇavārttika says: 'The words of the Bhagavan (Blessed One) themselves are the nature of a treatise.' Etymologically, because it tames and protects, it is called a treatise. Therefore, only the Buddha's teachings are ultimately treatises. The Vinaya Pitaka says: 'The Victorious Teacher's treatise, the Sutra Pitaka, the Abhidhamma Pitaka, and the Vinaya Pitaka, are the real Teacher's treatise.' And so on, contradicting many scriptures. Some say that the Buddha's words and treatises are two, which is unreasonable. Because the Buddha's words themselves are the real meaning of a treatise, so thinking that there are treatises that are not the Buddha's words, therefore separating the two is not contradictory. Third, regarding the definition, there are three points: The essence is the great speech that explains the special meaning of what is to be expressed, that is, the great discourse. In the Great Commentary (Golden Commentary), it says: 'A treatise is a great speech.' Furthermore, most Vaibhāṣikas (a school of early Buddhism) believe that a treatise is an object of mental consciousness, therefore it is a non-associated compositional factor and is included in the aggregate of formations. The Sautrāntikas (another school of early Buddhism) believe that the parts of a treatise are words that are objects of ear consciousness, therefore it is included in the aggregate of form. The Abhidharma masters of the Vaibhāṣika school believe that a treatise is the nature of both name and sentence, therefore it is included in both the aggregate of formations and the aggregate of form.

ད་ཅེས་མཛོད་འགྲེལ་པ་འགྲེལ་ བཤད་ལས་སོ། །སེམས་ཙམ་པ་ནི་བློ་བརྟན་གྱིས་མིང་ཚིག་ཡི་གེའི་ཚོགས་སུ་སྣང་བའི་ རྣམ་པར་རིག་པ་རྣམས་ནི་བསྟན་བཅོས་སོ། །ཡང་ན་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་ཡེ་ཤེས་ ཐོབ་པར་བྱེད་པའི་སྒྲའི་ཁྱད་པར་དུ་སྣང་བའི་རྣམ་པར་རིག་པ་རྣམས་བསྟན་བཅོས་ཞེས་ དང་། ཐེག་བསྡུས་བཤད་སྦྱར་དུ་རྐྱང་བ་དང་ཚིགས་སུ་སྦྱར་བའི་སྒྲར་སྣང་བ་འདོད་པའི་ དོན་གྱི་རྣམ་པའི་རྗེས་སུ་འཇུག་པ་ཉན་པའི་རྣམ་པར་རིག་པའི་ཚོགས་སོ་ཞེས་དང་། དེ་ཇི་ ལྟར་བཤད་ཅེ་ན་དེའི་དབང་གིས་བྱུང་བའི་ཕྱིར་དེ་སྐད་ཅེས་བྱ་ཞེས་ཉན་པ་པོའི་རྣམ་རིག་ཏུ་ བཙུན་པ་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པས་བཤད་དེ་བློ་བརྟན་ཡང་བཞེད་པར་སྣང་སྟེ། དེ་(བློ་བརྟན་)ཉིད་ ཀྱིས་རྣམ་པར་རིག་པ་རྣམས་ཇི་ལྟར་མཛད་ཅིང་བརྗོད་ཅེ་ན། མཛད་པ་དང་འཆད་པའི་རྣམ་ 1-11 པར་རིག་པ་ལས་ཉན་པའི་རྣམ་པར་རིག་པ་རྣམས་སྐྱེ་བས་འདི་ལ་ཉེས་པ་མེད་དོ་ཞེས་སོ། ། དབུ་མ་པ་རྣམས་ནི་མདོ་སྡེ་པ་དང་སེམས་ཙམ་པའི་ལུགས་ཅི་རིགས་པར་འཆད་དོ། ། དབྱེ་ན། བསྟན་བཅོས་ལ་དབྱེ་སྒོ་མང་ཡང་མཆོག་དམན་གྱིས་ཕྱེ་ན། དོན་མེད་དོན་ལོག་དོན་ དང་ལྡན། །ཐོས་རྩོད་སྒྲུབ་པ་ལྷུར་ལེན་དང་། །ངན་གཡོ་སྙིང་བྲལ་སྡུག་བསྔལ་སྤོང་། །བསྟན་ བཅོས་དྲུག་བྲལ་གསུམ་དུ་འདོད། །ཅེས་འདོན་པ་ལྟར་ཐ་མ་གསུམ་བཟུང་ངོ་། །དེ་ཡང་དོན་ མེད། ངན་གཡོ། ཐོས་པ་ལྷུར་ལེན་གསུམ་མུ་སྟེགས་ཀྱི་བྲམ་ཟེའི་གསང་ཚིག་གོ །དོན་ལོག་ སྙིང་མེད། རྩོད་པ་ལྷུར་ལེན་གསུམ་མུ་སྟེགས་ཀྱི་སྒྲ་ཚད་དོ། །དོན་ལྡན་སྡུག་བསྔལ་སྤོང་སྒྲུབ་ པ་ལྷུར་ལེན་གསུམ་རྒྱལ་བའི་བཀའ་ལ་བསྡུ་བར་བཤད་དོ། །བསྟན་བཅོས་ཀྱི་ལྡང་ཚད་ནི། ཡི་གེ་དུ་མ་འདུས་པས་དོན་གྱི་ངོ་བོ་ཙམ་སྟོན་པའི་སྒྲ་མིང་། དེ་དུ་མ་འདུས་པས་དོན་གྱི་ཁྱད་ པར་ཙམ་སྟོན་པའི་ཚིག དེ་འདུས་པས་འཇུག་ལྡོག་བྱ་བའི་དོན་གཅིག་སྟོན་པས་ངག དེ་ དུ་མ་ལས་འཇུག་ལྡོག་གི་དོན་དུ་མ་སྟོན་པའི་ཤླཽ་ཀ་མང་རབ་སོགས། དེ་དུ་མ་ལས་ལེའུ་ འམ་སྐབས་སོགས། དེ་དུ་མ་ལས་བསྟན་བཅོས་རྫོགས་པར་འགྲུབ་ཅེས་སྤྱན་རས་གཟིགས་ བརྟུལ་ཞུགས་འཆད་དོ་ཞེས་བཅོམ་རལ་ལོ། །བུ་སྟོན་རིན་པོ་ཆེ་ནི། དེ་མི་རིགས་ཏེ་ངག་དང་ ཚིག་ལ་ཁྱད་མེད་ཅིང་ཤུ་ལོག་ནས་ཆོས་ཕུང་གི་བར་ཐམས་ཅད་ཚིག་ཡིན་པས་སོ་གསུངས་ སོ། །འོན་ཀྱང་ཤེས་རབ་སྒྲོན་མེར་ཚིག་གི་དོན་རྟོགས་པ་མེད་པར་ངག་དང་རབ་ཏུ་བྱེད་པ་ དང་བསྟན་བཅོས་ཀྱི་དོན་མི་རྟོགས་ཞེས་དང་། དེའི་འགྲེལ་པར་ཚིག་བསྡུས་པ་ནི་ངག་ཡིན་ ལ་ངག་བསྡུས་པ་ནི་རབ་ཏུ་བྱེད་པ་ཡིན་རབ་ཏུ་བྱེད་པ་བསྡུས་པ་ནི་བསྟན་བཅོས་ཡིན་ཞེས་ དང་། ཚིག་གི་དོན་ཞེས་བྱ་བ་ནི་མིང་དང་བྱ་བ་ཙམ་བརྗོད་པ་སྟེ་འདིར་ནི་འགག་པ་མེད་པ་ ཞེས་བྱ་བ་དང་

【現代漢語翻譯】 現在解釋『釋論』中的解釋部分。唯識宗認為，顯現為名、詞、字母集合的識，就是論典。或者說，顯現為能獲得超世智慧的聲音差別的識，也稱為論典。在《攝大乘論釋》中，認為顯現為單句或偈頌的聲音，是隨順所希望的意義之識的集合。如果這樣解釋，那麼因為它的力量而產生，所以才這樣說，這在聽者的識中是成立的，因為尊者（指無著）的自性是無自性的，所以這樣說，智軍（བློ་བརྟན།）也這樣認為。那麼，智軍自己是如何創作和講述這些識的呢？因為從創作和講述的識中產生聽聞的識，所以這沒有過失。 中觀宗則根據經部宗和唯識宗的觀點進行解釋。分類：論典的分類方式有很多，但如果從好壞來區分，就像所引用的那樣：『無意義、意義顛倒、有意義，熱衷於聽聞、辯論、修行，邪惡虛偽、無有心要、捨棄痛苦，論典遠離六種，具足三種。』這裡取最後三種。也就是無意義、邪惡虛偽、熱衷於聽聞這三種是外道婆羅門的秘密咒語。意義顛倒、無有心要、熱衷於辯論這三種是外道的聲量學。有意義、捨棄痛苦、熱衷於修行這三種可以歸納為佛陀的教言。論典的衡量標準是：多個字母組合在一起，僅僅顯示意義的本質的聲音是『名』；多個『名』組合在一起，僅僅顯示意義差別的聲音是『詞』；『詞』組合在一起，顯示一個能進行取捨行為的意義是『語』；多個『語』組合在一起，顯示多個能進行取捨行為的意義的許多偈頌等等；多個偈頌組成章節；多個章節組成完整的論典，這是觀世音寂靜禁行的解釋，如寶積（བཅོམ་རལ།）所說。 布頓仁波切說：『這不合理，因為語和詞沒有區別，從偈頌到法蘊都只是詞。』然而，《般若燈論》中說：『如果不理解詞的意義，就不能理解語、分別和論典的意義。』並且在它的註釋中說：『簡略的詞是語，簡略的語是分別，簡略的分別就是論典。』詞的意義是指僅僅表達名稱和行為，這裡是指沒有阻礙等等。

【English Translation】 Now, explaining the explanation from the 'Commentary on the Treasury'. The Mind-Only school believes that the consciousnesses that appear as collections of names, words, and letters are the treatises. Alternatively, the consciousnesses that appear as distinctions of sound that enable the attainment of transcendent wisdom are also called treatises. In the 'Compendium of the Great Vehicle', it is held that the sounds appearing as single sentences or verses are the collections of consciousnesses that follow the meaning of what is desired. If explained in this way, it is said that it arises from its power, and this is established in the listener's consciousness because the nature of the Venerable One (Asanga) is without self-nature, so it is said, and Lodrö Tenpa (བློ་བརྟན།) also thinks so. Then, how did Lodrö Tenpa himself create and speak of these consciousnesses? Because the consciousnesses of hearing arise from the consciousnesses of creating and speaking, there is no fault in this. The Madhyamaka school explains according to the views of the Sutra school and the Mind-Only school. Classification: There are many ways to classify treatises, but if divided by good and bad, as quoted: 'Meaningless, meaning reversed, meaningful, keen on hearing, debating, practicing, evil deceitful, devoid of essence, abandoning suffering, treatises are without six, possessing three.' Here, the last three are taken. That is, meaningless, evil deceitful, and keen on hearing are the secret mantras of the Brahmanical heretics. Meaning reversed, devoid of essence, and keen on debating are the sound sciences of the heretics. Meaningful, abandoning suffering, and keen on practicing can be summarized as the teachings of the Victorious One. The measure of a treatise is: multiple letters combined, the sound that merely shows the essence of the meaning is 'name'; multiple 'names' combined, the sound that merely shows the difference of meaning is 'word'; 'words' combined, showing one meaning that can be taken or abandoned is 'speech'; multiple 'speeches' combined, showing many meanings that can be taken or abandoned are many verses, etc.; multiple verses form chapters; multiple chapters form a complete treatise, this is the explanation of the silent ascetic Avalokiteśvara, as said by Chomral (བཅོམ་རལ།). Butön Rinpoche said: 'This is not reasonable, because there is no difference between speech and word, and everything from verses to the aggregates of Dharma are just words.' However, the 'Lamp of Wisdom' says: 'If one does not understand the meaning of words, one cannot understand the meaning of speech, distinctions, and treatises.' And in its commentary it says: 'A brief word is speech, a brief speech is distinction, a brief distinction is a treatise.' The meaning of a word means merely expressing name and action, here it means without obstruction, etc.

ཞེས་སོགས་ཏེ་དོན་གཅིག་པ་མ་ཡིན་ཞེས་བྱ་བ་ལྟ་བུ་དག་རེ་རེ་ལ་ཚིག་གི་ དོན་ཞེས་བྱའོ། །ངག་གི་དོན་ཞེས་བྱ་བ་ནི། ཚིག་གི་དོན་བསྡུས་པ་སྟེ་འདིར་ནི་གང་གིས་རྟེན་ 1-12 ཅིང་འབྲེལ་བར་འབྱུང་། །ནས། དམ་པ་དེ་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །ཞེས་བྱ་བ་ལྟ་བུའི་ཚིག་གི་ དོན་མང་པོ་བསྡུས་པས་དོན་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པ་གཅིག་བསྟན་པ་ནི་ངག་གི་དོན་ཞེས་བྱའོ། ། རབ་ཏུ་བྱེད་པའི་དོན་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ངག་གི་དོན་བསྡུས་པས་སྐབས་ཀྱི་དོན་ཡོངས་སུ་རྫོགས་ པ་སྟེ་འདིར་ནི་རྐྱེན་བརྟགས་པ་ལ་སོགས་པ་རབ་དུ་བྱེད་པའི་སྐབས་ཉི་ཤུ་རྩ་བདུན་བསྟན་ པ་དག་ནི་རེ་རེ་ལ་རབ་ཏུ་བྱེད་པའི་དོན་ཞེས་བྱའོ། །བསྟན་བཅོས་ཀྱི་དོན་ཞེས་བྱ་བ་ནི་རབ་ ཏུ་བྱེད་པའི་གཞུང་མཐའ་དག་གི་དོན་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པ་སྟེ་ཞེས་བཤད་ཅིང་། སྨྲ་སྒོར་དོན་ གྱི་ངོ་བོ་ཙམ་སྟོན་པ་མིང་ཞེས་འབྱུང་བས་བཅོམ་རལ་ལྟར་ལེགས་པར་གནས་སོ། ། བཞི་པ་མངོན་པར་རྟོགས་པ་ནི། ཨ་བྷི་ནི་མངོན་དུ་ཕྱོགས་པ་དང་ཡང་ཡང་དང་ཟིལ་ གནོན་སོགས་བཅུ་གཉིས་ལ་འཇུག་ཀྱང་འདིར་མངོན་དུ་ཕྱོགས་པ། ས་མ་འབྲེལ་བ་དང་ མཉམ་པ་དང་ཀུན་ནས་ལ་སོགས་དོན་བཅུ་གསུམ་ལ་འཇུག་ཀྱང་འདིར་ཡང་དག་པར་ངེས་ པ། ཨ་ཡ་རྟོགས་པ་སྟེ་མངོན་དུ་ཕྱོགས་པས་ཡང་དག་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་ངེས་པར་རྟོགས་ པ་ནི་མངོན་རྟོགས་ཏེ་ཞེས་ཆོས་བཤེས་སོ། །རད་ཀིར་གྱིས། འབྲས་བུ་མངོན་པར་རྟོགས་ པར་བྱེད་པས་མངོན་པར་རྟོགས་པ་སྟེ་རྒྱུར་གྱུར་པ་བདུན་ནོ། །མངོན་པར་རྟོགས་པར་བྱ་ བས་མངོན་པར་རྟོགས་པ་སྟེ་འབྲས་བུར་གྱུར་པ་གཅིག་གོ་ཞེས་སོ། །བོད་(རལ་གྲི་སོགས་)དག་ ཚོགས་སྦྱོར་ནི་བདག་མེད་ལྟ་བ་ལ་མངོན་དུ་ཕྱོགས་པས་མངོན་རྟོགས་མཐོང་ལམ་ཡན་དེ་ མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པས་མངོན་རྟོགས་ཞེས་ཟེར་རོ། །ལྔ་པ་རྒྱན་ནི། རྒྱན་དང་འདྲ་བར་ དགའ་བ་སྐྱེད་པར་བྱེད་པས་དཔེའི་མིང་ཞེས་ཆོས་བཤེས་ཏེ། རང་བཞིན་གྱི་རྒྱན་གཟུགས་ བཟང་བོ་མཛེས་བྱེད་གདུབ་བུ་ལ་སོགས་པས་སྤྲས་པ་གསལ་བྱེད་མེ་ལོང་གི་ནང་དུ་ཤར་བ་ མཐོང་ན་དགའ་བ་སྐྱེ་བ་ལྟར། ཡུམ་གྱི་མདོའི་གཟུགས་བཟང་བོ་མཛེས་བྱེད་སྐབས་བརྒྱད་ དོན་བདུན་ཅུས་སྤྲས་པ་གསལ་བྱེད་བསྟན་བཅོས་ཀྱི་མེ་ལོང་གི་ནང་དུ་ཤར་བས་མཁས་པ་ 1-13 རྣམས་དགའ་བ་སྐྱེད་པར་འགྱུར་ཏེ། གཟུགས་རྒྱན་རང་བཞིན་ཡོན་ཏན་ལྡན་པ་མེ་ལོང་ནང་ སོང་ན། །མཐོང་བའི་དབང་གིས་མི་རྣམས་རབ་ཏུ་དགའ་བའི་མཆོག་སྐྱེད་པ། །དེ་བཞིན་ ལེགས་གསུངས་རྟག་ཏུ་རང་བཞིན་ཡོན་ཏན་ལྡན་པ་ཡི། །ཆོས་ཀྱང་དོན་རྣམས་ཕྱེ་བས་ མཁས་རྣམས་འདི་ན་དགའ་མཆོག་སྐྱེད། །ཅེས་སོ། །དྲུག་པ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་མིང་དེ་སྐད་ཅེས་ བྱའོ་ཞེས་པའོ། །བདུན་པ། འགྲེལ་པ་ཞེས་པ་ཚིག་གི་དོན་མདུད་པ་དང་འདྲ་བ་འགྲོལ་བར་ བྱེད་པའི་

【現代漢語翻譯】 例如，像『意義不相同』這樣的詞語，每一個都稱為詞義。所謂『語』的意義，就是詞義的集合，這裡指的是憑藉什麼而相互依存和產生。乃至，向那聖者敬禮！像這樣，許多詞義集合起來，顯示一個完整的意思，就叫做『語』的意義。所謂『詳細解釋』的意義，就是『語』的意義的集合，從而使當下的意義完整。這裡指的是對因緣進行分析等，顯示二十七種詳細解釋的情況，每一個都稱為『詳細解釋』的意義。所謂『論著』的意義，就是所有詳細解釋的論著的意義的完整，就像所說的那樣。在言語之門中，僅僅顯示意義的本質，就叫做『名』，就像寶劍一樣安住。第四，現觀：『阿毗』（藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思）是趨向于顯現，也有反覆、壓倒等十二種含義，但在這裡是趨向于顯現。『薩瑪』（藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思）有聯繫、平等和全部等十三種含義，但在這裡是正確地確定。『阿雅』（藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思）是證悟，因此，趨向于顯現，如實地確定證悟，就是現觀，正如法友所說。拉德吉爾說：『因為能使果顯現，所以是現觀，是作為因的七種。因為能被現觀，所以是現觀，是作為果的一種。』藏地（寶劍等）的組合是，趨向于無我見，因此，在見道之前的現觀，就是現量證悟，所以叫做現觀。第五，莊嚴：像莊嚴一樣，能產生喜悅，所以是譬喻的名稱，正如法友所說。就像天生的莊嚴，美麗的身體，用手鐲等裝飾，在明亮的鏡子中顯現，看到會產生喜悅一樣。般若經的美麗形象，用八個章節和七十個意義來裝飾，在明亮的論著的鏡子中顯現，因此，智者們會產生喜悅。形象的莊嚴，具有天生的功德，進入鏡子中，憑藉所見，使人們產生極大的喜悅。同樣，善說恒常具有天生的功德，佛法也能通過區分各種意義，使智者們在此產生極大的喜悅。就像這樣。第六，所謂『叫做』，就是指那個名稱叫做什麼。第七，註釋，就是解釋詞義，就像解開結一樣。

【English Translation】 For example, words like 'the meaning is not the same,' each one is called a word meaning. The meaning of 'speech' is the collection of word meanings, referring to what is mutually dependent and arises. And so on, paying homage to that noble one! Like this, many word meanings are collected, showing one complete meaning, which is called the meaning of 'speech.' The meaning of 'elaboration' is the collection of the meanings of 'speech,' thereby completing the meaning of the occasion. Here, it refers to analyzing conditions, etc., showing twenty-seven kinds of elaborations, each one is called the meaning of 'elaboration.' The meaning of 'treatise' is the completeness of the meaning of all the treatises of elaboration, as it is said. In the gateway of speech, merely showing the essence of the meaning is called 'name,' abiding well like a sword. Fourth, Abhisamaya (direct realization): 'Abhi' means approaching manifestation, and also has twelve meanings such as repetition, overpowering, etc., but here it means approaching manifestation. 'Sama' has thirteen meanings such as connection, equality, and all, but here it means correctly determining. 'Aya' is realization, therefore, approaching manifestation, correctly determining realization as it is, is Abhisamaya, as Dharma Friend said. Radkir said: 'Because it causes the fruit to manifest, it is Abhisamaya, the seven that are the cause. Because it is to be directly realized, it is Abhisamaya, the one that is the fruit.' The combination of Tibet (sword, etc.) is, approaching the view of selflessness, therefore, the Abhisamaya before the path of seeing is direct realization, so it is called Abhisamaya. Fifth, Ornament: Like an ornament, it causes joy, so it is the name of an example, as Dharma Friend said. Just like a natural ornament, a beautiful body, adorned with bracelets, etc., appearing in a bright mirror, seeing it causes joy. The beautiful image of the Mother Sutra, adorned with eight chapters and seventy meanings, appearing in the bright mirror of the treatise, therefore, the wise ones will generate joy. The ornament of form, possessing natural qualities, entering the mirror, by the power of seeing, causes people to generate great joy. Similarly, the well-spoken always possesses natural qualities, and the Dharma can also cause the wise ones to generate great joy here by distinguishing various meanings. Just like that. Sixth, 'Called' means that the name is called what. Seventh, Commentary, is explaining the meaning of words, like untying a knot.

ཐ་སྙད་དེ། ཚིག་དོན་གཉིས་ཀ་ཞིབ་མོར་འབྱེད་པ་རྒྱ་ཆེར་འགྲེལ་པ། ཚིག་རེ་རེ་ ནས་འབྱེད་པ་ཚིག་གི་འགྲེལ་པ། རྟོགས་དཀའ་བའི་དོན་ཙམ་འབྱེད་པ་དཀའ་འགྲེལ། རྩ་ བའི་དོན་བླངས་ཏེ་འབྱེད་པ་དོན་ཙམ་གྱི་འགྲེལ་པ། རྩ་བའི་དོན་བསྡུས་ཏེ་འབྱེད་པ་བསྡུས་ དོན་གྱི་འགྲེལ་པ། རྩ་བའི་དོན་མདོ་དང་སྦྱོར་བ་མདོ་སྦྱོར་གྱི་འགྲེལ་པ། གཞན་གྱིས་གོ་ སླར་བཞག་པ་འབྱེད་པ་གོ་སླའི་འགྲེལ་པ། གཞན་གྱིས་བྱས་པའི་འགྲེལ་པ་འབྱེད་པ་འགྲེལ་ བཤད་ལ་སོགས་པ་ཡོད་པ་ལས། འདི་ཆོས་བཤེས་ཀྱིས་དོན་ཙམ་གྱི་འགྲེལ་པར་བཤད་དོ། ། རིན་པོ་ཆེས་གསེར་གླིང་པ་རྒྱ་ཆེར་འགྲེལ་དུ་བཞེད་གསུངས་པ་ནི་འགྱུར་འཁྲུགས་པར་སྣང་ གི་རྟོགས་དཀའི་འགྲེལ་པར་བཞེད་དོ། ། ༈ མཚན་འདོགས་པའི་རྒྱུ། གཉིས་པ་ལ། བརྡ་སྦྱོར་བའི་རྒྱུ། མིང་དངོས་ཀྱི་རྐྱེན། གང་ལས་མཚན་དུ་གསོལ་བའོ། ། དང་པོ་ནི། བྱང་སེམས་འཕགས་པ་ཆེན་པོ་དང་དགྲ་བཅོམ་པས་བརྡ་སྦྱོར་བའི་རྒྱུ་ཡང་དག་ པའི་རྟོག་པ། སོ་སྐྱེས་བརྡ་སྦྱོར་བའི་རྒྱུ་སྒྲ་དོན་སྣང་བའི་རྟོག་པ་ཡིན་པས་རྩ་བའི་མཚན་གྱི་ བརྡ་སྦྱོར་བའི་རྒྱུ་ཡང་དག་པའི་རྟོག་པ་ཡིན་ཏེ་སྦྱོར་བ་པོ་རྗེ་བཙུན་བྱམས་པ་ཡིན་པས་སོ། ། འགྲེལ་པ་ཞེས་སྦྱོར་བའི་རྒྱུ་སྒྲ་དོན་སྣང་བའི་རྟོག་པ་ཡིན་ཏེ་བརྡ་སྦྱོར་བ་པོ་སློབ་དཔོན་སེང་ བཟང་ཡིན་ཅིང་དེ་སོ་སྐྱེ་ཡིན་ཏེ། ཐུབ་དགོངས་སུ། བདག་ཉིད་ཆེན་པོ་ཡིན་ཡང་སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་ ཡིན་པས་ཞེས་སོ། ། 1-14 གཉིས་པ་ནི། སྒྲའི་གནས། ཁོག་པ་མགྲིན་པ་རྐན་དང་ལྕེ། །སྣ་དང་སྤྱི་བོ་སོ་དང་མཆུ། ། ཞེས་པ་བརྒྱད་དང་། བྱེད་པ་ནི། ཕྲད་དང་ཅུང་ཟད་ཕྲད་པ་དང་། །དོག་པ་དང་ནི་ཡངས་པ་ ནས། །ཞེས་པ་བཞི་དང་། རླུང་དང་བརྗོད་འདོད་ལ་སོགས་པ་སྟེ། དེ་ཡང་ཉེར་ལེན་ནི་འབྱུང་ བཞིའམ་སྒྲའི་རྡུལ་ཡིན་ཅིང་བརྗོད་འདོད་དང་རྐན་ལྕེ་ལ་སོགས་པ་རྣམས་རྐྱེན་ཡིན་པར་ ཤེས་པར་བྱའོ། ། གསུམ་པ་ལ། སྤྱིར་མིང་འདོགས་ཚུལ་ལ། ཡུལ་དང་གང་ཟག་དང་དཔེ་དང་དོན་གྱི་ གནས་སྐབས་ལ་བཏགས་པ་བཞིར་དགོངས་འགྲེལ་འགྲེལ་ཆེན་ལས་བཤད་ཅིང་གཞན་ ཡང་དུ་མ་ཡོད་མོད། འདིར་ཤེར་ཕྱིན་དང་མངོན་རྟོགས་བརྗོད་བྱའི་མིང་། རྒྱན་དཔེའི་མིང་། མན་ངག་དང་འགྲེལ་པ་བྱེད་ལས་ཀྱི་སྒོ་ནས་བཏགས་སོ། །བསྟན་བཅོས་རྗོད་བྱེད་ལས་སོ། ། འོན་ཀྱང་མིང་ལ་བཤད་པ་རྒྱུ་མཚན་ཅན་དང་། འདོད་རྒྱལ་བ་གཉིས་ལས་བཤད་པ་རྒྱུ་ མཚན་ཅན་གྱི་སྒོ་ནས་མིང་གཅིག་ཡིན་ནོ་ཞེས་བསྙད་དོ། ། ༈ བཏགས་པའི་དགོས་པ། གསུམ་པ་ལ་གསུམ་སྟེ། རྒྱ་སྐད། བོད་སྐད། གཉིས་ཀ་ཐོག་མར་སྨོས་པའི་དགོས་པའོ། ། དང་པོ་ནི། ཆོས་ཁུངས་བཙུན་པར་ཤེས་པ་དང་། གཞུང་འདི་ལ་སཾ་སྐྲི་ཏའི་སྐད་དུ་མིང་འདི་ སྐད་ཟེར་བརྡ་ཤེས་པར་འགྱུར་བའོ། །

【現代漢語翻譯】 術語方面，詳細區分詞和義，進行廣泛解釋；逐字解釋是詞的解釋；僅解釋難以理解的意義是難解；提取根本意義進行解釋是僅解釋意義；總結根本意義進行解釋是總結意義的解釋；將根本意義與經部結合是經部結合的解釋；將他人容易理解的內容進行解釋是易解；解釋他人所作的解釋等。其中，此《現觀莊嚴論》是法友的僅解釋意義的解釋。仁波切說金洲大師的解釋是廣泛解釋，這似乎是翻譯錯誤，應理解為難解的解釋。 命名的原因： 分為兩種：表達的原因、名稱的條件、以及從何處命名。 第一種是：菩薩聖者和阿羅漢表達的原因是正確的概念。凡夫表達的原因是聲音和意義顯現的概念，因此根本名稱表達的原因是正確的概念，因為作者是至尊彌勒。解釋表達的原因是聲音和意義顯現的概念，因為表達者是獅子賢論師，他是凡夫。如《釋量論》中說：『即使是偉大的自性，也是凡夫。』 第二種是：聲音的處所：身體、喉嚨、上顎和舌頭，鼻子、頭頂、牙齒和嘴唇，這八個。作用是：接觸和稍微接觸，收縮和擴張等，這四個。以及氣息和表達意願等。其中，近取因是四大或聲音的微粒，表達意願以及上顎舌頭等是助緣，應知曉。 第三種是：一般來說，命名的規則有四種，即根據處所、補特伽羅、比喻和意義的情況來命名，這在《現觀莊嚴論》的註釋中有解釋，還有很多其他的命名方式。這裡，般若波羅蜜多和現觀是所詮釋的名稱，莊嚴是比喻的名稱，訣竅和解釋是作用的名稱。是根據教典的表達方式。然而，名稱分為有理由的和隨意的兩種，其中通過有理由的方式，一個名稱只有一個。 命名的必要： 第三，分為三點：梵語名稱、藏語名稱、以及最初提到兩者的必要性。 第一點是：爲了瞭解佛法的來源是純正的，並且瞭解此論在梵語中被稱為這個名稱。

【English Translation】 In terms of terminology, a broad explanation meticulously distinguishes between words and meanings; explaining each word individually is a word-by-word explanation; explaining only the difficult-to-understand meanings is a difficult explanation; extracting the fundamental meaning for explanation is an explanation of meaning only; summarizing the fundamental meaning for explanation is a condensed explanation of meaning; combining the fundamental meaning with the Sutra is a Sutra-combined explanation; explaining in a way that others can easily understand is an easy explanation; explaining explanations made by others, and so on. Among these, this Abhisamayalankara is Dharma Friend's explanation of meaning only. Rinpoche said that Serlingpa's explanation was a broad explanation, but this seems to be a translation error and should be understood as a difficult explanation. The reasons for naming: Divided into two: the reason for expression, the condition of the name, and from where it is named. The first is: the reason for expression by Bodhisattva Aryas and Arhats is correct conceptualization. The reason for expression by ordinary beings is the conceptualization of the appearance of sound and meaning, therefore the reason for expressing the root name is correct conceptualization, because the author is the venerable Maitreya. The reason for expressing 'explanation' is the conceptualization of the appearance of sound and meaning, because the expresser is Master Simhabhadra, and he is an ordinary being. As it says in the Pramanavarttika: 'Even a great self-nature is an ordinary person.' The second is: the place of sound: the body, throat, palate, and tongue, nose, crown of the head, teeth, and lips, these eight. The action is: contact and slight contact, contraction and expansion, these four. And breath and the desire to express, and so on. Among these, the immediate cause is the four elements or particles of sound, and the desire to express and the palate, tongue, etc., are the contributing conditions, it should be known. The third is: in general, there are four rules for naming, namely naming according to the circumstances of the place, person, metaphor, and meaning, which is explained in the commentary on the Abhisamayalankara, and there are many other naming methods. Here, Prajnaparamita and Abhisamaya are the names of what is to be expressed, Alamkara is the name of the metaphor, and Upadesha and explanation are the names of the function. It is based on the expression of the scriptures. However, names are divided into two types: reasoned and arbitrary, and among them, through the reasoned method, one name is only one. The necessity of naming: Third, divided into three points: the Sanskrit name, the Tibetan name, and the necessity of mentioning both at the beginning. The first point is: to know that the source of the Dharma is pure, and to know that this treatise is called this name in Sanskrit.

གཉིས་པ་ནི། ཚིག་གཟུང་བདེ་ཞིང་དོན་རྟོགས་སླ་ལ་གཞུང་འདི་ལ་བོད་སྐད་དུ་མིང་ འདི་སྐད་ཟེར་བརྡ་ཤེས་པར་འགྱུར་བའོ། ། གསུམ་པ་ནི། སྤྱིར་མཚན་ཐོག་མར་སྨོས་པས་གླེགས་བམ་བཙལ་སླ་ཞིང་སྐད་གཉིས་ ཀྱིས་དོན་གཅིག་བརྗོད་པར་མཐོང་བས་སྐད་གཉིས་རྣམ་གྲངས་སུ་ཤེས་ལ་སྒྲ་མི་ཤེས་པས་ མི་གོ་བའི་ལེགས་སྦྱར་གྱི་སྐད་སོགས་རང་གིས་གོ་བའིབོད་སྐད་དུ་བསྒྱུར་བས་སྒྱུར་བྱེད་ལ་ བྱས་ཤེས་དྲིན་གཟོ་སྐྱེ་བའི་དགོས་པ་ཡོད་དོ། ། 1-15 ༈ གཞུང་ཚིག་ལ་སྒྲོ་སྐུར་སྤང་བའི་ཡན་ལག་ཏུ་བམ་པོ་དགོད་པ། གཉིས་པ་ནི། བམ་པོ་ནི། སིལ་བུ་མང་བོ་ཕྱོགས་གཅིག་ཏུ་བསྡོམས་པའི་བརྡ་རྙིང་སྟེ་ དེ་ལ་བམ་པོ་ཆེ་བ་ཤླཽ་ཀ་སྟོང་གི་སུམ་ཆ་ལ་བྱས་པ་དང་ཆུང་བ་ཤླཽ་ཀ་སུམ་བརྒྱ་ལ་བྱས་པ་ གཉིས་གཙོ་ཆེ་ཞིང་གཞན་ཡང་ཡོད་མོད་དེ་གཉིས་ལས་འདིར་ཐ་མ་སྟེ་རྒྱ་དཔེ་ལ་ཤླཽ་ཀ་སྟོང་ ལྔ་བརྒྱ་ཞེས་འབྱུང་བས་སོ། །ཤླཽ་ཀ་ནི་ཚིགས་བཅད་ཡིན་ན་རྐང་བ་བཞིའོ། །ལྷུག་པ་ཡིན་ན་ ཚེག་བར་སོ་གཉིས་ལ་ཤླཽ་ཀ་གཅིག་ཏུ་བགྲང་ངོ་། །(ཆོས་བཤེས་)ལ་ལར་སོ་གསུམ་ཞེས་འབྱུང་ བ་ནི་མ་དག་པའོ། །དགོས་པ་གཞུང་ཚད་མང་ཉུང་རྟོགས་པ་དང་གཞུང་ཚིག་ལ་སྒྲོ་སྐུར་སྤང་ བའི་ཕྱིར་ལོཙྪ་བས་བྱས་ཀྱི་རྒྱ་དཔེ་ལ་མེད་དོ། །དང་པོ་ཞེས་པ་ནི་ལྔ་ཡོད་པའི་ཐོག་མ་འཆད་ པ་ནི་ཞེས་སྦྱར་ཏེ། འོག་མ་རྣམས་སུ་ཡང་དེས་ཤེས་པར་བྱའོ། ། ༈ འགྱུར་མཐར་ཕྱིན་པའི་ཡན་ལག་ཏུ་ལོཙྪ་བའི་ཕྱག་མཆོད་དགོད་པའོ། ། གསུམ་པ་ནི། ཕྱག་འཚལ་ལོ། །ཞེས་དྲང་ངོ་། །གང་ལ་ན། མ་རིག་པའི་གཉིད་ལས་ སངས་ཤིང་ཤེས་བྱ་ལ་བློ་རྒྱས་པས་ན་སངས་རྒྱས་ཏེ། བུདྡྷ་ཞེས་པ་གཉིད་སངས་པ་དང་ པད་འདབ་རྒྱས་པ་གཉིས་ཀ་ལ་འཇུག་ཅིང་སྔོན་གྱི་ལོཙྪ་བས་གཉིས་ཀ་བསྡོམས་ནས་ བསྒྱུར་བའོ། །ཇི་སྐད་དུ། མ་རིག་གཉིད་ལས་སངས་ཕྱིར་དང་། །ཤེས་བྱ་ལ་ཡང་བློ་རྒྱས་ ཕྱིར། །སངས་རྒྱས་པད་མ་ལྟར་སངས་རྒྱས། །དེ་ཕྱིར་སངས་རྒྱས་མཚན་གསོལ་ཏོ། །ཞེས་ སོ། །ཡང་ན་སྒྲིབ་གཉིས་ཀྱི་ཚོགས་སངས་ནས་བློ་རྒྱས་པས་ན་སངས་རྒྱས་སམ། མ་རིག་ པའི་གཉིད་ཀྱིས་ལོག་པའི་སེམས་ཅན་རྣམས་བསྐྱབ་པའི་ཕྱིར་སད་པར་མཛད་པས་ནའམ། སྒྲིབ་པ་མ་ལུས་པ་བསལ་ཞིང་ཐོགས་པ་མེད་པའི་ཡེ་ཤེས་ཤེས་བྱ་ཐམས་ཅད་ལ་རྒྱས་པས་ ན་སངས་རྒྱས་ཞེས་འཕགས་པ་ཐོགས་མེད་ཀྱིས་སངས་རྒྱས་རྗེས་དྲན་འགྲེལ་པར་རོ། །དང་ ནི་སྡུད་ཚིག་གོ །བདག་མེད་གཉིས་དང་རང་གཞན་གྱི་དོན་གཉིས་དང་ཀུན་བྱང་གི་དོན་ཀུན་ དང་མྱང་འདས་ཐོབ་པས་མི་ཟད་པའི་རྟོགས་པ་དང་། གདུལ་བྱ་འདུལ་བའི་ཐབས་རྟོགས་ པས་ན་བྱང་སེམས་ཏེ། དེ་ཉིད་བཟང་རྟོགས་དོན་ཆེན་ལེགས་རྟོགས་དང་། །དོན་ཀུན་རྟོགས་ 1-16 དང་རྟག་ཏུ་རྟོགས་པ་དང་། །ཐབས་རྣམས་རྟོགས་པར་འགྱུར་བའི་ཁྱད་པར་རྒྱུ།

【現代漢語翻譯】 第二，容易理解詞語，容易理解含義，並且通過本書的藏語名稱，能夠理解其含義。 第三，一般來說，首先提到名稱，容易找到書本，並且看到兩種語言表達相同的含義，因此可以理解為兩種語言的同義詞，並且因為不理解聲音，所以將自己理解的梵語等語言翻譯成藏語，因此翻譯者會產生感恩之心。 作為避免歪曲經文詞句的支分，安置品。 第二，品，是古語，意思是將許多小部分彙集在一起，其中大品是1000頌的三分之一，小品是300頌，這兩種最主要，雖然還有其他的，但這裡指的是後者，因為在漢文版本中記載為1500頌。頌是詩句，有四句。如果是散文，則32個音節算作一頌。（法友）有些人說是33個音節，那是不正確的。這樣做的必要是爲了瞭解經文的篇幅長短，並且爲了避免歪曲經文詞句，這是譯師所為，漢文版本中沒有。『第一』是指五種之中的第一個要講解的，以此類推。後面的也應該明白。 作為圓滿翻譯的支分，安置譯師的禮敬。 第三，頂禮！向誰頂禮呢？向從無明的睡眠中醒來，並且智慧增長的佛陀頂禮。『布達』（藏文：སངས་རྒྱས།，梵文天城體：बुद्ध，梵文羅馬擬音：Buddha，漢語字面意思：覺者）既有醒來的意思，也有蓮花盛開的意思，以前的譯師將兩者結合起來翻譯。正如所說：『從無明睡眠中醒來，並且對知識也增長智慧，佛陀如蓮花般盛開，因此被稱為佛陀。』或者說，從二障的集合中醒來而增長智慧，所以是佛陀嗎？還是爲了拯救被無明睡眠迷惑的眾生而醒來呢？或者說，因為消除了所有的障礙，並且對無礙的智慧和所有知識都增長，所以被稱為佛陀，這是聖者無著在《隨念三寶經釋》中所說。『和』是 جمع詞。因為獲得了無我二諦、自他二利和一切清凈的意義，以及不滅的證悟，並且因為領悟了調伏所化眾生的方法，所以是菩薩。即，善於領悟、領悟重大意義、徹底領悟，領悟一切意義、恒常領悟，以及成為領悟各種方法的因。

【English Translation】 Secondly, it is easy to understand the words, easy to understand the meaning, and through the Tibetan name of this book, one can understand its meaning. Thirdly, generally speaking, mentioning the name first makes it easy to find the book, and seeing that two languages express the same meaning, it can be understood as synonyms in two languages. And because one does not understand the sounds, translating languages such as Sanskrit, which one understands, into Tibetan, the translator will develop a sense of gratitude. As a branch of avoiding distortion of the scriptures' words and sentences, the chapter is placed. Secondly, a chapter is an ancient term meaning gathering many small parts together. Among them, a large chapter is one-third of 1000 shlokas, and a small chapter is 300 shlokas. These two are the most important, although there are others. But here, it refers to the latter, because it is recorded as 1500 shlokas in the Chinese version. A shloka is a verse, with four lines. If it is prose, then 32 syllables are counted as one shloka. Some (Dharma friends) say 33 syllables, which is incorrect. The necessity of doing this is to understand the length of the scripture and to avoid distorting the words and sentences of the scripture. This is done by the translator and is not in the Chinese version. 'First' refers to the first of the five to be explained, and so on. The following should also be understood. As a branch of perfect translation, the translator's homage is placed. Third, I prostrate! To whom do I prostrate? I prostrate to the Buddha, who has awakened from the sleep of ignorance and whose wisdom has increased. 'Buddha' (藏文：སངས་རྒྱས།，梵文天城體：बुद्ध，梵文羅馬擬音：Buddha，漢語字面意思：覺者) means both awakened and lotus blooming. The former translators combined the two to translate. As it is said: 'Awakened from the sleep of ignorance, and also increasing wisdom about knowledge, the Buddha blooms like a lotus, therefore he is called Buddha.' Or, is it because one awakens from the collection of the two obscurations and increases wisdom, so he is a Buddha? Or is it to save sentient beings deluded by the sleep of ignorance that he awakens? Or, because he has eliminated all obstacles and has increased unobstructed wisdom and all knowledge, he is called Buddha, as the venerable Asanga said in the commentary on the Sutra on Recollecting the Three Jewels. 'And' is a conjunction. Because one has attained the two truths of selflessness, the two benefits of self and others, and the meaning of all purity, as well as the inexhaustible realization, and because one has understood the methods of taming those to be tamed, therefore he is a Bodhisattva. That is, being good at understanding, understanding great meaning, thoroughly understanding, understanding all meanings, constantly understanding, and becoming the cause of understanding various methods.

།དེས་ན་བྱང་ ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཞེས་བྱའོ། །ཞེས་སོ། །ཡང་ན་བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་པས་ན་བྱང་ཆུབ་སེམས་ དཔའ་འོ། །ཉན་ཐོས་རྣམས་ཀྱང་རང་གི་བྱང་ཆུབ་ལ་སེམས་པས་ན་སེམས་དཔའ་ཆེན་པོ་སྟེ་ ཆེན་པོ་བདུན་དང་ལྡན་པའི་ཕྱིར་རོ། །བདུན་ནི། ཆོས། སེམས་བསྐྱེད། མོས་པ། བསམ་པ། ཚོགས། དུས། ཡང་དག་པར་འགྲུབ་པ་ཆེན་པོ་སྟེ་རྒྱས་པར་སཱ་ལུ་ལྗང་བའི་འགྲེལ་པར་ཀ་ ཤིས་སོ། །གནོད་འཇོམས་སུ། བྱང་ཆུབ་དང་སེམས་ཅན་ལ་དམིགས་པས་བྱང་ཆུབ་སེམས་ དཔའ་འོ། །ཞེས་སོགས་དང་། ཆེན་པོ་བཅུ་གཅིག་དང་ལྡན་པས་སེམས་དཔའ་ཆེན་པོ་ཞེས་ སོགས་བཤད་དོ། །ཤེས་རབ་ཀྱིས་བྱང་ཆུབ་ལ་དམིགས་པས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ། སྙིང་ རྗེས་སེམས་ཅན་ལ་དམིགས་པས་སེམས་དཔའ་ཆེན་པོ་ཞེས་འགྲེལ་ཆེན་སོགས་ལས་མང་ པོ་བཤད་དོ། །དེ་དག་ཐམས་ཅད་ལའོ། །གང་གིས་ན་ལོཙྪ་བས་སོ། །གང་གི་ཚེ་ན་བསྒྱུར་ བའི་ཐོག་མར་རོ། །གང་གི་དོན་དུ་ན། གནས་སྐབས་དང་མཐར་ཐུག་གི་དོན་མཐའ་དག་ འགྲུབ་པའམ། ཁྱད་པར་དུ་འགྱུར་མཐར་ཕྱིན་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་དུའོ། །ཕྱག་འདི་དག་སྡེ་སྣོད་ ངོས་འཛིན་དུ་འཆད་པ་ནི་ནོར་ཏེ་ངག་ལས་ཤེས་སོ།། ༈ །། ༄། །རྩོམ་བྱེད་མཛད་པ་པོས་བཀོད་པའི་བསྟན་བཅོས་ཉིད་བཤད་པ། གཉིས་པ་ལ་གསུམ། རྩོམ་པ་ལ་འཇུག་པ་ཐོག་མའི་དོན། བརྩམ་པར་བྱ་བ་གཞུང་གི་ དོན། བརྩམ་པ་མཐར་ཕྱིན་པ་མཇུག་གི་དོན་ནོ། ། ༈ རྩོམ་པ་ལ་འཇུག་པ་ཐོག་མའི་དོན། དང་པོ་ལ་གཉིས། འགྲེལ་པ་རྩོམ་པ་ལ་འཇུག་པ། རྩ་བ་རྩོམ་པ་ལ་འཇུག་པའོ། ། ༈ འགྲེལ་པ་རྩོམ་པ་ལ་འཇུག་པ། དང་ པོ་ལ། མཆོད་བརྗོད་བརྩམ་པར་དམ་བཅའ་བཤད། བླ་མ་བརྒྱུད་པས་ཕྱེ་ཚུལ་བཤད། རྩོམ་ པར་རིགས་ཤིང་སྤྲོ་བ་བཤད་པའོ། ། ༈ མཆོད་བརྗོད་བརྩམ་པར་དམ་བཅའ་བཤད་པ། དང་པོ་ལ། མཆོད་བརྗོད་དང་དམ་བཅའ་གཉིས་ལས་ ༈ མཆོད་པར་བརྗོད་པ། དང་པོ་ལ་དགོས་བསྡུས་ཚིག་གསུམ་ལས། དང་པོ་ལ། རང་དོན་དང་། གཞན་དོན་གྱི་དགོས་པའོ། །དང་པོ་ནི། དམ་པའི་སྤྱོད་པ་དང་ 1-17 མཐུན་པར་བསྟན་པའི་ཕྱིར་དུ་སྟེ། འཇིག་རྟེན་ན་དམ་པ་རྣམས་ཕལ་ཆེར་ཡུལ་ཁྱད་པར་ ཅན་ལ་ཕྱག་འཚལ་ནས་རང་འདོད་པའི་(ཆོས་བཤེས་དངོས་)ལས་ལ་འཇུག་ཅིང་འདིར་ཡང་ རྩོམ་པའི་དང་པོར་ཡུལ་ཁྱད་པར་ཅན་ལ་ཕྱག་འཚལ་བ་སྣང་བས་སློབ་དཔོན་འདི་ཡང་དམ་ པར་རྟོགས་པ་དང་། རྩོམ་པ་མཐར་(གསེར་)ཕྱིན་པའི་ཡང་ཆེད་དེ་ཡུལ་ཁྱད་པར་ཅན་ལ་ཕྱག་ འཚལ་བས་བསོད་ནམས་ཆེན་པོ་སྐྱེ་ལ་བསོད་ནམས་ཅན་གྱི་བསམ་པ་ངེས་པར་འགྲུབ་ སྟེ། རྒྱ་རོལ་ལས། བསོད་ནམས་ལྡན་པའི་མི་ཡི་བསམ་པ་རྣམས་ཀྱང་འགྲུབ། །ཅེས་ཆོས་ བཤེས་སོ། །བློ་བརྟན་གྱིས་བསོད་ནམས་འཕེལ་ན་རྩོམ་པ་ལ་བར་ཆད་དང་བགེགས་ཀྱིས་ མི་ཚུགས་པར་ཚེགས་ཆུང་ངུས་རྫོགས་པར་འགྱུར་རོ། །ཞེས་སོ། ། གཉིས་པ་ནི། དམ་པའི་ཕྱ

【現代漢語翻譯】 因此，被稱為菩薩（Byang Chub Sems Dpa）（覺悟的勇士）。或者，因為心向覺悟，所以是菩薩。聲聞（Nyan Thos）們也因為心向自己的覺悟，所以是偉大的勇士，因為他們具備七種偉大。這七種是：法、發心、信解、思維、積聚、時、真實成就的偉大。詳細內容在《薩魯江巴釋》（Sa Lu Ljang Ba'i Grel Pa）中有所闡述。在《損惱摧毀》（Gnod 'Joms）中說：『因為專注于覺悟和眾生，所以是菩薩。』等等。還說，因為具備十一種偉大，所以是偉大的勇士。以智慧專注于覺悟，所以是菩薩；以慈悲專注于眾生，所以是偉大的勇士。』在《大疏》（'Grel Chen）等中有很多闡述。所有這些都是如此。由誰來做呢？由譯師（Lo Tstsha Ba）來做。在什麼時候呢？在翻譯的開始。爲了什麼目的呢？爲了成就暫時和究竟的一切利益，或者特別是爲了使變化達到究竟。這些頂禮句在識別部類時解釋是錯誤的，這是口頭傳授的知識。 第二，講述作者所著的論典。分為三部分：開始著述的最初意義，將要著述的正文意義，以及著述完成的結尾意義。 第一，開始著述的最初意義。 第一部分分為兩部分：開始著述釋論，開始著述根本。 第一，開始著述釋論。 第一部分包括：宣說禮讚和立誓著述，宣說上師傳承的開顯方式，以及宣說著述的合理性和喜悅。 第一，宣說禮讚和立誓著述。 第一部分包括禮讚和立誓兩部分。 第一，禮讚。 第一部分包括三個總結性的要點。 第一點是：自身利益和他者利益的必要性。首先是：爲了與聖者的行為相一致而展示。因為世間聖者大多在特殊的處所頂禮，然後開始自己想要從事的事業（法、友），這裡也是在著述之初向特殊的處所頂禮，所以可以認識到這位導師也是聖者，並且也是爲了著述最終（黃金）完成，因為向特殊的處所頂禮會產生巨大的福德，而有福德之人的想法必定會實現。正如《廣遊戲經》（rGya Rol Las）所說：『有福德之人的所有想法都會實現。』這是法友。智穩（Blo brTan）說，如果福德增長，著述就不會被障礙和魔障所阻礙，而是會以很小的努力就能完成。 第二點是：聖者的利益。

【English Translation】 Therefore, he is called a Bodhisattva (Byang Chub Sems Dpa) (Warrior of Enlightenment). Or, because the mind is set on enlightenment, he is a Bodhisattva. Even the Sravakas (Nyan Thos) are great warriors because their minds are set on their own enlightenment, for they possess seven greatnesses. These seven are: Dharma, generation of the mind, faith, thought, accumulation, time, and the greatness of true accomplishment. Details are explained in the commentary on 'Salu Jiangba' (Sa Lu Ljang Ba'i Grel Pa). In 'Subduing Harm' (Gnod 'Joms), it says: 'Because he focuses on enlightenment and sentient beings, he is a Bodhisattva.' and so on. It is also said that because he possesses eleven greatnesses, he is a great warrior. With wisdom, he focuses on enlightenment, so he is a Bodhisattva; with compassion, he focuses on sentient beings, so he is a great warrior.' Many explanations are given in the 'Great Commentary' ('Grel Chen) and others. All of these are so. By whom? By the translator (Lo Tstsha Ba). At what time? At the beginning of the translation. For what purpose? To accomplish all temporary and ultimate benefits, or especially to bring about the ultimate in change. It is wrong to explain these prostration verses as identifying categories; this is knowledge from oral transmission. Second, explaining the treatise composed by the author. It is divided into three parts: the initial meaning of beginning to compose, the meaning of the text to be composed, and the concluding meaning of completing the composition. First, the initial meaning of beginning to compose. The first part is divided into two parts: beginning to compose the commentary, and beginning to compose the root text. First, beginning to compose the commentary. The first part includes: declaring the praise and vow to compose, explaining the manner of revealing the lineage of gurus, and explaining the rationality and joy of composing. First, declaring the praise and vow to compose. The first part includes two parts: praise and vow. First, praise. The first part includes three summary points. The first point is: the necessity of one's own benefit and the benefit of others. First, it is to show conformity with the behavior of the holy ones. Because most of the holy ones in the world prostrate in special places and then begin the work they want to engage in (Dharma, friend), and here also, at the beginning of the composition, prostration is made to a special place, so it can be recognized that this teacher is also a holy one, and it is also for the ultimate (golden) completion of the composition, because prostration to a special place will generate great merit, and the thoughts of a meritorious person will surely be fulfilled. As the 'Extensive Play Sutra' (rGya Rol Las) says: 'All the thoughts of a meritorious person will be fulfilled.' This is a Dharma friend. Zhiwen (Blo brTan) said that if merit increases, the composition will not be hindered by obstacles and demons, but will be completed with very little effort. The second point is: the benefit of the holy ones.

ག་གི་ཡུལ་ཡུམ་དེ་ཡང་དམ་པ་སྟེ་དམ་པས་འདོད་པར་བྱ་བའི་ ཕྱིར་རོ་སྙམ་ནས་དད་པའི་རྗེས་འབྲང་རྣམས་ཡུམ་གྱི་མདོ་བསྟན་བཅོས་འགྲེལ་བཅས་ལ་ འཇུག་པའི་ཐབས་སུ་འགྱུར་བའོ། །ཆོས་བཤེས་ཀྱི་དགོངས་པའོ། །པཎྜི་ཏ་རྒྱལ་བ་ཅན་ནི་ དད་པ་མེད་པར་བསྟན་བཅོས་ལ་བལྟས་ཏེ། མཆོད་པར་བརྗོད་པས་ཀྱང་བསོད་ནམས་སུ་ འགྱུར་བས་མཆོད་བརྗོད་བཀོད་དོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །གཉིས་པ་ནི། རྒྱལ་ཡུམ་ཤེར་ཕྱིན་ལ་གུས་ པས་འདུད་དོ་ཞེས་པའོ། །གསུམ་པ་ལ་གཉིས་ལས། ཕྱག་གི་ཡུལ་དགོད་པ་ནི། ཤེར་རབ་ ཕ་རོལ་ཕྱིན་པ་ཞེས་ཏེ། འདིར་སྔ་རབས་པ་དག་ཐེག་པ་གསུམ་གྱི་ལམ་ལྔ་ཐམས་ཅད་ཤེར་ ཕྱིན་མཚན་ཉིད་པར་སྨྲ་བ་ནི་བབ་ཅོལ་ཏེ། སྡུད་པར། ཐབས་མེད་ཤེས་རབ་བྲལ་བས་ཉན་ ཐོས་ཉིད་དུ་ལྟུང་། །ཞེས་དང་། དེ་ནི་མཚན་མར་དམིགས་སྒོ་ནས། །ཐབས་མ་ཡིན་པས་རིང་ བ་སྟེ། །ཞེས་སོགས་དང་འགལ་ཞིང་། ཤེར་ཕྱིན་མཚན་ཉིད་པ་ཡིན་ན་ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་ རྟོགས་དགོས་པ་ལ། ཐེག་ཆེན་སེམས་བསྐྱེད་མེད་པའི་རྒྱུད་ལ་ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་རྟོགས་ པ་མེད་ཅེས། ཆེར་འོས་སེམས་བསྐྱེད་སྤངས་པའི་སྐྱེ་བོ་དག །གཞན་དོན་སེམས་དང་དེ་ཡི་ 1-18 ཐབས་རྙེད་དང་། །དགོངས་ཆེན་དོན་དང་དེ་ཉིད་མཆོག་མཐོང་བའི། །བདེ་བ་དེ་སྤངས་ཞི་ བར་འགྲོ་བར་འགྱུར། །ཞེས་དང་། ཐེག་བསྡུས་བཤད་སྦྱར་ལས། བསེ་རུ་ལྟ་བུ་རྣམས་ལ་ ནི། །ཕ་རོལ་ཕྱིན་དྲུག་མིང་ཡང་མེད། །ཅེས་སོགས་མཐའ་ཡས་པ་དང་འགལ་ལོ། །དེས་ན་ མཚན་མཚོན་གཞི་གསུམ་ལས་དང་པོ་ནི། སློབ་དཔོན་དང་གསེར་གླིང་པ་ཨ་བྷ་ཡ་སོགས་ཀྱི་ ལུགས་ལྟར་ན། ཆོས་རབ་ཏུ་རྣམ་འབྱེད་ཀྱི་བློ་རབ་ཀྱི་མུ་མཐར་ཕྱིན་པའོ། །འགྲེལ་ཆེན་ལས། དེ་ཡང་ཤེས་པར་བྱ་བ་ཆོས་རབ་ཏུ་རྣམ་པར་འབྱེད་པའི་མཚན་ཉིད་ཤེར་ཕྱིན་ནི་ཤེར་ཕྱིན་ ཏེ། ཞེས་དང་། གསེར་གྱིས་རབ་ཀྱི་མཐར་སོན་པ་སྟེ། ཞེས་དང་། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་ ནི་དངོས་ཡིན་ཞེས་སློབ་དཔོན་དེ་གསུམ་ཅར་གྱིས་སོ། །ཤཱནྟི་ལྟར་ན་སྟོང་ཉིད་ལ་དམིགས་ པའི་བྱང་འཕགས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་ཏེ། དག་ལྡན་དུ། སྟོང་པ་ཉིད་ལ་དམིགས་པའི་ཕྱིར་ཤེས་རབ་ ཅེས་དང་། སྦྱོར་ལམ་དང་ཆོས་སྐུ་མཛད་པ་དང་བཅས་པ་བཏགས་པ་བར་བཤད་པས་སོ། ། མདོ་ཚིག་ལྟར་ན། ཆོས་རབ་ཏུ་རྣམ་འབྱེད་འཁོར་གསུམ་དུ་མི་རྟོག་པའི་བློ་ཞེས་པར་རུང་སྟེ། བདག་ནི་ཤེས་རབ་བསྒོམ་མོ། །ཤེས་རབ་ནི་འདིའོ། །འདི་རྣམས་ཀྱི་དོན་དུའོ་སྙམ་ན་ཤེས་ རབ་ཉིད་དུ་འགྱུར་གྱི་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པར་འགྱུར་བ་ནི་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་གསུངས་ པས་དེ་ལྟར་འཕངས་སོ། ། གཉིས་པ་ནི། སྟོང་པ་ཉིད་ལ་དམིགས་པའི་ཕྱིར་མཆོག་ཏུ་གྱུར་པའི་ཤེས་པ་ཡིན་པས་ ཤེས་རབ། དེ་ཡང་ཡིན་ལ་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་ཅིང་སོང་བ་ཡང་ཡིན་པས་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ ཕྱིན་པའོ།

【現代漢語翻譯】 想到『那裡的國土和佛母也是神聖的，因為神聖者想要這樣做』，信徒們就會因此而進入佛母的經、論及其註釋之中。這是Chos bShes的觀點。班智達Gyalwa Chän則說：『沒有信仰地閱讀論著，即使是讚頌也會變成功德，所以寫下讚頌。』 第二是：以恭敬之心頂禮佛母般若波羅蜜多。 第三部分分為兩點。首先是頂禮的對境：『般若波羅蜜多』。這裡，一些古人說三乘的所有五道都是般若波羅蜜多的自性，這是胡說八道。因為《攝頌》中說：『無方便的智慧會導致墮落為聲聞。』並且，『那是通過執著于相，因為不是方便所以是遙遠的。』等等相違背。如果般若波羅蜜多是自性，就必須證悟法無我，但是沒有大乘發心的相續中沒有證悟法無我。如經中說：『捨棄廣大發心之人，將走向寂滅，捨棄利益他人的心及其方便，捨棄偉大意圖的意義及其殊勝見解的安樂。』並且，《攝大乘論釋》中說：『像貓眼石那樣的事物，甚至沒有六波羅蜜多的名稱。』等等，有無盡的矛盾之處。因此，在名、所詮、基礎這三者中，第一種是：按照導師和金洲大師阿底峽等人的觀點，是妙觀察智到達極致。正如《釋論》中所說：『那也應該知道，區分諸法的自性，般若波羅蜜多就是般若波羅蜜多。』並且，『到達黃金的極致。』並且，三位導師都說：『佛的智慧是真實的。』按照寂天論師的觀點，是緣于空性的聖者智慧。正如《集學論》中所說：『因為緣于空性，所以是智慧。』並且，結合道和法身及其事業，說是假名。 按照經文的說法，可以說是不執著三輪的妙觀察智。如果想『我正在修習智慧，智慧就是這個，這是爲了這些』，那麼就會變成智慧本身，但不會變成般若波羅蜜多。』這樣說的。 第二種是：因為是緣于空性的最殊勝的智慧，所以是智慧。那既是智慧，也是到達彼岸並已逝去的，所以是般若波羅蜜多。

【English Translation】 Thinking, 'That land and the Mother of the Buddhas are also sacred, because the sacred ones want to do so,' the followers of faith will thus enter into the sutras, treatises, and commentaries of the Mother. This is the view of Chos bShes. Pandit Gyalwa Chän said, 'Reading the treatises without faith, even praising becomes merit, so I wrote the praise.' The second is: I prostrate with reverence to the Mother, the Prajñāpāramitā. The third part is divided into two points. First, the object of prostration: 'Prajñāpāramitā.' Here, some ancient people say that all five paths of the three vehicles are the nature of Prajñāpāramitā, which is nonsense. Because the 'Compendium of Sutras' says, 'Wisdom without means leads to falling into the state of a Śrāvaka.' And, 'That is through clinging to characteristics, because it is not a means, it is distant.' and so on are contradictory. If Prajñāpāramitā is the nature, one must realize the selflessness of phenomena, but there is no realization of the selflessness of phenomena in the continuum without the generation of Bodhicitta of the Mahāyāna. As the sutra says, 'Those who abandon the vast Bodhicitta will go to peace, abandoning the mind that benefits others and its means, abandoning the meaning of the great intention and the happiness of its supreme view.' And, the 'Commentary on the Compendium of the Mahāyāna' says, 'Things like cat's eye stones do not even have the name of the six perfections.' and so on, there are endless contradictions. Therefore, among the name, the signified, and the basis, the first is: According to the views of the teacher and the master of Suvarṇadvīpa, Atiśa, etc., it is the discriminating wisdom that has reached the ultimate limit. As the 'Commentary' says, 'That should also be known, the characteristic of discriminating phenomena, Prajñāpāramitā is Prajñāpāramitā.' And, 'Reaching the ultimate limit of gold.' And, all three teachers said, 'The wisdom of the Buddha is real.' According to Śāntideva, it is the wisdom of the noble ones who focus on emptiness. As the 'Compendium of Trainings' says, 'Because it focuses on emptiness, it is wisdom.' And, combining the path and the Dharmakāya and its activities, it is said to be a nominal designation. According to the words of the sutra, it can be said to be the discriminating wisdom that does not conceptualize the three spheres. If one thinks, 'I am practicing wisdom, this is wisdom, this is for these,' then it will become wisdom itself, but it will not become Prajñāpāramitā.' That's what it says. The second is: Because it is the most supreme wisdom that focuses on emptiness, it is wisdom. That is both wisdom and has reached the other shore and has passed away, so it is Prajñāpāramitā.

།གང་གི་ཕ་རོལ་ཅེ་ན། བྱང་སེའི་ནི་རྣམ་པར་རྟོག་པའི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་ལ་སངས་ རྒྱས་ཀྱི་ནི་དག་པའི་ཕ་རོལ་ཏུའོ་ཞེས་དག་ལྡན་ལས་སོ། །ཡང་པྲཛྙཱ་ཞེས་པའི་པྲ་ཕྲལ་ཏེ་པཱ་ར་ མཱརྠ་ཞེས་བསྒྱུར་བས་དོན་དམ་པ་ཛྙཱ་ནི་ཛྙཱ་ན་སྟེ་ཤེས་རབ། དོན་དམ་པ་ཤེས་པས་ཤེས་རབ་ སྟེ་དོན་དམ་ཤེས་པའི་ཕྱིར་བཤད་དོ། །ཞེས་སོ། །གཞན་ཡང་། གཞན་སྒྲ་ཤེས་དང་སོ་སོར་ 1-19 ནི། །རང་རིག་རབ་ཏུ་ཤེས་ཕྱིར་དང་། །རབ་ཞི་འཐོབ་ཤེས་རབ་ཕུལ་བྱུང་། །ཡོན་ཏན་འཐོབ་ ཤེས་ཕྱིར་ཤེས་རབ། །(ཆོས་བཤེས་)ཞེས་པས་གཞན་གྱི་སྒྲ་ལས་ཤེས་པའི་ཤེས་རབ་ཚོགས་ སྦྱོར་ལའོ། །སོ་སོ་རང་གིས་རིག་པའི་ཤེས་རབ་མཐོང་ལམ་དང་འབྲས་ཡུམ་ཤེས་བྱ་ཇི་སྙེད་ པ་རབ་ཏུ་ཤེས་པའི་ཤེས་རབ་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་ཏེ་རྗེས་ཐོབ། སྒོམ་སྤང་རབ་ཏུ་ཞི་བ་ འཐོབ་ཅིང་རྟོགས་པ་ཕུལ་དུ་བྱུང་བར་འགྲོ་བའི་ཤེས་རབ་སྒོམ་ལམ་ལའོ། །ཡོན་ཏན་མ་ ལུས་པ་འཐོབ་པ་ཤེས་པའི་ཤེས་རབ་ཁྱད་པར་གྱི་ལམ་ལའོ། །ཞེས་ཆོས་བཤེས་ཀྱི་དོན་ནོ། ། སོ་སོ་རང་རིག་པའི་ཤེས་རབ་མཐོང་སྒོམ་དང་འབྲས་ཡུམ་ཞེས་གསུངས་པ་ནི་ཆོས་བཤེས་ དང་མི་མཐུན་ནོ། །ཀྱི་ནི་གཞི་མཐུན་པའི་འབྲེལ་བའི་སྒྲ་ཡིན་ལ་ཆོས་བཤེས་ཀྱིས། བྱིས་པ་ རྣམས་ཀྱི་ཡུལ་དུ་གྱུར་པ་འཁོར་བ་ནི་ཚུར་རོལ་ཏེ་དེ་ལས་འདས་ཤིང་རིང་དུ་སོང་བས་ཕ་ རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་སྟེ་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་ཕྱིར་ཕར་ཕྱིན་ཞེས་སོགས་དང་། གནོད་ འཇོམས་སུ། སྨོན་ལམ་དང་བརྩོན་འགྲུས་བརྩམས་པ་དང་ཉོན་མོངས་པ་དང་ལས་དང་སྡུག་ བསྔལ་དང་འཁོར་བ་དང་རྣམ་པར་རྟོག་པ་དང་ཡོན་ཏན་དང་ཤེས་པར་བྱ་བ་དང་རྣམ་པ་འདི་ དགུའི་ཕ་རོལ་ཏུ་སོན་པའི་ཕྱིར། ཞེས་སོ། །ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པར་གྱུར་ཕ་ རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པར་འགྱུར་བས་དེའི་ཕྱིར་ཕར་ཕྱིན་ཞེས་བྱའོ་ཞེས་མདོ་ལས་སོ། །མདོར་ན་ འཁོར་གསུམ་དུ་རྟོག་པའི་ཕ་རོལ་ཏུ་སོན་པ་ཞེས་སྦྱར་རོ། །གསུམ་པ་ལ་སློབ་དཔོན་སོགས་ ལྟར་ན་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་དངོས་ཡིན་ལ་གཞུང་ལམ་ནི་བཏགས་པ་པ་ཡིན་ཏེ་འདོགས་ པའི་རྒྱུ་མཚན་ནི་ལམ་ལ་འབྲས་བུའི་མིང་གིས་བཏགས། གཞུང་ལ་བརྗོད་བྱའམ་འབྲས་ བུའམ་རྒྱུའི་མིང་གིས་བཏགས་ཏེ། དེ་བརྗོད་བྱར་སྟོན་པའི་ཕྱིར་དང་དེ་རྟོགས་པའི་རྒྱུ་ཡིན་ པའི་ཕྱིར་དང་དེས་བསྟན་པའི་འབྲས་བུ་ཡིན་པས་སོ། །བཏགས་པའི་དགོས་པ་དངོས་ཐོབ་ པར་འདོད་པས་རྒྱུ་དེ་གཉིས་ལ་བསླབ་དགོས་སོ་ཞེས་ཤེས་པའི་དོན་དུའོ། །དངོས་ལ་གནོད་ 1-20 བྱེད་སྔར་བཤད་མཚན་ཉིད་དེ་མེད་པས་སོ། །འགྲེལ་ཆེན་ལས་སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་ འདས་ཀྱི་གཉིས་སུ་མེད་པའི་ཡེ་ཤེས་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུ་ནི་དངོས་ཡིན་ལ་དེ་ཐོབ་པ་དང་རྗེས་སུ་ མཐུན་པ་ཉིད་ཀྱིས་ན་ཚིག་དང་ངག་གི་ཚོགས་ཀྱི་གཞུང་དང་མཐོང་བ་ལ་སོ

【現代漢語翻譯】 何謂『彼岸』？對菩薩而言，是超越分別唸的彼岸；對佛陀而言，是清凈的彼岸。這是出自《具德經》的解釋。此外，『般若』（Prajna）中的『般』（Pra）是分離，意為『勝義』（Paramartha），即究竟真實；『若』（jna）是『智慧』（jnana），即智慧。以勝義智慧來理解般若，是爲了證悟勝義智慧而宣說的。 此外，《教友》中說：『由他聲知，及個別知。自悟極爲了知故，極寂得智般若勝，得功德智故為般若。』意思是，從他人的言語中瞭解到的智慧，是積聚資糧的智慧。個別地、自己證悟的智慧，是見道和果母，是如實了知一切所知之智慧，是世俗的智慧，即后得智。通過修行斷除煩惱，獲得極度寂靜，並達到卓越證悟的智慧，是修道。獲得所有功德，了知一切的智慧，是殊勝道。這是《教友》的含義。個別地、自己證悟的智慧，見道、修道和果母，這種說法與《教友》的觀點不一致。 『的』字是表示基礎相同的關聯詞。而《教友》中說：『對於孩子們來說，輪迴是此岸，超越並遠離輪迴，到達彼岸，因此稱為「到彼岸」，即超越世間。』此外，《摧魔論》中說：『爲了超越願望和精進的造作，以及煩惱、業、痛苦、輪迴、分別念、功德、所知和各種相，所以稱為「到彼岸」。』經中說：『一切法都已到達彼岸，將要到達彼岸，因此稱為「到彼岸」。』總之，可以理解為超越了三輪的執著。 關於第三點，按照導師等的觀點，佛陀的智慧是真實存在的，而經文只是假名安立，安立的原因是以果之名安立於道，以所詮義或果或因之名安立於經文，因為經文能顯示所詮義，是證悟的因，也是經文所闡述的果。安立假名的必要性是爲了讓人明白，如果想要獲得真實的智慧，就必須學習這兩個方面。因為真實存在的智慧沒有之前所說的過患。 《大疏》中說，佛陀世尊無二的如幻智慧是真實存在的，爲了獲得它並與之相應，詞句和語言的集合，以及所見等。

【English Translation】 What is meant by 'the other shore'? For Bodhisattvas, it is the other shore of transcending conceptualization; for Buddhas, it is the other shore of purity. This is according to the explanation in the 'Endowed with Excellence' Sutra. Furthermore, 'Prajna' (般若) in 'Prajna' (Prajna) is separated as 'Pra', meaning 'Paramartha' (勝義), which is ultimate reality; 'jna' is 'jnana' (智慧), which is wisdom. Understanding Prajna with ultimate wisdom is to expound for the sake of realizing ultimate wisdom. Moreover, 'The Friend of Dharma' says: 'Knowing from other sounds, and knowing individually. For the sake of thoroughly knowing self-awareness, the wisdom of attaining supreme peace is excellent, for the wisdom of attaining qualities is Prajna.' It means that the wisdom learned from the words of others is the wisdom of accumulating merit. The wisdom of individually and self-realizing is the path of seeing and the mother of fruits, the wisdom of knowing all knowable things as they are, the conventional wisdom, which is the subsequent wisdom. The wisdom of attaining extreme peace by eliminating afflictions through practice, and reaching excellent realization, is the path of cultivation. The wisdom of knowing how to attain all qualities is the path of distinction. This is the meaning of 'The Friend of Dharma'. The statement that the wisdom of individually and self-realizing is the path of seeing, the path of cultivation, and the mother of fruits is inconsistent with the view of 'The Friend of Dharma'. The word 'of' indicates a relationship of common ground. And 'The Friend of Dharma' says: 'For children, samsara is this shore, transcending and moving away from samsara, reaching the other shore, therefore it is called 'reaching the other shore', which is transcending the world.' Furthermore, 'The Destroyer of Harm' says: 'In order to transcend the creation of aspirations and diligence, as well as afflictions, karma, suffering, samsara, conceptualization, qualities, knowable things, and various aspects, it is called 'reaching the other shore'.' The Sutra says: 'All dharmas have reached the other shore, will reach the other shore, therefore it is called 'reaching the other shore'.' In short, it can be understood as transcending the attachment to the three wheels. Regarding the third point, according to the view of teachers and others, the wisdom of the Buddha is real, while the scriptures are merely nominal establishments. The reason for the establishment is that the name of the fruit is established on the path, and the name of the meaning, fruit, or cause is established on the scriptures, because the scriptures can reveal the meaning, are the cause of realization, and are also the fruit expounded by the scriptures. The necessity of establishing names is to make people understand that if they want to obtain real wisdom, they must study these two aspects. Because the real wisdom does not have the faults mentioned earlier. The 'Great Commentary' says that the non-dual, illusory wisdom of the Buddha, the Blessed One, is real, and in order to obtain it and be in accordance with it, the collection of words and languages, and what is seen, etc.

གས་པའི་མཚན་ ཉིད་ཅན་གྱི་ལམ་ལ་ཡང་ཤེར་ཕྱིན་ཞེས་བྱ་བ་ནི་བཏགས་པ་པའོ་ཞེས་དང་། ཉན་རང་གི་ ལམ་ལ་ཡང་གཙོ་བོའི་མིང་གིས་བཏགས་ཏེ་འགྲེལ་ཆེན་ལས་གཙོ་བོ་ལས་དབང་དུ་བྱས་ པའོ་ཞེས་སོ། །གནོད་འཇོམས་སུ། འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་ཡེ་ཤེས་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པ་ རྡོ་རྗེ་ལྟ་བུའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱིས་བསྡུས་པ་ལ་ཤེར་ཕྱིན་ཞེས་བྱའོ། །དེའི་རྗེས་ལ་ཐོབ་པ་རྣམ་ པར་རྟོག་པ་དང་བཅས་པ་དང་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་ཡེ་ཤེས་མེ་ལོང་ལྟ་བུ་དང་མཉམ་པ་ཉིད་ དང་སོ་སོར་རྟོག་པ་དང་བྱ་བ་སྒྲུབ་པའི་ཡེ་ཤེས་རྣམས་ཀྱང་དེའི་རྒྱུ་ལས་བྱུང་བའི་ཕྱིར་འབྲས་ བུ་ལ་རྒྱུ་བཏགས་ཏེ་ཤེར་ཕྱིན་ཞེས་བྱ་བར་བསྟན་ཏོ། །ཞེས་དང་། བྱང་སེའི་མོས་སྤྱོད་ནས་ ཆོས་སྤྲིན་གྱི་བར་གྱིས་ཀྱང་ཤེར་ཕྱིན་གྱི་མིང་ཐོབ། གཞུང་ལ་ཡང་ཤེར་ཕྱིན་གྱི་མིང་བརྗོད་ ཅེས་དོན་བསྡུས་པའོ། །ཡང་དེ་ལྟར་ཤེར་ཕྱིན་ཞེས་བྱ་བར་བརྗོད་པ་དེ་དག་ལས་འདིར་ནི་ སངས་རྒྱས་ཀྱི་སས་བསྡུས་པའི་ཤེས་རབ་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པ་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པ་ལ་ ཤེར་ཕྱིན་ཞེས་བྱའོ་ཞེས་ཏེ། སངས་རྒྱས་སའི་རྡོར་ཏིང་ཤེར་ཕྱིན་དངོས་དང་དེ་ལས་གཞན་ གཞུང་ལམ་འབྲས་བུ་ཀུན་བཏགས་པ་བར་བཞེད་དོ། །ཉན་རང་གི་ལམ་ལ་ཡང་རྒྱུའི་མིང་ གིས་བཏགས་ཏེ། གནོད་འཇོམས་སུ་ཉན་ཐོས་དང་རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་མཐར་ཕྱིན་པའི་སས་ བསྡུས་པ་དགྲ་བཅོམ་པའི་ལམ་གྱི་ཡེ་ཤེས་ཀྱང་ཤེར་ཕྱིན་གྱི་རྒྱུ་མཐུན་པ་ཡིན་པས་ཤེར་ཕྱིན་ གྱི་མིང་ཐོབ་པར་འགྱུར་རོ་ཞེས་སོ། །ཤཱནྟིས། སྦྱོར་བའི་ལམ་ཅིའི་ཕྱིར་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ཡིན་ ཞེ་ན། དེའི་དོན་དུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཆོས་སྐུ་མཛད་པ་དང་བཅས་པ་ཅིའི་ཕྱིར་ཤེར་ཕྱིན་ ཡིན་ཞེ་ན་དེའི་འབྲས་བུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་ཏེ་ས་བཅུའི་སྟོང་ཉིད་རྟོགས་པའི་ཡེ་ཤེས་ཉིད་ 1-21 ཤེར་ཕྱིན་དངོས་སུ་བཞེད་དོ། །འཕགས་པས་གསལ་ཁ་དངོས་སུ་མི་སྣང་ངོ་། །ཆོས་བཤེས་ ཀྱིས། འདིར་ཤེར་ཕྱིན་ནི་གཉིས་ཏེ། ངོ་བོ་ཉིད་དང་དེ་ལ་བརྟེན་པའོ། །ཅི་ལྟར་ཞེ་ན། ཆོས་ རྣམས་ཀྱི་དེ་བཞིན་ཉིད་ཆོས་རྣམས་ལས་དེ་ཉིད་དང་གཞན་དུ་བརྗོད་པར་བྱ་བ་མ་ཡིན་པ་ནི་ རང་བཞིན་གྱི་ཤེར་ཕྱིན་ཏེ་ཞེས་(བསྡུས་)སོགས་དང་ལུང་དང་སྦྱར་ཏེ། མདོར། ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་ རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ནི་ཡི་གེ་མ་ཡིན་ཏེ་དེ་ལ་སུ་ཡང་སྟོན་པ་དང་ཉན་པ་དང་ཤེས་པར་བྱེད་པ་མེད་ དོ། །ཞེས་གསུངས་སོ། གལ་ཏེ་ཤེར་ཕྱིན་ནི་སེམས་བྱུང་དགེ་བ་ཁྱད་པར་ཅན་ཞིག་ཡིན་པས་ འདུས་བྱས་ཡིན་ལ་དེ་བཞིན་ཉིད་ནི་འདུས་མ་བྱས་ཁོ་ནར་གྲུབ་པའི་མཐའ་ལས་བསྟན་ཏེ་ དེས་ན་ཅི་ལྟར་དེ་བཞིན་ཉིད་ཤེར་ཕྱིན་དུ་འགྱུར། དེ་ལྟ་ན་ནི་འགྲོ་བ་རྣམས་ལ་དེ་བཞིན་ཉིད་ ཡོད་པས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པར་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། སེམས་བྱུང་དགེ་བ་ཁྱ

【現代漢語翻譯】 此外，通往有見地之道的般若波羅蜜多（Prajnaparamita，智慧到彼岸）也被稱為假名安立，聲聞（Shravaka，聽聞佛法者）和獨覺（Pratyekabuddha，獨自覺悟者）之道也以主要名稱來命名。《釋論》中說，這是由主要因素所決定的。在《摧魔論》中說，般若波羅蜜多是指由出世間的無分別智慧，如金剛般的等持（Samadhi，禪定）所攝持的智慧。在其之後獲得的，包括有分別和無分別的智慧，如明鏡般的智慧、平等性智、妙觀察智和成所作智，也因為它們是從那個因產生的，所以將果安立為因，稱為般若波羅蜜多。從菩薩的意樂行到法雲地也獲得了般若波羅蜜多的名稱。經文中也提到了般若波羅蜜多的名稱，這是對意義的總結。此外，在所有被稱為般若波羅蜜多的事物中，這裡指的是由佛地所攝持的出世間無分別智慧，這被稱為般若波羅蜜多。佛地的金剛喻定是真正的般若波羅蜜多，除此之外，經文、道和果都被認為是假名安立。聲聞和獨覺之道也以因的名稱來命名。《摧魔論》中說，聲聞和獨覺的究竟地所攝持的阿羅漢（Arhat，斷盡煩惱者）之道的智慧，也是般若波羅蜜多的同類因，因此也獲得了般若波羅蜜多的名稱。寂天（Shantideva）說，為什麼加行道是到彼岸呢？因為它為此目的而存在。為什麼法身（Dharmakaya，佛的法性身）及其事業是般若波羅蜜多呢？因為它是其結果。因此，十地證悟空性的智慧本身被認為是真正的般若波羅蜜多。聖者們沒有明確地說明這一點。法友（Dharmamitra）說，這裡的般若波羅蜜多有兩種：自性和依于自性者。如何理解呢？諸法（Dharma，宇宙間一切事物和現象）的真如（Tathata，事物的真實本性），既不能說與諸法相同，也不能說與諸法不同，這就是自性般若波羅蜜多。引用經文說，簡而言之，般若波羅蜜多不是文字，因為沒有人能在此之中教導、聽聞或理解。如果般若波羅蜜多是一種特殊的善心所（Caitasika，心理活動），那麼它就是有為法（Samskrta，因緣和合而成的事物），而真如僅僅是有為法，那麼如何將真如視為般若波羅蜜多呢？如果是這樣，那麼眾生都有真如，因此他們都會成為如來（Tathagata，佛的稱號）嗎？心所是善的

【English Translation】 Furthermore, the Prajnaparamita (Perfection of Wisdom) of the path with characteristics is also called nominal designation, and the path of Shravakas (Hearers) and Pratyekabuddhas (Solitary Realizers) is also named by the main name. The 'Great Commentary' says that it is determined by the main factor. In the 'Subduing Harm', Prajnaparamita is said to be the non-conceptual wisdom beyond the world, gathered by the Vajra-like Samadhi (meditative concentration). The wisdom obtained after that, including conceptual and non-conceptual wisdom, such as mirror-like wisdom, equality wisdom, discriminating wisdom, and accomplishing wisdom, is also said to be Prajnaparamita because they arise from that cause, thus establishing the result as the cause. From the Bodhisattva's aspiration practice to the Cloud of Dharma stage, the name of Prajnaparamita is also obtained. The scriptures also mention the name of Prajnaparamita, which is a summary of the meaning. Moreover, among all those things called Prajnaparamita, here it refers to the non-conceptual wisdom beyond the world, gathered by the Buddha-ground, which is called Prajnaparamita. The Vajra-like Samadhi of the Buddha-ground is the real Prajnaparamita, and other than that, the scriptures, path, and result are all considered nominal designations. The path of Shravakas and Pratyekabuddhas is also named by the name of the cause. The 'Subduing Harm' says that the wisdom of the Arhat (Foe Destroyer) path, gathered by the ultimate ground of Shravakas and Pratyekabuddhas, is also a similar cause of Prajnaparamita, so it will also obtain the name of Prajnaparamita. Shantideva says, why is the path of application the 'gone to the other shore'? Because it is for that purpose. Why is the Dharmakaya (Dharma Body) with its activities Prajnaparamita? Because it is its result. Therefore, the wisdom of realizing emptiness of the ten grounds itself is considered the real Prajnaparamita. The Noble Ones do not explicitly state this. Dharmamitra says, here there are two Prajnaparamitas: the essence and that which depends on it. How so? The Suchness (Tathata, thusness) of phenomena, which cannot be said to be the same as or different from phenomena, is the self-nature Prajnaparamita. Quoting the scriptures, in short, Prajnaparamita is not a letter, because no one can teach, hear, or understand it in it. If Prajnaparamita is a special virtuous mental factor (Caitasika), then it is conditioned (Samskrta), and Suchness is only established as unconditioned, then how can Suchness become Prajnaparamita? If that is the case, then all beings have Suchness, so will they all become Tathagatas (Thus Come Ones)? Mental factors are virtuous

ད་པར་ཅན་ལ་ཤེར་ ཕྱིན་དུ་བཞག་པ་ནི་རང་བཞིན་གྱི་ཤེར་ཕྱིན་རྟོགས་པའི་མཐུས་དེའི་མིང་འཐོབ་ཀྱི་གཞན་དུ་ ན་དེ་ཤེས་རབ་ཡིན་ཀྱང་ཕར་ཕྱིན་དུ་ག་ལ་འགྱུར། རྟོག་པ་གཉིས་པ་ལྟར་ཡང་མི་འཐད་དེ། དེ་བཞིན་ཉིད་རྟོགས་པས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཡིན་གྱི་དེ་བཞིན་ཉིད་ཡོད་པས་དེ་བཞིན་ གཤེགས་པ་མིན་ནོ། །དེ་བས་ན་དེ་ཡོད་པས་ངེས་པར་ཕན་པར་བྱེད་པ་མིན་ཏེ་རྐྱེན་གཞན་ ལ་ལྟོས་པས་ན་དབུལ་བོའི་བདག་དབང་བའི་ས་ལ་གནས་པའི་གཏེར་ལྟ་བུའོ། །བྱིས་པ་ རྣམས་རང་བཞིན་གྱིས་ཤེར་ཕྱིན་དང་ལྡན་ཡང་དེ་མ་རྟོགས་པས་བྱིས་པ་ཞེས་བསྟན་ཏེ། རྒྱན་ལས། འགྲོ་བ་དག་ན་དེ་ལས་གཞན་ཡང་ཅུང་ཟད་ཡོད་མིན་ལ། །འགྲོ་བ་མ་ལུས་པ་ ཡང་དེ་ལ་རྣམ་པར་རྨོངས་པའི་བློས། །ཡོད་པ་ཀུན་ནས་མི་མཐོང་མེད་ལ་མངོན་ཞེན་གང་ ཡིན་པ། །འཇིག་རྟེན་རྨོངས་པའི་རྣམ་པ་ཚབས་ཆེན་འདི་ཀོ་ཇི་ལྟ་བུ། །ཞེས་དང་། ཕལ་ཆེན་ ལས། བྱིས་པས་བྱང་ཆུབ་མི་ཤེས་ཀྱང་། །དེ་དག་དེ་ལ་རབ་ཏུ་གནས། །ཞེས་སོ། །དེས་ན་ རང་བཞིན་གྱི་ཤེར་ཕྱིན་འདི་གཙོ་བོའི་ཤེར་ཕྱིན་ཏེ་རབ་ཏུ་གཅེས་པའི་ཕྱིར་ཤེར་ཕྱིན་གྱི་སྙིང་ 1-22 པོ་ཞེས་གསུངས་སོ། །ཞེས་སོགས་དང་། དེ་ལ་བརྟེན་པ་ནི་ལམ་ལྔ་དང་འབྲས་བུ་མི་རྟོག་ཡེ་ ཤེས་དང་། དེ་དག་སྟོན་པའི་གཞུང་ངོ་། །དེ་རྣམས་ལས་ཀྱང་མི་རྟོག་ཡེ་ཤེས་ཤེར་ཕྱིན་གྱི་ གཙོ་བོ་སྟེ་ཞེས་སོགས་དང་ཕྱོགས་གླང་གི་ལུང་དང་སྦྱར་རོ། །དེས་ན་ཆོས་ཉིད་ཤེར་ཕྱིན་གྱི་ གཙོ་བོ་དང་གཞུང་ལམ་འབྲས་བུ་གསུམ་ཕལ་བའོ། །དེ་ལས་ཀྱང་སངས་རྒྱས་སའི་མི་རྟོག་ ཡེ་ཤེས་གཙོ་བོ་དང་གཞན་ཕལ་བ་ཡིན་པས་རང་བཞིན་མེད་རྟོགས་ཀྱི་ཐེག་ཆེན་གྱི་སློབ་ ལམ་མཉམ་བཞག་ཀུན་ཤེར་ཕྱིན་ཕལ་བ་ཡིན་ཅིང་ཤེར་ཕྱིན་ཕལ་བ་ལ་ཡང་ཤེར་ཕྱིན་གྱི་ མཚན་ཉིད་ཚང་བས་སློབ་ལམ་ན་ཤེར་ཕྱིན་ཡོད་དོ། །ཕྱོགས་གླང་ཡང་གཙོ་ཕལ་དུ་དགོངས་ ཏེ་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་སྒྲ་ནི་གཉིས་ཏེ། གཙོ་བོ་དང་ཕལ་བའོ་ཞེས་དཀོན་མཆོག་ འབངས་ཀྱིས་བཤད་ལ་མི་ཕལ་བས་ཀྱང་མིའི་གོ་ཆོད་པ་བཞིན་ནོ། །གལ་ཏེ་སློབ་ལམ་ན་ ཤེར་ཕྱིན་དངོས་མེད་ན། ས་བཅུ་ལ་ཕར་ཕྱིན་བཅུ་རིམ་བཞིན་དུ་རེ་རེ་གཙོ་ཆེ་བར་སྤྱོད་པ་ མིན་པར་འགྱུར་ལ་འདོད་མི་ནུས་ཏེ་ས་བཅུ་པའི་མདོ་དང་དབུས་མཐའ་རྣམ་འབྱེད་དབུ་མ་ འཇུག་པ་སོགས་ལས་དེ་ལྟར་དུ་རྒྱས་པར་བཤད་པ་དང་འགལ་ལོ། །ཡང་སློབ་ལམ་ན་མི་ རྟོག་ཡེ་ཤེས་མེད་པར་འགྱུར་ཏེ་ཤེར་ཕྱིན་མེད་པས་སོ། །ཁྱབ་སྟེ་ཐེག་བསྡུས་སུ། ཤེས་རབ་ ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་དང་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་ཡེ་ཤེས་ནི་ཁྱད་པར་མེད་དེ། ཇི་སྐད་དུ། བྱང་ སེམས་རྣམས་ཤེར་ཕྱིན་ལ་མི་གནས་པའི་ཚུལ་གྱིས་གནས་ནས། དེ་ལས་གཞན་པའི་ཕར་ ཕྱིན་རྣམས་བསྒོམ་པ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་བྱེད་དོ་

【現代漢語翻譯】 對於具緣者而言，將般若（Śer phyin，智慧到彼岸，Perfection of Wisdom）安立於此，是由於以證悟自性般若之力量而獲得其名，否則，即使是智慧，又怎能成為般若呢？如同第二種分別一樣，也不合理，因為證悟真如（De bzhin nyid，如是性，Suchness）而成為如來（De bzhin gshegs pa，如來，Tathāgata），並非因為存在真如而成為如來。因此，並非因為存在它就必定有益，而是依賴於其他因緣，如同貧者擁有處於其土地上的寶藏。孩子們雖然自性具有般若，但因未證悟，故稱為孩子。如《現觀莊嚴論》（rGyan）云：『眾生之中，除此之外，再無少許有，一切諸眾生，皆於此愚昧。有者皆不見，于無反執著，世間愚癡相，此大為何如？』又如《大乘理趣六波羅蜜多經》（Phal chen）云：『童蒙不了菩提道，然彼常住菩提中。』因此，此自性般若是主要的般若，因為極其珍貴，故稱為般若之精華等等。所依是五道（Lam lnga，五道，Five Paths）和果位無分別智（Mi rtog ye shes，無分別智，Non-conceptual Wisdom），以及宣說它們的論典。其中，無分別智是般若的主要部分等等，並與陳那（Phyogs glang）的教證相結合。因此，法性（Chos nyid，法性，Dharmatā）是般若的主要部分，而論典、道和果位三者是次要的。其中，成佛之地的無分別智是主要的，其他是次要的，因此，證悟無自性的（Rang bzhin med rtogs，無自性證悟，Realization of No-Self-Nature）大乘（Theg chen，大乘，Mahāyāna）的學道（Slob lam，學道，Path of Learning）中的等持（mNyam bzhag，等持，Equanimity）等都是次要的般若，而次要的般若也具備般若的特徵，因此在學道中存在般若。陳那也意指主次之分，如妙吉祥友（dKon mchog 'bangs）所說：『般若波羅蜜多（Śes rab kyi pha rol tu phyin pa，智慧到彼岸，Perfection of Wisdom）之聲有二，即主要和次要。』如同普通人也能完成人的工作一樣。如果學道中沒有真實的般若，那麼十地（Sa bcu，十地，Ten Bhūmis）就不能次第地主要修持十度（Phar phyin bcu，十度，Ten Pāramitās），這是不可能的，因為這與《十地經》（Sa bcu pa'i mdo）、《辨中邊論》（dBus mtha' rnam 'byed）、《入中論》（dBu ma 'jug pa）等經論中對此的詳細闡述相違背。此外，學道中也會沒有無分別智，因為沒有般若。這是周遍的，如《攝大乘論》（Theg bsdus）云：『般若波羅蜜多與無分別智無有差別，如雲：菩薩不住于般若之方式而住，由此圓滿修習其他波羅蜜多。』

【English Translation】 For those with karmic connections, establishing Prajñā (Śer phyin, Perfection of Wisdom) here is because of obtaining its name through the power of realizing the Prajñā of self-nature; otherwise, even if it is wisdom, how could it become Prajñā? Like the second distinction, it is also unreasonable, because one becomes a Tathāgata (De bzhin gshegs pa, Thus-Gone One) by realizing Suchness (De bzhin nyid), not because Suchness exists. Therefore, it is not necessarily beneficial because it exists, but it depends on other conditions, like a treasure owned by a poor person but located on their land. Children, although naturally possessing Prajñā, are called children because they have not realized it. As the Ornament of Clear Realization (rGyan) says: 'Among beings, there is nothing else besides this, all beings are ignorant of this. Those that exist are not seen, while clinging to what does not exist; what is this great form of worldly ignorance like?' Also, as the Extensive Play Sutra (Phal chen) says: 'Children do not know the path to enlightenment, but they always abide in it.' Therefore, this Prajñā of self-nature is the main Prajñā, and because it is extremely precious, it is called the essence of Prajñā, and so on. The basis for this is the Five Paths (Lam lnga) and the Fruition of Non-Conceptual Wisdom (Mi rtog ye shes), and the treatises that explain them. Among these, Non-Conceptual Wisdom is the main part of Prajñā, and so on, and it is combined with the valid cognition of Dignāga (Phyogs glang). Therefore, Dharmatā (Chos nyid) is the main part of Prajñā, while the treatises, paths, and fruition are secondary. Among these, the Non-Conceptual Wisdom of the Buddha-ground is the main one, and the others are secondary. Therefore, the Mahāyāna path of learning (Slob lam) that realizes no self-nature (Rang bzhin med rtogs), such as Samatha (mNyam bzhag), is a secondary Prajñā, but even secondary Prajñā possesses the characteristics of Prajñā, so Prajñā exists on the path of learning. Dignāga also intended the distinction between main and secondary, as Konchok Bang said: 'The term Prajñāpāramitā (Śes rab kyi pha rol tu phyin pa) has two meanings: main and secondary.' Just as an ordinary person can do the work of a person. If there is no real Prajñā on the path of learning, then the Ten Bhūmis (Sa bcu) cannot successively practice the Ten Perfections (Phar phyin bcu) as the main practice, which is impossible, because it contradicts the detailed explanations in the Ten Bhūmi Sutra (Sa bcu pa'i mdo), Madhyāntavibhāga (dBus mtha' rnam 'byed), Madhyamakāvatāra (dBu ma 'jug pa), and other scriptures. Furthermore, there would be no Non-Conceptual Wisdom on the path of learning, because there is no Prajñā. This is pervasive, as the Abhidharmasamuccaya (Theg bsdus) says: 'Prajñāpāramitā and Non-Conceptual Wisdom are not different, as it is said: Bodhisattvas abide in a way that does not abide in Prajñā, and thereby perfect the practice of other Pāramitās.'

ཞེས་གསུངས་པ་ལྟ་བུའོ། །ཞེས་དང་། དེའི་བཤད་སྦྱར་དུ། རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་ཡེ་ཤེས་གང་ཡིན་པ་དེ་ཉིད་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ ཏུ་ཕྱིན་པ་སྟེ། ཞེས་སོ། །རྣམ་པར་མི་རྟོག་པར་བསྟོད་པ་དང་ཤེར་ཕྱིན་ལ་བསྟོད་པ་གཉིས་ དོན་གཅིག་ཏུ་འཕགས་པ་ཀླུ་དང་ཐོགས་མེད་ཀྱིས་བཤད་ཅིང་། རྣམ་པར་མི་རྟོག་པ་ལ་སྦྱོར་ བ་ལས་བྱུང་བ་དང་དངོས་གཞི་མཉམ་བཞག་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་ཡེ་ཤེས་དང་རྗེས་ཐོབ་ཀྱི་ 1-23 མི་རྟོག་ཡེ་ཤེས་ཏེ་གསུམ་པོ་མོས་སྤྱོད་དང་མཐོང་སྒོམ་སོགས་དང་རྗེས་ཐོབ་ཏུ་ཡོད་པར་(ཐེག་ བསྡུས་རྩ་འགྲེལ་)བཤད་དོ། །ཡང་བྱང་འཕགས་རྣམས་ཤེར་ཕྱིན་གྱི་གཟུགས་བརྙན་ལ་སྤྱོད་པར་ འགྱུར་ཏེ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སྤྱད་བ་སྤྱོད་པའི་འཕགས་པ་ཡིན་ཀྱང་ཤེར་ཕྱིན་དངོས་རྒྱུད་ལ་མེད་ པས་སོ། །འདོད་ན་ཐེག་དམན་པ་དང་ཁྱད་མེད་པར་འགྱུར་རོ། །འཇུག་པར་ཡང་། ཕ་རོལ་ ཏུ་ཕྱིན་པ་ཞེས་བྱ་བའི་སྦྱིན་པ་འདི་ཡང་སྦྱིན་པར་བྱ་བ་དང་ལེན་པ་པོ་དང་སྦྱིན་པ་པོར་ དམིགས་པ་དང་བྲལ་བར་གྱུར་ན་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའོ་ཞེས་དང་། སྦྱིན་པ་དེ་ཉིད་གསུམ་དུ་དམིགས་པ་ཡོད་ན་འཇིག་རྟེན་པའི་ཕར་ཕྱིན་ཞེས་བྱ་བར་བསྙད་དོ་ ཞེས་སོགས་གཞན་ལའང་སྦྱར་ཏེ་བཤད་པས་འཁོར་གསུམ་དུ་མི་རྟོག་པའི་ཤེས་རབ་ཡིན་ན་ ཤེར་ཕྱིན་དངོས་སུ་འདོད་དགོས་སོ། །ཡང་འཇུག་པར། ཕ་རོལ་ཅེས་བྱ་བ་ནི་གང་འཁོར་ བའི་རྒྱ་མཚོའི་ཕར་འགྲམ་དང་ངོགས་ཏེ། ཉོན་མོངས་པ་དང་ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་པ་མ་ལུས་པ་ སྤངས་པའི་རང་བཞིན་མངའ་བའི་སངས་རྒྱས་ཉིད་དོ། །ཕ་རོལ་ཏུ་སོན་པ་ནི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་ པའོ། །ཞེས་གསུངས་པ་ནི་སྒྲ་བཤད་ཡིན་པས་སྒྲ་བཤད་ལ་ཁྱབ་པ་མི་རྩིའོ། །ཆོས་བཤེས་སུ། གཞན་ནི་ཤེས་བྱའི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པས་ན་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པར་འདྲེན་ཏེ། དེའི་ཚེ་ཕྱིན་པའི་སྒྲ་ རྫོགས་པར་དྲང་ཞེས་དང་། ངེས་ཚིག་འདི་དངོས་སུ་འབྲས་བུ་ལ་སྦྱར་ཏེ་གཞན་ལ་བཏགས་ ནས་སོ་ཞེས་སོ། །ཡེ་ཤེས་ཞབས་ཀྱང་སྔར་བཤད་པ་དེ་ལྟར་བཞེད་དེ། སྡུད་འགྲེལ་ལས། ཤེར་རབ་ནི་སྤྱིར་ཆོས་རབ་ཏུ་རྣམ་པར་འབྱེད་པ་ཡིན་ནོ། །དེའི་ཕ་རོལ་ནི་མོས་པས་སྤྱོད་པའི་ གནས་སྐབས་ན་ནི་ཆོས་ཐམས་ཅད་བདག་མེད་པར་ཡིད་ཆེས་པ་ཡིན་ནོ། །རབ་ཏུ་དགའ་བ་ ལ་སོགས་པའི་གནས་སྐབས་ན་ནི་རྟོག་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་དབེན་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟ་བས་ན་ གང་དག་དེ་ལྟ་བུའི་ཕ་རོལ་དེའི་བདག་ཉིད་དུ་གྱུར་པ་དེ་དག་ནི་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་ པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་དང་། མོས་སྤྱོད་ལ་ཡོད་པའི་ཤེར་ཕྱིན་ནི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་ཡིན་ཞེས་རྩོད་པའི་ 1-24 ལན་དུ་བདག་མེད་པར་ཡིད་ཆེས་པ་ནི་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པ་དང་གཅིག་ཤོས་ཀྱི་གནས་ སྐབས་དག་ཏུ་ཁྱད་པར་དུ་རྟོག་པ་མེད་པར་སྐྱེ་བའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་དང་། གང

【現代漢語翻譯】 如是說。 其釋文中說：『無分別智即是般若波羅蜜多。』如是說。無分別之贊與般若波羅蜜多之贊，龍樹、無著二聖者釋為一義。由與無分別結合而生起者，以及正行等持無分別智與后得無分別智，此三者于勝解行、見道、修道等及后得位存在（于《攝大乘論》根本釋中）有述。 又，諸聖者于般若波羅蜜多之影像而行，雖是行菩薩行之聖者，然于般若波羅蜜多之真實傳承中無有。若許有，則與小乘無別。入行論中亦云：『所謂波羅蜜多之佈施，若離施物、受者、施者之執著，則為出世間之波羅蜜多。』又，若於佈施執著三者，則稱為世間之波羅蜜多，如是等亦可類推至其他，故若為不執著三輪之智慧，則必須承認為真實之般若波羅蜜多。 又，《入行論》中雲：『所謂彼岸，乃輪迴大海之彼岸與邊際，即斷除煩惱與所知二障，具足自性之佛陀。』到達彼岸即是波羅蜜多。』此乃詞源解釋，故詞源解釋不計遍及性。法友云：『其他乃因通達所知之彼岸，故引為波羅蜜多，此時應將『度』字作圓滿解。』此定義乃真實施設於果位，而於其他則為假立。如是說。』 智足亦如前述般主張，于《攝大乘論釋》中雲：『般若總的來說是善於辨別諸法。其彼岸于勝解行位時，乃深信諸法無我。于極喜等位時，乃遠離一切分別。是故，凡是成為如是彼岸之自性者，即是般若波羅蜜多。』又，對於勝解行位之般若波羅蜜多為分別之辯論，回答說：『深信無我乃是出世間，且於其他位次中，無有特別生起分別之故。』又，何者

【English Translation】 As it is said. In its commentary, it says: 'Non-conceptual wisdom is the Perfection of Wisdom.' It is said. The praise of non-conceptuality and the praise of the Perfection of Wisdom are explained by the noble Nāgārjuna and Asaṅga as having the same meaning. The arising from union with non-conceptuality, as well as the actual meditative equipoise of non-conceptual wisdom and the subsequent non-conceptual wisdom, these three exist in the stages of aspiration, seeing, and meditation, etc., and in the subsequent attainment (as explained in the root text and commentary of the Compendium of Determinations). Furthermore, the noble bodhisattvas engage with the image of the Perfection of Wisdom; although they are noble ones who practice the conduct of enlightenment, they do not have the actual lineage of the Perfection of Wisdom. If it is asserted that they do, then there would be no difference from the Lesser Vehicle. It is also said in the Entering the Middle Way: 'This giving, which is called transcendence, becomes a transcendent perfection when it is free from the object of giving, the recipient, and the giver.' And, if there is attachment to these three aspects of giving, it is called worldly perfection. This can be applied to other perfections as well. Therefore, if it is wisdom that does not conceptualize the three spheres, it must be considered the actual Perfection of Wisdom. Moreover, in the Entering the Middle Way, it is said: 'That which is called the 'far shore' is the far shore and edge of the ocean of samsara, namely, the Buddha who possesses the nature of having abandoned all defilements and obscurations of knowledge.' Reaching the far shore is the Perfection of Wisdom. This is an etymological explanation, so the pervasiveness of the etymological explanation is not considered. Dharma Friend says: 'Others are led to the Perfection of Wisdom because they have reached the far shore of knowledge; at that time, the word 'gone' should be understood as complete.' This definition is actually applied to the result, and is nominally applied to others. So it is said. Yeshe Zhab also holds the same view as previously explained. In the Collected Commentary, it says: 'Wisdom, in general, is the excellent discrimination of all phenomena. Its far shore, in the stage of aspiration, is the firm belief that all phenomena are without self. In the stages of great joy, etc., it is devoid of all conceptualization. Therefore, those who have become the nature of such a far shore are the Perfection of Wisdom.' Furthermore, in response to the argument that the Perfection of Wisdom in the stage of aspiration is conceptual, it is said: 'The firm belief in selflessness is transcendent, and in other stages, there is no special arising of conceptualization.' Also, what

་ལ་བདེ་བར་ གཤེགས་པའི་སྲས་རྣམས་འཇུག་པ་དེ་ཉིད་དེ་དག་གི་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའི་ལམ་ཡིན་ལ་དེ་ ཡང་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་མཚན་ཉིད་ཡིན་ཏེ། དེ་ཉིད་ཀྱི་ནང་དུ་དེ་ལས་གཞན་ པའི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་རྣམས་འདུས་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་སོ། །དེས་ན་ཤེར་ཕྱིན་ལ་རྒྱུའི་ཤེར་ ཕྱིན་དང་འབྲས་བུའི་ཤེར་ཕྱིན་གཉིས་སུ་བི་མ་ལ་མི་ཏྲས་བཤད་པ་ལྟར་ལེགས་སོ། །རྣམ་པ་ སྣ་ཚོགས་པ་ཤེས་པའམ་ཤེས་པའི་མཆོག་ཡིན་པས་ཤེས་རབ་པོ། །དམ་པའི་དངོས་པོ་ནི་ དམ་པ་ཉིད་ཅེས་དང་ཤེས་རབ་ཀྱི་དམ་པ་ཉིད་ནི་ཤེར་ཕྱིན་ཡིན་ནོ་ཞེས་བི་མ་ལས་བཤད་དེ་ ཞིབ་ཏུ་རྟོགས་པར་བྱའོ། ཁ་ཅིག་(རད་ཀིར་བུ་གནས་དྲུག)ཆོས་ཉིད་ཤེར་ཕྱིན་གྱི་ཡུལ་ཡིན་པས་ ཤེར་ཕྱིན་དུ་བཤད་ཀྱི་དངོས་མིན་ཞེས་གསུངས་པ་ནི་དཔྱད་དགོས་ཏེ། གཟུགས་ནས་རྣམ་ མཁྱེན་གྱི་བར་ཤེར་ཕྱིན་མིན་གྱི་གཟུགས་ཀྱི་དེ་བཞིན་ཉིད་ནས་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་བར་གྱི་དེ་ བཞིན་ཉིད་ཤེར་ཕྱིན་ཡིན་ཞེས་ཤེར་ཕྱིན་ཉིས་སྟོང་ལྔ་བརྒྱ་པ་དང་བདུན་བརྒྱ་པར་བཤད་ ཅིང་དེ་ཤེར་ཕྱིན་མིན་ན་དོན་དམ་པའི་ཤེར་ཕྱིན་མེད་པར་འགྱུར་ལ། འདོད་ན་བི་མ་ལས་ དོན་དམ་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ནི་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་རྣམ་པར་དག་པའི་མཚན་ ཉིད་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ཡིན་ནོ་ཞེས་པ་དང་འགལ་ཞིང་། གལ་ཏེ་དེ་ནི་ཆོས་སྐུ་འདུས་བྱས་ལ་ དགོངས་སོ་ཞེ་ན། འདུས་བྱས་ཡིན་ན་དོན་དམ་པར་འགལ་བས་སོ། །རད་ཀིར་ནི། བེམ་པོ་ ལས་ལོག་པའི་ལོངས་སྐུ་དང་ཐ་མི་དད་པའི་རང་རིག་པའི་མངོན་སུམ་གྱིས་ཤིན་ཏུ་རྣམ་དག་ གི་སྟོང་ཉིད་དངོས་སུ་མངོན་སུམ་དུ་བྱེད་པའི་ཆོས་སྐུ་ཤེར་ཕྱིན་དངོས། ཤིན་ཏུ་རྣམ་དག་གི་ སྟོང་ཉིད་ནི་དེའི་ཡུལ་ཡིན་པས་ཤེར་ཕྱིན། ལོངས་སྐུ་ཡང་དེའི་རྟེན་ཡིན་པས་དང་། སྟོབས་ དང་མི་འཇིགས་པ་སོགས་ཡོན་ཏན་མཐའ་ཡས་པ་རྣམས་ཀྱང་དེ་དང་རྟེན་གཅིག་པས་དང་། 1-25 སྤྲུལ་སྐུ་མཛད་པ་དང་བཅས་པ་དེའི་འབྲས་བུའམ་བྱ་བ་ཡིན་པས་དང་། མངོན་རྟོགས་བདུན་ དེའི་རྒྱུ་ཡིན་པས་ཤེར་ཕྱིན་ནོ་ཞེས་བཞེད་པའང་དཔྱད་དགོས་སོ། །དེ་ལྟར་ན་ཤེར་ཕྱིན་གང་ ལ་ཕྱག་འཚལ་ཞེ་ན་གཞུང་ལམ་འབྲས་བུ་སྙིང་པོའི་དོན་མ་ལུས་པའམ་འབྲས་བུ་གཉིས་ མེད་ཡེ་ཤེས་ལའོ་ཞེས་ཆོས་བཤེས་སོ། །ལ་ནི་ཕྱག་འཚལ་བའི་སྒྲ་སྦྱོར་བའི་ཕྱིར་བཞི་པའོ་ ཞེས་ཤཱཀྱ་བློས་སོ། ། གཉིས་པ་དེ་ལ་ཕྱག་འཚལ་བ་ནི། གུས་ཕྱག་འཚལ་ཞེས་ཏེ་གུས་པ་ནི་དངོས་པོ་ཐམས་ ཅད་ཀྱིས་སམ་ཡིད་རབ་ཏུ་དང་བས་སོ། །ཕྱག་འཚལ་བ་ནི་མཆོག་ཏུ་འདུད་པར་བྱེད་པའོ། ། ཆོས་བཤེས་སོ། །གསེར་ནི་ལུས་ལ་སོགས་པ་གུས་པས་འདུད་པ་ཞེས་སོ། ། ༈ བརྩམ་པར་དམ་བཅའ་བ། གཉིས་པ་ལ་དགོས་བསྡུས་ཚིག་གསུམ་ལས། དང་པོ་ནི། ཕུང་པོ་དང་ཉོན་མོངས་པ་དང་ དམ་བཅས་པ་དང་བརྩོན་པའི་ཁ

【現代漢語翻譯】 對於那些進入善逝（Sugata，如來）之子的道路的人來說，這就是他們獨特的道路，它也是般若波羅蜜多（Prajnaparamita，智慧到彼岸）的特徵，因為其他的波羅蜜多都包含在其中。因此，正如無垢友（Vimalamitra）所說，般若波羅蜜多有兩種：作為原因的般若波羅蜜多和作為結果的般若波羅蜜多，這很好。由於它知道各種各樣的事物，或者它是知識的頂峰，所以它是智慧。無垢友說：『神聖的實體就是神聖本身，智慧的神聖性就是般若波羅蜜多。』應該仔細理解這一點。有些人（Ra Dak和Bu Gnas Drug）說，法性（Dharmata）是般若波羅蜜多的對象，因此被稱為般若波羅蜜多，但它不是真實的。這需要研究，因為《二萬五千頌般若經》和《七百頌般若經》中說，從色蘊（Rupa Skandha）到一切智智（Sarvakarajnata）不是般若波羅蜜多，而色的真如（Tathata）到一切智智的真如是般若波羅蜜多。如果它不是般若波羅蜜多，那麼就沒有勝義的般若波羅蜜多了。如果你們接受這一點，那麼這與無垢友所說的『勝義的般若波羅蜜多是一切清凈相的法身（Dharmakaya）』相矛盾。如果你們說那是針對世俗的法身，那麼如果是世俗的，它就與勝義相矛盾。Ra Dak說：『法身是般若波羅蜜多的真實，它通過與物質不同的報身（Sambhogakaya）和與它無二的自證智的顯現，直接顯現出完全清凈的空性。完全清凈的空性是它的對象，因此是般若波羅蜜多。報身也是它的基礎，因此是般若波羅蜜多。力量和無畏等無量功德也與它有相同的基礎，因此是般若波羅蜜多。化身（Nirmanakaya）及其事業是它的結果或行為，因此是般若波羅蜜多。七現觀（Abhisamaya）是它的原因，因此是般若波羅蜜多。』這種觀點也需要研究。如果是這樣，那麼我們應該向什麼樣的般若波羅蜜多頂禮呢？應該向包含了道路、果和精華的所有意義，或者向無二的果的智慧頂禮。Chos bShes這樣說。釋迦慧（Shakya Blo）說：『「la」是第四格，因為它與頂禮的詞結合在一起。』 第二，向它頂禮：以恭敬頂禮，恭敬是用一切事物或完全清凈的心。頂禮是最高的敬意。Chos bShes這樣說。金色是指以身體等恭敬地頂禮。 發誓要寫作： 第二部分有三個總結要點的詞：第一個是：蘊（Skandha）、煩惱（Klesha）、誓言和努力的...

【English Translation】 For those who enter the path of the Sugata's (Tathagata) sons, this is their unique path, and it is also the characteristic of the Prajnaparamita (Perfection of Wisdom), because the other Paramitas are included within it. Therefore, as Vimalamitra said, there are two types of Prajnaparamita: the Prajnaparamita as the cause and the Prajnaparamita as the result, which is good. Because it knows various things, or it is the peak of knowledge, it is wisdom. Vimalamitra said: 'The sacred entity is sacred itself, and the sacredness of wisdom is Prajnaparamita.' This should be carefully understood. Some (Ra Dak and Bu Gnas Drug) say that Dharmata (Suchness) is the object of Prajnaparamita, therefore it is called Prajnaparamita, but it is not real. This needs to be investigated, because the Twenty-five Thousand Verse Prajnaparamita and the Seven Hundred Verse Prajnaparamita say that from Rupa Skandha (Form) to Sarvakarajnata (All-knowing Wisdom) is not Prajnaparamita, but the Tathata (Thusness) of Rupa to the Tathata of Sarvakarajnata is Prajnaparamita. If it is not Prajnaparamita, then there is no ultimate Prajnaparamita. If you accept this, then it contradicts what Vimalamitra said, 'The ultimate Prajnaparamita is the Dharmakaya (Body of Truth) with all pure aspects.' If you say that it refers to the conventional Dharmakaya, then if it is conventional, it contradicts the ultimate. Ra Dak said: 'The Dharmakaya is the reality of Prajnaparamita, which directly manifests the completely pure emptiness through the Sambhogakaya (Body of Enjoyment), which is different from matter, and the self-aware wisdom that is non-dual with it. The completely pure emptiness is its object, therefore it is Prajnaparamita. The Sambhogakaya is also its basis, therefore it is Prajnaparamita. The infinite qualities such as powers and fearlessness also have the same basis as it, therefore it is Prajnaparamita. The Nirmanakaya (Body of Emanation) and its activities are its result or action, therefore it is Prajnaparamita. The seven Abhisamayas (Realizations) are its cause, therefore it is Prajnaparamita.' This view also needs to be investigated. If so, then to what kind of Prajnaparamita should we prostrate? We should prostrate to the one that contains all the meanings of the path, fruit, and essence, or to the non-dual wisdom of the fruit. Chos bShes said this. Shakya Blo said: '"la" is the fourth case because it is combined with the word of prostration.' Secondly, prostrating to it: Prostrating with reverence, reverence is with all things or with a completely pure mind. Prostration is the highest respect. Chos bShes said this. Gold refers to prostrating with reverence with the body and so on. Pledging to write: The second part has three words summarizing the essential points: The first is: Skandha (aggregate), Klesha (affliction), vow, and effort of...

ུར་བཞི་ལས། དམ་པ་རྣམས་ལེགས་པར་ཁས་བླངས་པའི་ ཁུར་བྱ་བ་མ་རྫོགས་ཀྱི་བར་དུ་མི་འདོར་བས་བརྩམ་པ་མཐར་ཕྱིན་པར་འགྱུར་བ་སྟེ། ཤེས་ རབ་སྡོང་བུ་ལས། དམ་པ་མང་པོ་ཁས་འཆེ་མི་བྱེད་ལ། །གལ་ཏེ་དཀའ་བས་ཁས་ནི་བླངས་ གྱུར་ན། །རྡོ་ལ་རི་མོ་བྲིས་པ་ལྟ་བུར་ནི། །ཤི་ཡང་གཞན་དུ་བྱེད་པར་མི་འགྱུར་རོ། །ཞེས་ སོ། །གཉིས་པ་ནི། རྒྱན་འདི་རྒྱས་འབྲིང་བསྡུས་པ་ཀུན་གྱི་རྒྱན་དུ་གྲུབ་པའི་ཆེད་དུ་རྒྱན་ འགྲེལ་འདི་བརྩོམ་ཞེས་(ཤེར་འབྱུང་)པའོ། །གསུམ་པ་ནི། ཅིའི་དོན་དུ་ཕྱག་འཚལ་(གསེར་ཆོས་ )ཞེ་ན། རྒྱན་འདི་དབྱེ་བའི་ཕྱིར་རམ་ཆེད་དུའོ། །འདི་ལ་རྣམ་པར་དབྱེ་ཞེས་དྲང་ངོ་། །གང་ ན་ཤེར་(ཆོས་བཤེས་)ཕྱིན་དེའི་རྒྱན་དུ་གྱུར་པའི་ཚིག་ལེའུར་བྱས་པ་འདི་སྟེ། ཚིགས་བཅད་རྩ་ བ་བཞི་པ། ཚེག་བར་བརྒྱད་མར་བྱས་པའི་མིང་སྟེ། ཚེག་བར་བཅུ་གཅིག་པ་དབང་བོའི་རྡོ་ རྗེའི་སྡེབ་སྦྱོར་སོགས་ལས་ཁྱད་པར་དུ་བྱས་པའོ། །ཇི་ལྟར་ན་དོན་ཙམ་(ཆོས་བཤེས་)ཞིག་གོ ། ཕྱེ་བ་ལ་དགོས་པ་ཅི་ཞེ་ན། སྔར་བཤད་པའི་ཤེར་ཕྱིན་ཀུན་ཞེས་ཏེ། རྒྱན་འདི་གཞུང་ལམ་ 1-26 འབྲས་བུ་སྙིང་པོ་ཤེར་ཕྱིན་ཀུན་གྱི་རྒྱན་དུ་འགྱུར་བའམ་གྲུབ་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་དུའོ། །དེ་ཡང་ སྐྱེས་པའམ་བུད་མེད་ཀྱི་གཟུགས་ལ་དགའ་བ་སྐྱེ་བའི་རྒྱུ་རྒྱན་ཡིན་ཡང་དེ་དྲི་མ་ཅན་དུ་གྱུར་ ན་དགའ་བར་བྱེད་མི་ནུས་པས་རྒྱན་གྱི་རྒྱན་ནི་རྒྱན་དེའི་དྲི་མ་སེལ་བ་ཡིན་ནོ། །དེ་བཞིན་ དུ་མཁས་པ་དགའ་བར་བྱེད་པའི་རྒྱན་ནི་ཚིག་ལེའུར་བྱས་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བསྟན་ཟིན་ཀྱང་། ཁ་ཅིག་གི་མ་རྟོགས་ལོག་རྟོག་གི་དབང་གིས་རྒྱན་འདིས་རྒྱལ་ཡུམ་རྣམས་ཀྱི་དོན་ལེགས་ པར་སྟོན་མི་ནུས་པས་འདི་རྒྱན་མིན་ནོ་སྙམ་དུ་ཀླན་ཀའི་དྲི་མ་སྐྱེ་སྲིད་དོ། །དེ་ལ་སློབ་དཔོན་ གྱིས་འགྲེལ་པ་དོན་གསལ་བ་སྡེབ་སྦྱོར་སྤངས་པས་སྒྲ་དྲང་ཐད་དུ་བསྟན་པ་འདི་མཛད་པས་ གཞན་གྱི་མ་རྟོགས་ལོག་རྟོག་གི་རྒྱུ་ལས་བྱུང་བའི་ཀླན་ཀའི་དྲི་མ་སེལ་བས་རྒྱན་དུ་བྱེད་དེ། དེ་བས་ན་དྲི་མ་སེལ་བས་རྒྱན་ཏེ། སློབ་དཔོན་ཀ་ཤིས་དེ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་ཀླན་ཀ་ངན་པའི་དྲི་མ་ བསལ་བས་ན་འདི་ནི་དབུ་མའི་རྒྱན་ནོ། །ཞེས་བཤད་པ་ལྟར་རོ་ཆོས་བཤེས་སོ། །གསེར་ ནི། མངོན་རྟོགས་བརྒྱད་ནི་ཡུམ་དེའི་རྒྱན་ཡིན་ཏེ་མངོན་མཐོ་ངེས་ལེགས་ཀྱི་རྒྱུ་ཡིན་པའི་ ཕྱིར་རོ། །བརྒྱད་པོ་དེའི་ཚིག་ལེའུར་བྱས་པ་ནི་དེའི་ངོ་བོའི་དོན་རྟོགས་པ་རྫོགས་པར་བྱེད་ པའི་ཚིགས་བཅད་ཡུམ་སྟོང་ཕྲག་བརྒྱ་པ་སོགས་ཀྱི་རྒྱ་ཆེར་བཤད་པ་རྣམ་པར་དབྱེ་བ་སྟེ་ཆར་ ཕྱེ་བས་ཉེ་བར་བསྟན་པའོ། །ཇི་ལྟར་ཞེ་ན། སྟོང་ཕྲག་བརྒྱ་པ་སོགས་ཀྱི་དོན་བཤད་པས་ བརྒྱན་པའི་ཕྱིར་དུ་མངོན་པའི་སྡེ་སྣོད་སོགས་ཀུན་གྱི་རྒྱན་དུ་འགྱུར

【現代漢語翻譯】 關於四種負擔：對於聖者們，承諾承擔的重任在未完成之前不會放棄，因此開始時就註定會圓滿完成。《智慧之樹》中說：『聖者不會輕易承諾，一旦因困難而承諾，就像在石頭上刻畫一樣，即使死去也不會改變。』 第二，撰寫此論是爲了使此論成為廣大中略的莊嚴(sher 'byung)。 第三，為何要頂禮(gser chos)？爲了區分此論，或者說是爲了此目的。這被稱為區分。在哪裡，般若(chos bshes)成為其莊嚴的詩句，即四句根本頌，每句八個音節，不同於十一個音節的自在金剛組合等。如何只是意義(chos bshes)？ 區分的必要性是什麼？如前所述，所有的般若，此論成為所有經道、果實和精華般若的莊嚴或成就。就像對男人或女人的身體產生喜悅的原因是裝飾品，但如果它變得污穢，就無法使人喜悅，因此裝飾品的裝飾品是去除該裝飾品的污穢。同樣，使智者喜悅的裝飾品是詩句，這已經表明。然而，由於某些人的錯誤理解，他們認為此論不能很好地展示諸佛母的意義，因此可能會產生此論不是裝飾品的誹謗之污。對此，導師通過創作清晰明瞭、避免組合、直接表達意義的註釋來消除由他人的錯誤理解所產生的誹謗之污，從而使其成為裝飾品。因此，去除污穢就是裝飾。正如導師卡什所說，『爲了消除誹謗的污穢，因此這是中觀的裝飾。』(chos bshes)。 黃金(gser)：八現觀是佛母的裝飾，因為它們是增上生和決定勝的原因。這八者的詩句是圓滿理解其本質意義的偈頌，是對《十萬頌》等廣說的區分，即通過區分來清晰地展示。如何呢？通過解釋《十萬頌》等的意義，它成為所有論藏等的裝飾。

【English Translation】 Regarding the four burdens: For the noble ones, the burden that has been promised to be undertaken is not abandoned until it is completed, therefore it is destined to be completely accomplished from the beginning. In 'The Tree of Wisdom' it says: 'The noble ones do not easily make promises, but once they have promised due to difficulty, it is like drawing on a stone, even if they die, they will not change.' Second, this treatise is written so that this ornament becomes an ornament for all the extensive, intermediate, and concise (sher 'byung). Third, why prostrate (gser chos)? For the sake of distinguishing this treatise, or for this purpose. This is called distinction. Where, the Prajnaparamita (chos bshes) becomes the verse that is its ornament, that is, the four-line root verses, with eight syllables per line, distinguished from the eleven-syllable Lord Vajra combination, etc. How is it just the meaning (chos bshes)? What is the need for distinction? As previously stated, all the Prajnaparamita, this treatise becomes the ornament or accomplishment of all the paths, fruits, and essence Prajnaparamita. Just as the cause of joy arising for the form of a man or woman is an ornament, but if it becomes defiled, it cannot cause joy, therefore the ornament of an ornament is the removal of the defilement of that ornament. Similarly, the ornament that makes the wise rejoice is the verse, which has already been shown. However, due to the misinterpretations of some, they think that this treatise cannot well show the meaning of the Buddhamatris, therefore the stain of slander that this is not an ornament may arise. To this, the teacher, by composing a commentary that is clear in meaning, avoids combinations, and directly shows the meaning, eliminates the stain of slander arising from the misinterpretations of others, thereby making it an ornament. Therefore, removing defilement is an ornament. As the teacher Kashi said, 'In order to eliminate the stain of bad slander, therefore this is the ornament of Madhyamaka.' (chos bshes). Gold (gser): The eight Abhisamayas are the ornament of the Buddhamatri, because they are the cause of higher realms and definite goodness. The verse of these eight is the verse that completely realizes the meaning of its essence, the distinction of the extensive explanations of the Hundred Thousand Verses, etc., that is, it is clearly shown by distinguishing. How is it? By explaining the meaning of the Hundred Thousand Verses, etc., it becomes the ornament of all the Abhidharma Pitaka, etc.

་བར་བྱ་བར་བསམ་པ་ སྟེ། དེ་ལྟར་བདག་གིས་བྱམས་པའི་དགོངས་པ་ཤེས་པར་གྱུར་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་སོ། །ཤེར་ འབྱུང་ནི་རྒྱས་འབྲིང་བསྡུས་པ་ཀུན་གྱི་ཞེས་སོ། །དེ་ལྟར་ན་མཆོད་བརྗོད་དང་དམ་བཅའི་ ཚིག་འདིས་བསྟན་བཅོས་འདིའི་དགོས་སོགས་བཞི་བསྟན་ཏེ། དེའི་རྒྱན་ཚིག་ལེའུར་བྱས་ པ་ནི་སྒྲའི་བརྗོད་བྱ་རྒྱལ་ཡུམ་ཐམས་ཅད་དོན་གྱི་བརྗོད་བྱའོ། །འདིས་ཚིག་ལེའུར་བྱས་པའི་ དོན་ལེགས་པར་བསྟན་པའམ་འདི་ལས་དེ་རྟོགས་པ་དགོས་པ། དེ་ལས་ཚིག་ལེའུར་བྱས་ 1-27 པ་རྒྱན་དུ་གྲུབ་པ་དགོས་པའི་དགོས་པའོ། །ཆོས་བཤེས་སོ། །ཤེར་འབྱུང་ནི། རྒྱན་གྱི་ཚིག་ ལེའུར་བྱས་པ་བརྗོད་བྱ། ཡུམ་གསུམ་གྱི་རྒྱན་དུ་རྟོགས་པ་དགོས་པ། དེའི་ཡང་དགོས་པ་ནི་ ཐོས་བསམ་སྒོམ་པ་རབ་ཀྱི་མཐར་ཕྱིན་པ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་ཤེར་ཕྱིན་ཞེས་བཞེད་དོ། ། ཆོས་བཤེས་ཀྱིས་དེ་བཀག་གོ །གཉིས་ཀ་ལྟར་ནའང་རྗོད་བྱེད་བསྟནབཅོས་རྒྱུ་དང་དགོས་ པ་གཉིས་འབྲས་བུར་འབྲེལ་བ་འབྲེལ་བ་སྟེ་ཤུགས་བསྟན་ནོ། ། ༈ བླ་མ་བརྒྱུད་པས་ཕྱེ་ཚུལ་བཤད་པ། གཉིས་པ་ལ་བཞི་ལས། ཐོགས་མེད་ཀྱིས་ཕྱེ་ཚུལ་ནི། སློབ་དཔོན་བདག་ཉིད་སྔོན་གྱི་ སློབ་དཔོན་གྱི་ལུགས་ལ་མཁས་པར་བསྟན་པས་འགྲོ་བ་རྣམས་རང་གི་འགྲེལ་པ་འདི་ལ་ འཇུག་པར་བྱ་བ་དང་། གཞུང་དུ་མ་འཚོལ་བའི་སྐྱེ་བོ་ལ་ཕན་གདགས་པའི་ཕྱིར་དུ་སྔོན་གྱི་ སློབ་དཔོན་གྱིས་མཛད་པའི་གཞུང་སྟོན་ཞེས་ཆོས་བཤེས་སོ། །གསེར་ནི་ཅི་རབ་ཏུ་བྱེད་པའི་ རྣམ་པར་བཤད་པ་གཞན་དག་ཀྱང་ཡོད་དམ་ཞེ་ན་ཡོད་དེ། རྣམ་བཤད་མཛད་ཅེས་དྲང་ངོ་། ། གང་གི་ན། ཤེར་ཕྱིན་གྱི་མདོའི་དོན་མ་ལུས་པ་བསྡུད་པས་བསྟན་བཅོས་ཆེན་པོ་སྟེ་མངོན་ རྟོགས་རྒྱན་(གསེར་དངོས་)ནོ། །གང་གིས་ན་སྡིག་ཏོ་མི་དགེ་བའི་(ཆོས་མཆོག་)ཆོས་ལས་རིང་དུ་ སོང་བས་འཕགས་པ་སྟེ་མཚན་ཐོགས་མེད་ཅེས་པས་སོ། །གང་གི་བློ་ཤེས་བྱ་ལ་ཐོགས་ མེད་དུ་འཇུག་པས་ཐོགས་མེད་ཅེས་བཅོམ་རལ་ལོ། །དེའི་ཡོན་ཏན་ཇི་ལྟ་བུ་ཞེ་ན། ལས་ཀྱི་ དབང་གིས་སྐྱེ་གནས་སོ་སོར་འགྲོ་བའི་སེམས་ཅན་ལ་ཆགས་པ་སྟེ་བྱང་སེམས་རྣམས་སོ། ། དེ་རྣམས་དང་འདྲ་བར་ཀུན་ཏུ་ཆགས་པར་མཛད་པ་སྟེ་དེ་ཉིད་ཀྱིས་ན་སྐྱོབ་པ་སྟེ་རང་གིས་ གཟིགས་པའི་ལམ་སྟོན་པས་སེམས་ཅན་རྗེས་སུ་སྐྱོངས་བར་མཛད་པས་སོ་ཞེས་གསེར་ཏེ། དགོངས་པ་ནི་སེམས་ཅན་ལ་ཆགས་པ་སྟེ་སྙིང་རྗེས་ཀུན་ཏུ་སྟེ་ལྷག་པར་ཆགས་པ་སྟེ་སྙིང་ བརྩེ་བས་དོན་མཛད་པ་སྟེ། དེས་ན་འདིར་ཆགས་པ་ནི་སྙིང་རྗེ་ལ་བཏགས་པ་སྟེ་འདོགས་ པའི་རྒྱུ་སེམས་ཅན་མི་འདོར་བར་འདྲ་བ་སྟེ། ཇི་ལྟར་ཕུག་རོན་རང་གི་བུ་མཆོག་བྱམས། 1-28 ། རང་གི་བུ་དེ་ཉེ་བར་འཁྱུད་ནས་འདུག །དེ་འདྲ་བ་ལ་ཁོང་ཁྲོ་འགལ་བ་ལྟར། །བརྩེར་བཅས་ ལུས་ཅན་བུ་ལའང་དེ་དང་འད

【現代漢語翻譯】 應如是思維，我因此能知曉慈愛的意趣。』《般若經》是指廣、中、略一切般若經。如此，此處的禮讚和立誓之語揭示了此論著的四種必要性，而以詩句形式呈現的裝飾之詞，其聲音所表達的是一切勝母（指般若波羅蜜多），而意義所表達的也是如此。這很好地揭示了詩句的意義，或者說需要從此領悟，並由此使詩句成為莊嚴，這是其必要性。法友（chos bshes）。《般若經》是指，以詩句形式呈現的莊嚴是所表達的內容，需要領悟三部般若經的莊嚴，而其根本必要性在於，通過聞、思、修達到圓滿的佛陀智慧，即般若波羅蜜多。法友對此提出了異議。無論如何，能詮釋的論著與所詮釋的內容，作為原因和結果是相互關聯的，這是一種隱含的關聯。 論述上師傳承的開顯方式： 第二部分有四個方面，首先是無著（Thogs med）的開顯方式：導師以精通先前導師的傳統來表明，是爲了讓眾生能夠理解他的註釋，並且爲了利益那些不尋求其他論典的人，而闡釋先前導師所著的論典，這是法友的觀點。如果有人問，是否還有其他關於黃金（gser）的殊勝解釋，答案是肯定的，因為有各種不同的解釋。他直接說『造論』。憑藉什麼呢？憑藉彙集了所有《般若經》的意義，這是一部偉大的論著，即《現觀莊嚴論》（mngon rtogs rgyan，Gser dngos）。憑藉什麼呢？憑藉遠離罪惡和不善（chos mi chog）之法，是聖者，即名為無著（mtshan thogs med）。憑藉什麼智慧能無礙地進入所知境，因此被稱為無著。他的功德如何呢？對於因業力而流轉于各自生處的眾生，即菩薩們（byang sems）。他像他們一樣，恒常依戀，因此是救護者，通過展示他所見的道路來引導眾生，因此他救護眾生。黃金如是說。其意趣在於，對眾生懷有依戀，即以慈悲心恒常地、特別地依戀，即以愛心來利益他們。因此，此處的依戀是指慈悲，其繫縛的原因在於不捨棄眾生，就像鴿子珍愛自己的孩子一樣，緊緊地擁抱自己的孩子。對於這樣的眾生，就像憤怒和衝突一樣，對於充滿愛意的有情眾生，也是如此。

【English Translation】 One should contemplate in this way, 'Therefore, I will come to know the intention of love.' 'Sher 'byung' refers to all the extensive, intermediate, and concise Prajñāpāramitā Sutras. Thus, the praise and vow here reveal the four necessities of this treatise, and the decorative words in verse form, what is expressed by the sound is all the Victorious Mother (referring to Prajñāpāramitā), and what is expressed by the meaning is also the same. This well reveals the meaning of the verses, or it is necessary to understand from this, and thereby make the verses an adornment, which is its necessity. Dharma Friend (chos bshes). 'Sher 'byung' refers to, the adornment in verse form is what is expressed, it is necessary to realize the adornment of the three Mothers, and its fundamental necessity is that through hearing, thinking, and meditating, one attains the perfect Buddha wisdom, which is Prajñāpāramitā. Dharma Friend objected to this. In either case, the expressive treatise and the expressed content, as cause and effect, are related to each other, which is an implicit connection. Explanation of how the lineage masters revealed it: The second part has four aspects, the first is the way Thogs med revealed it: The teacher shows that he is skilled in the tradition of previous teachers, in order to make beings understand his commentary, and to benefit those who do not seek other treatises, he explains the treatise composed by previous teachers, this is the view of Dharma Friend. If someone asks, are there other excellent explanations of gold (gser), the answer is yes, because there are various explanations. He directly says 'composed the treatise'. By what means? By means of collecting all the meanings of the Prajñāpāramitā Sutras, this is a great treatise, namely the Abhisamayalankara (mngon rtogs rgyan, Gser dngos). By what means? By means of being far away from sinful and unwholesome (chos mi chog) dharmas, he is a noble one, namely named Thogs med (mtshan thogs med). By what wisdom does he enter the knowable without obstruction, therefore he is called Thogs med. What are his qualities like? For sentient beings who, due to karma, wander in their respective birth places, namely Bodhisattvas (byang sems). He constantly clings to them like them, therefore he is a protector, by showing the path he has seen, he guides sentient beings, therefore he protects sentient beings. Gold says so. Its intention is that he has attachment to sentient beings, namely with compassion he constantly, especially clings, namely with love he benefits them. Therefore, attachment here refers to compassion, its cause of binding is not abandoning sentient beings, just as a pigeon cherishes its own child, closely embracing its child. For such beings, just like anger and conflict, it is the same for loving sentient beings.

ྲ། །ཞེས་སོ། །དགོས་པ་བྱང་སེམས་སེམས་ཅན་མི་འདོར་བར་ ཤེས་པའི་ཆེད་དོ། །གནོད་བྱེད་ཐེག་ཆེན་འཕགས་པར་གསུངས་པས་གནོད་དེ། སྙིང་རྗེ་མ་ གཏོགས་པའི་ནང་སེམས་ཅན་ལ་ཆགས་པ་དངོས་དེའི་རྒྱུད་ལ་མེད་དོ། །ཅི་དཔྱད་པས་སམ་ ཐོས་པ་གཅིག་ནས་གཅིག་ཏུ་བརྒྱུད་པས་མཛད་དམ་ཞེ་ན། མིན་ཏེ། དབང་ཕྱུག་སོགས་ ཀྱིས་མི་ཐུབ་པས་མི་ཕམ་ལྷ་མིའི་མགོན་ཏེ་དམ་པའམ་གཙོ་བོར་གྱུར་པས་ཞེས་གསེར་དང་། དམ་པའི་གནས་སུ་ཁྲིད་པར་བྱེད་པས་མགོན་ཞེས་(ཡེ་ཤེས་སྙིང་པོའི་འགྲེལ་པར་)བྱང་བཟང་གིས་ བཤད་དེ། དེ་ལ་ཐོགས་མེད་བདག་ཉིད་ཀྱིས་ཏེ་བརྒྱུད་པ་སོགས་མིན་པར་དགའ་ལྡན་དུ་ བྱོན་ཏེ་རྒྱན་འདི་དངོས་སུ་གསན་ནས། ལེགས་པར་བསམས་ཤིང་བསྒོམས་པས་བརྟན་པར་ བྱས་ནས་ཞེས་དོན་གྱིས་ཐོབ་པོ། །སློབ་དཔོན་འདི་ཚིག་ལེའུར་བྱས་པ་མཛད་པ་པོ་ལས་ མངོན་སུམ་དུ་གསན་པ་ཉིད་ཡིན་པས་སྡུད་པ་པོ་དང་འདྲ་བར་ཚད་མའི་སྐྱེས་བུར་གྱུར་པའོ་ ཞེས་གསེར་རོ། །ཆོས་བཤེས་ནི་བསྟན་བཅོས་ཆེན་པོ་ནི་ཡུམ་གྱི་མདོ་ལ་བཞེད་པར་མངོན་ ཏེ། འོག་ཏུ་བསྟན་བཅོས་མཐའ་དག་འདི་ཞེས་པར། ཉོན་མོངས་དགྲ་རྣམས་མ་ལུས་འཆོས་ པ་དང་། །ཞེས་སོགས་དྲངས་ནས་ངེས་པའི་ཚིག་གི་ཚུལ་གྱིས་བསྟན་བཅོས་ཏེ་དེ་ཡང་ཁྱད་ པར་ཅན་རྒྱལ་པའི་ཡུམ་རྣམས་སོ་ཞེས་བཤད་ཅིང་འདིར་གསལ་ཁ་མ་བཤད་དོ། །དེས་ན་ བསྟན་བཅོས་ཆེན་པོ་ནི་ཡུམ་གྱི་མདོ་ཡིན་གྱི་རྒྱན་མིན་ཏེ་ཤེར་འབྱུང་གིས་འཕགས་པ་དང་ སློབ་དཔོན་དག་གིས་མངོན་པར་རྟོགས་པ་དང་སྦྱར་བ་ལ་མ་ལྟོས་པར་བཤད་པའི་ཕྱིར་ཞེས་ དང་ཆོས་བཤེས་ཀྱིས་ཀྱང་དེ་གཉིས་ཀྱིས་སྐབས་བརྒྱད་དུ་ཕྱེ་བ་མེད་ཅེས་པ་དང་འགལ་ ཞེས་བཅོམ་རལ་ལོ། །གཞུང་འདིར་སྡོད་ཚུལ་ལ་བརྟགས་ན་རྒྱན་གྱི་འགྲེལ་པར་གསལ་ལོ། ། ཡང་ཆོས་བཤེས་ནི་ཁ་ཅིག་ཨ་ནི་རིང་བོ་ཡིན་པས་ལྷག་པ་ཞེས་པར་སྟོན་ཏེ་དེས་ན་ཀུན་ཏུ་ 1-29 ཞེས་འདོད་པ་ནི་མཚམས་སྦྱོར་མ་ཤེས་པ་སྟེ་ཨཱ་རིང་བོ་ཡིན་ན་མཚམས་སྦྱོར་དུ་མི་འགྱུར་ རོ། །དེས་ན་དགག་པའི་ཨ་ཐུང་ཡིན་པས་ཆགས་མེད་མཛད། ཅེས་ཏེ་འབྲུ་ནོན་མི་སྣང་ངོ་། ། བོད་རྣམས། སེམས་ཅན་ལ་ཆགས་པ་སྟེ་སྙིང་རྗེས་རང་དོན་ལ་ཆགས་མེད་ཅེས་(བུ་སྟོན་ཆེན་པོ་ )སོ། །འོན་ཀྱང་ཨཱ་རིང་བོ་མཚམས་སྦྱོར་བ་དུ་མ་ཡོད་པར་སྣང་བས་སློབ་དཔོན་ཆོས་བཤེས་ འཁྲུལ་ལོ། །གཞུང་གང་ན་དེ་ཉིད་རྣམ་ངེས་ཏེ། འགྲེལ་ཆེན་ལས། དེ་ཉིད་རྣམ་པར་ངེས་པར་ བཤད་པ་རབ་ཏུ་སྦྱར་མཛད། ཅེས་སོ། །སློབ་དཔོན་འདི་འཇམ་དཔལ་རྩ་བའི་རྒྱུད་ལས། ཐོགས་མེད་ཅེས་བྱའི་དགེ་སློང་ནི། །བསྟན་བཅོས་དེ་ནི་དོན་ལ་མཁས། །མདོ་སྡེ་ངེས་དོན་ དྲང་པའི་དོན། །རྣམ་པ་མང་པོ་རབ་ཏུ་འབྱེད། །འཇིག་རྟེན་རིག་པ་སྟོན་བདག་ཉིད། །གཞུང་ འབྱེད་ངང་ཚུལ་ཅན་དུ་འགྱུར། །དེ་

【現代漢語翻譯】 如是說。爲了菩薩不捨棄有情眾生而知曉的緣故。損害者說是大乘聖者，所以會損害。除了慈悲之外，內心對有情的貪執實際上在他的相續中是沒有的。是以觀察而作，還是從一個傳到另一個而作呢？不是的。因為自在等不能勝過，所以是不敗，是天人的怙主，是殊勝或主要的。如黃金般。因為引導到殊勝的處所，所以是怙主。（在《智慧心要釋》中）賢護這樣說。無著自性，不是通過傳承等，而是前往兜率天，親自聽聞此莊嚴，善加思惟和修習，從而穩固地獲得。這位論師是《略義釋》的作者親自聽聞的，所以如同結集者一樣，成爲了量士夫。如黃金般。法友被認為是《大品般若經》，因為下面說到『一切論典』時，引用了『調伏一切煩惱怨敵』等，以決定的詞語方式說是論典，而且是特殊的諸佛之母。這裡沒有明確說明。因此，《大品般若經》是論典，而不是《現觀莊嚴論》，因為獅子賢和論師們不依賴於現觀而宣說。法友也說，他們沒有將《現觀莊嚴論》分為八品，這與降魔幢相矛盾。考察此論的住處，在《現觀莊嚴論》的註釋中有所闡明。 還有，一些人認為法友是阿尼林波，所以說『殊勝』，因此認為『一切』是不知道連線，如果阿長，就不會成為連線。因此，否定的阿是短的，所以是無著所作。所以種子字不明顯。藏人們說，對有情的貪執，即慈悲，對自己的利益沒有貪執。（布頓大師）等。然而，似乎有很多阿長作為連線，所以論師法友是錯誤的。在哪部論典中，那個是決定的呢？在《大疏》中說：『善於結合，詳細解釋那個決定的。』這位論師在《文殊根本續》中說：『名為無著的比丘，精通論典的意義，以多種方式詳細解釋經部的了義和不了義，是世間知識的導師，具有開解經典的性格。』他……'

【English Translation】 Thus it is said. It is for the sake of knowing that Bodhisattvas do not abandon sentient beings. The harmer is said to be a Mahayana Arya, so it will harm. Apart from compassion, the attachment to sentient beings in the mind is actually not in his continuum. Is it done by investigation, or is it done by transmitting from one to another? It is not. Because the powerful ones cannot overcome, so it is invincible, the protector of gods and humans, the supreme or the main one. Like gold. Because it leads to the supreme place, it is a protector. (In the commentary on the Essence of Wisdom) Xianhu said this. Asanga himself, not through lineage etc., but went to Tushita Heaven, personally heard this adornment, thought and meditated well, so that it was firmly obtained. This teacher is the author of the 'Abbreviated Meaning Commentary' who personally heard it, so like the compiler, he became a valid person. Like gold. Dharma Friend is considered to be the 'Great Perfection of Wisdom Sutra', because when the 'all treatises' are mentioned below, it quotes 'subduing all the enemies of afflictions' etc., saying that it is a treatise in a definite way, and it is a special mother of all Buddhas. There is no clear explanation here. Therefore, the 'Great Perfection of Wisdom Sutra' is a treatise, not the 'Ornament of Clear Realization', because Lion Subhadra and the teachers do not rely on clear realization to explain. Dharma Friend also said that they did not divide the 'Ornament of Clear Realization' into eight chapters, which contradicts the Demon Conqueror Banner. Examining the dwelling place of this treatise, it is clarified in the commentary on the 'Ornament of Clear Realization'. Also, some people think that Dharma Friend is Ani Ringbo, so they say 'supreme', so they think that 'all' is not knowing the connection, if A is long, it will not become a connection. Therefore, the negative A is short, so it is made by Asanga. So the seed syllable is not obvious. Tibetans say that attachment to sentient beings, that is, compassion, has no attachment to one's own benefit. (Buton Master) etc. However, it seems that there are many long As as connections, so the teacher Dharma Friend is wrong. In which treatise is that determined? In the 'Great Commentary' it says: 'Good at combining, explaining that determination in detail.' This teacher said in the 'Root Tantra of Manjushri': 'The monk named Asanga, is proficient in the meaning of the treatise, explains in detail the definitive and non-definitive meanings of the sutras in many ways, is the teacher of worldly knowledge, and has the character of explaining the scriptures.' He……

ཡི་རིག་པ་གྲུབ་པ་ནི། །ས་ལའི་ཕོ་ཉ་མོ་ཞེས་བརྗོད། །དེ་ ཡི་སྔགས་ཀྱི་མཐུ་ཡིས་ནི། །བློ་ནི་བཟང་བོ་སྐྱེ་བར་འགྱུར། །བསྟན་པ་ཡུན་རིང་གནས་བྱའི་ ཕྱིར། །མདོ་ཡི་དེ་ཉིད་དོན་སྡུད་བྱེད། །ལོ་ནི་བརྒྱ་དང་ལྔ་བཅུར་འཚོ། །དེ་ལུས་ཞིག་ནས་ལྷ་ ཡུལ་འགྲོ། །འཁོར་བ་རྣམས་སུ་འཁོར་བ་ན། །ཡུན་རིང་བདེ་བ་རྗེས་མྱོང་ནས། །བདག་ཉིད་ ཆེན་པོ་མཐར་གྱིས་ནི། །བྱང་ཆུབ་ཐོབ་པར་འགྱུར་བ་ཡིན། །ཞེས་ལུང་བསྟན་ཏོ། ། གཉིས་པ་ནི། རྣམ་པར་བཀྲོལ། །ཞེས་དྲང་ངོ་། །གང་ན་བསྟན་བཅོས་ཆེན་(གསེར་) པོའ། །གང་གིས་ན་འགྲོ་བའི་དོན་མངོན་མཐོ་ངེས་ལེགས་ཀྱི་རྒྱུ་ཡང་དག་པའི་ལམ་སྟོན་པར་ མཛད་པས་རྩ་ལག་སྟེ། འདོད་པའི་དོན་རྫོགས་པར་བྱེད་པས་སོ། །དེ་སུ་ཞིག་ཅེ་ན། དབྱིག་ གི་གཉེན་ཞེས་བྱ་བའོ་ཞེས་གསེར་རོ། །ཡང་ན་དབྱིག་ནི་ངེས་པར་དགོས་ཤིང་མཁོ་བས་ན་ ནོར་ཏེ་འདིར་ནི་མངོན་མཐོ་ངེས་ལེགས་སོ། །དེ་འགྲོ་བའི་དོན་ཡིན་ཏེ་སེམས་ཅན་རྣམས་ ལ་འཕྲལ་ཕུགས་སུ་མཁོ་ཞིང་ངེས་པར་དགོས་པས་སོ། །གཉེན་ནི་རྩ་ལག་སྟེ་དེ་ལྟའི་འགྲོ་ དོན་དེ་རྫོགས་པར་བྱེད་པའམ་ཐོབ་པར་བྱེད་པས་སོ་ཞེས་སྦྱར་ཡང་གསེར་དོན་དུ་འགྱུར་རོ། 1-30 ། ཇི་ལྟར་ན། ཤེས་བྱ་སྟེ་སྒོ་ལྔའི་དབང་ཤེས་ལ་དོན་དུ་སྣང་བ་ཐམས་ཅད་ནང་ཤེས་པ་ཡིན་ ཞེས་འཆད་མོད་ཀྱི་དེ་ནི་མདོ་སྡེ་བ་དང་ཁྱད་མེད་དོ། །དེས་ན་སྒོ་ལྔའི་དབང་ཤེས་ཀྱིས་ཤེས་ བྱ་ཐམས་ཅད་ནང་གི་ཤེས་པ་ཡིན་པའི་རྣམ་རིག་པའི་གྲུབ་མཐའ་ལ་ཡང་དག་པར་བརྟེན་ ནས་སོ། །དེའི་རྒྱུ་མཚན་ཅི་ན། རང་གི་ལྟ་བ་སེམས་ཙམ་ལ་མོས་ཤིང་གོམས་པ་གཙོར་བྱེད་ པའམ་བྱས་པས་སོ། ། གཞུང་ནི་གཞུང་འགྲེལ་ཞེས་བྱ་བ་སྟེ། འགྲེལ་ཆེན་དུ། སློབ་དཔོན་དབྱིག་གཉེན་གྱིས་ ནི་གཞུང་གི་འགྲེལ་པར་དོན་བཤད་པ་ལ་གནས་ཐོབ་གྱུར་ཅེས་སོ། །སློབ་དཔོན་འདི་འཇམ་ དཔལ་རྩ་རྒྱུད་ལས། དེ་འོག་ཡི་གེ་བ་(བ་སུ་བནྟུ་)བསྟན་པ། །ལྷོ་ཡི་ཕྱོགས་སུ་བྲམ་ཟེ་ནི། །སྟོན་ པའི་བསྟན་ལ་དེ་གཙོ་བྱེད། །མཆོད་རྟེན་ཀུན་དགའ་ར་བར་གནས། །སྟོན་པའི་གཟུགས་ བརྙན་ཡིད་འོང་གིས། །ས་ནི་རྒྱ་མཚོ་གཉིས་མཐར་ཐུག །ཐམས་ཅད་ཀྱི་ནི་རྒྱན་དུ་བྱས། ། ཞེས་ལུང་བསྟན་ཏོ། །དབྱིག་ནི་ནོར་ཏེ་ཤེས་རབ་གཉེན་ནི་ལྡན་པ་ཞེས་སོགས་མུན་སྤྲུལ་དུ་ མ་སྣང་ངོ་། ། གསུམ་པ་ནི། རྣམ་པར་ཕྱེ་ཞེས་དྲང་ངོ་། །གང་ན་བསྟན་བཅོས་ཆེན་པོའོ། ། གང་གིས་ ན། འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་(འགྲེལ་ཆེན་)པའི་ཡེ་ཤེས་སྐྱེས་པས་འཕགས་པའི་ཁོངས་སུ་ གཏོགས་པ་ཡི་སློབ་དཔོན་མཐོང་སྤང་གི་འཆིང་བ་ལས་རྣམ་པར་གྲོལ་བའི་སྡེ་ཞེས་བྱ་བས་ སོ། །གསེར་གྱིས་རྣམ་པར་གྲོལ་བ་ནི་ཁྱད་པར་ཅན་གྱི་བདག་མེད་པ་ལ་ལྷག་པར་མོས་པས་ སོ། །ཞེས་སོ། །ཇི་ལྟར་ན། ཡོད་མེད་སོགས་ཀྱི་

【現代漢語翻譯】 成就智慧的方法是，被稱為『土地使者』（ས་ལའི་ཕོ་ཉ་མོ་）。 憑藉她的咒語力量，智慧將會增長。 爲了佛法長久住世，此經彙集了要義。 她將活到一百五十歲，此身滅后往生天界。 在輪迴中流轉時，長久享受安樂，最終逐漸地，證得圓滿菩提。 這是（佛的）預言。 第二，名為『辨別』（རྣམ་པར་བཀྲོལ།）。 這是正確的引導。在何處有偉大的論著（གསེར་）？ 通過什麼，能引導眾生走向增上生和決定勝的正確道路，從而成為根本和枝幹，圓滿所愿？ 那是誰呢？名為世親（དབྱིག་གི་གཉེན་）的人。 黃金（གསེར་）啊！或者說，『世』（དབྱིག་）是必須和需要的，所以是財富，這裡指的是增上生和決定勝。 這爲了眾生的利益，因為對眾生來說，無論是暫時還是究竟，都是需要和必須的。 『親』（གཉེན་）是根本，因此，這樣的眾生利益能夠圓滿或獲得。 這樣解釋也變成了黃金（གསེར་）的含義。 如何理解呢？所知，即五根識面前顯現的一切事物，都被解釋為內在的意識，但這與經部宗（མདོ་སྡེ་བ་）沒有區別。 因此，完全依賴於唯識宗（རྣམ་རིག་པ་）的觀點，即五根識所知的一切都是內在的意識。 原因是什麼呢？因為主要傾向或習慣於自己的唯心（སེམས་ཙམ་）觀點。 論著被稱為『論釋』（གཞུང་འགྲེལ་），在《大疏》（འགྲེལ་ཆེན་）中，世親論師（སློབ་དཔོན་དབྱིག་གཉེན་）在論著的註釋中獲得了闡釋意義的地位。 關於這位論師，《文殊根本續》（འཇམ་དཔལ་རྩ་རྒྱུད་）中預言：『此後，書寫者婆藪盤豆（藏文：ཡི་གེ་བ་，梵文天城體：वसुबन्धु，梵文羅馬擬音：Vasubandhu，漢語字面意思：婆藪盤豆）將弘揚佛法。在南方，一位婆羅門將成為佛陀教法的主要支持者，他將住在功德花園的佛塔中。他將以令人愉悅的佛陀形象，裝飾大地直至兩片大海的盡頭。』 『世』（དབྱིག་）是財富，即智慧，『親』（གཉེན་）是具備，等等，不要出現黑暗的幻象。 第三，名為『區分』（རྣམ་པར་ཕྱེ་）。 這是正確的引導。在何處有偉大的論著？ 通過什麼？通過生起出世間（འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་）的智慧，屬於聖者之列的論師，從見道所斷的束縛中解脫出來的解脫部（སྡེ་）。 黃金（གསེར་）通過解脫，特別傾向於特殊的無我。 等等。如何理解有和無等？

【English Translation】 The way to achieve wisdom is said to be 'the land messenger' (ས་ལའི་ཕོ་ཉ་མོ་). Through the power of her mantra, wisdom will increase. For the sake of the Dharma enduring long, this sutra gathers the essential meanings. She will live to be one hundred and fifty years old, and after this body is destroyed, she will go to the heavenly realm. While wandering in samsara, she will enjoy happiness for a long time, and eventually, gradually, attain perfect Bodhi. This is the (Buddha's) prophecy. Second, it is called 'Discernment' (རྣམ་པར་བཀྲོལ།). This is the correct guidance. Where is the great treatise (གསེར་)? Through what does it guide beings to the correct path of higher rebirth and definite goodness, thus becoming the root and branches, fulfilling desires? Who is that? It is the one called Vasubandhu (དབྱིག་གི་གཉེན་). Gold (གསེར་)! Or, 'wealth' (དབྱིག་) is necessary and needed, so it is wealth, here referring to higher rebirth and definite goodness. This is for the benefit of beings, because for beings, whether temporarily or ultimately, it is needed and necessary. 'Relative' (གཉེན་) is the root, therefore, such benefit to beings can be fulfilled or obtained. Explaining it this way also becomes the meaning of gold (གསེར་). How is it understood? All phenomena that appear to the five sense consciousnesses are explained as inner consciousness, but this is no different from the Sautrantika school (མདོ་སྡེ་བ་). Therefore, it relies entirely on the Yogacara (རྣམ་རིག་པ་) view that all that is known by the five sense consciousnesses is inner consciousness. What is the reason for this? Because it mainly inclines to or is accustomed to its own Mind-Only (སེམས་ཙམ་) view. The text is called 'Commentary' (གཞུང་འགྲེལ་), and in the 'Great Commentary' (འགྲེལ་ཆེན་), the master Vasubandhu (སློབ་དཔོན་དབྱིག་གཉེན་) attained the position of explaining the meaning in the commentary of the text. Regarding this master, the Manjushri Root Tantra (འཇམ་དཔལ་རྩ་རྒྱུད་) prophesies: 'After that, the scribe Vasubandhu (藏文：ཡི་གེ་བ་，梵文天城體：वसुबन्धु，梵文羅馬擬音：Vasubandhu，漢語字面意思：婆藪盤豆) will propagate the teachings. In the south, a Brahmin will be the main supporter of the Buddha's teachings, and he will reside in the stupa in the garden of merit. He will adorn the earth up to the end of the two oceans with a pleasing image of the Buddha.' 'Wealth' (དབྱིག་) is wealth, that is, wisdom, 'relative' (གཉེན་) is possessing, etc., do not let dark illusions appear. Third, it is called 'Differentiation' (རྣམ་པར་ཕྱེ་). This is the correct guidance. Where is the great treatise? Through what? Through the arising of transcendent (འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་) wisdom, the master belonging to the ranks of the noble ones, the Liberation Section (སྡེ་) liberated from the bonds of what is abandoned by seeing. Gold (གསེར་) through liberation, particularly inclined to the special selflessness. Etc. How to understand existence and non-existence, etc.?

མཐའ་སྤངས་པའི་དབུ་མར་གནས་པའི་བློས་ ཏེ་དབུ་མ་བའི་ཤེས་པས་ཕྱེ་ཞེས་(གསེར་)ཏེ། དབུ་མ་རྟོགས་པའམ་ཤེས་པའི་སྒོ་ནས་དབུ་མ་ དང་མཐུན་པར་ཕྱེ་ཞེས་སམ་ཡང་ན་རྒྱས་འབྲིང་བསྡུས་པའི་དོན་དབུ་མར་གནས་པར་རྟོགས་ པའི་བློས་དབུ་(བུ་སྟོན་)མར་རོ། །སྔོན་ཆད་སྐུ་མཆེད་ཀྱིས་(གསེར་དོན་)ཕྱེ་ཟིན་པས་འདི་རྩོམ་པ་མི་ 1-31 རིགས་སོ་ཞེ་ན། སྐུ་(གསེར་དོན་)མཆེད་དེ་དག་གིས་བྱས་པའི་འགྲེལ་པ་(གསེར་)ནི་སེམས་ཙམ་གྱི་ གཞུང་བདེན་དངོས་(གསེར་དངོས་)འདོད་པར་(གསེར་དངོས་)འཇུག་པའི་ཕྱིར་ཡུམ་གྱི་(གསེར་)མདོ་ དོན་དོན་ཇི་ལྟ་(གསེར་)བ་བཞིན་དུ་བྱས་པ་མིན་པར་མཐོང་སྟེ་ཤེས་ནས་(གསེར་)ཕྱི་ནང་གི་མུ་ སྟེགས་ཀུན་གྱི་ལོག་རྟོག་བཟློག་པའི་ཕྱིར་བྱས་སོ་གསེར་རོ། །ཆོས་བཤེས་ནི། ཚིག་ལེའུར་ བྱས་པ་ཐེག་པ་ཆེན་པོ་དབུ་མའི་ལྟ་བ་འདི་ནི་སློབ་དཔོན་དབྱིག་གཉེན་དེའི་སྤྱོད་ཡུལ་དུ་མ་ གྱུར་པས་འཕགས་པ་ཐོགས་མེད་ས་འོད་བྱེད་པ་བརྙེས་པས་ཀྱང་དེ་གདུལ་བྱ་དང་འཚམས་ པར་བཀྲོལ་ཏེ། སེམས་ཅན་གཅིག་གི་དོན་གྱི་ཕྱིར། །ཕྱི་མཐའི་བར་དུ་གནས་པར་བགྱི། ། ཞེས་པའི་རྗེས་སུ་འབྲངས་པས་སོ། །དེ་ལྟར་ན་ཐོགས་མེད་དབྱིག་གཉེན་(དོན་)བཅས་དེ་དག་ གིས་སྐབས་(ཆོས་བཤེས་དངོས་)ཀྱི་དོན་མ་བརྗོད་ཅིང་རྣམ་པར་རིག་པའི་ཞེན་པ་མ་སྤངས་པས་ དེས་བྱས་བྱས་པ་མིན་པར་མཐོང་ནས་མདོ་བར་མ་དང་སྦྱར་བ་མཛད། ་ཅེས་སོ། །སློབ་དཔོན་ འགྲེལ་བཤད་དང་བཅས་པའི་འདི་དཔྱད་པར་བྱ་དགོས་སོ། ། བཞི་པ་ནི། རྣམ་བཤད་བྱས། ཞེས་དྲང་ངོ་། །གང་ན་བསྟན་བཅོས་ཆེན་པོའོ། །གང་ གིས་ན། བཙུན་པ་རྣམ་པར་གྲོལ་བའི་སྡེས་ཏེ། དེའི་ཡོན་ཏན་ནི་དད་པའི་ས་ནི་ཚོགས་ལམ་ ཕལ་བ་སྟེ་དད་པ་ཙམ་གྱིས་ནི་དད་པའི་སའོ་ཞེས་ཆོས་བཤེས་སོ། །དེ་ལ་གནས་པ་ནི་དེའི་ གནས་སྐབས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་དང་ལྡན་པ་ཡིས་སོ། །ཡང་ན་དད་པ་ཉིད་རྟེན་དུ་གྱུར་པས་ས་ སྟེ་དེ་ལ་གནས་པ་ནི་དེ་དང་ལྡན་པ་སྟེ། (མདོ་ལས།)དད་པས་མི་ཁོམ་སྤོང་བར་འགྱུར། །ཞེས་ གསུངས་སོ། །ཞེས་གསེར་རོ། །དུས་ནམ་ན། འཕགས་གྲོལ་གྱིས་འགྲེལ་པ་མཛད་པ་དེ་ ཡི་འོག་ཏུའོ། །ཇི་ལྟར་ན་རྒྱན་གྱི་བསྟན་བཅོས་མཐའ་དག་གམ་མ་ལུས་པ་སྟེ་མ་རྙེད་པ་ནི་ མཛད་པ་པོ་ལས་དངོས་སུ་མ་ཐོས་པའམ་མ་མཐོང་པའོ། །ཡང་ན་མངོན་པའི་སྡེ་སྣོད་སོགས་ བསྟན་བཅོས་མཐའ་དག་མ་རྙེད་པའོ་ཞེས་གསེར་ཏེ་བཤད་པ་སྔ་མ་ནོར་ཞིང་ཕྱི་མ་རུང་ཙམ་ 1-32 མོ། །ཆོས་བཤེས་ནི་བསྟན་བཅོས་མཐའ་དག་མ་རྙེད་པར་ཏེ་གྲུབ་མཐའ་རབ་འབྱམས་ལ་ མ་འདྲིས་པར་རང་གི་ཤེས་རབ་འཕེལ་བ་དང་རྗེས་སུ་མཐུན་པ་སྟེ་འཕེལ་བར་བྱ་བའི་ཕྱིར་ བརྩམས་ཀྱི་གཞན་ལ་ཕན་འདོད་པའམ་མངོན་པའི་ང་རྒྱལ་གྱིས་ནི་མིན་ཏེ། རིག་པ་རྩོམ་པ་ ནི་ཤེས་རབ་འཕེལ་བའི་རྒྱ

【現代漢語翻譯】 以遠離邊見的、安住于中觀的智慧，即以中觀派的見識來辨別（金），或者說，通過領悟或認識中觀，從而與中觀相契合地辨別，又或者說，以領悟廣、中、略之義安住于中觀的智慧，來行中觀之道（布頓）。如果有人問，既然以前您的師兄弟們已經辨別過了（金義），為什麼還要寫作此論呢？（金）那些師兄弟們所作的註釋（金），因為是立足於唯識宗，執著于實有（金實有），所以被認為（金實有）是符合瑜伽行派的，因此，我認為他們並沒有如實地闡釋《般若經》（金）的真義，而是爲了駁斥內外道（金）的一切邪見而作的（金）。法友（Dharmamitra）說：『這部《句義釋·大乘中觀見》並非導師世親（Vasubandhu）的行境，即使是證得地光明的聖者無著（Asanga），也只是爲了調伏所化眾生而宣說。爲了一個眾生的利益，我將安住直至輪迴的邊際。』我正是追隨他的足跡。如此說來，無著和世親（義）等人，並沒有闡述當時的真義，也沒有捨棄唯識宗的執著，因此，我認為他們的著作並不完善，所以我才結合《中品般若經》來寫作此論。』導師（寂護，Śāntarakṣita）及其註釋都需要仔細研究。 第四點是：『作了論釋』，這是正確的說法。在哪裡作的呢？在偉大的論典中。由誰作的呢？由比丘解脫軍（Vimuktisena）所作。他的功德是，信心的地是資糧道，僅僅是信心，就是信心的地，這是法友說的。安住於此，即以具足此地功德而安住。或者說，信心本身就是地基，安住於此，即具足信心。《經》中說：『以信心能遠離無暇。』這是金說的。時間是什麼時候呢？在聖解脫（Ārya Vimuktisena）作註釋之後。怎麼樣呢？所有的莊嚴論典，或者說全部，沒有被找到，要麼是沒有直接從作者那裡聽到或看到，要麼是沒有找到《阿毗達磨》等所有的論典，這是金說的，之前的解釋是錯誤的，後面的解釋勉強可以。法友說，沒有找到所有的論典，即不熟悉各種宗派，爲了增長自己的智慧，爲了與自己的增長相契合，所以才寫作此論，而不是爲了利益他人或出於傲慢。寫作論典是爲了增長智慧。

【English Translation】 With a mind abiding in the Middle Way, free from extremes, that is, with the knowledge of a Madhyamika, to distinguish (Gold), or rather, through understanding or knowing the Middle Way, to distinguish in accordance with the Middle Way, or again, with a mind understanding the meaning of the extensive, intermediate, and concise abiding in the Middle Way, to practice the Middle Way (Buton). If someone asks, 'Since your spiritual brothers have already distinguished (the meaning of Gold), why do you still write this treatise?' (Gold) The commentaries made by those spiritual brothers (Gold), because they are based on the Yogacara school, clinging to true existence (Gold true existence), are therefore considered (Gold true existence) to be in accordance with the Yogacara practice, therefore, I believe they have not truly explained the meaning of the Prajnaparamita Sutra (Gold), but rather wrote it to refute all the wrong views of internal and external heretics (Gold). Dharmamitra said: 'This 'Meaningful Verses on the Great Vehicle Madhyamika View' is not the realm of Acharya Vasubandhu, even the holy Asanga, who attained the light of the earth, only proclaimed it to tame the beings to be tamed. For the sake of one sentient being, I will abide until the end of samsara.' I am following in his footsteps. In this way, Asanga and Vasubandhu (meaning) and others, did not explain the true meaning of the time, nor did they abandon the clinging of the Yogacara school, therefore, I believe their works are not perfect, so I combined the Middle Prajnaparamita Sutra to write this treatise.' The teacher (Śāntarakṣita) and his commentaries need to be carefully studied. The fourth point is: 'Made a commentary,' this is the correct statement. Where was it made? In the great treatise. By whom was it made? By the Bhikshu Vimuktisena. His merit is that the ground of faith is the accumulation path, only faith is the ground of faith, this is what Dharmamitra said. Abiding in this, that is, abiding with the merits of this ground. Or rather, faith itself is the foundation, abiding in this, that is, possessing faith. The Sutra says: 'With faith, one can abandon the unfavorable conditions.' This is what Gold said. When was it? After the holy Vimuktisena made the commentary. How was it? All the ornate treatises, or all of them, were not found, either they were not directly heard or seen from the author, or all the treatises such as the Abhidharma were not found, this is what Gold said, the previous explanation is wrong, the latter explanation is barely acceptable. Dharmamitra said that he did not find all the treatises, that is, he was not familiar with various schools, in order to increase his own wisdom, in order to be in accordance with his own increase, so he wrote this treatise, not to benefit others or out of arrogance. Writing treatises is to increase wisdom.

ུའོ་ཞེས་གསུངས་སོ། །འདི་ནི་འདབ་གཤོག་ཅུང་ཟད་སྐྱེས་པའི་ བྱ་ཡང་འཕུར་བར་རྩོམ་པ་དང་འདྲ་བར་བསྔགས་ཚིག་ཡིན་གྱི་སྨད་པར་མི་སྦྱོར་རོ་ཞེས་སོ། ། ལེ་མང་རང་དང་རྗེས་མཐུན་ཞེས་སོགས་གང་གང་མ་རྙེད་པ་དང་བཅས་ཏེ་བཀོད་པ་ནི་མུན་ སྤྲུལ་འབའ་ཞིག་སྟེ་ངག་ལས་ཤེས་སོ། ། ༈ རྩོམ་པར་རིགས་ཤིང་སྤྲོ་བ་བཤད་པ། གསུམ་པ་ནི། རྙེད་ཅེས་དྲང་ངོ་། །གང་ན་འཆོས་སྐྱོབ་ཀྱི་ཕྱིར་(ཆོས་བཤེས་)བསྟན་བཅོས་ ཏེ་ཁྱད་པར་ཅན་(ཆོས་བཤེས་དངོས་)རྒྱལ་བའི་ཡུམ་མཐའ་དག་གི་དོན་འདིའོ། །རྒྱུ་གང་ལས་ ན། སྔར་བཤད་པའི་ཚུལ་དེ་ལྟར་མཁས་པ་(དངོས་)འཕགས་གྲོལ་གྱིས་སྣང་བ་སྟེ་གསལ་བར་ བྱས་ཤིང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བྱིན་(འོག་ཏུ་བསྟན་)རླབས་ཀྱི་སྟོབས་ཀྱིས་སོ། །ཇི་ལྟར་ན་བྱམས་པས་ དགོངས་པ་དེ་(བུ་སྟོན་)ལྟར་རོ། །རྙེད་པ་ངོ་མཚར་བར་བསྟན་པ་ནི། སེང་བཟང་བདག་གིས་ རྒྱལ་བའི་ཡུམ་གྱི་དོན་མཐའ་དག་ཚང་བར་རྙེད་པ་སྟེ་རྟོགས་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་ཡ་མཚན་ཆེ་ སྟེ། དེའི་རྒྱུ་མཚན་འགའ་ཞིག་ཁོ་ན་སྟེ། གདུལ་བྱའི་དབང་གིས་ཐོགས་མེད་དང་བཅས་པ་ དབྱིག་གཉེན་དང་བཙུན་པ་གྲོལ་སྡེས་དེ་ཚང་བར་མ་རྙེད་པས་སོ། །དེས་ན་བདག་ནི་མཆོག་ ཏུ་སྐལ་བ་བཟང་བས་སྔར་བསོད་ནམས་མཚར་གཅིག་བྱས་པ་ལྟ་ཞེས་དགའ་བ་སྒྲོག་པའི་ ཚིག་གོ །ཞེས་ཆོས་བཤེས་སོ། །གསེར་ནི་མཁས་པ་འཕགས་པ་ཐོགས་མེད་ལ་སོགས་པས་ སྣང་བ་སྟེ་སྦྱར་བའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་སྒྲོན་མ་ལ་བརྟེན་ནས་ཞེས་དང་། འགའ་ཞིག་ཁོ་ན་ནི་བདག་ ལས་གཞན་པའི་མཁས་པ་མཉམ་པར་བཞག་(དཔྱད་)པ་རྣམས་ཞེས་དང་། བསྟན་བཅོས་ཀུན་ ནི་རབ་ཏུ་བྱེད་པར་གྲགས་པའོ། །མ་རྙེད་པ་ནི། མ་མཐོང་བའམ་མ་ཐོས་པ་ཞེས་དང་། མི་ 1-33 ཡིན་ཡང་རང་གིས་བསྟན་བཅོས་སྣ་ཚོགས་བལྟས་པས་བློའི་ཁ་ཤིན་ཏུ་ཕྱེ་བས་སྙིང་པོ་མདོར་ བསྡུས་པའི་རབ་བྱེད་ཀྱི་དོན་སྣ་ཚོགས་མཐོང་བའི་ནུས་པ་ཡོད་པ་ཡ་མཚན་ཏེ་ངོ་མཚར་ཞེས་ ཏེ་མ་རྙེད་པའི་འབྲུ་ནོན་ནོར་ཞིང་གཞན་ལེགས་སོ། །དེ་ལྟར་(ཆོས་བཤེས་)མཁས་པས་བཤད་ པ་ཡང་ཤེས་ལ། ལ་ལས་དོན་ཚང་བར་མ་རྙེད་པ་བདག་གིས་ཚང་བར་ཤེས་སོ་ཞེས་བསྟན་ ནས། དེ་ཡང་ལྷས་བྱིན་པའམ་གནམ་བབས་སོགས་མིན་གྱི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་མཐུའོ་(ཀུན་ཆོས་ བཤེས་)ཞེས་སྟོན་པ་སྟེ། ཟབ་མོའི་ལམ་ཅན་(གསེར་)མངོན་རྟོགས་(གསེར་)བརྒྱད་དམ་རྒྱལ་(ཆོས་ བཤེས་)བའི་ཡུམ་དོན་འདི་ཆོས་ཅན། བསོད་ནམས་མ་(ཆོས་བཤེས་དོན་)བསགས་པའམ་རིགས་ (གསེར་)པ་དང་མི་ལྡན་པས་ཤིན་ཏུ་རྙེད་པ་སྟེ་རྟོགས་དཀའ་སྟེ། བསོད་ནམས་བསགས་པ་ཁོ་ ནས་རྙེད་(གསེར་)པ་དེ་ལྟས་ཏེ་དེའི་ཕྱིར། དེ་ལྟར་ཡིན་པ་ལས་(གསེར་)ཅི་ཞིག་ལྟར་ཏེ་སངས་ རྒྱས་(གསེར་)ཀྱི་བྱིན་བརླབས་ཀྱི་དབང་གིས་རྙེད་པ་ཡིན་ལ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་དབང་གིས་རྙེད་པ་ དེའི་ཕྱིར་འག

【現代漢語翻譯】 འོ་ཞེས་གསུངས་སོ། །(他說：『哦！』) འདི་ནི་འདབ་གཤོག་ཅུང་ཟད་སྐྱེས་པའི་བྱ་ཡང་འཕུར་བར་རྩོམ་པ་དང་འདྲ་བར་བསྔགས་ཚིག་ཡིན་གྱི་སྨད་པར་མི་སྦྱོར་རོ་ཞེས་སོ། །(這就像一隻剛長出一點翅膀的小鳥，也開始嘗試飛翔一樣，是一種讚美之詞，而不是貶低。) ལེ་མང་རང་དང་རྗེས་མཐུན་ཞེས་སོགས་གང་གང་མ་རྙེད་པ་དང་བཅས་ཏེ་བཀོད་པ་ནི་མུན་སྤྲུལ་འབའ་ཞིག་སྟེ་ངག་ལས་ཤེས་སོ། །(將那些與萊芒本人不一致，以及其他未找到的東西都寫下來，這完全是無知的表現，這是從言語中可以瞭解到的。) ༈ རྩོམ་པར་རིགས་ཤིང་སྤྲོ་བ་བཤད་པ། (下面講述適合寫作且令人愉悅的內容。) གསུམ་པ་ནི། རྙེད་ཅེས་དྲང་ངོ་། །(第三個是：『找到』，這是正確的。) གང་ན་འཆོས་སྐྱོབ་ཀྱི་ཕྱིར་(ཆོས་བཤེས་)བསྟན་བཅོས་ཏེ་ཁྱད་པར་ཅན་(ཆོས་བཤེས་དངོས་)རྒྱལ་བའི་ཡུམ་མཐའ་དག་གི་དོན་འདིའོ། །(在哪裡爲了調伏和守護，而寫作論典，特別是關於所有佛母的意義呢？) རྒྱུ་གང་ལས་ན། སྔར་བཤད་པའི་ཚུལ་དེ་ལྟར་མཁས་པ་(དངོས་)འཕགས་གྲོལ་གྱིས་སྣང་བ་སྟེ་གསལ་བར་བྱས་ཤིང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བྱིན་(འོག་ཏུ་བསྟན་)རླབས་ཀྱི་སྟོབས་ཀྱིས་སོ། །(原因是什麼呢？就像之前所說的那樣，由智者（真實）聖解脫使之顯現，並通過佛陀的加持力。) ཇི་ལྟར་ན་བྱམས་པས་དགོངས་པ་དེ་(བུ་སྟོན་)ལྟར་རོ། །(就像彌勒菩薩的意圖（布頓）那樣。) རྙེད་པ་ངོ་མཚར་བར་བསྟན་པ་ནི། སེང་བཟང་བདག་གིས་རྒྱལ་བའི་ཡུམ་གྱི་དོན་མཐའ་དག་ཚང་བར་རྙེད་པ་སྟེ་རྟོགས་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་ཡ་མཚན་ཆེ་སྟེ། དེའི་རྒྱུ་མཚན་འགའ་ཞིག་ཁོ་ན་སྟེ། གདུལ་བྱའི་དབང་གིས་ཐོགས་མེད་དང་བཅས་པ་དབྱིག་གཉེན་དང་བཙུན་པ་གྲོལ་སྡེས་དེ་ཚང་བར་མ་རྙེད་པས་སོ། །(顯示找到的奇妙之處在於：我獅子賢完全找到了所有佛母的意義，即證悟，這非常奇妙。其原因僅僅在於，由於所化眾生的業力，無著、世親和解脫軍比丘尼都沒有完全找到。) དེས་ན་བདག་ནི་མཆོག་ཏུ་སྐལ་བ་བཟང་བས་སྔར་བསོད་ནམས་མཚར་གཅིག་བྱས་པ་ལྟ་ཞེས་དགའ་བ་སྒྲོག་པའི་ཚིག་གོ །(因此，我非常有福報，就像之前積累了非凡的功德一樣，這是表達喜悅的話語。) ཞེས་ཆོས་བཤེས་སོ། །(這是法友所說。) གསེར་ནི་མཁས་པ་འཕགས་པ་ཐོགས་མེད་ལ་སོགས་པས་སྣང་བ་སྟེ་སྦྱར་བའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་སྒྲོན་མ་ལ་བརྟེན་ནས་ཞེས་དང་། (黃金是指依靠智者聖無著等顯現的智慧之燈。) འགའ་ཞིག་ཁོ་ན་ནི་བདག་ལས་གཞན་པའི་མཁས་པ་མཉམ་པར་བཞག་(དཔྱད་)པ་རྣམས་ཞེས་དང་། (僅僅一些是指除了我之外的，那些進行平等禪定（觀察）的智者。) བསྟན་བཅོས་ཀུན་ནི་རབ་ཏུ་བྱེད་པར་གྲགས་པའོ། །(所有的論典都以善於解釋而聞名。) མ་རྙེད་པ་ནི། མ་མཐོང་བའམ་མ་ཐོས་པ་ཞེས་དང་། (未找到是指：未見到或未聽到。) མི་ཡིན་ཡང་རང་གིས་བསྟན་བཅོས་སྣ་ཚོགས་བལྟས་པས་བློའི་ཁ་ཤིན་ཏུ་ཕྱེ་བས་སྙིང་པོ་མདོར་བསྡུས་པའི་རབ་བྱེད་ཀྱི་དོན་སྣ་ཚོགས་མཐོང་བའི་ནུས་པ་ཡོད་པ་ཡ་མཚན་ཏེ་ངོ་མཚར་ཞེས་ཏེ་མ་རྙེད་པའི་འབྲུ་ནོན་ནོར་ཞིང་གཞན་ལེགས་སོ། །(即使是普通人，因為自己閱讀了各種論典，極大地開啟了智慧，所以有能力看到各種精要的簡略解釋，這真是太奇妙了，令人驚歎！未找到的種子被壓制，其他方面都很好。) དེ་ལྟར་(ཆོས་བཤེས་)མཁས་པས་བཤད་པ་ཡང་ཤེས་ལ། ལ་ལས་དོན་ཚང་བར་མ་རྙེད་པ་བདག་གིས་ཚང་བར་ཤེས་སོ་ཞེས་བསྟན་ནས། (像這樣，也知道（法友）智者所說的話，並顯示有些人沒有完全找到的意義，我完全知道。) དེ་ཡང་ལྷས་བྱིན་པའམ་གནམ་བབས་སོགས་མིན་གྱི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་མཐུའོ་(ཀུན་ཆོས་བཤེས་)ཞེས་སྟོན་པ་སྟེ། (這並不是天神所賜或從天而降，而是佛陀的加持（一切法友），這是在顯示。) ཟབ་མོའི་ལམ་ཅན་(གསེར་)མངོན་རྟོགས་(གསེར་)བརྒྱད་དམ་རྒྱལ་(ཆོས་བཤེས་)བའི་ཡུམ་དོན་འདི་ཆོས་ཅན། བསོད་ནམས་མ་(ཆོས་བཤེས་དོན་)བསགས་པའམ་རིགས་(གསེར་)པ་དང་མི་ལྡན་པས་ཤིན་ཏུ་རྙེད་པ་སྟེ་རྟོགས་དཀའ་སྟེ། བསོད་ནམས་བསགས་པ་ཁོ་ནས་རྙེད་(གསེར་)པ་དེ་ལྟས་ཏེ་དེའི་ཕྱིར། (具有甚深道的（黃金）八現觀（黃金），或者佛（法友）母的意義，這是有法。因為沒有積累福德（法友意義）或者不具備種姓（黃金），所以很難找到，即很難證悟。只有積累了福德才能找到（黃金），因此。) དེ་ལྟར་ཡིན་པ་ལས་(གསེར་)ཅི་ཞིག་ལྟར་ཏེ་སངས་རྒྱས་(གསེར་)ཀྱི་བྱིན་བརླབས་ཀྱི་དབང་གིས་རྙེད་པ་ཡིན་ལ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་དབང་གིས་རྙེད་པ་དེའི་ཕྱིར་འགའ། (既然如此，還需要看什麼呢（黃金）？這是依靠佛陀（黃金）的加持力才能找到的，因為依靠佛陀的力量才能找到，所以有些。)

【English Translation】 『Oh!』 he said. This is like a bird that has just grown a little wings and is trying to fly, it is a word of praise, not to be used for disparagement. Writing down whatever is not found, including those that are inconsistent with Le Mang himself, is purely ignorance, which can be understood from speech. Now, explaining what is suitable for writing and pleasing. The third is: 『Found,』 that is correct. Where is the writing of treatises for the sake of taming and protecting, especially regarding the meaning of all the Buddhamatris? What is the reason? Just as it was said before, it is made manifest by the wise (actual) Arya Vimuktisena, and through the power of the blessings of the Buddha. How is it like the intention of Maitreya (Buton). Showing the wonder of finding is: I, Senge Zangpo, have completely found all the meanings of the Buddhamatri, that is, enlightenment, which is very wonderful. The reason for this is only some, because due to the karma of the beings to be tamed, Asanga, Vasubandhu, and the Bhikshuni Vimuktisena did not find it completely. Therefore, I am extremely fortunate, as if I had accumulated extraordinary merit before, these are words expressing joy. So said Dharma Friend. Gold refers to relying on the lamp of wisdom manifested by wise Arya Asanga and others. Only some refers to the wise ones other than myself who engage in equal meditation (analysis). All the treatises are known for being good at explaining. Not found means: not seen or not heard. Even though one is an ordinary person, because one has read various treatises, one's mind has been greatly opened, so one has the ability to see various essential abbreviated explanations, which is very wonderful, amazing! The unfindable seed is suppressed, and other aspects are good. In this way, one also knows what the (Dharma Friend) wise one said, and shows that some people have not completely found the meaning, but I know it completely. This is not given by gods or fallen from the sky, but is the blessing of the Buddha (all Dharma Friends), this is what is being shown. Having the profound path (gold), the eight Abhisamayas (gold), or the meaning of the Buddhamatri (Dharma Friend), this is the subject. Because one has not accumulated merit (Dharma Friend meaning) or does not possess the lineage (gold), it is very difficult to find, that is, difficult to realize. Only by accumulating merit can one find (gold), therefore. Since it is like that, what else is there to see (gold)? It is found by the power of the blessings of the Buddha (gold), and because it is found by the power of the Buddha, therefore some.

ྲེལ་པ་འདི་མཁས་པ་རྣམས་ཀྱིས་དབྱེ་བ་སྟེ་བཤད་ཅིང་འཇུག་པར་རིགས་སོ་ ཞེས་པ་དགོངས་པ་ཡིན་མོད་ཀྱི། འགྲེལ་པ་ལྟར་ན། ཡུམ་དོན་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བྱིན་རླབས་ཀྱི་ དབང་གིས་རྙེད་པ་ཡིན་པས་སངས་རྒྱས་ལ་བྱས་པ་གཟོ་བའི་མཆོད་པ་བྱ་བར་རིགས་པས་ ན་མཁས་པ་གང་སུ་ཡང་རུང་སྟོན་པ་ལ་དྲིན་དུ་གཟོ་བ་རྣམས་ཀྱིས་དྲིན་ལན་དུ་མཆོད་པའི་ ངོ་བོར་ཡུམ་འདིའི་དོན་བློ་དང་གཞུང་ལ་དབྱེ་བར་རིགས་སོ། །མཁས་པས་དབྱེ་བར་རིགས་ པ་དེའི་ཕྱིར་ཡུམ་འདིའི་དོན་རྣམ་པ་ཀུན་ཏུ་སྟེ་མ་ལུས་པ་ཆོས་ཅན། སེང་བཟང་བདག་གིས་ དངོས་སུའམ་མངོན་སུམ་དུ་སྤྱོད་ཡུལ་མིན་ཏེ། རྒྱལ་(གསེར་)བ་ཁོ་ནའི་སྤྱོད་ཡུལ་ཡིན་པས་ སོ། །དེ་ལྟ་ན་ཡང་རང་གཞན་ལ་ཕན་གདགས་ཏེ་མངོན་མཐོ་ངེས་ལེགས་སྟེར་བར་འདོད་ པས་སངས་རྒྱས་མཆོད་པ་སོགས་ཀྱི་བསོད་ནམས་དག་བསྒྲུབ་དགོས་ཤིང་དེ་སྒྲུབ་པ་དང་ བསྟན་བཅོས་འབྱེད་པ་དོན་མཐུན་པའི་ཕྱིར་བསྟན་བཅོས་(གསེར་དོན་)འབྱེད་པར་སྤྲོ་བ་སྐྱེས་ 1-34 སོ། །སངས་རྒྱས་མཆོད་པའི་བསོད་ནམས་སྒྲུབ་པ་དང་བསྟན་བཅོས་འབྱེད་པ་དོན་མཐུན་ པའི་རྒྱུ་མཚན་ནི། སངས་རྒྱས་མཆོད་པའི་ཐབས་སམ་མཆོག་ཀྱང་བསྟན་བཅོས་འབྱེད་པ་ འདི་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཤེར་ཕྱིན་མཆོག་དང་པོ་ལས། ཤེར་ཕྱིན་པ་འདི་བྲི་བ་དང་། ཀློག་ པ་དང་ཉན་པ་དང་འདོན་པ་དང་ཁ་ཏོན་བྱེད་པ་དང་འཆད་པ་དང་སེམས་པ་དང་བསྒོམ་པ་ནི་ དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཐམས་ཅད་ལ་མཆོད་པའི་ཆོ་ག་རྒྱས་པའོ་ཞེས་སོ། །ཞར་ལ་གདུལ་བྱ་ འཇུག་པ་རྣམས་ཀྱང་ཁེངས་པ་མེད་ཅིང་གཞན་དོན་གྱི་བསམ་པ་དང་ལྡན་པས་བསྟན་བཅོས་ འབྱེད་པར་སྤྲོ་བ་བསྐྱེད་ཅིག་ཅེས་གདམས་ངག་གི་རྐྱེན་ཅན་དུ་ཡང་སྦྱར་རོ། །ཆོས་བཤེས་ སོགས་ཀྱི་དགོངས་པ་སྟེ་བོད་རྣམས་གཞན་དུ་འཆད་དོ། །འགྲེལ་པའི་མཆོད་བརྗོད་ནས་ རྫོགས་ཀྱི་བར་རྩ་འགྲེལ་གྱི་སྙིང་པོ་བསྡུས་པ་སྦྱོར་ཕྲེང་ཡིད་ཀྱི་མུན་སེལ་དུ་ཞིབ་པར་བསྟན་ ཟིན་པས་དེར་ཤེས་པར་བྱའོ།། ༈ །། ༈ རྩ་བ་རྩོམ་པ་ལ་འཇུག་པ། གཉིས་པ་ལ། (ཆོས་བཤེས།) ༈ སྤྱིའི་དོན། སྤྱི་དང་ཡན་ལག་གི་དོན་གཉིས་ལས་སྤྱིའི་དོན་ནི། རྣམ་བཤད་ རིགས་(ཆོས་བཤེས་)པར། མདོ་དོན་སྨྲ་བ་དག་གིས་ནི། །དགོས་པ་བསྡུས་པའི་དོན་བཅས་དང་། ། ཚིག་དོན་བཅས་དང་མཚམས་སྦྱར་བཅས། །བརྒལ་ལན་བཅས་ཏེ་བསྙད་པར་བྱ། །ཞེས་ ཏེ་འདི་ཡང་བྱམས་(ཆོས་བཤེས་དངོས་)པ་ཉིད་ཀྱི་མན་ངག་བརྒྱུད་པའོ། །དེ་ཡང་རྒྱལ་བ་བྱམས་ (ཆོས་བཤེས་)པས། དགོས་བསྡུས་ཚིག་(ཆོས་བཤེས་)དོན་གསུམ་དངོས་སུ་བསྟན་ཅིང་གཞན་ གཉིས་ཤུགས་ཀྱིས་(ཆོས་ཀྱི་བཤེས་གཉེན་)བསྟན་ཏོ། །དང་པོར་དགོས་པ་བརྗོད་པས་འབྲས་བུ་ ཁྱད་པར་ཅན་ཤེས་ནས་དེ་ཐོབ་ཆེད་དུ་ཉན་འཛིན་སོགས་ལ་འབད་པར་འགྱུར་བས་དགོས་ འབྲེལ་ངག་གིས་དང་

【現代漢語翻譯】 雖然智者們以分類的方式解釋和理解這些相關內容是合理的，但根據註釋，由於《般若經》的意義是通過佛陀的加持獲得的，因此向佛陀供奉以表達感激之情是合理的。因此，任何智者，只要是對導師心懷感激，都應該以報恩的方式，將《般若經》的意義在智慧和經典中進行分類。因為智者們有理由進行分類，所以《般若經》的意義在任何方面，即全部，都不為僧伽跋陀（Seṅgabhadra）我所直接或顯現地體驗，因為它是佛陀（金）的專屬體驗領域。即便如此，由於渴望利益自己和他人，給予高尚和決定性的利益，所以必須積累供養佛陀等的功德。由於積累功德和解釋經文在意義上是一致的，因此我樂於解釋這部經文（金義）。 積累供養佛陀的功德和解釋經文在意義上一致的原因是，解釋經文字身就是供養佛陀的方法或最佳方式。正如《般若經》的開篇所說：『書寫、閱讀、聽聞、背誦、唸誦、講解、思考和禪修這部《般若經》，是對所有如來最盛大的供養儀式。』順便說一句，對於那些有資格引導的弟子，也應以不驕傲和具有利他之心來鼓勵他們解釋經文，這也應被視為一種建議。其他導師等的意圖，即藏族人，在其他地方解釋。註釋中從讚頌到結尾，對根本經和註釋的精要的總結，已在《結合的念珠：遣除心中的黑暗》中詳細闡述，因此應在那裡瞭解。 進入創作根本經（根本慧論） 第二（法友） 總義 在總義和分義中，總義是：在《釋論理智》（chos bshes）中：『那些講述經文意義的人，應包括要點摘要、詞義和上下文，以及問答。』這也是慈氏（法友）的口頭傳承。此外，勝者慈氏（法友）親自闡述了要點摘要和詞（法友）義這三點，而另外兩點則通過暗示（法友）來闡述。首先，通過陳述要點，因為知道其特殊的果實，爲了獲得它，將努力聽聞和理解等，因此通過語言來表達要點。

【English Translation】 Although it is reasonable for scholars to explain and understand these related contents in a classified manner, according to the commentary, since the meaning of the Prajnaparamita is obtained through the blessings of the Buddha, it is reasonable to make offerings to the Buddha to express gratitude. Therefore, any scholar, as long as they are grateful to the teacher, should, in a way of repaying kindness, classify the meaning of this Prajnaparamita in wisdom and scripture. Because scholars have reason to classify, the meaning of this Prajnaparamita in every aspect, that is, all, is not directly or manifestly experienced by Seṅgabhadra, because it is the exclusive realm of experience of the Buddha (gold). Even so, because of the desire to benefit oneself and others, giving high and decisive benefits, one must accumulate the merits of offering to the Buddha, etc. Since accumulating merit and explaining the scriptures are consistent in meaning, I am happy to explain this scripture (golden meaning). The reason why accumulating the merit of offering to the Buddha and explaining the scriptures are consistent in meaning is that explaining the scriptures itself is the method or the best way to offer to the Buddha. As the opening of the Prajnaparamita says: 'Writing, reading, hearing, reciting, chanting, explaining, thinking, and meditating on this Prajnaparamita is the most grand offering ceremony to all Tathagatas.' By the way, for those disciples who are qualified to be guided, they should also be encouraged to explain the scriptures with humility and altruism, which should also be regarded as an advice. The intentions of other teachers, etc., that is, Tibetans, are explained elsewhere. The summary of the essence of the root text and commentary from the praise to the end of the commentary has been elaborated in The Combined Rosary: Dispelling the Darkness of the Heart, so it should be understood there. Entering the composition of the root text (Mūlamadhyamakakārikā) Second (Dharma Friend) General Meaning Among the general meaning and the specific meaning, the general meaning is: In the Commentary on Reasoning (chos bshes): 'Those who speak of the meaning of the scriptures should include a summary of the points, the meaning of the words and the context, as well as questions and answers.' This is also the oral transmission of Maitreya (Dharma Friend). In addition, the Victorious Maitreya (Dharma Friend) personally elaborated on the three points of the summary of the points and the meaning of the words (Dharma Friend), while the other two points were elaborated by implication (Friend of the Dharma). First, by stating the points, because knowing its special fruit, in order to obtain it, one will strive to hear and understand, etc., therefore the points are expressed through language.

པོར་དགོས་པ་བསྟན་ཏོ། །དེ་ཡང་བསྡུས་དོན་ལས་རྟོགས་པས་བསྡུས་ དོན་ལུས་རྣམ་གཞག་བསྟན་ཏོ། །དེ་ཡང་ཚིག་དོན་ལས་རྟོགས་པས་ཚིག་དོན་ཡན་ལག་ རྒྱས་བཤད་བསྟན་ཏེ། ཚིག་དོན་ལའང་། དོན་དང་ལྡན་པའི་མིང་གིས་བཤད་པ། ངེས་ཚིག་ 1-35 གིས་བཤད་པ། རྣམ་གྲངས་ཀྱིས་བཤད་པ། ལུང་བསྟན་པའི་རིགས་པས་བཤད་པ། དོན་ གྱི་ཤུགས་ཀྱིས་བཤད་པ་ལས། འདིར་དོན་གྱི་ཤུགས་ཀྱིས་བཤད་པ་དང་རྣམ་གྲངས་ཀྱིས་ བཤད་པ་གཉིས་གཟུང་ངོ་། །ཚིག་གི་གོ་རིམ་མི་འགལ་བ་ནི་མཚམས་སྦྱར་ལས་ཤེས་པས་ སློབ་དཔོན་གྱིས་གསལ་བར་བསྟན་ཏེ། སྐབས་དང་པོ་ལ་སོ་དྲུག གཉིས་པ་ལ་ཉི་ཤུ། གསུམ་པ་ལ་བཅུ་བཞི། བཞི་པ་ལ་སོ་ལྔ། ལྔ་པ་ལ་ཉེར་བདུན། དྲུག་པ་ལ་གཅིག བདུན་ པ་ལ་ལྔ། བརྒྱད་པ་ལ་བཅུ་གསུམ། བར་མ་ལ་གཅིག བསྡུས་པ་ལ་གཅིག་སྟེ་བརྒྱ་ལྔ་བཅུ་ རྩ་གསུམ་སྨོས་སོ་ཞེས་ཆོས་བཤེས་སོ། །འོན་ཀྱང་དེ་ཙམ་མི་སྣང་བས་མཚམས་སྦྱོར་ཐོབ་པ་ དེ་ཙམ་ཞིག་ཡོད་པ་ལ་དགོངས་སོ། །ཞེས་(བུ་སྟོན་)གསུངས་སོ། །རིགས་པ་དང་མི་འགལ་བ་ དང་སྔ་ཕྱི་མི་འགལ་བ་ནི་བརྒལ་ལན་ལས་ཤེས་པས། གཞན་གྱི་ཆོས་རྣམས་ཀྱང་ཡོད་ལ། ཞེས་སོགས་དང་། རབ་ཏུ་སྨྲ་རྣམས་རྒྱུད་མར་རྒོལ། །ཞེས་སོག་ཀྱིས་དངོས་སུ་བསྟན་ཏོ་ཞེས་ ཆོས་བཤེས་སོ། །རྣམ་བཤད་རིགས་པར། མདོ་དོན་ཆེ་བ་ཉིད་ཐོས་ནས། །ཉན་པ་དང་ནི་ འཛིན་པ་ལ། །ཉན་པ་པོ་དེ་གུས་བྱེད་པས། །ཐོག་མར་དགོས་པ་བརྗོད་པར་བྱ། །དེ་འགྲུབ་ དེ་ནི་བསྡུས་དོན་ལས། །བསྡུས་པའི་དོན་ནི་ཚིག་དོན་ལས། །གོ་རིམ་རིགས་པ་སྔ་ཕྱི་དག ། མི་འགལ་བ་ནི་གཉིས་ལས་སོ། །ཞེས་སོ། ། ༈ ཡན་ལག་གི་དོན། གཉིས་པ་ལ་གཉིས། བརྩམ་པར་དམ་(ཨཱརྱ་)བཅའ་བའི་དོན་དུ་མཆོད་པར་བརྗོད་པ་ བཤད། བསྟན་བཅོས་ལ་གཞན་འཇུག་པའི་དོན་དུ་དགོས་འབྲེལ་བཤད་པའོ། ། ༈ བརྩམ་པར་དམ་བཅའ་བའི་དོན་དུ་མཆོད་པར་བརྗོད་པ་བཤད་པ། དང་པོ་ལ་གསུམ་ལས་སྔ་འགྲེལ་གྱིས་མཚམས་སྦྱར་བ་ནི། ༈ སྔ་འགྲེལ་གྱིས་མཚམས་སྦྱར་བ། ཕྱག་འཚལ་ཞེས་དྲང་ངོ་། ། གང་ལ་ན། ཡུམ་ཤེར་ཕྱིན་ལའོ། །གང་གི་སྒོ་ནས་ན། འཕགས་བཞིའི་བཞེད་དོན་སྒྲུབ་པ་ སོགས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་ཡོད་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་བརྗོད་པའི་བསྟོད་པ་སྔོན་དུ་འགྲོ་བའི་སྒོ་ནས་ སོ། །དུས་ནི། རེ་ཞིག་ནི་རིམ་པ་སྟོན་པའི་ཚིག་སྟེ་ཇི་སྲིད་བསྟན་བཅོས་རྩོམ་པའི་དང་པོར་ 1-36 ཏེ་དང་པོར་འདི་བྱས་ནས་དེ་ནས་བྱ་བ་གཞན་ཡང་ཡོད་ཅེས་པའི་དོན་ཏོ། །འོག་ཏུ་རེ་ཞིག་ ཅེས་པ་ཀུན་ལའང་དེ་བསྒྲེའོ། །གང་གིས་ན། སྡིག་པ་མི་མངའ་བས་འཕགས་པ་སེམས་ཅན་ ཐམས་ཅད་ལ་བུ་གཅིག་པ་ལྟར་བྱམས་པས་ཕན་འདོགས་པར་མཛད་པས་བྱམས་པ་སྟེ་དེས་ སོ། །གསེར་རོ། །བྱམས་པ་འཇུག་པའི་མདོར། རྗེ་བཙུན་འདི་སངས་རྒྱས་རིན་ཆེན་གདུགས་ ཀྱི་བསྟན་པ་ལ་དགེ་སློ

【現代漢語翻譯】 因此，需要展示如何組織這些內容。由於可以從概要中理解，因此展示了概要的結構安排。由於可以從詞義中理解，因此展示了詞義的詳細解釋。在詞義方面，有通過有意義的名稱來解釋、通過詞源來解釋、通過同義詞來解釋、通過預言的推理來解釋、以及通過含義的力量來解釋。在這裡，我們採用通過含義的力量來解釋和通過同義詞來解釋這兩種方式。 詞語的順序不衝突可以從連線詞中得知，因此導師清楚地展示了這一點：第一部分有三十六個，第二部分有二十個，第三部分有十四個，第四部分有三十五個，第五部分有二十七個，第六部分有一個，第七部分有五個，第八部分有十三個，中間部分有一個，總結部分有一個，總共說了一百五十三個，這是Chöshé的說法。然而，由於沒有完全注意到這一點，所以請考慮那些已經獲得的連線詞。正如(布頓)所說。不與邏輯相悖以及前後不矛盾可以從辯論的回答中得知。其他宗派的教義也存在，等等。善於辯論的人們連續反駁。Chöshé說，這已經明確地展示了。在《釋論理則》中：聽聞佛經要義后，對於聽聞和受持，聽聞者會恭敬，所以首先要說明必要性。它的實現來自於概要，概要的意義來自於詞義。順序、邏輯、前後，不矛盾來自於兩者。 分支的意義： 第二部分有兩個方面：爲了開始（Árya），承諾的意義在於表達敬意；爲了使論著被他人接受，說明必要性和關聯性。 爲了開始承諾的意義在於表達敬意： 第一部分有三個方面，首先是早期註釋的連線： 早期註釋的連線： 頂禮。向誰頂禮呢？向般若波羅蜜多母（Yum Sherchin）頂禮。通過什麼方式呢？通過讚頌來表達，如實地表達了成就四聖諦的意圖等功德。時間是：暫時（ré zhig）是一個表示順序的詞，即在撰寫論著的開始，首先做這件事，然後還有其他事情要做。下面所有的『暫時』（ré zhig）都應該這樣理解。通過什麼呢？通過慈愛（Jampa），因為沒有罪惡，像對待獨子一樣慈愛一切眾生，並幫助他們。黃金啊！在《慈愛入門經》中：尊者，這位比丘在珍寶傘佛（Sangye Rinchen Dugkyi）的教法中……

【English Translation】 Therefore, it is necessary to show how to organize these contents. Since it can be understood from the summary, the structural arrangement of the summary is shown. Since it can be understood from the meaning of the words, a detailed explanation of the meaning of the words is shown. In terms of the meaning of the words, there are explanations through meaningful names, explanations through etymology, explanations through synonyms, explanations through the reasoning of prophecy, and explanations through the power of meaning. Here, we adopt the two methods of explaining through the power of meaning and explaining through synonyms. The non-conflict of word order can be known from the conjunctions, so the teacher clearly demonstrated this: the first part has thirty-six, the second part has twenty, the third part has fourteen, the fourth part has thirty-five, the fifth part has twenty-seven, the sixth part has one, the seventh part has five, the eighth part has thirteen, the middle part has one, and the summary part has one, totaling one hundred and fifty-three, according to Chöshé. However, since this is not fully noticed, please consider those conjunctions that have been obtained. As (Buton) said. Non-contradiction with logic and non-contradiction between before and after can be known from the answers in debates. The doctrines of other sects also exist, and so on. Those who are good at debate continuously refute. Chöshé said that this has been clearly demonstrated. In the 'Commentary on Reasoning': After hearing the great meaning of the sutras, for listening and upholding, the listener will be respectful, so first it is necessary to explain the necessity. Its realization comes from the summary, and the meaning of the summary comes from the meaning of the words. Order, logic, before and after, non-contradiction comes from both. The meaning of the branches: The second part has two aspects: For the beginning (Árya), the meaning of the commitment lies in expressing reverence; to make the treatise acceptable to others, explain the necessity and relevance. For the beginning, the meaning of the commitment lies in expressing reverence: The first part has three aspects, first is the connection of early annotations: Connection of early annotations: Prostration. To whom is prostration made? To the Mother Prajñāpāramitā (Yum Sherchin). Through what means? Through praise, expressing as it is the merits of accomplishing the intention of the Four Noble Truths, etc. The time is: temporarily (ré zhig) is a word indicating sequence, that is, at the beginning of writing the treatise, first do this, and then there are other things to do. All the 'temporarily' (ré zhig) below should be understood in this way. Through what? Through loving-kindness (Jampa), because there is no sin, loving all sentient beings like an only child, and helping them. Gold! In the 'Entering Loving-Kindness Sutra': Venerable one, this monk in the teachings of the Buddha Precious Umbrella (Sangye Rinchen Dugkyi) ...

ང་བློ་གྲོས་བརྟན་པར་གྱུར་པ་ན་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་བྱམས་པ་ བསྒོམ། གཞན་ལའང་དེའི་ཐབས་སྟོན། དེ་ལྟར་ཡུན་རིང་པོར་སྤྱད་པས་བསོད་སྙོམས་ལ་ བྱོན་པའི་ཚེ་ཁྱིམ་གང་གི་ཐེམ་པ་ལ་ཞབས་བཞག་མ་ཐག་ནས་དེའི་ནང་གི་སེམས་ཅན་གྱི་ རྒྱུད་ལ་བྱམས་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་སྐྱེ་བ་གཅིག་བྱུང་། དེ་ལ་ལྷ་རྣམས་ངོ་མཚར་ནས། ཨ་ལ་ ལ་དགེ་སློང་འདི་ནི་བྱམས་པའོ་ཞེས་འོག་མིན་གྱི་བར་དུ་གྲགས། སངས་རྒྱས་དེས་ལྷའི་བུ་ དག་དགེ་སློང་འདི་སྤྱད་པ་སྤྱོད་པ་ནའང་བྱམས་པ་སངས་རྒྱས་པ་ནའང་བྱམས་པ་ཞེས་བྱ་ སྟེ་ཐམས་ཅད་དུ་བྱམས་པ་ཞེས་པའི་མིང་ཐོབ་པར་འགྱུར་རོ་ཞེས་བཀའ་སྩལ་བར་བཤད་ དོ། །ཡང་ན་ཡུམ་བྱམས་མ་ཞེས་པ་ལས་བཙས་པས་སམ། འདིའི་རང་བཞིན་བྱམས་པ་དང་ སྙིང་རྗེ་ཅན་ཡིན་པས་སམ། ཐོག་མར་བྱམས་པའི་སེམས་ཀྱི་ཏིང་འཛིན་ཐོབ་པའི་ཕྱིར་རམ། སྔོན་དྲང་སྲོང་ཡེ་ཤེས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་འོད་ཅེས་པར་གྱུར་པ་ན་སངས་རྒྱས་བྱམས་པ་ཞེས་ པའི་དྲུང་དུ་བདག་སངས་རྒྱས་པའི་ཚེ་ཡང་མིང་བྱམས་པ་ཞེས་པར་གྱུར་ཅིག་ཅེས་སྨོན་ལམ་ བཏབ་པས་བྱམས་པའོ་ཞེས་དགོངས་འགྲེལ་འགྲེལ་ཆེན་ལས་སོ། །དགོས་པ་ཅིའི་ཆེད་དུ་ ན་རང་དོན་ནི། རང་ཉིད་དམ་པའི་སྤྱོད་པ་དང་མཐུན་པར་རབ་ཏུ་སྟོན་པའི་སྒོ་ནས་གཞན་ གྱིས་(ཆོས་བཤེས་)དམ་པར་ཤེས་པ་སྟེ་དེའི་ཡང་དགོས་པ་ནི་དམ་པས་(ཆོས་བཤེས་)བརྩམས་པའི་ བསྟན་བཅོས་ལ་གདུལ་བྱ་རྣམས་འཇུག་པའོ་ཞེས་ཆོས་བཤེས་སོ། །གཞན་དོན་ནི། དང་ བ་བསྐྱེད་པའི་ཆེད་དུའོ། །ནོར་བུ་ཆུ་དང་བྱེད་ལྟར་མ་དད་པ་སོགས་སེམས་ཀྱི་རྙོག་པ་སེལ་ 1-37 བས་ནའམ། དེ་མེད་པའི་སེམས་བྱུང་དགེ་བ་ཡུལ་ཁྱད་པར་ཅན་ལ་དང་བ་(མདོ་ཀུན་བཏུས་འགྲེལ་ པར་བཤད་)སྟེ། འདི་ལ་དང་ཞེས་དྲང་ངོ་། །གང་ན་ངག་གི་གདུལ་བྱ་གཞན་དག་གོ །གང་ལ་ན་ བདུད་བཞི་བཅོམ་པ་དང་ལྡན་པས་(ཐོགས་མེད་ཡེ་ཤེས་ཞབས་)སམ། ཉོན་མོངས་ལས་སྐྱེ་བའི་ཉོན་ མོངས་གསུམ་མམ་སྒྲིབ་གཉིས་བཅོམ་པ་དང་ལྡན་པས་བཅོམ་ལྡན་ཏེ། རྒྱུད་རྡོ་རྗེ་རྩེ་མོ་ལས། ཉོན་མོངས་ལས་དང་དེ་བཞིན་སྐྱེ། །ཉོན་མོངས་ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་དེ་བཞིན། །གང་ཡང་མི་ མཐུན་ཕྱོགས་ཆོས་བཅོམ། །དེ་འདིར་བཅོམ་ལྡན་འདས་སུ་བཤད། །ཅེས་སོ། །ཡང་ན། བྷ་ ག་ནི་སྐལ་བ་སྟེ་དབང་ཕྱུག་ལ་སོགས་པའི་སྐལ་བ་དྲུག་དང་ལྡན་པས་བཅོམ་ལྡན་ཏེ། སམ་ བྷུ་ཊཱི་ལས། (སྡུད་འགྲེལ་དུ་དྲངས།) དབང་ཕྱུག་དང་ནི་གཟུགས་བཟང་དང་། །དཔལ་དང་གྲགས་ དང་ཡེ་ཤེས་དང་། །བརྩོན་འགྲུས་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་སྟེ། །དྲུག་པོ་རྣམས་ལ་སྐལ་ཞེས་བྱ། ། ཞེས་སོ། །སངས་རྒྱས་ཡེ་ཤེས་ཀྱིས། དབང་ཕྱུག་ནི་དེ་བཞིན་ཉིད་རྣམ་པར་དག་པ་རྣམ་ རྟོག་གི་དྲི་མ་མ་ལུས་པས་དབེན་པའི་བདག་ཉིད་དེ་རང་གཞན་གྱི་དོན་འགྲུབ་པ་ནི་དེས་རབ་ ཏུ་ཕྱེ་བས་སོ། །གཟུ

【現代漢語翻譯】 當我變得智慧堅定時，修習對一切眾生的慈愛，並向他人展示此方法。如此長久地實踐后，當我去乞食時，一旦我的腳踏入任何一戶人家的門檻，那戶人家中的眾生心中便會生起慈愛的禪定。對此，諸天感到驚奇，驚呼：『啊啦啦，這位比丘是慈愛的化身！』這名聲傳遍了直至色究竟天的世界。那位佛陀告訴諸天之子們：『這位比丘，無論在修行時還是成佛時，都將被稱為慈愛，在一切時處都將獲得慈愛之名。』據說佛陀如此宣說。 或者，因為他是從『慈愛之母』所生？或者，因為他的本性是慈愛和悲憫？或者，因為他最初獲得了慈愛之心的禪定？或者，過去當他轉生為名為『一切智慧之光』的仙人時，在慈愛佛（藏文：བྱམས་པ་，梵文天城體：मैत्रेय，梵文羅馬擬音：Maitreya，漢語字面意思：慈氏）面前發願：『當我成佛時，愿我的名字也成為慈愛。』因此被稱為慈愛。這是在《大疏》（Dge 'grel 'grel chen）中的解釋。 爲了什麼目的呢？就自利而言，是爲了通過充分展示與聖者行為相符的方式，使他人認識到（法友）是聖者。而其根本目的是爲了使被調伏者能夠進入聖者（法友）所著的論典。這是法友的目的。就利他而言，是爲了生起最初的信心。如同如意寶珠能凈化水一般，通過消除不信仰等內心的雜染，或者因為沒有這些雜染，所以對特殊的對境生起清凈的信心（如《總集經釋》所說）。因此，這被稱為『信』。 在哪裡調伏語業的對境呢？在誰的面前調伏呢？因為他具有戰勝四魔的能力（托美益西夏巴），或者因為他具有戰勝從煩惱中產生的三個煩惱或二障的能力，所以被稱為『薄伽梵』。如《金剛頂經》所說：『從煩惱以及由此而生，煩惱所知二種障，任何不順品之法，於此說為薄伽梵。』 或者，『薄伽』是幸運之意，因為他具有自在等六種幸運，所以被稱為『薄伽梵』。如桑布扎（Sam bhuti）所說（引自《攝類學釋》）：『自在以及妙色，吉祥名聞與智慧，以及精進皆圓滿，此等六者名為幸運。』 佛陀的智慧說：『自在是如實性完全清凈，遠離一切分別唸的垢染的自性，因為他能圓滿成就自他二利，所以是卓越的。』

【English Translation】 When I became wise and steadfast, I cultivated loving-kindness towards all sentient beings and showed others this method. After practicing in this way for a long time, when I went for alms, as soon as my foot stepped on the threshold of any house, a meditation of loving-kindness would arise in the minds of the sentient beings within that house. The gods were amazed at this and exclaimed, 'Alala, this bhikshu is the embodiment of loving-kindness!' This reputation spread as far as Akanistha. That Buddha told the sons of the gods, 'This bhikshu, whether practicing or attaining Buddhahood, will be called Loving-kindness, and will receive the name of Loving-kindness in all places.' It is said that the Buddha spoke thus. Or, was it because he was born from 'Loving-kindness Mother'? Or, because his nature is loving-kindness and compassion? Or, because he initially attained the meditation of the mind of loving-kindness? Or, in the past, when he was born as a sage named 'Light of All Wisdom,' he made a vow in front of the Buddha Maitreya (Tibetan: བྱམས་པ་, Sanskrit Devanagari: मैत्रेय, Sanskrit Romanization: Maitreya, Chinese literal meaning: Loving One): 'When I attain Buddhahood, may my name also become Loving-kindness.' Therefore, he is called Loving-kindness. This is the explanation in the Great Commentary (Dge 'grel 'grel chen). For what purpose? In terms of self-benefit, it is to make others recognize (the Dharma friend) as a holy being by fully demonstrating the way that is in accordance with the conduct of the holy ones. And its ultimate purpose is to enable those to be tamed to enter the treatises written by the holy (Dharma friend). This is the purpose of the Dharma friend. In terms of benefiting others, it is for the sake of generating initial faith. Just as a wish-fulfilling jewel can purify water, by eliminating mental impurities such as disbelief, or because there is no such impurity, pure faith arises towards a special object (as explained in the Commentary on the Compendium of Sutras). Therefore, this is called 'Faith'. Where are the objects of taming speech? In front of whom is it tamed? Because he has the ability to conquer the four maras (Tokme Yeshe Zhab), or because he has the ability to conquer the three kleshas or the two obscurations that arise from the kleshas, he is called 'Bhagavan'. As the Vajra Peak Tantra says: 'From kleshas and likewise arising, the kleshas and the obscurations of knowledge, whatever is contrary to the Dharma, is here said to be Bhagavan.' Or, 'Bhaga' means fortune, because he possesses the six fortunes such as sovereignty, he is called 'Bhagavan'. As Sam bhuti said (quoted in the Compendium of Categories): 'Sovereignty and beautiful form, auspiciousness, fame, and wisdom, and diligence are all complete, these six are called fortune.' The wisdom of the Buddha says: 'Sovereignty is the nature of suchness, completely pure, devoid of all defilements of conceptual thought, because he can perfectly accomplish the benefit of himself and others, therefore he is excellent.'

གས་བཟང་ནི་ཡེ་ཤེས་གཞན་གྱི་འབྱུང་གནས་ཡིན་པས་མེ་ལོང་ལྟ་བུའི་ ཡེ་ཤེས་ཏེ། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་རང་བཞིན་ནི་ཡེ་ཤེས་འདིར་མཚན་ཉིད་གཅིག་པས་སོ། ། གྲགས་པ་དང་དཔལ་ནི་མཉམ་ཉིད་ཡེ་ཤེས་ཏེ། འགྲོ་བ་ཐམས་ཅད་ལ་ཕན་པ་བསྐྱེད་པས་ གྲགས་པ་ཕུན་ཚོགས་ཀྱི་རྟེན་ཡིན་པ་དང་དཔལ་དང་ལྡན་པས་སོ། །ཡེ་ཤེས་ནི་སོར་རྟོག་སྟེ་ ཆོས་ཐམས་ཅད་མ་ནོར་བར་རྟོགས་པས་སོ། །བརྩོན་འགྲུས་ནི་བྱ་སྒྲུབ་སྟེ་བརྩོན་འགྲུས་ཕར་ ཕྱིན་གྱིས་ཕྱེ་བས་སོ། །ཞེས་སོ། །གཞན་ཡང་སློབ་དཔོན་ངང་ཚུལ་བཟང་པོ། ཉི་མ་གྲུབ། ཨ་ བྷ་ཡ་སོགས་ཀྱིས་གཞན་དུ་བཤད་དོ། །འདས་པ་ནི་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པ་སྟེ། སྒྲ་སྦྱོར་ བམ་གཉིས་ལས། མདོ་སྡེ་ལས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་མཚན་ལ་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པ་ཞེས་ཀྱང་ འབྱུང་བས་འདས་ཞེས་བླ་ཐབས་སུ་བསྣན་ནོ། །ཞེས་སོ། །འཕགས་བཞིའི་ཡུམ་བྱེད་པས་ 1-38 མའམ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡུམ་བྱེད་པས་མ་སྟེ། རྣམ་པར་མི་རྟོག་པར་བསྟོད་པ་ལས། གང་སླད་ སངས་རྒྱས་འཇིག་རྟེན་གཙོ། །ཐུགས་རྗེ་ཅན་རྣམས་ཁྱོད་ཀྱི་སྲས། །དེ་ཡི་སླད་དུ་དགེ་མ་ ཁྱོད། །སེམས་ཅན་ཀུན་གྱི་ཕྱི་མོ་ལགས། །ཞེས་བཤད་པ་ལྟར་རོ། །སྟོབས་བཅུ་(གསེར་དངོས་ )ལ་སོགས་པའི་ཡོན་ཏན་རྣམས་སེམས་ཅན་ལ་ཕན་པ་དང་དཀོན་པ་དང་རྣམ་པར་མི་རྟོག་ པས་རིན་པོ་ཆེ་དང་འདྲ་བས་རིན་པོ་ཆེ་མཐར་ཐུག་པས་ཕུལ་དུ་དབྱུང་དུ་མེད་ཅིང་གྲངས་ དང་ཚད་ཀྱིས་དཔག་ཏུ་མེད་པའི་འབྱུང་གནས་རྒྱ་མཚོ་ལྟ་བུ་(གསེར་)ལའོ། །གང་གི་ཆེད་དུ་ན། མངོན་མཐོ་ངེས་(གསེར་)ལེགས་ཀྱི་དོན་གྱི་དབང་གིས་ཡུམ་ལ་ཐོས་སོགས་ཀྱིས་འཇུག་པར་ བྱ་བའི་ཕྱིར་དུའོ། །ཇི་ལྟར་ན། རབ་ཏུ་སྟེ་རྐྱེན་ངན་པས་ནི་མི་འཕྲོག་པའི་ཆེན་པོར་རོ། །དང་ བ་བསྐྱེད་པའི་རྒྱུ་མཚན་ཅི་ཞེ་ན། ཤེར་ཕྱིན་པ་དང་བའི་ཡུལ་དུ་བྱས་པའི་ཡུལ་ཅན་གྱི་རབ་ཏུ་ དང་བ་ནི་ལེགས་པ་ཐམས་ཅད་(གསེར་དངོས་)དེ། མངོན་མཐོ་ངེས་ལེགས་རྣམས་(གསེར་)འཐོབ་ པའི་རྒྱུའི་གཙོ་བོ་ཡིན་པས་སོ། །དེ་ཡིན་པར་ཅིས་ཤེས་ན། དེ་ལྟར་ཡིན་པར་རྗེ་བཙུན་བྱམས་ པའི་སོ་སོ་རང་གིས་རིག་པའི་ཡེ་ཤེས་བརྗོད་དུ་མེད་ཅིང་གཞན་ལ་དངོས་(ཆོས་བཤེས་)སུ་ བསྟན་མི་ནུས་པའི་མི་རྟོག་ཡེ་ཤེས་ཀྱིས་དྲངས་པའི་རྗེས་ཐོབ་ཀྱིས་ངེས་པར་བཟུང་ནས་ཏེ་ ཐེ་ཚོམ་མེད་པར་མཁྱེན་པའམ་དོན་མཐུན་དུ་ངེས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་སྦྱར་རོ། །གལ་ཏེ་མེད་ ནས་བརྗོད་མི་ནུས་སམ་ཡོད་ཀྱང་མི་ནུས། དང་པོ་ལྟར་ན་བརྗོད་དུ་མེད་ཀྱང་རང་རིག་པར་ མི་འཐད་དེ་ནམ་མཁའི་མེ་ཏོག་སོགས་བཞིན། གཉིས་པ་ལྟར་ན་ཡང་ཡོད་ན་བརྗོད་མི་ནུས་ པར་མི་རིགས་ཏེ། རིགས་ན་བུམ་སོགས་ཀྱང་བརྗོད་དུ་མེད་པར་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། དོན་དམ་ པར་ན་རང་རིག་པ་ཕྲ་རབ་ཙམ་ཡང་ཁས་མི་ལེན་ལ་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ནི་

【現代漢語翻譯】 因為善是其他智慧的來源，所以是如鏡般的智慧（ādarśa-jñāna）。世尊（Bhagavan）的自性與此智慧具有相同的特徵。 名聲和光榮是平等性智（samatā-jñāna），因為能利益一切眾生，是圓滿名聲的基礎，並且具有光榮。 智慧是妙觀察智（pratyavekṣaṇā-jñāna），因為能無誤地了知一切法。 精進是成辦事業，因為精進被精進波羅蜜多所區分。 此外，善性導師（Śīlabhadra），日成（Sūryasiddha），無畏（Abhaya）等人有其他的解釋。 『已逝』是超越世間（lokottara）的。在《聲明二品》（Sgra sbyor bam gnyis）中說：『在經部（sūtra）中，佛陀的名號也被稱為超越世間，因此加上『已逝』作為尊稱。』 因為是四聖（ārya）之母，所以是『母』（mā），或者因為是諸佛之母，所以是『母』（mātṛ）。在《無分別贊》（Nirvikalpastava）中說：『爲了誰，世間之主佛陀，慈悲者們是您的兒子。因此，善良的您，是所有眾生的母親。』 具有十力（bala）（真金）等功德，因為能利益眾生，稀有且無分別，所以像珍寶一樣，是究竟的珍寶，無法超越，是無法衡量和估量的來源，如大海一般（黃金）。 爲了什麼呢？爲了增上生（abhyudaya）和決定勝（niḥśreyasa）（黃金）的意義，爲了讓『母』通過聽聞等方式進入。 如何進入呢？以極度的方式，即不會被惡劣的因緣所奪走的大方式。 產生信心的理由是什麼呢？因為將般若波羅蜜多（Prajñāpāramitā）作為信心的對象，所以具有對象的極度信心是所有善（真金）的根本，是獲得增上生和決定勝（黃金）的主要原因。 如何知道是這樣的呢？因為是這樣，所以至尊彌勒（Maitreya）以各自自證的智慧，無法言說且無法向他人直接（法友）展示的無分別智慧所引導的后得智（prsthalabdha-jñāna）來確定，即毫無疑問地瞭解或確定意義相符。 如果不存在就無法言說，或者存在也無法言說。如果像第一種情況那樣，即使無法言說，也不應是自證，就像虛空中的花朵等。如果像第二種情況那樣，如果存在就無法言說也是不合理的，如果合理，那麼瓶子等也將變得無法言說。如果這樣問，那麼在勝義諦（paramārtha-satya）中，我們不承認哪怕是最微小的自證，而在世俗諦（saṃvṛti-satya）中……

【English Translation】 Because goodness is the source of other wisdoms, it is like mirror-like wisdom (ādarśa-jñāna). The nature of the Blessed One (Bhagavan) has the same characteristics as this wisdom. Fame and glory are equality wisdom (samatā-jñāna), because they benefit all beings, are the foundation of abundant fame, and are endowed with glory. Wisdom is discriminating awareness wisdom (pratyavekṣaṇā-jñāna), because it realizes all dharmas without error. Diligence is accomplishing tasks, because diligence is distinguished by the perfection of diligence (vīrya-pāramitā). Furthermore, the virtuous teacher Śīlabhadra, Sūryasiddha, Abhaya, and others have other explanations. 'Passed Away' is transcendent (lokottara). In the 'Grammar Compilation, Second Chapter' (Sgra sbyor bam gnyis), it says: 'In the sutras, the Buddha's name is also called transcendent, so 'Passed Away' is added as an honorific.' Because she is the mother of the four noble ones (ārya), she is 'Mother' (mā), or because she is the mother of the Buddhas, she is 'Mother' (mātṛ). In the 'Praise of Non-Conceptualization' (Nirvikalpastava), it says: 'For whom, the Buddha, lord of the world, the compassionate ones are your sons. Therefore, virtuous one, you are the mother of all sentient beings.' Having qualities such as the ten powers (bala) (real gold), because they benefit sentient beings, are rare, and are non-conceptual, they are like jewels, the ultimate jewel, unsurpassable, and a source that cannot be measured or estimated, like the ocean (gold). For what purpose? For the sake of higher realms (abhyudaya) and definite goodness (niḥśreyasa) (gold), so that 'Mother' can be approached through hearing and so on. How? In an extreme way, that is, in a great way that cannot be taken away by adverse conditions. What is the reason for generating faith? Because the Perfection of Wisdom (Prajñāpāramitā) is made the object of faith, the extreme faith that has an object is the root of all goodness (real gold), and the main cause of obtaining higher realms and definite goodness (gold). How is it known to be so? Because it is so, the venerable Maitreya ascertains with the wisdom of individual self-awareness, which cannot be spoken of and cannot be directly shown to others (spiritual friends), guided by post-attainment wisdom (prsthalabdha-jñāna), that is, knowing or ascertaining the meaning to be consistent without doubt. If it does not exist, it cannot be spoken of, or if it exists, it cannot be spoken of. If it is like the first case, even if it cannot be spoken of, it should not be self-aware, like flowers in the sky, etc. If it is like the second case, it is unreasonable that if it exists, it cannot be spoken of; if it were reasonable, then pots, etc., would also become unspeakable. If asked in this way, then in ultimate truth (paramārtha-satya), we do not acknowledge even the slightest self-awareness, but in conventional truth (saṃvṛti-satya)...

རང་རིག་པ་ཡོད་ཅིང་ དངོས་སུ་བརྗོད་མི་ནུས་པ་ཡིན་ནོ། །གལ་ཏེ་རང་རིག་པ་བསྟན་མི་ནུས་ན་རྒྱུད་གཞན་ཡོད་ པར་མི་ཤེས་ཤེ་ན། རང་རིག་པ་ནི་མངོན་སུམ་གྱིས་གྲུབ་པས་སྐུར་བ་མི་གདབ་ཅིང་རྒྱུད་ 1-39 གཞན་ཡོད་པར་ནི་རྗེས་སུ་དཔག་པ་ལས་ཁོང་དུ་ཆུད་ཅེས་དང་། གལ་ཏེ་རང་རིག་ཡིན་ན་ གཞན་རིག་པར་འགལ་ལོ་ཞེ་ན། ས་བཅུ་པའི་བར་དུ་ནི་དེ་གཉིས་འགལ་ལ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ ས་ལ་འགལ་བ་དེ་དག་མི་བསམ་སྟེ་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པས་སོ། །གལ་ཏེ་མི་རྟོག་ཡེ་ཤེས་ འདི་ཅི་ཞེ་ན། སོ་སོར་རྟོག་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་དངོས་པོ་རྣམས་ལ་བལྟས་པས་དངོས་པོའི་ཆ་ ཤས་ཕྲ་རབ་ཙམ་ཡང་མི་དམིགས་པར་བགས་ཀྱིས་བརྟན་པར་གྱུར་ནས་ནམ་ཞིག་ན་ཡུལ་ གང་ལ་ཡང་མི་རྟོག་ཅིང་རང་བཞིན་གྱིས་འོད་གསལ་བའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་སྣང་བ་རབ་འབྱམས་ ཚད་མེད་པ་རང་གིས་རིག་པ་སྐྱེས་པ་ལ་བརྗོད་དོ་ཞེས་ཆོས་བཤེས་སོ། ། ༈ རྩ་བ། གཉིས་པ་རྩ་བ་ལ། བསྟོད་པ་དང་། ཕྱག་འཚལ་བ་གཉིས་ལས། ༈ བསྟོད་པ། དང་པོ་ལ་གཉིས། གང་ཟག་གསུམ་གྱི་བཞེད་དོན་སྒྲུབ་པའི་སྒོ་ནས་དང་། དོན་བསྡུས་ཏེ་འཕགས་བཞིའི་ཡུམ་ དུ་བསྟན་པས་བསྟོད་པའོ། ། ༈ གང་ཟག་གསུམ་གྱི་བཞེད་དོན་སྒྲུབ་པའི་སྒོ་ནས་བསྟོད་པ། དང་པོ་ལ་གསུམ། གཞི་ཤེས་ཀྱི་སྒོ་ནས་ཉན་རང་ཉེར་ཞིར་ཁྲིད་ཅེས་བསྟོད། ལམ་ཤེས་ ཀྱི་སྒོ་ནས་བྱང་སེམས་འགྲོ་དོན་བསྒྲུབ་པར་བསྒྲུབས་ཞེས་བསྟོད། རྣམ་མཁྱེན་གྱི་སྒོ་ནས་ ཐུབ་པས་ཆོས་འཁོར་བསྐོར་བར་བསྐྲུན་ཞེས་བསྟོད་པའོ། ། ༈ གཞི་ཤེས་ཀྱི་སྒོ་ནས་ཉན་རང་ཉེར་ཞིར་ཁྲིད་ཅེས་བསྟོད་པ། དང་པོ་ལ། ཁྲིད་ཅེས་པ་གཞིར་བྱས་པའི་ཆོས་གསུམ་སྟེ། ཁྲིད་པར་མཛད་པའི་དོན། དེ་ ཡི་འཐད་པ། དེ་ལ་ཀླན་ཀ་སྤང་བའོ། །དང་པོ་ལ་གང་ཟག་གང་། ཐབས་གང་གིས། འབྲས་ བུ་གང་དུ་ཁྲིད་གསུམ་ལས། གང་ཟག་ཐེག་དམན་བསམ་པ་ཞི་བ་ཚོལ་རྣམས་ཀྱིས་མཚོན་ པའི་དབྱེ་བའོ། ། དང་པོ་ནི། ཉན་ཐོས་ཞེས་པའི་སྐད་དོད། ཤྲ་བ་ཀ་ཞེས་པའི་ཤྲ་བ་ཐོས་པ། ཀ་ལ་སྒྲོགས་ པ་སྟེ་ཐོས་སྒྲོགས་ཞེས་པར་འགྱུར་(དངོས་)བས། རང་གི་གདུལ་བྱ་ལ་(དངོས་)ཚིག་གམ་ལུས་ ཀྱིས་ཆོས་སྒྲོགས་པས་ཉན་ཐོས་ཏེ་ཉན་ཐོས་དང་རང་སངས་རྒྱས་རྣམས་(དངོས་)སོ་ཞེས་ 1-40 གསེར་ཏེ། སྒྲོགས་ཞེས་པས་རང་རྒྱལ་ཡང་དངོས་སུ་ཟིན་པར་བསམ་པའོ། །ཡང་ན། ཉན་ རང་གཉིས་ལས། དང་པོ་ནི། ཐེག་པ་གསུམ་གྱི་ནང་ནས་རང་བཞིན་གྱིས་དབང་རྟུལ་གྱི་ གང་ཟག་ཅེས་པ་མཚན་ཉིད་དོ། །དེ་ཡང་དང་པོ་ལམ་ལ་ཞུགས་པ་ནས་བཟུང་སྟེ་སྲིད་པ་ ཐ་མ་པའི་བར་དུ་སྒྲ་བཅས་སུ་ཆོས་ཉན་ཅིང་རང་གི་བྱང་ཆུབ་ཐོབ་ནས་ཀྱང་ངག་གིས་སྒྲ་ བཅས་སུ་ཆོས་སྒྲོགས་པས་ཉན་ཐོས་སམ་ཐོས་སྒྲོགས་ཏེ། ཉན་ཅིང་སྒྲོགས་པས་ན་ཉན་ཐོས་ ཞེས་དགོངས་འགྲེལ་གྱི་འགྲེལ་པ་བམ་པོ་བཞི་བཅུ་པར་རོ།

【現代漢語翻譯】 擁有自知之明， 實際上是無法言說的。如果自知之明無法展示，難道就不知道有他心通嗎？自知之明是現量成立的，所以不能否認；而他心通是通過比量來理解的。如果說是自知，那就與他知相違背了，那麼在十地菩薩之間，這兩者是相違背的，但在佛的境界中，這些矛盾就不去思量了，因為是不可思議的。如果問什麼是不分別智，那就是以個別分別的智慧觀察事物，對事物的極微小部分也無法確定，而是穩固地安住，無論何時對任何境都不分別，自性光明智慧的無量無邊的顯現由自己覺知而生起，這就是所說的，這是法友所說。 第二部分是根本頌，分為讚頌和頂禮兩部分。 首先是讚頌，分為兩部分： 通過成就三士夫的意願來讚頌，以及總結要義，將之展示為四聖之母來讚頌。 首先是通過成就三士夫的意願來讚頌，分為三部分：從基礎智慧的角度讚頌引導聲聞、緣覺趨向寂滅；從道智慧的角度讚頌菩薩成就利益眾生的事業；從一切智智的角度讚頌佛陀轉法輪。 首先是從基礎智慧的角度讚頌引導聲聞、緣覺趨向寂滅，分為引導，即以之為基礎的三種法，也就是引導的行為，引導的合理性，以及對引導的辯駁。首先是引導何人，以何種方法，引導至何種果位這三個方面，其中引導的對象是小乘，以尋求寂滅為意樂的眾生。 首先是，『聲聞』的梵語是『Śrāvaka』（梵文天城體：श्रावक，梵文羅馬擬音：Śrāvaka，漢語字面意思：聽者），『Śrāva』是聽聞，『ka』是宣告，所以是聽聞宣告的意思。因為（實際上）以語言或身體向所化眾生宣告佛法，所以是聲聞，也就是聲聞和緣覺（實際上）。『宣告』一詞也暗示了緣覺也實際包括在內。或者，在聲聞和緣覺中，前者是從三乘中自性鈍根的補特伽羅的角度來定義的。也就是從最初進入道，直到有生之年的最後階段，都在有聲地聽聞佛法，並且在獲得自己的菩提之後，也用語言有聲地宣告佛法，所以是聲聞或聽聞宣告，聽聞並宣告，所以稱為聲聞，這是在《功德釋》四十卷中所說。

【English Translation】 Having self-awareness, it is actually impossible to express. If self-awareness cannot be shown, wouldn't one know that there is telepathy? Self-awareness is established by direct perception, so it cannot be denied; while telepathy is understood through inference. If it is said to be self-awareness, then it contradicts other-awareness, then between the ten bhumis of Bodhisattvas, these two contradict each other, but in the realm of the Buddha, these contradictions are not considered, because they are inconceivable. If asked what is non-conceptual wisdom, it is that when one observes things with individual discriminating wisdom, one cannot determine even the smallest part of things, but dwells firmly, and no matter when, one does not discriminate against any object, and the infinite and boundless manifestation of self-luminous wisdom arises from one's own awareness, that is what is said, this is what the Dharma friend said. The second part is the root verses, divided into praise and prostration. First is praise, divided into two parts: Praising by accomplishing the wishes of the three types of individuals, and summarizing the essence, showing it as the mother of the four noble ones. First, praising by accomplishing the wishes of the three types of individuals, divided into three parts: praising the guidance of Śrāvakas and Pratyekabuddhas towards quiescence from the perspective of basic wisdom; praising Bodhisattvas for accomplishing the work of benefiting sentient beings from the perspective of the wisdom of the path; praising the Buddhas for turning the wheel of Dharma from the perspective of omniscient wisdom. First, praising the guidance of Śrāvakas and Pratyekabuddhas towards quiescence from the perspective of basic wisdom, divided into guidance, which is the three dharmas based on it, namely the act of guidance, the rationality of guidance, and the refutation of objections to guidance. First, there are three aspects: who is guided, by what method, and to what result, among which the object of guidance is the Lesser Vehicle, beings who seek peace as their intention. First, the Sanskrit of 'Śrāvaka' (藏文：ཉན་ཐོས་，梵文天城體：श्रावक，梵文羅馬擬音：Śrāvaka，漢語字面意思：聽者) is 'Śrāvaka', 'Śrāva' is hearing, 'ka' is proclaiming, so it means hearing and proclaiming. Because (in reality) one proclaims the Dharma to the beings to be tamed with language or body, so it is Śrāvaka, that is, Śrāvakas and Pratyekabuddhas (in reality). The word 'proclaiming' also implies that Pratyekabuddhas are also actually included. Or, among Śrāvakas and Pratyekabuddhas, the former is defined from the perspective of a person who is naturally dull-witted among the three vehicles. That is, from the beginning of entering the path until the last stage of life, one listens to the Dharma with sound, and after attaining one's own Bodhi, one also proclaims the Dharma with sound, so it is Śrāvaka or hearing and proclaiming, hearing and proclaiming, so it is called Śrāvaka, this is what is said in the forty volumes of the Commentary on the Explanation of Merit.

།བློ་གྲོས་མི་ཟད་པས་བསྟན་ པའི་མདོ་འགྲེལ་(དབྱིག་གཉེན་གྱིས་མཛད་དོ། །)ལས། དེ་ཡང་སངས་རྒྱས་སམ་མཁན་པོའམ་སློབ་ དཔོན་གྱིས་བཤད་པའི་སྒྲ་ཉན་ནས་གང་ཟག་ལ་བདག་མེད་པར་དམིགས་པར་བྱེད་པས་ན་ ཕ་རོལ་གྱི་སྒྲའི་རྗེས་སུ་འགྲོ་བ་ཞེས་བྱ་སྟེ་ཞེས་སོ། །དེ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་ཉན་ཐོས་རྣམས་ཀྱི་རྣམ་ གྲོལ་སྒྲ་ཕྱིར་འགྲོ། ཞེས་བྱང་སེམས་ཀྱི་སྡེ་སྣོད་ལས་གསུངས་སོ། །ཡང་འཇུག་པར། ཡང་ དག་པའི་གདམས་ངག་གི་འབྲས་བུ་(ཟད་མི་སྐྱེ་ཤེས་གཞན་དག་ལས་)ཐོས་པར་བྱེད་པས་ཉན་ཐོས་ དག་སྟེ། འདི་ལྟར་བྱ་བ་བྱས་སོ་ཞེས་སོགས་འབྱུང་བ་བཞིན་ནོ། །ཡང་ན་འབྲས་བུ་མཆོག་ གམ་བླ་མེད་རྫོགས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ལམ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་རྣམས་ལས་ཐོས་ནས་དེ་དོན་ དུ་གཉེར་བ་རྣམས་ལ་སྒྲོགས་པར་བྱེད་པས་ན་ཉན་ཐོས་དག་སྟེ། དམ་ཆོས་པད་དཀར་ལས། མགོན་པོ་དེ་རིང་བདག་ཅག་ཉན་ཐོས་གྱུར། །བྱང་ཆུབ་དམ་པ་ཡང་དག་བསྒྲགས་པར་བགྱི། ། བྱང་ཆུབ་པ་ཡི་སྒྲ་ཡང་རབ་ཏུ་བརྗོད། །དེ་བས་བདག་ཅག་ཉན་ཐོས་མི་ཟད་འདྲ། །ཞེས་ གསུངས་པ་ལྟ་བུའོ། །བྱང་སེམས་ཡང་དེ་ལྟ་ཡིན་མོད་ཀྱི་ཉན་ཐོས་ནི་སྒྲོགས་པར་བྱེད་ཀྱི་ རྗེས་སུ་མཐུན་པ་ཙམ་ཡང་མི་སྒྲུབ་པས་བྱང་སེམས་དེར་མི་འགྱུར་རོ་ཞེས་སོ། ། གཉིས་པ་ནི། འོག་ཏུ་འཆད་དོ། །གཉིས་པ་ནི། ཞི་བ་ནི་མྱ་(གསེར་)ངན་ལས་འདས་པ་ སྟེ་ཚོལ་བ་ནི་དེ་རང་དོན་དུ་ཐོབ་པར་འདོད་པ་(གསེར་)ཡིན་ལ། དེ་ཡང་ཕྱི་མའི་ཕུང་པོའི་རྒྱུ་ 1-41 ཉོན་མོངས་པའི་ཀུན་འབྱུང་སྤངས་ཀྱང་སྔ་མའི་ལས་ཉོན་གྱི་འབྲས་བུ་ཚེ་འདིའི་སྡུག་བསྔལ་ གྱི་ཕུང་པོ་མ་སྤངས་པའི་མྱང་འདས་དེ་ཐེག་དམན་གྱི་ལྷག་བཅས་ཀྱི་མྱང་འདས་ཏེ། ཆེད་དུ་ བརྗོད་པའི་ཚོམས་ལས། མ་འགགས་པ་ཡི་ལུས་གྱིས་སུ། །ཚོར་བ་དང་དུ་ལེན་པ་ན། །དེ་ ཡི་སེམས་ན་རྣམ་པར་གྲོལ། །མར་མེ་ཤི་བར་གྱུར་པ་བཞིན། །ཞེས་སོ། །འཇིག་རྟེན་ན་ཡང་ ཟད་དུ་ཉེ་བའི་དངོས་པོ་ཐ་མ་ལ་ལྷག་མ་ཞེས་བརྗོད་ཅེས་ཆོས་བཤེས་སོ། །དཔེར་ན་དམག་ གིས་ཆོམ་རྐུན་ཐམས་ཅད་བསད་ནས་གྲོང་མ་བཤིག་པ་ལྟ་བུའོ། །ཐེག་དམན་དགྲ་བཅོམ་ དེ་ཉིད་ཚེའི་དུས་བྱས་པ་ན་སྔ་མའི་ལས་ཉོན་གྱི་འབྲས་བུ་སྡུག་བསྔལ་ཡང་སྤངས་པའི་མྱང་ འདས་ནི་ཐེག་དམན་གྱི་ལྷག་མེད་མྱང་འདས་ཏེ། སྔ་མ་དེ་ལས། གང་ན་ལུས་ཞིག་ཚོར་བ་ འགགས། །འདུ་བྱེད་ཉེ་བར་ཞི་བ་དང་། །འདུ་ཤེས་ཐམས་ཅད་བྲལ་གྱུར་ཅིང་། །རྣམ་པར་ ཤེས་པ་ནུབ་གྱུར་པ། །ཞེས་སོ། །དཔེར་ན་དམག་གིས་གྲོང་ཡང་བཤིག་པ་ལྟ་བུའོ། །དེ་ལྟར་ སྡེ་པའི་འདོད་པ་སྟེ་མྱང་འདས་དེ་གཉིས་རྟག་པའི་རྫས་སུ་འདོད་དོ། ། གསུམ་པ། རྣམས་མང་ཚིག་ཡིན་པས་དབྱེ་བ་བསྟན་ཏེ། དེ་ལ་ཉན་རང་གི་དབྱེ་བ་གཉིས་ ལས། དང་པོ་ལ་བཞི་སྟེ། བསྡུ་བར། སྤྲུལ་བའི། མངོན་པའི་ང་རྒྱལ་ཅ

【現代漢語翻譯】 在《無盡慧所說經釋》（世親著）中說：『聽聞佛、堪布或阿阇梨所說的法音，並專注于補特伽羅無我，因此稱為隨他語。』因此，聲聞的解脫是隨語而行。』這是在菩薩藏中說的。此外，《入行論》中說：『通過聽聞獲得真實教誨的果實（即無盡、不生等智慧），因此是聲聞。』正如『已經完成了應做之事』等等所說的那樣。或者，從如來處聽聞最勝的果實，即無上圓滿菩提之道，併爲那些致力於此道的人宣說，因此是聲聞。』如《妙法蓮華經》中說：『世尊，今日我等成聲聞，將如實宣說殊勝菩提，也將宣說菩提之音聲，因此我等如無盡聲聞。』菩薩也是如此，但聲聞只是隨順宣說，並不完全符合，因此不能成為菩薩。 第二點將在下文闡述。第二點是，寂靜是指涅槃（金），尋求是指渴望爲了自己的利益而獲得涅槃（金）。也就是說，即使捨棄了後世蘊的因，即煩惱的集起，但由於沒有捨棄先前業和煩惱的果報，即今生的痛苦之蘊，所以這種涅槃是小乘的有餘涅槃。如《本生經》中說：『以未滅之身，感受諸受，彼之心已得解脫，如燈火熄滅。』世間也說，接近耗盡之物稱為『余』。例如，軍隊殺光了所有強盜，但沒有摧毀村莊。當小乘阿羅漢去世時，也捨棄了先前業和煩惱的果報，即痛苦，這種涅槃是小乘的無餘涅槃。如前者所說：『何處身壞受滅盡，行亦寂靜，諸想皆已斷，識亦滅。』例如，軍隊也摧毀了村莊。因此，這些部派認為這兩種涅槃是常恒的實體。 第三，『諸』是多數詞，表示差別。其中，聲聞和獨覺有兩種差別。第一種有四種：即攝受者、化現者、具慢者。

【English Translation】 In the 'Exposition of the Sutra of Inexhaustible Intellect' (composed by Vasubandhu), it says: 'Having heard the sound of the Buddha, Upadhyaya, or Acharya, and focusing on the absence of self in the individual, it is therefore called following the sound of others.' Therefore, the liberation of the Shravakas is to follow the sound.' This is said in the Bodhisattva Pitaka. Furthermore, in 'Entering the Middle Way', it says: 'By hearing, they obtain the fruit of the true instruction (i.e., inexhaustible, unborn, and other wisdoms), therefore they are Shravakas.' As it says, 'The task has been done,' and so on. Or, having heard the supreme fruit, the path of unsurpassed perfect enlightenment, from the Tathagatas, and proclaiming it to those who strive for that meaning, therefore they are Shravakas.' As it says in the 'Lotus Sutra': 'Lord, today we have become Shravakas, and we will truly proclaim the supreme Bodhi, and we will also utter the sound of Bodhi, therefore we are like inexhaustible Shravakas.' Bodhisattvas are also like that, but Shravakas only follow the proclamation and do not fully conform, therefore they cannot become Bodhisattvas. The second point will be explained below. The second point is that 'peace' refers to Nirvana (gold), and 'seeking' refers to desiring to attain Nirvana (gold) for one's own benefit. That is, even if the cause of future aggregates, the arising of afflictions, is abandoned, but because the fruit of previous karma and afflictions, the aggregate of suffering in this life, is not abandoned, this Nirvana is the Hinayana Nirvana with remainder. As it says in the 'Collection of Instructive Verses': 'With an unceasing body, experiencing sensations, their mind is liberated, like a lamp extinguished.' In the world, too, something nearing exhaustion is called 'remainder.' For example, the army killed all the robbers but did not destroy the village. When that Hinayana Arhat passes away, they also abandon the fruit of previous karma and afflictions, suffering, and this Nirvana is the Hinayana Nirvana without remainder. As the former says: 'Wherever the body is destroyed and sensations cease, actions are also pacified, all thoughts are abandoned, and consciousness is extinguished.' For example, the army also destroyed the village. Therefore, these schools believe that these two Nirvanas are permanent entities. Third, 'all' is a plural word, indicating distinctions. Among them, there are two distinctions between Shravakas and Pratyekabuddhas. The first has four: namely, the gatherer, the emanation, the one with manifest pride.

ན་གྱི། བྱང་ཆུབ་ཏུ་ ཡོངས་སུ་འགྱུར་བའི། ཞི་བ་བགྲོད་པ་གཅིག་པའི་ཉན་ཐོས་སོ་ཞེས་དང་། དཀོན་བརྩེགས་ འོད་བསྲུང་ལེའུའི་འགྲེལ་པར་བློ་བརྟན་གྱིས་ཀྱང་དེ་སྐད་བཤད་དོ། །དང་པོ་ནི། བྱང་སེམས་ ཆེན་པོ་རྣམས་ཉན་ཐོས་སུ་སྤྲུལ་བ་ཤཱ་རིའི་བུ་ལ་སོགས་པ་སྟེ། དེ་དག་ཉན་ཐོས་བཏགས་པ་ སྟེ། འདོགས་པའི་རྒྱུ་མཚན་ནི་ཆ་ལུགས་འདྲ་བས་སམ། ངག་གིས་ཆོས་སྒྲོགས་པར་འདྲ་བས་ སོ། །དགོས་པ་བློ་དམན་དྲང་བའི་དོན། གནོད་བྱེད་བྱང་སེམས་ཆེན་པོར་གསུངས་པས་སོ། ། གཉིས་པ་ནི། ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་ལ་ལོག་པར་མངོན་ཞེན་ཅན་ཐེག་ཆེན་བཀའ་མིན་ཞེས་ འདོད་པ་དེ་ལ་ཟེར་རམ་སྙམ་མོ། ། 1-42 གསུམ་པ་ནི། ཉན་ཐོས་རིགས་མ་ངེས་པ་སྟེ། རྒྱན་ལས། ཉན་ཐོས་མ་ངེས་རྣམ་གཉིས་ ཏེ། །ཐེག་དོན་མཐོང་དང་མ་མཐོང་བའོ། །དོན་མཐོང་འདོད་ཆགས་བྲལ་བ་དང་། །འདོད་ ཆགས་བྲལ་མིན་འདི་དམན་པའོ། །དེ་གཉིས་འཕགས་པའི་ལམ་ཐོབ་པ། །སྲིད་པ་དག་(བསྔོ་ བའི་ཕྱིར་ཞེས་འགྲེལ་ཆེན་དུ་བསྒྱུར་)ཏུ་བསྒྱུར་བའི་ཕྱིར། །བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་བསྒྱུར་བ་ཡི། །སྐྱེ་བ་ དང་ནི་ཡང་དག་ལྡན། །གཅིག་ནི་སྨོན་ལམ་དབང་གིས་ནི། །སྐྱེ་བ་རབ་ཏུ་སྒྲུབ་པར་བྱེད། ། གཅིག་ཤོས་ཕྱིར་མི་འོང་བ་(སྟེ་བསམ་གཏན་)དང་། །ལྡན་(པའི་)ཕྱིར་སྤྲུལ་པས་(སྟེ་སྟོབས་ཀྱིས་ཞེས་ བཤད་སྦྱར་)རབ་ཏུ་སྒྲུབ། །དེ་གཉིས་ཡང་དང་ཡང་དུ་ནི། །རང་སེམས་ཀུན་ཏུ་འབྱུང་ལྡན་པས། ། མྱ་ངན་འདས་ལ་མངོན་དགའི་ཕྱིར། །རྟོགས་པ་བུལ་བ་ཡིན་པར་འདོད། །དོན་བྱས་མ་ཡིན་ དེ་སངས་རྒྱས། །མེད་པར་སྐྱེས་ནས་སྤྲུལ་དོན་གཉེར། །བསམ་གཏན་དོན་བརྩོན་དེར་བསྟེན་ ནས། །བྱང་ཆུབ་དམ་པ་ཐོབ་པར་འགྱུར། །ཞེས་ཏེ་སྐབས་འདིར་ཐེག་དོན་མ་མཐོང་བ་ནི། ད་ལྟ་ཉན་ཐོས་ཀྱི་ལམ་ལ་གནས་ཀྱང་ཕྱིས་དེ་བོར་ནས་སངས་རྒྱས་སུ་འགྱུར་བ་སྟེ། འགྲེལ་ པར་བདེན་པ་མ་མཐོང་བ་ཐེག་པ་ཆེན་པོས་ངེས་པར་འབྱུང་བ་གང་ཡིན་པའོ་ཞེས་དང་། དེའི་ འགྲེལ་ཆེན་དུ། སོ་སྐྱེ་དང་མོས་སྤྱོད་པའི་གང་ཟག་གོ་ཞེས་པ་ཙམ་ལས་(བཤད་སྦྱར་ན་གཏན་མེད་) མི་སྣང་ངོ་། །མཛོད་ལྟར་ན་ཉན་ཐོས་དྲོད་རྩེ་པ་སངས་རྒྱས་སུ་དང་བཟོད་འབྲིང་པ་རང་རྒྱལ་ དུ་འགྱུར་བ་གཉིས་ཡོད་ཅིང་བཟོད་ཆེན་ནས་ཉན་ཐོས་ཀྱི་རིགས་སུ་ངེས་པར་འདོད་དེ། ཁ་ ཆེ་བྱེ་བྲག་སྨྲ་བའི་ལུགས་སོ། །མཛོད་དུ། གཉིས་སློབ་རིགས་ལས་བཟློག་ནས་ནི། །སངས་ རྒྱས་སུ་འགྱུར་གཞན་གསུམ་ཡང་། །ཞེས་སོ། །རང་རྒྱལ་ཚོགས་སྤྱོད་འདོད་ན་དེར་མ་ངེས་ སོ། །ཐེག་དོན་མཐོང་བ་ལ། འདོད་པ་ལ་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་མ་བྲལ་གཉིས་ལས། དང་པོ་ནི། འཚང་རྒྱ་བར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་མི་(འགྲེལ་ཆེན་)འོང་སྟེ་འདོད་པའི་ཉོན་མོངས་ དགུ་སྤངས་པས་དེའི་དབང་གིས་སྐྱེ་བ་མི་ལེན་ཡང་ཏིང་ངེ་འཛིན་བསྒོ

【現代漢語翻譯】 此外，關於『完全轉變為菩提的，唯一寂靜行持的聲聞』，在《寶積經·持光章》的註釋中，婁登（藏文：བློ་བརྟན）也如此說道。第一種情況是，大菩薩化現為聲聞，如舍利子等。他們是名義上的聲聞，之所以如此稱呼，是因為他們的裝束相似，或者言語上宣說佛法相似。這樣做的目的是爲了引導智慧低下者，否則會妨礙他們認為這是大菩薩。第二種情況是指那些對法無我持有錯誤執著，認為大乘非佛語的人。我對此表示懷疑。 第三種情況是，聲聞的種姓不確定。《莊嚴經論》中說：『聲聞不確定有兩種，即見到或未見到大乘之義。見到義者，遠離貪慾；未離貪慾者，則較為低下。』這二者獲得了聖道，爲了轉變到有（藏文：སྲིད་པ་，梵文天城體：भव，梵文羅馬擬音：bhava，漢語字面意思：有）的狀態（註釋中譯為『爲了迴向』），爲了不可思議的轉變，與生和正見相應。一種是憑藉願力的力量，能夠很好地成就轉生。另一種是不還者（即禪定），與之相應，憑藉化身（即力量，如釋論所說）來很好地成就。這二者反覆地，因為自心普遍具有生起，爲了對涅槃生起歡喜，被認為是證悟遲緩。沒有利益眾生，卻在沒有佛陀的情況下出生，尋求化身之義。依靠精勤禪定之義，從而獲得殊勝菩提。』這裡所說的未見到大乘之義，是指現在處於聲聞道，但後來放棄併成佛的人。註釋中說：『未見真諦者，必定會從大乘中解脫。』而其註釋中只提到『凡夫和隨信行者』（如釋論所說，完全沒有提到）。 按照《俱舍論》的觀點，聲聞中的暖位和頂位會成佛，忍位中的中品會成為獨覺佛，而從忍位上品開始，則確定為聲聞種姓，這是克什米爾分別說部的觀點。《俱舍論》中說：『二者從學道退轉，成為佛陀，其餘三者也是如此。』如果想要成為獨覺佛的僧團供養者，那麼他的種姓是不確定的。對於見到大乘之義者，分為對慾望有貪慾和無貪慾兩種。 第一種情況是，爲了成佛，不會再來，因為已經斷除了欲界的九種煩惱，因此不會再受生，但會修習禪定。

【English Translation】 Furthermore, regarding 'the Shravaka who is completely transformed into Bodhi, the one who practices solitary tranquility,' Lodro (Tibetan: བློ་བརྟན) also said the same in the commentary on the 'Holding Light Chapter' of the Ratnakuta Sutra. The first case is that great Bodhisattvas transform into Shravakas, such as Shariputra and others. They are nominal Shravakas, and the reason for this designation is that their attire is similar, or their speech is similar in expounding the Dharma. The purpose of this is to guide those of lower intelligence, otherwise it would hinder them from thinking that these are great Bodhisattvas. The second case refers to those who hold wrong views on the selflessness of phenomena, thinking that the Mahayana is not the word of the Buddha. I doubt this. The third case is that the lineage of the Shravaka is uncertain. The Ornament of Realization Sutra states: 'The Shravaka is uncertain in two ways, namely, seeing or not seeing the meaning of the Mahayana. Those who see the meaning are free from desire; those who are not free from desire are inferior.' These two have attained the noble path, in order to transform into a state of existence (Tibetan: སྲིད་པ་, Sanskrit Devanagari: भव, Sanskrit Romanization: bhava, Chinese literal meaning: existence) (the commentary translates as 'for the sake of dedication'), for the sake of inconceivable transformation, corresponding to birth and correct view. One is by the power of aspiration, able to well accomplish rebirth. The other is a non-returner (i.e., meditation), corresponding to it, by means of transformation (i.e., power, as the commentary explains) to accomplish well. These two repeatedly, because the mind universally possesses arising, in order to generate joy in Nirvana, are considered to be slow in realization. Not benefiting beings, but being born without a Buddha, seeking the meaning of transformation. Relying on the meaning of diligent meditation, thereby attaining supreme Bodhi.' Here, not seeing the meaning of the Mahayana refers to those who are now on the Shravaka path, but later abandon it and become Buddhas. The commentary says: 'Those who have not seen the truth will surely be liberated from the Mahayana.' And its commentary only mentions 'ordinary people and those who follow faith' (as the commentary explains, not mentioned at all). According to the Abhidharmakosha, among the Shravakas, those in the stages of warmth and peak will become Buddhas, and those in the middle stage of forbearance will become Pratyekabuddhas, while from the upper stage of forbearance onwards, they are determined to be of the Shravaka lineage, which is the view of the Kashmir Vaibhashikas. The Abhidharmakosha states: 'Two turn away from the path of learning, becoming Buddhas, and the other three are also like that.' If one wants to be a benefactor of the Pratyekabuddha Sangha, then his lineage is uncertain. For those who see the meaning of the Mahayana, there are two types: those who have desire for desire and those who do not. The first case is that, in order to become a Buddha, one will not return, because one has abandoned the nine afflictions of the desire realm, and therefore will not take rebirth, but will practice meditation.

མས་ནས་སྤྲུལ་བས་ 1-43 འདོད་པར་སྐྱེ་བ་འཛིན་ཏོ། །གཉིས་པ་ནི། འཚང་རྒྱ་བར་འགྱུར་བའི་(རྒྱན་འགྲེལ་ཆེན་)རྒྱུན་ ཞུགས་དང་ཕྱིར་(འགྲེལ་ཆེན་)འོང་སྟེ་འདོད་པའི་ལས་ཉོན་གྱི་དབང་གིས་འདོད་པར་མི་(བཤད་ སྦྱར་ནའང་ཡོད་)སྐྱེ་ཡི། ཁམས་གསུམ་སེམས་ཅན་སྡུག་བསྔལ་བ་མཐོང་ནས་(བཤད་སྦྱར་ནའང་ཡོད་ )གང་དང་གང་དུ་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་འགྲུབ་པར་མཐོང་བ་དེ་དག་ཏུ་སྐྱེ་བར་གྱུར་ཅིག་ཅེས་ སྨོན་ལམ་བཏབ་སྟེ་དེའི་དབང་གིས་གཞན་(བཤད་སྦྱར་ནའང་ཡོད་)དོན་དུ་འདོད་པར་སྐྱེ་བ་འཛིན་ ཏོ། །དེ་གཉིས་འཕགས་པའི་ལམ་ཐོབ་པ་སྟེ་འཁོར་བར་སྐྱེ་བའི་རྒྱུར་གྱུར་ཅིག་ཅེས་བསྔོས་ ནས་འཁོར་བར་སྐྱེ་བའི་ཕྱིར་འཕགས་པའི་ལམ་ཉིད་འཁོར་བར་སྐྱེ་བའི་རྒྱུར་གྱུར་པས་ན་ བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པར་བསྒྱུར་བའི་སྐྱེ་བ་དང་ལྡན་པའོ། །ཞེས་བློ་བརྟན་གྱིས་འགྲེལ་ཆེན་ དུའོ། །བཤད་སྦྱར་དུ། འཕགས་ལམ་ཁོ་ནས་སྐྱེ་བ་མིན་གྱི་ཉོན་མོངས་ལྷག་མ་མ་སྤངས་པ་ རྣམས་ཀྱིས་ཞེས་སོ། །དེ་གཉིས་ཡིད་འབྱུང་དང་རང་དོན་མྱང་འདས་འདོད་པ་མང་དུ་གོམས་ པ་དང་དང་པོ་ཉན་ཐོས་ཀྱི་འཕགས་ལམ་སྤྱད་ཀྱང་། དེ་ནས་གྲངས་མེད་གསུམ་དུ་ཐེག་ཆེན་ དུ་ཞུགས་ནས་འཚང་རྒྱ་བས་རྟོགས་པ་བུལ་བ་ཞེས་བྱའོ་ཞེས་བློ་བརྟན་ཏེ་བཤད་སྦྱར་དུ་ཅི་ ཡང་མི་སྣང་ངོ་། །ཤཱནྟིས། དབུ་མ་རྣམས་ནི་རྒྱ་ཆེ་བ་དང་བྲལ་བས་བསྐལ་བ་གྲངས་མེད་ པ་གསུམ་གྱིས་འབྲས་བུ་ལ་འཇུག་ཅིང་རྣལ་འབྱོར་སྤྱོད་པ་པ་རྣམས་ཀྱང་ངོ་། །དེ་བཞིན་དུ་ ཉན་ཐོས་དང་རང་སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱང་བསྐལ་བ་གྲངས་མེད་པ་བཞིས་རང་གི་འབྲས་བུ་ དམ་པ་ལེན་ལ་ཞེས་བཤད་དེ། བྱང་སེམས་ལས་དང་པོ་པས་གྲངས་མེད་གསུམ། ཉན་རང་ འཕགས་པ་ཐེག་ཆེན་དུ་ཞུགས་པས་གྲངས་མེད་བཞི་དགོས་པར་བཤད་པས་གྲངས་མེད་ གཅིག་གིས་བུལ་བ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟར་དུ་ཐུབ་དགོངས་དང་། ཡེ་ཤེས་གྲགས་པའི་དེ་ཁོ་ན་ ཉིད་འཇུག་པར་བཤད་དོ། །དགེ་བ་ལྷས། ཐར་བའི་ཆ་དང་མཐུན་པའི་དགེ་བ་བྱས་པའི་ ཉན་ཐོས་ནི་བསྐལ་བ་བྱེ་བ་གྲངས་མེད་པར་གནས་ཞེས་དང་། མྱུར་བ་སྲིད་པ་གསུམ་གྱིས་ 1-44 ཐར་བར་འགྱུར་རོ། །བྱང་ཆེན་འདི་ནི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ཀྱི་སྟོབས་ཀྱིས་ཉན་ཐོས་དག་ ལས་ཀྱང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་བསྐལ་བ་གྲངས་མེད་པ་བཞི་བཅུར་མྱུར་བར་འགྱུར་རོ་ ཞེས་བཤད་པས་ཉན་རང་བསྐལ་བ་གྲངས་མེད་བཞི་བཅུས་བུལ་བར་བཤད་དོ། །གཉལ་ བ་(ཆུ་མིག་)སོགས་བསྐལ་བ་བཞི་བཅུས་བུལ་ཞེས་ཟེར་རོ། །ལམ་གྱི་དོན་མ་བྱས་པ་ནི་བདེན་ པ་ཡང་མ་མཐོང་། འདོད་པ་ལ་ཆགས་པ་དང་ཡང་མ་བྲལ་བའི་ཉན་ཐོས་ཏེ་སོ་སྐྱེ་འམ་མོས་ སྤྱོད་པ་སྟེ་དེ་འདོད་པ་ནས་ཤི་འཕོས་ནས་འདོད་ཁམས་གྱི་ལྷ་ཚེ་རིང་བོའི་ནང་དུ་སྐྱེའོ། །དེར་ འདུག་པ་ལས། ནམ་སངས་རྒྱས་དང་བསྟན་པའི་ཆོས་ནུབ་པ་

【現代漢語翻譯】 從化身而來， 1-43 執著于慾望的生起。第二種情況是，爲了證得菩提（རྒྱན་འགྲེལ་ཆེན་，廣釋），成為入流者和一來者，由於慾望的業和煩惱的力量，不會（བཤད་སྦྱར་ནའང་ཡོད་，也有解釋）生於慾望界。見到三界眾生的痛苦（བཤད་སྦྱར་ནའང་ཡོད་，也有解釋），發願無論在何處見到能成就眾生利益的地方，都能在那裡受生，由於這個願力的力量，爲了利益他人（བཤད་སྦྱར་ནའང་ཡོད་，也有解釋）而執著于在慾望界受生。 這兩種情況是，獲得了聖道，爲了成為輪迴的因，發願成為輪迴的因，因此聖道本身就成了輪迴的因，所以具有不可思議的轉變之生。 正如བློ་བརྟན་（洛丹）在廣釋中所說。在解釋中說，不僅僅是聖道導致受生，還有未斷除剩餘煩惱的人。 這兩種情況是，厭離和追求個人寂滅的願望已經變得非常熟悉，並且最初修行了聲聞的聖道。然後，在三個無數劫中進入大乘，因此證悟緩慢，正如བློ་བརྟན་（洛丹）所說，但在解釋中沒有任何提及。ཤཱནྟི（寂天）說，中觀行者由於遠離廣大，需要三個無數劫才能證得果位，瑜伽行者也是如此。同樣，聲聞和獨覺也需要四個無數劫才能獲得自己的殊勝果位。因此，菩薩最初需要三個無數劫，而聲聞和獨覺進入大乘后需要四個無數劫，因此慢了一個無數劫。因此，這是ཐུབ་དགོངས་（圖登）和ཡེ་ཤེས་གྲགས་པ（耶謝扎巴）所說的實相。 དགེ་བ་ལྷས（格瓦拉）說，與解脫分相應的善行聲聞需要無數億劫才能達到解脫，而迅速的則需要三個世間。這個大菩提心，由於菩提心的力量，菩薩比聲聞快四十個無數劫。因此，聲聞和獨覺慢了四十個無數劫。གཉལ་བ་（嘉瓦）（ཆུ་མིག་，曲彌）等人說慢了四十劫。沒有做到修道之義，也沒有見到真諦，也沒有脫離對慾望的執著，這樣的聲聞，即凡夫或隨信行者，從慾望界死後，會生於慾望界長壽天中。在那裡住著，直到佛法和教法衰敗。

【English Translation】 From emanations, 1-43 Holds birth in desire. Secondly, to become enlightened (རྒྱན་འགྲེལ་ཆེན་, Extensive Commentary), becoming a stream-enterer and once-returner, due to the power of desire's karma and afflictions, one will not (བཤད་སྦྱར་ནའང་ཡོད་, also has explanations) be born in the desire realm. Seeing the suffering of sentient beings in the three realms (བཤད་སྦྱར་ནའང་ཡོད་, also has explanations), one makes the aspiration that wherever one sees the benefit of sentient beings being accomplished, may one be born there, and due to the power of that aspiration, one holds birth in the desire realm for the sake of others (བཤད་སྦྱར་ནའང་ཡོད་, also has explanations). These two cases are that having attained the noble path, dedicating it to become the cause of samsara, the noble path itself becomes the cause of birth in samsara, therefore possessing inconceivable transformative births. As བློ་བརྟན་ (Lodän) said in the Extensive Commentary. In the explanation, it says that it is not only the noble path that causes birth, but also those who have not abandoned the remaining afflictions. These two cases are that renunciation and the desire for personal nirvana have become very familiar, and initially practiced the Shravaka's noble path. Then, having entered the Mahayana in three countless eons, therefore the realization is slow, as བློ་བརྟན་ (Lodän) said, but nothing is mentioned in the explanation. ཤཱནྟི (Shanti) said that Madhyamikas, due to being separated from vastness, take three countless eons to attain the result, and so do the Yogacharas. Similarly, Shravakas and Pratyekabuddhas also take four countless eons to obtain their own supreme result. Therefore, Bodhisattvas initially need three countless eons, while Shravakas and Pratyekabuddhas who enter the Mahayana need four countless eons, thus being slower by one countless eon. Therefore, this is what ཐུབ་དགོངས་ (Thubgong) and ཡེ་ཤེས་གྲགས་པ (Yeshe Drakpa) said about reality. དགེ་བ་ལྷས (Gewala) said that a Shravaka who has performed virtuous deeds in accordance with the part of liberation will remain for countless billions of eons, while the swift one will be liberated in three existences. This great Bodhicitta, due to the power of the mind of enlightenment, a Bodhisattva is faster than Shravakas by forty countless eons. Therefore, Shravakas and Pratyekabuddhas are slower by forty countless eons. གཉལ་བ་ (Nyälwa) (ཆུ་མིག་, Chumik) and others say slower by forty eons. Not having done the meaning of the path, and not having seen the truth, and not having separated from attachment to desire, such a Shravaka, i.e., a common person or a follower by faith, having died from the desire realm, will be born in the long-lived gods of the desire realm. Staying there, until the Buddha's teachings and doctrine decline.

ན་སླར་འདོད་པར་སྐྱེས་ནས་ སྤྲུལ་བ་སྤྲུལ་བར་འདོད་པའི་དོན་དུ་བསམ་གཏན་ལ་བརྩོན་ཞིང་སྤྲུལ་བས་ཁམས་གསུམ་ དུ་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་བྱས་ཤིང་ཚོགས་གཉིས་བསགས་ཏེ། མཇུག་ཏུ་འཚང་རྒྱའོ། །ཞེས་བློ་ བརྟན་གྱིས་འདིའི་འགྲེལ་ཆེན་དུ་བཤད་དེ་འདི་ཞིང་སྟོང་དུ་སྐྱེས་པས་རང་རྒྱལ་གྱི་གནས་ (དབྱིག་གཉེན་)སྐབས་བསྟན་པས་ན་གནས་སྐབས་གསུམ་སྟེ་དཔལ་ཕྲེང་གི་མདོར་མེའི་དཔེས་ ཉན་ཐོས་སུ་གྱུར་ནས་རང་སངས་རྒྱས་སུ་འགྱུར་རོ། །ཕྱིས་ནི་སངས་རྒྱས་སུ་འགྱུར་རོ་ཞེས་ གསུངས་ཞེས་འགྲེལ་པར་དང་། ལྕི་(གཉིས་ཀ་)བའི་མེ་ལས་རྩྭའི་མེར་གྱུར་ནས་རྩྭའི་མེ་ལས་ ཤིང་གི་མེར་འགྱུར་བ་ལྟར་ཞེས་བཤད་སྦྱར་རོ། །དང་པོར་ལྕི་བ་ལས་མེ་མཆེད་དོ། །དེ་ ནས་དེ་དང་ཉེ་བའི་རྩྭ་ལ། དེ་ནས་ཡུལ་འཁོར་ན་མཆེད་དོ་ཞེས་བློ་བརྟན་ནོ། །འགྲེལ་པ་ རྔོག་འགྱུར་དུ་བདེན་པ་མཐོང་བ་འདོད་པ་ལ་ཆགས་པ་དང་མ་བྲལ་བ་ལམ་གྱི་དོན་མ་བྱས་ པ་སློབ་པ་ཞེས་བསྒྱུར་ཞིང་བཤད་སྦྱར་དུ་དེ་བཞིན་འཆད་དེ། བརྟག་དགོས་སོ། །བཞི་པ་ ནི། ཉན་ཐོས་ཀྱི་ལམ་དུ་ཞུགས་ཤིང་རྫོགས་ནས་མཐར་ཉན་ཐོས་དགྲ་བཅོམ་མངོན་དུ་བྱེད་ པར་ངེས་པ་སྟེ། འདི་ཡང་མཐར་སངས་རྒྱས་སུ་འགྱུར་བ་ཁོ་ནའོ་ཞེས་བམ་པོ་བཞི་བཅུ་པར་ བཤད་དོ། །དགོངས་འགྲེལ་ལས། མངོན་པར་རྟོགས་པ་དང་ལྡན་པའི་ཉན་ཐོས་སྤྲུལ་བའི་ 1-45 ཉན་ཐོས་དང་། གཞན་སྔར་བཤད་ཕྱི་མ་གཉིས་དང་འདྲ་བར་བཞིར་བཤད་དོ། །དང་པོ་ནི་ བདེན་པ་མངོན་རྟོགས་སམ། ཡང་ན་མངོན་པའི་ང་རྒྱལ་ཅན་དུ་མངོན་ནོ། །ཡང་ལྟ་བ་ཁས་ ལེན་གྱི་ཉན་ཐོས་སོགས་བཞིར་འབྱེད་དེ། དང་པོ་ནི། ཐེག་ཆེན་སེམས་བསྐྱེད་དང་ལྡན་ཞིང་ ལྟ་བ་ཉན་ཐོས་དང་མཐུན་པར་གཟུང་འཛིན་བདེན་པར་འདོད་པ་ཞིག་ལ་བོད་རྣམས་འཆད་ དེ། ཁུངས་མ་ལས་བཤད་ན་ཉན་ཐོས་མདོ་སྡེ་པ་ལ་འདོད་དགོས་ཏེ་བསྔོ་བ་དང་སེམས་ བསྐྱེད་དང་ལྡན་པས་ཐེག་ཆེན་པར་ཡང་བགྲང་ངོ་ཞེས་(ཡེ་ཤེས་སྙིང་པོ་ཀུན་བཏུས་ཀྱི་འགྲེལ་པར་) གནས་བརྟན་བྱང་བཟང་གིས་སོ། །འོན་ཀྱང་ཐེག་ཆེན་ཐུན་མོང་མིན་པའི་ལུགས་ཀྱི་ཆོས་ ཀུན་རང་བཞིན་གྱིས་བདེན་པས་སྟོང་པའི་སྟོང་ཉིད་སྙིང་རྗེའི་སྙིང་པོ་ཅན་གྱི་སེམས་བསྐྱེད་ མིན་ན་ཐེག་ཆེན་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་གོ་ཆོད་མི་ཆོད་དཔྱད་པར་བྱའོ། །གཉིས་པ། རང་རྒྱལ་ལ་ དབྱེ་ན་བསེ་རུ་ལྟ་བུ་དང་ཚོགས་དང་སྤྱོད་པ་གཉིས་སོ། ། གཉིས་པ། ཐབས་ནི་ཕྱི་(གསེར་)ནང་གི་དངོས་(གསེར་)པོ་ཀུན་གང་ཟག་གི་བདག་(དོན་) དང་ཕྱིའི་གཟུང་བ་སྐྱེ་བ་མེད་(གསེར་)པར་ཤེས་པ་ཐབས་དང་བཅས་པ་ཉིད་ཀྱིས་སོ། །ཉིད་ནི་ དངོས་པོའི་རྐྱེན་ཡིན་གྱི་ངེས་གཟུང་མིན་ཞེས་གསུངས་ཤིང་། འཇམ་གསར་སོགས་ནི་ཀུན་ ཤེས་ཁོ་ནས་ཁྲིད་ཅེས་སོགས་ཉིད་གསུམ་སྦྱར་ནས་ངེས་གཟུང་དུ་འཆད་དེ། སྐ

【現代漢語翻譯】 此外，他生起想要化身（sprul ba）的願望，爲了化身的目的而精進禪定，並通過化身在三界（khams gsum）中利益眾生，積累二資糧（tshogs gnyis），最終證得菩提。Blotan 在他的大疏中這樣解釋道，因為他生於千田中，所以宣說了自勝者的地位（dbyig gnyen），即三個階段：在吉祥鬘經（dpal phreng gi mdo）中，以火為例，先成為聲聞（nyan thos），然後成為獨覺（rang sangs rgyas），後來成為佛陀（sangs rgyas）。疏文中說，就像從重的火變成草的火，然後從草的火變成木的火一樣。首先，火從重物中產生，然後蔓延到附近的草，然後蔓延到整個地區。這是 Blotan 的觀點。在 Ngok 的譯本中，將『渴望見到真諦，但未脫離貪執，未行持道義』翻譯為『學者』，並在解釋中也同樣闡述，需要考察。第四種情況是，進入並圓滿了聲聞道，最終必定現證聲聞阿羅漢（dgra bcom），這也最終會成佛，這是在四十品中宣說的。在《解深密經》（dgongs 'grel）中，具有現觀的聲聞是化身的聲聞，與其他先前所說的後兩者一樣，被分為四種。第一種是現證真諦，或者是具有增上慢者。還有持觀點的聲聞等四種分類。第一種是具有大乘發心（sems bskyed），但觀點與聲聞相同，認為所取和能取是真實的。藏人是這樣解釋的，如果從根本經文來解釋，應該認為是聲聞經部師（mdo sde pa），因為具有迴向（bsngo ba）和發心，所以也被算作大乘行者。這是常住菩薩賢（gnas brtan byang bzang）在《耶舍寧布昆度》（ye shes snying po kun btus）的註釋中所說。然而，如果不是大乘不共的宗義，即一切法自性空（stong pa nyid），具有空性的悲心（snying rje）的發心，是否能算作大乘發心，還需要考察。第二種，如果分為自勝者，就像犀牛一樣，分為資糧和行持兩種。 第二，方便是指了知外在（黃金）和內在的諸法（黃金），都與補特伽羅的『我』（意義）和外在的所取無生（黃金）有關，這本身就是方便。『本身』是諸法的因緣，而不是必然的執取。Jamgsar 等人將『本身』與另外三個『本身』結合起來解釋為必然的執取，說『只有全知才能引導』等等，需要考察。

【English Translation】 Furthermore, he arises with the desire to emanate (sprul ba), diligently engaging in meditative concentration for the purpose of emanation, and through emanation, benefits sentient beings in the three realms (khams gsum), accumulates the two accumulations (tshogs gnyis), and ultimately attains enlightenment. Blotan explains this in his great commentary, saying that because he is born in a thousand fields, he proclaims the state of the Pratyekabuddha (dbyig gnyen), namely the three stages: In the Garland of Glory Sutra (dpal phreng gi mdo), using the example of fire, one first becomes a Shravaka (nyan thos), then a Pratyekabuddha (rang sangs rgyas), and later a Buddha (sangs rgyas). The commentary says that just as fire changes from heavy fire to grass fire, and then from grass fire to wood fire. First, fire arises from a heavy object, then spreads to the nearby grass, and then spreads throughout the region. This is Blotan's view. In Ngok's translation, 'desiring to see the truth but not detached from attachment, not practicing the path' is translated as 'scholar,' and the explanation is also elaborated in the same way, which needs to be examined. The fourth case is that one enters and completes the Shravaka path, and ultimately is certain to manifest the Shravaka Arhat (dgra bcom), and this will also ultimately become a Buddha, which is stated in the fortieth chapter. In the Sandhinirmocana Sutra (dgongs 'grel), the Shravaka with realization is the emanation Shravaka, and like the other two mentioned earlier, is divided into four types. The first is the one who realizes the truth, or is manifest as having arrogance of attainment. There are also four classifications such as Shravakas who hold views. The first is one who has the Mahayana Bodhicitta (sems bskyed), but whose view is the same as the Shravakas, believing that the apprehended and the apprehender are real. Tibetans explain it this way, and if explained from the root text, it should be considered a Shravaka Sautrantika (mdo sde pa), because they have dedication (bsngo ba) and Bodhicitta, so they are also counted as Mahayana practitioners. This is what the Elder Bhadra (gnas brtan byang bzang) said in the commentary on Yeshe Nyingpo Kundu (ye shes snying po kun btus). However, if it is not the uncommon tenet of Mahayana, that all phenomena are empty of inherent existence (stong pa nyid), and the Bodhicitta with the essence of compassion (snying rje) with emptiness, it remains to be examined whether it can be considered a Mahayana Bodhicitta. The second, if divided into Pratyekabuddhas, is like a rhinoceros, divided into two types: accumulation and practice. Secondly, the means refers to knowing that all external (gold) and internal phenomena (gold) are related to the 'self' (meaning) of the person and the external apprehended is unborn (gold), which itself is the means. 'Itself' is the cause of phenomena, not a necessary grasping. Jamgsar and others combine 'itself' with three other 'itself' to explain it as a necessary grasping, saying 'only omniscience can lead' and so on, which needs to be examined.

ད་དོད་ལ་ བཏུབ་ན་སྐབས་དང་ཤིན་ཏུ་འགྲིག་གོ ། གསུམ་པ་ནི། སྡུག་བསྔལ་མ་ཞི་ཡང་ཉོན་མོངས་པ་ཉེ་བར་ཞི་བ་ལྷག་བཅས་ཀྱི་མྱང་ འདས་དང་སྡུག་བསྔལ་ཡང་ཉེ་བར་ཞི་བ་ལྷག་མེད་ཀྱི་མྱང་འདས་སུ་ཁྲིད་པ་སྟེ་(གསེར་)ཐོབ་ པར་མཛད་པའོ། །གང་གིས་ཁྲིད་ན་ཡུམ་ཤེར་ཕྱིན་གྱིས་ཏེ། ཡུམ་ཤེར་ཕྱིན་ཆོས་ཅན། ཉན་ རང་འཕགས་པའི་ཡུམ་ཡིན་ཏེ། དེའི་རྒྱུད་ལ་གཞི་ཤེས་མཚན་ཉིད་པ་བྱུང་བར་བྱས་ཏེ་ཐབས་ དེའི་སྒོ་ནས་དེ་དག་ཐེག་དམན་གྱི་མྱང་འདས་ཐོབ་པར་མཛད་པའི་མི་རྟོག་ཡེ་ཤེས་ཡིན་པས་ 1-46 སོ། །གཞི་ཤེས་མཚན་ཉིད་པའང་དེའི་མངོན་རྟོགས་སུ་ལྡན་པའི་སྒོ་ནས་ཞེས་སོགས་བཀོད་ དེ། དེའི་ཡུམ་དུ་བསྒྲུབ་པོ། ། གཉིས་པ་ནི། ཉན་རང་གིས་ཉེར་ཞི་གཉིས་ཐོབ་པ་ཆོས་ཅན། ཐབས་ཀུན་ཤེས་ཀྱི་ འབྲས་བུའི་ཐ་སྙད་བྱར་རུང་སྟེ། ཁྱོད་ཀྱི་ཕན་བྱེད་དུ་ཡོད་མེད་ཀྱི་རྗེས་སུ་འཇུག་ལྡོག་བྱེད་ པས་སོ། །རྟགས་གྲུབ་སྟེ། བདག་མེད་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་ན་དེའི་སྟོབས་ཀྱིས་བདག་འཛིན་ སྤངས་ནས་ཉོན་མོངས་དང་དེས་ཀུན་ནས་བསླང་བའི་ལས་ངན་ལྡོག་དེ་ལོག་ན་འབྲས་བུ་ སྡུག་བསྔལ་ཡང་ལྡོག་སྟེ། ཏོག་ལས། རྟག་ཏུ་ཁམས་གསུམ་བདག་མེད་རྫས་མེད་ཅིང་། ། བྱེད་པོ་རང་དབང་མེད་པར་རྣམ་བལྟས་ནས། །རྗེས་སུ་མཐུན་པའི་བཟོད་པ་གང་སྒོམ་པ། ། དེ་དག་འགྲོ་བ་ཀུན་ལས་ཐར་བར་འགྱུར། །ཞེས་སོ། །བདག་མེད་རྟོགས་པ་མེད་ན་ཕུང་པོ་ བདག་དང་བདག་གིར་ཆགས་ཏེ་ཆགས་སྡང་རྨོངས་གསུམ་སྐྱེ་ཞིང་དེས་ལས་ངན་བསགས་ ནས་འཁོར་བར་སྡུག་བསྔལ་མྱོང་སྟེ། ཏོག་ལས། གང་དག་གཟུགས་ཀྱི་རྣམ་རྟོག་གསོག་ལ་ ཆགས། །ཐེར་ཟུག་རྟག་པ་བདག་བརྟན་དངོས་པོར་ལྟ། །དེ་དག་གི་ནི་སྐྱེ་བ་རྒྱུན་མི་འཆད། ། དེ་དག་ངན་སོང་ས་ལ་ཤིན་ཏུ་འབབ། །ཅེས་སོ། ། གསུམ་པ་ནི། ལྷག་བཅས་ཀྱི་དགྲ་བཅོམ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱི་སྡུག་བདེན་རྒྱུ་མེད་དུ་ཐལ་ ཏེ། ཁྱོད་ཀྱིས་ཀུན་འབྱུང་སྤངས་པས་སོ་ཞེ་ན། རྟགས་མ་གྲུབ་སྟེ། ལས་ཀྱི་ཀུན་འབྱུང་མ་ སྤངས་ཤིང་དེས་དེའི་རྒྱུད་ཀྱི་སྡུག་བསྔལ་ཅི་རིགས་བསྐྱེད་དོ། །སྤྱོད་འཇུག་ཏུ། ཉོན་མོངས་ མེད་ཀྱང་དེ་དག་ལ། །ལས་ཀྱི་ནུས་པ་མཐོང་བ་ཡིན། །ཞེས་ཏེ་དགྲ་བཅོམ་པ་སྒུར་ཆུང་དང་ ཆར་ཀ་སོགས་དཔེར་བྱའོ། །ཡང་ན་དེའི་སྔར་གྱི་ལས་ཉོན་གྱིས་སྡུག་བསྔལ་གྱི་ཕུང་པོའི་ རྒྱུན་ཚེ་འདིར་འཕངས་ཤིང་བསྐྱེད་ནས་དེ་སྤོང་བར་མི་འདོད་པས་རྒྱུན་གྱིས་འཇུག་སྟེ་ཕྱིས་ རིགས་འདྲ་སྔ་མ་སྔ་མས་ཕྱི་མ་ཕྱི་མ་སྐྱེད་པས་རྒྱུ་མེད་དུ་མི་འགྱུར་རོ། །རྣམ་འགྲེལ་ལས། 1-47 འཕངས་ལ་ལྡོག་འདོད་མེད་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་སོ། །ཉན་རང་གི་ལྷག་མེད་ཀྱི་སྐབས་ན་རྟོག་པ་ ཡོད་དམ་མེད། ཡོད་ན་མཚན་མ་རྟོག་པའི་འཇུག་པ་མ་ཞི་བས་ལྷག་མེད་དུ་འགལ་ལོ། །མེད་ ན་ཤེས་སྒ

【現代漢語翻譯】 如果可以，那是非常合適的。 第三，引導未息滅痛苦但煩惱已近息滅的有餘涅槃，以及痛苦也近息滅的無餘涅槃，即（獲得黃金）。誰來引導呢？是般若波羅蜜多佛母。般若波羅蜜多佛母，就法而言，是聲聞、緣覺聖者的母親，因為在其相續中生起了具足自性之基智，並通過此方便，使他們獲得小乘的涅槃，因為是不作意智慧。基智的自性也通過具足其現觀等方式來闡述，從而確立其為母親。 第二，聲聞、緣覺獲得二種寂滅，就法而言，可以被稱作通達一切方便之果，因為你隨著他們的利益而進退。理由成立，如果直接證悟無我，憑藉其力量，捨棄我執，從而使煩惱以及由其引發的惡業止息，惡業止息則痛苦之果也止息。如《寶鬘論》云：『恒常觀三界，無我無實物，作者無自主，如是隨順忍，彼等一切眾生，解脫諸有。』如果未證悟無我，則會執著五蘊為我和我所，從而生起貪嗔癡三毒，由此造作惡業，在輪迴中感受痛苦。如《寶鬘論》云：『若於色蘊積集而貪著，執為真實常恒之我及物，彼等之生流轉不息，彼等墮入惡趣之地。』 第三，有餘依阿羅漢，就法而言，你的苦諦應無因，因為你已斷除集諦。答：此理由不成立，因為尚未斷除業之集諦，而業之集諦會產生其相續中的各種痛苦。如《入行論》云：『雖無諸煩惱，然見彼等有，業之功能力。』例如彎腰的阿羅漢和恰爾喀等。或者，由於其先前的業和煩惱，將痛苦之蘊的相續拋向此生併產生，且不願捨棄，因此相續不斷，先前相似的因產生後續相似的果，因此不會變成無因。如《釋量論》云：『已拋棄，無慾止息故。』聲聞、緣覺的無餘依涅槃之際，有分別念嗎？如果有，則由於執著相的分別念未息滅，因此與無餘依涅槃相違。如果沒有，則識等……

【English Translation】 If possible, it would be very appropriate. Third, it leads to the Nirvana with remainder, where suffering has not subsided but afflictions have nearly subsided, and the Nirvana without remainder, where suffering has also nearly subsided, i.e., (obtaining gold). Who leads? It is the Prajñāpāramitā Mother. The Prajñāpāramitā Mother, in terms of Dharma, is the mother of Śrāvakas and Pratyekabuddhas, because the foundational wisdom possessing characteristics arises in their continuum, and through this means, she enables them to attain the Nirvana of the Lesser Vehicle, because it is non-conceptual wisdom. The nature of the foundational wisdom is also explained through possessing its Abhisamaya, etc., thereby establishing her as the mother. Second, the Śrāvakas and Pratyekabuddhas attain the two kinds of quiescence, in terms of Dharma, it can be called the result of the means of knowing all, because you follow their benefit by advancing and retreating. The reason is established, if one directly realizes selflessness, by its power, abandoning self-grasping, thereby causing afflictions and the evil deeds instigated by them to cease, and if evil deeds cease, then the fruit of suffering also ceases. As the Ratnāvalī says: 'Constantly viewing the three realms, as selfless and without substance, the agent without autonomy, thus the forbearance that accords, those beings will be liberated from all existences.' If one does not realize selflessness, then one will cling to the aggregates as self and belonging to self, thereby generating the three poisons of greed, hatred, and delusion, and thereby accumulating evil deeds, experiencing suffering in Samsara. As the Ratnāvalī says: 'Those who accumulate and cling to the concept of form, viewing it as a real, permanent, substantial self and thing, their cycle of birth will not cease, they will fall into the evil realms.' Third, the Arhat with remainder, in terms of Dharma, your truth of suffering should be without cause, because you have abandoned the truth of the origin. Answer: This reason is not established, because the origin of karma has not been abandoned, and the origin of karma will generate various sufferings in its continuum. As the Bodhicaryāvatāra says: 'Although there are no afflictions, yet it is seen that they have the power of karma.' For example, the hunchbacked Arhat and Carka, etc. Or, because their previous karma and afflictions have cast and generated the continuum of the aggregates of suffering in this life, and they do not wish to abandon it, therefore the continuum continues, and the previous similar causes generate the subsequent similar effects, therefore it will not become without cause. As the Pramāṇavārttika says: 'Having cast, there is no desire to stop.' At the time of the Nirvana without remainder of the Śrāvakas and Pratyekabuddhas, is there conceptual thought or not? If there is, then since the engagement of conceptual thought with signs has not ceased, it contradicts the Nirvana without remainder. If there is not, then consciousness, etc.…

ྲིབ་སྤངས་པར་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། ཉན་ཐོས་ལྟར་ན་རྟོག་པ་མེད་དེ་གནས་སྐབས་དེ་ ན་རིག་པ་རྒྱུན་ཆད་པར་འདོད་པས་སོ། །ཇི་སྐད་དུ། ལུས་བཤིག་ཚོར་བ་བསིལ་བར་གྱུར། ། འདུ་ཤེས་འགགས་ཤིང་འདུ་བྱེད་ཞི། །རྣམ་པར་ཤེས་པ་ནུབ་གྱུར་པ། །འདི་འདྲ་འདི་ནི་ སྡུག་བསྔལ་མཐའ། །ཞེས་སོ། །ཐེག་ཆེན་ལྟར་ན་དེའི་སྐབས་ན་རྟོག་པ་ཡོད་ཅིང་མཐར་ ཐུག་གི་མྱང་འདས་མ་ཐོབ་པར་འདོད་དེ། རྒྱུད་བླར། དེས་ན་སངས་རྒྱས་མ་ཐོབ་པར། །མྱ་ ངན་འདས་པ་མི་ཐོབ་སྟེ། །འོད་དང་འོད་ཟེར་སྤངས་ནས་ནི། །ཉི་མ་བལྟ་བར་མི་ནུས་བཞིན། ། ཞེས་སོ། །དཔལ་ཕྲེང་གི་མདོར། དགྲ་བཅོམ་པ་རྣམས་ལ་ཡང་འཇིགས་པ་མཆིས་ཏེ། ཞེས་ དང་། དེ་རྣམས་ཀྱི་སྐྱེ་བ་ཟད་པ་མ་མཆིས་ཤིང་དེ་རྣམས་ལ་སྤང་བར་བྱ་བའི་ཆོས་མང་པོ་ མཆིས་ལ་གང་མ་སྤངས་ན་མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་དབྱིངས་དང་རིང་དུ་འགྱུར་རོ་ཞེས་སོ། ། ལམ་ཤེས་སུ་རྒྱས་པར་སྟོན་ནོ། །དེ་དག་གི་ཟད་མི་སྐྱེ་ཤེས་པར་བཤད་པ་དང་འགལ་ཞེ་ན། དེ་ནི་དྲང་དོན་ཏེ། དགོངས་གཞི་རྣམ་པར་ཆད་པའི་འཆི་འཕོ་མེད་པ་ལ་དགོངས། རྣམ་པར་ ཆད་པའི་འཆི་འཕོ་ནི་འཁོར་བ་པའི་སྟེ། དཔལ་ཕྲེང་གི་མདོར། བཅོམ་ལྡན་འདས་རྣམ་པར་ ཆད་པའི་འཆི་འཕོ་ནི་ཉིང་མཚམས་སྦྱོར་བ་དང་བཅས་པའི་སེམས་ཅན་རྣམས་ཀྱིའོ་ཞེས་སོ། ། དགོས་པ་བློ་དམན་དྲང་བའི་དོན་ཡིན། གནོད་བྱེད་ཤེས་སྒྲིབ་རྫོགས་པར་སྤོང་བའི་ཉན་ རང་གི་ལམ་མེད་པས་སོ། །ཁ་ཅིག་(ཆུ་མིག་སོགས་)མ་ཤི་བའི་དགྲ་བཅོམ་པའི་གང་ཟག་དེ་ལྷག་ བཅས་ཀྱི་མྱང་འདས། ཤི་ནས་ལྷག་མེད་ཅེས་ཟེར་བ་ནི་གྲུབ་མཐའ་གང་དང་ཡང་མི་མཐུན་ ཏེ་ཉན་ཐོས་བྱེ་བྲག་ཏུ་སྨྲ་པ་ནི་མྱང་འདས་མཚན་ཉིད་པ་རྟག་པའི་རྫས་སུ་འདོད་དེ། ཐར་བ་ ནི་རྟག་པ་དང་དགེ་བ་ཡིན་པ་དེའི་ཕྱིར་བླ་ན་མེད་པ་ཡིན་ཞེས་དང་། ལྡན་པའི་རྫས་ཇི་སྙེད་ 1-48 པ། བྲལ་བའི་རྫས་ཀྱང་དེ་སྙེད་དོ་ཞེས་སོ། །མདོ་སྡེ་པ་ནི་མྱང་འདས་ནི་སོ་སོར་བརྟགས་ འགོག་སྟེ་དེ་ནི་ཉོན་མོངས་ཅི་རིགས་དང་བྲལ་བ་ཙམ་ཡིན་གྱི་རྫས་སུ་མི་འདོད་དོ། །སེམས་ ཙམ་པའང་དེ་དང་མཐུན་ལས་སྡེར་མྱང་འདས་འདུས་མ་བྱས་སུ་བཤད་དོ། །དབུ་མ་པའང་ མྱང་འདས་མཚན་ཉིད་པ་དངོས་པོར་ཁས་མི་ལེན་ཏོ། །གསེར་འོད་དུ་གཟུགས་སྐུ་གཉིས་ ལྷག་བཅས་སུ་བཤད་པ་ནི་འདུས་བྱས་ཀྱི་ཕུང་པོས་བསྡུས་པ་ཙམ་ལ་བཞེད་ཀྱི་སྐབས་འདི་ དང་མི་འགྲིག་གོ ། ༈ ལམ་ཤེས་ཀྱི་སྒོ་ནས་བྱང་སེམས་འགྲོ་དོན་བསྒྲུབ་པར་བསྒྲུབས་ཞེས་བསྟོད་པ། གཉིས་པ་ལ། སྒྲུབ་པར་མཛད་ཅེས་པའི་ཆོས་གསུམ་སྟེ། དེའི་དོན་དངོས། དེའི་འཐད་པ། རྩོད་སྤོང་ངོ་། །དང་པོ་ལ། གང་ཟག་གང་གིས། ཐབས་གང་ལས། དོན་གང་སྒྲུབ་པ་གསུམ་ ལས། དང་པོ་ནི། འགྲོ་བ་སེམས་ཅན་རྣམས་ལ་མ་འོངས་པའི་(གསེར་)ཕན་པ་སྐྱེད་པར་(གསེ

【現代漢語翻譯】 如果有人問，是否會斷除一切障礙？按照聲聞乘的觀點，是沒有分別唸的，因為他們認為在那時意識會中斷。正如經文所說：『身體毀壞，感受平息，意識停止，行蘊寂滅，識蘊消逝，這便是痛苦的終結。』按照大乘的觀點，那時是有分別唸的，並且認為在沒有獲得究竟涅槃之前，不會斷除一切障礙。正如《寶性論》所說：『因此，在沒有獲得佛果之前，不會獲得涅槃。就像無法直視脫離光芒和光暈的太陽一樣。』《華嚴經》中說：『阿羅漢也有恐懼。』並且，『他們並沒有完全斷絕輪迴，他們還有許多法需要斷除，如果不斷除，就會遠離涅槃的境界。』 《道炬論》中廣述了這些內容。如果有人問，這是否與經文中描述的『知曉生滅』相矛盾？那是一種方便的說法，指的是沒有完全斷絕的死亡和轉生。完全斷絕的死亡和轉生是輪迴眾生的特徵。《華嚴經》中說：『世尊，完全斷絕的死亡和轉生是指那些與相續相連的眾生。』 這樣做的目的是爲了引導智慧不足的人。因為沒有能夠圓滿斷除二障（智障和無明障）的聲聞乘和獨覺乘的道路。有些人說，『無餘涅槃』是指那些已經『死去』的阿羅漢的涅槃，而『有餘涅槃』是指那些尚未『死去』的阿羅漢的涅槃，這種說法與任何宗派都不符。因為小乘的說一切有部認為，具有涅槃特徵的事物是恒常的實體，他們說：『解脫是恒常和善的，因此是無上的。有多少具有的事物，就有多少分離的事物。』 經部宗認為，涅槃是各自的擇滅，僅僅是與各種煩惱分離，而不是一個實體。唯識宗也與此觀點一致，並且在《入楞伽經》中將涅槃描述為非造作。中觀宗也不承認具有特徵的涅槃是一個實體。《金光明經》中將色身和法身描述為有餘涅槃，這僅僅是指由積聚的蘊所組成，與此處的討論不符。 讚頌通過道智來成辦菩薩的利他事業。分為兩部分：成辦事業的三個方面，即事業的實質、事業的合理性以及對辯駁的迴應。第一部分分為三個方面：誰在成辦事業？通過什麼方法？成辦什麼事業？首先，是爲了利益眾生，爲了在未來給眾生帶來利益。

【English Translation】 If someone asks, will all obstacles be removed? According to the Śrāvakayāna (Hearer Vehicle), there is no conceptualization, because they believe that consciousness ceases at that time. As the scripture says: 'The body is destroyed, feelings are cooled, perception ceases, formations are pacified, and consciousness vanishes; this is the end of suffering.' According to the Mahāyāna (Great Vehicle), there is conceptualization at that time, and it is believed that obstacles are not removed until ultimate nirvāṇa is attained. As the Ratnagotravibhāga (Treatise on the Lineage of the Buddha) says: 'Therefore, nirvāṇa is not attained until Buddhahood is attained. Just as one cannot look at the sun without light and rays.' The Avataṃsaka Sūtra (Flower Ornament Sutra) says: 'Arhats also have fears.' And, 'They have not completely exhausted rebirth, and they have many dharmas to be abandoned; if they are not abandoned, they will be far from the realm of nirvāṇa.' The Lamrim Chenmo (Great Treatise on the Stages of the Path) extensively explains these points. If someone asks, does this contradict the statement in the scriptures that 'knowing birth and death'? That is a provisional statement, referring to the absence of death and rebirth that are not completely severed. Completely severed death and rebirth are characteristic of sentient beings in saṃsāra (cyclic existence). The Avataṃsaka Sūtra says: 'Bhagavan (Blessed One), completely severed death and rebirth are those of sentient beings who are connected with continuity.' The purpose is to guide those with lesser intelligence. Because there is no path in the Śrāvakayāna and Pratyekabuddhayāna (Solitary Realizer Vehicle) that can completely abandon the two obscurations (jñeyāvaraṇa - obscuration to knowledge and kleśāvaraṇa - obscuration to afflictions). Some say that 'nirvāṇa with remainder' refers to the nirvāṇa of those Arhats who have 'died,' and 'nirvāṇa without remainder' refers to the nirvāṇa of those Arhats who have not 'died.' This statement is inconsistent with any tenet. Because the Sarvāstivāda (one of the early Buddhist schools) of the Hīnayāna (Inferior Vehicle) believes that the characteristic of nirvāṇa is a permanent entity, they say: 'Liberation is permanent and virtuous, therefore it is unsurpassed. As many things as there are that possess, so many things are there that are separate.' The Sautrāntika (those who uphold the sūtras) believe that nirvāṇa is individual cessation, which is merely separation from various afflictions, not an entity. The Cittamatra (Mind-Only school) also agrees with this view, and the Laṅkāvatāra Sūtra (Descent into Lanka Sutra) describes nirvāṇa as unconditioned. The Madhyamaka (Middle Way school) also does not accept that nirvāṇa with characteristics is an entity. The Suvarṇaprabhāsa Sūtra (Golden Light Sutra) describes the two kāyas (bodies of the Buddha) as nirvāṇa with remainder, which only refers to being composed of aggregated skandhas (aggregates), and is inconsistent with this discussion. Praise for accomplishing the benefit of Bodhisattvas through the gateway of the Path-Knowledge. Divided into two parts: the three aspects of accomplishing the task, namely the essence of the task, the justification for the task, and the refutation of objections. The first part is divided into three aspects: who is accomplishing the task? Through what method? What task is being accomplished? First, it is to benefit sentient beings, to bring future benefits to sentient beings.

ར་ )བྱེད་པའི་བྱང་སེམས་རྣམས་སོ། །དེ་ཡང་བྱང་སེམས་ཀྱིས་ཕྱིན་དྲུག་གམ་བསྡུ་དངོས་བཞི་ སོགས་ཀྱི་སྒོ་ནས་མངོན་མཐོ་ངེས་ལེགས་ཀྱི་ཕན་པ་སྒྲུབ་པའི་སྒོ་ནས་སེམས་ཅན་ལ་བྱམས་ པ་ནི་ཕ་མ་དང་རང་ཉིད་ཀྱིས་རང་ལ་བྱམས་ཤིང་ཕན་འདོགས་པས་ཀྱང་བསྒྲུན་དུ་མེད་ དེ། ཇི་ལྟར་རྒྱལ་སྲས་ཕན་པའི་བསམ་པས་འདིར། །འགྲོ་ཀུན་རྣམ་པར་སྨིན་བྱེད་གནས་པ་ ལྟར། །དེ་བཞིན་ཕ་དང་མ་དང་གཉེན་བཤེས་རྣམས། །བུ་དང་གཉེན་པ་རྣམས་ལ་ལེགས་མི་ གནས། །ཇི་ལྟར་བརྩེ་བདག་བདེ་དང་ཕན་ཕྱིར་སྦྱོར། །སེམས་ཅན་གཞན་ལ་བྱམས་འདོད་ དེ་ལྟར་ནི། །སྐྱེ་བོ་བདག་ལའང་བྱམས་པར་མི་འདོད་ན། །རབ་སྡུག་སྐྱེ་བོ་གཞན་བརྟེན་ སྨོས་ཅི་དགོས། །(ཤིན་ཏུ་མཛའ་བའི་འགྲོ་བ་གཞན་ཅི་སྨོས། །ཞེས་འགྲེལ་ཆེན་དུ་བསྒྱུར།) ཞེས་སོ། །རབ་སྡུག་ སྐྱེ་བོ་ནི་མཛའ་བོའམ་གྲོགས་པོ་སྟེ་དེ་དག་གཅིག་གིས་གཅིག་ལ་ཕན་འདོགས་པས་ཀྱང་ བསྒྲུན་དུ་མེད་ཅེས་པའི་དོན་དུ་བློ་བརྟན་ནོ། །རྣམས་མང་ཚིག་སྟེ། གཅིག་ནི་མོས་དང་ལྡན་ པ་དང་། །ལྷག་པའི་བསམ་པ་དག་པ་གཞན། །མཚན་མ་དང་ནི་མཚན་མེད་དང་། །མངོན་ 1-49 པར་འདུ་བྱེད་མེད་སྤྱོད་པ། །ལྔ་བོ་འདི་དག་ས་ཀུན་ལ། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཡིན་ཞེས་ བྱ། །ཞེས་ཏེ། མོས་སྤྱོད་ཀྱི་ས་བཞི་ལ་གནས་པ་ནི་མོས་པ་དང་ལྡན་པའི་སྟེ་ཆོས་དབྱིངས་ ཀུན་འགྲོ་མངོན་དུ་མ་བྱས་ཀྱི་ཆོས་དབྱིངས་ཀུན་འགྲོ་ལ་དད་ཅིང་ཡིད་ཆེས་པས་སོ། །ཞེས་ ཏེ་ཚོགས་ལམ་པའང་དེར་བསྡུ་དགོས་སོ། །ས་དང་པོ་པ་ལྷག་བསམ་དག་པའི་སྟེ། མཐོང་ སྤང་སྒྲིབ་པ་གཉིས་སྤངས་པའི་ཕྱིར་རྣམ་པར་དག་པ་ཞེས་བྱའོ། །ས་གཉིས་པ་ནས་དྲུག་པའི་ བར་མཚན་མ་སྤྱོད་པའི་སྟེ། ས་གཉིས་པ་ལ་ཐེག་པ་གསུམ་དུ་འབྱེད་པའི་མཚན་མ་སྤྱོད་པས་ སོ། །གསུམ་པ་ལ། འཇིག་ལྟ་ལྷན་སྐྱེས་ཀྱི་མཚན་མ་འབྱུང་བས་སོ། །བཞི་པ་ལ་སྡུག་ཀུན་ གྱིས་གནོད་འགོག་ལམ་ཞི་བར་མཐོང་བའི་མཚན་མ་སྤྱོད་པས་སོ། །ལྔ་པ་ལ་བཟོའི་ལས་ཀྱི་ རྣམ་པ་སྣ་ཚོགས་ལ་རྟོག་པ་འབྱུང་ངོ་། །དྲུག་པ་ལ་རྟེན་འབྲེལ་ལུགས་མཐུན་ལུགས་བཟློག་ ལ་རྟོག་པའི་མཚན་མ་ཡོད་པས་སོ། །ས་བདུན་པ་ལ་མཚན་མེད་སྤྱོད་པའི་སྟེ་དྲུག་པ་མནལ་ འབྱུང་བའི་མཚན་མ་རྣམས་སྤངས་པས་སོ། །བརྒྱད་པ་ཡན་མངོན་པར་འདུ་བྱེད་མེད་པ་ལ་ སྤྱོད་པའི་སྟེ། དོན་གཉིས་དང་མི་རྟོག་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལྷུན་གྲུབ་ཏུ་གནས་པས་སོ། །ཞེས་བློ་ (འདིའི་འགྲེལ་ཆེན་དུ་)བརྟན་ནོ། ། གཉིས་པ་ནི། ལམ་གསུམ་བདེན་པའི་སྐྱེ་མེད་དུ་ཤེས་པ་སྙིང་རྗེ་ལ་སོགས་པའི་ཐབས་ དང་བཅས་པ་ཉིད་ཀྱིས་སོ། ། གསུམ་པ་ནི། འཇིག་པ་ལ་བརྟེན་(ཤཱནྟིས་སྐད་ཅིག་གིས་)པའམ་འཇིག་(རྒྱུན་གྱིས་འཇིག་པས་)ཅིང་ རབ་ཏུ་འཇིག་པས་འཇིག་རྟེན་ཏེ་བཅུད་ཀྱི་སེམས་ཅན་ལ་ཕན་པའི་དོན་

【現代漢語翻譯】 是菩薩們所為。菩薩通過六度或四攝等方式，成辦增上生和決定勝的利益，從而對眾生慈愛，這甚至超過父母和自己對自己的慈愛和利益。正如：『如是勝子以利他，於此令諸有情熟，如是父母親友等，于子親屬不善住。猶如慈者為樂益，如是愛他有情者，若人不欲自愛者，何須說及依他者。』（《大疏》中譯為：『更何況是極其親愛的其他眾生呢？』）所謂『極可愛的眾生』，是指親友或朋友，他們之間的互助也無法比擬，這是智者的觀點。『等』是多數詞。一是具有信解，二是殊勝意樂清凈，三是有相，四是無相，五是無功用行。這五個在一切地上，被稱為菩薩。』即安住于資糧道和加行道的，是具有信解者，即對於未現證的法界遍行，以信和敬仰。因此，資糧道也必須歸攝於此。初地菩薩是殊勝意樂清凈者，因為斷除了見斷二障，所以稱為清凈。二地到六地是有相行者，二地行者以三乘差別之相而行。三地行者生起俱生我見之相。四地行者以苦集能害，道滅為寂靜之相而行。五地行者對工巧業的各種形象產生分別念。六地行者對順逆緣起產生分別念。七地行者是無相行者，因為捨棄了六地從睡眠中醒來的各種相。八地以上是無功用行者，因為安住於二利和無分別禪定任運成就。這是智者的觀點（《大疏》中）。 第二，以通達三乘真諦無生為體性的智慧，以及慈悲等方便。 第三，依靠壞滅（寂護說是剎那壞滅），或者壞滅（常法說是相續壞滅）且極度壞滅的世間，即爲了利益有情的有情。

【English Translation】 These are the actions of Bodhisattvas. Bodhisattvas, through the six perfections or the four means of gathering disciples, accomplish the benefits of higher rebirth and definite goodness, thereby loving sentient beings. This even surpasses the love and benefit that parents and oneself have for oneself. Just as: 'Like the victorious son who, with the thought of benefiting others, causes all beings to ripen here, likewise, parents, relatives, and friends do not dwell well towards their children and relatives. Just as the compassionate one engages for the sake of happiness and benefit, so does the one who loves other sentient beings. If people do not desire to love themselves, what need is there to speak of those who rely on others?' (The Great Commentary translates it as: 'What need is there to mention other extremely beloved beings?') The so-called 'extremely beloved beings' refers to relatives or friends, whose mutual assistance cannot be compared either, this is the view of the wise. 'Etc.' is a plural term. One is possessing faith, two is having pure superior intention, three is having signs, four is having no signs, five is acting without effort. These five on all grounds are called Bodhisattvas.' That is, those who abide in the stages of accumulation and preparation possess faith, that is, with faith and admiration for the Dharmadhatu that pervades all, which has not yet been directly realized. Therefore, the stage of accumulation must also be included here. The Bodhisattva of the first ground is the one with pure superior intention, because they have abandoned the two obscurations of what is to be seen and abandoned, therefore they are called pure. The second to sixth grounds are those who act with signs, the second ground practitioner acts with the signs of distinguishing the three vehicles. On the third ground, the sign of innate ego-clinging arises. On the fourth ground, they act with the sign of seeing suffering and its origin as harmful, and the path and cessation as peaceful. On the fifth ground, various thoughts arise regarding the forms of craftsmanship. On the sixth ground, there is the sign of contemplating on the accordance and reversal of dependent origination. The seventh ground practitioner is the one who acts without signs, because they have abandoned the various signs of awakening from sleep on the sixth ground. The eighth ground and above are those who act without effort, because they abide spontaneously in the benefit of oneself and others and in non-conceptual samadhi. This is the view of the wise (in the Great Commentary). Secondly, with the wisdom that understands the unborn nature of the three vehicles' truth, and with skillful means such as compassion. Thirdly, relying on the world that is destroyed (Śāntarakṣita says momentarily) or destroyed (the constant says continuously) and extremely destroyed, that is, sentient beings for the benefit of sentient beings.

མངོན་མཐོ་ངེས་ ལེགས་ཇི་ལྟར་འོས་པ་བཞིན་དུ་དངོས་དང་བརྒྱུད་པའི་སྒོ་ནས་སྒྲུབ་པའམ་(གསེར་)རྫོགས་ པར་མཛད་(གསེར་)པའོ། །གང་གིས་ན་ཡུམ་ཤེར་ཕྱིན་གྱིས་ཏེ། དེ་ཡང་ཡུམ་ཤེར་ཕྱིན་ཆོས་ ཅན། བྱང་སེའི་ཡུམ་ཡིན་ཏེ། དེའི་རྒྱུད་ལ་ལམ་ཤེས་བསྐྱེད་ནས་བྱང་སེམས་མངོན་མཐོ་ངེས་ 1-50 ལེགས་སོགས་ཀྱི་འགྲོ་དོན་སྒྲུབ་པར་བསྒྲུབས་པའི་མི་རྟོག་ཡེ་ཤེས་ཡིན་པས་སོ། །ལམ་ཤེས་ དེའི་ཡུམ་དུ་ཡང་ངོ་། ། གཉིས་པ་ནི། འདིར་ལམ་ཤེས་ནི་སྔར་བཤད་ལྟར་དང་ལམ་གསུམ་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པར་ ཇི་བཞིན་ཤེས་བའི་རྗེས་ཐོབ་གཉིས་ཀ་གཟུང་སྟེ། ཏིང་འཛིན་རྒྱལ་བོར་བདུད་རྩི་འཐོབ་བྱེད་ ལམ་ནི་འདི་ཡིན་གྱི། །ལམ་ངན་སྤོངས་ལ་ལམ་བཟང་མནོས་ཤིག་ཅེས། །ལྟ་ངན་སེམས་ ཅན་མཐོང་ནས་འདོམས་བྱེད་དེ། །རྒྱུ་དེས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཞེས་བརྗོད་དོ། །ཞེས་པ་ ལྟར་རོ། །དེས་ན་བྱང་སེམས་འཇིག་རྟེན་གྱི་དོན་བསྒྲུབ་པ་ཆོས་ཅན། ལམ་ཤེས་ཀྱི་འབྲས་ བུའི་ཐ་སྙད་བྱར་རུང་སྟེ། དེ་ཕན་བྱེད་དུ་ཡོད་མེད་ཀྱི་རྗེས་སུ་འགྲོ་ལྡོག་བྱེད་པས་སོ། །རྟགས་ གྲུབ་སྟེ། རིམ་བཞིན་དུ་ལམ་གསུམ་ཤེས་ན་བསྟན་ནུས་ལ་སྙིང་རྗེ་སོགས་ཡོད་ན་བསྟན་ འདོད་དེ་ལམ་བསྟན་པས་མངོན་མཐོ་ངེས་ལེགས་ལ་འགོད་པས་སོ། །སེམས་འགྲེལ་དུ། རང་ཉིད་ངེས་པ་གཞན་དག་ལ། །ངེས་པ་བསྐྱེད་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར། །རྟག་ཏུ་འཁྲུལ་བ་མེད་ པར་ནི། །མཁས་རྣམས་རབ་ཏུ་འཇུག་པ་ཡིན། །ཞེས་སོ། །ཡང་རང་གིས་ལམ་མི་ཤེས་ན་ བསྟན་མི་ནུས་ལ་སྙིང་རྗེ་སོགས་མེད་ན་བསྟན་མི་འདོད་དེ། ཇི་སྐད་དུ། རང་གི་རྟོགས་པའི་ རྗེས་འབྲང་བས། །ཇི་ཙམ་ཞིག་ནི་དཔག་པར་ནུས། །ཐབས་བྱུང་དེ་རྒྱུ་ལྐོག་གྱུར་པས། །དེ་ འཆད་པ་ནི་དཀའ་བ་ཡིན། །ཞེས་འགྲེལ་ཆེན་དུ་དྲངས་སོ། ། གསུམ་པ་ནི། ལམ་ཤེས་ཁོ་ནས་འཇིག་རྟེན་གྱི་དོན་བསྒྲུབ་པར་མི་རིགས་ཏེ་གཞི་ཤེས་ རྣམ་མཁྱེན་གྱིས་ཀྱང་སྒྲུབ་པས་སོ་ཞེ་ན། བྱང་སེམས་འཇིག་རྟེན་གྱི་དོན་སྒྲུབ་པའི་དངོས་ཀྱི་ རྒྱུ་ཚོགས་སུ་གྱུར་པའི་ཐབས་ལམ་ཤེས་ཁོ་ནར་འདོད་ཀྱི་འཇིག་རྟེན་གྱི་དོན་སྒྲུབ་བྱེད་ཐམས་ ཅད་ལམ་ཤེས་ཁོ་ནར་མི་སྨྲའོ། ། ༈ རྣམ་མཁྱེན་གྱི་སྒོ་ནས་ཐུབ་པས་ཆོས་འཁོར་བསྐོར་བར་བསྐྲུན་ཞེས་བསྟོད་པ། གསུམ་པ་ལ། གསུངས་པར་མཛོད་ཅེས་པའི་ཆོས་གསུམ་ཏེ། གསུངས་ཤིང་སྟོན་པའི་ 1-51 དོན། དེའི་འཐད་པ། དེ་ལ་རྩོད་སྤོང་ངོ་། །དང་པོ་ལ། ཐབས་གང་ལས། གང་ཟག་གང་གིས། འབྲས་བུ་གང་གསུངས་གསུམ་ལས། དང་པོ་ནི། རྣམ་མཁྱེན་གང་དང་ཡང་དག་ལྡན་པས་ སོ། །གསེར་ནི་ཡུམ་གང་དང་ཞེས་སོ། །གང་སྤྱི་སྒྲ་ཡིན་ཡང་མཁྱེན་པ་གསུམ་ལས་མེད་ཅིང་ གཞན་གཉིས་སྨོས་ཟིན་པའི་ལྷག་(ཤཱནྟི་)མར་གྱུར་པ་དང་། གང་མངོན་རྟོགས་སུ་ལྡན་པའི་ སྟོབས་ཀྱིས་བརྒྱད་ཁ

【現代漢語翻譯】 殊勝決定 如何以適當的方式，通過直接和間接的途徑來成就或圓滿（黃金）？ 通過般若波羅蜜多佛母。因為般若波羅蜜多佛母，就其法性而言，是菩薩之母。 因為在其相續中生起道智，從而成就菩薩殊勝決定等利益眾生的事業，是不分別智。 道智也是她的母親。 第二點是，這裡的道智如前所述，包括如實了知道三種道以及不顛倒的后得智。 如《三摩地王經》所說：『獲得甘露之王三摩地，此乃唯一之道。』 『捨棄惡道，修習善道。』 『見諸邪見眾生而教誡之，因此故名為菩薩。』 因此，菩薩成就世間利益，就其法性而言，可以被稱作道智的果。 因為它的進退隨著利益的有無而變化。 理由成立，如果次第了知三種道，就能教導；如果有慈悲等，就想教導，從而通過教導道而安置於殊勝決定之中。 《心釋》中說：『爲了使自己獲得決定，也使他人獲得決定，智者應恒常無誤地精進。』 此外，如果自己不了知道，就不能教導；如果沒有慈悲等，就不想教導。 正如所說：『隨順自己的證悟，能衡量多少呢？』 『由於方便成為隱秘之因，因此宣說它是困難的。』 這是在《大疏》中引用的。 第三點是，不能僅僅通過道智來成就世間利益，因為基智和一切智也能成就。 如果有人問：菩薩成就世間利益的直接因是道智，我們只承認道智是成辦世間利益的方便，但並非說一切成辦世間利益的都是道智。 ༈ 讚頌如來以一切智法輪來創造轉法輪。 第三部分包括三個方面的內容，即『請宣說』的三個方面：宣說和開示的意義、其合理性以及對此的辯駁。 第一部分包括三個方面：通過何種方便？由何人？宣說了何種果？ 第一點是，通過與何種一切智圓滿相應？ 黃金是指與何種佛母相應？ 雖然『何』是泛指，但在三種智慧中，因為已經提到了其他兩種，所以是剩下的（寂天）。 以及通過與何種現證相應的力量，八千頌...

【English Translation】 Superiority and Definite Goodness How does one accomplish or perfect (gold) in a proper manner, through direct and indirect means? Through the Mother Prajñāpāramitā. Because the Mother Prajñāpāramitā, in terms of its Dharma nature, is the mother of Bodhisattvas. Because within its continuum, the wisdom of the path arises, thereby accomplishing the activities of Bodhisattvas such as superiority and definite goodness for the benefit of beings, it is non-conceptual wisdom. The wisdom of the path is also its mother. The second point is that here, the wisdom of the path, as previously explained, includes both the subsequent wisdom that knows the three paths as they are and without inversion. As stated in the Samādhirāja Sūtra: 'To attain the nectar of the king of samādhi, this is the only path.' 'Abandon the evil path and cultivate the good path.' 'Seeing beings with wrong views and admonishing them, therefore they are called Bodhisattvas.' Therefore, the accomplishment of worldly benefit by Bodhisattvas, in terms of its Dharma nature, can be called the result of the wisdom of the path. Because its advance and retreat vary according to the presence or absence of benefit. The reason is established: if one knows the three paths in order, one can teach; if one has compassion, etc., one wants to teach, thereby establishing others in superiority and definite goodness by teaching the path. In the Heart Sutra Commentary, it says: 'In order to generate certainty in oneself and also in others, the wise should always engage diligently without error.' Furthermore, if one does not know the path oneself, one cannot teach; if one does not have compassion, etc., one does not want to teach. As it is said: 'Following one's own realization, how much can one measure?' 'Because the means become a hidden cause, therefore it is difficult to explain.' This is quoted in the Great Commentary. The third point is that worldly benefit cannot be accomplished solely through the wisdom of the path, because the base wisdom and omniscience also accomplish it. If someone asks: The direct cause of Bodhisattvas accomplishing worldly benefit is the wisdom of the path. We only acknowledge that the wisdom of the path is the means for accomplishing worldly benefit, but we do not say that everything that accomplishes worldly benefit is solely the wisdom of the path. ༈ Praising the Tathāgata for creating the turning of the Dharma wheel through omniscience. The third part includes three aspects: the three aspects of 'please speak': the meaning of speaking and teaching, its rationality, and refuting objections to it. The first part includes three aspects: through what means? By whom? What result was spoken? The first point is, through being fully endowed with what kind of omniscience? Gold refers to being associated with what kind of Mother? Although 'what' is a general term, among the three wisdoms, because the other two have already been mentioned, it is the remaining (Śāntideva). And through the power of being endowed with what kind of manifestation, the eight thousand...

ྲི་བཞི་སྟོང་གི་ཆོས་འཁོར་བསྐོར་ཞེས་པའི་དོན་གྱི་ཤུགས་(ཤཱནྟི་)ཀྱིས་ ཀྱང་རྣམ་མཁྱེན་ལ་གོ་སྟེ། དཀོན་མཆོག་གི་སྒྲས་དགེ་འདུན་གོ་བ་དང་འགའ་ཞིག་འོངས་ སོ་ཞེས་པ་བཞིན་ནོ། །དག་ལྡན་དུ། ལྷག་མ་དང་དོན་གྱིས་ཞེས་སོ། །ཁྱད་པར་ཐུབ་པའི་ ཚིག་དང་འབྲེལ་བས་གོ་སྟེ་ཛ་མད་ཨག་ནིའི་བུ་རཱ་མ་ཞེས་པས་རཱ་མའི་ཁྱད་པར་གཅིག་གོ་ བ་བཞིན་ནོ། །དཔེ་དེ་དག་ངག་ལས་ཤེས་སོ། །གཉིས་པ་ནི། སྒོ་གསུམ་མི་དགེ་བ་ལ་(གསེར་ དོན་དངོས་)འཇུག་པ་ཐུབ་པ་སྟེ། ཡང་དག་པར་(གསེར་)བསྡམས་པ་སྟེ་སངས་རྒྱས་(གསེར་ཤཱནྟི་) སོ། །ཡང་ན་བདུད་བཞི་ཐུབ་ཅེས་ཀྱང་རུང་ངོ་། །དེ་ཡང་སྐུ་གསུང་ཐུགས་ཀྱི་གསང་བ་བསམ་ གྱིས་མི་ཁྱབ་པ་ཅན་ཞིག་སྟེ། གསང་བ་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པར། །ལ་ལ་སངས་རྒྱས་ཆོས་ རྣམས་ལ། །དཔེ་འགོད་ཇི་སྙེད་བྱེད་པ་ནི། །དེ་དག་སངས་རྒྱས་མི་འཚམ་སྟེ། །དེ་དག་རྒྱལ་ ལ་སྐུར་བ་འདེབས། །འདི་ལ་དཔེ་གཅིག་ཡང་དག་སྟེ། །ནམ་མཁའི་ཁམས་སུ་བསྟན་པ་ ལགས། །དེ་ནི་སངས་རྒྱས་ཆོས་དང་མཐུན། །གང་ནའང་དེ་ཡི་ཚད་མ་མཆིས། །ནམ་མཁའ་ འདིར་ནི་ཇི་ཙམ་པ། །སངས་རྒྱས་ཀྱི་ནི་ཚུལ་ཁྲིམས་དང་། །ཏིང་ངེ་འཛིན་དང་རྣམ་གྲོལ་དང་། ། རྣམ་གྲོལ་ཡེ་ཤེས་མཐོང་དེ་ཙམ། །ནམ་མཁའི་ཚད་ནི་ཇི་ཙམ་པར། །སངས་རྒྱས་གཟུགས་ ཀྱང་དེ་ཙམ་སྟེ། །འཇིག་རྟེན་མགོན་པོའི་སྤྱི་གཙུག་ཀྱང་། །ནམ་མཁའི་ཁམས་དང་མཚུངས་ པ་ལགས། །ནམ་མཁས་ཇི་སྙེད་ཁྱབ་གྱུར་པ། །སྐུས་ཀྱང་དེ་སྙེད་ཁྱབ་པ་ལགས། །དེ་བཞིན་ དུ་སྐུ་དང་འོད་དང་གསུང་དང་ཐུགས་དང་བྱམས་པ་དང་ཡེ་ཤེས་དང་སྐུ་རྣམས་སྦྱར་རོ། ། 1-52 གསུམ་པ་ནི། སྣ་ཚོགས་འདི་དག་རྣམ་པ་ཀུན་གསུང་བ། །(གསེར་འགྱུར་)ཞེས་ཏེ། ཤེར་ ཕྱིན་(གསེར་)ལ་སོགས་པའི་ཆོས་འཁོར་སྣ་ཚོགས་འདི་དག་རྣམ་པ་ཀུན་ཏུ་སྟེ་ཐམས་ཅད་ (གསེར་)དུ་གསུངས་ཤིང་(གསེར་)སྟོན་པར་མཛད་པའོ(གསེར་)། །དག་ལྡན་དུ་སྣ་ཚོགས་འདི་ དག་རྣམ་པ་ཀུན་མཁྱེན་པ་ཞེས་བྱ་བ་ལ་རྣམ་པ་ཀུན་ནི་ཆོས་འདི་དག་རྣམ་པ་ཀུན་ཏེ་དེ་ཀུན་ ནས་མཁྱེན་པའིའོ། །འདིའི་ཡུམ་ཞེས་སོ། །འགྱུར་འདི་ལྟར་ན། ཐེག་པ་ཆེ་ཆུང་ངམ་སྡེ་སྣོད་ གསུམ་གྱི་རྣམ་པ་ཀུན་(བུ་སྟོན་གསེར་)ཞེས་སམ་བདེན་པ་གཉིས་ཀྱི་(ཆུ་འོད་གཉལ་གསེར་)རྣམ་པ་ ཀུན་དང་ལྡན་པའི་ཞེས་སྦྱར་རོ། །གང་གིས་སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱིས་ཆོས་གསུང་བར་མཛད་ ན། ཡུམ་གྱིས་ཏེ། ཡུམ་ཤེར་ཕྱིན་ཆོས་ཅན། རྫོགས་སངས་རྣམས་ཀྱི་ཡུམ་ཡིན་ཏེ། དེ་རྣམས་ ཀྱི་རྒྱུད་ལ་རྣམ་མཁྱེན་བསྐྱེད་ནས་དེ་རྣམས་ཀྱིས་བརྒྱད་ཁྲི་བཞི་སྟོང་གི་ཆོས་འཁོར་བསྐོར་ བར་བསྐྲུན་པའི་མི་རྟོག་ཡེ་ཤེས་ཡིན་པས་སོ། །རྣམ་མཁྱེན་དེའི་ཡུམ་དུ་ཡང་ངོ་། །གཉིས་པ་ ནི། ཐུབ་རྣམས་ཆོས་འཁོར་གསུངས་པ་ཆོས་ཅན། རྣམ་མཁྱེན་གྱི་འབྲ

【現代漢語翻譯】 『轉法輪』（指八萬四千法門）的意義在於，通過寂靜（梵文：Shanti）也能理解一切智，如同用『僧』（梵文：Sangha）一詞來理解僧團，或者說『有些人來了』一樣。在純凈狀態下，指的是剩餘部分和意義。特別地，與能勝的詞語相關聯，例如『賈馬德阿格尼之子羅摩』（梵文：Jamadagni），指的是羅摩的一個特點。這些例子可以從口語中得知。 第二種解釋是，能夠阻止身、語、意三門的不善行，即是真實地調伏（黃金）。或者說，調伏了四魔，即是佛（寂靜）。這指的是身、語、意不可思議的秘密。對於不可思議的秘密，有些人將佛法比作其他事物，但那些比喻與佛不相稱，那是對佛的誹謗。只有一個比喻是正確的，那就是虛空界。那與佛法相符，在任何地方都有其尺度。虛空有多大，佛的戒律、禪定、解脫和解脫智見就有多大。虛空的尺度有多大，佛的色身就有多大。世間怙主的頂髻也與虛空界相同。虛空有多麼廣大，佛的身也同樣廣大。同樣地，將身、光、語、意、慈悲、智慧和色身結合起來。 第三種解釋是，宣說各種各樣的法，被稱為『轉變』（黃金）。意思是，般若波羅蜜多（黃金）等各種各樣的法輪，在一切方面（黃金）都被宣說（黃金）和開示（黃金）。在純凈狀態下，『通達一切種類』指的是通達一切法的所有種類。這被稱為『母』。按照這種轉變，無論是大乘、小乘還是三藏的所有種類（布頓黃金），或者與二諦（水光聶黃金）的所有種類相結合。無論諸佛宣說什麼法，都是通過『母』，即般若波羅蜜多。般若波羅蜜多是圓滿佛的母親，因為在他們的相續中生起一切智，並創造了他們轉動八萬四千法輪的無分別智慧。因此，一切智也是她的母親。 第二種解釋是，諸佛所宣說的法輪，是因，是一切智的果。

【English Translation】 The meaning of 'turning the wheel of Dharma' (referring to the eighty-four thousand teachings) is that omniscience can also be understood through Shanti (Sanskrit: Shanti), just as the term 'Sangha' (Sanskrit: Sangha) is used to understand the monastic community, or as in 'some have come.' In a pure state, it refers to the remainder and the meaning. In particular, it is understood in connection with the word 'victorious,' such as 'Rama, the son of Jamadagni' (Sanskrit: Jamadagni), which refers to one characteristic of Rama. These examples can be known from oral tradition. The second explanation is that the ability to prevent the non-virtuous actions of body, speech, and mind is to truly subdue (gold). Or, subduing the four maras is Buddha (Shanti). This refers to the inconceivable secrets of body, speech, and mind. Regarding the inconceivable secrets, some compare the Dharma to other things, but those metaphors are not appropriate for the Buddha; they are slanders against the Buddha. Only one metaphor is correct, and that is the realm of space. That is in accordance with the Dharma, and it has its measure everywhere. As vast as space is, so vast are the Buddha's discipline, meditation, liberation, and wisdom of liberation. As vast as the measure of space is, so vast is the Buddha's form. The crown of the world's protector is also the same as the realm of space. As much as space pervades, so much does the Buddha's body pervade. Similarly, combine body, light, speech, mind, loving-kindness, wisdom, and form. The third explanation is that the various teachings are proclaimed, which is called 'transformation' (gold). It means that the various wheels of Dharma, such as the Prajnaparamita (gold), are proclaimed (gold) and revealed (gold) in all aspects (gold). In a pure state, 'knowing all kinds' refers to knowing all kinds of dharmas. This is called 'mother.' According to this transformation, whether it is all kinds of Mahayana, Hinayana, or the three pitakas (Buton gold), or combined with all kinds of the two truths (water light Nye gold). Whatever Dharma the Buddhas proclaim, it is through the 'mother,' that is, the Prajnaparamita. The Prajnaparamita is the mother of the complete Buddhas because it generates omniscience in their continuum and creates the non-conceptual wisdom with which they turn the eighty-four thousand wheels of Dharma. Therefore, omniscience is also her mother. The second explanation is that the wheel of Dharma proclaimed by the Buddhas is the cause, and it is the result of omniscience.

ས་བུའི་ཐ་སྙད་བྱར་ རུང་ཞེས་སོགས་དགོད་དོ། །རྟགས་རིམ་བཞིན་དུ་གྲུབ་སྟེ། ཇི་སྙེད་པ་མཁྱེན་པའི་ཡེ་ཤེས་ ཐུགས་རྗེ་ཆེན་པོ་ཅན་རྒྱུད་ལ་ཡོད་ན་དེ་བསྐོར་ནུས་ཏེ། མདོར་རྣམ་མཁྱེན་ཉིད་ཐོབ་ནས་ ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་བསྐོར་ཞེས་སོ། །དེ་མེད་ན་བསྐོར་མི་ནུས་ཏེ། འདབ་གཤོག་མེད་པའི་བྱ་ འཕུར་མི་ནུས་པ་བཞིན། མདོར། རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་ཐོབ་པར་མ་བགྱིས་པར་ ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་བསྐོར་བར་མི་ནུས་སོ་ཞེས་སོ། །གསུམ་པ་ནི། རྣམ་མཁྱེན་ཉིད་དེའི་རྒྱུར་ སྨོས་པ་མི་འཐད་དེ། ལྗགས་སོགས་ཡང་དེ་ཡིན་པས་སོ་ཞེ་ན། རྣམ་མཁྱེན་ངེས་པའི་རྒྱུ་ཡིན་ གྱི་གཞན་ཡང་རྒྱུ་ཡིན་པ་མི་འགོག་གོ ། ༈ དོན་བསྡུས་ཏེ་འཕགས་བཞིའི་ཡུམ་དུ་བསྟན་པས་བསྟོད་པ། གཉིས་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། དོན་དངོས། དེའི་འཐད་པའོ། །དང་པོ་ནི། ཉན་ཐོས་དང་བྱང་ ཆུབ་སེམས་དཔའི་ཚོགས་ཏེ་དགེ་འདུན་ནི་འཇིག་རྟེན་(ཤཱནྟི་དངོས་)གྱི་བླ་མ་ཡིན་ལ། སངས་ 1-53 རྒྱས་ནི་བླ་མ་(དེའི་ཡང་)དམ་པའོ(ཤཱན་དངོས།)། །དེ་དག་གི་ཡང་(ཤཱན་དངོས་)བླ་མར་གྱུར་པའི་ཡུམ་ ཤེར་ཕྱིན་དེ་ལ་བསྟོད་དོ། །ཚོགས་བཅས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡུམ་ཞེས་(ཤཱན་)པའི་ཚིག་གིས་དེ་ དག་གི་ཡང་ཡུམ་(ཤཱན་དོན་)དུ་བསྟན་ཏོ། །འོ་ན་བུ་དང་ལྡན་པའི་ཆུང་མ་དེ་ནི་བུའི་ཡང་ཆུང་ མར་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། འདིར་བཅས་སམ་ལྡན་པའི་དོན་ནི་ལྷན་གཅིག་པ་ལ་བརྗོད་པར་འདོད་ པས་སྐྱོན་མེད་དོ། །ཞེས་པ་རྣམས་ཤཱནྟིས་སོ། ། གཉིས་པ་ནི། ཡུམ་ཤེར་ཕྱིན་ཆོས་ཅན། འཕགས་བཞིའི་ཡུམ་ཡིན་ཏེ། སྔ་ཕྱི་ལ་ལྟོས་ཏེ་ དེའི་ངོ་བོ་བསྐྱེད། དེའི་གནས་སྐབས་གསོ་བའམ་རྒྱས་པར་བྱེད། དེ་ལ་ཕན་ཆེན་པོ་འདོགས་ པས་སོ། །རྟགས་གྲུབ་སྟེ། ཡུམ་(ཤཱན་དོན་)ཤེར་ཕྱིན་གྱིས་འཕགས་བཞིའི་(ཤཱན་དོན་)ཟག་མེད་ ཀྱི་ཕུང་པོ་མ་བསྐྱེད་ཅིང་དེ་དག་གི་ཟག་མེད་ཀྱི་ཕུང་པོ་མ་གསོས་པ་དེ་སྲིད་དུ་དེ་དག་གིས་ ཉེར་ཞི་ཐོབ་སོགས་དོན་ཆེན་པོ་ཐོབ་པར་མི་ནུས་པས་ཡང་ཡུམ་མོ། །ཡང་ཡུམ་ཤེར་ཕྱིན་ ལ་འཕགས་བཞིས་ཉེར་ཞི་སོགས་དོན་ཆེན་པོ་གསུམ་ཐོབ་པས་ཕན་བཏགས་པའི་ཕྱིར་ན་ ཡང་སྟེ། ཤཱནྟིས། ཡུམ་(དངོས་)ཤེར་ཕྱིན་དེ་(བསྡུས་)ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །འདི་ཇི་ལྟར་དེ་རྣམས་ ཀྱི་ཡུམ་དུ་འགྱུར་ཞེ་ན། ཇི་སྐད་བཤད་པའི་དོན་ཆེན་པོ་གསུམ་ཐོབ་པའི་ཕྱིར་ཏེ། གང་ཡང་ འཇིག་རྟེན་གྱི་ཕན་པ་ཆེན་པོ་འདོགས་པ་དེ་ནི་འཇིག་རྟེན་ན་མ་ཞེས་བྱའོ། །གཞན་ཡང་ཇི་ སྲིད་དུ་དེ་དག་གི་ཟག་པ་མེད་པའི་ཕུང་པོའི་བདག་ཉིད་མ་བསྐྱེད་ཅིང་མ་གསོས་པ་དེ་སྲིད་དུ་ དེ་དག་གིས་ཇི་སྐད་དུ་བཤད་པའི་དོན་ཆེན་པོ་རྣམས་ཐོབ་པར་མི་ནུས་སོ། །དེའི་ཕྱིར་དོན་ གྱིས་ན་བསྐྱེད་པ་དང་གསོ་བ་ཡིན་པར་ཤེས་པར་བྱའོ། །དེའི་ཕྱིར་ཡང་འདི་ཡུམ་ཡིན་ནོ་ ཞེས་

【現代漢語翻譯】 在術語中，『土地』等被嘲笑。標誌逐步建立。如果一個人擁有遍知智慧和偉大的慈悲心，他就能轉動（法輪），簡而言之，獲得一切智后，就能轉動法輪。如果沒有這些，就無法轉動，就像沒有翅膀的鳥無法飛翔一樣。簡而言之，如果不獲得一切種智，就無法轉動法輪。第三，說一切智是其原因是不合理的，因為舌頭等也是原因。如果有人問，一切智是確定的原因，但並不妨礙其他也是原因。 讚美以簡要方式在四聖之母中展示的內容。 第二部分分為兩部分：實際內容及其合理性。第一部分是：聲聞和菩薩的僧團，即僧伽，是世界的上師（真正的寂靜），佛是至上的上師（也是真正的寂靜）。讚美那些（也是真正的寂靜）成為他們上師的般若波羅蜜多之母。通過『擁有僧團的佛之母』這句話，表明了他們也是母親。如果這樣，擁有兒子的妻子也會成為兒子的妻子嗎？在這裡，『擁有』或『具備』的意思是指『在一起』，所以沒有錯誤。這些是寂天的觀點。 第二部分是：般若波羅蜜多之母，是四聖之母，因為考慮到前後，她產生了他們的本質，滋養或擴充套件了他們的狀態，並極大地幫助了他們。標誌已經確立：只要般若波羅蜜多之母沒有產生四聖的無漏蘊，並且沒有滋養他們的無漏蘊，他們就無法獲得涅槃等偉大的利益，所以她也是母親。此外，四聖通過般若波羅蜜多之母獲得了涅槃等三大偉大利益，因此她也提供了幫助。寂天說：我向般若波羅蜜多之母致敬。這怎麼會成為他們的母親呢？因為獲得瞭如上所述的三大偉大利益。任何對世界有巨大幫助的人，在世間都被稱為『母親』。此外，只要沒有產生和滋養他們的無漏蘊，他們就無法獲得如上所述的偉大利益。因此，實際上應該知道她是產生者和滋養者。因此，她也是母親。

【English Translation】 In terminology, 『land』 etc. are ridiculed. Signs are established step by step. If one possesses the omniscient wisdom and great compassion, he can turn (the wheel of Dharma), in short, having attained all-knowingness, one can turn the wheel of Dharma. If not, one cannot turn it, just as a bird without wings cannot fly. In short, without attaining all-knowingness, one cannot turn the wheel of Dharma. Third, it is unreasonable to say that all-knowingness is its cause, because the tongue etc. are also causes. If someone asks, all-knowingness is the definite cause, but it does not prevent others from being causes as well. Praise of what is shown in brief as the mother of the four noble ones. The second part is divided into two parts: the actual content and its rationality. The first part is: the Sangha of the Hearers and Bodhisattvas, i.e., the Sangha, is the teacher of the world (true Shanti), and the Buddha is the supreme teacher (also true Shanti). Praise to the mother Prajnaparamita who has become their teacher (also true Shanti). By the words 'Buddha's mother with the Sangha', it is shown that they are also mothers. If so, does the wife with a son also become the son's wife? Here, the meaning of 'with' or 'having' is intended to mean 'together', so there is no error. These are Shanti's views. The second part is: the mother Prajnaparamita is the mother of the four noble ones, because considering the before and after, she generates their essence, nourishes or expands their state, and greatly helps them. The sign has been established: as long as the mother Prajnaparamita has not produced the uncontaminated aggregates of the four noble ones, and has not nourished their uncontaminated aggregates, they cannot obtain great benefits such as Nirvana, so she is also the mother. Furthermore, the four noble ones obtained three great benefits such as Nirvana through the mother Prajnaparamita, so she also provided help. Shanti said: I pay homage to the mother Prajnaparamita. How does this become their mother? Because of obtaining the three great benefits as mentioned above. Anyone who gives great benefit to the world is called 'mother' in the world. Furthermore, as long as their uncontaminated aggregates have not been produced and nourished, they cannot obtain the great benefits as mentioned above. Therefore, in reality, it should be known that she is the producer and nourisher. Therefore, she is also the mother.

སོ། །རྣམ་པར་མི་རྟོག་པར་བསྟོད་པ་ལས། གཞན་དོན་མངོན་དགའི་བདག་ཉིད་ཅན། ། དཔའ་བོ་དག་ནི་ཐམས་ཅད་ཀྱི། །གསོ་མཛད་བསྐྱེད་པར་མཛད་པ་སྟེ། །ཁྱོད་ནི་བྱམས་མའི་ ཡུམ་ལགས་སོ། །ཞེས་སོ། །མཁྱེན་གསུམ་དང་འཕགས་བཞི་ཡུམ་སྲས་སུ་སྒྲུབ་པ་ཡང་ཤེས་ 1-54 པར་བྱ་སྟེ། སྔ་ཕྱི་བསྐྱེད་བྱ་སྐྱེད་བྱེད་དང་དུས་མཉམ་གསོ་བ་དང་བཞེད་པ་སྒྲུབ་པའི་ཡུམ་ ཡིན་པའི་ཚུལ་གྱིས་སོ། །ཡུམ་བྱེད་ཚུལ་ཡང་ཤེས་པར་བྱའོ། ། ༈ ཕྱག་འཚལ་བ། གཉིས་པ་ནི། ཡུལ་བླ་མའི་(ཤཱནྟི་)ཡང་བླ་མར་གྱུར་པའི་ཡུམ་ཤེར་ཕྱིན་དེ་ལ་གང་ཟག་རྗེ་ བཙུན་བྱམས་པས་ཕྱག་འཚལ་བ་(ཤཱནྟི་)སྟེ་སྒོ་གསུམ་གུས་པས་འདུད་པའོ། །འདིར་འཕགས་ པས། འཕགས་པའི་གང་ཟག་ཐམས་ཅད་ཀྱི་དབང་དུ་མཛད་ནས་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་རྣམ་ པ་གསུམ་གྱི་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའི་ཡོན་ཏན་ཉེ་བར་དགོད་པ་སྔོན་དུ་འགྲོ་བས་ཤེས་རབ་ ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ་ཞེས་བརྗོད་པ་འདི་ནི་མངོན་པར་རྟོགས་པའི་རྒྱན་གྱི་ མན་ངག་བཤད་སྦྱར་དུ་བྱའོ་སྙམ་པས་བཤད་པ་(དོན་བསྡུས་)འདི་སྦྱར་བར་དམ་བཅས་པ་ཡིན་ ནོ་ཞེས་དང་། བཙུན་གྲོལ་ཡང་དེ་སྐད་འཆད་པས་དངོས་སུ་ཡོན་ཏན་བརྗོད་དེ་ཕྱག་འཚལ་ ནས་ཤུགས་ལ་བརྩམ་པར་དམ་བཅས་པ་ཡིན་པར་ཤེས་པར་བྱའོ། །འོ་ན་མཆོད་བརྗོད་ཀྱི་ བརྗོད་བྱ་མཁྱེན་གསུམ་གོ་རིམ་འཆོལ་ཏེ། དམན་ཤོས་གཞི་ཤེས་དང་པོར་བརྗོད་པས་སོ་ ཞེ་ན། བོད་སྔ་རབས་རྣམས་གླེང་གཞིའི་འགྲེལ་པ་ཡིན་པས་སྐྱོན་མེད་ཟེར་བ་ནི་འཁྲུལ་ཏེ་ འཕགས་སེང་སོགས་རྒྱ་གར་མཁས་པ་སུས་ཀྱང་དེ་སྐད་མ་བཤད་ཅིང་སློབ་དཔོན་དང་ཆོས་ བཤེས་ཀྱིས་གླེང་གཞི་རྒྱན་གྱིས་མ་བསྡུས་པར་བཤད་པ་དང་འགལ་ཞིང་། གལ་ཏེ་གླེང་ གཞིའི་འགྲེལ་པ་ཡིན་པས་དེའི་གོ་རིམ་བཞིན་དགོས་ན་རྣམ་མཁྱེན་དང་པོར་སྟོན་དགོས་ པར་འགྱུར་ཏེ་བཅོམ་ལྡན་འདས་རྒྱལ་བོའི་ཁབ་ཅེས་ཐོག་མར་བྱུང་བས་སོ། །བསྟན་བཅོས་ རིན་ཆེན་སྒྲོན་མར། གླེང་གཞི་རྒྱས་པར་བཀའ་སྩལ་དོན་མཆོག་རྣམས། །ལེགས་པར་བསྡུས་ པ་ཕྱག་འཚལ་ཚིགས་བཅད་ཡིན། །ཞེས་སེང་བཟང་གིས་བཤད་དོ་ཞེ་ན། བསྟན་བཅོས་དེ་ ནི་བོད་ཁ་ཅིག་གིས་བྱས་ཀྱི་སེང་བཟང་གིས་མཛད་པ་མ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལས་མཐར་གྱིས་པ་ དངོས་པོ་དྲུག་ཏུ་བཤད་པ་ལ་སོགས་འགལ་བ་དུ་མ་ཡོད་ཅེས་གསུངས་ཤིང་དོན་ལའང་དེར་ 1-55 གནས་སོ། །གཞན་ཡང་རྒྱ་གར་མར་མིང་བཏགས་ནས་བོད་ཀྱིས་བྱས་པ་དོན་བསྡུས་སྒྲོན་མ་ དང་སྡུད་པའི་ལྡེ་མིག་དང་དྷརྨ་ཤྲཱིའི་འབུམ་ཊཱིཀ་དང་ཉི་ཁྲི་གཞུང་འགྲེལ་ཆུང་བ་སོགས་མང་ པོ་སྣང་ངོ་། །དེས་ན་མཆོད་བརྗོད་དུ་མཁྱེན་གསུམ་གྱི་གོ་རིམ་འདི་དམན་མཆོག་གི་རིམ་པ་ ཡིན་ལ། ལུས་རྒྱས་བཤད་དུ་རྣམ་མཁྱེན་ཞེས་སོགས་ཀྱིས་བསྟན་པ་ནི་མཆོག་དམན་གྱི་རིམ་ པའོ། ། ༈ འགྲེལ་པ། གསུ

【現代漢語翻譯】 索！在《無分別贊》中說：『具有為他利益而顯現歡喜的自性，所有勇士的滋養者和創造者，您是慈母的母親。』 要知道，將三智和四聖諦視為母子關係，以前後創造者和被創造者，以及同時滋養和實現願望的方式來理解母親的角色。 也要了解成為母親的方式。 頂禮 第二，境是上師（寂天），也是成為上師的般若波羅蜜多之母，個人至尊慈氏以身語意三門恭敬頂禮。 在此，聖者以對所有聖者的個人進行控制，並通過將所有三種智慧的獨特品質置於首位，說道：『我頂禮般若波羅蜜多』，這被認為是《現觀莊嚴論》的口訣解釋和應用。 有人認為這是解釋（意義的總結）的應用的承諾，而尊者解脫也這樣解釋，因此要知道，通過實際陳述功德來頂禮，實際上是承諾開始。 如果有人問，供養讚頌的表達對象，三智的順序混亂，首先表達最差的基礎智，這是否有問題？ 早期西藏人說這是對主題的解釋，所以沒有錯，這是錯誤的，因為沒有印度學者如聖獅等這樣說過，並且與導師和法友沒有總結主題莊嚴的解釋相矛盾。 如果說是對主題的解釋，所以需要按照其順序，那麼首先需要展示一切智，因為世尊首先出現在王舍城。 在《教典寶燈論》中說：『詳細闡述主題，殊勝的意義，完美總結的頂禮偈。』 如果有人說這是聖獅說的，那麼這部論典是某些藏人寫的，不是聖獅寫的。 其中有許多矛盾，例如將逐漸的道路解釋為六個事物，並且在意義上也是如此。 此外，還有許多由藏人以印度名字命名的作品，如《意義總結燈論》、《總結的鑰匙》、《法吉祥的十萬頌釋》和《二萬頌小釋》等。 因此，在供養讚頌中，三智的順序是從低到高，而在身體的詳細解釋中，通過『一切智』等來展示的是從高到低的順序。 解釋

【English Translation】 So! In the 'Praise of Non-Conceptuality,' it says: 'Having the nature of manifesting joy for the sake of others, the nourisher and creator of all heroes, you are the mother of the loving mother.' It should be known that the three wisdoms and the four noble truths are regarded as mother and child, and the role of the mother is understood through the former and latter creators and the created, as well as simultaneously nourishing and fulfilling wishes. Also, the way of becoming a mother should be understood. Prostration Second, the object is the guru (Śānti), and also the Prajñāpāramitā mother who became the guru, the individual supreme Maitreya prostrates with reverence through the three doors of body, speech, and mind. Here, the noble one, by controlling all the individuals of the noble ones, and by placing the unique qualities of all three wisdoms at the forefront, says: 'I prostrate to the Prajñāpāramitā,' which is considered the explanation and application of the key instructions of the 'Ornament of Clear Realization.' Some consider this the promise of the application of the explanation (summary of meaning), and Venerable Vimuktisena also explains it this way, so it should be known that by actually stating the merits, it is actually a promise to begin. If someone asks, is there a problem that the objects of the offering praise, the order of the three wisdoms is confused, and the worst basic wisdom is expressed first? Early Tibetans said that this is an explanation of the topic, so there is no mistake, which is wrong, because no Indian scholars such as Simha have said this, and it contradicts the explanation of the topic ornament not summarized by the teacher and Dharma friend. If it is said to be an explanation of the topic, so it needs to be in its order, then it would be necessary to show omniscience first, because the Bhagavan first appeared in Rajagriha. In the 'Treatise Jewel Lamp,' it says: 'Elaborating on the topic, the supreme meanings, the perfectly summarized verse of prostration.' If someone says that this was said by Simha, then this treatise was written by some Tibetans, not by Simha. There are many contradictions in it, such as explaining the gradual path as six things, and it is also the case in meaning. In addition, there are many works named with Indian names by Tibetans, such as the 'Meaning Summary Lamp,' the 'Key to Summary,' 'Dharmaśrī's Hundred Thousand Commentary,' and the 'Small Commentary on the Twenty Thousand Verses Sutra,' etc. Therefore, in the offering praise, the order of the three wisdoms is from low to high, while in the detailed explanation of the body, what is shown by 'omniscience' etc. is the order from high to low. Explanation

མ་པ་འགྲེལ་པ་ལ་ལྔ། དགོས་བསྡུས་ཚིག་དོན། མཚམས་སྤྱར་བརྒལ་ལན་ནོ། ། ༈ དགོས་དོན། དང་པོ་ལ་གསུམ། རྩ་བས་ཡུམ་གྱི་ཡོན་ཏན་བརྗོད། དེ་ལས་ཡུམ་ལ་དང་བའི་ཚུལ། དང་བ་ ལས་གང་ཞིག་འགྲུབ་པའི་ཚུལ་ལོ། ། ༈ རྩ་བས་ཡུམ་གྱི་ཡོན་ཏན་བརྗོད་པ། དང་པོ་ནི། ཞེས་བྱ་བའི་སྐད་དོད། ཨི་ཏི་ནི། སྨྲ་སྒོར། ཨི་ཏི་རྒྱུ་མཚན་གནས་སྐབས་ དང་། །གསལ་བྱེད་སོགས་དང་རྫོགས་རྣམས་ལ། །ཞེས་དེ་རྣམས་ལ་འཇུག་པ་ལས་འདིར་ དེ་ལྟར་གྱི་དོན་ཡིན་ཞིང་གསུངས་པ་ནི་བཤད་པ་སྟེ། རྒྱ་དཔེ་འགའ་ཞིག་ལ་ཡོད་དེ། ཕལ་ ཆེར་ལ་མི་སྣང་ཟེར་རོ། །ཉན་ཐོས་ཞི་ཚོལ་ཞེས་སོགས་མཆོད་བརྗོད་ཀྱི་ཚིགས་བཅད་འདིས་ ནི་ཆོས་ཅན། ཡུམ་ཤེར་ཕྱིན་འདིའི་ཆེ་བའི་ཡོན་ཏན་གྱི་བདག་ཉིད་དམ་དངོས་པོ་ཕུལ་དུ་བྱུང་ བ་དང་ལྡན་པར་བརྗོད་དེ། ཡུམ་ཤེར་ཕྱིན་གྱིས་འཕགས་བཞི་ཉེར་ཞིར་ཁྲིད་སོགས་ཡོན་ ཏན་ཁྱད་པར་སྟོན་པས་སོ། ། ༈ དེ་ལས་ཡུམ་ལ་དང་བའི་ཚུལ། གཉིས་པ་ལ་གཉིས། དད་པའི་རྗེས་འབྲང་དང་བའི་ཚུལ། ཆོས་ཀྱི་རྗེས་འབྲང་དང་བའི་ ཚུལ་ལོ། །དང་པོ་ནི། མཆོད་བརྗོད་ཚིགས་བཅད་དེས་ཡུམ་གྱི་ཡོན་ཏན་བརྗོད་པ་ཐོས་པས་ རྐྱེན་བྱས་ནས་ཡུམ་ལ་དང་བ་སྐྱེ་ཚུལ་གཉིས་ཡོད་པ་ལས་རེ་ཞིག་དང་པོ་བརྗོད་ན། དང་ བ་སྐྱེའོ། །གང་ཟག་གང་ན། ཚིག་ཙམ་ལས་(གསེར་)ངེས་ཤེས་སྐྱེ་བ་དད་པའི་རྗེས་སུ་འབྲང་ བ་སྟེ། དེ་ནི་གང་ཟག་གཙོ་བོར་བྱས་ནས་འཇུག་པའོ། །ཞེས་(མདོ་ཀུན་བཏུས་འགྲེལ་པར་)ཤཱནྟིས་ 1-56 སོ། །གང་ལ་ན་ཡུམ་ཤེར་ཕྱིན་འདི་ལའོ། །ཇི་ལྟར་ན། ཡུམ་ལ་དེ་འདྲའི་ཡོན་ཏན་ཡོད་དམ་ མེད་སྙམ་པའི་ཐེ་ཚོམ་མེད་པར་བྱས་ནས་ཐོས་མ་ཐག་(འཇམ་གསར་བུ་)སྐྱེ་བས་མྱུར་དུ་ཆེན་པོར་ (གསར་བུ་)སྐྱེ་བས་རབ་ཏུའོ། །མཆོད་བརྗོད་ཆོས་ཅན། དགོས་པ་ཡོད་དེ་ཞེས་དགོད་དོ། །འོག་ མ་ལ་ཡང་ངོ་། །གཉིས་པ་ནི། དང་བ་སྐྱེད་པར་བྱེད་པ་ཉིད་དོ། །རྐྱེན་ནི། དེ་ཐོས་ནས་སོ། ། གང་ཟག་གང་ན། ཆོས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ལ་ལུང་རིགས་ཀྱིས་བརྟགས་དཔྱད་བྱས་ནས་འཇུག་ པ་ཆོས་ཀྱི་རྗེས་སུ་འབྲང་བ་རྣམས་སོ། །ཀྱང་ནི་དད་རྗེས་འབྲང་དུ་མ་ཟད་དོ། །འདི་ནི་རང་ གི་ཤེས་རབ་གཙོ་བོར་བྱེད་པའོ་ཞེས་(མདོ་ཀུན་བཏུས་འགྲེལ་པར་)ཤཱནྟིས་སོ། །གང་ལ་ན། ཡུམ་དེ་ ལའོ། །ཇི་ལྟར་ན་རྐྱེན་ངན་པས་མི་འཕྲོག་པའི་རབ་ཏུའམ་ཆེན་པོའོ། ། འོ་ན་སྔ་མར་འདི་ཞེས་ ཉེ་ཚིག་དང་། འདིར་དེ་ལ་ཞེས་རིང་བའི་སྒྲ་སྨོས་པ་ཅི་ལྟར་ཡིན་ཞེ་ན། རྩ་བར་ཡུམ་དེ་ལ་ཞེས་ པའི་ཚིག་ལ་གཉིས་ཀ་བསྙེག་པས་སྔ་མ་དེ་ལ་ཚིག་རིམ་ཉེ་བས་འདི་ལ་ཞེས་ཉེ་ཚིག་དང་། ཕྱི་མ་འདི་དེ་བས་ཚིག་རིམ་རིང་བས་དེ་ལ་ཞེས་རིང་པའི་ཚིག་སྨོས་སོ། །ལྷ་དབང་བློས། དེ་ཞེས་པ་ནི་ལྐོག་ཏུ་གྱུར་པའི་སྒྲའོ། །འདི་ཞེས་པ་ནི་མངོན་དུ་གྱུར་པའ

【現代漢語翻譯】 《母續釋》有五部分：必要、概要、詞義、界限和問答。

第一部分：必要 第一部分有三點：根本頌宣說母續的功德，由此對母續產生歡喜，以及從歡喜中成就何事。

根本頌宣說母續的功德 第一點：『如是』的梵語是『iti』，意為言說之門。『iti』有原因、情況、闡明等含義，也表示圓滿。此處取其『如是』之義，即宣說。有些印度版本有此說法，但大多數版本中沒有。『聲聞寂滅求』等讚頌偈頌，是說此法（指般若波羅蜜多母續）具有偉大的功德，是卓越的本體或事物，因為母續般若波羅蜜多能引導四果羅漢趨向寂滅等，以此顯示其殊勝的功德。

由此對母續產生歡喜 第二部分分為兩點：隨信生喜之理，隨法生喜之理。第一點：通過讚頌偈頌聽聞母續的功德，從而對母續產生歡喜。產生歡喜的方式有兩種，首先講述第一種：產生歡喜。在何人身上產生？僅從言辭上產生（黃金般的）定解，這是隨信而行，主要針對以人為本者。正如（《攝集經釋》中）寂天所說。在何處產生？在此母續般若波羅蜜多上。如何產生？聽聞之後，立即生起（新生之子）般的歡喜，迅速且極大。讚頌偈頌，有必要，應如是理解。下文也是如此。第二點：生起歡喜。因緣是：聽聞之後。在何人身上產生？通過教理進行觀察研究，隨法而行者。『也』字表示不僅隨信而行。這主要以自己的智慧為根本。正如（《攝集經釋》中）寂天所說。在何處產生？在此母續上。如何產生？不會被惡緣所奪的極大歡喜。那麼，為何之前用『此』表示近指，而此處用『彼』表示遠指呢？因為根本頌中『彼母』一詞兼顧兩者，所以前者『此』字因詞序較近而表示近指，後者『彼』字因詞序較遠而表示遠指。拉旺洛珠說：『彼』字表示隱蔽，『此』字表示顯現。

【English Translation】 The commentary on the Mother Tantra has five parts: necessity, summary, meaning of words, boundaries, and questions and answers.

First part: Necessity The first part has three points: The root verses express the qualities of the Mother Tantra, from which arises joy towards the Mother Tantra, and what is accomplished from that joy.

The root verses express the qualities of the Mother Tantra The first point: 'Thus' in Sanskrit is 'iti', meaning the gate of speech. 'iti' has meanings such as cause, situation, clarification, and also indicates completeness. Here, it takes the meaning of 'thus', which is to say. Some Indian versions have this saying, but most do not. The verses of praise such as 'Shravakas seeking peace' state that this Dharma (referring to the Mother Prajnaparamita Tantra) possesses great qualities, being an excellent entity or thing, because the Mother Prajnaparamita can guide the Four Noble Ones towards peace, etc., thereby showing its extraordinary qualities.

From this arises joy towards the Mother Tantra The second part is divided into two points: the reason for generating joy following faith, and the reason for generating joy following the Dharma. First point: By hearing the qualities of the Mother Tantra through the verses of praise, joy arises towards the Mother Tantra. There are two ways to generate joy, first describing the first: joy arises. In whom does it arise? Only from the words, a definite understanding (like gold) arises, which is following faith, mainly aimed at those who are person-oriented. As Shantideva said (in the commentary on the Compendium of Sutras). Where does it arise? In this Mother Prajnaparamita. How does it arise? Immediately after hearing, joy arises like (a newborn child), quickly and greatly. The verses of praise are necessary, it should be understood thus. The same applies to the following. Second point: generating joy. The cause is: after hearing it. In whom does it arise? Those who examine and investigate the characteristics of the Dharma through logic and reasoning, following the Dharma. The word 'also' indicates not only following faith. This is mainly based on one's own wisdom. As Shantideva said (in the commentary on the Compendium of Sutras). Where does it arise? In this Mother Tantra. How does it arise? A great joy that cannot be taken away by bad conditions. Then, why was 'this' used as a near demonstrative in the former, and 'that' used as a distant demonstrative here? Because the word 'that Mother' in the root verses encompasses both, so the former 'this' is a near demonstrative because the word order is closer, and the latter 'that' is a distant demonstrative because the word order is farther. Lhawang Lodro said: 'That' indicates something hidden, 'this' indicates something manifest.

ིའོ་ཞེས་བཤད་དོ། ། དབང་རྣོན་མཆོད་བརྗོད་ལས་ཡུམ་ལ་དང་བ་སྐྱེ་བའི་རྒྱུ་མཚན་ལ་གཉིས་ལས། དེའི་བརྗོད་ བྱའི་དོན་ལ་གནོད་བྱེད་མ་མཐོང་བ་དང་། སྒྲུབ་བྱེད་གཟུང་བའོ། །དང་པོ་ནི། མཆོད་བརྗོད་ ངག་གི་གདུལ་བྱ་དབང་རྣོན་ཆོས་ཅན། དེ་འདྲའི་མཆོད་བརྗོད་ངག་ལས་ཡུམ་ཤེར་ཕྱིན་ལ་ རབ་ཏུ་དང་བ་སྐྱེ་བའི་རྒྱུ་མཚན་ཡོད་དེ། གཞི་ཕུང་སྐྱེ་སོགས་དང་ལམ་གསུམ་དང་རྣམ་པ་ ཆོས་ཉིད་དམ་རྣམ་རྟགས་མཚན་མ་ཐམས་ཅད་དོན་དམ་པར་བདེན་པའི་སྐྱེ་བ་མེད་པར་ ཡོངས་སུ་ཤེས་པ་ཡང་ཡིན་མཆོད་བརྗོད་ཀྱི་ཚིགས་སུ་བཅད་པའི་བརྗོད་བྱའི་དོན་སྲས་(ཆོས་ བཤེས་)གསུམ་བསྐྱེད་ནུས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་དམ་རང་བཞིན་ཅན་ཡང་ཡིན་པའི་ཡུམ་ལ་བདེན་ པའི་སྐྱེ་བ་ཡོད་(ཆོས་བཤེས་)དོ་ཞེའམ། སྲས་གསུམ་སྐྱེད་(དངོས་)པའི་མཚན་ཉིད་དང་མི་ལྡནནོ་ 1-57 ཞེས་རིགས་པ་རྣམ་དག་གིས་གནོད་པ་མ་མཐོང་ནས་ཏེ་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་(ཆོས་བཤེས་དངོས་)དེ་འདྲ་དེ་ སྐྱེས་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་སྦྱར་ཏེ། ཆོས་བཤེས་ཀྱི་དོན་དངོས་སོ། །བདེན་པའི་སྐྱེ་མེད་དུ་གང་ ལས་འགྲུབ་ཅེ་ན། གཞི་ལམ་རྣམ་གསུམ་ཆོས་ཅན། བདེན་པའི་སྐྱེ་བ་མེད་དེ། བདེན་པའི་ གཅིག་དང་དུ་མའི་ངོ་བོ་ཉིད་དམ་རང་བཞིན་དང་བྲལ་བའི་ཕྱིར། གཟུགས་བརྙན་བཞིན། སོགས་པ་རྒྱུ་ལ་དཔྱོད་པ་རྡོ་རྗེ་གཟེགས་(ཆོས་བཤེས་དངོས་)མ། འབྲས་བུ་ལ་དཔྱོད་པ་ཡོད་མེད་ སྐྱེ་འགོག རྟེན་འབྲེལ་(ཆོས་བཤེས་)གྱི་རྟགས་དང་། རྒྱུ་འབྲས་གཉིས་ཀ་ལ་དཔྱོད་(ཆོས་བཤེས་དོན་ )པ་མུ་བཞི་སྐྱེ་འགོག་སྟེ་དངོས་པོའམ་སྣང་བ་དོན་དམ་པར་གདོད་མ་ནས་མ་སྐྱེས་པ་ཉིད་དུ་ ཡིད་ཆེས་པར་བྱེད་པའི་རྒྱུ་གཏན་ཚིགས་དེ་དག་ཉིད་ལ་ཡུལ་འཇལ་བའི་ཚད་མ་དེ་བྱེད་པས་ ཚད་མ་ཞེས་བྱ་ཞིང་རྒྱུ་མཚན་དེས་སོ། །དེ་བཞིན་དུ་ཚུལ་བཞིན་ཡིད་ལ་བྱེད་པའི་དབང་ལས་ རིགས་པ་ཞེས་བསྟན། བློ་དོན་དང་མཐུན་པར་སྒྲུབ་ཅིང་དེར་འདྲེན་པའི་ཕྱིར་ན་སྒྲུབ་པ་དང་ འདྲེན་པ་ཉིད་དུ་ཡང་བསྟན་ཏོ་ཞེས་ཆོས་བཤེས་སོ། །འཐད་པ་སྒྲུབ་པའི་རིགས་པས་བསྡུས་ པ་བདེན་དངོས་དགག་པའི་རྟགས་བཞིའམ་ལྔ་སྟེ། དང་པོ། ངོ་བོ་ལ་དཔྱད་པ་གཅིག་དང་དུ་ བྲལ་ནི། དངོས་པོའམ་སྣང་བ་ཆོས་ཅན། དེ་ཁོ་ནར་བདེན་པའི་དངོས་པོར་མེད་དེ། དོན་དམ་ པར་བདེན་པའི་གཅིག་དང་དུ་མ་དང་བྲལ་བའི་ཕྱིར། གཟུགས་བརྙན་བཞིན། ལང་གཤེགས་ ལས། ཇི་ལྟར་མེ་ལོང་ངོས་རྣམས་ལ། །གཅིག་དང་གཞན་ཉིད་སྤངས་པའི་གཟུགས། །སྣང་ ཡང་དེ་ན་ཡོད་མ་ཡིན། །དེ་བཞིན་དངོས་རྣམས་ངོ་བོ་ཉིད། །ཅེས་དང་། གང་གིས་དངོས་པོ་ རྣམས་དཔྱད་ན། །ཞེས་སོགས་དྲང་ངོ་། ། གཉིས་པ་རྒྱུ་ལ་དཔྱད་པ་རྡོ་རྗེ་གཟེགས་མ་ནི། དངོས་པོ་ཆོས་ཅན། དོན་དམ་པར་བདེན་ པའི་སྐྱེ་བ་མེད་དེ། དོན་དམ་པར་བདག་ལས། གཞན་ལས། གཉི

【現代漢語翻譯】 如是說。對於敏銳根器的供養讚頌，從對佛母生起歡喜的原因來說，有兩個方面：一是沒有見到對其所表達的意義的損害，二是把握了能成立的理由。第一方面是：供養讚頌的言語所調伏的眾生是敏銳根器者，像這樣的供養讚頌的言語，有能對佛母般若波羅蜜多生起極大歡喜的原因，因為完全了知基、蘊、界等和三道以及諸法自性或諸法法相，一切在勝義諦中沒有真實的生，並且供養讚頌的偈頌所表達的意義是能夠生出三位佛子（法友）的體性或自性，或者說具有真實的生（法友）嗎？或者說不具備生出三位佛子（實際）的體性呢？ 因為沒有見到以清凈的理證來損害它，所以因為這個原因（法友實際），像這樣生起。法友的實際意義是：從哪裡成立沒有真實的生呢？基、道、果三者，沒有真實的生，因為遠離了真實的一和多的體性或自性。如影像一般。等等，對因進行觀察的金剛屑（法友實際）。對果進行觀察的有無生滅，緣起的法相。對因果二者進行觀察（法友意義）的四句生滅，即對事物或顯現從本初以來就沒有在勝義諦中產生信解的因，即是正量，因為以這個原因來衡量對境，所以稱為正量，也是因為這個原因。同樣，從如理作意的力量中顯示了理證。爲了使智慧與意義相符而成立，並且引導到那裡，所以也顯示了成立和引導，法友如是說。以成立合理的理證所概括的，是遮破真實存在的四種或五種法相。第一，觀察自性的一和多分離：事物或顯現，不是僅僅是真實的，因為遠離了勝義諦中真實的一和多，如影像一般。《楞伽經》中說：『如在鏡面上，一和異性都已捨棄的形象，雖然顯現，但並不在那裡。同樣，諸法的自性也是如此。』以及『誰能觀察諸法？』等等。 第二，觀察因的金剛屑是：事物，沒有勝義諦中真實的生，因為從勝義諦中從自生、從他生、從二者生

【English Translation】 Thus it is said. Regarding the reasons for generating joy towards the Mother in the offering praise for those of sharp faculties, there are two aspects: firstly, not seeing any harm to the meaning being expressed; and secondly, grasping the reason for establishing it. The first aspect is: the beings to be tamed by the words of offering praise are those of sharp faculties. Such words of offering praise have a reason for generating great joy towards the Mother, Prajñāpāramitā, because they fully understand that the basis, aggregates, realms, etc., and the three paths, as well as the nature of phenomena or the characteristics of phenomena, all lack true origination in the ultimate sense. Moreover, the meaning expressed in the verses of offering praise is the nature or essence of being able to generate the three sons (Dharma friends), or does it possess true origination (Dharma friends)? Or does it not possess the nature of generating the three sons (actual)? Because no harm is seen from pure reasoning, therefore, for this reason (actual Dharma friends), it arises in this way. The actual meaning of Dharma friends is: from where is it established that there is no true origination? The three, basis, path, and result, lack true origination because they are separate from the nature or essence of true oneness and multiplicity, like an image. And so on, the Vajra Splinter analyzing the cause (actual Dharma friends). The existence or non-existence of arising and ceasing analyzing the result, the characteristics of dependent origination (Dharma friends). Analyzing both cause and result (meaning of Dharma friends), the four possibilities of arising and ceasing, that is, the cause, the reason for believing that phenomena or appearances have not originated from the beginning in the ultimate sense, is the valid cognition, because it measures the object with this reason, therefore it is called valid cognition, and it is also because of this reason. Similarly, reasoning is shown from the power of proper attention. Because it establishes that wisdom is in accordance with meaning and leads there, it is also shown as establishment and guidance, so says the Dharma friend. What is summarized by the reasoning that establishes validity are the four or five characteristics that negate true existence. First, analyzing the essence of oneness and separation: phenomena or appearances, are not merely true, because they are separate from true oneness and multiplicity in the ultimate sense, like an image. The Laṅkāvatāra Sūtra says: 'Just as on the surface of a mirror, an image that has abandoned oneness and otherness, appears but is not there. Similarly, the nature of all things is such.' And 'Who can analyze all things?' and so on. Second, the Vajra Splinter analyzing the cause is: phenomena, do not have true origination in the ultimate sense, because in the ultimate sense, from self, from other, from both

ས་ཀ་ལས། རྒྱུ་མེད་ལས་ མི་སྐྱེ་བས་སོ། །རྩ་ཤེས་ལས། བདག་ལས་མ་ཡིན་གཞན་ལས་མིན། །གཉིས་ལས་མ་ཡིན་ 1-58 རྒྱུ་མེད་མིན། །དངོས་པོ་གང་དང་གང་ལ་ཡང་། །སྐྱེ་བ་ནམ་ཡང་ཡོད་མ་ཡིན། །ཞེས་སོ། ། གསུམ་པ་འབྲས་བུ་ལ་དཔྱད་པ་ཡོད་མེད་སྐྱེ་འགོག་ནི། ཆོས་ཅན་ཆོས་འདྲ། དོན་དམ་ པར་འབྲས་བུ་ཡོད་ཟིན་མི་སྐྱེ། མེད་པ་མི་སྐྱེ་བས་སོ། །རིགས་པ་དྲུག་ཅུ་པར། ཡོད་པ་སྐྱེ་ བར་རིགས་མིན་ཏེ། །མེད་པ་ནམ་མཁའི་པད་མ་བཞིན། །ཞེས་སོ། ། བཞི་པ་རྟེན་འབྲེལ་གྱི་རྟགས་ནི། ཆོས་ཅན་ཆོས་འདྲ། རྟེན་འབྲེལ་ཡིན་པས་སོ། །སྒྱུ་མ་ བཞིན་ནོ། །བློ་གྲོས་རྒྱ་མཚོའི་མདོར། གང་རྣམས་རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་བར་འབྱུང་། །དེ་རྣམས་ རང་བཞིན་ཅུང་ཟད་མེད། །ཅེས་སོ། ། ལྔ་པ་མུ་བཞི་སྐྱེ་འགོག་ནི། ཆོས་ཅན་ཆོས་འདྲ། དོན་དམ་པར་རྒྱུ་དུ་མས་འབྲས་བུ་ གཅིག་དང་དུ་མ་མི་བྱེད། དོན་དམ་པར་རྒྱུ་གཅིག་གིས་འབྲས་བུ་གཅིག་དང་དུ་མ་མི་བྱེད་ པས་སོ། །བདེན་གཉིས་ལས། དུ་མས་དངོས་པོ་གཅིག་མི་བྱེད། །དུ་མས་དུ་མ་བྱེད་པའང་ མིན། །གཅིག་གིས་དུ་མའི་དངོས་མི་བྱེད། །གཅིག་གིས་གཅིག་བྱེད་པ་ཡང་མིན། །ཞེས་སོ། ། རྒྱ་ཆེར་དབུ་མའི་(ཐལ་རང་།)བསྟན་བཅོས་རྣམས་དང་། མདོར་བསྡུས་པ་(བུ་སྟོན་རིན་པོ་ཆེས་མཛད་ པའི་)ལུང་གི་སྙེ་མ་སོགས་ལས་ཤེས་པར་བྱའོ། །དེ་དག་ལ་ཡང་དཔྱད་པར་བྱ་རྒྱུ་མང་བོ་ཡོད་ དེ་སྐབས་འགྲིག་ན་ཕྱིས་བསྟན་པར་བྱའོ། ། གཉིས་པ་ལ། སྤྱིའི་དོན་ཡང་ལུང་སྙེ་སོགས་ལས། ཤེས་པར་བྱ་སྟེ། གོ་སླ་བས་འདིར་མ་ བྲིས་སོ། །ཡན་ལག་གི་དོན་ནི། ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ཞེས་པ་(ཆོས་དངོས་)ཁྱད་པར་ གྱི་གཞི་(དངོས་)འོ། །དེའི་ཁྱད་པར་ནི་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་(དངོས་)པ་ཉིད་གསུམ་གྱི་(དངོས་)བདག་ ཉིད་ཅེས་སྨོས་ཏེ། ཡུམ་དེ་ལ་ཡང་ཀུན་རྫོབ་ཙམ་དུ་ཡང་དབྱེ་བ་བྱར་མེད་དོ་སྙམ་པ་དགག་ པ་དང་སྲས་གསུམ་ཅར་སྐྱེ་བར་བསྟན་པའི་ཕྱིར་ཚིག་འདི་སྨོས་ཏེ། རྣམ་པར་མི་རྟོག་པར་ བསྟོད་པ་ལས། སངས་རྒྱས་རྣམས་དང་རང་སངས་རྒྱས། །ཉན་ཐོས་རྣམས་ཀྱིས་ངེས་བསྟེན་ 1-59 པའི། །ཐར་ལམ་ཁྱོད་ཉིད་གཅིག་པུ་སྟེ། །གཞན་ཞེས་བགྱི་བ་མ་མཆིས་ངེས། །ཞེས་བསྟོད་ ཅིང་། ཉན་ཐོས་ཀྱི་ས་ལ་སློབ་པར་འདོད་པས་ཀྱང་ཤེར་ཕྱིན་ལ་བསླབ་ཅེས་སོགས་གསུངས་ (བསྡུས་སོ། །)སོ། །འོ་ན་ཡུམ་འདི་ཉན་རང་རྣམས་སྐྱེད་པས་གང་ཟག་གི་བདག་མེད་(ཆོས་བཤེས་ དངོས་)ཙམ་ཞིག་ཡིན་ཞིང་བྱང་སེམས་དང་སངས་རྒྱས་སྐྱེད་པས་བདག་གཉིས་མེད་པ་ཉིད་ ཡིན་ལ། གང་ཟག་གི་བདག་མེད་ཙམ་ནི་དྲན་པ་ཉེར་བཞག་སོགས་ལས་བསྟན། བདག་ གཉིས་མེད་པ་ནི་སྡོང་བོ་བཀོད་པ་སོགས་ལས་བསྟན་པས་ཡང་ཡུམ་འདི་བསྟན་པ་ལ་དོན་ ལྷག་པོ་མེད་ལ་ཡུམ་འདི་ཡང་ཐེག་པ་གསུམ་གྱི་རང་རང་གི་རྟོགས་

【現代漢語翻譯】 ས་ཀ་ལས། རྒྱུ་མེད་ལས་མི་སྐྱེ་བས་སོ། །(Sakala las, rgyu med las mi skye bas so) 因為沒有原因，所以不會產生。 རྩ་ཤེས་ལས། བདག་ལས་མ་ཡིན་གཞན་ལས་མིན། །(rTsa shes las, bdag las ma yin gzhan las min) 《根本慧論》中說：不是從自身產生，也不是從他者產生。 གཉིས་ལས་མ་ཡིན་རྒྱུ་མེད་མིན། །(gNyis las ma yin rgyu med min) 不是從二者產生，也不是無因而生。 དངོས་པོ་གང་དང་གང་ལ་ཡང་། །(dngos po gang dang gang la yang) 任何事物， སྐྱེ་བ་ནམ་ཡང་ཡོད་མ་ཡིན། །(skye ba nam yang yod ma yin) 永遠不會產生。 ཞེས་སོ། །(Zhes so) 如是說。 གསུམ་པ་འབྲས་བུ་ལ་དཔྱད་པ་ཡོད་མེད་སྐྱེ་འགོག་ནི། (gSum pa 'bras bu la dpyad pa yod med skye 'gog ni) 第三，對果的考察，有無生滅的遮止： ཆོས་ཅན་ཆོས་འདྲ། དོན་དམ་པར་འབྲས་བུ་ཡོད་ཟིན་མི་སྐྱེ། (Chos can chos 'dra, don dam par 'bras bu yod zin mi skye) 法性相同，勝義諦中，果已經存在，所以不會產生。 མེད་པ་མི་སྐྱེ་བས་སོ། །(Med pa mi skye bas so) 因為不存在，所以不會產生。 རིགས་པ་དྲུག་ཅུ་པར། ཡོད་པ་སྐྱེ་བར་རིགས་མིན་ཏེ། །(Rigs pa drug cu par, yod pa skye bar rigs min te) 在《六十正理論》中說：已經存在的事物不應再產生， མེད་པ་ནམ་མཁའི་པད་མ་བཞིན། །(Med pa nam mkha'i padma bzhin) 不存在的事物就像虛空中的蓮花一樣。 ཞེས་སོ། །(Zhes so) 如是說。 བཞི་པ་རྟེན་འབྲེལ་གྱི་རྟགས་ནི། (bZhi pa rten 'brel gyi rtags ni) 第四，緣起的標誌： ཆོས་ཅན་ཆོས་འདྲ། རྟེན་འབྲེལ་ཡིན་པས་སོ། །(Chos can chos 'dra, rten 'brel yin pas so) 法性相同，因為是緣起。 སྒྱུ་མ་བཞིན་ནོ། །(Sgyu ma bzhin no) 就像幻術一樣。 བློ་གྲོས་རྒྱ་མཚོའི་མདོར། གང་རྣམས་རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་བར་འབྱུང་། །(Blo gros rgya mtsho'i mdor, gang rnams rten cing 'brel bar 'byung) 在《慧海經》中說：凡是相互依存而產生的， དེ་རྣམས་རང་བཞིན་ཅུང་ཟད་མེད། །(De rnams rang bzhin cung zad med) 它們都沒有絲毫的自性。 ཞེས་སོ། །(Zhes so) 如是說。 ལྔ་པ་མུ་བཞི་སྐྱེ་འགོག་ནི། (lNga pa mu bzhi skye 'gog ni) 第五，四句生滅的遮止： ཆོས་ཅན་ཆོས་འདྲ། དོན་དམ་པར་རྒྱུ་དུ་མས་འབྲས་བུ་གཅིག་དང་དུ་མ་མི་བྱེད། (Chos can chos 'dra, don dam par rgyu du mas 'bras bu gcig dang du ma mi byed) 法性相同，勝義諦中，眾多的因不會產生一個或多個果。 དོན་དམ་པར་རྒྱུ་གཅིག་གིས་འབྲས་བུ་གཅིག་དང་དུ་མ་མི་བྱེད་པས་སོ། །(Don dam par rgyu gcig gis 'bras bu gcig dang du ma mi byed pas so) 勝義諦中，一個因不會產生一個或多個果。 བདེན་གཉིས་ལས། དུ་མས་དངོས་པོ་གཅིག་མི་བྱེད། །(bDen gnyis las, du mas dngos po gcig mi byed) 在《二諦論》中說：眾多不會產生一個事物， དུ་མས་དུ་མ་བྱེད་པའང་མིན། །(Du mas du ma byed pa'ang min) 眾多也不會產生眾多。 གཅིག་གིས་དུ་མའི་དངོས་མི་བྱེད། །(gCig gis du ma'i dngos mi byed) 一個不會產生眾多的事物， གཅིག་གིས་གཅིག་བྱེད་པ་ཡང་མིན། །(gCig gis gcig byed pa yang min) 一個也不會產生一個。 ཞེས་སོ། །(Zhes so) 如是說。 རྒྱ་ཆེར་དབུ་མའི་(ཐལ་རང་།)བསྟན་བཅོས་རྣམས་དང་། (rGya cher dbu ma'i (thal rang) bstan bcos rnams dang) 廣大的中觀（應成派和自續派）論著， མདོར་བསྡུས་པ་(བུ་སྟོན་རིན་པོ་ཆེས་མཛད་པའི་)ལུང་གི་སྙེ་མ་སོགས་ལས་ཤེས་པར་བྱའོ། །(mdor bsdus pa (bu ston rin po ches mdzad pa'i) lung gi snye ma sogs las shes par bya'o) 以及簡略的（布頓仁波切所著的）《教證穗》等中可以瞭解。 དེ་དག་ལ་ཡང་དཔྱད་པར་བྱ་རྒྱུ་མང་བོ་ཡོད་དེ་སྐབས་འགྲིག་ན་ཕྱིས་བསྟན་པར་བྱའོ། །(De dag la yang dpyad par bya rgyu mang bo yod de skabs 'grig na phyis bstan par bya'o) 這些還有很多需要考察的地方，如果時機成熟，以後再闡述。 གཉིས་པ་ལ། སྤྱིའི་དོན་ཡང་ལུང་སྙེ་སོགས་ལས། ཤེས་པར་བྱ་སྟེ། (gNyis pa la, spyi'i don yang lung snye sogs las, shes par bya ste) 第二，總的意義也可以從《教證穗》等中瞭解。 གོ་སླ་བས་འདིར་མ་བྲིས་སོ། །(Go sla bas 'dir ma bris so) 因為容易理解，所以這裡沒有寫。 ཡན་ལག་གི་དོན་ནི། ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ཞེས་པ་(ཆོས་དངོས་)ཁྱད་པར་གྱི་གཞི་(དངོས་)འོ། །(Yan lag gi don ni, shes rab kyi pha rol tu phyin pa zhes pa (chos dngos) khyad par gyi gzhi (dngos) 'o) 分支的意義是，所謂的般若波羅蜜多（法），是差別的基礎。 དེའི་ཁྱད་པར་ནི་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་(དངོས་)པ་ཉིད་གསུམ་གྱི་(དངོས་)བདག་ཉིད་ཅེས་སྨོས་ཏེ། (De'i khyad par ni thams cad mkhyen (dngos) pa nyid gsum gyi (dngos) bdag nyid ces smos te) 它的差別是，被稱為三世一切智的自性。 ཡུམ་དེ་ལ་ཡང་ཀུན་རྫོབ་ཙམ་དུ་ཡང་དབྱེ་བ་བྱར་མེད་དོ་སྙམ་པ་དགག་པ་དང་སྲས་གསུམ་ཅར་སྐྱེ་བར་བསྟན་པའི་ཕྱིར་ཚིག་འདི་སྨོས་ཏེ། (Yum de la yang kun rdzob tsam du yang dbye ba byar med do snyam pa dgag pa dang sras gsum car skye bar bstan pa'i phyir tshig 'di smos te) 爲了遮止認為對這位佛母在世俗諦中也無法進行區分的想法，以及爲了顯示三子都由此而生，所以說了這句話。 རྣམ་པར་མི་རྟོག་པར་བསྟོད་པ་ལས། སངས་རྒྱས་རྣམས་དང་རང་སངས་རྒྱས། །(rNam par mi rtog par bstod pa las, sangs rgyas rnams dang rang sangs rgyas) 在《無分別贊》中說：諸佛和獨覺佛， ཉན་ཐོས་རྣམས་ཀྱིས་ངེས་བསྟེན་པའི། །(nyan thos rnams kyis nges bsten pa'i) 以及聲聞眾所必須依賴的， ཐར་ལམ་ཁྱོད་ཉིད་གཅིག་པུ་སྟེ། །(thar lam khyod nyid gcig pu ste) 解脫道唯有你， གཞན་ཞེས་བགྱི་བ་མ་མཆིས་ངེས། །(gzhan zhes bgyi ba ma mchis nges) 確實沒有其他的。 ཞེས་བསྟོད་ཅིང་། ཉན་ཐོས་ཀྱི་ས་ལ་སློབ་པར་འདོད་པས་ཀྱང་ཤེར་ཕྱིན་ལ་བསླབ་ཅེས་སོགས་གསུངས་(བསྡུས་སོ། །)སོ། །(Zhes bstod cing, nyan thos kyi sa la slob par 'dod pas kyang sher phyin la bslab ces sogs gsungs (bsdus so) so) 這樣讚歎，並且說想要學習聲聞地的人也應該學習般若波羅蜜多等。 འོ་ན་ཡུམ་འདི་ཉན་རང་རྣམས་སྐྱེད་པས་གང་ཟག་གི་བདག་མེད་(ཆོས་བཤེས་དངོས་)ཙམ་ཞིག་ཡིན་ཞིང་བྱང་སེམས་དང་སངས་རྒྱས་སྐྱེད་པས་བདག་གཉིས་མེད་པ་ཉིད་ཡིན་ལ། ('O na yum 'di nyan rang rnams skyed pas gang zag gi bdag med (chos bshes dngos) tsam zhig yin zhing byang sems dang sangs rgyas skyed pas bdag gnyis med pa nyid yin la) 那麼，這位佛母因為產生了聲聞和獨覺，所以僅僅是人無我（法友），而因為產生了菩薩和佛，所以是二無我。 གང་ཟག་གི་བདག་མེད་ཙམ་ནི་དྲན་པ་ཉེར་བཞག་སོགས་ལས་བསྟན། (Gang zag gi bdag med tsam ni dran pa nyer bzhag sogs las bstan) 僅僅是人無我，在《念住經》等中已經闡述。 བདག་གཉིས་མེད་པ་ནི་སྡོང་བོ་བཀོད་པ་སོགས་ལས་བསྟན་པས་ཡང་ཡུམ་འདི་བསྟན་པ་ལ་དོན་ལྷག་པོ་མེད་ལ་ཡུམ་འདི་ཡང་ཐེག་པ་གསུམ་གྱི་རང་རང་གི་རྟོགས་(Bdag gnyis med pa ni sdong bo bkod pa sogs las bstan pas yang yum 'di bstan pa la don lhag po med la yum 'di yang theg pa gsum gyi rang rang gi rtogs) 二無我在《華嚴經》等中已經闡述，所以再次闡述這位佛母沒有額外的意義，而且這位佛母也是三乘各自的證悟。

【English Translation】 Sakala las, rgyu med las mi skye bas so. Because there is no cause, it will not arise. rTsa shes las, bdag las ma yin gzhan las min. In the Fundamental Wisdom, it says: It does not arise from itself, nor does it arise from others. gNyis las ma yin rgyu med min. It does not arise from both, nor does it arise without a cause. dngos po gang dang gang la yang. Any object, skye ba nam yang yod ma yin. will never arise. Zhes so. Thus it is said. gSum pa 'bras bu la dpyad pa yod med skye 'gog ni. Third, the examination of the fruit, the negation of existence and non-existence: Chos can chos 'dra, don dam par 'bras bu yod zin mi skye. The nature of phenomena is the same; in ultimate truth, the fruit already exists, so it will not arise. Med pa mi skye bas so. Because it does not exist, it will not arise. Rigs pa drug cu par, yod pa skye bar rigs min te. In the Sixty Stanzas of Reasoning, it says: That which already exists should not arise, Med pa nam mkha'i padma bzhin. That which does not exist is like a lotus in the sky. Zhes so. Thus it is said. bZhi pa rten 'brel gyi rtags ni. Fourth, the sign of dependent origination: Chos can chos 'dra, rten 'brel yin pas so. The nature of phenomena is the same, because it is dependent origination. Sgyu ma bzhin no. Like an illusion. Blo gros rgya mtsho'i mdor, gang rnams rten cing 'brel bar 'byung. In the Ocean of Intelligence Sutra, it says: Whatever arises dependently, De rnams rang bzhin cung zad med. They have no inherent existence whatsoever. Zhes so. Thus it is said. lNga pa mu bzhi skye 'gog ni. Fifth, the negation of the four extremes of arising: Chos can chos 'dra, don dam par rgyu du mas 'bras bu gcig dang du ma mi byed. The nature of phenomena is the same; in ultimate truth, many causes do not produce one or many fruits. Don dam par rgyu gcig gis 'bras bu gcig dang du ma mi byed pas so. In ultimate truth, one cause does not produce one or many fruits. bDen gnyis las, du mas dngos po gcig mi byed. In the Two Truths, it says: Many do not produce one thing, Du mas du ma byed pa'ang min. Many do not produce many. gCig gis du ma'i dngos mi byed. One does not produce many things, gCig gis gcig byed pa yang min. One does not produce one. Zhes so. Thus it is said. rGya cher dbu ma'i (thal rang) bstan bcos rnams dang. The extensive Madhyamaka (Prasangika and Svatantrika) treatises, mdor bsdus pa (bu ston rin po ches mdzad pa'i) lung gi snye ma sogs las shes par bya'o. and the concise Teachings Sprout (composed by Buton Rinpoche) and others can be understood. De dag la yang dpyad par bya rgyu mang bo yod de skabs 'grig na phyis bstan par bya'o. There are many things to be examined in these, and if the opportunity arises, they will be explained later. gNyis pa la, spyi'i don yang lung snye sogs las, shes par bya ste. Secondly, the general meaning can also be understood from the Teachings Sprout and others. Go sla bas 'dir ma bris so. Because it is easy to understand, it is not written here. Yan lag gi don ni, shes rab kyi pha rol tu phyin pa zhes pa (chos dngos) khyad par gyi gzhi (dngos) 'o. The meaning of the branch is that Prajnaparamita (the Dharma) is the basis of distinction. De'i khyad par ni thams cad mkhyen (dngos) pa nyid gsum gyi (dngos) bdag nyid ces smos te. Its distinction is said to be the nature of the three omniscient ones. Yum de la yang kun rdzob tsam du yang dbye ba byar med do snyam pa dgag pa dang sras gsum car skye bar bstan pa'i phyir tshig 'di smos te. This statement is made to refute the idea that there is no distinction to be made in the relative truth about this Mother, and to show that all three sons are born from her. rNam par mi rtog par bstod pa las, sangs rgyas rnams dang rang sangs rgyas. In the Praise of Non-Conceptualization, it says: The Buddhas and Pratyekabuddhas, nyan thos rnams kyis nges bsten pa'i. and the Shravakas who must rely on, thar lam khyod nyid gcig pu ste. the path to liberation is only you, gzhan zhes bgyi ba ma mchis nges. there is certainly nothing else. Zhes bstod cing, nyan thos kyi sa la slob par 'dod pas kyang sher phyin la bslab ces sogs gsungs (bsdus so) so. Thus it is praised, and it is said that those who wish to study the Shravaka path should also study Prajnaparamita, etc. 'O na yum 'di nyan rang rnams skyed pas gang zag gi bdag med (chos bshes dngos) tsam zhig yin zhing byang sems dang sangs rgyas skyed pas bdag gnyis med pa nyid yin la. So, since this Mother gives rise to the Shravakas and Pratyekabuddhas, she is merely the selflessness of the person (Dharma friend), and since she gives rise to the Bodhisattvas and Buddhas, she is the non-duality of self. Gang zag gi bdag med tsam ni dran pa nyer bzhag sogs las bstan. The mere selflessness of the person is taught in the Mindfulness Sutra and others. Bdag gnyis med pa ni sdong bo bkod pa sogs las bstan pas yang yum 'di bstan pa la don lhag po med la yum 'di yang theg pa gsum gyi rang rang gi rtogs. The non-duality of self is taught in the Avatamsaka Sutra and others, so there is no additional meaning in teaching this Mother again, and this Mother is also the realization of each of the three vehicles.

པ་ལས་རྨད་དུ་བྱུང་བ་ཅི་ ཡོད་སྙམ་ན། དེ་བསལ་བའི་ཕྱིར་ཚུལ་གསུམ་པ་ཅན་ཞེས་སྨོས་ཏེ། འདིར་ཡུམ་ལ་མཁྱེན་པ་ གསུམ་དུ་ཕྱེ་བ་ནི་རང་བཞིན་ནམ་དངོས་པོ་(ཆོས་བཤེས་)གསུམ་དུ་ཕྱེ་བ་མིན་ཏེ་དེ་ལྟར་དབྱེ་མི་ ནུས་(ཆོས་བཤེས་དངོས་)པའི་ཕྱིར་རོ། །འོ་ན་ཅི་ཞེ་ན། (དངོས་)གདུལ་བྱའི་བསམ་པའི་དབང་(ཀུན་ དངོས་)གིས་སྲས་གསུམ་གྱི་ཡུམ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བསྟན་གྱི་དོན་ལའམ་དངོས་སུ་ནི་སངས་རྒྱས་ བྱང་(དོན་ཐོབ་)སེམས་ཁོ་ནའི་ཡུམ་ཡིན་གྱི་ཉན་རང་གཡུང་པོ་ལྟ་བུ་ནི་བུད་(ཀུན་དངོས་)མེད་རིན་ པོ་ཆེ་ལྟ་བུའི་ཡུམ་འདིས་དངོས་སུ་ག་ལ་སྐྱེད། མདོ་སྡེ་དྲན་པ་ཉེར་བཞག་སོགས་ཀྱང་ཐེག་ དམན་གྱི་ལམ་ཙམ་བསྟན་པས་གཞུང་ཕྱོགས་གཅིག་པ་ཡིན་ནོ། །སྡོང་བོ་བཀོད་པ་སོགས་ ཐེག་ཆེན་གྱི་བྱ་བའམ་ཚུལ་དང་འབྲས་བུ་སོགས་གཙོ་བོར་བསྟན་གྱི་ཉན་རང་གི་ལམ་འབྲས་ མ་བསྟན་པས་ཕྱོགས་གཅིག་པའོ། །ཡུམ་འདིར་རིགས་ཅན་གསུམ་ཀའི་བསྟན་པ་བསྒྲགས་ པས་གཞུང་ཆེན་པོ་ཤིན་ཏུ་རྒྱས་པའི་སྡེ་ཡིན་ནོ་ཞེས་དང་། དེའི་ཕྱིར་རང་བཞིན་གཅིག་ཁོ་ ན་ལས་མེད་པར་རྐྱེན་གཞན་ཁ་ཅིག་གིས་དུ་མར་སྣང་བའི་དུ་མ་ཇི་སྙེད་པ་ནི་འདིར་ཚུལ་གྱི་ སྒྲས་བསྟན་ནོ། །དེས་ན་དུ་མར་སྣང་ཡང་གཅིག་ཏུ་སྒྲུབ་པ་ནི། ཚུལ་གསུམ་པ་ཅན་ནི་ཞེས་བྱ་ བ་ཡིན་ལ། གཅིག་དུ་མར་སྟོན་པའི་མཐུ་དང་ལྡན་པར་སྟོན་པ་ནི། ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་ 1-60 གསུམ་གྱི་བདག་ཉིད་ཅེས་སྨོས་སོ། །དེ་ལྟའི་མཐུ་དེ་སུའི་མཐུ་སྙམ་ན་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ ཕྱིན་པ་ཞེས་ཏེ། དོན་གྱི་གོ་རིམ་ནི་དེ་ལྟར་བལྟ་བར་བྱའོ། །ཆོས་བཤེས་སོ། །དེ་ལྟར་ན་ཡུམ་ ཤེར་ཕྱིན་ཆོས་ཅན། སངས་རྒྱས་དང་སོགས་པས་ཉན་རང་བྱང་སེམས་ཏེ་སྲས་འཕགས་བཞི་ དངོས་དང་བརྒྱུད་པ་ཅི་རིགས་པས་བསྐྲུན་པར་མཛད་པ་ནི་གདོན་མི་ཟ་བར་སྲིད་པ་ཉིད་ དོ། །གདུལ་བྱའི་བསམ་པའི་དབང་གིས་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་གསུམ་གྱི་བདག་ཉིད་དེ་ དངོས་པོར་དབྱེར་ཡོད་པའི་མི་རྟོག་ཡེ་ཤེས་ཡིན་པས་སོ། །འོན་ཀྱང་། དེ་ཆོས་ཅན། དོན་ ལ་ཁྱོད་ཡིན་པའི་ཐེག་པ་གསུམ་གྱི་མཁྱེན་གསུམ་མཚན་ཉིད་པ་དབྱེར་མི་རུང་སྟེ། མཁྱེན་ པ་གསུམ་གྱི་ཚུལ་ལམ་ཆ་བྱད་དམ་རྣམ་པར་མཛད་པ་ཅན་ཡིན་གྱི་ཁྱོད་ཡིན་པའི་གཞི་ཤེས་ མཚན་ཉིད་པ་མེད་པས་སོ་ཞེས་པ་ཆོས་བཤེས་ཀྱི་དགོངས་པ་སྟེ་བོད་དག་ནི་གཞུང་ཀློག་པ་ ཙམ་དུ་ཟད་དོ། །དེས་ན་མཆོད་བརྗོད་གདུལ་བྱ་དབང་རྣོན་ཆོས་ཅན། ངག་དེ་ལས་ཡུམ་ལ་ རབ་དང་སྐྱེ་བའི་རྒྱུ་མཚན་ཡོད་དེ། ཡུམ་ཤེར་ཕྱིན་གྱིས་ཆོས་ཀུན་དོན་དམ་པར་སྐྱེ་མེད་དུ་ རྟོགས་ཤིང་སྲས་འཕགས་བཞི་བསྐྲུན་པའི་སྒྲུབ་བྱེད་ཡང་དག་མཐོང་བའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་དེ་ སྐྱེ་བས་སོ། ། ༈ དང་བ་ལས་གང་ཞིག་འགྲུབ་པའི་ཚུལ། གསུམ་པ་ནི། མཆོད་བརྗ

【現代漢語翻譯】 有人會想，般若波羅蜜多（智慧到彼岸）有什麼特別之處呢？爲了消除這種疑問，經中說它具有『三種方式』。這裡將般若分為三種，並不是指自性或事物（法友）分為三種，因為那樣是無法區分的（真正的法友）。那麼，是指什麼呢？是指根據（事物）所化眾生的意樂，般若波羅蜜多是三類佛子的母親。實際上，般若波羅蜜多隻是佛和菩薩（獲得意義）的母親，對於像聲聞和獨覺這樣根器遲鈍的眾生，般若波羅蜜多就像無價之寶一樣，怎麼會真正生出他們呢？《念住經》等只是闡述了小乘的道，因此在宗義上是片面的。《華嚴經》等主要闡述了大乘的行為或方式以及果位等，並沒有闡述聲聞和獨覺的道和果位，因此也是片面的。而這部般若波羅蜜多，宣揚了三類根器的教法，因此是一部非常廣大的論典。 因此，經中用『方式』一詞來表示，雖然自性只有一個，但由於其他一些因緣，顯現為多種多樣。因此，將多種顯現歸於一體，就是『具有三種方式』的含義。而顯示一體具有多種能力，就是『三界一切智之自性』的含義。那麼，這種能力是誰的能力呢？是般若波羅蜜多的能力。因此，應該這樣理解其中的意義順序。法友們啊！這樣說來，般若波羅蜜多，是佛陀以及聲聞、獨覺、菩薩等四聖（直接或間接）的母親，這是確定無疑的事實。由於所化眾生的意樂，一切智之自性，即在事物上可以區分的無分別智慧。然而，般若波羅蜜多，實際上是與你相應的，具有三種乘的三種智慧的特徵，是不可分割的。因為你具有三種智慧的方式、部分或形態，但你並不具有作為基礎的自性智慧。這是法友的觀點，而我們藏人只是在讀誦經文而已。因此，對於供養讚頌的對象——根器敏銳的所化眾生來說，這些話語是般若波羅蜜多產生的原因，因為般若波羅蜜多證悟到一切法在勝義諦中是無生的，並且是產生四聖的因，因此它能夠產生。 以下是成就之理的第三個方面：供養讚頌。

【English Translation】 One might wonder, what is so special about the Prajñāpāramitā (Perfection of Wisdom)? To dispel this doubt, it is stated that it possesses 'three modes.' Here, dividing Prajñā into three is not to say that the nature or entities (Dharma friends) are divided into three, because it is impossible to differentiate in that way (true Dharma friends). What, then, does it mean? It means that according to the inclinations of the beings to be tamed (things), the Prajñāpāramitā is the mother of the three types of sons. In reality, the Prajñāpāramitā is only the mother of Buddhas and Bodhisattvas (those who have attained meaning); how could this mother, like a priceless jewel, actually give rise to beings as dull as Śrāvakas and Pratyekabuddhas? The Sūtra of Mindfulness and others only explain the path of the Lesser Vehicle, so they are one-sided in terms of doctrine. The Avataṃsaka Sūtra and others mainly explain the activities or modes and fruits of the Great Vehicle, without explaining the path and fruits of Śrāvakas and Pratyekabuddhas, so they are also one-sided. This Prajñāpāramitā proclaims the teachings for all three types of beings, so it is a very vast collection of texts. Therefore, the term 'modes' is used to indicate that although the nature is only one, it appears as many due to other conditions. Thus, the phrase 'possessing three modes' means to gather the many appearances into one. And to show that the one has the power to manifest as many is expressed by 'the nature of the three omniscient ones.' Whose power is this? It is the power of the Prajñāpāramitā. Therefore, the order of meaning should be understood in this way. Dharma friends! In this way, the Prajñāpāramitā is undoubtedly the mother of the Buddhas and the four noble ones, such as Śrāvakas, Pratyekabuddhas, and Bodhisattvas (directly or indirectly). Due to the inclinations of the beings to be tamed, the nature of the omniscient ones is the non-conceptual wisdom that can be distinguished in things. However, that, in reality, is related to you, and the three knowledges characteristic of the three vehicles are inseparable, because you have the modes, parts, or aspects of the three knowledges, but you do not have the foundational self-knowing characteristic. This is the view of the Dharma friends, while we Tibetans are merely reciting the texts. Therefore, for the objects of offering and praise—the sharp-witted beings to be tamed—these words are the reason for the Prajñāpāramitā to arise, because the Prajñāpāramitā realizes that all phenomena are unborn in ultimate truth and is the cause of generating the four noble ones, so it is able to generate them. The third aspect of how accomplishment is achieved: offering praise.

ོད་ངག་གིས་ཡུམ་གྱི་ཡོན་ཏན་བརྗོད་པ་ལ་བརྟེན་ནས་ཡུམ་ དེ་ལ་རབ་ཏུ་དང་བ་སྐྱེས་པ་ལས་བརྗོད་བྱ་ཡུམ་ཤེར་ཕྱིན་དེ་དང་དེ་ལ་བརྟེན་པའི་གསུང་ རབ་སྟེ་དེ་བརྗོད་བྱར་བྱེད་པའི་རྗོད་བྱེད་མདོ་(བུ་འོད་ཟེར་མགོན་པོ་)བསྟན་བཅོས་སམ། ཡང་ན་ རྒྱས་འབྲིང་བསྡུས་པ་སོགས་དེ་དང་བརྟེན་པ་མངོན་རྟོགས་རྒྱན་ཞེས་རལ་གྲིའོ། །གསེར་ནི། ཡུམ་དང་དེ་ལ་བརྟེན་པ་ཏིང་ངེ་འཛིན་རྒྱལ་བོ་སོགས་ཞེས་བཞེད་པར་མངོན་ནོ། །དེ་འདྲ་དེ་ རྣམས་ལ་ཤིན་ཏུ་གུས་པར་བྱེད་དོ། །ཀྱང་ནི་དང་པར་མ་ཟད་དོ། །གང་ཟག་གང་ན། ཡུམ་ ཤེར་ཕྱིན་དེའི་ཡོན་ཏན་ནམ་འབྲས་བུ་ཉེར་ཞི་ཐོབ་པ་སོགས་ལ་མངོན་པར་འདོད་པའི་གང་ 1-61 ཟག་རྣོ་རྟུལ་གཉིས་ཀ་ཡང་ངོ་། །ཅིའི་དོན་དུ་ན། ཚིག་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་གཟུང་བ་དང་ དོན་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་ཀུན་ཆུབ་པ་ལ་སོགས་པའི་དོན་དུའོ། །ཡང་ན་དུས་དང་སྐབས་ ཀྱི་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་ཞེས་སྦྱར་རོ། །གུས་པར་བྱས་པའི་རྗེས་དེ་ནས་ཐོས་པ་དང་སོགས་ པ་བསམ་པ་དང་བསྒོམས་པ་ལས་བྱུང་བའི་ཤེས་པའམ་ཤེས་རབ་སྐྱེ་བའི་རིམ་གྱིས་ཡུམ་ལ་ འཇུག་གོ །དེ་ལ་མིང་ལ་དམིགས་པའི་ཤེས་རབ་ནི་ཐོས་པའི་ཤེས་རབ་པོ། །མིང་དོན་གཉིས་ ཀ་ལ་དམིགས་པའི་ཤེས་རབ་ནི་བསམ་བྱུང་། དོན་ཁོ་ན་ལ་དམིགས་པའི་ཤེས་རབ་ནི་སྒོམ་ བྱུང་གི་ཤེས་རབ་ཅེས་མཛོད་དུ། ཐོས་སོགས་ལས་བྱུང་བློ་རྣམས་ནི། །མིང་དང་གཉིས་ཀ་ དོན་ཡུལ་ཅན། །ཞེས་སོ། །དབྱིག་གཉེན་ནི་དེ་ལྟ་ན་བསམ་བྱུང་དུ་འདོད་པའི་ཤེས་རབ་དེ་ མིང་ལ་དམིགས་ཆ་ནས་ཐོས་བྱུང་དང་དོན་ལ་དམིགས་ཆ་ནས་སྒོམ་བྱུང་དུ་སོང་བས་བསམ་ བྱུང་དངོས་མི་རྙེད་པས། ཡིད་ཆེས་པའི་ལུང་ཚད་མ་ལས་སྐྱེས་པའི་དང་། རིགས་པས་ངེས་ པར་བརྟགས་པ་ལས་སྐྱེས་པའི་དང་། ཏིང་ངེ་འཛིན་ལས་སྐྱེས་པའི་ཤེས་རབ་གསུམ་ལ་རིམ་ པ་བཞིན་དུ་བཞེད་དོ། །འདིར་བསམ་བྱུང་གི་རྟེན་རིགས་པ་ནི་རྒྱུས་འབྲས་བུ་སྐྱེད་པ་བྱ་བ་ བྱེད་པའི། འབྲས་བུ་རྒྱུ་ལ་ལྟོས་པ་ལྟོས་པའི། རྟགས་དང་དཔེ་སོགས་ནི་འཐད་པ་སྒྲུབ་པའི། དེ་དག་དེ་ལྟར་ཡིན་གྱི་དེ་ལས་གཞན་དུ་མིན་པ་ཆོས་ཉིད་ཀྱི་རིགས་པ་བཞི་སྟེ་རྒྱས་པར་ཤེས་ པར་བྱའོ། །དེ་ལྟར་ཞུགས་པ་ལས་ལེགས་པའི་མཆོག་བྱང་ཆེན་ཐོབ་པར་འགྱུར་རོ། །རྣམ་ པར་མི་རྟོག་པར་བསྟོད་པ་ལས། ལན་གཅིག་ཙམ་ཡང་བསམ་དག་པས། །ཁྱོད་ལ་ཚུལ་(ཛ་ ཡ་ཨནྟན་ཡང་ངོ་། །)བཞིན་བལྟ་བ་གང་། །དེས་ཀྱང་མཐོང་བ་དོན་ཡོད་ཀྱི། །དངོས་གྲུབ་ངེས་ པར་ཐོབ་པར་འགྱུར། །ཞེས་སོ། །འདིར་བྱང་ཆུབ་གསུམ་ལ་འཆད་པ་ནི་ནོར་བའོ། །དེས་ན་ བཅོམ་ལྡན་འདས་མ་ཤེར་ཕྱིན་ཆོས་ཅན། ཁྱེད་ལ་རབ་ཏུ་དང་བ་ནི་མཐོ་རིས་དང་བྱང་གྲོལ་ གྱི་ལེགས་པ་ཐམས་ཅད་འཐོབ་པའི་རྒྱུའི་གཙོ་བོ་སྟེ་དང་པོའི་རྒྱུ་ཡིན་ནོ། །མཆོད་བརྗོད་

【現代漢語翻譯】 通過口頭讚頌般若波羅蜜多的功德，對般若波羅蜜多生起極大的歡喜，由此，所讚頌的對象是般若波羅蜜多，以及依于般若波羅蜜多的經典，即以般若波羅蜜多為所讚頌對象的能讚頌的經（如《子光佛經》），論著，或者《廣大論》、《中論》、《略論》等，以及依于般若波羅蜜多的《現觀莊嚴論》，就像一把劍。 黃金，是指般若波羅蜜多以及依于般若波羅蜜多的《三摩地王經》等，這是顯而易見的。對於這些都要非常恭敬。『也』字不僅限於第一個意思。哪種人呢？對於般若波羅蜜多的功德或者獲得涅槃等果位非常渴望的人，無論是利根還是鈍根的人。爲了什麼目的呢？爲了在一切情況下掌握詞語，以及在一切方面完全理解意義等等。或者說，在一切時間和場合都要恭敬。恭敬之後，通過聽聞等，以及通過思考和禪修產生的智慧，逐漸進入般若波羅蜜多。其中，以名相為對象的智慧是聽聞的智慧。以名相和意義兩者為對象的智慧是思慧。只以意義為對象的智慧是修慧。如《俱舍論》中所說：『聽聞等所生之智慧，以名相、二者、意義為對象。』 世親認為，如果是這樣，那麼思慧在以名相為對像時就變成了聽聞的智慧，在以意義為對像時就變成了修慧，因此無法找到真正的思慧。所以，他認為，從可信的量論中產生的智慧，從通過推理確定而產生的智慧，以及從三摩地中產生的智慧，依次是思慧。這裡，思慧的所依推理是：原因產生結果是作用，結果依賴於原因是依賴，標誌和例子等是證明合理性，這些都是如此，而不是其他，這是法性的四種推理，應該詳細瞭解。 像這樣進入之後，就能獲得殊勝的菩提。在不作意讚頌中說：『即使只以純凈之心，對您如理觀察一次，也能見到有意義，必定獲得成就。』這裡將三種菩提解釋為錯誤。因此，薄伽梵母般若波羅蜜多，您所具有的歡喜是獲得天界和解脫一切善妙的主要原因，是最初的原因。供養讚頌。

【English Translation】 By verbally praising the virtues of the Prajñāpāramitā (Perfection of Wisdom), one generates great joy towards it. Thus, the object of praise is the Prajñāpāramitā, and the scriptures based on it, such as the sūtras (like the Son of Radiance Sutra), treatises, or the Extensive, Intermediate, and Concise texts, as well as the Ornament of Clear Realization (Abhisamayālaṅkāra) based on it, which is like a sword. Gold refers to the Prajñāpāramitā and texts based on it, such as the Samādhirāja Sūtra (King of Samādhi Sutra), which is evident. One should be very respectful towards these. The word 'also' is not limited to the first meaning. Who is this person? It is someone who greatly desires the virtues of the Prajñāpāramitā or the attainment of results such as Nirvāṇa, whether they are of sharp or dull intellect. For what purpose? It is for the purpose of grasping words in all circumstances and fully understanding meanings in all aspects, and so on. Alternatively, it means to be respectful at all times and in all situations. After being respectful, through hearing, etc., and through the wisdom arising from thinking and meditation, one gradually enters the Prajñāpāramitā. Among these, the wisdom that focuses on names is the wisdom of hearing. The wisdom that focuses on both names and meanings is the wisdom of thinking. The wisdom that focuses only on meaning is the wisdom of meditation. As stated in the Abhidharmakośa (Treasury of Knowledge): 'The wisdom arising from hearing, etc., has names, both, and meaning as its objects.' Vasubandhu (世親) believes that if this is the case, then the wisdom of thinking, when focused on names, becomes the wisdom of hearing, and when focused on meaning, becomes the wisdom of meditation. Therefore, true wisdom of thinking cannot be found. Thus, he believes that the wisdom arising from reliable authoritative texts, the wisdom arising from definite investigation through reasoning, and the wisdom arising from samādhi are, in order, the wisdom of thinking. Here, the reasoning that supports the wisdom of thinking is: the cause producing the result is action, the result depending on the cause is dependence, and signs and examples, etc., are proof of validity. These are so, and not otherwise, which are the four reasonings of the nature of reality, and should be understood in detail. Having entered in this way, one will attain excellent Bodhi. In the Praise Without Conceptualization, it says: 'Even if one observes you properly with a pure mind just once, that seeing is meaningful, and one will definitely attain accomplishment.' Here, explaining the three Bodhis is a mistake. Therefore, the Blessed Mother Prajñāpāramitā, the joy you possess is the main cause for attaining all the goodness of the heavenly realms and liberation, and is the initial cause. Offering praise.

ངག་ 1-62 གིས་ཁྱེད་ཀྱི་ཡོན་ཏན་བརྗོད་པ་ལས་དང་། དང་བ་ལས་གུས། གུས་པ་ལས་ཁྱོད་ལ་ཐོས་ སོགས་ཀྱིས་འཇུག ཞུགས་པ་ལས་ལེགས་པའི་མཆོག་བྱང་ཆེན་ཐོབ་པ་དེའི་ཕྱིར་རོ། །ཆོས་ བཤེས་ནི་གཙོ་བོའི་རྒྱུ་ནི་བྱེད་རྒྱུའོ། །ཞེས་དང་། གསེར་ནི་དངོས་ཀྱི་རྒྱུ་ཞེས་གོང་དུའོ། ། ༈ བསྡུས་དོན། གཉིས་པ་ནི། དེ་ལ་ཞེས་པ་སྔ་ཕྱི་སྦྲེལ་བའི་ཚིག་གི་ཕྲད་དམ། མཆོད་བརྗོད་ལ་དགོས་ བསྡུས་ཚིག་གསུམ་ཡོད་པ་དེ་ལ་སྟེ་དེའི་ནང་ནས་བསྡུས་པའི་དོན་ནི་ཞེས་སམ། མཆོད་ བརྗོད་ཀྱི་དགོས་པ་བསྟན་ནས་མཆོད་བརྗོད་དེའི་དོན་གཏན་ལ་འབེབས་པ་ལ་དང་པོ་ བསྡུས་པའི་དོན་ནི། བསྟོད་དོ། །གང་ལ་ན་ཤེར་ཕྱིན་ལའོ། །གང་གི་སྒོ་ནས་ན་ཐམས་ཅད་ མཁྱེན་པ་ཉིད་གསུམ་གྱི་ཐུན་མོང་(ཨཱརྱ་)མ་ཡིན་པའི་ཡོན་ཏན་བརྗོད་པའི་སྒོ་ནས་སོ། །དེའི་ རྒྱུ་མཚན་དང་དགོས་པ་ཅི་ཞེ་ན། ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་གསུམ་གྱིས་ནི་མདོའི་དོན་མངོན་ རྟོགས་བརྒྱད་བསྡུས་ལ་བརྒྱད་པོ་དེ་དག་ཀྱང་དངོས་བཏགས་མ་ཕྱེ་ན་སྤྱིར་ཤེར་ཕྱིན་པའི་ མིང་འཐོབ་པ་ཡིན་ཞིང་། མཁྱེན་པ་གསུམ་པོ་དེས་ཀྱང་ཉན་ཐོས་དང་དེའི་ཕྱོགས་སུ་བསླན་ པ་ཞེས་སོགས་ཚིག་དོན་དུ་འཆད་པར་འགྱུར་བའི་ཚུལ་གྱིས་འཕགས་བཞིའི་བཞེད་པའི་ དོན་ཐམས་ཅད་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པར་རྫོགས་པར་འགྱུར་ཞིང་འགྱུར་བ་ཡིན་ནོ་ཞེས་དེ་ལྟར་ བྱམས་མགོན་གྱིས་ཐུགས་ལ་བཞག་ནས་ཏེ་བཞག་པའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་དང་དེ་ལྟར་བསྟན་ པའི་ཆེད་དུའོ་ཞེས་པའོ། །གསུམ་གྱིས་བརྒྱད་བསྡུས་ཞེས་པས་དོན་ལ་མདོའི་དོན་ཐམས་ ཅད་སྐབས་གསུམ་དུ་ཡང་བསྡུ་བར་སྟོན་ཞེས་ཆོས་བཤེས་སོ། །འདི་ཡང་བསྡུ་བྱ་སྡུད་བྱེད་ སོ་སོར་མ་ཕྱེ་བས་གསུམ་གྱིས་བརྒྱད་བསྡུས་ཞེས་བྱ་ཡི། ཕྱེ་ན་གསུམ་གྱིས་ལྔ་བསྡུས་པ་ ཡིན་ནོ། །རྗེ་བཙུན་བྱམས་པ་ཆོས་ཅན། མཁྱེན་གསུམ་གྱི་ཡོན་ཏན་བརྗོད་པའི་སྒོ་ནས་ཡུམ་ ཤེར་ཕྱིན་ལ་བསྟོད་པ་མཛད་པའི་རྒྱུ་མཚན་ཡོད་དེ། གསུམ་གྱིས་བརྒྱད་བསྡུས་བརྒྱད་པོའང་ དངོས་བཏགས་མ་ཕྱེ་ན་ཤེར་ཕྱིན་གྱི་མིང་འཐོབ་ཅིང་གསུམ་པོས་འཕགས་བཞིའི་བཞེད་ 1-63 དོན་རྫོགས་པར་འགྱུར་བའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་དེའི་སྒོ་ནས་དེ་ལ་བསྟོད་པས་སོ། །དེ་ལ་དགོས་ པ་ཡོད་དེ་དེ་ལྟར་བསྟན་པའི་ཆེད་དུ་ཞེས་དགོད་དོ། །དགོངས་པ་དེ་ཡིན་མོད་བོད་སྒྲོས་རྙིང་ བ་དང་མི་མཐུན་པས་རྗེས་ཟློས་གོམས་པ་རྣམས་ཀྱི་བློར་ཤོང་བ་དཀའ་འོ། །འདིར་མཁྱེན་ གསུམ་ལ་བསྟོད་ཅེས་ཕལ་ཆེར་འཆད་ཀྱང་། དངོས་སུ་གསུམ་ལ་བསྟོད་པ་མིན་གྱི་ཐབས་ གསུམ་པོ་དེའི་སྒོ་ནས་གང་ཟག་གསུམ་གྱི་དོན་སྒྲུབས་ཞེས་ཡུམ་ཤེར་ཕྱིན་ཉིད་ལ་བསྟོད་ པར་སྣང་ངོ་། །སྤྲོས་པ་ལ་དགའ་ན་སྦྱོར་ཕྲེང་ཡིད་ཀྱི་མུན་སེལ་དུ་སྒྲོས་རྙིང་བའི་ལུགས་ཡང་ བཀོད་ཡོད་པས་ཤེས་པར་བྱའ

【現代漢語翻譯】 通過言語來讚美您的功德，從讚美中產生敬意，從敬意中通過聽聞等方式進入（佛法）。進入之後，獲得最殊勝的菩提，因此，佛法善知識是主要的因，就像黃金是物質的因一樣，如前所述。 簡述： 第二，『因此』這個詞是連線前後句子的詞語。供養讚頌有三個必要的總結詞，即從這三個詞中總結出的含義是，或者說，在闡述供養讚頌的必要性之後，確定供養讚頌的意義。首先，總結的含義是讚頌。讚頌的對象是般若波羅蜜多。通過什麼方式讚頌呢？通過讚頌諸佛的共同（聖，梵文：ārya）和不共的功德。原因和必要性是什麼呢？諸佛通過三種智慧概括了八種顯現的證悟，如果不對這八種證悟進行區分，那麼它們通常都可以被稱為般若波羅蜜多。這三種智慧也能圓滿四聖的意願，因為它們能以解釋詞語和意義的方式，將聲聞乘和趨向于聲聞乘的修行都包含在內。因此，慈氏菩薩心中銘記，併爲了這個原因而宣說。『三種智慧概括了八種證悟』這句話也表明，佛經的所有意義都可以概括為三個方面，這是佛法善知識的觀點。這裡沒有區分概括的對象和概括的方式，所以說『三種智慧概括了八種證悟』，如果區分開來，就是三種智慧概括了五種證悟。至尊慈氏菩薩以讚頌三種智慧的功德的方式來讚美般若波羅蜜多，原因在於三種智慧概括了八種證悟，如果不對這八種證悟進行區分，那麼它們都可以被稱為般若波羅蜜多，並且三種智慧能夠圓滿四聖的意願，因此通過這種方式來讚美它。這樣做是有必要的，因為這是爲了如此宣說。雖然意圖是這樣，但是由於舊的藏文表達方式不同，所以很難被那些習慣於重複的人所理解。這裡大多數人解釋為讚美三種智慧，但實際上並不是讚美三種智慧本身，而是通過這三種方法來實現三種人的利益，因此看起來是在讚美般若波羅蜜多本身。如果喜歡詳細的解釋，可以在《結合鬘·遣除心之黑暗》中找到舊的表達方式。 1-63 四聖的意願圓滿的原因，通過那種方式讚美它。這樣做是有必要的，因為這是爲了如此宣說。雖然意圖是這樣，但是由於舊的藏文表達方式不同，所以很難被那些習慣於重複的人所理解。這裡大多數人解釋為讚美三種智慧，但實際上並不是讚美三種智慧本身，而是通過這三種方法來實現三種人的利益，因此看起來是在讚美般若波羅蜜多本身。如果喜歡詳細的解釋，可以在《結合鬘·遣除心之黑暗》中找到舊的表達方式。

【English Translation】 Through speech, your virtues are praised; from praise arises respect; from respect, one enters (the Dharma) through hearing, etc. Having entered, one attains the supreme Bodhi. Therefore, the Dharma teacher is the primary cause, just as gold is the cause of material, as mentioned above. Summary: Secondly, the word 'therefore' is a conjunction connecting the preceding and following sentences. There are three necessary summarizing words for offering praise, namely, the meaning summarized from these three words is, or, after elaborating on the necessity of offering praise, determining the meaning of offering praise. First, the summarized meaning is praise. The object of praise is the Prajñāpāramitā (Perfection of Wisdom). Through what means is it praised? Through praising the common (holy, Sanskrit: ārya) and uncommon virtues of the Buddhas. What is the reason and necessity? The Buddhas summarize the eight manifestations of realization through the three wisdoms, and if these eight realizations are not distinguished, then they can generally be called Prajñāpāramitā. These three wisdoms can also fulfill the wishes of the Four Noble Ones, because they can include the Śrāvakayāna (Vehicle of Hearers) and the practice inclined towards the Śrāvakayāna in the way of explaining words and meanings. Therefore, Maitreya (Loving one) keeps in mind, and speaks for this reason. The sentence 'three wisdoms summarize eight realizations' also indicates that all the meanings of the scriptures can be summarized into three aspects, which is the view of the Dharma teacher. Here, there is no distinction between the object of summarization and the means of summarization, so it is said 'three wisdoms summarize eight realizations'. If distinguished, it is that three wisdoms summarize five realizations. The venerable Maitreya praises the Prajñāpāramitā by praising the virtues of the three wisdoms, because the three wisdoms summarize the eight realizations, and if these eight realizations are not distinguished, then they can be called Prajñāpāramitā, and the three wisdoms can fulfill the wishes of the Four Noble Ones, therefore praising it in this way. It is necessary to do so, because it is for the sake of declaring it thus. Although the intention is like this, it is difficult for those who are accustomed to repetition to understand because the old Tibetan expression is different. Here, most people interpret it as praising the three wisdoms, but in reality, it is not praising the three wisdoms themselves, but rather achieving the benefit of the three types of people through these three methods, so it seems that it is praising the Prajñāpāramitā itself. If you like detailed explanations, you can find the old expressions in 'Garland of Combinations: Dispelling the Darkness of the Mind'. 1-63 the wishes of the Four Noble Ones are fulfilled, praising it in that way. It is necessary to do so, because it is for the sake of declaring it thus. Although the intention is like this, it is difficult for those who are accustomed to repetition to understand because the old Tibetan expression is different. Here, most people interpret it as praising the three wisdoms, but in reality, it is not praising the three wisdoms themselves, but rather achieving the benefit of the three types of people through these three methods, so it seems that it is praising the Prajñāpāramitā itself. If you like detailed explanations, you can find the old expressions in 'Garland of Combinations: Dispelling the Darkness of the Mind'.

ོ། །རད་ཀིར་ནི། མཁྱེན་གསུམ་དངོས་པོའི་དབྱེ་བས་ཕྱེ་བ་ ཡིན་ལ་གཞན་རྣམས་ནི་འདི་ལས་སྤྲོས་པ་ཡིན་པས་མཁྱེན་གསུམ་ནི་དངོས་པོའི་དབྱེ་བས་ ཕྱེ་ཞེས་རྟོགས་པའི་ཆེད་དུ་གསུམ་པོ་འདི་རྣམས་ཉིད་ཀྱི་རབ་ཏུ་དབྱེ་བའི་ཕྱག་འཚལ་ཞེས་ སོ། །དངོས་པོའི་དབྱེ་བས་ནི་རྫས་ཐ་དད་གཞན་དང་གཞན་ཡིན་ཞེས་པའི་དོན་ནོ། །གསུམ་ གྱིས་བརྒྱད་ཇི་ལྟར་བསྡུས་ན། དབང་རྟུལ་རིམ་གྱིས་སངས་རྒྱས་འཐོབ་པའི་རིམ་པས་དང་ པོར་ཉན་ཐོས་ཀྱི་འབྲས་བུའི་དབང་དུ་བྱས་ཏེ། རྣམ་ཀུན་ཏུ་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་རྣམ་པར་བྱང་ ཕྱོགས་སོ་བདུན་བསྟན་ཏེ་ཉན་ཐོས་ཀྱི་རྒྱུད་ཀྱི་བྱང་ཕྱོགས་སོ་བདུན་ལམ་གྱི་གཞིར་བསྟན། དེ་ལ་རྣམ་པ་དུ་ཞེས་རྟོག་པ་ལ། མཐོང་ལམ་གཙོ་བོར་བྱས་ཏེ་གཞི་ཤེས་ཀྱི་རྣམ་པ་མེད་པ་ ནས་འདུལ་བ་མེད་པའི་བར་བཅུ་དྲུག་བསྟན། གཞི་ཤེས་དེའི་མཚན་ཉིད་ཇི་ལྟ་བུ་ཞེས་རྟོག་ པ་ལ། གཞི་ཤེས་ཀྱི་ཤེས་མཚན་བཅུ་དྲུག་ངོ་མཚན་(དོན་)བཞི་སྟེ་ཉི་ཤུ་(ཆོས་བཤེས་དངོས་)བསྟན་ གསུངས་ཏེ་དེ་ལྟ་ན་ཡང་བྱེད་མཚན་ལ་ཡང་ཆ་ཤས་ཐོབ་བམ་སྙམ་མོ། །ཉན་ཐོས་ཁོ་རང་གི་ མཚན་ཉིད་ཉེར་གསུམ་ལ་ཟེར་དགོས་སོ། །ཉན་ཐོས་ཀྱི་སྦྱོར་ལམ་གང་ཞེ་ན། འཕགས་པ་ ཉན་ཐོས་ལམ་ལ་ཞེས་སོགས་དང་། གཟུགས་སོགས་དེ་མི་རྟག་སོགས་དང་། །ཞེས་སོགས་ ཀྱིས་ཤུགས་ལ་བསྟན་ནོ། །དེ་ལས་མཐོང་ལམ་འབྱུང་བས་སྐབས་གཉིས་པ་གསུམ་པར་ 1-64 ཤུགས་བསྟན་གྱིས་མཐོང་ལམ་བསྟན། ཉན་ཐོས་ཀྱི་འབྲས་བུ་ནི་གོ་སླ་བས་སམ་ཁོ་རང་ གི་གཞུང་ལ་ལྟོས་པས་སམ། གདམས་ངག་ཏུ་དབང་བོ་རྟུལ་དང་རྣོན་པོ་དག །ཅེས་སོགས་ ཀྱིས་ཐུན་མོང་དུ་བསྟན་རུང་ངོ་། །ཞེས་སོ། །མདོར་ན། རྣམ་ཀུན་གྱི་གཞི་ཤེས་ཀྱི་རྣམ་པ་ དང་པོ་བཅུ་དྲུག་དང་བྱང་ཕྱོགས་སོ་བདུན་དང་མཚན་ཉིད་གོ་གཅིག་གི་ཤུགས་བསྟན་གྱི་ ཉན་ཐོས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ཀྱི་ཆ། སྤྱོད་པ་བཀག་པའི་ཤུགས་བསྟན་གྱི་སྦྱོར་ལམ་རྣམས་ཀྱི་ ཉན་ཐོས་ཀྱི་རྟོགས་པའི་ཆ་ལམ་ཤེས་ཀྱི་ཉན་ཐོས་ཀྱི་སྦྱོར་ལམ་དངོས། ལམ་ཤེས་དང་གཞི་ ཤེས་ཤུགས་བསྟན་གྱི་མཐོང་ལམ་ཉན་ཐོས་ཀྱི་རྟོགས་པའི་ཆ་རྣམས་ཉན་ཐོས་ཀྱི་གཞི་ཤེས་ ཀྱིས་སྡུད་ཚུལ་ཅི་རིགས་པར་བསྡུས་སོ། །ལམ་ཤེས་ཀྱི་རང་རྒྱལ་གྱི་སྦྱོར་མཐོང་རྣམ་ཀུན་ གྱི་རང་རྒྱལ་གྱི་ཤེས་རྣམ་བཅུ་གཅིག་རང་རྒྱལ་གྱི་གཞི་ཤེས་ཀྱིས་བསྡུས་སོ། །གཞི་ཤེས་ཀྱི་ སྐབས་བསྡུས་པའོ་ཞེས་སོ། །ཉན་རང་ཞི་བའི་དབྱིངས་ལས་ལངས་ཏེ་ཐེག་ཆེན་དུ་ཞུགས་ པ་ན། དང་པོར་རྣམ་མཁྱེན་དུ་བསྟན་པའི་སེམས་བསྐྱེད་དང་པོ་གསུམ་བསྐྱེད་དེ། གདམས་ ངག་ལ་བརྟེན་ནས་ཚོགས་ལམ་ཕལ་བ་སྦྱངས་ནས་རྣམ་ཀུན་ཏུ་བསྟན་པའི་ཐར་ཆ་བསྐྱེད་དེ། སྐབས་དང་པོར་བསྟན་པའི་སྦྱོར་ལམ་དང་གོ་སྒྲུབ་དང་སྐབས་བཞི་པ་ལྔ་པར་བསྟན་པའི་ སྦྱོར་ལམ་སྦྱང

【現代漢語翻譯】 若要細說，三智（mkhyen gsum，三種智慧）是以事物（dngos po）的分類來區分的，其他都是由此展開的，所以爲了理解三智是以事物的分類來區分的，所以要禮敬這三種智慧的徹底分類。以事物的分類來說，意思是物質（rdzas）是各不相同、互不一樣的。三者如何包含八者呢？通過鈍根（dbang rtul）依次成佛的次第，首先以聲聞（nyan thos）的果位為主，在一切種智（rnam kun tu rnam mkhyen）中顯示三十七道品（byang phyogs so bdun），將聲聞傳承的三十七道品作為道的基石來顯示。如果思考對此有多少種理解，那麼以見道（mthong lam）為主，從沒有基識（gzhi shes）的形態到沒有調伏（'dul ba）之間，顯示了十六種。如果思考基識的特徵是什麼，那麼顯示了基識的十六種知相和四種特點，共二十種（法友真實）。即使如此，也會認為在行為特徵上也能獲得一部分。聲聞自身的特徵必須說是二十三種。聲聞的加行道（sbyor lam）是什麼呢？如『聖聲聞道』等等，以及『色等無常』等等，都是通過暗示來顯示的。從那之中產生見道，所以在第二、第三階段通過暗示顯示了見道。聲聞的果位很容易理解，或者依賴於他們自己的論典，或者在訣竅中，根器鈍和利等等，都可以共同顯示。總之，一切種智的基識的第一種形態是十六種，以及三十七道品和六十一種特徵的暗示，是聲聞特徵的一部分。通過禁止行為的暗示，是加行道中聲聞證悟的一部分，道智（lam shes）是聲聞的真實加行道。道智和基識的暗示，是見道中聲聞證悟的一部分，這些都是聲聞的基識以各種方式包含的。道智的緣覺（rang rgyal）的加行和見道，一切種智的緣覺的十一種知相，都被緣覺的基識所包含。這就是基識包含的情況。 當聲聞和緣覺從寂滅的境界中起身，進入大乘（theg chen）時，首先生起在一切種智中顯示的最初三種發心（sems bskyed），依靠訣竅，修習普通的資糧道（tshogs lam），然後生起在一切種智中顯示的解脫分（thar cha），修習在第一階段顯示的加行道和證悟，以及在第四、第五階段顯示的加行道。

【English Translation】 To elaborate, the three wisdoms (mkhyen gsum) are distinguished by the classification of objects (dngos po), and the others are expansions from this. Therefore, to understand that the three wisdoms are distinguished by the classification of objects, one should pay homage to the thorough classification of these three wisdoms. In terms of the classification of objects, it means that substances (rdzas) are distinct and different from each other. How do the three encompass the eight? Through the gradual process of attaining Buddhahood by dull faculties (dbang rtul), initially focusing on the fruit of the Shravakas (nyan thos), the thirty-seven factors of enlightenment (byang phyogs so bdun) are shown in all aspects of omniscience (rnam kun tu rnam mkhyen), establishing the thirty-seven factors of enlightenment of the Shravaka lineage as the foundation of the path. If one contemplates how many types of understanding there are regarding this, then focusing on the path of seeing (mthong lam), sixteen are shown, from the absence of the basis consciousness (gzhi shes) to the absence of discipline ('dul ba). If one contemplates what the characteristics of the basis consciousness are, then sixteen cognitive aspects and four distinctive features of the basis consciousness are shown, totaling twenty (true Dharma friend). Even so, one might think that a portion is also obtained in the characteristics of action. The characteristics of the Shravaka themselves must be said to be twenty-three. What is the path of application (sbyor lam) of the Shravaka? Such as 'the noble Shravaka path' and so on, and 'forms and so on are impermanent' and so on, which are shown implicitly. Since the path of seeing arises from that, the path of seeing is shown implicitly in the second and third stages. The fruit of the Shravaka is easy to understand, or relies on their own treatises, or in the pith instructions, dull and sharp faculties, etc., can be shown in common. In short, the first form of the basis consciousness of all aspects of omniscience is sixteen, and the implication of the thirty-seven factors of enlightenment and sixty-one characteristics is a part of the characteristics of the Shravaka. The implication of the prohibited actions is a part of the Shravaka's realization in the path of application, and the wisdom of the path (lam shes) is the actual path of application of the Shravaka. The implication of the wisdom of the path and the basis consciousness is a part of the Shravaka's realization in the path of seeing, and these are all encompassed by the basis consciousness of the Shravaka in various ways. The application and seeing of the Pratyekabuddha (rang rgyal) of the wisdom of the path, the eleven cognitive aspects of the Pratyekabuddha of all aspects of omniscience, are encompassed by the basis consciousness of the Pratyekabuddha. This is the case of the basis consciousness being encompassed. When the Shravakas and Pratyekabuddhas rise from the state of peace and enter the Mahayana (theg chen), they first generate the initial three bodhicittas (sems bskyed) shown in all aspects of omniscience, cultivate the ordinary path of accumulation (tshogs lam) based on pith instructions, and then generate the part of liberation (thar cha) shown in all aspects of omniscience, cultivating the path of application and realization shown in the first stage, and the path of application shown in the fourth and fifth stages.

ས་ཏེ། སྦྱོར་ལམ་དེ་དག་གི་རྟགས་ཐོབ་པར་བྱས་ནས། དེ་ཡན་ཆད་རིགས་ལ་ གནས་ཤིང་འཇུག་སྒྲུབ་དང་། ལམ་ཤེས་ཀྱི་མཐོང་ལམ་བསྐྱེད། སྐབས་ལྔ་པའི་མཐོང་སྤང་ རྣམ་རྟོག་སྤངས་ནས་ཡང་ལམ་ཤེས་ཀྱི་སྒོམ་ལམ་བསྐྱེད། ཚོགས་སྒྲུབ་ལ་གནས། སྐབས་ ལྔ་པར་བསྟན་པའི་སྒོམ་སྤང་རྣམ་རྟོག་སྤངས་ཏེ་ལམ་དེ་གཉིས་ཀྱི་རྣམ་པ་མཚན་ཉིད་རྟག་ དང་བཅས་པར་སྦྱངས་ནས། མཐར་གྱིས་པ་སྦྱངས་ཏེ། བར་ཆད་མེད་རྩེ་གཙོ་བོར་གྱུར་པའི་ སྐད་ཅིག་མ་ངེས་འབྱུང་སྒྲུབ་པའི་ངོ་བོ་ཅན་རྫོགས་པར་བྱེད་དེ། སེམས་བསྐྱེད། རིགས། གདམས་ངག དམིགས་པ། ཆེད་དུ་བྱ་བ། ཡོན་ཏན་སྐྱོན་དག་ནི་ཐུན་མོང་དུ་ཅི་རིགས་སུ་ 1-65 སྦྱར་ཏེ་ལམ་ཤེས་ཀྱི་སྐབས་བསྡུས་པའོ་ཞེས་སོ། །མདོར་ན་སེམས་བསྐྱེད་ཉེར་གཉིས་ཀྱི་ ཐོག་མར་སྐྱེས་པའི་འདུན་སོགས་གསུམ། གདམས་ངག་བཅུའི་དང་པོར་ཚོགས་ལམ་ཕལ་བ་ པས་ཐོབ་པའམ་ཉམས་སུ་བླངས་པའི་གདམས་ངག སྒྲུབ་པ་བཞིའི་ཐོག་མར་སྐྱེས་པའི་གོ་ སྒྲུབ། རྣམ་ཀུན་གྱི་ཐར་ཆ་ལམ་ཤེས་ཀྱི་ཡུལ་ངེས་པ་སོགས་ཀྱི་ཐར་བ་ཆ་མཐུན་གྱི་ཆ་རྣམས་ ཚོགས་ལམ་གྱིས་བསྡུས། རྣམ་མཁྱེན་གྱི་སྦྱོར་ལམ། འཇུག་སྒྲུབ་ཀྱི་སྦྱོར་ལམ་པའི་རྟོགས་ པའི་ཆ། ཚོགས་སྒྲུབ་དང་པོ་བཅྭོ་ལྔའི་ཆ། རྣམ་ཀུན་གྱི་སྦྱོར་ལམ་གཉིས། རྩེ་མོའི་སྦྱོར་ལམ་ རྣམས་སྦྱོར་ལམ་གྱིས་བསྡུས་སོ། །ལམ་ཤེས་དང་གཞི་ཤེས་དངོས་བསྟན་གྱི་མཐོང་ལམ། རྩེ་ མོའི་མཐོང་ལམ། རྣམ་ཀུན་གྱི་མཐོང་ལམ་རྣམས་མཐོང་ལམ་གྱིས་བསྡུས་སོ། །ལམ་ཤེས་ཀྱི་ སྒོམ་ལམ་རྣམ་ཀུན་གྱི་དང་། རྩེ་མོའི་སྒོམ་ལམ་ཚོགས་སྒྲུབ་ཀྱི་སྒོམ་ལམ་གཉིས། ངེས་འབྱུང་ སྒྲུབ་པ། བར་ཆད་མེད་རྩེ་རྣམས་སྒོམ་ལམ་གྱིས་བསྡུས་སོ། །མཐོང་སྒོམ་གྱི་རྣམ་པ་མཚན་ ཉིད་རྟགས་སྤང་བྱ་སྤོང་བ་རྣམས་དེ་གཉིས་སུ་འདུས་སོ། །མཐར་སྦྱོར་ནི་ལམ་བཞིའི་མཐར་ སྦྱོར་བས་མེད་པས་ལམ་བཞིར་འདུས་སོ། །སེམས་བསྐྱེད་ལྷག་མ་རྣམས་ལས་ཐ་མ་གཉིས་ མིན་པ་དང་། གདམས་ངག་ལྷག་མ་རྣམས་ཅི་རིགས་སུ་བྱང་སེའི་ལམ་དེ་དག་ཏུ་འདུའོ། ། རིགས་བཅུ་གསུམ་ནི་བརྟེན་པ་སྒྲུབ་པ་བཅུ་གསུམ་ལམ་ཤེས་སུ་འདུ་བས་དེའི་རྟེན་གྱིས་ བསྡུས། དམིགས་པ་དེ་ལ་དམིགས་དགོས་པས་ཡུལ་དུ་བསྡུས། ཆེད་དུ་བྱ་བ་དང་ཡོན་ཏན་ གནས་སྐབས་དང་མཐར་ཐུག་གི་ཐོབ་བྱར་བསྡུས། སྐྱོན་རྣམས་ཡུམ་ལ་ཆོས་སྤྱོད་བྱེད་པ་ན་ དོར་དགོས་པས་སྤང་བྱས་བསྡུས་སོ། །སེམས་བསྐྱེད་ཐ་མ་གཉིས་དང་ཐུན་མོང་མིན་པའི་ ཤེས་རྣམ་བརྒྱ་དང་བཅུ་སངས་རྒྱས་སའི་མཚན་ཉིད་རྣམས་དང་། ཆེད་དུ་བྱ་བའི་མཐར་ཐུག་ གི་ཆ་སོགས་རྣམ་མཁྱེན་གྱིས་བསྡུས་ཏེ་གཞན་ཡང་དཔྱད་ཅིང་བསྡུ་བ་ཤེས་པར་བྱའོ། །ཆོས་ སྐུ་ནི་རྣམ་མཁྱེན་གྱིས་བསྡུས། འཕྲིན་ལས་ནི་ཆོས་སྐུའི་བྱ་བ་ཡིན་པས་བྱེད་པ་

【現代漢語翻譯】 因此，在獲得這些加行道的徵象后，在此之前安住于種姓，生起趣入之加行和道智之見道。第五地的見斷分別念斷除后，再次生起道智之修道。安住于積聚之加行。在第五地所說的修斷分別念斷除后，修習這兩種道的體相、特徵等，逐漸修習，最終圓滿無間道，其主要為頂峰，具有決定生起之加行的體性，生起發心、種姓、訣竅、所緣、所為、功德過失等，共同地結合起來，這就是道智之次第的總結。總而言之，二十二種發心中最初生起之慾等三種，十種訣竅中最初由普通資糧道所獲得或修習之訣竅，四種加行中最初生起之悟入加行，以及諸法之解脫分，如道智之境決定等之解脫分之分，皆由資糧道所攝。一切種智之加行道，趣入加行道之悟入分，最初十五種積聚加行之分，兩種一切種智之加行，頂峰加行等皆由加行道所攝。道智和基智所直接顯示的見道，頂峰見道，一切種智之見道等皆由見道所攝。道智之修道，一切種智之修道，頂峰修道，兩種積聚加行之修道，決定生起之加行，無間頂峰等皆由修道所攝。見道和修道的體相、特徵、徵象、所斷、斷除等都包含在這兩者之中。最終的加行因為沒有四道之最終加行，所以包含在四道中。其餘的發心，除了最後兩種之外，其餘的訣竅都適當地包含在菩薩的那些道中。十三種種姓，即十三種所依之加行都包含在道智中，因此由其所依而攝。所緣因為必須緣於此，所以包含在境中。所為和功德包含在暫時和究竟的所獲得中。過失在對境修法時必須捨棄，因此由所斷而攝。最後兩種發心和不共的百一十種智識，成佛之特徵等，以及所為的究竟分等都由一切種智所攝，此外還應進行研究和歸納。法身由一切種智所攝，事業是法身之作用。 Therefore, after obtaining the signs of these joining paths, before that, abide in the lineage, generate the entering practice and the seeing path of the path knowledge. After abandoning the conceptual thoughts to be abandoned by seeing on the fifth ground, generate the meditation path of the path knowledge again. Abide in the accumulation practice. After abandoning the conceptual thoughts to be abandoned by meditation as taught on the fifth ground, practice the aspects and characteristics of these two paths, and gradually practice them. Finally, complete the uninterrupted peak, which is mainly the nature of the practice of definite emergence, and generate the mind, lineage, instructions, object, purpose, qualities, and faults, which are commonly combined as appropriate. This is the summary of the stages of path knowledge. In short, the first three of the twenty-two mind generations, such as desire, the first of the ten instructions, the instructions obtained or practiced by the ordinary accumulation path, the first of the four practices, the understanding practice, and the parts of the liberation of all aspects, such as the certainty of the object of path knowledge, are all included in the accumulation path. The joining path of all knowledges, the part of realization of the joining path of entering practice, the part of the first fifteen accumulation practices, the two joining paths of all aspects, and the peak joining paths are all included in the joining path. The seeing path directly shown by path knowledge and base knowledge, the peak seeing path, and the seeing path of all aspects are all included in the seeing path. The meditation path of path knowledge, the meditation path of all aspects, the peak meditation path, the two meditation paths of accumulation practice, the practice of definite emergence, and the uninterrupted peak are all included in the meditation path. The aspects, characteristics, signs, objects to be abandoned, and abandonment of seeing and meditation are all included in these two. Finally, the final practice is included in the four paths because there is no final practice of the four paths. The remaining mind generations, except for the last two, and the remaining instructions are all appropriately included in those paths of the Bodhisattva. The thirteen lineages, that is, the thirteen practices that are relied upon, are all included in path knowledge, and therefore are included by their reliance. The object is included in the object because it must be focused on. The purpose and qualities are included in the temporary and ultimate attainments. The faults must be abandoned when practicing Dharma on the mother, and therefore are included by what is to be abandoned. The last two mind generations and the uncommon one hundred and ten knowledges, the characteristics of becoming a Buddha, and the ultimate part of the purpose are all included by all knowledge, and it should be understood that other things should also be examined and included. The Dharmakaya is included by all knowledge, and the activity is the action of the Dharmakaya.

【English Translation】 Therefore, having obtained the signs of these joining paths, abide in the lineage before that, generate the entering practice and the seeing path of path knowledge. After abandoning the conceptual thoughts to be abandoned by seeing on the fifth ground, generate the meditation path of path knowledge again. Abide in the accumulation practice. After abandoning the conceptual thoughts to be abandoned by meditation as taught on the fifth ground, practice the aspects and characteristics of these two paths, and gradually practice them. Finally, complete the uninterrupted peak, which is mainly the nature of the practice of definite emergence, and generate the mind, lineage, instructions, object, purpose, qualities, and faults, which are commonly combined as appropriate. This is the summary of the stages of path knowledge. In short, the first three of the twenty-two mind generations, such as desire, the first of the ten instructions, the instructions obtained or practiced by the ordinary accumulation path, the first of the four practices, the understanding practice, and the parts of the liberation of all aspects, such as the certainty of the object of path knowledge, are all included in the accumulation path. The joining path of all knowledges, the part of realization of the joining path of entering practice, the part of the first fifteen accumulation practices, the two joining paths of all aspects, and the peak joining paths are all included in the joining path. The seeing path directly shown by path knowledge and base knowledge, the peak seeing path, and the seeing path of all aspects are all included in the seeing path. The meditation path of path knowledge, the meditation path of all aspects, the peak meditation path, the two meditation paths of accumulation practice, the practice of definite emergence, and the uninterrupted peak are all included in the meditation path. The aspects, characteristics, signs, objects to be abandoned, and abandonment of seeing and meditation are all included in these two. Finally, the final practice is included in the four paths because there is no final practice of the four paths. The remaining mind generations, except for the last two, and the remaining instructions are all appropriately included in those paths of the Bodhisattva. The thirteen lineages, that is, the thirteen practices that are relied upon, are all included in path knowledge, and therefore are included by their reliance. The object is included in the object because it must be focused on. The purpose and qualities are included in the temporary and ultimate attainments. The faults must be abandoned when practicing Dharma on the mother, and therefore are included by what is to be abandoned. The last two mind generations and the uncommon one hundred and ten knowledges, the characteristics of becoming a Buddha, and the ultimate part of the purpose are all included by all knowledge, and it should be understood that other things should also be examined and included. The Dharmakaya is included by all knowledge, and the activity is the action of the Dharmakaya.

པོས་བསྡུས་ 1-66 སོ། །བསྡུ་ཚུལ་ལ་གཉེན་པོས་སྤང་བྱ་བསྡུ་བ་སོགས་མང་དུ་ཡོད་པས་ཤེས་དགོས་སོ། །བསྡུ་ ཚུལ་དེ་དག་ཕལ་ཆེར་ཆོས་བཤེས་ཀྱི་དགོངས་པའོ། ། ༈ ཚིག་དོན། གསུམ་པ་ལ། གང་ཟག་གསུམ་གྱི་བཞེད་དོན་སྒྲུབ་པར་བསྟོད། འཕགས་བཞིའི་ཡུམ་དུ་ བསྒྲུབས་པས་ཕྱག་འཚལ་བ་གཉིས་སོ། ། དང་པོ་ལ། རྩ་བ་བཞིན་གསུམ་ལས། དང་པོ་ནི། ཐོབ་པར་མཛད་དོ། །གང་གིས་ན། ཉན་ཐོས་དང་དེར་མ་ཟད་རང་སངས་རྒྱས་ཀྱང་སྟེའོ། །བསམ་པ་ཇི་འདྲ་ཅན་ཞེ་ན། རང་ གཅིག་པུ་ཞི་བདེའི་མྱ་ངན་ལས་འདའ་བར་འདོད་པ་ཅན་ནོ། །རྣམས་ནི་མང་ཚིག་གོ །རྩ་ བར་རང་རྒྱལ་བསྟན་པ་མེད་དོ་ཞེ་ན། རང་རྒྱལ་ཆོས་ཅན། མཆོད་བརྗོད་ཀྱི་ཉན་ཐོས་ཞི་ བ་ཚོལ་ཞེས་སོགས་རྐང་བ་དང་པོས་མ་བསྟན་པ་མིན་ཏེ། དེས་ཁྱོད་ཉན་ཐོས་ཀྱི་ཕྱོགས་ སུ་བསླན་ནས་བསྟན་པས་སོ། །སློན་པའི་རྒྱུ་མཚན་ཅི་ཞེ་ན། ཆོས་ཅན། དེར་སློན་པའི་རྒྱུ་ མཚན་ཡོད་དེ། གང་ཟག་ཐེག་དམན་བསམ་པ་རང་དོན་རྟོགས་པ་གཞི་ཤེས་མཚན་ཉིད་པའི་ རིམ་པར་གཅིག་པའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་དེར་བསླན་པས་སོ། །དེས་ན་ཉན་ཐོས་དང་རང་རྒྱལ་ གྱི་མངོན་རྟོགས་ཐུན་མོང་མིན་པ་གཞི་ཤེས་ཀྱིས་ཉེར་ཞིར་ཁྲིད་ཅེས་བསྟན་པས་རྩ་བར་རང་ རྒྱལ་ཡང་བསྟན་ནོ། །ཉན་ཐོས་དང་ཁྱད་མེད་དམ་སྙམ་ན། ཆོས་ཅན། ཉན་ཐོས་པས་ལྷག་པ་ ཡིན་ཏེ། ཕྱིའི་གཟུང་བ་བདེན་འཛིན་གྱི་རྟོག་པ་ལས་རྣམ་པར་ཐར་བ་ཅུང་ཟད་ཙམ་ཞིག་སྟེ་ གཟུང་བ་བདེན་མེད་རྟོགས་པའི་ཕྱིར། དེས་ལྷག་གོ །རང་རྒྱལ་གྱིས་གཟུང་མེད་རྟོགས་ཚུལ་ ནི། སྣོད་ཀྱི་འཇིག་རྟེན་ནི་རེས་འཇིག རེས་འཆགས་པས་དང་། བཅུད་ཀྱི་ཡང་སེམས་ཅན་ གྱི་ལུས་རབ་ཏུ་འཇིག་པས་བདག་མེད་དུ་རྟོགས་སླ་བས་དེར་རྟོགས་ལ་འཛིན་པའི་སེམས་ ནི་འཁོར་བ་རྣམས་སུ་རྒྱུན་བརྟན་པས་དེ་དག་བདག་མེད་ཅེས་དེ་དག་གི་ཡེ་ཤེས་མི་འཇུག་ གོ་ཞེས་ཆོས་བཤེས་སོ། །ཐབས་ནི། དམིགས་ཡུལ་གཞི་ཐམས་ཅད་རྣམ་པ་གང་ཟག་དང་ 1-67 གཟུང་བ་བདེན་པའི་སྐྱེ་བ་མེད་པར་ཡོངས་སུ་ཤེས་པ་ཉིད་ཀྱིས་སོ། །འབྲས་བུ་གང་ན། ཉོན་ མོངས་སྤངས་ཀྱང་སྡུག་བསྔལ་གྱི་ཕུང་པོ་དང་བཅས་པ་དང་སྡུག་བསྔལ་གྱི་ཕུང་པོའང་མེད་ པས་ལས་ཉོན་གྱི་འབྲས་བུའི་མེ་ཞི་བའི་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་སྟེ་མྱང་འདས་རྣམ་པ་གཉིས་ ཐོབ་པར་མཛད་པའི་ཡུམ་གང་ཡིན་པ་དང་། གཉིས་པ་ནི། གང་ཟག་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ དུས་གདུལ་བྱའི་འཁོར་བ་ཇི་སྲིད་པར་འགྲོ་བའི་དོན་བྱེད་པ་རྣམས། ཐབས་དམིགས་ཡུལ་ ལམ་(བུདྡྷ་ཤྲཱི་)གསུམ་པོ་ཐམས་ཅད་རྣམ་པ་མཉམ་བཞག་ཏུ་བདེན་པའི་སྐྱེ་བ་མེད་པར་དང་ རྗེས་ཐོབ་ཏུ་ལམ་གསུམ་གྱི་ངོ་བོ་དམིགས་རྣམ་སོགས་ལེགས་པར་རྟོགས་པ་གྲོགས་སྙིང་རྗེ་ ཆེན་པོ་དང་བཅས་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱིས། འབྲས་བུ་གདུལ་བྱར་གྱུར་པའི་འགྲོ་བ་མཐའ་དག་

【現代漢語翻譯】 索。收集的方法有很多，比如用對治法來收集所應斷除之物，所以要知道。這些收集方法大多是法友（chos bshes，精神導師）的意圖。 詞義： 第三，讚頌成就三士夫（gang zag gsum，三種人）的意願。因為被認為是四聖母（'phags bzhi'i yum，四種聖者的母親），所以頂禮兩次。 第一，如根本頌（rtsa ba，根本）一樣有三點。第一點是：使獲得。誰獲得呢？聲聞（nyan thos， слушающий）以及不僅是聲聞，還有獨覺佛（rang sangs rgyas，pratyekabuddha，獨自覺悟者）。什麼樣的想法呢？只想獨自從寂靜的涅槃（mya ngan las 'das pa，nirvana，寂滅）中解脫。『們』是複數。如果根本頌中沒有提到獨覺佛，那麼獨覺佛是有法（chos can，具有某種性質的事物）：在讚頌的『聲聞尋求寂靜』等第一句中並非沒有提到，因為它把你引向聲聞的方面並加以闡述。引向的原因是什麼呢？有法：引向的原因是，小乘（theg dman，hinayana，小乘）行者認為自我利益的證悟是基礎，具有次第統一的特徵，因此被引向那裡。因此，聲聞和獨覺佛的獨特證悟並非共同的基礎，而是被引導至寂滅，這表明根本頌中也提到了獨覺佛。或許會認為聲聞和獨覺佛沒有區別，有法：獨覺佛更勝一籌，因為他們稍微從對外境的執著（gzung ba bden 'dzin，對所取境的真實執著）中解脫出來，即證悟所取境的無實性。因此，獨覺佛更勝一籌。獨覺佛證悟無所取境的方式是：器世間（snod kyi 'jig rten，容器世界）時而壞滅，時而形成；有情（bcud，精華）的身體徹底壞滅，因此更容易證悟無我（bdag med，anatman，非我）。因此，在證悟時，執著的意識在輪迴（'khor ba，samsara，輪迴）中持續不斷，因此這些是無我的，這些的智慧不會進入，這是法友的觀點。方法是：完全瞭解所有目標，無論是人還是對外境真實存在的執著都不存在。結果是什麼呢？即使斷除了煩惱（nyon mongs，klesha，煩惱），仍然伴隨著痛苦的蘊（sdug bsngal gyi phung po，duhkha skandha，苦蘊），或者沒有痛苦的蘊，因此業和煩惱的果報之火熄滅，獲得寂滅的涅槃，即兩種涅槃。 第二，菩薩（byang chub sems dpa'，bodhisattva，覺悟的勇士）在能調伏的眾生輪迴存在期間利益他們。方法是：所有三個目標，即目標（dmigs yul，對像），道路（lam，道路）或佛陀（buddha shri），都在等持（mnyam bzhag，samahita，止）中沒有真實存在的生起，並在后得（rjes thob，prsthalabdha，觀）中完全理解三道的本質，如目標和形象等，以及偉大的慈悲心（snying rje chen po，maha karuna，大悲）的本質。結果是所有成為可調伏者的眾生。

【English Translation】 So. There are many ways of collecting, such as collecting what should be abandoned by means of antidotes, so it is necessary to know. Most of these methods of collecting are the intentions of the Dharma friend (chos bshes, spiritual mentor). Meaning of words: Third, praise to accomplish the wishes of the three types of individuals (gang zag gsum, three types of people). Because it is considered the mother of the four noble ones ('phags bzhi'i yum, mother of the four noble ones), prostration twice. First, like the root verses (rtsa ba, root), there are three points. The first point is: to make attain. Who attains? The Hearers (nyan thos, слушающий) and not only the Hearers, but also the Solitary Buddhas (rang sangs rgyas, pratyekabuddha, solitary realizer). What kind of thought? Only wanting to pass into the peace of nirvana (mya ngan las 'das pa, nirvana, cessation of suffering) alone. 's' is plural. If the Solitary Buddha is not mentioned in the root verses, then the Solitary Buddha is a phenomenon (chos can, something that has a certain quality): it is not that it is not mentioned in the first line of the praise 'Hearers seeking peace', because it leads you to the side of the Hearers and explains it. What is the reason for leading? Phenomenon: The reason for leading is that the Hinayana (theg dman, hinayana, lesser vehicle) practitioner considers the realization of self-interest as the basis, and has a unified characteristic of sequence, so it is led there. Therefore, the unique realization of Hearers and Solitary Buddhas is not a common basis, but is led to quiescence, which shows that the Solitary Buddha is also mentioned in the root verses. Perhaps it will be thought that there is no difference between Hearers and Solitary Buddhas, phenomenon: Solitary Buddhas are superior, because they are slightly liberated from the attachment to external objects (gzung ba bden 'dzin, grasping at the truth of what is apprehended), that is, realizing the unreality of what is apprehended. Therefore, Solitary Buddhas are superior. The way Solitary Buddhas realize the absence of what is apprehended is: the container world (snod kyi 'jig rten, container world) sometimes decays and sometimes forms; the bodies of sentient beings (bcud, essence) completely decay, so it is easier to realize selflessness (bdag med, anatman, no-self). Therefore, at the time of realization, the clinging consciousness is constantly in samsara ('khor ba, samsara, cyclic existence), so these are selfless, and the wisdom of these does not enter, this is the view of the Dharma friend. The method is: to fully understand that all objects, whether person or clinging to the truth of external objects, do not exist. What is the result? Even if afflictions (nyon mongs, klesha, afflictions) are abandoned, they are still accompanied by the aggregates of suffering (sdug bsngal gyi phung po, duhkha skandha, aggregates of suffering), or there are no aggregates of suffering, so the fire of the fruits of karma and afflictions is extinguished, and the nirvana of peace is attained, that is, the two types of nirvana. Second, Bodhisattvas (byang chub sems dpa', bodhisattva, enlightenment warrior) benefit sentient beings as long as the cycle of those to be tamed exists. The method is: all three objects, that is, the object (dmigs yul, object), the path (lam, path) or the Buddha (buddha shri), do not have a real arising in samadhi (mnyam bzhag, samahita, meditative equipoise), and in post-meditation (rjes thob, prsthalabdha, subsequent cognition) fully understand the nature of the three paths, such as object and image, etc., and the nature of great compassion (snying rje chen po, maha karuna, great compassion). The result is all sentient beings who become those to be tamed.

གི་དོན་མངོན་མཐོ་ངེས་ལེགས་སྒྲུབ་པར་མཛད་པའི་ཡུམ་གང་ཡིན་པ་དང་། གསུམ་པ་ནི། བསྐོར་བར་མཛད་དོ། །ཐབས་གང་ལས་ན། དམིགས་ཡུལ་རྣམ་པ་རྫས་ རིགས་མ་ལུས་པ་ཐམས་ཅད་རྣམ་པ་བདེན་པའི་སྐྱེ་བ་མེད་པར་དང་ཇི་སྙེད་པ་མཐའ་དག་ ཐུགས་སུ་ཆུད་པའི་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་ཡེ་ཤེས་གང་དང་ལྡན་ན་སྟེ་དེས་སོ། །གང་ཟག་གང་གིས་ ན། རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་སྤང་བྱ་ཀུན་ཡང་དག་པར་བསྡམས་པའི་སྐུའམ་རང་བཞིན་ཅན། དབང་ཕྱུག་(གསེར་དངོས་)ཆེན་པོ་ལ་སོགས་པ་ལས་རྣལ་འབྱོར་ཆེས་(གསེར་དངོས་)ལྷག་པས་ཉན་ (གསེར་)རང་བྱང་(དོན་དངོས་)སེམས་ནི་རྣལ་འབྱོར་ཅན་(གསེར་)གྱི་དབང་ཕྱུག་(གསེར་དངོས་)གོ ། རྣམ་མཁྱེན་གྱི་ཡེ་ཤེས་(གསེར་)སོགས་ཀྱིས་ཆེ་བའི་(གསེར་)ཡོན་ཏན་གྱིས་སངས་རྒྱས་རྣམས་ ནི་དེ་རྣམས་ཀྱི་གཙུག་གི་ནོར་བུ་ཡིན་པས་གཙོ་བོ་སྟེ་དེས་སོ། །འབྲས་བུ་གང་ན། ཆགས་ སྡང་གཏི་མུག་གསུམ་ཆ་མཉམ་སྟེ། རྩ་བ་བཞི་རེ་རེ་ལ་ཉི་ཁྲི་ཅིག་སྟོང་སྟེ། བརྒྱད་ཁྲི་བཞི་སྟོང་ ལ་སྤྱོད་པའི་གཉེན་པོར་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་མ་ལུས་པ་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དོ། །དེ་ཡང་ཆོས་ འཁོར་གྱི་སྒྲ་དོན་ནི། གདུལ་བྱའི་རྒྱུད་ལ་འཕོ་བར་སྣང་བས་སམ། ཙཀྲ་ཚོགས་ལ་འཇུག་ 1-68 པས་ཆོས་ཀྱི་ཚོགས་སོ་ཞེས་ཆོས་བཤེས་སོ། །རྒྱལ་བོའི་འཁོར་ལོ་རིན་པོ་ཆེ་ནི་ཡུལ་ཁམས་ སམ་གླིང་གཞན་དུ་འཕོ། མ་རྒྱལ་བ་ལས་རྒྱལ་བར་བྱེད། ལ་བ་རྣལ་དུ་འགོད་པར་བྱེད། ས་ མཐོ་བར་འཕར་དམའ་བར་འབབ་པ་བཞིན་དུ་གདུལ་བྱའི་རྒྱུད་(ཆོས་བཤེས་)ལ་འཕོ། ས་གོང་ མ་མ་ཐོབ་པ་རྣམས་སྒྲིབ་པ་ལས་རྒྱལ་ནས་ཐོབ་པར་བྱེད། སྒྲིབ་པ་སྤངས་ནས་ཐོབ་པ་རྣམས་ ལ་བདེ་བར་གནས། ཁམས་གོང་མའི་ཉོན་མོངས་སེལ། དམའ་བ་འདོད་པའི་ཡང་ཉོན་ མོངས་སེལ་བས་ལུང་དང་རྟོགས་པའི་ཆོས་དེ་ཉིད་ལ་འཁོར་ལོ་ཞེས་དཔེའི་མིང་ངོ་། །(བློ་གྲོས་ མི་ཟད་པའི་མདོ་འགྲེལ་དུ། ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་བསྐོར་བ་ཡང་། འཕགས་པའི་ལམ་ཡན་ལག་བརྒྱད་ལེགས་པར་བཤད་པ་ལ་བྱ་ སྟེ། འཕགས་པའི་ལམ་གྱི་ཆོས་དེ་ཡང་འཁོར་ལོ་དང་འདྲ་བའི་ཕྱིར་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་ཞེས་བྱ་སྟེ། ཇི་ལྟར་འཁོར་ལོ་ནི་ལྟེ་བ་དང་ རྩིབས་དང་མུ་ཁྱུད་བཞིན་དུ་འཕགས་ལམ་ཡན་ལག་བརྒྱད་ལས། ཡང་དག་པའི་ངག་དང་། ཡང་དག་པའི་ལས་ཀྱི་མཐའ་དང་། ཡང་དག་པའི་འཚོ་བ་གསུམ་ནི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་ཕུང་པོར་གཏོགས་ཏེ་ལྟེ་བ་དང་འདྲའོ། །ཡང་དག་པའི་ལྟ་བ་རྟོག་པ་དྲན་པ་རྩོལ་ བ་བཞི་ནི་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕུང་པོར་གཏོགས་ཏེ་རྩིབས་དང་འདྲའོ། །ཡང་དག་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ནི་སྤྲོས་པ་ཐམས་ཅད་ཞི་བར་བྱེད་ པས་མུ་ཁྱུད་དང་འདྲའོ། །རྣམ་པ་གཉིས་སུ་ན་ཇི་ལྟར་འཁོར་ལོ་རིན་པོ་ཆེ་དེས་ཕྱོགས་མ་རྒྱལ་བ་རྣམས་ནི་རྒྱལ་བར་བྱེད། རྒྱལ་ བ་རྣམས་སུ་གནས་འཆའ་བ་དེ་བཞིན་དུ། འཕགས་ལམ་ག

【現代漢語翻譯】 什麼是能夠成辦顯增決定勝義之義的佛母？ 第三，是『轉』。通過什麼方法轉呢？通過具備遍知智慧的佛母，她能通達所有目標、現象和事物，了知一切現象皆無真實生起。 由誰來轉呢？由圓滿正等覺佛陀，他具有完全調伏一切應斷之身的自性。瑜伽士的自在勝過大自在天等。聽聞者（གསེར་，gold），自生（དོན་དངོས་，reality）之心是瑜伽士（གསེར་，gold）的自在（གསེར་དངོས་，gold object）。 以遍知智慧（གསེར་，gold）等殊勝（གསེར་，gold）功德，諸佛是他們的頂髻寶珠，故為主要。 結果是什麼呢？是平等對待貪、嗔、癡三毒。每個根本煩惱有兩萬一千種，總共有八萬四千種對治法門，即一切佛法。 此外，『法輪』一詞的含義是：或者因為它顯現為轉移到所化眾生的相續中，或者因為『chakra』（梵文，cakra，輪子）進入集合，所以被稱為『法之集合』或『佛法教誨』。 如同輪王之寶輪轉移到其他國土或洲，征服未征服之地，安立已征服之地，升高地勢，降低地勢一樣，佛法也轉移到所化眾生的相續中，使未證悟者從煩惱中解脫並證悟，使已斷除煩惱者安住于安樂，消除上界的煩惱，也消除地獄欲界的煩惱，因此，經論和證悟之法本身就被稱為『法輪』，這是一種比喻性的稱謂。 （《不退轉法輪經》的註釋中說：『轉法輪』是指對八正道的圓滿闡述。之所以稱八正道之法為『法輪』，是因為它與輪子相似。如同輪子有輪轂、輪輻和輪輞一樣，八正道也有其組成部分。正語、正業和正命屬於戒蘊，如同輪轂。正見、正思、正念和正精進屬於慧蘊，如同輪輻。正定能平息一切戲論，如同輪輞。』 從另一個角度來看，正如寶輪能征服未被征服的地域，並使已征服的地域安穩一樣，八正道也能...

【English Translation】 What is the mother that accomplishes the meaning of manifest increase and definite goodness? Thirdly, it is 'turning'. Through what method? Through the all-knowing wisdom of the mother, who comprehends all objects, phenomena, and things, and knows that all phenomena have no true arising. By whom is it turned? By the Fully Enlightened Buddha, who has the nature of completely subduing all that should be abandoned. The yogi's (གསེར་, gold) freedom surpasses even that of the Great自在天 (great powerful god). The mind of hearing (གསེར་, gold), self-arising (དོན་དངོས་, reality) is the freedom (གསེར་དངོས་, gold object) of the yogi (གསེར་, gold). With the great (གསེར་, gold) qualities of all-knowing wisdom (གསེར་, gold), etc., the Buddhas are the jewels on their crowns, therefore they are the chief. What is the result? It is the equal treatment of the three poisons of attachment, hatred, and ignorance. Each root affliction has twenty-one thousand remedies, totaling eighty-four thousand Dharma teachings. Furthermore, the meaning of the term 'Dharma wheel' is: either because it appears to transfer to the continuum of those to be tamed, or because 'chakra' (Sanskrit, cakra, wheel) enters the assembly, it is called 'assembly of Dharma' or 'Dharma teaching'. Just as the precious wheel of a wheel-turning king transfers to other lands or continents, conquering the unconquered, establishing the conquered, raising high ground, and lowering low ground, so too does the Dharma transfer to the continuum of those to be tamed, liberating the un-enlightened from afflictions and leading them to enlightenment, enabling those who have abandoned afflictions to abide in bliss, eliminating the afflictions of the upper realms, and also eliminating the afflictions of the lower desire realm. Therefore, the scriptures and the realization of Dharma itself are called 'Dharma wheel,' which is a metaphorical term. (In the commentary on the 《Inexhaustible Intelligence Sutra》: 'Turning the Dharma wheel' refers to the complete explanation of the Noble Eightfold Path. The Dharma of the Noble Path is called 'Dharma wheel' because it is similar to a wheel. Just as a wheel has a hub, spokes, and rim, the Noble Eightfold Path also has its components. Right speech, right action, and right livelihood belong to the aggregate of discipline, like the hub. Right view, right thought, right mindfulness, and right effort belong to the aggregate of wisdom, like the spokes. Right concentration pacifies all elaborations, like the rim.') From another perspective, just as the precious wheel conquers the unconquered regions and stabilizes the conquered regions, the Noble Eightfold Path also...

ྱི་ཆོས་འདི་ཡང་ས་གོང་མ་མ་ཐོབ་པ་རྣམས་ནི་སྒྲིབ་པ་ལས་རྒྱལ་ནས་ ཐོབ་པར་བྱེད། སྒྲིབ་པ་སྤངས་ནས་ཐོབ་པ་རྣམས་ལ་ནི་གནས་སོ། །རྣམ་པ་གསུམ་དུ་ན་འཁོར་ལོ་དེ་གྱེན་དུ་འགྲོ་ཞིང་། བླ་འོག་ཏུ་ དགྲ་སེལ་བ་དེ་བཞིན་དུ་འཕགས་ལམ་བརྒྱད་འདི་ཡང་ཤེས་རབ་མྱུར་བའི་རང་བཞིན་ཡིན་པས་བླ་ལ་ནི་གཟུགས་དང་གཟུགས་ མེད་པའི་ཁམས་ཀྱི་ཉོན་མོངས་པ་སེལ། འོག་ཏུ་ནི་འདོད་པའི་ཁམས་ཀྱི་ཉོན་མོངས་སེལ་བས་འཁོར་ལོ་དང་འདྲའོ་ཞེས་སོ། །) མ་ལུས་པ་ནི་ཆོས་ཕུང་བརྒྱད་ཁྲི་བཞི་སྟོང་ངོ་། །ཆོས་ཀྱི་ཕུང་པོ་རེ་རེའི་ཚད་ནི། ཀུན་བཏུས་ འགྲེལ་པར་རྒྱལ་བོའི་སྲས་དང་ཆོས་བཤེས་ནི། ཤླཽ་ཀ་སྟོང་ཉིད་དེ། ཚིགས་བཅད་རེ་ལ་ ཚེག་བར་སུམ་ཅུ་རྩ་གཉིས་རེའོ། །འདིར་རྩ་གསུམ་ཞེས་པ་མ་དག་གོ །དེ་ལྟར་བྱས་ན་ཆོས་ ཀྱི་ཕུང་པོ་ཐམས་ཅད་ལ་ཚིག་བཅད་བྱེ་བ་ཕྲག་བརྒྱད་དང་འབུམ་ཕྲག་བཞི་བཅུར་འགྱུར་རོ་ 1-69 འདི་ནི་རེ་ཞིག་ཐུན་མོང་གི་གྲངས་སོ་ཞེས་སོ། །མཛོད་འགྲེལ་དུ། རེ་རེ་ལ་ཤླཽ་ཀ་དྲུག་སྟོང་ དུ་བཤད་དེ། ཤཱ་རིའི་བུས་མཛད་པའི་བསྟན་བཅོས་ཆོས་ཀྱི་ཕུང་པོ་དང་ཚད་མཉམ་ཞེས་ སོ། །མངོན་པ་པ་ཁ་ཅིག་ཕུང་པོ་སོགས་ཆོས་ཅན་རེ་རེ་སྟོན་པ་ལས་བརྩམས་པའི་གཏམ་ གྱི་ཚོགས་རྫོགས་པ་རེ་ལ་འདོད་དེ། དེའི་ལྟར་ནའང་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཚད་འདི་ཙམ་བཞག་རྒྱུ་ མེད་དོ། །མཛོད་དུ། ཁ་ཅིག་བསྟན་བཅོས་ཚད་ཅེས་ཟེར། །ཕུང་པོ་ལ་སོགས་གཏམ་རེ་ཡིན། ། སྤྱོད་པ་རྣམས་ཀྱི་གཉེན་པོར་ནི། །ཆོས་ཀྱི་ཕུང་པོ་མཐུན་པར་གསུངས། །ཞེས་སོ། །ཆོས་ བཤེས་ཀྱིས། ཐེག་ཆེན་གྱི་དབང་དུ་བྱས་ཏེ་ལྷའི་དབང་བའི་གླང་ཆེན་རབ་བརྟན་(འདིའི་ལུས་ ཀྱི་མཐའ་བསྐོར་དུ་དཔག་ཚད་བདུན་ཡོད་པར་བཤད་)གྱིས་ཁུར་བར་འོས་པའི་སྣག་ཚས་ཆོས་ཕུང་གཅིག་ བྲི་བར་ནུས་སོ་ཞེས་གསུངས་ཏེ། དེ་ལྟར་བྱས་ན་དྲིན་ལན་བསབ་པར་ལྷས་བྱིན་གྱིས་སྤོས་ (མདོར་ཡོད་)ཀྱི་གླང་བོ་ཆེ་ལྔ་སྟོང་གིས་ཁུར་བར་བྱ་བའི་གླེགས་བམ་རྣམས་ཁ་ཏོན་དུ་བརྗོད་ པར་བྱེད་དོ་ཞེས་གསུངས་པའང་རིགས་པར་འགྱུར་རོ། །ཆོས་ཕུང་དེ་སྙེད་ཡོད་ན་ཅིའི་ཕྱིར་ དེང་སང་འཛམ་བུའི་གླིང་ན་མི་སྣང་ཞེ་ན། ཁ་ཅིག་ནི་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་གཞན་ན་སྤྱོད་ ཅིང་། གཞན་ཡང་ཕལ་ཆེར་ཀླུ་རྣམས་ཀྱི་གནས་ན་སྤྱོད་དེ། སློབ་སྤྲིང་ལས། བསྟན་པ་རིན་ ཆེན་མཆོག་ལྟར་བཟང་ལ་འཕན་མེད་པ། །རྣམ་པར་དག་ཚུལ་གང་ཡིན་ཀླུ་མགོའི་གདེངས་ ཀ་ཅན། །ཆེན་པོ་རྣམས་ཀྱིས་གཙུག་གི་རྒྱན་བཞིན་གུས་མནོས་ནས། །ས་ཡི་གཏིང་ན་གནས་ པའི་རབ་རིབ་སེལ་བར་མཛད། །ཅེས་སོ། །ཆོས་ཀྱི་ཕུང་པོ་དེ་དག་ཀྱང་སྡེ་སྣོད་གསུམ་དུ་ བཞག་སྟེ། མདོ་དབྱངས་ལུང་ཚིགས་ཆེད་བརྗོད་ཀྱི་སྡེ་ལྔ་ཉན་ཐོས་ཀྱི་མདོ་སྡེར་འདུ། གླེང་ རྟོགས་དེ་སྐྱེས་བཞི་གཉིས་ཀའ

【現代漢語翻譯】 此外，此法能使尚未證得高位者，克服障礙而證得；使已斷除障礙而證得者，安住於此。從三個方面來說，法輪是向上執行的，如同上下消滅敵人一般，這八正道也具有智慧迅猛的自性，向上能消除色界和無色界的煩惱，向下能消除欲界的煩惱，因此與法輪相似。 全部的法蘊共有八萬四千個。每個法蘊的量：在《俱舍論》的註釋中，國王的兒子和法友說，一千個頌（Śloka），每句偈頌有三十二個音節。這裡說三個根本是不對的。這樣算來，所有的法蘊共有八十四俱胝的偈頌，這只是共同的數目。在《俱舍論》的註釋中說，每個法蘊有六千個頌，與舍利子（Śāriputra）所著的論典《法蘊》的量相等。有些論師認為，每個法蘊等同於從指示法等事物開始的完整言論集合，如果按照這種觀點，就無法確定所有法蘊的量了。《俱舍論》中說：『有些人說論典的量，法蘊等同於一個言論，是行為的對治，法蘊是相應的。』法友說：『如果從大乘的角度來說，天界的象王拉布達（Rābhrtān，據說此象身軀周圍有七逾繕那）能夠用墨水寫完一個法蘊。』如果這樣，爲了報答恩情，天神加持的五千頭香象（《經部》中有記載）所馱的經卷，也應該能夠背誦了。 如果法蘊有這麼多，為什麼現在在贍部洲見不到呢？有些人認為它們在其他的世界中流傳，而大部分則在龍族（Nāga）的住所中流傳。《學徒之書》中說：『教法珍貴如寶，殊勝而無與倫比，清凈的方式是龍王的頂飾。大人物們像頭頂的裝飾一樣恭敬地接受它，並消除大地深處的黑暗。』這些法蘊也被歸納為三藏：五部——經、律、論、聲聞的經藏；論述和證悟既屬於聲聞也屬於菩薩。

【English Translation】 Moreover, this Dharma enables those who have not attained higher states to overcome obstacles and attain them; it allows those who have attained by abandoning obstacles to abide in them. In three ways, the Dharma wheel moves upward, just as it eliminates enemies above and below. This Noble Eightfold Path also has the nature of swift wisdom, eliminating the afflictions of the form and formless realms above, and eliminating the afflictions of the desire realm below, thus resembling the Dharma wheel. The entire collection of Dharma aggregates amounts to eighty-four thousand. The measure of each Dharma aggregate: In the commentary on the Abhidharmakośa, the king's son and Dharma friend say that one thousand Ślokas, with each verse containing thirty-two syllables. Here, saying three roots is incorrect. In this way, all the Dharma aggregates amount to eighty-four crore verses, which is just a common number. In the commentary on the Abhidharmakośa, it is said that each Dharma aggregate has six thousand Ślokas, equal in measure to the treatise Dharma Aggregate composed by Śāriputra. Some Abhidharma masters believe that each Dharma aggregate is equivalent to a complete collection of speech that begins with indicating Dharma and other things. According to this view, it is impossible to determine the measure of all Dharma aggregates. The Abhidharmakośa says: 'Some say the measure of the treatise, the Dharma aggregate is equivalent to a speech, is the antidote to behavior, and the Dharma aggregate is corresponding.' The Dharma friend says: 'If viewed from the perspective of the Mahāyāna, the heavenly elephant king Rābhrtān (said to have a circumference of seven yojanas around its body) could write one Dharma aggregate with ink.' If so, in order to repay the kindness, the scriptures carried by five thousand incense elephants blessed by the gods (recorded in the Sutra Pitaka) should also be able to be recited. If there are so many Dharma aggregates, why are they not seen in Jambudvipa today? Some believe that they circulate in other worlds, while most circulate in the abodes of the Nāgas. The Book of the Apprentice says: 'The Dharma is as precious as a jewel, excellent and unparalleled, the pure way is the crest jewel of the Nāga king. Great beings respectfully accept it as an ornament on their heads, and eliminate the darkness in the depths of the earth.' These Dharma aggregates are also classified into three baskets: the five sections—Sutra, Vinaya, Abhidharma, the Sutra Pitaka of the Śrāvakas; the discussions and realizations belong to both Śrāvakas and Bodhisattvas.

ི་འདུལ་བའི་སྡེ་སྣོད་དུ་(བམ་པོ་བཞི་བཅུ་པར་བཤད།)འདུ། ཤིན་སྨད་ གཉིས་བྱང་སེའི་མདོ་སྡེར་འདུ། གཏན་ཕབ་གཉིས་ཀའི་མངོན་པའི་སྡེ་སྣོད་དུ་བསྡུས་སོ་ཞེས་ སོགས་དང་། ཡུམ་འབུམ་ལྡན་མ་སོགས་བྱང་སེའི་ཤིན་ཏུ་རྒྱས་པའི་སྡེ་སྣོད་དུ་བསྡུས་ཞེས་སོ། 1-70 ། བྱེ་བྲག་ཏུ་སྨྲ་བ་ནི། ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་མཐོང་བའི་ལམ། །ཞེས་མཐོང་ལམ་ཁོ་ན་ཆོས་འཁོར་ དུ་འདོད་དེ། རྒྱུ་མཚན་འཕྲོས་དང་བཅས་པ་མཛོད་ལས་ཤེས་དགོས་སོ། །ཆོས་བཤེས་ནི། སྤྱིར་ཚོགས་སྦྱོར་ནས་བར་ཆད་མེད་ལམ་གྱི་བར་རོ། །ཞེས་ཏེ་མི་སློབ་ལམ་ཆོས་འཁོར་དུ་མ་ བཤད་སྣང་སྟེ་དཔྱད་པར་བྱའོ། །རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་བསྐོར་བ་ནི། དང་པོ་དྲང་སྲོང་ལྷུང་བ་ རི་དྭགས་ཀྱི་ནགས་སུ་ཀོའུ་དི་ལ་སོགས་པ་ལ་བདེན་པ་བཞིའི་ཆོས་འཁོར་བསྐོར་ཏེ་འདི་ནི་ དམན་པའི་ཆོས་འཁོར་རོ། །དེ་ནས་རྒྱལ་བོའི་ཁབ་བྱ་རྒོད་ཕུང་པོའི་རི་ལ་སྙིང་པོ་དང་མངོན་ པར་རྟོགས་པའི་དོན་སྟོན་པའི་མཚན་ཉིད་མེད་པའི་ཆོས་འཁོར། དེའི་འོག་ཏུ་རི་མ་ལ་ཡ་ལ་ སོགས་པར་མངོན་པའི་སྡེ་སྣོད་མཚན་ཉིད་གསུམ་ཕྱེ་བའི་དོན་དམ་རྣམ་ངེས་ཀྱི་ཆོས་འཁོར་ རོ། །(ཆོས་བཤེས་ཀྱི་ཕྱོགས་སྔར།)དེ་ལ་ཆོས་བཤེས་ནི། དེ་མི་རིགས་ཏེ་ཐུབ་པ་ཆེན་པོས་རིམ་གྱིས་ ཆོས་བསྟན་པ་མེད་དེ་ཞེས་ལུང་དྲངས་ཤིང་། ཆོས་འཁོར་མ་ལུས་པ་སྐད་ཅིག་ཁོ་ན་ལ་བསྐོར་ ཡང་གདུལ་བྱའི་དབང་གིས་དུས་རིང་ཐུང་དང་གསུང་ཐ་དད་ཐོས་པར་ཟད་ཅེས་གསུངས་ཏེ། ཀུན་ཤེས་ཀོའུ་དི་སོགས་ལ་གསུངས་པའི་བདེན་པ་བཞིའི་ཆོས་འཁོར་དེ་ཆོས་འཁོར་དང་པོ་ མིན་ཞེས་སོགས་རྒྱས་པར་འབྱུང་བ་ནི་ཧ་ཅང་སྙོན་འདིངས་པ་སྟེ། མདོ་སྡེ་དགོངས་འགྲེལ་ ལས། དེ་དང་པོར་བཤད་ཅིང་དེའི་འགྲེལ་པ་རྣམས་དང་བརྒྱད་སྟོང་འགྲེལ་ཆེན་སོགས་ ལས་ཀྱང་དང་པོར་བཤད་དོ། །འཁོར་ལོ་གསུམ་རིམ་ཅན་མིན་པར་སྐད་ཅིག་གཅིག་ཁོ་ན་ ལ་བསྐོར་ཞེས་པའང་མི་འཐད་དེ་མདོ་དེ་ལས་རིམ་ཅན་དུ་བསྐོར་བར་གསུངས་ཤིང་། སྐད་ ཅིག་གཅིག་ཁོ་ན་ལ་བསྐོར་ན་དགུང་ལོ་སོ་དྲུག་པ་ལ་སངས་རྒྱས་ནས་བརྒྱད་ཅུའི་བར་ཅི་ ཞིག་མཛད། ཡང་འཁོར་ལོ་བར་བ་དྲང་དོན། ཐ་མ་ངེས་དོན་དུ་སྨྲ་བ་ནི་རྣམ་པར་འཁྲུག་ཞེས་ གསུངས་པའང་སངས་རྒྱས་ལ་སྐྱོན་འཛིན་པ་སྟེ། མདོ་དགོངས་འགྲེལ་དུ། དངོས་སུ་རྒྱས་ པར་དེ་སྐད་བཤད་པས་སོ། །དེས་ན་འཁོར་ལོ་ཐ་མ་གཉིས་རང་བཞིན་སྤྲོས་བྲལ་སྟོང་ཉིད་ 1-71 འོད་གསལ་སྟོན་པར་འདྲ་ཡང་ཐ་མ་གསལ། བར་བ་ཅུང་མི་གསལ་ཞིང་བར་བར་ཐམས་ ཅད་མེད་ཐམས་ཆད་ཡོད་ཅེས་དང་ཐམས་ཅད་དགེ། ཐམས་ཅད་མི་དགེ། ཐམས་ཅད་ལུང་ མ་བསྟན་ཞེས་སོགས་དགོངས་པ་ཅན་མང་བས་དྲང་དོན་དུ་གསུངས་ཤིང་། ཐ་མར་ཡོད་མེད་ སོགས་ལེགས་པར་ཕྱེ་ནས་བསྟན་པས་ངེས་དོན་དུ་གསུངས་པ་སྟེ་རྒྱས་པར་ཤེས་དགོས་

【現代漢語翻譯】 在律藏中（四十卷本中有記載）。《勝鬘經》和《楞伽經》屬於大乘經藏。《確定》和《俱舍論》都收錄于論藏中等等。而《十萬般若經》等則收錄于大乘甚深經藏中。 分別說部則認為，『見法之輪』僅僅是指見道。至於原因等詳細內容，需要參考《俱舍論》。法友（Dharmamitra）認為，從資糧道到無間道都屬於（轉法輪），似乎沒有將無學道視為轉法輪，這需要進一步研究。關於『一切種類之轉法輪』：最初，佛陀在鹿野苑為憍陳如等人宣講了四諦法輪，這被認為是小乘法輪。之後，在王舍城的鷲峰山，宣講了闡釋心要和現觀之義的無相法輪。再之後，在喜馬拉雅山等地，宣講了論藏，即區分三種自性的真實義決定法輪。（以上是法友的觀點）。對此，法友引用經文說：『並非佛陀逐漸說法』，並說：『雖然所有法輪可以在一瞬間轉動，但由於所化眾生的根器不同，聽到的時間長短和說法也不同。』他認為，為憍陳如等人宣講的四諦法輪並非最初的法輪等等，這種說法非常荒謬。因為在《解深密經》中，明確地說那是最初的法輪，而且在《解深密經》的註釋以及《八千頌般若經大疏》等中，也都說是最初的法輪。認為三個法輪不是依次轉動，而是在一瞬間轉動，這種說法也不合理，因為如果是那樣，那麼佛陀從三十六歲成佛到八十歲之間做了什麼？還有，認為中間的法輪是不了義，最後的法輪是了義的說法也是錯誤的，這是在誹謗佛陀。因為在《解深密經》中，明確地這樣宣說了。因此，最後的兩個法輪雖然都宣講了自性離戲的空性光明，但最後的法輪更加清晰。中間的法輪不太清晰，並且中間法輪認為一切皆無，一切皆有，一切皆善，一切皆不善，一切皆無記等等，有很多需要解釋的地方，所以是不了義。而在最後的法輪中，對有無等進行了清晰的區分，所以是了義，這些都需要詳細瞭解。

【English Translation】 It is included in the Vinaya Pitaka (explained in forty volumes). The Śrīmālādevī Siṃhanāda Sūtra and the Laṅkāvatāra Sūtra are included in the Mahāyāna Sutra Pitaka. The Gtan phab and both Abhidharma are collected in the Abhidharma Pitaka, and so on. The Śatasāhasrikā Prajñāpāramitā Sūtra and others are collected in the very extensive Mahāyāna Pitaka. The Vaibhāṣikas believe that 'the wheel of Dharma of the path of seeing' refers only to the path of seeing. The reasons and other details should be understood from the Kośa. Dharmamitra believes that it is from the accumulation to the uninterrupted path. It seems that the path of no more learning is not explained as the wheel of Dharma, which should be examined. Regarding 'turning in all aspects': First, the Buddha turned the wheel of Dharma of the four truths for Kauṇḍinya and others in the Deer Park of Ṛṣipatana, which is considered the inferior wheel of Dharma. Then, at Vulture Peak in Rājagṛha, the wheel of Dharma without characteristics, which shows the meaning of essence and realization. After that, in the Himalayas and other places, the wheel of Dharma of definitive interpretation, which distinguishes the three characteristics of the Abhidharma Pitaka. (This is Dharmamitra's position.) Dharmamitra quoted the scripture saying, 'The Tathāgata did not teach the Dharma gradually,' and said, 'Although all the wheels of Dharma can be turned in a single moment, due to the different capacities of the disciples, the time and teachings heard are different.' He said that the wheel of Dharma of the four truths taught to Kaundinya and others is not the first wheel of Dharma, etc., which is very absurd. Because in the Saṃdhinirmocana Sūtra, it is clearly said that it was the first wheel of Dharma, and in the commentaries on the Saṃdhinirmocana Sūtra and the Mahāprajñāpāramitopadeśa etc., it is also said that it was the first wheel of Dharma. It is not reasonable to say that the three wheels are not turned in sequence, but are turned in a single moment, because if that were the case, what did the Buddha do from the age of thirty-six when he attained enlightenment to the age of eighty? Also, it is wrong to say that the intermediate wheel is provisional and the final wheel is definitive, because this is criticizing the Buddha. Because in the Saṃdhinirmocana Sūtra, it is clearly stated as such. Therefore, although the last two wheels of Dharma similarly teach the emptiness and luminosity of self-nature free from elaboration, the last wheel is clearer. The intermediate wheel is not very clear, and the intermediate wheel says that everything is non-existent, everything is existent, everything is virtuous, everything is non-virtuous, everything is neutral, etc., so it is taught as provisional. In the final wheel, existence and non-existence etc. are clearly distinguished and taught, so it is taught as definitive, which needs to be understood in detail.

ཤིང་ སྐབས་འགྲིག་ན་ཕྱི་ནང་གི་གྲུབ་མཐའ་རྣམ་འབྱེད་རྩོམ་པར་སྤྲོ་བ་ཡོད་དོ། ། གཉིས་པ་ནི། གཙོ་བོ་སངས་རྒྱས་འཁོར་ཉན་ཐོས་དང་སོགས་པ་རང་རྒྱལ་བྱང་སེམས་ དང་བཅས་པས་ཡོངས་སུ་བསྐོར་བ་དེ་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པ་ཉིད་ཀྱི་ཡུམ་དེ་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། ། ཁ་ཅིག་དེ་མི་འཐད་དེ་རང་རྒྱལ་སངས་རྒྱས་དང་དེའི་ཉན་ཐོས་མེད་པ་ན་འབྱུང་བས་སྙམ་ ན། སྐྱོན་མེད་དེ། རང་རྒྱལ་དགྲ་བཅོམ་ལ་བསམ་ན་བསྐོར་ཞེས་པ་ད་ལྟ་སངས་རྒྱས་དང་ ལྷན་གཅིག་ཉིད་དུ་གནས་མི་དགོས་ཀྱི་སྤྱིར་སངས་རྒྱས་ཀྱི་འཁོར་ཡིན་པས་སོ། །རྒྱལ་བོའི་ འཁོར་བཞིན། སློབ་པ་ལ་བསམ་ན་སངས་རྒྱས་དང་ལྷན་གཅིག་གནས་པ་ཉིད་དོ། ། ༈ མཚམས་སྤྱར་བ། བཞི་པ་ནི། རྗེ་བཙུན་གྱིས་ཐོག་མར་མཁྱེན་གསུམ་གྱི་ཡོན་ཏན་གྱི་སྒོ་ནས་ཡུམ་ལ་ཕྱག་ འཚལ་བས་བསྟན་བཅོས་རྩོམ་པར་དམ་བཅས་(ཨཱརྱ)སོ། །དེ་ལ་དགོས་པ་མེད་དོ་ཞེ་ན། དགོས་པ་ཡོད་པར་དགོས་འབྲེལ་གྱི་ངག་གིས་སྟོན་ནོ། །དགོས་ལྡན་གྱི་བསྟན་བཅོས་གང་ཞེ་ ན། ཤེས་རབ་ཕ་རོལ་ཕྱིན་པ་ནི། ཞེས་སོགས་ལུས་དང་ཡན་ལག་རྒྱས་བཤད་ཀྱིས་སྟོན་ནོ། ། ༈ བརྒལ་ལན། ལྔ་པ་ལ་བརྒལ་ལན་གཉིས་ལས། ༈ དང་པོ། དང་པོ་ནི། སྔར་བཤད་པའི་ཚུལ་དེ་ལྟར་ཕྱག་འཚལ་ བ་དང་བསྟོད་པ་སྔོན་དུ་འགྲོ་བའི་བསྟན་བཅོས་མངོན་པར་རྟོགས་པའི་རྒྱན་(ཨཱརྱ་དོན་)རྩོམ་ན་ ཅི་ཞིག་བརྗོད་བྱར་བྱས་ནས་རྩོམ། ཆོས་རབ་ཏུ་རྣམ་འབྱེད་ཀྱི་དོན་དུ་གཞི་ཕྱི་ནང་གི་དངོས་ པོ་ཙམ་མམ། སྤང་བྱ་སྤང་བའི་(འགྲེལ་ཆེན་དོན་)ཕྱིར་གཉེན་པོ་མ་ལུས་བ་ཙམ་མམ། ཤེས་བྱ་ མ་ལུས་པ་ཤེས་(འགྲེལ་ཆེན་)པའི་ཕྱིར་དུ་རྣམ་པ་མ་ལུས་པ་ཙམ་སྟེ་དེ་ལས་གང་ཡང་རུང་བ་རེ་ 1-72 རེ་ཙམ་ཞིག་བརྗོད་བྱར་བསྡུས་པར་མཛད་གྲང་ན། ཕྱོགས་དང་པོ་ལྟར་ན་མངོན་རྟོགས་རྒྱན་ ཆོས་ཅན། དུས་ཕྱིས་བྱམས་པས་ཁྱོད་རྩོམ་པ་ལ་(གསེར་དོན་)འབད་པ་དོན་མེད་པ་ཡིན་པར་ ཐལ། གཞི་ཙམ་སྟོན་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པ་ཡོད་དེ། དེ་ལྟ་ན་མངོན་པའི་སྡེ་སྣོད་དང་(གསེར་)ཟློས་ པའི་སྐྱོན་དུ་འགྱུར་ཏེ་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་མངོན་རྟོགས་རྒྱན་འདི་ལས་ནི་མཚན་ ཉིད་ཀྱི་བསྟན་བཅོས་ཏེ་མངོན་པའི་སྡེ་སྣོད་ལས་མི་སྨོས་པའི་གཞི་གང་ཡིན་པ་དེ་འབྱུང་བ་ནི་ མེད་དོ། །ཡང་ན་ཤེར་ཕྱིན་ནི་མདོ་(འགྲེལ་ཆེན་དོན་)ལ་སྦྱར་རོ། །ཨཱརྱས་མདོ་སྡེ་འདི་ལས་ཞེས་ སོ། །ཆོས་བཤེས་ཀྱིས། གཞུང་གང་ལས་ས་སོགས་དངོས་པོ་རྣམས་སྲ་བ་ལ་སོགས་པའི་ མཚན་ཉིད་དུ་དོན་དམ་པར་ཡོད་པར་སྟོན་པས་མཚན་ཉིད་ཀྱི་བསྟན་བཅོས་སོ། །གཞུང་ གང་ལས་དོན་དམ་པར་མཚན་ཉིད་མེད་པར་སྟོན་པ་ནི་ཀུན་རྫོབ་ཙམ་དུ་མཚན་ཉིད་སྟོན་ ཀྱང་མཚན་ཉིད་ཀྱི་བསྟན་བཅོས་མིན་ཏེ་ཀུན་རྫོབ་ནི་དོན་དམ་པར་གནས་པའི་མཚན་ཉིད་ ཅན་མིན་པས་སོ་ཞེས་སོ། །གཉ

【現代漢語翻譯】 樹 如果時機合適，我很樂意撰寫區分內外宗義的文章。 第二，主要向佛陀及其聲聞眾，以及自生佛和菩薩等圍繞的眷屬頂禮，因為他們成就了般若波羅蜜多。有些人可能不贊同，認為自生佛沒有佛陀及其聲聞眾。但這是沒有問題的，如果考慮到自生阿羅漢，『圍繞』並不一定意味著現在與佛陀同在，而是廣義上屬於佛陀的眷屬。如同國王的眷屬。如果考慮到學道者，那麼就必須與佛陀同在。 第四，至尊者（彌勒菩薩）最初以通達三智的功德來頂禮般若波羅蜜多，從而立誓撰寫論著（梵文：Ārya）。如果有人問這是否有必要，回答是必要的，因為需要用關聯的語言來闡明。如果有人問什麼是必要的論著，回答是《般若波羅蜜多經》，並通過詳細解釋正文和分支來闡明。 第五部分包含兩個辯論和回答。 第一，如果按照先前所述的方式，在頂禮和讚頌之後，撰寫《現觀莊嚴論》（梵文：Ārya don），那麼應該以什麼作為主題來撰寫？僅僅是爲了區分法義而闡述內外事物的基礎嗎？僅僅是爲了斷除應斷之物而闡述所有對治法嗎（《釋論》的意義）？僅僅是爲了了知一切所知而闡述一切相嗎（《釋論》）？如果將其中任何一個作為主題來概括，那麼，如果按照第一種情況，那麼《現觀莊嚴論》的法，後來慈氏菩薩撰寫您是徒勞的，因為僅僅闡述了基礎。這是有普遍性的，因為如果是那樣，就會犯與阿毗達磨藏（《金》）重複的過失，因為《現觀莊嚴論》這部般若波羅蜜多經，是一部定義性的論著，其中不會出現阿毗達磨藏中沒有提到的基礎。或者，可以將般若波羅蜜多經與經部（《釋論》的意義）聯繫起來。聖者說：『從這部經中』等等。法友說：『從哪部論典中，土地等事物以堅硬等性質真實存在而作為定義性的論著？』從哪部論典中，真實不存在性質，僅僅在名言上顯示性質，也不是定義性的論著，因為名言不是真實存在的性質。' 第二

【English Translation】 Tree If the time is right, I would be happy to write an article distinguishing between internal and external tenets. Secondly, I prostrate to the mother (Prajnaparamita) who mainly accomplishes the Buddha and his Shravaka assembly, as well as the Pratyekabuddhas and Bodhisattvas, etc., who are surrounded by them. Some may disagree, thinking that Pratyekabuddhas do not have Buddhas and their Shravakas. But there is no problem with that, because if we consider Pratyekarahants, 'surrounded' does not necessarily mean being with the Buddha now, but generally belonging to the Buddha's retinue. Like the king's retinue. If we consider those in training, then they must be with the Buddha. Fourth, the venerable one (Maitreya Bodhisattva) initially prostrates to the Prajnaparamita through the qualities of knowing the three wisdoms, thereby vowing to compose a treatise (Sanskrit: Ārya). If someone asks if this is necessary, the answer is yes, because it is necessary to explain with related language. If someone asks what is the necessary treatise, the answer is the Prajnaparamita Sutra, and it is explained by elaborating on the body and branches. The fifth part contains two debates and answers. First, if, according to the previously described method, after prostrating and praising, one composes the Manifest Realization Ornament (Sanskrit: Ārya don), then what should be used as the subject to compose? Is it merely the basis of explaining internal and external things in order to distinguish the Dharma? Is it merely explaining all the antidotes in order to abandon what should be abandoned (meaning of the Commentary)? Is it merely explaining all aspects in order to know all that is knowable (Commentary)? If any one of these is summarized as the subject, then, if according to the first case, the Dharma of the Manifest Realization Ornament, later Maitreya wrote you in vain, because it merely explains the basis. This is universal, because if that were the case, it would be a fault of repetition with the Abhidhamma Pitaka (Gold), because this Prajnaparamita Sutra, the Manifest Realization Ornament, is a definitive treatise in which there will be no basis that is not mentioned in the Abhidhamma Pitaka. Or, the Prajnaparamita can be linked to the Sutra (meaning of the Commentary). The noble one said: 'From this Sutra' etc. Dharma Friend said: 'From which treatise do things like earth show the nature of being solid, etc., as truly existing as a definitive treatise?' From which treatise does it show that there is no nature in reality, and only shows nature conventionally, it is not a definitive treatise, because convention is not a nature that exists in reality. Second

ིས་པ་ལྟར་ན་ཡང་། རྒྱན་ཆོས་ཅན། སྤང་བྱ་ཀུན་ནས་ཉོན་ མོངས་པའི་དངོས་པོ་རང་གི་བརྗོད་བྱར་མ་བསྡུས་པར་ཐལ། རྣམ་པར་བྱང་བ་ནི་མྱང་འདས་ ཏེ་དེའི་རྒྱུ་ལམ་གསུམ་གྱི་དངོས་པོ་ཙམ་ཁོ་ན་རང་གི་བརྗོད་བྱར་བསྡུས་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ལ་བརྟེན་ནས་ལམ་གསུམ་པོ་འདི་སྤང་བྱ་གང་གི་གཉེན་པོ་ཡིན་པ་ཁོང་དུ་ ཆུད་པར་མི་འགྱུར་རོ། །འདོད་ན། ཡང་འཕགས་བཞིའི་(གསེར་དོན་)མངོན་རྟོགས་རྒྱན་དུ་རྩོམ་ པ་དོན་མེད་པར་ཐལ་ལོ། །གསུམ་པ་ལྟར་ན་ཡང་། རྣམ་པ་གཞི་ལས་(འགྲེལ་ཆེན་དངོས་)ཐ་མི་ དད་དམ་ཐ་དད་པ་གཅིག་བསྡུས། (འགྲེལ་ཆེན།)དང་པོ་ལྟར་ན་གཞི་བསྡུས་པ་ལ་བཀོད་པའི་ སྐྱོན་ཡོད་(འགྲེལ་ཆེན་དངོས།)དོ། །གཉིས་པ་ལྟར་ན། རྒྱན་ཆོས་ཅན། མཐོ་རིས་དང་ཐར་བ་དོན་ གཉེར་ལ་ཉེ་བར་མཁོ་བའི་དོན་ཅུང་ཟད་ཀྱང་མ་བཤད་པར་ཐལ། རྣམ་པ་གཞི་དང་འབྲེལ་ བ་མེད་པ་རྟོག་པས་(གསེར་དངོས་)སྤྲུལ་བ་ཙམ་ཞིག་བརྗོད་བྱར་བསྡུས་པའི་ཕྱིར། རྟགས་ཁས་ 1-73 སོ། །ཁྱབ་པ་ཡོད་དེ། དེ་བསྒོམ་པ་(གསེར་)གོམས་ཀྱང་གཞིའི་དོན་གང་ཡང་(གསེར་)རྟོག་ པའམ་(གསེར་འགྲེལ་ཆེན་འགྱུར་རྙིང་)ཐོབ་པ་མེད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཁྱོད་བརྩམས་པ་དོན་ནམ་ དགོས་པ་མེད་པར་ཐལ་བ་ཡིན་ནོ་སྙམ་དུ་གཞན་བློ་དམན་པ་དག་སེམས་སམ་དོགས་པར་ འགྱུར་བ་མ་ཡིན་ནམ་སྟེ་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། སྣང་བ་དང་རྣམ་འགྲེལ་དུ་ཡང་འདི་དང་འདྲ་བར་ སྣང་ཞིང་། འགྲེལ་ཆེན་དུ་ནི་མཛད་གྲང་ན་ཡན་གྱི་དོན་ཕྱོགས་སྔར་བྱས་ནས། ཕྱོགས་དང་ པོ་ལྟར་ན་མན་རིལ་བོ་རང་གཞུང་དུ་མཛད་དོ། ། ༈ གཉིས་པ། གཉིས་པ་ལ་གསུམ། གསུམ་ཅར་བསྡུས་ཚུལ་མདོར་བསྟན་པ། དེ་ཉིད་ལུང་གིས་རྒྱས་ པར་སྒྲུབ། སྒྲུབས་པ་དེ་ཡི་མཇུག་བསྡུད་བསྟན་པའོ། ། ༈ གསུམ་ཅར་བསྡུས་ཚུལ་མདོར་བསྟན་པ། དང་པོ་ནི། བསྟན་བཅོས་འདི་ཆོས་ཅན། གཞི་གཉེན་རྣམ་པ་གང་རུང་རེ་རེ་ཁོ་ན་བརྗོད་ བྱར་བསྡུས་པ་དེ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། གང་གི་ཕྱིར་ན། གཞི་གཉེན་རྣམ་པའི་ཕྱོགས་གསུམ་ཅར་ གྱིས་ཀྱང་བརྗོད་བྱར་བསྡུས་པའི་ཕྱིར་རོ། །རྟགས་མ་གྲུབ་ན། དེ་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། འཕགས་བཞིའི་མངོན་རྟོགས་མཐའ་དག་རང་གི་བརྗོད་བྱར་བསྡུས་པས་སོ། །རྟགས་མ་ གྲུབ་ན། དེར་ཐལ། མཁྱེན་གསུམ་རང་གི་བརྗོད་བྱར་རྫོགས་པར་བསྡུས་པས་སོ། །ཁྱབ་ པ་ཡོད་དེ། གོ་རིམ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་སྦྱར་ན། ཉན་ཐོས་དང་རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་མངོན་རྟོགས་ མཐའ་དག་གཞི་ཤེས་ཀྱིས་བསྡུས། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་མངོན་རྟོགས་མཐའ་དག་ལམ་ ཤེས་ཀྱིས་བསྡུས། བླ་(ནི་གོང་སྟེ་དེའི་གོང་)ན་(དེ་བས་འཕགས་པ་)མེད་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་མངོན་ རྟོགས་མཐའ་དག་རྣམ་མཁྱེན་གྱིས་བསྡུས་པས་ན། ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་གསུམ་གྱིས་ འཕགས་བཞིའི་མངོན་པར་རྟོགས་པ་མཐའ་དག་བསྡ

【現代漢語翻譯】 如果按照第一種觀點，莊嚴（指《現觀莊嚴論》）不應包含所有應斷煩惱的實體作為其表達對象，因為清凈（指涅槃）是寂滅，僅僅包含了作為其三種途徑的實體作為其表達對象。如果承認，那麼，依靠你（指《現觀莊嚴論》），這三種途徑無法理解是哪種應斷的對治。如果承認，那麼撰寫四聖（指聲聞、獨覺、菩薩、佛）的現觀莊嚴論將變得毫無意義。如果按照第三種觀點，相（指《大疏》的實體）與基（指根本論）相同還是不同，或者兩者兼有？如果相同，那麼將基包含進來就有了安置的過失。如果不同，那麼，莊嚴不應未闡述任何對於追求高位和解脫有用的內容，因為它僅僅包含了與基無關的、由分別念虛構的相作為其表達對象。這個理由是被承認的。普遍規律是存在的，因為即使習慣於修習它，也無法證悟或獲得任何基的意義。如果承認，那麼撰寫你將變得毫無意義，難道不會讓其他智慧低下的人產生懷疑嗎？答案是肯定的。在《光明釋》和《釋量論》中也有類似的觀點。而在《大疏》中，作者首先提出了各種觀點，然後將第一種觀點作為自己的觀點。 第二，分為三部分：簡要展示三種內容的包含方式；通過論證詳細闡述；展示結論。 第一部分：簡要展示三種內容的包含方式。這部論著不應僅僅包含基、道、相中的任何一個作為其表達對象，因為它包含了基、道、相三個方面作為其表達對象。如果理由不成立，那麼，它應包含所有四聖的現觀作為其表達對象。如果理由不成立，那麼，它應完整地包含三種智慧作為其表達對象。普遍規律是存在的，按照順序，聲聞和獨覺的所有現觀都包含在基智中，菩薩的所有現觀都包含在道智中，無上佛的所有現觀都包含在一切種智中，因此，一切智通過三種智慧包含了四聖的所有現觀。

【English Translation】 According to the first view, the Ornament (referring to the 'Abhisamayalankara') should not include all objects of afflictions to be abandoned as its objects of expression, because purification (referring to Nirvana) is quiescence, and only includes the entities of its three paths as its objects of expression. If admitted, then, relying on you (referring to the 'Abhisamayalankara'), these three paths cannot be understood as the antidote to which abandonments. If admitted, then composing the 'Ornament of Realization' for the Four Noble Ones (referring to Sravakas, Pratyekabuddhas, Bodhisattvas, and Buddhas) would become meaningless. According to the third view, is the aspect (referring to the entity of the 'Great Commentary') the same as or different from the basis (referring to the root text), or both? If the same, then including the basis would have the fault of placement. If different, then the Ornament should not have explained any content useful for pursuing higher realms and liberation, because it only includes aspects unrelated to the basis, fabricated by conceptual thought, as its objects of expression. This reason is accepted. The universal rule exists, because even if one is accustomed to practicing it, one cannot realize or obtain any meaning of the basis. If admitted, then composing you would become meaningless, wouldn't it cause other people of lower intelligence to doubt? The answer is yes. Similar views also appear in the 'Light Commentary' and the 'Pramanavarttika'. In the 'Great Commentary', the author first presents various views, and then takes the first view as his own. Second, it is divided into three parts: briefly showing the way the three contents are included; elaborating in detail through arguments; showing the conclusion. First part: briefly showing the way the three contents are included. This treatise should not only include any one of the basis, path, or aspect as its object of expression, because it includes all three aspects of the basis, path, and aspect as its object of expression. If the reason is not established, then, it should include all realizations of the Four Noble Ones as its object of expression. If the reason is not established, then, it should completely include the three wisdoms as its object of expression. The universal rule exists, in order, all realizations of Sravakas and Pratyekabuddhas are included in the basis wisdom, all realizations of Bodhisattvas are included in the path wisdom, and all realizations of the unsurpassed Buddha are included in the all-knowing wisdom, therefore, the all-knowing one includes all realizations of the Four Noble Ones through the three wisdoms.

ུས་པས་ནའོ་ཞེས་སྦྱར་རོ། །རྟགས་ དགོད་དང་ཁྱབ་སྒྲུབ་ཏུ་མཛད་པ་ལ་ནི་འབྲེལ་བ་མེད་དོ། ། ༈ དེ་ཉིད་ལུང་གིས་རྒྱས་པར་སྒྲུབ་པ། གཉིས་པ་ལ་ལུང་དྲང་། དེའི་དོན་བསྡུས་ཏེ་བསྟན་པ་གཉིས་ལས། དང་པོ་ལ་གསུམ། 1-74 ཡུམ་བར་མ། བསྡུས་པ། རྒྱས་པའི་ལུང་གིས་བསྒྲུབ་པའོ། །དང་པོ་ལ། བསྟན་བཤད་དོ། ། དང་པོ་ནི། མཁྱེན་གསུམ་ཆོས་ཅན། འཕགས་བཞིའི་མངོན་རྟོགས་བསྡུས་ཏེ་རྒྱུ་མཚན་ འདི་ལྟར་རམ་གང་ཕྱིར་ན་དེ་བསྡུས་པར་བདུད་བཞི་ལས་རྒྱལ་བའི་ཡུམ་ཚིག་བར་མ་ཉི་ཁྲི་ ལྔ་སྟོང་(སྒོམ་རྩེའི་སྤང་བྱ་རྟོག་པ་ཐ་མ་དགུའི་དང་པོ་གསུམ་གྱི་མདོ་ཡིན་)པ་ལས་དོན་མཐུན་དུ་བཤད་པས་ སོ། །ཇི་ལྟར་བཤད་ན། སུ་བྷུ་ཏི་ཞེས་པ་རབ་འབྱོར་རམ་ལེགས་འབྱོར་ཏེ། བརྒྱད་སྟོང་པར་ གནས་བརྟན་རབ་འབྱོར་ཞེས་པར་འགྲེལ་ཆེན་དུ་ལྷ་དང་བཅས་པའི་འཇིག་རྟེན་དུ་མཆོད་ པ་ལ་སོགས་པས་མཐུ་དང་བརྩོན་པ་ཐོབ་པའི་ཕྱིར་གནས་བརྟན་ནོ། །ཉོན་མོངས་པ་མེད་ པ་རྣམས་ཀྱི་ནང་ནས་མཛེས་ཤིང་མཆོག་ཏུ་གྱུར་པའི་སེམས་ཀྱི་འབྱོར་བ་གང་ལ་ཡོད་པ་ དེ་ནི་རབ་འབྱོར་རོ། །ཞེས་སུའི་སྒྲ་རབ་བམ་མཛེས་པའམ་མཆོག་ཏུ་བཤད་པའོ། །ཟླ་ཟེར་ དུའང་གནས་བརྟན་ནི་མཆོད་པའི་དོན། དགྲ་བཅོམ་ཉོན་མོངས་མེད་པར་གནས་པ་རྣམས་ ཀྱི་མཆོག་གི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་སོ། །འོན་ཀྱང་དུས་ཕྱིས་དོན་དེ་ལྟར་ཡིན་གྱི་འདི་ནི་དང་པོ་ཉིད་ ནས་བཏགས་པའི་མིང་ཡིན་ཏེ། གང་པོ་ལ་སོགས་ཀྱི་རྟོགས་བརྗོད་བརྒྱ་བར། སྔོན་སངས་ རྒྱས་འོད་བསྲུང་གི་དགེ་སློང་ཆོས་སྨྲ་བར་གྱུར་ཏེ་སློབ་མ་སློབ་མི་སློབ་ལྔ་བརྒྱ་ཙམ་ཡོད་དེ། རེ་ཞིག་སྡང་སེམས་ཀྱིས་སྦྲུལ་གདུག་པ་རྣམས་ཞེས་བརྗོད་པས་སྐྱེ་བ་ལྔ་བརྒྱར་ཀླུར་སྐྱེས་ ཤིང་མཁའ་ལྡིང་གིས་ཟས་མཐར་ཤཱཀ་ཐུབ་ཀྱི་ཉན་ཐོས་མཐོང་བས་དད་བཞིན་དུ་ཤི་ནས་ མཉན་ཡོད་ཀྱི་དེད་དཔོན་འབྱོར་པའི་བུར་(རལ་གྲི་འབྱོར་པོ་ཟེར་)སྐྱེས་ནས་མིང་འདོགས་པ་ན་ ཕ་འབྱོར་པ་ཡིན་ཞིང་སྔར་བུ་མེད་པས་ད་རབ་ཏུ་འབྱོར་འདུག་པས་རབ་འབྱོར་ཞེས་ཐོགས་ ཞེས་བཏགས་པར་བཤད་དོ། །རབ་འབྱོར་ཞེས་བོས་ནས། གཞི་ཐམས་ཅད་ཤེས་པ་ཉིད་ནི་ གང་ཟག་ཉན་ཐོས་དང་རང་སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱི་མངོན་རྟོགས་ཡིན་ནོ། །ལམ་ཤེས་པ་ཉིད་ ནི་གང་ཟག་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱི་མངོན་རྟོགས་ཡིན་ནོ། །རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་ 1-75 མཁྱེན་པ་ཉིད་ནི། གང་ཟག་ཆོས་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པར་སྟོན་པས་གཞན་དོན་ཕུན་སུམ་ཚོགས་ པས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ། སྒྲིབ་གཉིས་བག་ཆགས་དང་བཅས་པ་སྤངས་པས་རང་དོན་ཕུན་ སུམ་ཚོགས་པས་དགྲ་བཅོམ་པ། ཕུན་ཚོགས་དེ་གཉིས་ཐོབ་བྱེད་ཀྱི་ལམ་ཐུགས་སུ་ཆུད་པས་ ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱི་མངོན་རྟོགས་ཡིན་ནོ། །བཤད་པ་དེ་རྣམས་ འགྲེལ་ཆེན་གྱིའོ། །སྒྲ་སྦྱོར་བམ

【現代漢語翻譯】 ཞེས་སྦྱར་རོ། །（這樣說。）རྟགས་དགོད་དང་ཁྱབ་སྒྲུབ་ཏུ་མཛད་པ་ལ་ནི་འབྲེལ་བ་མེད་དོ། །（對於立宗和周遍成立，是沒有關聯的。） ༈ དེ་ཉིད་ལུང་གིས་རྒྱས་པར་སྒྲུབ་པ།（下面以教證廣為成立。） གཉིས་པ་ལ་ལུང་དྲང་། དེའི་དོན་བསྡུས་ཏེ་བསྟན་པ་གཉིས་ལས། དང་པོ་ལ་གསུམ།（第二，引用教證，以及略說其義，分為兩部分。第一部分有三點。） ཡུམ་བར་མ། བསྡུས་པ། རྒྱས་པའི་ལུང་གིས་བསྒྲུབ་པའོ། །（中品般若，略品般若，廣品般若以教證成立。）དང་པོ་ལ། བསྟན་བཤད་དོ། །（第一，是開示和解釋。） དང་པོ་ནི། མཁྱེན་གསུམ་ཆོས་ཅན། འཕགས་བཞིའི་མངོན་རྟོགས་བསྡུས་ཏེ་རྒྱུ་མཚན་འདི་ལྟར་རམ་གང་ཕྱིར་ན་དེ་བསྡུས་པར་བདུད་བཞི་ལས་རྒྱལ་བའི་ཡུམ་ཚིག་བར་མ་ཉི་ཁྲི་ལྔ་སྟོང་(སྒོམ་རྩེའི་སྤང་བྱ་རྟོག་པ་ཐ་མ་དགུའི་དང་པོ་གསུམ་གྱི་མདོ་ཡིན་)པ་ལས་དོན་མཐུན་དུ་བཤད་པས་སོ། །（第一，三智（mkhyen gsum）之法，是四聖（'phags bzhi）現觀的概括，理由是，為何如此概括？因為在戰勝四魔（bdud bzhi）的中品般若二萬五千頌（是修定所斷除的最後九種分別唸的前三種的經）中，對此作了義同的解釋。） ཇི་ལྟར་བཤད་ན། སུ་བྷུ་ཏི་ཞེས་པ་རབ་འབྱོར་རམ་ལེགས་འབྱོར་ཏེ། བརྒྱད་སྟོང་པར་གནས་བརྟན་རབ་འབྱོར་ཞེས་པར་འགྲེལ་ཆེན་དུ་ལྷ་དང་བཅས་པའི་འཇིག་རྟེན་དུ་མཆོད་པ་ལ་སོགས་པས་མཐུ་དང་བརྩོན་པ་ཐོབ་པའི་ཕྱིར་གནས་བརྟན་ནོ། །（如何解釋呢？須菩提（Subhuti）意為善現或妙現，在八千頌中，稱『住持善現』，大疏中解釋為，因在包括天神在內的世間中，通過供養等獲得力量和精進，故為住持。 ） ཉོན་མོངས་པ་མེད་པ་རྣམས་ཀྱི་ནང་ནས་མཛེས་ཤིང་མཆོག་ཏུ་གྱུར་པའི་སེམས་ཀྱི་འབྱོར་བ་གང་ལ་ཡོད་པ་དེ་ནི་རབ་འབྱོར་རོ། །ཞེས་སུའི་སྒྲ་རབ་བམ་མཛེས་པའམ་མཆོག་ཏུ་བཤད་པའོ། །（在無煩惱者中，誰擁有美麗和殊勝的心之財富，他就是善現。』這樣解釋了『須』的含義為善或美麗或殊勝。） ཟླ་ཟེར་དུའང་གནས་བརྟན་ནི་མཆོད་པའི་དོན། དགྲ་བཅོམ་ཉོན་མོངས་མེད་པར་གནས་པ་རྣམས་ཀྱི་མཆོག་གི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་སོ། །（在《月光經》中也說，住持是供養之義，因為是阿羅漢安住于無煩惱者的殊勝者。） འོན་ཀྱང་དུས་ཕྱིས་དོན་དེ་ལྟར་ཡིན་གྱི་འདི་ནི་དང་པོ་ཉིད་ནས་བཏགས་པའི་མིང་ཡིན་ཏེ། གང་པོ་ལ་སོགས་ཀྱི་རྟོགས་བརྗོད་བརྒྱ་བར། སྔོན་སངས་རྒྱས་འོད་བསྲུང་གི་དགེ་སློང་ཆོས་སྨྲ་བར་གྱུར་ཏེ་སློབ་མ་སློབ་མི་སློབ་ལྔ་བརྒྱ་ཙམ་ཡོད་དེ།（然而，後來意義是這樣，但這是最初就起的名字，在《賢愚經》等一百本傳記中說，過去在佛陀迦葉波（Buddha Kashyapa）時，有一位比丘說法，有五百左右的弟子，包括有學和無學。） རེ་ཞིག་སྡང་སེམས་ཀྱིས་སྦྲུལ་གདུག་པ་རྣམས་ཞེས་བརྗོད་པས་སྐྱེ་བ་ལྔ་བརྒྱར་ཀླུར་སྐྱེས་ཤིང་མཁའ་ལྡིང་གིས་ཟས་མཐར་ཤཱཀ་ཐུབ་ཀྱི་ཉན་ཐོས་མཐོང་བས་དད་བཞིན་དུ་ཤི་ནས་མཉན་ཡོད་ཀྱི་དེད་དཔོན་འབྱོར་པའི་བུར་(རལ་གྲི་འབྱོར་པོ་ཟེར་)སྐྱེས་ནས་མིང་འདོགས་པ་ན་ཕ་འབྱོར་པ་ཡིན་ཞིང་སྔར་བུ་མེད་པས་ད་རབ་ཏུ་འབྱོར་འདུག་པས་རབ་འབྱོར་ཞེས་ཐོགས་ཞེས་བཏགས་པར་བཤད་དོ། །（有一次，他懷著嗔恨心說『毒蛇們』，因此五百世轉生為龍，迦樓羅（Garuda）吃它們。後來他見到了釋迦牟尼佛（Shakyamuni Buddha）的聲聞弟子，生起信心而死，轉生為舍衛城（Shravasti）一位富裕商人的兒子（名叫刀財富），起名字時，因為父親富有，而且以前沒有兒子，現在非常富裕，所以取名為善現。） རབ་འབྱོར་ཞེས་བོས་ནས། གཞི་ཐམས་ཅད་ཤེས་པ་ཉིད་ནི་གང་ཟག་ཉན་ཐོས་དང་རང་སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱི་མངོན་རྟོགས་ཡིན་ནོ། །（稱作善現之後，一切種智（sarvākārajñatā）是聲聞和獨覺的現觀。） ལམ་ཤེས་པ་ཉིད་ནི་གང་ཟག་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱི་མངོན་རྟོགས་ཡིན་ནོ། །（道智（mārgajñatā）是菩薩的現觀。） རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་ནི། གང་ཟག་ཆོས་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པར་སྟོན་པས་གཞན་དོན་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ། སྒྲིབ་གཉིས་བག་ཆགས་དང་བཅས་པ་སྤངས་པས་རང་དོན་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པས་དགྲ་བཅོམ་པ། ཕུན་ཚོགས་དེ་གཉིས་ཐོབ་བྱེད་ཀྱི་ལམ་ཐུགས་སུ་ཆུད་པས་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱི་མངོན་རྟོགས་ཡིན་ནོ། །（一切相智（sarvākārajñatā）是如來（Tathāgata）的現觀，因為他如實地宣說佛法，圓滿了利他；是阿羅漢（Arhat）的現觀，因為他斷除了二障及其習氣，圓滿了自利；是正等覺佛（Samyaksaṃbuddha）的現觀，因為他通達了獲得這兩種圓滿的道路。） བཤད་པ་དེ་རྣམས་འགྲེལ་ཆེན་གྱིའོ། །（這些解釋是大疏中的。）སྒྲ་སྦྱོར་བམ（音譯。）

【English Translation】 It is said thus. There is no connection between the establishment of the sign and the pervasion. Next, establishing it extensively with scripture. The second is to cite scripture and briefly explain its meaning, divided into two parts. The first part has three points. The intermediate Mother, the condensed, and the extensive are established by scripture. The first is the teaching and explanation. The first is that the three knowledges (mkhyen gsum) are the subject. The realization of the four noble ones ('phags bzhi) is summarized, and the reason is that it is summarized because it is explained in accordance with the meaning of the intermediate twenty-five thousand verses of the Mother Sutra (which is the sutra of the first three of the last nine conceptualizations to be abandoned in meditation) that overcomes the four maras (bdud bzhi). How is it explained? Subhuti means 'Good Presence' or 'Excellent Presence'. In the Eight Thousand Verse Sutra, it is explained in the great commentary that 'Sthavira Subhuti' is Sthavira because he obtained power and diligence through offerings, etc., in the world including the gods. 'Whoever has the wealth of a beautiful and supreme mind among those without afflictions is Subhuti.' Thus, the sound 'Su' is explained as good, beautiful, or supreme. In the Moonlight Sutra, Sthavira means offering, because he is the supreme of those who abide in freedom from afflictions. However, the meaning is like that later, but this is a name given from the beginning. In the hundred stories of the Wise and Foolish Sutra, etc., it is said that in the past, when the Buddha Kashyapa (Buddha Kashyapa) was a Dharma-speaking monk, he had about five hundred disciples, including those who were learning and those who were not. Once, he said 'the venomous snakes' with hatred, so he was born as a dragon for five hundred lifetimes, and Garuda (Garuda) ate them. Later, he saw the Shravakas of Shakyamuni Buddha (Shakyamuni Buddha), died with faith, and was born as the son of a wealthy merchant in Shravasti (Shravasti) (named Sword Wealth). When he was named, because his father was wealthy and had no son before, he was now very wealthy, so he was named Good Presence. After calling him Good Presence, the knowledge of all bases (sarvākārajñatā) is the realization of the Shravakas and Pratyekabuddhas. The knowledge of the path (mārgajñatā) is the realization of the Bodhisattvas. The knowledge of all aspects (sarvākārajñatā) is the realization of the Tathagatas (Tathāgata), because they perfectly benefit others by teaching the Dharma without distortion; it is the realization of the Arhats (Arhat), because they have abandoned the two obscurations and their imprints, and have perfected their own benefit; it is the realization of the Samyaksaṃbuddhas (Samyaksaṃbuddha), because they have understood the path to attain these two perfections. These explanations are from the Great Commentary. Transliteration.

་གཉིས་སུ། ཏ་ཐཱ་ནི་དེ་བཞིན། ག་ཏཱ་ནི་གཤེགས་པའམ་ཕྱིན་ པའམ་མཁྱེན་པའམ་གསུངས་པ་ལ་བྱ་སྟེ། ཚིག་གི་དོན་ནི། སྤྱིར་སྔོན་གྱི་སངས་རྒྱས་རྣམས་ ཇི་ལྟར་གཤེགས་ཤིང་ཕྱིན་པ་དང་། ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རང་བཞིན་དེ་བཞིན་ཉིད་མཁྱེན་ཅིང་ གསུངས་པ་ལ་ཡང་བྱ་སྟེ་ཞེས་དང་། ཨ་ར་ཧད། ལྷ་མི་ཀུན་གྱིས་མཆོད་པར་འོས་པས་མཆོད་ འོས་ཞེས་ཀྱང་བྱ་སྟེ། འདིར་ནི་ཉོན་མོངས་པའི་དགྲ་བཅོམ་པས་ན་དགྲ་བཅོམ་པ་ཞེས་ གདགས་ཞེས་དང་། སཾ་མྱཀ་སཾ་བུདྡྷ་ཞེས་པ། སྤྱིར་ན་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ངོ་བོ་ཉིད་མ་ནོར་ བར་ཐུགས་སུ་ཆུད་ཅིང་མངོན་པར་བྱང་ཆུབ་པའི་མཚན་ཏེ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་ རྒྱས་ཞེས་བྱ་ཞེས་སོ། ། གཉིས་པ་ལ་གསུམ་ལས། དང་པོ་གཞི་ཤེས་ཀྱིས་ཉན་རང་གི་མངོན་རྟོགས་བསྡུས་ ཚུལ་ནི། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཞེས་བོས་ནས། གཞི་ཐམས་ཅད་འཚལ་བ་སྟེ། ཤེས་པ་ཉིད་རྒྱུ་ མཚན་ཅིའི་སླད་དུ་ཉན་ཐོས་དང་རང་སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱི་མངོན་རྟོགས་ལགས། ཞེས་ཞུས་ པའི་ལན་ནི། རབ་འབྱོར་ཐམས་ཅད་ཅེས་བྱ་བ་ནི་སྐབས་འདིར་གཟུགས་སོགས་ཕྱི་དང་ མིག་སོགས་ནང་གི་སྐྱེ་མཆེད་ཀྱི་ཆོས་རྣམས་ཇི་སྙེད་པ་འདི་ཙམ་ཡིན་ལ། མདོ་གཞན་དུའང་། བྲམ་ཟེ་ཐམས་ཅད་ཅེས་བྱ་བ་ནི་སྐྱེ་མཆེད་བཅུ་གཉིས་ཇི་སྙེད་པ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་གསུངས་ སོ། །མཛོད་འགྲེལ་དུ་དྲངས་(དབྱིག་གཉེན་)སོ། །གཞི་ཕྱི་ནང་གི་སྐྱེ་མཆེད་དེ་དག་ཀྱང་ཉན་ཐོས་ དང་རང་སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱིས་མཉམ་བཞག་ཏུ་རིམ་པ་ལྟར་གང་ཟག་དང་བདག་ཕྱེད་དང་ 1-76 གཉིས་ཀྱིས་སྟོང་པར་ཤེས་ཤིང་རྗེས་ཐོབ་ཏུ་དེ་དག་གི་ངོ་བོ་ཅི་རིགས་པར་ཤེས་པའི་མཚན་ འཛིན་གྱི་བློ་ཞིག་གཞི་ཤེས་ཡིན་གྱི། ཐེག་པ་གསུམ་གྱི་ལམ་ཐམས་ཅད་བདེན་པའི་སྐྱེ་མེད་ དམ་ལམ་གསུམ་ཇི་བཞིན་ཤེས་པ་ཉིད་ཀྱི་སྒོ་ནས་ཀྱང་ཤེས་པ་མིན་པས་ལམ་ཤེས་མ་ཡིན་ ལ། རྣམ་པ་རྫས་རིགས་མ་ལུས་པ་ཐམས་ཅད་མངོན་གསུམ་དུ་མཁྱེན་པའང་མ་ཡིན་པས་ རྣམ་མཁྱེན་མིན་ནོ། །ཀྱང་ཡང་ནི་ཕན་ཚུན་བསྡུ་བའི་ཚིག་གོ །ཡང་ན། ཐེག་པ་གསུམ་གྱི་ ལམ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་ཀྱང་ངེས་པར་འབྱུང་བ་མ་ཡིན་པས་ལམ་ཤེས་མིན། ཇི་ལྟ་ཇི་སྙེད་པའི་ རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་ཡང་མཁྱེན་པ་མ་ཡིན་པས་རྣམ་མཁྱེན་མིན་ཞེས་སྦྱར་རོ། །ཉན་ཐོས་ དང་རང་སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱི་མངོན་རྟོགས་ནི་ཆོས་ཅན། གཞི་ཐམས་ཅད་ཤེས་པ་ཉིད་ཅེས་ བྱའོ། །མཁྱེན་གསུམ་གྱི་ཡ་གྱལ་གང་ཞིག ལམ་ཤེས་རྣམ་མཁྱེན་གང་ཡང་མིན་པ་དེའི་ཕྱིར་ རོ། ། གཉིས་པ། ལམ་ཤེས་ཀྱིས་བྱང་སེའི་མངོན་རྟོགས་བསྡུས་ཚུལ་ནི། བཅོམ་ལྡན་འདས་ རྒྱུ་མཚན་ཅིའི་སླད་དུ་ལམ་གྱི་རྣམ་པ་འཚལ་བ་ཉིད་ནི། གང་ཟག་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ རྣམས་ཀྱི་མངོན་རྟོགས་ལགས། ལན་ནི། རབ་འབྱོར་ཞེས་བོས་ནས། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ རྣམས་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱིས་

【現代漢語翻譯】 二者中，如來（Tathā，梵文）是『如是』的意思，去（Gatā，梵文）是『已逝』、『已行』、『已知』或『已說』的意思。詞義是：總的來說，以前的諸佛如何逝去和行進，以及如實地了知和宣說一切法的自性。阿羅漢（Arahat，梵文），是天人和人類都應供養的，因此也稱為『應供』。在這裡，因為斷除了煩惱之敵，所以稱為『阿羅漢』。正等覺（Saṃmyaksaṃbuddha，梵文）的意思是：總的來說，不錯亂地證悟和現證一切法的自性，是圓滿正等覺的名稱。 第二部分分為三點。第一點，以基智涵蓋聲聞和獨覺的現觀：世尊（Bhagavan）呼喚后說：『了知一切基（dharman）的智慧，是何因緣成為聲聞和獨覺的現觀呢？』回答是：『善現（Subhuti），一切』在這裡指的是色等外境和眼等內境的諸法。在其他經中也說：『一切婆羅門』指的是十二處。』這是引自《俱舍論》的解釋（世親）。內外之基的諸處，聲聞和獨覺在入定時次第地以人我和法我二者空性而了知，在出定時以各自的自性而了知的分別念，就是基智。而不是以三乘道的一切真如生滅或如實了知三道的方式來了解，因此不是道智。也不是現量地了知一切事物的自性，因此不是一切種智。『也』是互相包含的詞。或者說，不是以三乘道的一切來決定出離，因此不是道智。也不是以如是如是的各種方式來了解，因此不是一切種智。聲聞和獨覺的現觀，就是了知一切基的智慧。是三智中的哪一個呢？既不是道智也不是一切種智。 第二點，以道智涵蓋菩薩的現觀：世尊，是何因緣了知道的體性，成為菩薩的現觀呢？回答是：善現，菩薩們，你們...

【English Translation】 Among the two, Tathā (Sanskrit) means 'thusness,' and Gatā (Sanskrit) means 'gone,' 'proceeded,' 'known,' or 'spoken.' The meaning of the words is: generally, how the Buddhas of the past departed and proceeded, and also truly knowing and proclaiming the nature of all dharmas. Arahat (Sanskrit), is worthy of being offered to by gods and humans, and is therefore also called 'worthy of offering.' Here, because he has conquered the enemy of afflictions, he is called 'Arahat.' Saṃmyaksaṃbuddha (Sanskrit) means: generally, unerringly realizing and directly perceiving the nature of all dharmas, is the name of the perfectly complete Buddha. The second part is divided into three points. The first point, using the base wisdom to encompass the direct realization of the Hearers and Solitary Realizers: The Blessed One (Bhagavan) called out and said: 'The wisdom that knows all bases (dharman), for what reason does it become the direct realization of the Hearers and Solitary Realizers?' The answer is: 'Subhuti, all' here refers to as many dharmas as there are external objects such as form, etc., and internal objects such as eyes, etc. In other sutras it is also said: 'All Brahmins' refers to as many as there are twelve sources. ' This is quoted from the explanation of the Abhidharmakośa (Vasubandhu). Those sources of the internal and external bases, the Hearers and Solitary Realizers know in meditative equipoise, in sequence, by the emptiness of both the person and the self of phenomena, and in post-meditation, the discriminating mind that knows them by their respective natures, is the base wisdom. It is not understood by the way of the arising and ceasing of all suchness of the three vehicles or by truly knowing the three paths, therefore it is not the path wisdom. Nor is it directly knowing all the natures of things, therefore it is not the all-knowing wisdom. 'Also' is a word of mutual inclusion. Or rather, it is not necessarily liberated by all the paths of the three vehicles, therefore it is not the path wisdom. Nor is it known in all such and such ways, therefore it is not the all-knowing wisdom. The direct realization of the Hearers and Solitary Realizers is called the wisdom that knows all bases. Which of the three wisdoms is it? It is neither the path wisdom nor the all-knowing wisdom. The second point, using the path wisdom to encompass the direct realization of Bodhisattvas: Blessed One, for what reason is knowing the nature of the path the direct realization of individuals, Bodhisattvas? The answer is: Subhuti, Bodhisattvas, you...

ནི་མཚན་མར་གཟུང་སྟེ་བསྒོམ་ན་ཉན་ཐོས་ཀྱི་ལམ་དུ་འགྱུར་བ་ གང་ཟག་གི་བདག་མེད་རྟོགས་པ་གང་ཡིན་པ་དང་། འཛིན་པའི་མཚན་མར་གཟུང་སྟེ་བསྒོམ་ ན་རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ལམ་དུ་འགྱུར་བ་ཕྱི་གཟུང་བ་བདེན་མེད་རྟོགས་པ་གང་ཡིན་པ་དང་། ཆོས་ཐམས་ཅད་བདེན་མེད་དུ་རྟོགས་པ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ལམ་གང་ཡིན་པའི་ལམ་ཐམས་ཅད་ དེ། གང་ཟག་གི་བདག་མེད་རྟོགས་པ་བདག་ཕྱེད་གཉིས་མེད་རྟོགས། བདག་མཐའ་དག་ མེད་རྟོགས་ཀྱི་ལམ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རིགས་རྒྱུད་ལ་བསྐྱེད་པར་བྱ་ཞིང་། ལམ་དེ་ཐམས་ཅད་ མཉམ་བཞག་ཏུ་རང་བཞིན་མེད་པར་དང་རྗེས་ཐོབ་ཏུ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པར་ 1-77 ཤེས་པར་བྱའོ། །ལམ་གསུམ་པོ་དེ་དག་གི་སྤངས་རྟོགས་ཀྱི་རིགས་ཀྱང་ཡོངས་སུ་རྫོགས་ པར་བྱ་ཞིང་། ལམ་གསུམ་པོ་དེ་དག་གི་ལམ་གྱི་བྱ་བ་སྒྲིབ་པ་སྤོང་བ་དང་སེམས་ཅན་སྨིན་པ་ ཡང་བྱ་དགོས་ཏེ། མཁའ་ཁྱབ་སེམས་ཅན་འཁོར་བ་ལས་སྒྲོལ་བར་བཞེད་པའི་སློབ་ལམ་པ་ ཡིན་པས་སོ། །དེ་ཡང་ཉན་རང་གི་སྤངས་རྟོགས་དང་པོར་རྫོགས་གསུངས་ཏེ། ས་དང་པོ་ཡན་ དུ་ཉོན་མོངས་སྤང་བྱ་མེད་པར་འགྱུར་ཏེ། ཉན་རང་དགྲ་བཅོམ་གྱི་སྤངས་བ་དེར་རྫོགས་པས་ སོ། །ཁྱབ་པ་ཡོད་དེ། ཐེག་དམན་དགྲ་བཅོམ་གྱིས་ཉོན་སྒྲིབ་སྤངས་བར་ཐེག་པ་ཆེ་ཆུང་ཀུན་ ལས་བཤད་པས་སོ། །སྤྱོད་འཇུག་ཏུ། ཉོན་མོངས་སྤངས་ཀྱང་དེ་དག་ལ། །ཞེས་དང་། རྣམ་ འགྲེལ་དུ་ཡང་། ཉོན་མོངས་མེད་དང་ཞེས་དང་། སྤེལ་མར་བསྟོད་པར། བསེ་རུའི་རྭ་དང་ འདྲ་གང་དང་། །གང་ཡང་ཁྱོད་ཀྱི་རྗེས་འགྲོ་སློབ། །གྲོལ་བ་ཙམ་དུ་ཁྱོད་དང་མཚུངས། །རྨད་ བྱུང་ཡོན་ཏན་ཚོགས་ཀྱིས་མིན། །ཞེས་སོ། །མདོར། དགྲ་བཅོམ་པ། ཟག་པ་ཟད་པ། ཞེས་ སོགས་ཏེ་ལུང་མཐའ་ཡས་སོ། །རྒྱུན་དུ་ཞུགས་པ་དང་རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བར་གྱི་ཤེས་པ་ དང་སྤོང་བ་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་མི་སྐྱེ་བའི་ཆོས་ལ་བཟོད་པ་ཐོབ་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ བཟོད་པ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་མདོར་གསུངས་ཤིང་། ཨཱརྱས། བཟོད་པ་གང་ཡིན་ཞེ་ན། སྡུག་ བསྔལ་ལ་ཆོས་ཤེས་པའི་བཟོད་པའོ། །ཞེས་སོ། །གནོད་འཇོམས་སུ། མི་སྐྱེ་བའི་བཟོད་པ་ ས་བརྒྱད་པ་ལ་བཤད་ནས་དེར་རྫོགས་གསུངས་ཏེ། དད་རྗེས་འབྲང་ནས་རང་བསྡུས་སངས་ རྒྱས་ཀྱི་བར་གྱི་ཤེས་པ་དང་སྤོང་བ་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་མི་སྐྱེ་བའི་ཆོས་ ལ་བཟོད་པ་ཐོབ་པའི་བཟོད་པ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་བྱ་བ་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ཤེས་རབ་ ཀྱི་ཆེ་བ་བསྟན་པ་སྟེ། ཉན་ཐོས་དང་རང་སངས་རྒྱས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་དགྲ་བཅོམ་པའི་ལམ་ གྱི་འབྲས་བུའི་ཤེས་པ་དང་ཉོན་མོངས་པ་ཐམས་ཅད་སྤངས་པ་རྣམས་ཀྱི། ས་བརྒྱད་པ་ལ་ ཞུགས་པ་མི་སྐྱེ་བའི་ཆོས་ལ་བཟོད་པ་ཙམ་ཉིད་ཀྱིས་མཐར་གཏུགས་པར་འགྱུར་ཏེ། དེ་དག་ 1-78 གི་ཤེས་པ་དང་སྤོང་བ་ནི་བཟོད་པ་དེ་ལས་ལྷག

【現代漢語翻譯】 如果將它執為相來修習，就會變成聲聞乘之道，即證悟補特伽羅無我。如果將外境執為相來修習，就會變成獨覺乘之道，即證悟外境所執的無實有。證悟一切法無實有，就是成佛之道。所有這些道，證悟補特伽羅無我，就是證悟一半的無我，證悟完全的無我。所有這些道的種姓都應生起，並且要知道所有這些道在入定時是無自性的，在後得位時是如實不顛倒的。 這三種道的斷證功德也應圓滿，這三種道的道的行為，斷除障礙和成熟有情也必須做，因為是想要從輪迴中解脫遍佈虛空有情的學道者。而且，聲聞和獨覺的斷證最初是圓滿的，因為在初地之前，沒有煩惱需要斷除，因為聲聞和獨覺阿羅漢的斷除在那裡是圓滿的。這是周遍的，因為大小乘都說小乘阿羅漢斷除了煩惱障。在《入行論》中說：『煩惱雖已斷，然于彼等。』在《釋量論》中也說：『無煩惱。』在《贊應贊》中說：『如犀牛角，唯一而行者，及隨汝學者，唯解脫與汝，相等非功德，稀有功德聚。』總之，阿羅漢，漏盡者等等，有無量的教證。 入流果到獨覺之間的智慧和斷除，就是獲得無生法忍的菩薩的忍。經中簡略地說。聖者說：『什麼是忍？就是于苦有法智忍。』《損減論》中說：『無生忍在八地宣說，並在那裡圓滿。』從信隨行到自攝佛之間的智慧和斷除，就是菩薩獲得無生法忍的忍。』這顯示了菩薩智慧的偉大，因為所有聲聞和獨覺的阿羅漢道的果位的智慧和斷除所有煩惱，都不及入八地的僅僅獲得無生法忍，因為他們的智慧和斷除不如那個忍。

【English Translation】 If one cultivates it by grasping at characteristics, it becomes the path of the Hearers, which is the realization of the selflessness of the individual. If one cultivates it by grasping at the characteristics of external objects, it becomes the path of the Solitary Realizers, which is the realization of the non-existence of what is grasped externally. Realizing that all phenomena are without inherent existence is the path of the Buddhas. All these paths, realizing the selflessness of the individual, is realizing half of selflessness, realizing complete selflessness. The lineage of all these paths should be generated, and all these paths should be known to be without inherent existence in meditative equipoise and without error in the subsequent attainment. The qualities of abandonment and realization of these three paths should also be perfected, and the activities of the path of these three paths, abandoning obscurations and maturing sentient beings, must also be done, because they are students on the path who wish to liberate sentient beings who pervade space from samsara. Moreover, the abandonment and realization of Hearers and Solitary Realizers are said to be perfected first, because before the first ground, there are no afflictions to be abandoned, because the abandonment of Hearers and Solitary Realizer Arhats is perfected there. This is pervasive, because both the Great and Small Vehicles say that the Arhats of the Lesser Vehicle have abandoned the afflictive obscurations. In the 'Guide to the Bodhisattva's Way of Life' it says, 'Although afflictions have been abandoned, yet for them.' And in the 'Pramanavarttika' it also says, 'Without afflictions.' In the 'Praise to the Interdependent' it says, 'Like the horn of a rhinoceros, one who goes alone, and those who follow you, are equal to you only in liberation, not in the collection of wondrous qualities.' In short, Arhat, Exhausted Defilements, etc., there are countless scriptures. The wisdom and abandonment between the Stream Enterer and the Solitary Realizer is the patience of the Bodhisattva who has attained tolerance of the unborn dharma. The sutra says briefly. The Noble One says, 'What is patience? It is the patience of knowing the dharma in suffering.' In the 'Destruction of Harm' it says, 'The unborn patience is taught on the eighth ground and is perfected there.' The wisdom and abandonment between the Faith Follower and the Self-Collected Buddha is the patience of the Bodhisattva who has attained tolerance of the unborn dharma.' This shows the greatness of the Bodhisattva's wisdom, because the wisdom of the fruit of the path of all Hearer and Solitary Realizer Arhats and the abandonment of all afflictions, does not reach the end with just the tolerance of the unborn dharma of entering the eighth ground, because their wisdom and abandonment is not greater than that tolerance.

་པ་མེད་དོ། །དེ་ཕན་ཆད་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་ དཔའ་རྣམས་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་ཉོན་མོངས་པ་མེད་དོ། །ཞེས་བཤད་པས། རྫོགས་པའི་ དོན་ས་བརྒྱད་པར་ཐོབ་པའི་སྤངས་རྟོགས་དེ་བས་ལྷག་པ་ཉན་རང་དགྲ་བཅོམ་ལ་མེད་ཀྱི་ དེར་དེའི་སྤངས་རྟོགས་ཀྱི་རིགས་རྫོགས་པའམ་དེ་ཐོབ་པས་དེ་དག་གི་སྤངས་རྟོགས་ཀྱི་དོན་ མཐར་ཕྱིན་པ་ཙམ་ལ་དེ་སྐད་ཟེར་རོ། །དེས་ན་ཨཱརྱའི་ལྟར་མི་ལེགས་ཀྱི་གནོད་འཇོམས་ ལྟར་ཤིན་ཏུ་ལེགས་སོ། །ཨཱརྱ་ལྟར་ན་ས་དང་པོ་ཡན་དུ་ཉོན་མོངས་སྤང་རྒྱུ་མེད་པར་འགྱུར་ པའི་སྐྱོན་འོང་བར་སྣང་ངོ་། །འོད་ཟེར་མགོན་པོ་ནི་རྟོགས་པ་ས་དང་པོར་རྫོགས། སྤངས་པ་ ས་བརྒྱད་པར་རྫོགས་ཞེས་སོ། །རལ་གྲི་ནི། རྟོགས་པ་ས་དང་པོ་དང་སྤངས་པ་ས་བཅུ་པར་ འདུས་ཟེར་རོ། །ཟླ་གྲགས་ནི། རང་སངས་རྒྱས་རྣམས་ཐུབ་དབང་དབྱངས་སྐྱེས་བཅས། ། རྫོགས་པའི་བྱང་སེམས་དང་པོ་ལ་གནས་པས། །བསོད་ནམས་དབང་གིས་ཐུལ་ཞིང་རྣམ་ པར་འཕེལ། །རིང་དུ་སོང་བར་དེ་ནི་བློས་ཀྱང་ལྷག །ཅེས་ས་བདུན་པ་མ་ཐོབ་བར་དུ་རྟོགས་ པས་ཟིལ་གྱིས་གནོན་མི་ནུས་གསུངས་སོ། །ཐེག་ཆེན་སློབ་པའི་སྤངས་རྟོགས་ཀྱི་ངོ་བོ་ཙམ་ ཅི་རིགས་པ་ས་དང་པོར་རྫོགས་ཤིང་མ་ལུས་པ་རྒྱུན་མཐར་རྫོགས་གསུངས་(བུ་སྟོན་རིན་པོ་ཆེ་) སོ། །ཞིང་སྡུད་ཚིག་གོ །བྱང་སེམས་(ཆུ་མིག་)སམ། ལམ་གསུམ་པོ་དེ་དག་གིས་ཡང་དག་པའི་ མཐའ་ཆོས་ཉིད་དྲི་བྲལ་གྱི་འགོག་པ་མཐར་ཐུག་མངོན་སུམ་དུ་ནི་མི་བྱའོ། །གཏན་ནས་མི་ བྱའམ་ཞེ་ན། དམིགས་བསལ་སྟོན་པ་ནི་གཞན་དོན་བརླབས་ཅན་སྒྲུབ་པའི་སྨོན་ལམ་ཡོངས་ སུ་རྫོགས་པར་མ་བྱས་པ་དང་། ཇི་ལྟར་རྨ་དང་ཟས་ལ་དེ་དག་གི ། གཟག་དང་སྤྱད་དུ་རུང་བ་ སྨིན་འདོད་ལྟར། །དེ་བཞིན་རྟེན་འདིར་ཕྱོགས་གཉིས་ཞི་བ་དང་། །ཡོངས་སུ་སྤྱད་ལ་སྨིན་ པ་ཉིད་དུ་བསྟན། །ཞེས་པ་ལྟར། གདུལ་བྱའི་སེམས་ཅན་རྣམས་སྒྲིབ་པ་ཅི་རིགས་སྤོང་རུང་ དང་གཉེན་པོ་སྐྱེ་རུང་དུ་བྱས་པ་ནི་ཡོངས་སུ་སྨིན་པ་ཡིན་དེ་ལྟར་མ་བྱས་པ་དང་། རང་འཚང་ 1-79 རྒྱ་བའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྣོད་བཅུད་ཀྱི་ཞིང་ཡོངས་སུ་མ་སྦྱངས་པར་མི་བྱ་ཞེས་དངོས་སུ་བསྟན་ པས་རྫོགས་སྨིན་སྦྱངས་ནས་བྱ་ཞེས་འཕངས་སོ། །ཞིང་སྦྱོང་བ་ནི། གང་དུ་སངས་རྒྱས་ན་ ཞིང་དེའི་སེམས་ཅན་མཐའ་ཡས་པས་མངོན་མཐོ་ངེས་ལེགས་ཐོབ་པར་བྱེད་ནུས་པའི་སྣོད་ བཅུད་ཅན་ཞིག་ལ་ཟེར་གྱི། དག་པའི་ཞིང་ཁོ་ནར་བྱས་པ་མི་དགོས་ཏེ་གཞན་དུ་མ་དག་པའི་ ཞིང་མེད་པར་འགྱུར་རོ། །དག་པའི་ཞིང་ལ་ཡང་ཐེག་དམན་དང་བུད་མེད་ཀྱི་མིང་ཡང་མི་ གྲག་པ་འཇམ་དཔལ་གྱི་ཞིང་ལྟ་བུ་དང་། ཉན་ཐོས་ཡོད་ཅིང་བུད་མེད་ཀྱི་དངོས་པོ་མེད་པ་ བདེ་བ་ཅན་ལྟ་བུ་དང་། བུད་མེད་ཡོད་པ་མངོན་དགའ་ལྟ་བུའོ། །(དོན་ཐོབ་འདི་མན་ཨཱརྱ་འགྲེལ་ཆེན་ དུ་ཡ

【現代漢語翻譯】 此後，菩薩們在一切方面都沒有煩惱。』如是說，圓滿的意義是，在第八地獲得的斷證，比聲聞、緣覺、阿羅漢更多，因為在那裡，他們的斷證的種類是圓滿的，或者因為獲得了它，所以才說他們的斷證的意義是究竟的。因此，按照阿雅的觀點，不如摧毀不好的損害那樣好。按照阿雅的觀點，似乎會出現這樣的過失，即在第一地之前沒有需要斷除的煩惱。光芒怙主說：『證悟在第一地圓滿，斷除在第八地圓滿。』寶劍說：『證悟在第一地，斷除在第十地聚集。』月稱說：『諸位自生佛與勝者妙音等，安住于圓滿菩薩初地者，以福德力而勝伏且極增長，長久以往彼亦超勝慧。』如是說，在未獲得第七地之前，無法以證悟勝伏。大乘學者的斷證的體性，在第一地圓滿，而沒有遺漏的在相續的最後圓滿（布頓仁波切）如是說。這是總結詞。菩薩（水眼）或者，通過這三種道，不能現量地做到真正的邊，法性離垢的究竟止滅。是否完全不能做呢？爲了顯示差別，沒有完全成辦成辦利他大愿，以及如『如何瘡與食，彼等之瀝與用，如欲成熟然，如是此依處，二品寂滅與，任用而成熟，即顯示。』一樣，使所化眾生能夠捨棄各種各樣的障礙，能夠生起對治，這是完全成熟，如果沒有這樣做，以及沒有完全清凈能夠容納自己成佛的器情世界，就不能做，如是直接顯示，所以說要圓滿、成熟、清凈之後才能做。所謂清凈佛土，是指在哪裡成佛，那裡的無量眾生能夠獲得增上生和決定勝的器情世界，而不是僅僅指清凈剎土，否則就會沒有不清凈的剎土了。清凈剎土也有不聽到小乘和女人的名字的，如文殊菩薩的剎土；有聲聞，沒有女人的實體的，如極樂世界；有女人的，如現喜剎土。（從獲得意義以下是阿雅釋論中有的） Thereafter, Bodhisattvas are without afflictions in all respects.' Thus it is said that the meaning of completion is that the abandonment and realization attained on the eighth ground is greater than that of Hearers, Solitary Realizers, and Arhats, because there the types of their abandonment and realization are complete, or because they have attained it, it is said that the meaning of their abandonment and realization is ultimate. Therefore, according to Arya's view, it is not as good as destroying bad harms. According to Arya's view, it seems that there will be a fault that there are no afflictions to be abandoned before the first ground. The Lord of Rays said: 'Realization is complete on the first ground, and abandonment is complete on the eighth ground.' The Sword said: 'Realization is gathered on the first ground and abandonment on the tenth ground.' Chandrakirti said: 'All Self-Buddhas and the Victorious One, including Yangkyi, abide on the first ground of the perfect Bodhisattva, and are subdued and greatly increased by the power of merit. After a long time, they also surpass wisdom.' Thus it is said that one cannot subdue with realization until one has attained the seventh ground. The nature of the abandonment and realization of Mahayana scholars is complete on the first ground, and without omission, it is complete at the end of the continuum (Buton Rinpoche) Thus it is said. This is a concluding word. Bodhisattva (Chu Mig) Or, through these three paths, one cannot directly accomplish the true end, the ultimate cessation of the Dharma-nature free from defilement. Is it completely impossible to do so? In order to show the difference, one has not completely accomplished the great aspiration to accomplish the benefit of others, and as 'How sores and food, their pus and use, like wanting to ripen, so this support, two qualities of peace and, use and ripen, is shown.' In the same way, making sentient beings able to abandon various kinds of obscurations and able to generate antidotes is complete ripening. If this is not done, and if the vessel and environment that can accommodate one's own enlightenment are not completely purified, one cannot do it. It is directly shown that one must do it after completion, maturation, and purification. The so-called purification of the Buddha-field refers to the vessel and environment where countless sentient beings in that field can attain higher realms and definite goodness when one becomes a Buddha there, and not just a pure land, otherwise there will be no impure lands. In pure lands, there are also those where the names of the Lesser Vehicle and women are not heard, such as the land of Manjushri; there are Hearers, but no female entities, such as Sukhavati; and there are women, such as Abhirati. (From the attainment of meaning onwards, it is found in Arya's commentary)

【English Translation】 Thereafter, Bodhisattvas are without afflictions in all respects.' Thus it is said that the meaning of completion is that the abandonment and realization attained on the eighth ground is greater than that of Hearers, Solitary Realizers, and Arhats, because there the types of their abandonment and realization are complete, or because they have attained it, it is said that the meaning of their abandonment and realization is ultimate. Therefore, according to Arya's view, it is not as good as destroying bad harms. According to Arya's view, it seems that there will be a fault that there are no afflictions to be abandoned before the first ground. The Lord of Rays said: 'Realization is complete on the first ground, and abandonment is complete on the eighth ground.' The Sword said: 'Realization is gathered on the first ground and abandonment on the tenth ground.' Chandrakirti said: 'All Self-Buddhas and the Victorious One, including Yangkyi, abide on the first ground of the perfect Bodhisattva, and are subdued and greatly increased by the power of merit. After a long time, they also surpass wisdom.' Thus it is said that one cannot subdue with realization until one has attained the seventh ground. The nature of the abandonment and realization of Mahayana scholars is complete on the first ground, and without omission, it is complete at the end of the continuum (Buton Rinpoche) Thus it is said. This is a concluding word. Bodhisattva (Chu Mig) Or, through these three paths, one cannot directly accomplish the true end, the ultimate cessation of the Dharma-nature free from defilement. Is it completely impossible to do so? In order to show the difference, one has not completely accomplished the great aspiration to accomplish the benefit of others, and as 'How sores and food, their pus and use, like wanting to ripen, so this support, two qualities of peace and, use and ripen, is shown.' In the same way, making sentient beings able to abandon various kinds of obscurations and able to generate antidotes is complete ripening. If this is not done, and if the vessel and environment that can accommodate one's own enlightenment are not completely purified, one cannot do it. It is directly shown that one must do it after completion, maturation, and purification. The so-called purification of the Buddha-field refers to the vessel and environment where countless sentient beings in that field can attain higher realms and definite goodness when one becomes a Buddha there, and not just a pure land, otherwise there will be no impure lands. In pure lands, there are also those where the names of the Lesser Vehicle and women are not heard, such as the land of Manjushri; there are Hearers, but no female entities, such as Sukhavati; and there are women, such as Abhirati. (From the attainment of meaning onwards, it is found in Arya's commentary)

ོད།)མ་དག་པའི་ཞིང་ལ་ཡང་སྙིགས་མ་ལྔ་དང་ལྡན་མི་ལྡན་གཉིས་ལས་ཕྱི་མ་ན་སེམས་ ཅན་དེ་དག་ཡོངས་སུ་རྒུད་པར་འགྱུར་བ་མེད་དོ་ཞེས་སོ། །འདིར་(འོད་ཟེར་མགོན་པོ་)ཁ་ཅིག་ ཡང་དག་མཐའ་ངོ་བོ་ཉིད་སྐུ་མིན་ཏེ། ཚོགས་མ་རྫོགས་པར་དེ་མངོན་དུ་བྱེད་མི་ནུས་པས་མི་ བྱ་ཞེས་དགག་མི་དགོས། ནུས་ན་དེ་ལས་འཕྲིན་ལས་འབྱུང་བས་མི་དགོས་པས་སོ། །དེས་ན་ དྲི་མ་ཐམས་ཅད་དང་བྲལ་བའི་ཆོས་ཉིད་ཡིན་ཏེ། དེ་དམིགས་བསལ་མ་རྫོགས་པར་མངོན་ དུ་བྱས་ན་མྱང་འདས་ཆད་པའི་མཐར་ལྟུང་ཞེས་ཟེར་རོ། །མི་རིགས་ཏེ་དྲི་མ་ཐམས་ཅད་བྲལ་ བའི་ཆོས་ཉིད་དང་། ངོ་བོ་ཉིད་སྐུ་ལ་ཁྱད་མེད་དེ། རྒྱན་དུ། དེ་བཞིན་ཉིད་དེ་ཐམས་ཅད་ ལ། །ཁྱད་པར་མེད་ཀྱང་དག་གྱུར་པ། །དེ་བཞིན་གཤེགས་ཉིད་དེ་ཡི་ཕྱིར། །ཞེས་སོགས་ མཐའ་ཡས་སོ། །ངོ་བོ་ཉིད་སྐུ་མངོན་དུ་བྱས་ན་ཇི་ལྟར་བྱས་ཡང་རུང་སྟེ་སངས་རྒྱས་པ་ཡིན་ ཞེས་པའི་ལན་དེ་ལེགས་སོ། །ཆད་པའི་ཡང་དག་མཐའ་ཡང་མིན་ཏེ་རྫོགས་སྨིན་སྦྱངས་ཀྱང་ མངོན་དུ་མི་བྱེད་པས་སོ། །དེས་ན་ངོ་བོ་ཉིད་སྐུ་ཡིན་ནོ། །(གཉལ་ཆུ་བུ་སྟོན་)ཁ་ཅིག་ཆོས་ཅན་ཡང་ དག་མཐའ་དང་ཆོས་ཉིད་ཡང་དག་མཐའ་གཉིས་ཏེ་རྟོགས་པ་ཆོས་སྐུ་དང་ངོ་བོ་ཉིད་སྐུ་(བུ་ སྟོན་དངོས་ཆུ་མིག་པའི་དོན་)ཡིན་ཞེས་མདོ་དང་སྦྱོར་བ་ནི། མདོའི་དགོངས་པ་མིན་ཏེ། དེ་བཞིན་ 1-80 གཤེགས་པའི་སྐུ་ནི་ཡང་དག་པའི་མཐས་རབ་ཏུ་ཕྱེ་བར་བལྟ་སྟེ་འདི་ལྟ་སྟེ་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་ རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའོ། །ཞེས་པས། ཆོས་ཅན་ཡང་དག་མཐའ་བསྟན་པར་བཞེད་པ་ནི་མི་འཐད་ དེ། འདིར་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྐུ་ཞེས་པ་དོན་དམ་ངོ་བོ་ཉིད་སྐུ་ཡིན་ལ་དེ་ཡང་དག་ མཐས་ཕྱེ་བ་སྟེ་དེ་ཉིད་ཤེར་ཕྱིན་ཞེས་པ་རང་བཞིན་གྱི་ཤེར་ཕྱིན་ལ་དགོངས་ཀྱི་ཀུན་རྫོབ་པ་ མིན་ནོ། །དེ་ལྟ་མིན་ན། འདུས་བྱས་ཀྱི་རྟོགས་པ་ཆོས་སྐུ་ཆོས་ཅན། དོན་དམ་ཆོས་དབྱིངས་ སོགས་ཡིན་པར་ཐལ། ཡང་དག་མཐའ་མཚན་ཉིད་པ་ཡིན་པས་སོ། །མ་ཁྱབ་ན། དེ་བཞིན་ ཉིད་དང་ཡང་དག་མཐའ། །ཞེས་པ་ནས། ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ནི་རྣམ་གྲངས་སོ། །ཞེས་དབུས་ མཐར་བཤད་ཅིང་རྒྱས་འབྲིང་བསྡུས་པར་ཡང་དེ་རྣམས་རྣམ་གྲངས་སུ་བཤད་ཅིང་། ཐེག་ ཆེན་གྱི་མདོ་ཀུན་ལས་ཀྱང་ངོ་། །འདིར་རྫོགས་སྨིན་མ་སྦྱངས་པར་ཡང་དག་མཐའ་མངོན་དུ་ མི་བྱ་སྟེ་དེ་བྱེད་པ་ལ་ངེས་པར་རྫོགས་སྨིན་སྦྱང་དགོས་པའི་ཕྱིར་ཞེས་པའི་དོན་ཙམ་དུ་མངོན་ ནོ། །(འོད་ཟེར་སོགས་)ཁ་ཅིག་རྫོགས་སྨིན་སྦྱངས་པ་གསུམ་འདིར་དམིགས་བསལ་དུ་འདོད་ པ་ནི་རྣམ་པར་འཁྲུལ་བ་སྟེ། འོ་ན་དེ་གསུམ་སྦྱངས་ན་ཡང་དག་མཐའ་མངོན་དུ་མི་བྱེད་ ཅེས་པར་འགྱུར། ཞེས་སོགས་ངག་ལས་ཤེས་སོ། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱི་མངོན་ རྟོགས་ནི་ཆོས་ཅན། ལམ་གྱི་རྣམ་པ་ཤེས་པ་ཉིད་ཅེས་བ

【現代漢語翻譯】 問：在不凈的剎土中，有五濁具足和不具足兩種情況，哪種情況下眾生不會完全衰敗？ 答：在不具足五濁的情況下，眾生不會完全衰敗。 在此，某些（光芒怙主）認為，不應否定勝義諦自性身，因為在未圓滿資糧之前，無法顯現它。如果能夠顯現，也無需否定，因為會從中產生事業。 因此，它是遠離一切垢染的法性。如果特別在未圓滿資糧之前顯現它，就會墮入斷滅的邊見。這是不合理的，因為遠離一切垢染的法性與自性身沒有差別。如《寶性論》中說：『真如於一切，無有差別然清凈，是故如來即彼性。』等等，經文浩瀚無邊。 無論如何顯現自性身，都是成佛，這個回答是正確的。斷滅的勝義諦也不是，因為即使圓滿、成熟、凈化，也不會顯現。因此，它是自性身。 某些（嘉瓦楚臣）認為，法相勝義諦和法性勝義諦是兩種，即證悟法身和自性身（布頓和楚彌巴的觀點）。這種將經文與修法結合的觀點並非經文的本意。《寶性論》中說：『應觀如來身為勝義諦所顯，即是般若波羅蜜多。』 認為經文顯示的是法相勝義諦是不合理的。因為，此處所說的『如來身』是指勝義諦自性身，它由勝義諦所顯，即指自性般若波羅蜜多，而非世俗諦。如果不是這樣，那麼有為法的證悟法身就成了法相，勝義諦法界等也成了法相，因為勝義諦是具有體相的。如果不是普遍適用的，那麼如《中邊分別論》所說：『真如與勝義，乃至法界是異名。』 在《中邊分別論》的廣、中、略釋中，這些都被解釋為異名。大乘經部中也是如此。此處的意思僅僅是，在未圓滿、成熟、凈化之前，不應顯現勝義諦，因為要顯現它，必須圓滿、成熟、凈化。 某些（光芒等）認為，此處特別強調圓滿、成熟、凈化這三者是錯誤的。如果是這樣，那麼就會變成，即使凈化了這三者，也不顯現勝義諦。這些觀點可以從他們的言論中得知。菩薩的現觀是法相，是通達道之相。

【English Translation】 Q: In an impure realm, are there two situations: being endowed with the five degenerations and not being endowed with them? In which of these two situations will sentient beings not completely decline? A: In the latter case, where they are not endowed with the five degenerations, those sentient beings will not completely decline. Here, some (Ray Protector) say that one should not deny the ultimate reality of the nature body, because it cannot be manifested without completing the accumulations. If it could be manifested, there would be no need to deny it, because activities would arise from it. Therefore, it is the nature of reality that is free from all defilements. If it is manifested especially before the accumulations are completed, one will fall into the extreme of nihilism. This is not reasonable, because there is no difference between the nature of reality that is free from all defilements and the nature body. As it says in the Ornament: 'Suchness is in all, without difference, yet purified. Therefore, the Tathagata is of that nature.' And so on, endlessly. The answer that it is Buddhahood no matter how the nature body is manifested is correct. It is also not the extreme of nihilism, because even if perfected, matured, and purified, it is not manifested. Therefore, it is the nature body. Some (Nyälchu Butön) say that there are two kinds of ultimate reality: the ultimate reality of phenomena and the ultimate reality of the nature of reality, which are the realization of the Dharma body and the nature body (the meaning of Butön and Chumikpa). This combination of sutra and practice is not the intention of the sutra. As it says in the Sutra: 'The body of the Tathagata should be regarded as thoroughly distinguished by the ultimate reality, which is the Perfection of Wisdom.' It is not reasonable to think that the sutra shows the ultimate reality of phenomena. Because here, the 'body of the Tathagata' refers to the ultimate reality of the nature body, which is distinguished by the ultimate reality, that is, the Perfection of Wisdom of its own nature, not the conventional one. If it were not so, then the realization of the Dharma body of compounded phenomena would be a phenomenon, and the ultimate reality of the Dharma realm, etc., would be a phenomenon, because the ultimate reality is characterized by attributes. If it is not universally applicable, then, as it says in the Middle Way: 'Suchness and ultimate reality, and the realm of phenomena are different names.' In the extensive, intermediate, and concise commentaries on the Middle Way, these are all explained as different names. This is also the case in all the sutras of the Great Vehicle. Here, the meaning is merely that the ultimate reality should not be manifested without being perfected, matured, and purified, because to manifest it, it is necessary to be perfected, matured, and purified. Some (light rays, etc.) think that the three, perfection, maturation, and purification, are especially emphasized here, which is a mistake. If that were the case, then it would mean that even if these three are purified, the ultimate reality would not be manifested. These views can be known from their words. The direct realization of the Bodhisattvas is a phenomenon, which is the knowledge of the aspects of the path.

ྱའོ། །རྫོགས་སྨིན་མ་སྦྱངས་པར་ཡང་ དག་པའི་མཐའ་མངོན་དུ་མི་བྱེད་པར་གཞན་དོན་བྱེད་པའི་སློབ་ལམ་ཡིན་པ་དེའི་ཕྱིར་རོ། ། གསུམ་པ་རྣམ་མཁྱེན་གྱིས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་མངོན་རྟོགས་བསྡུས་ཚུལ་ནི། བཅོམ་ལྡན་ འདས་རྒྱུ་མཚན་ཅིའི་སླད་དུ་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད། གང་ཟག་ཕྱིན་(འགྲེལ་ཆེན་དངོས་ )ཅི་མ་ལོག་པའི་ཆོས་ཉིད་ཐུགས་སུ་ཆུད་པས་(འགྲེལ་ཆེན་)སམ། ཇི་ལྟ་བ་ཉིད་སྟོན་པར་(འགྲེལ་ ཆེན་དངོས་)མཛད་པས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ། མཆོད་པར་འོས་(འགྲེལ་ཆེན་)པས་(ཨཱརྱ་)དགྲ་ བཅོམ་པ། ཚོགས་གཉིས་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་མངོན་རྟོགས་ལགས། 1-81 (འགྲེལ་ཆེན་ཏིང་འཛིན་རྒྱལ་བོའི་འགྲེལ་པར་འཇམ་དཔལ་གྲགས་པས་བཤད་སྣང་ངོ་། །)ལན་ནི། རབ་འབྱོར་རྣམ་ པ་ནི་ཁ་དོག་དང་དབྱིབས་(ཆོས་བཤེས་)ཏེ་མེ་(དངོས་)ལྕེ་ཟླུམ་པ་(ཆོས་བཤེས་དངོས་)དང་ཁ་དོག་སྨུག་ པོ་ལ་སོགས་(དངོས་)ཏེ་ངོ་བོ་དང་། མཚོན་པར་བྱེད་པའི་རྟགས་ཏེ་འབྲས་བུ་དུ་(དངོས་)བ་ལྟ་ བུ་འབྲས་བུ་དང་(དོན་)མཚན་མ་སྟེ། རྒྱུ་བུད་ཤིང་ལྟ་བུ་རྒྱུ་སྟེ་ངོ་བོ་འབྲས་བུ་རྒྱུ་གང་གིས་ཆོས་ རྣམས་རབ་ཏུ་བརྗོད་པ་སྟེ་རྟོགས་པར་བྱེད་པར་འགྱུར་བའི་རྣམ་པ་ངོ་བོ་དེ་དག་དང་རྟགས་ འབྲས་བུ་དེ་དག་དང་། མཚན་མ་རྒྱུ་དེ་དག་མ་ལུས་པར་དེ་བཞིན་གཤེགས་པས་མངོན་ སུམ་གྱིས་ཐུགས་སུ་ཆུད་དོ། །ཏེ་ཚིག་ལྷག་མ་ཅན་ནོ། །དེས་ན་དེ་བཞིན་ནས་སངས་རྒྱས་ རྣམས་ཀྱི་མངོན་རྟོགས་ནི་ཆོས་ཅན། རྣམ་མཁྱེན་ཉིད་ཅེས་བྱའོ། །ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རྣམ་ རྟགས་མཚན་མ་ཐམས་ཅད་མངོན་སུམ་གྱིས་མཁྱེན་པའི་ཡེ་ཤེས་མཐར་ཐུག་དེའི་ཕྱིར་རོ། ། རྣམ་རྟགས་མཚན་མ་གསུམ་ལ་རྒྱ་འགྲེལ་རྣམས་ན་མི་འདྲ་བ་མང་སྟེ་རེ་རེ་ཙམ་འོག་ཏུ་ཡང་ བཤད་པར་བྱའོ། ། གཉིས་པ་ནི། གསུམ་ཆོས་ཅན། བཞིའི་མངོན་རྟོགས་བསྡུས་ཏེ་དེར་བར་མ་ལས་བཤད་ པ་དེ་བཞིན་དུ་དོན་ཁྱད་མེད་ཀྱང་ཚིག་མདོར་བསྡུས་པ་བརྒྱད་སྟོང་པ་ལས་ཀྱང་གསུངས་ པས་སོ། །ཇི་སྐད་དུ་ན། ཉན་ཐོས་ཀྱི་ས་ལ་སློབ་པར་འདོད་པས་ཀྱང་ཤེར་ཕྱིན་ལ་བསླབ་ པར་བྱའོ། །སོགས་པ་རང་སངས་རྒྱས་བྱང་སེམས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ས་ལ་སྦྱར་ཏེ་བསླབ་པར་ བྱའོ་ཞེས་སོ། །ས་ནི་མཁྱེན་གསུམ་ལ་སློབ་དཔོན་འཆད་དོ། །ཆོས་རྗེ་འཇམ་གསར་སོགས། ས་ནི་ལམ་དང་འབྲས་བུ། ཤེར་ཕྱིན་ནི་གཞི་ཤེས་སོགས་ཞེས་སོ། ། གསུམ་པ་ནི། གསུམ་གྱིས་བཞིའི་མངོན་རྟོགས་བསྡུས་པར་ཚིག་རྒྱས་པ་འབུམ་ལས་ ཀྱང་གསུངས་སོ། །དེ་ཡང་དོན་རེ་རེ་ལའང་རྣམ་གྲངས་དུ་མ་དང་དོན་ཚན་རེ་རེ་ལའང་ གཟུགས་ནས་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་བར་འགྲེས་རྐྱང་བ་ལ་སོགས་པས་རྒྱ་ཆེར་རོ། ། 1-82 གཉིས་པ་ནི། དོན་དེ་ལྟར་གནས་པ་དེ་ལ་ཞེས་སམ། མཁྱེན་པ་གསུམ་བསྟན་པ་དེ་ ལ་སྟེ་དེའི་ནང་ནས་དང་པོ་ཉན་ར

【現代漢語翻譯】 因此，在未完成成熟和未受訓練的情況下，爲了利益他人而進入學習之路，而不是直接顯現正確的終點。 第三，以全知概括佛陀的證悟方式：世尊，是何原因使您成為一切知者？是因為您領悟了不顛倒的有情（大疏正文）的自性（大疏）嗎？還是因為您示現了事物本來的樣子（大疏正文）而成為如來？是因為您值得供養（大疏）而成為（聖）阿羅漢？這是圓滿二資糧的佛陀的證悟。 (大疏中，寂護的註釋中，似乎文殊名稱已作了解釋。) 答：善現，相是顏色和形狀（法友），如火焰（正文）的圓形（法友正文）和紫色的顏色等（正文），是體性和象徵的標誌，如煙（正文）是果，果和（意義）特徵，如木柴是因，因是體性，果是因，任何事物能被徹底表達，即能被理解的相、體性、標誌、果和特徵、因，如來都如實地完全領悟了。'ཏེ་'是多餘的詞。 因此，如來乃至佛陀的證悟，是有法，應被稱為全知。因為如實知曉一切法的相、標誌和特徵的究竟智慧。 相、標誌和特徵這三者，在印度註釋中有許多不同之處，下面也將逐一解釋。 第二，三法具有四種證悟的概括，就像在那裡從中間解釋的那樣，雖然意義沒有區別，但八千頌中也以簡短的詞語進行了總結。正如所說：『想要在聲聞地學習的人，也應該學習般若波羅蜜多。』等等，將緣覺、菩薩、佛陀之地也包括在內，應該學習。地是指三智，上師會解釋。如法主蔣薩等。 地是指道和果，般若波羅蜜多是指基礎智慧等。 第三，三法以更廣闊的詞語概括了四種證悟，這在十萬頌中也有說明。也就是說，對於每一個意義，都有許多不同的名稱，對於每一個意義單元，都有從色法到全知的單獨或組合的廣泛解釋。 第二，意義是事物存在的狀態，或者是指所顯示的三種智慧，即從其中第一個聲聞

【English Translation】 Therefore, without completing maturation and without being trained, it is for the sake of benefiting others that one enters the path of learning, rather than directly manifesting the correct end. Third, how the Omniscient One summarizes the enlightenment of the Buddha: World-Honored One, for what reason are you the All-Knowing One? Is it because you have comprehended the nature of beings (Great Commentary, direct text) that is not inverted (Great Commentary)? Or is it because you show the nature of things as they are (Great Commentary, direct text) that you are the Thus-Gone One? Is it because you are worthy of offerings (Great Commentary) that you are (Arya) Arhat? This is the enlightenment of the Buddha who has perfectly completed the two accumulations. (In the Great Commentary, in Shantarakshita's commentary, it seems that Manjushri Name has been explained.) Answer: Subhuti, the aspect is color and shape (Dharma friend), such as the roundness of the flame (direct Dharma friend) and the color purple, etc. (direct text), which are the essence and the sign that symbolizes it, such as smoke (direct text) is the fruit, the fruit and (meaning) characteristics, such as firewood is the cause, the cause is the essence, the fruit is the cause, whatever phenomena are thoroughly expressed, that is, the aspect, essence, sign, fruit, and characteristics, cause, that can be understood, all of which the Thus-Gone One has truly and completely comprehended. 'ཏེ་' is a redundant word. Therefore, the enlightenment of the Thus-Gone One and the Buddhas is a phenomenon, and should be called Omniscience. Because of the ultimate wisdom that directly knows all the aspects, signs, and characteristics of all phenomena. There are many differences in the Indian commentaries regarding these three: aspect, sign, and characteristic, and each one will be explained below as well. Second, the three dharmas have a summary of the four enlightenments, just as it is explained from the middle there, although the meaning is no different, it is also summarized in shorter words in the Eight Thousand Verses. As it is said: 'Those who wish to study in the Hearer's Ground should also study the Prajnaparamita.' Etc., the grounds of Solitary Realizers, Bodhisattvas, and Buddhas are also included, and should be studied. Ground refers to the three wisdoms, which the teacher will explain. Such as Dharma Lord Jamsar, etc. Ground refers to the path and the fruit, Prajnaparamita refers to the basic wisdom, etc. Third, the three dharmas summarize the four enlightenments with more extensive words, which is also explained in the Hundred Thousand Verses. That is to say, for each meaning, there are many different names, and for each meaning unit, there are extensive explanations of single or combined aspects from form to omniscience. Second, the meaning is the state in which things exist, or it refers to the three wisdoms that are shown, that is, the first of them, the Hearer

ང་གི་རྒྱུད་ཀྱི་གཞི་ཐམས་ཅད་ཤེས་པ་ཉིད་མི་དམིགས་པ་ གཟུགས་དང་སོགས་པ་ཚོར་སོགས་ཕུང་པོ་ལྔ་སྐྱེ་མཆེད་བཅུ་གཉིས་ཁམས་བཅོ་བརྒྱད་ཀྱི་ ཆོས་ལའོ། །གཞི་ཤེས་དངོས་སྟོན་པའི་སྐབས་ཀྱི་གཟུགས་སོགས་ཞེས་འབྱུང་བ་རྣམས་སུ་ ཕལ་ཆེར་དེ་ལྟར་སྦྱར་རོ། །རྣམ་པ་ནི་མི་རྟག་སྡུག་བསྔལ་ལ་སོགས་བཅུ་དྲུག་གི་རྟེན་ཅན་ ནམ་ཡུལ་ཅན་བྲལ་བའི་འབྲས་བུ་གང་ཟག་གམ་བདག་ཕྱེད་གཉིས་སུ་རྨོངས་པ་སྤངས་པའི་ འབྲས་བུ་ཅན་ཡིན་ནོ། །ལམ་ཤེས་ཉིད་ནི། རང་རྒྱུད་ལྡན་གྱི་བྱང་སེམས་དེ་གདུལ་བྱའི་ དབང་གིས་ཐེག་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་ཏེ་གསུམ་(ཆོས་བཤེས་དངོས་)ཅར་གྱིས་ངེས་པར་འབྱུང་བ་ སྟེ་མྱ་ངན་ལས་འདའ་བའི་ཚུལ་སྟོན་པ་སྟེ། དགེ་སློང་དག་(ཆོས་བཤེས་དངོས་)ང་ལན་སྟོང་དུ་ནི་ ཉན་ཐོས་ཀྱི་མྱ་ངན་ལས་འདའ་བས་མྱ་ངན་ལས་འདས་སོ། །ལན་སྟོང་དུ་ནི་རང་སངས་རྒྱས་ ཀྱི་མྱ་ངན་ལས་འདའ་བས་མྱ་ངན་ལས་འདས་སོ་ཞེས་དང་། ཐེག་པ་བརླབས་པོ་ཆེས་ནི་སྐྲག་ གྱུར་ཅིང་། །འདི་ནི་སེམས་ཅན་དམན་ལ་མོས་རིག་ནས། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་འདི་དག་ ཉན་ཐོས་འགྱུར། །རང་རྒྱལ་བྱང་ཆུབ་པར་ཡང་རབ་ཏུ་སྟོན། །ཞེས་སོ། །དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ནི་གང་ ཟག་ལ་བདག་མེད་པའི་མཐའ་ཞི་བ་ཉིད་དེ། དེ་མངོན་སུམ་དུ་མི་བྱེད་པ་ནི་སྒོམ་པས་སྤང་ བྱའི་ཉོན་མོངས་རྣམས་མི་སྤོང་ཞིང་དེ་མ་སྤངས་ན་མྱ་ངན་ལས་མི་འདའ་སྟེ་སློབ་དཔོན་གྱིས་ ཉན་ཐོས་ཀྱི་ལམ་ནི་བྱང་སེམས་ཀྱིས་ཤེས་བྱ་ཡིན་གྱི་མངོན་སུམ་དུ་བྱ་བ་མིན་པས་སྒོམ་པའི་ ལམ་མ་བསྟན་ནོ། །ཞེས་སྟོན་པར་འགྱུར་རོ། །ཞེས་ཆོས་བཤེས་སོ། །ཡང་ན་དམིགས་པ་ རྒྱུའི་ཐེག་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་རང་རང་གི་སྤང་བྱ་ལས་ངེས་པར་འབྱུང་བ་ལ་དམིགས། རྣམ་ པ་དེ་རང་བཞིན་མེད་པར་ཤེས་ཤིང་ལམ་གྱི་བྱ་བ་བྱེད་ཀྱང་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་མྱང་འདས་མངོན་ དུ་མི་བྱེད་པའི་རྟེན་ཅན་ཞེས་གསུངས་(བུ་སྟོན་རིན་པོ་ཆེ་)ཏེ། འོན་ཀྱང་ཐེག་པ་སྟེ་ལམ་གསུམ་པོ་ 1-83 ཐམས་ཅད་ཀྱིས་རང་རང་གི་སྤང་བྱ་ལས་ངེས་པར་འབྱུང་བས་རང་རང་གི་སྤང་བྱ་ལས་ངེས་ པར་འབྱུང་བྱེད་ཀྱི་ལམ་གསུམ་པོ་ལ་དམིགས་ཤིང་བྱེད་ལས་རྫོགས་སྨིན་མ་སྦྱངས་པར་དེ་ ཁོ་ན་ཉིད་ཡང་དག་མཐའ་མངོན་དུ་མི་བྱེད་པའི་རྟེན་བྱེད་པ་ཅན་བདག་འབྲས་སེམས་ཅན་ འཁོར་དུ་མ་བསྡུས་པ་འཁོར་དུ་སྡུད་ཅིང་ཚོགས་ལམ་བསྐྱེད། སོགས་པས་སྦྱོར་ལམ་བསྐྱེད་ དེ་སྨིན། མཐོང་སྒོམ་བསྐྱེད་དེ་གྲོལ་བར་བྱེད་པ་ཅན་ཡིན་ནོ། །ཡང་ན་ཤེས་རབ་ཀྱིས་ཐེག་ པ་གསུམ་ཅར་གྱི་ལམ་བསྒོམ་ཞིང་ཐབས་ཀྱིས་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ཆད་པའི་མྱང་འདས་མངོན་དུ་མི་ བྱེད་པའི་རྟེན་བྱེད་པ་ཅན་ཞེས་སྦྱར་ཡང་འཚམ་མོ། །སྨིན་གྲོལ་མུ་བཞི་སྟེ། སྦྱོར་ལམ་པ་སྨིན་ གྱི་གྲོལ་བ་མིན། མི་སློབ་པ་གྲོལ་གྱི་སྨིན་པ་མིན། མཐོང་སྒོམ་པ

【現代漢語翻譯】 我的一切傳承之基礎，即是了知無所緣，於色等五蘊、十二處、十八界之法。在開示基礎、了知、實物之時，所說的『色等』，大多應如此理解。相狀，即是具有無常、痛苦等十六種行相之所依，或遠離所緣，斷除對果位補特伽羅或我之二分的愚昧之果。道之了知，即是具有自續之菩薩，依所化眾生之根器，以一切乘，即三乘（法友真實），示現決定生起，即涅槃之相。如經中所說：『諸比丘，我千百次以聲聞之涅槃而涅槃，千百次以獨覺之涅槃而涅槃。』又說：『以大乘而驚恐，此乃因眾生劣慧，此等菩薩轉為聲聞，亦示現獨覺菩提。』 真如，即是補特伽羅無我之寂滅。若不現證此，則不捨棄修道所斷之煩惱，不捨棄則不得涅槃。故論師云：『聲聞之道，菩薩應知，而非現證，故未示修道。』如是宣說。是為法友。又或者，所緣，即一切乘皆緣于從各自所斷中決定生起。相狀，即是了知其無自性，雖行道之事業，然不現證真如涅槃之所依。如（布頓仁波切）所說：『然一切乘，即三道，皆從各自所斷中決定生起，故緣于從各自所斷中決定生起之三道，且在事業圓滿成熟未修習前，不現證真如勝義。』是為能作所依，未攝受有情眷屬者攝受之，生起資糧道等，生起加行道而成熟，生起見道修道而解脫。又或者，以智慧修習三乘之道，以方便不現證斷滅涅槃之所依，如是結合亦可。成熟解脫有四句：加行道者成熟而非解脫，無學者解脫而非成熟，見道修道者...

【English Translation】 The very basis of all my lineages is the knowledge of non-objectification, in relation to the aggregates of form and so on, the twelve sources, and the eighteen elements. In the context of showing the basis of knowledge and reality, the occurrences of 'form and so on' should mostly be understood in this way. The aspect is that which has the support of the sixteen aspects such as impermanence and suffering, or the fruit of being separated from the object, and abandoning the delusion of the individual or self as being half and half. The knowledge of the path is that the Bodhisattva who possesses his own lineage, depending on the capacity of the beings to be tamed, through all vehicles, that is, the three (Dharma friend reality), definitely arises, that is, showing the manner of passing into Nirvana. As it says in the Sutra: 'Oh monks, I have passed into Nirvana a thousand times through the Nirvana of the Hearers, and a thousand times through the Nirvana of the Solitary Buddhas.' And: 'By the Great Vehicle, they become frightened, this is because of the inferior intelligence of sentient beings, these Bodhisattvas turn into Hearers, and also show the enlightenment of the Solitary Realizers.' Suchness is the very pacification of the extreme of the selflessness of the individual. If one does not directly realize this, then one does not abandon the afflictions to be abandoned by meditation, and if one does not abandon them, one does not attain Nirvana. Therefore, the teacher said: 'The path of the Hearers is to be known by the Bodhisattvas, but not to be directly realized, therefore the path of meditation was not shown.' Thus it will be taught. This is Dharma friend. Or, the object is that all vehicles focus on definitely arising from their respective objects to be abandoned. The aspect is that one knows it to be without inherent existence, and although one performs the actions of the path, it is said to be the support of not directly realizing Suchness Nirvana (by Buton Rinpoche): 'However, all vehicles, that is, the three paths, definitely arise from their respective objects to be abandoned, therefore they focus on the three paths that definitely arise from their respective objects to be abandoned, and before the activities are completed and matured and not cultivated, they do not directly realize Suchness Ultimate Truth.' This is the basis for making those who have not gathered a retinue of sentient beings into a retinue, generating the accumulation path and so on, generating the path of joining and maturing, generating the path of seeing and meditating and liberating. Or, one cultivates the path of all three vehicles with wisdom, and with skillful means, one does not directly realize the Nirvana of annihilation, and it is also appropriate to combine it as the basis for doing so. There are four sentences of maturation and liberation: the path of joining is maturation but not liberation, the non-learner is liberation but not maturation, the path of seeing and meditating...

་གཉིས་ཀ དེ་ལས་གཞན་ གཉིས་མིན་ནོ་ཞེས་(བུ་སྟོན་)སོ། །རྣམ་མཁྱེན་ཉིད་ནི་དམིགས་པ་ཆོས་ཐམས་ཅད། རྣམ་པ་ བདེན་པའི་སྐྱེ་བ་མེད་པར་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པའི་རྟེན་ཏེ་ཡུལ་ཅན། འབྲས་བུ་གཉིས་ ལས་གཞན་དོན་རྒྱ་ཆེ་བ་ནམ་མཁའི་ཁམས་ཀྱི་མཐས་གཏུགས་(པ་ནི་མཐའ་མེད་པའོ་ཞེས་གསེར་) པར་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་དུས་རྟག་ཏུ་རྒྱུན་མི་འཆད་པ། ངོ་བོ་གང་(བུ་སྟོན་)ལ་གང་ཕན་ཚུལན་ འབད་མེད་ལྷུན་གྲུབ་ཏུ་འབྱུང་བ་དང་། རང་དོན་ལ་རྟོགས་པའི་ཁྱད་པར་དྲི་མ་ཐམས་ཅད་ དང་བྲལ་བའི་ཡང་དག་པའི་མཐའ་རྟོགས་ཤིང་མངོན་དུ་བྱས་པ་དང་། སྤངས་པ་ཉོན་མོངས་ པའི་བག་ཆགས་ཡང་ཡིན་ཡང་སྲིད་པར་ཉིང་མཚམས་སྦྱོར་བ་ཡང་ཡིན་པས་བག་ཆགས་ ཀྱི་མཚམས་སྦྱོར་བ་སྟེ། སྲིད་པར་སྐྱེ་བྱེད་ཉོན་མོངས་པའི་བག་ཆགས་ཉིད་སྤངས་པའི་ བྲལ་འབྲས་ཅན་ཡིན་ནོ། །བག་ཆགས་ཀྱི་ཞེས་གསེར་ཆོས་གཉིས་ཀར་དུ་སྣང་ངོ་། །སྤངས་ རྟོགས་དེ་དག་མཁྱེན་པ་དེ་དང་དེའི་རང་བཞིན་ཡིན་པས་འབྲས་བུར་མི་འཐད་དོ་ཞེ་ན་སྔ་ཕྱི་ རྒྱུ་འབྲས་སུ་རུང་ངོ་། ། ༈ སྒྲུབས་པ་དེ་ཡི་མཇུག་བསྡུད་བསྟན་པ། གསུམ་པ་ནི། མངོན་རྟོགས་རྒྱན་ནི་ཆོས་ཅན། འཕགས་བཞིའི་མངོན་རྟོགས་རིལ་ 1-84 རྫོགས་པར་བསྟན་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བྱ་བ་འདི་འཐད་པ་ཡིན་ནོ། །གཞི་གཉེན་རྣམ་པ་མཐའ་ དག་བརྗོད་བྱར་བསྡུས་ནས་བསྟན་པས་ནའོ། །ཁྱབ་སྟེ་དེ་གསུམ་གྱིས་མཁྱེན་གསུམ་བསྡུས། མཁྱེན་གསུམ་གྱིས་འཕགས་བཞིའི་མངོན་རྟོགས་ཀུན་བསྡུས་པ་དེ་ལྟ་བས་ནའོ། །རྩོད་ལན་ འདི་སྣང་བ་དང་འགྲེལ་ཆེན་དུ་དགོས་འབྲེལ་གྱི་འོག་ཏུ་བསྟན་ཅིང་འདིར་མཆོད་བརྗོད་ ལས་འཕྲོས་པར་སློབ་དཔོན་ཉིད་ཀྱིས་མཛད་དོ།། ༈ །། ༈ བསྟན་བཅོས་ལ་གཞན་འཇུག་པའི་དོན་དུ་དགོས་འབྲེལ་བཤད་པ། གཉིས་པ་ལ་སྔ་རྩ་འགྲེལ་གསུམ་ལས། ༈ སྔ་འགྲེལ་གྱིས་མཚམས་སྦྱར་བ། དང་པོ་ནི། དགོས་འབྲེལ་གྱི་ངག་གསུངས་ཞེས་ དྲང་ངོ་། །ཏེ་ནི་ལྷག་མ་ཅན་ནོ། །དེའི་བརྗོད་བྱ་གང་ན། བྱམས་པ་རང་གི་བསྟན་བཅོས་རྒྱལ་ བའི་ཡུམ་མངོན་པར་རྟོགས་པའི་རིམ་པ་སྟོན་པ་ཐམས་ཅད་གྱི་མན་ངག་གི་ཚིག་ལེའུར་བྱས་ པ་(འདི་ཡན་ཆོས་བཤེས་དངོས་)འདིའི་བརྗོད་པར་བྱ་བ། རྒྱལ་ཡུམ་མངོན་རྟོགས་ཀྱི་རིམ་པ་སྟོན་པ་ ཐམས་ཅད་དེ་འོག་ཏུ་ཡུམ་རྣམ་པ་གསུམ་ཅར་ཞེས་སྨྲོས་པ་ནི་ཉེ་བར་མཚོན་པའི་དོན་ཙམ་མོ་ ཞེས་ཆོས་བཤེས་ཏེ། འགྲེལ་པའི་སྐབས་སུ་ཡུམ་གྱི་དོན་ལ་བཤད་པས་མངོན་རྟོགས་སྟོན་ པའི་རྒྱལ་ཡུམ་གསུམ་བརྗོད་བྱ་དང་བཅས་པ་འདིའི་བརྗོད་བྱ་དང་། རྒྱན་ལ་བརྟེན་ནས་ ཡུམ་དོན་(ཆོས་བཤེས་དངོས་)ལེགས་པར་རམ་བདེ་(ཆོས་བཤེས་)བླག་ཏུ་རྟོགས་པ་དགོས་པ་དང་། རྟོགས་པ་ལྟར་བསྒྲུབས་པས་(ཆོས་བཤེས་དངོས་)ས་དང་པོ་ནས་མི་(ཆོས་བཤེས་)གནས་པའི་མྱང་ འདས་ཐོབ་པའི་

【現代漢語翻譯】 二者之外，無有其他二者』（布頓）。現觀智本身是所緣，即所有法。相，即無有真實生起，而能現量證悟之所依，即有境。果，除了二利之外，利他之廣大如虛空界之邊際（『無有邊際』，金）。為利益有情，恒常不斷。體性，於何者（布頓）有何利益，互為問答，不費力氣自然成就。自利方面，證悟之差別在於遠離一切垢染，證悟並現證真實之邊際。斷除方面，煩惱之習氣，既是輪迴之因，也是再次受生之因，故為習氣之相續。即斷除能于輪迴中產生之煩惱習氣，具有遠離之果。『習氣之』，于金、法二論中皆有出現。若謂斷證彼等，乃是彼等智慧之自性，故不應為果，則可作為前後因果。 結束此論之闡述： 第三，現觀莊嚴論，就法而言，是圓滿闡述四聖之現觀。此說成立。因其總攝並闡述了基、道、果之所有方面。遍攝，即以彼三攝集三智，以三智攝集四聖之所有現觀。此爭論及答辯，于顯明論及大疏中，皆于必要關聯之下闡述，而此處乃是阿阇黎自於讚頌語中引申而出。 為使他人入于論典，而宣說必要關聯： 第二，於前疏、本論、釋論三者中： 前疏之連結： 第一，宣說必要關聯之語。『即』，具有剩餘之意。其所詮為何？慈氏菩薩自身之論典，即《現觀次第論》，是宣說一切勝者之母，現觀次第之所有訣竅之偈頌（此為法友之真實之語）。此論之所詮，即宣說勝母現觀次第之所有，即下文所言之三類般若母，僅為近似之意，此為法友之語。于釋論之時，因解釋般若母之義，故以現觀莊嚴論為憑藉，勝母三者之所詮，得以良好或輕易地證悟，是為必要。如所證悟般修行，從初地至不住涅槃之獲得。

【English Translation】 Apart from these two, there are no other two' (Buton). The very realization of omniscience is the object, i.e., all dharmas. The aspect is the basis for directly realizing without the arising of truth, i.e., the object-possessor. The result, apart from the two benefits, the vastness of benefiting others reaches the limit of the space realm ('without limit', Gold). For the benefit of sentient beings, it is constant and continuous. The nature, in what (Buton) is there what benefit, answering each other, effortlessly and naturally accomplished. In terms of self-benefit, the difference in realization lies in being free from all defilements, realizing and directly realizing the ultimate truth. In terms of abandonment, the habitual tendencies of afflictions are both the cause of samsara and the cause of rebirth, hence the continuity of habitual tendencies. That is, abandoning the habitual tendencies of afflictions that produce rebirth in samsara has the result of separation. 'Of habitual tendencies', appears in both the Gold and Dharma treatises. If it is said that abandoning and realizing these are the nature of that wisdom, therefore it should not be the result, then it can be regarded as the cause and effect of before and after. Concluding the explanation of this treatise: Third, the Ornament for Clear Realization, in terms of Dharma, is the complete exposition of the clear realizations of the Four Noble Ones. This statement is valid. Because it summarizes and expounds all aspects of the ground, path, and result. All-encompassing, that is, the three wisdoms are encompassed by these three, and all the clear realizations of the Four Noble Ones are encompassed by the three wisdoms. This debate and response are explained in the Manifestation Treatise and the Great Commentary under the context of necessity and connection, while here it is made by the teacher himself, derived from the verses of praise. Explaining the necessity and connection for others to enter the treatise: Second, among the previous commentary, the main text, and the explanation: The connection of the previous commentary: First, the words of necessity and connection are spoken. 'That is', has the meaning of remaining. What is its content? Maitreya's own treatise, the 'Order of Clear Realization', is a verse summarizing all the key points of explaining the order of realization of the Victorious Mother (this is the actual word of Dharma Friend). The content of this treatise is all that explains the order of realization of the Victorious Mother, that is, the three types of Prajnaparamita mentioned below, which is only an approximate meaning, this is the word of Dharma Friend. At the time of the commentary, because the meaning of Prajnaparamita is explained, relying on the Ornament for Clear Realization, the content of the three Victorious Mothers can be well or easily realized, which is necessary. Practicing as realized, from the first bhumi to the attainment of non-abiding nirvana.

བར་(ཆོས་བཤེས་)དགོས་པའི་ཡང་དགོས་པ་དང་། རྗོད་བྱེད་བསྟན་བཅོས་རྒྱུ་ དང་བརྗོད་བྱ་ཡུམ་དོན་རྟོགས་ཤིང་(ཆོས་བཤེས་དོན་ཐོབ་ཀྱི་དངོས་སུ་མེད་)ཐོབ་པའི་དགོས་པ་གཉིས་ འབྲས་བུར་འབྲེལ་བ་ནི་འདིའི་འབྲེལ་བ་སྟེ། དེ་འདྲའི་འབྲེལ་བ་(འདི་ཡན་ཆོས་བཤེས་དངོས་) དེ་ཆེད་དུ་མ་བྱས་ཀྱང་ཤུགས་ཉིད་ཀྱིས་རང་དབང་མེད་པར་འབྲེལ་བས་ན་ཁོང་ན་ཡོད་པ་ སྟེ་དེས་ན་འབྲེལ་བས་ནི་(བསྟན་བཅོས་དགོས་པ་གཉིས་བསྒྲུབ་པའི་)ཐབས་ཡིན་པར་ཡིད་ཆེས་པར་ བྱེད་པའོ་ཞེས་ཆོས་བཤེས་སོ། །ཆོས་བཤེས་ནི་རྗོད་བྱེད་དང་བརྗོད་བྱར་འབྲེལ་བ་ལའང་ 1-85 བཤད་པར་མངོན་ནོ། །གང་གི་དོན་དུ་ན། གཉིས་ཏེ་དགོས་ཉིང་དགོས་སོ། །དང་པོ་ལ་རྣམ་ གཅོད། ཡོངས་གཅོད་གཉིས་ལས། དང་པོ་ནི། སྒྲིབ་གཉིས་ཕལ་ཆེར་བཅོམ་པ་དང་ལྡན་ པས་བཅོམ་ལྡན་འདས་འཕགས་པ་མ་རྒྱལ་བ་ལས་རྒྱལ་བ། ཞེས་པ་ནི་འདིའི་མཚན་མ་ཕམ་ པ་ཞེས་འབྱུང་བའི་དོན་བསྟན་པ་སྟེ་འཁོར་བའི་སེམས་ཅན་རྣམས་དགྲ་གང་ལས་མ་རྒྱལ་ བ་ནི་བདུད་དེ་དེ་ལས་མ་ཕམ་པར་རྒྱལ་ཏེ་བདུད་རྣམས་ཕམ་པར་བྱས་པ་སྟེ། གསེར་དུ་མ་ ཕམ་པ་ཞེས་བསྒྱུར་རོ། །ཏིང་ངེ་འཛིན་རྒྱལ་བོར། མ་ཕམ་བདུད་རྣམས་ཕམ་བྱས་ཁྱོད་སོང་ ཤིག །ཅེས་སོ། །དགེ་བ་ལྷས་བདུད་རྣམས་ཀྱིས་ཕམ་པར་མི་ནུས་པས་ན་མ་ཕམ་པ་སྟེ། ཞེས་ སྤྱོད་འཇུག་འགྲེལ་པར་རོ། །སྲིད་པ་ཐ་མ་པ་རྣམས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཡིན་ལ་སངས་རྒྱས་ མིན། ཉན་རང་དགྲ་བཅོམ་(རད་ཀིར་)སངས་རྒྱས་ཡིན་ལ་བཅོམ་ལྡན་འདས་མིན། སངས་ རྒྱས་གཉིས་ཀ། དེ་ལས་གཞན་གཉིས་ཀ་མིན་ཞེས་ལུང་ལས་བཤད་གསུངས་སོ། །(བུ་སྟོན་རིན་ པོ་ཆེ།)དེ་འདྲའི་བྱམས་པས་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་སྔར་གསུངས་བཞིན་དུ་ཡང་མངོན་པར་རྟོགས་ པའི་རིམ་པ་བསྟན་པ་ལ་དོན་ཏེ་དགོས་པ་ཅི་ཞིག་ཡོད་དེ་མེད་དམ་སྙམ་དུ་སྐྱེ་བོ་བློ་གྲོས་ཏེ་ ཤེས་རབ་དམན་པ་དག་དོགས་པ་བསལ་བའི་ཕྱིར་དུའོ། །དོགས་པའི་རྒྱུ་མཚན་ཅི་ཞེ་ན། སྐྱེ་ བོ་བློ་དམན་པ་དག་དེར་དོགས་པའི་རྒྱུ་མཚན་ཡོད་དེ། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཚིག་རྒྱས་པ་དང་ འབྲིང་དང་མདོར་བསྡུས་པ་ལ་དད་པའམ་དགའ་བའི་སེམས་ཅན་དབང་བོ་རྟུལ་འབྲིང་རྣོ་ གསུམ་ལ་རིམ་པ་བཞིན་དུ་ཆོས་རྒྱས་འབྲིང་བསྡུས་གསུམ་གྱིས་ཕན་འདོགས་པར་བཞེད་ པའི་ཐུགས་རྗེ་ཆེན་པོ་ཅན་ཉིད་ཀྱིས་བདུད་བཞི་ལས་རྒྱལ་བའི་ཡུམ་རྒྱས་འབྲིང་བསྡུས་པ་ དེ་དང་དེ་ལས་མངོན་རྟོགས་བརྒྱད་ཀྱི་རིམ་པ་གཞུང་ཤེར་ཕྱིན་པའི་དོན་མཐའ་དག་གསལ་ བར་མཛད་པ་མ་ཡིན་ནམ་སྟེ་ཡིན་པའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་སོ། ། གཉིས་པ་ནི། དགོས་འབྲེལ་ངག་གི་བསྟན་བྱའི་དོན་ལུས་ཀྱི་དགོས་སོགས་ཆོས་བཞི་ལ་ 1-86 དོན་འགྱུར་བསྐྱེད་པ་སྟེ་བསྟན་བཅོས་ལུས་ལ་དགོས་སོགས་ཆོས་བཞི་ཕལ་ཆེར་ཡོད་སྙམ་ པའི་དོན་འགྱུར་ཐེ་ཚོམ་བསྐྱེད་

【現代漢語翻譯】 此外（佛法導師）是必要的，而且極其必要。論著是能詮，般若經是所詮，理解其意義（實際上沒有獲得佛法導師的意義）是獲得利益的兩個必要條件，與結果相關聯，這就是此處的關聯。即使沒有特意去做這樣的關聯（這以上是真正的佛法導師），也會自然而然地、不由自主地產生關聯，因此它存在於其中。因此，相信關聯是（實現論著的兩個必要條件）的方法，這就是佛法導師。佛法導師顯然也與能詮和所詮之間的關聯有關。 爲了什麼目的呢？有兩個目的：必要和絕對必要。在第一個目的中，有兩種區分：完全區分和徹底區分。第一個是：世尊幾乎摧毀了兩種障礙，超越了所有失敗，因此被稱為『薄伽梵』，超越了失敗者。這表明了此處『不敗』（阿巴拉吉塔，aparajita）的含義，即沒有被輪迴的眾生所戰勝的魔，他戰勝了魔，使魔失敗。它被翻譯為『不敗的金』。《定解寶王經》中說：『不敗者，你已使魔失敗，請離開！』《入行論釋》中說：『善神不能被魔所擊敗，因此是不敗的。』 達到最後有者是薄伽梵，但不是佛。聲聞和獨覺阿羅漢（阿羅漢，arhat）是佛，但不是薄伽梵。佛是兩者，其他兩者都不是，經中如是說。（布頓仁波切）就像慈氏佛一樣，佛陀先前已經說過，爲了顯示證悟的次第，有什麼必要呢？或者說沒有必要嗎？爲了消除智慧低下的人們的疑慮。為什麼會有疑慮呢？因為智慧低下的人們會有疑慮，因為薄伽梵對喜歡廣、中、略三種說法的眾生，根據其根器的鈍、中、利，分別以廣、中、略三種佛法來利益他們，以大悲心戰勝四魔的般若母經，難道沒有闡明廣、中、略三種般若經以及從中產生的八種證悟次第，以及所有般若經的意義嗎？因為這個原因。 第二個是：爲了使與必要相關的語言教義的意義，轉化為身體的必要等四法，即認為論著的身體幾乎具有必要等四法，從而產生意義上的懷疑。

【English Translation】 Furthermore, (a Dharma friend) is necessary, and extremely necessary. The treatise is the expression, and the Prajnaparamita Sutra is the expressed. Understanding its meaning (actually without obtaining the meaning of a Dharma friend) is the two necessities of obtaining benefit, which are related to the result. This is the connection here. Even if such a connection is not made on purpose (this above is the real Dharma friend), it will naturally and involuntarily arise, so it exists within it. Therefore, believing that the connection is the method (to achieve the two necessities of the treatise), that is the Dharma friend. The Dharma friend is clearly also related to the connection between the expression and the expressed. For what purpose? There are two purposes: necessity and absolute necessity. In the first purpose, there are two distinctions: complete distinction and thorough distinction. The first is: the Bhagavan has almost destroyed the two obscurations, surpassing all defeats, therefore called 'Bhagavan', surpassing the defeated. This indicates the meaning of 'Invincible' (阿巴拉吉塔，aparajita) here, that is, the demon that has not been conquered by the sentient beings of samsara, he has conquered the demon, making the demon fail. It is translated as 'Invincible Gold'. In the Samadhiraja Sutra: 'Invincible one, you have defeated the demons, please leave!' The Commentary on the Bodhisattvacaryavatara says: 'Good gods cannot be defeated by demons, therefore they are invincible.' Those who reach the last existence are Bhagavans, but not Buddhas. Sravakas and Pratyekabuddhas Arhats (阿羅漢，arhat) are Buddhas, but not Bhagavans. Buddhas are both, and the other two are neither, as the scriptures say. (Buton Rinchen) Just like Maitreya Buddha, the Buddha has said before, what is the necessity of showing the stages of realization? Or is there no necessity? In order to dispel the doubts of those with low intelligence. Why are there doubts? Because those with low intelligence will have doubts, because the Bhagavan, for sentient beings who like the extensive, medium, and concise teachings, benefits them with the extensive, medium, and concise Dharmas according to their faculties of dull, medium, and sharp, with great compassion, has not the Prajnaparamita Mother Sutra, which has conquered the four maras, clarified the extensive, medium, and concise Prajnaparamita Sutras, as well as the eight stages of realization arising from them, and all the meanings of the Prajnaparamita Sutras? For this reason. The second is: in order to transform the meaning of the linguistic teachings related to necessity into the four dharmas such as the necessity of the body, that is, to generate doubt in the meaning that the body of the treatise almost has the four dharmas such as necessity.

པ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་དུའོ། །དོན་ལ་ཞེས་པ་ལ་ཆོས་བཤེས་སོགས་ (བུ་)ནོར་སྣང་ངོ་། ། གཉིས་པ་ནི། དོན་འགྱུར་ཐེ་ཚོམ་སྐྱེས་པས་རྟོག་ལྡན་བསྟན་བཅོས་ལ་ཐོས་སོགས་ཀྱིས་ འཇུག་པ་དེ་ཉིང་དགོས་ཡིན་པས་དེའི་ལན་ཡན་ལག་གམ་ཐབས་སུའོ། ། ༈ རྩ་བ། གཉིས་པ་ལ། དགོས། བསྡུས། ཚིག་གསུམ་ལས། དང་པོ་ནི། དཔྱོད་པ་པའི་སྟོན་པ་ ཀུ་མཱ་རཱི་ལ་ན་རེ། དགོས་འགྲེལ་ངག་གི་དགོས་པ་ངག་དེ་ལས་ངག་གི་དོན་ལ་སྒྲ་བྱུང་ཚད་ མས་ངེས་པ་སྐྱེས་པ་ཁོ་ན་སྟེ། སྤྱིར་ངག་ཚིག་ཐམས་ཅད་རང་རང་གི་བརྗོད་བྱ་ལ་ངོ་བོ་ཉིད་ ཀྱིས་རང་བཞིན་འབྲེལ་སྟོབས་ཀྱིས་དོན་གོ་བར་བྱེད་ཀྱི་བརྡ་འབྲེལ་ལ་མི་ལྟོས་སོ་ཞེས་ཟེར་ རོ། །དེ་དགག་པ། ངག་དེ་ཆོས་ཅན། ངག་དོན་ལ་སྒྲ་བྱུང་ཚད་མས་ངེས་པ་དངོས་སུ་བསྐྱེད་ པ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། ངག་དོན་དང་བདག་གཅིག་དེ་བྱུང་གི་འབྲེལ་བ་གང་ཡང་མེད་པས་ སོ། །རྟགས་གྲུབ་སྟེ། བདག་གཅིག་ན། མེ་སྒྲ་བརྗོད་ལས་ཁ་ནི་ཅིས་མི་འཚིག །ཅེས་(དུས་ འཁོར་སོགས་)སོགས་དང་། དེ་བྱུང་མེད་དེ། ངག་དོན་དེ་མེད་པར་བརྗོད་འདོད་ལས་སྐྱེ་བས་ སོ། །ཞེས་སོགས་ཚད་མའི་བསྟན་བཅོས་སོགས་ལས་ཤེས་པར་བྱའོ། །མཁས་གྲུབ་ཞི་འཚོ་ ནི། བསྟན་བཅོས་འདི་བརྩམ་བྱ་མིན་ཏེ་དགོས་པ་སོགས་མེད་པའི་ཕྱིར་བྱ་རོག་སོ་རྟོག་གི་ བསྟན་བཅོས་བཞིན་(འབྲེལ་བ་སོགས་མེད་པའི་ཕྱིར་བསྙོན་ཚིག་བཞིན་ཞེས་ས་ལུ་ལྗང་འགྲེལ་དུ་ཀླུས་སོ། །)ཞེས་ བསྟན་བཅོས་རྩོམ་པའི་སྐབས་སམ་བྱ་བ་འགོག་པའི་ལོག་རྟོག་བཟློག་པ་དགོས་འབྲེལ་ ངག་གི་དགོས་པ་ཡིན་ཞེས་གསུངས་པའང་དེ་ཁོ་ན་དགོས་པར་བཞེད་ན་བརྗོད་བྱ་མེད་པར་ འཛིན་པ་སོགས་བཟློག་པའང་དེའི་དགོས་པ་མིན་པར་འགྱུར་བས་དེ་ཡང་དགོས་པར་བཞེད་ དེ་དེ་ལྟར་ཡིན་ནོ། །འདི་དབུ་མ་བདེན་གཉིས་ཀྱི་དཀའ་འགྲེལ་ན་ཡོད་པས་སློབ་དཔོན་དེའི་ 1-87 གཞུང་ན་མེད་གསུངས་པ་ནི་ནོར་(བུ་སྟོན་གསུང་སྒྲོས་)རོ། །བྲམ་ཟེ་བདེ་བྱེད་དགའ་བའི་བཞེད་ པར་གྲགས་ཤིང་ལོཙྪ་བ་ཆེན་པོ་གཞུང་བཀོད་པ་མཛེས་པར་བྱེད་པ་དེའི་དགོས་པར་བཞེད་ དེ། དེས་(ལོཙྪ་བ་)མཛད་པའི་འདིའི་འགྲེལ་བཤད་དུ་དེ་ཁོ་ན་ཡིན་གསུང་པ་སྣང་སྟེ་དེ་མི་ འཐད་དེ། བསྟན་བཅོས་ལ་དགོས་མེད་ཀྱི་ལོག་རྟོག་བཟློག་པའང་དེའི་དགོས་པ་མིན་པར་ འགྱུར་བ་ལས་འདིར་དོན་ཅི་ཞིག་ཡོད་སྙམ་དུ་དོགས་པ་བསལ་ཞེས་སོ། །དེ་ཡང་དགོས་ པར་བཞེད་ན་དེ་ལྟར་ཡིན་ནོ། །སློབ་དཔོན་འདི་དང་ཆོས་མཆོག་སོགས་བསྟན་བཅོས་ལུས་ ལ་ཆོས་བཞི་ཡོད་པར་རམ་བསྟན་བཅོས་དགོས་པ་གཉིས་ཀྱི་རྒྱུར་དོན་འགྱུར་ཐེ་ཚོམ་བསྐྱེད་ པ་དགོས་པར་བཞེད་དེ། དེ་ཡང་དེ་ལྟར་ཡིན་ནོ། །ཛྙཱ་ན་ཤྲཱི་ངེས་པ་སྐྱེས་པ་དགོས་པར་བཞེད་ དེ། དགོས་འབྲེལ་ངག་ལས་བསྟན་བཅོས་ཀྱི་ལུས་ལ་དགོས་སོགས་ཆོས་བཞི

【現代漢語翻譯】 爲了自身之故。（意義上）是指法友等（兒子）的財富顯現。 第二種情況是：由於對意義的轉變產生懷疑，因此通過聽聞等方式進入具有推理的論著，這才是真正的需要，因此將其作為答案的組成部分或方法。 ༈ 根本頌： 第二部分包含需要、總結和詞語三個方面。首先是：論理者（彌曼差派）的導師鳩摩羅梨（Kumārila）說：『需要的解釋是，從語言中產生的需要，僅僅是從該語言中，通過聲現量（Śabda-pramāṇa）對語言的意義產生確定。一般來說，所有的語言詞彙都以其自身的本質，通過自性關聯的力量來理解意義，而不依賴於約定俗成的關聯。』 駁斥：該語言，作為所立宗，並非通過聲現量直接產生對語言意義的確定，因為語言的意義與自身之間沒有任何同一或由此產生的關聯。 理由成立：如果同一，那麼火的聲音在被說出時，為何不燒燬口腔？（如時輪金剛等）等等。沒有由此產生，因為語言的意義是從表達意願中產生的。 等等，這些可以從量論的論著中得知。智者寂護（Śāntarakṣita）說：『這部論著不應被寫作，因為它沒有需要等，就像烏鴉的索取論著一樣（因為沒有關聯等，就像虛假的陳述一樣，如薩盧綠疏（Sālu-ljaṅ-grel）中所說）。』 因此，阻止寫作論著的場合或行為的錯誤觀念，是語言的需要的需要關聯。如果僅僅認為這是唯一的需要，那麼阻止持有無意義等觀念，也將不會是其需要，因此也認為那是需要，事實就是如此。這在《中觀二諦論》（dBu ma bden gnyis）的難題解釋中存在，因此說導師的論著中沒有是錯誤的（布頓的口述）。 據說婆羅門樂作喜（Brahman Anandakara）的觀點，以及大譯師（Lotsawa）使論著的編排變得優美，都認為是其需要。因為譯師（Lotsawa）所著的這部論著的解釋中，也顯現了同樣的觀點，但這並不合理。因為阻止論著沒有需要的錯誤觀念，也不會是其需要，因此消除了『這裡有什麼意義』的疑惑。 如果也認為那是需要，那麼事實就是如此。導師（指法稱）和法勝（Dharmottara）等認為，論著的身體具有四法，或者認為產生對論著需要兩種原因的意義轉變的懷疑是需要的，事實也是如此。 智吉祥（Jñānaśrī）認為產生確定是需要的，因為從需要關聯的語言中，論著的身體具有需要等四法。

【English Translation】 For the sake of itself. (In terms of meaning) it refers to the manifestation of wealth such as Dharma friends (son). The second case is: because doubt arises about the transformation of meaning, therefore entering into treatises with reasoning through hearing, etc., that is the real need, so it is as a part or method of the answer. ༈ Root Text: The second part contains three aspects: need, summary, and words. First is: the teacher of the logician (Mīmāṃsaka), Kumārila, said: 'The explanation of need is that the need arising from language is only the certainty arising from the meaning of the language through sound valid cognition (Śabda-pramāṇa) from that language. In general, all language words understand the meaning by the power of natural connection with their own essence, without relying on conventional connections.' Refutation: That language, as the subject of the proposition, does not directly generate certainty about the meaning of the language through sound valid cognition, because there is no identity or arising from it connection between the meaning of the language and itself. The reason is established: If identical, then why doesn't the sound of fire burn the mouth when spoken? (Such as Kālacakra, etc.). There is no arising from it, because the meaning of the language arises from the intention to express. Etc., these can be known from treatises on valid cognition. The wise Śāntarakṣita said: 'This treatise should not be written, because it has no need, etc., like the treatise of the crow's solicitation (because there is no connection, etc., like a false statement, as said in Sālu-ljaṅ-grel).' Therefore, preventing the wrong notion of the occasion or act of writing a treatise is the need connection of the need of language. If it is only considered that this is the only need, then preventing holding meaningless, etc., notions will also not be its need, therefore it is also considered that that is the need, and that is the way it is. This exists in the difficult explanation of the Madhyamaka Two Truths (dBu ma bden gnyis), therefore saying that it does not exist in the teacher's treatise is wrong (oral tradition of Bu-ston). It is said that the view of the Brahmin Anandakara, and the great translator (Lotsawa) making the arrangement of the treatise beautiful, are considered its need. Because in the explanation of this treatise written by the translator (Lotsawa), the same view also appears, but this is not reasonable. Because preventing the wrong notion of the treatise having no need will also not be its need, therefore eliminating the doubt of 'what meaning is there here'. If that is also considered a need, then that is the way it is. The teacher (Dharmakīrti) and Dharmottara, etc., consider that the body of the treatise has four dharmas, or that generating doubt about the transformation of meaning, which is the cause of the two needs of the treatise, is the need, and that is also the way it is. Jñānaśrī considers that generating certainty is the need, because from the language of need connection, the body of the treatise has four dharmas such as need.

་ཡོད་པར་ ངེས་པའམ་བསྟན་བཅོས་དགོས་པ་གཉིས་ཀྱི་རྒྱུར་ངེས་པ་སྟེ་དེ་ཡང་དབང་རྟུལ་གྱི་དབང་དུ་ བྱས་ན་འཐད་དོ། །དེ་ལྟར་ན་བསྟན་བཅོས་རྩོམ་པའི་སྐབས་སམ་བྱ་བ་འགོག་པ་བཟློག་པ། གཞུང་བཀོད་པ་མཛེས་པ། དབང་རྣོན་ལ་དེ་འདྲའི་དོན་འགྱུར་བསྐྱེད་པ། དབང་རྟུལ་ལ་དེ་ འདྲའི་ངེས་པ་སྐྱེས་པ། བསྟན་བཅོས་ལ་དགོས་མེད་ཀྱི་ལོག་རྟོག་བཟློག་པ། འབྲེལ་མེད་ སོགས་ཀྱི་ལོག་རྟོག་བཟློག་པ། དུལ་ལྷས་སུམ་ཅུ་པའི་འགྲེལ་བཤད་དུ་བཤད་པ་ལྟར་ཉན་ པ་པོ་སྤྲོ་བ་བསྐྱེད་པ་ཐམས་ཅད་དེའི་དགོས་པའམ་(འགྲེལ་ཆེན་སོགས་)བྱ་བའི་འབྲས་བུ་ཡིན་ ལ། དེ་ལས་རྟོག་ལྡན་བསྟན་བཅོས་ལ་ཐོས་སོགས་ཀྱིས་འཇུག་པ་ཉིང་དགོས་སམ་བྱ་བའི་ འབྲས་བུའི་འབྲས་བུ་(འགྲེལ་ཆེན་སོགས་)ཡིན་ནོ། །སྤྲོས་པ་ལྷག་མ་རྣམས་གཞན་ལས་རྟོགས་ པར་བྱ་སྟེ་ཚིག་མངས་སུ་དོགས་པས་འདིར་མ་བཀོད་དོ། ། གཉིས་པ་ནི། དགོས་འབྲེལ་ངག་གིས་བསྟན་བཅོས་ཀྱི་ལུས་ལ་དགོས་སོགས་ཆོས་བཞི་ ཡོད་དོ་ཞེས་སྟོན་ནོ། ། 1-88 གསུམ་པ་ལ། དངོས་སུ་ཟིན་པའི་ཆོས་གསུམ་ཤུགས་ཀྱིས་འཕངས་པའི་ཆོས་གཅིག་ གོ །དང་པོ་ལ་བརྗོད་བྱ། དགོས་པའི་དགོས་པ། དགོས་(ཆོས་བཤེས་ལྟར་རོ། །)པའོ། །དང་པོ་ནི། ཆོས་གང་ཞིག་བསྟན་བཅོས་འདིའི་བརྗོད་བྱ་ཡིན་ཞེ་ན། ལྷ་དང་མི་རྣམས་ཀྱི་སྟོན་པར་གྱུར་ (སྒྲ་སྦྱོར་བམ་གཉིས་དངོས་)པས་སྟོན་པ་སྟེ་དེ་རྣམས་ལ་རྣམ་དག་ལེགས་པའི་(མཚན་བརྗོད་)ལམ་སྟོན་ པ་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་རྒྱས་འབྲིང་བསྡུས་(ཨ་)སོགས་གཞུང་ཤེར་(ཨ་)ཕྱིན་(ཆོས་བཤེས་གོང་དུ་)འདི་ ལས་བཤད་པའི་དོན་(སེང་ཆོས་གཉིས་ཀ་)གང་ཡིན་པ་རྣམ་མཁྱེན་ཉིད་དེ་དེས་སྐབས་དང་པོའི་ དོན་གྱི་གཙོ་(ཨ་བྷ་)བོ་རྣམ་མཁྱེན་ཉིད་བརྒྱད་པའི་དོན་འབྲས་(ཨ་བྷ་)བུ་ཆོས་སྐུ་སྟེ་དེ་གཉིས་ འགྲོད་པར་བྱ་(ཤཱནྟི་ཨ་བྷ་དངོས་)བས་ལམ་(ཨ་)ཡིན་ལ་འདིར་བགྲོད་པར་བྱེད་པས་(ཨ་)ལམ་ནི་ སངས་རྒྱས་(ཨ་)ཀྱི་རྒྱུའི་ལམ་(ཨ་)སྟེ་རྣམ་(ཨ་)མཁྱེན་དུ་ཅི་རིགས་(ཨ་)པར་འདུས་(ཨ་)པ་མངོན་ རྟོགས་(ཨ་)གཞན་(ཨ་)དྲུག་སྟེ་(ཨ་)ཕལ་བའོ། །དེ་ལྟར་(ཨ་)རྒྱུ་དང་འབྲས་(ཨ་)བུའི་བདག་ཉིད་ (ཨ་)ཀྱི་མངོན་རྟོགས་(ཨ་)བརྒྱད་ཀྱི་(ཨ་)ངོ་བོའི་(ཨ་)ལམ་(ཨ་)དེ་བསྟན་བཅོས་འདིའི་བརྗོད་(ཨ་ )བྱའོ། །ཨ་བྷ་ཡ་སྟེ། ཆོས་བཤེས་ལྟར་ན་བརྗོད་བྱ་དེའི་(འགྲེལ་པར་)ཆེ་བ་ནི་བྱང་སེམས་(ཤཱནྟི་) ལས་གཞན་གྱིས་མྱོང་བ་སྟེ་ཁོང་དུ་ཆུད་པ་མ་ཡིན་པ་ཞིག་གོ་ཞེས་རྐང་བ་དང་པོ་གསུམ་གྱིས་ བརྗོད་བྱ་བསྟན་ཏོ་ཞེས་ཏེ་འགྲེལ་པར་ཡང་དེ་སྐད་སྦྱར་རོ། །ཨ་བྷ་ཡ་ནི་དགོས་པ་ལ་ཕྱིར་ སྦྱོར་བར་གསལ་ལོ། ། གཉིས་པ་ནི། ཆོས་བཤེས་ཀྱིས། ཆོས་སྤྱོད་ནས་བློ་དང་ལྡན་པས་རྟོགས་འགྱུར་ཞེས་ པའི་བར་རྐང་པ་གསུམ་གྱིས་ཉིང་དགོས་བསྟན

【現代漢語翻譯】 確定存在或需要論典是兩者原因，這對於鈍根者來說是合適的。如此一來，在創作論典時，阻止或避免錯誤，使結構美觀，使利根者產生相應的理解，使鈍根者產生相應的確定，避免論典中不必要的錯誤觀念，避免不相關的錯誤觀念，以及如寂天在《入菩薩行論》的註釋中所說，使聽者產生歡喜，這些都是論典的必要性或（如《大疏》等）行為的結果。因此，對於有推理能力的論典，通過聽聞等方式進入是根本必要性或行為結果的結果（如《大疏》等）。其餘的細節應從其他地方理解，因為擔心文字過多，所以在此不作詳細說明。 第二，通過語言表達必要性和關聯性，表明論典的體系具有必要性等四種特徵。 第三，直接把握的三種特徵和一個通過暗示表達的特徵。首先是所詮釋的內容、必要性的必要性和必要性（如法友所說）。首先，如果問：什麼法是這部論典所詮釋的內容？那就是成為天人和人類導師的導師，即向他們展示純凈、美好的道路的佛陀，通過廣、中、略（阿）等方式，從般若（阿）波羅蜜多（如法友之前所說）的論典中闡述的意義（僧法和僧伽法兩者），也就是一切智智。因此，第一句的主要內容（阿巴）是一切智智，第八句的結果（阿巴）是法身，這兩者是需要行進的道路（寂天 阿巴 直接）。因此，這裡所行進的道路（阿）是佛陀（阿）的因之道路（阿），即以各種方式（阿）聚集（阿）到一切智智（阿）中的現觀（阿）和其他（阿）六種，即一般的現觀（阿）。因此（阿），作為因和果的自性（阿）的八種現觀（阿）的本質（阿）的道路（阿）就是這部論典所詮釋的內容（阿）。阿巴亞說：如法友所說，所詮釋內容（在註釋中）的偉大之處在於，這是菩薩（寂天）之外的人無法體驗或理解的。因此，前三句經文表明瞭所詮釋的內容，註釋中也是這樣解釋的。阿巴亞顯然是爲了必要性而重新組合的。 第二，法友說：從『行持佛法，有智慧者才能理解』這三句經文表明瞭根本必要性。

【English Translation】 Being certain of existence or needing treatises is the reason for both, which is appropriate for those with dull faculties. Thus, when composing treatises, preventing or averting errors, making the structure beautiful, causing corresponding understanding for those with sharp faculties, causing corresponding certainty for those with dull faculties, averting unnecessary misconceptions in treatises, averting irrelevant misconceptions, and as Shantideva said in the commentary on 'Entering the Bodhisattva's Way of Life', causing joy for the listeners, all of these are the necessity or (such as the 'Great Commentary') the result of the action. Therefore, for treatises with reasoning, entering through hearing and so on is the fundamental necessity or the result of the result of the action (such as the 'Great Commentary'). The remaining details should be understood from elsewhere, as I have not elaborated here for fear of too many words. Secondly, by expressing the necessity and connection through language, it shows that the system of the treatise has four characteristics such as necessity. Thirdly, the three characteristics that are directly grasped and one characteristic that is expressed by implication. First, there is the content to be interpreted, the necessity of necessity, and necessity (as Dharma Friend said). First, if asked: What Dharma is the content interpreted by this treatise? That is the teacher who became the teacher of gods and humans, that is, the Buddha who shows them the pure and good path, through the broad, medium, and concise (A), etc., from the treatise of Prajna (A) Paramita (as Dharma Friend said earlier), the meaning explained (both Sangha Dharma and Sangha Dharma), which is the Omniscient Wisdom. Therefore, the main content of the first sentence (Abha) is the Omniscient Wisdom, and the result of the eighth sentence (Abha) is the Dharmakaya, and these two are the path to be traversed (Shantideva Abha directly). Therefore, the path (A) traversed here is the path of the cause of the Buddha (A), that is, the manifestation (A) and other (A) six realizations (A) gathered (A) in various ways (A) into the Omniscient Wisdom (A), that is, the general realization (A). Thus (A), the path (A) of the essence (A) of the eight manifestations (A) of the nature (A) of cause and effect (A) is the content (A) interpreted by this treatise. Abhaya said: As Dharma Friend said, the greatness of the content to be interpreted (in the commentary) is that it is something that others besides Bodhisattvas (Shantideva) cannot experience or understand. Therefore, the first three verses indicate the content to be interpreted, and the commentary also explains it in this way. Abhaya is clearly recombined for necessity. Secondly, Dharma Friend said: From the three verses 'Practicing the Dharma, those with wisdom will understand' indicates the fundamental necessity.

། བདེ་བླག་ཏུ་ནི་རྟོགས་འགྱུར་བ་ནས་ཡིན་ གྱིས་དགོས་པ་བསྟན་ཞེས་སོ། །དེ་ཡང་མཐོང་པ་སྟེ། མངོན་སུམ་དུ་བྱེད་པར་(སེང་ཨ་བྷ་སོགས་ )འགྱུར་ཞེས་དྲང་ངོ་། །གང་ཞེ་ན། བྱང་སེམས་ལས་གཞན་གྱིས་མྱོང་བ་མ་ཡིན་པ་སངས་ རྒྱས་ཉིད་དོ། །ཐབས་གང་ལས་ན། སེམས་བསྐྱེད་དང་ལྡན་པའི་ཆོས་སྤྱོད་ཕར་ཕྱིན་བཅུའི་ 1-89 བདག་ཉིད་ཀྱི་ཡུམ་མདོའི་དོན་ཏོ། །བདག་ཉིད་ཡང་ཡིན་ལ་མདོ་དོན་ཡང་ཡིན་པས་ཞེས་ སྦྱར་རོ། །ཨ་བྷ་ཡ་ནི་ཆོས་ནི། སེམས་བསྐྱེད་དང་གདམས་ངག་ལ་སོགས་པ་རྣམ་པ་བཅུའི་ ཁོངས་སུ་གཏོགས་པའི་མངོན་རྟོགས་བདུན་དུ་ཕྱེ་བ་དེའི་སྤྱད་པ་སྤྱོད་པ་རྣམས་ཀྱིས་བདེ་ བླག་ཏུ་ཞེས་སོགས་མདོ་རྩོམ་པའི་དགོས་པའོ་ཞེས་སོ། །ཆོས་བཤེས་ཀྱི་འགྲེལ་པར་ཁ་ ཅིག་ཡི་གེ་འབྲི་མཆོད་སྦྱིན་པ་སོགས་བཅུ་སྟེ་བྱམས་པ་ཉིད་ཀྱིས་གསུངས་ཞེས་པ་མི་འཐད་ དེ། སྦྱོར་ལམ་གྱི་སྒྲུབ་པའི་སྤྱོད་པ་ཙམ་གཙོ་བོར་གྱུར་པའི་ཕྱིར་ཐམས་ཅད་དུ་མཆོག་མིན་ པ་དང་སློབ་དཔོན་གྱིས་འགྲེལ་པར་(དངོས་)ཟུར་ཙམ་ཡང་མ་བསྟན་པས་སོ། །ཁ་ཅིག་དགེ་ བ་བཅུ་ལ་འདོད་པའང་མི་འཐད་དེ། སློབ་དཔོན་གྱིས་འདིར་ཟུར་(དངོས་)ཙམ་ཡང་མ་བསྟན་ པས་སོ་ཞེས་ཏེ་སྒྲུབ་བྱེད་ལྟར་སྣང་འབའ་ཞིག་ཏུ་ཟད་དོ། །ཤེར་འབྱུང་གིས་ཀྱང་ཡི་གེ་འབྲི་ མཆོད་སྦྱིན་པ་དང་། ནས་བསྒོམ་པའོ། །ཞེས་བྱ་བ་ཆོས་སྤྱོད་བཅུ་ཡིན་པར་འཆད་པ་ནི་མི་ འཐད་དེ། དེ་ནི་མངོན་པར་རྟོགས་པའི་ཡན་ལག་ཡིན་གྱི་སྦྱིན་སོགས་ནི་མངོན་པར་རྟོགས་ པ་ཉིད་ཀྱིས་མངོན་དུ་བྱེད་སྲིད་པས་སོ། །ཞེས་སོ། །དེ་ཡང་སྒྲུབ་བྱེད་ལྟར་སྣང་སྟེ་ཕྱོགས་སྔ་ མ་ལོངས་སྣང་ངོ་། །དེས་ན་ཚན་པ་དེ་གཉིས་དང་ཕར་ཕྱིན་བཅུ་དང་སེམས་བསྐྱེད་གདམས་ ངག་སོགས་བཅུ་ཆོས་སྤྱོད་བཅུར་དོན་ལ་ཁྱད་མེད་ཅིང་ཐ་སྙད་གྲགས་མ་གྲགས་ལ་བྱས་ན་ ཡི་གེ་འབྲི་སོགས་བཅུ་གྲགས་ཆེ་ཞིང་དོན་ལ་ཤཱནྟི་ལྟར་ཡིན་ནོ། །དེ་འདྲའི་མདོ་དོན་ཐོས་བྱུང་ གི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་རྟོགས་པ་བཞིན་དུ་བསམ་བྱུང་གི་དྲན་པ་ལ་བཞག་སྟེ་སྒོམ་བྱུང་ཤེས་རབ་ ཀྱིས་སྒྲུབ་པ་ལ་བརྟེན་ནས་སོ། །གང་གིས་ན་བློ་དང་ལྡན་པ་བྱང་སེམས་ཀྱིས་ཏེ། བྱང་ཆུབ་ སེམས་དཔའ་སེམས་དཔའ་ཆེ། །བློ་ལྡན་ཉིད་དང་གསལ་བའི་མཆོག །རྒྱལ་སྲས་རྒྱལ་བའི་ གཞི་དང་ནི། །རྒྱལ་བྱེད་རྒྱལ་བའི་མྱུ་གུ་དང་། །རྩལ་ལྡན་དང་ནི་འཕགས་མཆོག་དང་། །དེད་ དཔོན་དང་ནི་གྲགས་མཆོག་དང་། །སྙིང་རྗེ་ཅན་དང་བསོད་ནམས་ཆེ། །དབང་ཕྱུག་དེ་བཞིན་ 1-90 ཆོས་དང་ལྡན། །ཞེས་སོ། །དེ་ཡང་འདི་ལ་ཡོད་པ་དང་མེད་པ་ལས་འདས་པའི་བློ་ཡོད་པས་ ན་བློ་དང་ལྡན་པའོ་ཞེས་དགེ་བ་ལྷས་སོ། །དབུས་མཐའི་འགྲེལ་བཤད་དུ། རང་བཞིན་གྱིས་ ཉན་ཐོས་ལ་སོགས་པའི་རིགས་ཅན་རྣམས་ལས་དབང་བོ་རྣོ་བ་དང་ཤེས་པར་བྱ་

【現代漢語翻譯】 從易於理解的角度來看，需要說明原因。也就是說，顯現出來，變得明顯（如森格阿巴等），這是真實的。這是什麼呢？是菩薩之外無人能體驗到的佛陀本身。通過什麼方法呢？通過具備發心和十度波羅蜜多的法行，這是母經的意義。既是自性又是經義，所以要這樣結合。阿巴亞的法是：發心和訣竅等屬於十種範疇，分為七種現觀，通過這些修行，才能容易地等等，這就是撰寫經文的原因。在法友的註釋中，有些人說寫字、供養、佈施等十種是彌勒菩薩所說，這是不合理的。因為主要在於資糧道的修行，並非一切都是殊勝的，而且阿阇梨在註釋中也沒有（直接）暗示。有些人認為這是十種善行也是不合理的，因為阿阇梨在這裡也沒有（直接）暗示，這只是表面上的論證。獅子賢也說寫字、供養、佈施，乃至禪修，這十種是法行，這也是不合理的。因為這是現觀的支分，而佈施等可以通過現觀本身來實現。也就是說，這只是表面上的論證，與之前的觀點相似。因此，這兩個派別和十度波羅蜜多，以及發心、訣竅等十種法行，在意義上沒有區別，只是在名聲大小上有所不同，寫字等十種更為著名，但在意義上就像寂天一樣。像這樣，通過聽聞而獲得的智慧來理解經文的意義，然後將其置於通過思考而產生的記憶中，依靠通過禪修而產生的智慧來進行修行。通過誰呢？通過具有智慧的菩薩，也就是菩提薩埵、大勇識。具有智慧和光明殊勝，是佛子、成佛之基，是勝者、成佛之苗，具有能力和殊勝，是導師和名聲殊勝，具有慈悲心和巨大福德，自在者同樣具法。也就是說，因為具有超越有無的智慧，所以被稱為具有智慧，這是善天所說。在中邊的解釋中，自性上比聲聞等種姓的人根器更為敏銳，更容易理解。 也就是說，因為具有超越有無的智慧，所以被稱為具有智慧，這是善天所說。在中邊的解釋中，自性上比聲聞等種姓的人根器更為敏銳，更容易理解。

【English Translation】 From the perspective of easy understanding, it is necessary to explain the reason. That is to say, it manifests, becomes obvious (such as Sengge Aba, etc.), this is true. What is it? It is the Buddha himself that no one other than Bodhisattvas can experience. Through what method? Through the Dharma practice with the mind of enlightenment and the ten perfections, this is the meaning of the Mother Sutra. It is both self-nature and the meaning of the Sutra, so it should be combined in this way. Abhaya's Dharma is: the mind of enlightenment and the key instructions, etc., belong to the ten categories, divided into seven kinds of Abhisamaya, through these practices, it can be easy, etc., this is the reason for writing the scriptures. In the commentary of the Dharma friend, some people say that writing, offering, giving, etc., these ten are said by Maitreya Bodhisattva, which is unreasonable. Because it mainly lies in the practice of the path of accumulation, not everything is supreme, and the Acarya did not (directly) imply in the commentary. Some people think that these are the ten good deeds, which is also unreasonable, because the Acarya did not (directly) imply here, this is only a superficial argument. Simhavara also said that writing, offering, giving, and even meditation, these ten are Dharma practices, which is also unreasonable. Because this is a branch of Abhisamaya, and giving, etc., can be realized through Abhisamaya itself. That is to say, this is only a superficial argument, similar to the previous view. Therefore, these two factions and the ten perfections, as well as the mind of enlightenment, key instructions, etc., the ten Dharma practices, there is no difference in meaning, only in the size of fame, writing and other ten are more famous, but in meaning it is like Shantideva. Like this, understand the meaning of the scriptures through the wisdom gained through hearing, and then place it in the memory generated through thinking, and rely on the wisdom generated through meditation to practice. Through whom? Through the Bodhisattva with wisdom, that is, Bodhisattva, Mahasattva. With wisdom and supreme light, is the Buddha's son, the foundation of becoming a Buddha, is the victor, the seed of becoming a Buddha, with ability and supreme, is the guide and supreme fame, with compassion and great merit, the sovereign is also with Dharma. That is to say, because it has the wisdom beyond existence and non-existence, it is called having wisdom, which is said by Devakirti. In the explanation of the Middle Way, those who are naturally more sensitive and easier to understand than those of the Hearer and other lineages. That is to say, because it has the wisdom beyond existence and non-existence, it is called having wisdom, which is said by Devakirti. In the explanation of the Middle Way, those who are naturally more sensitive and easier to understand than those of the Hearer and other lineages.

བ་ཐམས་ ཅད་ཀྱི་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་ལ་ཉེ་བར་རྟོག་པའི་སྐབས་ཡིན་པ་དང་ཆོས་ཟབ་ཅིང་རྒྱ་ཆེ་བ་ལ་ མོས་པས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཉིད་བློ་ལྡན་ཡིན་གྱི་གཞན་ནི་མིན་ནོ་ཞེས་སོ། །བདག་མེད་ གཉིས་ཀ་རྟོགས་པའི་བློ་ལྡན་ཞེས་(བུ་སྟོན་རིན་པོ་ཆེ་)སོ། །གསེར་གླིང་པ་ནི་མདོ་དོན་ནི་མངོན་ རྟོགས་བརྒྱད་དོ། །དེས་ཉེ་བར་མཚོན་པའི་དོན་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དང་། སྦྱིན་སོགས་བཅུའི་ ཆོས་སྤྱོད་ཅེས་སོ། ། གསུམ་པ་ནི། སྔར་བཤད་པའི་བརྗོད་བྱ་མངོན་རྟོགས་བརྒྱད་པོ་དེ་བསྟན་བཅོས་འདི་ ལས་བདེ་བླག་ཏུ་ནི་རྟོགས་པ་ཞེས་བྱ་བ་དེ་བསྟན་བཅོས་འདི་རྩོམ་པའི་དགོས་པ་ཡིན་ནོ། ། ཚིག་མདོར་བསྡུས་པས་ཀྱང་དོན་རྒྱ་ཆེན་པོ་ཚེགས་ཆུང་ངུས་རྟོགས་པ་ནི་བདེ་བླག་ཏུ་རྟོགས་ པའོ། །ཞེས་ཆོས་མཆོག་སོགས་འཆད་དོ། ། གཉིས་པ་ནི། ཕྱིར་རྩོམ་ཞེས་སྦྱར་བའི་ཤུགས་ཀྱིས་བསྟན་བཅོས་འདི་ལས་ཡུམ་དོན་ བདེ་བླག་ཏུ་རྟོགས་ཤིང་དེ་ལས་མཐར་རྣམ་མཁྱེན་ཐོབ་པའི་དགོས་པ་གཉིས་བསྟན་བཅོས་ འདིའི་འབྲས་བུ་དང་བསྟན་བཅོས་འདི་དེའི་རྒྱུར་འབྲེལ་བ་ནི་བསྟན་བཅོས་འདིའི་འབྲེལ་ བའོ་ཞེས་པར་སློབ་དཔོན་དགོངས་སོ། །ཇི་སྐད་དུ། བསྟན་བཅོས་དང་ནི་དགོས་པའི་དོན། ། འབྲེལ་བའི་གཞི་ནི་གཉིས་ལ་གནས། །དེ་བསྟན་འདུས་པ་དེ་ཡི་ཕྱིར། །དགོས་ལས་ལོགས་ ཤིག་མ་བསྟན་ཏོ། །ཞེས་བཤད་དོ། །ཡང་ན་བསྟན་བཅོས་འདི་རྗོད་བྱེད། ཡུམ་གསུམ་ བརྒྱད་དང་བཅས་པ་འདིའི་བརྗོད་བྱར་འབྲེལ་བ་ནི་འདིའི་འབྲེལ་བའོ། །རད་ཀིར་ནི་རྐང་ བ་དང་པོ་གསུམ་ལ་བློ་དང་ལྡན་པས་མཐོང་འགྱུར་གྱིས་དགོས་པ་སྟེ། སྣོད་ལྡན་གྱི་སློབ་ 1-91 མའི་རྒྱུད་ལ་མངོན་རྟོགས་བརྒྱད་རིམ་བཞིན་ངེས་པར་བསྐྱེད་པ་དགོས་པ། ཆོས་སྤྱོད། ཅེས་ སོགས་གཉིས་དང་། བདེ་བླག་རྟོགས་འགྱུར་དགོས་པ་ཡིན། ཞེས་སྦྱར་བས་དགོས་པའི་ དགོས་པ་སྟེ་འབྲས་བུ་སངས་རྒྱས་ཐོབ་པའི་རྒྱུར་ཉམས་སུ་ལེན་པའི་མཚན་ཉིད་དེའོ། །རྣམ་ པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་ནི་སངས་རྒྱས་ཉིད་དེ་ཆོས་ལོངས་སྤྲུལ་བའི་སྐུ་གསུམ་གྱི་བདག་ ཉིད་ཀྱི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་བརྒྱད་པ་ཆོས་སྐུའི་མངོན་རྟོགས་སོ། །ལམ་ནི་དེ་དང་བཅས་ པ་སྟེ་མངོན་རྟོགས་བདུན་ནོ། །དེ་བས་ན་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་ཉིད་ལམ་ནི་བ་ལང་ ཤིང་རྟ་བཞིན་ཏེ་མངོན་རྟོགས་བརྒྱད་ཀྱི་བདག་ཉིད་དོ་ཞེས་སོགས་ཏེ། དེ་ལས་ཤེས་དགོས་ སོ། །སློབ་དཔོན་འདིས་རྣམ་མཁྱེན་ནི་ཆོས་སྐུ་ལ་འཆད་དོ། །ཤཱནྟི་ནི། རྣམ་མཁྱེན་པ་ཉིད་ནི་ སངས་རྒྱས་ཉིད་དེ་དེ་ཡང་སྐྱེས་བུ་དམ་པའོ། །ཞེས་སོ། །ཇི་སྐད་དུ། སྒྲིབ་པ་ཀུན་གྱི་དྲེ་མེད་ པ། །རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་ཉིད་ཐོབ། །རིན་ཆེན་སྣོད་ནི་ཕྱེ་བ་ལྟར། །སངས་རྒྱས་ཉིད་ནི་ ཡང་དག་བསྟན། །ཞེས་པ་(མདོ་རྒྱན་)ལྟར་རོ། །དེ

【現代漢語翻譯】 這是對所有事物進行詳細分析的階段，並且由於對深刻而廣闊的佛法感興趣，菩薩才是真正有智慧的人，而不是其他人。證悟兩種無我的智慧之人。（布頓仁波切）如此說道。金洲大師說，經文的要點是八種現觀。它所象徵的意義是菩提心和佈施等十種行為。 第三點是：正如之前所說的，從這部論典中可以輕鬆地理解這八種現觀，這就是撰寫這部論典的目的。用簡短的文字輕鬆理解深刻的含義，這就是所謂的容易理解。喬莫等人如此解釋。 第二點是：通過『再次撰寫』一詞的暗示，這部論典可以讓人輕鬆理解《母經》的含義，並最終從中獲得一切智智。這兩個目的——這部論典的成果以及這部論典作為其原因——之間的關係就是這部論典的關係。大師如此認為。正如所說：『論典和目的的意義，關係的基礎在於兩者。因此，爲了聚集這些，沒有單獨說明目的。』如此說道。或者，這部論典是能詮，與包含三種《母經》的八事相關聯，這就是它的關係。拉德卡認為，前三句可以通過智慧來理解，因為需要逐步在有資格的弟子的心中產生八種現觀。佛法實踐等等是兩者，容易理解是目的。通過『容易理解』一詞，目的的目的，即獲得佛果的修行特徵，就顯現出來了。一切種智就是佛陀，是法身、報身、化身三身的自性，即第八種法身現觀。道是與之相關的，即七種現觀。因此，一切種智之道就像牛車一樣，是八種現觀的自性。從那裡需要理解。這位大師將一切智智解釋為法身。寂天說：『一切智智就是佛陀，他也是聖人。』正如所說：『去除所有障礙的污垢，獲得一切種智。就像打開珍貴的容器一樣，真實地展示了佛陀。』（《現觀莊嚴論》）如此說道。

【English Translation】 This is the stage of closely examining all aspects of all things, and because of interest in the profound and vast Dharma, the Bodhisattva is the one who is truly wise, not others. The one with the wisdom to realize both selflessnesses. (Buton Rinpoche) said so. Serlingpa said that the main point of the sutra is the eight Abhisamayas (manifestations of realization). The meaning it represents is Bodhicitta (the mind of enlightenment) and the ten practices of Dharma such as generosity. The third point is: As mentioned before, the purpose of writing this treatise is that the eight Abhisamayas mentioned earlier can be easily understood from this treatise. Understanding profound meanings easily with concise words is what is called easy to understand. Chöchok and others explain it this way. The second point is: By the implication of the word 'writing again', this treatise allows one to easily understand the meaning of the 'Mother Sutra', and ultimately attain Omniscience from it. These two purposes—the result of this treatise and this treatise as its cause—the relationship between them is the relationship of this treatise. The master thinks so. As it is said: 'The meaning of the treatise and the purpose, the basis of the relationship lies in both. Therefore, in order to gather these, the purpose is not stated separately.' So it is said. Alternatively, this treatise is the expresser, and its relationship to the expressed, which includes the three 'Mother Sutras' and the eight topics, is its relationship. Radrakir says that the first three lines can be understood with wisdom, because it is necessary to gradually generate the eight Abhisamayas in the minds of qualified disciples. Dharma practice etc. are both, and easy understanding is the purpose. By the word 'easy to understand', the purpose of the purpose, that is, the characteristic of practicing as the cause of attaining Buddhahood, is revealed. Sarvākārajñatā (all-knowingness) is Buddhahood, the nature of the three bodies of Dharmakāya, Sambhogakāya, and Nirmāṇakāya, which is the eighth Dharmakāya Abhisamaya. The path is related to it, that is, the seven Abhisamayas. Therefore, the path of Sarvākārajñatā is like a bullock cart, the nature of the eight Abhisamayas. It is necessary to understand from there. This master explains Sarvākārajñatā as Dharmakāya. Śānti says: 'Sarvākārajñatā is Buddhahood, and he is also a holy person.' As it is said: 'Removing the dirt of all obscurations, attaining Sarvākārajñatā. Just like opening a precious container, truly showing the Buddha.' (Abhisamayalankara) So it is said.

་ཇི་ལྟར་ལམ་དུ་འགྱུར། བཙལ་བར་བྱ་བས་ ལམ་ཡིན་གྱི་ཚོལ་བར་བྱེད་པས་ལམ་ནི་མིན་ནོ། །སྟོན་པས་མདོ་འདི་ལས་བཤད་པ་གང་ བྱང་སེམས་ལས་གཞན་གྱིས་མྱོང་བ་མིན་པ་སྟེ་མ་རྟོགས་པའི་དོན་བློ་ལྡན་བྱང་སེམས་མཐོང་ བ་ནི། མངོན་དུ་བྱེད་པ་སྟེ་ཐོབ་པ་མངོན་སུམ་དུ་བྱེད་པ་སྟེ་བསྟན་བཅོས་འདི་ལས་གསལ་ བར་ཤེས་ཞེས་དགོངས་སོ། །འདིས་ནི་རྩོམ་པའི་གཙོ་བོའི་དགོས་པ་བསྟན་ཏོ་ཞེས་བསྟན་ བཅོས་འདི་ལ་བརྟེན་ནས་རྣམ་མཁྱེན་སངས་རྒྱས་ཐོབ་པ་གསལ་བོར་ཤེས་པས་འདི་ལས་ དེ་ཐོབ་པ་གཙོ་བོའི་དགོས་པའོ་ཞེས་པའོ། །མདོ་འདིའི་དོན་བསྟན་བཅོས་འདི་ལས་གཟུང་ སྟེ། དྲན་པ་ལ་བཞག་ནས། ཆོས་ནི་འདིར་མདོ་ཉིད་དོ། །སྤྱོད་པ་ནི་རྣམ་པ་བཅུ་སྟེ། ཡི་གེ་ འབྲི་མཆོད་སྦྱིན་པ་དང་། །ཉན་དང་ཀློག་དང་ལེན་པ་དང་། །འཆད་དང་ཁ་ཏོན་བྱེད་པ་དང་། ། དེ་སེམས་པ་དང་བསྒོམ་པ་དང་། །སྤྱོད་པ་དེ་བཅུའི་བདག་ཉིད་ནི། །བསོད་ནམས་ཕུང་པོ་ 1-92 དཔག་ཏུ་མེད། །ཅེས་བཤད་པའོ། །དེ་བདེ་བླག་ཏུ་ནི་རྟོགས་འགྱུར་བ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་རྗེས་སུ་ སྒྲུབས་ཤིག་པའོ། །དེ་རྩོམ་པའི་དགོས་པ་གཙོ་བོ་མ་ཡིན་པའོ། །ཞེས་ཏེ། བསྟན་བཅོས་ལ་ བརྟེན་ནས་མདོ་དོན་རྟོགས་ཤིང་དྲན་པ་ལ་བཞག་ནས་ཆོས་སྤྱོད་བཅུས་བདེ་བར་སྒྲུབས་ པའམ་སྒྲུབ་པ་དགོས་པ་ཕལ་བ་ཡིན་ཟེར་བའོ། ། ༈ འགྲེལ་པ། གསུམ་པ་ལ། བརྗོད་བྱ། འབྲེལ་བ། ཉིང་དགོས། དགོས་(ཆོས་བཤེས་དངོས་)པའོ། །དང་པོ་ ནི། བསྟན་ཞེས་དྲང་ངོ་། །གང་ན། སྐབས་དང་པོའི་བརྗོད་བྱ་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ ཉིད་ནི་སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱིས་ཐུགས་སུ་ཆུད་པས་མཐོང་བའི་ཆོས་ལ་བདེ་བར་གནས་པའི་ ལམ་དང་དེ་སྔ་མ་སངས་རྒྱས་ཕྱི་མར་བགྲོད་པའི་ལམ་ཡིན་ནོ། །སྟེ་ནི་ལྷག་མ་ཅན་ནོ། །དེ་ བསྟན་བཅོས་ཀྱི་བརྗོད་བྱར་དངོས་སུ་བསྟན་པ་ནི་མངོན་པར་རྟོགས་པ་གཞན་བདུན་པོ་ ཐམས་ཅད་བསྟན་བཅོས་ཀྱི་བརྗོད་བྱར་ཉེ་བར་མཚོན་པའམ་སྟོན་པ་ལྷུར་ལེན་པ་སྟེ་གཙོར་ བྱེད་པའམ་བྱས་པ་ཡིན་ནོ། །དཔེར་ན་རྒྱལ་བོ་གཤེགས་སོ་བྱས་ན་དཔུང་ཚོགས་བཞི་འགྲོ་ བར་འཕངས་པ་ལྟ་བུའོ་སྙམ་དུ་དགོངས་སོ། །ཁ་(བུ་)ཅིག་གིས་གཞན་དུ་བཤད་དོ། །དེས་ན་ མངོན་རྟོགས་བརྒྱད་པོ་དེའོ། །གང་གིས་ན། བདུད་བཞི་བཅོམ་པ་དང་ལྡན་ཅིང་འཇིག་རྟེན་ ལས་འདས་པ་སྟེ་བཅོམ་པའི་ཚུལ་ནི། ལན་མི་ལོན་པར་བསྟོད་པ་ལས། །ཁྱོད་ཀྱིས་དང་པོར་ ལྷ་ཡི་བུའི། །བདུད་ཀྱི་མེ་ཏོག་རྒྱལ་མཚན་བསྙལ། །དེ་ནས་ཉོན་མོངས་བདུད་ཀྱི་ནི། །ང་ རྒྱལ་རྒྱལ་མཚན་མཐོན་པོ་གཏིབ། །ཁྱོད་ཀྱིས་བྱང་ཆུབ་མ་ཐོབ་པར། །འདོད་ཁམས་དབང་ ཕྱུག་ལས་རྒྱལ་ཏེ། །བྱང་ཆུབ་བར་ཆད་མེད་ལམ་ལ། །སྲིད་གསུམ་(ཁམས་གསུམ་ཞེས་ཆོས་བཤེས་) དབང་ཕྱུག་ལས་རྒྱལ་ལོ། །ཞེས་པ་ལྟར། སྲོད་ལ་ལྷའི་བུའི་བ

【現代漢語翻譯】 『如何成為道路？』通過尋找成為道路，而不是通過尋找者成為道路。世尊在經中說，菩薩才能體驗，他人無法體驗，即未證悟之義。有智慧的菩薩所見，即顯現，即獲得，即親證。從這部論典中可以清楚地瞭解。這表明了作者的主要目的，即依靠這部論典，可以清楚地瞭解獲得一切智智佛果，因此，從此論典獲得佛果是主要目的。此經的意義從此論典中獲取，置於憶念之中。法即是此經本身。行持則有十種：書寫、供養、佈施，聽聞、讀誦、受持，講說、諷誦，思維、禪修。這十種行持的自性，是無量無邊的功德聚。』如是說。『輕易地就能證悟』，意思是努力修行。這不是寫作的主要目的。』也就是說，依靠論典來理解經義，置於憶念之中，並通過十種法行輕鬆地修行，或者說修行是次要的目的。 解釋： 第三部分包括：所詮釋的內容、關聯、必要性、目的（法友）。第一部分是：『教』，如實宣說。在哪裡宣說呢？在第一部分所詮釋的內容中，一切智智是諸佛所證悟的，是安住于見法的道路，也是從先前的佛到後來的佛所走的道路。『即』是包含其他意義。因此，論典所詮釋的直接內容是，其他七種現觀都是論典所詮釋的近似內容，或者說是主要闡述的內容。例如，如果說『國王駕崩了』，就好像四軍都出動了一樣。有人這樣認為。也有人以其他方式解釋。因此，這八種現觀，憑藉著降伏四魔，超越世間，降伏的方式是：在不迴應讚頌的情況下讚頌：『您首先擊敗了天子魔的花箭旗幟，然後擊潰了煩惱魔的高傲旗幟。在您未證得菩提之前，您已戰勝了欲界自在天，在無有菩提障礙的道路上，您已戰勝了三有（三界）的自在天。』如是說。夜晚，天子魔的……

【English Translation】 'How does one become the path?' By seeking, one becomes the path, not by the seeker becoming the path. The Blessed One said in the sutra that what only Bodhisattvas can experience, which others cannot, is the meaning of non-realization. What a wise Bodhisattva sees is manifestation, which is attainment, which is direct realization. This can be clearly understood from this treatise. This indicates the main purpose of the author, which is that by relying on this treatise, one can clearly understand the attainment of the Omniscient Buddhahood. Therefore, attaining Buddhahood from this treatise is the main purpose. The meaning of this sutra is taken from this treatise, placed in remembrance. The Dharma is this sutra itself. The practice consists of ten aspects: writing, offering, giving, listening, reading, receiving, teaching, reciting, contemplating, and meditating. The nature of these ten practices is an immeasurable accumulation of merit.' Thus it is said. 'It will be easily realized,' meaning to strive in practice. This is not the main purpose of writing. That is to say, relying on the treatise to understand the meaning of the sutra, placing it in remembrance, and easily practicing through the ten Dharma practices, or that practice is a secondary purpose. Commentary: The third part includes: what is to be expressed, the connection, the necessity, and the purpose (Dharma friend). The first part is: 'Teaching,' speaking truthfully. Where is it taught? In the content expressed in the first part, Omniscience is what all Buddhas have realized, it is the path of abiding in the Dharma of seeing, and it is also the path taken from the previous Buddha to the later Buddha. 'That is' includes other meanings. Therefore, the direct content expressed in the treatise is that the other seven Abhisamayas are approximate content expressed in the treatise, or it is the main content to be explained. For example, if it is said 'The king has passed away,' it is as if the four armies have been dispatched. Some think so. Others explain it in other ways. Therefore, these eight Abhisamayas, by subduing the four Maras, transcend the world, and the way of subduing is: praising without responding to praise: 'You first defeated the flower arrow banner of the son of the gods Mara, then you crushed the arrogant banner of the affliction Mara. Before you attained Bodhi, you had conquered the Lord of Desire Realm, and on the path without obstacles to Bodhi, you had conquered the Lord of the Three Existences (Three Realms).' Thus it is said. At night, the son of the gods Mara's...

དུད་བཅོམ། ཐོ་རངས་རྡོ་རྗེ་ལྟ་ བུའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱིས་ཉོན་མོངས་པའི་བདུད་བཅོམ་པར་མཐུན། སངས་རྒྱས་ནས་རྡོ་རྗེའི་ གདན་ལ་བཞུགས་པ་ན་བདུད་ཀྱིས་འདའ་བར་གསོལ་པས་འཁོར་རྣམ་བཞིའི་དོན་མ་བྱས་ 1-93 བར་དུ་མི་འདའ་ཞེས་གསུངས་དུས་འཆི་བདག་གི་བདུད་བཅོམ། དཀའ་བ་སྤྱོད་པའི་དུས་ སུ་ཕུང་པོའི་བདུད་བཅོམ་ཞེས་ཁ་ཅིག་གོ །ཚུལ་ཁྲིམས་བསྐྱངས་ཀྱིས་ཕྲན་ཚེགས་འགྲེལ་ པར། མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་དུས་སུ་འཆི་བདག་དང་ཕུང་པོའི་བདུད་བཅོམ་ཟེར་རོ། །ཆོས་ བཤེས་ཀྱིས་སྔར་དྲངས་པ་ལྟར་དྲངས་ནས་དེ་ཡང་གདུལ་བྱའི་སྣང་བ་དང་འཚམ་པར་བརྗོད་ ཀྱི་དོན་ལ་ཅིག་ཁྱོད་བྱང་ཆུབ་པ་དང་དུས་གཅིག་ཁོ་ནར་བདུད་ཐམས་ཅད་ངེས་པར་བཅོམ་ ལགས་སམ་ཞེས་སོགས་ཀྱི་རྗེས་སུ་འབྲང་ངོ་ཞེས་ཏེ་བདུད་ཐམས་ཅད་གཅིག་ཅར་བཅོམ་ ཞེས་པའི་དོན་ནོ། །(བློ་གྲོས་མི་ཟད་པས་བསྟན་པའི་མདོ་འགྲེལ་དུ། ལྷའི་བུའི་བདུད་ནི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཤིང་དྲུང་དུ་བྱམས་ པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱིས་བཅོམ། ཉོན་མོངས་པའི་བདུད་ཀྱང་བྱང་ཆུབ་མངོན་པར་རྟོགས་པའི་ཚེ་བཅོམ། ཕུང་པོའི་བདུད་ཀྱང་ བྱང་ཆུབ་མངོན་པར་རྟོགས་པའི་ཚེ་ཀུན་གཞིའི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་གནས་ཡོངས་སུ་གྱུར་པས་བཅོམ། འཆི་བདག་གི་བདུད་ཀྱང་ གྲོང་ཁྱེར་ཡངས་པ་ཅན་དུ་མྱ་ངན་ལས་འདའ་བ་ལས་མི་འདའ་བར་ཟླ་བ་གསུམ་དུ་ཚེའི་འདུ་བྱེད་སླར་བསྒྱུར་ཏེ་ཚེ་ལ་དབང་ཐོབ་ པས་བཅོམ་ཞེས་སོ། །འདི་དབྱིག་གཉེན་གྱིས་མཛད་པར་གྲགས་སོ་དཔྱད་དོ། །གནོད་འཇོམས་སུ་འདོད་པའི་ཟག་པ་སྤངས་ པས་ལྷའི་བུའི་བདུད་ཆོམས་སོ། །སྲིད་པའི་ཟག་པ་སྤངས་པས་འཆི་བའི་བདུད་ཆོམས་སོ། །མ་རིག་པའི་ཟག་པ་སྤངས་པས་ ཉོན་མོངས་པའི་བདུད་ཆོམས་སོ། །ལྟ་བའི་ཟག་པ་སྤངས་པས་ཕུང་པོའི་བདུད་ཆོམས་སོ་ཞེས་སོ། །) ནམ་མཁར་འགྲོ་བ་ དང་གཅིག་ཏུ་འགྱུར་ཞིང་མང་པོར་འགྱུར་སོགས་སྐུ་རྫུ་འཕྲུལ་གྱི་ཆོ་འཕྲུལ་ཏེ་དེས་དང་པར་ མཛད། (འགྲེལ་ཆེན།)གདུལ་བྱའི་བསམ་པ་དང་ཁམས་དང་བག་ལ་ཉལ་མཁྱེན་པ་ཐུགས་ཀུན་ དུ་བརྗོད་པའི་ཆོ་འཕྲུལ་ཏེ་དེས་སྨིན་(འགྲེལ་ཆེན་)པར་བྱེད། དེ་ནས་ཐེག་པ་གསུམ་གྱིས་གདུལ་ བའི་སེམས་ཅན་ལ་རྗེས་སུ་མཐུན་པའི་ཆོས་བསྟན་པས་གྲོལ་བར་མཛད་པ་གསུང་རྗེས་སུ་ བསྟན་པའི་ཆོ་འཕྲུལ་ཏེ་དེས་གྲོལ་བར་མཛད་པས་ཆོ་འཕྲུལ་རྣམ་པ་གསུམ་གྱིས་འགྲོ་བ་ མཐའ་དག་ལ་གདམས་ངག་རྗེས་སུ་སྟོན་པར་མཛད་པ་དེ་ཉིད་ཀྱིས་སོ། །གསུམ་པོའི་ངོས་ འཛིན་དང་བྱེད་ལས་དེ་དག་འགྲེལ་ཆེན་ལས་སོ། །དོན་གྱི་ངོ་བོ་རྒྱུད་བླའི་འགྲེལ་པ་སོགས་ 1-94 ཐེག་ཆེན་གྱི་བསྟན་བཅོས་མང་པོར་ཡང་ངོ་། །ཆོས་བཤེས་ནི། སྔར་ལྟར་གྱི་རྫུ་འཕྲུལ་གྱི་ ཆོ་འཕྲུལ་གྱིས་ཟིལ་གྱིས་གནོན། དེ་ནས་གདུལ་བྱའི་སེམས་ཀྱི་རྒྱུ་བ་ལུང་བསྟན་པས་དང་ པར་བ

【現代漢語翻譯】 摧魔：黎明時分，如金剛般的等持（ting nge 'dzin），能摧伏煩惱之魔。 成佛后，當釋迦牟尼佛坐在金剛座上時，魔請求入滅，佛說在未做完四眾弟子的利益之前，不會入滅，此時摧伏了死魔。 有些人說，在苦行時，摧伏了蘊魔。持戒律者在《微細釋》中說，在涅槃時，摧伏了死魔和蘊魔。法友（chos bshes）如前所述引用，並說這也與所化眾生的顯現相符，但實際上，您在菩提之時是否同時摧伏了一切魔？等等，這遵循了一切魔同時被摧伏的意義。（《不退轉智者所說經》的註釋中說：天子魔在菩提樹下被慈愛的等持摧伏。煩惱魔也在證悟菩提時被摧伏。蘊魔也在證悟菩提時，通過阿賴耶識的完全轉變而被摧伏。死魔也在廣嚴城中，通過將壽命延長三個月而不入滅，從而獲得了對壽命的控制而被摧伏。據說這是無著菩薩所作，有待考察。認為能摧毀損害，斷除了有漏，即摧伏了天子魔。斷除了存在的有漏，即摧伏了死魔。斷除了無明的有漏，即摧伏了煩惱魔。斷除了見解的有漏，即摧伏了蘊魔。） 在空中飛行，化為一體又化為眾多等等，是身神通的奇蹟，以此首先調伏。 （《大疏》）知曉所化眾生的想法、根器和習氣，是意普遍表達的奇蹟，以此使之成熟（《大疏》）。然後，通過宣說與三乘所化眾生相符的法，使之解脫，是語隨順教導的奇蹟，以此使之解脫，因此，通過三種奇蹟，將教誨隨順地示現給一切眾生。 這三者的識別和作用來自《大疏》。意義的本質也存在於《寶性論》的註釋等許多大乘論著中。 法友說：如前所述，以神通的奇蹟來壓服。然後，通過預言所化眾生的心念來首先調伏。

【English Translation】 Subduing the Maras: At dawn, the samadhi (ting nge 'dzin) like a vajra is conducive to subduing the maras of afflictions. After becoming Buddha, when Shakyamuni Buddha was seated on the vajra seat, the Mara requested to pass away, but the Buddha said that he would not pass away until he had completed the benefit of the fourfold assembly, at which time he subdued the Mara of death. Some say that during the time of asceticism, he subdued the Mara of the aggregates. The one who upholds the precepts says in the 'Minute Explanation' that at the time of nirvana, he subdued the Mara of death and the Mara of the aggregates. Dharma Friend (chos bshes) quotes as before and says that this is also in accordance with the appearance of the beings to be tamed, but in reality, did you subdue all the Maras at the same time as enlightenment? And so on, which follows the meaning that all the Maras were subdued at once. (The commentary on 'The Sutra Spoken by Inexhaustible Intelligence' says: The Mara of the son of the gods was subdued at the foot of the Bodhi tree by the samadhi of loving-kindness. The Mara of afflictions was also subdued at the time of manifest enlightenment. The Mara of the aggregates was also subdued at the time of manifest enlightenment by the complete transformation of the alaya consciousness. The Mara of death was also subdued in the city of Vaishali by extending his life for three months without passing away, thereby gaining control over his life. It is said that this was composed by Asanga, which remains to be examined. It is believed that by abandoning the outflows that are considered harmful, the Mara of the son of the gods is subdued. By abandoning the outflows of existence, the Mara of death is subdued. By abandoning the outflows of ignorance, the Mara of afflictions is subdued. By abandoning the outflows of views, the Mara of the aggregates is subdued.) Flying in the sky, becoming one and becoming many, etc., are the miracles of the body's magical powers, with which he first tames. (The Great Commentary) Knowing the thoughts, faculties, and predispositions of the beings to be tamed is the miracle of the mind's universal expression, with which he matures them (The Great Commentary). Then, by teaching the Dharma in accordance with the beings to be tamed by the three vehicles, he liberates them, which is the miracle of the speech that follows the teaching, with which he liberates them, so through the three kinds of miracles, he shows the teachings in accordance with all beings. The identification and function of these three come from the Great Commentary. The essence of the meaning is also found in many Mahayana treatises such as the commentary on the Ratnagotravibhāga. Dharma Friend says: As before, he subdues with the miracle of magical powers. Then, he first tames by predicting the thoughts of the beings to be tamed.

ྱེད། དེ་ནས་རྗེས་སུ་མཐུན་པའི་གདམས་ངག་སྦྱིན་པས་དོན་དངོས་སུ་མཛད་ཅེས་སོ། ། མཛོད་དུ། གཞན་དུ་བཤད་དོ། །གང་ལས་ན། བདུད་བཞི་ལས་རྒྱལ་བ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡུམ་ རྣམ་པ་གསུམ་ཅར་ལས་སོ། །ཇི་ལྟར་ན། བརྗོད་པར་བྱ་བ་ཉིད་དུ་བསྟན་པའི་དོན་གང་ཡིན་ པ་དེ་བརྗོད་བྱའི་གཙོ་བོའོ། ། སྒྲའི་བརྗོད་བྱ་ནི་གོ་སླའོ་ཞེས་ཆོས་བཤེས་སོ། །དོན་གྱི་བརྗོད་ བྱ་དེའི་ཆེ་བ་ནི། སེང་གེ་(ཁྱབ་འཇུག་)དང་འཕྲོག་བྱེད་(དབང་ཕྱུག་)སོགས་ལྷ་ཆེན་པོར་གྲགས་པ་ རྣམས་དང་རྒྱས་པ་དང་སེར་སྐྱ་གྲོག་མཁར་ལ་སོགས་ཕྱི་རོལ་མུ་སྟེགས་བྱེད་རྣམས་དང་དེ་ ལས་གཅིག་ཤོས་ཀྱི་གང་ཟག་ཁམས་གསུམ་ལས་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བ་ཉན་རང་དགྲ་ བཅོམ་སོགས་པ་ཉན་རང་སློབ་པ་འཇིག་རྟེན་གྱི་གཙོ་བོར་གྱུར་(ཆོས་བཤེས་དོན་)པ་གཞན་དོན་ དུ་ཆོས་ཐམས་ཅད་བདག་མེད་པར་རྟོགས་པ་ལ་གོམས་པར་མ་བྱས་པ་རྣམས་ཀྱིས་ཐོས་པ་ ལས་བྱུང་བ་དང་སོགས་པ་བསམ་སྒོམ་གྱི་ཤེས་པ་སྐྱེ་བའི་ལྕེ་དབང་གིས་རིམ་གྱིས་མ་མྱངས་ པ་དེ་འདྲ་ཞིག་གོ །སློབ་དཔོན་མ་ཏི་ཙི་ཊས་མཛད་པའི་སངས་རྒྱས་ལ་བསྟོད་པའི་ཕྲེང་བ་ ལས། ཁྱབ་དང་དབང་ལ་སོགས་མ་མྱོང་། །དཔག་ཏུ་མེད་པར་གནས་པའི་རྒྱུ། །འཇིག་ རྟེན་སྤྱི་བོར་གྱུར་པས་ཀྱང་། །མྱོང་བར་འགྱུར་བ་མ་ཡིན་པ། །ཡང་དག་བདུད་རྩི་དག་པ་ འདི། །ཐུགས་རྗེ་དག་པའི་རྒྱུ་ཅན་གྱི། །དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་མ་གཏོགས་པར། །གཞན་ གྱིས་ལོངས་སྤྱོད་མ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་བསྟན་པའི་ལུང་གིས་དོན་དེ་བསྟན་ཞེས་ཆོས་བཤེས་ སོ། །ཐོས་པ་ལས་ཞེས་པ་ནས་རིམ་གྱིས་ཞེས་པའི་བར་འདི་འདིར་(ཆོས་བཤེས་)མེད་ཅིང་འོག་ ཏུ་ཉིང་དགོས་ལ་སྦྱར་ཡོད་ནའང་ཕྱོགས་གཅིག་ཏུ་འདིར་བཀོད་པའོ། །ཆོས་བཤེས་ཀྱིས་ཕྱི་ རོལ་བ་དང་ཞེས་ནས་མ་མྱངས་པ་དེ་ཞེས་པས་དོན་གྱི་བརྗོད་བྱའི་ཆེ་བ་བསྟན་ཞེས་པས་དེ་ 1-95 ཡར་སྦྱར་བ་ལེགས་ཏེ་མ་མྱངས་པ་དེ་ཞེས། དེ་ཞེས་པ་འདས་པ་ལ་འཇུག་པའི་སྒྲ་ཡོད་ཀྱང་། འོག་ཏུ་མི་འབྲེལ་ལོ། །དེ་ཞེས་པ་མེད་ན་གང་ཡང་རུང་བར་སྣང་སྟེ་ངག་ལས་ཤེས་དགོས་སོ། ། བུདྡྷ་(རྩ་བའི་དེ་མ་ཐག་ཏུ་བཤད་སྣང་)ཤྲཱིས་འདིས་ནི་བརྗོད་བྱ་མེད་པ། སྒྲུབ་མི་ནུས། འདོད་བྱ་མིན། འབྲེལ་བ་མེད་པའི་མཐའ་བཞི་བསལ་ལོ། །ཞེས་དང་། རྣམ་མཁྱེན་ཉིད་སངས་རྒྱས་བྱུང་བ་ དང་འབྱུང་འགྱུར་རྣམས་གཤེགས་ཤིང་རྗེས་སུ་གཤེགས་པའི་ལམ་ནི་སངས་རྒྱས་ཏེ་ཤེར་ ཕྱིན་ཞེས་དང་ཡུལ་(གསུམ་)དང་། ཐབས་(བཞི་)དང་། འབྲས་(གཅིག་)བུའི་མཚན་ཉིད་ཀྱིས་སྒྲུབ་ པར་བྱེད་པ་དང་བསྒྲུབ་བར་བྱ་བའི་ཚུལ་གྱིས་འབྲེལ་བར་མཛད་པའི་ཕྱི་རོལ་ཅེས་སོགས་ ནས་མ་མྱངས་པའི་བདུད་རྩི་གང་ཡིན་པ་དེ་བརྗོད་པར་བྱ་བ་ཡིན། ཞེས་སོ། ། གཉིས་པ་ནི། རྗོད་པར་བྱེད་པ་རྒྱན་དང་བརྗོད་པར་བྱ་བ་རྣམ

【現代漢語翻譯】 此後，通過給予隨順的教導，實際上完成了（利他事業）。 《寶性論》中說：『在其他地方也這樣說過。』從哪裡說起呢？從戰勝四魔的佛母（般若波羅蜜多）的三種形態來說起。怎麼樣說呢？所要表達的，就是所要顯示的意義，那是表達的主要內容。聲音的表達很容易理解，這是法友說的。意義的表達的偉大之處在於：被稱為大自在天的獅子（遍入天）和劫奪者（自在天）等，以及廣大的外道，如數論派和裸形派等，還有那些三界中遠離貪慾的聲聞、獨覺阿羅漢等，以及聲聞、獨覺的學者，他們是世間的主人（法友的觀點），但他們沒有爲了利益他人而習慣於證悟一切法無自性，他們沒有通過聽聞而生起的智慧，以及通過思、修而生起的智慧，沒有用舌根逐漸體驗過那種境界。 瑪蒂智扎阿阇黎所著的《贊佛鬘》中說：『遍入天和自在天等未曾體驗過的，存在於不可估量之處的因，即使是成為世間頂峰者，也無法體驗到的，這純正的甘露，是具有清凈慈悲之因的如來才能享用的，其他人無法享用。』法友說，這段引文表明瞭那個意義。從『聽聞而生起』到『逐漸』之間，這裡（法友的註釋）沒有，而是放在了後面的必要性中，但爲了完整起見，這裡也一併列出。法友說，從『外道』到『沒有體驗過』，表明了意義的表達的偉大之處，因此最好將它放在前面，因為『沒有體驗過』，『那』是指過去的事情，但與後面沒有關聯。如果沒有『那』，那麼任何事情都可能發生，需要通過口頭傳授來理解。 布達室利說：『這排除了沒有表達、無法成立、不希望、沒有關聯這四種極端。』並且，圓滿正等覺是過去、現在和未來諸佛所行和隨行的道路，即般若波羅蜜多，通過境（三）、方便（四）和果（一）的特徵來成立，並且以外道等成立和所成立的方式相關聯，因此，所要表達的是沒有體驗過的甘露。

【English Translation】 Then, by bestowing conducive instructions, he actually accomplished (the benefit of others). It is said in the Ratnagotravibhāga: 'It is also explained elsewhere.' From where? From the three aspects of the Buddha-mother (Prajnaparamita) who overcomes the four maras. How so? What is to be expressed is the meaning that is to be shown, which is the main subject of expression. The expression of sound is easy to understand, according to Dharma Friend. The greatness of the expression of meaning is such that even those renowned as great gods, such as the lion (Vishnu) and the plunderer (Ishvara), as well as the vast number of non-Buddhists, such as the Samkhyas and the naked ascetics, and those individuals among them who are free from desire in the three realms, such as the Shravaka and Pratyekabuddha Arhats, and the Shravaka and Pratyekabuddha learners, who have become the lords of the world (according to Dharma Friend), but have not accustomed themselves to realizing all phenomena as selfless for the sake of others, have not gradually experienced such a state with the tongue faculty, through the knowledge arising from hearing, and so forth, and the knowledge arising from contemplation and meditation. In the Garland of Praises to the Buddha, composed by Acharya Matichitra, it is said: 'That which Vishnu and Ishvara, etc., have not experienced, the cause abiding in the immeasurable, even those who have become the head of the world cannot experience, this pure nectar, which is the cause of pure compassion, is not enjoyed by others except by the Tathagatas.' Dharma Friend says that this quote shows that meaning. From 'arising from hearing' to 'gradually' is not here (in Dharma Friend's commentary), but is placed in the necessity below, but it is placed here for completeness. Dharma Friend says that from 'non-Buddhists' to 'that which has not been experienced' shows the greatness of the expression of meaning, so it is better to place it earlier, because 'that' refers to the past, but it is not related to what follows. If there is no 'that', then anything could happen, and it needs to be understood through oral transmission. Buddhashri says: 'This eliminates the four extremes of having no expression, being unable to establish, not being desired, and having no connection.' And, perfect enlightenment is the path that the Buddhas of the past, present, and future have gone and will go, which is Prajnaparamita, established by the characteristics of object (three), means (four), and result (one), and related in the manner of establishing and being established with outsiders, etc. Therefore, what is to be expressed is the nectar that has not been experienced.

་མཁྱེན་རྒྱུ་དང་བཅས་པ་ དག་ལས་རྒྱན་ནི་དེ་སྒྲུབ་པ་དང་རྗེས་སུ་མཐུན་པའི་ཐབས་དང་། བརྗོད་བྱ་དེ་ཐབས་ཀྱིས་ བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་འབྲས་བུའི་ཚུལ་གྱིས་འབྲེལ་བར་མཛད་པ་ནི་བསྟན་བཅོས་ཀྱི་འབྲེལ་ བའོ། །དགོས་པ་གཉིས་དང་བསྟན་བཅོས་འབྲེལ་བ་དེ་བསྟན་བཅོས་ཀྱི་འབྲེལ་བར་བཤད་ པ་དང་འགལ་ཞེ་ན། མི་འགལ་ཏེ། རྣམ་མཁྱེན་རྒྱུ་བཅས་སྒྲུབ་ནུས་པར་བསྟན་པའི་ནང་དུ་དེ་ འདུས་པ་ཁོ་ནའོ། ། གསུམ་པ་ནི། མངོན་(ཆོས་བཤེས་)སུམ་དུ་བྱེད་པར་འགྱུར་ཞེས་དྲང་ངོ་། །གང་ན་རྣམ་པ་ ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་དོ། །ཆོས་བཤེས་ཀྱིས། རྩ་བར་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་ ཅེས་དང་། འགྲེལ་པར་ཞེས་བྱ་བ་ནི་སྐབས་ཐ་མ་ལས་ཇི་སྐད་བསྟན་པ་དང་རྣམ་པ་དང་ མཚན་ཉིད་ལས་ཇི་ལྟར་བསྟན་པའི་བདག་ཉིད་དོ་ཞེས་ཆོས་སྐུ་དང་རྣམ་མཁྱེན་གཉིས་སོ། ། གང་ཟག་གང་གིས་ན། ཐེག་ཆེན་བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་(ཆོས་བཤེས་)པ་ཐམས་ཅད་བྱང་ ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཡིན་ལ། ཁྱད་པར་དུ་རིགས་ལ་གནས་པ་ཕྱིར་མི་ལྡོག་བཅུ་གསུམ་(ཆོས་ 1-96 བཤེས་དངོས་)པོ་སྟེ་ཞེས་ཆོས་བཤེས་སོ། །དེ་ཡང་རང་དང་གཞན་གྱི་མངོན་མཐོ་ངེས་ལེགས་ ཀྱི་དོན་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་སྒྲུབ་པ་ཅི་ལ་ཡང་མ་རག་པར་ཏེ་རག་མ་ལས་པར་ཆས་པ་སྟེ་ ཕྱིར་མི་ལྡོག་པ་ཉིད་ཀྱི་གོ་ཆ་བརྟན་པར་བྱས་པ་དག་ཁོ་ནས་སོ། །གསེར་རོ། །ཐབས་གང་ ལ་བརྟེན་ནས་ཟེར་ན། སྔར་གྱི་ཐོས་བསམ་གྱི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་ཡུམ་གྱི་མིང་དོན་ཉམས་སུ་ མྱོང་བ་ཤིན་ཏུ་གསལ་བ་སྟེ་སེམས་ལ་གསལ་བོར་བྱས་པས་ཀུན་གཞིའི་རྣམ་ཤེས་ལ་བསྒོས་ ཤིང་བཞག་པའི་བག་ཆགས་ལས་བྱུང་བའི་སྔར་འདྲིས་པའི་དོན་མ་བརྗེད་པའི་དྲན་པའི་ ཤེས་པ་ལ་བཞག་གོ་ཞེས་དྲང་ངོ་། །ཆོས་བཤེས་ནི་ཡང་ཡང་གོམས་པས་སེམས་དེའི་རྣམ་ པར་འབྱུང་བ་བརྟན་པས་ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་པ་ཡིན་གྱི་ཏིལ་ལ་མེ་ཏོག་སྣ་མའི་དྲི་བསྒོས་པ་ལྟར་ མི་བསམ་མོ་ཞེས་ཟེར་ཏེ་ཀུན་གཞིའི་རྣམ་ཤེས་མི་བཞེད་པར་འོག་ཏུ་བཀོད་སྣང་སྟེ་ནོར་ བའོ། །སྔར་གྱི་ཐོས་བསམ་གྱི་ཤེས་པ་གཅིག་ནས་གཅིག་ཏུ་བརྒྱུད་པ་ལས་བྱུང་བའི་ནུས་པ་ ཞེས་གསེར་ཏེ་དོན་ལ་ཤེས་པ་སྔ་མ་གསལ་བོས་སེམས་རྒྱུད་ལ་བཞག་པའི་ཤེས་པ་ཕྱི་མ་ བསྐྱེད་པའི་ནུས་པ་ཞིག་སྟེ། ཚད་མ་རྒྱན་དུ། རྣམ་ཤེས་སྔ་མས་བཞག་པ་ཡི། །ནུས་པ་བག་ ཆགས་ཡིན་པར་བརྗོད། །ཅེས་པ་ལྟར་རོ། །ཅི་ཞིག་བཞག་ན། ཤེར་ཕྱིན་གྱི་མདོའི་དོན་མ་ ལུས་པའོ། །དེ་ཡང་གླེང་གཞི་ལ་སོགས་པའི་གཞུང་མ་ལུས་པའམ། ཡང་(ཆོས་བཤེས་)ན་སྙིང་ པོའི་དོན་ཙམ་སྙམ་ན། གཙོ་བོར་གྱུར་པས་མངོན་པར་རྟོགས་པ་བརྒྱད་ཀྱི་བདག་ཉིད་དེ་སྙིང་ པོའི་དོན་ཡང་དེར་འདུས་པས་སོ། །གླེང་གཞི་སོགས་གཞུང་ནི་རྟོགས་པའི་ཆོས་ཡིད་ལ་བྱེད་ པ་ན་གཟིངས་དང་འདྲ་བས་རྣམ་གཡེང་ཡིན་པས་དམན་པ

【現代漢語翻譯】 包括通達一切種智的因，裝飾（རྒྱན་）是指與成就它和隨順它的方法，以及所要表達的內容通過方法來成就，以結果的方式聯繫起來，這就是論典的關聯（འབྲེལ་བ）。如果說必要（དགོས་པ་）和論典關聯（འབྲེལ་བ་）是論典的關聯，這是否矛盾呢？不矛盾，因為在能成就通達一切種智的因的論述中，已經包含了這些內容。 第三個問題是：『將變得顯現（མངོན་སུམ་དུ་བྱེད་པར་འགྱུར་）』，這是如實宣說的。在哪裡是通達一切種相（རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་）呢？法友（ཆོས་བཤེས་）說：『在根本頌中，是通達一切種相（རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་），在註釋中，所說的就是從其他方面所開示的，以及從相和體性方面所開示的自性，也就是法身和一切種智（རྣམ་མཁྱེན་）二者。』什麼樣的人呢？所有發起大乘菩提心（བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་）的人都是菩薩，特別是安住于種姓（རིགས་ལ་གནས་པ་）的十三種不退轉（ཕྱིར་མི་ལྡོག་བཅུ་གསུམ་）的事物，這是法友（ཆོས་བཤེས་）所說的。也就是說，對於成就自己和他人圓滿的增上生和決定勝的利益，沒有任何依賴，或者說不依賴任何事物，堅定地穿上不退轉的鎧甲的人。 黃金啊！依靠什麼方法呢？通過先前聽聞和思考的智慧，對般若波羅蜜多（ཡུམ་）的名義和意義有非常清晰的體驗，也就是在心中清晰地顯現，從而在阿賴耶識（ཀུན་གཞིའི་རྣམ་ཤེས་）上薰染和安放習氣，從先前熟悉的事物中產生不忘失的憶念智慧。法友（ཆོས་བཤེས་）說：『通過反覆串習，那個心識的顯現變得穩固，自然成就，而不是像芝麻被各種花香薰染那樣。』也就是說，不承認阿賴耶識（ཀུན་གཞིའི་རྣམ་ཤེས་），這在下面會顯現出來，是錯誤的。先前聽聞和思考的智慧，是從一個到另一個傳遞而產生的力量，黃金啊！實際上，是先前的清晰智慧在心續上安放，從而產生後來的智慧的力量。如量論莊嚴（ཚད་མ་རྒྱན་）中所說：『先前識所安立的，力量即稱為習氣。』 安立什麼呢？般若波羅蜜多經（ཤེར་ཕྱིན་གྱི་མདོ）的全部意義。也就是說，是包括序分（གླེང་གཞི་）在內的全部論典，或者法友（ཆོས་བཤེས་）認為只是心要的意義。因為最主要的是八現觀（མངོན་པར་རྟོགས་པ་བརྒྱད་）的自性，心要的意義也包含在其中。序分等論典在憶念證悟之法時，就像船隻一樣，是散亂的，所以是低劣的。

【English Translation】 Including the cause for realizing omniscience, 'ornament' (རྒྱན་) refers to the means that accord with and facilitate its accomplishment, and the connection of the subject matter to be accomplished through these means, linked in the manner of a result. This is the connection (འབྲེལ་བ) of the treatise. If it is said that the purpose (དགོས་པ་) and the connection of the treatise constitute the connection of the treatise, is this contradictory? It is not contradictory, as it is inherently included within the explanation of the ability to accomplish the cause for realizing omniscience. The third question is: 'Will become manifest' (མངོན་སུམ་དུ་བྱེད་པར་འགྱུར་), which is truthfully stated. Where is the very nature of knowing all aspects (རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་)? Dharma Friend (ཆོས་བཤེས་) says: 'In the root text, it is the very nature of knowing all aspects (རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་), and in the commentary, what is stated is the nature as taught from other perspectives, and as taught from aspects and characteristics, which are the Dharmakaya and omniscience (རྣམ་མཁྱེན་) themselves.' What kind of person? All who generate the mind of enlightenment in the Great Vehicle (བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་) are Bodhisattvas, especially those who abide in the lineage (རིགས་ལ་གནས་པ་), the thirteen irreversible (ཕྱིར་མི་ལྡོག་བཅུ་གསུམ་) things, as stated by Dharma Friend (ཆོས་བཤེས་). That is, those who, without relying on anything, or without depending on anything, strive to accomplish the complete excellence of higher realms and definite goodness for themselves and others, and who firmly don the armor of irreversibility. Gold! Upon what method does it rely? Through the wisdom of prior hearing and contemplation, there is a very clear experience of the name and meaning of the Prajnaparamita (ཡུམ་), that is, it appears clearly in the mind, thereby imprinting and placing habits on the alaya-consciousness (ཀུན་གཞིའི་རྣམ་ཤེས་), and from the previously familiar things, there arises the wisdom of memory that does not forget. Dharma Friend (ཆོས་བཤེས་) says: 'Through repeated practice, the appearance of that mind becomes stable and naturally accomplished, not like sesame seeds being infused with the fragrance of various flowers.' That is, not acknowledging the alaya-consciousness (ཀུན་གཞིའི་རྣམ་ཤེས་), which will appear below, is a mistake. The wisdom of prior hearing and contemplation is the power that arises from passing from one to another, gold! In reality, it is the power of the prior clear wisdom being placed on the mindstream, thereby generating the subsequent wisdom. As stated in Ornament for Valid Cognition (ཚད་མ་རྒྱན་): 'The power established by the prior consciousness, is said to be habit.' What is established? The entire meaning of the Prajnaparamita Sutra (ཤེར་ཕྱིན་གྱི་མདོ). That is, the entire treatise including the introduction (གླེང་གཞི་), or Dharma Friend (ཆོས་བཤེས་) thinks it is just the essential meaning. Because the most important thing is the nature of the eight realizations (མངོན་པར་རྟོགས་པ་བརྒྱད་), the essential meaning is also included in it. When remembering the Dharma of realization, the treatises such as the introduction are like boats, they are distractions, so they are inferior.

འི་ཕྱིར་རོ། །བརྒྱད་པོ་དེའི་ངོ་བོ་ བསྡུས་པ་ནི་ཕྱིན་བཅུ་ཡིན་པས་སྟོང་ཉིད་སྙིང་རྗེའི་སྙིང་པོ་ཅན་གྱི་བྱང་ཆུབ་ཀྱིས་སེམས་དང་ ལྡན་པའི་སྦྱིན་པ་ལ་སོགས་པ་ཕར་ཕྱིན་བཅུ་པོ་(དབུས་མཐར་དྲངས་)དེ་དག་ཉིད་སྒྲུབ་པའི་སྤྱོད་ པ་སྟེ་དེའོ། །དེ་ཡང་ལས་དང་པོ་པའི་ས་ནས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སའི་བར་དུ་རྒྱུ་དང་འབྲས་བུའི་ 1-97 ངོ་བོས་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་དང་མི་འབྲལ་བས་སྦྱིན་སོགས་ཡང་དེ་དང་ལྡན་པར་བསྟན་པའི་ ཕྱིར་སྨོས་ཏེ་སྟོང་ཉིད་སྙིང་རྗེའི་སྙིང་པོ་ཅན་གྱི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་དེས་བྱིན་གྱིས་མ་བརླབས་ ན་སྦྱིན་སོགས་ཡང་སྒྲུབ་པའི་སྤྱོད་པར་མི་འགྱུར་བས་དེ་གཙོ་བོར་སྨོས་སོ། །དེའི་ཕྱིར་བྱང་ ཆུབ་སེམས་དང་ལྡན་པའི་ཞེས་བྱ་བ་ཡིན་པ་ལས་བར་གྱི་ཚིག་མི་མངོན་པར་བྱས་པའོ། །དེ་ ཡང་ཐེག་ཆེན་འདིར་སྤྱོད་པ་གསུམ་སྟེ་སྨོན་པ་བྱང་ཆུབ་ཀྱིས་སེམས་འཇུག་པའི་སྤྱོད་པ། འཇུག་པ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ཕྱིན་(ཆོས་བཤེས་དངོས་)བཅུ་སྒྲུབ་པའི་སྤྱོད་པ་སྟེ་སྔར་ཇི་ལྟར་སྨོན་ པ་སྒྲུབ་པའམ་འབྲས་བུ་ལེགས་པར་སྒྲུབ་པས་སོ། །སངས་རྒྱས་ཀྱིས་ནི་གྲུབ་པའི་སྤྱོད་པ་སྟེ་ ཆོས་སྐུའི་འཕྲིན་ལས་རྣམས་(གྲུབ་པས་སོ་ཟེར་རམ་སྙམ་མོ། །)སོ། །ཇི་ལྟར་བཞག་ན། ལེགས་པར་ཏེ་ འདྲིས་པའི་དངོས་པོ་མ་བརྗེད་པས་ཚེ་རབས་གཞན་དུ་ཡང་རྗེས་སུ་འབྲང་བར་གསལ་བོར་ (དེ་དག་དངོས་)བཞག་པ་ལ་བརྟེན་ནས་ས་བཅུ་བསྒྲུབས་པས་སོ། །སྒྲུབ་པའི་སྤྱོད་པ་དེ་སྤྱད་ པའི་འབྲས་བུ་ཅི་ཞེ་ན། མཚན་ཉིད་འཛིན་པས་ཆོས་ཏེ་གཟུགས་སོགས་ཆོས་ཅན་ཇི་སྙེད་པ་ རྣམས་ཏེ་དེ་རྣམས་ཀྱི་དབྱིངས་ནི་རང་བཞིན་ཏེ་མེའི་ཚ་བ་ཉིད་ལ་མེའི་ཁམས་ཞེས་བརྗོད་པ་ ན་དེ་གཉིས་རྫས་ཅུང་ཟད་ཀྱང་དབྱེ་མི་ནུས་ལ་ཐམས་ཅད་དུ་གཅིག་པར་ཡང་མི་བརྗོད་དེ་ འཛིན་པ་ཐ་དད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་བཞིན་དུ་ཆོས་རྣམས་དང་དེའི་དབྱིངས་ཀྱང་དེ་ལྟར་བལྟའོ། ། དབྱིངས་དེ་ལེགས་པར་མཐོང་བ་ན་ཆོས་ཐམས་ཅད་མཐའ་ཡས་པ་ལྟར་དེའི་དབྱིངས་ཀྱང་ དེ་དག་ལས་རྫས་གཞན་དུ་མ་དམིགས་པས་ན་བདག་གཞན་ཐམས་ཅད་ལ་ཀུན་ཏུ་འགྲོ་བར་ རྟོགས་པའི་མཚན་ཉིད་དེ་གང་ལ་(དོན་བསྡུས་)ཡོད་པའི་མཚན་གཞི་ས་(དངོས་)དང་པོ་རབ་ཏུ་དགའ་ བ་དང་སོགས་པས་དྲི་མ་མེད་པ་ལ་སོགས་པ་རྟོགས་ཤིང་ཐོབ་པ་འབྱུང་ངོ་། །དེ་ལྟར་ན་སྒྲུབ་ པའི་སྤྱོད་པ་སྦྱིན་སོགས་བཅུ་དྲན་པ་ལ་བཞག་ནས་ས་བཅུ་རིམ་གྱིས་ཐོབ་པའི་ཚུལ་གྱིས་ མངོན་སུམ་དུ་བྱེད་པའོ་ཞེས་བྱ་བ་སྟེ་དེ་ལྟ་བུ་ནི་དགོས་པའི་ཡང་དགོས་པའོ་ཞེས་སྦྱར་རོ། ། 1-98 བཞི་པ་ནི་སྔར་བཤད་པའི་ཉིང་དགོས་དེའི་ཆེད་དུ་རྟོགས་ཤིང་(དངོས་)ཐོབ་པར་(དངོས་) མངོན་པར་འདོད་པའི་ཤེར་ཕྱིན་པའི་དོན་སྔར་བཤད་པའི་སྤྱོད་པ་གསུམ་ཅར་(དངོས་)བསྡུས་ པའི་བྱང

【現代漢語翻譯】 爲了那個緣故。那八者的本體歸納起來就是十度波羅蜜，因此，以空性大悲為核心的菩提心，以及具備這種心的佈施等十度波羅蜜（引自《中邊分別論》），就是修持這些的行持，即是那個。而且，從最初的業地到佛地之間，以因和果的本體與菩提心不分離，爲了顯示佈施等也具備這種心，所以才這樣說，如果不是以空性大悲為核心的菩提心來加持，佈施等也不會變成修持的行持，所以才主要說這個。因此，才說是『具備菩提心』，省略了中間的詞語。而且，在這個大乘中，有三種行持，即發願菩提心和進入的行持，進入菩提心和修持十度波羅蜜（法友）的行持，也就是像之前發願一樣修持或者很好地修持果。佛陀則是成就的行持，也就是法身的利他事業（或者說是成就了）。如何安立呢？很好地，因為沒有忘記熟悉的對境，所以在其他世也跟隨，清楚地安立（那些對境），依靠這個而修持了十地。修持的行持，它的果是什麼呢？執著于相的法，也就是色等法，所有這些的體性是自性，就像火的熱性被稱為火界一樣，那兩者一點點物質也無法區分，但也不能說完全一樣，因為執著是不同的。同樣，法和它的體性也應該這樣看待。很好地見到那個體性，就像一切法是無邊無際的一樣，它的體性也因為不是從那些法中找到其他物質，所以了悟到對自他對一切都是普遍存在的相，那個相存在於哪個（意義歸納）基礎地（實際）？第一地極喜地以及等等，了悟並獲得無垢地等等。這樣，將修持的行持，也就是佈施等十度波羅蜜放在憶念中，以次第獲得十地的方式來顯現，這就是最重要的需要。 第四個是爲了之前所說的最重要的事情，爲了了悟並（實際）獲得（實際）而想要顯現的般若波羅蜜多的意義，歸納了之前所說的三種行持（實際）的菩提心。

【English Translation】 For that reason. The essence of those eight, when condensed, is the Ten Perfections, so the Bodhicitta (mind of enlightenment) with the essence of emptiness and compassion, and the practice of cultivating those very Ten Perfections such as generosity (dana) etc. (drawn from Madhyantavibhaga), with that mind, is the practice, that is it. Moreover, from the stage of the first practitioner to the stage of Buddhahood, because it is inseparable from the Bodhicitta in terms of cause and effect, it is stated that generosity etc. also possess that, because if it is not blessed by the Bodhicitta with the essence of emptiness and compassion, generosity etc. will not become the practice of cultivation, so that is mainly stated. Therefore, it is said 'possessing Bodhicitta', omitting the intermediate words. Moreover, in this Mahayana, there are three practices: the practice of aspiration Bodhicitta and entering, the practice of entering Bodhicitta and cultivating the Ten Perfections (Dharma friend), that is, cultivating as previously aspired or cultivating the fruit well. The Buddhas are the practice of accomplishment, that is, the activities of the Dharmakaya (or so it is said, 'by accomplishment'). How is it established? Well, because the familiar object is not forgotten, it clearly follows in other lifetimes (those objects), relying on that, the ten bhumis are cultivated. What is the fruit of practicing that practice of cultivation? The Dharma that grasps at characteristics, that is, as many phenomena as form etc., the essence of those is the nature, just as the heat of fire is called the fire element, those two cannot be distinguished by even a little substance, but they cannot be said to be completely the same, because the grasping is different. Similarly, the phenomena and their essence should be viewed in that way. When that essence is well seen, just as all phenomena are infinite, because its essence is not found as another substance from those, it is realized that the characteristic of universally going to all self and others, which ground (meaning condensed) has that characteristic? The first bhumi, the Joyful One, and so on, realizes and attains the stainless one and so on. Thus, placing the practice of cultivation, that is, the ten perfections such as generosity etc., in mindfulness, manifesting in the manner of gradually attaining the ten bhumis, that is said to be the most important need. The fourth is for the sake of that most important need previously explained, for the purpose of realizing and (actually) attaining (actually), wanting to manifest the meaning of the Prajnaparamita, the Bodhicitta that summarizes all three practices (actually) previously explained.

་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་དང་དེའི་ནང་གི་སྒྲུབ་པའི་སྤྱོད་པ་ཉི་ཚེ་ཡིན་པའི་སྒྲུབ་པའི་སྤྱོད་ པ་དང་། སོགས་དོན་མ་བཤད་ཀྱང་དེས་བསྒྲེ་ན་སྒྲུབ་པའི་སྤྱོད་པའི་མཚན་ཉིད་གདུལ་བྱ་ རྣམས་ཀྱིས་བདེ་བླག་ཏུ་རྟོགས་པར་འགྱུར་བ་ནི་བསྟན་བཅོས་རྩོམ་པའི་དགོས་པ་ཡིན་ནོ། ། ཞེས་ཆོས་བཤེས་སོ། །ཕལ་ཆེར་ལེགས་པར་བཤད་སྣང་ངོ་། །ཐ་མ་འདིར་སྨོན་པ་བྱང་ སེམས་འཇུག་པའི་སྤྱོད་པ་ཞེས་སོགས་སྦྱར་(བུ་སྟོན་)བ་ལྟར་ལེགས་པར་མངོན་ནོ། ། ༈ བསྟན་བཅོས་ལ་གཞན་འཇུག་པའི་དོན་དུ་དགོས་འབྲེལ་བཤད་པ། གཉིས་པ་ལ་གཉིས། ཆོས་ལ་ཡིད་ཆེས་བསྐྱེད་པའི་ཡན་ལག་གླེང་གཞི་(བློ་གྲོས་མི་ཟད་པས་ བསྟན་པའི་མདོ་འགྲེལ་ལས།)བཤད། སྐྱེས་ནས་ཐོས་བསམ་སྒོམ་པས་འཇུག་བྱ་མངོན་རྟོགས་བཤད་ པའོ། ། ༈ ཆོས་ལ་ཡིད་ཆེས་བསྐྱེད་པའི་ཡན་ལག་གླེང་གཞི་བཤད་པ། དང་པོ་ནི། བསྟན་བཅོས་འདིས་ཡུམ་གྱི་མདོའི་དོན་ཐམས་ཅད་བསྡུས་སམ་མ་བསྡུས་ ཞེ་ན། མ་བསྡུས་ཏེ། གླེང་གཞི་ནི་ཡུམ་འདི་ལས་ཇི་ལྟར་འབྱུང་བར་འགྱུར་བའི་འཁོར་འདུས་ པ་སོགས་བསྟན་པ་ཡིན་པས་རྟོགས་སླ་བས་སོ། །དེའི་འོག་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་པའི་ལེའུ་ནས་ ཆོས་ཉིད་མི་འགྱུར་པའི་བར་ནི་རྟོགས་དཀའ་བས་བསྟན་བཅོས་ཀྱིས་བསྟན་ཏོ། །དེ་ནས་ བསླབ་པ་རབ་ཏུ་དབྱེ་བའི་ལེའུ་ནི་མཚན་ཉིད་གསུམ་གྱི་དབྱེ་བས་དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་ ཡོངས་སུ་གྲུབ་པའི་མཚན་ཉིད་སྙིང་པོའི་དོན་ཐེག་པ་གཅིག་ཉིད་དང་རིགས་གཅིག་ཉིད་ དུ་བསྟན་ལ། སྙིང་པོའི་དོན་ནི་མདོ་སྡེ་དུ་མ་དང་འཕགས་པ་ཀླུ་སྒྲུབ་ཀྱི་རྩ་ཤེས་ལ་སོགས་ པར་གསལ་བར་མཛད་པས་འདིར་བསྟན་མི་དགོས་སོ། །རྟག་ཏུ་ངུ་དང་ཆོས་འཕགས་ཀྱི་ ལེའུ་ནི་སློབ་མ་དང་དགེ་བཤེས་ཀྱི་ཚུལ་བསྟན་པ་སྟེ་གདུལ་བྱ་མ་འོངས་པ་རྣམས་དེ་ལྟར་ བསླབ་པའི་ཆེད་དུ་སྔོན་བྱུང་བསྟན་པས་གོ་སླའོ། །ལེའུ་ཐ་མ་ནི་གཞུང་ཉེ་བར་བསྡུ་བའི་ 1-99 ཚུལ་ཏེ་བསྟན་བཅོས་འདི་དང་མ་སྦྱར་རོ། །བསྡུར་མི་རུང་བ་མིན་གྱི་རྟོགས་དཀའ་བ་ཙམ་ ཞིག་བསྡུས་པའོ། །མདོ་དང་སྦྱོར་བའི་རྒྱུ་མཚན་ཡང་གཉིས་ཏེ། ཁ་ཅིག་སྦྱར་བར་རིགས་པ་ དངོས་སུ་སྦྱར་བ་ན་དེའི་ལྷག་མའང་དེ་དང་སྦྱར་བར་ཤུགས་ཀྱིས་གསལ་ཞིང་དེ་ལྟར་སྦྱར་ བའི་ལུང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་གསུང་བྱམས་པ་ལ་མངའ་བས་སོ། །སྡུད་ཚུལ་ཡང་ཁ་ཅིག་ཟླས་ བསྡུས་ཏེ་དྲོད་ཀྱི་སྐབས་སུ་བུད་མེད་དུ་མི་སྐྱེ་བར་བསྟན་པ་བཞིན། ཁ་ཅིག་གཙོ་བོས་ཡན་ ལག་བསྡུས་ཏེ་རྒྱལ་བོ་གཤེགས་པ་བཞིན་ནོ། །འགའ་ཞིག་ལེའུ་དེ་དང་དེའི་ཁོངས་སུ་བསྟན་ ཡང་གོ་སླ་བས་ཆེད་དུ་མ་བསྡུས་ཏེ་དགེ་སློང་མང་པོ་ལུང་བསྟན་པ་ལྟ་བུ་སྟེ་བློ་གྲོས་རྣམ་དག་ གིས་ཅི་རིགས་སུ་དཔག་གོ་ཞེས་ཆོས་བཤེས་སོ། །ཐུབ་དགོངས་སུ་མདོའི་དོན་ཐམས་ཅད་ནི་ དེའི་རྒྱན་ཚིག་ལེའུར་

【現代漢語翻譯】 菩提心及其中的修行行為是短暫的修行行為，等等。即使不解釋其含義，也能通過比較使被調伏者容易理解修行行為的特徵，這就是撰寫論著的目的。這是法友的說法。似乎大部分都解釋得很好。最後，像（布頓）所附加的『發願菩薩入行』等，顯得很好。 爲了使他人瞭解論著，解釋了必要性和關聯性。 第二部分分為兩點：闡述生起對佛法的信心的前提（出自《無盡慧所說經》的註釋）；闡述通過出生后的聞思修所獲得的證悟。 闡述生起對佛法的信心的前提。 首先，如果問這部論著是否涵蓋了《般若經》的所有內容，答案是沒有涵蓋。因為前提是闡述瞭如何從這部《般若經》中產生聚集的眷屬等，因此容易理解。在它之後，從發心品到法性不變品，因為難以理解，所以用論著來闡述。然後，詳細區分學處品，通過三種特徵的區分，闡述了究竟諦的真理完全成立的特徵，即心性的意義，顯現為一個乘和一種姓氏。心性的意義在許多經部和聖者龍樹的《根本慧論》等中都有明確闡述，因此這裡不需要闡述。常啼和法勝品是闡述弟子和善知識的方式，爲了未來被調伏者那樣學習，通過講述過去發生的事情來使其容易理解。最後一品是總結經文的方式，與這部論著沒有結合。並非不能比較，只是總結了一些難以理解的內容。與經結合的原因也有兩個：有些內容適合直接結合，直接結合后，其餘的部分也會清楚地與它結合，並且以這種方式結合的依據是佛陀對彌勒的開示。總結的方式也有幾種：有些是概括性地總結，例如在溫暖的階段，不生為女性。有些是主要部分概括次要部分，例如國王去世。有些雖然在那個品中已經闡述，但因為容易理解而沒有專門總結，例如許多比丘尼得到授記，這是由智慧清凈者根據情況進行衡量。這是法友的說法。佛陀的意圖是，經的所有內容都是其裝飾性的詞語。

【English Translation】 The practice of Bodhicitta and the actions within it are but a brief practice, and so on. Even without explaining its meaning, by comparison, the characteristics of the practice become easily understood by those to be tamed, and that is the purpose of composing the treatise. This is what Dharma Friend said. It seems that most of it has been explained well. Finally, like what (Buton) added, 'Aspiring Bodhisattva's Entry into Practice,' etc., it appears to be good. To make others understand the treatise, the necessity and connection are explained. The second part is divided into two points: explaining the premise of generating faith in the Dharma (from the commentary on the Sutra Explained by Inexhaustible Intelligence); explaining the realization attained through hearing, thinking, and meditating after birth. Explaining the premise of generating faith in the Dharma. Firstly, if asked whether this treatise covers all the contents of the Prajnaparamita Sutra, the answer is no. Because the premise is to explain how the assembled retinue arises from this Prajnaparamita Sutra, etc., it is easy to understand. After that, from the Chapter on Generating the Mind to the Chapter on the Unchanging Nature of Dharma, because it is difficult to understand, it is explained by the treatise. Then, the Chapter on Differentiating the Trainings in Detail, through the differentiation of the three characteristics, explains the characteristic of the ultimate truth being completely established, which is the meaning of the essence, appearing as one vehicle and one lineage. The meaning of the essence is clearly explained in many Sutras and in the Root Wisdom of the Holy Nagarjuna, etc., so there is no need to explain it here. The Chapters on Sadaprarudita and Dharmodgata are explanations of the manner of disciples and spiritual friends, and in order for future disciples to learn in that way, it is made easy to understand by telling what happened in the past. The last chapter is the way of summarizing the text, and it is not combined with this treatise. It is not that it cannot be compared, but only some difficult-to-understand content is summarized. There are also two reasons for combining with the Sutra: some content is suitable for direct combination, and after direct combination, the remaining parts will also clearly combine with it, and the basis for combining in this way is the Buddha's teaching to Maitreya. There are also several ways of summarizing: some are summarized comprehensively, such as not being born as a woman in the stage of warmth. Some are summarized by the main part summarizing the secondary parts, such as the death of a king. Some, although explained in that chapter, are not specifically summarized because they are easy to understand, such as many Bhikshunis receiving predictions, which is measured appropriately by the intelligence of pure wisdom. This is what Dharma Friend said. The Buddha's intention is that all the contents of the Sutra are its decorative words.

བྱས་པས་བསྡུས་པ་མེད་དོ་ཞེས་སོ། །བྱམས་ཞུས་འཕགས་པས་འཕྲིན་ ལས་དང་སྦྱར་བས་མ་བསྡུས་ཞེས་ཆོས་བཤེས་བཞེད་པ་ནོར་གསུངས(བུ་)ཏེ། འཕགས་ པས་སྦྱར་བ་མེད་པས་འཁྲུལ་ལོ། །ཡང་གླེང་གཞི་ཞིང་དག་པས་གཙོ་ཆེར་བསྡུས། སེམས་ བསྐྱེད་སོགས་ཀྱིས་བསྡུས་པའང་ཡོད་དོ། །རྟག་ཏུ་ངུ་ཆོས་འཕགས་ལེའུ་ཡོངས་འཛིན་གྱིས་ བསྡུས། གཏད་ལེ་དེའི་རྒྱུ་ཡོངས་གཏོད་ཀྱིས་བསྡུས་གསུངས་(བུ་སྟོན་)སོ། །འོན་ཀྱང་བྱམས་ ཞུས་ཐ་མ་ནི་ཤཱནྟི་ཨ་བྷ་ཡས་འཕྲིན་ལས་དང་སྦྱར་ལ། སློབ་དཔོན་གྱིས་བསྡུས་དོན་འགྲེལ་ པར་མ་བསྡུས་སོ། །འཕགས་པས་ཀྱང་རྒྱན་དང་མ་སྦྱར་རོ། །བསྟན་བཅོས་འདིར་སྨོས་པ་ ལས་ཁ་ཅིག་མདོའི་གླེགས་བམ་ལ་ལ་ལ་མི་སྣང་བ་ནི་མདོའི་ཡི་གེ་ཉམས་པར་ཟད་དོ་ཞེས་ ཆོས་བཤེས་སོ། །འདི་དག་ལ་འཐད་མི་འཐད་ཀྱི་རྣམ་བཞག་དང་གླེང་གཞིའི་འགྲེལ་པ་ཡི་ གེ་ལོགས་སུ་དགོད་ཅིང་དཔྱད་པར་བྱ་རྒྱུ་མང་སྟེ་འཆད་པའི་ཚེའང་རྟོགས་པར་བྱའོ། །དེ་ལ་ གཉིས། བཀའ་བསྡུ་བ་འབྱུང་བའི་རྒྱུ་སྡུད་པ་པོས་གླེང་སློང་བའི་དང་། མདོ་སྡེ་རིན་པོ་ཆེ་(ས་ ལུ་ལྗང་པའི་འགྲེལ་པར་ཀ་ཤིས། བློ་གྲོས་མི་ཟད་པའི་མདོ་འགྲེལ་དབྱིག་གཉེན་མར། རྡོར་གཅོད་འགྲེལ་པར་ཀ་ཤིས་སོ། །) 1-100 འབྱུང་བའི་རྒྱུ་སྟོན་པ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་གླེང་གཞིའི་ཚིག་དོན་ནོ། ། དང་པོ་ནི། མདོ་སྡེ་འདི་སུས་བསྡུས་ཤེ་ན། གནོད་འཇོམས་གཉིས་དང་སྟོད་འགྲེལ་ མན་ངག་རྗེས་འབྲང་དུ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་རྣམས་ཀྱི་གཟུགས་ཀྱི་སྐུ་དང་། དམ་པའི་ཆོས་ ཀྱི་ཚོགས་པ་སྲུང་བར་གཏོགས་པའི་ཕྱིར་འཕགས་པ་བྱང་སེམས་ཕྱག་ན་རྡོ་རྗེ་ལ་འཁོར་གྱི་ ནང་དུ་(བྱམས་པ་ལ་དྲིས་ཞེས་འབུམ་ཊཱིཀ་)དྲིས་པ་དང་འདི་སྐད་བདག་གིས་ཐོས་ཞེས་ཤེར་ཕྱིན་འདི་ བདག་གིས་ཐོས་པར་བྱམས་པ་ལ་ཁས་འཆེས་སོ་ཞེས་སོ། །འགྲེལ་ཆེན་དུ་སྔར་གྱི་རྒྱུན་ མཚན་གཉིས་པོ་དེའི་སྟེང་དུ་ཕྱག་ན་རྡོ་རྗེ་དབང་བསྐུར་བ་ལ་སོགས་པ་ལས་བསྟན་པ་གཏད་ པའི་ཕྱིར་དང་ཁྱད་པར་གྱི་ཚིག་གཞན་མེད་པས་ལྕང་ལོ་ཅན་ན་བཞུགས་པའི་ས་བཅུའི་ དབང་ཕྱུག་རྡོ་རྗེ་འཛིན་པ་ཆེན་པོ་ལ་འཕགས་པ་བྱམས་པ་ལ་སོགས་པ་བྱང་ཆུབ་སེམས་ དཔའི་ཚོགས་ཆེན་པོས་སེམས་ཅན་ཀུན་རྗེས་སུ་གཟུང་བའི་ཕྱིར་ཤེར་ཕྱིན་གྱི་མདོ་བསྡུ་བར་ གསོལ་བ་བཏབ་པ་ན་འདི་སྐད་སོགས་གསུངས་སོ་ཞེས་སྔོན་གྱི་སློབ་དཔོན་རྣམས་འཆད་ དོ། །གཞན་དག་ནི་འདི་ཉིད་ཀྱི་ཡོངས་སུ་གཏད་བའི་ལེའུ་ལས་ཤེར་ཕྱིན་གཏད་པའི་ཕྱིར་ སྡུད་བྱེད་འཕགས་པ་ཀུན་དགའ་བོ་ཡིན་པར་སེམས་སོ་ཞེས་སོ། །སྙིང་པོ་མཆོག་ཏུ། འདིར་ སྡུད་པ་པོ་གང་ཞེ་ན། ལྕང་ལོ་ཅན་ན་གནས་པའི་ཕྱག་རྡོར་ནི་གཟུགས་སྐུ་དང་ཆོས་ཀྱི་ཚོགས་ བསྲུང་བའི་དབང་དུ་བྱས་པ་དང་། ཕྱག་རྡོར་དབང་བསྐུར་བ་ལས་བསྟན་པ་གཏད་པ

【現代漢語翻譯】 因此說，並非通過作為（業）來涵蓋。慈氏請問（梵文：Maitreya-pariprcchā，彌勒菩薩的請問）與聖者（梵文：Ārya，指聖天，Āryadeva）的事業相結合，因此沒有涵蓋，這種說法是錯誤的。聖者沒有結合，所以是錯誤的。此外，根本主題主要通過清凈的佛土來涵蓋，也有通過發心等來涵蓋的情況。常啼（梵文：Sadāprarudita）的教法由聖者章節守護者涵蓋，交付章節的原因由完全交付涵蓋（布頓）等。然而，慈氏請問的結尾由寂天（梵文：Śāntideva）的阿跋耶（梵文：Abhaya）與事業相結合，但論師在解釋涵蓋的意義時沒有涵蓋。聖者也沒有與莊嚴相結合。在這部論著中提到的一些內容在一些經部的版本中沒有出現，這只是因為經部的文字已經衰敗了。對於這些內容，需要單獨記錄和研究其合理與否的區分以及根本主題的解釋，在講解時也要理解。這分為兩種：佛經結集產生的因由，即結集者發起討論；以及顯示佛經產生的因由，即佛陀根本主題的詞義。（《寶積經·薩羅樹王經》的註釋中提到迦濕彌羅；《無盡意經》的註釋中提到世親；《金剛經》的註釋中提到迦濕彌羅。） 第一種是：這部經由誰結集？爲了摧毀障礙，以及爲了守護如來（梵文：Tathāgata）的色身和神聖的僧團，聖者菩薩（梵文：Bodhisattva）金剛手（梵文：Vajrapāṇi）在眷屬中（《慈氏請問經》的十萬頌註釋）提問，並說『如是我聞』，即慈氏承認他聽到了這部般若波羅蜜多（梵文：Prajñāpāramitā）。在《大疏》中，在之前的兩個傳統名稱之上，因為通過金剛手灌頂等交付了教法，並且沒有其他特殊的詞語，所以在吉祥金剛處（梵文：Laṅkāvatāra-sūtra）居住的十地自在金剛持（梵文：Vajradhara）前，聖者慈氏等大菩薩眾爲了攝受一切眾生，祈請結集般若波羅蜜多經，於是說了『如是』等。其他的觀點是，因為從這部經的交付章節中交付了般若波羅蜜多，所以結集者我認為是聖者阿難陀（梵文：Ānanda）。在《精華中的精華》中：『這裡的結集者是誰？』居住在吉祥金剛處的金剛手是色身和守護僧團的主宰，因為通過金剛手灌頂交付了教法

【English Translation】 Therefore, it is said that it is not encompassed by actions. The Dharma teacher said that Maitreya's questions were not encompassed by combining them with the activities of the noble one, which is wrong. It is wrong because the noble one did not combine them. Furthermore, the main topic is mainly encompassed by the pure land, and there are also cases where it is encompassed by the generation of Bodhicitta and so on. The teachings of Sadāprarudita are encompassed by the chapter holder of the noble one. The cause of the entrusted chapter is encompassed by the complete entrustment (Bu-ston), etc. However, the end of Maitreya's questions was combined with activities by Śānti Abhaya, but the teacher did not encompass it in the explanation of the encompassed meaning. The noble one also did not combine it with ornaments. Some of the things mentioned in this treatise are not found in some sutra volumes, which is simply because the letters of the sutras have deteriorated, according to the Dharma teacher. For these, the distinctions of what is appropriate and inappropriate, and the explanation of the fundamental topic, should be recorded separately and researched, and should also be understood when explaining. There are two types: the cause of the occurrence of the collection of the Buddha's teachings, which is the discussion initiated by the collector; and the cause of the occurrence of the sutras, which is the meaning of the words of the Buddha's fundamental topic. (Kashmir is mentioned in the commentary on the Salu Ljangpa Sutra; Vasubandhu is mentioned in the commentary on the Inexhaustible Intelligence Sutra; Kashmir is mentioned in the commentary on the Diamond Cutter Sutra.) The first is: Who collected this sutra? In order to destroy obstacles, and to protect the physical body of the Tathāgatas and the sacred Sangha, the noble Bodhisattva Vajrapāṇi asked in the assembly (Tika of the Hundred Thousand Verses of Maitreya's Questions), and said 'Thus I have heard,' that is, Maitreya acknowledged that he had heard this Prajñāpāramitā. In the Great Commentary, in addition to the previous two traditional names, because the teachings were entrusted through Vajrapāṇi's empowerment, etc., and there were no other special words, the great Vajradhara, the lord of the ten bhūmis, residing in Laṅkāvatāra-sūtra, was asked by the noble Maitreya and other great Bodhisattva assemblies to collect the Prajñāpāramitā Sutra in order to gather all sentient beings, and then he said 'Thus,' etc. Others think that because the Prajñāpāramitā was entrusted from the chapter of entrustment of this sutra, the collector is the noble Ānanda. In the Essence of the Essence: 'Who is the collector here?' Vajrapāṇi, who resides in Laṅkāvatāra-sūtra, is the master of the physical body and the protection of the Sangha, because the teachings were entrusted through Vajrapāṇi's empowerment.

་ཡིན་ ནོ། །ཀུན་དགའ་བོ་ལ་གཏད་པ་ནི་ཉན་ཐོས་ཡང་གཞུག་པའི་དོན་དུ་ཡིན་གྱི། ཤེར་ཕྱིན་གྱི་ བཀའ་བསྡུད་པའི་དོན་དུ་མིན་གྱི་ཉན་ཐོས་ཀྱི་སྡེ་སྣོད་སྡུད་པ་པོ་ཡིན་ནོ། །དེ་བཞིན་དུ་ཕྱག་ རྡོར་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྡེ་སྣོད་སྡུད་པ་པོ་ཡིན་ནོ་ཞེས་སོ། །རྟོག་གེ་འབར་བར། རྩ་ བའི་སྡུད་པར་བྱེད་པ་པོ་ཀུན་ཏུ་བཟང་པོ་དང་འཇམ་དཔལ་དང་གསང་བའི་བདག་པོ་དང་ བྱམས་པ་ལ་སོགས་པ་རྣམས་ཀྱིས་བསྡུས་ཞེས་དང་། བདག་ཅག་གི་རྩ་བའི་སྡུད་པར་བྱེད་ 1-101 པ་པོ་ཉན་ཐོས་ནི་མ་ཡིན་ཏེ་ཞེས་སོ། །ཏིང་འཛིན་རྒྱལ་བོའི་འགྲེལ་པར། སྡུད་པ་པོ་ནི་ཀུན་ དགའ་བོ་ཡིན་ཏེ་ཀུན་དགའ་བོ་ཁྱོད་ཀྱིས་འདི་ཟུངས་ཤིག་ཅེས་པའི་ཚིག་གིས་སོ། །ཕྱག་ན་ རྡོ་རྗེ་ཡང་ཡིན་ཏེ་ཇི་ལྟར་གཞན་དུ་བཤད་པ་བཞིན་ནོ་ཞེས་འཇམ་དཔལ་གྲགས་པས་སོ། ། འོན་ཀྱང་ཀུན་དགའ་བོ་ནི་ཕྱག་རྡོར་དུ་རྒྱུད་ལ་ལས་བཤད་པས་འགལ་བ་མེད་པར་མངོན་ ནོ། །(བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ལག་ན་རྡོ་རྗེ་ནི། དེའི་ཚེ། ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཀུན་དགའ་བོར་གྱུར་ཏོ། །ཞེས་གསུངས་ཞེས་མདོ་ཀུན་ འགྲེལ་པར་ཤཱནྟིས་སོ། །)དེ་ལ་འདི་(ཨེ་ཝཾ་ཟེར་)སྐད་ཅེས་པའི་ཚིག་ཕྲད་འདི་དཔེ་དང་ལུང་འབོགས་ པ་དང་། དྲིས་པ་རྣམ་པར་ངེས་པ་དང་། དམ་བཅའ་བ་དང་། (ཁས་ལེན་པ་དང་དགོངས་བཞི་བཅུ་པར་ )ཚིག་གི་ལན་དག་ལ་འབྱུང་སྟེ་རིམ་པ་བཞིན་(རྡོར་གཅོད་འགྲེལ་པར་ཀ་ཤིས། དགོངས་འགྲེལ་འགྲེལ་པ་བམ་ པོ་བཞི་བཅུ་པར།)དཔེར་བརྗོད་ན་ཕྱུག་པ་ལ་རྣམ་ཐོས་ལྟར་རམ་འདྲ་བར་ཞེས་དང་། འདི་སྐད་ ཐོན་ཅིག་དང་། བདག་གིས་འདི་སྐད་ཐོས། འདི་སྐད་བཤད། དེ་བཞིན་དུ་བྱའོ། །དེ་ནི་དེ་ལྟ་ མིན་ནོ། །དེ་ལྟའོ་ཞེས་པ་ལྟ་བུའོ། །འདིར་(དགོངས་བཞི་བཅུ་པར་)ནི་དམ་བཅའ་བའམ་ཁས་ལེན་ པ་ཁོ་ན་ལ་བལྟ་བར་བྱ་སྟེ་སྡུད་བྱེད་ཀྱི་བྱང་སེམས་རྣམས་ཀྱིས་ཁྱོད་ཀྱིས་ཇི་སྐད་ཐོས་པ་དེ་ བཞིན་དུ་བཤད་དུ་གསོལ་ཞེས་གསོལ་བ་བཏབ་པ་དང་། བྱང་སེམས་བདག་གིས་ཐོས་པ་ དེ་ཁོ་ན་བཞིན་དུ་སྨྲ་བར་བྱའོ་ཞེས་ཁས་འཆེས་པའོ། །ཡང་ན་དྲིས་པ་རྣམ་པར་ངེས་པ་ཡིན་ ཏེ་ཞེས་སངས་རྒྱས་ས་འགྲེལ་དང་ས་བཅུ་པའི་འགྲེལ་བཤད་ཉི་མ་གྲུབ་ཀྱིས་མཛད་པ་དང་ དགོངས་འགྲེལ་འགྲེལ་ཆེན་བམ་པོ་བཞི་བཅུ་པ་བོད་ཀྱི་སྡུད་པོ་ཁ་ཅིག་གིས་མཛད་པ་རྣམས་ སུ་བཤད་དོ། །ཡང་ན(བཱི་མ་ལ་དངོས་)། འདི་ཁོ་ན་སྐད་དམ་འདི་ཁོ་ན་བཞིན་དུ་ཐོས་ཀྱིས་(ཤེར་ སྙིང་འགྲེལ་པར་བཱི་མ་ལས་)གཞན་དུ་མིན་ནོ་ཞེས་པས་སྒྲོ་སྐུར་སྤངས་པས་ཆོས་ཕྱིན་ཅི་(འགྲེལ་ཆེན་) མ་ལོག་པར་བསྟན་(འགྲེལ་ཆེན་)ཏོ། །བདག་གིས་ཞེས་པས་བླ་མ་བརྒྱུད་པ་མིན་གྱི་བཅོམ་ལྡན་ འདས་ལས་མངོན་སུམ་དུ་ཐོས་པར་སྟོན་ནོ། །དེ་མི་འཐད་དེ། གཞན་ལས་ཐོས་པའང་ཡོད་ 1-102 པས་སོ། །ཞེ་ན། སངས་རྒྱས་ཀ

【現代漢語翻譯】 不是的。阿難陀被委任是爲了支援聲聞乘，而不是爲了結集般若波羅蜜多（智慧到彼岸）的教法。他是結集聲聞乘藏經的人。同樣，金剛手（Vajrapani，佛教護法神）是結集菩薩藏經的人。在《分別熾燃論》中說：『根本的結集者是普賢（Samantabhadra，代表一切諸佛的理德與行德）、文殊（Manjushri，智慧的象徵）、秘密主（Guhyapati，金剛手菩薩的別名）和彌勒（Maitreya，未來佛）等。』並且說：『我們的根本結集者不是聲聞。』在《三摩地王經》的註釋中說：『結集者是阿難陀，因為有『阿難陀，你記住這個』這句話。』文殊吉祥（Manjushri Kirti）也說：『金剛手也是，正如其他地方所解釋的那樣。』然而，阿難陀在金剛手續部中被解釋為從事事業，這顯然沒有矛盾。（香提寂天（Shanti Deva）在《經集釋》中說：『菩薩金剛手，那時，變成了具壽阿難陀。』） 關於『如是我聞』（Evam maya shrutam）這句話，這個詞綴用於例子和引證，確定問題，誓言，（承諾和四十種意圖），以及詞語的回答。例如，在《金剛經釋》中，卡什（Kashi）說，在《四十意圖釋》中，舉例來說，就像富人像多聞天（Vaishravana，四大天王之一，掌管財富）一樣，或者相似。說『這樣說』，『我這樣聽』，『這樣說』，『就這樣做』，『不是那樣』，『就是那樣』等等。在這裡（在《四十意圖》中），應該只看作是誓言或承諾，因為結集的菩薩們祈請說：『請講述您所聽到的。』菩薩承諾說：『我將只說我所聽到的。』或者，正如佛陀土地的解釋和《十地經》的解釋《太陽成就》以及四十卷本的《深密解脫經大釋》，由一些藏族結集者所說，它是爲了確定問題。或者（比瑪拉米扎（Vimalamitra）親自），『只有這樣說，或者只有這樣聽』（在《心經釋》中，比瑪拉米扎說），通過避免誹謗，表明佛法沒有被顛倒（大釋）。『我』這個詞表明，不是從上師傳承中聽到的，而是直接從薄伽梵（Bhagavan，佛的尊稱）那裡聽到的。那是不合理的，因為也有從其他人那裡聽到的。如果有人問，佛陀的……

【English Translation】 No. Ananda was entrusted to support the Shravaka Vehicle, not to compile the Prajnaparamita (Perfection of Wisdom) teachings. He was the one who compiled the Shravaka Vinaya. Similarly, Vajrapani (a Buddhist protective deity) was the one who compiled the Bodhisattva Vinaya. In the Tarka-jvala it says, 'The fundamental compilers were Samantabhadra (representing the principle and practice of all Buddhas), Manjushri (symbol of wisdom), Guhyapati (another name for Vajrapani), and Maitreya (the future Buddha), and so on.' And it says, 'Our fundamental compiler was not a Shravaka.' In the commentary on the Samadhiraja Sutra, it says, 'The compiler was Ananda, because of the words, 'Ananda, you hold this.' Manjushri Kirti also said, 'Vajrapani is also, as explained elsewhere.' However, Ananda is shown to be engaged in activities in the Vajrapani Tantra, which is clearly not contradictory. (Shanti Deva said in the Sutra Samuccaya commentary, 'The Bodhisattva Vajrapani, at that time, became the Venerable Ananda.') Regarding the phrase 'Thus I have heard' (Evam maya shrutam), this particle is used for examples and quotations, determining questions, vows, (promises and forty intentions), and answers to words. For example, in the Vajra Cutter commentary, Kashi says, in the Forty Intentions commentary, for example, like a rich man is like Vaishravana (one of the Four Heavenly Kings, in charge of wealth), or similar. Saying 'Speak thus,' 'I have heard thus,' 'Speak thus,' 'Do thus,' 'It is not so,' 'It is so,' and so on. Here (in the Forty Intentions), it should only be seen as a vow or promise, because the compiling Bodhisattvas requested, 'Please tell what you have heard.' The Bodhisattva promised, 'I will only speak what I have heard.' Or, as the explanation of the Buddha Land and the Explanation of the Ten Bhumi Sutra The Sun Achievement and the Great Commentary on the Profound Unbinding Sutra in forty volumes, said by some Tibetan compilers, it is to determine the question. Or (Vimalamitra himself), 'Only speak thus, or only hear thus' (in the Heart Sutra commentary, Vimalamitra says), by avoiding slander, it shows that the Dharma has not been reversed (Great Commentary). The word 'I' indicates that it was not heard from the lineage of gurus, but directly from the Bhagavan (the Blessed One, an epithet of the Buddha). That is unreasonable, because there are also those who have heard from others. If someone asks, the Buddha's...

ྱི་བྱིན་བརླབས་ཀྱིས་གཞན་གྱིས་བསྟན་པའང་དེ་བས་བསྟན་ པ་ལྟར་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བྱིན་བརླབས་ཀྱིས་གཞན་ལས་ཐོས་པའང་དེ་པ་ལས་ཐོས་པ་ཡིན་ནོ་ ཞེས་འགྲེལ་ཆེན་ནོ། །ཐོས་པ་ནི་རྣ་བའི་རྣམ་ཤེས་ཀྱིས་ཐོས་ཀྱི་འདིའི་དོན་རྟོགས་པ་(འགྲེལ་ པ་ཀུན་)མེད་ཅེས་སྡུད་པ་(དོན་ཐོབ་)པོས་ཁེངས་སྐྱུང་མཛད་པའོ། །འདི་སྐད་བཤད་དོ་ཞེས་ཅིའི་ ཕྱིར་མ་སྨོས་ཞེ་ན། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་བསྟན་པའམ་(དབྱིག་གཉེན་)དེས་བཤད་པ་(བུདྡྷ་ཤྲཱི་) ནི་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པས་སྡུད་པ་པོའི་ཡུལ་མིན་པའི་ཕྱིར་ན་བདག་གི་སྤྱོད་ཡུལ་དུ་ཇི་ཙམ་ གྱུར་པའི་ཆོས་ཀྱི་སྒོ་གཟུང་ནས་འདི་སྐད་ཐོས་ཞེས་རྣ་བའི་ལམ་ནས་འོངས་པ་ཉི་ཚེ་(འབུམ་) བསྟན་ཞེས་གནོད་འཇོམས་གཉིས་སོ། །འོ་ན་བཀའ་ལ་བཀའ་མིན་བསྲེས་པའི་སྐྱོན་ཡོད་ དེ་(ཨ་བྷ་ཡ་ནི་བཅོམ་ལྡན་འདས་ལ་རྣམ་པར་རྟོག་པ་མེད་པས་དོན་དམ་པར་བསྟན་པ་མི་སྲིད་པས་ཞེས་ལན་འདེབས་སོ། །)། འདི་སྐད་དང་གསོལ་བ་སོགས་སྟོན་པས་མ་གསུངས་པ་ཡོད་པས་སོ་ཞེ་ན། སྐྱོན་མེད་དེ་རྗེས་ སུ་གནང་བའི་བཀའ་ཡིན་ཏེ། ཆོས་ཡང་དག་པར་སྡུད་པའི་མདོ་ལས། དགེ་སློང་དག་འདི་ སྐད་བདག་གིས་ཐོས་པ་ཞེས་གྱིས་ལ་དམ་པའི་ཆོས་བསྡུ་བར་བྱའོ། །ཞེས་དང་། འབྲེལ་བ་ དང་གོ་རིམ་བསྟན་པར་བྱའོ། །ཞེས་སོ། །ཞེས་འགྲེལ་ཆེན་ལས་སོ། ། གཉིས་པ་ལ། མདོ་སྡེ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་སྤྱིའི་གླེང་གཞི་(བམ་པོ་བཞི་བཅུ་པར།)ཁྱད་པར་ཤེར་ ཕྱིན་གྱི་གླེང་གཞི་སྟེ་གཉིས་སུ་གནོད་འཇོམས་ལས་སོ། ། དང་པོ་ནི། ཏིང་ངེ་འཛིན་རྒྱལ་འགྲེལ་པར་(གྲགས་པའི་ཕྲེང་བ།)ད་ནི་གང་གི་ཚེ། གང་ལས། གང་དུ། གང་དག་དང་ལྷན་གཅིག་མདོ་སྡེ་རིན་པོ་ཆེ་དཔེ་མེད་པ་འདི་ལྟ་བུ་ཁྱོད་ཀྱིས་ཐོས་ ཞེས་འདྲི་བའི་ལན་གདབ་པ་དང་རང་ཉིད་ཚད་མར་བསྟན་པའི་ཕྱིར་སྡུད་པ་པོས་ཡུལ་ལ་ སོགས་པ་བསྟན་པ་ནི་ཐོས་པའི་དུས་གཅིག་ན་ཞེས་ཏེ། ཕྱོགས་གླང་གིས། སྟོན་པ་དབང་བོ་ འཁོར་དང་ནི། །ཡུལ་དུས་དག་ཀྱང་ངེས་བསྟན་པ། །སྡུད་པོ་རང་ཉིད་ཚད་མར་ནི། །རབ་ 1-103 སྒྲུབ་ཕྱིར་ཡིན་འཇིག་རྟེན་ན། །ཡུལ་དང་དུས་སོགས་ཀྱིས་མཚོན་ཞིང་། །དབང་བོར་བཅས་ ཚིག་སྨྲ་བ་ཡིས། །སྨྲ་པོ་ཚད་མར་རྗེས་སུ་རྟོགས། །ཞེས་སོ(བརྒྱད་སྟོང་དོན་བསྡུར།)། །དེ་ལྟར་ན་ དུས། སྟོན་པ། ཡུལ། འཁོར་བཞི་ལས། དང་པོ་ནི། དུས་གཅིག་ན་ཞེས་པ་ཚིག་(འགྲེལ་ཆེན་)སྔ་ མ་དང་སྦྱར་ན་དུས་གཅིག་གི་ཚེ་ན་འདི་ཐོས་ཞེས་པས་དུས་ཐམས་ཅད་དུ་ཐོས་པ་ཡོད་པ་ མིན་ཞེས་(ཏིང་རྒྱལ་འགྲེལ་པར་)བསྟན་པས་མདོ་འདི་རྙེད་དཀའ་བར་བསྟན་(ཀ་ཤིས་རྡོ་རྗེ་གཅོད་པའི་ འགྲེལ་)ཏོ། །ཡང་ན་དུས་གཅིག་གི་ཚེ་འདི་ཐོས་ཞེས་པས་སྨན་པའི་རྒྱལ་(འགྲེལ་ཆེན་ཏིང་རྒྱལ་འགྲེལ་ )པོ་སྙིང་རྗེ་ཅན་བཞིན་དུ་གཞན་གྱི་ཚེ་གཞན་ཐོས་ཞ

【現代漢語翻譯】 通過佛陀的加持，他人所教導的也能像（佛陀）教導的那樣被理解。通過佛陀的加持，從他人那裡聽到的也就像從（佛陀）那裡聽到的一樣。這是《大疏》（的觀點）。《聽聞》是指通過耳識聽聞，但（《疏釋總集》）中說，（聽聞者）並沒有理解其中的含義，這是結集者謙虛的表現。有人會問：『為什麼沒有說「如是說」呢？』答：因為世尊所教導的，或者（世親）所說的，是不可思議的，不是結集者所能及的。因此，（結集者）只是選取了自己所能理解的法門，說『如是聽聞』，僅僅是表明（佛法）是通過耳朵聽到的。（這是）能摧和能斷的觀點。如果這樣，那麼會有將非佛語混入佛語的過失。（阿巴亞認為，因為世尊沒有分別念，所以不可能以究竟的方式進行教導。） 有人會問：『因為經中出現了「如是」和「祈請」等並非佛陀親口所說的話。』答：沒有過失，因為這是隨許的佛語。在《正法集經》中說：『比丘們，你們應當說「如是我聞」，以此來結集聖法，並且要說明關聯和次第。』這是《大疏》中的觀點。 第二，分為兩部分：一是所有經部的共同序言（在四十卷本中），二是 বিশেষভাবে般若經的序言。這是能摧和能斷的觀點。 第一部分是：在《三摩地王經釋》中（《名鬘》），『現在，你從何時、何處、何地、與何人一起聽聞了這樣無與倫比的珍貴經部？』爲了回答這個問題，並表明自己是可靠的，結集者說明了地點等，即在聽聞的同一時間。如陳那所說：『導師、根基、眷屬，以及地點和時間，都應明確說明。結集者爲了證明自己是可靠的，才在世間這樣做。』通過地點和時間等來表明，通過帶有根基的言辭來說明，（人們）可以推斷出說話者是可靠的。（《八千頌集義》）。因此，有時間、導師、地點、眷屬這四者。首先，『一時』這個詞，如果與前面的詞語結合，即『在某個時間聽聞』，表明並非所有時間都能聽聞（《三摩地王經釋》），這表明此經難以獲得（《喀什米爾·班智達對金剛經的解釋》）。或者，『一時聽聞』，就像慈悲的藥王一樣，在其他時間聽聞其他（經典）。

【English Translation】 Through the blessing of the Buddha, what is taught by others can be understood as if taught by (the Buddha). Through the blessing of the Buddha, what is heard from others is like hearing from (the Buddha) himself. This is (the view of) the Great Commentary. 'Hearing' refers to hearing through the ear consciousness, but (the Compendium of Commentaries) says that (the hearer) did not understand its meaning, which is an expression of humility by the compiler. Someone might ask: 'Why didn't he say "Thus I have heard"?' The answer is: because what the Bhagavan taught, or what (Vasubandhu) said, is inconceivable and beyond the reach of the compiler. Therefore, (the compiler) only selected the Dharma gates that he could understand and said, 'Thus I have heard,' merely indicating that (the Dharma) was heard through the ear. (This is) the view of the Destroyer and the Cutter. Someone might ask: 'Because the sutra contains words such as "Thus" and "request" that were not spoken by the Buddha himself.' The answer is: There is no fault, because this is the Buddha's word of permission. In the Sutra of the Collection of the True Dharma, it says: 'Monks, you should say "Thus I have heard" to compile the holy Dharma, and you should explain the connection and the order.' This is the view from the Great Commentary. Secondly, it is divided into two parts: one is the common introduction to all sutras (in the forty-volume version), and the other is the introduction to the Specifically Prajna Sutra. This is the view of the Destroyer and the Cutter. The first part is: In the commentary on the Samadhiraja Sutra (Garland of Fame), 'Now, from when, from where, from where, and with whom did you hear such an unparalleled precious sutra?' In order to answer this question and to show that he is reliable, the compiler explained the place, etc., that is, at the same time as hearing. As Dignaga said: 'The teacher, the basis, the retinue, and the place and time should be clearly stated. The compiler does this in the world to prove that he is reliable.' By indicating the place and time, etc., and by speaking with words with a basis, (people) can infer that the speaker is reliable. (Collected Meanings of the Eight Thousand Verses). Therefore, there are four: time, teacher, place, and retinue. First, the word 'at one time', if combined with the previous words, i.e. 'heard at a certain time', indicates that it is not possible to hear at all times (Commentary on the Samadhiraja Sutra), which shows that this sutra is difficult to obtain (Kashmiri Pandit's Explanation of the Diamond Sutra). Or, 'heard at one time', just like the compassionate Medicine King, heard other (sutras) at other times.

ེས་སྨྲས་པས་སྡུད་པོ་ཐོས་པ་མང་བར་ བསྟན་ཏོ། །ཡང་ན་དུས་སྐད་ཅིག་(འགྲེལ་ཆེན་)གཅིག་ལ་ཐོས་ཞེས་བསྟན་པས་རྨི་ལམ་དུ་ལྷ་ལ་ སོགས་པའི་(ཏིང་རྒྱལ་འགྲེལ་)མཐུས་དུས་(འགྲེལ་ཆེན་)ཐུང་ངུ་ལ་(འགྲེལ་ཆེན་དོན་)ལོ་བརྒྱ་ལ་སོགས་ པར་སྣང་བ་བཞིན་དུ་ཆོས་རྒྱུན་ཏིང་འཛིན་ཐོབ་(ཏིང་རྒྱལ་འགྲེལ། འགྲེལ་ཆེན་ན་མེད་)པ་དང་དེ་པའི་ བདག་པོའི་དབང་གིས་སྐད་ཅིག་གཅིག་ལ་ཐོས་ཤིང་བརྗེད་(འགྲེལ་ཆེན་)པ་མེད་དོ་ཞེས་པས་ སྡུད་པ་པོ་རང་ཚད་མའི་སྐྱེས་བུར་བསྟན་(འགྲེལ་ཆེན་དངོས་)ཏོ། །ཚིག་ཕྱི་(འགྲེལ་ཆེན་)མ་དང་སྦྱར་ ན་དུས་གཅིག་གི་ཚེ་ན་བྱ་རྒོད་ཕུང་པོའི་རི་ལ་བཞུགས་(འགྲེལ་ཆེན་དངོས་)ཞེས་བསྟན་པས་དུས་ གཞན་གྱི་(འགྲེལ་ཆེན་ཀ་ཤིས་རྡོར་)ཚེ་ཡུལ་གཞན་དུ་བཞུགས་པར་ཡང་བསྟན་ཏོ། །དེ་ཡང་རྒྱུ་ བདུན་གྱིས་ཡུལ་གཞན་དུ་གཤེགས་ཏེ། རྣམ་བཤད་རིགས་པར། ཡུལ་གཞན་གདུལ་བར་བྱ་ ཕྱིར་དང་། །དེར་གནས་དཀོན་པ་(སྐོམ་འགྱུར་རྙིང་)བསྐྱེད་ཕྱིར་དང་། །ཉན་ཐོས་གནས་མང་བྱ་ ཕྱིར་དང་། །ཆགས་པ་མེད་པར་བསྟན་པ་དང་། །ཡུལ་རྣམས་མཆོད་རྟེན་བྱ་(འགྱུར་ཞེས་རྙིང་) ཕྱིར་དང་། །འགྲོ་བའི་བསོད་ནམས་དོན་ཉིད་དང་། །ཡམས་ལ་སོགས་པ་ཞི་དོན་དུ། །སངས་ རྒྱས་རྒྱུ་བར་མཛད་པ་ཡིན། །ཞེས་སོ། །ཇི་ལྟར་རྒྱུ་ན་སོ་ཐར་ལས། ཇི་ལྟར་བུང་བ་མེ་ཏོག་གི ། ཁ་དོག་དྲི་ལ་མི་གནོད་པར། །ཁུ་བ་གཞིབས་ནས་འཕུར་བ་ལྟར། །དེ་བཞིན་ཐུབ་པ་གྲོང་དུ་ 1-104 རྒྱུ། །ཞེས་སོ། །གནོད་འཇོམས་གཉིས་དང་མན་ངག་རྗེས་འབྲང་དུ། དུས་གཅིག་ན་ཞེས་བྱ་ བ་ནི་གང་ཡང་རུང་བའི་དུས་ན་ཞེས་པའོ། །ཅིའི་ཕྱིར་དུས་ངེས་པ་མ་མཛད་ཅེ་ན། ཉི་མ་ཚེས་ གྲངས་ཟླ་བ་དུས་འདི་ལ་ཞེས་པའི་ཚིག་དགོས་པ་མེད་ཅིང་མི་(ཆེད་མི་ཆེ་བས་སོ་ཞེས་འབུམ་ཊཱིཀ་) དགོས་པ་བཤད་པར་མི་རིགས་སོ། །གནས་བསྟན་པ་ནི་མཆོད་རྟེན་དུ་གྱུར་(ཀ་ཤིས་རྡོར་གཅོད་ འགྲེལ་)པ་སྟེ་སེམས་ཅན་གྱི་བསོད་ནམས་སྤེལ་བ་དང་རྩོད་པ་མེད་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་(འབུམ་ཊཱིཀ་) རོ། །ཡང་ན་རྒྱལ་ཁབ་ཏུ་ལན་མང་དུ་བཞུགས་པས་དེར་བཞུགས་པའི་དུས་གཅིག་ན་ཞེས་ སྨོས་པར་སྦྱར་རོ། །ཞེས་སོ། །གཉིས་པ་ནི་བཅོམ་ལྡན་འདས་སོ། །གསུམ་པ་ནི། ཁྱིམ་པ་ དང་རབ་ཏུ་བྱུང་བའི་ཕྱོགས་གཉིས་བསྡུ་བ་དང་། གཟུགས་སྐུ་དང་ཆོས་སྐུས་ཕན་འདོགས་ པར་བསྟན་(དངོས་)པའི་ཕྱིར་རྒྱལ་བོའི་ཁབ་བྱ་རྒོད་ཕུང་པོའི་རི་ཞེས་གནས་གཉིས་སྨོས་སོ་ (གནོད་འཇོམས་)ཞེས་སོ། །དེ་ཡང་མ་ག་དྷའི་གྲོང་གི་བྱེ་བྲག་རྒྱལ་(བཱི་མ་ལ་)བོ་མང་པོས་བཀུར་ བའི་ཕོ་བྲང་འཁོར་རོ། །(ཤཱནྟི་ཨ་བྷ།)ཡང་ན་རྒྱལ་བོ་གཟུགས་ཅན་སྙིང་པོའི་ཁབ་པོ། །དེ་ལ་ རྒྱལ་བོའི་ཁབ་ཟེར་བ་ནི། གྲོང་ཁྱེར་དེ་རྩྭ་མཆོག་གི་གྲོང་ཞེས་གྲགས་ཏེ་དེ་ལ་མི་མ་ཡི

【現代漢語翻譯】 因此，這樣說就表明了結集者聽聞廣博。或者，表明在一剎那（《大疏》）聽聞，就像在夢中，由於天神等的（《勝王疏》）力量，短暫的（《大疏》）時間，如同（《大疏》義）顯現百年等，獲得法流三摩地（《勝王疏》，《大疏》中沒有），以及由於其所有者的力量，在一剎那聽聞且不忘（《大疏》），因此表明結集者是量士夫（《大疏》真實）。如果與前文（《大疏》）結合，則表明在同一時間住在鷲峰山（《大疏》真實），因此也表明在其他時間（《大疏·迦葉石多》）住在其他地方。這也是通過七種原因前往其他地方。在《釋量論》中說：『爲了調伏其他地方，爲了在那裡創造稀有，爲了使聲聞安住更多，爲了顯示無貪，爲了使地方成為佛塔，爲了眾生的福德，爲了平息瘟疫等，佛陀行於諸方。』如何行走呢？在《別解脫經》中說：『如蜂採花時，不損其色香，取蜜而飛去，如是牟尼游于村。』在《損滅二論》和《隨行口訣》中，『一時』是指在任何時候。為什麼不確定時間呢？因為不需要也不適合說『某年某月某日』（《十萬頌釋》認為沒有必要）。指出地點是爲了成為佛塔（《迦葉石多·斷行疏》），爲了增長眾生的福德和避免爭端（《十萬頌釋》）。或者，因為多次住在王國中，所以結合說『住在那裡的一時』。如是說。第二是薄伽梵（Bhagavan，世尊）。第三，爲了攝集在家和出家兩類人，以及表明色身和法身互相利益（真實），所以說了王舍城鷲峰山這兩個地點（《損滅》）。這也是摩揭陀國的城市的別稱，受到許多國王（毗摩羅）的宮殿的尊敬（寂天）。或者，國王是形色王的心臟。之所以稱為王舍城，是因為這座城市被稱為吉祥草城，因為那裡沒有人…… Therefore, saying this demonstrates that the compiler has extensive learning. Alternatively, it indicates hearing in a single instant (Great Commentary), just as in a dream, due to the power of gods, etc. (Victorious King Commentary), a short (Great Commentary) time, like (Great Commentary meaning) appearing as a hundred years, obtaining the Dharma stream Samadhi (Victorious King Commentary, not in the Great Commentary), and due to the power of its owner, hearing in a single instant and not forgetting (Great Commentary), thus indicating that the compiler is a valid person (Great Commentary reality). If combined with the previous text (Great Commentary), it indicates residing on Vulture Peak Mountain at the same time (Great Commentary reality), thus also indicating residing in other places at other times (Great Commentary Kashisthador). This is also going to other places through seven reasons. In the Explanation of Reasoning it says: 'To tame other places, to create rarity there, to have more hearers dwell, to show non-attachment, to make places into stupas, for the sake of beings' merit, to pacify plagues, etc., the Buddha travels.' How does he travel? In the Pratimoksha it says: 'As a bee, when taking honey from a flower, does not harm its color or fragrance, but takes the essence and flies away, so does the Muni wander in the village.' In the Two Destructions and the Following Instructions, 'at one time' means at any time. Why is the time not specified? Because there is no need to say 'on this day, month, and date' (the Hundred Thousand Commentaries say it is not necessary). Pointing out the place is to become a stupa (Kashisthador Cutting Commentary), to increase the merit of sentient beings and to avoid disputes (Hundred Thousand Commentaries). Or, because he resided many times in the kingdom, it is combined to say 'at one time residing there.' Thus it is said. The second is Bhagavan (世尊). The third is that in order to gather both householders and renunciates, and to show that the Rupakaya (form body) and Dharmakaya (dharma body) benefit each other (reality), the two places, Rajagriha (王舍城) and Vulture Peak Mountain, are mentioned (Destruction). This is also a distinction of the city of Magadha, respected by many kings (Vimala)'s palaces (Shanti Abha). Or, the king is the heart of the embodiment. The reason it is called Rajagriha is because that city is known as the City of Auspicious Grass, because there are no people there...

【English Translation】 Therefore, saying this demonstrates that the compiler has extensive learning. Alternatively, it indicates hearing in a single instant (Great Commentary), just as in a dream, due to the power of gods, etc. (Victorious King Commentary), a short (Great Commentary) time, like (Great Commentary meaning) appearing as a hundred years, obtaining the Dharma stream Samadhi (Victorious King Commentary, not in the Great Commentary), and due to the power of its owner, hearing in a single instant and not forgetting (Great Commentary), thus indicating that the compiler is a valid person (Great Commentary reality). If combined with the previous text (Great Commentary), it indicates residing on Vulture Peak Mountain at the same time (Great Commentary reality), thus also indicating residing in other places at other times (Great Commentary Kashisthador). This is also going to other places through seven reasons. In the Explanation of Reasoning it says: 'To tame other places, to create rarity there, to have more hearers dwell, to show non-attachment, to make places into stupas, for the sake of beings' merit, to pacify plagues, etc., the Buddha travels.' How does he travel? In the Pratimoksha it says: 'As a bee, when taking honey from a flower, does not harm its color or fragrance, but takes the essence and flies away, so does the Muni wander in the village.' In the Two Destructions and the Following Instructions, 'at one time' means at any time. Why is the time not specified? Because there is no need to say 'on this day, month, and date' (the Hundred Thousand Commentaries say it is not necessary). Pointing out the place is to become a stupa (Kashisthador Cutting Commentary), to increase the merit of sentient beings and to avoid disputes (Hundred Thousand Commentaries). Or, because he resided many times in the kingdom, it is combined to say 'at one time residing there.' Thus it is said. The second is Bhagavan (世尊). The third is that in order to gather both householders and renunciates, and to show that the Rupakaya (form body) and Dharmakaya (dharma body) benefit each other (reality), the two places, Rajagriha (王舍城) and Vulture Peak Mountain, are mentioned (Destruction). This is also a distinction of the city of Magadha, respected by many kings (Vimala)'s palaces (Shanti Abha). Or, the king is the heart of the embodiment. The reason it is called Rajagriha is because that city is known as the City of Auspicious Grass, because there are no people there...

ན་གྱིས་ མེ་ཡང་ཡང་བཏང་བས་རྒྱལ་བོས་གྲོང་ཁྱེར་བ་དག་དེང་ཕྱིན་ཆད་ཁྱིམ་དུ་མེ་ཤོར་བ་དེ་ བསིལ་བའི་ཚལ་གྱི་དུར་ཁྲོད་དུ་སོང་ལ་ཁྱིམ་བརྩིགས་ཏེ་འདུག་ཅིག་ཅེས་བསྒོ་བ་དང་ཕོ་ བྲང་དུ་མེ་ཤོར་རོ། །རྒྱལ་བོ་རང་གི་ཁྲིམས་བཙན་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་འཁོར་དང་བཅས་པ་དུར་ ཁྲོད་དེར་སོང་སྟེ། ཕོ་བྲང་བརྩིགས་ཏེ་གནས་བཏབ། དེ་ནས་སྐྱེ་བོ་གཞན་གྱིས་བཏབ་པས་ དེ་སྐད་དོ་ཞེས་ཀླུའི་སཱ་ལུ་ལྗང་འགྲེལ་ལས་སོ། །རྒྱལ་བོའི་མིང་བཏགས་པའི་ཁང་ཁྱིམ་དག་ མི་མ་ཡིན་གྱིས་མི་འཚེ་བས་(འབུམ་ཊཱིཀ་དོན་དངོས་)དེ་སྐད་བཏགས་ཞེས་གྲག་ཅེས་ཀ་ཤིས་(སཱ་ལུ་ ལྗང་འགྲེལ་)སོ། །འདི་སྐད་བཤད་པའི་ཚུལ་འདི་བརྒྱད་སྟོང་འགྲེལ་པ་མན་ངག་རྗེས་འབྲང་དུ་ ཞིབ་ཏུ་བསྟན་ཏོ། །རྒྱལ་བོའི་ཁབ་དེ་ཡང་རྒྱ་ཆེ་བས་དེའི་ཕྱོགས་གང་ན་བཞུགས་མི་ཤེས་ 1-105 (འབུམ་ཊཱིཀ་ཀ་ཤིས་སཱ་ལུ་ལྗང་)ཏེ་དེ་གསལ་བར་བསྟན་པའི་ཕྱིར་རྒྱལ་བོའི་ཁབ་ཀྱི་རི་(འབུམ་ཊཱིཀ་)བྱ་ རྒོད་འཕུངས་བ་ཞེས་ཏེ་རི་དེའི་དབྱིབས་བྱ་རྒོད་འཕུངས་བ་འདྲ་བས་དེ་སྐད་དོ་ཞེས་འབུམ་ ཊཱིཀ་གོ །སཱ་ལུ་ལྗང་བའི་འགྲེལ་པར་རི་གང་གི་སྤྱི་བོ་བྱ་རྒོད་ཀྱི་མགོ་འདྲ་བ་དེ་ལ་བྱ་རྒོད་ཕུང་ པོའི་རིའོ། །ཡང་ན་བདུད་སྡིག་ཅན་གྱིས་བྱ་རྒོད་ཀྱི་ཤ་ཚུགས་སུ་སྤྲུལ་ཏེ་བཅོམ་ལྡན་འདས་ ཀྱི་ཆོས་གོས་འཕྲོག་པར་བརྩམ་པ་ལས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་བྱིན་བརླབས་ཀྱིས་མ་ནུས་ ནས་དེ་ཉིད་དུ་བོར་ཏེ་ཆོས་གོས་དེ་དེང་སང་དུ་ཡང་རྡོར་གྱུར་ནས་བཞི་རིམ་དུ་བྱས་ཏེ་ཆོས་ གོས་ལྟ་བུར་འདུག་གོ །དེས་ཉེ་བར་མཚོན་པའི་རི་ནི་བྱ་རྒོད་ཕུང་པོ་ཞེས་བྱ་སྟེ་ཞེས་ཀླུས་སོ། ། ཀ་ཤིས་བྱ་རྒོད་འདྲ་བར་རིའི་རྩེ་མོ་ཏོག་ཏོག་པོར་འདུག་པས་བྱ་རྒོད་ཀྱི་ཕུང་པོ་ཞེས་སཱ་ལུ་ ལྗང་བའི་འགྲེལ་པར་རོ། །འགྲེལ་ཆེན་དུ་འདོད་བྱ་རིན་པོ་ཆེ་སྣ་ཚོགས་ཀྱི་ཕུང་པོ་ཡོད་པས་ བྱ་རྒོད་ཀྱི་ཕུང་པོ། ལྷ་ལ་སོགས་པ་བསོད་ནམས་འདོད་པ་རྣམས་ཚེས་བརྒྱད་ལ་སོགས་པའི་ དུས་ཚིགས་ལ་འདུ་བ་རྒྱ་ཆེར་བྱེད་པས་ངེས་ཚིག་གི་ཚུལ་གྱིས་རི་བོ་ཞེས་སོ། །ཨ་བྷས་ཡང་ དེ་ལྟར་རོ། །རི་དེ་རྒྱལ་བོའི་ཁབ་ཀྱི་ཕྱོགས་གང་ན་ཡོད་ན། སཱ་ལུ་ལྗང་བའི་འགྲེལ་པར། རྒྱལ་བོའི་ཁབ་ཀྱི་གྲོང་ཁྱེར་ཆེན་པོའི་ཤར་ལྷོའི་མཚམས་ན་བྱ་རྒོད་ཕུང་པོ་ཞེས་བྱ་བའི་རི་ ཡོད་དེ་ཞེས་ཀླུས་བཤད་དོ། །ཤེར་སྙིང་འགྲེལ་པར། དེ་སངས་རྒྱས་བཞུགས་པས་མཆོད་ རྟེན་དུ་གྱུར་པ་དང་། མེ་ལ་སོགས་པའི་འཇིགས་པ་རྣམས་ཀྱིས་ཀྱང་གཞིག་ཏུ་མེད་པར་ཤེས་ པར་བྱ་སྟེ་ཞེས་དང་། དེ་སྐད་དུ། ཟླ་བ་སྒྲོན་མ་ལ་སོགས་པར། རྒྱལ་བོའི་ཁབ་ཀྱི་ཤར་ཕྱོགས་ འདི་ཉིད་དུ། །སངས་རྒྱས་བྱེ་བ་སྟོང་ནི་མཐོང་གྱུར་ཏེ། །ཞེས་འབྱུང་ཞེས་བཱི་མ་ལས་ཏེ། དེ་ལྟ་ ན་ཤར

【現代漢語翻譯】 由於那個人不斷地放火，國王下令，從今以後，誰家失火，就去寒林（梵文：Śītavana，尸陀林）的墓地建房居住。後來王宮也失火了。爲了維護自己的法律，國王帶著隨從去了墓地，在那裡建造宮殿並定居。之後，其他人也紛紛效仿，所以有了這樣的說法。這是出自克魯的《薩律姜解》。據說，以國王名字命名的房屋不會受到非人的侵害（《十萬頌》的真實含義），所以才這樣命名，這是卡西斯（《薩律姜解》）說的。這種說法的出處在《八千頌釋》的口訣傳承中有詳細的記載。國王的都城非常大，不知道位於哪個方向。 （《十萬頌釋·卡西斯·薩律姜》）爲了清楚地說明這一點，提到了國王都城的鷲峰山（《十萬頌釋》），因為那座山的形狀像一隻收攏翅膀的鷲，所以這樣稱呼它，這是《十萬頌釋》的說法。《薩律姜》的註釋中說，哪座山的頂部像鷲的頭，那就是鷲峰山。或者說，惡魔化作鷲鳥，試圖偷走世尊（梵文：Bhagavān，巴伽梵）的法衣，但世尊通過加持使其無法得逞，只能將法衣丟棄在那裡，那件法衣至今仍然變成了石頭，呈現出四層結構，看起來像一件法衣。靠近那裡的山被稱為鷲峰山，這是克魯說的。卡西斯說，因為山的頂端像鷲鳥一樣呈尖狀，所以被稱為鷲峰山，這是《薩律姜》的註釋中的說法。《大疏》中說，因為那裡有各種珍貴的寶物堆積如山，所以被稱為鷲峰山。諸如天神等渴望功德者，在初八等節日聚集在那裡舉行盛大的法會，所以從詞源學的角度來說，它被稱為山。阿巴也是這麼認為的。那座山在國王都城的哪個方向呢？《薩律姜》的註釋中說，鷲峰山位於國王都城大城的東南方向，這是克魯說的。《般若心經釋》中說，因為那是佛陀居住的地方，所以變成了聖地，並且要知道它不會被火等災難摧毀。就像《月燈經》等經中所說的那樣：『在國王都城的這個東部，曾見到無數的佛陀。』這是畢瑪拉說的。如果是這樣，那麼在東方……

【English Translation】 Because that person kept setting fires, the king ordered that from now on, whoever's house caught fire should go to the charnel ground of Śītavana (Sanskrit: Śītavana, meaning 'cool forest') and build a house to live in. Later, the royal palace also caught fire. In order to enforce his own law, the king went to the charnel ground with his entourage, built a palace there, and settled down. After that, others followed suit, so there was such a saying. This is from Klu's 'Salujang Commentary'. It is said that houses named after the king are not harmed by non-humans (the true meaning of 'Hundred Thousand Verses'), so they are named that way, which is what Kashis ('Salujang Commentary') said. The source of this saying is recorded in detail in the oral tradition of the 'Commentary on the Eight Thousand Verses'. The king's capital is very large, and it is not known in which direction it is located. ('Commentary on the Hundred Thousand Verses, Kashis, Salujang') In order to clearly explain this, the Vulture Peak Mountain (Gṛdhrakūṭa) of the king's capital is mentioned ('Commentary on the Hundred Thousand Verses'), because the shape of that mountain resembles a vulture folding its wings, so it is called that, which is what the 'Commentary on the Hundred Thousand Verses' says. The commentary of 'Salujang' says that whichever mountain's top resembles a vulture's head, that is Vulture Peak Mountain. Or, a demon transformed into a vulture and tried to steal the Bhagavan's (Sanskrit: Bhagavān, meaning 'Blessed One') Dharma robe, but the Bhagavan, through his blessing, prevented it from succeeding and could only abandon the Dharma robe there. That Dharma robe has now turned into stone, forming a four-layered structure, looking like a Dharma robe. The mountain near there is called Vulture Peak Mountain, which is what Klu said. Kashis said that because the top of the mountain is pointed like a vulture, it is called Vulture Peak Mountain, which is what the commentary of 'Salujang' says. The 'Great Commentary' says that because there are various precious treasures piled up like a mountain there, it is called Vulture Peak Mountain. Those who desire merit, such as gods, gather there on festivals such as the eighth day to hold grand Dharma assemblies, so from an etymological point of view, it is called a mountain. Abha also thinks so. In which direction of the king's capital is that mountain located? The commentary of 'Salujang' says that Vulture Peak Mountain is located in the southeast direction of the great city of the king's capital, which is what Klu said. The 'Heart Sutra Commentary' says that because it is the place where the Buddha resided, it has become a sacred place, and it should be known that it cannot be destroyed by disasters such as fire. Just like what is said in scriptures such as the 'Moon Lamp Sutra': 'In this eastern part of the king's capital, countless Buddhas have been seen.' This is what Bimala said. If so, then in the east...

་ན་ཡོད་པར་བཤད་དོ། །ཏིང་འཛིན་རྒྱལ་བོར། རྒྱལ་བོའི་ཁབ་ཀྱི་ཆུ་དྲོན་ཅན་གྱི་སྒོ་ ནས་བྱ་རྒོད་ཕུང་པོར་སོང་། ཞེས་པར་ལྷོ་ཕྱོགས་ཀྱི་སྒོ་ལ་མིང་དུ་བཏགས་པའོ་ཞེས་འཇམ་ དཔལ་གྲགས་པས་བཤད་པས་ལྷོར་ཡོད་པར་གསལ་མོད། ཀླུ་སྒྲུབ་ཀྱིས་བཤད་པ་ལྟར་ཤར་ 1-106 ལྷོར་བྱས་ན་གཉིས་ཀ་རུང་ཙམ་མོ། །(འབུམ་ཊཱིཀ་)གནས་དེ་ན་བཞུགས་པ་ཡང་རྣམ་པ་བཞི་སྟེ། སྐུའི་འཕྲིན་ལས་ཐམས་ཅད་སྤྱོད་ལམ་གྱིས། གསུང་གི་དེ་ཐམས་ཅད་ཆོས་(འབུམ་ཊཱིཀ་)འཆད་ པས། ཐུགས་ཀྱི་དེ་ཐམས་ཅད་སྙོམས་པར་འཇུག་པ་དང་ནང་དུ་ཡང་དག་འཇོག་གིས་ བཞུགས་པ་སྟེ་དེ་གཉིས་རིམ་བཞིན་དུ་རྟག་ཏུ་མཉམ་པར་འཇོག་ཅིང་(དབྱིག་འབུམ་གཉིས་ཀ་) ཏིང་ངེ་འཛིན་(འབུམ་ཊཱིཀ་དབྱིག་)ལ་འཇུག་པས་དང་ཐུགས་རྗེ་ཆེན་པོས་འཇིག་རྟེན་གཟིགས་པ་ དང་ལྷ་ལ་སོགས་པ་འོང་པའི་སྐབས་དབྱེ་བའི་ཕྱིར་གཅིག་པུ་དབེན་པ་ན་བཞུགས་པའོ། ། ཞེས་འབུམ་ཊཱིཀ་དང་སྙིང་པོ་མཆོག་ཏུ་སྟེ་གནོད་འཇོམས་ཆེ་བར་ཡང་ངོ་། །བཞི་པ་ལ། དགེ་ སློང་གི་འཁོར་དང་བྱང་སེམས་ཀྱི་འཁོར་(གནོད་འཇོམས་གཉིས་)ཞེས་ཏེ། ཐེག་དམན་གྱི་དང་ཐེག་ ཆེན་གྱི་འཁོར་རོ། །དང་པོ་ནི། བིཀྵུ་ཞེས་པ་སློང་པ་ཞེས་པ་སྟེ་སློང་པ་གཞན་ལས་ཁྱད་བསྟན་ པའི་ཕྱིར་དགེ་ཞེས་སྔོན་ལོཙྪ་བས་བླ་ཐབས་སུ་བསྣན་པ་སྟེ། ངོ་བོ་གསོལ་བ་དང་(འགྲེལ་ཆེན་) བཞིའི་ལས་ཀྱིས་སམ་ཚུར་ཤོག་(འགྲེལ་ཆེན་)སོགས་ཀྱིས་བསྙེན་རྫོགས་སོགས་བཅུ་མཛོད་ འགྲེལ་དུ་བཤད་པ་ལྟར་རྫོགས་པར་བསྙེན་(འགྲེལ་ཆེན་)པས་ཉོན་མོངས་པ་བཅོམ་པས་དགེ་ སློང་ངོ་ཞེས་འགྲེལ་ཆེན་ནོ། །(མདོར་བཞི་པས་མ་སྨོས་སོ། །ཤེར་འབྱུང་བློ་གྲོས་ཀྱིས་མིང་གི་དགེ་སློང་། ཁས་འཆེ་ བའི་དགེ་སློང་། སློང་བའི་ངང་ཚུལ་གྱི་དགེ་སློང་། གསོལ་བ་དང་བཞིའི་ལས་ཀྱིས་བསྙེན་པར་རྫོགས་པའི་དགེ་སློང་། ཉོན་ མོངས་པ་བཅོམ་པའི་དགེ་སློང་སྟེ། དེ་ལྟར་ན་དགེ་སློང་ནི་རྣམ་པ་ལྔ་ཡིན་ནོ་ཞེས་སྤྱོད་འཇུག་འགྲེལ་ཆེན་ནོ། །) སྙིང་པོ་ མཆོག་དང་ཟླ་ཟེར་དུ། ཉོན་མོངས་བཅོམ་པའི་དགྲ་བཅོམ་པའི་དགེ་སློང་འདིར་མི་བཟུང་སྟེ་ ཀུན་དགའ་བོ་མ་བཟུང་བར་ཐལ་བར་འགྱུར་བས་བསྙེན་པར་རྫོགས་པ་དེ་གཟུང་ཞེས་(སྐྱོན་ འདི་མི་འོང་)སོ། །སྐྱབས་གནས་དང་མི་ཕྱེད་པས་ན་དགེ་འདུན་(ཟླ་གྲགས་ཤཱནྟི་སོགས་)ཏེ། སྐྱབས་ གསུམ་བདུན་ཅུ་བར། སངས་རྒྱས་ཆོས་དང་དགེ་འདུན་རྣམས། །བདུད་རྣམས་བྱེ་བ་བརྒྱ་ ཡིས་ཀྱང་། །གང་ཕྱིར་དབྱེ་བར་མི་ནུས་པ། །དེ་ཕྱིར་དགེ་འདུན་ཞེས་བརྗོད་དོ། །ཞེས་སོ། 1-107 ། (འགྲེལ་ཆེན་དུ་དྲངས།) ཆེན་པོ་ནི་གྲངས་(ཤཱནྟི་དངོས་)དང་ཡོན་ཏན་ཆེ་(ཤཱནྟི་)བས་སོ། །དང་པོ་ནི་སྟོང་ ཉིས་བརྒྱ་(ཉི་ཁྲི་)ལྔ་བཅུའམ། ལྔ་སྟོང་ཙམ་མོ(འབུམ།)། །དེའི་ཁྱད་ནི་ད

【現代漢語翻譯】 據說是存在的。在《三昧王經》中說：『從王舍城的溫泉門前往鷲峰山。』 寂天稱其南門因此得名，因此很明顯在南方。如果按照龍樹的說法，位於東南方，那麼兩者都勉強可以接受。（《十萬頌釋》）住在那裡也有四種方式： 身體的利他事業全部通過行為來完成，語言的利他事業全部通過講法來完成，意念的利他事業全部通過禪定和內在的專注來完成，這二者依次恒常保持（《十萬頌釋》和《攝十萬頌》），通過進入禪定（《十萬頌釋》、《攝十萬頌》）和以大悲心觀照世間，以及爲了區分諸如天神等前來之時，獨自住在寂靜之處。 《十萬頌釋》和《精華之最》中說，這也是爲了極大地摧毀障礙。第四種是，比丘僧團和菩薩僧團（《摧障》）。即小乘和大乘的僧團。第一種是，『Bhiksu』意為乞食者，爲了顯示乞食者與其他人的不同，所以在前面加上『善』字，這是早期譯師爲了強調而新增的。本質是通過祈求和（《大疏》）四種羯磨，或者通過『過來』（《大疏》）等方式，如《俱舍論釋》中所說，通過具足戒等十種方式圓滿受持（《大疏》），通過摧毀煩惱而成為比丘。《大疏》中說。（總而言之，第四種沒有提及。《般若生智》中說，有名稱的比丘、自稱的比丘、乞食行為的比丘、通過祈求和四種羯磨受持具足戒的比丘、摧毀煩惱的比丘，因此，比丘有五種。《入行論大疏》）《精華之最》和《月光》中說，這裡不包括摧毀煩惱的阿羅漢比丘，因為如果這樣，就會排除阿難尊者，所以應該包括受持具足戒的比丘（這個過失不會發生）。 因為是皈依處且不可分割，所以稱為僧伽（月稱、寂天等）。《皈依三寶七十頌》中說：『佛陀、正法和僧伽，即使百千魔軍，也不能使其分離，因此稱為僧伽。』（引自《大疏》）偉大是因為數量（寂天親教師）和功德大（寂天）。第一種是，一千二百五十（兩萬）或者五千左右（《十萬頌》）。他們的區別是……

【English Translation】 It is said to exist. In the Samadhiraja Sutra, it says: 'From the hot spring gate of Rajagriha, go to Vulture Peak.' It is said that Jampal Drakpa named the south gate as such, so it is clear that it is in the south. If, according to Nagarjuna, it is located in the southeast, then both are barely acceptable. (Commentary on the Hundred Thousand Verses) Staying there also has four aspects: All the altruistic activities of the body are accomplished through actions, all the altruistic activities of speech are accomplished through teaching the Dharma, and all the altruistic activities of mind are accomplished through meditation and inner focus, these two being constantly maintained in sequence (Commentary on the Hundred Thousand Verses and Compendium of the Hundred Thousand Verses), through entering into meditation (Commentary on the Hundred Thousand Verses, Compendium of the Hundred Thousand Verses) and observing the world with great compassion, and in order to distinguish when gods and others come, staying alone in a solitary place. The Commentary on the Hundred Thousand Verses and Essence of the Supreme state that this is also to greatly destroy obstacles. The fourth is, the Sangha of Bhikshus and the Sangha of Bodhisattvas (Destroyer of Obstacles). That is, the Sangha of the Hinayana and the Mahayana. The first is, 'Bhiksu' means beggar, and in order to show the difference between a beggar and others, the word 'virtuous' is added before it, which was added by early translators for emphasis. The essence is through prayer and (Great Commentary) the four karmas, or through 'come here' (Great Commentary) and so on, as explained in the Commentary on the Treasury of Knowledge, through fully upholding the ten such as full ordination (Great Commentary), through destroying afflictions, one becomes a Bhikshu. The Great Commentary says. (In short, the fourth is not mentioned. Sherjung Lodro says that there are Bhikshus by name, Bhikshus by claim, Bhikshus by the manner of begging, Bhikshus who have taken full ordination through prayer and the four karmas, and Bhikshus who have destroyed afflictions. Therefore, there are five types of Bhikshus. Commentary on the Great Commentary on Engaging in Bodhisattva Activities) The Essence of the Supreme and Moonlight say that the Arhat Bhikshu who has destroyed afflictions is not included here, because if so, Venerable Ananda would be excluded, so the one who has taken full ordination should be included (this fault will not occur). Because it is a refuge and indivisible, it is called Sangha (Chandrakirti, Shantideva, etc.). The Seventy Verses on Refuge say: 'The Buddha, the Dharma, and the Sangha, even hundreds of thousands of demons, cannot separate them, therefore it is called Sangha.' (Quoted in the Great Commentary) Great because of the number (Shantideva himself) and great qualities (Shantideva). The first is, one thousand two hundred and fifty (twenty thousand) or about five thousand (Hundred Thousand Verses). Their difference is...

གེ་འདུན་དང་གང་ཟག་ བགྲངས་པའི་ཁྱད་ཡིན། ཞེས་སོ། །(ཆུ་མིག་བུ་སྟོན་སོགས།)ཡང་ཆོས་རྒྱས་བསྡུས་སུ་སྣང་བ་བཞིན་ འཁོར་ཡང་མང་ཉུང་དུ་སྣང་བ་ལ་འགལ་བ་མེད་གསུངས་(བུ་)ཏེ་ཀ་ཤི་དང་མཐུན་ནོ། །སཱ་ལུ་ ལྗང་བའི་འགྲེལ་པར་(ཀ་ཤིས་)སྟེང་རྒྱས་འོད་སྲུང་གཡོག་ལྔ་བརྒྱ་དང་ཆུ་ལྷུང་འོད་སྲུང་གཡོག་ ཉིས་བརྒྱ་ལྔ་བཅུ་དང་། ག་ཡ་འོད་སྲུང་གཡོག་ཉིས་བརྒྱ་ལྔ་བཅུ། འཕགས་པ་ཤཱ་བུ་མོའུ་ དགལ་བུ་གཡོག་ཉིས་བརྒྱ་ལྔ་བཅུ་ཞེས་སོ། །གཉིས་པ་ནི། ཐམས་ཅད་ཀྱང་དགྲ་བཅོམ་པ་ སྟེ་སོ་སྐྱེ་དང་སློབ་པ་མེད་(གནོད་འཇོམས་གཉིས་)པར་བསྟན་ཏོ། །དགྲ་ཉོན་མོངས་(འབུམ་ཊཱིཀ་སོགས་) པ་བཅོམ་པའམ་འཁོར་བར་སླར་མི་སྐྱེ་བའི་ཆོས་ཉིད་ཅན་སོགས་མང་དུ་(གནོད་འཇོམས་གཉིས་ ལས་)ཤེས་པར་བྱའོ། །སྲིད་རྩེ་མན་ཆད་འཁོར་བར་ཟག་པར་བྱེད་པས་ཟག་པ་སྟེ་འདོད་སྲིད་ མ་རིག་པའི་ཟག་པ་(འགྲེལ་ཆེན་)ཟད་པ། ཡང་ན་དེ་གསུམ་དང་ལྟ་བའི་ཟག་པ་ཟད་པ་སྟེ་དེ་ བཞི་ནི་རིམ་པ་བཞིན་དུ། གཟུགས་སོགས་འདོད་པའི་ཡུལ་ལྔ་དང་སྲིད་པ་གསུམ་དང་ལྷན་ སྐྱེས་ཀུན་བཏགས་ཀྱི་མ་རིག་པ་དང་ལྟ་ངན་དྲུག་ཅུ་རྩ་གཉིས་སོ་ཞེས་ཆེ་བར་(གནོད་འཇོམས་མན་ ངག་རྗེས་འབྲང་)རོ། །འབུམ་ཊཱིཀ་ཏུ། རིམ་བཞིན་འདོད་ཁམས་སུ་གཏོགས་པའི་ཉོན་མོངས་ དང་། གཟུགས་གཟུགས་མེད་དུ་གཏོགས་པའི་ཉོན་མོངས། ཁམས་གསུམ་ཅར་གྱི་མ་རིག་ པ། འཇིག་ལྟ་སོགས་ལྟ་བ་ལྔ་ལ་བཤད་དོ། །དེ་ཡང་མི་སློབ་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་དང་ཏིང་ངེ་ འཛིན་གྱི་ཕུང་པོས་འདོད་ཟག་ཟད། མི་སློབ་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕུང་པོས་ལྟ་ཟག མི་སློབ་ པའི་རྣམ་གྲོལ་ཕུང་པོས་སྲིད་ཟག མི་སློབ་པའི་རྣམ་གྲོལ་ཡེ་ཤེས་མཐོང་བའི་ཕུང་པོས་མ་ རིག་པའི་ཟག་པ་ཟད་དོ་ཞེས་སོགས་དང་། སྡུག་བདེན་ཤེས་པས་ལྟ་ཟག ཀུན་བདེན་སྤངས་ པས་འདོད་ཟག འགོག་པ་མངོན་དུ་བྱས་པས་སྲིད་ཟག ལམ་བདེན་བསྒོམས་པས་མ་རིག་ 1-108 ཟག་ཟད་དོ། །ཡང་འདོད་སྲིད་མ་རིག་ལྟ་ཟག་སྤངས་པས་རིམ་བཞིན་ལྷའི་བུའི་འཆི་བདག་ གི་ཉོན་མོངས་པའི་ཕུང་པོའི་བདུད་བཅོམ་ཞེས་ཆེ་བར་རོ། །འདོད་པའི་མ་རིག་པ་མ་ གཏོགས་འདོད་པའི་ཉོན་མོངས་ཀུན་འདོད་ཟག གོང་མའི་མ་རིག་པ་མ་གཏོགས་གཟུགས་ གཟུགས་མེད་ཀྱི་ཉོན་མོངས་ཀུན་སྲིད་ཟག་ལྟ་ངན་དྲུག་ཅུ་རྩ་གཉིས་མ་གཏོགས་པའི་ཁམས་ གསུམ་གྱི་མ་རིག་པ་ཀུན་མ་རིག་ཟག ལྟ་ངན་དྲུག་ཅུ་རྩ་གཉིས་ལྟ་ཟག་ཏུ་ཀུན་བཏུས་ འགྲེལ་པ་དང་ཨ་བྷ་ཡ་(ཟླ་ཟེར་)སྟེ། ལེགས་ཤིང་ཟག་པ་གསུམ་དུ་བྱེད་དུས་ཕྱི་མ་གཉིས་ བསྡོམས་སོ། །ཉོན་མོངས་པའི་ལས་ཀྱི་སྐྱེ་བའམ་ཚེའི་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་མེད་པ་དེ་ གསུམ་ནི་ཆགས་སྡང་སོགས་དང་། དེས་ཀུན་ནས་བསླང་བའི་ཟག་བཅས་ཀྱི་ལས་དང་། དེ་ གཉིས་ཀྱིས་འཕངས་པའི་མངལ་སོགས་ཀྱི་སྐྱེ་བའམ་ཚེའོ། །

【現代漢語翻譯】 『僧伽和補特伽羅（補特伽羅，梵文：Pudgala，意為「人」）在數量上有所不同。』（出自《水眼》和《布頓》等）。此外，正如佛法有廣略之分一樣，眷屬也有多寡之別，這並不矛盾（布），這與迦濕彌羅的觀點一致。在《薩魯綠穗疏》中（迦濕彌羅）提到：『勝光護持五百眷屬，水落護持二百五十眷屬，伽耶護持二百五十眷屬，聖天女目犍連子護持二百五十眷屬。』 第二點是：一切都是阿羅漢（梵文：Arhat，意為「應供」），這意味著沒有凡夫和有學（斷滅和調伏二者）。應知，關於『摧毀煩惱（《十萬頌釋》等）或具有不再輪迴的法性』等內容，（從斷滅和調伏二者中）可以瞭解很多。 從有頂以下，在輪迴中產生染污的是『漏』，即欲漏、有漏、無明漏（《大疏》）已盡。或者說，這三種漏加上見漏已盡，這四種漏分別指：色等五種欲妙，三有，俱生和遍計的無明，以及六十二種惡見。這是（斷滅論和隨行者）廣泛認同的。《十萬頌釋》中說：『依次是屬於欲界的煩惱，屬於色界和無色界的煩惱，三界所有的無明，以及壞聚見等五種見。』 此外，通過無學戒蘊和定蘊，欲漏得以斷盡；通過無學慧蘊，見漏得以斷盡；通過無學解脫蘊，有漏得以斷盡；通過無學解脫智見蘊，無明漏得以斷盡等等。通過了知苦諦，見漏得以斷盡；通過斷除集諦，欲漏得以斷盡；通過現證滅諦，有漏得以斷盡；通過修習道諦，無明漏得以斷盡。 此外，通過斷除欲漏、有漏、無明漏和見漏，依次摧毀天子死魔的煩惱蘊魔，這是廣泛認同的。除了欲界的無明之外，欲界的所有煩惱都是欲漏；除了上界的無明之外，色界和無色界的所有煩惱都是有漏；除了六十二種惡見之外，三界所有的無明都是無明漏；六十二種惡見都歸為見漏，這是《疏》和阿跋耶（月光）的觀點。在妥善地歸為三種漏時，後兩者合併。沒有煩惱的業所生的生或壽，這三種是貪嗔等，以及由此引發的有漏業，以及由這兩者所投生的胎等生或壽。

【English Translation】 'Sangha and Pudgala (Pudgala, Sanskrit: Pudgala, meaning 'person') differ in number.' (From 'Water Eye' and 'Buton' etc.). Furthermore, just as the Dharma appears in extensive and concise forms, there is no contradiction in the retinue appearing in large and small numbers (Bu), which is in accordance with the view of Kashmir. In the commentary on 'Sālu Green Spike' (Kashmir) it is mentioned: 'Victorious Light holds five hundred retinues, Water Falling Light holds two hundred and fifty retinues, Gaya holds two hundred and fifty retinues, and Holy Daughter Maudgalyāyana holds two hundred and fifty retinues.' The second point is: all are Arhats (Sanskrit: Arhat, meaning 'Worthy One'), which means there are no ordinary beings and learners (both eradication and subduing). It should be known that much can be understood (from both eradication and subduing) regarding 'destroying afflictions (《Ten Thousand Verses Commentary》 etc.) or having the nature of not being reborn in samsara'. From the peak of existence downwards, what causes defilement in samsara is 'leakage', that is, the exhaustion of desire leakage, existence leakage, and ignorance leakage (《Great Commentary》). Or, the exhaustion of these three leakages plus view leakage, these four leakages respectively refer to: the five desirable objects of form etc., the three existences, the co-emergent and imputed ignorance, and the sixty-two evil views. This is widely accepted (by the annihilationists and followers). The 《Ten Thousand Verses Commentary》 says: 'In order, they are the afflictions belonging to the desire realm, the afflictions belonging to the form and formless realms, all the ignorance of the three realms, and the five views such as the view of the perishable aggregate.' Furthermore, through the unlearning discipline aggregate and the concentration aggregate, desire leakage is exhausted; through the unlearning wisdom aggregate, view leakage is exhausted; through the unlearning liberation aggregate, existence leakage is exhausted; through the unlearning liberation knowledge and vision aggregate, ignorance leakage is exhausted, and so on. By knowing the truth of suffering, view leakage is exhausted; by abandoning the truth of origin, desire leakage is exhausted; by realizing the truth of cessation, existence leakage is exhausted; by cultivating the truth of the path, ignorance leakage is exhausted. Furthermore, by abandoning desire leakage, existence leakage, ignorance leakage, and view leakage, the demon of the affliction aggregate of the death lord of the gods is destroyed in order, which is widely accepted. Except for the ignorance of the desire realm, all the afflictions of the desire realm are desire leakage; except for the ignorance of the upper realms, all the afflictions of the form and formless realms are existence leakage; except for the sixty-two evil views, all the ignorance of the three realms is ignorance leakage; the sixty-two evil views are all classified as view leakage, which is the view of the 《Commentary》 and Abhaya (Moonlight). When properly classified into three leakages, the latter two are combined. The birth or life caused by the karma of afflictions, without the complete affliction of life, these three are attachment, aversion, etc., and the contaminated karma caused by them, and the birth or life of the womb etc. cast by these two.

དབུས་མཐའ་སོགས་ལས་ཤེས་ པར་བྱའོ། །གནོད་འཇོམས་གཉིས་མན་ངག་རྗེས་འབྲང་སྙིང་པོ་མཆོག་ཏུ་བཞིར་བཤད་དེ་ མ་བཀོད་དོ། །རྫུ་འཕྲུལ། དབང་བོ། ཏིང་ངེ་འཛིན། ཤེས་རབ་ལ་དབང་བས་དབང་དུ་གྱུར་ པ་སྟེ་དེ་ཡང་དེ་བཞི་ལ་དབང་བས་རིམ་བཞིན་སྣོད་བཅུད་ལ་དབང་བསྒྱུར། སྤྱོད་ལམ་ཞི་ བས་འཇིག་རྟེན་དགའ། བདག་གི་སེམས་དབང་དུ་འགྱུར། ལས་དང་རྣམ་སྨིན་ཐམས་ཅད་ བཅད་དེ་བཅིངས་པ་ལས་གྲོལ་བ་བཞིན་དུ་རང་དབང་ཐོབ་པར་འགྱུར་རོ། །གནོད་འཇོམས་ གཉིས་ཞི་འབྱུང་སྙིང་མཆོག་ཟླ་ཟེར་རྣམས་སོ། །སྲེད་པའི་ཕྱོགས་ཀྱི་ཉོན་མོངས་སྤངས་པས་ ཏིང་ངེ་འཛིན་ལ་སྙོམས་པར་འཇུག་པས་(གནོད་འཇོམས་ཀུན་)སེམས་ཤིན་ཏུ་རྣམ་པར་གྲོལ་བ། མ་རིག་པའི་ཕྱོགས་ཀྱི་སྤངས་པས་(ཆེ་བར་)དགྲ་བཅོམ་གྱི་ཡེ་ཤེས་ཤེས་རབ་ཤིན་ཏུ་རྣམ་པར་ གྲོལ་བ། (དེ་ཡན་འབུམ་ཊཱིཀ)དང་པོས་(འབུམ་ཊཱིཀ་ལ་མེད་)སྙོམས་འཇུག་གི་སྒྲིབ་པ་ལས་གྲོལ། གཉིས་པས་ཉོན་སྒྲིབ་ལས་གྲོལ། གཉིས་ཀའི་ཆ་ལས་རྣམ་གྲོལ་ནི་དེ་གཉིས་ལས་སོ་ཞེས་ ཕལ་ཆེར་གནོད་འཇོམས་གཉིས་འགྲེལ་ཆེན་སོགས་སོ། །ཅང་ཤེས་པ་ནི་བསླབ་པ་རྣམས་ 1-109 དང་འགལ་བར་མི་བྱེད་པ་སྟེ་དམུ་རྒོད་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རྟ་ཅང་ཤེས་ལྟ་བུའོ་ཞེས་སངས་ རྒྱས་ས་ཡི་འགྲེལ་པར་ངང་ཚུལ་བཟང་པོས་སོ། །འཇིགས་(ཆེ་བར་)པ་མེད་པས་(མདོ་ལས་ཅང་ ཤེས་ལྔ་གསུངས་ཏེ་)ཅང་(སྙིང་པོ་མཆོག་ཏུ་ཐོག་འབབ་ཅེས། ལྕེ་འབབ་པ་ལ་སོགས་འབྱུང་བར་དོགས་པ་མེད་པས་ཁྱུ་མཆོག་ ཅང་ཤེས། འཐབ་མོའི་འཇིགས་པ་མེད་པས་གླང་པོ་ཆེ་དང་རྟ་ཅང་ཤེས། གཞན་གྱིས་གནོད་པ་བྱེད་པའི་འཇིགས་པ་མེད་པས་ སེངྒེ་ཅང་ཤེས། འཆི་བའི་འཇིགས་པ་མེད་པས་དགྲ་བཅོམ་ཅང་ཤེས་སོ། །ཞེས་གནོད་འཇོམས་གཉིས་སོ། །)ཤེས་པ་སྟེ་ འཇིགས་པའམ་བག་ཚ་བ་བཞི་(གནོད་འཇོམས་)སྟེ། མྱ་ངན་སྨྲེ་སྔགས་སྡུག་བསྔལ་ཡིད་མི་བདེ་ མེད་པས་མྱ་ངན་མེད་པའི་ཕྱིར་སྡུག་བསྔལ་གྱི་འཇིགས་པ་མེད། བདག་གིས་དང་། གཞན་ གྱིས་སྨད་པ། ངན་འགྲོ་འཚོ་བ་མེད། ཆད་པས་གཅོད་པ། མི་སྙན་(འབུམ་ཊཱིཀ་)པར་གྲགས་སུ་ དོགས་པ། འཆི་བའི་འཇིགས་པ་མེད་པ། འཇིག་རྟེན་ཆོས་བརྒྱད་ཀྱིས་གོས་པ་མེད་པས་ འཇིག་རྟེན་པའི་ཆོས་ཀྱི་བག་ཚ་བ་མེད། མི་ཤེས་པ། ཐེ་ཚོམ། ལོག་ཤེས་རྣམས་མེད་པས་མི་ ཤེས་པའི་འཇིགས་པ་མེད་དོ། །རིག་པ་གསུམ་ལ་སོགས་པ་(ཁ་ཅིག་སོ་སོ་ཡང་དག་པར་རིག་པ་ཐོབ་པ། ཁ་ཅིག་ཤེས་པ་བརྡ་སྤྲོད་པ་དང་ལྡན་པ། ཁ་ཅིག་མངོན་ཤེས་དྲུག་ཐོབ། ཁ་ཅིག་གནས་གཅིག་ཐོབ་པ་ཞེས་གནོད་འཇོམས་སོ། །) ཐོབ་པས་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པའི་ཆོས་ཐོབ་པའི་ཕྱིར་གླང་བོ་ཆེན་པོ་སྟེ་གསུམ་ནི་རྫུ་ འཕྲུལ་གཞན་སེམས་ཤེས་པ་ཟག་ཟད་ཀྱི་མངོན་ཤེས་ལ་ཨ་བྷ་ཡས་(ཟླ་ཟེར་)སོ། །དེ་ཡང་མི་ སློབ་པའི་གསུམ་ཡིན་གྱི་སླ

【現代漢語翻譯】 應從《中邊分別論》等論典中瞭解。 《摧滅》和《雙重摧滅》在口訣傳承中被解釋為四種：根本、隨行、精華和殊勝，但這裡沒有列出。 自在（梵文：ईश्वर，羅馬轉寫：īśvara，漢語字面意思：主宰）：通過對神通、根、三摩地、智慧的自在而成為自在者。也就是說，通過對這四者的自在，依次對器情世界施加影響。行為寂靜則世間歡喜。自心獲得自在。斷除一切業和異熟，如同從束縛中解脫一般，獲得自主。 《摧滅》和《雙重摧滅》分別是寂靜、生起、精華、殊勝和月光。 由於捨棄貪慾方面的煩惱，通過入定，（一切摧滅）心獲得極度的解脫；由於捨棄無明方面，（廣大）阿羅漢的智慧獲得極度的解脫。（以上出自《十萬頌釋》）前者（《十萬頌釋》中沒有）從入定的障礙中解脫，後者從煩惱障中解脫。從兩者的角度來說，解脫就是從這兩者中解脫，這在《摧滅》和《雙重摧滅》的註釋等中多有提及。 聰慧者是指不違背戒律的人，因為他們不是愚笨之人，就像聰慧的馬一樣，這是在《佛地經論》中由善行所說。 無畏（廣大）是因為（經中說了五種聰慧，即）聰慧（殊勝精華中說是初降者。因為沒有舌頭落下的恐懼等，所以是象中聰慧。因為沒有戰鬥的恐懼，所以是大象和馬中聰慧。因為沒有被他人傷害的恐懼，所以是獅子聰慧。因為沒有死亡的恐懼，所以是阿羅漢聰慧。這是《摧滅》和《雙重摧滅》。）是聰慧，也就是四種恐懼或畏懼（摧滅）：沒有憂愁、悲嘆、痛苦和不悅，因為沒有憂愁，所以沒有痛苦的恐懼；自己和他人誹謗，沒有惡趣的生存，沒有被砍斷，沒有不悅耳的名聲的恐懼；沒有死亡的恐懼；不被世間八法所染污，所以沒有世間法的畏懼；沒有無知、懷疑和邪見，所以沒有無知的恐懼。獲得三種明等（有些人獲得了各自的正確知識，有些人具有理解能力，有些人獲得了六神通，有些人獲得了一個住處，這是摧滅。），因為獲得了殊勝的功德，所以是大象，三種是神通、他心通和漏盡通，這是阿跋耶（月光）所說。而且這是無學的三種，而不是有學的。

【English Translation】 It should be understood from treatises such as the Madhyāntavibhāga (Distinguishing the Middle from the Extremes). Destruction and Double Destruction are explained in the oral tradition as four: fundamental, accompanying, essence, and supreme, but they are not listed here. Īśvara (Sanskrit: ईश्वर, Romanization: īśvara, literal meaning: lord): Becoming an īśvara through mastery over supernormal powers, faculties, samādhi, and wisdom. That is, through mastery over these four, influencing the container and its contents in sequence. When conduct is peaceful, the world rejoices. One's own mind becomes mastered. Cutting off all karma and its maturation, one gains independence as if liberated from bondage. Destruction and Double Destruction are respectively tranquility, arising, essence, supreme, and moonlight. By abandoning afflictions related to craving, through entering into samādhi, (all destruction) the mind attains extreme liberation; by abandoning ignorance, (vast) the wisdom of an arhat attains extreme liberation. (The above is from the Hundred Thousand Verses Commentary.) The former (not in the Hundred Thousand Verses Commentary) is liberated from the obscurations of samādhi, the latter is liberated from the afflictive obscurations. From the perspective of both, liberation is from these two, as is often mentioned in the commentaries on Destruction and Double Destruction, etc. An intelligent person is one who does not violate the precepts, because they are not foolish, like an intelligent horse, as stated by Good Conduct in the Buddhabhūmi Sūtra Commentary. Fearlessness (vast) is intelligence (the supreme essence says it is the first to descend. Because there is no fear of the tongue falling, etc., it is the intelligence of an elephant. Because there is no fear of battle, it is the intelligence of elephants and horses. Because there is no fear of being harmed by others, it is the intelligence of a lion. Because there is no fear of death, it is the intelligence of an arhat. These are Destruction and Double Destruction.): that is, four fears or apprehensions (Destruction): without sorrow, lamentation, suffering, and displeasure, because there is no sorrow, there is no fear of suffering; self and others' slander, no existence in the lower realms, no being cut off, no fear of being known by unpleasant names; no fear of death; not being stained by the eight worldly dharmas, so there is no apprehension of worldly dharmas; without ignorance, doubt, and wrong views, so there is no fear of ignorance. Having attained the three knowledges, etc. (some have attained individual correct knowledge, some have the ability to understand, some have attained the six supernormal powers, some have attained one abode, this is destruction.), because one has attained superior qualities, one is a great elephant, the three are supernormal powers, knowledge of others' minds, and the exhaustion of outflows, as stated by Abhaya (Moonlight). And these are the three of the non-learner, not the learner.

ོབ་པའི་གསུམ་གྱིས་རིག་པའི་མིང་མི་ཐོབ་པར་མཛོད་ལས་སོ། ། བསླབ་གསུམ་རྫོགས་པས་(གནོད་འཇོམས་གཉིས་)ངེས་པར་བྱ་དགོས་སྡུག་བསྔལ་ལས་ཐར་ བར་བྱས་པས་བྱ་བ་བྱས་པ། ཞར་ལ་བྱ་བ་(གནོད་འཇོམས་གཉིས་སོགས་)འདོད་ཆུང་ཆོག་ཤེས་དང་ སྦྱངས་པའི་ཡོན་ཏན་སེམས་ཅན་མགུ་སོག་བྱས་པས་བྱེད་པ་བྱས་པ། ཕུང་པོ། ཉོན་མོངས། དམ་བཅའ། བརྩོན་པའི་ཁུར་བཞི་བོར་བས་ཁུར་བོར་བ་སྟེ། རིམ་བཞིན་དོར་བར། སྤང་ པར། བསྒྲུབ་པར། ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་བྱས་པའི་ཕྱིར་རོ། །སྡུག་བསྔལ་ཤེས་པས། ཀུན་ 1-110 འབྱུང་སྤངས་པས། ལམ་བསྒོམས་པས། འགོག་པ་མངོན་སུམ་དུ་བྱས་པས་དེ་བཞི་རིམ་ བཞིན་བོར་(གནོད་འཇོམས་སོགས་)རོ། །མ་རིག་པ་སྤངས་པས་ཉོན་སྒྲིབ་སྤངས་པར་གྱུར་པས་ གནོད་པའམ་དོན་མིན་སྤངས། (འབུམ་ཊཱིཀ་ཨ་བྷ།)རིག་པ་བསྐྱེད་པས་མྱང་འདས་ཐོབ་པའི་ཕྱིར་ དོན་གཉེར་(འབུམ་ཊཱིཀ་)ཐོབ་པས་བདག་གི་དོན་བཅོམ་ལྡན་འདས་(འགྲེལ་ཆེན་)གྱི་རྗེས་སུ་ཐོབ་ པ། (འདོད་ཆགས་)ཁོང་ཁྲོ་སོགས་དགུས་(ང་རྒྱལ། མ་རིག་པ། ལྟ་བ། ཐེ་ཚོམ། ལྟ་བ་མཆོག་འཛིན། ཕྲག་དོག སེར་ སྣའོ། །འདིར་ལྟ་བ་ནི། འཇིག མཐའ། ལོག་ལྟ་གསུམ་མོ། །)སྲིད་པའམ་འཁོར་བར་ཀུན་ཏུ་སྦྱོར་ལ་དེ་སྤངས་ པས་སྲིད་པར་ཀུན་ཏུ་སྦྱོར་བ་ཡོངས་སུ་ཟད་པ། དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ཤེས་པས་འཆིང་བ་ཐམས་ཅད་ དང་ཡང་དག་པར་བྲལ་བས་ཡང་དག་པར་ཀུན་ཤེས་པས་སེམས་ཤིན་ཏུ་རྣམ་པར་གྲོལ་ (འགྲེལ་ཆེན་)བ། ཡང་ན་རྣམ་ཐར་བརྒྱད་ཀྱིས་སེམས་ཤིན་ཏུ་གྲོལ་ལོ་ཞེས་གནོད་འཇོམས་ སོགས་སོ། །མཐར་གནས་ཀྱི་སྙོམས་འཇུག་དགུས་ཐམས་ཅད་དུ་སེམས་ལ་རང་དབང་ཐོབ་ པས་སེམས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་དབང་དམ་པའི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའོ། །(སེང་འགྲེལ་ཆེན་དངོས་གཞན་གྱིས་ དོན།)གཞན་ཡང་རྒྱ་ཆེར་ཤེས་དགོས་སོ། །ཀུན་དགའ་བོ་ཡང་ཡོན་ཏན་དེ་དག་དང་ལྡན་ནམ་ ཞེ་(སྙིང་མཆོག་)ན། གང་ཟག་ཆིག་སྟོང་ཉིས་བརྒྱ་ལྔ་བཅུའི་གྲངས་སུ་གཏོགས་ཀྱང་སྔར་སྨོས་ ཡོན་ཏན་(འགྲེལ་ཆེན་)དེ་རྣམས་ཀུན་ལྡན་པ་ཅན་གྱི་ནང་དུ་མ་གཏོགས་པ་འདི་ལྟ་སྟེ་ཚེ་དང་ ལྡན་པ་ཀུན་དགའ་བོའོ། ། དགེ་མི་དགེའི་བག་ཆགས་ཀྱིས་གང་ཞིང་དེ་དང་རྗེས་སུ་མཐུན་ པའི་འགྲོ་བ་ལེན་ཅིང་འཛིན་པས་གང་ཟག་སྟེ་རྒྱུན་ནོ། །ཚེ་འདོད་པར་གྱུར་པས་ཚེ་དང་ལྡན་ པ་སྟེ་མཆོད་པའམ་བཀུར་བའི་ཚིག་གོ །(དགའ་བར་བྱ་བའི་ཕྱིར་འཇིག་རྟེན་ན་འདོད་པ་ཡིན་ནོ། །སྙིང་པོ་མཆོག་ གོ །) ལུང་ཐམས་ཅད་འཛིན་པ་དང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བསྙེན་བཀུར་གྱིས་དགའ་བ་ཐོབ་པ་ཉིད་ ཀྱིས་ཀུན་དགའ་བོའོ་ཞེས་འགྲེལ་ཆེན་ནོ། །གང་ཟག་གི་སྒྲ་བཤད་དེ་ཡང་འདིར་རུང་སྟེ་ཀུན་ དགའ་བོ་རྒྱུན་ཞུགས་ཡིན་པའི་དབང་དུ་བྱས་པའོ། །བུ་སྟོན་རིན་པོ་ཆེ་ནི། མང་དུ་ཐོས་པས་ 1-111 རྒྱུད་གང་ཞིང་དེའི་འབྲས་བུ་ག

【現代漢語翻譯】 通過學習三種訓練（戒律、禪定、智慧）無法獲得『智者』之名，因此要從行為上努力。通過圓滿三種訓練，必須（摧毀煩惱和所知障）才能從痛苦中解脫，從而完成應做之事。同時，通過（摧毀煩惱和所知障等）少欲知足和修習的功德，使眾生歡喜，從而完成正在做之事。拋棄四種重擔，即蘊、煩惱、誓言、精進，從而放下重擔，即依次捨棄、斷除、修習、圓滿。通過了解痛苦，斷除痛苦之源，修習道，現證滅諦，從而依次放下這四種重擔（摧毀煩惱等）。 通過斷除無明，從而斷除煩惱障，從而捨棄損害或無意義之事（《十萬頌釋》）。通過生起智慧，從而獲得涅槃，從而獲得有意義之事（《十萬頌釋》），從而獲得自我的利益，追隨世尊（《大疏》）。通過貪慾、嗔恨等九種煩惱（我慢、無明、邪見、懷疑、常見、斷見、邊見、見取見、戒禁取見、嫉妒、慳吝。此處的見是指：有身見、邊見、邪見三種），將眾生束縛于輪迴之中，斷除這些煩惱，從而完全斷絕將眾生束縛于輪迴的因。通過了解真如，完全脫離一切束縛，從而完全瞭解一切，從而使心完全解脫（《大疏》）。或者通過八解脫使心完全解脫，即摧毀煩惱等。通過九次第定，在一切時處獲得心的自在，從而使心超越一切，到達彼岸（《獅子賢大疏》）。此外，還需要廣泛瞭解。 阿難陀是否也具備這些功德呢（《心要》）？雖然他屬於一千二百五十位比丘之列，但他並不包括在那些完全具備上述功德的人之中，即具壽阿難陀。以善與非善的習氣充滿，並接受和執持與之相應的行為，即是眾生，即相續。因為渴望長壽，所以稱為具壽，即是供養或尊敬之詞（爲了喜悅，世間希求。心之精華）。通過持誦一切經典和侍奉佛陀而獲得喜悅，因此稱為阿難陀（《大疏》）。眾生的解釋也適用於此，即阿難陀是入流果的緣故。布頓仁波切說：通過多聞使相續充滿，其結果是……

【English Translation】 By merely studying the three trainings (discipline, concentration, wisdom), one does not attain the name of 'wise,' therefore, one must strive through actions. By perfecting the three trainings, one must (destroy afflictions and cognitive obscurations) to be liberated from suffering, thereby accomplishing what needs to be done. Simultaneously, through (destroying afflictions and cognitive obscurations, etc.) contentment with few desires and the merit of practice, one makes sentient beings happy, thereby accomplishing what is being done. Abandoning the four burdens, namely aggregates, afflictions, vows, and diligence, thereby relinquishing the burden, which is to successively abandon, eliminate, practice, and perfect. By understanding suffering, abandoning the origin of suffering, practicing the path, and directly realizing cessation, one successively abandons these four burdens (destroying afflictions, etc.). By abandoning ignorance, thereby abandoning the afflictive obscurations, thereby abandoning harm or meaningless things (Commentary on the Hundred Thousand Verses). By generating wisdom, thereby attaining Nirvana, thereby attaining meaningful things (Commentary on the Hundred Thousand Verses), thereby attaining the benefit of self, following the Blessed One (Great Commentary). Through nine afflictions such as desire, hatred (pride, ignorance, wrong views, doubt, holding wrong views as supreme, jealousy, stinginess. Here, views refer to: the view of the body, the view of extremes, and wrong views), beings are bound in samsara, abandoning these afflictions, thereby completely severing the cause of binding beings in samsara. By understanding suchness, completely separating from all bonds, thereby completely understanding everything, thereby making the mind utterly liberated (Great Commentary). Or, through the eight liberations, the mind is utterly liberated, namely destroying afflictions, etc. Through the nine successive absorptions, one gains freedom of mind in all times and places, thereby making the mind transcend everything and reach the other shore (Great Commentary by Sengge). Furthermore, one needs to understand extensively. Does Ananda also possess these qualities (Heart Essence)? Although he belongs to the group of one thousand two hundred and fifty monks, he is not included among those who fully possess the aforementioned qualities, namely the venerable Ananda. Filled with the imprints of virtue and non-virtue, and accepting and holding actions that correspond to them, that is a being, namely continuity. Because of desiring long life, he is called venerable, which is a word of offering or respect (For the sake of joy, the world desires. The essence of the heart). By holding all the scriptures and pleasing the Buddha through service, therefore he is called Ananda (Great Commentary). The explanation of beings also applies here, namely Ananda is a stream-enterer. Buton Rinpoche said: By filling the continuum with much learning, the result is...

ཞན་ལ་ཟག་པས་གང་ཟག་གོ་ཞེས་ཀུན་དགའ་བོ་བརྐྱང་བའི་ སྟེང་དུ་ཡང་གསུངས་སོ། །བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་བདུད་བཅོམ་ནས་སངས་རྒྱས་སོ་ཞེས་ རྒྱལ་བོ་ཟས་གཙང་ལ་ཞུས་པ་ན་དགའ་བ་ཆེན་པོ་འཇུག་བཞིན་པ་ན་སྐྱེས་པས་ཀུན་དགའ་ བོར་བཏགས་ཞེས་ཞི་འབྱུང་སྟེ་འདུལ་བའི་མདོ་དང་མཐུན་ནོ། །གྲགས་འཛིན་དང་སྐྱེ་རྒུའི་ བདག་མོ་ལ་སོགས་པ་ལྔ་བརྒྱ་ཙམ་དང་། དགེ་བསྙེན་གཟུགས་ཅན་སྙིང་པོ་སོགས་དང་དགེ་ བསྙེན་མ་ས་ག་མ་ལ་སོགས་པ་སྟེ་ཀུན་ཀྱང་ཆོས་མྱང་འདས་མངོན་སུམ་དུ་བྱས་པ་སྟེ་ཞེས་ (ཡུམ་)གསུམ་འགྲེལ་དུའོ། །བདེན་པ་མཐོང་བ་ཞེས་འབུམ་ཊཱིཀ་གོ ། གཉིས་པ་ནི། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཆེན་པོ་ཚད་མེད་གྲངས་མེད་པ་བྱེ་བ་ཁྲག་ཁྲིག་ བརྒྱ་སྟོང་དག་དང་ཡང་ཐབས་གཅིག་སྟེ། ཐམས་ཅད་ཀྱང་གཟུངས་རབ་ཏུ་ཐོབ་པ། ཏིང་ ངེ་འཛིན་རབ་ཏུ་ཐོབ་པ། སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱིས་རྣམ་པར་སྤྱོད་པ། མཚན་མ་མེད་པའི་སྤྱོད་ཡུལ་ ཅན། ཞེས་པ་ནས། ཡོན་ཏན་བརྗོད་པ་བསྐལ་བ་མཐའ་ཡས་པར་མི་ཟད་པ་དང་ལྡན་པ་ཤ་ སྟག་དང་ཡང་ཐབས་གཅིག་སྟེ། འདི་ལྟ་སྟེ། སྐྱེ་བ་གཅིག་གིས་ཐོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་ དཔའ་བཟང་སྐྱོང་དང་རིན་ཆེན་འབྱུང་གནས་དང་། ཞེས་ནས་བྱམས་པ་དང་ཞེས་སོགས་ ཏེ། མང་ཆེས་པའི་ཕྱིར་ཚད་དང་གྲངས་ཚང་བར་མ་སྨོས་སོ་ཞེས་འབུམ་ཊཱིཀ་གོ །རྒྱས་པར་ གནོད་འཇོམས་གཉིས་ལས་ཤེས་པར་བྱའོ། །ཐབས་གཅིག་པ་ནི་ལྷན་གཅིག་པ་སྟེ་ཡོངས་སུ་ བསྐོར་བའོ། །དེ་ལྟར་དེ་པའི་སྤྲུལ་བའི་སྐུ་ནི། འཁོར་བཞི་དང་རྒྱལ་བོའི་ཁབ་ན་བཞུགས་སོ། ། དེ་པའི་ལོངས་སྤྱོད་རྫོགས་པའི་སྐུ་ནི། ཞམ་འབྲིང་པ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་དང་བཞུགས་ པར་བསྟན་པའི་ཕྱིར་སྐུ་གཉིས་ཀྱི་ཞམ་འབྲིང་པ་ཉེ་བར་བསྟན་ཞེས་གསུམ་འགྲེལ་ལོ།། །། ༈ སྐྱེས་ནས་ཐོས་བསམ་སྒོམ་པས་འཇུག་བྱ་མངོན་རྟོགས་བཤད་པ། གཉིས་པ་ལ་གསུམ། གདན་ལ་བཞུགས་པ་བཤམ། (བཤམ་ཞེས་ཆེ་བར།)བཞུགས་ནས་ཆོ་ འཕྲུལ་མཛད། མཛད་ནས་ཆོས་གསུང་བའི་དུས་(དངོས་)གཟིགས་པའོ། ། 1-112 ༈ གདན་ལ་བཞུགས་པ་བཤམ་པ། དང་པོ་ལ་གཉིས། སེངྒེའི་ཁྲི་བཤམ། དཀྱིལ་མོ་ཀྲུང་དུ་བཞུགས་པ་བཤམ་(དངོས་) པའོ། །དང་པོ་ནི། དེ་ནས་དེའི་ཚེ་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཉིད་ཀྱིས་གདན་སེངྒེའི་ཁྲི་བཤམས་ ནས་ཞེས་ཏེ། ཅིའི་ཕྱིར་ཉིད་ཀྱིས་བཤམ་ཞེ་(ཆེ་བར་)ན། མདོ་གཞན་ལས། བཅོམ་ལྡན་འདས་ ཉན་ཐོས་ཀྱི་ཐེག་པ་དང་ལྡན་པ་སྟོན་ན་ཉན་ཐོས་ཀྱིས། ཐེག་ཆེན་སྟོན་ན་བྱང་སེམས་ཀྱིས་ གདན་བཤམས་པ་ལ་བཞུགས་སོ། །འདིར་ཡུམ་འཆད་པ་ན་ཉིད་ཀྱིས་ཤོམ་པ་ནི་ཆོས་ཐུན་ མོང་མིན་ཞིང་མཆོད་འོས་ཆེན་པོར་བསྟན་པ་དང་འཁོར་གདུལ་བའི་ཕྱིར་ཏེ་བཤད་པ་འདི་ ཐུན་མོང་མིན་པས་འདིའི་གདན་ཡང་ང་ཉིད་ཀྱིས་གདིང་བར་འོས་སུ་ཟད་ན་བཤད་པ་ལྟ་ཅི་ སྨོས་ཞེས་བསྟན་པ་དང་། གཞན་ཡང་འད

【現代漢語翻譯】 此外，觀世音菩薩也曾說過，『有煩惱者即是阿難陀』。世尊降伏魔軍后成佛，當薩迦國王得知此事後非常高興，因此給王子取名為阿難陀，這與《律經》的寂滅之源相符。還有五百位如持名者和生民之母等，以及善宿女等在家女眾，他們都親證了涅槃，這在《般若經》三疏中有所記載。《現觀莊嚴論》的註釋中說，『見到真諦』。 第二部分是關於無數無量的菩薩摩訶薩，他們都精通陀羅尼，善於入定，以空性為行，具有無相的境界。從『具有無相的境界』開始，到『具備無盡的功德，即使經過無量劫也無法窮盡』。例如，一生補處菩薩善守護和寶源，以及慈氏菩薩等。因為數量眾多，所以沒有詳細說明數量。詳情可參考《摧魔品》和《降伏品》。『方法一致』是指一起圍繞。因此，色界天的化身在四大部洲和王宮中。色界天的報身與中等菩薩在一起，爲了顯示這一點，所以顯示了兩個化身的中等侍從，這是《般若經三疏》的觀點。 從出生到通過聞思修入道並證悟的闡述 第二部分分為三點：鋪設座位，安坐后示現神變，示現神變后觀察說法時機。 鋪設座位 第一點分為兩部分：鋪設獅子座，以及在中央鋪設座位。第一部分是：『當時，世尊親自鋪設獅子座』。為什麼要親自鋪設呢？因為在其他經典中，如果世尊宣講聲聞乘，就由聲聞弟子鋪設座位；如果宣講大乘，就由菩薩鋪設座位。而在這裡，世尊親自鋪設座位，是爲了表明所講的法並非共同之法，而是值得極大供養，並且是爲了調伏眷屬。因為這個說法並非共同之法，所以世尊親自鋪設座位，更何況是說法呢？此外，還有其他原因。

【English Translation】 Furthermore, the Venerable Kundgawo also said, 'One who is filled with defilements is called Kundgawo.' After the Blessed One subdued the demons and attained Buddhahood, when King Zasang inquired, he was filled with great joy and named the newborn Kundgawo, which aligns with the 'Source of Tranquility' in the Vinaya Sutra. There were also about five hundred individuals, such as Gragsdzin and the Mistress of Beings, as well as virtuous lay practitioners like Gzugschan Nyingpo and virtuous laywomen like Sa Ga Ma, all of whom directly realized the passing into Dharma, as stated in the 'Three Commentaries' (Yum). 'Seeing the Truth' is mentioned in the commentary on the Hundred Thousand Verses. The second part concerns countless immeasurable Bodhisattva Mahasattvas, who are all skilled in Dharani, adept at Samadhi, practice emptiness, and possess the realm of the signless. From 'possessing the realm of the signless' to 'possessing inexhaustible qualities that cannot be exhausted even after endless kalpas.' For example, the Bodhisattvas who are bound by one birth, such as Good Guardian and Jewel Source, as well as Maitreya and others. Because of their great number, the exact count is not mentioned. Details can be found in the 'Subduing Harm' and 'Destroying' chapters. 'One method' means being together, completely surrounding. Therefore, the emanation body of the Deva resides in the four continents and the royal palace. The enjoyment body of the Deva resides with the intermediate Bodhisattvas, and to show this, the intermediate attendants of the two bodies are shown closely, according to the 'Three Commentaries'. Explanation of Entering and Realizing through Hearing, Thinking, and Meditating from Birth The second part has three aspects: preparing the seat, performing miracles after sitting down, and observing the time to teach the Dharma after performing miracles. Preparing the Seat The first point has two parts: preparing the lion throne and preparing the seat in the center. The first part is: 'Then, at that time, the Blessed One himself prepared the lion throne.' Why did he prepare it himself? Because in other sutras, if the Blessed One teaches the Hearer Vehicle, the seat is prepared by the Hearers; if he teaches the Great Vehicle, the seat is prepared by the Bodhisattvas. But here, the Blessed One prepares the seat himself to show that the teaching is not a common one, but worthy of great offerings, and to tame the retinue. Because this teaching is not common, it is fitting that I myself should prepare this seat, let alone teach. Furthermore, there are other reasons.

ིར་གདུལ་བྱ་མང་དུ་འདུས་པ་དེ་དག་གི་མོས་པ་ དང་བསམ་པ་ཡང་ཐ་དད་པས་ཀུན་དང་མཐུན་པར་བཤམ་པའི་ཕྱིར་ཡང་ཉིད་ཀྱིས་གདན་ བཤམས་སོ་ཞེས་གསུམ་འགྲེལ་དུའོ། །འགྲེལ་ཆེན་དུ། སྐལ་བ་ཞན་པ་རྣམས་འཁོར་སོགས་ མེད་པའི་ཡིད་མི་བདེ་བ་བསལ་བ་དང་འདོད་པ་ཆུང་བ་ལ་དགྱེས་པར་བསྟན་པའི་ཕྱིར་ཉིད་ ཀྱིས་བཤམས་ཞེས་སོ། ། གཉིས་པ་ནི། སྐུ་དྲང་བོར་བསྲང་སྟེ་དགོངས་(དྲན་པ་ཞེས་ཆེ་བར་)པ་མངོན་དུ་བཞག་ནས་ དཀྱིལ་མོ་ཀྲུང་བཅས་ཏེ་བཞུགས་སོ་ཞེས་ཏེ། མཉམ་པར་བཞག་(འགྲེལ་ཆེན་)པས་མདོ་འདི་ རྟོགས་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བསྟན་པའི་ཕྱིར་རྡོ་རྗེའི་དཀྱིལ་མོ་ཀྲུང་དུ་སྐུ་དྲང་བོས་བཞུགས་ཆོས་ ཀྱི་འཁོར་(དངོས་)ལོའི་ཕྱག་རྒྱ་བཅིངས་སྤྱན་ཤངས་(དངོས་)ཀྱི་རྩེ་མོར་གཏད། དགོངས་པ་རྩེ་ (ཏིང་འཛིན་)གཅིག་པ་ལ་མངོན་དུ་ཕྱོགས་པར་མཛད་ཅེས་འགྲེལ་ཆེན་ནོ། །དེ་ཡང་ལུས་ཤིན་ ཏུ་སྦྱངས་པ་བསྐྱེད་པའི་ཕྱིར་ལུས་ལ་སྒོམ་པ་དང་མཐུན་པར་དཀྱིལ་མོ་ཀྲུང་བཅས། སེམས་ ཤིན་ཏུ་སྦྱངས་པ་བསྐྱེད་པའི་ཕྱིར་སེམས་བསྒོམ་པ་དང་མཐུན་པར་སྐུ་དྲང་བོར་བསྲང་། རྩེ་ གཅིག་ཏུ་བྱ་བའི་ཕྱིར་ཏིང་ངེ་འཛིན་སྒོམ་པ་དང་མཐུན་པར་དྲན་པ་མངོན་དུ་བཞག་ཅེས་ 1-113 གསུམ་འགྲེལ་ལོ། ། ༈ བཞུགས་ནས་ཆོ་འཕྲུལ་མཛད་པ། གཉིས་པ་ལ་གསུམ་སྟེ། ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི། རྫུ་འཕྲུལ་གྱི། ཆོས་སྣང་བའི་(ཆེ་ཆུང་དངོས་)ཆོ་ འཕྲུལ་ལོ། ། ༈ ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་ཆོ་འཕྲུལ། དང་པོ་ལ་གཉིས་(ཆེ་དངོས་)ཏེ། ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་རྒྱལ་བོའི། སེངྒེ་རྣམ་རོལ་གྱི་ཆོ་ འཕྲུལ་(གཉིས་དངོས་)ལོ། །དང་པོ་ལ་རྒྱུ་མཉམ་པར་བཞག་པ། དེ་ལས་བཞེངས་ཏེ་ལྷའི་སྤྱན་ གྱིས་(ཡེ་ཤེས་ཀྱིས་ཞེས་གཙང་དྲུག་)གཟིགས་ནས་འབྲས་(འབུམ་ཊཱིཀ་གི་དོན་དངོས་)བུ་འོད་བཀྱེ་བའོ། ། དང་པོ་ནི། དེར་བཞུགས་ནས་ཏིང་ངེ་འཛིན་གང་དུ་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཐམས་ཅད་འདུ་བ་དང་(ཁོང་ ཁོང་དུ་ཆུད་པས་འདུ་བ་དང་ཟེར་འདུག་)དུ་ཆུད་པ་དང་རྗེས་སུ་འབྲང་བ་དང་འདུ་བར་འགྱུར་བའི་ཏིང་ ངེ་འཛིན་གྱི་རྒྱལ་བོ་ཞེས་བྱ་བ་ལ་མཉམ་པར་བཞག་གོ་ཞེས་འབུམ་ཊཱིཀ་ཏུ་བསྒྱུར་རོ། །ཏིང་ (ཏིང་ངེ་འཛིན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་སོ་སོའི་བྱ་བ་གང་ཡིན་པ་དེ་དག་ཐམས་ཅད་ཏིང་ངེ་འཛིན་འདི་གཅིག་པུ་ཁོ་ནས་སྒྲུབ་པར་ནུས་སོ་ ཞེས་པའི་ཐ་ཚིག་གོ་ཞེས་གསུམ་འགྲེལ་ལོ། །)ངེ་འཛིན་འདི་ལ་མཉམ་པར་བཞག་ན་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཐམས་ ཅད་ཀྱི་དོན་འགྲུབ་ཅིང་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་མཐུ་དང་ཡོན་ཏན་དང་ལྡན་པས་རྒྱལ་བོ་ དང་འདྲ་བས་ཏིང་ངེ་འཛིན་རྒྱལ་བོའོ། ། ཚིག་དང་པོ་གཉིས་ཀྱིས་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཐམས་ཅད་ དེའི་རང་བཞིན་དུ་གཅིག་པར་བསྟན། ཕྱི་མ་གཉིས་ཀྱིས་འོད་འགྱེད་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་བྱེད་ སོགས་བྱ་བ་གཅིག་པར་བསྟན་ནོ་ཞེས་འབུམ་ཊཱིཀ་སྟེ་ཆེ་བ

【現代漢語翻譯】 在聚集了眾多被教化者的集會上，由於他們的意願和想法各不相同，爲了與所有人相適應，您親自鋪設了座位。』這是《三解》中的說法。《大疏》中說：『爲了消除那些福報淺薄者因沒有眷屬等而產生的不安，併爲了顯示您對少欲知足的喜悅，您親自鋪設了座位。』 第二，身體正直端坐，將正念（《大疏》中說是『憶念』）顯現於前，結跏趺坐而坐。』這意味著，通過安住于等持（《大疏》），來顯示通達此經。因此，以金剛跏趺坐姿端身正坐，結轉法輪（真實）之手印，目光注視鼻尖（真實）。《大疏》中說：『將意念專注於一心（禪定）。』這也是爲了生起身心極度調柔，所以身體結跏趺坐，與身之禪修相合；爲了生起心極度調柔，所以身體正直端坐，與心之禪修相合；爲了專注於一心，所以將正念顯現於前，與禪定之禪修相合。《三解》如是說。 從禪定中顯現神變 第二部分分為三類：禪定的神變、神通的神變、以及顯現法（大小真實）的神變。 禪定的神變 第一部分分為兩種（大的真實）：禪定之王的神變、以及獅子奮迅的神變（兩種真實）。第一種是安住于等持，然後從等持中起身，以天眼（智慧）觀察，放出光明（《十萬頌釋》的真實意義）。第一種是：『在那裡安住于等持，安住于那能彙集一切禪定，融入（心中領會而彙集）一切禪定，隨順一切禪定，並能生出一切禪定的禪定之王。』《十萬頌釋》中如此翻譯。如果安住於此禪定（所有禪定各自的作用，都能夠僅由此一個禪定來成辦，這是它的含義。《三解》如是說），就能成就一切禪定的意義，並具足一切禪定的力量和功德，如同國王一般，所以稱為禪定之王。前兩句詞語表明一切禪定都是它的自性，是同一的。后兩句詞語表明放出光明利益眾生等作用是同一的。《十萬頌釋》即《大疏》。

【English Translation】 In the assembly where many to-be-tamed beings had gathered, because their inclinations and thoughts were different, in order to accommodate everyone, you yourself laid out the seats.' This is according to the 'Three Commentaries.' The 'Great Commentary' says: 'In order to dispel the unease of those with lesser merit who lack retinues, and to show your delight in contentment with little desire, you yourself laid out the seats.' Secondly, sitting upright with the body straight, placing mindfulness (the 'Great Commentary' says 'remembrance') before you, sitting in the vajra posture.' This means that by abiding in samadhi (the 'Great Commentary'), it shows the realization of this sutra. Therefore, sitting upright in the vajra posture, making the mudra of turning the wheel of Dharma (actual), fixing the gaze on the tip of the nose (actual). The 'Great Commentary' says: 'Directing the mind towards one-pointedness (meditation).' This is also to generate extreme pliancy of body and mind, so the body is in the vajra posture, in accordance with the meditation of the body; to generate extreme pliancy of mind, so the body is upright, in accordance with the meditation of the mind; to be one-pointed, so mindfulness is placed before you, in accordance with the meditation of samadhi. The 'Three Commentaries' say so. Performing Miracles After Sitting The second part has three divisions: the miracle of samadhi, the miracle of magical power, and the miracle of the appearance of Dharma (large and small, actual). The Miracle of Samadhi The first part has two (large, actual): the miracle of the King of Samadhi, and the miracle of the Lion's Play (two, actual). The first is abiding in equipoise, then rising from it, looking with the divine eye (wisdom), emitting light (the actual meaning of the 'Hundred Thousand Verse Commentary'). The first is: 'There, abiding in samadhi, abiding in that which gathers all samadhis, that which is contained within (understood and gathered), that which follows, and that which will become the King of Samadhi.' The 'Hundred Thousand Verse Commentary' translates it thus. If one abides in this samadhi (all the individual functions of all samadhis can be accomplished by this one samadhi alone, this is its meaning. The 'Three Commentaries' say so), then the meaning of all samadhis is accomplished, and it possesses the power and qualities of all samadhis, like a king, so it is called the King of Samadhi. The first two phrases show that all samadhis are one in its nature. The latter two phrases show that the actions such as emitting light and benefiting sentient beings are the same. The 'Hundred Thousand Verse Commentary' is the 'Great Commentary.'

འི་དོན་དངོས་སོ། །ཏིང་ངེ་འཛིན་ འདི་རྟོག་དཔྱོད་དགའ་བདེ་དང་བྲལ་ཞིང་ཟག་པ་མེད་པའི་བཏང་སྙོམས་དང་མཚུངས་ལྡན། གཡོ་བ་མེད་པའི་མཚན་ཉིད་ཅན་ནོ། །འོ་ན་བསམ་གཏན་བཞི་པའོ་ཞེས་ཅིས་མི་བརྗོད་ཅེ་ ན། དང་པོ་གཉིས་པ་གསུམ་པ་རྣམས་ལ་ལྟོས་ནས་བཞི་པར་བརྗོད་ལ། དེ་པ་ནི་དགོས་པ་ ལྷག་པོ་མེད་པར་རིམ་གྱིས་མི་འཇུག་(བསྡུས་)སྟེ་དེ་ན་དང་པོ་སོགས་མེད་པས་བཞི་པའི་མིང་ མི་ཐོབ་པོ། །དེ་ཉིད་བྱ་བའི་བྱེ་བྲག་གིས་དཔའ་བར་འགྲོ་བ་སེངྒེ་རྣམ་རོལ་སོགས་ཀྱི་མིང་དུ་ བརྗོད་ཀྱི་རང་བཞིན་ཐ་དད་པར་དབྱེ་བ་ནི་མེད་དོ་ཞེས་གསུམ་འགྲེལ་ལོ། ། 1-114 གཉིས་པ་ལ་བཞི་སྟེ། སྐུ་ཡན་ལག་དང་། ཉིང་ལག་ནས། (དངོས།) བ་སྤུའི་བུ་ག་ ནས། (དངོས།) རང་བཞིན་(དངོས་)གྱི་ལྗགས་ལས་(དངོས་)འོད་བཀྱེ་(གཉིས་ཀ་དངོས་)བའོ། །དང་པོ་ ནི། དེ་ནས་བཅོམ་ལྡན་(སྔོན་གྱི་སྨོན་ལམ་)འདས་དགོངས་ཤིང་(སེམས་ཅན་གྱི་དོན་བྱ་བའི་དུས་ལ་བབས་ པར་ཞེས་འབུམ་ཊཱིཀ་གོ །)ཡང་དག་པར་མཁྱེན་ནས་ཏིང་ངེ་འཛིན་དེ་ལས་བཞེངས་ཏེ། ལྷའི་(འཕྲུལ་ གྱི་འབུམ་ཁ་ཅིག་དང་ཊཱི་ཀ་བྱམས་སྙིང་རྗེའི་སྤྱན་ཞེས་འགྲེལ་ཆེན་)སྤྱན་གྱིས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་ཐམས་(འདི་ལ་ ཞེས་འབུམ་ཊཱིཀ་འདོན་ཅིང་འཆད་)ཅད་ལ་རྣམ་པར་གཟིགས་སོ། །དེ་ལྟར་གཟིགས་ནས་སྐུ་ཐམས་ ཅད་ནས་འོད་རབ་ཏུ་བཀྱེ་སྟེ་དེའི་ཞབས་ཀྱི་མཐིལ་གཉིས་འཁོར་ལོ་རྩིབས་སྟོང་དང་ལྡན་ པ་ལས་ཀྱང་འོད་ཟེར་བྱེ་བ་ཁྲག་ཁྲིག་བརྒྱ་སྟོང་དྲུག་ཅུ་དྲུག་ཅུ་བྱུང་ངོ་། །ཞབས་སོར་མོ་བཅུ། ཞབས་ལོང་བུ་གཉིས། ཞབས་བྱིན་པ་གཉིས། ཞབས་བུས་མོ་གཉིས། ཞབས་བརླ་གཉིས། དཀུ་སྟ་ཟུར་གཉིས། སྐུ་ལྟེ་བའི་དཀྱིལ་འཁོར། སྐུ་རྩིབས་ལོགས་གཉིས། ཐུགས་ཀའི་སྐྱེས་ བུ་ཆེན་པོའི་མཚན་དཔལ་གྱི་བེའུ་ལས་ཀྱང་ཞེས་རེ་རེར་སྦྱར་རོ། །ཕྱག་སོར་མོ་བཅུ། ཕྱག་ ལག་ངར་གཉིས། དཔུང་བ་གཉིས། མགུལ་ལམ་མགུར་གྱི་བུམ་པ། ཚེམས་མཆེ་བ་བཞི། ཚེམས་བཞི་བཅུ། སྤྱན་གཉིས། སྙན་གཉིས། ཤངས་ཀྱི་སྦུབས་གཉིས། སྨིན་མཚམས་ཀྱི་ མཛོད་སྤུ། སྟེང་གི་སྤྱི་གཙུག ཞལ་གྱི་སྒོ་ནས་ཀྱང་ཞེས་རེ་རེར་སྦྱར་རོ། །ནང་ངམ་ཡེ་ཤེས་ རྣམ་པར་འཕྲོ་བ་ལས་བྱུང་བ་ལ་འོད་ཟེར་ཞེས་སོ། །ཕྱིའི་ལྤགས་པའམ། ཁ་དོག་རྣམ་པར་ འཕྲོ་བ་ལས་འབྱུང་བ་ནི་འོད་དོ། །འོད་ཟེར་དང་གདུལ་བྱ་དང་དགོས་པ་མང་བའི་ཕྱིར་བྱེ་ བ་ཁྲག་ཁྲིག་(ཕྲག་འབུམ་ཆེ་བར་)བརྒྱ་སྟོང་ངོ་། །སྔོ་སེར་དམར་དཀར་བཙོད་(ཆེ་བར་)ཁའམ་(འབུམ་ ཊཱིཀ་)ལེ་རྒན་འོད་གསལ་བ་སྟེ་དྲུག་པོ་ཕྱོགས་བཅུར་འཕྲོས་པས་དྲུག་ཅུ་ཞེས་ཆེ་ཆུང་གཉིས་ ཀར་རོ། །ལྟེ་བ་ཐུགས་ཀ་མགུལ་ཞལ་མཛོད་སྤུ་གཙུག་ཏོར་མ་གཏོགས་པ་སྔར་བཤད་པ་ རྣམས་ལ་གནས་གཉིས་གཉིས་ཡོད་པས་དྲུག་ཅུ་ལན་གཉིས་སྨོས་སོ། །འབ

【現代漢語翻譯】 的真實意義。這種禪定（藏文：ཏིང་ངེ་འཛིན་，梵文天城體： समाधि，梵文羅馬擬音：samādhi，漢語字面意思：三摩地）遠離思辨的喜悅，與無漏的舍受相應，具有不動的特性。那麼，為什麼不說是第四禪呢？相對於第一、第二、第三禪來說，才說是第四禪。而第四禪不需要更多，不會逐漸進入（簡略說），因為那裡沒有第一禪等，所以不能得到第四禪的名稱。同樣，由於行為的差別，而有勇猛行獅子奮迅等名稱，但其自性並沒有差別，這是三解脫門所說的。 第二部分有四點：從身體支分，到肢節，到毛孔，到自性（真實）的舌頭放出光芒（兩者都是真實）。第一點是：然後，薄伽梵（藏文：བཅོམ་ལྡན་，梵文天城體：भगवन्，梵文羅馬擬音：bhagavan，漢語字面意思：世尊）（往昔的願力）去世后深思（《十萬頌》的註釋中說，是到了利益眾生的時候），完全了知后，從那個禪定中起身，用天眼（有些《十萬頌》和註釋解釋為慈悲的眼睛）觀察所有的佛土（《十萬頌》的註釋中說，這裡要引用並解釋）。這樣觀察后，從所有的身體放出光芒，從他的雙足底，具有千輻輪相的地方，也放出了一百六十六億的光芒。十個腳趾，兩個腳踝，兩個小腿，兩個膝蓋，兩條大腿，兩個髖關節，身體的肚臍中央，兩條肋骨，從胸前的吉祥海螺（藏文：དཔལ་གྱི་བེའུ་）大士相也一樣，一一對應。十個手指，兩條手臂，兩個肩膀，頸部或喉嚨的寶瓶，四顆犬齒，四十顆牙齒，兩隻眼睛，兩隻耳朵，兩個鼻孔，眉間的白毫相，頂上的肉髻，也從嘴裡一一對應。內在或從智慧的顯現中產生的叫做光芒。外在或從顏色的顯現中產生的叫做光。因為光芒和所化眾生以及必要性很多，所以有一百六十六億（《十萬頌》中說是大數）。藍、黃、紅、白、茜草（大）或（《十萬頌》）紅蓮花般的光明，這六種光芒向十方放射，所以是六十，無論大小。除了肚臍、胸口、頸部、嘴、眉間白毫相、頂髻之外，前面所說的那些部位都有兩個，所以六十說了兩次。

【English Translation】 The actual meaning. This Samadhi (ཏིང་ངེ་འཛིན་, समाधि, samādhi, concentration) is devoid of the joy of speculation and is associated with the uncontaminated equanimity, possessing the characteristic of immovability. Then, why not say it is the fourth Dhyana? Relative to the first, second, and third, it is said to be the fourth. But the fourth does not need more, it does not gradually enter (in brief), because there are no first, etc., there, so it cannot obtain the name of the fourth. Similarly, due to the difference in actions, it is called the courageous lion's leap, etc., but there is no distinction in its nature, as explained in the three liberations. The second part has four points: from the body parts, to the limbs, to the pores, to the light emitted from the tongue of the nature (reality) (both are real). The first point is: Then, the Bhagavan (བཅོམ་ལྡན་, भगवन्, bhagavan, blessed one) (past aspiration) passed away and contemplated deeply (the commentary of the 'Hundred Thousand Verses' says, it was the time to benefit sentient beings), fully knowing, arose from that Samadhi, and with the divine eye (some 'Hundred Thousand Verses' and commentaries explain as the eyes of compassion) observed all the Buddha lands (the commentary of the 'Hundred Thousand Verses' says, this should be cited and explained). Having observed in this way, light radiated from all the bodies, and from the soles of his feet, which had the mark of a thousand-spoked wheel, also emitted one hundred sixty-six billion rays of light. Ten toes, two ankles, two shins, two knees, two thighs, two hip joints, the center of the navel of the body, two ribs, from the auspicious conch (དཔལ་གྱི་བེའུ་) mark of the great man on the chest, each corresponding. Ten fingers, two forearms, two shoulders, the vase of the neck or throat, four canine teeth, forty teeth, two eyes, two ears, two nostrils, the white hair between the eyebrows, the crown of the head, also from the mouth, each corresponding. That which arises from the inner or the manifestation of wisdom is called light. That which arises from the outer or the manifestation of color is called aura. Because the light and the beings to be tamed and the necessity are many, there are one hundred sixty-six billion (the 'Hundred Thousand Verses' says it is a large number). Blue, yellow, red, white, madder (large) or (the 'Hundred Thousand Verses') red lotus-like light, these six lights radiate in ten directions, so it is sixty, both large and small. Except for the navel, chest, neck, mouth, white hair between the eyebrows, and the crown of the head, the previously mentioned parts have two each, so sixty is mentioned twice.

ུམ་ཊཱིཀ་ཏུ་ཞབས་ 1-115 གཉིས་སོགས་ཕལ་ཆེར་ལ་གཉིས་གཉིས་པ་བཙན་པར་བྱས་ནས་ལན་གཉིས་སྨོས་ཞེས་ སོ། །འོད་ཟེར་དེའི་བྱེད་ལས་གཉིས་(གཉིས་ཀར་)ཏེ། འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་སྣང་བའི། སེམས་ ཅན་ལ་ཕན་འདོགས་པའི་དོན་སྒྲུབ་པ(གཉིས་ཀ་དངོས།)འོ། །དང་པོ་ལ། འདི་སྣང་བ་དང་གཞན་ སྣང་བ་གཉིས་ལས་དང་པོ་ནི། འོད་ཟེར་བྱེ་བ་ཁྲག་ཁྲིག་བརྒྱ་སྟོང་དྲུག་ཅུ་བོ་དེ་དག་ཐམས་ ཅད་ཀྱིས་སྟོང་གསུམ་གྱི་སྟོང་ཆེན་པོའི་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་འདི་སྣང་བར་བྱས་སོ་ཞེས་སོ། ། གཉིས་པ་ནི། ཤར་ཕྱོགས་ཀྱི་ཞེས་སོགས་སོ། །གཉིས་པ་ནི། སེམས་ཅན་གང་གིས་འོད་དེ་ མཐོང་བ་དང་འོད་དེས་གང་ལ་རེག་པར་གྱུར་པ་དེ་དག་ཐམས་ཅད་ཀྱང་བླ་མེད་རྫོགས་བྱང་ དུ་ངེས་པར་གྱུར་ཏོ་ཞེས་སོ། །སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱི་སྨོན་ལམ་གྱི་དབང་གིས་སོ་ཞེས་ཆེ་བར་ རོ། །འདི་གཉིས་འོག་མ་རྣམས་སུ་ཡང་དྲང་ངོ་། ། གཉིས་པ་ནི། དེ་ནས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་བ་སྤུའི་སྒོ་ཐམས་ཅད་ནས་འོད་ཟེར་རབ་ ཏུ་བཀྱེ་བ་མཛད་དེ་ཞེས་སོགས་སོ། །གསུམ་པ་ནི། དེ་ནས་ཡང་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་དེ་ བཞིན་གཤེགས་པའི་རང་བཞིན་གྱི་འོད་གང་ཡིན་པ་(ནི་སྐུ་མདོག་བཟང་ཞིང་འོད་གསལ་བ་འཕྲོས་པའོ་ འབུམ་ཊཱིཀ་གོ །)ཞེས་སོགས་སོ། ། བཞི་པ་ནི། དེ་ནས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་ཞལ་གྱི་སྒོ་ནས་ལྗགས་ཀྱི་དབང་བོ་བཀྲམ་ སྟེ་སྟོང་གསུམ་གྱི་སྟོང་ཆེན་པོའི་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་འདི་ལྗགས་ཀྱི་དབང་བོས་ཁྱབ་པར་ མཛད་ནས་ལྗགས་ཀྱི་དབང་བོ་དེ་ལས་འོད་རབ་ཏུ་བཀྱེ་སྟེ་འོད་དེ་ལས་འོད་ཟེར་བྱེ་བ་ཁྲག་ ཁྲིག་བརྒྱ་སྟོང་དུ་མ་ཐོན་(མདོ་དངོས་)ཏོ། །ཞེས་སོགས་ཏེ། འོད་ཟེར་གྱི་རྩེ་མོ་རེ་རེ་ལ་རིན་པོ་ ཆེའི་པདྨ་ལ་བཞུགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྐུ་ཕྱིན་དྲུག་གི་ཆོས་སྟོན་པ་བྱུང་ཞིང་ཆོས་དེ་གང་ གིས་ཐོས་པ་ཐམས་ཅད་རྫོགས་བྱང་དུ་ངེས་སོ། །དེ་ཡང་ཆོས་སྟོན་པའི་སྔ་ལྟས་སུ་ལྗགས་ ལས་འོད་བྱུང་། (འདི་ཉན་པའི་)བྱང་སེམས་རྣམས་སྐྱོན་མེད་པར་འཇུག་པའི་ལྟས་སུ་པདྨ་བྱུང་། 1-116 བྱང་སེམས་དེ་དག་སངས་རྒྱས་ནས་ཆོས་སྟོན་པའི་ལྟས་སུ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྐུས་ཆོས་སྟོན་པ་ བྱུང་ངོ་། །གཉིས་ཀར་དུའོ། ། གཉིས་པ་ལ་གཉིས། རྒྱུ་མཉམ་པར་བཞག འབྲས་བུ་ཞིང་སྦྱང་བའོ། །དང་པོ་ནི། དེ་ ནས་བཅོམ་ལྡན་འདས་གདན་སེངྒེའི་ཁྲི་དེ་ཉིད་ལ་བཞུགས་བཞིན་དུ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཏིང་ངེ་ འཛིན་སེངྒེ་རྣམ་པར་(འཁོར་གྱི་འཇིགས་པ་ལ་སོགས་པའི་འཇིགས་པ་ཐམས་ཅད་བྲལ་བས་ཞེས་འགྲེལ་ཆེན་)རོལ་ བ་ཞེས་བྱ་བ་ལ་མཉམ་པར་བཞག་སྟེ་ཞེས་སོ། ། གཉིས་པ་ལ། སྣོད་བྱི་དོར་བྱ་བ། སེམས་ཅན་གྱི་འཇིག་རྟེན་ལ་ཕན་གདགས་པའོ། །དང་ པོ་ནི། ཇི་ལྟ་བུའི་གཟུགས་ཀྱི་རྫུ་འཕྲུལ་མངོན་པར་འདུ་མཛད་པས་སྟོང་གསུམ་གྱི་སྟོང་ཆེ

【現代漢語翻譯】 在《འབུམ་ཊཱིཀ་》中，關於ཞབས་（敬語，通常指腳或地位）： 1-115 對於大多數情況，如『二』等，強調『第二個』，因此說重複兩次。 那道光芒的作用是雙重的（兩者）：照亮世界，利益眾生（兩者都是真實的）。 首先，分為『此顯現』和『他顯現』兩種，前者是指：那六十億百千俱胝的光芒照亮了三千大千世界。 後者是指：東方等。第二種是指：任何眾生見到那光芒，或被那光芒觸及，都必定證得無上圓滿菩提。這是佛陀們願力的力量所致。 這兩種情況在後面的經文中也會提到。 第二種是：此後，薄伽梵從所有的毛孔中放出光芒等等。 第三種是：此後，薄伽梵所具有的如來本性的光芒（是身色美好且光芒四射的，《འབུམ་ཊཱིཀ་》）。 第四種是：此後，薄伽梵從口中伸出舌頭，用舌頭遍佈三千大千世界，然後從舌頭中放出光芒，從那光芒中涌現出無數億百千俱胝的光芒（經文原文）。 每道光芒的頂端都顯現出坐在珍寶蓮花上的佛身，宣講六度法門，凡是聽到這些法門的人都必定證得圓滿菩提。這是舌頭放光作為說法的前兆，（聽到這些的）菩薩們無礙進入的徵兆是蓮花的顯現。 1-116 這些菩薩成佛后說法的徵兆是佛身顯現說法。兩者都是如此。 第二部分分為兩點：保持因的平等，以及凈化果的田地。 第一點是：此後，薄伽梵安住在獅子座上，進入名為『獅子奮迅』的佛陀三摩地（遠離輪迴的恐懼等一切恐懼，如《大疏》所說）。 第二點分為：清凈容器，以及利益眾生世界。第一點是：以何種身相神通示現，使得三千大千世界……

【English Translation】 In the འབུམ་ཊཱིཀ་, regarding ཞབས་ (honorific, usually referring to feet or status): 1-115 For most cases, such as 'two', emphasizing 'the second', hence saying it is mentioned twice. The function of that light is twofold (both): illuminating the world and benefiting sentient beings (both are real). Firstly, divided into 'this manifestation' and 'other manifestation', the former refers to: those sixty billion hundred thousand kotis of light illuminate the three thousand great thousand worlds. The latter refers to: east, etc. The second refers to: any sentient being who sees that light, or is touched by that light, will definitely attain unsurpassed perfect Bodhi. This is due to the power of the Buddhas' aspirations. These two situations are also mentioned in the following scriptures. The second is: thereafter, the Bhagavan emitted light from all the pores, etc. The third is: thereafter, the light of the Tathagata's nature that the Bhagavan possesses (is that the body color is beautiful and the light is radiant, འབུམ་ཊཱིཀ་). The fourth is: thereafter, the Bhagavan extended his tongue from his mouth, covering the three thousand great thousand worlds with his tongue, and then emitted light from his tongue, from that light emerged countless billions of hundred thousands of kotis of light (original text). At the tip of each ray of light appeared a Buddha body seated on a precious lotus, teaching the six perfections, and all who heard these teachings would definitely attain perfect Bodhi. This is the appearance of light from the tongue as a precursor to teaching, and the appearance of the lotus as a sign that the Bodhisattvas (who hear this) enter without hindrance. 1-116 The sign that these Bodhisattvas will teach the Dharma after becoming Buddhas is the appearance of the Buddha body teaching the Dharma. Both are so. The second part is divided into two points: maintaining the equality of the cause, and purifying the field of the fruit. The first point is: thereafter, the Bhagavan, while seated on the lion throne, entered the Buddha Samadhi called 'Lion's Play' (free from all fears such as the fear of samsara, as stated in the Great Commentary). The second point is divided into: purifying the vessel, and benefiting the world of sentient beings. The first point is: by manifesting what kind of form of miraculous power, the three thousand great thousand worlds...

ན་ པོའི་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་འདི་རྣམ་པར་འགྱུར་བ་དྲུག་ཏུ་གཡོས་སོ། །ཞེས་པ་ནས་མཐར་ འུར་འུར། རབ་ཏུ་དང་། ཀུན་ཏུ་རབ་ཏུ་འུར་འུར་གྱི་བར་རོ། །དེ་ལ་(མི་གཡོ་བར་འདུག་པའི་མི་རྐང་ བ་བརྐྱངས་པ་ལས་བསྐམས་པ་བཞིན་དུ་)ཕྱོགས་གཅིག་འགུལ་བས་གཡོ། འཁོར་ལོ་འཁོར་བ་བཞིན་ དུ་ཟླུམ་པོར་(དཀྱིལ་འཁོར་ཞེས་པ་སྟེ་དོན་འདི་ཡིན་)འཁོར་བ་ནི་འགུལ། རླུང་གི་ཤུགས་ཀྱིས་ཤིང་ ལྗོན་པ་ལྡེག་པ་བཞིན་དུ་བདག་ཉིད་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་ལྡེག་པ་ནི་ལྡེག་གོ་ཞེས་གསུམ་འགྲེལ་ ཏེ་གཉིས་ཀ་ན་འོག་མ་གསུམ་ལ་སྐབས་འདིར་བཤད་པ་མི་སྣང་ངོ་། །འོག་ཏུ་དེ་བཞིན་ཉིད་ ཀྱི་ལེའུར། ཕྱོགས་གཅིག་པར་རབ་ཏུ་ལྡེག་པ་ནི་འགུལ་ཞིང་ལྗོན་པ་བཞིན་དུ་བདག་ཉིད་ ཐམས་ཅད་ཀྱིས་འགུལ་བ་ནི་གཡོ། མགལ་མེ་འཁོར་བ་བཞིན་དུ་འཁོར་བ་ནི་ལྡེག སྒྲ་སྐད་ རིང་དུ་འབྱུང་བས་ཆེམ་ཆེམ། རྣམ་པར་འཁྲུགས་པས་འཁྲུགས། སྒྲ་བེར་བེར་བོ་ནི་འུར་འུར་ རོ་ཞེས་ཆེ་བར་རོ། །དེ་ཡང་རེ་རེ་ལ་ཆུང་འབྲིང་ཆེན་པོར་ཕྱེ་བས་ལྟས་ཆེན་པོ་བཅོ་བརྒྱད་དོ། ། ཡང་ན་ས་ནི་གཡོས་ཤིང་ཐམས་ཅད་འགུལ། རི་ཐམས་ཅད་ལྡེག ལྷའི་རྔ་བོ་ཆེ་ལ་སོགས་ པ་ཆེམ་ཆེམ་རྒྱ་མཚོ་ལ་སོགས་པ་འཁྲུགས་འབྲུག་རྣམས་ནི་འུར་འུར་རོ་ཞེས་འོག་ཏུའོ། །(ཆེ་ 1-117 བ་རྐྱང་བར།) ས་བཅུ་པའི་འགྲེལ་པར། (རྣམ་པར་)འགྱུར་བ་དྲུག་ནི། གཡོ་བ། མཐོ་བ། དམའ་ བ། སྟེང་དུ་འགྲོ་བ། འོག་ཏུ་འགྲོ་བ། སྒྲ་རྗེས་སུ་སྒྲོགས་པའོ། །(སྣང་བར།) ལྟས་ཆེན་པོ་བཅོ་ བརྒྱད་ནི། གཡོས་པ་ལ་སོགས་པ་རྣམ་པ་དྲུག་པོ་འདི་དག་དལ་བ་དང་འབྲིང་དང་དྲག་པས་ རིམ་བཞིན་དུ་རིག་པར་བྱའོ། །(ཆུང་ངུ་དང་འབྲིང་ཆེན་པོ་སྣང་བར་གཞན་འདྲ།) དོན་གཞན་དུ་ན། སྣོད་ ཀྱི་འཇིག་རྟེན་མངོན་པར་འདུས་མ་བྱས་པ་དང་མངོན་པར་འདུས་བྱས་པའི་དབང་དུ་བྱས་ པ་དང་འཇིག་རྟེན་ན་སེམས་ཅན་གྱི་རིས་བཞི་སྟེ་མི་མཁས་པ་དང་ལྷ་ཐ་དད་ལ་མོས་པ་དང་། ང་རྒྱལ་ཅན་དང་། རིགས་སྔགས་དང་ལྡན་པའི་དབང་དུ་བྱས་ནས་གཡོས་པ་ནས་ཀུན་ཏུ་ རབ་ཏུ་ཆེམ་ཆེམ་གྱི་བར་ལྟས་བཅོ་བརྒྱད་དུ་རིག་པར་བྱའོ་ཞེས་དབྱིག་གཉེན་གྱིས་ཏེ་གཡོས་ འགུལ་ལྡེག་འཁྲུགས་འུར་ཆེམ་ཞེས་འདོན་ནོ། །ཨཱརྱས་སྣོད་འདུས་བྱས་མ་བྱས་དང་སེམས་ ཅན་གྱི་རིས་བཞི་བོ་མི་དགེ་བ་ལ་སྤྱོད་པ་ལྷ་སྣ་ཚོགས་ལ་མོས་པ། ང་རྒྱལ་ཅན་རིག་པ་དང་ ལྡན་པ་ཞེས་སོ། །སྣོད་འདུས་བྱས་མ་བྱས་ནི་མ་དག་པ་དང་དག་པ་སྟེ་མཐོ་བ་དག་ས་ལ་ སྦྱོར་བར་གསལ་བས་ལུང་སྔ་མ་ཅུང་འགྱུར་འཁྲུགས་སོ། །གང་གི་ཚེ་ཁོར་ཡུག་དང་། ཁོར་ ཡུག་ཆེན་པོ་སོགས་མཐའི་རི་རྣམས་གྱེན་དུ་འཕགས་ཏེ་མཐོན་པོར་གྱུར་ས་གཞི་སོ་ན་འདུག་ པའི་ཚེ་མཐའ་མཐོ་ན་དབུས་དམའ། ས་གཞི་གྱེན་དུ་མཐོ་ཁོར་ཡུག་སོགས་སོ་ན་གནས་ཚེ་ དབུས་མཐ

【現代漢語翻譯】 當提到'這個世界的領域發生了六種震動'，直到最後的'轟轟，非常地，完全地轟轟'。 關於這一點（就像一個靜止不動的人，他的腿伸直后變得乾枯一樣），單側的移動稱為'震動'。像輪子旋轉一樣，圓形的（意思是壇城）旋轉稱為'移動'。像風的力量使樹木彎曲一樣，整個身體的彎曲稱為'彎曲'。這解釋了三個方面，前兩個有，但后三個在這種情況下沒有提到。在後面的'如實'章節中，單側的劇烈彎曲稱為'移動'，像樹木一樣整個身體的移動稱為'震動'，像旋轉的火把一樣旋轉稱為'彎曲'。長長的聲音出現稱為'閃閃'，完全的混亂稱為'混亂'，發出嗡嗡的聲音稱為'轟轟'，這是巨大的聲音。此外，每一個都分為小、中、大，所以有十八個大預兆。或者，土地震動，一切移動，所有的山彎曲，諸神的鼓等等閃閃發光，海洋等等混亂，龍發出轟轟的聲音，如下所述。（巨大的）。在《十地經》的註釋中，六種變化是：震動、升高、降低、向上移動、向下移動、聲音的迴響。（顯現）。十八個大預兆是：這六種震動等等，應該逐漸通過緩慢、中等和劇烈來理解。（小的、中等的和大的顯現與其他相似）。另一種意義是：關於容器世界未顯現和已顯現的力量，以及世界上四類眾生，即不聰明的人、信仰不同神靈的人、傲慢的人和擁有咒語的人的力量，從震動到完全的閃閃發光，應該理解為十八個預兆，這是世親說的，即震動、移動、彎曲、混亂、轟轟、閃閃。聖天說，容器的已顯現和未顯現，以及四類眾生，即從事不善行的人、信仰各種神靈的人、傲慢的人和擁有知識的人。容器的已顯現和未顯現是不純凈和純凈，清楚地表明瞭高處與地面的關係，所以之前的文字有些混亂。當週圍和巨大的周圍等等，邊緣的山脈向上抬升，變得高聳，地面保持原位時，邊緣高則中心低。當地面向上抬升，周圍等等保持原位時，中心高。

【English Translation】 When it says 'This world realm shook in six ways,' up to the final 'Roar, very, completely roar.' Regarding this (like a person sitting still, whose legs become dry from being stretched out), movement on one side is called 'shaking.' Like a wheel turning, circular (meaning mandala) turning is called 'moving.' Like the power of wind bending trees, the bending of the whole body is called 'bending.' This explains three aspects, the first two having it, but the latter three not being mentioned in this case. In the later 'Suchness' chapter, intense bending on one side is called 'moving,' moving of the whole body like trees is called 'shaking,' turning like a spinning torch is called 'bending.' The appearance of a long sound is called 'flashing,' complete confusion is called 'confusion,' the sound of buzzing is called 'roaring,' which is a huge sound. Furthermore, each is divided into small, medium, and large, so there are eighteen great omens. Or, the land shakes, everything moves, all the mountains bend, the drums of the gods and so on flash, the oceans and so on are in confusion, the dragons roar, as mentioned below. (Huge). In the commentary on the Ten Bhumi Sutra, the six changes are: shaking, rising, lowering, moving upwards, moving downwards, echoing of sound. (Manifestation). The eighteen great omens are: these six types of shaking and so on, should be gradually understood through slow, medium, and intense. (Small, medium, and large manifestations are similar to others). Another meaning is: regarding the power of the container world unmanifested and manifested, and the four categories of beings in the world, namely unintelligent people, people who believe in different gods, arrogant people, and people who possess mantras, from shaking to complete flashing, should be understood as eighteen omens, which is what Vasubandhu said, namely shaking, moving, bending, confusion, roaring, flashing. Aryadeva said that the manifested and unmanifested of the container, and the four categories of beings, namely those who engage in unwholesome deeds, those who believe in various gods, arrogant people, and those who possess knowledge. The manifested and unmanifested of the container are impure and pure, clearly indicating the relationship between the high and the ground, so the previous text is somewhat confused. When the surroundings and the huge surroundings and so on, the edge mountains rise upwards, becoming towering, and the ground remains in place, the edge is high and the center is low. When the ground rises upwards, and the surroundings and so on remain in place, the center is high.

ོ་ན་མཐའ་དམའ། ཤར་ལྷོ་ནུབ་བྱང་ལ་ཡང་ངོ་། །(སྔ་མ་ལས་ལོགས་སུ་མི་བགྲང་ངོ་། །ཞེས་ འབུམ་ཊཱིཀ་ཆེ་པས།)གོང་འོག་གཉིས་ཀ་བསྡོམས་སོ། ། གཉིས་པ་ལ། མཐོ་རིས་ལ། མཐོ་རིས་ཉེས་མེད། སྤྱོད་པ་དག་པ། བསམ་པ་ཁྱད་པར་ ཅན། བདེ་ལྡན། ཤེས་ལྡན་ལ་འགོད་པའོ། །དང་པོ་ནི། དེ་ནས་དེའི་ཚེ་སྐད་ཅིག་ཐང་ཅིག་ ཡུད་ཙམ་དེ་ལ་སྟོང་གསུམ་གྱི་སྟོང་ཆེན་པོའི་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་འདི་ན་ཞེས་ནས་(མངོན་པར་ རྟོགས་པའི་སྐལ་བ་མེད་པས་)མི་ཁོམ་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱང་ཟད་(ཁོམ་པ་དང་སྐབས་ཡོད་པ་དང་དལ་བ་རྣམས་རྣམ་ 1-118 གྲངས་སོ་ཆེ་བར་)པར་གྱུར་ཏོ་ཞེས་སོ། །གཉིས་པ་ནི། སེམས་ཅན་དམུས་ལོང་ཇི་སྙེད་ཡོད་པ་དེ་ དག་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་མིག་གིས་གཟུགས་མཐོང་བར་གྱུར་ཏོ་སོགས་སོ། །གསུམ་པ་ནི། ལུས་ དང་ངག་དང་ཡིད་ཀྱི་ལས་ཀྱི་མཐའ་དང་འཚོ་བ་མི་དགེ་བ་མ་སྤངས་པ་རྣམས་ཀྱིས་ཀྱང་དེ་ དག་སྤངས་པར་གྱུར་ཏོ། །བཞི་པ་ནི། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱང་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ ལ་དཔེར་ན་ཕ་མ་དང་ཕུ་ནུ་དང་སྲིང་མོ་དང་མཛའ་བོ་དང་གཉེན་དང་གྲོགས་པོ་དང་མཚུངས་ པའི་སེམས་ཀྱིས་ཕན་ཚུན་སེམས་མཉམ་པ་ཉིད་དུ་གྱུར་ཏོ། །ལྔ་པ་ནི། (སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ ཀྱང་འདི་ལྟ་བུའི་བདེ་བ་དང་ལྡན་པར་གྱུར་ཏེ་)དཔེར་ན་དགེ་སློང་བསམ་གཏན་གསུམ་པ་ལ་སྙོམས་པར་ ཞུགས་པ་དེ་ལྟ་བུའི་བདེ་བ་ཐམས་ཅད་དང་ལྡན་པར་གྱུར་ཏོ། །དྲུག་པ་ནི། སངས་རྒྱས་(ཆེ་བར་ དངོས་)ཀྱི་ཞིང་གཞན་དག་ན་བཞུགས་པའི་སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་རྣམས་ཀྱིས་དུལ་ བ་ནི་(དབང་བོ་བསྡམས་པའོ། །)ལེགས་སོ། །ཞི་(ཏིང་ངེ་འཛིན་ལ་སོགས་པས་ཉོན་མོངས་ཞི་བར་བྱས་པའོ། །)བ་ནི་ ལེགས་སོ། །ཡང་དག་པར་བསྡམ་པ་ནི་(གསོ་སྦྱོང་ལ་སོགས་པའི་སྡོམ་པའོ། །)ལེགས་སོ། །ཡུན་རིང་དུ་ ཚངས་པར་སྤྱོད་པ་ལ་གནས་པ་ནི་ལེགས་(དགེ་སློང་ལ་སོགས་པའི་སྡོམ་པའོ། །)སོ། །སྲོགས་ཆགས་སུ་ གྱུར་པ་རྣམས་ལ་མི་འཚེ་བ་ནི་(བྱམས་པ་ལ་སོགས་པ་བསྒོམ་པའོ། །)ལེགས་སོ། །ཞེས་ཆེད་དུ་བརྗོད་པ་ འདི་ཡང་ཆེད་དུ་བརྗོད་པར་གྱུར་ཏོ་(འགྲེལ་ཆེན་མདོ་)ཞེས་སོ། །དགྱེས་པས་བསྐྱོད་པའི་ཚིག་ནི་ ཆེད་དུ་བརྗོད་པ་ཞེས་བྱ་སྟེ། དཔེར་ན་ཆེད་དུ་བྱུང་བའི་རླུང་དབང་མེད་པར་འབྱུང་བ་བཞིན་ དུ་ཆོས་ཀྱི་ཤུགས་མངོན་པར་འཕེལ་ནས་དགྱེས་པར་བསྐྱོད་པའི་ཚིག་ནི་ཆེད་དུ་འབྱུང་བ་ དང་འདྲ་བས་ཆེད་དུ་བརྗོད་པ་ཞེས་བྱའོ། །(སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་འདི་ན་ཤིན་ཏུ་མི་བརྩོན་པ་དང་། དམན་པ་དང་ ངན་འགྲོར་སྐྱེས་པ་རྣམས་ལ་ཡང་དེ་ལྟ་བུའི་ཤེས་རབ་མཆོག་ཏུ་གྱུར་པ་ཡང་དག་པར་འབྱུང་བར་གཟིགས་ནས། ཨེ་མའོ་སངས་ རྒྱས་རྣམས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་མཛད་པའི་ཚེ་ན་དུལ་བ་དང་ཞི་བ་དང་ལེགས་པར་སྡོམ་པ་དང་ཚངས་པར་སྤྱོད་པ་ལ་གནས་ པ་ལ་སོགས་པ་ནི་རྨད་

【現代漢語翻譯】 南面低，東南西北也是如此。（《大疏》中說：『不單獨計算。』）上下兩方加在一起。 第二，在天界：天界無罪，行為清凈，思想殊勝，安樂，智慧具足。第一是：『那時，剎那、瞬間、片刻之間，三千大千世界中，』（因為沒有證悟的機緣）『所有無暇之處都消失了』（有暇、有機會、閑暇都是很大的類別）。第二是：所有盲人都能看見事物。第三是：身、語、意的不善業和不善生活方式，未捨棄者也捨棄了。第四是：所有眾生都以如同父母、兄弟姐妹、朋友、親戚、夥伴般的心，彼此平等相待。第五是：（所有眾生都擁有這樣的快樂）如同比丘進入第三禪定般的快樂。第六是：其他佛土的諸佛世尊讚歎道：『調伏（控制感官）是好的，寂靜（通過禪定等平息煩惱）是好的，完全約束（如齋戒等的戒律）是好的，長久安住梵行是好的（如比丘等的戒律），不傷害眾生（修慈悲等）是好的。』這樣的特別言說是特別的言說（《大疏》）。』 以喜悅推動的語言稱為『特別言說』。例如，如同突然出現的風一樣，不由自主地出現，佛法的力量顯著增長，以喜悅推動的語言類似於突然出現的事物，因此稱為『特別言說』。（佛土中，即使對於那些非常不精進、低下、生於惡趣的眾生，也看到他們能正確地生起如此殊勝的智慧，感嘆道：『啊！諸佛在菩薩行道時，調伏、寂靜、善於約束、安住梵行等等，真是太奇妙了！』）

【English Translation】 The south is low, and so are the southeast, northwest, and north. (The Great Commentary states, 'Not counted separately.') Both above and below are combined. Secondly, in the heavens: the heavens are without fault, conduct is pure, thoughts are extraordinary, there is bliss, and wisdom is complete. The first is: 'Then, in that instant, moment, and brief time, in this three-thousand-great-thousand world realm,' (because there is no opportunity for realization) 'all unfavorable conditions ceased' (favorable conditions, opportunities, and leisure are all great categories). The second is: all blind beings were able to see forms with their eyes. The third is: those who had not abandoned the extremes of bodily, verbal, and mental actions, and non-virtuous livelihoods, abandoned them. The fourth is: all sentient beings became equal in mind towards each other, like parents, siblings, friends, relatives, and companions. The fifth is: (all sentient beings were endowed with such bliss) like a bhikshu absorbed in the third dhyana. The sixth is: the Buddhas, the Bhagavat, residing in other Buddha-fields, praised: 'Subduing (controlling the senses) is good, pacifying (pacifying afflictions through samadhi, etc.) is good, completely restraining (vows such as the uposatha) is good, abiding in pure conduct for a long time is good (vows such as those of a bhikshu), not harming living beings (cultivating loving-kindness, etc.) is good.' This special expression also became a special expression (Great Commentary Sutra).' Words moved by joy are called 'special expression.' For example, just as a wind that arises suddenly arises involuntarily, the power of the Dharma increases significantly, and words moved by joy are similar to something that arises suddenly, therefore it is called 'special expression.' (In this Buddha-field, even for those who are very unindustrious, inferior, and born in lower realms, seeing that such supreme wisdom arises correctly, they exclaimed: 'Ah! When the Buddhas were practicing as Bodhisattvas, subduing, pacifying, restraining well, abiding in pure conduct, etc., are truly wonderful!')

དུ་བྱུང་སྟེ་དེ་དག་ཡོངས་སུ་བསྔོས་པའི་སྟོབས་ཀྱིས་འདི་ལྟ་བུར་དམན་པ་འདི་དག་ཀྱང་ཤེས་རབ་འདི་ལྟ་ 1-119 བུ་དང་ལྡན་པར་གྱུར་ཏོ། །ཞེས་ཆེད་དུ་བརྗོད་པར་གྱུར་ཏོ། །ཞེས་གསུམ་འགྲེལ་ལོ། །) ༈ རྫུ་འཕྲུལ་གྱི་ཆོ་འཕྲུལ། གཉིས་པ་(དངོས་)ལ་གཉིས་ཏེ། སྤྲུལ་བའི། བྱིན་གྱིས་བརླབས་པའི་ཆོ་འཕྲུལ་(དངོས་)ལོ། ། དང་པོ་ལ། སྤྲུལ་སྐུས་གཞན་ཟིལ་གྱིས་མནན། རང་བཞིན་གྱི་སྐུས་ཞུམ་པ་བསལ། དེ་ལྷ་ དང་མིས་མཆོད་པའོ། །དང་པོ་ནི། དེའི་ཚེ་བཅོམ་ལྡན་འདས་གདན་སེངྒེའི་ཁྲི་དེ་ལ་བཞུགས་ པས་འདི་ལྟ་སྟེ་དཔེར་ན་ཉི་མ་བསྒྲིབས་པ་མེད་པ་ནམ་མཁའི་དབྱིངས་ཡོངས་སུ་དག་པ་ན་ འདུག་པའམ་ཟླ་བ་ཉ་བའི་དཀྱིལ་འཁོར་ལྟར། ཞེས་ནས། འཇིག་རྟེན་ལྷ་དང་བཅས། དབང་ བོ་དང་བཅས། ཚངས་པ་དང་བཅས། གཙང་མའི་གནས་དང་བཅས་པ་ཟིལ་གྱིས་མནན་ཏེ་ བཞུགས་ནས། འོད་དང་སྐུ་མདོག་དང་གཟི་བརྗིད་དང་དཔལ་གྱིས་(རིམ་པ་བཞིན་དུ། དཔལ་གྱིས་ནི་ མི་རྣམས་ཟིལ་གྱིས་མནན་ཏེ་བཞུགས་ཞེས་འབུམ་ཊཱིཀ་སྟེ་ཆེ་བའི་དོན་དངོས་སོ། །)མཛེས་ཤིང་ལྷམ་མེ་ལྷན་ནེ་ལྷང་ ངེའོ་ཞེས་སོ། །(འོད་ཀྱིས་ནི་ཚངས་པ་འོད་སྙེམས་པ་རྣམས་ཟིལ་གྱིས་མནན་ནོ། །སྐུ་མདོག་གིས་ནི་བརྒྱ་བྱིན་ལ་སོགས་ པའི་ལྷ་མདོག་བཟང་པོའི་སྙེམས་པ་རྣམས་ཟིལ་གྱིས་མནན་ནོ། །གཟི་བརྗིད་ཀྱིས་ནི་བདུད་དང་མུ་སྟེགས་ཅན་རྣམས་ཟིལ་གྱིས་ མནན་ནོ། །) གཉིས་པ་ནི། དེ་ནས་ཡང་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་སྟོང་གསུམ་གྱི་སྟོང་ཆེན་པོའི་འཇིག་ རྟེན་གྱི་ཁམས་འདིར་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་རང་བཞིན་གྱི་སྐུ་(ནི་དེ་བའི་སྐུ་ལྟ་བས་ཆོག་མི་ཤེས་པའོ། །དེ་ ཇི་ལྟ་བུ་ཞེ་ན་ལྷ་དང་མི་རྣམས་ཀྱི་མདོག་དང་མི་འདྲ་ལ་འཇིག་རྟེན་ནའང་དེ་འདྲའི་དངོས་པོ་ཅུང་ཟད་ཀྱང་མེད་པ་དེ་ལྟ་བུའི་སྐུ་ མདོག་ཅེས་ཆེ་བར་རོ། །)ཅི་འདྲ་བ་དེ་བཞིན་དུ་བསྟན་ཏོ་ཞེས་སོ། །(འདི་ལྟ་བུ་ཉིད་ཀྱིས་འདི་ཐུགས་སུ་ཆུད་པ་ དང་སྟོན་པར་བྱེད་ཀྱི་བདག་ཅག་ལྟ་བུས་མིན་སྙམ་ནས་མི་འབད་པས་མིར་གྱུར་པ་ཁོ་ནས་ཐམས་ཅད་སྒྲུབ་ནུས་སོ། །ཞེས་སྤྲོ་བ་ བསྐྱེད་པའི་ཕྱིར་འཇིག་རྟེན་འདིའི་སེམས་ཅན་གྱི་ལུས་དང་འདྲ་བར་བསྟན་ནོ་ཞེས་འགྲེལ་ཆེན།) གསུམ་པ་ནི། དེ་ནས་སྟོང་གསུམ་གྱི་སྟོང་ཆེན་པོའི་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་འདིའི་གནས་ གཙང་མའི་རིས་ཀྱི་ལྷ་དང་། ཞེས་ནས། རྒྱལ་བོ་ཆེན་པོ་བཞིའི་རིས་ཀྱི་ལྷ་གང་ཇི་སྙེད་ཡོད་པ་ 1-120 དེ་དག་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་ཞེས་བྱ་བ་ནས། ལྷའི་བ་དན་དག་གིས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ལ་(མདུན་ དུ་)གཏོར་(བུ་སྟོན་ཕྱོགས་བཅུར་)མངོན་པར་གཏོར། ཕྱོགས་བཅུར་(ཀུན་ཏུ་རབ་ཏུ་གཏོར་བས་ན་)མངོན་ པར་རབ་ཏུ་གཏོར་ཏེ། (འགྲེལ་ཆེན་གྱི་སྐབས་ཁ་ཅིག་ཏུའོ། །) སྟོང་གསུམ་གྱི་སྟོང་ཆེན་གྱི་འཇིག་རྟེན་གྱ

【現代漢語翻譯】 由於他們的出現和完全奉獻的力量，像我們這樣卑微的人也擁有了這樣的智慧！』這是特意說的。這是三解。 神通的奇蹟 第二（部分）分為兩類：化現的奇蹟和加持的奇蹟。 第一部分是：化身壓倒他人，自性身消除沮喪，因此受到天人和人類的崇拜。第一種情況是：當時，世尊坐在獅子座上，就像無雲的太陽在清澈的虛空中，或者像滿月的圓盤一樣。從『世界與天神同在，與權勢同在，與梵天同在，與凈土同在，都被壓倒』開始，以光芒、膚色、榮耀和光輝（依次地，光輝是壓倒人類，這是十萬頌的註釋，是偉大的真實意義）而美麗、閃耀、明亮和清晰。（光芒壓倒了光音天的梵天，膚色壓倒了帝釋天等膚色美好的天神，榮耀壓倒了魔和外道。） 第二種情況是：然後，世尊又在這個三千大千世界中，展示了世尊的自性身（是天神之身無法完全理解的。那是怎樣的呢？與天人和人類的膚色不同，世間也沒有任何相似的事物，如此偉大的膚色）是怎樣的。』（像這樣，只有理解和展示這個，我們這樣的人是做不到的，所以不要努力，只有變成人才可以成就一切。』爲了激發喜悅，大疏中說，展示得像這個世界的眾生的身體一樣。） 第三種情況是：然後，從這個三千大千世界的凈居天開始，到四大天王的所有天神，都用天幡向世尊（面前）拋灑（布頓說向十方），明顯地拋灑，向十方（完全地拋灑），明顯地完全拋灑。（大疏的一些章節中。）三千大千世界的...

【English Translation】 Because of their appearance and the power of their complete dedication, even humble beings like us have become endowed with such wisdom!』 This was said specifically. This is the Three Explanations. The Miracle of Magical Power The second (part) is divided into two: the miracle of emanation and the miracle of blessing. The first part is: the emanation body overwhelms others, the nature body removes dejection, and therefore is worshiped by gods and humans. The first case is: at that time, the Bhagavan was seated on the lion throne, like the unobscured sun in the clear expanse of the sky, or like the disc of the full moon. Starting from 『The world together with the gods, together with the powerful, together with Brahma, together with the pure abodes, were overwhelmed,』 being beautiful, radiant, bright, and clear with light, complexion, glory, and splendor (respectively, splendor is overwhelming humans, which is the commentary of the Hundred Thousand Verses, the actual meaning of greatness). (The light overwhelms the Brahmas of the Light Sound Heaven, the complexion overwhelms the gods like Indra who have beautiful complexions, the glory overwhelms the Maras and the heretics.) The second case is: Then, the Bhagavan again in this three-thousand-great-thousand world system, showed what the nature body of the Bhagavan (is the body that the gods cannot fully comprehend. What is it like? It is different from the complexion of gods and humans, and there is no similar thing in the world, such a great complexion) is like.』 (Like this, only understanding and showing this, we like us cannot do it, so do not strive, only becoming a human can accomplish everything.』 To inspire joy, the Great Commentary says, it is shown to be like the body of the sentient beings of this world.) The third case is: Then, starting from the pure abode gods of this three-thousand-great-thousand world system, to all the gods of the Four Great Kings, all of them, from 『with the banners of the gods,』 scattered (in front of) the Bhagavan (Buton said to the ten directions), manifestly scattered, to the ten directions (completely scattered), manifestly completely scattered. (In some chapters of the Great Commentary.) The three-thousand-great-thousand world system...

ི་ ཁམས་འདི་ན་དུལ་བ་དང་སྣོད་དུ་གྱུར་པའི་མི་ཇི་སྙེད་ཅིག་ཡོད་པ། ཞེས་ནས། མཆོད་པར་ བྱེད་པར་གྱུར་ཏོའི་བར་རོ། ། གཉིས་པ་ལ་དེ་བྱིན་གྱིས་བརླབ། སྐུ་མཉམ་དུ་བསྟན་པའོ། །དང་པོ་ནི། མེ་ཏོག་དང་། ཞེས་ནས། བ་དན་དེ་དག་ཀྱང་དེ་མ་ཐག་ཏུ་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་བྱིན་གྱིས་བརླབས་ཀྱིས། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་དབུའི་སྟེང་གི་ནམ་མཁའ་ལ་མེ་ཏོག་ལ་སོགས་པའི་ཁང་བ་བརྩེགས་ པ་སྟོང་གསུམ་གྱི་སྟོང་ཆེན་པོའི་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་ཙམ་དུ་རེད་པར་གནས་པར་གྱུར་ཏོ་ ཞེས་སོགས་སོ། །གཉིས་པ་ནི། འཛམ་བུའི་གླིང་གི་མི་རྣམས་ཀྱིས། ཞེས་ནས་སྟོང་གསུམ་ གྱི་སྟོང་ཆེན་པོའི་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་ཀྱི་མི་ཐམས་ཅད་དང་ལྷ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་དེ་པའི་སྐུ་ ལྟ་བས་ཆོག་མི་ཤེས་པ་དེ་མཐོང་ནས་འདི་སྙམ་དུ་སེམས་པར་གྱུར་ཏེ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ བདག་ཅག་གི་མདུན་ན་བཞུགས་ཤིང་ཆོས་སྟོན་ཏོ་སྙམ་མོ། །ཞེས་སོ། །ང་རྒྱལ་བཅག་པའི་ དོན་དུ་སྐུ་ཁྱད་པར་ཅན་དུ་བསྟན། ཞུམ་པ་བསལ་བའི་དོན་དུ་རང་བཞིན་གྱི་སྐུ་དགའ་བདེ་ སྐྱེས་ནས་མཆོད། སྤྲོ་བ་བསྐྱེད་པའི་དོན་དུ་རྒྱ་ཆེར་བྱིན་གྱིས་བརླབ། ཁྱབ་པའི་བཏང་སྙོམས་ ཡོད་པར་བསྟན་པའི་དོན་དུ་སྐུ་མཉམ་དུ་བསྟན་ནོ་ཞེས་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་གཙང་དྲུག་ གསུངས་སོ། ། ༈ ཆོས་སྣང་བའི་ཆོ་འཕྲུལ། གསུམ་པ་ལ། འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་བསྟན་པའི། འཁོར་བསྡུད་པའི་ཆོ་འཕྲུལ་ལོ། །དང་ པོ་ནི། དེ་ནས་བཅོམ་ལྡན་འདས་གདན་སེངྒེའི་ཁྲི་ལ་བཞུགས་བཞིན་དུ་འོད་རབ་ཏུ་བཀྱེ་བ་ མཛད་དེ། ཞེས་པ་ནས་ཤཱཀྱ་ཐུབ་པ་དགེ་སློང་གི་དགེ་འདུན་དང་བཅས་པ་བྱང་ཆུབ་སེམས་ 1-121 དཔའི་འཁོར་དང་ཐབས་གཅིག་(གཉིས་ཀ་དངོས་)ཏུ་བཞུགས་པ་མཐོང་ངོ་ཞེས་འདྲེས་རྒྱང་རིང་ བོའི་བར་རོ། །དེ་ལྟར་མཛད་པའི་དགོས་པ་ནི་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་སོ་སོ་ན་གནས་པ་རྣམས་ ས་གཅིག་ལ་གཅིག་སྣང་བ་དང་འཁོར་བསྡུ་བའི་ཕྱིར་བསྟན་ཏེ་དགའ་མགུ་དང་བ་ཐོབ་པར་ བྱ་བའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་གསུམ་འགྲེལ་ལོ། །འགྲེལ་ཆེན་དུ་ཐུབ་པ་ཞིང་མ་དག་པར་འཁྲུངས་ པས་ཤེས་རབ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་ཀྱང་སངས་རྒྱས་གཞན་དང་འགྲོ་དོན་མི་མཉམ་མམ་སྙམ་ པའི་སྐྱེ་བོ་བློ་དམན་པའི་དོགས་པ་དགག་པ་དང་། ཚོགས་མཉམ་དུ་རྫོགས་པའི་བྱང་སེམས་ རྣམས་སོ་སོའི་ཞིང་དུ་སངས་རྒྱ་བར་འགྱུར་བར་སྟོན་པ་སོགས་སོ། ། གཉིས་པ་ལ་གསུམ། ལྟས་ཀྱི་རྒྱུ་ཞུ་ཞིང་བསྟན། འགྲོ་བར་ཞུ་ཞིང་གནང་། ཕྱིན་ནས་ གསུང་སྒྲུབས་ཏེ་འཁོད་པའོ། །དང་པོ་ལ། ཞུས་བསྟན་གཉིས་ལས་དང་པོ་ནི། འདི་ནས་ཤར་ ཕྱོགས་སུ་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་ཞེས་ནས། རྐྱེན་ཅི་ལགས་ཀྱི་བར་རོ། །བཞུགས་འཚོ་སྐྱོང་ གསུམ་ནི། (མྱ་ངན་ལས་མ་འདས་པའི་ཕྱིར་)སྲོག་དབང་གི་རྒྱུན་གྱིས་བཞུགས། སྐུ་ལས་བྱུང་བའི་ བསྙུན་(

【現代漢語翻譯】 從『這個世界有多少溫順且堪能的人』開始，到『成為供養』為止。 第二是加持，同時顯現身相。第一是，從『花』開始，到『那些幡也立刻被世尊加持』。世尊頭頂的虛空中，花等堆積如房屋，如同三千大千世界般廣大而安住。第二是，『贍部洲的人們』，到『三千大千世界的所有人和天人都看到他的身相，無法滿足，心想如來就在我們面前住持並說法』。爲了折服傲慢，顯現殊勝的身相；爲了消除沮喪，從自性身中生起喜樂而供養；爲了生起歡喜，廣大地加持；爲了顯示普遍的平等心，同時顯現身相。這是善知識藏珠所說的。 關於顯現神變： 第三，顯現世界，是攝受眷屬的神變。第一是，『然後世尊坐在獅子座上，放出光芒』，到『釋迦牟尼佛與比丘僧團、菩薩眷屬一同安住』。這樣做的必要是，爲了讓住在各個世界的人們互相看見，爲了攝受眷屬，爲了獲得歡喜和滿足。三解如此解釋。大疏中說，由於導師出生于不凈土，有人懷疑他雖然智慧圓滿，但與諸佛的利生事業不平等，爲了消除這種低劣之人的疑惑，以及爲了顯示圓滿聚集的菩薩們將在各自的剎土成佛等等。 第二部分有三點：詢問並展示徵兆，請求並允許前往，前往後聽聞並安住。第一部分，詢問和展示，分為兩部分，第一部分是，『從這裡向東方去，有一個世界』，到『是什麼因緣』。住、活、護三者，（因為沒有涅槃）以命根的延續而住，從身體產生的疾病

【English Translation】 From 'How many gentle and capable people are there in this realm?' to 'become offerings'. The second is blessing, simultaneously showing the body. The first is, starting from 'flowers', to 'those banners were also immediately blessed by the Bhagavan'. In the sky above the Bhagavan's head, flowers and other things piled up like houses, as vast as the three thousand great thousand worlds and remained. The second is, 'the people of Jambudvipa', to 'all the people and gods of the three thousand great thousand worlds saw his body, unable to be satisfied, thinking that the Tathagata was dwelling and teaching the Dharma in front of us'. To subdue arrogance, he manifested a special body; to eliminate frustration, he offered joy and happiness arising from the Svabhavakaya; to generate joy, he blessed extensively; to show universal equanimity, he simultaneously manifested the body. This is what the virtuous friend Tsangdruk said. About showing miracles: Third, showing the world is the miracle of gathering retinues. The first is, 'Then the Bhagavan, while sitting on the lion throne, emitted light', to 'Sakyamuni Buddha together with the Sangha of monks, the retinue of Bodhisattvas dwelt together'. The necessity of doing so is to allow those living in various worlds to see each other, to gather retinues, and to obtain joy and satisfaction. The Three Explanations explain it this way. The Great Commentary says that because the Teacher was born in an impure land, some people doubt that although he has perfect wisdom, his benefit to beings is not equal to that of the Buddhas. To dispel the doubts of such inferior people, and to show that the Bodhisattvas who have gathered completely will become Buddhas in their respective Buddha-fields, etc. The second part has three points: asking and showing signs, requesting and allowing to go, and after going, hearing and abiding. The first part, asking and showing, is divided into two parts, the first part is, 'From here to the east, there is a world', to 'what is the cause'. The three of dwelling, living, and protecting, (because there is no nirvana) dwell by the continuation of the life force, the diseases arising from the body

སྙིང་འབུམ་ཊཱིཀ་)མི་མངའ་བས་འཚོ། གློ་བུར་གྱི་བསྙུན་མི་མངའ་བས་(སྐུ་ཚེའི་མངའ་ཐང་བཞིན་ དུ་ཚེའི་བར་ཆད་མི་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་)གཞེས་སམ་སྐྱོང་ངོ་། །ཡང་ན་ཆོས་སྐུ་སོགས་དང་སྦྱར་རོ། །(འཇིག་ རྟེན་གྱི་ཁམས་མཐའ་ཡས་པའི་ཕྱིར་འདིར་ལྷགས་པ་རྣམས་ཀྱི་མཐའ་ལ་ཕ་རོལ་ཅེས་བྱ་བར་གཟུང་ངོ་། །མཐའ་བསྟན་པས་ དེའི་བར་གྱི་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་ཐམས་ཅད་ན་བཞུགས་པའི་བྱང་སེམས་རྣམས་གཤེགས་པར་བསྟན་པ་ཡིན་ནོ། །ཐམས་ཅད་ ཅིའི་ཕྱིར་མ་གཤེགས་ཞེ་ན་གང་དག་བྱོན་པར་བྱ་བའི་དགོས་པ་ཡོད་པ་དེ་དག་ལ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་འོད་ཟེར་གྱིས་སྣང་བར་མཛད་ ཀྱི་གཞན་དག་ལ་ནི་མིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཐུབ་པ་འདི་དང་ལྷན་ཅིག་སྨོན་ལམ་དང་བསྡུ་བ་སོགས་བྱས་པ་རྣམས་ཞིང་གཞན་དུ་ སྐྱེས་ཀྱང་འདིས་འདུལ་བས་སོ་ཞེས་གསུམ་འགྲེལ་ལོ། །)རང་གཞན་གཉིས་ཀའི་དོན་གྱི་དབྱེ་བས་གསུམ་མོ་ ཞེས་འགྲེལ་ཆེན་ནོ། །གཉིས་པ་ནི། རིགས་ཀྱི་བུ་འདི་ནས། ཞེས་ནས། དེའི་མཐུ་ཡིན་ཏེ་དེ་ འདྲའོའི་བར་རོ། །གཉིས་པ་ལ་འགྲོ་བར་ཞུ་བ། གནང་བ་སྦྱིན་པའོ། །དང་པོ་ནི། དེ་ནས་བྱང་ 1-122 སེམས་ཆེན་པོ་ཀུན་ནས་འོད་ཟེར་གྱིས་ཞེས་པ་ནས། བལྟ་བའི་སླད་དུ་མཆིའོ། །ཞེས་པའི་ བར་ཏེ། རང་གི་བླ་མ་ལ་མ་ཞུས་པར་(གྱ་ཚོམ་དུ་)འགྲོ་བ་མི་རིགས་པས་དེའི་དོན་དུ་ཞུས་ཞེས་ འགྲེལ་ཆེན་ནོ། །སྐབས་འདིར་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་དེ་དག་ཀུན་ཀྱང་ཕལ་ཆེར་གཞོན་ ནུར་གྱུར་པ་ཞེས་པ་འདི་ལ་གཉིས་ཏེ། ཚངས་སྤྱོད་ཀྱི་དབང་གིས། སའི་དབང་གིས་སོ། །དང་ པོ་ནི། བྱང་སེམས་གང་དག་རང་བཞིན་གྱིས་ཉོན་མོངས་ཆུང་བ་དག་དང་པོ་སེམས་བསྐྱེད་པ་ ནས་ཚངས་པར་སྤྱོད་པ་ཉིད་ཀྱིས་ས་བཅུ་པའི་བར་ལ་གནས་པ་དེ་ཡང་གཞོན་ནུར་གྱུར་པའོ། ། (ཤཱ་ར་དྭ་ཏིའི་བུ་བྱང་སེམས་པ་ཆེན་པོ་ལ་ལ་ནི་སེམས་དང་པོ་བསྐྱེད་ཕྱིན་ཆད་ཚངས་པའི་སྤྱོད་པ་ཡང་དག་པར་ལེན་ཏེ། བླ་ མེད་ཡང་དག་རྫོགས་བྱང་དུ་མངོན་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བར་དུ་གཞོན་ནུར་གྱུར་པར་འཁོད་དོ། །ཞེས་རྒྱས་འབྲིང་གཉིས་སུ་སེམས་ བསྐྱེད་ཉེར་གཉིས་རྫོགས་མཚམས་སུ་བཤད་དོ། །)གཉིས་པ་ནི། ས་བརྒྱད་པ་ཡང་གཞོན་ནུར་གྱུར་པ་སྟེ་ ས་དེ་ཐོབ་པས་རྩོལ་བ་དང་རྣམ་པར་རྟོག་པ་ཐམས་ཅད་དང་བྲལ་བའི་ཕྱིར་གཞོན་ནུར་གྱུར་ པའོ་(ཆེ་བར་རོ། །)ཞེས་སོ། །ཕལ་ཆེར་འདྲ་ཞིང་ས་བརྒྱད་པ་ཡན་ཆད་ལ་གནས་པ་ཞེས་སོགས་ འབུམ་ཊཱིཀ་གོ ། གཉིས་པ་ལ་བཞི་ལས། འགྲོ་བར་གནང་བ་ནི། རིགས་ཀྱི་བུ་ཁྱོད་ཀྱིས་ད་ལྟར་དེའི་ དུས་ལ་བབ་པར་ཤེས་ན་སོང་ཞིག་ཅེས་སོ། །སྐྱེས་གནང་བ་ནི། དེ་ནས་དེ་བཞིན་གཤེགས་ པ་ཞེས་ནས་སྟོང་བསྐུར་ཏེ་ཞེས་སོ། །དེ་ཡང་ང་རྒྱལ་དང་ཕྲག་དོག་མེད་པར་ཤེས་པའི་ཆེད་ དང་ཞིང་གཞན་ནའང་སངས་རྒྱས་བཞུགས་པར་ཡིད་ཆེས་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་རོ་

【現代漢語翻譯】 《心經廣釋》：沒有心痛而生活。(爲了不發生壽命的障礙，如同壽命的權威一樣)居住或守護。或者與法身等結合。(因為世界無邊無際，所以認為到達此處之人的盡頭為彼岸。顯示盡頭，就表示所有居住在之間的世界中的菩薩都已前往。為什麼所有人都未前往呢？因為只有那些需要前往的人，才會被佛的光芒照亮，而不是其他人。與這位能仁一起發願和聚集等的人，即使轉生到其他凈土，也是由此調伏的。三解如此解釋。)通過區分自他的利益，分為三種。這是《大疏》的解釋。第二部分是從『種姓之子，從這裡』到『那是它的力量，就是那樣』。第二部分是請求前往，給予允許。第一部分是從『然後，大菩薩們從各處發出光芒』到『爲了觀看而前往』。這是因為未經自己的上師允許而隨意前往是不合適的，所以爲了那個目的而請求。《大疏》如此解釋。此時，這些菩薩們大多都變成了年輕人，這有兩種原因：梵行的力量和地的力量。第一種是：那些自性煩惱較少的菩薩，從最初發心到安住於十地之間，都以梵行而成為年輕人。(夏拉達瓦蒂之子，大菩薩們，有些人從最初發心之後，就正確地接受梵行，直到證得無上正等覺，都安住于年輕的狀態。《廣大二釋》在發心二十二圓滿之際如此解釋。)第二種是：第八地也變成了年輕人，因為獲得該地，就遠離了所有的努力和分別念，所以變成了年輕人(變得更大了)。《心經廣釋》說：『大多相似，安住于第八地以上』。 第二部分分為四部分，允許前往是：『種姓之子，如果你現在知道時機已到，就去吧。』給予誕生是：『然後，如來』到『送空』。這也是爲了知道沒有我慢和嫉妒，並且相信其他凈土也有佛陀居住。

【English Translation】 《Heart Sutra Commentary》: Living without heartache. (In order to prevent obstacles to life, just like the authority of life) Residing or guarding. Or combining with Dharmakaya, etc. (Because the world is boundless, the end of those who arrive here is considered the other shore. Showing the end indicates that all the Bodhisattvas residing in the worlds in between have gone. Why haven't all gone? Because only those who need to go are illuminated by the Buddha's light, not others. Those who make vows and gather together with this Shakyamuni, even if reborn in other pure lands, are tamed by this. The Three Explanations explain it this way.) By distinguishing between the benefits of oneself and others, it is divided into three types. This is the explanation of the Great Commentary. The second part is from 'Son of good family, from here' to 'That is its power, it is like that.' The second part is requesting to go, granting permission. The first part is from 'Then, the great Bodhisattvas emitted light from everywhere' to 'Going for the sake of seeing.' This is because it is inappropriate to go arbitrarily without the permission of one's own guru, so requesting for that purpose. The Great Commentary explains it this way. At this time, most of these Bodhisattvas have become young people, which is due to two reasons: the power of Brahmacharya and the power of the ground. The first is: those Bodhisattvas whose inherent afflictions are less, from the initial generation of Bodhicitta to dwelling in the ten grounds, become young people through Brahmacharya. (Son of Sharadvati, great Bodhisattvas, some from the initial generation of Bodhicitta, correctly accept Brahmacharya, until attaining Anuttara-samyak-sambodhi, they dwell in a young state. The Extensive and Concise Two Explanations explain it this way at the completion of the twenty-two Bodhicittas.) The second is: the eighth ground also becomes young, because by obtaining that ground, one is free from all efforts and discriminations, so one becomes young (becomes greater). The Heart Sutra Commentary says: 'Mostly similar, dwelling above the eighth ground.' The second part is divided into four parts, allowing to go is: 'Son of good family, if you now know that the time has come, then go.' Giving birth is: 'Then, the Tathagata' to 'Sending emptiness.' This is also to know that there is no pride and jealousy, and to believe that there are Buddhas residing in other pure lands as well.

ཆེ་བར་རོ། ། འགྲེལ་ཆེན་ནི་ཆོས་ལ་གུས་པར་དང་མཆོད་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་ཞེས་སོ། །འཕྲིན་གནང་བ་ནི། རིགས་ཀྱི་བུ་ཁྱོད་ཀྱིས་བཅོམ་ལྡན་འདས་དེ་ལ་སོགས་དང་སྨོས་ཤིག་གི་བར་རོ། །གདམས་ ངག་གནང་བ་ནི། རིགས་ཀྱི་བུ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་དེར་བག་ཡོད་པར་ནས་(ཤེས་བཞིན་དུ་)ཏ་ རེའི་(ཆེ་བར་)བར་རོ་སྟེ། ཞིང་འདི་ན་སྙིགས་མ་ལྔ་ཡོད་པས་མ་ཉམས་པར་གྱིས་ཤིག་གོ །ལྔ་ 1-123 ནི། ཉོན་མོངས། དུས། ཚེ། ལྟ་བ། སེམས་ཅན་གྱི་སྙིགས་མའོ། །དང་པོ་ནི། ཞིང་འདི་ན་ ཆགས་སྡང་རྨོངས་གསུམ་ཆེར་འབྱུང་བས་མི་དགེ་བཅུ་དང་། དེ་ལས་གཞན་པའི་སྡིག་པ་ ཤིན་ཏུ་མང་སྟེ་རྒྱུ་དེས་ངན་སོང་སོགས་སུ་སྡུག་བསྔལ་མང་བར་སྣང་སྟེ་ཞིང་གཞན་དེ་རྣམས་ ནི་ཕལ་ཆེར་དེ་ལྟ་མིན་ནོ། ། གཉིས་པ་ནི། དུས་ངན་ཏེ། མུ་གེ་ནད་མཚོན་གྱི་བསྐལ་བ་བར་མའི་སྟོབས་ཀྱིས་སྡུག་ བསྔལ་དྲག་པོ་དང་བཅས་ཤིང་ཆུ་མེ་རླུང་གསུམ་གྱིས་འཇིག་པའི་དབང་གིས་རིམ་བཞིན་ ཆགས་སྡང་རྨོངས་པའི་ཉོན་མོངས་ཤས་ཆེ་བས་སོ། །གསུམ་པ་ནི། ཞིང་འདིའི་སེམས་ཅན་ རྣམས་ཀྱི་ཚེ་ངེས་པ་མེད་དེ། བར་བར་ནི་གྲངས་མེད། བར་བར་ནི་ཚེ་ལོ་བཅུ་པར་འགྱུར་ཞིང་ དེ་ཡང་ངེས་པ་མེད་དེ་ཁ་ཅིག་མངལ་དུ། ཁ་ཅིག་སྐྱེས་མ་ཐག་འཆི་བ་ལ་སོགས་སོ། །བཞི་པ་ ནི། ཞིང་འདི་ན་ལྟ་ངན་དྲུག་ཅུ་རྩ་གཉིས་ལྟ་བུའམ། ལོག་པར་ལྟ་བ་སོགས་ལྟ་ངན་རྣམས་ སྤྱོད་པའོ། །ལྔ་པ་ནི། མུ་སྟེགས་ཐམས་ཅད་ནི་ཕལ་ཆེར་སྐུར་བ་འདེབས་པའི་ངང་ཚུལ་ཅན་ མ་དད་པ་མཁས་པ་དང་མི་མཐུན་པ། དམ་པས་ཤིན་ཏུ་སྨད་པ་དམ་པའི་ཆོས་ཀྱི་སྣོད་དུ་མ་ གྱུར་པ་ཞིང་ཚྭ་སྒོ་ཅན་ལྟ་བུ་དེ་དག་ཞིང་འདིར་ཡོད་པས་སོ་ཞེས་གཉིས་ཀའིའོ། །(རྒྱ་མཚོ་སྤྲིན་ གྱིས་ཚེའི་སྙིགས་མ་ནི་ཚེ་རྒུད་པ་སྟེ་ཚེ་ཐུང་བ་ཉིད་དོ། །སེམས་ཅན་གྱི་སྙིགས་མ་ནི་བདག་གི་དངོས་པོ་རྒུད་པ་སྟེ། ཡན་ལག་དང་ ཉིང་ལག་གི་ཚད་ཆུང་བ་དང་མ་ཚངས་བར་གྱུར་བ་ཉིད་དོ། །ཉོན་མོངས་པ་དང་ལྟ་བའི་སྙིགས་མ་ནི་དགེ་བའི་ཆོས་ཀྱིས་ཕོངས་ པ་སྟེ། ཁྱིམ་པ་དང་རབ་ཏུ་བྱུང་བའི་ཕྱོགས་ལའོ། །སྐལ་བའི་སྙིགས་མ་ནི་ཉེ་བར་མཁོ་བས་ཕོངས་པ་སྟེ་རོ་བརྒྱ་དང་ལྡན་པ་ལ་ སོགས་པ་རྣམས་ནུབ་པར་འགྱུར་བར་དེ་ཉིད་ཀྱིས་རྒུད་པར་འགྱུར་བས་སོ། །ཞེས་བྱང་སའི་འགྲེལ་པར་རོ། །) སྙིགས་མ་ནི་ དཔེར་ན་བསྐ་བའི་རོ་དང་ལྡན་པའི་ཁ་ཟས་སྡུག་བསྔལ་གྱི་རྒྱུར་འགྱུར་ཞིང་བཟའ་བའི་འོས་ མ་ཡིན་པ་ལྟར་འདི་དག་ཀྱང་དེ་དང་འདྲའོ། །ཡང་ན་སྨན་གྱི་བརྩིགས་མ་བསྐ་བ་མར་གྱི་ནང་ ནས་ཕྱུང་ནས་དོར་བར་བྱས་པ་སྤྱད་དུ་མི་རུང་བ་དེ་དང་འདྲའོ། །ཡང་ན་ངུར་སྨྲིག་ཏུ་བཙོས་ 1-124 པའི་གོས་ལ་སོགས་པ་ཇི་སྲིད་ངུར་སྨྲིག་མཐུ་མེད་པར་མ་བྱས་པ་དེ་སྲིད་ཚོན་གཞན་འཛིན་ དུ་མི་རུང་བ་ལྟར་སེམས་

【現代漢語翻譯】 偉大啊！ 《大疏》（འགྲེལ་ཆེན་）是爲了對法表示尊敬和供養而作的。給予開示如下： 『種姓之子，你對薄伽梵（བཅོམ་ལྡན་འདས་，梵文：Bhagavan，梵文羅馬擬音：Bhagavan，漢語字面意思：世尊）等進行憶念和講述。』給予教誨如下： 『種姓之子，在那佛土中，要保持謹慎（ཤེས་བཞིན་དུ་）。』（偉大啊！）因此，這個剎土有五濁，不要讓它衰敗。』 五濁是：煩惱濁、時濁、命濁、見濁、眾生濁。 第一是：這個剎土中貪嗔癡三毒盛行，產生十不善業，以及其他許多罪惡，因此導致惡趣等痛苦增多，而其他剎土大多不是這樣。 第二是：時運不佳，饑荒、疾病、刀兵等災難的力量導致劇烈痛苦，水、火、風三種災難的毀滅，依次導致貪嗔癡煩惱加重。 第三是：這個剎土的眾生壽命不確定，有時是無數年，有時會減少到十年，而且還不確定，有些人胎死腹中，有些人剛出生就死亡等等。 第四是：這個剎土盛行六十二種邪見，或者其他邪見等。 第五是：所有外道大多具有誹謗的本性，不信仰，與智者不合，被聖者嚴厲譴責，不能成為聖法的容器，就像鹽堿地一樣，這些都在這個剎土存在。 （《海云》中說：『命濁是指壽命衰減，即壽命短促。眾生濁是指自身的物質衰減，即肢體不健全或不完整。煩惱濁和見濁是指缺乏善法，包括在家和出家兩方面。劫濁是指缺乏必需品，如百味飲食等消失，因此導致衰敗。』這是《菩薩地論》的解釋。）濁，比如具有澀味的食物會成為痛苦的根源，不適合食用，這些也與此類似。 又如，從酥油中提取的澀味藥渣被丟棄，不能使用一樣。又如，用薑黃染色的衣服等，在薑黃的效力消失之前，不能染其他顏色一樣，心也是如此。

【English Translation】 Great! The 'Great Commentary' (འགྲེལ་ཆེན་) is made for the purpose of respecting and offering to the Dharma. The instruction given is as follows: 'Son of the lineage, you should remember and speak of the Bhagavan (བཅོམ་ལྡན་འདས་, Sanskrit: Bhagavan, Romanized Sanskrit: Bhagavan, Literal meaning: The Blessed One) and so on.' The teaching given is as follows: 'Son of the lineage, in that Buddha-field, be mindful (ཤེས་བཞིན་དུ་).' (Great!) Therefore, this realm has the five degenerations, do not let it decline.' The five degenerations are: the degeneration of afflictions, the degeneration of time, the degeneration of life, the degeneration of views, and the degeneration of beings. The first is: in this realm, the three poisons of greed, hatred, and delusion are rampant, producing the ten non-virtuous actions, and many other sins, thus leading to increased suffering in the lower realms, while other realms are mostly not like this. The second is: bad times, the power of famine, disease, and weapons causing intense suffering, and the destruction by the three elements of water, fire, and wind, successively leading to increased greed, hatred, and delusion. The third is: the lifespan of beings in this realm is uncertain, sometimes countless years, sometimes reduced to ten years, and even that is uncertain, some die in the womb, some die immediately after birth, and so on. The fourth is: in this realm, sixty-two kinds of wrong views are prevalent, or other wrong views, etc. The fifth is: all non-Buddhists mostly have the nature of slander, are without faith, disagree with the wise, are severely condemned by the holy, and cannot become vessels of the holy Dharma, like barren land, these exist in this realm. (The 'Ocean of Clouds' says: 'The degeneration of life refers to the decline of lifespan, that is, short lifespan. The degeneration of beings refers to the decline of one's own material substance, that is, limbs are incomplete or imperfect. The degeneration of afflictions and views refers to the lack of virtuous Dharma, including both householders and renunciates. The degeneration of the age refers to the lack of necessities, such as the disappearance of hundred-flavored foods, thus leading to decline.' This is the explanation of the 'Bodhisattva-bhumi'.) Degeneration, like food with an astringent taste, becomes a source of suffering and is not suitable for consumption, these are similar to that. Also, like the astringent medicinal residue extracted from ghee is discarded and cannot be used. Also, like clothes dyed with turmeric, other colors cannot be dyed until the power of turmeric disappears, so is the mind.

ཅན་དེ་དག་ཀྱང་དེ་དང་འདྲ་བས་སྙིགས་མ་ཞེས་བརྗོད་དོ་ཞེས་ གསུམ་འགྲེལ་ལོ། །བསྙེན་པར་དཀའ་བ་ནི་ཞིང་ལ་སྨད་ཀྱི་བྱང་སེམས་ལ་མིན་ཏེ་ཞིང་ངན་ པ་དེར་ནི་བྱང་སེམས་ལ་ཡང་དོགས་པ་སྐྱེ་བར་འགྱུར་རོ་ཞེས་ཐོས་ནས་འདིར་སྐྱེས་པ་རྣམས་ སྐྱོ་ཞིང་དེ་པ་ལ་དད་པ་ཆེར་སྐྱེ་བར་བྱ་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་ཆེ་བར་རོ། །(འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་དེ་དེ་ ལྟར་སྐྱོན་ཆེ་བར་མ་ཟད་ཀྱི་དེར་སྐྱེས་པའི་བྱང་སེམས་ཡང་སེམས་ཅན་གདུལ་དཀའ་བ་རྣམས་འདུལ་འདུལ་ནས་ཐབས་མཁས་ ཤིང་མཁྱེན་པ་རྒྱ་ཆེ་བའི་ཕྱིར་མགུ་དཀའ་བ་ཡིན་གྱིས། བྱང་སེམས་དེ་དག་གིས་མ་ཁྲེལ་བར་གྱིས་ཤིག ཅེས་གདམས་ཤིང་ རྗེས་སུ་བསྟན་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་འབུམ་ཊཱིཀ་གོ །)གསུམ་པ་ནི། དེ་ནས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཞེས་ནས། བྱང་ཆུབ་ཏུ་ངེས་པར་གྱུར་ཏེའི་བར་རོ། །བྱང་སེམས་འཁོར་མང་བོ་དང་བཅས་ཏེ་བར་གྱི་དེ་ པ་རྣམས་ལ་མཆོད་ནས་འོངས་ཏེ་ཞབས་ལ་ཕྱག་འཚལ་བ་སྔོན་དུ་འགྲོ་བས་བསྙུན་གསོལ་ ཞིང་པདྨ་ཕུལ་ཏེ་རང་གི་གནས་སུ་འདུག་པར་གྱུར་ཏོ་ཞེས་འགྲེལ་ཆེན་ནོ། །འདིར་བསྙུན་ གསོལ་ཚིག་ཉི་ཤུ་ལྔ་པ་ཕལ་ཆེ་དང་འབུམ་ཊཱིཀ་ཏུ་བསྙུན་(འདིའི་དོན་འོག་དང་འདྲ།)མི་མངའ་འམ། (ན་བཟའ་བསོད་སྙོམས་བསྙུན་གྱི་རྐྱེན་སྨན་རྣམས་དང་ལྡན་པས་)གནོད་པ་མ་མཆིས་སམ། (བགྲེས་པ་ལ་སོགས་ པས་སྐུ་ཟོར་ལྕི་བར་མ་གྱུར་པས་)ཟོ་མདོག་བདེའམ། (དེ་གསུམ་གྱིས་ཕྱི་མ་གསུམ་ཞེས་འབུམ་ཊཱིཀ) སྐུ་ཉམས་དང་ ལྡན་ནམ། བདེ་བ་དང་དགེས་པར་སྤྱོད་དམ་ཞེས་སོ། །ཆེ་བར་གནོད་པ་ཆུང་ངམ། ཉམ་ང་བ་ ཉུང་ངམ། བསྐྱོད་པ་ཡང་ངམ། འཚོའམ། སྟོབས་དང་ལྡན་ནམ། བདེ་བ་ལ་རེག་པར་གནས་ སམ་ཞེས་ཏེ། རིམ་བཞིན་གློ་བུར་གྱི་བསྙུན་མི་མངའ་བས་དང་(ན་བཟའ་བསོད་སྙོམས་གནས་བསྙུན་གྱི་ རྐྱེན་ཏེ་)རྐྱེན་བཞི་ཤིན་ཏུ་བརྙེས་པ་དང་། བགྲེས་པ་ལ་སོགས་པས་ཁམས་ཉམས་ཆུང་བ་མེད་ པས་དང་པོ་གསུམ་མོ། །དེ་ནས་དང་པོ་གསུམ་གྱི་འབྲས་བུ་འཚོ་བ་སོགས་གསུམ་མོ། །དེའི་ རྗེས་ལ་ཐུབ་པ་ཞིང་མ་དག་པར་འཁྲུངས་ཀྱང་དེའི་ཉེས་པས་མ་གོས་པར་བསྟན་པ་དང་། 1-125 ཆོས་ལ་མཆོད་པའི་ཕྱིར་པདྨ་རྣམས་རང་རང་གི་ཕྱོགས་སུ་གཏོར་བ་ན་པདྨ་དེ་རྣམས་ལ་དེ་ པ་རེ་རེ་བཞུགས་ནས་ཡུམ་སྟོན་པར་མཛད་དོ་འགྲེལ་ཆེན་ནོ། །དེ་ལྟར་ན་ཤར་འཇིག་རྟེན་ གྱི་ཁམས་རིན་པོ་ཆེ་དང་ལྡན་པའམ་རིན་ཆེན་ཅན་ནམ་རིན་ཆེན་ཡོད་པ་ན་དེ་པ་རིན་ཆེན་ འབྱུང་གནས། བྱང་སེམས་ཀུན་ནས་འོད་ཟེར་རམ་འོད་ཟེར་ཀུན་ནས་འབྱུང་བ། ལྷོ་མྱ་ངན་ མེད་པ་ན་དེ་པ་མྱ་ངན་མེད་པའི་དཔལ། བྱང་སེམས་མྱ་ངན་དང་བྲལ་བ། ནུབ་ཉེ་བར་ཞི་བ་ ན། དེ་པ་རིན་ཆེན་འོད་འཕྲོ། བྱང་སེམས་སྤྱོད་པའི་བློ་གྲོས། བྱང་རྒྱལ་བ་ཅན་ན་དེ་པ་རྒྱལ་ བའི་དབང་བོ། བྱང་སེམས་རྒྱལ་བས་བྱིན། བྱ

【現代漢語翻譯】 那些也是一樣的，所以被稱為'殘渣'，這是三解的說法。難以親近，不是指對凈土有信心的菩薩，而是指在惡劣的凈土中，即使是對菩薩也會產生懷疑，聽到這些后，爲了讓在此出生的人們感到厭惡，並對彼土生起更大的信心，所以才這樣說。這是廣大的意義。（這個世界不僅有如此多的過失，而且在那裡出生的菩薩，也是因為調伏難以調伏的眾生，善於方便且智慧廣大，所以難以滿足。不要輕視那些菩薩，這樣教誡和開示，這是《十萬頌》的註釋。）第三部分，從'此後菩提薩埵'到'必定成菩提'之間。菩薩與眾多眷屬一起，供養彼土的諸天后前來，先是頂禮佛足，然後問候安康，獻上蓮花，回到自己的位置，這是大疏的說法。這裡問候安康的二十五個詞，在《十萬頌》的註釋中，問候（此處的意義與下文相同）'您沒有不適嗎？'（因為擁有衣服、食物、乞食、疾病的因緣和藥物）'沒有損害嗎？'（因為年老等原因，身體沒有變得沉重嗎？）'身體安適嗎？'（這三個詞對應後面的三個詞，這是《十萬頌》的註釋）'身體有光澤嗎？' '享受安樂和喜悅嗎？'等等。廣大的意義是'損害小嗎？' '恐懼少嗎？' '行動輕鬆嗎？' '生活得好嗎？' '有力量嗎？' '安住在安樂中嗎？' 依次對應沒有突發的疾病，（衣服、食物、住所、疾病的因緣）四種因緣非常具足，沒有因為年老等原因而導致身體虛弱，這是前三個問題。然後，前三個問題的結果是生活等三個方面。之後，顯示了即使佛陀出生在不凈的剎土，也不會被其過失所染污， 爲了供養佛法，當蓮花向各自的方向散開時，每一朵蓮花上都住著一位天神，並示現佛母，這是大疏的說法。這樣，東方世界是珍寶具足或具有珍寶或擁有珍寶，那裡的天神是珍寶生，菩薩是普光明或光明普照。南方無憂世界，那裡的天神是無憂吉祥，菩薩是離憂。西方寂靜世界，那裡的天神是珍寶光芒，菩薩是行慧。北方勝幡世界，那裡的天神是勝者自在，菩薩是勝者所賜。菩

【English Translation】 Those are also the same, so they are called 'dregs,' according to the Trisong commentary. It is difficult to approach, not referring to Bodhisattvas who have faith in the pure land, but rather in a bad pure land, even suspicion arises towards Bodhisattvas. Having heard this, in order to make those born here feel disgusted and generate greater faith in that other land, it is said this way. This is the vast meaning. (This world not only has so many faults, but the Bodhisattvas born there are also difficult to satisfy because they subdue difficult-to-tame beings, are skilled in means, and have vast wisdom. Do not despise those Bodhisattvas, this is the instruction and teaching, according to the commentary of the Hundred Thousand Verses.) The third part, from 'Then, the Bodhisattva' to 'will definitely attain Bodhi.' The Bodhisattva, together with many attendants, after making offerings to the deities of that land, comes forward, first prostrates at the feet, then inquires about well-being, offers lotuses, and returns to his own place, according to the Great Commentary. Here, the twenty-five words of inquiring about well-being, in the commentary of the Hundred Thousand Verses, inquire (the meaning here is the same as below) 'Do you have no discomfort?' (Because you possess clothes, food, alms, the causes of illness, and medicine) 'Is there no harm?' (Because you are not burdened by old age, etc., is your body not heavy?) 'Is your body comfortable?' (These three words correspond to the following three words, according to the commentary of the Hundred Thousand Verses) 'Does your body have radiance?' 'Do you enjoy happiness and joy?' and so on. The vast meaning is 'Is the harm small?' 'Is the fear little?' 'Is the movement easy?' 'Do you live well?' 'Do you have strength?' 'Do you abide in comfort?' Correspondingly, there are no sudden illnesses, (clothes, food, dwelling, the causes of illness) the four causes are very complete, there is no weakness of the body due to old age, etc., these are the first three questions. Then, the results of the first three questions are the three aspects of life, etc. After that, it is shown that even if the Buddha is born in an impure realm, he is not defiled by its faults, In order to make offerings to the Dharma, when the lotuses are scattered in their respective directions, a deity resides on each lotus and manifests the Buddha-mother, according to the Great Commentary. Thus, the eastern world is adorned with jewels or possesses jewels or has jewels, the deity there is Jewel Source, the Bodhisattva is Universal Light or Light Universally Shining. The southern world is Free from Sorrow, the deity there is Auspicious Free from Sorrow, the Bodhisattva is Free from Sorrow. The western world is Near to Peace, the deity there is Jewel Radiance, the Bodhisattva is Wisdom of Conduct. The northern world is Victorious Banner, the deity there is Lord of the Victorious, the Bodhisattva is Given by the Victorious. Bo

ང་ཤར་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱིས་བརྒྱན་པ་ན། དེ་པ་ ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་གླང་པོ་དམ་པའི་དཔལ། བྱང་སེམས་རྣམ་པར་རྒྱལ་བས་རྣམ་པར་གནོན་ པ། ཤར་ལྷོ་སྙིང་པོ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་རྒྱན་ཤིན་ཏུ་ཡིད་དུ་འོང་བ་ན་དེ་པ་པདྨོ་དམ་པའི་དཔལ། བྱང་སེམས་ལག་ན་པདྨོ། ལྷོ་ནུབ་རྡུལ་དང་བྲལ་བ་ན་དེ་པ་ཉི་མའི་དཀྱིལ་འཁོར་སྣང་བ་དམ་ པའི་དཔལ། བྱང་སེམས་ཉི་མ་རབ་ཏུ་སྣང་བ། ནུབ་བྱང་དབང་དུ་གྱུར་པ་ན། དེ་པ་གདུགས་ དམ་པ། བྱང་སེམས་རིན་ཆེན་མཆོག འོག་པདྨོ་ཅན་ན། དེ་པ་པདྨོའི་དཔལ། བྱང་སེམས་ པདྨོ་དམ་པ། སྟེང་མདངས་དགའ་བ་ན། དེ་པ་དགའ་བའི་དཔལ། བྱང་སེམས་དགའ་བས་ བྱིན་ནོ། །དེ་དག་འཁོར་གྱི་གཙོ་བོ་དམ་པ་རེ་ཡིན་ནོ། ། གསུམ་པ་ནི། སྣོད་དག་ཅིང་འཁོར་འདུས་པར་གཟིགས་པ་སྟེ། དེ་ནས་དེའི་ཚེ་སྐད་ཅིག་ ཐང་ཅིག་ཡུད་ཙམ་ཞིག་ལ་ཞེས་པ་ནས། བྱང་ཆེན་གཞོན་ནུར་གྱུར་པ་རྣམས་ཀྱང་འདུས་པར་ གཟིགས་པར་གྱུར་ཏོའི་བར་རོ།། །། ༈ མཛད་ནས་ཆོས་གསུང་བའི་དུས་གཟིགས་པ། གཉིས་པ་ལ་གསུམ་སྟེ། རྒྱས་པ་ལ་དད་པ་ལ་བརྒྱད། བར་མ་ལ་དད་པ་ལ་དྲུག བསྡུས་ པ་ལ་དད་པ་ལ་གསུམ་དུ་བསྟན་པའོ། ། ༈ རྒྱས་པ་ལ་དད་པ་ལ་བརྒྱད། དང་པོ་ལ་གཉིས། བསྡུས་དོན་ལུས་རྣམ་(ཆོས་བཤེས་གསེར་དོན་)བཞག ཚིག་དོན་ཡན་ལག་ 1-126 རྒྱས་བཤད་དོ། ། ༈ བསྡུས་དོན་ལུས་རྣམ་བཞག དང་པོ་ལ་བཞི་སྟེ། དགོས་པ་བསྟན་ཏེ་མཚམས་སྦྱར། དགོས་ལྡན་ལུས་བཤད། བཤད་ པའི་བསྡུས་དོན་བཤད། མ་བཀྲོལ་བའི་རྒྱུ་མཚན་ནོ། ། ༈ དགོས་པ་བསྟན་ཏེ་མཚམས་སྦྱར། དང་པོ་ནི། སྔར་བཤད་པའི་ཚུལ་དེ་ལྟར་བསྟན་བཅོས་ཀྱི་འབྲེལ་བ་དང་སོགས་པ་ བརྗོད་བྱ་ལ་སོགས་པ་བསྙད་ཟིན་ནས་ཞེས་པ་བཤད་ཟིན་གྱི་མཚམས་སྦྱར་ནས་དེའི་རྗེས་ སུ་གསུངས་སོ། །ཏེ་ལྷག་མ་ཅན་ནོ། །གང་ན། ཤེར་ཕྱིན་གྱི་ལུས་རྣམ་པར་བཞག་པའོ། ། ཤེར་ཕྱིན་ནི་བརྗོད་བྱ་མངོན་རྟོགས་བརྒྱད། རྗོད་བྱེད་སྐབས་བརྒྱད་ཅེས་བུ་གསུང་མོད་ མངོན་རྟོགས་བརྒྱད་ཀྱི་ལུས་མངོན་རྟོགས་བརྒྱད་དང་དོན་བདུན་ཅུ་ཡིན་ཞེས་པར་འགྱུར་ རོ། །གསེར་གླིང་པས་ཤེར་ཕྱིན་ནི་མི་རྟོག་ཡེ་ཤེས་དེའི་བདག་ཉིད་ཅན་གྱི་ལུས་རྣམ་པར་ བཞག་པ་ནི་ལམ་དང་གཞུང་གི་བདག་ཉིད་ཅན་ནོ་ཞེས་དང་། འདིས་ལམ་དང་གཞུང་གི་ ལུས་གསུངས་ལ་དེ་གསུངས་པས་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུ་གཉིས་མེད་ཤེར་ཕྱིན་ཡང་བཤད་དེ། བྱང་སའི་ སྐབས་ཐམས་ཅད་དུ་ཀུན་རྫོབ་དང་དོན་དམ་པས་བརྒྱན་ཏེ་སྟོན་པར་མཛད་ལ། གཞན་དུ་ ན་གདུལ་བྱ་རྣམས་མཐའ་གཅིག་ཏུ་ལྷུང་བར་འགྱུར་རོ་ཞེས་སོ། །གཉིས་མེད་ཤེར་ཕྱིན་ནི་ངོ་ བོ་ཉིད་སྐུ་ལ་བཞེད་པར་མངོན་ནོ། །འོན་ཀྱང་བསྟན་བཅོས་འདི་གཞུང་ཤེར་ཕྱིན་གྱི་འགྲེལ་ པའམ་མན་ངག་ཡིན་པས་གཞུང་ཤེར་ཕྱིན་གྱི་ལུས་གསུངས་ཞེས་པ་སྐབས་དོན་ནོ། །ཞར་ ལ་ཤེར་ཕྱིན་ག

【現代漢語翻譯】 當東方以禪定莊嚴時，那是禪定的象王，神聖的光輝。菩薩完全勝利，完全壓倒一切。東南方，菩提心的精華，極其悅意，那是蓮花，神聖的光輝。菩薩手持蓮花。西南方，遠離塵垢，那是太陽的壇城，顯現神聖的光輝。菩薩太陽，光芒四射。西北方，獲得自在，那是神聖的傘蓋。菩薩，珍寶之最。下方，具有蓮花，那是蓮花的光輝。菩薩，神聖的蓮花。上方，喜悅的光芒，那是喜悅的光輝。菩薩以喜悅加持。這些都是眷屬中的神聖主尊。 第三部分是：觀察清凈的器皿和聚集的眷屬。從那時起，在剎那、片刻、須臾之間，直到所有年輕的菩薩都聚集在一起。 完成之後，觀察說法的時間。分為三個部分：廣大信解有八種，中等信解有六種，簡略信解有三種。 廣大信解有八種。第一部分分為兩點：簡略的意義是身體的形態（佛法、善知識、黃金的意義），詳細解釋詞語的意義。 簡略的意義是身體的形態。第一部分分為四點：展示必要性並連線，解釋具有必要性的身體，解釋解釋的簡略意義，以及未解釋的原因。 展示必要性並連線。第一點是：先前所說的，如論典的關聯等，以及所說的主題等，在陳述完畢后，接著說。即具有剩餘意義。什麼呢？般若波羅蜜多的身體的形態。般若波羅蜜多是所說的主題，八種現觀，能說的是八個章節，雖然如此說，但八種現觀的身體是八種現觀和七十個意義。金洲大師說，般若波羅蜜多是不思議智慧，其自性的身體的形態是道路和正行的自性。他說了道路和正行的身體，說了這些也解釋瞭如幻如夢的無二般若波羅蜜多。在菩薩的場合，總是以世俗和勝義諦來莊嚴地宣說，否則被調伏的眾生會墮入一邊。無二般若波羅蜜多被認為是法身。然而，這部論典是正行般若波羅蜜多的註釋或口訣，因此說正行般若波羅蜜多的身體是恰當的。順便說一下，般若波羅蜜多。

【English Translation】 When the east is adorned with samadhi, it is the elephant king of samadhi, the sacred splendor. Bodhisattva completely victorious, completely subduing. Southeast, the essence of bodhichitta, extremely pleasing, it is the lotus, the sacred splendor. Bodhisattva holding a lotus. Southwest, free from dust, it is the mandala of the sun, manifesting sacred splendor. Bodhisattva sun, radiating light. Northwest, having become empowered, it is the sacred umbrella. Bodhisattva, the supreme jewel. Below, possessing a lotus, it is the splendor of the lotus. Bodhisattva, the sacred lotus. Above, joyful radiance, it is the splendor of joy. Bodhisattva blesses with joy. These are all sacred chief deities among the retinue. The third is: observing the pure vessel and the assembled retinue. From then on, in an instant, a moment, a short while, until all the young Bodhisattvas were also seen to be assembled. Having completed, observing the time for teaching the Dharma. Divided into three parts: extensive faith has eight, intermediate faith has six, and concise faith has three. Extensive faith has eight. The first part has two points: the concise meaning is the form of the body (Dharma, spiritual friend, the meaning of gold), and the detailed explanation is the meaning of the words. The concise meaning is the form of the body. The first part has four points: showing the necessity and connecting, explaining the body with necessity, explaining the concise meaning of the explanation, and the reason for not explaining. Showing the necessity and connecting. The first point is: what was said earlier, such as the connection of the treatise, etc., and the subject matter, etc., having been stated, then it is said afterwards. That is, it has remaining meaning. What is it? The form of the body of the Prajnaparamita. Prajnaparamita is the subject matter, eight Abhisamayas, the speaker is eight chapters, although it is said so, the body of the eight Abhisamayas is eight Abhisamayas and seventy meanings. Serlingpa said that Prajnaparamita is non-conceptual wisdom, the form of its self-nature is the nature of the path and the scripture. He spoke of the body of the path and the scripture, and by speaking of these, he also explained the illusory, non-dual Prajnaparamita. In the case of Bodhisattvas, it is always taught adorned with conventional and ultimate truth, otherwise the beings to be tamed will fall to one side. Non-dual Prajnaparamita is considered to be the Dharmakaya. However, this treatise is a commentary or instruction on the scripture Prajnaparamita, so it is appropriate to say that the body of the scripture Prajnaparamita is spoken of. By the way, Prajnaparamita.

ྱི་མན་ངག་གི་བསྟན་བཅོས་འདིའི་ཡང་ལུས་གསུངས་ཞེས་སྦྱར་རོ། །དེ་ཡང་ ལུས་ཞེས་པ་ལའང་སྐབས་འདིའི་ལུས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ཆོས་གང་ཚིག་གམ་དོན་གྱི་ཡན་ལག་ དུ་མ་འདུས་པའོ། །དེ་ལ་དབྱེ་ན་བརྗོད་བྱ་དང་རྗོད་བྱེད་ཀྱི་ལུས་ཏེ། རིགས་ཐིགས་འགྲེལ་ པར། རབ་ཏུ་བྱེད་པའི་ལུས་ནི་རྣམ་པ་གཉིས་ཏེ། སྒྲ་དང་དོན་ནོ་ཞེས་ཆོས་མཆོག་གིས་སོ། ། དེ་ལ་རྗོད་བྱེད་སྒྲའི་ལུས་ནི་ཚིགས་བཅད་བཅོ་ལྔ་བོ་བར་མ་ཆད་པ་ཡིན་ལ། བརྗོད་བྱ་དོན་ 1-127 གྱི་ལུས་ནི་མངོན་རྟོགས་བརྒྱད་དོན་བདུན་ཅུ་བོ་ཡིན་ནོ། །ལུས་ཀྱི་སྒྲ་དོན་ནི། ཀ་ཡ་ཞེས་ པ་ཚོགས་དང་ལུས་དང་འདུས་པ་ལ་འཇུག་སྟེ། སྨྲ་སྒོར། ཚོགས་དང་ལུས་དང་འདུས་པ་ནི། ། རྣམ་གྲངས་དག་སྟེ་དེ་བཞིན་སྦྱར། །ཞེས་སོ། །དེར་མ་ཟད་ངོ་བོའམ་རང་བཞིན་ལ་འཇུག་ སྟེ་ངོ་བོའི་ཕྱིར་ཆོས་སྐུར་འདོད་ཅེས་བདེན་གཉིས་སུ་སྟེ་འོག་ཏུ་འཆད་དོ། །དེས་ན་ཚིག་གམ་ དོན་གྱི་ཡན་ལག་དུ་མ་ཚོགས་པའམ་འདུས་པ། ཆ་ཤེས་དུ་མ་བསགས་པ་ཡན་ལག་གི་རྟེན་ བྱེད་ཡན་ལག་ལ་ཁྱབ་པར་བྱེད་པས་ལུས་སོ། །གང་གིས་ན། ཚིག་ལེའུར་བྱས་པ་བཅོ་ལྔས་ སོ། །ཇི་ལྟར་ན། དང་པོ་གཉིས་ཀྱིས་མདོར་བསྟན་དང་། ལྷག་མ་བཅུ་གསུམ་གྱིས་རྒྱས་ པར་བསྟན་པའི་སྒོ་ནས་སོ། །དགོས་པ་ཅིའི་དོན་དུ་ན། ཆོས་བཤེས་ཀྱིས། དཀྱུས་ས་བསྟན་ པའི་རྟ་ཐོགས་མེད་དུ་རྒྱུག་པར་འགྱུར་བ་ལྟར་གདུལ་བྱ་ཉན་པོ་རྣམས་ཀྱིས་ཡན་ལག་རྒྱས་ བཤད་རྣམས་མ་འཁྲུགས་པར་བདེ་བླག་ཏུ་རྟོགས་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་དང་། དཀྱུས་ས་མཐོང་ བའི་ཁ་ལོ་པ་སེམས་སྟོབས་ཆེ་ཞིང་རྟ་ཚར་གཅོད་ནུས་པ་ལྟར་རང་གི་བསྟན་བཅོས་དང་པོར་ ལུས་ཀྱིས་བཅིངས་པའི་དོན་ཕྱིས་གོ་རིམ་བཞིན་རྣམ་པར་དབྱེ་བ་བྱས་པ་ན་ཡང་ལུས་དང་ ཡན་ལག་རིམ་པ་མ་འཛིངས་པའམ་མ་འཁྲུགས་པ་ཉིད་ཀྱིས་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་འཆད་པ་པོ་(བུདྡྷ་ ཤྲཱི་)རྣམས་ཀྱིས་བཤད་པར་བྱ་སླ་བ་སྟེ་དེ་འདྲའི་དགོས་པ་གཉིས་ཡོད་པར་རྗེ་བཙུན་གྱིས་ གཟིགས་ནས་སོ། །(འོད་ཟེར་མགོན་པོ་)ཁ་ཅིག་ཡན་ལག་རྒྱས་བཤད་ཀྱི་བསྟན་བཅོས་ཀྱི་དོན་ ལུས་ཀྱིས་ཚན་ཚན་དུ་རྣམ་པར་དབྱེ་ཞེས་དང་། ཁ་ཅིག་མདོ་ཙམ་དུ་ཞེས་སོ། ། ༈ དགོས་ལྡན་ལུས་བཤད་པ། གཉིས་པ་ལ་གཉིས། ལུས་མདོར་བསྟན་ལུས་རྒྱས་བཤད་དོ། ། ༈ ལུས་མདོར་བསྟན་པ། དང་པོ་ལ། ཡུམ་དངོས་ བརྒྱད་ཀྱིས་བཤད་པར་བསྟན། འཆད་བྱེད་དངོས་བརྒྱད་གཏན་ལ་དབབ་པའོ། ། ༈ ཡུམ་དངོས་བརྒྱད་ཀྱིས་བཤད་པར་བསྟན་པ། དང་པོ་ནི། བཤད་དོ། །གང་ན་གཞུང་ཤེས་རབ་ཕ་རོལ་ཕྱིན་པའི་ལུས་ནིའོ། །གསེར་ གསུམ་ག་ལ་སྦྱར་རོ། །གང་གིས་ན། ཟླ་ཟེར་དུ་དངོས་པོའམ་དོན་མངོན་རྟོགས་བརྒྱད་ཀྱིས་ 1-128 བསྡུས་ནས་སོ། །ཇི་ལྟར་ན། དག་ལྡན་དུ། ཡང་དག་སྟེ་མ་ལུས་པར་བསྟན་ཞེས་སོ། །ཡང་ ན་ལམ་འབྲས་གཉ

【現代漢語翻譯】 因此，將這部關於口訣的論著命名為『身之精要』。關於『身』（lüs）這個詞，在此處『身』的定義是指包含了許多詞語或意義部分的法。如果進行分類，則有能詮釋的『身』（rjö-jé kyi lüs）和所詮釋的『身』（brjöd-bya kyi lüs）。正如釋《量釋論》中所說：『論著的「身」有兩種，即聲音和意義。』這是法稱的觀點。其中，能詮釋的聲音之『身』是指連續不斷的十五個偈頌。所詮釋的意義之『身』是指八現觀和七十義。關於『身』（lü）這個詞的意義，『迦耶』（Kāya）表示集合、身體和聚集。如《妙臂請問經》中說：『集合、身體和聚集，是不同的名稱，應如是理解。』不僅如此，它還表示自性或本性，因此在二諦中，自性被認為是法身，這將在下文闡述。因此，『身』是指許多詞語或意義部分的集合或聚集，是許多部分的積累，是各部分的所依，遍及各部分。通過什麼方式呢？通過十五個偈頌。如何呢？前兩個偈頌是略說，其餘十三個偈頌是通過廣說的方式。目的是什麼呢？法友說：『就像指示方向的馬可以不停地奔跑一樣，爲了讓被調伏者（dül-ja）或聽眾能夠輕鬆地理解各個部分的詳細解釋而不混淆；就像看到方向的舵手有強大的意志力並能駕馭馬匹一樣，當最初用「身」來約束自己的論著，然後在之後按順序進行分類時，由於「身」和各部分沒有混淆，因此講授者（佛陀室利，Buddhaśrī）可以輕鬆地進行講解。』尊者（杰尊，Jetsun）看到了這兩種必要性。（光芒怙主，Ö-zer Gönpo）有些人說，『用「身」來區分各部分的詳細解釋』，有些人則說是『簡要地』。 第二，解釋具有必要性的『身』：分為兩部分：略說『身』和廣說『身』。 第三，略說『身』：首先，說明通過八事（yum dngös brgyad）來解釋，確定所解釋的八事。 第四，說明通過八事來解釋：首先，解釋說：『在何處？』在般若波羅蜜多經的「身」中。與三金（gser gsum）結合。『通過什麼？』通過月藏（zla zer）以八現觀的事或意義來概括。『如何？』在清凈者（dag ldan）中，完全、徹底地展示。或者，道果二者。

【English Translation】 Therefore, this treatise on oral instructions is named 'Essence of the Body'. Regarding the word 'body' (lüs), in this context, the definition of 'body' is a Dharma that contains many parts of words or meanings. If classified, there are the 'body' that expresses (rjö-jé kyi lüs) and the 'body' that is expressed (brjöd-bya kyi lüs). As stated in the commentary on the Compendium of Valid Cognition: 'The 'body' of a treatise has two aspects: sound and meaning.' This is Dharmakirti's view. Among them, the 'body' of the expressing sound is the fifteen uninterrupted verses. The 'body' of the expressed meaning is the eight Realizations and seventy topics. Regarding the meaning of the word 'body' (lü), 'Kāya' means collection, body, and gathering. As stated in the Ārya-Bāhuśruti-sūtra: 'Collection, body, and gathering are different names, and should be understood as such.' Moreover, it also means nature or essence, therefore in the Two Truths, essence is considered the Dharmakāya, which will be explained below. Therefore, 'body' refers to the collection or gathering of many parts of words or meanings, the accumulation of many parts, the basis of the parts, pervading the parts. Through what means? Through the fifteen verses. How? The first two verses are a summary, and the remaining thirteen verses are through the method of elaboration. What is the purpose? Dharma Friend says: 'Just as a horse that indicates direction can run continuously, in order for the trainees (dül-ja) or listeners to easily understand the detailed explanations of each part without confusion; just as a helmsman who sees the direction has a strong will and can control the horses, when one initially binds one's treatise with the 'body', and then classifies it in order, because the 'body' and the parts are not confused, the teachers (Buddhaśrī) can easily explain.' Jetsun (Je Tsongkhapa) saw these two necessities. (Ray of Light Protector, Ö-zer Gönpo) Some say, 'Use the 'body' to distinguish the detailed explanations of each part', and some say 'briefly'. Secondly, explaining the 'body' that has necessity: divided into two parts: the 'body' in brief and the 'body' in detail. Thirdly, the 'body' in brief: Firstly, explaining through the Eight Realizations (yum dngös brgyad), determining the Eight Realizations to be explained. Fourthly, explaining through the Eight Realizations: Firstly, the explanation says: 'Where?' In the 'body' of the Perfection of Wisdom Sutra. Combine with the Three Golds (gser gsum). 'Through what?' Through the Moon Beam (zla zer), summarizing with the things or meanings of the Eight Realizations. 'How?' In the Pure One (dag ldan), completely and thoroughly showing. Or, the Two Paths and Fruits.

ིས་དངོས་པོ་སྟེ་མངོན་རྟོགས་བརྒྱད་ཀྱིས་དང་གཞུང་སྐབས་བརྒྱད་ཀྱིས་ ཞེས་སྦྱར་ཡང་འཚམ་མོ། །འོ་ན་དངོས་པོ་དང་མངོན་རྟོགས་དང་སྐབས་བརྒྱད་ལ་ཁྱད་ཅི་ ཡོད་ཅེ་ན། འབྲེ་ཆེན་པོ་ནི། མངོན་རྟོགས་ཀྱི་དོན་དམིགས་རྣམ་ལེགས་པར་རྟོགས་ནས་བློ་ གོང་མ་ལ་སྦྱོར་བ་ཡིན་པས་མཁྱེན་གསུམ་ཆོས་སྐུ་མངོན་རྟོགས་མིན་ཏེ་འདིར་བསྒོམ་པ་ མཐར་ཐུག་པས་སོ་ཞེས་གསུངས་པ་ནོར་ཏེ། འཕགས་པས་ཐམས་ཅད་ཤེས་པ་དང་ལམ་ ཤེས་རྣམ་མཁྱེན་ཉིད་ཀྱིས་མངོན་པར་རྟོགས་པ་མཐའ་དག་བསྡུས་ཞེས་དང་། འགྲེལ་ཆེན་ དུ། ཤེར་ཕྱིན་གྱི་དོན་བསྡུས་པ་མངོན་པར་རྟོགས་པ་བརྒྱད་མདོར་བསྡུས་པའོ་ཞེས་སོ། །ཨ་ བྷ་ཡ་དང་རད་ཀིར་ཀྱིས་མངོན་པར་རྟོགས་པ་བརྒྱད་ཀྱི་བདག་ཉིད་ཅེས་སོགས་དང་འགལ་ ལོ། །དག་ལྡན་དུ། ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ཅི་ལྟར་མངོན་པར་རྟོགས་པ་ཡིན་ཞེ་ན། མངོན་པར་རྟོགས་པའི་ འབྲས་བུ་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་ཏེ། འདིར་ཆོས་སྐུ་ནི་འབྲས་བུ་ངོ་བོ་ཉིད་སྐུ་དང་མངོན་ རྟོགས་ནི་མངོན་པར་རྟོགས་པར་བྱེད་པའི་འདུས་བྱས་ཀྱི་ཤེས་པ་ལ་དགོངས་པར་སྣང་སྟེ། ཤེར་འབྱུང་གིས་མངོན་པར་ཏེ་ཀུན་ཏུ་འདིས་སམ་འདི་རྟོགས་པ་སྟེ་ཤེས་སོ་ཞེས་བྱེད་པ་དང་ ལས་སྒྲུབ་པའོ་ཞེས་པ་དང་། རད་ཀིར་ལྟར་མངོན་རྟོགས་ལ་རྟོགས་བྱ་ཡིན་པས་དང་རྟོགས་ བྱེད་ཡིན་པ་གཉིས་ཅར་ཡོད་ཅིང་ངོ་བོ་ཉིད་སྐུ་སངས་རྒྱས་ཡིན་པས་མངོན་རྟོགས་སུ་འགལ་ བ་མེད་དོ། །འདིར་དངོས་པོ་བརྒྱད་ནི་ཚིག་གི་དོན་མངོན་རྟོགས་བརྒྱད་ཉིད་ལ་ཨ་བྷ་ཡས་ བཤད་དོ། །འོན་ཀྱང་འདིར་དངོས་པོ་ཞེས་པ་བརྗོད་བྱའི་ཆ་ནས་དང་མངོན་རྟོགས་ཞེས་པ་ སྒོམ་པའི་རྣལ་འབྱོར་གྱི་ཆ་ནས་དང་སྐབས་ཞེས་རྗོད་བྱེད་ཀྱི་ཆ་ནས་བསྟན་གྱི་སྐབས་འདིའི་ དངོས་པོ་དང་མངོན་རྟོགས་དོན་ཁྱད་མེད་དོ། །ཅི་ལྟར་མ་ལུས་པར་བཤད་ན། གླེང་གཞིའི་ དེ་མ་ཐག་ཏུ། དེ་ནས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཤཱ་རིའི་བུ་ལ་བཀའ་སྩལ་པ། 1-129 ཤཱ་རིའི་བུ་འདི་ལ་ཞེས་སོགས་ནས། སེམས་ཅན་ཚད་མེད་པ་དག་གིས་བླ་མེད་བྱང་ཆུབ་ ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་པར་གྱུར་ཏོའི་བར་རབ་འབྱོར་གྱི་ལེའུས་རྣམ་མཁྱེན་བཤད་དོ། །གནས་ བརྟན་གྱི་མའི་མིང་ལས་དྲིས་ནས་བཏགས་ཏེ་མའི་མིག་བྱ་ཤཱ་རི་ཀའི་མིག་འདྲ་བས་ཤཱ་རིར་ བཏགས། དེ་ལས་སྐྱེས་པས་ཤཱ་རིའི་བུ་ཞེས་སོ། །ཤཱ་ར་དྭ་ཏིའི་བུ་ཞེས་པ་ནི་རིགས་ཤཱ་ར་དྭ་ ཏི་ཡིན་པས་ཏེ། སྙིང་པོ་མཆོག་ཏུ་མ་ཤཱ་རི་ཡིན་པ་དང་རིགས་ཤཱ་ར་དྭ་ཏི་ཡིན་པས་ཤཱ་རིའི་ བུ་དང་ཤཱ་ར་དྭ་ཏིའི་བུ་ཞེས་འདིའི་མིང་རྣམ་པ་གཉིས་སུ་བྱས་སོ་ཞེས་སོ། །ཟླ་ཟེར་དུ་ཡང་ ངོ་། །དེའི་ཚེ་ཡང་སྟོང་གསུམ་གྱི་སྟོང་ཆེན་པོའི་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་ན་རྒྱལ་བོ་ཆེན་པོ་ཇི་ སྙེད་ཡོད་པ་ཞེས་ནས། ལམ་གྱི་རྣམ་པ་ཤེས་ཉིད་ཀྱ

【現代漢語翻譯】 即使將『事物』與『八現觀』和『八品』結合起來，也是合適的。那麼，事物、現觀和八品之間有什麼區別呢？大阿阇黎說：『現觀的意義在於，在很好地理解了所緣和行相之後，將心與更高的智慧結合起來，因此三智和法身不是現觀，因為這裡是修行的最終結果。』這種說法是錯誤的。聖者們以一切智、道智和遍智涵蓋了所有的現觀。』《釋論》中說：『攝集般若波羅蜜多的意義，就是簡要地概括了八現觀。』阿巴亞卡拉和拉特納伽拉說：『八現觀的自性』等等，這些說法是矛盾的。《具足論》中說：『法身如何成為現觀呢？因為它是現觀的果。』這裡，法身是果，是自性身，而現觀是使之成為現觀的造作的智慧。』《般若生》中說：『現觀，即完全地，通過這個或這個被理解，即被知曉，即被做和被完成。』按照拉特納伽拉的說法，現觀既是所觀，也是能觀，二者兼具。而自性身是佛，因此與現觀沒有矛盾。這裡，八事物是指詞語的意義，阿巴亞卡拉解釋說就是八現觀。然而，這裡的事物是指所表達的方面，現觀是指修行的瑜伽的方面，品是指表達的方面。因此，這個品中的事物和現觀在意義上沒有區別。如何才能完整地解釋呢？在開篇之後，緊接著，世尊對具壽舍利弗說：『舍利弗，於此』等等，直到『無數眾生髮起了無上菩提心』，在《勝解品》中解釋了遍智。因為從常住者的母親的名字中提取並命名，母親的眼睛像鳥舍利迦的眼睛，所以被稱為舍利。從他那裡出生，所以被稱為舍利弗。被稱為舍羅達底子，是因為種姓是舍羅達底。因為精華是殊勝的，母親是舍利，種姓是舍羅達底，所以舍利弗和舍羅達底子，這個名字有兩種說法。』《月光疏》中也是這樣說的。當時，在三千大千世界中，有多少大國王等等，直到『瞭解道路的方式』。 即使將『事物』與『八現觀』和『八品』結合起來，也是合適的。那麼，事物、現觀和八品之間有什麼區別呢？阿阇黎說，現觀的意義在於，在很好地理解了所緣和行相之後，將心與更高的智慧結合起來，因此三智和法身不是現觀，因為這裡是修行的最終結果。這種說法是錯誤的。聖者們以一切智、道智和遍智涵蓋了所有的現觀。《釋論》中說，攝集般若波羅蜜多的意義，就是簡要地概括了八現觀。阿巴亞卡拉和拉特納伽拉說，八現觀的自性等等，這些說法是矛盾的。《具足論》中說，法身如何成為現觀呢？因為它是現觀的果。這裡，法身是果，是自性身，而現觀是使之成為現觀的造作的智慧。《般若生》中說，現觀，即完全地，通過這個或這個被理解，即被知曉，即被做和被完成。按照拉特納伽拉的說法，現觀既是所觀，也是能觀，二者兼具。而自性身是佛，因此與現觀沒有矛盾。這裡，八事物是指詞語的意義，阿巴亞卡拉解釋說就是八現觀。然而，這裡的事物是指所表達的方面，現觀是指修行的瑜伽的方面，品是指表達的方面。因此，這個品中的事物和現觀在意義上沒有區別。如何才能完整地解釋呢？在開篇之後，緊接著，世尊對具壽舍利弗說：『舍利弗，於此』等等，直到『無數眾生髮起了無上菩提心』，在《勝解品》中解釋了遍智。因為從常住者的母親的名字中提取並命名，母親的眼睛像鳥舍利迦的眼睛，所以被稱為舍利。從他那裡出生，所以被稱為舍利弗。被稱為舍羅達底子，是因為種姓是舍羅達底。因為精華是殊勝的，母親是舍利，種姓是舍羅達底，所以舍利弗和舍羅達底子，這個名字有兩種說法。《月光疏》中也是這樣說的。當時，在三千大千世界中，有多少大國王等等，直到了解道路的方式。 དེ་ནས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཤཱ་རིའི་བུ་ལ་བཀའ་སྩལ་པ། ཤཱ་རིའི་བུ་འདི་ལ་ཞེས་སོགས་ནས། སེམས་ཅན་ཚད་མེད་པ་དག་གིས་བླ་མེད་བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་པར་གྱུར་ཏོའི་བར་རབ་འབྱོར་གྱི་ལེའུས་རྣམ་མཁྱེན་བཤད་དོ། གནས་བརྟན་གྱི་མའི་མིང་ལས་དྲིས་ནས་བཏགས་ཏེ་མའི་མིག་བྱ་ཤཱ་རི་ཀའི་མིག་འདྲ་བས་ཤཱ་རིར་བཏགས། དེ་ལས་སྐྱེས་པས་ཤཱ་རིའི་བུ་ཞེས་སོ། །ཤཱ་ར་དྭ་ཏིའི་བུ་ཞེས་པ་ནི་རིགས་ཤཱ་ར་དྭ་ཏི་ཡིན་པས་ཏེ། སྙིང་པོ་མཆོག་ཏུ་མ་ཤཱ་རི་ཡིན་པ་དང་རིགས་ཤཱ་ར་དྭ་ཏི་ཡིན་པས་ཤཱ་རིའི་བུ་དང་ཤཱ་ར་དྭ་ཏིའི་བུ་ཞེས་འདིའི་མིང་རྣམ་པ་གཉིས་སུ་བྱས་སོ་ཞེས་སོ། དེའི་ཚེ་ཡང་སྟོང་གསུམ་གྱི་སྟོང་ཆེན་པོའི་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་ན་རྒྱལ་བོ་ཆེན་པོ་ཇི་སྙེད་ཡོད་པ་ཞེས་ནས། ལམ་གྱི་རྣམ་པ་ཤེས་ཉིད་ཀྱ

【English Translation】 It is also appropriate to combine 'things' with 'eight Abhisamayas' and 'eight chapters'. So, what is the difference between things, Abhisamayas, and eight chapters? The great Acharya said, 'The meaning of Abhisamaya is that after well understanding the object and aspect, the mind is combined with higher wisdom, so the three wisdoms and Dharmakaya are not Abhisamaya, because here is the ultimate result of practice.' This statement is wrong. The saints have included all the Abhisamayas with Sarvajna, Margajna, and Sarvakarajnata.' In the commentary, it is said, 'The meaning of collecting the Prajnaparamita is to briefly summarize the eight Abhisamayas.' Abhayakara and Ratnakara said, 'The nature of the eight Abhisamayas' and so on, these statements are contradictory. In the 'Complete Sutra', it is said, 'How does Dharmakaya become Abhisamaya? Because it is the fruit of Abhisamaya.' Here, Dharmakaya is the fruit, it is Svabhavikakaya, and Abhisamaya is the fabricated wisdom that makes it Abhisamaya.' In the 'Prajna Origin', it is said, 'Abhisamaya, that is, completely, through this or this is understood, that is, known, that is, done and completed.' According to Ratnakara, Abhisamaya is both the object to be observed and the observer. And Svabhavikakaya is Buddha, so there is no contradiction with Abhisamaya. Here, the eight things refer to the meaning of the words, and Abhayakara explained that they are the eight Abhisamayas. However, here the thing refers to the aspect expressed, Abhisamaya refers to the aspect of yoga of practice, and the chapter refers to the aspect of expression. Therefore, there is no difference in meaning between the thing and Abhisamaya in this chapter. How can it be explained completely? After the introduction, immediately, the Blessed One said to the Venerable Shariputra: 'Shariputra, here' etc., until 'countless beings have generated the supreme Bodhicitta', the Sarvakarajnata is explained in the 'Adhimukti Chapter'. Because it was extracted and named from the name of the mother of the Sthavira, the mother's eyes are like the eyes of the bird Sarika, so it is called Sari. Born from him, so it is called Shariputra. Called Sharadvatiputra, because the lineage is Sharadvati. Because the essence is supreme, the mother is Sari, and the lineage is Sharadvati, so Shariputra and Sharadvatiputra, this name has two sayings.' This is also said in the 'Moonlight Commentary'. At that time, in the three thousand great thousand worlds, how many great kings there were, etc., until 'knowing the way of the road'. Even if we combine 'things' with 'eight Realizations' and 'eight Chapters', it is appropriate. So, what is the difference between things, Realizations, and eight Chapters? The Acharya said that the meaning of Realization is that after well understanding the object and aspect, the mind is combined with higher wisdom, so the three wisdoms and Dharmakaya are not Realizations, because here is the ultimate result of practice. This statement is wrong. The saints have included all the Realizations with Sarvajna, Margajna, and Sarvakarajnata. The commentary says that the meaning of collecting the Prajnaparamita is to briefly summarize the eight Realizations. Abhayakara and Ratnakara said that the nature of the eight Realizations, etc., these statements are contradictory. The Complete Sutra says, how does Dharmakaya become Realization? Because it is the fruit of Realization. Here, Dharmakaya is the fruit, it is Svabhavikakaya, and Realization is the fabricated wisdom that makes it Realization. The Prajna Origin says, Realization, that is, completely, through this or this is understood, that is, known, that is, done and completed. According to Ratnakara, Realization is both the object to be observed and the observer. And Svabhavikakaya is Buddha, so there is no contradiction with Realization. Here, the eight things refer to the meaning of the words, and Abhayakara explained that they are the eight Realizations. However, here the thing refers to the aspect expressed, Realization refers to the aspect of yoga of practice, and the Chapter refers to the aspect of expression. Therefore, there is no difference in meaning between the thing and Realization in this Chapter. How can it be explained completely? After the introduction, immediately, the Blessed One said to the Venerable Shariputra: 'Shariputra, here' etc., until 'countless beings have generated the supreme Bodhicitta', the Sarvakarajnata is explained in the Adhimukti Chapter. Because it was extracted and named from the name of the mother of the Sthavira, the mother's eyes are like the eyes of the bird Sarika, so it is called Sari. Born from him, so it is called Shariputra. Called Sharadvatiputra, because the lineage is Sharadvati. Because the essence is supreme, the mother is Sari, and the lineage is Sharadvati, so Shariputra and Sharadvatiputra, this name has two sayings. The Moonlight Commentary also says so. At that time, in the three thousand great thousand worlds, how many great kings there were, etc., until knowing the way of the road. དེ་ནས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཤཱ་རིའི་བུ་ལ་བཀའ་སྩལ་པ། ཤཱ་རིའི་བུ་འདི་ལ་ཞེས་སོགས་ནས། སེམས་ཅན་ཚད་མེད་པ་དག་གིས་བླ་མེད་བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་པར་གྱུར་ཏོའི་བར་རབ་འབྱོར་གྱི་ལེའུས་རྣམ་མཁྱེན་བཤད་དོ། གནས་བརྟན་གྱི་མའི་མིང་ལས་དྲིས་ནས་བཏགས་ཏེ་མའི་མིག་བྱ་ཤཱ་རི་ཀའི་མིག་འདྲ་བས་ཤཱ་རིར་བཏགས། དེ་ལས་སྐྱེས་པས་ཤཱ་རིའི་བུ་ཞེས་སོ། །ཤཱ་ར་དྭ་ཏིའི་བུ་ཞེས་པ་ནི་རིགས་ཤཱ་ར་དྭ་ཏི་ཡིན་པས་ཏེ། སྙིང་པོ་མཆོག་ཏུ་མ་ཤཱ་རི་ཡིན་པ་དང་རིགས་ཤཱ་ར་དྭ་ཏི་ཡིན་པས་ཤཱ་རིའི་བུ་དང་ཤཱ་ར་དྭ་ཏིའི་བུ་ཞེས་འདིའི་མིང་རྣམ་པ་གཉིས་སུ་བྱས་སོ་ཞེས་སོ། དེའི་ཚེ་ཡང་སྟོང་གསུམ་གྱི་སྟོང་ཆེན་པོའི་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་ན་རྒྱལ་བོ་ཆེན་པོ་ཇི་སྙེད་ཡོད་པ་ཞེས་ནས། ལམ་གྱི་རྣམ་པ་ཤེས་ཉིད་ཀྱ

ི་ཕྱིར་རབ་འབྱོར་བྱང་སེམས་ཀྱི་ཡུམ་ མོའི་བར་མཐའ་གཉིས་རྣམ་དག་གི་ལེའུས་ལམ་ཤེས་བཤད། རབ་འབྱོར་གྱིས་གསོལ་བ། བཅོམ་ལྡན་འདས་བྱང་སེམས་ཀྱི་ཡུམ་ནི་ཚུ་རོལ་གྱི་མཐར་མ་ལགས་ཞེས་ནས། སུ་ཡང་ སྦྱིན་པ་སྦྱིན་པའི་གནས་སུ་གྱུར་པ་མ་མཆིས་སོའི་བར་སྤྱོད་པ་ཁྱད་པར་གྱི་ལེའུས་གཞི་ཤེས་ བཤད། དེ་ནས་ཚེ་དང་ལྡན་པ་རབ་འབྱོར་གྱིས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ལ་འདི་སྐད་ཅེས་གསོལ་ ཏོ། །བཅོམ་ལྡན་འདས་འདི་ལྟ་སྟེ། ཡུམ་འདི་ནི་མ་མཆིས་པའི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའོ། །ནས། ལྷ་དང་མི་དང་ལྷ་མ་ཡིན་དུ་བཅས་པའི་འཇིག་རྟེན་གྱིས་མི་འཕྲོག་པ་ཡིན་ནོའི་བར་དེ་བཞིན་ ཉིད་ཀྱི་ལེའུས་རྣམ་ཀུན་བཤད། དེ་ནས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་ཚེ་དང་ལྡན་པ་རབ་འབྱོར་ ལ་བཀའ་སྩལ་པ། རབ་འབྱོར་གལ་ཏེ་བྱང་སེམས་ཀྱི་རྨི་ལམ་ན་ཡང་། ཞེས་ནས། སེམས་ ཅན་རྣམས་ཀྱང་ཕུང་པོ་གསུམ་དུ་ལུང་བསྟན་ཏོའི་བར་བསླབ་པ་ཡོངས་སུ་དག་པའི་ལེའུས་ རྩེ་སྦྱོར་བཤད། དེ་སྐད་ཅེས་བཀའ་སྩལ་བ་དང་ཚེ་དང་ལྡན་པ་རབ་འབྱོར་གྱིས་བཅོམ་ལྡན་ འདས་ལ་འདི་སྐད་ཅེས་གསོལ་ཏོ། །བཅོམ་ལྡན་འདས་དེ་ལྟ་དེ་ལྟར་བྱང་ཆེན་པོ་ཆོས་ཐམས་ ཅད་དངོས་པོ་མ་མཆིས་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་ལ་བསམ་གཏན་བཞི་དང་མངོན་པར་ཤེས་པ་ལྔས་ 1-130 མངོན་འཚང་རྒྱ་ན། ཞེས་པ་ནས། བདུད་ཀྱི་རིགས་ཀྱིས་ཚུགས་པར་དཀའ་བ་ཡིན་ནོའི་བར་ རིམ་གྱིས་འཇུག་པ་ལ་བསླབ་པའི་ལེའུས་མཐར་གྱིས་པ་བཤད། དེ་སྐད་ཅེས་བཀའ་སྩལ་པ་ དང་ཚེ་དང་ལྡན་པ་རབ་འབྱོར་གྱིས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ལ་འདི་སྐད་ཅེས་གསོལ་ཏོ། །བཅོམ་ ལྡན་འདས་བྱང་ཆེན་ཡུམ་ལ་སྤྱོད་པའི་ཚེ་ཇི་ལྟར་སེམས་བསྐྱེད་པ་གཅིག་གིས་ཕར་ཕྱིན་དྲུག་ ཡོངས་སུ་འཛིན་པ་ལགས། ཞེས་ནས། མཚན་མ་མེད་པའི་ཚུལ་གྱིས་ཡུམ་ལ་བསླབ་པར་ བྱའོའི་བར་བསླབ་པ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པའི་ལེའུས་སྐད་ཅིག་མ་བཤད། རབ་འབྱོར་གཞན་ ཡང་ཟག་པ་མེད་པའི་ཆོས་རྨི་ལམ་ལྟ་བུ། ཞེས་ནས། སྟོང་པ་ཉིད་ཅེས་བྱ་བ་ལྟ་ཡོད་པར་ འགྱུར་རེ་སྐན་གྱི་བར་བསླབ་པའི་འབྲས་བུའི་ལེའུས་ཆོས་སྐུ་བསྟན་གསུངས་(བུ།)སོ། །ཞིབ་ ཏུ་འཕགས་གྲོལ་གྱིས་བསྒྲིགས་པའི་ལེའུ་བརྒྱད་མ་དང་། སློབ་དཔོན་འདིས་བསྒྲིགས་པ་ བསྡུས་དོན་འགྲེལ་པ་ལས་ཤེས་དགོས་སོ། ། ༈ འཆད་བྱེད་དངོས་བརྒྱད་གཏན་ལ་དབབ་པ། གཉིས་པ་ལ་གཉིས། དངོས་བརྒྱད་སོ་སོའི་དོན། དེའི་ངེས་པ་བསམ་པའོ། །དང་པོ་ལ་ བརྒྱད། རྣམ་མཁྱེན་ཆོས་སྐུའི་བར་རོ། ། ༈ དངོས་བརྒྱད་སོ་སོའི་དོན་ལ། རྣམ་མཁྱེན། དང་པོ་ལ། མཁྱེན་གསུམ་མཚན་ཉིད་པ་ངོ་བོ་གཅིག་ཅིང་རྣམ་མཁྱེན་མཚན་ཉིད་པ་ ཉན་རང་བྱང་སེམས་ལའང་ཡོད་པར་བོད་སྔ་མ་ཕལ་ཆེར་བཞེད་པ་ནི་ཤིན་ཏུ་མི་འཐད་ཅིང་། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ས་ཁོ་ནར་ཡོད་དེ། མདོར། རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་ནི་དེ་པ་དགྲ་ བཅོམ

【現代漢語翻譯】 之後，善現（藏文：རབ་འབྱོར་，梵文：Subhūti，梵文羅馬擬音：Subhūti，漢語字面意思：善於存在）以《菩薩之母的邊與邊皆清凈品》講述了道之知。善現請示道： 『世尊，菩薩之母不是此岸的邊……』直到『無人佈施，無人成為佈施之所』，以《殊勝行品》講述了基之知。之後，具壽善現對世尊說道：『世尊，是這樣的，此母是無有的彼岸……』直到『天、人、阿修羅等世間無法奪取』，以《如實性品》講述了諸相。之後，世尊對具壽善現說：『善現，如果菩薩在夢中……』直到『眾生也被授記為三蘊』，以《清凈學品》講述了頂之結合。』 世尊如此說道后，具壽善現對世尊說道：『世尊，正是如此，大菩提通過四禪和五神通，在諸法無自性的體性上現證菩提……』直到『魔類難以侵擾』，以《次第入道學品》講述了漸次。世尊如此說道后，具壽善現對世尊說道：『世尊，大乘之母在行持時，如何以一生起心而圓滿攝持六度？』直到『應以無相之方式修學此母』，以《圓滿學品》講述了剎那。 善現，此外，無漏之法如夢境一般……』直到『空性之名將成為可見的恐懼』，以《學之果品》講述了法身之顯現。』詳細內容需從聖解脫所著的八品以及這位論師所著的《略義釋》中瞭解。 確立所講的八個真實義： 第二部分分為兩點：八個真實義各自的意義，以及對其確定性的思考。第一部分分為八個方面：從一切種智到法身。 八個真實義各自的意義：一切種智： 第一點：認為三智體性相同，並且舊譯派大多認為聲聞、緣覺、菩薩也具有一切種智，這是非常不合理的。一切種智唯有佛陀果位才有。總而言之，經中說：『一切種相之智即是如來。』

【English Translation】 Then, Subhūti, with the chapter 'The Two Extremes of the Mother of Bodhisattvas are Completely Pure,' explained the knowledge of the path. Subhūti requested: 'Bhagavan, the Mother of Bodhisattvas is not the near shore...' until 'No one gives alms, and no one becomes the place of alms,' with the chapter 'Special Conduct,' explained the knowledge of the basis. Then, the venerable Subhūti said to the Bhagavan: 'Bhagavan, it is like this, this Mother is the non-existent other shore...' until 'The world with gods, humans, and asuras cannot take it away,' with the chapter 'Suchness,' explained all aspects. Then, the Bhagavan said to the venerable Subhūti: 'Subhūti, if a Bodhisattva even in a dream...' until 'Sentient beings are also prophesied into the three skandhas,' with the chapter 'Completely Pure Training,' explained the peak union.' After the Bhagavan spoke thus, the venerable Subhūti said to the Bhagavan: 'Bhagavan, it is so, it is so, the Great Bodhi, through the four dhyanas and five superknowledges, manifests enlightenment on the nature of all phenomena being without inherent existence...' until 'It is difficult for the hordes of Mara to disturb,' with the chapter 'Training in Gradual Entry,' explained the gradual. After the Bhagavan spoke thus, the venerable Subhūti said to the Bhagavan: 'Bhagavan, when practicing the Great Mother, how does one generation of mind completely hold the six perfections?' until 'One should train in the Mother in the manner of non-signs,' with the chapter 'Completely Perfected Training,' explained the moment. Subhūti, furthermore, undefiled Dharma is like a dream...' until 'The name of emptiness will become a visible fear,' with the chapter 'The Fruit of Training,' explained the manifestation of the Dharmakaya.' The detailed contents should be understood from the eight chapters composed by Arya Vimoksha and the 'Condensed Meaning Commentary' composed by this teacher. Establishing the eight realities that are being taught: The second part is divided into two points: the individual meanings of the eight realities, and reflection on their certainty. The first part is divided into eight aspects: from all-knowing wisdom to Dharmakaya. The individual meanings of the eight realities: All-Knowing Wisdom: The first point: Considering that the three wisdoms are of the same nature, and that the earlier Tibetan schools mostly believed that Shravakas, Pratyekabuddhas, and Bodhisattvas also possess all-knowing wisdom, is highly unreasonable. All-knowing wisdom exists only in the state of Buddhahood. In short, the sutra says: 'The wisdom of all aspects is the Tathagata.'

་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱི་ཡིན་ནོ་ཞེས་སོགས་དང་། རྣམ་ པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་ཐོབ་ནས་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་བསྐོར་ཞེས་དང་། རྣམ་པ་ཐམས་ ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་ཐོབ་པར་མ་བགྱིས་པར་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་བསྐོར་བར་མི་ནུས་སོ་ཞེས་སོ། ། མདོ་སྡེ་རྒྱན་དུ། སྒྲིབ་པ་ཀུན་གྱི་དྲི་མེད་པ། །རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་ཉིད་ཐོབ། །རིན་ཆེན་ སྣོད་ནི་ཕྱེ་བ་ལྟར། །སངས་རྒྱས་ཉིད་ནི་ཡང་དག་བསྟན། །ཞེས་དང་། འདིར་ཡང་། གང་དང་ 1-131 ཡང་དག་ལྡན་པས་ཐུབ་རྣམས་སྣ་ཚོགས་འདི་གསུང་ཞེས་སོ། །འཕགས་སེང་གཉིས་ཀྱིས་ ཀྱང་སྔར་དྲངས་པ་ལྟར་གྱི་མདོ་ཉིད་དྲངས་ནས་བཤད་པ་དང་། ཐུབ་དགོངས་སུ། རྣམ་པ་ ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་ནི་དངོས་སངས་རྒྱས་ཉིད་ཡིན་ལ་དེ་ནི་སྐྱེས་བུའི་དོན་གྱི་མཆོག་གོ ། དེ་ཁོ་ན་བརྒྱད་པ་ཆོས་སྐུའི་མངོན་པར་རྟོགས་པ་སྟེ་མངོན་པར་རྟོགས་པ་བདུན་རྣམས་ཀྱིས་ མངོན་པར་རྟོགས་པར་བྱ་ཞིང་ཐོབ་པར་བྱ་བའོ། །དེའི་དོན་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་དེའི་ལམ་ནི་རྣམ་ མཁྱེན་ཉིད་བཏགས་པ་སྟེ་ཞེས་སོ། །རཏྣ་ཀིརྟིས། ཐམས་ཅད་ཤེས་པ་དང་ལམ་ཤེས་པ་ཉིད་ སྔོན་དུ་སོང་བ་ཅན་ནི་རྣམ་པ་ཀུན་མཁྱེན་པར་རབ་ཏུ་ཕྱེ་ཞེས་དང་། འདི་རྣམས་ཉིད་ནི་དངོས་ པོའི་རབ་ཏུ་དབྱེ་བས་ཕྱེ་བ་ཡིན་ལ་ཞེས་དང་། གསུམ་པོ་འདི་རྣམས་ཉིད་ནི་དངོས་པོའི་རབ་ ཏུ་དབྱེ་བས་ཕྱེ་ཞེས་རབ་ཏུ་རྟོགས་པར་བྱ་བའི་དོན་དུ་གསུམ་པོ་འདི་རྣམས་ཉིད་ཀྱི་རབ་ཏུ་ དབྱེ་བས་ཕྱག་འཚལ་ཞེས་སོ། །ཤཱནྟིས་(དག་ལྡན་)རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་ནི་སངས་ རྒྱས་ཏེ་དེ་ཡང་སྐྱེས་བུ་དམ་པའོ། །ཞེས་སོགས་བཀའ་བསྟན་བཅོས་ཀྱི་ལུང་ཤིན་ཏུ་མང་པར་ ཡོད་དོ། །དེས་ན་མཚན་ཉིད། མཚོན་བྱ། མཚན་གཞི། ངོ་བོ་བཞི་ལས། དང་པོ་ནི། ཇི་ལྟ་ཇི་ སྙེད་མཁྱེན་པའི་ཡེ་ཤེས་མཐར་ཐུག་གམ་ཆོས་ཐམས་ཅད་བདེན་པའི་སྐྱེ་མེད་དུ་རྟོགས་ཤིང་ དོན་གཉིས་མཐར་ཐུག་པ་སྟེ། འཕགས་སེང་གཉིས་ཀྱིས་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་ ནི་ཆོས་ཐམས་ཅད་སྐྱེ་བ་མེད་པའི་རྟེན་ཅན་ཞེས་སོགས་སྔར་བཤད་པ་ལྟར་རོ། །དབུ་མ་རྒྱན་ དུ། ཆོས་ཚུལ་ཟབ་མོ་རྒྱ་མཚོ་ལྟ་བུའི་ཕ་རོལ་གཟིགས། །ཞེས་སོགས་མང་དུ་ཤེས་པར་བྱའོ། ། གཉིས་པ་ནི། ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རྣམ་རྟགས་མཚན་མའམ། ཇི་ལྟ་ཇི་སྙེད་པའི་རྣམ་པ་ཀུན་ མངོན་སུམ་དུ་མཁྱེན་པ་ཉིད་དེ་རབ་འབྱོར་རྣམ་པ་གང་དག་ཅེས་སོགས་ལྟར་རམ། ཡེ་ཤེས་ མ་འདྲེས་པ་གསུམ་འཆད་པ་ལྟར་རོ། །གསུམ་པ་ནི། ཆོས་ཉིད་ཇི་ལྟ་བ་མཁྱེན་པའི་མཉམ་ བཞག་དང་། ཆོས་ཅན་ཇི་སྙེད་པ་མཁྱེན་པའི་རྗེས་ཐོབ་གཉིས་ཏེ། བདེན་གཉིས་ལས། གང་ 1-132 ཚེ་ཤེས་དང་ཤེས་བྱ་དག །བདག་ཉིད་རྗེས་སུ་མི་མཐོང་བ། །དེ་ཚེ་མཚན་མ་མི་འབྱུང་ཕྱིར། ། གནས་པ་བརྟན་ཕྱིར་མི་བཞེངས་སོ། །ཞེས་ད

【現代漢語翻譯】 如『圓滿正等覺佛陀』等等，以及『獲得一切相智后，轉法輪』，還有『未獲得一切相智前，不能轉法輪』等等。《經莊嚴論》中說：『無垢一切障，獲得一切相智，如開啟珍寶之器，如實示現佛陀。』這裡也說：『以何等之圓滿，能仁宣說種種。』聖獅子也引用並解釋了之前引用的經文。在《能仁密意》中說：『一切相智即是真實的佛陀，是眾生利益的至高者。』這實際上是第八個法身現觀，前七個現觀所要現觀和獲得的。爲了這個目的，其道就是一切相智。』RaTNakīRTIS（寶稱）說：『通達一切和通達道是圓滿一切相智的前提。』這些是事物分類的區分。』這三者是事物分類的區分，爲了徹底理解，以這三者的分類來禮敬。』ŚāNTI（寂天）說：『一切相智即是佛陀，也是殊勝之人。』等等，在佛經和論典中有非常多的引證。 因此，從定義、所詮、基和體性四個方面來說，第一，是如所有智和盡所有智的究竟，或者通達一切法在真實中無生，並且二利達到究竟。聖獅子說：『一切相智是一切法無生的所依』等等，如前所述。《中觀莊嚴論》中說：『如海般深奧的法性彼岸。』等等，需要廣泛瞭解。 第二，是一切法的相、特徵或表相，或者如所有智和盡所有智的一切顯現。如《般若經》所說『善現，哪些相』等等，或者如解釋三種不共之智。第三，是如實知法性的等持，以及如量知法相的后得。從二諦來說：『何時知者與所知，不見自性隨逐時，爾時無相故不生，安住穩固故不現。』

【English Translation】 Such as 'Perfectly Complete Buddhas' etc., and 'Having attained Sarvākārajñāna (一切相智，རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད།，sarvākārajñāna，All-Aspects-Knowing), turning the wheel of Dharma', and 'Without having attained Sarvākārajñāna (一切相智，རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད།，sarvākārajñāna，All-Aspects-Knowing), one cannot turn the wheel of Dharma' etc. In the Ornament of the Sūtras: 'Without the stain of all obscurations, having attained Sarvākārajñāna (一切相智，རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད།，sarvākārajñāna，All-Aspects-Knowing), like opening a precious vessel, the state of Buddhahood is truly shown.' And here also: 'With what perfect qualities do the Thubpas (能仁，ཐུབ་པ།，thubpa，The Capable One) speak of these various things?' The two Ārya Siṃhas (聖獅子) also quoted and explained the same sūtra as quoted earlier. In the Intention of the Thubpa: 'Sarvākārajñāna (一切相智，རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད།，sarvākārajñāna，All-Aspects-Knowing) is the actual state of Buddhahood, and it is the supreme purpose of beings.' That alone is the eighth Abhisamaya (現觀) of the Dharmakāya (法身), which is to be realized and attained by the seven Abhisamayas (現觀). For the sake of that very meaning, its path is labeled as Sarvākārajñāna (一切相智，རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད།，sarvākārajñāna，All-Aspects-Knowing).』 RaTNakīRTIS (寶稱) said: 'Knowing all and knowing the path are the prerequisites for fully distinguishing Sarvākārajñāna (一切相智，རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད།，sarvākārajñāna，All-Aspects-Knowing).' And these are the distinctions made by the classification of things. These three are the distinctions made by the classification of things, and for the purpose of thorough understanding, I pay homage through the classification of these three.』 ŚāNTI (寂天) said: 'Sarvākārajñāna (一切相智，རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད།，sarvākārajñāna，All-Aspects-Knowing) is the Buddha, and that is the supreme being.' etc., there are very many quotations from the words of the Buddha and the treatises. Therefore, from the four aspects of definition, signifier, basis, and essence, the first is the ultimate wisdom of knowing as it is and knowing as many as there are, or realizing that all dharmas are unborn in truth, and that the two benefits are ultimate. The two Ārya Siṃhas (聖獅子) said: 'Sarvākārajñāna (一切相智，རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད།，sarvākārajñāna，All-Aspects-Knowing) is the basis of all dharmas being unborn' etc., as explained before. In the Ornament of the Middle Way: 'Sees the other shore of the Dharma nature, which is like a deep ocean.' etc., much should be known. Second, it is the characteristics, signs, or appearances of all dharmas, or the direct knowledge of all aspects of as it is and as many as there are. As in the Perfection of Wisdom Sūtra, 'Subhūti, which aspects' etc., or as explained in the three unmixed wisdoms. Third, it is the Samāhita (等持) that knows the Dharmatā (法性) as it is, and the subsequent attainment that knows the Dharmas (法相) as many as there are. From the two truths: 'When the knower and the known, do not see their own nature following, then because there is no sign, they do not arise, because the abiding is stable, they do not appear.'

ང་། བརྟགས་པའི་དོན་གྱིས་དབེན་པ་ཡི། །ཇི་ ལྟར་སྣང་བ་འདི་ཁོ་ན། །རྟེན་ཏེ་སྐྱེས་པ་ཐམས་ཅད་ནི། །ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པས་མངོན་སུམ་ གཟིགས། །ཞེས་སོ། ། བཞི་པ་ལ་གསུམ། སྤྱིར་སངས་རྒྱས་ལ་ཡེ་ཤེས་ཡོད་མེད་དཔྱད། བྱེ་བྲག་སྣང་བཅས་ ཀྱི་ཡེ་ཤེས་ཡོད་མེད་དཔྱད། སྐབས་དོན་ངོ་བོ་ངོས་གཟུང་བའོ། །དང་པོ་ནི། ཁ་ཅིག་སངས་ རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་རྣམས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་ཀྱང་མིང་ཙམ་དུ་ཟད་དེ་བར་ཆད་མེད་པའི་ཏིང་ངེ་ འཛིན་གྱི་རྗེས་ལ་ཡེ་ཤེས་ནི་དངོས་སུ་མེད་ཅིང་དེ་བཞིན་ཉིད་རྣམ་པར་དག་པ་ཙམ་དུ་གྱུར་ ཏོ་ཞེས་སྨྲ་ཞེས་ཆོས་བཤེས་སུ་(གོང་དུ་ལམ་ཤེས་བསྙད་པར་)བཀོད་ཅིང་། ཇོ་བོ་རྗེའི་དྲན་པ་གཅིག་ པའི་མན་ངག་ལས། འོ་ན་དེ་དུས་ན་ཡེ་ཤེས་ཡོད་དམ་མེད་ཅེ་ན། སློབ་དཔོན་ཀླུ་སྒྲུབ་ནི་ མི་བཞེད་དེ། ཇི་སྐད་དུ། སེམས་ནི་སངས་རྒྱས་ཐམས་ཅད་ཀྱིས། །གཟིགས་པར་མ་གྱུར་ གཟིགས་མི་འགྱུར། །རང་བཞིན་མེད་པའི་རང་བཞིན་ལ། །ཇི་ལྟ་བུ་ཞིག་གཟིགས་པར་ འགྱུར། །ཞེས་གསུངས་པ་དང་བརྒྱུད་པའི་མན་ངག་ནི་དེ་ཡིན་ནོ་ཞེས་སོ། །དེས་མཛད་པའི་ དབུ་མའི་མན་ངག་རིན་པོ་ཆེའི་ཟ་མ་ཏོག་ཁ་ཕྱེ་བར་ཡང་། སངས་རྒྱས་རྣམས་ཆོས་ཀྱི་སྐུར་ གྱུར་ཅིང་དེའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱང་རྟོག་པ་ཐམས་ཅད་སྤངས་ནས་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་སུ་གྱུར་པ་དེས་ ན་དབྱིངས་དང་ཡེ་ཤེས་དང་ཡུལ་དང་ཡུལ་ཅན་མེད་པས་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་ཡེ་ཤེས་ཇི་ ལྟ་ཞིག་ཡོད་ཅེས་དང་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་ཡེ་ཤེས་མི་བཞེད་དོ། །དུས་དེའི་ཚེ་རྣམ་པར་མི་ རྟོག་པའི་ཡེ་ཤེས་མེད་པས་སྤྲོས་པ་མ་ལུས་པ་ཞི་བ་ཡིན་པས་རྗེས་ལས་ཐོབ་པའི་ཡེ་ཤེས་ ཇི་ལྟ་ཞིག་ཡོད་པར་འགྱུར་ཏེ་མེད་དོ་ཞེས་སོགས་བཤད་དེ། ཀླུ་སྒྲུབ་དང་བླ་མ་ཨ་བ་དྷཱུ་ཏཱི་ པ་སོགས་བཞེད་གསུང་ངོ་། །དེའི་སློབ་མ་སློབ་དཔོན་དབུ་མ་སེངྒེས། ལྟ་བ་ཐ་དད་པ་རྣམ་ 1-133 པར་ཕྱེ་བར་ཡང་། དཔེར་ན་ཏིལ་མར་དང་སྡོང་བུ་དག་ཡོད་ཀྱི་བར་དུ་མར་མེའི་རྒྱུན་འབར་ བར་འགྱུར་ལ་སྡོང་བུ་དང་ཏིལ་མར་དེ་དག་ཟད་པའི་དུས་ན་མར་མེ་དེའི་རྒྱུན་ཀུན་ཏུ་ཆད་ པར་འགྱུར་ལ་དེ་བཞིན་དུ་སྡོང་བུ་དང་ཏིལ་མར་ལྟ་བུའི་མ་རིག་པ་ཟད་པ་ན་རྣམ་པར་ཤེས་ པ་མར་མེ་ལྟ་བུ་འདི་རང་གི་ངང་གིས་རྒྱུན་ཆད་པ་སྐྲའི་རྩེ་བརྒྱར་གཤགས་པའི་ཚད་ཙམ་མེད་ པར་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་ཀུན་ནས་རྒྱུན་ཆད་པར་འགྱུར་རོ། །དེ་བས་ན་གནས་གྱུར་པའི་ཡེ་ ཤེས་གང་ནས་ཀྱང་བྱུང་བ་མེད་པའོ། །དེས་ན་ཀུན་ནས་སྟོང་པ་ཉིད་གང་ཡིན་པ་དེ་ཉིད་མྱ་ ངན་ལས་འདས་པར་གཟུང་ངོ་། །དེ་ལྟ་ན་ཆད་པར་ཅིས་མི་འགྱུར་ཞེས་སོགས་དཔེ་དོན་མང་ པོ་སྣང་བའི་དོན་བསྡུས་ན། རྒྱུན་མཐའི་ཚེ་སྨོན་ལམ་བྱིན་གྱིས་རློབ་སྟེ་ལོངས་སྤྱོད་རྫོགས་སྐུ་ འབྱུང་བར་གྱུར་ཅིག་ཅེས་བཏབ་ནས་མཚན་མེ

【現代漢語翻譯】 『遠離考察之義，如何顯現的唯獨此（現象），所有依賴而生者，皆被一切智者親眼所見。』 第四部分分為三點：總的來說，考察佛陀是否具有智慧；詳細來說，考察是否具有帶相的智慧；把握當下要領。 第一點：有些論者說，諸佛世尊的智慧也只是名相而已，在無間三摩地的後面，實際上並沒有智慧，只是清凈的真如。正如《法友書》（前面提到引導智慧時）中所說。喬沃杰的《一心訣》中說：『那麼，那時有智慧還是沒有智慧呢？』 導師龍樹不這樣認為，如雲：『心為諸佛，不見不視，無自性之自性，如何得見？』 這是傳承的口訣。 他還著有《中觀口訣寶篋》，其中也說：『諸佛化為法身，其智慧也捨棄一切分別，融入法界，因此，既然沒有界、智慧、境和有境，又怎麼會有不分別的智慧呢？』不承認不分別的智慧。那時，由於沒有不分別的智慧，一切戲論寂滅，又怎麼會有後得智呢？』等等。龍樹和喇嘛阿瓦都提巴等都是這樣認為的。 他的弟子導師中觀獅子在《分別不同見解》中也說：『例如，在芝麻油和燈芯存在期間，燈的火焰會燃燒，但當燈芯和芝麻油耗盡時，燈的火焰就會完全熄滅。同樣，當像燈芯和芝麻油一樣的無明耗盡時，像燈一樣的識也會自然而然地斷絕，甚至連頭髮尖的百分之一的量都沒有，一切都完全斷絕。』因此，不可能產生轉依智慧。因此，應將完全的空性視為涅槃。如果這樣，怎麼不會變成斷滅呢？』等等，其中有很多比喻和意義，總而言之，在生命終結時，發願並加持，愿能出現圓滿報身，然後不作意。

【English Translation】 'Devoid of the meaning of examination, how this appears alone (phenomena), all that arise in dependence, are directly seen by the all-knowing.' The fourth part is divided into three points: Generally, examining whether the Buddha has wisdom; specifically, examining whether there is wisdom with appearances; grasping the essence of the matter at hand. First point: Some argue that the wisdom of the Buddhas, the Bhagavat, is merely a name. After the uninterrupted Samadhi, there is actually no wisdom, only pure Suchness. As stated in the 'Dharma Friend's Book' (mentioned earlier when guiding wisdom). Jowo Je's 'Single-Minded Instruction' says: 'Then, is there wisdom at that time or not?' Master Nagarjuna does not think so, as it says: 'The mind is not seen or viewed by all the Buddhas, how can one see the self-nature of no self-nature?' This is the oral instruction of the lineage. He also wrote 'The Precious Casket of Madhyamaka Instructions', which also says: 'The Buddhas transform into the Dharmakaya, and their wisdom also abandons all discriminations and merges into the Dharmadhatu. Therefore, since there is no realm, wisdom, object, and subject, how can there be non-discriminating wisdom?' Non-discriminating wisdom is not acknowledged. At that time, since there is no non-discriminating wisdom, all elaborations are pacified, how can there be subsequent wisdom?' and so on. Nagarjuna and Lama Avadhutipa and others think so. His disciple, Master Madhyamaka Lion, also said in 'Distinguishing Different Views': 'For example, as long as sesame oil and wicks exist, the flame of the lamp will burn, but when the wicks and sesame oil are exhausted, the flame of the lamp will be completely extinguished. Similarly, when ignorance, like wicks and sesame oil, is exhausted, consciousness, like a lamp, will naturally cease, without even the amount of one-hundredth of a hair's tip, everything will be completely cut off.' Therefore, it is impossible for transformed wisdom to arise. Therefore, complete emptiness should be regarded as Nirvana. If so, how can it not become annihilation?' and so on, there are many metaphors and meanings, in short, at the end of life, make aspirations and blessings, may the complete enjoyment body appear, and then without attention.

ད་ཀྱི་དབྱིངས་སུ་མྱ་ངན་ལས་འདས་སོ། །ཡེ་ ཤེས་དང་སྟོབས་དབང་སོགས་དང་རང་རིག་པ་ནི་སྐྲག་པ་སྤང་ཕྱིར་བསྟན་པ་ཁོ་ནའོ། །ཞེས་ སོ། །དེ་ལ་ཇོ་བོ་དཔོན་སློབ་ཀྱི་དེ་དོན་དམ་ལ་བསམ་པ་འདྲ་སྟེ། ཇོ་བོས། སྔ་མ་(དྲན་པ་གཅིག་ པའི་)དེའི་འཕྲོར། དེས་ན་གཞན་གྱི་དོན་ལ་མ་གཏོགས་པའི་བྱ་བ་ཅི་ཡང་མི་མངའ་ལ། ཞེས་ དང་། ཟ་མ་ཏོག་ཁ་ཕྱེ་བར། སློབ་དཔོན་འདི་ཡང་དག་པར་ན་གཉིས་སུ་མེད་པའི་ཡེ་ཤེས་ ཀྱང་མི་བཞེད་ལ་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་རྗེས་ལས་ཐོབ་པ་ཡང་མི་བཞེད་དེ་ས་ གསུམ་བརྙེས་པས་ཆོས་ཐམས་ཅད་སྐྱེ་མེད་ཐུགས་སུ་ཆུད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་ཐོགས་མེད་ ལ་བཤད་དོ། །དབུ་མའི་མན་ངག་ཆུང་བར། ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ལ་རྗེས་ ཐོབ་མི་མངའ་སྟེ་དུས་ཐམས་ཅད་དུ་མཉམ་པར་བཞག་པའོ་ཞེས་སོ། །དབུ་མ་སེང་གེས་ཀྱང་ ས་བཅུའི་དབང་ཕྱུག་ཏུ་གྱུར་པ་རྒྱལ་བའི་ཐུགས་ཀྱི་སྲས་ཞེས་སོ། །གལ་ཏེ་སྒྲ་ཇི་བཞིན་ཆོས་ བཤེས་ཀྱི་ཕྱོགས་སྔ་བཀོད་པ་དང་འདྲ་ན་ཤིན་ཏུ་མི་འཐད་དེ། ཆོས་ཅན་ཡེ་ཤེས་རྣམ་པར་ དག་པའི་དབང་གིས་དེ་དང་འབྲལ་མི་ཤེས་ཤིང་དེ་ཉིད་ཀྱང་མིན་པའི་དེ་བཞིན་ཉིད་དག་ 1-134 པར་བཞག་དགོས་པ་ལ་ཡེ་ཤེས་མེད་ན་དེ་བཞིན་ཉིད་དག་པར་གང་གིས་བཞག གཞན་ ཡང་། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། ཆོས་ཅན་ལ་མ་བརྟེན་པའི་(ཆོས་བཤེས་)དེ་བཞིན་ཉིད་ཡོད་པར་ ཐལ། སངས་རྒྱས་པ་ན་ཡེ་ཤེས་མེད་པར་དེ་བཞིན་ཉིད་རྣམ་པར་དག་པ་ཙམ་དུ་ཡོད་པས་ སོ། །རྟགས་ཁས་སོ། །འདོད་ན། དགོངས་འགྲེལ་ལས། གལ་ཏེ་དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་ཀུན་ རྫོབ་ཀྱི་བདེན་པ་ལས་གཞན་ཡིན་ན་དེའི་ཚེ་དོན་དམ་པ་ཆོས་རྣམས་ཀྱི་སྤྱིའི་མཚན་ཉིད་དུ་ མི་འགྱུར་ཞིང་དོན་དམ་པ་དེ་མཐོང་བས་རྣལ་འབྱོར་པ་རྣམས་ཀྱིས་ཉོན་མོངས་པ་སྤོང་བར་ ཡང་མི་འགྱུར་རོ་ཞེས་པའི་སྐྱོན་ཡོད་དོ། །ཡང་སངས་རྒྱས་པའི་ཚེའི་དེ་བཞིན་ཉིད་དག་པ་དེ་ མ་དག་པའི་དེ་བཞིན་ཉིད་དང་ལོགས་པ་ཅིག་ཡིན་ན་ཆོས་དབྱིངས་ཆ་ཤས་གཉིས་སུ་འགྱུར་ ལ། དེ་གཉིས་ཐ་མི་དད་ན་ནི་སངས་རྒྱས་དང་སེམས་ཅན་ཕལ་བ་ཁྱད་མེད་དུ་འགྱུར་རོ། ། དེའི་ཕྱིར་བདག་དང་གཞན་ཕུང་བའི་ཐབས་སུ་གྱུར་པ་ལྟ་བ་ངན་པའི་དགོན་པ་ཆེན་པོ་འདི་ ལྟ་བུ་ནི་མཁས་པ་དག་གིས་མཉན་པའི་ཡུལ་དུ་ཡང་མི་འོས་པར་སྤང་ངོ་ཞེས་ཆོས་བཤེས་སོ། ། ཡེ་ཤེས་མེད་པ་ཟླ་གྲགས་ཀྱི་དགོངས་པ་གཏན་ནས་མིན་ཏེ། སྐྱབས་གསུམ་བདུན་ཅུ་པར། ཆོས་རྣམས་དངོས་མེད་ཁོ་ན་ལ། །བློ་གནས་སངས་རྒྱས་ཡིན་པར་བརྗོད། །ཅེས་དང་། མ་ རིག་གཉིད་ནི་རྒྱུན་ཆད་ཅིང་། །ཡང་དག་ཡེ་ཤེས་ངེས་འབྱུང་བས། །གང་ཞིག་རྣམ་སད་དེ་ སངས་རྒྱས། །སྐྱེས་བུ་གཉིད་སངས་ཇི་བཞིན་ནོ། །ཞེས་དང་། ཡེ་ཤེས་བླ་ན་མེད་པ་ཡིས། ། ཡང་ན་དེ་ཉིད་ཐུགས་ཆུད་པའམ། །ཞི་བ་ཉིད་ཀྱིས་

【現代漢語翻譯】 現在於法界中入于寂滅。智慧和力量等以及自證，僅僅是爲了消除恐懼而宣說的。』 對此，覺沃（Atiśa，阿底峽）師徒的想法相似。覺沃說：『之前（憶念唯一）之後，因此，除了利益他人之外，沒有任何其他作為。』 打開《集學論》時說：『這位論師認為，實際上既不存在二元對立的智慧，也不存在從無分別智慧之後獲得的智慧，因為他已證得三地，通達一切法無生。』這是對無著（Asaṅga）的解釋。 在《小般若波羅蜜多教授》中說：『圓滿正等覺沒有後得智，因為他始終處於等持之中。』 獅子賢（Siṃhabhadra）也在《入中論》中說：『成為十地自在者，是勝者的佛子。』 如果按照字面意思，像法友（Dharmamitra）那樣預先設定，那就非常不合理。因為有法——智慧，憑藉完全清凈的力量，無法與它分離，也不是它本身，必須安立清凈的真如。如果沒有智慧，誰來安立清凈的真如？ 此外，所知法，有法——不依賴於有法的真如存在，因為成佛時沒有智慧，只有完全清凈的真如存在。 這是承認宗（pakṣa）。如果承認，那麼《解深密經》中說：『如果勝義諦異於世俗諦，那麼勝義諦就不會成為諸法的共相，瑜伽行者也不會因為見到勝義諦而斷除煩惱。』就會有這樣的過失。 此外，成佛時的清凈真如如果與不清凈的真如是分離的，那麼法界就會變成兩部分。如果這兩者沒有差別，那麼佛與普通眾生就沒有區別了。 因此，像這種成為自他毀滅之道的邪見大寺廟，不應成為智者聽聞的對象，應當捨棄。』這是法友的觀點。 沒有智慧完全不是月稱（Candrakīrti）的觀點。《皈依三寶七十頌》中說：『諸法唯是無實體，安住于智即是佛。』 『無明睡眠若斷絕，由真智慧定現前，誰能覺醒即成佛，如人睡醒一般。』 『以無上之智慧，或以通達彼性，或以寂滅性。』

【English Translation】 Now, he passes into peace in the realm of reality. Wisdom and power, etc., and self-awareness are taught only to dispel fear.' Regarding this, the thoughts of Jowo (Atiśa) and his disciples are similar. Jowo said, 'After the previous (single recollection), therefore, he has no other activity except to benefit others.' Opening the Compendium of Learnings, it says, 'This teacher does not consider there to be a non-dual wisdom, nor does he consider that wisdom is obtained after non-conceptual wisdom, because he has attained the three grounds and understands that all dharmas are unborn.' This is an explanation to Asaṅga. In the Small Instructions on the Middle Way, it says, 'The perfectly complete Buddha does not have subsequent attainment, because he is always in equipoise.' Siṃhabhadra also says in the Madhyamakāvatāra, 'Having become the master of the ten bhūmis, he is the son of the Victorious One.' If it is taken literally, like Dharmamitra's prior assertion, it is very unreasonable. Because the entity, wisdom, by the power of complete purity, cannot be separated from it, nor is it itself, the pure suchness must be established. If there is no wisdom, who will establish the pure suchness? Furthermore, the knowable object, the entity—the suchness that does not depend on the entity exists, because when one becomes a Buddha, there is no wisdom, only the completely pure suchness exists. This is the acceptance of the thesis (pakṣa). If accepted, then the Saṃdhinirmocana Sūtra says, 'If the ultimate truth is different from the conventional truth, then the ultimate truth will not become the common characteristic of all dharmas, and yogis will not abandon afflictions by seeing the ultimate truth.' There will be such a fault. Furthermore, if the pure suchness at the time of becoming a Buddha is separate from the impure suchness, then the dharmadhātu will become two parts. If these two are not different, then there will be no difference between the Buddha and ordinary sentient beings. Therefore, such a great monastery of wrong views, which has become a means of destroying oneself and others, should not even be an object of hearing for the wise, and should be abandoned.' This is the view of Dharmamitra. The absence of wisdom is definitely not the view of Candrakīrti. In the Seventy Verses on Refuge, it says, 'All dharmas are only without substance, abiding in wisdom is said to be the Buddha.' 'If the sleep of ignorance is cut off, and true wisdom definitely arises, whoever awakens becomes a Buddha, just like a person waking up.' 'With unsurpassed wisdom, or with understanding that nature, or with peacefulness itself.'

རྟོགས་སངས་རྒྱས། །དེ་བས་སངས་རྒྱས་ སངས་རྒྱས་འདོད། །ཅེས་སོ། །སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱི་སྟོབས་སོགས་ཀྱིས། །ཡེ་ཤེས་དེ་ནི་ རྣམ་པར་བརྒྱན། །ཞེས་སོགས་སོ། །འཇུག་པར། ཤེས་བྱའི་བུད་ཤིང་སྐམ་པོ་བསྲེགས་ཞེས་ སོགས་དང་། འགྲེལ་པར་སེམས་སེམས་བྱུང་དང་བྲལ་ཞེས་སོགས་ནི་ཡེ་ཤེས་རྣམ་ཤེས་ཕྱེ་ བའི་ལུགས་ཀྱི་སེམས་རྣམ་ཤེས་འཁོར་བཅས་འགགས་པར་སྟོན་གྱི་རིག་པ་ཡེ་མེད་དུ་སྟོན་ 1-135 པ་མིན་ནོ། །གལ་ཏེ་ཤེས་བྱའི་བུད་ཤིང་བསྲེགས་ཞེས་པས་ཤེས་བྱ་མེད་པར་བཤད་པས་ ཤེས་པའང་མེད་པར་འགྲུབ་སྙམ་ན། འོ་ན་ས་གསུམ་པ་འཆད་པར། ཤེས་བྱའི་བུད་ཤིང་མ་ ལུས་བསྲེག་པའི་མེ། །འོད་འབྱུང་ཕྱིར་ན་ཞེས་བཤད་པས་ས་གསུམ་པར་ཡང་ཡེ་ཤེས་མེད་ པར་འགྱུར་རོ། །འཇུག་པར། བདེ་གཤེགས་གང་ཕྱིར་ཁྱོད་ལ་མཁྱེན་རབ་ཐུགས་རྗེ་ཐབས་ དང་ལྷན་གཅིག་པ། །མངའ་དང་ཞེས་དང་། མཁྱེན་བཟང་ཁྱོད་ཀྱིས་སྐད་ཅིག་གིས་ནི་ཤེས་ བྱ་ཐུགས་སུ་ཆུད། །ཅེས་སོགས་དུ་མ་ཡོད་དོ། །དེས་ན་ཤེས་བྱ་ཞེས་པ་གཟུང་པའམ་མཚན་ མ་ལ་ཟེར་རོ། །མདོ་རྒྱུད་ཀྱི་ལུང་དུ་མ་ཡོད་པ་ཤེས་པར་བྱ་ཞིང་རྒྱས་པར་བསྟན་བཅོས་ ལོགས་སུ་རྩོམ་པར་སྤྲོ་ཡོད་པས་བཞག་གོ །ཛ་ཡ་ཨ་ནནྟ་ཡེ་ཤེས་མེད་པར་བཞེད་ཅེས་ཟེར་ བ་ནི་མི་བདེན་པར་སྣང་སྟེ་སྤྱིར་དེས་ལུགས་གཉིས་བཀོད་ཀྱང་རང་ལུགས་ལ། དེ་ཉིད་ཀྱི་ ཕྱིར་བཅོམ་ལྡན་འདས་ལ་ཆོས་ཀྱི་སྐུའི་རྒྱུ་ཅན་ཡེ་ཤེས་རྣམ་པ་ལྔ་མངའ་བ་ཡིན་པས་ཡེ་ཤེས་ རྒྱུན་ཆད་པར་འགྱུར་བ་ཡང་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་སོ། །འོན་ཀྱང་ཆོས་ཉིད་ཀྱི་སྐུ་ལས་ཐ་དད་པའི་ ཡེ་ཤེས་དང་ཡོན་ཏན་གང་ཡང་མེད་དེ་དེ་རྣམས་ཆོས་སྐུ་དང་རོ་གཅིག་ཅེས་སོ། །དེས་ན་ དོན་དམ་པར་ཡེ་ཤེས་མེད་ལ་ཡང་དག་པའི་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་གཉིས་མེད་ཡེ་ཤེས་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུ་ཡོད་ ཅེས་སློབ་དཔོན་འདི་སོགས་རང་རྒྱུད་པ་རྣམས་འདོད་ཅིང་ཐལ་འགྱུར་བ་ཡང་དོན་དམ་དུ་ མེད་ཀྱི་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ཡོད་པར་ངེས་པར་བཞེད་དོ། །འོན་ཀྱང་དེའི་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་ཀུན་ རྫོབ་ཏུ་ཡོད་ཅིང་དོན་དམ་གྱི་ཡེ་ཤེས་དོན་དམ་དུ་ཡོད་པར་ཁས་བླང་ངོ་། ། གཉིས་པ་ལ། སངས་རྒྱས་ལ་ཀུན་རྫོབ་སྣང་བཅས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་མངའ་འམ་མི་མངའ་ཞེ་ ན། ཁ་ཅིག་ནི་སྣང་བཅས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་མངའ་ན་གཟུང་འཛིན་དང་བཅས་པའི་ཉེས་པར་འགྱུར་ བས་ཡེ་ཤེས་རྣམ་པ་མེད་པ་ཀུན་རྫོབ་པ་ཙམ་ཞིག་རང་རིག་པར་གྱུར་པ་སྟེ་འདི་ཙམ་ཞིག་གོ་ ཞེས་སོ། །གཞན་དག་ནི་བསྐལ་བ་དུ་མར་གཟུང་འཛིན་བརྫུན་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་དུ་གོམས་པར་ 1-136 གྱུར་པ་དེ་ལ་སྣང་བ་རྣམས་གཟུང་བ་དང་འཛིན་པར་ཅི་ལྟར་འགྱུར། སྤྱོད་འཇུག་ལས། ཇི་ ལྟར་མཐོང་ཐོས་ཤེས་པ་དག །འདིར་ནི་དགག་པར་བྱ་མིན་ཏེ། །འདིར་ནི་སྡུག་བསྔལ་རྒྱུར་ གྱུར་པའི། །བདེན་པར་རྟོགས་པ་བཟློག་བྱ་ཡིན

【現代漢語翻譯】 證悟佛陀！因此，佛陀渴望成佛！如是說！諸佛的力量等，使智慧得以莊嚴！如是等等！《入行論》中說：『焚燒所知之乾柴』等等，以及註釋中說：『遠離心與心所』等等，這是區分智慧與識的宗派，表明心與識及其眷屬止息，並非表明根本沒有覺性。如果認為『焚燒所知之柴』意味著沒有所知，因此也成立沒有能知，那麼在解釋第三地時，說：『焚燒所有所知之柴的火焰，爲了光明生起』，那麼第三地也將變得沒有智慧。在《入行論》中說：『善逝您擁有智慧、慈悲與方便，以及』，並且『賢善的您剎那間就能領會所知』等等，有很多這樣的說法。因此，『所知』指的是所取或相。要知道有很多經續的教證，並且因為樂於撰寫單獨的論著來詳細闡述，所以就此擱筆。說扎亞阿難陀認為沒有智慧是不真實的，因為總的來說，他提出了兩種觀點，但在他自己的宗派中，正是因為如此，世尊才具有法身的因，即五種智慧，因此智慧也不會斷絕。然而，沒有任何與法性身不同的智慧和功德，因為它們與法身是同一體性。因此，在勝義諦中沒有智慧，但在真實的世俗諦中，有如幻的二無別智慧，自續派的論師們是這樣認為的，並且應成派也必定認為在勝義諦中沒有，但在世俗諦中是有的。然而，他們的世俗諦智慧存在於世俗諦中，而勝義諦智慧存在於勝義諦中。 第二，關於佛陀是否具有顯現的世俗諦智慧，有些人認為，如果具有顯現的智慧，就會有能取所取，因此沒有智慧的顯現，只有純粹的世俗諦，這僅僅是自明智。另一些人則認為，在無數劫中已經習慣於將能取所取視為虛假的自性，那麼顯現如何會變成能取和所取呢？《入行論》中說：『如何見聞覺知等，在此並非要遮破，此處是要遣除痛苦之因，執著真實現象之心。』

【English Translation】 Enlightened Buddha! Therefore, the Buddha desires to become a Buddha! Thus it is said! The power of the Buddhas, etc., adorns the wisdom! Thus and so on! In the 'Entering the Bodhisattva's Way of Life,' it says, 'Burning the dry firewood of knowable objects,' etc., and in the commentary, it says, 'Separated from mind and mental factors,' etc. This is the school that distinguishes between wisdom and consciousness, indicating that mind and consciousness, along with their retinue, cease, but it does not indicate that there is no awareness at all. If one thinks that 'burning the firewood of knowable objects' means that there are no knowable objects, and therefore it is established that there is no knower either, then when explaining the third ground, it says, 'The fire that burns all the firewood of knowable objects, because light arises,' then the third ground will also become without wisdom. In the 'Entering the Bodhisattva's Way of Life,' it says, 'Sugata, you possess wisdom, compassion, and skillful means, along with,' and 'The virtuous one, you comprehend knowable objects in an instant,' etc. There are many such statements. Therefore, 'knowable object' refers to the object to be grasped or the sign. It should be known that there are many scriptural quotations from sutras and tantras, and because I am happy to write separate treatises to elaborate, I will leave it at that. Saying that Jaya Ananta believes that there is no wisdom seems untrue, because in general, he presents two views, but in his own school, it is precisely because of this that the Bhagavan possesses the cause of the Dharmakaya, which is the five wisdoms, so wisdom will not be cut off either. However, there are no wisdoms or qualities that are different from the Dharmata Kaya, because they are of the same essence as the Dharmakaya. Therefore, in the ultimate truth, there is no wisdom, but in the valid conventional truth, there is illusory non-dual wisdom, which the teachers of the Svatantrika school believe, and the Prasangika school also necessarily believes that there is none in the ultimate truth, but there is in the conventional truth. However, their conventional wisdom exists in the conventional truth, and the ultimate wisdom exists in the ultimate truth. Secondly, regarding whether the Buddha possesses the wisdom of the conventional truth with appearances, some believe that if one possesses the wisdom of appearances, there will be the fault of grasping and being grasped, so there is no appearance of wisdom, only a pure conventional truth, which is merely self-awareness. Others believe that having become accustomed to regarding grasping and being grasped as a false nature for countless eons, how can appearances become grasping and being grasped? The 'Entering the Bodhisattva's Way of Life' says, 'How seeing, hearing, knowing, etc., are not to be refuted here, here it is the cause of suffering, the mind that grasps true phenomena is to be reversed.'

། །ཞེས་པས་ངེས་པར་སྣང་བཅས་ཀྱི་ཡེ་ ཤེས་མེད་ན་ཅི་ལྟར་རྣམ་མཁྱེན་དུ་བརྗོད་ཟེར་རོ་ཞེས་ཆོས་བཤེས་སོ། །ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ བུ་སྟོན་ནི། ཇི་སྙེད་པ་མཁྱེན་པས་ཀུན་རྫོབ་སྣང་བཅས་མངའ་སྟེ། དེ་བཞིན་ཤེས་བྱ་ཐམས་ ཅད་ལ། །སངས་རྒྱས་ཡེ་ཤེས་གཅིག་ཅར་སྣང་། །ཞེས་སོ། །གལ་ཏེ་ཇི་སྙེད་པ་མ་མཁྱེན་ན་ རྣམ་མཁྱེན་དུ་མི་འགྱུར་རོ། །ཞེས་སོ། །ཆོས་རྗེ་ཀུན་མཁྱེན་ཆེན་པོ་ནི། ཀུན་རྫོབ་སྣང་ནས་ མི་མཁྱེན་ལ་མི་སྣང་བར་ལག་མཐིལ་དུ་སྐྱུ་རུ་ར་བཞག་པ་ལྟར་མཁྱེན་ཞེས་གསུང་ངོ་། །འོན་ ཀྱང་སོ་སོའི་སྐྱེ་བོ་ལ་ཇི་ལྟར་སྣང་བ་ལྟར་དུ་སྣང་ནས་མི་མཁྱེན་ཞིང་སོ་སྐྱེ་ལ་མི་སྣང་བ་ལྟར་ སྣང་ནས་མཁྱེན་ཏེ་སོ་སྐྱེ་ལ་བདེན་བདེན་པོར་སྣང་ཞིང་སངས་རྒྱས་ལ་བདེན་མེད་སྒྱུ་མ་ལྟར་ སྣང་ངོ་ཞེས་ཁས་བླང་ངོ་། །རྒྱས་པར་ལོགས་སུ་སྟོན་པར་སྤྲོའོ། ། གསུམ་པ་ནི། (ཨཱརྱས་བཤད་)སློབ་དཔོན་བཟང་སྐྱོང་ནི། ཤེས་བྱའི་གནས་དང་མཚན་ཉིད་ སོགས་ཆོས་(ཐེག་བསྡུས་སུ། ཤེས་བྱའི་གནས་དང་མཚན་ཉིད་དེར་འཇུག་དང་། །དེ་ཡི་རྒྱུ་འབྲས་དེ་རབ་དབྱེ་བ་དང་། ། བསླབ་པ་གསུམ་དང་དེ་འབྲས་སྤངས་པ་དང་། །ཡེ་ཤེས་ཐེག་པ་མཆོག་གྱུར་ཁྱད་པར་འཕགས། །ཞེས་སོ། །)བཅུ་མཁྱེན་ པའི་ཡེ་ཤེས་མཐར་ཐུག་ལ་བཞེད། འདིར་ཆོས་ཀུན་བདེན་པའི་རང་བཞིན་མེད་པའི་སྟོང་ པ་ཉིད་དམ་དོན་དམ་པར་བདེན་པའི་དངོས་པོ་མེད་པའི་རྣམ་འགྱུར་ལ་དམིགས། བདག་ པོ་གྲངས་མེད་གསུམ་དུ་ཡང་དག་པའི་ལམ་གོམས་པ་མ་བརྗེད་པའི་དྲན་པ་ལ་བརྟེན། རྣམ་ པར་རྟོག་པ་ཐམས་ཅད་ཞི་བའི་མི་རྟོག་ཡེ་ཤེས་ཤེས་རྣམ། དོན་དམ་པར་སྤྲོས་པ་ཀུན་གདོད་ ནས་ཞི་བའི་ཆོས་ཉིད་དོན་རྣམ་ཅན་གྱི་ཡེ་ཤེས་མཐར་ཐུག་སྟེ། རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་ པ་ཉིད་འདིའི་དམིགས་པ་ནི་དངོས་པོ་མེད་པའོ། །བདག་པོ་ནི་དྲན་པའོ། །རྣམ་པ་ནི་ཞི་བ་ 1-137 སྟེ་མཚན་ཉིད་མེད་པའོ་ཞེས་སོ། །སྣང་བར་འདོད་པ་དུ་མ་སྨོས་ཤིང་ཆོས་བཤེས་སུ་ཡང་སྟེ་ དེ་དག་བལྟའོ། །གལ་ཏེ་སངས་རྒྱས་ལ་རྗེས་ཐོབ་ཡོད་ན་ཐུགས་མཉམ་པར་མ་བཞག་པ་ མི་མངའ་ཞེས་དང་། ཇོ་བོ་རྗེས་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ལ་ནི་རྗེས་ལས་ཐོབ་ པ་མི་མངའ་སྟེ་ཞེས་བཤད་པ་དང་འགལ་ཞེ་ན། མཉམ་བཞག་གིས་མ་ཟིན་པའི་རྗེས་ཐོབ་ མེད་པ་ལ་དགོངས་ལ་རྗེས་ཐོབ་ཡོད་པར་བཤད་དེ། རྒྱུད་བླར། ཤེས་རབ་ཡེ་ཤེས་རྣམ་ གྲོལ་རྣམས། །གསལ་དང་འཕྲོ་དང་དག་ཕྱིར་དང་། །ཐ་དད་མེད་(པ་སྟེ་འབྲལ་མི་རུང་བའི་)ཕྱིར་ འོད་དང་ཟེར། །ཉི་མའི་དཀྱིལ་འཁོར་རྣམས་དང་མཚུངས། །ཞེས་དང་། དེའི་འགྲེལ་པར། སངས་རྒྱས་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་མངའ་བ་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་ཤེས་རབ་ ནི་ཤེས་བྱའི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ལ་སྒྲིབ་པའི་མུན་པ་སེལ་བར་ཉེ་བར་གནས་པའི་ཕྱིར

【現代漢語翻譯】 如果說沒有包含顯現的智慧，又怎麼能稱之為一切智呢？這是法友的觀點。一切智者布頓認為：『由於知曉所有現象，他擁有世俗的顯現。同樣，對於所有所知，佛陀的智慧同時顯現。』如果不知曉所有現象，就不會成為一切智。這是他的觀點。法王貢欽欽波說：『他像將訶梨勒果放在手掌中一樣，知曉所有世俗顯現，沒有什麼是他不知道或不顯現的。』然而，他並不像眾生所見那樣去認知，而是像眾生所不見那樣去認知；對於眾生來說，它是真實的，而對於佛陀來說，它像幻覺一樣。』他這樣承認。詳細內容將在其他地方說明。 第三，（聖者所說）善護論師認為：知曉所知的事物、性質等十法（《攝類學》中說：『所知的事物和性質，以及進入其中的方式，它的因果和詳細分類，三學及其結果，以及斷除和智慧，這是殊勝的乘，是卓越的特點。』）是究竟的智慧。這裡，所有法都以無有真實自性的空性，或者以勝義中無有真實事物的形態為目標。依靠對無數主人的正確道路的習慣不忘失的憶念，所有分別念都寂滅的無分別智慧，勝義中所有戲論都本自寂滅的法性，是具有多種意義的究竟智慧。因此，一切相智的目標是無有事物，主人是憶念，形態是寂滅，即無相。』他這樣說。他提到了許多想要顯現的事物，並且也是法友的觀點，可以參考那些。如果佛陀有後得智，那麼就不會沒有入定。如果敬阿底峽說，圓滿正等覺佛陀沒有後得智，這是否矛盾呢？這是指沒有被入定所包含的后得智，而說有後得智。如《寶性論》中說：『智慧、光明、解脫，因為清晰、照耀和清凈，並且沒有差別（即不可分割），就像光芒和光線，與太陽的壇城相似。』以及在它的註釋中：『佛陀的傳承中所具有的超越世間的無分別智慧，爲了消除遮蔽所知實性的黑暗而安住。』

【English Translation】 If there is no wisdom that includes appearances, how can it be called omniscience? This is the view of the Dharma friend. The omniscient Buton believes: 'Because he knows all phenomena, he possesses conventional appearances. Likewise, for all objects of knowledge, the Buddha's wisdom appears simultaneously.' If he does not know all phenomena, he will not become omniscient. This is his view. Dharma Lord Kunkhyen Chenpo said: 'He knows all conventional appearances like placing a myrobalan fruit in the palm of his hand, nothing is unknown or unapparent to him.' However, he does not know as it appears to ordinary beings, but knows as it does not appear to ordinary beings; for ordinary beings, it is real, while for the Buddha, it appears like an illusion.' He admits this. Details will be explained elsewhere. Third, (as stated by the Arya) Teacher Zangkong believes: Knowing the ten dharmas such as the objects of knowledge, characteristics, etc. (In the Compendium of Categories: 'The objects of knowledge and characteristics, and the way to enter them, its causes and effects and detailed classifications, the three trainings and their results, and abandonment and wisdom, this is the supreme vehicle, the excellent characteristic.') is the ultimate wisdom. Here, all dharmas aim at emptiness without true self-nature, or at the form of appearance without true things in the ultimate sense. Relying on the memory of not forgetting the habit of the correct path of countless masters, the non-conceptual wisdom in which all conceptual thoughts are pacified, the Dharma nature in which all elaborations are primordially pacified in the ultimate sense, is the ultimate wisdom with various meanings. Therefore, the object of all-knowingness is the absence of things, the master is memory, and the form is pacification, that is, without characteristics.' He says this. He mentioned many things that he wanted to appear, and it is also the view of the Dharma friend, which can be referred to. If the Buddha has subsequent attainment, then he will not be without meditative equipoise. If Jowo Rinpoche said that the perfectly enlightened Buddha does not have subsequent attainment, is this contradictory? This refers to the subsequent attainment that is not included in meditative equipoise, and it is said that there is subsequent attainment. As it is said in the Uttaratantra: 'Wisdom, light, liberation, because of clarity, radiance, and purity, and without difference (that is, inseparable), like rays and light, similar to the mandala of the sun.' And in its commentary: 'The non-conceptual wisdom that transcends the world, which is present in the Buddha's lineage, abides near to dispel the darkness that obscures the reality of objects of knowledge.'

་འོད་གསལ་ བ་དང་ཆོས་མཚུངས་སོ། །དེའི་རྗེས་ལ་ཐོབ་པ་ཤེས་བྱ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་ནི་ཤེས་བྱའི་ དངོས་པོ་མ་ལུས་པའི་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་ལ་འཇུག་པས་འོད་ཟེར་གྱི་དྲ་བ་འཕྲོ་བ་དང་ཆོས་ མཚུངས་སོ་ཞེས་སོ། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ཚུལ་འདི་ནི། །རྗེས་ཐོབ་དེ་བཞིན་གཤེགས་ རྣམས་དང་། །སེམས་ཅན་ཡང་དག་སྒྲོལ་བ་ལ། །འཇིག་རྟེན་ན་ནི་མཉམ་པ་ཉིད། །ཅེས་སོ། ། འགྲེལ་ཆེན་དུ་ཡང་སེམས་བསྐྱེད་ཉེར་གཉིས་པར། དག་པ་འཇིག་རྟེན་པའི་ཡེ་ཤེས་རྗེས་ ལས་ཐོབ་པའི་སངས་རྒྱས་སས་བསྡུས་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་སོ། །འདིར་དབུ་མ་རང་སྟོང་པ་རྣམས་ ནི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་འདུས་བྱས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་ལྟ་ཅི་སྨོས། །སངས་རྒྱས་སའི་ཆོས་དབྱིངས་ཡེ་ཤེས་ ཀྱང་དོན་དམ་པར་མེད་ཅིང་ཆོས་ཉིད་དང་དེ་བཞིན་ཉིད་སོགས་ཀྱང་དོན་དམ་པར་མེད་པར་ འདོད་ཅིང་ཕུག་གཏུགས་ན་དོན་དམ་པར་ཡོད་མེད་གང་ཡང་མིན་ཞེས་བཞེད་པ་མང་སྟེ་སྔ་ ཕྱི་འགལ་བ་སོགས་དུ་མ་ཡོད་མོད་ཀྱི་རེ་ཞིག་བཞག་སྟེ་གཞན་དུ་སྟོན་ནོ། ། ༈ ལམ་ཤེས། གཉིས་པ། ལམ་ཤེས་ལ་ཡང་སྔ་རབས་ཕལ་ཆེར་ཉན་རང་བྱང་སེམས་སངས་རྒྱས་བཞི་ 1-138 ཀ་ལ་ཡང་མཚན་ཉིད་པ་ཡོད་ཟེར་ཞིང་། ཁ་ཅིག་ཐེག་ཆེན་འཕགས་པ་ཀུན་ལ་ཡོད་ཟེར་རོ། ། དེ་མི་འཐད་ཅིང་། མཚན་ཉིད་པ་བྱང་སེམས་ཁོ་ནའི་རྒྱུད་ལ་ཡོད་དེ། མདོར། ལམ་ཤེས་པ་ ཉིད་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱི་ཡིན་ནོ་ཞེས་དང་། ལམ་ཤེས་ཉིད་ཀྱིས་འཇིག་རྟེན་ དོན་སྒྲུབ་ཅེས་དང་། འཕགས་སེང་གཉིས་ཀྱིས་ལམ་ཤེས་པ་ཉིད་ནི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་མངོན་སུམ་ དུ་མི་བྱེད་པའི་རྟེན་ཅན་ཞེས་པས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་ཡོད་པ་ལ་གནོད་ཅིང་། ཡུལ་ངེས་ པ་དང་ཞེས་དང་། དེའི་འགྲེལ་པར་དེ་ཡང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཁོ་ནའི་ཡིན་གྱི་ཉན་ ཐོས་ལ་སོགས་པའི་ནི་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཡུལ་སོ་སོར་ངེས་ཞེས་ཨཱརྱས་བཤད་པས་སངས་རྒྱས་ དང་ཉན་རང་ལ་ཡོད་པ་གཉིས་ཀ་ལ་གནོད་ཅིང་ཁྱད་པར་དུ་ཉན་རང་གི་རྒྱུད་ལ་ཡོད་པ་རྨེག་ མེད་པར་བྱས་སོ། །རྒྱ་ཆེར་ཤེས་དགོས་སོ། །དེ་ལྟར་ན་མཚན་ཉིད། མཚོན་བྱའི་སྒྲ་བཤད། མཚན་གཞིའོ། །དང་པོ་ནི། ལམ་གསུམ་བདེན་པའི་རང་བཞིན་མེད་པའམ་ལམ་གསུམ་གྱི་ ངོ་བོ་དམིགས་རྣམ་སོགས་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པར་རྟོགས་པའི་ཐེག་ཆེན་སློབ་ལམ་ཞེས་པའོ། ། ཐེག་ཆེན་ཚོགས་སྦྱོར་གྱི་སྐབས་ཀྱི་དེ་འདྲའི་རྟོགས་པ་ཡང་ལམ་ཤེས་ཡིན་ནོ། །འཕགས་ པའི་གང་ཟག་ཐམས་ཅད་ཀྱི་དབང་དུ་མཛད་ནས་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་གསུམ་གྱི་ཐུན་ མོང་མ་ཡིན་པའི་ཡོན་ཏན་ཉེ་བར་དགོད་ཅེས་ཨཱརྱས་བཤད་པ་དང་འགལ་ཞེ་ན། དེ་ཡི་དོན་ ནི་ཉེར་ཞི་དངོས་སུ་ཐོབ་པ་སོགས་ཀྱི་དབང་དུ་མཛད་པས་འགལ་བ་མེད་དོ། །དེས་ན་མཁྱེན་ གསུམ་གྱིས་ཉན་རང་གཉིས་བྱང་སེམས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་མངོན་རྟོགས་ཀུན་བསྡུས་ཞེས་ པའང་

【現代漢語翻譯】 光明與法性相同。此後獲得的遍知一切所知之智慧，能照見一切所知事物之所有形態，因此與放射光網相同。菩薩之行，如來與有情，真實度化於世間，是為平等性。于《大疏》之二十二發心品中亦云：『清凈世間之智慧，由后得而攝持佛地。』此處自宗應成派之空性論者，莫說佛之有為智慧，就連佛地之法界智亦不承認為勝義諦存在，法性與真如等亦不承認為勝義諦存在，若追根究底，則認為非有非無。此等觀點多有前後矛盾之處，暫且擱置，於他處再作闡述。 二、道智 關於道智，多數古人認為聲聞、緣覺、菩薩、佛四者皆有道智之體性。有人則認為大乘聖者皆有道智。此觀點並不合理。道智之體性唯有菩薩方有。經中雲：『道智唯是菩薩所有。』又云：『道智慧成辦世間利益。』《聖獅子吼經》中說：『道智是不能現見真如之所依。』此說對佛陀具有道智之觀點有所妨害。『境決定』等，及其註釋中『此唯是菩薩所有，非聲聞等所有』，阿阇黎聖天以此確定了各自的對境，從而對佛陀與聲聞、緣覺具有道智之觀點皆有所妨害，尤其是對聲聞、緣覺之相續中具有道智之觀點作了徹底的否定。對此應廣為學習。如是，體性、詮釋之詞、所詮釋之義。第一，道智即是通達三道（見道、修道、無學道）無自性，或如實了知三道之體性、所緣行相等等的大乘學道。大乘資糧道、加行道之時的此類證悟亦是道智。若有人問，阿阇黎聖天說，『為使一切聖者皆能獲得一切智智之三種不共功德』，此說是否相違？答：此乃就實際獲得涅槃等功德而言，故無有相違之處。因此，所謂三智總攝聲聞、緣覺、菩薩、佛之證悟，此說亦成立。

【English Translation】 Luminosity is similar to Dharmata. Subsequently, the wisdom that attains the knowledge of all knowable things engages with all aspects of all knowable objects, thus it is similar to radiating a web of light. This conduct of Bodhisattvas, the Tathagatas and sentient beings, truly liberating in the world, is equality itself. In the Great Commentary, in the twenty-second chapter on generating Bodhicitta, it is also said: 'The wisdom of the pure world, attained from subsequent attainment, encompasses the Buddha-ground.' Here, the Prasangika Madhyamikas, let alone the conditioned wisdom of the Buddha, do not even acknowledge the Dharmadhatu wisdom of the Buddha-ground as existing in ultimate truth. They also do not acknowledge Dharmata and Tathata as existing in ultimate truth. If one digs to the bottom, they assert that it is neither existent nor non-existent in ultimate truth. There are many contradictions in these views, but for now, let's set them aside and explain them elsewhere. 2. Path Knowledge (Lam She) Regarding Path Knowledge, most of the ancients say that the Shravakas, Pratyekabuddhas, Bodhisattvas, and Buddhas all have the characteristic of Path Knowledge. Some say that all Mahayana Aryas have it. This is not reasonable. Only Bodhisattvas have the nature of Path Knowledge. The Sutra says: 'Path Knowledge belongs only to Bodhisattvas.' It also says: 'Path Knowledge accomplishes the benefit of the world.' The Arya Simhanada Sutra says: 'Path Knowledge is the support that does not directly realize Suchness.' This harms the view that Buddhas have Path Knowledge. 'Object determination' and its commentary, 'This belongs only to Bodhisattvas, not to Shravakas, etc.,' Arya Deva thus determined the respective objects, thereby harming the view that Buddhas and Shravakas and Pratyekabuddhas have Path Knowledge, especially completely negating the view that Shravakas and Pratyekabuddhas have Path Knowledge. This should be studied extensively. Thus, the nature, the explanatory word, and the meaning to be explained. First, Path Knowledge is the Mahayana path of learning that realizes the three paths (path of seeing, path of cultivation, path of no more learning) as without self-nature, or correctly understands the nature, object, and aspects of the three paths. Such realization during the Mahayana accumulation and preparation stages is also Path Knowledge. If someone asks, Arya Deva said, 'To bestow the three uncommon qualities of omniscience upon all Aryas,' is this contradictory? Answer: This refers to actually attaining Nirvana and other qualities, so there is no contradiction. Therefore, the statement that the three knowledges encompass all the realizations of Shravakas, Pratyekabuddhas, Bodhisattvas, and Buddhas is also established.

ཡིན་པའི་ཚུལ་གྱིས་བསྡུས་པ་ཡིན་གྱི་དེ་མིན་དེར་བསྡུས་པ་མིན་ནོ། །འོན་ཀྱང་མཚན་ ཉིད་ལ་མངོན་སུམ་གྱིས་རྟོགས་ཞེས་བསྣན་ནས་སྔ་རབས་ལྟར་མོས་ནའང་དེ་ལྟར་བྱའོ། ། གཉིས་པ་ནི། ཐེག་པ་གསུམ་གྱི་ལམ་ཐམས་ཅད་མཉམ་བཞག་ཏུ་བདེན་པའི་སྐྱེ་མེད་དུ་ ཤེས་རྗེས་ཐོབ་ཏུ་ལམ་གསུམ་ཇི་བཞིན་ཤེས་ནས་སྟོན་པར་བྱེད་པ་གྲོགས་སྙིང་རྗེ་ཅན་ཉིད་ 1-139 དོ། །ལམ་ཐམས་ཅད་སྐྱེ་བ་མེད་པར་ཡོངས་སུ་ཤེས་པ་ཉིད་ཀྱིས་ཞེས་དང་ཉན་ཐོས་ཀྱི་ལམ་ གང་ཡིན་པ་དང་ཞེས་སོགས་དྲང་ངོ་། །གསུམ་པ་ནི། ཇི་ལྟ་བ་མཁྱེན་པའི་ཐེག་ཆེན་སློབ་ ལམ་མཉམ་བཞག་དང་། ཇི་སྙེད་པ་མཁྱེན་པའི་ཐེག་ཆེན་སློབ་ལམ་རྗེས་ཐོབ་དག་པ་འཇིག་ རྟེན་པའི་ཡེ་ཤེས་གཉིས་སོ། །མཉམ་རྗེས་ལ་སྤྱིར་འཇིག་རྟེན་པའི་མཉམ་བཞག་བསམ་ གཏན་གཟུགས་མེད་སོགས་དང་། འདས་པའི་མཉམ་བཞག་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་བློ་གཉིས་ སོ། །རྗེས་ཐོབ་ལ་བསམ་གཏན་ལས་ལངས་པའི་འདོད་སེམས་ལྟ་བུ་འཇིག་རྟེན་པའི་རྗེས་ ཐོབ། འདས་པའི་མཉམ་བཞག་གི་སྟོབས་ཀྱིས་དེའི་དམིགས་རྣམ་དང་མཐུན་པར་དྲན་ནམ་ མཐོང་བ་དཔེར་ན་ཆོས་ཀུན་བདེན་པའི་རང་བཞིན་མེད་པ་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུར་དྲན་ནམ་མཐོང་བ་ ལྟ་བུ་མཉམ་བཞག་གིས་ཟིན་པའི་རྗེས་ཐོབ། མཉམ་བཞག་གི་དམིགས་རྣམ་སོགས་བརྗེད་ པའི་དུས་ཀྱི་ཡིད་ཤེས་རྒྱ་ཡན་པ་ལྟ་བུ་རྗེས་ཐོབ་རྒྱ་ཡན་པ། དག་སའི་འམ་སངས་རྒྱས་སའི་ ཇི་སྙེད་པ་མཁྱེན་པ་མཉམ་བཞག་དང་ངོ་བོ་གཅིག་པའི་རྗེས་ཐོབ། ཐ་མལ་གྱི་དབང་ཤེས་ ལྔ་ཀུན་གཞི་ཉོན་ཡིད་སོགས་མཉམ་རྗེས་གང་ཡང་མིན་པའོ། །དེ་དག་ནི་ཕལ་ཆེར་བློའི་ངོ་ བོས་ཕྱེ་བའི་མཉམ་རྗེས་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་པའོ། །དུས་ཀྱིས་ཕྱེ་བའི་མཉམ་རྗེས་ཀྱི་དབང་དུ་ བྱས་ནས་འགོག་པའི་སྙོམས་འཇུག་ཀྱང་རྗེས་ཐོབ་ཏུ་བཤད་དེ། (རྒྱལ་བོའི་སྲས་ཀྱིས་)ཀུན་བཏུས་ འགྲེལ་པར། འགོག་པའི་སྙོམས་པར་འཇུག་པ་ནི་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པ་སྟེ། འཕགས་ པའི་ལམ་གྱི་རྗེས་ལ་ཐོབ་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་སོ། །ཡུལ་གྱིས་ཕྱེ་བའི་མཉམ་རྗེས་ཡུལ་ཆོས་ཉིད་ དང་ཆོས་ཅན་ལ་དམིགས་པ་སྟེ་འདིའི་ལྟར་ན་ཐ་མལ་གྱི་དབང་ཤེས་ཡང་རྗེས་ཐོབ་ཡིན་ནོ། ། འདི་ལ་སངས་རྒྱས་སའི་མཉམ་རྗེས་ལྟ་བུ་ངོ་བོ་གཅིག་པའང་ཡོད་དོ། །འདས་པའི་མཉམ་ བཞག་གིས་ཟིན་པའི་རྗེས་ཐོབ་དག་པ་འཇིག་རྟེན་པའམ་སློབ་ལམ་གྱི་ཡེ་ཤེས་ནི་ལམ་ཤེས་ དངོས་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟ་བུའི་ཐེག་ཆེན་གྱི་སློབ་པའི་མཉམ་རྗེས་དེ་གཉིས་ཀྱིས་རིམ་པ་བཞིན་ 1-140 དུ་སངས་རྒྱས་སའི་སྤངས་རྟོགས་གཉིས་སྒྲུབ་སྟེ། རྒྱུད་བླར། ཆུ་མཚོ་སོགས་བཞིན་འདོད་ ཆགས་སོགས། །གློ་བུར་ཉོན་མོངས་དག་པ་ནི། །མདོར་ན་མི་རྟོག་ཡེ་ཤེས་ཀྱི། །འབྲས་བུ་ ཡིན་པར་རབ་ཏུ་བརྗོད། །རྣམ་པ་ཀུན་གྱི་མཆོག་ལྡན་པའི། །སངས་རྒྱས་སྐུ་ནི

【現代漢語翻譯】 這是以這種方式概括的，而不是以其他方式概括的。然而，如果按照前輩的方式，加上『以現量證悟自性』，也應該這樣做。 第二，三乘（指聲聞乘、緣覺乘、菩薩乘）的所有道，在入定（mnyam bzhag）時都知曉為真實的無生，出定（rjes thob）時也如實知曉三乘之道，並能教導，這才是慈悲的友伴。 『僅僅完全了知一切道是無生的』，以及『什麼是聲聞之道』等等，都是正確的。第三，如所有智（ji lta ba mkhyen pa）的大乘學道是入定，盡所有智（ji snyed pa mkhyen pa）的大乘學道是出定，這二者是清凈的世間智慧。 關於入定和出定，一般來說，世間的入定包括四禪八定等，超世間的入定包括無分別智。出定包括從禪定中生起的貪慾等世間出定。以超世間入定的力量，憶念或見到與其對境和行相相符的事物，例如憶念或見到諸法皆無自性，如幻如化，這是由入定所攝持的出定。當入定的對境和行相被遺忘時，散亂的心識等是散亂的出定。清凈地或佛地的盡所有智是與入定本體無別的出定。通常的五根識、阿賴耶識、染污意等，既非入定也非出定。這些大多是從心識的角度來區分入定和出定的。 如果從時間的角度來區分入定和出定，那麼滅盡定也被稱為出定。《俱舍論釋》（(རྒྱལ་བོའི་སྲས་ཀྱིས་)ཀུན་བཏུས་འགྲེལ་པར།）中說：『滅盡定是超世間的，因為它是在聖道之後獲得的。』如果從對境的角度來區分入定和出定，那麼對境就是法性和法相，按照這種觀點，通常的五根識也是出定。這裡也有像佛地的入定和出定那樣本體無別的。被超世間入定所攝持的出定，是清凈的世間或學道的智慧，是道智本身。像這樣的大乘學道的入定和出定，依次成就佛地的斷證二功德。《寶性論》（རྒྱུད་བླར།）中說：『如水池等，貪慾等，突發的煩惱的清凈，總而言之，是無分別智的果，是圓滿具足一切相的最勝佛身。』

【English Translation】 It is summarized in this way, but not summarized in that other way. However, if following the earlier tradition, adding 'directly realizing the nature', then it should be done that way as well. Secondly, all paths of the three vehicles (Śrāvakayāna, Pratyekabuddhayāna, and Bodhisattvayāna), in meditative equipoise (mnyam bzhag), are known as truly unborn, and in post-meditation (rjes thob), the three paths are known as they are, and one is able to teach, that is a compassionate friend. 'Merely completely knowing that all paths are unborn', and 'what is the path of the Śrāvakas' and so on, are correct. Thirdly, the Mahāyāna path of learning that knows the suchness (ji lta ba mkhyen pa) is meditative equipoise, and the Mahāyāna path of learning that knows the extent (ji snyed pa mkhyen pa) is post-meditation, these two are pure worldly wisdom. Regarding meditative equipoise and post-meditation, generally, worldly meditative equipoise includes the four dhyānas and formless realms, etc., and transcendent meditative equipoise includes non-conceptual wisdom. Post-meditation includes worldly post-meditation such as desire arising from meditation. With the power of transcendent meditative equipoise, one remembers or sees things that are in accordance with its object and aspect, for example, remembering or seeing that all phenomena are without inherent existence, like illusions, this is post-meditation sustained by meditative equipoise. When the object and aspect of meditative equipoise are forgotten, the scattered consciousness, etc., is scattered post-meditation. The omniscient wisdom of the pure realm or Buddhahood is post-meditation that is non-different in essence from meditative equipoise. The ordinary five sense consciousnesses, Ālayavijñāna, Kliṣṭamanas, etc., are neither meditative equipoise nor post-meditation. These are mostly distinguished from the perspective of the nature of mind. If distinguishing meditative equipoise and post-meditation from the perspective of time, then the cessation attainment is also called post-meditation. The commentary on the Abhidharmasamuccaya (རྒྱལ་བོའི་སྲས་ཀྱིས་)ཀུན་བཏུས་འགྲེལ་པར།) says: 'The cessation attainment is transcendent, because it is attained after the noble path.' If distinguishing meditative equipoise and post-meditation from the perspective of object, then the object is dharmatā and dharmin, according to this view, the ordinary five sense consciousnesses are also post-meditation. Here, there are also those that are non-different in essence, like the meditative equipoise and post-meditation of Buddhahood. Post-meditation sustained by transcendent meditative equipoise is pure worldly or the wisdom of the path of learning, it is path wisdom itself. Such meditative equipoise and post-meditation of the Mahāyāna path of learning, in sequence, accomplish the two qualities of abandonment and realization of Buddhahood. The Ratnagotravibhāga (རྒྱུད་བླར།) says: 'Like a pool of water, etc., desire, etc., the purification of sudden afflictions, in short, is the fruit of non-conceptual wisdom, it is said to be the supreme Buddha body that is fully endowed with all aspects.'

་ངེས་ཐོབ་པ། ། དེ་ནི་རྗེས་ལ་ཐོབ་པ་ཡི། །ཡེ་ཤེས་འབྲས་བུ་ཡིན་པར་བསྟན། །ཞེས་སོ། །དེས་ན་ས་བརྒྱད་ པ་ཡན་ཆད་གསུམ་ན་རྗེས་ཐོབ་ཡོད་དེ། སྒོམ་ལམ་གཞན་དོན་མོས་པ་གསུམ་ཡོད་པའི་ཕྱིར་ དང་ཆོས་ཅན་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུར་སྣང་བའི་བློ་ཡོད་པ་དང་ཇི་སྙེད་པ་རྟོགས་པ་ཡོད་པའི་ཕྱིར་དང་། ཡུལ་གྱིས་ཕྱེ་བའི་རྗེས་ཐོབ་ལས་ཀུན་གཞིའི་རྣམ་ཤེས་ཡོད་པའི་ཕྱིར་ཞེས་སོགས་ཤེས་པར་ བྱའོ། ། ༈ གཞི་ཤེས། གསུམ་པ། གཞི་ཤེས་ལ། ཞར་ལ་ཉན་རང་ལ་ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་རྟོགས་པ་ཡོད་མེད་ དཔྱད། སྐབས་དོན་གཞི་ཤེས་གཏན་ལ་དབབ་པའོ། །དང་པོ་ནི། འཇུག་པའི་རང་འགྲེལ་དུ། དཔེ་སྔོན་དུ་བཏང་ནས། ཀྱེ་རྒྱལ་བའི་སྲས་དག་དེ་བཞིན་དུ་བྱང་སེམས་ཡང་སེམས་བསྐྱེད་ མ་ཐག་ཏུ་ལྷག་པའི་བསམ་པའི་ཆེ་བ་ཉིད་ཀྱིས་ཉན་ཐོས་དང་རང་སངས་རྒྱས་ཐམས་ཅད་ ཟིལ་གྱིས་གནོན་གྱི་རང་གི་བློའི་སྟོབས་ཀྱིས་རྣམ་པར་དཔྱོད་པས་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །བྱང་ཆུབ་ སེམས་དཔའི་ས་བདུན་པ་འདི་ལ་གནས་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ནི་རང་གི་ཡུལ་ཤེས་ པའི་ཆེ་བ་ལ་གནས་པས་ཉན་ཐོས་དང་རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བྱ་བ་ཐམས་ཅད་ལས་ཤིན་ཏུ་ འདས་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཇི་སྐད་གསུངས་པ་ལྟ་བུའོ་ཞེས་དང་། རང་དུ་སོང་བ་ཁོ་ན་ནས་གཟུང་ ནས་གནོན་གྱི་ས་འོག་མ་རྣམས་སུ་ནི་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཤེས་པར་བྱའོ། །ལུང་འདི་ལས་ནི་ཉན་ ཐོས་དང་རང་སངས་རྒྱས་རྣམས་ལ་ཡང་ཆོས་ཐམས་ཅད་རང་བཞིན་མེད་པར་ཤེས་པ་ཡོད་ དོ་ཞེས་བྱ་བར་གསལ་བར་ངེས་ཏེ། དེ་ལྟ་མིན་ན་དངོས་པོ་རང་བཞིན་མེད་པར་ཤེས་པ་དང་ བྲལ་བའི་ཕྱིར་འཇིག་རྟེན་པའི་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བ་ལྟར་སེམས་དང་པོ་བསྐྱེད་པའི་ 1-141 བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔས་ཀྱང་རང་གི་བློའི་རྣམ་པར་དཔྱོད་པས་ཀྱང་ཟིལ་གྱིས་གནོན་པར་ འགྱུར་ལ། ཕྱི་རོལ་པ་བཞིན་དུ་འདི་དག་གིས་ཁམས་གསུམ་ན་སྤྱོད་པའི་ཕྲ་རྒྱས་ཐམས་ཅད་ སྤངས་པར་ཡང་མི་འགྱུར་རོ། །གཟུགས་ལ་སོགས་པ་རང་གི་དངོས་པོར་དམིགས་པས་ཕྱིན་ ཅི་ལོག་ཏུ་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་གང་ཟག་གི་བདག་མེད་རྟོགས་པར་ཡང་མི་འགྱུར་ཏེ། བདག་ཏུ་ གདགས་པའི་རྒྱུ་ཕུང་པོ་ལ་དམིགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཇི་སྐད་དུ(རིན་ཆེན་ཕྲེང་)། ཇི་སྲིད་ཕུང་པོར་ འཛིན་ཡོད་པ། །དེ་སྲིད་དེ་ལ་ངར་འཛིན་ཡོད། །ངར་འཛིན་ཡོད་ན་ཡང་ལས་ཏེ། །དེ་ལས་ ཡང་ནི་སྐྱེ་བ་ཡིན། །(རྒྱུན་ཆགས་པས་)ལམ་གསུམ་(ནི་ངར་འཛིན་ལས་སྐྱེ་བ་གསུམ་མོ་ཞེས་དེའི་འགྲེལ་པར་མི་ ཕམ་བཤེས་གཉེན་གྱིས་སོ། །)ཐོག་མཐའ་དབུས་མེད་དེ། །འཁོར་པའི་དཀྱིལ་འཁོར་མགལ་མེ་ཡི། ། དཀྱིལ་འཁོར་ལྟ་བུ་ཕན་ཚུན་གྱི། །རྒྱུ་ཅན་འདི་ནི་འཁོར་བར་འགྱུར། །ཞེས་སོགས་མང་ བོ་དྲངས་སོ། །མཐར། དེ་ལྟར་ཡང་དག་ཇི་བཞིན་དུ། །འགྲོ་བ་དོན་མེད་ཤེས་ནས་ནི། །རྒྱུ་ མེད་པ་ཡི་མེ་བཞིན་དུ། །ག

【現代漢語翻譯】 確實獲得。（智慧果） 那是後來獲得的， 顯示是智慧的果實。 因此，八地以上的三者都有後得，因為有修道、利他、意樂三種，並且有諸法如幻顯現的智慧，以及證悟如所有性，並且有以境所分的后得以及阿賴耶識等等，應當知曉。 आधार智 第三，關於 आधार智（根本智）。附帶討論聲聞和獨覺是否證悟了法無我。本段主要確定 आधार智（根本智）。首先，《入中論自釋》中，先舉例說：『諸位佛子，同樣地，菩薩在生起菩提心之後，憑藉殊勝的意樂，就能勝過所有的聲聞和獨覺，但不是憑藉自己智慧的力量進行分別。安住于菩薩七地的菩薩，由於安住于自己所知境的殊勝，遠遠超過聲聞和獨覺的一切作為。』就像這樣所說。應當知道，只是從成為自宗的角度來說才能勝過，在下地則不能勝過。從這個論證中可以清楚地確定，聲聞和獨覺也知道一切法無自性。如果不是這樣，因為缺乏證悟事物無自性，就像世間人沒有脫離貪慾一樣，即使是初發心的菩薩，也能憑藉自己智慧的分別而勝過他們。並且，就像外道一樣，這些人也不會斷除在三界中行持的一切細微煩惱。因為執著色等為自己的實有，就會顛倒，也不會證悟人無我，因為執著作為我之所依的蘊。如（《寶鬘論》）所說：『只要有對蘊的執著，就有對我的執著。只要有我執，就有業。從業又產生輪迴。』（因為持續不斷）三道（即從我執產生的身語意三業——米滂仁波切的解釋）無始無終，輪迴的中心就像火輪一樣，這種互為因果的關係導致了輪迴。引用了很多這樣的例子。最後，『像這樣如實地知道眾生沒有意義，就像無因之火一樣，』

【English Translation】 Certainly obtained. (Wisdom fruit) That is obtained later, It is shown to be the fruit of wisdom. Therefore, the three above the eighth ground all have subsequent attainment, because there are three: practice path, benefiting others, and intention, and because there is wisdom that all dharmas appear like illusions, and because there is realization of suchness, and because there is subsequent attainment divided by objects and the alaya consciousness, etc., should be known. आधार智 (Ādhāra jñāna, Ādhāra-jñāna, Base Consciousness) Third, regarding आधार智 (Ādhāra jñāna, Ādhāra-jñāna, Base Consciousness). Incidentally, discuss whether the Shravakas and Pratyekabuddhas realize the selflessness of phenomena. This section mainly establishes आधार智 (Ādhāra jñāna, Ādhāra-jñāna, Base Consciousness). First, in the auto-commentary of the Entering the Middle Way, an example is given first: 'O sons of the Victorious Ones, similarly, Bodhisattvas, immediately after generating Bodhicitta, can overcome all Shravakas and Pratyekabuddhas by the greatness of their superior intention, but not by discriminating with the power of their own wisdom. Bodhisattvas abiding on the seventh Bodhisattva ground, because they abide in the greatness of their own knowable realm, are far beyond all the actions of Shravakas and Pratyekabuddhas.' Just as it is said like this. It should be known that it is only from the perspective of becoming one's own school that one can overcome, but not on the lower grounds. From this reasoning, it can be clearly determined that Shravakas and Pratyekabuddhas also know that all dharmas are without inherent existence. If it were not so, because of lacking the realization of things without inherent existence, just like worldly people who have not detached from desire, even Bodhisattvas who have initially generated Bodhicitta could overcome them by discriminating with their own wisdom. And, like the Tirthikas, these people would also not abandon all the subtle defilements that operate in the three realms. Because of clinging to forms, etc., as their own real entities, they would be reversed, and they would also not realize the selflessness of persons, because they cling to the aggregates as the basis for imputing self. As (the Ratnavali) says: 'As long as there is clinging to the aggregates, there is clinging to self. As long as there is self-clinging, there is karma. From karma arises rebirth.' (Because it is continuous) the three paths (i.e., the three karmas of body, speech, and mind arising from self-clinging - according to Mipham Rinpoche's explanation) are without beginning or end, the center of samsara is like a fire wheel, this mutually causal relationship leads to samsara. Many such examples are cited. Finally, 'Like this, truly knowing that sentient beings are meaningless, like a causeless fire,'

ནས་མེད་ལེན་མེད་མྱ་ངན་འདས། །ཞེས་གསུངས་སོ། །ཅི་སྟེ་ བྱང་སེམས་ཁོ་ནས་དེ་ལྟར་རང་བཞིན་མེད་པར་མཐོང་བ་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། དེ་ཡང་ཡོད་པ་མ་ ཡིན་ཏེ་ཉན་ཐོས་དང་རང་སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་ནས་དེ་སྐད་གསུངས་པའི་ཕྱིར་ རོ། །འདི་ཇི་ལྟར་ཤེས་ཤེ་ན། བརྗོད་པར་བྱ་སྟེ། མཇུག་ཐོག་ཁོ་ནར་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ རྣམས་ཀྱི་དབང་དུ་མཛད་ནས། དེ་ལྟར་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔས་ཀྱང་། །མཐོང་ནས་བྱང་ཆུབ་ ངེས་པར་འདོད། །འོན་ཀྱང་དེ་ནི་སྙིང་རྗེ་ཡིས། །བྱང་ཆུབ་བར་དུ་ཉིང་མཚམས་སྦྱོར། །ཞེས་ སོགས་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་སོ། །གལ་ཏེ་ཉན་ཐོས་ཀྱི་ཐེག་པ་ལས་ཀྱང་ཆོས་ལ་བདག་ མེད་པ་བསྟན་ན་དེའི་ཚེ་ཐེག་པ་ཆེན་པོ་དོན་མེད་པར་འགྱུར་རོ་སྙམ་དུ་སེམས་པ་དེའི་ལུགས་ ལ་ཡང་འདི་ལྟར་རིགས་པ་དང་ལུང་དང་འགལ་བ་རྟོགས་སོ། །ཐེག་པ་ཆེན་པོ་བསྟན་པས་ ནི་ཆོས་ལ་བདག་མེད་པ་ཙམ་འབའ་ཞིག་སྟོན་པར་བྱེད་པ་མིན་གྱི་འོ་ན་ཅི་ཞེ་ན། བྱང་སེམས་ 1-142 རྣམས་ཀྱི་ས་དང་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་དང་སྨོན་ལམ་དང་སྙིང་རྗེ་ལ་སོགས་པ་དང་ཡོངས་སུ་ བསྔོ་བ་དང་ཚོགས་གཉིས་དང་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པའི་ཆོས་ཉིད་ཀྱང་ཡིན་ནོ། །རིན་ཆེན་ ཕྲེང་བ་ལས། ཉན་ཐོས་ཐེག་པ་དེ་ལས་ནི། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྨོན་ལམ་དང་། །སྤྱོད་པ་ ཡོངས་བསྔོ་མ་བཤད་དེས། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔར་ག་ལ་འགྱུར། །ཞེས་སོ། །ཆོས་ཀྱི་བདག་ མེད་པ་གསལ་བར་བྱ་བའི་ཕྱིར་ཐེག་པ་ཆེན་པོ་བསྟན་པ་ཡང་རིགས་པ་ཉིད་དེ་རྒྱས་པར་ བསྟན་པ་བརྗོད་པར་འདོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཉན་ཐོས་ཀྱི་ཐེག་པ་ལས་ནི་ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་ པ་མདོར་མཚོན་པ་ཙམ་ཞིག་ཏུ་ཟད་དོ། །ཇི་སྐད་(འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པར་བསྟོད་པར་)དུ། མཚན་མ་ མེད་པ་མ་རྟོགས་(མ་ཞུགས་པར་སྣང་)པར། །ཁྱོད་ཀྱིས་ཐར་བ་མེད་པར་གསུངས། །དེ་ཕྱིར་ཁྱོད་ ཀྱིས་ཐེག་ཆེན་ལས། །དེ་ནི་ཚང་བར་བསྟན་པ་ལགས། །ཞེས་གསུངས་སོ། །ཞེས་སོ། །སྤྱོད་ འཇུག་ཏུ། བསྟན་རྩ་དགེ་སློང་ཉིད་ཡིན་ན། །དགེ་སློང་ཉིད་ཀྱང་དཀའ་བར་གནས། །སེམས་ ནི་དམིགས་དང་བཅས་རྣམས་ལ། །མྱ་ངན་འདས་པའང་དཀའ་བར་གནས། །ཞེས་སོ། །དགེ་ སློང་གི་དོན་ཉོན་མོངསབཅོམ་པས་དགྲ་བཅོམ་པ་ཡིན་ན། །སྟོང་ཉིད་མ་རྟོགས་པས་ཉོན་ མོངས་བཅོམ་པ་དཀའ་ཞེས་ཤེར་འབྱུང་ངོ་། །དགེ་ལྷས་གཞན་དུ་བཤད་དོ། །(ཤཱནྟིས། ཆོས་སུ་ལྟ་ བ་མ་སྤངས་ན་གང་ཟག་ཏུ་ལྟ་བ་ལོག་པར་མི་འགྱུར་ཏེ། འཕགས་པ་ཉིད་ཀྱིས། ཇི་སྲིད་ཕུང་པོར་འཛིན་ཡོད་པ། །དེ་སྲིད་བདག་ ཏུ་ལྟ་བར་འགྱུར། །ཞེས་གསུངས་སོ། །ཞེས་མདོ་ཀུན་བཏུས་འགྲེལ་པར་བཤད་ལ། ཐུབ་དགོངས་སུ་ཡང་བཤད་དོ། །) འོན་ ཀྱང་སྡུད་པར། ཐབས་མེད་ཤེས་རབ་བྲལ་བས་ཉན་ཐོས་ཉིད་དུ་ལྟུང་། །ཞེས་དང་། མི་རྟོག་ ཡོངས་སུ་སྟོན་པ་བཅོས་ལ་སྤྱོད་

པ་སྟེ། །ཞེས་སོགས་འདིར་ཡང་། དེ་ནི་མཚན་མར་དམིགས་ སྒོ་ནས། །ཞེས་སོགས་དང་། གཟུགས་སོགས་ཕུང་པོ་སྟོང་ཉིད་དང་། །ཞེས་ནས། སྤྱོད་པའི་ འདུ་ཤེས་མི་མཐུན་ཕྱོགས། །ཞེས་སོགས་བཀའ་ཐ་མ་ཕལ་ཆེར་དང་བཀའ་བར་བའི་མདོ་ བསྟན་བཅོས་དུ་མ་ལས་ཉན་ཐོས་ལ་ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་རྟོགས་པ་མེད་པར་བཤད་ཅིང་ 1-143 རང་རྒྱལ་ལའང་། འཛིན་པ་མི་སྤོང་ཕྱིར་དང་ནི། ཞེས་འཛིན་པ་རང་བཞིན་མེད་པར་རྟོགས་ པ་མེད་པར་བཤད་དོ། །གང་དྲང་དོན་ངེས་དོན་ཡིན་ཞེ་ན། འཕགས་པས་བྱས་པའི་བསྟན་ བཅོས་སུ་འདི་དྲང་དོན་འདི་ངེས་དོན་ཡིན་ཞེས་ཕྱེ་བ་སྣང་ན་དེའི་རྗེས་སུ་འབྲང་གི་གཞན་དུ་ དབྱེ་དཀའའོ་གསུངས་(བུ་)སོ། །འོན་ཀྱང་ཡུམ་གྱི་མདོ་བསྟན་བཅོས་རྒྱན་རྗེས་འབྲང་དང་ བཅས་པར་ཉན་རང་ལ་ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་རྟོགས་པ་མེད་པར་ཆེས་གསལ་བར་བཤད་པས་ ས་བཅུ་པ་དང་འཕགས་པ་ཀླུའི་གསུངས་དེ་དག་དགོངས་པ་ཅན་དུ་བྱ་དགོས་སམ་སྙམ་སྟེ་ས་ བཅུ་པའི་ལུང་དེ་ས་བདུན་པའི་རྟོགས་པ་དང་ཡོན་ཏན་སྟོན་པའི་སྐབས་ཡིན་པས་དེའི་ཆེ་བ་ བརྗོད་པ་དང་ས་བདུན་པ་ཐོབ་ནས་རེ་རེ་ཙམ་གནས་སྐབས་ཉན་རང་དུ་ལྟུང་བ་སྲིད་ཀྱི་ཕལ་ ཆེར་མི་ལྟུང་ཞིང་དྲུག་པ་མན་དུ་ཉན་རང་དུ་གནས་སྐབས་ལྟུང་བ་མང་བོ་ཡོད་པས་དེ་དག་ གིས་ཉན་རང་ཟིལ་གྱིས་གནོན་མི་ནུས་ཞེས་སམ་རང་རྒྱལ་ལ་གཟུང་བ་རང་བཞིན་མེད་པར་ རྟོགས་པ་ཡོད་པས་དེ་ཙམ་ལ་དགོངས་པའམ་དྲུག་པ་མན་དུ་རྗེས་ཐོབ་རྒྱ་ཡན་ཅུང་ཟད་ཡོད་ ཅིང་མཚན་མ་སྤྱོད་པ་ཡིན་ལ་བདུན་པ་མཚན་མེད་སྤྱོད་པ་ཡིན་པས་བདུན་པ་ནས་མཉམ་ རྗེས་གཉིས་ཀས་ཟིལ་གྱིས་གནོན་ཅིང་དྲུག་པ་མན་མཚན་འཛིན་མང་བས་ཟིལ་གྱིས་གནོན་ མི་ནུས་པར་གསུངས་སོ་ཞེས་སོགས་དཔྱད་ཅིང་བྱའོ། །འཕགས་པའི་ལུང་གི་དགོངས་པ་ ཡང་བདག་མེད་རྟོགས་པ་མེད་པར་ཕུང་པོ་དོན་དམ་དུ་གཟུང་ན་ཞེས་བཤད་དུ་རུང་ངམ་ སྙམ་མོ། །ཡང་ན་ཉན་རང་དགྲ་བཅོམ་གྱིས་རིམ་པ་བཞིན་དུ་ཕུང་པོ་གང་ཟག་དང་གཟུང་ བས་སྟོང་པར་རྟོགས་ཤིང་སྐད་ཅིག་ཙམ་བདག་མེད་པར་ཤེས་པའང་མུ་སྟེགས་སོགས་ལས་ ཁྱད་འཕགས་པས་ན་དེ་ཙམ་ལ་དགོངས་ནས་ཉན་རང་འཕགས་པའི་ཆེ་བ་དབྱུང་བའི་ཆེད་དུ་ ས་དྲུག་པ་མན་ཆད་ཀྱིས་རྟོགས་པས་ཟིལ་གྱིས་གནོན་མི་ནུས་ཞེས་གསུངས་པ་ཡིན་ལ། རིན་ ཆེན་ཕྲེང་བར་གསུངས་པ་ཡང་ཁ་ཅིག་སྐད་ཅིག་ཙམ་བདག་མེད་དུ་ཤེས་པ་དང་ཁ་ཅིག་ཆོས་ 1-144 ཀྱི་བདག་མེད་རྟོགས་པ་ལ་སྦྱར་ཏེ། ཐུབ་དགོངས་སུ། ས་བཅུ་པར་གསུངས་པ་ནི་གཞན་དུ་ ཡང་འཐད་དེ། སྐད་ཅིག་ཙམ་བདག་མེད་པར་ཤེས་པ་ཡང་འཇིག་རྟེན་གྱི་འདོད་ཆགས་དང་ བྲལ་པ་དང་ཕྱི་རོལ་པ་རྣམས་ལས་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པའི་ཕྱིར་དང་། (ཉོན་མོངས་ཀྱི་) བག་ ལ་ཉལ་སྤང་བ་ནི་བདག་(སྟེ་རང་རྒྱུད་ཀྱི་)གི་བདག་མེད་པ་རྟོགས་པ་ལས་ཀྱང་འགྱུར་རོ། །ར

【現代漢語翻譯】 如是等等，此處也是，『彼由相而緣』等等，以及『色等五蘊性空』，乃至『行之覺受相違背』等等，在末期教言的大部分以及中期教言的經論中，都說聲聞沒有證悟法無我。 而且在《入中論》中也說：『因不捨執著』，即沒有證悟執著無自性。何者是權宜之說，何者是究竟之說呢？如果在聖者所造的論典中，有明確區分此為權宜之說，此為究竟之說，則應遵循之，否則難以區分，（布朵瓦大師）如是說。然而，《般若經》及其論典《現觀莊嚴論》等，極其清晰地闡述了聲聞和獨覺沒有證悟法無我，因此，是否需要將《十地經》和聖者龍樹的言論視為具有密意呢？我認為《十地經》的引文是關於第七地的證悟和功德的描述，因此是為了讚頌其殊勝之處，並且在獲得第七地之後，偶爾可能會墮落到聲聞或獨覺的境界，但大多數情況下不會墮落，而在第六地以下，墮落到聲聞或獨覺境界的情況很多，因此他們無法壓制聲聞和獨覺。或者，《入中論》中說，因為證悟了執著無自性，所以僅僅是針對這一點而說的，或者因為第六地以下仍有少許後得位的散亂，並且仍然在相上活動，而第七地則是在無相中活動，因此第七地可以通過俱生的止觀來壓制第六地以下，而第六地以下由於執著於相，所以無法壓制。如是等等，應當進行研究和實踐。聖者之言的密意也可以解釋為，如果將五蘊執著為實有，則沒有證悟無我。 或者，聲聞和獨覺阿羅漢次第證悟五蘊和人我以及所取空性，並且僅僅在一剎那間了知無我，也勝過外道等，因此僅僅是針對這一點，為了彰顯聲聞和獨覺聖者的殊勝之處，才說第六地以下所證悟的無法壓制他們。而且，《寶鬘論》中所說的，有些人將其與僅僅在一剎那間了知無我聯繫起來，有些人則將其與證悟法無我聯繫起來。在《十地經》中所說的，在其他地方也是合理的，因為僅僅在一剎那間了知無我，也勝過世間的貪欲和外道，並且斷除（煩惱的）習氣也來自於證悟我（即自相續的）無我。

【English Translation】 Thus and so forth, here also, 'That is objectified by characteristics,' and so on, and 'Form and other aggregates are emptiness,' and from there, 'The perception of conduct is contradictory,' and so on, in most of the final teachings and in many sutras and treatises of the intermediate teachings, it is said that the Shravakas do not realize the absence of self of phenomena. Moreover, in the Madhyamakavatara it is said, 'Because they do not abandon grasping,' meaning they do not realize the absence of inherent existence of grasping. What is provisional and what is definitive? If in the treatises composed by the noble ones, there is a clear distinction made, saying 'this is provisional' and 'this is definitive,' then one should follow that; otherwise, it is difficult to distinguish, (Potowa) said. However, in the Prajnaparamita Sutra and its treatises, such as the Ornament for Clear Realization, it is very clearly explained that Shravakas and Pratyekabuddhas do not realize the absence of self of phenomena. Therefore, should the Dashabhumika Sutra and the words of the noble Nagarjuna be considered to have a hidden meaning? I think that the quotation from the Dashabhumika Sutra is a description of the realization and qualities of the seventh bhumi, and therefore it is to praise its excellence, and after attaining the seventh bhumi, it is possible to occasionally fall into the state of Shravaka or Pratyekabuddha, but mostly they do not fall, while below the sixth bhumi, there are many instances of falling into the state of Shravaka or Pratyekabuddha, so they cannot suppress the Shravakas and Pratyekabuddhas. Or, in the Madhyamakavatara, it is said that because they realize the absence of inherent existence of grasping, it is only referring to that point, or because below the sixth bhumi there is still some distraction in the subsequent attainment, and they are still engaged in characteristics, while the seventh bhumi is engaged in the absence of characteristics, therefore the seventh bhumi can suppress those below the sixth bhumi with both simultaneous and subsequent wisdom, while those below the sixth bhumi cannot suppress them because of their attachment to characteristics. Thus and so forth, one should investigate and practice. The hidden meaning of the words of the noble ones can also be explained as saying that if one grasps the aggregates as truly existent, then there is no realization of the absence of self. Or, the Shravaka and Pratyekabuddha Arhats realize the emptiness of the aggregates, the person, and the apprehended, in sequence, and merely knowing the absence of self for a moment is also superior to the Tirthikas and others, so it is only referring to that point, in order to highlight the excellence of the Shravaka and Pratyekabuddha noble ones, it is said that the realization of those below the sixth bhumi cannot suppress them. Moreover, what is said in the Ratnavali is that some connect it with merely knowing the absence of self for a moment, and some connect it with realizing the absence of self of phenomena. What is said in the Dashabhumika Sutra is also reasonable elsewhere, because merely knowing the absence of self for a moment is also superior to worldly desire and outsiders, and abandoning the latent tendencies (of afflictions) also comes from realizing the absence of self (i.e., of one's own continuum).

ིན་ ཆེན་ཕྲེང་བར་གསུངས་པ་རྣམས་ཀྱང་ཁ་ཅིག་སྐད་ཅིག་མའི་བདག་མེད་དང་ཁ་ཅིག་ཆོས་ཀྱི་ བདག་མེད་དུ་སྦྱོར་ཏེ། ཉན་ཐོས་དང་རང་སངས་རྒྱས་དང་བྱང་སེམས་ཀྱི་རིགས་རྣམས་ཀྱི་ ཐུན་མོང་དུ་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་ཟེར་རོ་ཞེས་སོ། ། གཉིས་པ་ལ། སྔ་རབས་རྣམས་བྱང་སེམས་དང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་རྒྱུད་ལའང་གཞི་ཤེས་ མཚན་ཉིད་པ་ཡོད་པར་སྨྲ་བ་ནི་མི་འཐད་ཅིང་གཞི་ཤེས་མཚན་ཉིད་པ་ཉན་རང་ཁོ་ནའི་རྒྱུད་ ལ་ཡོད་དེ། མདོར། ཐམས་ཅད་ཤེས་པ་ཉིད་ནི་ཉན་ཐོས་དང་རང་སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱི་ ཡིན་ནོ་ཞེས་སོགས་རྒྱ་ཆེར་འབྱུང་ཞིང་། ཉན་ཐོས་ཞི་བ་ཚོལ་རྣམས་ཀུན་ཤེས་ཉིད་ཀྱིས་ཉེར་ ཞིར་ཁྲིད་ཅེས་དང་། སངས་རྒྱས་ཡེ་ཤེས་ཀྱིས་ད་ནི་འདི་མན་ཆད་བྱང་ཆུབ་གཞན་ཤེས་ནས་ སྤང་བར་བྱ་དགོས་པས་ཐམས་ཅད་ཤེས་པ་ཉིད་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ཅེས་པ་དང་། ཆོས་བཤེས་ ཀྱིས་སྤང་བྱ་གཞི་ཐམས་ཅད་ཤེས་པ་མེད་པར་གཉེན་པོ་ལམ་ཤེས་པ་མེད་ཅེས་སོགས་དང་། མདོར། ཐམས་ཅད་ཤེས་པ་ཉིད་ལ་ཤེས་པ་དང་མཐོང་བས་བལྟས་ནས་འདའ་བར་འདོད་ པས་ཡུམ་ལ་བསླབ་པར་བྱའོ། །ཞེས་སོགས་དུ་མ་ཡོད་དོ། །དེས་ན་མཚན་ཉིད། མཚོན་ བྱ། མཚན་གཞི་ལས། དང་པོ་ནི། གཞི་གང་ཟག་གི་བདག་མེད་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པར་རྟོགས་ པའི་མཚན་འཛིན་གྱི་བློའམ་གཞི་ཕུང་སྐྱེ་ཁམས་ཀྱི་ངོ་བོ་མཚན་ཉིད་དབྱེ་བ་སོགས་ཇི་བཞིན་ དུ་རྟོགས་པའི་མཚན་འཛིན་གྱི་བློ་གང་རུང་ཞེས་པ་ལ་རུང་མོད་ཀྱི་ད་ལྟ་གྲགས་པ་ལྟར་ན་ མངོན་སུམ་གྱིས་རྟོགས་ཞེས་བསྣན་ནོ། །རབ་འབྱོར་ཐམས་ཅད་ཅེས་བྱ་བ་ནི་ཞེས་སོགས་ 1-145 སྔར་དྲངས་པ་ལྟར་དང་གཞི་ཐམས་ཅད་སྐྱེ་བ་མེད་པར་རྟོགས་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱིས་ཞེས་ སོ། །གཉིས་པ་ནི། གཞི་ཐམས་ཅད་མཉམ་བཞག་ཏུ་བདག་གཅིག་གམ་ཕྱེད་གཉིས་ཀྱིས་ སྟོང་པར་ཤེས། རྗེས་ཐོབ་ཏུ་གཞི་ཕུང་སོགས་ཀྱི་དངོས་པོའི་ངོ་བོ་མཚན་ཉིད་དབྱེ་བ་སོགས་ ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པར་ཤེས་པ་ཉིད་དོ། །སྔར་དྲངས་པ་ལྟར་མདོ་དྲང་ངོ་། །གསུམ་པ་ལ། སློབ་ དཔོན་གྱིས་སྡུད་འགྲེལ་དུ་ས་(དངོས་)དང་པོ་སོགས་ས་བདུན་(དངོས་)པོ་ལ་ལམ་ཤེས་དང་། ས་ བདུན་པ་ཉིད་ལ་གཞི་ཤེས་བཞག བརྒྱད་པ་ལ་རྣམ་ཀུན་སོགས་ས་མཚམས་སོ་སོར་ མཛད་དོ། །འདིར་ལམ་ཤེས་ས་བདུན་ཞེས་བསྒྱུར་ཏེ་བདུན་པ་ལ་ཐུག་པ་དྲུག་པའི་བར་ལ་ དགོངས་ཏེ་ལམ་ཤེས་གཞི་ཤེས་སྦྱོར་བཞི་རྣམས་མཚམས་སོ་སོར་མཛད་པར་སྣང་ངོ་། །དེ་ ཡང་གཞི་ཤེས་བཏགས་པ་བ་གཉེན་པོ་གཞི་ཤེས་ལ་ཟེར་ནའང་ས་དང་པོ་སོགས་དྲུག་བརྒྱད་ པ་སོགས་ན་གཉེན་པོ་གཞི་ཤེས་མེད་པར་འགྱུར་ཞིང་། འདོད་ན། མཚན་འཛིན་གྱི་སྤོང་ གཉེན་ས་བདུན་པ་ཁོ་ནར་འགྱུར་བའི་སྐྱོན་ཡོད་དོ། །མི་མཐུན་ཕྱོགས་ཀྱི་གཞི་ཤེས་ལ་ཟེར་ ན་ས་བདུན་པའི་མངོན་རྟོགས་དེ་གཉེན་པོ་གཞི་ཤེས་ཀྱི་སྤང་བྱར་འགྱུར་བ་

【現代漢語翻譯】 此外，《大串》中提到的一些內容與瞬間的無我相關，而另一些則與法無我相關，因為它們是為聲聞、緣覺和菩薩等各種根器的人共同宣說的。他們是這麼說的。 第二點，早期學者認為，即使在菩薩和佛的傳承中也存在作為基礎識的自相，這種說法是不合理的。作為基礎識的自相只存在於聲聞和緣覺的傳承中。經文中廣泛記載：『一切智是聲聞和緣覺的。』等等。經中還說：『聲聞尋求寂滅，一切智引導他們趨向寂滅。』佛陀的智慧說：『從現在開始，必須通過了知其他菩提來斷除，因此它是一切智的自相。』法友說：『如果沒有所斷的基礎一切智，就沒有對治道智。』等等。經中還說：『想要通過了知和見證一切智而超越，就應該學習般若。』等等，有很多這樣的例子。因此，自相、所詮、自性中，第一種情況是：對於能夠如實證悟作為基礎的補特伽羅無我的執相之識，或者對於能夠如實證悟作為基礎的蘊、處、界的體性、自相、分類等的執相之識，任何一種都可以，但按照現在流行的說法，要加上『現量證悟』。如前所述，『善現，一切』等等，以及『通過證悟一切法無生性的自性』等等。第二種情況是：在等持中，了知一切法為空性，既無單一的自性，也無二元的對立；在後得位中，如實了知作為基礎的蘊等的法的事物的體性、自相、分類等。如前所述，經文是直截了當的。第三種情況是：論師在《攝釋論》中，將初地等七地（事物）視為道智，而將第七地本身視為基礎識，第八地則視為一切種智等，對各個地的界限進行了劃分。這裡將道智翻譯為七地，指的是從初地到第七地之間的六地，因此道智和基礎識的四種結合在各個界限上都有所不同。也就是說，如果將假立的基礎識稱為對治基礎識，那麼初地等六地和第八地等就沒有對治基礎識了。如果承認有，那麼就會出現執相的對治僅僅存在於第七地的過失。如果說是不順品的基礎識，那麼第七地的現觀就會成為對治基礎識的所斷。

【English Translation】 Furthermore, some of the contents mentioned in the 'Great Garland' are related to the selflessness of moments, while others are related to the selflessness of phenomena, because they are commonly taught to various types of individuals such as Shravakas, Pratyekabuddhas, and Bodhisattvas. That's what they say. Secondly, it is unreasonable for early scholars to assert that even in the lineages of Bodhisattvas and Buddhas, there exists a characteristic of the base consciousness. The characteristic of the base consciousness exists only in the lineages of Shravakas and Pratyekabuddhas. In the sutras, it is extensively stated: 'Omniscience belongs to the Shravakas and Pratyekabuddhas.' etc. It also says: 'Shravakas seeking peace are led to quiescence by omniscience.' The wisdom of the Buddhas says: 'From now on, it is necessary to abandon by knowing other Bodhisattvas, therefore it is the characteristic of omniscience.' Dharma Friend says: 'Without the base of all that is to be abandoned, there is no antidote, the path of wisdom.' etc. The sutras also say: 'Desiring to transcend by looking with knowledge and vision at omniscience, one should learn from the Mother.' etc., there are many such examples. Therefore, regarding characteristic, sign, and basis, the first is: it may be suitable for any mind that apprehends the characteristic of realizing the selflessness of the individual as the base without distortion, or for any mind that apprehends the characteristic of realizing the nature, characteristics, distinctions, etc. of the aggregates, elements, and sources as the base, but according to the current popular saying, 'manifest realization' is added. As mentioned earlier, 'Subhuti, all' etc., and 'through the nature of realizing that all phenomena are unborn' etc. The second is: in equipoise, knowing that all phenomena are empty of a single self or a duality; in subsequent attainment, knowing without distortion the nature, characteristics, distinctions, etc. of the objects of phenomena such as the aggregates as the base. As mentioned earlier, the sutra is straightforward. The third is: the teacher, in the 'Collected Commentary', considers the first ground etc. as the seven grounds (things) as the path of wisdom, and the seventh ground itself as the base consciousness, and the eighth ground as all-knowing etc., making distinctions for each ground. Here, the path of wisdom is translated as seven grounds, referring to the six grounds from the first to the seventh, so the four combinations of the path of wisdom and the base consciousness are different at each boundary. That is, if the imputed base consciousness is called the antidote base consciousness, then there would be no antidote base consciousness in the first to sixth grounds and the eighth ground etc. If it is admitted, then the fault would be that the antidote to the apprehended characteristic exists only in the seventh ground. If it is said to be the base consciousness of the unfavorable side, then the manifest realization of the seventh ground would become what is to be abandoned by the antidote base consciousness.

དང་བྱང་སེམས་ མཐོང་ལམ་ནས་མཚན་འཛིན་གཞི་ཤེས་ལ་ཤེས་པ་དང་མཐོང་བས་བལྟས་ནས་འདའ་བ་ མིན་པར་འགྱུར་རོ། །འདོད་ན། ཐམས་ཅད་ཤེས་པ་ཉིད་ལ་ཤེས་པ་དང་ཞེས་སོགས་སྔར་ དྲངས་པ་ལྟར་དང་། ཨཱརྱས་མཐོང་བས་འདའ་བ་ནི་ཉན་ཐོས་དང་རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ས་ དག་ལས་ཏེ་ཞེས་སོགས་དང་འགལ་ལོ། །ས་བརྒྱད་པ་སོགས་ན་ལམ་ཤེས་མེད་ན། སྐད་ ཅིག་མའི་མདོར། ལམ་གྱི་རྣམ་པ་ཤེས་པ་ཉིད་ལ་སྤྱོད་ཅིང་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཡོངས་སུ་ རྫོགས་པ་ཐོབ་ནས་རྣམ་མཁྱེན་ཉིད་རྗེས་སུ་ཐོབ་པར་བྱེད་དོ་ཞེས་དང་། རྒྱུད་བླའི་འགྲེལ་ པར། བྱང་སེམས་ཀྱི་ས་མི་གཡོ་བ་ལ་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པ་སྐྱོན་མེད་པ་རྒྱུན་མི་འཆད་པ་རང་ གིས་ངང་གིས་འཇུག་པའི་ལམ་ཤེས་པ་ཉིད་ལ་བརྟེན་ནས་ཞེས་པ་དང་འགལ་ཞིང་། དག་ 1-146 སའི་རྟོགས་པ་རྣམས་གཞི་ཤེས་སམ་རྣམ་མཁྱེན་དུ་འགྱུར་ཞིང་། འདོད་ན། ཁས་བླངས་དང་ ལུང་དང་འགལ་ལོ། །ཨ་བྷ་ཡས། སེམས་བསྐྱེད་དང་པོ་ལྔ་གཞི་ཤེས་མཚན་ཉིད་པར་ཐུབ་ དགོངས་སུ་བཞག་པའང་གཉེན་པོ་གཞི་ཤེས་ལ་བྱེད་ན་ནི་སེམས་བསྐྱེད་ཉི་ཤུ་བཞག་དགོས་ ལ། མཚན་འཛིན་ལ་བྱེད་ན་དང་པོ་ལྔ་ཐེག་ཆེན་སེམས་བསྐྱེད་མིན་པར་འགྱུར་བ་དང་ལྔ་པ་ ས་དང་པོ་ན་མེད་པར་འགྱུར་ལ་འདོད་ན་ཁས་བླངས་དང་ལུང་དང་འགལ་བ་དང་། དཀོན་ མཆོག་སྤྲིན་ལས། མོས་པ་སྤྱོད་པའི་སར་བྱང་སེམས་ཉན་ཐོས་དང་རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ས་ ཐམས་ཅད་ལས་འདའ་བར་འགྱུར་རོ་ཞེས་པ་དང་འགལ་ལོ། །དེས་ན་ཉན་རང་གི་ལམ་ ལྔའམ། ཉན་རང་འཕགས་པ་ཁོ་ན་ལ་ཡོད་ཅིང་གཉེན་པོ་གཞི་ཤེས་ཞེས་པ་ནི་སྤང་བྱའི་མིང་ གིས་བཏགས་པ་སྟེ་འདོད་ཁམས་ཀྱི་ལམ་བདེན་བཞིན་ནོ། །དེས་ན་མཁྱེན་གསུམ་ངོ་བོ་ཐ་ དད་དུ་རད་ཀིར་དང་ལོ་ཆེན་གྱིས་བཤད་ཅིང་བུ་སྟོན་རིན་པོ་ཆེ་བཞེད་དེ་མདོ་བསྟན་བཅོས་ ཀྱི་དགོངས་པར་ངེས་སོ། ། ༈ རྣམ་ཀུན། བཞི་པ་རྣམ་ཀུན་ལ། སློབ་དཔོན་གྱིས་སྡུད་འགྲེལ་དུ་ས་བརྒྱད་པའི་སྐབས་ཁོ་ན་ལ་ བཞག་པ་ནི་མི་འཐད་དེ། ཚེགས་ཆེན་ཡུན་རིང་རྟོགས་པའི་སྦྱོར་བ་ལ་གནས་པའི་རྣལ་ འབྱོར་པ་ཆོས་ཅན། ཤེར་ཕྱིན་ཟབ་གཏིང་དཔག་དཀའ་ཚད་མེད་པ་ལ་སྐྲག་སྲིད་པ་མིན་ པ་དང་ལས་དང་པོ་པ་མིན་པར་ཐལ། ས་བརྒྱད་པ་བ་ཡིན་པས་སོ། །འདོད་ན། དང་པོ་ ཁས་བླངས་འགལ་ཏེ་ཤེར་ཕྱིན་ལ་སྐྲག་པ་དང་ཞེས་སོ། །གཉིས་པ་འཕགས་པས་ལས་དང་ པོ་པར་བཤད་དོ། །རྣམ་ཀུན་གྱི་སྡུག་བསྔལ་རྗེས་བཟོད་ཀྱི་སྐད་ཅིག་ལ་གནས་པའི་བྱང་ སེམས་ཉན་རང་དུ་ལྟུང་མི་སྲིད་པར་ཐལ། ས་བརྒྱད་པ་ཐོབ་པས་སོ། །འདོད་ན། ཨཱརྱས་ སྡུག་བསྔལ་ལ་རྗེས་སུ་ཤེས་པའི་བཟོད་པའི་སྐད་ཅིག་ལ་ནི་རྗེས་སུ་ཤེས་པ་དང་འབྲེལ་བས་ ཉན་ཐོས་ལ་སོགས་པའི་སར་ལྟུང་བ་སྲིད་དེ། ཁམས་གསུམ་པའི་གཉེན་པོར་བྱུང་བ་ཉིད་ཀྱི་ 1-147 ཕྱིར་རོ་ཞེས་པ་དང་འགལ་ལོ། །

【現代漢語翻譯】 並且菩薩（Bodhisattva） 從見道位，通過以能知和所知來觀察基識（ālaya-vijñāna），並非通過見而超越。 如果承認，那麼就像之前引用的『對於一切智者，通過知』等等一樣。而『聖者通過見而超越』與聲聞（Śrāvaka）和獨覺（Pratyekabuddha）的地位相矛盾。 如果在第八地等沒有道智（mārga-jñāna），那麼在《剎那經》中，『在知曉道的相狀中行持，獲得一切法的圓滿，隨後獲得一切種智（sarvākāra-jñāna）』，以及在《寶性論釋》中，『菩薩在不動地（acala-bhūmi）依靠無分別、無過失、不間斷、自然而然進入的道智』，這些都相矛盾。 如果清凈地的證悟轉變為基識或一切種智，那麼與承諾和經文相矛盾。 阿跋耶（Abhaya）認為，最初的五個發心（bodhicitta）被視為基識的自性，如果對治是針對基識，那麼就需要安立二十個發心。如果針對能取，那麼最初的五個就不是大乘發心，並且第五個在初地（prathamā-bhūmi）不存在，如果承認，那麼與承諾和經文相矛盾。 在《寶云經》中，『在勝解行地（adhimukti-caryā-bhūmi），菩薩將超越聲聞和獨覺的一切地位』，這與此相矛盾。 因此，聲聞和獨覺的五道，或者說，只有聲聞和獨覺的聖者才具有，而『對治基識』只是以所斷之名來命名，就像欲界的道一樣。 因此，然吉（Raṃgi）和洛欽（Lochen）解釋說三種智慧的體性是不同的，布頓仁波切（Bu ston Rin po che）也這樣認為，這肯定是經部和論典的觀點。 第四個是一切種相（sarvākāra）。 論師在《攝釋論》中只在第八地的情況下安立它是不合理的。因為處於艱難、長久證悟之道的瑜伽士，不應該害怕甚深、難以衡量、無限量的般若波羅蜜多（Prajñāpāramitā），並且不應該是初學者，因為他們是第八地者。如果承認，那麼第一個承諾就相矛盾，因為『害怕般若波羅蜜多』等等。第二個是聖者說他們是初學者。 處於一切種相的苦諦隨順忍（duḥkha-anvaya-kṣānti）的剎那的菩薩，不可能墮落到聲聞和獨覺的地位，因為他們已經獲得了第八地。如果承認，那麼聖者說，『在苦諦隨順智（duḥkha-anvaya-jñāna）的剎那，由於與隨順智相關聯，可能會墮落到聲聞等地位，因為它是三界的對治』，這與此相矛盾。

【English Translation】 And Bodhisattva From the path of seeing, by observing the base consciousness (ālaya-vijñāna) with the knowable and the knowing, one does not transcend through seeing. If you assert, then it contradicts what was previously quoted, 'For the all-knowing, through knowing,' etc. And 'the noble ones transcend through seeing' contradicts the levels of Śrāvakas (Hearers) and Pratyekabuddhas (Solitary Buddhas). If there is no path knowledge (mārga-jñāna) in the eighth bhūmi (level) etc., then it contradicts the Instantaneous Sūtra, 'Acting in the knowledge of the aspects of the path, having obtained the complete perfection of all dharmas, one subsequently attains the all-knowing itself,' and in the commentary on the Uttaratantra, 'The Bodhisattva in the immovable bhūmi relies on the path knowledge that enters effortlessly, without conceptualization, without fault, and without interruption.' If the realizations of the pure realms transform into base knowledge or all-knowing, then it contradicts the vows and scriptures. Abhaya considered the first five bodhicittas to be established as the characteristic of base knowledge. If the antidote is applied to the base knowledge, then twenty bodhicittas would have to be established. If it is applied to the apprehended, then the first five would not be Mahāyāna bodhicitta, and the fifth would not exist in the first bhūmi, which, if asserted, contradicts the vows and scriptures. In the Cloud of Jewels Sūtra, 'In the stage of aspirational conduct, the Bodhisattva will transcend all the stages of Śrāvakas and Pratyekabuddhas,' which contradicts this. Therefore, the five paths of Śrāvakas and Pratyekabuddhas, or rather, only the noble Śrāvakas and Pratyekabuddhas possess them, and 'antidote to base knowledge' is merely named by the name of what is to be abandoned, just like the path of the desire realm. Therefore, Raṃgi and Lochen explained that the nature of the three wisdoms is different, and Buton Rinpoche also held this view, which is certainly the intention of the Sūtras and Śāstras. The fourth is all aspects (sarvākāra). It is unreasonable for the teacher to establish it only in the context of the eighth bhūmi in the Compendium of Explanations. The yogi who abides in the practice of difficult and long-lasting realization should not be afraid of the profound, immeasurable, and limitless Prajñāpāramitā, and should not be a beginner, because they are an eighth-bhūmi being. If you assert this, then the first commitment is contradicted, because 'afraid of Prajñāpāramitā,' etc. The second is that the noble ones have explained them as beginners. The Bodhisattva abiding in the moment of suffering's subsequent acceptance (duḥkha-anvaya-kṣānti) of all aspects cannot fall into the state of Śrāvaka or Pratyekabuddha, because they have attained the eighth bhūmi. If you assert this, then the noble ones say, 'In the moment of subsequent knowledge of suffering, because it is related to subsequent knowledge, one may fall into the state of Śrāvakas, etc., because it is the antidote to the three realms,' which contradicts this.

བོ་དོང་བ་ན་རེ། རྒྱུན་མཐའ་ན་མེད་ཟེར་རོ། །ཁ་ཆེ་གཞོན་ ནུ་དཔལ་གྱིས་ཞིང་དག་པའི་སྦྱོར་བ་ནི་བར་ཆད་མེད་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་སྦྱོར་བའོ་ཞེས་ སོ། །དེས་ན་ཐེག་ཆེན་ཚོགས་ལམ་ནས་རྒྱུན་མཐའི་བར་ན་ཡོད་དེ། རྣམ་ཀུན་གྱི་ཐར་ཆ་ཐོག་ མར་བསྟན་པ་ལ་འཇུག་པའི་རྒྱུར་དང་། ཚེགས་ཆེན་ཡུན་རིང་རྟོགས་སྦྱོར་ལས་དང་པོ་བ་ ནས་ཨཱརྱས་བཤད་པས་དང་། སྲིད་ཞི་མཉམ་སྦྱོར་མི་སློབ་པའི་དགེ་འདུན་ལ་འཕགས་སེང་ གཉིས་ཀྱིས་བཤད་ཅིང་བྱང་སེམས་ནང་ནས་མི་སློབ་པ་སྟེ་རྒྱུན་མཐའི་རྡོར་ཏིང་བ་དེར་ཐུབ་ དགོངས་སུ་བཤད་དེ་ལ་ལར་ནི་རྡོ་རྗེ་ལྟ་བུའི་སེམས་ནི་མི་སློབ་པ་རྣམ་པར་གྲོལ་བ་སངས་ རྒྱས་ཀྱི་སའི་བར་ཆད་མེད་པའི་ལམ་ཡིན་པ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་ན་མི་སློབ་པར་གསུངས་སོ། །ཞེས་ སོ། །དེས་ན་མཚན་ཉིད། མཚོན་བྱ། གཞི་གསུམ་ལས། དང་པོ་ནི། མཁྱེན་པ་གསུམ་ལ་ དབང་གྱུར་ཐོབ་པའི་ཕྱིར་དུ་མཁྱེན་གསུམ་བསྡུས་ནས་བསྒོམ་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ སྦྱོར་བ་སྟེ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་གསུམ་ཡོངས་སུ་ཤེས་པ་ནི་ཞེས་སོགས་དང་ཐམས་ ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་གསུམ་པོ་འདི་ཉིད་གཅིག་ཏུ་བྱས་པའི་བདག་ཉིད་ནི་རྣམ་ཀུན་མངོན་ རྟོགས་ཞེས་སོ། །རད་ཀིར་གྱིས་གསུམ་པོ་འདི་རྣམས་ཉིད་འདུས་པ་ནི་མངོན་རྟོགས་བཞི་ པའོ་ཞེས་སོ། །གཉིས་པ་ནི། རྣམ་(དངོས་)པ་ནི་བྱེ་བྲག་སྟེ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ས་ལ་སོགས་པ་ལ་ ཆོས་ཀྱི་བྱེ་བྲག་ཇི་སྙེད་ཡོད་པ་ཀུན་སྟོན་པའོ། །ཀུན་ནི་མཁྱེན་པ་གསུམ་ཅར་གྱིའོ། །མངོན་ པར་ནི་མངོན་དུ་ཕྱོགས་ཏེའམ་སཾ་ནི་རྫོགས་པར་རམ་ཡང་ན་ཡང་དག་པར་རོ། །རྟོགས་པ་ནི་ བསྒོམས་པས་ཁོང་དུ་ཆུད་པའོ་ཞེས་ཆོས་བཤེས་སོ། །མདོར་ན་མཁྱེན་པ་གསུམ་ཅར་གྱི་བྱེ་ བྲག་གམ་རྣམ་པ་ལ་མངོན་དུ་ཕྱོགས་པས་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པའམ་ཡང་དག་པར་རྟོགས་པའི་ རྣལ་འབྱོར་ཞིག་གོ་ཞེས་པའོ། །གསུམ་པ་ནི། ཐེག་ཆེན་སློབ་ལམ་བཞིའམ་སྦྱོར་བ་ཉི་ཤུའོ། ། འདིར་རྣམ་རྫོགས་སྦྱོར་བ་ནི་རྣམ་ཀུན་མངོན་རྫོགས་རྟོགས་པ་བཏགས་པ་བ། འབྲས་བུ་ 1-148 རྣམ་མཁྱེན་ནི་དེ་མཚན་ཉིད་པར་ཨ་བྷ་ཡ་བཞེད་དེ། ཐུབ་དགོངས་སུ་རྣམ་པ་ཀུན་མངོན་ པར་རྫོགས་པར་རྟོགས་པ་བཏགས་པ་བ་ནི་སྦྱོར་བ་སྟེ་མཚན་ཉིད་པ་ནི་རྣམ་མཁྱེན་ཉིད་ཆོས་ སྐུའི་ནང་དུ་འདུས་པ་སྲིད་པ་དང་ཞི་བ་མཉམ་པ་ཉིད་ཀྱི་བདག་ཉིད་འབྲས་བུ་ཁོ་ནའོ། །དེ་ སྐད་དུ་དགོངས་འགྲེལ་ལས། ཉོན་མོངས་པ་དང་ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་པ་ཕྲ་མོ་སྤངས་པ་ལས་ཤེས་ བྱ་ལ་མ་ཆགས་མ་ཐོགས་པ་རྣམ་པ་ཀུན་ཉེ་བར་རྟོགས་པ་བཟུང་ནས་བཅུ་གཅིག་པ་སངས་ རྒྱས་ཀྱི་སར་བརྗོད་དོ་ཞེས་སོ། །ཞེས་པ་ནི་ལེགས་པར་མངོན་མོད་བོད་རྒན་རྣམས་དང་མི་ མཐུན་ནོ། །འོ་ན། ས་བརྒྱད་པ་ཡན་ན་འབད་པ་ཡོད་པར་ཐལ། དབང་དུ་བྱ་བའི་ཕྱིར་བསྒོམ་ པ་ཡ

【現代漢語翻譯】 Bo Dong Ba (博東巴)說：『沒有常邊。』Khache Yhon Nu Pal (喀且•云努貝)說：『清凈之結合是無間三摩地之結合。』 因此，大乘資糧道到常邊之間存在著。爲了進入最初所示現的一切相之解脫之因，以及爲了從最初的有為者到聖者所說的長期修習之苦，以及寂滅平等之結合，非學道之僧眾由聖僧二者所說，菩薩之中非學道者，即常邊金剛持，在那裡面說是如來之意趣，有些人認為金剛般的心的非學道是完全解脫，因為是通往佛陀之地的無間道，所以被稱為非學道。 因此，從體性、所詮、基礎三者來說，第一，爲了獲得對三智的自在，菩提薩埵的結合是彙集三智並進行禪修，即完全了知一切智性三者等等，並且將一切智性三者合一的自性是現觀。 Ra Kir (熱吉)說，這三者的彙集是第四現觀。第二，相（事物）是差別，即在佛陀之地等處，所有存在的法之差別都會顯現。一切都是指三智。現前是指趨向于現前，或者Sam (薩姆)是指圓滿或者真實。證悟是指通過禪修而理解，這是法友所說。簡而言之，是指趨向於三智的一切差別或相，從而圓滿或真實地證悟的瑜伽士。 第三，是大乘四道或二十種結合。此處，圓滿相之結合是指被賦予一切相圓滿證悟之名者。阿巴雅 (阿跋耶)認為，果位一切智是其體性。如來之意趣中，被賦予一切相圓滿證悟之名者是結合，體性是一切智，其本身包含在法身之中，是寂滅平等之自性的唯一果位。如《意趣釋》中所說：『從去除煩惱障和所知障的細微障礙中，對於所知不執著不障礙，執持一切相之證悟，在第十一地稱為佛地。』 此說雖顯明，然與藏族老者不合。那麼，第八地以上存在努力是荒謬的，因為爲了控制而進行禪修。

【English Translation】 Bo Dong Ba said, 'There is no constant extreme.' Khache Yhon Nu Pal said, 'The union of purification is the union of uninterrupted Samadhi.' Therefore, the Mahayana path of accumulation exists from the path of accumulation to the constant extreme. In order to enter the cause of the first manifestation of all aspects of liberation, and from the first practitioner to the long-term practice of suffering spoken by the Aryas, and the union of peace and equality, the non-learning Sangha is spoken by both the noble Sangha, and among the Bodhisattvas, the non-learner, that is, the constant extreme Vajradhara, in that it is said to be the intention of the Tathagata, and some think that the non-learning of the Vajra-like mind is completely liberated, because it is the uninterrupted path to the Buddha's land, so it is called non-learning. Therefore, from the perspective of characteristics, symbols, and the three bases, firstly, in order to obtain mastery over the three wisdoms, the union of the Bodhisattva is to gather the three wisdoms and meditate, that is, to fully know the three aspects of omniscience, etc., and the nature of uniting these three aspects of omniscience is direct realization. Ra Kir said that the collection of these three is the fourth direct realization. Secondly, aspects (things) are distinctions, that is, in the Buddha's land and so on, all the distinctions of the Dharma that exist will appear. All refers to all three wisdoms. Manifestly means tending towards manifestation, or Sam means complete or true. Realization means understanding through meditation, which is what the Dharma friend said. In short, it refers to a yogi who tends towards all the distinctions or aspects of the three wisdoms, thereby completely or truly realizing them. Thirdly, there are the four Mahayana paths or twenty unions. Here, the union of complete aspects refers to one who is given the name of complete realization of all aspects. Abhaya believes that the fruit of omniscience is its nature. In the intention of the Tathagata, one who is given the name of complete realization of all aspects is the union, the nature of which is omniscience itself, which is contained within the Dharmakaya, and is the sole fruit of the nature of peace and equality. As it is said in the 'Commentary on Intention': 'From the removal of subtle obstacles of afflictive and cognitive obscurations, without attachment or obstruction to what is to be known, holding the realization of all aspects, it is called the Buddha-ground on the eleventh ground.' Although this statement is clear, it does not agree with the Tibetan elders. Then, it is absurd that there is effort above the eighth ground, because meditation is done in order to control.

ོད་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། རྣམ་སྦྱོར་ཡོད་པས་སོ། །འདོད་ན། རྒྱུད་བླར། སྔོན་གྱི་འཕེན་ པའི་དབང་དང་ནི། །རྣམ་རྟོག་ཐམས་ཅད་བྲལ་བའི་ཕྱིར། །དེ་ནི་ལུས་ཅན་སྨིན་པ་ཡི། །དོན་ དུ་འབད་པ་བྱེད་མ་ཡིན། །ཞེས་པ་དང་འགལ་ཞེ་ན། འདོད་དེ། ས་བཅུ་པའི་མདོར། ས་ བརྒྱད་པར། ངེད་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་སྟོབས་སྤངས་སངས་རྒྱས་ཆོས་ཀྱི་རྣམས། །དེ་དག་ཁྱེད་ལ་མེད་ ཀྱི་དེ་ལ་བརྩོན་འགྲུས་རྩོམས། །ཞེས་དང་། རྨི་ལམ་བསྟན་པར། ས་བརྒྱད་པ་ལ་མངོན་པར་ ཤེས་པ་དང་སོ་སོ་ཡང་དག་པར་རིག་པ་ལ། དགུ་པ་ལ་སྤྱོད་པ་ལ། བཅུ་པ་ལ་ཚད་མེད་པ་ལ་ རྩོལ་བ་དང་བཅས་སོ་ཞེས་སོ། །སྔར་གྱི་ལུང་ནི་ས་བཅུ་པར་གཞན་དོན་འབད་མེད་དུ་འབྱུང་ བའི་དོན་དུ་ཐོགས་མེད་ཀྱིས་སོ། །ཐེག་ཆེན་གྱི་ཚོགས་སྦྱོར་སོགས་ན་རྣམ་སྦྱོར་མེད་པར་ ཐལ། གསུམ་བསྡུས་བསྒོམ་མེད་པས་སོ། །དེར་ཐལ། དེར་གསུམ་མཚན་ཉིད་པ་མེད་པས་ སོ་ཞེ་ན། གཞི་ལམ་རྣམ་གསུམ་བདེན་པའི་རང་བཞིན་མེད་པར་གཏན་ལ་ཕབ་ནས་དེར་ གཅིག་ཅར་རྟོགས་པར་བྱས་ཏེ་བསྒོམ་པ་ཙམ་ལ་གསུམ་བསྡུས་སྒོམ་དུ་བཞག་པའོ། །འདིར་ བུ་རིན་གྱིས་ལན་མ་བཏབ་སྣང་ངོ་། ། ༈ རྩེ་སྦྱོར། ལྔ་པ་རྩེ་སྦྱོར་ལ། སྡུད་འགྲེལ་དུ་ས་དགུ་པ་བཅུ་པས་བསྡུས་གསུངས་ཏེ་ཞིབ་ཏུ་འོག་ཏུ་ 1-149 འཆད་དོ། །ཆོས་བཤེས་ཡང་དེའི་རྗེས་སུ་འབྲང་ངོ་། །འོ་ན་སྐབས་དང་པོར་བསྟན་པའི་མཐོང་ སྤང་གཟུང་འཛིན་གྱི་རྟོག་པ་བཞི་དང་། རྩེ་སྦྱོར་དུ་བསྟན་པའི་མཐོང་སྤང་གཟུང་འཛིན་གྱི་ རྣམ་རྟོག་བརྒྱ་རྩ་བརྒྱད་ཀྱི་སྤོང་གཉེན་གྱི་ཟག་མེད་ལམ་ཡིན་པ་ཞིག་ས་དགུ་པ་མན་ན་མེད་ པར་འགྱུར་ཏེ་རྩེ་སྦྱོར་གྱི་མཐོང་ལམ་དེ་ས་བཅུ་པའི་སྐབས་ཁོ་ན་ལ་བཞག་པས་སོ། །རྟགས་ སྡུད་འགྲེལ་དུ་ས་བཅུ་པ་དང་འབྲེལ་བ་ཞེས་རྩེ་སྦྱོར་མཐོང་ལམ་དུའོ། །འདོད་ན་བྱང་སེའི་ མཐོང་ལམ་གྱིས་སྤང་བྱ་གང་སྤོང་སྨྲ་དགོས་སོ། །མཐོང་སྤང་སྤོང་གཉེན་ས་བཅུ་པར་འདོད་ པ་ནི་བཞད་གད་ཀྱི་གནས་སུ་མི་འགྱུར་རམ། འགལ་བ་མཐའ་ཡས་ཏེ་ངག་ལས་ཤེས་པར་ བྱའོ། །འཇམ་གསར། ཚོགས་ལམ་ན་དེ་ཡོད་པར་འདོད་པའང་ནོར་ཏེ། ཚོགས་ལམ་ན་རྩེ་ སྦྱོར་བདུན་པོ་གང་ཡང་མེད་པའི་ཕྱིར། བདུན་པས་ལྷག་པ་གཅིག་ཡོད་ཅེ་ན། སངས་རྒྱས་ བྱམས་པ་སོགས་ཀྱིས་བདུན་པས་མ་བཤད་དོ། །དོན་གྱིས་ཐོབ་ཅེ་ན། ཚོགས་ལམ་ན་སྐད་ ཅིག་མའང་ཡོད་པར་དོན་གྱིས་ཐོབ་པར་མཚུངས་སོ། །དེས་ན་མཚན་ཉིད། མཚོན་བྱ། གཞི་ གསུམ་ལས། དང་པོ་ནི། གསུམ་བསྡུས་བསྒོམ་རབ་ཏུ་གྱུར་བའི་སྦྱོར་བ་སྟེ། དེ་རབ་ཅེས་ དང་། རྩེ་མོའི་མངོན་རྟོགས་ནི། ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་གསུམ་གྱི་རབ་ཀྱི་གནས་སྐབས་ སོ་ཞེས་འདིར་བཤད་དོ། །གཉིས་པ་ནི། བསྡུས་བསྒོམ་སྔར་བས་རྩེ་མོ་སྟེ་རབ་ཏུ་ཕྱིན་པའམ་ སོན་པའོ། །གསུམ་པ་ནི།

【現代漢語翻譯】 爲了證悟。 理由是：存在殊勝瑜伽。 如果承認，那麼與《寶性論》中的說法相矛盾：『先前的牽引之力和，一切分別念都已斷除。』『那不是爲了使有情成熟，而努力的行為。』 如果承認矛盾，那麼在《十地經》中，第八地說道：『我們的智慧力量超越了佛陀的法，你們沒有那些，所以要精進。』 以及在《夢示經》中說：『第八地有神通和各別正智，第九地有行為，第十地有無量之努力。』 先前的引文是指在第十地，爲了無礙地利益他人而無需努力。 在大乘的資糧道和加行道等中，沒有殊勝瑜伽，因為沒有三合一的修習。 理由是：那裡沒有三者俱全的自性。 如果這樣說，那麼在確定了基、道、果三者沒有真實的自性之後，在那裡同時證悟，僅僅是修習就被稱為三合一的修習。 這裡布仁似乎沒有回答。 頂瑜伽 第五，關於頂瑜伽，在《攝略釋》中說，第九地和第十地包含了頂瑜伽，將在下面詳細解釋。 法友也遵循同樣的觀點。 那麼，在第一階段所說的見道所斷的四種執著，以及在頂瑜伽中所說的見道所斷的一百零八種分別唸的對治無漏道，如果在第九地以下沒有，那麼頂瑜伽的見道就只能在第十地才能獲得了。 在《攝略釋》的論證中，頂瑜伽的見道與第十地相關聯。 如果承認，那麼菩薩的見道應該說明斷除了什麼所斷。 認為見道所斷的對治在第十地，難道不是可笑的嗎？ 存在無數的矛盾，應該通過言語來了解。 蔣揚·嘉措的新觀點，認為資糧道中存在頂瑜伽也是錯誤的，因為資糧道中根本沒有七種頂瑜伽。 如果說有超過七種的頂瑜伽，那麼佛陀、彌勒等也沒有說過有超過七種的頂瑜伽。 如果通過意義獲得，那麼在資糧道中也同樣可以通過意義獲得剎那。 因此，從定義、所定義、基礎三者來說，第一個是：將三合一的修習發揮到極致的瑜伽，這裡說它是最殊勝的。 頂峰的現觀是：一切智智三者的最殊勝的境界。 第二個是：三合一的修習比以前更加頂峰，也就是達到了極致或成熟。 第三個是：

【English Translation】 For the sake of realization. The reason is: there is the supreme yoga. If you admit that, then it contradicts the statement in the 'Ratnagotravibhāga': 'The power of previous attraction and, all conceptual thoughts are eliminated.' 'That is not an effort to mature sentient beings.' If you admit the contradiction, then in the 'Ten Bhūmi Sūtra', the eighth bhūmi says: 'Our wisdom power surpasses the Buddha's Dharma, you do not have those, so strive diligently.' And in the 'Dream Indication Sūtra' it says: 'The eighth bhūmi has clairvoyance and individual correct knowledge, the ninth has conduct, and the tenth has immeasurable effort.' The previous quote refers to the effortless benefit of others in the tenth bhūmi. In the Mahāyāna's accumulation and application paths, there is no supreme yoga, because there is no practice of the three combined. The reason is: there is no nature of the three complete there. If you say that, then after determining that the base, path, and result do not have a true nature, simultaneously realizing them there, just the practice is called the practice of the three combined. Here, Burin seems to have not answered. Apex Yoga Fifth, regarding Apex Yoga, in the 'Compendium Explanation' it is said that the ninth and tenth bhūmis include Apex Yoga, which will be explained in detail below. Dharma Friend also follows the same view. Then, the four types of grasping and clinging thoughts that are abandoned on the path of seeing, as taught in the first stage, and the antidote to the one hundred and eight conceptual thoughts that are abandoned on the path of seeing in Apex Yoga, if they do not exist below the ninth bhūmi, then the path of seeing of Apex Yoga can only be obtained in the tenth bhūmi. In the argument of the 'Compendium Explanation', the path of seeing of Apex Yoga is associated with the tenth bhūmi. If you admit that, then the Bodhisattva's path of seeing should state what is abandoned and what is to be abandoned. Isn't it ridiculous to think that the antidote to what is abandoned on the path of seeing is in the tenth bhūmi? There are countless contradictions, which should be understood through speech. Jamyang Khyentse Wangpo's new view, that Apex Yoga exists in the path of accumulation, is also wrong, because there are no seven Apex Yogas in the path of accumulation. If you say that there are more than seven Apex Yogas, then Buddhas, Maitreya, etc., have not said that there are more than seven Apex Yogas. If it is obtained through meaning, then a moment can also be obtained through meaning in the path of accumulation. Therefore, from the definition, the defined, and the basis, the first is: the yoga that has perfected the practice of the three combined, which is said to be the most supreme here. The realization at the apex is: the most supreme state of the three aspects of omniscience. The second is: the practice of the three combined is more apex than before, that is, it has reached the extreme or maturity. The third is:

བདུན་ཡོད་ལ་ས་མཚམས་དྲོད་ནས་རྒྱུན་མཐའི་བར་ན་ཡོད་དེ་ འོག་ཏུ་འཆད་དོ། ། ༈ མཐར་སྦྱོར། དྲུག་པ་མཐར་སྦྱོར་ལ། སྡུད་འགྲེལ་དུ་ས་བཅུ་པའི་བར་ཆད་མེད་ལམ་དུ་ཐོབ་ཟེར། ཆོས་བཤེས་ཀྱིས་དགའ་ལྡན་ན་གནས་པ་ནས་གཟུང་སྟེ། བདུད་བཏུལ་བའི་བར་ན་ཡོད་ ཟེར་རོ། །མི་འཐད་དེ། མདོ་ལས་སེམས་དང་བོ་བསྐྱེད་པ་ནས་ཉེ་བར་གཟུང་སྟེ་ཞེས་པ་ དང་། ཨཱརྱས་སངས་རྒྱས་རྗེས་སུ་དྲན་པ་རྣམ་པ་ལྔ(གཟུགས་ལ་སོགས་པར་དང་། མཚན་དཔེ་ལ་སོགས་ 1-150 པར་དང་། ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་ཕུང་པོ་ལ་སོགས་པར་དང་། སྟོབས་བཅུ་ལ་སོགས་པར་དང་། རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་བར་འབྱུང་བར་ཡིད་ ལ་མི་བྱེད་པར་སངས་རྒྱས་དྲན་པ་སྟེ་ལྔ།)འོ། །དང་པོས་ནི་སེམས་བསྐྱེད་པའོ། །བཞི་བོ་རྣམས་ཀྱིས་ནི་ ངེས་པར་འབྱེད་པའི་ཆ་དང་མཐུན་པ་བཞིའོ་ཞེས་པ་དང་འགལ་ལོ། །འདི་ལ་མཚན་ཉིད། མཚོན་བྱ། གཞི་གསུམ་ལས་དང་པོ་ནི། གསུམ་བསྡུས་བསྒོམ་གོ་རིམ་དུ་བསྒོམ་པའི་སྦྱོར་ བའམ་སྦྱིན་སོགས་དཀར་ཆོས་བཅུ་གསུམ་གོ་རིམ་གྱིས་བསྒོམ་པའི་སྦྱོར་བ་སྟེ། ཐམས་ཅད་ མཁྱེན་པ་ཉིད་གསུམ་གྱི་གོ་རིམ་གྱི་གནས་སྐབས་སོ་ཞེས་དང་རྣམ་གསུམ་རྣམ་བཅུ་ཞེས་ པས་སོ། །སློབ་དཔོན་ལྟར་ན་རྩེ་སྦྱོར་ཐོབ་ནས་ཞེས་བསྣན་ཏེ་འདི་མི་ལེགས་སོ། །གཉིས་པ་ ནི། བསྡུས་བསྒོམ་མམ་བཅུ་གསུམ་པོ་མཐར་གྱིས་ཏེ་སྔ་མའི་རྗེས་སུ་ཕྱི་མ་འབྲེལ་བར་རིམ་ གྱིས་བསྒོམ་པ་ཅན་ཡིན་པས་མཐར་གྱིས་པའོ། །གསུམ་པ་ནི། བྱ་བ། བསླབ་པ། བསྒྲུབ་པ་ གསུམ་མོ། དེ་གསུམ་རིམ་བཞིན་འཕགས་པས། བགྱི་བ་སྨོས་པ་ནི་སེམས་བསྐྱེད་པ་གཟུང་ བའི་དོན་དུའོ། །བསླབ་པ་སྨོས་པ་ནི་ངེས་པར་འབྱེད་པའི་ཆ་དང་མཐུན་པ་ཤེས་པའི་དོན་ དུའོ། །བསྒྲུབ་པ་སྨོས་པ་ནི་མཐོང་བ་དང་སྒོམ་པའི་ལམ་ཤེས་པའི་དོན་དུའོ་ཞེས་སོ། །ས་ མཚམས་མ་མཐའ་ཚོགས་ལམ་ནས་དངོས་སུ་བྱུང་ཞིང་ཡ་མཐའ་རྒྱུན་མཐའི་བར་ན་ཡོད་ པར་ཨཱརྱ་བཞེད་པར་མངོན་ཏེ་དྲན་པ་ཉེར་བཞག་སོགས་བྱང་ཕྱོགས་རྫོགས་པས་མཐོང་ བའི་ལམ་དང་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པའི་བར་གྱིས་ནི་སྒོམ་པའི་ ལམ་ཡིན་ཏེ་ཞེས་(ཡིད་ལ་བྱ་རྒྱུ་སྟོང་ཉིད་ཀྱི་ཏིང་འཛིན་ནས་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་བར་མདོར་སྨོས་པའི་བཤད་པའི་ཚིག་གོ །) སོ། །སློབ་དཔོན་ལྟར་ན་དྲོད་ནས་ཡོད་དེ་རྩེ་སྦྱོར་ཐོབ་པས་ཞེས་དང་། སངས་རྒྱས་ཡེ་ཤེས་ ཀྱིས། སྦྱོར་བའི་གནས་སྐབས་ནས་བཟུང་ནས་རྡོ་རྗེ་ལྟ་བུའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལ་ཐུག་གི་བར་ དུ་མི་དམིགས་པ་དང་ལྡན་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་རང་དང་གཞན་ལ་ཕན་པའི་ལུས་སྒྲུབ་པའི་ཕྱིར་ རོ་ཞེས་ཏེ། ཐུག་གི་བར་ཞེས་པ་སྔ་ལོགས་ཚུན་ཆད་ཀྱི་དོན་ཡིན་པས་རྒྱུན་མཐའི་སྔ་ལོགས་ 1-151 ཚུན་ཆད་ཅེས་(བུ་སོགས་)སོ། །བོད་སྔ་རབས་རྣམས་རྒྱུན་མཐར་བརྟན་པ་ཐོབ་པས་གཅ

【現代漢語翻譯】 有七種，其範圍從暖位到常頂之間，將在下文闡述。 第六，終結加行。在《攝略》中說，獲得十地之間的無間道。 法友說，從安住于兜率天開始，到降伏魔眾之間。 此說不合理。經中說，『從發起菩提心開始』，以及聖者所說的『五種隨唸佛（對色身等，對相好等，對戒蘊等，對十力等，以及不作意緣起而隨唸佛陀）』。第一種是發起菩提心。四種隨念與四種抉擇分相應，這與經文相違背。此處的定義、所詮釋、基礎三者，首先是：在《三合修習次第》中，修習的加行，或者次第修習佈施等十三種白法的加行，即是通達一切智智三種次第的階段，如『三種』、『十種』等所說。按照導師的說法，加上『獲得頂加行之後』，這並不妥當。第二是：次第修習《三合修習》或十三種法，即是後者與前者相連，次第修習，因此是次第的。第三是：行為、學習、成就三者。這三者依次是：聖者所說的『行為』，是爲了攝取發起菩提心的意義；所說的『學習』，是爲了瞭解與抉擇分相應之法；所說的『成就』，是爲了瞭解見道和修道。範圍是：最低限度是從資糧道實際生起，最高限度是常頂之間，聖者顯然是這樣認為的，因為圓滿了四念住等菩提分法，見道和圓滿一切相智之間是修道（簡略地說，從緣性空的正定到一切智智之間的解釋）。按照導師的說法，從暖位開始，因為獲得了頂加行。佛智說：『從加行位開始，直到金剛喻定為止，爲了不執著且具有利益自他的戒律，而修持身語意。』直到為止，意味著直到之前的範圍，因此是直到常頂之前（兒子等）。西藏早期的人們獲得了常頂的穩固。

【English Translation】 There are seven, ranging from the heat stage to the peak of existence, which will be explained below. Sixth, the final application. In the 'Condensed Explanation,' it is said to be attained on the uninterrupted path between the ten bhumis. The Dharma friend says it exists from the time of residing in Tushita Heaven until the subduing of Mara. This is not reasonable. The sutra says, 'From the arising of the first thought,' and Arya says, 'The five recollections of the Buddha (of the form, etc.; of the marks and signs, etc.; of the aggregates of morality, etc.; of the ten powers, etc.; and of not considering dependent arising but recollecting the Buddha). The first is the arising of the thought. The four are in accordance with the four aspects of ascertainment.' This contradicts the sutra. Regarding the definition, the signified, and the three bases here, the first is: in the 'Condensed Meditation Sequence,' the application of meditation, or the application of sequentially meditating on the thirteen virtuous dharmas such as generosity, etc., is the stage of the sequence of the three aspects of omniscience, as stated in 'three' and 'ten.' According to the teacher, adding 'after obtaining the peak application' is not good. The second is: the 'Condensed Meditation' or the thirteen are gradual, with the latter connected to the former, so it is gradual. The third is: the three actions: doing, learning, and accomplishing. These three are in order: the noble one's mention of 'doing' is for the purpose of grasping the arising of the thought; the mention of 'learning' is for the purpose of knowing what is in accordance with the aspect of ascertainment; the mention of 'accomplishing' is for the purpose of knowing the path of seeing and the path of meditation. The range is: at the very least, it actually arises from the path of accumulation, and at the very most, it exists up to the peak of existence, as Arya seems to think, because the perfections of the limbs of enlightenment, such as the four mindfulnesses, are complete, and the path of seeing and the complete perfection of all aspects of omniscience are the path of meditation (briefly, the explanation from the samadhi of emptiness to all aspects of omniscience). According to the teacher, it exists from the heat stage because the peak application is obtained. Buddha Yeshe says: 'From the stage of application until reaching the vajra-like samadhi, for the sake of practicing the body, speech, and mind that are non-attached and have the benefit of self and others.' 'Until reaching' means the range up to before, so it is up to before the peak of existence (sons, etc.). The early Tibetans obtained stability at the peak of existence.

ིག་ཅར་ སྒོམ་གྱི་རིམ་བསྒོམ་མེད་གསུངས་སོ། ། ༈ སྐད་ཅིག་མ། བདུན་པ་སྐད་ཅིག་མ་(ཐུབ་དགོངས་སུ་ཁ་ཅིག་ནི་རིམ་ཀྱིས་སྐྱེ་བར་ངེས་ལ་སྐད་ཅིག་བཞིའི་ངོ་བོ་ནི་སྐད་ཅིག་གཅིག་གི་མངོན་ པར་རྟོགས་པའོ་ཟེར་རོ། །གཞན་རྣམས་ནི་དེ་བསམ་པར་བྱའོ། །ཞེས་སོ་ཞེས་བཤད་དོ། །)ལ། ལོཙྪ་བ་ནི། བཞི་བོ་རིམ་བཞིན། ས་བདུན། བརྒྱད། དགུ། བཅུ་ལ་ཐོབ་པོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །འདིར་(བུ་)ཁ་ཅིག ཤཱནྟིས་(ཐུབ་ དགོངས་སུ་ཡོད་)གནས་སྐབས་དེ་ནི་ས་བརྒྱད་པ་ལ་སོགས་པའོ་ཞེས་བཤད་པས་ས་བརྒྱད་པ་ ནས་ཡོད་པར་བཞེད་གསུངས་པ་ནི་ནོར་ཏེ་རྣམ་པར་སྨིན་པའི་སྐད་ཅིག་མའི་རྟོགས་བྱ་རྣམ་ སྨིན་ལ་བཤད་པ་ཡིན་གྱི་རྟོགས་བྱེད་སྐད་ཅིག་མ་ལ་མིན་ནོ། །མི་འཐད་དེ། སྐད་ཅིག་མའི་ སྤྱིར་བསྟན་གྱི་མདོར། རྡོ་རྗེ་ལྟ་བུའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཉེར་བར་སྒྲུབ་པོ། །གློག་ལྟ་བུའི་ཏིང་ངེ་ འཛིན་ཉེ་བར་སྒྲུབ་པོ་ཞེས་དང་། སྐད་ཅིག་མ་གཉིས་པའི་མདོར། དེ་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་མ་ གཏོགས་པར་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཐམས་ཅད་ཐོབ་པར་བྱེད་དོ་ཞེས་དང་། སྐད་ཅིག་གཅིག་དང་ ལྡན་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་རྣམ་མཁྱེན་ཉིད་ཐོབ་པར་བྱེད་དོ་ཞེས་སོགས་དང་། དེ་མཐའ་ཞེས་ དང་། ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་གསུམ་གྱི་མཐར་ཐུག་པའི་གནས་སྐབས་སོ་ཞེས་སོགས་ དང་འགལ་ལོ། །དེས་ན་མཚན་ཉིད། མཚོན་བྱ། གཞི་གསུམ་ལས་དང་པོ་ནི། གསུམ་བསྡུས་ བསྒོམ་མཐར་ཐུག་པའི་སྦྱོར་བའོ། །གཉིས་པ་ནི། སེམས་ཀྱི་སྐད་ཅིག་མ་གཅིག་ཁོ་ནས་ བྱང་ཆུབ་ལ་མངོན་དུ་ཕྱོགས་པས་ཆོས་ཐམས་ཅད་རྫོགས་པར་བྱང་ཆུབ་པའམ། མངོན་སུམ་ དུའམ་ཡང་དག་པ་སྟེ་བྱང་ཆུབ་པ་ནི་རྟོགས་པའོ། །མདོར་ན་སེམས་ཀྱི་སྐད་ཅིག་མ་གཅིག་ ཁོ་ནས་ཆོས་ཐམས་ཅད་མངོན་སུམ་དུ་ཡང་དག་པར་རྟོགས་པའི་སྦྱོར་བ་ཞེས་པར་རུང་ ངོ་། །གསུམ་པ་ནི། ངོ་བོ་གཅིག་ཉིད་ཡུལ་དང་དེ་རྟོགས་ཚུལ་གྱི་སྒོ་ནས་ལྡོག་པའི་དབྱེ་བས་ བཞི་ཡོད་ཅིང་ས་མཚམས་རྒྱུན་མཐའ་ཁོ་ནར་ཡོད་པར་སྡུད་འགྲེལ་ལ་སོགས་སུའོ། །ལྡོག་ 1-152 པའི་དབྱེ་བས་རྣམ་པ་བཞིར་ཅི་ཞིག་ལྟར་བསྟན་ཞེས་(དང་སྐད་ཅིག་མ་ནི་སེམས་ཀྱི་སྐད་ཅིག་མ་གཅིག་ཁོ་ ནས་རྣམ་པ་བཞིར་མངོན་སུམ་དུ་བྱེད་ཅེས།)འགྲེལ་ཆེན་ལས་སོ། །འོ་ན་སྐད་ཅིག་མ་གང་རྡུལ་ཕྲ་བའི་ མཐར་ཐུག་པ་གཅིག་གོ་ས་གཅིག་ནས་གཞན་གཅིག་དུ་ལན་གཅིག་འཕོས་པའི་ཡུན་དུས་ མཐའི་འམ་སྐྱེས་བུ་སྟོབས་ལྡན་གྱིས་ལན་གཅིག་སེ་གོལ་གཏོགས་པའི་ཡུན་ལ་སྐད་ཅིག་ དྲུག་ཅུ་རྩ་ལྔ་འདའ་བའིའམ། ཆོས་བཤེས་སུམ་བརྒྱ་དྲུག་ཅུ་རྩ་བརྒྱད་ཟེར་རོ། །སྐྱེས་བུའི་ འདོད་དོན་སྒྲུབ་བའི་བྱ་བ་བརྩམས་ནས་དེ་གྲུབ་ཀྱི་བར་ལྟ་བུ་བྱ་རྫོགས་ཀྱི་སྐད་ཅིག་ལ་བྱེད། དང་པོ་གཉིས་ལྟར་ན་ཧ་ཅང་ཡུན་ཐུང་བས་ཇི་ལྟར་དེ་རྫོགས་པར་ནུས། གསུམ་པ་ལྟར་ན་

【現代漢語翻譯】 ིག་ཅར་ 證悟次第無有修習次第之說。 ༈ 剎那。 第七，剎那（一些人認為，于勝解位，一定是次第生起，四剎那之體性即一剎那之現觀。其他人也應如是思維。如是說）。譯師說：四者次第於七地、八地、九地、十地獲得。此處（子），一些寂天（于勝解位）說：彼位乃八地等，故認為從八地起有，此說有誤，乃是說異熟剎那之所證為異熟，而非能證之剎那。不應理，于剎那總說之經中說：成就金剛喻定，成就電喻定。於二剎那經中說：除彼定外，一切定皆能獲得。以一剎那之智慧，能獲得一切智性等等。彼盡頭等等，一切智性乃三者之盡頭位等等相違。因此，體性、所詮、基三者，首先是：三者合一之修習至極之瑜伽。第二是：僅以心之一剎那，即能顯現趨向菩提，故一切法圓滿成菩提，或現量或真實，菩提即證悟。總而言之，僅以心之一剎那，即能現量真實證悟一切法之瑜伽。第三是：本體一，以境與證悟方式之差別而有四種，地界唯于常盡有，于攝略釋等中。以差別之不同而顯現四種，如（剎那乃僅以心之一剎那，即能現量顯現四種）。于大釋中。那麼，剎那，極微之至極一者，於一地至另一地一次移動之時間盡頭，或力士一次彈指之時間，六十五剎那逝去，或說三百六十八法友。如人著手成辦所欲之事，直至完成，如是成辦之剎那。如前二者，時間極短，如何能成辦圓滿？如第三者，則不然。

【English Translation】 ིག་ཅར་ There is no saying of gradual cultivation in the order of meditation. ༈ Instant. Seventh, Instant (Some say that in the stage of realization, it must arise gradually, and the nature of the four instants is the direct perception of one instant. Others should think about it like this. So it is said). The translator said: The four are obtained sequentially in the seventh, eighth, ninth, and tenth bhumis. Here (son), some Shantideva (in the stage of realization) said: That position is the eighth bhumi, etc., so it is considered to exist from the eighth bhumi, which is wrong, because it is said that the object of realization of the Vipaka instant is Vipaka, not the realizing instant. It is unreasonable, in the general sutra of instants it says: Accomplish the Vajra-like Samadhi, accomplish the Electric-like Samadhi. In the Sutra of Two Instants it says: Except for that Samadhi, all Samadhis can be obtained. With the wisdom of one instant, one can obtain omniscience, etc. That end, etc., omniscience is the ultimate state of the three, etc. Therefore, the nature, the signified, and the three bases, the first is: the yoga of the ultimate practice of the three combined. The second is: only with one instant of mind, one can manifest and move towards Bodhi, so all dharmas are completely enlightened into Bodhi, or directly or truly, Bodhi is realization. In short, the yoga of realizing all dharmas directly and truly with only one instant of mind. The third is: the essence is one, and there are four types due to the difference in the object and the way of realization, and the boundary is only at the constant end, in the Compendium of Explanations, etc. How are the four types shown by the difference of inversion (and the instant is that only with one instant of mind, the four types can be manifested directly). In the Great Commentary. So, the instant, the ultimate one of the extremely small, the end of the time of moving once from one place to another, or the time of a strong man snapping his fingers once, sixty-five instants pass, or it is said that there are three hundred and sixty-eight Dharma friends. Like a person starting to accomplish what he wants to do, until it is completed, such as the instant of accomplishment. Like the first two, the time is extremely short, how can it be accomplished completely? Like the third, it is not.

ཏིང་ངེ་འཛིན་འདིའི་དུས་ངེས་པ་མེད་དེ། སྙིང་པོ་བྱང་ཆུབ་དེར་ཡུན་ཇི་སྙེད་ཅིག་བཞུགས་ པར་འགྱུར་ཞེ་ན། དང་པོ་གཉིས་ལྟར་ནའང་ཉེས་པ་ཆེན་པོ་མེད་དེ། དུས་མཐའ་གཅིག་ཏུ་ བདེན་པ་མེད་ཅིང་རང་གི་བསམ་པའི་དབང་ལ་རག་ལས་ཞེས་བསྟན་ཟིན་པས་འདི་ལྟ་བུའི་ རྟོག་པ་སྐྱེ་མ་ཐང་ངོ་། །ཞེས་སོ། །འོན་ཀྱང་དེ་ལྟར་བསྟན་ཟིན་ཀྱང་དབང་ཐོབ་པས་སྐད་ ཅིག་བསྐལ་བར་བྱིན་གྱིས་རློབ་ནུས་པས་(སྔར་ཆོས་བཤེས་བཤད་བུ།)སོ། །འདིར་ཕྱོགས་གསུམ་ པ་གཟུང་སྟེ་བྱང་ཆུབ་སྙིང་པོར་བཞུགས་ནས་བར་ཆད་མེད་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་མ་བསྐྱེད་པར་ ལྡང་མི་སྲིད་ཅེས་གསུངས་པས། དེར་དེ་ངེས་པར་བསྐྱེད་ལ་དེ་ཡང་རང་བཞིན་དབང་བཙན་ པར་བྱས་ན་རང་གི་བཞེད་པ་ལ་རག་ལས་པས་དང་། དུས་ལ་མངའ་བརྙེས་པས་དུས་མཐའི་ སྐད་ཅིག་གི་ཡུན་གྱིས་དེ་བརྙེས་པ་ལ་གནོད་པ་མེད་མོད། གདུལ་བྱའི་དབང་གིས་ངེས་པ་ མེད་དེ། པད་དཀར་ལས། དེ་པ་མངོན་པར་ཤེས་པའི་ཡེ་ཤེས་ཆེན་པོས་བདུད་བཅོམ་ནས་ བར་བསྐལ་ལྔ་བཅུར་སྐྱིལ་ཀྲུང་མི་བཤིག་པར་བཞུགས་ནས་སངས་རྒྱས་སོ། །བདག་ཅག་ གི་སྟོན་པས་བྱང་ཆུབ་སྙིང་པོར་བཞུགས་པའི་ཞག་དེ་ཉིད་ཀྱི་ཐོ་རངས་སངས་རྒྱས་སོ། །(བྱང་ ཆུབ་ཀྱི་སྙིང་པོ་ནི་གཉིས་ཏེ་གནས་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སྙིང་པོ་དང་། རྟོགས་པ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སྙིང་པོ་ཞེས་མདོ་ཀུན་བཏུས་འགྲེལ་པར་ 1-153 ཤཱནྟིས་སོ། །)ཞེས་ཏེ་བདུད་བཏུལ་ནས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བར་གྱི་ཏིང་ངེ་འཛིན་དེ་བར་ཆད་མེད་རྩེ་ དང་དེ་ཉིད་སྐད་ཅིག་མའོ། །སྐད་ཅིག་མ་བཞི་བོ་གཅིག་ཅར་རམ་རིམ་གྱིས་རྟོགས། དང་ པོ་ལྟར་ན། དང་པོ་གཉིས་པ་སོགས་ཇི་ལྟར་རུང་། གཉིས་པ་ལྟར་ན་བཞི་པར་འགྱུར་ཞེ་ན། གཅིག་ཅར་རྟོགས་ལ་དང་པོ་གཉིས་པ་སོགས་ནི་གྲངས་ཀྱི་རིམ་པ་ཡིན་གྱི་དོན་གྱི་རིམ་པ་ མིན་ནོ། །གཉིས་པ་ལྟར་ཡིན་ནའང་ཉེས་པ་མེད་དེ་བྱིས་པ་རྣམས་ཀྱི་སྐད་ཅིག་དེ་དབང་ཐོབ་ པས་(དངོས་)བཞིར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་པ་རྣམས་ཆོས་བཤེས་སོ། ། ༈ ཆོས་སྐུ། བརྒྱད་པ་ཆོས་སྐུ་ལ། གཞིའི་སངས་རྒྱས་འདུས་མ་བྱས་ཆོས་སྐུ་མིན་པར་འདོད་པ་ དགག་པ་རེ་ཞིག་བཞག་ནས་འཕགས་སེང་སོགས་འགྲེལ་བྱེད་རྣམས་ཀྱི་རྗེས་སུ་འབྲང་ནས་ སྟོན་པ་ལ། མཚན་ཉིད། མཚོན་བྱ། མཚན་གཞི། དེ་དག་གི་ཆ་ལ་རྩོད་སྤོང་དང་བཞིའོ། ། དང་པོ་ནི། ཡུམ་གྱི་སྦྱོར་བ་བསྒོམས་པའི་འབྲས་བུ་མཐར་ཐུག་གང་ཞིག་ཟག་མེད་ཀྱི་ཆོས་ ཀྱི་ཡན་ལག་ཅན་ཏེ། དེ་ཡི་རྣམ་སྨིན་ནི་ཞེས་དང་། ཆོས་རྣམས་ཀུན་གྱི་ལུས་ཡིན་ཕྱིར། །ཞེས་ བདེན་གཉིས་ལས་སོ། ། གཉིས་པ་ནི། ཟག་མེད་ཀྱི་ཆོས་མཐའ་ཡས་པའི་ཡན་ལག་བསག་པའམ་ཚོགས་པ་ཡིན་ པས་སྐུ། ཡོན་ཏན་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པའི་རྟེན་བྱེད་པས་སྐུ། རིགས་པའི་རྗེས་སུ་འབྲང་ བས་ཐོབ་བྱའམ་རྟོགས་བྱའི་ངོ་

【現代漢語翻譯】 至於此三摩地的時間不定，如果菩提心（藏文：སྙིང་པོ་བྱང་ཆུབ，梵文天城體：bodhicitta，梵文羅馬擬音：bodhicitta，漢語字面意思：菩提心）能安住多久呢？如果按照前兩種說法，也沒有太大的過失，因為已經闡明了時間並非絕對，而是取決於自己的意念。所以，不應該產生這樣的想法。雖然已經這樣闡明，但由於獲得了自在，能夠在一瞬間加持成劫（以前的法友這樣說過）。 在此，採取第三種觀點，認為安住在菩提心之後，如果不生起無間斷的三摩地，就不可能出定。因此，必須生起這種三摩地，而且如果能自在地運用自如，那麼由於取決於自己的意願，並且已經掌握了時間，所以即使是極短的時間也能成就，不會有任何妨礙。但是，由於受到所化眾生的影響，時間是不定的。《蓮花經》中說：『彼以大神通智慧力降伏魔軍后，於五十中劫不移動跏趺坐姿，而成正覺。』我們的導師在菩提樹下安住的那天黎明證得了正覺。（菩提心有兩種，即處所菩提心和證悟菩提心，如《總集經釋》中香提所說。）因此，從降伏魔軍到成佛之間的三摩地是無間斷的，並且是剎那的。 是同時證悟四個剎那，還是依次證悟？如果是前者，那麼最初的兩個剎那等又該如何理解？如果是後者，那麼就會變成四個剎那。答：是同時證悟，最初的兩個剎那等只是數量上的順序，而不是意義上的順序。即使是後者也沒有過失，因為對於孩子們來說，由於獲得了自在，（實際上）一個剎那會變成四個剎那，這是法友的觀點。 第八，關於法身（Dharmakāya）：暫時擱置認為基礎佛（gzhir sangs rgyas）不是無為法身的觀點，遵循聖獅子（'phags seng）等註釋者的觀點，從導師的角度，分為體性、所詮、體例和對這些方面的辯論四個方面。 第一，體性是：修習般若波羅蜜多（yum gyi sbyor ba）的究竟果，具有無漏之法的支分，即『彼之異熟』，以及『以法為一切法之身』，出自二諦。

【English Translation】 As for the duration of this Samadhi, it is not fixed. If the Bodhicitta (藏文：སྙིང་པོ་བྱང་ཆུབ，梵文天城體：bodhicitta，梵文羅馬擬音：bodhicitta，漢語字面意思：essence of enlightenment) can abide for a long time, how long will it be? According to the first two views, there is no great fault, as it has been explained that time is not absolute but depends on one's own intention. Therefore, such thoughts should not arise. Although it has been explained in this way, due to obtaining freedom, one can bless a moment into an eon (as said by a former Dharma friend). Here, taking the third view, it is said that after abiding in Bodhicitta, it is impossible to rise from Samadhi without generating uninterrupted Samadhi. Therefore, this Samadhi must be generated, and if one can freely control it, then because it depends on one's own will and one has mastered time, even a very short time can accomplish it without any hindrance. However, due to the influence of the beings to be tamed, the time is uncertain. The Lotus Sutra says: 'He subdued the armies of Mara with great supernatural wisdom and sat in the lotus posture without moving for fifty intermediate kalpas, and attained enlightenment.' Our teacher attained enlightenment at dawn on the very day he stayed under the Bodhi tree. (There are two types of Bodhicitta: the Bodhicitta of place and the Bodhicitta of realization, as said by Shanti in the commentary on the Compendium of Sutras.) Therefore, the Samadhi from subduing the armies of Mara to attaining Buddhahood is uninterrupted and instantaneous. Are the four moments realized simultaneously or sequentially? If the former, how should the first two moments be understood? If the latter, it would become four moments. Answer: They are realized simultaneously, and the first two moments are only a numerical order, not an order of meaning. Even if it is the latter, there is no fault, because for children, due to obtaining freedom, (in reality) one moment becomes four moments, according to the Dharma friend. Eighth, regarding the Dharmakāya: Temporarily setting aside the view that the basic Buddha (gzhir sangs rgyas) is not an unconditioned Dharmakāya, following the commentators such as Holy Lion ('phags seng), from the perspective of the teacher, it is divided into four aspects: nature, what is signified, example, and debates on these aspects. First, the nature is: the ultimate result of practicing Prajñāpāramitā (yum gyi sbyor ba), possessing the limbs of unpolluted Dharma, that is, 'its Vipāka', and 'because Dharma is the body of all Dharmas', from the Two Truths.

བོ་ཡིན་པས་སྐུ་སྟེ། བདེན་གཉིས་ལས། ཆོས་རྣམས་ཀུན་གྱི་ ལུས་ཡིན་ཕྱིར། །ཡོན་ཏན་ཕུན་ཚོགས་བསམ་ཡས་ཕྱིར། །རིགས་པའི་རྗེས་འབྲང་ངོ་བོའི་ ཕྱིར། །སྐྱོབ་པ་རྣམས་ཀྱི་ཆོས་སྐུར་འདོད། །ཅེས་སོ། །ངོ་བོའི་ཕྱིར་ཞེས་པ་འགྲོ་བ་ཐམས་ཅད་ དེའི་ངོ་བོ་ལས་མ་འདས་པས་སྐུ་ཞེས་པ་འདི་ཆོས་ཉིད་ཀྱི་སྐུའི་སྒྲ་དོན་ཏེ་བདེན་གཉིས་སུ་སྐུ་ གསུམ་ལས་མི་འདོད་ཅིང་ཆོས་སྐུ་ངོ་བོ་ཉིད་སྐུ་གཅིག་ཏུ་བཞེད་པའི་ལུགས་སོ། །འདིར་ཇི་ བཞིན་སྦྱོར་བར་མཛད་པ་ནི་ཅུང་(བུ་)ནོར་རོ། ། 1-154 གསུམ་པ་ལ། མཚན་ཉིད་པ་དང་རྗེས་མཐུན་པ་གཉིས་སོ། །དང་པོ་ལ་ལྔ། སྐུ་གསུང་ ཐུགས་ཡོན་ཏན་འཕྲིན་ལས་སོ། །དང་པོ་ལ་བཞི་སྟེ། སྐུ་གཉིས་གསུམ་བཞི་ལྔར་དབྱེ་བའོ། ། དང་པོ་ནི། རྒྱུད་བླར། ཆོས་སྐུ་རྣམ་གཉིས་ཤེས་བྱས་ཏེ། །ཆོས་དབྱིངས་ཤིན་ཏུ་དྲི་མེད་དང་། ། དེ་ཡི་རྒྱུ་མཐུན་ཟབ་པ་དང་། །སྣ་ཚོགས་ཚུལ་ནི་སྟོན་པའོ། །ཞེས་ཏེ། རྟོགས་པ་ཆོས་སྐུ་དང་ བསྟན་པ་ཆོས་སྐུ་སྟེ་ཆོས་དབྱིངས་ཤིན་ཏུ་རྣམ་དག་དང་གསུང་རབ་ཡན་ལག་བཅུ་གཉིས་ ལ་རིམ་བཞིན་(ཀ་ཤིས་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་རྣམ་པ་གཉིས་ཏེ་བཤད་པའི་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་དང་། རྟོགས་པའི་ཆོས་ཀྱི་སྐུའོ། །རྟོགས་པའི་ ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ཡང་རྣམ་པ་གཉིས་ཏེ། ཡེ་ཤེས་ཀྱི་རྒྱུ་ཅན་དང་། བསོད་ནམས་ཀྱི་རྒྱུ་ཅན་ནོ། །ཞེས་རྡོར་གཅོད་འགྲེལ་པར།)ཟེར་ རོ། །དང་པོ་དེ་པ་རྣམ་ཀྱི་སོ་སོ་རང་གིས་རིག་བྱ་ཡིན་པས་དེ་སྐད་བྱ་ལ་དེ་ཐོབ་པར་བྱེད་པའི་ (འགྲེལ་ཆེན་དངོས་)རྒྱུ། དེའི་རྒྱུ་(དངོས་)མཐུན་པ་ནི་བསྟན་(དངོས་)པའི་ཆོས་ཏེ་དེ་ཡང་དོན་དམ་གྱི་ དབང་དུ་བྱས་ནས་ཟབ་མོ་སྟོན་པ་བྱང་སེའི་སྡེ་སྣོད་དང་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་ནས་གླེང་ གཞི་སོགས་ཆོས་སྣ་ཚོགས་སྟོན་པ་གླེང་གཞིའི་སྡེ་སོགས་སོ། །གཞན་(བོ་དོང་། བུ་སྟོན་རིན་པོ་ཆེ་) དུ་བཤད་པ་ནི་ནོར་རོ། །ཡང་ན་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཚོགས་ལས་འཁྲུངས་པ་ཆོས་སྐུ་དམ་པ། བསོད་ ནམས་ཀྱི་ཚོགས་ལས་འཁྲུངས་པ་གཟུགས་སྐུ་དམ་པ་སྟེ། རིགས་པ་དྲུག་ཅུ་པའི་བསྔོ་བར། དགེ་བ་འདི་ཡིས་ནས། དམ་པ་གཉིས་ནི་ཐོབ་བར་ཤོག །ཅེས་སོ། །འདིའི་དང་པོ་རང་དོན་ དོན་དམ་པའི་སྐུ། གཉིས་པ་གཞན་དོན་བརྡའམ་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་སྐུ་སྟེ། རྒྱུད་བླར། རང་དོན་ གཞན་དོན་དོན་དམ་སྐུ་དང་ནི། །དེ་ལ་བརྟེན་པ་ཀུན་རྫོབ་སྐུ་ཉིད་དེ། །ཞེས་དང་པོ་སྟོབས་ སོགས་བྲལ་བའི་ཡོན་ཏན་སོ་གཉིས། གཉིས་པ་མཚན་བཟང་རྣམ་སྨིན་གྱི་ཡོན་ཏན་སོ་ གཉིས་ཅན་ཏེ། དང་པོའི་སྐུ་ནི་སྟོབས་(བཅུ་མི་འཇིགས་པ་བཞི་མ་འདྲེས་པ་བཅོ་བརྒྱད་)ལ་སོགས། །བྲལ་ པའི་ཡོན་ཏན་རྣམས་དང་ལྡན། །གཉིས་པ་སྐྱེས་བུ་ཆེན་པོའི་མཚན། །རྣམ་སྨིན་ཡོན་ཏན་དག་ དང་ལྡན། །ཞེས་སོ། །སྤང་བྱ་སྒྲིབ་གཉིས་ཀྱ

【現代漢語翻譯】 因為是『བོ་ཡིན་པས་སྐུ་སྟེ།』（藏文），從二諦（bDen gnyis，梵文：satya-dvaya，梵文羅馬擬音：satya-dvaya，真假二諦）來說，『ཆོས་རྣམས་ཀུན་གྱི་ལུས་ཡིན་ཕྱིར། །』（藏文）因為是諸法之身，『ཡོན་ཏན་ཕུན་ཚོགས་བསམ་ཡས་ཕྱིར། །』（藏文）因為功德圓滿不可思議，『རིགས་པའི་རྗེས་འབྲང་ངོ་བོའི་ཕྱིར། །』（藏文）因為是理性的追隨者之本體，『སྐྱོབ་པ་རྣམས་ཀྱི་ཆོས་སྐུར་འདོད། །』（藏文）所以被認為是救護者的法身。正如所說。因為是本體，即一切眾生未曾脫離其本體，所以這個『སྐུ་』（藏文，梵文：kāya，梵文羅馬擬音：kāya，身）是法性身的詞義，在二諦中不承認三身，而是將法身和本體身視為一體的宗義。在這裡，如實地結合使用，稍微有些錯誤。 第三個方面，分為體性和隨順體性兩種。第一種有五種：身、語、意、功德、事業。第一種有四種：分為二身、三身、四身、五身。 第一種是，《寶性論》中說：『ཆོས་སྐུ་རྣམ་གཉིས་ཤེས་བྱས་ཏེ། །ཆོས་དབྱིངས་ཤིན་ཏུ་དྲི་མེད་དང་། །དེ་ཡི་རྒྱུ་མཐུན་ཟབ་པ་དང་། །སྣ་ཚོགས་ཚུལ་ནི་སྟོན་པའོ། །』（藏文）即要了解法身有兩種，即法界極其清凈和與之相應的甚深，以及宣說種種方式。也就是證悟法身和教法法身，即法界極其清凈和十二部經（指佛經的十二種分類方式）依次對應（卡西說：法身有兩種，即講說的法身和證悟的法身。證悟的法身也有兩種，即智慧之因和福德之因。正如《金剛經釋》中所說）。 第一種是各自通過各自的方式可以瞭解的，因此被稱為能夠獲得它的（大釋）因。它的（直接）相應之因是教法，也就是從勝義諦的角度來說，是宣說甚深的菩薩藏，從世俗諦的角度來說，是宣說故事等的各種教法，即故事藏等。其他（博東，布頓仁波切）的解釋是錯誤的。或者說，從智慧的積聚中產生的是殊勝法身，從福德的積聚中產生的是殊勝色身。正如《六十正理論》的結尾中所說：『དགེ་བ་འདི་ཡིས་ནས། དམ་པ་གཉིས་ནི་ཐོབ་བར་ཤོག །』（藏文）通過此善根，愿能獲得二勝身！ 這裡的第一種是自利、勝義諦之身，第二種是利他、表詮或世俗諦之身。正如《寶性論》中所說：『རང་དོན་གཞན་དོན་དོན་དམ་སྐུ་དང་ནི། །དེ་ལ་བརྟེན་པ་ཀུན་རྫོབ་སྐུ་ཉིད་དེ། །』（藏文）自利、利他、勝義諦之身，以及依於此的世俗諦之身。第一種是具有離力等的三十二種功德，第二種是具有大丈夫相和異熟功德的三十二種功德。第一種身是具有（十力、四無畏、十八不共法）等離的功德，第二種是具有大丈夫相和異熟功德。正如所說。所斷是二障。

【English Translation】 Because it is 'བོ་ཡིན་པས་སྐུ་སྟེ།' (Tibetan), from the perspective of the two truths (bDen gnyis, Sanskrit: satya-dvaya, Romanized Sanskrit: satya-dvaya, two truths), 'ཆོས་རྣམས་ཀུན་གྱི་ལུས་ཡིན་ཕྱིར། །' (Tibetan) because it is the body of all dharmas, 'ཡོན་ཏན་ཕུན་ཚོགས་བསམ་ཡས་ཕྱིར། །' (Tibetan) because its qualities are complete and inconceivable, 'རིགས་པའི་རྗེས་འབྲང་ངོ་བོའི་ཕྱིར། །' (Tibetan) because it is the essence of the followers of reason, 'སྐྱོབ་པ་རྣམས་ཀྱི་ཆོས་སྐུར་འདོད། །' (Tibetan) therefore it is considered the Dharmakaya of the protectors. As it is said. Because it is the essence, that is, all beings have not departed from its essence, so this 'སྐུ་' (Tibetan, Sanskrit: kāya, Romanized Sanskrit: kāya, body) is the meaning of the term Dharmata-kaya, and in the two truths, the three kayas are not recognized, but the Dharmakaya and Svabhavikakaya are regarded as one. Here, applying it as it is, there is a slight error. The third aspect is divided into two types: essential characteristics and those that conform to essential characteristics. The first has five aspects: body, speech, mind, qualities, and activities. The first has four aspects: divided into two kayas, three kayas, four kayas, and five kayas. The first is, as stated in the Ratnagotravibhāga: 'ཆོས་སྐུ་རྣམ་གཉིས་ཤེས་བྱས་ཏེ། །ཆོས་དབྱིངས་ཤིན་ཏུ་དྲི་མེད་དང་། །དེ་ཡི་རྒྱུ་མཐུན་ཟབ་པ་དང་། །སྣ་ཚོགས་ཚུལ་ནི་སྟོན་པའོ། །' (Tibetan) that is, it should be understood that there are two Dharmakayas, namely the extremely pure Dharmadhatu and the corresponding profound, and the teaching of various methods. That is, the realization Dharmakaya and the teaching Dharmakaya, namely the extremely pure Dharmadhatu and the twelve divisions of scriptures (referring to the twelve categories of Buddhist scriptures) correspond in sequence (Kashi said: There are two types of Dharmakaya, namely the teaching Dharmakaya and the realization Dharmakaya. There are also two types of realization Dharmakaya, namely the cause of wisdom and the cause of merit. As stated in the Diamond Sutra Commentary). The first is that each can be understood through their respective means, so it is called the (great commentary) cause that can obtain it. Its (direct) corresponding cause is the Dharma, that is, from the perspective of ultimate truth, it is the profound Bodhisattva Pitaka, and from the perspective of conventional truth, it is the various teachings that explain stories, etc., that is, the story Pitaka, etc. Other explanations (Bodong, Buton Rinpoche) are incorrect. Alternatively, the excellent Dharmakaya arises from the accumulation of wisdom, and the excellent Rupakaya arises from the accumulation of merit. As stated at the end of the Sixty Stanza Reasoning: 'དགེ་བ་འདི་ཡིས་ནས། དམ་པ་གཉིས་ནི་ཐོབ་པར་ཤོག །' (Tibetan) Through this virtue, may I attain the two excellent bodies! Here, the first is the self-benefiting, ultimate truth body, and the second is the other-benefiting, representative or conventional truth body. As stated in the Ratnagotravibhāga: 'རང་དོན་གཞན་དོན་དོན་དམ་སྐུ་དང་ནི། །དེ་ལ་བརྟེན་པ་ཀུན་རྫོབ་སྐུ་ཉིད་དེ། །' (Tibetan) the self-benefiting, other-benefiting, ultimate truth body, and the conventional truth body that depends on it. The first is the thirty-two qualities of being free from powers, etc., and the second is the thirty-two qualities of having the major marks of a great man and the qualities of maturation. The first body has the qualities of being free from (the ten powers, four fearlessnesses, and eighteen unshared qualities), etc., and the second has the major marks of a great man and the qualities of maturation. As it is said. What is to be abandoned are the two obscurations.

ི་དྲི་མ་སྤངས་པའི་ཆ་ནས་རབ་ཏུ་ཕྱེ་བས་དང་ 1-155 བླ་མ་སྐྱེལ་བསུ་སོགས་སྔོན་གྱི་བསོད་ནམས་ཀྱི་འབྲས་བུ་རྣམ་སྨིན་ཡིན་པས་དེ་སྐད་རིམ་ བཞིན་ནོ། །དེས་ན་ཆོས་ཉིད་རྣམ་པར་དག་པ་མཐོང་ན་དོན་དམ་པའི་སངས་རྒྱས་མཐོང་བར་ བརྗོད་ཀྱི་འདུས་བྱས་ཀྱི་མཚན་དཔེས་བརྒྱན་པའི་གཟུགས་མཐོང་བ་ཙམ་གྱིས་དོན་དམ་ པའི་སངས་རྒྱས་མཐོང་བར་མི་འགྱུར་ཏེ། རྡོ་རྗེ་གཅོད་པར། གང་དག་ང་ལ་གཟུགས་(མཚན་ དཔེ་སོགས་)སུ་མཐོང་། །གང་དག་ང་ལ་སྒྲར་ཤེས་པ། །ལོག་པར་བཅོམ་(སྤོང་བས་ཞུགས་)པས་ སྐྱེས་པ་ཡི། །སྐྱེ་བོ་དེས་ནི་ང་མི་མཐོང་། །འདྲེན་པ་རྣམས་ཀྱི་ཆོས་ཀྱི་སྐུ། །(ཆོས་རྣམས་ཀྱི་རང་བཞིན་ གཤའ་མ་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་)ཆོས་ཉིད་(ཞེས་བྱ་དེ་ཉིད་དེ་བཞིན་ཉིད་ཆོས་དབྱིངས་ཡང་དག་མཐའ་མཚན་མེད་དོན་དམ་ཞེས་ སོགས་དང་རྣམ་གྲངས་སོ་དེ་ཉིད་)སངས་རྒྱས་(སུ་)བལྟ་བར་བྱ། །ཆོས་ཉིད་རྣམ་པར་ཤེས་བྱའང་མིན། ། དེ་ནི་རྣམ་པར་ཤེས་མི་ནུས། །ཞེས་སོ། །བརྒྱད་སྟོང་པར། དགེ་སློང་དག་ང་ལ་གཟུགས་ཀྱི་ སྐུར་མ་ལྟ་བར་ང་ལ་ཆོས་ཀྱི་སྐུར་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་ལྟོས་ཤིག་ཅེས་པའི་དོན་ཡང་དེའོ། ། གཉིས་པ་ལ་གསུམ་སྟེ། སྐུ་གསུམ་གྱི་ངོ་བོ། རྒྱུ། རྣམ་བཞག་དཔྱད་པའོ། །དང་པོ་ནི། འདུས་མ་བྱས་ལ་སོགས་པའི་(ཐ་མི་དད་པ་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པ། སྒྲིབ་པ་དང་བྲལ་བ་བཞི་དང་། རང་བཞིན་གྱིས་སྒྲིབ་ པ་མེད་པ། རྟོག་པས་དམིགས་བྱ་མ་ཡིན་པ། མཉམ་བཞག་སོ་སོར་རང་རིག་གིས་རིག་པ་གསུམ་ཆོས་དབྱིངས་འོད་གསལ་བ་ ཞེས་གཅིག་ཏུ་བསྡུས་པས།)མཚན་ཉིད་ལྔ་དང་རྒྱ་ཆེ་བ་སོགས་ཡོན་ཏན་ལྔ་ལྡན་གྱི་མཐར་ཐུག་གི་ སྐུ་ཞེས་པ་སྐུ་གསུམ་དུ་བྱས་པའི་ཆོས་སྐུའི་མཚན་ཉིད་དེ། མཚན་ཉིད་ལྔ་དང་ཡོན་ཏན་ལྔ་ ནི། རྒྱུད་བླར། ཐོག་མ་(སྐྱེ་བ་)དབུས་(གནས་པ་)མཐའ་(འཇིག་པ་)མེད་(པས་འདུས་མ་བྱས་པའོ། །)ཅིང་ (ཡོན་ཏན་གྱི་ཆོས་རྣམས་)རྣམ་(པར་)དབྱེར་མེད(པས་ཐ་མི་དད་པའོ)། །(མཐའ་)གཉིས་མེད་(པས་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་ པ། སྒྲིབ་པ་)གསུམ་(དང་)བྲལ་(ཞིང་)དྲི་མེད་(པ་ནི་རང་བཞིན་གྱིས་སྒྲིབ་པ་མེད་པ་)རྣམ་རྟོག་(གིས་དམིགས་བྱར་) མེད(པ)། །ཆོས་དབྱིངས་རང་བཞིན་(རང་བཞིན་འོད་གསལ་)གང་ཡིན་(པ་)དེ་རྟོགས་པ(ནི)། །མཉམ་ པར་བཞག་པའི་རྣལ་འབྱོར་པ་ཡིས་མཐོང་། །ཞེས་མཚན་ཉིད་ལྔ། གཞལ་མེད་(པ་རྒྱ་ཆེ་བ་) 1-156 གང་གཱའི་བྱེ་མ་ལས་འདས་པ། །(གྲངས་མང་བ།)བསམ་མེད་(རྟོག་གེའི་ཡུལ་མ་ཡིན་པ་)མཉམ་མེད་(ཐུན་ མོང་མ་ཡིན་པ་སྟེ་)ཡོན་ཏན་རྣམས་དང་ལྡན། །(དེ་ཡན་གྱིས་བཞི་བསྟན། འདི་མན་གྱིས་གཅིག་སྟེ་སྒྲིབ་པས་དག་པ་ མཐར་ཕྱིན་པ་ཡོན་ཏན་ལྔ་པའོ། །)དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་དྲི་མེད་དབྱིངས་དེ་ནི། །བག་ཆགས་བཅས་ པའི་ཉེས་པ་གཏན་སྤངས་པ། །ཞེས་སོ། །ག

【現代漢語翻譯】 1-155 因為從遠離垢染的方面進行區分，所以說『極度清凈』。 迎接上師等是先前積累的福德的成熟果報，因此依次如此。 因此，如果見到法性完全清凈，就被稱為見到勝義諦的佛，僅僅見到以相好莊嚴的色身，並不能見到勝義諦的佛。正如《金剛經》所說：『凡以色見我，以音聲求我，是人行邪道，不能見如來。』 諸佛的法身，（諸法本來的自性是什麼，那就是）法性（被稱為真如、法界、實相、無相、勝義等，這些都是不同的名稱），應當視其為佛。法性不可被完全認知，因為那是無法被完全認知的。』《八千頌般若經》中也說：『比丘們，不要將我看作色身，而要將我看作圓滿的法身。』其含義也是如此。 第二部分分為三點：三身的體性、因、分類。 第一點是：常、樂、我、凈等（不異體性，非顛倒，遠離障礙四種功德，以及自性無染，非分別念所緣，等持中以自證智所證悟的三種功德，總攝為法界光明）五種特徵和廣大等五種功德所具備的究竟之身，被稱為三身中的法身。五種特徵和五種功德是：《寶性論》中說：『無始（無生）、無中（無住）、無終（無滅）（因此是常）。無別（功德之法不分離，因此是不異體性）。無二（沒有兩種對立，因此是非顛倒）。離三（遠離三種障礙），無垢（自性無染），無分別（非分別念所緣）。法界自性（自性光明）為何，證悟它（是），等持瑜伽行者所見。』這是五種特徵。『無量（廣大），超越恒河沙數，（數量眾多），不可思議（非思辨之境），無等（無與倫比），具足功德。』（以上顯示了四種功德，以下顯示了一種功德，即徹底清凈垢染的五種功德）。如來無垢之界，永斷習氣之過。』 1-156 1-155 因為從遠離垢染的方面進行區分，所以說『極度清凈』。 迎接上師等是先前積累的福德的成熟果報，因此依次如此。 因此，如果見到法性完全清凈，就被稱為見到勝義諦的佛，僅僅見到以相好莊嚴的色身，並不能見到勝義諦的佛。正如《金剛經》所說：『凡以色見我，以音聲求我，是人行邪道，不能見如來。』 諸佛的法身，（諸法本來的自性是什麼，那就是）法性（被稱為真如、法界、實相、無相、勝義等，這些都是不同的名稱），應當視其為佛。法性不可被完全認知，因為那是無法被完全認知的。』《八千頌般若經》中也說：『比丘們，不要將我看作色身，而要將我看作圓滿的法身。』其含義也是如此。 第二部分分為三點：三身的體性、因、分類。 第一點是：常、樂、我、凈等（不異體性，非顛倒，遠離障礙四種功德，以及自性無染，非分別念所緣，等持中以自證智所證悟的三種功德，總攝為法界光明）五種特徵和廣大等五種功德所具備的究竟之身，被稱為三身中的法身。五種特徵和五種功德是：《寶性論》中說：『無始（無生）、無中（無住）、無終（無滅）（因此是常）。無別（功德之法不分離，因此是不異體性）。無二（沒有兩種對立，因此是非顛倒）。離三（遠離三種障礙），無垢（自性無染），無分別（非分別念所緣）。法界自性（自性光明）為何，證悟它（是），等持瑜伽行者所見。』這是五種特徵。『無量（廣大），超越恒河沙數，（數量眾多），不可思議（非思辨之境），無等（無與倫比），具足功德。』（以上顯示了四種功德，以下顯示了一種功德，即徹底清凈垢染的五種功德）。如來無垢之界，永斷習氣之過。』 1-156

【English Translation】 1-155 Because it is distinguished from the aspect of being free from defilements, it is said to be 'extremely pure'. Welcoming the Lama (spiritual teacher) and so on are the ripened results of previous merits, therefore it is in that order. Therefore, if one sees the completely pure Dharmata (the true nature of phenomena), it is said to be seeing the Buddha of ultimate truth. Merely seeing a form adorned with marks and signs of conditioned existence does not constitute seeing the Buddha of ultimate truth. As the Vajra Cutter Sutra states: 'Those who see me by form, and seek me by sound, those people tread a false path and cannot see the Tathagata.' The Dharmakaya (body of truth) of the Buddhas, (whatever is the true nature of all phenomena, that is) Dharmata (also called Suchness, Dharmadhatu, Reality, Signless, Ultimate Truth, etc., these are different names), should be regarded as the Buddha. Dharmata cannot be fully known, because it cannot be fully known.' The Eight Thousand Verse Prajnaparamita Sutra also says: 'Monks, do not look at me as a Rupakaya (form body), but look at me as the complete Dharmakaya.' The meaning is also the same. The second part is divided into three points: the nature, cause, and classification of the Trikaya (three bodies of the Buddha). The first point is: the ultimate body possessing five characteristics such as permanence, bliss, self, purity, etc. (non-duality, non-perversion, freedom from obscurations, and the three qualities of being naturally without obscurations, not being an object of conceptual thought, and being cognized by self-cognizant wisdom in Samadhi, summarized as the luminosity of Dharmadhatu) and five qualities such as vastness, etc., is called the Dharmakaya among the Trikaya. The five characteristics and five qualities are: The Uttaratantra Shastra states: 'Without beginning (without birth), without middle (without dwelling), without end (without cessation) (therefore it is permanent). Without distinction (the qualities are inseparable, therefore it is non-dual). Without two (without two opposites, therefore it is non-perverted). Separated from three (free from three obscurations), immaculate (naturally without obscurations), without conceptualization (not an object of conceptual thought). Whatever is the nature of Dharmadhatu (the luminosity of nature), realizing it (is) seen by the yogi in Samadhi.' These are the five characteristics. 'Immeasurable (vast), surpassing the sands of the Ganges, (numerous), inconceivable (not an object of speculation), unequaled (incomparable), possessing qualities.' (The above shows four qualities, and the following shows one quality, which is the five qualities of completely purifying defilements). The immaculate realm of the Tathagata, completely abandoning the faults of habitual tendencies.' 1-156

ཉིས་པ་ལོངས་སྐུ་ནི། གསུང་བརྗོད་པ། སྐུ་སྣང་ བ། མཛད་པ་སྒྲུབ་པ་རྒྱུན་མི་འཆད་པ་(འདི་གོང་མ་གསུམ་ཀ་ལ་སྦྱར།)སྟེ་གསུམ། དེ་རྣམས་ལྷུན་ གྱིས་གྲུབ་པར་འཇུག་པ་དང་། སྐུ་གསུང་ཐུགས་མཛད་པ་དུ་མར་སྟོན་ཡང་དེ་དང་དེར་བདེན་ པའི་རང་བཞིན་དང་བྲལ་བའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་གཟུགས་སྐུ་ཞེས་པ་མཚན་ཉིད་དོ། །རྒྱུད་བླར། སྣ་ཚོགས་དམ་ཆོས་འོད་ཟེར་མངའ་བའི་སྐུ། །འགྲོ་བའི་རྣམ་གྲོལ་དོན་གྲུབ་ལ་བརྩོན་པ། ། མཛད་པ་ཡིད་བཞིན་ནོར་བུའི་རྒྱལ་བཞིན་ཏེ། །སྣ་ཚོགས་དངོས་ཀྱང་དེ་ཡི་རང་བཞིན་མིན། ། ཞེས་སོ། །གསུམ་པ་སྤྲུལ་སྐུ་ནི། འབྲས་བུ་གསུམ་གྱི་རྒྱུའི་གཟུགས་སྐུ་གང་ཞིག་དུས་ནམ་ ཡང་ཆོས་སྐུ་ལ་གནས་པ་སྟེ། རྒྱུད་བླར། འཇིག་རྟེན་(གདུལ་བྱ་འཁོར་བ་ལ་ཆགས་པ་དག་སྲིད་པ་ལ་སྐྱོ་བ་ བསྐྱེད་ནས་)ཞི་བའི་ལམ་(མྱང་འདས་)ལ་འཇུག་པ་དང་། །(ཐེག་དམན་ལ་ཞུགས་པ་བཟློག་ནས་ཐེག་ཆེན་ལ་) རབ་ཏུ་སྨིན་(ཅིང་འདུན་པར་མཛད་པ་དང་གཅིག་)དང་(བར་མཛད་པ་དང་གཉིས་བྱང་ཆུབ་མཆོག་ཏུ་)ལུང་སྟོན་(པས་ རྣམ་གྲོལ་ཐོབ་པར་བརྗོད་པ་སྟེ་གསུམ་གྱི་)རྒྱུ་ཡི་གཟུགས། །གང་ཡིན་དེ་ཡང་འདིར་ནི་རྟག་གནས་ཏེ། ། ནམ་མཁའི་ཁམས་སུ་གཟུགས་ཀྱི་རྣམ་པ་བཞིན། །ཞེས་སོ། །ཡང་ན་འོག་ཏུ་འཆད་དོ། ། གཉིས་པ་ནི། ཡེ་ཤེས་(རིན་ཆེན་འཕྲེང་)ཀྱི་ཚོགས་དང་རང་བཞིན་(རྒྱན་)རིགས་ལས་ཆོས་སྐུ། བསོད་ནམས་(རིན་ཆེན་འཕྲེང་)ཚོགས་དང་རྒྱས་པའི་(རྒྱན་)རིགས་ལས་གཟུགས་སྐུ་གཉིས་འབྱུང་ ཞིང་། ཀུན་གཞི་གནས་གྱུར་བས་ཆོས་སྐུ། ཉོན་ཡིད་གནས་གྱུར་བས་ལོངས་སྐུ་འཇུག་ཤེས་ དྲུག་གནས་གྱུར་བས་སྤྲུལ་སྐུ་འབྱུང་བར་གསེར་འོད་ལས་སོ། །མདོར་བསྡུས་སོ། །གསུམ་ པ་ལ་གསུམ། མཉམ། མི་མཉམ་པ། རྟག་པའི་ཁྱད་པར་རོ། །དང་པོ་ནི། དེ་དག་རྟེན་དང་ 1-157 དགོངས་པ་དང་། །འཕྲིན་ལས་ཀྱིས་ནི་མཉམ་པ་ཉིད། །ཅེས་ཏེ་སྐུ་གསུམ་དང་རིམ་བཞིན་ (རྒྱན་)ནོ། །གཉིས་པ་ནི། ལོངས་སྤྱོད་རྫོགས་པ་ཁམས་ཀུན་ཏུ། །འཁོར་ཡོངས་(སུ་)བསྡུ་(བ་) དང་ཞིང་དང་མཚན། །(དང་)སྐུ་(མདོག་)དང་ཆོས་(ཏེ་)རྫོགས་ལོངས་སྤྱོད་དང་། །(སྟེ་ཆོས་ཀྱི་ལོངས་ སྤྱོད་དང་།)མཛད་པ་(སྟེ་དྲུག་པོ་)དག་གིས་ཐ་དད་དོ། །ཞེས་སོ། །རང་བཞིན་སྐུ་ནི་(ཆོས་ཉིད་ཀྱིས་) མཉམ་པ་དང་། །(རྟོགས་དཀའ་བས་)ཕྲ་ཞིང་(ལོངས་སྐུ་)དེ་དང་འབྲེལ་བ་དང་། །(དེའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་ ལོངས་སྐུའི་ཕུན་ཚོགས་པའི་རྒྱུར་གྱུར་པའོ། །)དགྱེས་རྒུར་ལོངས་སྤྱོད་བསྟན་པ་ལ། །ལོངས་སྤྱོད་རྫོགས་ འབྱོར་རྒྱུར་འདོད་དོ། །ཞེས་སོ། །སྤྲུལ་སྐུ་ནི། གཞན་དོན་ཕུན་ཚོགས་ཏེ། བཟོ་དང་སྐྱེ་དང་ བྱང་ཆུབ་ཆེ། །མྱ་ངན་འདས་པར་རྟག་སྟོན་པ། །སངས་རྒྱས་སྤྲུལ་པའི་སྐུ་དེ་ནི། །རྣམ་པར་ གྲོལ་བའི་ཐབས་ཆེན་པོ། །

【現代漢語翻譯】 第二是報身（Sambhogakāya）：語宣說，身顯現，事業成辦無有間斷（這三者都與前三者相關聯）。這三者自然成就。雖然示現多種身語意事業，但與此種種真實自性相離，即是佛之色身的體性。在《寶性論》中說： 『具有種種殊勝正法光芒的身，致力於解脫眾生的事業，其事業如同如意寶王一般，雖然顯現種種事物，但並非其真實自性。』 第三是化身（Nirmāṇakāya）：三種果的因之色身，無論何時都安住於法身（Dharmakāya）。《寶性論》中說： 『引導世間（使應調伏的眾生對輪迴生起厭離，）進入寂滅之道（涅槃），（使趣入小乘者回轉而入大乘，）使之成熟（並生起希求之心，此為一），（作為中間者，此為二，于無上菩提）授記（宣說獲得解脫，此為三）的因之色身，無論何時都恒常存在於此，如同虛空中的色相一般。』 或者，將在下文闡述。 第二種解釋是：從智慧（珍寶鬘）的積聚和自性（莊嚴）之族類中產生法身，從福德（珍寶鬘）的積聚和增長（莊嚴）之族類中產生色身二者。阿賴耶識轉為法身，煩惱意轉為報身，六識轉為化身，這是出自《金光明經》的觀點。以上是簡略的歸納。 第三方面有三種差別：平等、不平等和常恒的差別。 第一種是：『彼等依靠、證悟和事業是平等的。』即是說三身和次第（莊嚴）不同。 第二種是：『圓滿受用身在一切界中，于眷屬的攝受、剎土和相好，以及身（顏色）和法（即受用），（即法的受用，）事業（這六者）上有所不同。』 自性身（以法性）是平等的，（因難以證悟）是微細的，與（報身）相連，（因其緣故成為報身圓滿的因），對於隨心所欲地示現受用，被認為是圓滿受用的因。 化身是：爲了他利而圓滿，在工藝、出生和菩提上是偉大的，恒常示現寂滅，此佛陀的化身，是解脫的偉大方便。

【English Translation】 Secondly, the Sambhogakāya (Enjoyment Body): speech expresses, body manifests, and activity accomplishes without ceasing (all three apply to the previous three). These three are spontaneously accomplished. Although showing many body, speech, and mind activities, it is separate from the true nature of these, which is the characteristic of the Buddha's Form Body. In the Uttaratantra it says: 'The body possessing various excellent Dharma rays, diligent in accomplishing the liberation of beings, its activity is like a wish-fulfilling jewel king, although manifesting various things, it is not its true nature.' Thirdly, the Nirmāṇakāya (Emanation Body): the Form Body that is the cause of the three fruits, which always abides in the Dharmakāya. In the Uttaratantra it says: 'Leading the world (causing those to be tamed to generate aversion to samsara), entering the path of peace (Nirvana), (causing those who have entered the Lesser Vehicle to turn back and enter the Great Vehicle,) making them ripen (and generating a desire, this is one), (as an intermediary, this is two, in supreme Bodhi) prophesying (declaring the attainment of liberation, this is three) the Form Body of the cause, whatever it is, is always present here, like the form in the realm of space.' Or, it will be explained below. The second explanation is: from the accumulation of wisdom (Precious Garland) and the nature (Ornament) lineage, the Dharmakāya arises; from the accumulation of merit (Precious Garland) and the increasing (Ornament) lineage, the two Form Bodies arise. The Alaya consciousness transforms into the Dharmakāya, the afflicted mind transforms into the Sambhogakāya, and the six consciousnesses transform into the Nirmāṇakāya, according to the Suvarṇaprabhāsa Sūtra. The above is a brief summary. The third aspect has three differences: equality, inequality, and permanence. The first is: 'They are equal in support, realization, and activity.' That is to say, the three bodies and the order (Ornament) are different. The second is: 'The complete enjoyment body, in all realms, in the gathering of retinues, and in the fields and marks, and in the body (color) and Dharma (i.e., enjoyment), (i.e., the enjoyment of Dharma,) activity (these six) are different.' The Svābhāvikakāya (Nature Body) is equal (by Dharmatā), (because it is difficult to realize) is subtle, and is connected to (the Sambhogakāya), (because of that reason, it becomes the cause of the Sambhogakāya's perfection), for showing enjoyment as desired, it is considered the cause of complete enjoyment. The Nirmāṇakāya is: perfect for the benefit of others, great in craftsmanship, birth, and Bodhi, constantly showing extinction, this Buddha's Nirmāṇakāya, is the great means of liberation.

ཞེས་སོ། ། གསུམ་པ་ནི། (ངོ་བོ་ཉིད་སྐུ་)རང་བཞིན་(གྱིས་རྟག་)དང་ནི་(ལོངས་སྐུ་དེ་ཉིད་འཁོར་བ་ཇི་སྲིད་པར་) རྒྱུན་མི་འཆད། །(པས་རྟག་གོ །སྤྲུལ་སྐུ་ཡང་ཡང་སྟོན་ཅིང་ནམ་ཡང་གང་ན་ཡང་གཏན་མེད་མ་ཡིན་པས་)རྒྱུན་གྱིས་ (རྟག་གོ་)དེ་དག་རྟག་པ་ཉིད། །ཅེས་སོ། །གསུམ་པ་ནི། འོག་ཏུ་སྟོན་ནོ། །བཞི་པ་ནི། མཚན་ བརྗོད་ལས། སངས་རྒྱས་སྐུ་ལྔའི་བདག་ཉིད་ཅན། །ཞེས་པ་ལ། འཇམ་དཔལ་གྲགས་པས་ དེའི་འགྲེལ་ཆེན་དུ་འདིར་བཤད་བཞི་དང་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་སྐུ་དང་ལྔ་ཞེས་སོ། །འཇམ་དཔལ་གྱི་ རང་གི་ལྟ་བའི་འདོད་པ་མདོར་བསྟན་པར་(སྐུ་ནི་གཅིག་གཉིས་གསུམ་དང་ནི། །བཞི་དང་ལྔ་རུ་གསུངས་བ་སྟེ། ། སངས་རྒྱས་ཐོག་མ་ཐ་མ་མེད། །དང་པོའི་སངས་རྒྱས་རིས་མེད་པ། །ཡེ་ཤེས་མིག་གཅིག་དྲི་མ་མེད། །དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ ཡེ་ཤེས་སྐུ༡། །ཇི་ལྟར་གཟུགས་ཀྱི་སྐུ་དང་ནི། །དེ་ལྟར་སངས་རྒྱས་ཆོས་སྐུ་སྟེ༢། །ཞེས་དང་། ཐུགས་གསུང་སྐུ་ཡི་དབྱེ་བ་ཡིས། ། སྐུ་གསུམ་དུ་ནི་རབ་ཏུ་བསྒྲགས། །ཆོས་དང་ལོངས་སྤྱོད་སྤྲུལ་པ་རྣམས། །སྔགས་ཀྱི་ཚུལ་ལ་མི་ཡིས་སྒྲུབ༣། །ངོ་བོ་ཉིད་ལོངས་ རྫོགས་བཅས། ཞེས་སོགས་འདི་བཞིན་རྐང་པ་བཞི་བཤད།) གཟུགས་ཀྱི་ཕུང་པོ་མཐའ་ཡས་པ། །བདག་ གི་སྤྲུལ་པའི་སྐུ་མཆོག་གོ །སྒྲ་ཡི་ཕུང་པོ་མཐའ་ཡས་པ། །བདག་གི་ལོངས་སྤྱོད་རྫོགས་སྐུ་ 1-158 མཆོག །ཆོས་ཀྱི་ཕུང་པོ་མཐའ་ཡས་པ། །བདག་གི་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་རབ་བསྒྲགས། །ཡེ་ཤེས་ ཕུང་པོ་མཐའ་ཡས་པ། །བདག་གི་ཡི་ཤེས་སྐུ་རབ་བསྒྲགས། བདེ་བའི་ཕུང་པོ་མཐའ་ཡས་ པ། །བདག་གི་བདེ་སྐུ་འགྱུར་མེད་མཆོག །ཅེས་ཆོས་ལོངས་སྤྲུལ་ཡེ་ཤེས་བདེ་བའི་སྐུ་ལྔར་ བཤད་དོ། །གསེར་ནི་རྩ་བའི་ཆོས་སྐུ་དང་ལྔ་ཟེར་རོ། །སྤྲུལ་སྐུ་ལ་རྣམ་པར་སྨིན་པ་ཡིན་མིན་ དུ་ཕྱེ་བས་ལྔར་(སྔགས་དོན་རྣམ་གཟིགས་སུ།)སྒེག་པའི་རྡོ་རྗེ་དང་ཆོས་བཤེས་སོ། ། གཉིས་པ་ལ། རྒྱུ། ངོ་བོ། དབྱེ་བ་གསུམ་ལས། རྒྱུ་ནི། ཉན་རང་དགྲ་བཅོམ་མན་ནས་ སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་བསོད་ནམས་བཅུར་བསྒྲེས་པས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བ་སྤུའི་བུ་ག་ གཅིག་བ་སྤུའི་བུ་ག་ཐམས་ཅད་འགྲུབ་པའི་བསོད་ནམས་བརྒྱས་དཔེ་བྱད་བཟང་པོ་གཅིག དཔེ་བྱད་བརྒྱད་ཅུ་འགྲུབ་པའི་བསོད་ནམས་བརྒྱས་མཚན་སུམ་ཅུའི་གཅིག མཚན་སུམ་ཅུ་ འགྲུབ་པའི་བསོད་ནམས་སྟོང་གིས་མཛོད་སྤུ། དེ་འབུམ་གྱིས་གཙུག་ཏོར། དེ་བྱེ་བ་འབུམ་ ཕྲག་བརྒྱས་གསུང་ཆོས་ཀྱི་དུང་གཅིག་འགྲུབ་ཅེས་རིན་ཆེན་འཕྲེང་བར་རོ། །(གཙུག་ཏོར་བསོད་ ནམས་བྱེ་བ་ནི། །འབུམ་ཕྲག་བརྒྱར་ནི་བསྒྱུར་བ་ཡིས། །སྟོབས་བཅུ་མངའ་བའི་ཆོས་ཀྱི་དུང་། །གཅིག་འབྱུང་བར་ནི་ཤེས་པར་ བྱ། །ཞེས་སོ། །) གཉིས་པ་ནི། གྲག་སྟོང་གཉིས་མེད་གང་ཞིག ལྷའི་རྔ་བོ་ཆེ་དང་རྣམ་པ་བཞིས་ མཚུང

【現代漢語翻譯】 如是說。 第三，（法性身）自性（恒常），以及（報身直至輪迴存在） 相續不斷。（因此是恒常。化身也反覆示現，無論何時何地都不會完全消失，因此）相續 （恒常）。這些都是恒常的。 如是說。第三，將在下文闡述。第四，在《名號贊》中說：『具有五佛之體性。』 對此，妙吉祥稱在《大疏》中說，此處所說的四身與智慧身合為五身。妙吉祥 自己宗見的要義簡述為（身是一二三，以及，說為四和五，佛無始無終，最初之佛無分別，智慧獨眼無垢染，如來智慧身。如色身一般，如是佛法身。以及，以意語身之差別，分為三身宣說，法與受用化現等，以咒之理人可成。法性報身圓滿等，如是等等四句）。無量色蘊，乃我殊勝化身。無量聲蘊，乃我殊勝報身。 無量法蘊，乃我宣說之法身。無量智蘊，乃我宣說之智慧身。無量樂蘊，乃我無變殊勝樂身。』如是宣說五身，即法、報、化、智慧、樂之身。 有人說，金是根本法身等五身。化身份為有異熟和無異熟，因此分為五身（在《密咒義總覽》中），如嬌慢金剛和法友。 第二，分為因、體性、差別三方面。因，從聲聞、緣覺、阿羅漢以下，所有眾生的福德累積，可以成就佛陀一個毛孔，以成就所有毛孔的福德，可以成就一個隨好，以成就八十隨好的福德，可以成就三十二相之一，以成就三十二相的福德，可以成就白毫相，以十萬倍的福德可以成就頂髻，以百千萬俱胝倍的福德可以成就一個佛語法輪，如《寶鬘論》所說。（頂髻福德百俱胝，復以千俱胝倍之，十力具足之法輪，當知一者乃能生。如是說。） 第二，顯空無二，如同天鼓，有四種比喻。

【English Translation】 Thus it is said. Third, (Dharmakaya) is by nature (eternal), and (the Sambhogakaya continues as long as Samsara exists) without interruption. (Therefore, it is eternal. The Nirmanakaya also appears repeatedly, and will never completely disappear anywhere, so it is) continuous (eternal). These are all eternal. Thus it is said. Third, it will be explained below. Fourth, in the 'Namasangiti (Litany of Names)' it says: 'Possessing the nature of the five Buddhas.' To this, Jampal Drakpa (Manjushri Kirti) says in the 'Great Commentary' that the four bodies mentioned here and the Wisdom Body together are five bodies. Jampal's own view is briefly stated as (The body is one, two, three, and, said to be four and five, Buddha has no beginning and no end, the first Buddha is without distinction, the one eye of wisdom is without stain, thus the Tathagata is the Wisdom Body. Just as the Form Body, so is the Buddha Dharmakaya. And, by the distinction of mind, speech, and body, it is proclaimed as the three bodies, Dharma and Enjoyment and Emanation, through the means of mantra, people can accomplish. Dharmakaya, Sambhogakaya, and Nirmanakaya, etc., like these four lines). Infinite aggregates of form, are my supreme Nirmanakaya. Infinite aggregates of sound, are my supreme Sambhogakaya. Infinite aggregates of Dharma, are my proclaimed Dharmakaya. Infinite aggregates of wisdom, are my proclaimed Jnana-kaya. Infinite aggregates of bliss, are my supreme, unchanging Sukha-kaya.' Thus, the five bodies of Dharma, Sambhoga, Nirmana, Jnana, and Sukha are explained. Some say that gold is the fundamental Dharmakaya and the five bodies. The Nirmanakaya is divided into those with and without Vipaka (karmic maturation), so it is divided into five bodies (in the 'Overview of Tantric Meanings'), such as Kyechok Dorje and Choje. Second, it is divided into three aspects: cause, nature, and difference. The cause is that from Shravakas, Pratyekabuddhas, Arhats downwards, the accumulation of merit of all sentient beings can accomplish one pore of the Buddha, with the merit of accomplishing all pores, one minor mark can be accomplished, with the merit of accomplishing eighty minor marks, one of the thirty-two major marks can be accomplished, with the merit of accomplishing the thirty-two major marks, the Urna-kesha can be accomplished, with a hundred thousand times that merit, the Ushnisha can be accomplished, with a hundred million kotis times that merit, one Dharma-dharma of speech can be accomplished, as stated in the 'Ratnavali'. (The merit of the Ushnisha is a hundred kotis, multiplied by a thousand kotis, the Dharma-dharma with ten powers, know that one arises. Thus it is said.) Second, emptiness and clarity are non-dual, like the celestial drum, there are four analogies.

ས་པའི་གསུང་ཡན་ལག་དྲུག་ཅུ་ཅན་ཞེས་པ་མཚན་ཉིད་དོ། །གང་ཟག་དང་དུས་ལ་ ཁྱབ་པས་ཉི་ཚེ་བ་མིན་པ། འདི་དང་ཕྱི་མ་ལ་མི་ཕན་པ་སྤོང་བས་ཕན་པ། ཆོས་ཀྱི་དགའ་བདེ་ སྒྲུབ་ཅིང་ཕྱིན་ཅི་ལོག་གི་བདེ་བ་སེལ་བས་བདེ་བ། འཁོར་བ་ལས་ངེས་པར་འབྱིན་པའོ། ། རྒྱས་པར་རྒྱུད་བླ་མ་ལས་ཤེས་དགོས་སོ། །གསུམ་པ་ནི། མཉེན་དང་འཇམ་དང་ཡིད་དུ་ འོང་། །ཡིད་དུ་འཐད་དང་དག་པ་དང་། །དྲི་མེད་གསལ་དང་སྙན་ཅིང་འཇེབས། །སྙན་འོས་ མི་ཚུགས་སྙན་པ་དང་། །དུལ་དང་མི་རྩུབ་མི་བརླང་པ། །རབ་དུལ་རྣར་སྙན་ལུས་སིམ་བྱེད། ། སེམས་སིམ་སྙིང་དགའ་དགའ་བདེ་བསྐྱེད། །གདུང་མེད་ཀུན་ཤེས་རྣམ་རིག་བྱ། །རྣམ་ 1-159 གསལ་དགའ་བྱེད་མངོན་དགའ་བྱེད། །ཀུན་ཤེས་རྣམ་རིག་བྱེད་རིགས་པ། །འབྲེལ་དང་མི་ བཟློས་སེངྒེ་ཤུགས། །གླང་ཆེན་འབྲུག་དང་ཀླུ་དབང་དང་། །དྲི་ཟ་ཀ་ལ་པིང་ཀ་ཚངས། །ཤང་ ཤང་སྒྲ་དབྱངས་གྲགས་པ་(རེ་རེ་སྦྱར་)བདུན། །ལྷ་དབྱངས་རྔ་སྒྲ་མ་ཁེངས་པ། །མི་དམའ་སྒྲ་ ཀུན་རྗེས་སུ་ཞུགས། །ཚིག་ཟུར་མ་ཆག་མ་ཚང་མེད། །མ་ཞུམ་མི་ཞན་རབ་ཏུ་དགའ། །ཁྱབ་ དང་ཐ་བ་མེད་རྒྱུན་ཆགས། །(ཐུབ་དགོངས་སུ་)འབེལ་དང་(བརྗིད་ཅེས་སྣང་བར་རོ། །)སྒྲ་ཀུན་རྫོགས་ པར་བྱེད། །དབང་བོ་ཚིམ་བྱེད་མ་སྨད་པ། །མི་འགྱུར་མ་བརྟབས་འཁོར་ཀུན་གྲག །རྣམ་ པ་ཀུན་གྱི་མཆོག་ལྡན་པ། །ཡན་ལག་དྲུག་ཅུའི་གསུང་ཡིན་ནོ། །(སྣང་བ་བཞིན་དུ་སྣང་། གཅིག་མ་ བཏོགས་སོ་)ཞེས་སོ། །(བུ།) གསུམ་པ་ནི། ཡེ་ཤེས་བཞིའམ་ལྔ་སྟེ། རྒྱུ། ངོ་བོ། བྱེད་ལས་སོ། །དང་པོ་ལ། གནས་ གྱུར་པའི་རྒྱུ་ཀུན་གཞི་ཉོན་ཡིད་ཡིད་ཤེས་དབང་ཤེས་རྣམས་གནས་གྱུར་པ་ལས་ཡེ་ཤེས་ བཞི་རིམ་བཞིན་འབྱུང་སྟེ། ཙནྡྲ་གོ་མིས། ཀུན་གཞིའི་རྣམ་ཤེས་གང་ཡིན་པ། །མེ་ལོང་ཡེ་ ཤེས་ཉིད་གྱུར་པ། །དེ་ཡང་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ཀྱི་ནི། །ངོ་བོ་ཉིད་དུ་འགའ་ཞིག་འདོད། །ཅེས་ དང་། ཉོན་མོངས་ཅན་ཡིད་གནས་གྱུར་པ། །མཉམ་ཉིད་ཡེ་ཤེས་བརྗོད་པར་བྱ། །སོ་སོར་ རྟོག་པའི་ཡེ་ཤེས་ནི། །ཡིད་ཀྱི་རྣམ་ཤེས་ཉིད་དེའོ། །ཞེས་དང་། དབང་བོ་ལྔ་ཡི་རྣམ་ཤེས་ གང་། །དེ་ནི་དོན་ཀུན་ཡོངས་འཛིན་ཕྱིར། །སེམས་ཅན་ཀུན་གྱི་དོན་དུ་ནི། །བྱ་བ་སྒྲུབ་པ་ ཙམ་ཉིད་ཐོབ། །ཅེས་སོ། །རང་བཞིན་དུ་གནས་པའི་རིགས་དྲི་བྲལ་དུ་གནས་གྱུར་པས་ ཆོས་དབྱིངས་ཡེ་ཤེས་སོ། །བདག་པོའི་རྒྱུ་ནི། (ཐོས་བསམ་གྱིས་སྡེ་སྣོད་ཀྱི་ཆོས་)འཛིན་པའི་ཕྱིར་དང་ (སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་བདག་གཞན་)སེམས་མཉམ་(པའི་)ཕྱིར། །(གཞན་ལ་ཆོས་)ཡང་དག་(པར་སྟོན་པ་) ཆོས་རབ་སྟོན་ཕྱིར་དང་། །(སེམས་ཅན་དང་དཀོན་མཆོག་གི་)བྱ་བ་སྒྲུབ་པའི་(བཟོད་)ཕྱིར་ཡང་སྟེ། །ཡེ་ ཤེས་བཞི་བོ་ཡང་དག་འབྱུང་། །ཞེས་སོ། །གཉིས་པ་ལ། མེ་ལོང་ལྟ་བུའི་ཡེ་ཤེས

【現代漢語翻譯】 所謂的『具足六十支分音』是指：所說之語遍及一切人與時，因此並非短暫；捨棄不利於今生來世之語，因此有益；成就佛法的喜樂，消除顛倒的快樂，因此帶來安樂；必定能從輪迴中解脫。 詳細內容需要從《寶性論》中瞭解。 第三是：柔軟、溫和、悅意，合意、清凈、無垢，清晰、悅耳、動聽，值得傾聽、不粗俗、美妙，調順、不粗暴、不魯莽，極其調順、悅耳、身心舒暢，內心平靜、心情愉悅、生起喜樂，無有痛苦、遍知一切、明辨事理，清晰明瞭、令人喜悅、顯而易見地喜悅，遍知一切、明辨事理、合乎邏輯，相關聯、不矛盾、如雄獅般有力，如大象、龍和龍王，如乾闥婆、迦陵頻伽和梵天，如共命鳥般發出聲音（一一對應），具有七種特質，如天樂般不傲慢，不低俗，一切聲音都隨之而動，言辭完整無缺，不沮喪、不軟弱、極其喜悅，普遍、無差別、持續不斷，（如佛陀所想）豐富，（顯得莊嚴），圓滿一切聲音，使感官滿足而不被輕視，不變、不輕率，聲音傳遍一切眷屬，具備一切殊勝品質，這就是具足六十支分音。（所見即所顯，僅缺一處）。 第三是：四種或五種智慧，即：因、體性、作用。 首先，關於因：轉依之因，即阿賴耶識、染污意、意識、五根識等轉依后，依次產生四種智慧。如旃扎·果彌所說：『何為阿賴耶識之轉依？即轉為大圓鏡智。』也有人認為，此乃法界體性智之體性。 『染污意轉依，即名為平等性智。個別了知的智慧，即是意識之轉依。』 『五根識之轉依，爲了完全領受諸法，爲了利益一切眾生，僅僅是成就事業。』 自性安住之種性，遠離垢染而轉依，即是法界體性智。主因是：爲了執持（通過聽聞和思考而獲得的）經藏之法，爲了（對一切眾生）平等心，爲了（向他人）正確地宣說佛法，爲了成就（眾生和三寶的）事業，從而真正生起四種智慧。 其次，關於體性：如大圓鏡智

【English Translation】 The so-called 'speech with sixty branches' is defined as: speech that pervades all people and times, therefore it is not temporary; abandoning speech that is not beneficial in this life and the next, therefore it is beneficial; accomplishing the joy and happiness of Dharma, eliminating inverted happiness, therefore bringing happiness; it will surely liberate from samsara. Detailed content needs to be understood from the 'Ratnagotravibhāga'. Thirdly, it is: soft, gentle, pleasing, agreeable, pure, immaculate, clear, melodious, and pleasant. Worth listening to, not vulgar, beautiful, subdued, not rude, not reckless, extremely subdued, pleasing to the ear, soothing to the body and mind, peaceful in the heart, joyful in the mood, generating joy and happiness, without suffering, knowing everything, discerning, clear and bright, making happy, manifestly happy, knowing everything, discerning, logical, related, not contradictory, powerful like a lion, like an elephant, dragon, and dragon king, like Gandharva, Kalaviṅka, and Brahma, like the sound of a Kalaviṅka bird (each corresponding), having seven qualities, like heavenly music without arrogance, not vulgar, all sounds follow it, words are complete and without lack, not discouraged, not weak, extremely joyful, universal, without difference, continuous, (as the Buddha intended) abundant, (appearing majestic), perfecting all sounds, satisfying the senses without being despised, unchanging, not rash, the sound spreads throughout all retinues, possessing all supreme qualities, this is the speech with sixty branches. (What is seen is what appears, only one is missing). Thirdly, there are four or five wisdoms, namely: cause, nature, and function. Firstly, regarding the cause: the cause of transformation, that is, the transformation of Ālayavijñāna, Kliṣṭamanas, Manovijñāna, the five sense consciousnesses, etc., sequentially produces the four wisdoms. As Candragomin said: 'What is the transformation of Ālayavijñāna? It is transformed into the Great Mirror Wisdom.' Some also believe that this is the nature of Dharmadhātujñāna. 'The transformation of Kliṣṭamanas is called the Equality Wisdom. The wisdom of individual knowing is the transformation of Manovijñāna.' 'The transformation of the five sense consciousnesses, in order to fully receive all dharmas, in order to benefit all sentient beings, is merely the accomplishment of activities.' The naturally abiding gotra, free from defilements and transformed, is Dharmadhātujñāna. The main cause is: in order to hold the Tripitaka Dharma (obtained through hearing and thinking), in order to have equanimity (towards all sentient beings), in order to correctly proclaim the Dharma (to others), in order to accomplish the activities (of sentient beings and the Three Jewels), thereby truly arising the four wisdoms. Secondly, regarding the nature: like the Great Mirror Wisdom

་ནི། །ང་དང་ 1-160 ང་ཡིར་འཛིན་པ་མེད་པ། དམིགས་པ་བེམ་རིག་(ཛ་ཡ་ཨ་ནནྟ་)གམ་སྣོད་བཅུད་ཐམས་ཅད་ལ་ རྒྱ་མ་ཆད་པ་སྟེ་ཀུན་ལ་དམིགས་པ་དུས་ཐམས་ཅད་དུ་འབྱུང་བ། སྒྲིབ་གཉིས་དང་བྲལ་བས་ ཤེས་བྱ་ཀུན་ལ་མ་རྨོངས། ཡུལ་གྱི་རྣམ་པ་མེད་པས་མངོན་དུ་མ་ཕྱོགས་བཞིན་དུ་མེ་ལོང་ལ་ གཟུགས་བརྙན་བཞིན་གསལ་བར་སྣང་བ་ཡེ་ཤེས་གཞན་གསུམ་གྱི་འབྱུང་གནས་སུ་གྱུར་པ་ སྟེ། མེ་ལོང་ཡེ་ཤེས་ང་ཡི་མེད། །ཡོངས་སུ་མ་ཆད་རྟག་ཏུ་ལྡན། །ཤེས་བྱ་ཀུན་ལ་མ་རྨོངས་ པ། །རྟག་ཏུ་དེ་ལ་མངོན་ཕྱོགས་མིན། །ཞེས་སོ། །མཉམ་ཉིད་ནི། བྱང་སེའི་དུས་སུ་བདག་ གཞན་མཉམ་པར་བསྒོམས་པའི་རྒྱུ་ལས་གཟུགས་བརྙན་ལྟ་བུའི་འགྲོ་བ་རྣམས་བདག་ གཉིས་མེད་པར་མཉམ་པ་ཉིད་དུ་རྟོགས་ནས་མི་གནས་པའི་མྱང་འདས་ལ་ཞུགས་པ་བྱམས་ སྙིང་རྗེ་གཉིས་དང་མཚུངས་ལྡན་ཏེ། མཉམ་ཉིད་ཡེ་ཤེས་སེམས་ཅན་ལ། །བསྒོམ་པ་དག་ པ་ལས་འདོད་དེ། །མི་གནས་ཞི་བར་ཞུགས་པ་ནི། །མཉམ་ཉིད་ཡེ་ཤེས་ཡིན་པར་འདོད། ། དུས་རྣམས་ཀུན་ཏུ་བྱམས་པ་དང་། །ཐུགས་རྗེ་ཆེན་པོ་དག་དང་ལྡན། །ཞེས་སོ། །སོར་རྟོག་ ནི། ཤེས་བྱ་ཐམས་ཅད་ལ་ཐོགས་པ་མེད་པར་སོ་སོར་རྟོགས་པ་གཟུངས་དང་ཏིང་ངེ་འཛིན་ གྱི་སྒོ་རྣམས་ཀྱི་འབྱུང་གནས་སུ་གྱུར་པའི་ཡེ་ཤེས་ཏེ། །སོ་སོར་རྟོག་པའི་ཡེ་ཤེས་ནི། །ཤེས་ བྱ་ཀུན་ལ་རྟག་མི་ཐོགས། །ཏིང་ངེ་འཛིན་དང་གཟུངས་རྣམས་ཀྱི། །གཏེར་དང་འདྲ་བ་ཁོ་ན་ ཡིན། །ཞེས་སོ། །ཡེ་ཤེས་དེ་གཉིས་ལོངས་སྐུ་སྟེ། །ཙནྡྲ་གོ་མིས། དེ་དག་ལོངས་སྤྱོད་རྫོགས་ སྐུ་ཉིད། །ཆོས་ལ་རྫོགས་ལོངས་སྤྱོད་སྟོན་ཕྱིར། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཆེན་པོ་རྣམས། ། ཆོས་ལ་རྫོགས་ལོངས་སྤྱོད་ཕྱིར་ཡང་། །ཞེས་སོ། །བྱ་སྒྲུབ་ནི། འཇིག་རྟེན་ཐམས་ཅད་དུ་སྣ་ ཚོགས་སུ་སྤྲུལ་བས་སེམས་ཅན་གྱི་བྱ་བ་སྒྲུབ་པའི་ཡེ་ཤེས་མཐར་ཐུག་སྟེ། བྱ་བ་སྒྲུབ་པའི་ ཡེ་ཤེས་ནི། །ཁམས་རྣམས་ཀུན་ཏུ་སྣ་ཚོགས་ཤིང་། །དཔག་མེད་བསམ་ཡས་སྤྲུལ་བ་ཡིས། ། སེམས་ཅན་དོན་ཀུན་སྒྲུབ་པའོ། །ཞེས་སོ། །དེ་སྤྲུལ་སྐུ་སྟེ། དེ་ཡང་རྟག་པར་ཐམས་ཅད་དུ། 1-161 ། དུས་ཇི་བཞིན་དང་བསམ་ཇི་བཞིན། །སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱི་སྤྲུལ་སྐུ་སྟེ། །སྤྲུལ་པ་ཀུན་གྱི་ རྒྱུ་ཡིན་ཕྱིར། །ཞེས་སོ། །ཆོས་དབྱིངས་ཡེ་ཤེས་ནི། སྒྲིབ་གཉིས་བག་ཆགས་དང་བཅས་པ་ ལས་གྲོལ་ཞིང་། ཤེས་རབ་དང་སྙིང་རྗེ་གཉིས་སུ་མེད་པ་སྤངས་རྟོགས་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པའི་ རང་བཞིན་གནས་ཡོངས་སུ་གྱུར་པའི་ཆོས་དབྱིངས་སོ། །ཞེས་ཨ་བྷ་དང་ཛ་ཡ་ཨ་ནནྟའོ། ། དེ་ནི་ངོ་བོ་ཉིད་སྐུའོ། །མེ་ལོང་ལྟ་བུས་ཆོས་དབྱིངས་དང་ཆོས་ཐམས་ཅད་ལ་དམིགས་ཤིང་ དབྱིངས་རིག་དབྱེར་མེད་པས་དེ་གཉིས་གཅིག་ཏུ་བསྡུས་ཏེ་ཁ་ཅིག་ཏུ་ངོ་བོ་ཉིད་སྐུ། ཁ་ཅིག་ ཏུ་ཆོས་སྐུར་བརྗོད་

【現代漢語翻譯】 沒有執著于『我』和『我的』，沒有將所有有情和無情事物（梵文：Jaya Ananta）作為目標，普遍且無間斷地關注一切，於一切時處生起。遠離二障，對一切所知皆不愚昧。由於沒有客體的顯現，它不像鏡子般顯現，卻如鏡中影像般清晰顯現，是其他三種智慧的來源。這即是『大圓鏡智』，它沒有『我』，永不間斷，恒常具備，對一切所知皆不愚昧，且恒常不向外顯現。 『平等性智』：在菩薩階段，從修習自他平等之因，如影像般的眾生，證悟到無自他的平等性，從而進入不住涅槃，與慈悲二者相應。『平等性智』是對待眾生的智慧，從修習清凈而來，進入不住寂滅，這被認為是『平等性智』。它在一切時處都與慈愛和大悲相伴。 『妙觀察智』：對一切所知無有阻礙地進行辨別，是總持和三摩地之門的來源。『妙觀察智』是對一切所知恒常無礙的智慧，如同三摩地和總持的寶藏。 這兩種智慧是報身。旃扎·果彌（Chandragomin）說：『它們是圓滿報身，爲了向法展示圓滿的受用，偉大的菩薩們，爲了在法中圓滿受用。』 『成所作智』：在一切世間以各種方式化現，是成辦有情事業的究竟智慧。『成所作智』是在一切界中以各種不可估量、不可思議的化身來成辦一切有情之利益。 這是化身。它恒常在一切處，如時如願，是諸佛的化身，是所有化身的根源。 『法界體性智』：從二障及其習氣中解脫，智慧與慈悲無二無別，是斷證圓滿的自性，是安住且完全轉變的法界。如阿巴（Abhaya）和扎亞·阿南達（Jaya Ananta）所說，這是法身。以鏡子為例，它關注法界和一切法，由於法界與覺性無別，因此二者合一，在某些情況下被稱為法身，在另一些情況下被稱為法身。

【English Translation】 Without clinging to 'I' and 'mine,' without fixating on all sentient and insentient things (Sanskrit: Jaya Ananta), universally and uninterruptedly attending to everything, arising at all times and places. Free from the two obscurations, not deluded about all that is knowable. Because there is no appearance of an object, it does not appear like a mirror, yet it appears clearly like a reflection in a mirror, being the source of the other three wisdoms. This is the 'Mirror-like Wisdom,' which has no 'I,' is never interrupted, is constantly present, is not deluded about all that is knowable, and is constantly not outwardly directed. 『Equality Wisdom』: In the bodhisattva stage, from the cause of practicing equality between self and others, beings like reflections, realizing the equality of no self and others, thereby entering non-abiding nirvana, corresponding with both love and compassion. 'Equality Wisdom' is the wisdom of treating sentient beings, coming from the practice of purity, entering non-abiding quiescence, which is considered 'Equality Wisdom.' It is accompanied by love and great compassion at all times and places. 『Discriminating Wisdom』: Discriminating without obstruction to all that is knowable, being the source of the doors of retention and samadhi. 'Discriminating Wisdom' is the wisdom that is constantly unobstructed to all that is knowable, like a treasure of samadhi and retention. These two wisdoms are the Sambhogakaya. Chandragomin said: 'They are the complete Enjoyment Body, to show complete enjoyment in the Dharma, the great bodhisattvas, to complete enjoyment in the Dharma.' 『Accomplishing Activity Wisdom』: Manifesting in various ways in all worlds, it is the ultimate wisdom of accomplishing the activities of sentient beings. 'Accomplishing Activity Wisdom' is accomplishing the benefit of all sentient beings with various immeasurable, inconceivable manifestations in all realms. This is the Nirmanakaya. It is constantly in all places, as time and as desired, it is the manifestation of the Buddhas, it is the source of all manifestations. 『Dharmadhatu Wisdom』: Liberated from the two obscurations and their habitual tendencies, wisdom and compassion are non-dual, it is the nature of complete abandonment and realization, it is the Dharmadhatu that abides and is completely transformed. As Abhaya and Jaya Ananta said, this is the Dharmakaya. Taking the mirror as an example, it focuses on the Dharmadhatu and all dharmas, because the Dharmadhatu and awareness are non-dual, therefore the two are united, in some cases called the Dharmakaya, in others called the Dharmakaya.

ཅེས་ཨ་བྷ་གསུངས་པ་ནི་མི་ལེགས་ཏེ་ངོ་བོ་ཉིད་སྐུ་ཡིན་པ་མེད་པར་ འགྱུར། འདུས་བྱས་ཀྱི་མེ་ལོང་ཡེ་ཤེས་དང་ཆོས་དབྱིངས་གཉིས་ཀ་ཡིན་པ་མེད་པས་སོ། །ངོ་ བོ་ཉིད་སྐུ་འགོག་བདེན་མིན་པར་འགྱུར་བ་སོགས་སྐྱོན་དུ་མ་ཡོད་ཅིང་། མེ་ལོང་ལྟ་བུ་ལོངས་ སྐུར་མདོ་རྒྱན་དུ་བཤད་པ་དང་འགལ་ལོ། ། གསུམ་པ་ནི་ཡེ་ཤེས་བཞིའི་དང་པོས་ཕྱི་མ་གསུམ་གྱི་རྒྱུ་བྱེད་དེ། ཡེ་ཤེས་ཀུན་གྱི་རྒྱུ་ མཚན་ཕྱིར། །ཡེ་ཤེས་འབྱུང་གནས་ཆེན་པོ་འདྲ། །ལོངས་སྤྱོད་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཉིད། ། ཡེ་ཤེས་གཟུགས་བརྙན་འབྱུང་ཕྱིར་རོ། །(མེ་ལོང་ལྟ་བུའོ་)ཞེས་སོ། །(ཙནྡྲ་གོ་མིས། ཁ་ཅིག་མེ་ལོང་ཡེ་ ཤེས་ཀྱང་། །ལོངས་སྤྱོད་རྫོགས་པའི་སྐུ་རུ་རྟོགས། །དེ་ཡང་དེ་ལ་རྒྱུ་ཉིད་ཕྱིར། །ཉེ་བར་བཏགས་ལས་དེ་བཞིན་གཞན། །ཞེས་ཏེ་ མཉམ་ཉིད་སོར་རྟོག་ལོངས་སྐུའི་རྒྱུ་ཡིན་པས་དང་བྱ་སྒྲུབ་སྤྲུལ་སྐུའི་རྒྱུ་ཡིན་པས་དེ་དང་དེར་བརྗོད་ཅེས་པའོ། །ཙནྡྲ་གོ་མིའི་ལུང་ དེ་དག་ཐུབ་དགོངས་སུ་དྲངས་ཤིང་ཛ་ཡ་ཨ་ནནྟས་ཀྱང་ངོ་། །) གཉིས་པས་ནི། (བྱམས་སྙིང་རྗེ་གཉིས་ཀྱིས་)སེམས་ ཅན་རྣམས་ལ་མོས་པ་(དང་འཚམས་པར་)བཞིན། །སངས་རྒྱས་སྐུ་ནི་ངེས་པར་སྟོན། །ཞེས་སོ། ། གསུམ་པས་ནི། འཁོར་གྱི་དཀྱིལ་འཁོར་རྣམས་སུ་ནི། །འབྱོར་(བླ་ན་མེད་པའི་དགའ་བདེའི་)བ་ ཐམས་ཅད་སྟོན་(པར་)མཛད་(ཅིང་)པ། །ཐེ་ཚོམ་ཐམས་ཅད་གཅོད་པ་ཡི། །ཆོས་ཆེན་ཆར་ནི་ རབ་ཏུ་འབེབས། །ཞེས་སོ། ། 1-162 བཞི་པས་ནི། སངས་རྒྱས་སྤྲུལ་བ་དེ་རྟག་ཏུ། །མཛད་པ་སྒྲུབ་པའི་བྱེ་བྲག་དང་། །གྲངས་ དང་ཞིང་གིས་རྣམ་ཀུན་ཏུ། །བསམ་མི་ཁྱབ་པར་ཤེས་པར་བྱ། །ཞེས་སོ། །བཞི་པ་ནི། སྟོབས་ བཅུ་མི་འཇིགས་བཞི་མ་འདྲེས་བཅོ་བརྒྱད་ནི་བྲལ་བའི་ཡོན་ཏན། མཚན་སོགས་ལྡན་པའམ་ རྣམ་སྨིན་གྱི་ཡོན་ཏན། །ཡང་ན་ཚད་མེད་བཞི་ནས་ཕྱིན་དྲུག་གི་བར་རྒྱན་ལས་འབྱུང་བ་ལྟར་ རོ། །ཐུབ་དགོངས་སོགས་ལས་འདི་རྒྱ་ཆེར་རོ། ། ལྔ་པ་ལ། བྱེད་པ་པོ་ལ་ཡོད་པའི་འཕྲིན་ལས་ལ་ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་པ་དང་རྒྱུན་མི་འཆད་པ་ གཉིས་སོ། །རྒྱུད་བླ་མདོ་རྒྱན་ལས་ཤེས་དགོས་སོ། །གཉིས་པ་ནི། ཚོགས་ལམ་ན་ཆོས་ཉིད་ རྟོགས་པའི་སྒོམ་བྱུང་གསལ་སྣང་ཅན་མེད་པ་ཕལ་ཆེ་བའི་དབང་དུ་བྱས་ནས་ཆོས་སྐུ་མེད་ ཅེས་བཞག ཐེག་ཆེན་སྦྱོར་ལམ་དུ་དེ་ལ་གསལ་སྣང་ཅན་གྱི་སྒོམ་བྱུང་མཉམ་བཞག་བརྟན་ པོ་ཡོད་པས་སྐུ་བཅས། ས་དང་པོ་ཡན་ཆོས་དབྱིངས་ངེས་པ་འདྲེན་ནུས་སུ་མངོན་སུམ་གྱིས་ རྟོགས་པས་སྐུ་ཐོབ། ས་བརྒྱད་ཡན་མི་རྟོག་ཡེ་ཤེས་རྒྱུན་ཆད་མེད་པས་ཆོས་སྐུ་རྫོགས་ཞེས་ བཞག་སྟེ། སྐུ་མེད་པ་དང་བཅས་དང་སྐུ་ཐོབ་དང་། །སྐུ་ཡོངས་རྫོགས་དང་ཞེས་སོ། །མདོར་ ན་སློབ་ལམ་ན་དེ་པའི་སྐུ་གསུང་ཐུགས་ཡོན་ཏན་ལྷུན་གྲ

【現代漢語翻譯】 如果說阿比（Abha）所說的不對，那就會變成沒有自性身（Svabhavikakaya）。因為由因緣和合而成的鏡子，既不是智慧（Jnana），也不是法界（Dharmadhatu）。否定自性身會導致不是滅諦（Nirodha Satya）等等諸多過失。而且，在《現觀莊嚴論》（Abhisamayalankara）中，鏡子一般的比喻是用於報身（Sambhogakaya），這與你的說法相違背。 第三個問題是，四種智慧（Four Jnanani）中的第一種是后三種的因，因為它是所有智慧的原因。如同智慧的大源頭，是圓滿受用報身（Sambhogakaya），因為智慧的影像由此而生。（就像鏡子一樣）。（月稱Chandragomin說：）『有些人認為鏡子般的智慧，是圓滿受用報身，因為它本身就是原因，只是近似的比喻而已。』因為平等性智（Samatajnana）是報身的因，成所作智（Krtyanusthanajnana）是化身（Nirmanakaya）的因，所以才這樣說。月稱的這些引文被認為是佛陀的真實意圖，扎亞阿南達（Jaya Ananda）也是這樣認為的。 第二種智慧（即慈悲二者）能使眾生，按照他們的意願，必定顯現佛身。 第三種智慧能使在眷屬的壇城中，示現所有殊勝的喜樂，斷除一切疑惑，降下大法之雨。 第四種智慧能使我們知道，佛陀的化身總是以各種方式，在數量和凈土方面，都是不可思議的。第四種智慧是指十力（Ten Powers）、四無畏（Four Fearlessnesses）、十八不共法（Eighteen Unshared Dharmas）等功德，以及具足妙相等功德，或者如《莊嚴經論》中所說的四無量心（Four Immeasurables）到六度（Six Paramitas）之間的功德。在《如來藏經》等經典中對此有更廣泛的闡述。 第五個問題是，對於作者（即佛陀）來說，事業（Karma）具有任運成就（effortlessly accomplished）和相續不斷兩種特點。這需要從《寶性論》（Ratnagotravibhaga）和《現觀莊嚴論》中瞭解。 第二點是，在資糧道（Sambharamarga）上，大多數情況下，由於沒有證悟法性的修所生光明，所以認為沒有法身（Dharmakaya）。在進入大乘加行道（Prayogamarga）時，因為有具有光明相的修所生禪定，所以認為有身。在初地（Bhumis）以上，因為能夠直接證悟法界，所以獲得身。在八地以上，因為無分別智（Nirvikalpa Jnana）相續不斷，所以法身圓滿。因此，經文中說：『沒有身，有身，獲得身，以及身圓滿。』總之，在有學的道上，佛陀的身語意功德任運成就。

【English Translation】 To say that Abha's statement is incorrect would lead to the absence of Svabhavikakaya (Essence Body). This is because the mirror, which is a composite phenomenon, is neither Jnana (Wisdom) nor Dharmadhatu (Realm of Truth). Denying Svabhavikakaya would result in numerous faults, such as the negation of Nirodha Satya (Cessation of Suffering). Moreover, the mirror analogy is used for Sambhogakaya (Enjoyment Body) in Abhisamayalankara, which contradicts your statement. The third question is that the first of the Four Jnanani (Four Wisdoms) is the cause of the latter three, because it is the cause of all wisdoms. Like the great source of wisdom, it is the Sambhogakaya (Enjoyment Body), because the image of wisdom arises from it. (Like a mirror). (Chandragomin said:) 'Some people think that mirror-like wisdom is the Sambhogakaya, because it itself is the cause, only an approximate metaphor.' Because Samatajnana (Equality Wisdom) is the cause of Sambhogakaya, and Krtyanusthanajnana (Accomplishment Wisdom) is the cause of Nirmanakaya (Emanation Body), that's why it is said so. These quotations from Chandragomin are considered to be the true intention of the Buddha, and Jaya Ananda also thinks so. The second wisdom (i.e., the two of compassion) enables sentient beings to surely show the Buddha's body according to their wishes. The third wisdom enables to show all the supreme joys in the mandala of the retinue, cut off all doubts, and rain down the great Dharma. The fourth wisdom enables us to know that the Buddha's incarnations are always in various ways, in number and pure lands, are inconceivable. The fourth wisdom refers to the qualities such as the Ten Powers, the Four Fearlessnesses, the Eighteen Unshared Dharmas, and the qualities such as possessing auspicious signs, or the qualities from the Four Immeasurables to the Six Paramitas as mentioned in the Ornament of Sutras. There is a more extensive elaboration on this in the Tathagatagarbha Sutra and other scriptures. The fifth question is that for the author (i.e., the Buddha), the Karma (Action) has two characteristics: effortlessly accomplished and continuous. This needs to be understood from the Ratnagotravibhaga and the Abhisamayalankara. The second point is that on the Sambharamarga (Path of Accumulation), in most cases, because there is no clear light of meditation-born from realizing the Dharma-nature, it is considered that there is no Dharmakaya (Dharma Body). When entering the Mahayana Prayogamarga (Path of Application), because there is a meditation-born samadhi with a clear light aspect, it is considered to have a body. Above the first Bhumi (Ground), because one can directly realize the Dharmadhatu, one obtains the body. Above the eighth Bhumi, because Nirvikalpa Jnana (Non-conceptual Wisdom) is continuous, the Dharmakaya is complete. Therefore, the scriptures say: 'No body, having a body, obtaining a body, and the body is complete.' In short, on the path of learning, the Buddha's body, speech, mind, and qualities are effortlessly accomplished.

ུབ་རྒྱུན་མི་འཆད་ཀྱི་འཕྲིན་ལས་ རྗེས་མཐུན་པ་ཡོད་ཀྱི་རྫོགས་པ་མེད་དོ། ། གསུམ་པ་ནི། ངོ་བོ་ཉིད་སྐུ་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཡུལ་དུ་བྱས་ན་སྤྲོས་བཅས་སུ་འགྱུར་རོ། །མ་བྱས་ ན་མ་མཁྱེན་པར་འགྱུར་རོ། །ཞེ་ན། ཡོངས་གཅོད་དུ་ཡུལ་མིན། རྣམ་གཅད་ལ་ཆོས་འགའ་ ཡང་མཐོང་མེད་ཀྱི་ཚུལ་གྱིས་མཐོང་བས་ཡུལ་ཡིན་ཞེས་(བུ་སྟོན་)སོ། །འོན་ཀྱང་ཡོངས་གཅོད་ ནི་སྒྲུབ་པ་སྟེ་ངོ་བོ་ཉིད་སྐུ་སྒྲུབ་ཆོས་མཐའ་ཡས་པ་ཅན་དུ་རྣམ་མཁྱེན་གྱིས་ཡུལདུ་བྱས་པ་ཁོ་ ནའོ། །ཆོས་བཤེས་ནི་ངོ་བོ་ཉིད་སྐུ་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཡུལ་མིན་ཟེར་ཞིང་གསེར་དེ་འགོག་སྟེ་འོག་ཏུ་ འཆད་དོ། །གཟུགས་སྐུ་ལ་ཡེ་ཤེས་ཡོད་ན་རྒྱུད་དུ་མར་འགྱུར་ཏེ་གཟུགས་སྐུ་དུ་མ་ཡོད་པས་ 1-163 སོ། །ཞེ་ན། མི་འགྱུར་ཏེ། ཀླུ་རྒྱལ་རྣམས་ལ་སྦྲུལ་མགོ་སྟོང་ལ་སོགས་ཡོད་ཅིང་དེ་སེམས་ བཅས་ཡིན་ཀྱང་རྒྱུད་དུ་མར་མི་འགྱུར་བ་དང་རི་ཐ་དད་པའི་དབང་གིས་འཆར་བའི་ཉི་མ་ བཞིན་ནོ། །དེ་ཡང་རང་གི་སྐུ་ཉིད་དུ་བྱིན་གྱིས་བརླབས་ནས་སྤྲུལ་པ་ཡིན་པ་དང་དོན་ལ་ཡེ་ ཤེས་ཉིད་དུ་བཤད་པས་སོ། །ཡེ་ཤེས་ཡོད་ཚུལ་ལ་རྒྱན་དང་སློབ་དཔོན་དང་ཨ་བྷ་ཡ་ཆོས་ བཤེས་སོགས་ཡེ་ཤེས་ཉིད་ལོངས་སྤྲུལ་སྐུ་གདུང་སོགས་སུ་སྣང་བར་བཞེད། ཙནྡྲ་གོ་མི་ཡེ་ ཤེས་རྒྱུར་བྱས་ནས་ལོངས་སྤྲུལ་སོགས་བྱུང་བར་བཞེད་དོ། །དེ་ལྟར་ན་སངས་རྒྱས་སའི་ཆོས་ ཐམས་ཅད་ལ་འདིར་ཆོས་སྐུར་བཞག་གོ །ས་བཅུ་པའི་བྱང་སེམས་དང་སངས་རྒྱས་འཕྲིན་ ལས་མཉམ་པར་བཤད་དེ། རྒྱུད་བླར། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ཚུལ་འདི་ནི། །རྗེས་ཐོབ་དེ་ བཞིན་གཤེགས་རྣམས་དང་། །སེམས་ཅན་ཡང་དག་སྒྲོལ་བ་ལ། །འཇིག་རྟེན་ན་ནི་མཉམ་ པ་ཉིད། །ཅེས་སོ། །ཁ་ཅིག་ཅུང་ཟད་ཙམ་གྱིས་མཉམ་གྱི་མཉམ་པ་དངོས་མིན་ཏེ། རྒྱུད་བླར། དེ་ལྟ་མོད་ཀྱི་ས་རྡུལ་དང་། །རྒྱ་མཚོ་བ་ལང་རྨིག་རྗེས་ཀྱི། །ཁྱད་པར་གང་ཡིན་སངས་རྒྱས་ དང་། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ཁྱད་དེ་ཉིད། །ཅེས་པས་སོ་(བུ་སྟོན་རིན་པོ་ཆེ་)གསུངས་ཏེ། དེས་ དོན་ཐོགས་མེད་ཀྱིས་སྔར་དྲངས་དེས་གཞན་དོན་ཁྱད་མེད་དུ་དང་། ཕྱི་མ་འདིས་རང་དོན་ ཁྱད་ཡོད་པར་བསྟན་ཞེས་བཤད་པས་དགོངས་པ་དངོས་མིན་ནོ། ། ༈ དེའི་ངེས་པ་བསམ་པ། གཉིས་པ་ལ། ཐ་དད། གོ་རིམ། གྲངས་ངེས་པ་བསམ་པའོ། །དང་པོ་ནི། གསུམ་མཚན་ ཉིད་པ་རྫས་ཐ་དད་དེ། གང་ཟག་སོ་སོ་གསུམ་གྱི་རྟོགས་པ་ཡིན་པས་སོ། །རྗེས་མཐུན་པ་ གཅིག་དང་ཐ་དད་ཅི་རིགས་སོ། །སྦྱོར་བཞི་ལམ་ཤེས་དང་ངོ་བོ་གཅིག་ཅིང་གཞི་ཤེས་དང་ རྫས་ཐ་དད་དོ། །བཞི་བོ་ནང་ཕལ་ཆེར་ངོ་བོ་གཅིག་ལ་གནས་སྐབས་རྫས་ཐ་(བུ་སྟོན་འདི་གོ་ ཟློག་པ་ནི་ནོར་རོ། །)དད་པ་ཡང་ཡོད་དེ་ཚོགས་ལམ་ན་རྩེ་སྦྱོར་མེད་ཅིང་རྣམ་ཀུན་དང་མཐར་ སྦྱོར་ཡོད་པ་ལྟ་བུའོ། །ཆོས་སྐུ་དང་

【現代漢語翻譯】 事業相續不斷， 功德圓滿無盡。 第三，如果將法身（藏文：ངོ་བོ་ཉིད་སྐུ་，含義：自性身）視為智慧的對境，則會變得有戲論。如果不視為對境，則會變得一無所知。如果這樣說，那麼，並非完全斷絕作為對境，而是以區分的方式，以未見任何法的方式而見，因此說是對境。（布頓）如此說。然而，完全斷絕是修持，即法身以遍知作為具有無量修持之法的對境。法友說：法身不是智慧的對境，並反駁此觀點，將在下文闡述。如果色身具有智慧，則會變成多個心識流，因為有多個色身。 如果這樣說，則不會變成多個心識流。如同龍王等有千蛇頭等，雖然有心識，但不會變成多個心識流，如同因山的不同而顯現的太陽。而且，這是因為加持自身成為化身，並且實際上是智慧。關於智慧存在的方式，如莊嚴、論師和阿巴雅法友等，認為智慧顯現為報身、化身、舍利等。旃扎果彌認為智慧是因，從而產生報身等。如此一來，成佛的所有法在此都被視為法身。十地菩薩和佛的事業被說成是相同的。《寶性論》中說：『菩薩之行持，后得如來等，度化諸有情，世間是平等。』 有些人認為只是稍微相似，並非真正的相同。《寶性論》中說：『雖說如此，如大地塵土，與牛蹄印中之海，佛陀與菩薩，其差別亦如是。』（布頓仁波切）說：前者以無礙之義，說明利他無差別，後者說明自利有差別，這樣解釋並非真實意圖。 思考其確定之理： 第二，思考差別、次第和數量的確定。第一，三身是自性差別，因為是三個不同個體的證悟。隨順相同者，有的是相同，有的是差別。四加行道與道智是本體相同，與基智是體性差別。四者內部大多本體相同，但在不同階段體性有差別（布頓，此處顛倒了，是錯誤的）。例如，資糧道沒有頂加行，而遍知和最後有頂加行。 法身和...

【English Translation】 The activities continue without ceasing, The perfections are complete without end. Third, if the Dharmakāya (Tibetan: ངོ་བོ་ཉིད་སྐུ་, meaning: Essence Body) is taken as an object of wisdom, it becomes elaborate with conceptual proliferation. If it is not taken as an object, it becomes unknowing. If you say so, then it is not entirely cut off as an object. Rather, it is seen in the manner of not seeing any dharma by way of distinction, therefore it is said to be an object. (Butön) said so. However, complete severance is practice, that is, the Dharmakāya is taken as an object by omniscient wisdom as having limitless practices. Dharma Friend says that the Dharmakāya is not an object of wisdom, and refutes this view, which will be explained below. If the Rūpakāya (Form Body) has wisdom, it will become multiple mindstreams, because there are multiple Rūpakāyas. If you say so, it will not become multiple mindstreams. Just as the Nāga kings have thousands of snake heads, etc., and although they have minds, they do not become multiple mindstreams, like the sun appearing due to different mountains. Moreover, this is because it is blessed as one's own body as an emanation, and in reality, it is wisdom itself. Regarding the way wisdom exists, such as ornaments, teachers, and Abhaya Dharma Friend, etc., consider wisdom itself to appear as the Sambhogakāya (Enjoyment Body), Nirmāṇakāya (Emanation Body), relics, etc. Chandra Gomi considers wisdom as the cause, thereby arising the Sambhogakāya, etc. In this way, all the dharmas of Buddhahood are here regarded as the Dharmakāya. The tenth-level Bodhisattva and the activities of the Buddha are said to be the same. In the Uttaratantra, it says: 'The conduct of the Bodhisattva, after attainment, like the Tathāgatas, liberating all sentient beings, is equal in the world.' Some say that it is only slightly similar, not truly the same. The Uttaratantra says: 'Although it is so, like the dust of the earth, and the ocean in the hoofprint of an ox, the difference between the Buddha and the Bodhisattva is just that.' (Butön Rinpoche) said: The former, with the meaning of unobstructedness, explains that benefiting others is without difference, and the latter explains that benefiting oneself has differences, this explanation is not the true intention. Thinking about its certainty: Second, thinking about the certainty of difference, order, and number. First, the three bodies are different in nature, because they are the realizations of three different individuals. Those that are correspondingly the same, some are the same, and some are different. The four preparatory practices are the same in essence as the Path of Insight, and different in substance from the Ground of Consciousness. The four are mostly the same in essence internally, but there are also differences in substance at different stages (Butön, this is reversed here, it is wrong). For example, there is no Peak Practice in the Path of Accumulation, but there is the Ultimate Practice in Omniscience and the End. The Dharmakāya and...

རྣམ་མཁྱེན་བདག་གཅིག་ཅིང་གཞན་དྲུག་དང་བདག་མི་ 1-164 གཅིག་གོ །འདིར་རིན་པོ་ཆེར་ནོར་བ་ཡོད་དོ། ། གཉིས་པ་ནི། མཁྱེན་གསུམ་ཐོས་བསམ་གྱིས་གཏན་ལ་དབབ་བྱའི་ཡུལ། ཕེབས་ནས་ ཉམས་ལེན་སྦྱོར་བ། བླངས་པའི་འབྲས་བུ་ཆོས་སྐུ་སྟེ། ཉམས་ལེན་གྱི་རིམ་པ་འབྲས་བཅས་ ཀྱི་སྒོ་ནས་བསྟན་ཏོ། །འདིར་འཇུག་ཡུལ་མཁྱེན་གསུམ་ཞེས་འཆད་པ་ནི་འཇུག་ཡུལ་ངོས་མ་ ཟིན་པའི་གཏམ་སྟེ་འཇུག་མཁན་བྱང་སེམས་ཡིན་མོད་གཞི་ཤེས་མཚན་ཉིད་པ་དེའི་འཇུག་ ཡུལ་མིན་ཏེ་དེའི་ཐོབ་བྱ་མིན་པས་སོ། །འཇུག་ཡུལ་ནི་ཐོབ་བྱའམ་དོན་དུ་གཉེར་བྱ་ཉིད་ལ་ ཟེར་རོ། །གསུམ་ནི་འཇུག་པའི་ཡུལ་གྱི་རྒྱུའོ། །ཞེས་སློབ་དཔོན་འཆད་པ་ནི་འཇུག་པའི་ཡུལ་ ཆོས་སྐུ་སྟེ། དེའི་རྒྱུ་ཞེས་པ་ཡིན་ནོ། །མཁྱེན་གསུམ་ཡང་འབྲས་བུ་ལ་སྤྲོ་བ་བསྐྱེད་པའི་ཕྱིར་ རྣམ་མཁྱེན་དང་པོར་བསྟན། དེ་རྒྱུ་ལམ་གོམས་པ་ལས་བྱུང་བས་དེ་ནས་ལམ་ཤེས་བསྟན། དེ་ལ་གོལ་ས་ཤེས་དགོས་ཤིང་སྤང་བྱ་སྤོང་དགོས་པས་དེ་ནས་གཞི་ཤེས་བསྟན་ཏེ་བཤད་ རིམ་མོ། །སྦྱོར་བ་ལ། གསུམ་ཐོས་བསམ་གྱིས་ཤེས་པ་དེ་དབང་དུ་བྱ་དགོས་པས་དེའི་ ཐབས་རྣམ་ཀུན་བསྟན། དེ་ལས་དབང་ཐོབ་པ་འབྱུང་བས་དེ་ནས་རྩེ་སྦྱོར་བསྟན། དེ་བརྟན་ པར་བྱེད་ཅིང་ཉམས་ན་གསོ་བའི་ཕྱིར་མཐར་གྱིས་པ་བསྟན། དེ་མཐར་ཐུག་པ་ན་བརྟན་པ་ ཐོབ་པ་འབྱུང་བས་དེ་ནས་སྐད་ཅིག་མ་བསྟན་ཏེ་དོན་རིམ་གཙོ་ཆེའོ། །དེ་རྣམས་ཀྱི་འབྲས་བུ་ ཆོས་སྐུ་སྟོན་ཏེ། དོན་རིམ་མོ། །དེ་ནས་ཀྱི་སྒྲས་བསྟན་ཞེས་གསེར་དགོངས་སོ། ། གསུམ་པ་ནི། ཡུམ་གྱི་རྣལ་འབྱོར་ཉམས་སུ་ལེན་པ་གཏན་ལ་དབབ་བྱའི་ཡུལ། ཕེབས་ ནས་བསྒོམ་ཚུལ། བསྒོམ་འབྲས་གསུམ་དུ་ངེས་པས་མཁྱེན་གསུམ་སྦྱོར་བཞི་ཆོས་སྐུར་ངེས་ སོ། །གསུམ་པོ་ཡང་འབྲས་བུ་རྒྱུ་གོལ་སའམ། བླང་དོར་གསུམ་དུ་ངེས་ལ། སྦྱོར་བའང་ དབང་ཐོབ་པའི་དོན་དུ་བསྒོམ་པ་རྒྱུ་འབྲས་བརྟན་པ་ཐོབ་དོན་དུ་བསྒོམ་པ་རྒྱུ་འབྲས་སུ་ངེས་ པས་རྣམ་རྩེ་གཉིས་མཐར་སྐད་གཉིས་སུ་ངེས་ཏེ་ཆོས་སྐུའི་རྒྱུའི་རྣལ་འབྱོར་ནི་དེ་ཙམ་དུ་ཟད་ 1-165 པས་སོ། །ཞུགས་འབྲས་ཆོས་སྐུར་ངེས་ཏེ་དེ་ཙམ་གྱིས་འདོད་དོན་མཐའ་དག་རྫོགས་པས་ སོ། །དེས་ན་མངོན་རྟོགས་དེ་(གསེར་)ནི་རྣམ་པ་བརྒྱད་(གསེར་)དུ་ངེས་སོ། །དང་ནི་རྫོགས་ཚིག་ གོ །ཡང་ན་དེ་ནས་ཆོས་སྐུ་དང་ཞེས་བསྡུ་བ་བྱའོ། །ཞེས་གསེར་རོ། །ཟློས་སྤོང་རྣམས་ཐད་ཀ་ ཐད་ཀར་བྱའོ། ། ༈ ལུས་རྒྱས་བཤད། གཉིས་པ་ལ་བརྒྱད་ལས། ༈ རྣམ་མཁྱེན་གྱི་དངོས་པོ་བཅུ་བཤད་པ། དང་པོ་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་དངོས་པོ་བཅུ་བཤད་པ་ལ། བཞི་ལས། དང་པོ་ལམ་གྱི་རང་བཞིན་ནམ་རྟེན་བྱང་ཆུབ་(ཤེར་འབྱུང་)མཆོག་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་པའི་མཚན་ ཉིད། གཙོ་བོ་སེམས་གང་ཞིག གཞན་དོན་ཕྱིར་དུ་རྫོགས

【現代漢語翻譯】 甚深智慧唯一，其他六者和一者非我。（藏文：རྣམ་མཁྱེན་བདག་གཅིག་ཅིང་གཞན་དྲུག་དང་བདག་མི་གཅིག་གོ།）這裡珍寶有錯謬。 第二，通達三學（藏文：མཁྱེན་གསུམ་）是聞思修所要確立的目標。前往並實踐修持，所獲得的果實是法身（藏文：ཆོས་སྐུ་）。通過修持的次第和果實來闡述。這裡說『進入的目標是通達三學』，這是不瞭解進入目標的說法，雖然進入者是菩薩，但基礎智（藏文：གཞི་ཤེས་）的自性並非其進入的目標，因為它不是其所要獲得的。進入的目標是指所要獲得或追求的。上師說『第三是進入目標的因』，是指進入的目標是法身，而這是它的因。爲了使人對果實產生歡喜，首先展示了甚深智慧（藏文：རྣམ་མཁྱེན།）。因為它產生於對因道（藏文：རྒྱུ་ལམ།）的熟悉，所以接著展示了道智（藏文：ལམ་ཤེས།）。爲了瞭解其中的錯誤之處並捨棄應捨棄之物，所以接著展示了基礎智，這就是講解的順序。在修持方面，因為必須掌握通過聞思所瞭解的知識，所以展示了各種方法。因為從中可以獲得掌握，所以接著展示了頂加行（藏文：རྩེ་སྦྱོར།）。爲了使其穩固並在退失時能夠恢復，所以展示了漸次加行（藏文：མཐར་གྱིས་པ།）。當達到最終時，就能獲得穩固，所以接著展示了剎那加行（藏文：སྐད་ཅིག་མ།），這是意義次第的主要內容。這些的果實是展示法身，這是意義次第。然後用『的』字來表示，這是金鬘論（藏文：གསེར་དགོངས།）的觀點。 第三，瑜伽母的修持是所要確立的目標。前往並修習禪定，禪定的結果確定為三者，因此通達三學、四種加行（藏文：སྦྱོར་བཞི་）、法身是確定的。這三者也確定為果實、原因或錯誤之處，以及應取應舍三者。加行也確定為爲了獲得掌握而修持是原因和結果，爲了獲得穩固而修持是原因和結果，因此勝觀（藏文：རྣམ་རྩེ།）和增上慧（藏文：གཉིས་མཐར།）確定為兩種，法身之因的瑜伽修持僅限於此。進入的結果確定為法身，因為僅憑此就能圓滿所有願望。因此，現觀（藏文：མངོན་རྟོགས།）確定為八種。『和』是圓滿之詞。或者，從那裡開始，『法身和』應該進行總結。這是金鬘論的觀點。重複的捨棄應該直接進行。 正文：身體的廣釋。 第二部分有八個方面： 甚深智慧的十種事物之闡釋。 第一，甚深智慧的十種事物之闡釋，有四個方面： 第一，道的自性或所依，殊勝菩提心（藏文：བྱང་ཆུབ་），（梵文：bodhi，菩提；梵文天城體：बोधि），（梵文羅馬擬音：bodhi），（漢語字面意思：覺悟）生起之特徵。主要的心是什麼？爲了他人的利益而圓滿。

【English Translation】 Profound wisdom is one, the other six and one are not self. Here, there is an error in the jewel. Second, the three knowledges (藏文：མཁྱེན་གསུམ་) are the object to be established by hearing, thinking, and meditating. Go and practice meditation, and the fruit obtained is the Dharmakaya (藏文：ཆོས་སྐུ་). It is explained through the sequence of practice and its fruits. Here, saying 'the object of entry is the three knowledges' is a statement that does not understand the object of entry. Although the entrant is a Bodhisattva, the nature of the base knowledge (藏文：གཞི་ཤེས་) is not its object of entry, because it is not what it is to be obtained. The object of entry refers to what is to be obtained or pursued. The teacher says 'the third is the cause of the object of entry,' which means that the object of entry is the Dharmakaya, and this is its cause. In order to generate joy in the fruit, profound wisdom (藏文：རྣམ་མཁྱེན།) is shown first. Because it arises from familiarity with the causal path (藏文：རྒྱུ་ལམ།), then the path knowledge (藏文：ལམ་ཤེས།) is shown. Because it is necessary to know the errors in it and abandon what should be abandoned, then the base knowledge is shown, which is the order of explanation. In practice, because it is necessary to master the knowledge learned through hearing and thinking, various methods are shown. Because mastery is obtained from it, then the peak practice (藏文：རྩེ་སྦྱོར།) is shown. In order to stabilize it and restore it when it is lost, the gradual practice (藏文：མཐར་གྱིས་པ།) is shown. When the ultimate is reached, stability is obtained, so the momentary practice (藏文：སྐད་ཅིག་མ།) is shown, which is the main content of the meaning sequence. The fruit of these is to show the Dharmakaya, which is the meaning sequence. Then, the word 'of' indicates the view of the Golden Garland (藏文：གསེར་དགོངས།). Third, the practice of the yogini is the object to be established. Go and meditate, and the result of meditation is determined to be three, so the three knowledges, the four practices (藏文：སྦྱོར་བཞི་), and the Dharmakaya are certain. These three are also determined to be the fruit, the cause, or the error, and the three to be taken and abandoned. The practice is also determined to be the cause and effect of meditating to gain mastery, and the cause and effect of meditating to gain stability, so the insight (藏文：རྣམ་རྩེ།) and the increase of wisdom (藏文：གཉིས་མཐར།) are determined to be two, and the yoga practice of the cause of the Dharmakaya is limited to this. The result of entry is determined to be the Dharmakaya, because all desires are fulfilled by this. Therefore, the Abhisamaya (藏文：མངོན་རྟོགས།) is determined to be eight. 'And' is a word of completion. Or, from there, 'Dharmakaya and' should be summarized. This is the view of the Golden Garland. Repeated abandonment should be done directly. Text: Detailed explanation of the body. The second part has eight aspects: Explanation of the ten things of profound wisdom. First, the explanation of the ten things of profound wisdom has four aspects: First, the nature or basis of the path, the supreme generation of Bodhicitta (藏文：བྱང་ཆུབ་), (Sanskrit: bodhi,梵文天城體：बोधि, romanization: bodhi, meaning: enlightenment). What is the main mind? To perfect for the sake of others.

་པའི་བྱང་ཆུབ་འདོད་པ་དང་ མཚུངས་ལྡན་ཞེས་པ་འཕགས་སེང་ངོ་། །ཤཱནྟི་ལྟར་ན་གཞན་དོན་དུ་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ ལ་དམིགས་པའི་འདོད་པར་གྱུར་པའི་བློ་ཞེས་པ་སྟེ། དག་ལྡན་དུ་གཞན་དོན་དུ་ཡང་དག་ པར་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ལ་དམིགས་པའི་འདོད་པ་ནི་སེམས་བསྐྱེད་པའི་མཚན་ཉིད་དོ། ། ཞེས་དང་། སྙིང་པོ་མཆོག་ཏུ། སེམས་བསྐྱེད་པ་ཉི་ཤུ་རྩ་གཉིས་བརྗོད་པ་ཡིན་ཏེ། དང་པོ་ ནི། འདུན་པའི་མཚན་ཉིད་ཀྱི་ཁྱད་པར་རོ། །ལྷག་མ་ནི་དེའི་གྲོགས་ཀྱི་ཁྱད་པར་རོ་ཞེས་དང་། མི་ཟད་པ་བརྒྱད་ཅུར་བརྗོད་དེ། དང་པོ་ནི་སེམས་བསྐྱེད་པ་ཉིད་དོ་ལྷག་མ་ནི་དེའི་གྲོགས་ ཏེ་སྦྱོར་བ་དང་བསམ་པ་ལ་སོགས་པ་སྣ་ཚོགས་པའོ། །ཞེས་སོ། །འདི་ལེགས་སོ། །དབྱེ་ན་ ཉེར་གཉིས་སོ། །གསེར་གྱིས་གཞན་དོན་དུ་འཚང་རྒྱ་བ་ཉིད་ཀྱི་སེམས་འཇོག་པ་ནི་སེམས་ བསྐྱེད་དོ། །ཞེས་སོ། །གཉིས་པ་དེ་སྨིན་ཅིང་དག་པར་བྱེད་པའི་གདམས་ངག་གི་མཚན་ཉིད། ཐེག་ཆེན་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱིས་དོན་དུ་གཉེར་བའི་དོན་རྟོགས་ཤིང་ཐོབ་པའི་ཐབས་སངས་ རྒྱས་ལ་སོགས་པས་འདོམས་པའི་ངག་གི་རིག་བྱེད་དམ། དེ་ལྟར་གདམས་པ་ལྟར་ཉམས་སུ་ ལེན་པའི་བློ་གང་རུང་ངོ་། །ཆོས་བཤེས་ཀྱིས་སོ། །གསེར་གྱིས་རྣམ་པ་བཅུ་ལ་བསླབ་པ་ནི། གདམས་ངག་གོ་ཞེས་སོ། །དེ་ལ་གདམས་པ་དང་རྗེས་བསྟན་གཉིས་ཡོད་དེ་འོག་ཏུ་སྟོན་ནོ། 1-166 ། རྒྱན་ལྟར་ན་སྟོན་པ་པོ་སངས་རྒྱས། ཉན་པ་པོ་ཆོས་མཆོག་པ་ལ་བཤད་སྦྱར་དུ་བཤད་ཅིང་ འགྲེལ་ཆེན་ལས་ཚོགས་ལམ་པ་ལ་བཤད་དེ་ཚོགས་ལམ་ཆེན་པོ་ནས་སོ། །རྒྱུ་ཆོས་རྒྱུན་ཏིང་ ངེ་འཛིན་ཏེ་དེའི་མཚན་ཉིད་བརྟགས་པའི་དངོས་པོ་ལ་སེམས་རྩེ་གཅིག་པ་གང་ཞིག དམ་ པའི་ཆོས་འཛིན་པའི་དྲན་པ་དང་མཚུངས་པར་ལྡན་པའོ། །སྒྲ་བཤད་ནི་གསུང་རབ་དང་མྱ་ ངན་ལས་འདས་པའི་ཆོས་རྣམས་ཀྱི་ཚིག་དང་དོན་འཛིན་པས་ཆོས་ཀྱི་རྒྱུན་བརྟགས་པའི་ དངོས་པོ་ལ་སེམས་རྩེ་གཅིག་པས་ཏིང་ངེ་འཛིན་(ཀུན་བཏུས་)ནོ། །དེ་ཚེ་ཆོས་ཀྱི་རྒྱུན་ལ་ནི། ། སངས་རྒྱས་རྣམས་ལ་ཞི་གནས་དང་། །ཡེ་ཤེས་ཡངས་པ་ཐོབ་བྱའི་ཕྱིར། །གདམས་ངག་རྒྱ་ ཆེན་རྙེད་པར་འགྱུར། །ཞེས་སོ། །བསྒོམ་པའི་ཚུལ་ལ་སོགས་པ་རྒྱན་ལས་རྒྱ་ཆེར་ཤེས་པར་ བྱ་ཞིང་མང་དུ་དོགས་པས་བཞག་གོ །འདིར་བཤད་དང་རྒྱན་དུ་བཤད་པ་རྣམས་མི་འདྲ་ཞིང་ རྒྱུ་མཚན་སོགས་འོག་ཏུ་བཤད་པར་བྱའོ། ། གསུམ་པ་གདམས་པའི་འབྲས་བུ་ངེས་འབྱེད་ཆ་མཐུན་ནི། ངེས་འབྱེད་དེ་གཅིག་ཏུ་ངེས་ པ་དང་ལྡན་པའོ། །རྣམ་པར་མི་རྟོག་པ་རྟོགས་པ་ནི་ངེས་པར་འབྱེད་པ་སྟེ་མཐོང་བའི་ལམ་ མོ། །དེ་ཐོབ་པ་ནི་ཆའོ། །དེ་ལ་ཕན་པ་ནི་ངེས་པར་འབྱེད་པའི་ཆ་དང་མཐུན་པའོ། །ཞེས་དག་ ལྡན་(ཟླ་ཟེར་ཡང་དོན་དེའོ། །)ནོ། །ངེས་པ་སྟེ་མཐའ་གཅིག་ཏུ་མི་རྟོག་ཡེ་ཤེས། འབྱེད་པ

【現代漢語翻譯】 與菩提心的意願和相應的行為相一致，被稱為殊勝的覺悟。如寂天（Śāntideva）所說，爲了他人的利益而立志于圓滿的菩提心，這種心即是發心。在《正理滴論》中，爲了他人的利益而立志于真正圓滿的菩提心，是發心的特徵。 《寶性論》中提到了二十二種發心，第一種是意願的特徵，其餘是其助伴的特徵。在八十種無盡的功德中，第一種是發心本身，其餘是其助伴，如行為和意念等各種因素。這很好。如果進行區分，則有二十二種。如黃金般，爲了他人的利益而發誓成佛，這就是發心。 第二，使發心成熟和清凈的教誨的特徵。通過大乘發心，理解並獲得所追求的目標的方法，即諸佛等所教導的言語行為，或者依此教導而修持的心。這是導師的教誨。如黃金般，學習十種行為，即是教誨。其中有教誨和隨後的指示兩種，將在下文闡述。 按照《現觀莊嚴論》，宣講者是佛陀，聽眾是殊勝的補特伽羅，以結合的方式進行宣講，而在《大疏》中，則是為資糧道者宣講，從資糧道開始。原因在於法流三摩地，即對所考察的事物一心專注，並與憶持正法的正念相結合。詞源解釋為，由於憶持經文和涅槃之法等的詞句和意義，因此法流是對所考察的事物一心專注的三摩地（《集論》）。 那時，對於法流來說，爲了諸佛獲得寂止和廣大的智慧，將會獲得廣大的教誨。關於修習的方式等，可以從《現觀莊嚴論》中廣泛瞭解，因顧慮繁多而省略。此處所說的和《現觀莊嚴論》中所說的有所不同，原因等將在下文闡述。 第三，教誨的果實是決定性的解脫分。解脫是具有確定性的，不分別的智慧是解脫，即見道。獲得它是分，對其有益的是與解脫分相順應。如《正理滴論》所說（《月光疏》也是這個意思）。確定性，即完全不分別的智慧。解脫

【English Translation】 That which is consistent with the desire for Bodhi and corresponding actions is called the noble awakening. According to Śāntideva, the mind that aspires to perfect awakening for the sake of others is the arising of Bodhicitta. In Tattvasamgraha, the aspiration that aims at perfect and complete awakening for the sake of others is the characteristic of generating Bodhicitta. In Ratnagotravibhāga, twenty-two types of generating Bodhicitta are mentioned, the first being the characteristic of aspiration, and the rest being the characteristics of its companions. Eighty inexhaustible qualities are mentioned, the first being the generation of Bodhicitta itself, and the rest being its companions, such as actions and thoughts. This is good. If differentiated, there are twenty-two. Like gold, vowing to attain Buddhahood for the sake of others is the generation of Bodhicitta. Second, the characteristic of the instructions that ripen and purify it. The means to realize and attain the meaning pursued by the Mahāyāna Bodhicitta, either the verbal actions taught by the Buddhas, etc., or any mind that practices according to such instructions. This is the teaching of the Dharma friend. Like gold, learning the ten aspects is the instruction. There are two types: instruction and subsequent indication, which will be explained below. According to the Abhisamayalankara, the speaker is the Buddha, the listener is the supreme individual, and it is taught in a combined manner, while in the Great Commentary, it is taught to those on the path of accumulation, starting from the great path of accumulation. The reason is the Dharma stream Samādhi, which is the one-pointedness of mind on the object being examined, combined with mindfulness that holds the sacred Dharma. The etymological explanation is that because it holds the words and meanings of the scriptures and the Dharma of Nirvana, the Dharma stream is the one-pointedness of mind on the object being examined, which is Samādhi (Compendium of Abhidharma). At that time, for the Dharma stream, in order to attain tranquility and vast wisdom for the Buddhas, vast instructions will be found. The methods of meditation, etc., should be widely understood from the Abhisamayalankara, and are omitted due to concerns about prolixity. What is said here and what is said in the Abhisamayalankara are different, and the reasons, etc., will be explained below. Third, the fruit of the instructions is the definitive liberation portion. Liberation is that which has certainty. Non-conceptual wisdom is liberation, which is the path of seeing. Obtaining it is a portion, and that which benefits it is in accordance with the liberation portion. As stated in Tattvasamgraha (the Moonlight Commentary also has the same meaning). Certainty, that is, completely non-conceptual wisdom. Liberation

་ནི་རྟོགས་ པ་སྟེ་མཐོང་ལམ་དེའི་ཡན་ལག་ནི་རྒྱུ་ཞེས་པའོ། །སྙིང་པོ་མཆོག་ཏུ་ངེས་པར་རྟོགས་པ་ནི་ ངེས་འབྱེད་དོ་ཞེས་དང་། སོ་སོར་རྟོགས་པ་ནི་ངེས་འབྱེད་ཅེས་སོ། །གསེར་གྱིས་ངེས་པར་ འབྱེད་པ་ནི་འཚང་རྒྱ་བ་ཉིད་མངོན་སུམ་དུ་བྱེད་པའོ། །ཞེས་སོ། །དེའི་མཚན་ཉིད་ནི། ཚོགས་ ལམ་གྱི་རྗེས་ཀྱི་སོ་སྐྱེའི་སྒོམ་བྱུང་གི་ཡེ་ཤེས་གང་ཞིག བདེན་པ་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པ་ དང་རྗེས་སུ་མཐུན་པ། དབྱེ་ན་དྲོད་རྩེ་བཟོད་མཆོག་རྣམ་པ་བཞིའོ། །དང་ཐམས་ཅད་སྡུད་ ཚིག་གོ ། 1-167 བཞི་པ་གདམས་པའི་དོན་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པར་སྒྲུབ་པ་ལ་བཞི་ལས། སྒྲུབ་པ་ཡི་ནི་རྟེན་ དུ་གྱུར་པ་སྟེ་རྒྱུ་རང་བཞིན་དུ་གནས་པའི་རིགས་ཀྱི་མཚན་ཉིད། ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ཀྱི་རང་ བཞིན་ཏེ་རྣམ་འགྱུར་དང་ཡ་མ་བྲལ་བའི་ཆོས་དབྱིངས་རྣམ་དག་སྟེ། ཨཱརྱས་རང་བཞིན་གཙོ་ བོར་གྱུར་པ་ནི་རིགས་ཞེས་སོགས་བཤད་དོ། །ཕྱེ་ན་ཆོས་ཉིད་གཅིག་ཉིད་བརྟེན་པ་བསྒྲུབ་པ་ བཅུ་གསུམ་གྱི་སྒོ་ནས་བཅུ་གསུམ་དུའོ། །གཉིས་པ་རྟེན་དེ་ལ་བརྟེན་ནས་སྒྲུབ་པའི་དམིགས་ པའི་མཚན་ཉིད། རང་བཞིན་དང་ཡ་མ་བྲལ་བའི་རྣམ་འགྱུར་སྒྲུབ་པ་པོའི་ཤེས་བྱར་གྱུར་ པ་སྟེ། ཨཱརྱས་རྣམ་འགྱུར་གཙོ་བོར་གྱུར་པ་ནི་དམིགས་པ་ཞེས་སོ། །དབྱེ་ན་བཅུ་གཅིག་གོ ། གསུམ་པ་དེ་ལ་དམིགས་ནས་སྒྲུབ་པའི་ཆེད་དུ་བྱ་བ་དག་གི་མཚན་ཉིད་ནི། གང་གི་དོན་དུ་ སྒྲུབ་པ་བྱེད་པའི་འབྲས་བུ་མཐར་ཐུག་སྟེ། སྡུད་འགྲེལ་དུ། སྐད་ཅིག་མ་བསྟན་ནས། དེའི་ རྗེས་ལ་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མངོན་དུ་བྱེད་པ་ཆེད་དུ་བྱ་བ་གསུམ་མངོན་སུམ་དུ་བྱས་ནས་ རྟོགས་པ་དེ་ཉིད་ནི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ས་ཀུན་ཏུ་འོད་ལ་ཆོས་སྐུར་བྱང་ཆུབ་ཅེས་ཏེ་འོག་ཏུ་རྒྱས་ པར་བྱའོ། །དབྱེ་ན། གཞན་དོན་སྤངས་རྟོགས་གསུམ་ཞེས་ཤེར་འབྱུང་ངོ་། ། བཞི་པ་ཇི་ལྟར་སྒྲུབ་པའི་ངོ་བོ་ལ། སྤྱིར་ཐེག་ཆེན་སྒྲུབ་པའི་མཚན་ཉིད། སེམས་བསྐྱེད་ ལ་གནས་ནས་རང་བཞིན་གྱི་དོན་རྩོམ་པ་བྱང་ཆུབ་ཆེན་པོའི་རྒྱུར་གྱུར་པའི་བྱང་སེའི་སྤྱོད་ པའམ་ཉམས་ལེན་ཏེ། གནས་རྩོམ་འབྲས་བུ་འབྱུང་བ་ཆེ་བདག་ཉིད། །རྒྱལ་སྲས་རྣམས་ཀྱི་ སྒྲུབ་པ་ཡིན་པར་འདོད། །ཅེས་དང་། སྒྲུབ་པ་ནི་སྤྱོད་པའོ། །ཞེས་ཤཱནྟི་རད་ཀིར་རོ། །གསེར་ ནི་སྒྲུབ་པ་ནི་ཉམས་སུ་ལེན་པ་སྟེ། ཞེས་སོ། །འདིར་སྨོས་བྱང་སེའི་སྒྲུབ་པའི་མཚན་ཉིད། གདམས་ངག་ཐོབ་པ་རིགས་ལ་བརྟེན་ནས་དམིགས་པ་རིམ་གྱིས་རྟོགས་ཏེ་ཆེན་པོ་གསུམ་ གྱི་ཆེད་དུ་བརྩོན་པའི་བྱ་བ་སྟེ་སྒྲུབ་པའི་གདམས་ངག སྒྲུབ་པའི་(རད་ཀིར་)རྟེན་སྒྲུབ་པའི་ དམིགས་(རད་)པ་སྒྲུབ་པའི་ཆེད་(རད་)དུ་བྱ་བ་ཞེས་དང་རྟེན་ཅན་གྱི་བྱ་བ་ཞེས་སོ། །དབྱེ་ན། 1-168 མི་མཐུན་ཕྱོགས་ཀྱིས་མི་ཚུགས་པའི་གོ་ཆའི་སྒྲུབ

【現代漢語翻譯】 『རྟོགས་པ་(rtogs pa)』 is realization, and the limb of that path of seeing is called 『རྒྱུ་(rgyu)』 (cause). 『སྙིང་པོ་མཆོག་ཏུ་ངེས་པར་རྟོགས་པ་(snying po mchog tu nges par rtogs pa)』 is called 『ངེས་འབྱེད་(nges 'byed)』 (ascertainment), and 『སོ་སོར་རྟོགས་པ་(so sor rtogs pa)』 is 『ངེས་འབྱེད་(nges 'byed)』 (ascertainment). 『གསེར་གྱིས་ངེས་པར་འབྱེད་པ་(gser gyis nges par 'byed pa)』 is making the attainment of Buddhahood manifest.』 That is what it says. Its definition is: the wisdom arising from cultivation of an ordinary being after the path of accumulation, which manifestly realizes the truth and is in accordance with it. If divided, there are four aspects: heat, peak, forbearance, and supreme. 『དང་(dang)』 is a comprehensive term. Fourth, establishing the meaning of the instructions without distortion has four aspects. First, the definition of the lineage that serves as the basis for accomplishment, i.e., the inherent nature of the cause. It is the nature of the 『ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་(chos kyi dbyings)』 (dharmadhatu), the pure 『ཆོས་དབྱིངས་(chos dbyings)』 (dharmadhatu) inseparable from transformation. The 『ཨཱརྱ་(Arya)』 (noble ones) said, 『The nature that is the primary essence is called lineage.』 If divided, there are thirteen through the thirteen doors of establishing the single nature as the basis. Second, the definition of the object of accomplishment based on that basis. It is the transformation inseparable from nature, which becomes the object of knowledge for the accomplisher. The 『ཨཱརྱ་(Arya)』 (noble ones) said, 『The transformation that is the primary essence is called the object.』 If divided, there are eleven. Third, the definition of the purpose for which one accomplishes by focusing on that. It is the ultimate result for which accomplishment is done. In the 『སྡུད་འགྲེལ་(sdud 'grel)』 (Collection of Commentaries), after showing the moment, it says, 『After that, manifesting all aspects, accomplishing the three purposes, and realizing that very thing is enlightenment in the realm of the Buddha, the Dharmakaya of all-pervading light,』 which will be elaborated below. If divided, 『benefit of others, abandonment, and realization』 are the three, as it appears in the 『ཤེར་འབྱུང་(sher 'byung)』 (Perfection of Wisdom). Fourth, regarding the nature of how to accomplish. Generally, the definition of accomplishing the Great Vehicle: residing in the generation of 『སེམས་བསྐྱེད་(sems bskyed)』 (Bodhicitta), engaging in the meaning of nature, the practice or experience of a 『བྱང་སེམས་(byang sems)』 (Bodhisattva) that becomes the cause of great enlightenment. 『Residing, engaging, and the arising of the result are great in themselves. It is considered the accomplishment of the sons of the Victorious Ones.』 And 『accomplishment is practice,』 as 『ཤཱནྟི་རད་ཀིར་(Shantirakshita)』 said. 『གསེར་(gser)』 (Gold) said, 『Accomplishment is taking into experience.』 Here, the definition of the 『བྱང་སེམས་(byang sems)』 (Bodhisattva)'s accomplishment mentioned: having received the instructions, relying on the lineage, gradually realizing the object, the activity of striving for the three great purposes, i.e., the instructions for accomplishment. 『Accomplishment』s (རད་ཀིར་, rad kir) basis, accomplishment』s object (རད་, rad), accomplishment』s purpose (རད་, rad),』 and 『activity with a basis.』 If divided, the accomplishment of armor that cannot be overcome by opposing forces.

【English Translation】 『རྟོགས་པ་(rtogs pa)』 is realization, and the limb of that path of seeing is called 『རྒྱུ་(rgyu)』 (cause). 『སྙིང་པོ་མཆོག་ཏུ་ངེས་པར་རྟོགས་པ་(snying po mchog tu nges par rtogs pa)』 is called 『ངེས་འབྱེད་(nges 'byed)』 (ascertainment), and 『སོ་སོར་རྟོགས་པ་(so sor rtogs pa)』 is 『ངེས་འབྱེད་(nges 'byed)』 (ascertainment). 『གསེར་གྱིས་ངེས་པར་འབྱེད་པ་(gser gyis nges par 'byed pa)』 is making the attainment of Buddhahood manifest.』 That is what it says. Its definition is: the wisdom arising from cultivation of an ordinary being after the path of accumulation, which manifestly realizes the truth and is in accordance with it. If divided, there are four aspects: heat, peak, forbearance, and supreme. 『དང་(dang)』 is a comprehensive term. Fourth, establishing the meaning of the instructions without distortion has four aspects. First, the definition of the lineage that serves as the basis for accomplishment, i.e., the inherent nature of the cause. It is the nature of the 『ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་(chos kyi dbyings)』 (dharmadhatu), the pure 『ཆོས་དབྱིངས་(chos dbyings)』 (dharmadhatu) inseparable from transformation. The 『ཨཱརྱ་(Arya)』 (noble ones) said, 『The nature that is the primary essence is called lineage.』 If divided, there are thirteen through the thirteen doors of establishing the single nature as the basis. Second, the definition of the object of accomplishment based on that basis. It is the transformation inseparable from nature, which becomes the object of knowledge for the accomplisher. The 『ཨཱརྱ་(Arya)』 (noble ones) said, 『The transformation that is the primary essence is called the object.』 If divided, there are eleven. Third, the definition of the purpose for which one accomplishes by focusing on that. It is the ultimate result for which accomplishment is done. In the 『སྡུད་འགྲེལ་(sdud 'grel)』 (Collection of Commentaries), after showing the moment, it says, 『After that, manifesting all aspects, accomplishing the three purposes, and realizing that very thing is enlightenment in the realm of the Buddha, the Dharmakaya of all-pervading light,』 which will be elaborated below. If divided, 『benefit of others, abandonment, and realization』 are the three, as it appears in the 『ཤེར་འབྱུང་(sher 'byung)』 (Perfection of Wisdom). Fourth, regarding the nature of how to accomplish. Generally, the definition of accomplishing the Great Vehicle: residing in the generation of 『སེམས་བསྐྱེད་(sems bskyed)』 (Bodhicitta), engaging in the meaning of nature, the practice or experience of a 『བྱང་སེམས་(byang sems)』 (Bodhisattva) that becomes the cause of great enlightenment. 『Residing, engaging, and the arising of the result are great in themselves. It is considered the accomplishment of the sons of the Victorious Ones.』 And 『accomplishment is practice,』 as 『ཤཱནྟི་རད་ཀིར་(Shantirakshita)』 said. 『གསེར་(gser)』 (Gold) said, 『Accomplishment is taking into experience.』 Here, the definition of the 『བྱང་སེམས་(byang sems)』 (Bodhisattva)'s accomplishment mentioned: having received the instructions, relying on the lineage, gradually realizing the object, the activity of striving for the three great purposes, i.e., the instructions for accomplishment. 『Accomplishment』s (རད་ཀིར་, rad kir) basis, accomplishment』s object (རད་, rad), accomplishment』s purpose (རད་, rad),』 and 『activity with a basis.』 If divided, the accomplishment of armor that cannot be overcome by opposing forces.

་པའི་མཚན་ཉིད་བྱང་སེའི་སྒྲུབ་པ་གང་ཞིག བསམ་པའི་བྱ་བ་སྟེ། གནོད་འཇོམས་སུ། གོ་ཆ་ཆེན་པོ་བགོས་པ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་སེམས་དང་པོ་ ནས་གཟུང་སྟེ་བསམ་པ་རྒྱ་ཆེ་བར་བསྟན་པའོ་ཞེས་སོ། །ས་བཅུ་པའི་འགྲེལ་པར། དེ་ལ་གོ་ ཆ་ནི་སྨོན་པའོ། །ཞེས་དབྱིག་གཉེན་གྱིས་སོ། །དབྱེ་ན་དྲུག་གམ་སོ་དྲུག་གོ །འདིར་སྨོས་གོ་ སྒྲུབ་ཀྱི་མཚན་ཉིད། གང་ཞིག ཕྱིན་དྲུག་རེ་རེར་དྲུག་དྲུག་ཚང་བར་ཉམས་སུ་ལེན་པར་གོ་ བགོས་པའོ། །གོ་བགོས་ནས་ཐེག་ཆེན་གྱི་གཡུལ་དུ་འཇུག་པའི་སྒྲུབ་པ་ནི། བྱང་སེའི་སྒྲུབ་པ་ གང་ཞིག སྦྱོར་བའི་བྱ་བ། འདིར་སྨོས་འཇུག་སྒྲུབ་ཀྱི་མཚན་ཉིད། འཇུག་ཡུལ་ཐེག་ཆེན་ དགུ་ཆར་རམ་གང་རུང་ལ་འཇུག་ཅིང་འཛེག་པའི་སྒྲུབ་པའོ། །དབྱེ་ན་དགུའོ། །སྤྱིར་སྒྲུབ་པ་ བཞི་ངོ་བོ་གཅིག་པའི་ལུགས་སོ། །ཞུགས་ཏེ་དཔུང་གི་ཚོགས་གསོག་པའི་སྒྲུབ་པའི་མཚན་ ཉིད། བྱང་སེའི་སྒྲུབ་པ་གང་ཞིག རང་འབྲས་སློབ་ལམ་མམ་མི་སློབ་པའི་བྱང་ཆེན་གྱི་རྒྱུའི་ མཐར་ཐུག་པའི་ཚོགས་སྒྲུབ་པའམ་ཐོབ་པར་བྱེད་པ་སྟེ། དབྱེ་ན་བཅུ་བདུན་ནོ། །དག་ལྡན་ དུ། གང་གིས་རྒྱུའི་མཐར་ཐུག་པ་ཐོབ་པར་བྱེད་པ་དེ་ནི་ཚོགས་ཀྱི་སྒྲུབ་པ་བཅུ་བདུན་ནོ། ། ཞེས་སོ། །དཔུང་ཚོགས་བསགས་པས་མ་རྒྱལ་བ་ལས་རྒྱལ་བ་ཐོབ་པས་ངེས་པར་འབྱུང་ བའི་སྒྲུབ་པའི་མཚན་ཉིད། དེ་གང་ཞིག ངེས་པར་འབྱུང་ས་བརྒྱད་པོ་གང་རུང་དུ་དངོས་ སུ་ངེས་པར་འབྱིན་པ། དབྱེ་ན་བརྒྱད་དོ། །ཨཱརྱས་གོ་བགོས་པས་ནི་འཇུག་གོ །ཞུགས་པ་ ནི་དཔུང་གི་ཚོགས་གསོག་གོ །དཔུང་གི་ཚོགས་བསགས་པ་ནི་མ་རྒྱལ་བ་ལས་རྒྱལ་བ་ཐོབ་ པས་ངེས་པར་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་སོ། །རྒྱས་པར་འོག་ཏུ་སྟོན་ནོ། །སྒྲུབ་པ་དང་སྦྱོར་ བཞིའི་ཁྱད་པར་ནི། ལོཙྪ་བ་ན་རེ། རྣལ་འབྱོར་གྱི་རང་བཞིན་སྦྱོར་བ། སྤྱོད་པ་གཙོ་བོར་གྱུར་ པ་སྒྲུབ་པ་གསུངས་སོ། །འདིར་སྒྲུབ་པའི་ངོ་བོ་བརྩོན་འགྲུས་ཡིན་གསུངས་ཤིང་དུས་ཕྱིས་ སྒྲུབ་པའང་བརྩོན་འགྲུས་ཁོ་ན་མིན། སྦྱོར་བའང་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཁོ་ན་མིན་གྱི་བརྩོན་འགྲུས་ 1-169 དང་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་གཙོ་བྱས་པའི་དད་སོགས་ཡིན་ནོ་གསུངས་སོ། །ངོ་བོ་གཅིག་གོ །ངེས་ འབྱུང་དང་བཅས་པའི་(ཤཱནྟི་དངོས་)ཆོས་བཅུ་པོ་རྣམས་ཀྱིས་ཐུབ་པ་དེ་(ཤཱནྟི་)པའི་མངོན་རྟོགས་རྣམ་ ཀུན་མཁྱེན་པ་ཉིད་བསྟན་ཏོ། ། ༈ ལམ་ཤེས་ཀྱི་དངོས་པོ་བཅུ་གཅིག གཉིས་པ་ལམ་ཤེས་ཀྱི་དངོས་(ཤཱནྟི་རད་ཀིར་དངོས་)པོ་བཅུ་གཅིག་ལ། ལམ་ཤེས་ཀྱི་ཡན་ ལག་དང་(ཤེར་འབྱུང་དངོས་)ཡན་ལག་ཅན་གྱི་ལམ་ཤེས་སོ། །དང་པོ་ནི། རྫོགས་སངས་རྒྱས་ (གསེར་)ཀྱི་འོད་ཀྱིས་ལྷ་རྣམས་ཀྱི་འོད་མོག་མོག་པོ་གཟི་མེད་པར་བྱེད་པའམ་མཛད་པས་ལྷ་ རྣམས་ང་རྒྱལ་གྱི་རྙོག་པ་དང་བྲལ་ཏེ་སེམས་དང་བར་གནས

【現代漢語翻譯】 問：菩薩的修行，如盔甲般的修行是什麼？ 答：是發心的行為，能摧毀障礙。所謂『披上大盔甲』，是指從最初的發心開始，就顯示出廣大的發心。正如《十地經釋》中所說：『盔甲即是愿。』這是世親的觀點。分類有六種或三十六種。這裡所說的盔甲修行之相是什麼？即是對每一種波羅蜜多都圓滿地修持六種，這就是披上盔甲。披上盔甲后，進入大乘的戰場，菩薩的修行是什麼？是加行的行為。這裡所說的進入修行之相是什麼？是進入九乘大乘的任何一乘並攀登的修行。分類有九種。一般來說，四種修行本體是一致的。 問：進入后，積累軍隊的修行的相是什麼？菩薩的修行是什麼？是積累或獲得自果學道或無學道的偉大菩提之因的究竟之資糧。分類有十七種。《具足論》中說：『以何獲得因的究竟，即是十七種資糧修行。』 問：積累軍隊后，從不勝而獲得勝利，從而決定出現的修行的相是什麼？ 答：是指在八種決定出現之處的任何一處真實地決定出現。分類有八種。聖者說：『披上盔甲是爲了進入，進入是爲了積累軍隊，積累軍隊是爲了從不勝而獲得勝利，從而決定出現。』下面將詳細闡述。修行和四種加行的區別是：譯師說：『瑜伽的自性是加行，以行為為主的是修行。』這裡說修行的本體是精進，但後來修行也不僅僅是精進，加行也不僅僅是禪定，而是以精進和禪定為主的信心等。本體是一致的。具備決定出現的（寂天）十法，證得（寂天）一切種智。 第二，關於道智的十一種事物（寂天論師的觀點），道智有十一種事物，包括道智的支分和具有支分的道智（《般若生》的觀點）。第一是：圓滿佛（金）的光芒使諸天神的光芒變得黯淡無光，從而使諸天神遠離傲慢的煩惱，心與中間狀態。

【English Translation】 Question: What is the practice of a Bodhisattva, like an armor? Answer: It is the act of generating Bodhicitta, which destroys obstacles. 'Wearing great armor' means showing a vast Bodhicitta from the very beginning. As stated in the commentary on the Ten Bhumis Sutra: 'Armor is aspiration.' This is Vasubandhu's view. It can be divided into six or thirty-six categories. What is the characteristic of the armor practice mentioned here? It is to fully practice six aspects for each of the six perfections, which is to wear armor. After wearing armor, entering the battlefield of the Great Vehicle, what is the practice of a Bodhisattva? It is the act of application. What is the characteristic of the entering practice mentioned here? It is the practice of entering and ascending any of the nine vehicles of the Great Vehicle. It can be divided into nine categories. Generally, the nature of the four practices is the same. Question: After entering, what is the characteristic of the practice of accumulating an army? What is the practice of a Bodhisattva? It is to accumulate or obtain the ultimate accumulation of the cause of great Bodhi, which is the path of learning or the path of no more learning. It can be divided into seventeen categories. In the Complete Treatise, it says: 'What obtains the ultimate cause is the seventeen accumulations of practice.' Question: After accumulating an army, what is the characteristic of the practice of definitely emerging by gaining victory over non-victory? Answer: It refers to actually causing definite emergence in any of the eight places of definite emergence. It can be divided into eight categories. The noble one said: 'Wearing armor is for entering, entering is for accumulating an army, and accumulating an army is for definitely emerging by gaining victory over non-victory.' This will be explained in detail below. The difference between practice and the four applications is: The translator said: 'The nature of yoga is application, and what is mainly conduct is practice.' Here it is said that the essence of practice is diligence, but later practice is not only diligence, and application is not only Samadhi, but faith etc. mainly based on diligence and Samadhi. The essence is the same. The ten dharmas (Śānti) including definite emergence, demonstrate the omniscience of (Śānti). Secondly, regarding the eleven objects of the Path Knowledge (Śāntirakṣita's view), there are eleven objects of the Path Knowledge, including the limbs of the Path Knowledge and the Path Knowledge with limbs (Śer-'byung's view). The first is: The light of the complete Buddha (gold) makes the light of the gods dim and lusterless, thereby freeing the gods from the defilements of pride, mind and intermediate state.

་པར་གྱུར་པས་ལམ་ཤེས་སྐྱེ་ རུང་གི་རྟེན་དུ་གྱུར་པ་དང་། སོགས་པ་སྐྱེ་བའི་ཡུལ་ཐེག་ཆེན་སེམས་བསྐྱེད་ཅན། རྒྱུའི་རྐྱེན་ རིགས་ཀྱིས་ཁྱབ་པ། གཞན་དོན་དུ་སྐྱེ་བ་ལེན་པའི་རྒྱུ་དགེ་བའི་རྩ་བ་དང་མཚུངས་ལྡན་གྱི་ ཆགས་པ་ཕྲ་མོ་ཆེད་དུ་གཉེར་ནས་མི་སྤོང་པའི་རང་བཞིན། གཞན་དོན་གྱི་བྱེད་ལས་ཅན་ རྣམས་སོ། །མཚན་ཉིད་ནི། མཚན་འཛིན་གྱི་གཉེན་པོའི་ཡན་ལག་སྟེ། ཤེར་འབྱུང་གིས་ གཉེན་པོའི་ཡན་ལག་ནི་ལམ་ཤེས་ཀྱི་ཡན་ལག་གོ་ཞེས་སོ། ། གཉིས་པ་ལ་གསུམ་ལས། ཉན་ཐོས་ཀྱི་ལམ་ཤེས་པའི་ལམ་ཤེས་ནི། བྱང་ཆུབ་ཐོབ་པ་ ངེས་པར་སློབ་དཔོན་ལ་ལྟོས་པས་སློབ་མ་སྟེ་ཉན་ཐོས་ཀྱི་ལམ་ཡོན་ཏན་ཡར་ལྡན་དུ་བྱས་ ཏེ་སྦྱོར་དངོས་རྗེས་གསུམ་ཚང་བའི་སྒོ་ནས་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པར་ཤེས་པའི་བློ། དེ་རྒྱུ་འབྲས་ གཉིས་ཀྱི་སྒོ་ནས་སྟོན་ནོ། །གཉིས་པ་བསེ་རུས་མཚོན་པ་རང་རྒྱལ་གྱི་ལམ་ཤེས་པའི་ལམ་ ཤེས་ནི། རང་རྒྱལ་གྱི་ལམ་ཡོན་ཏན་ཡར་ལྡན་དུ་བྱས་ཏེ་སྦྱོར་དངོས་རྗེས་གསུམ་ཚང་བའི་སྒོ་ ནས་མ་ནོར་བར་ཤེས་པའི་བློ། དེ་ཁྱད་པར་ངོ་བོ་རྒྱུ་གསུམ་གྱིས་སྟོན་ནོ། ། གསུམ་པ་བྱང་སེའི་ལམ་ཤེས་པའི་ལམ་ཤེས་ཀྱི་མཚན་ཉིད། བདག་མེད་གཉིས་ཀ་ རྟོགས་པའི་སློབ་ལམ་དུ་གནས་པའི་སྒོ་ནས་ཐེག་ཆེན་སློབ་ལམ་མ་ནོར་བར་ཤེས་པའི་བློ། 1-170 དབྱེ་ན་གཉིས་ལས། ཕན་ཡོན་ཅན་གྱི་མཐོང་ལམ་ཤེས་པ་ནི། ཚེ་འདི་བའི་ཡོན་ཏན་ནད་ མེད་པ་སོགས་དང་ཚེ་གཞན་པའི་ཡོན་ཏན་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པ་སོགས་ཀྱི་ཕན་ཡོན་ཆེན་པོ་ཅན་ གྱི་མཐོང་བའི་ལམ་གྱི་དངོས་པོར་གནས་པའི་སྒོ་ནས་དེ་མ་ནོར་བར་ཤེས་པ། དེ་ཡང་ཤེས་ བྱ་ཐེག་ཆེན་མཐོང་ལམ་གྱི་མཚན་ཉིད། ཟག་མེད་སྒོམ་ལམ་མ་སྐྱེས་གོང་གི་ཟག་མེད་ཡེ་ ཤེས་གང་ཞིག རྫོགས་བྱང་དུ་བགྲོད་པའི་གོ་སྐབས་ཕྱེ་ཤུལ། དབྱེ་ན་སྐད་ཅིག་བཅུ་དྲུག་གོ ། གཉིས་པ་བྱེད་པ་ཅན་གྱི་ཐེག་ཆེན་སྒོམ་ལམ་ཤེས་པ་ནི། སེམས་དུལ་བ་སོགས་ཀྱི་འབྲས་ བུ་ཅན་གྱི་ཐེག་ཆེན་སྒོམ་ལམ་གྱི་དངོས་པོར་གནས་པའི་སྒོ་ནས་དེ་མ་ནོར་བར་ཤེས་པ། དེ་ སྟོན་པ་ལ་གཉིས། སྒོམ་ལམ་གྱི་བྱེད་པའི་མཚན་ཉིད་ནི། སྒོམ་ལམ་གྱི་འབྲས་བུ་ཁྱད་པར་ བ་སྟེ་བྱ་བ་དེ་བྱེད་པ་ལ་བྱེད་པ་ཞེས་བཞག་གོ །ཡང་ན་སེམས་དུལ་བ་ལ་སོགས་པའི་འབྲས་ བུ་ཁྱད་པར་བ་བྱེད་པའོ། །ཤཱནྟིས་ཟག་མེད་ཀྱིར་འཆད་དོ། །ཤེས་བྱ་ཐེག་ཆེན་འཕགས་པའི་ སྒོམ་ལམ་གྱི་མཚན་ཉིད། མཐོང་ལམ་གྱི་རྗེས་ཀྱི་ཉོན་མོངས་པའི་ཟག་མེད་ཡེ་ཤེས་གང་ ཞིག བྱང་ཆེན་དུ་ཕྱིན་བྱེད་ཀྱི་སློབ་ལམ་མོ། །འདིར་དེ་གཉིས་དང་དེ་གཉིས་ཤེས་པའི་ ལམ་ཤེས་ངོ་བོ་གཅིག་གོ །གཉིས་པ་བྱེད་པ་ཅན་གྱི་སྒོམ་ལམ་ལ། རྗེས་ཐོབ་དང་མཉམ་ བཞག་གཉིས་ལས། དང་པོ་ལ་གསུམ་གྱི། དང་པོ། དགེ་བ་གསོག་བྱེད་ཀྱི་ཐེག་ཆེ

【現代漢語翻譯】 成為產生道智的所依，以及成為產生等等之處的具有大乘發心者，以因的條件遍及，爲了他利而受生的因，是與善根相應的微細貪著，特意執持而不捨棄的自性，是具有他利事業者。體相是：是破除相執的方便支分，如《般若生》所說：『方便支分是道智的支分』。 第二，分為三類：聲聞的道智之道智是：獲得菩提必定依賴於導師，因此是弟子，即聲聞的道功德增上，通過具備加行、正行、後行三者的方式，如實無謬地了知的智慧。這從因果二方面進行闡述。第二，以犀牛角象徵的獨覺的道智之道智是：獨覺的道功德增上，通過具備加行、正行、後行三者的方式，無誤地了知的智慧。這從差別、體性、因三方面進行闡述。 第三，菩薩的道智之道智的體相：通過證悟二無我而安住于學道，從而無誤地了知大乘學道的智慧。 分為二類：具有利益的見道之智是：通過安住于具有今生無病等等功德和來世不退轉等等功德的巨大利益的見道之實事，從而無誤地了知它。這也是所知的大乘見道的體相。未生起無漏修道之前的無漏智慧，開啟了通往圓滿菩提的機會。分為十六剎那。 第二，具有作用的大乘修道之智是：通過安住于具有調伏自心等等果的大乘修道之實事，從而無誤地了知它。對此進行闡述分為兩部分。修道的作用的體相是：修道的殊勝果，即做那件事就稱為作用。或者說，是做調伏自心等等殊勝果。寂天菩薩說是無漏的。所知的大乘聖者的修道的體相是：見道之後的煩惱的無漏智慧，是趨向大菩提的學道。這裡，這兩者和了知這兩者的道智本體是一樣的。第二，具有作用的修道分為后得和正定兩種。第一，分為三類。第一，是積聚善根的大乘

【English Translation】 Becoming the support for generating the Path-Knowledge, and becoming the place for generating such things as the Mahayana aspiration for enlightenment, pervading with the conditions of causes, the cause for taking rebirth for the benefit of others, is the subtle attachment that corresponds to the roots of virtue, deliberately holding onto it without abandoning its nature, being those who have the activity of benefiting others. Its characteristic is: it is a branch of the antidote to grasping at characteristics, as stated in the 'Perfection of Wisdom': 'The branch of the antidote is the branch of the Path-Knowledge.' Secondly, it is divided into three categories: The Path-Knowledge of the Path-Knowledge of the Hearers is: obtaining enlightenment necessarily relies on a teacher, therefore it is a disciple, that is, the qualities of the Hearer's path are increased, and the wisdom that knows without error through the complete three aspects of preparation, main practice, and subsequent practice. This is explained from the two aspects of cause and effect. Secondly, the Path-Knowledge of the Path-Knowledge of the Solitary Realizer, symbolized by the rhinoceros horn, is: the qualities of the Solitary Realizer's path are increased, and the wisdom that knows without error through the complete three aspects of preparation, main practice, and subsequent practice. This is explained from the three aspects of difference, essence, and cause. Thirdly, the characteristic of the Path-Knowledge of the Path-Knowledge of the Bodhisattva is: through abiding in the path of learning that realizes the two selflessnesses, the wisdom that knows the Mahayana path of learning without error. Divided into two categories: The Knowledge of the Path of Seeing that has benefits is: through abiding in the reality of the path of seeing that has great benefits such as being free from illness in this life and non-retrogression in future lives, the knowledge that knows it without error. This is also the characteristic of the Mahayana path of seeing that is to be known. The stainless wisdom before the unarisen stainless path of meditation, opens the opportunity to proceed to complete enlightenment. Divided into sixteen moments. Secondly, the Knowledge of the Mahayana Path of Meditation that has activity is: through abiding in the reality of the Mahayana path of meditation that has the fruit of taming the mind, the knowledge that knows it without error. Explaining this is divided into two parts. The characteristic of the activity of the path of meditation is: the special fruit of the path of meditation, that is, doing that action is called activity. Or, it is doing the special fruit of taming the mind and so on. Shantideva says it is stainless. The characteristic of the Mahayana Noble One's path of meditation that is to be known is: the stainless wisdom of the afflictions after the path of seeing, is the path of learning that goes to great enlightenment. Here, these two and the Path-Knowledge that knows these two have the same essence. Secondly, the path of meditation that has activity is divided into subsequent attainment and meditative equipoise. First, divided into three categories. First, is the Mahayana that accumulates merit

ན་སྒོམ་ ལམ་མོས་པའི་མཚན་ཉིད། འཕགས་པའི་སྒོམ་ལམ་ཟག་བཅས་གང་ཞིག ཡུམ་ཤེར་ཕྱིན་ ཡོན་ཏན་ཅན་ལ་ཡོན་ཏན་ཅན་དུ་ངེས་ནས་འཛིན་པ་སྟེ། ཉེར་བདུན་ནོ། །དེའི་ཕན་ཡོན་ནམ་ འབྲས་བུ་བསྟོད་པའི་མཚན་ཉིད། སྒོམ་ལམ་རང་དོན་མོས་པའི་ཆེ་བའི་ཡོན་ཏན་ཇི་ལྟ་བ་ བཞིན་རྟོགས་ནས་སངས་རྒྱས་ལ་སོགས་པ་(ཆོས་བཤེས་གསེར་སོགས་)ཐུགས་དགེས་པའི་གནས་ སྐབས་སམ། རྟོགས་ནས་སངས་རྒྱས་ལ་སོགས་པས་སྟོན་པའི་ངག་གི་རིག་བྱེད་(སེང་བཟང་བི་ མ་ལ་)གང་ཡང་རུང་བའོ། །སྒོམ་ལམ་མོས་པའི་ཕན་ཡོན་བཀུར་བའི་མཚན་ཉིད། སྒོམ་ལམ་ 1-171 གཉིས་དོན་མོས་པའི་ཆེ་བ་ཞེས་སོགས། སྒོམ་ལམ་མོས་པའི་ཕན་ཡོན་བསྔགས་པའི་མཚན་ ཉིད། སྒོམ་ལམ་གཞན་དོན་མོས་པའི་ཞེས་སོགས་དགོད་དོ། །དབྱེ་ན་དགུ་དགུ་སྟེ་ཉེར་ བདུན་ནོ། །གཉིས་པ་དགེ་བ་མི་ཟད་པར་བྱེད་པའི་ཐེག་ཆེན་འཕགས་པའི་སྒོམ་ལམ་བསྔོ་ བ་ཡིད་ལ་བྱེད་པའི་མཚན་ཉིད། ཟུར་དང་བོ་འདྲ། དགེ་བ་རྣམས་གཞན་དོན་དུ་རྫོགས་པའི་ སངས་རྒྱས་ཀྱི་རྒྱུར་སྟོབས་པའོ། །གསེར་རོ། །བཅུ་གཉིས་སོ། །གསུམ་པ་དགེ་བ་འཕེལ་ བྱེད་ཐེག་ཆེན་འཕགས་པའི་སྒོམ་ལམ་རྗེས་སུ་ཡི་རང་བ་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་བླ་མེད་ཀྱི་མཚན་ ཉིད། དང་བོ་འདྲ། རང་བཞིན་གྱི་དགེ་རྩ་ལ་རབ་ཏུ་དགའ་བ་ཡིད་ལ་བྱེད་པའོ། །གཉིས་སུ་ བྱས་པ་ནོར་རོ། །གཉིས་པ་ལ་གཉིས་ལས་དང་པོ། ཐེག་ཆེན་གྱི་སྒྲུབ་པ་སྒོམ་ལམ་གྱི་མཚན་ ཉིད། ཐེག་ཆེན་འཕགས་པའི་ཟག་མེད་སྒོམ་ལམ་གང་ཞིག་བར་ཆད་མེད་ལམ་དུ་གྱུར་པའོ། ། དེའི་ཁྱད་ཆོས་ལྔ་ཡོད་དོ། །གཉིས་པ་ཐེག་ཆེན་འཕགས་པའི་ཤིན་ཏུ་དག་པའི་སྒོམ་ལམ་གྱི་ མཚན་ཉིད། ཟུར་དང་པོ་འདྲ། རྣམ་གྲོལ་ལམ་དུ་གྱུར་པ་ཞེས་བྱ་བ་སྟེ། མོས་པ་དང་བཅས་པ་ ལྔ་བོ་འདི་ནི་སྒོམ་པའི་ལམ་མོ་ཞེས་གསེར་རོ། །འོན་ཀྱང་འདི་གཉིས་ཀྱི་སྔ་མ་རྟོགས་པ་ལམ་ བདེན། ཕྱི་མ་སྤངས་པ་འགོག་བདེན་ཏེ་དེ་ལྟར་ཡིན་ཅིང་ཞེས་བྱ་བ་ནི་སྒོམ་པའི་ལམ་སྤངས་ རྟོགས་དང་བཅས་པའོ་ཞེས་ཏེ་འོག་ཏུ་འཆད་དོ། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་བདེན་གཉིས་ (གསེར་)ལའམ་ཐེག་གསུམ་གྱི་(བུ་)ལམ་ལ་མཁས་པ་རྣམས་ཀྱི་མངོན་རྟོགས་ལམ་ཤེས་པ་ཉིད་ ཀྱི་སྐབས་ནི་དངོས་(ཤཱནྟི་རད་ཀིར་)པོ་བཅུ་གཅིག་པོ་དེ་འདྲ་བར་བསྡུས་ནས་མདོ་ལས་བཤད་དོ། ། ལམ་གསུམ་ཤེས་པ་དེ་འདྲར་ཞེས་བུ་སྟོན་ནོ། ། ༈ གཞི་ཤེས་ཀྱི་དངོས་པོ་དགུ། གསུམ་པ་གཞི་ཤེས་ཀྱི་དངོས་པོ་དགུ་(ཤཱནྟི་རད་ཀིར་)ལ། དང་པོ་ནི། དུས་གསུམ་མཉམ་ ཉིད་དུ་ཤེས་པས་སྲིད་པ་ལ་མི་གནས་པའི་གཞི་ཤེས་ཀྱི་མཚན་ཉིད། ཆོས་ཀུན་བདེན་པའི་ རང་བཞིན་མེད་པར་རྟོགས་པས་ཚུར་རོལ་ཀྱི་མཐར་མི་གནས་པའི་གཞི་ཤེས། གཉིས་པ་ 1-172 སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོས་ཞི་བ་ལ་མི་གནས་པའི་གཞི་ཤེས་ཀྱི་མཚན་ཉིད། མཁའ་མཉམ་སེམས་ཅན་ གྱི

【現代漢語翻譯】 修習 趨向道的特徵：聖者的有漏修道，即是對於具足功德的《般若波羅蜜多經》（yumsher phyin）認定並執持其具足功德，共有二十七種。 讚歎其利益或果報的特徵：如實了知修道自身利益的偉大功德，從而使佛陀等（chös bshess gser sogs，法友黃金等）心生歡喜，或者了知后，佛陀等所宣說的言語之學（seng bzang bi ma la，獅子賢，無垢友）等等。 修道利益受到尊崇的特徵：修道利益是趨向二利的偉大之處等等。 修道利益受到讚揚的特徵：修道利益是趨向他利等等。 分類而言，九九相乘，共有二十七種。 第二，使善根不盡的，大乘聖者修道的迴向作意之特徵：與第一部分相似，即是將所有善根迴向于爲了他人的究竟圓滿成佛之因。 黃金。 共有十二種。 第三，增長善根的大乘聖者修道隨喜作意之無上特徵：與第一部分相似，即是對自性之善根極度歡喜並作意。 分為兩種是錯誤的。 第二部分分為兩種，首先是大乘的修持，修道之特徵：大乘聖者的無漏修道，即是成為無間道。 它有五種特點。 第二，大乘聖者極其清凈的修道之特徵：與第一部分相似，即是成為解脫道，這五個包含趨向之法即是修道，如黃金般珍貴。 然而，這二者之前者是證悟道諦，後者是斷除滅諦，因此，修道是包含斷證二者的，這將在下文闡述。 菩薩於二諦（gser，黃金）或三乘（bu，兒子）之道精通者，其現觀道之智慧，在知曉道的階段，與《經部》所說的十一種事物相同。 知曉三種道也是如此，如布頓大師所說。 基智的九種事物 第三，關於基智的九種事物（shAnti rad kir，寂護），首先是： 於三時平等了知，因此不住于有之基智的特徵：了知一切法皆無自性，因此不住於此岸之基智。 第二，以大悲不住于寂靜之基智的特徵：心量等同虛空般的眾生。

【English Translation】 Meditation The characteristic of aspiring to the path: The noble, contaminated path of meditation, which is the recognition and holding of the qualities of the 'Perfection of Wisdom' (yumsher phyin) as possessing qualities, totaling twenty-seven. The characteristic of praising its benefits or fruits: Realizing the great qualities of the meditation path's own benefit, thereby pleasing the Buddhas, etc. (chös bshess gser sogs, Dharma friends, gold, etc.), or realizing it and whatever is taught by the Buddhas, etc., in the science of language (seng bzang bi ma la, Simhabhadra, Vimalamitra). The characteristic of honoring the benefits of aspiring to the meditation path: The benefits of the meditation path are the greatness of aspiring to the two benefits, etc. The characteristic of praising the benefits of aspiring to the meditation path: The meditation path is aspiring to the benefit of others, etc. Divided, it is nine times nine, totaling twenty-seven. Second, the characteristic of dedicating the Mahayana noble meditation path that makes virtue inexhaustible: Similar to the first part, which is dedicating all virtues to the cause of attaining complete Buddhahood for the sake of others. Gold. There are twelve. Third, the supreme characteristic of rejoicing in the Mahayana noble meditation path that increases virtue: Similar to the first part, which is rejoicing and contemplating the root of virtue. Dividing into two is incorrect. The second part is divided into two, first is the practice of Mahayana, the characteristic of the meditation path: The uncontaminated meditation path of the Mahayana noble ones, which becomes the immediate path. It has five characteristics. Second, the characteristic of the extremely pure meditation path of the Mahayana noble ones: Similar to the first part, which is called becoming the path of liberation, these five with aspiration are the path of meditation, as precious as gold. However, the former of these two is the realization of the truth of the path, and the latter is the abandonment of the truth of cessation, therefore, the path of meditation includes both abandonment and realization, which will be explained below. Bodhisattvas who are skilled in the two truths (gser, gold) or the path of the three vehicles (bu, son), their wisdom of the manifest realization path, in the stage of knowing the path, is summarized in the same way as the eleven actual things mentioned in the Sutras. Knowing the three paths is also like that, as Buton says. The nine things of the basis of knowledge Third, regarding the nine things of the basis of knowledge (shAnti rad kir, Shantarakshita), the first is: Knowing equally in the three times, therefore the characteristic of the basis of knowledge that does not abide in existence: Realizing that all phenomena are without true nature, therefore the basis of knowledge that does not abide in the extreme of this shore. Second, the characteristic of the basis of knowledge that does not abide in peace due to great compassion: Sentient beings whose minds are equal to space.

་དོན་བྱེད་པའི་བསམ་པས་ཕ་རོལ་གྱི་མཐར་མི་གནས་པའི་གཞི་ཤེས། གསུམ་པ་འབྲས་ ཡུམ་བསྐྱེད་བའི་ཐབས་མ་ཡིན་པས་འབྲས་ཡུམ་ལ་རིང་བའི་གཞི་ཤེས་ཀྱི་མཚན་ཉིད། མིང་ དང་དངོས་པོའི་མཚན་མར་འཛིན་པའི་གཞི་ཤེས། བཞི་པ་འབྲས་ཡུམ་བསྐྱེད་པའི་ཐབས་ སུ་གྱུར་བ་ཉིད་ཀྱིས་འབྲས་ཡུམ་ལ་རིང་བ་མིན་པའི་མཚན་ཉིད། ཐེག་ཆེན་གྱི་ཐབས་ཤེས་ རབ་ཁྱད་པར་ཅན་གྱི་གཞི་ཤེས། ལྔ་པ་མི་མཐུན་ཕྱོགས་ཀྱི་གཞི་ཤེས་ཀྱི་མཚན་ཉིད། བྱང་ སེའི་མཉམ་བཞག་གི་རྟོགས་པའི་སྤང་བྱར་གྱུར་བའི་གཞི་ཤེས། དེ་ལ་གཞི་ལམ་འབྲས་བུ་ ལ་མཚན་འཛིན་གསུམ་མོ། །དྲུག་པ་གཉེན་པོའི་ཕྱོགས་ཀྱི་གཞི་ཤེས་ཀྱི་མཚན་ཉིད། རང་ གི་སྤང་བྱ་ཆགས་པའི་མཐའ་མ་ལུས་པ་འགོག་པའི་གཞི་ཤེས་གང་ཞིག བྱང་སེའི་རྟོགས་པ་ ཡིན་པའོ། །བདུན་པ་གཞི་ཤེས་དངོས་བསྟན་གྱི་སྦྱོར་བའི་མཚན་ཉིད། གཟུགས་སོགས་ལ་ མངོན་ཞེན་བཀག་ནས་བསྒོམ་པའི་བྱང་སེའི་སྦྱོར་ལམ། དབྱེ་ན་བཅུའོ། །བོད་རྣམས་ཐེག་ ཆེན་སློབ་ལམ་བཞི་ན་ཡོད་ལོ། །བརྒྱད་པ་འདིར་དངོས་བསྟན་གྱི་སྦྱོར་བ་དེའི་མཉམ་ཉིད་ ནི། ཡུལ་ཡུལ་ཅན་གང་དུ་ཡང་རློམ་སེམས་བཀག་ནས་བསྒོམ་པ་གང་ཞིག དངོས་བསྟན་ གྱི་སྦྱོར་བ་བཅུའི་མཚུངས་ཆོས་ཏེ། ལྡོག་ཆས་ཕྱེ་ན་བཞིའོ། །དགུ་པ་མཐོང་ལམ་སྟེ་དེ་ལ་ གཉིས་ལས་གཞི་ཤེས་དངོས་བསྟན་གྱི་མཐོང་ལམ་གྱི་མཚན་ཉིད། སྔར་ལྟར་རམ། གཞིའི་ ཆོས་ཉིད་མངོན་སུམ་གྱིས་གསར་དུ་མཐོང་བའི་ཡེ་ཤེས་སོ། །དབྱེ་ན་བཅུ་དྲུག་གོ །གཞི་ཤེས་ ཤུགས་བསྟན་གྱི་མཐོང་ལམ་གྱི་མཚན་ཉིད། གཞི་གང་ཟག་གམ་གཟུང་བ་བདག་མེད་མངོན་ སུམ་དུ་གསར་དུ་མཐོང་ཞིང་མཚན་འཛིན་གྱི་བློ། མཐོང་དམིགས་བྱ་བ་མངོན་རྟོགས་ཞེས་པ་ ནི་ཐེག་དམན་གྱི་ལུགས་ཁོ་ནའོ། །དེ་ལྟར་ན་ཤུགས་བསྟན་གྱི་དེ་འདྲ་དེ་ཉན་ཐོས་དང་སོགས་ པ་རང་རྒྱལ་གྱི་ཀུན་ཤེས་ཉིད་དུ་འདོད་པ་ཡིན་ལ་དངོས་བསྟན་གྱི་དེ་སོགས་པ་བྱང་སེའི་སྟེ་ 1-173 གཉེན་ཕྱོགས་ཡིན་ནོ། །(ཇོ་བོའི་དཔོན་པོ་)པཎྜི་ཏ་ད་ན་ཤྲི་མི་ཏྲ་ན་རེ། ཨ་ཏིའི་སྒྲ་འདིར་སོགས་ མིན་གྱི་མཆོག་ལ་འཇུག་ཅེས་དང་། འཇམ་གསར་སོགས་(རལ་གྲི་)ནི། སོགས་ལ་བསྡུ་བྱ་མེད་ ཟེར་བ་རྣམས་ནོར་བའོ། །གསེར་གྱིས་ཉན་ཐོས་ལ་སོགས་ནི། ཉན་ཐོས་དང་རང་སངས་ རྒྱས་དང་བྱང་སེམས་རྣམས་ཀྱི་ཐབས་མིན་དང་ཐབས་དེ་འདྲ་ཞེས་སོ། ། ༈ རྣམ་ཀུན་གྱི་དངོས་པོ་བཅུ་གཅིག བཞི་པ་རྣམ་ཀུན་གྱི་དངོས་པོ་(ཤཱནྟི་རད་ཀིར་དངོས་)བཅུ་གཅིག་གི་དང་པོ་རྣམ་པ་ནི། ཡུལ་ གཞིའམ་ཡུལ་ཅན་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་བྱེ་བྲག་ཐེག་ཆེན་སྦྱོར་བའི་བསྒོམ་བྱར་གྱུར་པ། དེ་ལ་བསྡུ་ན་ གསུམ། ཕྱེ་ན་བརྒྱ་བདུན་ཅུ་རྩ་གསུམ་མོ། །གཉིས་པ་སྦྱོར་བ་ནི། གསུམ་ལ་དབང་གྱུར་ཐོབ་ པའི་ཕྱིར་དུ་བསྒོམ་བྱའི་རྣམ་པ་རྣམས་བསྡུས་ཏེ་

【現代漢語翻譯】 以作用的意念，不住于彼岸的基礎智。第三個是由於不是產生果母的方法，因此是遠離果母的基礎智的特徵。執著名相和事物的基礎智。第四個是由於成為產生果母的方法，因此是不遠離果母的特徵。大乘方便智慧殊勝的基礎智。第五個是不順品的基礎智的特徵。成為菩薩等持之證悟所斷的基礎智。因此，基、道、果有三種執著。第六個是順品的基礎智的特徵。能斷除自身所斷的最後邊際的基礎智，是菩薩的證悟。第七個是基礎智直接顯示的加行之特徵。遮止對色等的顯現執著而修習的菩薩加行道，分為十種。西藏人都在大乘四道中。第八個是此處直接顯示的加行之等性。在任何境和有境中，遮止傲慢心而修習，是直接顯示的加行十種的同分，若以異分來分則有四種。第九個是見道，其中有兩種，首先是基礎智直接顯示的見道之特徵。如前，或者是以現量新見基礎之法性的智慧。分為十六種。基礎智間接顯示的見道之特徵。現量新見基礎補特伽羅或所取無我，以及執著相的分別念。所謂見境是現證，唯是小乘的宗義。如此，間接顯示的此等，聲聞等認為是各自的遍智，而直接顯示的此等，菩薩等是順品。（覺沃的侍者）班智達達那希日密扎說：『阿底』之聲在此是指非『等』之殊勝，以及『蔣薩』等（寶劍）說：『等』無所攝等，都是錯誤的。黃金比喻聲聞等，是指聲聞、獨覺和菩薩等的非方便和如是方便。 ༈ 十一種一切種相之事物 第四個是一切種相之事物（寂天論師之事物）十一種的第一個是種相：是境基礎或有境智慧之差別，成為大乘加行之所修。若總攝則有三種，若細分則有一百七十三種。第二個是加行：爲了獲得對三種的自在，總攝所修的種相。

【English Translation】 The foundational consciousness that, with the intention of acting, does not abide at the limit of the other shore. The third is the characteristic of the foundational consciousness that is distant from the resultant mother because it is not a method for generating the resultant mother. The foundational consciousness that grasps at the characteristics of name and object. The fourth is the characteristic of not being distant from the resultant mother precisely because it has become a method for generating the resultant mother. The foundational consciousness of the Mahayana's special method of wisdom. The fifth is the characteristic of the foundational consciousness of the opposing side. The foundational consciousness that has become an object to be abandoned by the meditative realization of a Bodhisattva. Therefore, there are three grasps at characteristics in the ground, path, and result. The sixth is the characteristic of the foundational consciousness of the favorable side. Whatever foundational consciousness prevents the last limit of its own object of abandonment from remaining, is the realization of a Bodhisattva. The seventh is the characteristic of the direct manifestation of the foundational consciousness's application. The Bodhisattva's path of application, which meditates after blocking the manifest clinging to forms and so on, is divided into ten. Tibetans are all in the four paths of the Mahayana teaching. The eighth is the equality of that application of direct manifestation here. Whatever meditates after blocking arrogance in any object or subject, is the commonality of the ten applications of direct manifestation; if divided by difference, there are four. The ninth is the path of seeing, of which there are two: first, the characteristic of the path of seeing of the direct manifestation of the foundational consciousness. As before, or the wisdom that newly sees the nature of the ground manifestly. Divided into sixteen. The characteristic of the path of seeing of the indirect manifestation of the foundational consciousness. Manifestly and newly seeing the ground individual or the apprehended selflessness, and the mind of grasping at characteristics. The so-called 'seeing object is manifest realization' is only the tenet of the Lesser Vehicle. Thus, these indirect manifestations are considered by the Hearers and so on to be the omniscience of each, while these direct manifestations, the Bodhisattvas and so on, are the favorable side. (Jowo's attendant) Pandit Danaśrīmitra said: 'Ati' here refers to the excellence of 'not equal', and 'Jamsar' and so on (sword) say: 'Equal' has nothing to be included, and so on, are all mistakes. Gold is a metaphor for Hearers and so on, referring to the non-methods and such methods of Hearers, Solitary Realizers, and Bodhisattvas. ༈ Eleven Objects of All Aspects Fourth, the first of the eleven objects of all aspects (Śāntarakṣita's objects) is aspect: a distinction of the object-ground or the subject-wisdom, which has become an object of meditation for the Mahayana application. If summarized, there are three; if divided, there are one hundred and seventy-three. The second is application: summarizing the aspects to be meditated upon in order to gain mastery over the three.

སྒོམ་པའི་རྣལ་འབྱོར་རོ། །དབྱེ་ན་ཉི་ཤུའོ། ། བཅས་པ་ནི་ལྷན་གཅིག་པ་སྟེ། ཡུམ་གྱི་སྦྱོར་བ་པོ་གང་ཟག་ནི་སྔོན་དུ་ཚོགས་བསགས་ པས་ཡུམ་ཉན་པ་ལ་སོགས་པའི་སྣོད་དུ་གྱུར་པའི་སྐྱེས་བུ་སྟེ། དབྱེ་ན་ཉན་པ། འཛིན་པ། མི་ བརྗེད་པ། ཚུལ་བཞིན་ཡིད་ལ་བྱེད་པའི་སྣོད་བཞིའོ། །འདི་ཤནྟི་རད་ཀིར་གྱིས་མ་བགྲངས་ ཤིང་ཞར་བྱུང་ཡིན་ནོ། །གསུམ་པ་སྦྱོར་བའི་ཡོན་ཏན་ནི། སྦྱོར་བ་བསྒོམ་པའི་གནས་སྐབས་ སམ། མཐར་ཐུག་གི་ཐོབ་བྱའི་འབྲས་བུ། དབྱེ་ན་བཅུ་བཞིའོ། ། བཞི་པ་སྦྱོར་བའི་སྐྱོན་ནི། སྦྱོར་བ་བསྒོམ་པ་པོ་འགའ་ཞིག་གིས་སྦྱོར་བ་བསྒོམ་པའི་བར་ དུ་གཅོད་བྱེད་ཀྱི་ལས། ཡང་ན་ཡུམ་ལ་ཐོས་བསམ་བསྒོམ་པ་གང་རུང་གི་བར་ཆད་དུ་གྱུར་ པའི་ལས། དབྱེ་ན་ཞེ་དྲུག་གོ །ལྔ་པ་སྦྱོར་བའི་མཚན་ཉིད་ནི། སྦྱོར་བ་རྣམས་ཀྱི་རྟོགས་པ་ཁྱད་ པར་ཅན་འཕྲིན་ལས་ངོ་བོ་ཉིད་གང་ཡང་རུང་བ་མཚོན་བྱེད་ཡིན་པ། ཡང་ན་སྦྱོར་བ་རྣམས་ རྒྱུའམ་ཁྱད་པར་ཅན་ནམ་སྦྱོར་བའི་ངོ་བོ་མཚོན་བྱེད་གང་ཡང་རུང་བ། དབྱེ་ན་དགུ་བཅུ་རྩ་ གཅིག་གོ །དྲུག་པ་ཐོག་མར་བསྟན་པ་ལ་འཇུག་པ་ཐར་བའི་ཆ་དང་མཐུན་པའི་མཚན་ཉིད། སོ་སོའི་ངེས་འབྱེད་ཆ་མཐུན་མ་སྐྱེས་གོང་གི་མྱང་འདས་ཀྱི་རྒྱུར་གྱུར་པའི་དགེ་བ། ཐེག་ཆེན་ 1-174 གྱི་ནི་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་རྒྱུར་ཞེས་སྦྱར་རོ། །ཉན་རང་ལ་ཡང་ངོ་། །རྒྱས་པར་འོག་ཏུ་ སྟོན་ནོ། །བདུན་པ་དེ་ཡོངས་སུ་སྨིན་པ་ཐེག་ཆེན་གྱི་རྗེས་ཐོབ་ཡིན་པའི་ངེས་འབྱེད་ཆ་མཐུན་ གྱི་མཚན་ཉིད། དམིགས་ཡུལ་སེམས་ཅན་ཀུན་ལ་དམིགས་ནས་རྣམ་པ་དེ་དག་ལ་སེམས་ མཉམ་པ་ལ་སོགས་པ་གང་རུང་ཅན་གྱི་སྦྱོར་ལམ་རྗེས་ཐོབ། དབྱེ་ན་བཅུ་གཉིས་སོ། །ཤེར་ འབྱུང་ནི་ཟག་པ་མེད་པའི་སྦྱོར་ལམ་ཞེས་དང་། གསེར་ཁྱད་པར་ལམ་གྱི་ཡེ་ཤེས་ཞེས་ཏེ། སློབ་དཔོན་གྱི་དགོངས་པའོ། །བརྒྱད་པ་བསླབ་པར་བྱ་བ་ཡོད་པས་སློབ་པ་རྫོགས་བྱང་ལས་ ཕྱིར་མི་ལྡོག་པའི་ཚོགས་ཏེ་དགེ་འདུན་གྱི་མཚན་ཉིད། ད་ཕྱིན་ཆད་ཐེག་དམན་དུ་མི་ལྟུང་ངེས་ པའི་རྟགས་ཐོབ་བའི་བྱང་སེམས་ཏེ་སྦྱོར་མཐོང་སྒོམ་གསུམ་པ་གསུམ་མོ། །འདིར་བཞི་ཡན་ ཆད་ཚང་བ་ཞེས་(འོད་ཟེར་མགོན་པོ་)འཇོག་པ་ནི་ཐེག་པ་ཆེ་ཆུང་གི་གྲུབ་མཐའི་ཁྱད་མ་ཕྱེད་པའི་ གཏམ་མོ། །དགུ་པ་ཆོས་སྐུའི་ཡན་ལག་གམ་(ཤེར་)རྒྱུ་སྲིད་དང་ཞི་བ་མཉམ་ཉིད་ཀྱི་སྦྱོར་བའི་ མཚན་ཉིད། རྣམ་སྦྱོར་གང་ཞིག འཁོར་འདས་ལ་བླང་དོར་དུ་འཛིན་པའི་རྟོག་པའི་གཉེན་ པོར་འཁོར་འདས་བདེན་པའི་རང་བཞིན་མེད་པར་མཉམ་པར་བསྒོམ་པ། ཡང་ན་དག་སའི་ ཞེས་སམ་རྒྱུན་མཐའི་སྦྱོར་བ་གང་ཞིག་ཅེས་སྦྱར་ཏེ་འོག་ཏུ་འཆད་དོ། །བཅུ་པ་ཉེ་བའི་ཡན་ ལག་ལོངས་སྐུའི་རྒྱུ་ཞིང་དག་པ་བླ་ན་མེད་པའམ་མཆོག་ཏུ་གྱུར་པའི་སྦྱོར་བའི་

【現代漢語翻譯】 修行的瑜伽，分為二十種。 總括而言，是與俱生智相結合。所謂與『佛母』結合的補特伽羅（梵文：Pudgala，指人），是指先前積累了資糧，成為聽聞『佛母』等法器的有資格的士夫。細分則有聽聞、受持、不忘、如理作意四種法器。香提熱奇達（梵文：Śāntarakṣita）並未列舉這些，而是作為附帶提及。 第三，結合的功德：結合修行所處的階段，或最終所要獲得的果位，分為十四種。 第四，結合的過失：某些修行結合的修行者，在修行結合的過程中，會產生阻斷的業，或者對『佛母』的聽聞、思惟、修習造成障礙的業，分為四十六種。 第五，結合的體性：各種結合的證悟，無論是殊勝的、事業的還是本體的，都是其象徵。或者，各種結合是因，或是殊勝的，或是結合的本體的象徵，分為九十一種。 第六，最初進入與解脫分相符的體性：各自的抉擇分，與未生起之前的寂滅之因相符的善根。大乘則是圓滿菩提之因。也適用於聲聞和獨覺。詳細內容將在下文闡述。 第七，完全成熟，是大乘后得位的抉擇分之體性：以一切有情為對境，以對他們生起平等心等任何一種狀態的結合道后得位。分為十二種。『勝生』是指無漏的結合道，『金』是指特殊的道之智慧，這是導師的觀點。 第八，因為有需要學習的內容，所以是不退轉于圓滿菩提的學道之僧伽的體性：從今以後，獲得不會墮入小乘的徵兆的菩薩，即結合道、見道、修道三者。這裡說具備四種以上，是未區分大小乘宗義的說法。 第九，法身的支分或（般若）因，寂滅和輪迴平等性的結合之體性：任何一種結合，作為對執著于輪迴和寂滅的取捨之分別唸的對治，平等地修習輪迴和寂滅無有真實的自性。或者，可以加上『清凈剎土』或『常邊』的結合，這將在下文闡述。 第十，近因，報身的因，清凈無上的或殊勝的結合之境。

【English Translation】 The yoga of meditation, divided into twenty types. In summary, it is the union with the Sahaja-jnana (俱生智，co-emergent wisdom). The Pudgala (補特伽羅，person) who unites with the 'Mother' (佛母，referring to Prajnaparamita, the Mother of all Buddhas) is a person who has previously accumulated merit and has become a vessel for hearing the 'Mother' and other Dharmas. It is divided into four types of vessels: hearing, holding, not forgetting, and proper attention. Shantarakshita (香提熱奇達) did not enumerate these, but mentioned them as incidental. Third, the merits of union: the stage of meditating on union, or the ultimate fruit to be attained, divided into fourteen types. Fourth, the faults of union: some practitioners of union, during the practice of union, create actions that obstruct it, or actions that hinder the hearing, thinking, and meditating on the 'Mother', divided into forty-six types. Fifth, the characteristics of union: the realization of various unions, whether they are superior, active, or essential, is a symbol of it. Or, various unions are the cause, or are special, or are the symbols of the essence of union, divided into ninety-one types. Sixth, the nature of initially entering into harmony with the path of liberation: the individual definitive factors, the virtues that are in harmony with the cause of Nirvana before arising. In the Mahayana (大乘，Great Vehicle), it is the cause of perfect enlightenment. It also applies to Sravakas (聲聞，Hearers) and Pratyekabuddhas (獨覺，Solitary Realizers). Details will be explained below. Seventh, the characteristic of the definitive factor that is fully matured and is the post-attainment of the Mahayana: the post-attainment of the union path with any state such as equanimity towards all sentient beings as the object. Divided into twelve types. 'Sherjung' refers to the unconditioned union path, and 'Serkhyepar' refers to the wisdom of the path, which is the teacher's view. Eighth, because there is something to be learned, it is the characteristic of the Sangha (僧伽，community) of learners who do not regress from complete enlightenment: Bodhisattvas (菩薩，enlightenment being) who have obtained the sign of not falling into the Hinayana (小乘，Lesser Vehicle) from now on, namely the three: the path of union, the path of seeing, and the path of meditation. The statement that having four or more is complete is a statement that does not distinguish between the tenets of the Great and Small Vehicles. Ninth, the characteristic of the union of equality between Samsara (輪迴，cyclic existence) and Nirvana (寂滅，cessation), which is a branch or (Prajna, 般若，wisdom) cause of the Dharmakaya (法身，Dharma Body): any union that, as an antidote to the conceptual thought of clinging to taking and rejecting Samsara and Nirvana, equally meditates on the absence of true nature in Samsara and Nirvana. Or, one can add the union of 'pure land' or 'constant side', which will be explained below. Tenth, the proximate cause, the cause of the Sambhogakaya (報身，Enjoyment Body), the realm of pure, unsurpassed, or supreme union.

མཚན་ཉིད། རྣམ་སྦྱོར་གང་ཞིག སྣོད་བཅུད་ཀྱི་འཇིག་རྟེན་ཉེས་པ་མེད་ཅིང་ཡོན་ཏན་དང་ལྡན་པའི་ཕྱིར་ དུ་བསྒོམ་པ། དེ་ལ་སྣོད་བཅུད་དག་པ་གཉིས་སོ། །བཅུ་གཅིག་པ་སེམས་ཅན་ཡོངས་སུ་སྨིན་ པའི་ཡན་ལག་ཐབས་མཁས་སྦྱོར་གྱི་མཚན་ཉིད། རྣམ་སྦྱོར་གང་ཞིག ཡུལ་བཅུ་མངོན་སུམ་ དུ་བྱ་བ་ལ་དུས་དུས་མིན་ཤེས་པས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་འཕྲིན་ལས་ཕུན་ཚོགས་ཀྱི་རྒྱུར་གྱུར་པ་ དབྱེ་ན་བཅུའོ། །ཐབས་མཁས་དང་བཅས་པའི་དངོས་པོ་བཅུ་གཅིག་པོ་འདིས་ནི་རྣམ་ཀུན་ མངོན་རྫོགས་རྟོགས་པའི་སྐབས་བསྡུས་ནས་(རད་ཀིར་དོན་)བསྟན་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་སོ། ། 1-175 ༈ རྩེ་མོའི་དངོས་པོ་བརྒྱད། ལྔ་པ་རྩེ་མོའི་དངོས་པོ་བརྒྱད་(ཤཱནྟི་རད་ཀིར་)ལ། དང་པོ་ནི། སྔར་རྩེ་མོར་ཕྱིན་དང་ཞེས་ བཤད་པའི་རྩེ་མོ་དེ་ཡི་རྟགས་སམ་རྟགས་ཀྱི་རྩེ་མོའི་མཚན་ཉིད། བསྡུས་བསྒོམ་རབ་ཏུ་གྱུར་ བར་མཚོན་བྱེད་གང་ཞིག བྱང་སེའི་སྦྱོར་ལམ་དྲོད། དབྱེ་ན་བཅུ་གཉིས་སོ། །གཉིས་པ་ རྣམ་འཕེལ་གྱི་རྩེ་མོའི་མཚན་ཉིད། བསྡུས་བསྒོམ་རབ་ཏུ་གྱུར་པའི་སྦྱོར་ལམ་རྩེ་མོ་གང་ཞིག བསོད་ནམས་ཁྱད་འཕགས་བཅུ་དྲུག་ཅན་ནོ། །དབྱེ་ན་བཅུ་དྲུག་གོ །གསུམ་པ་བརྟན་པའི་ རྩེ་མོའི་མཚན་ཉིད། ཤེས་རབ་ཀྱིས་མཁྱེན་གསུམ་གྱི་ཆོས་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་བསྔོས་ཤིང་ སྙིང་རྗེས་གཞན་དོན་གྱི་བསམ་པ་བརྟན་པོ་ཅན་གྱི་སྦྱོར་ལམ་བཟོད་པར་གྱུར་པའོ། །བཞི་པ་ སེམས་ཀུན་ཏུ་གནས་བའི་རྩེ་མོའི་མཚན་ཉིད། དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ལ་སེམས་རྩེ་གཅིག་པའི་སྦྱོར་ ལམ་ཆོས་མཆོག་གང་ཞིག བསོད་ནམས་ཕུལ་བྱུང་མཐའ་ཡས་པ་ཅན་ནོ། །ལྔ་པ་མཐོང་ ལམ་རྩེ་མོའི་མཚན་ཉིད། བསྡུས་བསྒོམ་རབ་ཏུ་གྱུར་པའི་བྱང་སེའི་མཐོང་ལམ། དྲུག་པ་ སྒོམ་ལམ་རྩེ་མོའི་མཚན་ཉིད། བསྡུས་བསྒོམ་རབ་ཏུ་གྱུར་པའི་བྱང་འཕགས་ཀྱི་སྒོམ་ལམ་ མོ། །ཡང་ན་ཕར་ཕྱིན་དྲུག་གི་ངོ་བོར་གྱུར་པའི་བྱང་སེའི་སྡུག་བསྔལ་ཆོས་བཟོད་(རད་ཀིར་)ཁོ་ ནའི་གནས་སྐབས། སེངྒེ་རྣམ་བསྒྱིངས་སྔོན་དུ་བཏང་སྟེ་བྱང་འཕགས་སྒོམ་ལམ་པའི་ཐོད་ རྒལ་གྱི་སྙོམས་འཇུག་ཁྱད་པར་བ་ཞེས་རིམ་བཞིན་སྦྱར་རོ། །རྩེ་མོའི་མཐོང་སྒོམ་གཉིས་ པོ་མཐོང་སྒོམ་གྱི་གནས་སྐབས་རེ་ལ་བཞག་སྣང་ངོ་། །ཞེས་བྱ་བའི་ལམ་གཉིས་པོ་སོ་སོ་ རེ་རེ་ལ་སྤང་བྱ་རྣམ་པར་རྟོག་པ་འཇུག་ལྡོག་རྫས་བཏགས་ལ་བརྟེན་པ་རྣམ་པ་བཞི་བཞིའི་ གཉེན་པོ་ཉེར་བསྡོགས་དང་བར་ཆད་མེད་ལམ་གཉིས་གཉིས་ཏེ་རྣམ་པ་བཞི་རེ་རེ་ལའང་ དགུ་དགུའོ། །ལམ་གཉིས་པོ་རེ་རེ་ལ་དང་པོར་གཉིས་སུ་ཕྱེ་བ་ནི་རྫས་ཀྱིས་ཕྱེ་ཞིང་དེ་ནས་ གཉིས་སུ་ཕྱེ་བ་ནི་སྤང་བྱའི་དབང་གིས་ཕྱེ་བ་སྟེ་ལྡོག་པའི་ཆ་ནས་སོ། །རྟོག་པ་བཞིའི་མིང་ འདོགས་མཐུན་པར་གསེར་གླིང་བས་འདིར་བཤད། ཨཱརྱ་སོགས་ཀྱི་འོག་ཏུ་སྟོན་ནོ། །

【現代漢語翻譯】 定義： 以何種方式觀修，使得外器世界和內情眾生世界沒有過失且具備功德？這包括外器清凈和內情清凈兩種。 第十一，使眾生完全成熟的支分，即善巧方便的修持的定義：以何種方式，通過了知顯現十境的時機與非時機，成為圓滿佛事業的因？可分為十種。通過這十一種善巧方便的事物，總攝了現證圓滿菩提的階段，並展示了（寂天菩薩的意趣）。 八種頂峰之事物： 第五，關於八種頂峰之事物（寂天菩薩所說）：第一，先前所說的『已達頂峰』之頂峰的標誌或標誌的頂峰的定義：象徵著總攝修持達到極致的是什麼？是菩薩的加行道之暖位，可分為十二種。 第二，增長之頂峰的定義：總攝修持達到極致的加行道頂峰是什麼？是具備十六種殊勝福德者，可分為十六種。 第三，穩固之頂峰的定義：以智慧將三智之法完全迴向，並以慈悲心懷著穩固利他之心的加行道忍位。 第四，心安住之頂峰的定義：心專注于真如實相的加行道世第一法是什麼？是具備無量殊勝福德者。 第五，見道頂峰的定義：總攝修持達到極致的菩薩見道。 第六，修道頂峰的定義：總攝修持達到極致的菩薩修道。或者，成為六度自性的菩薩苦法忍（寂天菩薩的意趣）的唯一狀態。先發出獅子吼，然後依次結合菩薩修道者的超越之等持的殊勝之處。 見道和修道的兩個頂峰，似乎被安立在見道和修道的每個階段。也就是說，這兩種道，每一種都各自有四種對治品，即對治依于實事和假立的分別唸的生起和止滅，以及兩種近取道和無間道，因此每一種都有九種。 這兩種道，每一種首先被分為兩種，即以實事來分，然後被分為兩種，即以所斷的角度來分，也就是從止滅的方面來分。金洲大師在此處解釋說，四種分別唸的命名是一致的。將在阿底峽尊者的教言等之後闡述。

【English Translation】 Definition: What kind of practice is it that contemplates the outer world and the inner sentient beings' world as being without faults and possessing qualities? This includes the purification of the outer world and the inner beings. Eleventh, the characteristic of skillful means of practice, which is the limb of fully maturing sentient beings: What kind of method is it that, by knowing the times and non-times for manifesting the ten objects, becomes the cause for the perfection of the Buddha's activities? It can be divided into ten types. These eleven skillful means gather together the stages of realizing complete enlightenment and demonstrate (Shantideva's intention). Eight things of the peak: Fifth, regarding the eight things of the peak (as said by Shantideva): First, the definition of the sign of the peak or the peak of the sign of the peak, which was previously said to be 'having reached the peak': What represents the culmination of condensed meditation? It is the heat of the bodhisattva's path of application, which can be divided into twelve types. Second, the definition of the peak of increase: What is the peak of the path of application where condensed meditation has reached its peak? It is the one with sixteen excellent merits, which can be divided into sixteen types. Third, the definition of the peak of stability: The path of application of forbearance, which dedicates the Dharma of the three wisdoms entirely with wisdom and has a stable mind of benefiting others with compassion. Fourth, the definition of the peak of abiding in the mind: What is the supreme Dharma of the path of application where the mind is one-pointed on suchness? It is the one with infinite excellent merits. Fifth, the definition of the peak of the path of seeing: The bodhisattva's path of seeing where condensed meditation has reached its peak. Sixth, the definition of the peak of the path of meditation: The bodhisattva's path of meditation where condensed meditation has reached its peak. Or, the unique state of the bodhisattva's suffering-dharma-patience (Shantideva's intention) that has become the nature of the six perfections. First, utter a lion's roar, and then combine the extraordinary samadhi of transcendence of the bodhisattva meditator in sequence. The two peaks of seeing and meditation seem to be placed in each stage of seeing and meditation. That is, each of these two paths has four antidotes, namely, the arising and ceasing of conceptual thoughts based on reality and imputation, and two paths of approximation and non-interruption, so each of the four has nine. Each of these two paths is first divided into two, that is, divided by reality, and then divided into two, that is, divided by the object to be abandoned, that is, from the aspect of cessation. The naming of the four conceptual thoughts is consistent, as explained here by Serlingpa. It will be explained after Atisha's teachings, etc.

བདུན་ 1-176 པ་བར་ཆད་མེད་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ནི། བསྡུས་བསྒོམ་རབ་ཏུ་གྱུར་པའི་སྒོམ་ལམ་ཆེན་པོའི་ ཆེན་པོ་གང་ཞིག འབྲས་བུ་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་དངོས་རྒྱུར་གྱུར་པའོ། །བརྒྱད་པ་བསལ་བྱ་ལོག་ སྒྲུབ་ཀྱི་མཚན་ཉིད། བདེན་གཉིས་འགལ་བར་བསམ་ནས་རྩོད་པའི་རྩོད་པ། དེ་ལ་བཅུ་དྲུག་ གོ །ལོག་སྒྲུབ་དང་བཅས་པའི་དངོས་པོ་བརྒྱད་ཀྱིས་རྩེ་མོའི་མངོན་པར་རྟོགས་པའི་སྐབས་ བསྡུས་ནས་བསྟན་(རད་ཀིར་)ནོ། ། ༈ མཐར་གྱིས་པའི་དངོས་པོ་བཅུ་གསུམ། དྲུག་པ་མཐར་གྱིས་པའི། དངོས་པོ་བཅུ་གསུམ་ལ་སྦྱིན་པའི་མཐར་སྦྱོར་གྱི། མཐར་ སྦྱོར་གང་ཞིག འཁོར་གསུམ་དག་པའི་སྦྱིན་པ་གོ་རིམ་གྱིས་བསྒོམ་པ་སྟེ་ཕར་ཕྱིན་གཞན་ ལྔ་ལ་ཡང་སྦྱར་རོ། །སངས་རྒྱས་རྗེས་དྲན་གྱི་མཐར་སྦྱོར་གྱི། མཐར་སྦྱོར་གང་ཞིག དོན་ དམ་པར་དེ་པའི་ཡོན་ཏན་དྲན་པ་མེད་ཅིང་ཡིད་ལ་བྱར་མེད་པའི་ཚུལ་གྱིས་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ཕྱིན་ ཅི་མ་ལོག་པར་དྲན་པ། དེ་བཞིན་དུ་དགེ་མི་དགེ་ལུང་དུ་མ་བསྟན་པའི་ཆོས། སློབ་པ་ཕྱིར་མི་ ལྡོག་གི་ཚོགས། སྡོམ་པ་གསུམ། ཆོས་དང་ཟང་ཟིང་གི་སྦྱིན་པ། ལྷར་སྐྱེས་པའི་འཕགས་པ་ ཞེས་སྦྱར་ཏེ། ཆོས། དགེ་འདུན། ཚུལ་ཁྲིམས། གཏོང་བ། ལྷ་རྗེས་དྲན་གྱི་མཐར་སྦྱོར་གྱིའོ། ། དངོས་མེད་ངོ་བོ་ཉིད་དུ་ཤེས་པའི་མཐར་སྦྱོར་གྱི། མཐར་སྦྱོར་གང་ཞིག ཆོས་ཐམས་ཅད་ དོན་དམ་པར་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པར་རྟོགས་ནས་བསྒོམ་པ། དེ་ལྟར་དཀོན་མཆོག་གསུམ་རྗེས་ དྲན་རྣམ་པ་གསུམ་དང་གཞན་སྦྱིན་པ་ལ་སོགས་པ་རྣམ་(གསེར་)པ་བཅུས་མཐར་(གསེར་)གྱིས་ པའི་མངོན་རྟོགས་བསྡུས་ནས་བསྟན་(རད་ཀིར་)ནོ། ། ༈ སྐད་ཅིག་མའི་དངོས་པོ་བཞི། བདུན་པ་སྐད་ཅིག་མའི་དངོས་པོ་བཞི་ལ། དང་པོ་རྣམ་སྨིན་མིན་པའི་སྐད་ཅིག་མའི་ སྦྱོར་བའི་མཚན་ཉིད། རྣམ་སྨིན་མིན་པའི་ཟག་མེད་གཅིག་མངོན་དུ་བྱེད་པ་ན་དེ་དང་རིགས་ མཐུན་ཐམས་ཅད་གཅིག་ཅར་མངོན་དུ་བྱེད་པའི་སྐད་ཅིག་མའི་སྦྱོར་བ་སྟེ། དེ་བཞིན་དུ་རྣམ་ སྨིན་དང་། མཚན་ཉིད་མེད་པ། གཉིས་སུ་མེད་པའི་སྐད་ཅིག་མའི་མཚན་ཉིད། རྣམ་སྨིན་གྱི་ 1-177 དཀར་ཆོས། ཀུན་བྱང་མཚན་ཉིད་མེད་པར། གཟུང་འཛིན་གཉིས་སུ་མེད་པར་རོ། །དེ་དག་ ཀྱང་རྫས་ཐ་དད་ཀྱིས་ཕྱེ་བ་མིན་གྱི་སྤྱིའི་མཚན་ཉིད་ཀྱིས་ཕྱེ་བ་རྣམ་པ་བཞིས་ནི་སྐད་ཅིག་མ་ གཅིག་གིས་མངོན་པར་རྫོགས་པར་བྱང་ཆུབ་པའི་སྐབས་བསྡུས་ནས་བསྟན་ནོ། ། ༈ ཆོས་སྐུའི་དངོས་པོ་བཞི། བརྒྱད་པ་ཆོས་སྐུའི་དངོས་པོ་བཞི་ལ། དབྱེ་གཞི་ནི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ས་ལ་ཆོས་སྐུར་ བཞག་པ་ཙམ་མོ། །དབྱེ་ངོ་རྣམ་པ་བཞིར་ནི་ཡང་དག་སྟེ་མ་ནོར་བར་བརྗོད་(མདོ་ལས་)དོ། ། བཞི་བོ་གང་ན། ངོ་བོ་ཉིད་ལོངས་སྤྱོད་རྫོགས་སྐུ་སྤྲུལ་བ་མཛད་པ་བཞིར་ཨཱརྱ་སོགས་སོ། ། སྐུ་བཞིར་སེང་བ

【現代漢語翻譯】 第七 1-176 無間三摩地：是指總攝修習，成為殊勝道之中的殊勝者，是證得一切智智的直接因。 第八，破斥邪見的體性：是指認為二諦相違而產生的爭論。其中有十六種爭論。總攝了包括邪見在內的八種事物，在現觀頂位時進行闡述。 十三種漸次的事物 第六，漸次的事物。十三種漸次的事物中，佈施的究竟：是指以三輪體空的方式次第修習佈施，其他的五度也可以類推。憶念佛陀的究竟：是指在勝義諦中，不憶念佛陀的功德，也不作意，而在世俗諦中，如實地憶念佛陀。同樣地，還有善、不善、無記法，不退轉的學道者，三種律儀，法佈施和財佈施，以及生於天界的聖者等等。將法、僧、戒、施、天等憶念作為究竟。 了知無實性的究竟：是指證悟一切法在勝義諦中無自性後進行修習。如此，將三種憶念三寶的方式和其他佈施等十種方式，總攝為漸次的現觀進行闡述。 四種剎那的事物 第七，四種剎那的事物。首先，非異熟剎那加行的體性：是指在現證一個非異熟的無漏法時，與其同類的所有法同時現證的剎那加行。同樣地，還有異熟、無相、無二的剎那的體性。異熟的清凈法，一切清凈皆是無相，能取所取二取不成立。 1-177 這些並非以實體不同來區分，而是以總相的體性來區分的四種方式，以一個剎那圓滿現證菩提的階段進行闡述。 四種法身的事物 第八，四種法身的事物。分類的基礎是，在佛地安立為法身。四種分類的方式是真實無謬的（經部所說）。四者為何？即自性身、報身、化身和事業四種，如聖者等所說。四身如獅子吼。

【English Translation】 Seventh 1-176 The Samadhi without Interruption: Refers to the great one among the great paths of cultivation, which is the condensation of practice and is the direct cause of the fruit of omniscience. Eighth, the characteristic of refuting wrong views: Refers to the disputes arising from thinking that the two truths contradict each other. There are sixteen disputes. The occasion of the realization of the summit is summarized by the eight objects including wrong views. Thirteen gradual objects Sixth, gradual objects. Among the thirteen gradual objects, the ultimate of giving: Refers to the gradual cultivation of giving with the purity of the three wheels, and the other five perfections can also be applied. The ultimate of remembering the Buddha: In the ultimate sense, there is no remembrance of the qualities of the Buddha and no mental activity, but in the conventional sense, there is remembrance without perversion. Similarly, there are also virtuous, non-virtuous, and unspecified dharmas, the assembly of those who do not regress from learning, the three vows, the giving of dharma and material things, and the noble ones born in the heavens. The ultimate of remembering dharma, sangha, discipline, giving, and gods. The ultimate of knowing the non-existent nature: Refers to meditating after realizing that all dharmas are without self-nature in the ultimate sense. In this way, the three ways of remembering the Three Jewels and the other ten ways of giving, etc., are summarized as gradual realizations. Four momentary objects Seventh, four momentary objects. First, the characteristic of the non-resultant momentary application: When one non-resultant uncontaminated dharma is manifested, the momentary application that manifests all similar dharmas at once. Similarly, there are also the characteristics of resultant, signless, and non-dual moments. The pure dharma of the resultant, all purity is signless, and the duality of grasper and grasped is not established. 1-177 These are not distinguished by different substances, but by the four ways of distinguishing the general characteristics, the stage of complete enlightenment is manifested by one moment. Four Dharmakaya objects Eighth, four Dharmakaya objects. The basis of division is the establishment of Dharmakaya on the Buddha ground. The four ways of division are true and correct (as stated in the sutras). Where are the four? They are the four: Svabhavikakaya (自性身，ngo bo nyid sku，Ngo-bo-nyid-sku，Essence Body), Sambhogakaya (報身，longs spyod rdzogs sku，Long-spyod-rdzogs-sku，Enjoyment Body), Nirmanakaya (化身，sprul pa sku，Sprul-pa-sku，Emanation Body), and deeds, as stated by Aryas and others. The four bodies are like a lion's roar.

ཟང་སོགས་སོ། །བཞིའི་ལུགས་བཀོད་ན། ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱི་སྐུའི་མཚན་ཉིད་ དག་པ་གཉིས་ལྡན་གྱི་ཆོས་དབྱིངས་ཡེ་ཤེས་ཏེ། རྒྱུད་བླར། ཆོས་དབྱིངས་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱིས་ནི། ། དག་པའི་ཕྱིར་ན་འོད་གསལ་བ། །ཞེས་དང་། ཉོན་མོངས་ཤེས་བྱ་སྙོམས་འཇུག་གི ། སྒྲིབ་ གསུམ་ལས་ནི་ངེས་གྲོལ་ཏེ། །ཞེས་སོ། ། གཉིས་པ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ལོངས་སྤྱོད་རྫོགས་སྐུའི་མཚན་ཉིད། སངས་རྒྱས་ཀྱི་གཟུགས་ སྐུ་ངེས་པ་ལྔ་ལྡན་ཏེ། གནས་ངེས་པ་འོག་མིན་ཆེན་པོ་སྟེ་དེ་ཡང་གཙང་མའི་གནས་འོག་མིན་ ཕལ་བའི་སྟེང་ན་ཡོད་དེ། ལང་གཤེགས་ལས། གཙང་མའི་གནས་དག་སྤངས་པ་ཡི། །འོག་ མིན་གནས་ནི་ཉམས་དགའ་བར། །ཡང་དག་སངས་རྒྱས་དེར་སངས་རྒྱས། །སྤྲུལ་བ་པོ་ གཅིག་འདིར་འཚང་རྒྱ། །ཞེས་སོ། །དེ་ལྟར་ཞི་འཚོ་ཀ་ཤི་ཡང་ངོ། །བཀའ་བཅད་དུ། འོག་ མིན་ཕལ་བ་དེའི་ལོགས་གཅིག་ན་གྲོང་ལས་དགོན་པ་ལྟར་ཡོད་པར་འདོད་དོ། །ངོ་བོའམ་ སྐུ་ངེས་པ་མཚན་དཔེས་བརྒྱན་པ། འཁོར་ངེས་པ་ཨ་བྷ་ཡ་ཟླ་གྲགས་སེང་བཟང་སོགས་ས་ བཅུའི་བྱང་སེམས། ཆོས་བཤེས་ས་བཅུ་པའི་བྱང་སེམས་ཁོ་ན་བློ་བརྟན་ཡང་མཐར་ཕྱིན་པའི་ བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་དང་ཆོས་བགྲོ་བ་མྱོང་། ཞེས་དབུས་མཐའི་འགྲེལ་བཤད་དུའོ། ། དུས་ངེས་པ་སྐུ་དེ་ཉིད་ཀྱིས་འཁོར་བ་ཇི་སྲིད་པར་བཞུགས། ཆོས་ངེས་པ་ཐེག་ཆེན་ཁོ་ནའོ། 1-178 ། སྐྱབས་གསུམ་བདུན་ཅུ་པར། སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱི་གཟུགས་སྐུ་ནི། །མཚན་དང་དཔེ་བྱད་ རབ་འབར་ཞིང་། །སྐྱེ་བོ་རྣམས་ལ་སྣ་ཚོགས་གཟུགས། །རང་མོས་དབང་གིས་འཛིན་པར་ བྱེད། །བསོད་ནམས་ཚོགས་ནི་དཔག་མེད་ལས། །བྱུང་བ་དེ་ནི་རྒྱལ་བའི་སྲས། །ས་བཅུ་ ལ་ནི་གནས་རྣམས་ཀྱིས། །དེ་ལྟ་བུ་ཡི་སྐུར་གཟིགས་སོ། །འདི་དེ་ཆོས་རྫོགས་ལོངས་སྤྱོད་ པས། །རྒྱལ་སྲས་རྣམས་ཀྱིས་སྤྱད་བྱའོ། །ཆོས་རྣམས་རང་བཞིན་ཁོ་ན་ལ། །གནས་པའི་བློ་ ལ་སངས་རྒྱས་བརྗོད། །འོག་མིན་གཞལ་ཡས་ཁང་དུ་ནི། །དེ་ཉིད་མངོན་སུམ་བྱ་བར་བཞེད། ། ཅེས་ཏེ། ཐུབ་དགོངས་སུ་དྲངས་(ཁོ་རང་ན་རིམ་པ་འདི་ཇི་བཞིན་ཅུང་མི་སྣང་ངོ་། །)སོ། །བཅས་ནི་ལོངས་ སྐུ། བཞིའི་ཡ་གྱལ་དུ་སྡུད་ཚིག་གམ་ཐེག་ཆེན་གྱི་ཆོས་ལ་རྫོགས་པར་ལོངས་སྤྱོད་བཅས་ཏེ་ ལྡན་པའི་སྐུ་ཞེས་སྦྱར་རོ། །ངོ་བོ་ཉིད་སྐུ་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་བདག་ཉིད་ཡིན་པ་དེ་བཞིན་དུ་སྐུ་གཞན་ ཡང་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་བདག་ཉིད་ཅན་ནོ། །ཞེས་བལྟ་བར་བྱའོ། །གསེར་རོ། །གསུམ་པ་སངས་ རྒྱས་ཀྱི་སྤྲུལ་པའི་སྐུ་ནི། སངས་རྒྱས་ཀྱི་གཟུགས་སྐུ་གང་ཞིག མཐོང་སྤང་གིས་མ་དག་པའི་ གདུལ་བྱའི་དོན་དངོས་སུ་མཛད་པ། དབྱེ་ན་དྲི་ཟའི་རྒྱལ་བོ་རབ་དགའ་གདུལ་བའི་དོན་དུ་ དྲི་ཟར་སྤྲུལ་བ་ལྟ་བུ་བཟོ་དང་། སོར་ཕྲེང་ཅན་དུ་སྟོན་པ་ལྟ་བུ་སྐྱེ་བ་(ལྷོ་ཕྱོགས་ཀྱི་སངས་རྒྱས་གཅིག་ གི

【現代漢語翻譯】 藏等。如果按照四身的體系來安排，法身（藏文：ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱི་སྐུ།，含義：自性身）的特徵是具有二種清凈的法界智（藏文：ཆོས་དབྱིངས་ཡེ་ཤེས།，含義：法界智慧），如《寶性論》（藏文：རྒྱུད་བླ）所說：『法界自性本清凈，光明故。』以及『從煩惱所知障，三障中解脫。』 第二是佛的報身（藏文：ལོངས་སྤྱོད་རྫོགས་སྐུ།，含義：圓滿報身）的特徵。佛的色身具有五種決定：處所決定，即在色究竟天（藏文：འོག་མིན།，含義：色究竟天），而且是在凈土色究竟天之上。如《楞伽經》（藏文：ལང་གཤེགས།）所說：『捨棄凈土，色究竟天，是快樂的地方，真正的佛在那裡成佛，一個化身在這裡成佛。』就像寂護（藏文：ཞི་འཚོ།，含義：寂護）和迦葉（藏文：ཀ་ཤི་ཡ།，含義：迦葉）一樣。在《教誡》（藏文：བཀའ་བཅད།）中說：色究竟天的一側，像村莊一樣的寺院。自性或身決定，以相好莊嚴。眷屬決定，阿跋耶（梵文，Abhaya，漢語字面意思：無畏）、月稱（藏文：ཟླ་གྲགས།，含義：月稱）、獅子賢（藏文：སེང་བཟང་།，含義：獅子賢）等十地菩薩。法決定，只有大乘。『說法者是十地菩薩，只有具足智慧者才能通達究竟。』這是《中邊分別論釋》（藏文：དབུས་མཐའི་འགྲེལ་བཤད།）中所說。時間決定，此身常住直至輪迴結束。 《三戒論》（藏文：སྐྱབས་གསུམ་བདུན་ཅུ་པ།）中說：『諸佛之色身，具足妙相好，眾生見種種，隨其所樂見。無量福德聚，所生勝者子，安住於十地，見如是之身。此乃法圓滿，勝者之子用，諸法唯自性，安住于智佛。色究竟天宮殿，彼處現見之。』如《聖解深密經》（藏文：ཐུབ་དགོངས།）所說（此處次第稍有不同）。總而言之，報身是四身之一，是圓滿受用大乘佛法的身。如同法身是智慧的自性一樣，其他身也是智慧的自性，應當這樣理解。黃金！第三是佛的化身（藏文：སྤྲུལ་པའི་སྐུ།，含義：化身）：佛的色身爲了調伏未能斷除見惑的眾生而顯現。分類來說，如爲了調伏樂神王（藏文：དྲི་ཟའི་རྒྱལ་བོ།，含義：樂神王）而化現為樂神，如調伏指鬘（梵文，Aṅgulimāla，漢語字面意思：指鬘）而示現出生（南方的佛陀）。'

【English Translation】 Zaṅ, etc. If arranged according to the system of the four bodies (Kāya), the characteristic of the Dharmakāya (藏文：ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱི་སྐུ།，meaning: Essence Body) is the Dharmadhātu wisdom (藏文：ཆོས་དབྱིངས་ཡེ་ཤེས།，meaning: Dharmadhatu Wisdom) possessing two purities, as stated in the Uttaratantra (藏文：རྒྱུད་བླར།): 'The Dharmadhātu is pure by its very nature, hence it is luminous,' and 'It is definitely liberated from the three obscurations of afflictions and knowable objects.' Secondly, the characteristic of the Sambhogakāya (藏文：ལོངས་སྤྱོད་རྫོགས་སྐུ།，meaning: Enjoyment Body) of the Buddha. The Rūpakāya (Form Body) of the Buddha possesses five certainties: Certainty of place, which is the great Akaniṣṭha (藏文：འོག་མིན།，meaning: Akaniṣṭha), and it is above the ordinary Akaniṣṭha of the pure realms. As stated in the Laṅkāvatāra Sūtra (藏文：ལང་གཤེགས།): 'Having abandoned the pure realms, the Akaniṣṭha realm is a delightful place, the true Buddha attains Buddhahood there, and one emanation attains Buddhahood here.' Just like Śāntarakṣita (藏文：ཞི་འཚོ།，meaning: Śāntarakṣita) and Kāśyapa (藏文：ཀ་ཤི་ཡ།，meaning: Kāśyapa). In the 'Instructions' (藏文：བཀའ་བཅད།) it is said: 'On one side of the ordinary Akaniṣṭha, there is a monastery like a village.' Certainty of nature or body, adorned with marks and signs. Certainty of retinue, the Bodhisattvas of the ten Bhūmis such as Abhaya (梵文，Abhaya，literal meaning: Fearless), Candrakīrti (藏文：ཟླ་གྲགས།，meaning: Candrakīrti), Siṃhabhadra (藏文：སེང་བཟང་།，meaning: Siṃhabhadra), etc. Certainty of Dharma, only the Mahāyāna. 'The teacher of Dharma is a Bodhisattva of the ten Bhūmis, only those with steadfast wisdom can ultimately reach perfection.' This is what is said in the commentary on the Madhyāntavibhāga (藏文：དབུས་མཐའི་འགྲེལ་བཤད།). Certainty of time, that body remains as long as Saṃsāra exists. In the 'Seventy on the Three Refuges' (藏文：སྐྱབས་གསུམ་བདུན་ཅུ་པ།) it is said: 'The Rūpakāya of the Buddhas, is blazing with marks and signs, beings see various forms, according to their own desires. Born from immeasurable accumulations of merit, the sons of the Victorious Ones, abiding in the ten Bhūmis, see such a body. This is the perfection of Dharma, used by the sons of the Victorious Ones, all Dharmas are only of their own nature, the Buddha abides in wisdom. In the palace of Akaniṣṭha, it is seen directly.' As stated in the Saṃdhinirmocana Sūtra (藏文：ཐུབ་དགོངས།) (the order is slightly different here). In short, the Sambhogakāya is one of the four bodies, it is the body that fully enjoys the Mahāyāna Dharma. Just as the Dharmakāya is the nature of wisdom, the other bodies are also of the nature of wisdom, this is how it should be understood. Gold! Thirdly, the Nirmāṇakāya (藏文：སྤྲུལ་པའི་སྐུ།，meaning: Emanation Body) of the Buddha: The Rūpakāya of the Buddha that actually works for the sake of beings who have not purified the afflictions to be abandoned by seeing. Classified, such as transforming into a Gandharva (藏文：དྲི་ཟ།，meaning: Gandharva) to tame the Gandharva King Rāga (藏文：རབ་དགའ།，meaning: Great Joy), such as appearing as the Teacher to tame Aṅgulimāla (梵文，Aṅgulimāla，literal meaning: Garland of Fingers) (the Buddha of the southern direction).

་སྤྲུལ་བར་སོར་ཕྲེང་གི་མདོར་བཤད་དོ། །ཡང་ན་དམ་པ་ཏོག་དཀར་ལྟ་བུའམ་ཀ་ཕི་ན་འདུལ་བའི་དོན་དུ་འཁོར་ལོས་བསྒྱུར་ རྒྱལ་དུ་བསྟན་པ་ལྟ་བུའོ། །)འོག་མིན་དུ་སངས་རྒྱས་ནས་འདིར་མཛད་པ་བཅུ་གཉིས་སྟོན་པ་བྱང་ ཆུབ་ཆེན་པོའི་སྤྲུལ་པ་དང་འགྲེལ་ཆེན་དུ་མྱ་ངན་ལས་འདས་པའང་སྤྲུལ་བའི་སྐུར་འདོད་དོ་ ཞེས་སོ། །བཞི་པ་ཆོས་སྐུ་ནི། གནས་གྱུར་པའི་འདུས་བྱས་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཚོགས་མཐར་ཐུག་ པ། དབྱེ་ན་སྡེ་ཚན་ཉེར་གཅིག གསལ་བ་བརྒྱ་ཞེ་བཞིའོ། །ཆོས་སྐུའི་མཛད་པ་འཕྲིན་ལས་ ནི། རྟོགས་པ་ཆོས་སྐུས་སྐལ་ལྡན་གདུལ་བྱའི་དོན་བསྒྲུབས་པའམ་སྒྲུབ་པའི་བྱ་བ། དབྱེ་ན་ བྱེད་པ་པོ་ལ་དང་། བྱ་བ་ལ་ཡོད་པའི་གཉིས་ལས། དང་པོའི་མཚན་ཉིད། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ 1-179 འཕྲིན་ལས་གང་ཞིག རྒྱུན་མི་འཆད་ཅིང་ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་པར་འཇུག་པ། གཉིས་པའི་མཚན་ ཉིད་ཟུར་དང་པོ་འདྲ། སངས་རྒྱས་ཀྱི་གདུལ་བྱས་ཐོབ་པའི་དགེ་ལེགས་ཅི་རིགས་པ། དབྱེ་ ན་ཉེར་བདུན་ནོ། །བཅས་པ་ནི་ལྡན་པ་སྟེ་མཛད་པ་དང་བཅས་པའམ་ལྡན་པའི་ཆོས་སྐུ་ཞེས་ པ་སློབ་དཔོན་གྱི་དགོངས་པ་སྟེ་འོག་ཏུ་སྟོན་ནོ། །འོན་ཀྱང་འདིར་སྨོས་ཚིགས་བཅད་འདིའི་ དོན་ནི་ཨཱརྱ་སོགས་ལྟར་ཡིན་གྱི་སློབ་དཔོན་གྱི་ལྟར་མིན་ཏེ། དུས་འཁོར་འགྲེལ་ཆེན་དུ། སྐུ་ གསུམ་མཛད་པ་དང་བཞིར་ངེས་པར་བྱམས་པས་གསུངས་པ། ངོ་བོ་ཉིད་ལོངས་ཞེས་སོགས་ ནས་བརྗོད་ཅེས་སོ་ཞེས་གསུངས་སོ། །འདིར་ཆོས་སྐུ་ཞེས་པའི་གཞུང་ཚིག་སྐུ་བཞིར་ཕྱེ་བའི་ ཆོས་སྐུ་ལ་བྱས་ནས་དབྱེ་བའི་ཡ་གྱལ་དུ་བགྲང་ན་ཚིགས་བཅད་འདིས་རྣམ་པ་བཞིར་བརྗོད་ པའི་དབྱེ་གཞི་མ་ཟིན་པས་དབྱེ་གཞི་མེད་པའི་དབྱེ་བ་བྱས་པར་འགྱུར་ཞིང་གོང་མ་བདུན་ རྣམ་མཁྱེན་ནས་སྐད་ཅིག་མའི་བར་རེ་རེ་ཞིང་སྨོས་ནས་འདིར་མ་སྨོས་པས་ལུས་སམ་སྐབས་ བསྡུ་བའི་ངོ་བོ་དངོས་སུ་ཆད་པར་འགྱུར་རོ། །འཇམ་དཔལ་གྱི་རང་གི་ལྟ་བའི་འདོད་པ་ མདོར་བསྟན་དུ། སྐུ་བཞི་སྟོན་པ་ལ་ཚིགས་བཅད་འདི་ཚིག་ཇི་བཞིན་སྣང་བ་དང་ནི་མི་འདྲ་ སྟེ། དེར་གོང་དུ། སྐུ་ནི་གཅིག་གཉིས་གསུམ་དང་ནི། །བཞི་དང་ལྔ་རུ་གསུངས་པ་སྟེ། །ཞེས་ བསྟན་ནས་གཅིག་སོགས་རིམ་བཞིན་བཤད་པས་དབྱེ་གཞི་གོང་དུ་སྨོས་ཟིན་པའོ། །རྒྱས་ པར་འོག་ཏུ་སྟོན་ནོ། ། ༈ བཤད་པའི་བསྡུས་དོན་བཤད་པ། གསུམ་པ་ནི། ལུས་ཀྱི་ཚིགས་བཅད་བཅོ་ལྔ་བོ་དེ་ལ་སྟེ་དེའི་ནང་ནས་ཤེས་རབ་ནས་དེ་ རྣམ་བརྒྱད་ཀྱི་བར་ཚིག་ལེའུར་བྱས་པ་དང་པོ་གཉིས་ཆོས་ཅན། ཡུམ་མམ་བསྟན་བཅོས་ཀྱི་ ལུས་མདོར་བསྟན་པ་ཡིན་ནོ། །ཁྱོད་ཀྱིས་ནི་གཞུང་ཤེར་ཕྱིན་གྱི་བརྗོད་བྱའི་གཙོ་བོ་དངོས་ པོ་སྟེ་མངོན་རྟོགས་བརྒྱད་དུ་བསྡུས་ནས་རྒྱན་འདིའི་ལུས་རྒྱས་བཤད་ཀྱི་ཐོག་མར་བཀོད་ པའི་འདིའི་ལུས་ཀྱི་ཚིག་ལེའུར་བྱས

【現代漢語翻譯】 在化身方面，如《索朗唐之經》（Sor phreng gi mdo）中所述，或者像丹巴·托噶（Dampa Tokar）那樣，或者像爲了調伏卡菲那（Kaphina）而示現為轉輪王一樣。) 在奧明凈土成佛后，在此示現十二行誼，是為大菩提的化身，並且在註釋中，涅槃也被認為是化身。 第四法身：是轉依后的有為智慧之究竟集合，分為二十一個類別，一百四十四個顯現。法身的利他事業是：通過證悟法身，為有緣的眾生完成利益，或者完成利益的行為。分為施者和所施兩種。第一種的定義是：佛陀的事業，不間斷且自然成就。第二種的定義與第一種相似：佛陀的所化眾生所獲得的各種利益，分為二十七種。『具足』是指具有，即具有事業或具足的法身，這是論師的觀點，將在下文闡述。然而，這裡所說的偈頌的含義與阿雅（Arya）等相同，而不是論師的觀點。在《時輪大疏》（Dus 'khor 'grel chen）中，慈氏菩薩（Byams pas）說：『三身及其事業必定是四種，如自性身、報身等。』這裡，如果將『法身』一詞解釋為四身中的法身，並將其作為分類的一部分來列舉，那麼這個偈頌就無法把握四種形態的分類基礎，從而導致對沒有分類基礎的事物進行分類。此外，由於前面七句分別提到了從一切種智到剎那，而這裡沒有提到，因此身體或場合的概括本質實際上會被切斷。文殊菩薩（Jam dpal）在自己的觀點概述中說：『示現四身的這個偈頌與字面意思不同，因為前面已經提到：身有一、二、三，以及四和五。』然後依次解釋了一等，因此分類的基礎已經在前面提到了。詳細內容將在下文闡述。 對解釋的總結進行解釋： 第三，在十五個身體的偈頌中，從智慧到八種智慧的兩個偈頌，是經部的身體或論典的身體的簡要概述。您將經部《般若波羅蜜多》（Sher phyin）的主要內容，即八種現觀，概括為八種現觀，並將其作為本論的身體的詳細解釋的開頭，這是本論的偈頌。

【English Translation】 In terms of emanation, as explained in the 'Sorrowless Garland Sutra' (Sor phreng gi mdo), or like Dampa Tokar, or like appearing as a Chakravartin king to subdue Kaphina.) Having attained Buddhahood in Ogmin Pure Land, manifesting the twelve deeds here is the emanation of the Great Enlightenment, and in the commentaries, Nirvana is also considered an emanation body. The fourth Dharmakaya: is the ultimate collection of transformed conditioned wisdom, divided into twenty-one categories, one hundred and forty-four manifestations. The altruistic activity of the Dharmakaya is: through realizing the Dharmakaya, accomplishing the benefit of fortunate beings, or the act of accomplishing benefit. It is divided into two types: the agent and the object. The definition of the first is: the activity of the Buddha, which is uninterrupted and naturally accomplished. The definition of the second is similar to the first: the various benefits obtained by the beings to be tamed by the Buddha, divided into twenty-seven types. 'Endowed' means possessing, that is, the Dharmakaya that possesses activity or is endowed, which is the view of the teacher, which will be explained below. However, the meaning of the verses mentioned here is the same as Arya, etc., and not the view of the teacher. In the 'Great Commentary on the Kalachakra' (Dus 'khor 'grel chen), Maitreya (Byams pas) said: 'The three bodies and their activities must be four types, such as Svabhavikakaya, Sambhogakaya, etc.' Here, if the term 'Dharmakaya' is interpreted as the Dharmakaya among the four bodies, and it is listed as part of the classification, then this verse will not be able to grasp the basis of the classification of the four forms, resulting in classifying things without a basis for classification. Furthermore, since the previous seven sentences mentioned each of the omniscience to the moment, and this is not mentioned here, the generalizing essence of the body or occasion will actually be cut off. Manjushri (Jam dpal) said in his own view summary: 'This verse showing the four bodies is different from the literal meaning, because it has been mentioned before: the body is one, two, three, and four and five.' Then explained one by one, so the basis of classification has already been mentioned before. Details will be explained below. Explaining the summary of the explanation: Third, in the fifteen verses of the body, the first two verses from wisdom to the eight wisdoms are a brief overview of the body of the Sutra or the body of the treatise. You summarize the main content of the Sutra 'Prajnaparamita' (Sher phyin), that is, the eight Abhisamayas, into eight Abhisamayas, and place it at the beginning of the detailed explanation of the body of this treatise, which is the verse of the body of this treatise.

་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། སེམས་བསྐྱེད་པ་དང་ནས་བཞིར་ནི་ 1-180 ཡང་དག་བརྗོད་ཀྱི་བར་ཚིག་ལེའུར་བྱས་པ་ལྷག་མ་བཅུ་གསུམ་ཆོས་ཅན། ཡུམ་མམ་རྒྱན་ གྱི་ལུས་རྒྱས་པར་བཤད་དེ། རྒྱན་འདིའི་ལུས་མདོར་བསྟན་དེ་དག་ཉིད་ཀྱི་དོན་དོན་བདུན་ ཅུར་དངོས་སུ་ཕྱེ་ཞིང་བསྡུས་ནས་བསྟན་པའི་འདིའི་ལུས་ཀྱི་ཚིག་ལེའུར་བྱས་པ་ཡིན་པས་ སོ། །ཚུལ་དེ་ལྟར་ན་བཅོ་ལྔ་ཆོས་ཅན། ཡུམ་མམ་རྒྱན་གྱི་ལུས་ལེགས་པར་བཤད་པ་ཡིན་ནོ། ། ཁྱོད་ཀྱི་ཚིག་ལེའུར་བྱས་པ་དང་པོ་གཉིས་ཀྱིས་ཡུམ་མམ་རྒྱན་འདིའི་ལུས་མདོར་བསྡུས་པ་ དང་ལྷག་མ་བཅུ་གསུམ་གྱིས་དེའི་ལུས་རྒྱས་པར་བཤད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། ༈ མ་བཀྲོལ་བའི་རྒྱུ་མཚན། བཞི་པ་ནི། བསྡུས་པའི་དོན་གྱི་ཚིག་ལེའུར་བྱས་པ་དེ་རྣམས་ནི་འགྲེལ་ཆུང་འདིར་ཡན་ ལག་རྒྱས་བཤད་ཀྱི་ཐོག་མར་ཚིག་རེ་རེ་ནས་དངོས་སུ་མ་བཀྲོལ་ཏོ་སྟེ་དེ་འདྲའི་འགྲེལ་པ་ དངོས་སུ་མ་བྱས་སོ། །དེའི་རྒྱུ་མཚན་ནི། དེ་འདྲ་བྱས་ན་ཡན་ལག་རྒྱས་བཤད་ཀྱི་འགྲེལ་པ་ དངོས་སུ་བྱེད་པ་དང་ཟློས་པའི་ཉེས་པར་འགྱུར་དུ་དོགས་ནས་སོ། །ཟློས་པར་དོགས་པའི་རྒྱུ་ མཚན་ནི། བསྟན་བཅོས་མཛད་པ་བྱམས་པ་ཉིད་ཀྱིས། སེམས་བསྐྱེད་པ་ནི་གཞན་དོན་ཕྱིར། ། ཞེས་བྱ་བ་དང་འཕྲིན་ལས་ཀྱི་བར་འོག་ནས་འཆད་པར་འགྱུར་བའི་བསྟན་བཅོས་མཐའ་ དག་གིས་ལུས་རྣམ་བཞག་དེ་དག་འཆད་པས་ན་འགྲེལ་ཆུང་འདིར་ཡན་ལག་རྒྱས་བཤད་ དེ་དག་རྣམ་པར་ཏེ་རེ་རེ་ནས་ཕྱེ་ནས་བཤད་པས་འགྲེལ་ཆུང་འདིར་ལུས་རྣམ་བཞག་རྣམས་ རྒྱས་པར་བཤད་པར་བསམས་ཏེ་ཞེས་པ་སྟེ་དེའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་དོགས་སོ་ཞེས་སློབ་དཔོན་ གྱི་དགོངས་པ་སྟེ་ཁ་ཅིག་(བུ་སྟོན་)གཞན་དུ་འཆད་དོ།། ༈ །། ༈ ཚིག་དོན་ཡན་ལག་རྒྱས་བཤད། སྔར་བཤད་པ་དེ་ལྟར་བསྟན་བཅོས་ཀྱི་བསྡུས་པའི་དོན་ལུས་རྣམ་བཞག་ཀུན་བསྟན་ ཟིན་ནས་ད་གཉིས་པ་ལ་གསུམ་སྟེ། གཏན་ལ་དབབ་བྱའི་ཡུལ་མཁྱེན་གསུམ། ཕེབས་ནས་ ཉམས་སུ་ལེན་པའི་འཇུག་པ་སྦྱོར་བ། བླངས་འབྲས་ཆོས་སྐུའི་ཡན་ལག་རྒྱས་བཤད་དོ། ། ༈ གཏན་ལ་དབབ་བྱའི་ཡུལ་མཁྱེན་གསུམ། དང་པོ་ལ་གསུམ་སྟེ། འབྲས་བུ་ཐུན་མོང་མིན་པ་རྣམ་མཁྱེན། དེའི་རྒྱུ་ཐུན་མོང་མིན་པ་ 1-181 ལམ་ཤེས། རྒྱུའི་སྤང་གཉེན་ཐུན་མོང་མིན་པ་གཞི་ཤེས་ཀྱི་ཡན་ལག་རྒྱས་བཤད་དོ། ། ༈ འབྲས་བུ་ཐུན་མོང་མིན་པ་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་ཡན་ལག་རྒྱས་བཤད། དང་པོ་ ལ་གསུམ་སྟེ། སྐབས་ཀྱི་མཚམས་སྦྱར། བརྗོད་བྱ་ཆོས་བཅུ་བཤད། སྐབས་བསྡུ་བའོ། ། ༈ སྐབས་ཀྱི་མཚམས་སྦྱར། དང་པོ་ནི། བཤད་པར་བཞེད་དེ་ཞེས་དྲང་ངོ་། །གང་ན། འབྲས་བུ་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་ མཁྱེན་པ་ཉིད་དེ་བརྗོད་བྱར་(གསེར་ཆོས་)སྡུད་པའི་ཚིག་ལེའུར་བྱས་པའི་དོན་ནོ། །(གསེར།) གང་ གི་སྒོ་ནས་ན། སེམས་བསྐྱེད་(གསེར་)ལ་སོགས་པ་དེ་རྣམ་པ

【現代漢語翻譯】 因此，發起菩提心等十四頌是正確闡述《現觀莊嚴論》母本或根本的偈頌。因為這些偈頌詳細解釋了《現觀莊嚴論》的整體結構，直接將該論的要義分為七十個主題，並以簡潔的方式呈現其結構。因此，這十五頌正確地闡述了《現觀莊嚴論》的母本或根本。你的前兩頌概括了《現觀莊嚴論》的結構，其餘十三頌則詳細闡述了其結構。 未解釋的原因： 第四個原因是，這些總結性偈頌並未在此小釋中逐字逐句地詳細解釋，即沒有進行直接的註釋。原因是，如果這樣做，將有重複解釋之嫌。之所以擔心重複，是因為慈氏菩薩（彌勒菩薩的別稱）親自在《現觀莊嚴論》中，從『為利他故發心』到事業之間的所有內容都將闡述這些結構的各個方面，因此，在此小釋中詳細解釋這些結構，即逐一分開解釋，會被認為是對結構的詳細闡述。因此，導師（指無著）的意圖是避免重複。有些人（布頓大師）對此有不同的解釋。 偈頌意義的詳細解釋： 如前所述，在解釋了論典的總結性要義，即所有結構之後，現在進入第二部分，分為三個方面：需要確定的對象——三智；通過修行進入的方式——加行；以及獲得的成果——法身的詳細解釋。 需要確定的對象——三智： 第一部分分為三個方面：非共同的果——遍智；其非共同的因——道智；以及作為因的對治和所斷的非共同基礎——基智的詳細解釋。 非共同的果——遍智的詳細解釋： 第一部分分為三個方面：連線上下文；解釋十法；以及總結上下文。 連線上下文： 首先要說明的是，要解釋的是果——一切種智，即（《現觀莊嚴論》）中總結性偈頌的含義。通過什麼方式呢？通過發起菩提心等方式。

【English Translation】 Therefore, the fourteen verses beginning with 'generating the mind of enlightenment' are the verses that correctly explain the mother text or root of the Abhisamayalankara. Because these verses elaborate on the structure of the Abhisamayalankara, directly dividing the meaning of that treatise into seventy topics, and presenting its structure in a concise way. Therefore, these fifteen verses correctly explain the mother text or root of the Abhisamayalankara. Your first two verses summarize the structure of the Abhisamayalankara, and the remaining thirteen verses elaborate on its structure. Reasons for not elaborating: The fourth reason is that these summarizing verses were not individually and explicitly elaborated upon in this minor commentary, i.e., no direct commentary was made on each word. The reason for this is that doing so would risk being repetitive. The reason for fearing repetition is that the author of the treatise, Maitreya himself, from 'for the sake of others, generate the mind' to the activities, all the treatises that will be explained later will explain these aspects of the structures, so elaborating on these structures in this minor commentary, i.e., explaining them separately one by one, would be considered a detailed explanation of the structures. Therefore, the teacher's (Asanga's) intention was to avoid repetition. Some (Buton) explain it differently. Detailed Explanation of the Meaning of the Verses: As previously stated, after explaining the summarized meaning of the treatise, i.e., all the structures, now we move on to the second part, which is divided into three aspects: the objects to be ascertained—the Three Wisdoms; the way to enter through practice—application; and the result obtained—the detailed explanation of the limbs of the Dharmakaya. The Objects to be Ascertained—the Three Wisdoms: The first part is divided into three aspects: the uncommon result—Omniscience; its uncommon cause—Path Knowledge; and the uncommon basis for the antidote and what is to be abandoned as the cause—Base Knowledge's detailed explanation. Detailed Explanation of the Uncommon Result—Omniscience: The first part is divided into three aspects: connecting the context; explaining the ten topics; and summarizing the context. Connecting the Context: First, it is to be explained that the result is the Omniscience, which is the meaning of the summarizing verses in the (Golden Dharma). Through what means? Through generating the mind of enlightenment, etc.

ར་ཏེ་བྱེ་བྲག་ཏུ་བཤད་ཅིང་གཏན་ ལ་ཕབ་པའི་སྒོ་ནས་སོ། །སྐབས་གང་དུ་ན། མཁྱེན་གསུམ་གྱི་(ཤེར་འབྱུང་)དང་པོར་རོ། །དེར་ སྟོན་པའི་རྒྱུ་མཚན་ཅི་ན། རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་དེ་ཐོབ་པར་བྱ་དགོས་ཀྱི་མཐར་ ཐུག་གི་ཆོས་ཡིན་པས་སོ། །གང་གི་ན། རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཁྱད་པར་ཅན་དེ་ལ་སེམས་(དངོས་ )པ་དང་བསམ་པ་དང་(དངོས་)མངོན་པར་འདོད་པ་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའོ། །སེམས་ཅན་ ཐམས་ཅད་ཀྱི་མཆོག་ཏུ་བྱེད་པར་འདོད་པ་ནི་སེམས་དཔའ་ཆེན་པོ་སྟེ་སེམས་ཅན་ཆེན་པོ་དེ་ འདིར་སེམས་དཔའ་ཆེན་པོའོ། ། ཞེས་སྙིང་པོ་མཆོག་གོ །དགོངས་འགྲེལ་གྱི་འགྲེལ་པ་བམ་ པོ་བཞི་བཅུ་པར་སེམས་དཔའ་ཆེན་པོ་ནི་སྙིང་སྟོབས་ཆེ་བ་ཞེས་དཔའ་བའི་དོན་དུ་འཆད་ པ་ནི་རྒྱ་གར་མཁས་པའི་སྒྲ་བཤད་ཀུན་དང་མི་མཐུན་ནོ། །འདིར་དཔའ་བའི་སྐད་དོད་མེད་ ཅིང་རྒྱ་གར་མཁས་པ་ཀུན་མི་འཆད་པས་དོར་རོ། །སྔར་ཡང་འདི་ལ་བཤད་ཟིན་ཅིང་ད་ དུང་ཡང་འཆད་དོ། །དེ་ཡང་གཞན་དོན་དུ་བྱང་ཆུབ་ཆེན་པོ་སྔོན་གྱི་དེ་པའི་རྗེས་སུ་ཐོབ་པར་ འདོད་པས་སོ། །དེའི་རྒྱུ་མཚན་ཆེད་དུ་གཉེར་བྱའི་འབྲས་བུ་མཐར་ཐུག་པའི་ཕྱིར་རོ། །སྦྱོར་ བ་སྦྱོར་ཊཱིཀ་ལས་སོ། །བརྒྱད་ཀྱི་དང་པོ་ཞེས་པ་ནོར་(བུ་)རོ། ། ༈ བརྗོད་བྱ་ཆོས་བཅུ་བཤད་པ། གཉིས་པ་ལ། རྣམ་མཁྱེན་གྱི་རྟེན་སེམས་(ཤེར་འབྱུང་དངོས་)བསྐྱེད། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ བསྒྲུབ་པ་རྣམ་པར་དག་བྱེད་གདམས་ངག སྒྲུབ་པའི་སྦྱོར་བ་(དངོས་)ངེས་འབྱེད་(དངོས་)ཡན་ ལག སྒྲུབ་པའི་རྒྱུ། སྒྲུབ་པའི་ཡུལ། སྒྲུབ་པའི་འབྲས་བུ། སྒྲུབ་པ་རང་གི་ངོ་བོ་ཞེས་བདུན་དུ་ 1-182 ཤེར་འབྱུང་སྟེ་ལེགས་སོ། ། ༈ རྣམ་མཁྱེན་གྱི་རྟེན་སེམས་བསྐྱེད། དང་པོ་ལ་སྤྱིའི་དོན་དང་། ཡན་ལག་གི་དོན་གཉིས་སོ། ། ༈ སྤྱིའི་དོན། བོད་རྣམས་སྤྱི་གཞུང་གཉིས་ ཞེས་ཟེར་བ་ནི་རྒྱ་གར་མཁས་པའི་ལད་མོ་བྱེད་འདོད་ལ་མ་ཤེས་པ་སྟེ་སྤྱིའི་དོན་དེ་གཞུང་གི་ དོན་མིན་ན་དེ་བསྟན་ནས་ཅི་བྱེད། ཡིན་ན་ཟློས་པར་འགྱུར་རོ། །དེས་ན་བསྡུས་དོན་ཚིག་ དོན་གཉིས་ལ་དེ་སྐད་ཟེར་རོ། ། དང་པོ་ལ་གཉིས། སེམས་བསྐྱེད་དང་སྡོམ་པ་གཏན་ལ་དབབ། དེ་ཡང་དག་པར་བླངས་ ཏེ་བསླབ་པའོ། ། ༈ སེམས་བསྐྱེད་དང་སྡོམ་པ་གཏན་ལ་དབབ་པ། དང་པོ་ལ་གསུམ་སྟེ། སེམས་བསྐྱེད། སྡོམ་པ། དེ་དག་གི་ཁྱད་པར་རོ། ། ༈ སེམས་བསྐྱེད། དང་པོ་ལ། རྒྱུ། ངོ་བོ། ཐོབ་པ་དང་ཉམས་པའི་འབྲས་བུ་སྟེ་གསུམ་མོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས། སྐྱེ་རྒྱུ་མཐུན་རྐྱེན། ལྡོག་རྒྱུ་འགལ་རྐྱེན་ནོ། །དང་པོ་ནི། བྱང་སར། དེ་པའམ་བྱང་སེམས་(སྤྱིར་མངོན་ཤེས་ཀུན་མཐུ་ ཡིན་ཅིང་འདིར་མངོན་ཤེས་གསུམ་)ཀྱི་ཆོ་འཕྲུལ་དང་(གསུམ་)མཐུ་(སྟེ་ཟབ་པས་)རྨད་བྱུང་(རྒྱ་ཆེ་བས་)བསམ་ མི་ཁྱབ་(པོ་ཞེས

【現代漢語翻譯】 因此，通過詳細解釋和確定來闡述。在什麼情況下呢？在三智（智慧之源）的最初階段。為什麼要在那裡闡述呢？因為一切種智是必須獲得的最終法。誰的呢？菩提薩埵是對圓滿殊勝菩提具有真實意願、思考和顯現渴望的人。想要成為一切眾生中最殊勝者，即為大菩薩，此處的眾生之大者即為大菩薩。這是精華中的精華。在《解深密經》的四十卷釋論中，將大菩薩解釋為具有大勇氣，即勇敢之意，這與印度學者的所有詞源解釋都不一致。這裡沒有勇敢的梵文對應詞，而且印度學者都不這樣解釋，所以應該捨棄。之前已經解釋過這個，現在還要繼續解釋。這是因為想要爲了他人的利益，獲得先前諸佛的大菩提。因為這是爲了追求最終的殊勝果位。出自《瑜伽行釋》。『八個中的第一個』是錯誤的（應為『寶』）。 第二，闡述十種所詮法： 一、生起一切種智之所依——發菩提心（智慧之源的真實）。二、修持菩提心，清凈一切的口訣。三、修持的加行（真實）和抉擇支（真實）。四、修持的因。五、修持的境。六、修持的果。七、修持的自性。以上七者是智慧之源，非常殊勝。 生起一切種智之所依——發菩提心。 首先分為總義和支分義兩部分。 總義： 藏人常說『總義和正文』，這是想要模仿印度學者卻不理解，如果總義不是正文的意義，那說明它有什麼用？如果是，那就成了重複。因此，總義指的是概括的意義和詞句的意義。 首先分為兩部分：發菩提心和確定律儀。即正確地受持並學習。 發菩提心和確定律儀： 首先分為三部分：發菩提心、律儀以及它們之間的差別。 發菩提心： 首先分為三部分：因、自性、獲得和退失的果。首先分為兩種：生起之因——順緣，和遣除之因——違緣。首先是：《菩薩地》中，諸佛或菩薩（通常神通廣大，此處指三種神通）的神變和（三種）威力（因為深奧），奇妙（因為廣大），不可思議（等等）。

【English Translation】 Thus, it is explained and determined through detailed explanation and establishment. In what context? In the initial stage of the three wisdoms (Sherjung). Why is it taught there? Because the Omniscient One is the ultimate Dharma that must be attained. Whose? A Bodhisattva is one who has a genuine intention, thought, and manifest desire for perfect and extraordinary enlightenment. Wanting to be the best of all sentient beings is a Mahasattva, and here, the great being among sentient beings is the Mahasattva. This is the essence of the essence. In the forty-fascicle commentary on the Explication of the Thought Sutra, explaining Mahasattva as having great courage, meaning bravery, is inconsistent with all the etymological explanations of Indian scholars. There is no Sanskrit equivalent for bravery here, and all Indian scholars do not explain it this way, so it should be discarded. This has been explained before, and it will be explained again. This is because one desires to attain the great enlightenment of the previous Buddhas for the sake of others. Because it is for the sake of pursuing the ultimate fruit to be strived for. From the Yoga Commentary. 'The first of eight' is incorrect (should be 'jewel'). Second, explaining the ten objects of expression: 1. Generating the mind (Sherjung's reality) as the basis of omniscience. 2. Instructions for purifying the practice of Bodhicitta. 3. The practice's application (reality) and definitive (reality) limbs. 4. The cause of practice. 5. The object of practice. 6. The fruit of practice. 7. The nature of practice. These seven are Sherjung, which is excellent. Generating the mind as the basis of omniscience. First, there are two parts: the general meaning and the meaning of the limbs. General meaning: Tibetans often say 'general meaning and main text,' which is wanting to imitate Indian scholars but not understanding. If the general meaning is not the meaning of the main text, then what is the point of explaining it? If it is, then it becomes redundant. Therefore, the general meaning refers to the summarized meaning and the meaning of the words. First, there are two parts: generating the mind and establishing the vows. That is, taking them correctly and learning. Generating the mind and establishing the vows: First, there are three parts: generating the mind, the vows, and the differences between them. Generating the mind: First, there are three parts: the cause, the nature, and the fruit of attainment and decline. First, there are two types: the cause of arising—favorable conditions, and the cause of removal—opposing conditions. First is: In the Bodhisattva Bhumi, the miracles and (three) powers of the Buddhas or Bodhisattvas (generally, all superknowledges are powerful, but here it refers to three superknowledges) (because they are profound), wonderful (because they are vast), inconceivable (etc.).

་རྒྱ་མཚོ་སྤྲིན་)མཐོང་ངམ་ཡིད་བརྟན་པ་ལས་ཐོས་པ། དེ་གཉིས་མེད་ཀྱང་རྫོགས་ བྱང་ལས་བརྩམས་ཏེ་བསྟན་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྡེ་སྣོད་མཉན་ནས་དད་ཅིང་དེ་ པའི་ཡེ་ཤེས་ལ་མོས་པ། དེ་མ་ཐོས་ཀྱང་བྱང་སེམས་གྱི་ཆོས་ནུབ་ཏུ་(རྒྱ་མཚོ་སྤྲིན་དངོས་)ཆ་བར་ ཉེ་བར་མཐོང་ནས་དེ་ཡུན་(སྤྲིན་དངོས་)རིང་དུ་གནས་པར་བྱ་བའི་དོན་དུ་སེམས་བསྐྱེད་དོ་སྙམ་ པ། (དངོས་)དུས་ངན་སྙིགས་མའི་(སྤྲིན་དངོས་)སེམས་ཅན་ཉོན་མོངས་མང་(དབུས་བཤད་)ཞིང་ཤས་ ཆེ་བས། སེམས་བསྐྱེད་པ་རྙེད་དཀའ་བར་མཐོང་བ་སྟེ་རྐྱེན་བཞི། (ཆོས་ཉིད་ཀྱིས་ཐོབ་པའི་དངོས་) རིགས་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ། དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་ཁྱད་པར་བཞི་(མི་བླུན་ཡིད་མི་རྨུས། མཁས་ཤིང་ མཛངས། ལྟ་ངན་ལ་མ་ཞུགས་པ་གཅིག་གོ །བག་མེད་པ་ལ་མི་འཇུག་ཅིང་། དེའི་གནས་མི་སྒྲུབ་པ་གཉིས་པའོ། །ཉེས་སྤྱོད་ལ་ མི་འཇུག་ཅིང་དེའི་གནས་ཀྱང་མི་སྒྲུབ་པ་གསུམ་པའོ། །ཡོན་ཏན་ཁྱད་འཕགས་ལ་འདུན་པ་བཟློག་ནས་དམན་པ་འཛིན་དུ་མི་ 1-183 འཇུག་པ་སྟེ་བཞི་པའོ། །ཞེས་སློབ་དཔོན་ཉིད་དོ། །)ལྡན་གྱིས་ཟིན་པ་སྙིང་རྗེ་ཆེ་བ་འཁོར་བའི་དང་དཀའ་ སྤྱད་ཀྱི་སྡུག་བསྔལ་གྱིས་མི་འཇིགས་པ་སྟེ་རྒྱུ་བཞི། (འདི་མིན་རྒྱུ་བཞི་ཡང་བཤད་སྣང་ངོ་། །རྒྱུད་གཏོགས་ པའི་ནུས་པ་)རང་དང་། (དགེ་བཤེས་)གཞན་(ལ་བརྟེན་ནས་)དང་། (སྔོན་ཐེག་ཆེན་དང་ལྡན་པའི་དགེ་ཆོས་གོམས་ པས་)རྒྱུ་དང་། (ཚེ་འདིར་ཆོས་ཉན་སེམས་སོགས་)སྦྱོར་བའི་སྟོབས་ཏེ་སྟོབས་བཞི་སྟེ། རྐྱེན་བཞི་དང་རྒྱུ་ བཞི་བོ་ཚོགས་པའམ་སོ་སོ་ལ་བརྟེན་ནས་རང་དང་རྒྱུའི་སྟོབས་གཉིས་ཚོགས་པའམ་སོ་སོ་ ལས་སྐྱེས་ན་བརྟན། གཞན་དང་སྦྱོར་བའི་སྟོབས་ལས་སྐྱེས་པ་མི་བརྟན་ནོ་ཞེས་(བློ་བརྟན་མར་) སོ། །འོན་ཀྱང་འདིར་སེམས་བསྐྱེད་སྐྱེ་བའི་རྟེན། ཉེར་ལེན། ལྷན་ཅིག་བྱེད་རྐྱེན་ནོ། །དང་པོ་ ལ་གཉིས་ལས། ལུས་རྟེན་ནི། སྤྱིར་ཐེག་ཆེན་སེམས་བསྐྱེད་ཙམ་ཞིག་ཐེག་ཆེན་ཆོས་ཀྱི་སྐལ་ བ་ཡོད་པའི་སེམས་ཅན་ལྷ་མི་དུད་འགྲོ་སོགས་དྲུག་ཅར་ལ་སྐྱེ་ཞིང་གནས་སུ་རུང་ངོ་། །ངག་ ལས་ཤེས་སོ། །གཉིས་པ། བསམ་པའི་རྟེན་ནི། སྐྱབས་འགྲོ་ཁྱད་པར་ཅན་ཏེ། ཡིད་དམ་ བླང་བར་སྐྱབས་གསུམ་སྔོན་དུ་འགྲོ་བ་ཅན་གྱི་བྱང་ཆུབ་མཆོག་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་པའོ་ཞེས་ སོ། །གཉིས་པ་ལ། སྙིང་རྗེ་དད་པ་འདོད་པ་གསུམ་ལས་དང་པོ། ཆེད་དུ་བྱ་བའི་ཡུལ་སེམས་ ཅན་སྡུག་བསྔལ་སྣ་ཚོགས་ཀྱིས་གཟིར་བ་ལ་དམིགས་པའི་སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོ་སྟེ། བྱང་སར། སེམས་ཅན་རྣམས་ལ་ཆེར་སྙིང་རྗེ་བ་དང་ལྡན་པ་ཡིན་ཏེ་འདི་ནི་རྒྱུ་བཞི་པའོ་ཞེས་སྔར་བཤད་ རྒྱུ་བཞིའི་རྣམ་གྲངས་གཞན་སྟོན་པར་རོ། །ཆོས་ཡང་དག་སྡུད་པའི་མདོར། ཆོས་གཅིག་ ལག་མཐིལ་དུ་མཆིས་ན་སངས་རྒྱས་ཀྱི་

【現代漢語翻譯】 （རྒྱ་མཚོ་སྤྲིན་，Cloud Ocean）是僅僅通過眼見還是通過可靠之人聽聞？即使沒有這兩種情況，從圓滿菩提開始，聽聞所宣講的菩薩藏，並對此生起信心，且信奉其智慧。即使沒有聽聞，看到菩薩的教法正在衰落（རྒྱ་མཚོ་སྤྲིན་དངོས་，Actual Cloud Ocean）並接近消亡，心想爲了讓它（སྤྲིན་དངོས་，Actual Cloud）長久住世而發菩提心。（དངོས་，Actual）因為惡劣的末法時代（སྤྲིན་དངོས་，Actual Cloud）眾生煩惱深重（དབུས་བཤད་，Central Explanation）且強烈，所以認為發菩提心難以獲得，這是四種緣。（ཆོས་ཉིད་ཀྱིས་ཐོབ་པའི་དངོས་，Actual obtained by Dharma nature）是具足殊勝的種姓，具足四種殊勝的善知識（不愚笨，不迷惑，既賢明又聰慧，不陷入邪見；不放逸，不沉溺於放逸之處；不作惡，也不造作惡業；不追求卓越的功德，也不允許持有低劣的見解。這是阿阇黎所說。）。被大悲心所攝持，不畏懼輪迴和苦行的痛苦，這是四種因。（這裡似乎也說了另外四種因。屬於自相續的力量）自己和（格西）他人（依靠）和（以前具有大乘功德的善法習氣）因和（今生聽法等）加行的力量，這是四種力。依靠四種緣和四種因聚集或單獨，自己和因的力量兩種聚集或單獨產生，則穩固。從他人和加行的力量產生則不穩定（བློ་བརྟན་མར་，In Lodenmar）等等。然而，這裡是生起菩提心的所依，近取因，俱生緣。第一種分為兩種，身體的所依是，一般來說，僅僅是大乘菩提心，對於具有大乘法緣的眾生，天人、動物等六道眾生都可以生起和安住。從語言中得知。第二種，意樂的所依是，殊勝的皈依，以發誓作為本尊，以三皈依作為前行，發起殊勝的菩提心。第二種，從慈悲、信心、意樂三種中，第一種，以所應救度的眾生遭受各種痛苦為對境的大慈悲心。在《菩薩地論》中說，『對眾生具有極大的慈悲心，這是第四種因』，這是爲了說明之前所說的四種因的另一種分類。在《正法攝受經》中說，如果有一種法在手掌中，那麼佛陀的... Is (རྒྱ་མཚོ་སྤྲིན་, Cloud Ocean) seen only through sight or heard from a reliable person? Even without these two, starting from perfect Bodhi, listening to the Bodhisattva Pitaka that is taught, and having faith in it, and admiring its wisdom. Even without hearing it, seeing that the Dharma of Bodhisattvas is declining (རྒྱ་མཚོ་སྤྲིན་དངོས་, Actual Cloud Ocean) and approaching extinction, thinking of generating Bodhicitta in order to make it (སྤྲིན་དངོས་, Actual Cloud) abide for a long time. (དངོས་, Actual) Because in the evil degenerate age (སྤྲིན་དངོས་, Actual Cloud) sentient beings have heavy (དབུས་བཤད་, Central Explanation) and strong afflictions, it is seen as difficult to obtain Bodhicitta, these are the four conditions. (ཆོས་ཉིད་ཀྱིས་ཐོབ་པའི་དངོས་, Actual obtained by Dharma nature) is having excellent lineage, having four excellent spiritual friends (not foolish, not deluded, both wise and intelligent, not falling into wrong views; not being careless, not indulging in places of carelessness; not committing misdeeds, nor creating evil deeds; not pursuing excellent qualities, nor allowing holding inferior views. This is what the Acharya said.). Being held by great compassion, not fearing the suffering of Samsara and asceticism, these are the four causes. (Here, four other causes also seem to be mentioned. The power belonging to one's own continuum) oneself and (Geshe) others (relying on) and (the habit of good Dharma from previously having Mahayana virtues) cause and (listening to Dharma in this life, etc.) the power of effort, these are the four powers. Relying on the gathering or separation of the four conditions and the four causes, the two powers of oneself and cause gathering or arising separately, then it is stable. Arising from the power of others and effort is unstable (བློ་བརྟན་མར་, In Lodenmar) and so on. However, here are the support, the immediate cause, and the accompanying condition for the arising of Bodhicitta. The first is divided into two, the support of the body is, in general, just the Mahayana Bodhicitta, for sentient beings who have the potential for Mahayana Dharma, gods, humans, animals, etc., all six realms can arise and abide. It is known from language. The second, the support of the mind is, the special refuge, with the vow as the Yidam, with the three refuges as the preliminary, generating the supreme Bodhicitta. The second, from the three of compassion, faith, and intention, the first, the great compassion that focuses on the object of those who should be saved, sentient beings afflicted by various sufferings. In the Bodhisattva Bhumi Sutra, it says, 'Having great compassion for sentient beings, this is the fourth cause,' this is to explain another classification of the four causes mentioned earlier. In the Sutra of Gathering the Correct Dharma, it says, if there is one Dharma in the palm of the hand, then the Buddha's...

【English Translation】 Is (རྒྱ་མཚོ་སྤྲིན་, Cloud Ocean) seen only through sight or heard from a reliable person? Even without these two, starting from perfect Bodhi, listening to the Bodhisattva Pitaka that is taught, and having faith in it, and admiring its wisdom. Even without hearing it, seeing that the Dharma of Bodhisattvas is declining (རྒྱ་མཚོ་སྤྲིན་དངོས་, Actual Cloud Ocean) and approaching extinction, thinking of generating Bodhicitta in order to make it (སྤྲིན་དངོས་, Actual Cloud) abide for a long time. (དངོས་, Actual) Because in the evil degenerate age (སྤྲིན་དངོས་, Actual Cloud) sentient beings have heavy (དབུས་བཤད་, Central Explanation) and strong afflictions, it is seen as difficult to obtain Bodhicitta, these are the four conditions. (ཆོས་ཉིད་ཀྱིས་ཐོབ་པའི་དངོས་, Actual obtained by Dharma nature) is having excellent lineage, having four excellent spiritual friends (not foolish, not deluded, both wise and intelligent, not falling into wrong views; not being careless, not indulging in places of carelessness; not committing misdeeds, nor creating evil deeds; not pursuing excellent qualities, nor allowing holding inferior views. This is what the Acharya said.). Being held by great compassion, not fearing the suffering of Samsara and asceticism, these are the four causes. (Here, four other causes also seem to be mentioned. The power belonging to one's own continuum) oneself and (Geshe) others (relying on) and (the habit of good Dharma from previously having Mahayana virtues) cause and (listening to Dharma in this life, etc.) the power of effort, these are the four powers. Relying on the gathering or separation of the four conditions and the four causes, the two powers of oneself and cause gathering or arising separately, then it is stable. Arising from the power of others and effort is unstable (བློ་བརྟན་མར་, In Lodenmar) and so on. However, here are the support, the immediate cause, and the accompanying condition for the arising of Bodhicitta. The first is divided into two, the support of the body is, in general, just the Mahayana Bodhicitta, for sentient beings who have the potential for Mahayana Dharma, gods, humans, animals, etc., all six realms can arise and abide. It is known from language. The second, the support of the mind is, the special refuge, with the vow as the Yidam, with the three refuges as the preliminary, generating the supreme Bodhicitta. The second, from the three of compassion, faith, and intention, the first, the great compassion that focuses on the object of those who should be saved, sentient beings afflicted by various sufferings. In the Bodhisattva Bhumi Sutra, it says, 'Having great compassion for sentient beings, this is the fourth cause,' this is to explain another classification of the four causes mentioned earlier. In the Sutra of Gathering the Correct Dharma, it says, if there is one Dharma in the palm of the hand, then the Buddha's...

ཆོས་ཐམས་ཅད་ལག་མཐིལ་དུ་མཆིས་པ་ལགས་སོ། ། འདི་ལྟ་སྟེ་སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོའོ། ། ཞེས་སོ། ། གཉིས་པ་ནི། ཆེད་དུ་བྱ་བ་རྒྱལ་བ་སྲས་བཅས་ལ་ཡོན་ཏན་ཅན་དུ་ཤེས་པའི་དད་པ་ སྟེ། དཀོན་མཆོག་སྒྲོན་མར། རྒྱལ་དང་རྒྱལ་བའི་ཆོས་ལ་དད་གྱུར་ཅིང་། །རྒྱལ་སྲས་རྣམས་ ཀྱི་སྤྱོད་ལ་དད་བྱེད་ལ། །བྱང་ཆུབ་བླ་ན་མེད་པ་དད་གྱུར་ནས། །སྐྱེས་བུ་ཆེན་པོ་རྣམས་ཀྱི་ 1-184 སེམས་སྐྱེའོ། །ཞེས་སོ། །གསུམ་པ། ཆེད་དུ་བྱེད་པ་པོ་རང་གི་ངང་ཚུལ་ཤེས་པས་ལེན་པར་ འདོད་པའི་སྨོན་པ་སྟེ། བསླབ་བཏུས་སུ། བྱང་ཆུབ་ཏུ་སྨོན་པའི་སེམས་ནི་སངས་རྒྱས་སུ་ འགྱུར་བར་བྱའོ་ཞེས་སེམས་སྨོན་པ་ལས་སྐྱེས་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་སོ། །འཇུག་པ་ལ་དེའི་སྟེང་ དུ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་རྒྱུ་ལ་བསླབ་པར་འདོད་པའི་འདུན་པ་དགོས་ཏེ། རྒྱུས་འབྲས་བུ་བསྟན་ཞེས་ པས་སོ་གསུངས་པ་ནི་དེའི་དོན་དེ་མིན་ཅིང་འཕགས་སེང་ལྟར་ན་འཇུག་པའི་གྲོགས་ཡིན་ ཅིང་ཤཱནྟི་ལྟར་ན་དངོས་ཡིན་ནོ། །རྒྱུ་མཚན་འོག་ཏུ་འཆད་དོ། །གསུམ་པ་ནི། བདག་རྐྱེན་ བཤེས་གཉེན་གྱིས་ཟིན་པ་དགོས་ཏེ། སྡུད་པར། སངས་རྒྱས་ཆོས་རྣམས་དགེ་བའི་བཤེས་ ལ་བརྟེན་ཏོ་ཞེས། །ཡོན་ཏན་ཀུན་གྱི་མཆོག་མངའ་རྒྱལ་བ་དེ་སྐད་གསུང་། །ཞེས་སོ། །གཙོ་ ཆེ་བའི་དབང་དུ་བྱས་སོ། །རིགས་རྒྱུར་མི་དགོས་སམ་ཞེ་ན། སྙིང་རྗེ་སོགས་ཀྱིའང་རྟེན་དུ་ ཡོད་པས་རྒྱུར་གྲུབ་པོ། །ཆོ་ག་ཡང་རྒྱུར་མི་དགོས་སམ་ཞེ་ན། དེ་མེད་ཀྱང་སྐྱེ་བ་ཡོད་པས་ རྒྱུར་བྱང་ས་སོགས་སུ་དངོས་སུ་མ་གསུངས་སོ། ། གཉིས་པ་ནི། སྔར་གྱི་རྒྱུ་དེ་དག་མ་ཚང་ན་སྐྱེ་བ་ལྡོག་ཅིང་། འགལ་རྐྱེན་(ཐེག་ཆེན་ལས་ཉན་ ཐོས་ཀྱི་ཐེག་པ་མཆོག་ཏུ་མཐོང་སྟེ་ཐེག་ཆེན་)མི་དགོས་པ་དང་། (གཞན་དོན་)མི་ནུས་པ་དང་། (བདག་གིས་རང་ གི་ཚེ་འདིའི་དོན་ཡང་མི་ནུས་ན་གཞན་དོན་ལྟ་ཅི་སྨོས་ཞེས་)སྐྲག་(ཅིང་ཡིད་གསོད་པ་དང་། ཐེག་ཆེན་གྱི་དཀའ་སྤྱད་ཀྱིས་) སྒྱིད་ལུག་པ་སྟེ་སྨོན་པའི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་འཛིན་པ་དང་། འོད་བསྲུང་ལེའུར་བཤད་པའི། བླ་ མ་དང་མཆོད་འོས་བསླུ་བ། གཞན་འགྱོད་པ་བསྐྱེད་པའི་གནས་མིན་པ་ལ་འགྱོད་པ་བསྐྱེད་ པ། ཐེག་ཆེན་ལ་ཞུགས་པ་ལ་མི་བསྔགས་པ་དང་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་མ་ཡིན་པ་བརྗོད་པ། གཡོ་སྒྱུས་གཞན་ལ་ཉེ་བར་སྤྱོད་ཀྱི་ལྷག་བསམ་གྱིས་མིན་པ་སྟེ་ནག་པོའི་ཆོས་བཞི་(འདི་བཞི་ དཀར་ཆོས་བཞི་དང་སྦྱར་ཏེ་ཤེས་པར་བྱའོ། །)དང་ལོག་ལྟ་སྐྱེས་པས་ལྡོག་གོ །དེ་ཡང་རགས་པ་མངོན་ གྱུར་ཙམ་རེ་ཞིག་ལྡོག་པ་ཡིན་གྱི་རྩ་བ་ནས་ལྡོག་པར་མི་གཟུང་སྟེ་ལན་གཅིག་ཙམ་ཡང་ 1-185 བསམ་པ་བཟང་པོ་དེ་རྒྱུད་ལ་སྐྱེས་ན་ཕྱིས་སླར་ཡང་སོར་ཆུད་པར་འགྱུར་རོ། །བྱང་སར། རིགས་དང་མི་ལྡན་པ། སྡིག་གྲོགས་ཀྱིས་ཟིན་པ། སེམས་ཅན་ལ་སྙིང་རྗེ་ཆུ

【現代漢語翻譯】 一切諸法皆在掌握之中，此乃大慈悲！（藏文：ཆོས་ཐམས་ཅད་ལག་མཐིལ་དུ་མཆིས་པ་ལགས་སོ། ། འདི་ལྟ་སྟེ་སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོའོ། །） 第二，是對於諸佛菩薩具有功德的信解，如《寶燈經》所說：『信奉諸佛及佛法，信奉菩薩之行持，信奉無上菩提，生起大丈夫之心。』（藏文：གཉིས་པ་ནི། ཆེད་དུ་བྱ་བ་རྒྱལ་བ་སྲས་བཅས་ལ་ཡོན་ཏན་ཅན་དུ་ཤེས་པའི་དད་པ་སྟེ། དཀོན་མཆོག་སྒྲོན་མར། རྒྱལ་དང་རྒྱལ་བའི་ཆོས་ལ་དད་གྱུར་ཅིང་། །རྒྱལ་སྲས་རྣམས་ཀྱི་སྤྱོད་ལ་དད་བྱེད་ལ། །བྱང་ཆུབ་བླ་ན་མེད་པ་དད་གྱུར་ནས། །སྐྱེས་བུ་ཆེན་པོ་རྣམས་ཀྱི་སེམས་སྐྱེའོ། །） 第三，是瞭解自身狀態后，希求獲得的願望，如《學集論》所說：『發菩提心，即是成就佛果。』（藏文：གསུམ་པ། ཆེད་དུ་བྱེད་པ་པོ་རང་གི་ངང་ཚུལ་ཤེས་པས་ལེན་པར་འདོད་པའི་སྨོན་པ་སྟེ། བསླབ་བཏུས་སུ། བྱང་ཆུབ་ཏུ་སྨོན་པའི་སེམས་ནི་སངས་རྒྱས་སུ་འགྱུར་བར་བྱའོ་ཞེས་སེམས་སྨོན་པ་ལས་སྐྱེས་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་སོ། །）進入修學時，還需要在上述基礎上，生起修學菩提之因的意願，因為『因能顯果』。有人說，這並非其意，如聖獅（'phags seng）所說，是進入修學的助伴，如寂天（Śānti）所說，是真實之因。原因將在下文闡述。（藏文：འཇུག་པ་ལ་དེའི་སྟེང་དུ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་རྒྱུ་ལ་བསླབ་པར་འདོད་པའི་འདུན་པ་དགོས་ཏེ། རྒྱུས་འབྲས་བུ་བསྟན་ཞེས་པས་སོ་གསུངས་པ་ནི་དེའི་དོན་དེ་མིན་ཅིང་འཕགས་སེང་ལྟར་ན་འཇུག་པའི་གྲོགས་ཡིན་ཅིང་ཤཱནྟི་ལྟར་ན་དངོས་ཡིན་ནོ། །རྒྱུ་མཚན་འོག་ཏུ་འཆད་དོ། །） 第三，需要善知識的攝受，如《攝頌》所說：『諸佛法皆依善知識，具一切功德之勝者如是說。』（藏文：གསུམ་པ་ནི། བདག་རྐྱེན་བཤེས་གཉེན་གྱིས་ཟིན་པ་དགོས་ཏེ། སྡུད་པར། སངས་རྒྱས་ཆོས་རྣམས་དགེ་བའི་བཤེས་ལ་བརྟེན་ཏོ་ཞེས། །ཡོན་ཏན་ཀུན་གྱི་མཆོག་མངའ་རྒྱལ་བ་དེ་སྐད་གསུང་། །）這是就主要方面而言。如果問：『不需要種姓嗎？』答：因為慈悲等也作為所依，所以可以成立為因。如果問：『也不需要儀軌嗎？』答：因為沒有儀軌也能生起，所以在《菩提道次第論》等中沒有明確說明。（藏文：གཙོ་ཆེ་བའི་དབང་དུ་བྱས་སོ། །རིགས་རྒྱུར་མི་དགོས་སམ་ཞེ་ན། སྙིང་རྗེ་སོགས་ཀྱིའང་རྟེན་དུ་ཡོད་པས་རྒྱུར་གྲུབ་པོ། །ཆོ་ག་ཡང་རྒྱུར་མི་དགོས་སམ་ཞེ་ན། དེ་མེད་ཀྱང་སྐྱེ་བ་ཡོད་པས་རྒྱུར་བྱང་ས་སོགས་སུ་དངོས་སུ་མ་གསུངས་སོ། །） 第二，如果之前的因不圓滿，就會阻止生起，不需要違品（認為小乘比大乘殊勝），（藏文：གཉིས་པ་ནི། སྔར་གྱི་རྒྱུ་དེ་དག་མ་ཚང་ན་སྐྱེ་བ་ལྡོག་ཅིང་། འགལ་རྐྱེན་）不能利益他人，（藏文：མི་ནུས་པ་དང་།）恐懼（藏文：སྐྲག་），灰心喪氣，因大乘的苦行而懈怠，即執持與發願相違的方面，以及《持光童子經》中所說的欺騙上師和應供處，對不應後悔之處生後悔心，不讚嘆進入大乘者，說非應說之語，以虛偽接近他人而非以真誠，即四黑法（藏文：ནག་པོའི་ཆོས་བཞི་），（這四種黑法應與四白法結合起來理解。）以及生起邪見，都會阻止生起。這些只是粗略的顯現，並非從根本上阻止，因為即使只有一次生起善念，以後也會恢復。如《菩提道次第論》所說：不具種姓，被惡友攝受，對眾生缺乏慈悲。（藏文：སྒྱིད་ལུག་པ་སྟེ་སྨོན་པའི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་འཛིན་པ་དང་། འོད་བསྲུང་ལེའུར་བཤད་པའི། བླ་མ་དང་མཆོད་འོས་བསླུ་བ། གཞན་འགྱོད་པ་བསྐྱེད་པའི་གནས་མིན་པ་ལ་འགྱོད་པ་བསྐྱེད་པ། ཐེག་ཆེན་ལ་ཞུགས་པ་ལ་མི་བསྔགས་པ་དང་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་མ་ཡིན་པ་བརྗོད་པ། གཡོ་སྒྱུས་གཞན་ལ་ཉེ་བར་སྤྱོད་ཀྱི་ལྷག་བསམ་གྱིས་མིན་པ་སྟེ་ནག་པོའི་ཆོས་བཞི་དང་ལོག་ལྟ་སྐྱེས་པས་ལྡོག་གོ །དེ་ཡང་རགས་པ་མངོན་གྱུར་ཙམ་རེ་ཞིག་ལྡོག་པ་ཡིན་གྱི་རྩ་བ་ནས་ལྡོག་པར་མི་གཟུང་སྟེ་ལན་གཅིག་ཙམ་ཡང་བསམ་པ་བཟང་པོ་དེ་རྒྱུད་ལ་སྐྱེས་ན་ཕྱིས་སླར་ཡང་སོར་ཆུད་པར་འགྱུར་རོ། །བྱང་སར། རིགས་དང་མི་ལྡན་པ། སྡིག་གྲོགས་ཀྱིས་ཟིན་པ། སེམས་ཅན་ལ་སྙིང་རྗེ་ཆུ）

【English Translation】 All dharmas are in the palm of the hand, this is great compassion! (Tibetan: ཆོས་ཐམས་ཅད་ལག་མཐིལ་དུ་མཆིས་པ་ལགས་སོ། ། འདི་ལྟ་སྟེ་སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོའོ། །) Second, it is the faith of understanding the qualities of the Buddhas and Bodhisattvas. As stated in the 'Jewel Lamp Sutra': 'Having faith in the Buddhas and the Dharma, having faith in the conduct of the Bodhisattvas, having faith in the unsurpassed Bodhi, generating the mind of a great person.' (Tibetan: གཉིས་པ་ནི། ཆེད་དུ་བྱ་བ་རྒྱལ་བ་སྲས་བཅས་ལ་ཡོན་ཏན་ཅན་དུ་ཤེས་པའི་དད་པ་སྟེ། དཀོན་མཆོག་སྒྲོན་མར། རྒྱལ་དང་རྒྱལ་བའི་ཆོས་ལ་དད་གྱུར་ཅིང་། །རྒྱལ་སྲས་རྣམས་ཀྱི་སྤྱོད་ལ་དད་བྱེད་ལ། །བྱང་ཆུབ་བླ་ན་མེད་པ་དད་གྱུར་ནས། །སྐྱེས་བུ་ཆེན་པོ་རྣམས་ཀྱི་སེམས་སྐྱེའོ། །) Third, it is the aspiration to take up the practice by understanding one's own state. As stated in the 'Compendium of Trainings': 'Generating the mind of Bodhi is to become a Buddha.' Entering into practice requires, in addition to the above, the desire to train in the cause of Bodhi, because 'the cause reveals the result'. Some say that this is not its meaning; according to 'Arya Simha', it is a companion for entering into practice, and according to Śānti, it is the actual cause. The reason will be explained below. (Tibetan: གསུམ་པ། ཆེད་དུ་བྱེད་པ་པོ་རང་གི་ངང་ཚུལ་ཤེས་པས་ལེན་པར་འདོད་པའི་སྨོན་པ་སྟེ། བསླབ་བཏུས་སུ། བྱང་ཆུབ་ཏུ་སྨོན་པའི་སེམས་ནི་སངས་རྒྱས་སུ་འགྱུར་བར་བྱའོ་ཞེས་སེམས་སྨོན་པ་ལས་སྐྱེས་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་སོ། །འཇུག་པ་ལ་དེའི་སྟེང་དུ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་རྒྱུ་ལ་བསླབ་པར་འདོད་པའི་འདུན་པ་དགོས་ཏེ། རྒྱུས་འབྲས་བུ་བསྟན་ཞེས་པས་སོ་གསུངས་པ་ནི་དེའི་དོན་དེ་མིན་ཅིང་འཕགས་སེང་ལྟར་ན་འཇུག་པའི་གྲོགས་ཡིན་ཅིང་ཤཱནྟི་ལྟར་ན་དངོས་ཡིན་ནོ། །རྒྱུ་མཚན་འོག་ཏུ་འཆད་དོ། །) Third, it is necessary to be embraced by a spiritual friend. As stated in the 'Collection': 'All Buddhas and Dharmas rely on a virtuous friend. The Victorious One, possessing the supreme of all qualities, said so.' (Tibetan: གསུམ་པ་ནི། བདག་རྐྱེན་བཤེས་གཉེན་གྱིས་ཟིན་པ་དགོས་ཏེ། སྡུད་པར། སངས་རྒྱས་ཆོས་རྣམས་དགེ་བའི་བཤེས་ལ་བརྟེན་ཏོ་ཞེས། །ཡོན་ཏན་ཀུན་གྱི་མཆོག་མངའ་རྒྱལ་བ་དེ་སྐད་གསུང་། །) This is in terms of the main aspect. If asked, 'Is lineage not necessary?' The answer is: Because compassion and so on also serve as a basis, it can be established as a cause. If asked, 'Are rituals also not necessary?' The answer is: Because it can arise even without rituals, it is not explicitly stated as a cause in the 'Bodhipathapradīpa' and so on. (Tibetan: གཙོ་ཆེ་བའི་དབང་དུ་བྱས་སོ། །རིགས་རྒྱུར་མི་དགོས་སམ་ཞེ་ན། སྙིང་རྗེ་སོགས་ཀྱིའང་རྟེན་དུ་ཡོད་པས་རྒྱུར་གྲུབ་པོ། །ཆོ་ག་ཡང་རྒྱུར་མི་དགོས་སམ་ཞེ་ན། དེ་མེད་ཀྱང་སྐྱེ་བ་ཡོད་པས་རྒྱུར་བྱང་ས་སོགས་སུ་དངོས་སུ་མ་གསུངས་སོ། །) Second, if the previous causes are not complete, it will prevent arising, and there is no need for opposing factors (thinking that the Hearer Vehicle is superior to the Great Vehicle), (Tibetan: གཉིས་པ་ནི། སྔར་གྱི་རྒྱུ་དེ་དག་མ་ཚང་ན་སྐྱེ་བ་ལྡོག་ཅིང་། འགལ་རྐྱེན་) inability to benefit others, (Tibetan: མི་ནུས་པ་དང་།) fear, (Tibetan: སྐྲག་) discouragement, laziness due to the hardships of the Great Vehicle, i.e., holding onto aspects that contradict the aspiration, and as stated in the 'Chapter of Holding the Light', deceiving the guru and worthy recipients, regretting what should not be regretted, not praising those who have entered the Great Vehicle, speaking what should not be spoken, approaching others with deceit rather than sincerity, i.e., the four black dharmas (Tibetan: ནག་པོའི་ཆོས་བཞི་), (these four black dharmas should be understood in conjunction with the four white dharmas), and generating wrong views will prevent arising. These are only rough manifestations, not preventing from the root, because even if a good thought arises only once, it will later be restored. As stated in the 'Bodhisattvabhumi': lacking lineage, being influenced by bad friends, lacking compassion for sentient beings. (Tibetan: སྒྱིད་ལུག་པ་སྟེ་སྨོན་པའི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་འཛིན་པ་དང་། འོད་བསྲུང་ལེའུར་བཤད་པའི། བླ་མ་དང་མཆོད་འོས་བསླུ་བ། གཞན་འགྱོད་པ་བསྐྱེད་པའི་གནས་མིན་པ་ལ་འགྱོད་པ་བསྐྱེད་པ། ཐེག་ཆེན་ལ་ཞུགས་པ་ལ་མི་བསྔགས་པ་དང་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་མ་ཡིན་པ་བརྗོད་པ། གཡོ་སྒྱུས་གཞན་ལ་ཉེ་བར་སྤྱོད་ཀྱི་ལྷག་བསམ་གྱིས་མིན་པ་སྟེ་ནག་པོའི་ཆོས་བཞི་དང་ལོག་ལྟ་སྐྱེས་པས་ལྡོག་གོ །དེ་ཡང་རགས་པ་མངོན་གྱུར་ཙམ་རེ་ཞིག་ལྡོག་པ་ཡིན་གྱི་རྩ་བ་ནས་ལྡོག་པར་མི་གཟུང་སྟེ་ལན་གཅིག་ཙམ་ཡང་བསམ་པ་བཟང་པོ་དེ་རྒྱུད་ལ་སྐྱེས་ན་ཕྱིས་སླར་ཡང་སོར་ཆུད་པར་འགྱུར་རོ། །བྱང་སར། རིགས་དང་མི་ལྡན་པ། སྡིག་གྲོགས་ཀྱིས་ཟིན་པ། སེམས་ཅན་ལ་སྙིང་རྗེ་ཆུ)

ང་བ། འཁོར་ བའི་སྡུག་བསྔལ་གྱིས་འཇིགས་ཤིང་སྐྲག་པ་བཞི་ལྡོག་རྒྱུར་བཤད་དོ། །(འདི་བཞི་སྔར་གྱི་རྒྱུ་བཞི་ ལས་བཟློག་ནས་ཤེས་པར་བྱའོ། །ཞེས་བྱང་སར་རོ། །) གཉིས་པ་ལ། མཚན་ཉིད། མཚོན་བྱ། མཚན་གཞི་གཏན་ལ་དབབ་པའོ། །དང་པོ་ གཉིས་གཞུང་དུ་སྟོན་ནོ། །གསུམ་པ་ལ། ངོ་བོ་ངོས་གཟུང་། དེ་གཏན་ལ་དབབ། དེའི་རབ་ ཏུ་དབྱེ་བའོ། །དང་པོ་ནི། བྱང་སར། བྱང་སེམས་ཀྱི་དང་པོ་སེམས་བསྐྱེད་པ་ནི་བྱང་བའི་ ཡང་དག་པའི་སྨོན་ལམ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ནང་ན་ཡང་དག་པའི་སྨོན་ལམ་གྱི་དང་པོ་ཡིན་ཏེ་དེ་ ལས་གཞན་པའི་སྨོན་ལམ་ཐམས་ཅད་སྡུད་པ་ཡིན་ཞེས་དང་། རྒྱ་མཚོ་སྤྲིན་གྱིས། འདི་ནི་ བྱང་བའི་སྨོན་ལམ་ལ་བྱ་བར་འདོད་དོ་ཞེས་སོ། །ཁ་ཅིག་དེ་སེམས་བསྐྱེད་མིན་གྱི་གྲོགས་ ཡིན་གསུངས་ཏེ་འཕགས་སེང་ལྟར་ན་དེ་ཡིན་མོད་ཀྱི་ཤིན་ཏུ་མི་འཐད་པར་མངོན་ཏེ། ཐེག་ ཆེན་སེམས་བསྐྱེད་དེས་གཞན་དོན་དུ་རྫོགས་བྱང་ཐོབ་པར་མི་སྨོན་ན་དེ་འདྲའི་སྨོན་ལམ་ དང་དམིགས་རྣམ་མི་མཚུངས་པར་འགྱུར་ཞིང་སྨོན་ན་དེ་སྨོན་ལམ་ཡིན་མོད། དེ་བཞིན་དུ་ ཐེག་ཆེན་སེམས་བསྐྱེད་དེས་དེ་ལྟར་མི་འདོད་ནའང་དེ་ལྟར་འདོད་པ་དང་དམིགས་རྣམ་མི་ མཚུངས་པར་འགྱུར་ཞིང་འདོད་ན་དེ་ཡང་འདོད་པ་ཡིན་མོད་ཅི་ཞིག་འགལ། དེས་ན་སྨོན་ པའམ་འདོད་པའི་སེམས་བྱུང་དེའི་སྟོབས་ཀྱིས་གཙོ་བོ་སེམས་ཀྱིས་ཀྱང་སྨོན་ཅིང་འདོད་ པ་སྟེ་བུདྡྷ་ཤྲཱིས་བཤད་པ་འོག་ཏུ་བཀོད་པ་ལྟར་རོ། །རྒྱལ་བ་སྲས་བཅས་གཞན་སུས་ཡང་ སེམས་བསྐྱེད་གཙོ་བོ་སེམས་ཁོ་ན་དགོས་ཀྱི་སེམས་བྱུང་ཡིན་པ་མེད་པར་བཤད་པ་མེད་དོ། ། དེས་ན་སེམས་སེམས་བྱུང་གང་ཡིན་ཡང་རུང་བཤད་ཟིན་འཆད་འགྱུར་གྱི་མཚན་ཉིད་ཚང་ བའི་བློ་ཞིག་མཚན་གཞིར་གཟུང་ངོ་། །འདིར་འཕགས་སེང་ལྟར་ན། སྟོང་ཉིད་རྟོགས་པའི་ 1-186 ཤེས་རབ་ཀྱིས་བྱང་ཆུབ་ལ་དམིགས། སྙིང་རྗེས་སེམས་ཅན་ལ་དམིགས་པའི་སྟོང་ཉིད་སྙིང་ རྗེའི་སྙིང་པོ་ཅན་གྱི་ཡིད་ཤེས་དགེ་བ་འཁོར་སེམས་བྱུང་ཅི་རིགས་དང་མཚུངས་ལྡན་ཞིག་སྟེ། སྣང་བར། སེམས་ནི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་སྟེ་རྣམ་པར་རིག་པའོ། རྣམ་པར་ཤེས་པ་གང་ཡིན་ཞེ་ ན་ཡིད་ཀྱི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་སྟེ་དཀར་བོའི་ཆོས་ཐམས་ཅད་ལ་དམིགས་པ་ནི་དེ་ལ་སྲིད་པའི་ ཕྱིར་རོ་ཞེས་སོ། །ཡིད་ཤེས་དེ་ལ་རྣམ་ཤེས་ཡིན་པའི་དང་། ཡེ་ཤེས་ཡིན་པའི་ཡིད་ཤེས་སུ་ ཡོད་དོ། །སྒོ་ལྔའི་དབང་ཤེས་གཞན་དོན་དང་བྱང་ཆུབ་ལ་མི་དམིགས། ཀུན་གཞི་ཉོན་ཡིད་ ལུང་མ་བསྟན་ཉིད་ཡིན་པས་ཐེག་ཆེན་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་མཚན་གཞིར་མི་རུང་ངོ། །འོ་ན་བྱང་ སེམས་འགོག་སྙོམས་ལ་ཞུགས་བཞིན་པའི་རྒྱུད་ལ་སེམས་བསྐྱེད་མེད་པར་འགྱུར་ཏེ་ཡིད་ ཤེས་མེད་པས་སོ། །འདོད་ན། དེ་དུས་བྱང་སེམས་མིན་པར་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། གནས་མ་གྱུར་ པའི་

【現代漢語翻譯】 第一，宣說爲了遣除對輪迴痛苦的恐懼和怖畏，有四種對治方法。（這四種對治方法要從之前的四種因的反面來理解。《瑜伽師地論》中如是說。） 第二，確定體性、所詮和實例。首先，前兩者在論典中闡述。第三，認識本體，確定它，以及它的分類。第一，在《瑜伽師地論》中說，菩薩的最初發心是所有清凈願望中最清凈的願望，因為它涵蓋了所有其他的願望。彌勒菩薩在《寶性論》中說：『此乃欲為菩提之愿。』有些人說它是發心的助伴，如聖獅子賢論師所說，但似乎很不合理。如果大乘發心不願爲了他人的利益而獲得圓滿菩提，那麼這種願望和所緣行相就不相同；如果願望如此，那它就是願望。同樣，如果大乘發心不這樣想，那麼不這樣想和這樣想，所緣行相就不相同；如果這樣想，那它也是願望，有什麼矛盾呢？因此，憑藉願望或意欲的心所的力量，主要的心也願望和意欲，正如佛吉祥智所說，將在下文引用。諸佛菩薩等其他任何人都沒有說過發心的主要因素僅僅是心，而不是心所。因此，無論是心還是心所，只要具備已經闡述、正在闡述和將要闡述的體性的智慧，都可以作為實例。 在此，按照聖獅子賢論師的觀點，以證悟空性的智慧緣菩提，以慈悲緣眾生的具有空性和慈悲之精華的善妙意識，與相應的各種心所相應。在《顯揚聖教論》中說：『心是識，即是了別。何爲了別？即是意識，緣一切白法，因於彼有。』這個意識有的是作為識的意識，有的是作為智慧的意識。五根識不緣他利和菩提，阿賴耶識和染污意本身是無記性，因此不能作為大乘發心的實例。那麼，如果菩薩處於滅盡定中，他的相續中就沒有發心了，因為沒有意識。如果承認這一點，那麼那時他就不是菩薩了。如果不是轉變狀態的菩薩，那麼……

【English Translation】 First, it is said that there are four antidotes to reverse the fear and dread of the suffering of samsara. (These four should be understood by reversing the previous four causes. As stated in the Yogācārabhūmi-śāstra.) Second, to establish the characteristics, the signified, and the basis. First, the former two are shown in the text. Third, to recognize the essence, to establish it, and to differentiate it. First, in the Yogācārabhūmi-śāstra: 'The first arising of the mind of a Bodhisattva is the first of all pure aspirations, for it gathers all other aspirations.' And by Gyamtso Trindzin: 'This is intended to be the aspiration for enlightenment.' Some say it is a companion to the arising of the mind, as stated by Arya Simha, but it seems very unreasonable. If the Mahāyāna mind does not aspire to attain perfect enlightenment for the sake of others, then such aspiration and object will not be the same; and if it aspires, then it is aspiration. Similarly, if the Mahāyāna mind does not desire it in this way, then not desiring it and desiring it, the object and aspect will not be the same; and if it desires, then it is also desire, what is the contradiction? Therefore, by the power of the mental factor of aspiration or desire, the main mind also aspires and desires, as explained by Buddhagupta, which will be quoted below. The Buddhas and Bodhisattvas and no one else have said that the main factor of the arising of the mind is only the mind, and that there is no mental factor. Therefore, any mind or mental factor that possesses the characteristics that have been explained, are being explained, and will be explained, can be taken as an example. Here, according to Arya Simha, the wisdom that realizes emptiness aims at enlightenment, and the consciousness that is the essence of emptiness and compassion, which aims at sentient beings with compassion, is a virtuous mental consciousness that is in accordance with various mental factors. In the Sandhinirmocana Sūtra: 'The mind is consciousness, which is discernment. What is discernment? It is mental consciousness, which aims at all white dharmas, because it exists in it.' That mental consciousness exists as mental consciousness that is consciousness, and as mental consciousness that is wisdom. The five sense consciousnesses do not aim at the benefit of others and enlightenment. The alaya consciousness and the afflicted mind are themselves indeterminate, so they cannot be examples of the Mahāyāna mind. Then, if a Bodhisattva is in cessation, there will be no mind in his continuum, because there is no mental consciousness. If you accept this, then he will not be a Bodhisattva at that time. If it is not a changed state of Bodhisattva, then...

དབང་དུ་བྱས་ཏེ་དེ་དུས་སེམས་བསྐྱེད་མངོན་གྱུར་མེད་པ་འདོད་ཅིང་བྱང་སེམས་སུ་མི་ འགལ་ཏེ་དེ་དུས་ན་སེམས་བསྐྱེད་ཐོབ་ལ་མ་བཏང་བའི་ཕྱིར་བྱང་སེམས་གཉིད་ལོག་པའི་ དུས་བཞིན་ནོ། །གནས་གྱུར་དུས་ཡེ་ཤེས་ཡོད་པས་སྐྱོན་མེད་དོ། །འོན་ཀྱང་དེ་འདྲའི་འདོད་ པའམ་འདུན་པ་དབང་རྒྱུན་ཆགས་སམ་འཕགས་སེང་ལྟར་ནའང་དེ་འདྲའི་མཚུངས་ལྡན་ དབང་རྒྱུན་ཆགས་སུ་འདོད་དགོས་སོ། ། གཉིས་པ་ནི། དེ་ཡི་རྩ་(རྒྱུ་)བ་སྙིང་རྗེར་འདོད། །(བསམ་པ་)རྟག་ཏུ་སེམས་ཅན་(ལ་)ཕན་ པར་སེམས། །(པའོ། །མོས་པ་ནི་)ཆོས་ལ་མོས་དང་དེ་བཞིན་(དམིགས་པ་ནི་ཐེག་ཆེན་)དེའི། །ཡེ་ཤེས་ ཚོལ་བར་དམིགས་པའོ། །(འགྲོ་བ་)གོང་དུ་འདུན་པ་འགྲོ་བ་སྟེ། །(རྟེན་བྱང་སེའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་)སྡོམ་ པ་རྒྱ་ཆེན་དེ་ཡི་རྟེན། །(ཉེས་དམིགས་)ལམ་འགོག་པ་ནི་མི་མཐུན་ཕྱོགས། །(ཐེག་དམན་གྱི་སེམས་) སློང་ཞིང་དང་དུ་ལེན་པའོ། །(ཕན་ཡོན་)བསོད་ནམས་ཡེ་ཤེས་རང་བཞིན་གྱི། །དགེ་བ་འཕེལ་ བ་དེ་ཕན་ཡོན། །(ངེས་པར་འབྱུང་བ་)ཕ་རོལ་ཕྱིན་ལ་རྟག་སྦྱོར་བ། །(འམ་གོམས་པ་ནི། སེམས་བསྐྱེད་བཞི་ 1-187 བོ་)འདི་ཡི་ངེས་པར་འབྱུང་བར་བརྗོད། །(བཞི་བོ་)འདི་ཡི་མཐར་ཐུག་ས་ཡིན་ཏེ། །སོ་སོར་རང་ གི་དེ་སྦྱོར་བས། །(དེ་བཞི་རིམ་བཞིན་མོས་སྤྱོད་ས་བདུན་གྱི་བར། བརྒྱད་དགུ་བཅུ་པ། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ས་ལ་སྦྱོར་བས་ ས་གང་ལ་ཞུགས་པ་དེ་དེའི་མཐར་ཐུག་ཅེས་དབྱིག་ཡང་བཞི་བོ་དེ་རིམ་བཞིན་ཆོས་མཆོག ས་བདུན་པ། བཅུ་པ། སངས་རྒྱས་ ཀྱི་ས་ལ་མཐར་ཐུག་པས་མཐར་ཐུག་ཅེས་བླ་མ་རིན་སེང་སོགས་སོ། །)བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སེམས་བསྐྱེད་པ། ། རྣམ་པར་ངེས་པར་(ཏེ་གཏན་ལ་ཕེབས་པའམ་ཕབ་པ་)ཤེས་པར་བྱ། །ཞེས་སོ། །གསུམ་པ་གཞུང་ལ་ སྦྱར་ནས་སྟོན་ནོ། ། གསུམ་པ་ལ། ཉམས་པ་ཉེས་དམིགས་ཀྱི། ཐོབ་པ་ཕན་ཡོན་གྱི་འབྲས་བུའོ། །དང་པོ་ལ་ གསུམ། དམ་བཅའ་ཉམས་པས་ཀུན་གྱིས་སྨད། མིང་དོན་འཕོས་པས་རང་གཞན་ལ་གནོད། ཉེས་པ་ལྕི་བས་ངན་སོང་དུ་ལྟུང་བའོ། །དང་པོ་ནི། ཡར་སྐྱབས་གནས། མར་སེམས་ཅན། བར་དུ་རང་བསླུས་པས་སངས་རྒྱས་མི་མཉེས། སེམས་ཅན་མི་མགུ་རང་དོན་ཉམས་ཤིང་ལྷ་ དང་རྒྱལ་བ་སྲས་བཅས་ཀྱིས་སྨད་པ་སྟེ། བློ་གྲོས་རྒྱ་མཚོའི་མདོར། བློ་གྲོས་རྒྱ་མཚོ། བྱང་ སེམས་པས་སེམས་ཅན་མ་རྒལ་བ་བསྒྲལ་བ་དང་། མ་གྲོལ་བ་དགྲོལ་བ་དང་། དབུགས་མ་ ཕྱིན་པ་དབུགས་དབྱུང་བ་དང་། ཡོངས་སུ་མྱ་ངན་ལས་མ་འདས་པ་ཡོངས་སུ་མྱ་ངན་ལས་ བཟླ་པའི་ཕྱིར་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་དབུགས་ཕྱུང་ལ་མང་དུ་ཐོས་པ་དང་དེ་ལས་གཞན་ པའི་དགེ་བ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཕྱོགས་ཀྱི་ཆོས་རྣམས་ལ་ཡང་བརྩོན་པར་མི་བྱེད་ན་བྱང་སེམས་ དེ་ནི་ཇི་སྐད་སྨས་པ་དེ་བཞིན་དུ་བྱེད་པ་མ་ཡིན་ཏེ་ལྷ་དང་བཅས་པའི་འཇིག་ར

【現代漢語翻譯】 雖然已經獲得了灌頂，但仍然認為那時菩提心沒有顯現，這與菩薩的身份並不矛盾，因為那時並沒有放棄已經獲得的菩提心，就像菩薩在睡眠時一樣。當狀態轉變時，因為有智慧，所以沒有過失。然而，像這樣的意願或願望，無論是像恒常的灌頂傳承，還是像聖獅一樣，都必須認為與此相應的灌頂傳承是恒常的。 第二，它的根本（原因）被認為是慈悲。（想法）總是想著利益眾生。（是啊！動機是）對佛法有信心，同樣（目標是）那（大乘）的智慧。目標是尋求智慧。（行動）是渴望向上。（所依是菩薩的戒律）誓言是那廣大的所依。（過患）阻礙道路是不利的一面。（小乘的心）生起並接受它。（利益）是福德和智慧自性的。善的增長是那利益。（決定性的生起）是恒常地與波羅蜜多結合。（或者習慣是，四種菩提心）被稱為這個的決定性生起。（四種）這個的最終之地是，各自與自己的那個結合。（那四種依次與勝解行地，七地，十地，佛地相結合，因此進入哪個地，那個就是它的最終，因此四種依次在勝解行地，七地，十地，佛地達到最終，如喇嘛仁增等。）菩薩的菩提心，要完全確定（即確定或降伏）。就這樣。第三，結合經文來展示。 第三，退失是過患的，獲得是利益的果實。第一部分有三個方面：違背誓言會被所有人譴責，名不副實會損害自己和他人，罪過嚴重會墮入惡道。第一點是：向上欺騙皈依境，向下欺騙眾生，中間欺騙自己，因此佛不歡喜，眾生不滿意，自己的利益受損，諸天和諸佛之子都會譴責。如《妙慧海經》中說：『妙慧海，菩薩如果對於未救度的眾生進行救度，對於未解脫的眾生進行解脫，對於未喘息的眾生給予喘息，對於未完全從痛苦中解脫的眾生，爲了讓他們完全從痛苦中解脫，而對一切眾生給予喘息，並且不精進于多聞以及其他菩提方面的善法，那麼這位菩薩就不是按照所說的那樣行事，會被包括天神在內的世間所…』

【English Translation】 Although having received empowerment, it is still considered that Bodhicitta (enlightenment mind) was not manifest at that time, which is not contradictory to being a Bodhisattva (enlightenment being), because at that time the Bodhicitta that had been obtained was not abandoned, just like a Bodhisattva in sleep. When the state changes, there is no fault because there is wisdom. However, such a wish or desire, whether like a constant empowerment lineage or like a sacred lion, must be considered that the corresponding empowerment lineage is constant. Secondly, its root (cause) is considered to be compassion. (The thought) is always thinking of benefiting sentient beings. (Yes! The motivation is) faith in the Dharma, and similarly (the goal is) that (Mahayana) wisdom. The goal is to seek wisdom. (The action) is the desire to go upwards. (The basis is the Bodhisattva's precepts) The vows are the basis of that vastness. (The fault) is that obstructing the path is the unfavorable side. (The Hinayana mind) arises and accepts it. (The benefit) is the nature of merit and wisdom. The increase of goodness is that benefit. (The decisive arising) is constant union with the Paramitas (perfections). (Or the habit is, the four Bodhicittas) are called the decisive arising of this. (The four) The ultimate ground of this is, each combined with its own. (The four are respectively combined with the stage of preparation, the seventh Bhumi, the tenth Bhumi, and the Buddha Bhumi, so whichever Bhumi is entered, that is its ultimate, therefore the four ultimately reach the ultimate in the stage of preparation, the seventh Bhumi, the tenth Bhumi, and the Buddha Bhumi, such as Lama Rinchen, etc.) The Bodhicitta of the Bodhisattva, should be completely determined (i.e., determined or subdued). That's it. Thirdly, it is shown by combining the scriptures. Thirdly, falling is the fault, and obtaining is the fruit of benefit. The first part has three aspects: breaking vows will be condemned by everyone, being unworthy of the name will harm oneself and others, and serious sins will lead to falling into the lower realms. The first point is: upwards deceiving the objects of refuge, downwards deceiving sentient beings, and in the middle deceiving oneself, therefore the Buddha is not pleased, sentient beings are not satisfied, one's own interests are damaged, and the gods and sons of the Buddhas will condemn. As it is said in the 'Ocean of Wisdom Sutra': 'Ocean of Wisdom, if a Bodhisattva saves sentient beings who have not been saved, liberates sentient beings who have not been liberated, gives breath to sentient beings who have not breathed, and for sentient beings who have not completely been liberated from suffering, in order to completely liberate them from suffering, gives breath to all sentient beings, and does not diligently engage in listening to the Dharma and other virtuous Dharmas related to enlightenment, then this Bodhisattva is not acting as he said, and will be condemned by the world including the gods...'

ྟེན་ལ་བསླུ་ བ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟ་བུ་སྔོན་སངས་རྒྱས་མཐོང་བའི་ལྷ་རྣམས་ཀྱིས་མཐོང་ན་འཕྱ་ཞིང་གཞོག་ འཕྱས་བྱེད་ལ་རྣམ་པར་སྨོད་དོ། །ཞེས་སོ། །གཉིས་པ་ནི། རྒྱལ་བོ་རྒྱལ་སྲིད་ལས་ཉམས་ པ་ལྟར་བྱང་སེམས་ཞེས་པའི་མང་དོན་ཤོར་བས་ཚེ་འདིར་བཀྲ་མི་ཤིས་པ་སྣ་ཚོགས་འབྱུང་ ཞིང་གཞན་ཡང་མི་དགེ་བ་ལ་སྦྱོར་བ་སོགས་ཀྱིས་གཞན་ལ་ཡང་གནོད་དེ། བརྒྱད་སྟོང་པར། 1-188 བྱང་སེམས་སུན་འབྱིན་པར་རིག་པར་བྱའོ། །བྱང་སེམས་ཀྱི་སྲེ་དར་རིག་པར་བྱའོ་ཞེས་སོ། ། གསུམ་པ་ནི། མཚམས་མེད་པས་ཀྱང་ཉེས་པ་ལྕི་བས་དམྱལ་སོགས་ལས་མི་ཐར་ཞིང་བརྒྱ་ ལམ་ཐར་ན་ཡང་ལམ་གོལ་བར་ལྟུང་སྟེ། སྡུད་པར། སེམས་བསྐྱེད་དེ་ནི་ཕས་ཕམ་པས་ཀྱང་ ཤིན་ཏུ་ལྕི། ཞེས་དང་། དྲན་པ་ཉེར་བཞག་ཏུ། ཅུང་ཟད་གཅིག་བསམས་པ་ལས་མ་བྱིན་ན་ཡི་ དྭགས་སུ་སྐྱེའོ། །དམ་བཅས་པ་ལས་མ་བྱིན་ན་དམྱལ་བར་འགྲོའོ་ཞེས་སོ། ། གཉིས་པ་ལ་གསུམ་སྟེ། སྐྱེས་ཐོབ་ཀྱི་འབྲས་བུ་ངོ་མཚར། གནས་སྐབས་ཀྱི་འབྲས་ བུ་ཡིད་བཞིན་གྱི་ནོར་བུ་སེམས་ལ་རྙེད་པས་དགོས་འདོད་ཆར་བཞིན་འབབ། མཐར་ཐུག་ གི་འབྲས་བུ་སངས་རྒྱ་བའོ། །དང་པོ་ལ་གསུམ་སྟེ། རང་དོན། གཞན་དོན། གཉིས་དོན་ ནོ། །དང་པོ་ནི། སྡིག་པ་ཅི་རིགས་ཀྱིས་དབེན་པས་ངན་འགྲོའི་འཇིགས་པ་མེད་ཅིང་བསོད་ ནམས་བརླབས་ཅན་ཐོབ་པས་མཐོ་རིས་ཐོབ་པར་ངེས་པ་སྟེ། དེ་ཡང་མྱོང་ངེས་ཀྱི་སྡིག་པ་ ཟིལ་གྱིས་གནོན་ཏེ། སྤྱོད་འཇུག་ཏུ། སྡིག་པ་སྟོབས་ཆེན་མི་བཟད་བྱས་ན་ཡང་། །དཔའ་ ལ་བརྟེན་ནས་འཇིགས་པ་ཆེན་པོ་ལྟར། །གང་ལ་བརྟེན་ནས་ཡུད་ཀྱིས་སྒྲོལ་འགྱུར་བ། །དེ་ ལ་བག་ཅན་རྣམས་ཀྱིས་ཅིས་མི་བརྟེན། །ཞེས་སོ། །མཛའ་བོའི་བུ་ཡི་གཏམ་རྒྱུད་སྦྱོར། །མ་ ངེས་པའི་སྡིག་པ་དྲུངས་ནས་འབྱིན་ཏེ། དེས་ནི་དུས་མཐའི་མེ་བཞིན་སྡིག་ཆེན་རྣམས། །སྐད་ ཅིག་གཅིག་གིས་ངེས་པར་བསྲེགས་པར་བྱེད། །ཅེས་སོ། །ཕྱིན་ཆད་མི་སོག་པར་ཡང་། བློ་ ལྡན་སེམས་མཆོག་བསྐྱེད་མ་ཐག་ཏུ་ཡང་། །མཐའ་ཡས་ཉེས་པར་སྤྱོད་ལས་སེམས་རབ་ བསྡམས། །ཞེས་སོ། །བསོད་ནམས་བརླབས་ཅན་ཐོབ་སྟེ། དཔའ་བྱིན་གྱིས་ཞུས་པ་ལས། བྱང་ཆུབ་སེམས་ཀྱི་བསོད་ནམས་གང་། །གལ་ཏེ་དེ་ལ་གཟུགས་མཆིས་ན། །ནམ་མཁའི་ ཁམས་ནི་ཀུན་གང་སྟེ། །དེ་ནི་དེ་བས་ལྷག་པར་འགྱུར། །ཞེས་སོགས་བཤད་དོ། །གཉིས་ པ་ནི། གཞན་དོན་དུ་རང་སྡུག་བསྔལ་བ་ལ་དགའ་བ་ཐོབ་པས་འཇིག་རྟེན་གསུམ་གྱི་མཆོད་ 1-189 གནས་སུ་འགྱུར་ཏེ། སྤྱོད་འཇུག་ཏུ། བྱང་ཆུབ་སེམས་བསྐྱེད་གྱུར་བའི་སྐད་ཅིག་ལ། །འཁོར་ བའི་བཙོན་རར་བསྡམས་པའི་ཉམས་ཐག་རྣམས། །བདེ་གཤེགས་རྣམས་ཀྱི་སྲས་ཞེས་རབ་ རྗོད་ཅིང་། །འཇིག་རྟེན་ལྷ་མིར་བཅས་པའི་ཕྱག་བྱར་འགྱུར། །ཞེས་སོ། །ཤར་རིའི་སྡེ་བའི་ ལུང་ལས། ཤཱ་རིའི

【現代漢語翻譯】 是欺騙性的。如果過去見過佛的諸神看到這種情況，他們會嘲笑、貶低並徹底譴責。 第二點是，就像國王失去王位一樣，菩薩失去了'菩薩'這個詞的意義，導致今生出現各種不祥之兆，並且由於與不善之事聯繫等原因，也會傷害他人。《八千頌般若經》中說：'應當瞭解對菩薩的誹謗。應當瞭解菩薩的破壞。' 第三點是，即使是犯下五無間罪的人，罪業也很重，無法從地獄等處解脫，即使有百分之一的機會解脫，也會墮入歧途。《集經》中說：'發菩提心比五無間罪還要重。'《念住經》中說：'即使只想到一點點，如果未給予，就會轉生為餓鬼。如果未履行誓言，就會下地獄。' 第二部分有三點：與生俱來的果報是奇妙的；暫時的果報是如意寶，在心中找到它，就能像下雨一樣降下所需的；最終的果報是成佛。 第一部分有三點：自利、利他、二利。 第一點是，由於遠離各種罪惡，沒有墮入惡道的恐懼，並且由於獲得巨大的功德，必定會獲得善趣。也就是說，它能壓倒註定要經歷的罪業。《入菩薩行論》中說：'即使造作了強大而無法忍受的罪業，就像依靠勇士而無懼巨大的危險一樣，依靠它就能立即解脫，有智慧的人為何不依靠它呢？' 講述了賢友之子的故事。它能徹底根除不確定的罪業。就像末劫之火一樣，它能在瞬間燒燬巨大的罪業。'《入菩薩行論》中說：'有智慧的人一旦生起殊勝的菩提心，就能立即約束自己，遠離無盡的罪行。' 獲得巨大的功德。《勇授請問經》中說：'菩提心的功德，如果它有形體，就能充滿整個虛空，而且還會更多。'等等。 第二點是，爲了利益他人，獲得了喜悅，即使自己受苦，也會成為三界應供之處。《入菩薩行論》中說：'生起菩提心的一瞬間，那些被囚禁在輪迴監獄中的痛苦眾生，都會被稱為善逝之子，並受到包括天人在內的世人的頂禮。'。《夏日山居部律》中說：'舍利弗啊'

【English Translation】 is deceptive. If the gods who have seen the Buddhas in the past see such a situation, they will mock, belittle, and utterly condemn it. The second point is that, just as a king loses his throne, a Bodhisattva loses the meaning of the word 'Bodhisattva', which leads to various inauspicious signs in this life, and also harms others due to association with unwholesome things, etc. The Eight Thousand Verse Prajnaparamita Sutra says: 'One should understand the defamation of Bodhisattvas. One should understand the destruction of Bodhisattvas.' The third point is that even those who commit the five heinous crimes have heavy offenses and cannot be liberated from hell, etc., and even if there is a one percent chance of liberation, they will fall into the wrong path. The Compendium of Trainings says: 'Generating Bodhicitta is heavier than the five heinous crimes.' The Mindfulness Sutra says: 'Even if one thinks of a little bit, if it is not given, one will be reborn as a hungry ghost. If one does not fulfill one's vows, one will go to hell.' The second part has three points: the innate result is wonderful; the temporary result is the wish-fulfilling jewel, finding it in the heart, one can rain down what is needed; the ultimate result is Buddhahood. The first part has three points: self-benefit, benefiting others, and benefiting both. The first point is that, because one is separated from all kinds of sins, there is no fear of falling into the lower realms, and because one obtains great merit, one is certain to obtain higher realms. That is to say, it can overwhelm the sins that are destined to be experienced. The Bodhicaryavatara says: 'Even if one has committed powerful and unbearable sins, just as one relies on a hero and is not afraid of great dangers, relying on it, one can be liberated immediately, why would the wise not rely on it?' It tells the story of the son of a virtuous friend. It can completely eradicate uncertain sins. Like the fire at the end of the kalpa, it can burn great sins in an instant.' The Bodhicaryavatara says: 'As soon as a wise person generates the supreme Bodhicitta, he can immediately restrain himself and stay away from endless sins.' Obtaining great merit. The Brave Gift Sutra says: 'The merit of Bodhicitta, if it had a form, could fill the entire space, and even more.' etc. The second point is that, for the benefit of others, one obtains joy, even if one suffers oneself, one will become a place of offering for the three realms. The Bodhicaryavatara says: 'In the moment of generating Bodhicitta, those suffering beings imprisoned in the prison of samsara will be called the sons of the Sugatas, and will be worshiped by the world, including gods and humans.' The Sharriputra Sutra says: 'Shariputra'

་བུས་གསོལ་བ། བཅོམ་ལྡན་འདས་བདག་བྱང་པ་སེམས་དང་པོ་བསྐྱེད་ པ་ལ་ཡང་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །ཐ་ན་བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་པ་དུད་འགྲོར་གྱུར་པ་ལ་ཡང་ ཕྱག་འཚལ་ལོ་ཞེས་བསླབ་བཏུས་སུ་དྲངས་སོ། །དགྲ་བཅོམ་པ་བརྒྱ་ཕྲག་ཕྱེད་དང་བཅུ་ གསུམ་གྱིས་གསོལ་བ། བཅོམ་ལྡན་འདས་རྒྱལ་ཚབ་ཏུ་དབང་བསྐུར་བ་དང་བྱང་ཆུབ་པ་ ཐམས་ཅད་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ་ཞེས་དགེ་འདུན་ཕལ་ཆེན་པའི་རིག་པ་འཛིན་པའི་སྡེ་སྣོད་དུ་ གསུངས་ཞེས་རྟོག་གེ་འབར་བ་དང་ཐུབ་དགོངས་སུ་སྟེ་མང་དུ་སྣང་བ་ཤེས་པར་བྱོས་ཤིག གསུམ་པ་ནི། སངས་རྒྱས་མཉེས། སེམས་ཅན་མགུ། རྒྱལ་བ་སྲས་བཅས་ཀྱིས་སྲུང་སྐྱབ་སྦ་ བ་བྱེད་པས་རང་དོན་འགྲུབ་སྟེ། སྤྱོད་འཇུག་ཏུ། འདི་ཉིད་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་མཉེས་བྱེད་ ཡིན། །སེམས་ཅན་སྨིན་པར་བྱེད་པའང་འདི་ཉིད་དེ། །རང་དོན་ཡང་དག་འགྲུབ་པའང་འདི་ ཉིད་དོ། །ཞེས་སོ། །གཉིས་པ་ལ། རང་དོན་ནི། (ཀླུས་)སེམས་འགྲེལ་ལས། སེམས་ཅན་སྐྱབ་ པའི་བསམ་པ་ཅན། །དེ་དག་སྲིད་པའི་འདམ་སྐྱེས་ཀྱང་། །དེ་བྱུང་ཉེས་པས་མ་གོས་པ། །ཆུ་ ཡིས་པདྨའི་འདབ་མ་བཞིན། །ཞེས་སོ། །གཞན་དོན་ནི། ངེས་པ་དང་མ་ངེས་པ་ལ་འཇུག་པ་ ཕྱག་རྒྱའི་མདོར། འཇམ་དཔལ་རིགས་ཀྱི་བུའམ་རིགས་ཀྱི་བུ་མོ་གང་ལ་ལས་ཕྱོགས་བཅུའི་ སེམས་ཅན་བཙོན་རར་བཅུག་པ་ཐམས་ཅད་བཙོན་ར་ནས་བཏོན་ཏེ། འཁོར་ལོས་བསྒྱུར་ བའི་བདེ་བའམ་ཚངས་པ་ཉིད་ཀྱི་བདེ་བ་ལ་བཀོད་པ་བས་འཇམ་དཔལ་རིགས་ཀྱི་བུའམ་ རིགས་ཀྱི་བུ་མོ་གཞན་གང་གིས་ཐེག་ཆེན་ལ་མོས་པ་ལ་དང་བའི་སེམས་ཀྱིས་ལྟ་བ་ཐོབ་ཅིང་ དེའི་བསྔགས་པ་ཡང་བརྗོད་ན་འདི་ནི་དེ་བས་བསོད་ནམས་གྲངས་མེད་པ་བསྐྱེད་དོ། །ཞེས་ 1-190 སོ། །གཉིས་དོན་ནི། སྤྱོད་འཇུག་ཏུ། འགྲོ་བའི་འཆི་བདག་འཇོམས་བྱེད་པའི། །བདུད་རྩིའི་ མཆོག་ཀྱང་འདི་ཡིན་ནོ། །འགྲོ་བའི་དབུལ་བ་སེལ་བ་ཡི། །མི་ཟད་གཏེར་ཡང་འདི་ཡིན་ ནོ། །འགྲོ་བའི་ཉོན་མོངས་གདུང་སེལ་བའི། །སེམས་ཀྱི་ཟླ་བ་ཤར་བ་ཡིན། །འགྲོ་བའི་མི་ ཤེས་རབ་རིབ་དག །དཔྱིས་འབྱིན་ཉི་མ་ཆེན་པོ་ཡིན། །ཞེས་སོ། །གསུམ་པ་ནི། སྤྱོད་འཇུག་ ཏུ། གསེར་འགྱུར་རྩི་ཡི་རྣམ་པ་མཆོག་ལྟ་བུ། །མི་གཙང་ལུས་འདི་བླངས་ནས་རྒྱལ་བའི་སྐུ། ། རིན་ཆེན་རིན་ཐང་མེད་པར་བསྒྱུར་བས་ན། །བྱང་ཆུབ་སེམས་ཞེས་བྱ་བ་རབ་བརྟན་གཟུང་། ། ཞེས་སོ། །དེ་ལ་སོགས་པ་རྒྱ་ཆེར་ཤེས་པར་བྱ་དགོས་སོ། ། ༈ སྡོམ་པ། གཉིས་པ་ལ། ཆོས་ཉིད་ཀྱིས་ཐོབ་པ་བསམ་གཏན་ཟག་མེད་ཀྱི་སྡོམ་པ། ཡང་དག་པར་ བླངས་པ་བརྡ་ལས་བྱུང་བའི་སྡོམ་པ་གཉིས་ལས། འདི་ལ་རྒྱུ། ངོ་བོ། འབྲས་བུ་གསུམ་ལས། དང་པོ་ལ། སྐྱེ་བའི། ལྡོག་པའི་རྒྱུའོ། །དང་པོ་ནི། ཛེ་ཏཱ་རི་ལྟར་ན། སྨོན་འཇུག་སེམས་བསྐྱེད་ རྒྱུར་དགོས་ཏེ་སེམས་བསྐྱེད་དེ་གཉིས་སྔར

【現代漢語翻譯】 弟子請示道：『世尊，我對最初發菩提心者也頂禮！甚至對發菩提心而轉生為旁生者也頂禮！』這是引自《學集論》的教言。 一百一十三位阿羅漢請示道：『世尊，我對所有被授權為王位繼承者和所有菩薩頂禮！』這是大眾部持律藏中所說的。要知道，這在《正理之焰》和《聖者意趣論》等論典中多有顯現。 第三，能令諸佛歡喜，眾生喜悅，諸佛菩薩護佑，從而成就自利。《入菩薩行論》中說：『此即能令如來喜，亦能成熟諸眾生，此復圓滿自利益。』 第二方面，關於自利，《龍猛菩薩釋心論》中說：『心懷救護眾生愿，彼等雖生輪迴泥，不為彼生過失染，如蓮出水不著葉。』 關於利他，在《印契經》中說：『文殊師利，無論何種族姓之男女，若能將十方世界的眾生從監獄中解救出來，安置於轉輪王的安樂或梵天的安樂之中，文殊師利，若有其他族姓之男女，以歡喜心看待對大乘生起信樂者，並稱揚讚歎，此人所獲得的福德更是無量無邊。』 雙重利益，《入菩薩行論》中說：『是除眾生死亡怖，最勝甘露亦是此，是除眾生貧窮苦，無盡寶藏亦是此，是除眾生煩惱熱，令發清涼喜樂月，是驅眾生無明暗，摧破愚昧大日輪。』 第三，《入菩薩行論》中說：『如善妙鍊金藥，取此不凈身，亦能轉成無價寶，是故應執菩提心。』 諸如此類，應廣為學習。 總而言之： 第二，戒律可分為兩種：由法性自然獲得的無漏禪定戒律，以及通過儀軌如法受持的戒律。此處分為三個方面：因、體、果。首先是因，分為生起之因和遣除之因。第一，如寂天菩薩所說，願心和行心是生起菩提心的必要之因，這兩種心先前...

【English Translation】 The disciple asked: 'Bhagavan, I prostrate to the first arising of Bodhicitta! Even to the Bodhicitta that arises in an animal, I prostrate!' This is quoted from the Compendium of Trainings. One hundred and thirteen Arhats asked: 'Bhagavan, I prostrate to all those empowered as regents and all Bodhisattvas!' This is said in the Vinaya Pitaka of the Mahasanghika school. Know that this appears frequently in texts such as the Blaze of Reasoning and the Intentions of the Sage. Third, it pleases the Buddhas, delights sentient beings, and is protected by the Buddhas and Bodhisattvas, thereby accomplishing one's own benefit. In the Bodhisattvacharyavatara, it says: 'This itself pleases the Thus-Gone Ones, This itself matures sentient beings, This itself perfectly accomplishes one's own benefit.' Regarding one's own benefit, (Nagarjuna) in the Commentary on the Mind says: 'Those who have the intention to protect sentient beings, Although they are born in the mud of existence, They are not stained by the faults that arise from it, Like lotus petals by water.' Regarding the benefit of others, in the Sutra of Seals, it says: 'Manjushri, any son or daughter of good family who releases all sentient beings imprisoned in the prisons of the ten directions and places them in the bliss of a Chakravartin or the bliss of Brahma, Manjushri, any other son or daughter of good family who looks with a mind of faith upon those who are devoted to the Great Vehicle and praises them, this one generates immeasurable merit.' Regarding the dual benefit, in the Bodhisattvacharyavatara, it says: 'It is the destroyer of the fear of death for beings, It is also the supreme nectar, It is the remover of the poverty of beings, It is also the inexhaustible treasure, It is the reliever of the suffering of beings' afflictions, It is the rising of the moon of the mind, It is the great sun that completely dispels the darkness of ignorance of beings.' Third, in the Bodhisattvacharyavatara, it says: 'Like the supreme form of a gold-transforming elixir, Taking this impure body, It transforms it into the precious, priceless body of the Victorious Ones, Therefore, hold firmly to what is called Bodhicitta.' These and other things should be widely learned. In summary: Secondly, there are two types of vows: the vows of uncontaminated concentration obtained by nature, and the vows arising from signs that are properly taken. Here, there are three aspects: cause, essence, and result. First, the cause is divided into the cause of arising and the cause of reversing. First, according to Jetari, the aspiration and engagement minds are necessary as the cause of generating Bodhicitta; these two minds were previously...

་བླངས་ནས་བརྟན་པ་ན་ཕྱིས་སྡོམ་པ་ལེན་པར་ བཞེད་དོ། །ཇོ་བོ་རྗེ་ལྟར་ན། སྨོན་པ་སེམས་བསྐྱེད་རྒྱུར་དགོས་ཏེ་དེ་སྔར་བླངས་ནས་ཕྱིས་ འཇུག་པ་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་བདག་ཉིད་སྡོམ་པ་ལེན་པར་བཞེད་པས་སྔར་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་ རྒྱུར་བཤད་པ་ཐམས་ཅད་འདིའི་རྒྱུའོ། །འདི་དང་པོར་ལེན་པ་ལའང་བདག་རྐྱེན་དགེ་བཤེས་ ཁྱད་པར་ཅན་ཡོད་ན་དེ་ལ་བླང་དགོས་ཏེ། སྡོམ་པ་ཉི་ཤུ་པར། བླ་མ་སྡོམ་ལ་གནས་ཤིང་ མཁས། །ནུས་དང་ལྡན་ལས་བླང་བར་བྱ། །ཞེས་སོ། །དེ་འདྲའི་གང་ཟག་མ་རྙེད་ན་རང་ཉིད་ ཀྱིས་བླངས་པས་ཆོག་སྟེ། བསླབ་བཏུས་སུ། བྱང་སའི་སོ་སོ་ཐར་བའི་ལུང་དྲངས་པར། ལུང་ ནོད་པ་དང་སྡོམ་པ་བཟུང་བ་ཐམས་ཅད་ལ་ཡང་བྱང་སེམས་ཀྱི་བསླབ་པའི་གནས་ལ་སྒོམ་པ་ ལྷུར་ལེན་པ་སྡོམ་པ་དང་ལྡན་པ་ལ་ནོད་དོ། །དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་མེད་ན་ཕྱོགས་བཅུ་ན་ བཞུགས་པའི་སངས་རྒྱས་དང་བྱང་སེམས་རྣམས་མངོན་དུ་བསྒོམས་ཏེ་བདག་གིས་ཅི་ནུས་ 1-191 པ་དང་སྦྱར་ཞིང་སྡོམ་པ་གཟུང་ངོ་ཞེས་སོ། །གནས་བརྟན་བྱང་བཟང་གིས་(སྡོམ་པ་ཉི་ཤུ་བའི་ འགྲེལ་པར་)གལ་ཏེ་ཡོན་ཏན་དེ་དག་དང་ལྡན་པའི་གང་ཟག་མེད་པར་གྱུར་ན་དེའི་ཚེ་བྱང་ སེམས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྐུ་གཟུགས་ཀྱི་སྤྱན་སྔར་རང་ཉིད་ཀྱིས་བྱང་ཆུབ་སེམས་ དཔའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་སྡོམ་པ་ཡང་དག་པར་བླང་བར་བྱ་བ་ཡིན་གྱི། སྡོམ་པ་གཞན་བཞིན་དུ་ ཕ་རོལ་པོ་ཁོ་ན་ལས་བླང་བར་གསུངས་པ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་(བྱང་སའི་དོན།)སོ། །སློབ་དཔོན་ འདི་ཉམས་ན་གསོ་བ་དང་མ་གུས་པས་ལེན་ན་བཤེས་གཉེན་ལས་བླང་དགོས་པར་བཞེད་ དེ། དེ་ལས་གཞན་པ་ཉམས་པར་གྱུར་པ་ལ་སླར་གསོ་བར་བྱེད་པ་དང་མ་གུས་པས་སྡོམ་པ་ ལེན་པ་དག་ནི་སྣོད་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དེ་ལྟ་མ་ཡིན་ཏེ་སྔར་ཇི་སྐད་བཤད་པ་བཞིན་དུ་བྱའོ་ གསུངས་པ་དང་། བོད་དག་དང་པོ་བླ་མ་དགོས། གསོ་བ་ལ་མི་དགོས་གསུངས་པ་ནི། ཞི་ འཚོས། གསོ་ལེན་གཉིས་ཀའི་ཆོ་གར་བཤད་པ་དང་འགལ་གསུངས་(བུ་)ཏེ། བྱང་བཟང་གི་ བཞེད་པ་དང་མི་འགལ་ཞིང་ཕྱི་མ་དང་འགལ་སྣང་ངོ་། །འོན་ཀྱང་གསོ་ལེན་གཉིས་ཀ་ལ་ དགེ་བཤེས་མེད་ཀྱང་ཆོག་པར་གདོན་མི་ཟ་སྟེ་ལེན་པ་ལ་ནི་གཉིས་ཀ་དངོས་སུ་གསུངས་ལ། གསོ་བ་ལ་དགོས་པར་བཤད་ཅིང་མེད་ཀྱང་ངོ་ཚ་ཁྲེལ་ཡོད་(ཀྱིས)ཕྱིས་མི་བྱེད་པའི་སྡོམ་པས་ བསྡམས་ནས་བླངས་ན་སོར་ངེས་པར་ཆུད་པར་འགྱུར་རོ། །དགེ་བཤེས་ཡོད་མེད་ནི། མདོ་ ཀུན་བཏུས་ཀྱི་འགྲེལ་(ཤཱནྟི་)བར། གལ་ཏེ་དོན་ཆེན་པོ་ཉམས་པར་འགྱུར་བར་ངེས་པ་ལས་ནི་ རྒྱང་གྲགས་ཀྱི་མཐར་ཡང་མེད་པ་ཉིད་དོ། །མ་ངེས་པ་ལས་ནི་དཔག་ཚད་བརྒྱའི་ཕ་རོལ་ཡང་ ཡོད་པ་ཉིད་དོ། །ཞེས་སོ། །གཉིས་པ་ནི། སྔར་གྱི་མཐུན་རྐྱེན་དེ་དག་མ་ཚང་ན་སྐྱེ་བ་ལྡོག་ལ། བྱང་སར། རྒྱུ་གཉིས་ཁོ་ནས་བྱང་སེམས་ཀྱ

【現代漢語翻譯】 如果已經發愿並堅固，後來才想受戒是可以的。 按照喬沃杰的觀點，發願是生起菩提心的因，先發愿，然後受趣入菩提心的自性——戒律，因此，之前所說的一切作為生起菩提心的因，都是指這個。 即使是最初受戒，如果有具德的上師作為助緣，也應該從他那裡受戒。《二十頌》中說：『上師住于律儀且精通，具足能力者應從彼受。』 如果沒有找到這樣的人，自己受戒也可以。《學集論》中引用《菩薩地》的別解脫經文說：『對於接受教誡和受持戒律的一切，都應從精進修習菩薩學處、具有戒律者那裡接受。』 如果沒有善知識，就觀想安住於十方的諸佛菩薩，盡己所能地結合並受持戒律。 住持靜命（在《二十頌》的註釋中）說：『如果缺少那些功德的補特伽羅，那麼菩薩應當在如來佛像前，自己如法地受持菩薩的戒律，而不是像其他戒律一樣，必須從他人那裡受持。』（《菩薩地》的意義） 如果這位學處退失，或者不恭敬地受戒，就必須從善知識那裡受戒。因為除此之外，對於已經退失的學處進行恢復，以及不恭敬地受戒，都不是合格的法器，所以不能那樣做，而應該像之前所說的那樣做。 藏地有人說最初需要上師，恢復則不需要，這與寂護所說的恢復和受戒都需要儀軌相矛盾（兒子）。但這與靜命的觀點並不矛盾，只是與後者相矛盾。 然而，恢復和受戒都可以沒有善知識，這是毫無疑問的，因為受戒時兩者都明確說明了。恢復時雖然說需要，但如果沒有，只要有羞恥心和慚愧心，以後不再犯同樣的錯誤，通過戒律的約束來受持，就一定能恢復。 關於是否有善知識：在《總集經》的註釋（寂天）中說：『如果確定會退失重要的學處，那麼即使在遙遠的地方也沒有用。如果不確定，那麼即使在百逾繕那之外也有用。』 第二，如果之前的順緣不具足，就會導致退失。 《菩薩地》中說：『僅僅通過兩個因，菩薩就會……』

【English Translation】 If one has already taken vows and is firm in them, it is acceptable to take the vows later. According to Jowoje (Lord Atisha), aspiration is necessary as the cause for generating Bodhicitta (the mind of enlightenment); having taken it earlier, one then takes the vows that are the nature of engaging Bodhicitta. Therefore, everything previously said to be the cause of generating Bodhicitta refers to this. Even when taking the vows for the first time, if there is a virtuous spiritual friend with special qualities as a contributing factor, one should take the vows from them. The 'Twenty Verses' states: 'One should take the vows from a lama who abides in the vows, is learned, and possesses abilities.' If such a person cannot be found, it is acceptable to take the vows oneself. The 'Compendium of Trainings' quotes the Pratimoksha (individual liberation) Sutra from the 'Bodhisattva Grounds': 'For all acceptance of teachings and holding of vows, one should receive them from someone who diligently meditates on the trainings of a Bodhisattva and possesses vows.' If there is no virtuous friend, one should visualize the Buddhas and Bodhisattvas residing in the ten directions, combine them with one's abilities, and take the vows. The Elder Bhavyakirti (in the commentary on the 'Twenty Verses') says: 'If there is no person possessing those qualities, then the Bodhisattva should take the Bodhisattva's ethical vows correctly before an image of the Tathagata (Buddha), and it is not said that one must take them only from another, as with other vows.' (Meaning of 'Bodhisattva Grounds') If this discipline is broken, or if one takes the vows disrespectfully, one must take them from a spiritual friend. Because otherwise, restoring what has been broken, and taking vows disrespectfully, are not suitable vessels, so it should not be done that way, but as previously stated. Some Tibetans say that a lama is needed initially, but not for restoration, which contradicts Shantarakshita's statement that both restoration and taking vows require a ritual (son). But this does not contradict Bhavyakirti's view, and only seems to contradict the latter. However, it is undoubtedly permissible to not have a spiritual friend for both restoration and taking vows, as both are explicitly stated for taking vows. Although it is said to be necessary for restoration, if one does not have one, as long as one has a sense of shame and embarrassment, and is bound by vows not to repeat the same mistakes, one will certainly be able to restore them. Regarding whether or not there is a spiritual friend: In the commentary on the 'Collected Sutras' (Shantideva): 'If it is certain that a great meaning will be lost, then even at the end of a distant place, it is useless. If it is uncertain, then even beyond a hundred yojanas (a unit of distance) it is useful.' Second, if the previous favorable conditions are not complete, it will lead to degeneration. 'Bodhisattva Grounds' states: 'Merely through two causes, a Bodhisattva will...'

ི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་སྡོམ་པ་ཡང་དག་པར་བླངས་པ་ བཏང་བར་འགྱུར་ཏེ་བླ་མེད་ཡང་དག་རྫོགས་བྱང་དུ་སྨོན་པ་ཡོངས་སུ་བཏང་བ་དང་། ཕམ་ པའི་གནས་ལྟ་བུའི་ཆོས་ཀྱིས་ཀུན་ནས་དཀྲིས་པ་ཆེན་པོ་ཀུན་ཏུ་སྤྱོད་པའོ། །ཞེས་དང་། ཀུན་ 1-192 ནས་དཀྲིས་པ་ཆུང་ངུ་དང་འབྲིང་གིས་ནི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་སྡོམ་པ་ཡང་དག་པར་བླངས་པ་དེ་ བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔས་བཏང་བར་མི་འགྱུར་ཏེ་ཞེས་སོ། །ཆེན་པོ་ཡང་། དེ་ཉིད་ལས། འདི་ དག་རྒྱུན་མ་ཆད་པར་ཀུན་ཏུ་སྤྱོད་པ་དང་། ངོ་ཚ་ཤེས་པ་དང་། ཁྲེལ་ཡོད་པ་ཅུང་ཟད་ཙམ་ ཡང་མི་བསྐྱེད་པ་དང་། དེས་མགུ་བར་བྱེད་ཅིང་དེ་ཉིད་ལ་དགའ་བ་དང་། དེ་ཉིད་ལ་ཡོན་ ཏན་ཅན་དུ་བལྟ་བར་གྱུར་(ཅིང་གསོལ་བ་བཏབ་ཀྱང་མི་ལྡོག་ཅིང་བསམ་པ་མི་གཏོང་བའོ། །ཞེས་པ་བྱང་བཟང་གིས་ བསྣན་ནོ། །གོང་མ་རྣམས་འདྲའོ། །)པ་འདི་ནི་ཀུན་ནས་དཀྲིས་པ་ཆེན་པོའོ་ཞེས་(བྱང་བཟང་གིས་ཀྱང་ངོ་། །) སོ། །བྱང་བཟང་གིས་(སྡོམ་པ་ཉི་ཤུ་བའི་འགྲེལ་པར་)གང་གི་ཚེ་སླར་ངོ་ཚ་བ་དང་ཁྲེལ་ཡོད་པ་ཆུང་ངུ་ ཙམ་སྐྱེ་བ་དང་། ཕ་རོལ་གྱིས་གསོལ་བ་བཏབ་པས་ལྡོག་པ་དེ་ནི་འབྲིང་ལ་གནས་པའོ། ། གང་གི་ཚེ་མྱུར་བ་ཉིད་དུ་ངོ་ཚ་བར་བྱེད་ཅིང་རང་ཉིད་ཀྱང་རུང་སྟེ་སྐད་ཅིག་གིས་ལྡོག་པ་དེ་ ནི་ཆུང་ངུ་ལ་གནས་པར་རིག་པར་བྱའོ་ཞེས་སོ། །ཕུལ་བས་ཀྱང་ལྡོག་སྟེ། བསྡུ་བར། མི་བརྡ་ ཕྲད་པའི་དྲུང་དུ་འབུལ་བ་དང་ལྡན་པའི་ཚིག་བརྗོད་པར་བྱེད་པ་དང་ཞེས་སོ། །ཐུབ་དགོངས་ སུ་འབུལ་བའི་ཆོ་ག་ཡང་བཤད་ཅིང་། ལམ་སྒྲོན་རང་འགྲེལ་དུ་ཡང་ཕུལ་བས་ལྡོག་པར་ བཤད་དོ། །རྩ་ལྟུང་གང་ཡིན་ཞེ་ན། ནམ་སྙིང་གི་མདོར། རྒྱལ་བོའི་རྩ་ལྟུང་ལྔ། བློན་པོའི་ལྔ། ཐེག་ཆེན་ལ་ཞུགས་པ་ལས་དང་པོ་པའི་བརྒྱད་བཤད་པ་བསླབ་བཏུས་སུ་ཚིགས་བཅད་དུ་ སྡེབས་པ་ནི། དཀོན་མཆོག་གསུམ་གྱི་དཀོར་འཕྲོག་པ། །ཕས་ཕམ་པ་ཡི་ལྟུང་བར་འདོད། ། (ཉན་རང་ཐེག་ཆེན་གང་རུང་གི་)དམ་པའི་ཆོས་ནི་སྤོང་བྱེད་པ། །གཉིས་པར་ཐུབ་པས་གསུངས་པ་ ཡིན། །ཚུལ་ཁྲིམས་འཆལ་བའི་དགེ་སློང་ལའང་། །(སྒྲས་ཚུལ་ཁྲིམས་ཅན་ལྟ་ཅི་མདོའི་དོན་དངོས།)ངུར་ སྨྲིག་འཕྲོག་དང་བརྡེག་པ་དང་། །བརྩོན་རར་འཇུག་པར་བྱེད་པ་དང་། །(གསུམ་པའོ། །)རབ་ཏུ་ བྱུང་(འདི་མདོར་མི་སྣང་།)ལས་འབེབས་པ་དང་། །སྲོག་བྲལ་བྱེད་པ་གསུམ་པ་ཡིན། །(རྒྱལ་བོ་) མཚམས་མེད་ལྔ་བོ་(གང་རུང་།) (མདོ།)བྱེད་པ་དང་། །(བཞི་པའོ། །རྒྱལ་བོ་)ལོག་པར་ལྟ་བ་འཛིན་ 1-193 (པས་མི་དགེ་བ་བཅུ་རང་འཛིན་ཅིང་གཞན་འཛིན་འཇུག་པ་ལྔ་པའོ། །)པ་དང་། །(དེ་ཡན་རྒྱལ་བོའི་ལྔའོ། །བློན་པོའི་ལྔ་ནི་ མཚམས་མེད་ལྔ་བྱེད་པ་ཡན་བཞི་དང་ལོག་ལྟའི་ཚབ་ཏུ་)གྲོང་ལ་སོགས་པ་(ས་ལྗོངས་(མདོ་)ཡུལ་འཁོར་(མདོ་) འཇོམས་པའི་)འཇིག་པ་ནི། །(

【現代漢語翻譯】 如果完全接受了戒律，就會放棄無上圓滿菩提心的願望，並且會經常做出類似失敗的行為。正如經中所說：『完全接受了小或中等的戒律，菩薩不會放棄菩提心。』 關於『重大纏縛』，經中說：『如果持續不斷地做這些事，並且沒有絲毫的羞恥和顧慮，滿足於此，樂於此，視其為優點，即使被勸說也不會改變，也不會放棄想法，這就是重大的纏縛。』 蔣揚欽哲旺波（Jamyang Khyentse Wangpo）也這樣認為。蔣揚欽哲旺波（Jamyang Khyentse Wangpo）在《二十戒釋》中說：『當重新產生些微的羞恥和顧慮，並且因他人的勸說而改變時，就處於中等狀態。當迅速感到羞恥，並且自己或瞬間改變時，就被認為處於輕微狀態。』 通過奉獻也能使其恢復。在《攝分》（Compendium）中說：『在不理解的人面前，說出奉獻的詞語。』還講述了奉獻給圖登（Thubten）的儀式。在《菩提道燈論自釋》（Lamdrön Rangdrel）中也說，通過奉獻可以使其恢復。 什麼是根本墮罪呢？在《那摩桑吉耶經》（Namséng gi do）中說：『國王的五種根本墮罪，大臣的五種根本墮罪，以及進入大乘的初學者的八種根本墮罪。』《學集論》（Shikshasamuccaya）中將這些編成了詩句： 『盜取三寶的財物，被認為是失敗的墮罪。』 『佛陀說，捨棄神聖的佛法是第二種。』 『對於戒律敗壞的比丘，奪取袈裟，毆打，監禁，以及使其放棄出家，這三種是第三種。』 『造作五無間罪是第四種。』 『持有邪見，因此自己持有十不善業，並使他人也持有，這是第五種。』 （以上是國王的五種墮罪。大臣的五種墮罪是造作五無間罪的前四種，以及用摧毀城鎮等來代替邪見。）『摧毀城鎮等。』

【English Translation】 If one has fully taken the vows, one will abandon the aspiration for unsurpassed, perfect enlightenment, and will constantly engage in actions similar to defeat. As it says, 'Having fully taken the vows of minor or middling, a Bodhisattva will not abandon Bodhicitta.' Regarding 'major entanglements,' it says in the text: 'If one constantly engages in these without interruption, and does not generate even a little bit of shame or embarrassment, is content with it, delights in it, views it as having qualities, and even if entreated, does not turn back and does not abandon the thought, this is a major entanglement.' Jamyang Khyentse Wangpo also thinks so. Jamyang Khyentse Wangpo says in the commentary on the Twenty Vows: 'When a slight sense of shame and embarrassment arises again, and one turns back due to the entreaties of others, one is in the intermediate state. When one quickly feels ashamed and turns back either by oneself or in an instant, one should recognize that one is in the minor state.' It can also be restored through offering. In the Compendium, it says: 'In the presence of someone who does not understand, one speaks words of offering.' It also explains the ritual of offering to Thubten. In the auto-commentary on the Lamp for the Path to Enlightenment, it also says that it can be restored through offering. What are the root downfalls? In the Sutra of Namséng, it says: 'The five root downfalls of a king, the five of a minister, and the eight of a beginner who has entered the Great Vehicle.' The Compendium of Trainings arranges these into verses: 'Stealing the property of the Three Jewels, is considered a downfall of defeat.' 'The Buddha said that abandoning the sacred Dharma is the second.' 'For a monk with broken vows, taking away his robes, beating him, imprisoning him, and causing him to renounce ordination, these three are the third.' 'Committing the five inexpiable sins is the fourth.' 'Holding wrong views, therefore holding the ten non-virtuous actions oneself, and causing others to hold them as well, this is the fifth.' (The above are the five downfalls of a king. The five downfalls of a minister are the first four of committing the five inexpiable sins, and replacing wrong views with) 'Destroying towns, etc.'

ལྔ་པའོ། །དེ་དག་)རྩ་བའི་ལྟུང་བར་རྒྱལ་བས་གསུངས། །(ལས་དང་པོ་པའི་ བརྒྱད་ནི་)བློ་སྦྱངས་མ་བྱས་སེམས་ཅན་ལ། །(མདོ)སྟོང་པ་ཉིད་ནི་བརྗོད་པ་དང་། །(དང་པོའོ། །) སངས་རྒྱས་ལ་ནི་ཞུགས་པ་དག །རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་བཟློག་པ་དང་། །(གཉིས་པའོ། །)སོ་སོ་ ཐར་བ་ཡོངས་སྤངས་ཏེ། །ཐེག་པ་ཆེ་ལ་སྦྱོར་བ་དང་། །(གསུམ་པའོ། །)སློབ་པའི་ཐེག་པ་ཆགས་ ལ་སོགས། །སློང་བར་འགྱུར་བ་མིན་ཞེས་འཛིན། །ཕ་རོལ་དག་ཀྱང་འཛིན་བཅུག་དང་། ། (བཞི་པའོ། །)རང་གི་ཡོན་ཏན་བརྗོད་པ་དང་། །རྙེད་པ་དང་ནི་བཀུར་བསྟི་དང་། །ཚིགས་བཅད་ རྒྱུ་ཡིས་གཞན་སྨོད་དང་། །(ལྔ་པའོ། །)བདག་ནི་ཟབ་མོ་བཟོད་པའོ་ཞེས། །ལོག་པ་ཉིད་ནི་སྨྲ་བ་ དང་། །(དྲུག་པའོ། །)དགེ་སྦྱོང་(རྒྱལ་རིགས་འགའ་ཞིག་གིས་)ཆད་པས་གཅོད་(དུ་)འཇུག་དང་། །(གནོད་པ་ དེས་དགེ་སྦྱོང་དེ་དག་)དཀོན་མཆོག་གསུམ་གྱི་(ནོར་)སྦྱིན་(པར་)བྱེད་(དུ་འཇུག་ཅིང་)དང་། །སྦྱིན་པ་ལེན་ པར་བྱེད་པ་དང་། །(བདུན་པའོ། །)ཞི་གནས་འདོར་བར་བྱེད་པ་དང་། །ཡང་དག་འཇོག་གི་ ལོངས་སྤྱོད་རྣམས། །ཁ་ཏོན་བྱེད་ལ་སྦྱིན་པ་(ནི་བརྒྱད་པའོ། །མདོ་ཉིད་ལས་སོ། །)རྣམས། །དེ་དག་རྩ་ བའི་ལྟུང་བ་སྟེ། །སེམས་ཅན་དམྱལ་བ་ཆེན་པོའི་རྒྱུ། །རྨི་ལམ་འཕགས་པ་མཁའ་སྙིང་པོའི། ། མདུན་དུ་འདུག་སྟེ་བཤགས་པར་བྱ། །ཞེས་སོ། །འདིའི་གྲོང་འཇིག་ཡན་སྔར་བྱས་(ནོར་མདོ་མ་ གཟིགས་སྣང་)ཤིང་དྲིལ་བས་བཅུ་བདུན་དུ་ཐུབ་དགོངས་ལས་བཤད་ཀྱང་རྒྱལ་བློན་ལས་དང་ པོ་པ་སོ་སོར་ཕྱེ་ན་བཅོ་བརྒྱད་དམ་ཚིག་ཟིན་གྱི་རྐང་གྲངས་བགྲངས་ན་བཅུ་བཞི་ཡོད་དེ་ ནམ་མཁའི་སྙིང་པོའི་མདོའི་དོན་ནོ། །བྱང་སར་གསུངས་པའི་བཞི་བོའི་དོན་ཙམ་ཡང་ཞི་ ལྷས་གསུངས་ཏེ། སྔ་མ་དེའི་མཇུག་ཐོགས་སུ། བྱང་ཆུབ་སེམས་ནི་ཡོངས་(གཏོང་ལས་ཞེས་དཔང་ ལོ།)འདོར་དང་། །ཆགས་དང་སེར་སྣ་མི་བཟད་པས། །སློང་ལ་སྦྱིན་པར་མི་བྱེད་དང་། ། 1-194 བསྒྲིམས་(འབད་པས་ཞེས་ཐུབ་དགོངས་སུ་དཔང་ལོས་བསྒྱུར།)ཏེ་དགའ་བར་བྱེད་པ་ན། །སེམས་ཅན་ལ་ ནི་མི་བཟོད་པར། །ཁྲོས་པས་སེམས་ཅན་བརྡེག་པ་དང་། །ཉོན་མོངས་བ་དང་གཞན་མཐུན་ པས། །(ཉོན་མོངས་པས་གཞན་རྗེས་ཞུགས་ཏེ་ཞེས་དཔང་ལོས་བསྒྱུར།)ཆོས་ལྟར་བཅོས་པ་བརྗོད་པའོ། །(ཚན་ པ་འདི་དཔང་ལོས་གསུམ་དུ་འདོད་)ཞེས་སོ། །སྔ་འགྲེལ་དུ་འགའ་ཞིག་གི་ལུགས་གནས་པར་བྱ་བའི་ ཕྱིར་བསྡུ་ཚིག་བརྗོད་ཅེས་གསུངས་སོ། །བྱང་(བྱང་སེའི་སྡེ་སྣོད་དང་ཨ་བྷ་)སའི་དོན་སྡོམ་པ་ཉི་ཤུ་ པར། རྙེད་དང་བཀུར་བསྟི་ཆགས་སོགས་ཀྱིས། །བདག་བསྟོད་གཞན་ལ་སྨོད་པ་དང་། །སྡུག་ བསྔལ་མགོན་མེད་གྱུར་པ་ལ། །སེར་སྣས་ཆོས་ནོར་མི་སྟེར་དང་། །གཞན་གྱིས་བཤགས་ ཀྱང་མི་ཉན་པར། །ཁྲོས་པས་གཞན་ལ་བརྡེག་པ་དང

【現代漢語翻譯】 第五，這些是根本墮罪，佛陀所說。（對於初學者）未調伏自心者，（不要向其）講述空性。（第一條） 已入佛道者，阻止其證得圓滿菩提。（第二條）完全放棄別解脫戒，而修習大乘法。（第三條）對於學習小乘法者，不應認為其不能被提升。（第四條） 宣揚自己的功德，爲了獲得利養和恭敬，以偈頌詆譭他人。（第五條）聲稱自己具有甚深忍辱，而說虛妄之語。（第六條） 讓出家人（某些種姓的人）斷絕（供養），（讓那些受害者）將三寶的（財物）用於佈施，並接受佈施。（第七條）放棄止觀，將禪定的受用，用於誦經。（第八條，出自經文字身） 這些是根本墮罪，是眾生墮入大焦熱地獄之因。應在夢中於聖者虛空藏菩薩面前懺悔。如是說。 關於此，在《城鎮毀滅經》中，之前所作（錯誤見解）的木鐘，認為十七次可以彌補，但如果將國王和大臣分開，對於初學者來說，有十八條誓言，如果計算誓言的行數，則有十四條，這是虛空藏菩薩經的意義。 彌勒菩薩所說的四條戒律的意義，寂天菩薩也曾說過，在之前那段話的結尾：捨棄菩提心，由於貪戀和吝嗇，不向乞求者佈施，努力歡喜，對眾生無法忍受，憤怒地毆打眾生，隨順煩惱和他人，宣說偽裝成佛法的言論。（這一段，慈氏菩薩認為是三條）如是說。 在早期的註釋中，爲了保持某些人的觀點，說了總結性的詞語。在《菩薩地持經》第二十品中：由於貪戀利養和恭敬等，自我讚揚並詆譭他人，對於痛苦無依無靠者，由於吝嗇而不施捨財物和佛法，即使他人懺悔也不聽，憤怒地毆打他人。

【English Translation】 Fifth, these are the root downfalls, as spoken by the Buddha. (For beginners) do not speak of emptiness to beings whose minds have not been trained. (First) Preventing those who have entered the Buddhist path from attaining perfect enlightenment. (Second) Completely abandoning the Pratimoksha vows and engaging in the Great Vehicle. (Third) Not holding that those who are attached to the Hearer's Vehicle cannot be uplifted. (Fourth) Speaking of one's own qualities, and with verses, disparaging others for the sake of gain and honor. (Fifth) Claiming to have profound patience, while speaking falsely. (Sixth) Causing renunciants (of certain castes) to be cut off (from offerings), (causing those victims) to give the Three Jewels' (property) as alms, and accepting alms. (Seventh) Abandoning calm abiding, and giving the enjoyments of meditative stabilization to those who recite scriptures. (Eighth, from the sutra itself) These are the root downfalls, the cause for beings to fall into the great scorching hell. One should confess in dreams before the noble Akashagarbha Bodhisattva. Thus it is said. Regarding this, in the 'Sutra of the Destruction of Towns,' the wooden bell of previous (wrong views) is thought to be compensated by seventeen times, but if the king and ministers are separated, for beginners, there are eighteen vows, and if the lines of the vows are counted, there are fourteen, which is the meaning of the Akashagarbha Sutra. The meaning of the four precepts spoken by Maitreya Bodhisattva, Shantideva also said, at the end of the previous passage: Abandoning the Bodhicitta, due to attachment and miserliness, not giving to beggars, striving to rejoice, being unable to bear beings, angrily beating beings, following afflictions and others, speaking of things disguised as Dharma. (This section, Maitreya Bodhisattva considers to be three) Thus it is said. In the early commentaries, in order to maintain the views of some, summarizing words were spoken. In the twentieth chapter of the 'Bodhisattva Bhumi Sutra': Due to attachment to gain and honor, etc., praising oneself and disparaging others, for those who are suffering and helpless, due to miserliness, not giving wealth and Dharma, not listening even when others confess, angrily beating others.

་། །ཐེག་པ་ཆེན་པོ་ཡོངས་སྤངས་ཏེ། ། དམ་ཆོས་འདྲར་སྣང་སྟོན་པའོ། །(བྱང་སེའི་སྡེ་སྣོད་དུ་གསུངས་པའི་དོན་ཞེས་ཨ་བྷྱའོ། །)ཞེས་སོ། །ཐུབ་ དགོངས་སུ། །ལྟུང་བ་བཞི་བོ་འདི་རྣམས་ནི་བདག་ལ་བསྟོད་པ་དང་གཞན་ལ་སྨོད་པ་ཞེས་པ་ ལ་སོགས་པས་སོ་སོར་གཉིས་ཉིད་དག་སྟེ་བརྒྱད་རྣམས་སོ། །(ནམ་སྙིང་དུ་བཅུ་བདུན་བྱང་སེའི་སྡེ་སྣོད་ ཀྱི་དོན་སྡོམ་པ་ཉི་ཤུ་པར་བཞིར་བཤད་པ་འགལ་ཞེ་ན། མ་ཡིན་ཏེ་གང་ཟག་འབྲིང་དང་ཆུང་ངུ་དང་ཆེན་པོའི་བྱེ་བྲག་གིས་ལྔ་དང་ བརྒྱད་དང་བཞིའོ། །ཞེས་ལྟུང་བའི་རབ་ཏུ་དབྱེ་བ་བསྟན་ལ། གང་ཟག་གཅིག་གི་ལྟུང་བ་གང་ཡིན་པ་དེ་རྣམས་གཞན་དག་གི་ ཡང་ངོ་ཞེས་སོགས་རྒྱས་པར་ཤེས་པར་བྱའོ། །)ཞེས་སོ། །འདི་སེམས་ཙམ་ལུགས་གྱི་རྩ་ལྟུང་། སྔར་བཤད་ དབུ་མ་ལུགས་ཞེས་གསུངས་པ་རྣམས་ནི་ནོར་ཏེ་བཞི་བོ་འདིར་སྔར་བཤད་རྣམས་འདུས་ པར་བཤད་དེ། ཐུབ་དགོངས་སུ། དེ་ལྟ་ན་རེ་རེ་ལ་ལྟུང་བ་བཅུ་བདུན་བཅུ་བདུན་རྣམས་སུ་ ཐལ་བར་འགྱུར་རོ། །ཞེ་ན། དེ་ལྟ་མ་ཡིན་ཏེ། སྡེ་སྣོད་དུ་གསུངས་པའི་བཞི་བོ་རྣམས་ཉིད་དུ་ གཞན་རྣམས་འདུས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟར་ན་ལྔ་བོ་རྣམས་ཀྱི་གཉིས་པ་(དམ་ཆོས་སྤོང་བ་)ནི་ཐེག་ པ་ཆེན་པོ་སྤོང་བས་བསྡུས་ཏེ། ཐེག་པ་ཆེན་པོར་ནི་ཉན་ཐོས་དང་རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཐེག་པ་ དག་ཀྱང་སྟོན་ཏེ་དེ་སྤངས་པས་དེ་དག་ཀྱང་སྤངས་པའོ། །གསུམ་པ་དང་བཞི་པ་དག་བརྡེག་ 1-195 པས་སོ། །ལོག་པར་ལྟ་བ་འཛིན་པ་ནི། །དམ་ཆོས་འདྲར་སྣང་སྟོན་པ་དང་། །ཞེས་དང་། གྲོང་ ལ་སོགས་པ་འཇིག་པ་ནི་བརྡེག་པས་སོ། །བརྒྱད་པོ་རྣམས་ཀྱི་དང་པོ་ནི་ཐེག་པ་ཆེན་པོ་སྤོང་ བ་སྟེ་བློ་མ་སྦྱངས་པ་ནི་སྟོང་པ་ཉིད་སྤོང་བར་བྱེད་ཅེས་སོགས་དང་། གཉིས་པ་ནི་དམ་ཆོས་ འདྲར་སྣང་སྟོན་པ། གསུམ་པ་དང་བཞི་པ་དང་ལྔ་པ་དང་དྲུག་པ་རྣམས་བདག་བསྟོད་གཞན་ ལ་སྨོད་པ་སྟེ། (གསུམ་པའི་སྐབས་ཀྱི་)ཐེག་པ་ཆེན་པོ་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རང་གིའོ། །དཀོན་ མཆོག་གསུམ་གྱི་དཀོར་འཕྲོག་པ་དང་ངུར་སྨྲིག་འཕྲོག་པ་དང་(ཀ)། (མཚམས་མེད་ལྔའི་)དགེ་ འདུན་གྱི་དབྱེན་དང་(ཁ)། (དཀོན་མཆོག་གསུམ་གྱི་སྦྱིན་བྱེད་སོགས་)བདུན་པ་ནི་སེར་(ག)སྣ་དང་ཆགས་ པ་དག་གིས་ནོར་མི་སྟེར་(དེ་ཡང་ཞེས་པས་སོ། །)བ་སྟེ། དེ་ལྟར་ནི་ཤིན་ཏུ་དྲག་པོའི་སེར་སྣ་དང་ ཆགས་པ་དག་ནི་གང་ལས་ཕ་རོལ་རྫས་དེ་ལ་ལོངས་སྤྱོད་པའི་དོན་ཅན་ཡང་མི་བཟོད་དེ། ཚུར་(ཀ་)འཕྲོག་པར་བྱེད། འབྱེད་(ཁ་)པར་བྱེད། (གསུམ་གྱི་རྫས་)སྟེར་(ག་)ཏུ་འཇུག་པ་དང་བྱིན་ པ་ལེན་པ་ཡང་ངོ་། །ཞི་གནས་གཏོང་དུ་འཇུག་པ་ནི་རྟོགས་པའི་ཆོས་ལ་སེར་སྣས་(བསྡུས་)ཏེ། སེར་སྣ་དྲག་པོས་རང་ཡང་མི་སྟོན་ལ་ཕ་རོལ་ཡང་སོ་སོར་གཏོང་དུ་འཇུག་གོ །བསམ་གཏན་ པ་རྣམས་ལ་ས

【現代漢語翻譯】 捨棄大乘， 宣說相似正法。(阿毗達磨中宣說的菩薩藏之義) 世尊的密意中，這四種墮罪分別是贊自毀他等，各自成雙，故共有八種。(若問《無盡意經》中十七菩薩藏的意義在二十頌中說為四種有矛盾嗎？答：沒有矛盾，因為根據中、小、大三種根器的不同，分為五種、八種和四種。這顯示了墮罪的詳細分類。要知道，一個人的墮罪也可能是其他人的墮罪等等。) 這是唯識宗的根本墮罪。之前所說的中觀宗是錯誤的，因為這四種包含了之前所說的。世尊的密意中，如果那樣，每一種都會變成十七種墮罪嗎？答：不是那樣，因為經藏中所說的四種包含了其他墮罪。這樣，五種墮罪中的第二種（捨棄正法）就包含在捨棄大乘中，因為大乘也包括聲聞和緣覺乘，捨棄大乘也等於捨棄了它們。第三種和第四種是毆打。 執持邪見是宣說相似正法，破壞城鎮等是毆打。八種墮罪中的第一種是捨棄大乘，因為沒有修習的人會捨棄空性等等。第二種是宣說相似正法。第三種、第四種和第五種、第六種是贊自毀他。（第三種情況下的）大乘是指菩薩自己。盜取三寶的財物和僧衣，以及（五無間罪的）僧團分裂，以及（三寶的施捨者等）第七種是不因吝嗇和貪婪而施捨財物（這也是因為吝嗇）。因此，極度的吝嗇和貪婪甚至不允許他人享用財物，反而會搶奪、分開、允許施捨（三者的財物）和拿回已施捨的財物。阻止修習止觀也包含在對證悟之法的吝嗇中，因為極度的吝嗇不僅自己不宣說，也阻止他人各自修習。對禪定者們……

【English Translation】 Abandoning the Great Vehicle, Teaching what appears to be similar to the true Dharma. (The meaning of the Bodhisattva Pitaka as stated in the Abhidharma) In the intention of the Thus-gone One, these four downfalls are each twofold, such as praising oneself and disparaging others, thus totaling eight. (If one asks whether it contradicts the seventeen Bodhisattva Pitaka meanings in the Namnying, which are explained as four in the twenty verses, the answer is no. They are divided into five, eight, and four based on the distinctions of intermediate, small, and great individuals. This shows the detailed classification of downfalls. One should know in detail that whatever downfalls one person has, others also have them, and so on.) This is the root downfall according to the Mind-Only school. The previously mentioned Madhyamaka school is incorrect, as these four include all the previously mentioned ones. In the intention of the Thus-gone One, if that were the case, wouldn't each one become seventeen downfalls? The answer is no, because the four mentioned in the scriptures include the others. Thus, the second of the five (abandoning the true Dharma) is included in abandoning the Great Vehicle, as the Great Vehicle also teaches the Hearer and Solitary Realizer vehicles, and abandoning it also means abandoning them. The third and fourth are beating. Holding wrong views is teaching what appears to be similar to the true Dharma, and destroying towns and so on is beating. The first of the eight is abandoning the Great Vehicle, as those who have not trained their minds will abandon emptiness, and so on. The second is teaching what appears to be similar to the true Dharma. The third, fourth, fifth, and sixth are praising oneself and disparaging others. (In the case of the third) the Great Vehicle refers to the Bodhisattva himself. Stealing the property of the Three Jewels and the robes, and (of the five inexpiable sins) causing dissension in the Sangha, and (givers to the Three Jewels, etc.) the seventh is not giving wealth due to miserliness and attachment (also because of miserliness). Thus, extreme miserliness and attachment do not even allow others to enjoy the property, but instead, they seize, separate, allow giving (of the three's property), and take back what has been given. Preventing the practice of calm abiding is also included in miserliness towards the Dharma of realization, as extreme miserliness not only prevents oneself from teaching but also prevents others from practicing individually. To those who meditate...

ྦྱིན་པར་བྱ་བ་ཀློག་པ་བ་རྣམས་ལ་སྟེར་དུ་འཇུག་པ་ནི་ནོར་ལ་སེར་སྣས་བསྡུས་ ཏེ། འགའ་ཞིག་གི་གང་ཟག་(བསམ་གཏན་པ་ལྟ་བུ་)འགའ་ཞིག་ཉིད་ལ་སེར་སྣར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་ རོ་ཞེས་སོ། །ཡང་བྱང་ཆུབ་སེམས་ནི་ཡོངས་འདོར་ཞེས་སོགས་ཀྱི་དོན་དུ་མངོན་ཏེ། བྱང་ ཆུབ་ཀྱི་སེམས་གཏོང་བ་ནི་ཐེག་ཆེན་སྤོང་བས་(བསྡུས་)ཏེ་ཞེས་སོ། །ཡང་(རྒྱལ་བློན་གྱི་ལྔ་ལྔ་སོགས་ ནམ་སྙིང་གི་མདོའི་རྩ་ལྟུང་)དེ་ནི་སྡོམ་པ་ཐོབ་པའི་སྡོམ་པ་འཇིག་པའི་རྒྱུ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟ་མོད་ ཀྱི་སྡོམ་པ་མ་བླངས་བའི་སྔར་བསྐྲུན་པའི་དགེ་བའི་རྩ་བ་ལྷ་དང་མིའི་བདེ་བ་ཕུན་སུམ་ ཚོགས་པ་རྣམ་པར་གཅོད་པའི་རྒྱུ་ཡིན་ཏེ་ཞེས་སོགས་སོ། །སྡོམ་པ་གཏོང་རྒྱུ་ངེས་པ་ཅན་ཡིན་ ན་བྱང་སེའི་སྡེ་སྣོད་དུ་གསུང་དགོས་པ་ལ་མ་གསུངས་ཞེས་(བྱང་སར་འདི་ལྟ་སྟེ། ཕམ་པའི་ཆོས་རྣམས་ 1-196 བྱས་པས་དགེ་སློང་གི་སོ་སོ་ཐར་བའི་སྡོམ་པ་བཏང་བར་འགྱུར་བ་བཞིན་དུ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔས་ཕམ་པའི་གནས་ལྟ་བུའི་ཆོས་ ལ་ལན་གཅིག་ཙམ་ཀུན་ཏུ་སྤྱད་པས་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་སྡོམ་པ་ཡང་དག་པར་བླངས་པ་བཏང་བར་མི་ འགྱུར་རོ། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔས་ནི་ཡང་དག་པར་བླངས་པ་ཡོངས་སུ་བཏང་དུ་ཟིན་ཀྱང་། ཚེ་འདི་ལ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་སྡོམ་པ་ཡང་དག་པར་བླངས་པ་ཕྱིར་ནོད་པའི་སྐལ་བ་ཡོད་དེ། འདི་ལྟ་སྟེ། དགེ་སློང་སོ་སོར་ཐར་བའི་སྡོམ་པ་ལ་ གནས་པ་ཕམ་པ་བྱུང་བ་བཞིན་དུ་སྐལ་བ་མེད་པ་ཁོ་ནར་འགྱུར་བ་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་སོ། །)སོ། །བསླབ་བཏུས་སུ་གལ་ ཏེ་རྒྱལ་རིགས་ལ་སོགས་པ་དེ་དག་བྱང་སེམས་པ་ཡིན་ན་ཇི་ལྟར་དེ་དག་གི་ལྟུང་བ་ངེས་ཤིང་ གཞན་དག་གི་མ་ངེས། ཅི་སྟེ་དེ་དག་སྡོམ་པ་ཅན་མིན་ན་དེ་དག་གི་ལྟུང་བར་ཇི་ལྟར་རྣམ་པར་ བཞག སྡོམ་པ་ཅན་དེ་དག་ཉེས་པ་དེས་ཟིན་པར་ཡང་ཇི་ལྟར་འགྱུར་ཞེ་ན། འདིར་ཉེས་པ་ མེད་དེ། གང་དུ་གང་དག་ལ་མང་དུ་འབྱུང་བ་དེ་དག་ལ་དེར་རང་མིང་ནས་སྨོས་ཏེ་བསྟན་ པས་འཇིགས་པ་བསྐྱེད་པའི་ཕྱིར་བཟློག་(དགོས་པའོ། །)གོ །ཐམས་ཅད་ཀྱིས་ཀྱང་ཕན་ཚུན་དུ་ ལྟུང་བ་ཐམས་ཅད་སྤང་བར་བྱའོ། །རང་བཞིན་གྱིས་ཁ་ན་མ་ཐོ་བ་ཆེ་བས་ན་གང་གིས་ཡང་ དག་པར་མ་བླངས་པ་ན། ཡང་སྐལ་བ་མེད་པ་དང་དགེ་བའི་རྩ་བ་ཆད་པར་འགྱུར་བ་དེས་ སྡོམ་པ་ཅན་ལ་ཤིན་ཏུ་ཆེར་འགྱུར་ཏེ། ཞེས་སྡོམ་ལྡན་ལ་རྩ་ལྟུང་དུ་གསུངས་པ་ལྟར་ཁས་བླང་ དགོས་སོ། །ཡན་ལག་གི་ལྟུང་བ་ནམ་སྙིང་གི་མདོ་དང་བསླབ་བཏུས་སུ་མ་གསུངས་ཀྱང་བྱང་ སར་རྒྱས་པར་གསུངས་པའི་དོན། སྡོམ་པ་ཉི་ཤུ་པར། དཀོན་མཆོག་གསུམ་པོ་རྣམ་མི་མཆོད། ། ཅེས་ནས། རྫུ་འཕྲུལ་སྡིག་ལས་སོགས་མི་བྱེད། །ཀྱི་བར་ཉེས་བྱས་བཞི་བཅུ་རྩ་དྲུག་ཀུན་ ནས་དཀྲིས་པས་བྱས་པ་ཉོན་མོངས་ཅ

【現代漢語翻譯】 將財物施捨給誦經者，是因為吝嗇之心所驅使，有些人會因此變得更加吝嗇。（例如，對於禪定者來說）。此外，菩提心意味著完全放棄等等。捨棄菩提心等同於放棄大乘（的修行）。此外，（如《寶積經》中關於國王和大臣的五五條根本墮罪），這些並非是已經受戒者的戒律崩潰的原因。雖然如此，對於未受戒者來說，它卻是斷絕先前積累的善根，以及阻礙獲得人天圓滿安樂的原因。如果捨棄戒律是必然的，那麼本應在菩薩藏中宣說，但實際上並未宣說。（例如，《瑜伽師地論》中說：『如同比丘犯了墮罪，就會失去別解脫戒一樣，菩薩如果犯了類似墮罪的行為一次，也不會失去菩薩戒。即使菩薩已經完全捨棄了菩薩戒，仍然有機會在今生重新獲得菩薩戒。如同住于別解脫戒的比丘犯了墮罪，並非就完全失去了資格一樣。』） 在《學集論》中提到：『如果國王等是菩薩，為何他們的墮罪是確定的，而其他人的則不確定？如果他們沒有受戒，為何要對他們的墮罪進行區分？受戒者又如何會被這些罪過所染污呢？』這裡並沒有過失。因為對於那些經常犯某種罪過的人，會直接點名指出，以產生恐懼，從而阻止他們（犯錯）。所有人也都應該避免彼此之間的所有墮罪。由於自性罪非常嚴重，即使沒有正式受戒，也會失去資格，斷絕善根，對於受戒者來說，罪過會更加嚴重。』因此，必須承認，對於受戒者來說，存在根本墮罪。 雖然《寶積經》和《學集論》中沒有提到支分墮罪，但在《瑜伽師地論》中有詳細的闡述。在二十頌的戒律中，從『不供養三寶』開始，到『不做神通和惡行』為止，總共有四十六種惡行，這些都是由煩惱所驅使的行為。

【English Translation】 Giving away possessions to reciters is driven by stinginess towards wealth, and some people become even more stingy as a result. (For example, for meditators). Furthermore, Bodhicitta means complete abandonment, etc. Abandoning Bodhicitta is equivalent to abandoning the Mahayana (practice). Moreover, (such as the five-five root downfalls of kings and ministers in the Sutra of the Jewel Heap), these are not the cause of the collapse of vows for those who have already taken vows. Although this is the case, for those who have not taken vows, it is the cause of severing the previously accumulated roots of virtue and hindering the attainment of perfect happiness of gods and humans. If abandoning vows is inevitable, then it should have been declared in the Bodhisattva Pitaka, but it was not actually declared. (For example, the Yogacarabhumi-sastra states: 'Just as a Bhikshu who commits a Parajika offense loses the Pratimoksha vows, a Bodhisattva who commits an act similar to a Parajika even once does not lose the Bodhisattva vows. Even if a Bodhisattva has completely abandoned the Bodhisattva vows, there is still an opportunity to regain the Bodhisattva vows in this life. Just as a Bhikshu abiding in the Pratimoksha vows who commits a Parajika offense is not completely disqualified.') In the Siksamuccaya it is mentioned: 'If kings, etc., are Bodhisattvas, why are their downfalls certain, while those of others are not? If they have not taken vows, why should their downfalls be distinguished? How can those who have taken vows be defiled by these transgressions?' There is no fault here. Because for those who frequently commit a certain transgression, it is directly named and pointed out to create fear, thereby preventing them (from making mistakes). Everyone should also avoid all the downfalls of each other. Because the naturally sinful is very serious, even if one has not formally taken vows, one will lose the qualification and sever the roots of virtue, and for those who have taken vows, the transgression will be even more serious.' Therefore, it must be admitted that for those who have taken vows, there are root downfalls. Although the branch downfalls are not mentioned in the Ratnakuta Sutra and the Siksamuccaya, they are explained in detail in the Yogacarabhumi-sastra. In the twenty verses of precepts, from 'not offering to the Three Jewels' to 'not performing miracles and evil deeds', there are a total of forty-six evil deeds, which are all actions driven by afflictions.

ན་དང་བརྗེད་ངས་པ་ལ་སོགས་པས་བྱས་པ་ཉོན་ མོངས་ཅན་མིན་པ་རྣམས་སོ། ། གཉིས་པ་ལ། མཚན། མཚོན། གཞི་གསུམ་ལས། དང་པོ་ནི། བྱང་སེམས་ཀྱིས་སྤང་ བྱ་གཞི་དང་བཅས་པ་སྤོང་བའམ་དགེ་བ་མཐའ་དག་སྒྲུབ་པའམ་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ 1-197 དོན་བྱ་བར་འདོད་པའི་སེམས་པ་དབང་རྒྱུན་ཆགས་རང་ངམ་སྐྱེ་བོ་གཞན་གྱི་རྣམ་པར་རིག་ བྱེད་ལས་ཐོབ་པ་སྟེ། སྤྱོད་འཇུག་ཏུ། སྤོང་པའི་སེམས་ནི་ཐོབ་པ་ལ། །ཚུལ་ཁྲིམས་ཕ་རོལ་ ཕྱིན་གསུངས་ཏེ། །ཞེས་སོ། །བྱེ་བྲག་ཏུ། བྱང་སེའི་བླངས་པ་བརྡ་བྱུང་གི་ཚུལ་ཁྲིམས་གང་ ཞིག སྡིག་པ་མཐའ་དག་སྤོང་སེམས་པ་དབང་རྒྱུན་ཆགས། གང་ཞིག་དགེ་བ་མཐའ་དག་ བསྒྲུབ་སེམས་པ་དབང་རྒྱུན་ཆགས། གང་ཞིག་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་དོན་སྒྲུབ་འདོད་ ཀྱི་སེམས་པ་དབང་རྒྱུན་ཆགས་རྣམས། བྱང་སེའི་བླངས་པ་བརྡ་བྱུང་གི་སྡོམ་པའི། དགེ་བ་ ཆོས་སྡུད་ཀྱི། སེམས་ཅན་དོན་བྱེད་ཀྱི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་དུ་རུང་ངོ་། །སྤྱིར་བྱང་ཆུབ་ སེམས་དཔའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་མཚན་ཉིད། ཚུལ་ཁྲིམས་གང་ཞིག་ཐེག་ཆེན་སློབ་པའི་རྒྱུད་ ཀྱིས་བསྡུས་པའོ། །དབང་ནི། སྤྱིར་ས་བོན་དབང་དང་མངོན་གྱུར་གསུམ་མངོན་པར་བཤད་ པ་ལས་ད་ལྟ་མངོན་དུ་མ་གྱུར་ཀྱང་དེ་བདེ་བླག་ཏུ་འབྱུང་བའི་ནུས་པ་ཁྱད་པར་ཅན་ཞིག་སྟེ། དེ་འབྱུང་བའི་མཐུ་ཁྱད་པར་བ་ཐོབ་པ་ཞིག་གོ །གཉིས་པ་ནི། དགེ་བ་མཐའ་དག་གི་སྡོམ་དུ་ གྱུར་པ་དང་། མི་དགེ་བ་མཐའ་དག་སྡོམ་ཞིང་འཆིང་བ་དང་། གནས་སྐབས་མཐར་ཐུག་ཏུ་ བདེ་བའི་མཆོག་སྟེར་བས་སྡོམ་པའོ། །ངེས་ཚིག་གི་བཤད་པའོ། ། གསུམ་པ་ནི། གསུམ་ཡོད་ལ། བྱང་སེའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ངོ་བོ་གཅིག་ཉིད་མི་དགེ་བ་སྤོང་། དགེ་བ་བསྒྲུབ། སེམས་ཅན་གྱི་དོན་བྱེད་པའི་ཆ་ནས་གསུམ་དུ་བཞག་པས་ཏེ་ནོར་བུ་གཅིག་ ཉིད་མུན་པ་སེལ་ནོར་སྡུད། རིམས་ནད་ལ་ཕན་པ་བཞིན་ནོ་ཞེས་གསུངས་(བོད་བྱིན་པོ་)ལ། ཁ་ ཅིག་དེ་གསུམ་ངོ་བོ་ཐ་དད་ཡིན་ཏེ། བྱང་སར། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྡོམ་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ ནི་སོར་ཐར་བའི་སྡོམ་པ་ཡང་དག་པར་བླངས་པ་རིས་བདུན་པོ་དགེ་སློང་དང་། དེ་མ་དང་། དགེ་སློབ་མ། ནས། དགེ་བསྙེན་མའི་ཚུལ་ཁྲིམས་གང་ཡིན་པ་སྟེ་ཞེས་དང་། དགེ་བའི་ཆོས་ སྡུད་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ནི་བྱང་སེམས་པའི་སྡོམ་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཡང་དག་པར་བླངས་པའི་ 1-198 འོག་ཏུ་བྱང་ཆེན་གྱི་ཕྱིར་ལུས་ངག་གི་དགེ་བ་བསགས་པ་ཐམས་ཅད་ཅེས་སོ། །ཐུབ་དགོངས་ སུ་ལྡོག་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱིས་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་རང་བཞིན་སྡོམ་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་བརྟན་པོར་ བྱས་ནས་འཇུག་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་དགེ་བ་ཆོས་སྡུད་ཀྱི་ཚུལ་ཁྲིམས་དང་ཞེས་སོ། །འཇུག་པའི་ ཚུལ་ཁྲིམས་འདིའི་རྟེན་དུ་ལྡོག་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཏེ་ཞེས་བཤད་དོ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །ལུང་ གི་སྒྲ་ཇི་ག

【現代漢語翻譯】 那些由昏沉和遺忘等引起的非煩惱。 第二部分分為：相、義、基三個方面。第一方面是：菩薩爲了斷除應斷之物及其根本，或者爲了成辦一切善事，或者爲了利益一切眾生，想要做到這些的心念，以相續的方式生起，或者從他人處獲得教誡。如《入行論》所說：『生起斷除之心時，即是戒律波羅蜜。』具體來說，菩薩所受之律儀，即通過儀軌而獲得的戒律，是指那些以相續的方式生起，想要斷除一切罪惡的心念；那些以相續的方式生起，想要成辦一切善事的心念；以及那些以相續的方式生起，想要成辦一切眾生利益的心念。這些都是菩薩通過儀軌而獲得的律儀，是屬於攝善法戒、饒益有情戒的戒律的特徵。 總的來說，菩薩戒的特徵是：凡是屬於大乘學人相續中的戒律。 『權』是指：一般來說，種子權、作用權和顯現權這三種顯現方式。這裡指的是雖然現在沒有顯現，但具有能夠輕易產生的特殊能力，即獲得能夠產生這種能力的特殊力量。 第二方面是：成為一切善法的總集，能夠遮止和束縛一切惡行，並且在暫時和究竟上都能給予安樂，所以稱為『律儀』。這是從詞義上進行解釋。 第三方面是：有三種。菩薩戒的本體雖然只有一個，但從斷除惡行、成辦善事、利益眾生這三個方面來說，可以分為三種。就像一顆寶珠，既能消除黑暗，又能聚集財富，還能治療疾病一樣。（藏文：བོད་བྱིན་པོ་）說。有些人認為這三種本體是不同的。如菩薩戒中說：菩薩的律儀戒，是指真實受持的別解脫戒，即七眾戒中的比丘戒、比丘尼戒、沙彌戒，乃至優婆夷戒等。而攝善法戒，是指菩薩受持律儀戒之後，爲了成辦大利益，所積聚的身語善業。如《入行論》中說：以防護之戒穩固戒律的自性，然後進入攝善法戒。又說：防護之戒是進入此戒的基礎。』等等。這是經文中的說法。經文的意義是什麼呢？

【English Translation】 Those non-afflictions caused by dullness and forgetfulness, etc. The second part has three aspects: characteristics, meanings, and basis. The first aspect is: A Bodhisattva's mind that wishes to abandon what should be abandoned along with its root, or to accomplish all virtues, or to benefit all sentient beings, arises continuously, or is obtained from others' teachings. As stated in 'Entering the Bodhisattva's Way of Life': 'When the mind of renunciation arises, it is said to be the perfection of discipline.' Specifically, the vows taken by a Bodhisattva, that is, the precepts obtained through rituals, refer to those thoughts that arise continuously, wanting to abandon all sins; those thoughts that arise continuously, wanting to accomplish all virtues; and those thoughts that arise continuously, wanting to accomplish the benefit of all sentient beings. These are all vows obtained by a Bodhisattva through rituals, and are the characteristics of the precepts of gathering virtuous dharmas and benefiting sentient beings. In general, the characteristic of a Bodhisattva's discipline is: Any discipline that is included in the continuum of a Mahayana practitioner. 'Power' refers to: Generally speaking, there are three kinds of manifestation: seed power, functional power, and manifest power. Here, it refers to a special ability that, although not manifest now, has the potential to arise easily, that is, obtaining a special power that can produce this ability. The second aspect is: It becomes the collection of all virtues, it can prevent and bind all evil deeds, and it can give happiness in both temporary and ultimate ways, so it is called 'vow'. This is an explanation from the meaning of the word. The third aspect is: There are three types. Although the essence of a Bodhisattva's discipline is one, it can be divided into three aspects: abandoning evil deeds, accomplishing good deeds, and benefiting sentient beings. Just like a jewel that can dispel darkness, gather wealth, and cure diseases. (Tibetan: བོད་བྱིན་པོ་) said. Some people think that these three entities are different. As it is said in the Bodhisattva precepts: The discipline of a Bodhisattva's vows refers to the Pratimoksha vows that are truly taken, that is, the vows of the seven assemblies, including monks, nuns, novices, and laywomen. The discipline of gathering virtuous dharmas refers to the accumulation of physical and verbal virtuous deeds after a Bodhisattva has taken the vows of discipline in order to accomplish great benefits. As it is said in 'Entering the Bodhisattva's Way of Life': 'Stabilize the nature of discipline with the discipline of protection, and then enter the discipline of gathering virtuous dharmas.' It is also said: 'The discipline of protection is the basis for entering this discipline.' etc. This is what the scriptures say. What is the meaning of the scriptures?

ཞིན་པར་བྱས་ན་བྱང་སེའི་སྡོམ་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་དེ་སོ་ཐར་རིས་བདུན་གྱི་སྡོམ་ པར་འགྱུར་བས་དགོངས་པ་ནི། སོ་ཐར་རིས་བདུན་གྱི་སྤང་བྱ་སྲོག་གཅོད་སོགས་འདིར་ ཡང་སྤོང་བ་ཙམ་ཡིན་ལ་དེས་ན་བྱང་སེའི་འདི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཐམས་ཅད་པའོ་ཞེས་གསུངས་ (ཐོགས་མེད་)པའོ། །སྤྱི་རིགས་དེ་གསུམ་ངོ་བོ་གཅིག་ཅིང་གནས་སྐབས་རྫས་ཐ་དད་པ་ཡོད་ དེ། རྣམ་མཁྱེན་དང་སངས་རྒྱས་བཞིན་ཞེས་རྟོགས་པར་བྱའོ། །གསུམ་པ་ལ། ཉམས་པ་ཉེས་ དམིགས་ཀྱི་འབྲས་བུ་ནི། ཏིང་རྒྱལ་ལས། ཚུལ་ཁྲིམས་འཆལ་བ་ངན་འགྲོ་དེར་འགྲོ་སྟེ། །དེ་ ལ་ཐོས་པ་མང་པོས་སྐྱོབ་མི་ནུས། །ཞེས་སོགས་ཤེས་པར་བྱའོ། །གཉིས་པ་ཐོབ་པ་ཕན་ཡོན་ ལ། ཐུན་མོང་པ་བ་སེམས་བསྐྱེད་དང་འདྲ། ཐུན་མོང་མིན་པ་ལ་གནས་སྐབས་མཐར་ཐུག་ གིའོ། །དང་པོ་ལ། ལས་མཐའི། སྤྱོད་པའི། སྐྱེས་ཐོབ་ཀྱི་ཚུལ་ཁྲིམས་གསུམ་ལས། དང་པོ་ ནི། སྒྲིབ་གཉིས་ཀྱིས་དག་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་ད་ལྟ་ཉིད་ནས་མི་དགེ་བ་མཐའ་དག་སྤང་བར་ བྱའོ། །ཞེས་གོ་བགོས་ནས་སྦྱོར་བས་མི་དགེ་བ་ཅི་རིགས་ཀྱིས་སྤོང་བ། བདེ་བའི་ཕར་ཕྱིན་ སོགས་ཐོབ་བྱའི་ཕྱིར་ད་ལྟ་ཉིད་ནས་དགེ་བ་མཐའ་དག་སྒྲུབ་པར་བྱའོ་ཞེས་གོ་བགོས་ནས་ སྦྱོར་བས་དགེ་བ་ཅི་རིགས་སུ་སྒྲུབ་པ། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་དོན་བྱ་བའི་ཕྱིར་ད་ལྟ་ཉིད་ ནས་གཞན་ཕན་བྱའོ་ཞེས་གོ་བགོས་ནས་སྦྱོར་བས་གཞན་དོན་ཅི་རིགས་སུ་བྱེད་པ་གསུམ་ རིམ་བཞིན་དེ་གསུམ་གྱི་ལས་མཐའའོ། །གཉིས་པ་ནི། ཛེ་ཏཱ་རིས། ལས་དང་པོ་ལ་སྡོམ་པའི་ ཚུལ་ཁྲིམས་གཙོ་ཆེ་བའི་ཕྱིར་ཡིད་དམ་གྱི་སྤྱོད་པ་བྱའོ། །འདི་ཡན་ལག་བདུན་པ་སོགས་ལ་ 1-199 བཤད་དོ། །མོས་སྤྱོད་པ་ལ་དགེ་བ་ཆོས་སྡུད་གཙོ་ཆེ་བས་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་སྤྱོད་པ་བྱའོ། །ས་ ལ་གནས་པ་ལ་སེམས་ཅན་དོན་བྱེད་གཙོ་ཆེ་བས་སེམས་ཅན་བསྟེན་པའི་སྤྱོད་པ་བྱའོ་ཞེས་ ཡིད་དམ་བླང་བར་བཤད་དོ། ། གསུམ་པ་ནི། འགལ་རྐྱེན་མ་བྱུང་ན་ཚེ་རབས་ཐམས་ཅད་དུ་ཚུལ་ཁྲིམས་རྒྱུན་མ་ཆད་ པར་དོན་གཉིས་ཚུལ་བཞིན་མཛད་པ་ཆོས་ཚོལ་བ་རྟག་ཏུ་ངུ་ལྟ་བུ། སེམས་ཅན་སྨིན་པར་ བྱེད་པ་དགའ་མཆོག་ལྟ་བུ། བཤེས་གཉེན་བསྟེན་པ་ནོར་བཟང་ལྟ་བུ་འབྱུང་ངོ་། །གཉིས་པ་ ནི། སྤངས། རྟོགས། འཕྲིན་ལས་གསུམ་མོ། ། ༈ དེ་དག་གི་ཁྱད་པར། གསུམ་པ་ལ། སྐྱབས་འགྲོ་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་ཁྱད་པར། སེམས་བསྐྱེད་སྡོམ་པའི་ཁྱད་ པར་རོ། །དང་པོ་ནི། རྒྱུའི་སྐྱབས་འགྲོ་དང་སེམས་བསྐྱེད་རྟེན་དང་བརྟེན་པའི་ཁྱད་པར་ཡོད་ ལ་འབྲས་བུའི་སྐྱབས་འགྲོ་དང་དེ་ངོ་བོ་གཅིག་ལ་ལྡོག་པ་ཐ་དད་དེ། སྐྱབས་གནས་ཀྱི་གོ་ འཕང་དེ་ཐོབ་པར་འདོད་པས་དེ་དཔུང་གཉེན་དུ་འཛིན་ཅིང་ཁས་ལེན་པའི་ཆ་ནས་སྐྱབས་ འགྲོ། དེའི་གོ་འཕང་དེ་གཞན་དོན་དུ་ཐོབ་འདོད་ཀྱི་བློ་བསྐྱེད་པའི་ཆ་ན

【現代漢語翻譯】 如果更深入地解釋，菩薩的戒律是否會變成七種別解脫戒律？其含義是：七種別解脫戒律所要斷除的殺生等，在這裡也只是斷除而已，因此（無著）說，『菩薩的戒律是所有戒律的總和』。這三種戒律的自性相同，只是在不同情況下表現出不同的狀態，就像遍知和佛陀一樣，應該這樣理解。 第三，關於違犯戒律的過患和後果，如《定王經》所說：『破戒之人將墮入惡道，即使博學多聞也無法救度。』等等，應該瞭解。 第二，關於獲得戒律的利益，共同的利益與發菩提心相似，不共同的利益則包括暫時和究竟的利益。 首先，關於共同的利益，有事業邊的戒律、行為邊的戒律和生得邊的戒律三種。第一種是：爲了清凈二障，現在就要斷除一切不善。』通過理解和實踐，斷除各種不善；『爲了獲得安樂的波羅蜜多等，現在就要成辦一切善。』通過理解和實踐，成辦各種善；『爲了利益一切眾生，現在就要行持利他。』通過理解和實踐，行持各種利他之事。這三種依次是這三種戒律的事業邊。 第二種是：杰達日說：『對於初學者來說，由於戒律是主要的，所以要行持本尊的行為。』這在七支供等中有解釋。對於修習者來說，由於積累善法是主要的，所以要行持三摩地的行為。對於安住于果位者來說，由於利益眾生是主要的，所以要行持侍奉眾生的行為。』這就是關於接受本尊的解釋。 第三種是：如果沒有違緣，那麼在所有生世中，戒律都不會中斷，如理地成辦二利，就像常啼菩薩一樣尋求佛法，就像極喜王一樣成熟眾生，就像善財童子一樣依止善知識。 第二，包括斷、證、事業三種。 這些的差別： 第三，包括皈依和發菩提心的差別，以及發菩提心和菩薩戒的差別。 首先，因的皈依和發菩提心有能依和所依的差別，而果的皈依和發菩提心自性相同，只是側重點不同：從希望獲得皈依境的果位，並將此作為助伴和承諾的角度來說，是皈依；從爲了他人的利益而希望獲得此果位的發心角度來說，是發菩提心。

【English Translation】 If explained more deeply, does the Bodhisattva's discipline become the seven types of Pratimoksha vows? The meaning is: what the seven types of Pratimoksha vows aim to abandon, such as killing, is also just abandoned here. Therefore, (Togme) said, 'The Bodhisattva's discipline is the totality of all disciplines.' These three types of discipline have the same nature, but manifest different states in different situations, just like Omniscience and Buddhahood, which should be understood in this way. Third, regarding the faults and consequences of violating the discipline, as stated in the 'Samadhiraja Sutra': 'A person who breaks the discipline will fall into evil realms, and even great learning cannot save them.' etc., should be understood. Second, regarding the benefits of obtaining the discipline, the common benefits are similar to generating Bodhicitta, while the uncommon benefits include temporary and ultimate benefits. First, regarding the common benefits, there are three types of discipline: the discipline of action, the discipline of behavior, and the discipline of innate nature. The first is: 'In order to purify the two obscurations, one must abandon all non-virtue from now on.' Through understanding and practice, abandon all kinds of non-virtue; 'In order to obtain the Paramitas of bliss, one must accomplish all virtue from now on.' Through understanding and practice, accomplish all kinds of virtue; 'In order to benefit all sentient beings, one must practice benefiting others from now on.' Through understanding and practice, practice all kinds of benefiting others. These three are successively the action side of these three disciplines. The second is: Jetari said: 'For beginners, since discipline is the main thing, one should practice the behavior of the chosen deity.' This is explained in the seven-branch offering, etc. For practitioners, since accumulating merit is the main thing, one should practice the behavior of Samadhi. For those who abide in the ground, since benefiting sentient beings is the main thing, one should practice serving sentient beings.' This is the explanation about accepting the chosen deity. The third is: If there are no obstacles, then in all lifetimes, the discipline will not be interrupted, and the two benefits will be accomplished as they should be, just like Sadaprarudita seeking the Dharma, just like Parama-nanda maturing sentient beings, just like Sudhana Kumara relying on spiritual friends. Second, it includes three: abandonment, realization, and activity. The differences of these: Third, it includes the difference between taking refuge and generating Bodhicitta, and the difference between generating Bodhicitta and the Bodhisattva vows. First, the refuge of cause and the generation of Bodhicitta have the difference between the dependent and the depended upon, while the refuge of result and the generation of Bodhicitta have the same nature, but different focuses: from the perspective of wanting to obtain the state of refuge and taking it as an ally and promise, it is refuge; from the perspective of generating the mind of wanting to obtain this state for the benefit of others, it is the generation of Bodhicitta.

ས་སེམས་བསྐྱེད་ དེ་རྒྱལ་ས་ཐོབ་འདོད་པས་རྒྱལ་བོ་ལ་དཔུང་གཉེན་ཞུ་བ་དང་། དེ་ཐོབ་འདོད་ཀྱི་བློ་བསྐྱེད་ པ་བཞིན་ནོ་ཞེས་གསུང་མོད། ཐེག་ཆེན་གྱི་སྐྱབས་འགྲོ་ཀུན་ལ་གཞན་དོན་དུ་སངས་རྒྱས་ འདོད་པའི་བློ་སྔོན་དུ་གཏོང་བར་གསུངས་ཏེ། འདིའི་ནི་དེ་དངོས་འདོད་པས་ཁས་ལེན་ ཞེས་སོ། །ཡང་དེ་ཐོབ་འདོད་དང་དེ་དཔུང་གཉེན་དུ་འཛིན་པའི་བློ་གཉིས་སྔ་ཕྱིར་འབྱུང་ ཞིང་འཛིན་སྟངས་མི་འདྲ་བས་ངོ་བོ་གཅིག་ཏུ་ག་ལ་རུང་། སྐྱབས་འགྲོ་གཉིས་སུ་གང་ལས་ གསུངས་ཡང་བརྟག་པར་བྱའོ། །གཉིས་པ་ལ། ཛེ་ཏཱ་རིས། གཞན་དོན་དུ་སེམས་བསྐྱེད་པར་ བྱའོ་ཞེས་ཁས་འཆེ་བ་སྨོན་པ་སེམས་བསྐྱེད། སེམས་བསྐྱེད་མི་ཉམས་པར་བྱའོ་ཞེས་ཁས་ འཆེ་བ་འཇུག་པ་སེམས་བསྐྱེད། གཞན་དོན་དུ་བྱང་སེའི་བསླབ་པ་མཐའ་དག་གཟུང་བར་ 1-200 ཁས་འཆེ་བ་སྨོན་པའི་སྡོམ་པ། སྡོམ་པ་གཟུང་བ་ལྟར་སློབ་པར་ཁས་འཆེ་བ་འཇུག་པའི་སྡོམ་ པ་ཡིན་པས་སྔར་སེམས་བསྐྱེད་བརྟན་པར་བྱས་ནས་ཕྱིས་སྡོམ་པ་ལེན་པར་བཞེད་དོ། །ཇོ་ བོ་རྗེ་ནི་སྨོན་པ་སྔར་བླངས་ནས་འཇུག་པ་སེམས་བསྐྱེད་དང་སྡོམ་པ་གཅིག་ཏུ་མཛད་ནས་ ཕྱིས་ལེན་པར་བཞེད་དེ་དེས་མཛད་པའི་ཆོ་ག་དང་ལམ་སྒྲོན་རང་འགྲེལ་བལྟའོ། །འཕགས་ སེང་ལྟར་ན་སེམས་སེམས་བྱུང་གི་ཁྱད་ཡོད་པར་མངོན་ཞིང་། མཁས་པའི་དབང་བོས་(ལུང་ སྙེར་)ཁྱད་ཆེ་བའི་རྒྱུ་མཚན་ནི་ལྟར་སྣང་ངོ་། །ཁྱད་མེད་ན་བསླབ་བཏུས་སུ་སེམས་བསྐྱེད་སོ་ སྐྱེ་ལ་ཡོད་པར་བསྒྲུབས་ནས་ཅི་སོར་མ་ཆུད་པ་ལ་ཡང་བྱང་སེམས་ཀྱི་སྡོམ་པ་ཡོད་དམ་ཞེ་ན་ ཡོད་པར་རིག་པར་བྱ་སྟེ་ཞེས་གསུངས་པ་ཟློས་པར་འགྱུར་གསུང་བ་ནི་ལེགས་སོ། །ཡང་ན་ སྨོན་འཇུག་ལ་ཆོ་གས་མ་བླངས་པ་ཡང་ཡོད་ཅིང་འདིར་བཤད་བརྡ་བྱུང་གི་སྡོམ་པ་ལ་ཐོག་ མར་ཆོ་གས་བླང་དགོས་པའི་ཁྱད་དང་། (ཕྱིའི་རྒྱུན་གྱིས་འཇུག་པའང་ཡོད་དེ་ཐོབ་ལ་མ་བཏང་ན་ཚེ་ཕྱི་མར་ཡང་ ཡོད་པ་བཞིན་ནོ། །)འདིའི་རྟེན་ནམ་སྔོན་དུ་སེམས་བསྐྱེད་འགྲོ་དགོས་ཤིང་དེའི་རྟེན་ནམ་སྔོན་དུ་ འདི་འགྲོ་མི་དགོས་པ་སོགས་ཁྱད་དུ་མ་ཤེས་པར་བྱའོ། །ས་སྐྱ་པའི་(པཎྜི་ཆེན་)ཞལ་ནས། སྨོན་ པའི་སེམས། སྨོན་པ་སེམས་བསྐྱེད། (ཕྱི་མ་)དེ་མི་ཉམས་པར་བསྲུང་བ་གསུམ། འཇུག་པའི་ སེམས། དེ་སེམས་བསྐྱེད། འཇུག་པ་སེམས་བསྐྱེད་མི་ཉམས་པར་བསྲུང་བ་གསུམ་ལས་ སེམས་བསྐྱེད་རྐྱང་བ་མིན་ལ་སྨོན་འཇུག་སེམས་བསྐྱེད་ལ་སྤང་བྱ་གཞི་དང་བཅས་པ་སྤོང་ སེམས་ཡོད་ན་སྡོམ་པར་འགྱུར་ཏེ་དེའི་མཚན་ཉིད་ཡོད་པས་སོ། །འོ་ན་སྤྱོད་འཇུག་ཏུ། བྱང་ ཆུབ་སྨོན་པའི་སེམས་ལས་ནི། །འཁོར་ཚེ་འབྲས་བུ་ཆེ་འབྱུང་ཡང་། །(རྗེས་མཐུན་པ་དང་)ཇི་ལྟར་ འཇུག་པའི་སེམས་བཞིན་དུ། །བསོད་ནམས་རྒྱུན་ཆགས་འབྱུང་བ་མེད། །ཅེས་པ་དང་འགལ་ ཞེ་ན།

【現代漢語翻譯】 發心 據說，這就像爲了獲得王位而去尋求國王的幫助，以及生起想要獲得王位的意念一樣。然而，所有大乘的皈依都強調首先要發起為利他而求成佛之心。因此，這裡說的是因為真正想要那個（王位）而承諾。此外，想要獲得那個（王位）的意念和將那個（國王）視為助力的意念，兩者發生的時間有先後，執持的方式也不同，怎麼能說它們的本體相同呢？應該考察在兩種皈依中，哪一種是更重要的。 第二，對於此，杰達日（尊者名）：承諾『爲了利益他人而發心』是愿菩提心；承諾『不讓菩提心退失』是行菩提心；承諾『爲了利益他人而受持所有菩薩的學處』是願心的律儀；承諾『如所受持般去學習』是行心的律儀。因此，主張先穩固發心，之後再受持律儀。阿底峽尊者則主張先受持願心，然後將行心和律儀合二為一，之後再受持。可以參考他所著的儀軌和《菩提道燈論》的自釋。 按照聖獅的觀點，心和心所是有區別的，而格西朗日塘巴（隆聶）認為，有很大區別的原因是顯而易見的。如果沒有區別，那麼在《學集論》中，證明凡夫也有發心，然後說『如果未完全具備，那麼凡夫也有菩薩的律儀嗎？』回答說『應該知道有』，這就會變成重複。或者說，願行菩提心中，也有未通過儀軌受持的，而這裡所說的通過表示和約定而產生的律儀，最初必須通過儀軌受持，這是它們的區別。（也有通過外在的相續而進入的，就像如果沒有放棄，來世也會有一樣。）要知道，它們的所依或前提是必須先生起發心，而發心的所依或前提不一定需要先生起這個（律儀）等等，要了解這些區別。薩迦班智達說：願心有三種，即願心、愿菩提心和（之後）守護它不退失。行心也有三種，即行心、行菩提心和守護行菩提心不退失。因此，不僅僅是單純的發心，願行菩提心如果具有捨棄所應捨棄之物及其根本的舍心，那麼就成為律儀，因為它具有律儀的特徵。那麼，如果這樣，與《入菩薩行論》中所說：『從生起菩提願心時，即使輪迴，果報也更豐碩；但不如行菩提心般，能持續不斷地增長福德。』相矛盾嗎？'

【English Translation】 Generating the Mind of Enlightenment It is said that this is like seeking the help of a king in order to obtain the kingdom, and generating the thought of wanting to obtain it. However, all refuge in the Mahayana emphasizes first generating the mind of wanting to become a Buddha for the sake of others. Therefore, it is said here that one commits because one truly wants that (kingdom). Furthermore, the thought of wanting to obtain that (kingdom) and the thought of holding that (king) as an ally, the two occur at different times and are held in different ways, so how can it be said that their essence is the same? It should be examined which of the two refuges is more important. Secondly, regarding this, Dzetari (a尊者name): Acknowledging 'to generate the mind for the sake of others' is the aspiration to Bodhicitta; acknowledging 'not to let the Bodhicitta diminish' is the engaging Bodhicitta; acknowledging 'to take all the precepts of the Bodhisattva for the sake of others' is the vows of aspiration; acknowledging 'to learn as one has taken' is the vows of engaging. Therefore, it is asserted that one should first stabilize the mind of enlightenment and then take the vows later. Jowo-je (Atisha) asserts that one should first take the aspiration, and then combine the engaging mind and the vows into one, and then take them later. See the ritual he composed and the self-commentary on the Lamp for the Path to Enlightenment. According to Phakpa Sengge, there is a difference between mind and mental factors, and the reason why the powerful scholar (Lungnyer) sees a great difference is obvious. If there is no difference, then in the Compendium of Trainings, proving that ordinary beings have the mind of enlightenment, and then saying, 'If it is not fully possessed, then do ordinary beings also have the vows of a Bodhisattva?' The answer is, 'It should be known that they do,' which would become redundant. Or, there are those who have not taken the vows of aspiration and engagement through ritual, and the vows mentioned here, which arise through expression and agreement, must first be taken through ritual, which is their difference. (There are also those who enter through external continuity, just as if one does not give up, one will have it in the next life.) It should be known that their basis or prerequisite is that the mind of enlightenment must first arise, and the basis or prerequisite of the mind of enlightenment does not necessarily need to arise first, and so on, these differences should be understood. Sakya Pandita said: There are three aspects of the aspiration mind: the aspiration mind, the aspiration Bodhicitta, and (later) protecting it from diminishing. There are also three aspects of the engaging mind: the engaging mind, the engaging Bodhicitta, and protecting the engaging Bodhicitta from diminishing. Therefore, it is not just a simple mind of enlightenment; if the aspiration and engaging Bodhicitta have the mind of abandonment that abandons what should be abandoned and its root, then it becomes a vow, because it has the characteristics of a vow. So, if this is the case, does it contradict what is said in the Bodhisattvacharyavatara: 'From the moment of generating the aspiration for enlightenment, even in samsara, the fruit will be more abundant; but it is not like the engaging Bodhicitta, which can continuously increase merit'?

དེ་སྨོན་སེམས་རྐྱང་པ་ལ་དགོངས་སོ་གསུང་ངོ་། །སྤྱོད་འཇུག་གི་གཞུང་དེའི་དགོངས་ པ་དེ་མིན་པར་མངོན་ཞིང་སྤྱིར་དེ་ལྟར་རིགས་སོ། ། 1-201 ༈ དེ་ཡང་དག་པར་བླངས་ཏེ་བསླབ་པ། གཉིས་པ་ལ། བོད་སྔ་རབས་དག་བྱམས་པ་ནས་བརྒྱུད་དེ་ཐོགས་མེད་ཙནྟྲ་གོ་མི་ཇོ་ བོ་རྗེ་སོགས་(བཀའ་གདམས་པ་)ཕྱག་ལེན་དུ་མཛད་པ་སེམས་ཙམ་ལུགས་དང་། འཇམ་དཔལ་ ལས་བརྒྱུད་ཀླུ་སྒྲུབ་ཞི་ལྷ་(སུ་ནྱ་ཤྲཱི་)སོགས་ཕྱག་ལེན་དུ་མཛད་པ་ནི་དབུ་མ་ལུགས་ཏེ། འདི་ གཉིས་ལ། རྟེན། བསྐྱེད། བསྲུང་། ཕྱིར་བཅོས་བཞི་མི་འདྲ་ཞིང་། སེམས་ཙམ་ལུགས་འདི་ སོ་ཐར་རིགས་བདུན་ཅན་ཁོ་ན་ལ་དང་། དབུ་མ་ལུགས་ལེན་འདོད་དང་དོན་གོ་ན་རྒྱལ་བོ་ ལྷ་ཀླུ་སོགས་ཀུན་ལ་སྐྱེ་ཞེས་སོགས་རྒྱ་ཆེར་གསུང་པ་ནི། བྱང་བཟང་གིས། སོ་སོར་ཐར་ པའི་སྡོམ་པ་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྡོམ་པའི་ཡན་ལག་ཏུ་གྱུར་པ་ཡིན་ཏེ། ཕྱོགས་གཅིག་ ཉིད་དུ་རིག་པར་བྱའོ། །དེའི་ཕྱིར་སོ་སོར་ཐར་པའི་སྡོམ་པ་གཞན་དང་ལྡན་པ་འདིས་བྱང་ ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྡོམ་པ་ཡང་དག་པར་ལེན་པའི་སྣོད་དུ་གྱུར་པ་ལ་བསླབ་པའི་ཚིགས་འདི་ ཡང་སྦྱིན་པར་བྱ་ཞེས་སོགས་དང་། ལམ་སྒྲོན་དུ། སོ་སོར་ཐར་བ་རིགས་བདུན་གྱི། །རྟག་ ཏུ་སྡོམ་གཞན་ལྡན་པ་ལ། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྡོམ་པ་ཡི། །སྐལ་བ་ཡོད་ཀྱི་གཞན་དུ་ མིན། །ཞེས་བཤད་པའི་དོན་དུ་རློམ་པར་སྣང་སྟེ། དེ་དག་ནི་བྱང་སེའི་ཡང་དག་པར་བླངས་ པ་བརྡ་བྱུང་གི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་སྡོམ་པའི་རྟེན་སྟོན་གྱི་སེམས་བསྐྱེད་ཙམ་གྱི་རྟེན་སྟོན་པར་མི་ སྣང་བས་མ་བརྟགས་པ་འབའ་ཞིག་ཏུ་སྣང་བས་སྙིང་པོ་མེད་དོ། །ཡང་ལམ་སྒྲོན་རང་འགྲེལ་ དུ། སློབ་དཔོན་འཕགས་པ་ཀླུ་སྒྲུབ་དང་། སློབ་དཔོན་འཕགས་པ་ཐོགས་མེད་དང་སློབ་ དཔོན་འཕགས་པ་ཤནྟ་དེ་བ་རྣམས་སྨོན་པ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་བསྐྱེད་པའི་ཆོ་ག་འདི་ཐ་དད་ པ་མེད་ཅིང་མཐུན་པ་དང་། ད་ལྟར་བདག་གི་བླ་མ་བྱང་ཆུབ་བཟང་པོ་དང་བླ་མ་རྗེ་བཙུན་ སུ་ཝ་ར་(གསེར་གླིང་པ་)ན་དྷི་བ་དག་ཀྱང་འཕགས་པ་དེ་དག་གི་རྗེས་སུ་འབྲང་བ་དང་བདག་ ཀྱང་བླ་མ་དེ་དག་གི་རྗེས་སུ་འབྲང་པས་ཞེས་པ་དང་འགལ་ཞིང་། འཇམ་དཔལ་དང་བྱམས་ པས་གསུངས་པའི་སེམས་བསྐྱེད་མི་འདྲ་བའི་ཁྱད་ཆེན་པོ་ཅན་ཞིག་ཡོད་ན་སྡོང་བོ་བཀོད་ 1-202 པར་འོང་བར་རིགས་ཏེ་ནོར་བཟང་གིས་དེ་གཉིས་ཀ་ལ་བརྟེན་ཅིང་ཞུས་པར་གསུངས་པའི་ ཕྱིར་དང་། ཇོ་བོ་རྗེས་བདག་ལ་སློབ་མའི་ཚོགས་ཀྱིས་གསོལ་བ་བཏབ་ནས་བྱས་པའི་ཆོ་ གའི་ཐབས་ཅུང་ཞིག་གིས་བཀོད་པ་ནི་འཕགས་པ་ཀླུ་སྒྲུབ་དང་འཕགས་པ་ཐོགས་མེད་དང་། འཕགས་པ་ཤན་ཏ་དྷི་བ་དག་གི་ལུགས་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཁོང་དུ་ཆུད་པར་བྱའོ་ཞེས་པས་ཆེས་ གནོད་ཅིང་། མདོ་ཀུན་བཏུས་ཀྱི་འགྲེལ་པར། འཕགས་པ་ཀླུ་སྒྲུབ་དང་འཕགས་

【現代漢語翻譯】 據說，那只是發願心的想法。但《入行論》的觀點並非如此，一般來說也應該是這樣。 1-201 學習正確受持的學處，分為兩類：早期藏人從慈氏（彌勒菩薩）傳承下來，經由無著、旃扎·果彌、阿底峽尊者等（噶當派）實踐的是唯識宗的觀點；從文殊菩薩傳承下來，經由龍樹、寂天（寂天菩薩）等實踐的是中觀宗的觀點。這兩者在所依、生起、守護、還凈四個方面有所不同。唯識宗只針對七種別解脫戒，而中觀宗則認為，如果想要受戒並且理解其意義，那麼國王、天龍等一切眾生都可以受持。對此，善知識（吉祥賢）說：『別解脫戒是菩薩戒的支分，應當理解為一體。因此，對於具有其他別解脫戒的人，也應當給予這個學習的章節，因為他們已經成為正確受持菩薩戒的法器。』《菩提道燈論》中說：『恒具七種別解脫，是乃菩薩戒之器，餘者則否。』似乎他們認為這就是其含義。但這些僅僅是顯示受持菩薩戒的儀軌，並非顯示戒律的所依，也不是僅僅顯示發心的所依，因此顯得未經深思熟慮，毫無意義。此外，《道燈論自釋》中說：『導師聖龍樹、導師聖無著和導師聖靜天，他們在發願菩提心的儀軌上沒有差別，完全一致。現在我的上師菩提賢和上師至尊蘇瓦拉（金洲大師）納地巴等人也遵循著這些聖者的足跡，我也遵循著這些上師的足跡。』這與（前述觀點）相矛盾。如果文殊菩薩和慈氏菩薩所說的發心有很大的不同，那麼《華嚴經》中應該有所提及，因為諾桑曾依賴並請教過這兩位。 1-202 阿底峽尊者說，我應弟子們的請求，以一種簡略的儀軌方式所作的，是聖龍樹、聖無著和聖靜天等人的宗派，應當理解這一點。』這極具危害性。《集經論》的註釋中說：『聖龍樹和聖無著……』

【English Translation】 It is said that it is just a thought of aspiration. However, the view of 'Entering the Bodhisattva's Way of Life' is not like that, and generally it should be like that. 1-201 The second is to learn by taking it correctly. There are two types: The early Tibetans practiced the Mind-Only school, which was transmitted from Maitreya (Jampa) through Asanga, Candragomin, Atisha, etc. (Kadam school); and the Madhyamaka school, which was transmitted from Manjushri through Nagarjuna, Shantideva (Śūnyatāśrī), etc. These two differ in terms of the basis, generation, protection, and rectification. The Mind-Only school is only for those with the seven types of Pratimoksha vows, while the Madhyamaka school says that if one wants to take the vows and understands their meaning, then all beings such as kings, nagas, etc., can take them. Regarding this, Bhavyakirti (Byangchub Zangpo) said: 'The Pratimoksha vow is a branch of the Bodhisattva vow and should be understood as one. Therefore, this chapter on learning should also be given to those who have other Pratimoksha vows, because they have become vessels for correctly taking the Bodhisattva vow.' In the 'Lamp for the Path to Enlightenment', it says: 'Those who always have the seven types of Pratimoksha vows have the potential for the Bodhisattva vow, but not others.' It seems that they think this is the meaning. However, these are merely showing the ritual of taking the Bodhisattva vow, not showing the basis of the precepts, nor merely showing the basis of generating the mind, so it seems unexamined and meaningless. Furthermore, in the auto-commentary of the 'Lamp for the Path', it says: 'The teachers Arya Nagarjuna, Arya Asanga, and Arya Shantideva have no difference and are in agreement regarding this ritual of generating the mind of aspiration for enlightenment. Now, my teachers Bhavyakirti and the venerable Suvarnadvipa (Serlingpa) Nadhibha also follow in the footsteps of these Aryas, and I also follow in the footsteps of these teachers.' This contradicts (the previous view). If there is a great difference between the mind generation spoken by Manjushri and Maitreya, then it should be mentioned in the Avatamsaka Sutra, because Norzang relied on and consulted both of them. 1-202 Atisha said, 'The method of the ritual that I composed at the request of my disciples is the tradition of Arya Nagarjuna, Arya Asanga, and Arya Shantideva, and this should be understood.' This is very harmful. In the commentary on the Compendium of Sutras, it says: 'Arya Nagarjuna and Arya Asanga...'

པ་ཐོགས་ མེད་ཀྱིས་གསུངས་པ་དག་ནི་མཐུན་པ་ཉིད་ཀྱིས་ཆོས་དེ་དག་ཉམས་སུ་བླང་བ་ནི་ཞེས་སོ། ། ཀླུ་སྒྲུབ་དང་ནི་ཐོགས་མེད་གཉིས། །གྲུབ་པའི་མཐའ་ཡང་མཚུངས་སོ་ཞེས། །རིན་ཆེན་ འབྱུང་གནས་ཞི་བ་སྨྲ། །ཞེས་སོ། །དེ་ཡང་ཀླུས་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་ཆོ་ག་གསུངས་ཀྱི། སྡོམ་ པའི་ཆོ་ག་མ་གསུངས་ཤིང་། ཐོགས་མེད་ཀྱིས་བྱང་སར་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་སྡོམ་པའི་ཆོ་ག་ མཛད་ཀྱི་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་མི་སྣང་ཞིང་ཞི་འཚོ་ཡང་དེ་ཇི་བཞིན་ནོ། །བྱང་བཟང་དང་ཇོ་བོ་ རྗེས་གཉིས་ཀས་མཛད། ཛེ་ཏཱ་རིས་སྨོན་འཇུག་དང་། སྡོམ་པ་ལེན་པ་སོ་སོར་མཛད། སྤྱོད་ འཇུག་ཏུ། ཇི་ལྟར་སྔོན་གྱི་ཞེས་སོགས་ཀྱིས་དང་པོས་སེམས་བསྐྱེད་དང་ཕྱི་མས་སྡོམ་པ་ལེན་ པར་ཤེར་འབྱུང་དང་། དེ་ཡན་དུ་སྨོན་པ་ཡན་བསྐྱེད་ནས་བྱང་ཆུབ་སེམས་ནི་འདིར་སྡོམ་པ་ སྟེ་ཞེས་སོགས་ཏེ། འདིས་སྡོམ་པ་ལེན་ཞེས་དགེ་ལྷའོ། །ནག་པོ་པས་ཚིགས་བཅད་གཉིས་ པོ་དེས་སེམས་བསྐྱེད་དང་སྡོམ་པ་གཉིས་ཀ་ལེན་ཞེས་སོ། །ཛེ་ཏཱ་རི་ཡང་ཚིག་དེ་འདོན་པ་ བསྒྱུར་ཞིང་། བྱང་ཆུབ་ཐུགས་ཞེས་པ་ལ་བརྟེན་ནས་སེམས་བསྐྱེད་དང་བསླབ་པ་ཞེས་པ་ལ་ བརྟེན་ནས་སྡོམ་པ་གཟུང་བར་མཛད་དོ། །འདི་ཉམས་སུ་ལེན་པ་ལ་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་ཆོ་ག སྡོམ་པའི་ཆོ་ག དེ་གཉིས་ཀྱི་བསླབ་བྱ། ཕྱིར་བཅོས་སོ། ། ༈ སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་ཆོ་ག དང་པོ་ལ་གསུམ་སྟེ། སྦྱོར་བ་སེམས་ཀྱི་ཐ་བ་སྦྱང་། དངོས་གཞི་བྱང་ཆུབ་སེམས་ཀྱི་ས་ བོན་གདབ། རྗེས་རང་གཞན་དགའ་བ་བསྐྱེད་དེ་བརྟན་པར་བྱ་བའོ། །དང་པོ་ལ། ཕལ་ཆེར་ 1-203 དུ་འདིར་རྟེན་བཤམ་པ་མ་གསུངས་ཤིང་སྡོམ་པ་ལེན་པའི་སྐབས་སུ་གསུངས་ཤིང་བསྟན་པ་ ལ་འཇུག་པའི་རིམ་པར་(རད་ཀིར་ཀྱིས་བྱས་)དོན་གསུངས་པས། དང་པོ་རྟེན་བཤམ། (འདི་ནས་ཇོ་བོ་) སངས་རྒྱས་བྱང་སེམས་ཐམས་ཅད་ལ་ཕྱག་མཆོད་སོགས་སྔོན་དུ་འགྲོ་བས་དགེ་བའི་བཤེས་ གཉེན་ལ་སྟོན་པའི་འདུ་ཤེས་བསྐྱེད་ནས། (པུས་མོ་གཡས་པའི་ལྷ་ང་ས་ལ་བཙུགས་ཏེ་ཐལ་མོ་སྦྱར་ནས་ཞེས་ ཛེ་ཏཱ་རིའོ། །)གཉིས་པ་འདི་སྐད་ཅེས་གསོལ་བ་གདབ་པར་བྱ་སྟེ། (དེ་ཡན་ཇོ་བོ་དངོས།) རིགས་ཀྱི་ བུ་སྐྱབས་གསུམ་སྔོན་དུ་འགྲོ་བ་ཅན་གྱི་སེམས་བདག་ལ་སྩོལ་ཅིག་ཅེས་ལན་གསུམ་གསོལ་ བ་གདབ་པོ། །བཤེས་གཉེན་དེས་ཀྱང་ཇི་ལྟར་ནུས་པ་བཞིན་དུ་སྦྱིན་ནོ་ཞེས་ཁས་བླང་ངོ་ཛེ་ ཏཱ་རིས་སོ། །གསུམ་པ་ཡན་ལག་བདུན་པ་བཟང་སྤྱོད་ལྟར་རམ། སྤྱོད་འཇུག་ལྟར་གང་མོས་ བྱ་ཞིང་། ཕྱི་མ་ལྟར་ན་སྐྱབས་འགྲོ་ཡན་ལག་གཅིག་ཏུ་པཎྜི་ཏ་དག་འཆད་ཅིང་ཕྱག་འཚལ་ བ་མཆོད་པའི་ནང་དུ་བསྡུས་སོ། །གང་ལྟར་ཡང་བསྔོ་བའི་བར་སློབ་དཔོན་གྱིས་ཐོག་དྲངས་ ནས་རྗེས་ཟློས་བཅུག་སྟེ་བྱས་ནས། སྐྱབས་འགྲོ་ནི། རིགས་ཀྱི་བུ་ཁྱོད་ཀྱིས་འདི་སྐད་སྨོས་ ཤིག་ཅེས་བརྗ

【現代漢語翻譯】 帕托美（藏文：པ་ཐོགས་མེད་，字面意思：無礙）所說，一致地修持這些法，等等。 龍樹（藏文：ཀླུ་སྒྲུབ་）和無著（藏文：ཐོགས་མེད་）二者，他們的宗見相同，珍寶生（藏文：རིན་ཆེན་འབྱུང་གནས་）寂靜語（藏文：ཞི་བ་སྨྲ）如是說。而且，龍樹宣說了發心（藏文：སེམས་བསྐྱེད་）的儀軌，但沒有宣說律儀（藏文：སྡོམ་པའི་）的儀軌；無著在《瑜伽師地論》（梵文：Yogācārabhūmi-śāstra）中作了戒律（藏文：ཚུལ་ཁྲིམས་）的儀軌，但沒有提到發心，寂護（藏文：ཞི་འཚོ་）也是如此。善賢（藏文：བྱང་བཟང་）和阿底峽尊者（藏文：ཇོ་བོ་རྗེས་）二者都作了。杰達日（藏文：ཛེ་ཏཱ་རིས་）分別作了願行（藏文：སྨོན་འཇུག་）和受戒（藏文：སྡོམ་པ་ལེན་པ་）。在《入菩薩行論》（梵文：Bodhicaryāvatāra）中，『如昔諸善逝』等，雪獅子賢（藏文：ཤེར་འབྱུང་）說，前者是發心，後者是受戒。在那之前，發願之後，菩提心（藏文：བྱང་ཆུབ་སེམས་）即是此處的律儀，等等。格西拉（藏文：དགེ་ལྷའོ།）說，這叫做受戒。黑行者（藏文：ནག་པོ་པས་）說，用那兩個偈頌既可以發心也可以受戒。杰達日也翻譯唸誦那些詞句，依靠『菩提心』（藏文：བྱང་ཆུབ་ཐུགས་）來發心，依靠『學處』（藏文：བསླབ་པ་）來受戒。修持這個，包括髮心的儀軌、律儀的儀軌、這兩者的學處、以及還凈。 發心的儀軌： 首先有三點：預備，凈化心相續；正行，播下菩提心的種子；結行，生起自他歡喜並使其穩固。首先，大多數情況下，這裡沒有提到陳設供品，而是在受戒的時候提到，並且在《入道次第》（藏文：བསྟན་པ་ལ་འཇུག་པའི་རིམ་པར་）中（拉杰（藏文：རད་ཀིར་）所作）說明了意義。所以，首先陳設供品。（從這裡開始是阿底峽尊者） 在對所有佛菩薩（藏文：སངས་རྒྱས་བྱང་སེམས་）進行頂禮供養等前行之後，生起對善知識（藏文：དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་）的導師想。（杰達日說：右膝著地，合掌。）其次，這樣祈請：『種姓之子，請賜予我以三皈依（藏文：སྐྱབས་གསུམ་）為前導的心』，祈請三次。（這之前是阿底峽尊者本人。）善知識也如其所能地給予，杰達日如是說。第三，按照《普賢行愿品》（藏文：བཟང་སྤྱོད་）或者《入菩薩行論》來做七支供，隨己所愿。如果按照後者，班智達（藏文：པཎྜི་ཏ་）們說，皈依（藏文：སྐྱབས་འགྲོ་）是一支，頂禮包含在供養中。無論如何，從發願到迴向，都由上師（藏文：སློབ་དཔོན་）引導，然後讓弟子重複。皈依是：『種姓之子，你說這些話』。

【English Translation】 Pato Me (Tibetan: པ་ཐོགས་མེད་, literally: Unimpeded) said that consistently practicing these dharmas, and so on. Nāgārjuna (Tibetan: ཀླུ་སྒྲུབ་) and Asaṅga (Tibetan: ཐོགས་མེད་), their tenets are the same, Ratnakaraśānti (Tibetan: རིན་ཆེན་འབྱུང་གནས་) said. Moreover, Nāgārjuna taught the ritual of generating bodhicitta (Tibetan: སེམས་བསྐྱེད་), but did not teach the ritual of vows (Tibetan: སྡོམ་པའི་); Asaṅga made the ritual of moral discipline (Tibetan: ཚུལ་ཁྲིམས་) in the Yogācārabhūmi-śāstra, but did not mention generating bodhicitta, and Śāntarakṣita (Tibetan: ཞི་འཚོ་) was also the same. Bhavyakīrti (Tibetan: བྱང་བཟང་) and Atiśa (Tibetan: ཇོ་བོ་རྗེས་) both made it. Jetāri (Tibetan: ཛེ་ཏཱ་རིས་) separately made aspiration and engagement (Tibetan: སྨོན་འཇུག་) and taking vows (Tibetan: སྡོམ་པ་ལེན་པ་). In the Bodhicaryāvatāra, 'Just as all the Sugatas of the past,' etc., Sher Jung (Tibetan: ཤེར་འབྱུང་) said that the former is generating bodhicitta and the latter is taking vows. Before that, after making the aspiration, bodhicitta (Tibetan: བྱང་ཆུབ་སེམས་) is the vow here, and so on. Geshe Lha (Tibetan: དགེ་ལྷའོ།) said that this is called taking vows. Krishnapa (Tibetan: ནག་པོ་པས་) said that both generating bodhicitta and taking vows can be done with those two verses. Jetāri also translated and recited those words, relying on 'bodhicitta' (Tibetan: བྱང་ཆུབ་ཐུགས་) to generate bodhicitta, and relying on 'training' (Tibetan: བསླབ་པ་) to take vows. Practicing this includes the ritual of generating bodhicitta, the ritual of vows, the trainings of these two, and purification. The ritual of generating bodhicitta: First, there are three points: preparation, purifying the mind stream; main practice, planting the seed of bodhicitta; conclusion, generating joy for oneself and others and making it stable. First, in most cases, there is no mention of setting up offerings here, but it is mentioned when taking vows, and the meaning is explained in the Stages of Entering the Doctrine (Tibetan: བསྟན་པ་ལ་འཇུག་པའི་རིམ་པར་) (made by Rakir). So, first set up offerings. (From here on is Atiśa) After the preliminaries of prostrations and offerings to all Buddhas and Bodhisattvas (Tibetan: སངས་རྒྱས་བྱང་སེམས་), generate the perception of the spiritual friend (Tibetan: དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་) as the teacher. (Jetāri said: Right knee on the ground, palms together.) Second, pray like this: 'Son/daughter of good family, please grant me a mind preceded by the Three Refuges (Tibetan: སྐྱབས་གསུམ་),' pray three times. (Before this is Atiśa himself.) The spiritual friend also gives as much as he can, Jetāri said. Third, do the seven-limb prayer according to the Samantabhadra's Prayer (Tibetan: བཟང་སྤྱོད་) or the Bodhicaryāvatāra, as you wish. If according to the latter, the paṇḍitas (Tibetan: པཎྜི་ཏ་) say that taking refuge (Tibetan: སྐྱབས་འགྲོ་) is one limb, and prostrations are included in offerings. In any case, from aspiration to dedication, the teacher (Tibetan: སློབ་དཔོན་) leads, and then has the disciples repeat. Taking refuge is: 'Son/daughter of good family, say these words.'

ོད་དེ། དགོངས་གསོལ་འོག་ལྟར་བྱས་ནས། བདག་མིང་འདི་ཞེས་བགྱི་བ་ ཡིས། །བྱང་ཆུབ་སྙིང་པོར་མཆིས་ཀྱི་བར། །སངས་རྒྱས་ལ་ནི་སྐྱབས་སུ་མཆི། །ཆོས་དང་བྱང་ ཆུབ་སེམས་པ་ཡི། །ཚོགས་ལའང་དེ་བཞིན་སྐྱབས་སུ་མཆི། །དགོངས་(ཛེ་ཏ་རིས་ཏེ་སྤྱོད་འཇུག་ཏུ་ བཤད་)གསོལ་དང་བཅས་པ་ལན་གསུམ་མོ། །ཇོ་བོ་རྗེ་ནི་སློབ་དཔོན་དགོངས་གསོལ་ཙམ་ རེ་རེར་སྨོས་ནས་ལྷུག་པའི་ཚིག་གིས་བྱས་སོ། །འཕགས་པ་ཀླུས་སངས་རྒྱས་བྱང་སེམས་ལ་ དགོངས་གསོལ་དང་། གསུམ་པོ་དེའི་ཡོན་ཏན་མང་པོ་སྨོས་ནས་མཛད་སྣང་ངོ་། །གཉིས་ པ་ལ། བསམ་པ་སྦྱང་། ཆོ་ག་དངོས་སོ། །དང་པོ་ནི། འདི་སྐད་བརྗོད་ཅིང་དོན་སེམས་སུ་ འཇུག་པར་བྱ་སྟེ། ལུས་དང་དེ་བཞིན་ལོངས་སྤྱོད་དང་། །དུས་གསུམ་དགེ་བ་ཐམས་ཅད་ ཀྱང་། །སེམས་ཅན་ཀུན་གྱི་དོན་སྒྲུབ་ཕྱིར། །ཕངས་(ལྟོས་མེད་ཅེས་ཛེ་ཏཱ་རིས་)པ་མེད་པར་བཏང་ 1-204 བར་བགྱི། །(ད་ཕྱིན་ཆད་)གང་དག་བདག་ལ་ཁ་ཟེར་རམ། །གཞན་དག་གནོད་པ་བྱེད་པའམ། ། དེ་བཞིན་འཕྱར་ཀ་གཏོང་ཡང་རུང་། །ཐམས་ཅད་བྱང་ཆུབ་སྐལ་ལྡན་ཤོག །དེ་བཞིན་ནམ་ མཁའི་མཐའི་གཏུགས་པའི། །སེམས་ཅན་ཁམས་ནི་རྣམ་ཀུན་ཏུ། །ཐམས་ཅད་མྱ་ངན་འདས་ བར་དུ། །བདག་ནི་ཉེར་འཚོའི་རྒྱུར་ཡང་ཤོག །མགོན་པོའི་སྤྱན་སྔར་རྫོགས་པ་ཡི། །བྱང་ ཆུབ་ཏུ་ནི་སེམས་བསྐྱེད་དོ། །སེམས་ཅན་དེ་དག་ཐམས་ཅད་ཀུན། །བྱང་ཆུབ་བདེ་ལ་འགྲོན་ དུ་འབོད། །ཅེས་སྨོན་པའི་མཚན་ཉིད་སྔོན་དུ་བྱའོ་ཞེས་ཛེ་ཏཱ་རིས་སོ། །ལེགས་ཏེ། བསླབ་ བཏུས་སུ། བྱང་ཆུབ་ཏུ་སྨོན་པའི་སེམས་ནི་སངས་རྒྱས་སུ་འགྱུར་བར་བྱའོ་ཞེས་སེམས་སྨོན་ པ་ལས་སྐྱེས་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་སོ། །དེས་ན་དེའི་ཚིག་ཐ་མ་བཞིས་སྨོན་པ་སེམས་བསྐྱེད་བྱས་ ནས། ཇི་ལྟར་ཞེས་སོགས་སྡོམ་པ་ལེན་ཞེས་དགེ་ལྷ་འཆད་པ་མི་ལེགས་སོ། །གཉིས་པ་ནི། གཉིས་ཀས་མ་ཡེངས་པར་བྱས་ལ་རྗེས་ཟློས་བཅུག་སྟེ། ཕྱོགས་བཅུ་རྣམས་(ཇོ་བོ་)ན་བཞུགས་ པའི་སངས་རྒྱས་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཐམས་ཅད་བདག་ལ་དགོངས་སུ་གསོལ། (ཀླུས་ དེ་ཡན་ལས་མེད་)སློབ་དཔོན་བདག་ལ་དགོངས་སུ་གསོལ། ཇི་ལྟར་སྔོན་གྱི་དེ་བཞིན་གཤེགས་ པ་དགྲ་བཅོམ་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་དག་སྔོན་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ སྤྱད་པ་སྤྱོད་པའི་ཚེ། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་བསྒྲལ་བ་དང་། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་གྲོལ་ བ་དང་། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་དབུགས་དབྱུང་བ་དང་། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཡོངས་ སུ་མྱ་ངན་ལས་འདའ་བ་དང་། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པའི་ཡེ་ཤེས་ལ་ དགོད་པའི་སླད་དུ་ཇི་ལྟར་བླ་ན་མེད་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་ཐུགས་བསྐྱེད་ པ་དེ་བཞིན་དུ་བདག་མིང་འདི་ཞེས་བགྱི་བ་ཡང་དུས་འདི་ནས་བཟུང་སྟེ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སྙིང་པོ་ ལ་མཆིས་ཀྱི་བར་དུ་སེམས་ཅན་ཐམ

【現代漢語翻譯】 然後，按照以下方式進行懺悔：『我，名為[某某]之人，直至證得菩提果位，皈依佛，皈依法，亦皈依菩薩眾。』（如《入菩薩行論》中所述）。如此懺悔三次。阿底峽尊者僅在每次懺悔時提及上師，並以散文形式表達。聖者龍樹則對佛和菩薩進行懺悔，並讚頌三者的功德。 第二部分，修習發心，是正式的儀軌。首先，應如此唸誦並用心體會：『我的身體、受用，以及過去、現在、未來三世的一切善根，爲了利益一切眾生，我都毫不吝惜地佈施出去。』（如杰達日所說，毫無保留）。『從今以後，無論誰對我惡語相向，或者對我造成傷害，甚至誹謗我，愿他們都能獲得證悟的機緣。』『同樣，愿遍佈虛空的一切眾生，直至涅槃，都能依靠我而生存。』『在諸佛菩薩面前，我發起了圓滿的菩提心。』『我邀請所有眾生，一同享受菩提的喜悅。』杰達日說，應首先進行這樣的發願。這很好，因為《學集論》中說：『發願菩提心能使人成佛，因為菩提心是從願心中產生的。』因此，不應像格西那樣，在最後四句發願之後，就說要受戒。 第二部分是受戒，應全神貫注，並跟隨唸誦：『十方諸佛菩薩，請垂聽我的祈請。（龍樹菩薩僅到此為止）上師，請垂聽我的祈請。』『如同過去諸佛阿羅漢正等覺，在行菩薩道時，爲了救度一切眾生，爲了解脫一切眾生，爲了安慰一切眾生，爲了使一切眾生獲得究竟涅槃，爲了使一切眾生獲得一切智智，而發起無上正等菩提心一樣，我，名為[某某]之人，從現在起直至證得菩提果位，爲了利益一切眾生……』

【English Translation】 Then, perform the confession as follows: 'I, named [so and so], until I reach the essence of enlightenment, take refuge in the Buddha, take refuge in the Dharma, and also take refuge in the Sangha of Bodhisattvas.' (As explained in 'Entering the Bodhisattva's Way of Life'). Confess in this way three times. Lord Atisha only mentioned the teacher in each confession and expressed it in prose. The noble Nagarjuna confessed to the Buddha and Bodhisattvas and praised the merits of the three. The second part, cultivating the mind, is the formal ritual. First, one should recite and contemplate the meaning: 'My body, possessions, and all the merits of the three times, for the sake of benefiting all sentient beings, I give them away without any reservation.' (As Jetari said, without any attachment). 'From now on, whoever speaks ill of me, or harms me, or even slanders me, may they all have the opportunity to attain enlightenment.' 'Likewise, may all sentient beings pervading the ends of the sky, until nirvana, also live by relying on me.' 'In the presence of the protectors, I generate the complete Bodhicitta.' 'I invite all sentient beings to enjoy the bliss of enlightenment together.' Jetari said that one should first make such aspirations. This is good, because the 'Compendium of Trainings' says: 'The aspiration for Bodhicitta will cause one to become a Buddha, because Bodhicitta is born from aspiration.' Therefore, it is not good for Geshe to say that after the last four lines of aspiration, one should take vows. The second part is taking the vows, one should be attentive and repeat after the prompter: 'All the Buddhas and Bodhisattvas residing in the ten directions, please listen to me. (Nagarjuna only goes this far) Teacher, please listen to me.' 'Just as the Buddhas, Arhats, and Samyak-sambuddhas of the past, when practicing the Bodhisattva path, in order to save all sentient beings, in order to liberate all sentient beings, in order to comfort all sentient beings, in order to lead all sentient beings to ultimate nirvana, and in order to lead all sentient beings to the wisdom of omniscience, generated the unsurpassed perfect enlightenment, so too, I, named [so and so], from this time until I reach the essence of enlightenment, for the benefit of all sentient beings...'

ས་ཅད་བསྒྲལ་བ་དང་། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་དགྲོལ་ བ་དང་། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་དབུགས་དབྱུང་བ་དང་། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཡོངས་སུ་ 1-205 མྱ་ངན་ལས་བཟླ་བ་དང་། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པའི་ཡེ་ཤེས་ལ་དགོད་ པའི་སླད་ཏུ་བླ་ན་མེད་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་དོ། །ཇི་ལྟར་ སྔོན་གྱི་སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་རྣམས་དང་། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཆེན་པོ་དེ་དག་ གིས་དངོས་པོ་ཐམས་ཅད་དང་བྲལ་བ། ཕུང་པོ་དང་ཁམས་དང་སྐྱེ་མཆེད་དང་གཟུང་བ་དང་ འཛིན་པ་རྣམ་པར་སྤངས་པ། ཆོས་བདག་མེད་པ་མཉམ་པ་ཉིད་ཀྱི་(དང་ཞེས་ཡེ་ཤེས་སྙིང་པོས་)རང་ གི་སེམས་གདོད་མ་ནས་མ་སྐྱེས་པ། སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་བསྐྱེད་ པ་དེ་བཞིན་དུ། བདག་མིང་འདི་ཞེས་བགྱི་བ་ཡང་དུས་འདི་ནས་བཟུང་སྟེ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སྙིང་ པོ་ལ་མཆིས་ཀྱི་བར་དུ་བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་དོ། །ཇི་ལྟར་སྔོན་གྱི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ དགྲ་བཅོམ་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་དེ་དག་གིས་བདུད་དཔུང་དང་བཅས་ པ་ཕམ་པར་མཛད་དེ། ཉིད་མངོན་པར་རྫོགས་པར་སངས་རྒྱས་པ་དེ་བཞིན་དུ། བདག་མིང་ འདི་ཞེས་བགྱི་བ་ཡང་བདུད་དཔུང་དང་བཅས་པ་མཐའ་དག་ཕམ་པར་བགྱིས་ཏེ་བདག་ མངོན་པར་རྫོགས་པར་སངས་རྒྱ་བར་བགྱིའོ། །ཇི་ལྟར་སྔོན་གྱི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་དགྲ་ བཅོམ་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་དེ་དག་གིས་ཉིད་མངོན་པར་རྫོགས་པར་ སངས་རྒྱས་ནས་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་རབ་ཏུ་བསྐོར་བ་དེ་བཞིན་དུ་བདག་མིང་འདི་ཞེས་འགྱི་ བ་ཡང་ཉིད་མངོན་པར་རྫོགས་པར་སངས་རྒྱས་ཏེ་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་རབ་ཏུ་བསྐོར་བར་ བགྱིའོ། །ཇི་ལྟར་སྔོན་གྱི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་དགྲ་བཅོམ་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་ སངས་རྒྱས་དེ་དག་གིས་ཉིད་མངོན་པར་རྫོགས་པར་སངས་རྒྱས་ནས་ཚོགས་ཡོངས་སུ་ བསྡུད་པ་དེ་བཞིན་དུ། བདག་མིང་འདི་ཞེས་བགྱི་བ་ཡང་ཉིད་མངོན་པར་རྫོགས་པར་སངས་ རྒྱས་ཏེ་ཚོགས་ཡོངས་སུ་སྡུད་པར་བགྱིའོ། །བྱང་ཆུབ་མཆོག་གི་སེམས་ནི་བསྐྱེད་པར་བགྱི། ། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་བདག་གིས་འགྲོན་དུ་གཉེར། །བྱང་ཆུབ་སྤྱོད་མཆོག་ཡིད་འོང་སྤྱད་ 1-206 པར་བགྱི། །འགྲོ་ལ་ཕན་ཕྱིར་སངས་རྒྱས་འགྲུབ་པར་ཤོག །དེ་སྐད་ལན་གསུམ་བཟླས་ཞེས་ འཕགས་པ་ཀླུ་སྒྲུབ་ཀྱིས་མཛད་པའི་ཆོ་ག་ཇི་བཞིན་ནོ། །དེའི་དང་པོའི་རིམ་པ་དེས་སྨོན་པ་ དང་། རིམ་པ་གཉིས་པས་སོ་སྐྱེའི་འཇུག་པ་དང་དོན་དམ་སེམས་བསྐྱེད་གཉིས་ཀ་མཛད་ པར་སྣང་སྟེ། (རིམ་པ་གསུམ་མཛད་པ་ནི་དང་པོས་འབྲས་བུ་ལ་སྨོན། གཉིས་པས་རྒྱུ་ལམ་ལ་འཇུག་པར་སྨོན། གསུམ་པས་ འབྲས་བུ་ཐོབ་ནས་ཇི་ལྟར་བྱ་བ་ལ་སྨོན་པའོ། །) ཡེ་ཤེས་སྙིང་པོས་རྣལ་འབྱོར་བསྒོམ་པའི་ལམ་དུ། དངོས་ པོ་ཐམས་ཅད་དང་བྲལ་བ

【現代漢語翻譯】 爲了救度一切眾生，爲了解脫一切有情，爲了使一切眾生舒緩，爲了使一切有情從痛苦中解脫，爲了使一切眾生在一切智智中歡喜，我發起了無上圓滿正等覺之心。如同往昔的諸佛世尊和偉大的菩薩們，遠離一切事物，捨棄五蘊、十八界、十二處、能取和所取，證悟諸法無我之平等性（根據《般若心經》），自己的心從本初以來就是不生的，以空性之自性發起菩提心一樣。我，名為[某某]，也從此時起，直至證得菩提果位，發起菩提心。如同往昔的如來、應供、正等覺者們戰勝了魔軍，證得圓滿正覺一樣，我，名為[某某]，也將戰勝一切魔軍，證得圓滿正覺。如同往昔的如來、應供、正等覺者們證得圓滿正覺后，轉動法輪一樣，我，名為[某某]，也將證得圓滿正覺后，轉動法輪。如同往昔的如來、應供、正等覺者們證得圓滿正覺后，聚集僧團一樣，我，名為[某某]，也將證得圓滿正覺后，聚集僧團。我發起了殊勝的菩提心！我將承擔一切眾生的重任！我將行持殊勝且悅意的菩薩行！爲了利益眾生，愿我成就佛果！如是念誦三遍，這是聖者龍樹所造儀軌的如實內容。 其中，第一個次第是發願，第二個次第似乎是凡夫的進入和勝義菩提心的發起。（分為三個次第，第一個是祈願果位，第二個是祈願進入因地道，第三個是祈願獲得果位后如何行事。）《般若心經》中，在修習瑜伽的道路上，遠離一切事物。

【English Translation】 In order to liberate all beings, to free all sentient beings, to relieve all living beings, to deliver all sentient beings from suffering, and to make all sentient beings rejoice in the wisdom of omniscience, I generate the unsurpassed, perfectly complete, and fully awakened mind. Just as the Buddhas, the Bhagavat (Transcendent Victorious Ones) of the past, and the great Bodhisattvas (Enlightenment Heroes) have generated the mind of enlightenment, which is devoid of all phenomena, abandoning the skandhas (aggregates), dhatus (elements), ayatanas (sources), grasper and grasped, realizing the equality of all dharmas (phenomena) as without self (according to the Heart Sutra), and whose own mind is unborn from the very beginning, and whose nature is emptiness. Likewise, I, who am called [name], from this time forth, until I reach the essence of enlightenment, generate the mind of enlightenment. Just as the Tathagatas (Thus-Gone Ones), Arhats (Foe Destroyers), Samyaksambuddhas (Perfectly Awakened Buddhas) of the past have vanquished the armies of Mara (the Evil One) and attained perfect enlightenment, so too, I, who am called [name], will vanquish all the armies of Mara and attain perfect enlightenment. Just as the Tathagatas, Arhats, Samyaksambuddhas of the past, having attained perfect enlightenment, turned the wheel of Dharma (doctrine), so too, I, who am called [name], having attained perfect enlightenment, will turn the wheel of Dharma. Just as the Tathagatas, Arhats, Samyaksambuddhas of the past, having attained perfect enlightenment, gathered the Sangha (community), so too, I, who am called [name], having attained perfect enlightenment, will gather the Sangha. I generate the supreme mind of enlightenment! I will take on the burden of all sentient beings! I will practice the supreme and pleasing conduct of a Bodhisattva! For the benefit of beings, may I attain Buddhahood! Recite this three times, as it is according to the ritual composed by the noble Nagarjuna. Among these, the first step is aspiration, and the second step seems to be both the entry of an ordinary being and the generation of ultimate Bodhicitta (mind of enlightenment). (The three steps are: first, to aspire for the result; second, to aspire to enter the path of the cause; and third, to aspire to how to act after obtaining the result.) In the Heart Sutra, on the path of practicing yoga, one is separated from all things.

། ཞེས་སོགས་ཚིག་ལྔ་ཞེས་སོགས་བཤད་པ་བྱས་ནས། ཇི་ལྟར་ (དེ་རྐྱང་འདྲ་དཔྱད་)དེ་སྔོན་དུ་བཏང་བའི་སྨོན་པ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས། དོན་དམ་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་ལ་ དཔྱོད་པའི་མཚན་ཉིད་ཤེས་རབ་དང་མཚུངས་པར་ལྡན་པ་ནི་འཇུག་པའི་སེམས་ཞེས་བྱའོ། ། (དེས་འཇིག་རྟེན་པའི་འཇུག་སེམས་བསྟན་)དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ངེས་པ་ལ་འཇུག་པའི་ཐབས་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ རོ། །(འཇིག་རྟེན་པའི་འཇུག་སེམས་ལས་)གཞན་གང་ཞིག་དཔྱོད་པས་ཀུན་ནས་མ་བསླང་པའི་སེམས་ ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་ངོ་བོ་ཁོང་དུ་ཆུད་པ་ཡང་ཡང་དག་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་ ཡོངས་སུ་ཤེས་པ་ཉིད་ཀྱི་(འཇུག་པའི་)སེམས་ཞེས་བྱའོ་ཞེས་བཤད་དེ་དེ་ཁོ་ན་ལྟར་རོ། །པཎྜི་ ཏ་གཞན་རྣམས་ཀྱིས་མཛད་པའི་ཆོ་ག་ལ་ཕལ་ཆེར་སྨོན་པ་ཙམ་ལས་མི་སྣང་ཞིང་། བསྡུས་ ཏེ་ལེན་ན་དགོངས་གསོལ་སྔར་དང་འདྲ། ཇི་ལྟར་སྔོན་གྱི་བདེ་གཤེགས་ཀྱིས། །བྱང་ཆུབ་ ཐུགས་ནི་བསྐྱེད་པ་དང་། །དེ་དག་བྱང་ཆུབ་ཐུགས་བསྲུང་ལ། །དུས་ཀུན་ཏུ་ནི་གནས་པ་ལྟར། ། དེ་བཞིན་འགྲོ་ལ་ཕན་དོན་དུ། །བདག་གིས་བྱང་ཆུབ་སེམས་བསྐྱེད་དེ། །དེ་བཞིན་དུ་ནི་ དུས་ཀུན་ཏུ། །བདག་གིས་དེ་ནི་བསྲུང་བར་བགྱི། །ཞེས་ལན་གསུམ་གྱི་བར་དུ་སྨོན་པ་དང་ འཇུག་པའི་སེམས་གཟུང་བར་(ཛེ་ཏཱ་རིས་)བྱའོ། །ཞེས་ཡིད་དམ་བླང་བར་རོ། །མཇུག་ཏུ་སློབ་ དཔོན་གྱིས་(མྱང་འདས་སུ་འཇུག་པའི་)ཐབས་ཡིན་ནོ། །སློབ་མས་(དེ་ཡིན་པ་དེ་)ལེགས་སོ་བརྗོད་ཅེས་ (བུ་སོགས་)གསུང་ངོ་། །གལ་ཏེ་དོན་དམ་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་ཆོ་ག་བཤད་པ་མེད་པས་འཁྲུལ་ལོ་ 1-207 ཞེ་ན། སྔར་བཤད་ལྟར་འཕགས་པ་ཀླུའི་དགོངས་པ་ངོས་འཛིན་ཡེ་ཤེས་སྙིང་པོས་མཛད་ཅིང་ ཆོ་ག་ནི་སློབ་དཔོན་ཉིད་ཀྱིས་སོ། །དེ་དེའི་དགོངས་པ་མིན་ན། དེའི་ཆོ་ག་གང་ཡིན་མེད་དོ་ ཞེ་ན། (གསང་འདུས་)རིམ་ལྔར། བྱང་ཆུབ་སེམས་ནི་དོན་དམ་ཞེས་བྱ་བ། །སྐལ་བཟང་སློབ་མ་ བཟང་པོ་མན་ངག་ཐོབ་། །ཐལ་མོ་སྦྱར་ནས་མེ་ཏོག་འཛིན་པ་ཡིས། །བླ་མ་ལས་ནི་སླར་ཡང་ བླང་བར་བྱ། །ཞེས་སློབ་དཔོན་གྱིས་གསུངས་པ་དང་འགལ་ལོ། །དེ་ཆོ་ག་ཙམ་ལས་མི་སྐྱེ་ བས་ཆོ་ག་མི་འཐད་དོ་ཞེ་ན། དབང་བཞིའམ། བཞི་པའི་ཡང་ཆོ་ག་མི་འཐད་པར་འགྱུར་ཏེ་ ཆོ་ག་ཙམ་ལས་དངོས་སུ་མི་སྐྱེས་པས་སོ་ཞེས་སེམས་སོ། །གསུམ་པ་ནི་དོན་ཡིད་ལ་སེམས་ བཞིན་པས། དེང་དུས་བདག་ཚེ་འབྲས་བུ་ཡོད། །མི་ཡི་སྲིད་པ་ལེགས་པར་ཐོབ། །དེ་རིང་ སངས་རྒྱས་རིགས་སུ་སྐྱེས། །སངས་རྒྱས་སྲས་སུ་དེང་བདག་གྱུར། །ད་ནི་བདག་གིས་ཅི་ ནུས་ཀྱང་། །རིགས་དང་མཐུན་པའི་ལས་བརྩམས་ཏེ། །སྐྱོན་མེད་བཙུན་པའི་རིགས་འདི་ལ། ། རྙོག་པར་མི་འགྱུར་དེ་ལྟར་བྱ། །ཞེས་རང་དགའ་བ་བསྐྱེད་ཅིང་། །བདག་གིས་དེ་རིང་སྐྱོབ་ པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི། །སྤྱན་སྔར་འགྲོ་བ་

【現代漢語翻譯】 如是等等說了五句等之後，如何（如彼比量觀察），將此前行的發心菩提心，與觀察勝義自性的智慧相應，稱為入行心。（此示世俗入行心）因為是趣入彼性之方便故。（從世俗入行心）此外，任何未經觀察策發的，通達一切法空性之體性，如實完全了知的（入行）心，稱為入行心，如是宣說。其他班智達所造的儀軌中，大多僅見發願，若作攝略，則祈請與前相同。如昔日善逝，發起菩提心，以及彼等守護菩提心，恒時安住其中。同樣爲了利益眾生，我亦發起菩提心，如是恒時，我亦將守護之。如是念誦三遍，受持發願心和入行心（由戒律論師）。如是受持意誓。最後，阿阇黎說是（趣入涅槃的）方便。弟子說（是彼性）善哉（兒子等）如是說。若說沒有宣說勝義發心儀軌而迷惑，如前所說，是聖者龍樹之意趣，由認識耶謝寧波所造，儀軌是阿阇黎自己所作。若非彼之意趣，則彼之儀軌為何？（密集金剛）在五次第中說：菩提心是勝義，具善緣之善妙弟子得口訣，合掌持花，從上師處再次受持。與阿阇黎所說相違。若說僅是儀軌不能生起，故儀軌不應理，則四灌頂或第四灌頂的儀軌亦不應理，因為僅是儀軌不能真實生起，如是思維。第三是心中如是思維其義：今日我生命有果實，善得人身，今日生於佛陀種姓，今日我成為佛子，現在我無論能做什麼，都將開始與種姓相符之事業，對於此無垢清凈之種姓，不令其染污，如是行持。如是生起歡喜，我今日在一切救護者之前，于眾生…… 如是等等說了五句等之後，如何（如彼比量觀察），將此前行的發心菩提心，與觀察勝義自性的智慧相應，稱為入行心。（此示世俗入行心）因為是趣入彼性之方便故。（從世俗入行心）此外，任何未經觀察策發的，通達一切法空性之體性，如實完全了知的（入行）心，稱為入行心，如是宣說。其他班智達所造的儀軌中，大多僅見發願，若作攝略，則祈請與前相同。如昔日善逝，發起菩提心，以及彼等守護菩提心，恒時安住其中。同樣爲了利益眾生，我亦發起菩提心，如是恒時，我亦將守護之。如是念誦三遍，受持發願心和入行心（由戒律論師）。如是受持意誓。最後，阿阇黎說是（趣入涅槃的）方便。弟子說（是彼性）善哉（兒子等）如是說。若說沒有宣說勝義發心儀軌而迷惑，如前所說，是聖者龍樹之意趣，由認識耶謝寧波所造，儀軌是阿阇黎自己所作。若非彼之意趣，則彼之儀軌為何？（密集金剛）在五次第中說：菩提心是勝義，具善緣之善妙弟子得口訣，合掌持花，從上師處再次受持。與阿阇黎所說相違。若說僅是儀軌不能生起，故儀軌不應理，則四灌頂或第四灌頂的儀軌亦不應理，因為僅是儀軌不能真實生起，如是思維。第三是心中如是思維其義：今日我生命有果實，善得人身，今日生於佛陀種姓，今日我成為佛子，現在我無論能做什麼，都將開始與種姓相符之事業，對於此無垢清凈之種姓，不令其染污，如是行持。如是生起歡喜，我今日在一切救護者之前，于眾生……

【English Translation】 After saying 'such and such' five times, how (like that analogy), the aspiration Bodhicitta (enlightenment mind) that precedes, which is endowed with wisdom that examines the essence of ultimate reality, is called the entering mind. (This shows the worldly entering mind) Because it is the means to enter into that very nature. (From the worldly entering mind) Furthermore, any mind that is not motivated by examination, that understands the nature of the emptiness of all phenomena, that is completely and correctly known as it is, is called the (entering) mind, as it is said. In the rituals composed by other Panditas, mostly only aspiration is seen, and if summarized, the request is the same as before. Just as the Sugatas (gone to bliss) of the past generated the mind of Bodhi, and those who protect the mind of Bodhi, always abide in it. Likewise, for the benefit of beings, I generate the mind of Bodhi, and likewise always, I will protect it. Thus, reciting three times, the aspiration and entering mind are taken (by the Vinaya master). Thus, the vow is taken. Finally, the Acharya (teacher) says that it is the means (to enter Nirvana). The disciple says (that it is that nature) 'Good!' (son, etc.) Thus he speaks. If it is said that there is confusion because the ritual of ultimate mind generation is not explained, as said before, it is the intention of the noble Nagarjuna (one who uproots), composed by Yeshe Nyingpo (essence of wisdom), and the ritual is by the Acharya himself. If it is not his intention, then what is his ritual? (Guhyasamaja) In the Five Stages it says: 'The mind of Bodhi is called ultimate, fortunate good disciples obtain the oral instructions, holding flowers with palms together, they should take it again from the Lama (spiritual teacher).' This contradicts what the Acharya said. If it is said that it is only a ritual and cannot arise, therefore the ritual is not reasonable, then the four empowerments or the ritual of the fourth empowerment would also be unreasonable, because it is only a ritual and does not actually arise, thus one thinks. The third is thinking in the mind about the meaning: 'Today my life has fruit, I have well obtained a human body, today I am born into the Buddha lineage, today I have become a Buddha's child, now whatever I can do, I will begin activities that are in accordance with the lineage, and for this stainless noble lineage, I will not let it be defiled, thus I will act.' Thus generating joy, 'Today, before all the protectors, for beings...' After saying 'such and such' five times, how (like that analogy), the aspiration Bodhicitta (enlightenment mind) that precedes, which is endowed with wisdom that examines the essence of ultimate reality, is called the entering mind. (This shows the worldly entering mind) Because it is the means to enter into that very nature. (From the worldly entering mind) Furthermore, any mind that is not motivated by examination, that understands the nature of the emptiness of all phenomena, that is completely and correctly known as it is, is called the (entering) mind, as it is said. In the rituals composed by other Panditas, mostly only aspiration is seen, and if summarized, the request is the same as before. Just as the Sugatas (gone to bliss) of the past generated the mind of Bodhi, and those who protect the mind of Bodhi, always abide in it. Likewise, for the benefit of beings, I generate the mind of Bodhi, and likewise always, I will protect it. Thus, reciting three times, the aspiration and entering mind are taken (by the Vinaya master). Thus, the vow is taken. Finally, the Acharya (teacher) says that it is the means (to enter Nirvana). The disciple says (that it is that nature) 'Good!' (son, etc.) Thus he speaks. If it is said that there is confusion because the ritual of ultimate mind generation is not explained, as said before, it is the intention of the noble Nagarjuna (one who uproots), composed by Yeshe Nyingpo (essence of wisdom), and the ritual is by the Acharya himself. If it is not his intention, then what is his ritual? (Guhyasamaja) In the Five Stages it says: 'The mind of Bodhi is called ultimate, fortunate good disciples obtain the oral instructions, holding flowers with palms together, they should take it again from the Lama (spiritual teacher).' This contradicts what the Acharya said. If it is said that it is only a ritual and cannot arise, therefore the ritual is not reasonable, then the four empowerments or the ritual of the fourth empowerment would also be unreasonable, because it is only a ritual and does not actually arise, thus one thinks. The third is thinking in the mind about the meaning: 'Today my life has fruit, I have well obtained a human body, today I am born into the Buddha lineage, today I have become a Buddha's child, now whatever I can do, I will begin activities that are in accordance with the lineage, and for this stainless noble lineage, I will not let it be defiled, thus I will act.' Thus generating joy, 'Today, before all the protectors, for beings...'

བདེ་གཤེགས་ཉིད་དང་ནི། །བར་དུ་བདེ་ལ་འགྲོན་དུ་ བོས་ཟིན་གྱིས། །ལྷ་དང་ལྷ་མིན་ལ་སོགས་དགའ་བར་གྱིས། །ཞེས་གཞན་དགའ་བ་བསྐྱེད་ ཅིང་། དེ་བསླབ་བྱ་མདོ་ཙམ་བརྗོད། གཏང་རག་བཟང་(ས་སྐྱ་བུ་སྟོན་)པོ་བྱའོ། ། ༈ སྡོམ་པའི་ཆོ་ག གཉིས་པ་ནི། རྟེན་ནི་སོ་ཐར་རིས་བདུན་ཅན་ཡིན་ན་སྟེན་ཁྱད་པར་ཅན་ཡིན་ལ་དེ་ངེས་ པ་ཅན་དུ་མི་དགོས་ཏེ། ལམ་སྒྲོན་རང་འགྲེལ་ལས། ད་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྡོམ་པའི་ རྟེན་ཁྱད་པར་ཅན་བསྟན་པར་འདོད་ནས། སོ་སོ་ཐར་བ་རིས་བདུན་ཞེས་སོགས་བཀོད་དོ། ། འདི་ནི་དག་པའི་རྟེན་དུ་བཞག་ཅེས་སོགས་དང་། འདི་ལྟར་འཇུག་པའི་གོ་རིམ་དུ་བྱས་པ་ དང་། ཡང་ན་སྔོན་ཆད་ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་བག་ཆགས་མེད་པ་དག་ལ་ནི་སོ་སོ་ཐར་བ་རིས་ བདུན་གང་ཡང་རུང་བའི་སྡོམ་པ་སྔོན་དུ་འགྲོ་བ་ཡིན་ནོ་ཞེས་སོགས་བཤད་ཅིང་། ཐུབ་ 1-208 དགོངས་སུ། དབང་བོ་རྟུལ་བོ་ནི་ཇི་སྲིད་འཚོ་བ་པའི་དགེ་བསྙེན་གྱི་སྡོམ་པ་ལ་སོགས་པ་གང་ ཡང་རུང་བ་སྔོན་མ་ཅན་ཁོ་ནས་སོ་ཞེས་སོ། །ཡང་གང་ཞིག་དགེ་བསྙེན་དང་དགེ་བསྙེན་མ་ དང་། ནས། དགེ་སློང་(བསྡུས་སོ་ཁར་ཐོན་)མའི་དབྱེ་བས་ཇི་སྲིད་འཚོ་བ་པའི་སོ་སོ་ཐར་བའི་སྡོམ་ པ་བདུན་པོ་རྣམས་ལས་གང་ཡང་རུང་བའི་སོ་སོ་ཐར་བའི་སྡོམ་པ་ལ་གནས་པ་ཉིད་ཀྱིས་ བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྡོམ་པ་བླང་བར་བྱའི་གཞན་གྱིས་མ་ཡིན་ཏེ། གཞན་ལ་བྱང་ཆུབ་ སེམས་དཔའི་སྡོམ་པ་མི་སྐྱེ་བའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་ཟེར་བ་དེ་ནི་ཐེག་པ་ཆེན་པོ་ལ་ཡོངས་སུ་ངལ་བ་ མང་པོ་མ་བྱས་པ་སྟེ། གལ་ཏེ་སོ་སོ་ཐར་བའི་སྡོམ་པ་མེད་པར་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྡོམ་ པ་མི་སྐྱེ་ན་ནི། དེའི་ཚེ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྡེ་སྣོད་ལ་སོགས་པ་དང་། དེའི་རྗེས་སུ་འབྲང་ བའི་གཞུང་དུ། འདི་དེའི་རྩ་བར་བཤད་པར་འགྱུར་རོ། །དགོས་པ་ནི་གདོན་མི་ཟ་བར་བརྗོད་ པར་བྱ་བ་ཡིན་ཏེ། དཔེར་ན་ཐེག་པ་ཆེན་པོར་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་བར་དུ་གསུམ་ལ་སྐྱབས་སུ་འགྲོ་ བ་ལྟ་བུའོ་ཞེས་སོ། །གལ་ཏེ་ངེས་པར་སོ་ཐར་རིས་བདུན་གང་རུང་རྟེན་དུ་དགོས་(དཔང་ལོཙྪ་བ་ ཡང་གསུང་བར་སྣང་)ན་ལྷའི་ནང་དང་ཐེག་དམན་གྱི་མིང་ཡང་མི་གྲག་པའི་དག་པའི་ཞིང་ན་བྱང་ སེའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་སྡོམ་པ་མེད་པ་དང་། བྱང་སེའི་སྡོམ་པ་ཅན་དེ་ཤི་བའི་འོག་ཏུ་བྱང་སེའི་ སྡོམ་པ་མེད་པས་ཁྱབ་པར་འགྱུར་ཏེ། དེའི་རྟེན་ཏུ་ངེས་པར་དགོས་པའི་སོ་ཐར་རིས་བདུན་ བཏང་བས་སོ། །དེས་ན་སྲོག་གཅོད་སོགས་ལྔའམ་བཅུ་སོགས་སྤོང་བའམ་སྤངས་པ་དང་། དེ་སྤངས་པའི་རིས་བདུན་མ་ཕྱེད་པར་སྣང་སྟེ་སྤྲོས་པས་ཆོག་གོ །དེའི་ཆོ་ག་དངོས་ལ། སྦྱོར་ དངོས་རྗེས་གསུམ་ལས། དང་པོ་ནི། བླང་པའི་ཡུལ་སློབ་དཔོན་ནི། བྱང་སེའི་སྡོམ་པ་ལ་ གནས་པ། དེའི་ཆོ་ག་ཤེས་པ། དེ་འབོགས་པའི་སྒོ་ནས་སླ

【現代漢語翻譯】 迎請善逝（梵文：Sugata，梵文羅馬擬音：Sugata，漢語字面意思：善逝）本尊降臨，邀請其安住於此。 令天神、非天等心生歡喜。 如此令他眾歡喜，並簡述應學之法，行圓滿之供養。 受戒儀軌 第二部分是關於所依之物。若為七種別解脫戒（梵文：Pratimoksha，梵文羅馬擬音：Pratimoksha，漢語字面意思：別解脫），則為殊勝之所依，然非必須。如《菩提道燈論自釋》所云：『今欲顯示菩薩戒之殊勝所依，即是七種別解脫戒等。』此乃安立為清淨所依等。如是為趣入之次第。或於昔日未有大乘習氣者，則應先受七種別解脫戒中之任何一種。』 如是宣說。於《賢愚經》中，根器愚鈍者，唯能先受持盡形壽之近事戒等。 又云：『若有近事男、近事女，乃至比丘尼之差別，以盡形壽之七種別解脫戒中，安住於任何一種別解脫戒者，方可受持菩薩戒，否則不能，以其餘者不生菩薩戒故。』此乃未於大乘多下功夫之說。 若無別解脫戒，則不生菩薩戒，則菩薩之律藏等，及其隨行之論典中，將會以此為根本而宣說。 所需者，乃是如實宣說，譬如大乘中，直至菩提果，皈依三寶。 若必須以七種別解脫戒之任何一種為所依，則於無天神及小乘之名之清淨剎土中，則無菩薩之戒律耶？ 且菩薩戒之持有者死後，亦遍及無菩薩戒，以其所依之七種別解脫戒已捨棄故。 故捨棄或未捨棄殺生等五戒或十戒等，及其捨棄之七種戒律未明，故不贅述。 於彼儀軌之正行中，分加行、正行、後行三者。初者，所依之對象為阿闍黎（梵文：Acharya，梵文羅馬擬音：Acharya，漢語字面意思：導師），需安住於菩薩戒，知曉彼儀軌，並以彼灌頂之方式。

【English Translation】 Invite the Sugata (Tibetan: བདེ་གཤེགས་, Sanskrit: Sugata, Romanized Sanskrit: Sugata, Literal meaning: Gone to Bliss) to come and stay here. Make the gods and demigods rejoice. Thus, make others happy, briefly state what should be learned, and make a perfect offering. The Ritual of Vows The second part is about the object of reliance. If it is one of the seven Pratimoksha (Tibetan: སོ་ཐར་, Sanskrit: Pratimoksha, Romanized Sanskrit: Pratimoksha, Literal meaning: Individual Liberation) vows, then it is a special object of reliance, but it is not necessary. As stated in the 'Lamp for the Path to Enlightenment with Commentary': 'Now, wanting to show the special object of reliance for the Bodhisattva vows, it is the seven Pratimoksha vows, etc.' This is established as a pure object of reliance, etc. This is the order of entry. Or, for those who have no Mahayana habits from the past, they should first take any of the seven Pratimoksha vows. Thus it is said. In the Damamūka Nidāna Sūtra, it is said that those with dull faculties can only take the Upāsaka (Tibetan: དགེ་བསྙེན་, Sanskrit: Upāsaka, Romanized Sanskrit: Upāsaka, Literal meaning: male lay follower) vow, etc., for as long as they live. It is also said: 'If there are Upāsakas (Tibetan: དགེ་བསྙེན་, Sanskrit: Upāsaka, Romanized Sanskrit: Upāsaka, Literal meaning: male lay follower) and Upāsikās (Tibetan: དགེ་བསྙེན་མ་, Sanskrit: Upāsikā, Romanized Sanskrit: Upāsikā, Literal meaning: female lay follower), and so on, up to the distinction of Bhikṣuṇīs (Tibetan: དགེ་སློང་མ་, Sanskrit: Bhikṣuṇī, Romanized Sanskrit: Bhikṣuṇī, Literal meaning: female monastic), whoever abides in any of the seven Pratimoksha vows for as long as they live, they should take the Bodhisattva vow, otherwise not, because the Bodhisattva vow does not arise in others.' This is a statement of not having put much effort into the Mahayana. If the Bodhisattva vow does not arise without the Pratimoksha vow, then the Bodhisattva Vinaya, etc., and the treatises that follow it, will be said to have this as their root. What is needed is to speak truthfully, just like in the Mahayana, taking refuge in the Three Jewels until enlightenment. If it is necessary to have any of the seven Pratimoksha vows as a basis, then in a pure land where the names of gods and Hinayana are not even heard, is there no Bodhisattva's ethical discipline? And after the holder of the Bodhisattva vow dies, it will be pervasive that there is no Bodhisattva vow, because the seven Pratimoksha vows that are necessarily the basis for it have been abandoned. Therefore, whether abandoning or not abandoning the five or ten precepts such as killing, etc., and the seven types of vows that are abandoned are not clear, so enough of elaboration. In the actual ritual, there are three parts: preparation, main part, and conclusion. The first is that the object of taking the vow is the Acharya (Tibetan: སློབ་དཔོན་, Sanskrit: Acharya, Romanized Sanskrit: Acharya, Literal meaning: teacher), who abides in the Bodhisattva vow, knows the ritual, and initiates it through empowerment.

ོབ་མ་རྗེས་སུ་བཟུང་བར་ནུས་པའི་ (བྱང་སེམས་ཞེས་བྱང་སར་)དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་ནོ། །ལེན་པ་པོ་ནི། བྱང་སེམས་ཁྱིམ་པའམ་(བྱང་ སར་)རབ་བྱུང་བྱང་སེའི་ཚུལ་ཁྲིམས་གསུམ་ལ་སློབ་པར་འདོད་ཅིང་ཆོ་ག་བཞིན་དུ་བྱང་ཆུབ་ 1-209 མཆོག་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་བྱས་པའོ། །ཚུལ་ནི། སློབ་དཔོན་དེའི་(བྱང་)རྐང་བ་ལ་གཏུགས་ཏེ་ ཕྱག བྱས་ནས་གསོལ་བ་གདབ་པ་ནི། རིགས་ཀྱི་བུ་ཁྱོད་(དམ་ཚེ་དང་ལྡན་པའམ་བཙུན་པ་གང་ཉེ་བས་ ཞེས་གནས་བརྟན་བྱང་བཟང་ངོ་། །ཇོ་བོ་སློབ་དཔོན་ཁྱོད་ཅེས་སོ། །)ལས་བདག་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ཚུལ་ ཁྲིམས་ཀྱི་སྡོམ་པ་ཡང་དག་པར་བླང་བ་ནོད་པར་འཚལ་གྱིས་དེ་ལས་གནོད་པ་མ་མཆིས་ན་ བདག་ལ་ཐུགས་བརྩེ་བའི་སླད་དུ་ཅུང་ཟད་ཅིག་(སར་ཞི་)གསན་ཅིང་བསྩལ་པའི་རིགས་སོ་ ཞེས་བརྗོད་དོ་ཞེས་(སར་ཞི་འཚོ་)སོ། །ལན་གསུམ་ཞེས་བྱང་བཟང་དང་ཇོ་བོ་རྗེའོ། །དེ་ནས་ བྱང་སེམས་ནུས་པ་དེས་བྱང་སེམས་འདོད་པ་དེ་ལ་བྱང་སེའི་སྡོམ་པའི་ཕན་ཡོན་རྒྱ་ཆེར་ བརྗོད་ནས་བསླབ་པའི་གཞིའི་ལྕི་ཡང་དག་ཀྱང་བརྗོད་ཅིང་སྤྲོ་བ་ཡང་བསྐྱེད་(སར་ཞི་)དེ། འདི་ སྐད་ཅེས། རིགས་ཀྱི་བུ་ཁྱོད་ཉོན་ཅིག ཁྱོད་འདི་ལྟར་སེམས་ཅན་(སྲིད་པའི་རྒྱ་མཚོ་ལས་ཞེས་ཐུབ་ དགོངས་)མ་རྒལ་བ་རྣམས་(བྱང་ཆུབ་སེམས་ཀྱིས་)བསྒྲལ་བ་དང་། མ་གྲོལ་བ་རྣམས་དགྲོལ་བ་དང་། དབུགས་མ་ཕྱིན་པ་(དམྱལ་བ་ལ་སོགས་པ་ཞེས་མན་སྙེར་)རྣམས་དབུགས་(རྣམ་བཤད་རིགས་པར། དབུགས་ འབྱིན་པ་ནི་ངན་འགྲོ་ལས་འདས་པ་ལ་འཇོག་པ་དང་། ཉོན་མོངས་དང་སྡུག་བསྔལ་ལས་གཏན་དུ་གྲོལ་བར་མཛད་པ་དང་། བདེན་པ་མཐོང་བ་ལ་འཇོག་པ་དང་། ལུང་དང་ཤེར་རབ་རྣམ་པར་དག་པ་ལ་འགོད་པ་བཞི་བཤད། འཇམ་དཔལ་གྲགས་པས་ འཇིགས་ཤིང་སྐྲག་པ་ཐམས་ཅད་དང་བྲལ་བ་ནི་དབུགས་ཕྱིན་པའོ། །ཞེས་མཚན་བརྗོད་འགྲེལ་ཆེན་ནོ། །)དབྱུང་བ(ངན་འགྲོ་ ལས་འདས་པ་ལ་འཇོག་པ་སོགས་བཞི་རྣམ་བཤད་རིགས་པར་)འོ། །(སྒྲིབ་པ་མེད་པའི་དབྱིངས་སུ་ཞེས་ཐུབ་དགོངས་) ཡོངས་སུ་མྱ་ངན་ལས་མ་འདས་པ་རྣམས་ཡོངས་སུ་(མི་གནས་པའི་)མྱ་ངན་ལས་བཟླ་བ་དང་། སངས་རྒྱས་ཀྱི་གདུང་རྒྱུན་མི་གཅད་པར་འདོད་དམ། དེ་ལ་ཁྱོད་ཀྱིས་སེམས་བསྐྱེད་པ་བརྟན་ པ་དང་ཡི་དམ་ལ་བརྟན་པར་བྱའོ་ཞེས་སྔར་མི་ཤེས་པའི་རིགས་མཐོང་ནས་སྤྲོ་བ་བསྐྱེད་པའི་ ཕྱིར་(སར་ཞི་)བརྗོད་དོ། །(དེ་ཡན་ནི་ཆོ་ག་དངོས་ལ་མ་ཞུགས་པ་ཞིག་གི་གོང་ལ་སོགས་པར་བྱ་བའི་ཚུལ་ལོ། །འདི་མན་ཆོ་ ག་རྩོམ་པ་ནའོ། །)དེའི་(འདི་ཡན་ཇོ་བོ་དངོས་)འོག་ཏུ་དེ་པ་ཤཱཀྱ་ཐུབ་པའི་བླུགས་སྐུའམ་རས་བྲིས་ལ་ 1-210 སོགས་པ་(སའི་དོན་ཇོ་བོ་དངོས་)མདུན་དུ་བཞག་ཅིང་དེ་པ་ཤཱཀྱ་ཐུབ་པ་སོགས་ཕྱོགས་བཅུའི་ འཇིག་རྟེན་ཐམས་ཅད་ན་བཞུགས་པའི་སངས་རྒྱས་བྱང་སེམས་ཐམས་ཅད་བསམས་ལ་

【現代漢語翻譯】 能夠攝受的（菩薩，即《菩薩地》中所說）善知識啊！接受者是：想要學習菩薩在家居士或（《菩薩地》中所說）出家菩薩的三種戒律，並如儀軌般發起殊勝菩提心的人。 方式是：依止於那位（菩薩）上師的足下，頂禮后祈請說：『種姓之子您（或具戒者，或比丘，隨宜稱呼，這是指靜命論師。尊者上師您。），請允許我如法地接受菩薩的戒律，如果這樣做沒有過失，爲了慈悲我，請稍微（薩惹瓦）聽一下，並賜予教導。』這樣說。（薩惹瓦和寂護）。重複三次，這是靜命論師和阿底峽尊者的說法。 然後，有能力的菩薩對想要成為菩薩的人廣泛地講述菩薩戒的利益，也講述學習的基礎的輕重緩急，並生起歡喜心（薩惹瓦）。這樣說：『種姓之子您聽著！您要這樣（以菩提心）度脫尚未度脫的眾生（從輪迴的苦海中），解脫尚未解脫的眾生，救拔尚未救拔的眾生（地獄等處），使他們出離（《辨法法性論》中說：出離是指超越惡趣，以及從煩惱和痛苦中永遠解脫，證見真諦，安立於清凈的教理和智慧。文殊名稱經中說：遠離一切恐懼和怖畏就是出離。）。』 （在無垢的法界中）使尚未完全從輪迴中解脫的眾生完全地（不住于）從輪迴中解脫出來，想要不中斷佛陀的種姓嗎？對此，您要堅定發菩提心，並安住于本尊。』爲了讓先前不瞭解這些道理的人見到後生起歡喜心（薩惹瓦），這樣說。（以上是尚未正式進入儀軌之前應該做的事情。以下是開始儀軌的時候。） 在那（以上是阿底峽尊者的說法）之後，將釋迦牟尼佛的塑像或畫像等（薩惹瓦的意思是阿底峽尊者本人）安放在面前，並觀想釋迦牟尼佛等十方世界中安住的所有佛菩薩。

【English Translation】 The virtuous friend (Bodhisattva, as mentioned in 'Bodhisattva-bhumi') who is capable of embracing! The receiver is: a Bodhisattva householder or (as mentioned in 'Bodhisattva-bhumi') a renunciate Bodhisattva who wishes to study the three disciplines and has generated the supreme Bodhicitta according to the ritual. The method is: to rely on the feet of that (Bodhisattva) master, prostrate and supplicate, saying: 'Son of noble family, you (or one with vows, or monk, whichever is appropriate, this refers to Shantarakshita. Venerable master you.), please allow me to properly receive the vows of a Bodhisattva, if there is no fault in doing so, for the sake of your compassion towards me, please listen a little (Sarvava), and bestow teachings.' Thus it is said. (Sarvava and Shantarakshita). Repeat three times, this is the saying of Shantarakshita and Lord Atisha. Then, the capable Bodhisattva extensively speaks to the one who desires to be a Bodhisattva about the benefits of the Bodhisattva vows, and also speaks about the priorities of the foundation of learning, and generates joy (Sarvava). Saying thus: 'Son of noble family, listen! You should thus (with Bodhicitta) liberate those sentient beings who have not been liberated (from the ocean of samsara), free those who have not been freed, rescue those who have not been rescued (from hells, etc.), and bring them forth (In 'Vyakhya Yukti', it is said: bringing forth refers to transcending the lower realms, and being permanently liberated from afflictions and suffering, seeing the truth, and establishing oneself in pure doctrine and wisdom. In the Manjushri-nama-samgiti, it is said: being free from all fear and dread is bringing forth.).' '(In the stainless realm of reality) completely liberate those who have not been completely liberated from samsara (without abiding), do you wish to not interrupt the lineage of the Buddhas? To this, you must firmly generate Bodhicitta, and abide in the chosen deity.' In order to generate joy in those who did not previously understand these reasons upon seeing them (Sarvava), thus it is said. (The above is what should be done before formally entering the ritual. The following is when starting the ritual.) After that (the above is the saying of Lord Atisha), place a statue or painting, etc., of Shakyamuni Buddha (Sarvava means Lord Atisha himself) in front, and contemplate all the Buddhas and Bodhisattvas abiding in all the worlds of the ten directions, such as Shakyamuni Buddha.

ཅི་ ནུས་(ས་ཞི་)པའི་མཆོད་པ་དང་ཕྱག་བྱས་ལ། དེ་མ་ཐག་ཏུ་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་སྟན་མཐོན་ པོ་ལ་འདུག་པ་ལ་སྟོན་པའི་འདུ་ཤེས་(དེ་ཡན་ཇོ་བོ་དངོས་)ཀྱིས་ཕྱག་བྱས་ཏེ་པུས་མོ་གཡས་པའི་ ལྷ་ང་ས་ལ་བཙུགས་པའམ་ཙོག་བུར་འདུག་སྟེ་ཐལ་མོ་སྦྱར་ནས་སློབ་དཔོན་ལ་བསྐུལ་(ཇོ་བོ་) ཏེ་རིགས་ཀྱི་བུའམ་ཚེ་དང་ལྡན་པའམ་བཙུན་པས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་ སྡོམ་པ་ཡང་དག་པར་བླང་བ་བདག་ལ་བསྩལ་ཏུ་གསོལ་(ས་སོགས་དེ་ཡན་)ཞེས་ལན་གསུམ་(ཇོ་ བོ་)མོ། །དེ་ནས་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་འདུག་གམ་འགྲེང་ཡང་རུང་སྟེ་འདི་སྐད་ཅེས། རིགས་ཀྱི་བུའམ་ཆོས་ཀྱི་(སར་)སྤུན་མིང་འདི་ཞེས་བྱ་བ་ཁྱོད་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཡིན་ནམ། བྱང་ཆུབ་ཏུ་སྨོན་ལམ་བཏབ་བམ། ཞེས་དྲིའོ། །དེས་ཀྱང་ལགས་སོ་ཞེས་ཁས་ལོངས་ཤིག དེ་ནས་དགེ་བཤེས་དེས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་བསླབ་པ་རྣམས་དང་བྱང་ ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱི་ཚུལ་ཁྲིམས་དེ་དག་ཅི་བདག་ལས་ལེན་པར་འདོད་དམ་(ཨ་བྷ་ཡ་ དོན་)ཞེས་སློབ་མ་ལ་དྲིའོ། །དེས། དེ་ལྟར་ལེན་པར་འཚལ་ལོ་ཞེས་ཁས་ལེན་པར་གྱུར་ན། གཉིས་པ་དངོས་གཞི་བྱང་སེའི་སྡོམ་པ་སྦྱིན་པར་བྱ་སྟེ། (འགྲེང་ངམ་འདུག་ཀྱང་རུང་བྱང་བཟང་ངོ་། །བཙུན་ པའམ་ཚེ་དང་ལྡན་པའམ་)རིགས་ཀྱི་བུ་(ཇོ་བོས་)མིང་འདི་ཞེས་བྱ་བ་ཁྱོད་བདག་(ཇོ་བོ་)བྱང་ཆུབ་ སེམས་དཔའ་མིང་འདི་ཞེས་བྱ་བ་ལས་(ཇོ་བོ་དངོས་)འདས་པའི་བྱང་ཆུབ་(འདི་མན་ས་ཞི་སོགས་ཀུན་) སེམས་དཔའ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་བསླབ་པའི་གཞིར་གྱུར་པ་གང་ཡིན་པ་རྣམས་དང་། (ས་ཞི་བྱང་།) ཚུལ་ཁྲིམས་སུ་གྱུར་པ་གང་ཡིན་པ་དང་། མ་འོངས་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཐམས་ཅད་ ཀྱི་བསླབ་པའི་གཞིར་གྱུར་པ་གང་ཡིན་པ་རྣམས་དང་། ཚུལ་ཁྲིམས་སུ་གྱུར་པ་གང་ཡིན་པ་ དང་། (ཇོ་བོ་)ད་ལྟ་ན་ཕྱོགས་བཅུ་དག་ན་ད་ལྟར་བྱུང་བའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཐམས་ཅད་ 1-211 ཀྱི་བསླབ་པའི་གཞི་གང་ཡིན་པ་རྣམས་དང་། ཚུལ་ཁྲིམས་གང་ཡིན་པ་དང་། བསླབ་པའི་ གཞི་གང་དག་དང་ཚུལ་ཁྲིམས་གང་དག་ལ་འདས་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཐམས་ཅད་ ཀྱིས་བསླབས་པར་གྱུར་པ་དང་། མ་འོངས་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཐམས་ཅད་སློབ་པར་ འགྱུར་བ་དང་། ཕྱོགས་བཅུ་དག་ན་ད་ལྟར་བྱུང་བའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་ དེ་ལྟར་སློབ་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་བསླབ་པའི་གཞི་ཐམས་ཅད་དང་། བྱང་ཆུབ་སེམས་ དཔའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཐམས་ཅད་དེ། སྡོམ་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་དང་། དགེ་བའི་ཆོས་སྡུད་པའི་ཚུལ་ ཁྲིམས་དང་། སེམས་ཅན་གྱི་དོན་བྱ་བའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ནོད་དམ། ཞེས་(ས་དངོས་)སྨྲོས་ཤིག དེས་ཀྱང་ནོད་ལགས་སོ་ཞེས་ཁས་(ས་སོགས་དངོས་)ལོངས་ཤིག དེ་ལྟར་སློབ་དཔོན་གྱིས་ལན་ (ཇོ་བོ་)གསུམ་གྱི་བར་དུ་ལེན་ནམ་(ཇོ་བོ་)ཞེས་བརྗོད་ཅིང་(

【現代漢語翻譯】 然後，進行有能力的供養和禮拜。之後，立即向坐在高座上的善知識（將其視為本師——即阿底峽尊者本人）頂禮，右膝著地或蹲坐，合掌，勸請上師（阿底峽尊者）：『種姓之子、具壽者或比丘，請賜予我菩薩的戒律。』（到此為止）。這樣重複三次。 然後，善知識可以坐著或站著，這樣說：『種姓之子或法友，名為某某，你是否是菩薩？是否發起了菩提心的願望？』這樣詢問。他也回答『是的』，並承諾。 然後，善知識問他的弟子：『你是否願意從我這裡接受所有菩薩的學處和菩薩的戒律？』（阿跋耶的意義）。他回答：『我願意接受。』 第二，給予正行菩薩戒。（站著或坐著都可以，是吉祥的。比丘或具壽者）種姓之子（阿底峽尊者），名為某某，你（阿底峽尊者）從我（阿底峽尊者本人）這裡，接受過去所有菩薩的學處之基礎，以及成為戒律的那些；未來所有菩薩的學處之基礎，以及成為戒律的那些；現在十方世界中現在出現的菩薩的所有學處之基礎，以及成為戒律的那些；過去所有菩薩所學習的學處之基礎和戒律；未來所有菩薩將要學習的，以及現在十方世界中現在出現的菩薩們所學習的菩薩的學處之基礎和所有菩薩的戒律，即：律儀戒、攝善法戒、饒益有情戒，你接受嗎？』 這樣說。他也承諾：『我接受。』這樣，上師重複三次詢問是否接受。

【English Translation】 Then, perform offerings and prostrations with ability. Immediately after that, prostrate to the virtuous friend sitting on a high seat (considering him as the Teacher - i.e., Atisha himself), with the right knee on the ground or squatting, with palms joined, urging the master (Atisha): 'Son of the lineage, fortunate one, or monk, please grant me the vows of the Bodhisattva.' (Up to here). Repeat this three times. Then, the virtuous friend may sit or stand, saying: 'Son of the lineage or Dharma brother, named so-and-so, are you a Bodhisattva? Have you generated the aspiration for Bodhicitta?' Thus inquire. He also answers 'Yes' and promises. Then, the virtuous friend asks his disciple: 'Do you wish to receive from me all the trainings of all Bodhisattvas and the vows of the Bodhisattvas?' (Meaning of Abhaya). He answers: 'I wish to receive them.' Secondly, the actual giving of the Bodhisattva vows should be done. (Standing or sitting is fine, it is auspicious. Monk or fortunate one) Son of the lineage (Atisha), named so-and-so, do you (Atisha) receive from me (Atisha himself) the basis of training for all past Bodhisattvas, and those that have become vows; the basis of training for all future Bodhisattvas, and those that have become vows; the basis of training for all Bodhisattvas appearing now in the ten directions, and those that have become vows; all the bases of training and vows that all past Bodhisattvas have trained in; that all future Bodhisattvas will train in, and that all Bodhisattvas appearing now in the ten directions are training in, all the bases of training of the Bodhisattvas and all the vows of the Bodhisattvas, namely: the vow of restraint, the vow of gathering virtuous dharmas, and the vow of benefiting sentient beings, do you accept them?' Say this. He also promises: 'I accept.' Thus, the master asks three times whether he accepts.

ཇོ་བོ་)སློབ་མས་(ཇོ་བོ་)རབ་ཏུ་(ཇོ་བོ་) ལེན་ལེགས་སོ་(ཇོ་བོ་)ཞེས་ལན་གསུམ་བརྗོད་(ཇོ་བོ་)པས་སྡོམ་པ་བླངས་པར་འགྱུར་རོ། ། ཐབས་ལེགས་བྱའོ། །གསུམ་པ་རྗེས་ནི། བྱང་སེའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་སྡོམ་པ་ཡང་དག་པར་ བླང་བ་ལན་གསུམ་གྱི་བར་དུ་ཕོག་ཅིང་ཁས་ལེན་དུ་ཡང་བཅུག་ནས་ནོད་པའི་བྱང་སེ་མ་ ལངས་པར་དེ་པའི་སྐུ་གཟུགས་དེ་ཉིད་(ས་ཞི་དངོས་)ཀྱི་སྤྱན་སྔར་ཕྱོགས་བཅུའི་སངས་རྒྱས་དང་ བྱང་སེམས་ཐམས་ཅད་ལ་ཡན་ལག་(ཇོ་བོ་)ལྔས་ཕྱག་འཚལ་ཏེ་ཐལ་མོ་སྦྱར་ནས་འདི་(ས་)ལྟར་ མཁྱེན་པར་མཛད་དུ་གསོལ་བར་བྱ་སྟེ། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་མིང་འདི་ཞེས་བྱ་བ་འདིས། བདག་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་མིང་འདི་ཞེས་བགྱི་བ་ལས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ཚུལ་ ཁྲིམས་ཀྱི་སྡོམ་པ་ཡང་དག་པར་བླང་བ་ལན་གསུམ་གྱི་བར་དུ་མནོས་(ཀུན་)ལགས་ཏེ། བདག་མིང་འདི་ཞེས་བགྱི་བ་ལས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་མིང་འདི་ཞེས་བགྱི་བ་འདིས། བྱང་ ཆུབ་སེམས་དཔའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་སྡོམ་པ་ཡང་དག་པར་བླངས་པ་ལ་བདག་དཔང་དུ་གྱུར་ པར་ཕྱོགས་བཅུའི་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་མཐའ་ཡས་མུ་མེད་པ་དག་ཏུ་འཕགས་པའི་མཆོག་ 1-212 ལྐོག་ཏུ་གྱུར་ཀྱང་། ཐམས་ཅད་དུ་(ཆོས་ཐམས་ཅད་ཇོ་བོ་)སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་(ཀྱི་དོན་ཞེས་བྱང་བཟང་ )ལྐོག་ཏུ་མ་གྱུར་པའི་ཐུགས་མངའ་བ་རྣམས་ལ་མཁྱེན་པར་གསོལ་ལོ་ཞེས་ལན་གསུམ་གྱི་ བར་དུ་ཕྱག་འཚལ་(ཇོ་བོ་)ཞིང་བརྗོད་པར་བྱའོ། །དེ་ནས་བླ་མ་གདན་ལ་འདུག་གམ་(དོན་ཐོབ་) འགྲེང་ཡང་རུང་། འདི་སྐད་བརྗོད་དེ། མིང་འདི་ཞེས་བྱ་བ་ཁྱོད་(ཇོ་བོ་དངོས་)ཉོན་ཅིག འདི་ནི་ ཆོས་ཉིད་ཡིན་ཏེ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔས་བྱང་སེའི་ཚུལ་ཁྲིམས་(སར་)ཀྱི་སྡོམ་པ་ཡང་དག་པར་ ལེན་པའི་ལས་བརྗོད་པ་རྫོགས་(ཇོ་བོ་)པ་དེའི་ཚེ་(ཇོ་བོ་)ཕྱོགས་བཅུའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་ ཐམས་ཅད་དུ་སངས་རྒྱས་དང་(ས་ཆེན་པོར་ཆུད་པའི་ཞེས་སར་)བྱང་སེམས་ཐམས་ཅད་ལ། ལྷས་ འདི་ལྟ་བུ་འབྱུང་བར་འགྱུར་ཏེ། སངས་རྒྱས་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་དེ་དག་གིས་འདི་ ལྟར་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་ཆེ་གེ་མོ་ཞིག་ན། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཆེ་གེ་མོ་ཞེས་བྱ་བས། བྱང་ ཆུབ་སེམས་དཔའ་མིང་འདི་ཞེས་བྱ་བ་ལ། བྱང་སེམས་ཀྱི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་སྡོམ་པ་ཡང་དག་ པར་བླང་བ། ལེགས་པར་མནོས་སོ་ཞེས་ཡང་དག་པར་མཁྱེན་པར་འགྱུར་རོ། །(བྱང་སེ་)དེ་ལ་ སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་དེ་དག་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་དེ་རྣམས་ཀྱིས་ཐུགས་བརྩེ་ བས་བུ་དང་སྤུན་ལྟ་བུར་དགོངས་པར་འགྱུར་རོ། །དེ་ལྟར་དགོངས་པས་བསོད་ནམས་དང་ ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཚོགས་འཕེལ་བར་འགྱུར་རོ་ཞེས་བརྗོད་པར་བྱའོ། །ཡང་དེས་དེ་ལ་འདི་སྐད་ ཀྱང་བརྗོད་དོ། །མིང་འདི་ཞེས་བྱ་བ་ཁྱོད་ཉོན་ཅིག བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྡོམ་པ་ཡང་དག་ པར་བླང་བ་འདི། དད་པ་

【現代漢語翻譯】 上師：『弟子善於接受。』（上師）應重複三次，這樣就完成了受戒。 方法要善巧。 第三部分是隨行：爲了正確地接受菩薩的戒律，要重複三次，並讓他承諾接受。如果找不到菩薩的形象，就在（真實的）壇城面前，向十方諸佛和菩薩五體投地頂禮，合掌祈請：『請知曉此事。』 菩薩某某（名字）從我菩薩某某（名字）處，三次接受了菩薩的戒律。 我某某（名字）從菩薩某某（名字）處，接受了菩薩的戒律，請十方無邊無際的世界中，所有隱而不顯的聖者們（一切法上師，利益一切眾生），知曉此事。』應頂禮並重復三次。 然後，上師可以坐著或站著，說：『某某（名字）你聽著。這是法性，當菩薩正確地接受菩薩的戒律時，十方所有佛土中的諸佛和菩薩，都會知道此事。諸佛和菩薩會這樣想：在某個佛土中，某某菩薩從某某（名字）處，正確地接受了菩薩的戒律，他們會正確地知曉此事。』 （菩薩）諸佛世尊和菩薩們會慈悲地像對待自己的孩子或兄弟一樣看待他。這樣想，功德和智慧的積累就會增長。』應這樣說。 還要對他說：『某某（名字）你聽著。接受菩薩戒律，需要信心。

【English Translation】 The master: 'The disciple is good at receiving.' (The master) should repeat it three times, and thus the vows are taken. The method should be skillful. The third part is the following: In order to properly take the Bodhisattva's precepts, it should be repeated three times, and he should be made to promise to accept them. If a Bodhisattva's image cannot be found, then in front of the (actual) mandala, prostrate to all the Buddhas and Bodhisattvas of the ten directions with five limbs, and with palms joined, pray: 'Please know this.' Bodhisattva so-and-so (name) from me, Bodhisattva so-and-so (name), has received the Bodhisattva's precepts three times. 'I, so-and-so (name), from Bodhisattva so-and-so (name), have received the Bodhisattva's precepts. Please, all the noble ones in the boundless and limitless realms of the ten directions, who are hidden but not concealed (master of all dharmas, for the benefit of all beings), know this.' Should prostrate and repeat three times. Then, the master can sit or stand, and say: 'So-and-so (name), listen. This is the nature of reality, when a Bodhisattva properly takes the Bodhisattva's precepts, all the Buddhas and Bodhisattvas in all the Buddha-fields of the ten directions will know this. The Buddhas and Bodhisattvas will think like this: In a certain Buddha-field, a certain Bodhisattva from so-and-so (name), has properly taken the Bodhisattva's precepts, they will properly know this.' (Bodhisattva) Those Buddhas, the Bhagavat, and the Bodhisattvas will compassionately regard him as their own child or sibling. Thinking thus, the accumulation of merit and wisdom will increase.' Should say this. Also say to him: 'So-and-so (name), listen. Taking the Bodhisattva's precepts requires faith.

མེད་པ་རྣམས་ཀྱི་མདུན་དུ་སྨྲ་བར་མི་བྱ་སྟེ། གང་གི་ཕྱིར་དད་པ་ མེད་པ་རྣམས་ལ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྡོམ་པ་རབ་ཏུ་བསྟན་ན་དད་པ་མེད་པའི་སེམས་ ཅན་དེ་དག་གིས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྡོམ་པ་ལ་མ་དད་པས་སྤོང་བར་བྱེད་དེ། དེས་ན་ཇི་ སྙེད་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྡོམ་པ་ལ་གནས་པ་དེ་ལ་བསོད་ནམས་ ཀྱི་ཕུང་པོ་དང་ལྡན་པར་གྱུར་པ་དེ་སྙེད་ཀྱི་བསོད་ནམས་མ་ཡིན་པའི་ཕུང་པོ་དང་མ་དད་པ་དེ་ 1-213 ལྡན་པར་འགྱུར་རོ། །གང་གི་ཕྱིར་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔས་སེམས་ཅན་སྡུག་བསྔལ་ཐམས་ ཅད་ལས་ཡོངས་སུ་བསྲུངས་བར་བྱ་བ་ཡིན་པས་གཞན་སྡིག་པ་ལས་ལྡོག་པར་བྱ་སྟེ། དེའི་ ཕྱིར་མཆོག་ཏུ་དགེ་བའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔས་གསང་བར་བྱ་བ་ཡིན་ནོ་ཞེས་(དོན་ཐོབ་)བརྗོད་ དོ། །དེ་ནས་སྡོམ་པ་འཇིག་པའི་རྒྱུ་ཕམ་པ་དང་ཉེས་བྱས་ཉོན་མོངས་ཅན་དང་དེ་མིན་པ་ རྣམས་ཀྱང་བསྟན་པར་བྱ་ཞིང་། མདོར་བསྡུས་པ་སྡོམ་པ་ཉི་ཤུ་པ་དང་བྱང་སེའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ ཀྱི་ལེའུ་བཤད་པར་བྱའོ་ཞེས་ཇོ་བོ་རྗེ་སྟེ་བྱང་སེའི་དགོངས་པའོ། །བསྡུས་ཏེ་ལེན་ན། ཇི་ལྟར་ སྔོན་གྱི་བདེ་བཤེགས་ཀྱིས། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་བསླབ་གཟུང་སྟེ། །དེ་དག་བྱང་སེམས་ བསླབ་པ་ལ། །རིམ་པ་བཞིན་དུ་གནས་པ་ལྟར། །དེ་བཞིན་འགྲོ་ལ་ཕན་དོན་དུ། །བྱང་ཆུབ་ སྡོམ་པ་གཟུང་བགྱི་ཞིང་། །དེ་བཞིན་བསླབ་པ་དེ་དག་ལ། །རིམ་པ་བཞིན་དུ་གནས་པར་ བགྱི། །ལན་གསུམ་བརྗོད་པས་སྡོམ་པ་སྦྱིན་ནོ། །ལྟུང་བ་དང་ལྟུང་མེད་ཀྱི་གཟུགས་བརྙན་ ཡང་སྐབས་ཇི་ལྟ་བར་དགེ་བཤེས་ཀྱིས་སྟོན་ནོ། །དེ་ནས་ལངས་ཏེ་དཀོན་མཆོག་ལ་ཕྱག་ བཙལ་དགེ་བཤེས་ཀྱི་རྐང་བ་གཉིས་ལ་གཏུགས་ཏེ་ནུས་པ་བཞིན་ཡོན་ཕུལ་ནས། དེང་དུས་ བདག་ཚེ་ནས། དེ་ལྟར་བྱའི་བར་སོགས་སྔར་ལྟར་རོ། །ཛེ་ཏཱ་རིས་སོ། །(ཡི་དམ་བླང་བ་)སེམས་ བསྐྱེད་སྡོམ་པ་ལྷན་ཅིག་ལེན་ན། དགོངས་གསོལ་སྔར་དང་འདྲ། ཇི་ལྟར་སྔོན་གྱི་བདེ་ བཤེགས་ཀྱིས། །བྱང་ཆུབ་ཐུགས་ནི་བསྐྱེད་པ་དང་། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་བསླབ་པ་ལ། ། དེ་དག་རིམ་བཞིན་གནས་པ་ལྟར། །དེ་བཞིན་འགྲོ་ལ་ཕན་དོན་དུ། །བྱང་ཆུབ་སེམས་ནི་ བསྐྱེད་བགྱི་ཞིང་། །དེ་བཞིན་དུ་ནི་བསླབ་པ་ལ། །རིམ་པ་བཞིན་དུ་བསླབ་པར་བགྱི། །ལན་ གསུམ་མོ་ཞེས་ནག་པོ་པས་བཤད་དོ། ། ༈ དེ་གཉིས་ཀྱི་བསླབ་བྱ། གསུམ་པ་ལ། སེམས་བསྐྱེད་གཉིས་ཀྱི་བསླབ་བྱ་གང་ཡིན་སྡོམ་པའི་ཡང་ཡིན་པས་ཐུན་ མོང་དུ་བཤད་ན། སྨོན་འཇུག་ཐུན་མོང་གི་བསླབ་བྱ་མདོར་བསྟན། སོ་སོའི་བསླབ་བྱ་རྒྱས་ 1-214 པར་བཤད། ཆོས་གཅིག་གིས་དོན་བསྡུ་བའོ། །དང་པོ་ནི། ཐེག་ཆེན་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་ ལ་གུས་པ། དཀོན་མཆོག་གསུམ་གྱི་གདུང་རྒྱུན་མི་གཅོད་པ། སེམས་ཅན་བློས་(སྤྱི་བྱེ་བྲག་གི་) མི་སྤོང་བ་སྟེ།

【現代漢語翻譯】 不應在無信仰者面前宣說，因為如果向無信仰者詳細闡述菩薩戒，那些無信仰的眾生會因不信而捨棄菩薩戒。因此，有多少菩薩安住于菩薩戒，他們就擁有多少功德之蘊，而無信仰者則會擁有多少非功德之蘊。因為菩薩應從一切眾生的痛苦中完全保護他們，所以應使他人從罪惡中解脫。因此，最殊勝的菩薩應保守秘密，』（義成）如是說。然後，也應闡述戒律毀壞之因，即墮罪和惡作，以及煩惱和非煩惱。簡而言之，應宣說二十頌戒律和菩薩戒品，這是覺窩杰（阿底峽尊者）的菩薩意趣。如果簡略地受持：『如昔日善逝所受持，菩薩之學處，彼等菩薩于學處，如次第而安住。如是為利有情故，受持菩薩之律儀，如是學處彼等中，如次第而安住。』唸誦三遍即可授戒。善知識（格西）也會根據情況展示犯戒與不犯戒的形象。然後起身，向三寶頂禮，觸碰善知識的雙足，並盡力供養財物。從今日乃至如此行事之間，如前所述。杰達日（Jetari）所說。（受持本尊）如果同時受持發心和戒律，祈請與之前相同。『如昔日善逝所發心，以及菩薩之學處，彼等如次第安住，如是為利有情故，發起菩提之心，如是于彼等學處，如次第而修學。』唸誦三遍，黑行者（那波巴）如是說。 第三，關於這二者的學處：發心二者的學處，既是發心的學處，也是戒律的學處，因此共同宣說。簡要闡述願心和行心共同的學處，詳細闡述各自的學處，以一法總結要義。首先是：恭敬大乘善知識，不中斷三寶的傳承，不捨棄眾生（總的和個別的）。

【English Translation】 It should not be spoken in front of those without faith, because if the Bodhisattva vows are explained in detail to those without faith, those beings without faith will abandon the Bodhisattva vows due to disbelief. Therefore, as many Bodhisattvas as abide in the Bodhisattva vows, they possess that much accumulation of merit, and those without faith will possess that much accumulation of non-merit. Because Bodhisattvas should completely protect beings from all suffering, they should turn others away from evil. Therefore, the most excellent Bodhisattva should keep it secret,' (Meaning Achieved) it is said. Then, the causes of the destruction of vows, namely defeat (root downfalls) and transgressions, both afflictive and non-afflictive, should also be explained. In brief, the twenty-verse vows and the chapter on Bodhisattva ethics should be explained, which is Jowo Je's (Atisha's) Bodhisattva intention. If taking it briefly: 'As the Sugatas of the past took, the Bodhisattva's training, those Bodhisattvas in the training, abide in order. Likewise, for the benefit of beings, take the Bodhisattva vows, likewise in those trainings, abide in order.' Giving the vows by reciting three times. The images of falling and not falling are also shown by the Geshe as appropriate. Then, rising, prostrating to the Three Jewels, touching the feet of the Geshe, and offering wealth as much as possible. From this day until doing so, as before. Said by Jetari. (Taking the Yidam) If taking the generation of the mind and the vows together, the request is the same as before. 'As the Sugatas of the past generated the mind of enlightenment, and in the Bodhisattva's training, those abide in order, likewise for the benefit of beings, generate the mind of enlightenment, likewise in those trainings, train in order.' Recite three times, said by Krishnacharya (Nagpopa). Third, regarding the trainings of these two: The trainings of the two minds of enlightenment, which are both the trainings of the mind generation and the trainings of the vows, are therefore explained in common. Briefly explain the common trainings of aspiration and application, explain the individual trainings in detail, and summarize the meaning with one Dharma. First: Respecting the Mahayana spiritual friend, not cutting off the lineage of the Three Jewels, not abandoning beings (general and specific).

བསླབ་པར་བྱ་བའི་ཆོས་གསུམ། ལྟུང་བ་དང་ལྟུང་བ་མེད་པའི་གཟུགས་བརྙན། ལྟུང་བ་མེད་པ་དང་ལྟུང་བའི་གཟུགས་བརྙན་ཏེ་ཤེས་པར་བྱ་བའི་ཆོས་བཞི། ཞུམ་པ་སྒྱིད་ ལུག་པ་འཁོར་བའི་ཉེས་པས་སྐྲག་པ་སྟེ་བྱང་ཆུབ་སེམས་ཀྱི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་གསུམ་སྤང་བ་ ལ་བསླབ་པོ། །གཉིས་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། སྨོན་པའི་འཇུག་པའིའོ། །དང་པོ་ལ་འགལ་རྐྱེན་སྤང་ བ། མཐུན་རྐྱེན་བསྒྲུབ་པའོ། །དང་པོ་ནི། ནག་པོའི་ཆོས་བཞི། མི་དགེ་བའི་གྲོགས་བསྟེན་ པ། བསམ་པ་ཕྲག་དོག་པ། རྒྱུད་འཁོན་དུ་འཛིན་པ། ཉེར་ལེན་ཡིད་གསོད་པ། ཐམས་ཅད་ དུ་དམན་པ་ལ་མོས་པ་སྟེ་བྱང་སེམས་མི་འཕེལ་བའི་རྒྱུ་དྲུག་སྤང་བ་ལ་བསླབ་པོ། །གཉིས་ པ་ནི། རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཐོབ་པར་བྱ་སྙམ་པ་འབྲས་བུ་ལ་སྨོན་པ། ས་དང་ལམ་ཐམས་ ཅད་ལ་བསླབ་པར་བྱ་སྙམ་པ་ཐབས་ལ་སྨོན་པ། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རེ་བ་བསྐང་ བར་བྱ་སྙམ་པ་འཕྲིན་ལས་ལ་སྨོན་པ་སྟེ་སྐྱེ་བུ་དམ་པའི་སྨོན་པ་གསུམ་དང་། སྔར་བཤད་ སྤང་བྱ་སྤོང་བྱེད་ཀུན་ལ་བསླབ་པོ། །གཉིས་པ་ལ་འགལ་རྐྱེན་སྤང་། མཐུན་རྐྱེན་བསྒྲུབ་ པའོ། །དང་པོ་ནི། གཞན་སྨིན་པ་ལ་རང་སྨིན་དགོས་པས་རང་སྨིན་པའི་གེགས་ཐོས་པ་ལ་ མི་མོས། བསམ་པ་ལ་གཡེལ། བསྒོམ་པ་ལ་ལྷོད་པ་སྟེ་ཤེས་རབ་ཀྱི་གེགས་གསུམ། སྦྱོར་བ་ ལེ་ལོ་ཆེ་བ། སྤྱོད་པ་གཞན་མ་དད་པ། དངོས་གཞིའི་དུས་སུ་ཕན་མི་འདོགས། འདོགས་ཀྱང་ ཆོས་མིན་པས་ཕན་འདོགས། རྗེས་ལམ་གོལ་བ་ལ་སྦྱོར་བ་སྟེ། གཞན་དོན་མི་འགྲུབ་པའི་རྒྱུ་ ལྔ་སྤོང་བའོ། །གཉིས་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། མི་ཉམས་པའི་རྒྱུ། འཕེལ་བའི་རྐྱེན་ལ་བསླབ་པའོ། ། དང་པོ་ལ། ཚེ་འདིར་མི་ཉམས་པའི་རྒྱུ་སེམས་བསྐྱེད་སྐྱེས་པའི་ཕན་ཡོན། ཉམས་པའི་ཉེས་ དམིགས། རྙེད་དཀའ་བ་དྲན་པ་སྟེ་གསུམ། ཕྱི་མར་མི་ཉམས་པའི་རྒྱུ་ཡན་ལག་བདུན་པ་ 1-215 རྒྱུན་དུ་བྱེད་པ། རྒྱལ་བ་སྲས་བཅས་ལ་གསོལ་བ་འདེབས་པ། བདུད་ལས་ཤེས་ཏེ་འབད་ པས་སྤོང་བ་སྟེ་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པའི་ཐབས་གསུམ། འདི་ཕྱི་ཐམས་ཅད་དུ་མི་ཉམས་པའི་རྒྱུ། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་རང་བས་གཅེས། སྤྱིར་ཆོས་ལ་ནོར་བུ་རིན་ཆེན་པས་གཅེས། བྱེ་ བྲག་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ལ་གཞན་དང་མི་མཉམ་ཞིང་མིག་འབྲས་བས་གཅེས། དགེ་བཤེས་ ལ་དམིགས་བུ་བས་གཅེས། འབྱུང་འགྱུར་གྱི་སངས་རྒྱས་ལ་རང་གི་འཚོ་བ་བས་གཅེས་ པས་མྱུར་དུ་ཐོབ་པར་འདུན་པ་སྟེ་བླ་ན་མེད་པའི་འདུན་པ་ལྔ་ལ་བསླབ་པར་བྱའོ། །གཉིས་ པ་ནི། སྲོག་གི་ཕྱིར་ཡང་རྫུན་མི་སྨྲ་བ། གདུལ་བྱ་ཐེག་ཆེན་ལ་སྦྱོར་བ། བྱང་སེམས་ལ་སྟོན་ པའི་འདུ་ཤེས། གཡོ་སྒྱུ་མེད་པར་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་ལྷག་པའི་བསམ་པས་སྤྱོད་པ་ སྟེ་ནག་ཆོས་བཞིའི་གཉེན་པོ་དཀར་ཆོས་(བྱང་ས་འོད་སྲུང་ལེའུ་)བཞི་དང་ཚད་མེད་བཞི་ལ་བསླབ་ པོ། །གསུམ་

【現代漢語翻譯】 應學習的三種法：墮罪和無墮罪的形象。 應知的四種法：無墮罪和墮罪的形象。捨棄怯懦、懈怠、畏懼輪迴的過患這三種菩提心的違品，是應學之處。第二部分分為兩點：發願的入門。第一部分包括捨棄違緣和成辦順緣。第一點是：四種黑法。親近惡友，心懷嫉妒，懷恨在心，輕蔑他人，總是欣樂於下劣，捨棄這六種菩提心不增長之因，是應學之處。第二點是：希求獲得圓滿菩提是希求果，希求學習一切地道是希求方便，希求滿足一切眾生的願望是希求事業，這是殊勝士夫的三種希求。以及學習之前所說的捨棄對治等一切。第二部分包括捨棄違緣和成辦順緣。第一點是：因為成熟他人需要自己先成熟，所以不喜聽聞阻礙自己成熟的法，心散亂，修習懈怠，這是智慧的三種障礙。行為非常懶惰，行為令他人不生信心，在實際修持時不能利益他人，即使利益也是非佛法的利益，後續道路偏離正道，這是不成就他利的五種原因，應捨棄。第二部分分為兩點：學習不退失之因和增長之緣。第一點是：今生不退失之因，憶念生起菩提心的利益、退失的過患、以及難以獲得菩提心這三點。來世不退失之因，經常進行七支供養，祈禱諸佛菩薩，認識到魔業並努力斷除，這是不顛倒的三種方法。在一切生世中不退失之因：比自己更珍愛一切眾生，總的來說，比珍寶更珍愛佛法，特別是，比眼珠更珍愛無與倫比的菩提心，比眼珠更珍愛善知識，比自己的生命更珍愛未來的佛，希望迅速獲得佛果，這是五種無上的希求，應學習。第二點是：即使爲了生命也不說謊，引導應調伏的眾生進入大乘，對菩薩生起導師之想，不虛偽，以殊勝的意樂對待一切眾生，這是四種黑法的對治——四種白法（《菩薩地持經·護持品》）和四無量心，應學習。第三

【English Translation】 Three things to be learned: the image of transgression and non-transgression. Four things to be known: the image of non-transgression and transgression. Abandoning the three opposing factors to Bodhicitta (the mind of enlightenment), which are timidity, laziness, and fear of the faults of Samsara (cyclic existence), is what should be learned. The second part has two aspects: entering through aspiration. The first part includes abandoning obstacles and accomplishing favorable conditions. The first point is: the four black Dharmas (negative actions). Relying on unwholesome friends, harboring jealousy, holding grudges, belittling others, and always delighting in inferiority—abandoning these six causes of non-growth of Bodhicitta is what should be learned. The second point is: aspiring to attain complete enlightenment is aspiring to the result; aspiring to learn all the Bhumis (grounds) and paths is aspiring to the means; aspiring to fulfill the wishes of all sentient beings is aspiring to the activity—these are the three aspirations of a noble person. And learning all that was previously mentioned, such as abandoning the objects to be abandoned and the means of abandonment. The second part includes abandoning obstacles and accomplishing favorable conditions. The first point is: because maturing others requires oneself to be mature first, one should not like hearing teachings that hinder one's own maturation, having a distracted mind, and being lax in meditation—these are the three obstacles to wisdom. Being very lazy in application, having conduct that does not inspire faith in others, not benefiting others during actual practice, and even if benefiting, it is not Dharma-like benefit, and the subsequent path deviates from the right path—these are the five causes of not accomplishing the benefit of others, which should be abandoned. The second part has two aspects: learning the causes of non-degeneration and the conditions for growth. The first point is: the causes of non-degeneration in this life—remembering the benefits of generating Bodhicitta, the faults of degeneration, and the difficulty of obtaining Bodhicitta—these are three. The causes of non-degeneration in future lives—constantly performing the seven-branch offering, praying to the Buddhas and Bodhisattvas, recognizing demonic activities and striving to abandon them—these are the three methods of non-reversal. The causes of non-degeneration in all lives: cherishing all sentient beings more than oneself, in general, cherishing the Dharma more than jewels, and in particular, cherishing the incomparable Bodhicitta more than one's own eyes, cherishing the spiritual teacher more than a target, and cherishing the future Buddhas more than one's own life, hoping to quickly attain Buddhahood—these are the five supreme aspirations, which should be learned. The second point is: not lying even for the sake of one's life, guiding those who are to be tamed into the Mahayana (Great Vehicle), having the perception of a teacher towards Bodhisattvas, and without deceit, acting with a superior intention towards all sentient beings—these are the antidotes to the four black Dharmas—the four white Dharmas (from the 'Chapter on Protection' in the Bodhisattvabhumi Sutra) and the four immeasurables, which should be learned. Third

པ་ནི། དཔལ་ཕྲེང་གི་མདོར། བྱང་སེམས་ཀྱི་སྨོན་ལམ་གང་ག་ཀླུང་གི་བྱེ་མ་ སྙེད་ཐམས་ཅད་སྨོན་ལམ་ཆེན་པོ་གཅིག་ཏུ་འདུས་ཏེ་དམ་པའི་ཆོས་ཡོངས་སུ་འཛིན་པར་རོ། ། ཞེས་དང་། སེང་གེས་ཞུས་པར། གྲོང་དང་གྲོང་ཁྱེར་རྣམས་སུ་འམ། །གང་དུ་གནས་པའི་ ཡུལ་རྣམས་སུ། །བྱང་ཆུབ་ལ་ནི་ཡང་དག་འཛུད། །དེས་ནི་སེམས་འདོར་མི་འགྱུར་རོ། །ཞེས་ སོ། །འཕགས་པ་ཡི་གེ་མེད་པ་ཟ་མ་ཏོག་རྣམ་སྣང་གི་སྙིང་པོ་ལས། རིགས་ཀྱི་བུ་གང་བྱང་ སེམས་རྟག་པར་རྒྱུན་དུ་མངོན་པར་བསྲུང་བར་བྱ་བའི་ཆོས་གཅིག་སྟེ། རིགས་ཀྱི་བུ་བྱང་ སེམས་གང་བདག་མི་འདོད་པ་དེ་གཞན་ལ་མི་བྱའོ། །རིགས་ཀྱི་བུ་གང་ལ་ལ་ཞིག་གིས་ཆོས་ གཅིག་པོ་དེ་བསྲུངས་ན་དེས་དེ་པའི་བསླབ་པའི་གཞི་ཐམས་ཅད་བསྲུངས་བར་འགྱུར་རོ། ། ཞེས་སོགས་ཤེས་པར་བྱའོ། །བྱང་ས་སོགས་སུ། སྡོམ་པ་བླངས་བས་རྩ་བ་དང་ཡན་ལག་གི་ ལྟུང་བ་རྣམས་མི་འབྱུང་བར་བསླབ་པར་བཤད་དོ། ། ༈ ཕྱིར་བཅོས། བཞི་པ་ལ། བསླབ་བཏུས་སུ། ཉིན་དང་མཚན་མོ་ལན་གསུམ་དུ། །ཕུང་པོ་གསུམ་པ་(སྡིག་ 1-216 བཤགས་ཡི་རང་སངས་རྒྱས་བསྐུལ་བ་ལ་བསླབ་བཏུས་ལས་སོ། །སྤྱོད་འཇུག་ཏུ་བསྔོ་བ་དང་གསུམ་ལ་བཤད་དོ། །)གདོན་ བྱ་ཞིང་། །རྒྱལ་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་བརྟེན་པས། །ལྟུང་བའི་ལྷག་མ་(རྩ་ལྟུང་གཞན་སོགས་ཞེས་ ཤེར་འབྱུང་ལུས་ངག་གི་དགེ་ལྷས་)དེས་ཞི་བྱ། །ཞེས་པ་ལྟར་ཀུན་དཀྲིས་ཆེན་པོས་རྩ་ལྟུང་བྱུང་བ་ཉི་ མའི་སུམ་ཆ་ཙམ་ཐུན་ཚོད་ལས་འདས་ན་གཏོང་བས་སྟོབས་བཞི་ཚང་བའི་བཤགས་པ་བྱས་ ལ་སླར་རང་ངམ་གཞན་ལས་བླང་། ཉེས་པ་གཞན་རྣམས་ཕུང་པོགསུམ་པ་དང་དེ་པའི་ཡི་གེ་ བརྒྱ་པ་སོགས་ཀྱིས་བཤགས་པར་བྱའོ། །ཡང་ན་རྗེ་བཙུན་ནམ་མཁའི་སྙིང་པོ་ལ་གསོལ་བ་ བཏབ་པའི་སྒོ་ནས་བཤགས་བསྡམས་བྱས་ཏེ་བསླབ་བཏུས་སུ་བལྟའོ། །སྡོམ་པ་ཉི་ཤུ་པར་ (ཀུན་དཀྲིས་ཆེན་པོས་ཕམ་པ་སྤྱད་ན་)སྡོམ་པ་སླར་ཡང་བླང་བར་བྱ། །ཟག་པ་འབྲིང་(ཀུན་དཀྲིས་འབྲིང་གིས་ སྤྱད་པ་)ནི་གསུམ་ལ་བཤགས། །གཅིག་གི་མདུན་དུ་(ཆེ་འབྲིང་གི་)ལྷག་མ་(ཀུན་དཀྲིས་ཆུང་ངུས་བསྐྱེད་པ་) རྣམས། །(ཞེས་ཞི་འཚོ་གནས་བརྟན་བྱང་བཟང་ངོ་། །)ཞེས་པ་ལྟར་སྨོན་སེམས་སྤངས་སམ་ཀུན་དཀྲིས་ ཆེན་པོས་ཕམ་པ་བྱུང་ན་བསྐྱར་ནས་ལེན། འབྲིང་གིས་སྤྱད་ན་གསུམ་ལ། ཉེས་བྱས་རྣམས་ གཅིག་ལ་སྟེ་རྒྱས་པར་བྱང་ས་དང་སྡོམ་པ་ཉི་ཤུ་པ་དང་དེའི་འགྲེལ་པ་ཞི་འཚོ་དང་བྱང་བཟང་ གིས་མཛད་པ་སོགས་ལས་ཤེས་པར་བྱའོ། ། ༈ ཡན་ལག་གི་དོན། གཉིས་པ་ལ། དེའི་མཚན་ཉིད། དམིགས་ཡུལ། རབ་དབྱེ་(དེ་གསུམ་ཤེར་འབྱུང་།)ས་མཚམས་ སོ། ། ༈ དེའི་མཚན་ཉིད། དང་པོ་ལ་གསུམ་ལས། སྔ་འགྲེལ་ནི། སེམས་བསྐྱེད་པ་རང་(འགའ་ཞིག་དངོས་ཏེ་འདུན་པ་ སོགས། འགའ་ཞིག་གྲོགས་ཏེ་སྦྱིན་སོགས། འགའ་

【現代漢語翻譯】 此外，《寶鬘經》中說：『菩薩的願望，如恒河沙數般眾多，所有這些願望都匯聚成一個偉大的願望，從而完全掌握神聖的佛法。』 《獅子請問經》中說：『在城鎮和城市中，或在任何居住的地方，都能正確地引導人們走向菩提，這樣就不會放棄菩提心。』 在聖《無字法門寶篋經·遍照莊嚴藏》中說：『善男子，有一種法，菩薩應當時刻守護。善男子，菩薩不希望自己擁有的，也不應施加於他人。善男子，如果有人守護這一法，他就守護了一切學處的基礎。』 等等，這些都應該瞭解。在《菩薩地論》等論著中，講到受戒后，應學習如何不違犯根本戒和支分戒。 第四部分：補救措施 在《學集論》中說：『日夜三次，唸誦三蘊（懺悔、隨喜、勸請佛陀），依靠諸佛和菩提心，以此平息違犯的殘餘（根本墮和其他，如身語的善行）。』正如昆欽·隆欽巴所說，如果違犯了根本戒，超過了日出后的三分之一時間，就意味著放棄了戒律。因此，需要進行具備四種力量的懺悔，然後重新從自己或他人那裡受戒。其他的過錯，則通過唸誦三蘊和百字明等來懺悔。 或者，可以通過祈禱杰尊·南開寧波來懺悔和約束自己，詳情可參考《學集論》。在《二十戒論》中說：『如果犯了根本墮（昆欽·隆欽巴認為犯了根本戒），就應該重新受戒。中等過錯（昆欽·隆欽巴認為犯了中等戒）應向三人懺悔。輕微過錯（昆欽·隆欽巴認為犯了輕微戒）應向一人懺悔。』如寂護、堅穩、善知識所說，如果捨棄了願菩提心或犯了根本墮，就應該重新受戒；如果犯了中等過錯，就向三人懺悔；如果犯了輕微過錯，就向一人懺悔。詳細內容可以參考《菩薩地論》、《二十戒論》以及寂護和善知識的註釋。 第二部分：支分戒的意義 關於支分戒的定義、目標、分類（這三者在《根本說一切有部律》中有解釋）和界限。 關於支分戒的定義 第一點分為三部分。早期的解釋是：生起菩提心本身（有些人認為是真實的，如意願等；有些人認為是助伴，如佈施等；有些人...

【English Translation】 Furthermore, in the Garland Sutra, it says, 'The aspirations of a Bodhisattva, as numerous as the sands of the Ganges, all these aspirations converge into one great aspiration, thereby fully grasping the sacred Dharma.' In the Lion's Roar Sutra, it says, 'In towns and cities, or in any place where people dwell, one should rightly guide them towards Bodhi, so that they will not abandon the mind of enlightenment.' In the sacred 'Unwritten Essence of the Essence of the All-Illuminating Treasure Trove Sutra,' it says, 'Son of good family, there is one Dharma that a Bodhisattva should always protect. Son of good family, whatever a Bodhisattva does not desire for himself, he should not inflict upon others. Son of good family, if someone protects this one Dharma, he will protect the foundation of all training.' Etc., these should be understood. In the Bodhisattva-bhumi, etc., it is taught that after taking vows, one should learn how not to violate the root and branch vows. Section Four: Remedial Measures In the Compendium of Trainings, it says, 'Three times during the day and night, one should recite the three aggregates (confession, rejoicing, and exhortation to the Buddhas), and by relying on the Buddhas and the mind of enlightenment, one should pacify the remaining transgressions (root downfalls and others, such as virtuous actions of body and speech).' As Kunchen Longchenpa said, if a root downfall is committed and more than one-third of the day has passed, it means that the vow has been abandoned. Therefore, one needs to perform confession with the four powers complete, and then retake the vow from oneself or another. Other faults should be confessed by reciting the three aggregates and the hundred-syllable mantra, etc. Alternatively, one can confess and restrain oneself through praying to Jetsun Namkha Nyingpo, as detailed in the Compendium of Trainings. In the Twenty Vows Sutra, it says, 'If one commits a root downfall (Kunchen Longchenpa considers committing a root vow), one should retake the vow. Medium transgressions (Kunchen Longchenpa considers committing a medium vow) should be confessed to three people. Minor transgressions (Kunchen Longchenpa considers committing a minor vow) should be confessed to one person.' As Shantarakshita, Sthiramati, and Bhavyamukha said, if one abandons the aspiration to enlightenment or commits a root downfall, one should retake the vow; if one commits a medium transgression, one should confess to three people; if one commits a minor transgression, one should confess to one person. Detailed information can be found in the Bodhisattva-bhumi, the Twenty Vows Sutra, and the commentaries by Shantarakshita and Bhavyamukha. Section Two: The Meaning of Branch Vows Regarding the definition, object, classification (these three are explained in the Mulasarvastivada Vinaya), and boundaries of the branch vows. Regarding the Definition of Branch Vows The first point is divided into three parts. The earlier explanation is that the arising of the mind of enlightenment itself (some consider it real, such as intention, etc.; some consider it an assistant, such as generosity, etc.; some...

ཞིག་འབྲས་བུ་སྟེ་བགྲོད་གཅིག་སོགས་ཞེས་ཆོས་བཤེས་སོ། །)གི་ངོ་བོ་ གང་ལ་དམིགས་པ་སྟེ་དོན་དུ་གཉེར་བྱའི་ཡུལ་དང་བཅས་པ་ཤླཽ་ཀ་གཅིག་གིས་གསུངས་པ། རྩ་བ་ནི། (འགྲེལ་ཆེན་)སྟོང་ཉིད་སྙིང་རྗེའི་སྙིང་པོ་ཅན་(འགྲེལ་ཆེན་)གྱིས་བྱང་ཆུབ་མཆོག་ཏུ་སེམས་ བསྐྱེད་པ་ནི་མཚོན་བྱ། མཚན་ཉིད། གཞན་ནི་རང་ལས་གཞན་པའི་སེམས་ཅན་(ཤཱན་དོན་རད་ ཀིར་དངོས་)ཐམས་ཅད་དོ། །དོན་ནི་ཕན་པ་སྟེ་ཤིན་ཏུ་མཐར་ཕྱིན་པའི་མྱང་འདས་ཏེ་བླ་མེད་ 1-217 བྱང་ཆུབ་པོ། །(དོན་ནི་འཁོར་བ་དང་འཁོར་བའི་རྒྱུ་ལས་སྒྲལ་བ་དང་སངས་རྒྱས་དང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་རྒྱུ་ལ་འགོད་པ་སྟེ་ཞེས་ རད་ཀིར་རོ། །) དེའི་ཕྱིར་རམ་(དངོས་)ཆེད་དུའོ། །དེ་ལྟར་ན་གཞན་གྱི་དོན་དུ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་ པའི་བྱང་ཆུབ་འདོད་པའི་(རད་ཀིར་)བློའོ། ། དག་(རད་ཀིར་)ལྡན་ནོ། །(གསུམ་འགྲེལ་གནོད་འཇོམས་སུ། སེམས་ཞེས་བྱ་བ་ནི་འདིར་མངོན་པར་འདོད་པ་ལ་བྱ་སྟེ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ཆོས་ཐམས་ཅད་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་ཐམས་ཅད་ ལ་མངོན་པར་འདོད་པ་སྐྱེས་པ་བསྟན་པ་ལ་སེམས་བསྐྱེད་པའི་ལེའུ་ཞེས་བྱའོ། །ཞེས་སོ། །)མདོ་ནི། བྱང་སེམས་ཅི་ ནས་བདག་བླ་མེད་བྱང་ཆུབ་ཏུ་མངོན་པར་འཚང་རྒྱ་བ་དང་། གཞན་གྱི་དོན་བསྒྲུབ་པར་བྱའོ། ། དེ་ལྟར་དོན་དུ་གཉེར་བར་བྱེད་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཨཱརྱ་དང་ཐུབ་དགོངས་སོ། །གཞན་ནི་བྱང་ ཆུབ་མདོར་བསྟན་དང་སྦྱོར་ཞིང་སྔ་མ་ནི་སྐབས་འདི་ན་མི་སྣང་ངོ་། །མཚོན་བྱའི་སྒྲ་བཤད་ན། ཤེས་བྱ་ཐམས་ཅད་ཁོང་དུ་ཆུད་པས་བྱང་ཆུབ། དེའི་རྒྱུར་དགེ་བ་རྒྱ་ཆེན་པོ་སོག་པའམ་ བསགས་པས་སེམས་(ཙིཏྟ་)དེ་རྒྱུ་ཕུན་ཚོགས་ལས་བྱུང་བའམ་འབྱུང་བས་བསྐྱེད་པའོ། ། ཨཱརྱས། བསྐྱེད་པ་སྨོས་པ་ནི་(སྔར་)མ་བསྐྱེད་པ་(ཕྱིས་)བསྐྱེད་པར་ཤེས་པར་བྱེད་པ་ཡིན་པའི་ ཕྱིར་ན་སེམས་ཀྱི་རྟོགས་པའི་ཆོས་ལ་དང་པོའི་མཚམས་ཀྱི་དངོས་པོ་བསྟན་པའི་དོན་དུའོ། ། (བསྐྱེད་པ་དང་འབྱུང་བ་དོན་གཅིག་ཅེས་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པའོ། །སེམས་རྒྱུད་ཀྱི་སྟེང་དུ་དུས་འདི་ཙམ་ནས་འབྱུང་ཞེས་ཤེས་པའི་ དོན་ཡིན་ཞེས་པའོ། །)ཞེས་སོ། །གསུམ་པ་ལ་གཉིས། མཚན་ཉིད་དབྱེ་བ་དང་བཅས་པ། མཚན་ ཉིད་ལ་རྩོད་པ་སྤོང་བའོ། །དང་པོ་ནི། བྱང་ཆུབ་མཆོག་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་པ་ནི། མཚོན་བྱའོ། ། མཚན་ཉིད་གཞན་གྱི་དོན་དུ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་འདོད་པའི་བློའོ། ། འཕགས་སེང་ལྟར་ན་སྔར་ལུས་སུ་བཀོད་དོ། །སྐྱེས་བུ་ཅི་འདྲ་ཞིག་གི་ཡིན་ཞེ་ན། རང་ཉིད་ དང་པོར་སངས་རྒྱས་སུ་གྲུབ་ནས་གདུལ་བྱ་གཞན་གྱི་དོན་གྱི་ཕྱིར་དུ་མངོན་མཐོ་ངེས་ལེགས་ སོགས་ཀྱི་སྐལ་བ་ཡོད་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་དེ་ཐོབ་པའི་ཐབས་བསྒྲུབ་པ་ལ་འབད་པར་བྱའོ་ ཞེས་སེམས་པ་ཅན་རྣམས་ཀྱིའོ། །དེས་ན་བཞེད་ཚུལ་གྱ

【現代漢語翻譯】 ཞིག་འབྲས་བུ་སྟེ་བགྲོད་གཅིག་སོགས་ཞེས་ཆོས་བཤེས་སོ། །)的本質，所緣，即所求之境，以一頌（Śloka）說明。 根本是：（註釋）以空性和慈悲為核心（註釋），發菩提心是所詮，特徵，其他是不同於自己的所有眾生（Śānta Rakṣita）。意義是利益，即達到究竟圓滿的涅槃，無上菩提。（意義是從輪迴和輪迴之因中解脫，安置於成佛和成佛之因，如Rakṣita所說。）因此，或者（真實）爲了那個目的。這樣，爲了他人的利益，想要證得圓滿正等覺的（Rakṣita）心。具備（Rakṣita）。（三釋·摧魔中說：心，在這裡是指顯現的意願，即菩薩的一切法，對一切佛法生起顯現的意願，稱為發心品。）經部說：菩薩如何才能現證無上菩提，並且成辦他人的利益？ 因此，阿rya和Thubdgongs認為，這就是所要追求的目標。其他的是簡略地指示菩提，並與之結合，而前者在這種情況下並不明顯。如果解釋所詮的詞語，就是通達一切所知，因此是菩提。爲了那個原因，積累或積聚了廣大的善根，因此是心（Citta），它從圓滿的因中產生或生起。阿rya說：說生起是爲了讓人知道（先前）沒有生起（後來）生起，因此是爲了顯示心的證悟之法的最初階段的事物。 （生起和產生意義相同，即無自性。意思是知道從什麼時候開始在心續中生起。）這樣說。第三部分分為兩部分：具有特徵的分類，以及對特徵的辯論的消除。第一部分是：發無上菩提心是所詮。特徵是爲了他人的利益，想要證得圓滿正等覺的心。 如聖獅（'phags seng）所說，先前已在正文中陳述。如果是怎樣的人呢？就是首先自己成就佛果，然後爲了調伏其他眾生的利益，就像擁有增上生和決定勝等的福分一樣，努力獲得這些果位的人們的心。因此，這就是所接受的觀點。

【English Translation】 The essence of (Śikṣāsamuccaya, fruit, one path, etc., as the Dharma friend said), the object of focus, i.e., the object to be pursued, is explained in one verse (Śloka). The root is: (Commentary) With emptiness and compassion as the core (Commentary), generating Bodhicitta is the signified, the characteristic, the others are all sentient beings other than oneself (Śānta Rakṣita). The meaning is benefit, i.e., attaining the ultimate perfect Nirvana, the unsurpassed Bodhi. (The meaning is liberation from Samsara and the cause of Samsara, and placement in Buddhahood and the cause of Buddhahood, as Rakṣita said.) Therefore, or (in reality) for that purpose. Thus, for the benefit of others, the mind (Rakṣita) that desires to attain perfect complete enlightenment. Possessed (Rakṣita). (In the Three Explanations - Destroyer of Harm: 'Mind' here refers to the manifested intention, i.e., all the Dharmas of a Bodhisattva, the arising of the manifested intention for all the Buddha-Dharmas, is called the chapter on generating Bodhicitta.) The Sutra says: How can a Bodhisattva manifest unsurpassed Bodhi and accomplish the benefit of others? Therefore, Ārya and Thubdgongs believe that this is the goal to be pursued. The others are briefly indicating Bodhi and combining with it, while the former is not obvious in this case. If the word of the signified is explained, it is Bodhi because it comprehends all that is knowable. For that reason, vast merit is accumulated or amassed, therefore it is mind (Citta), which arises or originates from a perfect cause. Ārya said: Saying 'arising' is to make known that what was (previously) not arisen (later) arises, therefore it is for the purpose of showing the object of the initial stage of the Dharma of the realization of the mind. (Arising and originating have the same meaning, i.e., without self-nature. It means knowing from what time it arises in the mind-stream.) Thus it is said. The third part is divided into two parts: the classification with characteristics, and the elimination of debates on characteristics. The first part is: Generating the supreme Bodhicitta is the signified. The characteristic is the mind that desires to attain perfect complete enlightenment for the benefit of others. As Saint Lion ('phags seng) said, it has been stated previously in the text. What kind of person is it? It is the mind of those who first achieve Buddhahood themselves, and then strive to obtain the benefits of higher realms and definite goodness, etc., for the benefit of taming other beings, just as they have the fortune to possess them. Therefore, this is the accepted view.

ིས་ཕྱེ་ན་རྒྱལ་བོ་ལྟ་བུའི་སེམས་(ཤཱནྟིས་ 1-218 )བསྐྱེད་དེ་འདིས་བསྟན་ཅིང་། སྔོན་ལ་སེམས་ཅན་སངས་རྒྱས་ལ་བཀོད་ནས་གདོད་རང་ འཚང་རྒྱ་བ་ཕྱུགས་རྫི་ལྟ་བུའི་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱང་ཡོད་དེ། འཇམ་དཔལ་ལྟ་བུའོ། །དེའི་ཞིང་ བཀོད་(རྒྱལ་པོ་ནམ་མཁའ་)དུ། བདག་ནི་བྱང་ཆུབ་རིངས་ཚུལ་དུ། །འཚང་རྒྱར་མོས་ཤིང་སྤྲོ་བ་ མེད། །སེམས་ཅན་གཅིག་གི་དོན་གྱི་ཕྱིར། །ཕྱི་མཐའི་བར་དུ་གནས་པར་བགྱི། །ཞེས་པས་ དེ་བསྟན་ཞེས་དེའི་(འགྲེལ་པར་རོ། །)ཤཱནྟིས་སོ། །དེ་གཉིས་ཤཱནྟིས་བཤད་དོ། །རང་གཞན་མཉམ་ དུ་འཚང་རྒྱ་བར་འདོད་པ་མཉན་པ་ལྟ་བུ་ཡོད་གསུངས་(བོད་ཕལ་ཆེར་)སྟེ་ཁུངས་ཁོ་བོས་ནི་མ་ མཐོང་ངོ་། །དེ་འདྲའི་མཚན་ཉིད་ཅན་གྱི་སེམས་བསྐྱེད་ལ་ངོ་བོའི་སྒོ་ནས་ཕྱེ་ན། བསམ་(བུདྡྷ་ཤྲཱི་) པས་སྨོན་པ་དང་སྦྱོར་བས་(བུདྡྷ་ཤྲཱི་)འཇུག་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་རྣམ་པ་གཉིས་སོ། །འདི་གཉིས་ཀྱི་ ཁྱད་པར་ལ། སངས་རྒྱས་ཡེ་ཤེས་ནི་སོ་སྐྱེའི་སྨོན་པ། ས་རབ་དགའ་(ཆོས་བཤེས་དངོས་)ནས་ འཇུག་སེམས་ཡོད་པར་བཞེད། ལོཙྪ་བའང་། བྱང་ཆུབ་མ་ཐོབ་པ་ན་ཐོབ་པར་སྨོན་པ་སྨོན་ སེམས་དང་། ཐོབ་ནས་ཕྱིན་དྲུག་ལ་འཇུག་པ་འཇུག་པ་སེམས་བསྐྱེད་ཡིན་པས་སོ་སྐྱེ་ལ་མེད་ པར་བཞེད་དོ། །འོ་ན་སོ་སྐྱེ་ལ་བྱང་སེའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་སྡོམ་པ་མེད་པར་འགྱུར་ཏེ། དེའི་རྟེན་ ནམ་ངོ་བོ་འཇུག་པ་སེམས་བསྐྱེད་མེད་པས་སོ། །འདོད་ན། བྱང་སར། དེ་ལེན་པའི་སྔོན་དུ་ སྡོམ་པ་དེའི་བསླབ་བྱ་སོགས་མི་ཤེས་པའི་རིགས་ལ་བསྒྲགས་པར་བྱ་ཞེས་སོགས་ཤིན་ཏུ་ གསལ་ལོ། །གཞན་ཡང་སྐྱོན་ཤེས་པར་བྱའོ། །ཤཱནྟིས་སྨོན་(པ་དང་)འཇུག་གོ །ཅིའི་ཕྱིར་ཞེ་ (བསྡུས་)ན། འབྲས་བུ་དང་རྒྱུ་ལ་འདོད་ཅེས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཇི་ལྟར་ཞེ་ན། འབྲས་བུའི་དམ་པ་ འདོད་པ་ནི་སྨོན་པ་ཡིན་ལ་དེའི་རྒྱུ་ལ་འབད་པ་ནི་འཇུག་(ལེགས་སོ། །)པ་ཡིན་ནོ། །ལ་ལ་ན་རེ། དོན་དམ་པའི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་སྟོང་པ་ཉིད་ལ་དམིགས་པ་ནི་འཇུག་པ་ཡིན་ལ། ཀུན་རྫོབ་ བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་སྙིང་རྗེ་གཙོ་བོར་གྱུར་པ་ནི་སྨོན་པ་ཡིན་ནོ། །ལ་ལ་ན་རེ། དགེ་བའི་རྩ་བ་ མངོན་པར་འདུ་བྱེད་པ་ནི་འཇུག་པ་ཡིན་ལ། མངོན་པར་འདུ་མི་བྱེད་པ་ནི་སྨོན་པ་ཡིན་ནོ་ 1-219 ཟེར་རོ། །ལ་ལ་ནི། བསམ་པ་རྣམ་པར་དག་པ་ནི་སྨོན་པར་འདོད་དེ། སྨོན་ལམ་ཡིན་པའི་ ཕྱིར་རོ། །སྦྱོར་བ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་ནི་འཇུག་པར་འདོད་དེ། ཉམས་སུ་ལེན་པའི་ཕྱིར་རོ་ ཟེར། ཞེས་མདོ་ཀུན་བཏུས་འགྲེལ་པར་བཤད་དོ། །འདོད་ཚུལ་མང་དུ་ལམ་སྒྲོན་འགྲེལ་ པར་བྱུང་ངོ་། །འདིར་འཕགས་པ་ཞི་བ་ལྷའི་དགོངས་པ་ནི། ལམ་དུ་འགྲོ་བའམ་ཞུགས་པ་ མིན་པར་འགྲོ་འདོད་པ་ལྟར་བྱང་ཆུབ་ཆེན་པོའི་ལམ་ཉམས་ལེན་ལ་སྦྱོར་བས་མ་ཞུགས་པར་ དེ་ཐོབ་པར་སྨ

【現代漢語翻譯】 如果區分發心，有如國王般的發心（寂天菩薩），即先使眾產生佛，然後自己成佛，這表明了這一點。還有如牧童般的發心，即先使眾產生佛，然後自己成佛，如文殊菩薩。在文殊菩薩的凈土（國王虛空）中：『我對於迅速成佛沒有興趣和喜悅，爲了一個眾生的利益，我將住留到輪迴的盡頭。』這表明了這一點，寂天菩薩的註釋中也這樣說。這兩種發心是寂天菩薩所說的。有人說，還有一種像聽法者一樣，希望自己和他人一同成佛（大多數藏人這樣認為），但我自己沒有找到依據。 如果從本體的角度來區分具有這種特徵的發心，菩提室利認為，從意樂的角度來說是愿菩提心，從加行的角度來說是行菩提心，這是兩種本體的區分。這兩種發心的區別在於，佛陀智識認為，凡夫只有愿菩提心，從極喜地（真正的法友）開始才有行菩提心。譯師也認為，未獲得菩提之前，希望獲得菩提是愿菩提心，獲得菩提之後，進入六度是行菩提心，因此凡夫沒有行菩提心。如果這樣，那麼凡夫就不會有菩薩的律儀戒，因為它的所依或本體是行菩提心。如果承認凡夫有菩薩律儀戒，那麼對於菩薩來說，在受戒之前，應該向那些不瞭解戒律的人宣說戒律等，這非常清楚。此外，還應該瞭解其他的過失。寂天菩薩認為有愿菩提心和行菩提心。為什麼呢？因為想要果和因。如何理解呢？想要殊勝的果是愿菩提心，爲了那個果而努力是行菩提心。有些人說，勝義菩提心是緣于空性的，這是行菩提心；世俗菩提心是以慈悲為主的，這是愿菩提心。有些人說，明顯地積聚善根是行菩提心，不明顯地積聚善根是愿菩提心。 有些人認為，清凈的意樂是愿菩提心，因為是發願；圓滿的加行是行菩提心，因為是修持。』這是在《總集經論》的註釋中所說的。在《菩提道燈論》的註釋中，有很多種觀點。在這裡，聖者寂天菩薩的觀點是，不像行走或進入道路，而是像想要行走一樣，對於修持大菩提道沒有進入，只是希望獲得它。

【English Translation】 If we differentiate the mind of enlightenment, there is the mind of enlightenment like a king (Shanti Deva), which indicates that one first brings sentient beings to Buddhahood and then attains Buddhahood oneself. There is also the mind of enlightenment like a shepherd, which is like Manjushri, who first brings sentient beings to Buddhahood and then attains Buddhahood oneself. In the pure land of Manjushri (King Space): 'I have no interest or joy in quickly attaining Buddhahood. For the sake of one sentient being, I will remain until the end of samsara.' This indicates that, according to Shanti Deva's commentary. These two minds of enlightenment are what Shanti Deva explained. Some say that there is also the mind of enlightenment like a listener, who wishes to attain Buddhahood together with others (most Tibetans think so), but I have not found any source for this myself. If we differentiate the mind of enlightenment with such characteristics from the perspective of its essence, Buddhahshri believes that from the perspective of intention, it is the aspiring mind of enlightenment, and from the perspective of application, it is the engaging mind of enlightenment. These are two kinds of essence. The difference between these two is that Buddha Jnana believes that ordinary beings only have the aspiring mind of enlightenment, and from the Joyful Land (true spiritual friend) onwards, they have the engaging mind of enlightenment. The translator also believes that before attaining enlightenment, wishing to attain enlightenment is the aspiring mind of enlightenment, and after attaining enlightenment, engaging in the six perfections is the engaging mind of enlightenment, so ordinary beings do not have the engaging mind of enlightenment. If so, then ordinary beings would not have the vows of a Bodhisattva, because its basis or essence is the engaging mind of enlightenment. If one accepts that ordinary beings have the vows of a Bodhisattva, then for Bodhisattvas, before taking the vows, one should proclaim the precepts of the vows to those who do not know them, etc., which is very clear. Furthermore, one should also understand other faults. Shanti Deva believes in aspiring and engaging (mind of enlightenment). Why? Because one desires the fruit and the cause. How so? Desiring the supreme fruit is the aspiring mind of enlightenment, and striving for that cause is the engaging mind of enlightenment. Some say that the ultimate mind of enlightenment, which focuses on emptiness, is the engaging mind of enlightenment, and the conventional mind of enlightenment, which is mainly compassion, is the aspiring mind of enlightenment. Some say that manifestly accumulating roots of virtue is the engaging mind of enlightenment, and not manifestly accumulating roots of virtue is the aspiring mind of enlightenment. Some believe that pure intention is the aspiring mind of enlightenment, because it is aspiration; perfect application is the engaging mind of enlightenment, because it is practice.' This is what is said in the commentary on the Compendium of Sutras. There are many views in the commentary on the Lamp for the Path to Enlightenment. Here, the view of the noble Shanti Deva is that, unlike walking or entering a path, but like wanting to walk, one has not entered the practice of the great path to enlightenment, but only hopes to attain it.

ོན་པའི་སེམས་བསྐྱེད་དེ་ཐོག་མའི་སྨོན་པ་སེམས་བསྐྱེད། ལམ་དུ་འགྲོ་བཞིན་ པ་ལྟར་བྱང་ཆེན་གྱི་ལམ་ལ་སྦྱོར་བས་ཞུགས་པའི་སེམས་བསྐྱེད་དེ་ལམ་གྱི་འཇུག་པ་སེམས་ བསྐྱེད་དེ། སྤྱོད་འཇུག་ཏུ། འགྲོ་བར་འདོད་དང་འགྲོ་བ་ཡི། །བྱེ་བྲག་རིམ་བཞིན་ཤེས་པ་ ལྟར། །དེ་བཞིན་མཁས་པས་འདི་གཉིས་ཀྱི། །བྱེ་བྲག་རིམ་བཞིན་ཤེས་པར་བྱ། །ཞེས་སོ། ། ཤེར་འབྱུང་དང་དགེ་ལྷས། འགྲོ་བར་འདོད་ཀྱི་འགྲོ་བ་ཉིད་ནི་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་དཔེ་ལ་འཆད་ དོ། །བུདྡྷ་ཤྲཱིས་ཀྱང་། བསམ་པས་སྨོན་པ། སྦྱོར་བས་འཇུག་པ་ཞེས་སོ། །ཆོས་བཤེས་ནི། སྨོན་པ་ནི་སྨོན་པ་ཙམ་སྟེ་ཚོགས་བསགས་པས་སེམས་དེ་བསྐྱེད་པའི་ཆོ་གས་བླང་བ་ཡང་མ་ བྱས་པའོ། །(འདི་ཤེར་འབྱུང་ཡང་ངོ་། །) འཇུག་པ་ནི། དགེ་བཤེས་ལས་ཡང་དག་པར་བླངས་པ་ནས་ བརྩམས་ཏེ་བར་ཆད་མེད་ལམ་གྱི་བར་དུ་གཏོགས་པའི་སྒྲུབ་པའི་སྤྱོད་པའོ། །ཞེས་དང་། དེ་ ཞི་ལྷའི་དགོངས་པར་འཆད་དོ། །ཁ་ཅིག་ཕྱིར་མི་ལྡོག་ཐོབ་པའི་འཇུག་པ། མ་ཐོབ་པའི་སྨོན་ པར་འདོད་ཅེས་ཆོས་བཤེས་སོ། །དཔལ་ཡེ་ཤེས་གྲགས་པས། འདུན་སོགས་གསུམ་གྱི་དབྱེ་ བ་ལས། །སྨོན་པའི་སེམས་ནི་རྣམ་པ་གསུམ། །འཇུག་པ་ཞེས་བྱའི་སེམས་རྣམས་ནི། །བཅུ་ དགུ་རྣམས་སུ་འདོད་པ་ཡིན། །ཞེས་ཏེ། ཐུབ་དགོངས་སུ་ཡང་ངོ་། །ཤེར་འབྱུང་ནི། ཉེར་ གཉིས་པོ་འཇུག་པ་ཁོ་ན་ཡིན་གྱི་སྨོན་པ་མེད་གསུང་ངོ་། །ཀ་ཤིས། དེ་ལ་འགྲོ་བ་མཐའ་དག་ ལ་ཕན་པའི་སངས་རྒྱས་སུ་གྱུར་ཅིག་ཅེས་ཐོག་མར་དོན་དུ་གཉེར་བ་ནི་སྨོན་པའི་སེམས་སོ། ། 1-220 གང་ཕན་ཆད་སྡོམ་པ་བཟུང་སྟེ་ཚོགས་རྣམས་ལ་ཞུགས་པ་དེ་ནི་འཇུག་པའི་སེམས་སོ། ། ཞེས་ཏེ། འཇུག་པ་དང་སྡོམ་པ་གཅིག་ཏུ་བཞེད་པར་མངོན་ནོ། །ཁ་ཅིག་(རྟ་ནག་རིན་ཡེ་)སྨོན་ འཇུག་ངོ་བོ་གཅིག་ཅེས་དང་། ཁ་ཅིག་(རལ་གྲི་)ངོ་བོ་ཐ་དད་ཅེས་འདོད། སྤྱིར་རྒྱ་གར་པའི་ འཆད་ཚུལ་ལྟར་ན་ངོ་བོ་མི་གཅིག་པར་གསལ་མོད། དང་པོ་རིམ་ཅན་དུ་འཐོབ་ཅིང་ཕྱིས་ འཇུག་པ་ལ་སྨོན་པའང་ངོ་བོ་གཅིག་ཅེས་རུང་སྙམ་མོ། །(ཤེར་འབྱུང་གིས་གཞན་སྨོན་པ་ལ་ནི་འདུན་པ་ ཙམ་ཉིད་ཀྱིས་ན་ཐམས་ཅད་ལ་ཁྱད་པར་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་ལས་དང་པོ་པའི་ས་ནས་ཁྱད་པར་མེད་པར་བཤད་དོ། །) སྐྱེ་ ཚུལ་གྱིས་དབྱེ་ན། བླངས་པ་བརྡ་ལས་བྱུང་པའི་དང་། དོན་དམ་སེམས་བསྐྱེད་དེ། གྲོགས་ སྟོབས་རྒྱུ་སྟོབས་རྩ་བའི་སྟོབས། །ནས། གཞན་གྱིས་བསྟན་པའི་སེམས་བསྐྱེད་བཤད། ། ཅེས་དང་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་རབ་བསྙེན་བྱས། །བསོད་ནམས་ཡེ་ཤེས་ཚོགས་རབ་ བསགས། །ཆོས་ལ་མི་རྟོག་ཡེ་ཤེས་ནི། །སྐྱེས་ཕྱིར་དེ་ནི་དམ་པར་འདོད། །ཅེས་སོགས་རྒྱས་ པར་ཤེས་པར་བྱ་སྟེ། གཞན་གྱིས་བསྟན་ཅིང་རྣམ་པར་རིག་བྱེད་ལས་སེམས་བསྐྱེད་པ་ནི་ བརྡ་བྱུང་། ས་དང་

【現代漢語翻譯】 生起菩提心分為兩種：最初的發願菩提心（ོན་པའི་སེམས་བསྐྱེད།），如同最初的願望；以及行菩提心（འཇུག་པའི་སེམས་བསྐྱེད།），如同在菩薩道上精進修行。正如《入菩薩行論》中所說：『欲行與正行，二者有差別，如是智者知，此二之差異。』 謝繞迥（ཤེར་འབྱུང་）和格勒（དགེ་ལྷས）以例子解釋說：『想要行走並不等同於真正行走。』 布達希日（བུདྡྷ་ཤྲཱིས་）也說：『以意樂為發願，以行為為趣入。』 喬謝（ཆོས་བཤེས་）則說：『發願只是發願而已，並未通過積累資糧，以儀軌生起菩提心。』（這與謝繞迥的觀點相同。）趣入則是從依止善知識開始，直到無間道之間的修行。 他還說，這是寂天（ཞི་ལྷའི་）的觀點。一些人認為，獲得不退轉位的屬於趣入菩提心，未獲得的屬於發願菩提心，這是喬謝的觀點。 貝耶謝扎巴（དཔལ་ཡེ་ཤེས་གྲགས་པས།）在區分意樂等三種心時說：『發願菩提心有三種，趣入菩提心則有十九種。』 這也符合《現觀莊嚴論》的觀點。謝繞迥認為，二十二種都是趣入菩提心，沒有發願菩提心。噶西（ཀ་ཤིས）說：『首先爲了利益一切眾生而發願成佛，這是發願菩提心。』 『此後受持律儀，進入資糧道，這是趣入菩提心。』 可見，他認為趣入菩提心和受持律儀是一回事。有些人（如仁欽耶）認為發願和趣入菩提心的體性相同，有些人（如熱哲）則認為體性不同。總的來說，按照印度智者的說法，體性並不相同。但如果最初是次第獲得，後來趣入菩提心也具有發願的體性，我認為是可以的。（謝繞迥認為，對於其他人來說，發願只是意樂而已，因此與最初的修行者沒有區別。） 從生起方式來區分，有從儀軌中產生的，以及勝義菩提心。如頌云：『友力因力及根本力，』 『他人所示之菩提心。』 以及『圓滿正等覺，極贊善知識，福慧資糧聚，無分別智生，故彼即殊勝。』 等等，應廣為學習。由他人指示並從作意中生起的菩提心，稱為儀軌生起。證得初地等。

【English Translation】 The arising of Bodhicitta is divided into two types: the aspirational Bodhicitta (ོན་པའི་སེམས་བསྐྱེད།), like an initial wish; and the engaging Bodhicitta (འཇུག་པའི་སེམས་བསྐྱེད།), like diligently practicing on the Bodhisattva path. As stated in 'A Guide to the Bodhisattva's Way of Life': 'The distinction between wishing to go and actually going should be understood gradually. Likewise, the wise should understand the gradual distinction between these two.' Sherjung (ཤེར་འབྱུང་) and Gelha (དགེ་ལྷས) explain with an example: 'Wishing to walk is not the same as actually walking.' Buddhashri (བུདྡྷ་ཤྲཱིས་) also says: 'Aspiration is wishing, engagement is entering.' Choshe (ཆོས་བཤེས་) says: 'Aspiration is merely aspiration; it does not involve accumulating merit or taking the vow to generate Bodhicitta through a ritual.' (This is the same as Sherjung's view.) Engagement, on the other hand, is the practice from relying on a spiritual friend up to the path of no interruption. He also says that this is Shantideva's (ཞི་ལྷའི་) view. Some people think that obtaining the irreversible stage belongs to engaging Bodhicitta, and not obtaining it belongs to aspirational Bodhicitta, which is Choshe's view. Pel Yeshe Drakpa (དཔལ་ཡེ་ཤེས་གྲགས་པས།) says when distinguishing between intention and other three types of mind: 'Aspirational Bodhicitta has three aspects, while engaging Bodhicitta is considered to have nineteen.' This also aligns with the view of the Ornament for Clear Realization. Sherjung believes that all twenty-two are engaging Bodhicitta, and there is no aspirational Bodhicitta. Kashi (ཀ་ཤིས) says: 'First, wishing to become a Buddha for the benefit of all beings is aspirational Bodhicitta.' 'Thereafter, taking vows and entering the path of accumulation is engaging Bodhicitta.' It is evident that he considers engaging Bodhicitta and taking vows to be the same thing. Some people (such as Rinchen Ye) think that the nature of aspirational and engaging Bodhicitta is the same, while others (such as Relgri) think that their natures are different. In general, according to the Indian scholars, their natures are not the same. However, if one initially obtains them sequentially, and later engaging Bodhicitta also has the nature of aspiration, I think it is acceptable. (Sherjung believes that for others, aspiration is merely intention, so there is no difference from the initial practitioner.) Distinguishing by the way of arising, there is the one arising from ritual, and the ultimate Bodhicitta. As the verse says: 'The power of friends, the power of causes, and the power of the root,' 'The Bodhicitta shown by others.' And 'Perfect Enlightenment, greatly praised spiritual friend, accumulation of merit and wisdom, non-conceptual wisdom arises, therefore it is supreme.' Etc., should be widely studied. The Bodhicitta that is indicated by others and arises from mental activity is called arising from ritual. Attaining the first ground, etc.

པོ་ཡན་གྱི་མཉམ་བཞག་རིམ་བཞིན་ནོ། །ས་མཚམས་ཀྱིས་ཕྱེ་ན། སེམས་ བསྐྱེད་དེ་ནི་ས་རྣམས་ལ། །(ཚོགས་སྦྱོར་ལ་)མོས་(པའི་)དང་(དང་པོ་ནས་འདུན་པའི་བར་ལ་)ལྷག་བསམ་ དག་པ(འི་)དང་། །(དག་པ་ས་གསུམ་ལ་)རྣམ་པར་སྨིན་པ་གཞན་དུ་འདོད། །དེ་བཞིན་(སངས་རྒྱས་ཀྱི་ ས་ལ་)སྒྲིབ་པ་སྤངས་པ་(ཡི་སེམས་བསྐྱེད་དོ། །)འོ། །ཞེས་སོ། །དཔེའམ་གྲོགས་གཙོ་ཆེ་བའི་སྒོ་ནས་ ཕྱེ་ན། འོག་ཏུ་འཆད་པ་ལྟར་རམ་བློ་གྲོས་མི་ཟད་པའི་མདོ་ལྟར་ཉེར་གཉིས་སོ། །བཞེད་ཚུལ་ གྱིས་ཕྱེ་བ་བཤད་ཟིན་ཏོ། །གཉིས་པ་ལ། རྩོད་ལན་གཉིས་ལས། དང་པོ་ནི། བྱང་ཆུབ་ཏུ་ སེམས་བསྐྱེད་པ་ཆོས་ཅན། ཇི་ལྟར་ན་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་འདོད་པ་དེ་ཡིན་ པར་འགྱུར་ཏེ་མིན་པར་ཐལ། གཙོ་བོ་སེམས་ཡུལ་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པ་གཞན་(གསེར་ཆོས་ བཤེས་)དོན་དང་བྱང་ཆུབ་སྣང་བ་སྟེ་དམིགས་པ་ཅན་དུ་འབྱུང་བ་མ་ཡིན་ནམ་ཏེ་ཡིན་པའི་(ཆོས་ 1-221 བཤེས་དོན་)ཕྱིར། ཁྱབ་སྟེ། དེ་འདྲའི་འདོད་པ་ཉིད་ནི་སེམས་ལས་བྱུང་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ལ་ སྦྲེལ་ཚིག་གོ །དེར་ཐལ་དགེ་བའི་ཆོས་ལ་འདུན་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། གཞན་དོན་ བྱང་ཆུབ་དེ་དོན་དུ་གཉེར་བའི་བློ་ཡིན་པས་སོ། །ཞེ་ན། གཉིས་པ་ལ་གཉིས། རྒྱུ་མིང་འབྲས་ ལ་བཏགས་པའི། གྲོགས་མིང་གྲོགས་ཅན་ལ་བཏགས་པའི་ལན་ནོ། །དང་པོ་ནི། སེམས་ བསྐྱེད་དེ་དེ་འདྲའི་འདོད་པ་དངོས་མིན་པ་བདེན་མོད་ཀྱི་འོན་ཀྱང་མཚན་ཉིད་སྟོན་པའི་རྩ་ ཚིག་འདིར་སེམས་བསྐྱེད་ལ་དེའི་མིང་གིས་ཉེ་བར་བཏགས་པ་ལ་བརྟེན་པ་ཡིན་པས་སེམས་ སེམས་བྱུང་དུ་ཐལ་བའམ། སེམས་བྱུང་སེམས་སུ་འགྱུར་བའི་ཉེས་པ་མེད་དོ། །གསེར་ནི་ཉེ་ བར་གདགས་པས་གཅིག་ཏུ་བྱས་པ་ལ་ཉེས་པ་མེད་ཟེར་རོ། །བཏགས་པ་བ་ལ་དེའི་ཆོས་ གསུམ་ཚང་དགོས་པས། དེར་འདོགས་པའི་རྒྱུ་མཚན་ནི། སེམས་(འགྲེལ་ཆེན་)ཅན་སྡུག་བསྔལ་ གྱི་རྒྱ་མཚོར་ནུབ་པ་རྣམས་བལྟས་ནས་དེ་འདོན་འདོད་ཀྱི་བསམ་པ་(འགྲེལ་ཆེན་)དགེ་བའི་ཆོས་ ལ་འདུན་པའི་མཚན་ཉིད་ཅན་གྱི་དོན་དུ་གཉེར་བ་དེ་རྒྱུར་ཡོད་ན་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་དོན་དུ་(ཨཱརྱ་) སེམས་བསྐྱེད་པར་བྱེད་(ཨཱརྱ་)པས་རྩ་བར་བཤད་པའི་རྒྱུ་གཞན་དོན་འདོད་པ་སྨོས་པས་ འབྲས་བུ་སེམས་བསྐྱེད་བསྟན་པ་ཡིན་ནོ། །ཏེ་ནི་ལྷག་མ་ཅན་གྱི་ཚིག་གོ །ཉི་མའི་འོད་ཟེར་ ལ་ཉི་མ་ཞེས་པ་བཞིན་ནོ། །དགོས་པ་ནི། སེམས་ཅན་སྡུག་བསྔལ་ལས་སྒྲོལ་བ་དེ་ལྟར་ཏེ་དེ་ ལྟ་བུ་ལ་འདུན་ཅིང་(ཨཱརྱ་)དོན་དུ་གཉེར་བའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་འདུན་པ་ལས་སྦྱོར་བའི་ བརྩོན་འགྲུས་འབྱུང་བས་དེ་དག་གི་དགེ་བའི་ཆོས་སེམས་བསྐྱེད་སོགས་ཐམས་ཅད་རྣམ་ པར་ཏེ་ཁྱད་པར་དུ་འཕེལ་བར་འགྱུར་རོ་ཞེས་ཤེས་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་བཏགས་སོ། །དེ་ལྟར་ན་ ཞེས་འདོན་པ་མ་དག་གོ །གཉིས

【現代漢語翻譯】 པོ་ཡན་གྱི་མཉམ་བཞག་རིམ་བཞིན་ནོ། །（如同波衍的次第安立一樣。）ས་མཚམས་ཀྱིས་ཕྱེ་ན། སེམས་བསྐྱེད་དེ་ནི་ས་རྣམས་ལ། །（如果以地來區分，發心在於各個地。）(ཚོགས་སྦྱོར་ལ་)མོས་(པའི་)དང་(དང་པོ་ནས་འདུན་པའི་བར་ལ་)ལྷག་བསམ་དག་པ(འི་)དང་། །（在資糧道上是信解，從初地到意樂之間是清凈增上意樂。）(དག་པ་ས་གསུམ་ལ་)རྣམ་པར་སྨིན་པ་གཞན་དུ་འདོད། །（在清凈地三地認為是異熟。）དེ་བཞིན་(སངས་རྒྱས་ཀྱི་ས་ལ་)སྒྲིབ་པ་སྤངས་པ་(ཡི་སེམས་བསྐྱེད་དོ། །)འོ། །（同樣，在佛地是斷除障礙的發心。）ཞེས་སོ། །（如是說。）དཔེའམ་གྲོགས་གཙོ་ཆེ་བའི་སྒོ་ནས་ཕྱེ་ན། འོག་ཏུ་འཆད་པ་ལྟར་རམ་བློ་གྲོས་མི་ཟད་པའི་མདོ་ལྟར་ཉེར་གཉིས་སོ། །（如果從譬喻或友伴主要的角度來區分，如同下面要講的或者如《慧藏無盡經》所說，有二十二種。）བཞེད་ཚུལ་གྱིས་ཕྱེ་བ་བཤད་ཟིན་ཏོ། །（以宗義來區分已經講完了。）གཉིས་པ་ལ། རྩོད་ལན་གཉིས་ལས། དང་པོ་ནི། བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་པ་ཆོས་ཅན། ཇི་ལྟར་ན་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་འདོད་པ་དེ་ཡིན་པར་འགྱུར་ཏེ་མིན་པར་ཐལ། （第二，在辯論的回答中，第一個是：發起菩提心者，如何能成為希求圓滿正等覺者，或者不成為希求圓滿正等覺者呢？）གཙོ་བོ་སེམས་ཡུལ་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པ་གཞན་(གསེར་ཆོས་བཤེས་)དོན་དང་བྱང་ཆུབ་སྣང་བ་སྟེ་དམིགས་པ་ཅན་དུ་འབྱུང་བ་མ་ཡིན་ནམ་ཏེ་ཡིན་པའི་(ཆོས་བཤེས་དོན་)ཕྱིར། （因為主要是有境殊勝，以利他之心和菩提顯現作為所緣而生起，不是嗎？是的。）ཁྱབ་སྟེ། དེ་འདྲའི་འདོད་པ་ཉིད་ནི་སེམས་ལས་བྱུང་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། །（因為這樣的希求本身就是從心中產生的。）ལ་སྦྲེལ་ཚིག་གོ །（「ལ་」是連線詞。）དེར་ཐལ། དགེ་བའི་ཆོས་ལ་འདུན་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། །（因為是希求善法。）དེར་ཐལ། གཞན་དོན་བྱང་ཆུབ་དེ་དོན་དུ་གཉེར་བའི་བློ་ཡིན་པས་སོ། །（因為是追求利他菩提的智慧。）ཞེ་ན། གཉིས་པ་ལ་གཉིས། རྒྱུ་མིང་འབྲས་ལ་བཏགས་པའི། གྲོགས་མིང་གྲོགས་ཅན་ལ་བཏགས་པའི་ལན་ནོ། །（如果這樣說，第二分為二：一是將因的名字安立在果上，二是將友伴的名字安立在具有友伴者上的回答。）དང་པོ་ནི། སེམས་བསྐྱེད་དེ་དེ་འདྲའི་འདོད་པ་དངོས་མིན་པ་བདེན་མོད་ཀྱི་འོན་ཀྱང་མཚན་ཉིད་སྟོན་པའི་རྩ་ཚིག་འདིར་སེམས་བསྐྱེད་ལ་དེའི་མིང་གིས་ཉེ་བར་བཏགས་པ་ལ་བརྟེན་པ་ཡིན་པས་སེམས་སེམས་བྱུང་དུ་ཐལ་བའམ། སེམས་བྱུང་སེམས་སུ་འགྱུར་བའི་ཉེས་པ་མེད་དོ། །（第一個是：發心雖然不是那樣的希求的真實，但是在這個顯示體性的根本詞句中，因為依靠將它的名字近似地安立在發心上，所以沒有心成為心所，或者心所變成心的過失。）གསེར་ནི་ཉེ་བར་གདགས་པས་གཅིག་ཏུ་བྱས་པ་ལ་ཉེས་པ་མེད་ཟེར་རོ། །（據說，黃金是因為近似安立而成為一體，所以沒有過失。）བཏགས་པ་བ་ལ་དེའི་ཆོས་གསུམ་ཚང་དགོས་པས། དེར་འདོགས་པའི་རྒྱུ་མཚན་ནི། སེམས་(འགྲེལ་ཆེན་)ཅན་སྡུག་བསྔལ་གྱི་རྒྱ་མཚོར་ནུབ་པ་རྣམས་བལྟས་ནས་དེ་འདོན་འདོད་ཀྱི་བསམ་པ་(འགྲེལ་ཆེན་)དགེ་བའི་ཆོས་ལ་འདུན་པའི་མཚན་ཉིད་ཅན་གྱི་དོན་དུ་གཉེར་བ་དེ་རྒྱུར་ཡོད་ན་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་དོན་དུ་(ཨཱརྱ་)སེམས་བསྐྱེད་པར་བྱེད་(ཨཱརྱ་)པས་རྩ་བར་བཤད་པའི་རྒྱུ་གཞན་དོན་འདོད་པ་སྨོས་པས་འབྲས་བུ་སེམས་བསྐྱེད་བསྟན་པ་ཡིན་ནོ། །（因為安立者必須具備它的三種法，所以安立的原因是：看到有情沉溺在痛苦的海洋中，想要救拔他們的想法，追求具有希求善法體性的意義，如果具有這個因，就能爲了菩提而發起（藏文：སེམས་བསྐྱེད་པར་བྱེད་，梵文天城體：चित्तोत्पादं करिष्यति，梵文羅馬擬音：cittotpādaṃ kariṣyati，漢語字面意思：將生起心），因此根本上所說的因，即是說希求利他，從而顯示了果，即發心。）ཏེ་ནི་ལྷག་མ་ཅན་གྱི་ཚིག་གོ །（「ཏེ་」是具有剩餘的詞。）ཉི་མའི་འོད་ཟེར་ལ་ཉི་མ་ཞེས་པ་བཞིན་ནོ། །（如同稱陽光為太陽一樣。）དགོས་པ་ནི། སེམས་ཅན་སྡུག་བསྔལ་ལས་སྒྲོལ་བ་དེ་ལྟར་ཏེ་དེ་ལྟ་བུ་ལ་འདུན་ཅིང་(ཨཱརྱ་)དོན་དུ་གཉེར་བའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་འདུན་པ་ལས་སྦྱོར་བའི་བརྩོན་འགྲུས་འབྱུང་བས་དེ་དག་གི་དགེ་བའི་ཆོས་སེམས་བསྐྱེད་སོགས་ཐམས་ཅད་རྣམ་པར་ཏེ་ཁྱད་པར་དུ་འཕེལ་བར་འགྱུར་རོ་ཞེས་ཤེས་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་བཏགས་སོ། །（必要的是：爲了讓有情從痛苦中解脫，像那樣希求並追求的菩薩的意樂，會產生加行的精進，因此要知道，他們的善法，如發心等一切，都會特別增長，所以才這樣安立。）དེ་ལྟར་ན་ཞེས་འདོན་པ་མ་དག་གོ །（「像那樣」的說法是不正確的。）གཉིས （如同波衍的次第安立一樣。）If we divide it by grounds, the generation of Bodhicitta (enlightenment mind) is on all the grounds. (On the accumulation path) is faith, (from the first ground to aspiration) is pure intention. (On the three pure grounds) it is considered a different maturation. Likewise, (on the Buddha ground) is the generation of Bodhicitta that has abandoned obscurations. Thus it is said. If we divide it from the perspective of example or the importance of friends, there are twenty-two as described below or as in the Inexhaustible Intellect Sutra. The division by tenets has already been explained. Secondly, in the two debates and answers, the first is: The subject is the generation of Bodhicitta. How can it be that it becomes the desire for perfect and complete enlightenment, or not? Because the main thing is that the mind arises with a particularly superior object, namely the thought of benefiting others (Golden Dharma Friend) and the appearance of enlightenment as its object. Is it not so? It is so. Because such a desire itself arises from the mind. 'La' is a connecting word. It follows that it is a desire for virtuous Dharma. It follows that it is the mind that seeks to benefit others and enlightenment. If so, the second has two parts: the answer of attributing the name of the cause to the effect, and the answer of attributing the name of the friend to the one with the friend. The first is: It is true that the generation of Bodhicitta is not the actual desire, but in this root verse that shows the characteristics, it is based on closely attributing its name to the generation of Bodhicitta, so there is no fault of the mind becoming a mental factor, or the mental factor becoming the mind. It is said that gold is not at fault because it is made one by close attribution. Because the attributor must have all three of its qualities, the reason for attributing it there is: Seeing sentient beings (Great Commentary) drowning in the ocean of suffering, the thought of wanting to liberate them (Great Commentary), the pursuit of the meaning of having the characteristic of desiring virtuous Dharma, if that cause exists, then one generates (Tibetan: སེམས་བསྐྱེད་པར་བྱེད་, Sanskrit Devanagari: चित्तोत्पादं करिष्यति, Sanskrit Romanization: cittotpādaṃ kariṣyati, Literal meaning: will generate the mind) Bodhicitta (enlightenment mind) for the sake of enlightenment (Arya), therefore the root states the cause of desiring to benefit others, thus showing the result, which is the generation of Bodhicitta (enlightenment mind). 'Te' is a word with remainder. It is like calling the sun's rays the sun. The need is: To liberate sentient beings from suffering, like that, desiring and pursuing such a thing, from the aspiration of a Bodhisattva (enlightenment being) arises the effort of practice, therefore know that all their virtuous Dharmas, such as the generation of Bodhicitta (enlightenment mind), will increase greatly, so it is attributed. The statement 'like that' is incorrect. Two

【English Translation】 Po yan gyi nyam bzhag rim bzhin no. (Like the sequential establishment of Po Yan.) Sa mtshams kyis phye na, sems bskyed de ni sa rnams la. (If divided by grounds, the generation of Bodhicitta is on all the grounds.) (tshogs sbyor la) mos (pa'i) dang (dang po nas 'dun pa'i bar la) lhag bsam dag pa(འི་) dang. (On the accumulation path) is faith, (from the first ground to aspiration) is pure intention. (dag pa sa gsum la) rnam par smin pa gzhan du 'dod. (On the three pure grounds) it is considered a different maturation. De bzhin (sangs rgyas kyi sa la) sgrib pa spangs pa(འི་ sems bskyed do.) o. (Likewise, on the Buddha ground) is the generation of Bodhicitta that has abandoned obscurations. Zhes so. (Thus it is said.) Dpe'am grogs gtso che ba'i sgo nas phye na, 'og tu 'chad pa ltar ram blo gros mi zad pa'i mdo ltar nyer gnyis so. (If we divide it from the perspective of example or the importance of friends, there are twenty-two as described below or as in the Inexhaustible Intellect Sutra.) Bzhed tshul gyis phye ba bshad zin to. (The division by tenets has already been explained.) Gnyis pa la, rtsod lan gnyis las, dang po ni: Byang chub tu sems bskyed pa chos can. Ji ltar na yang dag par rdzogs pa'i byang chub 'dod pa de yin par 'gyur te min par thal. (Secondly, in the two debates and answers, the first is: The subject is the generation of Bodhicitta. How can it be that it becomes the desire for perfect and complete enlightenment, or not?) Gtso bo sems yul khyad par du 'phags pa gzhan (gser chos bshes) don dang byang chub snang ba ste dmigs pa can du 'byung ba ma yin nam te yin pa'i (chos bshes don) phyir. (Because the main thing is that the mind arises with a particularly superior object, namely the thought of benefiting others (Golden Dharma Friend) and the appearance of enlightenment as its object. Is it not so? It is so.) Khyab ste, de 'dra'i 'dod pa nyid ni sems las byung ba yin pa'i phyir. (Because such a desire itself arises from the mind.) La sbrel tshig go. ('La' is a connecting word.) Der thal, dge ba'i chos la 'dun pa yin pa'i phyir. (It follows that it is a desire for virtuous Dharma.) Der thal, gzhan don byang chub de don du gnyer ba'i blo yin pas so. (It follows that it is the mind that seeks to benefit others and enlightenment.) Zhe na, gnyis pa la gnyis: Rgyu ming 'bras la btags pa'i, grogs ming grogs can la btags pa'i lan no. (If so, the second has two parts: the answer of attributing the name of the cause to the effect, and the answer of attributing the name of the friend to the one with the friend.) Dang po ni: Sems bskyed de de 'dra'i 'dod pa dngos min pa bden mod kyi 'on kyang mtshan nyid ston pa'i rtsa tshig 'dir sems bskyed la de'i ming gis nye bar btags pa la brten pa yin pas sems sems byung du thal ba'am, sems byung sems su 'gyur ba'i nyes pa med do. (The first is: It is true that the generation of Bodhicitta is not the actual desire, but in this root verse that shows the characteristics, it is based on closely attributing its name to the generation of Bodhicitta, so there is no fault of the mind becoming a mental factor, or the mental factor becoming the mind.) Gser ni nye bar gdags pas gcig tu byas pa la nyes pa med zer ro. (It is said that gold is not at fault because it is made one by close attribution.) Btags pa ba la de'i chos gsum tshang dgos pas, der 'dogs pa'i rgyu mtshan ni: Sems ('grel chen) can sdug bsngal gyi rgya mtshor nub pa rnams bltas nas de 'don 'dod kyi bsam pa ('grel chen) dge ba'i chos la 'dun pa'i mtshan nyid can gyi don du gnyer ba de rgyur yod na byang chub kyi don du (Arya) sems bskyed par byed (Arya) pas rtsa bar bshad pa'i rgyu gzhan don 'dod pa smos pas 'bras bu sems bskyed bstan pa yin no. (Because the attributor must have all three of its qualities, the reason for attributing it there is: Seeing sentient beings (Great Commentary) drowning in the ocean of suffering, the thought of wanting to liberate them (Great Commentary), the pursuit of the meaning of having the characteristic of desiring virtuous Dharma, if that cause exists, then one generates (Tibetan: སེམས་བསྐྱེད་པར་བྱེད་, Sanskrit Devanagari: चित्तोत्पादं करिष्यति, Sanskrit Romanization: cittotpādaṃ kariṣyati, Literal meaning: will generate the mind) Bodhicitta for the sake of enlightenment (Arya), therefore the root states the cause of desiring to benefit others, thus showing the result, which is the generation of Bodhicitta.) Te ni lhag ma can gyi tshig go. ('Te' is a word with remainder.) Nyi ma'i 'od zer la nyi ma zhes pa bzhin no. (It is like calling the sun's rays the sun.) Dgos pa ni: Sems can sdug bsngal las sgrol ba de ltar te de lta bu la 'dun cing (Arya) don du gnyer ba'i byang chub sems dpa'i 'dun pa las sbyor ba'i brtson 'grus 'byung bas de dag gi dge ba'i chos sems bskyed sogs thams cad rnam par te khyad par du 'phel bar 'gyur ro zhes shes par bya ba'i phyir btags so. (The need is: To liberate sentient beings from suffering, like that, desiring and pursuing such a thing, from the aspiration of a Bodhisattva arises the effort of practice, therefore know that all their virtuous Dharmas, such as the generation of Bodhicitta, will increase greatly, so it is attributed.) De ltar na zhes 'don pa ma dag go. (The statement 'like that' is incorrect.) Gnyis

་པ་ནི། ལན་རྣམ་པ་གཅིག་ཏུ་ན་འདིར་གྲོགས་ཀྱི་མིང་གིས་ བཏགས་སོ། །རྒྱུ་མཚན་ནི། སངས་རྒྱས་སུ་གྱུར་ཅིག་ཅེས་པའི་སྨོན་ལམ་ནི་ཐེག་ཆེན་སེམས་ བསྐྱེད་ཀྱི་གྲོགས་ཡིན་ཞིང་དེ་ནི་བྱང་ཆུབ་དོན་དུ་གཉེར་བ་སྟེ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་བྱང་ 1-222 ཆུབ་འདོད་པ་ཉིད་ཡིན་ལ་དེ་འདྲའི་སྨོན་ལམ་དེ་དང་ལྷན་ཅིག་སྤྱོད་པ་སྟེ་མཚུངས་པར་ལྡན་ པའི་སེམས་བསྐྱེད་པ་ལ་གྲོགས་དེ་འདྲའི་སྨོན་ལམ་དེའི་སྒྲར་བཏགས་ནས་བསྟན་པ་ཡིན་ནོ། ། ཨཱརྱ་ནི། དོན་གཉེར་ནི་སྨོན་ལམ་ཡིན་ཞིང་སེམས་བསྐྱེད་པའི་སྐབས་སུ་ནི་དོན་གཉེར་གཙོ་ ཆེ་བས་ལྷན་ཅིག་སྤྱོད་པའི་སེམས་བསྐྱེད་ལ་དོན་གཉེར་དུ་བསྟན་ཞེས་སོ། །(དོན་ནི་དེ་སེམས་ བསྐྱེད་ཀྱི་གྲོགས་ཡིན་ཅིང་དེའི་གནས་སྐབས་སུ་དེ་གཙོ་ཆེ་བས་དེའི་མིང་གིས་བཏགས་ཞེས་སྦྱོར་བ་འགོད་དེ་འགྲེལ་ཆེན་ཡང་ དོན་དེ་འདོད་དོ། །) དགོས་པ་ནི། ཚུལ་དེ་ལྟར་ན་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ལ་དེ་འདྲའི་སྨོན་ ལམ་དང་མཚུངས་པར་ལྡན་པའི་སེམས་བསྐྱེད་དེ་སྐྱེའོ། །ཞེས་ཤེས་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་ བཏགས་པ་ཡིན་ནོ། །བུདྡྷ་ཤྲཱི་ནི། འདོད་པ་དེ་རྣམ་རིག་གི་བདག་ཉིད་ཡིན་པས་དེ་སྐད་ བཤད་ཀྱི་གཞན་དུ་ན་རྒྱུ་འབྲས་དང་གྲོགས་ལ་དེའི་མིང་བཏགས་པས་དེའི་རང་གི་ངོ་བོ་ཇི་ ལྟར་འགྲུབ་ཟེར་རོ། ། ༈ དམིགས་ཡུལ། གཉིས་པ་ལ། དྲི་བས་མཚམས་སྦྱར། རྩ་འགྲེལ་བསྡུ་གསུམ་གྱིས་ལན་གདབ། ལན་ གྱི་མདོ་ལུང་རྒྱས་པར་མ་བྲིས་པའི་རྒྱུ་མཚན་ནོ། །དང་པོ་ནི། སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་ངོ་བོ་བསྟན་ ཟིན་ནས་ཡང་འདི་གཏན་ལ་དབབ་ཅེས་པའོ། །གོ་འཕང་གང་འདོད་པའི་བདག་ཉིད་ཡང་ དག་པར་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་དེ་ནི་གང་ཡིན། ཕུགས་ཀྱི་ཆེད་དུ་བྱ་བ་གང་གི་དོན་དུ་སེམས་ བསྐྱེད་པ་གཞན་གྱི་དོན་ནི་གང་ཡིན་ཞེ་ན། གཉིས་པའི་རྩ་བ་ནི། ཇི་(ཆོས་བཤེས་དངོས་)ལྟར་དྲིས་ པ་དེ་དང་དེ་ནི་བླ་མའི་ལུང་གིས་མདོ་ལས་ཇི་སྐད་བསྟན་པ་བཞིན་དུ་ཤེས་པར་བྱ་ཞིང་མདོ་ ལས་ཀྱང་དེ་དག་བསྡུས་པ་དང་། རྒྱས་པའི་སྒོ་ནས་བརྗོད་པར་ཤེས་པར་བྱའོ། །ཞེས་ཚིག་ རྣམ་པར་སྦྱར་རོ། །(དེ་ཡན་དངོས།) རྗེ་བཙུན་ཉིད་ཀྱིས་རང་དགར་བསྟན་པ་སྤང་ཞིང་མདོ་ལས་ ཤེས་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་མདོ་བཞིན་ཞེས་སྨོས་སོ་(དོན་དངོས་)ཞེས་ཆོས་བཤེས་སོ། །མདོ་བཞིན་ ནི་མདོ་དང་རྗེས་སུ་མཐུན་པར་བྱས་ཀྱི་རང་དགར་ནི་མིན་ནོ་ཞེས་རད་ཀིར་རོ། །འགྲེལ་པ་ 1-223 ནི། སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་དོན་དུ་གཉེར་བྱའི་ཡུལ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་དང་གཞན་ གྱི་དོན་བསྟན་ནོ་ཞེས་དྲང་ངོ་། །ཏེ་ནི་ལྷག་མ་ཅན་ནོ། །གང་ལས་ན། རྒྱལ་བའི་ཡུམ་རྒྱས་(སྟོང་ ཕྲག་བརྒྱ་པ་)འབྲིང་(ཉི་ཤུ་ལྔ་པ་)བསྡུས་པ་(བརྒྱད་སྟོང་པ་ཞེས་གསེར་)རྣམ་པ་གསུམ་ཆར་ལས་སོ། །ཀྱང་ ནི་རེ་རེར་མ་

【現代漢語翻譯】 答：從某種意義上說，這裡以『友伴』之名來稱呼它。原因是，『愿我成佛』的祈願是成佛大乘發心的友伴，而這正是追求菩提的意義，即渴望獲得圓滿正覺。像這樣的祈願與發心一同實踐，即與具有相同目標的祈願共同生起發心，因此以『友伴』之名來指代這種祈願。 阿阇黎說：『追求的意義在於祈願，而在發心之際，追求至關重要，因此將一同實踐的發心稱為追求。』（意思是說，它是發心的友伴，並且在這種情況下它至關重要，因此以它的名字來命名。註釋書也贊同這個觀點。）這樣做的必要性是：爲了讓菩薩們生起與這種祈願具有相同目標的發心，所以才這樣命名。 佛護說：『這種渴望是唯識的自性，所以才這樣說。否則，如果將它的名字賦予因果和友伴，那麼它自身的體性又如何成立呢？』 目的： 第二，以提問來引出。通過根本頌、註釋和總結三方面來回答。解釋沒有詳細闡述經文的原因。 第一：既然已經闡明了發心的體性，為何還要再次確定？所渴望的果位，即圓滿正覺，是什麼？最終的目標，即爲了什麼而發心？利他的對象又是什麼？ 第二的根本頌：正如（法友）所問的那樣，這些都應通過上師的教言，如經文所示來理解。並且，也應理解經文以簡略和廣繁的方式闡述了這些內容。』這樣組織語句。（以上是正文。）尊者自己放棄了隨心所欲的解釋，爲了從經文中理解，所以說『如經文所示』（實際意義），法友如是說。『如經文所示』是指與經文相符，而不是隨心所欲，拉德卡如是說。註釋：闡述了發心所追求的目標，即圓滿正覺，以及利他的對象，這是直接的說法。『即』是剩餘的。從哪裡來呢？來自佛母經的廣本（十萬頌）、中本（二萬五千頌）和略本（八千頌，即金）。『也』是指每一部。

【English Translation】 Answer: In one sense, it is named 'friend' here. The reason is that the aspiration 'May I become a Buddha' is a friend of the Mahayana mind of enlightenment, and that is the meaning of pursuing Bodhi, that is, the desire to attain perfect and complete enlightenment. Practicing such aspirations together with the mind of enlightenment, that is, generating the mind of enlightenment that is equally endowed with the same aspirations, is shown by naming that aspiration as 'friend'. Arya: 'The meaning of pursuit is aspiration, and in the case of generating the mind of enlightenment, pursuit is paramount, so the mind of enlightenment that is practiced together is shown as pursuit.' (It means that it is a friend of the mind of enlightenment, and in that situation it is paramount, so it is named after it. The commentary also agrees with this view.) The necessity is: in order for Bodhisattvas to generate the mind of enlightenment that is equally endowed with such aspirations, it is named so. Buddhaśrī: 'That desire is the nature of consciousness-only, so it is said. Otherwise, if its name is given to cause and effect and friends, how can its own nature be established?' Objective: Second, introduce with a question. Answer with three aspects: root text, commentary, and summary. The reason why the explanation does not elaborate on the scriptures. First: Since the nature of the mind of enlightenment has been explained, why is it determined again? What is the state that is desired, that is, perfect and complete enlightenment? What is the ultimate goal, that is, for what purpose is the mind of enlightenment generated? What is the object of benefiting others? The root text of the second: Just as (Dharma Friend) asked, these should be understood through the instructions of the Guru, as shown in the scriptures. And it should also be understood that the scriptures explain these in a concise and extensive way.' Thus the words are arranged. (The above is the main text.) The venerable one himself abandoned arbitrary explanations, and in order to understand from the scriptures, he said 'as shown in the scriptures' (actual meaning), Dharma Friend said. 'As shown in the scriptures' means in accordance with the scriptures, not arbitrarily, Radka said. Commentary: It directly explains the object to be pursued for the sake of the mind of enlightenment, that is, perfect and complete enlightenment, and the object of benefiting others. 'That is' is the remainder. From where? From the extensive (hundred thousand verses), medium (twenty-five thousand verses), and concise (eight thousand verses, that is, gold) versions of the Mother of the Buddhas Sutra. 'Also' refers to each one.

ཟད་ཅེས་པའོ། །སྔར་མཆོད་བརྗོད་འགྲེལ་པར། དེའི་ཡོན་ཏན་འདོད་པའི་ གང་ཟག་གཉིས་ཀ་ཡང་ཞེས་པ་ལྟར་རོ། །གང་གི་སྒོ་ནས་ན། ཡུམ་བསྡུས་པ་ལས་མདོར་ བསྡུས་པ་དང་རྒྱས་འབྲིང་གིས་རྒྱས་པར་བསྟན་པའི་སྒོ་ནས་སོ། །ཁ་ཅིག་རེ་རེས་ཡང་བསྡུས་ རྒྱས་གཉིས་ཀར་བསྟན་ཟེར་ན། བསྡུས་པ་དང་རབ་ཏུ་བསྡུས་པ་ལས་དེ་ལྟར་ག་ལ་བསྟན་ ཞེས་ཆོས་བཤེས་སོ། །ཇི་ལྟར་ན། རྒྱས་འབྲིང་བསྡུས་པའི་མདོའི་དོན་དང་མི་འགལ་བར་ ཏེ་རང་བཟོར་མིན་གྱི་མདོ་ལས་དེ་ཁོ་ན་སྐད་གསུངས་སོ། །ཞེས་ཟུར་གྱིས་བསྟན་ཏེ་འདི་ནི་ ཚིག་ལེའུར་བྱས་པ་རིལ་ལ་སྦྱར་རོ་ཆོས་བཤེས་སོ། །གསེར་ནི། དཀོན་མཆོག་རྣམ་བདུན་ གྱི་མདོ་དང་སྡོང་པོ་བཀོད་པ་ལ་སོགས་ཀྱི་མདོའི་དོན་ཞེས་ཏེ། སློབ་དཔོན་འདིའི་དགོངས་ པ་ནི་མིན་ཏེ། རྩ་བའི་མདོ་བཞིན་དུ་ཞེས་པའི་འགྲེལ་ཚིག་གོ །ཚིག་གང་དང་གང་གིས་ ན། ཤཱ་རིའི་བུ་འདི་ལ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཆེན་པོ་ཆོས་ཐམས་ཅད་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་ མངོན་པར་རྫོགས་པར་འཚང་རྒྱ་བར་འདོད་པས་ཤེར་ཕྱིན་པ་ལ་བརྩོན་པར་བྱའོ། །ཞེས་ བྱང་ཆུབ་ཤེས་པར་བྱེད་པའི་དོན་ཅན་གྱི་ངག་གིས་བྱང་ཆུབ་མདོར་བསྟན་ནོ། །སྦྱིན་པ་ལ་ སོགས་པ་ཐམས་ཅད་ལ་སྦྱར་ཏེ་གསུངས་པས་བྱང་ཆུབ་རྒྱས་པར་བཤད་དེ། ཤཱ་རིའི་བུ་འདི་ལ་ བྱང་ཆེན་པོ་མི་གནས་པའི་ཚུལ་གྱིས་ཤེར་ཕྱིན་ལ་གནས་ཏེ་སྦྱིན་པར་བྱ་བ་དང་སྦྱིན་པ་པོ་ དང་ལེན་པ་པོ་མི་དམིགས་པའི་ཕྱིར་ཡོངས་སུ་བཏང་བ་མེད་པའི་ཚུལ་གྱིས་སྦྱིན་པའི་ཕར་ ཕྱིན་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་བྱའོ། །(མདོར་སྣང་།) ལྟུང་བ་དང་མི་ལྟུང་བའི་བྱ་བ་མེད་པའི་ཕྱིར་ ཚུལ་ཁྲིམས། འཁྲུག་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་བཟོད་པ། ལུས་དང་སེམས་ཀྱི་བརྩོན་འགྲུས་ཉམས་ 1-224 པ་མེད་(མདོ་)པའི་ཕྱིར་བརྩོན་འགྲུས། རོ་མྱང་བ་མེད་པའི་ཕྱིར་བསམ་གཏན། ཆོས་ཐམས་ ཅད་མི་དམིགས་པའི་(རྒྱས་འབྲིང་དངོས་)ཕྱིར་ཤེར་ཕྱིན་ཡོངས་སུ་བསྒྲུབ་པ་སྟེ་རྫོགས་པར་བྱའོ། ། ཞེས་བྱང་ཆུབ་ཤེས་བྱེད་ཀྱི་ངག་གིས་རྒྱས་པར་བསྟན་ནོ། །སྡུད་པར། བྱང་ཆུབ་ཅེས་བྱར་ དྲུག་པོ་འདི་ཀུན་རོ་གཅིག་འགྱུར། །ཞེས་པས་བྱང་ཆུབ་རྒྱས་བཤད་དུ་འོང་གསུང་ངོ་། །(བོད།) སེམས་བསྐྱེད་དེ་དང་དེ་ནི་མདོ་བཞིན་བརྗོད་ཅེས་པ་ཡིན་གྱི་འཕགས་སེང་སོགས་ཀྱི་འདི་ མིན་ཞེས་ཀུན་མཁྱེན་ཆེན་པོ་གསུང་ངོ་། །གདུལ་བྱའི་སྐལ་བ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་ཕྱོགས་ བཅུའི་སེམས་ཅན་ཟག་མེད་ཀྱི་ཕུང་པོ་ལྔ་ནས་ལྷག་མེད་ལ་འགོད་པའི་བར་གྱིས་གཞན་དོན་ བསྟན་ཏེ། བྱང་ཆེན་པོ་ཤར་ཕྱོགས་ཀྱི་འཇིག་རྟེན་གང་ཀླུང་བྱེ་མ་སྙེད་ན་སེམས་ཅན་ཇི་སྙེད་ འཁོད་པ་དེ་དག་ཐམས་ཅད་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི། ཏིང་འཛིན། ཤེས་རབ རྣམ་གྲོལ། དེའི་ཡེ་ཤེས་ མཐོང་བའི་ཕུང་པོ་ལ། རྒྱུན་འབྲས། ཕྱིར་འོང་། མི

【現代漢語翻譯】 名為『盡』（zad ces pa'o）。如前在『供養贊』的註釋中所說，『渴望其功德的兩種人』也是如此。通過什麼方式呢？通過《母經》（yum）的簡略本以簡要方式，以及廣、中本以詳細方式來展示。有些人說，每一個版本都展示了簡略和詳細兩種方式，但法友（chos bshes）說，從簡略本和極簡略本中怎麼能那樣展示呢？如何展示呢？與廣、中、簡本的經文意義不相違背，即不是自己編造的，而是經文中如是說的。這是暗示，即這是將詩句與整體結合起來，法友如是說。黃金（gser ni）是指《七寶經》（dkon mchog rnam bdun gyi mdo）和《樹莊嚴經》（sdong po bkod pa）等經文的意義，但這不是這位論師的觀點，而是如根本經文一樣的註釋。通過哪些詞語呢？『舍利子（sha ri'i bu），如果菩薩摩訶薩（byang chub sems dpa' chen po）想要在一切法（chos thams cad）中以一切方式（rnam pa thams cad du）現證圓滿菩提（mngon par rdzogs par 'tshang rgya bar 'dod pas），就應當精進于般若波羅蜜多（shes phyin pa la brtson par bya'o）。』通過具有使人瞭解菩提之意義的語言，簡要地展示了菩提。將其應用於所有佈施等行為，並加以闡述，從而詳細地解釋了菩提。『舍利子，如果大菩薩（byang chen po）以不住之方式安住于般若波羅蜜多，因為不執著于佈施的行為、佈施者和接受者，以無捨棄之方式圓滿佈施波羅蜜多（sbyin pa'i phar phyin yongs su rdzogs par bya'o）。』（經文中顯而易見）因為沒有墮落和不墮落的行為，所以是戒律（tshul khrims）；因為沒有爭鬥，所以是忍辱（bzod pa）；因為身心的精進沒有衰退（經文），所以是精進（brtson 'grus）；因為沒有品嚐，所以是禪定（bsam gtan）；因為不執著於一切法（廣、中本的真實意義），所以是般若波羅蜜多，應當圓滿修習。』通過使人瞭解菩提的語言，詳細地展示了菩提。在總結中，『所謂的菩提，這六者都變成一種味道。』因此，將成為菩提的詳細解釋。大遍知（kun mkhyen chen po）說：『發心（sems bskyed）就是像經文中所說的那樣，而不是聖獅（'phags seng）等的發心。』根據所化眾生的根器，從將十方眾生安置於無漏的五蘊（phung po lnga）到涅槃（lhag med la 'god pa'i bar gyis），展示了利他。例如，大菩薩在東方世界如恒河沙數的世界中，有多少眾生安住，就以戒律、禪定、智慧、解脫及其智慧來安置他們于見道的蘊（mthong ba'i phung po la），包括預流（rgyun 'bras）、一來（phyir 'ong）、不還（mi

【English Translation】 It is called 'Exhaustion' (zad ces pa'o). As mentioned earlier in the commentary on 'Offering Praise,' 'both persons who desire its merits' are also like that. Through what means? Through the condensed version of the 'Mother Sutra' (yum) in a concise manner, and the extensive and intermediate versions in a detailed manner. Some say that each version shows both concise and detailed manners, but the Dharma friend (chos bshes) says, how can it be shown that way from the concise and extremely concise versions? How is it shown? Without contradicting the meaning of the extensive, intermediate, and concise sutras, that is, not self-created, but as it is said in the sutra itself. This is an implication, that is, this is to combine the verses with the whole, so says the Dharma friend. Gold (gser ni) refers to the meaning of sutras such as the 'Seven Jewels Sutra' (dkon mchog rnam bdun gyi mdo) and the 'Tree Arrangement Sutra' (sdong po bkod pa), but this is not the view of this teacher, but a commentary like the root sutra. Through which words? 'Shariputra (sha ri'i bu), if a Bodhisattva Mahasattva (byang chub sems dpa' chen po) wishes to fully awaken to perfect enlightenment (mngon par rdzogs par 'tshang rgya bar 'dod pas) in all dharmas (chos thams cad) in all ways (rnam pa thams cad du), he should strive in the Prajnaparamita (shes phyin pa la brtson par bya'o).' Through the words that have the meaning of making one understand enlightenment, enlightenment is briefly shown. Applying it to all generosity and so on, and explaining it, thereby explaining enlightenment in detail. 'Shariputra, if a great Bodhisattva (byang chen po) abides in Prajnaparamita in a non-abiding manner, because he does not cling to the act of giving, the giver, and the receiver, he should perfect the perfection of generosity in a manner of non-abandonment (sbyin pa'i phar phyin yongs su rdzogs par bya'o).' (It is evident in the sutra) Because there is no action of falling and not falling, it is discipline (tshul khrims); because there is no conflict, it is patience (bzod pa); because the diligence of body and mind does not decline (sutra), it is diligence (brtson 'grus); because there is no tasting, it is meditation (bsam gtan); because there is no clinging to all dharmas (the true meaning of the extensive and intermediate versions), it is Prajnaparamita, which should be fully cultivated and perfected.' Through the words that make one understand enlightenment, enlightenment is shown in detail. In summary, 'The so-called enlightenment, all six of these become one taste.' Therefore, it will become a detailed explanation of enlightenment. The Great Omniscient One (kun mkhyen chen po) said: 'The generation of the mind (sems bskyed) is as it is said in the sutra, not the generation of the mind of the Holy Lion ('phags seng) and others.' According to the capacity of the beings to be tamed, from placing sentient beings of the ten directions in the five aggregates of non-outflow (phung po lnga) to nirvana (lhag med la 'god pa'i bar gyis), altruism is shown. For example, how many sentient beings abide in the eastern world as numerous as the sands of the Ganges, they are placed in the aggregates of seeing the path (mthong ba'i phung po la) with discipline, meditation, wisdom, liberation, and its wisdom, including stream-enterers (rgyun 'bras), once-returners (phyir 'ong), non-returners (mi

་འོང་བའི། དགྲ་བཅོམ། རང་བྱང་ཆུབ། ཕུང་པོ་མ་ལུས་པའི་མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་དབྱིངས་ཀྱི་བར་ལ་འགོད་པར་འདོད་པས་ཤེར་ ཕྱིན་འདི་ཉིད་ལ་སྒྲུབ་པ་སྟེ་བསླབ་པར་བྱའོ། །དེ་བཞིན་དུ་ཕྱོགས་དགུ་ལ་སྦྱར་རོ། །ཞེས་ པས་གཞན་དོན་མདོར་བསྟན་ནོ། །སེམས་ཅན་སེར་སྣ་ཅན་རྣམས་ནི་སྦྱིན་པ་ལ། སོགས་ པས་ཚུལ་ཁྲིམས་འཆལ་བ་རྣམས་ཚུལ་ཁྲིམས་ལ། གནོད་སེམས་མང་བ་རྣམས་བཟོད་པ་ལ། ལེ་ལོ་ཅན་རྣམས་བརྩོན་འགྲུས་ལ། སེམས་གཡེངས་བ་རྣམས་བསམ་གཏན་ལ། ཤེས་རབ་ འཆལ་བ་རྣམས་ནི་ཤེས་རབ་ལ་དགོད་པར་འདོད་པས་ཤེར་ཕྱིན་ལ་བསླབ་པར་བྱའོ། །(ཇི་ བཞིན་ཨཱརྱས་བཤད་འགྲེལ་ཆེན་ཆོས་བཤེས་ཡང་ངོ་། །) ཞེས་གཞན་དོན་རབ་ཏུ་སྟོན་པ་ལྷུར་ཏེ་གཙོར་བྱེད་པའི་ ངག་གིས་གཞན་དོན་རྒྱས་པར་བཤད་དོ། །ཕྱི་མ་འདི་བར་མར། སེམས་བསྐྱེད་ཡན་གྱི་མདོ་ ན་མི་སྣང་ཡང་སྐབས་གཞན་ན་ཡོད་ཅིང་གཞན་དོན་མདོར་བསྟན་དེ་སེམས་བསྐྱེད་ཚོགས་ གཉིས་ལྡན་གྱི་མཇུག་བྱང་ཕྱོགས་ལྡན་གྱི་བར་ན་སྣང་ངོ་། །མདོ་རྣམས་སུ་མན་ངག་ལ་ལྟོས་ 1-225 པར་བྱ་བའི་ཕྱིར། དཀྲུགས་ཏེ་བསྟན་པ་ཡིན་ཞིང་རྗེ་བཙུན་གྱིས་བསྟན་པས་མདོ་ན་ཡོད་ པར་གསལ་བས་སྙམ་ནས་ལེ་བརྒྱད་མ་དང་སྦྱར་བར་སྣང་ངོ་། །བསྡུ་བ་ནི། ཚུལ་དེ་ལྟར་ན་ བྱང་ཆུབ་མཆོག་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་པ་ནི་ཆེད་དུ་བྱ་བ་གཞན་གྱི་དོན་གྱི་ཕྱིར་དུ་དངོས་ཡུལ་ཡང་ དག་པར་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་འདོད་པའི་བདག་ཉིད་ཡིན་པར་ཤེས་པར་(ངོ་བོ་ཆོས་བཤེས་དངོས་) བྱའོ། །ཆོས་བཤེས་ཀྱིས། དྲི་བ་གསུམ་བཀོད་ནས་སེམས་བསྐྱེད་དེའི་བློའི་ངོ་བོ་གང་ཡིན་ གྱི་ལན། སྦྱིན་བྱ་སྦྱིན་པོ་ལེན་པོ་མི་དམིགས་པར་སྒྲུབ་སོགས་ཀྱིས་བསྟན། བྱང་ཆུབ་གང་ ཡིན་གྱི་ལན། སྐལ་བ་བཞིན་མྱང་འདས་ལ་འགོད་པས་དོན་གྱིས་བསྟན། གཞན་དོན་གང་ ཡིན། སེར་སྣ་ཅན་སོགས་ཀྱིས་བསྟན་ཞེས་ཏེ་བུ་སྟོན་རིན་པོ་ཆེས་དེ་མིན་དུ་ལན་གསུམ་སྦྱར་ རོ། །གང་ཡང་དགོངས་པ་མིན་ནོ། །གསུམ་པ་ནི། (ཆོས་བཤེས་དངོས་)གལ་ཏེ་དེ་དང་དེ་དག་མདོ་ ལས་གསུངས་ན་(དངོས་)ཇི་སྐད་གསུངས་པ་འདིར་སྨྲོས་ཤིག་ཅེས་(དངོས་)འདྲི་ན། (དངོས་)ལན་ དུ། གཙུག་ལག་གི་གཞུང་ངམ་མདོ་སྐབས་ཀྱི་དོན་བྱང་ཆུབ་དང་གཞན་དོན་སྟོན་པ་ལྷུར་ ལེན་པ་ནི་རྒྱས་འབྲིང་བསྡུས་པ་ཐམས་ཅད་ལས་ཀྱང་གསུངས་མོད་ཀྱི་ཚིག་མངས་ན་མདོར་ བསྡུས་པ་ལ་དགའ་བའི་གདུལ་བྱའི་བློ་འཁྲུག་པར་འགྱུར་དོགས་ནས་ཤེས་བྱེད་ཀྱི་ཁུངས་ ཉིད་དུ་རྒྱས་པར་མ་བྲིས་ཀྱི་བརྗོད་མི་ནུས་པ་ནི་མ་ཡིན་ནོ་ཆོས་བཤེས་སོ། ། ༈ རབ་དབྱེ། གསུམ་པ་ལ་གསུམ་ལས། སྔ་འགྲེལ་ནི། ཚུལ་དེ་ལྟར་སེམས་བསྐྱེད་པ་དམིགས་པ་དང་ རང་གི་ངོ་བོ་དང་བཅས་པ་བརྗོད་ཟིན་ནས། དེའི་རྗེས་སུ་སེམས་བསྐྱེད་དེའི་རབ་ཏུ་དབྱེ་བ་ རྣམ་པ་ཉི་ཤུ་ར

【現代漢語翻譯】 即將到來，應供，正等覺。 爲了將所有蘊完全置於寂滅之境，應當修學此般若波羅蜜多。同樣，也應應用於其他九個方面。』通過這些話語，簡要地闡述了利他。對於那些吝嗇的眾生，要佈施；對於那些破戒者，要持戒；對於那些充滿嗔恨者，要忍辱；對於那些懶惰者，要精進；對於那些散亂者，要禪定；對於那些智慧淺薄者，要修習智慧。因此，應當修學般若波羅蜜多。（正如阿雅所說，偉大的導師也如此教導。）』這些以強調和重視利他的言辭，詳細地闡述了利他。 後面的內容在中間部分，即發心之前的經文中沒有出現，但在其他章節中存在。簡要闡述利他的內容，出現在發心、積累二資糧以及具足結尾之間的部分。由於經典需要依賴口訣，所以被打亂地呈現。尊者已經闡明了經典中存在的內容，因此可以與《八十頌》結合起來理解。總結來說，如果那樣，發起無上菩提心，是爲了他人的利益，希望證得圓滿正等覺的自性，應當知曉（本質是導師本人）。 導師提出了三個問題，並回答了關於發心的心之本質是什麼：通過不執著于佈施者、受施者和施物等來闡述。關於什麼是菩提的回答：通過將眾生安置於各自的涅槃境界來闡述。關於什麼是利他的回答：通過對治吝嗇等煩惱來闡述。布敦仁波切將這三個答案以不同的方式組合在一起。但無論如何，這都不是正確的理解。第三，（導師本人）如果這些內容在經典中被宣說，（本人）請在此處引用所說的話。（本人）如果有人這樣提問，（本人）回答說：經論或經典章節的意義，在於強調菩提和利他，這在所有廣、中、略的教法中都有所宣說。但如果文字過多，恐怕會擾亂喜歡簡略教法的眾生之心，因此沒有詳細地寫出作為知識來源的內容，但這並不是說不能說出來，導師如是說。 第三部分分為三個小部分。首先是舊的解釋：如是，已經闡述了具有所緣和自性的發心。之後，將闡述發心的二十種分類。

【English Translation】 The one who is to come, the destroyer of enemies, the self-awakened one. Desiring to place all the aggregates entirely into the realm of cessation from suffering, one should practice this Prajnaparamita. Similarly, it should be applied to the other nine aspects as well. 'Through these words, altruism is briefly explained. For those sentient beings who are miserly, give; for those who are immoral, practice morality; for those who are full of hatred, practice patience; for those who are lazy, practice diligence; for those who are distracted, practice meditation; for those who are lacking in wisdom, cultivate wisdom. Therefore, one should practice Prajnaparamita. (As Arya said, the great teacher also taught in this way.)' These words, emphasizing and prioritizing altruism, extensively explain altruism. The latter part, in the middle, is not visible in the sutras before the generation of Bodhicitta, but it exists in other contexts. The brief explanation of altruism appears between the generation of Bodhicitta, the accumulation of the two accumulations, and the completion of the dedication. Because the sutras need to rely on oral instructions, they are shown in a scattered way. Since the venerable one has shown that it exists in the sutras, it seems to be combined with the Eighty Verses. In summary, in that way, generating the supreme Bodhicitta is specifically for the sake of others, desiring the nature of perfect and complete enlightenment, one should know (the essence is the teacher himself). The teacher posed three questions and answered what the essence of the mind of Bodhicitta is: it is explained by not focusing on the giver, the receiver, and the gift. The answer to what is enlightenment: it is explained by placing beings in Nirvana according to their capacity. What is altruism: it is explained by the miserly, etc. Buton Rinpoche combined the three answers in a different way. However, that is not the intention. Thirdly, (the teacher himself) if those things are spoken from the sutras, (himself) please speak here what has been said. (Himself) If asked, (himself) in response: the meaning of the scriptures or sutra passages, emphasizing the teaching of enlightenment and altruism, is spoken in all the extensive, intermediate, and concise teachings, but if there are too many words, it is feared that it will confuse the minds of those who like concise teachings, so it is not written in detail as the source of knowledge, but it is not that it cannot be said, the teacher said. The third part has three sections. The first is the previous commentary: In this way, having spoken of the generation of Bodhicitta with its object and its own nature, then, following that, there are twenty divisions of the differentiation of the generation of Bodhicitta.

ྩ་གཉིས་གསུངས་སོ། །རྒྱུ་མཚན་ནི། དེ་འཆད་པ་སྐབས་སུ་བབ་པ་ད་ནི་སྟེ་ དེའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་སོ། །གང་གིས་ན། བར་སྐབས་ཀྱི་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་གཉིས་ཀྱིས་སོ། ། དེ་ཡང་སྔར་སེམས་བསྐྱེད་མདོར་བསྡུས་ཏེ་གསུངས་པའི་ཁྱད་པར་གྱིས་རབ་དབྱེ་རྒྱ་ཆེར་ བསྟན་པའི་སྐབས་ཀྱི་ཁོངས་སུ་གཏོགས་པས་བར་ཚིགས་ཞེས་གསེར་ཏེ། འོག་མ་རྣམས་སུ་ 1-226 ཡང་བསྒྲེའོ། །རྩ་བ་ལ། སེམས་བསྐྱེད་དེ་ཡང་(རད་ཀིར་སོགས་)དབྱེ་གཞི། དབྱེ་ངོ་ནི། བློ་གྲོས་མི་ ཟད་པའི་མདོར། དང་པོ་སེམས་མི་ཟད་པ། ནས། ཐ་མ་ཐབས་མཁས་ཀྱི་བར་ཉེར་གཉིས་ བསྟན་པ་དང་སྦྱར་རྒྱུ་ཡིན་པས་སྦྱར་ནས་བཤད་ན། སེམས་མི་ཟད་པ་ནི། དབྱིག་གཉེན་ གྱིས། སེམས་བསྐྱེད་པ་དང་། བསམ་པ་དང་། ཞེས་སོགས་འདོན་ཞིང་། ཤཱནྟི་ཡང་། དང་པོ་ སེམས་བསྐྱེད་ཉིད་ཡིན་ལྷག་མ་གྲོགས་ཞེས་སོ། །དེས་ན་སེམས་བསྐྱེད་པའམ་(དབྱིག་གཉེན་དག་ ལྡན་སྙིང་མཆོག་)འདུན་པ་ནི་ས་དང་འདྲ་ཞེས་ཏེ། དབྱིག་གཉེན་གྱིས་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་གཞི་ བསྟན་ནོ། །ཞེས་པས་རྒྱུ་མཚན་འགྲེལ་པ་ལྟར་རོ། །དེ་ལ་གྲོགས་མེད་ལྷག་མ་གྲོགས་དང་ བཅས་ཞེས་དག་ལྡན་ནོ། །(དབྱིག་གཉེན་གྱི་དོན་དངོས་)བསམ་ལྡན་ནི་གསེར་(དག་ལྡན་སོགས་)བཟང་ པོ། (འདྲ་རེ་རེར་སྦྱར་) སྦྱོར་ལྡན་ནི་ཟླ་(མདོ་)བ་ཡར་ཚེས། ལྷག་བསམ་ལྡན་ནི་མེ། སྦྱིན་ལྡན་གཏེར། ཚུལ་ཁྲིམས་ལྡན་རིན་ཆེན་འབྱུང་གནས། བཟོད་ལྡན་མཚོ། བརྩོན་ལྡན་རྡོ་རྗེ། བསམ་གཏན་ ལྡན་རི། ཤེས་རབ་ལྡན་སྨན། ཚད་མེད་བཞི་ལྡན་(ཤཱན་དངོས་)བཤེས་གཉེན་ནམ་མཛའ་(རྒྱན་ ཤཱན་)ཆེན། མངོན་ཤེས་ལྡན་ཡིད་བཞིན་ནོར་བུ། བསྡུ་དངོས་ལྡན་ཉི་མ། སོ་སོ་ཡང་དག་རིག་ ལྡན་དྲི་ཟའི་གླུ་དབྱངས། (རྒྱན་ཤཱན།) རྟོན་ལྡན་རྒྱལ་བོ། ཚོགས་གཉིས་ལྡན་(ཤཱནྟི་)བང་མཛོད། བྱང་ཕྱོགས་ལྡན་ལམ་པོ་ཆེ། ཞི་ལྷག་ལྡན་བཞོན་པ། གཟུངས་སྤོབས་ལྡན་བཀོད་མའི་ཆུ། ཆོས་(དག་ལྡན་)བཤད་ལྡན་ནམ་ཆོས་ཀྱི་མདོ་བཞི་(དབྱིག་གཉེན་སྙིང་མཆོག་)ལྡན་སྒྲ་སྙན་ནམ་སྙན་ (སྙིང་པོ་མཆོག་)སྨྲ། བགྲོད་ཅིག་ལམ་ལྡན་ཆུ་བོ། ཐབས་མཁས་ལྡན་སྤྲིན་ལྟ་བུའོ། །(དག་ལྡན།) སེམས་བསྐྱེད་བསམ་སྦྱོར་ལྷག་བསམ་དང་། །ཕ་རོལ་ཕྱིན་དྲུག་ཚད་མེད་དག །མངོན་པར་ ཤེས་དང་བསྡུ་དངོས་དང་། །སོ་སོར་རིག་རྟོན་ཚོགས་དག་དང་། །བྱང་ཆུབ་ཕྱོགས་མཐུན་ཞི་ གནས་སོགས། །གཟུངས་སོགས་ཆོས་ཀྱི་མདོ་བཤད་དང་། །བགྲོད་ཅིག་ལམ་དང་ཐབས་ མཁས་པའོ། །དང་པོ་སེམས་བསྐྱེད་པ་མི་ཟད་པ་ཡིན་ལ་ལྷག་མ་རྣམས་གྲོགས་དང་བཅས་ 1-227 པ་མི་ཟད་པ་ཞེས་བརྗོད་དོ། །དག་ལྡན་ནོ། །ཚད་མེད་མན་བཅུ་ཚན་གཉིས་པ་ལ། དུས་ ༤མདའ་༥དུས་༤མཚོ་༤དུས་༤ལག་༢པ། །སུམ་ཅུ་རྩ་བདུན་ལག་༢རྐང་༢མཚོ༤། །བཅུ་ཚན་ གཉིས་པའི་ཐ་དད་ཀྱིས། །མི་ཟད་བརྒྱད་ཅུ་

【現代漢語翻譯】 二者皆已闡述。原因在於，現在是闡述這些的時機，因此以此為理由。通過什麼來闡述呢？通過兩個過渡章節的偈頌來闡述。這也是因為之前已經簡要地闡述了發心，現在屬於廣泛闡述其差別的範疇，因此被稱為過渡章節。下面的內容也將進行比較。根本頌中，發心（即rād kir 等）是區分的基礎，區分的方式是：《無盡慧經》中，首先是無盡的心，直到最後是善巧方便，共二十二種。這需要結合經文來解釋。如果結合起來解釋，無盡的心是指，世親說：『發心、意樂』等等。寂天也說：『首先是發心，其餘是友伴。』因此，發心或意樂（世親的殊勝心髓）就像大地一樣，世親闡述了一切法的根基。正如解釋中所說的那樣。其中，沒有友伴的是『其餘』，有友伴的是『具足』（世親的真實意義）。具足意樂就像黃金一樣（具足等是美好的）。具足結合就像新月一樣（經）。具足增上意樂就像火一樣。具足佈施就像寶藏一樣。具足持戒就像珍寶的來源一樣。具足忍辱就像大海一樣。具足精進就像金剛一樣。具足禪定就像山一樣。具足智慧就像藥一樣。具足四無量心（寂天的真實）就像善知識或大友（莊嚴寂天）一樣。具足神通就像如意寶珠一樣。具足四攝就像太陽一樣。具足正知就像乾闥婆的歌聲一樣（莊嚴寂天）。具足依怙就像國王一樣。具足二資糧（寂天）就像倉庫一樣。具足菩提分就像大道一樣。具足止觀就像車輛一樣。具足總持和辯才就像裝飾的水一樣。具足說法或四法門（世親的心髓）就像樂器或美妙的言語一樣（心髓精華）。具足行道就像河流一樣。具足善巧方便就像云一樣（具足）。發心、意樂、增上意樂，以及六度、四無量心，神通和四攝，正知、依怙、二資糧，菩提分、止觀等，總持等、說法，以及行道和善巧方便。首先，發心是無盡的，其餘的都是具有友伴的無盡。具足。從四無量心開始的第二個十個一組是：四時、五箭、四時、四海、四時、二手。三十七道品是二手、二足、四海。第二個十個一組的差別是：無盡八十。 首先，發心是無盡的，其餘的都是具有友伴的無盡。具足。從四無量心開始的第二個十個一組是：四時、五箭、四時、四海、四時、二手。三十七道品是二手、二足、四海。第二個十個一組的差別是：無盡八十。

【English Translation】 Both have been explained. The reason is that now is the time to explain them, so for that reason. By what are they explained? By the two intermediate verses. This is also because the generation of bodhicitta has been briefly explained before, and now it belongs to the category of extensively showing its differences, so it is called an intermediate chapter. The following content will also be compared. In the root verse, the generation of bodhicitta (i.e., rād kir, etc.) is the basis of distinction, and the way of distinction is: In the Inexhaustible Wisdom Sutra, first is the inexhaustible mind, until the end is skillful means, a total of twenty-two. This needs to be combined with the sutra to explain. If combined, the inexhaustible mind refers to Vasubandhu saying: 'Generation of bodhicitta, intention,' etc. Shantideva also said: 'First is the generation of bodhicitta, the rest are companions.' Therefore, the generation of bodhicitta or intention (Vasubandhu's excellent heart essence) is like the earth, Vasubandhu explained the foundation of all dharmas. As the explanation says. Among them, 'the rest' are without companions, and those with companions are 'complete' (the true meaning of Vasubandhu). Complete intention is like gold (complete, etc., are beautiful). Complete combination is like the new moon (sutra). Complete higher intention is like fire. Complete giving is like a treasure. Complete morality is like the source of jewels. Complete patience is like the ocean. Complete diligence is like a vajra. Complete meditation is like a mountain. Complete wisdom is like medicine. Complete four immeasurables (Shantideva's reality) is like a spiritual friend or great friend (ornament Shantideva). Complete clairvoyance is like a wish-fulfilling jewel. Complete four means of gathering is like the sun. Complete individual correct knowledge is like the song of a gandharva (ornament Shantideva). Complete reliance is like a king. Complete two accumulations (Shantideva) is like a storehouse. Complete bodhipaksa is like a great road. Complete shamatha-vipashyana is like a vehicle. Complete dharani and eloquence is like decorative water. Complete dharma teaching or four dharma doors (Vasubandhu's heart essence) is like a musical instrument or beautiful speech (heart essence). Complete the path to be traveled is like a river. Complete skillful means is like a cloud (complete). Generation of bodhicitta, intention, higher intention, and the six perfections, four immeasurables, clairvoyance and four means of gathering, individual knowledge, reliance, two accumulations, bodhipaksa, shamatha, etc., dharani, etc., dharma teaching, and the path to be traveled and skillful means. First, the generation of bodhicitta is inexhaustible, and the rest are inexhaustible with companions. Complete. The second set of ten starting from the four immeasurables is: four times, five arrows, four times, four oceans, four times, two hands. The thirty-seven factors of enlightenment are two hands, two feet, four oceans. The difference of the second set of ten is: inexhaustible eighty. First, the generation of bodhicitta is inexhaustible, and the rest are inexhaustible with companions. Complete. The second set of ten starting from the four immeasurables is: four times, five arrows, four times, four oceans, four times, two hands. The thirty-seven factors of enlightenment are two hands, two feet, four oceans. The difference of the second set of ten is: inexhaustible eighty.

དེ་དག་ཡིན། །ཞེས་དག་ལྡན་ཏེ། མདོ་དང་དབྱིག་ གཉེན་དང་མཐུན་པའོ། །ཐ་དད་ནི། དང་པོ་ནི་ཕྱི་མ་རྣམས་ཀྱི་རྒྱུ་ཁོ་ནའོ། །བར་བ་རྣམས་ཕྱི་ མའི་རྒྱུ་དང་སྔ་མའི་འབྲས་བུ་གཉིས་ཀའོ། །ཕྱི་མ་གཉིས་སྔ་མ་རྣམས་ཀྱི་འབྲས་བུ་ཁོ་ནའོ་ ཐུབ་དགོངས་སོ། །ཤཱནྟི་སོགས་ཀྱིར་མི་མངོན་ནོ། །གྲངས་ངེས། སེམས་བསྐྱེད་དེ་རྣམས་སུ་ ཕྱེ་བ་ཉིད་ཀྱིས་རྣམ་པ་ཉི་ཤུ་རྩ་གཉིས་ཡིན་ལ་དེས་རྒྱུ་དང་འབྲས་བུའི་བདག་(གསེར་)ཉིད་ཅན་ གྱི་སེམས་བསྐྱེད་སོ་(གསེར་)སྐྱེ་བྱང་སེམས་(གསེར་)དེ་པའི་བར་གྱི་བསྡུས་པས་མ་ཚང་བའང་ མིན་ལྷག་པའང་མིན་པར་འདི་ཙམ་(གསེར་)ཁོ་ནར་ངེས་སོ་གསེར་རོ། །འགྲེལ་པ་ལ། ཤེར་ འབྱུང་གིས། མིང་དང་དཔེ་དང་རང་གི་ངོ་བོ་དང་བསྡུ་བའི་སྒོ་ནས་ཤེས་པར་བྱ། ཞེས་པ་ལྟར་ ཡིན་གྱི། གྲོགས་དང་ཞེས་པ་ནི་ནོར་ཏེ། འགྲེལ་པར་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་དང་ལྡན་ཞེས་ལྡན་མཐའི་ གསལ་བྱེད་དུ་བསྡུས་ཏེ་སྨོས་ཀྱི་རེ་རེ་ལ་སྦྱོར་དགོས་ཤིང་། རད་ཀིར་གྱིས་རེ་རེ་བཞིན་སྦྱར་ རོ། །འོན་ཀྱང་། ཆོས་བཤེས་ཀྱིས། འགའ་ཞིག་སེམས་བསྐྱེད་དངོས་གཙོ་བོར་སྟོན་པ་སྟེ་ བདུན་པ་ལ་སོགས་པའོ། །ཁ་ཅིག་དེ་འཕེལ་བའི་གྲོགས་ལ་དེར་གདགས་ཏེ་སྦྱིན་སོགས་སོ། ། ཁ་ཅིག་དེའི་འབྲས་བུ་ལ་དེར་གདགས་ཏེ་བགྲོད་ཅིག་ལམ་ལ་སོགས་པའོ་ཞེས་ཏེ་དཔྱད་དོ། ། མིང་། དཔེ། ངོ་བོའམ་ཆོས་མཐུན་པའི་དོན་རྣམས་གོ་རིམ་བཞིན་སྦྱར་ན། གཞན་དོན་དུ་ བྱང་ཆེན་ལ་འདུན་པ་དེ་སེམས་བསྐྱེད་དངོས་སུ་བློ་གྲོས་མི་ཟད་པའི་མདོར་བཤད་མོད། སློབ་དཔོན་ལྟར་ན། དེ་དང་མཚུངས་པར་ལྡན་པ་ཞེས་ཀུན་ལ་སྦྱར་ཏེ། དེ་ནི་ལོ་ཐོག་སོགས་ ཀྱི་གཞི་ས་ལྟ་བུ་སྟེ། ཚོགས་ལམ་འབྲིང་ཡན་གྱི་ཆོས་དཀར་པོ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་(ཨཱརྱ་དག་ལྡན་) ཆོས་དང་དེའི་རྒྱུ་(ཨཱརྱ་དག་)ཚོགས་སྐྱེ་ཞིང་འཕེལ་(དག་ལྡན་)བའི་གཞིའི་དངོས་པོ་སྟེ་རྟེན་བྱེད་ 1-228 པའི་ཕྱིར། མདོ་བྱང་ཆུབ་མདོར་བསྟན་བཞིན་(ཨཱརྱས་དྲངས་)ནོ། །ཕྱིན་དྲུག་རྫོགས་པར་བྱེད་ པའམ་དྲུག་གིས་བསྡུས་པའི་ཕན་བདེའི་བསམ་པ་དང་ལྡན་པ་ནི། བཞུ་བརྟུལ་ཅི་བྱས་ཡང་ རྫས་ཀྱི་ངོ་བོ་མི་འགྱུར་བ་གསེར་བཟང་པོ་ལྟ་བུ་སྟེ། རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཐོབ་ཀྱི་བར་དུ་ སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་ཕན་བདེ་སྒྲུབ་པ་ལས་མི་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །མདོ་བྱང་ཆུབ་རྒྱས་ བཤད་བཞིན་(ཨཱརྱས་དྲངས་)ནོ། །སོ་བདུན་སོགས་(མཐའ་ཡས་པ་སྨོས་སོ། །)རྫོགས་པར་བྱེད་པའི་ ལྷག་པའི་བསམ་པ་དང་ལྡན་པ་ནི། ཡར་ངོའི་ཟླ་བ་ཚེས་པ་དང་འདྲ་སྟེ། དྲན་པ་ཉེར་བཞག་ (ཤིན་ཏུ་མང་མདོ་ཤཱནྟི་)སོགས་དགེ་བའི་ཆོས་མཐའ་དག་གོང་ནས་གོང་དུ་རྣམ་པར་འཕེལ་བར་ འགྱུར་བའི་ཕྱིར། དྲན་པ་མི་དམིགས་པའི་ཕྱིར་དྲན་པ་ཉེ་བར་བཞག་པ་བཞི་ཡོངས་སུ་ རྫོགས་པར་བྱའོ། །ཞ

【現代漢語翻譯】 這些就是（二十二種發心）。『如是具足』，意為與經部和世親（Vasubandhu）的觀點相符。不同之處在於：最初的發心只是後續發心的原因；中間的發心既是後續發心的原因，也是之前發心的結果；最後兩個發心只是之前發心的結果。這是世尊的意圖。寂天（Śānti）等人的觀點並不明顯。數量確定：將發心分為這些種類，共有二十二種。通過這些發心，具備了作為原因和結果的自性（黃金）。從最初的發心到菩薩（黃金）之間的所有發心，既沒有遺漏，也沒有多餘，而是確定只有這些（黃金）。解釋中，《般若發生》（Śer-'byung）說：『應通過名稱、比喻、自性和總結的方式來了解。』就像這樣。『朋友』是錯誤的，因為解釋中總結地說『具備法身』，只應與『具備』相連。然而，拉德基爾（Radkir）將它們一一對應。儘管如此，法友（Chos-bshes）說：『有些發心主要展示了發心的本質，如第七種發心等；有些則被認為是發心增長的助緣，如佈施等；有些則被認為是發心的結果，如行道等。』因此需要加以研究。 名稱、比喻、自性或相似的法，按順序對應如下：爲了他人的利益而渴望偉大的菩提，這在《無盡慧經》（Blo-gros mi-zad-pa'i mdo）中被解釋為發心的本質。按照導師（指世親）的觀點，『具備』一詞應與所有發心相連。這就像農作物的土地一樣，是中等資糧道以上的白色善法，是佛陀（聖者具足）的法及其原因（聖者）的資糧生起和增長（具足）的基礎，是所依之處。如經部所說，如《菩提道次第經》（Byang-chub mdo）所示（聖者所說）。具備圓滿六度或被六度所包含的利益眾生的意願，就像純金一樣，無論如何熔鍊都不會改變其本質。同樣，直到獲得圓滿菩提之前，都不會改變利益一切眾生的意願。如《菩提廣釋經》（Byang-chub rgyas-bshad）所示（聖者所說）。具備圓滿三十七道品等（無量）的增上意樂，就像上弦月一樣，憶念住（非常多，寂天經）等一切善法都會不斷增長。由於不執著于憶念，因此應圓滿四念住。

【English Translation】 These are (the twenty-two types of bodhicitta). 'Thus complete' means that it is in accordance with the views of the Sutra school and Vasubandhu. The differences are: the initial bodhicitta is only the cause of the subsequent ones; the intermediate ones are both the cause of the subsequent ones and the result of the previous ones; the last two are only the result of the previous ones. This is the intention of the Buddha. The views of Śānti and others are not obvious. The number is definite: dividing bodhicitta into these types, there are twenty-two in total. Through these bodhicittas, possessing the nature of cause and effect (gold), from the initial bodhicitta to the Bodhisattva (gold), there is neither omission nor excess, but it is definite that there are only these (gold). In the commentary, 'Prajñābhava' (Śer-'byung) says: 'It should be understood through name, example, self-nature, and summary.' It is like this. 'Friend' is wrong, because the commentary summarizes by saying 'possessing the Dharmakāya', it should only be connected to 'possessing'. However, Radkir connects them one by one. Nevertheless, Dharma Friend (Chos-bshes) says: 'Some bodhicittas mainly show the essence of bodhicitta, such as the seventh bodhicitta, etc.; some are considered as aids to the growth of bodhicitta, such as giving, etc.; some are considered as the result of bodhicitta, such as walking the path, etc.' Therefore, it needs to be studied. Name, example, self-nature, or similar dharmas, correspond in order as follows: The desire for great enlightenment for the benefit of others is explained in the 'Inexhaustible Intelligence Sutra' (Blo-gros mi-zad-pa'i mdo) as the essence of bodhicitta. According to the teacher (Vasubandhu), the word 'possessing' should be connected to all bodhicittas. This is like the land for crops, it is the basis for the white virtuous dharmas above the middle stage of the path of accumulation, it is the basis for the arising and growth (complete) of the Dharma of the Buddha (Ārya dag ldan, Noble and complete) and its cause (Ārya dag, Noble), it is the support. As the Sutra school says, as shown in the 'Bodhipathapradīpa' (Byang-chub mdo) (Āryas drangs, Led by noble ones). Possessing the intention to benefit sentient beings, which is complete with the six perfections or contained by the six perfections, is like pure gold, which does not change its essence no matter how it is smelted. Similarly, until obtaining complete enlightenment, the intention to benefit all sentient beings will not change. As shown in the 'Extensive Explanation of Bodhi' (Byang-chub rgyas-bshad) (Āryas drangs, Led by noble ones). Possessing the superior intention to complete the thirty-seven factors of enlightenment, etc. (immeasurable), is like the waxing moon, all virtuous dharmas such as mindfulness (very many, Śānti Sutra) will continuously increase. Because of not clinging to mindfulness, the four mindfulnesses should be perfected.

ེས་སོགས་ཤིན་ཏུ་མང་བར་ཡོད་དོ། །སྐྱེ་མེད་གསུམ་བསྒོམ་པའི་སྦྱོར་ བ་དང་ལྡན་པ་ནི། མེ་དང་འདྲ་སྟེ། ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་གསུམ་གྱི་སྟེ་གཞི་ལམ་རྣམ་ གསུམ་བདེན་མེད་དུ་རྟོགས་པ་ལ་སྒྲིབ་པའི་བུད་ཤིང་ཅི་རིགས་བསྲེག་པར་བྱེད་པའི་ཕྱིར། ཁྱད་པར་རྟོགས་པར་འདོད་པས་ལྷག་བསམ་ཞེས་ཤཱནྟི་སོགས་མང་པོས་བཤད་དོ། །ཐམས་ ཅད་ཤེས་པ་ཉིད་ལ་ཤེས་པ་དང་མཐོང་བས་བལྟས་ནས་འདའ་བར་འདོད་པས་ཡུམ་བསྒོམ་ ཞེས་ཨཱརྱས་དྲངས་(དོན་འདུག་)སོ། །རྒྱན་འགྲེལ་དང་དག་ལྡན་དུ། སྦྱོར་ལྡན་ཡར་ངོའི་ཟླ་ཚེས་ བཞིན་ཏེ། དགེ་ཆོས་འཕེལ་བར་འགྱུར་བས་སོ། །ལྷག་བསམ་ལྡན་མེ་དང་འདྲ་སྟེ། ཤིང་གི་ བྱེ་བྲག་གིས་མེ་བཞིན་དུ་གོང་ནས་གོང་དུ་ཁྱད་པར་དུ་འགྲོ་བའི་ཕྱིར་ཞེས་ཏེ། བློ་གྲོས་མི་ ཟད་པའི་མདོ་འགྲེལ་དུ་ཡང་ངོ་། །འདི་དང་སྔ་མ་དཀོན་བརྩེགས་སུ་གོ་བཟློག་སྟེ་བསྟན་པ་ དང་མི་འགལ་ཏེ་སྤྱིའི་རིགས་ནས་གཅིག་གི་སྔོན་དུ་གཅིག་འབྱུང་བར་སྟོན་ཞེས་ཟླ་ཟེར་དང་ ཐུབ་དགོངས་ཀྱི་དོན་ནོ། །མི་རིགས་པར་མངོན་ནོ། །སློང་བ་རྣམས་ལ་བསམ་པ་ཇི་བཞིན་ (གསེར་)སྟེར་བ་སོགས་ཀྱི་སྦྱིན་པའི་ཕར་ཕྱིན་ལྡན་ནི། དུང་དང་དུང་ཆེན་པདྨ་པདྨ་ཆེན་(མདོ་ལ་ 1-229 ལར་བཤད་)གྱི་གཏེར་ཆེན་པོ་འདྲ་སྟེ། ཟང་ཟིང་ལོངས་(ཨཱརྱ་)སྤྱོད་ཀྱིས་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ ཚིམ་པར་བྱེད་ཀྱང་(ཨཱརྱ་)མི་ཟད་པའི་ཕྱིར་(སེར་སྣ་ཅན་རྣམས་སྦྱིན་པ་ལ་འཇོག་པར་འདོད་པ་དང་ཞེས་སོགས་ དྲུག་ཀ་ལ་ཨཱརྱས་དྲངས་པ་ནི་རྒྱས་འབྲིང་བསྡུས་གསུམ་ན་མི་སྣང་ངོ་། །)རོ། །ཉན་(ཨཱརྱ་)ཐོས་དང་རང་སངས་ རྒྱས་ཀྱི་ཐེག་པའི་སྦྱིན་པ་ཐམས་ཅད་རྗེས་སུ་ཡི་རང་དང་ལྡན་པའི་སེམས་བསྐྱེད་པ་གཅིག་ གིས་ཟིལ་གྱིས་གནོན་པར་འདོད་པས་ཤེར་ཕྱིན་ལ་བསླབ་ཅེས་སོ། །ལེགས་སྤྱད་ཀྱི་ལས་སུ་ གྱུར་པའི་(གསེར་)ཚུལ་ཁྲིམས་ཕར་ཕྱིན་ལྡན་ནི། རིན་པོ་ཆེའི་འབྱུང་ཁུངས་ཀྱི་གནས་འདྲ་སྟེ། ཞི་ལྷག་མ་ཆགས་པ་སོགས་ཡོན་ཏན་རིན་པོ་ཆེ་ཐམས་ཅད་འབྱུང་བའི་རྟེན་གྱི་དངོས་པོ་བྱེད་ པའི་ཕྱིར། ཉན་རང་ཐེག་པ་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཞེས་སོགས། གནོད་པ་མནག་ནུས་པ་(གསེར་) སོགས་ཀྱི་བཟོད་པའི་ཕར་ཕྱིན་ལྡན་ནི། རྒྱ་མཚོ་ཆེན་པོ་འདྲ་སྟེ། མི་འདོད་པ་ནད་དང་མཚོན་ སོགས་ཐམས་ཅད་ཐོག་ཏུ་བབ་པས་ཀྱང་སེམས་(ཨཱརྱ་)མི་འཁྲུག་པའི་ཕྱིར། ཉན་རང་གི་ཐེག་ པ་པའི་བཟོད་པ་སོགས། དགེ་བ་ལ་སྤྲོ་བའི་བརྩོན་འགྲུས་ཕར་ཕྱིན་ལྡན་ནི། རྫས་ཀྱི་རྡོ་རྗེ་ཕ་ ལམ་(ལུག་གི་རྭས་ཤིག་པར་མྱང་འདས་ཆེན་པོར་བཤད་དོ། །)འདྲ་སྟེ། དགེ་བ་བསྒྲུབ་པ་ལ་ཡིད་ཆེས་པ་ བརྟན་ཅིང་གཏིང་ཚུགས་པས་ལེ་ལོ་སོགས་ཀྱིས་མི་ཕྱེད་པའམ་མི་ཤིག་(དག་ལྡན་)པའི་ཕྱིར། ཉན་རང་གི་ཐེག་པ་པའི་བརྩོན་འགྲུས་སོགས། ཡང་དག་པའི་དོན་ལ་ས

【現代漢語翻譯】 等等非常多。與觀修無生三者結合的瑜伽士，就像火一樣，因為他焚燒一切能遮蔽通達三者（即基礎、道路、結果）皆無自性的薪柴。特別是，香提等人說，想要通達殊勝之處，就要具備增上意樂。阿雅說，想要通過知識和見地來超越一切知者，就要觀修般若波羅蜜多（意為存在）。在《寶性論釋》和《具足論》中說，與瑜伽結合就像上弦月一樣，因為善法會增長。具備增上意樂就像火一樣，就像木頭的種類使火越來越殊勝一樣。在《無盡慧經》的註釋中也是這樣說的。這一個和前一個在《寶積經》中顛倒地顯示，但這並不矛盾，因為從一般的角度來看，一個會先於另一個出現，這是月光和彌勒菩薩意趣的含義。這似乎是不合邏輯的。與如意佈施波羅蜜多結合，比如按照所求給予乞討者（黃金），就像海螺、大海螺、蓮花、大蓮花（經中通常這樣說）的大寶藏一樣，因為即使用財物使一切眾生都感到滿足，也不會窮盡（阿雅說，慳吝者想要安住于佈施等等六度，但在廣、中、略三種版本中都沒有出現）。隨喜聽聞聲聞和獨覺乘的所有的佈施，並生起一個菩提心，想要以此來壓倒一切，所以要學習般若波羅蜜多。與成為善行的（黃金）持戒波羅蜜多結合，就像珍寶的來源地一樣，因為它是產生寂止、勝觀、無貪等一切珍寶功德的所依之事物。聲聞和獨覺乘的戒律等等。與能夠忍受損害的（黃金）忍辱波羅蜜多結合，就像大海一樣，因為即使一切不悅意的事情，比如疾病和武器等都降臨到頭上，心也不會動搖（阿雅）。聲聞和獨覺乘的忍辱等等。與對善行充滿歡喜的精進波羅蜜多結合，就像金剛石一樣（《大涅槃經》中說，用羊角來劈開它），因為在行持善法時，信心堅定且根深蒂固，所以不會被懈怠等所動搖或破壞（具足論）。聲聞和獨覺乘的精進等等。對於正確的意義 等等非常多。與觀修無生三者結合的瑜伽士，就像火一樣，因為他焚燒一切能遮蔽通達三者（即基礎、道路、結果）皆無自性的薪柴。特別是，香提等人說，想要通達殊勝之處，就要具備增上意樂。阿雅說，想要通過知識和見地來超越一切知者，就要觀修般若波羅蜜多（意為存在）。在《寶性論釋》和《具足論》中說，與瑜伽結合就像上弦月一樣，因為善法會增長。具備增上意樂就像火一樣，就像木頭的種類使火越來越殊勝一樣。在《無盡慧經》的註釋中也是這樣說的。這一個和前一個在《寶積經》中顛倒地顯示，但這並不矛盾，因為從一般的角度來看，一個會先於另一個出現，這是月光和彌勒菩薩意趣的含義。這似乎是不合邏輯的。與如意佈施波羅蜜多結合，比如按照所求給予乞討者（黃金），就像海螺、大海螺、蓮花、大蓮花（經中通常這樣說）的大寶藏一樣，因為即使用財物使一切眾生都感到滿足，也不會窮盡（阿雅說，慳吝者想要安住于佈施等等六度，但在廣、中、略三種版本中都沒有出現）。隨喜聽聞聲聞和獨覺乘的所有的佈施，並生起一個菩提心，想要以此來壓倒一切，所以要學習般若波羅蜜多。與成為善行的（黃金）持戒波羅蜜多結合，就像珍寶的來源地一樣，因為它是產生寂止、勝觀、無貪等一切珍寶功德的所依之事物。聲聞和獨覺乘的戒律等等。與能夠忍受損害的（黃金）忍辱波羅蜜多結合，就像大海一樣，因為即使一切不悅意的事情，比如疾病和武器等都降臨到頭上，心也不會動搖（阿雅）。聲聞和獨覺乘的忍辱等等。與對善行充滿歡喜的精進波羅蜜多結合，就像金剛石一樣（《大涅槃經》中說，用羊角來劈開它），因為在行持善法時，信心堅定且根深蒂固，所以不會被懈怠等所動搖或破壞（具足論）。聲聞和獨覺乘的精進等等。對於正確的意義

【English Translation】 And so on, there are very many. A yogi who is combined with the practice of meditating on the three unborn ones is like fire, because he burns all the firewood that obscures the realization that the three (i.e., the basis, the path, and the result) are without inherent existence. In particular, Shanti and others say that in order to understand the special qualities, one must have higher aspiration. Arya says that in order to transcend all knowers through knowledge and vision, one must meditate on Prajnaparamita (meaning existence). In the commentary on the Ornament and in the "Perfect Sutra", it is said that being combined with yoga is like the waxing moon, because virtue will increase. Having higher aspiration is like fire, just as the types of wood make the fire more and more special. This is also said in the commentary on the Sutra of Inexhaustible Wisdom. This one and the previous one are shown in reverse order in the Ratnakuta Sutra, but this is not contradictory, because from a general point of view, one will appear before the other, which is the meaning of Moonlight and Maitreya's intention. This seems illogical. Being combined with the giving paramita of giving (gold) to beggars as they wish, is like a great treasure of conch shells, great conch shells, lotuses, great lotuses (as is usually said in the sutras), because even if all sentient beings are satisfied with wealth, it will not be exhausted (Arya says that miserly people want to abide in giving, etc., the six paramitas, but this does not appear in the extensive, medium, or concise versions). Rejoicing in all the giving of the Hearers and Solitary Buddhas, and generating a single Bodhicitta, wanting to overwhelm everything with it, therefore one should study Prajnaparamita. Being combined with the (gold) discipline paramita that has become virtuous action, is like a source of jewels, because it is the basis for the arising of all the precious qualities such as tranquility, insight, and non-attachment. The discipline of Hearers and Solitary Buddhas, etc. Being combined with the (gold) patience paramita that is able to endure harm, is like the great ocean, because even if all unpleasant things such as disease and weapons fall upon it, the mind will not be disturbed (Arya). The patience of Hearers and Solitary Buddhas, etc. Being combined with the diligence paramita that is delighted in virtue, is like a diamond (the Great Nirvana Sutra says that it is split with a sheep's horn), because when practicing virtue, faith is firm and deep-rooted, so it will not be shaken or destroyed by laziness, etc. (Perfect Sutra). The diligence of Hearers and Solitary Buddhas, etc. For the correct meaning And so on, there are very many. A yogi who is combined with the practice of meditating on the three unborn ones is like fire, because he burns all the firewood that obscures the realization that the three (i.e., the basis, the path, and the result) are without inherent existence. In particular, Shanti and others say that in order to understand the special qualities, one must have higher aspiration. Arya says that in order to transcend all knowers through knowledge and vision, one must meditate on Prajnaparamita (meaning existence). In the commentary on the Ornament and in the "Perfect Sutra", it is said that being combined with yoga is like the waxing moon, because virtue will increase. Having higher aspiration is like fire, just as the types of wood make the fire more and more special. This is also said in the commentary on the Sutra of Inexhaustible Wisdom. This one and the previous one are shown in reverse order in the Ratnakuta Sutra, but this is not contradictory, because from a general point of view, one will appear before the other, which is the meaning of Moonlight and Maitreya's intention. This seems illogical. Being combined with the giving paramita of giving (gold) to beggars as they wish, is like a great treasure of conch shells, great conch shells, lotuses, great lotuses (as is usually said in the sutras), because even if all sentient beings are satisfied with wealth, it will not be exhausted (Arya says that miserly people want to abide in giving, etc., the six paramitas, but this does not appear in the extensive, medium, or concise versions). Rejoicing in all the giving of the Hearers and Solitary Buddhas, and generating a single Bodhicitta, wanting to overwhelm everything with it, therefore one should study Prajnaparamita. Being combined with the (gold) discipline paramita that has become virtuous action, is like a source of jewels, because it is the basis for the arising of all the precious qualities such as tranquility, insight, and non-attachment. The discipline of Hearers and Solitary Buddhas, etc. Being combined with the (gold) patience paramita that is able to endure harm, is like the great ocean, because even if all unpleasant things such as disease and weapons fall upon it, the mind will not be disturbed (Arya). The patience of Hearers and Solitary Buddhas, etc. Being combined with the diligence paramita that is delighted in virtue, is like a diamond (the Great Nirvana Sutra says that it is split with a sheep's horn), because when practicing virtue, faith is firm and deep-rooted, so it will not be shaken or destroyed by laziness, etc. (Perfect Sutra). The diligence of Hearers and Solitary Buddhas, etc. For the correct meaning

ེམས་རྩེ་གཅིག་པའི་ བསམ་གཏན་ཕར་ཕྱིན་ལྡན་ནི། རིའི་རྒྱལ་བོ་རི་རབ་འདྲ་སྟེ། མཚན་མར་རམ་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ གི་དམིགས་པའི་རྣམ་པར་གཡེང་བས་མི་བསྐྱོད་ཅིང་མི་བསྒུལ་བའི་ཕྱིར། ཉན་རང་ཐེག་པ་ པའི་བསམ་གཏན་སོགས་སོ། །ཕྱེ་མ་ལེབ་དང་འདབ་ཆགས་དང་། །རྒྱ་མཚོ་དག་གིས་རི་ རབ་ལྟར། །བརྟན་པ་གྲོགས་ངན་སྡུག་བསྔལ་དང་། །ཟབ་མོ་ཐོས་པས་མི་གཡོས་སོ། །ཞེས་ པ་ལྟར་རོ། །རང་བཞིན་མེད་རྟོགས་ཀྱི་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕར་ཕྱིན་ལྡན་ནི། སྨན་བཟང་པོ་འདྲ་སྟེ། ཆགས་སྡང་སོགས་ཉོན་མོངས་པ་དང་། འཁོར་གསུམ་དུ་རྟོག་པ་སོགས་ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་པའི་ 1-230 ནད་རབ་ཏུ་ཞི་བར་བྱེད་པའི་ཕྱིར། ཉན་རང་ཐེག་པ་པའི་ཤེས་རབ་ཅེས་སོགས། ཕྱིན་དྲུག་ གིས་(ཐུབ་དགོངས་)བསགས་པའི་དགེ་བའི་རྩ་བ་ཐམས་ཅད་རྫོགས་བྱང་དུ་(ཐུབ་དགོངས་)བསྔོ་ བའི་ཐབས་མཁས་པའི་ཕར་ཕྱིན་ལྡན་ནི། དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་(རྒྱན་དུ་མཛའ་ཆེན་བཞིན་ཞེས་ སོ། །)འདྲ་སྟེ། ཚད་མེད་བཞིས་(བློ་གྲོས་མི་ཟད་པའི་མདོར་)གནས་སྐབས་ཐམས་ཅད་དུ་སེམས་ཅན་ གྱི་དོན་ཡོངས་སུ་མི་གཏོང་ཞིང་ཡལ་བར་མི་འདོར་པར་བསྒྲུབ་པའི་ཕྱིར། སེམས་ཅན་ ཐམས་ཅད་ཀྱི་དོན་དུ་སྦྱིན་པ་ཆུང་ངུ་བྱིན་ཡང་ཐབས་མཁས་པས་ཡོངས་སུ་བསྔོ་བའི་ཚུལ་ གྱིས་ཇི་ལྟར་ན་ཚད་མེད་གྲངས་མེད་པར་འགྱུར་སྙམ་ན་ཡང་བྱང་ཆེན་པོས་ཤེར་ཕྱིན་ལ་ བསླབ་ཅེས་སོགས་སོ། །(དབུས་མཐའི་འགྲེལ་ཐུབ་དགོངས་དངོས་སོ། །)སྐྱེ་བ་ཐམས་ཅད་དུ་ཕྱིན་དྲུག་ལ་ སྤྱོད་པར་སྐྱེ་བའི་སྨོན་ལམ་(ཕྱི་མ་ལ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཐམས་ཅད་ལ་མཆོད་པ་དང་རིམ་གྲོ་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་ དཔག་ཏུ་མེད་པར་བྱ་བའི། སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་རྣམས་ཀྱི་དམ་པའི་ཆོས་ཡོངས་སུ་གཟུང་ཞིང་བསྲུང་བའི། ཆོས་ཀྱི་ ཚུལ་ཡང་དག་པར་གཟུང་བར་བྱ་བའི། དགའ་ལྡན་གྱི་གནས་ན་གནས་པ་ནས་ཡོངས་སུ་མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་བར་གྱི་བྱང་ ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྤྱོད་པའི་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་ལེགས་པར་སྤྱད་པར་བྱ་བའི། སེམས་ཅན་ཡོངས་སུ་སྨིན་པར་བྱ་བའི། འཇིག་ རྟེན་གྱི་ཁམས་ཐམས་ཅད་རྣམ་པར་བསྟན་པར་བྱ་བའི། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་ཡོངས་སུ་དག་པར་བྱ་བའི། ཐེག་ཆེན་ལ་འཇུག་པར་ བྱ་བའི་ཕྱིར། བྱང་སེམས་ཐམས་ཅད་བསམ་སྦྱོར་གཅིག་པར་བྱ་བའི། ཡང་དག་པའི་སྤྱོར་བ་ཐམས་ཅད་འབྲས་བུ་ཡོད་པར་བྱ་ བའི། བླ་མེད་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་མངོན་རྫོགས་རྒྱ་བའི་སྨོན་ལམ་ཆེན་པོའོ། ། གཟུངས་ཀྱི་དབང་ཕྱུག་རྒྱལ་བོས་ཞུས་པའི་ མདོར་བཤད་དོ། །དགོངས་འགྲེལ་འགྲེལ་པ་བམ་པོ་བཞི་བཅུ་པར་བཀོད་དོ། །)བཅུ་སོགས་ཀྱི་(ཨ་བྷ་དངོས་)ཕར་ ཕྱིན་ལྡན་ནི། ཡིད་བཞིན་གྱི་ནོར་བུ་འདྲ་སྟེ། ཡིད་ཀྱིས་ཇི་ལྟར་སྨོན་པའི་འབྲས་བུ་འགྲུབ་ པའི་ཕྱིར་རོ། །སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྐུ་བསྒྲུབ་པར་འདོད་པ་དང་མི་

【現代漢語翻譯】 一心一意的禪定波羅蜜多，猶如山王須彌山，不為名相或顛倒之境所動搖。聲聞緣覺乘的禪定等也是如此。如經中所說：『如蝴蝶、飛鳥和大海，不能動搖須彌山。堅定的修行者不為惡友、痛苦和深奧的教法所動搖。』 證悟無自性的智慧波羅蜜多，猶如良藥，能平息貪嗔等煩惱，以及對三輪的執著等所知障的疾病。聲聞緣覺乘的智慧等也是如此。以六度（佛陀的意旨）積累的一切善根，都回向于圓滿菩提（佛陀的意旨），具足方便善巧的波羅蜜多，猶如善知識（如珍貴的善友）。以四無量心（《無盡慧經》），在一切時處都不捨棄眾生的利益，並努力成辦。即使爲了眾生做微小的佈施，也能以方便善巧迴向，如何能使其成為無量無邊呢？如經中所說，大菩薩應學習般若波羅蜜多（《中邊分別論》的解釋是佛陀的真實意旨）。 生生世世行持六度，具足發願（來世對一切如來作無量無數的供養和承侍，受持和守護諸佛的妙法，如實地受持正法，從安住于兜率天到圓寂之間，善行菩薩的一切行持，成熟眾生，示現一切世界，清凈一切佛土，爲了進入大乘，使一切菩薩的意樂和行為一致，使一切正行都有果報，以及現證無上圓滿菩提的大愿。在《持咒自在王請問經》中宣說，四十卷的《意旨解釋》中記載），猶如如意寶珠，能成就心中所愿的一切果實。想要成就佛身和...

【English Translation】 The Samadhi Paramita (Perfection of Concentration) with one-pointed mind is like the king of mountains, Mount Meru, unmoving and unshaken by the appearances of signs or inverted perceptions. The Samadhi of the Hearers and Solitary Realizers, etc., are similar. As it is said: 'Like butterflies, birds, and the ocean, they cannot shake Mount Meru. Steadfast practitioners are not moved by bad friends, suffering, and profound teachings.' The Prajna Paramita (Perfection of Wisdom) that realizes the absence of inherent existence is like good medicine, pacifying afflictions such as attachment and aversion, and the diseases of the obscurations of knowledge, such as the conceptualization of the three spheres. The wisdom of the Hearers and Solitary Realizers, etc., is similar. The Skillful Means Paramita (Perfection of Skillful Means), which dedicates all the roots of virtue accumulated through the six perfections (according to the Buddha's intention) to perfect enlightenment (according to the Buddha's intention), is like a virtuous friend (like a precious, dear friend). With the four immeasurables (in the Sutra of Inexhaustible Intelligence), one never abandons the benefit of sentient beings in all circumstances and strives to accomplish it. Even if one makes a small offering for the sake of all sentient beings, how can it become immeasurable and countless through skillful dedication? As it is said, great Bodhisattvas should study the Prajna Paramita (the explanation in the Madhyantavibhaga-bhasya is the actual intention of the Buddha). The Aspiration Paramita (Perfection of Aspiration), which practices the six perfections in all lifetimes (in future lives, to make immeasurable and countless offerings and services to all Tathagatas, to uphold and protect the sacred Dharma of the Buddhas, to truly uphold the correct Dharma, from residing in Tushita Heaven until passing into Nirvana, to perfectly practice all the conduct of Bodhisattvas, to ripen sentient beings, to reveal all realms, to purify all Buddha lands, for the sake of entering the Mahayana, to make the intention and actions of all Bodhisattvas consistent, to make all correct actions fruitful, and the great aspiration to manifest perfect enlightenment), is like a wish-fulfilling jewel, accomplishing all the fruits desired in the mind. Wanting to accomplish the body of the Buddha and...

ཆེན་པོའི་མཚན་སུམ་ཅུ་རྩ་ གཉིས་ཐོབ་པར་འདོད་པས་ཞེས་སོགས། ཉི་མ་སོ་སོར་དེ་རྣམས་ལ་སོ་སོར་རྟོག་པ་དང་ བསྒོམ་(དབུས་མཐའི་འགྲེལ་འགྲེལ་བཤད་ཐུབ་དགོངས་)པའི་སྟོབས་ཀྱི་ཕར་ཕྱིན་དང་ལྡན་པ་ནི། ཉི་མ་ 1-231 འདྲ་སྟེ། བསྡུ་དངོས་བཞིས་(བློ་གྲོས་མི་ཟད་པའི་མདོ།)གདུལ་བྱའི་ལོ་ཐོག་ཡོངས་སུ་སྨིན་པར་བྱེད་ པའི་ཕྱིར། བྱང་ཆེན་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་བསམ་པ་ཐམས་ཅད་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་ བྱ་བར་འདོད་པ་དང་ཟས་སྐོམ་སོགས། ནས། ཡོ་བྱད་དང་ལོངས་སྤྱོད་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་ སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཡོངས་སུ་ཚིམ་པར་བྱའོ་སྙམ་ན་ཡང་ཤེར་ཕྱིན་ལ་བསླབ་པ་སོགས། ཐེག་ཆེན་གྱི་(ཐུབ་དགོངས་དངོས་)དགོངས་པ་ཇི་ལྟ་བ་དང་སྒྲ་ཇི་ལྟ་བར་ཤེས་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཕར་ ཕྱིན་ལྡན་ནི། ཆོས་ཀྱི་སྒྲ་དབྱངས་ནི་བརྡ་ཆད་དང་བསྟུན་ན་ལྷའི་རྔ་བོ་ཆེ་ཆོས་ཀྱི་སྒྲ་དབྱངས་ སྙན་པའམ་(གསེར་གྱིས་གཞན་དུ་བཤད་ཀྱང་དོན་མིན།)རྒྱན་ལྟར་ན་དྲི་ཟའི་དབྱངས་སྙན་འདྲ་སྟེ། སོ་སོ་ ཡང་དག་རིག་(བློ་གྲོས་མདོ།)བཞིས་གདུལ་བྱ་དད་ཅིང་འདུན་པར་བྱེད་པའི་ཆོས་སྟོན་པའི་ཕྱིར། སྟོང་གསུམ་པོའི་ཁམས་ཀྱི་ཤིང་དང་རྩ་ཞེས་སོགས་ནས་ས་ཆེན་པོའི་ལྷུན་དེ་དག་ཐམས་ཅད་ རྡུལ་ཤིན་ཏུ་ཕྲ་བའི་ཚུལ་དུ་ཤེས་པར་འདོད་པས་ཡུམ་ལ་བསླབ་ཅེས་དང་། འོག་ཏུ། སྦྱིན་པ་ འདི་ལྟར་བྱིན་ན་ནི་འབྲས་བུ་ཆེན་པོར་འགྱུར་ཞེས་སོགས་སློབ་དཔོན་བློ་བརྟན་དང་སེང་ བཟང་ནི། ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཕར་ཕྱིན་ནི་མི་རྟོག་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་རྗེས་ཐོབ་ཡིན་གྱི་མི་རྟོག་པ་མིན་ཞེས་ བཞེད་ལ། ཨ་བྷྱཱ་དང་ཞི་བ་འབྱུང་གནས་ནི། དེ་ནོར་ཞིང་ཤེར་ཕྱིན་གྱི་ངོ་བོ་རྗེས་ཐོབ་དག་པ་ འཇིག་རྟེན་པའི་ཡེ་ཤེས་ཡིན་གྱི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་མིན་ཞེས་སོགས་བཤད་དོ། །འོན་ཀྱང་ཡང་ དག་མིན་པའི་རྣམ་རྟོག་ཏུ་མི་བཞེད་ཅིང་སྔ་མ་རིགས་སོ། །མངོན་པར་ཤེས་པ་དང་ལྡན་པ་ ནི། རྒྱལ་བོ་ཆེན་པོ་དང་འདྲ་སྟེ། གཞན་དོན་སྒྲུབ་པའི་མཐུ་ཐོགས་པ་མེད་པས་རྟོན་པ་བཞིས་ (བློ་གྲོས་མདོ་)གཞན་གྱི་དོན་ཆུད་མི་ཟ་བར་བསྒྲུབ་པའི་ཕྱིར། ཤར་ཕྱོགས་ཀྱི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ ཞིང་གང་གའི་ཀླུང་གི་བྱེ་མ་སྙེད་པོ་དེ་དག་ཐམས་ཅད་དུ་སེམས་བསྐྱེད་པ་གཅིག་གིས་འགྲོ་ བར་འདོད་པས་ཡུམ་ལ་བསླབ། ཕྱོགས་གཞན་དགུ་ལ་སྦྱར་རོ་ཞེས་དང་། བསྐལ་བའི་མེ་ཁ་ དབུགས་གཅིག་གིས་ཞི་བར་འདོད་པས་དང་། རྣམ་པར་འཐོར་རླུང་སེན་མོ་གཅིག་གིས་ 1-232 ཁེབས་པར་འདོད་སོགས་དང་། ཕྱོགས་རེ་རེའི་སངས་རྒྱས་ལྷ་མིག་གིས་བལྟ་བར་འདོད། དེས་ཆོས་བསྟན་པ་ལྷའི་རྣ་བས་ཉན་པར་འདོད། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་སེམས་ཀྱི་སྤྱོད་ པ་ཤེས་པར་འདོད། དེ་རྣམས་ཀྱི་སྔོན་གྱི་གནས་རྗེས་སུ་དྲན་པར་འདོད། ཟག་པ་ཟད་པའི་ ཤེས་པ་མངོན་པར་བསྒྲུབ་པར་འདོད་ཅིང་ཡང

【現代漢語翻譯】 『想要獲得三十二大丈夫相』等等。像太陽一樣，每天對它們進行各自的思考和禪修（需要解釋《中邊分別論》的註釋），具有般若波羅蜜多的力量。爲了通過四攝（《無盡意經》）使所化眾生的事業完全成熟。『想要圓滿一切菩薩眾生的所有想法』，以及食物、飲料等等。乃至，『想要用一切資具和受用使一切眾生完全滿足』，如果這樣想，也要學習般若波羅蜜多等等。 具有如實了知大乘（如實意）的意趣和語言的智慧波羅蜜多。如果按照術語來說，佛法的聲音就像天鼓一樣悅耳，或者（雖然有人解釋為黃金，但沒有意義）像裝飾品一樣，如同乾闥婆的動聽歌聲。爲了通過四種正確的智慧（《智慧經》）使所化眾生生起信心和渴望而宣講佛法。 『想要像瞭解三千世界的樹木和根莖一樣』等等，乃至『想要像瞭解大地之山那樣，將所有這些都瞭解為極微塵』，所以要學習般若波羅蜜多。在下面說：『如果這樣佈施，就會獲得巨大的果報』等等。論師智 स्थिरमति（Sthiramati）和僧 अच्छीमति（Sanghabhadra）認為：『般若波羅蜜多是無分別智的后得智，而不是無分別智本身。』阿 अभय（Abhaya）和寂靜生 Śāntakara 認為：『這是錯誤的，般若波羅蜜多的自性是清凈的后得智，是世俗的智慧，而不是分別念。』等等。然而，他們並不認為是錯誤的分別念，前者是合理的。具有神通力，就像偉大的國王一樣，因為成辦利他事業的力量無礙，所以通過四依（《智慧經》）毫不浪費地成辦他人的利益。『想要用一個發心走遍東方如恒河沙數般的佛土』，所以要學習般若波羅蜜多。也適用於其他九方。『想要用一口氣熄滅劫末之火』，以及『想要用一個指甲蓋遮蓋四散的風』等等。想要用天眼觀看每個方向的佛陀。想要用天耳聆聽他們所宣講的佛法。想要了解一切眾生的心行。想要憶念他們所有的前世。想要現證斷盡諸漏的智慧等等。

【English Translation】 『Wanting to obtain the thirty-two major marks of a great being,』 etc. Like the sun, possessing the perfection of strength to individually contemplate and meditate on them each day (needing to explain the commentary on the Madhyāntavibhāga). In order to fully ripen the crops of those to be tamed through the four means of gathering (from the Akṣayamati Sūtra). 『Wanting to completely fulfill all the thoughts of all Bodhisattvas,』 and food, drink, etc. Up to, 『Wanting to completely satisfy all sentient beings with all necessities and enjoyments,』 even if thinking this way, one must also study the Prajñāpāramitā, etc. Possessing the perfection of wisdom that knows the intention of the Great Vehicle (the actual intention) and the words as they are. If following terminology, the sound of the Dharma is as pleasant as the great drum of the gods, or (although some explain it as gold, it is meaningless) like an ornament, similar to the melodious song of a Gandharva. In order to teach the Dharma that makes those to be tamed have faith and desire through the four correct knowledges (from the Wisdom Sūtra). 『Wanting to know the trees and roots of the three-thousandfold world,』 etc., up to 『Wanting to know all those great mountains of the earth as extremely fine dust,』 therefore, study the Prajñāpāramitā. Below it says, 『If giving alms in this way, it will become a great result,』 etc. The teachers Sthiramati and Sanghabhadra consider: 『The Prajñāpāramitā is the subsequent wisdom of non-conceptual wisdom, not non-conceptual wisdom itself.』 Abhaya and Śāntakara consider: 『That is wrong, the nature of the Prajñāpāramitā is pure subsequent wisdom, worldly wisdom, not conceptual thought,』 etc. However, they do not consider it to be incorrect conceptual thought, the former is reasonable. Possessing clairvoyance, like a great king, because the power to accomplish the benefit of others is unimpeded, therefore, through the four reliances (from the Wisdom Sūtra), one accomplishes the benefit of others without wasting it. 『Wanting to go to all the Buddha-fields in the eastern direction, as numerous as the sands of the Ganges, with a single generation of bodhicitta,』 therefore, study the Prajñāpāramitā. Apply it to the other nine directions. 『Wanting to extinguish the fire of the eon's end with a single breath,』 and 『Wanting to cover the scattered wind with a single fingernail,』 etc. Wanting to see the Buddhas in each direction with the divine eye. Wanting to hear the Dharma taught by them with the divine ear. Wanting to know the mental conduct of all sentient beings. Wanting to remember all their former lives. Wanting to manifestly accomplish the knowledge of the exhaustion of defilements, etc.

་དག་པའི་མཐའ་མངོན་དུ་མི་བྱ་བར་འདོད་ པའི་བྱང་སེམས་ཞེས་སོ། །སྐབས་འདིར་མི་སྣང་ཡང་སྐབས་གཞན་དུ་ཡོད་པས་འདིར་དྲངས་ པར་སྣང་ངོ་། །འོན་ཀྱང་གོང་དུ་མངོན་པར་ཤེས་པ་དྲུག་ལ་གནས་པར་འདོད་པས་ཞེས་པ་ ཡོད་པ་དེ་འདིར་དྲང་བར་བྱའོ། །བསོད་ནམས་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཚོགས་དང་ལྡན་པ་ནི། རྫས་མང་ པོ་བཞག་པའི་བང་མཛོད་དང་འདྲ་སྟེ། །བསོད་ནམས་དང་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཚོགས་མང་པོའི་ མཛོད་ལྟ་བུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཕྱོགས་བཅུ་རེ་རེར་སྦྱར་ཏེ། སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ བྱང་སེའི་འཁོར་དང་ཉན་ཐོས་ཀྱི་འཁོར་དང་བཅས་པ་ཇི་སྙེད་ཅིག་བཞུགས་པ་དེ་དག་ ཐམས་ཅད་བསོད་སྙོམས་གཅིག་གིས་ཁྱད་པར་བྱ་བར་འདོད་སོགས། ན་བཟའ་སོགས་དང་ རྒྱུན་ཞུགས་ནས་མྱང་འདས་ལ་འགོད་པར་འདོད་པས་ཞེས་(འདི་བཞིན་མདོར་བསྟན་དུ་དྲངས་) སོགས་སོ། །སྦྱིན་ཚུལ་བཟོད་པའི་ཕར་ཕྱིན་གསུམ་བསོད་ནམས། ཤེར་ཕྱིན་གཅིག་པུ་ཡེ་ ཤེས། བརྩོན་འགྲུས་བསམ་གཏན་གྱི་ཕར་ཕྱིན་ནི་གཉིས་ཀའི་ཕྱོགས་ཞེས་བྱང་སར་རོ། ། ཚུལ་མང་ངོ་། །བསོད་ནམས་ཀྱི་འབྲས་བུ་བྱང་སེ་གནོད་པ་མེད་པར་འཁོར་བ་ན་འཁོར་ ཞིང་སྡུག་བསྔལ་གྱིས་ཤིན་ཏུ་གཟིར་བ་མེད། དགའ་མགུར་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་བྱེད། ཡེ་ ཤེས་ལ་བརྟེན་ནས་འཚང་རྒྱ་ཞེས་བྱང་(དོན་བསྡུས་)སར་རོ། །བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཕྱོགས་དང་མཐུན་པའི་ ཆོས་(ཨཱརྱ་)སོ་བདུན་དང་ལྡན་པ་ནི། ལམ་པོ་ཆེ་དང་འདྲ་སྟེ། འདས་ད་ལྟར་གྱི་འཕགས་པ་ སངས་རྒྱས་ཐམས་ཅད་གཤེགས་ཤིང་མ་འོངས་པ་རྣམས་རྗེས་སུ་གཤེགས་པའི་ལམ་ཡིན་ པའི་ཕྱིར། སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་འདས་པ་དང་མ་བྱོན་པ་དང་ད་ལྟར་བྱུང་བ་རྣམས་ 1-233 ཀྱི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་ཤེས་པར་འདོད་པ་དང་ཐོབ་པར་འདོད་པས་ཞེས་དང་། འདུས་ བྱས་མ་བྱས་ཟག་པ་ཡོད་མེད་དགེ་མི་དགེ་སོགས་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པར་འདོད་པས་ཡུམ་ལ་ བསླབ་ཅེས་སོ། །གྲོགས་སོ་བདུན་ལ་འཕགས་པ་ཀུན་དང་གྲོགས་ཅན་སེམས་བསྐྱེད་ལ་ ཐེག་ཆེན་འཕགས་པ་ཀུན་གཤེགས་ཞེས་རྒྱལ་སྲས་ཐོགས་མེད་ཅེས་བོ་དོང་པ་འཆད་དོ། ། སྙིང་རྗེ་དང་ཤེས་རབ་ལྷག་མཐོང་དང་ལྡན་པ་ནི། གཞོན་པ་རྟ་ཅང་ཤེས་སོགས་དང་འདྲ་སྟེ། ཐབས་ཤེས་ཟུང་འབྲེལ་དུ་འགྲོ་(ཨཱརྱ་དོན་)བས་འཁོར་བ་དང་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་གང་དུ་ ཡང་མི་ལྟུང་བར་བྱང་སེམས་དེ་མི་གནས་པའི་མྱང་(གསེར་དོན་དངོས་)འདས་སུ་བདེ་བླག་ཏུ་འགྲོ་ བའི་ཕྱིར། ཡང་ན་གཞན་དོན་གྱི་ཁུར་བདེ་བླག་ཏུ་ཁྱེར་ཏེ་ཞེས་(བུ་)སོ། །ཉན་ཐོས་དང་རང་ སངས་རྒྱས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་སྔོན་དུ་འགྲོ་བར་དང་། སངས་རྒྱས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ནང་གི་འཁོར་ (ནི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་གསང་བ་ཕྲ་མོ་ལ་འཇུག་པའི་ཡེ་ཤེས་ལ་ཞུགས་པའོ། །ཨཱརྱ།)དུ་འགྱུར་བ་དང་། འཁོར་མང་པོ་ དང་ལྡན་ཞིང་ཐོབ་འདོད། ཡོན་སྦྱོང་བར་ཞེས་སོགས། དོ

【現代漢語翻譯】 被稱為渴望不顯現清凈之邊的菩薩。雖然此時不明顯，但在其他時候是存在的，所以在這裡引用。然而，上面有『渴望安住於六神通』，這應該在這裡引用。具備福德智慧資糧，如同放置眾多物品的倉庫，因為是眾多福德和智慧資糧的寶庫。將十方一一對應，渴望以一施食供養所有安住的諸佛薄伽梵、菩薩眷屬和聲聞眷屬等等，以及渴望以衣物等引導常住者至涅槃（如是簡略地引用）等等。佈施、持戒、忍辱三種波羅蜜多是福德，般若波羅蜜多是智慧，精進和禪定的波羅蜜多屬於兩者，這是菩薩的觀點。方式眾多。福德的果報是菩薩無有損害地輪迴，不被痛苦所折磨，歡喜地利益眾生。依靠智慧而證得菩提，這是菩薩的觀點（意義簡略）。具備三十七菩提分法，如同大道，因為是過去、現在諸佛所行之路，未來諸佛也將隨之而行。渴望瞭解和獲得過去、未來和現在諸佛的功德，以及渴望超越有為、無為、有漏、無漏、善、不善等，所以應學般若波羅蜜多。三十七道品與一切聖者為友，發菩提心者，一切大乘聖者皆由此而行，這是無著菩薩的觀點，博多瓦這樣解釋。 具備慈悲和智慧勝觀，如同幼馬等，因為方便和智慧雙運，菩薩不會墮入輪迴和涅槃的任何一邊，而是輕易地進入不住涅槃。或者輕易地承擔起利他之重擔。領先於所有聲聞和獨覺，並且成為諸佛之內的眷屬（即進入諸佛甚深秘密的智慧），以及渴望擁有眾多眷屬和獲得供養等等。

【English Translation】 It is called a Bodhisattva who desires not to manifest the edge of purity. Although not apparent at this time, it exists at other times, so it is quoted here. However, above there is 'desiring to abide in the six superknowledges,' which should be quoted here. Possessing the accumulation of merit and wisdom is like a storehouse where many things are placed, because it is like a treasury of many accumulations of merit and wisdom. Applying each of the ten directions, desiring to offer a single alms to all the Buddhas, Bhagavat, Bodhisattva retinues, and Shravaka retinues who abide, etc., and desiring to guide those who abide to Nirvana with clothing, etc. (This is quoted briefly), etc. The three Paramitas of generosity, discipline, and patience are merit; the Prajna Paramita alone is wisdom; the Paramitas of diligence and meditation belong to both, which is the view of Bodhisattvas. There are many ways. The result of merit is that Bodhisattvas revolve in Samsara without harm, are not tormented by suffering, and joyfully benefit sentient beings. Relying on wisdom, they attain enlightenment, which is the view of Bodhisattvas (meaning abbreviated). Possessing the thirty-seven factors of enlightenment is like a great path, because it is the path traveled by all Buddhas of the past and present, and future Buddhas will follow it. Desiring to know and obtain the qualities of the Buddhas of the past, future, and present, and desiring to transcend the conditioned, unconditioned, defiled, undefiled, virtuous, non-virtuous, etc., one should study the Prajna Paramita. The thirty-seven factors of enlightenment are friends with all noble ones, and those who generate Bodhicitta, all Mahayana noble ones travel by this, which is the view of Asanga, as explained by Bo Dongpa. Possessing compassion and wisdom, Vipassana, is like a young horse, etc., because skillful means and wisdom go in union, the Bodhisattva does not fall into either Samsara or Nirvana, but easily enters the non-abiding Nirvana. Or easily carries the burden of benefiting others. Leading all Shravakas and Pratyekabuddhas, and becoming a retinue within all Buddhas (i.e., entering the wisdom that penetrates the profound secrets of the Buddhas), and desiring to have many retinues and receive offerings, etc.

ན་འཛིན་པའི་གཟུངས་དང་གཞན་ ལ་སྟོན་པའི་སྤོབས་པ་དང་ལྡན་པ་ནི། ཆུ་སྐྱེ་(དག་ལྡན་)ཞིང་མི་ཟད་པར་འཛིན་(དག་ལྡན་དངོས་) པའི་བཀོད་མའི་ཆུ་དང་འདྲ་སྟེ། གཟུངས་ཀྱི་མཐུས་སྔར་ཐོས་པའི་ཆོས་མི་བརྗེད་པར་འཛིན་ ཅིང་སྤོབས་པའི་མཐུས་སྔར་མ་ཐོས་པའི་ཆོས་འབྱིན་ཅིང་མི་ཟད་པར་སྟོན་ནུས་པའི་ཕྱིར། རྒྱན་འགྲེལ་གྱི་དགོངས་པའོ། །སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་དེ་དག་ཕྱོགས་བཅུའི་འཇིག་ རྟེན་གྱི་ཁམས་སུ་ཆོས་གང་སྟོན་པ་དེ་དག་ཐམས་ཅད་དྲན་པའི་སྟོབས་དང་ཤུགས་གཅད་དུ་ མི་ཆོད་པས་ཡང་དག་པར་གཟུང་བར་འདོད་པ་དང་བླ་མེད་ཡང་དག་རྫོགས་བྱང་མངོན་ རྫོགས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བར་དུ་དེ་དག་ཐམས་ཅད་ཆུད་མི་ཟ་བར་འདོད་པས་དང་། དེ་པ་ རྣམས་ཀྱི་མདོ་དང་དབྱངས་ཀྱིས་བསྙད་ནས། རྨད་དུ་བྱུང་བ་ཉན་ཐོས་དང་རང་སངས་རྒྱས་ ཀྱིས་མ་ཐོས་པ་གང་ཅི་སྟོན་ཀྱང་རུང་སྟེ་དེ་དག་ཐམས་ཅད་ཐོས་པར་འདོད་ཅེས་སོགས་སོ། 1-234 ། བཀོད་མའི་ཆུ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ཆུ་གཏིང་ནས་འབྱིན་པའོ། །ཆུ་མིག་ཅེས་བྱ་བ་ནི་ཆུ་གློ་ནས་ འབྱིན་པའོ་ཞེས་སོ། །ཆོས་ཀྱི་དགའ་སྟོན་དང་ལྡན་པ་ནི། སྒྲ་སྙན་པ་ནི། སྔར་ལྷའི་རྔ་ལ་སྦྱར་ ན་ལྷའི་རྔ་སྒྲའམ། སྙིང་པོ་མཆོག་ཏུ། སྙན་པར་སྨྲ་བའི་སྒྲ་ཞེས་ཏེ་གཏམ་སྙན་(བོ་དོང་ཐོགས་མེད་) ནམ་ཕྲིན་ཡིག་སྙན་པོ་ལྟ་བུ་སྟེ། སྲིད་ཞི་ལས་ཐར་བ་བྱང་ཆེན་ནམ། འཁོར་བ་ལས་ཐར་བ་ མྱང་འདས་འདོད་པའི་གདུལ་བྱ་ལ་སྙན་པ། ཆོས་ཀྱི་སྡོམ་བཞི་སྒྲོགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཕྱོགས་ བཅུ་རེ་རེར་སྦྱར་ཏེ། མུན་པ་མུན་ནག་ཏུ་གྱུར་པ་ལུས་ཀྱི་འོད་ཀྱིས་སྣང་བར་འདོད་ཅེས་ སོགས་དང་། གང་དག་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྒྲ་དང་ཆོས་ཀྱི་སྒྲ་དང་དགེ་འདུན་གྱི་སྒྲ་མི་ཐོས་པའི་ འཇིག་རྟེན་དུ་སེམས་ཅན་དེ་དག་གིས་དེ་ཐོས་པར་བྱ་བ་དང་། ཡང་དག་པའི་ལྟ་བ་ལ་དགོད་ པར་འདོད་ཅེས་སོགས་སོ། །མི་རྟོག་ཡེ་ཤེས་རྒྱུན་ཆད་མེད་པར་བགྲོད་པ་གཅིག་པའི་སངས་ རྒྱས་སའི་མཉམ་བཞག་གི་ལམ་དང་ལྡན་པ་ནི་ཆུ་བོ་ཆེན་པོའི་རྒྱུན་དང་འདྲ་སྟེ། མི་སྐྱེ་བའི་ (ཨཱརྱ་དངོས་)ཆོས་ལ་བཟོད་པ་ཐོབ་པས་མི་རྟོག་ཡེ་ཤེས་རང་གི་ངང་གིས་འཇུག་ཅིང་གཞན་གྱི་ དོན་བྱ་བ་འབད་མེད་ལྷུན་གྲུབ་ཏུ་ཐ་མི་དད་པར་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་ཨཱརྱའི་དོན་ནོ། །འགྲེལ་ ཆེན་དུ། ཤེས་དང་ཤེས་བྱ་མཉམ་ཉིད་དུ་རྟོགས་པའི་ཐབས་ཤེས་དང་ཐུགས་རྗེས་གཞན་དོན་ ཞེས་སོ། །ཕྱོགས་བཅུ་རེ་རེར་སྦྱར་ཏེ། ཁམས་ན་སེམས་ཅན་འོན་ལོང་ནས། ངན་སོང་དུ་ལྟུང་ བ་རྣམས་སྡུག་བསྔལ་དེ་དང་དེ་ལས་ཐར་བར་བྱས་ཏེ་མིའི་ལུས་ཐོབ་པར་བྱ་སྙམ་སྟེ་དེ་དག་ ཚུལ་ཁྲིམས་ཏིང་ངེ་འཛིན་སོགས་ལ་འགོད་པར་འདོད་པས་ཡུམ་ལ་བསླབ་པར་བྱའོ་ཞེས་སོ། ། ཆོས་ཀྱི་སྐུ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་རྗེས་ཐོབ་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་དང་ལྡན་པ་ནི། སྣོ

【現代漢語翻譯】 具有憶持（梵文：dhāraṇī，陀羅尼）的明咒和教導他人的勇氣，就像清凈且取之不竭的涌泉一樣。憑藉明咒的力量，能憶持先前聽過的佛法而不忘失；憑藉勇氣的力量，能宣說先前未聽過的佛法且取之不竭。這是《現觀莊嚴論》的釋論的觀點。 諸佛世尊在十方世界所宣說的所有佛法，都想以憶持的力量和專注力毫不遺漏地完全領受，直到證得無上圓滿正等覺（梵文：anuttarā-samyak-saṃbodhi，阿耨多羅三藐三菩提）之間，都想毫不浪費地憶持。並且，無論他們以經或律來講述，無論宣說聲聞或獨覺所未曾聽聞的稀有之法，都想聽聞所有這些。 『涌泉』是指從深處涌出的泉水。『泉眼』是指從地表涌出的泉水。具有佛法的喜宴，聲音悅耳動聽。如果將『悅耳』與天鼓聯繫起來，那就是天鼓之聲，或者如《寶性論》所說：『宣說悅耳之語的聲音』，就像悅耳的談話或信件一樣。對於想要從輪迴中解脫的眾生來說，宣說四法印（一切有為法皆無常，一切法皆無我，涅槃寂靜，一切煩惱皆是苦）是悅耳的。將十方世界一一對應，希望以身體的光芒照亮黑暗。希望那些未曾聽聞佛、法、僧之聲的眾生能夠聽聞，並希望他們能夠確立正確的見解。 具有不間斷地行於無分別智慧的唯一佛地的等持之道，就像大河的流水一樣。因為證得了對不生之法的忍，所以無分別智慧自然生起，並且利益他人的事業毫不費力地自然成就，與此無別，這就是聖者的意義。《釋論》中說：『以智慧和慈悲了知能知與所知平等，從而利益他人。』 將十方世界一一對應，希望將那些在惡道中受苦的聾盲眾生從痛苦中解脫出來，使他們獲得人身，並引導他們進入戒律、禪定等，因此應當學習般若波羅蜜多（梵文：Prajñāpāramitā，智慧到彼岸）。 具有法身佛的后得智，就像...

【English Translation】 Having the dhāraṇī (Sanskrit: dhāraṇī, 陀羅尼) of retention and the courage to teach others is like a pure and inexhaustible spring. By the power of dhāraṇī, one can retain the Dharma previously heard without forgetting; by the power of courage, one can proclaim the Dharma not previously heard and teach it inexhaustibly. This is the view of the commentary on the Ornament for Clear Realization. All the Dharma taught by the Buddhas, the Bhagavat, in the ten directions, one wishes to fully grasp without omission by the power of retention and concentration, and until attaining the Unsurpassed Perfect Enlightenment (Sanskrit: anuttarā-samyak-saṃbodhi, 阿耨多羅三藐三菩提), one wishes to retain it without wasting it. And, whether they speak in sūtras or vinaya, whether they proclaim rare Dharma unheard by śrāvakas or pratyekabuddhas, one wishes to hear all of these. 'Spring' means water springing from the depths. 'Water eye' means water springing from the surface. Having a feast of Dharma, with pleasant and beautiful sounds. If 'pleasant' is associated with the heavenly drum, it is the sound of the heavenly drum, or as stated in the Ratnagotravibhāga: 'The sound of speaking pleasant words,' like pleasant conversations or letters. For sentient beings who wish to be liberated from saṃsāra, proclaiming the four seals of Dharma (all conditioned phenomena are impermanent, all dharmas are without self, nirvāṇa is peace, all afflictions are suffering) is pleasant. Applying each of the ten directions, one wishes to illuminate the darkness with the light of the body. One hopes that those sentient beings in worlds where the sounds of Buddha, Dharma, and Saṅgha are not heard will hear them, and one hopes that they will establish correct views. Having the path of samādhi of the sole Buddhahood, which continuously proceeds with non-conceptual wisdom, is like the flow of a great river. Because one has attained forbearance towards the Dharma of non-origination, non-conceptual wisdom arises naturally, and the work of benefiting others is effortlessly and spontaneously accomplished, indistinguishable from it, which is the meaning of Ārya. The commentary states: 'Knowing the knower and the known as equal, with wisdom and compassion, one benefits others.' Applying each of the ten directions, one hopes to liberate those deaf and blind sentient beings in the realms from suffering and enable them to obtain human bodies, and to guide them into discipline, meditation, etc., therefore one should study the Prajñāpāramitā (Sanskrit: Prajñāpāramitā, 智慧到彼岸). Having the post-attainment wisdom of the Dharmakāya Buddha, like...

ད་ཀྱི་འབྱོར་བའི་རྒྱུ་སྤྲིན་ ལྟ་བུ་སྟེ། དགའ་ལྡན་གྱི་གནས་ན་བཞུགས་པ་དང་སོགས་པ་ལྷུམས་སུ་འཇུག་པ་སོགས་ཀུན་ ཏུ་སྟོན་པར་རུང་བ་(ཞེས་པ་དང་ཐ་མ་གསུམ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སར་བཤད་པ་འགལ་ལོ་ཞེ་ན། འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་ཁ་ཅིག་ ནི་སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་རྣམས་ཀྱི་སྤྲུལ་བའི་སྐུ་ཉིད་གདུལ་བྱའི་དབང་གིས་དགའ་ལྡན་ན་བཞུགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ 1-235 སེམས་དཔར་སྣང་བས་རིམ་གྱིས་བྱང་ཆུབ་པར་ཡང་སྟོན་ཏེ་ཞེས་ལང་གཤེགས་དང་སྦྱར་རོ། །འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་ཁ་ཅིག་ཏུ་ནི་ བྱང་པ་ས་བཅུའི་དབང་ཕྱུག་དག་དགའ་ལྡན་ན་བཞུགས་ཤིང་། རིམ་གྱིས་འཛམ་བུའི་གླིང་འདིར་མངོན་རྫོགས་རྒྱས་པར་ཡང་ དག་པའམ་སྤྲུལ་བ་སྟོན་ཞེས་ཆོས་བཤེས་སོ། །འདིར་ནི་དང་པོའི་དབང་དུ་བྱས་སོ། །)སྟེ་ནུས་པའི་ཕྱིར། བར་གྱི་དང་ རྣམས་བསྡུ་བའོ། །ཤཱ་བུ་གཞན་ཡང་བྱང་སེམས་དེ་པའི་སྤྱོད་ལམ་སྟོན་པར་འདོད་པ་དང་། དེ་པའི་སྤྱོད་པ་དང་ཚུལ་རྣམ་པར་དག་པ་དང་། དེ་པའི་སྐུའི་འཕྲིན་ལས་དང་གསུང་གི་འཕྲིན་ ལས་དང་ཐུགས་ཀྱི་འཕྲིན་ལས་ཐམས་ཅད་ཡེ་ཤེས་དག་པ་སྔོན་དུ་འགྲོ་བ་དང་། གླང་པོ་ཆེའི་ ལྟ་སྟངས་(ནི་འདིར་སངས་རྒྱས་སོགས་དེས་གཟིགས་པའི་སྟངས་སམ་ཐབས་སོ་འབུམ་ཊཱིཀ་)ཀྱིས་བལྟ་བར་འདོད་ པས་ཡུམ་ལ་བསླབ་པར་བྱའོ་ཞེས་སོ། །(གླང་ཆེན་ཅང་ཤེས་ཀྱིས་གཏེར་སོགས་མཐོང་ཡང་བསྟན་པར་འོས་པ་ སྟོན་མི་འོས་ན་མ་མཐོང་བ་ལྟར་བྱས་ནས་མི་སྟོན་ཞེས་འཆད་དེ། དཔལ་ལྡན་གྲགས་པའི་དགོངས་པའོ། །ཆེ་བར། གླང་པོ་ཆེའི་ ལྟ་སྟངས་ཞེས་པ་ནི། དམ་པ་རྣམས་ཀྱི་ལྟ་སྟངས་ཏེ། སྟེང་ན་འདུག་པ་ལ་བཀྱེད་དེ་མི་ལྟ། འོག་ན་འདུག་པ་ལ་བཏུད་དེ་མི་ལྟ། གཡས་གཡོན་ན་འདུག་པ་ལ་མིག་གཟུར་ཏེ། རྒྱབ་ན་འདུག་པ་ལ་མཇིང་བ་བསྒྱུར་ཏེ། ཐག་རིང་པོ་ན་འདུག་པ་ལ་སྒྲིམས་ཏེ། ཐག་ཉེ་བ་ན་འདུག་པ་ལ་སྒྲིམས་པ་མེད་པར་མི་ལྟའམ་ཇི་ལྟར་འདུག་པའི་སྤྱོད་ལམ་དང་ཇི་ལྟར་ལྟ་བའི་མིག་གིས་འཇིག་རྟེན་གྱི་ ཁམས་ཐམས་ཅད་དུ་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་དང་ཆོས་ཐམས་ཅད་ལ་ལྟ་བ་ནི་དེ་པའི་ལྟ་སྟངས་སོ་ཞེས་འཆད་དོ་ཞེས་སོ། །) མི་ ཟད་པ་བརྒྱད་ཅུ་དང་སྦྱར་ནས་ཞིབ་ཏུ་ཡི་གེ་ལོགས་སུ་དགོད་དོ། །བསྡུ་བ་ནི། མིང་དང་དཔེ་ དང་ངོ་བོ་བསྟན་པའི་ཚུལ་དེ་ལྟར་ན། དེ་ཡང་ས་གསེར་ཟླ་བ་མེ། །ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པས་ སེམས་བསྐྱེད་པ་ཉི་ཤུ་རྩ་གཉིས་བློ་གྲོས་མི་ཟད་པའི་མདོ་དང་ཆ་མཐུན་དུ་བཤད་པ་ཡིན་ནོ། ། ༈ ས་མཚམས། བཞི་པ་ནི། སེམས་བསྐྱེད་ཉེར་གཉིས་ཡོད་པ་དེ་ལ་སྟེ་དེའི་ནང་ནས་དང་པོ་གསུམ་ནི་ ལས་དང་པོ་པའི་ས་ཚོགས་ལམ་གྱིས་བསྡུས་སོ། །དེ་ཡང་དང་པོ་གསུམ་ནི་གཞན་དོན་མངོན་ པར་འདོད་པ་ཆུང་ངུ་དང་འབྲིང་དང་ཆེན་པོའམ། (གསེར་)འདུན་པ་ཆུང་འབྲིང་ཆེན་པོ་(རད་ཀིར་) 1-236 སྟེ།

【現代漢語翻譯】 如今，獲得財富就像雲彩一樣，能夠普遍地展示諸如安住在兜率天（Tushita，喜足天）以及進入母胎等等。（如果有人問：『最後三個階段被解釋為成佛，這是否矛盾？』答：在某些世界中，諸佛世尊的化身會應被調伏者的根器，示現為安住在兜率天的菩薩，並逐漸示現成佛，這可以與《楞伽經》聯繫起來。在某些世界中，十地菩薩的自在者安住在兜率天，並逐漸在此贍部洲示現圓滿正覺或化身，這是法友的觀點。這裡是按照第一種情況來解釋的。）因為有能力這樣做。『之間』的『和』字是用來概括的。舍利子，此外，菩薩想要展示那樣的行為， 想要清凈地展示那樣的行為和方式，以及那樣的身之事業、語之事業和意之事業，所有這些都以清凈的智慧為先導，並且想要以大象的姿態（這裡指佛等以此姿態觀看的方式或方法——《十萬頌釋》）來觀看，所以應當向《般若波羅蜜多》學習。（有人解釋說，就像聰明的大象看到寶藏等，如果認為不適合展示，就裝作沒看見而不展示，這是吉祥稱的觀點。大象的姿態是指聖者的姿態，不仰視上方，不俯視下方，不斜視左右，不回頭看後方，不費力看遠處，也不毫不費力地看近處，而是以怎樣的行為和觀看方式在所有世界中觀看所有眾生和所有法，那就是大象的姿態。——《釋》）與八十種無盡相結合，詳細地單獨記錄下來。總結來說，名稱、比喻和本體的展示方式是這樣的：『土地、黃金、月亮、火』等等，以這二十二種發心與《無盡意經》的觀點相一致。 第四部分：這二十二種發心，其中的前三種被初學者的資糧道和加行道所涵蓋。這前三種是想要利益他人的小、中、大，或者說是小、中、大的意願（黃金）。

【English Translation】 Now, the acquisition of wealth is like clouds, capable of universally demonstrating things such as residing in the Tushita heaven (喜足天) and entering the womb, and so on. (If someone asks, 'Are the last three stages explained as becoming a Buddha, is this contradictory?' The answer is: In some worlds, the emanation bodies of the Buddhas, the Bhagavat, appear to bodhisattvas residing in Tushita according to the capacity of those to be tamed, and gradually demonstrate becoming a Buddha, which can be linked to the Lankavatara Sutra. In some worlds, the masters of the ten bhumis reside in Tushita, and gradually demonstrate complete enlightenment or emanation in this Jambudvipa, which is the view of the Dharma friend. Here, it is explained according to the first case.) Because they have the ability to do so. The 'and' in 'between' is used to summarize. Shariputra, furthermore, bodhisattvas want to demonstrate such conduct, want to purely demonstrate such conduct and manner, and such activities of body, speech, and mind, all of which are preceded by pure wisdom, and want to look with the gaze of an elephant (here referring to the way or method in which Buddhas, etc., look—Commentary on the Hundred Thousand Verses), so they should study the Prajnaparamita. (It is explained that just as a wise elephant sees treasures, etc., if it is deemed inappropriate to show, it pretends not to see and does not show it, which is the view of Glorious Fame. The gaze of an elephant refers to the gaze of the holy ones, not looking up, not looking down, not looking sideways, not looking back, not straining to see far away, nor effortlessly looking at what is near, but rather, with what kind of conduct and way of looking do they look at all beings and all dharmas in all worlds, that is the gaze of an elephant.—Commentary) Combined with the eighty inexhaustibles, they are recorded separately in detail. To summarize, the way of showing names, metaphors, and entities is like this: 'Earth, gold, moon, fire,' etc., with these twenty-two types of bodhicitta being consistent with the view of the Inexhaustible Intent Sutra. The fourth part: These twenty-two types of bodhicitta, the first three of which are covered by the path of accumulation and the path of preparation for beginners. These first three are the small, medium, and large desire to benefit others, or the small, medium, and large intention (gold).

རིམ་བཞིན་ཚོགས་ལམ་ཆུང་འབྲིང་ཆེ་གསུམ་གྱིས་སོ། །གསུམ་པོ་དེའི་འོག་ཏུ་གཅིག སྦྱོར་ལྡན་ནི་ས་དང་པོ་ལ་འཇུག་པ་སྦྱོར་བའི་ལམ་གྱིས་བསྡུས་སོ། །བཞི་བོ་དེའི་འོག་ཏུ་ཡེ་ ཤེས་ལྡན་གྱི་བར་བཅུ་ནི་རབ་ཏུ་དགའ་བ་ལ་སོགས་པའི་ས་བཅུས་བསྡུས་ཏེ། དང་པོ་མཐོང་ བའི་ལམ་དང་། གཉིས་པ་སོགས་དགུ་སྒོམ་པའི་ལམ་གྱི་སྤྱོད་ཡུལ་ཅན་ཏེ་དེའི་གནས་སྐབས་ སམ་ཆོས་ཡིན་ནོ། །བཅུ་བཞི་བོ་དེའི་འོག་ཏུ་མངོན་ཤེས་ལྡན་སོགས་ལྔ་ནི་ས་བཅུ་པའི་ཁྱད་ པར་གྱི་ལམ་གྱིས་སོ་ཞེས་ཨ་བྷ་སྟེ། ཆོས་བཤེས་ནི་བར་ཆད་མེད་རྩེས་སམ་སྐད་ཅིག་མས་ བསྡུས་པར་རོ། །བཅུ་དགུ་བོ་དེའི་འོག་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་པ་ཐ་མ་གསུམ་ནི་རིམ་བཞིན་དུ་ བྱང་སེའི་ས་དང་འབྲེལ་བ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ས་ལ་འཇུག་པའི་སྦྱོར་བའི་ལམ་དང་སངས་རྒྱས་ ཀྱི་སའི་དངོས་གཞི་མཉམ་བཞག་དང་། མཇུག་སངས་རྒྱས་སའི་རྗེས་ཐོབ་དག་པ་འཇིག་ རྟེན་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱིས་བསྡུས་པ་སྟེ་དེས་ན་དེ་གསུམ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སས་བསྡུས་ཏེ། (སེམས་གང་ གིས་དང་པོ་ལས་ལ་སྦྱོར་བ་དེ་ནི་སྦྱོར་བའི་ལས་སོ། །གང་གིས་ལས་རྫོགས་པར་བྱེད་པ་དེ་ནི་དངོས་གཞིའོ། །ལས་རྫོགས་པར་ བྱས་པ་ལས་སེམས་གང་གི་ལེགས་པར་བྱས་སོ། །ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པར་སྨྲ་བ་དེ་ནི་མཇུག་སྟེ་ཞེས་གསེར་རོ། །) དེས་ན་ འདིར་བཤད་ཐེག་ཆེན་གྱི་སེམས་བསྐྱེད་པའི་རབ་ཏུ་དབྱེ་བ་ཉེར་གཉིས་ཆོས་ཅན། ལས་དང་ པོ་པའི་ས་ནས་གཟུང་སྟེ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སའི་བར་གྱིས་བསྡུས་པ་ཡིན་ནོ། །ཚོགས་ལམ་ཆུང་ ངུ་ནས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་རྗེས་ཐོབ་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་བར་གྱིས་བསྡུས་པ་དེ་ལྟར་ནའི་ཕྱིར་རོ། །(བུདྡྷ་ཤྲཱི་ ནི་དེའི་འོག་ཏུ་བཞི་དང་གཉིས་དང་གཉིས་ནི་ས་བརྒྱད་པ་དང་དགུ་པ་དང་བཅུ་པས་བསྡུས་ཞེས་ཏེ་སངས་རྒྱས་ལ་མ་སྦྱར་ཞིང་། ཆོས་བཤེས་ཡང་སངས་རྒྱས་ལ་མི་སྦྱོར་བར་སྣང་ངོ་། །བུདྡྷ་ཤྲཱིས། རྒྱལ་བའི་ལམ་ལ་འཇུག་པར་འདིར་བཤད་ལྟར་བཤད་དོ། །) ཨ་བྷ་ནི། གསུམ་གྱི་དང་པོ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བར་ཆད་མེད་ལམ་གྱིས་བསྡུས་པས་སངས་རྒྱས་ ཀྱི་སས་བསྡུས་ཞེས་སེང་བཟང་ཟེར་བ་ནོར། ཞེས་ཏེ་འགྲེལ་ཆེན་དང་མཐུན་ཞིང་། འདིར་ ཚིག་སྐྱོན་ནོ། །གཉིས་ནི་འདི་དང་འདྲ་བར་ཟླ་ཟེར་དུ་མངོན་ནོ། །ཐུབ་དགོངས་སུ། དངོས་ 1-237 སྐུ་གཉིས་སམ་ཡེ་ཤེས་སྔ་མ་བཞི། མཇུག་སྤྲུལ་སྐུའམ་བྱ་སྒྲུབ་(ཤེར་འབྱུང་གིས་སྨོན་པ་དང་འཇུག་པའི་ མཚན་ཉིད་ཅན་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་རྣམ་པ་གཉིས་ཀ་ཡང་གཞན་གྱི་དོན་དུ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་འདོད་པ་ཉིད་ ལས་མི་འདའ་ཡང་ལུས་དང་ངག་དང་ཡིད་ཀྱི་ལས་ཡོད་པ་མེད་པ་ལས་མཚན་ཉིད་ཐ་དད་པར་རྟོགས་པར་བྱའི། དམིགས་པ་ ཐ་དད་པ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། གཞན་གྱི་དོན་དང་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་མོས་པའི་ཡུལ་ཡིན་པའི་ཕ

【現代漢語翻譯】 次第是資糧道的小、中、大三種。這三種之下，第一是加行道，包含于初地所入的加行道中。這四種之下，具有智慧的十地，包含于極喜地等十地中。初地是見道，第二地等九地是修道的行境，是其狀態或法。這十四種之下，具有現證等的五種，是十地的差別道，這是阿跋的觀點。法友則認為包含于無間道或剎那中。這十九種之下，最後三種發心依次與菩薩地相關聯，是進入佛地的加行道，以及佛地的正行等持，最後是佛地的后得清凈世間智所包含。因此，這三種被佛地所包含。（以何心最初從事於業，即是加行之業。以何心使業圓滿，即是正行。業圓滿后，以何心善加修飾，即是最後。如是說者，是金。）因此，此處所說的，大乘發心的二十二種差別，是從最初業者的地開始，到佛地為止所包含的。從小資糧道到佛的后得智慧所包含的，正是如此。（佛吉祥智說：其下四、二、二，是八地、九地、十地所包含，未與佛地相連。法友也似乎未與佛地相連。佛吉祥智說：如這裡所說，進入勝者之道。）阿跋說：三種的第一個包含于佛的無間道中，因此被佛地所包含，僧賢所說是錯誤的。這與大疏一致，這裡有文字錯誤。第二個在月稱中也如此顯現。在《現觀莊嚴論》中，正行是法身和色身二者，或者說是之前的四種智慧。最後是化身或事業成就（獅子賢認為，具有發願和進入之相的兩種菩提心，即使不超越為利他而圓滿菩提的意願，也應從身語意的業的有無來理解其差別的特徵。因為所緣不同，利他和圓滿菩提是意樂的對境。） 因此，此處所說的，大乘發心的二十二種差別，是從最初業者的地開始，到佛地為止所包含的。從小資糧道到佛的后得智慧所包含的，正是如此。（佛吉祥智說：其下四、二、二，是八地、九地、十地所包含，未與佛地相連。法友也似乎未與佛地相連。佛吉祥智說：如這裡所說，進入勝者之道。）阿跋說：三種的第一個包含于佛的無間道中，因此被佛地所包含，僧賢所說是錯誤的。這與大疏一致，這裡有文字錯誤。第二個在月稱中也如此顯現。在《現觀莊嚴論》中，正行是法身和色身二者，或者說是之前的四種智慧。最後是化身或事業成就（獅子賢認為，具有發願和進入之相的兩種菩提心，即使不超越為利他而圓滿菩提的意願，也應從身語意的業的有無來理解其差別的特徵。因為所緣不同，利他和圓滿菩提是意樂的對境。）

【English Translation】 Gradually, there are three types of the path of accumulation: small, medium, and large. Below these three, the first is the path of preparation, which is included in the path of preparation that enters the first ground. Below these four, the ten grounds with wisdom are included in the ten grounds such as the Joyful Ground. The first ground is the path of seeing, and the second to ninth grounds are the objects of practice of the path of cultivation, which are its states or dharmas. Below these fourteen, the five with manifestation of knowledge, etc., are the differentiated paths of the ten grounds, according to Abha. Dharma Friend considers them to be included in the uninterrupted path or the moment. Below these nineteen, the last three mind generations are sequentially related to the Bodhisattva grounds, the path of preparation for entering the Buddha ground, the actual meditative equipoise of the Buddha ground, and finally, the post-attainment purity of the Buddha ground, which is included in worldly wisdom. Therefore, these three are included in the Buddha ground. (The mind that first engages in action is the action of preparation. The mind that completes the action is the actual practice. The mind that perfects the completed action is the final stage. This is what is said by Gold.) Therefore, the twenty-two distinctions of the generation of Bodhicitta in the Great Vehicle, as explained here, are included from the ground of the first practitioner to the Buddha ground. It is included from the small path of accumulation to the post-attainment wisdom of the Buddha. That is how it is. (Buddhashri said: Below that, four, two, and two are included in the eighth, ninth, and tenth grounds, not connected to the Buddha ground. Dharma Friend also seems not to be connected to the Buddha ground. Buddhashri said: As explained here, one enters the path of the Victorious Ones.) Abha said: The first of the three is included in the uninterrupted path of the Buddha, therefore it is included in the Buddha ground, which is wrong according to Sengzang. This is consistent with the Great Commentary, and there is a textual error here. The second appears similarly in Chandrakirti. In the Ornament of Clear Realization, the actual practice is the two bodies, Dharma Body and Form Body, or the previous four wisdoms. Finally, the Emanation Body or the accomplishment of activities (Shershung believes that the two types of Bodhicitta, with the characteristics of aspiration and entry, even if they do not transcend the desire for perfect enlightenment for the benefit of others, should be understood as having different characteristics based on the presence or absence of actions of body, speech, and mind. Because the objects are different, benefiting others and perfect enlightenment are the objects of intention.) Therefore, the twenty-two distinctions of the generation of Bodhicitta in the Great Vehicle, as explained here, are included from the ground of the first practitioner to the Buddha ground. It is included from the small path of accumulation to the post-attainment wisdom of the Buddha. That is how it is. (Buddhashri said: Below that, four, two, and two are included in the eighth, ninth, and tenth grounds, not connected to the Buddha ground. Dharma Friend also seems not to be connected to the Buddha ground. Buddhashri said: As explained here, one enters the path of the Victorious Ones.) Abha said: The first of the three is included in the uninterrupted path of the Buddha, therefore it is included in the Buddha ground, which is wrong according to Sengzang. This is consistent with the Great Commentary, and there is a textual error here. The second appears similarly in Chandrakirti. In the Ornament of Clear Realization, the actual practice is the two bodies, Dharma Body and Form Body, or the previous four wisdoms. Finally, the Emanation Body or the accomplishment of activities (Shershung believes that the two types of Bodhicitta, with the characteristics of aspiration and entry, even if they do not transcend the desire for perfect enlightenment for the benefit of others, should be understood as having different characteristics based on the presence or absence of actions of body, speech, and mind. Because the objects are different, benefiting others and perfect enlightenment are the objects of intention.)

ྱིར་རོ། །གལ་ཏེ་ཡང་ རབ་ཏུ་དབྱེ་བ་ཐ་དད་པ་མེད་པར་བརྗོད་པ་དེ་ལྟ་ནའང་འཇུག་པ་ཁོ་ནའི་ཡིན་གྱི་སྨོན་པའི་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་ལ་ནི་སའི་དབྱེ་བས་ ཁྱད་པར་སྲིད་པའི་ཕྱིར་དང་གཞན་ལ་ནི་འདུན་པ་ཙམ་ཉིད་ཀྱིས་ཁྱད་པར་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་སོ། །སྨོན་པ་ཙམ་ཆོ་གས་མ་ བླངས་པ་ཁོ་ན་ལ་སྨོན་སེམས་སུ་བཞེད་པར་སྣང་ངོ་། །རྒྱལ་བའི་ལམ་ལ་འཇུག་པར། འདི་ནི་འཇུག་པ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི། །སེམས་ཀྱི་ དབྱེ་བར་གསུངས་པ་ཡིན། །ཞེས་བུདྡྷ་ཤྲཱིས་ཏེ་ཤེར་འབྱུང་དང་མཐུན་ནོ། །)ཅེས་སོ། །(ས་མཚམས་དེ་དག་གཙོ་ཆེ་བའི་དབང་ དུ་བྱས་(བུ་)གསུང་ཡང་། དགོངས་པ་ནི་ཉེར་གཉིས་སུ་ཕྱེ་བའི་ནང་གི་དེ་དང་དེ་དག་ས་མཚམས་དེ་དང་དེ་དག་ཉིད་ན་ཡོད་ཀྱི་ གཞན་ན་མེད་ཅིང་སྤྱིར་སྦྱིན་ལྡན་ལྟ་བུ་གོང་འོག་ཀུན་ན་ཡོད་པར་བཞེད་དགོས་སོ། །མདོར་ན་ས་མཚམས་དེ་དང་དེའི་སེམས་ བསྐྱེད་རྣམས་འདུན་པ་སོགས་དེ་དང་དེ་གཙོ་ཆེ་ཞེས་དགོངས་པའོ།། །།) ༈ བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་བསྒྲུབ་པ་རྣམ་པར་དག་བྱེད་གདམས་ངག (གཉིས) བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་བསྒྲུབ་པ་རྣམ་པར་དག་བྱེད་གདམས་ངག་བཤད་ པ། གཉིས་པ་ལ། གདམས་ངག་བཅུ་སྤྱིར་བསྟན། རྟོགས་དཀའ་དགེ་འདུན་བྱེ་བྲག་ཏུ་ བཤད་པའོ། ། ༈ གདམས་ངག་བཅུ་སྤྱིར་བསྟན། དང་པོ་ལ། སྔ་རྩ་འགྲེལ་པ། གྲངས་ངེས་ཀྱིས་མཇུག་བསྡུ་བའོ། ། ༈ སྔ། དང་པོ་ནི། སེམས་བསྐྱེད་པ་ནི་གཞན་དོན་ཕྱིར། །ཞེས་སོགས་ཀྱིས་སེམས་བསྐྱེད་པའི་ ངོ་བོ་གཙོ་བོར་བསྟན་ཅིང་ངོ་བོ་དེ་ཉིད་ཀྱི་གནས་སྐབས་ཙམ་ལ་རྣམ་པར་དབྱེ་བ་བཞག་ པའི་ཕྱིར་དབྱེ་བ་ཞར་ལ་བརྗོད་དོ་ཞེས་ཆོས་བཤེས་སོ། །རྣམ་མཁྱེན་གྱི་དངོས་པོ་བཅུ་ལ་ངོ་ བོ་བགྲང་གི་ཉེར་གཉིས་མི་བགྲང་བས་སམ། སེམས་བསྐྱེད་ནས་གདམས་ངག་ཉན་དགོས་ ཤིང་དེ་ལ་ཉེར་གཉིས་རྫོགས་ནས་ཉན་ན་སངས་རྒྱས་ཐོབ་ནས་ཉན་དགོས་པར་འགྱུར་བས་ 1-238 སེམས་བསྐྱེད་དང་པོ་ཐོབ་ནས་ཉན་པས་ཆོག་པས་དབྱེ་བ་ཉེར་གཉིས་ཞར་བྱུང་ཡིན་ཞེས་ ལམ་ཉམས་ལེན་ལ་ལྟོས་ནས་དེ་སྐད་བརྗོད་དོ། །དེ་བསྟན་ནས་ད་གདམས་ངག་འཆད་ པ་ལ། འདོམས་སོ། །གང་ལ་ན། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་དང་པོ་འདུན་ལྡན་དང་། སོགས་པ་ བསམ་ལྡན་སོགས་བསྐྱེད་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ལའོ། །བྱང་ཆུབ་ནི་རྫོགས་བྱང་ཏེ་དེ་ ལ་སེམས་པས་དང་སེམས་ཅན་ཀུན་གྱི་མཆོག་ཏུ་བྱེད་པར་འདོད་པས་སེམས་དཔའ་ཆེན་པོ་ ཞེས་སྙིང་མཆོག་གོ །བུདྡྷ་ཤྲཱི་དང་བོད་དག་དང་པོ་སོགས་གསུམ་ཞེས་འཆད་པ་ནི་ནོར་རོ། ། དུས་ནི། རྒྱུའི་སེམས་བསྐྱེད་རྣམས་རང་རང་གི་ས་མཚམས་གང་དང་གང་གི་དུས་ཇི་ལྟ་བ་ བཞིན་དུ་མི་ཉམས་ཤིང་འཕེལ་བར་བྱ་བའི་ཕྱིར་འབད་ཅིང་དེའི་རྒྱུར་གདམས་ངག་དོན་དུ་ གཉེར་བའི་ཚེའོ། །ཅིའི་དོན་དུ་ན། རྒྱུའི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་བསྐྱེད་པ་ཉི་

【現代漢語翻譯】 如果有人說沒有詳細的區分，那也只是指進入（菩提心）而不是發願（菩提心），因為在進入（菩提心）中，地（菩薩地）的差別是存在的，而在發願（菩提心）中，僅僅是意願的差別是不存在的。因此，僅僅是發願而沒有接受儀軌的，才被認為是發願心。在《入菩薩行論》中說：『這被認為是進入菩提心的區分。』布達室利（Buddha Shri）的觀點與謝繞炯（Sher 'byung）的觀點一致。 即使（上師）說那些地（菩薩地）的界限是主要的，但他的意思是，在劃分爲二十二種（菩提心）的類別中，那些類別只存在於那些地（菩薩地）的界限中，而不會在其他地方存在。像普遍的佈施一樣，它存在於所有上下（菩薩地）中。簡而言之，他的意思是，那些地（菩薩地）的生起之心，意願等等，是那些地（菩薩地）的主要特徵。 菩提心的修習，清凈之教授 （二）菩提心的修習，清凈之教授的講解 第二部分包括：總的教授十法，以及難以理解的僧團的詳細講解。 總的教授十法 第一部分包括：前言，根本（頌），解釋，以及以確定的數字結尾。 前言 第一部分是：『生起菩提心是爲了利益他人』等等，主要闡述了菩提心的本質，並且僅僅根據本質的不同階段進行區分，因此順便提到了區分。法友（Chos bShes）如是說。為什麼不說二十二種分類，而只說十種智慧的本質呢？或者說，必須在生起菩提心之後才能聽聞教授，如果二十二種分類都圓滿了才能聽聞，那就意味著成佛之後才能聽聞。因此，在生起最初的菩提心之後聽聞就足夠了，所以二十二種分類是順便提及的。這是根據修道經驗而說的。在闡述了這些之後，現在開始講解教授。給予教導。給予誰呢？給予那些生起了最初的具有意願的菩提心，以及具有思維等等的菩薩。菩提是指圓滿的菩提，因為他想著它，並且想要成為一切眾生的至尊，所以被稱為大菩薩，也就是殊勝的心。布達室利（Buddha Shri）和一些藏族學者說最初的三個等等，這是錯誤的。 時間是：爲了使作為因的菩提心，在各自的地（菩薩地）的界限中，按照應有的方式不退轉並且增長，所以努力並且爲了這個原因而尋求教授的意義的時候。爲了什麼目的呢？爲了使作為因的菩提心，

【English Translation】 If someone says there is no detailed distinction, it only refers to entering (Bodhicitta) and not aspiration (Bodhicitta), because in entering (Bodhicitta), the difference of the ground (Bodhisattva ground) exists, while in aspiration (Bodhicitta), the difference of mere intention does not exist. Therefore, only aspiration without receiving the ritual is considered aspiration. In 'Entering the Bodhisattva's Way of Life,' it says: 'This is considered the distinction of entering Bodhicitta.' Buddha Shri's view is consistent with Sher 'byung's view. Even if (the master) says that the boundaries of those grounds (Bodhisattva grounds) are the main ones, he means that among the twenty-two categories (of Bodhicitta), those categories only exist within those boundaries of the grounds (Bodhisattva grounds) and will not exist elsewhere. Like universal giving, it exists in all upper and lower (Bodhisattva grounds). In short, he means that the arising of the mind in those grounds (Bodhisattva grounds), intentions, etc., are the main characteristics of those grounds (Bodhisattva grounds). The Practice of Bodhicitta, the Pure Instructions (Two) Explanation of the Practice of Bodhicitta, the Pure Instructions The second part includes: a general teaching of the ten instructions, and a detailed explanation of the difficult-to-understand Sangha. General Teaching of the Ten Instructions The first part includes: the introduction, the root (verses), the explanation, and ending with a definite number. Introduction The first part is: 'Generating Bodhicitta is for the benefit of others,' etc., mainly explaining the essence of Bodhicitta, and distinguishing it only according to the different stages of the essence, so the distinction is mentioned incidentally. Dharma Friend (Chos bShes) said so. Why not say twenty-two categories, but only say the essence of the ten wisdoms? Or, one must listen to the teachings after generating Bodhicitta, and if one listens after the twenty-two categories are complete, it means one must listen after becoming a Buddha. Therefore, it is enough to listen after generating the initial Bodhicitta, so the twenty-two categories are mentioned incidentally. This is said based on the experience of the path. After explaining these, now begin to explain the teachings. Give instructions. To whom? To those who have generated the initial Bodhicitta with intention, and Bodhisattvas with thought, etc. Bodhi refers to complete Bodhi, because he thinks of it and wants to be the supreme of all beings, so he is called a great Bodhisattva, which is the supreme heart. Buddha Shri and some Tibetan scholars say the first three, etc., which is wrong. The time is: in order to prevent the Bodhicitta as the cause from degenerating and growing in its respective ground (Bodhisattva ground) boundaries, in the way it should be, so strive and seek the meaning of the teachings for this reason. For what purpose? In order to make Bodhicitta as the cause,

ཤུ་དང་དེས་འཕངས་ པ(འི་ཆོས་ནི་ཆོས་དཀར་པོ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་གཞིའི་དངོས་པོ་སོགས་རྫོགས་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་གསེར་)འབྲས་བུའི་ (དངོས་)བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་སངས་རྒྱས་སའི་(དངོས་)ཆོས་རྣམས་འགྲུབ་པའམ་ཐོབ་(དངོས་)པར་ བྱ་བའི་ཕྱིར་རྗེས་བསྟན་གྱི་དགོས་པའོ། །སྔར་ཡོན་ཏན་ཐོབ་པ་(ནི་དགེ་བཤེས་སོགས་ལ་སེམས་ སྔར་བསྐྱེད་པས་གཞན་ལ་སྐྱབས་སུ་མི་འགྲོ་བ་ལ་སོགས་པའོ་ཞེས་གསེར་རོ། །)ཡོངས་སུ་བསྲུང་བའི་(ནི་བསྐྱང་ བའོ་གསེར་རོ། །)དོན་གྱིས་ཏེ་དབང་གིས་གོང་མ་གོང་མར་མངོན་པར་འཕེལ་བའི་ཕྱིར་(ནི་སེམས་ བསྐྱེད་སོགས་གོང་ནས་གོང་དུ་འཕེལ་བའི་རིམ་གྱིས་ལྷག་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་གསེར་རོ། །)ཏེ་(དེ་ཡན་ཆོས་བཤེས་)གདམས་ པའི་དགོས་པའོ། །དེ་ལྟར་ན་དོན་དུ་གཉེར་བའི་དོན་ཐོབ་པའི་བྱ་བ་ཉེ་བར་སྟོན་པ་ནི་(དངོས་) གདམས་པ་དང་རྗེས་བསྟན་ཏེ། དབྱེ་ན། གདམས་ངག་གང་ཞིག ཐོབ་ཟིན་པའི་ཡོན་ཏན་ སྐྱོང་བའི་དོན་གྱིས་མི་བརྗེད་པར་བྱེད་པ་གདམས་ངག་གདམས་པ། གང་ཞིག་མ་ཐོབ་པའི་ ཡོན་ཏན་ཐོབ་པར་བྱེད་པ་རྗེས་བསྟན་ནོ། །ཨཱརྱ་འགྲེལ་ཆེན་ནོ། །ཉན་སར། སེམས་དང་ ཤེས་རབ་ཀྱི་བསླབ་པ་ལ་འདོམས་པ་གདམས་པ། ཚུལ་ཁྲིམས་ལ་འདོམས་པ་རྗེས་བསྟན་དུ་ 1-239 བཤད་དོ། ། ༈ རྩ་བ། གཉིས་པ་ལ། སྐབས་འདིར་གདམས་ངག་ནི་ཡུལ་གྱི་དབང་(རད་ཀིར་དངོས་)གིས་བཅུ་ཡི་ བདག་ཉིད་དུ་ཤེས་པར་བྱའོ། །བཅུ་གང་ཞེ་ན། སྒྲུབ་པ་ནི། ཤེར་ཕྱིན་ལ་སྤྱོད་པའོ། །ཤཱནྟིས་ སོ། །སེམས་བསྐྱེད་ནས་སངས་རྒྱས་ཐོབ་ཀྱི་བར་དུ་དཀར་ཆོས་མཐའ་དག་ལ་རྟེན་ནམ་དེ་ ཡུལ་དུ་བྱས་ནས་སྤྱིར་སློབ་པ་དང་ཁྱད་པར་དུ་གོ་འཇུག་ཚོགས་ངེས་སུ་བཤད་པའི་སྦྱོར་ མཐོང་སྒོམ་ཁྱད་པར་གྱི་ལམ་གྱི་རང་བཞིན་ལ་བསྒྲུབ་པ་རྣམས་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་རྟོགས་པ་ནི་ སྒྲུབ་པ་ལ་གདམས་པའོ། །རད་ཀིར་རོ། །དེ་དང་། དམིགས་པ་བདེན་པ་བཞི་རྣམས་དང་ནི། རྟེན་སངས་རྒྱས་ལ་སོགས་དཀོན་མཆོག་གསུམ། མི་ཉམས་པའི་རྒྱུ་མ་ཞེན་པ། ལམ་གྱི་མི་སྐྱོ་ བའི་རྒྱུ་ཡོངས་སུ་མི་ངལ་བ་དང་། ཐེག་དམན་དུ་མི་ལྟུང་བའི་རྒྱུ་ཐེག་ཆེན་གྱི་ལམ་ནི་ཡོངས་ སུ་འཛིན་པ་དང་། གཞན་དྲིང་མི་འཇོག་པའི་རྒྱུ་སྤྱན་ལྔ་དང་། དོན་གཉིས་རྫོགས་པའི་རྒྱུ་ མངོན་ཤེས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་དྲུག་དང་། སྒྲིབ་གཉིས་དག་པའི་རྒྱུ་མཐོང་ཞེས་བྱ་དང་སྒོམ་པ་ཞེས་ བྱ་བའི་ལམ་སྟེ་བཅུ་དང་དེ་ལ་གདམས་པའང་བཅུའོ། །དེ་ཡང་འདིར་བཤད་གདམས་ངག་ ཉན་པོ་ནི་སེམས་དང་པོ་བསྐྱེད་ནས་ཉན་ཏེ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་དང་པོ་ལ་སོགས་པ་བསྐྱེད་ པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཞེས་པས་སོ། །སྟོན་པ་པོ་ཡང་སངས་རྒྱས་དང་བྱང་སེམས་ཅི་ རིགས་ཏེ། འོག་ཏུ། སངས་རྒྱས་ལ་སོགས་པ་ལ་ཞེས་འདི་དང་བུདྡྷ་ཤྲཱིའོ། །རད་ཀིར་ཡང་། སངས་རྒྱས་སོགས་

【現代漢語翻譯】 殊勝的教授是爲了圓滿一切白法之基礎，爲了成就菩提心和成佛之法，這是隨後的教導之必要。（金） 先前已獲得功德（如格西等先前已生起菩提心，不皈依其他等，金），爲了完全守護（即守護，金），通過力量使之不斷增長（即菩提心等不斷增長，金），這是教授的必要。 因此，爲了顯示獲得所求之事的途徑，這是（真實）的教授和隨後的教導。區分在於：何為教授？守護已獲得的功德，使其不忘失，是教授。何為尚未獲得的功德，使其獲得，是隨後的教導。阿雅釋大論。 聽聞處：教導心和智慧的學處是教授，教導戒律是隨後的教導。 正文： 第二，在此處，教授應知為依于對境的力量而具有十種自性。何為十種？修持是行持般若波羅蜜多。寂天菩薩如是說。從發菩提心到成佛之間，以一切白法為所依或以其為對境，普遍地學習，特別是對於抉擇三摩地，所說的加行道、見道、修道、殊勝道的自性，如實地證悟這些修持，是教授修持。熱克如是說。以及，所緣是四聖諦，所依是佛等三寶，不退轉之因是不執著，不厭倦道的因是不疲勞，不墮入小乘之因是受持大乘道，不依賴他緣之因是五眼，圓滿二利之因是六神通功德，清凈二障之因是見道和修道，這十種及其教授也是十種。此處所說的聽聞教授者，是從最初發心開始聽聞，直至生起最初的菩提心等，被稱為菩薩。說法者可以是佛或菩薩，如下文所說：『對於佛等』，以及布達西日。熱克也說：佛等。

【English Translation】 The excellent instruction is for perfecting the basis of all white dharmas, for accomplishing the mind of enlightenment and the dharmas of attaining Buddhahood, this is the necessity of subsequent teachings. (Gold) Previously attained qualities (such as Geshes who have previously generated Bodhicitta, not taking refuge in others, etc., Gold), for completely guarding (i.e., guarding, Gold), through power to make it continuously grow (i.e., Bodhicitta, etc., continuously grow, Gold), this is the necessity of instruction. Therefore, to show the way to obtain what is sought, this is the (actual) instruction and subsequent teaching. The distinction lies in: What is instruction? Guarding the qualities already obtained, so that they are not forgotten, is instruction. What is the quality not yet obtained, to make it obtained, is the subsequent teaching. Arya Great Commentary. Place of hearing: Teaching the training of mind and wisdom is instruction, teaching discipline is subsequent teaching. Root Text: Second, here, instruction should be known as having ten natures based on the power of the object. What are the ten? Practice is the practice of Prajnaparamita. Shantideva said so. From generating Bodhicitta to attaining Buddhahood, relying on all white dharmas or taking them as objects, generally learning, especially for the determination of Samadhi, the nature of the path of application, seeing, meditation, and special paths mentioned, truly realizing these practices is instructing practice. Rekha said so. And, the object is the Four Noble Truths, the basis is the Three Jewels such as the Buddha, the cause of non-regression is non-attachment, the cause of not being tired of the path is not being weary, the cause of not falling into the Hinayana is upholding the Mahayana path, the cause of not relying on others is the five eyes, the cause of perfecting the two benefits is the six supernatural powers, the cause of purifying the two obscurations is the path called seeing and the path called meditation, these ten and their instructions are also ten. The listener of the instruction mentioned here is the Bodhisattva who listens from the beginning of generating the mind, until generating the first Bodhicitta, etc. The speaker can be a Buddha or a Bodhisattva, as mentioned below: 'For the Buddha, etc.', and Buddhashri. Rekha also said: Buddha, etc.

པས་བསྟན་པ་ལ་བསླབ་ཅེས་སོ། །དེ་ལྟ་མིན་ན་ཚོགས་ལམ་ཆུང་འབྲིང་ གི་ཉམས་ལེན་འདིར་མ་བསྟན་པར་འགྱུར་རོ། །ངོ་བོ་ནི། པཎྜི་ཏ་ཁ་ཅིག འོག་གི་བསྟོད་ བཀུར་སོགས་གྲགས་པ་ལས་འདས་ནས་སངས་རྒྱས་ཐུགས་དགེས་པའི་གནས་སྐབས་ལ་ བཞག་པ་ལྟར་རང་གིས་འདོམས་པ་སྟེ་ཉམས་སུ་ལེན་པ་ཉིད་ལ་བྱ་ཟེར་རོ། །ཆོས་བཤེས་ དེའི་བླ་མ་དང་བཅས་པ་ནི། དེ་ལྟར་རམ་ཡང་ན་སྔར་བཤད་པ་ལྟར་གཞན་གྱིས་འདོམས་པ་ 1-240 དང་གདམས་པ་ལྟར་སྒྲུབ་པ་ཡང་དེ་ཡིན་ཞེས་གསུང་ངོ་། །ཞེས་སོ། །བྱེད་པ་པོ་དང་ལས་ལ་ ཡོད་པའི་གདམས་ངག་གཉིས་ཡོད་པས་ཕྱི་མ་ལེགས་སོ། །ཞིབ་པར་འཆད་ཚེ་རྟོགས་དགོས་ སོ། །ཉམས་སུ་ལེན་ཚུལ། མདོ་རྒྱན་དུ་དམིགས་པ་དྲུག ཡིད་བྱེད་བཅུ་གཅིག་གསུངས་པ་ ནི། འདིར་བཤད་ཉམས་སུ་ལེན་ཚུལ་དང་ཅུང་མི་འདྲ་བས་དེར་ཤེས་པར་བྱའོ། །འདིར་ཡང་ སེམས་གནས་པའི་ཐབས་དགུས་ལེན་དགོས་པས་དེ་བཤད་ན། དང་པོ་ཉིད་དུ་ཕྱིའི་དམིགས་ པ་ལས་སེམས་བཀུག་སྟེ་ནང་དུ་སེམས་རྩེ་གཅིག་(བློ་བརྟན་)ཏུ་འཇོག་པ་ནི་འཇོག་པར་བྱེད་ པ། དེ་ཉིད་ལ་རྒྱུན་བསྲིངས་ཏེ་ཕྲ་མོར་བྱེད་པས་སེམས་མངོན་པར་སྡུད་པ་རྒྱུན་(ཀུན་ཏུ་)དུ་ འཇོག་(ཀུན་བཏུས་འགྲེལ་)པ། བརྗེད་ནས་ཕྱི་རོལ་ཏུ་ཡེངས་ན་དེར་ཤེས་(བློ་)ནས་སླར་ནང་དུ་ བཀུག་པ་ནི་བླན་(ངེས་པར་ཞེས་)ཏེ་འཇོག་པ། སེམས་ཕྱིར་མི་འཕྲོ་བར་བྱ་བའི་ཕྱིར་(ཤཱནྟི་)དང་ པོ་ཉིད་ནས་དྲན་པས་གཟུང་སྟེ་སྒྲིམ་པ་ནི་ཉེ་བར་འཇོག་པར་བྱེད། ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་ཡོན་ ཏན་(རྒྱན་)མཐོང་ཞིང་རྣམ་གཡེང་(རྒྱལ་སྲས་)གི་རྒྱུ་གཟུགས་སོགས་ཀྱི་ཉེས་དམིགས་མཐོང་ བས་སེམས་ཕྱིར་འཕྲོར་མི་སྟེར་བ་ནི་འདུལ་བར་བྱེད། རྣམ་གཡེང་རྟོགས་པའི་ཉེས་པ་ཤེས་ པས་ཕྱིར་འཕྲོར་མི་སྟེར་བ་ནི་ཞི་བར་བྱེད། བརྗེད་ནས་བརྣབ་སེམས་ལ་སོགས་པ་ལངས་ ན་དང་དུ་མི་(རྒྱལ་སྲས་ཀུན་བཏུས་)ལེན་པ་ནི་རྣམ་(ཉེ་བར་ཟེར་)པར་ཞི་བར་བྱེད། མངོན་པར་འདུ་ བྱེད་པ་(འབད་རྩོལ་བློ་བརྟན་)དང་བཅས་པས་རྒྱུན་ཆད་མེད་པར་རང་ཤུགས་ཀྱིས་(རྩ་བའི་དོན་)ནང་ དུ་གནས་པ་ནི་རྩེ་(རྒྱུད་ཟེར་)གཅིག་ཏུ་བྱེད་པ། དེ་ཤིན་ཏུ་གོམས་པ་ན་འདུ་བྱེད་མེད་པར་ལྷུན་ གྱིས་གྲུབ་པར་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་རྒྱུན་གཡེང་བ་མེད་པར་འབྱུང་བ་ནི་མཉམ་པར་འཇོག་པ་སྟེ་ རྒྱལ་བོའི་སྲས་འཆད་དོ། །དམིགས་པ་ལ་ནི་སེམས་གཏད་ནས། །དེ་རྒྱུན་རྣམ་པར་གཡེང་མི་ བྱ། །རྣམ་གཡེང་མྱུར་དུ་རྟོགས་བྱས་ནས། །དེ་ལ་སླར་ནི་བརླན་པར་བྱ། །བློ་ལྡན་གོང་ནས་ གོང་དུ་ཡང་། །སེམས་ནི་ནང་དུ་བསྡུ་བར་བྱ། །དེ་ནས་ཡོན་ཏན་མཐོང་པའི་ཕྱིར། །ཏིང་ངེ་ 1-241 འཛིན་ལ་སེམས་འདུལ་ལོ། །རྣམ་གཡེང་(གི་སྐྱོན་གྱིས་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལ་སེམས་མི་དགའ་བར་གྱུར་བ་ན་དེའི་) ཉེས་པ་མཐོང་བའི་ཕྱ

【現代漢語翻譯】 應學習他所教導的內容。否則，（如果）不教導這些，（那麼）小、中等資糧道的修持就會缺失。自性方面：有些班智達認為，（修持）超越了下面的讚頌和恭敬等名聲，安住于令佛陀心生歡喜的狀態，自己去教導，也就是去修持。法友及其上師們說：『或者像之前所說的那樣，按照他人教導和引導去修行也是一樣的。』因此，存在能動者和作用中的訣竅兩種，後者更好。詳細講解時需要理解。修持的方式：《現觀莊嚴論》中講了六種所緣和十一種作意，與這裡所說的修持方式略有不同，應在那裡瞭解。這裡也需要用九住心的方式來修持，所以下面講解：首先，將心從外境所緣中收回，使心專注于內在（堅定），這是安住；在此基礎上持續下去，使其變得微細，這是近住；如果忘記而向外散亂，立即覺知（智慧）並將其收回，這是內住；爲了不讓心向外散亂（寂天），一開始就用正念抓住並加以控制，這是調伏；看到三摩地的功德（莊嚴），以及散亂（聖子）之因——色等過患，不讓心向外散亂，這是降伏；認識到散亂的過患，不讓心向外散亂，這是寂靜；如果忘記而生起貪心等，不接受（聖子合集），這是最極寂靜；以精勤（努力，堅定）持續不斷地（根本意義）安住于內在，這是專注一趣；當非常熟悉時，無需努力，自然而然地（根本意義）三摩地持續不斷地生起，沒有散亂，這是等住，也就是國王的兒子所講的。（將）心專注于所緣，不要讓它散亂。一旦覺察到散亂，立即將其收回。有智慧的人應不斷地將心收攝於內在。之後，爲了看到功德，應調伏對三摩地的心。當（因為散亂的過失而）對三摩地不悅時，應看到散亂的過患。

【English Translation】 One should learn what he teaches. Otherwise, if these are not taught, the practice of the small and medium accumulation paths will be missing. In terms of nature: Some Panditas believe that (practice) transcends the fame of the following praises and respects, and abides in the state of making the Buddha's heart happy, and one teaches oneself, that is, to practice. Dharma friends and their gurus say: 'Or, as mentioned before, practicing according to the teachings and guidance of others is the same.' Therefore, there are two kinds of key instructions: the agent and the one in action, the latter being better. When explaining in detail, it is necessary to understand. The way of practice: The six objects and eleven mental activities mentioned in the Ornament for Clear Realization are slightly different from the practice method described here, and should be understood there. Here, it is also necessary to practice with the nine stages of mind abiding, so I will explain it below: First, withdraw the mind from external objects and focus the mind inward (firmly), this is placement; continue on this basis and make it subtle, this is close placement; if you forget and become distracted outward, immediately realize (wisdom) and withdraw it, this is inner placement; in order not to let the mind wander outward (Shantideva), grab and control it with mindfulness from the beginning, this is taming; seeing the merits of samadhi (ornament), and the faults of distraction (son of the victor) such as form, not letting the mind wander outward, this is subduing; recognizing the faults of distraction, not letting the mind wander outward, this is pacifying; if you forget and greed arises, do not accept (collection of the son of the victor), this is complete pacifying; with diligence (effort, firmness) continuously (fundamental meaning) abiding inward, this is single-pointedness; when very familiar, without effort, naturally (fundamental meaning) samadhi arises continuously without distraction, this is equanimity, which is what the son of the king speaks of. (Focus) the mind on the object, do not let it wander. Once you notice distraction, immediately withdraw it. A wise person should constantly gather the mind inward. Afterwards, in order to see the merits, one should tame the mind towards samadhi. When (because of the faults of distraction) one is displeased with samadhi, one should see the faults of distraction.

ིར། །(ཏིང་འཛིན་)དེ་ལ་མི་དགའ་ཞི་བར་བྱ། །བརྣབ་སེམས་ཡིད་མི་བདེ་ ལ་སོགས། །(ཆགས་པ་དང་ནི་དཀྲུགས་པའི་སེམས། །ཞེས་དང་། ཡུལ་ལ་ཆགས་པ་སྐྱེས་སམ་ཞེ་སྡང་ཞེས་སོགས་བློ་ བརྟན།) ལངས་པ་དེ་བཞིན་ཞི་བར་བྱ། །དེ་ནས་སྡོམ་བརྩོན་(རྣལ་འབྱོར་པ་ཞེས་བློ་བརྟན་)ཅན་གྱིས་ ནི། །སེམས་ལ་མངོན་པར་འདུ་བྱེད་བཅས། །རང་གི་ངང་གིས་འབྱུང་བ་འཐོབ། །དེ་གོམས་ པ་ལས་འདུ་མི་བྱེད། །ཅེས་སོ། །འཕྲོས་རྒྱས་པར་རྒྱན་དུ་བལྟའོ། །བཅུའི་དང་པོ་ཚོགས་སྦྱོར་ བ་ལ། བདེན་པ་ནས་མངོན་ཤེས་བར་སྦྱོར་ལམ་པ་ལ་གདམས་སོ། །ལྷག་མ་གཉིས་གོ་སླའོ་ ཞེས་ཆོས་བཤེས་སོ། ། ༈ འགྲེལ་པ། གསུམ་པ་ལ་བཞི་སྟེ། སྒྲུབ་པའི་ངོ་བོ། དམིགས་ཡུལ། རྟེན། སྒྲུབ་པ་ཕུན་ཚོགས་ཀྱི་རྒྱུ་ ལ་གདམས་པའོ། ། ༈ སྒྲུབ་པའི་ངོ་བོ། དང་པོ་ནི། འཇུག་པར་བྱའོ། །གང་ལ་ན། བྱང་ཆུབ་སེམས་ཀྱི་རབ་ཏུ་དབྱེ་བ་ཇི་སྐད་ བཤད་པ་ཉེར་(གསེར་)གཉིས་ཀྱི་སྒྲུབ་པ་(གསེར་)ཉམས་སུ་ལེན་པ་ལའོ། །དོན་ནི་ཉེར་གཉིས་ ཉམས་སུ་ལེན་པ་ལ་ཞེས་པར་སྣང་ངོ་། །ཚུལ་གང་གིས་ན། བྱང་སེམས། བྱང་ཆུབ། ཡུམ། དེ་གསུམ་གྱི་མིང་། བྱང་སེའི་(འབྲིང་)སྤྱོད་པ། སྤྱོད། མི་སྤྱོད། གཉིས་ཀ་གཉིས་མིན། གཟུགས་ ནས་རྣམ་ཤེས་སོ་ཞེས་བྱ་བར་མི་དམིགས་པའི་ཚུལ་གྱིས་སོ། །ཤཱ་བུ་འདི་ལ་བྱང་ཆེན་ཡུམ་ལ་ སྤྱོད་པའི་ཚེ་བྱང་ཆེན་པོ་(དུ་གྱུར་བཞིན་དུ་ཞེས་གནོད་འཇོམས་)ཡོད་བཞིན་དུ་(ཞེས་བྱ་བ་ནི་ཆོས་ཉིད་ཀྱི་བྱང་ སེམས་ཡོད་པས་སོ་གནོད་འཇོམས།)བྱང་ཆུབ་བྱང་སེམས་ཡང་དག་པར་རྗེས་སུ་མི་མཐོང་ངོ་། །དེའི་ མིང་། (ཁར་ཐོན།) དེའི་སྤྱོད་པ། བྱང་ཆུབ། དེའི་མིང་། (རྒྱས་འབྲིང་ལ་མེད། ཤེར་ཕྱིན། (གནོད་འཇོམས་སུ་ བྱང་ཆུབ་ཤེར་ཕྱིན་སྣང་། མདོ་མི་སྣང་།) མིང་སྤྱོད་ཅེས་བྱ་བར་མི་སྤྱོད་ཅེས་བྱ་བར། སྤྱོད་ཀྱང་སྤྱོད་ལ་ མི་སྤྱོད་ཀྱང་མི་སྤྱོད་ཅེས་བྱ་བར། སྤྱོད་པ་ཡང་མ་ཡིན་མི་སྤྱོད་པ་ཡང་མ་ཡིན་ཞེས་བྱ་བར། 1-242 གཟུགས་ཀྱང་ཚོར་འདུ་འདུ་བྱེད་རྣམ་ཤེས་ཡང་དག་པར་རྗེས་སུ་མི་མཐོང་ངོ་ཞེས་སོ། །མི་ སྤྱོད་པ་ཡང་མ་ཡིན་ཡན་གྱིས་གང་ཟག་གི་བདག་མེད་དང་། གཟུགས་ནས་རྣམ་ཤེས་མི་ མཐོང་གི་བར་གྱིས་ཆོས་བདག་མེད་བསྟན་ཞེས་གནོད་འཇོམས་གཉིས་སོ། །མདོར་ན་ཆོས་ དང་གང་ཟག་གི་བདག་མི་དམིགས་པའི་ཚུལ་གྱིས་སོ། །གསེར་ཡང་ངོ་། །དེ་ཡང་ཁྱད་པར་ བཞི་ལྡན་ཏེ། རྣམ་པ་བདག་གཉིས་མི་དམིགས་པ་ཅན། ཆེད་དུ་བྱ་(ཨཱརྱ་)བ་སེམས་ཅན་ཐམས་ ཅད་མྱ་ངན་(ཨཱརྱ་)འདའ་བ། སྦྱོར་བ་(ཨཱརྱ་)ཕྱིན་དྲུག ཐོབ་(ཨཱརྱ་)བྱ་(རྟོགས་པ་ཨཱརྱ་)ཆོས་སྐུ་འཐོབ་ (ཨཱརྱ་ཐོབ་)པ་བཞིས་ཉན་ཐོས་དང་སོགས་པ་རང་རྒྱལ་དང་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའོ། །ཤཱ་རིའི་བུ་ གལ་ཏེ་ཕྱོགས་བཅུ་རེ་རེ་ཞིང་གང་

{ "translations": [ "然後，通過不悅和寂靜來對待（禪定）。貪婪和不適等情緒，以及（執著和擾亂的心，以及對境生起執著或嗔恨等，如布頓所說）的升起，都應同樣地平息。然後，精進于戒律的瑜伽士（如布頓所說），應以專注的心來對待，從而獲得自生的狀態。通過習慣，他將不再造作。如是說。其餘的細節可以在《莊嚴經論》中找到。十個主題中的第一個是集合資糧，從真諦到現觀，這是為加行道者提供的教導。其餘兩個主題很容易理解，如法友所說。", "註釋：", "第三部分有四個方面：修行的本質、目標、所依和圓滿修行的因。", "修行的本質：", "首先，應該進入。進入什麼呢？進入對菩提心（覺悟之心）的二十二種分類的修行（或體驗）。意義在於體驗這二十二種分類。以何種方式呢？通過不執著于菩提心、菩提、佛母這三者的名稱；菩薩的行為、行為本身、非行為；以及從色蘊到識蘊等。當夏布（Śābu，人名）對偉大的佛母進行修行時，他仍然擁有偉大的菩提（如能摧毀障礙者所說，因為擁有法性的菩提心）。他並沒有真正地看到菩提和菩薩。他們的名字（出現）。他們的行為。菩提。他們的名字（在《廣大經》和《中等經》中沒有，但在《般若經》中有，如能摧毀障礙者所說，菩提和般若經顯現，但經典沒有顯現）。不執著于名稱和行為，不執著於行為，也不執著于非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是非行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既不是行為也不是行為。既

གཱའི་ཀླུང་གི་བྱེ་མ་སྙེད་ཀྱི་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་དགེ་སློང་ ཤཱ་བུ་དང་མོའུ་དགལ་གྱི་བུ་ཤ་སྟག་གིས་འདི་ལྟ་སྟེ། འདམ་བུ། འོད་མ། བུ་རམ་ཤིང་། སྨྱིག་ མ། འབྲས་ཀྱི་ཚལ་ལམ། ཏིལ་གྱི་ཚལ་(ཨཱརྱས་ངེས་པར་འབྱེད་པའི་ཆ་དང་མཐུན་པ་བཞི་བོ་རྣམས་དང་མཐོང་ བ་དང་སྒོམ་པའི་ལམ་དག་ལ་གོ་རིམ་བཞིན་དུ། གནོད་པ་ཆུང་ངུ་མི་བཟོད་པ་འདམ་བུ་ལྟར་ལས་དང་ཉོན་མོངས་པའི་གནོད་པ་ ཆུང་ངུ་མི་བཟོད་པ་དང་། འོད་མ་ལ་མེ་དང་མཚོན་དག་གིས་ཅུང་ཟད་ཀྱིས་གནོད་མི་ནུས་པ་བཞིན་དུ། ལས་དང་ཉོན་མོངས་པ་ དྲག་པོའི་གནོད་བྱེད་དང་ཕྲད་ཀྱང་དགེ་བའི་རྩ་བ་མི་འཆད་པ་དང་། བུ་རམ་ཤིང་རྩ་བ་དང་ཡལ་ག་སོགས་སུ་གྱུར་པ་དང་འདྲ་ བར་གནས་སྐབས་གཞན་ཐོབ་ཀྱང་ངན་སོང་ཆད་པའི་ཕྱིར་བདེ་འགྲོ་སྐྱེ་བ་རྣམས་སུ་རྒྱུན་མི་འཆད་པའི་སྦྱོར་བས་ཆོས་བསྒོམ་ པའི་མངར་བ་ལས་མི་འདའ་བ་ཉིད་དང་། སྨྱིག་མ་སྐྱེ་མྱུར་བ་དང་འདྲ་བར། མྱུར་དུ་མངོན་པར་རྟོགས་པའི་ཕྱིར་མཐོང་བའི་ལམ་ རྟོགས་པར་བྱེད་པ་ཉིད་དང་། འབྲས་དང་འདྲ་བར་འཕགས་པའི་གང་ཟག་རྣམས་ཀྱི་རྟོགས་པའི་འབྲས་བུ་མཆོག་ཉིད་ཡིན་པ་ དང་། ཇི་ལྟར་ན་མཐོང་བ་ལ་མངོན་དུ་ཕྱོགས་པར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་ཏིལ་དང་འདྲ་བར་མེ་ཏོག་ལ་སོགས་བའི་དངོས་པོ་ཐ་མི་དད་དུ་ ཟིན་ཀྱང་དུས་གཞན་དུ་བསྒོམས་པ་ལས་སྤངས་པའི་ཁྱད་པར་མཐོང་བའི་དབང་དུ་བྱས་ནས་དཔེ་དྲུག་པོ་རྣམས་ཡིན་པར་ཤེས་ པར་བྱའོ། །ཚལ་སྨོས་པའི་དོན་ཅི་ཡིན་ཞེ་ན། གང་ཟག་གི་ཁྱད་པར་རྣམས་ཀྱི་དབང་བོའི་ཁྱད་པར་ལ་སོགས་པ་ཐ་དད་པ་ཡིན་ ཡང་དྲོ་བར་གྱུར་པ་ལ་སོགས་པ་རྣམས་ཀྱི་རིགས་ཐ་མི་དད་པར་ཤེས་བར་བྱ་བའི་དོན་དུ་ཡིན་ཏེ། དོན་མང་པོ་བརྟག་པ་ན་ཡང་ 1-243 དཔེ་གཅིག་གིས་ཆོག་པར་འགྱུར་རོ། །ཞེས་སོ། །གནོད་མཇོམས་སུ་སྔ་མ་སྔ་མ་ཕྱི་མ་ཕྱི་མ་བས་ཤིན་ཏུ་བསྟུག་ཅིང་ཤིན་ཏུ་མཐོ་ བས་རིམ་པར་སྨོས་པར་འཆད་དེ་དེ་ཉིད་བལྟའོ། །)ལྟར་གང་བར་གྱུར་ཀྱང་། དེ་དག་གི་ཤེས་རབ་གང་ཡིན་ པ་དེ་བྱང་སེམས་ཡུམ་ལ་སྤྱོད་པའི་ཤེས་རབ་ཉིན་གཅིག་བསྒོམ་པའི་བརྒྱའི་ཆར་ཡང་། སྟོང་ དང་། བརྒྱ་སྟོང་ནས་བྱེ་བ་བརྒྱ་སྟོང་གི་ཆ། གྲངས། ཆ། བགྲང་། དཔེ། རྒྱུར་ཡང་མི་བཟོད་ དོ། །དེ་ཅིའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། ཤཱ་བུ་དེ་ནི་འདི་ལྟར་བྱང་ཆེན་པོའི་ཤེས་རབ་ནི་སེམས་ཅན་ཐམས་ ཅད་ཡོངས་སུ་མྱ་ངན་ལས་བཟླ་བའི་དོན་དུ་ཉེ་བར་གནས་པ་ཡིན་ཏེ། ཉན་ཐོས་དང་རང་ སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཤེས་རབ་ནི་དེ་ལྟ་བུ་མ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་སོ། །ཇི་ལྟ་བུས་ན། ཀུན་རྫོབ་སྣང་ཙམ་ དང་དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་སྟེ་དཔྱད་ན་ཅིར་ཡང་མེད་པའི་ཆོས་ཉིད་ལས་མི་འདའ་བས་ སོ། །ཞེས་སྣང་བཞིན་དུ་བདེན་པའི་དངོས་པོ་སྟོང་པར་རྟོགས་ནས་ཅིར་ཡང་མི་དམིགས་ པའི་ཚུལ་གྱིས་སློབ་པའམ་ཉམས་ས

【現代漢語翻譯】 即使恒河沙數世界的眾生都像舍利弗和目犍連一樣，他們的智慧總和，也不及菩薩修行般若波羅蜜多一天的百分之一，千分之一，乃至百千萬億分之一，無法比擬。 這是為什麼呢？因為菩薩的智慧是爲了將一切眾生從痛苦中解脫出來，而聲聞和緣覺的智慧則不是這樣。 這是因為菩薩的智慧不離世俗顯現和勝義諦的真理，即在分析時一無所有的法性。 就像理解顯現為真，但實際上是空性，從而以不執著任何事物的方式進行學習或實踐一樣。 世尊，譬如說，如果有人用稻草、蘆葦、燈芯草、甘蔗、稻田或芝麻田來比喻，（四種與聖者決定的部分相符，以及見道和修道，分別對應：像燈芯草一樣，輕微的煩惱無法忍受；像燈芯草一樣，輕微的業和煩惱無法忍受；像燈芯草一樣，火焰和武器無法造成輕微的傷害；即使遇到強烈的業和煩惱的傷害，也不會斷絕善根；像甘蔗一樣，即使獲得其他狀態，也不會脫離善趣的轉生，因為惡趣已經斷絕，不會脫離修習佛法的甜蜜；像甘蔗一樣，迅速證悟，因此能夠證悟見道；像稻米一樣，是聖者證悟的殊勝果實；就像稻米一樣，爲了趨向于顯現，就像芝麻一樣，即使花朵等事物沒有差異，但在其他時間，由於修習而產生的斷除的差異，是由於見道的緣故，所以要知道這六個例子。） 世尊，提到『田』的意義是什麼呢？是爲了理解眾生的差異，例如根器的差異，即使類別不同，也要知道溫暖等類別沒有差異。即使考察許多意義，一個例子也足夠了。』就像這樣。先前的事物比之後的事物更加緊密和高尚，因此按照順序進行闡述，請看那裡。）即使充滿了這些，他們的智慧也不及菩薩修行般若波羅蜜多一天的百分之一，千分之一，乃至百千萬億分之一，無法比擬。 這是為什麼呢？因為舍利弗的智慧是爲了將一切眾生從痛苦中解脫出來，而聲聞和緣覺的智慧則不是這樣。 這是因為菩薩的智慧不離世俗顯現和勝義諦的真理，即在分析時一無所有的法性。就像理解顯現為真，但實際上是空性，從而以不執著任何事物的方式進行學習或實踐一樣。

【English Translation】 Even if the beings in worlds as numerous as the sands of the Ganges River were all like Shariputra and Maudgalyayana, the sum of their wisdom would not equal one-hundredth, one-thousandth, or even one hundred millionth part of the wisdom of a Bodhisattva practicing Prajnaparamita for a single day; it would be incomparable. Why is this? Because the wisdom of a Bodhisattva is to liberate all sentient beings from suffering, whereas the wisdom of Shravakas and Pratyekabuddhas is not like that. This is because the wisdom of a Bodhisattva does not deviate from the truth of conventional appearance and ultimate reality, that is, the nature of phenomena that is non-existent upon analysis. It is like understanding appearance as true, but actually being emptiness, thereby learning or practicing in a way that does not cling to anything. Venerable One, for example, if someone were to use straw, reeds, lamp wicks, sugarcane, rice fields, or sesame fields as metaphors, (the four that correspond to the determined parts of the noble ones, as well as the path of seeing and the path of cultivation, respectively corresponding to: like a lamp wick, slight afflictions cannot be tolerated; like a lamp wick, slight karma and afflictions cannot be tolerated; like a lamp wick, flames and weapons cannot cause slight harm; even if encountering the harm of strong karma and afflictions, the roots of virtue will not be severed; like sugarcane, even if obtaining other states, one will not deviate from the transmigrations of the happy realms, because the lower realms have been severed, one will not deviate from the sweetness of practicing the Dharma; like sugarcane, quickly attaining realization, therefore being able to realize the path of seeing; like rice, it is the supreme fruit of the realization of the noble ones; just as like rice, in order to tend towards manifestation, like sesame, even if things like flowers have no difference, but at other times, the difference of abandonment arising from cultivation is due to the path of seeing, so one should know these six examples.) Venerable One, what is the meaning of mentioning 'field'? It is to understand the differences among beings, such as the differences in faculties, even if the categories are different, one should know that the categories of warmth, etc., have no difference. Even if examining many meanings, one example is sufficient.' Just like that. The earlier things are more closely connected and noble than the later things, therefore they are explained in order, please look there.) Even if filled with these, their wisdom would not equal one-hundredth, one-thousandth, or even one hundred millionth part of the wisdom of a Bodhisattva practicing Prajnaparamita for a single day; it would be incomparable. Why is this? Because the wisdom of Shariputra is to liberate all sentient beings from suffering, whereas the wisdom of Shravakas and Pratyekabuddhas is not like that. This is because the wisdom of a Bodhisattva does not deviate from the truth of conventional appearance and ultimate reality, that is, the nature of phenomena that is non-existent upon analysis. It is like understanding appearance as true, but actually being emptiness, thereby learning or practicing in a way that does not cling to anything.

ུ་ལེན་པ་ནི། ལས་ལ་ཡོད་པའི་སྒྲུབ་པ་རང་གི་ངོ་བོ་ལ་ འདོམས་པ་སྟེ། དེ་ལྟར་སངས་རྒྱས་སོགས་ཀྱིས་འདོམས་པ་བྱེད་པ་པོ་ལ་ཡོད་པའི་སྒྲུབ་པ་ ལ་འདོམས་པའོ། །དང་ནི་སྡུད་ཚིག་གོ །རྒྱལ་བའི་སྲས་རྣམས་ཀྱིས་ནི་མེད་དང་ཡོད་པ་དང་། ། སྒྲོ་འདོགས་སྐུར་བའི་རྟོག་དང་གཅིག་ཉིད་དུ་མ་ཉིད། །རང་དང་ཁྱད་པར་རྟོག་དང་མིང་དོན་ ཇི་བཞིན་དུ། །མངོན་པར་ཞེན་པའི་རྟོག་པ་ཡང་དག་སྤང་བར་བྱ། །ཞེས་པ་ལྟར། ཀུན་རྟོག་ གི་གཡེང་བ་བཅུའི་ཡུལ་མི་དམིགས་པར་མི་རྟོག་པའི་ཚུལ་གྱིས་ཞེས་ཤཱནྟིའི་དགོངས་པའོ། ། ༈ དམིགས་ཡུལ། གཉིས་པ་ལ། ལུང་སྙེར་སྤྱི་དོན་རྒྱ་ཆེན་མཛད་པ་ནི་དེ་ཉིད་ལས་ཤེས་པར་བྱ་ཞིང་གོང་ འོག་དུ་མར་སྟོན་ཅིང་སྐབས་ལ་གང་བབ་བབ་ཏུ་སྟོན་ནོ། །ཐར་བ་དོན་གཉེར་གྱིས་ཤེས་བྱ། སྤང་བྱ། ཐོབ་བྱ། བསྟེན་བྱ་ལ་འདི་བཞིར་གྲངས་ངེས་ཏེ། རྒྱུར་བླར། ནད་ནི་ཤེས་བྱ་ནད་ཀྱི་ རྒྱུ་ནི་སྤང་བྱ་ལ། །བདེར་གནས་ཐོབ་བྱ་སྨན་ནི་བསྟེན་པར་བྱ་བ་ལྟར། །སྡུག་བསྔལ་རྒྱུ་དང་ དེ་འགོག་པ་དང་དེ་བཞིན་ལམ། །ཤེས་བྱ་སྤང་བྱ་རེག་པར་བྱ་ཞིང་བསྟེན་པར་བྱ། །ཞེས་སོ། ། 1-244 ཤེས་བྱ་ཐམས་ཅད་འདི་བཞིར་མ་འདུས་ཏེ་བརྟགས་མིན་ནམ་མཁའ་མི་རྟག་པའི་འགོག་པ་ མ་འདུས་ཤིང་ཀུན་བཏགས་ཡང་མ་བསྡུས་སོ། །དེ་བཞིན་ཉིད་མ་འདུས་པར་བཤད་པ་ནི་ བརྟགས་འགོག་བསྒོམས་པས་བྲལ་བའི་དབང་དུ་བྱས་ཀྱི་དོན་ལ་བརྟགས་འགོག་སྟེ། དཔལ་ཕྲེང་གི་མདོ་སོགས་བལྟའོ། །དེས་ན་འདིར་བཞི་སྟེ། འབྲས་བུ་སྡུག་བདེན་ལ། དེའི་ རྒྱུ་ཀུན་འབྱུང་ལ། དེ་འགགས་འགོག་བདེན་ལ། འགོག་རྒྱུ་ལམ་བདེན་ལ་གདམས་པའོ། ། དང་པོ་ལ། སྡུག་བསྔལ་བདེན་པའི་མཚན་ཉིད་ནི། ཉོན་མོངས་པའི་ཟག་བཅས་འབྲས་ བསྡུས་སོ། །སྡུག་བསྔལ་གསུམ་མམ་བརྒྱད་ཀྱིས་རབ་ཏུ་ཉོན་མོངས་པས་ན་སྡུག་བསྔལ། ཉོན་མོངས་པའི་ཟག་བཅས་འདི་རྣམས་སྡུག་བསྔལ་བར་འཕགས་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱིས་ གཟིགས་པ་ལྟར་དེར་གནས་པས་ན་དེའི་དོན་དེར་བདེན་པའོ། །མཚན་གཞི་ནི། ཀུན་བཏུས་ སུ། སྡུག་བསྔལ་གྱི་བདེན་པ་གང་ཞེ་ན། སེམས་ཅན་སྐྱེ་བ་དང་སྐྱེ་བའི་གནས་ཀྱིས་ཀྱང་རིག་ པར་བྱའོ། །ཞེས་པས། ལས་ཉོན་གྱིས་བསྐྱེད་པའི་སྣོད་བཅུད་དོ། །སོ་སྐྱེས་རྟག་བདེ་སོགས་ སུ་འཛིན་པས་སོ་སྐྱེའི་བདེན་པ་མི་ཟེར་གྱི་འཕགས་པས་དེ་སྡུག་བསྔལ་སོགས་སུ་གཟིགས་ པས་འཕགས་པའི་བདེན་པ་ཟེར་རོ། །འོག་མ་གསུམ་ལ་ཡང་ངོ་། །མཛོད་སོགས་སོ། །སྤྱིར་ སྡུག་ཀུན་ངོ་བོ་གཅིག ཀུན་འབྱུང་ལ་སྡུག་བསྔལ་ཡིན་པས་ཁྱབ། སྡུག་བསྔལ་ལ་ཀུན་ འབྱུང་ཡིན་པས་མ་ཁྱབ་སྟེ། ཉན་རང་དགྲ་བཅོམ་གྱི་གཟུགས་སོགས་ཕུང་པོའི་ཐ་མ་(ཀུན་ བཏུས་)ལྟ་བུ་དང་། དེའི་འཇིག་རྟེན་པའི་དགེ་བ་(བསྡུ་བར་བཤད་)དང་། སོ་སྐྱེའི་རྣམ་སྨིན་ལུང་མ་

【現代漢語翻譯】 指示接受（gu len pa ni）：指示存在於業中的修行之自性，如是，諸佛等所指示者，乃指示存在於修行者之修行。『和』是 جمع詞。如《勝鬘經》所說：『諸佛子，于無與有，增益與損減之分別，一與異，自與差別，分別與名義，如是等顯現執著之分別，應如實斷除。』如是，不緣於十種遍計所緣之散亂，以不作意之方式，乃寂天菩薩之意趣。 二、關於所緣境： 廣釋經義之廣大事業，可從經文字身瞭解，于上下文中多有闡述，並於適當之處開示。尋求解脫者應知曉：應知、應斷、應證、應修，此四者數量確定。如雲：『病是應知，病因是應斷，安樂是應證，藥是應修。』痛苦、痛苦之因、痛苦之滅除、以及滅苦之道，是應知、應斷、應證、應修。』 一切所知皆未包含於此四者中，是否經過了分析？非經過分析的虛空，無常之滅除未包含，遍計所執也未包含。如是，未包含真如之說，乃是就與分析之滅除、修習分離而言，實際上分析之滅除即是真如。可參考《寶鬘經》等。 因此，此處有四諦：果為苦諦，其因為集諦，其滅為滅諦，滅之因為道諦。 首先，苦諦之相為：煩惱之有漏果報之集合。以三種或八種痛苦而極度煩惱，故為痛苦。這些煩惱之有漏法，如聖者以智慧觀照般存在於其中，故其意義于彼為真實。定義：于《攝類學》中：何為苦諦？謂有情之生與生處亦應知曉。如是，由業與煩惱所生之器情世界。凡夫執著于常樂等，故不稱為凡夫之諦，聖者視其為痛苦等，故稱為聖者之諦。后三者亦如是。《俱舍論》等。 一般而言，苦與集本體相同，集諦遍於苦諦，苦諦不遍於集諦，如聲聞、緣覺、阿羅漢之色蘊等最後之蘊（《攝類學》），及其世間之善（說為 جمع），以及凡夫之異熟果報。

【English Translation】 Instructing acceptance (gu len pa ni): Instructing the self-nature of practice that exists in karma, as such, what the Buddhas and others instruct is to instruct the practice that exists in the practitioner. 'And' is a collective word. As stated in the 'Śrīmālādevī Siṃhanāda Sūtra': 'Oh sons of the Buddha, regarding non-existence and existence, the distinctions of augmentation and diminution, one and different, self and difference, distinctions and names, such manifest attachments should be completely abandoned.' Thus, not focusing on the distractions of the ten kinds of conceptual proliferation, in a non-intentional manner, is Śāntideva's intention. 2. Regarding the object of focus: The great undertaking of extensively explaining the meaning of the scriptures can be understood from the scriptures themselves, which are elaborated in the upper and lower contexts, and revealed appropriately according to the circumstances. Those seeking liberation should know: what should be known, what should be abandoned, what should be attained, what should be cultivated, these four are definite in number. As it is said: 'Disease is what should be known, the cause of disease is what should be abandoned, happiness is what should be attained, medicine is what should be cultivated.' Suffering, the cause of suffering, the cessation of suffering, and the path to the cessation of suffering, are what should be known, what should be abandoned, what should be attained, and what should be cultivated. Are all knowable things not included in these four, after analysis? The unanalyzed space, the cessation of impermanence is not included, and neither is the completely imputed. Likewise, the statement that suchness is not included refers to being separated from the cessation of analysis and cultivation, but in reality, the cessation of analysis is suchness. Refer to the 'Ratnávalī' and other texts. Therefore, here are the Four Noble Truths: the result is the truth of suffering, its cause is the truth of origin, its cessation is the truth of cessation, and the cause of cessation is the truth of the path. First, the characteristic of the truth of suffering is: the collection of contaminated results of afflictions. Being extremely afflicted by three or eight kinds of suffering, hence it is suffering. These contaminated phenomena of afflictions exist as if seen by the wisdom of the noble ones, hence their meaning is true in that sense. Definition: In the 'Collected Topics': What is the truth of suffering? It should also be known by the birth and place of birth of sentient beings. Thus, the environment and beings produced by karma and afflictions. Ordinary beings cling to permanence and happiness, etc., therefore it is not called the truth of ordinary beings, but the noble ones see it as suffering, etc., therefore it is called the truth of the noble ones. The same applies to the latter three. See the 'Abhidharmakośa' etc. Generally speaking, suffering and origin have the same essence, the truth of origin pervades the truth of suffering, but the truth of suffering does not pervade the truth of origin, such as the aggregates of the Śrāvakas, Pratyekabuddhas, and Arhats, etc., the last of the aggregates (from the 'Collected Topics'), and their worldly virtues (said to be جمع), and the ripened results of ordinary beings.

བསྟན་ད་ལྟ་སྐྱེས་བུའི་རྩོལ་བ་(བསྡུ་བར་)ལས་བྱུང་བའི་བདེ་སྡུག་བཏང་སྙོམས་ལུང་མ་བསྟན་ ལྟ་བུ་སྟེ་དཔྱད་ཅིང་ཤེས་པར་བྱའོ། །འདི་ལ་གང་ལ། ཇི་ལྟར་གདམས་གཉིས་ལས། དང་པོ་ ནི། སྡུག་བསྔལ་གྱི་བདེན་པ་ལའོ། །གཉིས་པ་ནི། ཀུན་འབྱུང་གི་འབྲས་བུར་གྱུར་པའི་ གཟུགས་ལ་སོགས་(རིམ་པ་འདིས་སམ་)པ་དོན་དམ་པར་གཅིག་དང་དུ་བྲལ་ལ་སོགས་པའི་ཚད་ 1-245 མས་དཔྱད་ན་བདེན་པའི་དངོས་པོ་མེད་(གསེར་)པའི་སྟོང་པ་ཉིད་དང་གཉིས་སུ་མེད་པའི་ཤེར་ ཕྱིན་པ་དག དེ་བཞིན་ཉིད་ཀྱི་ངོ་བོ་སྟེ་རང་བཞིན་ཅན་ཡིན་པས་དོན་དམ་པར་སྐྱེ་བ་མེད་ (གསེར་)པའི་ངོ་བོར་ཏེ་དེ་ཉིད་དུ་རང་བཞིན་གཅིག་པས་དོན་དམ་པར་དབྱེར་མེད་དོ་ཞེས་ རྟོགས་ནས་ཉམས་སུ་ལེན་པ་དང་དེ་ལྟར་འདོམས་པ་སྡུག་བདེན་ལ་འདོམས་པའོ། ། གཟུགས་སྟོང་པ་ཉིད་ལ་བརྩོན་ན་བརྩོན་ཞེས་བྱའོ། །ནས། ཚོར་བ་འདུ་ཤེས་འདུ་བྱེད་རྣམ་ ཤེས། མིག་སོགས་དྲུག་གཟུགས་སོགས་དྲུག་ཁམས་བཅོ་བརྒྱད་མ་རིག་པ་སོགས་རྟེན་ འབྲེལ་བཅུ་གཉིས་ཆོས་ཐམས་ཅད་འདུས་བྱས་མ་བྱས་རང་བཞིན་སྟོང་ཉིད་ཀྱི་བར་རོ། ། གཉིས་པ་ལ། ཀུན་བདེན་གྱི་མཚན་ཉིད། ཉོན་མོངས་པའི་ཟག་བཅས་རྒྱུས་བསྡུས་སོ། ། སྡུག་བསྔལ་ཀུན་འབྱུང་བར་འཕགས་པས་གཟིགས་ཤིང་དེ་ལྟར་དུ་གནས་པས་དེའི་དོན་ དེར་བདེན་པའོ། །མཚན་གཞི་ནི། ཀུན་བཏུས་སུ། ཀུན་འབྱུང་བའི་བདེན་པ་གང་ཞེ་ན། ཉོན་ མོངས་པ་དང་ཉོན་མོངས་པའི་དབང་གིས་བྱུང་བའི་ལས་སོ་ཞེས་སོ། །འདི་ལ་གང་ལ་ གདམས་ན། ཀུན་འབྱུང་བའི་བདེན་པ་ལའོ། །ཇི་ལྟར་གདམས་ན། རང་བཞིན་སྟོང་པ་ཉིད་ དང་སྡུག་བསྔལ་གྱི་རྒྱུར་གྱུར་པའི་གཟུགས་ལ་སོགས་པ་ཀུན་འབྱུང་དག བདེན་དངོས་ ཀྱིས་སྟོང་པར་ཐ་མི་དད་པ་སྟེ་དབྱེར་མེད་པ་ཉིད་ཀྱིས་ན་གཟུགས་ལ་སོགས་པ་ཀུན་བདེན་ ནི་ཀུན་འབྱུང་བ་སྟེ་སྐྱེ་བ་དང་(གསེར་དངོས་)འགོག་པ་སྟེ་འགག་པ་དང་(གསེར་འཇིག་)ཆགས་ སོགས་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་དང་དད་སོགས་རྣམ་པར་བྱང་བའི་ཆོས་དེ་རྣམས་ལྡན་པ་ ཅན་མ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་རྟོགས་ནས་ཉམས་སུ་ལེན་པ་དང་། དེ་ལྟར་སྟོན་པ་གཉིས་ནི་ཀུན་ བདེན་ལ་འདོམས་པའོ། །གཟུགས་སྐྱེ་བའི་ཆོས་ཅན་ནམ་འགག་པའི། གཟུགས་ཀུན་ནས་ ཉོན་མོངས་པའམ་རྣམ་པར་བྱང་བའི་ཆོས་ཅན་དུ་ཡང་དག་པར་རྗེས་སུ་མི་མཐོང་ངོ་། །དེ་ ཅིའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། རང་བཞིན་སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །གསུམ་པ་ལ། འགོག་ 1-246 བདེན་གྱི་མཚན་ཉིད། འདུས་མ་བྱས་གང་ཞིག རང་རྒྱུ་ལམ་བདེན་གྱི་བྲལ་འབྲས་ཡིན་པའོ། ། ཉོན་མོངས་སམ། སྡུག་བསྔལ་འགགས་པས་འགོག་པ། དེར་འཕགས་པས་གཟིགས་ཤིང་ གཟིགས་པ་ལྟར་གནས་པས་དེའི་དོན་བདེན་པས་འགོག་བདེན་ནོ། །བརྟགས་མིན་ནི་ འགོག་པ་བཏགས་པའོ། །དབྱེ་ན། འཇིག་རྟེན་པའི་(ཀུན་

【現代漢語翻譯】 現在，對於由眾生的努力（集合）所產生的快樂和痛苦，應以中立和不預言的方式進行分析和理解。關於這一點，存在『對什麼』和『如何引導』這兩個問題。首先，是關於苦諦（Dukkha Satya）。其次，對於作為集諦（Samudaya Satya）之果的色（Rupa）等（以這種順序），如果以究竟意義上的『一』和『離二』等標準來分析，就會發現沒有真實的實體（如黃金），即空性（Shunyata），以及與二無別的般若波羅蜜多（Prajnaparamita）。因此，其自性是真如（Tathata），本質上是無生（如黃金）的，並且由於其自性相同，所以在究竟意義上是無別的。通過理解這一點並加以實踐，以及如此引導，就是對苦諦的引導。如果努力於色即是空性，那就是努力。從色到受（Vedana）、想（Samjna）、行（Samskara）、識（Vijnana），眼等六根，色等六境，十八界，無明（Avidya）等十二緣起，一切法，有為法（Samskrta）、無為法（Asamskrta），直到自性空性。 第二，關於集諦的特徵，是煩惱的雜染，由因所攝。聖者們看到痛苦的生起，並安住於此，因此其意義在此是真實的。定義是：什麼是集諦？答：是煩惱和由煩惱的力量所產生的業。關於這一點，引導什麼？答：引導集諦。如何引導？答：自性是空性，並且作為痛苦之因的色等集諦，與真實存在空性無有差別，即無有分別。因此，色等一切法，即集諦，是生起（如黃金）和止滅（如毀滅）的，並且不是與染污和清凈的法相應的。通過理解這一點並加以實踐，以及如此教導，就是對集諦的引導。色是生滅之法，色是染污或清凈之法，都不能如實見到。為什麼呢？因為自性是空性。等等。第三，關於滅諦（Nirodha Satya）的特徵，是無為法，是道諦（Marga Satya）的無離之果。煩惱或痛苦的止息是滅，聖者們看到它，並且如所見般安住，因此其意義是真實的，是滅諦。未被分析的是被假立的滅。分類是世俗的（一切）。

【English Translation】 Now, regarding the happiness and suffering arising from the efforts (collection) of beings, it should be analyzed and understood in a neutral and non-prophetic manner. Concerning this, there are two questions: 'To what' and 'How to guide'. Firstly, it is about the Truth of Suffering (Dukkha Satya). Secondly, for the form (Rupa) etc., which are the result of the Truth of Origin (Samudaya Satya) (in this order), if analyzed with the standard of 'one' and 'separate from two' etc. in the ultimate sense, it will be found that there is no real entity (like gold), that is emptiness (Shunyata), and Prajnaparamita (Perfection of Wisdom) which is non-dual. Therefore, its nature is Suchness (Tathata), essentially unborn (like gold), and because its nature is the same, it is ultimately inseparable. By understanding this and practicing it, and guiding in this way, it is guiding to the Truth of Suffering. If one strives for form being emptiness, that is striving. From form to feeling (Vedana), perception (Samjna), formation (Samskara), consciousness (Vijnana), the six senses such as the eye, the six objects such as form, the eighteen realms, ignorance (Avidya) etc., the twelve links of dependent origination, all phenomena, conditioned (Samskrta) and unconditioned (Asamskrta), up to the emptiness of nature. Secondly, regarding the characteristics of the Truth of Origin, it is the defilement of afflictions, gathered by cause. The noble ones see the arising of suffering and abide in it, therefore its meaning is true there. The definition is: What is the Truth of Origin? Answer: It is the afflictions and the karma arising from the power of afflictions. Regarding this, what to guide? Answer: Guide to the Truth of Origin. How to guide? Answer: The nature is emptiness, and the Truth of Origin such as form etc., which is the cause of suffering, is no different from the emptiness of true existence, that is, there is no separation. Therefore, all phenomena such as form, that is the Truth of Origin, is arising (like gold) and cessation (like destruction), and is not in accordance with defiled and purified dharmas. By understanding this and practicing it, and teaching in this way, it is guiding to the Truth of Origin. Form is of the nature of arising or ceasing, form is of the nature of defilement or purification, one does not truly see it. Why? Because the nature is emptiness. And so on. Thirdly, regarding the characteristics of the Truth of Cessation (Nirodha Satya), it is the unconditioned dharma, which is the non-separation result of the Truth of the Path (Marga Satya). The cessation of afflictions or suffering is cessation, the noble ones see it, and abide as seen, therefore its meaning is true, it is the Truth of Cessation. What is not analyzed is the imputed cessation. The classification is mundane (all).

བཏུས་)ལམ་གྱིས་ཉོན་མོངས་ཉམས་ སྨད་པས་(བཏུས་)འགོག་པའི་འགོག་པ་བརྡའི་འགོག་པ་སྟེ་རྗེས་མཐུན་པ། འཕགས་པའི་ཤེས་ རབ་ཀྱིས་ཀུན་བཏུས་དངོས་ས་བོན་ཅི་རིགས་པར་བཅོམ་པས་བཀག་པའི་འགོག་པ་དོན་ དམ་པའི་འགོག་པ་སྟེ་མཚན་ཉིད་པ་གཉིས་དང་། སློབ་(རྒྱུན་ཞུགས་ཕྱིར་འོང་ཕྱིར་མི་འོང་ལ་བཤད་)པའི་ འབྲས་བུས་བསྡུས་པའི་འགོག་པ་མ་རྫོགས་པའི། མི་སློབ་(དགྲ་བཅོམ་པ་ལ་བཤད་)པས་བསྡུས་པ་ རྫོགས་པའི་འགོག་པ་གཉིས་དང་། དགྲ་བཅོམ་ཤེས་རབ་ཀྱིས་རྣམ་གྲོལ་གྱི་དེ་རྫུ་འཕྲུལ་ མངོན་ཤེས་སོགས་ཡོན་ཏན་གྱིས་མ་བརྒྱན་པས་རྒྱན་མེད་ཀྱི། གཉིས་ཀའི་ཆ་ལས་རྣམ་གྲོལ་ གྱི་དེ་(རིག་པ་གསུམ་དང་མངོན་ཤེས་དྲུག་གི་ཡོན་ཏན་ལ་བཤད་)དེས་བརྒྱན་པས་རྒྱན་ཅན་གྱི་སྟེ་དེ་གཉིས་ དང་། ཕུང་པོའི་ལྷག་བཅས་ལྷག་མེད་ཀྱི་དེ་ལྷག་མ་ཡོད་མེད་གཉིས་དང་། སངས་རྒྱས་(དངོས་) བྱང་(དངོས་)སེམས་ཀྱི་མི་གནས་པའི་མྱང་འདས་ཀྱིས་བསྡུས་པ་དེ་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་ ཕན་(དངོས་)བདེའི་རྒྱུར་གནས་པས་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པའི་འགོག་པ་སྟེ་ཚན་པ་ལྔའོ། །འདི་ ལ་གང་ལ་གདམས་ན། འགོག་པའི་བདེན་པ་(གསེར་)ལའོ། །ཇི་ལྟར་གདམས་ན། བདེན་དངོས་ སམ་དྲི་མས་སྟོང་པའི་སྟོང་པ་ཉིད་དེ་ལ་ནི་ཆོས་ཅན། དོན་དམ་པར་ཉོན་མོངས་ཀྱི་ཆོས་ གཟུགས་མེད། ནས་ཞེས་པས་ཚོར་སོགས་མེད། ལས་ཀྱི་ཀུན་སློང་མ་རིག་པ་སྐྱེ་བ་མེད། ཡང་གིས་རྒ་ཤིའི་བར་དུ་སྐྱེ་བ་མེད་དོ། །རྣམ་བྱང་གི་ཆོས་མ་རིག་པ་འགག་པ་མེད། ཡང་ གིས་རྒ་ཤིའི་བར་དུ་འགག་པ་མེད། རྟོགས་པ་པོ་སངས་རྒྱས་མེད། ཀྱང་སྒྲས་རྒྱུན་ཞུགས་ སོགས་མེད། རྟོགས་བྱ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་དངོས་པོའི་བར་དུ་སྟེ་མཐར་ཐུག་པར་སྨོས་པའི་ཚིག་གོ ། 1-247 དེ་མེད་དོ། །རྒྱུ་མཚན་ནི། དོན་དམ་པར་འདུས་བྱས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་སྐྱེ་བ་དང་འགག་པ(ར་མི་ འགྱུར་རྟག་པས་སོ་)དང་། སྤང་གཉེན་གྱི་མཚན་ཉིད་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་དང་རྣམ་པར་བྱང་ བ(ར་མི་འགྱུར་ཏེ་འགྱུར་བ་མེད་པས་སོ་)དང་། གནས་སྐབས་ཀྱི་ཁྱད་པར་སྔར་ཡོད་ཉམས་པ་དང་སྔར་ མེད་འཕེལ་བ(ར་མི་འགྱུར་ཏེ་ཁྱབ་པའི་ཕྱིར་རོ་)ལ་སོགས་པ་དུས་གསུམ་དང་བྲལ་(ཏེ་རྟག་པ་ལ་སོགས་པའི་ ཕྱིར་རོ་ཞེས་དག་ལྡན་)བའི་ཕྱིར་རོ། །སྟོང་པ་ཉིད་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་མི་སྐྱེ་མི་འགག་ཅིང་། ཀུན་ནས་ ཉོན་མོངས་པ་མ་ཡིན། རྣམ་པར་བྱང་བ་མ་ཡིན། འགྲིབ་པ་མེད་ཅིང་འཕེལ་བ་མེད་པ་སྟེ། དེ་ ནི་འདས་པ་མ་ཡིན། མ་འོངས་པ་མ་ཡིན། ད་ལྟར་བྱུང་བ་མ་ཡིན་ནོ། །གང་ཡང་དེ་ལ་ནི། གཟུགས་མེད་དོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །འདིར་སྟོང་པ་ཉིད་ཅེས་པའང་། ཀླུའི་སེམས་འགྲེལ་ ལས། དགེ་དང་མི་དགེའི་རྣམ་རྟོག་རྣམས། །རྒྱུན་ཆད་པ་ཡི་མཚན་ཉིད་ཅན། །སངས་རྒྱས་ རྣམས་ཀྱིས་སྟོང་ཉིད་གསུངས། །གཞན་དུ་སྟོང་

【現代漢語翻譯】 （總集）道使煩惱衰損，（總集）斷滅的斷滅是表示斷滅，即隨順的斷滅。聖者的智慧摧毀了總集事物和種子，以此斷滅的斷滅是勝義斷滅，即體性的兩種斷滅。有學（指預流果、一來果、不來果）的果所攝的斷滅是不圓滿的。無學（指阿羅漢）所攝的是圓滿的兩種斷滅。阿羅漢的智慧使解脫不以神通、神變、現量等功德莊嚴，是無莊嚴的。二者的部分解脫（指三明和六神通的功德）以此莊嚴，是有莊嚴的，即這兩種。有餘依和無餘依，即有餘和無餘兩種。佛（真實）、菩提（真實）心的不住涅槃所攝，對一切有情有利益（真實），安樂之因，安住，因此是特別殊勝的斷滅，即五種分類。對於此，應如何引導？對於斷滅的真諦（黃金）。如何引導？對於真實或無垢的空性，即法性。勝義中，煩惱的法，色無，乃至受等也無。業的意樂，無明不生，又乃至老死也不生。清凈的法，無明不滅，又乃至老死也不滅。證悟者佛陀沒有，也字表示預流果等也沒有。所證悟的菩提之物之間，即最終所說的詞。那也沒有。原因是，勝義中，有為法的體性生和滅（不會改變，因為是常），以及所斷和對治的體性，一切煩惱和清凈（不會改變，因為沒有變化），以及狀態的差別，先前存在衰退和先前不存在增長（不會改變，因為是普遍的），等等，與三時分離（因為是常等）。空性是什麼，那是不生不滅，不是一切煩惱，不是清凈，沒有減少也沒有增加，那不是過去，不是未來，不是現在。任何在那裡的，色沒有。等等。這裡所說的空性，龍樹菩薩的《心釋》中說：『善與非善的分別念，相續斷絕的體性，諸佛宣說為空性，其他是空』 （總集）道によって煩悩が衰退し、（総集）遮滅の遮滅は表示の遮滅であり、すなわち隨順するものである。聖者の智慧は、総集された事物と種子を破壊し、これによって遮滅された遮滅は勝義の遮滅であり、すなわち體性の二種類の遮滅である。有學（預流果、一來果、不還果を指す）の果によってまとめられた遮滅は不完全である。無學（阿羅漢を指す）によってまとめられたものは円満な二種類の遮滅である。阿羅漢の智慧は、解脫が神通、神変、現量などの功徳によって荘厳されないようにし、荘厳がないものである。両者の部分的な解脫（三明と六神通の功徳を指す）は、これによって荘厳され、荘厳があるものであり、すなわちこの二種類である。有餘依と無余依、すなわち有餘と無余の二種類である。仏（真実）、菩提（真実）の心の不住涅槃によってまとめられ、一切の有情に利益（真実）があり、安楽の原因であり、安住するので、これは特に殊勝な遮滅であり、すなわち五種類の分類である。これに対して、どのように導くべきか？遮滅の真諦（黃金）に対してである。どのように導くか？真実または無垢の空性、すなわち法性に対してである。勝義において、煩悩の法、色はなく、乃至受などもない。業の意楽、無明は生じず、また乃至老死も生じない。清浄の法、無明は滅せず、また乃至老死も滅しない。証悟者である仏陀は存在せず、また「も」の字は預流果なども存在しないことを示す。証悟されるべき菩提の物の間、すなわち最終的に述べられた言葉である。それもない。理由は、勝義において、有為法の體性である生と滅（変わらない、なぜなら常であるから）、および斷つべきものと対治の體性、一切の煩悩と清浄（変わらない、なぜなら変化がないから）、および狀態の差別、以前に存在した衰退と以前に存在しなかった増加（変わらない、なぜなら普遍的であるから）、など、三時と分離している（なぜなら常などであるから）。空性とは何か、それは不生不滅であり、一切の煩悩ではなく、清浄ではなく、減少も増加もなく、それは過去ではなく、未來ではなく、現在ではない。そこに存在するものは何であれ、色はない。など。ここで言及されている空性について、龍樹菩薩の『心釈』の中で述べられている：「善と非善の分別念、相續が斷絶した體性、諸仏は空性として説き、他は空である」 The (collection) path diminishes afflictions, the (collection) cessation of cessation is the cessation of indication, which is the corresponding cessation. The wisdom of the noble ones destroys the collected things and seeds, and the cessation blocked by this is the ultimate cessation, which is the two cessations of nature. The cessation collected by the fruit of the learner (referring to Stream-enterer, Once-returner, and Non-returner) is incomplete. The cessation collected by the non-learner (referring to Arhat) is the complete two cessations. The wisdom of the Arhat makes liberation not adorned with qualities such as神通（藏文，梵文天城體：ऋद्धि，梵文羅馬擬音：riddhi，漢語字面意思：神通）, 神變, 現量, it is unadorned. The partial liberation of both (referring to the three knowledges and six superknowledges) is adorned by this, it is adorned, that is, these two. Remaining aggregates and non-remaining aggregates, that is, the two of remaining and non-remaining. Buddha (actual), Bodhi (actual) The non-abiding Nirvana of the mind is collected, it is beneficial (actual) to all sentient beings, the cause of happiness, abiding, therefore it is a particularly excellent cessation, that is, five categories. To whom should this be guided? To the truth of cessation (gold). How to guide? To the emptiness that is true or stainless, that is, the Dharma nature. In the ultimate sense, the Dharma of afflictions, form is not, and even feelings etc. are not. The intention of karma, ignorance does not arise, and even old age and death do not arise. The pure Dharma, ignorance does not cease, and even old age and death do not cease. The realized Buddha is not, and the word 'also' indicates that Stream-enterer etc. are not. Between the objects of enlightenment to be realized, that is, the words spoken at the end. That is not there either. The reason is that, in the ultimate sense, the nature of conditioned phenomena, arising and ceasing (will not change, because it is constant), and the nature of what is to be abandoned and the antidote, all afflictions and purification (will not change, because there is no change), and the difference in states, the previous existence declines and the previous non-existence increases (will not change, because it is universal), etc., are separated from the three times (because it is constant etc.). What is emptiness, that is unborn and unceasing, not all afflictions, not pure, without decrease and without increase, that is not past, not future, not present. Whatever is there, form is not. And so on. Here, the emptiness mentioned is also said in Nagarjuna's 'Heart Sutra': 'The thoughts of good and non-good, the nature of the continuous cessation, the Buddhas speak of emptiness, others are empty.'

【English Translation】 The (collection) path diminishes afflictions, the (collection) cessation of cessation is the cessation of indication, which is the corresponding cessation. The wisdom of the noble ones destroys the collected things and seeds, and the cessation blocked by this is the ultimate cessation, which is the two cessations of nature. The cessation collected by the fruit of the learner (referring to Stream-enterer, Once-returner, and Non-returner) is incomplete. The cessation collected by the non-learner (referring to Arhat) is the complete two cessations. The wisdom of the Arhat makes liberation not adorned with qualities such as riddhi, 神變, 現量, it is unadorned. The partial liberation of both (referring to the three knowledges and six superknowledges) is adorned by this, it is adorned, that is, these two. Remaining aggregates and non-remaining aggregates, that is, the two of remaining and non-remaining. Buddha (actual), Bodhi (actual) The non-abiding Nirvana of the mind is collected, it is beneficial (actual) to all sentient beings, the cause of happiness, abiding, therefore it is a particularly excellent cessation, that is, five categories. To whom should this be guided? To the truth of cessation (gold). How to guide? To the emptiness that is true or stainless, that is, the Dharma nature. In the ultimate sense, the Dharma of afflictions, form is not, and even feelings etc. are not. The intention of karma, ignorance does not arise, and even old age and death do not arise. The pure Dharma, ignorance does not cease, and even old age and death do not cease. The realized Buddha is not, and the word 'also' indicates that Stream-enterer etc. are not. Between the objects of enlightenment to be realized, that is, the words spoken at the end. That is not there either. The reason is that, in the ultimate sense, the nature of conditioned phenomena, arising and ceasing (will not change, because it is constant), and the nature of what is to be abandoned and the antidote, all afflictions and purification (will not change, because there is no change), and the difference in states, the previous existence declines and the previous non-existence increases (will not change, because it is universal), etc., are separated from the three times (because it is constant etc.). What is emptiness, that is unborn and unceasing, not all afflictions, not pure, without decrease and without increase, that is not past, not future, not present. Whatever is there, form is not. And so on. Here, the emptiness mentioned is also said in Nagarjuna's 'Heart Sutra': 'The thoughts of good and non-good, the nature of the continuous cessation, the Buddhas speak of emptiness, others are empty.'

ཉིད་འདོད་པ་མིན། །ཞེས་པ་ལྟར་ཡིན་གྱི་ཅི་ མེད་ཅིང་མེད་ཞིག་ལ་མི་བཞེད་དོ། །བཞི་པ་ལ། ལམ་བདེན་གྱི་མཚན་ཉིད། ཟག་མེད་ འདུས་བྱས་གང་ཞིག འགོག་བདེན་གྱི་འབྲལ་རྒྱུ་ཡིན་པའོ། །དེ་དག་ནི་ཐུན་མོང་བ་དང་ བསྟུན་པའོ། །ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའི་ལུགས་ཀྱི་འགོག་བདེན་མཚན་ཉིད་པ་རང་བཞིན་རྣམ་ དག་གི་ཆོས་ཉིད་གཙོ་ཆེའོ། །མྱང་འདས་ཀྱི་གྲོང་ཁྱེར་དུ་ཕྱིན་པར་བྱེད་པས་ལམ་དེར་ འཕགས་པས་གཟིགས་ཤིང་གཟིགས་པ་ལྟར་གནས་པས་དེའི་ངོར་དེར་བདེན་པའོ། །མཚན་ གཞི་ནི། སྤྱིར་ལམ་(ཀུན་བཏུས་)ལྔ་བཤད་དོ། །དེ་ཡང་ཀུན་བཏུས་འགྲེལ་པ་ལྟར་ན། ཚོགས་ སྦྱོར་ལམ་བདེན་རྗེས་སུ་མཐུན་པ། ཟག་མེད་ཀྱི་གསུམ་མཚན་ཉིད་པའོ། །ཁ་ཅིག སངས་ རྒྱས་ཀྱི་འདུས་བྱས་ཡེ་ཤེས་རྣམས་ལམ་བདེན་མིན་པར་འདོད་པ་ནི་ནོར་ཏེ། འོ་ན་འགོག་ བདེན་དུ་འགྱུར་ཏེ། ཐོབ་བྱའི་ཡེ་ཤེས་མཐར་ཐུག་པ་ཡིན་ཅིང་དེ་མིན་པས་སོ། །འདོད་ན། འདུས་མ་བྱས་སུ་འགྱུར་རོ། །རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་ནི་སངས་རྒྱས་ཉིད་ཀྱི་ལམ་ 1-248 སྟེ། ཞེས་སོགས་དང་འགལ་ཞིང་། རྣམ་པར་བྱང་བའི་བདེན་པ་གཉིས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་འདོད་ ཆགས་དང་བྲལ་བའི་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ཅན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཞེས་རྒྱུད་བླའི་འགྲེལ་པར་(ཐུབ་པ་ཆོས་ཀྱི་ སྐུ་ཅན་ཕྱིར་གྱི་འགྲེལ་པར་)བཤད་པས་གནོད་དོ། །འདི་ལ་གང་ལ་ན། ལམ་གྱི་བདེན་པ་(གསེར་) ལའོ། །ཇི་ལྟར་ན། ལམ་(དངོས་)དང་། རིག་སྒྲུབ་(དོན་)ངེས་འབྱིན་(དངོས་)ལ་འདོམས་པས་སོ། ། དང་པོ་ནི། སྦྱིན་(ཨཱརྱ་)སོགས་དྲུག་ལམ་(དངོས་)དུ་གྲགས་པའི་ཕྱིར་ལམ་(ཨཱརྱ་)སྟེ་དེ་དོན་དམ་ པར་ངོ་བོས་སྟོང་པའི་(མདོ་དོན་)ཕྱིར། ལམ་སྦྱིན་སོགས་ལ་ལམ་སྒྲུབ་པོ། བདག་ཉིད་ལྡན་པ་ དང་མི་ལྡན་པ་ནི་བརྩོན་མི་བརྩོན་ཏེ། དེ་གཉིས་མ་ཡིན་པ་ཉིད་དུ་ཞེས་པས་དེ་གཉིས་གང་དུ་ ཡང་མ་དམིགས་པར་ལམ་སྒྲུབ་པོ་ཞེས་ཉམས་སུ་ལེན་པ་དང་སྟོན་པའོ། །དེ་དམ་ཞེས་པས་ བསྡུས་སོ། །སྦྱིན་པའི་ཕར་ཕྱིན་ལ་བརྩོན་ཞེས་བྱ་བའམ་མི་བརྩོན་ཞེས་བྱ་བར་ཡང་དག་པར་ རྗེས་སུ་མི་མཐོང་ངོ་། །ནས། རྣམ་མཁྱེན་གྱི་བར་(མདོ་)རོ། །གཉིས་པ་ནི། དོན་དམ་པར་སྦྱར་ ས་སྦྱོར་བོ་གཉིས་སྟོང་པ་(མདོ་དོན་དངོས་)ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ནང་སྦྱོར་པ་པོ་སྟོང་(དག་ལྡན་)པ་ ཉིད་ཀྱི་ཏིང་ངེ་འཛིན་(དག་ལྡན་དངོས་)བསྒོམ་པ་ནི་ཕྱི་སྦྱར་ས་སྟོང་པ་ཉིད་དང་ཕན་ཚུན་ལྡན་པ་ ནི་སྦྱོར་བའམ་སྡུད་པ། (མདོ་)མི་ལྡན་པ་ནི་མི་སྦྱོར་བའམ་འབྱེད་པ་(མདོ་)སྟེ། སྦྱོར་མི་སྦྱོར་རམ་ འབྱེད་སྡུད་གང་ཡང་མ་ཡིན་པ་ཉིད་དུ་རྟོགས་ནས་སྒྲུབ་པོ་ཞེས་སོ། །སོགས་པ་ནང་སྦྱོར་བ་ པོ་མཚན་མེད་སྨོན་མེད་ཀྱི་ཏིང་ངེ་འཛིན་བསྒོམ་པ་ནི་ཕྱི་བསྒོམ་བྱ་མཚན་མེད་སྨོན་མེད་ཅེས་ སོགས་སྦྱར་རོ། །སྟོང་པ་

【現代漢語翻譯】 並非是您所期望的。』正如所說，對於不存在的事物，您不會那樣認為。第四，道的真諦的特徵：無漏的有為法，是斷滅真諦的因。這些是共同的和隨順的。非共同的宗義中，斷滅真諦的特徵是自性清凈的法性為主。到達涅槃之城，因此聖者們見到此道，並如所見般安住，因此對於他們來說，這是真諦。例證：通常宣說五道（總集）。如《總集釋》所說，資糧道和加行道與真諦相符，是無漏的三種特徵。有些人認為佛陀的有為智慧不是道諦，這是錯誤的。否則，它會變成滅諦，因為它是所獲得的究竟智慧，而不是其他。如果這樣認為，它會變成非有為法。『一切種智是佛陀的道』等說法是相違背的，並且與『完全清凈的二諦的特徵是具有遠離貪慾的法身』相悖，因為《寶性論釋》（在『具有佛陀法身之故』的解釋中）這樣說過會造成妨害。對於此，在何處呢？在道的真諦（黃金）中。如何呢？通過指示道（真實）、理證（意義）和決定（真實）來引導。第一，佈施（聖）等六度被稱為道（真實），因為道（聖）在勝義中是自性空（經義）的緣故。道佈施等是道的實證。具有或不具有自性，即努力或不努力，因為『不是那兩者』，所以在那兩者中都不可見，因此道的實證是通過修持和教導來實現的。『彼等』概括了這些。對於佈施的波羅蜜多，努力或不努力都無法真實地見到。直到一切智（經）。第二，因為勝義中能施者和所施者兩者都是空性（經義的真實），所以內在的能施者是空性（清凈具足）的禪定（清凈具足的真實），修持外在的所施者是空性，並且相互具足是施捨或聚集（經），不具足是非施捨或分離（經），因此認識到非施捨或非聚集，然後進行實證。等等，內在的能施者是無相無愿的禪定，修持外在的所修持是無相無愿等等，以此類推。空性 並非是您所期望的。』正如所說，對於不存在的事物，您不會那樣認為。第四，道的真諦的特徵：無漏的有為法，是斷滅真諦的因。這些是共同的和隨順的。非共同的宗義中，斷滅真諦的特徵是自性清凈的法性為主。到達涅槃之城，因此聖者們見到此道，並如所見般安住，因此對於他們來說，這是真諦。例證：通常宣說五道（總集）。如《總集釋》所說，資糧道和加行道與真諦相符，是無漏的三種特徵。有些人認為佛陀的有為智慧不是道諦，這是錯誤的。否則，它會變成滅諦，因為它是所獲得的究竟智慧，而不是其他。如果這樣認為，它會變成非有為法。『一切種智是佛陀的道』等說法是相違背的，並且與『完全清凈的二諦的特徵是具有遠離貪慾的法身』相悖，因為《寶性論釋》（在『具有佛陀法身之故』的解釋中）這樣說過會造成妨害。對於此，在何處呢？在道的真諦（黃金）中。如何呢？通過指示道（真實）、理證（意義）和決定（真實）來引導。第一，佈施（聖，Ārya）等六度被稱為道（真實），因為道（聖，Ārya）在勝義中是自性空（經義）的緣故。道佈施等是道的實證。具有或不具有自性，即努力或不努力，因為『不是那兩者』，所以在那兩者中都不可見，因此道的實證是通過修持和教導來實現的。『彼等』概括了這些。對於佈施的波羅蜜多，努力或不努力都無法真實地見到。直到一切智（經）。第二，因為勝義中能施者和所施者兩者都是空性（經義的真實），所以內在的能施者是空性（清凈具足）的禪定（清凈具足的真實），修持外在的所施者是空性，並且相互具足是施捨或聚集（經），不具足是非施捨或分離（經），因此認識到非施捨或非聚集，然後進行實證。等等，內在的能施者是無相無愿的禪定，修持外在的所修持是無相無愿等等，以此類推。空性

【English Translation】 It is not what you desire.』 As it is said, you would not think that way about something that does not exist. Fourth, the characteristics of the Truth of the Path: undefiled conditioned phenomena, which are the cause of the Truth of Cessation. These are common and in accordance. In the uncommon doctrine, the characteristic of the Truth of Cessation is primarily the Dharma nature of self-nature purity. Going to the city of Nirvana, therefore the Noble Ones see this path, and abide as they see it, therefore for them, it is the truth. Example: Generally, the five paths (compendium) are explained. As the commentary on the Compendium says, the accumulation path and the preparation path are in accordance with the truth, and are characterized by the three undefiled ones. Some think that the conditioned wisdom of the Buddhas is not the Truth of the Path, which is wrong. Otherwise, it would become the Truth of Cessation, because it is the ultimate wisdom to be attained, and not something else. If you think so, it will become unconditioned. 『Omniscience is the path of the Buddhas,』 etc., is contradictory, and it is contrary to 『the characteristic of the two truths of complete purification is having a Dharma body free from attachment,』 because the commentary on the Uttaratantra (in the explanation of 『because it has the Dharma body of the Buddha』) says that it would cause harm. For this, where is it? In the Truth of the Path (gold). How? By instructing the path (reality), reasoning (meaning), and determination (reality). First, generosity (Ārya) etc., the six perfections are called the path (reality), because the path (Ārya) is empty of essence in the ultimate sense (meaning of the sutra). Path generosity etc. are the realization of the path. Having or not having self-nature, i.e., striving or not striving, because 『it is not those two,』 so it is not seen in either of those two, therefore the realization of the path is achieved through practice and teaching. 『Those』 summarizes these. For the perfection of generosity, striving or not striving cannot be truly seen. Until omniscience (sutra). Second, because in the ultimate sense, the giver and the receiver are both emptiness (reality of the sutra), therefore the inner giver is the samadhi of emptiness (purely possessed) (purely possessed reality), meditating on the outer receiver is emptiness, and mutually possessing is giving or gathering (sutra), not possessing is not giving or separating (sutra), therefore realizing that it is neither giving nor gathering, then realizing it. And so on, the inner giver is the samadhi of no sign and no wish, meditating on the outer object of meditation is no sign and no wish, and so on. Emptiness It is not what you desire.』 As it is said, you would not think that way about something that does not exist. Fourth, the characteristics of the Truth of the Path: undefiled conditioned phenomena, which are the cause of the Truth of Cessation. These are common and in accordance. In the uncommon doctrine, the characteristic of the Truth of Cessation is primarily the Dharma nature of self-nature purity. Going to the city of Nirvana, therefore the Noble Ones see this path, and abide as they see it, therefore for them, it is the truth. Example: Generally, the five paths (compendium) are explained. As the commentary on the Compendium says, the accumulation path and the preparation path are in accordance with the truth, and are characterized by the three undefiled ones. Some think that the conditioned wisdom of the Buddhas is not the Truth of the Path, which is wrong. Otherwise, it would become the Truth of Cessation, because it is the ultimate wisdom to be attained, and not something else. If you think so, it will become unconditioned. 『Omniscience is the path of the Buddhas,』 etc., is contradictory, and it is contrary to 『the characteristic of the two truths of complete purification is having a Dharma body free from attachment,』 because the commentary on the Uttaratantra (in the explanation of 『because it has the Dharma body of the Buddha』) says that it would cause harm. For this, where is it? In the Truth of the Path (gold). How? By instructing the path (reality), reasoning (meaning), and determination (reality). First, generosity (聖，Ārya) etc., the six perfections are called the path (reality), because the path (聖，Ārya) is empty of essence in the ultimate sense (meaning of the sutra). Path generosity etc. are the realization of the path. Having or not having self-nature, i.e., striving or not striving, because 『it is not those two,』 so it is not seen in either of those two, therefore the realization of the path is achieved through practice and teaching. 『Those』 summarizes these. For the perfection of generosity, striving or not striving cannot be truly seen. Until omniscience (sutra). Second, because in the ultimate sense, the giver and the receiver are both emptiness (reality of the sutra), therefore the inner giver is the samadhi of emptiness (purely possessed) (purely possessed reality), meditating on the outer receiver is emptiness, and mutually possessing is giving or gathering (sutra), not possessing is not giving or separating (sutra), therefore realizing that it is neither giving nor gathering, then realizing it. And so on, the inner giver is the samadhi of no sign and no wish, meditating on the outer object of meditation is no sign and no wish, and so on. Emptiness

ཉིད་དང་སྟོང་པ་ཉིད་དུ་མི་སྡུད་མི་འབྱེད་དེ་སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་རྣལ་ འབྱོར་དང་ཡང་མ་ཡིན་ནོ་མཚན་མེད་སྨོན་མེད་ལ་འདོན་པ་བསྒྱུར་རོ། །འདིས་ལམ་བདེན་ རྣམ་པར་མི་རྟོག་པར་བསྟན་ཞེས་ཨཱརྱ་སྟེ། དེ་ཉིད་རིག་སྒྲུབ་ཡིན་ནོ། །ནང་ཏིང་ངེ་འཛིན་ གསུམ་བསྒོམ་པ་ལ་དག་ལྡན་དུ་དངོས་སུ་ཡོད་དོ། །གསེར་ནི། ནང་སྟོང་པ་ཉིད་ལ་ཕྱི་སྟོང་པ་ ཉིད་ཀྱིས་མི་སྦྱོར། ནས། སྟོང་ཉིད་བཅུ་དྲུག་ལ་སྦྱར་ཏེ་མདོ་དང་མི་མཐུན་(མདོར་མེད་)ནོ། 1-249 ། གསུམ་པ་ནི། དོན་དམ་པར་དུས་གསུམ་མཉམ་ཉིད་(ཨཱརྱ་སྟེ་སྤས་དོན་ཡོད་)ཀྱི་ཕྱིར། སྔོན་གྱི་ མཐའ་འཁོར་བ་ནས་ཕྱི་མའི་མཐའ་མྱང་འདས་སུ་ལྡན་མི་ལྡན་ཏེ་ངེས་པར་འབྱིན་མི་འབྱིན་ མ་ཡིན་པ་སྟེ་དེའི་སྤྲོས་བྲལ་དུ་རྟོགས་ནས་ལམ་སྒྲུབ་པོ། །ཞེས་སམ་དེ་ལྟར་ཉམས་སུ་ལེན་ པ་དང་སྟོན་པ་སྔོན་གྱི་མཐའ་ལ་ཕྱི་མའི་མཐའ་སྦྱོར་བར་མི་བྱེད་ཅེས་སོགས་དེ་དག་ནི་ལམ་ བདེན་ལ་འདོམས་པའོ། །དང་ནི་སྡུད་ཚིག་གོ །(རད་ཀིར་ནི། སྡུག་བསྔལ་ནི་ཀུན་འབྱུང་གི་འབྲས་བུ་སེམས་ ཅན་གྱིས་འཇིག་རྟེན་གྱིས་བསྡུས་པ། ཀུན་འབྱུང་ནི་སྡུག་བསྔལ་བསྐྱེད་བྱེད་རྒྱུར་གྱུར་པའི་སེམས་ཅན་གྱིས་བསྡུས་པ། འགོག་པ་ ནི་སྡུག་བསྔལ་ཟད་པ་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་འཇིགས་པ་ཐམས་ཅད་བཅོམ་པ། ཕུན་ཚོགས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རྒྱུ་དངོས་པོ་ཐམས་ ཅད་དང་བྲལ་བ་ཞིག་གོ །ལམ་ནི་འགོག་པའི་རྒྱུ་སྟེ་འཕགས་ལམ་ཡན་ལག་བརྒྱད་དོ་ཞེས་བྱེ་བྲག་སྨྲ་བའིའོ། །ཡང་རྣམ་ཤེས་ ཡོངས་སུ་གྱུར་བ་ཉོན་མོངས་དང་བཅས་པའི་འཁོར་བའི་གནས་སྐབས་འབྲས་བུར་གྱུར་བ་ནི་སྡུག་བདེན། རྣམ་ཤེས་ཡོངས་སུ་ གྱུར་བ་དེ་འདྲའི་འཇིག་རྟེན་ཕ་རོལ་གྱི་རྒྱུར་གྱུར་བ་ནི་ཀུན་འབྱུང་ངོ་། །རྣམ་ཤེས་དེ་ཡོངས་སུ་གྱུར་བ་མཚན་དཔེ་འབར་བ་སྐྱོན་ མེད་ཅིང་ཡོན་ཏན་བྱེད་པ་འགོག་བདེན་ནོ། །རྣམ་ཤེས་ཡོངས་སུ་གྱུར་བས་ཕྱིན་བཅུ་འདུས་པ་ནི་ལམ་བདེན་ནོ། །དེ་ཐེག་ཆེན་ པའི་ཡིན་ཞེས་སོ། །དེ་ལྟར་སྟོན་པ་བདེན་བཞི་ལ་འདོམས་པའོ། །ཞེས་སོ།། །།) ༈ རྟེན། གསུམ་པ་ལ། སྤྱི་དང་། ཡན་ལག་གི་དོན་གཉིས་སོ། ། ༈ སྤྱིའི་དོན། དང་པོ་ལ་གཉིས། སྐྱབས་གསུམ་ གྱི་རང་བཞིན། དེ་ལ་སྐྱབས་སུ་འགྲོ་བའི་ཚུལ་བསྟན་པའོ། ། ༈ སྐྱབས་གསུམ་གྱི་རང་བཞིན། དང་པོ་ལ། ཐེག་ཆེན་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའི་ལུགས་དང་། ཐེག་པ་ཐུན་མོང་གི་ལུགས་སོ། ། དང་པོ་ལ། དངོས་དང་། སྐྱབས་གསུམ་དུ་བཞག་པའི་འཐད་པ། དོན་དམ་གྱི་སྐྱབས་གཅིག་ ཏུ་བསྟན། དཀོན་མཆོག་གི་སྒྲ་དོན་ནོ། །དང་པོ་ནི། རྒྱུད་བླར། གང་ཞིག་ཐོག་མ་དབུས་ མཐའ་མེད་ཞི་སངས་རྒྱས་ཉིད་རང་རྣམ་སངས་རྒྱས། །སངས་རྒྱས་ནས་ནི་མ་རྟོགས་རྟོགས་ ཕྱིར་འཇིག་མེད་རྟག་པའི་ལམ་སྟོན་པ། །མཁྱེན་བརྩེའི་རལ་གྲི་རྡོ་ར

【現代漢語翻譯】 不將『自身』與『空性』混淆或分離，這也不是『空性瑜伽』。對於『無相』和『無愿』，要進行『引導』。這表明了『道諦』的『不分別』，即所謂的『聖者』。這就是『智慧成就』。通過觀修『內三摩地』，實際上存在『清凈』。至於『金』，即『內在空性』不與『外在空性』結合。乃至，與『十六空性』結合，這與『經』不符（經中沒有）。 第三，因為『勝義諦』中『三時平等』（即『聖者』，具有意義），從『前際輪迴』到『后際涅槃』，存在或不存在，即必然產生或不產生，都不是絕對的，因此在證悟其『離戲論』之後，才能成就『道』。或者說，如此修持和教導，不應將『前際』與『后際』結合等等，這些都是對『道諦』的引導。『和』是連線詞。（拉德基爾說：『苦』是『集』的果，被眾生和世界所包含。『集』是產生『苦』的原因，被眾生所包含。『滅』是『苦』的止息，即『涅槃』，摧毀一切恐懼，是所有圓滿的因，與一切事物分離。『道』是『滅』的因，即『八正道』，這是『分別說部』的觀點。此外，完全轉變的『識』，與煩惱相關的輪迴狀態，作為果，是『苦諦』。完全轉變的『識』，作為來世的原因，是『集諦』。完全轉變的『識』，具有光輝的相好，無有缺陷且具有功德，是『滅諦』。完全轉變的『識』，包含十度，是『道諦』。』這是『大乘』的觀點。如此教導是對『四諦』的引導。） 第三，分為『總義』和『支分義』兩種。 總義： 第一，分為兩部分：『三皈依』的自性，以及如何進行『皈依』的教導。 三皈依的自性： 第一，分為『大乘不共』的觀點和『大乘共通』的觀點。 第一，分為『真實』、『安立三皈依的合理性』、『勝義諦的唯一皈依』以及『三寶的詞義』。第一，在《寶性論》中說：『無始無中亦無終，寂滅即是真佛陀，自性清凈本覺佛。從佛乃至未覺悟，為悟不滅常道故，示現無畏恒常道。』『智悲之劍，石頭的……』

【English Translation】 Not combining or separating 'oneself' and 'emptiness', this is also not 'emptiness yoga'. For 'signlessness' and 'wishlessness', one should 'guide'. This shows the 'non-discrimination' of the 'Truth of the Path', which is called 'Arya'. That is 'wisdom accomplishment'. By meditating on the 'inner three samadhi', there is actually 'purity'. As for 'gold', the 'inner emptiness' does not combine with the 'outer emptiness'. Up to, combining with the 'sixteen emptinesses', this is inconsistent with the 'Sutra' (not in the Sutra). Third, because in the 'ultimate truth', the 'three times are equal' (that is, 'Arya', meaningful), from the 'beginning of samsara' to the 'end of nirvana', whether it exists or does not exist, that is, whether it necessarily arises or does not arise, is not absolute, so after realizing its 'freedom from elaboration', one can accomplish the 'path'. Or, practicing and teaching in this way, one should not combine the 'beginning' with the 'end', etc., these are all guidance on the 'Truth of the Path'. 'And' is a connecting word. (Radkir said: 'Suffering' is the result of 'accumulation', contained by sentient beings and the world. 'Accumulation' is the cause of producing 'suffering', contained by sentient beings. 'Cessation' is the cessation of 'suffering', that is, 'nirvana', destroying all fears, is the cause of all perfections, separated from all things. 'Path' is the cause of 'cessation', that is, the 'Eightfold Noble Path', this is the view of the 'Sarvastivada'. In addition, the completely transformed 'consciousness', the state of samsara related to afflictions, as a result, is the 'Truth of Suffering'. The completely transformed 'consciousness', as the cause of the other world, is the 'Truth of Accumulation'. The completely transformed 'consciousness', with radiant marks and examples, without defects and with merits, is the 'Truth of Cessation'. The completely transformed 'consciousness', containing the ten perfections, is the 'Truth of the Path'. This is the view of 'Mahayana'. Such teaching is guidance on the 'Four Truths.') Third, it is divided into two types: 'general meaning' and 'branch meaning'. General meaning: First, it is divided into two parts: the nature of the 'Three Refuges' and the teaching of how to take 'refuge'. The nature of the Three Refuges: First, it is divided into the 'uncommon view of Mahayana' and the 'common view of Mahayana'. First, it is divided into 'reality', 'the rationality of establishing the Three Refuges', 'the only refuge of ultimate truth', and 'the meaning of the word Three Jewels'. First, in the Ratnagotravibhāga it says: 'Without beginning, middle, or end, peaceful is the true Buddha, the self-nature pure original Buddha. From Buddha to non-awakening, for the sake of awakening to the undying constant path, showing the fearless constant path.' 'The sword of wisdom and compassion, the stone of...'

ྗེ་མཆོག་བསྣམས་སྡུག་ བསྔལ་མྱུ་གུ་གཅོད་མཛད་ཅིང་། །སྣ་ཚོགས་ལྟ་ཐིབས་ཀྱིས་བསྐོར་ཐེ་ཚོམ་རྩིག་པ་འཇིག་ 1-250 མཛད་དེ་ལ་འདུད། །ཅེས་པས། ཡོན་ཏན་བརྒྱད་དང་ལྡན་(ཐོགས་མེད་)པའི་སངས་རྒྱས་བསྟན་ ཏེ། མཚན་ཉིད་ནི། སྐྱབས་གནས་གང་ཞིག དོན་གཉིས་མཐར་ཕྱིན་པའོ། །དེ་ཡང་། འདུས་ མ་བྱས་ཤིང་ལྷུན་གྱིས་གྲུབ། །གཞན་གྱི་རྐྱེན་གྱིས་རྟོགས་མིན་པ། །མཁྱེན་དང་བརྩེ་དང་ནུས་ པར་ལྡན། །དོན་གཉིས་ལྡན་པའི་སངས་རྒྱས་ཉིད། །ཅེས་ཏེ། འདུས་བྱས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་སྐྱེ་ གནས་འཇིག་གསུམ་དང་བྲལ་བས་འདུས་མ་བྱས་པ། (རྩ་འགྲེལ།) སྤྲོས་པ་དང་རྣམ་(འགྲེལ་པར་ དངོས་)རྟོག་ཐམས་ཅད་ཞི་བས་ལྷུན་གྲུབ། སངས་རྒྱས་ཉིད་ཀྱི་རང་བྱུང་ཡེ་ཤེས་ཀྱིས་རྟོགས་ བྱ་ཡིན་པས་སྒྲ་རྟགས་སོགས་གཞན་གྱི་རྐྱེན་གྱིས་དངོས་སུ་རྟོགས་བྱ་མིན་པའི་ཡོན་ཏན་ གསུམ་ལྡན་ནི། ངོ་བོ་ཉིད་སྐུ། དེ་ལྟར་རྨད་དུ་བྱུང་ཞིང་བསམ་དུ་མེད་པའི་ཁྱད་པར་(དེ་ལྟར་ རྣམ་གསུམ་རྟོགས་ཕྱིར་མཁྱེན། །ཞེས་སོ། །)གསུམ་ལྡན་གྱི་སངས་རྒྱས་དེ་ཉིད་སློབ་དཔོན་མེད་པར་རང་ བྱུང་ཡེ་ཤེས་ཀྱིས་བརྗོད་དུ་མེད་པའི་རང་བཞིན་དུ་སངས་རྒྱས་པའམ་རྟོགས་པ་དེ་མཁྱེན་ པ། དེ་མཁྱེན་ནས་དེ་ལྟར་མ་རྟོགས་པར་དེ་ལྟ་བ་ལ་དམུས་(དངོས་)ལོང་དུ་གྱུར་པ་རྣམས་ ཀྱིས་རྟོགས་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་འཇིག་མེད་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་ལམ་(དངོས་)སྟོན་པ་ བརྩེ་བ། དེ་ལྟ་བུའི་མཁྱེན་བརྩེའི་རལ་གྲིས་(གཉིས་ཀའི་དཔེ་དངོས་སུ་བཤད་)སྡུག་བསྔལ་གྱི་མྱུ་གུ་ གཅོད་པས་རལ་གྲི། མཁྱེན་བརྩེ་དེ་གཉིས་ཀྱིས་(འཇིག་ཚོགས་ལ་ཞེན་པ་སྔོན་དུ་འགྲོ་བ་ཅན་གྱི་)ལྟ་བ་ (དངོས་)དང་ཐེ་ཚོམ་གྱིས་བསྡུས་པའི་མཐོང་སྤང་གི་(རྩ་བར་དངོས་)ཉོན་མོངས་ལམ་མ་སྐྱེས་(དོན་ )པའི་འཇིག་རྟེན་པའི་(དངོས་)ཤེས་པས་སྐྱོན་ཡོན་སོགས་རྟོགས་དཀའ་ཞིང་འཇོམས་མི་ནུས་ (དོན་)པས་ཕིགས་པར་དཀའ་བའི་ཕྱིར་(དངོས་)ན་ནགས་ཐིབས་པོས་བསྐོར་བའི་རྩིག་པ་དང་ འདྲ་ལ་དེ་འཇིག་པར་བྱེད་པས་རྡོ་རྗེ་རིན་པོ་ཆེ་དང་མཐུན་(དངོས་)ནོ། །ཡོན་ཏན་ཕྱི་མ་གསུམ་ གཟུགས་སྐུའི་དབང་དུ་བྱས་པའོ། །(དེ་དག་ཡེ་ཤེས་སྣང་བ་རྒྱན་གྱི་མདོ་དང་སྦྱར་ནས་འགྲེལ་པར་བཤད་པ་བལྟ་ དགོས་སོ། །) དང་པོ་གསུམ་རང་དོན། ཕྱི་མ་གསུམ་གཞན་དོན་ནོ། །དོན་གཉིས་དང་བཅས་པས་ 1-251 ཡོན་ཏན་བརྒྱད་འགྲེལ་པར་དངོས་སུ་བཤད་དོ། །དེ་དག་ཀྱང་། ཐོག་མ་དབུས་མཐའ་མེད་ པ་ཡི། །རང་བཞིན་ཡིན་ཕྱིར་འདུས་མ་བྱས། །ཞེས་ནས། ཕྱི་མ་གསུམ་གྱིས་གཞན་དོན་ཡིན། ། ཞེས་པའི་བར་དུ་གསུངས་སོ། ། གཉིས་པ་ནི། གང་ཞིག་མེད་མིན་ཡོད་མིན་ཡོད་མེད་མ་ཡིན་ཡོད་མེད་ལས་གཞན་ དུའང་། །བརྟག་པར་མི་ནུས་ངེས་ཚིག་དང་བྲལ་སོ་སོ་རང་གིས་རིག་ཞི་བ། །དྲི་མེ

【現代漢語翻譯】 頂禮斷除殊勝苦苗，摧毀各種稠密邪見所環繞的疑慮之墻者！如是，宣說了具有八功德（無著）之佛陀。其體性是：皈依處是哪樣？是二利究竟圓滿者。也就是：非為造作且自然成就，不依他緣而證悟，具足智慧、慈悲與力量，是具足二利的佛陀。如是說，不為造作的體性是遠離生、住、滅三者。（根本釋）遠離一切戲論與分別（釋文中真實），因佛陀自身之自生智慧所證悟，因此不依聲音符號等他緣而能真實證悟的三種功德是：自性身。如是殊勝且不可思議的差別（如是為證悟三種，故為智慧。如是說。）具足三種的佛陀，不需導師，以自生智慧證悟不可言說的自性，此即是智慧。證悟之後，爲了使那些未如是證悟，並因此成為盲目者能夠證悟，而示現無死、超越世間的道路，此即是慈悲。以如是智慧與慈悲之寶劍（二者之譬喻真實宣說）斬斷痛苦之苗，此即是寶劍。以智慧與慈悲二者（以執著蘊聚為先導）所攝持的見解（真實）與疑慮所包含的見道所斷之（根本中真實）煩惱，未生起道路（意義）的世間（真實）知識，難以了知過失與功德等，且無法摧毀（意義），因此難以穿透（真實），猶如被稠密的森林所環繞的墻壁，而摧毀此墻壁，如同金剛寶珠（真實）。后三種功德是就色身而言。（這些需要結合《智慧顯現莊嚴經》來解釋。）前三種是自利，后三種是利他。具備二利，因此八功德在釋文中真實宣說。這些也就是：無始、無中、無終，因其自性故非為造作。乃至，后三種是為利他。如是宣說。 第二，無論說其不存在、存在、非存在、非不存在，或既存在又不存在之外，都無法判斷，遠離定義，各自以自證智而寂滅。無垢

【English Translation】 I prostrate to the one who cuts the sprout of suffering, adorned with supreme qualities, and destroys the wall of doubt surrounded by various dense views! Thus, the Buddha (Thokme) who possesses eight qualities is taught. Its characteristic is: What is the refuge? It is the one who has perfected both purposes. That is: It is unconditioned and spontaneously accomplished. It is not realized by the conditions of others. It possesses wisdom, compassion, and power. It is the Buddha who possesses both purposes. Thus, the characteristic of the conditioned is that it is unconditioned because it is free from the three: arising, abiding, and ceasing. (Root commentary) Spontaneously accomplished because all elaborations and discriminations (actually in the commentary) are pacified. Since it is to be realized by the self-arisen wisdom of the Buddha himself, the three qualities that are not actually realized by the conditions of others such as sound and signs are: the Essence Body. Thus, the Buddha who possesses three extraordinary (thus, to realize the three aspects is wisdom. Thus it is said.) and inconceivable distinctions is enlightened or realized in an inexpressible nature by self-arisen wisdom without a teacher, that is wisdom. Having realized that, in order to make those who have not realized it and have become blind to that view realize it, he shows the path (actually) of the undying, transcendent world, that is compassion. With such a sword of wisdom and compassion (the example of both is actually explained) cutting the sprout of suffering, that is the sword. With those two, wisdom and compassion (with attachment to the aggregates as the antecedent), the afflictions to be abandoned by seeing (actually) included in views (actually) and doubts, the worldly (actually) knowledge that has not given rise to the path (meaning), it is difficult to understand faults and virtues, etc., and it cannot be destroyed (meaning), so it is difficult to penetrate (actually), like a wall surrounded by a dense forest, and destroying that wall is like a vajra jewel (actually). The latter three qualities are made under the power of the Form Body. (It is necessary to look at the explanation in the commentary by combining it with the Sutra of the Ornament of the Appearance of Wisdom.) The first three are for one's own benefit, and the latter three are for the benefit of others. With both purposes, the eight qualities are actually explained in the commentary. Those are also: Without beginning, middle, or end, unconditioned because it is its nature. Up to: The latter three are for the benefit of others. Thus it is said. Secondly, whatever is neither non-existent, nor existent, nor not both existent and non-existent, nor other than both existent and non-existent, cannot be examined, is devoid of definition, and is pacified by individual self-awareness. Immaculate

ད་ཡེ་ ཤེས་འོད་ཟེར་སྣང་ལྡན་དམིགས་པ་ཀུན་ལ་ཆགས་པ་དང་། །སྡང་དང་རབ་རིབ་རྣམ་པར་ འཇོམས་མཛད་དམ་ཆོས་ཉི་མ་དེ་ལ་འདུད། །འདིས་ཅི་བསྟན་ཞེ་ན། བསམ་མེད་གཉིས་མེད་ རྟོག་མེད་པ། །དག་གསལ་གཉེན་པོའི་ཕྱོགས་ཉིད་ཀྱིས། །གང་ཞིག་གང་གིས་ཆགས་བྲལ་ བ། །བདེན་གཉིས་མཚན་ཉིད་ཅན་དེ་ཆོས། །འདིས་ཡོན་ཏན་བརྒྱད་ཀྱིས་བསྡུས་པའི་ཆོས་ དཀོན་མཆོག་བརྗོད་དོ། །(དངོས་)བརྒྱད་གང་ཞེ་ན། (དངོས་)བརྟག་མིན་ཕྱིར་དང་བརྗོད་མིན་ ཕྱིར། །འཕགས་པས་མཁྱེན་ཕྱིར་བསམ་མེད་ཉིད། །ཞི་ཉིད་གཉིས་མེད་རྟོག་མེད་དེ། །དག་ སོགས་གསུམ་ནི་ཉི་བཞིན་ནོ། །ཞེས་པས་མུ་བཞིར་བརྟག་མི་ནུས་པས་རྟོག་གེའི་ཡུལ་མིན་ པའི་ཕྱིར་དང་། ངེས་ཚིག་བརྡ་མངོན་བརྗོད་དག་གིས་བརྗོད་དུ་མེད་ཅིང་། (དངོས་)སྒྲ། སྐད། བརྗོད་པ་ངག་གི་ཡུལ་མིན་པའི་ཕྱིར་དང་། འཕགས་པས་སོ་སོ་རང་གིས་རིག་བྱ་(དངོས་)ཡིན་ པའི་ཕྱིར་བསམ་མེད་དོ། །(རྩ་བའི་)ཞི་བ་ལ་གཉིས་ལས་ལས་ཉོན་ཞི་བ་གཉིས་མེད། དེའི་ རྒྱུ་ཚུལ་མིན་ཡིད་བྱེད་ཞི་བས་རྟོག་མེད་དོ། །ཁྱད་པར་དེ་གསུམ་ཅན་གྱི་འགོག་པ་དང་། དེ་ མངོན་དུ་བྱེད་པའི་ལམ་བདེན་མཐོང་སྒོམ་ནི། ཉི་མ་དང་ཆོས་མཐུན་ཏེ། ངོ་བོ་ལ་ལྟོས་ཏེ་ཉེ་ ཉོན་གྱི་དྲི་མ་མེད་པས་དག་པ། ཇི་ལྟ་ཇི་སྙེད་ཀྱི་ཤེས་བྱ་སྣང་བར་བྱེད་པས་གསལ་བ། དེ་ཁོ་ ན་ཉིད་མཐོང་བའི་གེགས་ཀྱི་གཉེན་པོ་བྱེད་པས་གཉེན་པོར་མཐུན་ནོ། །དེས་ན། ཡོན་ཏན་ དང་པོ་གསུམ་ཅན་གྱི་འགོག་བདེན་ནི་གང་ཞིག་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བ། ཕྱི་མ་གསུམ་ 1-252 ཅན་གྱི་ལམ་བདེན་ནི་གང་གིས་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བ་སྟེ། ཆགས་བྲལ་ཉིད་ནི་འགོག་ པ་དང་། །ལམ་གྱི་བདེན་པ་དག་གིས་བསྡུས། །གོ་རིམ་ཇི་བཞིན་དེ་དག་ཀྱང་། །ཡོན་ཏན་ གསུམ་གསུམ་གྱིས་རིག་བྱ། །ཞེས་སོ། །མདོར་ན་ཆགས་བྲལ་རྣམས་ཀྱི་མཆོག་ཐེག་ཆེན་གྱི་ འགོག་ལམ་གང་རུང་ཡིན་པ་མཚན་ཉིད་དུ་དགོད་དོ། །(མདོ་དང་སྦྱར་ཏེ་འགྲེལ་པར་ཤེས་དགོས་སོ། །) གསུམ་པ་ནི། སེམས་དེ་རང་བཞིན་འོད་གསལ་བས་ན་ཉོན་མོངས་ངོ་བོ་མེད་གཟིགས་ པས། །གང་དག་འགྲོ་ཀུན་བདག་མེད་མཐའ་ཞི་ཡང་དག་རྟོགས་ནས་ཐམས་ཅད་ལ། ། རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་རྗེས་ཞུགས་གཟིགས་པ་སྒྲིབ་པ་མེད་པའི་བློ་མངའ་བ། །སེམས་ ཅན་རྣམ་དག་མཐའ་ཡས་ཡུལ་ཅན་ཡེ་ཤེས་གཟིགས་མངའ་དེ་ལ་འདུད། །འདིས་ཅི་བསྟན་ ཞེ་ན། ཇི་བཞིན་ཇི་སྙེད་ནང་གི་ནི། །ཡེ་ཤེས་གཟིགས་པ་དག་པའི་ཕྱིར། །བློ་ལྡན་ཕྱིར་མི་ ལྡོག་པའི་ཚོགས། །བླ་མེད་ཡོན་ཏན་དང་ལྡན་ཉིད། །ཅེས་སོ། །སངས་རྒྱས་མིན་པའི་དེའི་ མཚན་ཉིད་ནི་རིག་གྲོལ་གྱི་ཡོན་ཏན་གྱི་འཕགས་པ་སློབ་པ་ཕྱིར་མི་ལྡོག་ཅེས་པའོ། །དེ་ཡང་ སེམས་ཀྱི་ཆོས་ཉིད་རང་བཞིན་གྱིས་འོད་གསལ་བར་དང་། (དངོས།) ཉེ་བའི་ཉོན་མོ

【現代漢語翻譯】 現在，對於所有執著的事物，智慧之光照耀，對於嗔恨和昏暗完全摧毀，我向神聖的佛法之日頂禮。這表明了什麼呢？無思、無二、無分別，純凈、明晰，是解脫的助伴。誰從何處解脫執著？具有二諦特徵的即是佛法。這說明了佛法聖寶包含了八種功德。（本體）八種是什麼呢？（本體）因為不可思議，因為不可言說，因為聖者所知，所以是無思的。寂靜、無二、無分別，純凈等三種如太陽一般。因為不能以四句來衡量，所以不是分別的對境。因為不能用定義、名稱、隱喻來表達，（本體）聲音、語言、話語不是言說的對境。因為是聖者各自證知的（本體），所以是無思的。（根本）寂靜分為業和煩惱寂靜兩種，其原因是無作意，寂靜是無分別的。特別是具有這三種特徵的滅諦，以及顯現它的道諦，與太陽相似。就自性而言，沒有近取煩惱的垢染，所以是純凈的。使如所有性和盡所有性的所知顯現，所以是明晰的。因為是如實見道的障礙的對治，所以是對治。因此，具有前三種功德的滅諦是從貪慾中解脫的，具有後三種功德的道諦是通過什麼從貪慾中解脫的。解脫本身就是滅諦，被道諦所包含。這些次第也應該通過三種功德來理解。簡而言之，對解脫執著者的殊勝大乘的滅道任何一個進行定義。（需要結合經文來理解解釋。） 第三，因為心性是自性光明的，所以看到煩惱沒有自性。那些證悟到一切眾生無我、寂滅，並追隨圓滿正等覺佛陀的人，擁有無礙的智慧。我向擁有清凈、無邊眾生境界的智慧眼者頂禮。這表明了什麼呢？如實和盡所有性內在的智慧眼是清凈的。具有智慧者是不會退轉的群體，具有無上功德。不是佛陀的特徵是具有證悟解脫功德的聖者，不會退轉。這是因為心性自性光明，（本體）近取的煩惱

【English Translation】 Now, to all objects of attachment, the light of wisdom shines; to hatred and dimness, it utterly destroys. I prostrate to that sacred Dharma Sun. What does this indicate? Unthinking, non-dual, non-conceptual, pure, clear, it is the aid to liberation. Who is liberated from what attachment? That which possesses the characteristics of the two truths is the Dharma. This explains that the Dharma Jewel encompasses eight qualities. What are the (substance) eight? (Substance) Because it is not conceivable, because it is not expressible, because it is known by the noble ones, therefore it is unthinking. Tranquility, non-duality, non-conceptual, purity, etc., the three are like the sun. Because it cannot be examined by the four extremes, it is not an object of thought. Because it cannot be expressed by definition, name, or metaphor, (substance) sound, speech, and words are not objects of speech. Because it is the (substance) that each of the noble ones individually realizes, it is unthinking. (Root) Tranquility is divided into two: the tranquility of karma and the tranquility of afflictions are non-dual. Its cause is non-attention, tranquility is non-conceptual. In particular, the cessation with these three characteristics, and the path truth that manifests it, are similar to the sun. In terms of essence, it is pure because it is without the stain of afflictions. It illuminates the knowable as it is and as far as it extends, so it is clear. Because it is the antidote to the obstacles of seeing reality, it is an antidote. Therefore, the cessation truth with the first three qualities is that which is free from desire, and the path truth with the latter three qualities is through what one is freed from desire. Liberation itself is the cessation, encompassed by the path truth. These sequences should also be understood through the three qualities. In short, defining either the cessation or the path of the supreme Mahayana for those who are liberated from attachment. (It is necessary to understand the explanation in conjunction with the sutra.) Third, because the nature of mind is naturally luminous, it sees that afflictions have no self-nature. Those who realize that all beings are selfless and peaceful, and follow the perfectly enlightened Buddhas, possess unobstructed wisdom. I prostrate to the one who possesses the wisdom eye with the realm of pure, infinite beings. What does this indicate? The inner wisdom eye of reality and the extent of reality is pure. Those with wisdom are a non-returning group, possessing supreme qualities. The characteristic of not being a Buddha is that the noble ones with the qualities of realization and liberation do not regress. This is because the nature of mind is naturally luminous, (substance) the afflictions of proximity

ངས་ གདོད་ནས་ཟད་ཅིང་། (དངོས།) འགགས་པས་(དངོས་)ངོ་བོ་མེད་པར་(རྩ་བ་)གཟིགས་པས་འགྲོ་ བ་ཀུན་གྱི་བདག་གཉིས་(དོན་དངོས་)མེད་པའི་མཐའ་སྟེ་(དངོས་)བདག་གཉིས་གཟོད་མ་ནས་ ཞི་བའི་ངོ་བོ་(དངོས་)ཉིད་དུ་རྟོགས་པ་ཇི་ལྟ་བ་རྟོགས་པ། འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་ཤེས་ རབ་(དངོས་)ཀྱིས་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་(དངོས་)ཐ་ན་དུད་འགྲོའི་སྐྱེ་གནས་པ་རྣམས་ལ་ ཡང་དེ་པའི་སྙིང་པོ་(དངོས་)ཡོད་པར་མཐོང་བ་ཇི་སྙེད་པ་རྟོགས་(ས་དང་པོ་ནས་སྐྱེ་འགྲེལ་པར་རོ། །)པ། ཡེ་ཤེས་དེ་གཉིས་(དངོས་)ཀྱིས་(དངོས་)གཞན་དང་ཐུན་མོང་མིན་པའི་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་ (དངོས་)པའི་ལམ་རྟོགས་པ་(དངོས་)དེ་སོ་སོར་རང་གིས་(རྩ་བ་)རིག་པ། དེ་གསུམ་རིག་པའོ། །ཡེ་ ཤེས་དང་པོས་ཁམས་རང་བཞིན་(དངོས་)གྱིས་རྣམ་དག་མཐོང་བས་ཆགས་པའི་སྒྲིབ་པ་མེད། 1-253 གཉིས་པས་ཤེས་བྱ་མཐའ་མེད་རྟོགས་པས་ཐོགས་པའི་སྒྲིབ་པ་མེད། གསུམ་(དངོས་)པ་ཕྱིར་ མི་ལྡོག་(དངོས་)གི་བྱང་སེའི་སོ་སོ་རང་གིས་རིག་པའི་ཡེ་ཤེས་དེ་ནི་དེ་པའི་ཡེ་ཤེས་བླ་མེད་ དང་ཉེ་བར་གནས་པའམ་གང་དང་ལྡན་པས་ཕྱིར་མི་ལྡོག་གི་བྱང་སེ་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ ཀྱི་སྐྱབས་སུ་འགྱུར་(ཀུན་དངོས། འདི་དངོས་སུ་མི་སྣང་)བས་དམན་པའི་སྒྲིབ་པ་མེད་པ་སྟེ་དེ་གསུམ་ གྲོལ་བའོ། །འདིར་ཐེག་དམན་གྱི་དགེ་འདུན་ནི་གཞན་ཕན་གྱི་བསམ་པ་མ་དག་པས་མཆོད་ (དངོས་)པའམ་སྐྱབས་ཀྱི་འོས་མིན་པས་མ་སྨོས་སོ། །དེ་རྣམས་འཕགས་པ་ཐོགས་མེད་ཀྱི་ དགོངས་པ་ལྟར་རོ། ། གཉིས་པ་ནི། སྟོན་པ་བསྟན་པ་སློབ་དོན་གྱི། །ཐེག་པ་གསུམ་དང་བྱེད་གསུམ་ལ། །མོས་ པ་རྣམས་ཀྱི་དབང་བྱས་ནས། །སྐྱབས་གསུམ་རྣམ་པར་བཞག་པ་ཡིན། །ཞེས་ཏེ་སྟོན་པའི་ ཡོན་ཏན་བསྟན་པའི་(དངོས་)དོན་དུ་སངས་རྒྱས་ཉིད་དོན་དུ་གཉེར་བར་ཞུགས་པའི་བྱང་སེའི་ གང་ཟག་དང་། སངས་རྒྱས་ལ་མཆོག་ཏུ་བྱ་བ་བྱེད་པར་མོས་པ་རྣམས་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་ནས་ སངས་རྒྱས་ནི་སྐྱབས་ཡིན་ཏེ། རྐང་གཉིས་རྣམས་ཀྱི་མཆོག་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་བཞག་ གོ །སྟོན་པའི་བསྟན་པའམ་ཡོན་ཏན་བསྟན་པའི་དོན་དུ་རང་ཉིད་རྟེན་འབྲེལ་གྱི་ཆོས་(དངོས་) ཟབ་མོ་རྟོགས་པའི་ཕྱིར་ཞུགས་པར་རང་རྒྱལ་གྱི་གང་ཟག་དང་། ཆོས་ལ་མཆོག་ཏུ་བྱ་བ་བྱེད་ པར་མོས་པ་རྣམས་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་ནས་ཆོས་ནི་སྐྱབས་ཡིན་ཏེ། འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བ་ རྣམས་ཀྱི་མཆོག་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་བཞག་གོ །སྟོན་པའི་བསྟན་པ་ལ་ལེགས་པར་ཞུགས་ པའི་སློབ་མའི་ཡོན་ཏན་བསྟན་པའི་དོན་དུ་གཞན་ལས་ཐོས་པའི་སྒྲས་རྗེས་སུ་རྟོགས་པའི་ ཕྱིར་ཞུགས་པ་ཉན་ཐོས་ཀྱི་གང་ཟག་དང་དགེ་འདུན་ལ་མཆོག་ཏུ་བྱ་བ་བྱེད་པར་མོས་པ་ རྣམས་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་ནས་དགེ་འདུན་ནི་སྐྱབས་ཡིན་ཏེ། ཚོགས་རྣམས་ཀྱི་མཆོག་ཡིན་པའི་ ཕྱི

【現代漢語翻譯】 從一開始就已耗盡（事物），停止（事物），看到本質是空性（根本），因此一切眾生的二取（實義）皆無邊際（事物），證悟到二取從一開始就是寂滅的本質（事物）是怎樣的證悟？以超越世間的智慧（事物）看到一切有情（事物），乃至畜生道的眾生也具有如來藏（事物）是怎樣的證悟（從初地到生圓次第）。 以這兩種智慧（事物）（事物）各自證悟與他人不共的超越世間（事物）之道（事物）（根本）。這三種就是證悟。第一種智慧見到自性清凈的法界，因此沒有貪執的障礙。 第二種智慧證悟無邊無際的所知，因此沒有所知的障礙。第三（事物）是不會退轉（事物）的菩薩各自證悟的智慧，是接近或具有無上如來藏智慧，因此不會退轉的菩薩成為一切眾生的救護（一切事物，這實際上並不存在），因此沒有低劣的障礙，這三種就是解脫。這裡因為小乘的僧眾沒有利益他人的清淨髮心，因此不值得供養（事物）或作為皈依的對象，所以沒有提及。這些都是按照聖者無著的觀點。 第二種是：導師教法學修義，三乘以及三類行，依于信解諸眾生，安立三皈依差別。這是說，爲了宣揚導師的功德，爲了（事物）追求成佛的菩薩，以及對於佛陀具有極大信心的眾生，安立佛陀是皈依處，因為佛陀是二足尊之中的至尊。 爲了宣揚導師的教法或功德，爲了自己證悟緣起甚深之法（事物）而進入修行的獨覺，以及對於法具有極大信心的眾生，安立法是皈依處，因為法是離欲者之中的至尊。爲了宣揚導師教法中精進修行的弟子的功德，爲了通過聽聞而跟隨覺悟的聲聞，以及對於僧眾具有極大信心的眾生，安立僧眾是皈依處，因為僧眾是群體之中的至尊。

【English Translation】 How is it realized that from the beginning, it is exhausted (things), stopped (things), and seeing the essence as emptiness (root), therefore all beings' dualistic grasping (actual meaning) is boundless (things), and realizing that the essence of dualistic grasping from the beginning is the nature of peace (things)? How is it realized that with transcendent wisdom (things), seeing that all sentient beings (things), even those in the animal realm, possess the essence of the Tathagatagarbha (things) (from the first bhumi to the generation and completion stages). With these two wisdoms (things) (things), each individually realizes the transcendent (things) path (things) that is not shared with others (root). These three are realization. The first wisdom sees the naturally pure realm of phenomena, therefore there is no obscuration of attachment. The second wisdom realizes the endless knowable, therefore there is no obscuration of obstruction. The third (things) is the irreversible (things) Bodhisattva's individually realized wisdom, which is close to or possesses the supreme Tathagatagarbha wisdom, therefore the irreversible Bodhisattva becomes the protector of all sentient beings (all things, this does not actually appear), therefore there is no obscuration of inferiority, these three are liberation. Here, because the Hinayana Sangha does not have the pure intention to benefit others, they are not worthy of offering (things) or as objects of refuge, so they are not mentioned. These are all according to the view of the venerable Asanga. The second is: The teacher's teachings, learning, and meaning, the three vehicles and the three types of actions, based on the faith and understanding of all beings, the three refuges are established differently. This means that in order to proclaim the qualities of the teacher, for (things) Bodhisattvas who seek to attain Buddhahood, and for beings who have great faith in the Buddha, it is established that the Buddha is the refuge, because the Buddha is the supreme among the two-legged. In order to proclaim the teachings or qualities of the teacher, for the Pratyekabuddhas who enter practice in order to realize the profound Dharma of dependent origination (things), and for beings who have great faith in the Dharma, it is established that the Dharma is the refuge, because the Dharma is the supreme among those who are free from desire. In order to proclaim the qualities of the disciples who diligently practice in the teacher's teachings, for the Shravakas who follow awakening through hearing, and for beings who have great faith in the Sangha, it is established that the Sangha is the refuge, because the Sangha is the supreme among groups.

ར་རོ་ཞེས་བཞག་གོ །མདོར་ན་(སྟོན་པ་བསྟན་པ་སློབ་མའི་ཡོན་ཏན་བསྟན་པའི་)དོན་རྣམ་པ་གསུམ་ 1-254 གྱི་(ཐེག་གསུམ་དང་བྱེད་པ་གསུམ་ལ་མོས་པའི་)གང་ཟག་དྲུག་གི་དབང་དུ་བྱས་ནས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ ཀྱིས་སྐྱབས་གསུམ་དུ་བཞག་པ་འདི་ནི་ཀུན་རྫོབ་ལ་བརྟེན་ནས་སེམས་ཅན་རྣམས་ཐེག་པ་ ལ་རིམ་གྱིས་གཞུག་པའི་དོན་དུ་ཡིན་ནོ་ཞེས་འགྲེལ་པར་རོ། ། གསུམ་པ་ནི། སྤང་ཕྱིར་སླུ་བའི་ཆོས་ཅན་ཕྱིར། །མེད་ཕྱིར་འཇིགས་དང་བཅས་པའི་ཕྱིར། ། ཆོས་རྣམ་གཉིས་དང་འཕགས་པའི་ཚོགས། །གཏན་གྱི་སྐྱབས་མཆོག་མ་ཡིན་ནོ། །དམ་པའི་ དོན་དུ་འགྲོ་བ་ཡི། །སྐྱབས་ནི་སངས་རྒྱས་ཉག་གཅིག་ཡིན། །ཐུབ་པ་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ཅན་ཕྱིར། ། ཚོགས་ཀྱང་དེ་ཡི་མཐར་ཐུག་ཕྱིར། །ཞེས་ཏེ། ཆོས་(དོན་)ལ་གཉིས་ཀྱི་ལུང་གི་ཆོས་ནི་ལམ་ མངོན་པར་རྟོགས་པའི་མཐར་ཐུག་པ་ཙམ་ཡིན་པས་གཟིངས་ལྟ་བུ་སྟེ་རྟོགས་པའི་ཆོས་ཡིད་ ལ་བྱེད་པ་ན་སྤང་བྱ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དང་། རྟོགས་པའི་ཆོས་སློབ་པའི་ལམ་བདེན་ནི་བརྫུན་ པ་(མཐར་ཐུག་འགགས་ནས་འགྲོ་བས་)སླུ་བའི་ཆོས་ཅན་གྱི་ཕྱིར་དང་། འགོག་བདེན་ནི་ཉན་ཐོས་ཀྱི་ ཚུལ་གྱིས་ཉོན་མོངས་དང་སྡུག་བསྔལ་མེད་པ་ཙམ་གྱིས་རབ་ཏུ་ཕྱེ་ལ་དེ་ལྟར་ན་མེད་དགག་ ཙམ་ལས་དོན་ལ་མ་འདས་པས་མེད་པ་ནི་སྐྱབས་སུ་འོས་པ་མ་ཡིན་ནོ། །འདིས་རང་སྟོང་ པའི་ལུགས་ཀྱི་འགོག་བདེན་མཐར་ཐུག་ཡང་སྐྱབས་མིན་པར་བསྟན་ནོ། །དགེ་འདུན་ཡང་ འདིར་ཉན་རང་གི་ཐམས་ཅད་དང་། ཐེག་ཆེན་སློབ་(དོན་)པ་སྟེ་དེ་ཡང་འཇིགས་པ་དང་བཅས་ པ་འཇིགས་པ་དེ་ལས་ངེས་པར་འབྱུང་བ་ཚོལ་བ་དེ་པ་ལ་སྐྱབས་སུ་སོང་བ་སློབ་པ་བྱ་བ་དང་ བཅས་པའོ། །ཇི་ལྟར་འཇིགས་(དངོས་)པ་དང་བཅས་ཞེ་ན། ཉན་རང་སློབ་པ་ལྟ་ཅི་སྨོས་(དོན་ )དེའི་དགྲ་བཅོམ་པ་(དངོས་)རྣམས་ཀྱང་འཁོར་བའམ་དེའི་སྡུག་བསྔལ་ཐམས་ཅད་ལ་ཤིན་ ཏུ་འཇིགས་པའི་འདུ་ཤེས་འབྱུང་སྟེ་རལ་གྲི་གདེངས་པའི་གཤེད་མའི་སྐྱེས་བུ་ལ་བཞིན་ནོ་ ཞེས་སོགས་སོ། །ཐེག་ཆེན་གྱི་ཡང་ས་བདུན་མན་ཐེག་དམན་གྱིས་འཇིགས། ས་བརྒྱད་ཡན་ སྤངས་རྟོགས་མཐར་མ་ཕྱིན་པས་འཇིགས་བཅས་སུ་བཞག་གོ་ཞེས་རྒྱལ་སྲས་དངུལ་ཆུ་པ་ 1-255 གསུང་ངོ་། །དེས་ན་དེ་དག་(དངོས་)གཏན་གྱི་སྐྱབས་མིན་ནོ། །སྔར་བཤད་པའི་མཚན་ཉིད་ ཅན་གྱི་ཐུབ་པ་ནི་རྣམ་བྱང་གི་བདེན་པ་གཉིས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ཅན་གྱི་ཆོས་སྐུ་མངའ་བ་དང་ ཐེག་པ་གསུམ་གྱི་ཚོགས་ཀྱང་ཆོས་སྐུ་རྣམ་དག་དེ་ཐོབ་པས་མཐར་ཕྱིན་པར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་ རྟག་པའི་སྐྱབས་གཡུང་དྲུང་གི་སྐྱབས་དོན་དམ་པའི་སྐྱབས་ནི་གཅིག་ཉིད་དེ། འདི་ལྟ་སྟེ་དེ་ པ་དགྲ་བཅོམ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་སོ། །འདི་རྒྱས་པར་དཔལ་ཕྲེང་གི་མདོ་ བཞིན་རྟོགས་པར་བྱའོ་(འགྲེལ་པར་)ཞེས་སོ། །འདིར་ལམ་བདེན་ནི་སློ

【現代漢語翻譯】 名為『Ra ro』。總而言之，世尊安立的三寶，是就三種（聲聞乘、緣覺乘、菩薩乘）和三種行為（信解行、見行、證行）的六種補特伽羅而言，這是爲了讓眾生逐漸進入大乘而依於世俗諦的方便，註釋中如是說。 第三，爲了斷除，因為是欺騙的法性，因為不存在，因為與恐懼相伴，所以二種法和聖者僧伽，不是究竟的殊勝皈依處。爲了勝義諦，唯一的皈依處是佛陀。因為能仁具有法身，僧伽也是以證得法身為究竟。即是說，就法（義）而言，二種法中的教法只是通往現觀的究竟，如同船筏一般，因此在修習證法時是需要斷除的。而證法中的學道諦，因為是虛假的（最終會止滅），所以是欺騙的法性。滅諦以聲聞的方式，僅僅是斷除了煩惱和痛苦，如此區分，僅僅是否定，實際上並未超越，因此不存在就不是皈依處。這表明自空宗的究竟滅諦也不是皈依處。僧伽在此指的是聲聞、緣覺的一切，以及大乘的學（義）者，他們都與恐懼相伴，尋求從恐懼中解脫，因此皈依是與學道相伴隨的。如何與恐懼相伴呢？更不用說聲聞、緣覺的學道者，即使是他們的阿羅漢（義）們，也對輪迴或其一切痛苦產生極大的恐懼感，如同面對高舉利劍的劊子手一般。大乘的七地以下，被小乘的境界所怖畏；八地以上，因為斷證尚未達到究竟，所以被認為是與恐懼相伴。嘉察·昂曲巴如是說。因此，這些（義）不是究竟的皈依處。之前所說的具有特徵的能仁，具有清凈二諦特徵的法身，以及三乘的僧伽，也因為證得清凈法身而達到究竟，因此是常恒的皈依處，永恒的皈依處，勝義諦的皈依處是唯一的，即是說，他們是阿羅漢、正等覺佛陀。關於這一點，應如《華鬘經》般理解（註釋中如是說）。在此，道諦是學道。

【English Translation】 It is named 'Ra ro'. In short, the Three Refuges established by the Bhagavan are in terms of the three (Shravaka Vehicle, Pratyekabuddha Vehicle, Bodhisattva Vehicle) and the six individuals of the three actions (faith action, seeing action, realization action), this is for the sake of gradually leading sentient beings into the Great Vehicle by relying on the conventional truth, so it is said in the commentary. Third, for the sake of abandonment, because it is the nature of deception, because it does not exist, because it is accompanied by fear, therefore the two dharmas and the Sangha of noble ones are not the ultimate supreme refuge. For the sake of the ultimate truth, the only refuge is the Buddha. Because the Thubpa (Buddha) possesses the Dharmakaya, and the Sangha also ultimately attains that Dharmakaya. That is to say, in terms of Dharma (meaning), the Dharma of the two dharmas is only the ultimate of the path of manifest realization, like a raft, so it needs to be abandoned when practicing the Dharma of realization. And the Truth of the Path of the Dharma of realization is false (because it will eventually cease), so it is the nature of deception. The Truth of Cessation, in the manner of the Shravakas, is merely the cessation of afflictions and suffering, so distinguishing it, it is merely a negation, and in reality, it has not transcended, so non-existence is not worthy of refuge. This shows that the ultimate Truth of Cessation of the Self-Empty School is also not a refuge. The Sangha here refers to all of the Shravakas and Pratyekabuddhas, and the learners (meaning) of the Mahayana, they are also accompanied by fear, seeking liberation from that fear, so refuge is accompanied by learning. How is it accompanied by fear? Not to mention the learners of the Shravakas and Pratyekabuddhas, even their Arhats (meaning) have a great sense of fear of Samsara or all its sufferings, like facing an executioner holding a raised sword. Those below the seventh Bhumi of the Mahayana are frightened by the realm of the Lesser Vehicle; those above the eighth Bhumi are considered to be accompanied by fear because their abandonment and realization have not reached the ultimate. Gyaltsab Ngulchu said so. Therefore, these (meanings) are not the ultimate refuge. The Thubpa with the characteristics mentioned earlier, possessing the Dharmakaya with the characteristics of the two truths of purification, and the Sangha of the three vehicles, also reach the ultimate by attaining the pure Dharmakaya, therefore it is the constant refuge, the eternal refuge, the ultimate truth refuge is the only one, that is to say, they are the Arhats, the Fully Enlightened Buddhas. Regarding this, it should be understood as in the Garland Sutra (so it is said in the commentary). Here, the Truth of the Path is the learning path.

བ་ལམ་གྱི་དབང་དུ་བྱས་ པ་སྟེ་ཐུབ་པ་ནི་རྣམ་པར་བྱང་བའི་བདེན་པ་གཉིས་ཀྱི་ཞེས་སོགས་བཤད་པས་སོ། ། བཞི་པ་ནི། (གསེར་སོགས་ནོར་བུ་དབུལ་བོ་ལ་དཀོན་པ་ལྟར་དད་སོགས་ནོར་གྱིས་ཕོངས་པའི་སེམས་ཅན་ལ་) འབྱུང་བ་(འམ་རྙེད་པ་)དཀོན་ཕྱིར་(ནོར་བུ་སྦྱངས་བ་དྲི་མ་མེད་པ་ལྟར་ཉེ་ཉོན་གྱི་)དྲི་མ་མེད་(པའི་)ཕྱིར། །(ནོར་ བུ་རིན་ཆེན་ནི་གསལ་ཕྲོ་སོགས་བྱེད་པའི་མཐུ་ཡོད་པ་ལྟར་མངོན་ཤེས་དྲུག་སོགས་ཡོན་ཏན་གྱི་)མཐུ་ལྡན་ཕྱིར་དང་(ནོར་ བུ་རྒྱལ་བོའི་སྤྱི་བོ་སོགས་སུ་འདོགས་ཤིང་རྒྱན་བྱེད་པ་ལྟར་དགེ་བ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རྒྱུར་གྱུར་པས་ལྷར་བཅས་)འཇིག་རྟེན་ གྱི། །རྒྱན་(དུ་)གྱུར་ཕྱིར་དང་(ནོར་བུ་རིན་ཆེན་ནོར་བུ་བཅོས་མ་ལས་མཆོག་ཡིན་པ་ལྟར་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པས་ འཇིག་རྟེན་ཐམས་ཅད་ལས་)མཆོག་ཉིད་ཕྱིར། །(ནོར་བུ་རིན་ཆེན་གྱི་ངོ་བོ་ངན་པ་སོགས་སུ་འགྱུར་བ་མེད་པ་བཞིན་དུ་ བསྟོད་སྨད་སོགས་ཀྱིས་)འགྱུར་བ་མེད་ཕྱིར་དཀོན་མཆོག་ཉིད། །ཅེས་ཏེ། དཀོན་མཆོག་གསུམ་པོ་ ནོར་བུ་རིན་པོ་ཆེ་དང་ཆོས་དྲུག་གིས་མཐུན་པར་བརྗོད་དོ། ། གཉིས་པ་ནི། སྐྱབས་གསུམ་བདུན་ཅུ་བར། སངས་རྒྱས་དེའི་ཆོས་དགེ་འདུན་ནི། །ཐར་ བ་འདོད་པ་རྣམས་ཀྱི་སྐྱབས། །ཞེས་དང་། ཐུབ་དབང་གི་ནི་སྐུ་གསུམ་དང་། །མྱ་ངན་འདས་ དང་གང་ཟག་བརྒྱད། །ཅེས་པ་ལྟར་གསུམ་སྟེ་དེ་ཡང་ཨ་བྷ་ཡས། སངས་རྒྱས་ནི་རྣམ་མཁྱེན་ ནོ། །དེ་ཉིད་སངས་རྒྱས་སོ། །དེ་ནི་བྱང་ཆུབ་པོ། །དེ་ཉིད་ལམ་གྱི་འབྲས་བུའོ། །གཟུགས་ སྐུ་གཉིས་ཀྱང་ངོ་། །བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ལམ་འཁོར་བཅས་ཆོས་དཀོན་མཆོག་གོ །ལམ་དེའི་རྟེན་ 1-256 གཟུགས་སྐུའི་ངོ་བོ་ཕྱིར་མི་ལྡོག་གི་བྱང་སེའི་ཚོགས་དགེ་འདུན་དཀོན་མཆོག་གོ །བླ་མེད་ བྱང་ཆུབ་མྱང་འདས་ཆེན་པོ་ཆོས་དཀོན་མཆོག་ཏུ་སྐྱབས་གསུམ་བདུན་ཅུ་བར་འབྱུང་བ་ལྟར་ ན་གཟུགས་སྐུ་ཁོ་ན་སངས་རྒྱས་དཀོན་མཆོག་གོ །ལམ་དགེ་འདུན་དཀོན་མཆོག་གོ །ཡང་ རང་བཞིན་མེད་པའི་ཆོས་ཉིད་དྲི་བྲལ་བྱང་ཆེན་གྱི་སྤངས་བའི་ཆ་ཆོས་དཀོན་མཆོག བྱང་ ཆུབ་དེའི་རྟོགས་པའི་ཆ་དང་གཟུགས་སྐུ་སངས་རྒྱས་དཀོན་མཆོག་རྡོ་རྗེ་ལྟ་བུ་ལ་སོགས་ ཀྱི་ལམ་དགེ་འདུན་དཀོན་མཆོག་ཏུ་(ལ་ལར་)བཞག་གོ །འདིར་སངས་རྒྱས་གཉིས་ཏེ། དོན་ དམ་པ་ནི་སྐུ་གསུམ་གྱིས་བསྡུས་པའོ། །ཐ་སྙད་པ་ནི་སྐུ་གདུང་གི་མཆོད་རྟེན། སྐུ་གཟུགས་ མཆོད་རྟེན། བྱང་སེའི་གཟུགས་ཏེ་འདི་རྣམས་ལ་མཆོད་ན་སངས་རྒྱས་མཆོད་པའོ། །ཞེས་ གསུངས་པས་སོ། །ཆོས་ཀྱང་གཉིས་ཏེ། དོན་དམ་པ་ནི་མྱང་འདས་སོ། །ཐ་སྙད་པ་ནི་ལམ་ དང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་གསུང་རབ་གླེགས་བམ་རྣམས་སོ། །(འདི་རྣམས་ལ་མཆོད་ན་ཆོས་ལ་མཆོད་པར་ཨཱརྱ་ གསུང་ངོ་། །)དགེ་འདུན་ཡང་གཉིས་ཏེ། དོན་དམ་པ་ནི་བྱང་སེམས་

【現代漢語翻譯】 因為『依靠力量，佛陀是完全清凈的二諦』等這樣解釋。 第四：(如同黃金等珍寶對於窮人來說稀有一樣，對於缺乏信心等財富的眾生來說) 產生(或者獲得)稀有，因為(如同精煉的珍寶沒有污垢一樣，沒有煩惱的) 污垢的緣故。(如同珍寶具有發出光芒等力量一樣，具有神通等功德的)力量，因為具有力量，並且(如同珍寶被佩戴在國王的頭頂等處作為裝飾一樣，因為成為一切善行的原因，所以被天神) 世間。(作為)裝飾的緣故，並且(如同珍寶比人造珍寶更殊勝一樣，因為超越世間，所以比一切世間) 更殊勝的緣故。(如同珍寶的本質不會變成壞的東西一樣，因為不會因為讚揚或批評而)改變的緣故，是稀有之物。 也就是說，三寶與珍寶在六個方面相似。 第二：在《七十皈依頌》中說：『佛陀、佛法和僧伽，是渴望解脫者的皈依處。』 以及，『佛陀具有三身，涅槃和八種聖者。』 就像阿跋耶所說：『佛陀是全知者。』 『他就是佛陀。』『他就是菩提。』『他就是道的果實。』 『也是色身二者。』『具有菩提之道的眷屬是法寶。』『作為道的所依， 色身的本質，不退轉的菩薩眾是僧寶。』 如《七十皈依頌》所說，無上菩提和涅槃是法寶，如果這樣認為，那麼只有色身是佛寶，道是僧寶。 此外，自性空性的法性，無垢的大菩提的斷證分是法寶，菩提的證悟分和色身是佛寶，金剛喻定等道是僧寶(有些人這樣認為)。 這裡有兩種佛：勝義諦是指包含三身；世俗諦是指佛塔、佛像和菩薩像，供養這些就是供養佛陀。 法也有兩種：勝義諦是指涅槃；世俗諦是指道和佛陀的經書。 (供養這些就是供養法，聖者如是說。) 僧也有兩種：勝義諦是指菩薩。

【English Translation】 Because it is explained that 'depending on the power, the Buddha is the completely purified two truths'. Fourth: (Just as gold and other jewels are rare for the poor, for sentient beings who lack the wealth of faith, etc.) It is rare to arise (or obtain), because (just as refined jewels are without impurities, without the) Impurities. (Just as jewels have the power to emit light, etc., with the power of virtues such as the six clairvoyances) Because it possesses power, and (just as jewels are worn on the crown of a king, etc., as ornaments, because it becomes the cause of all virtues, it is with the gods) World. (As) an ornament, and (just as precious jewels are superior to artificial jewels, because it transcends the world, it is superior to all the world) Because it is the very best. (Just as the essence of a precious jewel does not change into something bad, because it does not change due to praise or criticism) It is a rare thing. That is to say, the Three Jewels are said to be similar to precious jewels in six ways. Second: In the 'Seventy Refuges', it says: 'The Buddha, the Dharma, and the Sangha are the refuge for those who desire liberation.' And, 'The Buddha has three bodies, Nirvana, and eight noble beings.' As Abhaya said: 'The Buddha is omniscient.' 'He is the Buddha.' 'He is Bodhi.' 'He is the fruit of the path.' 'Also the two form bodies.' 'The Dharma Jewel is the retinue with the path of Bodhi.' 'As the basis of the path, The essence of the form body, the non-returning Bodhisattva assembly is the Sangha Jewel.' As the 'Seventy Refuges' says, the unsurpassed Bodhi and Nirvana are the Dharma Jewel, if you think so, then only the form body is the Buddha Jewel, and the path is the Sangha Jewel. Furthermore, the Dharma nature of emptiness, the pure great Bodhi's abandonment part is the Dharma Jewel, the realization part of Bodhi and the form body are the Buddha Jewel, the Vajra-like Samadhi and other paths are the Sangha Jewel (some think so). Here are two Buddhas: the ultimate truth is the one that includes the three bodies; the conventional truth is the stupa of relics, the stupa of images, and the image of Bodhisattvas, offering to these is offering to the Buddha. There are also two Dharmas: the ultimate truth is Nirvana; the conventional truth is the path and the Buddha's scriptures. (Offering to these is offering to the Dharma, the noble ones say.) There are also two Sanghas: the ultimate truth is the Bodhisattva.

འཕགས་པ་རྣམས་དང་གང་ ཟག་བརྒྱད་དོ། །ཐ་སྙད་པ་ནི་སོ་སྐྱེ་ཡང་སྟེ་སྡེ་བ་བཞི་དང་དགེ་སློང་དང་དགེ་སློང་མའོ་ཞེས་ ཐུབ་དགོངས་སོ། །སློབ་དཔོན་ཟླ་གྲགས་ནི་བྱང་སེམས་སངས་རྒྱས་སུ་འདུས་པར་བཞེད་དེ། སྐྱབས་གསུམ་བདུན་ཅུ་པར། ཤཱར་རིའི་(སྡེ་བའི་)ལུང་ལས་དགྲ་བཅོམ་གྱིས། །བྱང་ཆུབ་སེམས་ དཔར་ཕྱག་བྱས་ཏེ། །དཀོན་མཆོག་གསུམ་ལས་ཕྱི་རོལ་མིན། །སངས་རྒྱས་ནང་དུ་འདུས་ པར་དགོངས། །(དཔང་ལོས་ཐུབ་དགོངས་སུ་བསྒྱུར།) ཞེས་སོ། །བྱེ་བྲག་སྨྲ་བ་ནི་སྐྱབས་ཡུལ་སངས་ རྒྱས་ནི་མི་སློབ་པ་ཟད་མི་སྐྱེ་ཤེས་འཁོར་བཅས་ཏེ་གཟུགས་སྐུ་ནི་སྐྱབས་མིན་ཏེ་སོ་སྐྱེའི་ སྐབས་དང་ཁྱད་མེད་པས་སོ། །དགེ་འདུན་དུ་བྱེད་པའི་ཆོས་སློབ་མི་སློབ་ཀྱི་ལམ་གཉིས་ཀ་ སྐྱབས་ཡུལ་དགེ་འདུན་ནོ། །ཆོས་ནི་མྱང་འདས་འགོག་བདེན་ཏེ་དེ་ལ་སྐྱབས་སུ་འགྲོ་ཟེར་ རོ། །དེ་ཁ་ཆེ་བའི་ལུགས་ཀྱི་མཐར་ཐུག་གི་སྐྱབས་ལ་བསམ་མོ་གསུང་ངོ་། ། 1-257 ༈ དེ་ལ་སྐྱབས་སུ་འགྲོ་བའི་ཚུལ་བསྟན་པ། གཉིས་པ་ལའང་ཐེག་ཆེན་དང་། ཐུན་མོང་གི་ལུགས་གཉིས་སོ། །དང་པོ་ལ། ཐེག་ཆེན་ སྐྱབས་འགྲོའི་མཚན་ཉིད། སེམས་ཅན་སྡུག་བསྔལ་ལས་སྒྲོལ་བར་བཞེད་པའི་སྙིང་རྗེས་ བསླང་ནས་གཞན་དོན་དུ་སངས་རྒྱས་ཐོབ་པར་འདོད་པས་དཀོན་མཆོག་ལ་སྐྱབས་སུ་ཁས་ ལེན་པའི་སེམས་སམ་ངག་གི་རིག་བྱེད་གང་རུང་ངོ་། །སྐྱབས་འགྲོ་འདི་ཡང་། ངོ་བོ་རྒྱུ་འབྲས་ ལས་ལྡན་འཇུག་ཅེས་པ་དྲུག་གིས་རྟོགས་པར་བྱ་སྟེ། འདི་ནི་དེ་དངོས་འདོད་པས་ཁས་ལེན་ དེ་ཡང་སྙིང་རྗེ་ལས་རིག་བྱ། །དེ་ལས་རྣམ་པ་ཀུན་མཁྱེན་ཕན་དང་བདེ་བྱེད་དཀའ་ལ་སྐྱོ་བ་ མེད། །ངེས་པར་འབྱུང་བ་ཐེག་པ་ཀུན་གྱིས་རྟོན་པའི་ཡོན་ཏན་རྟག་ཏུ་ལྡན། །བརྡ་དང་ཆོས་ ཉིད་ཐོབ་པ་བློ་ལྡན་རྣམས་ཀྱི་སྐྱབས་འགྲོ་འདི་མཆོག་ཡིན། །ཞེས་སོ། །དེ་ཡང་ཀུན་ཏུ་འགྲོ་ བ། ཁས་ལེན། རྟོགས་པ། ཟིལ་གནོན་བཞིས་གཞན་ལས་མཆོག་སྟེ་རྒྱན་ལས་ཤེས་དགོས་ སོ། །ཕན་ཡོན་ནི། སྐྱབས་སུ་འགྲོ་བ་འདིར་སོང་དོན་ཆེན་ཏེ། །དེ་ནི་ཚད་མེད་ཡོན་ཏན་ ཚོགས་འཕེལ་འགྱུར། །འགྲོ་བ་འདི་ལ་སྙིང་རྗེའི་བསམ་པས་ཁྱབ། །མཚུངས་མེད་འཕགས་ ཆེན་ཆོས་ཀྱང་རྒྱས་པར་བྱེད། །ཅེས་ཏེ་ཡོན་ཏན་དཔག་མེད་འཕེལ་བ་རང་དོན། བསམ་པས་ འགྲོ་བ་ལ་སྙིང་རྗེས་ཁྱབ། སྦྱོར་བས་ཐེག་ཆེན་གྱི་ཆོས་རྒྱས་པར་བྱེད་པ་གཞན་དོན་ནོ། ། གཉིས་པ་ལ། རྒྱུ་གང་གིས། ཚུལ་ཇི་ལྟར། དུས་ཇི་ཙམ་དུ། བསླབ་བྱ། དབྱེ་བ། སྒྲ་དོན། ཕན་ཡོན་ནོ། །དང་པོ་ནི། སྡུག་བསྔལ་གྱིས་འཇིགས་པ་དང་། དཀོན་མཆོག་གི་ཡོན་ཏན་ ལ་དད་པ་སོགས་ཅི་རིགས་པ་སྟེ། མདོ་རྒྱལ་མཚན་དམ་པ་ལས། གང་ཚེ་གང་ཞིག་སངས་ རྒྱས་དང་། །ཆོས་དང་དགེ་འདུན་ལ་སྐྱབས་སོང་། །ཞེས་ནས། སྐྱབས་དེ་གཙོ་བོ་ཡིན་པ་ས

【現代漢語翻譯】 聖者和補特伽羅（藏文：གང་ཟག་，梵文：pudgala，梵文羅馬擬音：pudgala，漢語字面意思：人）有八種。名言者（藏文：ཐ་སྙད་པ་）也包括凡夫，即四眾（比丘、比丘尼、優婆塞、優婆夷）和比丘、比丘尼，這是佛陀的意旨。阿阇黎月稱（藏文：ཟླ་གྲགས་，梵文：Candrakīrti，梵文羅馬擬音：Candrakīrti）認為菩薩包含在佛陀之中，如《七十皈依頌》所說：『舍利子（藏文：ཤཱར་རིའི་，梵文：Śāriputra，梵文羅馬擬音：Śāriputra）的律藏中，阿羅漢（藏文：དགྲ་བཅོམ་，梵文：arhat，梵文羅馬擬音：arhat）也向菩薩頂禮，不是在三寶之外，而是認為包含在佛陀之內。』（班智達·達摩彌陀羅（藏文：དཔང་ལོ，梵文：Dharmamitra，梵文羅馬擬音：Dharmamitra）將此譯為佛陀的意旨。）有部宗（藏文：བྱེ་བྲག་སྨྲ་བ་）認為，皈依處佛陀是不再修學的、斷盡煩惱、不再出生的智者及其眷屬，色身不是皈依處，因為它與凡夫沒有區別。作為僧伽的法，有學道和無學道都是皈依處僧伽。法是涅槃（藏文：མྱང་འདས་，梵文：nirvāṇa，梵文羅馬擬音：nirvāṇa）和滅諦（藏文：འགོག་བདེན་），所以說要皈依它。這是迦濕彌羅（藏文：ཁ་ཆེ་བ་）宗的究竟皈依處，他們這樣說。 下面講述皈依的方式。 第二部分包括大乘和小乘兩種方式。首先是大乘，大乘皈依的定義是：以 желанием освободить живых существ от страданий порождается сострадание, и с желанием достичь просветления ради блага других, принимается прибежище в драгоценностях. Это может быть либо мысль, либо словесное выражение. 這種皈依可以通過六種方式來理解：自性、因、果、事業、具足和進入。因為想要真實地做到，所以要發願，而發願又源於慈悲。從慈悲出發，才能獲得全知，利益和安樂眾生，不畏艱難。必須生起出離心，這是所有乘的根本，並始終具備殊勝的功德。通達語言和法性，有智慧的人才能獲得殊勝的皈依。』也就是說，普遍存在、發願、證悟和勝伏四者超越其他，需要從《寶鬘論》中瞭解。利益是：『進入皈依意義重大，因為它能增長無量功德，以慈悲之心遍及眾生，也能增長無與倫比的殊勝之法。』也就是說，增長無量功德是自利，以慈悲之心遍及眾生，通過修行大乘之法來利益他人。 第二部分包括：以何為因，以何種方式，持續多久，學處，分類，詞義和利益。首先是：對痛苦的恐懼和對三寶功德的信心等等。如《勝幡經》所說：『無論何時，皈依佛、法、僧，』……『這種皈依是最重要的。』

【English Translation】 The noble ones and the individuals (Tibetan: གང་ཟག་, Sanskrit: pudgala, Romanized Sanskrit: pudgala, Literal meaning: person) are eight. The nominalists (Tibetan: ཐ་སྙད་པ་) also include ordinary beings, namely the four assemblies (bhikṣus, bhikṣuṇīs, upāsakas, upāsikās) and bhikṣus and bhikṣuṇīs, this is the intention of the Buddha. Ācārya Candrakīrti (Tibetan: ཟླ་གྲགས་, Sanskrit: Candrakīrti, Romanized Sanskrit: Candrakīrti) considers that bodhisattvas are included within the Buddha, as stated in the 'Seventy Verses on Refuge': 'In the Vinaya of Śāriputra (Tibetan: ཤཱར་རིའི་, Sanskrit: Śāriputra, Romanized Sanskrit: Śāriputra), even arhats (Tibetan: དགྲ་བཅོམ་, Sanskrit: arhat, Romanized Sanskrit: arhat) pay homage to bodhisattvas, not outside the Three Jewels, but considered included within the Buddha.' (Paṇḍita Dharmamitra (Tibetan: དཔང་ལོ, Sanskrit: Dharmamitra, Romanized Sanskrit: Dharmamitra) translated this as the intention of the Buddha.) The Vaibhāṣikas (Tibetan: བྱེ་བྲག་སྨྲ་བ་) consider that the object of refuge, the Buddha, is the one who no longer studies, has exhausted afflictions, is no longer born, and possesses wisdom along with his retinue; the form body is not the refuge, because it is no different from that of ordinary beings. As for the Dharma that constitutes the Saṅgha, both the paths of learners and non-learners are the refuge Saṅgha. The Dharma is nirvāṇa (Tibetan: མྱང་འདས་, Sanskrit: nirvāṇa, Romanized Sanskrit: nirvāṇa) and the cessation of suffering (nirodha-satya), so it is said to take refuge in it. This is the ultimate refuge according to the Kashmiri (Tibetan: ཁ་ཆེ་བ་) school, they say. Now, the manner of taking refuge is explained. The second part includes two ways: the Mahāyāna and the common way. First, the Mahāyāna, the definition of Mahāyāna refuge is: 'With compassion arising from the desire to liberate sentient beings from suffering, and with the desire to attain enlightenment for the benefit of others, refuge is taken in the Jewels. This can be either a thought or a verbal expression.' This refuge can be understood through six aspects: nature, cause, result, activity, possession, and entry. Because one wants to do it genuinely, one makes a vow, and the vow arises from compassion. From compassion, one can attain omniscience, benefit and bring happiness to beings, and not fear difficulties. One must generate renunciation, which is the root of all vehicles, and always possess excellent qualities. Understanding language and the nature of reality, wise people can obtain the supreme refuge.' That is to say, being universally present, making a vow, realizing, and overcoming others are superior to others, which needs to be understood from the Ratnāvalī. The benefits are: 'Entering refuge is meaningful, because it increases immeasurable qualities, pervades beings with compassion, and also increases the incomparable supreme Dharma.' That is to say, increasing immeasurable qualities is for one's own benefit, pervading beings with compassion, and benefiting others by practicing the Mahāyāna Dharma. The second part includes: what is the cause, in what manner, for how long, the precepts, the divisions, the meaning of the words, and the benefits. First is: fear of suffering and faith in the qualities of the Three Jewels, etc. As the Sutra of the Excellent Banner says: 'Whenever one goes for refuge to the Buddha, Dharma, and Saṅgha,' ... 'That refuge is the most important.'

ྟེ། ། སྐྱབས་དེ་མཆོག་ཏུ་གྱུར་པ་ཡིན། །སྐྱབས་དེ་ལ་ནི་བརྟེན་ནས་ཀྱང་། །སྡུག་བསྔལ་ཀུན་ལས་ གྲོལ་བར་འགྱུར། །ཞེས་སོ། །གཉིས་པ་ནི། སྤྱིར་ཐེག་པ་སྤྱིའི་ལུགས་ལ། མཚན་ཉིད་ནི། རང་རང་གི་སེམས་ཀྱིས་དམིགས་པའི་འཇིགས་པ་སྤང་བའི་ཕྱིར་དུ་དཀོན་མཆོག་གསུམ་ལ་ 1-258 བརྟེན་པར་ཁས་ལེན་པའི་རིག་བྱེད་དོ། །འདི་ལ་གཞན་རྒྱུད་ལ་གྲུབ་ཟིན་གྱི་དཀོན་མཆོག་ ལ་རྒྱུར་དང་། རང་ལས་འབྱུང་འགྱུར་ལ་འབྲས་བུར་དམ་འཆའ་བ་གཉིས་རིམ་བཞིན་རྒྱུ་དང་ འབྲས་བུའི་སྐྱབས་འགྲོ་སྟེ། དང་པོ་རྒྱུད་བླ་གཉིས་པ་མདོ་རྒྱན་ལུགས་ཞེས་ལོཙྪ་བ་ཆེན་པོ་ སོགས་(བུ་སྟོན་)གསུང་སྟེ་དཔྱད་པར་བྱའོ། ། གསུམ་པ་ནི། ཐེག་དམན་པ་ཇི་སྲིད་འཚོའི་བར། ཐེག་ཆེན་པ་བྱང་ཆུབ་ལ་མཆིས་ཀྱི་ བར་དུའོ། །བཞི་པ་ལ། ཐུན་མོང་གི་སོ་སོའིའོ། །དང་པོ་ནི་སྐྱེས་བུ་དམ་པ་དང་འགྲོགས་པ། དམ་པའི་ཆོས་ཉན་པ། ཚུལ་བཞིན་ཡིད་ལ་བྱ་བ། ཆོས་ཀྱི་རྗེས་སུ་མཐུན་པའི་ཆོས་སྒྲུབ་པ་ དང་། དབང་བོའི་སྒོ་བསྡམས་པ། སེམས་ཅན་ལ་སྙིང་བརྩེ་བ། དཀོན་མཆོག་མཆོད་པ་ལ་ བརྩོན་པ། སྡོམ་པ་ཅི་ནུས་ལེན་པའོ། ། གཉིས་པ་ནི། མྱང་འདས་ཆེན་པོར། གང་ཞིག་སངས་རྒྱས་སྐྱབས་འགྲོ་བ། །དེ་ནི་ཡང་ དག་དགེ་བསྙེན་ཏེ། །ནམ་དུའང་ལྷ་ནི་གཞན་དག་ལ། །སྐྱབས་སུ་སོང་བ་མ་ཡིན་ནོ། །དམ་ པའི་ཆོས་ལ་སྐྱབས་ཚོལ་ན། །འཚེ་ཞིང་གསོད་པའི་སེམས་དང་བྲལ། །དགེ་འདུན་ལ་ཡང་ སྐྱབས་སོང་བས། །མུ་སྟེགས་ཅན་ལ་ཕྱག་མི་བྱ། །ཞེས་དང་། སྐྱབས་གསུམ་བདུན་ཅུ་པར། དགེ་བསྙེན་ཉིད་དུ་དམ་བཅས་ནས། །སྐྱབས་གསུམ་པོ་རྣམས་བསྲུང་བར་བྱ། །མུ་སྟེགས་ གཞན་ལ་གུས་པ་དང་། །ཕྱག་དང་མཆོད་པ་རྣམས་མི་བྱ། །ཞེས་སོ། །རྒྱ་ཆེར་ཤེས་པར་བྱའོ། ། ལྔ་པ་ལ། ཐུན་མོང་ཡིན་མིན་རྒྱུ་འབྲས་ཀྱིས་བཤད་ཟིན་ཏོ། །བརྟན་མི་བརྟན་ནི། དཀོན་ མཆོག་གི་ཡོན་ཏན་ལ་ཤེས་ནས་དད་པས་བརྟན། གཞན་ནི་མི་བརྟན་ནོ། །གནས་སྐབས་ མཐར་ཐུག་གི་ནི། འཇིགས་སྐྱོབ་ལེགས་སྨོན་ཙམ་དང་། ངེས་འབྱུང་གིའོ། ། དྲུག་པ་ནི། རྟག་ཏུ་(ཉོན་མོངས་པའི། ལས་ཀྱི་ཚེའམ་སྐྱེ་བའི་ཉོན་མོངས་པ་སྟེ།)ཉོན་མོངས་ཚོགས་ཀུན་ 1-259 དང་། །ཉེས་པར་སྤྱོད་པ་(མི་དགེ་བཅུ་སོགས་)ཐམས་ཅད་དང་། །རྒ་དང་འཆི་བ་དག་ལས་ཀྱང་། ། སངས་རྒྱས་ཉིད་ནི་ཡོངས་སུ་སྐྱོབ། །འཚེ་བ་(འོན་ལོང་སོགས་རྣ་བ་སོགས་ཐོབ་པར་བྱས་ཏེ་སྐྱོབ།)དག་ནི་ ཐམས་ཅད་དང་། །ངན་སོང་(བ་རྣམས་དེ་ལས་ཐར་བར་བྱས་ཏེ་སྐྱོབ།)དང་ནི་ཐབས་མིན་(མུ་སྟེགས་ཅན་གྱི་ ལྟ་བ་རྣམས་དེ་ལས་ལོག་པར་བྱས་ཏེ་སྐྱོབ།)དང་། །འཇིག་ཚོགས་(སྡུག་བསྔལ་གྱི་ཕུང་པོ་ཅན་རྣམས་མྱང་འདས་དང་ རིགས་མ་ངེས་པ་རྣམས་)ཐེག་པ་དམན་(པར་མི་ལྷུང་བར་བྱས་)དག་ལས། །སྐྱོབ་ཕྱིར་སྐྱབས་ཀྱི་དམ་པའོ

【現代漢語翻譯】 因此，皈依是最殊勝的。依靠皈依，就能從一切痛苦中解脫。這是總的皈依。 第二，就共同的小乘而言，定義是：爲了從各自心中所緣的怖畏中解脫，而承諾依靠三寶的行為。對於這一點，將他人相續中已成就的三寶視為因，將自己未來生起的三寶視為果，分別稱為因皈依和果皈依。前者是《寶性論》的觀點，後者是《經莊嚴論》的觀點，這是大譯師（布頓）等人的觀點，需要加以研究。 第三，小乘的皈依直到生命終結，大乘的皈依直到證得菩提。 第四，分為共同和不共同兩種。前者是：與賢善之人交往，聽聞正法，如理作意，修持與法相應的行為，守護根門，慈愛眾生，精勤供養三寶，盡力受持戒律。 後者在《大涅槃經》中說：『凡是皈依佛的，就是真正的優婆塞（近事男，在家男居士），任何時候都不皈依其他天神。如果皈依正法，就遠離傷害和殺戮之心。如果皈依僧伽，就不向外道頂禮。』《七十皈依頌》中說：『立誓成為優婆塞后，應當守護這三皈依。不應尊敬其他外道，不應向他們頂禮和供養。』應當廣為學習。 第五，共同與不共同，已經用因和果解釋過了。穩固與不穩固：瞭解三寶的功德后，以信心而穩固，否則就不穩固。暫時與究竟：僅僅是救護怖畏和良好祝願，以及出離心。 第六，（煩惱的，業的生起或煩惱的生起）總是從一切煩惱聚合，一切惡行（十不善等），以及衰老和死亡中，佛陀都能完全救護。從一切損害（使盲聾等，使耳朵等殘缺而救護），以及惡趣（從那裡解脫而救護），以及非方便（使從外道的見解中反正過來而救護），以及壞聚（使具有痛苦蘊者從涅槃中解脫，以及種姓不定者）不墮入小乘（而救護），因此是救護的殊勝皈依處。

【English Translation】 Therefore, refuge is the most supreme. By relying on refuge, one will be liberated from all suffering. This is the general refuge. Secondly, in general, according to the system of the Lesser Vehicle, the definition is: the activity of relying on the Three Jewels in order to abandon the fears that one's own mind focuses on. Regarding this, taking the Three Jewels already established in the continuum of others as the cause, and vowing to take the Three Jewels that will arise from oneself in the future as the result, are respectively called causal refuge and resultant refuge. The former is the view of the Ratnagotravibhāga (Treatise on the Buddha-nature), and the latter is the view of the Mahāyānasaṃgraha (Compendium of the Mahāyāna), as stated by the great translator (Bu-ston), etc., and should be examined. Third, the refuge of the Lesser Vehicle lasts until the end of life, and the refuge of the Great Vehicle lasts until reaching enlightenment. Fourth, there are common and uncommon ones. The former are: associating with virtuous people, listening to the Dharma, reflecting properly, practicing actions in accordance with the Dharma, guarding the doors of the senses, having compassion for sentient beings, diligently making offerings to the Three Jewels, and taking vows as much as possible. The latter is stated in the Mahāparinirvāṇa Sūtra: 'Whoever takes refuge in the Buddha is a true upāsaka (male lay devotee), and at no time takes refuge in other gods. If one takes refuge in the Dharma, one is free from the mind of harming and killing. If one takes refuge in the Saṅgha, one does not prostrate to non-Buddhists.' The Seventy Verses on Refuge states: 'Having vowed to become an upāsaka, one should protect these three refuges. One should not respect other non-Buddhists, and should not prostrate to them or make offerings.' One should study extensively. Fifth, common and uncommon have already been explained by cause and effect. Stable and unstable: stable with faith after knowing the qualities of the Three Jewels, otherwise unstable. Temporary and ultimate: merely protecting from fear and good wishes, and renunciation. Sixth, (of afflictions, of the arising of karma or the arising of afflictions) always from all aggregates of afflictions, all misdeeds (the ten non-virtues, etc.), and from aging and death, the Buddha completely protects. From all harm (making blind and deaf, making ears, etc. defective and protecting), and from the lower realms (liberating from there and protecting), and from non-means (turning back from the views of non-Buddhists and protecting), and from the aggregates of destruction (liberating those with aggregates of suffering from nirvāṇa, and those with uncertain lineages) from not falling into the Lesser Vehicle (and protecting), therefore it is the supreme refuge for protection.

། ། ཞེས་སོ། །དེས་ན་དཀོན་མཆོག་དེ་དག་ལ་སྡུག་བསྔལ་དང་སྒྲིབ་པའི་འཇིགས་པ་ལས་སྒྲོལ་ བའི་དཔུང་གཉེན་ཞུ་ཞིང་། བསྙེན་ཏེ་སོང་བའམ་བསྙེན་པར་སོང་བས་སྐྱབས་འགྲོ་སྟེ། (སམ་ སྐྲི་ཏིའི་)ངེས་ཚིག་གི་བཤད་པའོ། ། བདུན་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། མཐར་ཐུག་གི་གནས་སྐབས་ཀྱི་ཕན་ཡོན་ནོ། །དང་པོ་ནི། སངས་རྒྱས་ལ་སྐྱབས་སུ་སོང་བས་འཚང་རྒྱ། ཆོས་ལ་སོང་བས་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་བསྐོར། དགེ་འདུན་ལ་སོང་བས་འཁོར་དགེ་འདུན་གྱིས་བསྐོར་བའོ། ། གཉིས་པ་ནི། སྡོམ་པ་ཀུན་གྱི་རྒྱུར་དགོས་ཏེ། མཛོད་ལས། (དགེ་བསྙེན་ལས།) གཞན་ལའང་ བསྙེན་གནས་ཡོད་མོད་ཀྱི། །སྐྱབས་སུ་མ་སོང་བ་ལ་མེད། །ཅེས་དང་། སྐྱབས་གསུམ་བདུན་ ཅུ་བར། དགེ་བསྙེན་གསུམ་ལ་སྐྱབས་འགྲོ་བ། །དེ་ནི་སྡོམ་བརྒྱད་རྩ་བ་ཡིན། །ཞེས་སོ། ། བསྲུང་བ་ཆེན་པོར་འགྱུར་ཏེ། སངས་རྒྱས་ཉིད་དེ་སྐྱབས་ནི་དཔེ་མེད་མཆོག་ཏུ་འདོད། །སྣ་ ཚོགས་འཇིགས་འགྱུར་འཇིག་ཚོགས་ཀུན་དང་ཐེག་པ་དང་། །ངན་སོང་རྣམ་མང་སྡུག་བསྔལ་ ཐབས་མིན་སོང་བ་རྣམས། །སྐྱེ་དང་འཆི་དང་ཉོན་མོངས་ལས་རྣམས་ཀུན་ལས་བསྲུང་། ། ཞེས་དང་། ཕག་མོའི་རྟོགས་བརྗོད་ལས། གང་ཞིག་སངས་རྒྱས་སྐྱབས་འགྲོ་བ། །དེ་ནི་ངན་ འགྲོར་མི་འགྲོ་སྟེ། །ལྷ་ཡི་ལུས་ནི་སྤངས་ནས་ཀྱང་། །ལྷ་ཡི་ལུས་སུ་སྐྱེས་པར་གྱུར། །ཆོས་ དང་དགེ་འདུན་ལ་ཡང་སྦྱར་རོ། །གཏམ་བརྒྱུད་ཀྱིས་བཤད་དོ། །ཆོས་ཐམས་ཅད་འབྱུང་བའི་ 1-260 སྒོ་སྟེ། རྒྱ་རོལ་ཏུ་གསུམ་ལ་སྐྱབས་སུ་འགྲོ་བ་ནི་ཆོས་སྣང་བའི་སྒོ་(བརྒྱ་རྩ་བརྒྱད་)སྟེ་ཞེས་སོ། ། དམ་པའི་གྲངས་སུ་བགྲང་སྟེ། དམ་པའི་བྱ་བ་བྱས་ཤིང་(དབང་ཕྱུག་སོགས་)ལོག་པར་མོས་པའི་ སྒྲིབ་པ་དང་བྲལ་བར་འགྱུར་རོ། ། ༈ ཡན་ལག་གི་དོན། གཉིས་པ་ཡན་ལག་གི་དོན་ལ། སངས་རྒྱས། ཆོས། དགེ་འདུན་ལ་གདམས་པའོ། ། ༈ སངས་རྒྱས་ལ་གདམས་པ། དང་ པོ་ལ། གང་ལ་ན། སངས་རྒྱས་དཀོན་མཆོག་ལའོ། །ཇི་ལྟར་ན་གསུམ་སྟེ། ཡུལ་ཡུལ་ཅན་ དུ་འབྲས་བུ་དང་རྒྱུར། རྒྱུ་མཚན་དང་རྒྱུ་མཚན་ཅན་དུ་མི་སྦྱོར་བར་གདམས་པའོ། །དང་པོ་ ནི། གཟུགས་སོགས་དང་ཡུལ་ཅན་རྣམ་མཁྱེན་དོན་དམ་པར་མ་དམིགས་པའི་ཕྱིར་གཟུགས་ སོགས་ཡུལ་རྣམ་མཁྱེན་ཡུལ་ཅན་དུ་ཞེན་ནས་མི་སྦྱོར་རོ་ཞེས་རྟོགས་ནས་སློབ་པ་དང་སྟོན་ པ་ཡང་སངས་རྒྱས་ལ་གདམས་པའོ། །གཟུགས་དང་རྣམ་མཁྱེན་ཉིད་དུ་མི་སྦྱོར་མི་འབྱེད་དེ། འདི་ལྟར་གཟུགས་ཉིད་ཀྱང་ཡང་དག་པར་རྗེས་སུ་མ་མཐོང་ན། ཞེས་སོགས་ནས་རྒ་ཤིའི་ བར་རོ། ། གཉིས་པ་ནི། སོགས་ཞེས་པས་སྦྱིན་སོགས་དྲུག་སྟོང་ཉིད་བཅུ་དྲུག བྱང་ཕྱོགས་སོ་ བདུན། འཕགས་པའི་བདེན་པ། བསམ་གཏན། ཚད་མེད། གཟུགས་མེད། རྣམ་ཐར། མཐར་ གནས། སྒོ་གསུམ། མངོན་ཤེས། ཏིང་འཛིན། གཟུངས་སྒོ། སྟོབས་བཅུ། མི་

【現代漢語翻譯】 因此，向這些本尊祈求，作為從痛苦和障礙的恐懼中解脫出來的助援，親近並前往，或者說親近前往即是皈依。（梵文）詞源的解釋。 第七，分為二：究竟狀態的利益。第一：皈依佛能成佛，皈依法能轉法輪，皈依僧能被僧眾圍繞。 第二：需要作為一切律儀的基礎。《俱舍論》中說：（居士戒）其他也有近住等，但未皈依者則無。皈依三寶七十頌中說：居士三皈依，是八關齋戒的根本。 成為偉大的守護：佛陀本身即是皈依，是無與倫比的至高者。能從各種恐懼、毀滅、一切怖畏以及道途，以及惡趣的各種痛苦和無助中解脫。能從生、死和煩惱業中守護。《帕莫傳》中說：凡皈依佛者，不墮惡趣，捨棄天身，亦生天身。法和僧也同樣適用。通過故事來講述。一切佛法生起的門徑：在印度，皈依三寶是顯現佛法的門徑（一百零八）。 被列入聖者之列：行持聖者的行為，遠離（自在天等）邪見的障礙。 第二，關於支分之義，是對佛、法、僧的勸導。 第一，關於對佛的勸導。何者為勸導的對象呢？是佛寶。如何勸導呢？有三種：在所緣和能緣上，在果和因上，在理由和具有理由者上，不作結合的勸導。第一：因為色等和能緣的遍知，在勝義中是不可得的，所以對於色等所緣和遍知能緣，不要執著結合，如此理解后，學習和教導也是對佛的勸導。不要將色和遍知結合或區分，因為如果連色本身都不能如實見到，乃至老死也是如此。

【English Translation】 Therefore, supplicating to these deities as a support to liberate from the fear of suffering and obscurations, approaching and going, or approaching and going is taking refuge. (Sanskrit) Explanation of the etymology. Seventh, divided into two: the benefit of the ultimate state. First: Taking refuge in the Buddha leads to enlightenment, taking refuge in the Dharma leads to turning the wheel of Dharma, and taking refuge in the Sangha leads to being surrounded by the Sangha. Second: It is necessary as the basis of all vows. The Treasury states: (Lay vows) Others also have near-dwelling, but those who have not taken refuge do not have it. In Seventy Verses on the Three Refuges, it says: The three refuges of a layperson are the root of the eight vows. It becomes a great protector: The Buddha himself is refuge, considered the supreme without compare. It can liberate from various fears, destruction, all fearsome gatherings, and paths, as well as various sufferings and helplessness of the lower realms. It can protect from birth, death, and afflictive actions. The Chronicles of the Sow states: Whoever takes refuge in the Buddha will not go to the lower realms; having abandoned the body of a god, they will also be born in the body of a god. The same applies to the Dharma and the Sangha. It is explained through stories. The gateway through which all Dharmas arise: In India, taking refuge in the Three Jewels is the gateway to the appearance of the Dharma (one hundred and eight). It is counted among the holy ones: performing the actions of the holy ones, free from the obscurations of (Ishvara, etc.) wrong views. Second, regarding the meaning of the limbs, it is an exhortation to the Buddha, Dharma, and Sangha. First, regarding the exhortation to the Buddha. What is the object of exhortation? It is the Buddha Jewel. How is it exhorted? There are three ways: on the object and the subject, on the result and the cause, on the reason and the one with the reason, exhortation without combining. First: Because form, etc., and the omniscient subject are not found in the ultimate sense, do not cling to combining form, etc., the object, and the omniscient, the subject. Understanding this, learning and teaching are also exhortations to the Buddha. Do not combine or separate form and omniscience itself, because if even form itself is not truly seen, up to old age and death, it is the same.

འཇིགས་བཞི། རིག་བཞི། བྱམས་སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོ། མ་འདྲེས་པ་བཅོ་བརྒྱད་ཀྱི་བར་རྒྱུ་དང་རྣམ་མཁྱེན་འབྲས་ བུར་མི་སྦྱོར་རོ། །སྦྱིན་པའི་ཕར་ཕྱིན་དང་རྣམ་མཁྱེན་ཉིད་དུ་མི་སྦྱོར་མི་འབྱེད་དོ། །སྦྱིན་ཕར་ ཉིད་ཀྱང་ཡང་དག་པར་རྗེས་སུ་མ་མཐོང་ན་ཞེས་སོགས་མ་འདྲེས་བཅོ་བརྒྱད་ཀྱི་བར་དུ་སྦྱར་ སྣང་ངོ་། ། གསུམ་པ་ནི། སངས་རྒྱས་དང་བྱང་ཆུབ་དང་རྣམ་མཁྱེན་དག་ཆོས་སྐུའི་བདག་ཉིད་དུ་ (གནོད་འཇོམས་དངོས་)མཚན་ཉིད་གཅིག་པ་ཉིད་ཀྱིས་སངས་རྒྱས་སུ་བྱེད་པའི་ཆོས་ཀྱི་མཚན་ 1-261 ཉིད་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་ནི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་རྒྱུའོ་ཞེས་དང་། རྣམ་མཁྱེན་གྱིས་ ཆོས་ཐམས་ཅད་ཐུགས་སུ་ཆུད་པས་བྱང་ཆུབ་པོ་ཞེས་མི་སྦྱོར་རོ། །ཞེས་ཕྱི་མ་གནོད་འཇོམས་ དངོས་དང་དང་པོ་གཉིས་ཀྱང་གནོད་འཇོམས་ཀྱི་དོན་དངོས་ཏེ། དང་པོ་གཉིས་ལ། དེར་(གནོད་ འཇོམས་)རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་ཀྱི་ཡུལ་ཡིན་ནོ་ཞེས་དམིགས་པའི་དངོས་པོར་རམ། གཟུགས་འདི་ནི་སྦྱིན་པ་ལ་སོགས་པ་བསོད་ནམས་བྱ་བའི་ངོ་བོར་ཡོངས་སུ་བསྔོས་ན་རྣམ་ པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་འབྲས་བུར་འགྱུར་རོ། །ཞེས་རྒྱུའི་དངོས་པོར་རྟོག་ན་རྣམ་པ་ ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་དུ་སྦྱོར་བ་ཞེས་བྱའོ། །ཞེས་སོ། །སངས་རྒྱས་དང་རྣམ་མཁྱེན་ཉིད་ དུ་མི་སྦྱོར་ཞེས་དང་། བྱང་ཆུབ་དང་རྣམ་མཁྱེན་ཉིད་དུ་མི་སྦྱོར་ཏེ་བྱང་ཆུབ་ཉིད་ཀྱང་ཡང་དག་ པར་རྗེས་སུ་མི་མཐོང་ཞེས་སོ། །དག་ལྡན་དུ། ཕུང་པོ་དང་སྐྱེ་མཆེད་རྣམས་ནི་དབྱེ་བས་མ་ མཐོང་བས་དེ་ལ་དེས་མི་སྦྱོར་རོ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་སྦྱོར་བ་གཅིག་གོ །དེ་བཞིན་དུ། སྦྱིན་པའི་ཕར་ ཕྱིན་པ་ལ་སོགས་པའི་ལམ་འདིས་འབྲས་བུར་གྱུར་པ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་གཉིས་པའོ། །དེ་བཞིན་ དུ་སངས་རྒྱས་དང་བྱང་ཆུབ་རྣམ་མཁྱེན་ཉིད་དང་མི་སྦྱོར་རོ། །དེ་ཡང་སངས་རྒྱས་དང་བྱང་ ཆུབ་དང་མི་སྦྱོར་ཏེ། གསུམ་པོ་དག་ཐ་དད་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་སངས་རྒྱས་ལ་ གདམས་པའོ། །ཞེས་སོ། །འདི་ཡང་གཞན་གྱིས་བོད་འདིར་མ་ཤེས་སོ། །མདོར་ན་འདི་(ཨཱརྱ་) ནི་དམིགས་པར་བྱ་བ་ཡུལ་དང་དམིགས་པར་བྱེད་པ་ཡུལ་ཅན་དོན་དམ་པར་སྣང་བ་(གསེར་) མེད་པར་མཉམ་པ་ཉིད་དུ་རྟོགས་པའི་ཡེ་ཤེས་མཐར་ཐུག་ནི་སངས་རྒྱས་ཡིན་ནོ་ཞེས་ལུང་ འབོགས་པ་སངས་རྒྱས་དཀོན་མཆོག་ལ་འདོམས་པའོ། །བྱེད་པ་པོ་དང་ལས་གཉིས་ཀ་ཤེས་ དགོས་སོ། ། ༈ ཆོས་ལ་གདམས་པ། གཉིས་པ་ལ། གང་ལ་ན་ཆོས་དཀོན་མཆོག་ལའོ། །ཇི་ལྟར་ན་ཡུལ་ཅན་ཐམས་ཅད་ མཁྱེན་པ་ཉིད་གསུམ་གྱི་ནང་ནས་གཞི་ཤེས་ཀྱི་ཡུལ་དུ་བསྡུས་པའི་གཞི་གཟུགས་སོགས་ 1-262 ཀྱིས་བསྡུས་པའི་ཆོས་ཐམས་ཅད་དོན་དམ་པར་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་དོ་ཞེས་དང་། གཟུགས་(མདོ་ ཨཱརྱ་)དངོས་པོ་ཡོད་ཅེས་བྱ་བར་མི་སྦྱོར་མེད་ཅེས་མ

【現代漢語翻譯】 四種怖畏。 四種智慧。慈悲大愛，十八不共法之間，不將因和遍智與果結合。 不將佈施波羅蜜多與遍智結合或區分。若未如實見佈施波羅蜜多等，則似乎與十八不共法相連。 第三，佛陀、菩提和遍智，以法身的自性（破害實有）同一體性而成為佛陀的法的體性，即一切種智是佛陀之因，不應將遍智包含一切法而成為菩提結合。 如是，後面的破害實有與前面的二者也是破害之實義。對於前面的二者，在那裡（破害），一切種智是所緣境，或者，若將此色等佈施等善業完全迴向，則一切種智將成為果。若認為這是因之實物，則稱為與一切種智結合。如是。不應將佛陀與遍智結合，不應將菩提與遍智結合，若未如實見菩提等。在具足清凈者中，蘊和處等因未見差別，故不應以此與彼結合，這是一種結合。同樣，以佈施波羅蜜多等道成為果，這是第二種。同樣，不應將佛陀與菩提和遍智結合。因為佛陀與菩提不可分，這是對佛陀的教誨。如是。此理他人未解於此藏地。總之，此（聖）是所緣境和能緣境，證悟勝義中無有顯現（金）的平等性之究竟智慧即是佛陀，這是引證佛陀寶的教誨。能作者和所作二者皆需知曉。 ༈ 對法的教誨。 第二，對誰教誨呢？對法寶。如何教誨呢？即一切能緣境，從三者中將一切種智歸攝於所知境之基，即以色等（經）所攝的一切法，在勝義中無自性，不應將色（經，聖）稱為實有，應稱為無。

【English Translation】 The four fears. The four wisdoms. Great love and compassion, between the eighteen unmixed dharmas, do not combine the cause and omniscience with the result. Do not combine or separate the Perfection of Generosity with omniscience itself. If the Perfection of Generosity is not truly seen, it seems to be connected with the eighteen unmixed dharmas. Thirdly, Buddha, Bodhi, and Omniscience, with the nature of Dharmakaya (destroying harm in reality), the nature of the same entity makes one a Buddha, the nature of Dharma, the All-Knowingness itself is the cause of the Buddha, and one should not combine the Bodhi by including all dharmas with Omniscience. Thus, the latter destroying harm in reality and the first two are also the real meaning of destroying harm. For the first two, there (destroying harm), All-Knowingness itself is the object, or, if this form, etc., is completely dedicated to meritorious deeds such as generosity, then All-Knowingness itself will become the result. If one thinks of it as the real object of the cause, it is called combining with All-Knowingness itself. Thus. One should not combine Buddha with Omniscience itself, and one should not combine Bodhi with Omniscience itself, if Bodhi itself is not truly seen. Among those who are endowed with purity, the aggregates and sources are not seen as different, so one should not combine this with that, this is one combination. Similarly, becoming a result through the path of the Perfection of Generosity, etc., is the second. Similarly, one should not combine Buddha with Bodhi and Omniscience itself. Also, one should not combine Buddha with Bodhi, because the three are inseparable, this is the teaching to the Buddha. Thus. Others have not understood this in this land of Tibet. In short, this (Arya) is the object to be focused on and the subject that focuses on the object, the ultimate wisdom that realizes the equality of no appearance (gold) in the ultimate truth is the Buddha, this is quoting the teaching of the Buddha Jewel. Both the agent and the action must be known. ༈ Teachings on the Dharma. Secondly, to whom is the teaching given? To the Dharma Jewel. How is it taught? That is, all subjects, from the three, the All-Knowingness itself is included in the base of the object of knowledge, that is, all dharmas included in form, etc. (Sutra), are without self-nature in the ultimate truth, one should not call form (Sutra, Arya) real, one should call it non-existent.

ི་སྦྱོར་སོགས། ལམ་ཤེས་ཀྱིས་ཡུལ་དུ་ བསྡུས་པའི་གཉེན་པོ་ལམ་གྱིས་བསྡུས་པའི་ཆོས་ཐམས་ཅད་བདེན་པའི་ངོ་བོ་མེད་དོ་ཞེས་ དང་། སྦྱིན་པའི་ཕར་ཕྱིན་གྱི་དོན་དུ་ཡུམ་ལ་མི་སྤྱོད་དོ། །ཚུལ་ཁྲིམས་སོགས། སྟོང་ཉིད་བཅུ་ དྲུག་སོགས་དང་སོ་བདུན་ཏིང་འཛིན་གཟུངས་ཀྱི་སྒོའི་བར་མང་དུ་སྨོས་སོ། །རྣམ་མཁྱེན་ གྱིས་ཡུལ་དུ་བསྡུས་པའི་རྣམ་པས་བསྡུས་པའི་ཆོས་ཐམས་ཅད་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་དོ་ཞེས་ཏེ། སྟོབས་བཅུ་མི་འཇིགས་བཞི་རིག་བཞི་བྱམས་སྙིང་རྗེ་མ་འདྲེས་བཅོ་བརྒྱད་ཀྱི་བར་གྱི་དོན་ དུ་ཡུམ་ལ་མི་སྤྱོད་དོ་ཞེས་སོ། །དེ་ལྟར་ན་གཞི་གཉེན་རྣམ་པ་མཐའ་དག་གིས་བསྡུས་པའི་ ཆོས་ཐམས་ཅད་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པར་གཏན་ལ་ཕབ་པས་ལུང་རྟོགས་ཀྱི་ཆོས་གང་ཡང་ངོ་བོ་ མེད་པར་རྟོགས་ནས་སྒྲུབ་པོ་ཞེས་སྟོན་པ་དང་ཉམས་ལེན་ཞེས་སོགས་སྔར་ལྟར་སྦྱར་རོ། ། གཞི་དང་གཉེན་པོ་དང་རྣམ་པ་མཐའ་དག་གིས་བསྡུས་པའི་ཆོས་ཐམས་ཅད་ངོ་བོ་མེད་ཅེས་ གསེར་དང་བུདྡྷ་ཤྲཱི་འདོན་ཅིང་འཆད་དོ། །བསྡུས་གསུམ་ལོ་ཙྪ་བ་བཞེད་པར་གྲགས་ཏེ་དཔེ་ མ་དག་པ་ཡིན་ནམ་སྙམ་མོ། །དག་ན་དང་པོ་ཡུལ་དུ། གཉིས་པ་ཐམས་ཅད། གསུམ་པ་ནང་ དུ་འདུ་བའོ། ། ༈ དགེ་འདུན་ལ་གདམས་པ། གསུམ་པ་ལ། གང་ལ་ན། དགེ་འདུན་དཀོན་མཆོག་ལའོ། །ཇི་ལྟར་ན། ཞུགས་གནས་ ཀྱི་མིང་ཅན་གང་ཟག་བརྒྱད་པོ་ལ་དབང་བོ་རྟུལ་བོ་དད་རྗེས་འབྲང་དང་སོགས་པ་རང་རྒྱལ་ གྱི་བར་གྱི་མིང་གིས་བཏགས་པའི་བྱེ་བྲག་གིས་གྲངས་ཉི་ཤུར་འཆད་པའམ་ངེས་པ་བྱང་ཆུབ་ སེམས་དཔའ་སྡིག་པ་མི་མངའ་བས་འཕགས་པ་ད་དུང་རྫོགས་བྱང་གི་དོན་དུ་བསླབ་རྒྱུ་ཡོད་ པས་སློབ་པ་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ལས་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པ་རྣམས་བདེན་པའི་སྐྱེ་བ་མེད་པ་ཉིད་ དུ་རྟོགས་ནས་སྒྲུབ་པ་ལ་འཇུག་པར་བྱའོ་ཞེས་ལུང་འབོགས་པ་དགེ་འདུན་དཀོན་མཆོག་ 1-263 ལ་འདོམས་པའོ། །ཇི་ལྟར་བྱས་པས་བརྒྱད་དུ་འགྱུར་ཞེ་ན། འབྲས་བུ་ལ་གནས་པ་དང་པོ་ གསུམ་གྱི་མིང་ཅན་དང་། འབྲས་བུ་ལ་ཞུགས་པ་བཞིའི་མིང་ཅན་གྱི་བྱེ་བྲག་གིས་སྐྱེས་བུ་ ཆེན་པོ་བདུན་པོའི་མིང་ཅན་དང་། རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་མིང་ཅན་དང་ལྷན་ཅིག་ཏུ་བསྡོམས་ པས་སོ། །འོ་ན་དགུར་འགྱུར་ཏེ་དགྲ་བཅོམ་ཡང་ཡོད་པས་སོ་ཞེ་ན། ཐེག་ཆེན་དགྲ་བཅོམ་ པ་ཆོས་ཅན། སངས་རྒྱས་ལས་ལོགས་སུ་བཀར་བའི་དགེ་འདུན་གྱི་ནང་དུ་མ་གཏོགས་ཏེ། སངས་རྒྱས་དཀོན་མཆོག་གི་ཁོངས་སུ་གཏོགས་ཤིང་ཡིན་པ་ཉིད་ཀྱིས་སོ། །གཞན་རྣམས་ ཀྱིས་མ་ཤོད་དོ། །རད་ཀིར་ནི། སྐུ་གསུམ་གྱི་བདག་ཉིད་ནི་སངས་རྒྱས་སོ་ཞེས་འདོམས་པ་ སངས་རྒྱས་ལ་དང་། ཆོས་ནི་ལུང་རྟོགས་ཏེ། བྱང་ཕྱོགས་སོགས་རྟོགས་པ་དང་བཅས་པའི་ ཡིད་ཀྱི་ཡོན་ཏན་དང་། དེ་རྗོད་བྱེད་ཡན་ལག་བཅུ་གཉིས་ཀྱི་ཆོས་ངེས་པར་བྱེད་པ་ཆོས་ལ་ དང་

【現代漢語翻譯】 等。以道智所攝之境，對治道所攝之諸法，皆無真實自性。如是說，為佈施波羅蜜多之義，不用於母（指般若波羅蜜多）。戒律等，十六空性等，乃至三十七道品、三摩地、陀羅尼門等，多有論述。以一切智所攝之境，以相所攝之諸法，皆無自性。十力、四無畏、四無礙解、大慈大悲、十八不共法等，為彼等之義，不用於母。如是，以基、道、果一切所攝之諸法，皆無自性而決定，故知無論經教證悟之法，皆無自性，從而精進修持，如是宣說修行者及實修等，如前述般配合。基、道、果一切所攝之諸法皆無自性，如是持誦並講解《金光明經》和《佛母經》。三種所攝，譯師似有此見，或為版本有誤？若正確，則初為境，二為一切，三為內攝。 第三，是對僧眾的教誨。對誰教誨呢？是對僧眾寶。如何教誨呢？對具足入流果等八種名號的補特伽羅（梵文：Pudgala，人），鈍根隨信行者等，乃至獨覺之間的名號所詮釋的差別，以二十種差別來解釋，或者對已得決定的菩薩，因無罪業故為聖者，然為圓滿菩提仍需修學，故對不退轉于圓滿菩提者，了知無有真實生，從而投入修行，如是引經據典，是對僧眾寶的教誨。如何成為八種呢？以安住于果位的前三種名號，以及趣入果位的四種名號的差別，加上七種大丈夫的名號，以及獨覺的名號，總合而成。若然，則應成九種，因有阿羅漢故。答：大乘阿羅漢，並非從佛陀中分離出來的僧眾，而是屬於佛陀寶，且即是佛陀。他人未曾如此宣說。Ra Kir說：三身自性即是佛陀，如是教誨是對佛陀的教誨。法即是經教證悟，如三十七道品等證悟，以及與之相關的意之功德。以及詮釋此之十二分教，即是對法的確定。

【English Translation】 Etc. The antidote that is gathered into the realm of wisdom of the path, all the dharmas gathered by the path have no nature of truth.' And, for the meaning of the perfection of generosity, it is not used for the mother (Yum). Morality, etc., sixteen emptinesses, etc., and thirty-seven, samadhi, the door of dharani, etc., are mentioned a lot. All the dharmas gathered by the form gathered into the realm by omniscience have no nature of self. For the meaning of the ten powers, the four fearlessnesses, the four knowledges, the loving-kindness, compassion, and the eighteen unmixed qualities, it is not used for the mother. In this way, all the dharmas gathered by the basis, antidote, and all aspects are determined to be without nature, so whatever dharma of scripture and realization has no nature, and then practice, and so on, as before. All the dharmas gathered by the basis, antidote, and all aspects have no nature, and the Golden Light Sutra and Buddhashri are recited and explained. It is said that the three gatherings are the views of the translator, or is the example incorrect? If it is correct, then the first is in the realm, the second is all, and the third is included inside. Third, the advice to the Sangha. To whom? To the Sangha Jewel. How? The eight persons with the names of those who have entered the stream, the dull-witted followers of faith, etc., and the differences expressed by the names up to the solitary realizer are explained by twenty distinctions, or the Bodhisattva who has determined that there is no sin, so the noble one still has to learn for the sake of complete enlightenment, so those who do not turn back from complete enlightenment realize that there is no true birth, and then engage in practice, as the scriptures say, is the advice to the Sangha Jewel. How does it become eight? The first three names of those who abide in the fruit, and the differences of the four names of those who have entered the fruit, together with the names of the seven great beings, and the names of the solitary Buddhas. If so, it should become nine, because there is also an Arhat. Answer: The Mahayana Arhat is not separated from the Buddha, but belongs to the Buddha Jewel and is the Buddha. Others have not said so. Ra Kir said: The nature of the three bodies is the Buddha, and this teaching is to the Buddha. Dharma is scripture and realization, such as the thirty-seven wings of enlightenment, etc., and the qualities of mind related to it. And the twelve branches of scripture that explain this are the determination of the Dharma.

། བྱང་སེའི་སྡོམ་ལྡན་སོ་སྐྱེ་ནས་བཟུང་སྟེ་ས་བཅུ་ལ་གནས་པའི་བདག་ཉིད་ཆེན་པོ་དེ་ རྣམས་ནི་བྱང་སེའི་དགེ་འདུན་ནོ། །དགེ་སློང་གི་སྡོམ་ལྡན་ནས་བཟུང་སྟེ་གང་ཟག་བརྒྱད་ སོགས་ཉན་ཐོས་ཀྱི་དགེ་འདུན་ནོ་ཞེས་ངེས་བྱེད་དགེ་འདུན་ལ་གདམས་པ་ཞེས་ཏེ། སྔར་ བཤད་མཉམ་བཞག་གི་ལམ་ཁྱེར་དང་འདི་རྗེས་ཐོབ་ཤན་འབྱེད་པའི་གདམས་ངག་ཏུ་རུང་ བས་ཚུལ་གཉིས་གཉིས་ཤེས་དགོས་སོ། ། ༈ སྒྲུབ་པ་ཕུན་ཚོགས་ཀྱི་རྒྱུ་ལ་གདམས་པ། བཞི་པ་ལ་བཞི་སྟེ། སྒྲུབ་པའི་གེགས་སེལ་གྱི་ཆོས། སྒྲུབ་པ་ལ་གཞན་དྲིང་མི་འཇོག་པའི་ རྒྱུ་སྤྱན་ལྔ། དོན་གཉིས་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པའི་རྒྱུ་མངོན་ཤེས་དྲུག །སྤང་བྱ་ཐམས་ཅད་སྤོང་ བའི་རྒྱུ་ལམ་ལ་གདམས་པའོ། ། ༈ སྒྲུབ་པའི་གེགས་སེལ་གྱི་ཆོས། དང་པོ་ལ་གསུམ་སྟེ། བྱ་བ་ངན་ཞེན་གྱི་ལེ་ལོ་སྤོང་བྱེད་མ་ཞེན་པར། སྒྱིད་ལུག་པའི་ ལེ་ལོ་སྤོང་བྱེད་མི་ངལ་བར། བདག་ཉིད་བརྙས་ནས་ཞུམ་པའི་གཉེན་པོར་ལམ་ཡོངས་སུ་ འཛིན་པར་གདམས་པའོ། །སྤྱོད་འཇུག་ཏུ། ལེ་ལོ་ངན་ལ་ཞེན་པ་དང་། །སྒྱིད་ལུག་བདག་ 1-264 ཉིད་བརྙས་པའོ། །ཞེས་པ་ལྟར་རོ། །དང་པོ་ནི་གང་ལ་ན། མ་ཞེན་པའམ་མ་(གསེར་)ཆགས་པ་ ལའོ། །ཅིའི་ཆེད་དུ་ན། དབང་རྟུལ་(གསེར་)ལ་ལ་གནས་སྐབས་ཀྱི་བདེ་བ་ཕྲ་མོའི་རྒྱུ་བྱ་བ་ངན་ པ་ལ་མངོན་པར་ཞེན་ནས་སྒྲུབ་པ་ཉམས་སུ་མི་ལེན་པས་དེ་འདྲ་དེ་ལ་མ་ཞེན་པའི་ཆེད་ལ་སྟེ་ ཆེད་དུའོ། །ནམ་གྱི་ཚེ་ཞེན་ན། དམ་བཅས་པའི་དོན་བསྒྲུབ་པའི་བརྩོན་འགྲུས་བརྩམས་པ་ ཉིད་ཀྱིས་སྔར་ཇི་སྐད་བཤད་པའི་དོན་རྒྱུའི་སེམས་(གསེར་)བསྐྱེད་དང་དེས་འཕངས་པའི་ཆོས་ ལ་སོགས་(གསེར་དངོས་)པ་ལ་ནན་ཏན་བྱེད་པའམ་སྒྲུབ་(གསེར་)པའི་དུས་ལ་སྟེ་དུས་སུའོ། །རྒྱུ་ གང་ལས་ཞེན་ན། ལུས་དང་སོགས་པས་ངག་ཡིད་ཀྱི་བྱ་བ་དམན་པ་ལ་བསོད་ཉམས་ཏེ་བདེ་ བར་རོ་མྱང་བ་ཉིད་ཀྱི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་སོ། །གསེར་གྱིས་བསོད་ཉམས་ཉིད་ཀྱིས་ཏེ་བདེ་བ་ ཉིད་ཀྱིས་སོ་ཞེས་སོ། །བོད་རྣམས་ནི་དེ་འདྲ་དེས་བསོད་ནམས་ཉམས་པར་བྱེད་པས་བསོད་ ཉམས་ཞེས་སོ། །ཇི་ལྟར་གདམས་ན། ཞེན་བྱ་ལུས་དང་སོགས་པ་ངག་ཡིད་དང་བདེ་བ་ཅུང་ ཟད་པ་སོགས་དེ་དག་དོན་དམ་པར་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པས་ཞེན་པར་མ་བྱེད་ཅེས་བསྟན་པའི་ འདོམས་པ་དང་བསྟན་པ་ལྟར་ལག་ལེན་ལ་འདེབས་པའི་གདམས་ངག་གཉིས་སོ། །ལུས་མི་ དམིགས་ངག་མི་དམིགས་ཡིད་མི་དམིགས་པ་དེའི་ཚེ། བྱང་ཆེན་པོའི་ལུས་དང་ངག་དང་ཡིད་ ཀྱི་གནས་ངན་ལེན་ཡོངས་སུ་སྦྱོང་བ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་སོགས་སོ། ། གཉིས་པ་ལ་གང་ལ་ན། ཡོངས་སུ་ངལ་བ་མེད་པ་ལའོ། །ཅིའི་དོན་ན། དུས་ཅུང་ཟད་ལ་ རིང་བོར་རློམ་པའི་དངང་བའམ་(གསེར་)འཇིགས་པའི་རང་བཞིན་ཅན་གྱི་དབང་རྟུལ་འགའ་ ཞིག་རློམ་སེམས་ལ་བརྟེན་ནས་སྒྲུབ་པ་བྱེད་

【現代漢語翻譯】 從具有菩薩戒的凡夫，到安住於十地的大士們，都是菩薩僧團。 從具有比丘戒者，到八種聖者等，是聲聞僧團。這是關於如何確定僧團的教誨。先前所說的等持道的修持，以及這後續的區分，都可作為訣竅，因此需要了解這兩種方式。 第四部分有四個主題：消除修持障礙之法，不依賴他緣的五種因，圓滿二利的六種神通，以及捨棄一切應捨棄之物的道之教誨。 第一部分有三個主題：爲了對治貪戀惡行的懈怠，要不貪執；爲了對治懶惰的懈怠，要不疲倦；爲了對治因輕視自己而沮喪，要受持道。如《入菩薩行論》所說：『貪戀惡劣事，以及輕蔑自身。』 首先，針對什麼？針對不貪執或不貪戀（黃金）。爲了什麼？因為一些根器遲鈍者（黃金）貪戀于微小的暫時安樂，沉溺於惡行，而不修持，所以爲了不貪戀這些。何時貪戀？在立下誓言，開始努力修行時，要專注于先前所說的發菩提心（黃金），以及隨之而來的法等（黃金實物）。從何處貪戀？從身體以及語、意的惡行中，體驗快樂，並因此而樂於安逸。黃金因安逸而懈怠。藏人稱之為因安逸而消減福德，所以稱為『消減福德』。 如何教導？要教導和指示不要貪戀身體、語、意等，以及微小的安樂等，因為它們在勝義上是無自性的。如同教誨和指示那樣，在實踐中應用。當身體不執著、語言不執著、意念不執著時，就能完全清凈菩薩的身、語、意之惡業。 第二，針對什麼？針對完全沒有疲倦。爲了什麼？因為一些根器遲鈍者（黃金）因為覺得時間太短而感到恐懼，並因此停止修行。

【English Translation】 From ordinary beings who hold the Bodhisattva vows to the great beings who abide in the ten bhumis, all are the Bodhisattva Sangha. From those who hold the Bhikshu vows to the eight types of noble individuals, etc., are the Shravaka Sangha. This is the instruction on how to ascertain the Sangha. The previously explained practice of Samatha-vipassana and this subsequent distinction can both serve as key instructions, so it is necessary to understand both methods. The fourth section has four topics: the Dharma for dispelling obstacles to practice, the five causes for not relying on others in practice, the six types of clairvoyance that perfect the two benefits, and the instruction on the path for abandoning all that should be abandoned. The first part has three topics: To abandon the laziness of clinging to evil deeds, be without attachment; to abandon the laziness of being sluggish, be without weariness; to adopt the path as an antidote to being discouraged by despising oneself. As it says in 'Entering the Bodhisattva's Way of Life': 'Clinging to bad things, and despising oneself.' First, to what is it directed? It is directed to non-attachment or non-clinging (to gold). For what purpose? Because some dull-witted individuals (gold) cling to small temporary pleasures, indulge in evil deeds, and do not practice, so it is for the sake of not clinging to these. When does one cling? When one makes a vow and begins to exert effort in practice, one should focus on generating the mind of enlightenment (gold) as previously explained, and the Dharma that follows (actual gold). From what cause does one cling? From experiencing pleasure in the inferior actions of body, speech, and mind, and thus enjoying comfort. Gold causes laziness due to comfort. Tibetans call it 'decreasing merit' due to comfort, so it is called 'decreasing merit'. How to instruct? One should teach and instruct not to cling to the body, speech, mind, etc., and small pleasures, etc., because they are without inherent existence in the ultimate sense. Just as the teachings and instructions are, apply them in practice. When the body is without attachment, speech is without attachment, and mind is without attachment, then one completely purifies the negative karma of the body, speech, and mind of a great Bodhisattva. Second, to what is it directed? It is directed to being completely without weariness. For what purpose? Because some dull-witted individuals (gold) become afraid because they feel that a short time is too long, and thus stop practicing.

པ་ལ་ཡོངས་སུ་སྟེ་ལྷག་པར་སྐྱོ་ཞིང་སྒྱིད་ལུག་སྟེ་ ཡིད་ཆད་ནས་འཕྲོ་གཅོད་པར་འགྱུར་བས། ངལ་བའམ་སྐྱོ་ནས་སྒྱིད་ལུག་པ་དེ་དགག་པའི་ ཆེད་དུའོ། །གང་གི་ཚེ་སྐྱོ་ཞེ་ན། དུས་ཡུན་རིང་བོ་ཞིག་ཏུ་ལམ་གོམས་པ་ལ་འབད་པར་བྱས་ ཀྱང་འདོད་པའི་དོན་བྱང་ཆུབ་ཐོབ་པ་ལ་སོགས་པ་མ་གྲུབ་པའི་ཚེ་ནའོ། །ཇི་ལྟར་གདམས་ 1-265 ན། ཀུན་རྫོབ་ཙམ་དུ་ཡང་ཡིད་ཆད་པ་དོན་སྒྲུབ་པའི་ཐབས་མིན་ལ་དོན་དམ་པར་ནི་མ་ མཐའ་གཟུགས་དང་ཚོར་བ་སོགས་པ་ནས་ཡ་མཐའ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ བར་ལ་སྟེ་བར་དུ་དེ་དག་ཅིར་ཡང་གྲུབ་པ་མེད་པས་དེ་དག་གང་ལ་ཡང་རློམ་སེམས་མེད་པ་ ཉིད་དུ་གྱིས་ཤིག་ཅེས་བསྟན་པའི་དང་བསྟན་པ་ལྟར་ལག་ལེན་ལ་འདེབས་པའི་གདམས་ ངག་གཉིས་ཡོད་དོ། །བྱང་ཆེན་ཤེར་ཕྱིན་ལ་སྤྱོད་ཚེ་གཟུགས་ལ་རློམ་པ་མེད། ཅེས་ནས། བླ་ མེད་རྫོགས་བྱང་ལ་རློམ་པ་མེད་ཅེས་སོ། །འདིར་ཕུང་པོ་ལྔ། སྐྱེ་མཆེད་བཅུ་གཉིས། རྣམ་ ཤེས་དྲུག དབང་བོ་དྲུག སྐྱེ་མཆེད་དྲུག ས་སོགས་ཁམས་དྲུག རྟེན་འབྲེལ་བཅུ་གཉིས། ཕྱིན་དྲུག་སྟོང་ཉིད་བཅུ་དྲུག བྱང་ཕྱོགས་སོ་བདུན། བདེན་བཞི། བསམ་གཏན་བཞི། ཚད་ མེད་བཞི། གཟུགས་མེད་བཞི། རྣམ་ཐར་བརྒྱད། མཐར་གནས་དགུ། སྒོ་གསུམ། མངོན་ ཤེས་དྲུག ཏིང་། གཟུངས་སྒོ། སྟོབས་བཅུ། མི་འཇིགས་བཞི། རིག་བཞི། བྱམས། སྙིང་ རྗེ་ཆེན་པོ། བཅོ་བརྒྱད། འབྲས་བུ་བཞི། རང་བྱང་ཆུབ། ལམ་ཤེས། རྫོགས་བྱང་གི་བར་རོ། ། བོད་དག་འདྲེས་རྐང་བརྒྱ་རྩ་བརྒྱད་དང་ཉོན་མོངས་རྣམ་བྱང་གི་ཕྱོགས་སུ་ཕྱེ་བ་དང་བཅས་ པ་བྱེད་པ་ནི་འོལ་སྤྱི་ཙམ་དུ་ཟད་དོ། ། གསུམ་པ་ལ། གང་ལ་ན། ཐེག་ཆེན་གྱི་ལམ་ཡོངས་སུ་གཟུང་བ་ལའོ། །ཅིའི་དོན་དུ་ན། ཕྱོགས་བཅུ་ན་བཞུགས་པའི་སངས་རྒྱས་ལ་སོགས་པ་ལ་བརྗོད་(གསེར་)བྱའི་དོན་མི་འདྲ་བ་ རེ་རེ་ཞེས་པས་སྣ་ཚོགས་པ་ཤེས་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་ལམ་གྱི་ལུང་ནོད་ཅིང་དཀའ་བ་སྤྱད་པར་ བྱ་དགོས་ན་དེ་འདྲ་བ་བདག་གིས་ག་ལ་ནུས་དེ་བས་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་(ཏོག་ལས། ཇི་ལྟར་ལས་ དང་ཉོན་མོངས་རྒྱུ་བཅས་བྱེད། །རྒྱུར་ལྡན་འབྱུང་དང་ལས་དང་ཉོན་མོངས་དག །ལྡོག་རྒྱུ་དེ་ཡང་འདྲེན་པས་རབ་ཏུ་གསུངས། ། གང་ན་སྐྱེ་དང་རྒ་དང་རྒུད་པའི་སྡུག་བསྔལ་ངེས་པར་མི་གནས་པ། །ཐར་པའི་མཆོག་དེ་ལྟ་བའི་ཁྱུ་མཆོག་དེ་ཡིས་རང་གི་མཁྱེན་ ཏེ་གསུངས། །ཞེས་གསུངས་པ་ལྟར་རོ། །)གཅིག་གི་དོན་རྟོགས་པ་ཙམ་གྱིས་འཕགས་ལམ་ཐོབ་པའི་ 1-266 ཐེག་པ་ལ་འཇུག་པ་མཆོག་གོ་སྙམ་དུ་ཐེག་ཆེན་གྱི་དཀའ་སྤྱད་ལ་སེམས་ཞུམ་པར་འགྱུར་ བས་དེ་སྤང་བའི་ཕྱིར་དུའོ། །ཇི་ལྟར་ན། ཆོས་རྣམས་གདོད་ནས་རང་བཞིན་གྱིས་མ་སྐྱེས་པ་ སྟེ་བདེན་པའི་སྐྱེ་མེད་དུ་རྟོགས་ནས་སྒོམས་ཤིག་དང་དེ་ལས་དེ་རྟོགས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་སྐྱ

【現代漢語翻譯】 因此，完全地，特別是感到沮喪和懶惰，因為灰心而中斷（修行）。爲了避免因疲勞或沮喪而懶惰。什麼時候感到沮喪呢？當長期努力習慣這條道路，但未能成就所期望的目標，如獲得菩提等。如何教導呢？即使在世俗層面，灰心也不是成辦事情的方法，而在勝義層面，從最低限度的色和受等，到最高限度的圓滿正等覺之間，因為這些在中間什麼也沒有成就，所以要對它們一無所求。有兩種教導：一是展示，二是按照展示去實踐。當修持大乘般若時，不要執著於色，乃至不要執著于無上圓滿菩提。這裡有五蘊（梵文：pañca-skandha，梵文羅馬擬音：panca-skandha，漢語字面意思：五種聚合），十二處（梵文：dvādaśa-āyatana，梵文羅馬擬音：dvadasa-ayatana，漢語字面意思：十二個來源），六識（梵文：ṣaḍ-vijñāna，梵文羅馬擬音：sad-vijnana，漢語字面意思：六種意識），六根（梵文：ṣaḍ-indriya，梵文羅馬擬音：sad-indriya，漢語字面意思：六種能力），六境（梵文：ṣaḍ-viṣaya，梵文羅馬擬音：sad-visaya，漢語字面意思：六種境界），地等六界（梵文：ṣaḍ-dhātu，梵文羅馬擬音：sad-dhatu，漢語字面意思：六種元素），十二緣起（梵文：dvādaśāṅga-pratītyasamutpāda，梵文羅馬擬音：dvadasanga-pratityasamutpada，漢語字面意思：十二部分緣起），六度（梵文：ṣaṭ-pāramitā，梵文羅馬擬音：sat-paramita，漢語字面意思：六種圓滿）十六空（梵文：ṣoḍaśa-śūnyatā，梵文羅馬擬音：sodasa-sunyata，漢語字面意思：十六種空性），三十七道品（梵文：saptatriṃśad-bodhipakṣa-dharmāḥ，梵文羅馬擬音：saptatrimsad-bodhipaksa-dharmah，漢語字面意思：三十七菩提分法），四諦（梵文：catvāri-ārya-satyāni，梵文羅馬擬音：catvari-arya-satyani，漢語字面意思：四種聖諦），四禪（梵文：catvāri-dhyānāni，梵文羅馬擬音：catvari-dhyanani，漢語字面意思：四種禪定），四無量心（梵文：catasro-apramāṇāni，梵文羅馬擬音：catasro-apramanani，漢語字面意思：四種無量），四無色定（梵文：catasra-ārūpya-samāpattayaḥ，梵文羅馬擬音：catasra-arupya-samapattayah，漢語字面意思：四種無色定），八解脫（梵文：aṣṭa-vimokṣa，梵文羅馬擬音：asta-vimoksa，漢語字面意思：八種解脫），九次第定（梵文：navānupūrva-vihāra-samāpattayaḥ，梵文羅馬擬音：navanupurva-vihara-samapattayah，漢語字面意思：九種漸次住定），三門（梵文：tri-dvāra，梵文羅馬擬音：tri-dvara，漢語字面意思：三種門），六神通（梵文：ṣaḍ-abhijñā，梵文羅馬擬音：sad-abhijna，漢語字面意思：六種神通），等持（梵文：samādhi，梵文羅馬擬音：samadhi，漢語字面意思：等持），陀羅尼門（梵文：dhāraṇī-mukha，梵文羅馬擬音：dharani-mukha，漢語字面意思：陀羅尼門），十力（梵文：daśa-balāni，梵文羅馬擬音：dasa-balani，漢語字面意思：十種力量），四無畏（梵文：catvāri-vaiśāradyāni，梵文羅馬擬音：catvari-vaisaradyani，漢語字面意思：四種無畏），四無礙解（梵文：catasra-pratisaṃvidaḥ，梵文羅馬擬音：catasra-pratisamvidah，漢語字面意思：四種無礙解），慈（梵文：maitrī，梵文羅馬擬音：maitri，漢語字面意思：慈愛），大悲（梵文：mahā-karuṇā，梵文羅馬擬音：maha-karuna，漢語字面意思：大悲），十八不共法（梵文：aṣṭādaśa-āveṇika-buddha-dharmāḥ，梵文羅馬擬音：astadasa-avenika-buddha-dharmah，漢語字面意思：十八種不共佛法），四果（梵文：catvāri-phalāni，梵文羅馬擬音：catvari-phalani，漢語字面意思：四種果），自生菩提（梵文：svayambhū-bodhi，梵文羅馬擬音：svayambhu-bodhi，漢語字面意思：自生菩提），道智（梵文：mārga-jñāna，梵文羅馬擬音：marga-jnana，漢語字面意思：道之智慧），圓滿菩提（梵文：samyak-saṃbodhi，梵文羅馬擬音：samyak-sambodhi，漢語字面意思：正等菩提）之間。將藏梵混合的一百零八種煩惱和清凈的方面分開，這只是一個大概的說法。 第三個問題是：對於什麼？對於完全接受大乘道。爲了什麼目的？爲了瞭解十方諸佛等所說的各種不同的意義，必須接受道路的傳承並努力修行，如果這樣，我怎麼能做到呢？因此，如果僅僅理解一頌（偈頌：如經文所說：『如何以業和煩惱及其原因為之？具有原因的生起和業及煩惱。斷除原因也被很好地宣說了。』在哪裡，生、老、衰的痛苦必然不會存在？解脫的殊勝，那樣的殊勝者以自己的智慧宣說了。）的意義，就認為進入獲得聖道的乘是殊勝的，從而在大乘的苦行上感到沮喪，爲了避免這種情況。如何做呢？觀修諸法從一開始就自性不生，即證悟真諦的無生，由此生起證悟的智慧。

【English Translation】 Therefore, completely, especially feeling discouraged and lazy, interrupting (practice) due to discouragement. To avoid laziness due to fatigue or discouragement. When does discouragement occur? When one has strived to become accustomed to the path for a long time, but has failed to accomplish the desired goals, such as attaining Bodhi, etc. How to instruct? Even on the conventional level, discouragement is not a method for accomplishing things, and on the ultimate level, from the minimum of form and feeling, etc., to the maximum of perfect complete enlightenment, because none of these are accomplished in between, one should have no pride in any of them. There are two instructions: one is to show, and the other is to put into practice according to the showing. When practicing the Great Vehicle Prajñāpāramitā, do not be proud of form, and so on, up to not being proud of unsurpassed complete enlightenment. Here are the five aggregates (pañca-skandha), twelve sources (dvādaśa-āyatana), six consciousnesses (ṣaḍ-vijñāna), six faculties (ṣaḍ-indriya), six objects (ṣaḍ-viṣaya), six elements such as earth (ṣaḍ-dhātu), twelve links of dependent origination (dvādaśāṅga-pratītyasamutpāda), six perfections (ṣaṭ-pāramitā), sixteen emptinesses (ṣoḍaśa-śūnyatā), thirty-seven factors of enlightenment (saptatriṃśad-bodhipakṣa-dharmāḥ), four truths (catvāri-ārya-satyāni), four dhyānas (catvāri-dhyānāni), four immeasurables (catasro-apramāṇāni), four formless absorptions (catasra-ārūpya-samāpattayaḥ), eight liberations (aṣṭa-vimokṣa), nine successive abidings (navānupūrva-vihāra-samāpattayaḥ), three doors (tri-dvāra), six superknowledges (ṣaḍ-abhijñā), samādhi, dhāraṇī-mukha, ten powers (daśa-balāni), four fearlessnesses (catvāri-vaiśāradyāni), four analytical understandings (catasra-pratisaṃvidaḥ), loving-kindness (maitrī), great compassion (mahā-karuṇā), eighteen unshared qualities (aṣṭādaśa-āveṇika-buddha-dharmāḥ), four fruits (catvāri-phalāni), self-arisen Bodhi (svayambhū-bodhi), path knowledge (mārga-jñāna), and perfect enlightenment (samyak-saṃbodhi). Separating the one hundred and eight afflictions and pure aspects, mixed with Tibetan and Sanskrit, is only a rough statement. The third question is: For what? For fully embracing the Mahāyāna path. For what purpose? In order to understand the various different meanings spoken by the Buddhas and others abiding in the ten directions, one must receive the transmission of the path and practice diligently. If so, how can I do that? Therefore, if one thinks that merely understanding the meaning of one verse (as the scripture says: 'How does one do with karma and afflictions and their causes? Having causes, arising and karma and afflictions. The cessation of causes is also well proclaimed.' Where will the suffering of birth, old age, and decay certainly not abide? The supreme of liberation, that supreme one proclaimed with his own wisdom.) is superior to entering the vehicle of attaining the noble path, and thus becomes discouraged in the austerities of the Mahāyāna, in order to avoid this. How to do it? Meditate on the fact that all phenomena are unborn by nature from the beginning, that is, realize the unbornness of truth, and from that, the wisdom of realization will arise.

ེ་ཞིང་ དེ་སྐྱེས་ནས་སྐྱིལ་ཀྲུང་གཅིག་ལ་འདུག་བཞིན་དུ་སངས་རྒྱས་ཀུན་ལ་ཆོས་ཉན་ནུས་སོ་ཞེས་ འདོམས་ཤིང་ཇི་ལྟར་བསྟན་པ་ལྟར་བསླབ་ཅིང་ཉམས་སུ་ལེན་པའི་གདམས་ངག་གོ །དང་ ནི་སྡུད་ཚིག་གོ །(མདོའི་ཞུ་བར་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པའི་ཡེ་ཤེས་དེ་གང་ལགས་)ཤཱ་བུ་ཡེ་ཤེས་(གསུམ་འགྲེལ་དུ་ས་ བརྒྱད་པ་ལ་བྱང་སེ་རྣམས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་དེ་ལྟ་བུ་སྐྱེ་བ་དེ་ནི་རང་བཞིན་ཡིན་ཏེ། རྣམ་པར་སྨིན་པའི་ཡེ་ཤེས་སོ་ཞེས་དང་། དེ་རྣམ་ མཁྱེན་པ་ཉིད་ཀྱི་རྒྱུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྒྱུ་ལ་འབྲས་བུ་བཏགས་ནས་རྣམ་མཁྱེན་པ་ཉིད་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་ཞེས་བྱའོ། །)གང་དང་ལྡན་ པས་ཤར་ཕྱོགས་ཀྱི་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་གང་གའི་ཀླུང་གི་བྱེ་མ་སྙེད་ཀྱི་དེ་པ་དགྲ་བཅོམ་ པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་གང་གའི་ཀླུང་གི་བྱེ་མ་སྙེད་ཀྱང་མཐོང་ངོ་། །ཆོས་ ཀྱང་ཉན་ནོ་ཞེས་སོགས་ལྷོ་སོགས་ལ་སྦྱར་རོ། །ཕྱིན་དྲུག་ནས་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་བར་བསྒོམ་སྟེ་ དེ་དག་མི་དམིགས་སོ་ཞེས་རེ་རེ་ནས་རྒྱས་པར་རོ། །གཞན་ཡང་ཞུམ་པས་འདོད་པའི་དོན་ མི་འགྲུབ་སྟེ། (ལེགས་པར་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་)སྐྱེས་རབས་སུ། ཞུམ་པས་ཕོངས་ལས་ཐར་ལ་མི་ཕན་ གྱི། །དེ་ཕྱིར་མི་དགའ་འཛིན་པ་བཏང་བར་གྱིས། །དགོས་པ་བསྒྲུབ་ལ་མཁས་རྣམས་སྲན་ ཐུབ་པ། །རབ་ཏུ་དཀའ་བའང་སླ་བས་ཐར་བར་འགྱུར། །ཞེས་སོགས་ལྟར་ཡིད་ལ་བྱའོ། ། ༈ སྒྲུབ་པ་ལ་གཞན་དྲིང་མི་འཇོག་པའི་རྒྱུ་སྤྱན་ལྔ། གཉིས་པ་ལ། གང་ལ་དང་། ཇི་ལྟར་རོ། །དང་པོ་སྤྱན་ལྔ་ལའོ། །འདི་ལ་རྒྱུ། ངོ་བོ། འབྲས་བུའོ། །དང་པོ་ནི། ཐེག་ཆེན་གྱི་སྤྱན་ལྔའི་རྒྱུ་ནི་ཕྱིན་དྲུག་སྟེ། བྱང་ཆེན་པོ་མིག་ལྔ་ ཡོངས་སུ་སྦྱང་བར་འདོད་པ་དང་ཐོབ་པར་འདོད་པས་ཕར་ཕྱིན་དྲུག་ལ་བརྩོན་པར་བྱའོ། ། ཞེས་སོ། །གཙོ་བོ་ཤེར་ཕྱིན་རྒྱུར་བཤད་དེ། ཤཱ་ར་དྭ་ཏིའི་བུ་ཤེར་ཕྱིན་པ་ནི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་ པ་ཐམས་ཅད་དང་མིག་ལྔ་བསྐྱེད་པའོ་ཞེས་སོ། །རྣམ་པར་དག་པའི་ལམ་བསྒོམས་པ་ཅན་གྱི་ 1-267 ཤའི་སྤྱན་གྱི་རྒྱུར་རྫུ་འཕྲུལ་རྐང་བའང་འགྱུར་ཏེ། མདོ་རྒྱན་བཤད་སྦྱར་དུ། ཤའི་སྤྱན་ཞེས་ བྱ་བ་ནི་རྫུ་འཕྲུལ་གྱི་རྐང་བ་བསྒོམས་པས་ཞེས་པའོ། །བློ་བརྟན་མར་ཡང་དེ་ཉིད་དོ། །ངོ་བོ་ ཉིད་མེད་པས་སོ། ། གཉིས་པ་ལ་གསུམ་ལས། ཐེག་ཆེན་གྱི་དེའི་མཚན་ཉིད་ནི། རང་གི་བདག་རྐྱེན་རྫུ་ འཕྲུལ་རྐང་བའམ་གཟུང་འཛིན་བདེན་པའི་རང་བཞིན་མེད་རྟོགས་ཀྱི་ཤེས་རབ་བསྒོམ་པ་ ལས་རང་ཡུལ་ཇི་བཞིན་མཐོང་བའི་མིག་གོ །མཐོང་བ་དང་ནི་ཞེས་སོ། །གཉིས་པ་ནི། ཙཀྵུ་ ཞེས་སམ་ནེ་ཏྲ་ཞེས་སམ། ལོ་ཙ་ན་ཞེས་པ་མིག་ཡིན་ལ། དརྴ་ན་ལྟ་བྱེད། བྷཉྫ་ན་གསལ་ བྱེད། ན་ཡ་ན་འདྲེན་བྱེད་ཅེས་གསུངས་སོ། ། གསུམ་པ་ལ་དབྱེ་གཞི། བྱང་སེའི་སྤྱན་ཙམ་མོ། །འབུམ་ཊཱིཀ་ཏུ

【現代漢語翻譯】 『That, having been born, while sitting in one cross-legged position, is able to listen to the Dharma from all the Buddhas,』 thus it is taught, and it is the instruction on how to train and practice as it has been shown. 『And』 is a collecting word. (In the sutra commentary, what is the omniscient wisdom?) Shābu Yeshe (In the 『Three Explanations,』 『That such wisdom of the Bodhisattvas arises in the eighth ground is natural, it is the wisdom of complete maturation. And because it is the cause of omniscience itself, the result is attributed to the cause, and it is called the wisdom of omniscience itself.』) Endowed with what, one sees as many Tathāgatas, Arhats, perfectly complete Buddhas as there are grains of sand in the Ganges River in the eastern world realm. One also listens to the Dharma, and so forth, apply this to the south, etc. Meditate from the six perfections up to omniscience, and do not fixate on them, each one in detail. Furthermore, one's desired aims are not accomplished through discouragement. (In the 『Excellent Perfection』) In the Jataka tales: 『Discouragement does not help one escape poverty. Therefore, abandon holding onto displeasure. The wise who are skilled in accomplishing their aims, even the most difficult things become easy to overcome.』 Thus, keep this in mind. The cause of not relying on others for accomplishment: the five eyes. Secondly, what and how. First, the five eyes. Here, there is cause, essence, and result. First, the cause: The cause of the five eyes of the Mahāyāna is the six perfections. 『Those who wish to fully train and attain the five great Bodhi eyes should strive in the six perfections.』 Thus it is said. The main one is explained as the cause of wisdom perfection. 『The son of Shāradvatī, wisdom perfection, is the generator of all perfections and the five eyes.』 Thus it is said. The magical feet also become the cause of the flesh eye of one who has meditated on the path of complete purity. In the 『Adornment of the Sutras, Explanation』: 『The flesh eye is said to be from meditating on the magical feet.』 The same is true in 『Blo brtan ma.』 It is because of the lack of inherent existence. Secondly, of the three, the characteristic of that of the Mahāyāna is: The eye that sees its own object as it is, from meditating on the magical feet, its own condition, or the wisdom that realizes the lack of true nature in grasping and fixation. 『Seeing and.』 Secondly: Cakṣu or Netra or Locana means eye. Darśana is the act of seeing. Bhañjana is the act of clarifying. Nayana is the act of leading, it is said. Thirdly, the basis of division: Only the Bodhisattva's eye. In the 『Bum Tika』

【English Translation】 'That, having been born, while sitting in one cross-legged position, is able to listen to the Dharma from all the Buddhas,' thus it is taught, and it is the instruction on how to train and practice as it has been shown. 'And' is a collecting word. (In the sutra commentary, what is the omniscient wisdom?) Shābu Yeshe (In the 'Three Explanations,' 'That such wisdom of the Bodhisattvas arises in the eighth ground is natural, it is the wisdom of complete maturation. And because it is the cause of omniscience itself, the result is attributed to the cause, and it is called the wisdom of omniscience itself.') Endowed with what, one sees as many Tathāgatas (Thus Gone Ones), Arhats (Worthy Ones), perfectly complete Buddhas as there are grains of sand in the Ganges River in the eastern world realm. One also listens to the Dharma, and so forth, apply this to the south, etc. Meditate from the six perfections up to omniscience, and do not fixate on them, each one in detail. Furthermore, one's desired aims are not accomplished through discouragement. (In the 'Excellent Perfection') In the Jataka tales: 'Discouragement does not help one escape poverty. Therefore, abandon holding onto displeasure. The wise who are skilled in accomplishing their aims, even the most difficult things become easy to overcome.' Thus, keep this in mind. The cause of not relying on others for accomplishment: the five eyes. Secondly, what and how. First, the five eyes. Here, there is cause, essence, and result. First, the cause: The cause of the five eyes of the Mahāyāna (Great Vehicle) is the six perfections. 'Those who wish to fully train and attain the five great Bodhi eyes should strive in the six perfections.' Thus it is said. The main one is explained as the cause of wisdom perfection. 'The son of Shāradvatī, wisdom perfection, is the generator of all perfections and the five eyes.' Thus it is said. The magical feet also become the cause of the flesh eye of one who has meditated on the path of complete purity. In the 'Adornment of the Sutras, Explanation': 'The flesh eye is said to be from meditating on the magical feet.' The same is true in 'Blo brtan ma.' It is because of the lack of inherent existence. Secondly, of the three, the characteristic of that of the Mahāyāna is: The eye that sees its own object as it is, from meditating on the magical feet, its own condition, or the wisdom that realizes the lack of true nature in grasping and fixation. 'Seeing and.' Secondly: Cakṣu or Netra or Locana means eye. Darśana is the act of seeing. Bhañjana is the act of clarifying. Nayana is the act of leading, it is said. Thirdly, the basis of division: Only the Bodhisattva's eye. In the 'Bum Tika'

། སྔར་སྤྱན་ལྔ་བཤད་པ་ དེ་པའི་སྐབས་སུ་བསྟན། འདིར་ནི་བྱང་པའི་སྤྱན་ལྔ་བཤད་པའི་སྐབས་སུ་བསྟན་ཞེས་སོ། ། དབྱེ་ངོ་སྔ་ཕྱི་གཉིས་མིང་དོན་གྲངས་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་སྦྱར་ན། བྱང་སེའི་ཤའི་སྤྱན་ནི་དངོས་ པོ་སོ་སོར་ངེས་པ་དཔག་ཚད་བརྒྱ་ནས། སྟོང་གསུམ་ཚུན་ཆད་ཀྱི་གཟུགས་ཤིན་ཏུ་ཕྲ་བ་ཡང་ མཐོང་བས་དེའི་ཡུལ་ཅན་ནོ། །དེ་ཡང་བྱང་པའི་ས་མཐོ་དམའ་དང་ཡོན་ཏན་ཆེ་ཆུང་གི་རིམ་ པ་ལས་ལ་ལའི་ཤའི་མིག་གིས་དཔག་ཚད་བརྒྱ་ཚུན་ཆད་མཐོང་། ལ་ལས་ནི་དཔག་ཚད་སྟོང་ མཐོང་། ལ་ལས་ནི་སྟོང་གསུམ་གྱི་སྟོང་ཆེན་པོའི་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་ཀུན་མཐོང་བ་ཡོད་དེ། མདོར་ན་དངོས་པོ་གཟུགས་ཅན་དུ་གྱུར་པ་ཐམས་ཅད་ལ་ཐོགས་པ་མེད་པར་འཇུག་པ་ནི་ བྱང་སེའི་ཤའི་(ཕྱི་མ་འདི་ཆེ་བར་ཡོད།)མིག་གོ་ཞེས་སོ། །བྱང་སེའི་ཤའི་མིག་གིས་དཔག་ཚད་བརྒྱ་ མཐོང་བ་ཡོད་དོ། །ཉིས་བརྒྱ། སུམ་བརྒྱ། བཞི་བརྒྱ། ལྔ་བརྒྱ། སྟོང་གི་བར་དུ། འཛམ་བུའི་ གླིང་། གླིང་གཉིས། གསུམ། བཞིའི་འཇིག་རྟེན་གྱིས་ཁམས། སྟོང་གི གཉིས་ཀྱི། སྟོང་གསུམ་ གྱི་སྟོང་ཆེན་པོའི་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་མཐོང་བ་ཡོད་དོ་ཞེས་སོ། །ཨཱརྱ་ལྟར་ན་དེ་བས་ལྷག་ 1-268 པ་མི་མཐོང་སྟེ། སྣང་བར། དེ་ནི་རྣམ་པར་སྨིན་པ་ལས་བྱུང་བ་ཉིད་ཀྱིས་ཡུལ་སོ་སོར་ངེས་ པའི་ཕྱིར་རམ། ཤའི་མིག་ནི་བདག་པོའི་(རྐྱེན་མིག་དབང་གི་)འབྲས་བུའི་(ཡང་ཡིན་ཡུལ་ཅན་ཡང་ཡིན་ པས་སོ། །འབྲས་བུ།)ཡུལ་ཅན་ཡིན་ལ། (སོ་སྐྱེའི་མིག་དབང་)དེ་ཡང་སྟོང་གསུམ་གྱི་སྟོང་ཆེན་པོའི་ འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་ཀྱིས་བསྡུས་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་སོ། །འདིའི་བདག་རྐྱེན་མིག་གི་དབང་བོ་ འདི་ཉིད་ཁྱད་པར་ཅན་ཐ་མལ་གྱི་མིག་ལས་མཐོང་བ་རྒྱ་ཆེ་བར་གྱུར་པ་ལ་བརྟེན་པས་ཡུལ་ སོ་སོར་ངེས་པར་བཤད་པ་ཡིན་པར་མངོན་ནོ། །དེ་ཡང་བྱང་སེ་སོ་སྐྱེའམ་དབང་བོ་ལྔ་གནས་ མ་གྱུར་གྱི་བར་རོ། །ལྷག་མ་བཞིའི་བདག་རྐྱེན་ཡེ་ཤེས་ཡིན་ཞེས་བོད་ཀྱི་སློབ་དཔོན་རྣམས་ འཆད་དོ། །སྔོན་གྱི་(མར་མེ་ཕུལ་བ་སོགས་)དགེ་བའི་རྣམ་པར་སྨིན་པ་ལས་བྱུང་བའི་བྱང་སེའི་ ལྷའི་སྤྱན་ནི། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་སྟེ་མཐའ་ཡས་པ་མང་པོའི་གང་ནས་འཆི་འཕོ་བ་ དང་གང་དུ་སྐྱེ་བ་རབ་ཏུ་ཤེས་(ཨཱརྱས་འདི་བས་མ་བཤད་དོ། །)པ་སྟེ། རྒྱལ་ཆེན་བཞིའི་རིས་ཀྱི་མིག་ ནས་(ཁ་ཐོན་)འོག་མིན་གྱི་ལྷའི་མིག་གང་ཡིན་པ་དེ་བྱང་སེས་ཤེས་ཀྱི་བྱང་སེའི་མིག་(དང་དེའི་སྤྱོད་ ཡུལ་ཞེས་འབུམ་ཊཱིཀ་)ནི་རིས་བཞི་ནས་འོག་མིན་གྱི་ལྷ་རྣམས་ཀྱིས་མིག་ཤེས་སོ། །ལྷའི་མིག་དེ་ ལྟ་བུ་དང་ལྡན་པའི་བྱང་ཆེན་པོས་ནི་ཤར་ཕྱོགས་ཀྱི་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་གང་ཀླུང་གི་བྱེ་མ་ སྙེད་ཀྱི་སེམས་ཅན་རྣམས་ཀྱི་འཆི་འཕོ་དང་སྐྱེ་བ་རབ་ཏུ་ཤེས་སོ། །ལྷོ་ནས་(དེ

【現代漢語翻譯】 以前在五眼的解釋中，在彼時已經闡述過了。這裡是指在闡述菩薩的五眼時進行說明。 如果按照名稱、意義和數量，將前後兩種分類方式進行對應，那麼菩薩的肉眼能夠清楚地辨別事物，從一百逾繕那到三千大千世界範圍內的極其微小的物質也能看見，這就是它的境界。也就是說，根據菩薩的地位高低和功德大小，有些菩薩的肉眼能看到一百逾繕那的範圍，有些能看到一千逾繕那，有些則能看到三千大千世界的所有景象。總而言之，菩薩的肉眼能夠毫無阻礙地觀察一切有形之物（後面的肉眼範圍更大）。菩薩的肉眼能看到一百逾繕那的範圍。或者二百、三百、四百、五百，直到一千逾繕那。能夠看到贍部洲、兩洲、三洲、四洲的世界，以及小千世界、中千世界、三千大千世界等等。按照聖者的觀點，能見到的範圍不會超過這些，因為顯現是由於各自的異熟果所產生的，所以才能清楚地辨別事物。肉眼是自主的（是眼根的），也是結果（既是境界，也是結果）。它包含了三千大千世界。因此，這種自主的眼根，由於比普通的眼睛具有更廣闊的視野，所以才能清楚地辨別事物。 這裡指的是菩薩是凡夫，或者還沒有達到五根自在的境界。其餘四眼的自主因素是智慧，這是藏族學者們的觀點。由以前（供燈等）善業的異熟果所產生的菩薩的天眼，能夠清楚地知道所有眾生，即無量眾生從哪裡死亡，又往哪裡投生（聖者沒有這樣闡述）。從四大天王天的眼睛，到色界頂端阿迦尼吒天的天眼，菩薩都知道。菩薩的眼睛（以及它的作用範圍，如《十萬頌般若經》的註釋中所說）能夠識別四大天王天到阿迦尼吒天的諸天眾的眼識。擁有這種天眼的菩薩，能夠清楚地知道東方恒河沙數世界中眾生的死亡和投生。從南方開始（也是如此）。

【English Translation】 Previously, it was explained in the context of discussing the five eyes. Here, it is said to be explained in the context of discussing the five eyes of a Bodhisattva. If we correlate the two classifications, earlier and later, according to their names, meanings, and numbers, then the physical eye of a Bodhisattva can clearly discern objects. It can see even extremely subtle matter from a hundred yojanas up to three thousand great thousand worlds, which is its realm. That is to say, according to the Bodhisattva's level and the magnitude of their merits, some Bodhisattvas' physical eyes can see up to a hundred yojanas, some can see a thousand yojanas, and some can see all the realms of the three thousand great thousand worlds. In short, the physical eye of a Bodhisattva can enter into all tangible objects without obstruction (the latter physical eye has a larger range). The physical eye of a Bodhisattva can see a hundred yojanas. Or two hundred, three hundred, four hundred, five hundred, up to a thousand. It can see the world of Jambudvipa, two continents, three, four continents, as well as the small thousand world, the intermediate thousand world, and the three thousand great thousand world. According to the Aryas, one cannot see beyond these, because the appearance arises from the ripening of individual karma, thus being able to clearly distinguish objects. The physical eye is autonomous (it is the faculty of the eye), and it is also the result (both the realm and the result). It encompasses the three thousand great thousand worlds. Therefore, this autonomous eye faculty, relying on having a broader vision than ordinary eyes, is said to clearly distinguish objects. Here, it refers to a Bodhisattva who is an ordinary being or has not yet attained mastery of the five faculties. The autonomous factor of the remaining four eyes is wisdom, according to Tibetan scholars. The divine eye of a Bodhisattva, arising from the ripening of previous virtuous deeds (such as offering lamps), can clearly know all sentient beings, that is, countless beings, from where they die and where they are reborn (the Aryas did not explain it this way). From the eye of the Four Great Kings to the eye of the gods of Akanistha, the Bodhisattva knows. The Bodhisattva's eye (and its scope, as stated in the commentary on the Hundred Thousand Prajnaparamita Sutra) can recognize the eye consciousness of the gods from the Four Great Kings to the Akanistha gods. A great Bodhisattva with such a divine eye can clearly know the death and rebirth of sentient beings in the eastern world as numerous as the sands of the Ganges. Starting from the south (it is also the same).

་བས་མེད་དོ་)སྟེང་ གི་བར་རོ། །འབུམ་ཊཱིཀ་ཏུ། བྱང་སེའི་ལྷ་མིག་དག་པས་འདོད་པ་དང་གཟུགས་ཀྱི་ལྷའི་མིག་ ཅི་འདྲ་བ་དང་། དེ་དག་གི་སྤྱོད་ཡུལ་དང་ལྷ་དེ་དག་གི་བསམ་གཏན་དང་ཏིང་ངེ་འཛིན་དང་། ཕྱོགས་བཅུའི་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་སྐྱེ་བ་དང་ཚེ་འཕོ་བ་རྣམས་ཐོགས་མེད་དུ་ཤེས་ཤིང་ ཞེས་སོ། །བྱང་སེའི་ཤེས་རབ་ཀྱི་སྤྱན་ནི། འདུས་བྱས་མ་བྱས་དགེ་མི་དགེ་ (ཁ་ན་མ་ཐོ་བ་ཡོད་མེད་ ཀུན་ཉོན་ཡོད་མེད་འཇིག་རྟེན་འདས་མ་འདས་)ཟག་པ་དང་བཅས་མ་བཅས་ཀྱི་བར་གྱི་ཆོས་ཐམས་ཅད་ ལ་ཅིར་ཡང་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་སྒོ་ནས་དེ་ཐམས་ཅད་ཤེས་པ་སྟེ། ཤེས་རབ་ཀྱི་མིག་གང་ 1-269 དང་ལྡན་པས་འདུས་བྱས་སམ་འདུས་མ་བྱས་ཀྱི་ཆོས་ཅི་ཡང་མི་ཤེས་ཏེ་ཞེས་ཨཱརྱས་དྲངས་ སོ། །རྒྱས་འབྲིང་ན། སྔར་སྨོས་ལྟར་(བསྡུས་)གྱི་ཆོས་(དངོས་)གང་ཡང་མི་ཤེས་པ་མེད་པ་དང་། ནས་ཆོས་གང་ཡང་མ་མཐོང་མ་ཐོས་མ་བསམ་པའམ་ཁོང་དུ་མ་ཆུད་པ་མེད་པ་འདི་ནི་ཤཱ་བུ་ བྱང་ཆེན་པོའི་ཤེས་རབ་ཀྱི་མིག་ཡོངས་སུ་དག་པའོ་ཞེས་སོ། །འབུམ་ཊཱིཀ་ཏུ་ཡང་མདོར་ན་ འདུས་བྱས་དང་འདུས་མ་བྱས་ཀྱི་ཆོས་མིང་གིས་སྨོས་པ་ཐམས་ཅད་ཤེས་རབ་ཀྱིས་ཐོགས་ པ་མེད་པར་འཇུག་ཅིང་མཁྱེན་པ་ལ་ཤེས་རབ་ཀྱི་མིག་ཡོངས་སུ་དག་པ་ཞེས་བྱའོ་ཞེས་སོ། ། བྱང་སེའི་ཆོས་ཀྱི་སྤྱན་ནི། འཕགས་པའི་གང་ཟག་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རྟོགས་པའི་ཡུལ་ཅན་ཏེ། བྱང་ཆེན་པོའི་ཆོས་ཀྱི་མིག་གིས་གང་ཟག་འདི་ནི་དད་པའི། གང་ཟག་འདི་ནི་ཆོས་ཀྱི་རྗེས་སུ་ འབྲང་བ། ཞེས་ནས། འདི་ནི་རྫོགས་བྱང་ལས་ཕྱིར་ལྡོག་པར་མི་འགྱུར་རོ་ཞེས་པའི་བར་ ཨཱརྱས་སོ། །འོན་ཀྱང་དེའི་རྗེས་སུ་ཡང་འདི་ནི་བླ་མེད་བྱང་ཆུབ་ཏུ་ལུང་བསྟན་པའོ། །འདི་ནི་ ལུང་མ་བསྟན་པའོ། །འདི་ནི་ངེས་པའོ། །འདི་ནི་མ་ངེས་པའོ་ཞེས་སོགས་རབ་ཏུ་མང་པོ་སྣང་ ཞིང་། བྱང་ཆེན་འདིས་མངོན་ཤེས་ཐོབ་པར་མི་འགྱུར་རོ་དང་། (བྱང་སེ་)འདི་ལ་སངས་རྒྱས་ རྣམས་ལེགས་པ་བརྗོད་པར་མི་མཛད་འདི་སངས་རྒྱས་དང་ཉེ་བར་མི་གནས་སོགས་བཤད་ པས་སོ་སྐྱེའི་རྟོགས་པ་ཤེས་པར་བཤད་ཅིང་དེར་མ་ཟད་འདི་རྒྱལ་རིགས་བཞི་ནས་གཞན་ འཕྲུལ་དབང་བྱེད་ཀྱི་ལྷར་སྐྱེ་ཞེས་སོགས་ཡང་ངོ་། །(མདོར། ཀུན་འབྱུང་བའི་ཆོས་ཅན་དེ་ཐམས་ཅད་ནི་ འགག་པའི་ཆོས་ཅན་ནོ་ཞེས་སོགས་ལ། འབུམ་ཊཱིཀ་ཏུ་མོས་སྤྱོད་ཀྱི་ས་ལ་འཇིག་རྟེན་དང་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་ཆོས་སྐྱེ་ བའི་ཆོས་ཅན་དེ་ཐམས་ཅད་འགག་པའི་ཆོས་ཅན་དུ་ཤེས་པས་དབང་བོ་ལྔ་ཐོབ་པར་འགྱུར་བ་དེ་ལྟ་བུ་ཤེས་པ་ཡང་བྱང་སེའི་ ཆོས་ཀྱིས་མིག་ཡོངས་སུ་དག་པའོ། །ཞེས་སོ། །)སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྤྱན་ནི། ཆོས་ཐམས་ཅད་རྣམ་པ་ཐམས་ ཅད་དུ་མངོན་པར་རྫོགས་པར་བྱང་ཆུབ་པའི་ཡུལ་ཅན་ཏེ། བྱང་ཆེན་པོ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ ཀྱི་རྗེས་

【現代漢語翻譯】 的中間。在《十萬頌釋》中說：『菩薩以清凈的天眼，能知欲界和色界諸天的眼睛是怎樣的，以及它們的行境、諸天的禪定和三摩地，並且能無礙地知曉十方一切眾生的出生和死亡。』菩薩的智慧之眼，對於有為法和無為法、善與非善（有罪與無罪、有煩惱與無煩惱、世間與出世間）、有漏與無漏之間的所有法，都能以不作任何分別的方式來知曉。阿雅曾引用說：『擁有智慧之眼的人，對於有為或無為的法一無所知。』在《廣大般若經》和《中般若經》中說，如前所述，沒有什麼（總攝）的法是不知道的，乃至沒有什麼法是沒有見到、聽到、想到或理解的，這就是夏布菩薩摩訶薩智慧之眼完全清凈。在《十萬頌釋》中也簡要地說：『總之，對於以名言所說的有為法和無為法，智慧都能無礙地通達和了知，這就是所謂的智慧之眼完全清凈。』 菩薩的法眼，是所有聖者證悟的對境。菩薩摩訶薩以法眼能知：『此人是信行者，此人是法行者』，乃至『此人不會從圓滿菩提中退轉』。阿雅曾這樣說過。然而，在其後還有很多說法，如『此人將被授記為無上菩提，此人未被授記，此人是決定者，此人是不決定者』等等。並且還說，這位菩薩摩訶薩不會獲得神通，（這位菩薩）不會被諸佛讚歎，不會親近諸佛等等，這說明了凡夫的證悟是可以知曉的，而且還說此人會從四大種姓轉生到他化自在天的天神等等。（總而言之，對於『所有生起之法，皆是滅壞之法』等等，在《十萬頌釋》中說，在勝解行地，了知世間和出世間的生起之法皆是滅壞之法，從而獲得五根，像這樣了知也是菩薩的法眼完全清凈。）佛眼，是如所有、盡所有一切法現證菩提之境。菩薩摩訶薩是菩提心之行者。

【English Translation】 in between. In the 'Commentary on the Hundred Thousand Verses,' it says: 'Bodhisattvas, with their pure divine eye, know what the eyes of the gods of the desire realm and the form realm are like, as well as their spheres of activity, the meditations and samadhis of those gods, and they know without obstruction the births and deaths of all sentient beings in the ten directions.' The wisdom eye of a Bodhisattva, regarding all phenomena between conditioned and unconditioned, virtuous and non-virtuous (with or without fault, with or without afflictions, mundane and supramundane), with outflows and without outflows, knows all of them without any discrimination. Arya quoted, 'One who possesses the wisdom eye does not know any conditioned or unconditioned phenomena.' In the 'Extensive' and 'Intermediate' Prajnaparamita Sutras, it says, as mentioned before, there is no (summarized) phenomenon that is not known, and there is no phenomenon that has not been seen, heard, thought of, or understood. This is the complete purification of the wisdom eye of the great Bodhisattva Shābu. In the 'Commentary on the Hundred Thousand Verses,' it is also briefly stated: 'In short, the wisdom eye is said to be completely purified when wisdom unobstructed enters and knows all phenomena named as conditioned and unconditioned.' The Dharma eye of a Bodhisattva is the object of realization for all noble beings. The Bodhisattva Mahasattva, with the Dharma eye, knows: 'This person is a follower of faith, this person is a follower of Dharma,' and so on, until 'This person will not turn back from complete enlightenment.' Arya said this. However, after that, there are many statements such as 'This person will be prophesied to attain unsurpassed enlightenment, this person has not been prophesied, this person is certain, this person is uncertain,' and so on. It is also said that this Bodhisattva Mahasattva will not attain clairvoyance, (this Bodhisattva) will not be praised by the Buddhas, will not be close to the Buddhas, etc., which indicates that the realization of ordinary beings can be known. Moreover, it is said that this person will be reborn as a god of the Paranirmita-vasavartin heaven from the four castes, etc. (In short, regarding 'All phenomena that arise are subject to cessation,' etc., the 'Commentary on the Hundred Thousand Verses' says that in the stage of application, knowing that all phenomena of the world and beyond that arise are subject to cessation, one will attain the five faculties. Knowing in this way is also the complete purification of the Dharma eye of a Bodhisattva.) The Buddha eye is the realm of complete enlightenment of all phenomena in all aspects. The Bodhisattva Mahasattva is a follower of the mind of enlightenment.

(རྒྱས་འབྲིང་སོགས་)ལ་རྡོ་རྗེ་ལྟ་བུའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལ་མཉམ་པར་བཞག་ནས་རྣམ་(རྒྱས་ 1-270 འབྲིང་ཇི་བཞིན་)མཁྱེན་ཉིད་ཐོབ་པར་བྱེད་དོ། །དེ་ནི་དེ་པའི་སྟོབས་བཅུ་མི་འཇིགས་བཞི་བཅོ་ བརྒྱད་བྱམས་སྙིང་རྗེ་དགའ་བ་བཏང་སྙོམས་དང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་རྣམ་པར་ཐར་བ་སྒྲིབ་ པ་མེད་པ་དང་ལྡན་པ་ཡིན། དེ་དང་ལྡན་པས་མ་མཐོང་མ་ཐོས་མ་ཤེས་པ་མེད་ཅེས་སོ། །(མདོ་ རྒྱན་འགྲེལ་ཆེན་དུ། སྤྱན་རྣམ་པ་ལྔ་རྣམ་པ་བཞིར་བཞག་སྟེ། གཟུགས་མཐོང་བ་དང་། ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་ཆོས་མཐོང་བ་དང་། ཤེས་བྱ་ ཐམས་ཅད་ཁོང་དུ་ཆུད་པའོ། །དེ་ལ་གཟུགས་མཐོང་བ་རྣམ་པ་གཉིས་ཏེ། ལས་ཀྱི་རྣམ་སྨིན་ལས་བྱུང་བ་དང་བསམ་གཏན་གྱི་ འབྲས་བུའོ། །ལས་ཀྱི་རྣམ་པར་སྨིན་པ་ལས་གྲུབ་པའི་མིག་ལ་ནི་འཕྲུལ་གྱི་སྤྱན་ཞེས་བྱ་སྟེ། གང་སྟོང་གསུམ་གྱི་འཇིག་རྟེན་གྱི་ ཁམས་གཅིག་གི་ནང་ན་ཡོད་པའི་གཟུགས་ཀུན་མཐོང་བའོ། །བསམ་གཏན་གྱི་འབྲས་བུ་ནི་གཟུགས་ཀྱི་ཁམས་ཀྱི་བསམ་གཏན་ བཞི་བསྒྲུབ་པ་ལས་ཐོབ་སྟེ་གང་ཕྱོགས་བཅུའི་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་ན་ཡོད་པའི་གཟུགས་ཀུན་མཐོང་བ་སྟེ། དེ་ལ་ཡང་འཕྲུལ་གྱི་ སྤྱན་ཞེས་བྱའོ། །གང་གིས་དོན་དམ་པ་གང་འགག་པ་མེད་པའི་ཆོས་མཐོང་བ་ལ་ནི་ཤེས་རབ་ཀྱི་སྤྱན་ཞེས་བྱའོ། །གང་གིས་ཀུན་ རྫོབ་ཀྱི་ཆོས་མཐོང་བ་ལ་ནི་ཆོས་ཀྱི་སྤྱན་ཞེས་བྱའོ། །གང་གི་འདུས་བྱས་འདུས་མ་བྱས་ཀྱི་ཆོས་ཐམས་ཅད་གཟིགས་པ་ལ་ནི་ སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྤྱན་ཞེས་བྱའོ། །ཡང་ན་ཤའི་སྤྱན་དང་། འཕྲུལ་གྱི་སྤྱན་ནི། སྤྲུལ་བའི་སྐུ་དང་ལོངས་སྤྱོད་རྫོགས་པའི་སྐུ་ལ་མངའ་ སྟེ། ཤའི་སྤྱན་གྱིས་ནི་ད་ལྟར་གྱི་གཟུགས་ཐམས་ཅད་མཐོང་ངོ་། །འཕྲུལ་གྱི་སྤྱན་གྱིས་ནི་འདས་པ་དང་མ་འོངས་པའི་གཟུགས་ ཐམས་ཅད་མཐོང་ངོ་། །བསམ་གཏན་བཞི་དང་སྙོམས་འཇུག་བཞི་དང་། ཏིང་ངེ་འཛིན་ཐམས་ཅད་ཐུགས་སུ་ཆུད་པ་ནི་ཆོས་ཀྱི་ སྤྱན་ནོ། །ཀུན་ཏུ་འགྲོ་བའི་ལམ་དང་། ལས་བདག་གིར་དང་། མོས་པ་སྣ་ཚོགས་དང་། ཁམས་སྣ་ཚོགས་མཁྱེན་པ་ནི་ཤེས་རབ་ ཀྱི་སྤྱན་ནོ། །རྡོ་རྗེ་ལྟ་བུའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་འོག་ཏུ་འཕགས་པ་དགྲ་བཅོམ་པ་དང་། དེ་པ་རྣམས་ཀྱི་ཟག་པ་ཟད་པར་བྱ་བ་མཁྱེན་ པ་ནི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྤྱན་ནོ། །ཞེས་བློ་བརྟན་ཏེ་གཞན་ཡང་ཚུལ་འགའ་ཡོད་དོ། །) གསུམ་འགྲེལ་དུ། གཟུགས་ ཐམས་ཅད་ལ་འཇུག་པའི་ཤེས་པ་ནི་ཤའི་མིག་གོ །ཏིང་ངེ་འཛིན་དང་སྙོམས་པར་འཇུག་པ་ ཐམས་ཅད་ཤེས་པ་ནི་ལྷའི། ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པའི་ཡེ་ཤེས་ནི་ཤེས་རབ་ཀྱི། གནས་དང་ གནས་མ་ཡིན་པ་མཁྱེན་པ་མ་གཏོགས་པའི་ཤེས་པ་དགུ་བོ་དག་ནི་ཆོས་ཀྱི་མིག་གོ །རྡོ་རྗེ་ལྟ་ བུའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་ཡེ་ཤེས་ནི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་མིག་ཡིན་ནོ་ཞེས་སོ། །མདོ་རྒྱན་བཤད་སྦྱར་ 1-271 དུ། ཤའི་སྤྱན་ཞེས་བྱ་བ

【現代漢語翻譯】 通過如金剛般的等持（梵文：vajropamasamādhi，藏文：རྡོ་རྗེ་ལྟ་བུའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་），無論是廣、中等根器者，都能安住於此，從而獲得如實的智慧（藏文：མཁྱེན་ཉིད་ཐོབ་པར་བྱེད་དོ།）。 此智慧具足如來十力（梵文：daśabala，藏文：སྟོབས་བཅུ་）、四無畏（梵文：catu-vaiśāradya，藏文：མི་འཇིགས་བཞི་）、十八不共法（梵文：aṣṭādaśāveṇikadharmāḥ，藏文：བཅོ་བརྒྱད་）、慈（梵文：maitrī，藏文：བྱམས་）、悲（梵文：karuṇā，藏文：སྙིང་རྗེ་）、喜（梵文：muditā，藏文：དགའ་བ་）、舍（梵文：upekṣā，藏文：བཏང་སྙོམས་）以及佛陀的解脫之法（藏文：རྣམ་པར་ཐར་བ་）、無礙（藏文：སྒྲིབ་པ་མེད་པ་）。 具備此智慧，則無所不見、無所不聞、無所不知（藏文：མ་མཐོང་མ་ཐོས་མ་ཤེས་པ་མེད་ཅེས་སོ།）。 （《經莊嚴論大疏》中說：五種眼分為四種：見色、見世俗諦之法、通達一切所知。其中，見色有兩種：業報所生和禪定之果。業報所生的眼稱為天眼，能見一三千大千世界中的一切色。禪定之果是通過修習色界四禪而獲得，能見十方世界中的一切色，也稱為天眼。能見真實諦、無滅之法者，稱為慧眼。能見世俗諦之法者，稱為法眼。能見有為法和無為法一切法者，稱為佛眼。或者說，肉眼和天眼為化身和報身所具有。肉眼能見現在的一切色，天眼能見過去和未來的一切色。通達四禪、四無色定以及一切等持者，是為法眼。了知一切行道、業果、種種意樂和種種界性者，是為慧眼。在如金剛般的等持之下，能知聲聞阿羅漢和天人的煩惱已盡者，是為佛眼。智者應如是理解，此外還有其他解釋。） 《三解脫經》中說：能見一切色的智慧是肉眼；能知一切等持和等至的智慧是天眼；能知一切的智慧是慧眼；除了知是處非處智之外的九種智慧是法眼；如金剛般的等持之智慧是佛眼。 《經莊嚴論釋》中說：所謂的肉眼……

【English Translation】 Through diamond-like samadhi (Sanskrit: vajropamasamādhi, Tibetan: རྡོ་རྗེ་ལྟ་བུའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་), whether of broad, medium, or other capacities, one can abide in this and thereby attain true wisdom (Tibetan: མཁྱེན་ཉིད་ཐོབ་པར་བྱེད་དོ།). This wisdom is endowed with the ten powers of the Tathagata (Sanskrit: daśabala, Tibetan: སྟོབས་བཅུ་), the four fearlessnesses (Sanskrit: catu-vaiśāradya, Tibetan: མི་འཇིགས་བཞི་), the eighteen unshared qualities (Sanskrit: aṣṭādaśāveṇikadharmāḥ, Tibetan: བཅོ་བརྒྱད་), loving-kindness (Sanskrit: maitrī, Tibetan: བྱམས་), compassion (Sanskrit: karuṇā, Tibetan: སྙིང་རྗེ་), joy (Sanskrit: muditā, Tibetan: དགའ་བ་), equanimity (Sanskrit: upekṣā, Tibetan: བཏང་སྙོམས་), and the Buddha's Dharma of liberation (Tibetan: རྣམ་པར་ཐར་བ་), without obstruction (Tibetan: སྒྲིབ་པ་མེད་པ་). Possessing this wisdom, there is nothing unseen, nothing unheard, nothing unknown (Tibetan: མ་མཐོང་མ་ཐོས་མ་ཤེས་པ་མེད་ཅེས་སོ།). (In the Great Commentary on the Ornament of the Sutras, it says: The five eyes are divided into four types: seeing form, seeing the Dharma of conventional truth, and comprehending all knowable things. Among them, seeing form has two aspects: arising from karmic results and the fruit of meditative concentration. The eye arising from karmic results is called the divine eye, which can see all forms within one three-thousandfold great thousand world system. The fruit of meditative concentration is attained through cultivating the four concentrations of the form realm, which can see all forms in the ten directions of the world, and is also called the divine eye. That which sees the ultimate truth, the Dharma without cessation, is called the wisdom eye. That which sees the Dharma of conventional truth is called the Dharma eye. That which sees all conditioned and unconditioned Dharmas is called the Buddha eye. Alternatively, the flesh eye and the divine eye are possessed by the emanation body and the enjoyment body. The flesh eye sees all present forms, and the divine eye sees all past and future forms. Comprehending all four concentrations, four formless absorptions, and all samadhis is the Dharma eye. Knowing all paths of action, karmic ownership, various inclinations, and various realms is the wisdom eye. Under the diamond-like samadhi, knowing the exhaustion of defilements of the Arhats and gods is the Buddha eye. The wise should understand thus, and there are other explanations as well.) In the Three Liberation Sutras, it says: The wisdom that enters into all forms is the flesh eye; the wisdom that knows all samadhis and absorptions is the divine eye; the wisdom that knows all is the wisdom eye; the nine wisdoms other than the knowledge of what is and is not the case are the Dharma eye; the wisdom of diamond-like samadhi is the Buddha eye. In the Commentary on the Ornament of the Sutras, it says: The so-called flesh eye...

་ནི་རྫུ་འཕྲུལ་གྱི་རྐང་བ་བསྒོམས་པས་བྱང་སེམས་གང་གིས་ན་སྟོང་ གསུམ་ལ་སོགས་པའི་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་སུ་གཏོགས་པའི་གཟུགས་ཀྱི་དབྱེ་བ་ཤིན་ཏུ་(ཆེ་ ཕྲ་བ་ཞེས་བློ་བརྟན་གཞན་འདི་བཞིན་ནོ། །)ཕྲ་བ་ཡང་མཐོང་བ་དེ་ལྟ་བུའི་རྣམ་པར་སྨིན་པའི་མིག་དེ་ལྟ་ བུ་མངོན་པར་འགྲུབ་སྟེ་ཞེས་དང་། ལྷའི་སྤྱན་ནི་བསམ་གཏན་གྱིས་མངོན་པར་(གཉིས་པ་དང་ གསུམ་པ་སོགས་གོམས་པ་ལས་གྲུབ་སྟེ་ཕྱོགས་དུས་གསུམ་གྱི་གཟུགས་ཆེ་ཕྲ་ཐམས་ཅད་མཐོང་བའོ་ཞེས་བློ་བརྟན་ནོ། །) འདུས་བྱས་པ་སྟེ། ཤའི་སྤྱན་བས་ཆེས་ཁྱད་དུ་འཕགས་པ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་དང་། ཤེས་རབ་ཀྱི་ སྤྱན་འཕགས་པ་ནི་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་ཡེ་ཤེས་(སོགས་བློ་བརྟན་)དེ་བཞིན་ཉིད་ཀྱི་ཡུལ་ཅན་ ཡིན་ནོ། །ཆོས་ཀྱི་སྤྱན་ནི་མདོའི་སྡེ་དང་དབྱངས་ཀྱིས་བསྙད་པའི་སྡེ་ལ་སོགས་པའི་ཆོས་ ཐམས་ཅད་ལ། ཐམས་ཅད་དུ་ཐོགས་པ་མེད་པ་ཡིན་ནོ། །(འདི་ཇི་བཞིན་བློ་བརྟན་ནོ། །)ཞེས་སོ། །བློ་ བརྟན་ཡང་དེ་ལྟར་དུ་ཕལ་ཆེར་ཏེ་མཆན་བུ་ལྟར་དང་། སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྤྱན་ནི་ཟག་པ་ཡོད་ མེད་འདུས་བྱས་མ་བྱས་ལ་སོགས་པའི་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཐུགས་སུ་ཆུད་པའོ་ཞེས་སོ། །རྒྱ་ ཆེར་མདོ་རྒྱན་གྱི་འགྲེལ་ཆེན་དུའོ། །ཐ་དད་ནི། ངོ་བོ་གཅིག་པའང་ཡོད་དེ། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ ས་ནའོ། །དེར་མ་ཟད་དག་ས་ནའང་ངོ་བོ་གཅིག་ལ་འདིར་དང་པོ་ཡུལ་ངེས་པ་བཤད་པ་ནི་ མ་དག་ས་པའམ། སོ་སྐྱེའི་ལ་དགོངས་སོ། །མ་དག་སའི་སྐབས་སུ་ཕལ་ཆེར་ངོ་བོ་ཐ་དད་དེ་ ཡུལ་དང་ས་མཚམས་ཐ་དད་པས་སོ། །ས་མཚམས་ནི། དང་པོ་ཚོགས་ལམ་ནས་གཉིས་པ་ རྣམ་སྨིན་ལས་བྱུང་བ་ནི་ལྷ་རྣམས་ལ་ཡོད། (པས་ལྷར་སྐྱེས་པའི་སྦྱོར་ལམ་པ་ལ་ཡང་ཡོད་དམ་སྙམ་མོ། །)སྒོམ་ བྱུང་ནི་རྣལ་འབྱོར་པས་ཏིང་ངེ་འཛིན་བསྒོམས་པས་ཐོབ་ཅེས་བློ་བརྟན་ཏེ་བོད་དག་སྦྱོར་ ལམ་ནས་ཟེར་རོ། །གསུམ་པ་མཐོང་ལམ་མཉམ་བཞག་ནས། བཞི་པ་མཐོང་ལམ་རྗེས་ཐོབ་ ནས་སོ། །བློ་བརྟན་གྱིས་ལྔ་པ་ཉན་རང་དགྲ་བཅོམ་དང་སངས་རྒྱས་ལ་བཤད་དོ། །ཡང་ན་ རྡོར་ཏིང་ནའོ། །ཐུབ་དགོངས་སུ། དང་པོའི་བག་ཙམ་སྲོག་ཆགས་ཕལ་ཆེར་ལ། །གསུམ་པའི་ 1-272 བག་ཙམ་རྒྱུན་ཞུགས་འབྲས་ཞུགས་ལ། །བཞི་པའི་བག་ཙམ་(གཉིས་ཀའི་ཆ་ལས་རྣམ་གྲོལ་གྱི་)དགྲ་ བཅོམ་པ་ལ་ཡོད། །ཅེས་སོ། །འབུམ་ཊཱིཀ་ཏུ། སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྤྱན་གྱི་ཡོན་ཏན་དེ་ལྟ་བུ་བྱང་ པའི་ས་བཅུ་ལ་ཡོངས་སུ་སྦྱངས་པའི་རྒྱུས་ཐོབ་པའི་ཕྱིར་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སངས་རྒྱས་ ཀྱི་སྤྱན་ཞེས་བྱའོ། །ཞེས་སོ། །ལྔ་པའི་ངོ་བོ་ཙམ་ས་བདུན་པ་ནས་ཁས་ལེན་དགོས་ཏེ། བདུན་ པའི་ཡོངས་སྦྱོང་དུ་སངས་རྒྱས་(མདོ་)ཀྱི་སྤྱན་ཐོབ་པ་སྟེ་ཞེས་སོ། །གྲངས་ངེས་(ལ་སྤྱན་གཞིར་བྱས་ ལ་ཡུལ་མ་ལུས་པ་དང་། ཕྱོགས་རེ་བ་མཐོང་བ་གཉིས་ལས། དང་པོ་སངས་རྒྱ

【現代漢語翻譯】 當菩薩修習神通之足時，憑藉何種神通之足，能夠見到屬於三千世界等世間的極微細的色法呢？（即見到極微細的色法，如布達那尊者一般。——《智者喜宴》）如此成熟之眼得以顯現。 天眼是通過禪定而顯現的（通過對二禪、三禪等的串習而成就，能夠見到三時的一切粗細色法。——《智者喜宴》），勝過肉眼。 聖者的智慧之眼是無分別智（等同於《智者喜宴》），以真如為對境。 法眼是對經藏和律藏等一切佛法，都能無礙通達。（如《智者喜宴》所說） 《智者喜宴》中大多如此解釋，如同註釋一般。佛眼是對有漏無漏、有為無為等一切法都能完全證悟。 這是在《廣大經莊嚴論》的釋論中所說。雖然本體有時是相同的，但在佛地是如此。不僅如此，在清凈地也是本體相同，而此處首先解釋對境的確定，是指不凈地，或者是指凡夫地。在不凈地，本體大多是不同的，因為對境和地界不同。地界是：第一，從資糧道開始；第二，從異熟所生，這是天人所具有的。（或者說，生於天界的加行道者也具有嗎？）從修所生，是瑜伽士通過修習禪定而獲得的，如《智者喜宴》所說，即指從清凈的加行道開始。 第三，從見道等持開始；第四，從見道后得開始。《智者喜宴》中說第五是聲聞、獨覺和阿羅漢以及佛陀所具有的，或者在金剛乘中也是如此。 《善逝密意》中說：第一種眼識的少分存在於大多數眾生中。第三種眼識的少分存在於入流果和一來果中。第四種眼識的少分存在於（從二種障礙中解脫的）阿羅漢中。 《十萬頌般若釋論》中說：佛眼的功德，是通過菩薩十地的修習而獲得的，因此稱為菩薩的佛眼。 第五種眼識的本體，必須從七地開始承認，因為在七地的圓滿修習中，才能獲得佛（經）眼。 數量的確定（以眼為基礎，分為能見一切所見和只能見一部分。第一種是佛陀

【English Translation】 When a Bodhisattva cultivates the feet of miraculous power, by which feet of miraculous power can they see the extremely subtle forms belonging to the realms of the three thousand worlds and so on? (That is, seeing extremely subtle forms, like Bhutana. - 'Feast for the Wise') Such a matured eye is manifested. The divine eye is manifested through meditation (achieved through familiarity with the second dhyana, third dhyana, etc., able to see all gross and subtle forms of the three times. - 'Feast for the Wise'), surpassing the physical eye. The wisdom eye of the noble ones is non-conceptual wisdom (equivalent to 'Feast for the Wise'), with Suchness as its object. The Dharma eye is unobstructed in all Dharmas, such as the Sutra Pitaka and the Vinaya Pitaka. (As stated in 'Feast for the Wise') The 'Feast for the Wise' mostly explains it this way, like a commentary. The Buddha eye is the complete realization of all Dharmas, such as those with and without defilements, conditioned and unconditioned. This is stated in the commentary on the 'Extensive Ornament of the Sutras'. Although the essence is sometimes the same, it is so in the Buddha-ground. Not only that, but in the pure ground the essence is also the same, while here, the explanation of the determination of the object first refers to the impure ground, or the ground of ordinary beings. In the impure ground, the essence is mostly different because the object and the ground are different. The grounds are: first, starting from the accumulation path; second, arising from maturation, which is possessed by the gods. (Or is it possessed by those on the path of joining who are born as gods?) Arising from cultivation, it is obtained by yogis through cultivating samadhi, as stated in 'Feast for the Wise', which refers to starting from the pure path of joining. Third, starting from the samadhi of the seeing path; fourth, starting from the subsequent attainment of the seeing path. 'Feast for the Wise' explains that the fifth is possessed by Hearers, Solitary Realizers, Arhats, and Buddhas, or it is also so in Vajrayana. 'Intention of the Sugatas' states: A small portion of the first eye exists in most sentient beings. A small portion of the third eye exists in Stream-enterers and Once-returners. A small portion of the fourth eye exists in Arhats (who are liberated from both obscurations). 'Commentary on the Hundred Thousand Verses' states: The qualities of the Buddha eye are obtained through the cause of fully training in the ten Bodhisattva grounds, therefore it is called the Buddha eye of the Bodhisattva. The essence of the fifth eye must be acknowledged from the seventh ground onwards, because the Buddha (Sutra) eye is obtained in the complete training of the seventh ground. The determination of number (based on the eye, divided into seeing all objects and seeing only a part. The first is the Buddha

ས་ཀྱི། གཉིས་པ་ལ་ཆོས་ཉིད་ཆོས་ཅན་མཐོང་བ་ གཉིས་སུ་ངེས། དང་པོ་ཤེས་རབ་ཀྱི། གཉིས་པ་ལ་སྣོད་བཅུད་མཐོང་བ་སྟེ། དང་པོ་ཤའི། གཉིས་པ་ལ་སོ་སྐྱེས་དང་འཕགས་པའི་ རྟོགས་པ་མཐོང་བ་གཉིས་ལས། དང་པོ་ལྷའི། གཉིས་པ་ཆོས་ཀྱི་མིག་ཅེས་བུ་སྟོན་རིན་པོ་ཆེའི་གསུང་ངོ་། །)ཡུལ་ལྔ་ཡོད་ པའི་དབང་གིས་སོ། །(འདི་ཡན་བུ་རིན་ནོ། །) གསུམ་པ་ནི་བསྒྲུབ་པ་ལ་གཞན་དྲིང་མི་འཇོག་ཅིང་འཚང་རྒྱ་བ་སྟེ། (སྐབས་འདིའི་མཇུག་ བསྡུད་ཀྱི་མདོ་)མིག་ལྔ་བོ་དེ་དག་ལ་བསླབས་པའི་བྱང་ཆེན་པོ་རྣམས་ནི་བླ་མེད་རྫོགས་བྱང་དུ་ མངོན་འཚང་རྒྱའོ་ཞེས་སོ། །གཉིས་པ་ནི། སྤྱན་ཡུལ་བཅས་དོན་དམ་པར་དེ་བཞིན་ཉིད་དུ་ གཅིག་པ་ཉིད་དུ་སྟེ་སྤྲོས་བྲལ་ལམ་བདེན་མེད་དུ་རྟོགས་པར་བྱས་ནས་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་སྒྲུབ་ པོ་ཞེས་འདོམས་པ་དང་བསྟན་པ་ལྟར་སློབ་པ་གཉིས་སོ། །དང་ནི་སྡུད་ཚིག་གོ ། ༈ དོན་གཉིས་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པའི་རྒྱུ་མངོན་ཤེས་དྲུག གསུམ་པ་ལ་གསུམ་ལས། གང་ལ་ན། མངོན་པར་ཤེས་པ་དྲུག་ལའོ། །འདི་ལ་རྒྱུ། ངོ་ བོ། འབྲས་བུའོ། །དང་པོ་ལ། ཐུན་མོང་གི་རྒྱུ་ལ་རྟེན་ནི། ཉན་ཐོས་པ་ལྟར་ན། ལྔ་ནི་བསམ་ གཏན་བཞི་དག་ན། །ཞེས་དང་པོ་ལྔ་བསམ་གཏན་བཞིའི་དངོས་གཞི་དག་པ་གང་རུང་ངོ་། ། ཟག་ཟད་ས་ཀུན་ན་ཡོད་པར་བཤད་དོ། །ཐེག་ཆེན་ལྟར་ན། རྟེན་ནི་བཞི་པའི་དངོས་གཞི་ དག་པ། ཡེ་ཤེས་རྣམ་པར་མི་རྟོག་(བློ་བརྟན་)པས་ཟིན། ཡིད་བྱེད་ནི། མངོན་ཤེས་གང་དང་གང་ རྒྱུ་གང་(བློ་བརྟན་)དང་གང་གིས་འགྲུབ་པའི་རྒྱུ་མདོ་སྡེ་ལས་བཤད་པ་ལྟར་ཡིད་ལ་(བློ་)བྱེད་པ་ 1-273 སྟེ་བསྡུ་བར། རླུང་ལྟར་ཡང་བ། རས་བལ་ལྟར་འཇམ། འགྲོ་ས་སོགས་ནམ་མཁར། ལུས་ སེམས་ཕན་ཚུན་གནས་པར་གཏོད་པ་ཕྲ་བའི། རིང་བོ་ཉེ་ཕྲ་མོ་རགས་པ་སོགས་སུ་མོས་པའི་ འདུ་ཤེས་ལྔས་རྫུ་འཕྲུལ་དང་། སྐྱེ་བོ་སྣ་ཚོགས་འདུས་པའི་གླེག་ཅོར་གྱི་སྒྲའམ་ཆུ་ཀླུང་གི་ སྒྲའི་མཚན་མ་བཟུང་ནས་(མཉམ་བཞག་ས་བའི་ཡིད་བྱེད་ཀྱིས་)ལྷ་མིའི་སྒྲ་ལ་སེམས་གཏོད་པས་ལྷའི་ རྣ་བ། རང་གི་ལུས་འདི་འདྲ་ལ་སེམས་འདི་འདྲར་གྱུར་པ་བཞིན་གཞན་ལའང་ཞེས་ལུས་ཀྱི་ མཚན་མ་བཟུང་ནས་སེམས་གཏད་པས་སེམས་ཤེས། (གྲུབ་ནས་ལུས་ལ་མི་ལྟོས་སོ། །)རང་(སྔོན་གྱི་ སྤྱོད་པ་རྣམས་མ་འཁྲུགས་པར་དྲན་པའམ་)སེམས་འགག་མ་ཐག་གི་མཚན་མ་བཟུང་ནས་ལུགས་ལྡོག་ ཏུ་སྐྱེ་སེམས་ཀྱི་བར་དུ་(བར་སྲིད་ཀྱི་སྐད་ཅིག་གཅིག་དྲན་ན་གྲུབ་པས་སོ། །)ཡིད་ལ་བྱེད་པས་སྔོན་གནས་ རྗེས་དྲན། སྣང་བའི་མཚན་མ་བཟུང་ནས་ལས་དགེ་མི་དགེས་སེམས་ཅན་(དངོས་)སྣ་ཚོགས་ སུ་སྐྱེ་(དོན་)འཆིར་འགྱུར་བའི་ཡིད་བྱེད་ཀྱིས་ལྷའི་མིག་གི་མངོན་ཤེས། རྣམ་ཐར་ཟིལ་གནོན་ ཟད་པར་གྱི་འདུ་ཤེས་ཀྱིས་འཕགས་པའི་རྫུ་འཕྲུལ་འགྲུབ་སྟེ་ད

【現代漢語翻譯】 地的。第二，關於法性與有法之見，確定為二。第一是智慧的，第二是見器情世界。第一是如是，第二是凡夫和聖者的證悟之見，分為二。第一是天，第二是稱為法眼。這是布頓仁波切的教言。）由於有五種境的緣故。（以上是布仁波切的教言。） 第三是不依賴他人而成就，即成佛。（此處的結尾經文）那些學習了五眼的大菩薩們，將證得無上圓滿菩提而成佛。第二是，以具眼之境，在勝義諦中，如實地證悟其同一性，即離戲或無自性，然後如實地修行，如教導和開示般地學習。『和』是 جمع詞。 圓滿具足二利的因，即六神通。 第三，分為三，關於什麼呢？關於六神通。這有因、體性、果。第一，共同的因，所依是：如聲聞乘所說：『五者皆在四禪中。』即最初的五者，是四禪的本體清凈的任何一個。據說在漏盡地都有。如大乘所說：所依是第四禪的本體清凈，由不分別的智慧（智增）所攝持。作意是：如經部所說，以何種神通和何種因成就的因，如理作意，即歸納為：如風般輕盈，如棉花般柔軟，去處等同虛空，身心相互安住，微細的，對長短、粗細等生起意念的五種想，成就神變。以及，抓住聚集各種人的喧囂聲或水流聲的相（以等持地的作意），將心專注于天人的聲音，成就天耳。如自己的身體變成這樣，他人也一樣，這樣抓住身體的相，專注於心，成就他心通。（成就后不依賴於身體。）抓住自己（以前的行為不混亂地憶念，或）心剛停止的相，在順逆的生心之間（憶念中陰的一剎那就能成就），如理作意，成就宿命隨念。抓住顯現的相，以善不善業，眾生（真實）生（意義）死的作意，成就天眼通。以解脫、勝伏、滅盡的想，成就聖者的神變等。

【English Translation】 Of the ground. Secondly, regarding the seeing of Dharmata (法性, the nature of reality) and Dharmin (有法, that which possesses the nature), it is determined as two. The first is of wisdom, the second is seeing the container and its contents. The first is 'sha' (如是, thusness), the second is the seeing of the realization of ordinary beings and noble ones, divided into two. The first is heaven, the second is called the Dharma eye. This is the teaching of Buton Rinpoche.) Due to the existence of five objects. (This is the teaching of Bu Rinpoche.) Thirdly, it is achieving Buddhahood without relying on others, that is, attaining Buddhahood. (The concluding sutra of this section) Those great Bodhisattvas who have trained in the five eyes will manifest and attain unsurpassed perfect enlightenment and become Buddhas. Secondly, with the object of the eye, in the ultimate truth, realizing its oneness as suchness, that is, free from elaboration or without inherent existence, and then practicing accordingly, learning as taught and instructed. 'And' is a collective word. The cause of perfectly possessing the two benefits is the six Abhijñās (神通, superknowledges). Thirdly, divided into three, regarding what? Regarding the six Abhijñās. This has cause, essence, and result. Firstly, the common cause, the basis is: as the Shravakas (聲聞乘, Hearers) say: 'The five are all in the four Dhyanas (禪那, meditative absorptions).' That is, the first five are any of the pure entities of the four Dhyanas. It is said to be present in all the lands of exhaustion of defilements. As the Mahayana (大乘, Great Vehicle) says: the basis is the pure entity of the fourth Dhyana, held by non-discriminating wisdom (智增). The attention is: as the Sutra Pitaka (經藏, Basket of Discourses) says, the cause by which which Abhijñā and which cause are accomplished, attending to it accordingly, that is, summarizing: as light as wind, as soft as cotton, the place to go is like space, body and mind abide in each other, subtle, generating the five thoughts of long, short, coarse, etc., accomplishing miraculous powers. And, grasping the appearance of the clamor of a crowd of various people or the sound of a river (with the attention of the Samadhi (三摩地, meditative concentration) ground), focusing the mind on the voices of gods and humans, accomplishing the divine ear. As one's own body becomes like this, so does another, thus grasping the appearance of the body, focusing on the mind, accomplishing knowledge of others' minds. (After accomplishment, it does not depend on the body.) Grasping the appearance of oneself (remembering previous actions without confusion, or) the moment the mind has just stopped, between the arising and ceasing of mind in reverse order (accomplishing by remembering one moment of the intermediate state), attending to it accordingly, accomplishing recollection of past lives. Grasping the appearance of appearance, with virtuous and non-virtuous actions, sentient beings (actually) are born (meaning) and die, with the attention, accomplishing the divine eye Abhijñā. With the thought of liberation, subjugation, and cessation, accomplishing the miraculous powers of the noble ones, etc.

ེས་སྤྲུལ་བས་དངོས་པོའི་བྱ་ བ་བྱེད་ལ་གཞན་ནི་སྣང་བ་ཙམ་མོ་ཞེས་སོ། །དྲུག་པའི་སྦྱོར་བ་ནི། ཚུལ་གནས་ཐོས་དང་ བསམ་ལྡན་སོགས་སོ། །ཞེས་གང་སྤེལ་ལོ། །སོ་སོའི་རྒྱུ་ནི། ཀླུ་རྒྱལ་རྒྱ་མཚོས་ཞུས་པ་ལས། ཀླུའི་བདག་པོ་གཞན་ཡང་མར་མེ་བྱིན་པས་ནི་ལྷའི་མིག་གི སིལ་སྙན་དང་ཕེག་རྡོབ་པ་དང་ གླུ་དབྱངས་སྙན་པ་བྱིན་པས་ནི་ལྷའི་རྣ་བའི། ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་མེད་པ་བྱིན་པས་ནི་ གཞན་གྱི་སེམས་ཤེས་པའི། གཞན་དགེ་བའི་ཆོས་དྲན་པར་བྱེད་ཅིང་བསྐུལ་བས་ནི་སྔོན་གྱི་ གནས་རྗེས་སུ་དྲན་པའི། གཞན་གྱི་འགྱོད་པ་བསལ་བས་ནི་རྫུ་འཕྲུལ་གྱི། ཆོས་བྱིན་པས་ནི་ ཟག་པ་ཟད་པའི་མངོན་པར་ཤེས་པ་རྣམ་པར་དག་པར་འགྱུར་རོ་ཞེས་སོ། ། ངོ་བོ་ལ་གསུམ་ལས། མཚན་ཉིད་ནི། རང་གི་བདག་རྐྱེན་བསམ་གཏན་གྱི་དངོས་གཞི་ ལ་བརྟེན་ནས་མངོན་ཤེས་མེད་པའི་སྐྱེ་བོ་ལ་ལྐོག་ཏུ་གྱུར་པའི་ཡུལ་སྣ་ཚོགས་པ་མངོན་སུམ་ 1-274 དུ་གྱུར་པའི་རིག་པ་ཞེས་པ་སྤྱིའིའོ། །(ཆོས་མངོན་པ་ཁ་ཅིག་དྲུག་པོ་དེ་རྣམ་གྲོལ་ལམ་གྱི་ངོ་བོ་ཤེས་རབ་སྟེ། མཛོད་ དུ། རྣམ་གྲོལ་བློ་ཞེས་སོ། །)བྱེ་བྲག་སྨྲ་བ་ནི་བཞི་ནི་ཀུན་རྫོབ་ཤེས་པའི་བློ་དང་སེམས་ཤེས་ནི་ཟག་ མེད་ཡིན་ན་ཆོས་ཤེས་རྗེས་ཤེས་ལམ་ཤེས་སོ། །ཟག་བཅས་ཡིན་ན་ཀུན་རྫོབ་ཤེས་པ་དང་ སེམས་ཤེས་ལྔའོ། །ཟག་ཟད་མངོན་ཤེས་ནི་ཟག་པ་ཟད་པ་མཁྱེན་པའི་སྟོབས་བཞིན་དུ་ ཤེས་པ་དྲུག་གམ་བཅུའོ་ཞེས་སོ། །བྱེ་བྲག་ཐེག་ཆེན་གྱི་དེའི་མཚན་ཉིད། རང་གི་བདག་རྐྱེན་ བསམ་གཏན་བཞི་པ་ཤིན་ཏུ་དག་པ་ལ་བརྟེན་ནས་སྔར་བཤད་དེ་འདྲའི་ཡུལ་མངོན་སུམ་དུ་ གྱུར་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་དང་ཤེས་རབ་(དང་དེ་གཉིས་དང་)མཚུངས་པར་ལྡན་པའི་བློ། བྱེ་བྲག་ཏུ་ ཐེག་ཆེན་གྱི་དྲུག་པོའི་རིམ་བཞིན། དེ་ལ་བརྟེན་ནས་རྫུ་འཕྲུལ་གྱི་རྣམ་འཕྲུལ་སྣ་ཚོགས་ཡང་ དག་པར་འབྱོར་བའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཤེས་རབ་(དང་དེ་གཉིས་དང་)མཚུངས་ལྡན་དང་བཅས་པ། སྒྲ་ སྣ་ཚོགས་ཉན་པ། སེམས་ཅན་གཞན་དག་གི་སེམས་ཀྱི་སྤྱོད་པ་ལ་འཇུག་པ། སྔོན་གྱི་མཐའི་ སྤྱོད་པ་རྗེས་སུ་དྲན་པ། སེམས་ཅན་རྣམས་ཀྱི་འཆི་འཕོ་དང་སྐྱེ་བ་མཐོང་བ། ཟག་པ་ཟད་པ་ ཤེས་པ་ཞེས་ཀུན་བཏུས་སོ། །(ཇི་བཞིན་ནོ། །)ཡང་ན་ཕྱི་མ་ལ་སྐྱེ་བ་ལས་ངེས་པར་འབྱུང་བའི་ ཐབས་ཤེས་པ་ཞེས་རྒྱན་ཏེ། (གཞན་གྱི་)སྐྱེ་(བ་ཤེས་པ་ནི་འཆི་འཕོ་དང་སྐྱེ་བ་ཤེས་པ་)དང་(ཅི་སྨྲ་བའི་)ངག་ (ཤེས་པ་ལྷའི་རྣ་བའི་)སེམས་(ཤེས་པའི་སྔར་གྱི་)དགེ་དང་མི་དགེ་(བས་)བསྐྱེད། །(པ་ཤེས་པ་ནི་སྔོན་གནས་རྗེས་ དྲན། གདུལ་བྱ་གང་ན་འཁོད་པ་)དེ་ཡི་གནས་(སུ་འགྲོ་བ་ཤེས་པ་ནི་རྫུ་འཕྲུལ་)དང་(སྐྱེས་པ་ལས་ངེས་པར་)འབྱུང་ བ་(ཤེས་པ་ནི་ཟག་ཟད་དེ་དྲུག་གིས་ཡུལ་)མངོན་སུམ་(དུ་གྱུར་པ་)གང་

【現代漢語翻譯】 有些人通過化身來執行事物的功能，而另一些人則僅僅是顯現而已。 第六種結合是：具備安住于戒律、聽聞和思維等條件。 各自的原因是：在龍王（Nāgarāja）請求中提到：龍王之主，給予燈火能獲得天眼；給予悅耳的樂器聲和歌聲能獲得天耳；給予無有煩惱能獲得他心通；憶念和鼓勵他人行善能獲得宿命通；消除他人的後悔能獲得神變通；給予佛法能使漏盡通清凈。 本體分為三類，其中定義是：依靠自身的根本因，即禪定的真實基礎，對於沒有神通的人來說，各種隱藏的事物顯現出來的智慧，這是一般的定義。 （某些《阿毗達磨》認為這六種神通是解脫道的本體，即智慧。《俱舍論》中說：『解脫是智慧。』） 分別說者認為，四種是世俗智，他心通是無漏的，即法智、類智、道智。如果是世俗的，則是世俗智和他心通這五種。漏盡神通就像了知煩惱滅盡的力量一樣，是六種或十種智慧。 分別說大乘的定義：依靠自身的根本因，即第四禪的極度清凈，如同之前所說的那樣，各種事物顯現出來的定和智慧（以及兩者）相應的智慧。具體來說，大乘的六種神通依次是：依靠它，能夠真實獲得各種神變幻化的定和智慧（以及兩者）相應的智慧；聽到各種聲音；進入其他眾生的心行；憶念過去的經歷；看到眾生的死亡和轉生；了知煩惱滅盡。這是《集論》中所說的。 （如實。）或者說，了知從未來世的出生中解脫的方法，這是《莊嚴經論》中所說的：了知（他人的）出生（即了知死亡和轉生），以及（說什麼的）語言（即天耳），心（即他心通），（過去的）善與非善（所）生。（了知即宿命通，調伏的對象在哪裡）那個地方（去往哪裡，即神變通）和（從出生中一定）解脫（即漏盡通，這六種神通的對境）顯現（出來）任何事物。

【English Translation】 Some perform the function of things through emanation, while others are merely appearances. The sixth combination is: possessing the conditions of abiding in discipline, hearing, and thinking, etc. The respective causes are: As mentioned in the request of the Nāgarāja (Dragon King): 'O Lord of the Nāgas, giving light grants the divine eye; giving pleasant sounds of musical instruments and songs grants the divine ear; giving freedom from all defilements grants the knowledge of others' minds; remembering and encouraging others to do good grants the remembrance of past lives; removing others' regrets grants magical powers; giving the Dharma makes the exhaustion of outflows manifest and pure.' The essence is divided into three categories, of which the definition is: 'Relying on one's own fundamental cause, the actual basis of meditation, the wisdom that makes manifest various hidden objects to a person without clairvoyance'—this is the general definition. (Some Abhidharma texts consider these six superknowledges to be the essence of the path of liberation, which is wisdom. The Abhidharmakośa states: 'Liberation is wisdom.') The Vaibhāṣikas say that four are mundane knowledge, and the knowledge of others' minds is unpolluted, namely, knowledge of the Dharma, knowledge of inference, and knowledge of the path. If it is mundane, then it is mundane knowledge and the five kinds of knowledge of others' minds. The superknowledge of the exhaustion of outflows, like the power of knowing the exhaustion of afflictions, is six or ten kinds of knowledge. The definition of the Mahāyāna school is: 'Relying on one's own fundamental cause, the extreme purity of the fourth dhyāna, the wisdom that makes manifest such objects as previously described, along with the samādhi and wisdom (and both) that are in accordance with it.' Specifically, the order of the six superknowledges in the Mahāyāna school is: 'Relying on it, the samādhi and wisdom (and both) that are in accordance with it, which perfectly attain various magical transformations; hearing various sounds; entering into the mental activities of other sentient beings; remembering past experiences; seeing the death and rebirth of sentient beings; knowing the exhaustion of outflows.' This is what is collected in the Compendium of Abhidharma. (As it is.) Or, knowing the means of definitely emerging from birth in the future life, as stated in the Ornament of the Sutras: Knowing (others') birth (i.e., knowing death and rebirth), and (what is spoken) speech (i.e., the divine ear), mind (i.e., knowledge of others' minds), (past) virtuous and non-virtuous (actions) generated. (Knowing, i.e., remembering past lives, where the object to be tamed is located) that place (where to go, i.e., magical powers) and (definitely) emerging (from birth, i.e., the exhaustion of outflows, the objects of these six superknowledges) manifest (anything).

། །(ཡིན་པའི་)ཤེས་(བློ་བརྟན་ནོ། །)པ་ (འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་ཀུན་དང་དུས་གསུམ་)ཀུན་(ཏུ་)འགྲོ་(བས་སོ། །)རབ་ཏུ་དབྱེ་བཅས་ལ། །(འཇིག་རྟེན་གྱི་ ཁམས་ཀུན་དང་དུས་ཐམས་ཅད་དུ་འབྱུང་བས་)ཐོགས་མེད་(དོ། །)བསྟན་པ་ཐོབ་པའི་(བྱང་སེའོ། །)མཐུ་(ནི་མངོན་ ཤེས་སོ་ཞེས་ཕྱི་མ་རྣམས་བློ་བརྟན་ནོ། །)ཡིན་ནོ། །ཞེས་སོ། ། གཉིས་པ་ནི། འགའ་ཞིག་ལ་ལྐོག་ཏུ་གྱུར་པའི་ཡུལ་མངོན་དུ་གྱུར་པའི་ཚུལ་གྱིས་ཤེས་ 1-275 པས་མངོན་ཤེས། ཡུལ་དུས་ཐམས་ཅད་དུ་བྱ་བ་ཐོགས་མེད་དུ་བྱེད་པས་མཐུ་སྟེ། རྒྱན་ འགྲེལ་ལས། ཤེས་པ་མངོན་སུམ་དུ་གྱུར་པ་ཐོགས་པ་མེད་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་བྱང་ཆུབ་ སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱི་མཐུ་མངོན་པར་ཤེས་པས་བསྡུས་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་སོ། ། གསུམ་པ་ལ་དབྱེ་གཞི་མངོན་ཤེས་ཙམ་མོ། །དབྱེ་ངོ་དྲུག་སྟེ། རྫུ་འཕྲུལ་གྱི་མངོན་ཤེས་ ནི། ས་གཡོ་བ་(ས་ཞིང་ལ་དབང་ངོ་)དང་། གཅིག་ཏུ་གྱུར་ཅིང་མང་པོར་འགྱུར་བ་སྣང་བར་གྱུར་ ཅིང་མི་སྣང་བར་བྱེད་པ་(ས་ལུས་ལ་དབང་ངོ་། །རྩིག་པ་དང་རྭ་བ་ལ་ཐད་ཀར་འགྲོ་རི་ལ་མི་ཐོགས་པ་སོགས་བྱེད་པ་ ལ་དབང་བ་བརྒྱད་ཅེས་ཛ་ཡ་ཨ་ནནྟའོ། །)སོགས་སྒྲུབ་པའི་མངོན་ཤེས་དང་། ས་ཆེན་པོ་འདི་ཡང་གཡོ་ བར་བྱེད་ཅེས་སོགས། ལྷའི་རྣ་བའི་མངོན་ཤེས་ནི། ཕྱོགས་བཅུའི་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་ ཐམས་ཅད་དེ་མཐའ་ཡས་མང་བོ་ན་གནས་པའི་སྒྲ་ཆུང་ངུ་དང་གཅིག་ཤོས་ཆེན་པོ་ཐོས་པའི་ མངོན་ཤེས་དང་། ལྷ་དང་མི་གཉིས་ཀའི་སྒྲ་ཐོས་ཏེ་(ནས་རློམ་སེམས་སུ་འགྱུར་བ་མེད་དོ། །)ཞེས་སོགས་ སོ། །གཞན་གྱི་སེམས་ཤེས་པའི་མངོན་ཤེས་ནི། །གཞན་གྱི་སེམས་འདོད་ཆགས་དང་བཅས་ པ་དང་། སོགས་པ་བྲལ་བ་སོགས་ཤེས་པའི་མངོན་ཤེས་ཏེ། འདོད་ཆགས་དང་ལྡན་པའི་ སེམས་སོ་ཞེས་ཡང་དག་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་རབ་ཏུ་ཤེས་སོ། །(རློམ་སེམས་སུ་འགྱུར་བ་མེད་དོ། །)ཞེས་ སོགས་སོ། །སྔོན་གྱི་གནས་རྗེས་སུ་དྲན་པའི་མངོན་ཤེས་ནི། རང་དང་གཞན་གྱི་ཚེ་རབས་ སྔ་མ་དུ་མ་རྗེས་སུ་དྲན་པའི་མངོན་ཤེས་སོ། །སྐྱེ་བ་གཅིག་ཀྱང་རྗེས་སུ་དྲན་ནོ། །(རློམ་སེམས་ སུ་འགྱུར་བ་མེད་དོ། །)ཞེས་སོགས་སོ། །ཚེ་འདིར་བསམ་གཏན་མངོན་པར་འདུ་བྱེད་པ་ལས་བྱུང་ བའི་ལྷའི་མིག་གི་མངོན་ཤེས་ནི། སེམས་ཅན་མཐའ་ཡས་པའི་འཆི་འཕོ་སྐྱེ་བ་དང་ཁ་དོག་ སྡུག་མི་སྡུག་བཟང་ངན་སོགས་གཟུགས་ཕྲ་རགས་ཐམས་ཅད་དེ་མཐའ་ཡས་མང་པོ་དང་ སེམས་ཅན་འདི་དག་ངན་འགྲོ། འདི་དག་བདེ་འགྲོར་འགྲོ་སོགས་མཐོང་བའི་མངོན་ཤེས་ ཏེ། ལྷའི་མིག་རྣམ་པར་དག་པ་མི་ལས་འདས་པས་སེམས་ཅན་འཆི་འཕོ་བ་དང་སྐྱེ་བ་དང་ 1-276 ཁ་དོག་སྡུག་པ་དང་ཞེས་སོགས་(ལྷའི་སྤྱན་དང་འདིས་ཁྱད་པར་ནི། ཨཱརྱས། མིག་འདི་གཉིས་ཀྱི་ཁྱད་པར་ནི་འདི་ ཡིན་ཏེ། སྤྱན་ལྔས་བསྡུས་པའི་ལྷ

【現代漢語翻譯】 『是』（確信）。 （在所有世界和三時中）一切（都）執行（所以）。完全區分。（在所有世界和所有時間中發生，所以）無礙。（獲得教法的菩薩）。力量（是神通，後人確信）。如是說。 第二，以對某些人隱藏的境顯現的方式來了解，是神通。在所有時間和地點無礙地做事是力量。《莊嚴經論》中說：『知識顯現且無礙，這是菩薩們以神通所攝持的力量。』 第三，分類的基礎僅僅是神通。分類有六種：神足通，如撼動大地（掌握土地），以及顯現為一而又變為眾多，顯現又消失（掌握身體。直接穿過墻壁和柵欄，在山上無礙等，有八種掌握，如Jaya Ananta所說），等等的神通。『甚至這片大地也能撼動』等等。天耳通，聽到十方世界所有無限多的微小和大聲音的神通。聽到天人和人類的聲音（不會變得自負）。等等。 他心通，瞭解他人心中有貪慾或無貪慾等的神通。『知道有貪慾的心』，如實了知。（不會變得自負）。等等。宿命通，回憶自己和他人過去無數世的神通。『也能回憶起一生』。（不會變得自負）。等等。由今生禪定顯現而生的天眼通，看到無量眾生的死亡和出生，顏色美醜，好壞等，所有細微和粗大的事物，以及無量眾生，『這些眾生墮入惡趣，這些眾生前往善趣』等的神通。『以清凈超人的天眼，看到眾生的死亡和出生，以及顏色的美醜』等等（天眼和此眼的區別是：聖者說，這兩種眼睛的區別在於，由五眼所攝持的天）。

【English Translation】 'Is' (certainty). (In all worlds and three times) everything (runs, so). Completely distinguished. (Occurring in all worlds and all times, so) unobstructed. (Bodhisattva who has attained the teachings). Power (is clairvoyance, later people are certain). Thus it is said. Secondly, knowing by the manner in which an object hidden to some becomes manifest is clairvoyance. Doing things without obstruction in all times and places is power. The Ornament of Realization says: 'Knowledge that is manifest and unobstructed is the power of the Bodhisattvas, encompassed by clairvoyance.' Thirdly, the basis of classification is merely clairvoyance. There are six types of classification: the clairvoyance of miraculous power, such as shaking the earth (mastering the land), and manifesting as one and becoming many, appearing and disappearing (mastering the body. Directly passing through walls and fences, being unobstructed on mountains, etc., there are eight kinds of mastery, as Jaya Ananta said), etc. 'Even this great earth can be shaken,' etc. The clairvoyance of the divine ear, hearing all the infinitely many small and large sounds in the ten directions of the world. Hearing the sounds of gods and humans (does not become arrogant). Etc. The clairvoyance of knowing the minds of others, knowing whether others' minds are with or without desire, etc. 'Knowing the mind with desire,' knowing exactly as it is. (Does not become arrogant). Etc. The clairvoyance of remembering past lives, remembering countless past lives of oneself and others. 'Also remembering one life.' (Does not become arrogant). Etc. The clairvoyance of the divine eye, arising from the manifestation of meditation in this life, seeing the death and birth of limitless beings, the beauty and ugliness of colors, good and bad, etc., all subtle and coarse forms, and limitless beings, 'These beings fall into the lower realms, these beings go to the happy realms,' etc. 'With the pure and transcendent divine eye, seeing the death and birth of beings, and the beauty and ugliness of colors,' etc. (The difference between the divine eye and this eye is: the noble one said, the difference between these two eyes is that the divine one is encompassed by the five eyes).

འི་སྤྱན་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་རྣམ་པར་སྨིན་པ་ལས་བྱུང་བ་ཡིན་ལ། མངོན་པར་ཤེས་པས་བསྡུས་ བ་འདི་ནི་བསམ་གཏན་མངོན་པར་འདུས་བྱས་པ་ལས་བྱུང་བ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བཤད་མོད། ལྷའི་མིག་གི་མངོན་ཤེས་ཡང་མར་མེ་ ཕུལ་བའི་རྣམ་སྨིན་དུ་སྔར་ལུང་དྲངས་པས་ལྡོག་པའི་ཆ་ཤས་ཀྱིས་བཞག་པར་མངོན་ནོ། །སློབ་དཔོན་ནི་དང་པོ་འཆི་འཕོ་སྐྱེ་ བའི། གཉིས་པ་གཟུགས་ཕྲ་རགས་ཀྱི་ཡུལ་ཅན་གྱིས་ཕྱེའོ། །མདོ་རྒྱན་གྱི་འགྲེལ་ཆེན་བློ་བརྟན་མར། ལྷའི་སྤྱན་ཡང་བསམ་ གཏན་གཉིས་པ་སོགས་བསྒོམ་པ་ལས་གྲུབ་ཅེས་དང་། དེའི་བཤད་སྦྱར་དུ་ཡང་དེ་སྐད་བཤད་པས་འཕགས་པའི་འདིས་ཁྱད་ མི་ཕྱེད་དོ། །)སོ། །བྱང་སེའི་ཟག་པ་ཟད་པའི་མངོན་པར་ཤེས་པ་ནི། ཆགས་སོགས་ཉོན་མོངས་ པ་དང་གཟུང་རྟོག་སོགས་ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་པ་སྤོང་བར་བྱེད་པའི་མངོན་ཤེས་ཏེ། ཟག་པ་ཟད་ པ་མངོན་དུ་བྱ་བའི་ཡེ་ཤེས་མངོན་པར་སྒྲུབ་ཀྱང་ཉན་(བསྡུས་)རང་གིས་ཐོབ་པར་མི་བྱེད་ནས། དེས་རློམ་སེམས་སུ་འགྱུར་བ་མེད་དོ་ཞེས་སོ། །ཐ་དད་ནི། ཅི་རིགས་པ་སྟེ། དང་པོ་ལྔ་ཕྱི་ རོལ་བ་ལའང་ཡོད་དེ། རྟ་དབྱངས་ཀྱིས། དྲང་སྲོང་ཆེན་པོ་ལྔ་མངོན་ཤེས། །མཁའ་ལ་རྒྱང་ རིང་འགྲོ་བ་ཡང་། །གང་ན་སྤྱོད་ཡུལ་འཆི་མེད་པ། །དེར་ནི་འགྲོ་བར་ནུས་པ་མེད། །ཅེས་ སོ། །ཉན་རང་ལའང་ཡོད་དོ། །དྲུག་པ་མཚན་ཉིད་པ་ཉན་རང་ལ་མེད་པར་འཆད་མོད་ཀྱི་(རྡོ་ རྗེ་ལྟ་བུའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་འོག་ཏུ་འཕགས་པ་དགྲ་བཅོམ་པ་དང་དེ་པ་རྣམས་ཀྱི་ཟག་པ་ཟད་པར་བྱ་བ་མཁྱེན་པ་ནི་སངས་རྒྱས་ ཀྱི་སྤྱན་ཞེས་མདོ་རྒྱན་འགྲེལ་ཆེན་དུ།)གཉིས་ཀའི་ཆ་ལས་རྣམ་གྲོལ་ལ་ཡོད་དེ། ཉོན་སྒྲིབ་ལ་ཟག་པར་ འདིར་བཤད་ཀྱི་ཤེས་སྒྲིབ་ལ་མིན་ནོ། །ཐེག་ཆེན་ཚོགས་ལམ་ཆེན་པོ་ཡན་ཆད་ན་དང་པོ་ལྔ་ ཅི་རིགས་པར་ཡོད་དེ། ཐུབ་དགོངས་སུ། ཇི་ལྟར་རིགས་པ་ཚོགས་ཀྱི་སར་དང་གོང་མ་གོང་ མའི་སེམས་ཀྱི་གནས་སྐབས་རྣམས་སུ་ཡང་མཆོག་དང་རབ་མཆོག་ལ་སོགས་པའི་བྱེ་བྲག་ གིས་སྤྱན་ལྔ་རྣམས་སོ་སོར་ཐོབ་ལ་མངོན་པར་ཤེས་པ་དྲུག་རྣམས་ཀྱང་སྟེ་ཞེས་སོ། །དྲུག་ པའི་ངོ་བོ་རྫོགས་པ་ཙམ་ས་བརྒྱད་པ་ནས་ཡོད་དེ། དག་ལྡན་དུ། ཇི་ལྟར་ན་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ 1-277 སྤྱན་དང་མངོན་པར་ཤེས་པ་དྲུག་པ་བྱང་པ་ལ་ཡོད་ཅེ་ན། བྱང་པ་ས་བརྒྱད་པ་ལ་ནི་དེ་གཉིས་ ཀ་ཐོབ་པ་ཡིན་ལ། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ས་ལ་ནི་དེ་གཉིས་ཀ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པ་དང་ཡོངས་སུ་ དག་པ་དང་མཐར་ཕྱིན་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཏེ། ཐུབ་དགོངས་སུ་ཡང་ངོ་། །རྗེས་མཐུན་པ་ས་དང་ པོ་ནས་ཡོད་དོ། །གྲངས་ངེས་ནི་ཀུན་བཏུས་སུ་ཀུན་ཏུ་འགྲོ་བ་དང་། རྗེས་སུ་ཐོས་པ་དང་། སྤྱོད་པ་ལ་འཇུག་པ་དང་། འོང་བ་དང་། འགྲོ་བ་དང་། ངེས་པར་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་ཡང་ངོ་ཞེས་ པས། ལུས་ཀྱི་ལས་མི་དགེ་བས་དག་པས་གདུལ་བྱའ

【現代漢語翻譯】 有人說，佛眼（Buddha-eye）是業報所生，而神通（Abhijna）是由禪定修習而來。然而，先前引用的經文表明，供燈的果報也能產生天眼（divine eye）的神通，這似乎構成了一種反駁。論師將神通分為兩類：第一類是關於死亡、轉移和再生的；第二類是關於微細和粗大之物的。在《寶性論》（Uttaratantra Shastra）的註釋《大疏》（Great Commentary）中，布頓仁欽珠（Bu ston Rin chen grub）寫道，天眼是通過修習二禪等禪定而獲得的。在對該論的解釋中也提到了這一點，因此聖者（Arya）的神通與此並無不同。 菩薩（Bodhisattva）的漏盡神通（Anasrava-abhijna）是一種能夠消除煩惱（Klesha），如貪慾等，以及所知障（Jnana-avarana），如對所知對象的執著的殊勝神通。雖然漏盡神通是爲了實現漏盡智（Anasrava-jnana），但聲聞（Sravaka）和獨覺（Pratyekabuddha）並非通過神通本身來證得漏盡，因此不會因此而產生驕慢。這些神通的差別在於它們的範圍。前五種神通外道（Tirthika）也有。如馬鳴（Asvaghosa）所說：『五神通大仙，能于虛空遠行，然不能至無死之處。』聲聞和獨覺也有這些神通。雖然有人說，具相者（Laksana-sampanna）的第六神通（即漏盡通）是聲聞和獨覺所沒有的（《寶性論》的《大疏》中說：『佛眼能知金剛喻定（Vajropama-samadhi）下聖者阿羅漢（Arhat）和諸天眾的漏盡。』），但解脫道（Vimoksha-marga）中同時具有二乘（聲聞乘和獨覺乘）的聖者也具有這種神通，因為這裡所說的『漏』是指煩惱障，而不是所知障。在大乘（Mahayana）的資糧道（Sambhara-marga）及以上，前五種神通是可能存在的。如《如來藏經》（Tathagatagarbha Sutra）中所說：『在資糧道以及更高的境界中，根據各自的根器，可以獲得五種神通，並且可以獲得六種神通。』 只有從第八地（Bhumis）開始，才能完全具備第六神通的體性。如《清凈經》（Vimala-kirti-nirdesa Sutra）中所說：『菩薩如何才能擁有佛眼和第六神通？』『菩薩在第八地時獲得這兩種能力，而在佛地（Buddha-bhumi）時，這兩種能力才得以圓滿、清凈和究竟。』《如來藏經》中也有類似的說法。與此相應的是，從第一地開始就具備了這種能力。關於神通數量的確定，《集論》（Abhidharma-samuccaya）中說，這是爲了普遍存在、聽聞、實踐、來、去和決定解脫。因此，爲了調伏那些因身體的不善業而需要被調伏的眾生。

【English Translation】 It is said that the Buddha-eye (which is the eye) arises from maturation, and that the Abhijna (super-knowledges) are gathered from meditative absorption. However, it seems that the previously quoted scripture, which states that the maturation of offering lamps also produces the divine eye Abhijna, constitutes a refutation. The teacher divides the Abhijna into two: the first concerns death, transference, and rebirth; the second concerns objects that are subtle and coarse. In the Great Commentary on the Uttaratantra Shastra, Bu ston Rin chen grub states that the divine eye is accomplished through meditating on the second dhyana, etc. This is also mentioned in the explanation of that treatise, so there is no difference between this and the Abhijna of the Arya. The Anasrava-abhijna (undefiled super-knowledge) of a Bodhisattva is a special kind of super-knowledge that eliminates afflictions (Klesha) such as attachment, as well as cognitive obscurations (Jnana-avarana) such as clinging to knowable objects. Although Anasrava-abhijna is for the purpose of realizing Anasrava-jnana (undefiled wisdom), Sravakas (hearers) and Pratyekabuddhas (solitary realizers) do not attain freedom from defilements through the Abhijna itself, so there is no basis for pride. The difference in these super-knowledges lies in their scope. The first five super-knowledges are also possessed by Tirthikas (non-Buddhists). As Asvaghosa said: 'The five great sages with super-knowledge can travel far in the sky, but they cannot go to the place of immortality.' Sravakas and Pratyekabuddhas also possess these super-knowledges. Although it is said that the sixth super-knowledge (i.e., the exhaustion of outflows) of those with characteristics (Laksana-sampanna) is not possessed by Sravakas and Pratyekabuddhas (in the Great Commentary on the Uttaratantra, it says: 'The Buddha-eye knows the exhaustion of outflows of the Arhats (worthy ones) and the gods under the Vajropama-samadhi (diamond-like concentration).'), those on the Vimoksha-marga (path of liberation) who possess both vehicles (Sravaka-yana and Pratyekabuddha-yana) also possess this super-knowledge, because the 'outflows' spoken of here refer to afflictive obscurations, not cognitive obscurations. In the Mahayana (Great Vehicle), from the Sambhara-marga (path of accumulation) upwards, the first five super-knowledges are possible. As it says in the Tathagatagarbha Sutra: 'In the Sambhara-marga and higher, according to their respective capacities, one can obtain the five super-knowledges, and one can obtain the six super-knowledges.' Only from the eighth Bhumi (ground) onwards is the nature of the sixth super-knowledge fully present. As it says in the Vimala-kirti-nirdesa Sutra: 'How can a Bodhisattva possess the Buddha-eye and the sixth super-knowledge?' 'The Bodhisattva obtains these two abilities on the eighth Bhumi, and on the Buddha-bhumi (Buddha-ground), these two abilities are perfected, purified, and ultimate.' The Tathagatagarbha Sutra also has a similar statement. Correspondingly, this ability is present from the first Bhumi onwards. Regarding the determination of the number of super-knowledges, the Abhidharma-samuccaya states that this is for the sake of universal presence, hearing, practice, coming, going, and definite liberation. Therefore, in order to tame those beings who need to be tamed by the non-virtuous actions of the body.

ི་གནས་ཀུན་ཏུ་འགྲོ་བ། ངག་དག་པས་ ཅི་སྨྲས་པའི་ཚིག་ཐོས་ཤིང་ཤེས་པ། ཡིད་དག་པས་སེམས་ཅན་གྱི་སེམས་ཀྱི་སྤྱོད་པ་དང་ མཐུན་པར་འཇུག་པ་སྟེ་དང་པོ་གསུམ་དུ་ངེས་སོ། །ཚེ་རབས་བརྒྱུད་དེ་འོང་བ་ཤེས་པ་རྟག་ ལྟའི་གཉེན་པོ། མ་འོངས་པའི་སྐྱེ་བར་འགྲོ་བ་ཤེས་པ་ཆད་ལྟའི་གཉེན་པོ། ཁམས་གསུམ་ ལས་ངེས་པར་འབྱུང་བ་ཤེས་པ་མཐར་འཛིན་གྱི་གཉེན་པོ་སྟེ་ཕྱི་མ་གསུམ་དུ་ངེས་སོ། ། འབྲས་བུ་ནི། གང་གིས་འཕགས་དང་ལྷ་དང་ཚངས་པ་ཡིས། །གནས་པ་དཔེ་མེད་ རྒྱ་ཆེས་རྟག་ཏུ་གནས། །ཕྱོགས་སུ་དེ་སོང་སངས་རྒྱས་སེམས་ཅན་དག །ཡང་དག་མཆོད་ བྱེད་རྣམ་པར་དག་པ་བསྐྱེད། །ཅེས་ཏེ། རྣམ་ཐར་སྒོ་གསུམ་དང་འགོག་སྙོམས་ནི་འཕགས་ པའི་གནས་པ་(ནི་ཉོན་མོངས་པ་ལས་རྣམ་པར་གྲོལ་བའི་མཚན་ཉིད་དོ་ཞེས་ཐུབ་དགོངས་སོ། །)ལྷའི་གནས་(འདི་ ཐུབ་དགོངས་ནས་)བསམ་གཏན་གཟུགས་མེད་ཚད་མེད་བཞི་ཚངས་པའི་གནས་པར་བྱང་སའི་ བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ལེའུར་རོ། །ཨཱརྱས། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཆོས་ཐམས་ཅད་མཉམ་པ་ཉིད་ ལ་འགོད་པ། འཕགས་པའི་སྐྱེ་བོ་ཐམས་ཅད་(མདོ་)བྱམས། ཡིད་དུ་འོང་བའི་(མདོ་)ཡུལ་དང་ ཕྲད་ཅིང་མི་འོང་བ་མི་མྱོང་། ལྷ་རྣམས་ཀྱིས་(འདི་གཅིག་)ཕྱག་བྱ་བར་འོས། ལུང་བསྟན་(མདོ་ དོན་དངོས་)འཐོབ་པ་སྟེ་འདི་ལ་གསུམ་སྟེ། དགེ་སློང་སུམ་བརྒྱ་སངས་རྒྱས་དཔལ་ཆེན་པོ་ཞེས་ བྱ་བར་དང་། ལྷ་བུ་དྲུག་ཅུ་སེམས་བསྐྱེད་དེ། བྱམས་པ་མཉེས་པར་བྱེད་ཅིང་དེས་ལུང་སྟོན་ 1-278 པར་དང་། འཁོར་དེའི་ནང་ནས་སྲོག་ཆགས་སྟོང་ཕྲག་བཅུ་སངས་རྒྱས་རྒྱན་གྱི་རྒྱལ་བོ་ཞེས་ པར་(དང་འཁོར་དེའི་ནང་ནས་སྲོག་ཆགས་བྱེ་བ་ཁྲག་ཁྲིག་བརྒྱ་སྟོང་སངས་རྒྱས་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཡན་ལག་མེ་ཏོག་ཅེས་པར་) ལུང་བསྟན་ནོ། །འདིར་གསུང་སྒྲོས་ནོར་རོ། །བྱེད་ལས་སོགས་རྒྱན་ལས་རྒྱ་ཆེར་ཤེས་པར་ བྱའོ། །གཉིས་པ། ཇི་ལྟར་ན། གཟོད་མ་སྟེ་དོན་དམ་པར་རང་བཞིན་གྱིས་སྤྲོས་པ་ཐམས་ ཅད་ཞི་བ་ཉིད་དུ་རྟོགས་པར་བྱ་ཡི་རློམ་སེམས་སུ་མ་བྱེད་ཅེས་འདོམས་པ་དང་། གདམས་པ་ ལྟར་ཉམས་སུ་ལེན་པ་གཉིས་སོ། །དང་སྡུད་ཚིག་གོ །མངོན་པར་ཤེས་པ་དེ་དག་གིས་རློམ་ སེམས་སུ་འགྱུར་བ་མེད་དོ། །འདི་ལྟར་རང་བཞིན་གྱིས་སྟོང་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་སོ། །གསུམ་ པ། ཅིའི་ཕྱིར་(ཨཱརྱ་)དུ་གདམས་(ཨཱརྱ་)པ་མཛད་སྙམ་(ཨཱརྱ་)ན། མཐར་ཐུག་རྣམ་མཁྱེན་ཐོབ་པ་ སྟེ། མངོན་པར་ཤེས་པ་ཡོངས་སུ་དག་པས་ནི་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་གཏོད་པར་ བྱེད་པ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་སོ། ། ༈ སྤང་བྱ་ཐམས་ཅད་སྤོང་བའི་རྒྱུ་ལམ་ལ་གདམས་པ། བཞི་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། །མཐོང་སྒོམ་ལ་གདམས་པའོ། །དང་པོ་ནི། གང་ལ་ན། མཐོང་བའི་ ལམ་ལའོ། །དེ་ཇི་འདྲ་ཞིག་ན། ཡུལ་བདེན་པ་བཞིས་བསྡུས་པའི་ཡེ་ཤེས་སྐད་ཅིག་མ་བཅུ་ དྲུག་གི་ངོ་བ

【現代漢語翻譯】 能於一切處行，語清凈故，無論說什麼都能聽聞和了解；意清凈故，能與眾生的心意行為相符，最初的三種是確定的。知曉累世的經歷是斷除常見的對治；知曉未來將往生的去處是斷除斷見的對治；知曉必定從三界中解脫是斷除執取邊見的對治，後面的三種是確定的。 果：無論以何種方式，聖者、天和梵天，都能安住于無與倫比的廣大境界中，恒常存在。前往那個方向，諸佛和眾生，都能生起清凈的供養。如是，三解脫門和滅盡定是聖者的住處（即從煩惱中解脫的特徵，這是佛陀的意旨）。天之住處（這是佛陀的意旨）是四禪定、無色定、無量定，梵天之住處在菩薩的菩提品中。 聖者（阿雅）：將一切眾生、一切法安立於平等性中。一切聖者（經）慈愛。與可意（經）境相遇，不悅意的不會經歷。諸天（此一）應作禮敬。獲得授記（經，真實義），這有三種情況：三百比丘將證得名為大吉祥佛的果位；六十天子發菩提心，行慈愛之事令其歡喜，並因此得到授記；該眷屬中的一萬衆生將證得名為佛陀莊嚴王的果位（以及該眷屬中的百千萬億眾生將證得名為菩提分花佛的果位）。這裡記錄的說法有錯誤。關於事業等，應從莊嚴經中廣爲了解。 第二，如何做？最初，在勝義諦中，應證悟自性寂滅一切戲論，不要心懷驕慢，這是教誡。以及如教奉行這兩種。'和'是 جمع詞。那些神通不會變成驕慢。像這樣，因為自性是空性的緣故。 第三，為什麼（阿雅）要給予教導（阿雅）呢？爲了獲得究竟的遍知。因為神通完全清凈，所以能開創一切種智。如是。 ༈ 關於捨棄一切應捨棄之物的道之教導。 第四部分分為兩點：關於見道和修道的教導。第一點：關於什麼（的教導）呢？關於見道。那是什麼樣的呢？以四聖諦所包含的十六剎那的智慧為體性。

【English Translation】 Being able to go everywhere, because speech is pure, whatever is said can be heard and understood; because mind is pure, it can accord with the thoughts and actions of sentient beings, the first three are certain. Knowing the experiences of past lives is the antidote to the view of permanence; knowing where one will be reborn in the future is the antidote to the view of annihilation; knowing that one will certainly be liberated from the three realms is the antidote to the view of clinging to extremes, the latter three are certain. The result: In whatever way, the noble ones, gods, and Brahma, can abide in an unparalleled vast realm, constantly existing. Going in that direction, Buddhas and sentient beings, can generate pure offerings. Thus, the three doors of liberation and cessation are the abode of the noble ones (that is, the characteristic of being liberated from afflictions, this is the intention of the Buddha). The abode of the gods (this is the intention of the Buddha) is the four dhyanas, formless concentrations, immeasurable concentrations, the abode of Brahma is in the Bodhisattva's chapter on Bodhi. Arya: Establishing all sentient beings and all dharmas in equality. All noble beings (Sutra) are loving. Meeting with the agreeable (Sutra) objects, the disagreeable will not be experienced. The gods (this one) should pay homage. Obtaining prophecy (Sutra, the real meaning), there are three situations: Three hundred monks will attain the fruit of being called the Great Glorious Buddha; sixty sons of gods generate Bodhicitta, doing loving deeds to please them, and thereby receiving prophecy; ten thousand beings in that retinue will attain the fruit of being called the King of Buddha's Adornments (and hundreds of millions of beings in that retinue will attain the fruit of being called the Flower of the Limb of Enlightenment Buddha). There is an error in the recorded saying here. Regarding activities, etc., one should learn extensively from the Ornament Sutra. Second, how to do it? Initially, in the ultimate truth, one should realize that the nature is the pacification of all elaborations, do not be arrogant, this is the admonition. And practicing according to the instructions, these two. 'And' is a collective word. Those superknowledges will not become arrogance. Like this, because the nature is emptiness. Third, why (Arya) give instructions (Arya)? In order to obtain ultimate omniscience. Because superknowledge is completely pure, it can initiate all-knowingness. Thus. ༈ Instructions on the path of abandoning all that should be abandoned. The fourth part is divided into two points: Instructions on the path of seeing and the path of cultivation. The first point: Instructions on what? On the path of seeing. What is that like? The essence is the sixteen moments of wisdom contained in the four noble truths.

ོ་ཉིད་ཆོས་བཟོད་བཞི་དང་། རྗེས་སུ་ཤེས་པའི་བཟོད་པ་བཞི་དང་། ཆོས་ཤེས་ པ་བཞི་དང་། རྗེས་ཤེས་བཞིའི་བདག་ཉིད་ཅན་ནོ། །ཇི་ལྟར་ན། ཞི་ལྷག་ཟུང་འབྲེལ་དུ་སྦྱོར་ (ཉི་སྦས་ཆོས་བཤེས་སོགས་)བས་རྣལ་འབྱོར་རོ། །དེ་གང་ལ་ཡོད་པ་དེ་ནི་རྣལ་འབྱོར་པ་སྟེ་འདིར་ བྱང་སེམས་པ་ཆོས་ཐམས་ཅད་བདེན་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པ་སྟོང་པར་རྟོགས་པའི་རྒྱུ་མཚན་ གྱིས་སྒྱུ་མ་མཁན་རང་གིས་སྤྲུལ་བའི་སྒྱུ་མ་ལ་ཆགས་ཞེན་མེད་པ་བཞིན་དུ་ཆོས་ཐམས་ཅད་ ལ་མངོན་པར་ཞེན་པ་མེད་པའི་ལུས་ཏེ་རང་(གསེར་དོན་)བཞིན་ཅན་ཡིན་པའི་གང་ཟག་གི་ མཐོང་ལམ་དེས་སྤང་བར་བྱ་བའི་སྒྲིབ་པ་ཀུན་བཏགས་སུ་གྱུར་པའི་དངོས་པོའི་གཉེན་པོ་ ཉིད་དུ་རྣམ་པར་སྒོམ་པར་བྱེད་དམ་བྱའོ་ཞེས་སྟོན་པ་དང་། བསྟན་པ་ལྟར་ཉམས་སུ་ལེན་པ་ 1-279 གཉིས་ཀ་མཐོང་བའི་ལམ་ལ་འདོམས་པའོ། །དང་སྡུད་ཚིག་གོ །རབ་འབྱོར་ཁྱོད་བྱང་ཆེན་ པོ་རྣམས་ལ་ཤེར་པ་ལས་བརྩམས་ཏེ་སྤོབས་པ་བསྐྱེད་ཅིག ནས། འདུས་བྱས་(འཁོར་བར་ཨཱརྱ་) ཀྱི་དབྱིངས་ཀྱིས་འདུས་མ་བྱས་(མྱང་འདས་སུ་ཨཱརྱ་)ཀྱི་དབྱིངས་འདུས་མ་བྱས་ཀྱི་དབྱིངས་ཀྱིས་ འདུས་བྱས་ཀྱི་དབྱིངས། ཡང་དག་པར་རྗེས་སུ་མི་མཐོང་ངོའི་བར་རོ། ། གཉིས་པ་ནི། གང་ལ་ན། སྒོམ་པའི་ལམ་ལའོ། །དེ་ཇི་ཞིག་ཅེ་ན། ཐེག་ཆེན་གྱི་ཟག་མེད་ ཀྱི་སྒོམ་པའི་ལམ་ཆོས་ཅན། ཐེག་ཆེན་གྱི་མཐོང་ལམ་གྱི་ཡུལ་དེ་བཞིན་ཉིད་བསྒོམ་པ་ལས་ མ་གཏོགས་པའི་ལམ་མཚན་ཉིད་པ་སྟེ་རང་རྒྱུད་པ་གཅིག་ཏུ་རྣམ་པར་བཞག་པ་དོན་མཐུན་ ནི་བྱར་མེད་དེ། ཐེག་ཆེན་མཐོང་བའི་ལམ་དང་ཆོས་ཉིད་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པར་ཐ་དད་ མེད་ནས་འདྲ་བས་སོ། །རྟགས་གྲུབ་སྟེ། དེ་འདྲའི་སྒོམ་པའི་ལམ་ཆོས་ཅན། དེར་འདྲ་བར་ ཐལ། དེ་མ་ཐག་ཏུ་ཇི་སྐད་བཤད་པའི་ཐེག་ཆེན་གྱི་མཐོང་བའི་ལམ་གྱིས་མངོན་སུམ་དུ་བྱས་ པའི་དངོས་པོ་སྟེ་དོན་ཆོས་དབྱིངས་ལས་ཐ་མི་དད་པ་དེ་ཉིད་ལ་དམིགས་པའི་མངོན་སུམ་ ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་དེ་གཉིས་ཆོས་ཉིད་མངོན་སུམ་དུ་མཐོང་བར་གཅིག་གོ །དཔེར་ ན་འདུས་བྱས་ལམ་(ཨཱརྱ་དངོས་)དང་། འདུས་མ་བྱས་སྤངས་པ་(ཨཱརྱ་དངོས་)འགོག་པ་དག་སྟེ་དེ་ གཉིས་དོན་དམ་པར་སྟོང་པ་ཉིད་དུ་(གསེར་)ངོ་བོ་གཅིག་པ་སྟེ་མཉམ་པ་ཉིད་ཀྱིས་ཕན་ཚུན་ རྫས་སོ་སོ་ཐ་དད་པར་གདགས་པར་མི་ནུས་པ་བཞིན་དུའོ། །འདུས་བྱས་མ་བྱས་ནི་ཨཱརྱས་ གོང་དེ་མ་ཐག་ཏུ་འཁོར་འདས་དང་། འདིར་ལམ་སྤངས་ལའོ། །གསེར་ཟག་བཅས་ཟག་ མེད་ལའོ། །འདུས་བྱས་ཀྱི་དབྱིངས་མ་ཡིན་པར་ཡང་འདུས་མ་བྱས་ཀྱི་དབྱིངས་སུ་གདགས་ པར་མི་ནུས་སོ། །འདུས་མ་བྱས་ཀྱི་ཞེས་འདོན་པ་བསྒྱུར་ཅིང་། མཐར་དེ་ཉིད་གདམས་ངག་ ཡིན་ཏེ་དེ་ཉིད་རྗེས་སུ་བསྟན་པ་ཡིན་ནོའི་བར་རོ། །འོན་ཀྱང་འདུས་བྱས་མ་བྱས་ཀྱི་

【現代漢語翻譯】 是四種忍（藏文：ཆོས་བཟོད་བཞི་），四種隨信忍（藏文：རྗེས་སུ་ཤེས་པའི་བཟོད་པ་བཞི་），四種法智（藏文：ཆོས་ཤེས་པ་བཞི་），和四種隨智（藏文：རྗེས་ཤེས་བཞིའི་བདག་ཉིད་ཅན་ནོ）。如何呢？通過將寂止和勝觀結合起來（如ཉི་སྦས་ཆོས་བཤེས་等），成為瑜伽。誰擁有它，誰就是瑜伽士，這裡指菩薩，因為他/她理解一切法無自性，是空性，就像魔術師不執著于自己變出的幻術一樣，對一切法沒有執著，擁有這樣的身體，即具有自性（藏文：རང་བཞིན་ཅན་），這樣的人的見道，觀修作為對治所斷之障，觀修遍計所執的對境，或者應當觀修，這即是教導。並且如教導般修持，這兩者都在見道上引導。『和』是連線詞。善現，你應該從般若開始，對大菩薩們生起勇氣。直到：有為（輪迴中，梵文：Ārya）的界，以無為（涅槃中，梵文：Ārya）的界，無為的界以有為的界，不能如實地隨順見到。 第二是：在何處呢？在修道上。那是什麼呢？大乘的無漏修道，就其法性而言，除了觀修大乘見道的對境——真如之外，沒有其他的道，自續派安立為一，這在意義上是不相符的。因為大乘見道和法性現證沒有差別，是相同的。理由成立：這樣的修道，就其法性而言，因為它是直接緣于大乘見道所現證的對境，即與法界無二無別的對境的現證。因此，這兩者在法性現證上是相同的。例如，有為道（梵文：Ārya，真實）和無為斷滅（梵文：Ārya，真實）的滅諦，這兩者在勝義諦中，本體是空性（藏文：སྟོང་པ་ཉིད་དུ་），是同一體性，即平等性，因此不能安立為各自不同的事物。有為和無為，梵文Ārya，上面指的是輪迴和涅槃，這裡指的是道和斷滅。黃金指的是有漏和無漏。不能將非有為的界安立為無為的界。唸誦『無為的』時要翻譯，最後那即是竅訣，那即是隨順教導。然而，有為和無為的……

【English Translation】 It is the nature of four kṣānti (Tibetan: ཆོས་བཟོད་བཞི་), four anvayakṣānti (Tibetan: རྗེས་སུ་ཤེས་པའི་བཟོད་པ་བཞི་), four dharma-jñāna (Tibetan: ཆོས་ཤེས་པ་བཞི་), and four anvayajñāna (Tibetan: རྗེས་ཤེས་བཞིའི་བདག་ཉིད་ཅན་ནོ). How so? By combining śamatha and vipaśyanā (such as ཉི་སྦས་ཆོས་བཤེས་, etc.), it becomes yoga. Whoever possesses it is a yogi, here referring to a Bodhisattva, because he/she understands that all dharmas are without intrinsic existence, are emptiness, just as a magician is not attached to the illusion he himself conjures, without attachment to all dharmas, possessing such a body, that is, having suchness (Tibetan: རང་བཞིན་ཅན་), the path of seeing of such a person, contemplating as an antidote to the obscurations to be abandoned, contemplating the object of conceptual imputation, or should contemplate, this is what is taught. And practicing as taught, both of these guide on the path of seeing. 'And' is a connecting word. Subhuti, you should generate courage towards the great Bodhisattvas, starting from prajñā. Until: The realm of the conditioned (in samsara, Sanskrit: Ārya), with the realm of the unconditioned (in nirvana, Sanskrit: Ārya), the realm of the unconditioned with the realm of the conditioned, cannot be truly followed and seen. Secondly: Where is it? On the path of cultivation. What is that? The uncontaminated path of cultivation of the Mahayana, as for its nature, there is no other path besides contemplating the object of the path of seeing of the Mahayana—tathata, establishing it as a single Svatantrika, which is not consistent in meaning. Because the path of seeing of the Mahayana and the direct realization of dharmata are without difference, they are the same. The reason is established: such a path of cultivation, as for its nature, because it is a direct perception that directly focuses on the object directly realized by the path of seeing of the Mahayana as just described, that is, the object that is non-dual with the dharmadhatu. Therefore, these two are the same in the direct realization of dharmata. For example, the conditioned path (Sanskrit: Ārya, real) and the unconditioned cessation of abandonment (Sanskrit: Ārya, real), these two in ultimate truth, their essence is emptiness (Tibetan: སྟོང་པ་ཉིད་དུ་), they are of the same entity, that is, equality, therefore they cannot be established as separate and distinct entities. Conditioned and unconditioned, Sanskrit Ārya, above refers to samsara and nirvana, here refers to the path and cessation. Gold refers to contaminated and uncontaminated. One cannot establish the realm of the non-conditioned as the realm of the unconditioned. Reciting 'of the unconditioned' should be translated, and finally that is the key instruction, that is what is followed and taught. However, the conditioned and unconditioned...

དབྱིངས་ དག་ངོ་བོ་སྟེ་རང་བཞིན་གཅིག་ཅེས་སྦྱར་ཏེ་མདོ་དང་མཐུན་ནོ། །ཇི་ལྟར་གདམས་ན་དེ་ལྟར་ 1-280 ཡིན་མོད་ཀྱི་འོན་ཀྱང་མཐོང་ལམ་གྱི་རྗེས་སུ་སྒོམ་ལམ་དེ་རྣམ་པར་བསྒོམ་པར་བྱེད་དམ་ བྱའོ་ཞེས་སོ། །དེ་གཉིས་ཡུལ་གཅིག་པས་མཐོང་ལམ་གྱི་ཁོངས་སུ་སྒོམ་ལམ་འདུས་མོད། དེ་བསྒོམ་པ་དོན་མེད་ཅེ་ན། (གསེར་དངོས།)སྒོམ་ལམ་དེ་(གསེར་)ནི་དེས་སྤང་བར་བྱ་བའི་དངོས་ པོ་སྒྲིབ་པ་ལྷན་སྐྱེས་ཀྱི་གཉེན་པོ་ཉིད་དུ་བསྒོམ་དགོས་སོ། །དེ་གཉིས་ཡུལ་གཅིག་པ་ཉིད་ ཀྱིས་ནུས་པ་ཐ་དད་ག་ལ་ཡོད་ཅེ་ན། ཆོས་ཉིད་མཐོང་བ་ཙམ་གྱིས་སྒོམ་སྤང་སྤོང་མི་ནུས་ཀྱི་ དེ་གོམས་པའི་སྒོམ་ལམ་གྱིས་སྒོམ་སྤང་སྤོང་བ་རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་བར་འབྱུང་བའི་ཆོས་ཉིད་དེ་ རྒྱུ་འབྲས་(དངོས་)ཀྱི་ཆོས་བསམ་(དངོས་)གྱིས་མི་ཁྱབ་(དངོས་)པའི་ཕྱིར་རོ་གསེར་རོ། །དེ་ལྟར་ འདོམས་པའོ། །ཞེས་བྱ་བའི་ཐ་ཚིག་གོ །སྟེ་ནི་འདིར་རྫོགས་ཚིག་གོ ། ༈ གྲངས་ངེས་ཀྱིས་མཇུག་བསྡུ་བ། བཞི་པ་ནི། གདམས་ངག་སྟོན་པའི་སྐབས་འདིར་ཆོས་ཅན། ཐེག་ཆེན་གདམས་ངག་ནི་ རྣམ་པ་བཅུར་ངེས་པའོ། །བཅུ་པོ་འདི་ཙམ་ཁོ་ནས་བྱང་སེའི་སྒྲུབ་པའི་དོན་ཐམས་ཅད་ཕུན་ སུམ་ཚོགས་པར་འགྲུབ་པར་འགྱུར་བས་སོ། །དེར་ཐལ། འདི་ཙམ་ཁོ་ནས་བྱང་སེའི་སྒྲུབ་ པའི་ངོ་བོ་དམིགས་ཡུལ་རྟེན་འགལ་རྐྱེན་སྤོང་བའི་རྐྱེན་མཐུན་རྐྱེན་ཚང་བའི་རྐྱེན་ཐམས་ ཅད་ཚང་ཞིང་མ་ལྷག་པའི་ཕྱིར་ཞེས་སྟོན་པ། སྤྱིར་གདམས་ངག་དེ་ལྟར་བཤད་པར་བྱས་པ་ ན་རྒྱུའི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་བསྐྱེད་པ་དང་དེས་འཕངས་པའི་དཀར་པོའི་ཆོས་ཀྱི་ངོ་བོ་ཉིད་ ཀྱི་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ལ་སྒྲུབ་པའི་རྣམ་པ་གང་ཡིན་པ་བདག་གཉིས་སུའམ་ཅིར་ ཡང་མི་དམིགས་པ་ཅན་དང་། སྒྲུབ་པ་དེའི་བླང་དོར་གྱིས་དམིགས་པ་གང་ཡིན་པ་འཕགས་ པའི་བདེན་པ་བཞི་དང་། རྟེན་གང་ཡིན་པ་སྐྱབས་གསུམ་དང་། འགལ་རྐྱེན་སྤོང་བའི་རྐྱེན་ སྒྲུབ་པ་མི་ཉམས་པར་(ཨཱརྱ་དངོས་)གོང་ནས་གོང་དུ་ཁྱད་པར་དུ་འགྲོ་བའི་རྒྱུ་གང་ཡིན་པ་བྱ་བ་ ངན་པའམ་བདེ་བ་དམན་པ་ལ་མ་ཆགས་པ་དང་། སྒྲུབ་པ་ལས་མི་ལྡོག་པར་བགྲོད་བྱ་(ཨཱརྱ་) ཇི་སྲིད་པར་འགྲོ་བའི་རྒྱུ་གང་ཡིན་པ་ཡོངས་སུ་མི་ངལ་བ་ཡི་མ་ཆད་པ་དང་། ཐེག་ཆེན་ལས་ 1-281 ཐེག་པ་གཞན་དམན་ལམ་གྱིས་མི་འགྲོ་བ་སྟེ་དེར་མི་ལྟུང་བའི་རྒྱུ་གང་ཡིན་པ་ཐེག་ཆེན་གྱི་ ལམ་ཡོངས་སུ་འཛིན་པ་དང་། མཐུན་རྐྱེན་བླང་དོར་རང་གིས་ཤེས་པས་སྒྲུབ་པ་ལས་གཞན་ གྱི་དྲིང་མི་འཇོག་པར་འགྲོ་བ་ཉིད་ཀྱི་རྒྱུ་གང་ཡིན་པ་སྤྱན་ལྔ་དང་། ཚོགས་གཉིས་བསགས་ པས་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པའི་རྒྱུ་གང་ཡིན་པ་མངོན་པར་ཤེས་ པ་དྲུག་དང་། སྒྲུབ་པ་མཐར་ཐུག་པའི་རྒྱུ་གང་ཡིན་པ་མཐོང་བ་དང་ས

【現代漢語翻譯】 དབྱིངས་ (dbyings)：法界，本體是自性同一，這與經文相符。如果這樣教導，雖然如此，但在見道之後，修道是否要如是修習呢？應當修習。因為二者境相同，修道包含在見道中。如果說修習它沒有意義，那麼修道是必須修習的，因為它本身就是對治所斷之物——俱生障的對治。如果說二者境相同，怎麼會有不同的作用呢？僅僅見到法性並不能斷除修道所斷，通過串習的修道才能斷除修道所斷，這是緣起之法性，因果之法並非思維所能遍及。就這樣教導。這是結束語。斯德（སྟེ།）在這裡是完成詞。 第四，以數量確定來總結。第四是：在這個教導口訣的時候，就法而言，大乘口訣確定為十種。僅僅這十種就能圓滿成就菩薩修行的所有意義。原因在於：僅僅這十種就具備了菩薩修行的本質、目標、所依、違緣、順緣、圓滿的條件，無所遺漏。總的來說，這樣講述口訣，生起因位的菩提心，以及由此引發的白法之自性——般若波羅蜜多，其修行的形態是不執著於二取或任何事物。修行的取捨所緣是四聖諦，所依是三寶，斷除違緣的順緣是修行不衰退，不斷向上進步的原因是不執著于惡行或低劣的安樂，不從修行中退轉，直至所行之路的盡頭的原因是不疲倦的持續，不以小乘之道行進，即不墮入其中的原因是完全執持大乘之道，通過自己瞭解取捨，不依賴他人而行進的原因是五眼，通過積累二資糧而圓滿一切種智的原因是六神通，修行達到究竟的原因是見道和修道。

【English Translation】 དབྱིངས་ (dbyings): Dharmadhatu, its essence is the same nature, which is in accordance with the scriptures. If taught in this way, although it is so, after the path of seeing, should the path of cultivation be practiced in this way? It should be practiced. Because the two have the same object, the path of cultivation is included in the path of seeing. If it is said that practicing it is meaningless, then the path of cultivation must be practiced, because it itself is the antidote to what is to be abandoned—the innate obscurations. If it is said that the two have the same object, how can there be different functions? Merely seeing the nature of reality cannot eliminate what is to be abandoned by the path of cultivation, only through the practiced path of cultivation can what is to be abandoned by the path of cultivation be eliminated, this is the nature of dependent origination, the law of cause and effect is not all-encompassing by thought. Thus taught. This is the concluding word. སྟེ། (ste) here is a completion word. Fourth, to conclude with a definite number. The fourth is: In this teaching of oral instructions, as for the Dharma, the Mahayana oral instructions are determined to be ten types. Only these ten can fully accomplish all the meanings of the Bodhisattva's practice. The reason is: only these ten fully possess the essence, goal, basis, obstacles, favorable conditions, and complete conditions of the Bodhisattva's practice, without any omission. In general, when the oral instructions are explained in this way, the arising of the Bodhicitta in the causal stage, and the nature of white Dharma arising from it—the Prajnaparamita, its form of practice is non-attachment to dualistic grasping or anything. The objects of acceptance and rejection in practice are the Four Noble Truths, the basis is the Three Jewels, the favorable conditions for eliminating obstacles are that the practice does not decline, the reason for continuous progress is non-attachment to evil deeds or inferior happiness, not retreating from practice, the reason for going to the end of the path to be traveled is continuous non-weariness, not proceeding on the path of the Lesser Vehicle, that is, not falling into it, is the reason for fully upholding the Mahayana path, understanding acceptance and rejection by oneself, the reason for proceeding without relying on others is the Five Eyes, the reason for perfecting all-knowingness by accumulating the two accumulations is the Six Superknowledges, and the reason for the ultimate attainment of practice is the path of seeing and the path of cultivation.

ྒོམ་པའི་ལམ་དག་སྟེ། དོན་གཉིས་སྒྲུབ་བྱེད་བཅུ་པོ་དེ་དག་ཐམས་ཅད་གདམས་ངག་གི་སྐབས་སུ་བསྟན་པའི་ཕྱིར་ རོ། ། ༈ རྟོགས་དཀའ་དགེ་འདུན་བྱེ་བྲག་ཏུ་བཤད་པ། གཉིས་པ་ལ་གསུམ་ལས། ༈ སྔ་འགྲེལ། སྔ་འགྲེལ་ནི། དགེ་འདུན་དཀོན་མཆོག་གི་སྐབས་སུ་དེའི་ དབྱེ་བ་བདེ་བླག་ཏུ་རྟོགས་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་དུ་བརྗོད་དེ། བར་སྐབས་ཀྱི་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་ གཉིས་སོ། ། ༈ རྩ་བ། གཉིས་པ་རྩ་བ་ལ། མཚོན་བྱེད་དཔེའི། མཚོན་བྱ་དོན་གྱི་དགེ་འདུན། དེ་དག་གི་རྣམ་ བཞག་དཔྱད་པའོ། ། ༈ མཚོན་བྱེད་དཔེའི་དགེ་འདུན། དང་པོ་ལ། མཛོད་ལྟར་གཙོ་བོར་བཤད་ན། དབང་བོ་རྣོ་རྟུལ་དེ་དག་ཏུ། །དད་དང་ཆོས་ ཀྱི་རྗེས་འབྲང་བ། །སྒོམ་པས་སྤང་བྱ་མ་སྤངས་ན། །འབྲས་བུ་དང་པོ་ལ་ཞུགས་པ། །རྣམ་ ལྔའི་བར་བཅོམ་གཉིས་པ་ལ། །དགུ་པ་ཚུན་ཆད་ཟད་པ་ཡིན། །འདོད་པའམ་ཡང་ན་གོང་མ་ ལས། །ཆགས་བྲལ་གསུམ་པ་ལ་ཞུགས་པ། །གང་ཞིག་གང་ལ་ཞུགས་པ་ནི། །བཅུ་དྲུག་པ་ལ་ དེ་འབྲས་གནས། །དེ་ཚེ་དབང་བོ་རྣོ་རྟུལ་དག །དད་པས་མོས་དང་མཐོང་བས་ཐོབ། །འབྲས་ ཐོབ་འབྲས་བུའི་ཁྱད་པར་གྱི། །ལམ་ཐོབ་མེད་པས་དེ་ཡི་ཕྱིར། །འབྲས་གནས་ཁྱད་པར་བྱ་ བའི་ཕྱིར། །མི་བརྩོན་པ་ནི་ཞུགས་མ་ཡིན། །ཞེས་སོགས་ཏེ། འདི་ལ་ཆགས་བྲལ་སྔོན་སོང་ གི་སྐོར་དང་། མཐར་གྱིས་པ་གཉིས་སོ། ། 1-282 དང་པོ་ལ། ཉན་ཐོས་མཐོང་ལམ་པ་དབང་རྟུལ་དད་རྗེས་འབྲང་དང་དབང་རྣོན་ཆོས་ རྗེས་འབྲང་གཉིས་པོས་མཐོང་ལམ་གྱི་སྔར་སྒོམ་སྤང་ཡེ་མ་སྤངས་སམ། ཡང་ན་དེའི་སྔར་ འཇིག་རྟེན་པའི་སྒོམ་ལམ་གྱིས་འདོད་པའི་སྒོམ་སྤང་གཅིག་(འགྲེལ་བཤད་གཉིས་ཀ་)གམ་གཉིས་ སམ་གསུམ་མམ་བཞིའམ་(གཉིས་ཀ་)ལྔ་མན་སྤངས་ནས་ད་ལྟ་བཅོ་ལྔ་བོ་གང་རུང་ལ་གནས་ པ་ཀུན་འབྲས་བུ་དང་པོ་རྒྱུན་ཞུགས་ལ་ཞུགས་པ་ཡིན་ནོ། །འབྲས་བུ་བཞི་ཅར་རིམ་གྱིས་ ཐོབ་པའི་དབང་དུ་བྱས་ན་རྒྱུན་ཞུགས་འབྲས་བུ་དང་པོ་ཡིན་པས་འདིར་དེའི་དབང་དུ་བྱས་ ཀྱི་སྤྱིར་འབྲས་བུ་དང་པོ་རྒྱུན་ཞུགས་ཁོ་ན་མིན་ཏེ། ཆགས་བྲལ་སྔོན་སོང་གི་འབྲས་གནས་ གཉིས་པོ་ཡང་སོ་སོར་འབྲས་བུ་དང་པོ་ཡིན་(རང་འགྲེལ་སོགས་ཀྱི་དོན་དངོས་)ནོ། །བྱེ་བྲག་སྨྲ་བའི་ ལུགས་ལ། དེ་འདྲའི་གང་ཟག་གཉིས་མཚན་གཞི། རྒྱུན་ཞུགས་ཞུགས་པར་མཚོན། རྒྱུན་ ཞུགས་འབྲས་བུ་ཐོབ་ཕྱིར་བརྩོན་པའི་འཕགས་པའི་གང་ཟག་གོ །ཀུན་བཏུས་ལྟར་ན། ངེས་ འབྱེད་ཆ་མཐུན་སྟན་གཅིག་པ་ནས་བཟུང་སྟེ་སྔར་འདོད་པའི་སྒོམ་སྤང་ཡེ་མ་སྤངས་སམ་ ཞེས་སོགས་སྔར་ལྟར་སྦྱར་པ་མཚན་གཞི། དེར་མཚོན། རྒྱུན་ཞུགས་འབྲས་བུ་ཐོབ་ཕྱིར་ བརྩོན་པའི་སྦྱོར་ལམ་ཆོས་མཆོག་པའམ་མཐོང་ལམ་པའི་གང་ཟག་གང་རུང་ཡིན་པའོ། ། རྒྱལ་བོའི་སྲས་ཀྱིས། ངེས་པར་འབྱེད་པའི་ཆ་དང་མཐུན་པ་སྟན་གཅིག་པ་ནས་བཟུང་སྟེ

【現代漢語翻譯】 修習瑜伽之正道。 為于教言之際，闡釋成辦二利之十法。 殊勝難悟之僧伽差別論述 分為三部分： 前釋 前釋：為易於領悟僧伽三寶之差別，故而宣說，其中包含兩段偈頌。 根本 根本：包含能詮之譬喻，所詮之僧伽，以及對彼等之分析。 能詮譬喻之僧伽 初者，如《俱舍論》所言，主要闡述：根器利鈍者，信與法之隨行者，若以修習未斷除應斷之物，則入于初果。於五者之間斷除二者，入於二果，乃至斷除九者。欲界或更上界，離貪則入於三果。無論入於何果，於十六者中，彼住于果位。彼時根器利鈍者，以信而生喜，以見而得果。得果與果之差別，無有得道，故為此。為區分果位，不精進者則非入流。如是等等。此中有離貪先證之次第，以及漸次證得之次第。 初者，聲聞見道者，根鈍之信隨行者與根利之法隨行者二者，于見道之前，未斷除修斷耶？或於彼之前，以世間道之修道，斷除欲界之修斷一（兩種解釋）或二或三或四或（兩種解釋）五以下，而今安住於十五者中任何一者，皆為入于初果須陀洹。若次第獲得四果，則須陀洹為初果，故此處以此為準，然廣義而言，初果非僅須陀洹，離貪先證之二果亦各自為初果（自釋等之實義）。依分別說部之觀點，如是二人之名相，以入流向表示，為得須陀洹果而精進之聖者。依《阿毗達磨集論》，從決定勝分之同一座起，如前未斷除欲界之修斷耶？等等如前述，名相為：于彼表示，為得須陀洹果而精進之順抉擇道頂位者或見道位者。 聖子認為，從決定性因素的統一基礎開始 The path of meditation. To explain all ten methods of accomplishing the two benefits in the context of instructions. A Detailed Explanation of the Difficult-to-Understand Sangha Consisting of three parts: Preliminary Explanation The preliminary explanation is stated to facilitate easy understanding of the distinctions of the Sangha Jewel, with two intervening verses. Root Text The root text includes: the Sangha as an example representing something, the Sangha as the actual meaning, and an examination of their classifications. The Sangha as an Example Firstly, as explained in the Treasury of Knowledge (Abhidharmakosha), mainly: Those with sharp or dull faculties, followers of faith and Dharma, if they have not abandoned what is to be abandoned through meditation, have entered the first fruit. Having destroyed two between the five, they are in the second fruit, up to the ninth. Having detached from desire or higher realms, they have entered the third fruit. Whoever has entered whatever, in the sixteenth, they abide in that fruit. At that time, those with sharp or dull faculties, gain faith through aspiration and attain through seeing. Because there is no attainment of the path, there is a difference between attaining the fruit and the fruit itself. Therefore, to distinguish the fruit-abiding, the non-diligent are not entrants. And so on. This includes the stages of prior detachment and gradual progress. Firstly, the Hearer's path of seeing, the faith-follower with dull faculties and the Dharma-follower with sharp faculties, before the path of seeing, have they not abandoned what is to be abandoned through meditation? Or before that, through the worldly path of meditation, having abandoned one (both explanations), two, three, four (both), or less than five of the desires to be abandoned through meditation, and now abiding in any of the fifteen, all have entered the first fruit of Stream-enterer. If all four fruits are attained sequentially, the Stream-enterer is the first fruit, so this is taken as the standard here, but generally, the first fruit is not only the Stream-enterer, the two fruit-abiders of prior detachment are also each the first fruit (the actual meaning of the self-commentary, etc.). According to the Vaibhashika school, the designation of such a person is represented by 'entering the Stream-enterer,' the noble person who strives to attain the fruit of Stream-enterer. According to the Compendium (Abhidharmasamuccaya), from the single seat of the factors conforming to certainty, as before, have they not abandoned what is to be abandoned through meditation? And so on, as before, the designation is: representing that, the person on the peak of the path of joining or the path of seeing who strives to attain the fruit of Stream-enterer. The Prince states that, starting from a single seat that is in harmony with the factors of definite emergence

【English Translation】 The path of meditation. To explain all ten methods of accomplishing the two benefits in the context of instructions. A Detailed Explanation of the Difficult-to-Understand Sangha Consisting of three parts: Preliminary Explanation The preliminary explanation is stated to facilitate easy understanding of the distinctions of the Sangha Jewel, with two intervening verses. Root Text The root text includes: the Sangha as an example representing something, the Sangha as the actual meaning, and an examination of their classifications. The Sangha as an Example Firstly, as explained in the Treasury of Knowledge (Abhidharmakosha), mainly: Those with sharp or dull faculties, followers of faith and Dharma, if they have not abandoned what is to be abandoned through meditation, have entered the first fruit. Having destroyed two between the five, they are in the second fruit, up to the ninth. Having detached from desire or higher realms, they have entered the third fruit. Whoever has entered whatever, in the sixteenth, they abide in that fruit. At that time, those with sharp or dull faculties, gain faith through aspiration and attain through seeing. Because there is no attainment of the path, there is a difference between attaining the fruit and the fruit itself. Therefore, to distinguish the fruit-abiding, the non-diligent are not entrants. And so on. This includes the stages of prior detachment and gradual progress. Firstly, the Hearer's path of seeing, the faith-follower with dull faculties and the Dharma-follower with sharp faculties, before the path of seeing, have they not abandoned what is to be abandoned through meditation? Or before that, through the worldly path of meditation, having abandoned one (both explanations), two, three, four (both), or less than five of the desires to be abandoned through meditation, and now abiding in any of the fifteen, all have entered the first fruit of Stream-enterer. If all four fruits are attained sequentially, the Stream-enterer is the first fruit, so this is taken as the standard here, but generally, the first fruit is not only the Stream-enterer, the two fruit-abiders of prior detachment are also each the first fruit (the actual meaning of the self-commentary, etc.). According to the Vaibhashika school, the designation of such a person is represented by 'entering the Stream-enterer,' the noble person who strives to attain the fruit of Stream-enterer. According to the Compendium (Abhidharmasamuccaya), from the single seat of the factors conforming to certainty, as before, have they not abandoned what is to be abandoned through meditation? And so on, as before, the designation is: representing that, the person on the peak of the path of joining or the path of seeing who strives to attain the fruit of Stream-enterer. The Prince states that, starting from a single seat that is in harmony with the factors of definite emergence

་ དང་པོའི་འབྲས་བུ་མ་ཐོབ་པའི་བར་དུའོ། །ཞེས་སོ། །འདིར་ལྔ་མན་སྤངས་པའི་མཐོང་ལམ་ པ་དེ་རྒྱུན་ཞུགས་ཞུགས་པ་ཆགས་བྲལ་སྔོན་སོང་དང་། དེ་བཅུ་དྲུག་པ་ལ་གནས་པ་དེ་དེའི་ འབྲས་གནས་ཆགས་བྲལ་སྔོན་སོང་དུ་འདོད་པ་ནི་ཆགས་བྲལ་སྔོན་སོང་གི་དོན་ལ་བློ་ཁ་མ་ ཕྱོགས་པའི་གཏམ་སྟེ། དེའི་དོན་ནི་ལམ་དང་གང་ཟག་དེ་དང་དེའི་སྤང་བྱའི་ངོ་སྐལ་དེ་མཐོང་ ལམ་གྱི་སྔར་འཇིག་རྟེན་པའི་སྒོམ་ལམ་གྱིས་སྤངས་ནས་དེ་རྗེས་མཐོང་ལམ་ཐོབ་ཅིང་ད་ལྟ་ སྐད་ཅིག་བཅོ་ལྔ་བོ་གང་རུང་ངམ་བཅུ་དྲུག་པ་ལ་གནས་པ་ཞིག་སྟེ། རྒྱུན་ཞུགས་སམ་ཕྱིར་ 1-283 འོང་གི་ཞུགས་འབྲས་སྔོན་དུ་མ་བཏང་བར་རིམ་བཞིན། ཕྱིར་འོང་ངམ་ཕྱིར་མི་འོང་གི་ཞུགས་ འབྲས་པ་སྟེ་འབྲས་བུ་ཐོད་རྒལ་དུ་ཐོབ་པར་བྱེད་པ་གཅིག་ཡིན་པ་ལ། ལྔ་པ་དེ་རྒྱུན་ཞུགས་ ཀྱི་སྤང་བྱ་མིན་པའི་ཕྱིར་དང་། མཐོང་ལམ་གྱི་སྔར་སྲིད་རྩེའི་མཐོང་སྤང་འཇིག་རྟེན་པའི་ སྒོམ་ལམ་གྱིས་སྤོང་བ་མི་སྲིད་དེ། དེས་སྤོང་ན་འོག་ལ་རགས་པ་གོང་མ་ལ་ཞི་བར་བལྟས་ ནས་སྤང་དགོས་ཤིང་སྲིད་རྩེ་ལས་གོང་སའི་འཇིག་རྟེན་པ་མེད་པས་སོ། །འཇིག་རྟེན་འདས་ ཀྱིས་སྲིད་རྩེ་ལ། །ཆགས་བྲལ་གཞན་ལ་རྣམ་པ་གཉིས། །ཞེས་མཛོད་དོ། །འོ་ན་འདིར་ཆགས་ བྲལ་སྔོན་སོང་སྟོན་པ་ན་སྨོས་པ་ཅི་ཡིན་ཞེ་ན། མཐོང་ལམ་གྱི་སྔར་འདོད་པའི་སྒོམ་སྤང་ཅི་ རིགས་སྤངས་པ་ཀུན་ཕྱོགས་གཅིག་ཏུ་སྟོན་པར་བཞེད་ནས་བསྟན་པ་ཙམ་མོ། །ཆུ་མིག་པ་ སོགས། རྒྱུན་ཞུགས་ཞུགས་པ་རྒྱུན་ཞུགས་སུ་སྨྲ་བ་ནི་ནོར་བ་སྟེ། བཅུ་དྲུག་པ་ཐོབ་པར་ཐལ་ ཏེ། ཀུན་བཏུས་སུ། རྒྱུན་དུ་ཞུགས་པ་གང་ཞེ་ན། གང་མཐོང་བའི་ལམ་གྱི་སྐད་ཅིག་བཅུ་ དྲུག་པ་ལ་གནས་པའི་གང་ཟག་གོ་ཞེས་སོ། །རྒྱུ་མཚན་མཚུངས་པས་ཕྱི་མ་གསུམ་གྱི་ཞུགས་ པའང་ཕྱིར་འོང་སོགས་སུ་འགྱུར་རོ། །མཐོང་ལམ་གྱི་སྔར་འཇིག་རྟེན་པའི་སྒོམ་ལམ་གྱིས་ འདོད་པའི་སྒོམ་སྤང་གི་ཉོན་མོངས་དྲུག་པ་སྤངས་དེ་ཡན་མ་སྤངས་སམ། བདུན་པ་སྤངས་ བརྒྱད་པ་མ་སྤངས་སམ། བརྒྱད་པ་སྤངས་དགུ་པ་མ་སྤངས་པའི་ངང་ནས་མཐོང་ལམ་ཐོབ་ ད་ལྟ་མཐོང་ལམ་སྐད་ཅིག་བཅོ་ལྔ་བོ་གང་རུང་ལ་གནས་བཞིན་པའི་གང་ཟག་གང་ཡང་རུང་ བ་ཕྱིར་འོང་ཆགས་བྲལ་སྔོན་སོང་གི་ཞུགས་པའམ་ཆགས་བྲལ་སྔོན་སོང་གི་ཕྱིར་འོང་ཞུགས་ པ་ཞེས་བྱ་སྟེ། དེ་དེའི་མཚན་ཉིད་དམ། ཡང་ན་དེ་འདྲ་དེ་མཚན་གཞི། ཆགས་བྲལ་སྔོན་ སོང་གི་ཕྱིར་འོང་ཞུགས་པར་མཚོན། ཕྱིར་འོང་ཆགས་བྲལ་སྔོན་སོང་གི་འབྲས་གནས་ཐོབ་ ཕྱིར་བརྩོན་པའི་མཐོང་ལམ་པ། དེ་འདྲའི་ངང་ནས་མཐོང་ལམ་ཐོབ་ནས་ད་ལྟ་བཅུ་དྲུག་པའི་ རྟོགས་པ་ལ་གནས་བཞིན་པའི་གང་ཟག་གང་ཡང་རུང་བ། དེའི་འབྲས་གནས་ཏེ། དེ་དེའི་ 1-284 མཚན་ཉིད་དམ། ཡང་ན་དེ་འདྲ་མཚན་གཞི། ཕྱིར་འོང་ཆ

【現代漢語翻譯】 直到未獲得初果為止。如是說。此處，斷除了五種以下煩惱的見道者，是預流向（Sotapanna-magga，預流道），是離貪慾先行的證得者。認為安住於十六剎那者是彼之果位，是離貪慾先行的證得者，這是不瞭解離貪慾先行之意義的說法。其意義是，道和補特伽羅（Pudgala，人）以及彼之應斷之部分，在見道之前，通過世間道的修道斷除，之後獲得見道，現在安住於十五剎那中的任何一個或第十六剎那者。未先行獲得預流果或一來果，依次，一來果或不還果的向位者，即是超越次第獲得果位者。第五識不是預流果的應斷之物。見道之前，不可能通過世間道的修道斷除有頂的見斷。如果通過它斷除，則必須以下為粗，以上為寂靜的方式來觀察並斷除，但沒有比有頂更高的世間道。世間道對有頂，離貪慾對其他有二種。如《俱舍論》所說。那麼，此處宣說離貪慾先行有何意義呢？是爲了將見道之前斷除欲界修斷的一切煩惱，作為一個整體來顯示而宣說的。如水眼者等。說預流向是預流果是錯誤的，因為會成為獲得第十六剎那的過失。如《集論》所說：『何為入流？即是安住于見道第十六剎那之補特伽羅。』理由相同，后三者的向位也會變成一來等。在見道之前，通過世間道的修道，斷除了欲界修斷的第六種煩惱，但未斷除以上，或者斷除了第七種，但未斷除第八種，或者斷除了第八種，但未斷除第九種的狀態下，獲得見道，現在安住于見道十五剎那中的任何一個的任何補特伽羅，被稱為一來離貪慾先行的向位，或者離貪慾先行的一來向位。那是它的定義嗎？或者那是它的例子？象徵著離貪慾先行的一來向位。獲得一來離貪慾先行的果位，爲了果位而精進的見道者。在那種狀態下獲得見道后，現在安住于第十六剎那的證悟中的任何補特伽羅，是它的果位。那是它的定義嗎？或者那是它的例子？象徵著一來果。

【English Translation】 Until the first fruit is not obtained. Thus it is said. Here, the one who has abandoned less than five afflictions on the path of seeing is a Stream-enterer (Sotapanna-magga, path of stream entry), a forerunner of detachment. To consider that one who abides in the sixteenth moment is in the fruit position of that, a forerunner of detachment, is a statement that does not understand the meaning of forerunner of detachment. Its meaning is that the path and the person (Pudgala, individual), and the portion of what is to be abandoned by that, before the path of seeing, are abandoned by the worldly path of meditation, and after that, the path of seeing is obtained, and now one who abides in any of the fifteen moments or the sixteenth moment. Without first sending forth the fruit of Stream-enterer or Once-returner, respectively, the path of Once-returner or Non-returner, that is, one who causes the fruit to be obtained in a leap. The fifth consciousness is not something to be abandoned by the Stream-enterer. Before the path of seeing, it is impossible to abandon the afflictions to be seen and abandoned of the peak of existence by the worldly path of meditation. If it is abandoned by that, then it must be abandoned by looking at the lower as coarse and the upper as peaceful, but there is no worldly path higher than the peak of existence. The worldly path is to the peak of existence, detachment is twofold to others. As stated in the Abhidharmakosha. So, what is the meaning of explaining the forerunner of detachment here? It is merely explained in order to show all the afflictions to be abandoned by meditation in the desire realm before the path of seeing as one whole. Like the water-eye person and others. To say that the path of Stream-enterer is the fruit of Stream-enterer is a mistake, because it would be a fault of obtaining the sixteenth moment. As stated in the Compendium of Topics: 'What is stream-entry? It is the person who abides in the sixteenth moment of the path of seeing.' For the same reason, the paths of the latter three will also become Once-returner and so on. Before the path of seeing, through the worldly path of meditation, the sixth affliction to be abandoned by meditation in the desire realm is abandoned, but the above is not abandoned, or the seventh is abandoned, but the eighth is not abandoned, or the eighth is abandoned, but the ninth is not abandoned, and in that state, the path of seeing is obtained, and now any person who is abiding in any of the fifteen moments of the path of seeing is called the path of Once-returner, forerunner of detachment, or the path of Once-returner, forerunner of detachment. Is that its definition? Or is that its example? It symbolizes the path of Once-returner, forerunner of detachment. Having obtained the fruit of Once-returner, forerunner of detachment, the one on the path of seeing who strives for the fruit. After obtaining the path of seeing in that state, any person who is now abiding in the enlightenment of the sixteenth moment is its fruit position. Is that its definition? Or is that its example? It symbolizes the fruit of Once-returner.

གས་བྲལ་སྔོན་སོང་འབྲས་གནས་ སུ་མཚོན། རྒྱུན་ཞུགས་སྔོན་དུ་མ་བཏང་བའི་ཕྱིར་འོང་འབྲས་གནས་གང་ཞིག བཅུ་དྲུག་ པའི་རྟོགས་པ་ལ་གནས་པའོ་ཞེས་པའོ། །རྒྱལ་བོའི་སྲས་ཀྱིས། འདི་ནི་རྒྱུན་དུ་ཞུགས་པའི་ འབྲས་བུ་མ་ཐོབ་པ་ཁོ་ནར་སྐད་ཅིག་མ་བཅུ་དྲུག་པ་ཁོ་ན་ལ་ལན་གཅིག་ཕྱིར་འོང་པ་ཡིན་ པར་འགྱུར་རོ། །ཞེས་སོ། །འོ་ན་འདིར་གཉིས་པ་ལ་ཞེས་འབྲས་བུ་གཉིས་པར་བཤད་པ་ དང་འགལ་ལོ་སྙམ་ན། སྔར་བཤད་ལྟར་འབྲས་བུ་བཞི་ཅར་རིམ་གྱིས་འཐོབ་པའི་དབང་དུ་ བྱས་ན་ཕྱིར་འོང་གཉིས་པ་ཡིན་པས་དེ་སྐད་བཤད་ཀྱི་དོན་ལ་ཁོ་རང་སྐབས་འདིར་འབྲས་བུ་ དང་པོའོ། ། བོད་ཁ་ཅིག་ན་རེ། འདི་ལ་འབྲས་གནས་ཙམ་དང་ཁྱད་པར་ཅན་ནོ། །དང་པོ་ནི། དེ་འདྲའི་དྲུག་པ་སྤངས། དེ་ཡན་མ་སྤངས་ཤིང་སྤོང་བའི་སྦྱོར་བ་ལའང་མི་བརྩོན་པའི་བཅུ་ དྲུག་པ་ལ་གནས་པའི་གང་ཟག་གོ །གཉིས་པ་ནི། འདོད་པའི་བདུན་པ་སྤོང་བའི་སྦྱོར་བ་ལ་ བརྩོན་པ་ནས་བཟུང་སྟེ་འདོད་པའི་དགུ་པ་སྤོང་བར་བརྩོན། དེ་ཡན་མ་སྤངས་པའི་གང་ཟག་ བཅུ་དྲུག་པའི་རྟོགས་པ་ལ་གནས་པའོ། །ཞེས་ཟེར་ཏེ་ཁོ་བོ་ནི་མི་འདོད་དོ། །མཐོང་ལམ་གྱི་ སྔར་འཇིག་རྟེན་པའི་སྒོམ་ལམ་གྱིས་འདོད་པའི་སྒོམ་སྤང་གི་ཉོན་མོངས་དགུ་པ་སྤངས། དེ་ ཡན་མ་སྤངས་པ་ནས་བསམ་གཏན་དང་པོའི་དེ་ཆེན་པོའི་ཆེན་པོ་སྤངས་དེ་ཡན་མ་སྤངས་ སོགས་ནས། གོང་མ་ཅི་ཡང་མེད་ཀྱི་དེ་སྤངས་སྲིད་རྩེའི་ཡེ་མ་སྤངས་པའི་བར་གང་རུང་གི་ ངང་ནས་མཐོང་ལམ་ཐོབ་ད་ལྟ་བཅོ་ལྔ་བོ་གང་རུང་ལ་གནས་བཞིན་པའི་གང་ཟག་གང་ཡང་ རུང་བ་ཕྱིར་མི་འོང་ཆགས་བྲལ་སྔོན་སོང་ཞུགས་པ་སྟེ། དེ་དེའི་མཚན་ཉིད་དམ། དེ་མཚན་ གཞི། དེར་མཚོན། དེའི་འབྲས་གནས་ཐོབ་ཕྱིར་བརྩོན་པའི་མཐོང་ལམ་པའོ། །དེ་འདྲའི་བཅུ་ དྲུག་པའི་རྟོགས་པ་ལ་གནས་བཞིན་པའི་གང་ཟག་གང་རུང་དེའི་འབྲས་གནས་ཏེ། དེ་དེའི་ མཚན་ཉིད་དམ། ཡང་ན་དེ་མཚན་གཞི། དེར་མཚོན། རྒྱུན་ཞུགས་དང་ཕྱིར་འོང་གང་ཡང་ 1-285 སྔོན་དུ་མ་བཏང་བའི་ཕྱིར་མི་འོང་འབྲས་གནས་གང་ཞིག་བཅུ་དྲུག་པའི་རྟོགས་པ་ལ་གནས་ པའོ། །འོ་ན་གསུམ་པ་ལ་ཞེས་པ་དང་འགལ་ཞེ་ན། སྔར་ལྟར་རོ། །སྔར་གྱི་དད་རྗེས་འབྲང་ ནི། བཅུ་དྲུག་པ་ལ་གནས་པ་ན་དད་པས་མོས་པ་ཞེས་བྱ་སྟེ། དད་པ་ལྷག་པས་མོས་པས་ རབ་ཏུ་ཕྱེ་བས་སོ། །ཤེས་རབ་མེད་པ་མིན་གྱིས་དེས་རབ་ཏུ་མ་ཕྱེ་བས་དེའི་མང་མི་འཐོབ་ པོ། །ཆོས་རྗེས་འབྲང་ནི། མཐོང་བས་ཐོབ་པ་ཞེས་བྱ་སྟེ། ཤེས་རབ་ལྷག་པས་ལྟ་བས་རབ་ ཏུ་ཕྱེ་བས་སོ། །དད་པ་མེད་པ་མིན་གྱི་དེས་རབ་ཏུ་མ་ཕྱེ་བས་དེའི་མིང་མི་འཐོབ་པོ་ཞེས་རྒྱལ་ བོ་སྲས་ཏེ། གང་སྤེལ་ཡང་དོན་དེའོ། །བོད་ཁ་ཅིག་ནི་འདི་ལའང་འབྲས་གནས་ཙམ་དང་ ཁྱད་པར་ཅན་གཉིས་སུ་དབྱེར་རུང་སྟེ། འདོད་པའི་དགུ་པ་སྤ

【現代漢語翻譯】 何者代表著已斷絕貪慾且先已證得不還果位之人？是未先證得入流果位，而處於十六剎那證悟中的不還果位之人。王子（指佛陀的弟子）說：『此人僅一次返回，且僅在十六剎那中未獲得入流果。』那麼，如果有人認為這與『在第二位』（指不還果為第三果）的說法相矛盾，那是因為按照先前所說的，如果依次獲得四種果位，那麼不還果是第二位，所以才那樣說，但實際上他此時是第一果。有些藏人說：『這可以分為僅僅是果位和具有特殊性兩種。』第一種是指：放棄了欲界的第六品煩惱，未放棄其以上煩惱，也不致力于放棄的加行，處於十六剎那證悟中的人。第二種是指：從致力於放棄欲界的第七品煩惱開始，致力於放棄欲界的第九品煩惱，未放棄其以上煩惱，處於十六剎那證悟中的人。』但我並不贊同這種說法。在見道之前，通過世間的修道，放棄了欲界的修道所斷的第九品煩惱，未放棄其以上煩惱，從放棄了初禪的最大的煩惱，未放棄其以上煩惱等等，直到無所有處的煩惱已斷，有頂的煩惱尚未斷除之間的任何狀態中，獲得見道，現在處於十五剎那中的任何一個剎那，任何這樣的人都是已斷絕貪慾且先已證得入流果位的不還者。這是它的定義嗎？這是它的基礎嗎？它代表著什麼？他已獲得果位，因此是致力於證得果位的見道者。任何處於這種十六剎那證悟中的人，都是其果位，這是它的定義嗎？或者這是它的基礎嗎？它代表著什麼？是未先證得入流果和一來果，而處於十六剎那證悟中的不還果位之人。那麼，如果有人認為這與『在第三位』（指不還果為第三果）的說法相矛盾，那就像先前所說的那樣解釋。先前所說的隨信行者是：處於十六剎那證悟中的人，被稱為隨信行者，因為對信仰的渴望而非常渴望，所以通過信仰來區分。不是沒有智慧，而是因為沒有通過智慧來區分，所以無法獲得更多。隨法行者是：被稱為通過見道獲得者，因為對智慧的渴望而非常渴望，所以通過見道來區分。不是沒有信仰，而是因為沒有通過信仰來區分，所以無法獲得這個名稱。』王子這樣說，無論如何解釋，意思都是一樣的。有些藏人認為，這也可以分為僅僅是果位和具有特殊性兩種，即放棄了欲界的第九品煩惱。

【English Translation】 What represents a non-returner who has severed attachment and previously attained the fruit? It is a non-returner who has not previously attained the stream-entry fruit but is in the sixteenth moment of realization. The prince (referring to a disciple of the Buddha) said, 'This person returns only once and only in the sixteenth moment without having attained the stream-entry fruit.' Then, if someone thinks this contradicts the statement 'in the second position' (referring to the non-returner fruit being the third fruit), it is because, as previously stated, if the four fruits are attained sequentially, then the non-returner fruit is in the second position, so it is said that way, but in reality, he is the first fruit at this time. Some Tibetans say, 'This can be divided into merely the fruit position and having a special characteristic.' The first refers to: abandoning the sixth category of afflictions of the desire realm, not abandoning the afflictions above it, and not striving for the practice of abandoning, a person who is in the sixteenth moment of realization. The second refers to: starting from striving to abandon the seventh category of afflictions of the desire realm, striving to abandon the ninth category of afflictions of the desire realm, not abandoning the afflictions above it, a person who is in the sixteenth moment of realization.' But I do not agree with this statement. Before the path of seeing, through the worldly path of cultivation, the ninth category of afflictions to be abandoned by cultivation in the desire realm is abandoned, not abandoning the afflictions above it, from abandoning the greatest affliction of the first dhyana, not abandoning the afflictions above it, etc., until the afflictions of the realm of nothingness have been abandoned, in any state between the peak of existence where the afflictions have not yet been abandoned, attaining the path of seeing, now being in any of the fifteen moments, any such person is a non-returner who has severed attachment and previously attained the stream-entry fruit. Is this its definition? Is this its basis? What does it represent? He has attained the fruit position, therefore he is a path of seeing practitioner striving to attain the fruit. Anyone who is in this sixteenth moment of realization is its fruit position, is this its definition? Or is this its basis? What does it represent? It is a non-returner who has not previously attained the stream-entry fruit and the once-returner fruit, but is in the sixteenth moment of realization. Then, if someone thinks this contradicts the statement 'in the third position' (referring to the non-returner fruit being the third fruit), it is explained as before. The previously mentioned follower of faith is: a person who is in the sixteenth moment of realization, called a follower of faith, because of the desire for faith, he is very eager, so he distinguishes through faith. It is not that he does not have wisdom, but because he does not distinguish through wisdom, he cannot obtain more. The follower of dharma is: called one who obtains through seeing, because of the desire for wisdom, he is very eager, so he distinguishes through seeing. It is not that he does not have faith, but because he does not distinguish through faith, he cannot obtain this name.' The prince said this, no matter how it is explained, the meaning is the same. Some Tibetans think that this can also be divided into merely the fruit position and having a special characteristic, that is, abandoning the ninth category of afflictions of the desire realm.

ངས། དེ་ཡན་མ་སྤངས། སྤོང་ བའི་སྦྱོར་བ་ལ་མི་བརྩོན་པ་དང་། དེ་ལ་བརྩོན་པ་ནས་སྲིད་རྩེའི་ཆེན་པོའི་ཆེན་པོ་སྤོང་བར་ བརྩོན་པ་མ་སྤངས་པའི་བར་རོ་ཞེས་ཟེར་ཏེ་ཁོ་བོ་ནི་མི་འདོད་དོ། །ཁ་ཅིག་སྔ་མའི་འབྲས་ གནས་ལ་གཉིས་ཡོད། འདི་ལ་འབྲས་གནས་ཙམ་པོ་ལས་མེད་ཅེས་དང་། ཁ་ཅིག་གཉིས་ཀ་ ལ་འབྲས་གནས་ཙམ་པོ་ལས་མེད་ཟེར་རོ། །རྒྱུ་མཚན་ནི། དེའི་སྦྱོར་བ་ལ་བརྩོན་པ་ན་བཅུ་ དྲུག་པའི་རྟོགས་པ་བཏང་ཞིང་འདི་གཉིས་ལ་བཅུ་དྲུག་པའི་རྟོགས་པ་ལ་གནས་པས་ཁྱབ་ ཅེས་ཟེར་རོ། །ཁ་ཅིག་ན་རེ་འོ་ན་མཐར་གྱིས་པའི་སྐབས་སུའང་རྒྱུན་ཞུགས་འབྲས་གནས་ ཁྱད་པར་ཅན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་འོང་ཞུགས་པ་འདོད་པའི་ལྔ་པ་མན་སྤངས་པ་གཅིག་མེད་པར་ འགྱུར་ཏེ། མཐར་གྱིས་པའི་སྐབས་སུ་དེ་འདྲའི་ལྔ་པ་སྤང་བའི་ཕྱིར་འོང་ཞུགས་པ་ཡིན་ན། སྒོམ་ལམ་ཟག་མེད་ཀྱི་དབང་བོ་ལྔ་པ་ཐོབ་པས་བཅུ་དྲུག་པའི་རྟོགས་པ་བཏང་བའི་ཕྱིར་ ཞེས་མཚུངས་སོ། །དེས་ན་དེ་འདྲའི་འབྲས་གནས་ཀྱི་གང་ཟག་གང་དགྲ་བཅོམ་ནི་མ་ཐོབ་ དུས་ཕྱིས་དེ་ཐོབ་ཕྱིར་དུ་བརྩོན་པ་གཅིག་ཡོད་མོད་དེ་སུ་ཞིག་ཡིན་སྨྲ་དགོས་སོ། །ཞེས་ཟེར་ རོ། །ཆུ་མིག་པ་སོགས། ཆགས་བྲལ་སྔོན་སོང་གི་ཕྱིར་འོང་མི་འོང་ཞུགས་པ་དེ་ཕྱིར་འོང་མི་ 1-286 འོང་དངོས་ཡིན་ཏེ། དྲུག་པ་སྤངས་པའི་དང་དགུ་པ་སྤངས་པའི་ཉན་ཐོས་སློབ་པའི་འཕགས་ པ་ཡིན་པས་སོ་གསུང་ངོ་། །ཆགས་བྲལ་སྔོན་སོང་དང་མཐར་གྱིས་པའི་དེ་དང་དེ་ནི་མིན་ཏེ་ རྒྱུ་མཚན་སླ་ཞིང་གཞན་དངོས་སུ་མ་བཤད་དོ། །འོན་ཀྱང་དོན་གྱིས་ཐོབ་སྟེ་ཕྱིར་འོང་ཆགས་ བྲལ་སྔོན་སོང་དུས་ཕྱིས་ཕྱིར་མི་འོང་དུ་གྱུར་པ་དང་ལྔ་པ་མན་སྤངས་ནས་མཐོང་ལམ་ཐོབ་ རྗེས་སུ་ཕྱིར་འོང་དུ་གྱུར་པ་དང་མཐོང་ལམ་གྱི་སྔར་འཇིག་རྟེན་པའི་ལམ་གྱིས་རྣམ་གསུམ་ རྣམ་བཞི་སྤངས་པའི་རྒྱུན་ཞུགས་གང་གསུམ་མམ་བཞིའི་གཉེན་པོ་ཟག་མེད་མ་ཐོབ་པ་དང་ ཐོབ་པ་གཉིས་ཀ་དང་(རད་སོགས་སུ་བཤད་)ཕྱིར་འོང་འབྲས་གནས་མཐོང་ལམ་གྱི་སྔར་བདུན་ བརྒྱད་སྤང་བ་དེའི་གཉེན་པོ་ཟག་མེད་ཐོབ་མ་ཐོབ་གཉིས་བཤད་པས་དེ་ཐོབ་པ་དེ་ཡང་དེ་ གཉིས་གང་ཡང་མིན་པས་སོ། །དེས་ན་ཆགས་བྲལ་སྔོན་སོང་དང་མཐར་གྱིས་པའི་གང་ཟག་ གིས་ཞུགས་འབྲས་ཀུན་མ་བསྡུས་ཤིང་། དེ་གཉིས་དང་ལམ་གཅིག་ཅར་པ་གསུམ་ཀས་ ཡང་ཀུན་མ་བསྡུས་པས་འདི་ནི་གཙོ་ཆེ་བའི་དབྱེ་བསྡུ་ཙམ་དུ་ཟད་དེ་གངས་ཅན་འདིར་བློ་ཁ་ ཕྱོགས་པ་གཅིག་པུའོ། །དེས་ན་གནད་དེ་མ་ཤེས་པར། ཆགས་བྲལ་སྔོན་སོང་གི་ཕྱིར་འོང་མི་ འོང་དང་། ཕྱིར་འོང་མི་འོང་གི་ཆགས་བྲལ་སྔོན་སོང་ལ་ཁྱད་པར་མེད་པར་འདོད་པ་ནི་ཞིབ་ ཞིབ་འདྲ་བའི་ཐ་སྙད་རྨོངས་པ་མགུ་བར་བྱེད་པ་ཙམ་དུ་ཟད་དོ། །དེ་ལྟར་ན་འབྲས་བུ་བར་ བ་གཉིས་ཁོ་ན་ལ་ཆགས་བྲལ་སྔོན་སོང་བཤད་

【現代漢語翻譯】 我：『我不捨棄它，不勤奮于捨棄的修行，並且不捨棄勤奮于捨棄從有頂天到有頂天的修行。』這樣說，我不喜歡。有些人說：『之前的果位只有兩種，而這個只有果位而已。』有些人說：『兩者都只有果位而已。』理由是：『勤奮於它的修行時，就放下了十六諦的證悟，而這兩者都遍在於十六諦的證悟中。』有些人說：『那麼，在漸次的階段中，也因為是殊勝的入流果位，所以會變成沒有捨棄欲界的第五品以下之一。如果在漸次的階段中，因為捨棄了那樣的第五品而成為一來者，那麼獲得修道無漏的第五品，就等同於放下了十六諦的證悟。』因此，必須說出，像那樣的果位之人，在未獲得阿羅漢時，爲了之後獲得它而勤奮，那會是誰呢？』水眼等說：『因為先前的離欲，所以一來者不是不來者，而是真正的不來者，因為是捨棄了第六品和第九品的聲聞學道聖者。』先前的離欲和漸次的那個和那個不是，理由簡單，並且沒有明確說明其他。然而，實際上是獲得了，一來者先前的離欲，之後變成了不來者，以及捨棄了第五品以下之後，在獲得見道之後變成了一來者，以及在見道之前，以世間道捨棄了三品或四品的入流者，無論是否獲得了三品或四品的對治無漏道（如《饒速》等中所說），以及一來果位在見道之前捨棄了七品或八品，說明了是否獲得了那對治無漏道，因為獲得了那個，所以也不是那兩者中的任何一個。因此，離欲先前和漸次之人沒有包含所有的入流果，並且那兩者和一次性道的三者也沒有包含所有，這只是主要的分類而已，只是爲了迎合雪域這裡的智慧方向。因此，如果不瞭解那個要點，認為離欲先前的和一來者不是不來者，以及一來者不是不來者的離欲先前沒有差別，那只是滿足於相似的迷惑術語而已。這樣，只有中間的兩個果位才說了離欲先前 I: 'I do not abandon it, do not strive in the practice of abandoning, and do not abandon striving to abandon from the peak of existence to the great peak of existence.' Saying this, I do not like it. Some say: 'The previous fruit positions have only two, while this one has only the fruit position.' Some say: 'Both have only the fruit position.' The reason is: 'When striving in its practice, one abandons the realization of the sixteen aspects of the Four Noble Truths, and these two are pervasive in the realization of the sixteen aspects.' Some say: 'Then, in the gradual stage, also because it is a special Stream Enterer fruit position, it will become that one of the fifth level of desire realm and below is not abandoned. If in the gradual stage, because of abandoning such a fifth level, one becomes a Once-Returner, then obtaining the fifth level of the undefiled path of cultivation is the same as abandoning the realization of the sixteen aspects.' Therefore, it must be said, who is such a person in the fruit position who, when not having attained Arhatship, strives to attain it later? Chu Migpa (name of a person) and others say: 'Because of the previous detachment from desire, the Once-Returner is not a Non-Returner, but is truly a Non-Returner, because he is a Hearer Learner Noble One who has abandoned the sixth and ninth levels.' The previous detachment from desire and the gradual one are not that and that, the reason is simple, and others are not explicitly stated. However, in reality, it is obtained that the Once-Returner's previous detachment from desire later becomes a Non-Returner, and after abandoning the fifth level and below, after obtaining the Path of Seeing, one becomes a Once-Returner, and before the Path of Seeing, the Stream Enterer who has abandoned three or four levels with the worldly path, whether or not one has obtained the antidote undefiled path of the three or four levels (as stated in Rad and others), and the Once-Returner fruit position before the Path of Seeing has abandoned seven or eight levels, explaining whether or not one has obtained that antidote undefiled path, because one has obtained that, so it is not either of those two. Therefore, the person of previous detachment from desire and the gradual one does not include all the Stream Enterer fruits, and those two and the three of the simultaneous path do not include all, this is only a major classification, only to cater to the direction of wisdom here in the snowy land. Therefore, if one does not understand that key point, thinking that there is no difference between the Once-Returner and Non-Returner of previous detachment from desire, and the previous detachment from desire of the Once-Returner and Non-Returner, that is only satisfying oneself with similar confusing terms. Thus, only the two intermediate fruits are said to have previous detachment from desire.

【English Translation】 I: 'I do not abandon it, do not strive in the practice of abandoning, and do not abandon striving to abandon from the peak of existence to the great peak of existence.' Saying this, I do not like it. Some say: 'The previous fruit positions have only two, while this one has only the fruit position.' Some say: 'Both have only the fruit position.' The reason is: 'When striving in its practice, one abandons the realization of the sixteen aspects of the Four Noble Truths, and these two are pervasive in the realization of the sixteen aspects.' Some say: 'Then, in the gradual stage, also because it is a special Stream Enterer fruit position, it will become that one of the fifth level of desire realm and below is not abandoned. If in the gradual stage, because of abandoning such a fifth level, one becomes a Once-Returner, then obtaining the fifth level of the undefiled path of cultivation is the same as abandoning the realization of the sixteen aspects.' Therefore, it must be said, who is such a person in the fruit position who, when not having attained Arhatship, strives to attain it later?' Chu Migpa (name of a person) and others say: 'Because of the previous detachment from desire, the Once-Returner is not a Non-Returner, but is truly a Non-Returner, because he is a Hearer Learner Noble One who has abandoned the sixth and ninth levels.' The previous detachment from desire and the gradual one are not that and that, the reason is simple, and others are not explicitly stated. However, in reality, it is obtained that the Once-Returner's previous detachment from desire later becomes a Non-Returner, and after abandoning the fifth level and below, after obtaining the Path of Seeing, one becomes a Once-Returner, and before the Path of Seeing, the Stream Enterer who has abandoned three or four levels with the worldly path, whether or not one has obtained the antidote undefiled path of the three or four levels (as stated in Rad and others), and the Once-Returner fruit position before the Path of Seeing has abandoned seven or eight levels, explaining whether or not one has obtained that antidote undefiled path, because one has obtained that, so it is not either of those two. Therefore, the person of previous detachment from desire and the gradual one does not include all the Stream Enterer fruits, and those two and the three of the simultaneous path do not include all, this is only a major classification, only to cater to the direction of wisdom here in the snowy land. Therefore, if one does not understand that key point, thinking that there is no difference between the Once-Returner and Non-Returner of previous detachment from desire, and the previous detachment from desire of the Once-Returner and Non-Returner, that is only satisfying oneself with similar confusing terms. Thus, only the two intermediate fruits are said to have previous detachment from desire.

ཀྱི་སྔ་ཕྱི་གཉིས་ལ་མེད་དེ། རྒྱུན་ཞུགས་ལ་ མེད་པར་སྔར་བཤད་ཟིན་ཅིང་། དགྲ་བཅོམ་ལ་མེད་དེ་འཇིག་རྟེན་པའི་སྒོམ་ལམ་གྱིས་སྲིད་ རྩེའི་སྒོམ་སྤང་སྤོང་མི་སྲིད་པའི་ཕྱིར་དང་། དེ་མ་སྤངས་(རྒྱལ་སྲས་)པའི་དེ་མི་སྲིད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། འདིར་འཇིག་རྟེན་པའི་ལམ་ནི་གོང་མའི་ཉེར་བསྡོགས་ཀྱིས་བསྡུས་པའི་ཕྱིར་ཞེས་གང་སྤེལ་ ལས་སོ། །གལ་ཏེ་རྣམ་པ་ལྔ་སྤངས་ཀྱང་སེམས་བཅུ་དྲུག་པ་ཐོབ་མ་ཐག་ནས་རྒྱུན་ཞུགས་ཁོ་ ན་(རང་འགྲེལ་དངོས་)ཡིན་གྱི་ཕྱིར་འོང་ཞུགས་པ་ཅིས་མིན་ཞེ་ན། རྒྱུན་ཞུགས་འབྲས་གནས་ཙམ་ 1-287 པོ་ཐོབ་ནས་དེ་ལ་གནས་བཞིན་པ་ཡིན་ན་སྒོམ་སྤང་དང་པོ་ལ་སོགས་པའི་གཉེན་(རྒྱལ་སྲས་) པོ་ཟག་མེད་མ་ཐོབ་པས་ཁྱབ་པོ། །དེས་ན་དེ་འདྲ་དེ་ཉོན་མོངས་སྔར་མ་སྤངས་པ་སྤོང་བའི་ ཕྱིར་དུ་འབྲས་བུ་གཞན་ཕྱིར་འོང་ཐོབ་པར་བྱ་བའི་ཆེད་དུ་མི་བརྩོན་པ་ཡིན་པས་དེ་ལ་ཞུགས་ པ་མིན་ནོ། །ཤུགས་ཀྱིས་ན་རབ་ཏུ་སྦྱོར་བའི་ཚེ་ཞུགས་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བཤད་པར་འགྱུར་ ཏེ། གྲུབ་པའི་མཐའ་ལས། དེ་སྔོན་ཉོན་མོངས་པ་སྤངས་པའི་གཉེན་པོ་སྔར་མ་ཐོབ་པ་དང་། དེའི་སྤངས་པ་ཟག་པ་མེད་པ་ཡང་སྐྱེའོ་ཞེས་འབྱུང་བས་སོ། །ཞེས་རྒྱལ་བོ་སྲས་སོ། །འདིར་ གཉེན་པོ་ནི་ཟག་མེད་ཡིན་གྱི་འཇིག་རྟེན་པ་སྔར་ནས་ཐོབ་ཟིན་པས་སོ། །དེ་བཞིན་དུ་འབྲས་ བུ་གཞན་གཉིས་ལ་ཡང་སྦྱར་རོ། །(རང་འགྲེལ།)ཞེས་སོ། ། ༈ མཚོན་བྱ་དོན་གྱི་དགེ་འདུན། གཉིས་པ་ལ་བཞི་ལས། ༈ རྒྱུན་ཞུགས་སྐོར། རྒྱུན་ཞུགས་སྐོར་ལ། ཁ་ཆེ་བྱེ་བྲག་སྨྲ་བའི་ལུགས་ལྟར་ན། ཞུགས་པ་བཤད་ཟིན་ཅིང་འབྲས་གནས་ལ། ཙམ་པོ་དང་། ཁྱད་པར་ཅན་གཉིས་སོ། །འབྲས་ གནས་སྒོམ་སྤང་བྱ་མ་ཟད། །རེ་ལྟར་ཐོགས་ན་ལན་བདུན་པ། །ཞེས་སོ། །སྤྱི་རིགས་ནས་ སྔར་འདོད་པའི་སྒོམ་སྤང་གཏན་མ་སྤངས་ད་ལྟ་སྤོང་བའི་སྦྱོར་བ་ལའང་མི་བརྩོན་པའི་རྒྱུན་ ཞུགས་འབྲས་གནས་ལ་མང་སྟེ་སྐྱེ་བ་གཅིག་བླངས་ནས་འདའ་བ། དེ་བཞིན་དུ། གཉིས་དང་ གསུམ་བཞི་ལྔ་དྲུག་བླངས་ནས་འདའ་བ་ཡང་ཡོད་དོ། །དེ་གཉིས་སམ་གསུམ་བླངས་ནས་མྱ་ ངན་ལས་མི་འདའ་བ་མ་ཡིན་མོད་ཀྱི་ཞེས་རྒྱལ་སྲས་སོ། །དེ་འདྲའི་རྒྱུན་ཞུགས་གཞིར་བྱས་ ལ་རེ་ལྟར་ཐོགས་ན་སྲིད་པ་ལན་བདུན་ལེན་པ་གཅིག་ཡོད་དོ། །དེ་འདྲའི་རྒྱུན་ཞུགས་དེ་ ཐམས་ཅད་ལན་བདུན་པ་མ་ཡིན་པས་རེ་ལྟར་ཐོགས་ན་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཐ་ཤལ་ ལོ་ཞེས་སོ། །རྒྱུན་ཞུགས་འབྲས་གནས་སྲིད་པ་ལན་བདུན་པ་མཚན་གཞི། རིམ་གྱིས་པའི་ རྒྱུན་ཞུགས་འབྲས་གནས་ཙམ་པོར་མཚོན། རིམ་གྱིས་པའི་རྒྱུན་ཞུགས་གང་ཞིག སྔར་སྒོམ་ སྤང་ཡེ་མ་སྤངས་ཤིང་སྤོང་བའི་སྦྱོར་བ་ལའང་མི་བརྩོན་པའི་གང་ཟག་གོ །དེའི་ནང་ཚན་ 1-288 སྲིད་པ་ལན་བདུན་པ་ལ། བྱེ་བྲག་སྨྲ་བ་དང་མདོ་སྡེ་བའ

【現代漢語翻譯】 在預流果（梵文：Srotaāpanna，預流人）和阿羅漢（梵文：Arhat）果位中沒有這種情況。之前已經說過，預流果沒有這種情況，因為阿羅漢不可能通過世間禪定道來斷除有頂的修斷（指修道所斷的煩惱）。如果不斷除有頂的修斷，就不可能成為（菩薩）。這裡，世間道是因為包含了上界的近分定。如果斷除了五種（煩惱），剛獲得第十六剎那心時，就只是預流果（自釋的真實意義），為什麼不是一來果（梵文：Sakrdāgāmin）呢？如果僅僅獲得了預流果位，並安住於此，那麼就遍及了沒有獲得第一個修斷等對治（菩薩）。因此，這樣的人不會爲了斷除之前沒有斷除的煩惱，而努力獲得其他果位一來果，所以不是入於一來果。言外之意是，在精進修習時，就入於一來果。宗喀巴大師的著作中說：『在此之前，沒有獲得斷除煩惱的對治，也沒有生起斷除煩惱的無漏智慧。』這裡，對治是指無漏智慧，因為世間智慧早已獲得。同樣，其他的兩個果位也可以這樣理解。（自釋） 殊勝僧伽的所詮義 第二部分分為四部分： 預流果相關 關於預流果，按照迦濕彌羅毗婆沙宗的觀點： 已經解釋了入流果，果位分為兩種：僅僅是和殊勝的。果位不僅要斷除修斷，而且如果隨順因緣，還會經歷七次生死。從共同的角度來看，之前所認為的修斷根本沒有斷除，現在也不努力去斷除的預流果位有很多，他們會經歷一次生死後證得涅槃。同樣，也有經歷兩次、三次、四次、五次、六次生死後證得涅槃的。經歷兩次或三次生死後不會證得涅槃，菩薩如是說。像這樣的預流果，如果隨順因緣，就會有經歷七次生死的情況。像這樣的預流果並不是全部都會經歷七次生死，所以說如果隨順因緣，這只是最差的情況。預流果位經歷七次生死的例子：漸次的預流果位只是一個例子。什麼是漸次的預流果呢？就是之前沒有斷除修斷，也不努力去斷除的人。其中，經歷七次生死的人，毗婆沙宗和經部宗...

【English Translation】 This is not the case for either Srotaāpanna (stream-enterer) or Arhat (one who has attained Nirvana). It has already been said that Srotaāpanna does not have this, because it is impossible for an Arhat to abandon the meditative abandonment of the peak of existence through the worldly meditative path. If one does not abandon it, it is impossible to be a (Bodhisattva). Here, the worldly path is because it is included in the approximation of the upper realms. If one abandons the five (afflictions), why is it that one is only a Srotaāpanna (the actual meaning of the self-commentary) as soon as one obtains the sixteenth moment of mind, and not a Sakrdāgāmin (once-returner)? If one merely obtains the fruit of Srotaāpanna and abides in it, then it pervades that one has not obtained the antidote (Bodhisattva) of the first meditative abandonment, etc. Therefore, such a person does not strive to obtain the other fruit, Sakrdāgāmin, in order to abandon the afflictions that one has not abandoned before, so one does not enter into it. Implicitly, it will be said that one enters into it at the time of diligent practice. As it appears in Tsongkhapa's works: 'Before that, one has not obtained the antidote to abandon the afflictions, and the stainless abandonment of it also arises.' Here, the antidote is stainless, because the worldly one has already been obtained. Similarly, apply it to the other two fruits as well. (Self-commentary) The signified meaning of the Sangha The second part is divided into four parts: About Srotaāpanna Regarding Srotaāpanna, according to the Kashmiri Vaibhashika school: The entry has been explained, and the fruit is divided into two types: merely and special. The fruit not only abandons the meditative abandonment, but also experiences seven rebirths if it follows the conditions. From a common perspective, there are many Srotaāpannas who have not abandoned the meditative abandonment that was previously thought of, and do not strive to abandon it now, and they will attain Nirvana after one rebirth. Similarly, there are also those who attain Nirvana after experiencing two, three, four, five, or six rebirths. It is not that one will not attain Nirvana after experiencing two or three rebirths, as the Bodhisattva said. Such a Srotaāpanna, if it follows the conditions, will have one who takes seven rebirths. Not all such Srotaāpannas take seven rebirths, so the saying 'if it follows the conditions' is the worst of all. An example of a Srotaāpanna fruit experiencing seven rebirths: a gradual Srotaāpanna fruit is just an example. What is a gradual Srotaāpanna? It is a person who has not abandoned the meditative abandonment before, and does not strive to abandon it. Among them, the Vaibhashika and Sautrantika schools...

མ་དེ་ཡན་གྱི་ལུགས་གཉིས་ལས། དང་པོ་ནི། མིར་བདུན་ལྷར་བདུན་བར་སྲིད་བདུན་བདུན་ཏེ་ཉེར་བརྒྱད་ལེན་ཡང་བདུན་ ཚན་དུ་འདྲ་བའི་ཕྱིར་ལན་བདུན་པ་ཞེས་བཤད་དེ། (དགེ་སློང་)གནས་བདུན་ལ་མཁས་པ་(ཞེས་ བཤད་པ་ལྟ་བུའོ། །ཞེས་འགྲེལ་བཤད་དོ། །)དང་ཤིང་འདབ་མ་བདུན་པ་ཞེས་བྱ་བ་བཞིན་ནོ། །བདུན་ནི་ གཟུགས་ཡང་དག་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་རབ་ཏུ་ཤེས་སོ། །གཟུགས་ཀུན་འབྱུང་བ། གཟུགས་ འགོག་པ། གཟུགས་འགོག་པར་འགྲོ་བའི་ལམ། གཟུགས་ཀྱི་རོ་མྱང་བ། གཟུགས་ཀྱི་ཉེས་ དམིགས་དང་། ངེས་པར་འབྱུང་བ་ཡང་དག་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་རབ་ཏུ་ཤེས་སོ། །ཞེས་པ་ དེ་བཞིན་དུ་ཚོར་འདུ་འདུ་བྱེད་རྣམ་ཤེས་ལ་ཡང་ངོ་། །བདུན་ཚན་ལྔའམ་སུམ་ཅུ་རྩ་ལྔ་ལ་ མཁས་པ་ཡིན་(གཉིས་ཀ་)ནོ། །འདབ་མ་བརྒྱ་ཕྲག་དུ་མ་ཡོད་ཀྱང་བདུན་ཚན་དུ་འདྲ་བས་ཤིང་ དེ་སྐད་དོ། །དཔེ་གཉིས་སྨོས་པ་དང་པོ་བསྟན་བཅོས་ལས་གཉིས་པ་འཇིག་རྟེན་ན་གྲགས་ (གཉིས་ཀ་)པས་སོ། །དེ་ཡང་དང་པོ་མིར་རྒྱུན་ཞུགས་ཐོབ་ན་མཐར་མིའི་རྟེན་ཁོ་ན། དང་པོ་ འདོད་ལྷར་ཐོབ་ན། འདོད་ལྷའི་རྟེན་ཁོ་ན་ལ་མྱ་ངན་ལས་འདའ་བར་བཤད་(རང་འགྲེལ་དངོས་) པས་ལྷ་མིའི་སྐྱེ་བ་སྤེལ་མར་ལེན་པར་མངོན་པའམ་དང་པོ་གང་རུང་གཅིག་ཏུ་དྲུག་གཞན་ དེར་བདུན། མཐར་དང་པོར་འོང་ནས་སོ། །ལུགས་འདི་ལ་ཉེར་བརྒྱད་ཀྱི་དང་པོ་བར་སྲིད་ ནས་མགོ་འཛིན་དགོས་སོ། །(གཞན་དུ་ན་བར་སྲིད་ལ་འདའ་བར་འགྱུར་རོ། །)བར་སྐབས་སུ་འཕགས་ ལམ་མངོན་དུ་བྱེད་ཅིང་མྱ་ངན་ལས་མི་འདའ་སྟེ། དེ་སྲིད་དུ་སྲིད་པ་མྱོང་བར་འགྱུར་བའི་ ལས་ཀྱི་སྟོབས་བསྐྱེད་པའི་ཕྱིར་(རང་དངོས་)རོ། །སྲིད་པ་བརྒྱད་པ་མི་འགྲུབ་སྟེ། དེ་སྲིད་ཀྱིས་ རྒྱུད་སྨིན་པས་སོ། །བདུན་ཚན་བཞིའམ་མདོ་སྡེ་བ་ལྟར་ན། བདུན་ངེས་པར་ལེན་དགོས་ ཏེ་སྦྲུལ་གོམས་པ་བདུན་པས་ཟིན་པ་དང་རིམས་ཉིན་བཞི་པ་བཞིན་(རང་འགྲེལ་)ཏེ། བདུན་ ཕན་ཆད་དུ་ཡང་མིན་ཚུན་ཆད་དུ་ཡང་མིན་པར་དེ་ཉིད་དུ་འཆི་བ་དང་ཉི་མ་བཞི་ཚུན་མིན་ 1-289 ཕན་ཡང་མིན་པར་བཞི་ཞིག་འདེབས་པ་བཞིན་(འགྲེལ་བཤད་གཉིས་ཀའི་)ནོ། །སྲིད་པ་ཐ་མའི་ཚེ་ སངས་རྒྱས་འབྱུང་བ་མེད་(བསྟན་པ་ནུབ་ན་ཞེས་གང་སྤེལ་)ན་ཁྱིམ་པའི་རྟེན་ལ་དགྲ་བཅོམ་ཐོབ་ལ་ ཁྱིམ་ན་མི་གནས་སོ། །མི་སློབ་ལམ་ཐོབ་པའི་ཆོས་ཉིད་ཀྱི་མཐུས་དགེ་སློང་གི་མཚན་མའམ་ རྟགས་འཐོབ་པོ། །འདི་སངས་རྒྱས་དང་མ་ཕྲད་ན་རང་རྒྱལ་དགྲ་བཅོམ་ཚོགས་སྤྱོད་དུ་ འགྱུར་བར་སློབ་དཔོན་ཐོགས་མེད་ཀྱིས་དགོངས་འགྲེལ་འགྲེལ་པར་གསུངས་སོ། །མདོ་སྡེ་ བ་ན་རེ། འོ་ན་གང་ཟག་ལྟ་བ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་སྲིད་པ་བརྒྱད་འགྲུབ་པ་གནས་མེད་ཅེས་ མདོ་ལས་བཤད་པ་དང་འགལ་ཞེ་ན། དེ་འགྲོ་བ་གཅིག་ཏུ་དགོངས་སོ། །སྒྲ་ཇི་བཞིན་པར་ བྱས་ན་བར་སྲིད་ཡང་མེད

【現代漢語翻譯】 在母胎（མ་དེ་）之前的兩種情況中： 第一種情況是：人七次，天七次，中有七次，總共二十八次受生。因為七次為一組是相同的，所以稱為『第七次』，就像（比丘）『精通七處』（如是說），就像樹有七片葉子一樣。七是指如實了知色，即色之生起、色之滅盡、滅色之道、色之樂味、色之過患和出離。同樣，對於受、想、行、識也是如此。精通五組或三十五個方面（兩者皆可）。即使有成百上千的葉子，但因為七個一組是相同的，所以這棵樹被稱為『七』。舉了兩個例子，第一個來自論典，第二個來自世間流傳（兩者皆可）。 此外，如果最初獲得的是人道的預流果，最終只會獲得人道的身體。如果最初獲得的是天道的預流果，那麼只會獲得天道的身體而入涅槃（自釋的真實意思），這意味著天人和諧相處，或者最初在其中一個道獲得六次受生，然後在另一個道獲得七次受生，最終回到最初的道。在這種情況下，二十八次的受生必須從中有開始。（否則，就會在中有中滅盡。）在此期間，顯現聖道，但不會入涅槃，因為會增長力量，直到體驗到存在為止（自釋的真實意思）。不會經歷第八次受生，因為到那時，相續已經成熟。 按照七組或經部宗的觀點，必須確定接受七次受生，就像蛇習慣了第七步，或者像瘟疫的第四天一樣（自釋），即不超過七次，也不少於七次，而是在那一天死亡，就像不超過四天也不少於四天，而是在第四天結束一樣（兩種解釋）。在最後一次受生時，如果沒有佛陀出現（如果教法衰落），那麼在家居士的身份證悟阿羅漢，但不會以在家居士的身份存在。由於獲得無學道的法性力量，會獲得比丘的相或標誌。如果沒有遇到佛陀，那麼就會變成獨覺阿羅漢，聚集在一起享用，這是導師無著在《對法集論》的解釋中所說的。經部宗說：『那麼，如果一個人具備圓滿的見解，那麼經中說不會經歷第八次受生，這難道不矛盾嗎？』這是指在一個道中。如果按照字面意思來理解，那麼就不會有中有存在。

【English Translation】 Among the two systems before the womb (མ་དེ་): The first is: seven times as a human, seven times as a god, seven times in the intermediate state, a total of twenty-eight rebirths. Because the groups of seven are the same, it is called 'the seventh time,' just like (a monk) 'skilled in the seven places' (as it is said), like a tree with seven leaves. Seven means fully knowing form as it is, that is, the arising of form, the cessation of form, the path to the cessation of form, the taste of form, the faults of form, and the escape from form. Likewise, it is the same for feeling, perception, formation, and consciousness. Skilled in five groups or thirty-five aspects (both are possible). Even if there are hundreds and thousands of leaves, because the groups of seven are the same, the tree is called that. Two examples are given, the first from the treatise, and the second from what is known in the world (both are possible). Furthermore, if one initially attains the stream-enterer fruit in the human realm, one will ultimately only obtain a human body. If one initially attains it in the desire realm of the gods, then one will only obtain a body in the desire realm of the gods and enter nirvana (the actual meaning of the self-commentary), which means that gods and humans live in harmony, or that one initially obtains six rebirths in one realm and then seven rebirths in the other, ultimately returning to the initial realm. In this case, the twenty-eight rebirths must begin from the intermediate state. (Otherwise, one will be extinguished in the intermediate state.) During this time, the noble path is manifested, but one does not enter nirvana, because one will increase the power until one experiences existence (the actual meaning of the self-commentary). The eighth rebirth will not be accomplished, because by then, the continuum has matured. According to the view of the seven groups or the Sautrantikas, one must definitely accept seven rebirths, just like a snake is accustomed to the seventh step, or like the fourth day of a plague (self-commentary), that is, not more than seven times, nor less than seven times, but dying on that day, just like not more than four days nor less than four days, but ending on the fourth day (both explanations). At the time of the last rebirth, if there is no Buddha appearing (if the teachings decline), then one attains Arhatship in the identity of a householder, but does not remain as a householder. Due to the power of the Dharma nature of attaining the no-more-learning path, one obtains the sign or mark of a monk. If one does not encounter a Buddha, then one will become a Pratyekabuddha Arhat, gathering together to enjoy, which is what the teacher Asanga said in the explanation of the Abhidharmasamuccaya. The Sautrantikas say: 'Then, if a person possesses perfect views, is it not contradictory that the sutra says that one will not experience an eighth rebirth?' This refers to one realm. If it is understood literally, then there will be no intermediate state.

་པར་འགྱུར་རོ། །འོ་ན་གོང་འཕོ་གཟུགས་སུ་སྐྱེ་བ་བཅུ་དྲུག་ལེན་ པར་བཤད་པ་དང་འགལ་ལོ་ཞེ་ན། (རྒྱུན་ཞུགས་བརྒྱད་མི་འགྲུབ་པའི་སྐབས་)འདིར་འདོད་ཁམས་ལ་ དགོངས་པས་སྐྱོན་མེད་དོ། །མདོ་སྡེ་པ་ན་རེ། གང་ཞིག་མིར་བདེན་པ་མཐོང་བ་དེ་ལྷ་རྣམས་ ཀྱི་ནང་དུ་ལན་གསུམ་འཁོར་ལ་མིར་ལན་གསུམ་ཁོ་ན་འཁོར་ནས་ལྷར་འོངས་ཏེ་འདའ། ལྷར་བདེན་པ་མཐོང་བ་ཡང་མིར་གསུམ་ལྷར་གསུམ་འཁོར་ནས་མིར་འོངས་ཏེ་འདའ་བས་ བདུན་ཁོ་ནའོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །སློབ་དཔོན་ནི། བྱེ་བྲག་སྨྲ་བའི་གཞུང་འཛུགས་ཏེ། འོད་བསྲུང་ པ་རྣམས་ལྷ་རྣམས་སུ་ལན་བདུན་མི་རྣམས་སུ་ལན་བདུན་ཞེས་སོ་སོར་ཡང་འདོན་པས་འདི་ ལ་མངོན་པར་ཞེན་པར་མི་བྱའོ། །ཞེས་སོ། །དེས་ན་འདིས་ངེས་པར་ཉེར་བརྒྱད་དམ། བཅུ་ བཞི་བླང་དགོས་ཏེ་སྔར་བཤད་པ་ལྟར་རོ། །ཁ་ཅིག ལན་བདུན་པ་འདི་ཡང་ལན་བདུན་ ལེན་པའི་ངེས་པ་མེད་ལ་གོང་འཕོ་གཉིས་ཡང་འོག་མིན་དང་སྲིད་རྩེར་འགྲོ་བའི་ངེས་པ་མེད་ དེ། རྒྱལ་བོ་སྲས་སུ། གོང་དུ་འཕོ་བ་འོག་མིན་གྱི་མཐར་ཐུག་པར་འགྲོ་བ་དང་། སྲིད་པའི་ རྩེ་མོའི་མཐར་ཐུག་པར་འགྲོ་བ་ཡང་། འོག་མིན་དང་སྲིད་པའི་རྩེ་མོར་མ་ཞུགས་པར་བར་ སྐབས་སུ་མྱ་ངན་ལས་འདའ་བར་རུང་བར་བལྟ་སྟེ། ཞེས་དང་། འོག་མིན་དང་སྲིད་པའི་རྩེ་ 1-290 མོའི་མཐར་ཐུག་པ་ཉིད་ནི་དེ་ཕན་ཆད་དུ་འགྲོ་བ་མེད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། འོག་མིན་དང་སྲིད་པའི་ རྩེ་མོ་ལས་གོང་དུ་འགྲོར་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དཔེར་ན། རྒྱུན་དུ་ཞུགས་པ་མཆོག་ཏུ་ཐོགས་ན་ ལན་བདུན་པ་ཉིད་བཞིན་ཏེ། དེ་ལ་སྲིད་པ་གཉིས་སམ་གསུམ་མངོན་པར་གྲུབ་ནས་ཡོངས་ སུ་མྱ་ངན་ལས་འདའ་བ་མི་སྲིད་པ་མ་ཡིན་མོད་ཀྱི་དེ་ཕན་ཆད་སྲིད་པ་བརྒྱད་པ་མངོན་པར་ འགྲུབ་པར་མི་བྱེད་པས་མཆོག་ཏུ་ཐོགས་ན་ལན་བདུན་པ་ཞེས་བཤད་དོ་ཞེས་འབྱུང་ངོ་ཟེར་ རོ། །དོན་མ་གོ་བ་སྟེ། ཕྱིར་མི་འོང་ལྔའི་ནང་གི་ལྔ་པ་གོང་འཕོ་དེ་འོག་མིན་སྲིད་རྩེའི་མཐར་ ཐུག་པར་འགྲོ་ཞེས་པའི་དོན་ཡང་གོང་དུ་འཕོ་བའི་ཕྱིར་མི་འོང་དེ། དེ་གཉིས་གང་རུང་དུ་ ངེས་པར་འགྲོ་མི་དགོས་དེ་ཚུན་ཆད་དུ་ཡང་འདར་རུང་ཡང་དེ་གཉིས་ཕན་ཆད་དུ་འགྲོར་མེད་ པས་དེ་སྐད་བརྗོད་པ་སྟེ། དཔེར་ན་སྒོམ་སྤང་མ་སྤངས་པའི་རྒྱུན་ཞུགས་དེ་ཡང་ཐོགས་ན་ སྲིད་པ་ལན་བདུན་ལེན་པར་བཤད་པ་བཞིན་ཏེ། སྒོམ་སྤང་མ་སྤངས་པའི་རྒྱུན་ཞུགས་དེ་ལ་ སྲིད་པ་གཉིས་སམ་གསུམ་གྲུབ་ནས་ཀྱང་འདའ་བ་ཡོད་མོད་བརྒྱད་ཕན་མི་ལེན་པས་དེ་སྐད་ བརྗོད་ཅེས་པ་སྟེ། གངས་ཅན་དུ་དོན་འདི་སྔར་ཤེས་པ་བྱུང་བ་མི་འདྲ་སྟེ་ཁོ་བོ་གཅིག་པུའོ། ། རིམ་གྱིས་པའི་རྒྱུན་ཞུགས་སྲིད་པ་ལན་བདུན་པའི་མཚན་ཉིད། རིམ་གྱིས་པའི་རྒྱུན་ཞུགས་ འབྲས་གནས་ཙམ་པོ་གང་ཞིག འདོད་པར་ལྷ་མིའི་སྐྱེ་བ་བདུན་ནམ་བ

【現代漢語翻譯】 那麼，如果說要接受十六次色界的轉生，這是否矛盾呢？（指不成就八種須陀洹的情況）這裡是指欲界，所以沒有過失。經部師說：『如果有人在人道中見到真諦，那麼他在諸天之中輪迴三次，在人道中只輪迴三次，然後來到天界而般涅槃。如果在天界見到真諦，那麼他在人道中輪迴三次，在天界輪迴三次，然後來到人道而般涅槃，所以只有七次。』論師則建立了分別說者的宗義：『有部師們也分別說，在諸天中七次，在人道中七次，所以不要對此過於執著。』因此，這必須是二十八次嗎？或者必須取十四次？就像之前所說的那樣。有些人說：『這第七次也沒有一定要取七次的說法，而且兩次轉生也沒有一定要去色究竟天和有頂天的說法。』國王的兒子中說：『向上轉生到色究竟天的盡頭，以及到有頂天的盡頭，也可以不必進入色究竟天和有頂天，而在中間般涅槃。』色究竟天和有頂天的盡頭，是因為此後沒有更高的地方可去。因為沒有比色究竟天和有頂天更高的地方可去。例如，如果入流者達到頂點，就像第七次一樣，即使他在那之後成就兩三次有，然後完全般涅槃也是有可能的，但此後他不會成就第八有，所以說達到頂點就是第七次。』 這是不理解其含義。五種不來果中的第五種是向上轉生，意思是說向上轉生的不來果，不一定非要去那兩個地方中的任何一個，即使在那之前也可以般涅槃，但因為沒有比那兩個地方更高的地方可去，所以才那樣說。例如，就像沒有斷除修斷的入流者，據說要取七次有一樣，即使沒有斷除修斷的入流者，成就兩三次有之後也可以般涅槃，但因為不會取第八有，所以才那樣說。在雪域，以前沒有人知道這個道理，只有我一個人知道。漸入流者七有的特徵。漸入流者，僅僅是果位者，在欲界中，天人的轉生是七次還是最多兩次？

【English Translation】 So, if it is said that one must take sixteen rebirths in the Form Realm, is this contradictory? (Referring to the case where the eight types of Stream Enterers are not achieved) Here, it refers to the Desire Realm, so there is no fault. The Sautrāntika says: 'If someone sees the truth in the human realm, then they will cycle three times among the gods, and only cycle three times in the human realm, then come to the heavenly realm and attain parinirvana. If one sees the truth in the heavenly realm, then they will cycle three times in the human realm and three times in the heavenly realm, then come to the human realm and attain parinirvana, so there are only seven times.' The teacher then establishes the tenet of the Vaibhāṣikas: 'The Sarvāstivādins also separately say, seven times in the heavens and seven times in the human realm, so do not be too attached to this.' Therefore, must it be twenty-eight times? Or must one take fourteen times? Just as it was said before. Some say: 'This seventh time does not necessarily mean taking seven times, and the two rebirths do not necessarily mean going to Akanishtha and the Peak of Existence.' In the King's Son it says: 'To be reborn upwards to the end of Akanishtha, and to the end of the Peak of Existence, one can also attain parinirvana in between without entering Akanishtha and the Peak of Existence.' The end of Akanishtha and the Peak of Existence is because there is no higher place to go beyond that. Because there is no place higher than Akanishtha and the Peak of Existence. For example, if a Stream Enterer reaches the peak, just like the seventh time, even if they achieve two or three more existences after that and then attain complete parinirvana, it is possible, but after that they will not achieve an eighth existence, so it is said that reaching the peak is the seventh time.' This is not understanding its meaning. The fifth of the five types of Non-Returners is to be reborn upwards, meaning that the Non-Returner who is reborn upwards does not necessarily have to go to either of those two places, even before that they can attain parinirvana, but because there is no place higher than those two places, that is why it is said that way. For example, just like the Stream Enterer who has not abandoned what is to be abandoned by cultivation, it is said that they will take seven existences, even if the Stream Enterer who has not abandoned what is to be abandoned by cultivation can attain parinirvana after achieving two or three existences, but because they will not take an eighth existence, that is why it is said that way. In the Land of Snows, no one knew this principle before, only I alone know it. The characteristics of the Gradually Progressing Stream Enterer with seven existences. The Gradually Progressing Stream Enterer, who is merely a Fruition Attainer, in the Desire Realm, are the rebirths as gods and humans seven times or at most two times?

ཅུ་བཞི་གང་རུང་ངེས་ པར་ལེན་པའི་གང་ཟག་གོ །དེ་ལྟར་ན་ཙམ་པོ་ལའང་རིགས་གཅིག་ནས་བདུན་ལེན་པའི་ བར་མང་(སོ་སྐྱེ་སྲིད་པ་ལན་བདུན་པའང་ཡོད་པར་འགྲེལ་པ་འགྲེལ་བཤད་དོ། །)ངོ་། ། གཉིས་པ་ཁྱད་པར་ཅན་ལ། རིགས་ནས་རིགས་སྐྱེ་དང་། དེ་མིན་པའོ། །དང་པོ་ནི། རྣམ་ གསུམ་རྣམ་བཞི་ལས་གྲོལ་བ། །ཚེ་གཉིས་གསུམ་དུ་རིགས་ནས་རིགས། །ཞེས་ཏེ། རྒྱུན་ ཞུགས་(རང་འགྲེལ་གང་སྤེལ་)དེ་ཉིད་ཚེ་དེ་ལ་འདོད་པའི་སྒོམ་སྤང་ཆེན་པོ་གསུམ་མམ་འབྲིང་གི་ ཆེན་པོ་སྤངས་དེ་ཡན་མ་སྤངས། རྟོགས་པ་སྒོམ་ལམ་ཟག་མེད་ཀྱི་དབང་བོ་ཆུང་གསུམ་མམ་ 1-291 འབྲིང་གི་ཆུང་ངུ་ཐོབ་པ། སྐྱེ་བ། གསུམ་སྤངས་ན་གསུམ་བཞི་སྤངས་ན་གཉིས་ལེན་པ་སྟེ། ལམ་རིམ་གྱིས་པའི་རྒྱུན་ཞུགས་ཁྱད་པར་ཅན་རིགས་ནས་རིགས་སྐྱེའི་མཚན་ཉིད་ནི། ལམ་ རིམ་གྱིས་པའི་རྒྱུན་ཞུགས་འབྲས་གནས་ཁྱད་པར་ཅན་གང་ཞིག འདོད་པའི་ལྷའམ་མི་ གང་རུང་རེ་རེ་ཚེ་གཉིས་ཡན་འཐུད་ནས་ལེན་པ། དབྱེ་ན། ལྷའི། མིའི་རིགས་ནས་རིགས་སྐྱེ་ གཉིས་ལས། དང་པོའི་མཚན་ཉིད། ཟུར་དང་པོ་འདྲ། འདོད་ལྷར་སྐྱེ་བ་གཉིས་ཞེས་སོགས། གཉིས་པ་ལ། ཟུར་དང་པོ་འདྲ། མིར་སྐྱེ་བ་ཞེས་སོགས་སོ། །(དེ་གཉིས་ནི་ལྷར་གཉིས་སམ་གསུམ་དུ་ འཁོར་ནས་ལྷའི་རིགས་དེའམ་གཞན་དུ་འདའ་བ་དང་མིར་གཉིས་སམ་གསུམ་འཁོར་ནས་གླིང་དེའམ་གཞན་དུ་འདའ་འོ་ཞེས་ སོ། །ཀུན་བཏུས་འགྲེལ་པར་རིགས་ནས་རིགས་སྐྱེ་ནི་རྒྱུན་དུ་ཞུགས་པ་ཉིད་དེ་ལན་ཅིག་ཕྱིར་འོང་བའི་འབྲས་བུ་ལ་འཇུག་པ། ལྷའམ་མི་རྣམས་ཀྱི་ནང་དུ་ངེས་པར་སྲིད་པ་གཉིས་འཁོར་བར་བྱས་ནས་མྱ་ངན་ལས་འདའ་འོ། །ཞེས་རྒྱལ་བོའི་སྲས་སོ། །)ཁ་ ཅིག འདི་དག་ཡང་གཉིས་ཡན་ལེན་པའི་ངེས་པ་མེད་དེ། རང་འགྲེལ་དུ། སྐྱེ་བ་ནི་གལ་ཏེ་ གོང་མིའི་སྐལ་བ་དང་ལྡན་པའི་ཕྱིར་ཆེས་ཉུང་ངུར་ཡང་འགྱུར་བས་དེའི་ཕྱིར་སྨོས་སོ། །ཞེས་ པས་སོ་སྙམ་ན། མིན་ཏེ། རྩ་བ་དེར་ཟག་(རང་འགྲེལ་སོགས་དོན་དངོས་)མེད་ཀྱི་དབང་བོ་དངོས་སུ་ མ་སྨོས་པ་ནི། རྒྱུན་ཞུགས་ཕྱིས་སྒོམ་སྤང་སྤོང་ན་དེའི་གཉེན་པོ་ཟག་མེད་ཀྱི་དབང་བོ་ངེས་ པར་(གཉིས་ཀ་)འོང་བས་དོན་གྱིས་གྲུབ་སྟེ། དེས་འཇིག་རྟེན་པའི་ལམ་གྱིས་སྒོམ་(རྒྱལ་སྲས་)སྤང་ སྤང་ནའང་དེའི་གཉེན་པོ་ཟག་མེད་འཐོབ་ལ། ཚེ་གཉིས་གསུམ་ཞེས་སྐྱེ་བ་སྨོས་པ་ནི། རྒྱུན་ ཞུགས་(གསུམ་གའི་དངོས་)འབྲས་གནས་རྣམ་གསུམ་རྣམ་བཞི་ལས་གྲོལ་བ་ལ་ཚེ་དེའམ་བར་ དོའམ་སྐྱེས་ནས་འདའ་བའང་(གསུམ་གའི་དོན་དངོས་)ཡོད་པའི་ཕྱིར། རིགས་(གཉིས་ཀའི་དོན་)སྐྱེ་ འདིའི་སྐྱེ་བ་ངེས་པ་ཅན་བསྟན་པའི་ཕྱིར་དེ་སྐད་སྨོས་ཏེ། དེ་ནི་རྒྱུ་གང་ཡང་རུང་བ་ཞིག་མ་ ཚང་བས་རིགས་ནས་རིགས་སུ་སྐྱེ་བ་ཡིན་པར་མི་འདོད་དོ། །ཞེས་གང་སྤེལ་ཏེ། དེ་རྣམས་ རང

【現代漢語翻譯】 無論如何必定取受十四有之一的有情。如此一來，縱然是瞻波，也有從一到七有取受的情況（疏鈔解釋說，也有異生存在七有的情況）。 第二種是特殊者，分為從族姓生和非從族姓生。第一種是：『解脫三四種，二三世族姓生。』即是說，入流果（自釋：隨所增）本身，在當世捨棄欲界修斷的大品三品或中品的大品，尚未捨棄以上的部分。證悟修道無漏的小品三品或中品的小品。如果捨棄三品，則取受三有；如果捨棄四品，則取受二有。也就是說，次第道的入流果特殊者，從族姓生的特徵是：次第道的入流果果位特殊者，無論是欲界的天人或人，任何一個在兩世以上相續取受。分類有：天族的從族姓生和人族的從族姓生兩種。第一種的特徵：與第一個相同，即在欲界天中生兩次等等。第二種：與第一個相同，即生於人中等等。（這兩種是指在天界中輪迴兩次或三次，然後轉生到該天族或其他天族，或者在人界中輪迴兩次或三次，然後轉生到該洲或其他洲。集論釋中說，從族姓生是指入流果本身，進入一來果的果位，在天人之中必定要經歷兩次有，然後才能獲得寂滅。這是王子的說法。）有些人認為，這些不一定取受兩次以上，因為自釋中說：『生是如果與上品的福分相應，即使變得非常少，也會如此說。』因此才這樣說。但並非如此，因為根本頌中沒有直接提到無漏的根，是因為如果入流果之後捨棄修斷，那麼它的對治無漏根必定會到來（兩者都會），因此通過意義已經成立。即使通過世間道捨棄修斷，也能獲得它的對治無漏。提到兩世三世的生，是因為入流果（三種的真實）果位解脫三四種，有在當世或中陰或出生后寂滅的情況（三種的真實）。爲了顯示這種族姓生必定有生，所以才這樣說，因為不希望因為任何一個因不圓滿而成為從族姓生。』隨所增說，這些

【English Translation】 In any case, it is certain that one who takes any of the fourteen existences. In this way, even Tsampo takes from one to seven existences (the commentary explains that there are also ordinary beings who exist for seven existences). The second is the special one, which is divided into birth from lineage and non-birth from lineage. The first is: 'Liberated from three or four, two or three lifetimes from lineage.' That is, the Stream-enterer (self-commentary: whatever is increased) itself, in that lifetime, abandons the great three or the middle great of the desire realm's abandonment of cultivation, and has not abandoned the above. Realizes the small three or the middle small of the uncontaminated power of the path of cultivation. If three are abandoned, then three existences are taken; if four are abandoned, then two are taken. That is to say, the characteristic of the special Stream-enterer of the gradual path from lineage is: the special Stream-enterer of the gradual path, whatever special fruit-position, whether a god or a human of the desire realm, continuously takes each for more than two lifetimes. Divided into: the lineage birth of the gods and the lineage birth of humans. The characteristic of the first: the first part is the same, that is, two births in the desire realm, etc. The second: the first part is the same, that is, birth in humans, etc. (These two refer to revolving twice or three times in the realm of the gods, and then transferring to that or another lineage of the gods, or revolving twice or three times in the realm of humans, and then transferring to that or another continent. The commentary on the Compendium says that birth from lineage refers to the Stream-enterer itself, entering the fruit-position of the Once-returner, and certainly revolving twice among the gods or humans, and then attaining Nirvana. This is the saying of the prince.) Some think that these do not necessarily take more than two times, because the self-commentary says: 'Birth is said because if it corresponds to the merit of the upper class, it will become very small.' But it is not so, because the root verse does not directly mention the uncontaminated power, because if the Stream-enterer later abandons the abandonment of cultivation, then its antidote, the uncontaminated power, will certainly come (both), so it is established by meaning. Even if the abandonment of cultivation is abandoned by the worldly path, its antidote, the uncontaminated, will be obtained. The mention of two or three lifetimes of birth is because the Stream-enterer (the reality of the three) fruit-position is liberated from three or four, and there is also the case of Nirvana in that lifetime or in the intermediate state or after birth (the reality of the three). In order to show that this lineage birth certainly has birth, it is said so, because it is not desired to be born from lineage because any one cause is incomplete.' Whatever is increased says, these

་འགྲེལ་འགྲེལ་བཤད་གཉིས་ཀྱི་དགོངས་དོན་དངོས་སོ། །རྒྱུན་ཞུགས་འབྲས་གནས་ 1-292 གང་གིས་མཐོང་ལམ་གྱི་སྔར་འཇིག་རྟེན་པའི་ལམ་གྱིས་རྣམ་པ་གསུམ་དང་བཞི་སྤངས་ ཀྱང་དེའི་གཉེན་པོ་ཟག་མེད་མ་ཐོབ་ན་རིགས་ནས་རིགས་སྐྱེ་མིན་ལ་ཐོབ་ན་ཡིན་ནོ། །ཞེས་ རང་འགྲེལ་སོགས་སོ། །གལ་ཏེ་རྣམ་གཅིག་རྣམ་གཉིས་ལས་གྲོལ་བ་དེ་ཅི་ཡིན་(རྒྱལ་སྲས་)ཞེ་ ན། ཁ་ཅིག་ན་རེ། རིགས་སྐྱེ་དེ་ཉིད་དེ་རྣམ་གསུམ་རྣམ་བཞི་ལས་གྲོལ་སྨོས་པ་ནི་དཔེར་ བརྗོད་དམ་མཐའ་བསྟན་པའོ་ཟེར་རོ། །ཁ་ཅིག་(གཉིས་སྤངས་ན་)ཚེ་ལྔའམ་(གཅིག་སྤངས་ན་)དྲུག་ པ་ཡིན་ཏེ། རྣམ་གསུམ་རྣམ་བཞི་ལས་གྲོལ་བ། །ཞེས་ཁྱད་པར་གྱི་ཚིག་སྨོས་པས་སོ་ཟེར་ ཏེ། འདི་བཤད་བྱེད་རྣམས་ཀྱིས་མ་དཔྱད་པས་དཔྱད་དགོས་ཞེས་རྒྱལ་སྲས་སོ། །གལ་ཏེ་ ལྔ་པ་སྤངས་པ་རིགས་ནས་རིགས་སྐྱེ་མིན་ནམ་ཞེ་ན། མིན་ཏེ། ལྔ་པ་སྤངས་ན་ཚེ་དེ་ལ་དྲུག་ པའང་སྤོང་བས་ཕྱིར་འོང་དུ་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །(གསུམ་གའི་དོན།) དེ་དག་ཁམས་གོང་མར་མི་ འགྲོ་སྟེ། འདོད་པར་ཚེ་ཡོངས་སུ་གྱུར་པའི་འཕགས་པ་འདོད་པའི་ཆགས་བཅས་ཡིན་པས་ སོ། །གཟུགས་སུ་ཚེ་ཡོངས་སུ་གྱུར་པ་ནི་གཟུགས་མེད་དུ་འཇུག་པ་སྲིད་དེ། སྲིད་རྩེར་འགྲོ་ བཞིན་ནོ། །འདོད་པར་(རྒྱུན་ཞུགས་སམ་ཕྱིར་འོང་ཐོབ་ནས་ཚེ་གཉིས་པ་ལ་ཕྱིར་མི་འོང་དུ་གྱུར་པ་ནི།)ཚེ་(གཉིས་ཀའི་ དོན་དངོས་)ཡོངས་གྱུར་པའི་འཕགས། །(པ་ཕྱིར་མི་འོང་ཡིན་ལ་དེ་ལ་བར་མ་དེར་འདའ་བ་སོགས་ཀྱི་དབྱེ་བ་དེ་མི་ སྲིད་དེ།)ཁམས་གཞན་དུ་ནི་འགྲོ་བ་མེད། །(པས་སོ། །དེའི་རྒྱུ་མཚན་ནི་རང་འགྲེལ་དུ་ཚེ་དེ་ཉིད་ལ་ཕྱིར་མི་འོང་གི་ འབྲས་བུ་ཐོབ་ནས་མྱ་ངན་ལས་འདའ་བའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་སོ། །)དེ་དང་གོང་མར་སྐྱེས་པ(འི་འཕགས་པ་)ནི། །ཡོངས་ ཉམས་(དང་)དབང་བོ་འཕོ་མི་བརྟེན། །ཞེས་ཏེ། འདིས་དངོས་སུ་ཚེ་ཡོངས་སུ་གྱུར་པའི་ཕྱིར་ མི་འོང་བསྟན་ཅིང་ཞར་ལ་འདོད་པར་འཕགས་ཆོས་ཚེ་གཉིས་བསྟེན་པའི་ཆགས་བཅས་ཡང་ ཚེ་ཡོངས་སུ་གྱུར་པ་ཡིན་པར་འཆད་ལ། ཁ་ཅིག(དཔལ་ལྡན་བྱང་ཆུབ་རྩེ་མོ།) རང་འགྲེལ་སོགས་ སུ་ཕྱིར་མི་འོང་ལ་སྦྱར་བས་འདོད་པར་ཚེ་གྱུར་འཕགས་པ་ཁམས་གཞན་དུ་མི་འགྲོ་བ་ཞིག་ ཡིན་ན་ཕྱིར་མི་འོང་ཞིག་དགོས་གསུང་ངོ་། ། 1-293 གཉིས་པ་ནི། རྒྱུན་ཞུགས་འབྲས་གནས་དེ་ཉིད་སྔར་འདོད་པའི་སྒོམ་སྤང་རྣམ་པ་ལྔའི་ བར་བཅོམ་པའི་རྒྱུན་ཞུགས་ཁྱད་པར་ཅན་ཞིག་གོ །(འདི་ཚེ་དྲུག་ལེན་སྲིད་ཟེར་བ་ནི་ཆེས་ནོར།) ༈ ཕྱིར་འོང་སྐོར། གཉིས་པ་ཕྱིར་འོང་སྐོར་ལ། ཞུགས་གནས་གཉིས་སོ། །དང་པོ་ནི། རྣམ་པ་ལྔ་ཡི་བར་ བཅོམ་པ། །གཉིས་པ་ལ་ནི་ཞུགས་པའང་ཡིན། །ཞེས་པས་དེ་འདྲ་དེ་ཉིད་འབྲས་བུ་གཉིས་པ་ ཕྱིར་འོང་ལ་ཞུགས་པའང་ཡིན་ལ་དྲུག་པ་སྤོང་བའི་བར་ཆད་

【現代漢語翻譯】 這是對《釋論》和《釋疏》兩種解釋的真實理解。須陀洹果位（Sotāpanna，預流果）之人，雖然通過見道之前的世間道斷除了三品或四品煩惱，但如果沒有獲得無漏道，是否會再生於其他種姓？如果獲得了，就會再生，如果沒有獲得，就不會再生。如《自釋》等所說。如果從一品或二品煩惱中解脫出來的是什麼（རྒྱལ་སྲས，王子）呢？有些人說，就是種姓再生本身，說從三品或四品煩惱中解脫出來，只是舉例或表明界限。有些人（གཉིས་སྤངས་ན་，如果斷除了兩品煩惱）說是五生（或གཅིག་སྤངས་ན་，如果斷除了一品煩惱）說是六生，因為說了『從三品或四品煩惱中解脫出來』，這是有差別的說法。但這些解釋者沒有經過仔細推敲，需要仔細研究，如རྒྱལ་སྲས（王子）所說。如果斷除了第五品煩惱，是否還會種姓再生呢？不會，因為斷除了第五品煩惱，那麼在這一生中也會斷除第六品煩惱，所以會成為一來果（Sakadāgāmin）。（三者的含義）他們不會去到上界，因為在欲界獲得圓滿的聖者仍然有對欲界的貪執。在色界獲得圓滿的人可能會進入無色界，因為他們正在前往有頂天。在欲界（獲得須陀洹果或斯陀含果后，在第二世成為阿那含果的人），（兩種情況的真實含義）獲得圓滿的聖者，不會去到其他界。（因為在自釋中說，在這一生中獲得了阿那含果的果位，然後就證得涅槃了。）他和生於上界（的聖者），不會退失（也不會）依賴於根門轉移。這直接表明了獲得圓滿的阿那含果，同時也暗示了在欲界依靠兩世聖道仍然有貪執的人，也是獲得圓滿的人。有些人（དཔལ་ལྡན་བྱང་ཆུབ་རྩེ་མོ།，吉祥菩提頂）說，在《自釋》等中，與阿那含果相關聯，如果說在欲界獲得圓滿的聖者不會去到其他界，那麼就需要一個阿那含果。 第二種是：須陀洹果位本身，是先前在欲界斷除了五品修道所斷煩惱的特殊的須陀洹果。（說這可能會經歷六生是錯誤的。） 關於一來果（Sakadāgāmin）的部分：分為入果和果位兩種。第一種是：斷除了五品煩惱。第二種是：也進入了果位。因此，這樣的人也進入了第二果一來果，並且是斷除第六品煩惱的障礙。

【English Translation】 This is the true understanding of the two interpretations of the 'Commentary' and 'Detailed Explanation'. A Stream-enterer (Sotāpanna), although having abandoned three or four categories of afflictions through the worldly path before the path of seeing, will they be reborn into other lineages if they have not obtained the uncontaminated path? If they have obtained it, they will be reborn; if they have not, they will not. As stated in the 'Self-Commentary' and others. If what is liberated from one or two categories of afflictions is what (རྒྱལ་སྲས, Prince)? Some say that it is the lineage rebirth itself, and that mentioning liberation from three or four categories is just an example or a boundary indication. Some (གཉིས་སྤངས་ན་, if two categories are abandoned) say it is five lives (or གཅིག་སྤངས་ན་, if one category is abandoned) say it is six lives, because the phrase 'liberated from three or four categories' is a distinguishing statement. But these commentators have not carefully examined it, so it needs to be carefully studied, as རྒྱལ་སྲས (Prince) said. If the fifth category of affliction is abandoned, will there still be lineage rebirth? No, because if the fifth category is abandoned, then in that life the sixth category will also be abandoned, so one will become a Once-returner (Sakadāgāmin). (The meaning of the three) They will not go to the higher realms, because the noble one who has completed their life in the desire realm still has attachment to the desire realm. One who has completed their life in the form realm may enter the formless realm, because they are going to the peak of existence. In the desire realm (having attained Stream-entry or Once-returning, and becoming a Non-returner in the second life), (the true meaning of both cases) the noble one who has completed their life will not go to other realms. (Because the self-commentary says that in that life, they attain the fruit of Non-returning and then pass into Nirvana.) He and the noble one born in the higher realms will not degenerate (nor) depend on the transfer of faculties. This directly shows the Non-returner who has completed their life, and also implies that those who rely on two lives of noble Dharma in the desire realm and still have attachment are also those who have completed their life. Some (དཔལ་ལྡན་བྱང་ཆུབ་རྩེ་མོ།, Glorious Bodhi Peak) say that in the 'Self-Commentary' and others, it is associated with Non-returning, and if a noble one who has completed their life in the desire realm does not go to other realms, then a Non-returner is needed. The second is: the Stream-enterer state itself, which is a special Stream-enterer who has previously destroyed five categories of afflictions to be abandoned through cultivation in the desire realm. (Saying that this may take six lives is a mistake.) Regarding the Once-returner (Sakadāgāmin) section: it is divided into entering the fruit and the fruit state. The first is: having destroyed five categories of afflictions. The second is: also having entered the fruit state. Therefore, such a person also enters the second fruit, the Once-returner, and is an obstacle to abandoning the sixth category of affliction.

མེད་ལམ་པའང་ཡིན་ནོ། །རིམ་ གྱིས་པའི་ཕྱིར་འོང་ཞུགས་པའི་མཚན་ཉིད། ལམ་རིམ་གྱིས་པའི་རྒྱུན་ཞུགས་འབྲས་གནས་ གང་ཞིག ཕྱིར་འོང་ཐོབ་ཕྱིར་བརྩོན་པ། (སྟེ་རིགས་སྐྱེ་ཡང་དེར་རྒྱལ་བོའི་སྲས་ཀྱིས་བཤད་དོ། །) གཉིས་པ་ལ། ཁྱད་པར་ཅན་མིན་པ་དང་། ཡིན་པའོ། །དང་པོ་ནི། རྣམ་པ་དྲུག་པ་ཟད་ གྱུར་པ། །དེ་ནི་ལན་ཅིག་ཕྱིར་འོང་བ། །ཞེས་ཏེ། འདོད་པའི་སྒོམ་སྤང་གི་ཉོན་མོངས་དྲུག་པ་ སྤངས་ཤིང་དེ་ཡན་མ་སྤངས། སྤོང་བའི་སྦྱོར་བ་ལའང་མི་བརྩོན་པ་ཞིག་གོ །དེ་ལ་འདོད་པའི་ ཉོན་མོངས་ཆུང་ངུ་གསུམ་ལུས་ཤིང་དེས་འདོད་པར་ལན་གཅིག་ལས་སྐྱེ་མི་སྲིད་པས་སོ། །དེ་ ཡང་འདོད་ལྷར་ལན་གཅིག་སོང་ནས་མིར་ལན་གཅིག་འོང་སྟེ། སྐྱེ་བ་རིས་འདྲ་གཅིག་ལས་ མི་ལེན་པས་ལན་ཅིག་ཕྱིར་འོང་དུ་བཞག་གོ །གཉིས་པ་ནི། ཉེས་ཆ་བདུན་དང་བརྒྱད་ཟད་ པ། །ཚེ་གཅིག་བར་ཆད་གཅིག་པ་དང་། །ཞེས་ཏེ། འབྲས་བུ་གཉིས་པ་ལ་གནས་པ་དེ་ཉིད། རྒྱུ་གསུམ་གྱིས་བར་ཆད་གཅིག་པ་སྟེ། ཉོན་མོངས་པའི་རྣམ་པ་བདུན་ནམ་བརྒྱད་སྤངས་པའི་ ཕྱིར་དང་། དེའི་གཉེན་པོ་ཟག་པ་མེད་པའི་དབང་བོ་ཐོབ་པའི་ཕྱིར་དང་། ཚེ་གཅིག་ལུས་ པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་པས། ལམ་རིམ་གྱིས་པའི་ཕྱིར་འོང་འབྲས་གནས་ཁྱད་པར་ཅན་བར་ ཆད་གཅིག་པའི་མཚན་ཉིད། རིམ་གྱིས་པའི་དེ་འབྲས་གནས་གང་ཞིག འདོད་པའི་སྒོམ་ སྤང་གི་ཉོན་མོངས་བདུན་པ་སྤོང་བར་བརྩོན་པའམ་བདུན་བརྒྱད་གང་རུང་སྤངས་པ་ཡིན་པ། ཕྱིར་འོང་འབྲས་གནས་བར་ཆད་གཅིག་པ་དེས་བརྒྱད་སྤངས་ན་ཕྱིར་མི་འོང་གི་འབྲས་བུ་ལ་ 1-294 ཉོན་མོངས་གཅིག་གིས་བར་ཆོད་ཅིང་བརྒྱད་པ་མ་སྤངས་ན་མྱང་འདས་ལ་(ལྷའི་)ཚེ་གཅིག་ གིས་ཆོད་པས་བར་ཆད་གཅིག་པར་བརྗོད་དོ་ཞེས་རང་འགྲེལ་གྱི་དོན་གང་སྤེལ་ལོ། །(ལྷའི་ ནང་དུ་སྲིད་པ་གཅིག་འཁོར་ནས་འདའ་ཞེས་ཀུན་བཏུས་འགྲེལ་པར་རྒྱལ་སྲས་སོ། །)བདུན་བརྒྱད་སྤངས་པ་གཉིས་ ཀའང་ཚེ་གཅིག་པ་ཡིན་ལ་བདུན་སྤངས་ཙམ་དེ་ཉོན་མོངས་གཅིག་གི་བར་ཆད་གཅིག་པ་ མིན་ནོ། །ཕྱིར་འོང་འབྲས་གནས་གང་གིས་མཐོང་ལམ་གྱི་སྔར་འདོད་པའི་སྒོམ་སྤང་ཉོན་ མོངས་བདུན་པའམ་བརྒྱད་པ་སྤངས་ཀྱང་དེའི་གཉེན་པོ་ཟག་མེད་ཀྱི་དབང་བོ་(གཉིས་ཀ་སྟེ་རང་ དོན་)མ་ཐོབ་ན་བར་ཆད་གཅིག་པ་མིན་ལ། (རྒྱལ་སྲས་རྐྱང་བའི་ཡིན་)དེ་ཐོབ་ན་བར་ཆད་གཅིག་པ་ ཡིན་ནོ་ཞེས་རང་འགྲེལ་གྱི་དོན་རྒྱལ་སྲས་སོ། ། ༈ ཕྱིར་མི་འོང་གི་སྐོར། གསུམ་པ་ཕྱིར་མི་འོང་གི་སྐོར་ལ། ཞུགས་གནས་གཉིས་ལས། དང་པོ་ནི། གསུམ་པ་ལ་ ནི་ཞུགས་པའང་ཡིན། །ཞེས་པས་འདིར་བཤད་བར་ཆད་གཅིག་པ་དེ་ཉིད་དེ། མཚན་ཉིད་ ནི། ལམ་རིམ་གྱིས་པའི་ཕྱིར་འོང་འབྲས་གནས་གང་ཞིག དེའི་ཕྱིར་མི་འོང་ཐོབ་ཕྱིར་བརྩོན་ པའོ། །གཉིས་པ་ལ། མཚན་གཞི་ནི། རིམ་གྱིས་པའི་འ

【現代漢語翻譯】 也是趨入者。次第道之不還果位之相，何為次第道之不還果位？為獲得不還果而精進者。（即種姓，也是彌勒菩薩所說。） 第二，分為非殊勝和殊勝兩種。第一種是：『滅盡第六品，彼為一來者。』即捨棄欲界修斷的第六品煩惱，而未捨棄其上的煩惱，也不精進于捨棄的加行。因此，欲界的微小煩惱還剩下三種，因此不可能在欲界再生一次。因此，在欲界天一次受生后，又一次來到人間，因為不會取同類的生，所以安立為一來者。第二種是：『滅盡七和八，一生為一間。』即安住于第二果位者，以三種因緣為一間：因為捨棄了煩惱的第七品或第八品，因為獲得了對治的無漏根，因為只剩下一生。因此，次第道之不還果位殊勝者，為一間之相。何為次第道之不還果位？為捨棄欲界修斷的第七品煩惱而精進，或已捨棄第七品或第八品者。不還果位一間者，若捨棄第八品，則以一個煩惱間隔于涅槃，若未捨棄第八品，則以（天上的）一生間隔于涅槃，故稱為一間，這是自釋的意義。 （在天界中轉生一次後證得涅槃，這是《集論》的解釋中彌勒菩薩所說。）捨棄第七品和第八品都是一生者，但僅捨棄第七品者並非一個煩惱的一間者。何為不還果位？在見道之前，捨棄了欲界修斷的第七品或第八品煩惱，但若未獲得對治的無漏根（二者，即自利），則不是一間者。（僅彌勒菩薩所說）若獲得，則是一間者，這是自釋的意義，彌勒菩薩所說。 不還者之分類： 第三，關於不還者之分類，分為趨入者和安住者兩種。第一種是：『第三為趨入。』即此處所說的一間者，其相為：何為次第道之不還果位？為獲得不還果而精進者。第二種，體性是：次第道之不還果位。

【English Translation】 Also, it is an enterer. The characteristic of the Once-Returner fruit-position on the gradual path: What is the Once-Returner fruit-position on the gradual path? It is one who strives to attain the Once-Returner fruit. (i.e., lineage, also explained by Maitreya.) Secondly, there are those who are not distinguished and those who are. The first is: 'Having exhausted the sixth aspect, that is the Once-Returner.' That is, having abandoned the sixth affliction to be abandoned by cultivation in the desire realm, and not having abandoned what is above that, and also not striving in the application of abandonment. Therefore, three small afflictions of the desire realm remain, and therefore it is impossible to be born once more in the desire realm. Therefore, having gone once to the desire realm gods, one comes once to humans, because one does not take a similar birth, it is established as the Once-Returner. The second is: 'Having exhausted seven and eight faults, one life is one interruption.' That is, the one who abides in the second fruit, that itself is one interruption by three causes: because of abandoning the seventh or eighth aspect of afflictions, because of obtaining the antidote, the uncontaminated faculty, and because one life remains. Therefore, the distinguished Once-Returner fruit-position on the gradual path is the characteristic of one interruption. What is the Once-Returner fruit-position on the gradual path? It is one who strives to abandon the seventh affliction to be abandoned by cultivation in the desire realm, or one who has abandoned either the seventh or eighth. If the Once-Returner fruit-position of one interruption abandons the eighth, then one affliction interrupts Nirvana, and if the eighth is not abandoned, then one (divine) life interrupts Nirvana, so it is called one interruption, which is the meaning of the self-commentary. (Having circled once in the heavens and then passing away, this is what Maitreya said in the commentary on the Compendium.) Both abandoning the seventh and eighth are one life, but merely abandoning the seventh is not one interruption of one affliction. What is the Once-Returner fruit-position? Before the path of seeing, even if one has abandoned the seventh or eighth affliction to be abandoned by cultivation in the desire realm, if one has not obtained the antidote, the uncontaminated faculty (both, i.e., for oneself), then it is not one interruption. (Only Maitreya's explanation) If one obtains that, then it is one interruption, which is the meaning of the self-commentary, said by Maitreya. The Classification of the Non-Returner: Third, regarding the classification of the Non-Returner, there are two types: the enterer and the abider. The first is: 'The third is the enterer.' That is, the one interruption spoken of here, whose characteristic is: What is the Non-Returner fruit-position on the gradual path? It is one who strives to attain the Non-Returner fruit. The second, the entity is: the Non-Returner fruit-position on the gradual path.

དོད་པའི་སྒོམ་སྤང་གི་ཉོན་མོངས་དགུ་ ཟད་པ་ནས་བཟུང་སྟེ། སྲིད་རྩེའི་བརྒྱད་ཟད་པ་དང་། དེར་མ་ཟད་དགུ་པ་སྤང་བར་བརྩོན་ པའི་བར་ཐམས་ཅད་ཡིན་པས་མཛོད་དུ། དེ་དགུ་ཟད་པ་ཕྱིར་མི་འོང་། །དེ་ནི་བར་སྐྱེས་འདུ་ བྱེད་དང་། །འདུ་བྱེད་མེད་ཡོངས་མྱ་ངན་འདའ། །གོང་དུ་འཕོ་བ་རྣམས་ཞེས་ཏེ། མཚན་ཉིད། ལམ་རིམ་གྱིས་པའི་འབྲས་གནས་གང་ཞིག འདོད་པའི་སྒོམ་སྤང་ཉོན་མོངས་དགུ་ཟད་ ཅིང་སྲིད་རྩེའི་དགུ་པ་མ་སྤངས་པའི་འཕགས་པའོ། །དབྱེ་ན། ཙམ་པོ་ནི། ལམ་རིམ་གྱིས་ པའི་ཕྱིར་མི་འོང་འབྲས་གནས་གང་ཞིག འདོད་པའི་ཉོན་མོངས་དགུ་སྤངས་ཤིང་དེ་ཡན་ མ་སྤངས་སྤོང་བར་མི་བརྩོན་པ། ཁྱད་པར་ཅན་ནི། གང་ཞིག བསམ་གཏན་དང་པོའི་ཉོན་ མོངས་ཆེན་པོའི་ཆེན་པོ་སྤོང་བ་ལ་བརྩོན་པ་ནས་སྲིད་རྩེའི་སྒོམ་སྤང་གི་ཉོན་མོངས་དགུ་པ་ 1-295 མ་སྤངས་ཤིང་སྤོང་བར་བརྩོན་པའི་བར་གང་རུང་ཡིན་པའོ། །དབྱེ་ན། གཟུགས་སུ་ཉེར་འགྲོ། གཟུགས་མེད་དུ་ཉེར་འགྲོ། མཐོང་ཆོས་ཞི། ལུས་མངོན་བྱེད་བཞི་ལས། དང་པོ་ལ་གསུམ་སྟེ། མངོན་པར་འགྲུབ་(རད་སོགས་)པ་ཙམ་གྱི། སྐྱེས་ནས་མྱོང་(རད་)འགྱུར་གྱི་ལན་གྲངས་གཞན་ལ་ མྱོང་(རད་)འགྱུར་གྱི་ལས་ཅན་ནོ། །དང་པོ། གཟུགས་ཀྱི་(སྒོམ་སྤང་གི་)ཉོན་མོངས་མ་སྤངས་པའི་ ཕྱིར་མི་འོང་གཞིར་བྱས་ལ། དབང་རྣོན། ཉོན་མོངས་ཆུང་ངུ་། གཟུགས་སུ་སྐྱེ་བའི་ཀུན་སྦྱོར་ སྤངས་མངོན་པར་འགྲུབ་པའི་ཀུན་སྦྱོར་མ་སྤངས་པས་གཟུགས་ཀྱི་བར་དོར་སྐྱེས་ནས་དེར་ ལམ་ཟག་མེད་བསྒོམ་ཏེ་དགྲ་བཅོམ་ཐོབ་ནས་ཚེ་མ་རྫོགས་པར་མྱུར་དུ་ལྷག་མེད་དུ་འདའ་ སྟེ་(གཉིས་ཀ་དོན་དངོས་)དེ་ལ་མྱུར་བ་དང་། མྱུར་བ་མིན་པ་དང་། དུས་རིང་བོ་ཞིག་ན་འདའ་བ་ གསུམ་སྟེ། བར་དོའི་ཚེ་སྟོད། ཚེ་དཀྱིལ་གཉིས་དང་། ཐ་མ་འདི་ཚེ་མ་རྫོགས་པའི་བར་དོའི་ མཇུག་གི་སྐབས་ལ་བཞག་དགོས་སོ། །དཔེར་ན། ཞོགས་མ་(རྒྱལ་)ཆུང་ངུ་མེ་སྟག་གྲུབ་ཙམ་ ནས་འདའ་བ་དང་། ལྕགས་ཀྱི་ཚ་ཚ་ཡར་བ་ཐུར་དུ་མ་ལོགས་པར་འདའ་བ་དང་། དེ་ས་ལ་ མ་ལྷུང་ཙམ་དུ་འདའ་བ་(དེ་གསུམ་སྲས་)བཞིན་ནོ། །(གཉིས་ཀར་བཤད་ཟེར་རོ། །)གཉིས་པ་ནི། དེའི་ དབང་འབྲིང་། ཉོན་མོངས་ཡང་འབྲིང་པོ་ཅན། གཟུགས་སུ་སྐྱེ་བ་གཅིག་བླངས་ནས་འདའ་ བ་ལ་གསུམ་སྟེ། སྐྱེས་མ་ཐག་ལྷག་བཅས་སུ་འདའ་བ། ཚེ་དཀྱིལ་ཙམ་ལ་འབད་རྩོལ་ལ་ བརྟེན་ནས་(ལྷག་བཅས་)འདའ་བ། ཚེ་རྫོགས་ནས་འབད་མེད་དུ་ལྷག་བཅས་ལྷག་མེད་དུ་ འདའ་(རད་སྲས་སོགས་)བ་སྟེ། ལྕགས་ཀྱི་ཚ་ཚ་ཡར་བ་ས་ལ་བབས་མ་ཐག་དང་། རྩྭ་ཤིང་ཅུང་ ཟད་བསྲེགས་ནས་དང་། མང་བོ་ཚིག་ནས་འདའ་བ་བཞིན་ནོ། །དེ་ལྟར་གསུམ་ཚན་དང་ པོ་གཉིས་པོ་དེ་ཉོན་མོངས་དབང་བོའི་བྱེ་བྲག་ལས་དབྱེ་ཞིང་ལས་ནི་དང་པོ་གསུམ་མངོན་ པར་འགྲུབ་པའི། གསུམ་ཚན་གཉ

【現代漢語翻譯】 從斷除欲界修斷的九種煩惱開始，直到色界頂的第八種煩惱斷盡，並且努力斷除第九種煩惱為止，都屬於不還果。正如《俱舍論》中所說：『斷盡彼九故，不復還此生。』這指的是中般涅槃、有行般涅槃和無行般涅槃，以及向上界投生者。其定義是：通過次第道所獲得的果位，即斷盡欲界修斷的九種煩惱，但尚未斷除色界頂第九種煩惱的聖者。 分類：粗品不還果是指，通過次第道所獲得的不還果位，即斷除了欲界九種煩惱，但尚未斷除以上煩惱，也不努力斷除。殊勝者是指，從努力斷除初禪的極大煩惱開始，直到尚未斷除色界頂修斷的第九種煩惱，並且努力斷除為止的任何一種情況。 分類：有往色界、有往無色界、現法寂靜、身證四種。其中第一種又分為三種：僅僅是現觀成就（根等），生後感受（根）變化的，以及感受（根）其他變化的業。 第一種：以尚未斷除色界（修斷的）煩惱的不還者為基礎。具有利根、煩惱微小，斷除了往色界投生的結，現觀成就的結尚未斷除，因此往色界中陰投生，並在那裡修習無漏道，獲得阿羅漢果，在壽命未盡時迅速入于無餘涅槃（兩者都是實際情況）。這又分為迅速般涅槃、非迅速般涅槃和長時般涅槃三種。中陰的壽命分為前段和中段兩種情況，最後一種情況必須放在壽命未盡的中陰的最後階段。例如：早晨（國王）小火星剛形成就熄滅，燒紅的鐵塊向上拋起還未落下就熄滅，以及它還未落到地上就熄滅（這三種情況就像兒子一樣）。（據說兩者都有解釋。）第二種：他們的根器中等，煩惱也中等。往色界投生一次後入滅，分為三種情況：剛出生就入有餘涅槃，在壽命中段依靠努力（入有餘涅槃），以及壽命終結時無需努力就入有餘涅槃和無餘涅槃（根、兒子等）。就像燒紅的鐵塊剛落到地上，或者稍微燒著草木，或者燒了很多后熄滅一樣。像這樣，前兩種三類是根據煩惱和根器的差別來區分的，而業力方面，前三種是現觀成就的，后兩種三類是生後感受的。

【English Translation】 From the exhaustion of the nine afflictions to be abandoned by cultivation in the Desire Realm, up to the exhaustion of the eighth affliction of the Peak of Existence, and furthermore, all the way to striving to abandon the ninth, all are Anagami (Never-Returner). As stated in the Treasury of Abhidharma: 'Having exhausted those nine, one does not return here.' This refers to intermediate existence, with effort, without effort, complete Nirvana, and those who transmigrate to higher realms. Its definition is: the state of fruition attained through the gradual path, which is the noble one who has exhausted the nine afflictions to be abandoned by cultivation in the Desire Realm but has not abandoned the ninth of the Peak of Existence. Classification: The approximate Anagami is the Anagami fruition attained through the gradual path, who has abandoned the nine afflictions of the Desire Realm but has not abandoned those above, nor strives to abandon them. The distinguished one is anyone from striving to abandon the great affliction of the first Dhyana up to not having abandoned the ninth affliction to be abandoned by cultivation of the Peak of Existence and striving to abandon it. Classification: There are four types: approaching the Form Realm, approaching the Formless Realm, visible Dharma tranquility, and body realization. The first of these is further divided into three: merely the attainment of manifestation (root, etc.), experiencing (root) change after birth, and having the karma to experience (root) other changes. The first: based on the Anagami who has not abandoned the afflictions (to be abandoned by cultivation) of the Form Realm. Possessing sharp faculties, small afflictions, having abandoned the fetter of being born in the Form Realm, but not having abandoned the fetter of manifesting attainment, one is born in the intermediate state of the Form Realm, and there cultivates the uncontaminated path, attains Arhatship, and quickly enters Parinirvana without remainder before the end of life (both are actual situations). This is further divided into three: quick, not quick, and passing away after a long time. The intermediate state of life is divided into the first and middle periods, and the last must be placed at the end of the intermediate state before the end of life. For example: in the morning, a small (king) spark is extinguished as soon as it is formed, a heated iron is extinguished before it falls down, and it is extinguished before it falls to the ground (these three are like sons). (It is said that both have explanations.) The second: their faculties are moderate, and their afflictions are also moderate. After taking one birth in the Form Realm, they pass away, divided into three situations: passing away into the remainder immediately after birth, relying on effort around the middle of life (passing away into the remainder), and passing away into the remainder and without remainder without effort at the end of life (root, son, etc.). Just like a heated iron falling to the ground, or slightly burning grass and trees, or burning a lot and then extinguishing. Thus, the first two sets of three are distinguished by the difference in the power of afflictions and faculties, while in terms of karma, the first three are the attainment of manifestation, and the latter two sets of three are the experience after birth.

ིས་པ་ནི་སྐྱེས་ནས་མྱོང་འགྱུར་དུ་འདྲའོ་ཞེས་སོ། །(རྒྱལ་ སྲས་ཀྱིས་གསུམ་ཚན་དང་པོ་གཉིས་ནི་ལས་ཀྱི་བྱེ་བྲག་ལས་ཁྱད་པར་དུ་གྱུར་པ་མེད་དོ། །ཞེས་སོ། །)གསུམ་པ་ནི། དེའི་ 1-296 དབང་རྟུལ། ཉོན་མོངས་ཆེན་པོ། ལན་གྲངས་གཞན་ལ་མྱོང་འགྱུར་གྱི་ལས་ཅན་སྐྱེ་བ་གོང་ དུ་བརྒྱུད་ནས་འདའ་དགོས་པ་སྟེ། དེ་ནི། བསམ་གཏན་སྤེལ་ན་འོག་མིན་འགྲོ། །དེ་འཕར་ ཕྱེད་འཕར་ཐམས་ཅད་དུ། །འཆི་འཕོ་གཞན་སྲིད་རྩེ་མོར་འགྲོ། །ཞེས་ཏེ། རྒྱུ་བསམ་གཏན་ (རད་)སྤེལ་ན་འོག་མིན་འགྲོ། རྒྱུ་དེ་མ་(རད་)སྤེལ་བ་སྲིད་རྩེར་འགྲོའོ། ། དང་པོ་ནི། སྤྱིར་འདིར་ བཤད་བསམ་གཏན་སྤེལ་བའི་རྟེན་ནི། གླིང་གསུམ་གྱི་མི་དང་། ཕྱིས་ཉམས་ན་གཟུགས་སུ་ ཡང་རུང་ལ། གང་ཟག་ནི། དགྲ་བཅོམ་དང་ཕྱིར་མི་འོང་ཅི་རིགས་སོ། །འདིར་འདོད་པའི་ རྟེན་ཅན་གྱི་ཕྱིར་མི་འོང་ཞིག་གཞན་(རད་)པས་ལས་སུ་རུང་བ་དང་། ལམ་སླ་བ་རྣམས་ཀྱི་(ནང་ ནས་སྐྱོན་བརྒྱད་ལས་གྲོལ་བས་)མཆོག་ཡིན་པས་བཞི་པ་དང་པོར་སྤེལ་ཏེ། བདེན་པའི་རྣམ་པ་ཅན་ གྱི་བཞི་པ་ཟག་མེད། ཞི་རགས་ཀྱི་རྣམ་པ་ཅན་གྱི་ཟག་བཅས། ཡང་བཞི་པ་ཟག་མེད་རྒྱུན་ ཆགས་གསུམ་སྤེལ་ནས་སྙོམས་པར་འཇུག་ཅིང་། དེ་ནས་རྒྱུན་ཕྲི་ནས་(རད་)སྐད་ཅིག་(རད་) གཉིས་ཟག་མེད་(རད་)ལ། སྐད་ཅིག་གཉིས་ཟག་བཅས་ལ། ཡང་ཟག་མེད་སྐད་ཅིག་གཉིས་ ལ་འཇུག་པའི་བར་ནི་སྦྱོར་བ་ཡིན་ལ། དེ་ནས་སྐད་ཅིག་མ་རེ་རེ་བསྲེས་པས་སྤེལ་ནུས་ན་ དངོས་གཞི་གྲུབ་པས། དང་པོ་(ཟག་མེད་ཟག་བཅས་)གཉིས་བར་ཆད་མེད་ལམ་ལྟ་བུ། གསུམ་ པ་(ཟག་མེད་)རྣམ་གྲོལ་ལྟ་བུའོ། །དེ་ལྟར་བཞི་པ་སྤེལ་ནས་དེའི་སྟོབས་ཀྱིས་གཞན་ཡང་སྤེལ་ ལོ། །སློབ་དཔོན་ནི། སངས་རྒྱས་མིན་པས་སྐད་ཅིག་སྤེལ་མི་ནུས་པས། རྒྱུན་ཆགས་གསུམ་ ལ་ཇི་སྲིད་སྙོམས་པར་འཇོག་ནུས་ན་རྫོགས་པའོ་ཞེས་སོ། །འདི་ལ་ལྔ་ཡོད་དེ། དེ་ནི་རྣམ་པ་ ལྔ་ཡི་ཕྱིར། །གནས་གཙང་སྐྱེ་བ་ལྔ་ཁོ་ན། །ཞེས་པས་བཞི་པ་སྤེལ་བ་ལ་ཟག་མེད་གཉིས་ཀྱི་ བར་དུ་ཟག་བཅས་གཅིག་སྤེལ་བ་གསུམ་(རད་)སྤེལ་ཏེ་ཆུང་(སྲས་)ངུ་། དེ་ཚན་པ་(སྲས་)གཉིས། བཞི་ལ་གཉིས་སྤེལ་འབྲིང་(སྲས་)དྲུག་སྤེལ། (རད།) (དང་པོ་གསུམ་སྤེལ་)དེ་ཚན་པ་གསུམ་དུ་འཇུག་ པས་(སྲས་)ཆེན་པོ་དགུ་(རད་)སྤེལ། (གསུམ་སྤེལ་)དེ་ཚན་པ་བཞི། བརྒྱད་ལ་བཞི་སྤེལ་ཤིན་(སྲས་) 1-297 ཏུ་ཆེ་བ་(རད་)བཅུ་གཉིས་སྤེལ་(གསུམ་སྤེལ་)དེ་ཚན་པ་ལྔ། བཅུ་ལ་ལྔ་སྤེལ་བ་ཤིན་ཏུ་ཆེས་ཆེ་ བ་བཅོ་ལྔ་སྤེལ་ཏེ། མ་ཉམས་ན་གནས་གཙང་མ་ལྔར་སྐྱེ་མོད། དང་པོའི་རོ་མྱངས་པས་གོང་ མ་གསུམ་ལས་ཉམས་ཤིང་འདོད་པར་ཚེ་འཕོས་ཏེ་ཚངས་རིས་སུ་སྐྱེས། དེར་སྔོན་གོམས་ པའི་དབང་གིས་བཞི་པ་བཅོ་ལྔ་སྤེལ་བསྒོམས་ནས་བར་རྣམས་སུ་མ་ཞུགས་པར་འོག་མིན་ ད

【現代漢語翻譯】 所謂『生后受報』，是說果報的顯現方式。(王子認為，前兩種情況在業的性質上沒有區別。)第三種情況是：那些鈍根者，煩惱深重者，以及需要多次經歷才能成熟的業，必須經歷更高的轉生才能解脫。正如經文所說：『若修禪定，則往色究竟天。若不修習，則往有頂天。』意思是，如果以禪定為因，則往生色究竟天；如果不行禪定，則往生有頂天。首先，這裡所說的修習禪定的所依身是：三大洲的人，如果後來退失，也可以是色界天人。而補特伽羅（梵文：Pudgala，補特伽羅，意為『人』）可以是阿羅漢（梵文：Arhat，阿羅漢，意為『應供』）或不還者（梵文：Anāgāmin，阿那含，意為『不來』），視情況而定。這裡，一個具有所依身的不還者，因為容易修習且道路平坦（從八種過患中解脫），所以是最佳選擇，因此首先修習第四禪，即具有真實相的無漏禪，以及具有寂靜和粗重相的有漏禪。然後，修習第四禪的無漏禪，持續不斷地修習三種，進入等持。之後，逐漸減少修習，在兩個剎那（藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思）(རད་)的無漏禪中，以及兩個剎那的有漏禪中交替進行，直到再次進入兩個剎那的無漏禪，這之間是加行道。之後，如果能夠交替修習每個剎那，那麼正行道就完成了。因此，最初的（無漏和有漏）兩種禪就像無間道，第三種（無漏）禪就像解脫道。這樣，通過修習第四禪，憑藉其力量，也可以修習其他禪定。論師認為，因為不是佛陀，所以無法修習剎那禪，因此，如果能夠持續不斷地安住於三種禪定中，那就是圓滿了。這裡有五種情況，因為有五種相，所以只有五種凈居天的轉生。也就是說，在修習第四禪時，在兩個無漏禪之間修習一個有漏禪，修習三種，稱為『小』。然後是兩個一組，四個修習兩個，稱為『中』，修習六種。(རད།)（首先修習三種）然後進入三個一組，稱為『大』，修習九種。(རད་)（修習三種）然後是四個一組，八個修習四個，稱為『極大』，修習十二種（修習三種）然後是五個一組，十個修習五個，稱為『最大』，修習十五種。如果沒有退失，就可以轉生到五凈居天。但是，因為嚐到了最初的滋味，所以從上面的三種禪定中退失，轉生到欲界，然後轉生到梵眾天。在那裡，憑藉之前的習慣，修習十五種第四禪，沒有進入中間狀態，直接往生色究竟天。 The so-called 'experiencing the result after birth' refers to the manner in which the result manifests. (The prince believes that the first two cases do not differ in the nature of the karma.) The third case is: those with dull faculties, heavy afflictions, and karma that needs to be experienced multiple times to mature, must pass through higher rebirths to be liberated. As the scripture says: 'If you cultivate meditation, you will go to Akanistha. If you do not cultivate it, you will go to the peak of existence.' This means that if you take meditation as the cause, you will be reborn in Akanistha; if you do not practice meditation, you will go to the peak of existence. First, the basis for cultivating meditation mentioned here is: people of the three continents, and if they later degenerate, it can also be a form realm deva. And the Pudgala (Sanskrit: Pudgala, 補特伽羅, meaning 'person') can be an Arhat (Sanskrit: Arhat, 阿羅漢, meaning 'worthy of offering') or an Anāgāmin (Sanskrit: Anāgāmin, 阿那含, meaning 'non-returner'), depending on the situation. Here, an Anāgāmin with a basis, because it is easy to practice and the path is smooth (liberated from the eight faults), is the best choice, so first cultivate the fourth dhyana, which is the undefiled dhyana with the aspect of truth, and the defiled dhyana with the aspect of tranquility and coarseness. Then, cultivate the undefiled fourth dhyana, continuously cultivate three, and enter into Samadhi. After that, gradually reduce the practice, alternating between two kshanas (Tibetan, Sanskrit Devanagari, Sanskrit Romanization, Chinese literal meaning) (རད་) of undefiled dhyana and two kshanas of defiled dhyana, until again entering two kshanas of undefiled dhyana, which in between is the preparation stage. After that, if you can alternate practicing each kshana, then the actual practice is completed. Therefore, the initial (undefiled and defiled) two dhyanas are like the immediate path, and the third (undefiled) dhyana is like the liberation path. In this way, by cultivating the fourth dhyana, with its power, you can also cultivate other dhyanas. The teacher believes that because he is not a Buddha, he cannot cultivate kshana dhyana, so if he can continuously abide in the three dhyanas, that is perfection. There are five cases here, because there are five aspects, so there are only five pure abode rebirths. That is to say, when cultivating the fourth dhyana, cultivating one defiled dhyana between two undefiled dhyanas, cultivating three, is called 'small'. Then there are two in a group, four cultivating two, called 'medium', cultivating six. (རད།) (First cultivate three) Then enter three in a group, called 'large', cultivating nine. (རད་) (Cultivate three) Then there are four in a group, eight cultivating four, called 'very large', cultivating twelve (cultivate three) Then there are five in a group, ten cultivating five, called 'largest', cultivating fifteen. If there is no degeneration, one can be reborn in the five pure abodes. However, because he tasted the initial flavor, he degenerated from the above three dhyanas, was reborn in the desire realm, and then was reborn in the Brahma assembly. There, relying on previous habits, he cultivated fifteen fourth dhyanas, without entering the intermediate state, and was directly reborn in Akanistha.

【English Translation】 The so-called 'experiencing the result after birth' refers to the manner in which the result manifests. (The prince believes that the first two cases do not differ in the nature of the karma.) The third case is: those with dull faculties, heavy afflictions, and karma that needs to be experienced multiple times to mature, must pass through higher rebirths to be liberated. As the scripture says: 'If you cultivate meditation, you will go to Akanistha. If you do not cultivate it, you will go to the peak of existence.' This means that if you take meditation as the cause, you will be reborn in Akanistha; if you do not practice meditation, you will go to the peak of existence. First, the basis for cultivating meditation mentioned here is: people of the three continents, and if they later degenerate, it can also be a form realm deva. And the Pudgala (Sanskrit: Pudgala, person) can be an Arhat (Sanskrit: Arhat, worthy of offering) or an Anāgāmin (Sanskrit: Anāgāmin, non-returner), depending on the situation. Here, an Anāgāmin with a basis, because it is easy to practice and the path is smooth (liberated from the eight faults), is the best choice, so first cultivate the fourth dhyana, which is the undefiled dhyana with the aspect of truth, and the defiled dhyana with the aspect of tranquility and coarseness. Then, cultivate the undefiled fourth dhyana, continuously cultivate three, and enter into Samadhi. After that, gradually reduce the practice, alternating between two kshanas (Tibetan: རད་, Sanskrit Devanagari:, Sanskrit Romanization:, Chinese literal meaning:) of undefiled dhyana and two kshanas of defiled dhyana, until again entering two kshanas of undefiled dhyana, which in between is the preparation stage. After that, if you can alternate practicing each kshana, then the actual practice is completed. Therefore, the initial (undefiled and defiled) two dhyanas are like the immediate path, and the third (undefiled) dhyana is like the liberation path. In this way, by cultivating the fourth dhyana, with its power, you can also cultivate other dhyanas. The teacher believes that because he is not a Buddha, he cannot cultivate kshana dhyana, so if he can continuously abide in the three dhyanas, that is perfection. There are five cases here, because there are five aspects, so there are only five pure abode rebirths. That is to say, when cultivating the fourth dhyana, cultivating one defiled dhyana between two undefiled dhyanas, cultivating three, is called 'small'. Then there are two in a group, four cultivating two, called 'medium', cultivating six. (Tibetan: རད་, Sanskrit Devanagari:, Sanskrit Romanization:, Chinese literal meaning:) (First cultivate three) Then enter three in a group, called 'large', cultivating nine. (Tibetan: རད་, Sanskrit Devanagari:, Sanskrit Romanization:, Chinese literal meaning:) (Cultivate three) Then there are four in a group, eight cultivating four, called 'very large', cultivating twelve (cultivate three) Then there are five in a group, ten cultivating five, called 'largest', cultivating fifteen. If there is no degeneration, one can be reborn in the five pure abodes. However, because he tasted the initial flavor, he degenerated from the above three dhyanas, was reborn in the desire realm, and then was reborn in the Brahma assembly. There, relying on previous habits, he cultivated fifteen fourth dhyanas, without entering the intermediate state, and was directly reborn in Akanistha.

ུ་སྐྱེས་ནས་དགྲ་བཅོམ་ཐོབ་པ་དེ་དབང་རྣོན་འཕར་བ་སྔར་བཞིན་ལས་དེ་ཚངས་རིས་ནས་ གཙང་མའི་གནས་གཅིག་གམ་གཉིས་སུ་སྐྱེས་ནས་འོག་མིན་དུ་འཇུག་པ་དབང་འབྲིང་ཕྱེད་ དུ་འཕར་བ། དེ་ཚངས་ཆེན་མ་གཏོགས་གཟུགས་ཀྱི་གནས་གཞན་ཐམས་ཅད་དུ་རིམ་གྱིས་ སྐྱེས་ནས་མཐར་འོག་མིན་དུ་འཇུག་པ་དབང་རྟུལ་གནས་ཐམས་ཅད་དུ་འཆི་འཕོ་བའོ། །དེ་ དག་ནི་ལྷག་མཐོང་སྤྱད་པའོ། །ཚངས་ཆེན་ནི། དང་པོ་སྐྱེས་པའི་ཚངས་པ་ནི་སེམས་ཅན་ འདི་རྣམས་ངས་བསྐྱེད་པའོ་སྙམ། དེར་ཕྱིས་སྐྱེས་པ་རྣམས་ཀྱང་སྔར་གྱི་ཚངས་ཆེན་དེས་ངེད་ རྣམས་བསྐྱེད་ཅེས་ལྟ་བའི་གནས་ཡིན་པ་དང་། དེའི་ཚངས་ཆེན་དེ་གནས་དེར་འགྲན་ཟླ་མེད་ པའི་ལས་བསགས་པས་གཙོ་བོ་གཅིག་ཏུ་ཟད་པས་(དེ་དེར་སྐྱེས་ན་གཙོ་བོར་འགྱུར་དུ་འོང་ངོ་། །)དེར་མི་ སྐྱེའོ། ། གཉིས་པ་ནི། གོང་འཕོ་བསམ་གཏན་མ་སྤེལ་བར་ཞི་གནས་ཤས་ཆེར་སྤྱད་ལ་སྙོམས་ འཇུག་རྣམས་ཀྱི་རོ་མྱང་བར་བྱེད་ཅིང་ཚངས་ཆེན་མ་གཏོགས་ཚངས་རིས་ནས་འབྲས་(རད་) བུ་ཆེ་བའི་བར་ཐམས་ཅད་དུ་སོང་ནས་གཙང་མ་བོར་ཏེ་གཟུགས་མེད་བཞིར་རིམ་གྱིས་སོང་ ནས་སྲིད་རྩེར་དགྲ་བཅོམ་ཐོབ་པའོ། །ཕྱིར་མི་འོང་ལྔར་ཕྱེ་བའི་གོང་འཕོ་ནི་དེ་གཉིས་སུ་མ་ ཞུགས་པར་ཡང་འདར་རུང་ངོ་། །འོག་མིན་འགྲོ་ནི་འོག་མིན་དང་། སྲིད་རྩེར་འགྲོ་ནི་སྲིད་ རྩེར་ངེས་པར་འགྲོ་དགོས་ཏེ་སྔར་བཤད་དོ། །ཕྱིར་མི་འོང་གོང་འཕོ་ད་ཕྱིས་འོག་མིན་འགྲོའི་ མཚན་ཉིད། ཕྱིར་མི་འོང་གོང་འཕོ་གང་ཞིག ལྷག་མཐོང་ཤས་ཆེར་སྤྱད་པས་ཚངས་རིས་ 1-298 དང་འོག་མིན་དུ་ངེས་པར་སྐྱེ་བ། དེ་འཕར་བའི་མཚན་ཉིད། ཕྱིར་མི་འོང་འོག་མིན་འགྲོ་གང་ ཞིག མདུན་ན་འདོན་ནས་གྱ་ནོམ་སྣང་གི་བར་དུ་མ་ཞུགས་པར་ཚངས་རིས་ནས་འོག་མིན་ ཉིད་དུ་འཇུག་པ། གཞན་གཉིས་ལའང་བསྒྲེའོ། །ཕྱིར་མི་འོང་གོང་འཕོ་ད་ཕྱིས་སྲིད་རྩེར་ འགྲོའི་མཚན་ཉིད། ཕྱིར་མི་འོང་གོང་འཕོ་གང་ཞིག ད་ཕྱིས་གནས་གཙང་མ་དང་ཚངས་ ཆེན་མ་གཏོགས་གཟུགས་ཀུན་དང་གཟུགས་མེད་བཞི་ཅར་དུ་རིམ་གྱིས་སྐྱེས་ནས་མཐར་ སྲིད་རྩེར་དགྲ་བཅོམ་མངོན་དུ་བྱེད་པའོ། ། གཉིས་པ་ནི། གཞན་ནི་གཟུགས་མེད་འགྲོ་རྣམ་བཞི། །ཞེས་པས། གཟུགས་ཀྱི་ཉོན་ མོངས་སྤངས་ཀྱང་གཟུགས་མེད་ཀྱི་ཉོན་མོངས་མ་སྤངས་པའི་ཕྱིར་མི་འོང་ལ། དེར་སྐྱེས་ ནས་འདའ་བ། བྱེད་མེད། བྱེད་བཅས། གོང་འཕོ་བཞིའོ། །གཟུགས་མེད་དུ་སྐྱེ་བའི་བར་དོ་ མེད་པས་བར་དོར་འདའ་བ་མེད་(གང་སྤེལ་)དོ། །མཚན་ཉིད་ནི། ལམ་རིམ་གྱིས་པའི་ཕྱིར་མི་ འོང་འབྲས་གནས་གང་ཞིག འདོད་པ་ནས་ཤི་འཕོས་ནས་གཟུགས་སུ་མི་སྐྱེ་བར་གཟུགས་ མེད་ཁམས་སུ་སྐྱེས་ནས་དགྲ་བཅོམ་ཐོབ་པར་བྱེད་པའོ། །དབྱེ་བ་བཞི་བོ་ལ་བརྟགས་ཤིང་ འགོད་དོ། །དེ་དག་མཐོང་ལམ་ཐོབ་པའི་རྟེན་དེ་ཉ

【現代漢語翻譯】 其中，從色界轉生並獲得阿羅漢果位，是利根者，其神識增上，如前所述，從梵眾天轉生到凈居天的一處或兩處，最終進入色究竟天，是中根者，其神識增上了一半。而除了大梵天之外，在所有其他的色界天中依次轉生，最終進入色究竟天，是鈍根者，在所有天界中經歷死亡和轉生。這些是修習勝觀的結果。關於大梵天：最初出生的梵天會想：『這些眾生都是我創造的。』後來出生的人也會認為：『我們都是由之前的梵天創造的。』那裡是如此看待的地方。由於那位大梵天在該處積累了無與倫比的業力，所以只有一個主宰。（如果有人在那裡出生，就會成為主宰。）因此，沒有人會轉生到那裡。 第二種是：沒有增進上界禪定，而是更多地修習止觀，體驗各種等至的滋味，從梵眾天到廣果天之間依次轉生，捨棄凈居天，然後依次進入四無色界，最終在有頂天獲得阿羅漢果位。分為五種不還果的上界轉生者，即使沒有進入這兩種情況，也可能搖擺不定。前往色究竟天的人必須前往色究竟天，前往有頂天的人必須前往有頂天，如前所述。現在是不還果上界轉生者後來前往色究竟天的特徵。哪種不還果上界轉生者，因為更多地修習勝觀，所以必定會轉生到梵眾天和色究竟天？這是其增上的特徵。哪種不還果前往色究竟天，沒有進入前導和豐饒顯現之間，而是直接進入梵眾天到色究竟天？另外兩種也類似。現在是不還果上界轉生者後來前往有頂天的特徵。哪種不還果上界轉生者，後來在除了凈居天和大梵天之外的所有色界天和四無色界天中依次轉生，最終證得有頂天的阿羅漢果位？ 第二種是：『其他是四種無色界行者。』意思是：已經斷除了色界的煩惱，但尚未斷除無色界的煩惱的不還果，在那裡出生后證得涅槃。分為無作、有作和上界轉生四種。由於沒有在無色界出生的中陰身，所以沒有在中陰身中證得涅槃（任何增進）。特徵是：次第道的哪種不還果，從欲界死亡並轉生，沒有轉生到色界，而是轉生到無色界並獲得阿羅漢果位？對這四種差別進行考察和安排。這些是獲得見道的所依。

【English Translation】 Among them, being born in the Form Realm and attaining Arhatship is for those with sharp faculties, whose consciousness increases as before. Being born in one or two of the Pure Abodes from the Brahmā Assembly and finally entering Akanishtha is for those with medium faculties, whose consciousness increases by half. And gradually being born in all other Form Realm abodes except for the Great Brahmā and finally entering Akanishtha is for those with dull faculties, experiencing death and rebirth in all realms. These are the results of practicing Vipassanā (insight meditation). Regarding the Great Brahmā: the first Brahmā to be born thinks, 'These beings are all created by me.' Those born later also think, 'We were created by the previous Great Brahmā.' That is the place where it is viewed that way. Because that Great Brahmā has accumulated unparalleled karma in that place, there is only one lord. (If someone were born there, they would become the lord.) Therefore, no one is born there. The second is: without cultivating higher realm dhyāna, but mostly practicing shamatha (calm abiding) and savoring the tastes of various samādhis, gradually going from the Brahmā Assembly to the Great Fruit, abandoning the Pure Abodes, and then gradually entering the Four Formless Realms, finally attaining Arhatship in the Peak of Existence. The Anāgāmins (Non-returners) who transmigrate upwards, divided into five types, may waver even without entering these two states. Those who go to Akanishtha must go to Akanishtha, and those who go to the Peak of Existence must go to the Peak of Existence, as previously explained. Now, the characteristic of an Anāgāmin who transmigrates upwards and later goes to Akanishtha: Which Anāgāmin, because of practicing Vipassanā more, is certain to be born in the Brahmā Assembly and Akanishtha? That is the characteristic of its increase. Which Anāgāmin goes to Akanishtha, without entering between the Foremost and the Abundant Manifestation, but directly enters from the Brahmā Assembly to Akanishtha itself? The other two are similar. Now, the characteristic of an Anāgāmin who transmigrates upwards and later goes to the Peak of Existence: Which Anāgāmin, later gradually being born in all Form Realms except for the Pure Abodes and the Great Brahmā, and in all four Formless Realms, finally manifests Arhatship in the Peak of Existence? The second is: 'The others are the four Formless Realm goers.' Meaning: the Anāgāmin who has abandoned the afflictions of the Form Realm but has not abandoned the afflictions of the Formless Realm, and attains Nirvana after being born there. Divided into four types: Non-doing, Doing, and Upward Transmigrator. Since there is no intermediate state of existence for those born in the Formless Realm, there is no attaining Nirvana in the intermediate state (any increase). The characteristic is: Which Anāgāmin of the gradual path, having died and transmigrated from the Desire Realm, is not born in the Form Realm but is born in the Formless Realm and attains Arhatship? Examine and arrange these four distinctions. These are the supports for attaining the Path of Seeing.

ིད་ཀྱིས་ཕྱིར་མི་འོང་ཐོབ་པའི་དབྱེ་བའོ། ། གསུམ་པ་ནི། མཐོང་ལམ་གྱི་རྟེན་ལ་ཕྱིར་མི་འོང་ཐོབ་ནས་ཁམས་གོང་གི་ཉོན་མོངས་ ཀྱི་གཉེན་པོ་ཚེ་དེ་ལ་རྫོགས་པར་བྱས་ནས་ཚེ་དེ་ལ་དགྲ་བཅོམ་ཐོབ་པར་བྱེད་པའི་རིམ་གྱིས་ པའི་ཕྱིར་མི་འོང་ཞེས་པ། རིམ་གྱིས་པའི་ཕྱིར་མི་འོང་མཐོང་ཆོས་ཞིའི་མཚན་ཉིད་(ཀུན་དགའ་བོ་ ལྟ་བུ་ཞེས་འཇམ་གསར་རོ། །)དེ། གཞན་ནི་འདི་ལ་མྱ་ངན་འདའ། །ཞེས་སོ། །མདོ་ལས། དམ་པའི་ འགྲོ་བ་བདུན་བཤད་པ་ནི། བར་དོར་འདའ་བ་གསུམ་སྐྱེས་ནས་འདའ་བ་གསུམ་གོང་འཕོ་ གཅིག་ཏུ་བགྲངས་པ་དང་བདུན་ནོ། །ཕྱིར་མི་འོང་དགུར་བཤད་པ་ནི། བར་དོར་གསུམ་སྐྱེས་ ནས་གསུམ་གོང་འཕོ་ལ་འཕར་གསུམ་མོ། །ཞེས་སོགས་བཤད་དོ། ། 1-299 བཞི་པ་ནི། འགོག་པ་ཐོབ་པའི་ཕྱིར་མི་འོང་། །ལུས་ཀྱིས་མངོན་སུམ་བྱེད་པར་འདོད། ། ཅེས་པས། རིམ་གྱིས་པའི་ཕྱིར་མི་འོང་ལུས་མངོན་བྱེད་ཀྱི་མཚན་ཉིད། རིམ་གྱིས་པའི་ ཕྱིར་མི་འོང་གང་ཞིག འགོག་པའི་སྙོམས་འཇུག་དེ་སེམས་མེད་ལུས་གྱིས་མངོན་དུ་བྱེད་ པའོ། །དེ་ཡང་མིའི་རྟེན་ལ་ཕྱིར་མི་འོང་ཐོབ་ནས་གཟུགས་གཟུགས་མེད་ཀྱི་སྙོམས་འཇུག་ རྫོགས་པར་བྱས་ཤིང་འགོག་པའི་སྙོམས་འཇུག་ཐོབ་པར་བྱས་ནས་འདའ་བར་བྱེད་པ་ཞིག་ སྟེ། འདོད་པར་ཚེ་གྱུར་འཕགས་པ་(རང་འགྲེལ་དངོས་)ཡིན་ན་ཚེ་དེ་ལ་འདའ། མ་གྱུར་པའི་རྟུལ་ ན་ཉམས་སྲིད་པས་ཕྱི་མ་ལ་གཟུགས་སུ་སྐྱེས་ནས་འགོག་པ་ལ་ཞུགས་པས་མྱང་འདས་དང་ འདྲ་བའི་ཆོས་ལུས་ཀྱིས་མངོན་དུ་བྱེད་(རང་དངོས་)དོ། །ཅིའི་ཕྱིར་ལུས་ཀྱིས་ཤེ་ན། དེའི་ཚེ་ སེམས་མེད་པས་ལུས་ལ་བརྟེན་ཏེ་སྐྱེ་བའི་ཕྱིར། (ཐོབ་པས་མངོན་སུམ་དུ་གྱུར་པ་དང་ཤེས་པས་མངོན་སུམ་དུ་ གྱུར་པ་གཉིས་ལས།) དེ་ལས་ལངས་ནས་འགོག་སྙོམས་ནི་མྱང་འདས་(ནི་ཆོས་ཐམས་ཅད་འཇུག་བཞི་པ་ )དང་འདྲ་བར་(སེམས་སེམས་བྱུང་ཐམས་ཅད་)ཞི་བ་ཡིན་ནོ་སྙམ་དུ་སེམས་པར་འགྱུར་བ་(ནི་ཤེས་པས་ མངོན་དུ་བྱས་པས་སོ་)རྣམ་ཤེས་དང་བཅས་པའི་(རང་སྲས་གཉིས་ཀ་)ལུས་ཞི་བ་སྔོན་མ་ཐོབ་པ་ཐོབ་ (པས་ན་ཐོབ་པས་མངོན་དུ་བྱས་པའོ་ཞེས་གང་སྤེལ་ཏེ་རང་དོན་ནོ། །)པར་འགྱུར་རོ། །ཞེས་སོ། ། ༈ དགྲ་བཅོམ་སྐོར། བཞི་པ་དགྲ་བཅོམ་སྐོར་ལ། ཉན་ཐོས་རིམ་གྱིས་པའི་དགྲ་བཅོམ་ཞུགས་གནས་གཉིས་ ལས། དང་པོ་ནི། ཕྱིར་མི་(རད་)འོང་དེ་ཉིད་བསམ་གཏན་དང་པོའི་སྒོམ་སྤང་གི་ཉོན་མོངས་ གཅིག་ནས་སྲིད་རྩེའི་བརྒྱད་ཟད་པའི་བར་དང་དེར་མ་ཟད་དགུ་པ་སྤོང་བའི་བར་ཆད་མེད་ ལམ་རྡོ་རྗེ་ལྟ་བུའི་ཏིང་འཛིན་ལ་གནས་པའི་བར་ཐམས་ཅད་དེ་ཡིན་པས་དེ་རྣམས་མཚན་ གཞིའོ། །མཚན་ཉིད་ནི། རིམ་གྱིས་པའི་ཕྱིར་མི་འོང་འབྲས་གནས་ཁྱད་པར་ཅན་གང་ཞིག ཉན་ཐོས་དགྲ་བཅོམ་ཐོབ་ཕྱིར་བརྩོན་པ། སྤྱིར་འགོད་ན། ཉན་ཐོས་དགྲ་བ

【現代漢語翻譯】 因此，獲得了不還果位。 第三種是：以見道的所依獲得不還果位后，爲了對治上界的煩惱，在那一生中圓滿完成，並在那一生中獲得阿羅漢果位的次第不還者，稱為次第不還。次第不還的特徵是見法寂滅（如根嘎沃（Ananda）一樣，蔣薩如是說）。其他人則在此涅槃。經中說：宣說了七種聖者的行進方式，即中有中涅槃的三種，生后涅槃的三種，以及向上投生的一種，總共七種。宣說了九種不還者，即中有三種，生后三種，以及增加的三種向上投生。等等。 第四種是：獲得滅盡定的不還者。如《身證》所說：次第不還的身證特徵是，次第不還者，以無心之身證得滅盡定。也就是說，以人身為所依獲得不還果位后，圓滿完成了色界和無色界的禪定，並獲得了滅盡定，然後趨入涅槃。如果在欲界轉生為聖者（自釋中說），則在那一生中涅槃。如果不是，則可能會退轉，因此在來世轉生到色界後進入滅盡定，從而以類似於涅槃的法身來證得（自釋中說）。為什麼說是以身證得呢？因為那時沒有心識，所以依賴於身體而生起。（從獲得而現證和了知而現證兩種來說，）從那定中出定后，會認為滅盡定類似於涅槃（即一切法寂滅的第四種），（一切心識和心所）寂滅。（這是了知而現證。）具有（自生和他生兩種）心識的身體寂滅，先前未獲得的（因此是獲得而現證）將會獲得。等等。 阿羅漢部分 第四部分是關於阿羅漢的。聲聞次第阿羅漢分為入住和不住兩種。第一種是：不還者從初禪的修斷煩惱開始，直到有頂的第八個煩惱斷盡為止，甚至直到第九個煩惱斷除為止，都安住在如金剛喻定的無間道上，因此這些都是特徵。特徵是：次第不還的果位入住者，是努力獲得聲聞阿羅漢的特殊者。總的來說，聲聞阿羅漢

【English Translation】 Therefore, one attains the state of Non-Returner. The third is: Having attained the state of Non-Returner based on the support of the Path of Seeing, in order to counteract the afflictions of the higher realms, one perfects it in that lifetime, and in that lifetime attains the Arhat state, the gradual Non-Returner, called gradual Non-Returner. The characteristic of the gradual Non-Returner is the cessation of phenomena seen (like Kungawo (Ananda), Jamsar said). Others attain Nirvana here. As the Sutra says: It explains the seven types of noble beings' progression, namely, the three who attain Nirvana in the intermediate state, the three who attain Nirvana after birth, and one who transmigrates upwards, counted as seven. It explains the nine types of Non-Returners, namely, three in the intermediate state, three after birth, and three additional upward transmigrations. And so on. The fourth is: The Non-Returner who attains cessation. As it says in 'Body Witness': The characteristic of the gradual Non-Returner who is a body witness is that the gradual Non-Returner, with a mindless body, realizes cessation. That is to say, having attained the state of Non-Returner based on a human body, one has perfected the samadhis of the form and formless realms, and having attained the cessation, one proceeds to Nirvana. If one is reborn as a noble one in the desire realm (as stated in the self-commentary), then one attains Nirvana in that lifetime. If not, then one may degenerate, therefore in the next life, one is born in the form realm and enters cessation, thereby realizing a Dharma body similar to Nirvana (as stated in the self-commentary). Why is it said 'by body'? Because at that time there is no mind, so it arises dependent on the body. (From the two types of realization, realization by attainment and realization by knowledge,) having arisen from that samadhi, one thinks that cessation is similar to Nirvana (which is the fourth type where all dharmas cease), (all minds and mental factors) are pacified. (This is realization by knowledge.) The body with (both self-born and other-born) consciousness is pacified, and what was not previously attained (therefore it is realization by attainment) will be attained. And so on. Arhat Section The fourth part is about Arhats. The Shravaka gradual Arhats are divided into two types: abiding and non-abiding. The first is: The Non-Returner, starting from the afflictions to be abandoned by the first dhyana, up to the exhaustion of the eighth at the peak of existence, and even up to the abandonment of the ninth, all of them abide on the Vajra-like Samadhi of the uninterrupted path, therefore these are all characteristics. The characteristic is: The gradual Non-Returner who abides in the fruit, is a special one who strives to attain the Shravaka Arhat. Generally speaking, the Shravaka Arhat

ཅོམ་ཞུགས་ པའི་མཚན་ཉིད། ཉན་ཐོས་ཀྱི་མི་སློབ་ལམ་ཐོབ་ཕྱིར་དུ་བརྩོན་བཞིན་པའི་འཕགས་པའི་ 1-300 གང་ཟག་གོ །སྲིད་རྩེའི་བར་ཆ་བརྒྱད་ཟད་པ། །དགྲ་བཅོམ་ཉིད་ལ་ཞུགས་པ་ཡིན། །དགུ་ པའི་བར་ཆད་མེད་ལམ་ཡང་། །དེ་ནི་(ཕྲ་རྒྱས་ཐམས་ཅད་འཇོམས་པའི་ནུས་པ་ཡོད་པས་)རྡོ་རྗེ་ལྟ་བུ་ཡིན། ། ཞེས་སོ། ། གཉིས་པ་ནི། ཉན་ཐོས་དགྲ་བཅོམ་གྱི་མཚན་ཉིད། སྲིད་རྩེའི་སྒོམ་སྤང་དགུ་པ་ཟད་ པའི་ཐོབ་པ་ཅན་གྱི་ཉན་ཐོས་འཕགས་པའི་གང་ཟག་སྟེ། དེ་ཟད་ཐོབ་དང་ཟད་པ་ཤེས། །དེ་ ཚེ་དེ་མི་སློབ་དགྲ་བཅོམ། །ཞེས་ཏེ། དགུ་པ་ཟད་པའི་ཐོབ་པ་དང་ལྷན་ཅིག་དེ་ཟད་པ་ཤེས་ པའི་རྣམ་གྲོལ་ལམ་ཐོབ་པ་ན་འབྲས་བུ་གཞན་གྱི་ཕྱིར་ད་བསླབ་(རད་)བྱ་མེད་པས་མི་སློབ་ པ། (རད་)དེ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་གཞན་(རད་)དོན་བྱེད་(རད་)པར་འོས། ཆགས་བཅས་ཐམས་ཅད་ ཀྱིས་མཆོད་པར་འོས་པས་དགྲ་བཅོམ་མོ། །(རད་)དབྱེ་ན། དྲུག་ཡོད་པ་རྒྱས་པར་ཤེས་དགོས་ སོ། །རང་རྒྱལ་འོག་ཏུ་སྟོན་ནོ། །དེ་དག་ནི། མཛོད་ལྟར་བཤད་དོ། །མདོ་སྡེ་པའམ་དེ་ཡན་ ཆད་པ་དག་རྒྱུན་ཞུགས་ཅིག་ཅར་པ་འདོད་དེ། ཀུན་བཏུས་སུ། ཅིག་ཅར་ངེས་པར་འབྱིན་པ་ ནི་གང་བདེན་པ་རྣམས་མངོན་པར་རྟོགས་པར་བྱས་ནས་མི་ལྕོགས་པ་མེད་པ་ལ་བརྟེན་ཏེ། འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་ལམ་གྱིས་ཁམས་གསུམ་ན་སྤྱོད་པའི་ཉོན་མོངས་པ་རྣམས་རྣམ་ པས་གཅིག་ཅར་སྤོང་སྟེ། འདི་ནི་རྒྱུན་དུ་ཞུགས་པའི་འབྲས་བུ་དང་དགྲ་བཅོམ་པའི་འབྲས་ བུ་སྟེ་འབྲས་བུ་གཉིས་ལ་གདགས་སོ། །ཕལ་ཆེར་ནི་མཐོང་བའི་ཆོས་སམ། འཆི་བའི་ཚེ་ཀུན་ ཤེས་པ་ཐོབ་པར་བྱེད་དོ། །གལ་ཏེ་མི་བྱེད་ན་ཡང་དེ་སྨོན་ལམ་གྱི་སྟོབས་ཅན་ཡིན་ཏེ། སྨོན་ ལམ་གྱི་དབང་གིས་འདོད་པའི་ཁམས་ཉིད་དུ་སྐྱེས་ཏེ། སངས་རྒྱས་འབྱུང་བ་མེད་པ་ན་རང་ རྒྱལ་བར་(ཚོགས་སྤྱོད་པར་)འགྱུར་རོ། །ཞེས་སོ། །ཞིབ་ཏུ་བཤད་པ་མི་སྣང་ཡང་མཐའ་ཅུང་ཟད་ དཔྱད་ན། ཉན་ཐོས་དབང་བོ་རྣོན་པོའི་ཡང་རྣོ་ཤེས་འགའ་ཞིག་ཁམས་གསུམ་གྱི་སྒོམ་སྤང་ ཆེན་པོའི་ཆེན་པོ་ནས་ཆུང་ངུའི་ཆུང་ངུའི་བར་དགུ་པོ་འཆིང་དྲིལ་དུ་སྤངས་ནས་མཐར་དགྲ་ 1-301 བཅོམ་མངོན་དུ་བྱེད་པ་སྟེ། དེ་ལ་རྒྱུན་ཞུགས་སྐོར་དང་། དགྲ་བཅོམ་སྐོར་རོ། །དང་པོ་ལ། ཞུགས་གནས་གཉིས་ལས། དང་པོའི་མཚན་ཉིད་ནི། ཁམས་གསུམ་གྱི་སྒོམ་སྤང་ཆེ་འབྲིང་ ཆུང་དགུར་འཆིང་དྲིལ་དུ་སྤོང་བར་ཞུགས་པའི་ཉན་ཐོས་སྦྱོར་ལམ་སྟན་གཅིག་པའི་གང་ ཟག་གམ་ཉན་ཐོས་མཐོང་ལམ་སྐད་ཅིག་བཅོ་ལྔ་བོ་གང་རུང་ལ་གནས་པའི་གང་ཟག་གང་ རུང་ངོ་། །འབྲས་གནས་ལ། ཙམ་པོའི་མཚན་ཉིད། དེ་ལྟར་ཞུགས་ཤིང་འདོད་པའི་ཆེན་པོའི་ ཆེན་པོ་མ་སྤངས་པའི་བཅུ་དྲུག་པའི་རྟོགས་པ་ལ་གནས་པའི་གང་ཟག ཁྱད་པར་ཅན་གྱི་ མཚན་ཉིད། ཉན་ཐོས་རྒྱུན་ཞུགས་ཅིག་ཅར་པ

【現代漢語翻譯】 入流（藏文：ཅོམ་ཞུགས་，含義：證入聖道之流）的定義：爲了獲得聲聞的不學道（藏文：མི་སློབ་ལམ་，含義：無學道，指阿羅漢果位）而精進的聖者。 『有頂的八種障礙已盡，即是趣入阿羅漢果。第九種無間道，猶如金剛。』 第二是聲聞阿羅漢的定義：具有已盡有頂第九種修斷的證得之聲聞聖者。證得彼已盡及知已盡，此時即是不學阿羅漢。』 即是說，當證得第九種已盡之同時，獲得知已盡之解脫道時，因已無需爲了其他果位而修學，故為不學者。因此，適合為他人行利益之事。堪受一切具貪者之供養，故為阿羅漢。 分類有六種，需詳細瞭解。將在自證果下說明。這些都如《俱舍論》中所說。經部宗或以上宗派認為可一次性入流，如《集論》所說：『一次性決定生起，是因如實了知諸真實，依于無障礙。以出世間道一次性斷除於三界中行之煩惱。此安立為入流果與阿羅漢果二果。』 大多數情況下，于見法時或臨終時獲得一切智。若不如此，亦是具願力者，因願力之故，生於欲界，于無佛出世時，成為自證果（藏文：རང་རྒྱལ་，含義：獨覺佛）。 雖未見詳細說明，然略作分析，聲聞中根器銳利者，或有能將三界之修斷，從大到小九品煩惱，一次性斷除，最終現證阿羅漢果者。此中有入流之次第與阿羅漢之次第。首先，入流有入與住二者。首先，入的定義是：於三界之修斷，大中小九品煩惱，趣入一次性斷除之聲聞加行道一座者，或安住于聲聞見道十五剎那中任何一剎那之補特伽羅。 果位安住者，粗略的定義是：如是趣入，且未斷除欲界上品上品之第十六證悟位之補特伽羅。特殊的定義是：聲聞入流一次性者。

【English Translation】 The definition of 'Entering the Stream' (Tibetan: ཅོམ་ཞུགས་, meaning: entering the stream of the holy path): A noble person who strives to attain the non-learning path (Tibetan: མི་སློབ་ལམ་, meaning: the path of no more learning, referring to the Arhat fruit) of a Hearer (Shravaka). 'Having exhausted the eight obstructions of the peak of existence, one enters into Arhatship. The ninth unobstructed path is like a vajra.' The second is the definition of a Hearer Arhat: A Hearer noble person who possesses the attainment of having exhausted the ninth abandonment through cultivation of the peak of existence. 'Having attained the exhaustion of that and knowing the exhaustion, at that time, one is a non-learning Arhat.' That is to say, when attaining the exhaustion of the ninth, and simultaneously obtaining the liberation path of knowing the exhaustion, because there is no need to learn for other fruits, one is a non-learner. Therefore, one is fit to perform benefits for others. One is worthy of being offered to by all those with attachment, therefore one is an Arhat. There are six types of classifications, which need to be understood in detail. They will be explained under the Self-Realized Fruit. These are all as explained in the 'Treasury of Knowledge' (Abhidharmakosha). The Sutra School or higher schools believe that one can enter the stream all at once, as stated in the 'Compendium': 'The arising of certainty all at once is based on the unimpededness after having realized all truths as they are. With the supramundane path, one abandons all at once the afflictions that operate in the three realms. This is established as the two fruits of the fruit of entering the stream and the fruit of Arhatship.' In most cases, one obtains omniscience at the time of seeing the Dharma or at the time of death. If not, one is also a person with the power of aspiration, and because of the power of aspiration, one is born in the desire realm, and when no Buddha appears, one becomes a Self-Realized Fruit (Tibetan: རང་རྒྱལ་, meaning: Pratyekabuddha). Although detailed explanations are not seen, upon slight analysis, some Hearers with sharp faculties may be able to abandon all at once the nine grades of afflictions to be abandoned through cultivation in the three realms, from the greatest to the smallest, and ultimately manifest the Arhat fruit. In this, there is the sequence of entering the stream and the sequence of Arhatship. First, entering the stream has two aspects: entering and abiding. First, the definition of entering is: a Hearer on the path of joining who is entering into abandoning all at once the nine grades of afflictions to be abandoned through cultivation in the three realms, or a person abiding in any of the fifteen moments of the Hearer's path of seeing. The approximate definition of one who abides in the fruit is: a person who has thus entered and is abiding in the sixteenth realization of the highest of the highest of the desire realm without having abandoned it. The special definition is: a Hearer who enters the stream all at once.

་གང་ཞིག འདོད་པའི་སྒོམ་སྤང་ཉོན་མོངས་ ཆེན་པོའི་ཆེན་པོ་ནས་སྲིད་རྩེའི་ཆུང་ངུའི་འབྲིང་གི་བར་གང་རུང་སྤངས་ཤིང་དེ་ཆུང་ངུའི་ཆུང་ ངུ་ཡན་མ་སྤངས་པའོ། །གཉིས་པ་ལ། ཞུགས་གནས་གཉིས་ལས་དང་པོ་ནི། ཉན་ཐོས་རྒྱུན་ ཞུགས་ཅིག་ཅར་པ་ཁྱད་པར་ཅན་དེ་མཚན་གཞི། ཉན་ཐོས་ཅིག་ཅར་པའི་དགྲ་བཅོམ་ཞུགས་ པར་མཚོན། ཉན་ཐོས་ཅིག་ཅར་པའི་མི་སློབ་ལམ་ཐོབ་ཕྱིར་བརྩོན་པའི་རྒྱུན་ཞུགས་ཁྱད་ པར་ཅན་ནོ། །དེའི་འབྲས་གནས་ཀྱི་མཚན་ཉིད། ཁམས་གསུམ་གྱི་སྒོམ་སྤང་ཆུང་ངུའི་ཆུང་ ངུ་དགུ་འཆིང་དྲིལ་དུ་སྤངས་པའི་ཉན་ཐོས་དགྲ་བཅོམ་པའོ། །འདིས་སྒོམ་སྤང་སྤོང་བའི་ཟག་ མེད་ཀྱི་ལམ་སྒོམ་ལམ་དགུ་ཡིན་ན་ནི་དེ་དགྲ་བཅོམ་མ་ཐོབ་ཀྱི་བར་དུ་རྒྱུན་ཞུགས་སུ་མི་འོང་ པར་སྣང་ལ་མ་ཡིན་ན་ནི་མཐོང་ལམ་ལས་མ་འདས་པས་མཐོང་ལམ་གྱིས་སྒོམ་སྤང་བརྒྱད་ ཅུ་རྩ་གཅིག་སྤོང་བར་འགྱུར་བ་ལ་སོགས་པའི་སྐྱོན་དུ་མར་འགྱུར་བས་ཇི་ལྟར་ཞེ་ན། ཚད་མ་ རྒྱན་མཛད་པ་ནི། ཟག་མེད་གསུམ་གྱི་དང་པོ་མཐོང་ལམ་གྱིས་སྤོང་བར་བཞེད་པར་གསལ་ ཏེ། དབང་བོ་རྣོན་པོའི་ལམ་དང་པོ་ཉིད་(སྐྱོན་ཐམས་ཅད་ཟད་བྱེད་ཡིན་པས་)ལམ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རང་ བཞིན་ཡིན་པས་འཇིག་ལྟ་ལྷན་སྐྱེས་སྤོང་པས་རྒྱུན་ཞུགས་མཐོང་ལམ་ཐོབ་ནས་ཡང་སྲིད་ ཆད་པར་འདོད་པའི་ལུགས་དང་སློབ་དཔོན་གྱི་རང་གཞུང་སྦྱར་རོ། །འོན་ཀྱང་རྒྱུན་ཞུགས་ 1-302 ལ། བཅུ་དྲུག་པའི་རྟོགས་པ་ལ་གནས་པ་དགོས་པ་ཁ་ཆེ་བྱེ་བྲག་སྨྲ་པ་ལ་སོགས་པའི་ལུགས་ སུ་བྱས་ནས་འདིར་མི་དགོས་པར་ཁས་བླངས་ནས། འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་ལམ་སྒོམ་ ལམ་ལ་བཤད་པར་བྱའོ། །འདི་ལ་ཕྱིར་འོང་མི་འོང་མེད་ཚུལ་ནི་སླ་ཞིང་རྒྱས་པར་ངག་ལས་ ཤེས་སོ། །ཀུན་བཏུས་འགྲེལ་པར། ལུས་མངོན་བྱེད་ཀྱང་རྣམ་ཐར་བརྒྱད་ལུས་ཀྱིས་མངོན་དུ་ བྱེད་པ་དང་། རིགས་ནས་རིགས་སྐྱེ་ཡང་སྐྱེ་བ་ངེས་པར་གཉིས་འཁོར་ཞེས་དང་། འོག་མིན་ འགྲོ་ཡང་། ཚངས་རིས་ནས་བཟུང་སྟེ་རྒྱུན་མི་འཆད་པར་གནས་གཞན་ཐམས་ཅད་དུ་ལན་རེ་ རེ་སྐྱེས་ནས་འོག་མིན་དུ་ཞུགས་ཏེ་ཞེས་ཚངས་ཆེན་དུ་ཡང་སྐྱེས་པར་བཤད་དོ། །དགྲ་བཅོམ་ དྲུག་ཀྱང་ཚུལ་ཅུང་མི་འདྲ་བར་བཤད་ཅིང་། དགྲ་བཅོམ་འབྲས་བུ་ལས་ཉམས་པར་འགྱུར་ མི་འགྱུར་སོགས་ལེགས་བཤད་དུ་མ་ཡོད་དེ། གྲུབ་ན་ཡིག་ཆ་ལོགས་པར་བྱ་སྙམ་པས་དང་ འདིར་མངས་པས་འཇིགས་ནས་མ་བྲིས་སོ།། །། གཉིས་པ་ལ། འཕགས་པ་སོགས་ལྟར་ན། ཞུགས་པའི་མིང་ཅན་ལྔ། གནས་པའི་མིང་ ཅན་བཅུ་བཞི། རང་རྒྱལ་གྱི་མིང་ཅན་གཅིག་གོ །ཡང་ན་འདྲ་བ་ལྔ་ཞེས་སོགས་སྦྱར་རོ། ། དང་པོ་ནི། ལམ་ཤེས་ཀྱི་མཐོང་ལམ་སྐད་ཅིག་བཅུ་དྲུག་པོ་རྣམས་སུ་བྱང་སེ་དབང་ བོ་རྟུལ་བོར་གྱུར་པ་དེ་ནི་དད་པས་རྗེས་འབྲང་ཞེས་བརྗོད་དེ། དད་པས་ལམ་དེའི་རྗེས་སུ་ འབ

【現代漢語翻譯】 那麼，什麼是通過修習而斷除的煩惱？從欲界修斷煩惱的大品，乃至有頂天修斷煩惱的小品的中品之間的任何品類已經斷除，而小品的小品尚未斷除。 第二部分是關於入流果和住果。首先，入流果：這是指聲聞乘中，具有特殊證悟的頓悟者。例如，聲聞乘頓悟者證入阿羅漢果位，或者聲聞乘頓悟者爲了獲得無學道而精進修行的入流果行者。 入流果的果位特徵是：斷除了三界中修斷煩惱的小品的小品，即九品煩惱都已徹底斷除的聲聞阿羅漢。 如果按照這種說法，通過修斷煩惱的無漏道是九個修道，那麼在未獲得阿羅漢果之前，就不會有入流果。如果不是這樣，那麼（入流果）沒有超出見道，見道就能斷除八十一個修斷煩惱，這樣就會有很多過失。那麼應該如何理解呢？ 《量理寶藏論》的作者認為，三種無漏道中的第一個，即見道，是可以斷除煩惱的。因為利根者的第一個道（見道）具有所有道的自性（因為它能消除所有過失），所以通過見道斷除俱生我見，從而獲得入流果，並最終斷除輪迴。應該將這種觀點與論師自己的觀點結合起來。 然而，關於入流果，喀且派（克什米爾分別說部）等宗義認為，必須安住於十六行相的證悟中。這裡不採納這種觀點，而是承認不需要這樣，並將超越世間的道解釋為修道。 關於如何沒有一來果和不還果，這很容易理解，詳細內容可以從口傳中瞭解。《俱舍論》的註釋中說：『身證者也能通過身體證得八解脫，從一個種姓到另一個種姓，也必定會經歷兩次輪迴。』又說：『前往色究竟天，從梵眾天開始，不會中斷，在所有其他地方各轉生一次，然後進入色究竟天。』這意味著也會轉生到大梵天。 關於六種阿羅漢，也有稍微不同的解釋。關於阿羅漢果是否會退轉等問題，有很多善說。如果需要，可以單獨成文，因為這裡篇幅有限，所以沒有寫。 第二部分，按照聖者等人的觀點，有五種名為『入』的補特伽羅，十四種名為『住』的補特伽羅，以及一種名為『自證』的補特伽羅。或者，也可以加上『五種相似』等。 首先，在道智的十六個見道剎那中，那些根器愚鈍的人被稱為『信隨行』，因為他們通過信心跟隨那條道路。

【English Translation】 What are the afflictions abandoned by cultivation? It refers to having abandoned any of the categories from the great category of afflictions abandoned by cultivation in the desire realm up to the medium category of the small category of the peak of existence, without having abandoned the smallest of the small category. The second part concerns the Fruition of Stream-enterer and the Abiding in Fruition. First, the Stream-enterer: This refers to a particularly exceptional Sudden One of the Hearers. For example, a Hearer's Sudden One who has entered the Arhatship, or a particularly exceptional Stream-enterer who strives for the sake of attaining the Path of No More Learning of the Hearer's Sudden One. The characteristic of the Fruition of that is: a Hearer Arhat who has abandoned the smallest of the small category of afflictions abandoned by cultivation in the three realms, having completely bound up the nine bonds. If, according to this, the uncontaminated path for abandoning afflictions abandoned by cultivation is the nine paths of cultivation, then it seems that one would not become a Stream-enterer until one has attained Arhatship. If it is not so, then (the Stream-enterer) has not transcended the Path of Seeing, and the Path of Seeing would abandon eighty-one afflictions abandoned by cultivation, which would lead to various faults. So how should it be understood? The author of Ornament of Valid Cognition clearly states that the first of the three uncontaminated paths, the Path of Seeing, is considered to abandon afflictions. Because the first path of the sharp-witted (Path of Seeing) has the nature of all paths (because it eliminates all faults), it abandons the innate view of self, thus attaining Stream-entry and ultimately severing rebirth. This view should be combined with the teacher's own system. However, regarding the Stream-enterer, the Kashmir Vaibhashikas and other schools hold that it is necessary to abide in the realization of the sixteen aspects. Here, this view is not adopted, and it is acknowledged that it is not necessary, and the path that transcends the world will be explained as the Path of Cultivation. How there is no Once-Returner and Non-Returner here is easy to understand, and the details can be learned from oral transmission. The commentary on the Compendium says: 'The Body-knower also manifests the eight liberations with the body, and from one lineage to another, there will definitely be two rebirths.' It also says: 'Going to Akanishtha, starting from the Brahma host, without interruption, one is born once in all other places and then enters Akanishtha.' This means that one is also born in the Great Brahma. The six types of Arhats are also explained in slightly different ways. There are many excellent explanations regarding whether the Fruition of Arhatship can degenerate or not. If needed, it can be written separately, but because of the limited space here, it is not written. Secondly, according to the Noble Ones and others, there are five types of individuals called 'Enterer', fourteen types of individuals called 'Abider', and one type of individual called 'Self-Realizer'. Alternatively, one can add 'five similarities' and so on. First, among the sixteen moments of the Path of Seeing of the Knowledge of the Path, those who have dull faculties are called 'Faith-Follower', because they follow that path through faith.

ྲང་བས་སོ། །(དད་པས་དེའི་ལམ་གྱི་ཞེས་གནོད་ཟླ་དང་། དད་པས་ལམ་གྱི་རྗེས་ཞེས་དག་ལྡན་ནོ། །)བྱང་སེ་ མིའི་ནང་ནས་ཤི་འཕོས་ནས་མི་དང་སྐལ་བ་མཉམ་པ་ཉིད་དུ་སྐྱེས་པ་དེ་ནི་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པ་མ་ གཏོགས་པར་དབང་བོ་རྟུལ་བ་ཡིན་ཏེ་ཤེར་ཕྱིན་(དེ་ཡན་ཨཱརྱའི་འདི་མན་མངོན་འདུག་)གྱི་རྣལ་འབྱོར་ ལ་མྱུར་དུ་མཉམ་པར་གཞོག་པ་མ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལ་ཏིང་ངེ་འཛིན་དང་གཟུངས་ཀྱི་སྒོ་རྣམས་ མྱུར་དུ་མངོན་དུ་མི་འགྱུར་རོ་ཞེས་སོ། །(སོ་སྐྱེར་གསལ་)ཕྱིར་མི་ལྡོག་བཀོལ་བ་ནི། ས་དེར་ནི་ དབང་རྣོན་གྱིས་ཕྱིར་མི་ལྡོག་ཐོབ་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་པ་ཨཱརྱའོ། །དེ་འདྲའི་བཅུ་དྲུག་པོ་རྣམས་ 1-303 སུ་དབང་བོ་རྣོན་པོར་གྱུར་པ་དེ་ནི་(དངོས་)ཆོས་ཀྱིས་རྗེས་འབྲང་སྟེ། ཤེས་རབ་ཀྱིས་ལམ་དེའི་ རྗེས་སུ་འབྲང་བས་སོ། །(ཨཱརྱ་དངོས།)ཆོས་ནི་ཤེས་རབ་སྟེ་དེས་ལམ་གྱི་རྗེས་སུ་འབྲང་བས་སོ་ ཞེས་དག་ལྡན་ནོ། །འགྲེལ་ཆེན་དང་ཟླ་ཟེར་དུ། དེ་གཉིས་སྐད་ཅིག་བཅོ་ལྔ་ལ་གནས་པ་ལ་ བཤད་དོ། །བྱང་སེ་ས་དང་པོ་པ་དབང་རྟུལ་འགའ་ཞིག་ཆོས་ཅན། རྒྱུན་ཞུགས་ཞུགས་པ་ དང་རྗེས་འབྲང་ངོ་ཞེས་རྣམ་བཞག་བྱར་རུང་། ཞེས་སོགས་སྦྱོར་ཕྲེང་ན་ལེགས་པར་བཤད་ དོ། །བྱང་ཆེན་པོ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་གཞན་ནམ་དགའ་ལྡན་གྱི་ལྷའི་རིས་ནས་(མདོར་མི་ཡང་སྣང་) ཤི་འཕོས་ནས་འདིར་སྐྱེས་པ་དེ་ནི་དབང་བོ་རྣོན་པོར་འགྱུར་ཞེས་(དོན་ཚང་ཙམ་)སོ། །ཇི་བཞིན་ མི་སྣང་ངོ་། །འབྲས་བུ་དང་པོ་ལ་ཞུགས་པའི་མིང་ཅན་གཉིས་པོ་ས་དང་པོ་ལ་འགྲེལ་ཆེན། ཟླ་འོད་(ཐུབ་དགོངས་ན་མེད་)དོ། །གསུམ་པ་ལ། ཨཱརྱས། ལམ་ཤེས་ཉིད་ལ་ས་དགུ་པོ་རྣམས་ ཀྱི་ཉོན་མོངས་ཆེན་པོའི་ཆེན་པོ་ལ་སོགས་པ་སྤོང་བའི་དོན་དུ་ཆུང་ངུའི་ཆུང་ངུ་ལ་སོགས་པའི་ དབྱེ་བས་སྒོམ་པའི་ལམ་རྣམ་པ་དགུ་འཆད་པར་འགྱུར་བ་གང་ཡིན་པ་དེ་ལས་དད་པ་དང་ ཆོས་ཀྱིས་རྗེས་སུ་འབྲང་བའི་གང་ཟག་གིས་གལ་ཏེ་རྣམ་པ་དྲུག་གམ་བདུན་པ་དང་བརྒྱད་ པ་སྔར་སྤངས་པར་གྱུར་ན་ནི་དེ་ལས་དེ་དག་འབྲས་བུ་གཉིས་པ་ལ་ཞུགས་པར་འགྱུར་རོ། ། གལ་ཏེ་རྣམ་པ་དགུ་པ་ཡང་སྤངས་པའི་ཕྱིར་འདོད་པའི་ཁམས་སམ་གོང་མ་ཅི་ཡང་མེད་ པའི་སྐྱེ་མཆེད་ཀྱི་བར་ལས་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བར་གྱུར་ན་ནི་དེ་ལས་འབྲས་བུ་གསུམ་ པ་ལ་ཞུགས་པ་ཡིན་ནོ། །སྐད་ཅིག་མ་བཅུ་དྲུག་པ་ལ་ནི་དེ་གཉིས་ལན་གཅིག་ཕྱིར་འོང་བ་ དང་ཕྱིར་མི་འོང་བའི་འབྲས་བུ་ལ་གནས་པར་འགྱུར་གྱི་དགྲ་བཅོམ་ལ་མིན་ཞེས་སོགས་ ཏེ། མཐོང་ལམ་གྱི་སྔར་འཇིག་རྟེན་པའི་ལམ་གྱིས་(འཇིག་རྟེན་པའི་སྒོམ་ལམ་གྱིས་ཞེས་ཤེར་འབྱུང་གིས་ སོ། །)འདོད་པའི་སྒོམ་སྤང་གི་ཉོན་མོངས་དྲུག་གམ་བདུན་ནམ་བརྒྱད་སྤངས་ནས་མཐོང་ལམ་ ཐོབ་བཅུ་དྲུག་པའི་རྟོགས་པ་ལ་གནས་པའི་བྱང་སེ་སྔར་དབང་

【現代漢語翻譯】 由於信仰的緣故，他們追隨那條道路（『因信仰而行於道』意為有害，『因信仰而追隨道』意為純凈）。菩薩（Byangse） 從人類之中去世，轉生為與人類具有相同命運者，除非是不退轉者，否則他們的根器是遲鈍的，他們不能迅速地致力於般若波羅蜜多（Sher phyin）（此上是聖者，此下是顯現）。 因此，他們不能迅速地顯現三摩地和陀羅尼之門。（對凡夫顯現）不退轉的運用是：因為在那一地，根器敏銳者獲得了不退轉的緣故，這是聖者的境界。 像這樣的十六種人中，根器變得敏銳者，是（真實地）隨法而行者，即以智慧追隨那條道路的人。（真實的聖者。）法即是智慧，他們因智慧而追隨道路，這是純凈的。 在《大疏》和《月光》中，他們被解釋為處於十五個剎那之中。菩薩，第一地的一些根器遲鈍者，可以被歸類為入流果的入流者和隨行者。在《串聯》中對此有詳細的解釋。 大菩薩從其他佛土或兜率天的天界（簡而言之，也顯現為人）去世后，轉生到這裡的人，他們的根器會變得敏銳（意義完整）。正如所見。 入流果之名的前兩者在第一地有《大疏》和《月光》（如果符合圖布的意圖，則沒有）。對於第三者，聖者說：爲了在道智本身上斷除第九地等的大煩惱，將要闡述以小之小等差別來修習的九種道，從那之中，如果隨信行和隨法行的人已經斷除了第六、第七或第八種，那麼他們將從那之中進入二果。 如果他們也斷除了第九種，從而從欲界或無所有處之間的無色界中解脫了貪慾，那麼他們將從那之中進入三果。在第十六個剎那，他們將處於一來果和不還果的果位，而不是阿羅漢果位等等。在見道之前，通過世間道（謝爾炯說是通過世間修道），斷除了欲界修道所斷的第六、第七或第八種煩惱，然後處於獲得見道的第十六個證悟的菩薩，之前是根器遲鈍者。 種子字： དེ་ལ་ཏིང་ངེ་འཛིན་དང་གཟུངས་ཀྱི་སྒོ་རྣམས་མྱུར་དུ་མངོན་དུ་མི་འགྱུར་རོ་ཞེས་སོ། །（སོ་སྐྱེར་གསལ་） 梵文天城體：तत्र समाधि धारणी द्वाराणि शीघ्रं न अभिभवन्ति स्म। (पृथग्जनस्य स्पष्टम्) 梵文羅馬擬音：tatra samādhi dhāraṇī dvārāṇi śīghraṃ na abhibhavanti sma। (pṛthagjanasya spaṣṭam) 漢語字面意思：在那裡，三摩地和陀羅尼之門不會迅速顯現。（對凡夫顯現）

【English Translation】 Due to faith, they follow that path ('following the path with faith' means harmful, 'following the path with faith' means pure). Bodhisattva (Byangse) Having passed away from among humans and being born into the same fate as humans, unless they are non-returning, their faculties are dull, and they cannot quickly devote themselves to Prajñāpāramitā (Sher phyin) (above this are the Āryas, below this is manifestation). Therefore, the doors of Samādhi and Dhāraṇī will not quickly manifest. (Clear to ordinary beings) The application of non-returning is: because in that ground, those with sharp faculties attain non-returning, this is the realm of the Āryas. Among such sixteen types of people, those whose faculties become sharp are (truly) followers of the Dharma, that is, those who follow that path with wisdom. (True Āryas.) Dharma is wisdom, and they follow the path with it, which is pure. In the Great Commentary and Moonlight, they are explained as being in fifteen moments. Bodhisattvas, some with dull faculties in the first ground, can be classified as stream-enterers and followers of the stream-entry fruit. This is well explained in the Garland of Connections. Great Bodhisattvas who pass away from other Buddha-fields or the heavens of Tuṣita (in short, also appearing as humans) and are born here, their faculties become sharp (meaning complete). As it appears. The first two with the name of stream-enterer have the Great Commentary and Moonlight on the first ground (if it accords with Thub's intention, it is not there). For the third, the Āryas say: In order to abandon the great afflictions of the ninth ground, etc., on the path of knowledge itself, the nine paths of cultivation with distinctions such as small of the small will be explained, from which, if a follower of faith and a follower of Dharma have already abandoned the sixth, seventh, or eighth, then from that they will enter the second fruit. If they also abandon the ninth, thereby being free from attachment from the desire realm or the formless realm between the realm of nothingness, then from that they are stream-enterers into the third fruit. In the sixteenth moment, they will abide in the fruit of once-returner and non-returner, but not in the fruit of Arhat, etc. Before the path of seeing, having abandoned the sixth, seventh, or eighth affliction to be abandoned by the path of cultivation in the desire realm through the worldly path (Sherjung says through the worldly path of cultivation), and then the Bodhisattva who abides in the sixteenth realization of attaining the path of seeing, was previously dull in faculties. Seed syllables: དེ་ལ་ཏིང་ངེ་འཛིན་དང་གཟུངས་ཀྱི་སྒོ་རྣམས་མྱུར་དུ་མངོན་དུ་མི་འགྱུར་རོ་ཞེས་སོ། །（སོ་སྐྱེར་གསལ་） Sanskrit Devanagari: तत्र समाधि धारणी द्वाराणि शीघ्रं न अभिभवन्ति स्म। (पृथग्जनस्य स्पष्टम्) Sanskrit Romanization: tatra samādhi dhāraṇī dvārāṇi śīghraṃ na abhibhavanti sma। (pṛthagjanasya spaṣṭam) Literal Chinese meaning: There, the doors of Samādhi and Dhāraṇī will not quickly manifest. (Clear to ordinary beings)

རྟུལ་དད་རྗེས་འབྲང་དུ་གྱུར་ 1-304 པ་དེ་འདིར་འབྲས་བུ་གཉིས་པ་གསུམ་པ་དང་འདྲ་བའམ་དེའི་མིང་ཅན་རིམ་བཞིན་བདུན་ པ་དང་བཅུ་པ་ལ་ཞུགས་པའི་ལམ་རིམ་བཞིན་དྲུག་པ་དང་བརྒྱད་དམ་དགུ་ཐོབ་པ་ན་དད་ པས་མོས་པ་ཞེས་བརྗོད་དེ་དད་པ་ལྷག་པ་ཉིད་ཀྱིས་ན་ལྷག་པར་མོས་པས་རབ་ཏུ་ཕྱེ་བས་ སོ། །བྱང་སེ་ཐབས་ལ་མི་མཁས་པ་གང་དག་བསམ་གཏན་བཞི་(མདོ་དངོས་)པོ་ལ་མཉམ་པར་ གཞོག་ཅིང་ཕར་དྲུག་ལ་ཡང་སྤྱོད་དེ་དེ་དག་བསམ་གཏན་ཐོབ་པས་(ཆོས་བཤེས་ནི་ཐབས་མི་མཁས་ པས་འདུ་ཤེས་མེད་པའི་སྙོམས་འཇུག་མངོན་དུ་བྱས་ཏེ་དེར་སྐྱེ་བ་ཟློག་པར་མི་བྱེད་པར་)ལྷ་ཚེ་རིང་བོའི་ནང་དུ་སྐྱེས་ ཤིང་(རང་ཞིག་གནས་ནས་ཤི་འཕོས་ཏེ་)གལ་ཏེ་མིའི་(མདོ་ཉིད་)ནང་དུ་སྐྱེ་བ་ཐོབ་ནས་(ཤེས་རབ་རྟུལ་བས་ དད་པས་མོས་ཀྱི་ཤེས་རབ་མེད་ཅེས་དགག་པའོ་ཞེས་སོ། །)སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་དག་ལ་བསྙེན་ བཀུར་བྱེད་ན་ཡང་དེ་དག་དབང་བོ་རྟུལ་ཞིང་དབང་བོ་མི་རྣོ་བ་ཡང་ཡོད་དོ་ཞེས་སོ། །གལ་ ཏེ་འདུ་ཤེས་མེད་པ་པར་སྐྱེས་པའི་བྱང་སེ་དེ་གང་ཡིན། བདེན་མཐོང་མིན་ཏེ། བསམ་གཏན་ ལ་སོགས་ཀྱི་ཡན་ལག་ཟད་པ་དང་། ཞེས་པས་སོ། །སྣང་བ་ཐོབ་སོགས་ཡང་མིན་ཏེ། མི་ ཁོམ་ཟད་པ་དང་། ཞེས་པས་སོ། །དད་པའི་ས་པའང་མིན་ཏེ། འདིར་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པའི་དགེ་ འདུན་ཞེས་པའི་སྐབས་སུ་མ་བབ་པས་སོ་ཞེ་ན། འདི་ལ་ཡུལ་ཨོ་དེ་ཤ་པའི་མཁས་པ་(ཆེན་པོ་ སྣང་)དག་མགྲིན་གཅིག་ཏུ་འདིར་ཕྱིར་མི་ལྡོག་ནི་ཕལ་ཆེ་ཡི། གཞན་ཡང་ཡོད་དེ་ཕྱིར་མི་ལྡོག་ པ་མ་གཏོགས་པར་ཞེས་དམིགས་བསལ་ཡོད་ཟེར་རོ། །ཀོང་ཀན་པ་དག་ནི། སེམས་ཅན་ འདུ་ཤེས་མེད་པ་གཉིས་ཏེ། མི་ཁོམ་པ་དང་། དེ་མིན་པའོ། །དང་པོ་ནི། ཕྱི་རོལ་པའི་ལམ་ ལ་སོགས་པ་(འདོད་པས་)ཁམས་དང་ས་འོག་མ་འོག་མ་(གསུམ་པ་མན་)སུན་ཕྱུང་ནས་དེར་སྐྱེས་པ་ དེ་དག་ནི་འཆི་བའི་ཚེ་ལོག་པར་ལྟ་བའི་(མདོ་ཀུན་བཏུས་འགྲེལ་པར། ལྷ་ཚེ་རིང་བོ་ནི་འབྲས་བུ་ཆེ་བའི་ཕྱོགས་ གཅིག་ན་གནས་པའོ། །དེ་ཅིའི་ཕྱིར་མི་ཁོམ་པར་སྐྱེས་པ་ཡིན་ཞེ་ན། ལུས་དེ་ཞི་བ་དང་ཚེ་ཟད་པའི་ཚེ་ལྡོག་པར་ལྟ་བའི་ཕྱིར་རོ། ། ཞེས་ཤཱནྟིས་སོ། །)དབང་གིས་དམྱལ་བར་ལྟུང་བས་མི་ཁོམ་པར་བགྲང་ཞིང་བྱང་སེ་སོ་སྐྱེ་(བདེན་ 1-305 པ་མ་མཐོང་ཟེར་)དག་བརྒྱ་ལམ་ན་བཤེས་གཉེན་ངན་པ་ལ་སོགས་པའི་སྟོབས་ཀྱིས་དེར་སྐྱེས་ ཀྱང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་མཐུ་དང་རང་གི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ལ་སོགས་པའི་མཐུས་སྔར་བཤད་ དེ་དག་ལྟར་(དམྱལ་བ་སོགས་སུ་མི་སྐྱེ་བའི་དོན་)ཉམས་པར་མི་འགྱུར་བས་ལྷ་ཚེ་རིང་བོར་སྐྱེས་ཀྱང་ མི་ཁོམ་པར་སྐྱེས་པ་མིན་ཏེ། ཞེས་མདོའི་དོན་དུ་སྨྲ་བའོ། །བཾ་ག་ལ་པ་དག་གིས། དྲོད་ལ་ སོགས་པའི་ཚེ་ཕལ་ཆེར་ཟད་པས་དེ་སྐད་བཤད་ཀྱི། ངེས་པར་ཟད་པ་བཟོད་པ་

【現代漢語翻譯】 那些以遲鈍的信心跟隨的人，在這裡，類似於第二果或第三果，或者以其名稱命名，依次進入第七果和第十果的道，依次獲得第六果和第八果或第九果時，被稱為『信勝解』，因為信心更加卓越，所以通過更加卓越的勝解來區分。 有些菩薩不擅長方便法，只是專注於四禪（經部觀點），也修持六度，那些通過禪定獲得（法友認為，不擅長方便法，現證無想定，並不阻止在那裡投生）長壽天（從自身所處的狀態死亡並轉移），如果獲得投生為人的機會（因為智慧遲鈍，所以駁斥了沒有信勝解的說法），即使他們侍奉諸佛世尊，他們也是根器遲鈍且不敏銳的。 如果投生於無想天的菩薩是誰呢？不是見諦者，因為『禪定等支分已盡』。 也不是獲得光明等者，因為『無暇已盡』。 也不是信地者，因為這裡沒有提到不退轉的僧眾。如果有人這樣問，那麼烏荼地區的學者們一致認為，這裡的不退轉者是大多數，也有其他情況，有不退轉者之外的特殊情況。 剛伽地區的學者認為，眾生分為兩種無想者：無暇者和非無暇者。第一種是，外道等（通過慾望）駁斥了欲界和下層地界（第三禪以下），並在那裡投生，那些人在死亡時，由於顛倒的見解（《總集經釋》中說：長壽天位於大果天的一部分。為什麼說投生在那裡是無暇呢？因為身體寂滅和壽命耗盡時，會產生顛倒的見解。這是寂天菩薩的觀點），墮入地獄，因此被認為是無暇者，而凡夫菩薩（被稱為未見真諦者）由於惡友等的力量在那裡投生，但由於佛陀的加持和自身菩提心等的力量，不會像之前所說的那樣（不會墮入地獄等），因此即使投生於長壽天，也不是投生於無暇之處，這是經部的觀點。 孟加拉地區的學者認為，在溫暖等存在時，大多數情況下會耗盡，所以這樣說，但並非一定會耗盡忍耐。

【English Translation】 Those who follow with dull faith, here, are similar to the second or third fruit, or named after them, entering the seventh and tenth fruits respectively, and when they attain the sixth and eighth or ninth fruits respectively, they are called 'faith-liberated,' because faith is more excellent, so it is distinguished by more excellent liberation. Some Bodhisattvas are not skilled in skillful means, but only focus on the four dhyanas (Sutra perspective), and also practice the six perfections, those who attain (Dharma friend thinks, not skilled in skillful means, realizing the non-conceptual absorption, does not prevent being born there) the long-lived gods (die and transfer from their own state), if they get the opportunity to be born as humans (because of dull wisdom, so refuted the statement of no faith-liberation), even if they attend to the Buddhas, the Bhagavat, they are also dull-witted and not sharp. If the Bodhisattva born in the non-conceptual realm is who? Not the seer of truth, because 'the limbs of dhyana, etc., are exhausted.' Nor is it the one who has attained appearance, etc., because 'the leisure is exhausted.' Nor is it the ground of faith, because it is not the occasion to mention the Sangha of non-return here. If someone asks this, then the scholars of the country of Oddiyana unanimously say that the non-returner here is the majority, and there are other special cases besides the non-returner. The scholars of the Kongkan region believe that sentient beings are divided into two types of non-conceptual beings: those who are without leisure and those who are not. The first is that outsiders, etc. (through desire) refute the desire realm and the lower realms (below the third dhyana), and are born there, those people at the time of death, due to inverted views (the commentary on the Compendium Sutra says: The long-lived gods are located in a part of the great fruit. Why is it said that being born there is without leisure? Because when the body is extinguished and life is exhausted, inverted views arise. This is the view of Shantideva), fall into hell, so they are considered without leisure, while ordinary Bodhisattvas (called those who have not seen the truth) are born there due to the power of evil friends, etc., but due to the power of the Buddha and their own Bodhicitta, etc., they will not degenerate as previously stated (will not be born in hell, etc.), so even if they are born in the long-lived gods, they are not born in a place without leisure, this is the view of the Sutra. The scholars of the Bengal region believe that when warmth, etc., exists, it will mostly be exhausted, so they say this, but it is not necessarily exhausted by patience.

ཐོབ་པ་ཁོ་ ན་ནས་ཏེ། དེས་ན་ངན་འགྲོ་མེད་པས་ཆོས་ཆེན་ལ་བཟོད། ཅེས་འཆད་པས་འདི་ནི་དྲོད་རྩེ་ པ་ཡིན་ནོ། །དེ་དག་གནས་ངན་པ་དེར་ཡང་ཡུན་ཐུང་བ་དང་སྡུག་བསྔལ་ཆུང་བ་སོགས་སྦྱར་ རོ་ཟེར་རོ། །རྗེ་(ཆོས་བཤེས་ཀྱི་བླ་མ་)བཙུན་གྱི་ཞལ་ནས་ནི་(མཚན་ཉིད་པ་མིན་གྱི་)དགོས་པའི་དབང་ གིས་(ཞུགས་པ་ལ་སོགས་པར་)བསྟན་པར་ཟད་པས་བར་ཆད་མེད་ལམ་གྱི་བར་དུ་(ཅི་རིགས་པར་) སྦྱར་རོ་གསུང་ངོ་ཞེས་པ་རྣམས་ཆོས་བཤེས་སོ། །བར་བ་ལྟར་ཚོགས་ལམ་པའི་དུས་སུ་དེར་ སྐྱེས་པ་དེ་དབང་རྟུལ་དུ་འཐད་དོ་གསུང་ངོ་། །(བུ།)སྔར་སོ་སྐྱེའི་དུས་སུ་(ཨཱརྱའི་དོན་)དེར་སྐྱེས་ པའི་དབང་རྟུལ་འདོད་པའི་ལྔ་པ་སྤངས་པ་ད་ལྟ་དྲུག་པ་(ཟླ་ཟེར་ན་ཡོད་)པ་ཕྱིར་འོང་ཞུགས་པ་ དད་མོས་པར་བརྗོད། དེ་ད་ལྟ་བརྒྱད་དགུ་པ་ཕྱིར་མི་འོང་ཞུགས་པ་དད་མོས་པར་བརྗོད་དོ། ། ཐུབ་དགོངས་སོ། །སྔར་བཤད་ལྟར་གྱི་བྱང་སེ་སྔར་དབང་རྣོན་ཆོས་རྗེས་འབྲང་དུ་གྱུར་པ་དེ་ འདིར་འབྲས་བུ་བར་བ་གཉིས་དང་འདྲ་བའམ་དེའི་མིང་ཅན་བདུན་པ་དང་བཅུ་པ་ལ་ཞུགས་ པའི་ལམ་དྲུག་པ་དང་བརྒྱད་དགུ་ཐོབ་པ་ན་མཐོང་བས་ཐོབ་པ་ཞེས་བརྗོད་དེ། ཤེས་རབ་ ལྷག་པས་ན་མཐོང་བའམ་ཤེས་(འདི་དག་ལྡན་དངོས་)རབ་ཀྱིས་རབ་ཏུ་ཕྱེ་བས་སོ། །(ཨཱརྱའི།) བྱང་ སེམས་ཆེན་པོ་བསམ་གཏན་བཞི་གཟུགས་མེད་བཞི་བྱང་ཕྱོགས་སོ་བདུན་སྙིང་རྗེ་ལའང་ འཇུག་ཅིང་ཐབས་མཁས་པས་བསམ་གཏན་གཟུགས་མེད་ཀྱི་དབང་གི་མི་སྐྱེ་ཞེས་སོགས་ ནས། བསྐལ་བ་བཟང་པོ་འདི་ཉིད་ལ་འཚང་རྒྱའོ། །ཞེས་ཏེ་བསྡུས་པའོ། །(བདག་ཅག་གི་བཅོམ་ 1-306 ལྡན་འདས་བྱམས་པ་ལྟ་བུའོ། །ཞེས་གསུམ་འགྲེལ་དུ་སྟེ་དོན་འབུམ་ཊཱིཀ་ཡང་ངོ་། །) བསྐལ་བ་བཟང་པོའི་སངས་ རྒྱས་སྟོང་དུ་བཞིས་མ་ཚང་བའོ་ཞེས་(ཐུབ་དགོངས་) དག་ལྡན་ནོ། །ས་མཚམས་སྔར་ལྟར་འདོན་ པ་བསྒྱུར་རོ། ། འབྲས་གནས་ཀྱི་མིང་ཅན་ལ་གཉིས་ལས། མཐོང་ལམ་གྱི་སྔར་འཇིག་རྟེན་(ཤེར་འབྱུང་) པའི་སྒོམ་ལམ་(ཤེར་)གྱིས་འདོད་པའི་ཉོན་མོངས་གསུམ་མམ་བཞི་སྤངས་དེའི་གཉེན་པོ་(ཨཱརྱ་ )ཟག་མེད་དབང་བོ་ཐོབ་སྐྱེ་བ་གསུམ་(ཨཱརྱ་)མམ་གཉིས་སུ་མིར་རྒྱལ་(ཐུབ་དགོངས་དངོས་)རིགས་ བྲམ་ཟེར་ཁྱིམ་བདག་(དངོས་)ཏུ་སྐྱེ་བའི་(དངོས་)བྱང་སེ་ནི། རྒྱུན་ཞུགས་མིའི་རིགས་ནས་རིགས་ སྐྱེའི་མིང་ཅན་ཏེ། རྒྱལ་(ཨཱརྱ་)རིགས་བྲམ་ཟེའི་ཁྱིམ་བདག་གི་རིགས་ཆེ་ཞིང་མཐོ་བའི་རིགས་ སུ་སྐྱེས་ཏེ་དེ་ཡང་སྲིད་པ་ལ་རྐམ་པའི་ཕྱིར་མ་ཡིན་གྱི་སེམས་ཅན་ཡོངས་སུ་སྨིན་པར་བྱ་བའི་ ཕྱིར་རོ། །ཞེས་སོ། །ཚུལ་སྔར་བཞིན་ལས། འདོད་ལྷ་དྲུག་ཏུ་སྐྱེ་བའི་བྱང་སེ་ནི། ལྷའི་རིགས་ ནས་རིགས་སྐྱེའི་མིང་ཅན་ཏེ། རྒྱལ་ཆེན་བཞིའི་རིས་ཀྱི་ལྷ་རྣམས། ཞེས་ནས། གཞན་འཕྲུལ་ དབང་བྱེད་ཀྱི་ལྷ་

【現代漢語翻譯】 從獲得它的那一刻起，因此沒有惡趣，所以對大法安忍。』這樣講，這是暖位頂峰者。據說，對於那些處於惡劣境地的人，也要加上時間短、痛苦小等情況。至尊（經師的上師）說：（不是具相者）只是因為需要才顯示（進入等），所以在無間道之間（根據情況）加上。經師們是這樣說的。如中間者一樣，在資糧道時，生於彼處適合成為鈍根者。以前還是凡夫的時候，想要（聖者的意義）生於彼處的鈍根者，所說的第五個捨棄者，現在是第六個（如月亮），返回者被稱為入流果具信者。現在第八第九個返回者被稱為不還果具信者。佛陀這樣認為。如前所述的菩薩，以前是利根隨法行者，在這裡與中間的兩種果位相似，或者具有其名稱的第七個和第十個，在進入道的第六個和第八第九個時獲得，被稱為見道所獲得，因為智慧超勝，所以是見道，或者因為智慧而徹底區分。（聖者的）大菩薩，四禪定、四無色定、三十七道品也包含在慈悲心中，並且因為善巧方便，所以不生於禪定無色界等，直到在這個賢劫成佛。這是總結。（如我們的世尊彌勒菩薩。在三解中，也是義蘊論的註釋。）賢劫的千佛中，四位沒有圓滿（佛陀這樣認為）是具足的。地界如前所述，唸誦翻譯。 果位名稱有兩種：見道之前，通過世間（慧生）道的修道，捨棄了欲界的三個或四個煩惱，其對治（聖者）獲得了無漏根，三生（聖者）或兩生中，生為剎帝利（佛陀認為真實）種姓、婆羅門、家主（真實）的菩薩，從入流果的人種到種姓生的名稱，生於剎帝利（聖者）種姓、婆羅門、家主的種姓中，種姓高大，這不是因為貪戀輪迴，而是爲了使眾生完全成熟。就像以前一樣，生於六慾天中的菩薩，從天人種姓到種姓生的名稱，四大天王的天人等，直到他化自在天的天人。

【English Translation】 From the moment of obtaining it, therefore there is no evil destiny, so endure the great Dharma.』 Thus it is said, this is the peak of the warm stage. It is said that for those in bad situations, add short time, small suffering, etc. The venerable (teacher's guru) said: (not a qualified one) only because of need is it shown (entering, etc.), so between the uninterrupted paths (according to the situation) add. The Dharma friends say this. Like the intermediate one, at the stage of the accumulation path, being born there is suitable to be a dull root. Previously, when still an ordinary person, wanting (the meaning of the noble) to be born there as a dull root, the fifth abandoner mentioned, now the sixth (like the moon), the returner is called the Stream-enterer with faith. Now the eighth and ninth returners are called the Once-returner with faith. The Buddha thinks so. The Bodhisattva as mentioned before, who was previously sharp-witted and followed the Dharma, here is similar to the two intermediate fruits, or the seventh and tenth with its name, when entering the sixth and eighth and ninth of the path, it is said to be obtained by seeing, because wisdom is superior, so it is seeing, or because of wisdom it is completely distinguished. (The noble) Great Bodhisattva, the four meditations, the four formless meditations, the thirty-seven factors of enlightenment are also included in compassion, and because of skillful means, they are not born in the meditation formless realm, etc., until they attain Buddhahood in this fortunate kalpa. This is a summary. (Like our Blessed One Maitreya. In the three commentaries, it is also a commentary on the Meaningful Essence.) Among the thousand Buddhas of the Fortunate Kalpa, four are not complete (the Buddha thinks so) are complete. The boundary is as before, reciting the translation. There are two names for the fruit stage: before the path of seeing, through the cultivation of the worldly (wisdom-born) path, abandoning the three or four afflictions of the desire realm, its antidote (noble) obtains the unpolluted root, in three lives (noble) or two lives, born as a Kshatriya (Buddha thinks is real) caste, Brahmin, householder (real) Bodhisattva, from the Stream-enterer human race to the name of caste-born, born in the Kshatriya (noble) caste, Brahmin, householder's caste, the caste is tall and high, this is not because of greed for samsara, but to fully mature sentient beings. Just like before, the Bodhisattva born in the six desire heavens, from the Deva caste to the name of caste-born, the Devas of the four great kings, etc., until the Devas of Others' Emanated Power.

རྣམས་དང་སྐལ་བ་མཉམ་པར་སྐྱེས་ཏེ་དེ་དག་ན་གནས་ཤིང་སེམས་ཅན་ སྨིན་པར་བྱེད་དོ། །ཞེས་སོ། །ས་གཉིས་པ་ནས་ལྔ་པའི་བར་ལ་ཐུབ་དགོངས་སོ། །ཟླ་འོད་དུ་ ལྔ་པ་རྐྱང་སྣང་སྟེ་འགྱུར་ཆད་དམ་སྙམ་མོ། ། གསུམ་པ་ཕྱིར་འོང་ནི། འཇིག་རྟེན་འདིར་ལན་གཅིག་འོངས་ཏེ་གཞན་དུ་འདའ་བས་དེ་ འདིར་བྱང་སེ་དེའི་མིང་ཅན་སངས་རྒྱས་ཐོབ་པ་ལ་(མྱང་འདས་ལ་ཞེས་དག་ལྡན་ནོ། །)ཚེ་གཅིག་གིས་ བར་ཆོད་པས་བར་ཆད་གཅིག་པ་སྟེ་འདོད་པའི་ཉོན་མོངས་དྲུག་ལས་རིང་དུ་སོང་བས་རིང་ དུ་སོང་བའི་ས་པའོ་ཞེས་ཟླ་ཟེར་དུའོ། །ཐུབ་དགོངས་སུ་ཡང་བདུན་པ་ལའོ། །དབང་བོ་ཤིན་ ཏུ་རྣོན་པོ་ལ་དེ་རུང་ངོ་། །འཕགས་པ་ནི། མཐོང་ལམ་གྱི་སྔར་ལམ་འཇིག་རྟེན་པས་འདོད་ པའི་ཉོན་མོངས་བདུན་དང་བརྒྱད་སྤང་དེའི་གཉེན་པོ་ཟག་མེད་ཐོབ་སྐྱེ་བ་གཅིག་ལུས་པས་ 1-307 ཕྱིར་འོང་ཙམ་པོ་ལས་ཁྱད་འཕགས་པས་བར་ཆད་གཅིག་པའོ། །ཞེས་སོ། །དེ་ལྟ་ན་ས་བརྒྱད་ དགུ་ལ་བཞག་དགོས་པར་མངོན་ནོ། །སྤང་བྱ་བརྒྱད་དགུ་སོགས་ནི་གཟུང་འཛིན་གྱི་རྣམ་ རྟོག་དགུ་པོ་ཡིན་པ་འཕགས་པའི་དགོངས་པར་ཐུབ་དགོངས་སུ་འཆད་དེ། ཨཱརྱའི་དགོངས་ པ་གཏན་མིན་ནོ། །བྱང་ཆེན་པོ་བསམ་གཏན་བཞི་ནས། མ་འདྲེས་བཅོ་བརྒྱད་ཀྱི་བར་ཐོབ་ པ་དག་བདེན་བཞི་ཁོང་དུ་ཆུད་པའི་དོན་དུ་སྤྱོད་ཀྱང་དེ་མངོན་དུ་མི་བྱེད་པ་དག་ཀྱང་ཡོད་ དོ། །དེ་དག་ནི་ཚེ་གཅིག་གིས་ཐོགས་པར་ཤེས་པར་བྱའོ། །ཞེས་སོ། །བར་ཆད་གཅིག་པ་ ནི་བསམ་གཏན་ནས་མ་འདྲེས་པའི་བར་ཐོབ་ཀྱང་ད་དུང་སངས་རྒྱས་མཆོད་སོགས་ཀྱི་ཕྱིར་ གནས་པ་ཚེ་གཅིག་གིས་ཐོགས་པ་སྟེ། (སུམ་ཅུ་རྩ་གསུམ་པའི་མདོར་དེས་སངས་རྒྱས་ལ་གདུགས་ཕུལ་བས་) འཇམ་དཔལ་ཁྱོད་ད་དུང་ཡང་དེ་པ་ལ་མཆོད་པའི་ལས་ཀྱིས་མ་ཚིམ་མམ། ཞེས་པ་ལྟ་བུའོ། ། ཞེས་ཆོས་བཤེས་སོ། ། བཞི་པ། ཕྱིར་མི་འོང་ནི། (མཛོད་)འོག་ས་དང་ད་ལྟ་གང་དུ་སྐྱེས་པ་དེར་ཕྱིས་མི་འོང་(མཛོད་ འགྲེལ་)བ་སྟེ། དེའི་མིང་ཅན་ནི་འདིར་ལྔ་སྟེ། བྱང་སེ་ཕྱིར་མི་འོང་བར་དོར་འདའ་བའི་མིང་ ཅན་ནི། ས་བཅུ་པའི་བྱང་སེ་འདོད་པ་དང་གཟུགས་མེད་ཀྱི་བར་གྱི་འོག་(དག་ལྡན་དངོས་)མིན་དུ་ སངས་རྒྱས་ནས་འདིར་བྱང་ཆུབ་པ་ལ་སོགས་སྟོན་(ཨཱརྱ་)པ་སྟེ། ཚངས་རིས་ནས་འོག་མིན་གྱི་ ལྷ་རྣམས་ཀྱི་བར་དུ་སྐྱེ་བར་འགྱུར་ཞིང་དེར་སངས་རྒྱས་ནས་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་བྱེད་པ་ཡོད་ དོ། །(འབུམ་དང་ལེ་མངས་ན་མེད།)ཞེས་སོ། །ཤཱནྟིས། དེ་ཉིད་དུ་ཞེས་པ་འདིར་འོག་མིན་ཉིད་དུ་ཞེས་ ཏེ་ལེགས་སོ། །ཨཱརྱས། ཚངས་རིས་ནས་འོག་མིན་གྱི་བར་གྱི་ལྷའི་རིས་གང་ཡང་རུང་བར་ ཞེས་དང་། ཟླ་ཟེར་དུ། ཚངས་རིས་དང་འོག་མིན་གྱི་བར་དུ་ཞེས་དང་། ཐུབ་དགོངས་སུ། ཚངས་རིས་ནས་བརྩམས་ནས་འོག་མིན་ཇི་སྲིད་པ་ཞེས་པ་འདིར་བར་མ་ད

【現代漢語翻譯】 與他們有相同命運而生，住在那些地方，使眾生得以成熟。這是（經文的）意義。從第二地到第五地是Thubdgongs的觀點。在《月光經》中，第五地單獨顯現，或許有遺漏或刪節。 第三，不還者：一次來到這個世界，然後在其他地方逝世，因此，這裡的菩薩以這個名字證得佛果（應為「涅槃」），一生作為間隔，因此有一個間隔，遠離了六種慾望的煩惱，因此是遠離之地的菩薩，這是在《月光經》中說的。在Thubdgongs的觀點中，也是在第七地。對於根器非常敏銳的人來說，這是可以接受的。聖者：在見道之前，通過世俗道斷除了七種或八種慾望的煩惱，獲得了無漏的對治法，只剩下一世，因此比普通的不還者更殊勝，所以有一個間隔。這是（經文的）意義。如果是這樣，那麼顯然應該安立在第八地和第九地。所要斷除的八種或九種等是執著能取和所取的九種分別念，這是聖者的觀點，在Thubdgongs的觀點中解釋，但絕不是聖者的觀點。大菩薩從四禪到十八不共法之間所獲得的，即使爲了通達四諦的意義而行持，但也不顯現出來。要知道這些人是被一生所阻礙的。這是（經文的）意義。有一個間隔是指，即使獲得了從禪定到不共法，但仍然爲了供養佛陀等而住留，被一生所阻礙。（在《三十三天經》中，因為他向佛陀獻了傘）文殊，你還不滿足於在天界供養嗎？就像這樣。這是法友說的。 第四，不來者：（《俱舍論》）生於地獄或現在何處，以後就不再來（《俱舍論釋》），因此，以這個名字命名的是這裡有五種：菩薩以不還者的身份逝世的名字是：十地菩薩在欲界和無色界之間的地獄（應為「以下」）證得佛果，然後示現（聖者）等，從梵眾天到色究竟天之間的諸天都會轉生，並在那裡證得佛果，利益眾生。這是存在的。（《十萬頌》和《雜阿含經》中沒有。）寂天說：『就在那裡』，意思是『就在色究竟天』，這很好。聖者說：『從梵眾天到色究竟天之間的任何天界』。在《月光經》中說：『在梵眾天和色究竟天之間』。在Thubdgongs的觀點中說：『從梵眾天開始，直到色究竟天』，這裡沒有中間的（說法）。

【English Translation】 Born with the same destiny as them, dwelling in those places, causing sentient beings to mature. That is the meaning. From the second Bhumi to the fifth Bhumi is the view of Thubdgongs. In the 'Moonlight Sutra,' the fifth Bhumi appears alone, perhaps there is an omission or deletion. Third, the Anagamin (不還者): Coming to this world once, and then passing away elsewhere, therefore, the Bodhisattva here attains Buddhahood with this name (should be 'Nirvana'), with one lifetime as an interval, therefore there is one interval, being far away from the six afflictions of desire, therefore is a Bodhisattva of a distant place, this is said in the 'Moonlight Sutra.' In the view of Thubdgongs, it is also in the seventh Bhumi. For those with very sharp faculties, this is acceptable. The Arya (聖者): Before the Path of Seeing, by the worldly path, abandoning seven or eight afflictions of desire, obtaining the uncontaminated antidote, with only one lifetime remaining, therefore being more superior than the ordinary Anagamin, so there is one interval. That is the meaning. If that is the case, then it is obvious that it should be established in the eighth and ninth Bhumis. The eight or nine things to be abandoned, etc., are the nine conceptualizations of grasping the grasper and the grasped, this is the view of the Arya, explained in the view of Thubdgongs, but it is definitely not the view of the Arya. The great Bodhisattva, from the four Dhyanas to the eighteen unshared Dharmas, even though practicing for the sake of understanding the meaning of the Four Noble Truths, they do not manifest it. Know that these people are obstructed by one lifetime. That is the meaning. Having one interval means that even though obtaining from Dhyana to the unshared Dharmas, they still remain for the sake of offering to the Buddha, etc., being obstructed by one lifetime. (In the 'Sutra of the Thirty-Three Gods,' because he offered an umbrella to the Buddha) Manjushri, are you still not satisfied with the work of offering in the heavenly realm? Like that. This is what the Dharma friend said. Fourth, the Anagami (不來者): (The Abhidharmakosha) Born in the lower realm or wherever now, will not come again later (The Abhidharmakosha Commentary), therefore, the one named with this name is that here there are five types: The name of the Bodhisattva passing away as an Anagami is: The Bodhisattva of the tenth Bhumi attains Buddhahood in the lower realm (should be 'below') between the desire realm and the formless realm, and then demonstrates (the Arya) etc., from the Brahmas' Assembly to the gods of Akanistha, they will be reborn, and attain Buddhahood there, benefiting sentient beings. This exists. (Not in the Hundred Thousand Verses and the Miscellaneous Agamas.) Shantideva said: 'Right there,' meaning 'right in Akanistha,' that is good. The Arya said: 'Any heavenly realm from the Brahmas' Assembly to Akanistha.' In the 'Moonlight Sutra' it says: 'Between the Brahmas' Assembly and Akanistha.' In the view of Thubdgongs it says: 'Starting from the Brahmas' Assembly, up to Akanistha,' here there is no intermediate (statement).

ོ་སྟེ། ལྷའི་རིས་ གང་ཡང་རུང་བར་སངས་རྒྱས་ཞེས་ཏེ། བར་མ་དོ་ཞེས་པ་བར་གང་ཡང་རུང་བ་ཞེས་པའི་ 1-308 དོན་དུ་འཆད་དོ། །ཆོས་བཤེས། ཚངས་རིས་སུ་སྐྱེས་ནས་ལུས་དེ་ཉིད་ཀྱིས་ཚོགས་བསགས་ ནས་རྫོགས་པར་འཚང་རྒྱ་བའོ་ཞེས་སོ། །བརྟག་མི་བཟོད་པས་ཤཱནྟི་ལྟར་རོ། །བྱང་སེའི་ཕྱིར་ མི་འོང་སྐྱེས་ནས་འདའ་བའི་མིང་ཅན་ནི། འོག་མིན་ནས་(དག་ལྡན་ཟླ་ཟེར་གཉིས་ཀ་ན་ཀུན་ཡོད་) དགའ་ལྡན་དུ་དེ་ནས་འཛམ་གླིང་དུ་འོངས་ནས་ཁྱིམ་ནས་བྱུང་སྟེ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཤིང་དྲུང་དུ་ སྐྱིལ་ཀྲུང་བཅས་མ་(དག་ལྡན་)ཐག་ཏུ་སེམས་དང་པོ་(མདོ་)བསྐྱེད་ནས་དེས་(མདོ་)སངས་རྒྱས་ ནས་དམ་ཆོས་བར་བསྐལ་(དག་ལྡན་)ལམ་དེ་བས་(དེའི་ཕྱོགས་གཅིག་ནི་བསྐལ་བ་ལ་)ལྷག་པར་(འོ་དག་ ལྡན་ཐུབ་དགོངས་)གནས་པའི་ས་བཅུ་པ་པ་སྟེ། དང་པོ་སེམས་བསྐྱེད་པ་ཉིད་ཀྱིས་བླ་མེད་རྫོགས་ བྱང་དུ་འཚང་རྒྱ་ཞིང་། ནས། དེ་དག་ཡོངས་སུ་མྱ་ངན་ལས་འདས་ཀྱང་དམ་པའི་ཆོས་བསྐལ་ བའམ་(ནི་འདིར་བར་གྱི་བསྐལ་བའོ་དེའི་ཕྱོགས་གཅིག་ནི་)བསྐལ་བ་ལས་ལྷག་པར་(འོ་ཞེས་དག་ལྡན་ཐུབ་ དགོངས་སོ། །)གནས་པ་དག་ཀྱང་ཡོད་དོ། །ཞེས་སོ། །འདིར་སེམས་དང་པོ་ནི་རྡོ་རྗེ་ལྟ་བུའོ། ། བྱང་སེ་ཕྱིར་མི་འོང་འདུ་བྱེད་པ་དང་བཅས་པས་འདའ་བའི་མིང་ཅན་ནི། སེམས་ཅན་ཐམས་ ཅད་ཀྱི་དོན་ལ་མངོན་པར་འདུ་བྱེད་པ་སྟེ་བརྩོན་པས་ཐོབ་པའི་ལམ་ཅན་ནོ། །དེ་གཉིས་ཀ་ དག་ཐུབ་ཟླ་གསུམ་སྟེ། ཨཱརྱའི་ཡང་ངོ་། །བྱང་ཆེན་ཕྱིན་དྲུག་ལ་གནས་ཤིང་སེམས་ཅན་ རྣམས་ཀྱི་དོན་དུ་རྟག་ཏུ་བརྩོན་པས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་ནས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་དུ་འདོང་ ཞིང་(དེ་ཡན་ཐུབ་དགོངས་)སེམས་ཅན་རྣམས་ཀྱི་ངན་སོང་གི་ལམ་གསུམ་པོ་རྒྱུན་གཅོད་པ་ཡོད། ཅེས་དང་། གོང་དུ་དེ་དག་ནི་བསྐལ་བ་ཚད་མེད་གྲངས་མེད་པས་བླ་ན་མེད་པར་འཚང་རྒྱའོ་ ཞེས་སོ། །འཕགས་པ་སྤྱན་རས་གཟིགས་སྒྲོལ་མ་འཇམ་པའི་དབྱངས་ལྟ་བུའོ་ཐུབ་དགོངས་ སོ། །བྱང་སེ་ཕྱིར་མི་འོང་འདུ་བྱེད་པ་མེད་པར་འདའ་བའི་མིང་ཅན་ནི། རིགས་ཀྱི་ཁྱད་པར་ ལས་ཤིན་ཏུ་མྱུར་བར་རྩོལ་བ་ཆུང་ངུས་འཚང་རྒྱ་བའི་བྱང་སེ་ས་བཅུ་པ་སྟེ། བྱང་ཆེན་སེམས་ དང་པོ་བསྐྱེད་པ་(འདི་པདྨ་དཀར་པོ་ལྟར་ན་སེམས་བསྐྱེད་དང་པོ་རང་ཡིན་ཏེ་ཆོས་བཤེས་ཀྱི་ལུགས་ལའོ། །དོན་དེ་ཉིད་ 1-309 དོ། །)ཉིད་ཀྱིས་བྱང་སེའི་སྐྱོན་མེད་པར་ཞུགས་ནས་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པའི་ས་ཐོབ་པ་ཡོད་དོ་ཞེས་ སོ། །(བྱང་སེའི་སྐྱོན་མེད་པ་ནི་ས་དང་པོ་སྟེ། འབུམ་ཊཱིཀ་ཏུ་ས་དང་པོ་ཐོབ་ནས་རིང་བོ་མ་ལོན་པར་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པའི་ས་བརྒྱད་པ་ཐོབ་པར་བྱེད་པ་ དག་ཀྱང་ཡོད་དོ་ཞེས་བསྟན་པ་སྟེ་ཞེས་སོ། །) རང་བཞིན་དང་རྐྱེན་གྱིས་སེམས་དང་པོ་བསྐྱེད་པ་ཉིད་ཀྱིས་ཕྱིར་ མི་ལྡོག་གི་ས་ཐོབ་པས་བྱང་

【現代漢語翻譯】 或者，在任何天界中，被稱為'佛'，而'中陰'(bar ma do)指的是任何中間狀態。 法友，在色界天中出生，通過身體積累功德，圓滿成佛。如香提尊者一樣，難以衡量。 對於不還果的菩薩，具有'死後生'之名：從色究竟天（在《具光》、《月光》二者中皆有）到兜率天，然後來到人間，出家並在菩提樹下結跏趺坐，立即生起最初的發心（菩提心），由此成佛，使正法住世長於一劫（其中一方面是一劫），甚至更長久（哦，如是理解）。這是第十地菩薩，最初發心時就證得無上圓滿菩提。然後，即使他們完全涅槃，正法住世的時間也長於一劫或（這裡指的是中間劫，其中一方面是）一劫（哦，如是理解）。 在此，最初的發心如金剛一般。 對於不還果的菩薩，具有'有作為而死後生'之名：爲了所有眾生的利益而精進努力，通過精進而獲得道路。這兩者都是真實的。 安住於六度波羅蜜，爲了眾生的利益而恒常精進，從佛土到佛土（如是理解），斷絕眾生三惡道的道路。 如上所述，他們通過無數劫而證得無上菩提。如聖觀世音、度母、文殊菩薩一般。 對於不還果的菩薩，具有'無作為而死後生'之名：由於根性的差異，以極快的速度，通過微小的努力而證得菩提的十地菩薩，最初生起菩提心（如《白蓮經》所說，這就是最初的發心，這是法友的觀點。意義相同）。由此進入菩薩的無過失境界，獲得不退轉的果位。 （菩薩的無過失境界是初地。在《十萬頌般若經釋》中說，獲得初地后不久，就能獲得不退轉的第八地。） 通過自性和因緣生起最初的發心，由此獲得不退轉的果位，成為菩薩。

【English Translation】 Or, in whatever celestial realm, it is called 'Buddha,' and 'Bardo' (bar ma do) refers to any intermediate state. Dharma friend, having been born in the Realm of Brahma, accumulating merit with that very body, one becomes fully enlightened. Like Shanti, it is beyond measure. For the non-returning Bodhisattva, with the name 'passing away after being born': from Akanistha (both in 'Having Light' and 'Moonlight') to Tushita, then coming to Jambudvipa, renouncing the household life, and sitting in vajra posture under the Bodhi tree, immediately generating the first mind (Bodhicitta), thereby becoming enlightened, causing the sacred Dharma to abide longer than a kalpa (one aspect of which is a kalpa), even longer (oh, thus understand). This is the tenth-level Bodhisattva, attaining unsurpassed perfect enlightenment with the very first generation of the mind. Then, even when they completely pass into Nirvana, the sacred Dharma abides longer than a kalpa or (here it refers to the intermediate kalpa, one aspect of which is) a kalpa (oh, thus understand). Here, the first mind is like a vajra. For the non-returning Bodhisattva, with the name 'passing away with activity': manifestly acting for the benefit of all sentient beings, having a path attained through diligence. Both of these are true. Abiding in the six perfections, constantly striving for the benefit of sentient beings, going from Buddha-field to Buddha-field (thus understand), severing the three paths of suffering for sentient beings. As mentioned above, they attain unsurpassed enlightenment through immeasurable, countless kalpas. Like Arya Avalokiteshvara, Tara, Manjushri. For the non-returning Bodhisattva, with the name 'passing away without activity': due to the difference in lineage, very quickly, with little effort, the tenth-level Bodhisattva attains enlightenment, generating the first Bodhicitta (according to the White Lotus Sutra, this is the very first generation of the mind, which is the view of the Dharma friend. The meaning is the same). Thus entering the faultless state of a Bodhisattva, obtaining the state of non-retrogression. (The faultless state of a Bodhisattva is the first ground. In the commentary on the Hundred Thousand Prajnaparamita Sutra, it is said that having attained the first ground, before long, one attains the eighth ground of non-retrogression.) Generating the first mind through nature and conditions, thereby obtaining the state of non-retrogression, becoming a Bodhisattva.

ཆུབ་པར་འགྱུར་བ་སྟེ་ཇི་ལྟར་དགེ་སློང་མི་འཁྲུགས་(སངས་རྒྱས་མི་ འཁྲུགས་པ་དེར་གྱུར་)པ་དང་། བྲམ་ཟེ་རྒྱ་མཚོའི་རྡུལ་དང་(ཤཱཀ་ཐུབ་དེར་གྱུར་)འཁོར་བསྒྱུར་ནམ་ མཁའ་(འཇམ་དབྱངས་དེར་གྱུར་)བཞིན་ནོ་ཞེས་ཆོས་བཤེས་(ས་བཅུ་པ་ཡིན་དགོས་)སོ། །ཕྱིར་མི་འོང་ གོང་འཕོ་ནི་གོང་དུ་འགྲོ་ཡི་གང་དུ་སྐྱེས་པ་དེར་མི་འདའ་བ་(ཨཱརྱ་ཐུབ་དགོངས་)སྟེ། དེ་ལ་འོག་ མིན་དང་། སྲིད་རྩེར་འགྲོ་གཉིས་ཡོད་ལ། དང་པོ་བྱང་སེ་ཕྱིར་མི་འོང་འོག་མིན་འགྲོའི་མིང་ ཅན་ནི། འཁོར་ལོས་བསྒྱུར་རྒྱལ་དུ་གྱུར་པས་སེམས་ཅན་རྣམས་ལ་བདེ་བའི་ཡོ་བྱད་ཐམས་ ཅད་བསྒྲུབ་ཅིང་ཟས་འདོད་པ་ལ་ཟས་སྟེར། སོགས་ནས། སེམས་ཅན་དགེ་བཅུའི་ལམ་ལ་ བཞག་ནས་ཚངས་རིས་ནས་འོག་མིན་གྱི་བར་དུ་སྐྱེས་ནས་ཞིང་སྣ་ཚོགས་སུ་འཚང་རྒྱ་བ་སྟེ། མདོ་ཡང་། ཚིག་དེའི་མཇུག་ཏུ། དག་ཀྱང་ཡོད་དོ་ཞེས་སོ། །(འདི་མདོ་གོང་འོག་མང་པོ་ཞིག་བསྡུས་པར་ སྣང་།) ཤཱནྟི་བུདྡྷ་ཤྲཱི་དེ་གཅིག་ཏུ་བགྲང་ངོ་། །ཨཱརྱ་སོགས་ལྟར་ན། དེས་མདོར་བསྟན་ནས། དབྱེ་ན་འཕར་སོགས་གསུམ་སྟེ། བྱང་སེ་ཕྱིར་མི་འོང་འཕར་བའི་མིང་ཅན་ནི། བྱང་སེ་སོ་སྐྱེའི་ སྐབས་སུ་(ཆོས་བཤེས་དངོས་)དང་པོར་བསམ་གཏན་བཞི་རྫོགས་པ་(དངོས་)ལས་རྐྱེན་འགའ་ཞིག་ གིས་ཉམས་པ་ན་སླར་བསམ་གཏན་དང་པོ་ཐོབ་པར་བྱས་ནས་ཚངས་རིས་སུ་སྐྱེས། དེར་ བསམ་གཏན་གོང་མ་རྣམས་ཐོབ་པར་བྱས་ནས་དུས་ཕྱིས་འཕགས་ལམ་ཐོབ་(དེ་ཡན་ཆོས་བཤེས་ དངོས་)སྟེ་སྔར་གོམས་པའི་དབང་གིས་བཞི་པ་སྤེལ་(ཨཱརྱ་)ཏེ་ཤི་(ཨཱརྱ་ཆོས་བཤེས་)ནས་འོག་མིན་དུ་ སྐྱེས་(ཨཱརྱ་ཆོས་བཤེས་)ཏེ་སླར་ཡང་ཞིང་སྣ་ཚོགས་སུ་བྱང་ཆུབ་པར་སྟོན་པའི་ས་བཅུ་པ་པ་སྟེ། བོད་དག་ནི། ས་བཅུ་པ་ལ་སྦྱོར་དགོས་པས་ཉམས་ཚུལ་བསྟན་ཞེས་གོང་འོག་བཞི་ལ་སྦྱོར་ 1-310 རོ། །བསམ་གཏན་བཞི་བསྒྲུབས་ཏེ་བསམ་གཏན་རྣམས་ལས་ཡོངས་སུ་ཉམས་ཏེ་བསམ་ གཏན་དང་པོ་བསྒྲུབས་ཏེ་ཚངས་རིས་ཀྱི་ལྷ་རྣམས་སུ་སྐྱེ་ཞིང་དེ་དག་ཏུ་ཡང་བསམ་གཏན་ རྣམས་བསྒྲུབས་ནས་འོག་མིན་གྱི་ལྷ་རྣམས་ཀྱི་ནང་དུ་སྐྱེས་ཏེ། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་སྣ་ཚོགས་ པ་རྣམས་སུ་བླ་མེད་བྱང་ཆུབ་ཏུ་འཚང་རྒྱ་བ་དག་ཡོད་དོ། །ཞེས་སོ། །བྱང་སེ་ཕྱིར་མི་འོང་ ཕྱེད་དུ་འཕར་བའི་མིང་ཅན་ནི། ཚུལ་སྔར་བཞིན་ལས་ཚངས་རིས་ནས་ཤི་འཕོས་ནས་གནས་ གཙང་དུ་སྐྱེས་ཏེ་གནས་གཙང་གི་གནས་གཅིག་(ཨཱརྱ་)གམ་གཉིས་བརྒལ་(ཨཱརྱ་)ཏེ་འོག་མིན་ དུ་སྐྱེས་ནས་ཞིང་གཞན་དུ་ཞེས་སོགས་ཏེ། ཚངས་པའི་འཇིག་རྟེན་ནས་ཤི་འཕོས་ནས་གནས་ གཙང་མར་སྐྱེས་ཏེ། གནས་གཙང་མའི་གནས་གཅིག་གམ་གཉིས་བརྒལ་ཏེ་འོག་མིན་དུ་ སྐྱེས་ནས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་སྣ་ཚོགས་སོགས་སོ། །བྱང་སེ་ཕྱིར་མི་འོང་གནས་ཐམས་ཅད་ དུ་འཆི་འཕོ་བའི་མིང་ཅ

【現代漢語翻譯】 如何成為圓滿覺悟者？例如，如同不退轉的比丘（成為不動佛），如同婆羅門海塵（成為釋迦牟尼佛），如同轉輪王虛空（成為文殊菩薩），這是法友（必須是十地菩薩）所說。不再返回欲界的補特伽羅，向上界轉生，指的是生於上界后不再退還（阿雅所想）。這又分為往生色究竟天和往生有頂天兩種。第一種，菩薩不再返回欲界，被稱為往生色究竟天者，他們轉生為轉輪聖王，為眾產生辦一切安樂資具，為想得到食物者施予食物等等，引導眾生行持十善業道，從梵天界直至色究竟天，于各種佛土中證得菩提。經典中也說，在這些話的結尾，也有清凈者。（這段話似乎彙集了許多經典的內容。）寂天菩提吉祥是同一個人。按照阿雅等人的說法，先是概括性地宣說，然後進行分類，分為超生等三種。菩薩不再返回欲界，被稱為超生者，指的是菩薩在凡夫階段（真正的法友），首先圓滿四禪（真正地），由於某些因緣退失后，再次獲得初禪，轉生到梵天界。在那裡獲得更高的禪定，之後證得聖道（到此為止是真正的法友），由於過去的串習力，增長第四禪（阿雅），死後（阿雅法友）轉生到色究竟天（阿雅法友），再次在各種佛土中示現證得菩提的十地菩薩。藏族人認為，這必須與十地菩薩相聯繫，所以說示現了退失的情況，與上下四禪相聯繫。修習四禪后，完全退失所有禪定，然後修習初禪，轉生到梵天界諸天之中，在那裡也修習各種禪定，轉生到色究竟天諸天之中，在各種佛土中證得無上菩提。菩薩不再返回欲界，被稱為半超生者，情況與之前相似，從梵天界死亡並轉生到凈居天，超越一個（阿雅）或兩個凈居天（阿雅），轉生到色究竟天，然後在其他佛土中等等。從梵天世界死亡並轉生到凈居天，超越一個或兩個凈居天，轉生到色究竟天，然後在各種佛土中等等。菩薩不再返回欲界，被稱為在一切處死亡並轉生者 How to become a fully enlightened being? For example, like a non-regressing Bhikshu (becoming Akshobhya Buddha), like a Brahmin sea dust (becoming Shakyamuni Buddha), like a Chakravartin sky (becoming Manjushri Bodhisattva), so says the Dharma friend (must be a tenth-level Bodhisattva). The one who does not return to the desire realm, ascending to the higher realm, refers to being born in the higher realm and not returning (Arya's intention). This is further divided into going to Akanistha and going to the peak of existence. The first, Bodhisattvas who do not return to the desire realm, are called those who go to Akanistha. They are reborn as Chakravartin kings, accomplishing all the means of happiness for sentient beings, giving food to those who desire it, and so on, leading sentient beings to practice the ten virtuous paths, from the Brahma realm up to Akanistha, attaining enlightenment in various Buddha lands. The sutras also say, at the end of these words, there are also pure ones. (This passage seems to be a compilation of many sutras.) Shantideva Buddhashri is counted as one. According to Arya and others, it is first generally stated, and then classified into three types, such as surpassing. Bodhisattvas who do not return to the desire realm are called surpassing ones, referring to Bodhisattvas who, in the stage of ordinary beings (the real Dharma friend), first perfect the four dhyanas (actually), and due to some causes, regress. Then, they regain the first dhyana and are reborn in the Brahma realm. There, they attain higher dhyanas, and later attain the noble path (up to this point is the real Dharma friend). Due to the power of past habits, they cultivate the fourth dhyana (Arya), die (Arya Dharma friend), and are reborn in Akanistha (Arya Dharma friend), again manifesting as tenth-level Bodhisattvas who attain enlightenment in various Buddha lands. Tibetans believe that this must be related to the tenth-level Bodhisattva, so it is said that it shows the state of regression, related to the four dhyanas above and below. Having cultivated the four dhyanas, they completely regress from all the dhyanas, then cultivate the first dhyana, and are born among the gods of the Brahma realm. There, they also cultivate various dhyanas, and are born among the gods of Akanistha, attaining unsurpassed enlightenment in various Buddha lands. Bodhisattvas who do not return to the desire realm are called half-surpassing ones. The situation is similar to before, dying from the Brahma realm and being reborn in the Pure Abodes, surpassing one (Arya) or two Pure Abodes (Arya), and being reborn in Akanistha, and then in other Buddha lands, and so on. Dying from the Brahma world and being reborn in the Pure Abodes, surpassing one or two Pure Abodes, and being reborn in Akanistha, and then in various Buddha lands, and so on. Bodhisattvas who do not return to the desire realm are called those who die and are reborn in all places

【English Translation】 How to become a fully enlightened being? For example, like a non-regressing Bhikshu (becoming Akshobhya Buddha), like a Brahmin sea dust (becoming Shakyamuni Buddha), like a Chakravartin sky (becoming Manjushri Bodhisattva), so says the Dharma friend (must be a tenth-level Bodhisattva). The one who does not return to the desire realm, ascending to the higher realm, refers to being born in the higher realm and not returning (Arya's intention). This is further divided into going to Akanistha and going to the peak of existence. The first, Bodhisattvas who do not return to the desire realm, are called those who go to Akanistha. They are reborn as Chakravartin kings, accomplishing all the means of happiness for sentient beings, giving food to those who desire it, and so on, leading sentient beings to practice the ten virtuous paths, from the Brahma realm up to Akanistha, attaining enlightenment in various Buddha lands. The sutras also say, at the end of these words, there are also pure ones. (This passage seems to be a compilation of many sutras.) Shantideva Buddhashri is counted as one. According to Arya and others, it is first generally stated, and then classified into three types, such as surpassing. Bodhisattvas who do not return to the desire realm are called surpassing ones, referring to Bodhisattvas who, in the stage of ordinary beings (the real Dharma friend), first perfect the four dhyanas (actually), and due to some causes, regress. Then, they regain the first dhyana and are reborn in the Brahma realm. There, they attain higher dhyanas, and later attain the noble path (up to this point is the real Dharma friend). Due to the power of past habits, they cultivate the fourth dhyana (Arya), die (Arya Dharma friend), and are reborn in Akanistha (Arya Dharma friend), again manifesting as tenth-level Bodhisattvas who attain enlightenment in various Buddha lands. Tibetans believe that this must be related to the tenth-level Bodhisattva, so it is said that it shows the state of regression, related to the four dhyanas above and below. Having cultivated the four dhyanas, they completely regress from all the dhyanas, then cultivate the first dhyana, and are born among the gods of the Brahma realm. There, they also cultivate various dhyanas, and are born among the gods of Akanistha, attaining unsurpassed enlightenment in various Buddha lands. Bodhisattvas who do not return to the desire realm are called half-surpassing ones. The situation is similar to before, dying from the Brahma realm and being reborn in the Pure Abodes, surpassing one (Arya) or two Pure Abodes (Arya), and being reborn in Akanistha, and then in other Buddha lands, and so on. Dying from the Brahma world and being reborn in the Pure Abodes, surpassing one or two Pure Abodes, and being reborn in Akanistha, and then in various Buddha lands, and so on. Bodhisattvas who do not return to the desire realm are called those who die and are reborn in all places

ན་ནི། ཚངས་རིས་ནས་གཟུགས་ཀུན་ཏུ་སྐྱེས་ནས་འོག་མིན་དུ་འཇུག་ པའི་ས་བཅུ་པ་སྟེ། ཚངས་རིས་ནས་འོག་མིན་གྱི་ལྷའི་བར་དུ་སྐྱེས་ཏེ་ཐབས་མཁས་པས་ སེམས་ཅན་དམྱལ་བ་པ་དང་དུད་འགྲོའི་སྐྱེས་གནས་པ་དང་གཤིན་རྗེའི་འཇིག་རྟེན་པའི་ སེམས་ཅན་རྣམས་ལ་ཆོས་སྟོན། ཞེས་སོགས་སོ། །(དགོངས་)གོང་འཕོ་གཉིས་པ། བྱང་སེ་སྲིད་ རྩེའི་མཐར་ཐུག་འགྲོའི་མིང་ཅན་ནི། སྔར་སོ་སྐྱེའི་དུས་(ཨཱརྱ་དགོངས་)སུ་སྙོམས་འཇུག་གཞན་ རྣམས་བསྒྲུབས་ཤིང་གནས་གཙང་མིན་པ་གཟུགས་ཀུན་ཏུ་སྐྱེས་ནས་གཟུགས་མེད་བཞིར་ རིམ་གྱིས་སོང་སྟེ་མཐར་སྲིད་རྩེ་ཕྱིན་ནས་ཕྱིས་འཕགས་ལམ་ཐོབ་སྟེ་ཞིང་སྣ་ཚོགས་སུ་འཚང་ རྒྱ་བའི་ས་བཅུ་པ་སྟེ། བསམ་གཏན་དང་གཟུགས་མེད་པའི་སྙོམས་པར་འཇུག་པ་སྒྲུབ་པར་ བྱེད་པ་དག་ཚངས་རིས་ནས་དགེ་རྒྱས་ཀྱི་བར་གྱི་ལྷ་རྣམས་སུ་སྐྱེ་ཞིང་དེ་ནས་ནམ་མཁའ་ མཐའ་ཡས་སྐྱེ་མཆེད་ནས་སྲིད་པའི་རྩེ་མོའི་བར་དུ་སྐྱེ་བར་བྱེད་དེ། དེ་ནས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ ཞིང་སྣ་ཚོགས་སུ་སྐྱེ་བར་འགྱུར་རོ། །ཞེས་སོ། །བྱང་སེ་ཕྱིར་མི་འོང་གཟུགས་ཀྱི་ཆགས་ 1-311 བཅོམ་གྱི་མིང་ཅན་ནི། སྔར་སོ་སྐྱེའི་དུས་སུ་འདོད་པ་ནས་ཤི་འཕོས་ནས་གཟུགས་སུ་མ་ ཞུགས་པར་གཟུགས་མེད་དུ་སྐྱེས་ཤིང་ཕྱིས་ཚོགས་བསགས་ཏེ་ཞིང་སྣ་ཚོགས་སུ་འཚང་རྒྱ་ བའི་ས་བཅུ་པ་སྟེ། བསམ་གཏན་དང་གཟུགས་མེད་པའི་སྙོམས་པར་འཇུག་པ་ཐོབ་པར་གྱུར་ པ་དེ་དག་ནམ་མཁའ་མཐའ་ཡས་སྐྱེ་མཆེད་ནས་སྲིད་པའི་རྩེ་མོའི་བར་དུ་སྐྱེ་བར་འགྱུར་ཞིང་ དེ་ནས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་སོགས་སོ། །འོ་ན། སྡུད་པར། བྱང་ཆུབ་ཡོན་ཏན་ཕ་རོལ་ཕྱིན་ ཉམས་འགྱུར་འོང་ཞེས། །གཟུགས་མེད་ཁམས་སུ་སྐྱེ་བ་དོན་དུ་གཉེར་མི་བྱེད། །ཅེས་དང་། ཀུན་བཏུས་འགྲེལ་(གོང་དུའང་བཤད་)བར་བྱང་སེམས་ནི་འདོད་པ་དང་གཟུགས་ན་སྤྱོད་པ་ཡིན་ གྱི་གཟུགས་མེད་པ་ན་སྤྱོད་པ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། སེམས་ཅན་ཡོངས་སུ་སྨིན་པའི་གནས་མིན་པའི་ ཕྱིར། མཐུའི་ཁྱད་པར་ཐོབ་པ་དག་དེར་མི་སྐྱེའོ་ཞེས་པ་དང་འགལ་ཞེ་ན། དེ་ནི་མཐུ་ཐོབ་པ་ བྱང་སེམས་དབང་རྣོན་གྱི་དབང་དུ་བྱས་ལ། འདིར་དབང་རྟུལ་སོ་སྐྱེའི་དབང་དུ་བྱས་པས་ འགལ་བ་མེད་དོ། །ཁ་ཅིག གཟུགས་མེད་ཀྱི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཐོབ་པས་དེར་འགྲོ་བའི་ནུས་པ་ ཡོད་པས་སམ་དེར་སོང་ན་གཞན་དོན་འགྲུབ་ན་འགྲོ་སྲིད་པ་ལ་དགོངས་སོ་གསུངས་པ་ནི། འདིར་བྱང་འཕགས་སྲིད་རྩེར་འགྲོ་བར་བསྟན་པར་བསམས་པ་སྟེ་ནོར་རོ། །དེ་ལྟར་ན་ འཕར་བ་གསུམ་སོགས་ལྔའི་མདོ་ཇི་བཞིན་རྒྱས་འབྲིང་ན་མི་སྣང་ཞིང་ལེའུ་བརྒྱད་མར་ཡོད་ ལ་ཨཱརྱ་ཤཱན་ཏི་སོགས་དེ་དང་སྦྱོར་བར་སྣང་ངོ་། །འདི་དག་སྔར་བྱང་སེམས་སོ་སྐྱེའི་དུས་སུ་ དེ་དང་དེ་ལྟར་གྱུར་པ་ཉིད་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་ཀྱི་འཕགས་པ་ཐོབ་རྗེས

【現代漢語翻譯】 此外，從色究竟天（梵文：Akaniṣṭha，指色界天的最高處）降生到一切色界天，並進入阿迦尼吒天（梵文：Akaniṣṭha）的十地菩薩，從色究竟天到阿迦尼吒天之間的諸天，以善巧方便向地獄眾生、畜生道的眾生以及閻羅王世界的眾生宣說佛法。等等。（意指）第二種轉生：名為『窮盡有頂』的菩薩，是指過去還是凡夫時，修習了其他的等持（梵文：Samāpatti，指禪定），並且並非居住在凈居天，而是降生到一切色界天，然後依次進入四無色界天，最終到達有頂天（梵文：Bhavāgra，指三界輪迴的最高處），之後證得聖道，並在各種佛土中成佛的十地菩薩。他們修習禪定和無色界的等持，從色究竟天到善現天（梵文：Sudṛśa，指色界第四禪天）的諸天中轉生，然後從空無邊處天（梵文：Ākāśānantyāyatana，指無色界第一天）到有頂天之間轉生，之後便會在各種佛土中轉生。名為『不還』的菩薩，是指過去還是凡夫時，從欲界死去並轉生到無色界，而沒有進入色界，之後積累資糧，並在各種佛土中成佛的十地菩薩。那些證得禪定和無色界等持的人，將會在空無邊處天到有頂天之間轉生，之後便會在各種佛土中轉生。那麼，總結來說，『菩提功德到彼岸，變化示現將到來』，這是說不要追求轉生到無色界。並且，《攝大乘論釋》（之前也說過）中說，菩薩是在欲界和色界中行事，而不是在無色界中行事，因為那不是使眾生完全成熟的地方。那些獲得神通力的人不會在那裡轉生。如果這樣說與上述內容相矛盾，那是因為前者是指獲得神通力的利根菩薩，而這裡指的是鈍根凡夫，所以沒有矛盾。有些人說，因為獲得了無色界的禪定，所以有能力去那裡，或者如果去那裡能夠利益他人，那麼也可能會去，這是考慮到這裡所說的菩薩會去有頂天，這是錯誤的。如果是這樣，那麼在《增支部》等五部經的廣本和中本中就沒有提到，而只有八品，並且阿阇梨寂天（梵文：Ārya Śānti）等似乎與此有關。這些都是指過去菩薩還是凡夫時，成為那樣的情況，而不是指獲得聖道之後的情況。 Furthermore, the tenth-ground Bodhisattva who is born from the Akanishtha (the highest of the form realm heavens) to all the form realms and enters Akanishtha, teaches the Dharma with skillful means to sentient beings in hell, those in the animal realm, and those in the realm of Yama (the lord of death), between the Akanishtha and the gods of Akanishtha. And so on. (Meaning) The second kind of transference: The Bodhisattva named 'Exhausting the Peak of Existence' is one who, in the past when still an ordinary being, practiced other Samapattis (meditative attainments) and, not residing in the Pure Abodes, was born into all the form realms, then gradually went to the four formless realms, finally reaching the Peak of Existence (Bhavāgra, the highest point of samsara), and later attained the noble path and became enlightened in various Buddha-fields as a tenth-ground Bodhisattva. Those who practice meditation and the Samapattis of the formless realms are born among the gods from Akanishtha to Sudṛśa (the Good Vision heaven), and then from the Sphere of Infinite Space (Ākāśānantyāyatana, the first of the formless realms) to the Peak of Existence, and then they will be born in various Buddha-fields. The Bodhisattva named 'Non-Returner' who destroys the form, is one who, in the past when still an ordinary being, died from the desire realm and was born into the formless realm without entering the form realm, and later accumulated merit and became enlightened in various Buddha-fields as a tenth-ground Bodhisattva. Those who have attained meditation and the Samapattis of the formless realms will be born from the Sphere of Infinite Space to the Peak of Existence, and then in various Buddha-fields, and so on. Now, to summarize, 'The qualities of Bodhi reach the other shore, transformations will come,' which means do not seek to be born in the formless realm. And in the commentary on the Compendium (also said earlier), Bodhisattvas act in the desire and form realms, but not in the formless realm, because that is not a place for fully maturing sentient beings. Those who have obtained special powers do not get born there. If this contradicts the above, it is because the former refers to sharp-witted Bodhisattvas who have obtained powers, while this refers to dull-witted ordinary beings, so there is no contradiction. Some say that because they have attained the Samadhi of the formless realm, they have the ability to go there, or if going there would benefit others, then they might go, considering that the Bodhisattva mentioned here would go to the Peak of Existence, which is wrong. If so, then it is not mentioned in the extensive and intermediate versions of the Anguttara Nikaya (Gradual Sayings) and other five Agamas (collections of discourses), but only in eight chapters, and Ārya Śānti and others seem to be related to this. These all refer to the state of Bodhisattvas when they were ordinary beings in the past, not after they have attained the noble path.

【English Translation】 Furthermore, the tenth-ground Bodhisattva who is born from the Akanishtha (the highest of the form realm heavens) to all the form realms and enters Akanishtha, teaches the Dharma with skillful means to sentient beings in hell, those in the animal realm, and those in the realm of Yama (the lord of death), between the Akanishtha and the gods of Akanishtha. And so on. (Meaning) The second kind of transference: The Bodhisattva named 'Exhausting the Peak of Existence' is one who, in the past when still an ordinary being, practiced other Samapattis (meditative attainments) and, not residing in the Pure Abodes, was born into all the form realms, then gradually went to the four formless realms, finally reaching the Peak of Existence (Bhavāgra, the highest point of samsara), and later attained the noble path and became enlightened in various Buddha-fields as a tenth-ground Bodhisattva. Those who practice meditation and the Samapattis of the formless realms are born among the gods from Akanishtha to Sudṛśa (the Good Vision heaven), and then from the Sphere of Infinite Space (Ākāśānantyāyatana, the first of the formless realms) to the Peak of Existence, and then they will be born in various Buddha-fields. The Bodhisattva named 'Non-Returner' who destroys the form, is one who, in the past when still an ordinary being, died from the desire realm and was born into the formless realm without entering the form realm, and later accumulated merit and became enlightened in various Buddha-fields as a tenth-ground Bodhisattva. Those who have attained meditation and the Samapattis of the formless realms will be born from the Sphere of Infinite Space to the Peak of Existence, and then in various Buddha-fields, and so on. Now, to summarize, 'The qualities of Bodhi reach the other shore, transformations will come,' which means do not seek to be born in the formless realm. And in the commentary on the Compendium (also said earlier), Bodhisattvas act in the desire and form realms, but not in the formless realm, because that is not a place for fully maturing sentient beings. Those who have obtained special powers do not get born there. If this contradicts the above, it is because the former refers to sharp-witted Bodhisattvas who have obtained powers, while this refers to dull-witted ordinary beings, so there is no contradiction. Some say that because they have attained the Samadhi of the formless realm, they have the ability to go there, or if going there would benefit others, then they might go, considering that the Bodhisattva mentioned here would go to the Peak of Existence, which is wrong. If so, then it is not mentioned in the extensive and intermediate versions of the Anguttara Nikaya (Gradual Sayings) and other five Agamas (collections of discourses), but only in eight chapters, and Ārya Śānti and others seem to be related to this. These all refer to the state of Bodhisattvas when they were ordinary beings in the past, not after they have attained the noble path.

་སུ་དེ་ལྟར་གྱུར་པ་མི་ སྲིད་ལ་ཉན་ཐོས་དང་ཆ་འདྲ་ཙམ་མིན་པ་ཇི་བཞིན་ཐམས་ཅད་དུ་སྦྱར་རྒྱུ་མེད་པ་ཁོ་ནའོ། ། པཎྜི་ཏ་ཞི་བ་འབྱུང་གནས་དང་ཆོས་རྗེ་ཀུན་མཁྱེན་ཆེན་པོ་དག མདོ་ཚིག་ཏུ་རློམ་པ་མང་པོ་ ཞིག་མངོན་རྟོགས་དང་སྦྱར་བའི་ཕྱིར་དུ་སེང་བཟང་གིས་རང་བཟོར་བརྩམས་གསུང་ངོ་། ། དཔྱད་པ་འདི་ཡོད་དེ་ལེ་མངས་ལ་ཤླཽ་ཀ་ཉི་ཁྲི་ལྔ་སྟོང་ད་ལྟའི་རྒྱ་དཔེ་ལ་ཚང་ན་འཕགས་ 1-312 སེང་གི་རང་བཟོར་འོང་ལ་མ་ཚང་ན་མདོ་ཚིག་ཉམས་པ་ཡིན་པས་འགལ་བ་མེད་དམ་སྙམ་ སྟེ། པཎྜི་ཏ་དག་གིས། དེ་བགྲང་བ་ཙམ་ཞིག་མ་དྲན་པར་ཟད་དོ། །བྱང་སེ་ཕྱིར་མི་འོང་མཐོང་ བའི་ཆོས་ལ་ཞི་བ་ཐོབ་པའི་མིང་ཅན་ནི། མཚན་སོ་གཉིས་ཀྱིས་བརྒྱན་ཅིང་དབང་བོ་གསལ་ ཞིང་དག་པར་གྱུར་ནས་དེ་ལུས་(འདི་དག་མདོ་ཇི་བཞིན་)ཡོངས་སུ་དག་པས་སྐྱེ་བོ་མང་པོ་དགའ་བ་ དང་མོས་པ་བསྐྱེད་དེ་འགྲོ་བ་མང་པོའི་སྙིང་དུ་སྡུག་ཅིང་དེ་དག་དེ་ལ་སེམས་མོས་པའི་དགེ་ རྩས་རིམ་གྱིས་ཐེག་པ་གསུམ་གྱིས་མྱང་འདས་ཐོབ་བྱེད་ཀྱི་ས་བཅུ་པ་སྟེ། བྱང་ཆེན་ཕྱིན་དྲུག་ ལ་སྤྱོད་ཚེ་མི་ཆེན་པོའི་མཚན་སུམ་ཏུ་རྩ་གཉིས་དང་ལྡན་པར་གྱུར་ཏེ་དབང་བོ་གསལ་ཞིང་། ཞེས་སོགས་ནས། སེམས་མོས་པར་གྱུར་པའི་དགེ་བའི་རྩ་བ་དེ་ཉིད་ཀྱིས་རིམ་གྱིས་ཐེག་པ་ གསུམ་གྱིས་ཡོངས་སུ་མྱ་ངན་ལས་འདའ་བར་བྱེད་པ་དག་ཀྱང་ཡོད་དོ་ཞེས་དང་། འོག་ཏུ་ འཁོར་ལོས་བསྒྱུར་བའི་རྒྱལ་སྲིད་བརྒྱ་སྟོང་དུ་མ་འཛིན་ཅིང་གནས་ནས་སངས་རྒྱས་བྱེ་བ་ ཁྲག་ཁྲིག་བརྒྱ་སྟོང་དུ་མ་མཉེས་པར་བྱེད་ཅེས་སོགས་སོ། །བྱང་སེ་ཕྱིར་མི་འོང་ལུས་ཀྱིས་ མངོན་སུམ་བྱེད་པའི་མིང་ཅན་ནི། སྙོམས་འཇུག་བརྒྱད་ལ་འགོག་པ་སྤེལ་བའི་ཐོད་རྒལ་གྱི་ སྙོམས་འཇུག་ཐོབ་པའི་ས་བཅུ་པ་སྟེ། དེ་ཡང་གནས་གྱུར་པའི་ལུས་ཀྱིས་ཆོས་སྐུ་མངོན་སུམ་ དུ་བྱེད་པའོ་ཞེས་ཨ་བྷ་ཡའོ། །(ཐུབ་དགོངས་སུ་ལུས་ནི་རྟེན་ཏེ། དེ་གནས་གྱུར་པས་ལུས་ཀྱིས་མངོན་སུམ་དུ་བྱེད་པ་ ནི་ལུས་ཀྱིས་མངོན་སུམ་དུ་བྱེད་པའོ། །དཔེར་ན་འཕགས་པ་བྱམས་པ་(འགྲེལ་ཆེན་ལེའུ་བཅོ་བརྒྱད་པར་ཡང་བཤད།)ལྟ་བུ་སྟེ། སྙོམས་པར་འཇུག་པ་ཐོབ་པའི་ཕྱིར་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་མངོན་སུམ་དུ་བྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་སོ། །)བྱང་ཆེན་པོ་ཤེར་ཕྱིན་པ་ལ་ སྤྱོད་པ་བསམ་གཏན་བཞི་ཚད་མེད་བཞི་གཟུགས་མེད་ཀྱི་སྙོམས་འཇུག་(བསྡུས་)གིས་རྣམ་ པར་རྩེ་ཞིང་བསམ་གཏན་དང་པོ་ལ་སྙོམས་པར་འཇུག་གོ །དེ་ལས་ལངས་ནས་འགོག་པའི་ སྙོམས་འཇུག་ལ་མཉམ་པར་གཞག་གོ །ནས། སྲིད་རྩེ་ནས་འགོག་པའི་བར་རྒྱ་ཆེར་སྦྱར་རོ། ། (དེ་ལྟར་ཕྱིར་མི་འོང་དགུ་པ་བཅུ་པ་ཆོས་སྤྲིན་ལ་ཐུབ་དགོངས་སུ་བཤད།) ཞུགས་པ་ལྔ་པ་དགྲ་བཅོམ་ཞུགས་ 1-313 པའི་བྱང་སེ་ནི། སྲིད་རྩེའི་ཉོན་མོངས་བརྒྱད་པ་(ཨཱརྱ་

【現代漢語翻譯】 因此，不可能發生那樣的事情，而且不能像對待聲聞一樣對待，必須完全排除。 班智達寂護和法王一切智者認為，僧伽跋陀羅爲了將許多被認為是經文的段落與現觀結合起來，而創作了自造之說。 有這樣的考察，如果《廣大般若經》中有兩萬五千頌，而現在的漢文版本中都有，那就是聖僧伽跋陀羅的自造，如果沒有，那就是經文有所缺失，這樣難道沒有矛盾嗎？班智達們說：那只是他們沒有記住數量而已。 不再返回的菩薩，其名稱為『于現法中得寂靜』，以三十二相莊嚴，根門明晰清凈，身體完全清凈（這些都如經文所說），令眾多眾生歡喜和信樂，成為眾多有情的心之所愛，那些眾生以對他的信心所產生的善根，逐漸通過三乘獲得涅槃，即行持六度萬行的十地菩薩，具有大丈夫的三十二相，根門明晰，等等。從『以信心所產生的善根，逐漸通過三乘獲得完全的涅槃』，以及『下面會執持和安住無數的轉輪王之王位，並且令無數的億萬佛陀歡喜』等等。 不再返回的菩薩，其名稱為『以身現證』，是獲得八定和滅盡定次第超越的十地菩薩，也就是以轉依之身現證法身，這是阿跋耶的觀點。（在能仁密意中，身體是所依，身體轉依即是以身現證，例如聖慈氏菩薩（《大疏》第十八章也有闡述），爲了獲得等持，爲了現證法身）。 大菩薩行持般若波羅蜜多，以四禪、四無量心、無色定（總攝）而嬉戲，併入于初禪。從初禪出定后，安住于滅盡定。乃至從有頂天到滅盡定之間廣泛應用。（因此，不再返回的第九地和第十地在能仁密意中這樣解釋）。 入流果第五果阿羅漢入流果的菩薩是，有頂天的第八煩惱（阿arya）

【English Translation】 Therefore, it is impossible for that to happen, and it cannot be treated like a Shravaka; it must be completely excluded. Pandita Shiwajungne and Dharma Lord Kunkhyen Chenpo believed that Sanghabhadra composed his own fabrications in order to combine many passages that were considered Sutra words with Abhisamaya. There is such an examination: if the 《Large Prajnaparamita Sutra》 has twenty-five thousand shlokas, and the current Chinese version has them all, then it is Sangha's own fabrication; if not, then the Sutra words are missing, so is there no contradiction? The Panditas said: That's just that they didn't remember the number. The non-returning Bodhisattva, whose name is 'Obtaining Peace in the Present Dharma', is adorned with the thirty-two marks, the senses are clear and pure, and the body is completely pure (these are all as the Sutra says), causing many beings to rejoice and have faith, becoming the heart's beloved of many sentient beings, and those beings, with the roots of virtue generated by their faith in him, gradually attain Nirvana through the Three Vehicles, that is, the tenth-ground Bodhisattva who practices the Six Paramitas, possessing the thirty-two marks of a great man, the senses being clear, and so on. From 'with the roots of virtue generated by faith, gradually attaining complete Nirvana through the Three Vehicles', and 'below, he will hold and abide in countless Chakravartin kingships, and please countless billions of Buddhas', and so on. The non-returning Bodhisattva, whose name is 'Manifesting Directly with the Body', is the tenth-ground Bodhisattva who has attained the transcendence of successively entering the Eight Samadhis and Cessation, that is, manifesting the Dharmakaya with the transformed body; this is Abhaya's view. (In the Intent of the Shakyamuni, the body is the support; the transformation of the body is manifesting directly with the body, such as the Holy Maitreya Bodhisattva (also explained in Chapter 18 of the 《Great Commentary》), in order to obtain Samadhi, in order to manifest the Dharmakaya). The Great Bodhisattva practices the Prajnaparamita, playing with the Four Dhyanas, the Four Immeasurables, and the Formless Samadhis (summarized), and enters the First Dhyana. After arising from the First Dhyana, he abides in the Cessation Samadhi. And so on, widely applying from the Peak of Existence to Cessation. (Therefore, the non-returning Ninth and Tenth Grounds are explained in the Intent of the Shakyamuni). The fifth-fruit Arhat entering the stream-enterer Bodhisattva is, the eighth affliction of the Peak of Existence (Arya)

ཟླ་ཟེར་དངོས་)སྤངས་པའི་ས་བཅུ་པ་བར་ ཆད་མེད་ལམ་པ་སྟེ། དེ་པའི་མཛད་པ་ཐོབ་པས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པར་འཆད་འགྱུར་དེའོ་ ཞེས་ཨཱརྱའོ། །སེམས་ཅན་ལོག་པར་ལྟ་བའི་མུན་པ་ཅན་རྣམས་ལ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་སྣང་ བར་བྱེད་པ་དང་། བདག་ཉིད་ཀྱང་ནམ་བླ་མེད་རྫོགས་བྱང་དུ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བར་དུ་སངས་ རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་ཀྱི་སྣང་བ་དེ་དང་ནམ་ཡང་འབྲལ་བར་མི་བྱེད་པ་དག་ཀྱང་ཡོད་དོ། །ཞེས་(དགེ་ འདུན་གྱི་མདོ་མཇུག་མའོ། །)སོ། ། བྱང་སེ་བསེ་རུ་སྟེ་རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་མིང་ཅན་ནི། སངས་རྒྱས་དང་ཉན་ཐོས་མེད་པའི་ ཞིང་དུ་རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་གཟུགས་སུ་སྤྲུལ་ཏེ་ཐེག་པ་གསུམ་གྱིས་སེམས་ཅན་སྨིན་པར་ བྱེད་པའི་མཐར་ཕྱིན་པའི་བྱང་སེ་སྟེ། སངས་རྒྱས་མི་བཞུགས་ཤིང་ཉན་ཐོས་མེད་པའི་འཇིག་ རྟེན་གྱི་ཁམས་སུ་རང་བྱང་ཆུབ་ཏུ་མངོན་རྫོགས་རྒྱ་བ་ཡོད་དེ་དེ་དག་ཐབས་ལ་མཁས་པས་ སྲོག་ཆགས་བྱེ་བ་བརྒྱ་སྟོང་མང་པོ་ཐེག་པ་གསུམ་གྱིས་ཡོངས་སུ་སྨིན་པར་བྱས་ནས་བླ་མེད་ རྫོགས་བྱང་དུ་མངོན་འཚང་རྒྱའོ། །(ལེའུ་བརྒྱད་མར་ཡོད།) ཞེས་ཏེ། རྒྱས་འབྲིང་བསྡུས་པར་མེད་ དོ། །རང་རྒྱལ་དང་ཆ་གཉིས་ཀྱིས་མཐུན་ཏེ། གཞན་ལས་མ་ཐོས་པར་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་ སྣང་བར་བྱེད་པ་དང་། རང་རྒྱལ་གྱི་ཆ་ལུགས་སུ་བྱེད་པའོ། །དག་ཟླ་ཐུབ་གསུམ་མོ། །ཆོས་ ཡང་དག་པར་སྡུད་པའི་མདོར། ནམ་སེམས་ཅན་རྣམས་རང་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་འདུལ་བ་ན་ རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་གཟུགས་སུ་སྤྲུལ་ཏེ་རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ལམ་བསྟན་ནས་ སེམས་ཅན་རྣམས་ཡོངས་སུ་སྨིན་པར་བྱེད། ཅེས་སོ། །བསྐལ་བ་རྣམ་པར་སྣང་བ་ལ་འཇམ་ དཔལ་གྱིས་རང་རྒྱལ་དུ་སྤྲུལ་ནས་དོན་བྱས་པ་ལྟ་བུའོ། །དེ་དང་ནི་ཉི་ཤུའོ། །འདི་(ཨཱརྱ་)ནི་ ཕྱིར་མི་ལྡོག་པའི་(སེང་བཟང་ཨ་བྷ་ཡ་ཡང་ངོ་། །)བྱང་སེའི་དགེ་འདུན་ཏེ། ཤཱ་བུ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་ རྣམས་ཀྱི་མངོན་པར་རྟོགས་པ་འདི་གང་དག་ལ་ཡོད་པ་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པའི་བྱང་སེ་ཡིན་པར་ 1-314 ཤེས་པར་བྱའོ་ཞེས་གསུངས་སོ། །ཞེས་ཨཱརྱའོ། །དད་རྗེས་འབྲང་གི་མདོ་དང་མི་མཐུན་ནོ། ། ༈ དེ་དག་གི་རྣམ་བཞག་དཔྱད་པ། གསུམ་པ་ལ། ས། གྲངས། མཚན་བཏགས་སོ། །དང་པོ། ཨཱརྱའི་དགོངས་པ་ཡིན་ཞེས་ ཐུབ་དགོངས་སུ་སྟེ་དེ་ལྟར་སྦྱར་ཟིན་ཏོ། །བོད་དག་མི་འདྲ་བ་དུ་མ་འཆད་དོ། །དགེ་འདུན་གྱི་ མདོའི་མགོར་ཤེར་ཕྱིན་ལ་གནས་པས་ཞེས་པར། ཤཱནྟིས་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ངེས་པར་འབྱེད་པའི་ ཆ་དང་མཐུན་པ་ལ་སོགས་པས་སོ། །ཞེས་སོགས་ཏེ། དེས་ན་དང་པོ་གཉིས་སྦྱོར་ལམ་པར་ འཆད་པར་མངོན་ནོ། །རད་ཀིར་ནི། འདིར་ཉི་ཤུ་ནི་འཕགས་པ་དང་གང་ཟག་ལ་དམ་བཅས་ པའོ་ཞེས་སོ། ། གཉིས་པ་ནི། འཕགས་པའི་དགོངས་པ་སྔར་བཤད་ལྟར་དུ་ཐུབ་དགོངས་སུ་བཤད་ཅིང་ དེ་ལྟར་ཡིན་ལ། བོད་དག་གིས་

【現代漢語翻譯】 從月光菩薩(Zla zer dngos)到十地之間，是無間道。證得彼岸之行，將被闡釋為如來。這是聖者的教言。 對於那些處在邪見黑暗中的眾生，佛法會顯現光明。並且，我自身直到證得無上圓滿菩提成佛之前，也永不與佛法之光分離。這是僧伽經的結尾。 菩提薩埵塞塞茹（Byang se se ru），又名獨覺佛：在沒有佛和聲聞的剎土中，化現為獨覺佛的形象，以三乘教法成熟眾生，這是達到究竟的菩提薩埵。在沒有佛陀住世、沒有聲聞的世間界中，有自證圓滿菩提者，他們善於運用方便法門，以三乘教法使成百上千的眾生得以成熟，最終證得無上圓滿菩提。（第八品）這是沒有廣、中、略之分的教言。獨覺佛與二分相似，即不從他人處聽聞而能使佛法顯現光明，並保持獨覺佛的形象。他們是持戒清凈的三者。在《正法集經》中說：『當衆生需要由獨覺佛來調伏時，（佛）便化現為獨覺佛的形象，展示獨覺佛的菩提道，從而使眾生得以成熟。』如同在《劫波分別經》中，文殊菩薩化現為獨覺佛來利益眾生一樣。這與二十位不退轉菩薩（包括獅子賢、無畏）的僧團有關。世尊說：『凡是對佛法有證悟者，都應知其為不退轉菩薩。』這是聖者的教言，與《隨信行經》的觀點不一致。 以下是對這些觀點的辨析： 分為三點：地、數量、名稱。首先，聖者的觀點被認為是佛陀的觀點，並已如此結合。藏文的觀點有諸多不同之處。在僧伽經的開頭，『安住于般若波羅蜜多』一句中，寂天菩薩（Shanti）的觀點與決定性的部分相符。因此，前兩者顯然被解釋為加行道。Ra Kir認為：『這裡的二十位是指對聖者和補特伽羅的承諾。』 第二點是，聖者的觀點如前所述被認為是佛陀的觀點，事實也確實如此。藏文的觀點是……

【English Translation】 From the Moonlight Bodhisattva (Zla zer dngos) to the tenth Bhumi, it is the uninterrupted path. Having attained the deeds of the other shore, it will be explained as the Tathagata. This is the teaching of Arya. For those sentient beings in the darkness of wrong views, the Dharma of the Buddha will appear as light. And I myself will never be separated from that light of the Dharma until I attain unsurpassed perfect enlightenment and become a Buddha. This is the end of the Sangha Sutra. Bodhisattva Sese Ru (Byang se se ru), also known as Pratyekabuddha: In a field without Buddhas and Shravakas, he emanates as the form of a Pratyekabuddha, maturing sentient beings with the three vehicles, this is the Bodhisattva who has reached the ultimate. In a world realm where Buddhas do not reside and there are no Shravakas, there are those who manifest complete enlightenment on their own, and they are skilled in means, maturing hundreds of millions of living beings with the three vehicles, and then manifesting complete enlightenment into unsurpassed perfect enlightenment. (Chapter 8) This is a teaching without extensive, intermediate, or concise versions. The Pratyekabuddha is similar in two aspects: he makes the Dharma appear without hearing it from others, and he maintains the appearance of a Pratyekabuddha. They are the three who are pure in discipline. In the Sutra of Gathering the Correct Dharma, it says: 'When sentient beings need to be tamed by a Pratyekabuddha, (the Buddha) emanates as the form of a Pratyekabuddha, shows the path of enlightenment of the Pratyekabuddha, and thus matures sentient beings.' Just as in the Kalpa Differentiation Sutra, Manjushri emanated as a Pratyekabuddha to benefit beings. This is related to the Sangha of twenty non-returning Bodhisattvas (including Simhasena and Abhaya). The Blessed One said: 'Whoever has realization of the Dharmas of the Buddha should be known as a non-returning Bodhisattva.' This is the teaching of Arya, which is inconsistent with the Sutra of Following Faith. The following is an analysis of these viewpoints: Divided into three points: ground, number, and designation. First, Arya's view is considered to be the Buddha's view, and it has been combined as such. There are many different Tibetan views. In the beginning of the Sangha Sutra, in the phrase 'abiding in the Prajnaparamita,' Shanti's view is in accordance with the definitive part. Therefore, the first two are clearly explained as the path of application. Ra Kir believes: 'The twenty here are the commitments to the Arya and the Pudgala.' The second point is that Arya's view, as previously stated, is considered to be the Buddha's view, and this is indeed the case. The Tibetan view is...

ཨཱརྱའི་དགོངས་པ་མ་ལོངས་སྣང་ངོ་། །རད་ཀིར་ནི། རྗེས་ འབྲང་གཉིས་དད་ཐོབ་ཀྱི་བྱེ་བྲག་ཟེར་ཡང་གཞི་ཡིན་པས་མི་བགྲང་ཞིང་དད་ཐོབ་གཉིས། རྒྱུན་ཞུགས་ཙམ། རིགས་སྐྱེ་གཉིས། ཕྱིར་འོང་ཞུགས་འབྲས་གསུམ། ཕྱིར་མི་འོང་ཞུགས་ པ། འདའ་བ་བཞི། འཕར་གསུམ། མཐོང་ཆོས་ཞི། ལུས་མངོན་བྱེད། དགྲ་བཅོམ་ཞུགས་ པ། རང་རྒྱལ་དང་ཉི་ཤུར་བགྲང་ངོ་། །གནད་ཀྱི་ཟླ་ཟེར་དང་འགྲེལ་ཆེན་འགྱུར་རྙིང་དུ། སྲིད་ རྩེར་འགྲོ་གཉིས་ཏེ། གཟུགས་ཀྱི་ཆགས་བྲལ་དང་མཐོང་བའི་ཆོས་ལ་ཞི་བ་ལུས་མངོན་བྱེད་ དོ། །གཞན་འགྲེལ་ཆུང་ལྟར་རོ། །དེ་དག་ཐམས་ཅད་རྗེ་བཙུན་བྱམས་པ་ལ་ཅོ་འདྲི་བ་སྟེ་མིང་ དངོས་སུ་སྨོས་ནས་ཉི་ཤུའོ། །ཞེས་གསུངས་པས་སོ། །དེས་ན་ཤཱནྟི་དང་བུདྡྷ་ཤྲཱིས། རྩ་བ་ཇི་ བཞིན་པར་ཉི་ཤུར་བགྲང་ཞིང་(འཇམ་གསར་རལ་གྲི་ཡང་ངོ་། །)དེ་རྗེ་བཙུན་གྱི་དགོངས་པའོ། །གནོད་ འཇོམས་གཉིས་སུ། མདོའི་དུམ་བུ་ཞེ་ལྔ་ཡོད་པ་ལྟར་སྦྱར་ཏེ་རྒྱལ་སྲས་ཞེ་ལྔ། དེ་ཡང་ཐབས་ མཁས་མི་མཁས་གཉིས་ཏེ། དད་རྗེས་འབྲང་དང་དད་མོས་ཀྱི་མདོ་དང་འདིར་སྦྱར་བ་གཉིས་ པོ་ཐབས་མི་མཁས་པ། ཞེ་གསུམ་ཐབས་མཁས་པ་འབའ་ཞིག་ཏུ་བཤད། འབུམ་ཊཱིཀ་ཏུ་ས་ 1-315 མཚམས་ཡང་ཅི་རིགས་སྦྱར་ཞིང་ཞིབ་ཏུ་བཤད་ལ། འདིར་ཨཱརྱས་བཤད་པའི་འཕར་གསུམ་ སོགས་ཀྱི་མདོ་དེར་མེད་དོ། །དེས་ན་མདོ་ལྟར་ན། བྱང་སེ་སྐྱེ་འཕགས་གཉིས་ཀ་ཡོད་ཅིང་། རད་ཀིར་ནི། སྔར་དགེ་འདུན་ལ་གདམས་པར་ནི་འཕགས་པ་དང་དེ་མིན་(ཁར་ཐོན་)པ་དང་ ཉན་ཐོས་དང་བྱང་སེམས་ཐུན་མོང་དུ་གསུངས་སོ། །ཞེས་པའི་ཕྱེད་བདེན་ནོ། །འདིར་ཉི་ཤུ་ ནི་འཕགས་པ་དང་དེ་ཡང་ཉན་ཐོས་དང་ཐུན་མོང་གི་དབྱེ་བ་སྟོན་ཞེས་རད་ཀིར་རོ། །ཆོས་ རྗེ་ཀུན་མཁྱེན་ཆེན་པོ་ནི་སེམས་བསྐྱེད་ཉེར་གཉིས་དང་དགེ་འདུན་ཉི་ཤུ་རྒྱས་འབྲིང་བསྡུས་ པའི་ཚིག་གིས་ཟིན་པའི་དོན་མིན་གྱི། དང་པོ་ནི་བློ་གྲོས་མི་ཟད་པའི་མདོ་དོན་ནོ། །གཉིས་ པ་ནི། ཐེག་དམན་གྱི་དགེ་འདུན་ཞར་ལ་བསྟན་པ་ཡིན། འཕགས་སེང་སོགས་ཀྱིས་མདོ་འདི་ དང་སྦྱོར་བ་ནི་ནོར་ཞེས་སོགས་གསུངས་སོ། །བརྗོད་པར་བྱ་བ་མང་སྟེ་བཞག་གོ ། གསུམ་པ་ནི། བྱང་སེམས་རྒྱུན་ཞུགས་སོགས་དེ་དག་དངོས་བཏགས་ཅི་ཞེ་ན། བཅོམ་ རལ་ནི། དོན་མཚན་ཉིད་པ་སྒྲ་བཏགས་པ་བ་སྟེ། དེ་དང་དེའི་མཚན་ཉིད་ཡོད་པས་སོ། །ཞེས་ སོ། །དགས་པོ་ནི། དངོས་དང་། ཁྱུང་བོ་ནི། བཏགས་པ་ཞེས་སོ། །ཁ་(ཆུ་མིག་)ཅིག ཕྱིར་ མི་ལྡོག་པ་འཁོར་ལོའི་མདོའི་ལུགས་ཀྱིས་མཚན་ཉིད་པ། མདོ་འདིའི་ལུགས་ཀྱིས་བཏགས་ པ་པ་ཞེས་ཟེར་བ་ནི་རྣམ་པར་འཁྱམས་སོ། །དེས་ན་མཚན་ཉིད་པ་མིན་ཏེ། ཀུན་བཏུས་སུ། ཅིའི་ཕྱིར་བྱང་སེའི་སྐྱོན་མེད་པ་ལ་ཞུགས་ནས་རྒྱུན་དུ་ཞུགས་པར་མི་འགྱུར་ཞེ་ན། རྒྱུན་ལ་ འཇུག་པ་

{ "translations": [ "阿里的意圖尚未完成顯現。關於拉德基，雖然『隨行二者』被稱為是『信解』的差別，但因為是基礎，所以不計數，信解有二：僅僅是預流果位者；種姓生有二；一來果的入者有三；不來果的入者；阿羅漢有四；增上三學；見法；身證；阿羅漢的入者；自證辟支佛和二十位聖者被計數。在《要義月光》和《大疏·舊譯》中，有兩位到達有頂，即離色界貪和以見法而寂滅的身證者。其他的按照小疏的說法。所有這些都是對至尊彌勒的詰難，因為直接提到了名字，所以是二十位。這樣說的。因此，香提和佛陀室利，按照根本一樣地計數為二十位（嘉姆薩爾·拉爾德里也是）。這是至尊的意圖。在《摧魔》二論中，如同有四十五個經部段落一樣地結合，因此有四十五位菩薩。這也有善巧和不善巧兩種，即信隨行和信欲的經典，以及與此結合的兩種是不善巧的，四十三位僅僅是善巧的。在《十萬頌釋》中，也相應地結合了界限，並詳細地解釋了。這裡阿里所說的增上三學等的經典中沒有。因此，按照經典，菩薩既有異生位也有聖者位。拉德基說：以前對僧眾的教誨中，共同地宣說了聖者和非聖者（卡爾頓）以及聲聞和菩薩。這是半真半假。這裡二十位是聖者，並且也顯示了聲聞和共同的差別，這是拉德基的說法。法王一切智者說，不是以『發心二十二』和『僧眾二十』的廣、中、略的詞語所包含的意義，第一個是《無盡意經》的意義，第二個是順便顯示小乘的僧眾。聖獅等將此經與此結合是錯誤的等等。要說的事情很多，所以停止了。", "第三個問題是：菩薩的預流果等，這些是實有還是假立的呢？覺窩仁波切說：是具有意義的自相，是安立名稱者，因為具有那個和那個的自相。達波說：是實有。瓊波說：是假立。一個觀點是：按照《不退轉法輪經》的觀點，是自相有。按照此經的觀點，說是假立者，是完全的遊移。因此不是自相有，在《攝類學》中：為什麼菩薩在無過失中進入后，不會成為恒常的入流者呢？進入入流" ], "english_translations": [ 'Arya\'s intention is not fully manifest. Regarding Radkir, although \'two followers\' are said to be a distinction of \'faith-understanding\', they are not counted because they are the basis, and there are two faith-understandings: merely Stream-enterer; two of family-to-family; three of Once-returner enterer; Non-returner enterer; four of Arhat; higher three; visible dharma; body witness; Arhat enterer; Self-realized Pratyekabuddha and twenty are counted. In \'Essence Moonlight\' and \'Great Commentary Old Translation\', there are two who go to the peak of existence, namely, those who are free from the desire for form and those who are body witnesses who are pacified by seeing the Dharma. Others are according to the small commentary. All of these are challenges to the venerable Maitreya, because the name is directly mentioned, so there are twenty. Thus it is said. Therefore, Shanti and Buddhashri, count twenty in the same way as the root (Jamsar Raldri also). That is the intention of the venerable one. In the two \'Destroying Demons\', combine as if there are forty-five sutra passages, so there are forty-five Bodhisattvas. This also has two types of skillful and unskillful, namely, the sutras of faith-following and faith-desire, and the two combined with this are unskillful, and forty-three are only skillful. In the \'Hundred Thousand Commentaries\', the boundaries are also combined accordingly and explained in detail. Here, in the sutra of the higher three studies etc. spoken by Arya, it is not there. Therefore, according to the sutra, Bodhisattvas have both ordinary and noble states. Radkir said: Previously, in the teachings to the Sangha, the noble and non-noble (Kharton), as well as the Shravakas and Bodhisattvas, were commonly taught. This is half true. Here, the twenty are noble, and also show the difference between Shravakas and common, this is Radkir\'s saying. Dharma Lord Omniscient Great One said that it is not the meaning contained in the words of \'twenty-two bodhicittas\' and \'twenty sanghas\' in broad, medium, and concise forms, the first is the meaning of the Sutra of Inexhaustible Intelligence, and the second is to show the Hinayana Sangha incidentally. It is wrong for Saint Lion etc. to combine this sutra with this, and so on. There are many things to say, so I will stop.", "The third question is: Are the Bodhisattva\'s Stream-enterer etc. real or nominal? Jowo Rinpoche said: They are those who have the meaning of self-character, and are those who establish names, because they have that and that self-character. Dagpo said: They are real. Khyungo said: They are nominal. One view is: According to the view of the Sutra of the Non-returning Wheel, they are self-characterized. According to the view of this sutra, saying that they are nominal is completely wandering. Therefore, they are not self-characterized. In the Compendium: Why, after entering the faultless state, does the Bodhisattva not become a constant stream-enterer? Entering the stream" ] }

ཡོངས་སུ་མ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཅིའི་ཕྱིར་ལན་གཅིག་ཕྱིར་འོང་བར་ནི་འགྱུར་ཞེ་ ན། བསམ་བཞིན་དུ་སྲིད་པར་སྐྱེ་བ་ཚད་མེད་པ་ཡོངས་སུ་འཛིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཅིའི་ཕྱིར་ ཕྱིར་མི་འོང་བར་མི་འགྱུར་ཞེ་ན། བསམ་གཏན་རྣམས་ཀྱིས་གནས་ཤིང་འདོད་པའི་ཁམས་ སུ་སྐྱེ་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་པས་སོ། །དེས་ན་བཏགས་པ་བ་སྟེ། འདོགས་པའི་རྒྱུ་མཚན་ནི། དེ་དང་དེར་སྤྲུལ་(ཆོས་བཤེས་)བ་དང་སྒྲ་འཇུག་(ཆོས་བཤེས་)པའི་རྒྱུ་མཚན་ཆོས་འགའ་འདྲ་བ་ 1-316 སྟེ། ཐེག་པ་བརླབས་པོ་ཆེ་ནི་སྐྲག་གྱུར་ཅིང་། །ཞེས་སོགས་སྔར་དྲངས་པ་ལྟར་དང་། ཕྱིར་ མི་ལྡོག་པ་འཁོར་ལོའི་མདོར། ལོག་པ་བརྒྱད་ལས་ཡང་(ཤིན་ཏུ་)དག་འདས། །རྣམ་པར་ཐར་ བ་བརྒྱད་ལ་རེག །ཡང་དག་བརྒྱད་ལ་ཞེན་པ་མེད། །དེ་ཕྱིར་བརྒྱད་པ་ཞེས་བྱའོ། །སངས་ རྒྱས་མཐོང་ལ་ཆགས་མེད་དེ། །སེམས་ཅན་དཔག་མེད་དད་པར་བྱེད། །དེ་ནི་དེ་ལ་ཆགས་ མེད་དེ། །དེ་ཕྱིར་བློ་ལྡན་དད་པས་འབྲང་། །ཆོས་རྒྱུན་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པ། །རྒྱུན་དེ་ལས་ ཀྱང་འདའ་མི་བྱེད། །ཆོས་ཉིད་དེ་ཡི་རྗེས་སུ་ཐོབ། །དེ་ཕྱིར་ཆོས་རྗེས་འབྲང་ཞེས་གསུངས། ། ལམ་ལ་རྒྱུན་ཞེས་ངས་བརྗོད་དེ། །བསམ་དུ་མེད་པས་སངས་རྒྱས་ལམ། །གང་དག་ལ་ལ་ དེར་ཞུགས་པ། །དེ་དང་དེ་ནི་རྒྱུན་ལ་གཞོལ། །གང་གིས་བྱང་ཆུབ་འགྲུབ་འགྱུར་པའི། །རྐྱེན་ རྣམས་མང་པོ་གང་གསུངས་པ། །བདག་གིས་ཤེས་པར་བྱའོ་ཞེས། །དེ་ཚོལ་བར་ནི་འོངས་ པ་ཡིན། །འགྲོ་བ་རྣམ་གསུམ་གང་དུ་ཡང་། །དེ་ནི་ཕྱིར་ཞིང་མི་འགྲོ་སྟེ། །སངས་རྒྱས་ཆོས་ རྣམས་ཐོབ་པས་ན། །དེས་དེ་ཕྱིར་མི་འོང་ཞེས་བརྗོད། །གང་གིས་སེམས་ཅན་རབ་སྡུག་ བསྔལ། །ཉོན་མོངས་ཐམས་བཅད་དེ་ཡིས་བཅོམ། །ཉོན་མོངས་པ་ལས་རབ་ཏུ་གྲོལ། །དེས་ དེ་དགྲ་བཅོམ་ཞེས་བརྗོད་དོ། །མ་རིག་ནམ་མཁའ་ཇི་བཞིན་དུ། །ཆོས་རྣམས་ཐམས་ཅད་ མཚན་ཉིད་མེད། །འདི་ནི་མངོན་སུམ་གྱུར་པས་ན། །རང་རྒྱལ་བ་ཞེས་བརྗོད་པ་ཡིན། །ཞེས་ སོ། །བཏགས་པའི་དགོས་པ་ནི། དག་ལྡན་དུ། དེ་དག་ཉན་ཐོས་ཀྱི་གང་ཟག་དང་མིང་ཙམ་ མཐུན་པའི་སྒོ་ནས་དགེ་འདུན་དུ་ཡིད་ཆེས་པར་བྱ་བའི་དོན་དུའོ་ཞེས་སོ། །དངོས་ལ་གནོད་ བྱེད། སྔར་དྲངས་པ་ལྟར་དང་། མདོ་དེར་བྱང་སེམས་ཉན་ཐོས་དང་རང་རྒྱལ་བཤད་པས་དེ་ དང་དེ་དངོས་སུ་འགྱུར་ཞིང་ཉན་རང་དག་ཉན་རང་བཏགས་པ་བར་འགྱུར་རོ། །འོན་ཀྱང་ ཕྱིར་མི་ལྡོག་པ་འཁོར་ལོའི་དོན། བཅོམ་རལ་ལྟར་གསལ་ཏེ་བློ་ཡུལ་དུ་མི་བདེའོ། ། ༈ འགྲེལ་པ། འགྲེལ་པ་ལ་ལྔའི་དང་པོ་རྒྱུན་ཞུགས་ལ། ཞུགས་པ། ཙམ་པོ། ཁྱད་པར་ཅན་ནོ། །དང་ 1-317 པོ་ནི། འོག་ནས་འཆད་པར་འགྱུར་བའི་ལམ་ཤེས་པ་ཉིད་ཀྱིས་བསྡུས་པ་(ཞེས་པས་བྱང་སེམས་ སུ་བསྟན་ནོ། །)མཐོང་བའི་ལམ་སྐད་ཅིག་བཅོ་ལྔ་གང་རུང་ལ་གནས་པ་ནི

【現代漢語翻譯】 因為尚未完全成就的緣故。為什麼會變成一來果呢？因為有意識地執取無量生的存在。為什麼不會變成不來果呢？因為他們以禪定為住所，並且會投生到欲界。如是說。因此，這是假名者。命名的理由是：因為在某某處化現（法友）和施設名言（法友）的理由是，有些法是相似的，如先前引用的：『大乘令人恐懼。』等等。在《不退轉法輪經》中說：『完全超越八種邪見，觸及八種解脫，不執著於八種正見，因此稱為第八者。見到佛陀而不執著，使無量眾生生起信心。他對佛陀沒有執著，因此有智慧者以信心追隨。法流不可思議，也不超越那個法流。獲得那個法性的追隨，因此被稱為隨法行者。我稱道路為常，因為不可思議是成佛之道。有些人進入其中，他和她都趨向于常。爲了成就菩提，所說的眾多因緣，我應當了知，因此前來尋求。無論在三界何處，他都不會再回來，因為獲得了佛法，因此被稱為不來者。誰能使眾生極度痛苦，斷除一切煩惱，從煩惱中解脫出來，因此被稱為阿羅漢。如同無明的虛空，一切法都沒有自性，因為這是現證的，因此被稱為獨覺者。』如是說。命名的必要是：在《具足清凈經》中說：『爲了通過僅僅與聲聞者的名稱相似的方式，使人對僧團產生信心。』如是說。對真實造成損害，如先前引用的。在那部經中，由於宣說了菩薩、聲聞和獨覺，因此他們會真實地變成那些，而聲聞和獨覺會變成假名的聲聞和獨覺。然而，《不退轉法輪經》的意義，如寶劍般清晰，難以理解。 解釋：解釋分為五部分，首先是不來果：入流果、一來果、殊勝者。第一，以包含在下面將要解釋的道智本身（即顯示為菩薩）的見道十五剎那中的任何一個為住所。

【English Translation】 Because it is not completely accomplished. Why does it become a Once-Returner? Because it consciously grasps immeasurable existences. Why does it not become a Non-Returner? Because they abide in meditations and are born in the desire realm. Thus it is said. Therefore, this is a nominal one. The reason for naming is: because the reasons for manifesting (Dharma friend) and applying terms (Dharma friend) in such and such places are that some dharmas are similar, as previously quoted: 'The Great Vehicle is frightening.' etc. In the Sutra of the Wheel of Non-Regression, it says: 'Completely transcends the eight wrong views, touches the eight liberations, does not cling to the eight right views, therefore it is called the eighth one. Seeing the Buddha without attachment, makes countless beings have faith. He has no attachment to the Buddha, therefore the wise follow with faith. The Dharma stream is inconceivable, and does not transcend that Dharma stream. Obtains the following of that Dharma nature, therefore it is called the Follower of Dharma. I call the path constant, because the path to Buddhahood is inconceivable. Whoever enters there, he and she both tend towards the constant. For the sake of accomplishing Bodhi, the many causes and conditions that are spoken of, I should know, therefore I have come to seek. Wherever in the three realms, he will not return, because he has obtained the Buddha Dharma, therefore he is called the Non-Returner. Whoever causes sentient beings extreme suffering, cuts off all afflictions, is liberated from afflictions, therefore he is called an Arhat. Like the sky of ignorance, all dharmas have no characteristics, because this is directly realized, therefore it is called a Pratyekabuddha.' Thus it is said. The necessity of naming is: In the Pure One, it says: 'In order to make people have faith in the Sangha by means of merely resembling the name of a Hearer.' Thus it is said. It harms reality, as previously quoted. In that sutra, because it explains Bodhisattvas, Hearers, and Solitary Realizers, therefore they will actually become those, and Hearers and Solitary Realizers will become nominal Hearers and Solitary Realizers. However, the meaning of the Wheel of Non-Regression is as clear as a sword, and is difficult to understand. Commentary: The commentary is divided into five parts, the first being the Stream-Enterer: Stream-Enterer, Once-Returner, Superior One. The first is: abiding in any of the fifteen moments of the path of seeing, which is encompassed by the knowledge of the path that will be explained below (thus it is shown as a Bodhisattva).

། འབྲས་བུ་དང་པོ་ རྒྱུན་ཞུགས་ལ་ཞུགས་པའི་མིང་ཅན་ཡིན་པ་སྟེ། བཅུ་དྲུག་པའི་རྟོགས་པ་(གསེར་དོན་)ཐོབ་ཕྱིར་ བརྩོན་པའི་མཐོང་ལམ་པ་ཡིན་པས་སོ། །དེའང་ཡུན་རིང་བོས་(གསེར་)ཤེས་པ་དབང་རྟུལ་ དད་པས་རྗེས་འབྲང་དང་། མྱུར་བར་ཤེས་པ་དབང་རྣོན་ཆོས་ཀྱིས་རྗེས་འབྲང་གཉིས་སོ། ། གཉིས་པ་ནི་ཞུགས་པ་དེའི་འོག་ཏུ་འཇིག་རྟེན་པའི་སྒོམ་ལམ་(ཤེར་འབྱུང་དངོས་)གྱིས་འདོད་ པ་ལ་ཆགས་པ་དང་མ་བྲལ་(འགྲེལ་ཆེན་གསེར་)བ་མཐོང་ལམ་སྐད་ཅིག་མ་བཅུ་དྲུག་པ་ལ་བརྟེན་ ནས་གནས་པ་ནི། རྒྱུན་དུ་ཞུགས་པ་འབྲས་གནས་ཙམ་པོའི་མིང་ཅན་ཡིན་ནོ། །བཅོ་ལྔ་པ་ དང་བཅུ་དྲུག་པ་ཕྱེ་ནས་འགྲེལ་ཆེན་དང་ཟླ་ཟེར་གསེར་ཤེར་འབྱུང་ངོ་། ། གསུམ་པ་ནི། ཙམ་པོ་དེའི་འོག་ཏུ་རྒྱུན་ཞུགས་དེ་ཉིད་འདོད་པའི་ལྷ་དང་མིའི་རིགས་ ནས་རིགས་སུ་སྐྱེ་བ་ཉིད་ཀྱིས་ཙམ་པོ་ལས་གཞན་ཁྱད་པར་ཅན་རྣམ་པ་གཉིས་ཡིན་ནོ། །རྩ་ བ་ལྟར་རོ། ། གཉིས་པ་ལ། གསུམ་ལས། ཞུགས་པའི་མིང་ཅན་ནི། རྒྱུན་ཞུགས་རྫོགས་པའི་འོག་ཏུ་ འདོད་པའི་སྒོམ་སྤང་ཉོན་མོངས་ལྔ་སྤངས་པ་དྲུག་(འགྲེལ་ཆེན་སོགས་)པ་སྤོང་བ་ལ་བརྩོན་པས་ སམ། ཕྱིར་(གསེར་)འོང་གི་འབྲས་བུ་བསྒྲུབ་པས་འབྲས་བུ་གཉིས་པ་ལ་ཞུགས་པ་སྟེ། དེ་ ཡང་སྔར་གྱི་དབང་བོ་རྟུལ་བོ་ནི་འདིར་དད་པས་མོས་པ་དང་། རྣོན་པོ་ནི་འདིར་མཐོང་བས་ ཐོབ་པ་སྟེ་དེ་གཉིས་འདིར་གཅིག་ཁོ་ནར་བགྲང་དགོས་པ་ཡིན་ནོ། །རྒྱུ་མཚན་ནི། དེ་རེ་ རེར་བགྲངས་ན་ཉེར་གཅིག་ཏུ་འགྱུར་བས་སོ་ཞེས་དགོངས་སོ། །རྒྱུ་མཚན་གཞན་འོད་ཟེར་ མགོན་པོ་སོགས་འཆད་པ་ནི་རང་བཟོར་བས་སོ། ། གཉིས་པ། འབྲས་གནས་ཙམ་པོའི་མིང་ཅན་ནི། དེའི་འོག་ཏུ་འདོད་པའི་ཉོན་མོངས་ 1-318 དྲུག་པ་(འགྲེལ་ཆེན་སོགས་)སྤངས་པས་ལན་ཅིག་ཕྱིར་འོང་པ་ཙམ་པོ་ཡིན་ནོ། ། གསུམ་པ། ཁྱད་པར་ཅན་གྱི་མིང་ཅན་ནི། དེའི་འོག་ཏུ་ཕྱིར་འོང་དེ་ཉིད་ཙམ་པོ་ལས་ གཞན་ལྷར་(འགྲེལ་ཆེན་)སྐྱེ་བ་གཅིག་ལྷག་ལུས་པས་བར་ཆད་གཅིག་པ་ཡིན་ནོ། །རྩ་བ་ལྟར་ རོ། །ཆོས་བཤེས་ཀྱིས། ཕྱིར་འོང་པ་ནི་བསམ་གཏན་དང་ཚད་མེད་སོགས་ཐོབ་པས་དེ་དག་ གི་འབྲས་བུ་མངོན་དུ་མི་བྱེད་པར་དགའ་ལྡན་དུ་སྐྱེས་ཏེ་དེར་གནས་པ་མཐར་ཕྱིན་ནས་ འཛམ་བུའི་གླིང་འདིར་བབས་ནས་བྱང་ཆུབ་པར་སྟོན་པའོ། །ཞེས་སོ། །སྐབས་འདི་རྣམས་ སུ་ལྔ་པ་སོགས་སྤངས་ཞེས་པ་ནི། ཤེར་འབྱུང་གིས་འཇིག་རྟེན་པའི་སྒོམ་པའི་ལམ་གྱིས་ཞེས་ པ་ལྟར་ཏེ། དེ་ཡང་མཐོང་ལམ་གྱི་སྔོན་དུ་ཞེས་པར་འཕགས་པ་ལ་སོགས་པའི་དགོངས་པ་སྟེ་ ཆ་མཐུན་སྦྱོར་བ་ཙམ་མོ། ། གསུམ་པ། ཕྱིར་མི་འོང་ལ་གཉིས་ལས་ཞུགས་པ་ནི། ཕྱིར་འོང་དེའི་འོག་ཏུ་འདོད་པའི་ ཉོན་མོངས་བདུན་ནམ་(འགྲེལ་ཆེན་)བརྒྱད་སྤངས་པ་ནི། ཕྱིར་མི་འོང་གི་འབྲས་(གསེར་

【現代漢語翻譯】 第一個果位： 名為入流（Sotāpanna），因為證得十六諦（金義）而精進的見道者。其中，長時間才能理解的是鈍根，隨信行；快速理解的是利根，隨法行。 第二個果位是入流果位之下，尚未完全脫離欲界，通過世間道的修道（勝生實），依靠見道十六剎那而安住，僅僅是名為入流果位。 將第十五和第十六剎那分開，見於《釋論》和《月光疏》的金義和勝生實。 第三個果位是，在僅僅是果位之下，入流者從欲界的天人或人道中，僅僅通過轉生，就與僅僅是果位不同，具有兩種殊勝之處。如根本論所述。 關於第二果，分為三類。名為入流者，在入流圓滿之後，斷除欲界修道所斷的五種煩惱，或者斷除六種煩惱（《釋論》等），精進于斷除，或者爲了證得二果（一來果）而努力。以前的鈍根者，在這裡是隨信行；利根者，在這裡是通過見而獲得。這兩者在這裡必須算作一個。原因是，如果每個都算，就會變成二十一個。這是他們的想法。其他如《光明疏》等解釋的原因是自創的。 二、名為果位者，在其下，斷除欲界第六種煩惱（《釋論》等），僅僅是一來果。 三、名為殊勝者，在其下，一來果除了僅僅是果位之外，還剩餘一次在天界轉生，因此只有一個障礙。如根本論所述。法友說：『一來果通過獲得禪定和無量心等，不將這些果報顯現出來，而是轉生到兜率天，在那裡達到究竟，然後降臨到此贍部洲示現成佛。』在這些情況下，說斷除第五種等煩惱，如《勝生實》所說，是通過世間道的修道。也就是說，在見道之前，是聖者的想法，僅僅是相似的結合。 三、不還果分為兩種，名為入流者，在一來果之後，斷除欲界的第七或第八種煩惱（《釋論》），是不還果（金義）。

【English Translation】 The first fruit: Is called 'Stream-enterer' (Sotāpanna), because one strives to attain the sixteen realizations (Golden Meaning) and is a path of seeing. Those who understand slowly are dull-witted and follow faith, while those who understand quickly are sharp-witted and follow the Dharma. The second fruit is below the stream-entry, where one has not completely separated from attachment to the desire realm through the meditative path of the world (Real Source of Excellence), and abides based on the sixteen moments of the path of seeing, merely named as the fruit of stream-entry. Separating the fifteenth and sixteenth moments is explained in the commentaries and the 'Moonbeam' as the Golden Meaning and the Real Source of Excellence. The third is that below the mere fruit, the stream-enterer, from the realm of gods and humans of desire, merely by being born into a lineage, is different from the mere fruit and has two special characteristics. It is as stated in the root text. The second has three aspects. The one named 'entering' is the one who, after the completion of stream-entry, abandons the five afflictions to be abandoned by cultivation in the desire realm, or strives to abandon the sixth (Great Commentary, etc.), or strives to attain the second fruit, the fruit of once-returning. The dull faculties of the past are here the inclination of faith, and the sharp ones are attained here by seeing; these two must be counted as one here. The reason is that if each is counted separately, it would become twenty-one, so it is intended. Other reasons explained by 'Light Ray Protector' etc. are self-made. The second, named 'merely abiding in the fruit,' is the one who, after that, abandons the sixth affliction of the desire realm (Great Commentary, etc.), and is merely a once-returner. The third, named 'having special characteristics,' is the one who, after that, the once-returner, other than merely being a fruit, has one more birth remaining in the heavens (Great Commentary), and therefore has one obstacle. It is as stated in the root text. Dharma Friend says: 'The once-returner, having attained dhyana and immeasurables, etc., does not manifest the fruits of these, but is born in Tushita, and after dwelling there, descends to this Jambudvipa and shows enlightenment.' In these cases, the abandonment of the fifth affliction, etc., is as stated in the 'Real Source of Excellence,' through the cultivation of the path of the world. That is to say, before the path of seeing, it is the thought of the noble ones, etc., merely a harmonious combination. Third, the non-returner has two aspects. The one who has entered is the one who, after the once-returner, has abandoned the seventh or eighth affliction of the desire realm (Great Commentary), and is the fruit of the non-returner (Golden Meaning).

)བུ་བསྒྲུབ་ པས་འབྲས་བུ་གསུམ་པ་ལ་ཞུགས་པ་སྟེ། དེ་ལའང་སྔ་མ་བཞིན་དུ་དབང་རྟུལ་ནི་འདིར་དད་ མོས་དང་། རྣོན་པོ་ནི་འདིར་མཐོང་བས་ཐོབ་པ་དག་སྟེ་གཉིས་གཅིག་ཁོ་ནར་བགྲང་དགོས་ པ་ཡིན་ནོ། ། གཉིས་པ་འབྲས་གནས་ནི། འདོད་པའི་ཉོན་མོངས་(འགྲེལ་ཆེན་དངོས་)དགུ་པ་སྤངས་པས་ ཕྱིར་མི་འོང་བ་སྟེ། དེ་ལ་ལྔ་ལས། བར་མ་དོར་འདའ་བ་ནི། སྐྱེ་བའི་ཀུན་སྦྱོར་སྤངས་མངོན་ པར་འགྲུབ་པའི་ཀུན་སྦྱོར་མ་སྤངས་པས་གཟུགས་ཀྱི་བར་དོ་(འགྲེལ་ཆེན་)འགྲུབ་པ་འམ་གྲུབ་ (གསེར་)པ་ན་ལམ་མངོན་དུ་བྱས་ནས་སྡུག་བསྔལ་གྱི་མཐའ་ཐོབ་པའོ། །དེ་དང་(མཚན་)ཆ་འདྲ་ བའི་བྱང་སེམས་ནི་རྩ་བར་བཤད་པ་ལྟར་དགོས་སོ། །ཀུན་སྦྱོར་གཉིས་ཀ་མ་སྤངས་པས་ གཟུགས་སུ་སྐྱེས་ནས་སྡུག་བསྔལ་གྱི་མཐའ་ཐོབ་པར་བྱེད་པ་ནི། སྐྱེས་ནས་འདའ་བའོ། །ཆ་ 1-319 མཐུན་བྱང་སེའོ། །གཟུགས་སུ་སྐྱེས་ནས་མངོན་པར་འདུ་བྱེད་པ་དང་བཅས་པས་ལམ་མངོན་ དུ་བྱས་ནས་སྡུག་བསྔལ་གྱི་མཐའ་ཐོབ་པ་ནི། མངོན་པར་འདུ་བྱེད་པ་དང་བཅས་པ་དང་། དེར་སྐྱེས་ནས་འབད་མེད་དུ་ལམ་མངོན་དུ་བྱས་ནས་འདའ་བ་ནི། མངོན་པར་འདུ་བྱེད་པ་ མེད་པར་ཡོངས་སུ་མྱ་ངན་ལས་འདའ་བ་ཞེས་བྱ་བར་རྣམ་པ་བཞིའོ། །ཆ་མཐུན་བྱང་སེ་སྟེ་ རྩ་བ་ལྟར་རོ། །(བར་དོར་འདའ་བ་ནི་ཚངས་པའི་འཇིག་རྟེན་དུ་སྐྱེས་ནས་ལུས་དེ་ཉིད་ཀྱིས་ཚོགས་བསགས་ཏེ་རྫོགས་པར་ འཚང་རྒྱ་བའོ། །)སྐྱེས་ནས་འདའ་བ་ནི་སྲིད་པ་ཐ་མ་པ་དང་ཚེ་ཚད་མེད་པར་བྱིན་གྱིས་བརླབས་ པའི་ཚེ་གཅིག་པོ་དེ་ལ་འཚང་རྒྱ་བའོ། །བྱེད་བཅས་ནི་འཇིག་རྟེན་ཁམས་དཔག་མེད་དུ་ འབད་པས་འགྲོ་བ་མང་པོ་གདུལ་ཞིང་དེར་ཡང་བདག་ཉིད་མ་སྨས་པར་དོན་བྱེད་པའི་དབང་ གིས་ལམ་སྤྱོད་པའོ། །ཞེས་ཆོས་(བྱེད་མེད་སྔར་བཤད་དོ། །)བཤེས་སོ། ། ལྔ་པ་གོང་འཕོ་ལ། འོག་མིན་དང་། སྲིད་རྩེར་འགྲོ་གཉིས་ལས། དང་པོ་ནི། དེའི་འོག་ ཏུ་ཕྱིར་མི་འོང་དེ་ཉིད་འོག་མིན་གྱི་མཐར་ཐུག་པར་འགྲོ་བ་སྟེ། དབྱེ་ན། འཕར་བ་དང་། ཕྱེད་ དུ་འཕར་བ་དང་། གནས་ཐམས་ཅད་དུ་འཆི་འཕོ་བ་ཉིད་ཀྱིས་འོག་མིན་དུ་འགྲོ་བས་གོང་དུ་ འཕོ་བ་སྲིད་རྩེར་འགྲོ་ལས་གཞན་རྣམ་པ་གསུམ་མོ། ། གཉིས་པ་ནི། དེའི་འོག་ཏུ་ཕྱིར་མི་འོང་དེ་ཉིད་སྲིད་པའི་རྩེ་མོའི་མཐར་ཐུག་པར་འགྲོ་བ་ ནི། གཟུགས་ཀྱི་ཉོན་མོངས་སྤངས་པས་གཟུགས་ཀྱི་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བ་སྟེ། དབྱེ་ན་ མཐོང་བའི་ཆོས་ལ་ཞི་བ་ཐོབ་པ་དང་། ལུས་ཀྱིས་མངོན་སུམ་དུ་བྱེད་པ་ཞེས་བྱ་བ་འོག་མིན་ འགྲོ་ལས་གཞན་རྣམ་པ་གཉིས་སོ། །ཞེས་འགྱུར་འདི་ལྟར་དུ་ཤེར་འབྱུང་འཆད་དོ། །འགྲེལ་ ཆེན་འགྱུར་སྙིང་། ཆོས་བཤེས། གསེར་ནི། སྲིད་རྩེའི་མཐར་ཐུག་པར་འགྲོ་བ་སྟེ། (དེ་ལ་གཉིས་ ལས་ཞེས་ཆོས་བཤེས།) གཟུགས་ཀྱི་ཆགས་བྲལ་དང་། མཐ

【現代漢語翻譯】 子隨行，進入第三果位。同樣，鈍根者通過信奉獲得，利根者通過見證獲得，二者應被視為一體。 第二是果位：斷除第九種欲界煩惱（《大疏》原文）即為不還果。其中有五種：中陰入滅者，因已斷除生之結縛，但未斷除顯現成就之結縛，故於色界中陰（《大疏》）成就或已成就（《金》），便顯現道，從而獲得痛苦的終結。與此（特徵）相似的菩薩，如根本所說。未斷除兩種結縛，於色界受生后獲得痛苦的終結，即為生后入滅者。相似的菩薩。於色界受生后，以有勤作的方式顯現道，從而獲得痛苦的終結，即為有勤作。于彼處受生后，不費力地顯現道而入滅，即為無勤作而般涅槃，共有四種。相似的菩薩，如根本所說。（中陰入滅者，于梵天世界受生后，以彼身積聚資糧，圓滿成佛。）生后入滅者，于最後有者和被加持為無量壽的唯一一生中成佛。有勤作者，于無量世界中，勤奮調伏眾多眾生，且不自詡，以利他之心行道。（無勤作如前所述。）這是法友的觀點。 第五是向上遷移：有往生色究竟天和往生有頂天兩種。第一種：不還果者往生至色究竟天的盡頭。分類有：躍升者、半躍升者和以死亡轉移的方式往生色究竟天，這三種往生色究竟天的方式不同於往生有頂天。 第二種：不還果者往生至有頂天的盡頭，即斷除色界煩惱，脫離色界貪慾。分類有：于見法中獲得寂靜者和以身證得者，這兩種不同於往生色究竟天。這是根據《捨生論》的解釋。大疏釋、法友、《金》的觀點是：往生至有頂天的盡頭。（法友認為，其中有兩種：）脫離色界貪慾和證得...

【English Translation】 The son's attainment leads to entering the third fruit. Similarly, the dull-witted attain it through faith, and the sharp-witted attain it through vision. These two should be counted as one. The second is the fruit position: Abandoning the ninth affliction of desire (Great Commentary original) is the state of non-return. Among them, there are five types: The one who passes away in the intermediate state, because they have abandoned the bonds of birth but have not abandoned the bonds of manifest accomplishment, thus accomplishing or having accomplished (Gold) the intermediate state of form (Great Commentary), they manifest the path and attain the end of suffering. Bodhisattvas similar to this (characteristic) are as explained in the root text. The one who, without abandoning both bonds, is born in the realm of form and attains the end of suffering is the one who passes away after birth. Similar Bodhisattvas. The one who, having been born in the realm of form, manifests the path with effort and attains the end of suffering is the one with effort. The one who, having been born there, effortlessly manifests the path and passes away is the one who passes into complete nirvana without effort. There are four types. Similar Bodhisattvas, as in the root text. (The one who passes away in the intermediate state is born in the Brahma world and accumulates merit with that body, fully attaining Buddhahood.) The one who passes away after birth attains Buddhahood in the last existence and in the one life blessed with immeasurable life. The one with effort diligently tames many beings in immeasurable world realms and, without boasting, practices the path out of concern for others. (The one without effort was explained earlier.) This is the view of Dharma friends. The fifth is upward migration: There are two types: going to Akanistha and going to the peak of existence. The first is that the non-returner goes to the ultimate end of Akanistha. The distinctions are: the leaper, the half-leaper, and the one who goes to Akanistha by means of death and transference. These three ways of going to Akanistha are different from going to the peak of existence. The second is that the non-returner goes to the ultimate end of the peak of existence, which is to abandon the afflictions of form and be free from attachment to form. The distinctions are: the one who attains peace in the visible Dharma and the one who realizes it with the body. These two are different from going to Akanistha. This is how Sherjung explains this translation. The Great Commentary translation, Dharma friends, and Gold say: Going to the ultimate end of the peak of existence. (Dharma friends say that there are two types:) freedom from attachment to form and attainment of...

ོང་བའི་ཆོས་ལ་ཞི་བ་ལུས་ཀྱིས་མངོན་ སུམ་དུ་བྱེད་པ་གཉིས་སོ་ཞེས་སོ། །རད་ཀིར་ཡང་། སྲིད་རྩེར་འགྲོ་དང་གཟུགས་ཀྱི་ཆགས་ 1-320 བཅོམ་དབྱེ་བར་མི་བགྲང་ཟེར་རོ། །འདི་དག་ཐམས་ཅད། གང་ཞིག་ཡོད་པ་མི་མཐོང་མེད་ མཐོང་བ། །ཞེས་པ་ལྟར་གྱུར་སྣང་བས་རྣམ་པར་འཁྱམས་པ་ཞིག་སྟེ། ངག་ལས་ཤེས་པར་བྱ་ སྟེ་མངས་སུ་དོགས་པ་ཁོ་ནས་མ་བྲིས་སོ། ། བཞི་པ་ནི། དེའི་འོག་ཏུ་སྲིད་རྩེའི་བརྒྱད་སྤངས་པ་དགྲ་བཅོམ་པའི་འབྲས་བུ་ལ་ཞུགས་ པ་ཡིན་ནོ། །ལྔ་པ་རང་རྒྱལ་ནི། དེའི་འོག་ཏུ་ཉན་ཐོས་ཀྱི་སྡེ་སྣོད་ལ་དམིགས་ནས་རང་གི་ ལམ་མངོན་དུ་བྱས་ཏེ་སངས་རྒྱས་མི་འབྱུང་བ་ན་རང་སངས་རྒྱས་སུ་འགྱུར་བ་སྟེ་ཉི་ཤུའོ། །དེ་ ལྟར་འགྲེལ་ཆེན་ཇི་བཞིན་བཀོད་པ་སྟེ། ཤེར་འབྱུང་གསེར་ཡང་དེ་ཇི་བཞིན་ནོ། །འོན་ཀྱང་ འཆད་ཚུལ་དེ་ལྟར་སྦྱར་ན་ཐེག་དམན་ཉིད་ལ་འགྲིག་ཅིང་། དངོས་སུ་དེ་ལྟར་བཤད་ནས་དེ་ དཔེར་བཞག་ནས་དོན་རྩ་བ་ལྟར་སྦྱར་ན་ལེགས་ཀྱི་གཞན་དུ་ན་སྙིང་པོ་མེད་པའི་གནས་ཆེན་ པོ་ཡོད་དོ། །འདི་དག་ཏུ་འཕགས་པས་ཆགས་བྲལ་སྔོན་འགྲོ་བཤད་པ་ནི་ཉན་ཐོས་ཀྱི་དཔེར་ སྦྱར་གྱི་དོན་མིན་(བུ་)གསུང་པའང་དགོངས་པར་མི་སྣང་ངོ་། །ཐུབ་དགོངས་སུ། ལྔ་པ་དྲུག་པ་ སྤངས་ཞེས་སོགས་འཕགས་པས་བཤད་པའི་དོན་གཟུང་འཛིན་གྱི་རྣམ་རྟོག་དགུ་ལ་འཆད་ པ་ནི་དགོངས་པ་གཏན་མིན་ནོ། །འདིར་ཆོས་བཤེས་ཀྱིས། ཉོན་མོངས་པ་དྲུག་གམ་བདུན་ བརྒྱད་སྤངས་པས་རྒྱུན་ཞུགས། སོགས་ནས། སྲིད་རྩེའི་བརྒྱད་སྤངས་དགྲ་བཅོམ་པའོ་ཞེས་ བྱ་བའི་བར་སྤངས་པས་གདགས་པ་ནི། ཆོས་མངོན་པ་ལས་གསལ་བ་དང་། འདིར་དེ་ལྟར་ སྤངས་པ་གཙོ་བོར་མ་གྱུར་བའི་ཕྱིར་བརྗོད་པས་ཅི་ཞིག་བྱ་ཞེས་གསུང་པ་ནི་ཤིན་ཏུ་མད་དེ། སྔར་འགྲེལ་ཆེན་སོགས་ཀྱི་འཆད་ཚུལ་དེ་ལ་སྙིང་པོ་མེད་དོ། །ས་མཚམས་སྔར་བཤད་ལའང་ ཡིད་བརྟན་མི་སྣང་ངོ་། །དེ་དག་གི་ལུགས་ལྟར་ནི་ངག་དོན་སྦྱོར་ཕྲེང་ལས་ཤེས་པར་བྱའོ།། །། ༈ སྒྲུབ་པའི་རྟེན། གསུམ་པ་ལ། སྤྱི་དང་། ཡན་ལག་གི་དོན་གཉིས་ལས། ༈ སྤྱིའི་དོན། དང་པོ་ལ་གཉིས་ཏེ། རྟེན་བརྟེན་ 1-321 པའོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ལས། ལུས་རྟེན་ནི། ཉན་ཐོས་ལྟར་ན། སྦྱོར་ལམ་དང་པོ་གསུམ་གླིང་ གསུམ་གྱི་མི་ཁོ་ན་ལ་སྐྱེ། སྐྱེས་ཟིན་འདོད་ལྷ་ལའང་ཡོད་དོ། །ཆོས་མཆོག་འདོད་པའི་ལྷ་མི་ གཉིས་ཀ་ལ་དང་པོ་སྐྱེར་རུང་ངོ་། །ཐེག་ཆེན་ལྟར་ན། སྦྱོར་ལམ་དང་པོ་གསུམ་སེམས་བསྐྱེད་ སྐྱེ་བའི་རྟེན་ལ་རུང་ཞིང་། ཆོས་མཆོག་མཐོང་ལམ་སྔར་དང་འདྲ་བར་འདོད་དོ། །སེམས་རྟེན་ ནི། བསམ་གཏན་ས་དྲུག་ལ་བརྟེན་ཅིང་འདོད་སེམས་རྣམ་གཡེང་ཆེ་བས་དང་གཟུགས་མེད་ ལྷག་མཐོང་ཆུང་བས་མི་བརྟེན་པར་མཛོད་དུ་བཤད་ཅིང་ཐེག་ཆེན་པ་ཡང་དེ་ལྟར་དུ་གསལ་ ལོ། ། གཉིས་པ་

【現代漢語翻譯】 關於聲聞的法，寂靜由身體顯現，有兩種說法。如Radkir所說：『去往有頂和色蘊的生起，不被認為是分離。』所有這些，就像『存在卻看不見，不存在卻看見』一樣，似乎是由於遊蕩不定。通過言語可以瞭解，因為顧慮太多所以沒有寫下來。 第四個是：在此之後，斷除了有頂八地的煩惱，就進入了阿羅漢的果位。第五個是獨覺：在此之後，專注于聲聞的藏經，顯現自己的道路，在沒有佛陀出現時，成為獨覺佛，有二十種。就像《大疏》中記載的那樣，謝爾炯格薩爾也是如此。然而，如果按照那種方式解釋，就只適合小乘。實際上，如果那樣解釋，並以此為例，按照根本的意義來結合，那就很好；否則，就只是一個沒有意義的巨大存在。在這些之中，聖者們所說的『離欲是前提』，並不是指聲聞的例子。佛陀的意圖是，聖者們所說的『斷除第五和第六』等等，解釋為九種能取所取的分別念，完全不是佛陀的意圖。在這裡，法友說：『斷除六種或七八種煩惱，就成為入流者』，直到『斷除有頂八地的煩惱，就成為阿羅漢』，這種通過斷除來安立的方式，在《阿毗達磨》中很清楚。而在這裡，斷除不是主要的，所以說了又有什麼用呢？』這種說法非常糟糕，因為之前《大疏》等的解釋方式是沒有意義的。對於地界的劃分，以前的說法也不可靠。按照他們的觀點，可以從《語詞意義結合之鬘》中瞭解。 第三部分，關於修行的所依，分為總說和支分兩部分。 總說部分，分為所依和能依兩部分。首先是身體所依：按照聲聞的觀點，最初的三個加行道只在三洲的人中產生，已經產生之後，在欲界天也有。殊勝法位，欲界天和人都可以最初產生。按照大乘的觀點，最初的三個加行道適合於生起菩提心的所依。殊勝法位和見道與之前相同。心所依：依賴於六禪定地，因為欲界心散亂太大，無色界勝觀太小，所以不依賴於它們，《俱舍論》中這樣說，大乘也同樣明確。 第二部分

【English Translation】 Regarding the Dharma of the Shravakas, there are two aspects: peace manifested by the body. As Radkir said: 'Going to the peak of existence and the arising of the form aggregate are not considered separate.' All of these, like 'existing but not seen, non-existing but seen,' seem to be due to wandering aimlessly. It can be understood through speech, but it was not written down due to too many concerns. The fourth is: after that, having abandoned the eight grounds of the peak of existence, one enters the fruit of Arhatship. The fifth is the Pratyekabuddha: after that, focusing on the Shravaka's Pitaka, manifesting one's own path, and when a Buddha does not appear, becoming a Pratyekabuddha, there are twenty types. It is arranged as in the Great Commentary, and Sherjung Ser also follows it. However, if explained in that way, it is only suitable for the Hinayana. In reality, if explained in that way, and taking it as an example, combining it according to the fundamental meaning, that would be good; otherwise, it would just be a huge existence without essence. Among these, the statement by the Noble Ones that 'renunciation is the prerequisite' is not meant to be an example of the Shravakas. The Buddha's intention is that the statement by the Noble Ones that 'abandoning the fifth and sixth' etc., explaining it as the nine kinds of conceptualizations of grasping and being grasped, is definitely not the Buddha's intention. Here, the Dharma friend says: 'By abandoning six or seven or eight afflictions, one becomes a Stream-enterer,' up to 'abandoning the eight grounds of the peak of existence, one becomes an Arhat,' this way of establishing through abandonment is clear in the Abhidharma. And here, abandonment is not the main thing, so what is the use of saying it?' This statement is very bad, because the previous explanations of the Great Commentary etc. are meaningless. The previous division of the realms is also unreliable. According to their view, it can be understood from the 'Garland of Combining Word Meanings'. The third part, on the basis of practice, is divided into general and specific meanings. The general meaning is divided into the basis and the dependent. First, the physical basis: according to the Shravakas, the first three paths of joining only arise in the people of the three continents, and once they have arisen, they also exist in the desire realm gods. The supreme Dharma position can initially arise in both desire realm gods and humans. According to the Mahayana, the first three paths of joining are suitable for the basis of generating Bodhicitta. The supreme Dharma position and the path of seeing are considered the same as before. The mental basis: it relies on the six dhyana grounds, because the desire realm mind is too distracted and the formless realm has too little insight, so it does not rely on them, as stated in the Abhidharmakosha, and the Mahayana is also clear on this. Second part

ལ་གསུམ་ལས། མཚན་ཉིད་ནི། ཐར་ཆའི་རྗེས་ཀྱི་ཐར་ལམ་གང་ཞིག བདེན་ པ་མངོན་རྟོགས་ལ་སྦྱོར་བའི་སོ་སྐྱེའི་ལམ། ཐེག་ཆེན་གྱི་དེའི་མཚན་ཉིད། ཐེག་ཆེན་གྱི་ཞེས་ བསྣན་ནོ། །ཉན་རང་གི་ལ་ཡང་ངོ་། ། གཉིས་པ། མཚོན་བྱའི་སྒྲ་བཤད་ནི། བདེན་པ་མངོན་རྟོགས་ལ་སྦྱོར་བས་སྦྱོར། བྱང་ ཆུབ་ཏུ་ཕྱིན་པར་བྱེད་པས་ལམ་མོ། །ཡང་ན་མཁྱེན་གསུམ་གྱི་སྦྱོར་བ་བུད་ཤིང་གཞན་ཁྱད་ པར་ཅན་གྱིས་མེ་བཞིན་དུ་གོང་ནས་གོང་དུ་ཁྱད་པར་དུ་འགྲོ་བར་བྱེད་པས་རབ་ཏུ་གྱུར་པའི་ སྦྱོར་བ་ནི་རབ་ཏུ་སྦྱོར་བ་སྟེ། བར་ཆད་མེད་ན་མཐོང་ལམ་ཤིན་ཏུ་ཉེ་བར་བསྐྱེད་པའོ། །ཞེས་ ཐུབ་དགོངས་སོ། །ངེས་འབྱེད་ཆ་མཐུན་གྱི་གཞུང་དུ་འཆད་དོ། །འགྲེལ་ཆེན་དུ། གནས་ སྐབས་འདི་དག་ཐམས་ཅད་ནི་ལྷག་པར་མོས་པ་བརྟན་པ་ཡིན་པས་མོས་པ་སྤྱོད་པའི་ས་ ཞེས་བཤད་དོ་ཞེས་སོ། །མོས་པ་བརྟན་པ་ལས་དང་ཡོན་ཏན་གྱི་སོ་སོར་གནས་སུ་གྱུར་པ་ ཉིད་ཀྱིས་མོས་པས་སྤྱོད་པའི་སར་བརྗོད་དོ། །ཞེས་ཐུབ་དགོངས་སོ། །སྤྱིར་ཚོགས་སྦྱོར་བ་ གཉིས་ཀ་མོས་སྤྱོད་པ་ཡིན་ཏེ། ཀུན་བཏུས་འགྲེལ་པར། མོས་པས་སྤྱོད་པ་ཅན་གྱི་བྱང་ཆུབ་ སེམས་དཔའ་ནི་རིགས་ལ་གནས་པ་ཐོག་མར་སྨོན་ལམ་ཆེན་པོ་བཏབ་པ་ནས་བཟུང་ནས་ 1-322 རབ་ཏུ་དགའ་བའི་ས་ལ་མ་ཞུགས་ཀྱི་བར་དུ་སྟེ་སོ་སོ་རང་གི་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པ་ཐོབ་ པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་སོ། །ལུང་གི་སྙེ་མར། མོས་སྤྱོད་པ་སྦྱོར་ལམ་པ་ཁོ་ནར་བཤད་པ་ ནི་ནོར་རོ། ། གསུམ་པ། མཚན་གཞི་ལ་བཞི་སྟེ། ངོ་བོའི། ཆེ་འབྲིང་གི ཁྱད་པར་གྱི་དབྱེ་བ། ཕྱེ་བའི་ བློ་རིག་དཔྱད་པའོ། །དང་པོ་ལ། དེ་ཐེག་ཆེན་གྱི་དྲོད་རྩེ་བཟོད་མཆོག་བཞིའོ། །དང་པོ་ནི། ཚོགས་ལམ་རྫོགས་རྗེས་སུ་བྱང་སེམས་མཉམ་པར་བཞག་པས་གཟུགས་སོགས་འདི་དག་ ཐམས་ཅད་ཡིད་ཀྱི་རྣམ་རྟོག་ལ་སྣང་(བློ་བརྟན་དངོས་)བར་ཟད་ཀྱི་དེ་ལས་མ་གཏོགས་པར། སེམས་ལས་(དངོས་)ལོགས་ན་མ་མཐོང་བས་ཕྱིའི་དོན་བདེན་པ་མེད་པར་རྟོགས་ཤིང་(དེ་ཡན་བློ་ བརྟན་)རྣམ་རྟོག་ཉིད་རང་སྤྱིའི་མཚན་ཉིད་(དབྱིག་)དུ་སྣང་བར་མཐོང་བ་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་(འགྲེལ་ཆེན་) སྣང་བ་ཅུང་ཟད་གསལ་བ་ནི། སྣང་བ་ཐོབ་པ་ཅེས་བྱ་སྟེ་དྲོ་བའི་སྐབས་སོ། །དེ་ནས་དེ་འདྲར་ གྱུར་པ་ཡི། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་མཉམ་བཞག་པས། །ཡིད་ཀྱི་བརྗོད་པ་(ནི་རྟོག་པའོ་)མ་ གཏོགས་པ། །དོན་ཀུན་རབ་ཏུ་མི་མཐོང་ངོ་། །ཞེས་སོ། །མཚན་ཉིད་ནི། བྱང་སེའི་སྦྱོར་ལམ་ གང་ཞིག སྣང་བ་ཐོབ་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་(ཞི་གནས་)དང་ཤེས་རབ་(ལྷག་མཐོང་)མཚུངས་ལྡན་ དང་བཅས་པ་སྟེ། ཀུན་བཏུས་སུ། དྲོ་བར་གྱུར་པ་གང་ཞེ་ན། སོ་སོ་(གང་ཟག་)རང་གིས་བདེན་ པ་རྣམས་ལ་(དམིགས་ནས་)སྣང་བ་ཐོབ་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་དང་ཤེས་རབ་མཚུངས་པར་ལྡན་ པ་དང་

【現代漢語翻譯】 第三，關於加行道，其定義是：任何在解脫分位之後的解脫道，是凡夫俗子將真理顯現證悟的道路。大乘的定義是：加上『大乘的』一詞。小乘的也一樣。 第二，關於名稱的詞源解釋：因為與真理的顯現證悟相結合，所以稱為『結合』；因為使人趨向菩提，所以稱為『道』。或者說，三種智慧的結合，就像用特殊的木柴生火一樣，越來越殊勝，所以說『極度結合』，即無間道能非常接近見道。這是佛陀的意旨。在《辨了不了義論》中也有解釋。在《釋論》中說：『所有這些階段，因為特別堅固的意樂，所以稱為意樂行地。』因為意樂堅固，並且在事業和功德上各自安住，所以用意樂行地來表達。這是佛陀的意旨。一般來說，資糧道和加行道都是意樂行地。在《攝類學總集論》中說：『意樂行地的菩薩，從安住于種姓，最初發大愿開始，直到未進入極喜地之間，因為尚未獲得各自的出世間智慧。』《教言穗論》中說：『只說加行道是意樂行地是錯誤的。』 第三，關於本體，有四種：本體的、大小的、差別的區分、以及智慧的分析。第一，指大乘的暖位、頂位、忍位、勝位四者。第一，暖位是指：在圓滿資糧道之後，菩薩入于等持，覺知一切色等現象，都只是心的顯現（智增上），除此之外，沒有在心之外看到任何事物（實有），從而了悟外境的虛假（彼增上），並且覺知念頭本身顯現為自相和共相（義），智慧的顯現稍微清晰，這被稱為獲得顯現，即暖位。如是：『從此彼等菩薩眾，處於等持之狀態，除了心中之言說，一切外境皆不見。』其定義是：菩薩的加行道，具有獲得顯現的等持（止）和智慧（觀）。在《攝類學》中說：『什麼是暖位？即各人對真理（所緣）獲得顯現的等持和智慧的結合。』

【English Translation】 Third, regarding the Path of Application, its definition is: any path of liberation following the stage of liberation, which is the path of ordinary beings applying to the manifest realization of truth. The definition of the Mahayana is: adding the words 'of the Mahayana'. The same applies to the Hearers and Solitary Realizers. Second, regarding the etymological explanation of the name: because it combines with the manifest realization of truth, it is called 'combination'; because it leads to Bodhi, it is called 'path'. Or, the combination of the three wisdoms, like making fire with special firewood, becomes more and more excellent, so it is called 'extreme combination', that is, the immediate path can be very close to the path of seeing. This is the intention of the Buddha. It is also explained in the 'Distinguishing of the Interpretable and Definitive'. In the 'Great Commentary' it says: 'All these stages, because of particularly firm aspiration, are called the Ground of Aspirational Conduct.' Because aspiration is firm, and abides separately in actions and qualities, it is expressed as the Ground of Aspirational Conduct. This is the intention of the Buddha. Generally, both the Path of Accumulation and the Path of Application are the Ground of Aspirational Conduct. In the 'Collected Explanations' it says: 'The Bodhisattva of the Ground of Aspirational Conduct, from abiding in the lineage, starting from making great aspirations, until not entering the Joyful Ground, because they have not yet obtained their respective transcendental wisdoms.' In the 'Spike of Teachings' it says: 'It is wrong to say that only the Path of Application is the Ground of Aspirational Conduct.' Third, regarding the entity, there are four: the entity itself, the distinction of large and small, the distinction of differences, and the analysis of wisdom. First, it refers to the four of the Mahayana: Heat, Peak, Acceptance, and Supreme. First, the Heat stage refers to: after completing the Path of Accumulation, the Bodhisattva enters into Samadhi, perceiving that all phenomena such as forms are merely appearances of the mind (intelligence increase), and apart from that, not seeing anything outside the mind (substantial), thereby realizing the falsity of external objects (that increase), and perceiving that thoughts themselves appear as self-characteristics and general characteristics (meaning), the appearance of wisdom is slightly clearer, this is called obtaining appearance, which is the Heat stage. Thus: 'From this, those Bodhisattvas, being in a state of Samadhi, apart from the words of the mind, do not see any external objects.' Its definition is: the Bodhisattva's Path of Application, possessing both Samadhi (calm abiding) and wisdom (insight) that have obtained appearance. In the 'Compendium' it says: 'What is the Heat stage? It is the combination of Samadhi and wisdom that each person has obtained appearance with respect to the truths (objects).'

བཅས་པའོ། །ཞེས་སོ། །རྒྱལ་བོའི་སྲས་ཀྱིས། ཞི་གནས་དང་ལྷག་མཐོང་ནི་དྲོ་བར་ གྱུར་བར་རིག་པར་བྱའོ། །ཞེས་པས་བཞི་ཅར་ངོ་བོ་ཞི་ལྷག་གོ །གཉིས་པ་ནི། ཆོས་ཀྱི་སྣང་ བ་དེ་ཉིད་སྤེལ་བའམ། ཇེ་ཆེ་ཇེ་ཆེར་འཕེལ་ཞིང་རྒྱས་པར་བྱ་བའི་(བློ་བརྟན་དངོས་)ཕྱིར་དུ་ཅུང་ ཟད་ཀྱང་མི་གནས་(དབྱིག་)ཤིང་མི་འདུག་པར་བདག་མེད་པ་སྒོམ་པ་ལ་བརྩོན་འགྲུས་བརྟན་ པོ་རྩོམ་པས་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་(འགྲེལ་ཆེན་སྒོམ་རིམ་དང་བོ་ཐུབ་དགོངས་དངོས་)སྣང་(དབྱིག་)བ་འབྲིང་ཙམ་དུ་ 1-323 གསལ་བ་ནི། སྣང་བ་མཆེད་པ་(ཀུན་བཏུས་)སྟེ། ཆོས་ཀྱི་སྣང་བ་འཕེལ་པའི་ཕྱིར། །བརྩོན་ འགྲུས་བརྟན་པོ་ཀུན་ཏུ་རྩོམ། །ཞེས་སོ། །མཚན་ཉིད་ནི། བྱང་སེམས་པའི་སྦྱོར་ལམ་གང་ ཞིག་སྣང་བ་མཆེད་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་དང་ཤེས་རབ་མཚུངས་ལྡན་དང་བཅས་པའོ། །ཀུན་ བཏུས་སུ། སོ་སོ་རང་གིས་བདེན་པ་རྣམས་ལ་སྣང་བ་མཆེད་བའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་དང་ཤེས་ རབ་མཚུངས་པར་ལྡན་པ་དང་བཅས་པའོ། །ཞེས་སོ། ། གསུམ་པ་ནི། ཆོས་ཀྱི་(བློ་)སྣང་བ་དེ་ཤེས་ཆེར་འཕེལ་ནས་དོན་དུ་སྣང་བ་ཐམས་ཅད་ སེམས་(དབྱིག་དངོས་)ཁོ་ནར་ཟད་ཀྱི་དོན་སེམས་(དངོས་)ལས་གཞན་མིན་ནོ་ཞེས་མཐོང་བ་ཡེ་ ཤེས་ཀྱི་སྣང་བ་(འགྲེལ་ཆེན་སོགས་)ཤིན་ཏུ་གསལ་བའི་སྦྱོར་ལམ་ནི། དེ་ཁོ་(བློ་)ན་(བློ་)ཉིད་ཀྱི་ ཕྱོགས་(བློ་)གཅིག་ལ་ཞུགས་པ་(ཀུན་བཏུས་)སྟེ། མཚན་ཉིད་ནི། གང་ཞིག དེ་ཁོ་ནའི་(བློ་བརྟན་ )ཕྱོགས་གཅིག་ལ་ཞུགས་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་དང་ཤེས་རབ་མཚུངས་ལྡན་དང་བཅས་པའོ། ། ཀུན་བཏུས་སུ། སོ་སོ་རང་གིས་བདེན་པ་རྣམས་ཀྱི་(གཟུང་བས་སྟོང་པའི་(རྒྱལ་སྲས།)ཆོས་ཉིད་ལ་བཟོད་ པས།)ཕྱོགས་གཅིག་ལ་ཞུགས་པ་དང་(འཛིན་པས་སྟོང་པའི་ཆོས་ཉིད་(རྒྱལ་སྲས།)རྟོགས་པའི་རྗེས་སུ་མཐུན་ པས།)རྗེས་སུ་སོང་བའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་དང་ཤེས་རབ་མཚུངས་པར་ལྡན་པ་དང་བཅས་པའོ། ། ཞེས་སོ། །འདིའི་སྐབས་སུ་ཕྱིའི་གཟུང་བའི་རྣམ་གཡེང་སྤངས་ཤིང་འཛིན་པའི་རྣམ་གཡེང་ ལུས་སོ། །ཆོས་ཀྱི་སྣང་བ་འཕེལ་ནས་ནི། །སེམས་ཙམ་ལ་ནི་གནས་པར་འགྱུར། །དེ་ནས་ དོན་ཀུན་སྣང་བ་ནི། །སེམས་སུ་རབ་ཏུ་ཤེས་པར་འགྱུར། །དེ་ཚེ་དེ་ཡི་གཟུང་བ་ཡི། །རྣམ་ པར་གཡེང་བ་དེས་སྤོང་འགྱུར། །དེ་ནས་དེ་ལ་འཛིན་པ་ཡི། །རྣམ་པར་གཡེང་བ་འབའ་ཞིག་ ལུས། །ཞེས་སོ། །བཞི་པ་ནི། གཟུང་བ་མེད་ན་འཛིན་པ་ཡང་མེད་དོ་ཞེས་རྟོགས་ནས་འཛིན་ (བློ་བརྟན་དངོས་)པ་བདེན་འཛིན་གྱི་རྣམ་གཡེང་མེད་པའི་འཇིག་རྟེན་པའི་སྒོམ་བྱུང་གི་ཡེ་ཤེས་ ཀྱི་སྣང་བ་རྫོགས་(འགྲེལ་ཆེན་སོགས་)པ་ནི་དེ་མ་ཐག་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཅན་ཞིག་སྟེ། དེ་ཚེ་བར་ 1-324 ཆད་མེད་པ་ཡི། །ཏིང་ངེ་འཛིན་ལ་མྱུར་དུ་རེག །འདི་ལྟར་དེ་ཡི་མཇུག་ཐོགས་སུ། །འཛིན་ པའི་རྣམ་པར་གཡེ

【現代漢語翻譯】 如是安立。如是說。王子的提問：寂止和勝觀應被理解為已經變得溫暖。如是說，四者皆為寂止和勝觀的自性。 第二，爲了增長或擴大、增進和發展法之顯現（堅定之智），不稍作停留（事物），不作安住，努力修持無我，以堅定的精進，使智慧的顯現（大疏·修次第初篇·真實意趣）在中等程度上顯明，即是顯現增長（攝集），爲了法之顯現增長，恒常發起堅定的精進。如是說。其相為：菩薩的加行道，與顯現增長的等持和智慧相應。在《攝集論》中說：各自對真諦的顯現增長的等持和智慧相應。 第三，法之（智）顯現增長廣大，見到一切事物顯現皆是唯心（事物），事物並非心（事物）之外，此乃智慧之顯現（大疏等）極為明晰的加行道，即是趣入唯此（智）一境（攝集）。其相為：任何趣入唯此（堅定之智）一境的等持和智慧相應。《攝集論》中說：各自對真諦（以所取空性的（王子）法性忍）趣入一境，（以能取空性的法性（王子）隨順覺悟）隨順的等持和智慧相應。如是說。此時，外境所取的散亂已斷除，能取的散亂尚存。法之顯現增長后，安住于唯心，之後一切事物顯現，皆能徹底了知為心。彼時，他的所取之散亂將被捨棄，之後唯有能取之散亂尚存。如是說。 第四，若無所取，則亦無能取，如是了悟后，斷除能取，即無有實執之散亂，此乃世間由修所生之智慧顯現圓滿（大疏等），是為緊隨其後的等持者。彼時，于無間斷的等持中迅速觸及。如是，在其後，能取的散亂...

【English Translation】 Thus it is established. Thus it is said. The prince's question: Śamatha (calm abiding) and vipaśyanā (insight) should be understood as having become warm. Thus it is said, all four are the nature of śamatha and vipaśyanā. Second, in order to increase or expand, promote and develop the appearance of dharma (steadfast wisdom), without dwelling (things) even slightly, without abiding, diligently cultivating selflessness, with steadfast effort, making the appearance of wisdom (Great Commentary, First Stage of Meditation, Actual Intention) clear to a medium degree, is the proliferation of appearance (Collection), for the sake of the increase of the appearance of dharma. Constantly exert steadfast effort. Thus it is said. Its characteristic is: the path of joining of a Bodhisattva, which is accompanied by the samādhi (concentration) and prajñā (wisdom) of proliferating appearance. In the Compendium, it says: Each individually is accompanied by the samādhi and prajñā of the proliferating appearance of the truths. Third, the appearance of dharma (wisdom) increases greatly, and seeing that all appearances of things are exhausted in mind alone (things), and that things are not other than mind (things), this is the path of joining where the appearance of wisdom (Great Commentary, etc.) is extremely clear, which is entering into one aspect of only that (wisdom) (Compendium). Its characteristic is: whatever is accompanied by the samādhi and prajñā that have entered into one aspect of only that (steadfast wisdom). In the Compendium, it says: Each individually, of the truths (with the tolerance of the dharmatā (nature of reality) that is empty of the apprehended (prince)), entering into one aspect (with the conformity following the realization of the dharmatā (nature of reality) that is empty of the apprehender (prince)), accompanied by the samādhi and prajñā that are in accordance. Thus it is said. At this time, the distraction of external apprehended aspects is abandoned, and the distraction of the apprehender remains. After the appearance of dharma increases, it abides in mind-only, and then all appearances of things are thoroughly known as mind. At that time, the distraction of its apprehended aspect will be abandoned, and then only the distraction of the apprehender remains. Thus it is said. Fourth, if there is no apprehended, then there is also no apprehender, having realized this, abandoning the apprehender, that is, without the distraction of the belief in reality, this is the completion of the appearance of wisdom arising from meditation in the world (Great Commentary, etc.), which is a samādhi immediately following. At that time, one quickly touches the uninterrupted samādhi. Thus, after that, the distraction of the apprehender...

ང་བ་སྤོང་། །འདི་དག་གོ་རིམ་བཞིན་དུ་ནི། །དྲོ་བར་གྱུར་སོགས་ཡིན་ཞེས་ བྱ། །ཞེས་སོ། །དེ་མ་ཐག་ཏུ་འཛིན་པའི་རྣམ་གཡེང་སྤོང་བར་བྱེད་ཅིང་དེ་མ་ཐག་ཏུ་ས་དང་ པོར་འཇུག་པས་ན་དེ་མ་ཐག་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཞེས་བྱའོ། །ཞེས་བློ་བརྟན་ནོ། །མཚན་ཉིད་ ནི། གང་ཞིག དེ་མ་ཐག་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་དང་ཤེས་རབ་མཚུངས་ལྡན་དང་བཅས་པའོ། ། ཀུན་བཏུས་སུ། སོ་སོ་རང་གིས་བདེན་པ་རྣམས་ལ་དེ་མ་ཐག་པའི་སེམས་ཀྱི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ དང་ཤེས་རབ་མཚུངས་པར་ལྡན་པ་དང་བཅས་པའོ། །ཞེས་སོ། །གཉིས་པ་ནི། ཆ་མཐུན་དེ་ དག་གིས་མཐོང་ལམ་བསྐྱེད་པར་མ་ངེས་པ་དང་། ངེས་པ་དང་། ཚེ་དེ་ལ་བསྐྱེད་ངེས་པ་དང་ གསུམ་སྟེ། རིམ་བཞིན་དུ་ཆོས་ལ་ངེས་རྟོག་གི་བཟོད་པ་ཆུང་འབྲིང་ཆེ་གསུམ་མོ། ། གསུམ་པ་ནི། དྲུག་སྟེ། (རྒྱལ་སྲས་དངོས།) རྗེས་སུ་མཐུན་པ་པ། ཁྱད་པར་བ། རབ་ཏུ་ རྟོགས་པ་པ། གཞན་ཏུ་ཡོངས་སུ་བསྒྱུར་བ་པ། སྐྱེ་བ་གཅིག་པ། སྟན་གཅིག་པའོ། །(དངོས།) དང་པོ་ནི། (དངོས་)གང་བདེན་པ་ལ་དམིགས་པའི་རྣམ་པའི་དགེ་རྩ་དང་བོ་ཉིད་དུ་ཆུང་ངུར་ འབྱུང་བའོ། །གཉིས་པ་ནི། དེ་འབྲིང་དུ་གྱུར་པ་སྟེ་སྔ་མ་དེ་བས་ཆེས་མཆོག་ཏུ་གྱུར་པས་སོ། ། གསུམ་པ་ནི། ཚེ་དེ་ཉིད་ལ་བདེན་པ་རྟོགས་པ་ཤས་ཆེན་པོར་གྱུར་པའོ། །བཞི་པ་ནི། མ་ ངེས་པའི་རིགས་ཅན་རྣམས་བྱང་ཆུབ་ཁྱད་པར་དུ་འགྱུར་བར་ཡོངས་སུ་བསྒྱུར་བ་དང་། རང་ སངས་རྒྱས་རྣམས་ཚེ་རབས་གཞན་ལ་སློབ་དཔོན་མེད་པར་མངོན་རྫོགས་ཆུབ་པར་ཡོངས་ སུ་བསྒྱུར་བ། ཞེས་(རྒྱལ་སྲས་)ཏེ། ཉན་ཐོས་རིགས་མ་ངེས་པ་རྣམས་བྱང་ཆུབ་ཁྱད་པར་ཅན་ རྫོགས་བྱང་དང་རང་རྒྱལ་རྣམས་ཡང་རྫོགས་བྱང་དུ་བསྒྱུར་བའམ། ཁ་(བུ་སྟོན་)ཅིག ཉན་ ཐོས་སྦྱོར་ལམ་ལས་རང་རྒྱལ་གྱི། དེ་ལས་ཐེག་ཆེན་སྦྱོར་ལམ་དུ་བསྒྱུར་བའོ། །ཞེས་སོ། །ལྔ་ པ་ནི། ཚེ་དེ་ཉིད་ལ་མཐོང་ལམ་སྐྱེ་བའོ། །དྲུག་པ་ནི། སྟན་དེ་ཉིད་ལ་མཐོང་ལམ་སྐྱེ་བའོ། །དེ་ 1-325 དག་ཀུན་བཏུས་འགྲེལ་པར་བྱུང་ངོ་། ། བཞི་པ་ནི། འདིར་མི་མཐུན་པ་མང་སྟེ། ལོཙྪ་བ་ཆེན་པོ་(འབྲོམ་)སོགས་བྱང་སེའི་སྦྱོར་ ལམ་མཉམ་བཞག་རྣམས་ནི་རྣལ་འབྱོར་མངོན་སུམ་ཡིན་གྱི་དེའི་སྐབས་ན་རྟོག་པ་མེད་ གསུང་ངོ་། །འབྲེ་དང་འདུལ་དཀར་སོགས་ནི། རྗེས་དཔག་གི་རྒྱུན་བཅད་ཤེས་ཡིན་ནོ་གསུང་ ངོ་། །འཇམ་གསར་ནི། ཡུལ་སྟོང་ཉིད་སྣང་བའི་ཚོགས་དོན་ལ་རྗེས་དཔག་དང་བཅད་ཤེས་ གཉིས་སུ་ཡོད་དེ། གཅིག་དང་དུ་བྲལ་ལ་སོགས་གྱི་རྟགས་ལ་བརྟེན་པའི་རྗེས་དཔག་དང་ དེས་རྟོགས་ཟིན་ལ་ཕྱིས་འཇུག་པ་བཅད་ཤེས་སོ་གསུང་ངོ་། །བཅོམ་རལ་ནི། ཚད་མིན་གྱི་ ནང་ནས་སྔར་འདྲིས་པའི་ཡུལ་བདག་མེད་མ་བརྗེད་པར་འཛིན་པའི་དྲན་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་སོ། ། ཆུ་མིག་པ་ནི། རྗེས་དཔག་དང་རྟོག་པ་བཅ

【現代漢語翻譯】 捨棄我慢。 這些按照順序，被稱為『變得溫暖』等等。 這是因為立即捨棄執著的散亂，並立即進入初地，所以稱為『無間三摩地』。這是智者的觀點。 定義是：與無間三摩地和智慧相應。 在《攝類學》中說：各自與真諦相應的無間心之三摩地和智慧相應。 第二種是：順抉擇分不決定生起見道、決定生起見道和此生決定生起見道三種。依次對應于對法的忍位中小、中等、大的三種。 第三種是：六種，即（真實菩薩）：隨順者、殊勝者、極度了悟者、完全轉變者、一生者、一座者。 第一種是：（真實）以真諦為對境的善根最初以微小的形式生起。 第二種是：它變成中等，比前者更為殊勝。 第三種是：在此生中，證悟真諦的部分變得非常大。 第四種是：不決定種姓者完全轉變為殊勝菩提，以及獨覺佛在其他世無需導師而現證圓滿菩提。即（菩薩）：不決定聲聞種姓者轉變為殊勝圓滿菩提，獨覺佛也轉變為圓滿菩提。或者（布頓）：聲聞道的加行道轉變為獨覺道的加行道，再從那裡轉變為大乘道的加行道。 第五種是：在此生中生起見道。 第六種是：在同一座上生起見道。 這些都出現在《攝類學釋》中。 第四種是：這裡有很多不一致之處。大譯師（仲敦巴）等認為菩薩的加行道等持是現量瑜伽，因為在那時沒有分別念。 俄和敦嘎等認為：是切斷比量之流的決斷識。 絳色認為：顯現空性的境的聚義有比量和決斷識兩種，即依靠一與多分離等之相的比量，以及之後隨之而來的決斷識。 覺若認為：在量論中，是從先前熟悉之境中不忘失地執持無我的憶念。 曲米巴認為：是比量和分別念。

【English Translation】 Abandon pride. These, in order, are called 'becoming warm' and so on. This is because it immediately abandons the distraction of clinging and immediately enters the first ground, so it is called 'Immediate Samadhi'. This is the view of the wise. The definition is: that which is endowed with Immediate Samadhi and wisdom. In the 'Compendium': each is endowed with the Immediate Mind's Samadhi and wisdom corresponding to the truths. The second is: the Approaching Cognition is not certain to generate the Path of Seeing, certain to generate it, and certain to generate it in this life, these three. Respectively, they are the small, medium, and large forbearance of certainty regarding the Dharma. The third is: six types, namely (Actual Bodhisattva): the conforming one, the distinguished one, the thoroughly comprehending one, the completely transforming one, the one-life one, the one-seat one. The first is: (Actual) the root of virtue that focuses on the truth initially arises in a small form. The second is: it becomes medium, being more excellent than the former. The third is: in that very life, the part of realizing the truth becomes very large. The fourth is: those of uncertain lineage are completely transformed into becoming distinguished Bodhisattvas, and the solitary Buddhas are completely transformed into attaining complete enlightenment without a teacher in other lifetimes. That is (Bodhisattva): those of uncertain Hearer lineage are transformed into distinguished complete enlightenment, and the solitary conquerors are also transformed into complete enlightenment. Or (Bu-ston): the Hearer's path of joining is transformed from the solitary conqueror's, and from there into the Great Vehicle's path of joining. The fifth is: the Path of Seeing arises in that very life. The sixth is: the Path of Seeing arises on that very seat. These all appear in the 'Commentary on the Compendium'. The fourth is: there are many inconsistencies here. The great translator (Drom) and others say that the Bodhisattva's Path of Joining meditative stabilizations are direct perception yogas, because there is no conceptual thought at that time. Dre and Dulkar and others say: it is the decisive knowledge that cuts off the stream of inference. Jamsar says: in the collection of meanings that appear as emptiness, there are two types: inference and decisive knowledge, namely the inference that relies on signs such as separation from one and many, and the decisive knowledge that follows after that which has already been understood. Chomral says: in the context of valid cognition, it is the memory that holds onto the selflessness of the previously familiar object without forgetting it. Chumikpa says: it is inference and conceptual thought.

ད་ཤེས་དང་ཡིད་དཔྱོད་ཅི་རིགས་ཡིན་ཞེས་དང་། སྒྲ་དོན་འཛིན་པའི་རྟོག་པ་ཡིན་ཞེས་སོ། །འོད་ཟེར་མགོན་པོ་ནི། སྣང་ཡུལ་ལ་རྟོག་མེད་ལོག་ ཤེས། ཆོས་ཉིད་ཀྱི་རིགས་ལ་བཅད་ཤེས་ཆོས་ཉིད་དོན་ལ་གནས་པ་ལ་ལྟོས་ནས་ཡིད་དཔྱོད་ དོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །དེ་ལ་མངོན་སུམ་དུ་འདོད་པ་ལ་ཆོས་ཉིད་མངོན་སུམ་དུ་མཐོང་བ་དང་། མཐོང་སྤང་ས་བོན་སྤངས་པར་དང་། རྟོག་བཅས་མིན་པ་དང་། སོ་སྐྱེའི་རྟོགས་པ་མིན་པར་ ཐལ་ལོ། །འདོད་ན། ཀུན་བཏུས་སུ། ཤེས་བྱ་ལ་ལེགས་པར་མ་ཞུགས་པ་དང་། སྒྲིབ་པ་དང་ བཅས་པ་དང་། རྣམ་པར་རྟོག་པ་དང་བཅས་པ་དང་། ཞེས་པ་དང་འགལ་ལོ། །བཞི་པ་ལ། ཁྱབ་པ་ཡོད་དེ། ཐུབ་དགོངས་སུ། གང་ཅིག་ཤོས་རྣམས་ཀྱི་མངོན་སུམ་དེ་ནི་དོན་དམ་པའི་ དབང་དུ་བྱས་ནས་མ་འཁྲུལ་བར་མི་བརྗོད་དོ། །གཞན་དུ་ཐམས་ཅད་རྣལ་འབྱོར་པ་ཁོ་ནར་ འགྱུར་གྱི་ཚུར་རོལ་མཐོང་བར་མི་འགྱུར་རོ། །ཞེས་སོ། །ཞེས་སོགས་སྐྱོན་འཛིན་པར་མཛད་ (བུ་སྟོན་སོགས་)དོ། །རྟགས་ཡང་དག་ལ་བརྟེན་པའི་རྗེས་དཔག་སོགས་སུ་འདོད་པ་ནི་འཁྲུལ་ བ་སྟེ། ཡང་དག་པའི་དོན་བསྒོམས་པའི་སྟོབས་ཀྱིས་ཆོས་ཉིད་ལ་གསལ་སྣང་ཅན་གྱི་ཡེ་ 1-326 ཤེས་མིན་པར་ཐལ་ལོ། །འདོད་དེ། འགྲེལ་ཆེན་དུ། ཡེ་ཤེས་ཀྱི་སྣང་བ་གསལ་ཞེས་སོགས་ (ཨ་བྷ་ཡ་)བཤད་པ་ནི་རང་རིག་ལ་ཡེ་ཤེས་གསལ་བར་བཤད་པ་ཙམ་མོ་ཞེས་ཆུ་མིག་པ་ཟེར་ རོ། །དེ་ལྟར་ན་བློ་རང་རིག་ཡོད་པར་བསྒྲུབ་པ་ཙམ་དུ་ཟད་མོད་དོན་ཁྱད་པར་བ་ཅི་ཡང་མེད་ དོ། །བཅོམ་རལ་ནི། ཡེ་ཤེས་རང་གི་ངོ་བོ་སྒྲིབ་པ་རགས་པས་དག་པས་གསལ་བར་བཤད་ ཀྱི་ཡུལ་བདག་མེད་གསལ་བ་མིན་ཟེར་ཏེ། ཡུལ་མི་གསལ་ན་སྒྲིབ་པས་དག་པའི་ཡེ་ཤེས་ གསལ་བོར་འགལ་ལོ། །འདི་དག་གི་དགག་པ་གཞུང་འཆད་པའི་ཐད་ཀར་སྟོན་ནོ། །བུ་སྟོན་ རིན་པོ་ཆེ་ནི། བློའི་ངོ་བོ་རང་རིག་ཡེ་ཤེས་ཏིང་ངེ་འཛིན་དང་ཤེས་རབ་སྟེ་མ་འཁྲུལ་བ་དང་ ཆ་མཐུན་པའི་རྟོག་མེད་འཁྲུལ་ཤེས་ཞིག་གོ་གསུང་ཞིང་དུས་ཕྱིས་ཡེ་ཤེས་མིན་པར་བཞེད་ དོ། །བྱང་སེའི་སྦྱོར་ལམ་མཉམ་བཞག་ཆོས་ཅན། སོ་སྐྱེའི་ལོག་ཤེས་མིན་པར་ཐལ། ཡུལ་ གྱི་གནས་ལུགས་ཡང་དག་པ་དེ་མཐོང་བའི་ཡེ་ཤེས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྟགས་གསལ་ལུང་སྙེར་ ཁས་བླངས། ཁྱབ་པ་ཡོད་དེ། དེ་མ་ཡིན་ལ་དེར་འཛིན་ཕྱིར། །འཁྲུལ་ཞེས་རྣམ་ངེས་སོགས་ ལས་སོ། །ཡང་ན་རྟགས་ཟུར་དང་པོ་མ་གྲུབ་ན། ཆོས་ཉིད་གསལ་བར་སྣང་བ་འགལ། གཉིས་པ་ཡེ་ཤེས་མིན་ན། ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཚོགས་ཉི་ཤུ་མེད་པར་ཐལ་བ་དང་། ཐུབ་དགོངས་ སུ། ཡེ་ཤེས་ཀྱི་སྣང་བ་ཤིན་ཏུ་གསལ་བ་སྐྱེས་པ་དེའི་ཚེ་བཟོད་པའི་གནས་སྐབས་ཏེ། ཞེས་ དང་། བརྒྱད་སྟོང་འགྲེལ་ཆེན་(དམིགས་རྣམ་རྫོགས་མཚམས་སུ་ཡོད་)དང་དབུ་མ་བསྒོམ་རིམ་དང་པོ་ དང་ཐུབ་དགོངས་སུ། ཡེ་ཤེས་ཀྱི་སྣང་བ་ཅུང་ཟ

【現代漢語翻譯】 有人說，『知』和『意』是各種各樣的，是執持聲音和意義的分別念。』光芒怙主（藏文：འོད་ཟེར་མགོན་པོ་，含義：光芒的保護者）說：『顯現境是無分別的顛倒識，對於法性之類是決斷識，依賴於安住於法性意義的是意。』如果這樣認為，那麼承許為現量，就會導致法性現量見到，斷除了見道所斷的種子，不是有分別，也不是凡夫的證悟的過失。如果承認，那麼與《集論》（梵文：Abhidharmasamuccaya）中『對於所知沒有很好地進入，具有障礙，具有分別念』等相違背。第四點，有周遍關係，在《能仁密意》（藏文：ཐུབ་དགོངས་）中說：『任何其餘的現量，都是就勝義諦而言，不會錯誤。否則，一切都將成為瑜伽士，而不會成為他者所見。』等等，（布頓等）作出了批評。 認為依靠正確理證的隨理比量等是錯誤的，因為會導致不是以修習正確意義的力量而對法性具有明亮顯現的智慧。如果承認，那麼《大疏》（梵文：Mahāvyākhyāna）中說：『智慧的顯現是明亮的』等等（阿跋耶）所說，僅僅是說自證的智慧是明亮的，水眼派（藏文：ཆུ་མིག་པ་）這樣說。這樣一來，僅僅是成立了心有自證，但沒有任何意義上的差別。覺熱（藏文：བཅོམ་རལ་）說：『智慧自身的體性是被粗大的障礙所遮蔽而變得明亮，而不是境的無我變得明亮。』如果境不明顯，那麼與被障礙所清凈的智慧變得明亮相違背。這些駁斥將在講解經文時直接指出。布頓仁波切說：『心的體性是自證智慧，是與三摩地和智慧等不錯誤的、相似的無分別顛倒識。』後來認為不是智慧。 聖者的加行道（藏文：སྦྱོར་ལམ་）的等持（藏文：མཉམ་བཞག་），就其法性而言，不應是凡夫的顛倒識，因為是見到境的真實狀態的智慧。理證、立宗和承許都已承認。有周遍關係，因為不是它卻執著為它。如《錯亂分別》（藏文：འཁྲུལ་ཞེས་རྣམ་ངེས་）等中所說。或者，如果第一個理證不成立，那麼與法性顯現相違背。如果第二個不是智慧，那麼會導致沒有二十種智慧的集合，並且在《能仁密意》中說：『當生起智慧的顯現非常明亮時，那是安忍的階段。』以及《八千頌大疏》（藏文：བརྒྱད་སྟོང་འགྲེལ་ཆེན་）（在目標相圓滿的界限處）和《中觀修習次第第一》（梵文：Madhyamaka-bhāvanākrama）以及《能仁密意》中說：『智慧的顯現稍微……』

【English Translation】 Some say, '『Knowing』 and 『mind』 are of various kinds, and are the conceptualizations that grasp sounds and meanings.' The Lord of Rays (Tibetan: འོད་ཟེར་མགོན་པོ་, meaning: Protector of Rays) says: 'The appearing object is a non-conceptual inverted consciousness, and for the category of suchness, it is a decisive consciousness, relying on the meaning of suchness is the mind.' If this is thought, then admitting it as direct perception will lead to the fault of directly seeing suchness, cutting off the seeds of what is to be abandoned on the path of seeing, not being conceptual, and not being the realization of an ordinary person. If admitted, then it contradicts the 'Compendium of Abhidharma' (Sanskrit: Abhidharmasamuccaya), which says, 'Not well entered into the knowable, having obstacles, having conceptualizations,' etc. Fourthly, there is pervasion, in the 'Intent of the Sage' (Tibetan: ཐུབ་དགོངས་) it says: 'Any other direct perception is spoken of as not being mistaken in terms of ultimate truth. Otherwise, all would become yogis, and would not become seen by others.' etc., (Buton, etc.) made criticisms. Thinking that relying on valid reasoning and subsequent inferences is wrong, because it would lead to not being the wisdom that has a bright appearance of suchness by the power of meditating on the correct meaning. If admitted, then the 'Great Commentary' (Sanskrit: Mahāvyākhyāna) says: 'The appearance of wisdom is bright,' etc. (Abhaya) said, it is merely saying that the self-awareness of wisdom is bright, so the Water Eye School (Tibetan: ཆུ་མིག་པ་) says. In this way, it is merely establishing that the mind has self-awareness, but there is no difference in meaning. Jomral (Tibetan: བཅོམ་རལ་) says: 'The nature of wisdom itself is obscured by coarse obstacles and becomes bright, but it is not the selflessness of the object that becomes bright.' If the object is not clear, then it contradicts the wisdom that is purified by obstacles becoming bright. These refutations will be directly pointed out when explaining the scriptures. Buton Rinpoche said: 'The nature of the mind is self-aware wisdom, which is a non-mistaken, similar non-conceptual inverted consciousness that is in harmony with samadhi and wisdom.' Later, he considered it not to be wisdom. The samadhi of the path of joining (Tibetan: སྦྱོར་ལམ་) of a Bodhisattva, in terms of its dharma, should not be the inverted consciousness of an ordinary person, because it is the wisdom that sees the true state of the object. The reasoning, the proposition, and the admission have all been acknowledged. There is pervasion, because it is not it but is grasped as it. As stated in 'Mistaken Differentiation' (Tibetan: འཁྲུལ་ཞེས་རྣམ་ངེས་), etc. Or, if the first reasoning is not established, then it contradicts the clear appearance of suchness. If the second is not wisdom, then it would lead to the absence of the collection of twenty wisdoms, and in the 'Intent of the Sage' it says: 'When the appearance of wisdom arises very brightly, that is the stage of patience.' And the 'Great Commentary on the Eight Thousand Verses' (Tibetan: བརྒྱད་སྟོང་འགྲེལ་ཆེན་) (at the boundary of the completion of the object aspect) and the 'First Stage of Meditation on the Middle Way' (Sanskrit: Madhyamaka-bhāvanākrama) and the 'Intent of the Sage' say: 'The appearance of wisdom slightly...'

ད་གསལ་བས་ཡིད་ཙམ་ཁོ་ནར་བལྟ་བའི་ ཚེ་དྲོ་བར་གྱུར། ཅེས་དང་། ཡེ་ཤེས་ཀྱི་སྣང་བ་འབྲིང་དུ་གསལ་བ་ནི་རྩེ་མོ། ཞེས་དང་། ཡེ་ ཤེས་ཀྱི་སྣང་བ་ཤིན་ཏུ་གསལ་བ་སྐྱེ་བའི་ཚེ་བཟོད་པ། ཞེས་དང་། ཡེ་ཤེས་ཀྱི་སྣང་བ་རྫོགས་ པར་གྱུར་པའི་ཚེ་ཆོས་མཆོག ཅེས་སོགས་དང་འགལ་ལོ། །ཡང་དག་པའི་ཆོས་ཉིད་གསལ་ སྣང་ཅན་ཡིན་ན་ཡེ་ཤེས་མིན་པར་ཡང་ཤིན་ཏུ་འགལ་ལོ། །དེས་ན་ཆོས་ཉིད་གསལ་སྣང་ 1-327 ཅན་དང་སོ་སྐྱེའི་འཁྲུལ་ཤེས་སུ་བཞེད་པ་ནི་ནང་འགལ་བ་སྟེ། ཆོས་ཆོས་ཉིད་རྣམ་འབྱེད་དུ། དེ་སྣང་བས་ཆོས་ཉིད་མི་སྣང་ཞིང་དེ་མི་སྣང་བས་ཆོས་ཉིད་སྣང་ངོ་། །ཞེས། གཟུང་འཛིན་ གཉིས་སུ་སྣང་ན་དེ་མི་སྣང་བར་བཤད་ལ་སོ་སྐྱེའི་རྟོག་མེད་འཁྲུལ་ཤེས་ཡིན་ན་གཉིས་སྣང་ གི་ལོག་ཤེས་ལས་མ་འདས་སོ། །སོ་སྐྱེའི་རྟོག་མེད་འཁྲུལ་ཤེས་ཡིན་ན། ཡུལ་མ་ངེས་པ་ཡིན་ ལ། འདིས་གཟུང་འཛིན་བདེན་སྟོང་གི་མཚན་ཉིད་མ་ངེས་ན་གཟུང་འཛིན་གྱི་རྣམ་གཡེང་ཅི་ ལྟར་སྤོང་། སྤྱིའི་ཚུལ་གྱིས་རྟོགས་ན་ནི་སྒྲ་དོན་འཛིན་པའི་རྟོག་པར་འགྱུར་རོ། །དེས་ན་བློའི་ ངོ་བོ་ཡང་དག་པའི་དོན་བསྒོམས་པ་ལས་བྱུང་བའི་ཡེ་ཤེས་ཆོས་ཉིད་གསལ་སྣང་ཅན་ཡིན་ པས་རྣལ་འབྱོར་མངོན་སུམ་དུ་ཁས་བླང་དགོས་ཏེ། དེ་ཡིན་ན་མངོན་སུམ་ལས་མ་འདས་ ཤིང་དབང་ཡིད་མངོན་སུམ་མིན་པའི་རྒྱུ་མཚན་སླ་ཞིང་། རང་རིག་མངོན་སུམ་ཡིན་ན་སོ་ སྐྱེ་ལས་འོས་མེད་ལ་དེ་ཡིན་ན་ཁོའི་ཡུལ་དེ་ཉམས་སུ་མྱོང་ཞིང་རྫས་གཅིག་པ་དགོས་པས་ ཆོས་ཉིད་མྱོང་བ་དང་རྫས་གཅིག་གང་ཡང་མིན་པས་སོ། །འོ་ན་མཐོང་སྤང་སྤངས་པར་ཐལ། ཆོས་ཉིད་མངོན་སུམ་དུ་མཐོང་བས་སོ་ཞེ་ན། ས་དང་པོས་ཡང་མཆོག་གི་དོན་ལ་སོགས་པའི་ ཆོས་ཉིད་དགུའི་སྒྲིབ་པ་སྤངས་པར་ཐལ། དེ་དགུ་མངོན་སུམ་དུ་མཐོང་བས་སོ་ཞེས་སོགས་ ངེས་པར་མཚུངས་སོ། །ངོ་བོ་ཀུན་འབྱུང་གིས་བསྡུས་པར་བསྡུ་བར་བཤད་པ་དང་འགལ་ཞེ་ ན། སྤྱིར་ཟག་བཅས་ཀྱི་སྦྱོར་ལམ་ཙམ་ལ་དགོངས་པའམ་རྒྱུད་དབང་བཙན་པར་མཛད་པའོ། ། འཕགས་པར་ཐལ་ལོ་ཞེ་ན། མཐོང་སྤང་སྤངས་པའི་ཚུལ་གྱིས་ཆོས་ཉིད་མཐོང་བ་མིན་པས་ དེ་ཙམ་གྱིས་དེར་མི་འགྱུར་རོ། །འགྱུར་ན་ས་དང་པོ་པའང་སྒོམ་ལམ་དགུ་གང་རུང་གི་ཨཱརྱར་ ཐལ། མཆོག་གི་དོན་སོགས་ཆོས་ཉིད་དགུ་མངོན་སུམ་དུ་མཐོང་བས་སོ་ཞེས་མཚུངས་སོ། ། མི་འདྲ་སྟེ་སྒོམ་སྤང་རིམ་གྱིས་སྤོང་དགོས་པས་སོ་ཞེ་ན། མཐོང་སྤང་ཡང་ཕྲ་རགས་རིམ་ གྱིས་སྤོང་དགོས་སོ། །དེ་མིན་ན་མཐོང་ལམ་གྱིས་མཐོང་སྤང་མངོན་གྱུར་སྤོང་བ་དང་། སྡུག་ 1-328 བསྔལ་ཆོས་བཟོད་ཀྱིས་ཀུན་སྤོང་བས་ཀུན་འབྱུང་ཆོས་བཟོད་སོགས་དོན་མེད་པར་འགྱུར་ རོ། །དེ་བཞིན་དུ། དབུས་མཐར། རྗེས་སུ་མཐུན་ལ་ཕྱིན་ཅི་ལོག །ཅེས་པའང་སྦྱོར་ལམ་ ཙམ་དང་རྒྱུད་དབང་

【現代漢語翻譯】 此外，如果僅僅是稍微清晰地觀察，就會變得溫暖。這與『智慧的顯現中等清晰是頂峰，智慧的顯現非常清晰是忍，智慧的顯現圓滿是勝法』等說法相矛盾。如果真實的法性是顯現的，那麼就不是智慧，這也非常矛盾。因此，認為法性是顯現的，並且是凡夫的錯亂識，這是自相矛盾的。在《法法性分別》中說：『它顯現時，法性不顯現；它不顯現時，法性顯現。』如果顯現為能取和所取二者，那麼它就不顯現。如果是凡夫的無分別錯亂識，那麼就無法超出二取顯現的邪見。如果是凡夫的無分別錯亂識，那麼所緣境就是不確定的。如果不確定它是否具有能取和所取皆是空性的特徵，那麼如何捨棄能取和所取的分別念？如果以普遍的方式來理解，那麼就會變成執著聲音和意義的分別念。因此，由修習心的自性，即真實的意義而產生的智慧，是法性顯現的，所以必須承認瑜伽現量。如果是這樣，那麼就沒有超出現量，並且容易解釋為什麼根識和意識不是現量。如果自證是現量，那麼就一定是凡夫，如果是這樣，那麼他就必須體驗那個對境，並且必須是同一實體，因此，既不是體驗法性，也不是同一實體。如果這樣，那麼就會導致斷除見道所斷。如果說因為現量見到法性而斷除，那麼就會導致初地也斷除了包括勝義在內的九種法性的障礙。因為現量見到了那九種法性，所以必然是相同的。如果說本體被包含在集起中，這與包含在集起中的說法相矛盾，那麼這只是指一般的加行道，或者是指相續的力量強大。如果說會導致成為聖者，那麼因為不是以斷除見道所斷的方式見到法性，所以僅僅因為這樣不會變成聖者。如果變成聖者，那麼也會導致初地成為修道九者中的任何一個阿arya（聖者）。因為現量見到了包括勝義在內的九種法性，所以是相同的。如果說不同，因為必須逐漸斷除修道所斷，那麼也必須逐漸斷除見道所斷的粗細煩惱。如果不是這樣，那麼見道就會斷除現行的見道所斷，並且苦法忍會斷除一切，那麼集法忍等就會變得沒有意義。同樣，在《中邊分別論》中，『隨順而顛倒』也只是指加行道和相續的力量。 Furthermore, if one merely glances with clarity, it becomes warm. This contradicts statements such as, 'The medium clarity of the appearance of wisdom is the peak; the extremely clear appearance of wisdom is forbearance; the complete appearance of wisdom is the supreme Dharma.' If the true nature of reality (Dharmata) is apparent, then it is not wisdom, which is also highly contradictory. Therefore, asserting that the nature of reality is apparent and is the deluded consciousness of an ordinary being is self-contradictory. In the Dharma-Dharmata-Vibheda (Distinguishing Dharma and Dharmata), it states: 'When it appears, Dharmata does not appear; when it does not appear, Dharmata appears.' If dualistic grasping appears, then it is said that it does not appear. If it is the non-conceptual deluded consciousness of an ordinary being, then it does not transcend the mistaken consciousness of dualistic appearance. If it is the non-conceptual deluded consciousness of an ordinary being, then the object is uncertain. If it does not ascertain the characteristic of emptiness of both grasping and the grasped, how can it abandon the mental wandering of grasping and the grasped? If it is understood in a general way, then it becomes a conceptual thought that grasps sound and meaning. Therefore, the wisdom that arises from meditating on the true meaning of the nature of mind is the apparent nature of reality, so one must acknowledge manifest Yoga. If that is the case, then it does not transcend the manifest, and the reason why sensory and mental consciousness are not manifest is easily explained. If self-awareness is manifest, then it must be that of an ordinary being, and if that is the case, then he must experience that object, and it must be of the same substance, so it is neither experiencing the nature of reality nor of the same substance. If so, then it would follow that the obscurations to be abandoned on the path of seeing are abandoned. If it is said that they are abandoned because the nature of reality is seen manifestly, then it would follow that the first Bhumi also abandons the obscurations of the nine aspects of reality, including the supreme meaning. Because those nine are seen manifestly, it is necessarily the same. If it is said that the essence is included in the origin, which contradicts the statement that it is included in the origin, then this refers only to the general path of accumulation or to the strength of the continuum. If it follows that one becomes an Arya (noble being), then because the nature of reality is not seen in the way of abandoning what is to be abandoned on the path of seeing, one does not become an Arya merely by that. If one becomes an Arya, then it would also follow that the first Bhumi becomes any one of the nine paths of cultivation. Because the nine aspects of reality, including the supreme meaning, are seen manifestly, it is the same. If it is said that it is different because what is to be abandoned on the path of cultivation must be abandoned gradually, then what is to be abandoned on the path of seeing must also be abandoned gradually, both the subtle and the coarse. If not, then the path of seeing would abandon the manifest obscurations to be abandoned on the path of seeing, and the Dharma-kshanti of suffering would abandon everything, so the Dharma-kshanti of origin, etc., would become meaningless. Similarly, in the Madhyantavibhaga (Distinguishing the Middle from the Extremes), 'conforming and inverted' refers only to the path of accumulation and the strength of the continuum.

【English Translation】 Furthermore, if one merely glances with clarity, it becomes warm. This contradicts statements such as, 'The medium clarity of the appearance of wisdom is the peak; the extremely clear appearance of wisdom is forbearance; the complete appearance of wisdom is the supreme Dharma.' If the true nature of reality (Dharmata) is apparent, then it is not wisdom, which is also highly contradictory. Therefore, asserting that the nature of reality is apparent and is the deluded consciousness of an ordinary being is self-contradictory. In the Dharma-Dharmata-Vibheda (Distinguishing Dharma and Dharmata), it states: 'When it appears, Dharmata does not appear; when it does not appear, Dharmata appears.' If dualistic grasping appears, then it is said that it does not appear. If it is the non-conceptual deluded consciousness of an ordinary being, then it does not transcend the mistaken consciousness of dualistic appearance. If it is the non-conceptual deluded consciousness of an ordinary being, then the object is uncertain. If it does not ascertain the characteristic of emptiness of both grasping and the grasped, how can it abandon the mental wandering of grasping and the grasped? If it is understood in a general way, then it becomes a conceptual thought that grasps sound and meaning. Therefore, the wisdom that arises from meditating on the true meaning of the nature of mind is the apparent nature of reality, so one must acknowledge manifest Yoga. If that is the case, then it does not transcend the manifest, and the reason why sensory and mental consciousness are not manifest is easily explained. If self-awareness is manifest, then it must be that of an ordinary being, and if that is the case, then he must experience that object, and it must be of the same substance, so it is neither experiencing the nature of reality nor of the same substance. If so, then it would follow that the obscurations to be abandoned on the path of seeing are abandoned. If it is said that they are abandoned because the nature of reality is seen manifestly, then it would follow that the first Bhumi also abandons the obscurations of the nine aspects of reality, including the supreme meaning. Because those nine are seen manifestly, it is necessarily the same. If it is said that the essence is included in the origin, which contradicts the statement that it is included in the origin, then this refers only to the general path of accumulation or to the strength of the continuum. If it follows that one becomes an Arya (noble being), then because the nature of reality is not seen in the way of abandoning what is to be abandoned on the path of seeing, one does not become an Arya merely by that. If one becomes an Arya, then it would also follow that the first Bhumi becomes any one of the nine paths of cultivation. Because the nine aspects of reality, including the supreme meaning, are seen manifestly, it is the same. If it is said that it is different because what is to be abandoned on the path of cultivation must be abandoned gradually, then what is to be abandoned on the path of seeing must also be abandoned gradually, both the subtle and the coarse. If not, then the path of seeing would abandon the manifest obscurations to be abandoned on the path of seeing, and the Dharma-kshanti of suffering would abandon everything, so the Dharma-kshanti of origin, etc., would become meaningless. Similarly, in the Madhyantavibhaga (Distinguishing the Middle from the Extremes), 'conforming and inverted' refers only to the path of accumulation and the strength of the continuum.

བཙན་པར་མཛད་པའོ། །རྒྱུ་བླར། སོ་སོའི་སྐྱེ་བོ་ཕྱིན་ཅི་ལོག །བདེན་ པ་མཐོང་བ་བཟློག་པ་སྟེ། །ཞེས་པའང་སོ་སྐྱེ་སྤྱིར་བཏང་གི་དབང་དུ་མཛད་པའོ། །དེ་མིན་ ན་སྣང་བ་ཐོབ། མཆེད་ཅེས་སོགས་དང་འགལ་ལོ། །དེས་ན་སྐྱོ་མ་སྔ་བཙན་གྱི་དབང་དུ་མི་ བཏང་ངོ་། །འདི་བློར་མི་ཤོང་ན་བུ་རིན་གྱི་རྗེས་སུ་འབྲང་བར་བྱའོ། །བྱང་སེའི་འདི་དག་ནི་ ཡོན་ཏན་ཁྱད་པར་ཅན་དུ་མ་དང་ལྡན་ཏེ། དཀོན་མཆོག་སྤྲིན་ལས། མོས་པ་སྤྱོད་པའི་ས་འདི་ ལ་གནས་པའི་བྱང་སེ་ནི་སོ་སོའི་སྐྱེ་བོ་ཡིན་ན་ཡང་བྱིས་པའི་རྒུད་པ་ཐམས་ཅད་ལས་ཡང་ དག་པར་འདས་ཤིང་ཏིང་ངེ་འཛིན་དང་གཟུངས་དང་རྣམ་པར་ཐར་པ་དང་མངོན་པར་ཤེས་ པ་ལ་སོགས་པའི་ཡོན་ཏན་གྲངས་མེད་པ་དང་ལྡན་པ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་སོ། ། ༈ ཡན་ལག་གི་དོན། གཉིས་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། ཁྱད་ཆོས་དང་བཅས་ཏེ་མདོར་བསྟན། ཁྱད་ཆོས་རྒྱས་བཤད་དོ། ། ༈ ཁྱད་ཆོས་དང་བཅས་ཏེ་མདོར་བསྟན་པ། དང་པོ་ལ་གསུམ་ལས། སྔ་འགྲེལ་ནི། བྱང་སེ་ལས་དང་པོ་པ་སྔར་བཤད་དེ་ལྟར་གྱི་གདམས་ངག་ཐོབ་པ་བསོད་ ནམས་ཀྱི་(གསེར་ཏེ་མདོ་རྒྱན་འགྲེལ་ཆེན་སོགས་དོན་)ཚོགས་དང་ལྡན་པས་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཚོགས་འགྲུབ་ (རྒྱན་དོན་གསེར་)པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་བསྐལ་བ་གྲངས་མེད་པས་ངེས་པར་འབྱུང་བའི་མོས་པས་ སྤྱོད་པའི་ས་སྦྱང་བའི་དོན་དུ་ཞུགས་པ་(ཀུན་གསེར་)ལ་ངེས་པར་འབྱེད་པའི་ཡན་ལག་འབྱུང་ བས་ངེས་པར་འབྱེད་པའི་ཡན་ལག་ཆུང་ངུ་འབྲིང་ཆེན་པོ་ཆེན་པོའི་ཆེན་པོ་བཞི་སྟོན་ནོ། །(ཐུབ་ དགོངས།) ངེས་པ་ནི་མ་ལུས་པར་རོ། །འབྱེད་པ་ནི་འཇོམས་པའོ། །ཆ་ཕྱོགས་གཅིག་གོ །ཨི་ ཡ་ནི་ཕན་པ་སྟེ་རྒྱུ་རུ་གཏོགས་པའོ། །ཞེས་ཆོས་བཤེས་ཏེ། མཐོང་སྤང་མ་ལུས་པར་འཇོམས་ པའི་རྒྱུར་གཏོགས་པ་ཞེས་པའོ། །རད་ཀིར་ནི། རྟོག་མེད་ཀྱི་མཐོང་ལམ་སྐད་ཅིག་བཅུ་དྲུག་ 1-329 ནི་ངེས་འབྱེད་ཡན་ལག་རྒྱུ་ཞེས་སོ། །ལུས་སུ་ཡང་བཤད་ཟིན་ཏོ། །ཡང་དག་པའི་དོན་ངེས་ པས་རྒྱུད་མཐོང་སྤང་དང་འདྲེས་པ་འབྱེད་པས་མཐོང་ལམ་གྱི་རྒྱུ་ཞེས་ཀྱང་བྱའོ། ། གཉིས་པ་རྩ་བ་ལ། ཁྱད་པར་འཕགས་ཞེས་དྲང་ངོ་། །གང་ན། བྱང་ཆུབ་ནི་ཆོས་སྐུ་ ཡང་དག་པའི་མཐའ་སྟེ་དེ་ལ་བསམ་པས་ན་སེམས་དཔའ་ཞེས་སྤྱོད་འཇུག་འགྲེལ་ཆེན་དུ་ ཤེར་འབྱུང་ངོ་། །རང་གིས་ཉམས་སུ་(རྣམ་འགྲེལ་)བཞེས་པའི་ལམ་མ་ནོར་བར་བསྟན་ནས་ ཉེས་པའམ་སྡུག་བསྔལ་ལས་སྒྲོལ་བ་སྐྱོབ་པ། དེའི་རྟོགས་པ་དྲོད་རྩེ་སོགས་ཀྱི་བདག་ཉིད་ རེ་རེ་ལ་ཆུང་དང་འབྲིང་དང་ཆེན་པོ་ཡོད་པ་རྣམས་སོ། །གང་ལས་ན། ཉན་ཐོས་དང་བསེ་ རུ་ལྟ་བུས་མཚོན་པ་རང་རྒྱལ་དང་བཅས་པ་སྟེ་ལྷན་ཅིག་པའི་དྲོད་(རད་ཀིར་ཡང་)སོགས་དག་ ལས་སོ། །གང་གིས་ན། ཐེག་དམན་ལམ་གྱི་རྣམ་པར་འདོད་པའི་མི་རྟག་སོགས་བཅུ་དྲུག་ དམིགས་པར་ཡོད་པ་དང་

【現代漢語翻譯】 被視為尊貴的。原因在於，普通人會顛倒是非，否定真理的顯現。這通常是指普通的個體。否則，這將與獲得顯現和兄弟情誼等概念相矛盾。因此，我們不應屈服於過早的壓迫。如果這難以理解，就應該遵循布林（Bu Rin）的教導。這些菩薩擁有許多特殊的品質。《寶云經》中說：『安住于信行地的菩薩，即使是凡夫，也已完全超越了孩童的所有苦難，並擁有無數的功德，如三摩地、陀羅尼、解脫和神通等。』 分支的意義： 分為兩部分：簡要闡述其特徵，以及詳細解釋其特徵。 簡要闡述其特徵： 第一部分分為三個方面： 先前的解釋是：菩薩最初獲得瞭如前所述的指導，擁有功德（如《金鬘經》、《現觀莊嚴論》的註釋等）的積累，爲了成就智慧的積累（如《莊嚴經》的意義），通過無數劫的必然生起的虔誠，進入了修習的階段（一切皆為黃金），因為必然生起的分支，所以展示了必然生起的小、中、大、極大的四個分支。（圖布·貢）。必然是指完全地。生起是指摧毀。部分是指一個方面。伊亞是指利益，屬於原因。正如法友所說：『屬於完全摧毀所有見道所斷之物的因。』拉德基爾說：『無分別的見道十六剎那，是必然生起分支的原因。』在身體中也已經解釋過了。通過對真實意義的確定，區分了與見道所斷之物混合的傳承，因此也可以稱為見道之因。 第二部分，根本是：特別殊勝，如實宣說。在哪裡？菩提是法身的真實邊界，因此思維它的人被稱為菩薩，正如《入菩薩行論》的註釋中所說。通過展示自己所修習的無誤之道，從罪過或痛苦中解脫出來，拯救。它的證悟，即暖位和頂位等的自性，每一個都有小、中、大之分。從哪裡？以聲聞和獨覺為代表，包括自生覺者，即俱生的暖位等。通過什麼？以小乘道的方式，存在著對無常等十六種相的執著。

【English Translation】 It is considered noble. The reason is that ordinary people reverse right and wrong and deny the manifestation of truth. This usually refers to ordinary individuals. Otherwise, it would contradict concepts such as obtaining manifestation and brotherhood. Therefore, we should not succumb to premature oppression. If this is difficult to understand, one should follow the teachings of Bu Rin. These Bodhisattvas possess many special qualities. The 'Cloud of Jewels Sutra' says: 'Bodhisattvas who dwell on the stage of faith practice, even if they are ordinary beings, have completely transcended all the sufferings of children and possess countless merits such as Samadhi, Dharani, liberation, and supernatural powers.' The meaning of the branches: Divided into two parts: briefly explaining its characteristics, and explaining its characteristics in detail. Briefly explain its characteristics: The first part is divided into three aspects: The previous explanation is: The Bodhisattva initially obtained the guidance as mentioned earlier, possessing the accumulation of merits (such as the 'Golden Garland Sutra', the commentary on the 'Ornament of Clear Realization', etc.), in order to achieve the accumulation of wisdom (such as the meaning of the 'Ornament Sutra'), through the inevitable arising of devotion in countless kalpas, entered the stage of practice (everything is gold), because of the inevitably arising branches, therefore showing the inevitably arising small, medium, large, and extremely large four branches. (Thub Gong). Inevitable means completely. Arising means destroying. Part means one aspect. Iya means benefit, belonging to the cause. As the Dharma friend said: 'Belonging to the cause of completely destroying all that is abandoned by the path of seeing.' Radkir said: 'The sixteen moments of the non-conceptual path of seeing are the cause of the inevitably arising branches.' It has also been explained in the body. Through the determination of the true meaning, distinguishing the lineage mixed with what is abandoned by the path of seeing, therefore it can also be called the cause of the path of seeing. The second part, the root is: particularly superior, truthfully declared. Where? Bodhi is the true boundary of the Dharmakaya, therefore those who think of it are called Bodhisattvas, as said in the commentary on the 'Entering the Bodhisattva Way'. By showing the unerring path that one has practiced oneself, liberating and saving from sins or sufferings. Its realization, that is, the nature of the warm position and the peak position, etc., each has small, medium, and large divisions. From where? Represented by Sravakas and Pratyekabuddhas, including self-born Buddhas, that is, the co-born warm position, etc. Through what? In the manner of the Hinayana path, there is attachment to the sixteen aspects such as impermanence.

། ཞེས་ཤེར་འབྱུང་ངོ་། །ཡང་ན་རང་གིས་བདེན་མེད་སྒྱུ་མ་ལྟར་ རྟོགས་པའི་བདེན་བཞི་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུ་དམིགས་པ་དང་། གང་ལ་ཡང་ཅིར་ཡང་མ་ཞེན་པའི་ རྟོགས་པ་ཤེས་པའི་རྣམ་པ་དང་། ཅིར་ཡང་ཞེན་བྱར་མེད་པའི་སྟོང་ཉིད་དོན་རྣམ་དང་། རྒྱུ་ འཆད་འགྱུར་ལྟར་དང་། ཕྱི་ནང་གི་ཡོངས་སུ་འཛིན་པ་འཆད་འགྱུར་ལྟར་དང་། དྲོད་སོགས་ བཞི་བོ་རིམ་པ་ཇི་བཞིན་དུ་འཆད་འགྱུར་གཟུང་འཛིན་གྱི་རྣམ་རྟོག་བཞི་བོ་མཚུངས་ལྡན་ དུ་བསྟེན་པ་སྟེ་གནས་པའམ་དང་པོར་ལྡན་ཞིང་རྒྱུན་གྱིས་བསྟེན་པ་སྟེ་འཇུག་པ་སྟེ་ལྔས་ སོ། །ཟླ་ཟེར་དག་ལྡན་དང་སློབ་དཔོན་ནོ། །སངས་རྒྱས་ཡེ་ཤེས། རྟོག་པ་མ་གཏོགས་པ་ བཞིས་སོ། །རད་ཀིར། བཞིའི་སྟེང་དུ་རྣམ་རྟོག་བཞི་བོ་སྤོང་པའི་སྦྱོར་བ་དང་ལྡན་པ་དང་ཆུང་ འབྲིང་ཆེན་པོས་འཕགས་ཞེས་དྲུག་གིས་སོ། །བོད་དག་ཨཱརྱའི་བཞེད་པའང་དེར་འཆད་པ་ ནི་དགོངས་པར་མི་སྣང་ཞིང་ཨཱརྱ་ཡེ་ཤེས་ཞབས་ཕུགས་འདྲ་བར་སྣང་སྟེ། ཁྱད་པར་བཞིས་ འཕགས་པའང་བརྗོད་པར་བྱ། ཞེས་སོགས་དེ་ཉིད་ལ་བལྟས་པས་སྐྱོ་མ་སྔ་བཙན་ལ་དབང་ 1-330 མ་ཤོར་ན་རྟོགས་པར་འགྱུར་རོ། ། འགྲེལ་པ་ལ་གསུམ་སྟེ། བྱང་སེའི་སྦྱོར་ལམ་ཁྱད་པར་ལྔ་ལྡན་དུ། ཉན་རང་གི་སྦྱོར་ལམ་ ལྔ་བྲལ་དུ། བྱང་སེའི་དམིགས་ཚུལ་སྣ་ཚོགས་སུ་བསྟན་པའོ། ། དང་པོ་ནི། ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་དྲང་ངོ་། །གང་ན། བྱང་ཆུབ་སེམས་ དཔའ་རྣམས་ཀྱི་ངེས་པར་འབྱེད་པའི་ཆ་དང་མཐུན་པ་བཞི་བོ་རེ་རེ་ལའང་ཆུང་ངུ་དང་འབྲིང་ དང་ཆེན་པོ་ཡོད་པ་རྣམས་ནིའོ། །ཆ་མཐུན་ཇི་འདྲ་ན། བསོད་ནམས་ཚོགས་ནི་ཡང་དག་ རྫོགས། །དེ་ནས་བློ་ལྡན་བསམ་པ་བརྟན། །དད་སོགས་དགེ་བའི་ཆོས་རྣམས་ཀྱིས། །རྒྱུད་ ནི་ཡོངས་སུ་བསྒོས་གྱུར་པ། །བསྐལ་བ་གྲངས་མེད་ངེས་འབྱུང་བས། །ཡེ་ཤེས་ཚོགས་ནི་ འགྲུབ་བྱའི་ཕྱིར། །མངོན་ཤེས་གདམས་ངག་བསྟན་པ་ཡིས། །སྤྱོད་པའི་ས་ལ་རབ་ཏུ་འཇུག ། ཅེས་པ་ལྟར་ཐོས་པ་དང་ལ་སོགས་པ་བསམ་པ་སྟེ་ཐོས་བསམ་འབའ་ཞིག་གཙོ་བོར་གྱུར་ བའི་བསོད་ནམས་ཀྱི་ཚོགས་རབ་ཀྱི་མཐར་ཕྱིན་པ་ཐོབ་པ་ཐར་བའི་ཆ་དང་མཐུན་པ་ཚོགས་ ལམ་གྱི་དད་པ་དང་བརྩོན་འགྲུས་སོགས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ཀྱི་དགེ་བའི་རྩ་བ་རྫོགས་པའི་འོག་ ཏུ་བྱུང་བ། བློའི་ངོ་བོ་འཇིག་རྟེན་པ་སོ་སྐྱེའི་རྒྱུད་ལ་གནས་པས་རྒྱུད་དབང་བཙན་པར་བྱས་ པས་འཇིག་རྟེན་པའི་བསྒོམས་པ་ལས་བྱུང་བའི་ཡེ་ཤེས། རྣམ་པ་འཕགས་པའི་བདེན་པ་ བཞི་རྟོགས་པ་མཐོང་ལམ་དང་རྗེས་སུ་མཐུན་པ་སྟེ་བདེན་པའི་རྣམ་པ་ཅན་ཡིན་གྱི་ཞི་རགས་ ཀྱི་རྣམ་པ་ཅན་ལྟ་བུ་མིན་པའོ། །གསེར་ནི། ཐོས་སོགས་མཐར་ཕྱིན་པས་ཐོབ་པའི་ཞེས་སོ། ། བཞི་གང་ཞེ་ན། གཙུབ་ཤིང་གཙུབས་པ་ན་མེའི་བཞིན་དུ་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་ཡེ་ ཤེས་ཀྱི་མེའི་ས

【現代漢語翻譯】 因此，智慧便會生起。或者，以自己了悟無實如幻的四諦如幻為目標，以及對任何事物都不執著的了悟智慧之相，以及對任何事物都不應執著的空性義相，如同原因會消散變化一般，以及內外的執著會消散變化一般，以及暖相等四者按照次第消散變化，四種能取所取的念頭同時修習，即安住或最初具備並持續修習，即進入，這五者。 具足月光和光芒的上師啊！佛陀的智慧，除了念頭之外的四者啊！rad kira（梵文音譯）。在四者之上，具足捨棄四種念頭的瑜伽，並以小、中、大來超勝，這六者啊！西藏的聖者們的意願也在此闡述，似乎並非其意，而聖者智慧足似乎相似，因為以四種殊勝來超勝也應當宣說。等等，如果看這些，不被先前的憂慮所控制，就能夠了悟。 解釋有三：在菩薩的加行道中，具足五種殊勝；在聲聞、緣覺的加行道中，遠離五種殊勝；在菩薩的目標方式中，顯示多種方式。 第一種是：因為是殊勝的，所以是超勝的。這樣說道。在哪裡超勝呢？菩薩們的決定性的部分，與之相符的四者，每一者都有小、中、大。 與之相符的是怎樣的呢？福德資糧完全圓滿，然後具慧者心意堅定，以信心等善法，相續完全調伏，經歷無數劫的決定生起，為了成就智慧資糧，以神通教誡的指示，進入行持的道地。 如是，聽聞等等的思維，即以聽聞思維為主的福德資糧達到極致圓滿，獲得與解脫分相符的資糧道之信心和精進等特性的善根圓滿之後生起。智慧的本質安住在凡夫俗子的相續中，因此相續變得強大，因此從世間的修習中生起的智慧。相是了悟聖者的四諦之見道和隨後相符者，即具有諦相，而不是具有寂靜和粗猛之相。 金子說：因為聽聞等達到極致圓滿而獲得。四者是什麼呢？如同鑽木取火一般，從世間出世間的智慧之火的生起之處。

【English Translation】 Thus, wisdom arises. Or, with the Four Noble Truths understood as unreal and illusory as the object, and the aspect of understanding wisdom that is not attached to anything, and the aspect of the meaning of emptiness that should not be attached to anything, just as the cause will dissipate and change, and just as the internal and external grasping will dissipate and change, and just as the four, warmth, etc., dissipate and change in sequence, the four conceptualizations of grasper and grasped are cultivated simultaneously, that is, abiding or initially possessing and continuously cultivating, that is, entering, these five. O master endowed with moonlight and rays! The Buddha's wisdom, the four apart from conceptualization! rad kira (Sanskrit transliteration). On top of the four, endowed with the yoga of abandoning the four conceptualizations, and surpassing with small, medium, and large, these six! The wishes of the Tibetan Aryas are also explained there, which does not seem to be the intention, and Arya Yeshe Zhap seems similar, because surpassing with four distinctions should also be stated. Etc., if you look at these, if you are not controlled by previous worries, you will be able to realize. There are three explanations: In the path of joining of Bodhisattvas, possessing five distinctions; in the path of joining of Hearers and Solitary Realizers, separated from five distinctions; in the way of aiming of Bodhisattvas, showing various ways. The first is: Because it is distinguished, it is surpassing. Thus it is said. Where does it surpass? The decisive parts of the Bodhisattvas, the four that are in accordance with it, each of which has small, medium, and large. What is in accordance with it? The accumulation of merit is completely perfect, then the wise one's mind is firm, with faith and other virtuous dharmas, the continuum is completely subdued, having arisen from countless eons of definite emergence, in order to accomplish the accumulation of wisdom, with the instructions of the teachings of clairvoyance, entering into the ground of practice. Thus, hearing and so on, that is, the accumulation of merit mainly consisting of hearing and thinking, reaching the ultimate perfection, obtaining the path of accumulation that is in accordance with the part of liberation, the roots of virtue with the characteristics of faith and diligence, etc., arising after perfection. The essence of wisdom abides in the continuum of ordinary beings, therefore the continuum becomes strong, therefore the wisdom arising from worldly practice. The aspect is the path of seeing that realizes the Four Noble Truths of the Aryas and is subsequently in accordance, that is, having the aspect of truth, and not being like having the aspect of peace and roughness. Gold says: Because hearing, etc., reaches the ultimate perfection and is obtained. What are the four? Like rubbing wood to produce fire, the place of arising of the fire of wisdom that transcends the world.

ྔ་ལྟས་ཉིད་(ཟླ་ཟེར་ཐུབ་དགོངས་དངོས་)ཀྱི་ཕྱིར་དྲོ་བར་གྱུར་བ་ཞེས་བྱ་བའི་དགེ་བའི་ རྩ་བ་དང་། དེའི་འོག་ཏུ་དགེ་(དངོས་)རྩ་གཡོ་བའི་(དངོས་)རྩེ་མོར་གྱུར་པ་(ཟླ་ཐུབ་)དང་། དེའི་ འོག་ཏུ་(ཐུབ་དངོས་)འཇིག་རྟེན་པའི་ཆོས་མཆོག་ལ་བཟོད་པར་(བཟོད་པ་ནི་མི་སྐྱེ་བའི་ཆོས་ལ་མོས་པ་ 1-331 བརྟན་པོས་སོ། །བཟོད་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་ཟླ་ཟེར་)གྱུར་པ་དང་། དེའི་འོག་ཏུ་འཇིག་རྟེན་པའི་ཆོས་ཀྱི་(བུདྡྷ་ཤྲཱི་ ནི། ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པའི་གཟུང་བ་མི་དམིགས་པ་དྲོ་བར་གྱུར་པ་དང་། དེའི་འོག་ཏུ་རྣམ་པར་བྱང་བའི་གཟུང་བ་མི་དམིགས་ པ་རྩེ་མོར་གྱུར་པ་དང་། དེའི་འོག་ཏུ་གང་ཟག་ཉིད་ལ་འཛིན་པ་མི་དམིགས་པ་བཟོད་པར་གྱུར་པ་དང་། དེའི་འོག་ཏུ་སྐྱེས་བུ་ཉིད་ ཀྱིས་འཛིན་པ་མི་དམིགས་པ་ཆོས་ཀྱི་མཆོག་ཅེས་སོ། །)མཆོག་(ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་ཟླ་ཟེར་རོ། །)ཅེས་བྱ་བ་བཞིའོ། ། (ངོས་འཛིན་བཞི་ཨ་བྷ་ཡའོ། །)གྱུར་པ་དང་རྣམ་པ་དང་བྱེ་བྲག་རྣམས་དོན་གཅིག་གོ་ཞེས་ཆུར་ལྷུང་ ངོ་། །ཞེས་ཐུབ་དགོངས་སོ། །(ལ་ལར་གྱུར་པའི་སྒྲ་སྤྱིའི་ཚིག་ཏུ་བརྗོད་དེ་དྲོ་བར་གྱུར་པ་ཞེས་སོགས་དག་ལྡན་ཐུབ་ དགོངས་ཏེ་དྲོ་བར་གཏོགས་པ་ཞེས་པའི་དོན་ནོ། །ལ་ལར་གསལ་བའི་དབྱེ་བའི་མང་ཚིག་སྟེ་དྲོ་བ་རྣམས་ཞེས་སོགས་དག་ཐུབ་ བོ། །)གྱུར་པ་ནི་འཁྲུངས་པ་ལའང་(ལྷ་དབང་བློ་སོགས་)བཤད་དོ། །ཆུང་ངུ་ལ་སོགས་པ་ནི་བཞི་(བུདྡྷ་ ཤྲཱི་)པོ་དེའི་རིམ་གྱིས་སྐྱེ་བའི་ཚུལ་གྱིས་དང་པོར་སྐྱེ་བ་ཆུང་ངུ་བར་རུ་སྐྱེ་བ་འབྲིང་མཐར་སྐྱེ་ བ་ཆེན་པོའམ། ཡང་ན་བཞི་བོ་རེ་རེ་ལ་ཡང་བྱང་སེམས་དང་འབྲེལ་བ་སྟེ་དེའི་རིགས་(གསེར་ དངོས་)ཅན་གྱི་(དངོས་)དབང་བོ་རྟུལ་བོ་དང་ལ་སོགས་པ་འབྲིང་དང་རྣོན་པོའི་བྱེ་བྲག་གིས་རིམ་ བཞིན་ནོ། །སངས་རྒྱས་ཡེ་ཤེས་ནི། དད་སོགས་དབང་བོ་ཆུང་ངུས་ཡུལ་དུ་བྱས་པ་ནི་ཆུང་ངུ་ ཞེས་སོགས་སུ་བཞེད་དོ། །འདིར་བྱང་སེའི་སྦྱོར་ལམ་ཙམ་སྟོན་གྱི་གང་ཟག་རེ་རེའི་མི་སྟོན་ པས། གསུང་སྒྲོས་སུ་གཉལ་པ་སོགས་དང་རྩོད་ལན་བྱས་ནས་སངས་རྒྱས་ཡེ་ཤེས་ལྟར་ འཐད་གསུང་བ་རྣམས་དོན་མེད་དོ། །སམ་ཞེས་པ་ཕན་ཚུན་ལྟོས་པའམ། སྡུད་པ་སྟེ་གཉིས་ ཀ་ཡང་ཡིན་པར་སྟོན་པའོ། །གང་ལས་ན། ཉན་ཐོས་དང་རང་རྒྱལ་ལ་སོགས་པའི་དྲོ་བ་དང་ རྩེ་མོ་ལ་སོགས་པ་ལས་སོ། །གང་གིས་ན། ལྔ་ཡིས་ཏེ་འཆད་པར་འགྱུར་བའི་དམིགས་པའི་ ཁྱད་པར་གྱི་ངོ་བོ་ཉིད་བདེན་མེད་སྒྱུ་མ་ལྟར་རྟོགས་པའི་བདེན་པ་བཞིའི་དངོས་པོ་(ནི་ཤེས་ པ་བསྐྱེད་པའི་ཕྱིར་ཞེས་གསེར་རོ། །)ལ་དམིགས་པ་དང་། མི་རྟག་སོགས་ཆོས་སུ་ལྟ་བའི་མངོན་ཞེན་ གྱི་གཉེན་པོ་ཉིད་ཀྱིས་མངོན་པར་ཞེན་པ་ལ་སོགས་པ་མེད་པའི་རྣམ་པར་ཞུགས་པའི་ཤེས་ 1-332 རྣམ་དང་། ཞེན་

【現代漢語翻譯】 在ཉ་ལྟས་ཉིད་（月光能仁真意）之後，是名為『變暖』的善根， 在其下是善（真）根搖動的（真）頂峰（月能）， 在其下是（能真）對世間最勝法忍耐（忍耐是對不生之法穩固的信奉，因忍耐之故，如月光）， 在其下是名為世間法的（佛吉祥，即不緣於一切煩惱的執著，變暖；在其下是不緣于清凈的執著，頂峰；在其下是不緣于補特伽羅的執著，忍耐；在其下是不緣于士夫的執著，名為最勝法。）最勝（因為是最勝的緣故，如月光），這四者。 （四種認識是無畏）。『變暖』、『體相』和『差別』等意義相同，如水入水。 如能仁所說。（有些人說『變暖』等是總的詞語，如『屬於變暖』等，意思是屬於變暖。有些人說這是清晰的分類的複數形式，如『變暖們』等）。『變暖』也指誕生（如天自在慧等）。小等四者（佛吉祥）是按照次第出生的方式，首先出生小，中間出生中等，最後出生大，或者四者各自都與菩提心相關聯，即具有（金真）此類（真）根器遲鈍等，按照中等和敏銳的差別而次第出現。 佛陀智慧是，以信心等小根器為對境，即認為是小等。 此處僅示現菩薩的加行道，而不示現每個補特伽羅。 因此，與娘拉巴等辯論后，如佛陀智慧般合理等說法沒有意義。 『或者』表示相互依存，或者表示包含，即表示兩者都是。 從何處呢？從聲聞和獨覺等的變暖和頂峰等處。 以何者呢？以五者，即以將要解釋的所緣的差別之自性，如幻覺般了悟無自性的四諦之實事（是爲了生起智慧的緣故，如黃金）。 以及以視無常等法為對境的現前執著之對治，即以無有現前執著等的形態進入的識相。

【English Translation】 After ཉ་ལྟས་ཉིད་ (Nyalté Nyid, the true intention of the Moonbeam Sage), there is the root of virtue called 'Warmth'. Below it is the (true) peak (Moon Sage) of the (true) root shaking. Below it is (Sage True) enduring the supreme worldly dharma (endurance is firm faith in the unborn dharma, because of endurance, like moonlight). Below it is called the supreme (because it is the supreme, like moonlight) of the worldly dharma (Buddha Shri, which is not focusing on the grasping of all defilements, warmth; below it is not focusing on the grasping of complete purification, the peak; below it is not focusing on grasping the individual, endurance; below it is not focusing on grasping the person, called the supreme dharma). These four. (The four recognitions are Abhaya). 'Warmth', 'aspect', and 'difference' have the same meaning, like water falling into water. As the Sage said. (Some say that 'warmth' etc. are general terms, such as 'belonging to warmth' etc., meaning belonging to warmth. Some say that this is a clear plural form of classification, such as 'warmths' etc.). 'Warmth' also refers to birth (such as Lhawang Lo etc.). The small etc. four (Buddha Shri) are in the manner of arising in sequence, first arising small, in the middle arising medium, and finally arising large, or each of the four is also related to Bodhicitta, that is, having (Gold True) such (True) faculties dull etc., appearing in sequence according to the difference between medium and sharp. Buddha wisdom is, taking faith etc. small faculties as objects, that is, thinking of them as small etc. Here only the practice path of Bodhisattva is shown, and not each individual. Therefore, after arguing with Nyalpa etc., saying that it is reasonable like Buddha wisdom etc. is meaningless. 'Or' indicates mutual dependence, or indicates inclusion, that is, indicates that both are. From where? From the warmth and peak etc. of Shravakas and Pratyekabuddhas etc. By what? By the five, that is, by the nature of the difference of the object to be explained, like an illusion, realizing the selfless reality of the Four Noble Truths (is for the sake of generating wisdom, like gold). And by the antidote to the manifest clinging that sees impermanence etc. as objects, that is, the aspect of consciousness entering without manifest clinging etc.

བྱར་མེད་པའི་ཆོས་ཉིད་དོན་རྣམ། ཐེག་པ་གསུམ་ཅར་གྱི་སྤངས་རྟོགས་ཐོབ་ པའི་ཐེག་ཆེན་(ཨཱརྱའི་དོན་)མཐོང་ལམ་གྱི་རྒྱུའི་ངོ་བོའམ་གཙོ་བོ་དང་། ཡང་ན་ཐེག་པ་གསུམ་ ཅར་གྱི་མྱང་འདས་ཐོབ་པའི་རྒྱུ་ཞེས་གསེར་རོ། །ཐེག་ཆེན་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་སེམས་ མི་འགོང་བ་སོགས་འཚང་རྒྱ་བའི་(གསེར་)ཐབས་ལ་མཁས་པའི་མཚན་ཉིད་ཅན་གྱིས་སངས་ རྒྱས་ཀྱི་བར་དུ་ཡོངས་སུ་འཛིན་པ་སྟེ་བདག་གིར་བྱས་པ་དང་ལྡན་པ་དང་། རྩེ་མོས་བསྡུས་ པའི་མཐོང་བ་དང་སྒོམ་པས་སྤང་བར་བྱ་བའི་གཟུང་བ་དང་འཛིན་པའི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་རྣམ་ པ་བཞི་བོ་འོག་ནས་འཆད་པར་འགྱུར་བའི་ཚུལ་དང་འབྲེལ་བ་སྟེ་མཚུངས་ལྡན་དུ་འབྱུང་ བས་སོ། །རད་ཀིར་ནི། སྤོང་བར་འབྲེལ་ཞེས་སོ། །ཨ་བྷྱ་(ཐུབ་དགོངས་)ནི། འདི་དག་གི་གཉེན་ པོ་ནི་མཐོང་བའི་ལམ་མོ་ཞེས་སྣང་བར་བཤད་པས་སྒོམ་སྤང་དུ་འཕགས་པས་མ་བཤད་ཅིང་ དོན་ལའང་མིན་པས་སེང་བཟང་ནོར་ཟེར་རོ། །དེས་ན་འདིར་བཤད་རྟོག་པ་བཞི་མཐོང་སྤང་ དུ་ཁས་བླང་དགོས་ཏེ་ཨཱརྱས་སོ། ། གཉིས་པ་ནི། ལྔ་བོ་དེས་དེ་དེ་ལས་ཁྱད་པར་འཕགས་པའི་རྒྱུ་མཚན་ནི་དེ་ལྔ་ཉན་རང་ ལ་མེད་པས་སོ་ཞེས་སྟོན་པ་ནི། ཉན་རང་དེ་དག་གི་དྲོ་བར་གྱུར་པ་ལ་སོགས་པའི་དགེ་བའི་ རྩ་བ་རྣམས་ནི། གཟུགས་སུ་རུང་བ་དང་ལ་སོགས་པ་ཉམས་སུ་མྱོང་(གསེར་)བ་ལ་སོགས་ པའི་མཚན་ཉིད་ཀྱི། བདེན་པའི་དངོས་པོའི་བདག་ཉིད་ཀྱི་བདེན་པ་བཞི་ལ་དམིགས་པ་ དང་། གང་ཟག་གི་བདག་ཏུ་ལྟ་བའི་གཉེན་པོ་ཙམ་ཉིད་ཀྱིས་མི་རྟག་པ་ལ་སོགས་པའི་རྣམ་ པར་ཞུགས་པ་དང་། ཐེག་དམན་རང་གི་ཐེག་པའི་འབྲས་བུ་རྟོགས་པ་ལྷག་བཅས་ལྷག་མེད་ མྱང་(གསེར་)འདས་ཐོབ་པ་(གསེར་)ཁོ་ནའི་ཆེད་དུ་འཇུག་པ་དང་ཕྱི་ནང་གི་ཡོངས་སུ་འཛིན་པ་ དང་བྲལ་བ་དང་། འདིར་བསྟན་གཟུང་འཛིན་གྱི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་རྣམ་པ་བཞི་དང་མཚུངས་ པར་མི་ལྡན་ཞིང་། ཕྱིས་རང་གིས་དྲངས་པའི་ཟག་མེད་ལམ་གྱི་སྤང་བྱར་མི་ལྡན་པར་འབྱུང་ 1-333 ངོ་ཞེས་དེ་ལྟར་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །གང་ལས་ན། ཉན་ཐོས་ཀྱི་ལུགས་ལས་ཏེ་ལུང་ལས་སོ་ ཞེས་གསེར་ཏེ། ནོར་བ་ཡིན་ཏེ། ཁོ་རང་གི་གཞུང་ལས་ཁོ་རང་དགེ་བཤེས་དང་བྲལ་ཞེས་ སོགས་འཆད་པ་མི་འཐད་དོ། །དེས་ན་ཐེག་ཆེན་གྱི་གཞུང་ལུགས་ཤིག་ལས་གསུངས་པར་ གསལ་ལོ། །འདིར་བསྟན་རྣམ་རྟོག་བཞི་ཉན་རང་ལ་ལྡན་ཡང་སྤང་བྱར་མི་ལྡན་ཞེས་འཆད་ པ་ནི་ནོར་བ་སྟེ། དེ་ཉན་རང་ལའང་ལྡན་ན་དེས་བྱང་སེ་ཇི་ལྟར་འཕགས་སོམས་ཞིག གསུམ་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། དོན་དངོས། རྩོད་པ་སྤང་བའོ། །དང་པོ་ནི། བྱང་སེམས་རྣམས་ ཀྱི་ངེས་པར་འབྱེད་པའི་ཆ་དང་མཐུན་པ་རྣམས་ནི། བདེན་པ་བཞིའི་དངོས་པོ་ལ་དམིགས་པ་ ཡིན་ནོ། །ཇི་ལྟར་ན། གསེར་གྱིས། ཀུན་འབྱུང་ལ་རྒྱུའི། སྡུག་བསྔལ་ལ་འབྲས་བུའི། འགོག་

【現代漢語翻譯】 無有偏頗之法性真諦，通達三乘（聲聞乘，緣覺乘，菩薩乘）之斷證功德，是大乘（梵文：Ārya，聖者之義）見道之根本或主要因素。或者說是通達三乘涅槃之因。此乃金論（གསེར་རོ། ）。大乘善知識以不捨棄眾生等善巧方便成佛（གསེར་）之相，直至成佛皆悉攝受，且具足以頂端攝持之見道與修道所斷之能取與所取四種分別念，將於下文闡述其與道之關聯，即相應之理。拉吉爾（རད་ཀིར）認為，此與斷除相關聯。阿毗耶（ཨ་བྷྱ，Thub dgongs）認為，此等之對治即是見道，故未提及修道所斷，然實則不然，僧賢諾（སེང་བཟང་ནོར）如是說。因此，此處所說之四種分別念，必須承認為見道所斷，此乃聖者之觀點。 第二，此五者超越彼等之理由在於，此五者為聲聞緣覺所無。意即，聲聞緣覺之暖位等善根，以可觀察之色等為所緣，以體驗（གསེར་）等為相，以真實事物之自性之四諦為對境，僅以對治人我執而趣入無常等行相，唯為證得小乘自身之果位，即有餘涅槃與無餘涅槃（གསེར་）而精進，且遠離內外之執著，不具足此處所說之能取所取四種分別念，且不成為其後自身所生無漏道之所斷，如是顯現。何以故？依聲聞之宗派，即經中所說。此乃金論（གསེར་ཏེ། ），然是錯誤，因其自身之論典中說其自身遠離善知識等，此不應理。故此明顯是出自大乘之論典。此處所說之四種分別念，即使聲聞緣覺具有，然非其所斷，此說乃是錯誤。若彼等聲聞緣覺亦有，則菩薩如何超勝彼等？應如是思擇。 第三部分分為二：正說與遣諍。第一，菩薩之順應抉擇分之法，即是以四諦之實事為對境。如何理解呢？金論（གསེར་གྱིས）中說：集諦以因，苦諦以果，滅諦以滅道，道諦以道為對境。

【English Translation】 The unbiased Dharma nature, the attainment of abandonment and realization of the Three Vehicles (Śrāvakayāna, Pratyekabuddhayāna, Bodhisattvayāna), is the essence or main cause of the Mahāyāna (Sanskrit: Ārya, meaning 'noble') Path of Seeing. Or it is said to be the cause of attaining the Nirvāṇa of the Three Vehicles. This is according to the Golden Treatise. A Mahāyāna spiritual friend, characterized by skill in methods of attaining Buddhahood (gold), such as not abandoning sentient beings, is one who is fully embraced until Buddhahood, and possesses the four types of conceptual thought of grasper and grasped, which are to be abandoned by the Path of Seeing and the Path of Meditation, summarized at the peak, and whose connection, i.e., correspondence, with the way they will be explained below. Radkir says that it is related to abandonment. Abhya (Thub dgongs) says that the antidote to these is the Path of Seeing, so he did not mention what is to be abandoned by the Path of Meditation, but in reality, it is not so, says Sengzang Nor. Therefore, the four conceptual thoughts mentioned here must be acknowledged as what is to be abandoned by the Path of Seeing, according to the view of the Āryas. Secondly, the reason why these five surpass those is that these five are not present in the Śrāvakas and Pratyekabuddhas. That is, the roots of virtue of the Śrāvakas and Pratyekabuddhas, such as the heat stage, have as their object observable forms, etc., as their characteristic experience (gold), as their object the Four Noble Truths of the nature of real things, enter into the aspects of impermanence, etc., only to counteract the ego-grasping of the person, strive only to attain the fruit of their own Lesser Vehicle, i.e., Nirvāṇa with remainder and Nirvāṇa without remainder (gold), and are free from internal and external clinging, do not possess the four types of conceptual thought of grasper and grasped mentioned here, and do not become what is to be abandoned by the uncontaminated path generated by themselves later, as it appears. Why? According to the Śrāvaka's doctrine, i.e., as stated in the scriptures. This is according to the Golden Treatise, but it is a mistake, because in his own treatise it says that he himself is separated from the spiritual friend, etc., which is unreasonable. Therefore, it is clear that this is stated in a Mahāyāna treatise. The statement that the four conceptual thoughts mentioned here, even if the Śrāvakas and Pratyekabuddhas possess them, are not what they abandon, is a mistake. If those Śrāvakas and Pratyekabuddhas also possess them, then how do Bodhisattvas surpass them? One should consider this. The third part is divided into two: the actual explanation and the refutation of objections. First, the aspects of Bodhisattvas that are in accordance with the decisive part are those that take the real things of the Four Noble Truths as their object. How so? In the Golden Treatise (gold), it says: the origin of suffering takes the cause, suffering takes the result, cessation takes the path of cessation, and the path takes the path as its object.

བདེན་ལ་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱི། ལམ་བདེན་ལ་ཆོས་ཉིད་ཀྱི་རྣམ་པས་སོ། །ཞེས་སོ། །ཤེར་འབྱུང་ གིས་རྟེན་འབྲེལ་གྱི་རང་བཞིན་གྱི་རྒྱུ། རྟོགས་བཞིན་པའི་འབྲས་བུ། སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་མཚན་ ཉིད་ཀྱི་ངོ་བོ་ཉིད། ཐ་མི་དད་པའི་བདག་ཉིད་ཆོས་ཉིད། ཅེས་སོ། །ཆོས་བཤེས་ནི། ཐེག་པ་ མ་ལུས་པའི་རྒྱུར། འབྲས་བུ་སངས་རྒྱས་ཉིད་ཀྱི་མངོན་སུམ་པའི་རྒྱུར་གྱུར་བའི་སྒོ་ནས་སོ། ། ཆོས་དབྱིངས་ཀྱི་ངོ་བོ་སྟེ་རང་བཞིན་དུ་ངེས་པར་གནས་པ། ཆོས་དབྱིངས་ཀྱི་རང་བཞིན་ དེ་ཡང་ཀུན་རྫོབ་པའི་དམིགས་རྣམ་སོགས་བྱེ་བྲག་ཏུ་མར་རྟེན་འབྲེལ་གྱི་ཆོས་ཉིད་ཀྱི་རྣམ་ པའི་མཐུའི་ཆེ་བས་གནས། ཞེས་སོ། །འགྲེལ་ཆེན་ལྟར་ན། བཟོད་འབྲིང་གི་སྐབས་ཁ་ཅིག་ ཏུ་ནི་རྣམ་དག་གི རྒྱུའི་སྒོ་ནས། ཆོས་མཆོག་ཆུང་ངུའི་སྐབས་ཁ་ཅིག་ཏུ་ནི་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་ འབྲས་བུའི་སྒོ་ནས། བཟོད་ཆུང་གི་སྐབས་ཁ་ཅིག་ཏུ་ནི་བདེན་སྟོང་གི་ཆོས་ཉིད་གཟུགས་ སོགས་ཀྱི་རང་བཞིན་ཡིན་ཞེས་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱི་སྒོ་ནས་སམ་བདེན་གཉིས་ཀྱི་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱི་ སྒོ་ནས། ཁ་ཅིག་ཏུ་ནི་སྟེ་གཞན་དགུས་ཆོས་ཉིད་ཀྱི་རྣམ་པའི་སྒོ་ནས་ཇི་ལྟར་སྲིད་པ་བཞིན་ དུ་དམིགས་ཀྱི་མེད་པའི་རྣམ་པས་མིན་ནོ། །འདིས་བྱང་སེའི་སྦྱོར་ལམ་མཉམ་གཞག་འཁྲུལ་ 1-334 ཤེས་ཡིན་པ་ལ་གནོད་དོ། །རྣམ་པ་དེ་དག་གིས་དམིགས་པའི་རྒྱུ་མཚན་ནི། སངས་རྒྱས་པའི་ ཐབས་སམ་རྒྱུ་ལ་མཁས་པའི་སྟོབས་ཀྱིས་སོ། །འོན་ཀྱང་རྗེས་ཐོབ་ཏུ་རྒྱུ་འབྲས་ངོ་བོ་སྟེ་ཀུན་ རྫོབ་ཀྱི་རྣམ་པ་སྣ་ཚོགས་པ། མཉམ་གཞག་ཏུ་ཆོས་ཉིད་ཀྱི་རྣམ་པས་ཏེ་བདེན་གཉིས་ཀྱི་རྣམ་ པར་ཡིད་ལ་བྱེད་པའོ་ཞེས་ཀྱང་རུང་ངོ་། །ལ་ནི་སྦྲེལ་ཚིག་གོ །སྔ་མ་བྱང་སེའི་སྦྱོར་ལམ་གྱིས་ རྣམ་པ་དུ་མའི་སྒོ་ནས་དམིགས་པར་བསྟན་མ་ཐག་བཞིན་དུ་སྦྱོར་ལམ་ལས་རྣམ་པ་གཞན་ བྱང་སེའི་མཐོང་སྒོམ་གྱིས་ཀྱང་བདེན་པ་བཞི་ལ་སྔ་མ་བཞིན་དུ་སྒོ་སྣ་ཚོགས་ནས་ཀུན་ཏུ་ དམིགས་སོ་ཞེས་བྱ་བར་ཤེས་པར་བྱའོ། །གསེར་ནི། རྣམ་པ་གཞན་མངོན་ཞེན་མེད་པ་ལ་ སོགས་པས་ཞེས་སོ། །(ཆུ་མིག་རལ་གྲི་བུ་སྟོན་སོགས་)ཁ་ཅིག་ནི་རྣམ་པ་གཞན་རྣམ་ཀུན་གྱི་སྦྱོར་ ལམ་སོགས་ཀྱིས་ཀྱང་། ཞེས་སོ། །འདིར་ནི་མངས་སུ་དོགས་ནས་མདོར་བསྡུས་ཏེ་རྣམ་པར་ བཀྲོལ་བ་ཙམ་དུ་བརྗོད་པར་འདོད་པས་ཚིག་རྒྱས་པར་མ་སྤྲོས་སོ། ། གཉིས་པ་ནི། གལ་ཏེ་བདེན་བཞི་ལ་རྣམ་པ་བཅུ་དྲུག་མ་གཏོགས་པ་དུ་མའི་སྒོ་ནས་སྦྱོར་ མཐོང་སོགས་ཀྱིས་དམིགས་ན། མཛོད་དུ། དྲི་མེད་བཅུ་དྲུག་གཞན་རྣམ་མེད། །ཅེས་པ་དང་ འགལ་ལོ་ཞེ་ན། དེ་ནི་ཉོན་སྒྲིབ་ཙམ་གྱི་གཉེན་པོའི་དབང་དུ་བྱས་ཤིང་། འདིར་ནི་སྒྲིབ་པ་མ་ ལུས་པའི་གཉེན་པོར་བསྒོམ་པས་སྐྱོན་མེད་ཅེས་སྟོན་པར་གཞུང་འདི་འཆད་དོ། །(རལ་གྲི་

【現代漢語翻譯】 『在真諦方面是自性。在真諦之道上，是法性的形態。』這是（《般若經》）所說。 《般若經》說：『緣起的自性之因，正在證悟的果，空性的體性之自性，不相異的自性即是法性。』 法友（Chos bShes）說：『通過成為一切乘的因，成為證悟成佛之果的顯現之因的方式。』 法界的體性，即是自性中必然存在的。法界的自性，也是在世俗諦的對境等方面，通過緣起法性的形態之力的偉大而存在。 如《大疏》（'Grel chen）所說：『在下品忍位（bzod 'bring）的某些時候，是通過清凈之因的方式；在中品法位（chos mchog chung ngu）的某些時候，是通過三摩地之果的方式；在下品忍位（bzod chung）的某些時候，是通過真諦空性的法性，即色等自性的自性方式，或者通過二諦的自性方式。』 『在某些時候，如同其他九種（功德）以法性的形態存在一樣，並非以無對境的形態存在。』這損害了菩薩加行道（byang sems sbyor lam）的等持是錯亂的認知。 以這些形態作為對境的原因，是由於精通成佛之方便或因的力量。 然而，在後得位（rjes thob tu），因果的體性，即是世俗諦的各種形態；在等持位（mnyam gzhag tu），以法性的形態，即是對二諦的形態進行意念，也可以這樣說。 『啦』是連線詞。正如之前菩薩加行道通過多種形態進行對境一樣，從加行道開始，菩薩見道和修道也像之前一樣，通過各種方式對四諦進行普遍的對境，應該這樣理解。 金（gser）說：『以其他無實執等形態。』 （水眼（chu mig）、寶劍（ral gri）、布頓（bu ston）等）有些人說：『以其他一切形態的加行道等。』 在此，因為擔心繁瑣，所以簡略地只進行解釋，不進行詳細的闡述。 第二，如果通過加行道、見道等，以十六種形態之外的多種方式對四諦進行對境，那麼與《俱舍論》中『無垢十六，無其他形態』相矛盾，如果這樣問。 回答是：那是就僅僅是煩惱障的對治而言的，而這裡是爲了對治一切障礙而修習，所以沒有過失，此論典是這樣解釋的。（寶劍）

【English Translation】 'In terms of truth, it is self-nature. On the path of truth, it is in the form of Dharma-nature.' This is what (the Prajna Sutra) says. The Prajna Sutra says: 'The cause of the nature of dependent origination, the fruit of being realized, the self-nature of the characteristic of emptiness, the non-different self is Dharma-nature.' The Dharma Friend (Chos bShes) says: 'Through becoming the cause of all vehicles, becoming the manifest cause of the fruit of enlightenment.' The essence of Dharmadhatu, that is, necessarily existing in self-nature. The self-nature of Dharmadhatu also exists in the aspects of conventional truth, etc., through the greatness of the power of the form of the Dharma-nature of dependent origination. According to the Great Commentary ('Grel chen): 'In some cases of the medium forbearance, it is through the cause of purity; in some cases of the small supreme Dharma, it is through the fruit of Samadhi; in some cases of the small forbearance, it is through the Dharma-nature of the emptiness of truth, that is, the self-nature of form, etc., or through the self-nature of the two truths.' 'In some cases, just as the other nine (qualities) exist in the form of Dharma-nature, it does not exist in the form of non-objectivity.' This harms the fact that the Samadhi of the Bodhisattva's path of joining (byang sems sbyor lam) is a confused cognition. The reason for taking these forms as objects is due to the power of being skilled in the means or cause of becoming a Buddha. However, in the subsequent attainment (rjes thob tu), the nature of cause and effect is the various forms of conventional truth; in the state of Samadhi (mnyam gzhag tu), in the form of Dharma-nature, that is, contemplating the form of the two truths, it can also be said. 'La' is a connecting word. Just as the Bodhisattva's path of joining previously took objects through various forms, from the path of joining, the Bodhisattva's path of seeing and path of meditation also universally take the four truths as objects through various means as before, it should be understood in this way. Gold (gser) says: 'With other forms such as non-attachment.' (Water Eye (chu mig), Sword (ral gri), Buton (bu ston), etc.) Some say: 'With other paths of joining of all forms, etc.' Here, because of the fear of being verbose, it is briefly explained and not elaborated in detail. Second, if the four truths are taken as objects through joining, seeing, etc., in many ways other than the sixteen forms, then it contradicts the statement in the Abhidharmakosha, 'Sixteen without defilement, without other forms,' if asked. The answer is: That is in terms of the antidote to only the afflictive obscuration, while here it is cultivating as an antidote to all obscurations, so there is no fault, this treatise explains it in this way. (Sword)

བུ་ སོགས།) གསེར་ནི། མང་བཀུར་བའི་སྡེ་བ་རྣམས་ངེད་ཀྱི་སྡེ་སྣོད་གསུམ་ལ་ཁྱེད་ཀྱི་ཐེག་པ་མི་ སྣང་བས། ཁྱེད་ཅག་གི་ཐེག་པ་ནི་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་གསུངས་པ་མིན་ནོ་ཞེ་ན། ཐེག་ཆེན་ལས་ གཞན་ཐེག་དམན་གྱི་གྲུབ་མཐའ་ཁས་བླངས་པ་ལ་བརྟེན་ནས་ནི། ཐེག་ཆེན་ནི་གང་དུ་ཡང་ སངས་རྒྱས་ཀྱི་བཀའ་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་སུན་འབྱིན་པ་བརྗོད་པར་མི་བྱའོ། །གང་གི་ཕྱིར་ན། ཐེག་ཆེན་འདི་ནི་ཐེག་དམན་གྱི་གྲུབ་མཐའ་ལས་རྣམ་པར་བཞག་པའམ་ཚུལ་གཞན་ཏེ་ཁྱད་ པར་འཕགས་པ་ཁོ་ན་ཡིན་ཏེ་དེའི་ཕྱིར་ཁྱད་པར་ལྔས་འཕགས་ཟེར་ཡང་། ཁྱད་པར་རྣམ་པ་ 1-335 བཅུས་འཕགས་ཏེ། ཐེག་ཆེན་བསྡུས་པར། (ཀུན་གཞིའི་རྣམ་ཤེས་ནི་)ཤེས་བྱའི་གནས་དང་(ངོ་བོ་ཉིད་ གསུམ་ནི་ཤེས་བྱའི་)མཚན་ཉིད་(དེ་རྣམ་རིག་ཙམ་ནི་མཚན་ཉིད་)དེར་འཇུག་(པ་)དང་། །(ཕར་ཕྱིན་དྲུག་ནི་)དེ་ (ལ་འཇུག་པ་)ཡི་རྒྱུ་འབྲས་(སོ། །ས་བཅུ་ནི།)དེ(འི་རྒྱུ་འབྲས་སྒོམ་པའི་)རབ་དབྱེ་(འོ། །)བ་དང་། །(བྱང་སེའི་སྡོམ་ པ་ནི་ལྷག་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་དཔའ་བར་འགྲོ་སོགས་ལྷག་སེམས། རྣམ་པར་མི་རྟོག་ཡེ་ཤེས་ལྷག་པའི་ཤེས་རབ་སྟེ།) བསླབ་ པ་གསུམ་དང་(མི་གནས་པའི་མྱང་འདས་)དེ་འབྲས་(བུར་གྱུར་པའི་)སྤངས་པ་དང་། །(སྐུ་གསུམ་ནི་དེའི་འབྲས་ བུ་)ཡེ་ཤེས་(ས་བཅུ་བསྟན་པས་ཐེག་དམན་ལས་)ཐེག་པ་མཆོག་གྱུར་ཁྱད་པར་འཕགས། །(སློབ་དཔོན་ རང་གིས་སོ། །) བསྟན་འདི་འདི་ལྟར་གཞན་ན་མ་མཐོང་ལ། །འདི་དག་བྱང་ཆུབ་མཆོག་གི་རྒྱུར་ མཐོང་བས། །གནས་བཅུ་བསྟན་པས་ཁྱད་ཞུགས་གང་ཡིན་པ། །ཐེག་པ་ཆེན་པོ་སངས་རྒྱས་ བཀར་འདོད་དོ། །ཞེས་སོ། །ཐེག་ཆེན་བཀར་སྒྲུབ་པའི་ཚུལ་གཞན་ཡང་གསུངས་ཏེ། སྔར་ ལུང་མ་བསྟན་ལྷན་ཅིག་བྱུང་། །སྤྱོད་ཡུལ་མ་ཡིན་གྲུབ་པ་དང་། །ཡོད་དང་མེད་ན་ཡོད་མེད་ དང་། །གཉེན་པོ་དང་ནི་སྒྲ་གཞན་ཕྱིར། །ཞེས་ཏེ། ཐེག་ཆེན་ཞེས་པ་འདི་སངས་རྒྱས་འདས་ པའི་འོག་ཏུ་དམ་པའི་ཆོས་ནུབ་ཅིང་མེད་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་ཤེར་ཕྱིན་སོགས་མེད་དོ་ཞེས་བྱས་ ཏེ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བཀའ་ཡིན་པར་བཏགས་ཀྱི་འདི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཚིག་མིན་ནོ་ཞེ་ན། (བློ་ བརྟན།) འདི་དམ་པའི་ཆོས་ཀྱི་བར་ཆད་ཆེན་པོར་ཕྱིས་འབྱུང་བ་ཡིན་ན། (དབྱིག་གཉེན།) རྒྱལ་བོ་ ཀྲི་ཀྲིའི་རྨི་ལྟས་(གླང་ཆེན་ཁྲོན་པ་ཕྱེ་དང་ཙནྡན་གླང་ཆེན་བེའུ། །དེ་བཞིན་ཀུན་དགའ་ར་བ་དང་ནི་སྤྲེས་དབང་བསྐུར། །མི་ གཙང་སྤྲེའུ་དང་རས་ཡུག་འཐབ་མོ་ཞེས་བྱ་བ། །རྨི་ལམ་བཅུ་ནི་རྒྱལ་བོ་ཀྲི་ཀྲིས་མཐོང་བ་ཡིན། །ཞེས། མཛོད་ཀྱི་འགྲེལ་བཤད་ རྒྱལ་བོ་སྲས་སུའོ། །ཆོས་ཀྱི་རྣམ་གྲངས་ཀྱི་བརྗེད་བྱང་དུ་བཅོ་བརྒྱད་བཤད་དོ། །)བཞིན་དུ་སྟོན་པས་སྔ་ནས་ཅིའི་ ཕྱིར་ལུང་མ་བསྟན། འདི་ཉན་ཐོས་ཀྱི་ཐེག་པ་དང་ལྷན་ཅིག་བྱུང་བར་དམིགས་ཀྱི་

【現代漢語翻譯】 弟子（等）。如果小乘宗派的人說：『你們的（大乘）宗派在我們的三藏中沒有出現，所以你們的宗派不是佛陀所說。』那麼，因為承認大乘之外還有小乘的宗義，所以不應說大乘在任何地方都不是佛陀的教言。為什麼呢？因為這個大乘是從小乘的宗義中分別出來，或者說是另一種方式，即具有殊勝的特點。因此，即使說以五種特點殊勝，實際上是以十種特點殊勝。《大乘集論》中說：（阿賴耶識是）所知之境，（三種自性是所知之）體性，（唯識是）入于（體性）之中。（六波羅蜜是）入于（體性）之因果。（十地是）分別（體性之因果修習）之差別。（菩薩戒是增上戒，勇猛行等是增上意樂，無分別智是增上慧），三學和（不住涅槃）其果位的斷證。（三身是其果位）智慧（通過宣說十地，大乘）成為勝於小乘的殊勝宗派。（論師自己說：）這樣的教法在其他地方沒有見過，因為見到這些是成佛之因，通過宣說十地，無論進入何處，大乘都被認為是佛陀的教言。』 此外，還宣說了其他成立大乘是佛語的方式：『以前沒有授記同時生起，非行境成就，有與無，有無，對治和異名。』也就是說，如果有人說：『大乘經典，如《般若經》等，是在佛陀涅槃后，爲了毀滅聖法而捏造的，並假說是佛陀的教言，這不是佛陀的語言。』（智者說：）如果這是後來出現的對聖法的巨大障礙，（世親說：）為什麼導師像國王克利吉的夢兆（大象、井、油、旃檀、象崽。同樣，僧園和猴子灌頂。不凈、猴子和布匹爭鬥。這十個夢是國王克利吉所見。《俱舍論釋·國王之子》中說。法相的備忘錄中說了十八個。）一樣，事先沒有授記呢？這是針對與聲聞乘同時生起而說的。

【English Translation】 Disciples (etc.). If the Hinayana schools say, 'Your (Mahayana) school does not appear in our three baskets, so your school is not spoken by the Buddha.' Then, because of admitting the tenets of Hinayana other than Mahayana, it should not be said that Mahayana is not the Buddha's teaching anywhere. Why? Because this Mahayana is distinguished from the tenets of Hinayana, or it is another way, that is, it has superior characteristics. Therefore, even if it is said to be superior with five characteristics, it is actually superior with ten characteristics. In the Compendium of Mahayana, it says: '(The alaya consciousness is) the object of knowledge, (the three natures are) the nature (of the object of knowledge), (only consciousness is) entering (into the nature). (The six paramitas are) the cause and effect (of entering into the nature). (The ten bhumis are) the difference (of practicing the cause and effect of nature). (The bodhisattva vows are superior morality, courageous conduct, etc., are superior intention, non-conceptual wisdom is superior wisdom), the three trainings and (non-abiding nirvana) the abandonment of its fruit. (The three bodies are its fruit) wisdom (by proclaiming the ten bhumis, Mahayana) becomes a superior school superior to Hinayana. (The teacher himself says:) Such a teaching has not been seen elsewhere, because seeing these is the cause of enlightenment, by proclaiming the ten bhumis, wherever one enters, Mahayana is considered to be the Buddha's teaching.' Furthermore, other ways of establishing that Mahayana is the Buddha's word are also proclaimed: 'Not prophesied before, arising simultaneously, not the object of practice, accomplishment, existence and non-existence, antidote and different name.' That is to say, if someone says, 'The Mahayana scriptures, such as the Prajnaparamita Sutra, etc., were fabricated after the Buddha's nirvana in order to destroy the holy Dharma, and falsely claimed to be the Buddha's teaching, this is not the Buddha's language.' (The wise say:) If this is a great obstacle to the holy Dharma that arises later, (Vasubandhu says:) Why did the teacher not prophesy beforehand like the dream omen of King Kriki (elephant, well, oil, sandalwood, elephant calf. Similarly, the monastery and the monkey empowerment. Impurity, monkey, and cloth fighting. These ten dreams were seen by King Kriki. Kosha Commentary: Son of the King says. Eighteen are mentioned in the memorandum of Dharma items.)? This is aimed at arising simultaneously with the Hearer Vehicle.

ཕྱིས་མིན་ པས། དུས་སྔ་ཕྱིའི་སྒོ་ནས་ཀྱང་བཀའ་མིན་དུ་ཇི་ལྟར་ཤེས། འདི་རྟོག་པ་ཁོ་ནས་བྱས་པའང་ མིན་ཏེ། ཟབ་ཅིང་རྒྱ་ཆེ་བའི་ཆོས་འདི་རྟོག་གེའི་སྤྱོད་ཡུལ་མིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། མུ་སྟེགས་ཅན་ 1-336 གྱི་བསྟན་བཅོས་ལ་དེ་ལྟ་བུ་མ་དམིགས་པས་སོ། །འོན་ཏེ་ཕྱིས་གཞན་ཞིག་སངས་རྒྱས་ནས་ བཤད་དོ་ཞེ་ན། འོ་ན་འདི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བཀར་གྲུབ་པོ། །ཡང་ཐེག་ཆེན་ཅུང་ཟད་ཡོད་དམ་ མེད། ཡོད་ན་ཤེར་ཕྱིན་(བློ་བརྟན་)གྱི་མདོ་སོགས་འདི་ཉིད་ཡིན་དགོས་ཏེ། གཞན་མེད་པས་སོ། ། མེད་ན་ཉན་ཐོས་ཀྱི་ཐེག་པའང་མེད་པར་འགྱུར་ཏེ། སྟོན་པ་པོ་སངས་རྒྱས་མེད་པའི་ཕྱིརཏེ། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཐེག་པ་(བློ་བརྟན་)མེད་པས་སོ། །དེ་ཡང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཐེག་པ་མེད་པར་སངས་ རྒྱས་མི་འབྱུང་བས་སོ། །ཐེག་ཆེན་བསྒོམས་ན་ཉོན་མོངས་བའི་གཉེན་པོར་འགྱུར་ཏེ། མི་རྟོག་ ཡེ་ཤེས་ཀྱི་གནས་སུ་གྱུར་པས་སོ། །འདི་ལས་ཐམས་ཅད་མེད་པར་བཤད་པས་བཀའ་མིན་ ཞེ་ན་(བློ་བརྟན་)ཤེར་ཕྱིན་གྱི་མདོར་ཤེར་ཕྱིན་སོགས་མེད་དོ་ཞེས་བཤད་པ་ནི་སྒྲ་ཇི་བཞིན་པའི་ དོན་མིན་(གྱི་གཟུང་འཛིན་མེད་ཅེས་སོགས་སྟོན་)པས། དེར་བསམ་ནས་བཀའ་མིན་ཞེས་རྒོལ་བར་མི་ བྱའོ། །ཞེས་སོགས་རྒྱ་ཆེར་རྩ་འགྲེལ་འགྲེལ་བཤད་གཉིས་དང་། ཁྱད་པར་དུ་འགྲེལ་ཆེན་ བློ་བརྟན་མ་ལས་ཤེས་པར་བྱའོ། །གཞན་ཡང་། སྤྱོད་འཇུག་དང་དབུ་མ་སྙིང་པོ་རྩ་འགྲེལ་ (རྟོག་འབར་)སོགས་སུ་རྒྱ་ཆེར་གསུངས་པའང་ཤེས་པར་བྱ་ལ་བསྡུས་པ་ཙམ་ལུང་གི་སྙེ་མ་ལས་ ཀྱང་ངོ་། །འདིར་མངས་དོགས་པས་བྲི་མ་ནུས་སོ། ། ༈ ཁྱད་ཆོས་རྒྱས་བཤད། གཉིས་པ་ལ་གསུམ་སྟེ། དམིགས་རྣམ་རྒྱུ་གསུམ། མཚུངས་ལྡན་རྟོག་པ། ཡོངས་འཛིན་ གྱི་ཁྱད་པར་བཤད་པའོ། ། ༈ དམིགས་རྣམ་རྒྱུ་གསུམ། དང་པོ་ལ། མཚམས་སྦྱར། དམིགས་རྣམ་རྒྱུ་གསུམ་བཤད་པ་ དངོས། བརྗོད་ཚུལ་ལ་རྩོད་སྤོང་ངོ་། ། ༈ མཚམས་སྦྱར། དང་པོ་ནི། ཁྱད་ཆོས་དམིགས་པ་དང་རྣམ་པའི་ཁྱད་པར་ཇི་ལྟ་བུ་ཡིན་ཞེ་ན། དེའི་ལན་ གདབ་པའི་ཕྱིར་དུ་སྦྱོར་ལམ་བཞིའི་དམིགས་པ་དང་རྣམ་པ་རྒྱུ་དང་བཅས་པ་དག་བར་ སྐབས་ཀྱི་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་བདུན་གྱིས་བཤད་དེ་བར་ཚིགས་ལ་སྔར་ལྟར་བསྙད་དོ། ། ༈ དམིགས་རྣམ་རྒྱུ་གསུམ་བཤད་པ་དངོས། གཉིས་པ་ལ་བཞི་སྟེ། དྲོད། རྩེ། བཟོད། མཆོག་གི་དམིགས་རྣམ་མོ། ། ༈ དྲོད་ཀྱི་དམིགས་རྣམ། དང་པོ་ལ་རྩ། 1-337 འགྲེལ། བསྡུ་གསུམ་ལས། དང་པོ་ནི། བྱང་སེའི་དྲོད་མཉམ་གཞག་ཅེས་རེ་རེར་སྦྱར་ཞིང་། སྡུག་བསྔལ་ལ་སོགས་པའི་བདེན་པ་བཞིའི་རྟེན་ཡོད་པ་ཅན་ཏེ་དེའི་ཆོས་མི་རྟག་སྡུག་བསྔལ་ ལ་སོགས་པ་རྣམ་པ་བཅུ་དྲུག་པོ་དེ་དྲོད་ཆུང་ངུའི་དམིགས་པ་སྟེ་དམིགས་ཤིང་ཡུལ་དུ་བྱེད་ པས་(རད་ཀིར་)ནའོ། །ཨཱརྱ་སོགས་ཀྱིས། རྣམ་པ་ལ་དམིགས་

【現代漢語翻譯】 那麼，如何從時間先後上判斷哪些不是佛說呢？這並非僅僅是臆測，因為這深奧廣大的佛法並非臆測的對象。因為在其他外道的論典中找不到這樣的教義。如果有人說，後來有其他佛陀出現並宣說了這些教義，那麼這些教義就成為佛陀所說之法了。那麼，大乘經典是存在還是不存在呢？如果存在，那麼《般若波羅蜜多經》（智穩）等就一定是佛說，因為沒有其他的來源。如果不存在，那麼聲聞乘的教法也不可能存在，因為沒有佛陀的教導，沒有佛陀的教法（智穩）。沒有佛陀的教法，佛陀就不會出現。修習大乘可以成為煩惱的對治，因為可以達到無分別智的境界。如果有人說，因為這部經中說一切皆空，所以不是佛說（智穩），那麼《般若波羅蜜多經》中說般若波羅蜜多等皆空，這並非是字面意思（而是爲了說明沒有能取所取）。因此，不應妄加揣測，認為它不是佛說。這些內容在根本論、註釋及其釋論中都有廣泛的闡述，尤其可以從《釋論大疏·智穩母》中瞭解。此外，《入菩薩行論》和《中觀根本慧論》及其註釋（燃智）等中也有廣泛的闡述，可以參考。簡而言之，也可以參考《教證穗》。因為篇幅有限，這裡無法詳述。 殊勝特徵的廣釋 第二部分分為三個方面：所緣、行相、因三個方面；相似的分別；以及對總持的區分。 所緣、行相、因三個方面 第一部分包括：連線語；對所緣、行相、因三個方面的實際闡述；以及對錶達方式的辯駁。 連線語 第一部分是：如果有人問，殊勝特徵的所緣和行相有什麼區別？爲了回答這個問題，將結合四加行道的所緣、行相及其原因，用七個偈頌來闡述，偈頌的結構與之前相同。 對所緣、行相、因三個方面的實際闡述 第二部分分為四個方面：暖位；頂位；忍位；以及勝位的所緣和行相。 暖位的所緣和行相 第一部分包括：根本；解釋；以及總結。首先是：將菩薩的暖位與俱生智結合起來，並分別說明。以苦等四聖諦為基礎，即以其無常、苦等十六種行相作為暖位（極喜）的所緣，即作為所緣和對境。阿阇黎等認為，行相是所緣。

【English Translation】 Then, how can one know what is not the Buddha's teaching from the perspective of time? This is not merely speculation, because this profound and vast Dharma is not an object of speculation. Because such teachings are not found in the treatises of other non-Buddhists. If someone says that another Buddha appeared later and taught these teachings, then these teachings become the words of the Buddha. So, do the Mahayana scriptures exist or not? If they exist, then the Prajnaparamita Sutra (Blo brtan) etc. must be the Buddha's words, because there is no other source. If they do not exist, then the Hearer's Vehicle will also not exist, because there is no teacher Buddha, no Buddha's teachings (Blo brtan). Without the Buddha's teachings, the Buddha will not appear. Cultivating the Mahayana becomes an antidote to afflictions, because it becomes a state of non-conceptual wisdom. If someone says that because this sutra says that everything is empty, it is not the Buddha's teaching (Blo brtan), then the Prajnaparamita Sutra says that Prajnaparamita etc. are empty, which is not a literal meaning (but to show that there is no grasper and grasped). Therefore, one should not speculate and argue that it is not the Buddha's teaching. These contents are widely elaborated in the root text, commentary, and its explanation, especially from the Great Commentary Blo brtan ma. Furthermore, the Bodhisattvacaryavatara and the Madhyamaka-karika and its commentary (rtog 'bar) etc. are also widely explained, which can be understood. In short, it can also be found in the 'Ear of Scripture'. Because of the limited space, I cannot write it here. Detailed Explanation of Special Characteristics The second part has three aspects: object, aspect, and cause; similar distinctions; and the distinction of the total retention. Object, Aspect, and Cause The first part includes: connection; actual explanation of the object, aspect, and cause; and refutation of the expression. Connection The first part is: If someone asks, what is the difference between the object and aspect of special characteristics? In order to answer this question, the object, aspect, and cause of the four paths of accumulation will be explained in seven verses, and the structure of the verses will be the same as before. Actual Explanation of Object, Aspect, and Cause The second part has four aspects: heat; peak; forbearance; and the object and aspect of the supreme. Object and Aspect of Heat The first part includes: root; explanation; and summary. First is: combine the heat of the Bodhisattva with the co-emergent wisdom, and explain them separately. Based on the four truths of suffering etc., that is, using its sixteen aspects of impermanence, suffering etc. as the object of the heat (rad kir), that is, as the object and target. Acharya etc. believe that the aspect is the object.

ཞེས་དངོས་སུ་བཤད་ཅིང་། ཤེར་འབྱུང་གིས་ངེས་པ་ཅན་དུའོ། །དེ་ལའང་རུང་སྟེ་ཉན་ཐོས་པའི་ལུགས་ཀྱིས་བཅུ་དྲུག་གོ་ རྣམ་པ་ཁོ་ནར་འདོད་ཅིང་། དེ་འདིར་དམིགས་པར་བྱས་ནས་རྣམ་པ་ཞེན་མེད་སྟོན་པས་ཁྱད་ འཕགས་སོ། །བོད་རྣམས་ནི། བཅུ་དྲུག་ཅན་གྱི་བདེན་བཞི་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུ་དམིགས་པར་འཆད་ དོ། །ཡང་སྡུག་བདེན་མི་རྟག་སྡུག་བསྔལ་སྟོང་བདག་མེད་ཞི་སྟོང་མཚན་མེད་སྨོན་མེད་དུ་ ཤེས་བྱ། ཀུན་འབྱུང་སྤང་བྱ། འགོག་པ་མངོན་དུ་བྱ། ལམ་བསྒོམ་བྱ་སོགས་སུ་མངོན་པར་ ཞེན་པ་དང་། ལ་སོགས་པ་ལྷག་པར་གནས་པ་ཀུན་ཤེས་པ་འགོག་པའམ་བཀག་པའི་ཡེ་ ཤེས་ཀྱི་རྟོགས་པའི་ཆ་དྲོད་ཆུང་ངུ་དེ་ཡི་ནི་ཤེས་རྣམ། དེ་དག་དེ་དང་དེར་མངོན་པར་ཞེན་བྱ་ སོགས་སུ་མེད་པའི་སྟོང་ཉིད་དོན་རྣམ་མོ། །མདོར་སྤང་བྱའི་སྒོ་ནས་བསྟན་ཏེ། བྱང་ཆེན་པོ་ ཡུམ་ལ་སྤྱོད་པའི་ཚེ་གཟུགས་མི་རྟག་ཅེས་བྱ་བར་མངོན་པར་ཞེན་པ་དང་ལྷག་པར་གནས་པ་ དང་ཀུན་ཤེས་པ་འདི་ནི་ཤཱ་བུ་བྱང་སེའི་མཐུན་པའི་(སྟེ་ལུགས་སུ་འཇུག་པ་)ཆོས་(ཞེས་ཨཱརྱ་སྟེ་ཀུན་རྫོབ་ ཏུ་དེ་ལྟར་གནས་པ་ཞིག་ལ་ཟེར་རོ། །བོད་རྒན་རྣམས་ཀྱིས་མ་གོ་བར་མཆན་འདྲ་བཏབ་སྣང་ངོ་། །)ལ་སྲེད་པ་སྟེ་སྐྱོན་ (ནི་ཉོན་མོངས་པ་ཞེས་ཨཱརྱ་)དུ་འགྱུར་བའོ་ཞེས་སོགས་སྡུག་བསྔལ་སོགས་ལ་སྦྱར་རོ། །གཟུགས་ འདི་སྤང་བར་བྱའོ། །འདིས་གཟུགས་སྤང་བར་བྱའོ། །ཚོར་བ་སོགས་སོ། །འགོག་པ་འདི་ མངོན་དུ་བྱའོ། །འདིས་འགོག་པ་མངོན་དུ་བྱའོ། །ལམ་འདི་བསྒོམ་པར་བྱའོ། །འདིས་ལམ་ བསྒོམ་པར་བྱའོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །དེ་ལ་ཕྱིན་ཅི་ལོག་གི་བློས་ཀུན་ནས་བསླང་སྟེ། དང་ པོར་ཡོད་མེད་སོགས་སུ་མངོན་པར་ཞེན་པ་ཆུང་ངུ་། བར་དུ་དེ་ཉིད་རྒྱུན་དུ་ལྷག་པར་འཛིན་ 1-338 པའམ་དམིགས་པ་འབྲིང་། མཐར་ཐུག་པར་བདེན་ཞེན་གཏིང་ཚུགས་པས་འཛིན་པ་ཀུན་ ཤེས་པ་སྟེ་ཆེན་པོའོ། ། དག་ལྡན་དུ། དངོས་པོར་ཤས་ཆེར་སྔར་མངོན་ཞེན་ནི་ཆེན་པོ། འབྲིང་ ནི་གནས་པ། ཆུང་ངུ་ནི་འདུ་ཤེས་པའོ། །ཞེས་ཏེ། ཟླ་ཟེར་ཡང་འགྱུར་ཉེས་པ་མིན་པ་དོན་ དེའོ། །ཅི་མངོན་ཞེན་མེད་པ་དེ་དེ་མེད་ཙམ་ཡིན་ན་ནི་གཉེན་པོར་མི་རིགས་ཏེ་མེད་དགག་ ཡིན་པས་སོ། །མངོན་ཞེན་མིན་པ་ཙམ་ཡིན་ན་མིག་སོགས་ཀྱང་གཉེན་པོར་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། མི་བདེན་པའི་རྟོག་པས་ཀུན་ནས་བསླང་བའི་ཡོད་མེད་དུ་(ཨཱརྱ་དངོས་)འཛིན་པའི་བློ་ནི་སྤང་ བྱ་མངོན་ཞེན་ཡིན་ལ། དོན་དམ་པར་ཡོད་མེད་གཉིས་(འགྲེལ་ཆེན་)མེད་པར་ཤེས་པ་(མདོ་ལས་) འམ་དེ་འདྲའི་མངོན་(མདོ་ཨཱརྱ་)ཞེན་དེ་མེད་པའི་(ཨཱརྱ་དག་ལྡན་དོན་)ཡེ་ཤེས་ཀྱི་དངོས་པོ་ནི་གཉེན་ པོ་མངོན་ཞེན་མེད་པ་སྟེ་བུམ་(ལྡན་)པས་དབེན་པའི་ཕྱོགས་ཉིད་བུམ་པ་མེད་པའོ། །ཞེས་ཨཱརྱ་ དག་ལྡན་བསྲེས་སོ། །ལྷག་པར་མ

【現代漢語翻譯】 如實宣說。 勝生（ཤེར་འབྱུང་）以決定性而言。即使如此，聲聞乘的觀點也有十六種。 僅認為是相狀，在此特別針對，通過示現無相執著而顯得殊勝。 藏人則將具有十六種相的四諦觀為如幻而進行闡釋。 此外，應知苦諦為無常、苦、空、無我、寂靜、空性、無相、無愿；集諦應斷除；滅諦應現證；道諦應修習等等，對這些顯現執著，以及對『等』的其餘部分特別執著，通曉一切后，斷除或遮止的智慧的證悟的微小部分，即是識相。這些在各自之處顯現執著等等中不存在的空性義相。 簡而言之，從應斷的角度進行闡述：大菩薩在修持般若波羅蜜多時，如果對『色是無常』等顯現執著，並特別執著和通曉一切，這就會變成與聲聞乘相應的法（即進入其宗派），（這是指在世俗諦中如此存在的事物。藏族老人們不理解，似乎寫了些註釋。）會變成貪戀（是煩惱，即指阿arya）。 苦等也應如此類推。這個色應斷除！以此斷除色！受等亦然。這個滅應現證！以此現證滅！這條道應修習！以此修習道！等等。 對此，由顛倒錯亂之心所驅使，最初對有無等顯現出微小執著，中間對該事物持續特別執著或專注是中等程度，最終因真實執著根深蒂固而產生的執著是通曉一切，即是最大程度的執著。在《具足論》中說：『對於事物，最初的顯現執著是最大的，中間的是執著，最小的是認識。』也就是說，《月稱》的翻譯即使有錯誤，其意義也是如此。 如果僅僅是沒有顯現執著，那麼它就僅僅是沒有，因此不應成為對治，因為它是否定性的。如果僅僅是沒有顯現執著，那麼眼睛等也會變成對治，如果這樣認為，那是不對的。由不真實的分別念所驅使的，對有無（阿arya事物）的執著之心是應斷的顯現執著，而證悟勝義諦中不存在有無二者（《釋論》）或者沒有類似顯現（經部，阿arya）執著的（阿arya《具足論》義）智慧之事物，是對治顯現執著，即是遠離瓶（具）的方面，也就是沒有瓶子。』這裡混合了阿arya《具足論》。特別執著。

【English Translation】 Thus it is explicitly stated. Śer 'byung (ཤེར་འབྱུང་) with certainty. Even so, according to the Śrāvakayāna, there are sixteen. It is only considered as aspects, and here it is specifically targeted, distinguishing itself by demonstrating non-attachment to aspects. The Tibetans explain the sixteen aspects of the Four Noble Truths as being like illusions. Furthermore, one should know that the Truth of Suffering is impermanent, suffering, empty, selfless, peaceful, emptiness, signless, and wishless; the Truth of Origin should be abandoned; the Truth of Cessation should be realized; the Truth of the Path should be cultivated, etc. To be attached to these manifestations, and especially to remain attached to the 'etceteras', knowing all, the small part of the realization of the wisdom that prevents or stops, is the aspect of consciousness. Those emptiness aspects that do not exist in being attached to this and that. In short, it is taught from the perspective of what should be abandoned: When a great Bodhisattva practices the Prajñāpāramitā, if they are attached to the manifestation of 'form is impermanent' and especially remain attached and know all, this becomes a Dharma that is in accordance with the Śrāvakas (i.e., entering their system) (that is, referring to something that exists as such in conventional truth. The old Tibetans did not understand and seemed to have written some comments.) It becomes craving (which is affliction, referring to Ārya). Suffering and so on should be applied similarly. This form should be abandoned! By this, form should be abandoned! Feeling and so on as well. This cessation should be realized! By this, cessation should be realized! This path should be cultivated! By this, the path should be cultivated! And so on. To this, driven by a perverse mind, initially there is a small attachment to existence and non-existence, in the middle there is a medium level of continuously holding onto or focusing on that same thing, and ultimately the attachment that is deeply rooted in truth is knowing all, which is the greatest. In the Dagden (དག་ལྡན་) it says: 'For things, the initial manifest attachment is the greatest, the middle is abiding, and the smallest is perceiving.' That is to say, even if the translation of Zla-zer (ཟླ་ཟེར་) is wrong, the meaning is the same. If merely not having manifest attachment is just the absence of it, then it would not be appropriate as an antidote because it is a negation. If it is merely not manifest attachment, then the eyes and so on would also become antidotes, if you think so, that is not true. The mind that is driven by unreal thoughts and grasps onto existence and non-existence (Ārya things) is the manifest attachment that should be abandoned, while the object of wisdom that knows that existence and non-existence do not exist in ultimate truth (Commentary) or the absence of such manifest (Sutra Ārya) attachment (Ārya Dagden meaning) is the antidote to manifest attachment, that is, the aspect of being devoid of a pot (Lden), which is the absence of a pot itself.' Here, Ārya Dagden is mixed. Especially attached.

ི་གནས་ཀུན་མི་ཤེས་པ་ལ་ཡང་དེ་ལྟར་རོ་ཨཱརྱའོ། །(རད་ ཀིར་ནི་མངོན་ཞེན་མེད་པར་ཆོས་ཅན་ཆོས་རྣམས་གསལ་བ་ཙམ་ཉིད་དོ། །ཞེས་སོ། །) དྲོད་ནི་(ཨཱརྱ་དངོས་)ཐེག་པ་ གསུམ་ཆར་གྱི་བྱང་ཆུབ་(དག་)གསུམ་མམ་རྟོགས་པ་(སློབ་དཔོན་)མྱང་འདས་སམ་(གསེར་)ཡོན་ ཏན་འཐོབ་པའི་རྒྱུ་སྟེ། (དག་ལྡན་དུ་རྣམ་པ་གསུམ་ཐོབ་པའི་རྒྱུའོ། །གང་དག་རིགས་ལ་སོགས་པའི་སྟོབས་ཀྱིས་བྱང་ ཆུབ་དམ་པ་ཐོབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཉན་ཐོས་དང་རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཐེག་པའི་དྲོ་བ་ལ་སོགས་པས་ནི་ནམ་ཡང་བྱང་ཆུབ་དམ་པ་ཐོབ་ པར་མི་བྱེད་དོ། །ཞེས་སོ་ཟླ་ཟེར་ཡང་ངོ་། །) ཐེག་པ་གསུམ་པོ་རྣམས་རྒྱ་ཆེར་བསྟན་ཏོ། །ཞེས་སོ། །སློབ་ དཔོན་དང་ཤཱནྟི་རད་ཀིར་སོགས་ནི། དྲོད་ལ་སོགས་པ་ཞེས་སོ། །མངོན་ཞེན་མེད་སོགས་དེ་ ཉིད་དོན་དམ་པར་གཟུགས་སོགས་ཆོས་ཐམས་ཅད་འདུ་འགོད་དེ་སྐྱེ་(རད་ཀིར་གསེར་)འཇིག་ གམ་དགག་སྒྲུབ་སོགས་བཀག་པ་ཡིན་པས་གཟུགས་སོགས་ལ་མངོན་ཞེན་སོགས་མེད་པའི་ རྣམ་པ་དེ་ཉིད་དྲོད་འབྲིང་གི་དམིགས་པ་ཞེས་ཤེར་འབྱུང་ངོ་། །ཡང་ན་དོན་དམ་པར་འདུ་ འགོད་འགོག་པ་སྟེ་མེད་པའི་ཁྱད་པར་ཅན་གྱི་གཟུགས་སོགས་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུ་འབྲང་དམིགས་ 1-339 སོ། །འོག་གི་བྲལ་འདིར་སྦྱར་བ་དང་མཐའི་མེད་གནས་ལ་སྦྱོར་བ་ནི་ནོར་བའོ། །རད་ཀིར་ གྱིས་འགོག་ཅེས་གོང་མ་ལ་སྙེགས་ཞེས་སོ། །འགྱུར་གཞན་ཕལ་ཆེར་(དག་གསེར་)གཟུགས་ སོགས་སྐྱེ་འཇིག་ཅེས་སོགས་(དག་ལྡན་དུ་འདུ་བ་ནི་མིང་གིས་གཞན་ལས་རྟོགས་པ་འགོག་པ་ནི་མིང་གིས་གཞན་ ལ་སྟོན་པ་སྟེ་དེ་མེད་པ་དམིགས་པའོ། །ཞེས་སོ། །)གཟུགས་ཀྱིས་འདུ་བ་དང་(ནི་སྐྱེ་བའོ། །)འགོད་པ་(ནི་འགོག་ པའི་མོས་པ་ཡིད་བྱེད་ཀྱིས་)མ་འཚལ་(དེ་ཁོ་ན་ཡིད་བྱེད་ཀྱིས་)མ་དམིགས་ཡང་དག་པར་རྗེས་སུ་མ་མཐོང་ (འདི་རྒྱས་འབྲིང་ན་མེད་བརྒྱད་སྟོང་པར་ཡོད་དང་པོ་མདོར་བསྟན། མངོན་སུམ་གྱིས་མ་དམིགས་རྗེས་དཔག་གིས་རྗེས་སུ་མ་ མཐོང་ཞེས་ཟླ་ཟེར་རོ། །)ཞེས་སོགས་སོ། །རྒྱས་འབྲིང་དུ་(ཡང་དག་པར་ཡོད་པ་མ་ཡིན་པ་ལ་སྒྲོ་བཏགས་པ་ནི་) འཕེལ་བ་(འོ། །)དང་(ཡང་དག་པར་ཡོད་པ་ལ་སྐུར་བ་ནི།)འགྲིབ་པ་(འོ་ཞེས་གསུམ་འགྲེལ་ཏེ་འབུམ་ཊཱིཀ་ནི་དང་པོ་ འདྲ་གཉིས་པར་)མ་དམིགས་མ་འཚལ། ཞེས་སོགས་རྒྱ་ཆེར་རོ། །མེད་པ་ལ་སྒྲོ་འདོགས་པ་ནི་ འདུ་བ་ཡོད་པ་ལ་སྐུར་བ་འདེབས་པ་ནི་འགོད་པའོ། །ཀུན་བཏགས་གཞན་དབང་(བ་ནི་རྒྱུན་དང་ མི་འདྲ་བ་ཉིད་ཀྱིས་སོ། །)དོན་དམ་པར་ཡོད་པར་བརྗོད་ན་སྒྲོ་འདོགས། ཡོངས་གྲུབ་ཆོས་ཉིད་དོན་ དམ་པར་མེད་པར་བརྗོད་པས་སྐུར་འདེབས་ཀྱི་མཐར་ལྷུང་ངོ་། །ཞེས་བརྒྱད་སྟོང་འགྲེལ་པ་ (པཎྜི་ཏ་ཞི་བ་འབྱུང་གནས་)མན་ངག་རྗེས་སུ་འབྲང་བར་རོ། །གནས་བྲལ་ནི་རྒྱུན་(ཨཱརྱ་དངོས་)མི་འདྲ་ བའོ

【現代漢語翻譯】 阿雅（聖者）啊，對於不瞭解一切處所的情況也是如此。（拉德吉爾這樣說：『無有偏執，僅僅是諸法自性顯現而已。』）暖位（阿雅真實）是三乘（三種）菩提（覺悟）或者三種證悟（導師）涅槃或者（黃金）獲得功德之因。（具足三種圓滿之因。爲了那些以種姓等力量獲得殊勝菩提的緣故。聲聞和獨覺乘的暖位等永遠不能獲得殊勝菩提。』月稱菩薩也是這樣說的。）這三種乘被廣泛地闡述了。導師和香提拉德吉爾等說：『暖位等。』無有偏執等，實際上是將色等一切法聚集起來，阻止生（拉德吉爾黃金）滅或者破立等，因此對於色等沒有偏執等的相狀，這本身就是中等暖位的目標，如《般若經》所說。或者實際上阻止聚集，即具有不存在的特徵的色等如幻象般的目標。 1-339 將下面的分離與最後的無有處所結合是錯誤的。拉德吉爾說阻止就是趨向于上面的。其他大多數譯本（黃金）說色等生滅等（具足圓滿，聚集是用名稱來阻止從其他處所理解，用名稱來顯示給其他處所，即沒有目標。）。用色來聚集（即生起）。安置（即以意念來阻止的意願）不瞭解（僅僅以意念）不以正確的形式隨順觀察（這在廣中沒有，八千頌中有，首先是簡略地顯示。月稱菩薩說：『不以現量來觀察，不以比量來隨順觀察。』）等等。在廣中（對於不是真實存在的進行增益就是）增長（啊！）（對於真實存在的進行誹謗就是）減少（哦！三種解釋，十萬頌的註釋是第一個相似，第二個）不觀察不瞭解。等等，非常廣泛。對於不存在的進行增益就是聚集，對於存在的進行誹謗就是安置。遍計所執和依他起（與常相不同之處就在於此。）如果說在勝義諦中存在，那就是增益。圓成實性法性如果說在勝義諦中不存在，那就是墮入誹謗的極端。如八千頌的註釋（班智達寂靜藏）隨順口訣。處所分離就是常（阿雅真實）不相同。

【English Translation】 Arya, it is the same for not knowing all the places. (Radkir said: 'Without prejudice, it is only the manifestation of the nature of all dharmas.') The heat (Arya reality) is the cause of the three Bodhis (enlightenment) or the three realizations (teacher) Nirvana or (gold) obtaining merits of the three vehicles. (It is the cause of obtaining three kinds of perfection. For the sake of those who obtain the supreme Bodhi by the power of lineage and so on. The heat and so on of the Hearer and Solitary Buddha vehicles can never obtain the supreme Bodhi. 'Chandrakirti also said so.) These three vehicles are widely explained. Teachers and Shantiradkir and others said: 'Heat and so on.' Without prejudice, etc., in reality, all dharmas such as form are gathered together, preventing birth (Radkir gold) destruction or refutation, etc., so there is no prejudice, etc. for form, etc. This very appearance is the goal of medium heat, as stated in the Prajna Sutra. Or in reality, preventing gathering, that is, the goal of form, etc. like illusion with the characteristic of non-existence. 1-339 Combining the following separation with the final non-existence is wrong. Radkir said that preventing is to tend towards the above. Most other translations (gold) say that form, etc. are born and destroyed, etc. (Complete perfection, gathering is to prevent understanding from other places by name, to show to other places by name, that is, there is no goal.). Gathering with form (that is, arising). Placement (that is, the intention to prevent with intention) does not understand (only with intention) does not observe in the correct form (this is not in the broad middle, it is in the eight thousand verses, first it is briefly shown. Chandrakirti said: 'Do not observe with direct perception, do not follow observation with inference.') and so on. In the broad middle (to add to what is not really there is) growth (ah!) (to slander what is really there is) reduction (oh! Three kinds of explanations, the commentary on the hundred thousand verses is the first similar, the second) does not observe does not understand. And so on, very broad. To add to what does not exist is to gather, to slander what exists is to place. The completely imputed and the other-dependent (the difference from the constant lies in this.) If it is said to exist in the ultimate truth, then it is addition. If the perfectly established Dharma nature is said not to exist in the ultimate truth, then it falls into the extreme of slander. As in the commentary on the eight thousand verses (Pandita Shiwajungne) following the oral instructions. Place separation is constant (Arya reality) not the same.

། །གནས་པ་ནི་རྒྱུན་འདྲ་(ཨཱརྱ་དངོས་)བའོ། །དེ་གཉིས་འགོག་ཞེས་(རད་ཀིར་)སྙེགས་ཏེ་རྒྱུན་ འདྲ་མི་འདྲའི་མིང་ཐམས་ཅད་དོན་དམ་པར་མེད་པའི་ཆོས་ཉིད་འབྲིང་གི་དོན་རྣམ། འབྲིང་ གིས་དེར་རྟོགས་ཤེས་རྣམ་མོ། །བརྒྱད་སྟོང་པར་(དག་ལྡན་དུ་མིང་དེ་སྟོན་བྱེད་ལ་གནས་པ་མེད་ཉན་པོ་ལ་ བྲལ་ཞིང་འཕོས་པ་མེད་པ་རྣམ་པའོ་ཞེས་མདོ་ལ་འབྲུ་བསྣོན་ནོ། །)མིང་དེ་ཡང་(འདུས་བྱས་ཀྱི་ཆོས་བཞིན་དུའམ་རྒྱུན་གྱི་ངོ་ བོ་ལ་)གནས་པ་ཡང་མ་ལགས། (རྟག་པ་སོགས་མེད་པའི་ཕྱིར་འདུས་མ་བྱས་ཀྱི་ཆོས་དེ་བཞིན་དུ་)མི་གནས་པ་ (འདུས་མ་བྱས་ནམ་མཁའ་བཞིན་དུ་གནས་པ་)ཡང་མ་ལགས། (ཞེས་བཤད་པ་གཉིས་སོ། །)གནས་པ་དང་བྲལ་ བ་ཡང་མ་ལགས། གནས་པ་དང་བྲལ་བ་མ་ལགས་པ་ཡང་(དེ་བཞིན་དུ་སྦྱར་རོ་ཞེས་ཞི་བ་འབྱུང་གནས་ 1-340 སོ། །)མ་ལགས་སོ། །ཞེས་སོ། །རྒྱས་འབྲིང་དུ་མིང་དེ་(འདུས་བྱས་ཀྱི་ཆོས་ལྟར་)གནས་པ་མ་མཆིས། (ནམ་མཁའ་སོགས་འདུས་མ་བྱས་ལྟར་མི་གནས་པས་)ཐུག་པ་མ་མཆིས། (ཞེས་གནོད་འཇོམས་གཉིས་ཀས་སོ། །འབུམ་ ཊཱིཀ་ཏུ་གནས་མི་གནས་གཉིས་ཀྱི་མཐའ་མ་སྤངས་པས་དེ་གཉིས་མིན་པའི་དངོས་པོ་ཞིག་ཏུ་)བྱིན་གྱིས་བརླབས་པ་མ་ མཆིས་སོ། །ཞེས་སོ། །ཨཱརྱས། མིང་དེ་གནས་པ་(སྐྱེ་བ་སྟོན་བྱེད་ལ་གནས་པ་)མ་མཆིས། (སྟོན་བྱེད་ལ་ )གནས་པ་དང་བྲལ་(ནས་ཉན་པ་པོ་མ་འཕོས་པ་)བ་(ནི་འགག་པའོ་ཞེས་ཨཱརྱ་)ཡང་མ་མཆིས་(པ་རྣམ་པའོ་ཞེས་ དག་ལྡན།)ལགས་སོ། །ཞེས་དྲངས་ཤིང་འབྲུ་ནོན་སྔར་ལྟར་རོ། །ཡང་གཟུགས་སོགས་ཀྱི་མིང་ དེ་ཡང་ཐ་སྙད་དུ་བཏགས་པ་ཙམ་ཡིན་གྱི་དོན་དམ་པར་རྒྱུན་འདྲ་མི་འདྲའི་མིང་མེད་པའི་ རྣམ་པ་དེ་དྲོད་ཆེན་པོའི་དམིགས་པ། ཤེར་འབྱུང་ངོ་། །ཡང་ན་དོན་དམ་པར་བརྗོད་དུ་མེད་ པའི་བཏགས་པ་ཙམ་གྱི་ཕུང་ཁམས་སྐྱེ་མཆེད་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བར་དམིགས་པའོ། །ཨ་བྷ་ ཡའི་དོན་ནོ། །ཡང་ན་བྱང་སེའི་མིང་ནས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བར་གྱི་མིང་མི་དམིགས་པའོ། །ཤཱནྟི་ སྟེ་མདོ་དོན་དངོས་སོ། །བྱང་པ་ཞེས་ཆོས་ཀྱི་བརྡར་བགྱི་བ་དང་ཆོས་སུ་གདགས་པ་དེ་ཡང་ ཕུང་པོའམ་ཁམས་སམ་སྐྱེ་མཆེད་དམ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་མ་འདྲེས་པ་བཅོ་བརྒྱད་ཀྱི་བར་དུ་ བརྗོད་དུ་མ་མཆིས་ཏེ་ཆོས་སུ་བཏགས་པ་ཙམ་དུ་བས་སོ། །ཞེས་སོགས་རྣམ་པའི་མདོ་དང་ བསྲེས་ཏེ་རྒྱ་ཆེར་རོ། །རྣམ་པ་ནི། ཕུང་སྐྱེ་ཁམས་མ་འདྲེས་བཅོ་བརྒྱད་ཀྱི་བར་གང་གིས་ཀྱང་ དོན་དམ་པར་བརྗོད་དུ་མེད་པའི་ཆོས་ཉིད་དོན་རྣམ། དེས་དེར་རྟོགས་ཤེས་རྣམ་མོ། །དཔེར་ ན། རྨི་ལམ་ཞེས་བྱ་བའི་མིང་ནི་གང་གིས་ཀྱང་བརྗོད་དུ་མ་མཆིས་སོ། །ནས། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ བར་རྒྱ་ཆེར་རོ། ། གཉིས་པ་ལ། དྲོད་ཆུང་འབྲིང་ཆེ་གསུམ་གྱི་དམིགས་རྣམ་དེ་ལ་སྟེ་དེའི་ནང་ནས་སྡུག་ བསྔལ་ལ་སོགས་པའི་བདེན་པ་

【現代漢語翻譯】 存在即如常（真實存在）。兩者止息，趨向（寂滅），如常與不如常之名，皆是勝義中無有之法性中觀之義。以中觀于彼證悟，知曉其相。 《八千頌》（在具足中，此名顯現，無有住處，遠離聽者，無有轉移之相，經中增補意義）。此名亦非（如聚合之法般，或於常恒之體性中）存在。（因無常等，如非聚合之法般）亦非不存在（如非聚合之虛空般存在）。（如是宣說二者。）亦非離於存在。非離於存在亦非（如是連用，寂靜生處等）。如是。于廣、中觀中，此名（如聚合之法般）非存在。（如虛空等非聚合般，非存在）非觸及。（如是寂滅與摧毀二者。於十萬頌釋中，未捨棄存在與非存在二邊，故於非二者之事物中）未加持。如是。真實存在，此名非存在（于顯現生起處存在）。（于顯現處）離於存在（聽者未轉移）亦非（為滅盡之相，如具足）。如是（之相，如具足）。如是引用，意義如前。 又，色等之名，亦僅為假立，勝義中無有如常與不如常之相，乃大暖位之所緣。生出智慧。又，勝義中不可言說之假立蘊、界、處乃至佛之所緣。阿跋耶之義。又，菩薩之名乃至佛之名皆不可緣。寂靜，即經之真實義。菩薩之名，作為法之表詮與施設，亦于蘊、界、處或佛法不雜之十八界中，不可言說，僅為法之假立。如是等與經相合，廣為宣說。相者，于蘊、界、處不雜之十八界中，以任何方式皆不可於勝義中言說之法性之義。以此于彼證悟，知曉其相。譬如，夢之名，以任何方式皆不可言說。乃至佛，廣為宣說。 第二，于小、中、大暖位之所緣相中，即于其中，苦等諦。

【English Translation】 Existence is like permanence (true existence). When these two cease, they approach (nirvana), and the names of permanence and impermanence are all meanings of the Madhyamaka nature of reality, which does not exist in the ultimate sense. With Madhyamaka, one realizes this and knows its aspect. In the 'Eight Thousand Verses' (in completeness, this name appears, there is no dwelling place, it is far from the listener, there is no transfer of aspect, meaning is added to the sutra). This name is also not (like compounded phenomena, or in the nature of permanence) existent. (Because of impermanence, etc., like non-compounded phenomena) it is also not non-existent (like non-compounded space). (Thus, two are spoken of.) It is also not separate from existence. Not separate from existence is also not (thus used in conjunction, place of peaceful arising, etc.). Thus. In the extensive and intermediate views, this name (like compounded phenomena) is not existent. (Like non-compounded space, etc., not existent) it does not touch. (Thus, both cessation and destruction. In the commentary on the Hundred Thousand Verses, not abandoning the two extremes of existence and non-existence, therefore, in things that are not these two) it is not blessed. Thus. True existence, this name is not existent (existing in the place of manifesting arising). (In the place of manifestation) separate from existence (the listener has not transferred) is also not (the aspect of extinction, like completeness). Thus (the aspect, like completeness). Thus quoted, the meaning is as before. Moreover, the names of form, etc., are merely nominal designations; in the ultimate sense, there is no aspect of permanence or impermanence, which is the object of the great heat. Wisdom arises. Furthermore, the aggregates, elements, and sense bases that are inexpressible in the ultimate sense, up to the object of the Buddha. The meaning of Abhaya. Moreover, the names of Bodhisattvas up to the names of Buddhas are not objects of focus. Peace, that is the true meaning of the sutra. The name of Bodhisattva, as an expression and designation of the Dharma, is also inexpressible in the eighteen realms of aggregates, elements, sense bases, or unmixed Buddha-dharma, and is merely a designation of the Dharma. Thus, and so on, in accordance with the sutra, it is widely proclaimed. The aspect is that in the eighteen realms of unmixed aggregates, elements, and sense bases, the meaning of the nature of reality, which cannot be expressed in the ultimate sense in any way. With this, one realizes this and knows its aspect. For example, the name of a dream cannot be expressed in any way. Up to the Buddha, it is widely proclaimed. Secondly, in the objects of the small, medium, and large heat positions, that is, within them, the truths of suffering, etc.

བཞི་བོ་ལ་བརྟེན་པའི་ཆོས་མི་རྟག་པ་ལ་སོགས་པའི་རྣམ་ པ་བཅུ་དྲུག་ནི་དྲོད་ཆུང་ངུའི་དམིགས་པ་ཡིན་ནོ། །ཡང་ན་རྩ་བ་ལྟར་རོ། །སྡུག་བསྔལ་གྱི་ 1-341 བདེན་པ་ལ་མི་རྟག་སོགས་སུ་དང་། ལ་སོགས་པས་ཀུན་འབྱུང་སྤང་བྱ་འགོག་པ་མངོན་དུ་བྱ་ ལམ་བསྒོམ་བྱ་སོགས་སུ་མངོན་པར་ཞེན་པ་དང་ལྷག་པར་དམིགས་པ་སོགས་པ་འདུ་ཤེས་ པ་འགོག་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་རྟོགས་པའི་ཆ་དྲོད་ཆུང་དེའི་ཤེས་པའི་རྣམ་པ་བཀག་པའི་ཆོས་ ཉིད་དེའི་དོན་རྣམ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟར་ན་དམིགས་པ་དེ་ལ་དམིགས་ནས་དེ་འདྲའི་རྣམ་པ་ཅན་ གྱི་བྱང་སེ་དབང་རྣོན་གྱི་དྲོད་སྐད་ཅིག་དང་པོ་ཆོས་ཅན། དྲོ་བ་ཆུང་ངུ་ཡིན་ཏེ་དེ་འདྲའི་དྲོད་ སྐད་ཅིག་དང་པོ་ཡིན་པས་སོ་ཞེས་སྦྱར་རོ། །འདི་འདྲ་འོག་ཏུ་ཡོད་པ་ཐམས་ཅད་བུདྡྷ་ཤྲཱིའི་ དགོངས་པའོ། །ཐེག་ཆེན་གྱི་དྲོ་བ་ལ་སོགས་པས་རྩེ་མོ་བཟོད་མཆོག་ཐམས་ཅད་ཀྱང་ཐེག་ པ་གསུམ་ཆར་གྱི་རྟོགས་པ་འཐོབ་པའི་རྒྱུའི་ངོ་བོའམ་དངོས་པོ་ཡིན་པར་ཁོང་དུ་ཆུད་པར་ བྱའོ། །སྔར་ལྟར་རོ། །ཡང་མོས་པ་ཡིད་བྱེད་ཀྱིས་སྒྲུབ་པ་དང་དགག་པ་དག གང་དུ་ཡང་ མི་དམིགས་ཤིང་། དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ཡིད་ལ་བྱེད་པས་དེར་མི་མཐོང་བའི་གཟུགས་ལ་སོགས་པ་ སྒྱུ་མ་ལྟ་བུ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་དྲོད་འབྲིང་གི་དམིགས་པ་ཡིན་ནོ། །དག་གཉིས་ཚིག་གོ །ཡིད་བྱེད་ དེ་གཉིས་ནི་དམིགས་སུ་མེད་པའི་རྣམ་པར་བསྒོམ་པ་དང་པོར་ཨཱརྱས་བཤད་ཅིང་གཉིས་པ་ ནི་དོན་དམ་པ་མཐོང་བའོ། །ཡང་རང་རིག་གསལ་བ་ཀུན་ལ་ཁྱབ་པས་རྒྱུན་ཏེ་སྤྱིའོ། །(གསེར་ དངོས།) དེའི་(གསེར་)འམ་དེ་དང་མི་འདྲ་བ་གསལ་བ་རང་མཚན་(གསེར་)ནོ། །རྒྱུན་འདྲ་བ་སྤྱིའོ། ། འདི་གཉིས་(གསེར་དངོས་)ཀྱི་མཚན་ཉིད་ནི། དོན་བྱེད་ནུས་མི་ནུས་སོ། །དེས་ན་སྤྱི་བརྗོད་པ་ དང་རང་མཚན་བརྗོད་པའི་སྒྲ་འཇུག་པའི་དོན་བརྗོད་བྱ་བདེན་པ་མེད་དེ། རྗོད་བྱེད་མིང་ ཐམས་ཅད་དོན་དམ་པར་མེད་པ་ཉིད་ཀྱིས་སོ། །གསེར་ཏེ། རྒྱུན་འདྲ་མི་འདྲ་བརྗོད་བྱ་ལ་ སྦྱར་གྱི་རྗོད་བྱེད་མིང་ལ་མི་སྦྱར་རོ། །དེས་ན་དོན་དམ་པར་རྗོད་བྱེད་མིང་མེད་པས་བརྗོད་ བྱ་རང་སྤྱིའི་མཚན་ཉིད་གང་ཡང་མེད་པའི་ཆོས་ཉིད་ཞེས་བྱ་བ་དེ་ནི་དྲོད་འབྲིང་དེའི་དོན་ རྣམ། དེ་རྟོགས་ཤེས་རྣམ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་སྦྱར་རོ། །བོད་(ཆུ་མིག་འོད་ཟེར་མགོན་པོ་)རྣམས་ནི། 1-342 གཞི་ཐ་དད་ཀྱི་ཆོས་མི་འདྲ་བ་བརྗོད་པ་རྒྱུན་མི་འདྲ་བས་ཏེ། སྒྲ་བྱས་བུམ་པ་ལྟོ་ལྡིར་ཞེས་ སོགས། གཞི་གཅིག་གི་ཆོས་དུ་མ་བརྗོད་པ་རྒྱུན་འདྲ་བ་སྟེ། སྒྲ་བྱས་མི་རྟག་ཤེས་བྱ་ཞེས་ སོགས་བཞིན་ནོ་ཟེར་རོ། །དམིགས་པ་དེ་ལ་དམིགས་ནས་རྣམ་པ་དེ་ཅན་གྱི་བྱང་སེའི་དབང་ རྣོན་གྱི་དྲོད་བར་དུ་སྐྱེ་བ་དེ་ཆོས་ཅན། དྲོད་འབྲིང་ཡིན་ཏེ། ཞེས་སོགས་སྔར་ལྟར་དགོད

【現代漢語翻譯】 依賴於四種方式的法，如無常等十六種相，是小暖位的所緣。或者如根本一樣。于痛苦的諦實中，執著于無常等，以及由『等』字所包含的斷除集諦、現證滅諦、修習道諦等，並特別專注於此，是能遮止覺知的智慧證悟的部分，即小暖位之識的相，是遮止法性的意義。如此，緣於該所緣，具有如是相的具利菩薩的第一個暖位剎那，法性，是小暖位，因為它是如是的第一個暖位剎那。類似這樣的內容，都是布達師利的意趣。大乘的暖位等，以及頂位、忍位、勝位等，都是三乘證悟的因的體性或事物，應當理解。如前所述。又，以信解作意來成立和遮破，于任何處皆不執著，唯以如實性作意，于彼不見之色等如幻，是中暖位的所緣。兩個『也』字是詞語。那兩個作意，第一個是阿阇梨所說的觀修無所緣之相，第二個是見真實義。又，自明之光明周遍一切，是常，是總。（真金）它的（金）或與其不相似之光明是自相（金）。相似的常是總。這兩個（真金）的體性是，能起作用與不能起作用。因此，總的言說和自相言說的聲音所指的意義並非真實，因為所言說的一切名相在勝義中皆不存在。金，即相似的常與不相似的常，是加於所說之境，而非加於能說之名。因此，勝義中無能說之名，故無所說之自相與總相的體性，此法性即是中暖位的意義，是證悟之識的相。如是連線。藏人（曲米沃色貢布）說： 基不同的法，說不同的常，如發出聲音，瓶子肚子鼓起等。基相同而說多種法，是相似的常，如發出聲音，無常，所知等。緣於該所緣，生起如是相的具利菩薩的中間暖位，法性，是中暖位，因為等等，如前所述。

【English Translation】 The sixteen aspects of impermanence and so on, which rely on the four ways of Dharma, are the objects of the minor heat stage. Or, like the root. In the truth of suffering, clinging to impermanence and so on, and by 'etc.' including the abandonment of the origin of suffering, the realization of the cessation of suffering, the cultivation of the path of suffering, and especially focusing on this, is the part of the wisdom realization that can prevent awareness, that is, the aspect of the consciousness of the minor heat stage, which is the meaning of preventing the nature of Dharma. Thus, focusing on that object, the first moment of heat of a sharp-witted Bodhisattva with such an aspect, the Dharma nature, is the minor heat stage, because it is such a first moment of heat. All the contents like this are the intention of Buddha Shri. The heat stage of the Mahayana and so on, as well as the peak stage, the forbearance stage, and the supreme stage, are all the nature or things of the cause of attaining the realization of the three vehicles, which should be understood. As mentioned before. Also, establishing and refuting with faith and attention, without clinging to anything, only with attention to suchness, the appearance of illusion-like forms that are not seen there is the object of the intermediate heat stage. The two 'also' words are words. Those two attentions, the first is the contemplation of the aspect of no object spoken by the Acharya, and the second is seeing the true meaning. Also, the clarity of self-awareness pervades everything, is constant, is general. (Real gold) Its (gold) or the clarity that is dissimilar to it is the self-characteristic (gold). Similar constant is general. The nature of these two (real gold) is the ability to function and the inability to function. Therefore, the meaning referred to by the sound of general speech and self-characteristic speech is not true, because all the names spoken do not exist in the ultimate sense. Gold, that is, similar constant and dissimilar constant, is added to the object spoken of, not to the name that can be spoken. Therefore, there is no name that can be spoken in the ultimate sense, so there is no nature of the self-characteristic and general characteristic of what is spoken, this Dharma nature is the meaning of the intermediate heat stage, is the aspect of the consciousness of realization. Connect like this. The Tibetans (Chumi Woser Gonpo) say: Different bases of Dharma, saying different constants, such as making a sound, the belly of the bottle bulging, etc. The same base says many Dharmas, which is a similar constant, such as making a sound, impermanence, knowable, etc. Focusing on that object, the intermediate heat stage of a sharp-witted Bodhisattva with such an aspect arises, the Dharma nature, is the intermediate heat stage, because etc., as mentioned before.

་དོ། ། ཡང་གཟུགས་ནས་སངས་རྒྱས་ཞེས་བྱ་བའི་བར་ཆོས་ཐམས་ཅད་དང་པོར་བརྡར་བཏགས་ པའི་ཆོས། ཕྱིས་ཐ་སྙད་དུ་བྱས་པའི་བཏགས་པ་ཙམ་ཡིན་པ་ཞེས་བྱ་བ་དེ་ནི་དྲོད་ཆེན་པོའི་ དམིགས་པ་ཡིན་ནོ། །དགེ་མི་དགེ་དངོས་པོ་ཡོད་མེད་ཀྱི་(མདོ་)བར་གང་དུ་ཡང་བརྗོད་དུ་མེད་ པའི་ཆོས་ཉིད་དང་དེ་རྟོགས་པའི་ཆ་ཞེས་བྱ་བ་དེ་ནི་དྲོད་ཆེན་པོའི་རྣམ་པ་ཡིན་ནོ། །ཏེ་ལྷག་ མ་ཅན་ནམ་རྫོགས་ཚིག་གོ །དམིགས་པ་དེ་ལ་དམིགས་ནས་རྣམ་པ་དེ་ཅན་གྱི་བྱང་སེ་དབང་ རྣོན་གྱི་དྲོད་མཐར་ཐུག་པ་དེ། དྲོད་ཆེན་ཡིན་ཏེ། ཞེས་སྔར་ལྟར་རོ། །འོག་མ་རྣམས་སུ་ཡང་ འདོན་པ་བསྒྱུར་བ་གནད་ཆེའོ། ། གསུམ་པ་ནི། སྔར་བཤད་པའི་ཚུལ་དེ་ལྟར་ན། དམིགས་པ་མི་རྟག་ལ་སོགས། ཞེས་ སོགས་ཤོ་ལོ་ཀ་ཕྱེད་དང་གཉིས་ཀྱི་བསྟན་བྱའི་གཙོ་བོར་གྱུར་པའི་གང་ལ་དམིགས་པ་ཡུལ་ དང་། གང་གིས་དམིགས་པའི་རྣམ་པ། རྒྱུ་དང་ལྡན་པའི་སྦྱོར་ལམ་ཆུང་འབྲིང་ཆེན་པོ་རྣམ་པ་ གསུམ་ཆོས་ཅན། དྲོ་བར་གྱུར་པ་ཡིན་ཏེ། མཐོང་ལམ་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་མེ་ སྐྱེ་བའི་སྔ་ལྟས་སུ་གྱུར་པའི་སྦྱོར་ལམ་བཞིའི་དང་པོ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་(དྲོ་བར་གྱུར་པ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ཆུང་ འབྲིང་ཆེན་པོའི་རིགས་ཤེས་པར་བྱ་བའི་དོན་ནམ། ཡང་ན་དབང་བོ་རྟུལ་བོ་ལ་སོགས་པ་གང་ཟག་གི་རིགས་ཐ་དད་ཀྱང་འདིའི་ དམིགས་པ་ལ་སོགས་པའི་ཁྱད་པར་མེད་པར་ཤེས་པའི་དོན་དུ་ཡིན་ནོ། །རྩེ་མོར་གྱུར་པ་ལ་ཡང་དེ་བཞིན་དུ་བརྗོད་པར་བྱའོ། ། ཞེས་ཨཱརྱའོ། །)རོ། །(འདི་དང་ཐར་ལམ་ལ་ཁྱད་ཅི་ཡོད་ཅེ་ན། འདི་ནི་བར་ཆད་མེད་ན་མཐོང་ལམ་ཤིན་ཏུ་ཉེ་བར་འབྱུང་བ་ ཡིན་ནོ། །ཞེས་ཨཱརྱའོ། །) 1-343 ༈ རྩེ་མོའི་དམིགས་རྣམ། གཉིས་པ་ལ། རྩ། འགྲེལ། བསྡུ་གསུམ་མོ། །དང་པོ་ལ། ཆུང་འབྲིང་ཆེ་གསུམ་གྱི་ དམིགས་རྣམ་གསུམ་གྱི་དང་པོ་ལ། བདེན་བཞིའི་དབང་དུ་མ་མཛད་པའི་དམིགས་རྣམ་ནི། གཟུགས་སོགས་མ་འདྲེས་པའི་བར་དེ་དག་ནི་དོན་དམ་པར་གཟུགས་སོགས་དེའི་ངོ་བོར་ རང་བཞིན་ཏེ་བདེན་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་ན། དེ་རྣམས་ལ་མི་གནས་པ་སྟེ་(གསེར་)བདེན་པར་ (གསེར་)མངོན་པར་མ་ཞེན་པ་(གསེར་)སྟེ། མདོར་ན་དོན་དམ་པར་གཟུགས་སོགས་སུ་བདེན་ པར་ཞེན་བྱར་མེད་པའི་གཟུགས་སོགས་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུ་དམིགས་པའོ། །གཟུགས་ལ་གནས་པར་ མི་བགྱིའོ། །སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་བཅོ་བརྒྱད་ཀྱི་བར་རོ། །དེ་ཅིའི་སླད་དུ་ཞེ་ན། གཟུགས་ གཟུགས་ཀྱིས་སྟོང་། ཞེས་སོགས་སོ། །རྣམ་པ་ནི། གཟུགས་སོགས་དང་དེའི་སྟོང་ཉིད་དེ་ དག་ཕན་ཚུན་གཅིག་གི་རང་བཞིན་གཅིག་སྟེ། རང་བཞིན་གཅིག་པས་གཟུགས་སོགས་སུ་ ཞེན་བྱས་སྟོང་པའི་རང་བཞིན་སྟོང་ཉིད་དེ་དོན་རྣམ། རྩེ་མོ་ཆུང་ངུས་དེ་རྟོགས་ཤེས་རྣམ་མོ། ། གཟུགས་ཀྱི་སྟོང་པ་ཉིད་གང་ལགས་པ་དེ་ཡང

【現代漢語翻譯】 又，從色蘊到佛陀（Buddha）之間，所有法最初都是假立之法，後來成為習俗用語的假名而已，這被稱為大暖位的所緣（dmigs pa）。善與非善、實有與非實有（的經典）（mdo）之間，任何都無法言說的法性（chos nyid）以及證悟它的部分，這被稱為大暖位的行相（rnam pa）。「德」（te）是剩餘詞或完成詞。緣于那個所緣，具有那個行相的具慧（byang se dbang rnon）者所達到的最終暖位，就是大暖位，如前所述。下面的（頂位、忍位、勝法位）也一樣，提取和翻譯要點非常重要。 第三個是頂位（rtse mo）：如前所述，所緣是無常等，等等，以半頌又兩句偈（即兩句半偈頌）所要表達的主要內容為所緣境，以及以什麼來緣的行相，具有因的加行道（sbyor lam）小、中、大三種，都是暖位，因為它們是見道（mthong lam）中無分別智（rnam par mi rtog pa'i ye shes）之火生起的前兆，是四種加行道的第一個。（被稱為暖位，是指小、中、大的類別，或者是指根器遲鈍等不同根器的人，也都知道這個所緣等的差別。對於頂位也應如此說。）（阿阇黎說：這和解脫道（thar lam）有什麼區別呢？如果沒有障礙，這非常接近見道的生起。） 頂位的所緣和行相： 第二（頂位）分為根本（rtsa）、解釋（'grel）、總結（bsdu）三部分。第一部分分為小、中、大三種的所緣和行相，首先是不依四諦（bden bzhi）的所緣和行相：色等不混雜的那些，因為在勝義諦（don dam par）中，色等沒有自性，即沒有作為其自性的真實性，所以不住於它們，即不執著于（黃金）（gser）真實顯現的（黃金）（gser），總之，在勝義諦中，沒有可以執著為真實的色等，所緣是如幻的色等。不住於色，直到佛陀的十八不共法（chos bco brgyad）。為什麼呢？因為色以色為空，等等。行相是：色等和它們的空性（stong nyid），這些互為一體，因為自性是一體的，所以執著於色的空性，空性就是意義。頂位以小（頂位）來證悟它，這就是行相。什麼是色的空性呢？

【English Translation】 Furthermore, from form (gzugs) to what is called 'Buddha,' all phenomena are initially designated as such, and later become mere designations used in common parlance. This is known as the object of focus (dmigs pa) of Great Heat. The nature of phenomena (chos nyid) that cannot be expressed anywhere between virtue and non-virtue, existence and non-existence (in the sutras) (mdo), and the aspect of realizing it, is known as the aspect (rnam pa) of Great Heat. 'Te' is a supplementary or completing word. Focusing on that object of focus, the ultimate heat of a sharp-witted (byang se dbang rnon) practitioner possessing that aspect is Great Heat, as before. In the following (Peak, Tolerance, Supreme Dharma), extracting and translating the key points is very important. The third is the Peak (rtse mo): As previously explained, the object of focus is impermanence, etc. The object of focus is what is mainly expressed in the half verse and two lines of verse (i.e., two and a half lines of verse), and the aspect by which one focuses, the minor, intermediate, and major three stages of the path of joining (sbyor lam) with causes, are all heat, because they are the precursors to the arising of the fire of non-conceptual wisdom (rnam par mi rtog pa'i ye shes) in the path of seeing (mthong lam), the first of the four paths of joining. (Being called heat means understanding the categories of minor, intermediate, and major, or understanding that even individuals with dull faculties, etc., know the differences in this object of focus, etc. The same should be said for the Peak.) (Acharya says: What is the difference between this and the path of liberation (thar lam)? If there are no obstacles, this is very close to the arising of the path of seeing.) The objects of focus and aspects of the Peak: The second (Peak) is divided into three parts: root (rtsa), explanation ('grel), and summary (bsdu). The first part is divided into the objects of focus and aspects of the small, medium, and large three. First, the objects of focus and aspects that do not rely on the Four Noble Truths (bden bzhi): Those between form, etc., that are not mixed, because in the ultimate truth (don dam par), form, etc., do not have self-nature, that is, there is no truth as their self-nature, so they do not abide in them, that is, they do not cling to (gold) (gser) that appears as true (gold) (gser). In short, in the ultimate truth, there is no form, etc., that can be clung to as true, the object of focus is form, etc., like illusion. Do not abide in form, up to the eighteen unshared qualities of the Buddha (chos bco brgyad). Why? Because form is empty of form, etc. The aspect is: form, etc., and their emptiness (stong nyid), these are mutually one in nature, because the nature is one, so clinging to the emptiness of form, emptiness is the meaning. The Peak realizes it with small (Peak), this is the aspect. What is the emptiness of form?

་གཟུགས་མ་ལགས། (འདིས་རྟག་པའི་མཐའ་བཀག) གཟུགས་ལས་(རྫས་)གཞན་ན་ཡང་སྟོང་པ་ཉིད་མ་མཆིས་(ཆད་པའི་མཐའ་བཀག་ཅེས་ཨཱརྱའོ། །)སོ། ། ཅིའི་སླད་དུ་ཞེ་ན། གཟུགས་ཉིད་ཀྱང་སྟོང་པ་ཉིད། སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱང་གཟུགས་སོ། །ཞེས་ སོ། །བདེན་(ཨཱརྱ་)བཞིའི་དབང་དུ་བྱས་པའི་དམིགས་རྣམ་ལ། མི་རྟག་སོགས་དང་རང་བཞིན་ སྟོང་ཉིད་དེ་རྣམས་དེ་དང་དེའི་ངོ་བོ་བདེན་པའི་དངོས་པོས་སྟོང་པས། གཟུགས་སོགས་དེ་ རྣམས་མི་རྟག་པ་དང་། སོགས་པ་སྡུག་བསྔལ་བདག་མེད་ཞི་སྟོང་མཚན་མེད་སོགས་པར་ ཞེན་པས་མི་གནས་པ་སྟེ། དོན་དམ་པར་མི་རྟག་སོགས་སུ་ཞེན་བྱས་སྟོང་པའི་མི་རྟག་སོགས་ དམིགས་པའོ། །ཡང་ན་དེ་འདྲའི་གཟུགས་སོགས་དམིགས་པའོ། །གཟུགས་མི་རྟག་ཅེས་ བགྱི་བར་གནས་པར་མི་བགྱིའོ། །ཅི་སླད་དུ་ཞེ་ན། གཟུགས་མི་རྟག་པ་ནི་གཟུགས་མི་རྟག་ པས་སྟོང་། ཞེས་སོགས་རྒྱ་ཆེར་རོ། །རྣམ་པ་ནི། མི་རྟག་སོགས་དང་རང་བཞིན་སྟོང་ཉིད་དེ་ 1-344 དག ཕན་ཚུན་གཅིག་གི་རང་བཞིན་གཅིག་སྟེ་རང་བཞིན་གཅིག་པས། མི་རྟག་སོགས་སུ་ ཞེན་བྱས་སྟོང་པའི་ཆོས་ཉིད་དོན་རྣམ། དེ་རྟོགས་ཤེས་རྣམ་མོ། །གཟུགས་མི་རྟག་པ་ཉིད་ཀྱི་ སྟོང་པ་ཉིད་གང་ལགས་པ་དེ་ཡང་གཟུགས་མི་རྟག་པ་ཉིད་མ་ལགས། གཟུགས་མི་རྟག་པ་ ཉིད་ལས་གུད་ན་སྟོང་པ་ཉིད་མ་མཆིས་ཏེ། གཟུགས་མི་རྟག་པ་ཉིད་ཀྱང་སྟོང་པ་ཉིད། སྟོང་ པ་ཉིད་ཀྱང་གཟུགས་མི་རྟག་པ་ཉིད་དོ། །སོགས་རྒྱ་ཆེར་རོ། །དེ་ལྟར་ན་གཟུགས་སོགས་དང་ མི་རྟག་སོགས་དང་སྟོང་ཉིད་སོགས་གང་གི་ཡང་མཚན་མར་མི་འཛིན་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཁྱད་ པར་བ་དེ་འདྲ་ཞིག་བྱང་སེའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་དཀྱིལ་འཁོར་(ནི་ཏིང་ངེ་འཛིན་གཞན་དང་གཞན་ཐོབ་པར་ བྱེད་པས་སོ། །ཞེས་ཨཱརྱའོ། །)ཆོས་ཐམས་ཅད་ཡོངས་སུ་མ་བཟུང་བ་(ནི་མཚན་མར་མི་འཛིན་པའོ། །)ཞེས་བྱ་ བ་རྒྱ་ཆེ་བ་ཞེས་སོགས་མདོར་རོ། ། གཉིས་པ་ནི། གཟུགས་ནས་བཅོ་བརྒྱད་(དང་ཡི་གེ་དང་གཅིག་དང་གཉིས་དང་ཐ་དད་ཅེས་མདོར་ཡོད།) བར་གྱི་ཆོས་རྣམས་ནང་སྟོང་ཉིད་ནས་དངོས་པོ་མེད་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་ཡིན་པའི་རྒྱུས། གཟུགས་ ནས་བཅོ་བརྒྱད་བར་གྱི་(མདོ་དོན་ཇི་བཞིན་)མཚན་མར་མི་འཛིན་པ་སྟེ་དེ་འདྲའི་མཚན་མར་གཟུང་ བྱས་སྟོང་པའི་རྣམ་མཁྱེན་ནི་འབྲིང་གི་དམིགས་པ་སྟེ། བྱང་ཆེན་པོ་རྣམ་མཁྱེན་དུ་འབྱུང་བར་ འགྱུར་ཏེ་རྣམ་མཁྱེན་ཉིད་དེ་ཡང་ནང་སྟོང་པ་ཉིད་ནས་དངོས་པོ་མེད་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་སྟོང་པ་ ཉིད་ཀྱི་སླད་དུ་ཡོངས་སུ་གཟུང་པ་མ་མཆིས་པའོ། །དེ་ཅིའི་སླད་དུ་ཞེ་ན། དེ་ནི་མཚན་མས་ བརྗོད་པ་མ་ལགས་པ་སྟེ། དེ་ནི་འདི་ལྟར་མཚན་མ་ལས་ཉོན་མོངས་པ་འབྱུང་སྟེ། མཚན་མ་ དེ་དག་གང་ཞེ་ན། གཟུགས་ནི་མཚན་མའོ། །ནས། བཅོ་བརྒྱད་(རེ་རེར་བགྲང་)ཀྱི་བར་དང་། ཡི་ གེ་དང་། ག

【現代漢語翻譯】 '色非有' (這遮止了常邊)。 '色外別有空性非有' (這遮止了斷邊，阿雅尊者如是說)。 為何如此說呢？因為'色即是空，空即是色'。 就四聖諦而言，其所緣行相為無常等以及自性空性，這些都空無彼等各自的真實存在之實體。因此，色等諸法皆為無常，以及苦、無我、寂靜、空性、無相等等，執著於此則不得安住。于勝義諦中，執著于無常等，即是緣于空性的無常等。或者，緣于如是之色等。不應執著于'色是無常'。為何如此說呢？因為'色之無常為空性所空'，等等，廣說之。行相為：無常等以及自性空性，這些相互之間，一者之自性即是一者，自性相同。執著于無常等，即是空性之法性義理，此乃通達之智慧行相。何為色之無常性的空性？此亦非色之無常性。空性並非存在於色之無常性之外，因為色之無常性即是空性，空性即是色之無常性。等等，廣說之。如是，對於色等、無常等、空性等，不執著于任何相的殊勝三摩地，如是之菩薩三摩地之壇城（能獲得其他三摩地），名為'不攝持一切法'（即不執著于相），此乃廣大之三摩地，等等，簡略而言。 第二，從色蘊到十八界（以及字母、一異等，經中有簡述），這些法皆是內空性，其體性為無實有。因此，從色蘊到十八界（如經文所示），不執著于相，即對於如是之相執著而空性的遍智，是為中等的所緣，將生起大菩提遍智，而此遍智亦是內空性，其體性為無實有，爲了空性之緣故，不執著于任何事物。為何如此說呢？因為那不是以相來表達的，因為從相會生起煩惱。哪些是相呢？色是相，乃至十八界（一一列舉），以及字母、一

【English Translation】 'Form is not' (This prevents the extreme of permanence). 'Other than form, there is no emptiness' (This prevents the extreme of annihilation, as Arya said). Why is that? Because 'Form itself is emptiness, and emptiness itself is form'. Regarding the aspects of the Four Noble Truths, the objects of focus are impermanence, etc., and the emptiness of inherent existence. These are empty of the reality of their respective entities. Therefore, form, etc., are impermanent, and so on, suffering, selflessness, peace, emptiness, signlessness, etc., clinging to these does not lead to abiding. In ultimate truth, clinging to impermanence, etc., means focusing on the emptiness of impermanence, etc. Or, focusing on such forms, etc. One should not cling to 'form is impermanent'. Why is that? Because 'the impermanence of form is empty of impermanence', and so on, extensively explained. The aspects are: impermanence, etc., and the emptiness of inherent existence. These are mutually of the same nature, one's nature is the same as the other, having the same nature. Clinging to impermanence, etc., is the nature of emptiness, the meaning of Dharma, which is the aspect of understanding wisdom. What is the emptiness of the impermanence of form? That is also not the impermanence of form. Emptiness does not exist apart from the impermanence of form, because the impermanence of form is emptiness, and emptiness is the impermanence of form. And so on, extensively explained. Thus, the extraordinary Samadhi that does not grasp at any signs of form, etc., impermanence, etc., and emptiness, etc., such a mandala of Bodhisattva Samadhi (which enables the attainment of other Samadhis) is called 'not grasping all phenomena' (i.e., not clinging to signs), which is a vast Samadhi, and so on, briefly stated. Secondly, from form to the eighteen elements (and letters, one and different, etc., are briefly mentioned in the sutra), these phenomena are all emptiness of the internal, whose essence is the nature of non-existence. Therefore, from form to the eighteen elements (as stated in the sutra), not clinging to signs, i.e., the omniscient wisdom that is empty of clinging to such signs, is the intermediate object of focus, which will give rise to the great Bodhi omniscient wisdom, and that omniscient wisdom itself is also emptiness of the internal, whose essence is the nature of non-existence, and for the sake of emptiness, nothing is grasped. Why is that? Because it is not expressed by signs, because afflictions arise from signs. What are those signs? Form is a sign, up to the eighteen elements (enumerated one by one), and letters, one

ཅིག་དང་། གཉིས་དང་། ཐ་དད་དུ་བརྗོད་པ་ནི་མཚན་མ་སྟེ། དེ་ནི་ཉོན་མོངས་ པ་ཞེས་བགྱིའོ། །གལ་ཏེ་མཚན་མར་གཟུང་བ་ཞིག་ལགས་ན། ཀུན་ཏུ་རྒྱུ་(ནི་མུ་སྟེགས་ཀྱི་རབ་བྱུང་ འགའ་ཞིག་སྟེ། ཞེས་རྒྱ་འགྲེལ་དུ་ཡོད་དོ། །)ཕྲེང་བ་ཅན་ཡང་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པའི་ཡེ་ཤེས་(ཀྱི་རྒྱུ་ཡིན་པས་ 1-345 དེ་སྐད་དུ་འགྲེལ་ཆེན་ནོ། །)འདི་ལ་དད་པ་ཐོབ་པར་མི་འགྱུར་རོ། །ཞེས་སོགས་རྒྱུ་མཚན་རྒྱ་ཆེར་རོ། ། (འགྲེལ་ཆེན་དུ། རང་གི་བསྟན་པ་ལ་མཚན་མར་བཟུང་བས་ཡུན་རིང་པོར་ཐར་བར་མ་མཐོང་བས་ཀུན་ཏུ་སྐྱོ་བར་གྱུར་པའོ། ། ཞེས་སོ། །)ཕྲེང་བ་(བརྒྱད་སྟོང་པར། སྡེ་ཅན་ཞེས་སོ། །སྡུད་པར་བཟོ་སྦྱངས་ཞེས་སོ། །)ཅན་དཔེར་བྱས་པ་ནི། མུ་ སྟེགས་དང་འབྲེལ་བས་(ཕྱིར་)ལོག་པར་རྟོགས་པ(འི་གནས་)ཡིན་ཡང་རྟོགས་པའི་སྟོབས་ཁོ་ ནས་དོན་དེ་མངོན་སུམ་དུ་བྱས་པ་ལ་དཔང་ཉིད་དུ་ཤེས་པར་བྱ་བའི་དོན་དུའོ་ཨཱརྱའོ། །རྣམ་ པ་ནི། མཚན་མ་དེ་དག་ནང་ཕྱི་གཉིས་ཀ་གཉིས་མིན་གང་དུ་ཡང་དོན་དམ་པར་ཡོད་པར་མི་ མཐོང་བའི་ཡེ་ཤེས་ཤེས་རྣམ། དེ་དེར་མཐོང་བྱར་མེད་པའི་ཆོས་ཉིད་དོན་རྣམ་མོ། །དེ་ཅིའི་ སླད་དུ་ཞེ་ན། འདི་ལྟར་(ཕྲེང་བ་ཅན།)དེས་ཡེ་ཤེས་དེ་རྟོགས་པ་དང་ཐོབ་པར་བགྱི་བའི་ཚུལ་ གྱིས་ནང་དུ་ཕྱི་རོལ་དུ་ཕྱི་ནང་དུ་དེ་ལས་གཞན་དུ་ཡང་དག་པར་རྗེས་སུ་མི་མཐོང་ངོ་། །ཞེས་ སོགས་སོ། ། གསུམ་པ་ནི། ཕུང་ཁམས་སྐྱེ་མཆེད་ཀྱིས་ཅི་ཞིག་བདག་དང་ཆོས་གང་གི་ཡིན་རྫས་ཡོན་ ཏན་བྱ་བ་(ཡན་ཨཱརྱ་)རིགས་(འགྲེལ་ཆེན་)འདུ་བ་བྱེ་བྲག་གང་ཡིན་པར་ཡོངས་སུ་རྟོག་པའམ་ བརྟག་ཏུ་མེད་པའི་ཤེས་རབ་གྱི་ཕར་ཕྱིན་དམིགས་པའོ། །ཤེར་ཕྱིན་ནི་(རྫས་སོགས་བཞི་ཨཱརྱ་ དྲུག་འགྲེལ་ཆེན་ཏེ་དེ་རྣམས།)གང་(ཡིན་)ཤེར་ཕྱིན་འདི་ནི་(བདག་གམ་ཆོས་)གང་གི ཤེར་ཕྱིན་འདི་ནི་ (ཕུང་ཁམས་སྐྱེ་མཆེད་ཀྱི་)ཅི་ཞིག ཅིའི་ཕྱིར་དེ་ལ་ཤེར་ཕྱིན་ཞེས་ཡོངས་སུ་བརྟག་པར་བགྱི་སྟེ། ནས། ཆོས་གང་ཡང་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ཞིང་མི་དམིགས་པ་དེ། ཤེར་ཕྱིན་ཡིན་ནམ་ཞེས་སྤྱོད་ན་ ཤེར་ཕྱིན་ལ་མི་སྤྱོད་དོ། །ཞེས་སོ། །རྣམ་པ་ནི། གཟུགས་ནས་(ཨཱརྱ་)རྣམ་མཁྱེན་གྱི་བར་གྱི་ ཆོས་ཐམས་ཅད་ཅིར་ཡང་དམིགས་སུ་མེད་པར་རྟོགས་པའམ་ཅིར་ཡང་མི་དམིགས་པའམ་ མི་ཞེན་པའི་ཡེ་ཤེས་དེ་ཤེས་རྣམ། ཆོས་ཐམས་ཅད་ཅིར་ཡང་དམིགས་བྱར་མེད་པའི་ཆོས་ ཉིད་དོན་རྣམ་མོ། །ཚེ་ལྡན་ཤཱ་བུ་ནང་སྟོང་པ་ཉིད་ལ་སོགས་པའི་ཕྱིར་གཟུགས་མེད་ཅིང་མི་ 1-346 དམིགས་སོགས་ནས་རྣམ་མཁྱེན་བར་རོ། །བྱང་ཆེན་པོ་འདི་ལྟར་རྟོག་ཅིང་སེམས་པའི་ཚེ། སེམས་ཞུམ་པ་མེད་ཅིང་མི་འཇིགས་མི་དངང་སྐྲག་པར་མི་འགྱུར་ན་ཤེར་པ་དང་མ་བྲལ་བར་ ཤེས་པར་བྱའོ་ཞེས་སོ། །ཨཱརྱ་ལྟར་མདོ་དང་སྒྲིགས་ནས་དཔྱིས་ཕྱིན་པར་བཀོད

【現代漢語翻譯】 第一，第二，以不同方式表達的，是相（Lakṣaṇa），那被稱為煩惱。如果執著于相，那麼所有持念珠的遍行者（Parivrājaka，指某些外道出家者）也不會對一切智智（Sarvajñajñāna，一切種智）生起信心。等等，有許多理由。（《釋論》中說：『因為執著于自己的教義，長期以來沒有見到解脫，所以到處感到厭倦。』）以念珠為例，（《八千頌般若》中稱為『組』，在《攝頌》中稱為『工巧』。）念珠被用作例子，即使與外道有關，是（迴歸的）境地，但僅憑證悟的力量，就能將那意義顯現出來，並將其視為證據，這是阿雅（Ārya，聖者）的意圖。相是：不認為那些相在內外任何一方是真實存在的智慧，是智相。那是在彼處無法見到的法性，是義相。為什麼呢？因為像這樣（持念珠者），以證悟和獲得那智慧的方式，在內在外在內外，或者在其他地方，都不會真正見到。等等。 第三，通過蘊、界、處，什麼是『我』，什麼是法的體性、功德、作用（阿雅），種類（《釋論》），集合、差別是什麼，完全了知或無法探究的智慧波羅蜜多是所緣。般若波羅蜜多是（體性等四種，阿雅，六種是《釋論》，即那些），什麼是（是）般若波羅蜜多？這（是我或法）什麼是般若波羅蜜多？這（是蘊、界、處）什麼？為什麼稱其為般若波羅蜜多而完全探究呢？乃至，沒有任何法存在且不可得，那，如果運用般若波羅蜜多，就不會運用般若波羅蜜多。等等。相是：從色（阿雅）到一切相智之間的所有法，了知為在任何事物上都不可得，或者在任何事物上都不執著的智慧，是智相。所有法在任何事物上都不可得的法性，是義相。具壽舍利子因為內空性等原因，從無色且不可得等等，直到一切相智。當大菩薩這樣思維時，如果內心沒有沮喪，沒有恐懼，沒有害怕，沒有驚慌，那麼要知道他沒有與般若分離。等等。如阿雅所說，從經和論中徹底闡述。

【English Translation】 First, second, expressing differently is a characteristic (Lakṣaṇa), which is called affliction. If one clings to characteristics, then all the wandering ascetics (Parivrājaka, referring to some non-Buddhist ascetics) who hold rosaries would not gain faith in the wisdom of omniscience (Sarvajñajñāna, all-knowing wisdom). And so on, there are many reasons. (The commentary says: 'Because they cling to their own doctrines, they have not seen liberation for a long time, so they feel weary everywhere.') Taking the rosary as an example, (called 'group' in the 'Eight Thousand Verse Prajñāpāramitā', and 'skillful' in the 'Compendium'). The rosary is used as an example, even though it is related to non-Buddhists and is a place of (returning), but only through the power of realization can that meaning be manifested and regarded as evidence, this is the intention of Ārya (noble one). The characteristic is: the wisdom that does not see those characteristics as truly existing in either the inner or outer aspects is the wisdom aspect. That which cannot be seen there is the Dharma nature, the meaning aspect. Why is that? Because like this (one who holds a rosary), in the way of realizing and attaining that wisdom, inwardly, outwardly, both inwardly and outwardly, or elsewhere, one does not truly see. And so on. Third, through the skandhas (aggregates), dhātus (elements), and āyatanas (sources), what is 'self', what is the nature of Dharma, qualities, actions (Ārya), types (commentary), what is the collection, what is the distinction, the Prajñāpāramitā (perfection of wisdom) that completely understands or cannot be investigated is the object. Prajñāpāramitā is (four kinds of entities, etc., Ārya, six kinds are in the commentary, namely those), what (is) Prajñāpāramitā? This (is self or Dharma) what is Prajñāpāramitā? This (is skandhas, dhātus, āyatanas) what? Why is it called Prajñāpāramitā and completely investigated? And so on, there is no Dharma that exists and is unattainable, that, if one practices Prajñāpāramitā, one does not practice Prajñāpāramitā. And so on. The aspect is: all Dharmas from form (Ārya) to all-knowing wisdom are realized as unattainable in anything, or the wisdom that is not attached to anything, is the wisdom aspect. The Dharma nature that all Dharmas are unattainable in anything is the meaning aspect. Venerable Śāriputra, because of inner emptiness and so on, from formlessness and unattainability and so on, up to all-knowing wisdom. When the great Bodhisattva thinks like this, if the mind is not depressed, not fearful, not afraid, not panicked, then know that he is not separated from Prajñā. And so on. As Ārya said, thoroughly explained from the sutras and treatises.

་པ་སྟེ་དེ་དག་ ཡང་ཨཱརྱ་ལྟར་གངས་ཅན་དུ་ཁོ་བོ་འབའ་ཞིག་གིས་རྟོགས་སོ། །(དག་ཐུབ་ཏུ་རྐང་བ་དང་པོ་གཉིས་ཀྱིས་ དམིགས་པ་གསུམ་པས་རྣམ་པ། དེ་ནས་གཉིས་ཀྱིས་འབྲིང་གི་དམིགས་པ་གཅིག་གིས་རྣམ་པ། རྐང་བ་བདུན་པ་མན་ཨཱརྱ་ལྟར་ རོ། །) གཉིས་པ་ལ། གཟུགས་ལ་སོགས་པ་ཆོས་ཅན། དོན་དམ་པར་མངོན་པར་ཞེན་ནས་མི་ གནས་པ་སྟེ་གནས་བྱར་མེད་དེ། དོན་དམ་པར་རང་གི་ངོ་བོ་སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱིས་སོ། །རྟགས་ མ་གྲུབ་ན། དེར་ཐལ། དོན་དམ་པར་རང་རང་གི་ངོ་བོ་དང་བྲལ་བའི་ངོ་བོ་ཉིད་ཡིན་པས་སོ། ། དེས་ན་དོན་དམ་པར་གཟུགས་སོགས་སུ་ཞེན་བྱར་མེད་པ་ཞེས་བྱ་བའི་གཟུགས་ལ་སོགས་ པ་ནི་རྩེ་མོ་ཆུང་ངུས་དམིགས་པ་ཡིན་ནོ། །ཡང་བྱང་སེ་ཆོས་ཅན། གཟུགས་ལ་སོགས་པ་དེ་ དག་ལ་རྟག་པ་དང་མི་རྟག་པ་དང་བདེ་སྡུག་ལ་སོགས་པ་ཉིད་དུ་ཞེན་ནས་མི་གནས་པར་ འཐད་དེ། སྟོང་པ་ཉིད་ལ། དོན་དམ་པར་མི་རྟག་པ་ལ་སོགས་པ་མེད་པ་ཉིད་ཀྱིས་སོ། །ཁྱབ་ པ་ཡོད་དེ། དོན་དམ་པར་གཟུགས་ལ་སོགས་པའི་ཆོས་ཐམས་ཅད་དང་སྟོང་པ་ཉིད་དག་ཕན་ ཚུན་ངོ་བོ་གཅིག་སྟེ་བདེན་དངོས་ཀྱིས་སྟོང་པར་མཉམ་པ་ཡིན་པས་སོ། །དེས་ན་གཟུགས་ སོགས་ལ་མི་རྟག་སོགས་གང་དུ་ཡང་མངོན་ཞེན་མེད་པའི་ཡེ་ཤེས་ཞེས་བྱ་བ་ནི་དེའི་ཤེས་ རྣམ། དེ་གང་དུ་ཡང་དོན་དམ་པར་ཞེན་བྱར་མེད་པའི་ཆོས་ཉིད་དོན་རྣམ་མོ། །ཡང་མི་རྟག་པ་ ཉིད་ལ་སོགས་པ་དང་སྟོང་པ་ཉིད་དག་ཆོས་ཅན། ཕན་ཚུན་བདག་ཉིད་གཅིག་པ་སྟེ་བདེན་ པའི་དངོས་པོ་མེད་པར་མཉམ་སྟེ། དོན་དམ་པར་རང་རང་གི་ངོ་བོ་བདེན་པའི་དངོས་པོ་ པ་མེད་པ་ཡིན་པས་སོ། །རྟགས་མ་གྲུབ་ན། དེར་ཐལ། ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ཀྱི་ངོ་བོ་སྟེ། རང་ 1-347 བཞིན་ཅན་ཡིན་པ་ཉིད་ཀྱིས་སོ། །དེས་ན་ཕན་ཚུན་བདེན་མེད་དུ་རང་བཞིན་གཅིག་པའི་མི་ རྟག་པ་ལ་སོགས་པ་རྣམས་དང་སྟོང་པ་ཉིད་ཅེས་བྱ་བ་ནི་རྩེ་མོ་འབྲིང་གི་དམིགས་པ་ཡིན་ ནོ། །ཡང་གཟུགས་ལ་སོགས་པ་ཆོས་ཅན། རང་གིར་མི་བྱེད་པ་སྟེ། བདག་གིར་གཟུང་བྱས་ སྟོང་སྟེ། དོན་དམ་པར་རང་རང་གི་ངོ་བོ་བདེན་དངོས་བཀག་པ་ཉིད་ཀྱིས་སོ། །དེས་ན་ཆོས་ བདག་གིར་མི་འཛིན་པའི་ཡེ་ཤེས་ཞེས་བྱ་བ་ནི་དེའི་ཤེས་པའི་རྣམ་པ། དེར་གཟུང་བྱས་སྟོང་ པའི་ཆོས་ཉིད་དོན་རྣམ་མོ། །ཡང་གཟུགས་ཚོར་ལ་སོགས་པ་དེ་དག་ལ་ཆོས་ཅན། སྔོན་པོས་ མཚོན་པའི་གཟུགས་སོགས་པས་བདེ་སྡུག་ལ་སོགས་པའི་མཚན་མ་ཅིར་ཡང་མི་མཐོང་བ་སྟེ་ གཟུང་བྱར་མེད་དེ། དོན་དམ་པར་རང་རང་གི་ངོ་བོ་བདེན་དངོས་མེད་པ་ཉིད་ཀྱིས་སོ། །དེས་ ན་གཟུགས་སོགས་ཀྱི་མཚན་མ་ཅིར་ཡང་མཐོང་བྱར་མེད་པའི་གཟུགས་སོགས་ཞེས་བྱ་བ་ ནི་རྩེ་མོ་ཆེན་པོའི་དམིགས་པ་ཡིན་ནོ། །ཡང་གཟུགས་(གསེར་)སོགས་ལ་དཔྱོད་པའི་(གསེར་) རྒྱུ་ཤེས་རབ་ཀྱིས་ཆོས་གཟུགས་སོགས་དང་ཤེས

【現代漢語翻譯】 此外，正如聖者一般，在雪域藏地，只有我獨自證悟了這些。（《斷行》中，前兩句以三種目標作為相狀，接著兩句以中等目標作為一種相狀，第七句以下則如聖者一般。） 第二點，色等法，就其究竟意義而言，不執著而安住，即無所安住，因為就其究竟意義而言，其自性是空性。如果立宗不成，則因為就其究竟意義而言，其自性與各自的自性相分離。因此，所謂就其究竟意義而言，不執著於色等，是指以小頂端為目標。此外，菩薩，就其法性而言，不執著於色等法的常與無常、樂與苦等，這是合理的，因為在空性中，就其究竟意義而言，沒有無常等。這種遍及是存在的，因為就其究竟意義而言，色等一切法與空性，彼此自性相同，在真實存在上是空性，是平等的。因此，所謂不執著於色等任何事物的智慧，是其智慧的相狀，在任何事物上，就其究竟意義而言，沒有可執著之法性，是意義的相狀。此外，無常等與空性，就其法性而言，彼此自性相同，在真實存在上是平等的，因為就其究竟意義而言，各自的自性沒有真實存在。如果立宗不成，則因為是法界之自性，是自性本然。因此，所謂在彼此無實中自性相同的無常等與空性，是指以中等頂端為目標。 此外，色等法，不視為己有，即所執為空，因為就其究竟意義而言，各自的自性遮止了真實存在。因此，所謂不執著於法之我的智慧，是其智慧的相狀，在那裡，所執為空之法性，是意義的相狀。此外，對於色受等法，不見到以藍色為代表的色等所帶來的樂與苦等任何相狀，即無所執，因為就其究竟意義而言，各自的自性沒有真實存在。因此，所謂不見到色等任何相狀的色等，是指以大頂端為目標。此外，以智慧來辨析色（金）等之（金）屬性，法即色等與智

【English Translation】 Furthermore, just as the Āryas, in the snowy land of Tibet, only I have realized these. (In the 'Cutting Through,' the first two lines use three objects as aspects, then two lines use a medium object as one aspect, and from the seventh line onwards, it is like the Āryas.) Secondly, phenomena such as form, in the ultimate sense, do not abide with attachment, that is, there is no place to abide, because in the ultimate sense, their own nature is emptiness. If the sign is not established, it is because, in the ultimate sense, their nature is separate from their own nature. Therefore, the so-called not being attached to form etc. in the ultimate sense refers to aiming at the small peak. Furthermore, Bodhisattvas, in terms of their dharma nature, reasonably do not abide with attachment to the permanence and impermanence, pleasure and pain, etc. of these forms etc., because in emptiness, in the ultimate sense, there is no impermanence etc. This pervasion exists because, in the ultimate sense, all phenomena such as form and emptiness are of one nature, equal in being empty of true existence. Therefore, the so-called wisdom that does not attach to anything in form etc. is the aspect of that wisdom, and the dharma nature that has nothing to attach to in the ultimate sense is the aspect of meaning. Furthermore, impermanence etc. and emptiness, in terms of their dharma nature, are of one nature, equal in being without true entities, because in the ultimate sense, their respective natures do not have true entities. If the sign is not established, it is because it is the nature of the dharma realm, which is self-existent. Therefore, the so-called impermanence etc. and emptiness, which are of one nature in being mutually devoid of truth, refer to aiming at the medium peak. Furthermore, phenomena such as form are not made one's own, that is, what is grasped as self is empty, because in the ultimate sense, their respective natures negate true existence. Therefore, the so-called wisdom that does not grasp the self of phenomena is the aspect of that wisdom, and the dharma nature that is empty of what is grasped there is the aspect of meaning. Furthermore, for phenomena such as form and feeling, one does not see any signs of pleasure and pain etc. brought about by form etc. represented by blue, that is, there is nothing to grasp, because in the ultimate sense, their respective natures do not have true existence. Therefore, the so-called form etc. that does not see any signs of form etc. refers to aiming at the great peak. Furthermore, discerning the (gold) properties of form (gold) etc. with the wisdom of the dharma, that is, form etc. and wisdom

་རབ་(ཀུན་གསེར་)ཁོ་རང་ཡང་བདེན་པའི་སྐྱེ་ མེད་(གསེར་)དུ་ཡང་དག་སྟེ་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པར་རབ་ཏུ་རྣམ་པར་འབྱེད་པའི་སྒོ་ནས་གཟུགས་ ནས་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་བར་གྱི་དངོས་པོ་ཐམས་ཅད་དོན་དམ་པར་ཅིར་ཡང་མི་དམིགས་པ་ སྟེ་དམིགས་སུ་མེད་པར་(ཞེས་པ་གཉིས་སུ་མེད་པར་དམིགས་པའི་བདག་ཉིད་དོ་ཞེས་རད་ཀིར་རོ། །)ངེས་པར་ རྟོགས་པ་སྟེ་མཐའ་གཅིག་ཏུ་རྟོགས་པའི་ཡེ་ཤེས་ཞེས་བྱ་བ་ནི་དེའི་ཤེས་པའི་རྣམ་པ། དེ་དག་ ཅིར་ཡང་དམིགས་བྱར་མེད་པའི་ཆོས་ཉིད་(གསེར་)དོན་རྣམ་མོ། །ཤེར་འབྱུང་ནི། འདིར་ཡང་ སྔ་མ་སྔ་མའི་རྣམ་པ་ཕྱི་མ་ཕྱི་མའི་དམིགས་པ་ཡིན་པ་སློབ་དཔོན་གྱི་དགོངས་པར་འཆད་དོ། ། རྟགས་ལ་དགོད་དེ་སྔར་དྲོད་དུ་བསྟན་པའི་ཚུལ་གྱིས་(རད་ཀིར་ཡང་དམིགས་རྣམ་སློབ་དཔོན་འདི་དང་ འདྲའོ། །)སོ། །ཕྱི་མ་འདི་གསེར་རོ། ། གསུམ་པ་ནི། བཤད་པའི་ཚུལ་དེ་ལྟར་ན། གཟུགས་སོགས་མི་གནས། ཞེས་སོགས་ 1-348 ཚིགས་བཅད་ཕྱེད་དང་གསུམ་གྱི་དངོས་བསྟན་གྱི་དམིགས་པ་དང་རྣམ་པ་དང་ལྡན་པའི་སྦྱོར་ ལམ་ཆུང་འབྲིང་ཆེན་པོ་རྣམ་པ་གསུམ་པོ་ཆོས་ཅན། རྩེ་མོར་གྱུར་པ་ཡིན་ཏེ། དད་སོགས་ སྟོབས་ལྔ་མ་ཐོབ་པས་འདུས་བྱས་ཀྱི་དགེ་བའི་རྩ་བ་གཡོ་བ་སྟེ་ཆད་སྲིད་པའི་རྩེ་མོ་ཆད་མི་ སྲིད་པར་ཕྱིན་པའི་སྦྱོར་ལམ་བཞིའི་གཉིས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །མཛོད་དུ། རྩེ་མོ་ཐོབ་པ་ (ཉམས་ན་མཚམས་མེད་བྱེད་ཅིང་ངན་སོང་དུ་འགྲོ་སྲིད་ཡང་འདུས་བྱས་ཀྱི་དགེ་)རྩ་མི་འཆད། །ཅེས་སོ། ། ༈ བཟོད་པའི་དམིགས་རྣམ། གསུམ་པ་ལ། རྩ། འགྲེལ། བསྡུ་གསུམ་ལས། དང་པོ་ནི། གསུམ་ལས། དོན་དམ་པ་ རང་གི་རང་སྤྱིའི་ངོ་བོ་བདེན་དངོས་མེད་པའི་གཟུགས་སོགས་བཟོད་པ་ཆུང་ངུའི་དམིགས་ པའོ། །གཟུགས་ནི་གཟུགས་ཀྱི་རང་བཞིན་དང་བྲལ་བའོ། །ཚོར་སོགས་རྣམ་མཁྱེན་ནས། ཡང་དག་མཐའི་བར་རོ། །ཅི་ཕྱིར་ཞེ་ན། གཟུགས་ཀྱི་རང་བཞིན་ནི་དངོས་པོ་མེད་པའོ། ། ནས། ཡང་དག་མཐའི་བར་རོ། །ཡང་དོན་དམ་པར་སྤྱི་དང་(ཨཱརྱ་)ཁྱད་པར་གྱིས་སམ་མཚན་ མཚོན་གྱི་དངོས་པོ་བདེན་པ་དེ་མེད་པའི་སྟོང་པ་དེ་གཟུགས་སོགས་ཀྱི་ངོ་བོ་སྟེ་རང་བཞིན་ ཡིན་པས་གཟུགས་སོགས་དོན་དམ་པར་སྤྱི་དང་ཁྱད་པར་རམ་མཚན་ཉིད་དང་མཚོན་བྱའི་ རང་བཞིན་མེད་པའི་ཆོས་ཉིད་བཟོད་ཆུང་(ཟླ་ཟེར་དངོས་)གི་དོན་རྣམ། དེས་དེར་རྟོགས་ཤེས་ རྣམ་མོ། །ཤཱ་བུ་གཟུགས་ལ་གཟུགས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་མེད་དོ། །ཞེས་ནས། ཡང་དག་མཐའི་ བར་དང་། (ཆོས་རྣམས་ཀྱི་)མཚན་ཉིད་ལ་ཡང་(ཀུན་རྫོབ་ཏུ་བརྗོད་པར་གྱི་ཆོས་རྣམས་ལས་ལོགས་ཤིག་ན་དོན་ དམ་པར་)མཚན་ཉིད་ཀྱི་རང་བཞིན་མེད་དོ། །མཚན་ཉིད་ཀྱི་རང་བཞིན་ལ་ཡང་(ཨཱརྱས་མཚན་ཉིད་ ནི་སྤྱིར་རང་བཞིན་ནི་ཁྱད་པར་བཞག་ཅེས་སོགས་)མཚན་ཉིད་ཀྱི་རང་བཞིན་(ཞེས་བྱ་བ་ཞི

【現代漢語翻譯】 此外，『遍金』（Kunser，名稱）本身也以真實的『無生』（Ser，名稱）的方式正確且不可逆轉地徹底區分，從色蘊到一切種智之間的所有事物，在勝義諦中沒有任何可執著之處，即無所執著（『即執著于無二的自性』——如Radkir所說），從而確定地證悟，即稱為徹底證悟的智慧，是其認識的方式。所有這些都以無所執著的法性（Ser，名稱）為勝義諦。『生慧』（Sherjung，名稱）中說：『在此，前者的相是後者的執著，這是阿阇梨的意圖。』以征相為例，如前所述的暖位（Radkir也認為執著相與這位阿阇梨相似）。後者是『金』（Ser，名稱）。 第三，如果按照上述的解釋方式，『色等不住』等一句半偈頌所直接揭示的，具有執著和相的加行道的小、中、大三種，作為所立，是頂位，因為尚未獲得信等五力，所以是有為善根動搖，即可能退失的頂位，是到達不會退失的四種加行道的第二位。《寶性論》中說：『獲得頂位（退失則造無間罪，可能墮入惡趣，但有為善根）不會斷絕。』 忍位的執著相 分為根本、解釋、總結三部分。首先是根本：分為三部分。勝義諦中，自相和共相的自性，即沒有真實存在的色等，是忍位小位的執著。色即是遠離色之自性。從受等到一切種智，直到真實邊際。為什麼呢？因為色之自性是沒有實體的。直到真實邊際。而且，在勝義諦中，以共相（Arya，聖者）和特殊，或者以特徵和所表徵的事物，那個不存在的空性，就是色等的自性，即自性。因此，色等在勝義諦中，沒有共相和特殊，或者沒有特徵和所表徵的自性的法性，是忍位小位的意義。由此而證悟，是認識的方式。『夏布』（Shabu，名稱）說：『色上沒有色的特徵。』直到真實邊際。並且，（諸法的）特徵上也沒有（在世俗中可以言說的諸法之外，在勝義諦中）特徵的自性。在特徵的自性上也沒有（聖者認為特徵是共相，自性是特殊等等）特徵的自性（即所謂的特徵）。

【English Translation】 Furthermore, 『Kunser』 (name) itself is also correctly and irreversibly thoroughly distinguished in the true 『non-arising』 (Ser, name), from form to omniscience, all things are not perceived as anything in the ultimate truth, that is, without clinging ( 『that is, clinging to the nature of non-duality』 - as Radkir said), thereby definitely realizing, that is, the wisdom called thorough realization, is the way of its knowledge. All these are the ultimate truth with the nature of non-clinging (Ser, name). It is said in 『Sherjung』 (name): 『Here, the aspect of the former is the clinging of the latter, which is the intention of the Acharya.』 Taking the sign as an example, as the previously shown warm position (Radkir also thinks that clinging to the aspect is similar to this Acharya). The latter is 『gold』 (Ser, name). Third, if according to the above explanation, what is directly revealed by the one and a half verses such as 『form etc. do not abide』, the small, medium, and large three types of the path of application with clinging and aspects, as the subject, is the peak position, because the five powers of faith etc. have not yet been obtained, so the root of conditioned virtue is shaken, that is, the peak position that may be lost, is the second of the four paths of application that have reached the point of not being lost. It is said in the 『Ratnagotravibhāga』: 『Obtaining the peak position (if lost, it will commit the five heinous crimes and may fall into evil destinies, but the root of conditioned virtue) will not be cut off.』 The clinging aspects of the forbearance position Divided into three parts: root, explanation, and summary. First is the root: divided into three parts. In the ultimate truth, the self-nature of self-characteristics and general characteristics, that is, the form etc. that does not exist in reality, is the clinging of the small forbearance position. Form is the separation from the nature of form. From feeling etc. to omniscience, until the true limit. Why? Because the nature of form is without substance. Until the true limit. Moreover, in the ultimate truth, with the general characteristic (Arya, noble) and special, or with the characteristic and the symbolized thing, that non-existent emptiness is the self-nature of form etc., that is, the nature. Therefore, form etc. in the ultimate truth, the nature of the Dharma without general and special characteristics, or without the characteristic and the symbolized thing, is the meaning of the small forbearance position. By this, it is realized, is the way of knowing. 『Shabu』 (name) said: 『There is no characteristic of form on form.』 Until the true limit. And, on the characteristic of (all dharmas) there is also no (in the ultimate truth, outside of the dharmas that can be spoken of in the conventional truth) the self-nature of the characteristic. On the self-nature of the characteristic there is also no (the noble ones think that the characteristic is the general characteristic, the self-nature is the special characteristic, etc.) the self-nature of the characteristic (that is, the so-called characteristic).

ག་ལོགས་ཤིག་ན་)མེད་ དོ་(ཞེས་འབུམ་ཊཱིཀ་)ཞེས་སོ། །ཡང་དོན་དམ་པར་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པའི་ཚེ་ཡང་སྐྱེ་བ་མེད་ ལ་རྣམ་བྱང་གི་ཚེ་ཡང་རྣམ་མཁྱེན་དུ་ངེས་འབྱུང་བདེན་དངོས་མེད་པའི་གཟུགས་སོགས་དེ་ དག་འབྲིང་གི་དམིགས་པའོ། །འབུམ་ཊཱིཀ་གི་དོན་ནོ། །ཤཱ་བུ་དེ་ནི་འདི་ལྟར་(དོན་དམ་པར་)ཆོས་ 1-349 ཐམས་ཅད་མ་སྐྱེས་(རྣམ་མཁྱེན་དུ་)མ་བྱུང་(ཀུན་རྫོབ་ཙམ་དུ་ཞེས་འབུམ་ཊཱིཀ་)བའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་ནས། (དོན་དམ་པར་)གཟུགས་གཟུགས་ཀྱིས་སྟོང་སྟེ་(རང་བཞིན་གྱི་སྟོང་པར་)དེ་ལ་(ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པའི་ཚེ་) སྐྱེ་བ་ཡང་མི་དམིགས་(རྣམ་པར་བྱང་བའི་ཚེ་ཡང་རྣམ་མཁྱེན་དུ་)འབྱུང་བ་ཡང་མི་དམིགས་(ཞེས་འབུམ་ཊཱིཀ་ གོ །ཆེ་བར་ཆོས་ཉིད་ལ་སྦྱར་ནས་ཚུལ་དེ་ལྟར་རོ། །)ཞེས་སོགས་རྒྱ་ཆེར་རོ། །ཡང་གཟུགས་སོགས་ཐམས་ ཅད་དོན་དམ་པར་དེ་འདྲའི་སྐྱེ་བའམ་ངེས་འབྱུང་གང་ཡང་མེད་པར་རྟོགས་པའི་ཡེ་ཤེས་ ཤེས་རྣམ། དེ་དག་དེ་འདྲའི་སྐྱེ་བ་དང་ངེས་འབྱུང་མེད་པའི་ཆོས་ཉིད་དོན་རྣམ་མོ། །དེ་ལྟར་ ཆོས་ཐམས་ཅད་(འབུམ་ཊཱིཀ་)སྟོང་པར་རྟོགས་ནས་བསྒོམས་པས་སྒོ་གསུམ་མཚན་ཞིང་དང་ བཅས་པ་རྣམ་པར་དག་པ་ཐོབ་པར་འགྱུར་བ་ཡང་དེའི་ཕན་ཡོན་གྱི་རྣམ་པའམ་བྱེད་པའི་ རྣམ་པ་སྟེ། འབུམ་ཊཱིཀ་ཏུ་ཕན་ཡོན་བསྟན་པའོ་ཞེས་སོ། །འགྲེལ་ཆེན་དུ། རྣམ་པར་དག་པའི་ རྒྱུར་གྱུར་པའི་ཕྱིར་རྒྱུའི་སྒོ་ནས་བསླབས་པས། ཞེས་སོ། །ལུས་ཡོངས་སུ་དག་པ་དང་ངག་ ཡོངས་སུ་དག་པ་དང་ཡིད་ཡོངས་སུ་དག་པ་དང་མཚན་ཡོངས་སུ་དག་པ་ཐོབ་པར་འགྱུར་ རོ། །ནས། དེ་ཐོབ་པས་ཆགས་སྡང་གཏི་སོགས་ཀྱི་སེམས་མི་བསྐྱེད་དེ་མ་བསྐྱེད་པས་རྟག་ཏུ་ རྫུས་ཏེ་སྐྱེ་ཞིང་སྦྱོང་སེམས་ཅན་སྨིན། (བསྡུས་སོ། །)ཞེས་སོགས་སོ། །འབྲས་བུ་རྣམ་དག་དེ་ཡང་ ཡང་དག་པར་འདའ་བ་གསུམ་གྱིས་བསྡུས་ཏེ། (ལས་ཉོན་གྱི་)རྣམ་སྨིན་ལས་འདའ་བ་ནི། སྒོ་ གསུམ་གྱི་ལས་མི་དགེ་བས་དག (འགྲེལ་ཆེན།) མཚན་ཡུལ་ན་གནས་པ་དང་གསལ་ལ་རྫོགས་ པས་(དེ་གསུམ་འགྲེལ་ཆེན་)དག སྣོད་བཅུད་ཀྱི་ཞིང་འོག་ཏུ་བཤད་པ་ལྟར་དག (འགྲེལ་ཆེན།) ངན་ འགྲོའི་རྒྱུ་ལས་འདའ་བ། འདོད་ཆགས་དང་ལྡན་པའི་སེམས་མི་སྐྱེ་སོགས། ཡོངས་སུ་ཉམས་ པ་ལས་འདའ་བ། རྟག་ཏུ་རྫས་ཏེ་སྐྱེ་བའོ། །ཞེས་ཨཱརྱའོ། །ཡང་གཟུགས་ཚོར་སོགས་བཅོ་ བརྒྱད་ཀྱི་བར་དང་རྟག་མི་རྟག་བདེ་སྡུག་བདག་ཡོད་མེད་ཞི་མ་ཞི་དབེན་མི་དབེན་སོགས་ ཀྱི་མཚན་མར་(ཆེན་པོས་)མ་ཞེན་པའི་གཟུགས་སོགས་ཆེན་པོའི་དམིགས་པའོ། །གཟུགས་ལ་ 1-350 སྤྱོད་ན་མཚན་མ་ལ་སྤྱོད་དོ། །ཞེས་ནས། གཟུགས་རྟག་ཅེས་བྱ་བར། ཞེས་སོགས་རྒྱ་ཆེར་ རོ། །ཡང་བཟོད་ཆེན་དེས་གཟུགས་སོགས་དེ་ཡིས་མཚན་མར་མི་བརྟེན་པ་སྟེ་(གསེར་)མ་ཞེན་ པས་མོས་པ་ཡིད་བྱེད་ཀྱིས་མཚ

【現代漢語翻譯】 在某個地方，『不存在』（如《十萬頌》的註釋中所說）。此外，就勝義諦而言，即使在完全煩惱時也沒有生，即使在完全清凈時，也沒有從一切智中決定出現的真實存在的色等，這些是中等的所緣。《十萬頌》註釋的意義。夏瓦（Śāva，人名）說：『因此（就勝義諦而言），一切法都是不生的（在一切智中），不出現的（僅僅是世俗諦，如《十萬頌》註釋中所說）。』從那裡開始，（就勝義諦而言）色以色空（自性空），因此（在完全煩惱時）不觀察到生，（在完全清凈時，在一切智中）也不觀察到出現（如《十萬頌》註釋）。將『大』與法性結合，就是那樣的方式。）等等，非常廣泛。此外，證悟到一切色等在勝義諦中沒有任何這樣的生或決定出現的智慧，那些是如此的生和沒有決定出現的法性的義相。如此，在證悟一切法為空性後進行禪修，三門及其相完全清凈，這也將獲得，那是利益的方式或作用的方式。《十萬頌》註釋中說，這是利益的展示。在《大疏》中：『因為是完全清凈的因，所以從因的角度學習。』如此等等。身體完全清凈，語完全清凈，意完全清凈，相完全清凈，將獲得。從那裡開始，通過獲得它，不會生起貪嗔癡等心，因為不生起，所以總是化生，成熟有情。（總結。）如此等等。果的完全清凈也由三種正確的超越所包含：（業和煩惱的）異熟超越是：三門的不善業不善。（《大疏》）相安住于境，清晰而圓滿，（那三個《大疏》）不善。器情世界的田在下面解釋的那樣不善。（《大疏》）從惡趣之因中超越。不生起具有貪慾的心等等。從完全衰敗中超越。總是化生。如阿雅（Ārya，聖者）。此外，對於色受等十八界之間，以及常無常、樂苦、有我無我、寂靜不寂靜、寂靜不寂靜等的相（大）不執著的色等是大所緣。如果行於色，則行於相。從那裡開始，色是常等等，非常廣泛。此外，通過大忍，色等不依賴於相（金），因為不執著，所以通過勝解作意 In some place, 'non-existent' (as stated in the commentary of the 'Hundred Thousand Verses'). Furthermore, in terms of ultimate truth, even in the state of complete affliction, there is no birth, and even in the state of complete purification, there is no truly existent form, etc., that definitely arises from omniscience; these are the intermediate objects of focus. This is the meaning of the commentary on the 'Hundred Thousand Verses'. Śāva (a name) said: 'Therefore (in terms of ultimate truth), all phenomena are unborn (in omniscience), unarisen (merely conventional truth, as stated in the commentary of the 'Hundred Thousand Verses').' From there, '(in terms of ultimate truth) form is empty of form (empty of inherent existence), therefore (in the state of complete affliction) birth is not observed, (in the state of complete purification, in omniscience) arising is also not observed (as stated in the commentary of the 'Hundred Thousand Verses'). Combining 'great' with the nature of phenomena, that is the way.' etc., very extensively. Furthermore, the wisdom that realizes that all forms, etc., do not have any such birth or definite arising in ultimate truth, those are the aspects of meaning of such birth and the nature of phenomena without definite arising. Thus, after realizing all phenomena as emptiness and meditating, the three doors and their signs are completely purified, and that will also be attained, that is the way of benefit or the way of acting. The commentary on the 'Hundred Thousand Verses' says that this is the showing of benefit. In the 'Great Commentary': 'Because it is the cause of complete purification, it is learned from the perspective of the cause.' etc. The body is completely purified, speech is completely purified, mind is completely purified, signs are completely purified, will be attained. From there, by attaining it, thoughts of attachment, hatred, ignorance, etc., will not arise, and because they do not arise, they always manifest, maturing sentient beings. (Summarized.) etc. The complete purification of the result is also encompassed by the three correct transcendences: The transcendence of the ripening of karma (and afflictions) is: the non-virtuous actions of the three doors are non-virtuous. (The 'Great Commentary') The signs abide in the object, clear and complete, (those three 'Great Commentary') non-virtuous. The field of the vessel and its contents is non-virtuous as explained below. (The 'Great Commentary') Transcending from the cause of bad migrations. Thoughts with attachment do not arise, etc. Transcending from complete decay. Always manifesting. Like Ārya (the noble one). Furthermore, the form, feeling, etc., up to the eighteen elements, and the signs of permanence/impermanence, pleasure/pain, self/no-self, peace/non-peace, solitude/non-solitude, etc., (greatly) not clinging to, the form, etc., are the great object of focus. If one engages with form, one engages with signs. From there, form is permanent, etc., very extensively. Furthermore, through great patience, form, etc., does not rely on signs (gold), because it does not cling, therefore through aspiration and attention

【English Translation】 In some place, '(there is) no' (as stated in the commentary of the 'Hundred Thousand Verses'). Furthermore, in terms of ultimate truth, even in the state of complete affliction, there is no birth, and even in the state of complete purification, there is no truly existent form, etc., that definitely arises from omniscience; these are the intermediate objects of focus. This is the meaning of the commentary on the 'Hundred Thousand Verses'. Śāva (a name) said: 'Therefore (in terms of ultimate truth), all phenomena are unborn (in omniscience), unarisen (merely conventional truth, as stated in the commentary of the 'Hundred Thousand Verses').' From there, '(in terms of ultimate truth) form is empty of form (empty of inherent existence), therefore (in the state of complete affliction) birth is not observed, (in the state of complete purification, in omniscience) arising is also not observed (as stated in the commentary of the 'Hundred Thousand Verses'). Combining 'great' with the nature of phenomena, that is the way.' etc., very extensively. Furthermore, the wisdom that realizes that all forms, etc., do not have any such birth or definite arising in ultimate truth, those are the aspects of meaning of such birth and the nature of phenomena without definite arising. Thus, after realizing all phenomena as emptiness and meditating, the three doors and their signs are completely purified, and that will also be attained, that is the way of benefit or the way of acting. The commentary on the 'Hundred Thousand Verses' says that this is the showing of benefit. In the 'Great Commentary': 'Because it is the cause of complete purification, it is learned from the perspective of the cause.' etc. The body is completely purified, speech is completely purified, mind is completely purified, signs are completely purified, will be attained. From there, by attaining it, thoughts of attachment, hatred, ignorance, etc., will not arise, and because they do not arise, they always manifest, maturing sentient beings. (Summarized.) etc. The complete purification of the result is also encompassed by the three correct transcendences: The transcendence of the ripening of karma (and afflictions) is: the non-virtuous actions of the three doors are non-virtuous. (The 'Great Commentary') The signs abide in the object, clear and complete, (those three 'Great Commentary') non-virtuous. The field of the vessel and its contents is non-virtuous as explained below. (The 'Great Commentary') Transcending from the cause of bad migrations. Thoughts with attachment do not arise, etc. Transcending from complete decay. Always manifesting. Like Ārya (the noble one). Furthermore, the form, feeling, etc., up to the eighteen elements, and the signs of permanence/impermanence, pleasure/pain, self/no-self, peace/non-peace, solitude/non-solitude, etc., (greatly) not clinging to, the form, etc., are the great object of focus. If one engages with form, one engages with signs. From there, form is permanent, etc., very extensively. Furthermore, through great patience, form, etc., does not rely on signs (gold), because it does not cling, therefore through aspiration and attention

ན་མར་མ་ཞེན་ཅིང་དེ་ཁོ་ན་ཡིད་བྱེད་ཀྱིས་མཚན་མར་འདུ་ ཤེས་པའམ་འཛིན་པ་མེད་པའི་ཡེ་ཤེས་དེ་ཤེས་རྣམ། མཚན་མའི་རྟེན་མེད་པས་མོས་པ་དང་ དེ་ཁོ་ན་ཡིད་བྱེད་ཀྱིས་མཚན་མར་གཟུང་བྱར་མེད་པའི་ཆོས་ཉིད་དོན་རྣམ་མོ། །གཟུགས་ ལ་མོས་ཤིང་འདུ་ཤེས་དེ་བྱིན་གྱིས་རློབ་ན། ཞེས་སོགས་ཀྱིས་སྤང་བྱ་བསྟན་པའི་ཤུགས་ལ་ འདི་འཕངས་ཤིང་། གཟུགས་ལ་མི་སྤྱོད། ཞེས་སོགས་རྒྱ་ཆེར་འབྱུང་ངོ་། །འཕགས་པས། གཟུགས་ལ་གནས་པ་མེད་ལྷག་པར་མོས་པ་མེད་ཀུན་ཤེས་པ་མེད། ཅེས་ཏེ། རྒྱས་འབྲིང་ན་ མི་སྣང་ངོ་། ། གཉིས་པ་ལ། གསུམ་ལས། མཚན་ཉིད་ནི་གཟུགས་སུ་རུང་བ་སོགས། དེའི་ངོ་བོ་ཉིད་ ནི་གཟུགས་ལ་སོགས་པའོ། །ངོ་བོ་ཉིད་ནི་ས་ལ་སོགས་པའོ། །དེའི་མཚན་ཉིད་ནི་སྲ་བ་ལ་ སོགས་པ་སྟེ་(གསེར་)འདི་དག་ཆོས་ཅན། དོན་དམ་པར་བདེན་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་དེ། དོན་ དམ་པར་སྟོང་པ་ཉིད་དུ་གཅིག་པ་ཉིད་ཀྱིས་སོ། །དེས་ན་དོན་དམ་པར་བདེན་པའི་ངོ་བོ་མེད་ པའི་(འགྲེལ་ཆེན་)ཁྱད་པར་ཅན་གྱི་གཟུགས་ལ་སོགས་པ་དང་དེའི་མཚན་ཉིད་དང་ས་སོགས་ དང་དེའི་མཚན་ཉིད་ཅེས་བྱ་བ་དེ་ནི་བཟོད་པ་ཆུང་ངུའི་དམིགས་པ་ཡིན་ནོ། །གསེར་རོ། ། ཡང་ན་རྩ་བ་ལྟར་ཏེ་ངོ་བོ་ཉིད་ནི་མཚོན་བྱ་སྟེ་མཚན་མཚོན་ནོ། །ཡང་དོན་དམ་པར་བདེན་ པའི་དངོས་པོ་མེད་པ་ཉིད་གཟུགས་ལ་སོགས་པའི་ངོ་བོའམ་རང་བཞིན་ཡིན་པར་རྟོགས་པ་ བཟོད་ཆུང་རྗེས་ཐོབ་ཀྱི་རྣམ་པ། དེ་ལྟར་ཡིན་པས་གཟུགས་སོགས་བདེན་མེད་དུ་རྟོགས་པ་ དེ་མཉམ་གཞག་གི་ཤེས་རྣམ། དེ་དེའི་རང་བཞིན་ཡིན་པ་རྗེས་ཐོབ་ཀྱི་དོན་རྣམ། གཟུགས་ སོགས་བདེན་མེད་ཀྱི་སྟོང་ཉིད་མཉམ་གཞག་གི་དོན་རྣམ་མོ། །འགྲེལ་ཆེན་དུ། ཀུན་རྫོབ་ 1-351 དང་དོན་དམ་པའི་སྒོ་ནས་རྣམ་པ་ནི། ཞེས་འདི་ལྟར་རོ། །གཟུགས་སོགས་རང་བཞིན་ནམ་ངོ་ བོ་མེད་པ་ཡིན་མོད་ཇི་ལྟར་བདེན་མེད་དེ་དེའི་རང་བཞིན་དུ་བརྗོད་ཟེར་ན། སྐྱེ་བོ་དམིགས་ པ་ཅན་ཕྱི་རོལ་ཞེན་པ་(གསེར་)ཟེར་ཡང་རང་བཞིན་ཡོད་པར་ཞེན་པའི་ངོར་དེ་སྐད་བརྗོད་པ་ ཙམ་ཡིན་གྱི་དོན་དམ་པར་དེ་ལྟར་ཡང་བཞག་ཏུ་མེད་དོ་སྙམ་དུ་བསམ་པའོ། །སློབ་དཔོན་ འདི་སོགས་རང་སྟོང་པའི་ལུགས་དཔྱིས་ཕྱིན་ཏེ་གཞན་དག་ཀློག་པ་ཙམ་དུ་ཟད་དོ། །ཡང་ གཟུགས་ལ་སོགས་པ་ལ་ཆོས་ཅན། དོན་དམ་པར་ལས་ཉོན་ལས་སྐྱེ་བ་འཁོར་བ་ཡང་མེད། དེ་འགགས་པའི་མྱང་འདས་ཀྱང་མེད་དེ། དོན་དམ་པར་གདོད་ནས་རང་བཞིན་གྱིས་མ་སྐྱེས་ པ་ཉིད་ཀྱིས་སོ། །དེ་འདྲའི་སྐྱེ་མེད་ངེས་འབྱུང་མེད་པའི་གཟུགས་སོགས་ཞེས་བྱ་བ་ནི་བཟོད་ འབྲིང་གི་དམིགས་པ་ཡིན་ནོ། །ཡང་བཟོད་འབྲིང་གི་རྣལ་འབྱོར་ཆོས་ཅན། ལུས་ངག་ཡིད་ མཚན་ཞིང་ལ་སོགས་པ་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་རྣམ་པར་དག་པ་ཐོབ་(ཤཱནྟི་)པའི་རྒྱུ་(འགྲེལ་ཆེན་ )ཡིན་ཏེ།

【現代漢語翻譯】 不執著于名相，以如實作意，對於沒有名相的覺知，即是智識。因為沒有名相的所依，以信解和如實作意，對於沒有名相可執取的法性，即是義識。如果對色信解，並憶念此等，等等，通過所捨棄的教導的力量，這被拋棄，並且『不使用色』等等廣泛出現。聖者說：『不住於色，尤其沒有信解，沒有完全的知曉。』在廣略中沒有顯現。 第二，分為三：體性是可變為色等。其自性是色等。自性是地等。其相是堅硬等，這些（黃金）法，在勝義中沒有真實的自性，因為在勝義中，它們與空性是一體的。因此，沒有勝義中真實自性的（註釋），具有特殊性的色等及其相，以及地等及其相，這些是小忍的對境。黃金！或者如根本一樣，自性是所詮釋的，即名相。或者，認識到沒有勝義中真實存在的實有，是色等的自性或自性，這是小忍后得的行相。因為如此，認識到色等無實有，那是等持的智識。那是其自性，是后得的義識。色等無實的空性是等持的義識。在註釋中：『以世俗和勝義的方式，行相是。』就像這樣。色等沒有自性或自性，但如何說無實有是其自性呢？雖然有情執著于外境（黃金），但因為執著于實有自性，所以只是那樣說而已，實際上不可能那樣安立，這樣想。這位導師等徹底精通自空的宗義，其他人只是閱讀而已。或者，對於色等法，在勝義中，沒有由業和煩惱產生的輪迴，也沒有其止息的涅槃，因為在勝義中，它們從一開始就不是自性生的。像這樣，沒有無生和出離的色等，是中忍的對境。或者，中忍的瑜伽士，身語意，名相等，在一切方面獲得完全清凈的因（註釋）。

【English Translation】 Not clinging to appearances, with 'that alone' in mind, the wisdom that does not perceive or grasp at characteristics is knowledge. Because there is no basis for characteristics, through faith and 'that alone' in mind, the nature of things that cannot be grasped as characteristics is the meaning. If one has faith in form and cherishes that perception, etc., this is cast off by the force of teaching what is to be abandoned, and 'not using form,' etc., occurs extensively. The noble one said, 'There is no dwelling in form, especially no faith, no complete knowledge.' It is not apparent in the extensive or intermediate. Secondly, in three parts: The characteristic is that which can become form, etc. Its essence is form, etc. The essence is earth, etc. Its characteristic is hardness, etc. These (gold) dharmas do not have a truly existent essence in the ultimate sense, because in the ultimate sense, they are one with emptiness. Therefore, the form, etc., with the characteristic of not being truly existent in the ultimate sense (commentary), and its characteristics, and earth, etc., and its characteristics, are the objects of small patience. Gold! Or, like the root, the essence is what is to be signified, i.e., the sign. Or, realizing that the absence of truly existent entities in the ultimate sense is the essence or nature of form, etc., is the aspect of subsequent attainment of small patience. Because it is so, realizing that form, etc., are without truth is the knowledge of equipoise. That is its nature, the meaning of subsequent attainment. The emptiness of form, etc., being without truth is the meaning of equipoise. In the commentary: 'The aspects through conventional and ultimate means are like this.' Although form, etc., do not have self-nature or essence, how can it be said that non-truth is its self-nature? Although sentient beings are attached to external objects (gold), it is only said so because of attachment to existent self-nature, but in reality, it cannot be established that way, so think. This teacher, etc., has thoroughly mastered the system of self-emptiness, while others are merely reading. Or, regarding form, etc., as dharmas, in the ultimate sense, there is neither samsara arising from karma and afflictions, nor nirvana where it ceases, because in the ultimate sense, they are inherently unborn from the beginning. Such form, etc., without arising or definite emergence, is the object of intermediate patience. Or, the yogi of intermediate patience, body, speech, mind, characteristics, etc., is the cause (commentary) of obtaining complete purity in all aspects.

ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རང་གི་ངོ་བོ་སྟོང་ཉིད་ལ་གསལ་སྣང་སྐྱེས་ནས་རྟོགས་པའི་ སྟོབས་ཐོབ་པའི་སྦྱོར་ལམ་ཡིན་པ་ཁོ་ནས་སོ། །དེ་ལས་དེ་ཐོབ་པ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་དེའི་ཕན་ ཡོན་གྱི་རྣམ་པ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་སོགས་རྩ་བ་ལྟར་ངེས་པར་ཤེས་དགོས་སོ། །ཡང་གཟུགས་ སོགས་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཆོས་ཅན། གཟུགས་སོགས་དང་(གསེར་)རྟག་མི་རྟག་(མདོ་)སོགས་ཀྱི་ མཚན་མ་དོན་དམ་པར་མེད་པ་ཉིད་དོ། །དོན་དམ་པར་རང་དང་སྤྱིའི་མཚན་ཉིད་དོན་བྱེད་ ནུས་(གསེར་)མི་ནུས་སམ་གཟུགས་སུ་རུང་བ་སོགས་དང་སྐྱེ་འཇིག་སོགས་ཡོད་པར་མི་འཐད་ པས་སོ། །དེ་འདྲའི་མཚན་མ་མེད་པའི་གཟུགས་སོགས་ཐམས་ཅད་ཅེས་བྱ་བ་ནི་ཆེན་པོའི་ དམིགས་པ་ཡིན་ནོ། །ཡང་གཟུགས་ལ་སོགས་པ་ཆོས་ཅན། གཟུགས་སོགས་ཡོད་པར་ (གསེར་དངོས་)ཞེན་པའི་མོས་པ་ཡིད་ལ་བྱེད་པས་མི་མོས་ཏེ། ཁྱད་པར་གྱི་མཚན་མ་ཅིར་ཡང་ ཞེན་བྱར་དོན་དམ་པར་(གསེར་) མེད། ཆོས་ཐམས་ཅད་སྟོང་ཉིད་དུ་ཤེས་(གསེར་)པའི་དེ་ཁོ་ན་ 1-352 ཉིད་ཡིད་ལ་བྱེད་པས་ཁྱད་པར་གྱི་མཚན་མར་དོན་དམ་པར་(གསེར་དོན་)འདུ་ཡོངས་སུ་ཤེས་ པ་མེད་དེ། དོན་དམ་པར་གདོད་ནས་རང་བཞིན་ཁོ་ནས་ཁྱད་པར་གྱི་མཚན་མ་རྣམས་ཀྱི་རྟེན་ དང་བྲལ་བ་ཉིད་ཀྱིས་སོ། །དེས་ན་རྩ་བར་བཤད་པ་ལྟར་ཞེས་བྱ་བ་ནི། ཆེན་པོའི་རྣམ་པ་ ཡིན་ནོ། །ཤེར་འབྱུང་ནི། སྔ་མའི་རྣམ་པ་ཕྱི་མའི་དམིགས་པ་ཡིན་པ་སློབ་དཔོན་གྱི་དགོངས་ པར་འཆད་པ་ལྟར་ཡང་ངོ་། ། གསུམ་པ་ནི། སྔར་བཤད་པའི་ཚུལ་དེ་ལྟར་ན། གཟུགས་སོགས་ངོ་བོ་ཉིད་མེད། ཅེས་ སོགས་ཀྱི་དངོས་བསྟན་གྱི་དམིགས་པ་དང་རྣམ་པ་དང་ལྡན་པའི་སྦྱོར་ལམ་ཆུང་འབྲིང་ཆེ་ རྣམ་པ་གསུམ་པོ་ཆོས་ཅན། བཟོད་པར་གྱུར་པ་ཡིན་ཏེ། ཁྱོད་ཐོབ་པའི་སྐྱེས་བུ་ད་ཕྱིས་ལས་ ཉོན་གྱི་དབང་གིས་ངན་འགྲོར་སྐྱེ་བ་མེད་ཅིང་མི་སྐྱེས་པའི་ཆོས་ཆེན་པོ་ལ་བཟོད་ཅིང་ཡིད་དུ་ འོང་བའི་ཐོག་མའི་སྦྱོར་ལམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ལས་ཉོན་གྱི་དབང་གིས་མི་འགྲོའི་གཞན་ དུ་ཤཱ་རིའི་བུ་སོགས་མཛེས་དགའ་ཁྲིད་ནས་དམྱལ་བར་རྒྱུར་སོང་ངོ་། །ཞེས་སོགས་མདོ་དུ་ མ་དང་འགལ་ལོ། །ཞེས་འགྲེལ་ཆེན་གྱི་དོན་ནོ། ། ༈ མཆོག་གི་དམིགས་རྣམ། བཞི་པ་ལ། རྩ། འགྲེལ། དོན་གསུམ་ལས། དང་པོ་ལའང་གསུམ་ལས། ཆོས་ཐམས་ཅད་ སྐྱེས་པ་མེད་པའི་ཏིང་འཛིན་སོགས་བརྒྱ་ལྷག་(ཨཱརྱ་)འདིར་སྨོས་སོགས་རྣམས་ཆོས་མཆོག་ ཆུང་ངུའི་དམིགས་པའོ། །ཏིང་ངེ་འཛིན་ཆོས་ཐམས་ཅད་སྐྱེ་བ་མེད་པ་ཞེས་བྱ་སྟེ། ཞེས་སོགས་ རྒྱ་(དཔའ་བར་འགྲོ་བ་སོགས་)ཆེར་རོ། །ཏིང་ངེ་འཛིན་དེའི་བྱེད་པ་ནི། མྱུར་དུ་རྫོགས་པར་(མདོར་) བྱང་ཆུབ་པ་སྟེ་དེ་ཉིད་རྣམ་པའོ། །ཞེས་དག་ལྡན་ནོ། །རད་ཀིར། དེའི་སྟེང་དུ་དཀའ་བ་མེད་ པར་འགྲོ་བའི་དོན་བྱེད་པ་བསྣན་ནས་དེ་རྣམ་པའོ། །ཞེ

【現代漢語翻譯】 僅僅通過在所有法的自性空性上生起顯現並獲得證悟之力的加行道，才能獲得它。所謂『從彼獲得彼』，是指它的利益形態。必須像根本一樣確定地瞭解這些。此外，一切法，如色等，作為有法，色等與（金）常與無常（經）等的相，在勝義中是不存在的。因為在勝義中，自相和共相，能起作用（金）與不能起作用，或者適合作為色等，以及生滅等，都是不合理的。所謂『沒有這樣相的一切色等』，是偉大的所緣。此外，色等，作為有法，不會對色等存在（金實）的執著生起悅意，因為在勝義中，對任何差別相都沒有執著之處（金）。通過了知一切法為空性（金），僅僅對彼如實性生起悅意，就不會在勝義中對差別相（金義）產生完全的了知，因為在勝義中，從本初以來，自性就遠離了一切差別相的所依。因此，所謂『如根本中所說』，是偉大的行相。從《般若經》中生起，前者的行相是後者的所緣，正如論師所解釋的那樣。 第三，如前所述，具有色等無自性等的直接顯示的所緣和行相的下、中、上三種加行道，作為有法，是堪忍的。因為您是獲得它的補特伽羅，從此以後，不會因為業和煩惱的力量而墮入惡趣，並且是堪忍且悅意于不生的偉大之法的最初的加行道。因為業和煩惱的力量而墮入惡趣，否則舍利子等被美妙的喜悅所引導，最終卻墮入了地獄。這與許多經相違背。這是《釋論》的意義。 殊勝的所緣行相： 第四，分為根本、釋論、意義三部分。首先，在第一部分中又分為三部分。所有法的無生三摩地等一百多種（聖）在此處被提及等，是殊勝小品的所緣。所謂『三摩地，一切法無生』等，是廣大的（勇猛行等）。那三摩地的作用是：迅速圓滿（簡略地）菩提，那就是它的行相。這是確定的。拉達克：在那之上，加上毫不費力地成辦利益，那就是它的行相。

【English Translation】 It is only through the practice path that arises with the clarity of emptiness, the very nature of all phenomena, and gains the power of realization, that one obtains it. 'Obtaining that from that' refers to the aspect of its benefit. It is necessary to understand these as definitely as the root text. Furthermore, all phenomena, such as form, etc., as subjects, the characteristics of form, etc., and (gold), permanence and impermanence (sutra), etc., do not exist in ultimate reality. Because in ultimate reality, self-characteristics and general characteristics, the ability to function (gold) and the inability to function, or being suitable as form, etc., and arising and ceasing, etc., are all unreasonable. 'All forms, etc., without such characteristics' is called the great object. Furthermore, form, etc., as subjects, do not give rise to delight in the belief that form, etc., exist (real gold), because in ultimate reality, there is no place to cling to any distinguishing characteristic (gold). By knowing all phenomena as emptiness (gold), and by taking delight in that very suchness, there is no complete understanding of distinguishing characteristics (gold meaning) in ultimate reality, because in ultimate reality, from the very beginning, the nature itself is devoid of the basis of all distinguishing characteristics. Therefore, 'as explained in the root text' is the great aspect. As it arises from the Prajnaparamita, the former aspect is the object of the latter, as explained by the teacher. Third, as explained before, the three practice paths of lesser, intermediate, and greater, which possess the object and aspect of the direct display of form, etc., without inherent existence, etc., as subjects, are bearable. Because you are the person who has attained it, from now on, you will not fall into the lower realms due to the power of karma and afflictions, and it is the initial practice path that is bearable and pleasing to the great Dharma of non-arising. Falling into the lower realms due to the power of karma and afflictions, otherwise Shariputra, etc., were led by beautiful joy, but ultimately fell into hell. This contradicts many sutras. This is the meaning of the Great Commentary. Supreme Object Aspects: Fourth, divided into three parts: root, commentary, and meaning. First, in the first part, there are also three parts. More than a hundred kinds of samadhi of the non-arising of all phenomena (Arya) mentioned here, etc., are the objects of the small supreme Dharma. 'Samadhi, all phenomena are non-arising,' etc., is vast (courageous conduct, etc.). The function of that samadhi is: to quickly perfect (briefly) enlightenment, that is its aspect. This is definite. Radak: On top of that, adding the effortless accomplishment of benefit, that is its aspect.

ས་སོ། །དེ་དེའི་བྱེད་པའི་རྣམ་པའམ་ རྗེས་ཐོབ་ཀྱི་དོན་རྣམ་དང་། ཆོས་མཆོག་ཆུང་ངུ་རྗེས་ཐོབ་ཀྱི་ཏིང་ངེ་འཛིན་དེ་དག་གིས་མྱུར་ དུ་རྫོགས་བྱང་ཐོབ་པར་རྟོགས་པ་ཤེས་རྣམ་མོ། །ཏིང་ངེ་འཛིན་དེས་རྣམ་པར་སྤྱོད་པའི་བྱང་ 1-353 སེ་ཆེན་པོ་མྱུར་དུ་བླ་མེད་བྱང་ཆུབ་ཏུ་མངོན་འཚང་རྒྱའོ། །ཞེས་སོ། །ཡང་རང་རྒྱུད་ལྡན་གྱི་ བྱང་སེ་སངས་རྒྱས་སུ་ལུང་སྟོན་པའི་རྒྱུ་འཛིན་པའི་རྣམ་གཡེང་ཞི་བའི་ཆོས་ཉིད་ལ་མཉམ་ པར་བཞག་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ནི་ཆོས་མཆོག་འབྲིང་གི་དམིགས་པའོ། །བྱང་ཆེན་པོ་ཏིང་ངེ་ འཛིན་དེ་དག་གིས་རྣམ་པར་སྤྱོད་པ་དེ་ནི་སྔོན་གྱི་དེ་པ་དགྲ་བཅོམ་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་ པའི་སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱིས་བླ་མེད་རྫོགས་བྱང་དུ་ལུང་བསྟན་ཏོ། །ད་ལྟར་བས་ཀྱང་བསྟན་ (བསྡུས་)ཞེས་སོ། །འདི་དག་ཏུ་བདེན་བཞི་ལ་དམིགས་ཞེས་གྲགས་པས་དེའི་དོན་བདེན་པ་ བཞི་ཅར་ལ་དམིགས་དགོས་པར་བསམ་ནས། ཡིག་(འོད་ཟེར་མགོན་པོ་)འཇོག་དང་གསུང་སྒྲོས་ རྣམས་ནི་ནོར་བ་སྟེ། ལམ་ལ་དམིགས་ནའང་བདེན་པ་ལ་དམིགས་པའི་གོ་ཆོད་པ་ལ་སོགས་ པ་སྟེ་བཞི་སྡོམས་མི་དགོས་ཏེ་ངག་ལས་ཤེས་སོ། །ཡང་ཆོས་མཆོག་འབྲང་གི་ཡེ་ཤེས་དེས་ དེ་འདྲའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་དེ་ལ་བདག་ནི་དུས་ཕྱིས་མཉམ་པར་འཇོག་གོ །འདས་པ་ན་བཞག་ པར་གྱུར་ཏོ། །ད་ལྟ་གཞག་གོ་སྙམ་པའི་རློམ་པ་ཟད་པའི་རྟོགས་པ་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཆ་ཤེས་རྣམ། དེ་འདྲའི་རློམ་བྱར་དོན་དམ་པར་མེད་པའི་ཆོས་ཉིད་དོན་རྣམ་མོ། །བདག་ནི་མཉམ་པར་ འཇོག་གོ །བདག་གིས་མཉམ་པར་གཞག་པར་བྱའོ། །བདག་ནི་མཉམ་པར་བཞག་པར་གྱུར་ ཏོ། །ཞེས་རློམ་སེམས་སུ་འགྱུར་བ་མེད་དེ། དེ་ལ་རྣམ་པར་རྟོག་པ་དེ་དག་མེད་ཅིང་མི་རྒྱུའོ། ། ཞེས་སོ། །འདིས་བྱང་སེའི་སྦྱོར་ལམ་མཉམ་གཞག་སྒྲ་རྟོག་ཏུ་འདོད་པ་རྨེག་མེད་པར་བྱས་ སོ། །ཤཱནྟིས་(དག་ལྡན་)ཏིང་ངེ་འཛིན། བདག་སྙོམས་པར་ཞུགས་པར་མི་དམིགས་ཤིང་རློམ་ པ་ཟད། ཅེས་སོ། །(སྙིང་པོ་མཆོག་ཏུ་གང་འདིས་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལ་རློམ་པ་ཟད་ཅེས་སོ། །) ཡང་བསྒོམ་པོ་བྱང་སེ་ སྒོམ་ཏིང་ངེ་འཛིན་བསྒོམ་བྱ་ཡུམ་གསུམ་པོ་ཕན་ཚུན་ངོ་བོ་གཅིག་པ་སྟེ་དོན་དམ་པར་(མདོ་དོན་) དབྱེར་(འབུམ་ཊཱིཀ་དངོས་)མེད་(དངོས་)པའི་བྱང་སེ། ཏིང་འཛིན། ཤེར་ཕྱིན་གསུམ་མམ་ཡང་ན་ གསུམ་པོའི་དེ་བཞིན་ཉིད་ཆེན་པོའི་དམིགས་པའོ། །ཤེར་ཕྱིན་ཉིད་ཀྱང་ཏིང་ངེ་འཛིན། ཏིང་ 1-354 ངེ་འཛིན་ཉིད་ཀྱང་བྱང་སེམས། བྱང་སེམས་ཉིད་ཀྱང་ཏིང་ངེ་འཛིན། ཞེས་དང་། ཆོས་ཐམས་ ཅད་མཉམ་པ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར། ཏིང་ངེ་འཛིན་བྱང་སེ། བྱང་སེ་ཏིང་ངེ་འཛིན། ཞེས་སོགས་སོ། །གསུམ་ གྱི་ཆོས་ཉིད་གཅིག་ཡིན་པས་(མདོ་དོན་)དེ་སྐད་གསུངས་པ་ཁོ་ནའོ། །འདིར་ངོ་བོ་གཅིག་པ་ ནི་དོན་དམ་པར་དབྱེར་མེད་པའམ་

【現代漢語翻譯】 如是。彼之行相或后得之義相，以及小品般若經的后得等持，以彼等能迅速證得圓滿菩提之覺受，即是了知之相。大菩薩以彼等持而行，能速疾現證無上菩提。如是。又，以自續所攝之菩薩，能作為被授記為佛之因，安住于執持之相，寂滅之法性中的等持，乃是中品般若經之所緣。大菩薩以彼等持而行，如昔之得阿羅漢果之正等覺佛陀們，亦曾授記為無上圓滿菩提。如今亦如是宣說（略說）。如是。此處雖有『以四諦為所緣』之說，然若思及必須以四諦一切為所緣，則書寫（光芒怙主）及口訣等皆是錯誤。即使以道為所緣，亦能涵蓋以諦為所緣等，不必四者皆備，此乃口傳之教言。又，中品般若經之智慧，能使我于未來安住于如是等持中。過去已安住，現在亦將安住，如是念頭止息之覺受，乃是智慧之一分。如是念頭所緣之勝義中，無有自性之義相。我將安住，我將安住，我已安住，如是念頭不會生起，于彼等分別念皆不生起，亦不增長。如是。此已將菩薩之加行道，視為俱生之聲分別念者，徹底摧毀。寂天（具德）云：『等持中，不觀見我入定，念頭亦止息。』如是。（此以心要殊勝者，于等持中念頭止息。如是。）又，觀修者菩薩，觀修之等持，觀修之境，此三者本體一味，即勝義中無有差別之菩薩、等持、般若波羅蜜多三者，或三者之如是性大所緣。般若波羅蜜多即是等持，等持即是菩薩，菩薩即是等持。又，一切法平等性故，等持菩薩，菩薩等持。如是等。三者之法性為一，故如是宣說。此處本體一味，即勝義中無有差別。

【English Translation】 Thus it is. The aspect of that action, or the meaning of subsequent attainment, and the Samadhi of subsequent attainment of the Lesser Perfection of Wisdom Sutra, with these, the realization of attaining complete enlightenment quickly is the aspect of knowing. The great Bodhisattva, acting with that Samadhi, will quickly manifest and attain unsurpassed enlightenment. Thus it is. Furthermore, the Bodhisattva included in one's own lineage can be the cause of being prophesied as a Buddha. The Samadhi of abiding in the nature of peace, which is the aspect of grasping, is the object of the Medium Perfection of Wisdom Sutra. The great Bodhisattva, acting with that Samadhi, as the Buddhas who attained Arhatship in the past, also prophesied unsurpassed complete enlightenment. It is also taught now (in brief). Thus it is. Although there is a saying here that 'the Four Noble Truths are the object,' if one thinks that all four truths must be the object, then the writings (Ozer Gonpo) and oral instructions are all wrong. Even if the path is the object, it can cover the object of the truth, etc. It is not necessary to have all four, this is an oral teaching. Furthermore, the wisdom of the Medium Perfection of Wisdom Sutra can make me abide in such Samadhi in the future. In the past, I have abided, and now I will abide, such a realization that the thought has ceased is a part of wisdom. In the ultimate truth, which is the object of such a thought, there is no nature of meaning. I will abide, I will abide, I have abided, such a thought will not arise, and those conceptual thoughts will not arise or increase. Thus it is. This has completely destroyed the Bodhisattva's path of joining, which is considered to be a co-born sound conceptual thought. Shantideva (The Virtuous One) said: 'In Samadhi, I do not see myself entering Samadhi, and thoughts also cease.' Thus it is. (This, with the essence of the supreme, ceases thoughts in Samadhi. Thus it is.) Furthermore, the meditator Bodhisattva, the Samadhi of meditation, the object of meditation, these three are of one essence, that is, the Bodhisattva, Samadhi, and Prajnaparamita, which are undifferentiated in the ultimate truth, or the great object of the Suchness of the three. Prajnaparamita itself is Samadhi, Samadhi itself is Bodhisattva, and Bodhisattva itself is Samadhi. Also, because all dharmas are of equal nature, Samadhi Bodhisattva, Bodhisattva Samadhi. Thus and so on. Because the nature of the three is one, it is said so. Here, the one essence is undifferentiated in the ultimate truth.

ཆོས་ཉིད་གཅིག་པ་སྟེ། མདོར། ཆོས་ཐམས་ཅད་མཉམ་ པ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར། ཏིང་ངེ་འཛིན་བྱང་སེ། སོགས་དང་། འབུམ་ཊཱིཀ་ཏུ། དོན་དམ་པར་ཏིང་ངེ་ འཛིན་དང་བྱང་སེ་དབྱེར་མེད་པས། ཞེས་དང་། ན་དམ་པར་ཆོས་ཐམས་ཅད་དངོས་པོ་མེད་ པའི་ཕྱིར། ཏིང་ངེ་འཛིན་དང་བྱང་སེ་དངོས་པོ་མེད་པར་རོ་གཅིག་པས་(རྣམས་སྦྱོར་)ཞེས་སོ། ། ཡང་དོན་དམ་པར་(འབུམ་ཊཱིཀ་)ཆོས་ཐམས་ཅད་མེད་པས་(མདོ་)ཏིང་ངེ་འཛིན་དུ་རྣམ་པ་ཡོད་ མེད་ཀྱིས་སེམས་གང་གི་སྒོ་ནས་ཀྱང་མི་རྟོག་པའི་རྟོགས་པ་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཆ་ཤེས་རྣམ། དོན་ དམ་པར་དེ་ལྟར་བརྟག་བྱར་མེད་པའི་ཆོས་ཉིད་དོན་རྣམ་མོ། །ཆོས་ཐམས་ཅད་མེད་པའི་ ཕྱིར་རྟོག་པ་མེད་དེ། དེ་ལྟར་ན་ཏིང་ངེ་འཛིན་དེ་ལ་རྟོག་པ་མེད་པ་ཡིན་ནོ། །སྔར་བསྟན་པའི་ ཚུལ་དེ་ལྟར་ན་བྱང་སེའི་ངེས་འབྱེད་ཆ་མཐུན་ནི་ཆོས་ཅན། བཅུ་གཉིས་(རད་ཀིར་གྱིས་འཆད་ལ་) སུ་འགྱུར་ཏེ། ཁྱེད་བཞི་རེ་རེ་ལ་ཡང་ཆུང་དང་འབྲིང་དང་ཆེན་པོར་ཡོད་པ་ཡིན་པས་སོ། །དེ་ ལྟར་བཅུ་གཉིས་ནི་ངེས་འབྱེད་ཆ་མཐུན་ནོ། །ཞེས་དག་ལྡན་ནོ། ། གཉིས་པ་ལ། གསུམ་རིམ་བཞིན་ཏེ། གང་གིས་ཆོས་ཐམས་ཅད་སྐྱེ་བར་མི་བྱེད་པས་ ཆོས་ཐམས་ཅད་སྐྱེ་བ་མེད་པ་དང་། གང་གིས་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་སྤྱོད་ཡུལ་མྱོང་ བར་བྱེད་པས་དཔའ་བར་འགྲོ་བ་དང་། ལ་སོགས་པ་རིན་ཆེན་ཕྱག་རྒྱ་ཟླ་བ་སྣང་བ་སོགས་ ཀྱི་ཏིང་ངེ་འཛིན་བརྒྱ་ཉི་ཤུ་སོགས་(རྔོག་ལོས་འབུམ་དུ་)མཐའ་ཡས་པ་(ཨཱརྱ་)བསྒོམ་པར་བྱའོ་ཞེས་ བྱ་བ་ཡིན་པས་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་རྒྱུའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་དེ་རྣམས་ནི་ཆོས་མཆོག་ཆུང་ངུའི་དམིགས་པ་ ཡིན་ནོ། །ཡང་སེམས་ཅན་མ་བརྒལ་པ་བསྒྲལ་ཞེས་སོགས་རང་གི་སྨོན་ལམ་དང་། སྦྱིན་ 1-355 སོགས་བསོད་ནམས་དང་། འཁོར་གསུམ་མི་རྟོག་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཚོགས་གཉིས་དང་། ཆོས་ ཀྱི་དབྱིངས་མི་འགྱུར་ཞིང་དག་ལ་བདེན་པའི་བྱིན་བརླབས་ཀྱི་སྟོབས་ཀྱིས་ཕྱོགས་བཅུའི་ འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་ཐམས་ཅད་སྟེ་མང་བོར་གདུལ་བྱའི་སྐལ་བ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་འབད་ མེད་ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་པར་ཏིང་ངེ་འཛིན་བརྒྱ་ཉི་ཤུ་སོགས་ཀྱི་བྱེད་པའམ་བྱ་བ་འཇུག་པས་ དེ་རྣམ་པའོ། །ཞེས་རྩ་བ་ལྟར་རོ། །ཆོས་དབྱིངས་དེ་དགག་བྱ་དེ་རྣམ་པར་གཅད་པའི་རྣམ་ གཅོད་ཙམ་ཡིན་ན་མེད་དགག་ཡིན་པས་བྱིན་བརླབས་ཅི་ཞིག་ཡོད་སོམས་ཤིག ཡང་ཐེག་ ཆེན་ཆོས་མཆོག་འབྲིང་གི་རྣལ་འབྱོར་པ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ལ་འདས་(མདོ་)ད་ལྟར་གྱི་སངས་ རྒྱས་རྣམས་ཀྱིས་སངས་རྒྱས་འཐོབ་པར་ལུང་སྟོན་པར་མཛད་དེ། གཟུང་བར་མ་ཟད་འཛིན་ པའི་རྣམ་གཡེང་ཞི་བའི་ཆོས་ཉིད་ལ་ཡང་དག་པར་ཞུགས་པའི་ཆོས་མཆོག་གི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ དང་ལྡན་པ་སྟེ་རྒྱུད་ལ་ཡོད་བཞིན་པའི་སྐྱེས་བུ་ཡིན་པས་སོ། །ཁྱབ་པ་ཡོད་དེ། དེ་ཡིན་ན། དེ་ ལྟར་མཛད་པ་

【現代漢語翻譯】 法性一味，如經部所說：『一切法皆平等之故，三摩地（梵文：Samādhi，專注，禪定）菩提薩埵（梵文：Bodhisattva，覺有情）』等等。』《十萬頌般若釋論》中說：『勝義諦中，三摩地與菩提薩埵無有分別。』又說：『于勝義諦中，一切法皆無實有之故，三摩地與菩提薩埵以無實有而為一味（合和）。』 又，于勝義諦中（《十萬頌般若釋論》），一切法皆空無（經部），以何種方式，以有或無之相，心不作意之證悟，即是智慧之一分。勝義諦中，如是不可思議之法性，即是勝義諦之體性。一切法皆空無之故，無有分別念。如是，三摩地即是無分別念。如前所說之理，菩提薩埵之抉擇分，應知有十二種（由Ra Dak Kir解釋），每四種又分小、中、大。如是，十二種即是抉擇分。 第二，有三種次第：以何者不使一切法生起，故一切法無生；以何者體驗一切三摩地之行境，故為勇猛行。如珍寶手印月光等一百二十種三摩地（如Rngog Lo于《十萬頌般若》中所說），應修無量（聖者）。如是，菩提之因的三摩地，即是殊勝小法之所緣。又，度化未度化之有情等等，以及自身之發願、佈施等福德，不分別三輪之智慧二資糧，以及法界不變且清凈之諦實加持力，於十方世界一切處，隨應所化眾生之根器，不費力氣自然成就一百二十種三摩地之作用或事業。如是，如根本論所說。若法界僅是遮遣所破之遮遣，則為無遮，有何加持之力？又，大乘殊勝中法之瑜伽士，您（經部）過去、現在之諸佛皆曾授記您將證得佛果，不僅是所取，亦是能取之分別念寂滅之法性，已真實趣入，且具有殊勝法之三摩地，即是相續中具有之補特伽羅。此乃遍，若如是，則如是行持。

【English Translation】 The nature of reality is singular, as stated in the Sutras: 'Because all dharmas are equal, Samadhi (梵文：Samādhi，專注，禪定) Bodhisattva (梵文：Bodhisattva，覺有情),' and so on. In the commentary on the Hundred Thousand Verses, it says: 'In the ultimate sense, there is no difference between Samadhi and Bodhisattva.' And further: 'In the ultimate sense, because all dharmas are without inherent existence, Samadhi and Bodhisattva are of one taste (united) in their lack of inherent existence.' Furthermore, in the ultimate sense (according to the commentary on the Hundred Thousand Verses), all dharmas are empty (Sutra). Through which means, with the appearance of existence or non-existence, the realization that the mind does not conceptualize is a part of wisdom. In the ultimate sense, such an inconceivable nature of reality is the essence of the ultimate truth. Because all dharmas are empty, there is no conceptual thought. Thus, Samadhi is without conceptual thought. As explained earlier, the definitive aspect of a Bodhisattva should be understood as twelvefold (as explained by Ra Dak Kir), with each set of four being divided into small, medium, and large. Thus, these twelve are the definitive aspects. Secondly, there are three in sequence: That which does not cause all dharmas to arise, hence all dharmas are without arising; that which experiences the sphere of activity of all Samadhis, hence it is courageous conduct. Like the hundred and twenty Samadhis such as the Jewel Seal Moonlight (as Rngog Lo says in the Hundred Thousand Verses), one should meditate on the immeasurable (Arya). Thus, those Samadhis that are the cause of enlightenment are the objects of the supreme small dharma. Furthermore, liberating sentient beings who have not been liberated, and so on, as well as one's own aspirations, the merit of generosity, the two accumulations of wisdom that do not conceptualize the three spheres, and the power of the blessing of the unchanging and pure essence of reality, in all the realms of the ten directions, effortlessly and spontaneously accomplishing the activities or deeds of the hundred and twenty Samadhis, according to the capacity of those to be tamed. Thus, as the root text states. If the essence of reality is merely a negation that cuts off what is to be negated, then it is a non-affirming negation, so what blessing is there? Furthermore, O yogi of the Great Vehicle's supreme middle dharma, you (Sutra) have been prophesied by the Buddhas of the past and present to attain Buddhahood, not only grasping but also the nature of reality in which the distractions of grasping are pacified, having entered correctly, and possessing the Samadhi of the supreme dharma, that is, a person who has it in their continuum. This is pervasive; if so, then act accordingly.

འདི་ནི་རྟེན་འབྲེལ་གྱི་ཆོས་ཉིད་ཡིན་ནོ། །དེ་འདྲའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཞེས་བྱ་བ་དེ་ ནི་ཆོས་མཆོག་འབྲིང་གི་དམིགས་པ་ཡིན་ནོ། །ཡང་འཛིན་པའི་རྣམ་གཡེང་ཞི་བའི་ཆོས་ཉིད་ ལ་མཉམ་པར་བཞག་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་རང་གི་ངོ་བོ་སྟོང་ཉིད་ལ་རྩེ་གཅིག་པ་རྟོགས་པ་ སྟེ་ཐོབ་པའི་བྱང་སེ་ཆོས་མཆོག་འབྲིང་གི་རྣལ་འབྱོར་པ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཆོས་ཉིད་ལ་མཉམ་ པར་བཞག་དུས་ན་བདག་ནི་ད་ལྟ་མཉམ་པར་བཞག་པའོ། །སོགས་པས་འདས་པར་ཡང་ བཞག་པར་གྱུར་ཏོ། །མ་འོངས་པ་ན་བཞག་པར་བྱའོ་སྙམ་པའི་ཤེས་པ་རློམ་སེམས་དེ་རང་ རྒྱུད་ལ་མི་འབྱུང་སྟེ། དེའི་དུས་ན་ངར་འཛིན་གྱི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་མངོན་གྱུར་ཐམས་ཅད་རང་ རྒྱུད་ལ་འབྱུང་བར་མི་འཐད་པས་སོ། །དེ་ལྟར་ན་དེ་ལྟར་རྟོག་པའི་རློམ་པ་ཟད་པའི་ཡེ་ཤེས་ ཞེས་བྱ་བ་ནི་དེའི་ཤེས་རྣམ་ཡིན་ནོ། །དོན་རྣམ་སྔར་ལྟར་རོ། །འདིས་སྒྲ་རྟོག་ཡིན་པ་བཀག་ ཅིང་གོང་དུ་ཡང་དག་པར་ཞུགས་ཞེས་པས་འཁྲུལ་ཤེས་ཡིན་པ་བཀག་གོ །ཡང་ཏིང་ངེ་ 1-356 འཛིན་དང་བྱང་པ་དང་ཤེར་ཕྱིན་པ་དང་དོན་རྣམ་པ་གསུམ་པོ་ཆོས་ཉིད་ཀྱིས་ངོ་བོ་གཅིག་གོ་ ཞེས་པ་སྟེ་སྔར་བཤད་ལྟར་ཞེས་བྱ་བའི་ཆོས་མཆོག་ཆེན་པོའི་དམིགས་པ་ཡིན་ནོ། །དོན་དམ་ པར་(མདོ་)ཏིང་ངེ་འཛིན་ལ་སོགས་པའི་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཡོད་པ་མ་ཡིན་པར་རྟོགས་པ་ཉིད་ ཀྱིས་བསྒོམ་བྱ་ཡུམ་སྒོམ་བྱེད་བྱང་སེ་འདི་ནི་བདག་གི་བསྒོམ་ཏིང་ངེ་འཛིན་ནོ་ཞེས་བསྒོམ་ ཏིང་ངེ་འཛིན་དུ་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་རྟོགས་པ་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཆ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་དེའི་ཤེས་རྣམ། དེ་ ལྟར་བརྟག་བྱར་མེད་པའི་ཆོས་ཉིད་དོན་རྣམ་མོ། །དེ་འདྲའི་མི་རྟོག་ཡེ་ཤེས་དེ་རྫོགས་བྱང་ ཐོབ་པའི་ཐབས་དམ་པ་ཡིན་པས་དེ་བསྐྱེད་པ་ལ་འབད་པར་བྱའོ་ཞེས་པའོ། །གསུམ་པ་ནི། ཚུལ་དེ་ལྟར་ན། ཏིང་འཛིན་དེ་ཡི་བྱེད་པ། ཞེས་སོགས་ཤོ་ལོ་ཀ་གཅིག་གི་དངོས་བསྟན་གྱི་ དམིགས་པ་དང་རྣམ་པ་དང་ལྡན་པ་ཆུང་སོགས་རྣམ་པ་གསུམ་པོ་ཆོས་ཅན། ཆོས་ཀྱི་མཆོག་ ཅེས་བྱ་བ་ཡིན་ཏེ། སོ་སྐྱེ་འཇིག་རྟེན་པའི་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ནང་ནས་མཆོག་ཏུ་གྱུར་པའི་ སྦྱོར་ལམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །མཐོང་སྤང་མ་སྤངས་པས་འཇིག་རྟེན་པ། ཁོའི་རྩལ་གྱིས་ མཐོང་ལམ་འདྲེན་པས་མཆོག་ཀྱང་ངོ་། ། ༈ བརྗོད་ཚུལ་ལ་རྩོད་སྤོང་། གསུམ་པ་ལ་གཉིས་ལས། རྩོད་པ་ནི། འདིར། དམིགས་པ་མི་རྟག་ཅེས་སོགས་དྲོད་ སོགས་བཅུ་གཉིས་ཀྱི་དམིགས་རྣམ་སྟོན་པའི་རྒྱན་གྱིས་སམ་སྐྲི་ཏའི་ཚིགས་བཅད་ཀྱིས་དྲོད་ སོགས་ཀྱི་དམིགས་(དོན་)རྣམ་གྱི་རྟེན་ཆོས་ཅན་ཡང་(གསེར་དངོས་)བསྟན་པར་རིགས་མོད་རྟེན་ (གསེར་)མེད་པའི་ཆོས་ཙམ་བསྒོམ་པར་མི་(གསེར་དངོས་)རིགས་སོ། །དེས་ན་དེ་དག་གིས་རྟེན་ ཆོས་ཅན་མ་བསྟན་པར་ཆོས་ཙམ་བརྗོད་པ་མི་འཐད་དོ་ཞེ་ན། ལན་ལ་ག

【現代漢語翻譯】 這即是緣起的法性啊！如此的三摩地被稱為中品殊勝法。 再者，將心安住于止息執著散亂的法性之中，證悟三摩地的自性空性，並專注於此，此乃獲得菩提心的中品殊勝法瑜伽士。法性啊，當您安住於法性時，我當下也安住於此。等等，過去也已安住，未來也將安住，這種自以為是的想法不會在自相續中產生。因為那時，所有我執的分別念都不會在自相續中顯現。因此，如此證悟，斷絕自以為是的智慧，即是其識相。義相如前所述。這遮止了是聲分別念，而前面所說的『已正確進入』則遮止了是錯亂識。此外，三摩地、菩提心、般若波羅蜜多和三種義相，其法性本質是一致的，如前所述，這是上品殊勝法的目標。 在勝義諦中，證悟三摩地等一切法皆不存在，以此來修習，能修所修的菩提心，即是我的修習三摩地，不分別念三摩地的證悟智慧之分，即是其識相。如此不可思議的法性即是義相。如此的不分別智慧是獲得圓滿菩提的殊勝方便，因此應當努力生起它。 第三，如是，三摩地的作用，等等，一個偈頌所直接揭示的目標和相，以及具足的小等三種相，法性啊，被稱為法之殊勝，因為在所有凡夫世間法中，它是最殊勝的加行道。因為沒有斷除見道所斷，所以是世間的。因為它的力量能引導至見道，所以也是殊勝的。 駁斥表達方式上的爭論： 第三部分分為兩部分，首先是爭論：在此，目標無常等等，以顯示暖位等十二種目標的相的莊嚴，或者以梵文的偈頌，暖位等的目標（意義）相的所依，法性，也應該（直接）顯示，但只修習沒有所依（黃金實物）的法是不（黃金實物）合理的。因此，不應只表達法而不顯示其所依，法性。

【English Translation】 This is the nature of dependent origination! Such a Samadhi is called the supreme Dharma of the middle level. Furthermore, abiding in the nature of Dharma that pacifies the distraction of grasping, realizing the self-nature of Samadhi as emptiness, and focusing on it, this is the Bodhicitta of the middle level supreme Dharma yogi who has attained it. Dharma nature, when you abide in the Dharma nature, I am also abiding in it now. And so on, in the past it has also been abided in, and in the future it will be abided in. Such a conceited thought will not arise in one's own mind stream. Because at that time, all the manifest conceptualizations of ego-grasping will not arise in one's own mind stream. Therefore, such realization, the wisdom that exhausts conceit, is its cognitive aspect. The meaning aspect is as before. This prevents it from being a sound conceptualization, and the 'correctly entered' mentioned above prevents it from being a mistaken consciousness. Furthermore, Samadhi, Bodhicitta, Prajnaparamita, and the three aspects of meaning, their Dharma nature is the same, as mentioned before, this is the aim of the great supreme Dharma. In ultimate truth, realizing that all Dharmas, including Samadhi, do not exist, and cultivating in this way, the Bodhicitta that is both the object and subject of cultivation, is my cultivation of Samadhi, the aspect of wisdom that does not conceptually discriminate Samadhi, is its cognitive aspect. Such an inconceivable Dharma nature is the aspect of meaning. Such non-conceptual wisdom is the supreme means of attaining perfect enlightenment, therefore one should strive to generate it. Third, in that way, the action of Samadhi, and so on, the direct aim and aspect of a single verse, and the three aspects of smallness, etc., Dharma nature, is called the supreme of Dharma, because among all worldly Dharmas of ordinary beings, it is the most supreme path of joining. Because it has not abandoned what is to be abandoned by the path of seeing, it is worldly. Because its power leads to the path of seeing, it is also supreme. Refuting disputes on the mode of expression: The third part is divided into two parts, first is the dispute: Here, the aim is impermanent, etc., with the adornment of showing the aspects of the twelve aims of heat, etc., or with a Sanskrit verse, the support of the aim (meaning) aspect of heat, etc., Dharma nature, should also be (directly) shown, but it is not (directly) reasonable to only cultivate the Dharma without a support (real gold). Therefore, it is not appropriate to only express the Dharma without showing its support, Dharma nature.

ཉིས་ཏེ། བདེན་པ་ རྟེན་དུ་དངོས་སུ་བསྟན་པའི་ལན། མ་བསྟན་ན་ཡང་འཆད་པོས་བཤད་བྱར་བསྟན་པའོ། །དང་ པོ་ནི། སྒྲའི་དབྱེ་བས་དོན་སྟོན་པར་བྱེད་པས་ན་དམིགས་པ་ཐམས་ཅད་ཆོས་ཀྱི་ཁྱད་པར་ ཅན་གྱི་ཆོས་ཅན་བརྗོད་པས་དང་། རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་ཆོས་ཅན་གྱི་ཁྱད་པར་ཅན་གྱི་(ཁྱད་པར་ 1-357 དུ་བྱས་པའི་ཆོས་ཞེས་གསེར་རོ། །)ཆོས་བརྗོད་པའི་ཚུལ་གྱིས་བརྗོད་པར་བྱ་བ་ཡིན་ན་ཡང་། དམིགས་ པ་མི་རྟག་ལ་སོགས་པ་བདེན་པའི་རྟེན་ཅན། ཞེས་བྱ་བ་དྲོད་ཆུང་ངུའི་དམིགས་པ་སྟོན་པར་ ཆོས་ཀྱི་ཁྱད་པར་ཅན་གྱི་ཆོས་ཅན་བརྗོད་པས་དེ་མ་གཏོགས་པར། དམིགས་པ་ལྷག་མ་བཅུ་ གཅིག་དང་རྣམ་པ་བཅུ་གཉིས་སྟོན་པའི་རྒྱན་གྱི་སམ་སྐྲི་ཏའི་ཚིགས་བཅད་ཐམས་ཅད་དུ་ དམིགས་པ་དང་། རྣམ་པ་གཉིས་ག་ཆོས་ཅན་གྱི་ཁྱད་པར་ཅན་གྱི་ཆོས་བརྗོད་པའི་ཚུལ་གྱིས་ བརྗོད་པ་སྟེ་བརྩམས་པའི་ཚིག་རྣམས་ཀྱིས་ནི་དམིགས་རྣམ་གྱི་རྟེན་ཆོས་ཅན་ཀུན་ཏུ་དྲངས་ པ་ལྟ་བུར་ཐམས་ཅད་དུ་བཤད་པས་བདེན་པ་རྟེན་ཆོས་ཅན་དུ་དངོས་སུ་བསྟན་ནོ། །དེ་ཡང་ ཚིགས་བཅད་དེ་དག་གིས་བདེན་བཞིར་གཏོགས་པའི་དམིགས་རྣམ་སྨོས་ཤིང་དེ་དག་ནི་ བདེན་བཞིར་གཏོགས་པར་གྲགས་ཤིང་ཆོས་དང་ཆོས་ཅན་གཉིས་འབྲེལ་བའི་ཕྱིར། དྲོད་ སོགས་ཀྱིས་ཆོས་ཅན་མེད་པའི་ཆོས་ཙམ་བསྒོམ་པའི་སྐྱོན་མེད་དོ། །ཅི་ཆོས་བརྗོད་པས་ཆོས་ ཅན་རྟོགས་པ་ཡོད་དམ་ཞེ་ན། ཡོད་དེ། ལྡོག་པའི་ཁྱད་པར་གཞན་སྤོང་བའམ་རང་གིར་མི་ བྱེད་པ་དང་། མི་སྤོང་པའམ་རང་གིར་བྱེད་པ་མ་གཏོགས་པར་གཞི་གཅིག་གི་ཆོས་བརྗོད་ དང་ཆོས་ཅན་བརྗོད་པའི་སྒྲ་འདི་དག་ལ་བརྗོད་བྱའི་དོན་བདག་ཉིད་གཅིག་གོ་བར་བྱེད་པ་ ལ་ཁྱད་པར་འགའ་ཡང་མེད་དེ། དཔེར་ན། བ་ལང་ཉིད་ཅེས་ཆོས་བརྗོད་དང་། བ་ལང་ཞེས་ ཆོས་ཅན་བརྗོད་པ་གཉིས་ཀས་བ་ལང་མིན་པ་རྣམ་པར་བཅད་པ་ཙམ་སྟོན་པར་ཁྱད་མེད་ དོ། །ཞེས་སོགས་རྒྱས་པར་དཔལ་ལྡན་གྲགས་པའི་ལུགས་ལས་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །རྣམ་ འགྲེལ་དུ། ཀུན་ལ་རྫས་དང་དངོས་བརྗོད་པའི། །སྒྲ་ཡི་ཁྱད་པར་འདི་ཉིད་དེ། །དེ་ཕྱིར་དེ་ དག་བརྗོད་བྱ་ལ། །ཁྱད་པར་འགའ་ཡང་ཡོད་མ་ཡིན། །ཞེས་སོ་གསེར་རོ། །འོན་ཀྱང་ཁྱད་ པར་གཞན་རིགས་མི་མཐུན་སྤོང་མི་སྤོང་གསུང་པ་ནི་མི་ལེགས་སོ། །བ་ལང་རྟ་མིན་པ་ཉིད་ ནི་ཁྱད་པར་གཅིག་ཡིན་ལ་བ་ལང་མ་ཧེ་མིན་པ་དང་རྫས་ཉིད་སོགས་ཁྱད་པར་གཞན་ཏེ་དེ་ 1-358 སྤོང་མི་སྤོང་ནི། དེར་གནས་མི་གནས་ཞེས་དོན་དང་། དེར་འཕེན་མི་འཕེན་སྒྲ་གཉིས་ལ་སྦྱར་ ཏེ་རྣམ་འགྲེལ་ལས་རྟོགས་དགོས་སོ། ། གཉིས་པ་ནི། དེ་ལས་ལན་གྱི་རྣམ་པ་གཅིག་ཏུ་ན། སྔར་བཤད་དེ་འདྲའི་རྒྱན་གྱིས་སམ་ སྐྲི་ཏའི་ཚིག་ལེའུར་བྱས་པ་རྣམས་སམ་སྐྲི་ཏའི་སྐད་ལ་སྡེབ་སྦྱོར་ཉམས་པའི་ཉེས་པ་སྤང་ བའི་ངོར། ཆོས་ཅན་བ

【現代漢語翻譯】 第二，關於『真諦作為所依顯現』的回答：即使沒有直接顯現，也由解釋者闡述顯現。第一種情況是：通過聲音的區分來顯示意義，因此，所有對境都以具有法之特性的有法來表達。雖然所有相狀都應以具有有法之特性的（被區分的法，如黃金）法來表達，但『對境是無常等，具有真諦的所依』，這意味著以微弱的暖相作為對境，通過表達具有法之特性的有法，除此之外，在所有顯示其餘十一個對境和十二個相狀的梵文詩句中，對境和相狀都以表達具有有法之特性的法的方式來表達，即通過所創作的詞語，將對境和相狀的所依有法普遍引導，從而在所有情況下都闡述了真諦作為所依有法而直接顯現。而且，這些詩句提到了屬於四諦的對境和相狀，並且這些對境和相狀被認為是屬於四諦，並且由於法和有法是相關的，因此，沒有僅僅通過暖相等來修習沒有有法的法之過失。如果問：通過表達法，是否能理解有法？答：是的。除了排除或不視為自己的其他反體差別，以及不排除或視為自己的之外，對於同一個基礎的法表達和有法表達的這些詞語，在理解表達的意義本身時，沒有任何區別。例如，『牛本身』是法表達，而『牛』是有法表達，兩者都僅僅顯示了區分非牛，沒有區別。等等，在功德光（Dignāga）的論述中廣泛出現。在《釋量論》中：『對於一切，表達實體和事物，這些聲音的差別本身，因此，對於那些表達的對象，沒有任何差別。』雖然如此，但說排除或不排除其他不同種類的差別是不好的。牛不是馬本身是一個差別，而牛不是水牛，以及實體本身等是其他差別，排除或不排除它們，是指存在或不存在於此，以及吸引或不吸引到此，應結合《釋量論》來理解。 第二種情況是：從那（第一種情況）中，作為回答的一種方式，爲了避免先前所說的那些梵文詩句或梵語在組合上出現缺陷的過失，有法被……

【English Translation】 Secondly, regarding the answer 'Truth is directly shown as the basis': Even if not directly shown, it is explained by the commentator as something to be explained. The first case is: Because the distinction of sounds makes the meaning clear, all objects are expressed by stating the subject (dharmin) with the characteristics of the Dharma. Although all aspects should be expressed in the manner of stating the Dharma with the characteristics of the subject (the Dharma that has been distinguished, like gold), 'objects are impermanent, etc., having the basis of truth,' which means that by showing a faint warmth as the object, by expressing the subject with the characteristics of the Dharma, apart from that, in all the Sanskrit verses showing the remaining eleven objects and twelve aspects, both the object and the aspect are expressed in the manner of stating the Dharma with the characteristics of the subject, that is, by the composed words, the basis of objects and aspects, the subject, is universally guided, thus in all cases, the truth is explained as directly shown as the subject. Moreover, those verses mention the objects and aspects belonging to the Four Noble Truths, and those are known to belong to the Four Noble Truths, and because the Dharma and the subject are related, there is no fault of meditating only on the Dharma without the subject by warmth, etc. If asked: By expressing the Dharma, is there understanding of the subject? Answer: Yes. Apart from excluding or not considering as one's own other reverse differences, and not excluding or considering as one's own, for these words of Dharma expression and subject expression of the same basis, there is no difference in understanding the meaning of the expression itself. For example, 'cow itself' is Dharma expression, and 'cow' is subject expression, both only show the distinction of non-cow, there is no difference. And so on, it appears extensively in Dignāga's system. In the Pramāṇavārttika: 'For all, expressing substance and object, these differences of sounds themselves, therefore, for those expressed objects, there is no difference.' However, saying that excluding or not excluding other different kinds of differences is not good. Cow not being a horse itself is one difference, while cow not being a buffalo, and substance itself, etc., are other differences, excluding or not excluding them means existing or not existing there, and attracting or not attracting there, should be understood in conjunction with the Pramāṇavārttika. The second case is: From that (the first case), as one way of answering, in order to avoid the fault of the previously mentioned Sanskrit verses or Sanskrit language having defects in composition, the subject is...

དེན་པ་ལས་ཐ་དད་པ་སྟེ་ཀུན་ཏུ་དྲངས་ཏེ་བརྗོད་པའམ་བརྩམས་སོ། ། དེ་ལྟར་ཡིན་ཀྱང་། སྡུག་བསྔལ་ལ་སོགས་པའི་བདེན་པར་གཏོགས་པའི་ཆོས་ཁོ་ན་སྐབས་ འདིར་དམིགས་པ་དང་རྣམ་པ་ཡིན་པར་འཆད་པ་པོས་བཤད་དགོས་པར་ཤེས་པར་བྱ་བ་ ཡིན་ནོ། །ཅིའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། མངོན་པར་ཞེན་ནས་འཇུག་པར་བྱ་བའི་ཡུལ་དང་གཟུང་བའི་ དོན་ལ་སོགས་པ་ཡིན་པ་བཀག་པ་དང་ལྡན་པའི་བདག་རྟག་པ་ལ་སོགས་པ་དག་རིམ་མམ་ གཅིག་ཅར་གྱིས་དོན་བྱེད་པར་མི་རིགས་པས་དེ་ཁོ་ནར་ཏེ་དོན་ལ་སྒྲུབ་པ་དང་དགག་པ་ གཉིས་ཏེ་སྐྱེ་འཇིག་དང་བྲལ་ཞིང་དེས་མཚོན་ནས་ཡུལ་གང་དུ་ཡང་མ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར། ཀུན་ རྫོབ་དོན་དམ་གང་དུ་ཡང་མེད་པས་དམིགས་རྣམ་དེའི་རྟེན་དུ་མི་རིགས་ཤིང་དམིགས་རྣམ་ དེ་ཐར་པ་དོན་གཉེར་གྱི་བླང་དོར་བྱ་རྒྱུའི་ཆོས་ཞིག་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །འོག་མ་དག་ལ་སྟེ་ གང་དུ་ཆོས་ཙམ་ཞིག་བསྟན་པ་དེར་སྔར་བཤད་དེ་བཞིན་དུ་ཐམས་ཅད་དུ་བདེན་བཞི་ཁོ་ན་ ཆོས་ཅན་ཡིན་པར་ཤེས་པར་བྱའོ་ཞེས་པ་རྣམས་གསེར་རོ། །གསལ་བར་དྲིལ་ན་སྦྱོར་འཕྲེང་ ཡིད་ཀྱི་མུན་སེལ་ལས་ཤེས་སོ། །འདིར་ཤེར་འབྱུང་ནི། ཉན་ཐོས་སོགས་ཀྱི་བདེན་བཞིའི་ རྣམ་པ་བཅུ་དྲུག་པོ་དེ། འདིར་དྲོད་ཆུང་ངུའི་དམིགས་པར་གྱུར་པ་ཡིན་ལ། དེ་བཞིན་དུ་དྲོད་ ཆུང་ངུ་རྣམ་པ་མངོན་པར་ཞེན་པ་ལྷག་པར་གནས་པ་ལ་སོགས་པ་བཀག་པ་དང་ལྡན་པ་ དག་དེ་ཁོ་ནར་འདུ་འགོད་དམ་སྒྲུབ་དགག་དང་བྲལ་བར་འགྱུར་བ་སྟེ་དེ་ཡིན་པས་འབྲིང་གི་ དམིགས་པར་བྱ་བ་ཡིན་ནོ། །འབྲིང་གི་རྣམ་པ་ཆོས་ཀྱི་བརྡ་རྒྱུན་འདྲ་མི་འདྲ་མེད་པ་དེ་ནི་ཆེན་ 1-359 པོའི་དམིགས་པ་ཡིན་ནོ། །རྩེ་མོ་ལ་སོགས་པ་འོག་མ་དག་ལ་ཡང་དེ་བཞིན་དུ་སྦྱར་བར་བྱའོ། ། ཞེས་སོ། །འཆད་ཤེས་ན་ཤིན་ཏུ་འགྲིག་པར་སྣང་ངོ་། །(བུདྡྷ་ཤྲཱིས་ཐོག་མ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་དམིགས་པ་ དང་རྣམ་པ་ཁྱད་པར་གྱི་ཆོས་ཅན་དང་ཆོས་བརྗོད་པར་རིགས་མོད། ཁྱད་པར་ཅན་གྱི་ཆོས་བརྗོད་པས་ཐམས་ཅད་དུ་བརྗོད་པ་ ནི་ཚིག་ལེའུར་བྱས་པ་སྡེབས་པའི་ངོར་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དང་། ཁྱད་པར་གཞན་སྤོང་བ་དང་། མི་སྤོང་བ་མ་གཏོགས་པ་དོན་གྱི་ཁྱད་ པར་འགའ་ཡང་མེད་པས་མངོན་པར་ཞེན་པ་བཀག་པའི་སྡུག་བསྔལ་ལ་སོགས་པའི་བདེན་པར་གཏོགས་པ་ཞེས་སོགས་འདི་ ལྟར་རོ། །) ད་ཕལ་ཆེར་གྱིས། སམ་སྐྲི་ཏའི་ཚིགས་བཅད་ཀྱི་བརྗོད་ཚུལ་ལ་རྩོད་པ་ཡིན་པར་མ་ ཤེས་པར་བོད་སྐད་ལ་སྦྱར་བ་དང་། བརླབ་ཅོལ་སྣ་ཚོགས་པ་ཞིག་སྨྲས་ཏེ་ཆ་མེད་པའི་རྒྱུས་ གཏམ་ཙམ་དུ་ཟད་དོ། ། ༈ མཚུངས་ལྡན་རྟོག་པ། གཉིས་པ་ལ། སྤྱི་དང་ཡན་ལག་གི་དོན་གཉིས་སོ། ། ༈ སྤྱིའི་དོན། དང་པོ་ལ། སྐབས་འདིར་རྟོག་ པ་བཞི་དང་གཉེན་ཚོགས་སུ་བརྒྱད་དང་རྩེ་མོར་བརྒྱད་བཤད་པ་ལ་འདིར་བཤད་བཞི་ནི། དངོས་པོ་ཙམ་ལ་བརྟེན་པ་དང

【現代漢語翻譯】 因此，它與DENPA（དེན་པ་）不同，被普遍地引導和表達或創作。 即使如此，也應該理解，在此情況下，只有屬於苦等真諦的法，才是目標和相狀。這是由解釋者需要說明的。 為什麼呢？因為與執著相關的、作為進入之境和所取之義等，以及具有禁止永恒之我等特性的事物，不可能次第或同時地起作用。因此，只有在意義上進行肯定和否定，即遠離生滅，並由此象徵著在任何地方都未成立的境。在世俗和勝義中都不存在，因此不能作為目標和相狀的基礎。目標和相狀是尋求解脫者需要取捨的法。 對於下面的情況，即僅僅展示法的地方，應該像之前所說的那樣，知道在所有情況下，只有四聖諦才是所立宗。這些都是黃金般的教言。如果想更清楚地瞭解，可以從消除心中黑暗的『SBYOR 'PHRENG YID KYI MUN SEL』（སྦྱོར་འཕྲེང་ཡིད་ཀྱི་མུན་སེལ་）中學習。這裡，關於『SHER 'BYUNG』（ཤེར་འབྱུང་）：聲聞等四聖諦的十六種相狀，在這裡變成了微暖的目標。同樣，與微暖的相狀執著顯現，以及具有禁止過度停留等特性的事物，僅僅是聚集或遠離肯定和否定，因此成為中等的目標。中等的相狀，即法的傳統既不相同也不相異，是大目標。頂等下面的情況也應該同樣應用。』 如果能理解這些解釋，那就非常合適了。（佛吉祥賢以最初的方式，將目標和相狀作為具有特殊性質的法和法來講述是合理的。因為講述特殊性質的法是爲了配合詩歌的韻律，並且除了放棄或不放棄其他特殊性之外，沒有任何意義上的區別，所以才會有『禁止執著的苦等真諦』等說法。）現在大多數人，不瞭解這是對梵文詩節表達方式的爭論，而將其應用於藏語，說了各種無意義的廢話，最終只是不相干的閑聊。 相應的分別： 第二部分，分為總義和支分義兩部分。 總義： 第一部分，在此情況下，解釋了四種分別、作為助伴的八種和頂上的八種。這裡所說的四種是：僅僅依賴於事物本身等。

【English Translation】 Therefore, it is different from DENPA (དེན་པ་), being universally led and expressed or composed. Even so, it should be understood that in this context, only the dharmas belonging to the truths such as suffering are the object and aspect. This is what the explainer needs to explain. Why? Because things related to clinging, such as the object of entering and the meaning of grasping, and things with the characteristic of prohibiting the eternal self, etc., cannot function sequentially or simultaneously. Therefore, only in meaning is there affirmation and negation, that is, being free from arising and ceasing, and thereby symbolizing a realm that is not established anywhere. It does not exist in either the conventional or ultimate sense, so it cannot serve as the basis for the object and aspect. The object and aspect are dharmas that seekers of liberation need to adopt or abandon. For the following cases, where only the dharma is shown, it should be known that, as previously stated, only the Four Noble Truths are the subject in all cases. These are golden instructions. For clearer understanding, one can learn from 'SBYOR 'PHRENG YID KYI MUN SEL' (སྦྱོར་འཕྲེང་ཡིད་ཀྱི་མུན་སེལ་), which dispels the darkness of the mind. Here, regarding 'SHER 'BYUNG' (ཤེར་འབྱུང་): the sixteen aspects of the Four Noble Truths of the Shravakas, etc., here become the object of mild warmth. Similarly, things with the characteristic of clinging to the aspect of mild warmth and prohibiting excessive dwelling, etc., are merely gathered or separated from affirmation and negation, thus becoming the intermediate object. The intermediate aspect, which is the tradition of dharma that is neither the same nor different, is the great object. The cases of the peak and below should be applied similarly. If one can understand these explanations, it seems very appropriate. (Buddhashri reasonably speaks of the object and aspect as dharmas with special qualities and dharma in the initial manner. Because speaking of dharmas with special qualities is to match the rhythm of the verses, and there is no difference in meaning except for abandoning or not abandoning other special qualities, there are statements such as 'the truth of suffering, etc., which prohibits clinging.') Now, most people, not understanding that this is a debate about the expression of Sanskrit verses, apply it to Tibetan, saying various meaningless nonsense, ultimately just irrelevant chatter. Corresponding Conceptions: The second part is divided into two parts: the general meaning and the branch meaning. General Meaning: The first part, in this case, explains four conceptions, eight as companions, and eight at the peak. The four mentioned here are: relying solely on things themselves, etc.

་གཉེན་པོའི་ཕྱོགས་ལ་བརྟེན་པ་སྟེ་གཟུང་རྟོག་གཉིས་དང་། གང་ཟག་རྫས་སུ་ཡོད་པའི་རྟེན་ཅན་དང་སྐྱེས་བུ་བཏགས་པར་ཡོད་པའི་རྟེན་ཅན་(ཨཱརྱ་དངོས་) ཏེ་འཛིན་རྟོག་གཉིས་སོ། །དང་པོ་ནི། ཀུན་བྱང་གི་དངོས་པོ་ཐམས་ཅད་པའི་ཡུལ་ཅན་ཡིན་ གྱི་སོ་སོ་བ་ཁོ་ནའི་མིན་ཏེ། ཨཱརྱས། ཙམ་སྨོས་པ་ནི་ཁྱད་པར་བསལ་བའི་དོན་དུའོ། །ཞེས་ དང་། གཟུང་བའི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་དང་པོ་ནི་དངོས་པོ་ཐམས་ཅད་པ་ཁོ་ན་ཡིན་ལ་ཞེས་སོ། ། གཉིས་པ་ནི། རྣམ་པར་བྱང་བའི་དངོས་པོ་ཁོ་ནའི་ཡུལ་ཅན་ཡིན་གྱི་ཀུན་བྱང་ཐམས་ ཅད་པའི་ཡུལ་ཅན་མིན་(བཙུན་པ་ཡང་ངོ་། །)ཏེ་ཨཱརྱས། གཉིས་པ་ནི། རྣམ་པར་བྱང་པའི་དངོས་ པོ་ཁོ་ན་(བཙུན་པ་ཡང་ངོ་། །)པ་ཡིན་ཏེ་འདི་ནི་གཟུང་རྟོག་གཉིས་ཀྱི་ཁྱད་པར་རོ་ཞེས་སོ། །དེས་ ན་གཟུང་རྟོག་དང་པོ་འདི་གཟུང་རྟོག་གཉིས་པའང་ཡིན་ལ། གཉིས་པ་ནི་དང་པོ་མིན་ཏེ། ཨཱརྱས། དང་པོ་དེ་ནི་གཉིས་པའང་ཡིན་པ་དེ་ནི། དཔེར་ན། གཟུང་བའི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་ 1-360 དང་པོར་གྱུར་པ་དངོས་པོ་ཐམས་ཅད་པ་བཞིན་ནོ། །གཉིས་པ་ཁོ་ན་ཡིན་གྱི་དང་པོ་མ་ཡིན་ པ་ནི་(བཙུན་གྲོལ་ཡང་འདི་དང་དོན་ཁྱད་མེད་དོ། །)གཟུང་བའི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་གཉིས་པ་རྣམ་པར་བྱང་ བ་ཙམ་ལ་བརྟེན་པ་བཞིན་ནོ། །ཞེས་སོ། །དེས་ན་ཡུལ་དང་པོ་སྤྱི་དང་། གཉིས་པ་ཁྱད་པར་ རོ། །མིང་འདོགས་དེ་ལྟར་འགྲེལ་ཆེན་གྱི་ལུགས་གཅིག་དང་སངས་རྒྱས་ཡེ་ཤེས་ཤཱནྟི་ཨ་ བྷ་ཡང་ངོ་། །དག་ཐུབ་ཏུ། གཞི་ནི་འཇིག་རྟེན་ལ་གྲགས་པའོ། །གཅིག་ཤོས་ནི་དེའི་གཉེན་ པོ་སྟེ་ཉན་ཐོས་ལ་སོགས་པ་ལ་རབ་ཏུ་གྲགས་པའོ། །ཞེས་དང་། སྙིང་མཆོག་ཟླ་ཟེར་དུ་ཡང་ དང་པོ་དེ་ལྟར་སྣང་ངོ་། །དེའི་དོན་ནི། ཡུལ་གཞིའམ་དངོས་པོ་ནི། འཇིག་རྟེན་ལ་གྲགས་ པའི་དངོས་པོའམ་གཞི་ཞིག་ཡིན་ལ། གཉེན་པོ་ནི། ཐེག་པ་གསུམ་དུ་སྤང་བྱའི་གཉེན་པོ་ རྣམ་བྱང་དུ་གྲགས་པ་སྟེ་དེ་ལ་དམིགས་པའི་རྟོག་པ་གཉིས་སོ། །འདིར་ཉོན་མོངས་དང་རྣམ་ བྱང་གཟུང་རྟོག་ཅེས་གཟུང་རྟོག་གཉིས་བཤད་ཅིང་གཟུང་རྟོག་དེ་གཉིས་རྫས་ཐ་དད་ཁོ་ ནར་འགྲེལ་ཆེན་དུ་བཤད་དོ། །རད་ཀིར་ཡང་དེ་ལྟར་འདོགས་སོ། །འཛིན་རྟོག་གཉིས་ལ། འདིར་མིང་ཙམ་མིན་པ་ཨཱརྱས་མ་བཤད་ཅིང་། རྩེ་མོར་བཤད་པ་ལྟར་ན་སོ་སྐྱེས་བདག་རྫས་ སུ་ཡོད་པར་འཛིན་པས་སོ་སྐྱེའི་འཛིན་པ་ལ་རྫས་འཛིན་ཟེར། དེ་ལ་དམིགས་པའི་རྟོག་པ་ ལ་རྫས་འཛིན་གྱི་རྟོག་པ་ཞེས་བྱ། འཕགས་པས་བདག་བཏགས་པར་འཛིན་པས་འཕགས་ པའི་འཛིན་པ་ལ་བཏགས་འཛིན་ཟེར། དེ་ལ་དམིགས་པས་བཏགས་འཛིན་གྱི་རྟོག་པ་ཞེས་ བྱ་ཞེས་སོགས་ཞིབ་ཏུ་རྩེ་སྦྱོར་དུ་སྦྱོར་ཊཱིཀ་ཏུ་རྒྱས་པར་བཤད་ཟིན་ཏོ། །འདིར་བཤད་བཞི་ བོ་རིམ་བཞིན་ཆ་མཐུན་བཞིར་གྱུར་ཅེས། གྲོལ་སྡེ་གཉིས་སེང་གེ་དང་དག་ཐུབ་སོགས་ས

【現代漢語翻譯】 依賴於對治的一方，即所取分別和能取分別兩種。 有補特伽羅（梵文：Pudgala，補特伽羅）實有的所依和士夫假有的所依（聖者），即能執分別兩種。第一種是：是周遍染污的一切事物的有境，而不是僅僅個別的。阿雅（梵文：Ārya，聖者）說：『僅僅』的措辭是爲了排除差別。』並且，『緣取相狀的最初分別是一切事物。』 第二種是：僅僅是清凈的事物的有境，而不是周遍染污的一切有境（僧人也是如此）。阿雅（梵文：Ārya，聖者）說：『第二種是：僅僅是清凈的事物（僧人也是如此）。』這兩種所取分別的差別。』因此，第一個所取分別也是第二個所取分別，而第二個不是第一個。阿雅（梵文：Ārya，聖者）說：『第一個也是第二個，例如，緣取相狀的最初分別是一切事物。僅僅是第二個而不是第一個（解脫者也與此意義相同），例如，緣取相狀的第二個分別僅僅依賴於清凈。』 因此，第一個境是總相，第二個是別相。名稱的安立如是，《大疏》的一種觀點和佛智寂護（梵文：Buddhajñāna-Śāntarakṣita）阿跋耶（梵文：Abhaya）。在《清凈能勝》中，『基是世間所共稱的。另一種是對治，即聲聞等所極度稱揚的。』並且，在《心要月光》中，最初也是如此顯現。其意義是：境基或事物是世間所共稱的事物或基，而對治是三乘中應斷的對治，即被稱為清凈，是對其所緣的兩種分別。此處，煩惱和清凈被稱為所取分別，並且《大疏》中說這兩種所取分別僅僅是實體各異的。拉德基爾（梵文：Radkir）也如此安立。 對於兩種能執分別，阿雅（梵文：Ārya，聖者）沒有說僅僅是名稱，如頂端所說，凡夫執著我為實有，因此凡夫的執著被稱為實執。緣於此的分別稱為實執的分別。聖者執著我為假有，因此聖者的執著被稱為假執。緣於此的稱為假執的分別。』等等，在頂端結合中，結合釋中已經廣說。此處所說的四種依次成為四種相似的部分。如解脫部兩種、獅子和《清凈能勝》等。

【English Translation】 Relying on the side of the antidote, namely the two types of apprehended and apprehending cognitions. The basis of what exists substantially as a person (Pudgala) and the basis of what exists nominally as an individual (Ārya), namely the two types of grasping cognitions. The first is: it has as its object all things that are universally defiled, and not just individual ones. Ārya said: 'The word 'only' is for the purpose of eliminating differences.' And, 'The first cognition that apprehends aspects is all things.' The second is: it has as its object only pure things, and not all things that are universally defiled (monks are also like this). Ārya said: 'The second is: only pure things (monks are also like this).' This is the difference between the two types of apprehended cognitions.' Therefore, the first apprehended cognition is also the second apprehended cognition, but the second is not the first. Ārya said: 'The first is also the second, for example, the first cognition that apprehends aspects is like all things. Only the second and not the first (liberated beings are also the same in meaning), for example, the second cognition that apprehends aspects relies only on purity.' Therefore, the first object is the general, and the second is the particular. The establishment of names is like this, according to one view of the Great Commentary and Buddhajñāna-Śāntarakṣita Abhaya. In 'Pure Victory', 'The basis is what is commonly known in the world. The other is the antidote, which is highly praised by the Śrāvakas and others.' And, in 'Essence of Moonlight', the first also appears like this. Its meaning is: the object-basis or thing is a thing or basis that is commonly known in the world, and the antidote is the antidote to be abandoned in the three vehicles, which is called purity, and the two cognitions that focus on it. Here, afflictions and purity are called apprehended cognitions, and the Great Commentary says that these two apprehended cognitions are only substantially different. Radkir also establishes it like this. Regarding the two types of grasping cognitions, Ārya did not say that they are merely names, as stated at the top, ordinary beings grasp the self as substantially existent, therefore the grasping of ordinary beings is called substantial grasping. The cognition that focuses on this is called the cognition of substantial grasping. Saints grasp the self as nominally existent, therefore the grasping of saints is called nominal grasping. The cognition that focuses on this is called the cognition of nominal grasping.' And so on, it has been extensively explained in the combination commentary in the top combination. The four things explained here become four similar parts in order. Such as the two liberation groups, Lion and Pure Victory, etc.

ུ་ བཤད་ཅིང་བོད་རྣམས་འདོད་པས་ན། བུདྡྷ་ཤྲཱིས་དགག་པའི་རྣམ་པ་ཅན་ཞེས་བཤད་ཅིང་། ཡེ་ཤེས་ཞབས་ཀྱིས། དངོས་པོ་ཙམ་ལ་བརྟེན་པ་ནི། གང་གིས་ཕུང་པོ་ལ་སོགས་པའི་དངོས་ པོ་ལ་བརྗོད་པ་ཙམ་དུ་ཤེས་པའོ། །གཉེན་པོ་ལ་བརྟེན་པ་ནི། གང་གིས་ཕར་ཕྱིན་པ་ལ་ 1-361 སོགས་པའི་རྣམ་པར་བྱང་བའི་དངོས་པོ་ཁོ་ན་ལ་སེམས་ཙམ་དུ་རྣམ་པར་འཇོག་པར་བྱེད་ པའོ། །གང་ཟག་གི་རྫས་ལ་བརྟེན་པ་ནི། གང་གིས་ན་འཛིན་པའི་རྣམ་པ་གང་ཟག་གི་རྫས་ སུ་སྒྲོ་བཏགས་པ་གཙོ་བོར་སེམས་ཅན་ལ་སོགས་པར་ལྟ་བའི་ཡུལ་གྱི་དངོས་པོ་འགོག་པར་ བྱེད་པའོ། །དེར་གདགས་པ་ལ་བརྟེན་པ་ནི། གང་གིས་དེར་གདགས་པ་ཙམ་ཡང་འཛིན་ པ་མ་ཡིན་པ་ཉིད་དུ་འབྱེད་པར་བྱེད་པའོ། །ཞེས་པ་ལྟར། ཨཱརྱ་སོགས་ལྟར་ན་ཀུན་བྱང་གི་ དངོས་པོ་ཙམ་མམ། སློབ་དཔོན་ལྟར་ན། ཉོན་མོངས་ཀྱི་གཟུང་བ་བདེན་པའི་རང་བཞིན་ མེད་པར་ཤེས་པ་དྲོད་ལ། རྣམ་བྱང་གི་གཟུང་བ་དེར་ཤེས་པ་རྩེ་མོ་ལ། རྫས་འཛིན་དེར་ ཤེས་བཟོད་པ་ལ། བཏགས་འཛིན་དེར་ཤེས་ཆོས་མཆོག་ལ་མཚུངས་པར་ལྡན་ནོ། །དེ་ཡང་ རྫས་ཐ་དད་པའི་མཚུངས་ལྡན་མིན་གྱི་ཆ་མཐུན་བཞི་བོ་དེ་དེ་ཡིན་པའི་ཚུལ་གྱིས་ལྡན་པའོ། ། (མཚུངས་པར་ལྡན་ཞེས་ཐུབ་དགོངས་སོ། །) གཉེན་ཚོགས་སུ་བརྒྱད་བཤད་པའི་མཐོང་སྤང་བཞི་འདི་ དང་མིང་འདྲ་ཞིང་དོན་ཡང་འདྲའོ། །འགྲེལ་ཆེན་དུ། ཨཱརྱ་ལྟར་མིང་བཏགས་སོ། །སྒོམ་སྤང་ བཞི་ཡང་འགྲེལ་ཆུང་དུ། །མིང་མཐོང་སྤང་དང་འདྲ་ཞིང་། འགྲེལ་ཆེན་དུ། དངོས་པོ་ཙམ་གྱི་ རྣམ་པ་ལ་བརྟེན་པ། གཉེན་པོའི་རྣམ་པ་ལ་བརྟེན་པ། འཛིན་རྟོག་གཉིས་ཇི་བཞིན་ནོ། །དེས་ ན་རགས་པ་ཀུན་བཏགས་བཞི་མཐོང་སྤང་། ཕྲ་བ་བཞི་སྒོམ་སྤང་དུ་བཞག་གོ །ཨཱརྱས། སྒོམ་ སྤང་བཞི་ལ། དངོས་པོ་ཙམ་གྱི་རྣམ་པ། གཉེན་པོའི་རྣམ་པ་ལ་བརྟེན་པ་གཉིས། འཕགས་ པའི་གང་ཟག་ཐམས་ཅད་དུ་བཏག་པ་ལ་བརྟེན་པ། བཏགས་པའི་རྒྱུ་མཚན་ལ་བརྟེན་པའི་ འཛིན་རྟོག་གཉིས་སོ། །རྩེ་མོའི་བརྒྱད་འོག་ཏུ་འཆད་དོ། །ཐུབ་དགོངས་སུ་ཡང་། གཉེན་ ཚོགས་ཀྱི་སྤང་བྱ་བརྒྱད་ཀྱི་མིང་སློབ་དཔོན་ལྟར་རོ། །ཡང་འདིར་བཤད་ཀྱི་རྟོག་པ་བཞི་བོ་ མཐོང་སྤང་ཁོ་ན་ཡིན་གྱི་སྒོམ་སྤང་མེད་པས། སེང་བཟང་གིས་སྒོམ་སྤང་བཤད་པ་ཨཱརྱ་དང་ འགལ་བས་ནོར། ཞེས་ཐུབ་དགོངས་སུ་སྟེ། ཨཱརྱས། དེ་ལ་མཐོང་བའི་ལམ་གྱི་མི་མཐུན་པའི་ 1-362 ཕྱོགས་རྣམ་པར་རྟོག་པ་རྣམ་པ་བཞི་སྟེ་ཞེས་དང་། གཟུང་བ་དང་འཛིན་པའི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་ བཞི་བོ་རྣམས་ཀྱི་གཉེན་པོ་མཐོང་བའི་ལམ་མོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །བཙུན་གྲོལ་གྱིས་ཀྱང་། མཐོང་བའི་ལམ་གྱི་སྤང་བར་བྱ་བ་རྣམ་པ་བཞི་བོ། ཞེས་སོ། །སློབ་དཔོན་རྗེས་འབྲང་བཅས་ དང་རད་ཀིར་ནི། ལམ་གཉིས་ཀའི་སྤང་བྱར་འཆད་པས་ཕྲ་རགས་སོ། །རྩེ་མོར་གཟུ

【現代漢語翻譯】 因為他們這樣講述和渴望，所以佛陀吉祥（Buddha Shri）說這是駁斥的形式。耶謝扎（Yeshe Zhabs）說：『依賴於事物本身，是指通過什麼來理解蘊等事物僅僅是表達。依賴於對治，是指通過什麼來僅僅將般若波羅蜜多（Prajnaparamita）等清凈的事物安立為唯心。依賴於補特伽羅（Pudgala）的自性，是指通過什麼來主要阻止將我執的形象虛構為補特伽羅的自性，並將其視為有情等所見的對境。依賴於在那裡的施設，是指通過什麼來辨別甚至在那裡的施設也不是執著。』就像阿雅（Arya）等人認為的，僅僅是遍凈的事物，或者像導師（Slob dpon）認為的，知道煩惱的所取非真實自性是暖位（drod），知道清凈的所取是頂位（rtse mo），知道自性執著在那裡是忍位（bzod pa），知道施設執著在那裡與世第一法（chos mchog）相同。也就是說，這四個非相應的相似部分以自性各異的方式存在。（『相似存在』是圖丹貢（Thub dgongs）的想法。）在親友集中所說的八種見道所斷（mthong spang）與此名稱相同，意義也相同。在《大疏》（'Grel chen）中，按照阿雅的說法命名。在《小疏》（'Grel chung）中，修道所斷（sgom spang）的四種也與見道所斷的名稱相同。在《大疏》中，依賴於事物本身的形象，依賴於對治的形象，如實地存在著能執和所執兩種。因此，粗大的遍計所執四種被安立為見道所斷，細微的四種被安立為修道所斷。阿雅說，在修道所斷的四種中，依賴於事物本身的形象，依賴於對治的形象這兩種，以及依賴於聖者在一切事物上的施設，依賴於施設的理由的能執和所執兩種。頂位的八種將在下面解釋。在圖丹貢中也說，親友集的八種所斷的名稱按照導師的說法。還有，這裡所說的四種分別念僅僅是見道所斷，沒有修道所斷，因此僧賢（Seng bzang）所說的修道所斷與阿雅相違，是錯誤的。圖丹貢中說，阿雅說：『對於它，見道的相違品有四種分別念』，以及『能取和所取的四種分別唸的對治是見道』等等。具解脫（btsun grol）也說：『見道所斷的四種』。導師及其追隨者和拉德吉（Rad kir）認為，這兩種道都是所斷，因此有粗細之分。頂位是... Because they explain and desire in this way, Buddha Shri says that this is a form of refutation. Yeshe Zhabs says: 'Relying on the thing itself means understanding that things like the skandhas are merely expressions. Relying on the antidote means establishing only pure things like Prajnaparamita as mind-only. Relying on the substance of the Pudgala means mainly preventing the image of self-grasping from being fabricated as the substance of the Pudgala and regarding it as the object seen by sentient beings, etc. Relying on the imputation there means distinguishing that even the imputation there is not grasping.' Like Arya and others think, it is merely the object of complete purification, or like the teacher thinks, knowing that the grasped object of afflictions is not of true nature is the heat stage (drod), knowing that the grasped object of purification is the peak stage (rtse mo), knowing that grasping at substance there is the forbearance stage (bzod pa), knowing that grasping at imputation there is the same as the supreme dharma (chos mchog). That is, these four non-corresponding similar parts exist in the way that their natures are different. ('Existing similarly' is Thub dgongs's idea.) The eight that are abandoned on the path of seeing (mthong spang) mentioned in the Gathering of Relatives have the same name and the same meaning as this. In the Great Commentary ('Grel chen), the name is given according to Arya. In the Small Commentary ('Grel chung), the four that are abandoned on the path of meditation (sgom spang) also have the same name as those abandoned on the path of seeing. In the Great Commentary, relying on the image of the thing itself, relying on the image of the antidote, the grasper and the grasped exist as they are. Therefore, the four coarse conceptual imputations are established as abandoned on the path of seeing, and the four subtle ones are established as abandoned on the path of meditation. Arya says that among the four abandoned on the path of meditation, the two that rely on the image of the thing itself and rely on the image of the antidote, and the two of grasper and grasped that rely on the imputation on all holy persons and rely on the reason for the imputation. The eight of the peak will be explained below. In Thub dgongs it is also said that the names of the eight to be abandoned in the Gathering of Relatives are according to the teacher. Also, the four thoughts mentioned here are only abandoned on the path of seeing and there are no abandoned on the path of meditation, so Seng bzang's explanation of the abandoned on the path of meditation contradicts Arya and is wrong. Thub dgongs says that Arya says: 'For it, the opposing aspects of the path of seeing are four kinds of thoughts', and 'the antidote to the four kinds of thoughts of grasper and grasped is the path of seeing', etc. Tsun drol also says: 'The four kinds of things to be abandoned on the path of seeing'. The teacher and his followers and Rad kir think that both paths are to be abandoned, so there is coarse and subtle. The peak is...

【English Translation】 Because they explain and desire in this way, Buddha Shri says that this is a form of refutation. Yeshe Zhabs says: 'Relying on the thing itself means understanding that things like the skandhas are merely expressions. Relying on the antidote means establishing only pure things like Prajnaparamita as mind-only. Relying on the substance of the Pudgala means mainly preventing the image of self-grasping from being fabricated as the substance of the Pudgala and regarding it as the object seen by sentient beings, etc. Relying on the imputation there means distinguishing that even the imputation there is not grasping.' Like Arya and others think, it is merely the object of complete purification, or like the teacher thinks, knowing that the grasped object of afflictions is not of true nature is the heat stage (drod), knowing that the grasped object of purification is the peak stage (rtse mo), knowing that grasping at substance there is the forbearance stage (bzod pa), knowing that grasping at imputation there is the same as the supreme dharma (chos mchog). That is, these four non-corresponding similar parts exist in the way that their natures are different. ('Existing similarly' is Thub dgongs's idea.) The eight that are abandoned on the path of seeing (mthong spang) mentioned in the Gathering of Relatives have the same name and the same meaning as this. In the Great Commentary ('Grel chen), the name is given according to Arya. In the Small Commentary ('Grel chung), the four that are abandoned on the path of meditation (sgom spang) also have the same name as those abandoned on the path of seeing. In the Great Commentary, relying on the image of the thing itself, relying on the image of the antidote, the grasper and the grasped exist as they are. Therefore, the four coarse conceptual imputations are established as abandoned on the path of seeing, and the four subtle ones are established as abandoned on the path of meditation. Arya says that among the four abandoned on the path of meditation, the two that rely on the image of the thing itself and rely on the image of the antidote, and the two of grasper and grasped that rely on the imputation on all holy persons and rely on the reason for the imputation. The eight of the peak will be explained below. In Thub dgongs it is also said that the names of the eight to be abandoned in the Gathering of Relatives are according to the teacher. Also, the four thoughts mentioned here are only abandoned on the path of seeing and there are no abandoned on the path of meditation, so Seng bzang's explanation of the abandoned on the path of meditation contradicts Arya and is wrong. Thub dgongs says that Arya says: 'For it, the opposing aspects of the path of seeing are four kinds of thoughts', and 'the antidote to the four kinds of thoughts of grasper and grasped is the path of seeing', etc. Tsun drol also says: 'The four kinds of things to be abandoned on the path of seeing'. The teacher and his followers and Rad kir think that both paths are to be abandoned, so there is coarse and subtle. The peak is...

ང་རྟོག་ འཛིན་རྟོག་གཉིས་ཀ་ཡིན་པ་ཨཱརྱས་བཤད་པ་ནི། སྤྱིར་བཤད་པ་ཙམ་ཡིན་གྱི་འདི་བཞི་ཆ་ མཐུན་བཞི་རེ་རེར་མཚུངས་ལྡན་དུ་བཤད་པས་གཞི་མཐུན་མེད་དོ། །འདི་དག་སྒྲུབ་རྟོག་ཏུ་ བྱས་ནས་འཛིན་སྟངས་དོན་དང་མཐུན་མི་མཐུན་དང་སྦྱོར་ལམ་དུ་སྤོང་བས་ཁྱད་ཆོས་ཡིན། ཞེས་སོགས་དང་། རྫས་འཛིན་ཡང་ཡིན་རྟོག་པ་ཡང་ཡིན་པས་རྫས་རྟོག ཅེས་སོགས་དང་། གཟུང་བ་ཉོན་མོངས་དོར་བྱའི་ཡུལ་དུ་འཛིན་པ་དང་རྣམ་བྱང་བླང་བྱར་འཛིན། ཞེས་སོགས་ འཆད་པ་དང་། ལ་རྟོག་དང་། དུ་རྟོག ཅེས་སོགས་རྣམ་གཞག་བྱེད་པ་རྣམས་ཀྱིས་ནི་དཔྱིས་ མ་ཕྱིན་ཅིང་འདི་སྦྱོར་བའི་ལམ་དུ་སྤོང་བ་མིན་ནོ། །ཞེས་ཤེར་འབྱུང་དང་། འཕགས་སེང་ གིས་ཀྱང་། མཐོང་སྒོམ་གྱིས་སྤོང་ཞེས་སོགས་དང་འགལ་ལོ། །རྒྱས་པར་འོག་ཏུ་འཆད་དོ། ། གཉིས་པ་ལ་བཞི་སྟེ། མཚམས་སྦྱར། བསྟན། བཤད། བསྡུ་བའོ། །དང་པོ་ནི། དམིགས་ རྣམ་རྒྱུ་གསུམ་དུ་མ་ཟད་རྣམ་པར་རྟོག་པ་བཞི་དང་ལྡན་པ་ཡང་བར་སྐབས་ཀྱི་ཚིགས་སུ་ བཅད་པས་བཤད་དོ། །ཅིའི་དོན་དུ་ན། དེའི་དོན་གསལ་བར་བསྟན་པའི་ཕྱིར་དུའོ། ། ༈ ཡན་ལག་གི་དོན། གཉིས་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། གཟུང་རྟོག འཛིན་རྟོག་མདོར་བསྟན་ནོ། །དང་པོ་ལ། རྩ། འགྲེལ་ལས། དང་པོ་ནི། གཟུང་བར་རྣམ་པར་རྟོག་པ་ནི་རྣམ་(གསེར་)པ་གཉིས་ཏེ། གང་ལས་ ཞེ་ན་(གསེར་)གཞི་སྟེ་(གསེར་དངོས་)སྲིད་པ་གཅིག་ནས་གཅིག་ཏུ་བརྒྱུད་པའི་བྱ་བ་བྱེད་(གསེར་) པས་ཏེ་ཆགས་སོགས་(གསེར་)མི་མཐུན་ཕྱོགས་ལ་དམིགས་པའི་དང་། ཉོན་མོངས་དེ་ཡི་ གཉེན་པོ་(གསེར་)ལམ་ལ་དམིགས་པའི་རྟོག་པའོ། །གཉིས་པོ་དེ་ལ་ནི་སོ་སོར་ཏེ་རེ་རེ་ཞིང་ 1-363 ཡང་རྨོངས་པ་མ་རིག་པ་སོགས་དགུ་དང་། རྣམ་བྱང་ཕུང་པོ་ལ་སོགས་པ་ཡུལ་དགུ་ཡོད་པའི་ བྱེ་བྲག་གིས་རྣམ་པ་དགུ་དགུའོ། ། གཉིས་པ་ནི། གཟུང་བར་རྣམ་པར་རྟོག་པ་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པའི་གཞིའི་རྟེན་ཅན་ཏེ་ ཡུལ་ཅན་དང་། ཉོན་མོངས་དེའི་གཉེན་པོའི་རྟེན་ཏེ་ཡུལ་ཅན་ཉིད་ཀྱིས་རྣམ་པ་གཉིས་ཡོད་ ཅིང་དེ་ལ་ཡང་མ་རིག་པ་ལ་སོགས་པ་དང་། རྣམ་པར་བྱང་བའི་ཕུང་པོ་ཁམས་ལ་སོགས་པ་ ཡུལ་དགུ་དགུའི་རབ་ཏུ་དབྱེ་བས་ཡུལ་ཅན་རྟོག་པའང་རེ་རེ་ལ་དགུ་དགུའོ། །མཚན་ཉིད་ ནི། འདིར་བཤད་ཉོན་མོངས་གཟུང་རྟོག་གི་ནི་བྱང་སེའི་དྲོད་ལ་ལྡན་པའི་གཟུང་རྟོག་གང་ ཞིག་གཟུང་བ་ཀུན་ཉོན་ཙམ་བདེན་པའི་རང་བཞིན་མེད་པར་འཛིན་པ། བྱང་སེའི་སྦྱོར་རྩེ་ལ་ མཚུངས་པར་ལྡན་པ་གང་ཞིག་གཉེན་པོ་རྣམ་བྱང་རང་བཞིན་མེད་འཛིན་གྱི་གཟུང་རྟོག་གོ ། གཉིས་པ་ལ། རྩ། འགྲེལ་ལས། དང་པོ་ནི། དེར་མ་ཟད་འཛིན་པའི་རྟོག་པའང་རྣམ་ པ་གཉིས་ཡོད་པར་འདོད་དེ། གང་ན། རྫས་འཛིན་གྱི་རྟེན་ཅན་དང་། བཏགས་འཛིན་གྱི་ རྟེན་ཅན་གྱིའོ། །རེ་རེ་ལ་ཡང་གཟུང་རྟོག་ཡུ

【現代漢語翻譯】 關於『執』（graha，grasping，執取）和『分別』（vikalpa，conceptualization，分別）二者是否相同，聖者（ārya，指佛或菩薩）曾說，這僅僅是一般性的說法，因為這四者（指『執』和『分別』的四種情況）並不完全相同，而是各自對應，因此沒有共同的基礎。將這些視為『實執』（dravya-graha，substantial grasping，實體執取）和『分別』，其特點在於執取的方式與實際相符或不符，以及在修行道上斷除它們。 例如，『既是實執又是分別，因此是實分別』。還有，『執取所取（grāhya，the grasped，所取）為煩惱（kleśa，affliction，煩惱）應捨棄之境，執取清凈（vyavadāna，purification，清凈）為應取之境』。以及，進行『于分別』（la-rtog，locative conceptualization，處所分別）和『向分別』（du-rtog，dative conceptualization，與格分別）等分類，這些都沒有窮盡其義，並且這些不是在修行道上斷除的。』正如《般若經》（Śer-'byung，Perfection of Wisdom Sutra，般若經）所說。聖獅（'Phags-seng，Noble Lion，聖獅）也說：『通過見道（darśana-mārga，path of seeing，見道）和修道（bhāvanā-mārga，path of cultivation，修道）斷除』等等，這些都是矛盾的。更詳細的將在後面解釋。 第二部分分為四點：連線、指示、解釋、總結。第一點是：不僅目標（ālambana，object，所緣）、相（ākāra，aspect，行相）和因（hetu，cause，因）是三種，而且還具備四種分別，這在中間的偈頌中已經說明。為什麼呢？爲了清晰地指示其含義。 分支的含義。 第二部分分為兩點：簡要指示所取分別和能取分別。第一點：根本頌（mūla，root verse，根本頌）和註釋（ṭīkā，commentary，註釋）中說：『第一種，即對所取進行分別，有兩種相：從何而來呢？從基礎（āśraya，basis，基礎）而來，即從一個存在（bhava，existence，有）傳遞到另一個存在的行為，即執著（chags，attachment，貪）等與不合之物為目標，以及以煩惱的對治（pratipakṣa，antidote，對治）道為目標的分別。這二者各自，即每一個，又有無明（avidyā，ignorance，無明）等九種，以及清凈蘊（skandha，aggregate，蘊）等九種境，因此各有九種相。』 第二種是：對所取進行分別，具有遍染（samkleśa，affliction，雜染）之基礎的所依，即具有境，以及具有煩惱之對治的所依，即具有境本身，因此有兩種相，並且對於這兩種相，又有無明等，以及清凈的蘊、界（dhātu，element，界）等，通過對九種境的詳細區分，具有境的分別也各有九種。定義是：此處所說的煩惱所取分別，以及具有暖位（ūṣmagata，heat stage，暖位）的菩薩（bodhisattva，菩薩）的所取分別，即執取所有雜染僅為真實的自性；以及與菩薩的頂位（mūrdhan，peak stage，頂位）相似的，即執取對治清凈為無自性的所取分別。 第二點：根本頌和註釋中說：『第一種，不僅如此，能取分別也被認為是兩種，即具有實執的所依，以及具有假立執的所依。』對於每一個，所取分別的境……

【English Translation】 Regarding whether 'grasping' (graha) and 'conceptualization' (vikalpa) are the same, the Noble Ones (āryas) have said that this is merely a general statement, as these four (referring to the four situations of 'grasping' and 'conceptualization') are not entirely the same but correspond individually, thus lacking a common basis. Considering these as 'substantial grasping' (dravya-graha) and 'conceptualization,' their characteristic lies in the manner of grasping being either in accordance with or not in accordance with reality, and in abandoning them on the path of practice. For example, 'It is both substantial grasping and conceptualization, therefore it is substantial conceptualization.' Also, 'Grasping the grasped (grāhya) as an object to be abandoned due to afflictions (kleśa), and grasping purification (vyavadāna) as an object to be attained.' And, making classifications such as 'locative conceptualization' (la-rtog) and 'dative conceptualization' (du-rtog), these do not exhaust their meaning, and these are not abandoned on the path of practice.' As stated in the Perfection of Wisdom Sutra (Śer-'byung). Noble Lion ('Phags-seng) also said: 'Abandoned through the path of seeing (darśana-mārga) and the path of cultivation (bhāvanā-mārga),' and so on, which are contradictory. A more detailed explanation will follow below. The second part is divided into four points: connection, indication, explanation, and summary. The first point is: Not only are the object (ālambana), aspect (ākāra), and cause (hetu) three, but it also possesses four conceptualizations, which has been explained in the intermediate verses. Why? In order to clearly indicate its meaning. The meaning of the branch. The second part is divided into two points: briefly indicating the grasped conceptualization and the grasping conceptualization. First point: In the root verse (mūla) and commentary (ṭīkā), it says: 'The first, which is the conceptualization of the grasped, has two aspects: From where does it come? It comes from the basis (āśraya), that is, the action of passing from one existence (bhava) to another, that is, attachment (chags) etc., with incompatible things as the object, and the conceptualization with the antidote (pratipakṣa) path of afflictions as the object. Each of these two, that is, each one, also has nine kinds of ignorance (avidyā), and nine kinds of objects such as pure aggregates (skandha), therefore each has nine aspects.' The second is: Conceptualization of the grasped, having the basis of defilement (samkleśa) as its support, that is, having an object, and having the support of the antidote to afflictions, that is, having the object itself, therefore there are two aspects, and for these two aspects, there are ignorance and so on, and pure aggregates, elements (dhātu), etc., through detailed differentiation of the nine objects, the conceptualization with an object also has nine for each. The definition is: The afflicted grasped conceptualization mentioned here, and the grasped conceptualization of a Bodhisattva (bodhisattva) who has attained the heat stage (ūṣmagata), that is, grasping all defilements as merely the true nature; and that which is similar to the peak stage (mūrdhan) of a Bodhisattva, that is, grasping the antidote purification as the grasped conceptualization of no self-nature. Second point: In the root verse and commentary, it says: 'The first, not only that, but grasping conceptualization is also considered to be of two kinds, that is, having the support of substantial grasping, and having the support of imputed grasping.' For each one, the object of grasped conceptualization...

ལ་གྱི་དབྱེ་བས་དགུ་ཡོད་པ་དེ་བཞིན་དུ་བདག་ རང་དབང་ཅན་གྱི་ངོ་བོ་སོགས་འཛིན་པའི་རྫས་འཛིན་དགུ་དང་། བཏགས་པའི་ཕུང་ཁམས་ སོགས་རྟེན་ཏེ་ཡུལ་དུ་ཡོད་པའི་བཏགས་འཛིན་དགུ་ཡོད་པ་ལས་དགུ་དགུའོ། ། གཉིས་པ་ནི། ཡུལ་གང་ཟག་རྫས་སུ་ཡོད་པ་དང་སྐྱེས་བུ་བཏགས་པར་ཡོད་པ་ལ་ དམིགས་པས། དེ་འཛིན་པའང་རྫས་འཛིན་དང་བཏགས་འཛིན་གཉིས་ཡོད་ཅིང་། དེ་ལ་ དམིགས་པའི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་ཡང་རྫས་རྟོག་བཏགས་རྟོག་རྣམ་པ་གཉིས་ཡོད་པ་ཡིན་ལ། དེ་ལ་ཡང་བདག་རང་དབང་ཅན་སོགས་དང་། བཏགས་པའི་ཕུང་པོ་ལ་སོགས་པ་ཡུལ་དགུ་ དགུ་ལ་དམིགས་པའི་རྫས་འཛིན་དགུ། བཏགས་འཛིན་དགུ་པོ་ཉིད་ཀྱིས་ཡུལ་ཅན་རྟོག་པ་ གཉིས་པོ་སོ་སོར་ཏེ་རེ་རེ་ལ་ཡང་གཟུང་རྟོག་གཉིས་ལ་དགུ་དགུ་(ཤཱནྟིས་)ཡོད་པ་དེ་ལྟར་དུ་རྣམ་ 1-364 པ་དགུ་དགུའོ། །མཚན་ཉིད་ནི། བྱང་སེའི་སྦྱོར་ལམ་བཟོད་པ་ལ་མཚུངས་ལྡན་གྱི་འཛིན་རྟོག་ གང་ཞིག རྫས་འཛིན་རང་བཞིན་མེད་པར་རྟོགས་པ། ཆོས་མཆོག་ལ་ཞེས་སོགས་འདོན་པ་ བསྒྱུར་རོ། ། ༈ ཡོངས་འཛིན་གྱི་ཁྱད་པར་བཤད་པ། གསུམ་པ་ལ། རྟོག་པ་བཞི་བོ་དེ་ལ་(གསེར་དངོས་)བརྗོད་པར་བྱ་བ་མང་དུ་ཡོད་(གསེར་)ན་ ཡང་མདོར་བསྡུ་ན་རྟོག་པ་བཞིའི་དོན་ནི་(གསེར་)འདི་ཡིན་ཏེ་བཞི་ལས། དང་པོ་ཉོན་མོངས་ གཟུང་རྟོག་བཤད་ན། དབྱེ་གཞི། བྱང་སེའི་སྦྱོར་ལམ་གྱི་བྱེད་ཆོས་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་ པའི་གཞིའི་རྟེན་ཅན་གྱི་གཟུང་རྟོག་གོ །དབྱེ་ངོ་། རྣམ་པར་རྟོག་པ་དགུ་རྣམས་སོ། །གྲངས་ ངེས་ནི། ཡུལ་དགུ་ཡོད་པ་ལས་ཏེ། དང་པོ་བཞི་ཉོན་མོངས་པའི་ངོ་བོ། དེ་ནས་གཉིས་ཉེས་ དམིགས། དེ་ནས་གཉིས་འཛིན་སྟངས། ཐ་མ་ནི་གཟུང་རྟོག་དང་པོ་དངོས་པོ་ཐམས་ཅད་ པའི་ཡུལ་ཅན་ཡིན་པའི་ལུགས་ཨཱརྱ་ལྟར་འདིར་ཤོར་བ་སྟེ། འདིར་རྟོག་པ་འདི་གཉིས་ཡུལ་ ཐ་དད་པས་ཁོ་རང་གཉིས་ཡང་ཐ་དད་པར་འདོད་པའི་ལུགས་ཡིན་པས་དེ་ཇི་བཞིན་མི་རུང་ བས་ཉོན་མོངས་ཀྱི་འབྲས་བུའོ་ཞེས་བྱ་དགོས་སོ། །ལ་ཞེས་པ་རེ་རེར་སྦྱར་ཏེ། བྱང་སེའི་ སྦྱོར་ལམ་དྲོད་མཉམ་བཞག་ལ་མཚུངས་པར་ལྡན་པའི་ཉོན་མོངས་གཟུང་རྟོག་ཆོས་ཅན་ ཡུལ་ལས་འབྲས་དང་དེ་ཁོ་ནའི་དོན་ལ་རྨོངས་པའི་མ་རིག་པ་ལ། དགག་རྟོག་ཡིན་ཏེ། དེ་ བདེན་པའི་རང་བཞིན་མེད་པར་རྟོགས་པའི་དྲོད་ཀྱི་རྟོག་པ་ཡིན་པས་སོ། །ཞེས་སོགས་སྦྱར་ ཏེ་ཤོད་ཅིག ཆོས་འདི་དག་ནི་བྱིས་པ་སོ་སོའི་སྐྱེ་བོས་ཇི་ལྟར་མངོན་པར་ཆགས་པར་བྱ་བ་ དེ་ལྟ་བུའི་རྣམ་པར་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ནོ། །ཇི་ལྟར་མེད་པ་དེ་ལྟར་ཡོད་པ་ཡིན་ཏེ་དེ་ལྟར་ཡོད་པ་ མ་ཡིན་པ་དེའི་ཕྱིར་མ་རིག་པ་ཞེས་བྱའོ། །ཞེས་སོ། །ཟག་བཅས་ཀྱི་གཟུགས་ཚོར་ལ་སོགས་ པའི་ཕུང་པོ་ལ་སྟེ། གཟུགས་ནང་སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ནོ། །(དངོས་པོ་མེད་པའི་ངོ་བོ་

【現代漢語翻譯】 如同『拉』的分類有九種一樣，執著于『我』（藏文：བདག，梵文天城體：आत्म，梵文羅馬擬音：ātma，漢語字面意思：自我）等具有自主性的實執有九種，以及以假立的蘊、界等為所依，存在於對境上的假立執著也有九種，總共是九九之數。 第二種情況是，由於對境是補特伽羅以實物存在，以及士夫以假立存在為目標，因此執著也分為實執和假立執著兩種。而緣於此的分別念也分為實執分別念和假立分別念兩種。其中，對於『我』（藏文：བདག，梵文天城體：आत्म，梵文羅馬擬音：ātma，漢語字面意思：自我）等具有自主性的事物，以及假立的蘊等九種對境，實執有九種；而假立執著這九種本身，對於有境的兩種分別念，各自的能取分別念也有九種，總共有九九之數。定義是：與菩薩資糧道的忍位相似的俱生執著分別念，能夠證悟實執自性本空。在法最位時，需要念誦等等並進行轉變。 第三，關於遍計的差別，對於這四種分別念，雖然有很多可以講述的內容，但如果簡要概括，這四種分別唸的意義是：首先，講述煩惱能取分別念。分類依據：菩薩資糧道的行法，是具有一切煩惱所依之能取分別念。分類相：九種分別念。數量決定：由於有九種對境。最初四種是煩惱的自性，接著兩種是過患，再接著兩種是執著方式，最後一種是能取分別念，如同阿里的宗派一樣，一切事物都是對境。這裡出現了這種情況，即這兩種分別念由於對境不同，因此它們本身也被認為是不同的宗派，但這樣是不允許的，必須說是煩惱的果。『拉』字要分別連線，即與菩薩資糧道的暖位等持相似的煩惱能取分別念，對於不瞭解對境的果和僅僅是它的意義的無明（藏文：མ་རིག་པ，梵文天城體：अविद्या，梵文羅馬擬音：avidyā，漢語字面意思：無明），是破立分別念，因為它是證悟其無有真實自性的暖位分別念。等等，請結合起來講述。這些法並非如凡夫俗子所顯現的那樣存在。因為不是那樣存在，所以才是那樣存在，因為不是那樣存在，所以才稱為無明（藏文：མ་རིག་པ，梵文天城體：अविद्या，梵文羅馬擬音：avidyā，漢語字面意思：無明）。等等。對於有漏的色受等蘊，色蘊因其內空性而不存在。（無有事物的自性）

【English Translation】 Just as the divisions of 'la' are ninefold, there are nine types of substance-grasping that cling to the nature of self (Tibetan: བདག, Sanskrit Devanagari: आत्म, Sanskrit Romanization: ātma, literal meaning: self) and other independent entities, and nine types of imputation-grasping that rely on imputed aggregates, elements, etc., and exist as objects. Thus, there are nine nines. Secondly, since the object is the person existing as a substance and the individual existing as an imputation, there are two types of grasping: substance-grasping and imputation-grasping. The conceptualizations that focus on these are also of two types: substance conceptualization and imputation conceptualization. Among these, there are nine types of substance-grasping that focus on nine objects, such as self (Tibetan: བདག, Sanskrit Devanagari: आत्म, Sanskrit Romanization: ātma, literal meaning: self) and other independent entities, and imputed aggregates. The nine types of imputation-grasping themselves, for each of the two types of object-possessing conceptualizations, have nine types of apprehended conceptualization, making nine nines. The definition is: the coemergent grasping conceptualization that is similar to the forbearance on the bodhisattva's path of joining, which realizes the emptiness of the nature of substance-grasping. At the supreme dharma, one needs to recite and transform, etc. Thirdly, regarding the distinctions of the fully imputed, although there is much to be said about these four conceptualizations, to summarize, the meaning of these four conceptualizations is: First, explaining the afflictive apprehended conceptualization. Basis of division: the practices of the bodhisattva's path of joining, which are the apprehended conceptualization that is the basis of all afflictions. Distinguishing characteristic: the nine conceptualizations. Numerical determination: because there are nine objects. The first four are the nature of afflictions, then two are faults, then two are ways of grasping, and the last is the apprehended conceptualization, which, like the Arya school, considers all things as objects. Here, it has occurred that these two conceptualizations are considered different because their objects are different, but this is not permissible; it must be said that they are the result of afflictions. The word 'la' should be connected separately, that is, the afflictive apprehended conceptualization that is similar to the heat of the bodhisattva's path of joining, which is ignorant (Tibetan: མ་རིག་པ, Sanskrit Devanagari: अविद्या, Sanskrit Romanization: avidyā, literal meaning: ignorance) of the result of the object and only its meaning, is a negation conceptualization, because it is the heat conceptualization that realizes its lack of true nature. And so on, please combine and explain. These dharmas do not exist in the way that ordinary people perceive them. Because they do not exist in that way, they exist in that way, and because they do not exist in that way, they are called ignorance (Tibetan: མ་རིག་པ, Sanskrit Devanagari: अविद्या, Sanskrit Romanization: avidyā, literal meaning: ignorance). And so on. For the contaminated aggregates of form, feeling, etc., the form aggregate does not exist because of its emptiness. (The nature of the absence of things)

ཉིད་སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་བར་རོ། །) ཞེས་སོགས་མ་འདྲེས་པའི་བར་རོ། །ཚོར་སོགས་ཟག་བཅས་ཀྱི་མིང་ 1-365 བཞི་དང་མིག་སོགས་གཟུགས་ཀྱི་ཕུང་པོ་ལ་དོན་ལ་མེད་པའི་ཆོས་བཏགས་ནས་མངོན་པར་ ཞེན་པའི་བློ་ལ་སྟེ། བྱིས་པ་སོ་སོའི་སྐྱེ་བོ་རྣམས། ཞེས་ནས། གང་མེད་པའི་ཆོས་དེ་དག་ ཡོངས་སུ་བཏགས་ནས་མིང་དང་གཟུགས་ལ་མངོན་པར་ཞེན། ཞེས་སོ། །རྟག་ཆད་(གསེར་ དངོས་)ཀྱི་མཐའ་གཉིས་ལ་ཆགས་ཤིང་ཞེན་པ་ལ་སྟེ། ད་(དོན་བསྡུས་)པའི་མཐའ་གཉིས་དག་ཏུ་ རྟོག་པར་བྱེད་དོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །མ་རིག་པ་ནས་རྒ་(བུདྡྷ་ཤྲཱི་དངོས་)ཤི་སོགས་ཀུན་ནས་ཉོན་ མོངས་པ་(ནི་འདོད་ཆགས་སོགས་ཞེས་གསེར་)དང་སོ་བདུན་(སེམས་དང་པོ་བསྐྱེད་པ་ནས་སངས་རྒྱས་པར་རམ་བུདྡྷ་ ཤྲཱི་)དང་བཅོ་བརྒྱད་ཀྱི་བར་རྣམ་པར་བྱང་བའི་(ནི་མྱང་འདས་ཞེས་གསེར་)རང་བཞིན་མི་ཤེས་པ་ལ་ སྟེ། སྐྱེད་མཆེད་དང་ཁམས་དང་རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་བར་འབྱུང་བ་མི་ཤེས་མི་མཐོང་ངོ་། །བྱང་ རྩ་བདུན་མི་ཤེས་མི་མཐོང་ངོ་། །སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་མ་འདྲེས་པའི་བར་དུ་(འདི་བཞིན་སྣང་)མི་ ཤེས་མི་མཐོང་ངོ་། །(ཨཱརྱས་དྲངས་པ་བཞིན་མི་སྣང་།)ཞེས་སོ། །སྦྱིན་སོགས་(བུདྡྷ་ཤྲཱི་)ནས་བཅོ་བརྒྱད་ ཀྱི་བར་འཕགས་པའི་ལམ་ལ་མི་གནས་པ་(ནི་མཐོང་བའི་ལམ་ལ་སོགས་པ་ལ་ཞེན་པའོ་ཞེས་གསེར།)ལ་ སྟེ་སྦྱིན་པའི་ཕར་ཕྱིན་ལ་གནས་པ་མ་ཡིན་ནས། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་མ་འདྲེས་པའི་བར་ལ་ གནས་པ་མ་ཡིན། ཞེས་སོ། །(མདོ་དངོས།) གཟུགས་སོགས་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་བར་དུ་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ ཏུ་དམིགས་(དམིགས་པ་ནི་གཟུགས་སོགས་ལ་ཞེན་པའོ་གསེར་)ཤིང་ཞེན་པ་ལ་སྟེ། ཤེར་ཕྱིན་མི་དམིགས། ཡང་དག་པར་རྗེས་སུ་མ་མཐོང་ངོ་། །དེ་ལྟར་སློབ་ན་རྣམ་མཁྱེན་ཉིད་དུ་མི་དམིགས་པའི་ཚུལ་ གྱི་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་སོགས་བདག་དང་(གཞན་དུ་འདུ་ཤེས་པའོ་གསེར་)སེམས་ཅན་སོགས་སུ་ འཛིན་པ་ལ་སྟེ། ཤིན་ཏུ་རྣམ་པར་དག་པའི་ཕྱིར་བདག་མི་དམིགས་སོ། །སེམས་ཅན་འགྲོ་བ། གསོ་བ། སྐྱེས་བུ། གང་ཟག །ཤེད་ཅན། ཤེད་བདག །བྱེད་པོ། ཚོར་པོ། ཤེས་པོ། མཐོང་ པོ་མི་དམིགས་སོ། །(འདི་སྔ་མ་དེ་རྣམས་ཀྱི་འགོར་ཡོད།) ཞེས་སོགས་རྒྱ་ཆེར་རོ། །ཉོན་མོངས་ཀྱི་ རང་བཞིན་གདོད་ནས་རྣམ་པར་དག་པས་དེ་ལ་བསྐྱེད་པ་སྟེ་དོན་དམ་པར་སྐྱེ་བ་དང་སོགས་ 1-366 པ་འབྱུང་བ་སོགས་མེད་པའི་ཉོན་མོངས་ལ་ཞེས་སམ་(རྣམ་པར་དག་པ་བསྐྱེད་པ་ལ་སོགས་པ་ནི་འཁོར་ གསུམ་རྣམ་པར་དག་པ་བསྐྱེད་པ་སྟེ། དེ་ཡང་དག་པར་སྦྱངས་པའི་དག་པ་གསུམ་མོ་ཞེས་གསེར་རོ། །)གང་གི་རང་བཞིན་ གདོད་ནས་དག་པའི་ཉོན་མོངས་པའི་འབྲས་བུ་བསྐྱེད་པ་སྟེ། (འཁོར་བ་བར་)སྐྱེ་བ་དང་འབྱུང་བ་ ལ་སོགས་པ་ལ་སྟེ། དག་ལྡན་དུ། སྐྱེ་བ་ལ་སོགས་པའི་རྣམ་པར་རྟོག་པའི་གཉེན་

【現代漢語翻譯】 從空性到空性之間。)等等，指未混雜的狀態。感受等有漏之法 四種，以及眼等色蘊，將實際上不存在的法強加於其上，並執著於此的意識。指那些無知的凡夫俗子。從『凡是那些不存在的法』開始，『完全強加於其上，並執著于名色』。指執著于常斷（金子實物）二邊。指執著于簡要的二邊。等等。指從無明到衰老（佛吉祥賢實物）死亡等一切煩惱（即貪慾等，金子注）以及三十七道品（從初發心到成佛，佛吉祥賢注）和十八界之間，對於清凈（即涅槃，金子注）自性的無知。指對於界、處、緣起的不瞭解和不見。對於菩提資糧七支的不瞭解和不見。對於佛的不共法（如此顯現）的不瞭解和不見。（如聖者所說般不顯現。）等等。指從佈施等（佛吉祥賢）到十八界之間，不住于聖道（即見道等，金子注）。指不住于佈施波羅蜜多，乃至不住于佛的不共法。等等。（經文原文。）指對於色等菩提之間顛倒的執著（執著即是對色等的執著，金子注）。指不執著般若波羅蜜多，不如實見。如此學習，才能不執著一切智智的生起之理。等等，指執著於我（認為是異體，金子注）和眾生等。指因極其清凈而不執著於我。不執著于眾生、有情、 養育者、士夫、補特伽羅、有力者、有能者、作者、受者、知者、見者。（這些都在前面那些的開頭。）等等，範圍廣泛。指煩惱的自性本來清凈，因此對它的生起，即勝義諦上的生起等等，以及生起等不存在的煩惱，或者（清凈的生起等，即三輪體空的生起，也就是如實修習的清凈三輪，金子注）指生起本來清凈的煩惱之果，即（輪迴之間）生起等。指在清凈中，對於生起等的分別唸的對治。

【English Translation】 From emptiness to emptiness.) etc., refers to the state of being unmixed. Feelings and other contaminated dharmas Four types, and the aggregates of form such as the eye, attaching non-existent dharmas to them, and the mind that clings to them. Refers to those ignorant ordinary people. Starting from 'All those non-existent dharmas', 'completely imputing them and clinging to name and form'. Refers to clinging to the two extremes of permanence and annihilation (actual gold). Refers to clinging to the two extremes in brief. etc. Refers to ignorance to aging (Buddha Shri actual) death and all afflictions (i.e. desire etc., gold note) and the thirty-seven factors of enlightenment (from the initial generation of bodhicitta to buddhahood, Buddha Shri note) and between the eighteen realms, the ignorance of pure (i.e. nirvana, gold note) nature. Refers to the lack of understanding and seeing of the realms, places, and dependent origination. Lack of understanding and seeing of the seven branches of bodhi-sambhāra. Lack of understanding and seeing of the unique dharmas of the Buddha (appearing as such). (Not appearing as said by the noble ones.) etc. Refers to not abiding in the noble path from generosity etc. (Buddha Shri) to the eighteen realms (i.e. the path of seeing etc., gold note). Refers to not abiding in the perfection of generosity, and not abiding in the unique dharmas of the Buddha. etc. (Original text of the sutra.) Refers to the inverted clinging to form etc. between bodhi (clinging is clinging to form etc., gold note). Refers to not clinging to Prajnaparamita, and not seeing it as it is. Studying in this way, one can understand the arising of the way of not clinging to omniscience. etc., refers to clinging to self (thinking it is different, gold note) and sentient beings etc. Refers to not clinging to self because of its extreme purity. Not clinging to sentient beings, beings, Nourisher, person, pudgala, powerful one, capable one, author, receiver, knower, seer. (These are all at the beginning of those previous ones.) etc., a wide range. Refers to the nature of afflictions being pure from the beginning, therefore the arising of it, i.e. the arising on the ultimate truth etc., and the afflictions where arising etc. does not exist, or (the arising of purity etc., i.e. the arising of the three wheels empty, which is the pure three wheels of true practice, gold note) Refers to the arising of the fruit of afflictions that are pure from the beginning, i.e. (between samsara) arising etc. Refers to the antidote to the conceptual thoughts of arising etc. in purity.

པོར་ནི། གང་སྐྱེ་བ་མེད་པ་ཞེས་སོགས་ནས། ཞེས་པ་སྟེ་ཤིན་ཏུ་ལེགས་སོ། །བཅོམ་ལྡན་འདས་རྣམ་ པར་དག་པ་གང་ལགས། ཆོས་ཐམས་ཅད་མ་སྐྱེས་པ་དང་མ་འགགས་སོགས་ནས་འབྱུང་བ་ མེད་མངོན་པར་འདུ་བྱ་བ་མེད་པ་ནི་རྣམ་པར་དག་པ་སྟེ། ཞེས་སོ། །ཨཱརྱས། མ་རིག་པའི་ རྣམ་པར་རྟོག་པ། ནས། རྣམ་དག་སྐྱེ་བ་ལ་སོགས་པའི་རྣམ་རྟོག ཅེས་སོ། །ཡུལ་མ་རིག་པ་ སོགས་ལ་དམིགས་ནས་དེ་རང་བཞིན་མེད་པར་རྟོགས་པའི་རྟོག་པ་ཡིན་པས། མ་རིག་པའི་ རྟོག་པ་ཞེས་སོགས་སུ་བྱའོ། །གཅིག་དང་ཐ་དད་ནི། དགག་རྟོག་ཏུ་འདོད་པ་ལྟར་ན། ཡུལ་ སོ་སོ་ཡིན་ཡང་ཡུལ་ཅན་རྟོག་པ་འདིར་བཤད་ངོ་བོ་གཅིག་གོ ། གཉིས་པ། རྣམ་བྱང་གཟུང་རྟོག་ནི། དབྱེ་གཞི། ཉོན་མོངས་ཀྱི་གཉེན་པོའི་རྟེན་ཅན་ གྱི་གཟུང་རྟོག་གོ །དབྱེ་ངོ་། །རྣམ་བྱང་གི་གཟུང་བར་ཏེ་ཡུལ་སྦྱིན་སོགས་རྣམ་བྱང་ཕྱོགས་ སེམས་(ཡེ་ཤེས་ཞབས་)ཙམ་དུ་འཛིན་པའི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་དགུ་རྣམས་སོ། །གྲངས་ངེས་ནི། ཡུལ་དགུ་ཡོད་པའི་དབང་གིས་ཏེ། རྣམ་བྱང་གི་ངོ་བོ་གཅིག རྒྱུ་གསུམ། དམིགས་པ་གཅིག སྤྱོད་པ་གཅིག དབྱེ་བ་གསུམ་སྟེ་དགུ་ལ་སྦྱར་བའོ། །བྱང་སེའི་སྦྱོར་ལམ་རྩེ་མོ་མཉམ་ གཞག་ལ་མཚུངས་པར་ལྡན་པའི་རྣམ་བྱང་གཟུང་རྟོག་ཆོས་ཅན། རྣམ་བྱང་དུ་མ་སྤུངས་པའི་ (ཨཱརྱས་རྣམ་པར་བྱང་བའི་ཆར་གཏོགས་པའི་ཕུང་པོ་དང་ཞེས་སོགས་སོ། །)ཕུང་པོ་ལ་དགག་རྟོག་ཡིན་ཏེ། ཞེས་ སོགས་སྔར་ལྟར་བརྟགས་ཤིང་དགོད་དོ། །ཐབས་མི་མཁས་པས་གཟུགས་ལ་རྟོག་ཅིང་ཞེན་ ནས། རྣམ་ཤེས་ཀྱི་(ཨཱརྱས་དྲངས་རྒྱས་འབྲིང་ན་མི་སྣང་)བར་རོ། །རྣམ་བྱང་གི་རྣམ་ཤེས་སྐྱེ་བའི་སྒོ་ 1-367 སྐྱེ་མཆེད་(ཨཱརྱ་)ལ་སྟེ། མིག་ལ་རྟོག་ཅིང་ཞེན་ནས། ཡིད་དང་། གཟུགས་ནས་ཆོས་ཀྱི་(ཨཱརྱས་ སོ་རྒྱས་འབྲིང་ན་མི་སྣང་)བར་རོ། །རྣམ་བྱང་གི་རིགས་(རིགས་ནི་ཁམས་བཅོ་བརྒྱད་དོ་གསེར་)འདྲ་བསྐྱེད་ པའི་ས་བོན་ཁམས་ལ་སྟེ། མིག་དང་གཟུགས་དང་མིག་གི་རྣམ་ཤེས་སོགས་(ཨཱརྱ་མདོར་མེད་)སོ། ། སྔར་མ་བྱུང་བ་ལས་(ཟླ་ཟེར་སྐྱེ་བ་ཞེས་སོ། །)སྐྱེ་བ་རྣམ་བྱང་གི་རྟེན་འབྲེལ་ལ་སྟེ། (དག་ལྡན་དུ་རྟེན་ཅིང་ འབྲེལ་བར་འབྱུང་བའི་དོན་གྱི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་ཞེས་སོ། །རད་ཀིར་ཡང་ངོ་། །)མ་རིག་པར་རྟོག་ཅིང་། སོགས་ཏེ་ སྤང་བྱའི་སྒོ་ནས་འཕངས་སོ། །ཨཱརྱ་སོགས་(ཤཱནྟི་ཨ་བྷྱ་)དོན་ཞེས་པ་ཀུན་ལའོ། །མེད་པ་(ཨཱརྱ་ )ཙམ་བདག་ལྟ་(ཨཱརྱ་)སོགས་ཀྱི་གཉེན་པོར་མི་རུང་བས་ནང་སྟོང་ནས། དངོས་པོ་མེད་པའི་ ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱི་བར་སྟོང་པ་ཉིད་ཟབ་མོའི་དོན་ལ་སྟེ། ནང་སྟོང་པ་ཉིད། ནས། དངོས་པོ་མེད་ པའི་ངོ་བོ་ཉིད་སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་བར་ལའོ། །མེད་པ་(ཨཱརྱ་)ཙམ་དོན་གཉིས་ཕུན་སུམ་ཚོགས་ པ་སྒྲུབ་བྱེད་མིན་པས་ཕྱིན་དྲུག་གི་དོན་(ནི་འཚ

【現代漢語翻譯】 對於「頗瓦（藏語：འཕོ་བ，轉移意識之法）」， 從『無生』等開始，意為非常殊勝。 世尊，何為完全清凈？ 一切法不生不滅等，從無生、無顯現、無造作，即為完全清凈。 阿阇黎（梵語：Ācārya，導師）：無明的分別念，至清凈生的分別念。 緣于無明等境，了知其無自性的分別念，應稱為無明的分別念等。 一與異：如欲作否定分別念，境雖各異，然有境之分別念，此處所說體性為一。 第二，清凈所取分別念：分類依據：具煩惱對治所依之所取分別念。 分類體性：清凈之所取，即以佈施等境，僅執持清凈方之心（耶謝扎巴），此九種分別念。 數量決定：由有九境之故，清凈之體性一，因三，所緣一，行相一，分類三，合為九。 菩薩加行道頂位等持中所具之清凈所取分別念，法性，是否為非清凈之積聚（阿阇黎：屬於清凈範疇的蘊等），是否為否定分別念？ 如前觀察並安立。因不善巧方便，於色執著，以至識（阿阇黎：在廣、中二釋中未見）。 生起清凈識之門，在於處（阿阇黎），即于眼執著，以至意與色至法（阿阇黎：在小、中二釋中未見）。 生起清凈之類（類即十八界，金），其種子在於界，即眼與色與眼識等（阿阇黎：簡略未述）。 從先前未生而生起，在於清凈之緣起（在《月光童子經》中說為生起。在《具足清凈經》中說為緣起之義的分別念。拉德基亦如是）。 執著于無明等，從所斷之門而拋棄。阿阇黎等（寂天）之義皆同。 僅是無（阿阇黎）不足以作為我見（阿阇黎）等的對治，故從內空至無事物之自性，即為空性甚深之義。 內空性，至無事物之自性空性之間。 僅是無（阿阇黎）不足以成辦二利圓滿，故六度之義（即是……）

【English Translation】 Regarding 'Powa' (Tibetan: འཕོ་བ, the practice of transferring consciousness): Starting from 'unborn' etc., meaning it is extremely excellent. Venerable One, what is complete purification? All dharmas are unborn and unceasing, etc., from unarisen, unmanifest, uncreated, that is complete purification. Ācārya (Sanskrit: Ācārya, teacher): The conceptualization of ignorance, to the conceptualization of pure birth. Based on objects such as ignorance, realizing their lack of self-nature is a conceptualization, it should be called the conceptualization of ignorance, etc. One and different: If you want to make a negative conceptualization, although the objects are different, the nature of the conceptualization with objects described here is one. Second, pure object-grasping conceptualization: Basis of classification: object-grasping conceptualization that relies on the antidote to afflictions. Nature of classification: The object grasped by purity, that is, taking objects such as generosity, only holding the mind of the pure side (Yeshe Zhap), these nine conceptualizations. Definite number: Because there are nine objects, the nature of purity is one, three causes, one object, one aspect, three classifications, totaling nine. The pure object-grasping conceptualization possessed in the peak samadhi of the bodhisattva's path of application, the nature of dharma, is it a collection of non-purity (Ācārya: aggregates belonging to the category of purity, etc.), is it a negative conceptualization? Examine and establish as before. Because of unskilled means, clinging to form, to consciousness (Ācārya: not seen in the extensive and intermediate commentaries). The gate for the arising of pure consciousness is in the sense base (Ācārya), that is, clinging to the eye, to the mind and form to dharma (Ācārya: not seen in the small and intermediate commentaries). The seed for generating the pure kind (kind is the eighteen realms, gold) is in the realm, that is, the eye and form and eye consciousness, etc. (Ācārya: not mentioned in brief). Arising from what was not previously arisen is in the pure dependent origination (In the 'Moonlight Boy Sutra' it is said to be arising. In the 'Perfectly Pure Sutra' it is said to be the conceptualization of the meaning of dependent origination. Radkir is also like this). Clinging to ignorance, etc., discarding from the gate of what is to be abandoned. The meaning of Ācārya, etc. (Śāntideva) is the same. Merely nothing (Ācārya) is not sufficient as an antidote to self-view (Ācārya), etc., therefore from inner emptiness to the nature of no thing, that is the profound meaning of emptiness. Between inner emptiness and the emptiness of the nature of no thing. Merely nothing (Ācārya) is not sufficient to accomplish the perfection of the two benefits, therefore the meaning of the six perfections (is...)

ང་རྒྱ་བའོ་ཞེས་གསེར་)ལ་སྟེ། ཕར་ཕྱིན་དྲུག་ལ་རྟོག་ ཅིང་སོགས། ཡོད་པའི་བཟོད་ཤེས་ཀྱི་སྐད་ཅིག་མ་རྣམས་(དེ་ཡན་ཨཱརྱ་)མཐོང་སྤང་སྤོང་བ་ལ་ ནུས་པ་ཅན་(དོན་)དུ་འགྱུར་བས། སོ་བདུན་གྱི་ངོ་བོ་མཐོང་(ཨཱརྱ་)ལམ་ལ་སྟེ། བྱང་རྩ་བདུན་ལ་ རྟོག་སོགས། ཡོད་པར་གནས་པས་རིམ་བཞིན་ཡན་ལག་(ཨཱརྱ་)མི་འདྲ་བ་དང་དམིགས་(ཨཱརྱ་ )པས་འདའ་བའི་སྒོམ་ལམ་བསམ་གཏན་གཟུགས་མེད་སོགས་ལ་སྟེ། བསམ་གཏན་རྣམས་ དང་། ནས། གཟུགས་མེད་པའི། ཞེས་སོགས་སོ། །བསླབ་པ་རྫོགས་པའི་མཚམས་ཡིན་པས་ མི་སློབ་པའི་ལམ་ལ་སྟེ། རྣམ་མཁྱེན་གྱི་བར་ལ་རྟོག་སོགས་སོ། །སྟོང་པ་མན་གྱི་མདོ་རྒྱས་ འབྲིང་ནའང་ཡོད་ཅིང་གོང་མ་བཞིའི་མི་སྣང་ངོ་། ། གསུམ་པ། རྫས་རྟོག་ལ། དབྱེ་གཞི། གང་ཟག་རྫས་སུ་ཡོད་པའི་རྟེན་ཅན་ཏེ་ཡུལ་ཅན་གྱི་ རྫས་འཛིན་རྟོག་པའོ། །དབྱེ་ངོ་། བདག་ཏུ་འཛིན་པ་དགུ་ལ་འཛིན་པར་རྣམ་པར་རྟོག་པ་དགུ་ རྣམས་སོ། །གྲངས་ངེས། ཡུལ་དགུ་ཡོད་པ་ལས་ཏེ། དེ་ཡང་བདག་གི་ངོ་བོ་བཞི། རྟེན་ཆོས་ 1-368 ལྔ་འཛིན་པའི་རྫས་འཛིན་དགུ་ལ་མཇུག་ཏུ་ལ་སྦྱར་ཏེ། བྱང་སེའི་སྦྱོར་ལམ་བཟོད་པ་མཉམ་ གཞག་ལ་མཚུངས་ལྡནགྱི་རྫས་འཛིན་གྱི་རྟོག་པ་ཆོས་ཅན། གཞན་ལ་མི་ལྟོས་པས་རང་ དབང་ཅན་གྱི་བདག་འཛིན་ལ་དགག་རྟོག་ཡིན་ཏེ། ཞེས་སོགས་སྔར་ལྟར་དགོད་དོ། །བདག་ ཉེ་བར་མི་དམིགས་སེམས་ཅན་དང་སྲོག་གང་ཟག་(ཨཱརྱས་དྲངས་)མི་དམིགས། ཞེས་སོགས་སོ། ། (ཚད་མས་བདག་མེད་པར་བརྟགས་པ་ནི་བདག་རང་དབང་ཅན་དུ་འཛིན་པའི་གཉེན་པོའོ། ། ཨཱརྱ།) འདི་སྔར་བདག་ ལ་སོགས་པ་དང་ཞེས་པའི་མདོར་སྣང་ངོ་། །ཆ་ཤས་མེད་པས་གཅིག་པུའི་བདག་འཛིན་ལ་ སྟེ། གཟུགས་མི་དམིགས་རྣམ་ཤེས་མི་དམིགས་སོ་ཞེས་སོ། །(ཕུང་པོའི་དོན་གཅིག་པུར་འཛིན་པའི་ གཉེན་པོའོ། ། ཨཱརྱ།)བདག་རྣམ་ཤེས་སོགས་ཀྱི་རྒྱུར་འཛིན་པ་ལ་སྟེ། མིག་མི་དམིགས། ནས། ཆོས་ཀྱི་བར་རོ། །(སྐྱེ་མཆེད་ཀྱི་དོན་ནི་བདག་རྒྱུར་འཛིན་གྱི་གཉེན་པོའོ། ། ཨཱརྱ།) བདག་ལྟ་བ་པོ་དང་བལྟ་བྱ་ ལ་སོགས་པར་འཛིན་པ་ལ་སྟེ། མིག་དང་གཟུགས་དང་མིག་ཤེས་མི་དམིགས། ནས། ཡིད་ ཆོས་ཡིད་ཤེས་མི་དམིགས། ཞེས་སོ། །(ཁམས་ཀྱི་དོན་ནི་བདག་ལྟ་བོ་སོགས་སུ་འཛིན་པའི་གཉེན་པོའོ། ། ཨཱརྱ།) བདག་མ་རིག་པ་སོགས་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པའི་རྟེན་དུ་འཛིན་པ་ལ་སྟེ། (རྟེན་འབྲེལ་གྱི་དོན་ནི་ བདག་ཉོན་མོངས་ཀྱི་རྟེན་དུ་འཛིན་པའི་གཉེན་པོའོ། ། ཨཱརྱ།) རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་བར་འབྱུང་བར་མི་དམིགས། (འདི་མདོར་མི་སྣང་།) གཟུགས་མེད་པའི་ཁམས་མི་དམིགས་ཀྱི་(འདི་སྣང་)བར་རོ། །མདོ་འདི་རྒྱས་ (པར་རྟེན་འབྲེལ་རེ་རེ་སྣང་)འབྲིང་ན་སྣང་། བར་མར་དང་པོ་བཞི་མི་སྣང་ཞིང་ཕུང་སྐྱེ་ཁམས་མི་ དམིགས་ཞེས་པ་ཙམ་དུ་བསྡུ

【現代漢語翻譯】 我執著于『我是佛教徒』（藏文：ང་རྒྱ་བའོ་ཞེས་གསེར་），並思索六度等。具有能斷除見道所斷煩惱的忍辱智慧的剎那（藏文：དེ་ཡན་ཨཱརྱ་，梵文天城體：आर्य，梵文羅馬擬音：ārya，漢語字面意思：聖者），存在於見道（藏文：མཐོང་ལམ་，梵文天城體：दर्शनमार्ग，梵文羅馬擬音：darśanamārga，漢語字面意思：見道）中，並思索三十七道品和七菩提分等。由於安住于存在，因此依次在不同支分（藏文：ཡན་ལག་，梵文天城體：अङ्ग，梵文羅馬擬音：aṅga，漢語字面意思：支分）和所緣（藏文：དམིགས་，梵文天城體：आलम्बन，梵文羅馬擬音：ālambana，漢語字面意思：所緣）上，超越禪定和無色定等修道（藏文：སྒོམ་ལམ་，梵文天城體：भावना मार्ग，梵文羅馬擬音：bhāvanā mārga，漢語字面意思：修道）。如『禪定』和『無色』等。由於是學道的終結，因此在無學道（藏文：མི་སློབ་པའི་ལམ་，梵文天城體：अशैक्षमार्ग，梵文羅馬擬音：aśaikṣamārga，漢語字面意思：無學道）中，思索直至一切智（藏文：རྣམ་མཁྱེན་，梵文天城體：सर्वाकारज्ञता，梵文羅馬擬音：sarvākārajñatā，漢語字面意思：一切智）。在從小品到中品的經中都有，但在上面的四品中沒有提到。 第三，關於實執：分類的基礎是，凡是執著于補特伽羅實有的有境，即是執著實有的分別念。分類的體性是，執著九種我之執著的九種分別念。數量的決定是，由於有九種所緣境，即執著四種我的體性和五種所依之法，因此有九種執著實有的執著，最後加上『于』字。例如，菩薩的加行道忍位等持中的相應實執分別念，就其法性而言，由於不依賴於其他，因此是對自主我執的破除分別念。如前所述。不緣近取蘊的心識、有情、命、補特伽羅（藏文：གང་ཟག་，梵文天城體：पुद्गल，梵文羅馬擬音：pudgala，漢語字面意思：補特伽羅）不緣等。（通過量成立無我，是對執著我為自主的對治。藏文：ཨཱརྱ།）這在前面『關於我等』的經中出現。對於執著無分一體之我，例如，不緣色，不緣識等。（對治執著蘊為一體。藏文：ཨཱརྱ།）對於執著我為識等的因，例如，不緣眼，乃至不緣法。（對治執著處為我因。藏文：ཨཱརྱ།）對於執著我為見者和所見等，例如，不緣眼、色和眼識，乃至不緣意、法和意識等。（對治執著界為見者等。藏文：ཨཱརྱ།）對於執著我為無明等煩惱的所依，（對治執著緣起為煩惱之所依。藏文：ཨཱརྱ།）不緣緣起。（此經中未見。）不緣無色界（此經中可見）。此經在廣品（其中每個緣起都可見）和中品中可見。在中品中，前四種未見，只簡略地提到不緣蘊、處、界。

【English Translation】 I cling to 'I am a Buddhist' (Tibetan: ང་རྒྱ་བའོ་ཞེས་གསེར་), and contemplate the six perfections, etc. The moments of patience and wisdom that can eliminate afflictions to be abandoned on the path of seeing (Tibetan: དེ་ཡན་ཨཱརྱ་, Sanskrit Devanagari: आर्य, Sanskrit Romanization: ārya, Chinese literal meaning: Noble), exist on the path of seeing (Tibetan: མཐོང་ལམ་, Sanskrit Devanagari: दर्शनमार्ग, Sanskrit Romanization: darśanamārga, Chinese literal meaning: Path of Seeing), and contemplate the thirty-seven factors of enlightenment and the seven branches of enlightenment, etc. Because they abide in existence, they successively transcend meditative paths such as dhyana and formless dhyana on different limbs (Tibetan: ཡན་ལག་, Sanskrit Devanagari: अङ्ग, Sanskrit Romanization: aṅga, Chinese literal meaning: Limb) and objects (Tibetan: དམིགས་, Sanskrit Devanagari: आलम्बन, Sanskrit Romanization: ālambana, Chinese literal meaning: Object). Such as 'dhyana' and 'formless'. Because it is the end of the path of learning, it is on the path of no more learning (Tibetan: མི་སློབ་པའི་ལམ་, Sanskrit Devanagari: अशैक्षमार्ग, Sanskrit Romanization: aśaikṣamārga, Chinese literal meaning: Path of No More Learning), contemplating until omniscience (Tibetan: རྣམ་མཁྱེན་, Sanskrit Devanagari: सर्वाकारज्ञता, Sanskrit Romanization: sarvākārajñatā, Chinese literal meaning: Omniscience). It is found in the shorter and medium sutras below emptiness, but not in the upper four. Third, regarding substance clinging: The basis of classification is any object that clings to the substantial existence of a person, which is the conceptual thought that clings to substance. The nature of the classification is the nine types of conceptual thoughts that cling to the nine types of self-clinging. The determination of the number is because there are nine objects of clinging, namely, clinging to the four natures of self and the five bases of phenomena, therefore there are nine types of clinging to substance, with 'to' added at the end. For example, the corresponding substance-clinging conceptual thought in the patience of the joining path of a Bodhisattva is, by its nature, a negation conceptual thought of the independent self-clinging because it does not depend on others. As mentioned before. Not clinging to the aggregates of consciousness, sentient beings, life, and persons (Tibetan: གང་ཟག་, Sanskrit Devanagari: पुद्गल, Sanskrit Romanization: pudgala, Chinese literal meaning: Person) not clinging, etc. (Establishing selflessness through valid cognition is the antidote to clinging to self as independent. Tibetan: ཨཱརྱ།) This appears in the previous sutra 'regarding self, etc.' For clinging to the indivisible one self, for example, not clinging to form, not clinging to consciousness, etc. (The antidote to clinging to the aggregates as one. Tibetan: ཨཱརྱ།) For clinging to self as the cause of consciousness, etc., for example, not clinging to the eye, up to not clinging to dharma. (The antidote to clinging to the sense bases as the cause of self. Tibetan: ཨཱརྱ།) For clinging to self as the seer and the seen, etc., for example, not clinging to the eye, form, and eye consciousness, up to not clinging to mind, dharma, and mind consciousness. (The antidote to clinging to the realms as the seer, etc. Tibetan: ཨཱརྱ།) For clinging to self as the basis of afflictions such as ignorance, (The antidote to clinging to dependent origination as the basis of afflictions. Tibetan: ཨཱརྱ།) not clinging to dependent origination. (This is not seen in the sutra.) Not clinging to the formless realm (This is seen). This sutra is seen in the extensive (where each dependent origination is seen) and medium versions. In the medium version, the first four are not seen, only briefly mentioning not clinging to the aggregates, sense bases, and realms.

ས་སོ། །རྒྱས་པར་གོང་མ་རྣམས་སྣང་ངོ་། །བདག་དེ་ཞི་(བུདྡྷ་ཤྲཱི་ )རགས་སུ་ལྟ་བ་འཇིག་རྟེན་(བུདྡྷ་ཤྲཱི་)པའི་ལམ་གྱིས་འོག་ས་ལ་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བའི་ རྟེན་དུ་འཛིན་པ་ལ་སྟེ། (བསམ་གཏན་གཟུགས་མེད་ཀྱི་ཡན་ལག་དང་དམིགས་པས་འདའ་བའི་ཆགས་བྲལ་གྱི་དོན་ ནི་བདག་དེ་འདྲའི་ཆགས་བྲལ་གྱི་རྟེན་དུ་འཛིན་པའི་གཉེན་པོའོ། ། ཨཱརྱ།) གཟུགས་ཀྱི་ཁམས་མི་དམིགས་སོ། ། གཟུགས་མེད་པའི་ཁམས་མི་དམིགས་སོ། །རྒྱས་པར་ཡོད་དོ། །(འབྲིང་ན་མེད།) བདག་དེ་ 1-369 བདེན་པ་(བུདྡྷ་ཤྲཱི་)མངོན་སུམ་དུ་མཐོང་བའི་ལམ་གྱི་རྟེན་དུ་འཛིན་པ་ལ་སྟེ། (བདེན་པ་མཐོང་པའི་དོན་ ནི། བདག་དེ་བདེན་པ་མཐོང་ལམ་གྱི་རྟེན་དུ་འཛིན་པའི་གཉེན་པོའོ། ། ཨཱརྱའོ། །)འཕགས་པའི་བདེན་པ་རྣམས་མི་ དམིགས། །ཞེས་(གཉིས་ཀར་ཡོད་)སོ། །བདག་དེ་རྣམ་ཐར་བརྒྱད་དང་སྙོམས་འཇུག་དགུའི་སྒོམ་ པའི་ལམ་གྱི་རྟེན་དུ་འཛིན་པ་ལ་སྟེ། (ལུས་ཀྱི་མངོན་དུ་བྱེད་པའི་བསྒོམ་པའི་དོན་ནི་བདག་དེ་འདྲའི་སྒོམ་ལམ་ གྱི་རྟེན་དུ་འཛིན་པའི་གཉེན་པོའོ། ། ཨཱརྱ།) རྣམ་པར་ཐར་བ་རྣམས་དང་མཐར་གྱིས་གནས་པའི་སྙོམས་ པར་འཇུག་པ་དགུ་མི་དམིགས། (གཉིས་ཀར་རོ། །) ཞེས་སོ། །བདག་རང་གཞན་གྱི་དོན་བྱ་བ་ བྱས་པའི་རྟེན་དུ་འཛིན་པ་ལ་སྟེ། སྟོབས་བཅུ་(བདེན་དངོས་སུ་)མི་དམིགས་སོགས་སོ། འདིར་རྫས་འཛིན་ དགུ་དང་དེའི་ཡུལ་ཅན་གྱི་རྟོག་པ་དགུ་སོ་སོར་འཕགས་པ་བཞེད་དེ། བདག་མི་དམིགས་ པར་ཚད་མས་བརྟག་པ་སོགས་མཆན་བུ་འདིར་བཀོད་པ་ལྟར་དགུ་རྫས་འཛིན་དགུའི་གཉེན་ པོར་བཤད་ལ། རྟོག་པ་དགུའི་གཉེན་པོ་མཐོང་ལམ་ཉིད་དུ་གསལ་བོར་བཤད་པས་སོ། །བློ་ རྩིང་དག་གིས་མི་ཤེས་སོ། ། བཞི་པ་བཏགས་རྟོག་ལ། དབྱེ་གཞི། སྐྱེས་བུ་བཏགས་པར་ཡོད་པའི་རྟེན་ཅན་གྱི་འཛིན་ རྟོག་གོ །དབྱེ་ངོ་། བཏགས་པར་འཛིན་པ་དགུ་ལ་འཛིན་པར་རྣམ་པར་རྟོག་པ་དགུ་རྣམས་ སོ། །གྲངས་ངེས། ཡུལ་གྱི་དབང་གིས་ཏེ། དང་པོ་བཞི་ལས་ཀྱི་སྒྱུ་མ་ལས་བྱུང་བའི་བཏགས་ པ་ཙམ། ཕྱི་མ་ལྔ་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་སྒྱུ་མ་ལས་བྱུང་བའི་བཏགས་པ་ཙམ་སྟེ། བཏགས་ཡོད་དགུ་ ལ་བཏགས་པར་འཛིན་པ་དགུ་ཡུལ་དུ་བྱས་པ་ལ་མཇུག་ཏུ་ལ་སྦྱར་ཏེ། བྱང་སེའི་སྦྱོར་ལམ་ ཆོས་མཆོག་མཉམ་གཞགས་ལ་མཚུངས་པར་ལྡན་པའི་རྟོག་པ་ཆོས་ཅན། ཟག་པ་དང་བཅས་ པའི་གཟུགས་སོགས་ཕུང་པོ་བཏགས་པར་ཡོད་པར་འཛིན་པ་ལ་དགག་རྟོག་ཡིན་ཏེ། ཞེས་ སོགས་བརྟགས་ཤིང་དགོད་དོ། །གཟུགས་ཀྱང་གཞན་ལ་སྒྱུ་མ་ཡང་གཞན་ཞིག་ཡིན་སྙམ་ མམ། ནས། རྣམ་ཤེས་ཀྱི་བར་(ཨཱརྱ་)རོ། །དེ་ཡང་གཟུགས་སོགས་ཕུང་པོ་བཏགས་པ་ཙམ་ཡིན་ 1-370 ཏེ་ཕུང་པོ་ནི་སྤུངས་པའི་དོན་ཡིན་ཅིང་དེ་དོན་དམ་པར་(ཨཱརྱ་)རྫས་སུ་མེད་པས་སོ། །སྐྱེ་མཆེད་ བཏགས་ཡོད་དུ་འཛིན་པ་ལ་སྟ

【現代漢語翻譯】 如前所述，上文已詳述。(佛陀勝)我執著于寂靜，以世間(佛陀勝)之道，將地獄視為無慾之所依。 (對於無色界禪定的支分和所緣，超越貪慾的意義在於，對如是的無慾之所依的執著是其對治。聖者！)不觀色蘊，不觀無色蘊。廣說則有，(中等則無)。我執著于將真諦(佛陀勝)視為現見真理之道的所依。 (見真諦的意義在於，對如是的見真諦之道的所依的執著是其對治。聖者！)不觀聖諦。(二者皆有)。我執著于將八解脫和九次第定的修道視為所依。 (以身作證的禪修的意義在於，對如是的修道的執著是其對治。聖者！)不觀諸解脫和次第而住的九等至。(二者皆有)。我執著于將自他利益之事視為所依。不觀十力(真實存在)等等。 此處，聖者認為九種實執和九種對境之分別念是各自獨立的。對於不觀我而以量成立等等，如註釋中所述，九種是九種實執的對治。而九種分別唸的對治則在見道中已明確說明。粗略的智慧無法理解。 第四，關於假立分別念。分類依據：對補特伽羅假立存在的所依之執著分別念。分類相：執著於九種假立的九種分別念。數量決定：由對境所決定。前四者是由業幻化而生的假立，后五者是由智慧幻化而生的假立。對於九種假立存在，將執著於九種假立作為對境，並在最後加上『la』。菩薩的加行道、頂位和忍位具有相同的分別念，法相。具有染污的色蘊等蘊執著于假立存在，這是破除分別念，等等，需要考察和記錄。色蘊是與他者不同的幻化嗎？直到識蘊(聖者)。 也就是說，色蘊等蘊僅僅是假立，蘊是積聚之意，因此在勝義諦中(聖者)並非實有。執著于將處視為假立存在。

【English Translation】 As mentioned before, the above has been detailed. (Buddha Shri) I am attached to tranquility, using the worldly (Buddha Shri) path, regarding the lower realm as a basis for detachment. (For the limbs and objects of contemplation of the formless realm meditation, the meaning of transcending desire is that attachment to such a basis of detachment is its antidote. Saint!) Do not observe the form aggregate, do not observe the formless aggregate. Broadly speaking, it exists, (moderately, it does not). I am attached to regarding the truth (Buddha Shri) as the basis of the path of directly seeing the truth. (The meaning of seeing the truth is that attachment to such a basis of the path of seeing the truth is its antidote. Saint!) Do not observe the noble truths. (Both exist). I am attached to regarding the path of meditating on the eight liberations and the nine successive abidings as the basis. (The meaning of the meditation of witnessing with the body is that attachment to such a path of meditation is its antidote. Saint!) Do not observe the liberations and the nine successive attainments that abide in sequence. (Both exist). I am attached to regarding the actions of benefiting oneself and others as the basis. Do not observe the ten powers (truly existing), etc. Here, the saints consider the nine kinds of substantial clinging and the nine kinds of conceptual thoughts of objects to be independent of each other. Regarding not observing the self and establishing it with valid cognition, etc., as mentioned in the commentary, the nine kinds are the antidotes to the nine kinds of substantial clinging. And the antidotes to the nine kinds of conceptual thoughts are clearly explained in the path of seeing. Coarse wisdom cannot understand. Fourth, regarding imputed conceptual thoughts. Basis of classification: the clinging conceptual thought to the basis of the imputed existence of a person. Classification aspect: the nine kinds of conceptual thoughts that cling to the nine kinds of imputation. Number determination: determined by the object. The first four are imputations arising from the illusion of karma, and the latter five are imputations arising from the illusion of wisdom. For the nine kinds of imputed existence, taking the clinging to the nine kinds of imputation as the object, and adding 'la' at the end. Bodhisattvas' paths of application, peak, and forbearance have the same conceptual thoughts, characteristics. The aggregates such as the defiled form aggregate cling to the imputed existence, which is the refutation of conceptual thoughts, etc., which need to be examined and recorded. Is the form aggregate a different illusion from others? Until the consciousness aggregate (Saint). That is to say, the aggregates such as the form aggregate are merely imputed, and the aggregate means accumulation, so in the ultimate truth (Saint) it is not truly existent. Clinging to regarding the sense bases as imputed existence.

ེ། མིག་ཀྱང་གཞན་ལ་སྒྱུ་མ་ཡང་གཞན་ཞིག་ཡིན་སྙམ་མམ། ཡིད་ཀྱི་བར་རོ། །མིག་སོགས་སྐྱེ་མཆེད་དོན་ལ་བཏགས་པ་ཙམ་སྟེ། དོན་དམ་པར་རྫས་སུ་ མེད་པས་སྐྱེ་སྒོའི་དོན་མེད་པས་(ཨཱརྱ་)སོ། །མིག་གཟུགས་སོགས་ཀྱི་ཁམས་བཏགས་ཡོད་དུ་ འཛིན་པ་ལ་སྟེ། མིག་དང་གཟུགས་དང་མིག་གི་རྣམ་ཤེས་རྣམས་ཀྱང་གཞན་ཞེས་སོགས་སོ། ། ཁམས་ཀྱང་དོན་ལ་བཏགས་པ་ཙམ་སྟེ། དེ་དོན་དམ་པར་རྫས་སུ་མེད་པས་རིགས་ཀྱི་དོན་ མེད་པས་སོ། །མ་རིག་པ་སོགས་རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་བར་འབྱུང་བ་བཏགས་ཡོད་དུ་འཛིན་པ་ ལ་སྟེ། རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་བར་འབྱུང་བ་ཡང་གཞན་སོགས་སོ། །མ་རིག་པ་སོགས་རྟེན་འབྲེལ་ རྣམས་ཡང་བཏགས་ཡོད་ཙམ་སྟེ། དཔྱད་ན་ངོ་བོས་སྟོང་པས་དེ་རྣམས་སོ་སོ་དང་ཚོགས་ པ་ལ་སྐྱེ་བའི་དོན་མེད་པས་སོ། །(ཨཱརྱ།) སོ་བདུན་སོགས་རྣམ་པར་བྱང་བ་(ནི་མྱང་འདས་སོ་ཞེས་ གསེར་)བཏགས་ཡོད་དུ་འཛིན་པ་ལ་སྟེ། བྱང་ཕྱོགས་སོ་བདུན་ཡང་གཞན་ལ་ཞེས་སོགས་ སོ། །སློབ་ལམ་གྱི་བྱང་(བུདྡྷ་ཤྲཱི་)ཕྱོགས་ཀྱི་རྣམ་བྱང་ཡང་དོན་ལ་བཏགས་པ་ཙམ་སྟེ། གཟིངས་ དང་འདྲ་བར་གཏན་དུ་བ་མིན་པས་(ཨཱརྱ་)སོ། །སྒོ་གསུམ་གྱི་ངོ་བོ་མཐོང་བའི་ལམ་བཏགས་ ཡོད་དུ་འཛིན་པ་ལ་སྟེ། སྟོང་ཉིད་མཚན་མེད་སྨོན་མེད་ཀྱང་གཞན་ལ། ཞེས་སོགས་སོ། །སྒོ་ གསུམ་པོ་དེ་ཡང་སྤངས་གཉེན་དུ་ཚོགས་པ་ཙམ་གྱིས། དོན་དམ་པར་ངོ་བོ་མ་གྲུབ་པས་སོ། ། བསམ་གཏན་གཟུགས་མེད་(བུདྡྷ་ཤྲཱི་)ཀྱི་སྒོམ་ལམ་བཏགས་ཡོད་དུ་འཛིན་པ་ལ་སྟེ། བསམ་ གཏན་དང་གཟུགས་མེད་པའི་སྙོམས་པར་འཇུག་པ་ཡང་གཞན། ཞེས་སོགས་སོ། །དེ་དག་ ཀྱང་ཡན་ལག་དང་དམིགས་པས་འདའ་བས། དོན་དམ་པར་རྫས་སུ་མེད་པས་སོ། །སྟོང་ ཉིད་རྟོགས་པའི་ཁྱད་པར་གྱི་ལམ་བཏགས་ཡོད་དུ་འཛིན་པ་ལ་སྟེ། སྟོང་ཉིད་ཐམས་ཅད་ ཀྱང་གཞན་ལ། ཞེས་སོགས་སོ། །སྟོང་པ་ཉིད་དེ་ཡང་བཏགས་པ་ཙམ་སྟེ། དགག་བྱ་ཀུན་ 1-371 བཏགས་པས་སྟོང་པ་ཙམ་ཡིན་པས་སོ། །སྟོབས་སོགས་མི་སློབ་པའི་ལམ་བཏགས་ཡོད་དུ་ འཛིན་པ་ལ་སྟེ། སྟོབས་བཅུ་ཡང་གཞན། ཞེས་སོགས་སོ། །མི་སློབ་ལམ་དེ་ཡང་དོན་ལ་ བཏགས་པ་ཙམ་སྟེ། བདེན་པའི་དངོས་མེད་སྒྱུ་མའི་རང་བཞིན་ཡིན་པས་སོ། །ཞེས་པ་རྣམས་ ཨཱརྱའོ། །སྤྱི་བྱེ་བྲག་གི་དང་རྣམས་ཟླས་དབྱེའོ། །ཕུང་པོ་བཏགས་པའི་རྟོག་པ་སོགས་འདིར་ བཤད་དགུ་ཆོས་ཅན། སྦྱོར་ལམ་གྱི་བྱེད་ཆོས་བཏགས་འཛིན་རྟོག་པ་ཡིན་ཏེ། བྱང་སེའི་ཆོས་ མཆོག་མཉམ་གཞག་ལ་མཚུངས་ལྡན་གྱི་འཛིན་རྟོག་གང་ཞིག ཕུང་སོགས་བཏགས་འཛིན་ བདེན་མེད་དུ་རྟོགས་པས་སོ། །ཞེས་སོ། །གོང་མ་གསུམ་ལ་ཡང་འདོན་པ་བསྒྱུར་རོ། །འདི་ དག་སྦྱོར་བ་དངོས་གཞི་རྗེས་ཀྱི་སྒོ་ནས་ཆ་མཐུན་བཞི་རེ་རེ་ན་ཡོད་པར་བུདྡྷ་ཤྲཱིས་སོ། །འོན་ ཀྱང་ཤཱནྟི་ལྟར་ན། དང་པོ་གསུམ་གྱི་མདོ

【現代漢語翻譯】 問：難道眼睛和其他事物，都是虛幻不實的嗎？ 答：是的。眼睛等感官只是名言安立，勝義諦中並無實體，因此沒有產生之義。（阿 Arya）眼睛、色等界執著為實有，眼睛和色以及眼識等也是虛幻不實的。 界也只是名言安立，勝義諦中並無實體，因此沒有種姓之義。無明等緣起執著為實有，緣起也是虛幻不實的。 無明等緣起也只是名言安立，如果加以分析，其自性是空性的，因此這些事物無論是單獨存在還是聚合在一起，都沒有產生的意義。（阿 Arya）三十七道品等清凈之法（即涅槃），執著為實有，三十七道品也是虛幻不實的。 修道之道的清凈之法也只是名言安立，如同船筏一樣，並非永恒不變。（阿 Arya）證悟三解脫門（空性、無相、無愿）的道，執著為實有，空性、無相、無愿也是虛幻不實的。 這三解脫門也只是爲了斷除煩惱而暫時聚合在一起，勝義諦中並沒有真實的自性。將禪定和無色界的禪修之道執著為實有，禪定和無色界的等持也是虛幻不實的。 這些也因為有支分和所緣而消逝，勝義諦中並無實體。將證悟空性的殊勝之道執著為實有，一切空性也是虛幻不實的。 空性也只是名言安立，因為一切所破都是假立的，所以才是空性。將十力等無學道執著為實有，十力也是虛幻不實的。 無學道也只是名言安立，是真諦的無實有、如幻的自性。以上所說都是阿 Arya 的觀點。總相和別相的『和』字用於區分。 將蘊執著為實有的分別念等，此處所說的九法，都是具有同品之法。加行道的所作之法是執著實有的分別念，如同菩薩的殊勝法，與等持中的俱生執著分別念相同，因為蘊等執著實有的事物被證悟為無實有。以上所述。 對於上面的三種情況，也要進行同樣的推理。這些在加行道的正行和後行中，四種相似的法都各自存在，這是 Buddhaśrī 的觀點。然而，按照 Śānti 的觀點，前三種的經文...

【English Translation】 Q: Do you think that the eye and other things are also illusory? A: Yes. The eye and other sense organs are merely nominal designations; in ultimate truth, they have no substance, and therefore no meaning of arising. (Ārya) Holding the realms of eye, form, etc., as real, the eye, form, and eye consciousness are also other. The realms are also merely nominal designations; in ultimate truth, they have no substance, and therefore no meaning of lineage. Holding ignorance and other dependent origination as real, dependent origination is also other. Ignorance and other dependent origination are also merely nominal designations; if analyzed, their nature is emptiness, so these things, whether existing alone or gathered together, have no meaning of arising. (Ārya) Holding the thirty-seven factors of enlightenment (i.e., nirvāṇa) as real, the thirty-seven factors of enlightenment are also other. The purification of the path of learning is also merely a nominal designation; like a raft, it is not permanent. (Ārya) Holding the path of seeing the three doors (emptiness, signlessness, wishlessness) as real, emptiness, signlessness, and wishlessness are also other. These three doors are also merely temporarily gathered together to abandon afflictions; in ultimate truth, they have no real nature. Holding the path of meditation of dhyāna and the formless realms as real, the samādhi of dhyāna and the formless realms is also other. These also vanish because of their limbs and objects; in ultimate truth, they have no substance. Holding the special path of realizing emptiness as real, all emptiness is also other. Emptiness is also merely a nominal designation, because all that is to be negated is imputed, so it is emptiness. Holding the powers and other non-learning paths as real, the ten powers are also other. The non-learning path is also merely a nominal designation; it is the unreal, illusory nature of truth. All of the above are the views of Ārya. The 'and' between general and specific is used for distinction. The conceptual thought of holding the aggregates as real, etc., the nine dharmas spoken of here, are all of the same kind. The action of the path of joining is the conceptual thought of holding as real, like the supreme dharma of a Bodhisattva, the co-emergent holding conceptual thought in samādhi is the same, because the things that hold the aggregates as real are realized as unreal. The above is stated. For the three above, the same reasoning should be applied. These, in the main practice and subsequent practice of the path of joining, each have four similar dharmas, according to Buddhaśrī. However, according to Śānti, the first three sutras...

་དེ་རྣམས་ཀྱིས་གཉེན་པོ་བསྟན་ནས་སྤང་བྱ་རྟོག་པ་ ཤུགས་བསྟན་དུ་གསལ་ཞིང་དགག་རྟོག་མི་བཞེད་པར་མངོན་ནོ། །ཟླ་ཟེར་དུ། རྣམ་པར་རྟོག་ པ་དེ་རྣམས་དྲོད་ཀྱིས་བསྲབས་པར་བྱེད་ཀྱི་རབ་ཏུ་སྤོང་བར་ནི་མི་བྱེད་དོ། །ཞེས་རེ་རེ་སྦྱར་ སྣང་བས་དགག་རྟོག་ཏུ་མི་བཞེད་པར་མངོན་ནོ། །ཤེར་འབྱུང་(ཡང་སྒྲུབ་རྟོག་ཏུ་བཞེད་པ་ལྟར་སྣང་སྟེ་) ནི། ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པའི་དངོས་པོ་དང་གང་ཟག་རྫས་སུ་ཡོད་པའི་རྟེན་ཅན་གཟུང་བ་ དང་འཛིན་པའི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་དག་གིས་སྲིད་པར་སྐྱེ་བས་ན། རྣམ་པར་བྱང་བའི་དངོས་པོ་ དང་སྐྱེས་བུ་བཏགས་པར་ཡོད་པའི་རྟེན་ཅན་གཟུང་བ་དང་འཛིན་པའི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་དག་ གིས་མྱ་ངན་ལས་འདས་པར་འགྱུར་བ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་ཏེ། དགག་རྟོག་ཏུ་འདོད་པ་ལྟར་ན། དེ་ སྐད་བཤད་པ་ནི་རྟོག་པ་བཞིའི་ཡུལ་ལ་དགོངས་སོ་ཞེས་བྱའོ། །ཕུགས་ཏིག་པ་བཞག་དཀའ་ བར་སྣང་ངོ་། ། བཞི་པ་ནི། སྔར་བཤད་དེ་ལྟ་བུའི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་དགག་རྟོག་བཞི་དང་ངེས་པར་ འབྱེད་པའི་ཆ་དང་མཐུན་པ་མཉམ་གཞག་བཞི་བོ་གྲངས་བཞིན་དུ་མཚུངས་པར་ལྡན་པ་ཡིན་ 1-372 ནོ། །རྣམ་རྟོག་མཐའ་ཡས་ཀྱང་ལམ་དུ་གཏོགས་པ་ཁོ་ནའི་རྣམ་རྟོག་བསྟན་གྱི་གཞན་ནི་ཆེད་ དུ་བླང་དོར་བྱ་རྒྱུ་མིན་པས་མ་བསྟན་ཏོ། །ཞེས་གསེར་རོ། ། གསུམ་པ་ལ་གསུམ་ལས། སྔ་འགྲེལ་ནི། བྱང་སེའི་སྦྱོར་ལམ་གྱི་བྱེད་ཆོས་ཡོངས་སུ་ འཛིན་པའི་བཤེས་གཉེན་ཆོས་ཅན། དེའི་བྱེད་ཆོས་མདོར་བསྟན་དུ་བྱེད་ཆོས་རྟོག་པའི་སྔར་ གསུངས་པ་ལ་དགོས་པ་ཡོད་དེ། དེར་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་སྦྱར་བ་དང་མཐུན་པར་སྡེབ་སྦྱོར་ མ་ཉམས་པར་བྱ་བའི་ཆེད་དུ་དེ་ལྟར་བཤད་པས་སོ། །དེ་ལྟར་ཡིན་ན་ཡང་། དེ་ཆོས་ཅན། སླར་ཡང་བྱང་ཆོས་རྒྱས་བཤད་དུ་རྟོག་པའི་མཇུག་ཐོགས་སུ་བཤད་པ་ལ་དགོས་པ་ཡོད་དེ། དེར་དེའི་མཇུག་ཏུ་བཤད་པ་དེའི་སྟོབས་ཀྱིས་ཇི་སྐད་བཤད་པའི་རྟོག་པ་བཞི་ཡང་བྱང་སེའི་ སྦྱོར་ལམ་གྱི་ཁྱད་པར་བྱེད་ཆོས་སུ་འགྱུར་རོ་ཞེས་བསྟན་པའི་ཕྱིར་དུ་དེ་ལྟར་བཤད་པས་སོ། ། དེས་ན་བར་སྐབས་ཀྱི་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་གཅིག་གིས་ཡོངས་འཛིན་སྟོན་ནོ། ། གཉིས་པ་རྩ་བ་ལ་བཞི་སྟེ། ནང་ཡོངས་(སྙིང་མཆོག་ཟླ་ཟེར་དངོས་)འཛིན་ཐབས་མཁས། ཕྱི་ ཡོངས་འཛིན་དགེ་བཤེས། དེའི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་སོ་སོར་(སྙིང་ཟླ་དངོས་)བོར་བའོ། །དང་པོ་ནི། ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རང་བཞིན་སྤྲོས་བྲལ་ལ་སེམས་དང་པོར་མི་འགོང་པ་ཉིད་དང་སོགས་ པ་བར་དུ་མི་དངང་། མཐར་ཤིན་ཏུ་སྐྲག་པར་མི་འགྱུར་བའི་བྱང་སེ་སྦྱོར་ལམ་པའི་ཐབས་ མཁས་དེ་ཆོས་ཅན། བྱང་སེ་སྦྱོར་ལམ་པའི་ཡོངས་འཛིན་ཡིན་ཏེ། དེ་དེ་འདྲ་དེ་ལ་འཇིགས་ དངང་སྐྲག་པ་ལ་སོགས་པར་མི་འགྱུར་བར་བྱེད་པའི་ཐབས་མཁས་དེ་ཡིན་པས་སོ། །མདོར། བྱང་ཆེན་པོ་མི་འཇིགས་མི

【現代漢語翻譯】 那些（論述）通過展示對治法，間接地闡明了應斷除的分別念，並且明顯地不認可破斥分別念。《月光疏》中說：『那些分別念會被（智慧的）熱力削弱，但不會被徹底斷除。』因為（這些論述）似乎是逐一應用的，所以明顯地不認可破斥分別念。而《般若生》（似乎認可建立分別念，即）：『由於被一切煩惱的事物和作為實有的補特伽羅所依的能取和所取的分別念所生，因此，通過清凈的事物和作為假名的士夫所依的能取和所取的分別念，就能獲得寂滅。』如果認為這是破斥分別念，那麼就應該說，這樣說是針對四種分別唸的境而言的。但要確立根本，似乎很難。 第四點是：如前所述的那種分別念，與四種破斥分別念和確定性的部分相符，與四種等持在數量上是相同的。雖然分別念是無限的，但只展示了屬於道的分別念，其他的則因為不是特別需要取捨的，所以沒有展示。這是金子的說法。 第三部分有三點。首先是前釋：菩薩加行道的行為法完全依止的善知識，其行為法簡要地展示為行為法分別念之前所說的內容是有必要的，因為在那裡，爲了使偈頌的組合不被破壞，需要與偈頌的組合相一致地進行闡述。即使是這樣，那（善知識）也是有必要的，再次在菩薩行為的廣釋中，在分別唸的結尾處進行闡述，因為在那裡，通過在其結尾處進行闡述的力量，如前所述的四種分別念也變成了菩薩加行道的特殊行為法。因此，中間的那個偈頌展示了依止（善知識）。 第二是根本頌有四點：內在的依止（殊勝心髓月光），依止善巧方便；外在的依止善知識；以及各自的相違品（殊勝心髓月光）的捨棄。第一點是：對於一切法的自性離戲論，最初不會感到害怕，中間也不會驚慌，最終也不會變得非常恐懼的菩薩加行道者的善巧方便，是菩薩加行道者的依止，因為那樣的（善巧方便）能使（菩薩）不至於對恐懼、驚慌、害怕等感到恐懼。簡而言之，大菩薩不會感到恐懼。

【English Translation】 Those (discussions) implicitly clarify the conceptualizations to be abandoned by showing the antidotes, and it is evident that they do not approve of refuting conceptualizations. In the 'Moonbeam Commentary,' it says, 'Those conceptualizations are thinned by heat, but they are not completely abandoned.' Because (these discussions) seem to be applied one by one, it is evident that they do not approve of refuting conceptualizations. However, the 'Emergence of Wisdom' (seems to approve of establishing conceptualizations, i.e.): 'Since one is born into existence by the conceptualizations of grasping and being grasped, which are based on the objects of all afflictions and the person as a real entity, therefore, through the conceptualizations of grasping and being grasped, which are based on pure objects and the person as a nominal entity, one will attain nirvana.' If it is thought that this is refuting conceptualizations, then it should be said that this statement refers to the objects of the four conceptualizations. But to establish the root seems difficult. The fourth point is that the conceptualizations as described above, which are in accordance with the four refutations of conceptualizations and the aspects of certainty, are equal in number to the four samadhis. Although conceptualizations are infinite, only the conceptualizations that belong to the path are shown, and the others are not shown because they are not particularly necessary to be adopted or abandoned. This is the saying of Gold. The third part has three points. First is the previous commentary: The spiritual friend who completely relies on the practices of the Bodhisattva's path of application, it is necessary that his practices are briefly shown as what was said before about the conceptualizations of practices, because there, in order to not destroy the composition of the verses, it is necessary to explain in accordance with the composition of the verses. Even so, it is necessary that he (the spiritual friend) is again explained at the end of the conceptualizations in the extensive explanation of the Bodhisattva's practices, because there, through the power of explaining at its end, the four conceptualizations as mentioned before also become the special practices of the Bodhisattva's path of application. Therefore, the one verse in the middle shows the reliance (on the spiritual friend). The second is that the root text has four points: the inner reliance (Excellent Essence Moonbeam), reliance on skillful means; the outer reliance on the spiritual friend; and the abandonment of their respective opposing factors (Excellent Essence Moonbeam). The first point is: The skillful means of the Bodhisattva practitioner who does not initially feel fear, does not panic in the middle, and does not become very afraid in the end, regarding the nature of all phenomena as free from elaboration, is the reliance of the Bodhisattva practitioner, because that (skillful means) makes (the Bodhisattva) not afraid of fear, panic, fright, etc. In short, the great Bodhisattva does not feel fear.

་དངང་སྐྲག་པར་མི་འགྱུར་རོ། །ཞེས་སོགས། ཤཱནྟིས། (དག་ལྡན།) སྐྲག་པ་ཉིད་ནི་ཆུང་ངུ་དང་འབྲིང་དང་ཆེན་པོའི་རིམ་པ་ཇི་ལྟ་བར། སྐྲག་པ་དང་དངང་བ་དང་ ཤིན་ཏུ་དངང་བར་འགྱུར་བ། ཞེས་སོ། །འབུམ་ཊཱིཀ་ཏུ། ཉན་པའི་ཚེ་ཅུང་ཟད་འཇིགས་པ་ འཇིགས་པའོ། །དེའི་འོག་ཏུ་སེམས་པའི་ཚེ་འབྲིང་དུ་འཇིགས་པ་དངང་བའོ། །ཐ་མར་བསྒོམ་ 1-373 ཚེ་རབ་ཏུ་འཇིགས་པ་སྐྲག་པ། ཞེས་གསུངས་སོ། །(གནས་མིན་པ་ལ་འཇིགས་པ་ནི་སྐྲག་པ། རྒྱུན་དུ་འཇིགས་ པ་ནི་དངང་བ། དངང་བ་བརྟན་པར་གྱུར་བ་ནི་ཤིན་ཏུ་དངང་བ་ཞེས་བཙུན་གྲོལ་དང་འགྲེལ་ཆེན་ལས་སོ། །བརྗོད་འདོད་ཀྱིས་ཇི་ ལྟར་སྦྱར་ཡང་རུང་ངོ་། །) གཉིས་པ་ནི། སངས་རྒྱས་སྤྲུལ་སྐུ་ཆོས་ཅན། ཆོས་འདྲ། རྟགས་ནི། ཕན་པ་ཐོབ་པའི་ དོན་དུ་ཆོས་ཐམས་ཅད་བདག་གཉིས་ཀྱི་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པའི་ཤེས་རབ་སེམས་བསྐྱེད་བསྔོ་བ་ ལ་སོགས་པའི་ཐབས་དང་མི་ཕན་པ་སྤོང་བའི་དོན་དུ་བདུད་ལས་སྡིག་གྲོགས་སོགས་སྟོན་ པར་བྱེད་པའི་འཕགས་ཆེན་ཡིན་པས་སོ། །ཁྱབ་སྟེ། དེ་ལྟར་བསྟན་པས་དེ་འདྲའི་ཐབས་ ཤེས་དང་མི་ལྡན་པར་ལྟུང་བ་ལས་ཡོངས་སུ་འཛིན་པའོ། །བྱང་བའི་དགེ་བཤེས་ནི་གང་དེ་ ལ་གཟུགས་མི་རྟག་ཅེས་བྱ་བར་དེ་མི་དམིགས་པའི་ཚུལ་གྱིས་ཆོས་སྟོན་ཅིང་དགེ་རྩ་དེ་དག་ ཀྱང་རྣམ་མཁྱེན་ཉིད་མ་གཏོགས་པར་ཉན་ཐོས་ཀྱི་སའམ་རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སར་ཡོངས་སུ་ བསྔོར་མི་འཇུག་པའོ། །ཞེས་སོ། ། གསུམ་པ་བཞི་པ་ནི། ཐབས་མཁས་དེ་ཡི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་ཕར་ཕྱིན་ནས་མ་འདྲེས་པའི་ བར་དུ་མཚན་མར་དམིགས་ཏེ་བསྒོམ་ཞིང་རློམ་(ཨཱརྱ་)པ་སོགས་ཐབས་མི་(དག་ལྡན་)མཁས་པ་ བོར་བའོ། །ཐབས་མི་མཁས་པས་ཡུམ་ཟབ་མོ་འདི་ཐོས་ན་དངང་སྐྲག་ཀུན་ཏུ་སྐྲག་པས་ཟིན་ པར་འགྱུར། ཞེས་སོ། །དགེ་བཤེས་དེའི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་མདོ་སྡེ་འདི་དག་ནི་རང་བཟོར་ བྱས་པ་སྟེ་མཉན་པར་མི་བྱའོ་སོགས་གཞུང་སྤོང་བའི་སྡིག་གྲོགས་ཕྱིན་དྲུག་ལས་བཟློག་ཅིང་ མོས་པ་མེད་པར་བྱེད་སོགས་ལམ་སྤོང་བའི་སྡིག་གྲོགས། ཉན་ཐོས་ཀྱིས་མངོན་དུ་གྱིས་བླ་ མེད་བྱང་ཆུབ་ཀྱིས་ཁྱོད་ལ་ཅི་ཞིག་བྱ་ཞེས་ཟེར་བ་དེ་ལྟ་བུའི་བདུད་ལས་མི་སྨྲ་མི་སྟོན་པ་འདི་ ནི་སྡིག་པའི་གྲོགས་པོར་རིགས་པར་བྱའོ། །ཞེས་པ་ལྟར་འབྲས་བུ་སྤོང་བའི་སྡིག་གྲོགས་ རྣམས་བོར་བའོ། །ཨཱརྱའི་དགོངས་པའོ། །(དག་ལྡན་དུ་དེའི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་ནི་ཐབས་མི་མཁས་པ་དང་སྡིག་ 1-374 པའི་གྲོགས་པོའོ། ། ཞེས་སོ། །)འགྲེལ་པ་ལ། རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ནི་ཆོས་ཅན། དེའི་ཡོངས་སུ་ འཛིན་པ་ཡིན་ནོ། །དེའི་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་ཁྱད་པར་ཅན་ཡིན་པས་སོ། །དེའི་རྒྱུ་མཚན་ ནི། རང་བཞིན་སྟོང་ཉིད་སོགས་ལ་དང་པོར་སེམས་མི་འགོང་བར་དུ་མི་དངང་མཐར་མི་སྐྲག་ པ་དང་། སེམས་བསྐྱེད་བསྔོ

【現代漢語翻譯】 以及其他等等。寂天（寂天菩薩）說：（具足）。 恐懼本身有小、中、大三種程度的差別，會變成害怕、驚慌和非常驚慌。正如《十萬頌般若經釋》中所說：『聽聞時稍微害怕是害怕；之後思考時中等程度的害怕是驚慌；最後修習時極度害怕是恐懼。』（對非處境感到害怕是恐懼，持續感到害怕是驚慌，驚慌變得強烈就是非常驚慌，這是尊勝解脫和《大疏》中的說法。可以根據想要表達的意思來使用這些詞語。） 第二，佛陀的化身，具有法相。理由是：爲了獲得利益，他會展示一切法無自性的智慧、發菩提心、迴向等等方便；爲了捨棄無益，他會揭示魔業、惡友等等，因為他是殊勝的大士。普遍來說，通過這樣教導，他能從墮落中完全守護那些不具備這種方便智慧的人。具善知識不會以不明顯的方式宣說『色是無常』等法，也不會將這些善根迴向于聲聞或獨覺的果位，而只會迴向於一切智。 第三和第四，善巧方便的違品是執著于相，從波羅蜜多到不混雜之間進行修習，並且捨棄自詡（聖者）等等不善巧方便的人。不善巧方便的人聽聞這部甚深般若經時，會被驚慌和恐懼完全控制。具善知識的違品是捨棄經論，例如說『這些經論是自己編造的，不要聽聞』等等，捨棄正法的惡友會阻礙六度波羅蜜多，並且使人沒有信心等等，捨棄道的惡友。例如聲聞說：『你成就無上菩提有什麼用？』這樣不說話、不教導的魔業應該被視為惡友。正如所說，要捨棄那些捨棄果位的惡友。這是聖者的意圖。（具足中說：『它的違品是不善巧方便和惡友。』）在《釋論》中說：圓滿的佛陀，具有法相，是它的守護者。因為他是特殊的善知識。理由是：首先對於自性空性等法，直到內心不退縮，最終不驚慌恐懼；發菩提心，迴向。

【English Translation】 and so on. Shanti (Shantideva) said: (Complete). Fear itself has small, medium, and large degrees of difference, becoming fear, panic, and extreme panic. As stated in the 'Hundred Thousand Verse Prajna Sutra Commentary': 'Slight fear when listening is fear; after that, medium fear when thinking is panic; finally, extreme fear when practicing is terror.' (Fear of non-situations is fear, continuous fear is panic, and panic that becomes strong is extreme panic, according to Venerable Drol and the Great Commentary. These words can be used according to the meaning one wants to express.) Second, the emanation body of the Buddha has the characteristic of Dharma. The reason is: to obtain benefits, he shows all Dharmas as wisdom without self-nature, generating Bodhicitta, dedicating merit, and other skillful means; to abandon what is not beneficial, he reveals demonic activities, bad friends, etc., because he is a supreme great being. Universally, by teaching in this way, he completely protects those who do not possess such skillful means and wisdom from falling. A virtuous spiritual friend does not teach Dharma in an inconspicuous way, such as 'form is impermanent,' nor does he dedicate those roots of virtue to the attainment of the Hearer or Solitary Realizer, but only to omniscience. Third and fourth, the opposite of skillful means is clinging to characteristics, practicing from the Paramitas to non-mixture, and abandoning those who boast (Arya) and are not skillful in means. If those who are not skillful in means hear this profound Prajna Sutra, they will be completely seized by panic and fear. The opposite of a virtuous spiritual friend is abandoning scriptures, such as saying 'these scriptures are self-made, do not listen to them,' etc. A bad friend who abandons the Dharma will hinder the six Paramitas and cause one to have no faith, etc., a bad friend who abandons the path. For example, a Hearer says, 'What use is it for you to achieve unsurpassed Bodhi?' Such demonic activities of not speaking or teaching should be regarded as bad friends. As it is said, one should abandon those bad friends who abandon the result. This is the intention of the Arya. (Complete says: 'Its opposite is unskillful means and bad friends.') In the Commentary, it says: The complete Buddha, having the characteristic of Dharma, is its protector. Because he is a special virtuous spiritual friend. The reason is: first, for selflessness and emptiness, until the mind does not shrink back, ultimately there is no panic or fear; generating Bodhicitta, dedicating merit.

་བ་ལ་སོགས་པའི་ཐབས་ལ་མཁས་པའི་སྒོ་ནས་རྒྱལ་བོ་འཆར་ བྱེད་ཀྱི་བཙུན་མོའི་མཆོག་སྔོ་བསངས་མ་(ཐུབ་དགོངས་)ཤི་བ་བརྡ་སྤྲོད་པའི་ཚུལ་དུ་གདུལ་བྱའི་ བསམ་པ་དང་མཐུན་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་དངོས་པོ་མཐའ་དག་བདག་གཉིས་མེད་པར་དང་ བསྔོ་བ་དང་བདུད་ལས་སྡིག་གྲོགས་སོགས་སྟོན་པར་བྱེད་པ་དང་། ཕྱིན་དྲུག་གི་མི་མཐུན་ པའི་ཕྱོགས་སེར་སྣ་དང་འཆལ་ཚུལ་སོགས་དང་མི་ལྡན་པའི་སྐྱེས་བུ་ཡིན་པས་སོ། །ཡོངས་ འཛིན་གྱིས་འཕགས་པར་མི་རིགས་ཏེ་སངས་རྒྱས་ཡོངས་འཛིན་ཡིན་པས་དེ་རིགས་ཅན་ གསུམ་གའི་སྟོན་པར་འདྲ་བས་སོ་ཞེ་ན། དེར་འདྲ་ཡང་སྔར་བཤད་ལྟར་གྱི་ཐབས་ཤེས་རབ་ སོགས་དེ་དང་ལྡན་པ་དངོས་སུ་རྗེས་སུ་འཛིན་མི་འཛིན་གྱི་ཁྱད་ཡོད་དེ། ནོར་བུའམ་ཉི་མ་ བཞིན་ནོ། ། ༈ སྒྲུབ་པའི་རྒྱུ། བཞི་པ། རྒྱུའམ་རྟེན་རིགས་ལ། སྤྱི་དང་། ཡན་ལག་གི་དོན་གཉིས་སོ། ། ༈ སྤྱིའི་དོན། དང་པོ་ལ། (ཉན་རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་རིགས་)ཡོད་(པ་)དང་(ཞེས་བློ་བརྟན་)མཆོག་དང་མཚན་ཉིད་དང་། །རྟགས་དང་ རིགས་རབ་དབྱེ་བ་དང་། །ཉེས་དམིགས་དང་ནི་ཕན་ཡོན་དང་། །དཔེ་རྣམ་གཉིས་ཏེ་(རེ་རེ་ ལ་)རྣམ་པ་བཞི། །ཞེས་པ་ལྟར། བརྒྱད་ལས་དང་པོ། རིགས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་བཤད་ན། རང་ བཞིན་དང་ནི་རྒྱས་པ་དང་། །དེ་ནི་རྟེན་དང་བརྟེན་པ་དང་། །ཡོད་མེད་ཉིད་དང་ཡོན་ཏན་ནི། ། སྒྲོལ་བའི་དོན་དུ་རིགས་ཞེས་བྱ། །ཞེས་ཏེ། སྤྱིར་ཐེག་པ་སོ་སོ་ལྟར་ན། བྱེ་བྲག་ཏུ་སྨྲ་བ་ནི། མདོ་ལས། བསོད་སྙོམས་དང་གནས་མལ་དང་ཆོས་གོས་ངན་ངོན་ཙམ་གྱིས་ཆོག་ཤེས་པ་ དང་། སྤོང་བ་དང་བསམ་གཏན་ལ་དགའ་བ་འཕགས་པའི་རིགས། ཞེས་བཞི་གསུངས་པ་མ་ 1-375 ཆགས་པར་འདུས་པས། སེམས་བྱུང་མ་ཆགས་པ་འཕགས་པའི་རིགས་སུ་འདོད་དེ། མཛོད་ དུ། མ་ཆགས་འཕགས་རིགས། ཞེས་སོ། །ཡང་(ཆོས་བཤེས་)སྐྱེ་མཆེད་དབང་བོའི་བྱེ་བྲག་ལ་ ཡང་འདོད་དེ། མཛོད་དུ། ཁ་ཅིག་དང་པོ་ནས་དེའི་རིགས། །ཁ་ཅིག་སྦྱངས་པ་ལས་གྱུར་ཏོ། ། ཞེས་སོ། །མདོ་སྡེ་བ། སྐྱེ་མཆེད་དྲུག་གི་ཁྱད་པར་སྒྲིབ་པ་སྤང་རུང་ལ་འདོད་དེ། བསྡུ་བར། སྒྲིབ་པ་གཉིས་ཀ་སྤང་དུ་མི་རུང་ན་རིགས་ཆད། ཉོན་སྒྲིབ་ཙམ་སྤང་དུ་རུང་ན་ཉན་རང་གི་ རིགས། གཉིས་(དོན་བྱང་སར་ཡང་ཡོད་)ཀ་སྤང་དུ་རུང་ན་སངས་རྒྱས་ཀྱི་རིགས། ཞེས་གསུང་བུ་ བ་ནི་དཔྱད་དགོས་སོ། །སེམས་ཙམ་ལུགས། མདོ་རྒྱན་ནམ་བྱང་ས་བཞིན་ཞེས་གསུང་བ་ནི་ ནོར་ཏེ། ཆོས་བཤེས་དང་ཁྱེད་རང་གཉིས་ཀ་སེམས་ཙམ་པ་རང་བཞིན་དུ་གནས་པའི་རིགས་ ཆད་འདོད་པར་བཞེད་ལ་དེ་གཉིས་སུ་རང་བཞིན་དུ་གནས་པའི་རིགས་ཆད་མི་བཞེད་དོ། ། (རྒྱུ་དང་བྲལ་བ་ཞེས་པ་ནི་རྒྱས་པ་ཡིན་ཏེ། དེ་ལས། འགྲོ་ཀུན་དེ་ཡི་སྙིང་པོ་ཅན། །ཞེས་བཤད་པ་དང་།) བྱང་སར། དེ་ ལ་རང་བཞིན་གྱིས་གནས་པའི་རིགས་

【現代漢語翻譯】 通過精通諸如調伏（眾生）之方便法門，如國王查拉卡（འཆར་བྱེད，釋迦牟尼佛的前世）之王妃勝妙青蓮（སྔོ་བསངས་མ，Utpalavarna，蓮花色比丘尼，此處指觀世音菩薩）般，以善巧方便的方式，如同調伏對象的心意那樣，使一切事物都了達無我、無二，並能迴向、示現降伏魔眾、惡友等。由於是不具備吝嗇、邪淫等與六度相違背之品德的聖者。 有人問：『上師（ཡོངས་འཛིན）不應是聖者，因為上師是佛陀，如同三世一切佛陀一樣。』答：雖然相似，但如前所說，在是否具備方便、智慧等，以及是否真實攝受方面，存在差異，如同寶珠或太陽一樣。 第四，關於因或所依之種姓，分為總義和支分義兩種。 第一，關於總義： 如（《攝略分》）所說：『（聲聞、獨覺、佛陀之）種姓，有、勝妙、體性、相、標誌、種姓之差別、過患、功德、譬喻、種類，每一項有四種。』 如是共有八項，首先解釋種姓之體性：『自性、增長、彼為所依、能依、有無性、功德，為度脫之義而稱之為種姓。』 總的來說，按照各個宗派的觀點，毗婆沙師（བྱེ་བྲག་ཏུ་སྨྲ་བ）認為，經部中說：『以少許乞食、住所、粗劣法衣為滿足，喜好捨棄和禪定是聖者之種姓。』這四種不執著的聚集，心不執著即是聖者之種姓。如《俱舍論》所說：『不執著是聖者之種姓。』 也有人（指法救）認為，是蘊、處、界的差別。如《俱舍論》所說：『有些人從一開始就具有那種種姓，有些人是從修習中產生的。』 經部師認為，是六處（སྐྱེ་མཆེད）的差別，是可以斷除障礙的。如《攝類學》所說：『如果兩種障礙都不能斷除，那就是斷種姓者；如果只能斷除煩惱障，那就是聲聞、獨覺的種姓；如果兩種（指煩惱障和所知障，此二者在《瑜伽師地論·本地分》中也有）都能斷除，那就是佛陀的種姓。』這種說法需要考察。 唯識宗認為，如《現觀莊嚴論》或《瑜伽師地論·本地分》所說，這種說法是錯誤的。因為法救和你們都認為唯識宗承認自性存在的斷種姓者，但這兩者都不承認自性存在的斷種姓者。 （所謂『與因分離』是指增長，因為其中說：『一切眾生皆具如來藏。』）《瑜伽師地論·本地分》中說：『其中，自性存在的種姓……』

【English Translation】 Through skillful means such as mastering the methods of taming (beings), like Queen Utpalavarna (lotus-colored nun, here referring to Avalokiteśvara) of King Chala (one of Shakyamuni Buddha's previous lives), in a way that accords with the minds of those to be tamed, realizing that all things are without self and non-dual, and being able to dedicate merit, demonstrate the subjugation of demons, evil friends, etc. Because they are noble beings who do not possess qualities contrary to the six perfections, such as stinginess and promiscuity. Someone asks: 'The preceptor (Yongs-dzin) should not be a noble being, because the preceptor is a Buddha, just like all Buddhas of the three times.' Answer: Although similar, as previously stated, there are differences in whether they possess skillful means, wisdom, etc., and whether they truly embrace (beings), just like a jewel or the sun. Fourth, regarding the lineage of cause or basis, there are two types: general meaning and specific meaning. First, regarding the general meaning: As stated in (the Abhisamayalankara): 'The lineage (of Shravakas, Pratyekabuddhas, and Buddhas) has existence, excellence, nature, characteristics, signs, differences in lineage, faults, merits, metaphors, and types, each with four aspects.' Thus, there are eight items. First, explaining the nature of lineage: 'Self-nature, growth, that which is the basis, that which relies, existence or non-existence, qualities, are called lineage for the sake of liberation.' Generally speaking, according to the views of each school, the Vaibhashikas (Bye-brag-tu-smra-ba) believe that the Sutra says: 'Being content with a small amount of alms, dwelling, and coarse Dharma robes, and delighting in renunciation and meditation are the lineages of noble beings.' This gathering of four non-attachments, the mind's non-attachment, is the lineage of noble beings. As stated in the Abhidharmakosha: 'Non-attachment is the lineage of noble beings.' Some (referring to Dharmatrata) also believe that it is the difference in skandhas, ayatanas, and dhatus. As stated in the Abhidharmakosha: 'Some have that lineage from the beginning, and some arise from cultivation.' The Sautrantikas believe that it is the difference in the six ayatanas (Skye-mched), which can eliminate obscurations. As stated in the Compendium of Topics: 'If both obscurations cannot be eliminated, then the lineage is severed. If only the afflictive obscuration can be eliminated, then it is the lineage of Shravakas and Pratyekabuddhas. If both (referring to afflictive obscuration and cognitive obscuration, which are also in the Yogacarabhumi-sastra, Local Section) can be eliminated, then it is the lineage of Buddhas.' This statement needs to be examined. The Mind-Only school believes that it is as stated in the Abhisamayalankara or the Yogacarabhumi-sastra, which is incorrect. Because Dharmatrata and you both believe that the Mind-Only school acknowledges those who have a naturally existing severed lineage, but neither of you acknowledges those who have a naturally existing severed lineage. (The so-called 'separation from cause' refers to growth, because it says: 'All beings have the essence of the Tathagata.') The Yogacarabhumi-sastra, Local Section, states: 'Among them, the naturally existing lineage...'

ནི། བྱང་བ་རྣམས་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་དྲུག་གི་ཁྱད་པར་གང་ ཡིན་པ་སྟེ། དེ་ནི་གཅིག་ནས་གཅིག་ཏུ་བརྒྱུད་དེ་འོངས་པ་ཐོག་མ་མེད་པའི་དུས་ཅན་ཆོས་ ཉིད་ཀྱིས་ཐོབ་པ་དེ་ལྟ་བུ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལ་ཡང་དག་པར་སྒྲུབས་པའི་རིགས་ནི། སྔོན་དགེ་ བའི་རྩ་བ་གོམས་པར་བྱས་པ་ལས་ཐོབ་པ་གང་ཡིན་པ་སྟེ། ཞེས་སོ། །འདིས་ནི་སྐྱེ་མཆེད་ དྲུག་གི་ཆོས་ཉིད་གདོད་ནས་གནས་པའི་རང་བཞིན་འོད་གསལ་དེ་ཉིད་རང་བཞིན་དུ་གནས་ པའི་རིགས་ཡིན་པར་བསྟན་པའོ། །ཤནྟིས། རིགས་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ཐོག་མ་མེད་པའི་དུས་ཅན་ རྒྱུ་དང་རྐྱེན་གྱིས་འདུས་མ་བྱས་པ་ཆོས་ཉིད་ཀྱིས་ཐོབ་པ་སྐྱེ་མཆེད་དྲུག་གི་ཁྱད་པར་ཡིན་ པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་པས་བྱང་སའི་ལུང་དེའི་དོན་ཐོག་མེད་ནས་བརྒྱུད་པ་ཆོས་ཉིད་ཀྱིས་ཐོབ་ པ་སྐྱེ་མཆེད་དྲུག་གི་ཁྱད་པར་འདུས་བྱས་ཞིག་ལ་དགོངས་པ་བླངས་པ་(ཨཱརྱ་)ནི་ནོར་བ་ཁོ་ ནའོ། །དེས་ན་མདོ་རྒྱན་བྱང་སའི་དགོངས་པའང་ཆོས་དབྱིངས་ལ་དེར་བཞེད་པ་ཁོ་ནའོ། །རྒྱ་ 1-376 མཚོ་སྤྲིན་གྱིས། ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱིས་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་ཆོས་ཉིད་ཀྱིས་ཐོབ་པ་སྟེ་སུས་ཀྱང་མངོན་པར་ འདུས་མ་བྱས་པའི་ཕྱིར་དང་མ་འོངས་པའི་ཕྱིར་ཞེས་པའི་དོན་ནོ་ཞེས་དང་། ( དེ་མདོ་རྒྱན་འགྲེལ་ དུའང་། འཁོར་བ་ཐོག་མ་མེད་པའི་དུས་ནས་སྐྱེ་མཆེད་ཀྱི་ཁྱད་པར་སུས་མ་བྱས་མ་བཅོས་པར་མངོན་འཚང་རྒྱ་བར་འགྱུར་བའི་ ས་བོན་དང་ལྡན་པ་སྟེ་དེའི་སྐལ་བ་ཡོད་པའོ། །ཞེས་སོ། །ཡང་དེ་དགེ་བ་ཁོ་ན་དང་དེ་འདུས་མ་བྱས་སུ་ཐལ་བས་གནོད་དེ། རྒྱུད་ བླར། རང་བཞིན་འགྱུར་བ་མེད་པ་དང་། །དགེ་དང་རྣམ་པར་དག་པའི་ཕྱིར། །ཞེས་སོ། །ཡང་)ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ཀྱི་རྒྱུ་ མཐུན་པ་ལས་སྐྱེས་པའི་དགེ་བའི་རྩ་བས་འདུས་མ་བྱས་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་སོ། །དེས་ན་ཆོས་ ཉིད་ལ་རིགས་ཞེས་བྱ་སྟེ། སྡོང་བོ་བཀོད་པ་ལས། ཀྱེ་རྒྱལ་བའི་སྲས་དག་བྱང་ཆུབ་སེམས་ དཔའི་རིགས་ཞེས་བྱ་བ་འདི་ནི་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ལྷུར་ལེན་པ། ནམ་མཁའ་ལྟར་ཡངས་པ། རང་བཞིན་གྱིས་འོད་གསལ་བ་སྟེ། ཞེས་སོ། །(དེ་ལ་གནས་པ་ནི་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་ དཔའ་ནི་འདས་པའི་སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་རྣམས་ཀྱི་རིགས་སུ་སྐྱེས་པ་ཡིན་མ་འོངས་པའི། ད་ལྟར་བའི་སོགས་སོ། ། མདོ་རྒྱན་འགྲེལ་ཆེན་དུ། དེའི་དོན་འདི་ལྟར་བཤད་དེ། དེ་ལ་དེ་པ་ཅི་རིགས་ནི་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་དང་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་ཡེ་ ཤེས་དེ་། དེས་ས་དང་པོ་ཐོབ་ནས་ས་དང་པོ་ལ་དེ་པའི་རིགས་སུ་སྐྱེས་པ་ཞེས་བྱའོ། །ཞེས་ས་བཅུ་པའི་ལུང་དང་སྦྱར་རོ། །) དེས་ ན་ཁ་ཅིག་(འོད་ཟེར་མགོན་པོ།)འདུས་བྱས་ཀྱི་སེམས་རིག་ཅིང་གསལ་ཙམ་འདི་རང་བཞིན་དུ་ གནས་པའི་རིགས་སུ་འདོད་པའང་དེ་དགེ་བ་ཁོ་ན་དང་དེ་འདུས་མ་བྱས་སུ་ཐལ་བས་གནོད་ དེ།

【現代漢語翻譯】 那麼，菩薩們的六界（skandha，蘊）的差別是什麼呢？那就是從一個到另一個傳遞而來，具有無始時間，由法性（dharmatā）所獲得的，就是那樣。 其中，真正修習的種姓（gotra）是：從先前串習的善根中獲得的，就是這樣。』 這表明了六界的法性，原本就存在的自性光明，就是自性存在的種姓。 寂天（Śāntideva）說：『種姓，是指具有無始時間，不由因緣聚合，由法性所獲得的，是六界的差別。』 因此，如果認為《菩薩地論》（Bodhisattvabhūmi-śāstra）的那個宗義，是從無始以來傳遞，由法性所獲得的六界的差別，是指一種有為法，那麼(阿雅Arya)就完全錯了。 因此，《現觀莊嚴論》（Abhisamayālaṃkāra）和《菩薩地論》的宗義，也僅僅是認為法界（dharmadhātu）是種姓。 海云（Gyamtso Trin）說：『因為自性成立，所以由法性所獲得，也就是說，不由任何人顯現聚合，並且是未來的意義。』 （《現觀莊嚴論》的註釋中也說：『從無始輪迴以來，具有能使蘊的差別不由任何人造作、不經任何改造而顯現成佛的種子，也就是說，具有那種能力。』 又，如果認為它是純粹的善，並且是有為法，那就有過失了。《寶性論》（Ratnagotravibhāga）中說：『自性不變異，因為是善且極清凈。』 又，）由法界的同類因所生的善根，不是有為法。 因此，法性被稱為種姓。《樹幹莊嚴經》（Ghanavyūha Sūtra）中說：『諸位佛子，菩薩的種姓，是指專注於法界，像虛空一樣廣闊，自性光明的。』 （安住于其中的，是現證的菩薩，是過去諸佛世尊的種姓所生，是未來、現在的等等。 《現觀莊嚴論釋大疏》（Abhisamayālaṃkārālokā）中說：『它的意義是這樣解釋的：對於它，無論如何，法界和無分別智，從獲得初地開始，就稱為初地的種姓所生。』這是與十地經的教證結合起來說的。） 因此，有些人（光芒怙主，Özer Gönpo）認為，有為法的、僅僅是明覺的心，是自性存在的種姓，那也是因為它是純粹的善，並且是有為法，所以有過失的。

【English Translation】 So, what is the distinction of the six skandhas (aggregates) of the Bodhisattvas? It is that which has been transmitted from one to another, having beginningless time, obtained by dharmatā (suchness), it is like that. Among these, the lineage (gotra) that is truly cultivated is: that which is obtained from having previously habituated to roots of virtue, it is like that.' This shows that the dharmatā of the six skandhas, the self-existing luminosity that has existed from the beginning, is the lineage that exists by its own nature. Śāntideva said: 'Lineage is that which has beginningless time, is not assembled by causes and conditions, is obtained by dharmatā, and is the distinction of the six skandhas.' Therefore, if one thinks that the meaning of that Bodhisattvabhūmi-śāstra, the distinction of the six skandhas transmitted from the beginning and obtained by dharmatā, refers to a conditioned phenomenon, then (Arya) is completely mistaken. Therefore, the meaning of the Abhisamayālaṃkāra and the Bodhisattvabhūmi-śāstra is also only that the dharmadhātu (the realm of phenomena) is considered to be the lineage. Gyamtso Trin said: 'Because it is established by its own nature, it is obtained by dharmatā, that is, because it is not manifestly assembled by anyone, and it is the meaning of the future.' (It is also said in the commentary on the Abhisamayālaṃkāra: 'From beginningless time in samsara, it possesses the seed that causes the distinction of the skandhas to manifest Buddhahood without being made or modified by anyone, that is, it has that capacity.' Also, if it is considered to be purely virtuous and conditioned, then there is a fault. The Ratnagotravibhāga says: 'The self-nature does not change, because it is virtuous and completely pure.' Also,) the roots of virtue born from the homogeneous cause of the dharmadhātu are not conditioned. Therefore, dharmatā is called lineage. The Ghanavyūha Sūtra says: 'O sons of the Buddhas, the lineage of the Bodhisattva is that which focuses on the dharmadhātu, is as vast as the sky, and is luminous by its own nature.' (Abiding in it are the Bodhisattvas who have directly realized it, born into the lineage of the Buddhas, the Bhagavat of the past, and of the future, the present, etc. The Abhisamayālaṃkārālokā says: 'Its meaning is explained as follows: For it, in any case, the dharmadhātu and non-conceptual wisdom, from the attainment of the first bhūmi (level), are called born into the lineage of the first bhūmi.' This is said in conjunction with the testimony of the Daśabhūmika Sūtra (Ten Bhumis Sutra).) Therefore, some people (Özer Gönpo, Protector of Rays) think that the conditioned, merely clear and aware mind is the self-existing lineage, but that also has a fault because it is purely virtuous and conditioned.

རྒྱུད་བླར། རང་བཞིན་འགྱུར་བ་མེད་པ་དང་། །དགེ་དང་རྣམ་པར་དག་པའི་ཕྱིར། །ཞེས་ སོ། །དེས་ན་ནོར་ལ། ཁ་ཅིག་ཆོས་དབྱིངས་དེར་བྱས་ན་བེམ་པོ་དང་དངོས་མེད་ཀྱང་སངས་ རྒྱས་ཀྱི་རིགས་ཅན་དུ་འགྱུར་བས་སེམས་ཀྱི་ཆོས་ཉིད་དྲི་བཅས་ཉིད་དེ་ཡིན་ཞེས་པའང་། ཆོས་ཉིད་དུམ་བུར་ཆད་པར་ཐལ་བས་གནོད་ལ། ཀུན་གཞིའི་སྟེང་གི་ཟག་མེད་ཀྱི་ས་(རལ་ གྲིས་བསླབ་གསུམ་རྒྱན་གྱི་མེ་ཏོག་ཏུ་བཤད་དོ། །)བོན་དེར་འདོད་པའང་དེ་འདུས་བྱས་སམ་འདུས་མ་བྱས་ ཡིན། དང་པོ་ནི་ཟག་བཅས་ཟག་མེད་སོགས་སུ་བརྟགས་པ་ལ་སོགས་བརྟགས་པས་འཇིག་ 1-377 སྟེ་ངག་ལས་ཤེས་སོ། །མཚན་ཉིད་ནི། གང་ལ་བརྟེན་ནས་ཐར་ལམ་ལ་འབད་ན་ཐར་བ་ཐོབ་ བྱེད་ཀྱི་འདུས་མ་བྱས་ཀྱི་དགེ་བ་ཞེས་པའོ། །འདུས་མ་བྱས་ཀྱི་དགེ་བ་གང་ཞིག ངོ་བོ་ཉིད་ སྐུའི་རྒྱུར་འགྱུར་བ་ཞེས་པ་ལམ་གྱི་སྐབས་ཀྱི་རང་བཞིན་དུ་གནས་པའི་རིགས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ དོ། །དེ་ལ་བརྟེན་ནས་རྐྱེན་གྱིས་བསྐྱེད་པའི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་རྒྱུར་གྱུར་བའི་དགེ་བ་འདུས་བྱས་ ཐམས་ཅད་རྒྱས་པའི་རིགས་ཏེ། མཚན་ཉིད་ནི། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་རྒྱུར་གྱུར་བའི་དགེ་བ་འདུས་ བྱས་སོ། །ཐེག་གསུམ་སོ་སོར་ཡང་སྦྱར་ཏེ། རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་རྒྱུར་གྱུར་བའི་དགེ་བ་ འདུས་བྱས་ནི། ཐེག་ཆེན་གྱི་རྒྱས་རིགས་ཀྱིའོ། །གཞན་ལ་ཡང་ངོ་། །རྒྱུད་བླར། གཏེར་དང་ འབྲས་བུའི་ཤིང་བཞིན་དུ། །རིགས་དེ་རྣམ་གཉིས་ཤེས་བྱ་སྟེ། །ཐོག་མེད་རང་བཞིན་གནས་ པ་དང་། །ཡང་དག་བླངས་པ་མཆོག་ཉིད་དོ། །ཞེས་སོགས་དྲང་ཞིང་ཤོད་ཅིག འཇིག་རྟེན་ ལས་འདས་པའི་ཆོས་ཀྱི་ས་བོན་ལ་རིགས་ཞེས་བྱའོ། །ཞེས་རྒྱ་སྤྲིན་གྱིས་བཤད་པ་ལྟར་ གཟུང་ངོ་། །དང་པོ་རྟེན་ཕྱི་མ་བརྟེན་པ། དང་པོ་རྒྱུར་ཡོད་བསྐྱེད་པའི་འབྲས་བུར་མེད། ཕྱི་མ་ གཉིས་ཀའོ། །སྒྲ་བཤད་ནི། ཡོན་ཏན་ནི་སྒྲོལ། ཞེས་སོགས་ཏེ། གོ་ཏྲ་ལས་གུ་ཎ་ཏཱ་ར་ཞེས་པ་ བསྒྱུར་ན། (རིགས་ལ་གོ་ཏྲ་ཞེས་ཡོན་ཏན་བླ་ན་མེད་ཅེས་གོའི་དོན་ནི་གུ་ཎ་ཡོན་ཏན་ཏྲ་ཡ་སྒྲོལ་ཞེས་སོ། །མདོ་རྒྱན་འགྲེལ་ ཆེན་ནོ། འདིར་རྒྱ་གར་གྱི་སྐད་ལ་རིགས་ལ་གོ་ཏྲ་ཞེས་འབྱུང་ཞེས་དང་ཡོན་ཏན་གྱི་དོན་དུ་དྲངས་ཞེས་པས་བོད་ལ་འདྲ་བར་མི་ འཁྲུལ་ལོ། །) ཡོན་ཏན་སྒྲོལ་བའི་དོན་གྱིས་རིགས་ཏེ་འདི་ལས་ཡོན་ཏན་སྒྲོལ་ཞིང་(དབྱིག་)འབྱུང་ བའི་ཕྱིར་རོ། །ཡང་ན་(འགྲེལ་ཆེན་བློ་བརྟན་མར་རིགས་ལ་)གོ་ཏྲ་སྟེ། གོ་དོན་དགུ་ལ་འཇུག་པ་ལས་ (ངག་ཕྱོགས་ས་དང་འོད་ཟེར་དང་། །ཕྱུགས་དང་མིག་དང་རྡོ་རྗེ་དང་། །མཐོ་རིས་ཆུ་དང་དོན་དགུ་ལ། །མཁས་པས་གོ་སྒྲ་ངེས་ པར་གདགས། །ཞེས་ཞིབ་མོ་རྣམ་ཐག་གི་རང་འགྲེལ་དུ་འཕགས་ཆེན་ཀླུས་སོ། །)འདིར་ཕྱོགས་སམ་ས་ལའོ། །ཏྲ་ ཡ་ན་སྐྱོབ་པ་སྟེ་ཕྱོགས་སམ་སས་བསྡུས་པའི་སེ

【現代漢語翻譯】 《寶性論》中說：『自性不變異，具善極清凈。』 因此，對於『有些人認為法界本身就是有情眾生的佛性，那麼無情物和非物質也都會變成具有如來藏，所以心之本性本身就是有垢染的』這種觀點，因為這會導致法性被割裂成片段，所以是有害的。而對於『將無漏種子安立於阿賴耶識之上（如寶劍以三學為莊嚴，以花朵為飾），』這種觀點，那麼這個種子是有為法還是無為法呢？如果是前者，那麼經過有漏無漏等分析，就會被摧毀，這是可以從言語中瞭解的。其體相是：依靠它而努力于解脫之道，就能獲得解脫的無為善法。哪一種無為善法會成為法身之因呢？在道位時，安住于自性的種性之體相。依靠它，由因緣所生的菩提之因，即一切有為善法，都是增長的種性。其體相是：成為菩提之因的有為善法。也可以將這三種種性分別與三乘相聯繫：成為圓滿菩提之因的有為善法，是大乘的增長種性。其他亦然。』 《寶性論》中說：『如寶及果樹，當知此二種，無始自性住，及勝妙證得。』等等，要正確地解釋和說明。如世親所說：『超世之法的種子稱為種性。』應當這樣理解。 第一種是所依，后一種是能依；第一種是因位有，果位無；后兩種都是。詞源解釋是：功德能救度。等等。如果將 Gotra 翻譯成古印度語，（種性被稱為 Gotra，意為無上功德，Go 的意思是功德，Tra ya 的意思是救度。見《大乘經莊嚴論釋》）。種性具有救度功德的含義，因為功德由此救度並生起。或者（如《釋論·智軍》中說，種性是）Gotra，Go 有九種含義（言語、方位、土地、光芒、牲畜、眼睛、金剛、天界、水，智者應確定 Go 的九種含義。這是聖龍樹在《細微分別自釋》中所說）。這裡指的是方位或土地。Tra ya 的意思是救護，即方位或土地所包含的眾生。

【English Translation】 The Ratnagotravibhāga states: 'Because the self-nature is immutable, and is virtuous and perfectly pure.' Therefore, regarding the view that 'some consider the Dharmadhatu itself to be the Buddha-nature of sentient beings, then inanimate objects and non-material things would also become possessors of the Tathagatagarbha, so the very nature of mind is itself defiled,' this is harmful because it would lead to the fragmentation of Dharmata. And regarding the view that 'establishing the stainless seed on the Alaya-vijnana (like a sword adorned with the three trainings, decorated with flowers),' then is this seed a conditioned or unconditioned phenomenon? If the former, then after analyzing it as defiled, stainless, etc., it will be destroyed, which can be understood from speech. Its characteristic is: relying on it and striving on the path of liberation, one can attain the unconditioned virtue that brings liberation. Which unconditioned virtue becomes the cause of the Dharmakaya? In the stage of the path, the characteristic of the lineage that abides in its own nature. Relying on it, the cause of Bodhi produced by conditions, that is, all conditioned virtues, are the increasing lineage. Its characteristic is: the conditioned virtue that becomes the cause of Bodhi. These three lineages can also be associated with the three vehicles respectively: the conditioned virtue that becomes the cause of perfect Bodhi is the increasing lineage of the Mahayana. The others are similar.' The Ratnagotravibhāga states: 'Like a treasure and a fruit tree, these two types of lineage should be known: the beginningless, self-abiding, and the supremely attained.' etc., should be explained and elucidated correctly. As Vasubandhu said: 'The seed of transcendental Dharma is called lineage.' It should be understood in this way. The first is the support, the latter is the supported; the first exists in the causal stage, but not in the resultant stage; the latter two both exist. The etymological explanation is: qualities liberate. etc. If Gotra is translated from ancient Indian language, (lineage is called Gotra, meaning supreme quality, Go means quality, Tra ya means liberation. See the Great Commentary on the Ornament of the Sutras). Lineage has the meaning of liberating qualities, because qualities are liberated and arise from it. Or (as said in the Commentary by Lodro Tenma, lineage is) Gotra, Go has nine meanings (speech, direction, land, light, livestock, eyes, vajra, heaven, water, the wise should determine the nine meanings of Go. This is what the great Arya Nagarjuna said in the Self-Commentary on the Detailed Analysis). Here it refers to direction or land. Tra ya means protection, that is, the beings contained by the direction or land.

མས་ཅན་(འདི་ཐུབ་དགོངས་སུའང་)སྐྱོབ་པས་གོ་ཏྲ་ སྟེ་རིགས་སོ། །ཡང་ན་ཀུ་ལ་སྟེ། ཀུརྦ་ནི་ངན་པ། ལ་ཡ་ཐིམ་(བུ་རིན་གསུང་)པ་སྟེ་ངན་ཐིམ་(ཆོས་ 1-378 བཤེས་)ཞེས་པའོ། །དེ་ཡང་སྙིང་རྗེའི་(ཆོས་བཤེས་)དབང་གིས་དམྱལ་སོགས་འགྲོ་བ་ངན་པར་ ཐིམ་(ཆོས་བཤེས་)པས་སམ། ཀུ་ནི་ཀུ་ཊ་སྟེ་བརྩེགས་(བུ་རིན་)སམ་ཚོགས། ལ་ནི་ཨ་ལ་(བུ་རིན་) ཡ་སྟེ་གཞིའམ་རྟེན་ཏེ། ཡོན་ཏན་གྱི་ཚོགས་ཀྱི་རྟེན་དུ་གྱུར་པས་ཀུ་ལའོ་ཞེས་ཕྱི་མ། གཉིས་ ཀར་ཆོས་བཤེས་(དག་ཐུབ་ཏུ། གོ་ཞེས་པའི་བྱིངས་ག་མི་ནི་གནས་པ་ལ་འཇུག་སྟེ་ནམ་མཁའི་མཐའ་དག་ནི་ཐམས་ཅད་ དུ་སོང་བ་ཞེས་པ་བཞིན་མི་གཡོ་བའི་ཚུལ་གྱིས་འཛིན་པས་སྐྱོབ་པ་སྟེ་རིགས་སོ་ཞེས་སོ། །མི་གཡོ་བ་ནི་མི་ཉམས་ཤིང་བརྟན་ པའོ། །)སོ། །བྱང་སར། (འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་ཆོས་ཀྱི་འབྱུང་གནས་ཡིན་པས་)རིགས་(སོ་)དེ་ནི་(འབྲས་ བུ་ངེས་པར་འཛིན་པས་)གཞི་དང་། (འབྲས་བུ་འམ་གནས་པའི་རྒྱུན་འབྱུང་བར་བྱེད་པས་)སྟོན་པ་དང་། (འབྲས་ བུ་འཕེལ་བར་བྱེད་པས་)རྒྱུ་དང་། (འབྲས་བུའི་དུས་ནའང་འཇུག་པས་)རྟེན་དང་། (རིམ་གྱིས་འབྱུང་བར་བྱེད་པས་ )ཉེར་གནས་དང་། (འབྲས་བུའི་)སྔོན་དུ་འགྲོ་བ་དང་། (འབྲས་བུ་གནས་པ་དེར་འགྲོ་བས་)གནས་ཞེས་ ཀྱང་བྱའོ། །རིགས་དེ་ནི། (འབྱུང་བའི་རྒྱུ་མཚན་ཡིན་པས་)ས་བོན་ཞེས་ཀྱང་བྱ། (རང་དང་རྗེས་སུ་མཐུན་པའི་ འབྲས་བུ་འཛིན་པས་)ཁམས་དང་། (བཅོས་མ་མིན་པས་)རང་བཞིན་ཞེས་ཀྱང་བྱའོ། །ཞེས་སོ། །(ཞེས་པ་ རྣམས་ནི་རྒྱ་མཚོ་སྤྲིན་ནོ། །) ཐུབ་དགོངས་སུ་ཡང་ངོ་། །གཉིས་པ། ཡོད་དང་ཞེས་པ། ཐེག་པ་(བློ་བརྟན་ )གསུམ་གྱི་རིགས་ཡོད་པར་བསྟན་པས་དེ་འདྲའི་རིགས་ཡོད་པའི་སྒྲུབ་བྱེད་ལ་གསུམ་སྟེ། སྤྱིར་རིགས་ཡོད་པའི། གནས་སྐབས་ཐེག་གསུམ་གྱི་རིགས་ཡོད་པའི། རང་བཞིན་དུ་གནས་ པའི་རིགས་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པའི་སྒྲུབ་བྱེད་དོ། ། དང་པོ་ནི། དཔལ་ཕྲེང་གི་མདོའི་དོན། རྒྱུད་བླར། གལ་ཏེ་སངས་རྒྱས་ཁམས་མེད་ན། ། སྡུག་ལ་སྐྱོ་བར་མི་འགྱུར་ཞིང་། །མྱ་ངན་འདས་ལ་འདོད་པ་དང་། །དོན་གཉེར་སྨོན་པའང་ མེད་པར་འགྱུར། །སྲིད་དང་མྱ་ངན་འདས་ལ་དེའི། །སྡུག་བདེའི་(འདི་བཞིན་ཡོད་)སྐྱོན་ཡོན་ མཐོང་བ་འདི། །རིགས་ཡོད་ལས་ཡིན་གང་ཕྱིར་དེ། །རིགས་མེད་དག་ལ་མེད་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་ སོ། ། 1-379 གཉིས་པ་ནི། (རྒྱུ་)ཁམས་(སྣ་ཚོགས་ཏེ་བ་རུ་རའི་ཕུང་པོའི་མདོ་ལྟར་རོ། །)རྣམས་དང་ནི་(རྐྱེན་ཐེག་པ་ གསུམ་ལ།)མོས་(པས་རྟོགས་)པ་དང་། །(ངེས་མ་ངེས་ཀྱི་)སྒྲུབ་པ་ཐ་དད་(པའི་)དབྱེ་བ་དང་། །འབྲས་ བུ་(བྱང་ཆུབ་)ཐ་དད་(པ་གསུམ་ལ་)དམིགས་(འདི་རེ་རེ་ལ་སྦྱར་རོ། །)པའི་ཕྱིར། །(སེམས་ཅན་རྣམས་ལ་ཐེག་པ་ གསུམ་གྱི་)རིགས་ཡོད་ཉིད་དུ་ངེས

【現代漢語翻譯】 『སྐྱོབ་པ་』 (skyob pa)（救怙者，此亦為『ཐུབ་དགོངས་སུ་』(thub dgongs su)之意）意為『གོ་ཏྲ་』(go tra)，即『རིགས་』(rigs)（種姓）。或者『ཀུ་ལ་』(ku la)，其中『ཀུརྦ་』(kur ba)意為『ངན་པ་』(ngan pa)（惡劣），『ལ་ཡ་ཐིམ་པ་』(la ya thim pa)意為『ངན་ཐིམ་』(ngan thim)（惡劣融入）。這又是因為慈悲心的力量，融入地獄等惡道嗎？『ཀུ་』(ku)是『ཀུ་ཊ་』(ku Ta)，意為『བརྩེགས་』(brtsegs)（堆積）或『ཚོགས་』(tshogs)（集合）。『ལ་』(la)是『ཨ་ལ་ཡ་』(a la ya)，意為『གཞི་』(gzhi)（基礎）或『རྟེན་』(rten)（所依），因為成為功德集合的所依，所以稱為『ཀུ་ལའོ་』(ku lao)。兩者都是『ཆོས་བཤེས་』(chos bshes)（法友）。『གོ་』(go)這個詞的詞根『ག་མི་』(ga mi)有『安住』的意思，就像『虛空的邊際全部到達』一樣，以不動的狀態執持，所以是『སྐྱོབ་པ་』(skyob pa)（救怙者），即『རིགས་』(rigs)（種姓）。不動就是不衰敗且穩固。『བྱང་སར་』(byang sar)（菩薩地）中說：『རིགས་』(rigs)（種姓）是『世間出世間法的生處』，因此『種姓』是『基礎』（因為必定執持果），是『導師』（因為使果或安住的延續產生），是『因』（因為使果增長），是『所依』（因為在果位時也存在），是『近處』（因為次第產生），是『先導』（在果之前行），也稱為『處』（因為果安住於此）。種姓也是『種子』（因為是產生的因），也是『界』（因為執持與自己相順的果），也是『自性』（因為不是造作）。』以上是『རྒྱ་མཚོ་སྤྲིན་』(rgya mtsho sprin)（海云）。這也是『ཐུབ་དགོངས་སུ་』(thub dgongs su)之意。第二，『ཡོད་དང་』(yod dang)（存在）的意思是，因為顯示了三乘的種姓存在，所以對於這種種姓存在的論證有三種： 一般種姓的存在，暫時三乘種姓的存在，以及自性安住的不可思議種姓的論證。 第一種是，《寶鬘經》的意義。《寶性論》中說：『如果佛性不存在，就不會對痛苦感到厭倦，也不會對涅槃產生慾望，也不會有追求和希求。對於輪迴和涅槃，痛苦和快樂的過患和功德的認識，是因為有種姓，因為沒有種姓的人沒有這些。』 第二種是，（因）『界』（多種，如《巴魯拉的蘊經》所說）和（緣）『對三乘的信解』，以及『（確定和不確定的）不同修習的差別』，以及『（菩提）不同果的指向』。因此，可以確定眾生具有三乘的種姓。

【English Translation】 'Skyob pa' (the protector, also meaning 'Thub dgongs su') means 'Go tra', which is 'Rigs' (lineage). Or 'Ku la', where 'Kur ba' means 'Ngan pa' (bad), and 'La ya thim pa' means 'Ngan thim' (bad absorbed). Is this because of the power of compassion, absorbing into bad destinies such as hell? 'Ku' is 'Ku Ta', meaning 'brtsegs' (stacked) or 'tshogs' (collection). 'La' is 'A la ya', meaning 'gzhi' (base) or 'rten' (support), because it becomes the support of the collection of qualities, it is called 'Ku lao'. Both are 'chos bshes' (Dharma friends). The root of the word 'go', 'ga mi', has the meaning of 'abiding', just as 'the edge of space is completely reached', it holds in an immovable state, so it is 'skyob pa' (protector), which is 'rigs' (lineage). Immovable means not decaying and stable. 'Byang sar' (Bodhisattva Bhumi) says: 'Rigs' (lineage) is 'the source of worldly and transworldly dharmas', therefore 'lineage' is 'the base' (because it definitely holds the fruit), is 'the guide' (because it causes the continuation of the fruit or abiding to arise), is 'the cause' (because it makes the fruit grow), is 'the support' (because it also exists at the time of the fruit), is 'the near place' (because it arises in order), is 'the leader' (going before the fruit), and is also called 'the place' (because the fruit abides there). Lineage is also 'the seed' (because it is the cause of arising), also 'the element' (because it holds the fruit that is in accordance with itself), and also 'the nature' (because it is not artificial).' The above is 'rgya mtsho sprin' (Ocean Cloud). This is also the meaning of 'thub dgongs su'. Second, the meaning of 'yod dang' (existence) is that because it shows that the lineages of the three vehicles exist, there are three proofs for the existence of such lineages: The existence of a general lineage, the existence of a temporary three-vehicle lineage, and the proof of the inconceivable lineage that abides in its own nature. The first is the meaning of the Garland Sutra. In the Ratnagotravibhāga it says: 'If the Buddha-nature did not exist, there would be no weariness of suffering, no desire for nirvana, and no seeking and wishing. The recognition of the faults and merits of suffering and happiness in samsara and nirvana is because there is lineage, because those without lineage do not have these.' The second is, (cause) 'elements' (various, as in the Barura Aggregate Sutra) and (condition) 'faith in the three vehicles', and 'the difference of (definite and indefinite) different practices', and 'the pointing of (Bodhi) different fruits'. Therefore, it is certain that sentient beings have the lineage of the three vehicles.

་པར་བརྗོད། །ཅེས་སོ། ། གསུམ་པ་ནི། རྒྱུད་བླར། (ཁམས་རང་བཞིན་གྱིས་རྣམ་དག་)འདི་ལ་(ཀུན་ཉོན་)བསལ་བྱ་ཅི་ཡང་ མེད། །ནས། (རང་གློ་བུར་བའི་དྲི་མ་དང་བྲལ་བ་ནི་འདིའི་རང་བཞིན་ཡིན་པས་སོ། །རྣམ་བྱང་གི་ཡོན་ཏན་གཞག་བྱ་ཅུང་ ཟད་ཀྱང་མེད་དེ། རྣམ་དབྱེ་མེད་པའི་ཆོས་དག་པའི་ཆོས་ཉིད་ནི་རང་བཞིན་ཡིན་པས་སོ། །)གྲོལ། །རྣམ་དབྱེར་བཅས་ པའི་མཚན་ཉིད་ཅན། །གློ་བུར་དག་གིས་ཁམས་སྟོང་གི ། རྣམ་དབྱེར་མེད་པའི་མཚན་ཉིད་ ཅན། །བླ་མེད་ཆོས་ཀྱིས་སྟོང་མ་ཡིན། །ཞེས་ཏེ། དེ་(འགྲེལ་ཆེན་)པའི་རིགས་ཁམས་(འགྲེལ་ཆེན་ )རང་བཞིན་གྱིས་རྣམ་དག་(འགྲེལ་ཆེན་)འདི་ལ་རང་གི་ངོ་བོ་ལ་ལྟོས་ཏེ་དྲི་མ་བསལ་དགོས་ཅི་ ཡང་མེད་དེ། རང་བཞིན་གྱིས་དག་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདུས་མ་བྱས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡོན་ ཏན་གང་གའི་(མདོའོ་)ཀླུང་གི་བྱེ་མ་སྙེད་ལས་མང་བ་རྣམས་གསར་དུ་བཞག་དགོས་མེད་དེ། དེ་རང་བཞིན་གྱིས་ཚང་བས་སོ། །དེའི་རྒྱུ་མཚན་ནི། རིམ་པ་ལྟར་དྲི་མ་ནི་དེ་ལས་རྣམ་དབྱེར་ བཅས་པས་འབྲལ་ལ་གཅིག་ཤོས་ནི་འབྲལ་མི་རུང་ཡིན་པའི་ཕྱིར་(རྒྱུད་བླར། ཉེས་པ་གློ་བུར་དང་ ལྡན་དང་། །ཡོན་ཏན་རང་བཞིན་ཉིད་ལྡན་ཕྱིར། །ཇི་ལྟར་སྔར་བཞིན་ཕྱིས་དེ་བཞིན། །འགྱུར་བ་མེད་པའི་ཆོས་ཉིད་དོ། །ཞེས་ སོ། །)རོ། །དེས་ན་རང་བཞིན་གནས་པའི་ཁམས་དེ་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པའི་སྟོང་པ་ཉིད་ཡིན་ཏེ། སྒྲོ་སྐུར་དང་བྲལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་བསྟན་པ་ཡིན་ནོ། །ཡང་དེ་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པའི་ གནས་ཡང་ཡིན་ཏེ། སེམས་ཅན་གྱི་དུས་སུ་ཡོད་ཀྱང་རང་གི་ངོ་བོ་དྲི་མ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་ གདོད་ནས་དག་པ་ཡང་ཡིན་གནས་སྐབས་རྒྱུད་དབང་བཙན་དུ་བྱས་ནས་དྲི་མས་མ་དག་ པ་ཡང་ཡིན། དྲི་མེད་ཀྱི་དུས་སུ་རང་གི་ངོ་བོ་སྔར་དྲི་མར་རམ་དེས་གོས་པར་མ་གྱུར་བཞིན་ 1-380 དུ་རྒྱུད་དབང་བཙན་དུ་བྱས་པས་དྲི་མས་དག་པའི་ཡང་ཕྱིར་རོ། །རྒྱུད་བླར། དག་དང་ཉོན་ མོངས་ལྡན་ཕྱིར་དང་། །ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་མེད་དག་ཕྱིར། །ཞེས་སོ། །དེ་ལྟར་རང་གི་ངོ་ བོ་དང་ཡོད་སའི་གནས་སྐབས་རྒྱུད་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་པའི་རྣམ་དབྱེ་འདི་མ་ཕྱེད་པའི་སྐྱོན་ གྱིས་སེམས་ཅན་ལ་བདེ་སྙིང་མེད་པ་དང་སེམས་ཅན་གྱི་སེམས་ཀྱི་ཆོས་ཉིད་རང་བཞིན་འོད་ གསལ་དེ་ངོ་བོ་ཉིད་སྐུ་མིན་པ་ལ་སོགས་པར་སྨྲ་བ་མང་ངོ་། །སེམས་ཅན་ལ་དེ་པའི་སྙིང་པོ་ ཡོད་པར་ངེས་དོན་མདོ་ལྔ་སོགས་དང་། རྒྱུད་བླ་སོགས་སུ་རྒྱ་ཆེར་བསྒྲུབས་ཤིང་། དེ་མེད་ ན། རྒྱུད་བླར་གསུངས་པའི་རང་བཞིན་གྱི་རིགས་མེད་པར་འགྱུར་ཏེ་དེ་གཉིས་གཅིག་ཏུ་དེ་ ཉིད་དུ་རྒྱས་པར་རོ། །གལ་ཏེ་དེ་གཉིས་ཁྱད་ཆེ་སྟེ་བདེ་སྙིང་ནི་སྒྲིབ་པ་གཉིས་བྲལ་ཡིན་ལ་ གཅིག་ཤོས་ནི་གློ་བུར་དྲི་བཅས་སོ་ཞེ་ན། ངོ་བོའམ་རྒྱུད་དབང

【現代漢語翻譯】 如是說。 第三，在《寶性論》中說：（自性清凈的界）此中（一切煩惱）無有任何需要去除之物。乃至（遠離自生之垢染是此之自性。清凈功德亦無少許需要安立，無分別之法，清凈之法性是自性故。）解脫。具有分別之體性。垢染令界空。無分別之體性。無上法不空。如是，彼（釋論）之種性界（釋論）自性清凈（釋論）此中觀待自之體性，無有任何垢染需要去除，因其自性清凈之故。無為之佛陀功德，多如恒河沙數，亦無需新立，因其自性具足之故。其理由是：次第而言，垢染是從彼中可分別的，故可分離，而另一者是不可分離的。（《寶性論》云：過患具足暫時的，功德自性本具故，如何先前如是，後來亦如是，是無有變異之法性。）故。因此，自性安住之界是無顛倒之空性，因其遠離增損之故。如是宣說。又，彼亦是不可思議之境，于有情之時亦有，然自之體性從始至終為一切垢染所清凈，暫時以相續力而成為垢染不凈。于無垢染之時，自之體性如先前未被垢染所染污一般，以相續力而成為垢染清凈。（《寶性論》云：具足清凈與煩惱，以及全無煩惱清凈故。）如是。如是，觀待自之體性與存在之處所之相續力，若不區分此等差別，則有情會認為無有如來藏，並且許多人會說有情之心性自性光明不是法身等等。有情具有如來藏，此在《五部決定義經》等以及《寶性論》等中有廣大的論證。若無此，則會變成《寶性論》中所說的無有自性之種性，彼二者合一而於彼中廣大。若彼二者差別大，如來藏是遠離二障，而另一者是具有暫時垢染，則體性或相續力……

【English Translation】 Thus it is said. Thirdly, in the Uttaratantra it says: '(The element is pure by nature) In this (all defilements) there is nothing to be removed.' And further, '(Being free from adventitious stains is its nature. There is also nothing to be established in terms of pure qualities, because the nature of pure phenomena without distinction is its nature.) Liberation. Characterized by distinctions. Stains empty the element. Characterized by non-distinction. The supreme Dharma is not empty.' Thus, that (commentary) of the lineage element (commentary) is pure by nature (commentary). In this, in relation to its own essence, there is no stain to be removed, because it is pure by nature. The unconditioned qualities of the Buddha, more numerous than the sands of the Ganges (river), do not need to be newly established, because they are complete by nature. The reason for this is that, in order, the stains are distinct from it, so they can be separated, while the other is inseparable. (Uttaratantra says: 'Faults are endowed with the adventitious, Qualities are endowed with their own nature, How it was before, so it is later, It is the nature of unchanging Dharma.') Therefore, the element abiding in its own nature is the non-perverted emptiness, because it is free from exaggeration and denigration. Thus it is taught. Moreover, it is also an inconceivable state, existing even in the state of sentient beings, yet its own essence is pure from all stains from the beginning. Temporarily, by the power of the continuum, it becomes impure with stains. In the state of being without stains, its own essence, as before, is not stained by stains, but by the power of the continuum, it becomes pure from stains. (Uttaratantra says: 'Because it possesses purity and defilement, And because it is completely free from defilement and pure.') Thus. Thus, considering its own essence and the state of existence by the power of the continuum, if these distinctions are not distinguished, sentient beings will think that there is no Tathāgatagarbha, and many will say that the nature of the mind of sentient beings, the luminosity of its own nature, is not the Dharmakāya, and so on. Sentient beings have the essence of the Tathāgata, which is extensively proven in the Five Definitive Meaning Sutras and the Uttaratantra, etc. If this is not the case, then the lineage of self-nature spoken of in the Uttaratantra will not exist, and the two will be united and expanded in it. If the two are very different, the Tathāgatagarbha is free from the two obscurations, while the other is endowed with temporary stains, then the essence or the power of the continuum...

་བཙན་གྱིས་འཇོག དང་པོ་ ལྟར་ན། ཆོས་ཉིད་དུམ་བུར་ཆད་པར་ཐལ་བ་དང་། རེས་བཟང་རེས་ངན་པར་འགྱུར་བ་དང་། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་ཉིད་དང་སེམས་ཅན་གྱི་ཆོས་ཉིད་གཅིག་མིན་པར་འགྱུར་བ་དང་། དེ་ བཞིན་ཉིད་དེ་རང་བཞིན་རྣམ་དག་མིན་པར་འགྱུར་བ་དང་། ངོ་བོ་ཉིད་སྐུ་མི་རྟག་པར་འགྱུར་ ཏེ། སྔར་མེད་པར་ཕྱིས་ཡོད་པས་སོ། །ཞེས་སོགས་མཐའ་ཡས་སོ། །གཉིས་པ་ལྟར་ན། ཡོད་ སའི་རྒྱུད་ལ་ཁྱད་ཡོད་པར་ཁོ་བོ་ཅག་ཡང་འདོད་དོ། །དེས་ན་རྟེན་ཆོས་ཅན་དྲི་བཅས་ལ་ ཡོད་པ་ན་དྲི་བཅས་སུ་བཞག རྟེན་དྲི་མེད་ལ་ཡོད་པ་ན་དྲི་མེད་དུ་བརྗོད་པ་ཡིན་གྱི་ངོ་བོ་ལ་ དྲི་མ་གཏན་ནས་མེད་དེ། ནམ་མཁའ་བཞིན་ནོ། །འོ་ན་སེམས་ཅན་འདི་རྣམས་ཀྱི་ཤེས་བྱ་ ཐམས་ཅད་རྟོགས་པར་འགྱུར་ཏེ། ཁོའི་རྒྱུད་ལ་སངས་རྒྱས་མཚན་ཉིད་པ་ཡོད་པས་སོ། །ཞེ་ ན། ཡོད་ཀྱང་དེའི་རྒྱུད་ཀྱིས་བསྡུས་པའི་ཚུལ་གྱི་ཡོད་པ་མིན་གྱི་དེ་ཆོས་ཉིད་ཡིན་པས་ཆོས་ ཉིད་ཀྱིས་ཆོས་ཅན་ལ་ཁྱབ་པར་ཡོད་པའི་ཚུལ་དེས་ཡོད་པས་སྐྱོན་མེད་ལ། དེས་ན་ཡུམ་སྒྱུ་ འཕྲུལ་ཆེན་མོས་ཡང་ཤེས་བྱ་ཐམས་ཅད་ཤེས་པར་འགྱུར་ཏེ། དེའི་ལྷུམས་ན་རྫོགས་སངས་ 1-381 ཡོད་པས་སོ། །ཞེས་ཅི་སྟེ་མི་མཚུངས། གལ་ཏེ་ཚོགས་མ་བསགས་ཀྱི་སངས་རྒྱས་ཡོད་པར་ འགྱུར་ཏེ། སེམས་ཅན་གྱི་རྒྱུད་ཀྱི་སངས་རྒྱས་ཡོད་ཅིང་སངས་རྒྱས་དེས་སྔར་ཚོགས་གཉིས་ མ་བསགས་པས་སོ། །ཞེ་ན། ཚོགས་གཉིས་ལ་ཡང་། ཀུན་བཏགས། རྣམ་བརྟགས་ཀྱི་དང་། ཆོས་ཉིད་ཀྱི་གསུམ་ཡོད་དེ། བྱམས་ཞུས་སུ། གཟུགས་ནས། སངས་རྒྱས་སམ་ཆོས་ཉིད་ཡང་ དག་མཐའ་སོགས་ལ་གསུམ་གསུམ་དུ་བཤད་དོ། །དེས་ན་དེ་ཆོས་ཉིད་ཀྱི་ཚོགས་གཉིས་ཀྱི་ རང་བཞིན་དུ་གདོད་ནས་གནས་པས། ཚོགས་གཏན་མ་བསགས་མ་གྲུབ་ལ། དེ་ཐོབ་ཅིང་ མངོན་དུ་བྱེད་པ་ལ་འདུས་བྱས་ཀྱི་ཚོགས་གཉིས་བསག་དགོས་པ་ཡིན་ནོ། །སེམས་ཅན་དེ་ ཚོགས་མ་བསགས་ཀྱི་སངས་རྒྱས་སུ་འགྱུར་ཞེས་ཐལ་བ་འཕེན་པ་ནི། རྣམ་པར་མ་འཚམས་ པའི་རྨོངས་པ་སྟེ། ཡོད་པ་དང་ཡིན་པའི་ཁྱད་མ་ཕྱེད་པའོ། །ཁྱེད་ལྟར་ནའང་། ཆོས་དབྱིངས་ ཡེ་ཤེས་དེ་སྒྲིབ་མེད་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་ཡིན་ན་ནི། སངས་རྒྱས་ཡིན་པས་ཚོགས་བསག་དགོས་པས་ ཇི་ལྟར་བསགས། མིན་ན། ངོ་བོ་ཉིད་སྐུ་ཡེ་ཤེས་མིན་པར་འགྱུར་ལ། འདོད་ན། རྒྱུད་སྡེ་ ཀུན་དང་འགལ་ཞིང་། ཡེ་ཤེས་ཞབས་ཨ་བྷ་ཡ་སོགས་དང་འགལ་ཞིང་། ཁྱེད་རང་གི་ཁས་ བླངས་དང་ཡང་འགལ་ཏེ། ཆོས་དབྱིངས་ཡེ་ཤེས་དེ་སྒྲིབ་གཉིས་དང་བྲལ་བ་ཤེས་རབ་སྙིང་ རྗེ་གཉིས་སུ་མེད་པ་གནས་མ་ལུས་པར་གྱུར་པའི་ཡེ་ཤེས་སུ་ཁས་བླངས་སོ། །གལ་ཏེ་ཆོས་ དབྱིངས་བདེར་སྙིང་མིན་ཞེ་ན། མདོ་རྒྱུད་རྣམས་ལས་དེ་གཉིས་ལ་ཁྱད་མ་བཤད་ཅིང་། ཐུབ་ དགོངས་སུ། གང་རང་བཞིན་གྱིས་རྣམ་པར་དག་པ་གློ་བུར་གྱི་དྲི་མ་རྣམས

【現代漢語翻譯】 如果按照第一種觀點，那麼會有以下過失：法性會斷滅成片段；會變成時好時壞；佛的法性和眾生的法性會變得不相同；真如會變得不是自性清凈；法身會變得無常，因為以前沒有，後來才有的緣故。等等，有無量的過失。 如果按照第二種觀點，我們同樣認為在存在之處的相續上是有差別的。因此，作為所依的法，如果存在於有垢染之處，就說成是有垢染的；如果存在於無垢染之處，就說成是無垢染的。但其本體根本沒有垢染，就像虛空一樣。如果這樣，那麼這些眾生的所有所知都會被證悟，因為他們的相續中存在著具有功德的佛。如果這樣說，雖然存在，但不是以被其相續所包含的方式存在，而是因為那是法性，法性遍佈于有法的事物，以這種方式存在，所以沒有過失。因此，《般若波羅蜜多經》也會證悟一切所知，因為她的腹中存在著圓滿的佛。如果這樣，為什麼不相同呢？如果說不積累資糧也會成佛，因為眾生的相續中存在著佛，而那位佛以前沒有積累二資糧。如果這樣說，那麼資糧也有三種：遍計所執、分別假立的和法性的。在《慈氏請問經》中，從色蘊到佛或法性，究竟邊等，都分成了三種來講解。因此，那是法性的二資糧的自性，從一開始就存在。不積累資糧是不成立的，爲了獲得和現證它，必須積累有為的二資糧。認為眾生不積累資糧就會成佛，這是不恰當的愚癡，是沒有區分存在和是。按照你的觀點，法界智是無垢的智慧，如果是佛，就必須積累資糧，那麼是如何積累的呢？如果不是，那麼法身就不是智慧。如果承認，那麼就與所有的續部相違背，與智慧足阿巴亞等相違背，也與你自己的承諾相違背，因為你承諾法界智是遠離二障，無二的智慧，是周遍一切處所的智慧。如果法界不是樂空，那麼經部和續部中沒有區分這兩者。在《了義釋》中說：『凡是自性清凈的，都是暫時的垢染。』

【English Translation】 According to the first view, there would be the following faults: the Dharmata (法性) would be fragmented; it would become sometimes good and sometimes bad; the Dharmata of the Buddha and the Dharmata of sentient beings would become different; Suchness (真如) would become not self-nature pure; the Dharmakaya (法身) would become impermanent, because it was not there before, but came into being later. And so on, there are limitless faults. According to the second view, we also believe that there are differences in the continuums where it exists. Therefore, as the dependent Dharma, if it exists in a place with defilements, it is said to be with defilements; if it exists in a place without defilements, it is said to be without defilements. But its essence has no defilements at all, like space. If so, then all the knowable things of these sentient beings will be realized, because there is a Buddha with qualities in their continuum. If you say so, although it exists, it does not exist in the way that it is contained by its continuum, but because it is Dharmata, Dharmata pervades the things that have Dharma, it exists in this way, so there is no fault. Therefore, the Great Illusory Mother (般若波羅蜜多經) will also realize all knowable things, because there is a perfect Buddha in her womb. If so, why are they not the same? If you say that one will become a Buddha without accumulating merit, because there is a Buddha in the continuum of sentient beings, and that Buddha has not accumulated the two accumulations before. If you say so, then there are also three kinds of accumulations: the imputed, the conceptual, and the Dharmata. In the Maitreya's Questions Sutra (《慈氏請問經》), from the skandha of form to the Buddha or Dharmata, the ultimate limit, etc., are divided into three to explain. Therefore, that is the nature of the two accumulations of Dharmata, which has existed from the beginning. It is not established that one does not accumulate merit, and in order to obtain and realize it, one must accumulate the conditioned two accumulations. To assert that sentient beings will become Buddhas without accumulating merit is an inappropriate delusion, which is not distinguishing between existence and being. According to your view, if the Dharmadhatu wisdom (法界智) is the wisdom without obscurations, if it is a Buddha, one must accumulate merit, so how is it accumulated? If not, then the Dharmakaya is not wisdom. If you admit it, then it contradicts all the tantras, contradicts Wisdom Foot Abhaya (智慧足阿巴亞), etc., and also contradicts your own promise, because you promised that the Dharmadhatu wisdom is the wisdom that is free from the two obscurations, the non-dual wisdom of wisdom and compassion, and is the wisdom that pervades all places. If the Dharmadhatu is not bliss and emptiness, then the sutras and tantras do not distinguish between the two. In the Meaningful Explanation (《了義釋》) it says: 'Whatever is pure in nature is a temporary defilement.'

་ཀྱིས་མི་སྣང་བར་ བྱས་པའི་རིགས་དེ་ཉིད་ཕྱིས་དྲི་མ་མ་ལུས་པ་དང་བྲལ་བ་ལས་གསལ་བར་གྱུར་པ་ཉིད་དེ་ ནི་རྡོ་རྣམས་ལས་ལྕགས་དང་ཟངས་དང་དངུལ་དང་གསེར་གྱི་རིགས་དང་འདྲའོ། །ཆོས་ཉིད་ ཀྱི་བདག་ཉིད་ཀྱི་རིགས་འདི་ཁོ་ན་དེ་པའི་སྙིང་པོ་ཞེས་པར་གསུངས་སོ། །ཞེས་སོགས་དང་ འགལ་ལོ། །རྒྱས་པར་ཡི་གེ་ལོགས་སུ་དགོད་དོ། ། 1-382 གསུམ་པ། མཆོག་ཏུ་བསྟན་པ་ནི། (བྱང་སེའི་རིགས།)དེ་(སྒྲིབ་གཉིས་སྤོང་བའི་)དགེ་(བ་)ཁྱད་པར་ (དུ་)འཕགས་(པའི་རྒྱུ་བྱེད་)པ་དང་། །(སྟོབས་སོགས་དགེ་བ་)ཐམས་ཅད་(ཀྱི་རྒྱུ་བྱེད་པ་)དང་ནི་(དོན་གཉིས་ བསྒྲུབ་པས་)དོན་ཆེན་(པོའི་རྒྱུ་བྱེད་པ་)དང་། །(ལྷག་མེད་དུ་ཡང་)མི་ཟད་པ་(ས་སྟོབས་སོགས། མི་ཟད་པར་འབྱུང་ བ་)ཡི་རྒྱུ་མཚན་ཕྱིར། །(དང་ཉན་ཐོས་སོགས་ཀྱི་རིགས་དེ་བཞི་ལས་བཟློག་པའི་བྱང་སེམས་ཀྱི་རིགས་དེ་ཉན་ཐོས་ སོགས་ཀྱི་རིགས་ལས་)རིགས་མཆོག་ཉིད་ཅེས་བརྗོད་པ་ཡིན། །ཞེས་སོ། །(མཆན་རྣམས་འགྲེལ་ཆེན་བློ་ བརྟན་མར་རོ། །) བཞི་པ་རྟགས་ནི། སྦྱོར་བའི་(སྟེ་སེམས་བསྐྱེད་པ་ལ་སོགས་པ་)སྔོན་དུ་(སྟེ་སྔོན་རོལ་ནས་སེམས་ཅན་སྡུག་ བསྔལ་བར་རྟོགས་ཏེ་དེ་བསལ་སྙམ་པའི་)སྙིང་རྗེ་དང་། །(ཐེག་ཆེན་གྱི་ཆོས་ཐོས་པས་བ་སྤུ་ལྡང་བ་དང་། མཆི་མ་འབྱིན་ པ་ལ་སོགས་པའི་)མོས་པ་དང་ནི་(སྙིང་རྗེས་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་དུ་མགོ་གཏོང་བ་སོགས་དང་ཚ་གྲང་སོགས་དཀའ་སྤྱད་ལ་ )བཟོད་པ་དང་། །(ཕྱིན་དྲུག་གི་)དགེ་ལ་ཡང་དག་སྤྱོད་པ་(རྣམས་)ནི། །(དུ་བ་ཡོད་སར་མེ་ལྟར་)རིགས་ ཀྱི་(ཡོད་པའི་)རྟགས་སུ་ཤེས་པར་བྱ། །(མཆན་བུ་རྣམས་བློ་བརྟན་མར་རོ། །)ཞེས་སོ། ། ལྔ་པ་རབ་དབྱེ་ནི། རིགས་ནི་ངེས་དང་མ་ངེས་པ། །རྐྱེན་རྣམས་ཀྱིས་ནི་མི་འཕྲོགས་ དང་། །འཕྲོགས་པ་ཉིད་དེ་མདོར་ན་རིགས། །དབྱེ་བ་འདི་ནི་རྣམ་པ་བཞི། །ཞེས་ཏེ། ངེས་མ་ ངེས་གཉིས་པོ་འཕྲོགས་མི་འཕྲོགས་གཉིས་གཉིས་སུ་ཕྱེ་བས་བཞིའོ། །ལང་གཤེགས་ལས། ཉན་རང་ཐེག་ཆེན་དུ་ངེས་པ་གསུམ། རིགས་མ་ངེས་པ། ཆད་པ་སྟེ་ལྔ་བཤད་དེ། (ཆོས་བཤེས་ སུ་དྲངས།) རིགས་ངེས་པ་ནི་བར་མ་ཆོད་པར་ལམ་དེའི་བྱང་ཆུབ་ཐོབ་ངེས་པ། མ་ངེས་པ་ནི། དེའི་བྱང་ཆུབ་མ་ཐོབ་བར་དུ་ལམ་གཞན་དུ་ཡང་འགྱུར་སྲིད་པ་སྟེ། དེ་ལྟ་ཡིན་ན་འཕགས་པ་ ཐམས་ཅད་ཐེག་ཆེན་དུ་རིགས་ངེས་པར་འགྱུར་རོ། །ཉན་ཐོས་ཀྱི་ལུགས་ནི་སྔར་བཤད་དོ། ། རང་རྒྱལ་ནི། བསེ་རུ་ལྟ་བུ་བསྐལ་བ་བརྒྱའི་བར་དུ་ཚོགས་བསགས་ཟིན་པའི་ཚོགས་ལམ་ ནས་ངེས། ཚོགས་སྤྱོད་ཆེ་བ་བཟོད་ཆེན་ནས་ཆུང་བ་སྒོམ་ལམ་མམ་མཐོང་ལམ་ནས་ངེས། 1-383 དེ་མན་མ་ངེས་གསུང་སྟེ། དང་པོ་དེ་ལྟར་ངེས་པ་ཅན་ཡིན་ལ། ཕྱི་མ་གཉིས་དཔྱད་དགོས་ པར་སྣང་ངོ་། །བྱང་སེའི་ལ་དབང་བོ་རྣོ་འབྲིང་རྟུལ་

【現代漢語翻譯】 被忽視的種類，後來變得清澈，沒有了所有的污垢，就像石頭中的鐵、銅、銀和金一樣。這種自性（chos nyid）的本質被稱為如來藏（de pa'i snying po）。這些說法是相互矛盾的。詳細內容另文闡述。 第三，殊勝的教導：菩薩的種姓（byang seis rigs）。這種（消除二障的）善行是卓越的（產生殊勝之因），是所有（力量等善行之因），是（成就二利）重大意義的（產生重大意義之因），並且是（無餘地）不會耗盡的（土地力量等，不會耗盡地產生）。因此，（與聲聞等四種種姓相反的菩薩種姓）被稱為殊勝的種姓。（註釋見《大釋·智穩》）。 第四，標誌：與（生起菩提心等）結合的（即，從一開始就意識到眾生的痛苦，並希望消除它）慈悲，以及（聽到大乘佛法時，汗毛豎立、流淚等）的虔誠，以及（以慈悲心為眾生犧牲生命等，以及忍受冷熱等）的忍耐，以及（六度的）正確修行，這些都是種姓（存在）的標誌，就像有煙的地方有火一樣。（註釋見《智穩》）。 第五，詳細分類：種姓有決定和不決定，不會被因緣奪走，以及被奪走。簡而言之，種姓有四種分類。也就是說，決定和不決定分為兩種，奪走和不奪走分為兩種，總共四種。《楞伽經》中說：聲聞、緣覺、大乘三種是決定的，還有不決定的和斷滅的，共五種。（引導他人成為佛法之友）。決定的種姓是指不會中斷，必定獲得該道的菩提。不決定的種姓是指在未獲得該道菩提之前，可能會轉到其他道。如果是這樣，那麼所有的聖者都將成為大乘的決定種姓。聲聞的觀點如前所述。緣覺：就像犀牛角一樣，在一百個劫中積累資糧后，從資糧道開始決定。積累的功德大，從忍位開始；功德小，從見道或修道開始決定。在此之前是不決定的。第一個是這樣決定的，而後兩個需要研究。菩薩有利根、中根和鈍根。

【English Translation】 That which was disregarded, later became clear, free from all impurities, like iron, copper, silver, and gold from stones. This very nature (chos nyid) of essence is said to be the Tathagatagarbha (de pa'i snying po). These statements are contradictory. Detailed explanations are written separately. Third, the supreme teaching: The lineage of Bodhisattvas (byang seis rigs). This virtue (of abandoning the two obscurations) is particularly excellent (causing the cause of excellence), and all (causing the cause of all strengths, etc.), and (accomplishing the two benefits) is of great significance (causing the cause of great significance), and (also without remainder) is inexhaustible (earth strength, etc., arising inexhaustibly). Therefore, (the Bodhisattva lineage, which is the opposite of the four lineages of Hearers, etc.) is said to be the supreme lineage. (See the Great Commentary, Lo-ten for notes). Fourth, the signs: Compassion that is combined with (i.e., from the beginning, realizing the suffering of sentient beings and wishing to eliminate it) arising of Bodhicitta, and devotion (such as hair standing on end and shedding tears upon hearing the Mahayana Dharma), and patience (sacrificing one's life for the sake of sentient beings out of compassion, and enduring cold and heat, etc.), and the correct practice of (the six perfections) are to be known as signs of (the existence of) lineage, like fire where there is smoke. (See Lo-ten for footnotes). Fifth, the detailed classification: Lineage is definite and indefinite, and cannot be taken away by conditions, and is taken away. In short, there are four types of lineage. That is, definite and indefinite are divided into two, and taken away and not taken away are divided into two, for a total of four. The Lankavatara Sutra states: The three of Hearers, Solitary Realizers, and Mahayana are definite, and there are indefinite and severed, for a total of five. (Guiding others to become Dharma friends). A definite lineage is one that will definitely attain enlightenment on that path without interruption. An indefinite lineage is one that may change to another path before attaining enlightenment on that path. If so, then all noble ones will become definite lineages of the Mahayana. The view of the Hearers has been explained before. Solitary Realizers: Like a rhinoceros horn, they are determined from the accumulation path after accumulating merit for a hundred eons. Those with great accumulation of merit are determined from the forbearance stage; those with little merit are determined from the path of meditation or the path of seeing. Before that, it is indefinite. The first is determined in this way, while the latter two need to be studied. Bodhisattvas have sharp, medium, and dull faculties.

གསུམ་ལས། རྣོ་ན་སྦྱོར་ལམ་ནས་ངེས་ཏེ། འགྲེལ་ཆེན་ལས། ལ་ལ་རིགས་མ་ངེས་པ་ཡིན་ཀྱང་དབང་བོ་རྣོ་བས་ངེས་པར་འབྱེད་པའི་ཆ་ དང་མཐུན་པའི་གནས་སྐབས་སུ་ཐབས་ཀྱི་ཁྱད་པར་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པས་ཕྱིར་མི་ལྡོག་ པ་ཉིད་དུ་ངེས་པ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་སོ། །ཚོགས་ལམ་མན་ཕལ་ཆེར་མ་ངེས་ཤིང་ངེས་པའང་མང་ པོ་ཡོད་དོ། །དབང་འབྲིང་མཐོང་ལམ་ནས་ངེས་དེ་མན་མ་ངེས་ཏེ། ཐུབ་དགོངས་སུ། དབང་ བོ་འབྲིང་ནི་རབ་ཏུ་དགའ་བར་ཕྱིར་མི་ལྡོག་སྟེ། ཇི་སྲིད་ས་རབ་ཏུ་དགའ་བ་མ་ཐོབ་ཀྱི་བར་ དུ་ངེས་པ་དང་ལྡན་པ་མ་ཡིན་ཏེ། ཞེས་སོ། །དབང་རྟུལ་ནི་ས་བརྒྱད་པ་ནས་ངེས་ཏེ། དེ་ཉིད་ དུ། དབང་བོ་རྟུལ་བོ་ནི་ས་མི་གཡོ་བ་ལ་ཕྱིར་མི་ལྡོག་སྟེ། ས་བརྒྱད་པ་ལ་ཐམས་ཅད་ངེས་ པ་ཉིད་ཀྱིས་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པ་ཉིད་དུ་རྣམ་པར་བཞག་གོ །ཞེས་སོ། །ས་བདུན་པ་མན་མ་ངེས་ ཏེ། ཇི་སྲིད་ས་བརྒྱད་མ་ཐོབ་པ། །དེ་སྲིད་ཐེག་པ་དམན་པས་འཇིགས། །ཞེས་(འཇམ་དཔལ་རྩ་ རྒྱུད་དམ་རྡོ་རྗེ་རྩེ་མོ་གང་རུང་གཅིག་ཏུ་ཡོད་)དང་། དཔའ་བོས་ཕར་ཕྱིན་བསྡུས་པར། ཡིད་ནི་མཆོག་ཏུ་ གཡོ་བས་ལྡོག །དེ་ཕྱིར་དེ་ལ་དབུགས་མ་བྱུང་། །ས་བཞིན་གཡོ་མེད་མ་ཐོབ་པར། །བརྟན་ མེད་མི་གཡོའི་ས་རྟོགས་དཀའ། །ཞེས་སོ། །ས་བཅུ་པར། བྱང་སེ་ས་བརྒྱད་པ་བ་སངས་རྒྱས་ ཀྱིས་མ་བསྐུལ་ན་མྱང་འདས་སུ་ལྟུང་བར་བཤད་པ་ནི། ཐེག་དམན་དུ་ལྟུང་བ་དངོས་མིན་གྱི་ དགོངས་པ་ཅན་གྱི་མྱང་འདས་ཏེ་དགོངས་གཞི་དུས་རེ་ཞིག་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་རྒྱུན་ཆད་པ་ ཙམ་མོ། །ཨཱརྱས། ལམ་ཤེས་མཐོང་ལམ་བརྒྱད་པར་ཚད་མེད་བཞི་མ་བསྒོམས་ན་འགོག་ པར་ལྟུང་བར་བཤད་པ་ཡང་དུས་རེ་ཤིག་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་རྒྱུན་ཆད་པ་ཙམ་ལ་དགོངས་ སོ། །འོ་ན་སར་ལྟུང་བའང་དེ་བཞིན་ནོ་ཞེ་ན། དེ་ལྟ་མ་ཡིན་ཏེ། ཉན་ཐོས་ལ་སོགས་པའི་སར་ ལྟུང་བ་ནི་རྟོགས་པ་སྟེ། ཞེས་པ་རྣམས་ཐུབ་དགོངས་སོ། ། 1-384 དྲུག་པ་ཉེས་པ་ནི། རང་བཞིན་གྱི་རིགས་ཡོད་ཀྱང་དེ་མ་སད་པའམ་ཞེ་སྡང་སོགས་ཀྱིས་ བསྒྲིབས་ན་སངས་རྒྱས་མི་ཐོབ་(བློ་བརྟན་)པས་སྒྲིབ་པའི་སྐྱོན་སྟོན་ཞེས་ཏེ། (ཆགས་སྡང་སོགས་) ཉོན་མོངས་གོམས་(ཤིང་མང་བ་)དང་(མི་དགེ་བའི་ཆོས་ལ་དགའ་བའི་)གྲོགས་ངན་(གྱིས་སྡིག་པ་ལ་སྦྱར་བ།) དང་། །(ཡོ་བྱད་ཀྱིས་)ཕོངས་དང་(བྲན་ལྟར་)གཞན་གྱི་དབང་(དུ་གྱུར་ཏེ་དགེ་བ་བྱེད་དུ་མི་སྟེར་བ་)ཉིད་དེ། ། མདོར་ན་རིགས་ཀྱི་ཉེས་དམིགས་དག །རྣམ་པ་བཞིར་ནི་ཤེས་པར་བྱ། །ཞེས་སོ། ། བདུན་པ་ཡོན་ཏན་ནི། (བྱང་སེའི་རྒྱས་པའི་རིགས་ཡོད་པས་མཚམས་མེད་སོགས་བྱས་པས་བསྐལ་བའམ་ལོ་) རིང་མོ་ཞིག་(གིས་བར་བཅད་)ནས་ངན་སོང་(རང་ནས་ངན་སོང་འགྲོ་བ་དང་། ཞེས་བསྒྱུར་རོ། །)དུ། །འགྲོ་ཞིང་ (སོང་ཡང་དུས་ཅུང་ཟད་འདུག་གི་)མྱུར་དུ་ཐར་བ་དང་

【現代漢語翻譯】 三者之中，利根者從加行道開始必定不退轉。 《釋論》中說：『有些人種姓不確定，但由於根器敏銳，必定能辨別，在與辨別之分相符的情況下，由於方便的差別不可思議，因此必定不退轉。』 資糧道以下大多不確定，但確定者也很多。中根者從見道開始確定，其下則不確定。《如來密意經》中說：『中根者于極喜地不退轉，但在未獲得極喜地之前，並非具有確定性。』 鈍根者從第八地開始確定。《如來密意經》中說：『鈍根者于不動地不退轉，第八地時，一切皆確定，因此被安立為必定不退轉。』 第七地以下不確定。《文殊根本續》或《金剛頂經》（二者之一）中說：『若未得第八地，則常怖畏小乘。』 勇識在《入波羅蜜多論》中說：『心極動搖故退轉，是故於彼未生息，如地不動未獲得，無穩難悟不動地。』 第十地時，《聖者解深密經》中說，八地菩薩若未受諸佛勸請，則會墮入涅槃，這並非墮入小乘的真實含義，而是指具有某種意圖的涅槃，即指暫時中斷利益眾生的事業。 阿雅說，通達道者若在見道第八地未修習四無量心，則會墮入寂滅，這也是指暫時中斷利益眾生的事業。 如果有人問：『那麼，墮入地獄等惡趣也是如此嗎？』並非如此，墮入聲聞等果位是證悟。 以上皆出自《如來密意經》。 第六過患是：雖然具有如來藏自性，但若未覺醒或被嗔恨等煩惱所障蔽，則無法成佛（如智者所說），這表明了障蔽的過失，即（貪嗔等）煩惱串習（且增多），（喜好不善法的）惡友（引誘造惡），（因缺乏資具而）貧困，以及（如奴隸般）受他人支配（而無法行善）。 總而言之，種姓的過患有四種，應當了知。 第七功德是：(具有菩薩種姓者，即使造作五無間罪等惡業，經過漫長的劫數或年份)長久(的間隔)后，墮入惡趣(自身墮入惡趣，如經中所說)，(即使墮入惡趣，也只是暫時停留)迅速解脫。

【English Translation】 Among the three, those with sharp faculties are certain to be irreversible from the path of application. The Great Commentary states: 'Although some do not have a definite lineage, due to their sharp faculties, they are certain to discern. In a state that aligns with the aspect of certain discernment, the distinctions of skillful means are inconceivable, therefore they are certain to be irreversible.' Most below the path of accumulation are uncertain, but there are also many who are certain. Those with moderate faculties are certain from the path of seeing, and those below are uncertain. In 'The Intent of the Thus-Gone One': 'Those with moderate faculties are irreversible in the Joyful Land, but they are not endowed with certainty until they attain the Joyful Land.' Those with dull faculties are certain from the eighth bhumi. In the same text: 'Those with dull faculties are irreversible in the Immovable Land. In the eighth bhumi, all are certain, therefore it is established as certain to be irreversible.' Those below the seventh bhumi are uncertain. As it says (in either the 'Manjushri Root Tantra' or the 'Vajra Peak Tantra'): 'Until the eighth bhumi is attained, one fears the lower vehicle.' The Heroic One, in 'Compendium of Perfections', says: 'The mind is greatly agitated, therefore it regresses. Therefore, peace does not arise in it. Until the immovable state like the earth is attained, without stability, it is difficult to realize the immovable bhumi.' In the tenth bhumi, it is said that if a bodhisattva on the eighth bhumi is not urged by the Buddhas, they will fall into nirvana. This is not the actual meaning of falling into the lower vehicle, but refers to a nirvana with a certain intention, which means temporarily ceasing the benefit of sentient beings. Arya says that if one who knows the path does not cultivate the four immeasurables in the eighth bhumi of the path of seeing, they will fall into cessation, which also refers to temporarily ceasing the benefit of sentient beings. If one asks, 'Is falling into the bhumis also the same?' It is not so. Falling into the bhumis of the Hearers and others is realization. All of the above is from 'The Intent of the Thus-Gone One'. The sixth fault is that although one has the nature of the Tathagatagarbha, if it is not awakened or is obscured by hatred and other afflictions, one will not attain Buddhahood (as the wise say), which shows the fault of obscuration, i.e., (attachment, hatred, etc.) afflictions become habitual (and increase), evil friends (entice one to commit evil), poverty (due to lack of resources), and being under the control of others (like a slave, unable to do good). In short, the faults of lineage are fourfold, and should be known. The seventh quality is that (those with the bodhisattva lineage, even if they commit the five heinous crimes, after a long kalpa or years) after a long (interval), they go to the lower realms (they themselves go to the lower realms, as translated in the sutra), (even if they go, they stay for a short time) and quickly become liberated.

། །(དམྱལ་སོགས་ངན་སོང་)དེར་ཡང་སྡུག་བསྔལ་ (གཞན་ལས་)ཆུང་ངུ་མྱོང་། །(མི་དགེ་བའི་ལས་ལ་)སྐྱོ་བཅས་(ཞིང་དམྱལ་བའི་)སེམས་ཅན་(དགེ་བ་ལ་འཇོག་ ཅིང་)སྨིན་པར་བྱེད། །(བློ་བརྟན་མར་ཏེ་རྒྱས་པར་དེ་ཉིད་བལྟའོ། །)ཅེས་སོ། །རང་བཞིན་རིགས་སད་པ་ རྒྱས་རིགས་ཡོད་པའི་རྟགས་སོ། ། བརྒྱད་པ་དཔེ་གཉིས་ནི། གསེར་གྱི་རིགས་བཞིན་ཤེས་པར་བྱ། །དགེ་བ་དཔག་ཏུ་མེད་ པའི་གནས། །ཡེ་ཤེས་དང་ནི་དྲི་མེད་ལྡན། །མཐུ་རྣམས་ཀྱི་ཡང་གནས་ཡིན་ནོ། །ཞེས་དང་། རིན་ཆེན་མཆོག་རིགས་བཞིན་ཤེས་བྱ། །བྱང་ཆུབ་ཆེན་པོའི་རྒྱུ་མཚན་ཕྱིར། །ཡེ་ཤེས་ཆེ་དང་ ཏིང་འཛིན་འཕགས། །སེམས་ཅན་མང་བོའི་དོན་གནས་ཕྱིར། །ཞེས་སོ། །འོ་ན་རིགས་ཆད་ སྲིད་དམ་མི་སྲིད་ཅེ་ན། ཆོས་བཤེས་ཀྱིས་(རྟུལ་བོས་རྟོགས་དཀར་བཞེད་ཅེས་པར་རོ། །)རྣལ་འབྱོར་སྤྱོད་ པ་བ་དག་ནི་རིགས་ཆད་པ་ས་བོན་མེས་ཚིག་པ་ལྟ་བུ་ཞེས་དེ་པའི་སྙིང་པོ་སྐུར་བ་སྨྲ་བར་བྱེད་ དོ། །ཞེས་སེམས་ཙམ་པ་རིགས་ཆད་འདོད་པར་བཤད་དེ་བརྟག་གོ །འདི་ལ་རང་བཞིན་གྱི་ རིགས་ཆད་པ་མི་སྲིད་དེ། ཆོས་ཉིད་མེད་པ་མི་སྲིད་པས་སོ། །ཤེར་ཕྱིན་མཆོག་དང་པོའི་ལུང་ སོགས་སྐབས་གཉིས་པར་དྲངས་པ་ལྟར་འདིར་ཆོས་བཤེས་སོ། །རྒྱས་པའི་རིགས་གཏན་ 1-385 ཆད་པ་ནི་སྲིད་ལ། སྤྱིར། ལ་ལ་(མཚམས་མེད་སོགས་བྱེད་པ་)གཅིག་ཏུ་(མི་དགེ་བ་སྤྱོད་དང་ཞེས་བསྒྱུར་) ཉེས་པར་སྤྱོད་ངེས་ཡོད། །ལ་ལ་(ལོག་ལྟས་)དཀར་བོའི་(དགེ་བའི་ཆོས་རྣམས་བཅོམ་ཞེས་བསྒྱུར་)ཆོས་ (འདུས་བྱས་ཀྱི་དགེ་རྩ་)རྣམས་ཀུན་ཏུ་བཅོམ། །ལ་ལ་ཐར་བ(འི་ཕྱོགས་དགེ་བ་མེད་ཅེས་བསྒྱུར་)ཆ་མཐུན་ (ཏེ་མྱང་འདས་ཐོབ་འགྱུར་གྱི་ཚོགས་གཉིས་ཀྱི་)དགེ་བ་མེད། །དཀར་བོ་(ཆུང་ངུ་ཡོད་པ་རྒྱུ་དང་བྲལ་ཞེས་འདིའི་ འགྲེལ་ཆེན་བློ་བརྟན་མར་བསྒྱུར་རོ། །མཆན་གཞན་ཡང་དེའིའོ། །)དམན་པ་(ཚོགས་གཉིས་མ་རྫོགས་ཀྱི་ཚོགས་ཅུང་ཟད་) ཡོད་པ་རྒྱུ་དང་བྲལ། །ཞེས་སོ། །དཀར་བོ་དམན་པ་ཡོད་པ་ཡན་བཞི་(དབྱིག་གཉེན་)པོ་དེ་རེ་ཞིག་ འཚང་མི་རྒྱ་བའོ། །ཐེག་པ་གསུམ་(བློ་བརྟན་)གྱི་མྱང་འདས་ཀྱི་རྒྱུ་རྒྱས་པའི་རིགས་མེད་པ་ནི་རྒྱུ་ རིགས་མེད་པ་ཞེས་པ་སྟེ་གཏན་ཡོངས་སུ་མྱ་ངན་ལས་མི་འདའ་བའོ། །(དབྱིག) ས་རྡོ་སོགས་ སེམས་ཅན་དུ་མི་འགྱུར་བ་དང་འདྲའོ། །ཞེས་བློ་བརྟན་མར་རོ། །སངས་རྒྱས་ཀྱི་རིགས་དེའི་ འབྲས་བུ་ཅི་ལྟ་བུ་ཞེ་ན། ཡོན་ཏན་ཤིན་ཏུ་རྒྱ་ཆེ་བྱང་ཆུབ་ཤིང་བསྐྱེད་ཕྱིར། །བདེ་དང་སྡུག་ བསྔལ་ཆེན་པོ་ཞི་བ་ཐོབ་བྱའི་ཕྱིར། །བདག་དང་གཞན་ལ་ཕན་བདེ་བྱེད་པ་འབྲས་བུའི་ཕྱིར། ། རིགས་མཆོག་དེ་ནི་རྩ་བ་བཟང་བོ་ལྟ་བུ་ཡིན། །ཞེས་སོ། །སྐུ་གཉིས་འགྲུབ་པ་སོགས་དང་། བྱང་སར་རྒྱ་ཆེར་བཤད་དོ། ། ༈ ཡན་ལག་གི་དོན། གཉིས

【現代漢語翻譯】 此外，（在地獄等惡道中）所受的痛苦也（比其他地方）輕微。（對於不善業）心懷厭惡的眾生（安住于善業），使其成熟。（智慧堅定增長，應如是觀）。這是自性覺醒、具有廣大種性的標誌。 第八，兩個比喻是：應知如黃金之種性。是無量功德之所依，具有智慧和無垢，也是力量的來源。以及，應知如珍寶之殊勝種性。爲了大菩提之因，具有大智慧和殊勝禪定，爲了眾多眾生的利益。 那麼，種性會斷絕嗎？不會斷絕嗎？法友（認為鈍根者難以理解）瑜伽行者們說，種性斷絕就像種子被火燒燬一樣，他們誹謗如來藏。因此，唯識宗認為有種性斷絕，需要考察。對此，自性種性不會斷絕，因為沒有法性是不可能的。如《般若經》第一品等第二部分所引用的那樣，這裡也是法友的觀點。廣大種性可能會斷絕。一般來說，有些人（造作無間罪等）必定會作惡。有些人（持邪見）會摧毀一切善法（有為善根）。有些人沒有解脫分（即沒有趨向涅槃的善），沒有（能獲得涅槃的二資糧）。有些人具有微小的善（未圓滿二資糧），缺乏因。以上。 具有微小善根者，如四分律（世親）所說，暫時不會增長。三乘（智慧堅定）的涅槃之因，即沒有廣大種性，被稱為沒有因之種性，也就是永遠不會入滅。（世親）就像石頭等不會變成有情一樣。這是智慧堅定的觀點。佛之種性的果是什麼呢？功德極其廣大，爲了生起菩提樹。爲了獲得寂滅廣大安樂和痛苦。爲了利益自己和他人，這是果。殊勝種性就像良好的根基。以上。成就二身等，在《瑜伽師地論》中有廣說。 支分之義。 二

【English Translation】 Furthermore, the suffering experienced (in hells and other evil realms) is also less (than in other places). Sentient beings who are disgusted with (non-virtuous actions) abide in (virtuous actions), causing them to ripen. (Wisdom is firm and grows, one should view it thus). This is a sign of self-awakening and having a vast lineage. Eighth, the two metaphors are: It should be known like the lineage of gold. It is the basis of immeasurable merits, possessing wisdom and stainlessness, and is also the source of power. And, it should be known like the excellent lineage of jewels. For the cause of great Bodhi, possessing great wisdom and excellent Samadhi, for the benefit of many sentient beings. Then, will the lineage be cut off? Will it not be cut off? Dharma friends (believe that those with dull faculties are difficult to understand). The Yogacharas say that the lineage is cut off like a seed burned by fire, they slander the Tathagatagarbha. Therefore, the Vijnanavada school believes that there is a lineage cut off, which needs to be examined. Regarding this, the self-nature lineage will not be cut off, because it is impossible to have no Dharma nature. As quoted in the first chapter of the Prajnaparamita Sutra, etc., in the second part, here is also the view of Dharma friends. The vast lineage may be cut off. In general, some people (committing the five heinous crimes, etc.) will definitely do evil. Some people (holding wrong views) will destroy all virtuous dharmas (conditioned virtuous roots). Some people have no share of liberation (i.e., no virtue leading to Nirvana), without (the two accumulations that can attain Nirvana). Some people have small virtues (not fulfilling the two accumulations), lacking the cause. Above. Those with small virtues, as stated in the Fourfold Vinaya (Vasubandhu), will not grow for the time being. The cause of Nirvana of the Three Vehicles (steadfast wisdom), that is, without a vast lineage, is called the lineage without cause, that is, never entering Nirvana. (Vasubandhu) It's like stones, etc., will not become sentient beings. This is the view of steadfast wisdom. What is the result of the Buddha's lineage? Merits are extremely vast, in order to generate the Bodhi tree. In order to obtain the peace of vast happiness and suffering. In order to benefit oneself and others, this is the result. The excellent lineage is like a good foundation. Above. Accomplishing the two bodies, etc., is extensively explained in the Yogacarabhumi. Meaning of the limbs. Two

་པ་ལ། རིགས་ཀྱི་དབྱེ་བ་དང་། རྩོད་སྤོང་ངོ་། །དང་པོ་ལ། སྔ། རྩ། འགྲེལ། བསྡུ་ བཞིའོ། །དང་པོ་ནི། འཆད་འགྱུར་གྱི་སྒྲུབ་པ་ཉམས་སུ་(ཆོས་བཤེས་)ལེན་པ་དང་ལྡན་པའི་ བྱང་སེ་ལ་ངེས་འབྱེད་ཆ་མཐུན་ཇི་སྐད་བཤད་ཟིན་པ་དང་མཐོང་བ་དང་སྒོམ་པ་ལ་སོགས་ པའི་ལམ་ལ་སོགས་པ་གཞན་ཡང་འབྱུང་བས་སྒྲུབ་པའི་རྟེན་རིགས་འཆད་དོ། །(ཆོས་བཤེས་ ཀྱི་ལུང་གཞན་དུ་བཤད་དེ་འབྲིང་།) གཉིས་པ་ནི། ཆོས་དྲུག་གི་རྟེན་ལ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་རིགས་ཞེས་བྱ་ ཞེས་སོགས་(ཨཱརྱ་)རེ་རེར་སྦྱར་ཞིང་དྲོད་ཀྱི་རྟོགས་པའི་ཆོས་ཀྱི་རྟེན་ཏེ། ནམ་མཁའ་ལ་བྱའི་ རྗེས་མེད་ཅིང་མི་དམིགས་སོ། །རབ་འབྱོར། དེ་བཞིན་དུ་བྱང་པའི་ཚིག་གི་དོན་མེད་ཅིང་མི་ 1-386 དམིགས་སོ། །ཅིའི་ཕྱིར་ན། བྱང་ཆུབ་ལ་ནི་སྐྱེ་བའམ་ཡོད་པའམ་དམིགས་པ་མེད། ཅེས་ སོགས། དེ་བཞིན་དུ་སྒྱུ་མའི་དཔེ་བརྒྱད་ལ་སྦྱར་རོ། །དྲོད་སོགས་ཀྱི་ཚིག་གི་དོན་བདག་དང་ སྐྱེ་མཆེད་དྲུག་བདེན་དངོས་པ་མེད་ཀྱི་དེའི་ཆོས་ཉིད་(དག་ལྡན་)སྟོང་པ་ཉིད་ཆོས་དབྱིངས་ནི་ བྱང་སེམས་ཀྱི་ཚིག་གི་དོན་ནམ་(དག་ལྡན་)གནས་ཏེ་དྲོད་སོགས་ཀྱི་རྟེན་རིགས་ཡིན་ཞེས་པ་ ཀུན་ལ་སྦྱར་ཏེ་ཤཱནྟིའི་དོན་ནོ། །ཨཱརྱས་ཀྱང་འདིས་ནི་བརྟེན་པ་བྱང་ཆུབ་(ནི་དྲོད་སོགས་སོ་དག་ ལྡན་)རྫས་སུ་མེད་པས་སྐྱེ་མཆེད་དྲུག་གི་ཆོས་ཉིད་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ཅན་གྱི་རིགས་ནི་བྱང་པའི་ སྒྲ་འཇུག་པའི་རྒྱུ་(རིགས་)ཡིན་གྱི་དངོས་པོར་གྱུར་བའི་ཚིག་གི་དོན་ནི་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་སྟོན་ ཏོ། །ཞེས་སོ། །རྩེ་མོའི་རྟོགས་པའི་སྟེ། ཡང་དག་པའི་མཐའ་ལ་གནས་མེད་ཅེས་(དེ་བཞིན་ཉིད་ སོགས་)སོགས་སོ། །བཟོད་པའི་རྟོགས་པའི་སྟེ། སྒྱུ་མའི་སྐྱེས་བུའི་གཟུགས་ལ་གནས་མེད་ སོགས་(ཚོར་སོགས་)ཆོས་མཆོག་གི་རྟོགས་པའི་སྟེ། སྒྱུ་མའི་སྐྱེས་བུ་ནང་སྟོང་པ་ཉིད་ལ་སྤྱོད་ པའི་ཚིག་གི་དོན་མེད་དོ་སོགས་སོ། །(བཅོ་བརྒྱད་ཀྱི་བར།) མཐོང་ལམ་གྱི་རྟོགས་པའི་སྟེ། དེ་པའི་ གཟུགས་ལ་གནས་མེད་ཅེས་སོགས་(རྒྱ་ཆེར་རོ། །)སྒོམ་ལམ་གྱི་རྟོགས་པའི་སྟེ། སྐྱེ་བ་མེད་པ་ལ་ གནས་མེད་དོ་ཞེས་སོགས། (འགག་མེད་སོགས་རྒྱ་ཆེར་རོ། །) དེ་དྲུག་དོན་དམ་པ་རྟོགས་པས་རྟོགས་ པ་སྟེ་ཞེས་དག་ལྡན་ནོ། །གཉེན་པོ་སྐྱེ་བའི་སྟེ། ཉི་མའི་དཀྱིལ་འཁོར་འཆར་བའི་ཚེ་མུན་པའི་ གནས་(ནི་ནམ་མཁའ་དེ་ལ་རྫས་ཀྱི་)མེད། ཅེས་པའི་དཔེས་སོ། །མི་མཐུན་ཕྱོགས་(ཨཱརྱ་དངོས་)སྤོང་ བའི་སྟེ། བསྐལ་བའི་མེ་འབར་(དག་ལྡན་)བའི་ཚེ་(ས་སོགས་)འདུ་བྱེད་ཀྱི་གནས་མེད་པའི་དཔེའི་ སྒོ་(དོན་མེད་)ནས་སོ། །གཉེན་པོ་དང་སྤོང་བ་དེ་དག་ཡོངས་སུ་གཏུགས་པ་ནི་མཐར་(ཟླ་འོད་) འགྲོ་བ་སྟེ། གཉེན་པོ་ཁྱད་པར་དུ་གྱུར་ཅིང་མཐར་ཐུག་པ་དང་། མི་མཐུན་ཕྱོགས་

【現代漢語翻譯】 པཱ་ལ།（梵語Pāla，守護者） 種姓的分類和辯論的止息。 首先，有前行、根本、註釋和總結四部分。 第一部分是，對於即將講解的修行，具備修持（法友）的菩提心，如前所述，與抉擇分相應，並且由於生起見道和修道等道，所以要講解修行的所依種姓。（法友的教證在其他地方有更詳細的解釋。） 第二部分是，所謂的六法之所依稱為菩提種姓等等，（聖者）逐一對應，是暖位證悟之法的所依，如同虛空中沒有鳥的軌跡，不可見。 善現（須菩提），同樣，菩提心的詞義也是沒有且不可見的。為什麼呢？因為菩提沒有生、沒有存在、沒有可見性。等等。同樣，也對應於八種幻化的比喻。 暖位等的詞義是，我和六處沒有真實的自性，但其法性（具足）是空性，法界是菩提心的詞義，或者（具足）安住，是暖位等的所依種姓，這些都對應于寂靜之義。 聖者也說，依靠這個，菩提（是暖位等，具足）沒有實體，所以六處的法性之相的種姓是菩提心之語的能指（種姓），而不是成為實體的詞義。 頂位的證悟是，安住于真實之邊際等等（如如等等）。 忍位的證悟是，不住于幻化之人的色身等等（受等等）。 世第一法的證悟是，幻化之人沒有在內空性中行持的詞義等等。（直到十八界。） 見道的證悟是，不住于彼之色身等等（廣說）。 修道的證悟是，不住于無生等等。（無滅等等廣說。） 這六者是通達勝義諦的證悟，是具足的。 對治生起的譬喻是，當太陽升起時，沒有黑暗存在的地方（即虛空）。 斷除相違品的譬喻是，當劫末之火燃燒時，（地等）沒有行蘊存在的地方。 對治和斷除完全窮盡就是最終的（月光），對治變得殊勝且達到極致，相違品

【English Translation】 Pāla. (Sanskrit: Pāla, meaning 'protector') The classification of lineages and the cessation of disputes. First, there are four parts: preliminary, root, commentary, and summary. The first is that, for the practice that is about to be explained, possessing the Bodhi mind of a practitioner (Dharma friend), as previously stated, corresponds to the part of ascertainment, and because paths such as seeing and meditating arise, the lineage upon which practice relies will be explained. (The Dharma friend's teachings are explained in more detail elsewhere.) The second part is that the basis of the six dharmas is called the Bodhi lineage, etc. (Ārya) Each corresponds, and it is the basis of the Dharma of the realization of warmth, just as there are no traces of birds in the sky, and it is invisible. Subhuti, similarly, the meaning of the word Bodhi mind is also non-existent and invisible. Why? Because Bodhi has no birth, no existence, no visibility. And so on. Similarly, it also corresponds to the eight metaphors of illusion. The meaning of the words warmth, etc., is that I and the six sense bases have no real nature, but their Dharma nature (complete) is emptiness, and the Dharma realm is the meaning of the word Bodhi mind, or (complete) abiding, which is the basis of warmth, etc. These all correspond to the meaning of peace. The noble one also said that, relying on this, Bodhi (is warmth, etc., complete) has no substance, so the lineage of the nature of the six sense bases is the signifier (lineage) of the word Bodhi mind, but not the meaning of the word that has become a substance. The realization of the peak is to abide at the edge of reality, etc. (suchness, etc.). The realization of forbearance is not to abide in the form of an illusory person, etc. (feeling, etc.). The realization of the supreme Dharma is that the illusory person has no meaning of practicing in inner emptiness, etc. (Until the eighteen realms.) The realization of the path of seeing is not to abide in his form, etc. (extensive explanation). The realization of the path of meditation is not to abide in the unborn, etc. (unobstructed, etc., extensive explanation). These six are the realizations of understanding the ultimate truth, which are complete. The metaphor for the arising of the antidote is that when the sun rises, there is no place where darkness exists (i.e., the sky). The metaphor for abandoning the contradictory is that when the fire at the end of the kalpa burns, (earth, etc.) there is no place where formations exist. The complete exhaustion of the antidote and abandonment is the ultimate (moonlight), the antidote becomes excellent and reaches the extreme, and the contradictory

ཟད་པའི་ མཐར་ཐུག་པའི་སྟེ། དེ་པ་དགྲ་བཅོམ་ཡང་དག་རྫོགས་རྒྱས་ཀྱི་ཚུལ་ཁྲིམས་ལ་ཚུལ་ཁྲིམས་ ངན་པའི་གནས་མེད་སོགས་སོ། །དག་ཟླ་ཐུབ་ཏུ་བཤད་(དཔྱད་)དོ། །ཨཱརྱས། སྤང་གཉེན་ 1-387 གྱི་རྣམ་རྟོག་གཏུགས་པ་སྟེ་སྤངས་པ་ལ་འཆད་དོ། །སྲིད་ཞིར་མི་གནས་པའི་ཤེས་རབ་སྙིང་ བརྩེར་བཅས་པའི་སྟེ། ཉི་མ་དང་ཟླ་བའི་འོད་ལ་གནས་(ནི་ནམ་མཁའ་དེ་ལ་གཟུགས་ཅན་གྱི་རྫས་)མེད་ (དག་ལྡན་)སོགས། སློབ་མ་ཉན་ཐོས་སོགས་དང་ཐུན་མོང་མིན་པའི་ཡོན་ཏན་གྱི་(ཨཱརྱ་)སྟེ། ཉན་ ཐོས་དང་རང་སངས་རྒྱས་དང་གཟའ་དང་སྐར་མ་དང་ནོར་བུ་རིན་པོ་ཆེ་དང་། གློག་གི་འོད་ ལ་གནས་མེད་ཅེས་སོགས་སོ། །གཞན་གྱི་དོན་དགེ་(ཨཱརྱ་)ལེགས་གོང་ནས་གོང་དུ་ཁྱད་པར་ དུ་འགྲོ་བའི་(ཨཱརྱ་)གོ་རིམ་མམ་རྒྱུའི་སྟེ་རྒྱལ་ཆེན་བཞིའི་རིས་ཀྱི་ལྷ་རྣམས་ཀྱི་འོད་ལ་གནས་ མེད་ཅེས་སོགས་སོ། །སེམས་ཅན་གྱི་དོན་(ཨཱརྱ་)དང་མཐོང་བའི་ཆོས་ལ་བདེ་བར་གནས་(ཨཱརྱ་ )པའི་ཡེ་ཤེས་རྩོལ་བ་མི་མངའ་བར་(ནི་སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱི་སྟེ་དེ་ཉེ་བའི་རིགས་པ་འདིས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་འོད་ དཔེར་བསྟན་ཞེས་སོ། །བཅུ་གསུམ་པ་བར་ཆད་མེད་ལྟ་བུ་ལ་བཞེད་པར་མངོན་ནོ། །)ཏེ་ལྷུན་གྲུབ་(ཨཱརྱ་)ཏུ་འཇུག་པའི་ རྟེན་ལ་སྟེ། དེ་པ་དགྲ་བཅོམ་ཡང་དག་རྫོགས་རྒྱས་ཀྱི་འོད་ལ་གནས་མེད་ཅེས་སོགས་སོ། ། གནས་(ཨཱརྱ་)ནི་རྟེན་གྱི་དངོས་(ཨཱརྱ་)པོ་དེ་མེད་པ་ནི་ཆོས་ཉིད་དེ་རིགས་སོ། །གསུམ་པ་ལ། ངོ་ བོ། གོ་རིམ། གྲངས་ངེས་སོ། །དང་པོ་ནི། བསྒྲུབ་པའམ་རིགས་བཅུ་གསུམ་རེ་ཞིག་སྟེ་རིམ་ པར་སྟོན་པའི་དང་པོར་འདི་འཆད་ཅེས་པའོ། །བཅུ་གསུམ་གྱི་དང་པོར་འཇིག་རྟེན་པའི་ངེས་ པར་འབྱེད་པའི་ཆ་དང་མཐུན་པ་བཞི་རྣམས་སོ། །སྦྱོར་ལམ་དྲོད་ཀྱི་སེམས་ཀྱི་ཆོས་ཉིད་ཆོས་ ཅན། དྲོད་གནས་(གསེར་དག་ལྡན་དོན་)བྱང་སེའི་རིགས་ཡིན་ཏེ། དེའི་རྟོགས་པ་མ་སྐྱེས་པ་སྐྱེས་ པ་དང་སྐྱེས་ཟིན་འཕེལ་བའི་རྟེན་དུ་གྱུར་བའི་ཆོས་ཉིད་ཡིན་པས་སོ། །ཞེས་སོ་སོར་སྦྱར་ རོ། །(རྟགས་ཆོས་དེ་ལྟར་གསེར་རོ། །)དེའི་འོག་ཏུའམ་རྗེས་ལ་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་མཐོང་བ་ དང་དེའི་རྒྱུན་གོམས་པའི་སྒོམ་པའི་ལམ་(བུདྡྷ་ཤྲཱི་)ས་གཉིས་པ་ནས་བདུན་པའི་བར་རོ། །དེའི་ འོག་ཏུ་ཆོས་དྲུག་པོ་(གསེར་དོན་དངོས་)དེ་དག་སྐྱེས་པའི་སྟོབས་ཀྱིས་རྐུན་པོ་བྱུང་བ་དང་འདྲ་ བར་དེའི་སྤང་བྱ་འགགས་པ་དང་དུས་མཉམ་དུ་སྐྱེ་བའི་ས་བརྒྱད་པའི་བར་ཆད་མེད་ལམ་ 1-388 མོ། །དེའི་འོག་ཏུ་སྔར་གྱི་དེ་རྣམས་སྐྱེས་པས་སྒོ་འཕར་གཅད་པ་དང་འདྲ་བར་སྤང་བྱ་བྱུང་བ་ འགག་ཅིང་འབྱུང་བ་འགོག་པའི་ས་དགུ་པའི་བར་ཆད་མེད་ལམ་མོ། །(རྐུན་པོ་བྱུང་བ་དང་སྒོ་འཕར་ བཅད་པ་དུས་མཉམ་པས་འདི་སྐྱོགས་བཤད་དུ་འགྲོ་ཡང་བུདྡྷ་ཤྲཱ

【現代漢語翻譯】 窮盡的最終狀態，即阿羅漢（梵文：Arhat，指斷盡煩惱，證得解脫的聖者）的圓滿戒律，沒有惡戒之處等等。這是清凈的、可信賴的教導。 阿雅（梵文：Arya，指聖者）：斷除親疏的分別念，即是對斷除的解釋。不住于輪迴和寂滅的智慧，伴隨著慈悲。如同太陽和月亮的光芒，沒有實體（或說具有實體）等等。阿雅（梵文：Arya，指聖者）：不與弟子聲聞等共通的功德。如同聲聞、獨覺、星宿、珍寶和閃電的光芒，沒有實體等等。爲了他人的利益而行善（阿雅，梵文：Arya，指聖者）：越來越殊勝的（阿雅，梵文：Arya，指聖者）次第或因，即四大天王眾天神的光芒，沒有實體等等。爲了眾生的利益（阿雅，梵文：Arya，指聖者），在可見的法中安樂住（阿雅，梵文：Arya，指聖者）的智慧，無需勤作（即是諸佛，以這種鄰近的理效能顯示佛的光芒。似乎認為第十三種是無間道。），即自然成就（阿雅，梵文：Arya，指聖者）的所依，即阿羅漢圓滿的光芒，沒有實體等等。 處所（阿雅，梵文：Arya，指聖者）是所依的實體（阿雅，梵文：Arya，指聖者），沒有實體是法性，即是規律。第三部分包括：本體、次第、數量決定。第一部分是：要修習或十三種規律，暫時先這樣，即是說首先要講解次第。十三種中的第一種是與世間的抉擇分相應的四種。加行道暖位的心的法性，法性，暖位（黃金清凈的意義）是菩薩種性，因為它是未生起的證悟生起，已生起的增長的所依的法性。像這樣分別對應。（征相和法是像黃金一樣。）之後是超越世間的見道和隨之而來的串習的修道（布達希日，梵文：Buddha Shri，佛吉祥）從第二地到第七地之間。之後，這六種法（黃金的真實意義）以生起的力量，如同盜賊出現一樣，它的所斷滅盡的同時生起的第八地的無間道。 之後，如同先前那些生起，如同關閉門窗一樣，所斷滅盡，生起的阻斷的第九地的無間道。（盜賊出現和關閉門窗是同時的，所以這似乎是比喻性的說法，雖然布達希日，梵文：Buddha Shri，佛吉祥）

【English Translation】 The ultimate state of exhaustion, that is, the Arhat's (Sanskrit: Arhat, referring to a saint who has exhausted afflictions and attained liberation) perfect discipline, where there is no place for bad discipline, etc. This is a pure and reliable teaching. Arya (Sanskrit: Arya, referring to a noble one): Cutting off the distinctions of closeness and distance, that is, an explanation of cutting off. Wisdom that does not abide in samsara and nirvana, accompanied by compassion. Like the light of the sun and moon, there is no substance (or it is said to have substance), etc. Arya (Sanskrit: Arya, referring to a noble one): Merits not shared with disciples, Shravakas, etc. Like the light of Shravakas, Pratyekabuddhas, stars, jewels, and lightning, there is no substance, etc. Doing good for the benefit of others (Arya, Sanskrit: Arya, referring to a noble one): The increasingly superior (Arya, Sanskrit: Arya, referring to a noble one) order or cause, that is, the light of the gods of the Four Great Kings, there is no substance, etc. For the benefit of sentient beings (Arya, Sanskrit: Arya, referring to a noble one), the wisdom of abiding in bliss in the visible Dharma (Arya, Sanskrit: Arya, referring to a noble one), without effort (that is, the Buddhas, with this proximate reasoning, the light of the Buddha is shown as an example. It seems that the thirteenth is considered the uninterrupted path.), that is, the support of spontaneous accomplishment (Arya, Sanskrit: Arya, referring to a noble one), that is, the light of the perfect Arhat, there is no substance, etc. The place (Arya, Sanskrit: Arya, referring to a noble one) is the entity (Arya, Sanskrit: Arya, referring to a noble one) of the support, the absence of entity is the Dharma nature, that is, the law. The third part includes: essence, order, and definite number. The first part is: to practice or thirteen rules, for the time being, that is, to say that this will be explained first in the order. The first of the thirteen is the four that correspond to the worldly determination division. The Dharma nature of the mind of the heat position of the path of application, Dharma, the heat position (meaning pure gold) is the Bodhisattva lineage, because it is the Dharma nature of the support for the unarisen realization to arise, the arisen to increase. Like this, correspond separately. (The sign and Dharma are like gold.) After that is the path of seeing that transcends the world and the path of cultivation that is accustomed to it (Buddha Shri, Sanskrit: Buddha Shri, Buddha Auspicious) from the second to the seventh bhumi. After that, these six Dharmas (the real meaning of gold) with the power of arising, like a thief appearing, the uninterrupted path of the eighth bhumi arising at the same time as its abandonment ceases. After that, like the previous ones arising, like closing doors and windows, the uninterrupted path of the ninth bhumi where the abandonment ceases and the arising is blocked. (The appearance of a thief and the closing of doors and windows are simultaneous, so this seems to be a metaphorical statement, although Buddha Shri, Sanskrit: Buddha Shri, Buddha Auspicious)

ི་ལྟར་བྱས་སོ། །)ཆོས་བཤེས་ལྟར་ན། འདིས་དོན་ དྲུག་པོའི་བྲལ་བ་དང་བྲལ་ཐོབ་ནི་རིམ་བཞིན་འགག་སྐྱེ་ཞེས་སོ། །དེའི་འོག་ཏུ་ས་བཅུ་པ་ལ་ (བུདྡྷ་ཤྲཱི་)སྤང་གཉེན་དེ་དག་དོན་དམ་པར་མི་དམིགས་པར་རྟོགས་པས། སྤང་གཉེན་དེ་དག་ སྐྱེ་བ་དང་འགག་པ་དང་ལྡན་པའི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་ཤེས་སྒྲིབ་སྤངས་པའི་བར་ཆད་མེད་ལམ་ མོ། །དེའི་འོག་ཏུ་ས་གསུམ་པོ་དེ་དག་ཉིད་ཀྱི་རྣམ་གྲོལ་ལམ་ལ། སངས་རྒྱས་(གསེར་)ཐོབ་ ནས་གཞན་དོན་བྱའོ་(གསེར་)ཞེས་པའི་སྔོན་གྱི་སྨོན་ལམ་དང་། སྦྱིན་པ་ལ་སོགས་པ་བདེན་ པར་མི་འཛིན་པའི་ཐབས་ལ་མཁས་པའི་སྟོབས་ཀྱིས་འཁོར་བ་དང་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ལ་ མི་གནས་པའི་མཚན་ཉིད་ཀྱི་ས་བརྒྱད་པའི་ཤེས་རབ་དང་ཐབས་རྣམ་གྲོལ་ལམ་གྱི་བསྡུས་ པའོ། །དེའི་འོག་ཏུ་དེ་འདྲའི་ཐབས་ཤེས་དེ་དག་སྐྱེས་པས་ཉན་ཐོས་ལ་སོགས་པ་དང་ཐུན་ མོང་མ་ཡིན་པའི་ཆོས་(ཨཱརྱ་)འཇིག་རྟེན་མཐའ་ཡས་སུ་འཕྲོ་བའི་ཡེ་ཤེས་(ཨཱརྱ་)སོ་སོ་རིག་བཞི་ ལ་སོགས་པ་དགུ་པའི་རྣམ་གྲོལ་ལམ་གྱིས་བསྡུས་པའོ། །གསེར་སྟོབས་བཅུ་ཟེར་རོ། །དེའི་ འོག་ཏུ་ཐེག་པ་གསུམ་གྱི་ལམ་ལ་འགོད་པའི་མཚན་ཉིད་ཀྱི་གཞན་གྱི་དོན་གྱི་གོ་རིམ་མོ། །ཇི་ ལྟར་འགོད་ན། གདུལ་བྱའི་བསམ་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུའོ། །གང་གི་སྒོ་ནས་ན། དགོངས་ ལྡེམ་དགོངས་བརྒྱད་ཀྱི་སྒོ་ནས་སོ། །བརྒྱད་གང་ཞེ་ན། ལྡེམ་དགོངས་བཞི། དགོངས་པ་ བཞིའོ། །དང་པོ་ལ། ཉན་ཐོས་དང་ནི་ངོ་བོ་ཉིད། །དེ་བཞིན་ཉེས་པ་འདུལ་བ་དང་། །བརྗོད་ པ་ཟབ་པ་ཉིད་ལ་ནི། །ལྡེམ་པོར་དགོངས་པ་འདི་རྣམ་བཞི། །ཞེས་ཏེ། སྒྲ་དོན་ནི། སྒྲ་སྦྱོར་ བམ་གཉིས་སུ། ལྡེའུ་(འམ་ཡུལ་ལ་ལར་སྐ་སྒུགས་ཞེས་ཟེར། ལ་ལར་ལྡེམ་ཟེར་བྱིས་པ་རྩེད་མོའི་གབ་ཚིག་སྟེ་དཔེར་ བརྗོད་ངག་ལས་ཤེས་སོ། །)བཞིན་དུ་ཚིག་ཐེལ་གྱིས་མི་དབབ་པར་བསྒྱུར་ཏེ་བསྟན་པ་ཡིན་པས། 1-389 ལྡེམ་པོར་དགོངས་པ་བཞི་ཞེས་བྱ། །ཞེས་སོ། །སེམས་ཙམ་པའམ་རྣལ་འབྱོར་སྤྱོད་པའི་ དབུ་མ་པ་ལྟར་ན། ཉན་ཐོས་ཕྱི་རོལ་ལ་ཞེན་(དབྱིག་གཉེན་)པ་བསྟན་པ་ལ་གཞུག་པའི་ཕྱིར་དུ་ གཟུགས་སོགས་ཕྱིའི་དོན་ཡོད་པར་བསྟན་པ་ལྟ་བུ་གཞུག་པ་ལ་ལྡེམ་དགོངས་ཏེ། ཉི་ཤུ་པར། གཟུགས་སོགས་སྐྱེ་མཆེད་ཡོད་པར་ནི། །དེས་འདུལ་བ་ཡི་སྐྱེ་བོ་ལ། །དགོངས་པའི་དབང་ གིས་གསུངས་པ་སྟེ། །རྫུས་ཏེ་སྐྱེ་བའི་སེམས་ཅན་(ཡོད་པར་བསྟན་པའང་དེ་ཡིན་པ་)བཞིན། །ཞེས་ སོ། །མཚོན་པ་ཙམ་མོ། །མཚན་ཉིད་དམ་ངོ་བོ་ཉིད་གསུམ་ལ་དགོངས་ནས་ཆོས་ཐམས་ཅད་ མེད་(དབྱིག་གཉེན་)དོ་ཡོད་དོ། །(གཞན་དུ་བཤད།) རང་བཞིན་གྱིས་མྱང་འདས་སོ། །ཞེས་(བློ་བརྟན་ མར་)བསྟན་པ་མཚན་ཉིད་ལ་ལྡེམ་དགོངས་སོ། །གཟུགས་ནས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བར་མེད་དོ། ། སྒྱུ་མ་ལྟ་བུའོ། །(བློ་བརྟན་མར།) ནམ

【現代漢語翻譯】 按照（佛陀吉祥賢）的說法，通過這種方式，六種意義的斷除和獲得斷除，是依次的止息和生起。在那之後，十地菩薩（Buddhaśrī）證悟到這些對治品在勝義諦中是不可得的，因此，證悟到這些對治品具有生起和止息的相狀，是斷除所知障的無間道。 在那之後，這三個地的自性解脫道，是獲得佛果（黃金）后利益眾生（黃金）的往昔願力，以及不執著佈施等為真實的方便善巧之力，不住于輪迴和涅槃的相狀，是八地的智慧和方便解脫道的總攝。 在那之後，由於生起了這樣的方便智慧，與聲聞等不共的法（聖者，ārya）在無邊世界中傳播的智慧（聖者，ārya），以及四種各別自證智等，是九地的解脫道的總攝。被稱為黃金十力。 在那之後，是將眾生安置於三乘道的相狀，是利益他人的次第。如何安置呢？如所化眾生的意樂。通過什麼方式呢？通過八種隱義和密意的方式。八種是什麼呢？四種隱義，四種密意。第一種是：『聲聞與自性，以及調伏罪過，言說甚深性，此四為隱義。』 其含義是：在梵文語法二卷中，像謎語（或者有些地方稱為『等待』，有些地方稱為『隱義』，是兒童遊戲的謎語，例如通過言語表達來理解）一樣，不直接用詞語表達，而是通過轉換來顯示，因此稱為四種隱義。 按照唯識宗或瑜伽行中觀宗的觀點，爲了引導聲聞外道執著（世親）者進入正道，而顯示色等外境是存在的，這就像引導他們進入隱義一樣。在《二十唯識論》中說：『爲了調伏那些眾生，才說色等處是存在的，就像化生有情一樣。』這只是一個例子。 關於三自性或三無自性，認為一切法是空（世親）的，或者是有（其他解釋）。自性涅槃（智藏），這是關於自性的隱義。從色到佛都是空性的，如幻如化（智藏）。無。

【English Translation】 According to (Buddhaśrī), in this way, the abandonment and attainment of abandonment of the six meanings are successively cessation and arising. After that, the tenth-ground Bodhisattva (Buddhaśrī) realizes that these antidotes are unattainable in the ultimate truth. Therefore, realizing that these antidotes have the aspect of arising and ceasing is the uninterrupted path of abandoning the obscuration of knowledge. After that, the self-nature liberation path of these three grounds is the past aspiration to benefit sentient beings (gold) after attaining Buddhahood (gold), and the power of skillful means that does not cling to generosity and so on as true, the characteristic of not abiding in samsara and nirvana, is the summary of the wisdom and expedient liberation path of the eighth ground. After that, because such expedient wisdom arises, the wisdom (noble, ārya) of the Dharma (noble, ārya) that is uncommon to Śrāvakas and so on spreads to the boundless world, and the four individual self-cognizances and so on are the summary of the liberation path of the ninth ground. It is called the ten powers of gold. After that, the characteristic of placing beings on the path of the three vehicles is the order of benefiting others. How to place them? According to the inclinations of the beings to be tamed. Through what means? Through the means of eight hidden meanings and intentions. What are the eight? Four hidden meanings, four intentions. The first is: 'Śrāvakas and self-nature, as well as taming transgressions, and the profoundness of speech, these four are hidden meanings.' Its meaning is: In the two volumes of Sanskrit grammar, like a riddle (or in some places called 'waiting', in some places called 'hidden meaning', which is a riddle in children's games, for example, understanding through verbal expression), it is not directly expressed in words, but shown through conversion, so it is called four hidden meanings. According to the view of the Consciousness-Only school or the Yoga-conduct Middle Way school, in order to guide the Śrāvaka heretics who are attached (Vasubandhu) to enter the right path, it is shown that external objects such as form are existent, just like guiding them into the hidden meaning. In the Twenty Verses, it says: 'In order to tame those beings, it is said that the sense bases such as form are existent, just like the emanation beings.' This is just an example. Regarding the three natures or three non-natures, it is considered that all dharmas are empty (Vasubandhu), or existent (other explanations). Self-nature nirvana (Blo-brtan-mar), this is the hidden meaning about self-nature. From form to Buddha are all empty, like illusions (Blo-brtan-mar). Nonexistent.

་མཁའ་བཞིན་ཞེས་པ་ལྟ་བུ་ལ་ཤཱནྟིས་སོ། །(ཤེར་ཕྱིན་མན་ ངག་ཏུ།)སངས་རྒྱས་ཆོས་ལ་བརྙས་པ་དང་། །ལེ་ལོ་ཅུང་ཟད་ཆོག་(རྔོག་དང་ཤེར་ཕྱིན་མན་ངག་)འཛིན་ དང་། །ང་རྒྱལ་འདོད་ཆགས་སྤྱོད་པ་དང་། །འགྱོད་དང་(བྱང་སེ་)མ་ངེས་(པ་ཐེག་ཆེན་ལས་)ལྡོག་(འོ་ དབྱིག་གཉེན་)པ་ནི། །སེམས་ཅན་རྣམས་ཀྱི་སྒྲིབ་པ་སྟེ། །དེ་ཡི་གཉེན་པོར་ཐེག་མཆོག་(ནི་ཐེག་ཆེན་ ནོ། །དབྱིག་གཉེན་ནོ། །)གསུངས། །ཞེས་པ་ལྟར། སངས་རྒྱས་ལ་བརྙས་པ་ལ་སོགས་པའི་སྒྲིབ་པ་ བརྒྱད་ཀྱི་གཉེན་པོ་ལ་ལྡེམ་དགོངས་བརྒྱད་དེ། ང་དེའི་ཚེ་སངས་རྒྱས་(དབྱིག་)རྣམ་གཟུགས་ (དག་)ནས་འོད་སྲུངས་(ཤཱནྟིའི་མན་ངག་)གྱི་བར་དུ་གྱུར་ཏོ། །ཞེས་པ་ལྟ་བུའོ། །སངས་རྒྱས་གང་ གའི་བྱེ་སྙེད་དང་། མཉམ་པ་བསྙེན་བསྐུར་ན་གཟོད་ཐེག་ཆེན་རྟོགས་པ་སྐྱེའོ། །ཞེས་དང་། བདེ་བ་ཅན་དུ་སྐྱེ་བར་སྨོན་ལམ་བཏབ་ན་དེར་སྐྱེའོ། །ཞེས་སོགས་(དེ་བ་དྲེ་མེད་ཟླ་འོད་ཀྱི་མཚན་སྨོས་ པ་ཙམ་གྱིས་འཚང་རྒྱ་ཞེས་སོགས་དབྱིག་གཉེན་ཤཱནྟི།)དང་། ལ་ལར་སྦྱིན་པ་སྨད་ལ། ལ་ལར་བསྔགས་ པ་ལྟ་བུ། སངས་རྒྱས་འགའི་ཞིང་གི་འབྱོར་བ་བསྔགས་པ་ལྟ་བུ། སངས་རྒྱས་ལ་ལའི་ཕུན་ སུམ་ཚོགས་པ་བསྔགས་པ་ལྟ་བུ། སངས་རྒྱས་བྱང་སེམས་ལ་གནོད་པ་བྱེད་ན་མཐོ་རིས་སུ་ 1-390 འགྲོ། ཞེས་པ་ལྟ་བུ། ཉན་ཐོས་སངས་རྒྱས་སུ་ལུང་བསྟན་པ་དང་ཐེག་པ་གཅིག་ཏུ་བཤད་པ་ ལྟ་བུ་རྣམས་རིམ་བཞིན་ནོ། །སྙིང་པོ་མེད་ལ་སྙིང་པོར་ཤེས། །ཕྱིན་ཅི་ལོག་ལ་ལེགས་པར་ གནས། །ཉོན་མོངས་པས་ནི་རབ་ཉོན་མོངས། །བྱང་ཆུབ་དམ་པ་ཐོབ་པར་འགྱུར། །ཞེས་པ་ ལ་(བློ་བརྟན་གྱིས་ཚིག་དེའི་ཐད་ཀར་ནི་ཕུང་པོ་ལྔ་དང་འདོད་པའི་ཡོན་ཏན་ལྔ་ནི་སྙིང་པོའོ། །)དེ་ལ་དམ་པ་དང་། (གཙོ་ བོར་འཛིན་པ་ནི་སྙིང་པོ་མེད་ལ་སྙིང་པོར་རྟོག་པའོ། །རྟག་བདེ་གཙང་བདག་ཏུ་འཛིན་པ་ནི་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ལ་གནས་པའོ། །ཆགས་ སྡང་སོགས་ནི་ཉོན་མོངས་ཏེ་དེ་དག་ལ་རྟག་ཏུ་སྤྱོད་པས་སེམས་དྲི་མ་ཅན་དུ་བྱས་པ་ནི་ཉོན་མོངས་པས་ཉོན་མོངས་པའོ། །དེ་ ལྟར་ན་བྱང་ཆུབ་ཐོབ་ཅེས་པའི་དོན་ཞེས་འགྲེལ་ཆེན་དུའོ། །) སྙིང་པོ་ནི་སེམས་ཀྱི་རྣམ་གཡེང་(གི་སྐད་དོད་ཨ་ས་ར། ས་ར་སེམས་ཕྱིར་གཡེང་བ་ལ་བྱ། ཨ་ས་བཀག་པས་མི་གཡེང་ཞིང་རྩེ་གཅིག་པའོ། །ཞེས་བློ་བརྟན་མར་རོ། །)སྟེ་དེ་མེད་པ་ ལ་སྙིང་པོ་མཆོག་གཙོ་བོར་སེམས་པ་དང་། རྟག་བདེ་གཙང་བདག་ཏུ་འཛིན་པ་ལས་ཕྱིན་ཅི་ ལོག་མི་རྟག་སོགས་ལ་གནས། (རྟོགས་པའོ། །) ཡུན་རིང་ཆོས་ལ་དཀའ་སྤྱད་ཀྱི་ཉོན་མོངས་པས་ རབ་ཏུ་ཉོན་མོངས་པར་བྱས་ན་བྱང་ཆུབ་པར་འགྱུར། ཞེས་པ་བསྒྱུར་བ་ལ་ལྡེམ་དགོངས་སོ། ། གཉིས་པ་ནི། མཉམ་པ་ཉིད་དང་དོན་གཞན་དང་། །དེ་བཞིན་དུ་ནི་དུས་གཞན་དང་། ། གང་ཟག་གི་ནི་བསམ་པ་ལ། །

【現代漢語翻譯】 如'如同虛空'等，是香提巴(Shantipa)的說法。（見《般若波羅蜜多心經》）。'輕蔑佛法，稍有懈怠，執持（惡見），我慢、貪慾、放縱，以及後悔和（菩薩）不確定（大乘），背離（勝友和世親），是眾生的障礙，爲了對治這些，宣說了殊勝的大乘。' 如是說。對於輕蔑佛等八種障礙的對治，有八種隱秘之意。例如，那時佛（勝友）從種種形象（清凈）轉變為燃燈佛（香提巴的口訣）。如是等等。如果像恒河沙數般的佛，平等地供養承侍，才能生起大乘的證悟。' 如是說。如果發願往生極樂世界，就能往生那裡。' 等等（僅僅唸誦無垢月光的名字就能成佛等等，勝友和香提巴）。有些時候貶低佈施，有些時候讚歎佈施，例如讚歎某些佛的剎土的富饒，讚歎某些佛的圓滿。如果損害佛和菩薩，就會升入天界。' 如是等等。像聲聞被授記為佛，以及宣說一乘等等，都是依次對應的。 將無意義的事物視為有意義，安住于顛倒之中，被煩惱所染污，最終將獲得殊勝的菩提。' 對於這句話，（智穩說，這句話直接指的是五蘊和五欲是實有）。對此，執著于常樂我凈是顛倒，（執著于主要的事物是無意義的）。執著于常樂我凈是安住于顛倒。貪嗔等是煩惱，經常行於其中，使心變得污濁，這就是被煩惱所染污。這樣就能獲得菩提的意義，在註釋中這樣解釋道。） 所謂'無意義'，是指心的散亂（梵文：asara，sara意為心向外散亂，a-sara意為不散亂，一心專注。智穩如是說）。對於沒有散亂的心，認為最殊勝、最主要，執著于常樂我凈，安住于不恒常等等的顛倒之中（證悟）。如果長期在佛法中進行艱苦的修行，被煩惱所染污，就能獲得菩提。' 這樣翻譯就具有隱秘之意。 第二種是：平等性，以及其他的意義，同樣地，還有其他的時間，以及眾生的想法。

【English Translation】 Like 'like the sky,' it is said by Shantipa. (See Perfection of Wisdom). 'Disparaging the Buddha's teachings, being slightly lazy, holding (wrong views), arrogance, desire, indulgence, and regret and (Bodhisattva) uncertainty (Mahayana), turning away (Vasubandhu and Dignaga), are the obscurations of sentient beings. To counteract these, the supreme Mahayana is taught.' As it is said. For the antidote to the eight obscurations such as disparaging the Buddha, there are eight hidden meanings. For example, at that time the Buddha (Dignaga) transformed from various forms (pure) into Dipamkara Buddha (Shantipa's instructions). Like that and so on. If one equally makes offerings and serves Buddhas as numerous as the sands of the Ganges, then the realization of the Great Vehicle will arise.' As it is said. If one makes aspirations to be born in Sukhavati, one will be born there.' And so on (just mentioning the name of Immaculate Moonlight will attain Buddhahood, etc., Dignaga and Shantipa). Sometimes disparaging generosity, sometimes praising generosity, such as praising the wealth of some Buddha's pure lands, praising the perfections of some Buddhas. If one harms Buddhas and Bodhisattvas, one will go to the heavens.' Like that and so on. Like the Shravakas being prophesied to become Buddhas, and the teaching of the One Vehicle, these are in sequential order. Understanding the meaningless as meaningful, abiding in the inverted, being thoroughly afflicted by afflictions, one will attain the supreme Bodhi.' Regarding this statement, (Lodro Ten says that this sentence directly refers to the five aggregates and the five objects of desire as being real). Regarding this, clinging to permanence, bliss, purity, and self is inverted, (clinging to the main thing as meaningless). Clinging to permanence, bliss, purity, and self is abiding in the inverted. Attachment, hatred, etc., are afflictions, and constantly engaging in them makes the mind impure, which is being afflicted by afflictions. In this way, one can attain the meaning of Bodhi, as explained in the commentary.) The so-called 'meaningless' refers to the mind's distraction (Sanskrit: asara, sara means the mind is scattered outwards, a-sara means not scattered, single-pointed. Lodro Ten said so). Regarding the mind without distraction, considering it the most supreme and most important, clinging to permanence, bliss, purity, and self, abiding in the inversion of impermanence, etc. (realization). If one practices austerities in the Dharma for a long time, being thoroughly afflicted by afflictions, one will attain Bodhi.' Translating in this way has a hidden meaning. The second is: equality, and other meanings, similarly, other times, and the thoughts of beings.

དགོངས་པ་རྣམ་པ་བཞིར་ཤེས་བྱ། །ཞེས་ཏེ། རྒྱུ་(ཚོགས་གཉིས་ )འབྲས་(བུ་ཆོས་སྐུ་)བྱེད་པ་(གཞན་དོན་)གསུམ་མམ་ཆོས་(དབྱིག་སོགས་)སྐུ་མཉམ་པ་ལ་དགོངས་ ནས་ང་སངས་རྒྱས་(དབྱིག་གཉེན་)རྣམ་གཟིགས་སུ་གྱུར། ཞེས་སོགས་ལྟ་བུའོ། །ཕ་དང་མ་ནི་ བསད་བྱ་(ཀུན་བཏུས་སུ་)ཞིང་། །ཞེས་སོགས་ལྟ་བུ་(ཆོས་ལ་བརྙས་པའི་གཉེན་པོ་སྔར་བཤད་དེ་ལྟ་བུ་ལ་ཐེག་ བསྡུས་སུ་བཤད།)དོན་གཞན་ལ་དང་། (ཐེག་བསྡུས་སུ། ཆོས་ཐམས་ཅད་ངོ་བོ་མེད་མ་སྐྱེས་ཞེས་སོགས་ལྟ་བུ་སྒྲ་ཇི་ བཞིན་པ་མིན་པའི་ཕྱིར་ཞེས་དབྱིག་གཉེན། རིན་ཆེན་མིང་གི་མཚན་བཟུང་བ་དང་།) བདེ་བ་ཅན་དུ་སྐྱེ་བར་སྨོན་ ལམ་བཏབ་ན་སྐྱེ་ཞེས་པ་ལྟ་བུ་(ཐེག་བསྡུས་དབྱིག་ཤཱནྟི་)དུས་གཞན་ལ་དང་། སྦྱིན་པ་ལ་བསྟོད་ 1-391 སྨད་ལྟ་བུ་གང་ཟག་གི་བསམ་པ་ལ་དགོངས་(དེ་བརྒྱད་ཐེག་ཆེན་འདིར་སྣང་བ་ལྟ་བུར་གཟུང་ཞིང་དེ་བརྒྱད་ ཀྱི་འགྲོ་དོན་ལ་འབད་པ་ནི། རྟ་འདུལ་སྦྱོང་བྱེད་པ་ལྟར་ངེས་པར་དུལ་བར་འགྱུར་བས་ཐེག་གསུམ་ལ་འགོད་པའི་གོ་རིམ་མོ། །) པའོ། །འདི་རྣམས་དྲང་ངེས་གང་ཡིན་ཞེ་ན། ཤཱནྟིས། དྲང་བའི་དོན་ནི་དེ་པས་བསྟན་པ་རྣམས་ དགོངས་པ་བཞི་དང་ལྡེམ་པོར་དགོངས་པ་བཞི་བཤད་ཅེས་ཤེར་ཕྱིན་མན་ངག་ཏུ་བཤད་པ་ ལྟར། བརྒྱད་ཀ་དྲང་དོན་འབའ་ཞིག་ཏུ་(ཤཱནྟི་བོད་)ཕལ་ཆེར་བཞེད་ལ་ཆེན་པོ་ཁ་(ཀུན་མཁྱེན་ཆེན་པོ་ ཆུ་མིག་པ་)ཅིག དྲང་ངེས་གཉིས་ཀ་ཡོད་དེ། ངེས་དོན་ནི། གཉེན་པོའི་ལྡེམ་དགོངས་གཉིས་ པ་དང་བརྒྱད་པ་ལྟ་བུའོ་གསུངས་སོ། །འདི་ལེགས་ཏེ་ཐེག་བསྡུས་སུ། དགོངས་པ་བཞི་དང་ ལྡེམ་པོར་དགོངས་པ་བཞིས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་གསུང་ཐམས་ཅད་ཁོང་དུ་ཆུད་པར་བྱའོ། །ཞེས་ དང་། མཚན་ཉིད་ལ་ལྡེམ་པོར་དགོངས་པ་ནི། (ཤེས་བྱའི་མཚན་ཉིད་ལ་གཞུག་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་བཤད་སྦྱར་ རོ། །) གང་དུ་ཆོས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་བསྟན་པས་ངོ་བོ་ཉིད་གསུམ་པོ་དག་སྟོན་པའོ། །གཉེན་པོ་ལ་ ལྡེམ་པོར་དགོངས་པ་ནི། གང་དུ་སྤྱོད་པ་བརྒྱད་ཁྲི་བཞི་སྟོང་གི་གཉེན་པོ་བསྟན་པའོ། །ཞེས་ པས་དེ་ཁོ་ན་ལྟར་ཡིན་ནོ། །སྤྱིར་དྲང་ངེས་ལ་སྒོ་མང་སྟེ། ཀུན་རྫོབ་སྟོན་པ་དྲང་དོན། དོན་ དམ་སྟོན་པ་ངེས་དོན། ལམ་དང་གང་ཟག་སྟོན་པ་དྲང་དོན། འབྲས་བུ་(བློ་གྲོས་མི་ཟད་པས་བསྟན་ པའི་མདོར་)སྟོན་པ་ངེས་དོན། གང་ཟག་དང་སེམས་ཅན་སོགས་སྟོན་པ་དང་། སྟོང་ཉིད་སྟོན་ པ་ལ་དྲང་ངེས་སུ་བཤད་པ་(མདོ་ན་དངོས་སུ་ཡོད་)སོགས་ལས། ཤེར་ཕྱིན་མན་ངག་ཏུ། མདོ་གང་ དག་གི་དོན་སྒྲ་ཇི་བཞིན་པ་དེ་ནི་ངེས་པའི་དོན་ཏོ། །དེ་ནི་དེ་ལ་དོན་གཉིས་པ་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ ཏེ། འདིས་དོན་ངེས་པ་ཁོ་ནའོ་ཞེས་བྱ་བས་ན་ངེས་པའི་དོན་ནོ། །གང་གིས་དོན་ངེས་ཞེ་ན། མདོ་དེ་ཉིད་དམ། དེ་ལས་གཞན་པ་དང་། (དེ་ཡན་དངོས།) གཉི

【現代漢語翻譯】 應知四種意趣。即：因（二資糧），果（法身），作用（利他），或者就法（法界等）與身平等而說『我成佛（義成）能仁』等等。又如『父與母，是所殺』等等。（《攝大乘論》中說，這是對輕蔑佛法的對治，如前所述，在《攝大乘論》中有所闡述。）指其他意義；（《攝大乘論》中說：一切法無自性、不生等等，因為不是字面意思。義成說，這是指稱讚珍寶之名。）又如『若發願往生極樂世界，即可往生』等等。（《攝大乘論》義成、寂靜藏）指其他時間；又如對佈施的讚揚或貶低，是指眾生的想法。（這八種在《大乘現觀莊嚴論》中顯現，努力于這八種的利益，就像調馴馬匹一樣，必定會變得調順，因此是安立三乘的次第。） 如果問這些是了義還是不了義？寂靜藏說：『不了義是指如來所說之法，具有四種意趣和四種隱義。』如《般若波羅蜜多教授論》中所說。大多數人認為這八種都是不了義，但大智者卡（一切智者曲彌巴）認為，既有了義也有不了義。了義是指：對治的隱義，如第二種和第八種。』 這樣說是很好的，因為《攝大乘論》中說：『通過四種意趣和四種隱義，可以理解佛陀的一切言教。』並且，就體性而言的隱義是：（爲了進入所知之體性。如解釋所說。）凡是顯示法之體性，從而顯示三種自性者。就對治而言的隱義是：凡是顯示八萬四千種行門的對治者。』因此，確實是這樣。 總的來說，了義和不了義有很多門徑：顯示世俗諦是不了義，顯示勝義諦是了義；顯示道和補特伽羅是不了義，顯示果（《無盡慧經》中說）是了義；顯示補特伽羅和有情等等，以及顯示空性，有分爲了義和不了義（經中有明確記載）等等。在《般若波羅蜜多教授論》中說：『凡是經的意義與字面意思相符的，就是了義。因為它沒有第二種意義，因為它說這只是確定的意義，所以是了義。』如果問：什麼確定了意義？是經本身，或者其他經。（以上是原文。）

【English Translation】 It should be known that there are four kinds of intentions. Namely: cause (two accumulations), result (Dharmakaya), function (benefit of others), or with regard to the equality of Dharma (Dhatu, etc.) and Kaya, it is said 'I become Buddha (Vasubandhu) All-Seeing' etc. Also, like 'Father and mother are to be killed' etc. (In the Compendium of Mahayana, it is said that this is the antidote to despising the Dharma, as mentioned earlier, it is explained in the Compendium of Mahayana.) Refers to other meanings; (In the Compendium of Mahayana: all dharmas are without self-nature, unborn, etc., because it is not the literal meaning. Vasubandhu said that this refers to praising the name of precious jewels.) Also, like 'If you make a vow to be born in Sukhavati, you can be born' etc. (Compendium of Mahayana, Vasubandhu, Shantideva) Refers to other times; Also, like praising or belittling generosity, it refers to the thoughts of sentient beings. (These eight appear in the Great Vehicle Manifestation of Enlightenment, and striving for the benefit of these eight will definitely become tame like taming horses, so it is the order of establishing the three vehicles.) If you ask whether these are definitive or provisional? Shantideva said: 'Provisional means that the teachings of the Tathagata have four intentions and four hidden meanings.' As stated in the Instructions on the Prajnaparamita. Most people think that all eight are provisional, but the great wise man Ka (Omniscient Chumikpa) thinks that there are both definitive and provisional. Definitive means: the hidden meaning of the antidote, such as the second and eighth.' It is good to say this, because the Compendium of Mahayana says: 'Through the four intentions and four hidden meanings, all the teachings of the Buddha can be understood.' Moreover, the hidden meaning in terms of nature is: (In order to enter the nature of what is to be known. As explained.) Whoever shows the nature of the Dharma, thereby showing the three natures. The hidden meaning in terms of antidote is: Whoever shows the antidote to the eighty-four thousand practices.' Therefore, it is indeed so. In general, there are many paths to definitive and provisional: showing conventional truth is provisional, showing ultimate truth is definitive; showing the path and the individual is provisional, showing the result (as stated in the Sutra of Inexhaustible Wisdom) is definitive; showing the individual and sentient beings, etc., and showing emptiness, there are divisions into definitive and provisional (explicitly recorded in the sutras), etc. In the Instructions on the Prajnaparamita, it is said: 'Whatever sutra whose meaning is consistent with the literal meaning is definitive. Because it has no second meaning, because it says that this is only the definite meaning, so it is definitive.' If you ask: what determines the meaning? Is it the sutra itself, or other sutras? (The above is the original text.)

ས་ཀས་ཀྱང་ངོ་། །ཞེས་ཏེ། དང་ པོ་དགོངས་འགྲེལ་ལང་གཤེགས་སོགས། གཉིས་པ་བརྒྱད་སྟོང་པ་སོགས། གསུམ་པ་ཉི་ཁྲི་ ལྔ་སྟོང་པ་སོགས། ཞེས་སོགས་དང་། མདོ་ཀུན་བཏུས་འགྲེལ་པར། ལུང་གི་དོན་རིགས་པས་ 1-392 བརྟགས་པ་དང་། ལུང་བསྟན་པས་ནང་བྱན་བྱས་པ་དང་། ལུང་གི་དོན་ལུང་གིས་བཤད་པ་ དང་། ལུང་གི་དོན་ལུང་དང་མི་འགལ་བར་བསྟན་པ་སྟེ། མཚན་ཉིད་འདི་བཞིས་ངེས་པའི་ དོན་ཞེས་བྱའོ། །ཞེས་སོ། །ཤེར་ཕྱིན་མན་ངག་ཏུ། དེ་པ་དང་དེས་ཚད་མར་གནང་བའི་བྱང་ ཆུབ་སེམས་དཔའ་ལ་སོགས་པ་རྣམས་ཀྱིས་ངེས་པར་མཛད་པའི་དོན་ནི་དེ་ལས་གཞན་པའི་ དོན་དུ་དྲང་བར་མི་བྱ་སྟེ། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཉིད་ཚད་མའི་སྐྱེས་བུར་གྱུར་པ་དང་ཐུག་པ་མེད་ པར་ཐལ་བར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་སོ། །གང་གི་དོན་སྒྲ་ཇི་བཞིན་པར་གཟུང་དུ་མི་རུང་ བའི་མདོ་སོགས་ནི་དྲང་དོན་ཡིན་ཞེས་ཐོབ་པོ། །སྔར་དྲངས་པ་ལྟར། དྲང་བའི་དོན་ནི་དེ་པས་ བསྟན་པ་རྣམས་ཞེས་སོགས་ཤཱནྟིས་སོ། །དེ་པའི་གསུང་ལ་དྲང་དོན་ཡོད་མོད་དེའི་དགོངས་ འགྲེལ་བསྟན་བཅོས་ལས་དྲང་དོན་སྟོན་པ་མི་འཐད། ཅེས་རྒྱུ་མཚན་དང་བཅས་པ་མདོ་ ཀུན་བཏུས་འགྲེལ་ལོ། །འོ་ན་དགོངས་ལྡེམ་དགོངས་ཀྱི་ཁྱད་པར་ཅི་ན། སྤྱིར་ངོ་བོ་གཅིག་ སྟེ་དགོངས་པ་བཞི་གཉེན་པོ་ལ་ལྡེམ་དགོངས་ཀྱི་ནང་ན་སྣང་ཞིང་ལྡོག་ཆའི་(ལྟོས་ས་ལ་ལྟོས་) ཁྱད་ཡོད་དེ། དགོངས་གཞི་གཙོ་བོར་བྱས་ནས་བསྟན་པའི་ངག་དགོངས་པ་ཅན། སྐབས་ཀྱི་ ཚིག་གི་དགོངས་པ་གཙོ་བོར་བྱས་ནས་བསྟན་པའི་ངག་ལྡེམ་དགོངས་ཏེ། (ཤཱནྟིས་)ཤེར་ཕྱིན་ མན་ངག་ཏུ། དེ་ལ་བརྗོད་པར་འདོད་པའི་དོན་བཤད་པ་ནི་དགོངས་པའོ། །བསྟན་པའི་སྒྲའི་ དགོངས་(དགོས་པ་ཟེར་འདི་མ་དག་རྒྱ་དཔེ་གཉིས་ལ་དགོངས་པ་ཞེས་སོ། །)པ་བཤད་པ་ནི་ལྡེམ་པོར་དགོངས་ པའོ། །ཞེས་སོ། །ཡང་ན་(འོད་ཟེར་མགོན་པོ་སོགས་)དགོས་པ་གཙོ་བོར་བྱས་པ་དང་དགོངས་དོན་ གཙོ་བོར་བྱས་པའོ། །(ཐེག་བསྡུས་བཤད་སྦྱར་དུ། དགོངས་པ་ནི་ཡིད་ལ་བཞག་པ་ཙམ་ཡིན་གྱི་ཕ་རོལ་གཟུང་བ་ལ་ ལྟོས་པར་ཁས་མི་ལེན་པའོ། །ལྡེམ་པོར་དགོངས་པ་ནི་དེ་ཉིད་ཕ་རོལ་བཟུང་བ་ལ་ལྟོས་པའོ། །ཞེས་སོ། །) ཞེས་ཐེག་བསྡུས་ བཤད་སྦྱར་(རྔོག་ལོ་ནི་སྨྲ་བ་པོས་བསམ་པའི་དོན་ལས་གཞན་ཉན་པ་པོས་གོ་བར་བྱེད་པ་ནི་དགོངས་པ། སྨྲ་བ་པོས་བསམ་ པའི་དོན་དེ་ཉིད་ཉན་པ་པོས་གོ་བར་བྱེད་པ་ནི་ལྡེམ་དགོངས་སོ་ཞེས་སོ། །)རོ། །དེའི་འོག་ཏུ་འབད་རྩོལ་གྱི་(ཕྱིས་ 1-393 ཞེས་གསེར་)མཚན་མ་མེད་ཅིང་འབད་མེད་ལྷུན་གྲུབ་ཏུ་གཞན་གྱི་དོན་གྱི་སྟེ་བྱེད་པའི་ཡེ་ཤེས་ ས་བཅུ་པའི་ཁྱད་པར་གྱི་ལམ་འབྱུང་བ་དེའི་རྟེན་ལ་རིགས་ཞེས་བྱའོ། །བུདྡྷ་ཤྲཱིའི་དགོངས་ པའོ། །ཡང་ན། ཡེ་ཤེས་རྩོལ་བ་མི་མངའ་བ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྟེ་

【現代漢語翻譯】 如是說，第一是《解深密經》等，第二是《八千頌般若經》等，第三是《二萬五千頌般若經》等。在《總集經釋》中說：『以理智考察經文的意義，以預言來印證，以經文解釋經文的意義，以及經文的意義與經文不相違背，這四種特徵被稱為確定的意義。』在《般若波羅蜜多教授》中說：『由聖者和被聖者認可的菩薩等所確定的意義，不應被引導向其他意義，因為這會導致世尊本身成為不合格的量士夫。』凡是其意義不能按字面理解的經典等，被稱為不了義。如前所述，不了義是指聖者所教導的。』香提（Śānti）如是說。雖然聖者的教言中存在不了義，但不應在對其的註釋中闡釋不了義。』《總集經釋》以理由說明了這一點。 那麼，密意和隱義的區別是什麼呢？一般來說，它們的本體是相同的，四種密意存在於對治中，而在隱義中存在顯現和遮蔽（依賴於所依賴的事物）的差異。以意圖為主要依據而宣說的語言是有意圖的，以特定場合的詞語意圖為主要依據而宣說的語言是隱義的。香提（Śānti）在《般若波羅蜜多教授》中說：『解釋想要表達的意義是意圖，解釋所表達的詞語的意圖是隱義。』或者，以必要性為主要依據和以意圖的意義為主要依據。《攝類學釋》中說：『意圖僅僅是心中所想，不承認依賴於他者所領受。隱義則依賴於他者所領受。』《攝類學釋》如是說。（俄譯師說：說話者所想的意義與聽者所理解的不同是意圖，說話者所想的意義與聽者所理解的相同是隱義。） 在此之後，沒有勤作的跡象，並且在無勤任運中成辦他者利益的智慧，是十地菩薩的殊勝之道所生起的所依，被稱為種姓。這是佛智（Buddhaśrī）的觀點。或者，不具有勤作的智慧，是佛陀的...

【English Translation】 It is said, 'Thus.' Firstly, there are texts like the Saṃdhinirmocana Sūtra (Explanation of the Thought Sutra). Secondly, there are texts like the Aṣṭasāhasrikā Prajñāpāramitā Sūtra (Eight Thousand Verse Prajñāpāramitā Sutra). Thirdly, there are texts like the Pañcaviṃśatisāhasrikā Prajñāpāramitā Sūtra (Twenty-Five Thousand Verse Prajñāpāramitā Sutra). And so on. In the commentary on the Compendium of Sūtras, it says: 'Examining the meaning of the scriptures with reason, confirming it with prophecies, explaining the meaning of the scriptures with scriptures, and demonstrating that the meaning of the scriptures does not contradict the scriptures—these four characteristics are called definitive meaning.' In the Prajñāpāramitā Upadeśa, it says: 'The meaning that is definitively established by the devas (gods) and bodhisattvas (enlightenment beings) who are approved by them should not be directed to another meaning, because that would lead to the Bhagavan (Blessed One) himself becoming an unqualified person of authority.' It is said that sūtras (discourses) whose meaning cannot be taken literally are neyārtha (requiring interpretation). As mentioned earlier, neyārtha (requiring interpretation) refers to what is taught by the devas (gods).' So says Śānti. 'Although there are neyārtha (requiring interpretation) in the words of the devas (gods), it is not appropriate to explain neyārtha (requiring interpretation) in the commentaries on them.' The Compendium of Sūtras explains this with reasons. Then, what is the difference between dgongs pa (intention) and ldem dgongs (hidden intention)? Generally, their essence is the same, with the four dgongs pa (intentions) being present in the antidote, and within ldem dgongs (hidden intention) there being a difference of appearance and concealment (depending on what is relied upon). Speech that is taught with the primary basis being intention is intentional. Speech that is taught with the primary basis being the intention of the words in a particular context is hidden intention. Śānti says in the Prajñāpāramitā Upadeśa: 'Explaining the meaning that one intends to express is intention. Explaining the intention of the words that are taught is hidden intention.' Or, it is based primarily on necessity and based primarily on the meaning of the intention. In the Abhisamayālaṃkāra commentary, it says: 'Intention is merely what is kept in mind and does not acknowledge reliance on what is perceived by others. Hidden intention relies on what is perceived by others.' So says the Abhisamayālaṃkāra commentary. (Ngok Loden Sherab said: 'The meaning that the speaker intends is different from what the listener understands is intention. The meaning that the speaker intends is the same as what the listener understands is hidden intention.') After that, the basis for the arising of the path of the special qualities of the tenth bhūmi (ground), which is the wisdom that accomplishes the benefit of others effortlessly and spontaneously, without the mark of effort, is called gotra (lineage). This is the view of Buddhaśrī. Or, the wisdom that does not possess effort is the Buddha's...

དེར་འཇུག་གམ་འབྱུང་བ་བཅུ་ པའི་ཁྱད་པར་ལམ། ཞེས་བྱ་སྟེ། ཤཱནྟི་རད་ཀིར་གྱིས། ཡེ་ཤེས་རྩོལ་བ་མི་མངའ་བ་སངས་ རྒྱས་རྣམས་ཀྱིའོ། །ཞེས་སོ། ། གཉིས་པ་ནི། དང་པོ་ཆོས་དྲུག་ནས་ཡེ་ཤེས་རྩོལ་བ་མི་མངའ་བའི་བར་འབྱུང་བ་དེའི་ ཕྱིར། བཅུ་གསུམ་པོ་འདི་ནི་དོན་ནམ་རྟོགས་པའི་གོ་རིམ་ཡིན་གྱི་བཤད་པའི་རིམ་པ་ཁོ་ ན་མིན་ནོ། །ཞེས་པའི་དོན་རེ་རེ་སྦྱར་ཟིན་ཏོ། །ཆོས་བཤེས་ཀྱིས་ས་མཚམས་བྱས་པ་དེའི་ འགྲེལ་པར་བལྟའོ། །ཆོས་བཤེས་ནི། བཅུ་གསུམ་པ་སངས་རྒྱས་ས་ལ་སྦྱོར་བ་མི་རིགས་ ཏེ་བྱང་སེམས་བཅུ་གསུམ་ཞེས་དང་འགལ་ཟེར་རོ། །ཤེར་འབྱུང་རད་ཀིར་སངས་རྒྱས་ལ་ འཆད་དོ། །(དེའི་ཡང་རིགས་ཡིན་ནོ་ཞེས་དོན་སྣང་ངོ་། །) གསུམ་པ་ནི། བྱང་སེའི་བསྒྲུབ་པ་ཆོས་ཅན། བཅུ་གསུམ་པོ་འདི་ལ་ལྷག་ཆད་ཀྱིས་སྐྱོན་ མེད་དེ། བཅུ་གསུམ་པོ་འདིས་སྐྱེས་བུ་བྱང་སེའི་བྱང་ཆེན་སྒྲུབ་པའི་དོན་ཐམས་ཅད་ཕུན་སུམ་ ཚོགས་པར་ཚང་ཞིང་མ་ལྷག་པ་ཡིན་པས་སོ། །ཀྱང་གིས་གདམས་ངག་བཅུ་པོར་མ་ཟད་དོ ། དྲོད་སོགས་ཀྱི་རྒྱུ་ཡིན་པས་ཚོགས་ལམ་ཡང་བསྡུས་པས་དེའི་ཡང་རྟེན་(མདོར་)དུ་གསུངས་ ཞེས་(ཤཱནྟི་ཨ་བྷྱས་ཀྱང་ངོ་། །)སོ། ། བཞི་པ་ནི། སྒྲུབ་པའི་ཆོས་སྒྲུབ་པ་བཞིའམ། (ཆོས་བཤེས།)སེམས་བསྐྱེད་ལ་སོགས་(གསེར་) པ་ཉིད་ཀྱི་གནས་སྐབས་ཐ་དད་པའི་བྱེ་བྲག་གིས་བྱང་ཆུབ་ལ་དགོད་པའི་ཕྱིར་དུ་སེམས་ དཔས་བྱང་སེམས་བཅུ་གསུམ་པོར་ཕྱེ་བའི་སེམས་ཀྱི་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ཀྱི་ངོ་བོ་ཉིད་དེ་དེ་ ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཁོ་ན་ལ་སྒྲུབ་པའི་རྟེན་རང་བཞིན་གྱི་རིགས་ཞེས་བསྟན་པ་འཐད་དེ། ཇི་སྐད་ 1-394 བཤད་པའི་བྱང་སེའི་རྟོགས་པའི་ཆོས་ཀྱི་གཞིར་གྱུར་བའི་ཆོས་ཉིད་ཡིན་པས་སོ། །ཁོ་ན་ཞེས་ པས་ཆོས་ཅན་ཀུན་རྫོབ་པ་རྣམས་དེ་ཡིན་པ་གཅོད་པའོ། །(འདིར་བྱང་སེམས་བཅུ་གསུམ་པོ་ལ་རིགས་སུ་ བསྟན་ཞེས་གསེར་དུ་དང་འོག་ཏུ་བྱང་སེམས་རིགས་ཡིན་ན། ཞེས་སྨོས་ཡང་སྔར་བཤད་ལྟར་ཡིན་དགོས་སོ། །)རད་ཀིར་ནི། བྱང་སེ་ཚོགས་ལམ་པ་ཉིད་བཅུ་གསུམ་པོ་བསྐྱེད་པས་དེའི་རྟེན་རིགས་ཡིན་གྱི་ཆོས་དབྱིངས་ ནི་དམིགས་པ་ཡིན་གྱི་རྒྱུ་མིན་པས་དངོས་སུ་རིགས་མིན་ཟེར་རོ། །འོ་ན་(ཐར་ཆ་ངེས་འབྱེད་)སེམས་ བསྐྱེད་སོགས་ཀྱི་ཡང་སྔོན་དུ་འགྲོ་བས་དང་པོར་བསྟན་པར་རིགས་ཞེ་ན། དོན་གྱི་རིམ་པ་ དེ་ལྟར་ཡིན་པ་བདེན་མོད་ཀྱི་འདི་ནི་འབྲས་བུ་སྔར་བཤད་ནས་རྒྱུ་ཕྱིས་འཆད་པ་བཤད་པའི་ རིམ་པ་ཡིན་ནོ། །འགྲེལ་ཆེན་ནོ། །(གསེར།) ༈ རྩོད་སྤོང་། གཉིས་པ་ལ། རྩོད། ལན་ནོ། །དང་པོ་ལ་འདོད་པ་བརྗོད། དེ་ལ་སྐྱོན་བསྟན་པའོ། ། དང་པོ་ནི། གལ་ཏེ་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་དེ་འཕགས་པའི་ཆོས་རྟོགས་པར་འགྱུར་བའི་རྒྱུ་ཡིན་ པའི་ཕྱིར་དེ་(ཨཱརྱས་དེ་དོན་གྱི་རིམ་པ་ད

【現代漢語翻譯】 那麼，進入或產生十地差別之道。正如寂天（Śāntideva）所說：『智慧不費力，是諸佛的境界。』 第二，從最初的六法到智慧不費力之間產生，因此，這十三者是意義或證悟的次第，而不僅僅是講述的次第。』每個意義都已結合完畢。請參考法友（Chos-bshes）所作的界限劃分的解釋。法友說：『將第十三者與佛地結合是不合理的，因為這與十三菩薩相矛盾。』寂天則將之解釋為佛。（意義也屬於同類。） 第三，菩薩的修持，這十三者沒有增減的過失，因為這十三者圓滿且無遺地包含了菩薩成就大菩提的所有意義。』『也』字表示不僅限於十個竅訣。因為是暖相等的基礎，所以也包含了資糧道，因此也說是其所依（簡要）。（寂天阿阇黎也是如此說的。） 第四，修持的法，四種修持，或（法友）發心等（黃金），以各自不同階段的差別，爲了安置於菩提，菩薩將心分為十三菩薩，那心的法界自性，那法性，你獨自是修持的所依，顯示了自性之種姓是合理的，因為是如上所說的菩薩證悟之法的基石之法性。』『獨自』一詞斷除了所有世俗法是它的可能性。（此處黃金中說十三菩薩顯示為種姓，下面又說菩薩是種姓，但仍應如前所述。）寂天說： 『菩薩資糧道者生起十三者，因此是其所依之種姓，而法界是所緣，不是因，所以不是真正的種姓。』那麼，如果（解脫決定）發心等也先於它，那麼首先顯示是合理的嗎？雖然意義的次第是如此，但這是先說果，后說因的講述次第。』大疏（黃金）。 辯論與反駁。 第二部分：辯論，回答。第一部分：陳述主張，指出其中的過失。 第一部分：如果法界是證悟聖法的因，那麼它（聖者，意義的次第）

【English Translation】 Then, the path of distinction of entering or arising the ten bhūmis. As Śāntideva said, 'Wisdom without effort is the realm of the Buddhas.' Second, from the initial six dharmas to the arising of wisdom without effort, therefore, these thirteen are the order of meaning or realization, and not merely the order of explanation.' Each meaning has been combined. Refer to the explanation of the boundaries made by Dharma Friend (Chos-bshes). Dharma Friend says, 'It is unreasonable to combine the thirteenth with the Buddha-bhūmi, because this contradicts the thirteen Bodhisattvas.' Śāntideva explains it as the Buddha. (The meaning also belongs to the same category.) Third, the practice of the Bodhisattva, these thirteen do not have the fault of increase or decrease, because these thirteen fully and completely contain all the meanings of the Bodhisattva achieving great Bodhi. 'Also' indicates that it is not limited to the ten key instructions. Because it is the basis of heat and so on, it also includes the accumulation path, therefore it is also said to be its support (in brief). (Śāntideva Ācārya also said so.) Fourth, the dharma of practice, the four practices, or (Dharma Friend) the arising of bodhicitta, etc. (gold), with the distinctions of different stages, in order to place in Bodhi, the Bodhisattva divides the mind into thirteen Bodhisattvas, that nature of the dharmadhātu of the mind, that dharmatā, you alone are the support of practice, showing that the lineage of self-nature is reasonable, because it is the dharmatā that is the foundation of the dharma of the Bodhisattva's realization as described above. 'Alone' cuts off the possibility that all mundane dharmas are it. (Here, gold says that the thirteen Bodhisattvas are shown as lineage, and below it says that the Bodhisattva is the lineage, but it should still be as described before.) Śāntideva says: 'The Bodhisattva on the accumulation path generates the thirteen, therefore it is the lineage of its support, while the dharmadhātu is the object, not the cause, so it is not the real lineage.' Then, if (liberation determination) the arising of bodhicitta, etc. also precedes it, then is it reasonable to show it first? Although the order of meaning is so, this is the order of explanation that first speaks of the result and then explains the cause.' Great Commentary (gold). Debate and refutation. Second part: Debate, answer. First part: Stating the claim, pointing out the faults in it. First part: If the dharmadhātu is the cause of realizing the noble dharma, then it (the noble one, the order of meaning)

ང་། འདི་འབྲས་བུས་རྒྱུ་རྟོགས་པར་བྱེད་པས་རྟོགས་པའི་རིམ་པ་ཡིན་ནོ། །)ཁོ་ན་ འཕགས་པའི་རིགས་དང་དེའི་བདག་ཉིད་དམ་རང་བཞིན་ཅན་གྱི་བྱང་པ་བླ་མེད་སངས་རྒྱས་ ཀྱི་ཆོས་སྟོབས་སོགས་རྣམས་ཀྱི་རང་བཞིན་དུ་གནས་པའི་རིགས་ཅན་ཡིན་ནའོ། གཉིས་པ་ནི། དེ་ལྟར་ཡིན་པ་འོ་ན་ནི་རིགས་འཆད་སྐབས་འདིར་ཆོས་ཅན། བྱང་པ་ཁོ་ ན་སངས་རྒྱས་ཀྱི་རིགས་ཅན་མ་ཡིན་པར་ཐལ། ཆོས་དབྱིངས་ཉིད་སངས་རྒྱས་ཀྱི་རིགས་ ཡིན་པ་དེའི་ཚེའི་ཕྱིར། ཁྱབ་སྟེ། ཆོས་ཉིད་དེ་ནི་ཉན་རང་བྱང་སེ་ཀུན་ལ་སྤྱིར་ཏེ་ཐུན་མོང་ བར་གནས་པའི་ཕྱིར་སྙམ་པའི་སྐྱེ་བོ་བློ་དམན་པ་ལུང་མི་ཤེས་པ་དེ་རྣམས་ཀྱི་ངོར་ཏེ། དེ་ རྣམས་ལ་བརྩེ་བས་དེའི་མི་ཤེས་པ་བསལ་བའི་ཕྱིར་དོགས་པ་བསུ་བ་སྔར་གསུངས་ཤིང་ རྒོལ་བ་བསླང་ནས་རྩོད་ལན་བར་སྐབས་ཀྱི་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་གསུངས་སོ། །འདིར་བཤད་ རིགས་ནི་ཆོས་ཅན། ཉན་རང་གི་མིན་པར་ཉན་རང་ལས་ཐ་དད་པ་བྱང་སེ་ཁོ་ནའི་རིགས་སུ་ 1-395 རུང་བ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། ཆོས་དབྱིངས་ཡིན་པས་སོ། །ཁྱབ་སྟེ། དེ་ལ་ཆ་ཐ་དད་དུ་དབྱེར་ མེད་པར་ཉན་རང་བྱང་སེ་ཀུན་ལ་ཡོད་པའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། ཞེས་པར་འདིར་བཤད་དོ། །(ཆོས་ བཤེས་མ་གཏོགས་)འགྲེལ་ཆེན་ཨཱརྱ་སོགས་ལྟར་ན། སྐབས་འདིར་ཆོས་ཅན། འདི་ནི་ཉན་ཐོས་ ཀྱི། འདི་རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི། འདི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་རིགས་སོ་ཞེས་རིགས་ནི་ཐ་དད་དུ་རུང་བ་ མ་ཡིན་པར་ཐལ། ཆོས་དབྱིངས་ཁོ་ན་རང་བཞིན་རིགས་ཡིན་པས་སོ། །ཁྱབ་སྟེ། ཆོས་ཀྱི་ དབྱིངས་ལ་ཆར་དབྱེར་མེད་བའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། ལན་ལ། དོན་གྱི་སྒོ་ནས། དཔེ་ཡི་སྒོ་ནས་ལན་ ནོ། །དང་པོ་ནི། རྟེན་ཆོས་དབྱིངས་ལ་བརྟེན་པ་རྟོགས་པ་གོང་མ་གོང་མའི་རིམ་གྱིས་ཉན་ ཐོས་དང་སོགས་པ་རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཐེག་པའམ་(དངོས་)ལམ་ཇི་ལྟ་བར་བྱང་སེས་དམིགས་ པ་དེ་བཞིན་དུ་བྱང་སེའི་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ཁོ་ན་ཉན་ཐོས་རང་རྒྱལ་སོགས་ཀྱི་རིགས་ཉིད་དུ་ ཐ་སྙད་འདོགས་སོ། །དེའི་རྒྱུ་མཚན་ནི། དེ་ཉན་རང་འཕགས་པ་སོགས་ཀྱི་རྟོགས་པའི་ཆོས་ རྟོགས་ཤིང་ཐོབ་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་དུ་རྒྱུའི་ངོ་བོ་ཉིད་དུ་རྣམ་པར་འཇོག་པའི་སྒོ་ནས་སོ། །ཞེས་ བྱ་བའི་ལན་ཞིག་ཀྱང་བྱམས་པས་གཟིགས་མོད་ཏེ། མདོ་སྡེ་ལས་བསྟན་པའི་ཕྱིར་རོ་གསེར་ དགོངས་སོ། །ཆོས་བཤེས་ནི། ཉན་ཐོས་པ་དག་སེམས་ཙམ་པ་ལྟར་རིགས་ཐ་དད་དང་ རིགས་ཆད་མི་འདོད་ཀྱི་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་མ་ངེས་པའི་རིགས་ཅན་དུ་འདོད་པས་ཁྱེད་ ཀྱི་ལུགས་ཀྱི་རིགས་ངོ་བོ་གཅིག་ཡིན་ན་ཡང་རྐྱེན་གྱིས་བྱས་པའི་ཉན་ཐོས་དང་རང་རྒྱལ་ གྱི་ཐེག་པ་ལ་སོགས་རྟོགས་པའི་རིམ་གྱིས་དམིགས་པས་རིགས་ཐ་དད་འཐད་པར་འདོད་ པ་དེ་བཞིན་དུ་ཁོ་བོ་ཅག་ཀྱང་རང་བཞིན་རིགས་ཆོས་དབྱིངས་ཁོ་ནར་འདོད་ཀྱང་འཕགས་ པའི་ཆོས་རྟོགས་པར་བྱ་བ

【現代漢語翻譯】 一、這是通過果來理解因，是證悟的次第。 二、僅僅是具有聖者種姓及其自性或本質的菩薩，是否也具有無上正等覺佛陀的法力等自性？ 如果是這樣，那麼在講解種姓時，作為論題，僅僅菩薩不是佛的種姓，因為法界本身就是佛的種姓。這是因為法性普遍存在於聲聞、緣覺和菩薩之中。對於那些智慧低下、不瞭解經文的人，爲了消除他們的疑惑，預先提出疑問並進行辯論和回答，從而宣說了中間的偈頌。這裡要說的是，作為論題，聲聞、緣覺的種姓與菩薩的種姓不同，因為它們不是法界。這是因為法界沒有差別，普遍存在於聲聞、緣覺和菩薩之中。這就是這裡所說的。 （除了法友之外）按照《大疏·阿雅》等，這裡要說的是，作為論題，『這是聲聞的種姓，這是緣覺的種姓，這是佛的種姓』，這樣區分種姓是不合理的，因為自性種姓僅僅是法界。這是因為法的界限沒有差別。回答是，從意義的角度和例子的角度來回答。 首先，依靠所依——法界，通過證悟越來越高的次第，聲聞等緣覺的乘或（真實）道，菩薩所緣的，同樣菩薩的法界本身也被稱為聲聞、緣覺等的種姓。原因是，爲了證悟和獲得聲聞、緣覺等聖者的證悟之法，將其作為因的自性來安立。彌勒菩薩也這樣認為，因為這是經部所宣說的，金剛持這樣認為。法友說，聲聞部像唯識宗一樣，不承認種姓有差別和斷滅，認為一切有情都是不定種姓。按照你們的觀點，即使種姓的本體相同，但由於因緣的作用，聲聞和緣覺的乘等通過證悟的次第來緣，從而承認種姓有差別，同樣，我們也認為自性種姓僅僅是法界，但爲了證悟聖者的法

【English Translation】 1. This is the order of realization, understanding the cause through the effect. 2. Is it also the case that only Bodhisattvas with the lineage of the noble ones and their nature or essence possess the nature of the Dharma power of the unsurpassed, perfectly enlightened Buddha? If so, then when explaining lineage, as a topic, it follows that Bodhisattvas alone are not the lineage of the Buddha, because the Dharmadhatu itself is the lineage of the Buddha. This is because that Dharmata is common to all Shravakas, Pratyekabuddhas, and Bodhisattvas. For those of low intelligence who do not understand the scriptures, to dispel their doubts with compassion, questions are raised in advance, and debates and answers are given, thus the intermediate verses are spoken. What is to be said here is that, as a topic, it follows that the lineage of Shravakas and Pratyekabuddhas is different from that of Bodhisattvas, because they are not the Dharmadhatu. This is because the Dharmadhatu has no distinctions and is universally present in Shravakas, Pratyekabuddhas, and Bodhisattvas. This is what is said here. (Except for Dharma Friend) According to the Great Commentary Arya, etc., what is to be said here is that, as a topic, 'This is the lineage of the Shravakas, this is the lineage of the Pratyekabuddhas, this is the lineage of the Buddhas,' it is unreasonable to differentiate lineages in this way, because the self-nature lineage is only the Dharmadhatu. This is because the boundaries of Dharma have no distinctions. The answer is given from the perspective of meaning and from the perspective of examples. First, relying on the support—the Dharmadhatu—through the order of increasingly higher realizations, the vehicle or (actual) path of Shravakas and other Pratyekabuddhas, what Bodhisattvas focus on, similarly, the Dharmadhatu of Bodhisattvas themselves is also called the lineage of Shravakas, Pratyekabuddhas, etc. The reason is that, in order to realize and attain the Dharma of realization of Shravakas, Pratyekabuddhas, etc., it is established as the nature of the cause. Maitreya also thinks so, because this is what is taught in the Sutra Pitaka, Vajradhara thinks so. Dharma Friend says that the Shravaka school, like the Yogacara, does not acknowledge differences and cessation of lineage, and believes that all sentient beings have uncertain lineages. According to your view, even if the essence of the lineage is the same, due to the influence of conditions, the vehicles of Shravakas and Pratyekabuddhas, etc., focus on the order of realization, thus acknowledging differences in lineage. Similarly, we also believe that the self-nature lineage is only the Dharmadhatu, but in order to realize the Dharma of the noble ones

འི་ཕྱིར་དུ་ཆོས་དབྱིངས་འཕགས་ཆོས་དེ་དང་དེའི་རྒྱུའི་ངོ་བོ་ཉིད་ དུ་རྣམ་པར་འཇོག་པའི་སྒོ་ནས་རིགས་ཁྱད་པར་ཅན་བཅུ་གསུམ་ཉིད་དུ་ཐ་སྙད་འདོགས་སོ། ། ཞེས་སོ། །ཡང་ན་སྦྱོར་ཕྲེང་བལྟའོ། ། 1-396 གཉིས་པ་ནི། དེ་ལྟ་མོད་ཀྱི་དེ་བཞག་ནས་བསྟན་པ་དང་གོ་བར་སླ་བའི་ཆོས་ཉིད་དུ་བྱས་ ནས་འཇིག་རྟེན་པའི་ཁ་དངགས་ཏེ་གྲགས་པའི་དཔེ་ཡིས་ལན་གཞན་དུ་སྟོན་ནོ། །མཐར་ ཐུག་གསུམ་དུ་དབྱེ་བ་མེད་པ་འདོད་ལ། གནས་སྐབས་ཁྱབ་པ་མེད་དེ། དཔེར་ན། ཉེར་ལེན་ འཇིམ་པ་གཅིག་ལས་མངོན་པར་གྲུབ་ཅིང་རྐྱེན་མེ་ལྕེ་གཅིག་གིས་སོ་བཏང་བའི་རྟེན་རྫ་བུམ་ དང་ལྷུང་བཟེད་ལ་སོགས་པ་གཅིག་ཡང་བརྟེན་པ་ནང་གི་བཅུད་སྦྲང་རྩི་(ཤཱནྟི་རད་)དང་ལི་ཁར་ ར་སྟེ་བུ་རམ་དང་མར་(རད་ཀིར་)དང་ཏིལ་(ཤཱནྟི་)མར་ལ་སོགས་པའི་སྣོད་ཉིད་ཀྱིས་རྟེན་བུམ་ པ་ཐ་དད་པར་བཞག་པ་དེ་བཞིན་དུ། (ནམ་མཁའ་ལ་དབྱེ་བ་མེད་ཀྱང་ཕྱེ་མ་ལེབ་ཀྱི་ལམ། བྱ་ཁྱུང་གི་ལམ། ཉི་ མའི་ལམ་ཞེས་ཟླ་ཟེར་སྙིང་མཆོག་དོན་ནོ། །)བརྟེན་པའི་ཆོས་ཐེག་པ་གསུམ་གྱིས་བསྡུས་པ་རྟོགས་པར་ བྱ་བ་ཐ་དད་པའི་བྱེ་བྲག་ཉིད་ཀྱིས་རྟེན་རང་བཞིན་རིགས་ཐ་དད་དམ་དེའི་དབྱེ་བ་ཡོངས་སུ་ བརྗོད་ཅིང་བསྟན་ཏོ། ། ༈ སྒྲུབ་པའི་ཡུལ། ལྔ་པ་ལ་གསུམ་ལས། མཚམས་སྦྱར་བ་ནི། སྒྲུབ་པའི་རྟེན་དུ་གྱུར་པ་ཇི་སྐད་བཤད་པའི་ བྱང་སེ་བཅུ་གསུམ་པོའི་དམིགས་པ་གང་ཡིན་ཞེ་ན། དམིགས་པ་གསུངས་ཏེ། ཆོས་བཤེས་ སོ། །རྩ་བ་ནི། སྒྲུབ་(མདོ་དོན་)པོའི་དམིགས་པ་ཆོས་(ཨཱརྱ་)རྣམས་ཐམས་ཅད་དེའོ། །དེ་ཡང་གང་ ཡིན་ན་དེ་ཡང་དགེ་བ་དང་སོགས་པ་མི་དགེ་ལུང་མ་བསྟན་གསུམ་ཡིན་ནོ། །ཅི་དེ་དག་ཁོ་ ནར་ཟད་དམ་ཞེ་ན། (ཨཱརྱ།) འཇིག་རྟེན་པའི་རྟོགས་པ། ནས། ཐུབ་པའི་ཐུན་མོང་མིན་པར་རོ། ། (ཨཱརྱ་ཇི་བཞིན་ནོ། །)དགེ་བ་དང་མི་དགེ་བ་དང་ལུང་མ་བསྟན་པ་དང་འཇིག་རྟེན་པ་དང་འཇིག་ རྟེན་ལས་འདས་པ་དང་། ཟག་པ་དང་བཅས་པ་དང་ཟག་པ་མེད་པ་དང་། འདུས་བྱས་དང་ འདུས་མ་བྱས་དང་། ཐུན་མོང་དང་ཐུན་མོང་མིན་པ་སྟེ། རབ་འབྱོར་དེ་དག་ནི་ཆོས་ཐམས་ ཅད་ཅེས་བྱའོ་ཞེས་སོ། །(དམིགས་པ་དེ་ལ་དམིགས་ནས་མེད་པར་སློབ་ཅེས་མདོར་རོ། །) འགྲེལ་པ་ནི། དུས་ རེ་ཞིག་བཅུ་གཅིག་གི་དང་པོར་འདི་བཤད་དོ། །གང་ན། དགེ་སོགས་སོ། །དེ་ཡང་སྤྱིར་ཞེས་ 1-397 (གསེར་)པ་ཉན་ཐོས་སོགས་དང་ཐུན་མོང་དུ་བཤད་ན། (གསེར་དངོས།)མིང་དོན་གོ་རིམ་བཞིན་ དུ་སྦྱར་ན། དགེ་སྦྱོང་ཚུལ་ནི་དྲི་མེད་ལམ། །ཞེས་(མཛོད་ལས་སོ། །)པ་ལྟར། ལམ་ཟག་མེད་དང་ སོགས་པ་སྲོག་གཅོད་པ་སྤོང་བའི་ཚུལ་ཁྲིམས་སོགས་ཏེ། མཚན་གཞི། དགེ་བར་མཚོན། མི་ དགེ་བའི་འགལ་བའི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་གང་ཞིག དམ་པས་བསྔགས་པར་བྱ་བ། དགེ་བའི་ ལས་སུ་མཚོན། སྤང་བྱ་

【現代漢語翻譯】 因此，通過將法界勝法（chos dbyings 'phags chos，勝法）安立為彼等之因的自性，而施設十三種特殊種姓之名。 如是說。或者參考《結合鬘》（sbyor phreng）。 第二，雖然如此，但先放在一邊，爲了便於教導和理解，以世俗的諺語和廣為人知的例子來做另一種解釋。認為究竟上三者沒有區別，但在暫時的情況下並非普遍。例如，從同一近取因泥土顯現，並由同一因緣火焰燒製而成的瓶子和缽等器皿，其中所盛的蜂蜜（Shanti Rat，寂天寶），糖漿（Likhar Ra，荔枝糖漿），黃油（Rad Kir，奶油）和芝麻油（Shanti，寂天）等，因其作為容器而使瓶子各不相同。如同（虛空沒有分別，但有蝴蝶之路，鵬鳥之路，太陽之路。《月光心髓》的含義）。所依之法由三乘所攝，因所證悟的差別，而宣說和顯示所依之自性種姓各異或其差別。 修持之境。 第五部分有三點，首先是連線：作為修持所依的如上所說的十三種菩提分（byang se bcu gsum，十三菩提分法）的目標是什麼呢？回答是：目標已宣說，即法（chos，佛法）。根本是：修持者的目標是所有法（Arya，聖法）。那又是什麼呢？即善、不善和無記這三種。難道僅僅是這些嗎？（Arya，聖）世俗的證悟，乃至佛陀的不共法。（Arya，聖如是）。善與不善與無記，世間與出世間，有漏與無漏，有為與無為，共同與不共。善現，這些被稱為一切法。』（簡而言之，以這些為目標而學習無我）。註釋是：在十一事（bcu gcig gi，十一事）的第一個中，首先解釋了這個。在哪裡呢？在善等之中。也就是說，如果普遍地與聲聞等共同解釋，（黃金）按照名、義的順序結合，如『善行之法是無垢之道』（如《俱舍論》所說）。道即是無漏道，以及戒律等，如戒殺生等。例子：代表善。不善的反面是什麼？聖者所讚歎的，代表善業。應斷除的。

【English Translation】 Therefore, by establishing the Dharmadhatu Supreme Dharma (chos dbyings 'phags chos) as the nature of the cause of those, the thirteen distinct lineages are designated. Thus it is said. Or refer to the 'Garland of Combinations' (sbyor phreng). Second, although it is so, setting that aside, for the sake of easy teaching and understanding, another explanation is given using worldly proverbs and well-known examples. It is believed that there is no distinction among the three ultimately, but it is not universal in temporary situations. For example, from the same proximate cause of clay, manifested and fired by the same condition of flame, vessels such as pots and bowls, one also relies on the essence inside, such as honey (Shanti Rat), syrup (Likhar Ra), butter (Rad Kir), and sesame oil (Shanti), etc., the vessels themselves cause the pots to be distinct. Just as (there is no distinction in the sky, but there is the path of the butterfly, the path of the garuda, the path of the sun. The meaning of 'Moonlight Heart Essence'). The Dharma that is relied upon, encompassed by the three vehicles, due to the distinctions of what is to be realized, the nature of the basis is spoken of and shown as distinct lineages or their differences. The Object of Practice. The fifth part has three points, first is the connection: What is the object of the thirteen Bodhipaksika-dharmas (byang se bcu gsum) mentioned above, which serve as the basis for practice? The answer is: The object has been declared, which is the Dharma (chos). The root is: The object of the practitioner is all Dharmas (Arya). And what is that? That is the three: virtuous, non-virtuous, and neutral. Is it only these? (Arya) Worldly realizations, up to the unique qualities of the Buddha. (Arya, as it is). Virtuous, non-virtuous, and neutral; worldly and transcendental; with outflows and without outflows; conditioned and unconditioned; common and uncommon. Subhuti, these are called all Dharmas.' (In short, learn non-self by aiming at these). The commentary is: In the first of the eleven topics, this was explained first. Where? In virtuous etc. That is to say, if explained generally in common with the Sravakas etc., (gold) combining according to the order of name and meaning, as 'The practice of virtue is the stainless path' (as said in the Abhidharmakosa). The path is the path without outflows, and the precepts such as abstaining from killing, etc. Example: represents virtue. What is the opposite of non-virtue? What is praised by the holy ones, represents virtuous actions. What should be abandoned.

མི་དགེ་བའི་གཉེན་པོར་གྱུར་པའི་ལས་སོ། །བསམས་བཞིན་མ་ ནོར་བར་ནི་གཞན་གསོད་པའི་ལས་དང་། སོགས་པ་མ་བྱིན་ལེན་སོགས་བཅུ། མཚན་གཞི། མི་དགེ་བར་མཚོན། དགེ་བའི་འགལ་བའི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་གང་ཞིག དམ་པས་སྨད་པར་ འོས་པ། དེའི་ལས་སུ་མཚོན། དགེ་བའི་ལས་ཀྱི་གནོད་བྱར་གྱུར་པའི་ལས། ཟུར་ཕྱི་མ་ཡང་ ངོ་། །ལུང་དུ་མ་བསྟན་པའི་ལུས་ཀྱི་ལས་དང་། སོགས་ངག་ཡིད་བཟོ་སྤྲུལ་སྤྱོད་ལམ་རྣམ་ སྨིན། (མདོ།) མཚན་གཞི། ལུང་དུ་མ་བསྟན་པར་མཚོན། དགེ་མི་དགེ་གང་དུ་ཡང་མི་རུང་བའི་ ཆོས་སོ། །དེའི་ལས་སུ་མཚོན། ཕན་(ཆོས་བཤེས་)གནོད་དམ། དགེ་མི་དགེའི་སེམས་གང་གིས་ ཡང་མ་བསླང་བའི་ལས་སོ། །དེའི་འོག་ཏུ་ལུང་མ་བསྟན་ས་བོན་རུལ་བ་དང་འདྲ་བས་(གསེར་ རད་ཀིར་དངོས་)དོར་ལ་དགེ་མི་དགེ་དེ་དག་ཉིད་ལ། འཇིག་རྟེན་པ་དང་འདས་པ་ལ་སོགས་པ་ རྣམ་པ་གཉིས་པོའི་དབྱེ་བ་སྟེ་ཟུང་དུ་སྦྱར་བ་(ཆོས་བཤེས་)ཕྲག་བཞི་ཉིད་ཀྱིས་གསུམ་གྱི་ལྷག་མ་ རྣམས་ཏེ། རྩ་བའི་གྲངས་བཞིན་དུ་བསྟན་ན། (ན་ཚོད་རྒན་པོའི་ཟླས་དྲངས་པ་དེ་དང་སྐྱེས་མ་ཐག་པ་སོགས་ མཁས་པའི་ཟླས་དྲངས་པ་རྨོངས་པའོ་འདིར་) འཕགས་པའི་ཟླས་དྲངས་པའི་བྱིས་པ་སོ་སོའི་སྐྱེ་བོ་ཐམས་ ཅད་ཀྱིས་བསྡུས་པའི་(ཕྱིར་ཨཱརྱ་)ཕུང་པོ་ལྔ་དང་ཁམས་སྐྱེ་མཆེད་སོགས་འཇིག་རྟེན་པའོ། ། འཕགས་པའི་སྐྱེ་བོ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་བསྡུས་པའི་(ཕྱིར་ཨཱརྱ་)བསམ་གཏན་བཞི་དང་གཟུགས་ མེད་མ་འདྲེས་སོགས་འཇིག་རྟེན་འདས་པའོ། །གང་ཟག་གི་བདག་ཏུ་ལྟ་བའི་གཉེན་པོ་(ཨཱརྱ་) མ་ཡིན་པ་ཉིད་ཀྱིས་ཉེ་བར་ལེན་པའི་ཕུང་པོ་ལྔ་དང་ཁམས་སྐྱེ་མཆེད་བསམ་གཏན་བཞི་ 1-398 ཚད་མེད་བཞི་གཟུགས་མེད་མངོན་ཤེས་ལྔ་ནི་ཟག་བཅས་སོ། །ཉེར་ལེན་ནི། མ་འོངས་པའི་ ཕུང་པོ་ལ་འདུན་པ་དང་ད་ལྟར་བ་ལ་འདོད་ཆགས་ལ་ཀུན་བཏུས་སུ་བཤད། མཛོད་དུ་ཉོན་ མོངས་པ་ཐམས་ཅད་ལ་བཤད་དོ། །བདག་དེར་ལྟ་བའི་གཉེན་པོ་(ཨཱརྱ་)ཆགས་སོགས་ཉོན་ མོངས་དང་མ་འབྲེལ་བའི་དྲན་པ་ཉེར་བཞག་བཞི་སོགས་སོ་བདུན་དང་ནས་མ་འདྲེས་པའི་ བར་ནི་ཟག་མེད་དོ། །ཀུན་བཏུས་སུ། ཟག་པ་དེའི་བདག་ཉིད་དང་། ཟག་པ་དང་འབྲེལ་ བ་དང་། ཟག་པས་བཅིངས་པ་དང་། ཟག་པའི་རྗེས་སུ་འབྲེལ་བ་དང་། ཟག་པའི་རྗེས་སུ་ མཐུན་པ་དང་། ཟག་པའི་རྒྱུ་ལས་བྱུང་བའི་ཕྱིར་ཟག་པ་དང་བཅས་པར་བལྟའོ། །ཞེས་ཟག་ པའི་སྒོ་དྲུག་གང་རུང་དང་འབྲེལ་མ་འབྲེལ་དང་། མཛོད་དུ། །ཟག་རྣམས་ཀུན་ཏུ་རྒྱས་པར་ འགྱུར། ཞེས་དམིགས་པའམ་མཚུངས་ལྡན་ཅི་རིགས་པའི་སྒོ་ནས་རྒྱས་སུ་རུང་བ་ལ་བཤད་ དོ། །(ཞིབ་ཏུ་ཤེས་དགོས།) ཟག་མེད་ལམ་གྱི་བདེན་པ་དང་། །འདུས་མ་བྱས་རྣམས་གསུམ་ཡང་ སྟེ། །ཞེས་སོ། །འདོད་པའི་ཁམས་གཟུགས་གཟུགས་མེད་མ་འདྲེས་བཅོ་བརྒྱད་སོགས་ཆོས་ ཅན། འདུས་བྱས

【現代漢語翻譯】 成為不善助伴的行為。 蓄意無誤地殺害他人的行為，以及未給予而取走他人財物等十種不善行。定義：代表不善，與善相違背的任何不一致方面，是聖者所應呵責的，代表著那樣的行為。成為善行之損害者的行為，也是其另一種表達方式。未被教法所指明的身體行為，以及言語、意念、工巧、化現、行爲規範和異熟果報。（經部）定義：代表未被教法所指明，既非善亦非不善的法。代表著那樣的行為，是利益還是損害？是未被善或不善之心所引發的行為。在其下，未被指明的種子如同腐爛一般（如金剛薩埵），應被捨棄，而對於善與不善本身，存在世間和出世間等兩種區分，即成對結合（法友），以四對來涵蓋剩餘的三種，如果按照根本的數量來顯示。（如同老年人被年輕人所引導，或者剛出生的人被智者所引導一樣，都是愚昧的）聖者所引導的孩童，以及所有凡夫所包含的（因為是聖者），五蘊、十八界、十二處等是世間的。 所有聖者所包含的（因為是聖者），四禪定和無色界等是出世間的。以人我執為對治（聖者）所攝取的五蘊、十八界、十二處、四禪定、四無量、五種神通是具有染污的。攝取是指：對於未來的蘊生起慾望，對於現在的蘊生起貪執，在《俱舍論》中被解釋為。在《俱舍論》中，所有的煩惱都被解釋為攝取。以人我執為對治（聖者），與貪等煩惱無關的四念住等三十七道品，以及未混合的，是無染污的。《俱舍論》中：染污的自性，與染污相關聯，被染污所束縛，與染污相隨順，與染污相一致，從染污之因所生，因此被視為具有染污。也就是說，與染污的六種門中的任何一種相關或不相關。《俱舍論》中說：染污將會增長。通過所緣或相應的方式，可以增長。需要詳細瞭解。無染污的道諦，以及無為法的三種也是如此。欲界、色界、無色界等十八界等法，都是有為法。

【English Translation】 Actions that become unfavorable companions to non-virtue. Intentionally and unerringly killing others, and the ten non-virtuous actions such as taking what is not given. Definition: Represents non-virtue, any inconsistent aspect that contradicts virtue, is worthy of condemnation by the noble ones, and represents such actions. Actions that become harmful to virtuous actions are also another expression of it. Bodily actions not indicated by the Dharma, as well as speech, mind, crafts, manifestations, behavioral norms, and resultant retributions. (Sutra Pitaka) Definition: Represents what is not indicated by the Dharma, neither virtuous nor non-virtuous. Represents such actions, is it beneficial or harmful? Actions not initiated by virtuous or non-virtuous minds. Underneath it, seeds not indicated are like rotting (like Vajrasattva), should be discarded, and for virtue and non-virtue themselves, there are two distinctions such as mundane and supramundane, i.e., paired combinations (Dharma friends), with four pairs covering the remaining three, if shown according to the fundamental number. (Like an old person being guided by a young person, or a newborn being guided by a wise person, both are ignorant) Children guided by noble ones, and all ordinary beings included (because they are noble), the five aggregates, eighteen realms, twelve sources, etc., are mundane. All noble beings included (because they are noble), the four dhyanas and the formless realms, etc., are supramundane. The five aggregates, eighteen realms, twelve sources, four dhyanas, four immeasurables, and five superknowledges taken by the antidote to the ego-grasping (noble ones) are contaminated. Taking refers to: Desire arising for future aggregates, attachment arising for present aggregates, as explained in the Compendium. In the Treasury of Knowledge, all afflictions are explained as taking. The four mindfulnesses, etc., of the thirty-seven factors of enlightenment, unrelated to afflictions such as greed, as antidotes to the ego-grasping (noble ones), and the unmixed, are uncontaminated. In the Compendium: The nature of contamination, associated with contamination, bound by contamination, following contamination, in accordance with contamination, arising from the cause of contamination, therefore regarded as contaminated. That is, related or unrelated to any of the six doors of contamination. The Treasury of Knowledge says: Contaminations will increase. Through the object or correspondence, it can be increased as appropriate. Need to know in detail. The truth of the uncontaminated path, and the three unconditioned ones are also like that. The eighteen realms such as the desire realm, form realm, and formless realm, etc., are conditioned.

་ཡིན་ཏེ། རྒྱུ་དང་རྐྱེན་ལ་རག་ལས་པས་སྐྱེ་བའི་ཕྱིར། ཞེས་གོང་འོག་ཏུ་ བསྒྲེའོ། །རྒྱུ་རྐྱེན་ལ་མི་ལྟོས་པས་དེ་བཞིན་ཉིད་དང་འདོད་ཆགས་ཟད་པའི་འགོག་པ་སོགས་ འདུས་མ་བྱས་སོ། །ཐེག་པ་གསུམ་གྱི་འཕགས་པའི་སྐྱེ་བོ་མང་བོའི་རྒྱུད་ལ་འབྱུང་བའི་(ཕྱིར་ ཨཱརྱ་)བསམ་གཏན་ཚད་མེད་གཟུགས་མེད་མངོན་(ཨཱརྱ་)ཤེས་ལྔ་ནི་འཕགས་ཆུང་དང་སངས་ རྒྱས་ཐུན་མོང་གི་ཆོས་སོ། །ཐམས་ཅད་ཅེས་པ་ནི་སངས་རྒྱས་འབའ་ཞིག་ལ་མིན་གྱི་ཉན་ རང་བྱང་སེམས་ལ་ཡང་འབྱུང་བས་ཞེས་སྟོན་པའོ། །ཡང་དག་རྫོགས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་རྒྱུད་ ལ་འབྱུང་བའི་ཆོས་ཅན་སྟོབས་བཅུ་སྟེ། རེ་རེ་ལའང་སྟོབས་དཔག་མེད་ཡོད་པས་དེའི་རྟེན་ ནམ་ཆོས་ཅན་ནོ། །ཁ་ཅིག སངས་རྒྱས་སུ་བྱེད་པའི་ཆོས་ཀྱི་གཙོ་བོ་སྟོབས་བཅུ་ཡིན་པས་ འདིར་ཆོས་ཅན་གྱི་སྒྲས་གཙོ་བོ་བསྟན་ལ་མི་འཇིགས་པ་ལ་སོགས་པའི་ཡོན་ཏན་ནི་ཆོས་ཀྱི་ 1-399 སྒྲས་སོ་ཞེས་འདོད་དོ། །ཞེས་པ་རྣམས་ཆོས་བཤེས་སོ། །དེ་ལྟར་ན་དགེ་(ཆོས་བཤེས་)སོགས་ དེ་ལྟ་བུ་བཅུ་གཅིག་དང་སོགས་པས་དེ་མཚོན་པ་སྟེ་རྒྱས་པར་ནི་རང་སྤྱིའི་མཚན་ཉིད་མ་ལུས་ པ་བཟུང་ངོ་། །དེས་ན་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཅེས་བསྟན་ཏེ། རྒྱལ་སྲས་རྣམས་ཀྱི་མི་བསླབ་པའི། ། དངོས་དེ་གང་ནའང་ཡོད་མ་ཡིན། །ཞེས་བཤད་པ་ལྟར་རོ། །དེ་ཡང་སྒྲུབ་པ་པོའི་རྟོགས་ པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་གྱི་རིམ་གྱིས། ལས་དང་པོ་བས་ཞེན་ནས་དང་ཕྱི་མ་ཕྱི་མར་ཞེན་མེད་དུ་ དམིགས་སོ། །ཁ་ཅིག་བྱང་སེ་བཅུ་གསུམ་པོས་དང་པོར་དགེ་བ་ལ་དམིགས་པ་ནས་མཐར་ སྟོབས་བཅུ་ལ་རིམ་གྱིས་དམིགས་པ་ནི་རྟོགས་པའི་རིམ་པའོ་ཞེས་འདོད་དོ་ཞེས་པ་རྣམས་ ཆོས་ཤེས་སོ། །གསེར་ལྟར་ན། ཕུང་པོ་ལྔ་སོགས་དེ་ལྟ་བུ་དང་སོགས་པ་རེ་རེ་ལ་སྦྱར་རོ། ། དེ་ལྟར་དམིགས་པས་ན་སྤྱི་དང་བྱེ་བྲག་གི་སྒོ་ནས་དམིགས་པ་རྣམ་པ་བཅུ་གཅིག་གོ །ཤེར་ འབྱུང་ངོ་། །རིགས་དང་དམིགས་པའི་ཁྱད་ནི། རང་བཞིན་གཙོ་བོར་གྱུར་བ་ནི་རིགས་ཡིན་ ལ། རྣམ་འགྱུར་གཙོ་བོར་གྱུར་བ་ནི་དམིགས་པ་ཡིན་ཞེས་པའོ། ། ༈ སྒྲུབ་པའི་འབྲས་བུ། དྲུག་པ་ལ་གསུམ་ལས། མཚམས་སྦྱར་བ་ནི། དམིགས་པ་དེ་ལྟ་བུ་ལ་དམིགས་ནས་སྒྲུབ་ པའི་འབྲས་བུ་(ཤེར་འབྱུང་)ཆེད་དུ་བྱ་བ་གང་ཡིན་ཞེ་ན། ཆེད་དུ་བྱ་བ་སྟོན་ནོ། ། རྩ་བ་ནི། གང་གི་དོན་དུ་ཚོགས་གཉིས་བསྐྱེད་ཅིང་(རད་ཀིར་)སོག་པ་ནི་ཆེད་དུ་བྱ་བ་སྟེ་ འདི་ཤེས་པར་བྱའོ། །གང་གི་ན། རང་འབྱུང་བས་རང་འབྱུང་(སྙིང་མཆོག་)གི་སྟེ་བྱང་སེམས་ ཀྱིའོ། །དེ་ཡང་རང་འབྱུང་དངོས་སངས་རྒྱས་ཏེ་དེའི་རྒྱུ་ཡིན་པས་དེར་བཏགས་སོ། །ཇི་འདྲ་ ཞིག་ཡིན་ན། ཆེན་པོ་གསུམ་གྱིས་སྒྲུབ་(ཤཱནྟི་)པར་བྱ་བའོ། །ཇི་འདྲ་ཞིག་ཏུ་སྒྲུབ་ན། སེམས་ ཅན་ཀུན་གྱི་མཆོག་ཉིད་ཡིན་པའོ། །གསུམ་པོ་གང་ན། ར

【現代漢語翻譯】 因為依賴於因和緣而產生。』這是上下對照的說法。不依賴於因緣的，如真如和貪慾滅盡的止息等，是無為法。三乘聖者眾多的相續中產生的（聖者，梵文：ārya）禪定、無量、無色、現觀（聖者，梵文：ārya）五種智慧，是小乘聖者和佛陀共同的法。『一切』是指不僅是佛陀獨有，聲聞、緣覺、菩薩也有，這是爲了說明這一點。于正等覺佛陀的相續中產生的法，即十力，每一力都有無量的力量，那是其所依或法。有些人認為，使成為佛陀之法的主要是十力，因此這裡用『法』字表示主要，而無畏等功德則用『法』字表示。』這些是法友的觀點。如此，善（法友）等十一種，以及『等』字所代表的，即完整地包含了自相和共相的所有特徵。因此，顯示了一切法，如經中所說：『在菩薩的學處中，沒有什麼是沒有的。』這也是根據修行者的證悟次第，初學者執著，而後者則不執著地觀修。有些人認為，十三種菩薩首先觀修善，最後依次觀修十力，這是證悟的次第，』這些是法知的觀點。如黃金一般，五蘊等也是如此，『等』字分別與每一個相連。如此觀修，從總相和別相的角度，共有十一種觀修方式。智慧產生。種類和觀修的差別在於：自性為主的是種類，而變化為主的是觀修。 第六，關於修行的果實，分為三部分，首先是過渡：從觀修這樣的對象到修行的果實（智慧產生），目的是什麼呢？接下來，說明目的。 根本頌：『爲了誰的利益而積累二資糧（梵文：rad-kir）？』所要做的就是這個，即要知道這個。爲了誰的利益呢？爲了自生者，即自生（心髓，梵文：snying-mchog）的，也就是菩薩的利益。這也是因為自生實際上是佛陀，是其因，因此以此命名。是怎樣的呢？要以三大來成辦（寂靜，梵文：śānti）。如何成辦呢？成為一切眾生的至上者。哪三大呢？

【English Translation】 Because it arises depending on causes and conditions.' This is a statement of comparison. That which does not depend on causes and conditions, such as Suchness and the cessation of exhaustion of desire, etc., are unconditioned phenomena. The (Noble One, Sanskrit: ārya) meditation, immeasurable qualities, formlessness, and five (Noble One, Sanskrit: ārya) consciousnesses that arise in the continuum of many noble beings of the three vehicles are the common Dharma of Lesser Vehicle practitioners and Buddhas. 'All' means that it is not only unique to the Buddha, but also occurs in Hearers, Solitary Realizers, and Bodhisattvas, which is to show this. The Dharma that arises in the continuum of the Perfectly Enlightened Buddha, namely the Ten Powers, each of which has immeasurable power, is its basis or Dharma. Some believe that the main Dharma that makes one a Buddha is the Ten Powers, so here the word 'Dharma' indicates the main thing, while the qualities such as fearlessness are indicated by the word 'Dharma.' These are the views of Dharma friends. Thus, virtue (Dharma friend) and so on, eleven such, and what is represented by 'etc.,' that is, completely includes all the characteristics of self and generality. Therefore, it shows all Dharmas, as it is said in the scriptures: 'There is nothing that is not in the Bodhisattva's training.' This is also according to the order of realization of the practitioner, the beginner clings, while the latter meditates without clinging. Some believe that the thirteen Bodhisattvas first meditate on virtue, and finally meditate on the Ten Powers in order, which is the order of realization,' these are the views of Dharma knowledge. Like gold, the five aggregates and so on are also like this, and the word 'etc.' is connected to each one separately. By meditating in this way, there are eleven ways of meditating from the perspective of generality and specificity. Wisdom arises. The difference between kind and meditation is that what is mainly self-nature is kind, and what is mainly transformation is meditation. Sixth, regarding the fruit of practice, it is divided into three parts, first the transition: from meditating on such an object to the fruit of practice (wisdom arises), what is the purpose? Next, explain the purpose. Root text: 'For whose sake are the two accumulations (Sanskrit: rad-kir) generated?' This is what needs to be done, that is, to know this. For whose sake? For the self-born, that is, the self-born (Heart Essence, Sanskrit: snying-mchog), that is, for the sake of the Bodhisattva. This is also because the self-born is actually the Buddha, is its cause, so it is named after it. What kind is it? It is to be accomplished with the three great ones (Peace, Sanskrit: śānti). How to accomplish it? To become the supreme of all sentient beings. Which three?

ྡོ་རྗེ་ལྟ་བུའི་(མདོ་)སེམས། བརླབས་ པོ་ཆེའི་སེམས། མི་བསྒུལ་བའི་སེམས། ཕན་བདེའི་སེམས། མོས་པའི་(ཨཱརྱ་)སེམས་བསྐྱེད་ པ་ལྔ་ནི་སེམས་ཆེན་པོ་ཉིད་དང་(དེ་ལྔ་ནི་མདོ་ལས་རྒྱ་ཆེར་ཏེ་བསྡུ་ན། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་དོན་དུ་འཁོར་བ་ 1-400 དཔག་ཏུ་མེད་པར་བདག་གིས་གོ་ཆ་བགོས་ཏེ་བདོག་པ་ཐམས་ཅད་བཏང་བར་བྱའོ། །སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་སེམས་མཉམ་ པར་བྱའོ། །དེ་དག་ཐེག་པ་གསུམ་གྱི་མྱ་ངན་ལས་བཟླ་ཞིང་བཟླས་པ་མེད་པར་རྟོགས་པར་བྱ་ཞིང་ཉན་རང་དང་མ་འདྲེས་པའི་ ཡིད་བྱེད་ཀྱི་ཕྱིན་དྲུག་ལ་སྤྱོད་དེ། ཆོས་དབྱིངས་ཀུན་འགྲོ་རྟོགས་པ་དང་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཚུལ་གཅིག་ཏུ་རྟོགས་པར་བྱ་ཞིང་ སེམས་ཅན་རེ་རེ་ཡང་བྱང་ཆུབ་མ་ཐོབ་བར་དུ་བདག་གིས་དེའི་སྡུག་བསྔལ་མྱོང་བར་བྱའོ། །ཞེས་སེམས་བསྐྱེད་ནས་ད་གཟོད་ བདག་གིས་ཚོགས་བསགས་ཏེ་འཚང་རྒྱའོ་སྙམ་པའི་སེམས་རྡོ་རྗེ་ལྟ་བུའིའོ། །སེམས་དང་པོ་བསྐྱེད་ཕྱིན་ཆད་ཉན་རང་སོགས་ཀྱི་ སེམས་མི་བསྐྱེད་པ་བརླབས་པོ་ཆེའི་སེམས། རྟག་ཏུ་རྣམ་མཁྱེན་ཡིད་ལ་བྱེད་ཅིང་དེའི་རློམ་སེམས་མེད་པ་མི་སྒུལ་བའི་སེམས། སེམས་ཅན་སྐྱོབ་ཅིང་མི་གཏོང་ལ་དེས་རློམ་སེམས་མེད་པ་ཕན་བདེའི་སེམས། རང་བཞིན་དབྱེར་(མདོའོ། །)མེད་ཀྱི་ཆོས་ལ་ རྟག་ཏུ་དགའ་ཞིང་སྟོང་ཉིད་ཐམས་ཅད་དང་སོ་བདུན་དང་བཅོ་བརྒྱད་ཀྱི་བར་དང་རྡོ་རྗེ་ལྟ་བུའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཆགས་པ་མེད་པས་ གྲོལ་ཞིང་གོས་པ་མེད་པའི་ཏིང་འཛིན་གྱི་བར་ལ་མི་དམིགས་པས་གནས་པའི་སེམས་ནི་མོས་པའི་སེམས་བསྐྱེད་པའོ། །མདོར་ མོས་པའི་རྣལ་འབྱོར་ཞེས་སོ། །)སེམས་ཅན་གྱི་ཕུང་པོ་ཆེན་པོ་དང་སེམས་ཅན་གྱི་སྡེ་ཆེན་པོ་ཀུན་གྱི་ མཆོག་ཉིད་དུ་བྱེད་པར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་སེམས་ཆེན་པོ་ཞེས་བྱའོ། །ཞེས་སོ། །(འདི་ཇི་བཞིན་ མི་སྣང་།) ལྟ་བ་ཐམས་ཅད་སྤང་བའི་ཕྱིར་ཆོས་སྟོན་པར་བྱེད་པ་ནི་སྤོང་བ་ཆེན་པོ་སྟེ། ཐབས་ མཁས་པས་ལྟ་བའི་རྣམ་པ་དེ་དག་སྤང་བའི་ཕྱིར་མི་དམིགས་པའི་ཚུལ་གྱིས་ཆོས་སྟོན། ཞེས་ སོ། །ཚོགས་ལམ་ནས་སངས་རྒྱས་ཉིད་ཀྱི་བར་དུ་ཆགས་པ་མེད་པར་ཆོས་ཐམས་ཅད་རྟོགས་ པ་རྟོགས་པ་ཆེན་པོ་སྟེ། བཅོམ་ལྡན་འདས་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་མི་མཉམ་པ་དང་མཉམ་པའི་ སེམས། ཉན་ཐོས་དང་རང་སངས་རྒྱས་ཐམས་ཅད་དང་ཐུན་མོང་མ་ལགས་པའི་སེམས། ཟག་པ་མ་མཆིས་ཤིང་ཁམས་གསུམ་དུ་མ་གཏོགས་པའི་སེམས་གང་ལགས་པ་དེ་ཡང་རང་ བཞིན་གྱིས་སྟོང་པའི་སླད་དུ་ཆགས་པ་མ་མཆིས་པས་དེའི་ཕྱིར་བྱང་ཆེན་པོ་ཞེས་བྱའོ། །(རྒྱ་ ཆེར་རོ། །) ཞེས་སོ། །ཨཱརྱ་དག་ཟླ་སྟེ། རད་ཀིར་ཡང་སེམས་ཅན་ཀུན་མཆོག་ཏུ་བྱེད་ཅེས་པ་ གསུམ་ག་ལ་སྦྱར་རོ། །དེས་ན་འདིར་བཤད་ཆེད་དུ་བྱ་བ་ནི་ཆེན་པོ་གསུམ་གྱིས་སྒྲུབ་བྱ་ཡིན་ 1-401 ཞིང་སངས་རྒྱས་ཉིད་ལ་ཟེར་བས

【現代漢語翻譯】 如金剛般的（勝義）心，廣大之心，不動之心，利樂之心，信解（聖者）發心這五種發心是偉大的心。（這五種心在經部中有廣說，如果概括起來說：爲了所有眾生的利益，我將披上無量劫的盔甲，佈施所有的一切。對所有眾生都要平等對待。要讓他們從三乘的寂滅中解脫出來，證悟無修無證的境界，行持不與聲聞緣覺混雜的六度，證悟法界普遍存在和諸法一味的道理，在每一個眾生沒有獲得菩提之前，我都要代其承受痛苦。這樣發心之後，我現在才開始積累資糧，證得佛果，這樣的心就是如金剛般的心。從最初發心之後，不再生起聲聞緣覺等的心，就是廣大之心。恒常作意一切智智，並且沒有絲毫的傲慢，就是不動之心。救護眾生，永不捨棄，並且沒有絲毫的傲慢，就是利樂之心。對於自性無別的法恒常歡喜，對於一切空性和三十七道品以及十八界，乃至金剛喻定，以無執著而解脫，以無染污的禪定而安住，這就是信解發心。總而言之，就是信解瑜伽。）因為能使眾生的大蘊和眾生的大群體都成為最殊勝的，所以稱為偉大的心。 （這段話不太明顯。）爲了捨棄一切見解而說法，就是大舍棄。以善巧方便捨棄那些見解的相狀，以無所執著的方式說法。 從資糧道乃至佛果之間，無執著地證悟一切法，就是大證悟。世尊的菩提心是不平等心和平等心，是不與所有聲聞和緣覺共同的心，是不含雜染且不屬於三界的心，這顆心自性空性，所以沒有執著，因此稱為大菩提心。（廣大之意。） 聖者們說：『拉德吉爾』也同樣是指使一切眾生都成為最殊勝的，這三者都要結合起來。因此，這裡所說的目的是要通過三種偉大來成就，指的就是佛果。

【English Translation】 The (Vajra-like) mind of (definitive meaning), the vast mind, the immovable mind, the mind of benefit and happiness, and the five kinds of aspiration (Arya) mind are the great mind. (These five minds are extensively described in the Sutras. To summarize, 'For the benefit of all sentient beings, I will don the armor for immeasurable kalpas and give up all possessions. I will treat all sentient beings equally. I will liberate them from the sorrow of the three vehicles and realize the state of no cultivation and no realization. I will practice the six perfections of mind that are not mixed with Shravakas and Pratyekabuddhas, realize the omnipresence of Dharmadhatu and the oneness of all dharmas. Until each sentient being attains enlightenment, I will bear their suffering.' After generating this mind, 'Now I will accumulate merit and attain Buddhahood,' this mind is like a vajra. From the moment of generating the first mind, not generating the minds of Shravakas, Pratyekabuddhas, etc., is the vast mind. Constantly focusing on omniscient wisdom and having no arrogance is the immovable mind. Saving sentient beings and never abandoning them, and having no arrogance, is the mind of benefit and happiness. Constantly rejoicing in the dharma of non-duality, and being liberated from all emptiness, the thirty-seven factors of enlightenment, and the eighteen realms, up to the Vajra-like Samadhi, without attachment, and abiding in the Samadhi without defilement, is the aspiration mind. In short, it is the Aspiration Yoga.) Because it makes the great aggregates of sentient beings and the great community of sentient beings the most supreme, it is called the great mind. (This passage is not very clear.) To teach the Dharma in order to abandon all views is the great abandonment. To abandon the appearances of those views with skillful means, and to teach the Dharma in a non-attached way. From the path of accumulation to Buddhahood, realizing all dharmas without attachment is the great realization. The Bodhicitta of the Bhagavan is the unequal mind and the equal mind, the mind that is not common to all Shravakas and Pratyekabuddhas, the mind that is without defilements and does not belong to the three realms. This mind is empty in nature, so there is no attachment, therefore it is called the great Bodhicitta. (Meaning vast.) The Aryas say: 'Radkir' also refers to making all sentient beings the most supreme. These three must be combined. Therefore, the purpose of what is said here is to achieve through the three great, which refers to Buddhahood.

་ཆོས་སྐུའི་བདག་ཉིད་ཀྱི་འབྲས་བུ་ཆེད་དུ་བྱ་བ་ཞེས། ཤཱནྟི་ གཞོན་ནུ་དཔལ་སོགས་ཟེར་བ་འཐད་ལ་ཆེན་པོ་གསུམ་སློབ་ལམ་ནའང་ཡོད་ཅིང་། ཁ་ཅིག་ དེ་ཡོད་པས་ཆེད་དུ་བྱ་བ་སློབ་ལམ་ན་ཡོད་ཅེས་གསུང་བ་ནི། གསུམ་དང་ཆེད་དུ་བྱ་བའི་ཁྱད་ མ་ཕྱེད་པར་སྣང་ཞིང་། ཁ་ཅིག ཁྱད་མེད་དུ་བྱས་ནས་སངས་རྒྱས་ས་ཁོ་ནར་སྦྱོར་བའང་ མདོ་མ་མཐོང་བར་ཟད་དོ། །འདི་ཡང་གངས་ཅན་དུ་སྔར་མ་རྟོགས་སྣང་ངོ་། །རྒྱ་གར་དུ་ཡང་ ཉུང་ངོ་། །ཡང་འགྲེལ་བྱེད་གཞན་ནི། ཆེད་དུ་བྱ་བ་ཉིད་ཆེན་པོ་གསུམ་དུ་འཆད་ཅིང་། ཁྱད་ པར་དུ་ཇི་སྙེད་པ་རྟོགས་པ་སེམས་ཆེན། སྒྲིབ་གཉིས་བག་ཆགས་དང་བཅས་པ་དང་བྲལ་བ་ སྤོང་ཆེན། སྟོབས་དང་མི་འཇིགས་པ་སོགས་རྟོགས་པ་སྟེ་ཐོབ་པ་ནི་རྟོགས་ཏེ་ཐོབ་ཆེན་ཞེས་ རད་ཀིར་རོ། །འགྲེལ་པ་ནི། ཤེས་པར་བྱའོ་ཞེས་དྲང་ངོ་། །གང་ན། འབྲས་བུ་རྣམ་པ་ཐམས་ ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་ཀྱི་སྤངས་རྟོགས་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་ཡོངས་སུ་ཤེས་པའི་སྒོ་ནས་སངས་ རྒྱས་སུ་འབྱུང་བར་འགྱུར་བའི་བྱང་པ་རྣམས་ཉིད་ཀྱི་ཆེད་དུ་བྱ་བའོ། །ཇི་ལྟར་ན། གཞན་ དོན་སྤངས་རྟོགས་(འདི་གསུམ་ཤེར་འབྱུང་དངོས་)ཆེན་པོ་ཉིད་གསུམ་དང་ལྡན་པས་རྣམ་པ་གསུམ་ དུའོ། །ཆེན་པོ་གསུམ་ལྡན་དགོས་པ་ཅིའི་ཕྱིར་ན། གསུམ་པོ་དེ་ཉིད་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་ཏེ་ཚུལ་ ཏེ་ལྟར་བསྒྲུབ་པ་ལ་འཇུག་པས་ཏེ། དེའི་ཕྱིར་རོ། །གསུམ་པོ་གང་ན། སེམས་ཅན་གྱི་ཕུང་པོ་ འཁོར་བ་པའི་ཚོགས་(ཏེ་ཆེན་པོ་ནི་དཔག་ཏུ་མེད་པའོ། །གཅིག་ཀྱང་འཁོར་བ་ཐོག་མ་མེད་པ་ནས་འཇུག་པས་རྒྱུན་ཆེན་ པོར་འགྱུར་བས་དེ་བཅད་པའི་དོན་དུ་ཕུང་པོ་སྨོས་སོ། །ཨཱརྱའོ། །)དང་སྡེ་ཆེན་པོ་ནི་ཞུགས་གནས་ཀྱི་གང་ཟག་ ཅེས་ཨཱརྱསྟེ། དེ་རྣམས་ཀུན་གྱི་མཆོག་སངས་རྒྱས་ཉིད་དུ་བྱའོ། །(ཆོས་བཤེས་དངོས།) ཞེས་ཡིད་ ལ་བྱེད་པ་(ཁ་རག་པ་ཐུགས་རྗེ་ཆེན་པོ་ཟེར་)སེམས་པ་ཆེན་པོ་ཉིད་དང་། ཞེས་ཆོས་བཤེས་སོ། །ཤེར་ འབྱུང་ནི། དེ་གཞན་དོན་ཆེན་པོ་ཟེར་རོ། །ཆོས་དབྱིངས་ཀུན་འགྲོ་མ་དམིགས་པར་རྟོགས་ པའི་སེམས་ཆེན་དང་། ཉོན་མོངས་བག་ཆགས་དང་བཅས་པ་སྤངས་པས་སྤོང་བ་ཆེན་པོ་ཉིད་ 1-402 དང་། ཡུལ་དུས་ཀྱིས་ཆོད་པ་དང་དངོས་པོ་ཕྲ་བ་ཡང་ཤེས་པས་རྟོགས་པ་ཆེན་པོའོ། །ཞེས་ འགྲེལ་པའི་ཐད་དུ་སྟེ། དང་པོ་ཇི་ལྟ་བ་མཁྱེན་པ། གསུམ་པ་ཇི་སྙེད་པ་རྟོགས་པའོ། །ཡང་ རྩ་བར། དང་པོ་ཆོས་བཤེས་དང་དོན་འདྲ། གཉིས་པ་ཨཱརྱ་དང་འདྲ། གསུམ་པ་ལ་འདོད་ ཆགས་སོགས་མ་ལུས་པ་སྤངས་ནས་ཀྱང་བྱང་ཆུབ་རྟོགས་པར་བྱེད་པས་རྟོགས་ཆེན་ནོ་ཞེས་ དེ་རྣམས་གསེར་རོ། །དམིགས་པ་དང་ཆེད་དུ་བྱ་བའི་ཁྱད་པར་ནི། དམིགས་པ་ནི་དེའི་ཚེ་(ཉེ་ བ་གསེར་)བ་ཡིན་ལ། ཆེད་དུ་བྱ་བ་ནི་མ་འོངས་པའི་ཚེ་(བསྐལ་བ་ཟེར་ཨཱརྱ་)བ་ཡིན་ཏེ། (རྒྱ

【現代漢語翻譯】 所謂的'爲了法身之果而努力'，香提（Shanti，寂天菩薩）和青年祥（Gzhon nu dpal）等這樣說是合理的，並且在三大道中也有。有些人說因為有這個，所以爲了努力就在道中，這似乎是沒有區分三者和爲了努力的差別。還有些人沒有區分，而只將其與佛地聯繫起來，這完全是沒有看到經文。這在雪域（指西藏）以前似乎沒有被認識到，在印度也很少。還有其他的註釋者，將爲了努力解釋為三大，特別是證悟了多少的覺悟大，遠離了二障及其習氣的斷除大，證悟了力量和無畏等，即獲得是證悟，即獲得大。註釋是：應該知道。在哪裡？在果位，即一切種智的斷證方面，通過完全瞭解一切方面，將要成佛的菩薩們自己的爲了努力。如何？因為其他利益的斷證（這三者是《現觀莊嚴論》的真實來源）是三大，所以是三種方式。為什麼需要具備三大？因為通過掌握這三者，才能進入修行，所以是這樣。這三者是什麼？眾生的蘊聚，輪迴的集合（即大是不可估量的。即使一個也從無始輪迴開始進入，所以會變成大流，爲了斷除它而說了蘊聚。聖者）。以及大群體，即安住的補特伽羅，即聖者。要將他們都變成最殊勝的佛陀。（真正的法友）。意思是憶念（說是喀喇巴的大悲心）是偉大的心，即法友。《現觀莊嚴論》中說：那是偉大的利他。證悟了不執著於法界普遍存在，以及斷除了煩惱及其習氣，所以是偉大的斷除，並且因為知道時間和事物細微的差別，所以是偉大的證悟。在註釋中說：第一個是如所有智，第三個是如量智。還有，在根本頌中：第一個與法友相同，第二個與聖者相同，第三個是斷除了貪慾等一切之後也能證悟菩提，所以是偉大的證悟，這樣區分了它們。目標和爲了努力的差別是：目標是在那個時候（說是接近），而爲了努力是在未來的時間（說是劫，聖者）。（廣大）

【English Translation】 The so-called 'striving for the fruit of Dharmakaya (chos sku, 法身)' is reasonable to be said by Shanti (Shanti, 寂天菩薩) and Youthful Glory (Gzhon nu dpal), and it also exists in the three great paths. Some say that because this exists, striving is in the path, which seems to be without distinguishing the difference between the three and striving. There are also some who do not distinguish and only associate it with the Buddha-land, which is completely without seeing the scriptures. This seems to have not been recognized in the Land of Snow (referring to Tibet) before, and it is rare in India as well. There are also other commentators who explain striving as the three great ones, especially the great realization of how much is realized, the great abandonment of being separated from the two obscurations and their habitual tendencies, and the realization of strength and fearlessness, etc., that is, attainment is realization, that is, great attainment. The commentary is: it should be known. Where? In the fruit, that is, in the aspects of abandonment and realization of all-knowingness, through fully understanding all aspects, the striving of the Bodhisattvas who will become Buddhas. How? Because the abandonment and realization of other benefits (these three are the real source of the Abhisamayalankara) are the three great ones, so it is in three ways. Why is it necessary to have the three great ones? Because by mastering these three, one can enter into practice, so it is like that. What are these three? The aggregates of sentient beings, the collection of samsara (that is, great is immeasurable. Even one enters from beginningless samsara, so it will become a great stream, and the aggregates are mentioned for the purpose of cutting it off. Arya). And the great community, that is, the indwelling person, that is, the Arya. All of them should be made into the most supreme Buddha. (The real Dharma friend). It means that remembering (it is said to be Kharagpa's great compassion) is the great mind, that is, the Dharma friend. The Abhisamayalankara says: That is great altruism. Realizing the non-attachment to the universal existence of Dharmadhatu, and abandoning the afflictions and their habitual tendencies, so it is great abandonment, and because one knows the subtle differences of time and things, it is great realization. In the commentary it says: The first is knowing as it is, the third is realizing as much as there is. Also, in the root verses: the first is the same as the Dharma friend, the second is the same as the Arya, and the third is that after abandoning all greed, etc., one can also realize Bodhi, so it is great realization, thus distinguishing them. The difference between the target and striving is: the target is at that time (it is said to be close), while striving is in the future time (it is said to be kalpa, Arya). (Vast)

ང་རིང་བ་ ཞེས་གསེར།)མདའ་ལྟོང་སྦྱོར་བ་དང་འབེན་ལ་ཕོག་པ་ལྟ་བུ་ཞེས་ཨཱརྱའོ། ། ༈ སྒྲུབ་པ་རང་གི་ངོ་བོ། བདུན་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། སྒྲུབ་པ་སྤྱིའི་མཚམས་སྦྱར། སོ་སོའི་དོན་ནོ། ། ༈ སྒྲུབ་པ་སྤྱིའི་མཚམས་སྦྱར། དང་པོ་ལ་གཉིས་ ཏེ། སྒྲུབ་པའི་ངོ་བོ། །བྱེ་བྲག་གི་ས་མཚམས་སོ། །དང་པོ་ནི། སྔར་བཤད་དེ་ལྟར་སྒྲུབ་པའི་ རྟེན་དུ་གྱུར་བ་རིགས་དང་སོགས་པ་དམིགས་པ་ཆེད་དུ་བྱ་བ་རྣམས་བརྗོད་ཟིན་ནས་དེའི་ སྐབས་སུ། ཁ་ཅིག་ན་རེ། སྔར་(ཆོས་བཤེས་)སྒྲུབ་པ་ཞེས་པའི་མིང་ཙམ་ཞིག་ལན་དུ་མར་བྱུང་ བས་མིང་ཅན་སྒྲུབ་པ་དེའི་རང་གི་ངོ་བོ་གང་ཅི་ཞིག་ཡིན་སྟོན་ཅིག་ཅེ་ན། (ཀུན་ཆོས་བཤེས།) ལན་ ནི། ཡུལ་གྱིས་དང་། སྦྱོར་བའི་སྒྲུབ་པ་གཉིས་ལས། དང་པོ་ནི། ཐོས་བསམ་གྱིས་གཏན་ལ་ དབབ་བྱའི་ཡུལ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་གསུམ་གྱི་སྐབས་ལ་སྟེ་སྐབས་སུ་ནི་ཐོས་སོགས་ གསུམ་དང་ཤེས་རབ་གསུམ་སོགས་སུ་མ་ཕྱེ་བར་(དོན་ཐོབ་)སྤྱིར་གོམས་པའི་མཐུ་མ་ཐོབ་པའི་ རྒྱུ་མཚན་གྱིས་དཀར་(ཆོས་བཤེས་)པོ་དགེ་བའི་ཆོས་སྒོ་གང་ཡང་རུང་བ་ནས་སོགས་པའི་རྟེན་ བྱེད་པ་ཅན་གྱི་བྱང་སེའི་བྱ་བ་ནི་ཡུལ་གྱི་སྒྲུབ་(ཤེར་འབྱུང་)པའོ། ། གཉིས་པ་ནི། རྣམ་པ་ཀུན་མངོན་རྫོགས་རྟོགས་པ་དང་སོགས་པ་རྩེ་མཐར་སྐད་རྣམ་ པ་བཞི་ལ་ཡུན་རིང་དུ་འདྲིས་པའི་མཐུས་མངོན་པར་རྟོགས་པ་བཞིའི་སྐབས་རེ་རེ་ཞིང་ཡང་ དགེ་བ་སྒྲུབ་པ་ཇི་སྙེད་པ་ཕར་ཕྱིན་པ་དྲུག་གི་རྟེན་ཅན་དུ་བསྡུས་ཏེ་སྒྲུབ་ནུས་པའི་སྒྲུབ་པ་ནི་ 1-403 སྦྱོར་(ཤེར་འབྱུང་)བའི་སྒྲུབ་པ་སྟེ་དེ་ལྟར་གཉིས་སོ། །ཆོས་བཤེས་ཀྱི་དགོངས་པའོ། །གོ་ཆའི་ སྒྲུབ་པས་གཉིས་ཀ་བསྟན། གཞན་གསུམ་དང་པོའོ་ཞེས་ཆོས་བཤེས་ཏེ། གཞན་གསུམ་ གཉིས་པའོ་བྱས་ན་ཅུང་ལེགས་ཤིང་སྤྱིར་ནོར་ཏེ་ངག་ལས་ཤེས་ལ། འཆད་ཚུལ་དེ་མཛད་ ནས་སྤྱིར་སྒྲུབ་བྱེ་བྲག་སྒྲུབ་ཅེས་(བུ་)བཞེད་པའང་ནོར་རོ། །གསེར་ལྟར་ན། འཕགས་པའི་ བདེན་པ་བཞི་ལ་སོགས་པར་སྤྱིར་ཏེ་ཐམས་ཅད་ལ་ཁྱབ་པའི་དགེ་བའི་ཆོས་ནི་ཆོས་དབྱིངས་ ཏེ་དེའི་རྟེན་ཅན་ནི་ཡུལ་ཅན་ནོ། །ཆོས་དབྱིངས་ཀུན་འགྲོ་རྟོགས་པའི་སྒྲུབ་པ་ནི་ཡུལ་མཁྱེན་ པ་གསུམ་གྱི་སྒྲུབ་པའོ་ཞེས་པར་མངོན་ནོ། །འོན་ཀྱང་འཕགས་སེང་གི་དགོངས་པ་འདིར་ མངོན་ཏེ། སྤྱིར་དཀར་ཆོས་སྒོ་གང་རུང་ནས་སྤྱོད་པའི་སྒྲུབ་པ་ནི་མཁྱེན་གསུམ་གྱི་དབང་དུ་ བྱས་པའི་སྒྲུབ་པ་ཡིན་གྱི་ངེས་པར་ཕྱིན་དྲུག་ཚང་བ་མི་དགོས་ཏེ་གཞི་ཤེས་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་ པའི་སྒྲུབ་པ་ཡང་ཡོད་པས་སོ་སྙམ་པའོ། །ཤེར་འབྱུང་། སྤྱི་དང་བྱེ་བྲག་གི་སྒྲུབ་པ། ཞེས་ ཏེ། ཕྱི་མ་དེ་ལྟར་རམ་རད་ཀིར་དང་གཉིས་ཀྱི་དོན་སྦྱོར་ཕྲེང་ལྟར་ཤེས་དགོས་སོ། །ཆོས་སྐུ་ ལ་སྒྲུབ་པ་མེད་དེ་འབྲས་བུ་ཡིན་པས

【現代漢語翻譯】 ང་རིང་བ་ (nga ring ba，我的漫長)ཞེས་གསེར། (zhes gser，名為金) '就像射箭，箭已搭在弦上，瞄準目標並射中'，這是阿闍黎(acharya，梵文音譯，意為導師)說的。 修行的本質 第七部分分為兩個方面：修行的總體界定和各個部分的具體意義。 修行的總體界定 第一部分分為兩個方面：修行的本質和具體範圍。 首先，如前所述，作為修行的基礎，種姓(rigs，梵文：kula，意為家族、種姓)等所緣境(dmigs pa，梵文：ālambana，意為所緣)是為了特定目的而設立的，在這種情況下，有些人會說：'之前（法友）修行這個名稱已經多次出現，請解釋一下這個被稱為修行的事物，它的本質是什麼？' （一切法友）回答：從所緣境和加行兩個方面來說，第一方面是：通過聞思(thos bsam，梵文：śruta-cintā，意為聽聞和思考)來確定一切應被理解的對境，這包括三智(gsam gyi skabs，三種智慧)的情況。在這些情況下，不區分聽聞等三者和智慧等三者，因為還沒有獲得普遍熟悉的強大力量，所以任何白法(dkar po，意為善法)善行的來源，都是菩薩(byang sems，梵文：bodhisattva，意為菩提薩埵)的行為，這就是所緣境的修行。 第二方面是：通過長時間熟悉各種圓滿現觀(rnam pa kun mngon rdzogs rtogs pa，梵文：sarvākāra-abhisambodha，意為一切相現觀)等四種頂點狀態，在每個現觀的階段，所做的所有善行都可以歸納為六度(phar phyin pa drug，梵文：ṣaṭ pāramitā，意為六波羅蜜多)的基礎，能夠進行這種修行的就是加行修行，這就是這兩個方面。這是法友的觀點。盔甲般的修行展示了這兩個方面。法友說：'其他三個是第一個'。如果說'其他三個是第二個'，可能會更好，但總體上是錯誤的，這可以從口頭教導中得知。以這種方式解釋，並認為有總體修行和具體修行，這也是錯誤的。按照金的觀點，在四聖諦(『phags pa』i bden pa bzhi，梵文：ārya-satya-catuṣṭaya，意為四聖諦)等普遍存在的善法是法界(chos dbyings，梵文：dharmadhātu，意為法界)，以其為基礎的就是有境。法界的一切行證悟的修行就是三智的修行，這很明顯。然而，阿裡辛哈(Arisingha)的觀點在這裡很明顯：從任何白法善行的角度進行的修行都是在三智的範圍內進行的修行，不一定需要六度都具備，因為也有在基礎智的範圍內進行的修行。謝爾炯(Sherjung)說：'總體和具體的修行'。後者需要像這樣理解，或者像拉特納基爾蒂(Ratnakirti)和兩者的意義一樣，需要像花環一樣理解。法身(chos sku，梵文：dharmakāya，意為法身)沒有修行，因為它是果。

【English Translation】 ང་རིང་བ་ (nga ring ba, My Long) ཞེས་གསེར། (zhes gser, Named Gold) 'Like shooting an arrow, the arrow is nocked, aimed at the target, and hits it,' so said Acharya. The Nature of Practice The seventh section has two aspects: the general definition of practice and the specific meanings of the individual parts. The General Definition of Practice The first part has two aspects: the nature of practice and the specific scope. First, as previously stated, as the basis for practice, the lineage (rigs, Sanskrit: kula, meaning family, lineage) and other objects of focus (dmigs pa, Sanskrit: ālambana, meaning object of focus) are established for a specific purpose. In this situation, some might say: 'Previously, the name 'practice' (chos bshes) has appeared many times. Please explain what this thing called practice is, what is its essence?' (All Dharma Friends) answer: From the aspects of the object of focus and the application, the first aspect is: through hearing and thinking (thos bsam, Sanskrit: śruta-cintā, meaning hearing and thinking) to determine all objects to be understood, which includes the situations of the three knowledges (gsam gyi skabs, three knowledges). In these situations, there is no distinction between the three of hearing, etc., and the three of wisdom, etc., because the powerful force of universal familiarity has not yet been obtained, so any source of white (dkar po, meaning virtuous) virtuous deeds is the activity of a Bodhisattva (byang sems, Sanskrit: bodhisattva, meaning Bodhisattva), which is the practice of the object of focus. The second aspect is: through long-term familiarity with various complete manifestations (rnam pa kun mngon rdzogs rtogs pa, Sanskrit: sarvākāra-abhisambodha, meaning all aspects of complete manifestation) and other four peak states, in each stage of manifestation, all the virtuous deeds done can be summarized as the basis of the six perfections (phar phyin pa drug, Sanskrit: ṣaṭ pāramitā, meaning six perfections), the practice that can carry out this practice is the practice of application, these are the two aspects. This is the view of the Dharma Friend. Armor-like practice shows these two aspects. The Dharma Friend said: 'The other three are the first.' If it were said 'The other three are the second,' it might be better, but overall it is wrong, which can be known from oral teachings. Explaining in this way, and thinking that there is general practice and specific practice, is also wrong. According to Gold, the virtuous deeds that are universally present in the Four Noble Truths (『phags pa』i bden pa bzhi, Sanskrit: ārya-satya-catuṣṭaya, meaning Four Noble Truths), etc., are the Dharmadhatu (chos dbyings, Sanskrit: dharmadhātu, meaning Dharmadhatu), and what is based on it is the object-possessing. The practice of realizing all actions of the Dharmadhatu is the practice of the three knowledges, which is obvious. However, Arisingha's view is clear here: the practice carried out from the perspective of any white virtuous deed is the practice carried out within the scope of the three knowledges, and it is not necessarily required that all six perfections be present, because there is also practice carried out within the scope of the basic knowledge. Sherjung said: 'General and specific practice.' The latter needs to be understood in this way, or like Ratnakirti and the meaning of the two, it needs to be understood like a garland. The Dharmakaya (chos sku, Sanskrit: dharmakāya, meaning Dharmakaya) has no practice, because it is the result.

་བྱ་བ་མེད་དོ་ཞེས་འགྲེལ་ཆེན་ཏེ། རྣམ་མཁྱེན་ལའང་ མཚུངས་ཏེ་དེ་ཡིན་པའི་སྒྲུབ་པ་མེད་དོ། །དེ་སྒྲུབ་པ་ནི་གཉིས་ཀ་ལ་ཡོད་དོ། ། གཉིས་པ་ནི། སྤྱིར་སྒྲུབ་པ་གཉིས་ཡོད་པ་དེ་ལྟར་ན་སྒྲུབ་པ་བཞི་དང་ལམ་བཞི་རིམ་པ་ ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ། གོ་ཆའི་སྒྲུབ་པ་ནི་སྦྱོར་བའི་ལམ་གྱི་ངོ་བོ་ཉིད། འཇུག་པའི་སྒྲུབ་པ་ནི་ མཐོང་བའི་ལམ། ཚོགས་སྒྲུབ་ནི་སྒོམ་པའི་ལམ། ངེས་པར་འབྱུང་བའི་སྒྲུབ་པ་ཁྱད་པར་གྱི་ ལམ་གྱི་ངོ་བོ་ཉིད་དེ་དེ་ཉིད་ཡིན་ནོ། །ཆོས་བཤེས་ཀྱིས། ཤས་ཆེ་བའི་དབང་དུ་བྱས་ཟེར་རོ། ། ཤེར་འབྱུང་གསེར་ཆོས་ཏེ། ཐུབ་དགོངས་སུ་ཡང་། འགྲེལ་ཆུང་གི་དོན་དེར་བཤད་ནས་ཤིན་ ཏུ་ནོར་ཟེར་རོ། །ཁ་ཅིག དེ་མིན་ཏེ་འགྲེལ་ཆེན་དང་མ་མཐུན་ཞེ་ན། དེ་དང་འདི་མི་འདྲ་བ་ མང་སྟེ་ངག་ལས་དྲིས་ཤིག འགྲེལ་ཆེན་ལྟར་ན། སྦྱོར་བ་ལ་དངོས་དང་བརྒྱུད་པ་དང་མངོན་ 1-404 སུམ་དུ་སྦྱོར་བ་ལས། གོ་ཆའི་སྒྲུབ་པ་ནི་མཐོང་ལམ་ལ་བརྒྱུད་པས་སྦྱོར་བ་ཚོགས་ལམ་གྱི་ ངོ་བོ་ཉིད། འཇུག་པའི་སྒྲུབ་པ་ནི་དངོས་སུ་སྦྱོར་བ་སྦྱོར་ལམ་དང་པོ་གསུམ་དང་ཆོས་མཆོག་ འབྲིང་མན་གྱི་ངོ་བོ་ཉིད། ཚོགས་སྒྲུབ་དང་བོ་བཅོ་ལྔ་མངོན་སུམ་དུ་སྦྱོར་བ་ཆོས་མཆོག་ཆེན་ པོའི་ངོ་བོ་ཉིད། ས་རབ་དགའ་དང་མཐོང་སྤང་གཉེན་པོའི་ཚོགས་སྒྲུབ་མཐོང་ལམ་གྱི་ངོ་ བོ། །ས་དགུ་དང་སྒོམ་སྤང་གཉེན་པོའི་ཚོགས་སྒྲུབ་སྒོམ་པའི་ལམ་གྱི་ངོ་བོ་ཉིད། ངེས་འབྱུང་ སྒྲུབ་པ་སྒོམ་པའི་ལམ་གྱི་ཁྱད་པར་གྱི་ལམ་གྱི་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱི་སྒྲུབ་པའི་མཚན་ཉིད་དེ་རང་ བཞིན་ནོ། །ཚིག་ཟིན་ལྟར་ན་ས་མཚམས་དེ་བས་མི་མཐོ་མི་དམའ་ཞེས་པའོ། །ཐོགས་མེད་ ཀྱི་གསུང་འགྲེལ་ཆེན་དང་ཐུབ་དགོངས་སུ་དྲངས་པ། དེ་ལ་གོ་ཆ་དང་འཇུག་པའི་སྒྲུབ་པ་ དག་ནི་གོ་རིམ་བཞིན་དུ་བརྒྱུད་པ་དང་དངོས་སུ་སྦྱོར་བའི་རང་བཞིན་ཚོགས་དང་མོས་པས་ སྤྱོད་པའི་སས་བསྡུས་པ་ཡིན་ནོ། །ཚོགས་ཀྱི་སྒྲུབ་པ་ནི་བརྩེ་བ་ནས་བརྩམས་ཏེ་གཟུངས་ཀྱི་ བར་ནི་མངོན་སུམ་དུ་སྦྱོར་བའི་རང་བཞིན་ཆོས་མཆོག་ཆེན་པོས་བསྡུས་པ་ཡིན་ནོ། །ས་དང་ པོ་རབ་ཏུ་དགའ་བའི་རང་བཞིན་དུ་གྱུར་བའི་སྒྲུབ་པ་ནི་མཐོང་བའི་ལམ་གྱི་བདག་ཉིད་ཡིན་ ལ། གཉིས་པ་ལ་སོགས་པའི་རང་བཞིན་ནི་སྒོམ་པའི་ལམ་གྱི་ངོ་བོ་ཉིད་ཡིན་ཞིང་གཉེན་པོའི་ ཕྱོགས་ཀྱི་བདག་ཉིད་ཅན་གྱི་ཚོགས་ཀྱི་སྒྲུབ་པ་ནི་ལམ་གཉིས་ཀའི་སྤྱོད་ཡུལ་ཅན་ཡིན་ནོ། ། ངེས་པར་འབྱུང་བའི་སྒྲུབ་པ་ནི་སྒོམ་པའི་ལམ་ལ་བརྟེན་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་གསུངས་སོ། །ཞེས་ སོ། །(ཐུབ་དགོངས་སུ་མཐོང་བ་དང་སྒོམ་པའི་ལམ་གཉིས་པོ་འདི་ལས་ཕྱི་མ་ནས་བཟུང་ནས་སེམས་བསྐྱེད་པ་ཉི་ཤུ་བའི་བར་ ནི་ངེས་པར་འབྱུང་པའི་སྒྲུབ་པ་སྟེ། ཞེས་ཏེ་སྒོམ་ལམ་དགུ་ན་ཡོད་པར་བཞེད་དོ།

【現代漢語翻譯】 『沒有作用』，如《釋論》所說，對於一切智（sarvajña），也沒有相同之處，因為沒有證據證明它就是那個。證明它存在於兩者之中。 第二，如果說一般而言存在兩種成就，那麼就像四種成就和四條道路的順序一樣，盔甲成就（go cha'i sgrub pa）的本質是加行道（sbyor ba'i lam）；進入成就（'jug pa'i sgrub pa）是見道（mthong ba'i lam）；積聚成就（tshogs sgrub）是修道（sgom pa'i lam）；決定生起成就（nges par 'byung ba'i sgrub pa）是殊勝道的本質，它就是那個。 法友（chos bshes）說：『這是就大多數情況而言。』 《般若經》（sher 'byung）和《金法》（gser chos），以及《能仁密意》（thub dgongs）中也說：『解釋小論的意義時，說得非常錯誤。』 有些人說：『不是那樣，因為與《釋論》不符。』如果問：『這和那有很多不同，從口頭詢問吧。』按照《釋論》的說法，在加行道中，有直接、間接和現前加行。盔甲成就通過間接加行於見道，是資糧道（tshogs lam）的本質。進入成就是直接加行，是前三個加行道和下品頂位的本質。積聚成就，前十五個是現前加行，是上品頂位的本質。初地極喜地（sa rab dga'）和見道所斷對治的積聚成就是見道的本質。九地和修道所斷對治的積聚成就是修道的本質。決定生起成就，是修道的殊勝道的本質，是成就的特徵，即自性。 按照字面意思，意思是地位的界限既不高也不低。無著（thogs med）的著作《釋論》和《能仁密意》中引用：『其中，盔甲成就和進入成就，按照順序，是間接和直接加行的自性，被資糧道和勝解行地（mos pas spyod pa'i sa）所包含。積聚成就，從慈愛開始到總持（dharani）之間，是現前加行的自性，被上品頂位所包含。成為初地極喜地的自性的成就是見道的自性，第二地等的自性是修道的本質，具有對治方面的積聚成就是兩條道路的行境。決定生起成就依賴於修道。』 如是說。（《能仁密意》中說，從見道和修道這兩條道路之後，直到第二十發心之間，是決定生起成就，即存在於修道的九地中。）

【English Translation】 'It is without function,' as the commentary says, and there is no similarity to omniscient（sarvajña） either, because there is no proof that it is that. The proof of it exists in both. Secondly, if generally there are two accomplishments, then just as the order of the four accomplishments and the four paths, the armor accomplishment（go cha'i sgrub pa） is the very nature of the path of joining（sbyor ba'i lam）；the entering accomplishment（'jug pa'i sgrub pa） is the path of seeing（mthong ba'i lam）；the accumulation accomplishment（tshogs sgrub） is the path of meditation（sgom pa'i lam）；the accomplishment of definitely arising（nges par 'byung ba'i sgrub pa） is the very nature of the special path, it is that very one. The Dharma friend（chos bshes） says: 'It is said to be based on the majority of cases.' In the Prajñā arising（sher 'byung） and the Golden Dharma（gser chos）, and also in the Intent of the Able One（thub dgongs）: 'Having explained the meaning of the smaller commentary there, it is said to be very wrong.' Some say: 'It is not so, because it does not agree with the great commentary.' If asked: 'There are many differences between that and this, ask orally.' According to the great commentary, in the path of joining, there are direct, indirect, and manifest joining. The armor accomplishment, through indirect joining to the path of seeing, is the very nature of the path of accumulation（tshogs lam）. The entering accomplishment is direct joining, the very nature of the first three paths of joining and the lower intermediate supreme Dharma. The fifteen accumulations are manifest joining, the very nature of the great supreme Dharma. The accumulation of the first Joyful Ground（sa rab dga'） and the antidotes to be abandoned by seeing is the very nature of the path of seeing. The accumulation of the nine grounds and the antidotes to be abandoned by meditation is the very nature of the path of meditation. The accomplishment of definite emergence is the characteristic of the accomplishment of the very nature of the special path of the path of meditation, that is, its own nature. According to the wording, it means that the boundary of the ground is neither higher nor lower than that. Quoted in Asanga's（thogs med） commentary and the Intent of the Able One: 'There, the armor and entering accomplishments, in order, are the nature of indirect and direct joining, included in the path of accumulation and the ground of adhimukti-caryā（mos pas spyod pa'i sa）. The accumulation accomplishment, from love to the dhāraṇī, is the nature of manifest joining, included in the great supreme Dharma. The accomplishment that has become the nature of the first Joyful Ground is the very nature of the path of seeing, and the nature of the second and so on is the very nature of the path of meditation, and the accumulation accomplishment with the nature of the antidote side is the object of both paths.' The accomplishment of definite emergence depends on the path of meditation, it is said. So it is. (In the Intent of the Able One, from these two paths of seeing and meditation onwards, up to the twentieth generation of mind, is the accomplishment of definite emergence, that is, it exists in the nine grounds of the path of meditation.)

།འགྲེལ་ཆུང་དུ་ཁྱད་པར་གྱི་ལམ་ཞེས་པས་ཆོས་ བཤེས་ལྟར་མངོན་ནོ། །) བཞི་པ་འདི་ཆོས་བཤེས་བར་ཆད་མེད་རྩེ་དང་གཅིག ཅེས་སོགས་ཡང་ ཡང་དང་། ཨཱརྱས། (ངེས་འབྱུང་སྒྲུབ་པ་གསུམ་པའི་ཐད་དུ་འདི་ནི་དམིགས་སུ་མེད་པའི་རྣམ་པས་བསྡུས་པའི་ལམ་ ནི་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་དུ་ངེས་པར་འབྱུང་བའི་རྒྱུ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་བསྟན་ཏེ། ལམ་ཡང་བྱང་བའི་ས་རྣམ་པ་བཅུས་བསྡུས་པ་ཡིན་ 1-405 ནོ། །ཞེས་སོ། །) ས་བཅུ་ཅར་ན་ཡོད་པར་བཤད་པར་མངོན་ཅིང་དེ་ལྟར་བུ་བཞེད་པ་ནི་ནོར་བར་ མངོན་ཏེ། འཕགས་པ་ཐོགས་མེད་དང་འགལ་བས་སོ། ། ༈ སོ་སོའི་དོན། གཉིས་པ་ལ་བཞི་སྟེ། གོ །འཇུག ཚོགས། ངེས་སོ། ། ༈ གོ། དང་པོ་ལ་གསུམ་ལས། སྔ་འགྲེལ་ ནི། བཞི་བོ་དེ་རྣམས་ཀྱི་ནང་ནས་དང་པོར་གོ་ཆའི་སྒྲུབ་པ་གསུངས་པ་ཡིན་ནོ། །རྒྱུ་མཚན་ ནི། སྒྲུབ་པ་བྱེད་དུས་གོ་ཆའི་བརྩོན་འགྲུས་བགོས་ཤིང་དེ་གོ་ཆའི་བརྩོན་འགྲུས་ཀྱི་ངོ་བོ་ཡིན་ པ་ཉིད་ཀྱིས་སོ། །རེ་རེར་དྲུག་དྲུག་ཚང་བར་སྒྲུབ་པ་ལ་སེམས་ཀྱི་སྲན་ཚུགས་པས་བར་(འདི་ རྣམས་ཆོས་བཤེས་)དུ་གཅོད་པའི་མདའ་མཚོན་གྱིས་མི་ཕིགས་པས་གོ་ཆ་ཡིན་ལ་དེ་ཅན་(དོན་དངོས་) གྱི་སྒྲུབ་པ་ལ་དེའི་སྒྲུབ་པ་ཞེས་བར་གྱི་ཚིག་མི་མངོན་པའོ། ། རྩ་བ་ལ་གཉིས་ཏེ། གོ་བགོས་ཡུལ་ཕྱིན་དྲུག་གཏན་ལ་དབབ། གོ་བགོས་པའི་སྒྲུབ་པའི་ ངོ་བོ་བཤད་པའོ། ། དང་པོ་ནི། གྲངས་དང་དེ་ཡི་མཚན་ཉིད་གོ་རིམ་དང་། །ངེས་པའི་ཚིག་དང་གོམས་བྱ་ ཡོན་ཏན་དང་། །(ཐེག་བསྡུས་སུ་གོམས་བྱ་ཡོན་ཏན་དང་། ཞེས་བསྒྱུར་རོ། །)དེ་དག་རབ་དབྱེ་བསྡུ་དང་མི་ མཐུན་ནོ། །ཡོན་ཏན་ཕན་ཚུན་རྣམ་ངེས་ཡིན་ཞེས་བྱ། །འགྲེལ་བཤད་བློ་བརྟན་མར་(བཤད་ སྦྱར་ན་ཅི་ཡང་མེད་)ཡོན་ཏན་ཕན་ཚུན་རྣམ་ངེས་གཅིག་ཏུ་བསྡུས་སོ། །རྒྱ་ཆེར་དེ་ཉིད་དམ་ལུང་ སྙེར་ཤེས་པར་བྱ་ཞིང་འདིར་མངས་སུ་དོགས་པས་ཅུང་ཟད་བཤད་ན། དྲུག་དང་བཞི་བཤད་ དྲུག་གི་ཁྱད་ཆོས་བཤད་པའོ། །དང་པོ་མཚན་ཉིད། མཚོན་བྱའི་སྒྲ་བཤད། མཚན་གཞིའི་ རབ་དབྱེའོ། །དང་པོ་ལ་ཕར་ཕྱིན་སྤྱིའི་མཚན་ཉིད། སྲིད་ཞིའི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའམ་ཕྱིན་བྱེད་ གང་ཞིག འཁོར་གསུམ་དུ་མི་རྟོག་པའི་བློ་ཞེས་པ་དབུ་མ་འཇུག་པ་ལྟར་རོ། །བྱེ་བྲག་གི་ནི། སྦྱིན་པ་མི་མཐུན་ཕྱོགས་ཉམས་དང་། །རྣམ་པར་མི་རྟོག་ཡེ་ཤེས་ལྡན། །འདོད་པ་ཐམས་ཅད་ ཡོངས་རྫོགས་བྱེད། །སེམས་ཅན་རྣམ་སྨིན་བྱེད་རྣམ་གསུམ། །(ཐེག་གསུམ་གྱི་སྨིན་པ།) ཞེས་དང་། 1-406 དོན་རྣམས་གཏོང་བར་བྱེད་པ་དང་། ཞེས་པས་སྦྱིན་བྱ་ཅི་རིགས་པ་ཡོངས་སུ་གཏོང་བའི་ ཆོས་བཞི་ལྡན་ཏེ། འགལ་ཟླ་སེར་སྣ་ཉམས་པ། (བློ་བརྟན་མར།) བདག་མེད་གཉིས་རྟོགས་པའི་ མི་རྟོག་ཡེ་ཤེས་ཀྱིས་(འགྲེལ་བཤད་)ཟིན་པ། གང་ཅི་འདོད་པ་དེ་ལ་སྦྱིན་པས་འ

【現代漢語翻譯】 在《釋論小疏》中，'殊勝道'一詞似乎指的是善知識（Kalyāṇa-mitra）。第四個是'善知識無間頂'等等，反覆提及。Āryas（聖者，高尚者）：（在關於三種決定的修行方面，這表明以無分別的方式概括的道路是眾生獲得決定的原因。表明道路也由菩薩地的十種相概括。）據說十地都有，但這樣認為似乎是錯誤的，因為這與聖者無著（Asaṅga）相矛盾。 個別意義： 第二部分有四個方面：開始、進入、集合、決定。 開始： 第一部分有三個方面。早期的解釋是：在這四個方面中，首先宣說的是盔甲的修行。原因是，在修行時，盔甲的精進被分配，並且它本身就是盔甲精進的本質。通過在每個方面都完整地修行六個方面，心的堅韌使得它不會被（這些是善知識）阻斷的箭矢所刺穿，因此它是盔甲，並且對於具有（實際）意義的修行，被稱為該修行，而中間的詞語並不明顯。 根本頌有兩個方面：確定盔甲分配的六個對象，以及解釋盔甲分配的修行的本質。 第一部分是：數量及其特徵、順序和，確定的詞語和習慣的品質，（在《攝大乘論》中，翻譯為'習慣的品質'。）這些差異、概括和不矛盾。品質是相互確定的，被稱為。在《釋論智穩》中（如果結合解釋，則沒有任何問題），品質被概括為一個相互確定的。廣泛地，應該知道這一點或經文，並且由於擔心繁瑣，這裡稍微解釋一下。解釋六和四，解釋六個特點。首先是特徵、所表示的聲音的解釋、基礎的區分。首先是波羅蜜多（Pāramitā，到彼岸）的一般特徵。到達或到達彼岸的是什麼？如《入中論》所說，是不執著三輪的智慧。特殊的是：佈施克服了不和諧的方面，並且具有不分別的智慧。它完成了所有的願望。它成熟了眾生三種（三種成熟）。以及：通過放棄事物，具備了放棄任何可以佈施的四種品質：克服了對立面吝嗇（在《釋論智穩》中），被認識到兩種無我的不分別智慧所掌握（解釋），通過佈施任何想要的東西來完成。

【English Translation】 In the 'Smaller Commentary,' the term 'distinguished path' seems to refer to the spiritual friend (Kalyāṇa-mitra). The fourth is 'spiritual friend uninterrupted top,' etc., repeatedly mentioned. Āryas (Noble Ones): (In the context of the three determinations of practice, this indicates that the path summarized by the non-discriminating aspect is the cause for beings to attain determination. It is shown that the path is also summarized by the ten aspects of the Bodhisattva grounds.) It is said to be present in all ten grounds, but holding this view seems to be incorrect, as it contradicts the Noble Asaṅga. Individual Meanings: The second part has four aspects: beginning, entering, gathering, determination. Beginning: The first part has three aspects. The earlier explanation is: Among these four aspects, the armor practice is spoken of first. The reason is that when practicing, the armor's diligence is allocated, and it is itself the essence of the armor's diligence. By practicing the six aspects completely in each aspect, the steadfastness of the mind makes it so that it is not pierced by the arrows that cut off (these are spiritual friends), therefore it is armor, and for the practice that has (actual) meaning, it is called that practice, and the intermediate words are not apparent. The root verse has two aspects: determining the six objects of armor allocation, and explaining the essence of the armor allocation practice. The first part is: number and its characteristics, order, and, the determined words and the qualities of habit, (In the 'Compendium of The Great Vehicle,' it is translated as 'qualities of habit.') These differences, generalizations, and non-contradictions. Qualities are mutually determined, and are called. In the 'Commentary of Steadfast Wisdom' (if combined with explanation, there is no problem), qualities are generalized into one mutually determined. Broadly, this or the scriptures should be known, and because of the fear of being verbose, it is explained slightly here. Explaining six and four, explaining the characteristics of six. First is the characteristic, the explanation of the sound that is represented, the distinction of the basis. First is the general characteristic of Pāramitā (Perfection). What is it that has reached or reaches the other shore? As the 'Entering the Middle Way' says, it is the wisdom that does not cling to the three wheels. The special one is: Giving overcomes the inharmonious aspects, and possesses non-discriminating wisdom. It completes all desires. It ripens the three kinds of beings (three ripenings). And: By giving up things, it possesses the four qualities of giving up whatever can be given: overcoming the opposite of miserliness (in the 'Commentary of Steadfast Wisdom'), being seized by the non-discriminating wisdom that recognizes the two selflessnesses (explanation), completing by giving whatever is desired.

དོད་པ་རྫོགས་ པར་བྱེད་པ། སྦྱིན་པས་བསྡུས་ནས་སྐལ་བ་བཞིན་ཐེག་པ་གསུམ་གྱིས་སེམས་ཅན་སྨིན་ པར་བྱེད་པ་བཞིའོ། །དེ་བཞིན་དུ་གཞན་ལ་གནོད་པ་གཞི་དང་བཅས་པ་སྤོང་བའི་བློ་ཆོས་ བཞི་ལྡན། བཞིའི་དང་པོ་གཉིས་སླ་སྟེ་འོག་མ་རྣམས་སུ་ཡང་ངོ་། །གསུམ་པ་ནི་སེམས་ཅན་ རྣམས་འདི་སྙམ་དུ་བྱང་སེ་འདིས་བདག་དང་ལོངས་སྤྱོད་ཆུང་མ་སོགས་ལ་གནོད་པ་མ་བྱས་ ན་ཅི་མ་རུང་སྙམ་པ་ལས་དེ་ཁོ་ན་བཞིན་གནོད་པ་མི་བྱེད་པར་(དེ་ཡན་བློ་བརྟན་མར་)སྒོ་(དབྱིག་) གསུམ་སྡོམ་པས་འདོད་པ་རྫོགས་པར་བྱེད་པའོ། །བཞི་པ་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱིས་བསྡུས་ནས་ཞེས་ སོགས་སྔར་ལྟར་ཏེ་འོག་མ་ལ་ཡང་ངོ་། །(ཡང་ན་ཡན་ལག་དྲུག་ལྡན་གྱི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཆོས་བཞི་ལྡན། དེ་ཡན་ལག་ དྲུག་ཅེས་སོ། །དྲུག་ནི། ཚུལ་ཁྲིམས་དང་ལྡན་པར་གནས་པ། སོ་ཐར་གྱི་སྡོམ་པས་བསྡམས་པ། ཆོ་ག་ཕུན་ཚོགས། སྤྱོད་ཡུལ་ཕུན་ ཚོགས། ཁ་ན་མ་ཐོ་བ་ཕྲ་རབ་ཙམ་ལ་ཡང་འཇིགས་པར་ལྟ་བ། བསླབ་པའི་གཞི་རྣམས་ཡང་དག་པར་བླངས་ཏེ་སློབ་པའོ། །) མི་ འཁྲུགས་པའི་བློ་ཆོས་བཞི་ལྡན། ཆོས་གསུམ་པ་ནི་བྱང་སེ་ལ་གཞན་གྱིས་གནོད་པ་བྱས་ཀྱང་ དེ་རྗེས་སུ་འདིས་ལན་དུ་གནོད་པ་མ་བྱས་ན་ཅི་མ་རུང་སྙམ་པ་ལས་དེ་བཞིན་མི་བྱེད་(བློ་བརྟན་ མར་དབྱིག་) པར་གནོད་པ་ལ་བཟོད་པས་སོ། །དགེ་བ་ལ་སྤྲོ་བའི་བློ་ཆོས་བཞི་ལྡན། གསུམ་ པ་ནི། སེམས་ཅན་གྱི་ལས་སུ་བྱ་བ་གང་དང་(བློ་)གང་ཡོད་པའི་གྲོགས་(དབྱིག་)བྱེད་པས་སོ། ། སེམས་རྩེ་གཅིག་པ་ཆོས་བཞི་ལྡན། གསུམ་པ་ནི། བསམ་གཏན་གྱི་མཐུས་རྫུ་འཕྲུལ་སྣ་ ཚོགས་བསྟན་ནས་སོ། །ཆོས་རབ་ཏུ་རྣམ་འབྱེད་ཀྱི་བློ་ཆོས་བཞི་ལྡན། གསུམ་པ་ནི་ཤེས་རབ་ ཀྱིས་ཆོས་ཀྱི་རང་སྤྱིའི་མཚན་ཉིད་ཤེས་པར་བྱས་ནས་(བློ་བརྟན་མར་)སེམས་ཅན་གྱི་ཐེ་ཚོམ་ གཅོད་པས་སོ། །(དབྱིག) བཞིའི་མཚན་ཉིད་ནི། ཐབས། སྨོན་ལམ། སྟོབས། ཡེ་ཤེས་ཀྱི་རིམ་ 1-407 བཞིན། ཕྱིན་དྲུག་གི་དགེ་(བློ་བརྟན་དབུས་མཐར་)བ་རྫོགས་བྱང་དུ་བསྔོས་པས་མི་ཟད་པར་བྱེད་ པའི་ཕར་ཕྱིན། ཚེ་རབས་དུ་མར་སངས་རྒྱས་མཉེས་པར་བྱེད་ཅིང་ཕྱིན་དྲུག་ལ་སྤྱོད་པར་སྐྱེ་ (བློ་)བའི་སེམས་ཀྱི་སྨོན་པའི་ཕར་ཕྱིན། སོ་སོར་རྟོག་པ་དང་བསྒོམ་པའི་སྟོབས་གཉིས་ཀྱིས་ ཕྱིན་དྲུག་གི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་ཀྱིས་ཟིལ་གྱིས་མི་ནོན་པར་རྒྱུན་མི་འཆད་པར་སྦྱིན་སོགས་ལ་ འཇུག་པའི་ཕར་ཕྱིན། ཐེག་ཆེན་གྱི་ཆོས་ལ་སྒྲ་ཇི་བཞིན་དུ་རྟོག་པའི་རྨོངས་པ་དང་བྲལ་བས་ ཕྱིན་དྲུག་སོགས་ཐེག་ཆེན་གྱི་ཆོས་ལ་ལོངས་སྤྱོད་ཅིང་དེས་སེམས་ཅན་སྨིན་པར་བྱེད་པའི་ ཕར་ཕྱིན། ཞེས་དབུས་མཐའ་འགྲེལ་པ་འགྲེལ་བཤད་ལྟར་རོ། ། གཉིས་པ་ནི། དྲུག་གི་རིམ་བཞིན་སྐད་དོད་ལ། དཱ་ན་སྟེ། དཱ་རི་ཏྲ་དབུལ་བ། ནཱ་ཤ་སེལ་ པའམ་འཇོམས་པ་

【現代漢語翻譯】 四種使佈施波羅蜜圓滿的方法：通過佈施來攝受眾生，並根據他們的根器，以三種乘（聲聞乘、緣覺乘、菩薩乘）使眾產生熟。 同樣，具備四種心的法，可以斷除對他人的一切損害。前兩種（斷除損害的意願和決心）比較容易，後面的也一樣。第三種是，讓眾生心想：『如果這位菩薩不損害我和我的受用、妻小等，那該多好啊！』因此，菩薩不作任何損害（以上是堅定的意願），通過守護身、語、意三門（藏文：སྒོ་གསུམ་，梵文：trīṇi dvārāṇi，羅馬轉寫：trini dvarani，三門），使願望圓滿。 第四種是，如前所說，通過持戒來攝受眾生，後面的也一樣。（或者說，具備六支的戒律，就具備了四種心的法。這六支是：安住于戒律，以別解脫戒律來調伏，具足威儀，具足行處，對於微小的過失也感到恐懼，正確地受持並學習學處。） 具備四種不嗔恚之心的法。第三種是，即使他人對菩薩造成損害，菩薩也不會以牙還牙，心想：『如果他不以損害來報復我，那該多好啊！』因此，菩薩不會那樣做（意願堅定），以忍耐來對待損害。 具備四種歡喜行善之心的法。第三種是，幫助眾生做任何應該做的事情。 具備四種心一境性之心的法。第三種是，通過禪定的力量，示現各種神通。 具備四種如理分別之心的法。第三種是，通過智慧，瞭解諸法的自相和共相（意願堅定），從而斷除眾生的疑惑。 四種（波羅蜜）的體性分別是：方便、愿、力、智。將六度的善根迴向圓滿菩提，使其永不耗盡，是佈施波羅蜜。在生生世世中，令諸佛歡喜，並生起修持六度的願心，是愿波羅蜜。以個別觀察和禪修的力量，不被六度的違品所勝伏，持續不斷地行持佈施等，是力波羅蜜。對於大乘佛法，不被如言取義的愚癡所束縛，從而享用六度等大乘佛法，並以此使眾產生熟，是智波羅蜜。以上是根據彌勒菩薩《辨中邊論》的註釋所說。 第二部分是：按照六度的順序，梵語的名稱是：Dāna（佈施），Dāritra（貧窮），Nāśa（消除或摧毀）。

【English Translation】 Four ways to perfect the perfection of generosity: gathering beings through generosity and maturing beings according to their capacity with the three vehicles (Śrāvakayāna, Pratyekabuddhayāna, and Bodhisattvayāna). Similarly, possessing four minds of Dharma that abandon harm to others, root and branch. The first two (the intention and determination to abandon harm) are easy, and so are the ones that follow. The third is to make beings think: 'How wonderful it would be if this Bodhisattva did not harm me, my possessions, my family, etc.!' Therefore, the Bodhisattva does not cause any harm (this is a firm intention), and fulfills the wish by guarding the three doors of body, speech, and mind (Tibetan: སྒོ་གསུམ་, Sanskrit: trīṇi dvārāṇi, Romanized Sanskrit: trini dvarani, meaning: three doors). The fourth is, as mentioned before, gathering beings through discipline, and so on, as before. (Or, possessing the discipline of six branches possesses the four minds of Dharma. These six branches are: abiding in discipline, being tamed by the vows of individual liberation, having perfect conduct, having perfect scope, fearing even the slightest fault, and properly taking and learning the grounds of training.) Possessing four minds of Dharma that are free from anger. The third is that even if others cause harm to the Bodhisattva, the Bodhisattva will not retaliate, thinking: 'How wonderful it would be if he did not retaliate against me with harm!' Therefore, the Bodhisattva does not do so (firm intention), and endures harm with patience. Possessing four minds of Dharma that delight in virtue. The third is to help beings with whatever actions and (thoughts) they should do. Possessing four minds of Dharma that are one-pointed. The third is to display various miraculous powers through the power of meditation. Possessing four minds of Dharma that thoroughly discriminate Dharma. The third is to understand the self-characteristics and general characteristics of Dharmas through wisdom (firm intention), thereby cutting off the doubts of beings. The nature of the four (perfections) are: skillful means, aspiration, power, and wisdom, respectively. Dedicating the roots of virtue of the six perfections to complete enlightenment, making them inexhaustible, is the perfection of generosity. In lifetime after lifetime, pleasing the Buddhas and generating the aspiration to be born practicing the six perfections is the perfection of aspiration. With the power of individual analysis and meditation, not being overcome by the opposing factors of the six perfections, continuously engaging in generosity, etc., is the perfection of power. Not being bound by the literal interpretation of the Great Vehicle teachings, thereby enjoying the Great Vehicle teachings such as the six perfections, and maturing beings with them, is the perfection of wisdom. The above is according to the commentary on Maitreya's Distinguishing the Middle from the Extremes. The second part is: In the order of the six perfections, the Sanskrit names are: Dāna (generosity), Dāritra (poverty), Nāśa (elimination or destruction).

(མེད་པར་བྱེད་བློ་བརྟན་)སྟེ། དབུལ་བ་འདོར་བས་དང་། ཤཱི་ལ། ཤཱི་ཏ་བསིལ་བ། ལབྦྷ་ཐོབ་པ་སྟེ། ཚེ་འདིར་ཡུལ་ལ་ཆགས་པས་ཆགས་སྡང་སོགས་ཀྱིས་ཀུན་ནས་བླང་བའི་ སྒོ་གསུམ་གྱི་བྱ་བ་ངན་པ་སྣ་ཚོགས་པའི་སྡུག་བསྔལ་གྱིས་གདུང་བར་མི་བྱེད་པ་འཐོབ། ཚེ་ གཞན་དུ་ངན་སོང་དུ་མི་གདུང་ཞིང་ལྷ་མིའི་བསིལ་བ་ཐོབ་པར་འགྱུར། མཐར་མྱང་འདས་ཀྱི་ བདེ་བའི་བསིལ་བ་ཐོབ་པར་བྱེད་པས་སོ་བློ་བརྟན་མར་རོ། །ཀྵཱནྟི། ཀྵཱ་མ། (ཀྵོ་བྷ་འཁྲུག་པ་ཞེས་ རལ་གྲིས།) འཁྲུག་པ་ཤཱནྟི་ཞི་བ་སྟེ། ཁྲོ་བ་བཟོད་པས་དང་། (ཀྵ་ནི་ཟད་པ། ཏི་ནི་བྱེད་པ་སྟེ་ཁྲོ་བ་ཟད་བྱེད་ ཅེས་བློ་བརྟན་མར་རོ། །) ཝཱིརྱ། (རལ་གྲི་བུ་)ཝི་ཝར་མཆོག ཡོ་ག་སྦྱོར་བ་སྟེ། དགེ་བ་མཆོག་དང་སྦྱོར་ བས་དང་། (ཝི་ནི་དམ་པ། རྱ་ནི་སྦྱོར་བ་སྟེ། འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་དགེ་རྩ་དམ་པ་ལ་སྦྱོར་ཞེས་བློ་བརྟན་མར་རོ། །) དྷྱཱ་ ན་(དྷྱེ་བློ་བརྟན་མར།)དྷཱི་ཡིད། དྷ་ར་འཛིན་ནམ། མ་ན་ཡིད་དེ། ཡིད་ནང་དུ་འཛིན་པས་དང་། པྲ་ ཛྙཱ། པར་མཱརྠ་དོན་དམ་པ། ཛྙཱ་ན་ཤེས་པས་ཏེ། དབུལ་བ་འདོར་བར་བྱེད་པ་དང་། །བསིལ་བ་ ཐོབ་དང་ཁྲོ་བཟོད་དང་། །མཆོག་སྦྱོར་བ་དང་(བུ་)ཡིད་འཛིན་དང་། །དོན་དམ་ཤེས་པའི་ཕྱིར་ བཤད་དོ། །ཞེས་སོ། །ཆོས་གང་འགྲུབ། འཕེལ། འཐོབ། སྤོང་བྱེད་དུ་རིགས་པ་ནི་ཐབས་སོ། ། 1-408 དེ་ལ་མཁས་པ་ནི། ཐོག་ཏུ་ཕེབས་པ་སྟེ། ཆོས་གང་འགྲུབ་པར་བྱ་བ་དང་རྣམ་པར་འཕེལ་ བ་དང་། འཐོབ་པར་བྱ་བ་དང་། སྤང་བར་བྱ་བའི་ཕྱིར་རིགས་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་དེའི་ ཐབས་ཡིན་ནོ། །དེ་ལ་མཁས་པ་ནི་ཐོག་ཏུ་ཕེབས་པ་སྟེ་ཐབས་ལ་མཁས་པའོ། །སྤྱིར་རྣམ་ པ་དུ་མར་སྨོན་པ་ཡིན་མོད་ཀྱིས་འདིར་དགེ་བ་དང་མཐུན་པའི་སྐྱེ་བ་ལ་སྨོན་པས་སྨོན་ལམ། ། ཤེས་རབ་དང་དགེ་ཆོས་གོམས་པར་བྱེད་པས་མི་མཐུན་ཕྱོགས་ཀྱིས་ཟིལ་གྱིས་མི་ནོན་པས་ སྟོབས། །ཐེག་ཆེན་གྱི་ཆོས་ལ་སྒྲ་ཇི་བཞིན་གྱི་རྨོངས་པ་དང་བྲལ་ནས་ཇི་བཞིན་ཤེས་པས་ཡེ་ ཤེས་ཏེ། བློ་བརྟན་གྱི་(དབུས་མཐའི་འགྲེལ་བཤད་)དགོངས་པའོ། །གསུམ་པ་ནི། གསུམ་གསུམ་ སྟེ། ཆོས་དང་ཟང་ཟིང་མི་འཇིགས་གཏོང་། །ཞེས་དང་། བརྡར་བཏགས་ཆོས་ཉིད་ཐོབ་པ་སྟེ། ། དང་པོ་སོ་ཐར་གཉིས་པ་ལ། །བསམ་གཏན་ཟག་མེད་ཀྱི་གཉིས་སོ། །མི་མཇེད་ཇི་མི་སྙམ་ ཤེས་དང་། །ཞེས་དང་། དེ་དག་ལ་ནི་དེ་རྣམ་བདུན། །ཞེས་ཏེ། ལུས་ཀྱི་བརྩོན་འགྲུས་(རྔོག་) ལྔ་སྟེ། (བློ་)མི་དགེ་བ་སྤོང་ཞིང་དགེ་བ་སྒྲུབ་པའི་བརྩོན་འགྲུས་གང་དབང་(གཉིས་ཀ་)ཤེས་ལྔ་ དང་མཚུངས་(བཤད་སྦྱར་)ལྡན་དུ་གནས་པ་ལྔ་སྟེ་དེ་ནི་དབང་བོའི་(བཤད་སྦྱར་དངོས། གཅིག་ན་མེད་)སྒོ་ བསྡམས་ཏེ་གནས་པས་(སྦྱར་)ལྷག་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ལ་གུས་སྦྱོར་རྟག་སྦྱོར་གྱི་བརྩོན་འགྲུ

【現代漢語翻譯】 （斷除貧窮的智慧）即，通過捨棄貧窮，以及尸羅（梵文，Śīla，戒律），尸陀（梵文，Śīta，清涼）。 拉巴（梵文，Labbha，獲得）即，此生因貪戀世俗，被貪嗔等煩惱所困擾， 獲得不被三門惡業所帶來的各種痛苦所折磨。來世不墮惡趣，獲得人天清涼。最終獲得涅槃的 安樂清涼，因此是智慧。克香提（梵文，Kṣānti，忍辱），克夏瑪（梵文，Kṣāma）。（克修巴（梵文，Kṣobha，擾亂）即刀劍。）平息擾亂，即通過忍耐憤怒。（克夏尼（梵文，Kṣaṇi，耗盡），提尼（梵文，Tiṇi，行動者），即耗盡憤怒者，是智慧。 維爾亞（梵文，Vīrya，精進）。（拉爾格里布（梵文，刀劍之子））維瓦爾（梵文，Vivara，殊勝），瑜伽（梵文，Yoga，結合）即，與殊勝善法相結合。 （維尼（梵文，Vini，神聖），爾雅尼（梵文，Ryāni，結合）即，與超越世間的神聖善根相結合，是智慧。）禪那（梵文，Dhyāna，禪定）（迪耶（梵文，Dhyeya，智慧）。）迪（梵文，Dhī，心），達拉（梵文，Dhāra，執持）或，瑪那（梵文，Mana，意），即心中執持。 般若（梵文，Prajñā，智慧）。帕瑪爾塔（梵文，Parmārtha，勝義），嘉那（梵文，Jñāna，知識）即，斷除貧窮，獲得清涼，忍耐憤怒， 與殊勝結合，心中執持，爲了勝義智慧而宣說。如是。成就何法？增長，獲得，捨棄之理即是方便。 對此精通者，即最初到達者，即爲了成就之法，以及增長之法，獲得之法，捨棄之法， 任何道理，即是其方便。對此精通者，即最初到達者，即精通方便者。普遍而言，有多種願望，但此處是祈願與善法相應的轉生，因此是願望。 通過串習智慧和善法，不被相違品所壓倒，因此是力量。對於大乘佛法，遠離如言取義的愚昧，如實知曉，因此是智慧，即智慧的（中邊分別論）密意。 第三是，三三，即，佛法和財物，無畏佈施。以及，獲得名言安立的法性。第一是別解脫戒，第二是， 無漏禪定之二。不退轉地，如不思議之智。以及，對於這些，即是七種。即，身體的精進（絨），五種，即，（心）捨棄不善，修持善法的精進，任何能力（二者）知曉五種，與相應（解釋結合）安住五種，即是根門的（解釋結合真實。一個則無）關閉而安住，（結合）增上戒律的恭敬，恒常結合的精進。

【English Translation】 (The wisdom that eliminates poverty) that is, through abandoning poverty, as well as Śīla (Sanskrit, Śīla, discipline), Śīta (Sanskrit, Śīta, coolness). Labbha (Sanskrit, Labbha, attainment) that is, in this life, due to attachment to worldly affairs, being troubled by afflictions such as greed and hatred, attaining not being tormented by the various sufferings brought about by the evil deeds of the three doors. In the next life, not falling into the lower realms, attaining the coolness of gods and humans. Ultimately attaining the nirvāṇa of peaceful coolness, therefore it is wisdom. Kṣānti (Sanskrit, Kṣānti, patience), Kṣāma (Sanskrit, Kṣāma). (Kṣobha (Sanskrit, Kṣobha, disturbance) i.e., swords.) Pacifying disturbance, that is, through enduring anger. (Kṣaṇi (Sanskrit, Kṣaṇi, exhaustion), Tiṇi (Sanskrit, Tiṇi, actor), that is, the one who exhausts anger, is wisdom. Vīrya (Sanskrit, Vīrya, diligence). (Ralgrigbu (Sanskrit, Son of the sword)) Vivara (Sanskrit, Vivara, excellent), Yoga (Sanskrit, Yoga, union) that is, uniting with excellent virtue. (Vini (Sanskrit, Vini, sacred), Ryāni (Sanskrit, Ryāni, union) that is, uniting with the sacred roots of virtue that transcend the world, is wisdom.) Dhyāna (Sanskrit, Dhyāna, meditation) (Dhyeya (Sanskrit, Dhyeya, wisdom).) Dhī (Sanskrit, Dhī, mind), Dhāra (Sanskrit, Dhāra, holding) or, Mana (Sanskrit, Mana, mind), that is, holding in the mind. Prajñā (Sanskrit, Prajñā, wisdom). Parmārtha (Sanskrit, Parmārtha, ultimate meaning), Jñāna (Sanskrit, Jñāna, knowledge) that is, eliminating poverty, attaining coolness, enduring anger, uniting with excellence, holding in the mind, spoken for the sake of ultimate wisdom. Thus. What dharma is accomplished? Increasing, attaining, the reason for abandoning is the means. To this, the skilled one, that is, the first to arrive, that is, for the dharma to be accomplished, and the dharma to be increased, and the dharma to be attained, and the dharma to be abandoned, whatever the reason, that is its means. To this, the skilled one, that is, the first to arrive, that is, the one skilled in means. Generally speaking, there are many wishes, but here it is wishing for a rebirth corresponding to virtue, therefore it is a wish. Through familiarizing oneself with wisdom and virtue, not being overwhelmed by opposing factors, therefore it is power. Regarding the Mahāyāna Dharma, being free from literalist ignorance, knowing as it is, therefore it is wisdom, that is, the wisdom of (Madhyāntavibhāga-bhāṣya) the intent. The third is, three threes, that is, Dharma and wealth, fearlessness giving. And, attaining the nature of phenomena established by convention. The first is the Prātimokṣa, the second is, the two of stainless meditation. The Sahā world, like inconceivable wisdom. And, for these, that is, the seven kinds. That is, the diligence of the body (Rong), five kinds, that is, (mind) abandoning non-virtue, the diligence of cultivating virtue, whatever ability (both) knowing five kinds, and corresponding (explanation combined) abiding in five kinds, that is, the (explanation combined real. One is not) closing of the sense gates and abiding, (combined) the diligence of respecting and constantly combining the higher discipline.

ས་ སོ། །སེམས་ཀྱི་བརྩོན་འགྲུས་གཉིས་ཏེ། (བློ་དངོས། གཅིག་དོན།) ལྷག་སེམས་ཀྱི་བསླབ་པ་ལ་ གུས་སྦྱོར་རྟག་སྦྱོར་གྱི་བརྩོན་འགྲུས་དྲུག་པའོ། །ལྷག་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱི་བསླབ་པ་ལ་གུས་ རྟག་(བློ་བརྟན་)སྦྱོར་གྱི་བརྩོན་འགྲུས་དེ་བདུན་པའོ། །(བཤད་སྦྱར།) དེ་ལྟར་བསླབ་པ་གསུམ་ ལ་གུས་རྟག་གི་སྦྱོར་བའི་སྒོ་ནས་བདུན་དུ་བློ་བརྟན་མར་ཏེ་བཤད་སྦྱར་དང་དོན་གཅིག་གོ ། བོད་དག་(བུ་སོགས་)ནོར་བ་ཇི་སྙེད་ཅིག་སྨྲའོ། །བསམ་གཏན་ལ་རྟོག་བཅས་དཔྱོད་བཅས། རྟོག་མེད་དཔྱོད་ཙམ། རྟོག་མེད་དཔྱོད་མེད་ཀྱི་(འགྲེལ་)བསམ་གཏན་གསུམ་མོ། །ཤེས་རབ་ ལ། འཇིག་རྟེན་པའི་ཤེས་རབ་འདས་པའི་ཤེས་རབ་ཆུང་ངུ་ཉན་རང་གིའོ། །འདས་ཆེན་བྱང་ 1-409 སེའི་(བློ་བརྟན་མར་)འམ་ཐེག་ཆེན་གྱིའོ། །(ཐོས་བསམ་སྒོམ་པའི་ཤེས་རབ་གསུམ་དུ་ཡང་སྟེ། རད་ཀིར་སོགས།) ཐེག་བསྡུས་ལྟར་ན། སྤྱིའི་མཚན་ཉིད་དམ་པ་དྲུག་ལྡན་གྱི་ཤེས་པའོ། །དྲུག་ནི་བྱང་ཆུབ་(ཐུབ་ དགོངས་སུ་འདི་ལྟར་བསྡུས་ཏེ་)ཀྱི་སེམས་ལ་བརྟེན་(ཐུབ་དགོངས་སུ་)པས་གནས་དམ་པ། ཕྱི་ནང་(བཤད་ སྦྱར་)གི་དངོས་པོ་མཐའ་(རད་སྦྱར་གཉིས་)དག་གཏོང་(སྦྱར་)བས་དངོས་པོ་དམ་པ། སེམས་ཅན་ ཐམས་ཅད་ལ་ཕན་བདེའི་ཆེད་དུ་སྤྱོད་པས་ཆེད་དུ་བྱ་བ་དམ་པ། འཁོར་(བཤད་སྦྱར་)གསུམ་མི་ རྟོག་པའི་(རད་ཉིད་)ཡེ་ཤེས་ཀྱིས་ཟིན་པས་ཐབས་ལ་མཁས་པ་དམ་པ། རྫོགས་བྱང་དུ་བསྔོས་ པས་ཡོངས་སུ་བསྔོ་བ་དམ་པ། སྒྲིབ་གཉིས་དག་པར་འགྲུབ་པས་(དངོས་)རྣམ་པར་དག་པ་ དམ་པའོ། །དོན་བསྡུའོ། །རེ་རེ་ཡང་དྲུག་ཅེས་བཤད་སྦྱར་ཏེ་སོ་སོར་བཀོད་ན། ཡོངས་སུ་ གཏོང་བ་དམ་པ་དྲུག་ལྡན་ཞེས་སོགས་དགོད་དོ། །ངེས་(རད་ཉིད་)ཚིག་ནི། འཇིག་རྟེན་པ་དང་ ཉན་རང་གི་སྦྱིན་སོགས་དགེ་བ་ཐམས་ཅད་ལས་ཕུལ་དུ་བྱུང་བར་ཕ་རོལ་ཏུ་འགྲོ་བས་ཕར་ ཕྱིན་(དངོས་)རྣམས་སོ། །(རེ་རེའི་སྒྲ་བཤད་ནི་ཇི་བཞིན་)སེར་སྣ་དང་དབུལ་བ་འཇོམས་པ་དང་ལོངས་ སྤྱོད་ཆེན་པོ་དང་བསོད་ནམས་ཀྱི་ཚོགས་ཐོབ་པར་བྱེད་པས་སྦྱིན་པའོ། །འཆལ་བའི་ཚུལ་ ཁྲིམས་དང་ངན་འགྲོ་ཞི་བར་བྱེད་པ་དང་བདེ་འགྲོ་དང་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཐོབ་པར་བྱེད་པས་ཚུལ་ ཁྲིམས་སོ། །ཁྲོ་བ་དང་འཁོན་པ་ཟད་པར་བྱེད་པ་དང་བདག་དང་གཞན་དག་ལ་བདེ་བར་ བྱེད་པས་བཟོད་པའོ། །ལེ་ལོ་དང་སྡིག་པ་མི་དགེ་བའི་ཆོས་རྣམས་དང་འབྲལ་བར་བྱེད་པ་ དང་དགེ་བའི་ཆོས་ཚད་མེད་པ་རྣམ་པར་སྤེལ་བར་བྱེད་པས་བརྩོན་འགྲུས་སོ། །རྣམ་པར་ གཡེང་བ་སེལ་བ་དང་ནང་དུ་སེམས་གནས་པ་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པས་བསམ་གཏན་ནོ། །ལྟ་ བར་གྱུར་བ་དང་འཆལ་བའི་ཤེས་རབ་ཐམས་ཅད་སེལ་བ་དང་ཡང་དག་པར་རྣམ་པ་ཐམས་ ཅད་དུ་ཆོས་རྣམས་རབ་ཏུ་ཤེས་པས་ཤེས་རབ་བོ། །ཞེས་སོ། །(ཇི་བཞིན་ནོ། །) གསུམ་གསུམ་དུ་ བལྟ་བ

【現代漢語翻譯】 再者，心的精進有兩種：（自性和作用，意義相同）。于增上心學中，以恭敬和恒常的修習為精進，這是第六種。于增上慧學中，以恭敬和恒常（堅定）的修習為精進，這是第七種。（解釋結合）。如此，於三學中，以恭敬和恒常的修習之門，堅定地修習七種，即解釋結合，意義相同。 有些愚者（如孩童）會說各種錯謬之語。禪定有有尋有伺、無尋唯伺、無尋無伺三種。（解釋）智慧有世間智慧、超越世間智慧（小乘聲聞緣覺的智慧）、超越世間大乘（菩薩的智慧）。（或者說是聽聞、思惟、修習三種智慧。如瑞德等所說。） 如《攝大乘論》所說，具有六種殊勝特性的智慧。六種殊勝是：依于菩提心（在《現觀莊嚴論》中如此歸納），是殊勝的所依；內外（解釋結合）諸法皆捨棄（瑞德結合），是殊勝的對境；為利一切有情而行，是殊勝的作為；不分別三輪（瑞德自釋）的智慧所攝持，是殊勝的方便；迴向圓滿菩提，是殊勝的迴向；成就二障清凈（自性），是殊勝的清凈。 意義歸納：如果將每一種殊勝都解釋為具有六種特性，分別列出，則應寫成『具有六種殊勝的捨棄』等等。詞源解釋：由於勝過世間和聲聞緣覺的一切佈施等善行而到達彼岸，故稱為波羅蜜多（自性）。（每一種的詞源解釋都如是。）能摧毀慳吝和貧窮，獲得巨大財富和福德資糧，故稱為佈施。 能平息破戒的惡行和惡趣，獲得善趣和禪定，故稱為持戒。能止息嗔恚和怨恨，使自他安樂，故稱為忍辱。能遠離懈怠和罪惡等不善之法，增長無量善法，故稱為精進。能遣除散亂，成辦內心安住，故稱為禪定。能遣除邪見和破戒的一切智慧，如實通達一切諸法，故稱為智慧。如是。（如是。）以三種方式觀察。

【English Translation】 Furthermore, there are two kinds of diligence of mind: (intrinsic nature and function, with the same meaning). In the training of higher mind, diligence is practiced with respect and constancy, which is the sixth. In the training of higher wisdom, diligence is practiced with respect and constancy (steadfastness), which is the seventh. (Explanation combined). Thus, in the three trainings, through the gate of practicing with respect and constancy, one steadfastly practices seven kinds, which is the explanation combined, with the same meaning. Some fools (like children) will speak various erroneous words. There are three kinds of meditative concentration: with investigation and analysis, without investigation but with analysis, and without investigation and without analysis. (Explanation) Wisdom includes worldly wisdom, transcendent wisdom (the wisdom of Hearers and Solitary Realizers of the Small Vehicle), and transcendent great (Bodhisattvas' wisdom). (Or it can be said to be the three wisdoms of hearing, thinking, and meditating, as said by Rad and others.) According to the Compendium of the Great Vehicle, wisdom has six excellent characteristics. The six excellences are: relying on the mind of enlightenment (summarized in this way in the Ornament of Clear Realization), it is an excellent basis; abandoning all phenomena, internal and external (explanation combined), it is an excellent object; acting for the benefit and happiness of all sentient beings, it is an excellent action; being held by the wisdom that does not discriminate the three circles (Rad's own explanation), it is an excellent means; dedicating to complete enlightenment, it is an excellent dedication; accomplishing the purification of the two obscurations (intrinsic nature), it is an excellent purification. Meaning summarized: If each excellence is explained as having six characteristics, and listed separately, then it should be written as 'abandonment with six excellences,' and so on. Etymological explanation: Because it surpasses all virtuous deeds such as generosity of the world and Hearers and Solitary Realizers and reaches the other shore, it is called Pāramitā (intrinsic nature). (The etymological explanation of each is the same.) It destroys stinginess and poverty, and obtains great wealth and accumulation of merit, therefore it is called generosity. It pacifies the evil deeds of breaking vows and the lower realms, and obtains the good realms and meditative concentration, therefore it is called discipline. It stops anger and hatred, and brings happiness to oneself and others, therefore it is called patience. It separates from laziness and sins, such as non-virtuous dharmas, and increases immeasurable virtuous dharmas, therefore it is called diligence. It eliminates distraction and accomplishes the abiding of the mind within, therefore it is called meditative concentration. It eliminates all wrong views and the wisdom of breaking vows, and truly understands all dharmas in all aspects, therefore it is called wisdom. Thus. (Thus.) Observe in three ways.

ར་བྱ་སྟེ། ཞེས་ནས། དང་པོ་འདྲ། སྡོམ་པའི་དགེ་བའི་ཆོས་སྡུད་སེམས་ཅན་དོན་བྱེད་ 1-410 ཀྱི་(དགོངས་འགྲེལ་)དང་གསུམ་པ་འདྲ་(དགོངས་འགྲེལ་)གོ་ཆའི་(རེ་རེ་སྦྱར་)སྦྱོར་བའི་(སེམས་ཅན་གྱི་དོན་བྱ་ བའི་བརྩོན་འགྲུས་གསུམ་དུ་དགོངས་འགྲེལ་དུ་བཤད་)མི་ཞུམ་ཞིང་མི་(མངོན་འགྲེལ་)འཁྲུགས་ལ་ཆོག་པར་མི་ འཛིན་པའི་བརྩོན་འགྲུས་དང་། (མཐོང་ཆོས་ལ་)བདེ་བར་(མདོ་)གནས་(ཐེག་བསྡུས་)པའི་(མངོན་སོགས་) ཡོན་ཏན་(མདོ་)མངོན་པར་(ཐེག་བསྡུས་)སྒྲུབ་པའི། སེམས་(མདོ་)ཅན་གྱི་བྱ་བ་(བསྡུས་)བསྒྲུབ་ པའི་བསམ་གཏན་ནོ། །(མདོ་དང་གཉིས།)རྣམ་པར་མི་རྟོག་པར་སྦྱོར་བའི། རྣམ་པར་མི་རྟོག་ པའི། རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་རྗེས་ལ་ཐོབ་པའི་ཤེས་རབ་པོ། །དགོངས་འགྲེལ་དུ། ཀུན་རྫོབ་ ཤེས་པ། དོན་དམ་ཤེས་པ། སེམས་ཅན་གྱི་དོན་ལ་དམིགས་པ་གསུམ་དུ་བཤད་དོ། །གཉིས་ པ་ལ་གྲངས་ངེས་ནི། དང་པོ་གསུམ་གྱིས་ལོངས་སྤྱོད། བདེ་འགྲོའི་ལུས། སྐྱེ་བོ་ཐམས་ཅད་ དབང་དུ་གྱུར་བ་ཐོབ་པས་མངོན་མཐོའི་ལམ་དང་། ཕྱི་མ་གསུམ་གྱིས་དགེ་བ་ལ་སྦྱོར་བའི། སེམས་ཅན་སྨིན་པའི། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་སྒྲུབ་པའི་ཐབས་གསུམ་གྱིས་ངེས་ལེགས་ཀྱི་ལམ་ སྟེ་དྲུག་ཏུ་ངེས་ཤིང་མི་མང་མི་ཉུང་ཞེས་ཀུན་བཏུས་འགྲེལ་ལོ། །གོ་རིམ་ནི། སྔ་མ་ལ་བརྟེན་ ཕྱི་མ་སྐྱེ། །དམན་དང་མཆོག་ཏུ་གནས་ཕྱིར་དང་། །རགས་པ་དང་ནི་ཕྲ་བའི་ཕྱིར། །དེ་དག་ རིམ་པར་བསྟན་པ་ཡིན། །ཞེས་སོ། །འབྲས་བུ་ནི་(བྲལ་འབྲས་རང་རང་གི་སྤང་བྱ་སྤང་བ། རྒྱུ་མཐུན་ཁྱད་ པར་ཅན་ཕྱི་མ། བདག་འབྲས་བྱང་ཆེན། མཐོང་ཆོས་ལ་བདག་གཞན་རྗེས་སུ་འཛིན་པ་སྐྱེས་བུ་བྱེད་འབྲས། རྣམ་སྨིན་ནི། དང་ པོ་གསུམ་གྱི་ནི།)རིམ་བཞིན། ལུས་དང་ལོངས་སྤྱོད་ཕུན་ཚོགས་དང་། །བདེ་འགྲོ་གནས་པ་སྦྱིན་ བྱེད་དང་། །ཕན་ཡོན་ལྔར་(འཁོན་མེད་པ། དབྱེན་མེད་པ། བདེ་བ་དང་ཡིད་བདེ་བ་མང་བ། འགྱོད་པ་མེད་པར་ འཆི་བ། ཤི་ནས་བདེ་འགྲོར་སྐྱེ་བ་ལྔའོ། །)ནི་ཡང་དག་བཤད། །(ཕྱི་མ་གསུམ་གྱི་རྣམ་སྨིན་སེམས་ཅན་དབང་དུ་འགྱུར་ བ། ལུས་ལ་གནོད་པ་མེད་པ། དབང་ཆེ་བར་གྲགས་པ་གསུམ་རིམ་བཞིན་ནོ། །ཀུན་བཏུས་འགྲེལ་པ་རྒྱལ་སྲས་སོ། །) དྲན་ སོགས་ཡོན་ཏན་འཕེལ་བྱེད་དང་། །བདེ་བ་སྐྱེ་བར་བྱེད་པ་དང་། །(བྱེད་འབྲས།) ཀུན་ནས་ཉོན་ མོངས་ཤིན་ཏུ་གྲོལ། །(བྲལ་འབྲས།)ཞེས་པའི་དོན་བཤད་དོ། །བཅུ་པོའི་བྱེད་ལས་ནི། དབུས་ 1-411 མཐར། ལས་ནི་རྗེས་སུ་འཛིན་བྱེད་དང་། གནོད་མི་བྱེད་དང་དེ་ལ་བཟོད། །ཡོན་ཏན་འཕེལ་ དང་(བསམ་གཏན་གྱི་མཐུས་རྫུ་འཕྲུལ་བསྟན་ནས་བསྟན་པ་འདི་ལ་)འཛུད་ནུས་དང་། །རྣམ་པར་གྲོལ་བར་ བྱེད་པ་དང་། །(ཕྱི་མ་བཞི་སྔར་གྱི་མཚན་ཉིད་ཀྱིས་ཤེས།)མི་ཟད་པ་དང་རྟག་འཇུག་དང་། །

【現代漢語翻譯】 如是等。如初。 戒律的善法聚集，利益有情， 如第三（解釋）鎧甲（一一結合）的結合（為有情利益而精進，在解釋中說了三種精進），不怯懦，不（顯現）擾亂，不滿足的精進，以及（在現法中）安樂（經）住（攝論）（顯現等）功德（經）顯現（攝論）成就。 有情（經）的事業（攝），成就的禪定。（經和二者）不分別的結合。 不分別的。 不分別的隨後的智慧。 在解釋中，世俗智，勝義智，以有情利益為對境，說了三種。 第二個的數目決定是，最初三個是受用，善趣之身，一切眾生都成為自在，獲得增上生道。 後面三個是結合善法，成熟有情，成就佛法的三種方便，決定是決定勝道，不多不少，如集論釋。 次第是，依賴於前者，產生後者。 因為處於下劣和殊勝。 因為粗大和微細。 所以這些是依次宣說的。 果是（離系果各自斷除所斷，異熟果有共同特點，自果是菩提，現法中執著自他的士夫果，異熟是，最初三個的）次第。 身和受用圓滿，以及善趣安住是佈施者，五種利益（無有怨恨，無有爭端，安樂和心安樂增多，無有後悔而死，死後生於善趣五者）。 （後面三個的異熟是有情自在，身體沒有損害，名聲顯赫三種次第。 集論釋是聖者）。 憶念等功德增長，以及產生安樂。（士夫果）從一切煩惱中解脫。（離系果）說了這些意義。 十者的作用是，中邊，業是隨行，不損害和忍耐，功德增長和（以禪定的力量顯示神變，對於此教法）能夠進入，以及解脫。（後面四個以前面的體相瞭解）無盡和常時進入。 1-411

【English Translation】 Like that and so on. Like the first. The collection of virtuous Dharmas of discipline, benefiting sentient beings, Like the third (explanation), the combination of armor (combining one by one) (diligence for the benefit of sentient beings, three kinds of diligence are mentioned in the explanation), diligence that is not timid, not (manifestly) disturbed, and not content, and (in the present Dharma) dwelling in comfort (Sutra) (Compendium of Vehicles) (manifestation, etc.) Accomplishing the qualities (Sutra) (Compendium of Vehicles). The Samadhi that accomplishes the deeds (Compendium) of sentient beings (Sutra). (Sutra and both) Combining without discrimination. Without discrimination. The wisdom that follows without discrimination. In the explanation, conventional wisdom, ultimate wisdom, and focusing on the benefit of sentient beings are mentioned as three. The definite number of the second is that the first three are enjoyment, the body of good rebirth, and all beings become independent, attaining the path of higher rebirth. The latter three are combining virtuous Dharmas, maturing sentient beings, and the three methods of accomplishing the Buddhadharma, which are definitely the path of definite goodness, neither more nor less, as explained in the Compendium. The order is that the latter arises depending on the former. Because it is in an inferior and superior state. Because it is coarse and subtle. Therefore, these are explained in order. The fruit is (the severance fruit severs what is to be severed, the maturation fruit has common characteristics, the self-fruit is Bodhi, the person fruit is clinging to self and others in the present Dharma, the maturation is, the order of the first three). Body and enjoyment are complete, and dwelling in good rebirth is the giver, five benefits (without hatred, without strife, increasing happiness and mental happiness, dying without regret, being born in good rebirth after death, the five). (The maturation of the latter three is that sentient beings become independent, the body is without harm, and the three stages of being famous and powerful. The Compendium explanation is the Bodhisattva). Increasing the qualities of mindfulness, etc., and producing happiness. (Person fruit) Liberation from all afflictions. (Severance fruit) These meanings are explained. The function of the ten is, the middle and the end, the karma is to follow, not harming and enduring, increasing qualities and (displaying miraculous powers through the power of Samadhi, for this teaching) being able to enter, and liberation. (The latter four are understood by the previous characteristics) endless and constant entry. 1-411

ངེས་པར་(རྒྱུན་མི་ ཆད་པར་ཕྱིན་དྲུག་ལ་འཇུག་པའོ། །)ལོངས་སྤྱོད་སྨིན་པར་བྱེད། །(སྔར་བཤད་མཚན་ཉིད་)ཅེས་སོ། །ཕན་ཚུན་ བསྡུ་བ་ནི། ཚུལ་ཁྲིམས་བཟོད་ཕར་གཉིས་མི་འཇིགས་པའི་སྦྱིན་པས་བསྡུས་ཏེ། གཞན་ལ་ གནོད་པ་མི་བྱེད་པ་དང་གཞན་གྱིས་བྱས་པ་ལ་བཟོད་པས་ཕ་རོལ་གདུང་བར་མི་བྱེད་པས་ སོ། །བརྩོན་འགྲུས་བསམ་གཏན་ཤེས་རབ་ཕར་ཆོས་སྦྱིན་གྱིས་བསྡུས་ཏེ། མི་སྐྱོ་བར་བསམ་ གཏན་རྣམས་བསྐྱེད་ནས་ཕ་རོལ་ཀྱི་བསམ་པ་ཤེས་ཏེ་ཤེས་རབ་ཀྱིས་ཇི་བཞིན་རྟོགས་ནས་ སྟོན་པས་སོ། །ཞེས་ཐུབ་དགོངས་དོན་ནོ། །དགེ་བ་ཆོས་སྡུད་ཀྱིས་ལྔ་བོ་ཐམས་ཅད་བསྡུས་ ཏེ། རྒྱུ་མཚན་སླའོ། །སྦྱིན་ཕར་ནི་ཟང་ཟིང་གི་སྦྱིན་པ། གཞན་ལྔ་མི་འཇིགས་པའི་སྦྱིན་པའོ། ། ཐམས་ཅད་ཆོས་ཀྱི་སྦྱིན་པ་སྟེ་གཞན་གྱི་སེམས་རྒྱུད་ལ་བསྐྱེད་པས་སོ། །ཞེས་དང་། ཚུལ་ ཕར་ནི་སྦྱིན་ཕར་ཡིན་ལ། སྦྱིན་ཕར་ཡིན་ལ་ཚུལ་ཕར་མིན་པ་ཡོད་དེ། ཚུལ་ཕར་གྱིས་མ་ཟིན་ པའི་སྦྱིན་ཕར་རོ། །ཕྱི་མ་འདི་འོག་མ་རྣམས་ལའང་སྦྱར་རོ། །ཞེས་དང་། (དཔྱད་དགོས།) སྦྱིན་ པ་ཡིན་ལ་སྦྱིན་ཕར་མིན་པ་བྱང་ཆེན་དུ་མ་བསྔོས་པའི་སྦྱིན་པའོ། །གཉིས་ཡིན་བསྔོས་པའོ། ། གཉིས་མིན་དེ་གཉིས་མ་གཏོགས་པའོ། །ཤེས་རབ་ཀྱི་བར་ལ་གསུམ་མོ། །ཞེས་པ་རྣམས་ ཀུན་བཏུས་འགྲེལ་པར་རོ། །ཐེག་བསྡུས་སུ། སྦྱིན་པ་ཡང་ཡིན་ལ་ཕ་རོལ་ཕྱིན་པ་མིན་པའང་ ཡོད་ཅེས་མུ་བཞིའོ་ཞེས་པ་ཙམ་གསུངས་པ་ལ། བཤད་སྦྱར་དུ། དང་པོ་དམ་པ་དྲུག་བྲལ་གྱི་ སྦྱིན་པ། གཉིས་པ་དྲུག་ལྡན་གྱི་ཚུལ་ཁྲིམས་སོགས། གསུམ་པ་དྲུག་ལྡན་གྱི་སྦྱིན་པ། གཉིས་ མིན་ནི་དྲུག་བྲལ་གྱི་ཚུལ་ཁྲིམས་སོགས་སོ་གཞན་ལ་སྦྱར་རོ། །འདིར་སྦྱིན་པ་དང་ཕར་ཕྱིན་ ཞེས་སོགས་སྦྱར་གྱི་སྦྱིན་པའི་ཕར་ཕྱིན་སོགས་མ་སྦྱར་རོ། ། 1-412 གཉིས་པ་ནི། གོ་ཆའི་སྒྲུབ་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་བཤད་དོ་ཞེས་དྲང་ངོ་། །གང་གིས་ན། དྲུག་ ཚན་དྲུག་གིས་སོ། །དེར་ཚུལ་གང་གི་སྒོ་ནས་འགྱུར་ན། དྲུག་པོ་དེ་དག་སོ་སོར་ཏེ་རེ་རེ་ལ་ ཡང་སྦྱིན་པ་ལ་སོགས་པ་རྣམ་པ་དྲུག་དྲུག་ཏུ་བསྡུས་ཤིང་ཚང་བའི་སྒོ་ནས་དེར་འགྱུར་རོ། ། ཇི་ལྟར་ན། མདོ་ལས་ཇི་ལྟར་(དག་ལྡན་དངོས་)གསུངས་པ་བཞིན་དུའོ། །(དངོས།) སོ་དྲུག་ཇི་ལྟ་ བ་བཞིན་དུ་བཤད་པར་ཤེས་པར་བྱའོ་ཞེས་གསེར་རོ། །སྦྱིན་པ་གང་ཡོངས་སུ་གཏོང་བ་དེ་ དག་ཉན་ཐོས་དང་རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡིད་བྱེད་ཀྱིས་མིན་གྱི་རྣམ་མཁྱེན་དང་ལྡན་པའི་ཡིད་ བྱེད་ཀྱིས་གཏོང་ཞིང་རྫོགས་བྱང་དུ་བསྔོ་བ། ཞེས་སོགས་རྒྱ་ཆེར་ཏེ་མདོ་ཉིད་བལྟའོ། ། འགྲེལ་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། དྲུག་ཚན་དྲུག་ཏུ་དབྱེ་བ། དྲུག་ཏུ་བསྡུས་ཏེ་བསྟན་པའོ། །དང་པོ་ ནི། གོ་ཆ་དྲུག་ཚན་དྲུག་དང་ཕར་ཕྱིན་དྲུག་ཚན་དྲུག་སྟེ། ཆོས་ཀྱི་སྦྱིན

【現代漢語翻譯】 （必然持續不斷地進入六度）使福報成熟。（如前所述的特徵）。相互包含是：持戒和忍辱二度被無畏佈施所包含，因為不損害他人，並且以忍耐他人所為而不使他人痛苦。精進、禪定、智慧三度被法佈施所包含，因為不懈怠地生起禪定，並且瞭解他人的想法，以智慧如實地證悟並教導。這是佛陀的意旨。善行被法聚所包含，因為理由很簡單。佈施度是財物佈施，其他五度是無畏佈施。一切都是法佈施，因為在他人心中生起（善念）。並且，持戒度是佈施度，但有的是佈施度而不是持戒度，即未被持戒度所包含的佈施度。後者也適用於下面的情況。（需要研究。）有的是佈施，但不是佈施度，即未迴向于大菩提的佈施。兩者都是迴向的。兩者都不是，即除了上述兩者之外的。智慧度之間有三種情況。這些都在《俱舍論釋》中。在《攝大乘論》中，只說了『有的是佈施，但不是波羅蜜多，有四句』。在解釋中，第一種是與六度分離的佈施，第二種是具有六度的持戒等，第三種是具有六度的佈施，兩者都不是與六度分離的持戒等。這裡只組合『佈施和波羅蜜多』等，而不組合『佈施的波羅蜜多』等。 第二部分是：解釋什麼是盔甲的修行。以什麼來解釋呢？以六組六度來解釋。在那裡，以什麼樣的門徑轉變呢？以那六者各自，即每一個都包含佈施等六種方式，並且圓滿的方式來轉變。怎麼樣呢？就像經中所說的那樣（具有清凈的真實）。（真實。）應當知道如三十六那樣解釋，就像黃金一樣。那些完全施捨的佈施，不是以聲聞和獨覺的作意，而是以具有一切智的作意來施捨，並且迴向于圓滿菩提。等等，非常廣闊，應當閱讀經文字身。解釋分為兩部分：分為六組六度，以及總結為六度來展示。第一部分是：盔甲六組六度，以及波羅蜜多六組六度，是法的佈施。

【English Translation】 (Certainly, by continuously engaging in the six perfections) one causes the fruition of merit to ripen. (As previously stated characteristics.) Mutual inclusion is: the perfections of discipline and patience are included by the giving of fearlessness, because one does not harm others, and by enduring what others do, one does not cause suffering to others. The perfections of diligence, meditation, and wisdom are included by the giving of Dharma, because one generates meditation without discouragement, and by understanding the thoughts of others, one realizes them as they are with wisdom and teaches them. This is the intention of the Buddha. Virtue is included by the collection of Dharma, because the reason is simple. The perfection of giving is the giving of material things, and the other five are the giving of fearlessness. All are the giving of Dharma, because one generates (good thoughts) in the minds of others. Furthermore, the perfection of discipline is the perfection of giving, but there are those that are the perfection of giving but not the perfection of discipline, that is, the perfection of giving that is not included by the perfection of discipline. The latter also applies to the situations below. (Needs to be studied.) There are those that are giving but not the perfection of giving, that is, giving that is not dedicated to great Bodhi. Both are dedicated. Neither is other than those two. There are three situations between the perfection of wisdom. These are all in the commentary on the Compendium of Abhidharma. In the Compendium of Vehicles, it is only said, 'There are those that are giving but not pāramitā, there are four possibilities.' In the explanation, the first is giving that is separated from the six perfections, the second is discipline, etc., that possesses the six perfections, the third is giving that possesses the six perfections, and neither is discipline, etc., that is separated from the six perfections. Here, only 'giving and pāramitā,' etc., are combined, and not 'the pāramitā of giving,' etc., are combined. The second part is: explaining what the practice of armor is. With what is it explained? With six sets of six perfections. There, by what means does it transform? By each of those six, that is, each one includes six ways of giving, etc., and it transforms by means of being complete. How is it? Just as it is said in the sutra (possessing pure reality). (Reality.) One should know that it is explained as thirty-six, like gold. Those givings that are completely given, are not given with the intention of Śrāvakas and Pratyekabuddhas, but with the intention of possessing omniscience, and dedicated to perfect enlightenment. And so on, very extensively, one should read the sutra itself. The explanation is divided into two parts: dividing into six sets of six perfections, and showing by summarizing into six perfections. The first part is: armor six sets of six perfections, and six sets of six perfections of pāramitā, is the giving of Dharma.

་པ་དང་ཟང་ཟིང་གི་སྦྱིན་ པ་སོགས་སྦྱིན་པར་བྱེད་པ་ན་སྦྱིན་པ་དེ་ཉིད་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་དང་ཐུན་མོང་དུ་བྱས་ཏེ་ རྫོགས་བྱང་དུ་བསྔོ་བར་གོ་བགོས་པ་སྦྱིན་(ཆེ་ཆུང་གཉིས་)ཕར་གྱི་གོ་ཆ། དེ་ལྟར་བསྔོས་པ་སྦྱིན་ པའི་སྦྱིན་པ་དེ་ཉིད་ཀྱི་ཚེ་བདག་གཅིག་པུ་དུལ་(གསེར་)བར་བྱའོ་ཞེས་སོགས་ཉན་ཐོས་ཀྱི་ ཡིད་བྱེད་སྤོང་བར་གོ་(འཇོམས་གཉིས་ཨཱརྱ་)བགོས་པ་སྦྱིན་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་གོ་ཆ། སྤོང་བའི་ བློ་ཉིད་སྦྱིན་ཚུལ་ལོ། །དེ་ཉིད་ཀྱི་ཚེ་སྐྱེ་བོ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་གཤེ་བ་ལ་སོགས་པའི་མི་སྙན་ པར་སྨྲ་བ་བཟོད་པར་གོ་བགོས་པ་སྦྱིན་པའི་བཟོད་པའི་གོ་ཆ། བཟོད་པ་དངོས་སྦྱིན་བཟོད། འཁོར་གསུམ་མ་དམིགས་པར་ཡིད་ལ་བྱེད་པའི་ཆོས་ཟབ་མོ་ལ་བཟོད་པ་ནི་བཟོད་པའི་གོ་ ཆའོ་ཞེས་གནོད་འཇོམས་གཉིས་སོ། །(རྣམ་མཁྱེན་གྱི་ཆོས་ལ་བཟོད་ཅིང་འདོད་པའི་ནི་བཟོད་པའི་གོ་ཆ་ཞེས་ ཨཱརྱའོ། །) དེ་ཉིད་ཀྱི་ཚེ་དགེ་(གསེར་)བ་ལ་འདུན་པའམ་མངོན་(གསེར་)པར་འདོད་པ་བསྐྱེད་པར་ གོ་བགོས་པ་ནི་སྦྱིན་པའི་བརྩོན་འགྲུས་ཀྱི་གོ་ཆ། དེ་བསྐྱེད་པ་སྦྱིན་བརྩོན། ཡང་དེ་ཉིད་ཀྱི་ཚེ་ (དངོས་)སྦྱིན་པ་བྱེད་པ་ལ་སྙོམ་ལས་མེད་པ་དང་མི་སྐྱོ་ཞིང་བརྩོན་འགྲུས་ཉམས་པར་མི་བྱེད་པ་ 1-413 དེའོ་ཞེས་འབུམ་ཊཱིཀ་ཀོ། (ཨཱརྱས་དགེ་རྩ་རྫོགས་བྱང་དུ་བསྔོ་བ་ལ་དེར་བཤད། གནོད་འཇོམས་ཆེ་བར་རྫོགས་བྱང་ དུ་བསྔོས་པས་སྦྱིན་པ་ལས་བརྩོན་འགྲུས་འཕེལ་བ་ནི་བརྩོན་འགྲུས་ཀྱི་གོ་ཆའོ་ཞེས་སོ། །) དེ་ཉིད་ཀྱི་ཚེ་ཐེག་པ་གཞན་ དམན་པ་དང་མ་འདྲེས་པའི་སེམས་རྩེ་གཅིག་པར་གོ་བགོས་པ་སྦྱིན་པའི་བསམ་གཏན་གྱི་གོ་ (གནོད་འཇོམས་གཉིས་)ཆ། རྩེ་གཅིག་པ་དངོས་སྦྱིན་པའི་བསམ་གཏན་ནོ། །རྫོགས་བྱང་དུ་བསྔོ་ བ་དེར་ཨཱརྱ་(ལྟར་ན་བརྩོན་འགྲུས་དང་འདི་ལ་ཁྱད་མི་སྣང་ངོ་། །)དང་འགྲེལ་ཆེན་ནོ། །དེ་ཉིད་ཀྱི་ཚེ་སྒྱུ་མ་ ལྟ་བུའི་འདུ་ཤེས་ཉེ་བར་གནས་པས་སྦྱིན་པར་བྱ་བ་དང་སྦྱིན་པོ་ལེན་པོ་མི་དམིགས་པར་གོ་ བགོས་པ་སྦྱིན་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱི་གོ་ཆ། མི་དམིགས་པའི་བློ་སྦྱིན་པའི་ཤེས་རབ་པོ། །ཕྱི་མ་ འདི་ཨཱརྱའོ། །གཞན་ལྔ་ལ་ཡང་གོ་རིམ་བཞིན་དུ་ཚུལ་ཁྲིམས་བསྲུང་བྱ་སྲུང་བྱེད་མ་དམིགས་ པ་ལ་སོགས་པར་སྦྱར་ཏེ་སྔ་མ་དེ་བཞིན་དུ་ཚུལ་ཁྲིམས་བསྲུང་བར་བྱེད་པ་དྲུག་ཚན་གཉིས་ པ། བཟོད་པ་རྫོགས་པར་བྱེད་པ་གསུམ་པ། བརྩོན་འགྲུས་རྩོམ་པ་བཞི་པ། བསམ་གཏན་ སྒྲུབ་པ་ལྔ་པ། ཤེས་རབ་སྒོམ་པར་བྱེད་པ་དྲུག་པའོ། །ཡང་ན་གཞུང་ཚིག་ཇི་བཞིན་སྦྱར་ཏེ་ ཆོས་སྦྱིན་ལྟ་བུའི་ཕར་ཕྱིན་ཁོ་རང་སྦྱིན་ཕར་ཡིན་མོད། དེ་ལ་གཞན་ལྔ་ཚང་བར་བཤད་ནས་ སྦྱིན་བྱ་སོགས་མ་དམིགས་པའི་གོ་ཆ་ཉིད་ཀྱིས་སྔར་བཤད་དེ་ལྟར་བྱེད་པ་ནི་སྦྱིན་པའི་གོ་ ཆ་ཞེས་སོག

【現代漢語翻譯】 當佈施財物等時，將佈施本身與一切眾生共同迴向圓滿菩提，這是佈施（大小兩種）的盔甲。像這樣迴向后，在佈施的當下，要獨自調伏（黃金）等，拋棄聲聞的作意，這是佈施的戒律盔甲。拋棄的意念本身就是佈施的戒律。在佈施的當下，對於眾人辱罵等不悅耳之語，安忍，這是佈施的安忍盔甲。安忍本身是佈施的安忍。不執著三輪，以甚深之法作意，此安忍是安忍的盔甲，這是損伏二者。（對於通達一切種智之法而安忍和欲求，是安忍的盔甲，如阿阇黎所說。）在佈施的當下，生起對善（黃金）的意願或殊勝（黃金）的欲求，這是佈施的精進盔甲。生起此意願是佈施的精進。又在佈施的當下，對於（實際）佈施沒有懈怠，不灰心，不減退精進。 如《十萬頌》的註釋所說。（阿阇黎說，將善根迴向圓滿菩提。損伏認為，以巨大的迴向圓滿菩提，從佈施中增長精進，這是精進的盔甲。）在佈施的當下，不與低劣的其他乘混雜，一心專注，這是佈施的禪定盔甲。（損伏二者）專注本身是佈施的禪定。迴向圓滿菩提，阿阇黎（看來精進和此禪定沒有區別。）和大疏的觀點相同。在佈施的當下，以如幻的認知安住，不執著佈施的對境、佈施者和受施者，這是佈施的智慧盔甲。不執著的智慧是佈施的智慧。後者是阿阇黎的觀點。對於其他五度，也按照次第，如守護戒律者守護戒律，不執著能守、所守等，像前面一樣，守護戒律是第二組六度。圓滿安忍是第三組。發起精進是第四組。修習禪定是第五組。修習智慧是第六組。或者，按照經文的字面意思，如法佈施等同於佈施波羅蜜本身。如果說它圓滿了其他五度，那麼以不執著佈施對境等的盔甲，像之前所說的那樣行持，就是佈施的盔甲。

【English Translation】 When giving charity, such as offerings of possessions and material goods, one should dedicate that very act of giving, sharing it with all sentient beings, towards perfect enlightenment. This is understood as the armor of giving (both great and small). Having dedicated in this way, at the time of giving, one should subdue oneself alone (like gold), abandoning the mindset of the Hearers (Śrāvakas). This is understood as the armor of ethical discipline in giving. The very thought of abandoning is the discipline of giving. At the time of giving, enduring unpleasant speech, such as insults from all people, is understood as the armor of patience in giving. Patience itself is the patience of giving. Not fixating on the three spheres (giver, recipient, and gift), and contemplating the profound Dharma, is the armor of patience, which is the subduing of harm. (To have patience and desire for the Dharma of omniscience is the armor of patience, according to Ārya.) At the time of giving, generating the aspiration or manifest desire for virtue (gold) is understood as the armor of diligence in giving. Generating that aspiration is the diligence of giving. Furthermore, at the time of giving, not being lazy in the (actual) act of giving, not being discouraged, and not diminishing diligence, as stated in the commentary on the Hundred Thousand Verses. (Ārya says that dedicating the root of virtue to perfect enlightenment is discussed there. The Subduer of Harm says that dedicating to perfect enlightenment with great dedication, increasing diligence from giving, is the armor of diligence.) At the time of giving, focusing the mind one-pointedly, without mixing with other inferior vehicles, is understood as the armor of meditative concentration in giving (both Subduers of Harm). One-pointedness itself is the meditative concentration of giving. Dedicating to perfect enlightenment is the same in Ārya's view (it seems there is no difference between diligence and this) and in the Great Commentary. At the time of giving, abiding closely with the perception of illusion, not fixating on the object of giving, the giver, and the receiver, is understood as the armor of wisdom in giving. The mind that does not fixate is the wisdom of giving. The latter is Ārya's view. For the other five perfections, apply them in order, such as the one who guards discipline guarding discipline, not fixating on the one who guards and what is guarded, etc., just as before, guarding discipline is the second set of six. Perfecting patience is the third. Initiating diligence is the fourth. Accomplishing meditative concentration is the fifth. Meditating on wisdom is the sixth. Alternatively, applying the words of the text as they are, such as giving Dharma, is the giving perfection itself. If it is said that it completes the other five, then acting as described before with the armor of not fixating on the object of giving, etc., is the armor of giving.

ས་གཞན་ལ་ཡང་ཞེས་གསེར་གླིང་བ་སྟེ་འགྲེལ་པ་འདིའི་དོན་དེ་ཡིན་ནོ། །མདོ་ ཉིད་གསལ་ལོ། ། གཉིས་པ་ནི། སྔར་བཤད་དེ་ལྟར་སྦྱིན་པ་ལ་སོགས་པའི་ཕར་ཕྱིན་པ་དྲུག་པོ་དེ་སྦྱིན་པ་ ལ་སོགས་པ་སོ་སོར་ཏེ་རེ་རེས་ཀྱང་བསྡུས་པ་དྲུག་ཚན་དྲུག་གིས་རྣམ་པ་སུམ་ཅུ་རྩ་དྲུག་ཏུ་ འགྱུར་བ་ཡིན་ནོ། །འོ་ན་གོ་སྒྲུབ་སོ་དྲུག་ཏུ་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། དེ་ལྟ་མོད་ཀྱི་གོ་ཆའི་སྒྲུབ་པ་རྣམ་ པ་དྲུག་ཏུ་བསྡུས་སོ། །རྒྱུ་(ཆོས་བཤེས་)མཚན་ནི་སྦྱིན་པའི་དྲུག་སྦྱིན་པའི་རྒྱུ་ལས་བྱུང་ཞིང་དེའི་ ཉམས་ལེན་པས་ཕྱེ་བས་སྦྱིན་པར་ཆོས་མཐུན། སོགས་པས་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་དྲུག་ཚུལ་ཁྲིམས་ 1-414 སུ་ཆོས་མཐུན་པ་སོགས་ཀྱི་ཕྱིར་ནའོ། །བསྡུས་པའི་དགོས་པ་ནི་རྒྱས་པར་བསྟན་པ་རྣམས་ བསྡུས་ན་གོ་སླ་བས་སོ། །དཔེར་ན། མདོའི་ལེའུ་མང་པོ་རྣམས་འཕགས་པ་རྣམ་གྲོལ་སྡེས་ ལེའུ་བརྒྱད་དུ་གདགས་པ་མཛད་པ་ལྟ་བུའོ་ཞེས་ཆོས་བཤེས་སོ། །ལེའུ་བརྒྱད་མ་འཕགས་ པས་བྱས་པར་བཞེད་དོ། །ཡང་ན་དྲུག་པོ་དེའི་སྦྱིན་པ་དྲུག་སྦྱིན་པར་མཐུན་ཞེས་ཀྱང་དེའི་ ལུགས་གཅིག་ཏུ་མངོན་ནོ། །བམ་པོ་གཉིས་པ་འཆད་དེ། ༈ འཇུག གཉིས་པ་ལ་གསུམ་ལས། ༈ སྔ་འགྲེལ། སྔ་འགྲེལ་ནི། ཚུལ་དེ་ལྟར་རྣམ་མཁྱེན་ཡིད་ལ་བྱེད་པས་ ཕྱིན་དྲུག་མཚན་མར་མི་དམིགས་པར་བསྒྲུབ་པར་གོ་བགོས་པ་ལ་ཐེག་ཆེན་ལ་འཇུག་པ་ འབྱུང་བས་སྒྲུབ་པ་གཉིས་པ་འཇུག་པའི་སྒྲུབ་པ་སྟོན་ནོ། །ཆོས་བཤེས་ནི། ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ ལ་འཇུག་པ་ཐོབ་ནས་བསྒྲུབ་ཅེས་པ་སྟེ་དེ་ཡན་དུ་འདུན་པ་ཙམ་གྱིས་སྤྱོད་པ་སྟེ་ཞེས་མཐོང་ ལམ་ལ་སྦྱོར་རོ། ། ༈ རྩ་བ། རྩ་བ་ལ། འཇུག་ཡུལ་ཐེག་ཆེན། དེ་ལ་འཇུག་པའི་སྒྲུབ་པ་གཉིས་སོ། །དང་པོ་ལ། མཚན་ཉིད་ནི། རྫོགས་བྱང་མཐར་ཕྱིན་པའམ། དེར་བགྲོད་པའི་ཐབས་ཁྱད་པར་ཅན་ནོ། །དེ་ ལ་གཉིས་ལས། རྒྱུའི་ཐེག་ཆེན་གྱི་མཚན་ཉིད་ནི། རང་གང་གི་བཞོན་པར་གྱུར་བའི་སྐྱེས་བུ་ ད་ཕྱིས་རྫོགས་བྱང་དུ་བགྲོད་པར་བྱེད་པའི་ཐབས་ཁྱད་པར་ཅན། འབྲས་བུའི་ཐེག་ཆེན་གྱི་ མཚན་ཉིད། བགྲོད་བྱ་མཐར་ཐུག་པའོ། །སྒྲ་བཤད་ནི། (ཡན་ལག་བཅུ་གཉིས་སོགས་)དམིགས་པ་ (རྒྱ་)ཆེན་པོ་ཉིད་དང་ནི། །དེ་བཞིན་(རང་གཞན་གྱི་དོན་)བསྒྲུབ་པ་(ཆེན་པོ་)གཉིས་དག་དང་། །(བདག་ མེད་གཉིས་ཀ་རྟོགས་པའི་)ཡེ་ཤེས་(ཆེན་པོ་དང་། གྲངས་མེད་གསུམ་དུ་གུས་སྦྱོར་རྟག་སྦྱོར་གྱི་)བརྩོན་འགྲུས་རྩོམ་ པ་(ཆེན་པོ་)དང་། །(འཁོར་བར་གནས་ཀྱང་ཉོན་མོངས་ཀྱིས་མི་གོས་པའི་)ཐབས་ལ་མཁས་པར་གྱུར་བ་(ཆེན་ པོ་)དང་། །(སྟོབས་དང་མི་འཇིགས་སོགས་)ཡང་དག་འགྲུབ་པ་ཆེན་པོ་དང་། །(བྱང་ཆུབ་པ་དང་མྱང་འདས་སྟོན་ པ་སོགས་)སངས་རྒྱས་འཕྲིན་ལས་ཆེན་པོ་སྟེ། །ཆེན་པོ་འདི་རྣམས་དང་ལྡན་པས། །ཐེག་ཆེན་ 1-415 ཞ

【現代漢語翻譯】 『在其他地方也是』，即指金洲大師，這是對該論的解釋。經文字身很清楚。 第二點是：如前所述，佈施等六度，佈施等各自也包含，即每一度都包含六度，形成六組六度，總共三十六種。那麼，是否會變成三十六種準備呢？雖然如此，但盔甲的準備被歸納為六種。原因（法友）是：佈施的六種是源於佈施的原因，並通過實踐來區分，因此與佈施在法上相符。等等，因為持戒的六種與持戒在法上相符等等。歸納的必要性在於，如果將廣義的教義歸納起來，就容易理解。例如，就像許多經文的章節被聖解脫部歸納為八章一樣，法友如是說。八章並非聖者所作。或者，六度的佈施與佈施相符，這也顯示了其中一種觀點。現在解釋第二卷。 進入 第二部分分為三點： 初步解釋 初步解釋是：以這種方式，通過將完全的智慧置於心中，不執著於六度的相狀而進行修持，從而產生進入大乘的機會，因此，第二種修持是展示進入的修持。法友說：進入法界后才能修持，在此之前，只能通過願望來實踐，這與見道有關。 根本 根本分為：進入之處是大乘，進入之處有兩種修持。第一種是： 定義是：圓滿菩提的終點，或是到達那裡的特殊方法。分為兩種：原因的大乘的定義是：能夠讓眾生乘坐，並最終引導他們走向圓滿菩提的特殊方法。結果的大乘的定義是：所要達到的最終目標。詞源解釋是：（十二支等）大所緣，以及同樣（自他之利）大成辦二者，（證悟二無我的）大智慧，（于無數劫恭敬恒常）大精進，（處於輪迴而不被煩惱沾染的）善巧方便，（力量與無畏等）真實大成就，（示現菩提與涅槃等）佛陀大事業。具備這些大，故名大乘。

【English Translation】 'Also in other places,' which refers to Serlingpa (Golden Island Master), this is the explanation of this treatise. The Sutra itself is clear. The second point is: As previously explained, the six Pāramitās (perfections) such as generosity, each of the perfections such as generosity also includes, i.e., each one includes the six perfections, forming six sets of six perfections, totaling thirty-six types. So, will it become thirty-six preparations? Although it is so, the preparation of armor is summarized into six types. The reason (Dharma Friend) is: the six of generosity arise from the cause of generosity, and are distinguished by practicing it, therefore they are in accordance with generosity in Dharma. And so on, because the six of discipline are in accordance with discipline in Dharma, and so on. The necessity of summarizing is that if the extensive teachings are summarized, they are easy to understand. For example, just as many chapters of the Sutras were arranged into eight chapters by Arya Vimoksha, so said Dharma Friend. The eight chapters were not made by the Arya. Or, the generosity of the six perfections is in accordance with generosity, which also shows one of its views. Now explaining the second volume. Entering The second part is divided into three points: Preliminary Explanation The preliminary explanation is: In this way, by keeping the complete wisdom in mind, practicing without fixating on the characteristics of the six perfections, the opportunity to enter the Mahāyāna arises, therefore, the second practice is to show the practice of entering. Dharma Friend said: One can practice after entering the Dharmadhatu (realm of reality), until then, one can only practice through aspiration, which is related to the Path of Seeing. Root Text The root text is divided into: the place of entry is the Mahāyāna, there are two practices for entering it. The first is: The definition is: the end point of complete enlightenment, or a special method to reach there. Divided into two: the definition of the Mahāyāna of cause is: a special method that enables beings to ride on it and ultimately leads them to complete enlightenment. The definition of the Mahāyāna of result is: the ultimate goal to be reached. The etymological explanation is: (twelve branches, etc.) great object of focus, and similarly (benefit of self and others) two great accomplishments, (realizing the two selflessnesses) great wisdom, (reverent and constant in countless eons) great diligence, (being in samsara without being defiled by afflictions) skillful means, (strength and fearlessness, etc.) true great accomplishment, (showing enlightenment and nirvana, etc.) great Buddha activity. Because it possesses these greats, it is called Mahāyāna.

ེས་ནི་མངོན་པར་བརྗོད། །ཞེས་པ་ལྟར་ཆེན་པོ་བདུན་དང་ལྡན་པས་(འདི་)ཐེག་ཆེན་(གྱི་མཚན་ ཉིད་དུ་བཞག་པ་ཅུང་མི་ལེགས་སོ། །)ནོ། །མཚན་གཞི་ནི། དེ་བདུན་ཡང་དེ་ཡིན་ཞིང་། ཐུབ་དགོངས་སུ་ སེམས་བསྐྱེད་ཉེར་གཉིས་ཁོ་ན་ཐེག་ཆེན་ནོ། །ཞེས་སོགས་ཏེ། ཐེག་ཆེན་གྱི་ས་བཅུ་ལམ་ལྔ་ སོགས་མཐའ་ཡས་སོ། ། གཉིས་པ་ནི། འཇུག་པའི་བསྒྲུབ་པ་ཤེས་པར་བྱའོ་ཞེས་དྲང་ངོ་། །གང་དུ་ན། ཐེག་ཆེན་ ལ་དང་པོར་འཇུག་ཅིང་ཕྱིས་གོང་ནས་གོང་དུ་ཁྱད་པར་རྟོགས་པས་འཛེག་པ་ཡིན་པར་རོ། ། འགྲེལ་ཆེན་ནོ། །ཨཱརྱ་ནི། དོན་གཅིག་གསུང་ངོ་། །འགྲོ་བའི་རྩོམ་པ་འཇུག་པ། དེ་ཉིད་ཐེག་ ཆེན་གྱི་ལམ་ལ་འཛེག་པའོ། །ཞེས་དག་ལྡན་ཏེ་ཟླ་ཟེར་ཡང་ངོ་། །དབྱེ་ན་དུ་ཞེ་ན། བསམ་ གཏན་གཟུགས་མེད་ནས། རྣམ་ཀུན་མཁྱེན་པའི་ཚུལ་ལ་འཇུག་པའི་སྒྲུབ་པ་ཞེས་དགུའོ། ། ༈ འགྲེལ་པ། འགྲེལ་པ་ལ། དང་པོ་རང་གི་རྣམ་རྟགས་མཚན་མ་རྣམས་ཀྱིས་བསམ་གཏན་དང་ གཟུགས་མེད་པའི་སྙོམས་པར་འཇུག་པ་ལ་སྦྱོར་བའི་བརྩོན་འགྲུས་ཀྱིས་ཡང་དག་པར་ གནས་པའི་མཚན་ཉིད་ཀྱི་འཇུག་པའི་སྒྲུབ་པ་སྟེ། བསམ་གཏན་དང་གཟུགས་མེད་པའི་ སྙོམས་པར་འཇུག་པ་ལ་མཉམ་པར་གཞོག་ཅིང་ལྡང་། ཞེས་སོགས་རྒྱས་པར་རོ། །རྣམ་པ་ ནི་འདོད་པས་དབེན་(དངོས་)སོགས་འོག་སའི་སྐྱོན་སྤངས་པ། རྟགས་ནི། རྟོག་དཔྱོད་སོགས་ གཉེན་པོའི་ཡན་ལག་གི་ཆ། མཚན་མ་ནི། དགའ་བདེ་སོགས་ཕན་ཡོན། ཡང་ན་ས་གོང་འོག་ གི་དབྱེ་བས་ཞི་རགས་སོགས་རྣམ་པའོ། །ས་གང་ལ་ཚོར་བ་གང་ཡོད་རྟགས་སོ། །སྙོམས་ འཇུག་གི་བདེ་བའི་རོ་མྱོང་བ་ནི་མཚན་མའོ། །ཞེས་ཨཱརྱའོ། །འདིར་མཐའ་དཔྱད་ན། ངོ་བོ། ཡན་ལག སྙོམས་པར་འཇུག་པ། ཉོན་མོངས། རྣམ་བྱང་། ཚད་དང་དྲུག་གོ ། ༈ ངོ་བོ། དང་པོ་ལ། མཛོད་དུ། བསམ་གཏན་དག་ནི་རྣམ་གཉིས་བཞི། །ཞེས་སྙོམས་འཇུག་གི་ བསམ་གཏན་ནམ་རྒྱུའི་བསམ་གཏན། སྐྱེ་བའམ་འབྲས་བུའི་བསམ་གཏན་གཉིས་ཡིན་ལ། 1-416 གཉིས་པོ་དེ་ལ་དང་པོ་ནས་བཞི་པའི་བར་བཞི་བཞིའོ། །དེའི་གཉིས་པ་ནི། མཛོད་དུ། དེར་སོ་ སོ་ཡི། །བསམ་གཏན་ས་ནི་གསུམ་པ་ཡིན། །བཞི་པ་ས་ནི་བརྒྱད་པ་ཡིན། །ཞེས་སོ། །གཉིས་ ཀྱི་དང་པོ་བཤད་ན་བཞི་ལས། དང་པོ་ལ། མཚན་ཉིད་ནི། སྙོམས་འཇུག་གི་བསམ་གཏན་ གང་ཞིག རྟོག་པའམ་དཔྱོད་པའི་ས་བ་ཡིན་པའོ། །དེ་ཡང་ཉོན་མོངས་ཅན་རྣམས་ཀྱང་ བསམ་གཏན་ཡིན་པའི་དབང་དུ་བྱས་པའོ། །ཡང་ན། གང་ཞིག རྟོག་དཔྱོད་གང་རུང་ཅན་ ནོ། །ཉོན་མོངས་ཅན་ནི་སྙོམས་འཇུག་གི་བསམ་གཏན་དངོས་མིན་ཏེ། དགའ་བདེ་སོགས་ ཡན་ལག་མེད་པས་སོ། །འོན་ཀྱང་ལོག་པར་རྩེ་གཅིག་པ་ཙམ་ཡོད་པས་སྒྲ་དོན་ཐོབ་པས་ དེར་བརྗོད་དེ། ས་བོན་རུལ་བ་བཞིན། ཞེས་འགྲེལ་བཤད་དུའོ། །ཡང་ན་རྒྱུ་སྙོམས་འཇུག་ གི་བསམ་གཏན་དང་། སྙོམས་འ

【現代漢語翻譯】 正如『一切顯現』所說，由於具備七種偉大，(這)將大乘(的特徵置於不佳的位置。)是錯誤的。特徵的基礎是：那七種偉大也是它，並且在聖者的意圖中，僅僅生起二十二種菩提心才是大乘。等等，大乘的十地五道等等是無限的。 第二是，應當知道進入的證悟，這是正直的。在哪裡呢？首先進入大乘，之後從高到高地領悟差別，因此是攀升。這是大疏。聖者說的是同一個意思。進入眾生的事業，那本身就是攀登大乘的道路。這是清凈的，如月光一般。如果區分，有多少呢？從禪定無色界，到進入一切種智的方式，有九種證悟。 註釋： 在註釋中，首先通過自己的相、特徵等，以勤奮將禪定和無色界的等持結合起來，以正確安住的特徵來進入的證悟，即與禪定和無色界的等持相結合並升起。等等，詳細地說明。相是遠離慾望(事物)等，消除下地的過患。特徵是：尋伺等對治品的支分。標誌是：喜樂等利益。或者，通過上下地的區別，寂靜和粗猛等是相。在哪個地上有什麼樣的感受是特徵。體驗等持的安樂滋味是標誌。這是聖者的觀點。在這裡進行邊際分析，有本體、支分、等持、煩惱、清凈、量這六個方面。 本體： 在第一個方面，《俱舍論》中說：『禪定有二種，各有四。』即等持的禪定或因的禪定，生起或果的禪定有兩種。在那兩種禪定中，從初禪到四禪各有四種。在第二個方面，《俱舍論》中說：『在那裡，各自的禪定地是第三地。第四地是第八地。』等等。如果解釋兩種中的第一種，在四種中，第一種的特徵是：什麼樣的等持禪定，是尋或伺的處所。那也是考慮到有煩惱者也是禪定的情況。或者，什麼樣的是具有尋伺的。有煩惱者不是等持的真實禪定，因為沒有喜樂等支分。然而，僅僅有專注一境，因此獲得名言，所以那樣說，如腐爛的種子一般。在解釋中這樣說。或者，因的等持禪定和等持

【English Translation】 As it says, 'All that appears,' because it possesses seven greatnesses, (this) placing the characteristics of Mahayana (in a poor position) is incorrect. The basis of the characteristics is: those seven greatnesses are also it, and in the intention of the Noble Ones, merely generating twenty-two Bodhicitta is Mahayana. And so on, the ten bhumis and five paths of Mahayana, etc., are limitless. The second is, one should know the attainment of entering, which is upright. Where is it? First entering the Mahayana, and later distinguishing differences from higher to higher, therefore it is ascending. This is the Great Commentary. The Noble One speaks of the same meaning. Entering the actions of beings, that itself is ascending the path of the Mahayana. This is pure, like moonlight. If distinguishing, how many are there? From the samadhi of the formless realms, to entering the way of all-knowingness, there are nine attainments. Commentary: In the commentary, first, through one's own aspects, characteristics, etc., with diligence, combining the samadhi of dhyana and the formless realms, the attainment of entering with the characteristic of abiding correctly, that is, combining with the samadhi of dhyana and the formless realms and arising. And so on, explained in detail. The aspect is being devoid of desire (things), etc., eliminating the faults of the lower grounds. The characteristic is: the limbs of the antidotes such as investigation. The sign is: benefits such as joy and happiness. Or, through the distinction of upper and lower grounds, tranquility and coarseness, etc., are the aspects. On which ground, what kind of feeling is there, is the characteristic. Experiencing the taste of the bliss of samadhi is the sign. This is the view of the Noble One. Here, conducting marginal analysis, there are six aspects: essence, limbs, samadhi, afflictions, purification, and measure. Essence: In the first aspect, in the Abhidharmakosha it says: 'Dhyana has two kinds, each with four.' That is, the samadhi of samadhi or the dhyana of cause, the dhyana of arising or effect, there are two kinds. In those two kinds of dhyana, from the first dhyana to the fourth dhyana, each has four. In the second aspect, in the Abhidharmakosha it says: 'There, the respective dhyana ground is the third ground. The fourth ground is the eighth ground.' And so on. If explaining the first of the two, in the four, the characteristic of the first is: what kind of samadhi dhyana is, is the place of investigation or analysis. That is also considering the situation where those with afflictions are also dhyana. Or, what kind is it that possesses investigation or analysis. Those with afflictions are not the real samadhi dhyana, because there are no limbs such as joy and happiness. However, there is merely one-pointed concentration, therefore obtaining the name, so it is said like a rotten seed. It says so in the explanation. Or, the samadhi dhyana of cause and the samadhi

ཇུག་གི་བསམ་གཏན་གཉིས་སུ་འབྱེད་དགོས་པར་མངོན་ ཏེ། དང་པོའི་ཁྱད་པར་ཅན་ལ་ཟག་མེད་དག་པ་རོ་མྱང་ཅན་གསུམ་ཡོད་པར་རྩ་བར་བཤད་ དོ། །རོ་མྱང་ཅན་རྒྱུ་སྙོམས་འཇུག་གི་བསམ་གཏན་མིན་ཏེ། དགེ་བ་མིན་པའི་ཕྱིར། མཛོད་ ལས། སྙོམས་འཇུག་དགེ་བ་རྩེ་གཅིག་པ། །ཞེས་དང་། རོ་མྱང་ཅན་སོགས་གཅོད་པ་ལ་དགེ་ བ་ཞེས་སྨོས་ཞེས་པའི་ཕྱིར་དང་། དེ་ནི་སྙོམས་འཇུག་གི་བསམ་གཏན་ཉམས་བྱེད་ཡིན་པའི་ ཕྱིར་དང་། འབྲས་བུ་སྐྱེ་བའི་བསམ་གཏན་དུ་སྐྱེ་མི་ནུས་ཏེ་དེར་སྐྱེ་བ་ལ་དག་པ་བ་དགོས་སོ། ། དེ་ཡང་ཉོན་མོངས་པའི་འདོད་(འདོད་ཁམས་ཀྱི་ཆགས་སོགས་)པ་དང་མཚུངས་པར་ལྡན་པ་ལས་ དབེན། དངོས་པོའི་འདོད་པ་ལ་(ཡུལ་ལྔ་དོན་དུ་གཉེར་ནས་)དམིགས་པ་ལས་དབེན། ཉོན་མོངས་ པའི་འདོད་པའི་རྒྱུ་ཅན་སྒོ་གསུམ་གྱི་ཉེས་སྤྱོད་(མཚོན་གྱི་འདེབས་སོགས་)མི་དགེ་བ་མཐའ་དག་ གིས་དབེན་པ། རྟོག་དཔྱོད་ལ་སྐྱོན་དུ་མ་མཐོང་བས་(དེ་ཡན་གནོད་འཇོམས་ཆེ་བ་བློ་གྲོས་མི་ཟད་པའི་མདོ་ འགྲེལ་སོགས་)འདོད་པ་ནི་རགས་དང་པོ་ནི་ཞིའོ་ཞེས་སེམས་པའམ་(ཀུན་བཏུས་འཇུག་འགྲེལ་)ཤེས་ རབ་ལ་བརྟེན་ནས་ངོ་བོ་ཙམ་ཀུན་ཏུ་ཚོལ་བ་རྟོག་པ། སེམས་པའམ་ཤེས་རབ་ལ་བརྟེན་ནས་ 1-417 འདོད་པ་ནི་ཚེ་ཐུང་ཉོན་མོངས་མང་བ་སོགས་ཀྱིས་རགས། དང་པོ་དེ་ལས་བཟློག་པས་ཞིའོ་ སྙམ་དུ་ཁྱད་པར་ཞིབ་མོ་འབྱེད་པ་དཔྱོད་པ་(ཀུན་བཏུས་མདོ་)སྟེ་འདོད་པའི་(འདི་ཡན་གནོད་འཇོམས་) གཉེན་པོ་རྟོག་དཔྱོད་དང་བཅས་པ་འདོད་པའམ་སྒྲིབ་པ་ལས་དབེན་པ་ལས་སྐྱེས་པའི་ཕྱིར་ དབེན་པ་ལས་སྐྱེས་པ། འདོད་པའི་དོན་རྙེད་པ་དང་(འདོད་པའི་ཉོན་མོངས་ཅན་གྱི་)གནས་ངན་ལེན་ ཐམས་ཅད་དང་བྲལ་བས་ལུས་སེམས་ཤིན་ཏུ་སྦྱངས་ཏེ་ལས་སུ་རུང་བའི་དགའ་བདེ་དང་ ལྡན་པའོ། །(བསམ་གཏན་དང་པོ་བསྒྲུབས་ཏེ་གནས་སོ་ཞེས་པ་དེ་རྫོགས་པར་བྱས་ཏེ་གནས་ཞེས་འབུམ་ཊཱིཀ ཉེ་བར་ བསྒྲུབས་ཏེ་ནི་སྙོམས་པར་ཞུགས་པའོ། །གནས་པ་ནི་རང་གི་རྗེས་སུ་མྱོང་བའོ། །དག་ལྡན་ནོ། །) ཡན་ལག་དེ་བཞི་ཡང་ བསམ་གཏན་དང་པོའི་ཡན་ལག་ཚང་བར་བགྲངས་ཀྱི་དང་པོ་གང་ཡིན་ལ་ཚང་མི་དགོས་ སོ། །རྟོག་དཔྱོད་སེམས་འཁྲུག་བྱེད་ཀྱི་སྐྱོན་དུ་མཐོང་བས་དེ་ལས་སེམས་(གནོད་འཇོམས་ཐུབ་ དགོངས་)བཟློག་སྟེ་རྟོག་དཔྱོད་མེད་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་མཚན་མ་ལ་སེམས་ཉེ་བར་འདོགས་ (གནོད་)ཤིང་གཡེང་བར་སྤྱོད་པའི་དམིགས་པ་དང་བྲལ་ནས་རྩེ་(གནོད་འཇོམས་ཆེ་བ་བློ་གྲོས་མི་ཟད་ པའི་མདོ་འགྲེལ་)གཅིག་ཏུ་དཔྱོད་(སྤྱོད་དཔྱོད་)པའི་དམིགས་པ་ལ་ངང་(རྒྱུད་)གཅིག་པས་ཞི་བ་དང་ རབ་ཏུ་དང་བའི་སེམས་སུ་འཇོག་པས་ནང་རབ་ཏུ་དང་བ། རྟོག་དཔྱོད་རྒྱུན་མི་འཆད་པར་ རྒྱུད་ལ་འཇུག་(དག་)པ་མེད་པར་རྒྱུད་གཅིག་པའམ་རྟོག་དཔྱོད་ཀྱིས་གླགས

【現代漢語翻譯】 很明顯，禪定可以分為兩種。根本上說，第一種禪定具有三種無漏清凈的體驗。 體驗並非是等持的禪定，因為它不是善的。《俱舍論》中說：『等持是善且專注的。』因為斷除體驗等被稱為善，並且它會損害等持的禪定，也無法生起作為果的禪定，因為在那裡生起需要清凈。 它遠離了與煩惱的慾望（欲界的貪著等）相應，遠離了對事物慾望（追求五欲）的執著，遠離了以煩惱慾望為因的三門惡行（如刀劍的傷害等）一切不善。由於沒有將尋伺視為過患（如《無盡慧經》等），認為『慾望是粗糙的，第一禪是寂靜的』，或者依靠智慧僅僅尋求事物的本質，這是尋。依靠思考或智慧，認為慾望是短命、多煩惱等，是粗糙的；與此相反，第一禪是寂靜的，從而細緻地區分差別，這是伺（《攝大乘論》）。因此，與尋伺相關的慾望的對治，由於從遠離慾望或障礙中產生，所以是遠離所生。由於獲得慾望的利益，以及遠離一切（慾望的煩惱）惡趣，身心得到極大的調柔，具有堪能的喜樂。（修習第一禪並安住，這是圓滿安住，是《大疏》的解釋。親近修習是入定。安住是隨後的體驗。是清凈具足的。）這四個支分也被完整地列為第一禪的支分，但並非任何第一禪都需要具備所有支分。 由於將尋伺視為擾亂內心的過患，內心從尋伺中返回（《摧魔品》），將心專注于無尋無伺的等持之相（《摧魔品》），遠離了散亂的對境，以專注（《無盡慧經》）於一境的對境，以單一的相續（心相續）安住于寂靜和極度澄澈的內心，因此是內心的極度澄澈。尋伺不會持續不斷地進入相續，沒有單一的相續，或者說尋伺沒有機會。

【English Translation】 It is evident that dhyana (meditative concentration) should be divided into two. Fundamentally, the first dhyana has three types of stainless pure experiences. Experience is not samapatti (equanimity) dhyana, because it is not virtuous. The Abhidharmakośa says: 'Samapatti is virtuous and one-pointed.' Because cutting off experience etc. is called virtuous, and it harms samapatti dhyana, and it cannot arise as the dhyana that is the result, because arising there requires purity. It is separated from being associated with afflictive desire (desire of the desire realm, etc.), separated from focusing on the desire for objects (pursuing the five desires), separated from all non-virtuous actions of the three doors that are caused by afflictive desire (such as the planting of weapons, etc.). Because one does not see fault in vitarka and vicara (conceptualization and analysis) (such as the Inexhaustible Intelligence Sutra, etc.), one thinks, 'Desire is coarse, and the first dhyana is peaceful,' or relying on wisdom, one merely seeks the essence of things, which is vitarka. Relying on thought or wisdom, one thinks that desire is short-lived, full of afflictions, etc., and is coarse; conversely, the first dhyana is peaceful, thus subtly distinguishing the differences, which is vicara (the Compendium of Determinations). Therefore, the antidote to desire, which is related to vitarka and vicara, is born from being separated from desire or obscurations, so it is born from separation. Because one obtains the benefits of desire and is separated from all evil destinies (of afflictive desire), the body and mind become extremely pliable, possessing workable joy and bliss. (Having cultivated the first dhyana and abiding, this is complete abiding, as explained in the Great Commentary. Approaching cultivation is entering into samadhi. Abiding is the subsequent experience. It is pure and complete.) These four limbs are also fully enumerated as the limbs of the first dhyana, but not every first dhyana needs to possess all the limbs. Because one sees fault in vitarka and vicara as disturbing the mind, the mind returns from vitarka and vicara (the Subjugation of Mara), focusing the mind on the sign of samadhi without vitarka and vicara (the Subjugation of Mara), separated from the object of distraction, with one-pointedness (the Inexhaustible Intelligence Sutra) focusing on the object, with a single continuum (mind stream) abiding in a peaceful and extremely clear mind, therefore it is extreme clarity of the inner. Vitarka and vicara do not continuously enter the continuum, there is no single continuum, or vitarka and vicara have no opportunity.

་སམ་བར་(རྨ་མེད་ པ་ཞེས་འཇུག་བཤད་དོ། །)ཆད་མེད་པར་རྒྱུད་གཅིག་ཏུ་གྱུར་པའོ། །མཚན་ཉིད་ནི། སྙོམས་འཇུག་ གི་བསམ་གཏན་གང་ཞིག་ནང་ཡོངས་སུ་དང་བ་དང་དགའ་པའི་ས་བའམ་དེ་གཉིས་ཀྱི་ ཡན་ལག་ཅན་ཞེས་པའོ། །གསུམ་པའི་མཚན་ཉིད། རྒྱུ་སྙོམས་འཇུག་གི་བསམ་གཏན་གང་ ཞིག དགའ་བ་ལ་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་ཞིང་བདེ་བའི་ས་བའམ་བདེ་བའི་ཡན་ལག་ཅན་ ནོ། །དགའ་བ་ཡང་རགས་(ཐུབ་དགོངས་འཇུག་པའི་འགྲེལ་པ་)པ་ཉིད་ཀྱིས་བཏང་སྙོམས་སུ་བྱེད་པའི་ ཕྱིར་དང་། དྲན་པ་དང་ཤེས་བཞིན་ཅན་ཏེ་དགའ་བའི་སྐབས་མི་འབྱེད་པའི་དོན་དུ་དྲན་པ་ཉེ་ 1-418 བར་གནས་ཤིང་སྐྱེས་པ་རྣམས་ཀྱང་ནམ་ཡང་དང་དུ་མི་བླང་བའི་ཕྱིར་དུ་ཤེས་རབ་(བློ་གྲོས་མི་ ཟད་པའི་མདོ་འགྲེལ་དང་གནོད་འཇོམས་)ལན་མང་དུ་བྱེད་པ་དང་གཟུགས་ཀྱི་ལུས་དང་ཡིད་ཀྱི་ལུས་ ཀྱིས་ཚོར་བའི་བདེ་བ་དང་ཤིན་ཏུ་སྦྱངས་པའི་བདེ་བ་མྱོང་བར་བྱེད་པའོ། །བཞི་པའི་མཚན་ ཉིད། རྒྱུ་སྙོམས་འཇུག་གི་བསམ་གཏན་གང་ཞིག སྐྱོན་བརྒྱད་ལས་གྲོལ་ཞིང་ཚོར་བ་བཏང་ སྙོམས་ཅན་ནོ། །བདེ་སྡུག་ཡིད་བདེ་མི་བདེ་དང་བྲལ་ནས་ཚོར་བ་བཏང་སྙོམས་དང་ལྡན་ པ། སྐྱོན་(བདེ་སྡུག་ཡིད་བདེ་མི་བདེ་དབུགས་འབྱུང་རྔུབ་རྟོག་དཔྱོད་བརྒྱད་དོ། །)བརྒྱད་ལས་གྲོལ་(འཇུག་བཤད་) བས་དྲན་པ་དང་བཏང་སྙོམས་ཡོངས་སུ་དག་པ་ཅན་གྱི་རྩེ་གཅིག་པའོ། །གཟུགས་མེད་ བཞི་ལའང་། རྒྱུ་སྙོམས་འཇུག་གི་དང་། འབྲས་བུ་སྐྱེ་བའི་གཟུགས་མེད་བཞི་བཞི་བརྒྱད་དོ། ། སྐྱེ་བའི་གཟུགས་མེད་ནི་ནམ་མཁའ་མཐའ་ཡས་སོགས་ལྷའི་སྐྱེ་བ་བཞིའོ། །དང་པོ་ལ། རྒྱུ་ ནམ་མཁའ་མཐའ་ཡས་ཀྱི་སྙོམས་འཇུག་གི་མཚན་ཉིད། རྒྱུ་གཟུགས་མེད་ཀྱི་སྙོམས་འཇུག་ གང་ཞིག གཟུགས་ཀྱི་འདུ་ཤེས་བཤིག་སྟེ་ནམ་མཁའ་(གནོད་འཇོམས་སོགས་)མཐའ་ཡས་སོ་ ཞེས་དམིགས་ཤིང་མོས་(གནོད་འཇོམས་སོགས་)པ། དེ་ཡང་ཐམས་ཅན་ལ་ནམ་མཁའི་འདུ་ཤེས་ ཤིན་ཏུ་བསྒོམས་(དག་ཐུབ་)པས་སྔོ་སེར་སོགས་ཁ་དོག གྱང་དང་ར་བ་རྩིག་པ་སོགས་སྒྲིབ་ པ། ཁང་བཟང་དང་སྐྱེད་མོས་ཚལ་ཉི་ཟླ་སོགས་སྣ་ཚོགས་ཀྱི་འདུ་ཤེས་དང་(ཀུན་)བྲལ་ཏེ་དེ་ རྣམས་སྣང་བ་མེད་པར་ནམ་མཁའ་མཐའ་(འཇུག་བཤད་)ཡས་པ་ཉིད་དམིགས་(འཇུག་)པར་བྱེད་ པའོ། །དེ་ཡང་ཉེར་བསྡོགས་ཀྱི་ཚེ། འོག་ས་དང་ནམ་མཁའ་ལ་དམིགས་པའམ་དངོས་གཞི་ མ་ཐོབ་ཀྱི་བར་ནམ་མཁའ་ཁོ་ན་ལ་དམིགས། ཐོབ་ནས་རང་སའི་ཕུང་པོ་དང་ནམ་མཁའ་ ལ་དམིགས་པར་མངོན་ནོ། །རྒྱུ་རྣམ་ཤེས་ཀྱི་མཚན་ཉིད། གང་ཞིག ནམ་མཁའི་འདུ་ཤེས་ ལྡོག་སྟེ་རྣམ་ཤེས་མཐའ་ཡས་སོ་ཞེས་དམིགས་ཤིང་མོས་པ། རྒྱུ་ཅི་ཡང་གི་མཚན་ཉིད། གང་ ཞིག རྣམ་ཤེས་མཐའ་ཡས་སྙོམས་འཇུག་ལས་གོང་དུ་བསྐྱོད་པས་གཟུགས་གཟུགས་མེད་ 1-419 ཀྱི་དམིགས་པ་ཅི་ཡང་མེད་དོ་ཞེས་དམིགས་ཤིང་མོས་པ།

【現代漢語翻譯】 སམ་བར་（無垢）不間斷地成為一體。定義是：何種等持的禪定，是內在完全的喜悅和快樂的處所，或者是這兩者的分支。第三個定義是：作為原因的等持的禪定，對快樂沒有貪戀，是幸福的處所或幸福的分支。因為快樂本身被粗略地（《入行論》的解釋）捨棄，所以要保持正念和覺知，爲了不分別快樂的時候，正念靠近，已經生起的人們也永遠不會接受，所以要多次運用智慧（《不退轉法輪經》的解釋和《摧魔經》），用色身和意身來體驗感受的快樂和極度調伏的快樂。第四個定義是：作為原因的等持的禪定，從八種過失中解脫出來，具有舍受。遠離苦樂、意樂和不樂，具有舍受。從八種過失（苦樂、意樂不樂、出入息、尋伺）中解脫出來（《入行論》），具有正念和完全清凈的舍，是專注一境性。對於四無色定也是如此。作為原因的等持和作為結果的四無色定，共有八種。作為結果的無色定是無邊虛空等四種天界的生處。第一種，作為原因的無邊虛空的等持的定義是：作為原因的無色定的等持，摧毀色想，緣于並信解無邊虛空（《摧魔經》等）。這是因為對一切都極度修習虛空之想，所以沒有青黃等顏色，墻壁和籬笆等遮蔽物，樓房和花園、日月等各種各樣的想法，從而沒有這些顯現，只緣于無邊虛空（《入行論》）。在臨近的時候，緣于下方的土地和天空，或者在沒有獲得正行之前，只緣于天空。獲得之後，顯現為緣于自己所處的蘊和天空。作為原因的識的定義是：何種禪定，顛倒虛空之想，緣于並信解無邊識。作為原因的無所有的定義是：何種禪定，從無邊識的等持中更進一步，緣于並信解沒有色和無色的所緣。 sambar (meaning 'without stain') becomes one in an unbroken stream. Its definition is: Which samadhi meditation is the place of complete inner joy and happiness, or a branch of these two. The third definition is: Which samadhi meditation, as a cause, is without attachment to happiness, and is the place of bliss or a branch of bliss. Because happiness itself is roughly abandoned (according to the commentary on 'Entering the Bodhisattva's Way of Life'), one should maintain mindfulness and awareness. In order not to distinguish the time of happiness, mindfulness is close, and those who have arisen will never accept it, so wisdom (according to the commentary on 'Inexhaustible Intellect Sutra' and 'Subduing Mara') should be applied many times, and the happiness of feeling and the happiness of extreme training should be experienced with the physical body and the mental body. The fourth definition is: Which samadhi meditation, as a cause, is liberated from the eight faults and has equanimity. Being separated from pleasure and pain, mental pleasure and displeasure, it has equanimity. Being liberated from the eight faults (pleasure and pain, mental pleasure and displeasure, exhalation and inhalation, discursive thought and analysis) (according to 'Entering the Bodhisattva's Way of Life'), it has mindfulness and completely pure equanimity, and is one-pointedness. The same applies to the four formless realms. As a cause, there is equanimity, and as a result, there are four formless realms, making a total of eight. The formless realms as a result are the four abodes of the gods, such as infinite space. The definition of the equanimity of infinite space as the first cause is: Which samadhi of the formless realm as a cause, destroys the perception of form, and focuses on and believes in infinite space (according to 'Subduing Mara' etc.). This is because one has extremely meditated on the perception of space in all things, so there are no colors such as blue and yellow, no obstructions such as walls and fences, and no various thoughts such as mansions and gardens, sun and moon. Thus, there is no appearance of these, and only infinite space is focused on (according to 'Entering the Bodhisattva's Way of Life'). At the time of approaching, one focuses on the ground below and the sky, or only on the sky until the actual attainment is achieved. After attainment, it appears that one focuses on one's own aggregates and the sky. The definition of consciousness as a cause is: Which meditation reverses the perception of space, and focuses on and believes in infinite consciousness. The definition of nothingness as a cause is: Which meditation, progressing further from the equanimity of infinite consciousness, focuses on and believes that there is no object of form or formlessness.

【English Translation】 སམ་བར་(རྨ་མེད་པ་ཞེས་འཇུག་བཤད་དོ། །) translates to 'Sambar (explained in the Entering [the Middle Way] as without blemish)' ཆད་མེད་པར་རྒྱུད་གཅིག་ཏུ་གྱུར་པའོ། ། translates to 'It becomes one continuous stream.' མཚན་ཉིད་ནི། སྙོམས་འཇུག་གི་བསམ་གཏན་གང་ཞིག་ནང་ཡོངས་སུ་དང་བ་དང་དགའ་པའི་ས་བའམ་དེ་གཉིས་ཀྱི་ཡན་ལག་ཅན་ཞེས་པའོ། ། translates to 'The definition is: Which samadhi meditation is a place of complete inner satisfaction and joy, or possesses the qualities of both.' གསུམ་པའི་མཚན་ཉིད། རྒྱུ་སྙོམས་འཇུག་གི་བསམ་གཏན་གང་ཞིག དགའ་བ་ལ་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་ཞིང་བདེ་བའི་ས་བའམ་བདེ་བའི་ཡན་ལག་ཅན་ནོ། ། translates to 'The third definition: Which samadhi meditation, as a cause, is free from attachment to joy and is a place of bliss or possesses the qualities of bliss.' དགའ་བ་ཡང་རགས་(ཐུབ་དགོངས་འཇུག་པའི་འགྲེལ་པ་)པ་ཉིད་ཀྱིས་བཏང་སྙོམས་སུ་བྱེད་པའི་ཕྱིར་དང་། དྲན་པ་དང་ཤེས་བཞིན་ཅན་ཏེ་དགའ་བའི་སྐབས་མི་འབྱེད་པའི་དོན་དུ་དྲན་པ་ཉེ་བར་གནས་ཤིང་སྐྱེས་པ་རྣམས་ཀྱང་ནམ་ཡང་དང་དུ་མི་བླང་བའི་ཕྱིར་དུ་ཤེས་རབ་(བློ་གྲོས་མི་ཟད་པའི་མདོ་འགྲེལ་དང་གནོད་འཇོམས་)ལན་མང་དུ་བྱེད་པ་དང་གཟུགས་ཀྱི་ལུས་དང་ཡིད་ཀྱི་ལུས་ཀྱིས་ཚོར་བའི་བདེ་བ་དང་ཤིན་ཏུ་སྦྱངས་པའི་བདེ་བ་མྱོང་བར་བྱེད་པའོ། ། translates to 'Also, because joy itself is made equanimous by the gross (explanation from the commentary on Entering the Intention of the Sage), and being mindful and aware, mindfulness is closely maintained so as not to differentiate the times of joy, and because those who have arisen never accept it, wisdom (explanation from the commentary on the Inexhaustible Intellect Sutra and the Destroyer of Harm) is applied many times, and the bliss of feeling and the bliss of great training are experienced with the physical body and the mental body.' བཞི་པའི་མཚན་ཉིད། རྒྱུ་སྙོམས་འཇུག་གི་བསམ་གཏན་གང་ཞིག སྐྱོན་བརྒྱད་ལས་གྲོལ་ཞིང་ཚོར་བ་བཏང་སྙོམས་ཅན་ནོ། ། translates to 'The fourth definition: Which samadhi meditation, as a cause, is liberated from the eight faults and possesses equanimity of feeling.' བདེ་སྡུག་ཡིད་བདེ་མི་བདེ་དང་བྲལ་ནས་ཚོར་བ་བཏང་སྙོམས་དང་ལྡན་པ། སྐྱོན་(བདེ་སྡུག་ཡིད་བདེ་མི་བདེ་དབུགས་འབྱུང་རྔུབ་རྟོག་དཔྱོད་བརྒྱད་དོ། །)བརྒྱད་ལས་གྲོལ་(འཇུག་བཤད་)བས་དྲན་པ་དང་བཏང་སྙོམས་ཡོངས་སུ་དག་པ་ཅན་གྱི་རྩེ་གཅིག་པའོ། ། translates to 'Being separated from pleasure and pain, mental pleasure and displeasure, it possesses equanimity of feeling. Being liberated (Entering [the Middle Way]) from the eight faults (pleasure, pain, mental pleasure, mental displeasure, exhalation, inhalation, conceptualization, analysis), it is one-pointedness with mindfulness and completely pure equanimity.' གཟུགས་མེད་བཞི་ལའང་། རྒྱུ་སྙོམས་འཇུག་གི་དང་། འབྲས་བུ་སྐྱེ་བའི་གཟུགས་མེད་བཞི་བཞི་བརྒྱད་དོ། ། translates to 'Also for the four formless [realms]: As a cause, there is equanimity, and as a result, there are four formless [realms] of birth, making eight in total.' སྐྱེ་བའི་གཟུགས་མེད་ནི་ནམ་མཁའ་མཐའ་ཡས་སོགས་ལྷའི་སྐྱེ་བ་བཞིའོ། ། translates to 'The formless [realms] of birth are the four births of gods, such as infinite space.' དང་པོ་ལ། རྒྱུ་ནམ་མཁའ་མཐའ་ཡས་ཀྱི་སྙོམས་འཇུག་གི་མཚན་ཉིད། རྒྱུ་གཟུགས་མེད་ཀྱི་སྙོམས་འཇུག་གང་ཞིག གཟུགས་ཀྱི་འདུ་ཤེས་བཤིག་སྟེ་ནམ་མཁའ་(གནོད་འཇོམས་སོགས་)མཐའ་ཡས་སོ་ཞེས་དམིགས་ཤིང་མོས་(གནོད་འཇོམས་སོགས་)པ། དེ་ཡང་ཐམས་ཅན་ལ་ནམ་མཁའི་འདུ་ཤེས་ཤིན་ཏུ་བསྒོམས་(དག་ཐུབ་)པས་སྔོ་སེར་སོགས་ཁ་དོག གྱང་དང་ར་བ་རྩིག་པ་སོགས་སྒྲིབ་པ། ཁང་བཟང་དང་སྐྱེད་མོས་ཚལ་ཉི་ཟླ་སོགས་སྣ་ཚོགས་ཀྱི་འདུ་ཤེས་དང་(ཀུན་)བྲལ་ཏེ་དེ་རྣམས་སྣང་བ་མེད་པར་ནམ་མཁའ་མཐའ་(འཇུག་བཤད་)ཡས་པ་ཉིད་དམིགས་(འཇུག་)པར་བྱེད་པའོ། ། translates to 'For the first: The definition of the equanimity of infinite space as a cause: Which equanimity of the formless [realm] as a cause, destroys the perception of form and focuses on and aspires to infinite space (Destroyer of Harm, etc.). That is, because the perception of space is greatly cultivated (Purely Capable) in all things, colors such as blue and yellow, obstructions such as walls and fences, and various perceptions such as mansions and gardens, sun and moon are abandoned (all), and without the appearance of these, only infinite space is focused on (Entering [the Middle Way]).' དེ་ཡང་ཉེར་བསྡོགས་ཀྱི་ཚེ། འོག་ས་དང་ནམ་མཁའ་ལ་དམིགས་པའམ་དངོས་གཞི་མ་ཐོབ་ཀྱི་བར་ནམ་མཁའ་ཁོ་ན་ལ་དམིགས། ཐོབ་ནས་རང་སའི་ཕུང་པོ་དང་ནམ་མཁའ་ལ་དམིགས་པར་མངོན་ནོ། ། translates to 'Also, at the time of approximation, one focuses on the ground below and the sky, or only on the sky until the actual basis is attained. After attainment, it is evident that one focuses on the aggregates of one's own place and the sky.' རྒྱུ་རྣམ་ཤེས་ཀྱི་མཚན་ཉིད། གང་ཞིག ནམ་མཁའི་འདུ་ཤེས་ལྡོག་སྟེ་རྣམ་ཤེས་མཐའ་ཡས་སོ་ཞེས་དམིགས་ཤིང་མོས་པ། རྒྱུ་ཅི་ཡང་གི་མཚན་ཉིད། གང་ཞིག རྣམ་ཤེས་མཐའ་ཡས་སྙོམས་འཇུག་ལས་གོང་དུ་བསྐྱོད་པས་གཟུགས་གཟུགས་མེད་ཀྱི་དམིགས་པ་ཅི་ཡང་མེད་དོ་ཞེས་དམིགས་ཤིང་མོས་པ། translates to 'The definition of consciousness as a cause: Which [equanimity] reverses the perception of space and focuses on and aspires to infinite consciousness. The definition of nothingness as a cause: Which [equanimity], having progressed beyond the equanimity of infinite consciousness, focuses on and aspires to the absence of any object of form or formlessness.'

རྒྱུ་འདུ་ཤེས་མེད་འདུ་ཤེས་མེད་ མིན་གྱི་མཚན་ཉིད། གང་ཞིག ཅི་ཡང་ཡོད་མེད་ཀྱི་འདུ་ཤེས་བཟློག་ཅིང་འདུ་ཤེས་ཕྲ་མོ་མ་ སྤངས་པ་ཅན་ནོ། ། ༈ ཡན་ལག གཉིས་པ་ནི། བསམ་གཏན་དང་པོ་ཡན་ལག་ལྔ་སྟེ། རྟོག་དཔྱོད་གཉིས་ནི། དང་པོའི་མི་ མཐུན་ཕྱོགས་(བསྡུ་བར་)འདོད་པའི་འདོད་ཆགས་གནོད་སེམས་འཚེ་བའི་རྟོག་པ་སྡུག་བསྔལ་ ཡིད་མི་(བསྡུ་བར་)བདེ་སོགས་སྤོང་བས་གཉེན་པོའི་ཡན་ལག་དགའ་བདེ་གཉིས་ཕན་ཡོན་གྱི་ ཡན་ལག རྩེ་གཅིག་པ་གནས་ཀྱི་ཡན་ལག་སྟེ། དེ་ལ་བརྟེན་ནས་རྟོག་དཔྱོད་སོགས་གཉེན་ པོ་འཇུག་ཅིང་ཕན་ཡོན་(བློ་གྲོས་མི་ཟད་པའི་མདོ་འགྲེལ་)འབྱུང་བས་སོ། །གཉིས་པ་ཡན་ལག་བཞི་ སྟེ། ནང་ཡོངས་སུ་དང་བ་རྟོག་དཔྱོད་སྤོང་བས་གཉེན་པོའི། དགའ་བདེ་ཕན་ཡོན། རྩེ་གཅིག་ པ་གནས་སོ། །གསུམ་པ་ལྔ་སྟེ། དྲན་ཤེས་བཞིན་བཏང་སྙོམས་གསུམ་དགའ་བ་སྤོང་བས་ གཉེན་པོའི་ཡན་ལག བདེ་བ་ཕན་ཡོན། རྩེ་གཅིག་པ་གནས་སོ། །བཞི་པ་བཞི་སྟེ། དྲན་ པ་དང་བཏང་སྙོམས་གཡོ་བའི་སྐྱོན་(བརྒྱད་)ཡོངས་སུ་དག་པ་བདེ་བ་སྤོང་བས་གཉེན་པོའི། ཚོར་བ་བཏང་སྙོམས་ཕན་ཡོན། རྩེ་གཅིག་པ་གནས་སོ། །(ཀུན་བཏུས་འགྲེལ་པ་རྒྱལ་བོའི་སྲས་སོ་ཤཱནྟིས་ ཀྱང་ངོ་། །) འདིར་གསུམ་པ་དང་བཞི་པའི་གཉེན་པོའི་ཡན་ལག་བཏང་སྙོམས་ནི། སེམས་བྱུང་ འདུ་བྱེད་ཀྱི་བཏང་སྙོམས་ཡིན་ལ། སྤྱིར་བཏང་སྙོམས་ལ། འདུ་བྱེད། ཚོར་བ། ཚད་མེད་ཀྱི་ གསུམ་ཡོད་དོ། །བསྡུ་བར། བསམ་གཏན་དང་པོ་ལ་དྲན་ཤེས་བཞིན་བཏང་སྙོམས་གསུམ་ ཡོད་ཀྱང་རྟོག་དཔྱོད་ཀྱིས་བསྒྲིབས་པས་མ་སྨོས་སོ། །གཉིས་པ་ལའང་ཡོད་ཀྱང་དགའ་བའི་ ཉོན་མོངས་པས་ཀུན་ནས་དཀྲིས་པས་མ་སྨོས་པར་ནང་ཡོངས་སུ་དང་བའི་མིང་གིས་བསྟན། གསུམ་པར་རྟོག་དཔྱོད་དགའ་བ་དེ་དག་དང་བྲལ་བས་རང་མིང་གིས་སྨོས་སོ། །ཞེས་སོ། ། གཟུགས་མེད་རྣམས་ཡན་ལག་མི་འདྲ་བས་འདའ་བ་མིན་ཏེ། ཐམས་ཅད་ཡན་ལག་བཏང་ 1-420 སྙོམས་དང་རྩེ་གཅིག་པར་འདྲ་བས་སོ། །འོན་ཀྱང་དམིགས་པ་ལས་ཡང་དག་པར་འདའ་བ་ ཡིན་ལ་ཞི་རགས་ཀྱི་ཁྱད་ཡོད་དེ། རས་ཡུག་ཆུ་ཞེང་མཉམ་ཡང་སྦོམ་ཕྲའི་ཁྱད་ཡོད་པ་བཞིན་ ནོ། །ཞེས་ཨཱརྱའོ། །(ཀུན་བཏུས་དང་ཐུབ་དགོངས་སུ་གཟུགས་མེད་ལ་ཡན་ལག་མེད་པར་བཤད་དོ། །) ༈ སྙོམས་པར་འཇུག་པ། གསུམ་པ་ནི། བསམ་གཏན་དང་པོ་ལ་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་བདུན་གྱིས་སྙོམས་པར་འཇུག་སྟེ། མཚན་ཉིད་རབ་ཏུ་རིག་པ། མོས་པ་ལས་བྱུང་བ། རབ་ཏུ་དབེན་པ། དགའ་བ་སྡུད་པ། དཔྱོད་ པ། སྦྱོར་བའི་མཐའ། སྦྱོར་བའི་མཐའི་འབྲས་བུ་ཡིད་ལ་བྱེད་པའོ། །དང་པོ་ནི། མཉམ་ བཞག་གི་ས་བའི་ཡིད་ལ་བྱེད་པས་འདོད་ཁམས་འདི་ཉོན་མོངས་དང་སྡུག་བསྔལ་ཤས་ཆེ་ ཞིང་མང་པས་རགས། བསམ་གཏན་དང་པོ་(སྲས་)དེ་དག་མེད་པས་ཞི་བའི་མཚན་ཉིད་དུ་ ཐོས་(སྲས་)བསམ

【現代漢語翻譯】 無所有處的體性：是指捨棄了『一無所有』的念頭，但又沒有完全放棄細微的念頭。 第二支：初禪有五個支分，即覺和觀。覺和觀是與初禪不相順的對治品，因為它們能捨棄貪慾、嗔恚、惱害的尋思，以及痛苦、不悅等。喜和樂是利益的支分，一心是住的支分。依靠這些支分，覺和觀等對治品得以生起，併產生利益（如《不退轉輪經》所說）。二禪有四個支分，即內凈，是捨棄覺和觀的對治品；喜和樂是利益；一心是住。三禪有五個支分，即正念、正知、舍，這三個是捨棄喜的對治品；樂是利益；一心是住。四禪有四個支分，即正念和舍，完全清凈了動搖的過失（八種）；捨棄樂的對治品；感受是舍；一心是住。（《攝類學釋》中，聖天菩薩也這樣說。）這裡，三禪和四禪的對治支分——舍，是心所中的行舍。一般來說，舍有行舍、受舍和無量舍三種。總而言之，初禪雖然有正念、正知、舍三種，但因為被覺和觀所遮蔽，所以沒有提及。二禪也有這三種，但因為被喜的煩惱所纏繞，所以沒有提及，而是用『內凈』來表示。三禪因為遠離了覺、觀和喜，所以用它們自己的名稱來表示。 無色界的支分不同，所以不是超越，但所有禪定的支分在舍和一心上是相同的。然而，從所緣境上來說，確實是超越，並且有寂靜和粗猛的差別，就像布的寬度相同，但有粗細的差別一樣。這是阿阇梨（Arya）的觀點。（《攝類學》和《入中論》中說無色界沒有支分。） 第三，入定：初禪通過七種作意入定，即體性極明、從欲樂生、極寂靜、攝集喜、觀察、加行邊際、加行邊際的果作意。第一種是：以等持的根本作意，認為欲界充滿煩惱和痛苦，非常粗猛；而初禪沒有這些，是寂靜的體性。聽聞和思考（聖天菩薩）……

【English Translation】 The characteristic of the state of neither perception nor non-perception: It refers to abandoning the notion of 'nothingness' while not completely abandoning subtle perceptions. The second branch: The first Dhyana (meditative absorption) has five branches, namely vitarka (initial application of thought) and vicara (sustained application of thought). Vitarka and vicara are the antidotes that are not in accordance with the first Dhyana, because they abandon thoughts of desire, malice, and harm, as well as suffering and unpleasantness. Joy and happiness are the branches of benefit, and one-pointedness is the branch of abiding. Relying on these branches, antidotes such as vitarka and vicara arise, and benefits occur (as stated in the 'Inexhaustible Intelligence Sutra'). The second Dhyana has four branches, namely inner clarity, which is the antidote to abandoning vitarka and vicara; joy and happiness are the benefits; and one-pointedness is the abiding. The third Dhyana has five branches, namely mindfulness, awareness, and equanimity, these three are the antidotes to abandoning joy; happiness is the benefit; and one-pointedness is the abiding. The fourth Dhyana has four branches, namely mindfulness and equanimity, completely purifying the faults of agitation (eight types); the antidote to abandoning happiness; feeling is equanimity; and one-pointedness is the abiding. (So says Soshanti, the son of the king, in the 'Compendium of Determinations'.) Here, the equanimity that is the antidote branch of the third and fourth Dhyanas is the equanimity of mental formations. Generally, there are three types of equanimity: formation equanimity, feeling equanimity, and immeasurable equanimity. In summary, although the first Dhyana has mindfulness, awareness, and equanimity, they are not mentioned because they are obscured by vitarka and vicara. The second Dhyana also has these three, but they are not mentioned because they are completely entangled by the afflictions of joy, and are indicated by the name 'inner clarity'. In the third Dhyana, because it is separated from vitarka, vicara, and joy, they are mentioned by their own names. The formless realms are not transcendence because their branches are different, but all Dhyanas are the same in equanimity and one-pointedness. However, from the perspective of the object of focus, it is indeed transcendence, and there is a difference between tranquility and coarseness, just as cloths have the same width but differ in thickness. This is the view of Acharya (Arya). (The 'Compendium of Determinations' and the 'Madhyamakavatara' state that the formless realms have no branches.) Third, entering into meditative absorption: The first Dhyana is entered into through seven types of mental engagement, namely, extremely clear characteristics, arising from desire, extreme solitude, gathering joy, examination, the limit of effort, and the mental engagement of the result of the limit of effort. The first is: with the fundamental mental engagement of meditative equipoise, one considers that the desire realm is full of afflictions and suffering, and is very coarse; while the first Dhyana does not have these, and is of the nature of tranquility. Hearing and thinking (Son of the King)...

་གྱིས་རིག་པའོ། །གཉིས་པ་ནི། དེ་ནས་(སྲས་ཐོས་བསམ་ལས་འདས་ནས་)གཅིག་ ཏུ་བསྒོམ་པའི་རྣམ་པས་དེ་འདྲའི་ཞི་རགས་ཀྱི་མཚན་མ་ལ་དམིགས་པའི་ཞི་ལྷག་བསྒོམ་ཞིང་ རྟོག་དཔྱོད་ཀྱིས་ཞི་རགས་སུ་མོས་པའོ། །གསུམ་པ་ནི། དེ་གོམས་(སྲས་)པས་འདོད་པའི་སྒོམ་ སྤང་གི་ཉོན་མོངས་ཆེན་པོ་གསུམ་སྤང་བའི་ལམ་མོ། །བཞི་པ་ནི། དེའི་འོག་ཏུ་སྤོང་བ་ལ་ དགའ་བས་འདོད་པའི་ཉོན་མོངས་(འོག་ཏུ་དངོས་)འབྲིང་སྤངས་ཏེ་དབེན་པའི་དགའ་བདེ་ཆུང་ ངུས་རེག་ནས་དུས་དུས་སུ་དད་པས་(རྨུ་)རྨུགས་པ་དང་གཉིད་དང་རྒོད་པ་དང་བྲལ་བར་བྱ་ བའི་ཕྱིར་རབ་ཏུ་དགའ་བར་བྱེད་པའོ། །ལྔ་པ་ནི། འདོད་པའི་ཉོན་མོངས་སྤངས་མ་སྤངས་ ཤེས་པའི་ཆེད་དུ་སྡུག་པའི་མཚན་མ་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ལ་སོགས་པས་ཉོན་མོངས་སྐྱེ་མི་སྐྱེ་སོ་ སོར་རྟོག་པའོ། །དྲུག་པ་ནི། དེ་ནས་འདོད་པའི་ཉོན་མོངས་ཆུང་ངུ་གསུམ་སྤང་བའི་ཕྱིར་དང་ པོའི་དངོས་གཞི་ལ་ཐུག་གི་བར་དུ་གཉེན་པོ་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་སྟེ། དྲུག་པོ་དེ་(བསམ་གཏན་གཟུགས་ མེད་ལ་མཉམ་པར་བཞག་པའི་ཕྱིར་སྔ་ནས་གོམས་པའི་སེམས་ཀྱི་མིང་སྟེ།)ཉེར་བསྡོགས་སོ། །དེ་ལ་བརྟེན་ནས་ ཁམས་གསུམ་གྱི་ཉོན་མོངས་སྤོང་མི་ནུས་པ་མེད་པས་མི་ལྕོགས་པ་མེད་དོ་ཞེས་སྒྲ་སྦྱོར་བམ་ 1-421 གཉིས་ལས་སོ། །བདུན་པ་ནི། དང་པོའི་དངོས་གཞིའོ། །དེ་བཞིན་དུ་འོག་མ་རྣམས་སྡུག་ བསྔལ་ཆེ་ཞིང་ཚེ་ཐུང་གོང་མ་རྣམས་དེ་ལས་བཟློག་པས་རགས་པ་དང་ཞི་བར་རིག་ནས་རིམ་ པ་བཞིན་སྤང་བར་དང་ཐོབ་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་དུ་སེམས་འཇོག་པ་དང་པོ། (མཚན་ཉིད་རིགས་པ།) དེའི་ཡང་དག་པར་སྦྱོར་བ་རྩོམ་པ་གཉིས་པ། འོག་སའི་ཉོན་མོངས་ཆེན་པོ་སྤོང་བ་གསུམ་པ། འབྲིང་སྤོང་བ་བཞི་པ། ཐོབ་པར་མངོན་པར་ང་རྒྱལ་མེད་པ་ལ་སེམས་འཇོག་པ་ལྔ་པ། ཆུང་ ངུ་སྤོང་བ་དྲུག་པ། དངོས་གཞི་མྱོང་བ་བདུན་པ་སྟེ། དེས་སྲིད་རྩེའི་བར་དུ་སྙོམས་པར་འཇུག་ གོ །(ཀུན་བཏུས་འགྲེལ་པ་རྒྱལ་བོའི་སྲས་སོ། །) ༈ ཉོན་མོངས། བཞི་པ་ནི། སྲེད་པ་ལྟ་བ་ང་རྒྱལ་མ་རིག་པ་བཞིས་ཉོན་མོངས་པ་ཅན་དུ་གྱུར་པས་ བསྒྲིབས་ལ་ལུང་དུ་མ་བསྟན་པར་འགྱུར་རོ། ། ༈ རྣམ་བྱང་། ལྔ་པ་ནི། དག་པའི་བསམ་གཏན་གཟུགས་མེད་(སྲས་)འཇིག་རྟེན་པ་རྣམས་ཀྱང་དགེ་ བའི་ཕྱིར། ཀུན་ནས་དཀྲིས་(སྲས་)པའི་དྲི་མ་དང་བྲལ་བས་རྣམ་བྱང་ཞེས་བྱ་ལ། རབ་ཀྱི་ མཐའི་(ནི་མཛོད་དུ་བཞི་པར་བཤད་)ཆ་ལས་བྱུང་བའི་བསམ་གཏན་གཟུགས་མེད་ནི་(མངོན་ཤེས་སོགས་) ཡོན་ཏན་ཁྱད་པར་ཅན་མངོན་པར་བསྒྲུབ་པའི་ཕྱིར་ཇི་ལྟར་འདོད་པ་བཞིན་དུ་ཐོབ་པ་ལ་ སོགས་པས་ལས་སུ་རུང་(བར་སྣང་དཔྱད་)བའི་མཆོག་ཏུ་ཕྱིན་པར་ཁྲིད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། ༈ ཚད། དྲུག་པ་ནི། ཡིད་བྱེད་དེ་དག་ཆུང་འབྲིང་ཆེན་པོར་བསྒོམས་པས་བསམ་གཏན་བཞིའི་སྐྱ

【現代漢語翻譯】 第二是，從那時起（兒子超越了聽聞和思考），以一心禪修的方式，專注于這種粗細的相，修習止觀，並通過概念性的考察來認可粗細之相。第三是，通過習慣（兒子），成為捨棄欲界修斷煩惱三巨頭的道路。第四是，在那之後，由於喜歡捨棄，捨棄了欲界的（下部的真實）中等煩惱，接觸到寂靜的微小喜樂，併爲了時時以信心遠離（愚昧）昏沉、睡眠和掉舉，而極度歡喜。第五是，爲了知道是否捨棄了欲界的煩惱，通過作意苦相等等，分別觀察煩惱是否生起。第六是，從那以後，爲了捨棄欲界的三小煩惱，直到觸及最初的真實基礎，都作意對治法。這六者（是爲了等持于無色界禪定，先前習慣的心的名稱），是近分定。依靠它，沒有不能捨棄三界煩惱的，所以說是無能勝。這是出自《聲論》第二卷。 第七是，最初的真實基礎。同樣，下面的痛苦大而壽命短，上面的則相反，因此認識到粗細，爲了次第捨棄和獲得，首先是心安住（相的特徵）。其次是正確地結合並開始修行。第三是捨棄下部的巨大煩惱。第四是捨棄中等煩惱。第五是心安住于沒有獲得之慢。第六是捨棄微小煩惱。第七是體驗真實基礎。由此可以進入到有頂。（《集論》的註釋是王子所作。） 煩惱： 第四是，由於貪愛、邪見、我慢和無明這四者使之成為煩惱，因此被遮蔽而成為無記。 清凈： 第五是，清凈的禪定和無色界（兒子）的世間禪定也是爲了善。由於完全遠離了（兒子）纏縛的垢染，所以稱為清凈。從最高的（在《俱舍論》中說是第四禪）部分產生的禪定和無色界禪定，是爲了顯現（神通等）殊勝的功德，爲了如所希望地獲得等等，爲了引導到可以使用的（顯現的觀察）最勝之處。 量： 第六是，通過修習這些大小不同的作意，產生四禪的喜樂。

【English Translation】 Secondly, from then on (the son transcends hearing and thinking), in a manner of single-minded meditation, focusing on such coarse and subtle characteristics, practicing calm and insight meditation, and acknowledging the coarse and subtle aspects through conceptual examination. Thirdly, through habituation (the son), it becomes the path of abandoning the three major afflictions of the desire realm that are to be abandoned through cultivation. Fourthly, after that, due to the joy of abandoning, abandoning the medium afflictions of the desire realm (the actual below), touching the small joy of solitude, and in order to be free from (ignorance) dullness, sleep, and agitation at all times with faith, one rejoices exceedingly. Fifthly, in order to know whether the afflictions of the desire realm have been abandoned or not, by focusing on the characteristics of suffering and so on, one individually discerns whether afflictions arise or not. Sixthly, from then on, in order to abandon the three small afflictions of the desire realm, up to touching the actual basis of the first dhyana, one focuses on the antidote. These six (are the names of the mind previously accustomed to for the sake of equanimity in the formless realm meditation), are the preparatory concentration. Relying on it, there is nothing that cannot abandon the afflictions of the three realms, so it is said to be invincible. This is from the second volume of the 'Sound Treatise'. Seventh is the actual basis of the first dhyana. Similarly, the lower ones have great suffering and short lives, while the upper ones are the opposite, so recognizing the coarse and subtle, in order to abandon and attain them in sequence, first is the mind abiding (the characteristics of the signs). Secondly, correctly combining and beginning practice. Thirdly, abandoning the great afflictions of the lower realms. Fourthly, abandoning the medium afflictions. Fifthly, the mind abiding in the absence of pride in attainment. Sixthly, abandoning the small afflictions. Seventhly, experiencing the actual basis. By this, one can enter up to the peak of existence. (The commentary on the 'Compendium of Topics' is by the prince.) Afflictions: Fourthly, due to the four of craving, wrong view, pride, and ignorance, it becomes afflicted, therefore it is obscured and becomes unspecified. Purification: Fifthly, the pure meditation and the formless (son) worldly meditations are also for the sake of virtue. Because it is completely free from the defilements of (son) entanglement, it is called purification. The meditation and formless meditations arising from the highest (said to be the fourth dhyana in the Treasury) part, are for the sake of manifesting (supernatural powers, etc.) special qualities, for obtaining as desired, etc., for leading to the supreme state of being able to be used (apparent examination). Measure: Sixthly, by meditating on these mental activities as small, medium, and large, the joy of the four dhyanas arises.

ེ་ བ་གསུམ་གསུམ་འགྲུབ་པོ། །གཟུགས་མེད་ན་གཞལ་མེད་ཁང་གི་གནས་གཞན་མེད་པས་ སྐྱེ་བའི་བྱེ་བྲག་མེད་ཀྱང་ཆུང་ངུ་ལ་སོགས་པར་བསྒོམས་པས་ཚེ་རིང་ཐུང་གིས་མཐོ་དམན་ དང་ཉོན་མོངས་ཉུང་མང་གིས་བཟང་ངན་གྱི་ཁྱད་ཡོད་དོ་ཞེས་ཀུན་བཏུས་འགྲེལ་བཅས་ སོ། །དེ་ནས་ཚོགས་གཉིས་ལ་སློབ་པའི་ཕྱིར་འཁོར་གསུམ་དག་པའི་སྦྱིན་པ་ལ་སོགས་པའི་ ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་དྲུག་ལའོ། །སེམས་ཅན་རྣམས་ཀྱི་ཉོན་མོངས་པ་རབ་ཏུ་སྤང་བར་བྱ་བའི་ 1-422 ཕྱིར་ཆོས་སྟོན་པ་འདི་ནི་སེམས་པ་ཆེན་པོའི་སྦྱིན་པའི་ཕར་ཕྱིན་ནོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །མཐོང་ བ་དང་སྒོམ་པ་དང་། མི་སློབ་པ་དང་ཁྱད་པར་གྱི་ལམ་ལའོ། །(མི་སློབ་ལམ་ལ་འཇུག་སྒྲུབ་མེད་ཅེས་ ཟླ་ཟེར་ཏེ་མི་སློབ་ལམ་ཡིན་པའི་དེ་མེད་པ་ལ་དགོངས་ཤིང་མི་སློབ་ལམ་ལ་འཇུག་པར་བཤད་པས་སྐྱོན་མེད་དོ། །) ཐེག་ པ་ཆེན་པོ་ནི་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་(ཞེས་པ་མཁྱེན་གསུམ་གྱི་རྣམ་པ་བསྒོམ་པའི་དབང་དུ་བྱས་པའོ་ཨཱརྱ།)བྱང་ ཆུབ་ཀྱི་ཕྱོགས་ཀྱི་ཆོས་སུམ་ཅུ་རྩ་བདུན་བསྒོམ་པ་དང་། ཞེས་སོགས་སོ། །དེ་ནས་གཞན་ དོན་བྱེད་པའི་བྱམས་སོགས་ཚད་མེད་བཞི་ལའོ། །བྱམས་པ་དང་(ནི་ཡོན་ཏན་ནོ། །ལྷག་པ་ཡོན་ཏན་ ནོ། །བསམ་པས་ཆེ་བས་ཡངས་པ། འཕེལ་བས་རྒྱ་ཆེན། དམིགས་པས་སེམས་ཅན་ཚད་མེད་པ་ལ་དམིགས་པ། རྣམ་པར་མི་ རྟོག་པ་དང་བྱམས་པའི་རྣམ་པར་གཅིག་པས་མི་གཉིས་པ། རྣམ་འཚེའི་གཉེན་པོར་གྱུར་བས་ནང་གི་ཆོས་ལས་གྱུར་བའི་གནོད་ པ་མེད་པས་འཁོན་མེད་པ། ཕྱིའི་སེམས་ཅན་གྱིས་བྱས་པའི་གནོད་པ་མེད་པས་འགྲན་ཟླ་མེད་པ། ཕྱི་རོལ་འདུ་བྱེད་ལས་གྱུར་ བའི་གནོད་པ་མེད་པས་གནོད་པ་མེད་པ་སྟེ་འདོད་ཆགས་དང་། དུག་དང་མེ་སོགས་ཀྱི་གནོད་པ་མེད་པས་སོ། །ཞེས་ཆེ་བར་ རོ། །འབུམ་ཊཱིཀ་དང་དག་ལྡན་སོགས་ལས་རྒྱ་ཆེར་ཤེས་པར་བྱའོ། །)ལྡན་པའི་སེམས་(ནི་ཡོན་ཏན་ཅན་ཡིན་ལ་ཡོན་ ཏན་ནི་འདོད་པ་ན་སྤྱོད་པའི་འདེ་བ་སྒྲུབ་པས་)ཡངས་པ། (བསམ་གཏན་དང་པོ་གཉིས་ཀྱི་དགའ་བ་སྒྲུབ་པས་)རྒྱ་ཆེན་ པོར་གྱུར་བ། (གསུམ་པའི་བདེ་བ་སྒྲུབ་པས་)མི་གཉིས་པ། (འབྲས་བུ་བདེ་སོགས་)ཚད་མེད་པ་(སྒྲུབ་པ་སྟེ་ སྔར་བཤད་གསུམ་པོ་བསྡུས་པའོ། །རྣམ་འཚེ་མེད་པས་)འཁོན་(གཅུགས་མེད་པ་ཞེས་མདོར།)མེད་པ་(ཞེས་པ་གཉེན་ པོ་ལས་བསྟན་ནས་གཉིད་རྨུགས་མེད་པས་)འགྲན་ཟླ་མེད་པ། (རྒོད་འགྱོད་མེད་པས་)སྒྲིབ་པ་མེད་པ་(ནི་རྣམ་ པར་དག་པ། ལས་བསྟན་ནས་འབྲས་བུ་)གནོད་པ་མེད་པ་(ཅན་ནོ་དེ་རྣམས་སེམས་ཅན་ལ་དམིགས་པའི་ཡོན་ཏན་ནོ། ། ཁམས་གསུམ་གྱི་སོ་སྐྱེ་དང་སློབ་པ་)ཐམས་ཅད་དུ་སོང་བ་(སྟེ་དམིགས་པ་)ཤིན་ཏུ་བསྒོམས་པ་(ནི་བསྒོམས་ པར་བྱས་པའོ། །དེ་གཉིས་ཆོས་ལ་དམིགས་པའོ། །)འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ཀྱིས་ཀླས་པ

【現代漢語翻譯】 三者皆得成就。無色界中，無量宮殿之外別無他處，雖無生之差別，然因修習微小等相，故以壽命長短分高下，以煩惱多少分優劣，此乃《攝類學》及其註釋所載。此後，為修習二資糧，故修習三輪清凈之佈施等六波羅蜜多。為使眾生永斷煩惱，宣說佛法，此乃大心之佈施波羅蜜多。如是等等。于見道、修道、無學道及殊勝道中。（月稱論師云：『無學道無入與修。』意指無學道本身即是無修，故無過失。）所謂大乘，即於一切行相中（指觀修三智之行相），修習三十七菩提分法。如是等等。此後，為利他而修慈等四無量心。慈愛（即功德。殊勝之功德。以思惟廣大故寬廣，以增長廣大故廣大，以緣眾生故無量，以不分別與慈愛之行相故無二，以成對治嗔恚故無惱害，以內在之法故無怨恨，以外在眾生所作之害故無敵對，以外在之行作所生之害故無損害，即無貪慾、毒藥、火焰等之損害。如是廣大。于《十萬頌》及《具義經》等中廣知。）與具足（即具功德，功德即欲樂，能成辦所欲）寬廣之心（能成辦初禪二禪之喜樂），成為廣大（能成辦三禪之樂），無二（果為安樂等）無量（能成辦，即攝前述三者。無惱害故）無怨（無繫縛，經中略說），無敵（以對治故，無睡眠昏沉），無障礙（即清凈。從業力顯示，果報）無損害（者，即具足，彼等乃緣眾生之功德。三界之凡夫與有學）皆往詣（即所緣）極善修習（即已修習。彼二乃緣法之功德。）以法界遍滿世間

【English Translation】 All three are accomplished. In the Formless Realm, there is no other place besides the Immeasurable Palace. Although there is no distinction in birth, by meditating on smallness and other aspects, superiority and inferiority are distinguished by the length of life, and good and bad are distinguished by the amount of afflictions. This is according to the Compendium and its commentary. Then, in order to train in the two accumulations, one trains in the six perfections, such as giving with the three circles pure. To completely abandon the afflictions of sentient beings, teaching the Dharma is the perfection of giving with a great mind. And so on. In the path of seeing, the path of meditation, the path of no more learning, and the path of distinction. (As Zla Zer said, 'There is no entering or accomplishing in the path of no more learning,' meaning that the path of no more learning itself is without practice, so there is no fault.) The Great Vehicle is, in all aspects (referring to the aspect of meditating on the three wisdoms), meditating on the thirty-seven factors of enlightenment. And so on. Then, for the sake of benefiting others, one trains in the four immeasurables, such as loving-kindness. Loving-kindness (is virtue. Superior virtue. It is vast because of thinking greatly, it is great because of increasing greatly, it is immeasurable because it focuses on sentient beings, it is non-dual because of the non-discrimination and the aspect of loving-kindness, it is without harm because it becomes the antidote to hatred, it is without resentment because of the inner Dharma, it is without opposition because of the harm done by external sentient beings, it is without harm because of the harm caused by external actions, that is, without the harm of desire, poison, fire, etc. Thus, it is vast. It should be widely known from the Hundred Thousand Verses and the Meaningful Sutra, etc.) and the mind that possesses (is virtuous, and virtue is the desire, accomplishing the attainment of what is desired) is vast (accomplishing the joy of the first and second dhyanas), becomes great (accomplishing the bliss of the third dhyana), non-dual (the result is happiness, etc.) immeasurable (able to accomplish, that is, summarizing the three mentioned earlier. Without harm) without resentment (without bondage, briefly stated in the sutra), without opposition (because of the antidote, without sleepiness and drowsiness), without obscuration (that is, pure. Shown from karma, the result) without harm (that is, possessing, those are the virtues that focus on sentient beings. All ordinary beings and learners of the three realms) all go (that is, the object of focus) extremely well trained (that is, having been trained. Those two are the virtues that focus on the Dharma.) The world is filled with the realm of Dharma

་ (ནི་ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་གཙོ་བོར་གྱུར་བའི་སེམས་ཅན་ལ་དམིགས་པ་ཉིད་དོ། །མཐའ་མ་ཆད་པས་)ནམ་མཁའི་མཐའ་ གཏུགས་པ་ཐམས་ཅད་དང་ལྡན་པ་(ནི་དམིགས་མེད་དོ་ཞེས་ཨཱརྱ།)ཞེས་སོགས་སྙིང་སོགས་རྒྱ་ཆེར་ 1-423 རོ། །འདི་ལ། རྒྱུ། ངོ་བོ། འབྲས་བུའོ། །རྒྱུ་ནི། བདེ་(བ་)དང་སྡུག་བསྔལ་(དང་)དེ་རྒྱུ་(བཏང་སྙོམས་) ལས། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྙིང་རྗེ་སྟེ། །རྒྱུ་(རིགས་)དང་(བདག་རྐྱེན་)བཤེས་གཉེན་(དེ་མ་ཐག་ རྐྱེན་རིག་པ་སྔ་མའོ། །)རང་བཞིན་ལས། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྙིང་རྗེའོ། །ཞེས་པ་སྙིང་རྗེའི་ དམིགས་རྐྱེན་ནོ། །གཞན་ནི་དབྱེ་བའི་སྐབས་ལས་ཤེས་སོ། །ངོ་བོ་ལ་མཚན་ཉིད། མཚོན་ བྱ། མཚན་གཞིའོ། །དང་པོ་ནི། བརྟན་པའི་ཚངས་པའི་མི་མཐུན་སྤངས། །རྣམ་པར་མི་རྟོག་ ཡེ་ཤེས་ལྡན། །དམིགས་པ་རྣམ་པ་གསུམ་ལ་འཇུག །སེམས་ཅན་རྣམས་ནི་ཡོངས་སྨིན་བྱེད། ། ཅེས། གནོད་སེམས་སོགས་མི་མཐུན་ཕྱོགས་སྤངས་པ། གཉེན་པོ་མི་རྟོག་ཡེ་ཤེས་དང་ལྡན་ པ། དམིགས་པ་སེམས་ཅན་དང་ཆོས་དང་དམིགས་པ་མེད་པ་ལ་འཇུག་པ། བྱེད་ལས་སེམས་ ཅན་སྨིན་པར་བྱེད་པ་ནི་ཐེག་ཆེན་གྱི་ཚད་མེད་སྤྱིའི་མཚན་ཉིད་དོ། །བྱེ་བྲག་ཏུ་ཐེག་ཆེན་གྱི་ བྱམས་པ་ཚད་མེད་པ་སོགས་བཞིའི་རིམ་བཞིན་དུ། རང་གི་བདག་རྐྱེན་བསམ་གཏན་ལ་ བརྟེན་ནས་སེམས་ཅན་ཚད་མེད་པ་བདེ་བ་དང་ཕྲད་པར་འདོད་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་དང་ཤེས་ རབ་མཚུངས་ལྡན། སྡུག་བསྔལ་དང་བྲལ་བར་འདོད་པ། བདེ་བ་དང་མི་འབྲལ་བར་འདོད་ པ། ཆགས་སྡང་གི་ཉོན་མོངས་པ་མེད་པར་འདོད་པའོ། །སེམས་ཅན་རྣམས་ལ་བརྩེ་བ་ཅན། ། ཞེས་སོགས་ལྟར་རོ། །དག་ཟླ་ཐུབ་གསུམ་དང་མདོ་རྒྱན་བཤད་སྦྱར་དུ་བཏང་སྙོམས་ནི་ སེམས་ཅན་རྣམས་རྗེས་ཆགས་ཁོང་ཁྲོ་མེད་པར་སྨོན་པ་ལ་བཤད་(ཀུན་བཏུས་དངོས་)གཞན་དུ་ རང་ཉིད་སེམས་ཅན་ལ་ཉེ་རིང་ཆགས་སྡང་མེད་པར་སྙོམས་པ་ལ་བཤད་དོ། །(ཀུན་བཏུས་སུ་ སེམས་ཅན་རྣམས་ལ་ཕན་པར་བསམ་པའི་གནས་པ་ཞེས་སོ། །བཤེས་སྤྲིང་འགྲེལ་པར། རིག་པར་ལྟ་བས་ན་བཏང་སྙོམས་ཏེ་ ཕྱོགས་སུ་མ་ལྷུང་བར་ལྟ་ཞེས་བྱ་བའི་དོན་ཞེས་སོ། །) གཉིས་པ་ནི། ལྷ་ཚངས་པར་སྐྱེ་བའི་རྒྱུ་ཡིན་པས་ཚངས་པའི་གནས། གནོད་འཇོམས་ གཉིས་སུ། སེམས་ཅན་ཚད་མེད་པ་ལ་དམིགས་(བསོད་ནམས་དང་ཡེ་ཤེས་)ཚོགས་ཚད་(འབུམ་ཊཱིཀ་) 1-424 མེད་པའི་རྒྱུར་གྱུར་སྟོབས་(འབུམ་ཊཱིཀ་)བཅུ་སོགས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་(འབུམ་ཊཱིཀ་)ཆོས་ཚད་(གཉིས་ཀ་) མེད་པ་ཐོབ་པའི་རྒྱུར་གྱུར་བ་དང་། ཡེ་ཤེས་ཚད་(འབུམ་ཊཱིཀ་)མེད་པའི་སྤྱོད་ཡུལ་དུ་གྱུར་པའི་ ཕྱིར་ཚད་མེད་ཅེས་བྱས་སོ། །ཞེས་སོ། །གསུམ་པ་ལ། སྤྱི་དང་། བྱེ་བྲག་གི་དབྱེ་བ་གཉིས་སོ། ། དང་པོ་ལ། ལྟ་བ། ས་མཚམས། དམིགས་པ། བསམ་པའི་སྒོ་ནས་དབྱེ་བའོ། །དང་པོ་ནི། རྟག་གཅི

【現代漢語翻譯】 （這是以對有情為主的無我為目標的。沒有邊際，）如同虛空的邊際一樣，具備一切（這是無目標，如阿雅所說。）等等，內容非常廣泛。 這裡有：因、本體、果。 因是：從快樂（和）痛苦（和）中捨棄（中庸）。 菩提心的慈悲，因（種姓）和（增上緣）善知識（緊隨其後的緣是先前的知識）。 從自性中，產生菩提心的慈悲。這是慈悲的目標和緣。 其他的在分類的時候可以瞭解。本體有體相、所詮、體基。 第一是：斷除穩固的梵天的相違品。 具備不分別的智慧。 進入三種目標。 使有情完全成熟。 如是說，斷除害心等相違品，具備對治的不分別智慧，進入有情、法和無目標三種目標，作用是使有情成熟，這是大乘總的無量相。 具體來說，大乘的慈無量等四者，依次是：依靠自己的增上緣禪定，希望無量有情獲得快樂的等持和智慧相應；希望他們脫離痛苦；希望他們不離快樂；希望他們沒有貪嗔的煩惱。 如《對有情充滿慈愛》等所說。 如《清凈月》、《現觀莊嚴論》、《釋論合解》中所說，捨棄是對有情沒有貪執和嗔恨的願望（《攝類學》原文），其他地方說的是自己對有情沒有親疏遠近的貪嗔而平等對待。（《攝類學》中說的是利益有情的安住處。 《親友書釋》中說：以智慧觀察，所以是捨棄，意思是不要偏袒任何一方。） 第二是：因為是生於梵天的原因，所以是梵天住處。分為斷除損害和利益兩方面。以無量有情為目標（福德和智慧）積累無量資糧（十萬頌釋），成為獲得十力等佛陀（十萬頌釋）無量功德（兩者）之因，並且成為智慧無量（十萬頌釋）的行境，所以稱為無量。 如是說。第三，有共同和不共同兩種分類。 第一，從見解、界限、目標、意樂等方面進行分類。第一是：常一。

【English Translation】 (This is aimed at sentient beings, with the main focus on the absence of self in phenomena. Without limit,) like the edge of the sky, possessing everything (this is without object, as Arya said.) etc., the content is very extensive. Here are: cause, essence, result. The cause is: abandoning (equanimity) from happiness (and) suffering (and). The compassion of Bodhicitta, the cause (lineage) and (dominant condition) spiritual friend (the immediately preceding condition is the previous knowledge). From its own nature, the compassion of Bodhicitta arises. This is the object and condition of compassion. Others can be understood from the section on classification. Essence has characteristics, signifier, and basis. The first is: abandoning the contradictory aspects of the stable Brahma. Possessing non-discriminating wisdom. Entering into three objects. Completely maturing sentient beings. As it is said, abandoning contradictory aspects such as harmful thoughts, possessing the antidote of non-discriminating wisdom, entering into the three objects of sentient beings, phenomena, and no object, the function is to mature sentient beings, this is the general immeasurable aspect of the Mahayana. Specifically, the four immeasurables of the Mahayana, such as immeasurable love, are, in order: relying on one's own dominant condition of meditative concentration, the samadhi and wisdom that wish limitless sentient beings to encounter happiness; wishing them to be free from suffering; wishing them not to be separated from happiness; wishing them to be without the afflictions of attachment and aversion. As it says in 'Having affection for sentient beings' etc. As stated in 'Pure Moon', 'Ornament of Realization', and 'Combined Commentary', equanimity is the wish for sentient beings to be without attachment and anger (original text of 'Compendium of Topics'), elsewhere it is said that one treats sentient beings equally without closeness, distance, attachment, or aversion. (In 'Compendium of Topics' it says: 'The state of abiding thinking of benefiting sentient beings.' In 'Letter to a Friend Commentary' it says: 'Because of seeing with wisdom, it is equanimity, meaning to see without leaning to any side.') The second is: because it is the cause of being born in the Brahma realm, it is the abode of Brahma. Divided into two aspects: eliminating harm and benefiting. Aiming at limitless sentient beings (merit and wisdom), accumulating limitless merit (Hundred Thousand Verses Commentary), becoming the cause of obtaining the limitless qualities (both) of the Buddha such as the ten powers (Hundred Thousand Verses Commentary), and becoming the sphere of activity of limitless wisdom (Hundred Thousand Verses Commentary), therefore it is called immeasurable. As it is said. Third, there are two classifications: common and uncommon. First, classifying from the perspectives of view, boundary, object, and intention. The first is: permanent and singular.

ག་རང་དབང་ཅན་གྱི་སེམས་ཅན་ལ། གཟུང་འཛིན་གཉིས་བདེན་གྱི་སེམས་ཅན་ལ། སྒྱུ་མ་ལྟ་བུའི་སེམས་ཅན་ལ་དམིགས་པ། སེམས་ཅན། ཆོས། དམིགས་མེད་ལ་དམིགས་པའི་ བྱམས་སོགས་གསུམ་དུ་སློབ་དཔོན་རབ་ཏུ་འགྱིང་བའི་རྡོ་རྗེས་བཤད་དོ། །དང་པོ་མུ་སྟེགས་ པའི། གཉིས་པ་ཉན་ཐོས་པའི། གསུམ་པ་ཐེག་ཆེན་པའིའོ། ། གཉིས་པ་ནི། བློ་གྲོས་མི་ཟད་པའི་མདོའི་(ལས་ཐོག་མ་སེམས་བསྐྱེད་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ རྣམས་ཀྱི་བྱམས་པ་ནི་སེམས་ཅན་ལ་དམིགས་པའོ། །སྤྱོད་པ་ལ་ཞུགས་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱི་བྱམས་པ་ནི་ ཆོས་ལ་དམིགས་པའོ། །མི་སྐྱེ་བའི་ཆོས་ལ་བཟོད་པ་རབ་ཏུ་ཐོབ་པའི་བྱང་སེམས་རྣམས་ཀྱི་བྱམས་པ་ནི་དམིགས་པ་མེད་པ་ལ་ དམིགས་པའོ། །ཞེས་སོ། །)དོན་གནོད་འཇོམས་གཉིས་སོགས་སུ་མོས་སྤྱོད་ཀྱི་ས་ལ་སེམས་ཅན་ལ་ དམིགས་པ། ས་དང་པོ་ནས་བདུན་པའི་བར་ལ་ཆོས་དེ་བཞིན་(གཉིས་ཀ་)ཉིད་ལ་དམིགས་པ། ས་བརྒྱད་པ་ཡན་ནི་དམིགས་མེད་དོ་ཞེས་སོ། །སོ་སྐྱེའི་སེམས་ཅན་ལ། ཉན་རང་འཕགས་ པའི་ཆོས་ལ། ཐེག་ཆེན་འཕགས་པའི་དམིགས་མེད་དུ་ཆོས་མཆོག་ཏུ་བཤད་དོ། ། གསུམ་པ་ནི། སེམས་ཅན་བདེ་བ་འདོད་པ་སྡུག་བསྔལ་བདེ་བར་གནས་པ་ལ་དམིགས་ པ་སེམས་ཅན་ལ་དམིགས་པ། ཚད་མེད་བསྟན་པའི་ཆོས་ལ་དམིགས་པ། བདག་གཉིས་སུ་ མི་རྟོག་པས་དེ་བཞིན་ཉིད་ལ་དམིགས་པ་དམིགས་མེད་ཀྱིར་བཤད་དོ། །ཨཱརྱས། བར་བ་ནི་ སེམས་ཅན་དུ་གདགས་གཞི་སོ་སྐྱེ་དང་སློབ་པའི་ཆོས་ཇི་སྙེད་པ་ལ་དམིགས་པར་བཤད་དོ། ། 1-425 བཞི་པ་ནི། ཀྱེ་མ་(དག་ཟླ་)སེམས་ཅན་བདེ་བ་དང་ལྡན་ན་རེ་དགའ་ལྡན་པར་གྱུར་གཅིག་ ལྡན་པར་བྱའོ་སྙམ་པ་སོགས་ཡི་རང་སྨོན་ལམ་གོ་ཆའི་ངོ་བོ་གསུམ་གསུམ་མོ། །(ཀྱེ་མ་སེམས་ ཅན་བདེ་བ་དང་ལྡན་ན་ཅི་མ་རུང་། སྡུག་བསྔལ་དང་བྲལ་ན་ཅི་མ་རུང་། བདེ་བ་དང་མི་འབྲལ་ན་ཅི་མ་རུང་། ཉོན་མོངས་པ་ལས་ གྲོལ་ན་ཅི་མ་རུང་ཞེས་ཟླ་ཟེར་ཏེ་དག་ལྡན་ཡང་ངོ་། །) གཉིས་པ་ལ། བཞི་ཅར་གྱི་དབྱེ་བ། བྱེ་བྲག་སྙིང་རྗེའི་དབྱེ་བའོ། །དང་པོ་ནི། གནོད་ འཇོམས་ཆེ་བར། བྱམས་པ་གསུམས་ཏེ། མོས་སྤྱོད་དུ་སེམས་ཅན་ལ། ས་བདུན་པའི་བར་དེ་ བཞིན་ཉིད་ལ། བརྒྱད་པ་ཡན་དམིགས་མེད་ལའོ། །སྙིང་རྗེ་གསུམ། སེམས་ཅན་སྡུག་བསྔལ་ ཅན། ཉེས་སྤྱོད་མང་བ། རྐྱེན་མི་ལྡན་པས་རྣམ་པར་མ་གྲོལ་བའི་སེམས་ཅན་ལ་དམིགས་ སོ། །དགའ་བ་གསུམ། བདེ་བའི་སེམས་ཅན། བདག་གི་ཚོགས་རྫོགས་པ། དམ་པའི་ཆོས་ ཀྱི་རོ་མྱང་བ་ལ་(ཕྱི་མ་གཉིས་གོ་བཟློག་གམ་དཔྱད་)དམིགས་པའོ། །བཏང་སྙོམས་གསུམ་ནི། སེམས་ ཅན་གྱི་དོན་དཔྱད་པ་ལ་སྐལ་བ་ཡོད་མེད་ལ། རྙེད་མ་རྙེད་སོགས་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཆོས་བརྒྱད་ སོགས་ལ་མཉམ་པ་ཉིད་དུ་ཚོགས་རྫོགས་པར་བྱ་བ་ལ་དུས་དང་དུས་མ་ཡིན་པ་ལ་དམིགས་ པའོ། །

【現代漢語翻譯】 對於自主的眾生，對於執著二取為真實的眾生，對於如幻的眾生，所緣為眾生，法，無所緣的慈等三者，導師勝光金剛（釋迦友）如是說。第一是外道，第二是聲聞，第三是 大乘。 第二，在《無盡慧經》（中說，最初發心的菩薩之慈，緣于眾生。入行菩薩之慈，緣於法。獲得無生法忍的菩薩之慈，緣于無所緣。）的意義中，在勝解行地緣于眾生，從初地到七地緣于如是（二者）本身，八地以上則無所緣。對於凡夫眾生，對於聲聞緣覺聖者的法，對於大乘聖者的無所緣，是殊勝之法。 第三，緣于希求安樂、安住于痛苦安樂的眾生，是緣于眾生。緣于宣說無量之法，緣于不執著二取而緣于真如，是緣于無所緣。阿阇梨（梵文：Ārya，聖者）。中間是緣于作為眾生施設處的凡夫和學者的所有法。 第四，唉瑪（藏文：ཀྱེ་མ་，梵文：dag zla，梵文羅馬擬音：dag zla，漢語字面意思：唉瑪）！如果眾生具有安樂，那該多好啊！愿他們成為具足喜樂者，或者讓他們具足喜樂！等等，這是隨喜、發願、披甲三種形態。 （唉瑪！如果眾生具有安樂，那該多好啊！如果遠離痛苦，那該多好啊！如果不離安樂，那該多好啊！如果從煩惱中解脫，那該多好啊！這就是月亮的光芒，也即是具足。） 第二部分，四種無量心的差別，特別是悲心的差別。第一，在勝解行中，慈心有三種：在勝解行地緣于眾生，到七地為止緣于真如，八地以上緣于無所緣。悲心有三種：緣于痛苦的眾生，惡行眾多的眾生，因不具足因緣而未能解脫的眾生。喜心有三種：緣于安樂的眾生，圓滿自身福德資糧的眾生，品嚐殊勝之法味的眾生（後兩者可以顛倒或考察）。舍心有三種：緣于觀察眾生是否有修法的根器，以及對於獲得或未獲得等世間八法等保持平等，在圓滿資糧時，緣于適當時機和不適當時機。

【English Translation】 For the independent sentient beings, for the sentient beings who grasp the two perceptions as true, for the illusory sentient beings, focusing on sentient beings, Dharma, the three types of love, such as non-objectifying love, were taught by the teacher Rabtu Gyingwai Dorje (Shakya Mitra). The first is for the non-Buddhists, the second is for the Shravakas, and the third is for the Mahayanists. Secondly, in the meaning of the 'Inexhaustible Intelligence Sutra' (it says, 'The love of Bodhisattvas who initially generate Bodhicitta focuses on sentient beings. The love of Bodhisattvas who have entered the practice focuses on the Dharma. The love of Bodhisattvas who have fully attained forbearance of non-arising Dharmas focuses on non-objectification.'), in the stage of adhimukti-carya-bhumi (stage of aspirational conduct), it focuses on sentient beings; from the first bhumi to the seventh, it focuses on Suchness (both); from the eighth bhumi onwards, it is non-objectification. For ordinary sentient beings, for the Dharma of Shravakas and Pratyekabuddhas, for the non-objectification of Mahayana Aryas, it is the supreme Dharma. Thirdly, focusing on sentient beings who desire happiness and dwell in suffering and happiness is focusing on sentient beings. Focusing on the Dharma that teaches immeasurability, focusing on Suchness by not conceptualizing the two selves is taught as non-objectification. Acharya (Sanskrit: Ārya, Holy One). The middle one focuses on all the Dharmas of ordinary beings and learners as the basis for designating sentient beings. Fourthly, Alas (Tibetan: ཀྱེ་མ་, Sanskrit: dag zla, Romanized Sanskrit: dag zla, literal meaning: Alas)! How wonderful if sentient beings had happiness! May they become joyful, or may they be joyful! And so on, these are the three aspects of rejoicing, aspiration, and armor. (Alas! How wonderful if sentient beings had happiness! How wonderful if they were free from suffering! How wonderful if they were not separated from happiness! How wonderful if they were liberated from afflictions! This is the radiance of the moon, which is also complete.) In the second part, the distinctions of the four immeasurables, especially the distinctions of compassion. Firstly, in adhimukti-carya: love has three aspects: in the stage of adhimukti-carya, it focuses on sentient beings; up to the seventh bhumi, it focuses on Suchness; from the eighth bhumi onwards, it focuses on non-objectification. Compassion has three aspects: it focuses on sentient beings who are suffering, sentient beings who have many misdeeds, and sentient beings who have not been liberated due to lacking conditions. Joy has three aspects: it focuses on sentient beings who are happy, sentient beings who have perfected their own accumulation of merit, and sentient beings who taste the flavor of the supreme Dharma (the latter two can be reversed or examined). Equanimity has three aspects: it focuses on examining whether sentient beings have the capacity to practice the Dharma, and on maintaining equality regarding the eight worldly Dharmas such as gaining or not gaining, and on the appropriate and inappropriate times for perfecting the accumulation of merit.

ཞེས་སོ། །ཕྱི་མ་གཉིས་ལུང་སྙེར་ནོར་རོ། །གཉིས་པ་ནི། (དྲུག་ནི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་ཅན་དྲུག་ལ་ བརྩི་སྟེ།) བཀྲེན་ལ་བརྩེ་དང་མ་རུངས་པ་ལ་བརྩེ། །ཀུན་འཁྲུགས་ལ་བརྩེ་བག་མེད་རྣམས་ལ་ བརྩེ། །ཡུལ་གྱི་གཞན་དབང་ཅན་ལ་སྙིང་རྗེ་དང་། །ལོག་པར་མངོན་པར་ཞེན་ལ་སྙིང་རྗེའོ། ། ཞེས་དྲུག་སྟེ། རབ་(ཏུ་)འབར་(བ་འདོད་པའི་བདེ་བ་ལ་ཆགས་པ་)དགྲ་ཡི་དབང་དུ་སོང་། །(བ་བདུད་ཀྱིས་ བར་ཆད་བྱས་པ།) སྡུག་བསྔལ་གྱིས་(ཟིལ་གྱི་)ནོན་(པ་)མུན་པས་བསྒྲིབས། །(པ་ལས་རྒྱུ་འབྲས་ལ་རྨོངས་ པ།)བགྲོད་དཀའི་ལམ་ལ་ཀུན་ཏུ་ཞུགས། །(པ་རིགས་ཆད་པ།) འཆིང་བ་ཆེ་དང་ཡང་དག་ལྡན། ། (པ་ནི་མུ་སྟེགས་ཅན།) ཟས་ཆེན་དུག་དང་འདྲེས་ལ་ཞེན། །(པ་ནི་སྙོམས་འཇུག་གི་བདེ་བ་ལ་ཞེན་པ།) ལམ་ ནི་རབ་ཏུ་སྟོར་གྱུར་པ། །(ནི་མངོན་པའི་ང་རྒྱལ་ཅན།) ལམ་གོལ་རབ་ཞུགས་(པ་རིགས་མ་ངེས་པ་ཐེག་དམན་ 1-426 ལ་ཞུགས་པ།)སྟོབས་ཆུང་བའི། །(བྱང་སེམས་ཚོགས་མ་རྫོགས་པའོ། །)སེམས་ཅན་རྣམས་ལ་སྙིང་རྗེའོ། ། ཞེས་པ་ལྟར་བཅུའོ། ། གསུམ་པ་ལ། མ་བསྒོམས་པའི་ཉེས་དམིགས། བསྒོམས་པའི་ཕན་ཡོན་ནོ། །དང་པོ་ ནི། ཉོན་མོངས་རྣམས་ཀྱིས་བདག་འཇོམས་སེམས་ཅན་འཇོམས་ཤིང་ཚུལ་ཁྲིམས་འཇོམས། ། (པས་ཚེ་འདིར་ཚུལ་ཁྲིམས་)ཉམས་(པ་དང་)བཅས་(ཤིང་གཞན་གྱིས་)རྙེད་པ་དམན་ཞིང་བསྲུང་(བ་སྟེ་མི་སྟེར་ བ་)དང་དེ་བཞིན་(ཏུ་ལྟ་དང་)སྟོན་པས་སྨད། །རྩོད་(པ་དང་)བཅས་(ཤིང་)མི་སྙན་(པ་གྲགས་ངན་འབྱུང་ ངོ་། །)དེ་ནི་(ཚེ་)གཞན་དུ་མི་ཁོམ་གནས་སུ་སྐྱེ(འོ)། །(ཚེ་འདིར་)ཐོབ་(པའི་ཡོན་ཏན་)དང་མ་ཐོབ་(པ་ཕྱི་ མར་ཐོབ་པ་ཀུན་)ཉམས་པས་ཡིད་ལ་སྡུག་བསྔལ་ཆེན་པོ་འཐོབ། །ཞེས་པ་ལྟར། བྱམས་སོགས་ མ་བསྒོམས་ན་དེ་བཞིའི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་ཀྱི་ཉོན་མོངས་ཀྱིས་དོན་མིན་པ་ཀུན་བསྐྱེད་དོ། ། གཉིས་པ་ནི། ཚངས་པའི་གནས་པས་གནས་པ་ཡི། །བློ་ལྡན་རྟག་ཏུ་(གང་)འདོད་པར་སྐྱེ། ། (བ་རྣམ་སྨིན་གྱི་འབྲས་བུ།) དེས་ནི་ཚོགས་རྣམས་རྫོགས་(པར་)བྱེད་(པ་བདག་འབྲས་ཡིན་)ཅིང་། །སེམས་ ཅན་རྣམས་ཀྱང་ཡོངས་(སུ་)སྨིན་(པར་)བྱེད། །(པ་སྐྱེས་བུ་བྱེད་འབྲས།) ཀུན་ཏུ་(འམ་རྟག་ཏུ་)ཚངས་(པའི་ གནས་པ་)དང་མི་འབྲལ་(བ་རྒྱུ་མཐུན་གྱི་འབྲས་བུའོ། །)ལ། །དེ་ཡི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་(གནོད་སེམས་སོགས་) དང་བྲལ། །(བ་བྲལ་འབྲས་སོ། །)བག་མེད་གྱུར་ཀྱང་(ཚད་མེད་)དེ་ཡི་(འགལ་)རྐྱེན། །(གྱི་ཆོས་)མི་བཟད་ པས་ཀྱང་(སེམས་གཞན་དུ་)མི་འགྱུར་རོ། །ཞེས་པ་ལྟར་འབྲས་བུ་ལྔའོ། །བཤེས་སྤྲིང་དུ། བྱམས་ དང་སྙིང་རྗེ་དག་དང་དགའ་བ་དང་། །བཏང་སྙོམས་ཡང་དག་རྟག་ཏུ་སྒོམས་མཛོད་ཅིག །(དེ་ བསྒོམས་པས་)གོང་མ་(ནི་མྱང་འདས་ཐོབ་པར་འགྱུར་རོ། །འོན་ཏེ་ཅི་ཞིག་ལྟར་མྱང་འདས་དེ་)བར

【現代漢語翻譯】 如是。后二者于『隆聶』（lung snyer）處有誤。第二，（六者指不合緣的六種對像：）于吝嗇者生慈愛，于不馴服者生慈愛，於一切爭端者生慈愛，于放逸者生慈愛，于受他國控制者生悲憫，于邪見顯現執著者生悲憫。如是為六。被熾燃（指貪著欲樂）所勝，為仇敵所控，被痛苦（之猛烈）所壓，被黑暗所遮蔽（指于因果愚昧），行於難行之路（指斷絕種姓），與大束縛完全相應（指外道），貪著與毒藥混合之食物（指貪著三摩地的快樂），道路完全迷失（指具有慢心者），誤入歧途（指種姓不定而入小乘者），力量弱小（指菩薩資糧未圓滿者）。對這些眾生生起悲憫。如是為十。 第三，分為未修習的過患和修習的利益。第一，煩惱摧毀自我，摧毀眾生，摧毀戒律（因此生此世戒律）衰敗（且為他人）輕賤，守護（即不給予）以及同樣（地看待和）教導皆被呵責，（與人）爭論（且）不悅（惡名遠揚），此（生）於他世生於無暇之處（啊）。（此生）已得（之功德）和未得（來世可得之功德）皆衰敗，故於心中獲得巨大痛苦。如是，若未修習慈等四無量心，則彼四者之相違品煩惱將生起一切無意義之事。 第二，以梵住而安住，具慧者恒常隨欲而生（是異熟果）。彼能圓滿資糧（是士用果），亦能令眾生完全成熟（是增上果）。恒常（或時常）不離梵住（是等流果），遠離彼之相違品（嗔恨等，是離系果）。縱然放逸，亦不為彼（無量）之違緣（之法）所動搖（心不轉為他），如是為五果。于《親友書》中雲：『慈愛與悲憫，以及喜與舍，應恒常修習。』（修習彼等）則能獲得上者（即涅槃）。然涅槃為何？

【English Translation】 Thus. The latter two are incorrect in 'lung snyer'. Second, (the six refer to the six objects of incompatible conditions:) loving-kindness towards the stingy, loving-kindness towards the untamed, loving-kindness towards all who quarrel, loving-kindness towards the unrestrained, compassion towards those controlled by other countries, and compassion towards those attached to manifest wrong views. Thus, there are six. Overcome by burning (referring to attachment to sensual pleasures), controlled by enemies, oppressed by suffering (of intensity), obscured by darkness (referring to ignorance of cause and effect), walking on difficult paths (referring to cutting off lineage), fully corresponding to great bondage (referring to non-Buddhists), attached to food mixed with poison (referring to attachment to the bliss of samadhi), the path completely lost (referring to those with arrogance), straying into wrong paths (referring to those of uncertain lineage entering the Hinayana), and those of weak strength (referring to Bodhisattvas whose accumulations are not complete). Generate compassion for these beings. Thus, there are ten. Third, it is divided into the faults of not cultivating and the benefits of cultivating. First, afflictions destroy oneself, destroy sentient beings, and destroy discipline (therefore, in this life, discipline) declines (and is) despised (by others), guarding (i.e., not giving) and likewise (treating and) teaching are all reproached, (arguing) and unpleasant (bad reputation arises), this (life) in another life is born in an unfree place (ah). (This life's) obtained (qualities) and not obtained (qualities that can be obtained in the next life) all decline, therefore, in the mind, great suffering is obtained. Thus, if the four immeasurables such as loving-kindness are not cultivated, then the opposing afflictions of those four will generate all meaningless things. Second, abiding in the Brahma-viharas, the wise always are born as they wish (this is the Vipaka result). They perfect the accumulations (this is the Purusakara result), and also fully mature sentient beings (this is the Adhipati result). Always (or often) not separated from the Brahma-viharas (this is the Nisyananda result), separated from their opposing qualities (hatred, etc., this is the Visamyoga result). Even if unrestrained, they are not shaken by the opposing conditions (of the immeasurables) (the mind does not turn to others), thus there are five results. In the 'Letter to a Friend' it is said: 'Loving-kindness and compassion, and joy and equanimity, should always be cultivated.' (By cultivating them) one can obtain the higher (i.e., Nirvana). But what is Nirvana like?

ྙས་པར་མ་གྱུར་ (པ་)དེ་ལྟར་ནའང་། །ཚངས་པའི་འཇིག་རྟེན་(གཟུགས་ཀྱི་ཁམས་སུ་ཁོང་ཁྲོ་དང་བྲལ་བའི་བསམ་གཏན་སྐྱོན་ མེད་པ་ཞི་བ་)བདེ་བ་ཐོབ་པར་འགྱུར། །(རོ་ཞེས་འགྲེལ་པར་རོ། །) ཞེས་སོགས་རྒྱ་ཆེར་ཤེས་པར་བྱའོ། ། ནང་སྟོང་ཉིད་ལ་སོགས་པར་མི་དམིགས་ཤིང་རྟག་བདེ་སོགས་སུ་དང་དེ་དག་མེད་པར་ཡང་ 1-427 (སྟོང་ཉིད་ཉི་ཤུའི་ཆོས་ཐམས་ཅད་མ་དམིགས་པའི་ཚུལ་གྱིས་བསྒོམ་པ་ནི།)མི་དམིགས་པ་དང་ལྡན་པ་ལ་(ཞེས་སྙིང་ པོ་མཆོག་)དང་། །ཐེག་ཆེན་པོ་ནི་ནང་སྟོང་པ་ཉིད་ཤེས་ཀྱང་དམིགས་པའི་ཚུལ་གྱིས་མ་ཡིན། ཞེས་སོགས་སོ། །ཕར་ཕྱིན་དྲུག་གི་དངོས་པོ་ཐམས་ཅད་ལ་འཁོར་གསུམ་རྣམ་པར་དག་པ་ དང་། སྦྱིན་པ་པོ་དང་ལེན་པ་པོ་དང་སྦྱིན་པ་རྣམས་མི་དམིགས་པའི་ཚུལ་གྱིས། ཞེས་སོགས་ སོ། །མི་སློབ་པའི་ཆོས་རྣམས་ཀྱི་ཆེད་དུ་བྱ་བ་སྟེ་སྔར་རིང་དུ་འདྲེས་པ་རྣམས་བསྒོམ་པ་(ཆོས་ བཤེས་)ལ་དང་། རྣམ་མཁྱེན་ཉིད་དང་ལྡན་པའི་ཡིད་ལ་བྱ་བ་མ་འདྲེས་པས་(སྒོམ་པ་པོ་བསྒོམ་བྱ་ བསྒོམ་པ་གང་ཡང་མེད་པ་དེ་ནི་)བསྒོམ་པ་རྣམ་པར་གཞིག་པའི་(སྟེ་བསྒོམ་པ་མི་དམིགས་པའོ། །དེའི་ཆེད་དུ་དགེ་ བའི་ཆོས་རྣམས་བསྒོམ་པ་ནི་ཆེད་དུ་བྱ་བའི་འཇུག་པའོ་སྙིང་པོ་མཆོག་སྟེ་དག་ཟླ་ཡང་ངོ་། །)དོན་དུ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཕྱོགས་ ཀྱི་ཆོས་སུམ་ཅུ་སོ་བདུན་དེ་མི་དམིགས་པའི་ཚུལ་གྱིས། ཞེས་སོགས་སོ། །འགྲེལ་ཆེན་དང་ རད་ཀིར་བུདྡྷ་ཤྲི་ནི་ཆེན་པོ་གསུམ་ལ་འཆད་དོ། །ཨ་བྷ་ཡ་དེ་མི་རིགས་ཞེས་པའོ། །གཞན་ གྱི་སེམས་ཤེས་པ་ལ་སོགས་པའི་མངོན་པར་ཤེས་པ་དྲུག་ལ་སྟེ། མངོན་པར་ཤེས་པ་ཐམས་ ཅད་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པའི་ཕྱིར་སེམས་ཅན་ཡོངས་སུ་སྨིན་པར་བྱེད་དོ། །ཞེས་སོགས་སོ། ། དེ་ནས་འཚང་རྒྱ་བར་(འགྲེལ་ཆེན་)སྤྲོ་བས་འབྲས་བུ་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པའི་ཚུལ་ལ་ ཡང་དག་པར་གནས་པའི་མཚན་ཉིད་ཀྱི་སྒྲུབ་པ་སྟེ། རྣམ་མཁྱེན་ཉིད་ཐོབ་ནས་ཀྱང་ཆོས་ཀྱི་ འཁོར་ལོ་བསྐོར་བར་བྱེད་དོ། །ཞེས་སོ། དེ་ལྟར་ན་ཐེག་ཆེན་སྦྱོར་ལམ་གྱི་སྒྲུབ་པ་ཆོས་ཅན། འཇུག་པའི་སྒྲུབ་པ་ཡིན་ཏེ། བསམ་གཏན་སོགས་ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་ཆོས་མཐའ་དག་(ནི་སེམས་ བསྐྱེད་ལ་སོགས་པའོ་གསེར་རོ། །)སྦྱོར་པའི་བརྩོན་འགྲུས་ཀྱིས་གནོན་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱི་སྒྲུབ་པ་ཡིན་ པས་སོ། །དེ་ལ་རྣམ་པ་དགུའོ། ། ༈ ཚོགས། གསུམ་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། ཚོགས་སྒྲུབ་བཅུ་བདུན་སྤྱིར་བསྟན། རྟོགས་དཀའ་བ་བྱེ་བྲག་ཏུ་ བཤད་པའོ། ། 1-428 ༈ ཚོགས་སྒྲུབ་བཅུ་བདུན་སྤྱིར་བསྟན་པ། དང་པོ་ལ་གསུམ་ལས། སྔ་འགྲེལ་ནི། ཚུལ་དེ་ལྟར་ཐེག་ཆེན་གྱི་གཡུལ་དུ་འཇུག་པའི་ སྒྲུབ་པ་བྱས་པ་ལ་བྱང་ཆུབ་ཆེན་པོའི་རྒྱུ་ཚོགས་སྐྱེ་བས་སྒྲུབ་པ་གསུམ་པ་བྱང་ཆེན་སྒྲུབ་པའི་ ཚོགས་ཀྱི་སྒྲུབ་པ་འཆད་དོ། །(ཆོས

【現代漢語翻譯】 雖然沒有變成憤怒，但仍然會獲得梵天世界的幸福（指在色界中，沒有憤怒的禪定，寂靜無染）。（註釋中解釋為『味道』）。等等，應該廣泛瞭解。 不執著于內空等，也不執著于常樂等以及沒有這些。（以不執著二十空性的方式進行禪修）。與不執著同在（出自《心要精華》）。大乘行者雖然瞭解內空性，但不是以執著的方式。（等等）。對於六波羅蜜的一切事物，以三輪清凈的方式，即佈施者、受施者和佈施物都不執著。（等等）。爲了不學之法的緣故，修習那些長期混合的事物（法友），以及與具有一切智智的心念不混合（即沒有能修者、所修者和修持），這就是破除修持（即不執著于修持。爲了這個目的，修習善法就是爲了進入，出自《心要精華》和《清凈月》）。以不執著的方式修習三十七道品。（等等）。《大疏》和Ra Kirti Buddha Shri在三大方面進行解釋。Abhaya是『非種姓』的意思。對於知曉他人心等六種神通，爲了圓滿一切神通，從而使眾生得以成熟。（等等）。 然後，爲了證悟（《大疏》），以歡喜心安住于證得一切相智的特徵，即使獲得了遍智，也要轉法輪。因此，大乘加行道的修持，是進入的修持。因為禪定等一切大乘之法（指發菩提心等，出自《金鬘》），是以結合的精進力來壓制的自性修持。對此有九種相。 第三部分分為兩部分：總的闡述十七種集合的修持，以及詳細解釋難以理解的部分。 首先，總的闡述十七種集合的修持。 第一部分分為三點。之前的解釋是：以這種方式，進入大乘的戰場進行修持，由於生起大菩提的因——集合，因此第三個修持是闡述證得大菩提的集合的修持。（法

【English Translation】 Even if it has not become anger, one will still attain the bliss of the Brahma world (referring to the dhyana in the form realm, without anger, peaceful and unblemished). (The commentary explains it as 'taste'). Etc., it should be widely understood. Not fixating on emptiness of the interior, etc., nor fixating on permanence and bliss, etc., and the absence of these. (Meditating without fixating on all twenty aspects of emptiness). Being with non-fixation (from 'Essence of the Heart'). Although the Mahayana practitioner understands the emptiness of the interior, it is not in a way of fixating. (Etc.). For all phenomena of the six perfections, in a way of the three wheels being pure, that is, the giver, the receiver, and the gift are not fixated upon. (Etc.). For the sake of the non-learning dharmas, cultivating those things that have long been mixed (Dharma friends), and not mixing with the mind that possesses all-knowing wisdom (that is, there is no cultivator, nothing to cultivate, and no cultivation), this is the destruction of cultivation (that is, not fixating on cultivation. For this purpose, cultivating virtuous dharmas is for entering, from 'Essence of the Heart' and 'Pure Moon'). Cultivating the thirty-seven factors of enlightenment in a way of non-fixation. (Etc.). The Great Commentary and Ra Kirti Buddha Shri explain in three major aspects. Abhaya means 'non-caste'. For the six superknowledges such as knowing the minds of others, in order to perfect all superknowledges, thereby causing sentient beings to mature. (Etc.). Then, in order to attain enlightenment (the Great Commentary), with joy abiding in the characteristic of attaining all aspects of wisdom, even after attaining omniscience, one should turn the wheel of Dharma. Therefore, the practice of the Mahayana path of joining is the practice of entering. Because all Mahayana dharmas such as dhyana (referring to generating Bodhicitta, etc., from 'Golden Garland'), are the nature of practice that is suppressed by the effort of combining. There are nine aspects to this. The third part is divided into two parts: generally explaining the seventeen practices of accumulation, and explaining in detail the difficult to understand parts. First, generally explaining the seventeen practices of accumulation. The first part is divided into three points. The previous explanation is: In this way, entering the battlefield of the Mahayana to practice, because the cause of the arising of great Bodhi is the accumulation, therefore the third practice is explaining the practice of the accumulation of attaining great Bodhi. (Dharma

་བཤེས་ཀྱིས་འཇུག་པ་བྱས་པ་སྟེ་མཐོང་ལམ་སྐྱེས་པ་ལ་ཚོགས་སྐྱེ་བ་སྟེ་སྒོམ་ལམ་ འབྱུང་བས་ཞེས་སོ། །) རྩ་བ་ལ། བརྩེ་དང་ནས་གཉེན་པོ་བརྒྱད་དེ་བཅུ་བདུན་པོ་དེ་ཚོགས་ཀྱི་སྒྲུབ་ པ་ཡི་རིམ་པ་ཡིན་པར་ཤེས་པར་བྱའོ། །འགྲེལ་པ་ལ། ངོ་བོ། ངེས་ཚིག གྲངས་ངེས་གསུམ་ མོ། །དང་པོ་ལ། སྒྲུབ་རྒྱུའི་ཚོགས་བཅུ་བདུན། དེ་སྒྲུབ་པའི་ཚོགས་སྒྲུབ་བཅུ་བདུན་ཡོད་ པས་ན་སྔ་རབས་རྣམས་ཀྱིས་དེ་མ་ཕྱེད་པར་ཚོགས་བཅུ་བདུན་ཉིད་ཚོགས་སྒྲུབ་བཅུ་བདུན་ དུ་འཆད་པ་ནི་དོན་སྤྱི་མ་ཤར་རོ། །འདི་ལ་སྒྲུབ་ཅེས་དྲང་ངོ་། །བརྩེ་སོགས་ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་ དོན་བཅུ་བདུན་སོགས་མཐའ་དག་གོ །(ནི་སེམས་བསྐྱེད་སོགས་ལའོ། །གསེར་རོ། །) རྣམ་པ་གང་གིས་ ན། བཅུ་བདུན་པོ་རྣམས་བདེན་པར་མི་དམིགས་པར་རྟོགས་པའི་སྒོ་ནས་སོ། །ཇི་ལྟར་ན། དོན་དམ་པར་(གསེར་)སྒྲུབ་པ་མེད་ཀྱི་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་བདེན་པ་ལས་མི་འདའ་བར་རོ། །སྒྲུབ་རྒྱུ་ བཅུ་བདུན་པོ་གང་ཞེ་ན། ཇི་ཙམ་གྱིས་ན་བྱང་ཆེན་པོ་གོ་ཆ་ཆེན་པོ་བགོས་པ་ཞེས་བགྱི་བ་ ལགས། ཞེས་རབ་འབྱོར་གྱིས་ཞུས་པའི་ལན་དུ་དང་པོ་བཅུ་གསུངས་སོ། །དེ་ལ་དང་པོ་ནི། ཕྱོགས་བཅུའི་ངན་སོང་གསུམ་ན་གནས་པ་རྣམས་ཀྱི་སྡུག་བསྔལ་ཐམས་ཅད་ཞི་བར་བྱེད་ ཅིང་སངས་རྒྱས་བཞུགས་པའི་ཞིང་དུ་ལྷ་མིར་སྐྱེ་བར་བྱེད་པའི་རྣམ་པ་ཅན་གྱི་ཞེ་སྡང་མེད་ པའི་དགེ་རྩ་ནི་སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོའི་ཚོགས་ཏེ། (ཨཱརྱ་སོགས་ཀུན་ནོ། །)སེམས་ཅན་དམྱལ་བ་རྣམས་ཀྱི་ མེའི་ཕུང་པོ་ཇི་སྙེད་ཡོད་པ་དེ་དག་ཐམས་ཅད་མེད་པར་བྱ་སྟེ། ཞེས་སོགས་དང་། བྱོལ་སོང་ དང་ཡི་དྭགས་ལས་རྣམ་པར་ལྡང་ངོ་། །ཞེས་སོགས་སོ། །སྦྱིན་པའི་ཚོགས་ཏེ། ཟས་འདོད་ པ་རྣམས་ལ་ཟས། ཞེས་སོགས་སོ། །ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་ཚོགས་ཏེ། ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་ཕར་ཕྱིན་ལ་ གནས་ཤིང་། ནས། སེམས་ཅན་རྣམས་དགེ་བ་བཅུའི་ལས་ཀྱི་ལམ་ལ་འགོད། ཅེས་སོགས་ 1-429 སོ། །བཟོད་པའི་སྟེ། བཟོད་པའི་ཕར་ཕྱིན་ལ་གནས་ཤིང་། །ཞེས་སོགས་སོ། །བརྩོན་འགྲུས་ དང་བསམ་གཏན་དང་ཤེས་རབ་གསུམ་གྱི་མདོ་འདོན་པ་བསྒྱུར་རོ། །གཟུགས་སོགས་ ཡུལ་གྱི་སེམས་གཡེང་བ་ཞི་བར་བྱས་ནས་བསམ་གཏན་ནམ་ཏིང་ངེ་འཛིན་གང་བསྒོམ་པ་ དེ་ལ་སེམས་རྩེ་གཅིག་ཏུ་ཞུགས་པ་ནི་ཞི་གནས། ཞེས་སྒྲ་སྦྱོར་བམ་གཉིས་ཏེ། ཁྱད་པར་དུ་ རྣམ་མཁྱེན་ལ་སེམས་རྩེ་གཅིག་པས་གནས་ཤིང་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཕྱིན་དྲུག་སོགས་ རྣམ་མཁྱེན་གྱི་བར་ལ་འགོད་པར་འདོད་པའི་སེམས་རྩེ་གཅིག་པ་ནི་ཞི་གནས་ཏེ་(ནི་སེམས་རྩེ་གཅིག་ པའོ། །ཁྱད་པར་དུ་མཐོང་བ་ནི་ལྷག་མཐོང་སྟེ་ཤེས་རབ་ཅེས་རད་ཀིར་དང་དགོངས་འགྲེལ་ཆེན།)རྣམ་མཁྱེན་ཉིད་དང་ ལྡན་པའི་སེམས་ཀྱིས་གནས་ཤིང་སེམས་བསྐྱེད་པ་གཞན་གྱི་གོ་མི་འབྱེད་དེ། ཞེས་སོགས་ ནས།

【現代漢語翻譯】 （導師引匯入門，生起見道，積累資糧，生起修道。）根本頌中說：『慈愛』等八法，加上前面九法，這十七法應知是資糧的修習次第。釋文中說：本體、詞義、數量決定這三者。首先，所要修習的資糧有十七種，爲了修習它們，有能修的資糧十七種，因此，前代大德們沒有區分它們，將這十七種資糧直接解釋為能修的十七種資糧，這是沒有理解總體的含義。這裡稱之為『修』。慈愛等是屬於大乘的十七種意義等所有內容。（即指發心等。黃金。）以何種方式修習呢？通過認識這十七種法並非真實存在的方式。如何認識呢？實際上（黃金）沒有修習，但不能超越世俗諦。那麼，這十七種所要修習的法是什麼呢？世尊請問：『要如何才能被稱為披上了大盔甲呢？』佛陀回答說，首先宣說了十三種資糧。其中第一種是：爲了平息十方三惡道眾生的所有痛苦，並使他們轉生到佛陀所居住的凈土中，成為天人，具有這種特性的無嗔善根，就是大慈悲的資糧。（聖者等一切。）要消除地獄眾生的所有火焰，等等。並且要使他們從畜生和餓鬼道中解脫出來，等等。佈施的資糧是：對於想要食物的人給予食物，等等。持戒的資糧是：安住于持戒的波羅蜜多，乃至引導眾生行於十善業道，等等。 忍辱的資糧是：安住于忍辱的波羅蜜多，等等。精進、禪定和智慧這三者的經文需要念誦和翻譯。平息對外境的散亂，然後所修習的禪定或三摩地，使心專注於一境，這就是止。正如《聲論》第二品所說：特別是，以一心的狀態安住於一切智智，並且希望引導一切眾生從六度到一切智智之間，這種一心的狀態就是止。（即指心專注於一境。特別是見到的是勝觀，也就是智慧，如Ra Dakir和《大疏》所說。）以具有一切智智的心安住，並且不誤解其他發心，等等。

【English Translation】 (The master guides the entry, generating the path of seeing, accumulating merit, generating the path of cultivation.) In the root text, it says: 'Loving-kindness' and the other eight dharmas, plus the previous nine dharmas, these seventeen dharmas should be known as the order of practicing accumulation. In the commentary, it says: essence, definition, and numerical certainty, these three. First, there are seventeen accumulations to be cultivated. In order to cultivate them, there are seventeen accumulations that can be cultivated. Therefore, the previous great masters did not distinguish them, directly explaining these seventeen accumulations as the seventeen accumulations that can be cultivated, which is not understanding the overall meaning. Here it is called 'cultivation'. Loving-kindness and so on belong to the seventeen meanings of the Great Vehicle and so on. (That is, referring to generating the mind of enlightenment, etc. Gold.) In what way to cultivate? By recognizing that these seventeen dharmas are not truly existent. How to recognize? In reality (gold) there is no cultivation, but it cannot transcend the conventional truth. So, what are these seventeen dharmas to be cultivated? The World Honored One asked: 'How can one be called wearing great armor?' The Buddha replied, first proclaiming thirteen accumulations. The first of these is: In order to pacify all the sufferings of sentient beings in the three evil realms of the ten directions, and to cause them to be reborn as gods and humans in the pure lands where the Buddhas reside, the virtuous root of non-anger with this characteristic is the accumulation of great compassion. (Saints, etc., all.) To eliminate all the fires of hell beings, and so on. And to liberate them from the animal and hungry ghost realms, and so on. The accumulation of generosity is: giving food to those who want food, and so on. The accumulation of ethics is: abiding in the perfection of ethics, and even guiding sentient beings to walk on the path of the ten virtuous actions, and so on. The accumulation of patience is: abiding in the perfection of patience, and so on. The sutras of diligence, meditation, and wisdom need to be recited and translated. Pacifying the distraction to external objects, and then the meditation or samadhi that is cultivated, causing the mind to focus on one object, this is calm abiding. As the second chapter of the 'Sound Theory' says: In particular, abiding in the omniscient wisdom with a single-minded state, and hoping to guide all sentient beings from the six perfections to the omniscient wisdom, this single-minded state is calm abiding. (That is, referring to the mind focusing on one object. In particular, what is seen is insight, which is wisdom, as Ra Dakir and the 'Great Commentary' say.) Abiding with a mind possessing omniscient wisdom, and not misunderstanding other minds of enlightenment, and so on.

སེམས་ཅན་ཚད་མེད་པ་སྦྱིན་ཕར་ལ་དགོད། ནས། རྣམ་མཁྱེན་བར་རོ། །དེ་ལྟ་བུའི་ དགོད་བྱ་འགོད་བྱེད་སོགས་ཆོས་ཐམས་ཅད་བདེན་མེད་དུ་རབ་ཏུ་འབྱེད་པའི་བློ་ནི་(སྐབས་ འདིར་)ལྷག་མཐོང་སྟེ། (ཤེས་རབ་ཀྱི་དངོས་པོའི་རང་བཞིན་ལྷག་པར་རྟོགས་པའི་མིང་ཡིན་པས་ལྷག་མཐོང་ཞེས་བྱ་ ཞེས་སྒྲ་སྦྱོར་བམ་གཉིས་ལས་སོ། །)རང་གི་མཚན་ཉིད་སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་སླད་དུ་གོ་ཆ་མ་མཆིས་པའི་གོ་ཆ་ བགོས་པར་རིག་པར་བགྱིའོ། །(རབ་འབྱོར་)ཞེས་སོགས་རྒྱ་ཆེར་རོ། །དེ་གཉིས་ཡ་བྲལ་མིན་ པར་ཟུང་དུ་འབྲེལ་བའི་ལམ་གྱི་སྟེ། མེད་པ་དང་། ཞེས་སོགས་ནས། མ་སྐྱེས་པ་ཉིད་དེ་ཤིན་ ཏུ་མི་དམིགས་པའི་རྣམ་པས། ཞེས་སོགས་དང་། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་སྦྱོང་། སོགས་ནས། མ་ བཅིངས་མ་གྲོལ་བ་དེའི་རྣམ་མཁྱེན་ཉིད་དུ་འཚང་རྒྱའོ། །ཞེས་སོ། །དེ་ནས་ཐེག་ཆེན་པོ་གང་ ལགས་ཞེས་ཞུས་ལན་དུ་ལྔ་གསུངས་ཏེ། རྣམ་མཁྱེན་ཡིད་ལ་བྱེད་པས་མི་དམིགས་པའི་ཚུལ་ གྱིས་ཕར་ཕྱིན་རྣམས་ལ་རང་སྤྱོད་ཅིང་གཞན་འཛིན་དུ་འཇུག་པ་ནི་ཐབས་ལ་མཁས་(ཨཱརྱ་ དག་སྙིང་ཟླ་)པ་སྟེ། ཕྱི་ནང་གི་དངོས་པོ་ཡོངས་སུ་གཏོང་སྟེ་དེ་ཡང་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་དང་ ཐུན་མོང་དུ་བྱས་ཤིང་བླ་མེད་རྫོགས་བྱང་དུ་མི་དམིགས་པའི་ཚུལ་གྱིས་བསྔོ། ཞེས་སོགས་ 1-430 ཕྱིན་དྲུག་རྒྱ་ཆེར་རོ། །དེ་ཡང་ཕྱིན་དྲུག་ནི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཐབས་ཡིན་ལ་དེ་ལ་མཁས་པས་སོ། ། ཞེས་རད་ཀིར་རོ། །མདོ་རྒྱན་དུ། (སྙིང་རྗེ་དང་ཐབས་མཁས་ལས་གཞན་དུ་) བཤད་པ་ནི་མདོ་གཞན་གྱི་ དགོངས་པའོ། །འདིར་བཤད་(དག་)སྟོང་ཉིད་ཉི་ཤུའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་སྟེ། ཐེག་ཆེན་པོ་ནི་འདི་ལྟ་ སྟེ། ནང་སྟོང་པ་ཉིད། ཅེས་སོགས་སོ། །དག་པར་བྱེད་པས་བསོད་ནམས་ཏེ་དགེ་བའི་རྣམ་ གྲངས་སོ། །ཞེས་ཤེར་(རྩ་ཤེས་འགྲེལ་ཆེན་ལེགས་ལྡན་མ་)སྒྲོན་དང་ཡང་དང་ཡང་དགེ་ལེགས་ཀྱི་ཆེད་ དུ་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་བསོད་ནམས་སོ། །ཡང་ན་སྐྱེས་བུ་དག་ཏུ་འཇུག་པར་བྱེད་དག་པར་བྱེད་ པའི་ཕྱིར་བསོད་ནམས་ཞེས་ཐུབ་དགོངས་སོ། །མདོར་ན་གཞན་ལ་ཕན་ཞིང་བསོད་པས་ གསོས་ཤིང་གནས་པའི་མིང་སྟེ་བསོད་ནམས་ཞེས་བཏགས་ཞེས་བམ་གཉིས་སོ། །འདིར་ དེའི་རྒྱུ་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཏེ་དཔའ་བར་འགྲོ་བའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་དང་། ཞེས་སོགས་སོ། །ཚོགས་ སྦྱོར་མཐོང་དང་སྒོམ་པའི་ལམ་སོགས་ཏེ། ཐེག་ཆེན་པོ་ནི། དྲན་པ་ཉེ་བར་བཞག་པ་བཞི་ དང་། ཞེས་སོགས་ནས། བཅོ་བརྒྱད་ཀྱི་བར་རྒྱ་ཆེར་ངོས་འཛིན་དང་བཅས་པ་གསུངས་ སོ། །ཚིག་དང་དོན་ལ་སོགས་པའི་གཟུངས་བཞི་སྟེ། ཨ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་མ་སྐྱེས་པའི་ཕྱིར་ཆོས་ ཐམས་ཅད་ཀྱི་སྒོའོ། ། ར་ནི་རྡུལ་དང་བྲལ་བས། པ་ནི་དོན་དམ་སྟོན་པས། ཙ་ནི་འཆི་འཕོ་ སྐྱེ་བ་མི་དམིགས་པས། ན་ནི་མིང་དང་བྲལ་ཞིང་། ཞེས་སོགས་ཏེ། ཨ་ར་པ་ཙ་ནའོ། །ར

【現代漢語翻譯】 對於無量眾生，應行佈施等，直至獲得一切智（Sarvajnana）。像這樣，對於佈施的行為、佈施者等一切法，能徹底辨別其無實性的智慧，即是（此處所說的）勝觀（Vipassana）。（因其能特別了知智慧之實性的自性，故名勝觀，出自《聲釋》第二卷。）應知，以其自性空性之故，披上了無甲之甲。（《勝解》）等等，內容非常廣泛。這二者並非分離，而是結合在一起的道。『無有』等等，直至『無生』，以極其不可得之相。等等，以及『清凈佛土』等等，直至『未縛未解脫，即能證得一切智』。等等。之後，有人問：『何為大乘？』回答說有五種：以不執著的方式憶念一切智，對波羅蜜多（Paramita）自受用並引導他人受用，這是善巧方便（Upaya-kausalya）。（聖解深密經）捨棄內外一切事物，並將其與一切眾生共同分享，以不執著的方式迴向無上圓滿菩提（Anuttara-samyak-sambodhi）。等等，六度（Paramita）的內容非常廣泛。這六度是成佛之方便，因對其善巧故。（如是說）《現觀莊嚴論》中說：（慈悲和善巧方便之外）所說的乃是其他經的觀點。此處所說（的）是二十空性的智慧。大乘即是如此：內空性等等。因其能清凈，故為福德，是善法的別名。如《釋量論》（根本慧論釋·善顯密意疏）所說，又因其能反覆帶來善妙，故為福德。或者，因其能使眾生進入清凈之境，故佛陀稱之為福德。總之，利益他人，以善滋養安住，故名為福德，出自第二卷。此處，其因是三摩地（Samadhi），即勇猛行之三摩地。等等。資糧道、加行道、見道和修道等等。大乘即是：四念住等等，直至十八界，詳細地說明了其體相。四種總持，即詞、義等總持：阿（藏文ཨ，梵文天城體अ，梵文羅馬擬音A，漢語字面意思無生）字是不生之故，為一切法之門。ra（藏文ར，梵文天城體र，梵文羅馬擬音RA，漢語字面意思離塵）是遠離塵垢之故。pa（藏文པ，梵文天城體प，梵文羅馬擬音PA，漢語字面意思勝義）是顯示勝義之故。ca（藏文ཙ，梵文天城體च，梵文羅馬擬音CA，漢語字面意思不遷）是不見死亡、轉移和出生之故。na（藏文ན，梵文天城體न，梵文羅馬擬音NA，漢語字面意思離名）是遠離名相之故。等等，即ཨ་ར་པ་ཙ་ནའོ（藏文ཨ་ར་པ་ཙ་ན，梵文天城體अरपचन，梵文羅馬擬音arapachana，漢語字面意思無離塵勝義不遷離名）。 For limitless sentient beings, one should practice giving, etc., up to omniscience (Sarvajnana). Like this, the wisdom that thoroughly distinguishes the absence of reality in all phenomena such as the act of giving, the giver, etc., is (in this context) Vipassana (Higher Seeing). (It is called Vipassana because it particularly understands the nature of the essence of wisdom, according to the second volume of the Sound Explanation.) It should be known that because of its self-nature of emptiness, it has donned the armor without armor. (Understanding) etc., is very extensive. These two are not separate, but the path is connected in pairs. 'Non-existence' etc., up to 'unborn', with an extremely imperceptible appearance. Etc., and 'purifying the Buddha-field' etc., up to 'not bound, not liberated, one will attain omniscience'. Etc. Then, someone asked: 'What is the Great Vehicle?' The answer was fivefold: By contemplating omniscience in a non-attached manner, one practices the Paramitas (Perfections) for oneself and leads others to practice, this is skillful means (Upaya-kausalya). (Arya Sagaramati Sutra) Abandoning all internal and external things, and sharing them with all sentient beings, dedicating them to unsurpassed perfect enlightenment (Anuttara-samyak-sambodhi) in a non-attached manner. Etc., the six perfections (Paramita) are very extensive. These six perfections are the means to Buddhahood, because one is skilled in them. (So it is said) In the Ornament of Sutras, it is said that what is explained (other than compassion and skillful means) is the view of other sutras. What is explained here is the wisdom of the twenty emptinesses. The Great Vehicle is like this: inner emptiness, etc. Because it purifies, it is merit, which is another name for virtue. As explained in the Commentary on the Root Wisdom (Great Commentary on the Root Wisdom - Excellent Manifestation), and also because it repeatedly brings about goodness, it is merit. Or, because it causes beings to enter purity, the Buddha called it merit. In short, benefiting others, nourishing and sustaining with goodness, is called merit, according to the second volume. Here, its cause is Samadhi (concentration), that is, the Samadhi of courageous action. Etc. The paths of accumulation, preparation, seeing, and meditation, etc. The Great Vehicle is: the four mindfulnesses, etc., up to the eighteen realms, extensively explaining their characteristics. The four dharanis (retentions) of words, meanings, etc.: A (Tibetan ཨ, Devanagari अ, Romanized A, meaning unborn) is the door to all phenomena because it is unborn. Ra (Tibetan ར, Devanagari र, Romanized RA, meaning dustless) is because it is free from dust. Pa (Tibetan པ, Devanagari प, Romanized PA, meaning ultimate) is because it reveals the ultimate meaning. Ca (Tibetan ཙ, Devanagari च, Romanized CA, meaning unmoving) is because death, transference, and birth are not seen. Na (Tibetan ན, Devanagari न, Romanized NA, meaning nameless) is because it is free from names. Etc., that is, ཨ་ར་པ་ཙ་ནའོ (Tibetan ཨ་ར་པ་ཙ་ན, Devanagari अरपचन, Romanized arapachana, meaning unborn, dustless, ultimate, unmoving, nameless).

【English Translation】 For limitless sentient beings, one should practice giving, etc., up to omniscience (Sarvajnana). Like this, the wisdom that thoroughly distinguishes the absence of reality in all phenomena such as the act of giving, the giver, etc., is (in this context) Vipassana (Higher Seeing). (It is called Vipassana because it particularly understands the nature of the essence of wisdom, according to the second volume of the Sound Explanation.) It should be known that because of its self-nature of emptiness, it has donned the armor without armor. (Understanding) etc., is very extensive. These two are not separate, but the path is connected in pairs. 'Non-existence' etc., up to 'unborn', with an extremely imperceptible appearance. Etc., and 'purifying the Buddha-field' etc., up to 'not bound, not liberated, one will attain omniscience'. Etc. Then, someone asked: 'What is the Great Vehicle?' The answer was fivefold: By contemplating omniscience in a non-attached manner, one practices the Paramitas (Perfections) for oneself and leads others to practice, this is skillful means (Upaya-kausalya). (Arya Sagaramati Sutra) Abandoning all internal and external things, and sharing them with all sentient beings, dedicating them to unsurpassed perfect enlightenment (Anuttara-samyak-sambodhi) in a non-attached manner. Etc., the six perfections (Paramita) are very extensive. These six perfections are the means to Buddhahood, because one is skilled in them. (So it is said) In the Ornament of Sutras, it is said that what is explained (other than compassion and skillful means) is the view of other sutras. What is explained here is the wisdom of the twenty emptinesses. The Great Vehicle is like this: inner emptiness, etc. Because it purifies, it is merit, which is another name for virtue. As explained in the Commentary on the Root Wisdom (Great Commentary on the Root Wisdom - Excellent Manifestation), and also because it repeatedly brings about goodness, it is merit. Or, because it causes beings to enter purity, the Buddha called it merit. In short, benefiting others, nourishing and sustaining with goodness, is called merit, according to the second volume. Here, its cause is Samadhi (concentration), that is, the Samadhi of courageous action. Etc. The paths of accumulation, preparation, seeing, and meditation, etc. The Great Vehicle is: the four mindfulnesses, etc., up to the eighteen realms, extensively explaining their characteristics. The four dharanis (retentions) of words, meanings, etc.: A (Tibetan ཨ, Devanagari अ, Romanized A, meaning unborn) is the door to all phenomena because it is unborn. Ra (Tibetan ར, Devanagari र, Romanized RA, meaning dustless) is because it is free from dust. Pa (Tibetan པ, Devanagari प, Romanized PA, meaning ultimate) is because it reveals the ultimate meaning. Ca (Tibetan ཙ, Devanagari च, Romanized CA, meaning unmoving) is because death, transference, and birth are not seen. Na (Tibetan ན, Devanagari न, Romanized NA, meaning nameless) is because it is free from names. Etc., that is, ཨ་ར་པ་ཙ་ནའོ (Tibetan ཨ་ར་པ་ཙ་ན, Devanagari अरपचन, Romanized arapachana, meaning unborn, dustless, ultimate, unmoving, nameless).

ྒྱ་ ཆེར་ཡོད་དོ། །འདི་ལ་ངོ་བོ། དབྱེ་བ། བྱེད་ལས་སོ། །དང་པོ་ལ། (འཛིན་པར་བྱེད་པས་གཟུངས་ ཞེས་ཆེ་བར་རོ། །ཆོས་རྣམས་ཀྱི་ཚིག་དོན་འཛིན་པར་ནུས་པས་གཟུངས་ཏེ་མདོར་བསྡུས་ན་དྲན་པ་དང་ཤེས་རབ་ཅེས་འབུམ་ ཊཱིཀ་ཀོ།) བཟོད་པའི་གཟུངས་ནི། ཨ་ར་པ་ཙ་ན་ལ་སོགས་པའི་ཡི་གེའི་དོན་དེ་བཞིན་དུ་སྒྲོ་ བཏགས་ནས་བསྒོམས་པས་བསྒོམ་པ་རྫོགས་པ་ན་ཡི་གེ་དེའི་དོན་དམ་པ་ལ་བཟོད་པ་སྐྱེ་བ་ ནི། བཟོད་པའི་གཟུངས་(དེ་ཡན་ཐུབ་དགོངས་དངོས་)ཏེ། དཔེར་ན་(ཨའི་འདི་མན་དག་ལྡན་)དོན་སྐྱེ་བ་ མེད་པར་བཏགས་(དག་ལྡན་)ཏེ་བསྒོམས་པས་བསྒོམ་པ་རྫོགས་པ་ན་ཆོས་ཐམས་ཅད་སྐྱེ་མེད་ 1-431 དུ་རྟོགས་པའི་བཟོད་པ་ཐོབ་སྟེ། དེས་ན་བཟོད་གཟུངས་སོ། །དག་ལྡན་ནོ། །དེས་ན་ཆོས་ ཐམས་ཅད་ཀྱི་གནས་ལུགས་རྟོགས་པའི་སྒོ་སྟེ་ཐབས་སོ། །གཞན་ཡང་བྱང་སེ་མོས་སྤྱོད་པས་ ཏདྱ་ཐ། ཨི་ཊི་མི་ཊི་ཀི་ཊི་བྷི་ཊི་བྷི་ཀྵཱན་ཏི་པ་དཱ་ནི་སྭཱ་ཧཱ། (རྒྱ་དཔེ་མང་པོ་ལ་གཏུགས་པས་འདི་ལྟར་སྣང་། གཅིག་ལ་ཀི་ཊི་ནི་ཀྵཱན་ཏི་ཞེས་སོ། །)ཞེས་སོགས་ཀྱི་ཡི་གེའི་བརྗོད་བྱ་གང་ཡིན་བསམས་པས། དེ་མི་ མཐོང་ངོ་དེ་ནས་འདི་དག་གི་བརྗོད་བྱ་མེད་ཀྱི་བརྗོད་བྱ་མེད་པ་ཉིད་དེའི་དོན་ཡིན་པར་ངེས་ ཏེ་གཏན་ལ་འབེབས་ཤིང་སྔགས་དེ་དག་བརྗོད་པར་བྱ་བྱེད་དང་བྲལ་བར་བསྒོམས་ནས་ ཚུལ་དེས་ཆོས་ཐམས་ཅད་དེ་གཉིས་དང་བྲལ་བས་བརྗོད་དུ་མེད་པར་བསྒོམས་པས་ཆོས་ ཐམས་ཅད་ཀུན་བརྟགས་ཀྱིས་སྟོང་པར་མཐོང་ངོ་། །དེ་མཐོང་བ་ན་ཆོས་ཐམས་ཅད་བརྗོད་ མེད་དུ་རྟོགས་པས་དགའ་བ་ཆེན་པོ་སྐྱེ་སྟེ་བཟོད་པའི་རྒྱུར་གྱུར་པའི་གཟུངས་སོ། །དེ་ནས་ དེ་མ་ཐག་དུ་ས་དང་པོའི་ཡེ་ཤེས་སྐྱེ་བ་དང་མཐུན་པའི་བཟོད་པ་སྐྱེ་སྟེ་དོན་དམ་པའི་ཆོས་ལ་ བཟོད་པས་ན་བཟོད་པའོ། །དེ་ལ་གཟུངས་ཀྱི་བཟོད་པའམ་ཡེ་ཤེས་ཞེས་བྱའོ། །དེ་མོས་སྤྱོད་ དུ་གཏོགས་སོ། །(བྱང་སར་ཡང་ངོ་། །) ཚིག་གི་གཟུངས་ནི། ས་ཐོབ་ནས་སངས་རྒྱས་བྱང་སེམས་ ཀྱིས་བསྟན་པའི་ཆོས་ཀྱི་མིང་ཚིག་ཡི་གེའི་ཚོགས་ཚད་མེད་གྲངས་མེད་རྣམས་དུས་དཔག་ མེད་དུ་རིམ་པ་དེ་ཉིད་ཀྱིས་མ་བརྗེད་པར་འཛིན་པའི་དྲན་པ་དང་ཤེས་རབ་མཚུངས་ལྡན་ ནོ། །དེ་ཆོས་ཀྱི་གཟུངས་(གནོད་འཇོམས་)ཞེས་སོ། །དོན་གྱི་གཟུངས་ནི། དེས་སྔར་གཟུང་བའི་ ཆོས་རྣམས་ཀྱི་དོན་ཚད་མེད་གྲངས་མེད་རྣམས་དུས་དཔག་མེད་དུ་མི་བརྗེད་པར་འཛིན་པའི་ དྲན་པ་དང་ཤེས་རབ་(གཅིག་ཏུ་བྱས་ཞེས་ཟླ་ཟེར་)མཚུངས་ལྡན་ནོ། །གསང་སྔགས་ཀྱི་གཟུངས་ནི། གྲངས་མེད་དང་པོར་ཚོགས་བསགས་པས་ས་དང་བོ་ཐོབ་པ་ནས་བཟུང་སྟེ། སྔགས་ཀྱི་ཡི་གེ་ རྣམས་ཇི་ལྟར་འདོད་པ་བཞིན་དུ་བྱིན་གྱིས་རློབ་སྟེ། སྔགས་ཀྱི་ཡི་གེ་འདི་རྣམས་ཆོ་ག་འདི་ལྟ་ བུས་སེམས་ཅན་རྣམས་ཀྱི་ཡམས་ད

【現代漢語翻譯】 非常重要。關於這個，有自性、分類和作用。首先，（因為能夠抓住，所以稱為陀羅尼，非常重要。《十萬頌般若經釋》中說，因為能夠抓住諸法的詞句和意義，所以稱為陀羅尼，簡而言之就是憶念和智慧。） 忍辱陀羅尼是，像ཨ་ར་པ་ཙ་ན་（A RA PA TSA NA）等字母的意義那樣，通過假設來禪修，當禪修圓滿時，對該字母的真實意義生起忍辱，這就是忍辱陀羅尼（意思是能夠忍受）。例如，假設（ཨ་（A），這個具有清凈）沒有意義而禪修（清凈），當禪修圓滿時，獲得證悟一切法不生的忍辱，因此是忍辱陀羅尼。具有清凈。因此，是證悟一切法實相的門徑，是方法。此外，菩薩通過修持，如ཏདྱ་ཐཱ། ཨི་ཊི་མི་ཊི་ཀི་ཊི་བྷི་ཊི་བྷི་ཀྵཱན་ཏི་པ་དཱ་ནི་སྭཱ་ཧཱ།（梵文：Tadya thā，i ti mi ti ki ti bhi ti bhi kṣān ti pa dā ni svā hā）（參考了很多漢文版本，看起來是這樣。有一個版本是ki ṭi ni kṣān ti。）等等，思考這些字母所表達的內容。因為沒有看到，所以確定這些沒有表達的內容，沒有表達的內容就是它的意義，從而確定下來，並禪修這些咒語與能說和所說分離，通過這種方式，禪修一切法與二者分離，不可言說，從而看到一切法在分別念中是空性的。當看到這一點時，因為證悟一切法不可言說，所以生起巨大的喜悅，成為忍辱的因。然後，緊接著生起與初地智慧相應的忍辱，因為對真實之法生起忍辱，所以是忍辱。這被稱為陀羅尼的忍辱或智慧。這屬於信行。（也屬於菩薩。） 詞句陀羅尼是，從獲得初地開始，由佛和菩薩所宣說的無量無數的法之名、詞、字母的集合，在無量的時間裡，以同樣的順序毫不遺忘地抓住的憶念和智慧的結合。這被稱為法的陀羅尼（摧毀損害）。 意義陀羅尼是，通過它，先前所抓住的無量無數的法之意義，在無量的時間裡毫不遺忘地抓住的憶念和智慧（合二為一，如月光）的結合。 密咒陀羅尼是，從最初積累資糧獲得初地開始，隨心所欲地加持咒語的字母，這些咒語的字母通過這樣的儀軌，能夠平息眾生的瘟疫。

【English Translation】 It is very important. Regarding this, there are essence, classification, and function. Firstly, (because it can grasp, it is called Dharani, which is very important. The 'Commentary on the Hundred Thousand Verse Prajnaparamita Sutra' says that because it can grasp the words and meanings of all dharmas, it is called Dharani, which in short is mindfulness and wisdom.) The Dharani of Patience is, like the meaning of the letters such as A RA PA TSA NA, meditating by assuming, when the meditation is complete, patience arises towards the true meaning of that letter, this is the Dharani of Patience (meaning able to endure). For example, assuming (A, this has purity) without meaning and meditating (purity), when the meditation is complete, one obtains the patience of realizing that all dharmas are unborn, therefore it is the Dharani of Patience. Having purity. Therefore, it is the gateway to realizing the true nature of all dharmas, it is the method. Furthermore, Bodhisattvas through practice, such as Tadya thā. I ti mi ti ki ti bhi ti bhi kṣān ti pa dā ni svā hā. (Referring to many Chinese versions, it seems like this. One version is ki ṭi ni kṣān ti.) etc., thinking about what these letters express. Because it is not seen, it is determined that these have no expressed content, the absence of expressed content is its meaning, thereby determining it, and meditating on these mantras as separate from the speaker and the spoken, through this way, meditating on all dharmas as separate from the two, inexpressible, thereby seeing that all dharmas are empty in conceptualization. When seeing this, because of realizing that all dharmas are inexpressible, great joy arises, becoming the cause of patience. Then, immediately after, patience arises corresponding to the wisdom of the first ground, because patience arises towards the true dharma, therefore it is patience. This is called the patience or wisdom of Dharani. This belongs to faith practice. (Also belongs to Bodhisattvas.) The Dharani of Words is, from obtaining the first ground, the immeasurable and countless collections of names, words, and letters of the dharma taught by Buddhas and Bodhisattvas, for immeasurable time, grasping without forgetting in the same order, the combination of mindfulness and wisdom. This is called the Dharani of Dharma (destroying harm). The Dharani of Meaning is, through it, the immeasurable and countless meanings of the dharmas previously grasped, for immeasurable time, grasping without forgetting, the combination of mindfulness and wisdom (made into one, like moonlight). The Dharani of Secret Mantras is, from initially accumulating merit and obtaining the first ground, blessing the letters of the mantras as desired, these letters of the mantras through such rituals, are able to pacify the plagues of sentient beings.

ང་ཉེ་བར་འཚེ་བ་དང་ནད་འགོ་བ་དང་འཁྲུག་པ་ཐམས་ 1-432 ཅད་ཞི་བར་གྱུར་ཅིག ཅེས་སོགས་བྱིན་གྱིས་བརླབས་པས་དོན་དེ་རྣམས་གསང་སྔགས་ཀྱི་ ཚིག་དེ་དག་གིས་འགྲུབ་སྟེ་དེ་ལྟར་བྱིན་གྱིས་རློབ་པའི་ཡེ་ཤེས་(གནོད་འཇོམས་)དེ་སྔགས་མཚན་ ཉིད་པ། དེའི་ཡུལ་ཡིན་པས་གསང་སྔགས་ཀྱི་ཚིག་དེ་རྣམས་བཏགས་པའོ། །ཡང་མནྟྲ་ཞེས་ (ཟླ་)པ། མན་(གནོད་འཇོམས་)ཤེས་པའམ་ཡིད། ཏྲ་ཡ་ན་སྐྱོབ་པས་ཏེ་དེ་ཉིད་ཤེས་པ་དང་འགྲོ་ བ་སྐྱོབ་པས་སྟོང་ཉིད་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་དང་སྙིང་རྗེ་དབྱེར་མེད་པ་ནི་གསང་སྔགས་སོ། །དེ་ཉིད་མ་ རིག་པ་སྤོང་ཞིང་རིག་པ་བསྐྱེད་པས་རིག་སྔགས་སོ། །ཡི་གེ་རྣམས་དེའི་(རྒྱུ་མཐུན་)འབྲས་བུ་ ཡིན་པས་དེར་བཏགས་སོ། །རྣམ་མཁྱེན་གྱི་གཞི་ཡིན་པས་གསང་སྔགས་ཀྱི་གཞིའོ། །དང་ པོ་མོས་སྤྱོད་རྫོགས་པ་ནས་དང་གསུམ་ས་ཐོབ་ནས་སོ། །མདོ་གཞན་(ས་བཅུ་པར་)དུ་ས་བཅུ་ ལ་གཟུངས་མི་འདྲ་བ་རེ་རེ་ཐོབ་ཅིང་བསྲུང་བྱེད་ཀྱི་གཟུངས་ཡང་སོ་སོར་གསུངས་པ་ཡོད་དོ། ། ཕལ་ཆེར་གནོད་འཇོམས་ཏེ་རྒྱ་ཆེར་བཤད་དོ། ། གཉིས་པ་ནི། (སྔོན་གྱི་)རྣམ་སྨིན་(ལས་བྱུང་བ་དང་ཚེ་འདིར་མང་དུ་)ཐོས་(པ་)ལས་(བྱུང་བ་གཉིས་ཆུང་ངུ་) གོམས་པ་དང་། །ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་གཟུངས་དག་ནི། །(ཆེན་པོ།) ཆུང་ངུ་དང་ནི་ཆེན་པོ་སྟེ། །ཆེན་ པོ་དེ་ཡང་རྣམ་པ་གསུམ། །(མོས་སྤྱོད་པའི་ཆུང་ངུ་། ས་བདུན་པའི་བར་འབྲིང་། བརྒྱད་པ་ཡན་ཆེན་པོའོ། །) ཞེས་ སོགས་ཏེ་སྔར་བཤད་དང་ཚུལ་ཅུང་མི་འདྲའོ། ། གསུམ་པ་ནི། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཡང་དང་ཡང་། །དེ་ལ་ཡང་དག་བརྟེན་ནས་ནི། ། རྟག་ཏུ་དམ་པའི་ཆོས་དག་ཀྱང་། །(གཞན་ལ་)སྟོན་ཅིང་(རང་གིས་ཡང་དག་པར་)འཛིན་པར་བྱེད་ པ་ཡིན། །ཞེས་སོ། །ས་བཅུ་དང་གཉེན་པོ་བརྒྱད་འོག་ཏུ་འཆད་དོ། །གཉིས་པ་ནི། སམྦྷཱ་ར་ ཚོགས་ཡིན་པས། སམ་ཡང་དག་པར་འགྲུབ་པ། བྷཱ་ངོ་བོ། ར་འཛིན་པ་སྟེ། སྔར་ལྟར་སྒྲུབ་ ཅིང་ཉམས་སུ་བླངས་(གསེར་)པས་ན་སྙིང་རྗེ་ལ་སོགས་པ་བཅུ་བདུན་པོ་འདི་དག་གིས་བྱང་ ཆེན་ཡང་དག་པར་འགྲུབ་པའི་ངོ་བོའམ་དངོས་པོ་(གསེར་)ཐོབ་པས་བྱང་ཆུབ་ཆེན་པོ་འབྲས་ 1-433 བུར་ངེས་པར་འཛིན་པར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་ན། སྙིང་རྗེ་ལ་སོགས་པ་ནི་བྱང་ཆེན་གྱི་རྒྱུའི་ཚོགས་ ཡིན་ནོ། ། གསུམ་པ་ནི། དེ་ཡིན་པས་སྒྲུབ་རྒྱུའི་ཚོགས་བཅུ་བདུན་ཡོད་པས་དེ་སྒྲུབ་པའི་ཚོགས་ཀྱི་ སྒྲུབ་པའང་རྣམ་པ་བཅུ་བདུན་ནོ། །དེ་ལྟར་འཆད་མ་ཤེས་ན་ལམ་གྱི་ཚོགས་ནི་དྲན་པ་ཉེར་ བཞགས་ནས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བར་བཤད་པ་ཆོས་མཆོག་ཆེན་པོ་ན་ཡོད་དམ་སོམས་ཤིགས། ཚོགས་ཞེས་པ་ཆོས་དུ་མའི་དོན་ནོ། །ཚོགས་ལམ་ནས་ཁྱད་པར་ལམ་གྱི་བར་དུ་ལྡན་མོད་ཀྱི་ ཁྱད་པར་ཅན་སྒོམ་ལམ་ནས་ཡོད་ཅེས་ཆོས་བཤེས་ཏེ། འདིར་ཆོས་མཆོག་ཆེན་པོ་ནས་ཞེས་ བ

【現代漢語翻譯】 愿我遠離一切侵擾、疾病和爭端，通過加持，這些事情都能通過秘密真言的詞語來實現。因此，這種加持的智慧（摧毀損害）被稱為真言的特徵。因為它是真言的對象，所以這些秘密真言的詞語被如此稱呼。此外，『曼陀羅』（Mantra）這個詞，『曼』（Man）意為『摧毀損害』或『心』，『陀羅衍那』（Trayana）意為『保護』，因此，瞭解並實踐它就能得到保護。空性的智慧和慈悲無二無別，這就是秘密真言。它能消除無明，增長智慧，因此被稱為明咒。文字是它的（同類）果，因此以它來命名。它是遍知的基石，因此是秘密真言的基礎。從最初的信解行圓滿，到第三地獲得。在其他經典（十地經）中，提到十地每一地都獲得不同的陀羅尼，並且有各自不同的守護陀羅尼。大多數是摧毀損害，並有廣泛的解釋。 第二種是：（前世的）異熟（所生和今生多）聞（所生兩種小）串習，以及禪定的陀羅尼。（大）有小和大兩種，大又分為三種。（信解行的小，七地之間為中，八地以上為大。）等等，與之前的說法略有不同。 第三種是：菩薩也再三地依靠它，從而恒常地為他人宣說正法，自己也能正確地持有。十地和八對治將在後面解釋。第二，桑巴拉（Sambhāra）是積聚的意思。桑（Sam）意為『完全成就』，巴（Bhā）意為『自性』，拉（Ra）意為『持有』，如前所述，通過修行和實踐（黃金），這十七種慈悲等能獲得完全成就大菩提的自性或事物（黃金），因此大菩提必定能持有果實，所以慈悲等是大菩提之因的積聚。 第三，因為它，有十七種成就之因的積聚，所以成就它的積聚的成就也有十七種。如果不能這樣解釋，那麼菩提道次第的積聚，從四念住到佛陀的開示，在《大法寶經》中是否有呢？想想看。積聚是指多種法。從資糧道到殊勝道都有，但殊勝的從修道才有，這是法友說的。這裡從《大法寶經》開始。

【English Translation】 May I be free from all harm, disease, and conflict. Through blessings, these things can be accomplished by the words of secret mantras. Therefore, the wisdom of this blessing (destroying harm) is called the characteristic of mantra. Because it is the object of mantra, these words of secret mantras are so named. Furthermore, the word 'Mantra,' 'Man' means 'destroying harm' or 'mind,' 'Trayana' means 'protection,' so understanding and practicing it brings protection. The wisdom of emptiness and compassion are inseparable, and this is secret mantra. It eliminates ignorance and increases wisdom, so it is called Vidyā-mantra. Letters are its (homogeneous) fruit, so it is named after it. It is the foundation of omniscience, so it is the basis of secret mantra. From the initial perfection of faith and practice, to the attainment of the third ground. In other scriptures (Daśabhūmika Sūtra), it is mentioned that each of the ten grounds obtains different Dhāraṇīs, and there are also separate protective Dhāraṇīs. Most are for destroying harm, and there are extensive explanations. The second is: (from previous lives) Vipāka (resulting from and much in this life) hearing (resulting in two small) habituation, and the Dhāraṇīs of Samādhi. (Great) There are small and large, and the large is divided into three types. (Small for faith and practice, medium between the seventh ground, large from the eighth ground onwards.) and so on, which is slightly different from the previous statement. The third is: Bodhisattvas also repeatedly rely on it, thereby constantly proclaiming the Dharma to others, and they themselves can correctly hold it. The ten grounds and eight antidotes will be explained later. Second, Saṃbhāra means accumulation. Sam means 'completely accomplished,' Bhā means 'nature,' Ra means 'holding,' as mentioned before, through practice and cultivation (gold), these seventeen kinds of compassion etc. can obtain the nature or thing (gold) of completely accomplishing great Bodhi, so great Bodhi will surely hold the fruit, so compassion etc. are the accumulation of the cause of great Bodhi. Third, because of it, there are seventeen accumulations of the cause of accomplishment, so the accomplishment of the accumulation of accomplishing it also has seventeen types. If you cannot explain it this way, then is there the accumulation of the path to enlightenment, from the four mindfulnesses to the teachings of the Buddha, in the Great Dharma Treasure Sutra? Think about it. Accumulation refers to many Dharmas. It exists from the path of accumulation to the path of distinction, but the distinction exists from the path of meditation, this is what the Dharma friend said. Here it starts from the Great Dharma Treasure Sutra.

ྱའོ། ། ༈ རྟོགས་དཀའ་བ་བྱེ་བྲག་ཏུ་བཤད་པ། གཉིས་པ་ལ་གསུམ་སྟེ། ཡེ་ཤེས། ས། གཉེན་བྱེ་བྲག་ཏུ་བཤད་པའོ། ། ༈ ཡེ་ཤེས་བྱེ་བྲག་ཏུ་བཤད་པ། དང་པོ་ལ་གཉིས། ཤེས་བྱ་སྟོང་ཉིད་ཉི་ཤུར་ཡོད་པས་ཡེ་ཤེས་ཉི་ཤུར་ཕྱེ། ཤེས་བྱ་སྟོང་ཉིད་ཉི་ཤུ་གཏན་ལ་ དབབ་པའོ། །དང་པོ་ནི། འདིར་སྟོང་ཉིད་ཉི་ཤུའི་ས་མཚམས་བྱེད་ན་ནི་འདུས་མ་བྱས་ནམ་ མཁའི་ས་མཚམས་བྱེད་པར་ནུས་སམ། ཡུལ་ཅན་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ས་མཚམས་འཇོག་ན། ཐེག་ ཆེན་ཚོགས་ལམ་དུ་སྤྱིའི་ཚུལ་གྱིས་རྟོགས། སྦྱོར་ལམ་དུ་གསལ་སྣང་སྐྱེས་པའི་ཚུལ་གྱིས་ རྟོགས། མཐོང་ལམ་དུ་གསར་དུ། སྒོམ་ལམ་དུ་མཐོང་ཟིན་གོམས། སངས་རྒྱས་སར་སྒྲིབ་ པ་ཐམས་ཅད་དང་བྲལ་བས་མཐར་ཕྱིན་པའི་ཚུལ་གྱིས་རྟོགས་སོ། །དེ་ཡང་བྱང་འཕགས་ རྣམས་སྟོང་རྒྱུའི་ཆོས་ཀུན་གྱིས་སྟོང་པར་ཅིག་ཅར་བསྒོམ་གྱི་ཆར་ཕྱེ་ནས་མི་སྒོམ་མོ། །འོན་ ཀྱང་འགྲེལ་ཆེན་ཐུབ་དགོངས་སོགས་ལྟར་ན། ཚོགས་བཅུ་བདུན་ཡོད་པ་དེ་ལ་སྟེ་དེའི་ནང་ ནས་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཚོགས་ནི་རྣམ་པ་ཉི་ཤུའོ། །ཇི་ལྟར་བྱས་པས་ཞེ་ན། རེ་རེ་ལ་སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་ ཡུལ་ཅན་གྱི་ཡེ་ཤེས་ཞེས་སྦྱར་ཏེ། ནང་དང་། ཕྱི་དང་། ཕྱི་ནང་དེ་གཉིས་ཀ་གསུམ་ཚོགས་ ལམ་ནས་སོ། །སྟོང་པ་ཉིད་ནི་སྦྱོར་ལམ་ནས་(འགྲེལ་ཆེན་)སོ། །ཡང་ན་དང་པོ་གསུམ་ཚོགས་ 1-434 ལམ་ནས་བཟོད་པའི་བར་རོ། །བཞི་པ་ཆོས་མཆོག་ནའོ། །ཐུབ་དགོངས་སོ། །ཆེན་པོ་ནི་ས་ དང་པོ་ལས་སོ། །དོན་དམ་པ་ནི་གཉིས་པ་ལའོ། །འདུས་བྱས་ནི་གསུམ་པ་ལ། འདུས་མ་ བྱས་ནི་བཞི་པ་ལ། མཐའ་ལས་འདས་པ་ནི་ལྔ་པ་ན། ཐོག་མ་དང་ཐ་མ་མེད་པ་ནི་དྲུག་པ་ ནའོ། །དོར་བ་མེད་པ་ནི་བདུན་པ་ན། རང་བཞིན་དང་། ཆོས་ཐམས་ཅད་ནི་བརྒྱད་པ་ན། རང་ གི་མཚན་ཉིད་དང་། མི་དམིགས་པ་ནི་དགུ་པ་ན། དངོས་པོ་མེད་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་དང་། དངོས་ པོ་ནི་བཅུ་པ་ན། དངོས་པོ་མེད་པ་དང་། རང་གི་ངོ་བོ་དང་གཞན་གྱི་ངོ་བོ་ནི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ ས་ནའོ། །ཞེས་རྒྱུ་མཚན་དབུས་མཐར་བཤད་པ་དང་སྦྱར་ཏེ་བཤད་དོ། །དགོངས་པ་ཡང་ ས་མཚམས་དེ་དང་དེའི་སྟོང་ཉིད་ཀྱི་ཡུལ་ཅན་གྱི་ཡེ་ཤེས་རྣམས་ཉི་ཤུ་བོ་དེ་དང་དེ་རྟོགས་པ་ གཙོ་ཆེ་ཞེས་པའོ། །དེས་ན་ས་དང་པོའི་མཉམ་བཞག་གི་ཡེ་ཤེས་ཆོས་ཅན། ཆེན་པོ་སྟོང་པ་ ཉིད་ཀྱི་ཡུལ་ཅན་གྱི་ཡེ་ཤེས་ཡིན་ཏེ། ཕྱོགས་བཅུའི་སྟོང་ཉིད་གཙོ་བོར་མངོན་སུམ་དུ་གསར་ དུ་རྟོགས་པའི་ཡེ་ཤེས་ཡིན་པས་སོ། །ཞེས་སོགས་འོག་མ་དང་སྦྲེལ་ནས་འདོན་པ་བསྒྱུར་ ཞིང་དགོད་དོ། ། གཉིས་པ་ནི། སྐབས་འདིར་ཤེས་བྱ་སྟོང་ཉིད་ཉི་ཤུ་པོ་མདོར་བསྡུས་ཏེ་ཚིགས་བཅད་ དུ་བྱས་ནས་སྨྲས་པ། ནང་ནི། མིག་སོགས་སྐྱེ་མཆེད་ཀྱི་དབང་བོ་དྲུག་སྟེ། དེ་དོན་དམ་པར་ རང་རང་ངོ་བོས་སྟོང་པའི་ཕྱིར་ན། དེ་བདེན་པས་སྟོང་པའི་

【現代漢語翻譯】 哦！ 難以理解的詳細解釋 第二部分分為三點：智慧，地，對治的詳細解釋。 智慧的詳細解釋 第一部分分為兩點： 因為所知空性有二十種，所以智慧也分為二十種。確定所知空性的二十種。 第一點是：如果在這裡確定二十種空性的界限，那麼能夠確定非造作虛空的界限嗎？如果確定有境智慧的界限，那麼在'大乘資糧道'中以普遍的方式證悟，在'加行道'中以生起明相的方式證悟，在'見道'中以全新的方式證悟，在'修道'中習慣於已經見到的，在'佛地'中因為遠離一切障礙而以究竟的方式證悟。此外，諸位聖者不會將一切空性的法門一次性地作為禪修的對象，而是分開禪修。然而，根據《大疏·能仁密意》等，有十七種資糧，其中智慧的資糧有二十種。如何做到呢？對於每一種空性，都加上'空性的有境智慧'。內部、外部以及內外兩者，這三種是從資糧道開始的。空性是從加行道開始的（《大疏》）。或者，前三種是從資糧道到忍位。第四種在'勝法位'。能仁密意。'大空性'是從初地開始的。'勝義空性'是在二地。'有為空性'是在三地。'無為空性'是在四地。'超越邊際空性'是在五地。'無始無終空性'是在六地。'無舍空性'是在七地。'自性空性'和'一切法空性'是在八地。'自相空性'和'不可得空性'是在九地。'無物自性空性'和'有物空性'是在十地。'無物空性'、'自性空性'和'他性空性'是在佛地。這些都與《中觀邊際論》中所說的理由相結合來解釋。密意是，各個地各自的空性的有境智慧，主要在於證悟這二十種空性。 因此，初地等持的智慧，是'大空性'的有境智慧，因為它是全新地、直接地證悟十方空性的智慧。等等，將下面的內容聯繫起來進行翻譯和記錄。 第二點是：在這裡，將二十種所知空性簡要地總結成偈頌來說明。內部：眼睛等六處生處，因為它們在勝義中各自的自性是空性的，所以它們是遠離真實的。

【English Translation】 Oh! Detailed Explanation of What is Difficult to Understand The second part has three aspects: wisdom, ground, and detailed explanation of antidotes. Detailed Explanation of Wisdom The first part has two aspects: Because there are twenty types of emptiness of knowable objects, wisdom is also divided into twenty types. Determining the twenty types of emptiness of knowable objects. The first point is: If we are to define the boundaries of the twenty emptinesses here, can we define the boundaries of unconditioned space? If we are to establish the boundaries of objective wisdom, then in the 'Great Vehicle Accumulation Path' it is realized in a general way, in the 'Application Path' it is realized in the way of arising clarity, in the 'Seeing Path' it is realized newly, in the 'Meditation Path' one becomes accustomed to what has been seen, and in the 'Buddha Ground' it is realized in a perfect way by being free from all obscurations. Moreover, the noble beings do not meditate on all emptinesses at once, but rather meditate on them separately. However, according to the Great Commentary Thubdgongs etc., there are seventeen accumulations, and among them, the accumulation of wisdom has twenty aspects. How is it done? For each one, attach 'the objective wisdom of emptiness'. Internal, external, and both internal and external, these three are from the Accumulation Path. Emptiness is from the Application Path (Great Commentary). Or, the first three are from the Accumulation Path up to patience. The fourth is in the 'Supreme Dharma'. Thubdgongs. 'Great Emptiness' is from the first ground. 'Ultimate Emptiness' is in the second. 'Conditioned Emptiness' is in the third. 'Unconditioned Emptiness' is in the fourth. 'Beyond Extremes Emptiness' is in the fifth. 'Without Beginning and End Emptiness' is in the sixth. 'Without Abandonment Emptiness' is in the seventh. 'Self-Nature Emptiness' and 'All Dharmas Emptiness' are in the eighth. 'Self-Characteristic Emptiness' and 'Unattainable Emptiness' are in the ninth. 'Non-Entity Essence Emptiness' and 'Entity Emptiness' are in the tenth. 'Non-Entity Emptiness', 'Self-Essence Emptiness', and 'Other-Essence Emptiness' are in the Buddha Ground. These are explained in conjunction with the reasons explained in the Middle Way and Extremes. The intention is that the objective wisdoms of emptiness of each ground, it is important to realize those twenty emptinesses. Therefore, the wisdom of the samadhi of the first ground is the objective wisdom of 'Great Emptiness', because it is the wisdom that newly and directly realizes the emptiness of the ten directions. And so on, connect with the following and translate and record. The second point is: Here, the twenty emptinesses of knowable objects are briefly summarized into verses and explained. Internal: the six sense bases such as the eyes, because their respective self-natures are empty in the ultimate sense, they are empty of truth.

སྟོང་ཉིད་ནི། ནང་སྟོང་པ་ཉིད་དོ། ། ཞེས་སོགས་འདོན་པ་བསྒྱུར་ཏེ། ཕྱི་རོལ་ནི་ཕྱིའི་ཡུལ་གྱི་སྐྱེ་མཆེད་དྲུག་གོ །སེམས་ཀྱིས་ ཟིན་པས་ནང་དབང་བོས་མ་བསྡུས་པས་ཕྱི་ཡིན་པས་དེ་(སེན་མོ་སོགས། ཞེས་རད་ཀིར།) གཉིས་ཀ་ནི་ དབང་རྟེན་གྱིས་བསྡུས་པའོ། །དབུས་མཐའི་དོན་ནི་རྟེན་ཁོག་པ་ལ་འགྲེལ་པར་རོ། །ཆོས་ ཐམས་ཅད་སྟོང་པ་ཉིད་དུ་ཤེས་པ་ནི་སྟོང་པའི་དངོས་པོ་སྟེ་དེ་ནི་འདིར་ཆོས་ཐམས་ཅད་སྟོང་ པ་ཉིད་དོ། །(དབུས་མཐའ་ཨཱརྱ་སོགས། གང་ཟག་ལ་སོགས་པས་སྟོང་པ་ཞེས་རད་ཀིར།) ཕྱོགས་བཅུ་ནི་(རད་ཀིར་ 1-435 ཡང་)ཆེན་པོ་སྟེ་དབྱིབས་ཆེ་བས་སོ། །སྣོད་ཀྱི་འཇིག་རྟེན་ནི་ཆེན་པོ་སྟེ་རྒྱ་ཆེ་བས་སོ་ཞེས་སོ། ། (ཟླ་ཟེར་དུ་གཉིས་ཀའོ། །) དོན་དམ་པ་ནི་མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་ལམ་(རད་ཀིར་)སྟེ་དེ་ཡང་དམ་པ་ ནི་མྱང་འདས་སོ་དེའི་དོན་ནམ་ཐབས་ལམ་སྟེ་དམ་པའི་དོན་ཞེས་པའོ། །ཡང་ན་དོན་དམ་ནི་ མྱང་འདས་(ཏེ་དེ་ནི་དྲི་མ་དང་བྲལ་བ་ཙམ་གྱིས་ཕྱེ་བས་ངོ་བོས་སྟོང་ཞེས་)ཨཱརྱ་ཟླ་ཟེར་རོ། །(འགྲེལ་ཆེན་)ཡང་ ན་ཆོས་ཐམས་ཅད་སྟོང་ཉིད་དུ་ཤེས་པའི་བློ་དེས་ཇི་ལྟར་མཐོང་བ་དེ་ཉིད་དོན་དམ་པའི་རྣམ་ པའོ་ཞེས་སམ་(བློ་བརྟན་མར་)དོན་དམ་པའོ་སྙམ་དུ་རྟོགས་པ་དེ་དོན་དམ་པའོ་དབུས་མཐའ་ སྐོར་རོ། །(འགྲེལ་པ་གཉིས།) འདུས་བྱས་ནི་(ཨཱརྱ་འགྲེལ་ཆེན་སོགས་)ཁམས་གསུམ་སྟེ་རྒྱུ་རྐྱེན་ལས་ སྐྱེས་པས་སོ། །དེ་ལས་གཅིག་ཤོས་སྐྱེ་འགགས་གནས་འགྱུར་བཞི་དང་བྲལ་བ་ནི་འདུས་མ་ བྱས་ཏེ་དོན་དམ་པར་བཟློག་ཕྱོགས་སྐྱེ་བ་སོགས་མེད་པས་ངོ་བོས་སྟོང་ངོ་། །དབུས་མཐའི་ དོན་འདུས་བྱས་ལམ་བདེན་འདུས་མ་བྱས་མྱང་འདས་ལ་(བློ་བརྟན་)བཤད་དོ། །རྟག་ཆད་ཀྱི་ མཐའ་ནི་མཐའ་དེ་ལས་དོན་དམ་པར་འདས་པ་སྟེ་མཐར་འཇོག་བྱེད་དབུས་དོན་དམ་པར་ མ་གྲུབ་པས་སོ། །དེས་ན་མཐའ་འདས་ནི་(རྟག་པའི་དངོས་པོའོ། ། རད་ཀིར་)མཐའ་དེ་ཉིད་དོ། །ཡང་ ན་མཐའ་མེད་པས་མཐའ་འདས་ཏེ་ལོངས་སྤྱོད་རྫོགས་སྐུའོ། །དག་ལྡན་ནོ། །རྟག་ཏུ་སེམས་ ཅན་ལ་ཕན་པར་བྱའོ་སྙམ་པ་ནི་མཐའ་འདས་ཞེས་(དབུས་མཐའི་དོན་བློ་བརྟན་ནོ། །)ཏེ། ཡུལ་སེམས་ ཅན་ལ་སྦྱར་ན་འཐད་དོ། །ཐོག་མ་དབུས་དང་ཐ་མ་མེད་པ་ནི་ཐོག་མ་དང་ཐ་མ་མེད་པའོ། ། ཞེས་སོ། །(ཨཱརྱ་འགྲེལ་ཆེན་) དེ་ནི་(ཟླ་དག་ལྡན་རད་ཀིར་)འཁོར་བ་སྟེ། འཁོར་བ་མི་བཏང་བྱ་བའི་ ཕྱིར། །ཞེས་དབུས་མཐར་རོ། །དོར་སྤངས་བཏང་རྒྱུར་མེད་པ་ནི་དོར་བ་མེད་པ་(ཨཱརྱ་འགྲེལ་ ཆེན་དེ་བས་མེད་)སྟེ་དགེ་ཕྱོགས་སོ་ཞེས་ཟླ་ཟེར་རོ། །ཐེག་ཆེན་ནོ་ཞེས་དག་ལྡན་དང་། དོར་བ་ནི་ རྣམ་གཡེང་སྟེ་དེ་མེད་པ་ཟག་མེད་ལམ་ཞེས་རད་ཀིར་ཏེ་གསེར་ཡང་ངོ་། །ལྷག་མེད་དུ་ཡང་ མི་འདོར་བའི་དགེ་བར་(དབུས་མཐར་)དབྱིག་གཉེན་ནོ། །འ

【現代漢語翻譯】 空性即是內空性。 翻譯如上。外境是外部的六處（六根所對的六種境界）。由於心所執取，且不被內在的感官所包含，所以是外境（如指甲等，如Radkir所說）。兩者都被感官所包含。中邊的意義在解釋根本頌時會解釋。了知一切法皆為空性，即是空的實物，這在此處指的是一切法皆為空性。（中邊，聖者等，Radkir說，指人等皆為空）。十方（Radkir也說）是廣大的，因為形狀大。器世間是廣大的，因為範圍廣闊。 （月稱論師說是兩者）。勝義諦是涅槃之道（Radkir），也就是殊勝的涅槃，它的意義或方法就是殊勝的意義。或者，勝義是涅槃（也就是僅僅通過遠離垢染來區分，本質是空性的），如聖者月稱所說。（釋論）或者，了知一切法皆為空性的智慧，它所見到的樣子就是勝義諦的樣子，或者（如智穩所說）認為勝義諦是勝義諦，這就是中邊的範圍。（兩種釋論）有為法（聖者釋論等）是三界，因為是從因緣所生。與此相反，沒有生、住、滅、變四相的就是無為法，也就是勝義諦的反面，沒有生等，所以本質是空性。中邊的意義，有為法指道諦，無為法指滅諦（智穩）所說。常斷二邊是指超越了二邊的勝義諦，因為最終的結論是勝義諦沒有成立。因此，超越邊際（是常有的事物，Radkir）就是邊際本身。或者，因為沒有邊際所以超越邊際，也就是圓滿報身。具足清凈。總是想著利益眾生就是超越邊際（中邊的意義，智穩），如果與眾生聯繫起來就合適。沒有初始、中間和終結就是沒有初始和終結。（聖者釋論）這就是輪迴，爲了不捨棄輪迴。如中邊所說。沒有捨棄、放棄、拋棄的就是沒有拋棄（聖者釋論，因此沒有），也就是善的一面，如月稱所說。大乘，如具足清凈所說。拋棄是散亂，沒有散亂就是無漏道，如Radkir所說，也就是黃金。在沒有剩餘的情況下也不拋棄的善（中邊），如世親所說。

【English Translation】 'Emptiness is inner emptiness.' The translation is as above. The external is the six external sense bases (the six kinds of realms that the six senses face). Because it is grasped by the mind and not included by the inner senses, it is the external (such as nails, etc., as Radkir said). Both are included by the senses. The meaning of the middle and the edge will be explained when explaining the root text. Knowing that all dharmas are emptiness is the object of emptiness, which here refers to all dharmas being emptiness. (Middle edge, saints, etc., Radkir said, refers to people, etc., being empty). The ten directions (Radkir also said) are vast because of their large shape. The container world is vast because of its wide scope. (Chandrakirti says it is both). The ultimate truth is the path of nirvana (Radkir), which is the supreme nirvana, its meaning or method is the supreme meaning. Or, the ultimate truth is nirvana (that is, it is distinguished only by being free from defilements, and its essence is emptiness), as the saint Chandrakirti said. (Commentary) Or, the wisdom that knows that all dharmas are emptiness, the way it sees is the appearance of the ultimate truth, or (as Zhiwen said) thinking that the ultimate truth is the ultimate truth, this is the scope of the middle edge. (Two commentaries) Conditioned phenomena (saint commentary, etc.) are the three realms, because they are born from causes and conditions. In contrast, that which is without the four characteristics of birth, dwelling, decay, and death is unconditioned, that is, the opposite of the ultimate truth, without birth, etc., so its essence is emptiness. The meaning of the middle edge, conditioned phenomena refer to the truth of the path, and unconditioned phenomena refer to the truth of cessation (Zhiwen) said. The two extremes of permanence and annihilation refer to the ultimate truth that transcends the two extremes, because the final conclusion is that the ultimate truth is not established. Therefore, transcending the boundary (is a permanent thing, Radkir) is the boundary itself. Or, because there is no boundary, it transcends the boundary, that is, the complete enjoyment body. Fully endowed with purity. Always thinking of benefiting sentient beings is transcending the boundary (the meaning of the middle edge, Zhiwen), it is appropriate if it is connected with sentient beings. Having no beginning, middle, and end is having no beginning and end. (Saint commentary) This is samsara, in order not to abandon samsara. As the middle edge says. Not abandoning, giving up, or discarding is not abandoning (saint commentary, therefore not), that is, the good side, as Chandrakirti said. Mahayana, as fully endowed with purity says. Abandoning is distraction, without distraction is the undefiled path, as Radkir said, that is, gold. The good that is not abandoned even in the absence of remainder (middle edge), as Vasubandhu said.

ཕགས་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་མ་བྱས་ 1-436 པ་ནི་རང་བཞིན་ཏེ། གློ་བུར་བ་མིན་གྱི་ཐོག་མེད་ནས་ཐེག་པ་གསུམ་གྱི་རིགས་སུ་སོ་སོར་ གནས་པའི་སྐྱེ་མཆེད་དྲུག་གམ། སངས་རྒྱས་ཀྱི་རིགས་དེ་བཞིན་ཉིད་དོ་ཞེས་བློ་བརྟན་ནོ། ། ཤེས་རབ་དང་སྙིང་རྗེ་ལ་ཕྱོགས་གླང་ངོ་། །(དོན་བསྡུར་)ཆོས་དབྱིངས་ལ་དག་ལྡན་རད་ཀིར་རོ། ། འདུས་བྱས་མ་བྱས་ཀྱི་ཆོས་ཀུན་ནི་ཆོས་ཐམས་ཅད་དོ། །དེ་གཉིས་ལྟོས་ནས་བཞག་པས་ ངོ་བོས་(ཨཱརྱ་)སྟོང་ཞེས་སོ། །(སྟོབས་སོགས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཅེས་དབུས་མཐར་སྐོར་རོ། །) འདུས་ བྱས་ཀྱི་ཆོས་ཀྱི་སྐྱེ་གནས་རྙིང་སོགས་སམ་གཟུགས་སུ་(སྙིང་མཆོག་)རུང་བ་སོགས་ནི་རང་གི་ མཚན་ཉིད་དོ། །ཡང་ན་མཚན་དཔེ་རྣམས་ནི་རང་གི་མཚན་ཉིད་དེ་སྐྱེས་བུ་ཆེན་པོར་མཚོན་ པས་སོ། །དབུས་མཐའ་སྐོར་རོ། །འདས་པ་དང་སོགས་པ་མ་འོངས་ད་ལྟར་གསུམ་ཕན་ཚུན་ (ཨཱརྱ་)བཟློག་པར་མ་(ཨཱརྱ་)དམིགས་པས་མི་དམིགས་པའོ། །རྒྱུ་རྐྱེན་(གནོད་འཇོམས་)ལྡན་པའམ་ ཕྲད་པ་ལས་བྱུང་བ་ནི་ལྡན་པའམ་འདུས་(མདོ་)པའོ། །དེ་ནི་རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་འབྱུང་ཡིན་པས་ དོན་དམ་པར་དངོས་པོ་མེད་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་ཡིན་ལ་དེ་ལྟར་ན་རྒྱུ་རྐྱེན་འདུས་པ་ནི་ཞེས་སྦྱར་ རོ། །ཅིག་ཤོས་ནི་གཞན་(རད་ཀིར་དུ་)བསྒྱུར་ཉེ་བར་ལེན་(ཨཱརྱ་སོགས་)པའི་ཕུང་པོ་(མདོ་)ནི་ངོ་བོ་ སྟེ་དངོས་པོའོ། ། དེ་ཡང་ཕུང་པོའི་དོན་ནི་སྤུངས་པའི་དོན་ཡིན་ལ་སྤུངས་པ་ནི་དོན་དམ་པར་ མེད་པའི་དོན་ཡིན་པས་ཞེས་སོགས་སྦྱར་རོ། །འདུས་(མདོ་)མ་བྱས་ནམ་མཁའ་(ཨཱརྱ་)སོགས་ ནི་དངོས་པོ་མེད་པའོ། །དེ་ནི་སྒྲིབ་(ཨཱརྱ་)བྱེད་སོགས་དངོས་པོའི་ཆོས་མེད་པ་ཙམ་ལ་བཏགས་ པས་ཞེས་སོགས་སྦྱར་རོ། །ཆོས་རྣམས་ཀྱི་གནས་ལུགས་མ་ནོར་(མདོ་)བ་ནི་དེ་རྣམས་ཀྱི་ རང་གི་ངོ་བོ་སྟེ་(ཨཱརྱ་)འཕགས་པ་རྣམས་ཀྱི་ཤེས་(མདོ་)པ་(ནི་མི་རྟོག་ཡེ་ཤེས་སོ་)དང་མཐོང་བས་(ནི་ དེའི་རྗེས་ལས་བྱུང་བའི་དག་པ་འཇིག་རྟེན་པའི་ཡེ་ཤེས་སོ་ཞེས་འབུམ་ཊཱིཀ་ཀོ།)མ་བྱས་པའོ་(མདོ་)ཞེས་སྦྱར་རོ། ། འོན་ཀྱང་འདི་ནི་ཤེས་པ་དང་མཐོང་བས་བྱས་པས་སྟོང་ཞེས་མདོ་དོན་ནོ། །ཆོས་རྣམས་ཀྱི་ ཆོས་ཉིད་དང་དེ་བཞིན་ཉིད་ཡང་དག་(མདོ་)མཐའ་སོགས་ནི་རྟག་ཏུ་གནས་པས་བྱེད་པ་པོ་ 1-437 དོན་(ཨཱརྱ་འགྲེལ་ཆེན་ཨ་བྷ་)གཞན་གྱི་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱིས་སྟོང་པའོ། །དེ་དོན་དམ་པར་རང་གི་ངོ་བོས་ སྟོང་ཞེས་སོགས་སྦྱར་རོ། །འོན་ཀྱང་ཆོས་ཉིད་སོགས་བརྒྱད་ནི་དེ་པ་རྣམས་བྱུང་ཡང་རུང་མ་ བྱུང་ཡང་རུང་རྟག་ཏུ་གནས་པས་དེ་དག་ནི་དོན་དམ་པར་ཕུང་པོ་ལ་སོགས་པའི་ཆོས་གཞན་ རྣམས་ཀྱིས་སྟོང་པ་ཉིད་ལ་གཞན་གྱི་དངོས་པོ་སྟོང་པ་ཉིད་ཅེས་བྱའོ་ཞེས་མདོ་དང་དེ་འགྲེལ་ (གནོད་འཇོམས་ཨཱརྱ་)ལས་བཤད་པས་རང་རང་གིས་སྟ

【現代漢語翻譯】 '未造作之法'的自性，並非突發，而是從無始以來，各自安住於三乘種姓的六處，或者說是佛的種姓，即如來藏。這是智者的堅定之見。 智慧和慈悲是相對的。法界是清凈的。所有有為法和無為法都是一切法。二者相互依存而存在，因此自性為空性。（力量等一切佛法都包含在《中邊分別論》中。） 有為法的生處，如衰老等，或者適合於色法（精華），都是各自的體性。或者說，相好是各自的體性，因為它們象徵著大丈夫。包含在《中邊分別論》中。過去、未來、現在三者相互對立，因為沒有（聖）目標，所以是不可得的。具備或遭遇因緣而產生的，就是具備或聚集。因為這是緣起，所以在勝義諦中沒有實體的自性，因此要加上'因緣聚集'。 另一種是接近於轉變（聖等）的蘊，就是自性，也就是實體。蘊的含義是堆積，而堆積的含義是在勝義諦中不存在，因此要加上'因為'等字樣。無為法，如虛空（聖）等，是沒有實體的。因為它僅僅是安立為遮蓋（聖）等實體的法，所以要加上'因為'等字樣。諸法的不顛倒的實相，就是它們的自性，也就是聖者的智慧（即無分別智）和見（即由此產生的清凈世間智慧，如《寶性論》的註釋所說），是未造作的。因此要加上'未造作'。 然而，這（實相）是空性的，因為它是由智慧和見所造作的，這是經部的要義。諸法的法性和如來藏，以及真如等，是恒常存在的，因此是空性的，沒有作者（聖註釋阿毗達磨）的異體自性。因此要加上'在勝義諦中，它空性于自己的自性'。然而，法性等八法，無論諸佛出世與否，都是恒常存在的，因此它們在勝義諦中，空性于蘊等其他法，這種空性被稱為'異體空性'，如經部及其註釋（破滅聖）中所說，各自空性于各自。

【English Translation】 The nature of 'uncreated phenomena' is not accidental, but from beginningless time, the six sense bases that abide separately in the three vehicles' lineages, or the Buddha's lineage, which is suchness. This is the firm view of the wise. Wisdom and compassion are relative. The dharmadhatu is pure. All conditioned and unconditioned phenomena are all phenomena. The two exist interdependently, therefore, their nature is emptiness. (All the Buddha's qualities, such as powers, are included in the Madhyāntavibhāga.) The place of origin of conditioned phenomena, such as aging, or what is suitable for form (essence), are their respective characteristics. Or, the major and minor marks are their respective characteristics, because they symbolize the great person. Included in the Madhyāntavibhāga. The past, future, and present are mutually opposed, because there is no (noble) object, so they are unobtainable. What arises from possessing or encountering causes and conditions is possessing or gathering. Because this is dependent origination, in ultimate truth, there is no substantial nature, therefore, add 'gathering of causes and conditions'. The other is the aggregates that are close to transformation (holy, etc.), which is the nature, that is, the substance. The meaning of aggregates is accumulation, and the meaning of accumulation is non-existence in ultimate truth, therefore, add 'because' etc. Unconditioned phenomena, such as space (holy) etc., are without substance. Because it is merely established as a phenomenon that obscures (holy) etc. substantial phenomena, therefore, add 'because' etc. The undeluded reality of phenomena is their nature, that is, the wisdom of the noble ones (i.e., non-conceptual wisdom) and seeing (i.e., the pure worldly wisdom that arises from it, as the commentary on the Ratnagotravibhāga says), is uncreated. Therefore, add 'uncreated'. However, this (reality) is empty because it is created by wisdom and seeing, this is the essence of the sutras. The dharmata and suchness of phenomena, as well as tathata etc., are eternally abiding, therefore, they are empty, without the other-entity nature of the creator (holy commentary Abhidharma). Therefore, add 'in ultimate truth, it is empty of its own nature'. However, the eight dharmatas etc., whether the Buddhas appear or not, are eternally abiding, therefore, in ultimate truth, they are empty of other phenomena such as the aggregates, this emptiness is called 'other-entity emptiness', as stated in the sutras and their commentaries (destruction holy), each is empty of itself.

ོང་པར་སྦྱོར་བ་ནི་འདིར་རང་བཟོའོ། ། སྟོང་གཞི་ཉི་ཤུ་ཡོད་པས་དེའི་སྟོང་པ་ཉིད་ནི་ཉི་ཤུར་འདོད་དོ། །སྟོང་ཉིད་ཟབ་མོ་འདི་དག་ མདོ་དང་བསྟན་བཅོས་དུ་མ་ལས་བཤད་ཚུལ་ཤེས་ཤིང་བྲི་བར་རིགས་ཀྱང་། མངས་པས་ འཇིགས་པ་དང་འདིར་རང་སྟོང་པའི་ལུགས་ཉིད་ལ་མོས་པའི་དབང་དུ་བྱས་ནས་ཆ་ཙམ་ བསྟན་ནོ། །ཁ་ཅིག་འདི་དག་གིས་གཞན་དགག་པའི་སྒོ་ནས་སྟོང་ཉིད་འབའ་ཞིག་བསྟན་ གྱི་མངོན་རྟོགས་ཀྱི་གོ་རིམ་མ་བསྟན་ཟེར་བ་ལྟར་ན་མདོའི་ཚིག་དོན་ཙམ་བརྗོད་གྱི་བསྟན་ བཅོས་ཀྱི་དོན་མ་ཚང་བར་འགྱུར་རོ་ཞེས་ཨཱརྱའོ། ། ༈ ས་བྱེ་བྲག་ཏུ་བཤད་པ། གཉིས་པ་ལ། སྤྱི་དང་། ཡན་ལག་གི་དོན་གཉིས་ལས། ༈ སྤྱིའི་དོན། དང་པོ་ལ། སྤྱིར་ས་ཞེས་པ་ཕྱི་ རོལ་ཆོས་ཅན་གྱིས་བསྡུས་པ་འབྱུང་བ་ས་ལྟ་བུ་དང་། རང་རིས་ཀྱི་སྡེས་བསྡུས་པ་ཐོས་པའི་ ས་ཞེས་སོགས་ས་བཅུ་བདུན་བསྟན་པ་ལྟ་བུ་དང་། སྤང་བྱ་གཙོ་ཆེ་བ་ཁམས་གསུམ་ས་དགུ་ ལྟ་བུ་དང་། སྤངས་རྟོགས་ཡོན་ཏན་གྱི་རྟེན་བྱེད་པའི་ས་དུ་མ་ཡོད་པ་ལས། འདིར་ཐ་མ་སྟེ། འདི་ལ་བདག་མེད་རྟོགས་པའི་བློ་གང་ཞིག་ཉན་ཐོས་ཀྱི་ལམ་གྱི་རྟེན་བྱེད་པ་ཉན་ཐོས་ཀྱི་ས་ གང་ཞིག་རང་རྒྱལ་ལམ་གྱི་རྟེན་བྱེད་པ་རང་རྒྱལ་གྱི་སའོ། །དབྱེ་ན། རིན་ཆེན་ཕྲེང་བར། ཇི་ ལྟར་ཉན་ཐོས་ཐེག་པ་ལ། །ཉན་ཐོས་ས་ནི་བརྒྱད་བཤད་པ། །ཞེས་ཏེ། ཞུགས་གནས་ཀྱི་ས་ བརྒྱད་དོ། །ཡང་དེའི་སྟེང་དུ་ཉན་ཐོས་ཀྱི་དཀར་པོ་རྣམ་པར་མཐོང་པའི་ས། རིགས་ཀྱི་ས་དང་ བཅས་པས་བཅུར་ཡང་ཡོད་དོ། །ཡང་དཀར་མཐོང་། རིགས། བརྒྱད། མཐོང་། བསྲབས། 1-438 འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བ། བྱས་པ་རྟོགས་པ། རང་རྒྱལ་གྱི་ས་སྟེ་བརྒྱད་དམ་འོག་ཏུ་འཆད་ པ་ལྟར་བརྒྱད་དོ། །ཐེག་ཆེན་གྱི་ལ། ཕལ་བ་དད་པའི་སའམ་ཚོགས་ཀྱི་ས། མོས་སྤྱོད་ཀྱི་ས་ སྟེ་གཙོ་བོ་སྦྱོར་ལམ་གྱི་སྐབས་སོ། །ཁྱད་པར་ཅན་འཕགས་པའི་ས་སྟེ་བཅུ་གཅིག་གོ །འདི་ ལ་གསུམ་ལས། མཚན་ཉིད་ནི། ཐེག་ཆེན་གྱི་སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོ་སོགས་ཀྱིས་ཟིན་པའི་ཟག་མེད་ཡེ་ཤེས་གང་ ཞིག ཐེག་ཆེན་གྱི་སྤངས་རྟོགས་ཡོན་ཏན་གྱི་རྟེན་དུ་གྱུར་པའོ། །འཇུག་པའི་བཤད་པར། བྱང་པ་རྣམས་ཀྱི་སྙིང་རྗེ་ལ་སོགས་པས་ཡོངས་སུ་བཟུང་བའི་ཟག་པ་མེད་པའི་ཡེ་ཤེས་ཁོ་ན་ ཆར་རྣམ་པར་ཕྱེ་བ་ནི་སའི་མིང་འཐོབ་སྟེ། ཡོན་ཏན་གྱི་རྟེན་དུ་གྱུར་བ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་ ཏེ། ཐུབ་དགོངས་སུ་ཡང་ངོ་། །(ས་རྣམས་ཀྱི་རང་བཞིན་ནི་ཡེ་ཤེས་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་དོ་ཞེས་ ཆོས་བཤེས་སོ། །) བྱེ་བྲག་ཏུ་ས་བཅུ་གཅིག་གི་མཚན་ཉིད་མཁས་པའི་ངག་ལས་བཟུངས་ཤིག གཉིས་པ་མཚོན་བྱའི་སྒྲ་བཤད་ནི། འབྱུང་བོ་དཔག་མེད་འཇིགས་མེད་ཕྱིར། །དཔག་ ཏུ་མེད་པ་དེ་དག་ལ། །ཕྱི་ཕྱིར་གོང་དུ་འགྲོ་ལྡན་ཕྱིར། །དེ་དག་

【現代漢語翻譯】 此處的連線是自製的。 由於有二十個空性基礎，因此其空性被認為是二十個。這些深奧的空性 雖然可以從許多經文和論著中瞭解和書寫其解釋方式，但由於 篇幅過長而感到恐懼，並且由於傾向於此處自空的觀點，因此僅展示了一部分。 有些人說，這些僅通過否定其他事物來展示空性，而沒有展示證悟的次第， 就像僅僅陳述經文的詞義，而論著的意義不完整一樣，阿雅！ 特別解釋地。 第二部分分為兩點：總義和分支義。 總義。 第一點：一般來說，'地'（sa，梵文：bhūmi）一詞包括外 境，如地大；也包括自相的類別，如聽聞地等，展示了十七地； 主要包括應斷之法，如三界九地；以及作為斷證功德之所依的許多地。此處指的是後者，即 任何證悟無我的智慧，作為聲聞道之所依的聲聞地，以及作為獨覺道之所依的獨覺地。 分類如下：《寶鬘論》中說：'如何聲聞乘，聲聞地則說有八。'，即 預流果位的八地。此外，在這些之上，還有聲聞的白凈現見地和種姓地，因此也有十地。 此外，還有白凈現見地、種姓地、八地、見地、薄地、 離欲地、已作地、獨覺地，共八地，或者如下文所述的八地。大乘的 地包括：凡夫的信地或資糧地，以及勝解行地，主要指加行道的階段。特別的 是聖地，即十一地。這其中有三點： 定義是：任何被大乘的偉大慈悲等所攝持的無漏智慧， 成為大乘斷證功德之所依。在《入行論》的解釋中說： '菩薩的慈悲等所完全攝持的無漏智慧，僅僅 是完全分離的，才獲得地的名稱，因為它是功德之所依。'， 這也是《現觀莊嚴論》的觀點。（諸地的自性是超越世間的智慧之體性，這是法友的觀點。） 詳細來說，從智者的口中獲取十一地的定義。 第二，解釋所象徵的詞語：'無量無懼之所生，對於 無量之彼等，向後向上具足，彼等'

【English Translation】 The connection here is self-made. Since there are twenty bases of emptiness, its emptiness is considered twenty. These profound emptinesses, Although it is appropriate to know and write about how they are explained in many sutras and treatises, due to fear of length and due to inclination towards the view of self-emptiness here, only a portion is shown. Some say that these only show emptiness by negating others, and do not show the order of realization, as if only stating the meaning of the words of the sutras, and the meaning of the treatises is incomplete, Arya! Specifically explaining the ground. The second part has two points: the general meaning and the branch meaning. General meaning. The first point: In general, the term 'ground' (sa, Sanskrit: bhūmi) includes outer objects, such as the earth element; it also includes categories of self-characteristics, such as the ground of hearing, etc., showing the seventeen grounds; it mainly includes what should be abandoned, such as the nine grounds of the three realms; and many grounds that serve as the basis for abandonment, realization, and qualities. Here, it refers to the latter, that is, any wisdom that realizes selflessness, the Hearer ground that serves as the basis for the Hearer path, and the Solitary Realizer ground that serves as the basis for the Solitary Realizer path. The classification is as follows: In the Ratnavali it says: 'How in the Hearer Vehicle, the Hearer grounds are said to be eight.', that is, the eight grounds of the Stream-enterer fruit. In addition, above these, there are also the Hearer's White Vision Ground and Lineage Ground, so there are also ten grounds. In addition, there are the White Vision, Lineage, Eight, Vision, Thin, Detachment from Desire, Accomplished, Solitary Realizer grounds, a total of eight grounds, or eight grounds as explained below. The Mahayana grounds include: the ordinary Ground of Faith or Accumulation Ground, and the Ground of Adhimukti-carya, mainly referring to the stage of the Application Path. The special one is the Noble Ground, that is, the eleven grounds. There are three points in this: The definition is: any stainless wisdom that is seized by the great compassion of the Mahayana, etc., becomes the basis for the abandonment, realization, and qualities of the Mahayana. In the explanation of the Bodhisattvacharyavatara, it says: 'The stainless wisdom completely seized by the compassion of the Bodhisattvas, etc., merely is completely separated, and obtains the name of ground, because it is the basis of qualities.', This is also the view of the Abhisamayalankara. (The nature of the grounds is the essence of wisdom that transcends the world, this is the view of Dharma Friend.) In detail, obtain the definitions of the eleven grounds from the mouths of the wise. Second, explaining the words that are symbolized: 'Born of immeasurable fearlessness, for the immeasurable of those, backwards upwards complete, those'

ཉིད་ནི་སར་འདོད་དོ། །ཞེས་ ཏེ། བྷུ་མི་ཞེས་པ་ས་སྟེ་བྷཱུ་ཏ་འབྱུང་བོ་སྟེ་སེམས་ཅན། ཨ་མི་ཏ་དཔག་མེད། བྷཱུ་ལས་ཨ་བྷ་ ཡ་ཞེས་སྦྱར་ན་འཇིགས་མེད། ཡང་ཨ་མི་ཏ་དཔག་མེད་དེ་ཡོན་ཏན་དཔག་ཏུ་མེད་པ་ཅན་ ནོ། །ཡང་བྷཱུ་ལ། བྷཱུ་ཡ་བྷཱུ་ཡ་ཕྱི་ཕྱིར་ཏེ་ཡང་ཡང་ངོ་། །མི་ལ་ག་མི་ནི་འགྲོ་བ་སྟེ། སེམས་ཅན་ དཔག་ཏུ་མེད་པ་རྣམས་ཀྱི་འཇིགས་པ་ཐམས་ཅད་སྤང་བར་བྱ་བའི་ཕྱིར། རེ་རེ་ལ་ཡང་ཡོན་ ཏན་དཔག་ཏུ་མེད་པ་དང་ལྡན་པའི་ས་དེ་དག་ལ་ཡང་ཡང་ས་གོང་མ་གོང་མར་འགྲོ་བ་དང་ ལྡན་པས་སའོ། ། མཚན་གཞི་ལ། འདིར་བཅུ་སྟེ། དེ་ཡང་སྦྱོང་བྱེད་ཀྱི་ཆོས་བཅུ་ཡོད་པས་བཅུར་ཕྱེ་བར་ འགྲེལ་ཆེན་ནོ། །འོན་ཀྱང་སྤངས་རྟོགས་ཡོན་ཏན་སོགས་མི་འདྲ་བ་བཅུ་ཡོད་པས་བཅུར་ 1-439 ཕྱེའོ། །འདི་ལ་བརྒྱད་དེ། རྟགས། ཡོན་ཏན། སྐྱེ་བ། སློབ་ཚུལ། སྤང་བྱ། སྤྱོད་པ། སྤངས་ རྟོགས། འབྲས་བུའི་ཁྱད་པར་རོ། ། དང་པོ་ལ་གཉིས་ལས། ཞུགས་པའི་རྟགས་ནི། (ས་གང་ལ་ཞུགས་པ་ལ་)སྣང་(བ་)དང་བཅས་ དང་(མ་ཞུགས་པ་ལ་)མོས་པ་(སྟེ་གཅིག་ཏུ་བྱའོ། །)དང་། །(ཟབ་ཅིང་རྒྱ་ཆེ་བ་ལ་སེམས་)མ་ཞུམ་པ་དང་(དཀའ་ སྤྱད་ལ་སེམས་)མི་དམན་(པ་)ཉིད། །(རང་གི་ཐོབ་པའི་ས་ལ་)གཞན་(གྱི་)དྲིང་མི་འཇོག་(པའི་)བདག་ ཉིད་དང་། །ཐམས་ཅད་རབ་ཏུ་རྟོགས་པ་(ནི་ས་ཐམས་ཅད་བསྒྲུབ་པ་ལ་མཁས་པའོ། །)དང་། །(སེམས་ཅན་) ཀུན་ལ་(བདག་དང་)སེམས་ནི་མཉམ་པ་(སྟེ་རང་གཞན་མཉམ་པར་རྟོགས་པའོ། །)དང་། །(སྙན་མི་སྙན་གྱི་) སྒྲས་བཀྲིར་(མི་བཏུབ་པ་དང་)རྗེས་སུ་ཆགས་མེད་(ནི་ཁོར་ལོ་བསྒྱུར་རྒྱལ་སོགས་ཀྱི་ཕུན་ཚོགས་ལའོ། །)དང་། ། (མི་དམིགས་པར་འཚང་རྒྱ་བའི་)ཐབས་ཤེས་(རྟག་ཏུ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་)འཁོར་དུ་སྐྱེ་བ་ནི། །(ས་བཅུ་)ཀུན་ལ་ (བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་)རྟགས་སུ་འདོད་པ་ཡིན། །ཞེས་སོ། །གཉིས་པ་རྨི་ལམ་གྱི་རྟགས་ནི། ས་ བཅུ་པོ་ལ་རིམ་བཞིན་དུ་སྟོང་གསུམ་གྱི་སྟོང་ཆེན་པོའི་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་གཏེར་བྱེ་བ་ ཁྲག་ཁྲིག་བརྒྱ་སྟོང་གིས་ཡོངས་སུ་གང་བར་མཐོང་ངོ་། །ཡང་སྟོང་གསུམ་གྱི་སྟོང་ཆེན་པོའི་ འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་ལག་མཐིལ་ལྟ་བུར་གྱུར་བ་ལ་རིན་པོ་ཆེ་བྱེ་བ་ཁྲག་ཁྲིག་བརྒྱ་སྟོང་དུ་ མས་ལེགས་པར་བརྒྱན་པར་མཐོང་ངོ། །ཡང་བདག་ཉིད་དཔའ་ཞིང་ལག་ཆ་དང་གོ་ཆ་སྲ་བ་ ཐོགས་ནས་ཕས་ཀྱི་རྒོལ་བ་ཐམས་ཅད་འདུལ་བར་མཐོང་ངོ་། །ཡང་ཕྱོགས་བཞི་ནས་རླུང་གི་ དཀྱིལ་འཁོར་བཞིས་ཐམས་ཅད་དང་ལྡན་པའི་སའི་དཀྱིལ་འཁོར་ལ་མེ་ཏོག་སྣ་ཚོགས་ཀྱིས་ མངོན་པར་འཐོར་བར་མཐོང་ངོ་། །ཡང་རྒྱན་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་བརྒྱན་པའི་བུད་མེད་ཀྱིས་ མགོ་ལ་མེ་ཏོག་ཙམ་པ་ཀའི་ཕྲེང་བ་འདོགས་པར་མཐོང་ངོ་། །ཡང་རྫིང་ཐེམ་སྐས་བཞི་དང་ ལྡན་པ་གསེར་གྱི་བྱེ་མ་བརྡལ་བ་རྙོག་པ་མེད་ཅིང

【現代漢語翻譯】 汝欲為地耶？ 所謂『布彌』(བྷུ་མི་，Bhumi，梵文天城體：भूमि，梵文羅馬擬音：bhūmi，漢語字面意思：地)即是地，『布達』(བྷཱུ་ཏ་，Bhuta，梵文天城體：भूत，梵文羅馬擬音：bhūta，漢語字面意思：成為)是生靈，『阿彌陀』(ཨ་མི་ཏ་，Amita，梵文天城體：अमित，梵文羅馬擬音：amita，漢語字面意思：無量)是無量。若於『布』(བྷཱུ་，Bhū，梵文天城體：भू，梵文羅馬擬音：bhū，漢語字面意思：有)之後加上『阿巴雅』(ཨ་བྷ་ཡ་，Abhaya，梵文天城體：अभय，梵文羅馬擬音：abhaya，漢語字面意思：無畏)，則為無畏。又，『阿彌陀』(ཨ་མི་ཏ་，Amita，梵文天城體：अमित，梵文羅馬擬音：amita，漢語字面意思：無量)是無量，意為具有無量功德。 又，『布拉』(བྷཱུ་ལ།，Bhūla，梵文天城體：भूला，梵文羅馬擬音：bhūlā，漢語字面意思：地)，『布雅布雅』(བྷཱུ་ཡ་བྷཱུ་ཡ་，Bhūya Bhūya，梵文天城體：भूय भूय，梵文羅馬擬音：bhūya bhūya，漢語字面意思：更多更多)是後後，意為再再。 『米拉嘎米』(མི་ལ་ག་མི་，Mila Gami，梵文天城體：मिल गमि，梵文羅馬擬音：mila gami，漢語字面意思：相遇去)是行者，爲了斷除無量眾生的所有怖畏，對於每一位都具有無量功德，並具有再再向上趨入更高之地的能力，故名為地。 名稱的基數：此處有十地，這是因為有十種修習之法，故分為十地，此乃《釋論》之意。然而，由於斷證功德等有十種不同，故分為十地。此中有八：相、功德、生、學法、所斷、行、斷證、果之差別。 初地有二：入地的相是：(對於已入地者)顯現(之相)與(未入地者)信樂(應合為一)。(對於甚深廣大之法)不怯懦，(對於難行之行)不輕視。 不依賴(自己所證得的地位)，通達一切(即善於成就一切地)，對一切(眾生)心(與己)平等(即了知自他平等)，不為(悅耳與不悅耳的)聲音所動搖，不貪著(轉輪王等的)圓滿，知曉(無相成佛的)方便，常生於(佛陀的)眷屬中：此乃十地(菩薩)之相。 第二是夢相：十地菩薩依次會夢見三千大千世界充滿無數的珍寶。 又夢見三千大千世界如手掌般大小，並以無數珍寶莊嚴。 又夢見自己英勇，手持堅固的武器和盔甲，降伏一切外敵。 又夢見從四方吹來的風輪，將各種鮮花灑在具足一切功德的地上。 又夢見一位以各種飾品莊嚴的女子，將瞻波迦花的花環戴在頭上。 又夢見水池具有四級臺階，鋪滿金沙，清澈無染。

【English Translation】 Are you willing to be a ground? The term 'Bhumi' (भूमि, Ground) means earth, 'Bhuta' (भूत, Being) means living beings, and 'Amita' (अमित, Immeasurable) means immeasurable. If 'Abhaya' (अभय, Fearless) is added after 'Bhu' (भू, To Be), it becomes fearless. Also, 'Amita' (अमित, Immeasurable) means immeasurable, implying possessing immeasurable qualities. Furthermore, 'Bhula' (भूला, Ground), 'Bhuya Bhuya' (भूय भूय, More and More) means again and again. 'Mila Gami' (मिल गमि, Meeting Goer) is the goer, to abandon all fears of immeasurable beings, each possessing immeasurable qualities, and having the ability to repeatedly ascend to higher grounds, hence it is called ground. The basis of the name: Here are ten grounds, because there are ten practices to be cultivated, hence divided into ten grounds, according to the Great Commentary. However, due to the ten differences in abandonment, realization, qualities, etc., it is divided into ten. Here are eight: signs, qualities, birth, learning methods, what to abandon, conduct, abandonment and realization, and the differences in results. The first has two aspects: The sign of entering the ground is: (for those who have entered the ground) appearance and (for those who have not entered) aspiration (should be combined into one). (For the profound and vast) not being timid, (for difficult practices) not being inferior. Not relying on (one's own attained position), fully understanding everything (i.e., being skilled in accomplishing all grounds), having equal mind (with oneself) towards all (beings) (i.e., realizing self and others as equal), not being swayed by (pleasant and unpleasant) sounds, not being attached to (the perfections of a Chakravartin, etc.), knowing the means (of attaining enlightenment without signs), always being born in the retinue (of the Buddha): these are considered the signs of the ten grounds (Bodhisattvas). The second is the sign in dreams: Bodhisattvas of the ten grounds will successively dream of the three thousand great thousand worlds filled with countless treasures. Also dreaming that the three thousand great thousand worlds are as small as the palm of one's hand, and adorned with countless jewels. Also dreaming of oneself being brave, holding firm weapons and armor, subduing all external enemies. Also dreaming of wind mandalas blowing from the four directions, scattering various flowers on the ground that possesses all qualities. Also dreaming of a woman adorned with all kinds of ornaments, wearing a garland of Champaka flowers on her head. Also dreaming of a pond with four steps, covered with golden sand, clear and unpolluted.

་དྭངས་ལ་ཡན་ལག་(བསིལ་དང་ཞིམ་དང་ཡང་བ་ དང་། །དྭངས་དང་འཇམ་དང་དྲི་ང་མེད། །འཐུངས་ན་ལྟོ་ལ་མི་གནོད་དང་། །མགྲིན་པ་ལ་ནི་མི་གནོད་པའོ། །ཞེས་སོ། །)བརྒྱད་ 1-440 དང་ལྡན་པའི་ཆུས་ཡོངས་སུ་གང་བ་ལ་མེ་ཏོག་ཨུཏྤལ་དང་ཀུ་མུ་ཏ་དང་པདྨ་དཀར་པོས་ བརྒྱན་པའི་ཆུ་མཐོང་སྟེ་དེ་ལ་བདག་ཉིད་རྩེ་དགའ་ཞིང་ལོངས་སུ་སྤྱོད་པ་མཐོང་ངོ་། །ཡང་ ཕྱོགས་གཡས་གཡོན་གཉིས་ནས་སེམས་ཅན་དམྱལ་བའི་གཡང་ས་མཐོང་སྟེ་དེ་ལས་བདག་ ཉིད་མ་སྨས་མ་ཉམས་པར་སླར་ལྡོག་པར་མཐོང་ངོ་། །ཡང་། ཕྲག་པ་གཉིས་ན་རི་དྭགས་ཀྱི་ རྒྱལ་བོ་སེང་གེ་རལ་བ་ཅན་ཅོད་པན་ཐོགས་པས་གཅན་ཟན་ཕྲ་མོ་ཐམས་ཅད་སྐྲག་པར་བྱེད་ ཅིང་འདུག་པ་མཐོང་ངོ་། །ཡང་འཁོར་ལོས་བསྒྱུར་བའི་རྒྱལ་བོ་མཐོང་སྟེ་སྐྱེ་བོ་བྱེ་བ་ཁྲག་ ཁྲིག་བརྒྱ་སྟོང་དུ་མས་ཡོངས་སུ་བསྐོར་ཞིང་མདུན་གྱིས་བལྟས་ལ་མགོའི་སྟེང་ན་རིན་པོ་ཆེ་ སྣ་ཚོགས་ཀྱིས་སྤྲས་པའི་གདུགས་དཀར་པོ་འཛིན་པ་མཐོང་ངོ་། །ཡང་དེ་པའི་སྐུ་མཐོང་སྟེ་ ཁ་དོག་གསེར་ལྟ་བུ་འོད་འདོམས་གང་བ་ཚངས་པ་བྱེ་བ་ཁྲག་ཁྲིག་བརྒྱ་སྟོང་དུ་མས་ཡོངས་ སུ་བསྐོར་ཞིང་མདུན་གྱིས་བལྟས་ནས་ཆོས་སྟོན་པ་མཐོང་ངོ་། །ཞེས་གསེར་འོད་དང་བློ་གྲོས་ མི་ཟད་པས་ཞུས་པ་གཉིས་ཅར་ལའོ། །དྲོད་ཐོབ་ནས་གཉིད་སོགས་སྒྲིབ་པ་ལྔ་མེད་པར་ བཤད་པས་ས་བཅུ་ཐོབ་པ་ལ་ཅི་ལྟར་རྨི་ལྟས་འོང་སྙམ་ན། གཉིད་ལ་གཉིས་ལས། འཇུག་ པ་རང་དབང་མེད་པར་སྡུད་བྱེད་ཉེ་ཉོན་གྱི་གཉིད་མེད་ཀྱང་། ཆེད་དུ་བྱིན་གྱིས་བརླབས་པས་ ལུས་རྒྱས་པར་བྱེད་པ་དགེ་བར་བགྲང་བའི་གཉིད་ནི་ས་དེ་དག་ནའང་ཡོད་པས་སྐྱོན་མེད་དོ། ། སྐབས་མིན་པར་མཚན་མ་འདི་དག་བྱུང་ན་སྔགས་ཀྱི་མཐུའམ་བདུད་ཀྱི་བྱིན་བརླབས་སུ་ ཤེས་པར་བྱའོ་ཞེས་ཆོས་བཤེས་སོ། ། གཉིས་པ་ལ། སྤྱི་དང་། བྱེ་བྲག་གི་ཡོན་ཏན་གཉིས་ལས། དང་པོ་ནི། ས་རྣམས་ཀུན་ལ་ རྣམ་ཀུན་ཏུ། །བློ་ལྡན་རྣམས་ཀྱི་ཕན་ཡོན་ནི། །ཞི་གནས་ལྷག་མཐོང་གཉིས་ཀ་ལ། །ལྔ་བོའི་ བདག་ཉིད་དག་ཏུ་འདོད། །ཅེས་ཏེ། སྐད་ཅིག་རེ་རེ་ལ་གནས་ངན་ལེན་ཟད་པར་བྱེད་དེ། (ཞི་ གནས་རྩེ་གཅིག་པས་ལུས་སེམས་ལས་སུ་རུང་བར་བྱས་པའི་རྒྱུས་ལུས་སེམས་ལས་སུ་མི་རུང་བའི་རྒྱུ་སྒྲིབ་གཉིས་འཇོམས་པར་ 1-441 བྱེད་པའོ། །ཞེས་བློ་བརྟན་ནོ། །)བུལ་ཏོག་གི་ཆུས་གོས་ཀྱི་དྲི་མ་བཞིན་དུ་ཞི་གནས་ཆུ་ལྟ་བུས་གནས་ ངན་ལེན་ལུས་ལས་འདག་པར་བྱེད་པའོ། །(བཤད་སྦྱར་སྐབས་གཞན་དུ། གཟུགས་ཡོད་མེད་འདུས་བྱས་མ་ བྱས་སོགས་)སྣ་ཚོགས་ཀྱི་འདུ་ཤེས་དང་བྲལ་བའི་(ཞི་གནས་ཐོབ་པས་) ཆོས་ཀྱི་དགའ་བ་(ནི་སེམས་མི་ གཡེང་བ་སྟེ་དེ་)ཐོབ་པ་སྟེ་ཞི་གནས་ཀྱི་གཉིས་དང་། གཟུགས་ཅན་ཡིན་(འགྲེལ་བཤད་གཉིས་)མིན་ ལ་སོགས་པའི་རྣམ་(དབྱིག་བློ་བརྟན་དོ

【現代漢語翻譯】 清澈且具有八支功德（涼、甜、輕、清澈、柔軟、無臭、飲用不傷胃、不傷喉嚨）的水充滿，並以烏 উৎপལ་（藏文，梵文天城體utpala，梵文羅馬擬音utpala，漢語字面意思：青蓮花）、 कुमुत（藏文，梵文天城體kumuda，梵文羅馬擬音kumuda，漢語字面意思：白睡蓮）和白蓮花裝飾的水池，看到自己歡喜並享受其中。又從左右兩側看到眾生地獄的懸崖，看到自己未受損傷地返回。又，在雙肩上看到獅子，作為野獸之王，擁有鬃毛和頭飾，使所有小食肉動物感到恐懼。又，看到轉輪王，被成百上千的民眾圍繞，注視前方，頭頂撐著以各種珍寶裝飾的白傘。又，看到天神的身體，顏色如金，光芒四射，被成百上千的梵天圍繞，注視前方並宣講佛法。如《金光明經》和《無盡意菩薩經》中所說。既然通過獲得暖位，五種障礙如睡眠等都不存在，那麼如何會有十地菩薩做夢的情況呢？睡眠有兩種，一種是無自主地進入，由近煩惱引起的睡眠，這種睡眠即使沒有；另一種是特意加持，使身體增長，被認為是善的睡眠，即使在那些地上也有，所以沒有過失。如果在不適當的時候出現這些徵兆，應該知道是咒語的力量或魔的加持，這是法友所說。 第二部分，分為共同和個別功德兩種。首先是共同功德：『在所有地上，任何時候，有智慧者之利益，即寂止和勝觀二者，被認為是五者的自性。』也就是說，每一瞬間都在消除惡趣。（通過寂止的專注，使身心堪能，以此為因，摧毀身心不堪能之因，即二障。）就像用堿水去除衣服上的污垢一樣，寂止如水，去除身體上的惡趣。（在其他解釋中，有色無色、有為無為等）遠離各種概念（通過獲得寂止），獲得佛法的喜悅（即心不散亂），這是寂止的兩種功德。以及關於有色（兩種解釋）無色等相（益西沃和洛丹諾的觀點）。

【English Translation】 Having pure water with eight qualities (cool, sweet, light, clear, soft, odorless, does not harm the stomach when drunk, and does not harm the throat) filled, and a pond adorned with উৎপལ་ (Tibetan, Sanskrit Devanagari utpala, Sanskrit Romanized utpala, Chinese literal meaning: blue lotus), कुमुत (Tibetan, Sanskrit Devanagari kumuda, Sanskrit Romanized kumuda, Chinese literal meaning: white water lily), and white lotuses, seeing oneself rejoicing and enjoying it. Also, seeing the abyss of hellish beings from both the left and right sides, seeing oneself returning unharmed. Also, on both shoulders, seeing a lion, as the king of beasts, with a mane and crest, causing all small carnivores to be afraid. Also, seeing a Chakravartin king, surrounded by hundreds of thousands of people, gazing forward, holding a white umbrella adorned with various jewels above his head. Also, seeing the body of a deva, with a color like gold, radiating light, surrounded by hundreds of thousands of Brahmas, gazing forward and teaching the Dharma. As stated in both the Golden Light Sutra and the Inexhaustible Intellect Sutra. Since, by obtaining warmth, the five obscurations such as sleep do not exist, how could there be dreams for a Bodhisattva on the ten bhumis? There are two types of sleep: one enters involuntarily, sleep caused by near afflictions, which does not exist; the other is intentionally blessed, causing the body to grow, which is considered virtuous sleep, and even exists on those bhumis, so there is no fault. If these signs appear at an inappropriate time, one should know that it is the power of mantra or the blessing of a demon, as said by a Dharma friend. The second part is divided into common and individual qualities. First, the common qualities: 'On all bhumis, at any time, the benefit for those with wisdom is that both śamatha and vipaśyanā are considered to be the nature of the five.' That is, each moment is eliminating bad destinies. (Through the concentration of śamatha, making body and mind serviceable, thereby destroying the cause of unserviceability of body and mind, which is the two obscurations.) Just as using alkaline water removes stains from clothes, śamatha is like water, removing bad destinies from the body. (In other explanations, colored and colorless, conditioned and unconditioned, etc.) Separated from various concepts (through obtaining śamatha), obtaining the joy of Dharma (that is, the mind is not distracted), these are the two qualities of śamatha. And regarding colored (two explanations) and colorless aspects (the views of Yeshe Wo and Lodrö Norbu).

ན་) པར་(རམ་ཕྱོགས་(གཉིས་ཀ་)བཅུ་དུས་གསུམ་གྱི་ཆོས་(བློ་)ཐམས་ཅད་ མཉམ་(བློ་)པར་ཤེས་པས་ན་)ཡོངས་སུ་མ་ཆད་པའི་མཚན་(བློ་)མ་མེད་པའི་ཆོས་ཀྱི་སྣང་བ་རབ་ཏུ་ ཤེས་པ་དང་། རྣམ་པར་དག་པའི་སྐལ་བ་དང་མཐུན་པའི་རྒྱུ་མཚན་རྣམ་(ལུས་ལས་སྲིན་བུ་ཕྱིར་ འཐོན་པ་ལུས་མི་གཙང་བས་སྦགས་པ་སྦྱོང་བར་མཐོང་བ་སོགས་ཞེས་སྐབས་གཞན་དུ་བཤད་སྦྱར་རོ། །)པར་མ་བརྟགས་ པ་དག་ཀུན་ཏུ་སྤྱོད་པར་འགྱུར་བ་གཉིས་ལྷག་མཐོང་གིའོ། །ཆོས་སྐུ་རྫོགས་པར་འགྲུབ་པའི་ ཕྱིར་དུ་དེའི་རྒྱུ་ཕྱིན་བཅུ་སོགས་གོང་ནས་གོང་དུ་འཛིན་པ་ནི་གཉིས་ཀའི་ཡོན་ཏན་ནོ། ། གཉིས་པ་ནི། ས་དང་པོ་ལ་ཡོན་ཏན་བརྒྱ་ཕྲག་བཅུ་གཉིས་ཏེ། སྐད་ཅིག་གཅིག་གིས་ ཏིང་ངེ་འཛིན་བརྒྱ་སོ་སོར་ཐོབ་ཅིང་སྙོམས་པར་འཇུག་༡གོ །(ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་ལས་ནི་)སངས་རྒྱས་ བརྒྱ་མཐོང་༢ངོ་། །དེ་རྣམས་ཀྱིས་བྱིན་གྱིས་བརླབས་ཀྱང་ཤེས་༣སོ། །འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་ བརྒྱ་གཡོ་བར་བྱེད་༤ཅིང་། སྣང་བར་ཡང་བྱེད་༥དོ། །ཞིང་བརྒྱར་འགྲོ༦འོ། །སེམས་ཅན་ བརྒྱ་ཡོངས་སུ་སྨིན་པར་༧བྱེད་དོ། །བསྐལ་བ་བརྒྱར་གནས་༨ཤིང་། སྔོན་དང་ཕྱི་མའི་མཐར་ འཇུག་༩གོ །ཆོས་ཀྱི་སྒོ་བརྒྱ་རྣམ་པར་༡༠འབྱེད་དོ། །ལུས་བརྒྱ་སྟོན་པར་བྱེད་༡༡དོ། །ལུས་ དང་ལུས་ལ་ཡང་བྱང་སེའི་འཁོར་བརྒྱ་དང་ལྡན་པར་༡༢སྟོན་པར་བྱེད་དོ། །དེ་བཞིན་དུ་ བསྒྲེས་ཏེ། གཉིས་པ་སོགས་ལ་སྟོང་དང་། འབུམ་དང་། བྱེ་བ་(ཁྲག་ཁྲིག་དང་།)བརྒྱ་དང་། བྱེ་བ་ (ཁྲག་ཁྲིག་སྟོང་དང་)སྟོང་དང་། བྱེ་བ་(ཁྲག་ཁྲིག་འབུམ་དང་)འབུམ། བྱེ་བ་ཁྲག་ཁྲིག་འབུམ་དང་། སྟོང་ གསུམ་(དངོས་)འབུམ་ཕྲག་བཅུའི་རྡུལ་ཕྲ་རབ་ཀྱི་རྡུལ་སྙེད་དང་། སྟོང་གསུམ་གྱི་འཇིག་རྟེན་ 1-442 གྱི་ཁམས་གྲངས་མེད་འབུམ་ཕྲག་བཅུའི་རྡུལ་ཤིན་ཏུ་ཕྲ་བ་སྙེད་དང་། ཕྱོགས་བཅུའི་སངས་ རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་གྲངས་མེད་པ་ལས་འདས་པའི་རྡུལ་ཕྲ་མོ་ཇི་སྙེད་པ་དེ་(འདི་མདོ་དངོས་གཏུག་དགོས།) སྙེད་དོ། །ས་བཅུ་པའི་མདོར་(ཐུབ་དགོངས་སུ་ཡོད།)རོ། ། གསུམ་པ་ནི། བློ་ལྡན་རྣམས་ཀྱི་ལས་དང་ནི། །གཞན་ཡང་སྨོན་ལམ་དག་དང་ནི། །ཏིང་ ངེ་འཛིན་དང་དབང་འབྱོར་བའི། །དབང་གིས་སྐྱེ་བར་འདོད་པ་ཡིན། །ཞེས་ཏེ། མོས་སྤྱོད་པ་ རྣམས་ལས་ཀྱིས་མངོན་པར་འདོད་(ཐུབ་དགོངས་སུ་)པའི་གནས་སུ་སྐྱེ་བ་དང་། ས་ཐོབ་པ་རྣམས་ སེམས་ཅན་སྨིན་པའི་ཕྱིར་དུ་དུད་འགྲོ་སོགས་གནས་དམན་པར་སྐྱེ་བ་ནི་སྨོན་ལམ་གྱི་དབང་ དང་། བསམ་གཏན་རྣམས་(ཀྱི་འབྲས་བུ་སྐྱེ་བ་)བཟློག་ནས་འདོད་ཁམས་སུ་སྐྱེ་བ་ཏིང་ངེ་འཛིན་ གྱི་དབང་། སྤྲུལ་བས་དགའ་ལྡན་ན་གནས་པ་སོགས་དབང་འབྱོར་བའི་དབང་གིས་སྐྱེ་(དབྱིག་ གཉེན་ལྟར་རོ། །)བ་སྟེ་དབང་གི་སྐྱེ་བ་བཞིའོ། །རྣམ་སྨིན་གྱི་སྐྱེ་བ་ནི

【現代漢語翻譯】 因此，由於能夠平等地瞭解十方三世的一切法（智慧），所以能夠徹底地瞭解永不間斷的相（智慧）和無有障礙的法之顯現。與清凈的根器相符的理由，即不作分別的清凈行持，都會被普遍地實踐，這二者是勝觀的特點。爲了圓滿成就法身，從高到低地依次修持十度等因，是二者的功德。 第二，初地具有一百一十二種功德：一剎那間獲得並等持一百種不同的等持（等持的作用是）見到一百尊佛。也知道他們所作的加持。能震動一百個世界，也能顯現光明。能前往一百個佛土。能使一百個眾產生熟。能安住一百個劫。能進入過去和未來的邊際。能開顯一百種法門。能示現一百個身體。身體和身體都具有一百個菩薩眷屬。同樣地，向上推算，第二地等具有千、萬、十萬、百萬、千萬（萬萬）、億、千萬億、三千大千世界微塵數、三千大千世界無量十萬微塵極微數、十方無量無數佛土微塵數。 《十地經》（應覈對原文）。 第三，有智慧者之業，以及其他願力，等持和自在力的力量，想要轉生（到何處都可以）。也就是說，隨信行者通過業力而轉生到想要去的地方（應覈對原文），獲得果位的菩薩爲了成熟眾生而轉生到畜生等低劣之處是願力的力量，禪定者（的果報轉生）轉而轉生到欲界是等持的力量，通過化身而安住于兜率天等是自在力的力量（如世親所說），即四種自在的轉生。異熟的轉生是……

【English Translation】 Therefore, because of knowing all the dharmas (wisdom) of the ten directions and three times equally, one thoroughly knows the uninterrupted signs (wisdom) and the unobstructed appearance of dharmas. The reasons that accord with pure faculties, that is, pure conduct without discrimination, will be universally practiced; these two are the characteristics of higher vision. In order to perfectly accomplish the Dharmakaya, cultivating the ten perfections and other causes from higher to lower is the merit of both. Second, the first bhumi has one hundred and twelve qualities: in one instant, one obtains and abides in one hundred different samadhis (the function of samadhi is) to see one hundred Buddhas. One also knows the blessings they bestow. One can shake one hundred worlds and also illuminate them. One can go to one hundred Buddha-fields. One can ripen one hundred sentient beings. One can abide for one hundred kalpas. One can enter the limits of the past and future. One can reveal one hundred dharma doors. One can manifest one hundred bodies. Each body and body has one hundred bodhisattva retinues. Similarly, extrapolating upwards, the second bhumi and so on have thousands, ten thousands, one hundred thousands, millions, ten millions (hundreds of millions), billions, ten million billions, the number of dust motes in a three-thousand great thousand world, the number of extremely fine dust motes in a countless ten million three-thousand great thousand worlds, and the number of dust motes exceeding the countless Buddha-fields of the ten directions. The Sutra of the Ten Bhumis (should be checked against the original). Third, the actions of the wise, as well as other aspirations, the power of samadhi and mastery, are what one desires to be born by. That is, those who practice according to faith are born by the power of karma in the place they desire (should be checked), and those who have attained the bhumis are born in lower realms such as animals in order to ripen sentient beings by the power of aspiration, and those who meditate (the result of which is birth) are born in the desire realm by the power of samadhi, and abiding in Tushita and so on through manifestation is birth by the power of mastery (as Vasubandhu said), that is, the four kinds of births by power. The birth of ripening is...

། ས་བཅུ་ཐོབ་པ་རྣམས་རིམ་ བཞིན་དུ། ཛམྦུའི་གླིང་། གླིང་བཞི། སུམ་ཅུ་རྩ་གསུམ། འཐབ་བྲལ། དགའ་ལྡན། འཕྲུལ་ དགའ། གཞན་འཕྲུལ་དབང་བྱེད་ཀྱི་རྒྱལ་བོ་དང་། སྟོང་གི་བདག་པོ་ཚང་པ། སྟོང་གཉིས་ ཀྱི་བདག་པོ། སྟོང་གསུམ་གྱི་བདག་པོ། གནས་གཙང་མའི་ལྷའི་རྒྱལ་བོ་རྣམས་སུ་ཕལ་ཆེར་ སྐྱེའོ། །ཞེས་ས་བཅུ་པའི་མདོ་དོན་ནོ། ། བཞི་པ་ནི། ཆོས་ཉིད་རབ་ཏུ་རྟོགས་ནས་འདིར། །ལྷག་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ལྷག་སེམས་ དང་། །ལྷག་པའི་ཤེས་རབ་ལ་རྗེས་སློབ། །ཞེས་ཏེ། ས་དང་པོར་ཆོས་ཉིད་རྟོགས་ནས། གཉིས་པར་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི། གསུམ་པར་སེམས་ཀྱི་བསླབ་པ་དང་། བཞི་པར་བྱང་ཕྱོགས་ལ་ མཁས་པ། ལྔ་པར་བདེན་གཉིས་ལ་མཁས་པ། དྲུག་པར་རྟེན་འབྲེལ་ལ་མཁས་པ་སྟེ་གསུམ་ པོ་དེར་ཤེས་རབ་ཀྱི་བསླབ་པ་ལ་སློབ་པོ། །དེ་ལྟར་བསླབས་པས་ས་བདུན་པར་མཚན་མ་ མེད་ཅིང་མངོན་པར་འདུ་བྱེད་པའི་ཡེ་ཤེས། བརྒྱད་པར་མཚན་མ་དང་འདུ་བྱེད་པ་གཉིས་ཀ་ 1-443 མེད་ཅིང་ཞིང་དག་པ། དགུ་པར་སེམས་ཅན་སྨིན་པར་བྱེད་པ། བཅུ་པར་གཟུངས་དང་ཏིང་ངེ་ འཛིན་གྱི་སྒོ་རྣམས་འགྲུབ་པའི་འབྲས་བུ་སྟེ། འབྲས་བུ་དམ་པ་འདི་བཞི་ནི། །ས་བཞི་བོ་ལ་ རབ་ཏུ་བརྟེན། །ཞེས་སོ། །དེ་ལྟར་སློབ་པ་དེ་ཉིད་ཟག་མེད་ཀྱི་ཕུང་པོ་ལྔ་སྦྱོང་བའང་ཡིན་ཏེ། (ས་དང་པོར་)ཆོས་ཉིད་རབ་ཏུ་རྟོགས་ནས་(ས་གཉིས་ཀ་)འདིར། །ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་ནི་ཕུང་པོ་སྦྱོང་། ། དེ་ཡི་འོག་ཏུ་(གསུམ་པར་)ཏིང་(ངེ་)འཛིན་(གྱི་ཕུང་པོ་)དང་། །(བཞི་ལྔ་དྲུག་པར་)ཤེས་རབ་(ཀྱི་)ཕུང་པོ་ རྣམ་པར་སྦྱོང་། །དེ་ལས་གཞན་པ་(བདུན་སོགས་བཞི་བོ་)དག་ལ་ནི། །(སྔར་བཤད་འབྲས་བུ་བཞིའི་)སྒྲིབ་ (པ་)རྣམ་(པ་)བཞི་དང་(སངས་རྒྱས་ཀྱི་ས་ལ་)ཐོགས་པ་ཡི། །སྒྲིབ་པ་(སྦྱངས་པ་)ལས་ནི་(རིམ་པ་བཞིན་) རྣམ་(པར་)གྲོལ་(བའི་ཕུང་པོ་)དང་། །(རྣམ་པར་)གྲོལ་བའི་ཡེ་ཤེས་(ཀྱི་ཕུང་པོ་)རྣམ་པར་སྦྱོང་། །ཞེས་ པ་ལྟར་རོ། ། ལྔ་པ་ནི། ས་ལ་འཇུག་པའི་མདོར། ཡན་ལག་བཅུ་གཅིག་རྫོགས་གྱུར་པས། །རབ་དགའ་ ལ་སོགས་ས་བཅུ་གཅིག །རྨོངས་གཉིས་གནས་ངན་ལེན་གཅིག་སྟེ། །མི་མཐུན་ཕྱོགས་ནི་ཐ་ དད་དོ། །ཞེས་པ་ལྟར། ས་བཅུ་གཅིག་ལ་རྨོངས་པ་གཉིས་གཉིས་དང་གནས་ངན་ལེན་རེ་རེ་ སྟེ་མིང་ཙམ་ཆོས་བཤེས་སུ་བཤད་ཅིང་། (ལུང་གི་སྙེ་མ་དང་ལྷན་ཐབས་གཉིས་སུ་ཡང་བཤད་དོ། །)རྒྱས་པར་ དགོངས་འགྲེལ་འགྲེལ་པ་གསུམ་དང་བཅས་པ་ལས་ཤེས་པར་བྱའོ། ། དྲུག་པ་ནི། ཕར་ཕྱིན་བཅུ་སྟེ་སྔར་བཤད་ཟིན་ཅིང་། ས་བཅུ་ལ་ཕར་ཕྱིན་བཅུ་རེ་རེ་གཙོ་ ཆེར་སྤྱོད་ཅིང་། གཞན་ཕལ་བའི་ཚུལ་གྱིས་སྤྱོད་དེ་དབུས་མཐར། ཁྱད་པར་ཅན་དང་ཁྱད་ མེད་ནི། །ས་བཅུ་དག་ཏུ་ཤེས་པར་བྱ། །ཞེས་སོ། །རྒྱས་པར་ས་བཅུ་པའི་མདོར་ཤེས་པར་ བྱའོ། ། བདུན་པ་ལ། ས་བ

【現代漢語翻譯】 獲得十地者依次多半會轉生到：瞻部洲（梵文：Jambudvīpa，人所居住的四大洲之一），四大洲，三十三天（佛教欲界六天中的第二天），無諍天（佛教色界四禪天中的第三天），兜率天（佛教欲界六天中的第四天），樂變化天（佛教欲界六天中的第五天），他化自在天的國王，千世界之主，二千世界之主，三千世界之主，以及凈居天的天王們。這是《十地經》的要義。 第四，徹底領悟法性后，在此地，學習增上戒學、增上心學和增上慧學。也就是說，初地領悟法性后，二地學習戒律，三地學習心學，四地精通菩提分法，五地精通二諦，六地精通緣起。在這三地學習慧學。如此學習后，七地證得無相且無功用的智慧，八地無相無功用且清凈佛土，九地成熟眾生，十地成就陀羅尼和三摩地之門。這四個殊勝的果位，完全依賴於這四地。如此學習也即是清凈五無漏蘊：（初地）徹底領悟法性后，（二地）在此清凈戒蘊，其後（三地）清凈定蘊，（四五六地）清凈慧蘊，除此之外（七地等四地），（先前所說的四果）四種障礙和（佛地的）所知障，（通過清凈）從（次第）解脫蘊和解脫知見蘊中清凈。如是說。 第五，在《入地經》中說：『圓滿了十一個支分，歡喜地等有十一個地，兩種愚癡和一個墮處，不順品各不相同。』也就是說，十一個地各有兩種愚癡和一個墮處，只是名稱不同而已，在經論中被視為法友。（在《教典穗》和《附編》二書中也有闡述。）詳細內容應從包括《意趣釋》、《釋論》在內的三部論典中瞭解。 第六，十波羅蜜多（梵文：paramita，到達彼岸），前面已經講過。十地主要修持十波羅蜜多中的一個，其他則以輔助的方式修持。如《中邊分別論》所說：『有差別和無差別，應知在十地中。』詳細內容應從《十地經》中瞭解。 第七，關於地...

【English Translation】 Those who have attained the Ten Bhumis (Sanskrit: Daśa-bhūmi, the ten grounds of a Bodhisattva) are mostly reborn in the following realms in order: Jambudvipa (one of the four continents inhabited by humans), the Four Continents, Trayastrimsha (the Heaven of the Thirty-three Gods, the second of the six heavens of the desire realm in Buddhism), the Heaven of No Strife (the third of the four dhyana heavens in the form realm of Buddhism), Tushita Heaven (the fourth of the six heavens of the desire realm in Buddhism), the Heaven of Enjoying Transformation, the king of the Heaven of Others' Freedom, the lord of a thousand worlds, the lord of two thousand worlds, the lord of three thousand worlds, and the kings of the Pure Abodes. This is the essence of the Sutra of the Ten Bhumis. Fourth, after thoroughly understanding the nature of reality, here, one studies the higher discipline, the higher mind, and the higher wisdom. That is, after understanding the nature of reality in the first bhumi, one studies discipline in the second, mind in the third, becomes proficient in the limbs of enlightenment in the fourth, proficient in the two truths in the fifth, and proficient in dependent origination in the sixth. In these three, one studies the learning of wisdom. Having studied in this way, in the seventh bhumi, one attains the wisdom of being without characteristics and without conceptualization; in the eighth, one is without characteristics and conceptualization and purifies the Buddha-field; in the ninth, one ripens sentient beings; and in the tenth, one accomplishes the doors of dharani and samadhi. These four supreme fruits completely rely on these four bhumis. Studying in this way is also purifying the five uncontaminated aggregates: (In the first bhumi) after thoroughly understanding the nature of reality, (in the second) here, one purifies the aggregate of discipline; after that (in the third) the aggregate of concentration; (in the fourth, fifth, and sixth) one purifies the aggregate of wisdom; other than that (in the seventh, etc., the four), (the four fruits mentioned earlier) the four obscurations and the cognitive obscurations (of the Buddha-ground), (through purification) one purifies from the (successive) aggregate of liberation and the aggregate of the wisdom of liberation. Thus it is said. Fifth, in the Sutra of Entering the Bhumis, it says: 'Having perfected eleven branches, there are eleven bhumis, such as the Joyful One; two kinds of delusion and one bad state; the opposing factors are different.' That is, each of the eleven bhumis has two kinds of delusion and one bad state, which are only different in name and are regarded as Dharma friends in the scriptures. (It is also explained in the 'Spike of Scriptures' and 'Supplement'.) Detailed information should be learned from the three treatises including the 'Commentary on the Intent' and the 'Exegesis'. Sixth, the Ten Paramitas (Sanskrit: pāramitā, perfection, to cross over to the other shore), have been explained before. Each of the ten bhumis mainly practices one of the ten paramitas, while the others are practiced in an auxiliary way. As the Madhyantavibhaga (Distinguishing the Middle from the Extremes) says: 'Difference and non-difference, should be known in the ten bhumis.' Detailed information should be learned from the Sutra of the Ten Bhumis. Seventh, regarding the bhumis...

ཅུ་པོའི་རྟོགས་པ་ལ་ཁྱད་ཅི་ཡོད་ཅེ་ན། མཉམ་གཞག་ཏུ་ཆོས་ཉིད་ ཙམ་རྟོགས་ཁྱད་མེད། ཆོས་ཉིད་བཅུ་ལ་སྒྲིབ་པ་བཅུ་སྤངས་པའི་རིམ་གྱིས་ངེས་པ་འདྲེན་ 1-444 ཚུལ་ལ་ཁྱད་ཡོད་པར་བསྟན། རྩོད་པ་སྤོང་བའོ། །དང་པོ་ནི། ས་བཅུ་གཅིག་གི་མཉམ་ བཞག་ན་ཆོས་ཉིད་ཙམ་མངོན་གསུམ་དུ་རྟོགས་པར་ཁྱད་པར་མེད་དེ། ཆོས་ཐམས་ཅད་ ཀྱི་ཆོས་དབྱིངས་གཅིག་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། མདོ་ལས། འཇམ་དཔལ་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ གཅིག་ཡང་དག་པའི་མཐའ་གཅིག་ཡིན་ན་སྣོད་དང་སྣོད་མིན་པར་ཇི་ལྟར་བརྟགས། ཅེས་ དང་། ཨཱརྱ་དེ་བས། གང་གིས་དངོས་གཅིག་དེ་བཞིན་ཉིད་མཐོང་བ། །དེ་ཡིས་དངོས་ཀུན་དེ་ བཞིན་ཉིད་དུ་མཐོང་། །ཞེས་སོགས་མཐའ་ཡས་སོ། ། གཉིས་པ་ནི། དེ་ལྟར་ཡིན་ཀྱང་ཆོས་དབྱིངས་བཅུས་སྒྲིབ་པ་བཅུ་སྤངས་པའི་སྒོ་ནས་ རྗེས་ཐོབ་ཀྱི་ཡང་དག་པའི་ངེས་པ་འདྲེན་པའི་སྒོ་ནས་རྟོགས་པ་ལ་ཁྱད་པར་ཡོད་དེ། དབུས་ མཐར། ཀུན་ཏུ་འགྲོ་དོན་མཆོག་གི་དོན། །རྒྱུ་མཐུན་དོན་གྱི་མཆོག་ཉིད་དང་། །ཡོངས་སུ་ འཛིན་པ་མེད་དོན་དང་། །རྒྱུད་རྣམས་ཐ་དད་མེད་དོན་དང་། །ཉོན་མོངས་རྣམ་དག་མིན་དོན་ དང་། །ཐ་དད་མེད་པའི་དོན་ཉིད་དང་། །དྲི་མེད་འཕེལ་བ་མེད་དོན་དང་། །དབང་ནི་རྣམ་པ་ བཞི་ཡི་གནས། །ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ལ་མ་རིག་པ། །ཉོན་མོངས་ཅན་མིན་སྒྲིབ་པ་བཅུ། །ས་ བཅུའི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་རྣམས་ཀྱི། །གཉེན་པོ་དག་ནི་ས་ཡིན་ནོ། །ཞེས་ཏེ། ས་དང་པོར། ཆོས་ ཉིད་དེ་རང་གཞན་ཐམས་ཅད་ལ་ཁྱབ་པ་ཀུན་ཏུ་འགྲོ་བའི་དོན་དུ་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པའི་ སྒྲིབ་པ་སྤངས་པས་དེ་རྟོགས་ཤིང་རང་གཞན་མཉམ་པར་རིག གཉིས་པར། རང་བཞིན་ གྱིས་འོད་གསལ་བར་(བློ་བརྟན་)མཐོང་བས་ཆོས་དབྱིངས་དེ་ཉོན་མོངས་ཅན་ཡིན་(བློ་)མིན་གྱི་ རྨོངས་(བློ་)པ་ཀུན་སྦྱང་རུང་གི་མཆོག་གི་དོན་དུ་གཙོ་བོར་རྟོགས་ནས་དེ་ལ་རང་སྟོབས་ཀྱིས་ ངེས་པ་འདྲེན། གསུམ་པར་ཡོངས་སུ་དག་པའི་ཆོས་སྐུའི་མིང་ཅན་ཆོས་དབྱིངས་ཀྱི་དབང་ གིས་དེའི་རྒྱུ་མཐུན་པ་མདོ་ལ་སོགས་པའི་བསྟན་པའི་ཆོས་བྱུང་བའི་ཕྱིར་ན་ཆོས་དབྱིངས་ མཆོག་ཡིན་པས་དེ་དག་བྱེད་ཀྱི་བསྟན་པའི་ཆོས་རྒྱུ་དང་མཐུན་པའི་དོན་གྱི་མཆོག་ཏུ་མི་རྟོག་ 1-445 ཡེ་ཤེས་ཀྱིས་རིག་ནས་དེ་ལ་རང་སྟོབས་ཀྱིས་ངེས་པ་འདྲེན། བཞི་པར། ཆོས་དབྱིངས་དེ་ གང་གིས་ཀྱང་ཡོངས་སུ་འཛིན་པ་མེད་ཅིང་བདག་དང་བདག་གི་སོགས་གང་དུ་ཡང་གཟུང་ བྱ་མིན་པར་སྤྲོས་མེད་ཡེ་ཤེས་ཀྱིས་གཙོ་བོར་རྟོགས་པས་དེ་ལ་རང་སྟོབས་ཀྱིས་ངེས་པ་ འདྲེན། ལྔ་པར། སངས་རྒྱས་བྱང་སེམས་དང་རང་གི་རྒྱུད་རྣམས་ཆོས་དབྱིངས་ཐ་དད་མེད་ པའི་དོན་དུ་སེམས་ཀྱི་བསམ་པ་རྣམ་དག་མཉམ་པ་ཉིད་བཅུས་རྟོགས་ཏེ། དེ་ལ་རང་སྟོབས་ ཀྱིས་ངེས་པ་འདྲེན། བཅུ་ནི་དུས་གསུམ་སངས

【現代漢語翻譯】 如果有人問，十地菩薩的證悟有什麼不同？回答是：在等持中，證悟法性本身沒有差別。但十地菩薩通過斷除十種障礙，以次第的方式引導證悟，這方面存在差別。這是爲了消除爭論。第一點是：在十一地的等持中，證悟法性本身在顯現上沒有差別，因為一切法的法界是同一個。如經中所說：『文殊，如果法的法界是同一個，真實的邊際是同一個，那麼如何區分器與非器呢？』阿雅提婆（Āryadeva）也說：『誰見一法如實性，彼亦見一切法如實。』等等，經文浩瀚無邊。 第二點是：雖然如此，但通過十法界斷除十種障礙的方式，在後得位引導正確的證悟方面存在差別。如《中邊分別論》所說：『普遍利益最勝義，同因義之最勝性，無有執持無義性，諸續差別無義性，煩惱清凈非義性，無有差別義自性，無垢增長無義性，自在四相之住處，法界無明煩惱性，非有煩惱十種障，十地相違品之敵，即是十地之體性。』也就是說，在初地，證悟法性遍及一切自他的普遍利益之義，斷除障礙，從而證悟此義，並且平等地認知自他。在第二地，通過見到自性光明，主要證悟法界是能夠清凈一切煩惱和非煩惱愚癡的最勝義，從而以自力引導對此的證悟。在第三地，由於名為完全清凈法身的法界的力量，產生了與之相應的經部等教法，因此不會認為這些教法不是法界最勝義的同類因，而是以智慧認知，並以自力引導對此的證悟。在第四地，法界不被任何事物執持，也不是我或我所等任何可執之物，而是以無戲論智慧主要證悟，從而以自力引導對此的證悟。在第五地，通過十種平等性，證悟佛、菩薩和自己的相續與法界沒有差別的意義，從而以自力引導對此的證悟。十種平等性是指三世諸佛……

【English Translation】 If asked, what is the difference in the realization of the ten Bhumis (grounds) Bodhisattvas? The answer is: In Samadhi (meditative absorption), there is no difference in realizing the Dharmata (nature of reality) itself. However, there is a difference in how the ten Bhumis Bodhisattvas guide realization in a gradual manner by abandoning the ten obscurations. This is to eliminate disputes. The first point is: In the Samadhi of the eleven Bhumis, there is no difference in manifestly realizing the Dharmata itself, because the Dharmadhatu (sphere of reality) of all Dharmas (phenomena) is the same. As stated in the Sutra: 'Manjushri, if the Dharmadhatu of Dharmas is the same, and the ultimate boundary is the same, then how can you distinguish between vessel and non-vessel?' Āryadeva also said: 'Whoever sees one thing as Suchness (Tathata), also sees all things as Suchness.' And so on, the scriptures are boundless. The second point is: Although this is the case, there is a difference in guiding correct realization in the post-meditation state through the way of the ten Dharmadhatus abandoning the ten obscurations. As stated in the Madhyantavibhaga (Distinguishing the Middle from the Extremes): 'The supreme meaning of universal benefit, the supreme nature of the meaning of the common cause, the meaning of non-apprehension, the meaning of non-difference of the continuums, the meaning of non-purity of afflictions, the very nature of the meaning of non-difference, the meaning of immaculate increase, the abode of the four aspects of power, the ignorance of Dharmadhatu, the ten obscurations that are not afflicted, the opponents of the discordant aspects of the ten Bhumis, are the nature of the ten Bhumis.' That is to say, on the first Bhumi, one realizes the meaning of the universal benefit of the Dharmata pervading all self and others, abandoning the obscuration, thereby realizing this meaning and equally recognizing self and others. On the second Bhumi, by seeing the self-luminous nature, one mainly realizes that the Dharmadhatu is the supreme meaning capable of purifying all afflictions and non-afflictive ignorance, thereby guiding the realization of this with one's own power. On the third Bhumi, due to the power of the Dharmadhatu named the completely pure Dharmakaya (body of reality), the teachings of the Sutra Pitaka and so on that correspond to it arise, therefore one does not think that these teachings are not the same cause as the supreme meaning of the Dharmadhatu, but recognizes them with wisdom and guides the realization of this with one's own power. On the fourth Bhumi, the Dharmadhatu is not apprehended by anything, nor is it anything that can be apprehended such as self or mine, but is mainly realized with non-conceptual wisdom, thereby guiding the realization of this with one's own power. On the fifth Bhumi, through the ten equalities, one realizes the meaning that the Buddhas, Bodhisattvas, and one's own continuum are not different from the Dharmadhatu, thereby guiding the realization of this with one's own power. The ten equalities refer to the Buddhas of the three times...

་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་རྣམ་པར་དག་པ་ལ། བསམ་པ་ མཉམ་པ་གསུམ། ཚུལ་ཁྲིམས་དང་སེམས་ཀྱི་བསླབ་པ་རྣམ་དག་ལ་སེམས་མཉམ་པ་གཉིས། ལྟ་བ་ཐེ་ཚོམ་ཡིད་གཉིས་འགྱོད་པ་སེལ་བས་རྣམ་པར་དག་པ་ལ་སེམས་མཉམ་པ་སྟེ་དེ་ནི་ ཤེས་རབ་ཀྱི་བསླབ་པ་ལའོ། །(དེ་ལྟར་བསླབ་གསུམ་ལའོ། །) ལམ་དང་ལམ་མིན་ཤེས་པ་རྣམ་དག་ ལ་དང་། ལམ་ཤེས་པ་རྣམ་དག་ལ་དང་། བྱང་ཕྱོགས་ཐམས་ཅད་གོང་ནས་གོང་དུ་རྣམ་དག་ ལ་དང་། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་སྨིན་པར་བྱེད་པ་རྣམ་དག་ལ་བསམ་པ་མཉམ་པ་རྣམས་སོ། ། དྲུག་པར། རྟེན་འབྲེལ་གྱི་དོན་ལ་ཉོན་མོངས་རྣམ་དག་གི་བདག་གམ་བདག་གི་གང་ཡང་ མེད་པར་རྟོགས་པས་ཆོས་དབྱིངས་དེ་རང་བཞིན་གྱིས་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་མིན་(བློ་བརྟན་) ཅིང་རང་བཞིན་གྱིས་དག་པས་གློ་བུར་དུ་རྣམ་པར་དག་པའང་མིན་པར་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་ ནས་དེ་ལ་རང་སྟོབས་ཀྱིས་ངེས་པ་འདྲེན། བདུན་པར། ཆོས་དབྱིངས་དེ་མདོ་ལ་སོགས་པའི་ ཆོས་ཀྱི་མཚན་མ་ཐ་དད་པའི་དོན་དུ་མཚན་མ་ཐམས་ཅད་སྟོང་པར་རོ་གཅིག་པའི་རྣམ་པའི་ ཡེ་ཤེས་ཀྱིས་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་ཤིང་དེ་ལ་རང་སྟོབས་ཀྱིས་ངེས་པ་འདྲེན། བརྒྱད་པར། མི་སྐྱེ་བའི་ཆོས་ལ་བཟོད་པ་ཐོབ་(དབྱིག་)པས་ཆོས་དབྱིངས་(བློ་)རང་བཞིན་གྱིས་དག་པས་དྲི་ བཅས་ཀྱི་དུས་སུ་བྲི་བ་མེད་དྲི་མེད་ཀྱི་དུས་སུ་ཡང་འཕེལ་པ་མེད་པར་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་ ཤིང་དེ་ལ་རང་སྟོབས་ཀྱིས་ངེས་པ་འདྲེན། ཉོན་ཡིད་གནས་གྱུར་བས་མི་རྟོག་ཡེ་ཤེས་ཤིན་ཏུ་ 1-446 དག་པ་ལ་དབང་། དབང་ཤེས་ལྔ་གནས་གྱུར་བས་ཇི་ལྟར་འདོད་པ་བཞིན་སྟོན་པ་ཞིང་དག་ པ་ལ་དབང་བའི་གནས་ཉིད་དུ་རྟོགས། དགུ་པར། སོ་སོ་ཡང་དག་རིག་བཞི་ཐོབ་པས་ཡེ་ ཤེས་ལ་དབང་། བཅུ་པར། ཇི་ལྟར་བཞེད་པ་བཞིན་སྤྲུལ་བ་རྣམས་ཀྱིས་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་ མཛད་པས་ལས་ལ་དབང་བའི་གནས་ཉིད་དུ་རྟོགས་ཏེ། དབང་དེ་གཉིས་ཡིད་ཤེས་གནས་ གྱུར་བ་ལས་བྱུང་ངོ་ཞེས་པ་རྣམས་སངས་རྒྱས་གཉིས་པ་དབྱིག་གཉེན་དང་བློ་གྲོས་བརྟན་པ་ ལྟར་རོ། །ཕྱི་མ་བཞི་བོ་མདོ་རྒྱན་དུ་ཡང་ངོ་། །ཡེ་ཤེས་ཞབས་སོགས་ལྟར་ན། ས་བཅུ་པའི་ མཉམ་གཞག་གི་སྐབས་ན་ཁྱད་མེད་ཅིང་རྗེས་ཐོབ་ཀྱི་སྐབས་སུ་ཁྱད་ཡོད་ལ་སའི་ཁྱད་པར་ ཡང་རྗེས་ཐོབ་ཀྱི་སྐབས་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་པར་བཞེད་དེ། སྡུད་འགྲེལ་དུ། གལ་ཏེ་འོ་ན་ནི་ རབ་ཏུ་དགའ་བའི་གནས་སྐབས་ཁོ་ནར་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ཐམས་ཅད་རྣམ་པར་དག་པའི་ ཕྱིར་ས་གཞན་དོན་མེད་པར་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། བདེན་ཏེ། ས་ཐམས་ཅད་ནི་མཚན་ཉིད་གཅིག་ པའི་ཕྱིར་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་གནས་སྐབས་ལ་ལྟོས་ནས་ཁྱད་པར་ཅི་ཡང་མེད་དོ། ། དག་པ་འཇིག་རྟེན་པའི་གནས་སྐབས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་ནི་ཁ་ཅིག་མཐོང་བའི་སྐད་ཅིག་མས་ བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་ཡིན་ལ་ཁ་ཅིག་སྒོམ་པས་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་ཡིན་ནོ།

【現代漢語翻譯】 在諸佛陀的清凈法中，有三種平等的意念：對於戒律和心性的清凈修持，有兩種平等的意念；通過消除對見地的懷疑、猶豫和後悔而達到清凈，有一種平等的意念，這屬於智慧的修持。（如是，共有三種修持。）對於了知正道與非道的清凈，有一種意念；對於了知正道的清凈，有一種意念；對於所有菩提分法越來越清凈，有一種意念；對於成熟一切眾生的清凈，有各種平等的意念。 第六，在緣起的意義上，通過了悟煩惱清凈的自性或與自性相關的任何事物都不存在，從而了知法界（Dharmadhatu）自性本非全然被煩惱所染（堅定），也非自性本凈，而是顯現為突如其來的清凈，並依靠自身的力量對此獲得確信。第七，法界（Dharmadhatu）在經部等不同法相的意義上，通過以諸法皆空的唯一法味之智慧現量了悟，並依靠自身的力量對此獲得確信。第八，通過獲得對不生之法的忍（Dharmaksanti，勝解），了知法界（Dharmadhatu）自性本凈，因此在有垢染之時不會減少，在無垢染之時也不會增加，並依靠自身的力量對此獲得確信。通過煩惱和意識的轉化，獲得對極度清凈的無分別智慧的自在。通過五種感官意識的轉化，了悟到能夠隨心所欲地顯現清凈剎土的境界。 第九，通過獲得四種無礙解（catupratisamvit），獲得對智慧的自在。第十，了悟到能夠如所愿般以化身利益眾生，從而獲得對業的自在。這兩種自在是從意識轉化而來，如第二佛陀無著（Asanga）和堅慧（Sthiramati）一般。後面的四種在《經莊嚴論》（Mahayanasutralamkara）中也有提及。按照智足（Jnanapada）等人的觀點，在十地菩薩的入定（Samahita）狀態下沒有差別，但在出定（Prsthalabdha）狀態下有差別，地的差別也是根據出定狀態來劃分的。在《攝釋》（Samgrahabhasya）中說：『如果這樣，那麼僅僅在極喜地（Pramudita）的階段，一切波羅蜜多（paramita，到彼岸）都是清凈的，那麼其他的地就沒有意義了嗎？』 確實如此，因為所有地的體性都是一樣的，從超越世間的角度來看，沒有任何差別。清凈的世間功德，有些是通過一剎那的見道來成就的，有些是通過修習來成就的。

【English Translation】 In the perfectly pure Dharma of the Buddhas, there are three samata intentions: two samata intentions for the pure practice of morality and mind; one samata intention for purity through eliminating doubts, hesitations, and regrets about views, which belongs to the practice of wisdom. (Thus, there are three practices.) There is one intention for the purity of knowing the right path and the wrong path; one intention for the purity of knowing the path; one intention for the purity of all the wings of enlightenment becoming increasingly pure; and various samata intentions for the purity of maturing all sentient beings. Sixth, in the meaning of dependent origination, by realizing that there is no self or anything related to self in the purity of afflictions, one realizes that the Dharmadhatu (法界) is not inherently defiled (steadfast) and not inherently pure, but manifests as sudden purity, and gains certainty about this through one's own power. Seventh, in the meaning of different characteristics of the Dharma, such as in the Sutras, the Dharmadhatu (法界) is realized directly through the wisdom of the single taste of emptiness of all characteristics, and one gains certainty about this through one's own power. Eighth, by obtaining forbearance (Dharmaksanti, 勝解) of the unborn Dharma, one realizes that the Dharmadhatu (法界) is inherently pure, so it does not decrease when there are impurities and does not increase when there are no impurities, and one gains certainty about this through one's own power. Through the transformation of afflictions and consciousness, one gains power over the extremely pure non-conceptual wisdom. Through the transformation of the five sense consciousnesses, one realizes the state of being able to manifest pure lands as desired. Ninth, by obtaining the fourfold perfect knowledge (catupratisamvit), one gains power over wisdom. Tenth, one realizes the state of being able to benefit sentient beings with emanations as desired, thereby gaining power over karma. These two powers arise from the transformation of consciousness, like the second Buddha Asanga (無著) and Sthiramati (堅慧). The latter four are also mentioned in the Mahayanasutralamkara (經莊嚴論). According to the views of Jnanapada (智足) and others, there is no difference during the Samahita (入定) state of the tenth Bhumi Bodhisattva, but there are differences during the Prsthalabdha (出定) state, and the differences in the Bhumis are also made based on the Prsthalabdha state. In the Samgrahabhasya (攝釋), it says: 'If so, then only in the stage of Pramudita (極喜地), all the paramitas (paramita, 到彼岸) are pure, then are the other Bhumis meaningless?' Indeed, because the nature of all the Bhumis is the same, from the perspective of transcending the world, there is no difference. The pure worldly qualities are achieved by some through a moment of seeing, and by some through cultivation.

།སའི་ཁྱད་པར་རྣམ་ པར་བཞག་པ་ཡང་དེ་ལ་ལྟོས་པའི་ཕྱིར་ཉེས་པ་མེད་དོ། །ཞེས་སོ། །འོན་ཀྱང་ཆོས་ཉིད་ཀྱི་ངོ་ བོ་རྟོགས་པ་ལ་ཁྱད་མེད་ཅིང་ཇི་སྙེད་པ་རྟོགས་པ་སོགས་ནི་ཁྱད་ཤིན་ཏུ་ཆེ་ལ་ཆོས་དབྱིངས་ བཅུས་བསྒྲིབ་པ་སྤངས་པའི་སྒོ་ནས་རྟོགས་མ་རྟོགས་ཀྱི་ཁྱད་ཡོད་པ་སྔར་ལྟར་གནས་སོ། ། གསུམ་པ་ལ། ཆོས་ཉིད་ཆ་མེད་པས་གཅིག་རྟོགས་པས་ཀུན་རྟོགས་ན་མཐོང་ལམ་ པས་ངོ་བོ་ཉིད་སྐུ་མངོན་སུམ་དུ་མཐོང་བར་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། ཁ་ཅིག་ནི། དེ་འདོད་དེ་སངས་ རྒྱས་དང་བྱང་འཕགས་མཉམ་བཞག་ཁྱད་མེད་ཟེར་བ་ནི་ཤིན་ཏུ་ནོར་ཏེ། དེ་ལྟ་མོད་ཀྱི་ས་ རྡུལ་དང་། །རྒྱ་མཚོ་བ་ལང་རྨིག་རྗེས་ཀྱི། །ཁྱད་པར་གང་ཡིན་སངས་རྒྱས་དང་། །བྱང་ཆུབ་ 1-447 སེམས་དཔའི་ཁྱད་དེ་ཉིད། །ཅེས་སོགས་དང་འགལ་ལོ། །ཁ་(བུ་རིན་)ཅིག་ངོ་བོ་ཉིད་སྐུའི་ངོ་ བོ་ཙམ་ཞིག་མཐོང་བ་འདོད། དེའི་ཁྱད་པར་མ་ལུས་པ་མཐོང་བ་མིན་ཏེ། ངོ་བོ་ཉིད་སྐུ་ནི་གློ་ བུར་གྱི་དྲི་མ་མ་ལུས་པས་དབེན་པས་ཕྱེ་ལ་དེ་མཐོང་ལམ་གྱི་ཡུལ་ཆོས་ཉིད་ལ་ཆ་མེད་དུ་མ་ གྲུབ་པོ་གསུང་ངོ་། །མི་འཐད་དེ། ཆོས་ཉིད་ཆ་དང་བཅས་པར་ཐལ། ངོ་བོ་ཉིད་སྐུ་ཡང་དེ་ བཞིན་ཉིད་ཡིན་མཐོང་ལམ་གྱི་ཡུལ་ཆོས་ཉིད་ཡང་དེ་བཞིན་ཉིད་ཡིན། དེ་གཉིས་ཀྱི་ངོ་བོ་དེ་ དྲི་མ་མ་ལུས་པས་དབེན་མི་དབེན་སོ་སོར་ཡོད་པའི་ཕྱིར། རྟགས་གསལ་ཁས་སོ། །གལ་ཏེ་ རྟགས་མ་གྲུབ་སྟེ། མཐོང་ལམ་གྱི་ཡུལ་ཆོས་ཉིད་ཀྱི་ངོ་བོ་ཡང་དྲི་མ་ཀུན་གྱིས་དབེན་ནོ་ཞེ་ན། དོན་ལ་དེ་ལྟར་ཡིན་མོད། ཁྱེད་ལྟར་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ངོ་བོ་ཉིད་སྐུར་ཐལ། ཆོས་ཉིད་གང་ ཞིག དྲི་མ་མ་ལུས་པ་དང་བྲལ་བས་སོ། །འཁོར་གསུམ་ཁས་སོ། །ཁ་ཅིག་ཆོས་ཉིད་ལ་ལྡོག་ པའི་ཆ་ཤེས་ཡོད་ཀྱི་རྫས་ཀྱི་ཆ་མེད་པའོ་ཞེ་ན། ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཆོས་ཉིད་དེ་སྤྱིའི་མཚན་ ཉིད་ཀྱིས་སོ་སོར་གཅད་དུ་མེད་པར་བཤད་པ་དང་འགལ་ཞིང་གཅིག་ཏུ་བཤད་པ་དང་ཡང་ འགལ་ལོ། །ཡང་སྒྲོ་བཏགས་སུ་ཡང་འགྱུར་ཏེ། ལྡོག་པ་ཐ་དད་པའི་ཐ་དད་དེ་ཡིན་པས་ སོ། །ཞེས་པའི་ཁྱབ་པ་སྡེ་བདུན་མདོ་དང་བཅས་པར་བཤད་དོ། །ཡང་མཐོང་ལམ་པ་ཆོས་ ཅན། མཆོག་གི་དོན་ལ་སོགས་པ་ལ་སྒྲིབ་པ་སྤངས་པར་ཐལ། དེ་འདྲའི་ཆོས་ཉིད་མངོན་ སུམ་དུ་རྟོགས་པས་སོ་ཞེ་ན། ཁྱབ་པ་མེད་དེ། དེ་ལ་ཆོས་གོམས་པ་གསལ་བས་རང་སྟོབས་ ཀྱིས་ངེས་པ་དངོས་སུ་འདྲེན་པའི་སྒོ་ནས་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་ན་དེར་འགྱུར་གྱི་མངོན་སུམ་ དུ་མཐོང་བ་ཙམ་གྱིས་དེར་མི་འགྱུར་ཏེ། དཔེར་ན། སྔོ་སོགས་རང་མཚན་འཛིན་པའི་མངོན་ སུམ་གྱིས་སྔོ་སོགས་རང་མཚན་དང་དེའི་མི་རྟོག་པ་སོགས་མངོན་སུམ་དུ་མཐོང་ཡང་དེ་སྔོ་ མིན་དུ་འཛིན་པ་སེལ་གྱི་དེ་རྟག་འཛིན་སོགས་མི་སེལ་བ་བཞིན་ནོ། །ཐུབ་དགོངས་སུ། ཆ་ གང་གོམས་པ་གསལ་བ་ཉིད་ལ

【現代漢語翻譯】 此外，對地的特性的區分也依賴於此，因此沒有過失。』然而，在證悟法性（Dharmata）的本質上沒有差別，但在證悟的廣度等方面差別極大，通過去除十法界的遮蔽來證悟與未證悟的差別仍然存在，如前所述。 第三個問題：如果法性是無分（不可分割）的，證悟一即證悟一切，那麼見道者是否會現量見到自性身（Svabhavikakaya）呢？有些人認為會，他們說佛陀和聖者菩薩的等持沒有差別，這是非常錯誤的。如果真是那樣，那麼就與以下經文相矛盾：『地上的微塵，海洋和牛蹄印中的水，佛陀和菩薩之間的差別，就是那樣的差別。』有些人認為只能見到自性身的少許本質，不能完全見到其所有特性。因為自性身遠離了所有的客塵（突然出現的污垢），所以他們說見道的對境法性不是無分的。這是不合理的，因為法性應是有分的。自性身也是真如（Tathata），見道的對境法性也是真如。因為這兩者的本質存在著是否遠離所有污垢的區別。這個理由是明顯的。如果理由不成立，見道的對境法性的本質也遠離了一切污垢，那麼，按照你的觀點，它應成為自性身，因為任何法性，如果遠離了一切污垢。這三個方面我都承認。有些人認為法性有反體的部分是可知的，但實體的部分是不可分的。這與所說的所有法的法性不能用共相的特徵來區分，以及所說的是一體相矛盾。而且，這也會變成增益，因為反體的差別是不同的差別。』這個普遍性在包括《七部論》在內的經文中都有闡述。此外，見道者是否去除了對至高義等的遮蔽呢？因為他們現量證悟了這樣的法性。這個推論是不成立的，因為對該法的串習變得清晰，通過自力直接引導確定性的方式現量證悟，才會如此。僅僅是現量見到並不會導致那樣，例如，雖然執持藍色的自相的現量能現量見到藍色等的自相以及對它的不分別等，但這隻能消除認為它是非藍色的執著，而不能消除認為它是常等的執著。在《入中論》中，哪一部分的串習變得清晰呢？

【English Translation】 Furthermore, the distinctions of the earth's characteristics also depend on this, so there is no fault.' However, there is no difference in realizing the essence of Dharmata (the nature of reality), but there are very large differences in the extent of realization, etc. The difference between realizing and not realizing through removing the obscurations of the ten realms of Dharma remains as before. Third question: If Dharmata is indivisible, realizing one means realizing all, then will the Path of Seeing directly see the Svabhavikakaya (Essence Body)? Some say yes, claiming that the Samadhi of Buddhas and Bodhisattvas are indistinguishable, which is a great error. If that were the case, it would contradict scriptures such as: 'The difference between specks of dust on the earth, the ocean, and the water in an ox's hoof-print, is the same as the difference between Buddhas and Bodhisattvas.' Some assert that only a small portion of the essence of the Svabhavikakaya is seen, not all of its characteristics. Because the Svabhavikakaya is devoid of all adventitious stains, they say that the Dharmata, the object of the Path of Seeing, is not indivisible. This is unreasonable, because Dharmata should be divisible. The Svabhavikakaya is also Tathata (Thusness), and the Dharmata, the object of the Path of Seeing, is also Tathata. Because the essence of these two has the distinction of being devoid or not devoid of all stains. The reason is clear. If the reason is not established, and the essence of Dharmata, the object of the Path of Seeing, is also devoid of all stains, then, according to your view, it should become the Svabhavikakaya, because any Dharmata that is devoid of all stains. I concede all three aspects. Some say that the part of Dharmata that is the counter-entity is knowable, but the part that is the substance is indivisible. This contradicts the statement that the Dharmata of all phenomena cannot be distinguished by the characteristics of generality, and also contradicts the statement that it is one. Moreover, it would also become an imputation, because the difference of the counter-entity is a different difference.' This universality is explained in scriptures including the Seven-Part Treatise. Furthermore, does the Path of Seeing remove the obscurations of the ultimate meaning, etc.? Because they directly realize such Dharmata. This inference is not valid, because the habituation to that Dharma becomes clear, and it becomes so through directly guiding certainty by one's own power. Merely seeing directly does not lead to that, for example, although the direct perception that grasps the self-character of blue directly sees the self-character of blue, etc., and its non-discrimination, etc., this only eliminates the clinging that it is non-blue, but does not eliminate the clinging that it is permanent, etc. In the Madhyamakavatara (Entering the Middle Way), which part of the habituation becomes clear?

་སོགས་པས་སྒྲོ་བཏགས་པའི་རྣམ་པ་སེལ་བར་ནུས་པ་དེ་ 1-448 ལ་དེའི་གེགས་ཀྱི་སྒྲིབ་པ་སྤངས་པའི་ཕྱིར་ཚད་མ་ཉིད་ཡིན་གྱི་གཞན་ལ་མ་ཡིན་ཏེ། སྐད་ ཅིག་མ་ཉིད་ལ་སོགས་པ་བཞིན་ནོ། །དེ་ལྟར་ན་འཕགས་པ་རྣམས་སོ་སོའི་སྐྱེ་བོ་རྣམས་ ལས་ཁྱད་པར་ཅི་ཡོད་ཅེས་ཀྱང་བརྗོད་པར་མི་བྱ་སྟེ་རྣམ་པ་ཇི་ཙམ་ཞིག་གསལ་བར་བྱས་ ནས་དེ་རྣམས་ཀྱི་ཤེས་པ་འཁྲུལ་བའི་རྒྱུ་མཚན་དང་བྲལ་བ་དེ་ཙམ་གྱིས་དེ་རྣམས་ཁྱད་པར་ དུ་འཕགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་སོ། །དེས་ན་ས་བཅུའི་མཉམ་གཞག་གིས་ཀུན་ཏུ་འགྲོ་དོན་ སོགས་ཆོས་དབྱིངས་བཅུ་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པར་ཁྱད་མེད་ཅིང་དེ་དང་དེ་ལ་ཆོས་གོམས་ པ་གསལ་བའི་སྒོ་ནས་ངེས་པ་འདྲེན་ནུས་ཀྱི་རྟོགས་པའི་ཁྱད་ཡོད་དེ། འགྲེལ་ཆེན་དུ། ཆོས་ ཐམས་ཅད་བདག་མེད་པའོ་ཞེས་བསྒོམས་པས་ཆ་མེད་པ་ཉིད་ཀྱིས་ཆོས་དབྱིངས་བདག་ ཉིད་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་རྟོགས་སུ་ཟིན་ཀྱང་ངེས་པ་བསྐྱེད་པ་ལ་ལྟོས་ནས་ཀུན་ཏུ་འགྲོ་བ་ལ་ སོགས་པའི་དོན་གྱིས་སོ་སོར་རྟོགས་པའི་ཕྱིར། ཞེས་སོ། །དབུས་མཐའི་འགྲེལ་བཤད་ དུ། དར་ལས་ཆོད་པའི་བུམ་པ་མཐོང་བ་ལྟར་ཆོས་ཉིད་གསལ་མི་གསལ་གྱི་ཁྱད་ཡོད་པར་ བཤད་པའི་དགོངས་པའང་དེ་ཡིན་ནོ། །ཁ་ཅིག་(ཆུ་མིག་སོགས་དང་དབུ་མ་ཐལ་འགྱུར་བར་རློམ་པ་རྣམས་ སོ། །)ས་བཅུ་གཅིག་གི་མཉམ་གཞག་ན་སྣང་བ་གཏན་ནས་མེད་དེ། ལང་གཤེགས་སུ། སྣང་ མེད་གནས་པའི་རྣལ་འབྱོར་པ། །དེ་ཡིས་ཐེག་པ་ཆེན་པོ་མཐོང་། །ཞེས་སོ་ཞེ་ན། འོ་ན་ཆོས་ ཉིད་སྣང་བའང་མེད་པར་འགྱུར་ལ། འདོད་ན། ཆོས་ཆོས་ཉིད་རྣམ་འབྱེད་དུ། དེ་མི་སྣང་བས་ ཆོས་ཉིད་སྣང་། །ཞེས་པ་དང་འགལ་ཞིང་། ཆོས་ཅན་ནམ་ཆོས་ཉིད་གང་ཡང་མ་རིག་པར་ འགྱུར། འདོད་ན། ཀུན་ཏུ་འགྲོ་དོན། ཞེས་སོགས་དང་འགལ་ལོ། །ལུང་དེའི་དོན་ནི་དངོས་ པོར་འཛིན་པའི་སྒོ་ནས་མཚན་མ་ཅི་ཡང་མི་སྣང་བ་ལ་དགོངས་ཀྱི་ཅི་ཡང་མི་སྣང་བ་ལ་ དགོངས་པ་མིན་ཏེ། ཤེར་ཕྱིན་མན་ངག་ཏུ། (མདོ་དེའི་དོན་བཤད་པར་)འདིར་ཡང་སྣང་བ་མེད་པ་ ཞེས་བྱ་བ་ནི་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་མཚན་མ་མི་སྣང་སྟེ་དེ་བཞིན་ཉིད་ལ་དམིགས་ཞེས་བྱ་བའི་ 1-449 དོན་ཏོ། །ཞེས་ཤཱནྟཱིས་སོ། །ཆོས་བཤེས་ཀྱིས་ཀྱང་། མིག་བཙུམས་པ་ལྟར་ཅི་ཡང་མི་མཐོང་བ་ མཐོང་ལམ་མིན་གྱི་སྣ་ཚོགས་མཐོང་ཡང་སྒྲོ་སྐུར་མི་མཐོང་བ་ཞེས་མ་ཡིན་དགག་ཏུ་གཟུང་ ངོ་། །ཞེས་སོགས་བཤད་དོ། །མཉམ་གཞག་ན་དམིགས་པ་(སྤྱོད་འཇུག་ཡེ་ཤེས་ཞབས་ཐུབ་དགོངས་ སོགས་)མེད་པར་བཤད་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱང་མཚན་མར་གཟུང་ནས་དམིགས་པ་མེད་པ་ཁོ་ན་ ལ་དགོངས་པར་ཤེས་པར་བྱའོ། ། བརྒྱད་པ་ནི། ས་ཕྱི་མ་ཕྱི་མ་གནས་སྐབས་ཀྱི་འབྲས་བུ། མཐར་ཐུག་གི་འབྲས་བུ་སངས་ རྒྱས་ཀྱི་ས་ཀུན་ཏུ་འོད་དོ། ། ༈ ཡན་ལག་གི་དོན། གཉིས་པ་ལ། སྤྱིའི་མཚམས་སྦྱར།

【現代漢語翻譯】 能夠消除由…等引起的執著，因此，爲了消除其障礙的遮蔽，它是 प्रमाण (pramāṇa，量)本身，而不是其他，就像剎那等一樣。 這樣說來，也不應說聖者們與普通人有什麼區別，因為只要能清晰地顯現出多少種相，他們的智慧就遠離了迷惑的理由，因此他們才顯得卓越。 如是說。 因此，十地的等持在普遍利益等方面，與現證十法界沒有區別，只是通過對各自法串習的清晰程度，能夠引導確定，但在證悟上存在差別。 在《大疏》中說：『通過修習一切法無我，雖然僅憑無分就能證悟一切法界自性，但爲了生起定解，需要通過普遍利益等意義來分別證悟。』 《中邊分別論釋》中說：『就像看到從布上切下來的瓶子一樣，法性的顯現與不顯現存在差別。』 這也是其意圖。 有些人（自認為是泉水等和應成派中觀的人）說，十一地的等持中根本沒有顯現。 如《入楞伽經》中說：『安住于無相之瑜伽士，彼見大乘。』 如果這樣說，那麼法性之顯現也會不存在。 如果承認，則與《法法性分別》中的『彼不顯現故，法性顯現』相矛盾。 並且，所法或法性都將變得不可知。 如果承認，則與『普遍利益』等相矛盾。 該經的意義是指從執著實有的角度來說，沒有任何相顯現，而不是指什麼都不顯現。 如《般若波羅蜜多竅訣》中（在解釋該經的意義時）說：『此處所說的無顯現，是指一切法的相不顯現，而是專注于如是性。』 這是寂天菩薩說的。 法友也說：『就像閉上眼睛一樣，什麼也看不到不是見道，而是看到各種各樣的事物，卻看不到增益和誹謗。』 這是以非遮的方式來理解的。 等持中說沒有對境（《入行論》、《智慧足贊》等），所有這些都應理解為專注于相而沒有對境。 第八，後後地是暫時的果，究竟的果是佛地，普遍光明。 支分之義 第二，共同的聯繫。

【English Translation】 It is able to eliminate the clinging caused by etc., therefore, in order to eliminate the obscuration of its obstacles, it is प्रमाण (pramāṇa, valid cognition) itself, not something else, just like moments etc. Thus, it should not be said that there is any difference between the noble ones and ordinary individuals, because to the extent that they clearly manifest various aspects, their wisdom is free from the reasons for delusion, and therefore they are superior. So it is said. Therefore, the samadhi of the ten bhumis is no different from directly realizing the ten dharmadhatus such as universal benefit, but through the clarity of habituation to each dharma, it is able to lead to certainty, but there is a difference in realization. In the Great Commentary, it says: 'By meditating on all dharmas as selfless, although one can realize the nature of all dharmadhatus merely through indivisibility, one needs to separately realize the meaning of universal benefit etc. in order to generate certainty.' In the Explanation of Distinguishing the Middle from the Extremes, it says: 'Just as seeing a vase cut from cloth, there is a difference in the clarity of the manifestation of dharmata.' This is also its intention. Some (those who consider themselves to be like springs etc. and Prasangika Madhyamikas) say that there is no appearance at all in the samadhi of the eleven bhumis. As the Lankavatara Sutra says: 'The yogi who abides in non-appearance, he sees the Great Vehicle.' If so, then the appearance of dharmata will also not exist. If you accept this, it contradicts 'Because it does not appear, dharmata appears' in Distinguishing Dharma from Dharmata. And, either the object of dharma or dharmata will become unknowable. If you accept this, it contradicts 'Universal benefit' etc. The meaning of that sutra is referring to the fact that no characteristics appear from the perspective of clinging to things as real, not that nothing appears. As Shantideva said in the Prajnaparamita Upadesha (in explaining the meaning of that sutra): 'Here, what is called non-appearance means that the characteristics of all dharmas do not appear, but one focuses on suchness.' This is what Shanti said. The Dharma Friend also said: 'Just like closing one's eyes, not seeing anything is not the path of seeing, but seeing various things, yet not seeing superimposition and defamation.' This is understood as a non-affirming negation. All the statements that there is no object of focus in samadhi (Bodhicaryavatara, Yeshe Zhap Thup Gong etc.) should be understood as focusing on characteristics and having no object of focus. Eighth, the later bhumis are the temporary result, and the ultimate result is the Buddha-bhumi, universally luminous. The meaning of the limbs Second, the general connection.

སའི་ཚོགས་དངོས་བཤད་པའོ། ། ༈ སྤྱིའི་མཚམས་སྦྱར། དང་པོ་ནི། བྱང་ འཕགས་ཀྱི་སའི་ཚོགས་སྟོན་པ་ལ་རྗོད་བྱེད་བར་སྐབས་ཀྱི་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་ཉི་ཤུ་རྩ་ གསུམ་གསུངས་སོ། །ཅིའི་དོན་དུ་ན། ས་དགུ་བོ་གང་དང་གང་གིས་ཡོངས་སུ་སྦྱོང་བར་ འགྱུར་བའི་ཆོས་གང་ཡིན་པ་དང་། འབྲས་བུ་ས་བཅུ་པའི་མཚན་ཉིད་དེ་དག་བསྟན་པའི་ ཕྱིར་དུའོ། །འདི་དག་ཀྱང་ས་དེ་དང་དེ་མ་ཐོབ་པ་ཐོབ་བྱེད་ཀྱི་ཆོས་ཡིན་ཞིང་སློབ་དཔོན་གྱིས་ ཀྱང་དེར་གསལ་བོར་བསྟན་ཞེས་པཎྜི་ཏ་ཁ་ཅིག་གོ །ཁ་ཅིག་ནི། ཕྱིན་བཅུ་དངོས་པོར་མ་ དམིགས་པས་སོ་སོར་སྦྱོང་ཞིང་འཐོབ་ལ་འདི་དག་ནི་ས་དེ་དག་ཐོབ་རྗེས་སུ་ཤེས་ཆེར་རྒྱས་ པར་སྦྱོང་བའི་ཆོས་ཡིན་ནོ་ཟེར་རོ། །ཞེས་ཆོས་བཤེས་ཏེ། འགྲེལ་ཆེན་དུ་ཡང་། ས་གང་གི་ ཡོངས་སུ་སྦྱོང་བར་འགྱུར་བའི་ཆོས་གང་ཡིན་པ་རྣམས་མ་རྫོགས་པ་དེ་སྲིད་དུ་ས་དེ་ཡིན་ལ་ རྫོགས་ནས་ནི་ས་གཞན་ཡིན་པར་ཤེས་པར་བྱའོ། །ཞེས་ཏེ་མདོ་དང་མཐུན་ནོ། ། ༈ སའི་ཚོགས་དངོས་བཤད་པ་ལ། རྒྱུ་ས་དགུའི་ཡོངས་སྦྱོང་། གཉིས་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། རྒྱུ་ས་དགུའི་ཡོངས་སྦྱོང་། འབྲས་བུ་ས་བཅུ་པའི་མཚན་ཉིད་དོ། ། དང་པོ་ལ་དགུ་ལས། དང་པོའི་ཡོངས་སྦྱོང་ལ། རྩ། འགྲེལ་ལས། རྩ་བ་ལ། སྦྱོང་བྱེད་ཐབས་དང་། སྦྱོང་ 1-450 ཚུལ་གྱི་ཤེས་རབ་བོ། །དང་པོ་ནི། ས་དང་པོ་ནི་རྫོགས་པར་ཐོབ་པར་འགྱུར་རོ། །ཏེ་ནི་ལྷག་ མ་ཅན་ནོ། །ཐབས་གང་གིས་ན། ཡོངས་སུ་སྦྱོང་བ་རྣམ་པ་བཅུ་ཡིས་སོ། །བཅུ་གང་ཞེ་ན། རྣམ་མཁྱེན་ཉིད་དང་ལྡན་པའི་སེམས་བསྐྱེད་པས་ཚོགས་གཉིས་(འབུམ་ཊཱིཀ་)ཀྱི་དགེ་བ་མང་ བོ་གསོག་པའི་(འབུམ་ཊཱིཀ་)ལྷག་པའི་བསམ་པ་དང་ས་བཅུ་ཐོབ་པར་བྱ་བ་དང་སྐྱོན་རྣམས་ སྤང་བའི་ཕྱིར་བསམ་པ་སྦྱོང་བའོ་ཞེས་མདོའི་སོགས་ཀྱི་དོན་འབུམ་ཊཱིཀ་གོ །སེམས་ཅན་ (གནོད་འཇོམས་)ཐམས་ཅད་ལ་ཕན་པའི་དངོས་པོ་ཐེག་ཆེན་(འགྲེལ་ཆེན་)གྱི་ཆོས་(འགྲེལ་ཆེན་)འཛིན་ པའམ་བསྡུ་བ་(འབུམ་ཊཱིཀ་)བཞིས་ཕན་འདོགས་པ་ཉིད་དང་། དེའི་རྒྱུ་(དག་ལྡན་གནོད་འཇོམས་) སེམས་ཅན་རྣམས་ལ་བྱམས་(འབུམ་ཊཱིཀ་)སྡང་མེད་པར་སེམས་མཉམ་པར་བྱས་ནས་ཚད་(མདོ་) མེད་བཞི་བསྒྲུབ་པ་དང་། (ས་དང་པོ་སྦྱིན་པའི་ཕར་ཕྱིན་གྱི་ས་བ་ཡིན་པས་ཞེས་གནོད་འཇོམས་)འཁོར་གསུམ་ མ་དམིགས་པར་སྦྱིན་པ་གཏོང་བ་དང་། (དག་ས་ཐོབ་པ་ལ་ལས་དང་པོ་པ་ཡིན་པས་ཞེས་གནོད་འཇོམས་) རྣམ་མཁྱེན་ལ་བསྐུལ་ཞིང་གཞོག་(མདོ་)ལ་རབ་ཏུ་གཞོག་(མདོ་)པའི་བཤེས་གཉེན་བསྟེན་པ་ དང་། རྣམ་མཁྱེན་དོན་དུ་གཉེར་བས་(མདོ་འབུམ་ཊཱིཀ་དོན་)ཐེག་ཆེན་གྱི་དམ་པའི་ཆོས་ལ་(དག་ ལྡན་)དམིགས་ནས་ཆོས་མ་ལུས་པ་ཐོས་བསམ་སྒོམ་(འབུམ་ཊཱིཀ་)པས་ཚོལ་བ་དང་། ཁྱིམ་གྱི་ འདུ་འཛིན་ལས་ངེས་པར་འབྱུང་བའམ་དེ་སྤངས་ཏེ་རྟག

【現代漢語翻譯】 講述地的集合。 總的歸納： 首先，宣說聖者地的集合，有二十三頌作為表達過渡的偈頌。 為何如此？爲了闡述以何種法來完全清凈九地，以及闡述十地果的特徵。 這些也是獲得尚未獲得的地的法，一些班智達說導師也對此有清晰的闡述。另一些人說：由於不執著於十度為實有，所以各自清凈和獲得，而這些是在獲得那些地之後，爲了更大程度地增長智慧而清凈的法。正如法友所說：在《大疏》中也說：在尚未圓滿清凈任何地的法之前，那就是那個地，圓滿之後，就應知是其他的地。這與經部相符。 講述地的集合，分為：清凈九因地，以及十果地的特徵。 首先是九因地，分為九個部分： 首先清凈，根本和解釋中說：根本是：清凈的方法和清凈方式的智慧。首先是：第一地將圓滿獲得。這是有剩餘的。以何種方法呢？以十種方式完全清凈。哪十種呢？ 以具足一切智的菩提心，積累二資糧（《十萬頌般若釋》）的眾多善根（《十萬頌般若釋》），以增上意樂和爲了獲得十地而修習，以及爲了斷除過患而清凈意樂，這是經部的等等的意義，是《十萬頌般若釋》的意義。利益一切有情（《損惱摧毀》）的事物，受持或攝集大乘（《大疏》）的法（《大疏》）四者來利益，以及其因（《具足清凈損惱摧毀》），對有情生起慈愛（《十萬頌般若釋》），無有嗔恨地平等對待，修習四無量（經部），以及（第一地是佈施波羅蜜多的地，所以《損惱摧毀》）不執著三輪而行佈施，以及（因為獲得清凈地是最初的業，所以《損惱摧毀》）親近策勵一切智，並善於引導（經部）的善知識，以及以尋求一切智為目的（經部，《十萬頌般若釋》的意義），緣于大乘的聖法（《具足清凈》），通過聽聞、思維、修習（《十萬頌般若釋》）一切法來尋求，以及必定從家庭的喧囂中解脫，或者捨棄它，恒常。

【English Translation】 Explanation of the collection of grounds. General Summary: Firstly, to show the collection of grounds of the noble ones, twenty-three verses are spoken as intermediate connecting verses. For what purpose? To explain which Dharma will completely purify the nine grounds, and to show the characteristics of the fruit, the ten grounds. These are also the Dharmas that cause the attainment of those grounds that have not yet been attained, and some Panditas say that the teacher has also clearly shown this. Some say: Because the ten perfections are not apprehended as real, they are purified and attained separately, and these are the Dharmas that purify to greatly increase knowledge after those grounds have been attained. As the Dharma friend said: In the Great Commentary also, it says: As long as the Dharmas that will completely purify any ground are not complete, that is that ground, and after it is complete, it should be known as another ground. This is in accordance with the Sutra. Explanation of the actual collection of grounds, divided into: the complete purification of the nine causal grounds, and the characteristics of the ten resultant grounds. The first is the nine causal grounds, divided into nine parts: Firstly, the complete purification, in the root and commentary it says: The root is: the method of purification and the wisdom of the way of purification. Firstly: the first ground will be completely attained. This is with remainder. By what method? Completely purified in ten ways. Which ten? With the Bodhicitta endowed with omniscience, accumulating many merits (Commentary on the Hundred Thousand Verses) of the two accumulations (Commentary on the Hundred Thousand Verses), with superior intention and practicing to attain the ten grounds, and purifying the intention to abandon faults, this is the meaning of 'etc.' in the Sutra, the meaning of the Commentary on the Hundred Thousand Verses. Benefiting all sentient beings (Destruction of Harm), holding or gathering (Commentary on the Hundred Thousand Verses) the Dharma (Commentary on the Hundred Thousand Verses) of the Great Vehicle (Commentary on the Great Commentary) with four things, and its cause (Complete Possession, Destruction of Harm), generating love (Commentary on the Hundred Thousand Verses) for sentient beings, treating them equally without hatred, cultivating the four immeasurables (Sutra), and (because the first ground is the ground of the perfection of giving, so Destruction of Harm) giving without apprehending the three spheres, and (because attaining the pure ground is the first action, so Destruction of Harm) relying on a spiritual friend who encourages omniscience and is skilled in guiding (Sutra), and with the aim of seeking omniscience (Meaning of Sutra, Commentary on the Hundred Thousand Verses), focusing on the holy Dharma of the Great Vehicle (Complete Possession), seeking by hearing, thinking, and meditating (Commentary on the Hundred Thousand Verses) on all the Dharmas, and necessarily emerging from the busyness of household life, or abandoning it, constantly.

་ཏུ་སྟེ་ཚེ་རབས་ཐམས་ཅད་དུ་དེ་(མདོ་) པའི་བསྟན་པ་ལ་རབ་(མདོ་)ཏུ་འབྱུང་བའི་སེམས་ཉིད་དང་ལྡན་ཞིང་དེ་ལ་བར་ཆད་མེད་པ་ དང་། སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྐུ་མཚན་དཔེས་བརྒྱན་པ་མཐོང་ནས་དེ་(འབུམ་)འདོད་པ་དང་སངས་ རྒྱས་(གནོད་འཇོམས་)ལ་དགའ་བ་སྟེ། མོས་(མདོ་)པ་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་དང་མི་(མདོ་)འབྲལ་བ་དང་། ཅི་ནུས་ཀྱིས་སེམས་ཅན་སྨིན་(འཇོམས་)པར་བྱ་དགོས་པས་ཐོག་མཐའ་བར་གསུམ་དུ་དགེ་བའི་ དམ་པའི་ཆོས་སྟོན་པ་དང་། འཕགས་པ་ཐོགས་མེད་ཀྱིས། ཐོས་བསམ་སྒོམ་གྱི་ཤེས་རབ་ (འཇམ་དཔལ་གྲགས་པའང་)སྒྲུབ་པས་ཐོག་མཐའ་བར་དུ་དགེ་བར་བཤད། དབྱིག་གཉེན་གྱིས། 1-451 སོ་ཐར་བསམ་གཏན་ཟག་མེད་ཀྱི་སྡོམ་པ་གསུམ་ལ་བཤད། ཏིང་ངེ་འཛིན་རྒྱལ་བོའི་འགྲེལ་ པར། ཉན་རང་ཐེག་ཆེན་དུ་ཞུགས་པ་གསུམ་མཐར་སངས་རྒྱས་ཐོབ་པར་འགྱུར་བ་ལ་བཤད་ དོ། །(པཎྜི་ཏ་ཁ་ཅིག་མདོའི་གླིང་གཞི། མདོ་དངོས། མཐུན་འགྱུར་ཡི་རངས་གསུམ་ལ་འཆད། དགེ་ལྷས། བསྟན་བཅོས་ཀྱི་ མཆོད་བརྗོད། བསྟན་བཅོས་དངོས། བསྔོ་བ་གསུམ་ལ་འཆད།) ཇི་སྐད་སྨྲས་པ་ལྟར་བྱེད་པའི་བདེན་པའི་ ཚིག་ནི། བཅུ་པ་ཡིན་པར་འདོད་དོ། །གཉིས་པ་ནི། བཅུ་པོ་འདི་དག་དོན་དམ་པར་བདེན་ པའི་རང་བཞིན་མི་དམིགས་པར་རྟོགས་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་ཟིན་པས་ས་དང་པོ་རྫོགས་པར་ ཡོངས་སུ་སྦྱོང་བར་ཤེས་པར་བྱའོ། །ས་དང་པོ་ལ་གནས་པའི་བྱང་སེམས་ཡོངས་སུ་སྦྱོང་བ་ བཅུ་པོ་འདི་དག་བྱ་སྟེ། བཅུ་གང་ཞེ་ན། དེ་མི་དམིགས་པའི་ཚུལ་གྱིས་ལྷག་པའི་བསམ་པ་ (རྒྱས་འབྲིང་)ལ་སོགས་པ་ཡོངས་སུ་སྦྱང་བ་དང་ཞེས་སོགས་བསྟན་བཤད་དོ། །གཉིས་པ་ནི། རྫོགས་པར་འཐོབ་པ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་དྲང་ངོ་། །གང་ན། ས་དང་པོའོ། ། མིང་ཅི་ན། བྱང་ཆུབ་ ལ་ནི་ཉེ་བ་དང་། །སེམས་ཅན་དོན་བསྒྲུབ་མཐོང་བ་ལ། །རབ་ཏུ་དགའ་བ་སྐྱེ་འགྱུར་ཏེ། །དེ་ ཕྱིར་རབ་དགའ་ཞེས་བརྗོད་དོ། །ཞེས་པ་ལྟར་རམ། འགྲེལ་ཆེན་དུ། སྔོན་མ་བྱུང་བའི་ཆོས་ ཉིད་རྟོགས་པའི་དགའ་བ་སྐྱེས་པས་རབ་ཏུ་དགའ་བའོ། །ཞེས་སོ། །གང་གིས་ན། ཐབས་ ཤེས་གཉིས་ལས། དང་པོ་ནི། རྩ་བའི་རིམ་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་བཤད་ན་དགེ་བའི་གཞིའམ་ རྩ་བ་ཐམས་ཅད་ལ་རང་དོན་ཡིད་བྱེད་ཀྱི་གྱ་གྱུ་མེད་པ་རྣམ་མཁྱེན་ལ་རྩེ་གཅིག་པའི་ལྷག་ པའི་བསམ་པ་དང་། རང་དང་གཞན་གྱི་དགོས་པ་སྟེ་དོན་བསྒྲུབ་པ་ལ་ཕན་པ་ཐེག་ཆེན་གྱིས་ ཆོས་འཛིན་ཅིང་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་ཡེ་ཤེས་དོན་དུ་གཉེར་བ་དང་། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་ སེམས་རྩེ་གཅིག་པའི་བྱམས་སོགས་དང་། བདོག་པ་ཕྱི་ནང་གི་དངོས་པོ་ཐམས་ཅད་ཡོངས་ སུ་གཏོང་བ་དང་། རྣམ་མཁྱེན་ལ་འགོད་པའི་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་བསྟེན་ནས་མགུ་བར་ བྱེད་པ་དང་། ཐེག་པ་གསུམ་དུ་གཏོགས་པའི་དམ་པའི་ཆོས་ཀྱི་དམིགས་པ་སྟེ་རྟོགས་པ་ 1-452 ཚོལ་ཞིང་འདོད་

【現代漢語翻譯】 因此，在所有世代中，都具有精進修持此（經）教法的心性，並且對此沒有障礙；見到以佛陀的身相和妙相莊嚴，從而渴望此（十萬頌），並且歡喜佛陀（摧滅金剛），也就是信奉（經），心中憶念，並且不（經）分離；盡己所能地使眾生得以成熟（摧滅），因此在初、中、后都要宣說善妙的正法；聖者無著說：通過聞、思、修的智慧（文殊名稱），修持，從而在初、中、后都是善妙的。世親說：別解脫戒、禪定、無漏的三種戒律。在《三摩地王經》的註釋中說：聲聞、緣覺、大乘三種進入最終都會獲得成佛。 （有些班智達解釋為經部的基礎、經部正文、隨順轉變的喜悅三種。善吉祥說：解釋為論典的供養贊、論典正文、迴向三種。）如所說而行持的真實語，被認為是第十種。第二是：這十種以證悟勝義諦中無自性的智慧所攝持，因此要知道第一地圓滿清凈。安住于第一地的菩薩要行持這十種清凈之行，哪十種呢？就是以不執著的方式清凈增上意樂（廣、中）等等，如此等等地開示。第二是：圓滿獲得。在哪裡呢？在第一地。名字是什麼呢？對於菩提是親近的，並且成辦眾生利益，見到，生起極大的歡喜，因此稱為極喜地。就像這樣嗎？在《大疏》中說：生起證悟前所未有的法性的歡喜，因此是極喜地。通過什麼呢？通過方便和智慧二者。第一是：如果按照根本的次第來宣說，對於所有的善的基礎或根本，沒有為自己利益而作意的虛偽，一心專注於一切智智的增上意樂；對於自他的需要，也就是成辦利益有益，以大乘的法來執持，並且追求一切智智的智慧；對於一切眾生，一心一意的慈愛等等；完全佈施內外的一切事物；依止能安置於一切智智的善知識，從而使之歡喜；尋求並渴望屬於三乘的正法的所緣境，也就是證悟。 1-451 1-452

【English Translation】 Therefore, in all lifetimes, one should possess the mind of diligently practicing this (Sutra) teaching, and have no obstacles to it; seeing the Buddha's body adorned with marks and signs, one should desire this (Hundred Thousand Verses), and rejoice in the Buddha (Vajra Destroyer), that is, have faith in the (Sutra), keep it in mind, and not be separated from the (Sutra); one should strive to mature sentient beings (Destroyer) as much as possible, therefore, in the beginning, middle, and end, one should teach the virtuous Dharma; Arya Asanga said: Through the wisdom of hearing, thinking, and meditating (Manjushri Name), practice, thereby being virtuous in the beginning, middle, and end. Vasubandhu said: The three vows of individual liberation, meditation, and non-outflow. In the commentary on the Samadhiraja Sutra, it is said: The three who enter the Hearer, Solitary Realizer, and Great Vehicle will ultimately attain Buddhahood. (Some Panditas explain it as the basis of the Sutra Pitaka, the actual Sutra Pitaka, and the three joys of conforming transformation. Gewe Lha said: Explaining the offering praise of the treatise, the actual treatise, and the three dedications.) The true words of acting as spoken are considered the tenth. The second is: These ten are possessed by the wisdom of realizing that the ultimate truth is without inherent existence, therefore, one should know that the first bhumi is completely purified. A Bodhisattva abiding on the first bhumi should practice these ten purifications, what are the ten? That is, purifying the superior intention (extensive, medium) and so on in a non-attaching manner, and so on. The second is: Completely attained. Where? On the first bhumi. What is the name? It is close to Bodhi, and accomplishes the benefit of sentient beings, seeing, generating great joy, therefore it is called Joyful. Is it like this? In the Great Commentary it says: The joy of realizing the nature of Dharma that has never occurred before arises, therefore it is the Extremely Joyful. Through what? Through the two, means and wisdom. The first is: If explained according to the order of the root, for all the basis or root of virtue, there is no deceit of focusing on one's own benefit, the superior intention focused on omniscience; for the needs of oneself and others, that is, benefiting the accomplishment of benefit, holding the Dharma with the Great Vehicle, and pursuing the wisdom of omniscience; for all sentient beings, single-minded love and so on; completely giving away all internal and external possessions; relying on a virtuous friend who can place one in omniscience, thereby pleasing him; seeking and desiring the object of the pure Dharma belonging to the three vehicles, that is, realization. 1-451 1-452

པ་དང་། རྒྱུད་(འཇོམས་)མ་སྨིན་པས་ཁྱིམ་ན་གནས་པ་ལ་མངོན་པར་མི་དགའ་ བར་རབ་ཏུ་འབྱུང་བ་དང་། བླ་ན་མེད་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྐུ་མཐོང་ནས་དེ་འདོད་ཅིང་ཡིད་ ལ་བྱེད་པ་དང་། སེམས་ཅན་སྨིན་བྱེད་དམ་པའི་ཆོས་རབ་ཏུ་སྟོན་པ་དང་། དམ་(འགྲེལ་ཆེན་) བཅའ་རྫོགས་པར་བྱེད་པས་བདེན་པར་སྨྲ་བ་ཉིད་ཅེས་བྱ་བ་དེ་ལྟ་བུའི་མཚན་ཉིད་ཀྱི་ཆོས་ བཅུས་སོ། །བཅུ་ཅི་དགོས་ཞེ་ན། ས་དང་པོའི་ཡོན་ཏན་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་རྫོགས་པར་ བསྐྱེད་པར་བྱ་དགོས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་ནི། ཡོངས་སུ་སྦྱོང་བའི་རྒྱུའི་ཁྱད་པར་ བཅུ་པོ་དེ་དོན་དམ་པར་ངོ་བོ་ཉིད་ཅིར་ཡང་མི་དམིགས་པར་རྟོགས་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་ཟིན་ པས་ཁྱད་པར་དུ་བྱས་པའི་མཚན་ཉིད་ཀྱི་ཡོངས་སུ་སྦྱོང་བ་དག་ཁོ་ནས་སོ། ། གཉིས་པ་ལ། རྩ་བ་ནི། (འཇོམས་)ས་གཉིས་པར་ཚུལ་ཁྲིམས་གཙོ་ཆེ་བས་ཉན་རང་གི་ སེམས་དང་དེ་མིན་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ངན་པར་བྱེད་པ་དང་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་བགེགས་སུ་འགྱུར་ བའི་ཆོས་གཞན་ཡིད་ལ་མི་བྱེད་པ་ཚུལ་ཁྲིམས་ཡོངས་སུ་དག་པ་དང་། གང་གིས་ཕན་པ་ བྱས་པ་(ཨཱརྱ་)ཤེས་ཤིང་ཕན་པ་ཅུང་ཟད་བྱས་པའང་ཆུང་བར་མི་(ཨཱརྱ་)རྩི་ཞིང་མི་བརྙས་པར་ (ཨཱརྱ་)དྲིན་དུ་(མདོ་)གཟོ་བ་དང་། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་གནོད་སེམས་དང་འཚེ་བ་མེད་ པའི་སེམས་ནི་བཟོད་པའི་མཐུ་ལ་གནས་པའོ། །སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཐེག་པ་གསུམ་ལ་ སྨིན་པར་བྱེད་པ་ནི་རབ་ཏུ་དགའ་ཞིང་སྤྲོ་བ་མྱོང་བ་དང་། སེམས་ཅན་རེ་རེའི་དོན་དུ་(ཀུན་ མདོ་)ཡང་བསྐལ་བ་མང་པོར་དམྱལ་བའི་སྡུག་བསྔལ་མྱོང་བར་སྤྲོ་ཞིང་སྐྱོ་བ་མེད་པ་ནི་སྙིང་ རྗེ་ཆེ་བའོ། །བླ་(མདོ་)མ་ལ་བཀུར་སྟིའམ་བསྙེན་བཀུར་(མདོ་)བ་དང་། བླ་མ་ལ་སྟོན་པའི་ འདུ་ཤེས་སུ་བྱེད་པས་གུས་པས་གསུང་ཉན་ཞིང་དོན་བསྒྲུབ་པ་དང་། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་(གནོད་ འཇོམས་)ཚོགས་རྫོགས་པའི་ཕྱིར་དུ་སྦྱིན་པ་ལ་སོགས་པའི་ཕར་ཕྱིན་ལ་བརྩོན་ཞིང་(མདོ་)ཚོལ་ བའོ། །བརྒྱད་པ་ཞེས་པ་འགོ་ཚུལ་ཁྲིམས་ནས་གཟུང་བའོ། །མདོར་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ 1-453 ཡོངས་སུ་མི་བཏང་བའམ་སྐྱོབ་པ་དང་། ཞེས་དང་། གནོད་འཇོམས་སུ། རྩོམ་པ་ཐམས་ཅད་ ཀྱི་རྩ་བ་དེ་ཡིན་པས་ཞེས་གཅིག་ཏུ་བགྲང་ཞིང་(འབུམ་ཊཱིཀ་ཡང་དེ་གཅིག་ཏུ་བགྲང་)བཀུར་སྟི་བླ་མ་ ལ་གུས་གཅིག་ཏུ་བྱས་སོ། །འདི་ལྟ་སྟེ། ཚུལ་ཁྲིམས་ཡོངས་སུ་དག་པ་དང་། །ཞེས་སོགས་ སོ། །འགྲེལ་པ་ལ། རྫོགས་པར་ཐོབ་པ་ཡིན་ནོ། །གང་ན། ས་གཉིས་པའོ། །མིང་ཅི་ཞེ་ན། འཆལ་ཚུལ་རྩོལ་བའི་དྲི་བྲལ་ཕྱིར། །དྲི་མ་མེད་པའི་སར་འདོད་དོ། །ཞེས་ཏེ། ཚུལ་འཆལ་ དང་ཉན་རང་ཡིད་བྱེད་ཀྱི་དྲི་མ་མེད་པས་དྲི་མ་མེད་པའོ། །རིན་ཆེན་ཕྲེང་བར། གཉིས་པ་དྲི་ མ་མེད་ཅེས་བྱ། །ལུས་དང་ངག་དང་སེམས་ཀྱི་ལས། །བཅུ་ཅར་དྲི་མ་མེད་པའི

【現代漢語翻譯】 並且，由於（摧毀）相續尚未成熟，所以不喜悅安住於家，而是出家；見到無上的佛身，希求並憶念；善巧地為眾生宣說成熟的妙法；以及圓滿地完成誓言（大疏），因此被稱為真實語。像這樣具有十種特徵的法。如果問：『為何需要十種？』答：『因為必須圓滿生起初地的所有功德。』第二是：以通達一切法究竟而言無有自性的智慧所攝持的清凈之因的十種差別，僅僅是具有特徵的清凈。 第二（地）的根本是：（摧毀）在第二地，戒律最為重要，因此不憶念聲聞、緣覺之心以及其他惡劣的戒律，以及成為菩提障礙的其他法，這是戒律完全清凈。對於給予幫助者，知恩圖報，即使給予微小的幫助，也不輕視，而是（聖者）感恩圖報（經）。對於一切眾生，沒有害心和傷害之心，安住于忍辱的力量。使一切眾生在三乘中成熟，體驗極大的喜悅和歡喜。爲了每一個眾生的利益，（總經）即使在許多劫中於地獄感受痛苦也感到歡喜，沒有厭倦，這是大悲心。恭敬或侍奉上師（經），以上師為導師，以恭敬心聽聞教言並實踐。爲了圓滿菩提（摧毀）資糧，精勤于佈施等波羅蜜多（經）。第八是指從戒律開始。簡而言之，不捨棄或救度一切眾生。 如《摧毀》中所說：『因為是一切事業的根本。』因此算作一個（《十萬頌般若釋論》也算作一個），恭敬上師算作一個。例如：『戒律完全清凈』等等。在註釋中：『已經圓滿獲得。』在哪裡？在第二地。名字是什麼？『遠離邪行勤奮之垢，故名離垢地。』也就是說，沒有邪行和聲聞緣覺作意之垢，所以是離垢地。《寶鬘論》中說：『第二名為離垢地，身語意業皆清凈。』

【English Translation】 And, because the (destroying) continuum has not yet matured, one does not rejoice in dwelling at home, but rather goes forth; seeing the supreme Buddha-body, one desires and remembers it; skillfully teaches the Dharma that ripens sentient beings; and perfectly fulfills vows (Great Commentary), therefore it is called truthfulness. Such are the ten characteristics of the Dharma. If asked, 'Why are ten needed?' The answer is, 'Because one must perfectly generate all the qualities of the first ground.' The second is: the ten distinctions of the cause of purification, which are distinguished by being seized by the wisdom that realizes that all phenomena are ultimately without inherent existence, are merely purifications with characteristics. The root of the second (ground) is: (destroying) on the second ground, ethics are most important, therefore one does not remember the minds of Hearers and Solitary Realizers, nor other evil ethics, nor other dharmas that become obstacles to enlightenment; this is perfect purity of ethics. Knowing the kindness of those who have helped, and not despising even the slightest help, but rather (Arya) repaying the kindness (Sutra). For all sentient beings, having no intention to harm or injure, abiding in the power of patience. Ripening all sentient beings in the three vehicles, experiencing great joy and delight. For the sake of each sentient being, (Sarva Sutra) even being willing to experience the suffering of hell for many eons without weariness, this is great compassion. Honoring or serving the lama (Sutra), regarding the lama as a teacher, listening to the teachings with respect and practicing them. In order to perfect the accumulation of enlightenment (destroying) resources, diligently striving for and (Sutra) seeking the perfections such as generosity. The eighth refers to starting from ethics. In short, not abandoning or saving all sentient beings. As it says in 'Destroying': 'Because it is the root of all actions.' Therefore it is counted as one (the 'Hundred Thousand Verse Perfection of Wisdom Commentary' also counts it as one), and honoring the lama is counted as one. For example: 'Ethics are perfectly pure,' and so on. In the commentary: 'It has been perfectly attained.' Where? On the second ground. What is the name? 'Because it is free from the stain of striving for immoral conduct, it is called the Stainless Ground.' That is, because it is free from the stain of immoral conduct and the attention of Hearers and Solitary Realizers, it is the Stainless Ground. In the 'Precious Garland' it says: 'The second is called the Stainless Ground, the actions of body, speech, and mind are all stainless.'

་ཕྱིར། །ཞེས་ སོ། །ཐབས་གང་གིས་ན། དགེ་བའི་ཆོས་སྡུད་པ་དང་། སེམས་ཅན་གྱི་དོན་བྱ་བ་དང་། ཉེས་ སྤྱོད་སྡོམ་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་དང་། གཞན་གྱིས་ཕན་པ་ཅུང་ཟད་བྱས་པའང་དྲན་ཞིང་དྲིན་དུ་ གཟོ་བ་དང་། གཞན་གྱིས་གནོད་པ་བྱས་པ་དང་སོགས་པ་སྡུག་བསྔལ་དང་ཆོས་ཟབ་མོ་ལ་ བཟོད་པ་དང་། སྔར་(འགྲེལ་ཆེན་)སེམས་ཅན་སྨིན་པར་བྱས་པ་སོགས་དགེ་བའི་ཆོས་བསྒྲུབ་པ་ བྱས་པ་ལ་ཕྱིས་འགྱོད་པ་མེད་པ་དང་། སྐྱེ་བོ་ཐམས་ཅད་ལ་བྱམས་པས་ཕན་པ་སྒྲུབ་པ་དང་། ཉེ་བར་ལུང་འབོགས་པ་མཁན་པོ་དང་སློབ་དཔོན་ལ་སོགས་པ་ལ་འདུད་པ་དང་། དགེ་བའི་ བཤེས་གཉེན་གྱིས་བསྟན་པའི་ཆོས་ཇི་བཞིན་སྒྲུབ་པ་དང་། ལས་གཞན་མེད་པར་སྦྱིན་པ་ལ་ སོགས་པའི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་དྲུག་ལ་བརྩོན་ཞིང་སྤྲོ་བ་ཞེས་བྱ་བ་དེ་ལྟ་བུའི་ཡོངས་སུ་སྦྱོང་བ་ རྣམ་པ་བརྒྱད་ཀྱིས་སོ། །ཤེས་རབ་ཇི་ལྟ་བུས་ན། སྔ་མ་ས་དང་པོར་བསྟན་པ་བཞིན་དུ་བདེན་ པར་མི་དམིགས་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་ཟིན་ནས་ཡོངས་སུ་སྦྱང་བ་བྱས་པའི་ཁྱད་པར་གྱིས་ སོ། །བརྒྱད་ཅི་དགོས་ན། སྔ་མ་བཞིན་དུ་ས་གཉིས་པའི་ཡོན་ཏན་རྫོགས་པར་བསྐྱེད་པ་ལ་ དགོས་ཞེས་འོག་མ་རྣམས་སུ་ཡང་ཤེས་པར་བྱའོ། ། གསུམ་པ་ལ། རྩ་བ་ནི། སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱིས་འདིའམ་ཞིང་གཞན་དུ་བསྟན་པའི་ 1-454 དམ་པའི་ཆོས་ཐོས་པའམ་གཟུང་བར་བྱའོ་ཞེས་མི་ངོམས་པ་ཉིད་དང་། ཟང་ཟིང་གི་རྙེད་པ་ ལྟ་(མདོ་)ཅི་སྨོས་ཐ་ན་བྱང་ཆུབ་ལ་ཡང་འདོད་པ་མེད་པར་དམ་པའི་ཆོས་སྦྱིན་པ་དང་གཉིས་ ནི་རང་གཞན་གྱི་ཤེས་རབ་སྦྱོང་བའོ། །སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་དག་པར་འགྱུར་བའི་དགེ་རྩ་(མདོ་ གནོད་འཇོམས་)བསྐྱེད་ནས་དགེ་རྩ་འདིས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་དག་པར་གྱུར་ཅིག་ཅེས་(མདོ་གནོད་ འཇོམས་)བསྔོ་བ་ནི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་སྣོད་བཅུད་ཀུན་སྦྱོང་བ་དང་། སེམས་ཅན་སྨིན་པར་ འགྱུར་བ་དང་ཞིང་དག་པར་འགྱུར་བའི་དགེ་རྩས་ཉེ་བར་སྟོན་ཅིང་རྣམ་མཁྱེན་རྫོགས་ཀྱི་ བར་དུ་ནམ་ཡང་སྐྱོ་བར་མི་འགྱུར་བ་ནི་དཔག་ཏུ་མེད་པའི་འཁོར་བས་ཡོངས་སུ་མི་སྐྱོ་བ་སྟེ་ བྱ་དཀའ་བའི་སྤྱོད་པ་སྦྱོང་བ་དང་། ཐེག་ཆེན་གྱི་སེམས་སྦྱོང་བ་ནི་ཉན་རང་གི་སེམས་ལ་སྨོད་ (མདོ་)པས་ངོ་ཚ་ཤེས་ཤིང་ཁྲེལ་ཡོད་པ་ཞེས་བྱ་བ་རྣམས་ལ་རློམ་པ་མེད་པའི་བདག་ཉིད་དེ་ རྣམ་ལྔས་གསུམ་པ་སྦྱོང་ངོ་། །མང་དུ་ཐོས་པས་མི་ངོམས་ཤིང་དེ་ལ་ཡང་ཡི་གེར་མངོན་པར་ མ་ཞེན་པ་དང་། ཞེས་སོགས་སོ། །འགྲེལ་པ་ནི། རྫོགས་པར་རྟོགས་པ་ཡིན་ནོ། །གང་ན། ས་ གསུམ་པའོ། །མིང་ཅི་ན། ཆོས་ཀྱི་སྣང་བ་ཆེན་པོ་ནི། །བྱེད་པའི་ཕྱིར་ན་འོད་བྱེད་པ། །ཞེས་ཏེ། ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་(དབྱིག་གཉེན་)སྟོབས་ཀྱིས་རང་གཞན་ལ་ཆོས་ཀྱི་སྣང་བ་ཆེན་པོ་འགྱེད་པས་ (འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་སྣང་བ

【現代漢語翻譯】 因此。 以何種方法呢？通過積累善法，利益眾生，守護戒律，銘記並感恩他人給予的微小幫助，忍受他人造成的傷害和痛苦，以及深奧的佛法，不後悔過去成熟眾生等所做的善行，以慈愛利益一切眾生，恭敬近授灌頂的堪布（Khenpo，親教師）和阿阇黎（Acharya，導師）等，如實修行善知識所教導的佛法，不為其他所動搖，精進並歡喜佈施等六波羅蜜多，像這樣通過八種方式完全清凈。 以何種智慧呢？如初地（Bhumi，菩薩的十個階位）所說，以不執著于真實的智慧來攝持，從而完全清凈。 為何需要八種呢？如前所述，爲了圓滿生起二地（Bhumi，菩薩的十個階位）的功德，下文也應如此理解。 第三個方面，根本是：對於諸佛在此時或他方剎土所宣說的殊勝佛法，聽聞或受持都永不滿足，更不用說物質上的利益，甚至對於菩提（Bodhi，覺悟）也沒有貪求，而是施予殊勝的佛法，這二者都是爲了清凈自他的智慧。 通過生起清凈佛土的善根（Kusala-mula，善之根本），併發愿以此善根清凈佛土，這是爲了清凈佛土的器情世界（容器和其中所含），以成熟眾生和清凈佛土的善根，不斷地示現，直至圓滿一切智（Sarvajnana，一切種智），永不厭倦，這就是以不可估量的輪迴而不生厭倦，即清凈難行之行。 清凈大乘（Mahayana，大的交通工具）之心，就是以呵斥聲聞（Sravaka，小乘佛教的追隨者）和獨覺（Pratyekabuddha，獨自覺悟者）之心為恥，具有慚愧之心，不以這些為傲慢的資本，這五種方式清凈第三地（Bhumi，菩薩的十個階位）。 聽聞佛法永不滿足，並且不執著于文字等等。 註釋是：是圓滿的覺悟。 在何處？在三地（Bhumi，菩薩的十個階位）。 名字是什麼？是『大法的光明』，因為能照亮，所以是『光明者』。通過三摩地（Samadhi，專注）的力量，向自他散發大法的光明（超越世間的智慧之光）。

【English Translation】 Therefore. By what means? By accumulating virtuous dharmas, benefiting sentient beings, guarding the precepts of discipline, remembering and being grateful for even the slightest help from others, enduring harm and suffering caused by others, as well as the profound Dharma, not regretting the virtuous deeds done in the past, such as maturing sentient beings, benefiting all sentient beings with loving-kindness, paying homage to the Khenpo (preceptor) and Acharya (teacher), who bestow initiations, practicing the Dharma taught by virtuous spiritual friends as it is, not being swayed by other things, diligently and joyfully practicing the six paramitas (perfections) such as generosity, and in this way, completely purifying through eight aspects. With what kind of wisdom? As stated in the first Bhumi (ground, level of a Bodhisattva), by being embraced by the wisdom that does not cling to reality, thereby completely purifying. Why are eight needed? As mentioned before, in order to fully generate the qualities of the second Bhumi, the following should also be understood in the same way. The third aspect, the root is: Hearing or upholding the excellent Dharma taught by the Buddhas in this or other Buddha-fields, never being satisfied, not to mention material gains, not even desiring Bodhi (enlightenment), but giving the excellent Dharma, these two are for purifying the wisdom of oneself and others. By generating the roots of virtue (Kusala-mula) that purify the Buddha-field, and vowing that this root of virtue may purify the Buddha-field, this is to purify the container and its contents of the Buddha-field, with the roots of virtue that mature sentient beings and purify the field, constantly showing, until the completion of Sarvajnana (omniscience), never becoming weary, that is, not becoming weary with immeasurable samsara (cyclic existence), that is, purifying the difficult practices. Purifying the Mahayana (Great Vehicle) mind is to be ashamed of scolding the Sravaka (Hearer) and Pratyekabuddha (Solitary Realizer) mind, having a sense of shame and modesty, not being arrogant with these as capital, these five ways purify the third Bhumi. Never being satisfied with hearing much Dharma, and also not clinging to the letters, and so on. The commentary is: It is complete realization. Where? In the third Bhumi. What is the name? It is 'Great Light of Dharma', because it illuminates, it is 'The Illuminator'. Through the power of Samadhi (concentration), radiating the great light of Dharma (the light of transcendent wisdom) to oneself and others.

་བྱེད་པས་ཞེས་འགྲེལ་ཆེན་)འོད་བྱེད་པའོ། །རིན་ཆེན་ཕྲེང་བར། ཡེ་ཤེས་ཞི་བའི་འོད་འབྱུང་ཕྱིར། །ཞེས་སོ། །ཐབས་ནི། དམ་པའི་ཆོས། ཞེས་སོགས་ནས། སྟོན་པ་དང་། རང་གི་སོགས་ནས། སྦྱོང་བ་དང་། འདིའི་དོན་ནི། གནོད་འཇོམས་སུ། སངས་ རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་ཞེས་བྱ་བའི་དངོས་པོ་འགའ་ཡང་མེད་ཀྱི་བདག་དང་གཞན་དག་ལ་དེ་ལྟ་དེ་ལྟར་ དུ་སྣང་བ་ཙམ་དུ་ཟད་པས་སེམས་ཡོངས་སུ་སྦྱང་བ་ཉིད་ལ་དེ་སྐད་བྱའོ། །ཞེས་སོ། །དྲི་མ་ མེད་པར་གྲགས་པས་བསྟན་པའི་མདོར། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་ཡོངས་སུ་སྦྱོང་བར་འདོད་པས་ རང་གི་སེམས་ཡོངས་སུ་སྦྱོང་བར་བྱའོ། །ཞེས་གསུངས་པ་དང་མཐུན་ནོ། །འོན་ཀྱང་སྣོད་ 1-455 ཀྱི་ཞིང་གང་དུ་སངས་རྒྱས་ན་དེའི་སེམས་ཅན་མཐའ་ཡས་པའི་དོན་སྒྲུབ་ཏུ་རུང་བའི་སྣོད་ དང་། སྣོད་དེའི་སེམས་ཅན་མཐའ་ཡས་མཐོ་རིས་དང་བྱང་གྲོལ་ལ་འགོད་ནུས་ཤིང་དེའི་ སྐལ་བ་ཅན་དུ་བྱས་པ་ལ་དེ་སྐད་ཟེར་རོ་ཞེས་པ་གནད་ཀྱི་དོན་ནོ། །ཕར་ཕན་བཏགས་པའི་ སེམས་ཅན་རྣམས་དེ་དང་མི་མཐུན་པ་ཚུར་གནོད་པ་བྱེད་པ་དང་དྲིན་དུ་མི་གཟོ་བ་ལ་སོགས་ པ་འཁོར་བའི་ཉེས་པ་མཐོང་བས་གཞན་དོན་ལས་ཡོངས་སུ་མི་སྐྱོ་བ་དང་རང་ལ་ལྟོས་ནས་ མི་དགེ་བའི་ཆོས་མི་བྱེད་པ་ངོ་ཚ་ཤེས་པ། གཞན་ལ་ལྟོས་ནས་དེ་མི་བྱེད་པ་ཁྲེལ་ཡོད་པ་སྟེ། འདིར་ནི་རང་ལ་ལྟོས་ནས་ཉན་རང་གི་སེམས་སྤོང་བ་དང་གཞན་ལ་ལྟོས་ནས་དེ་སྤོང་བ་ལ་ སྦྱར་རོ། །ཞེས་བྱ་བ་དེ་ལྟ་བུའི་ཡོངས་སུ་སྦྱོང་བ་རྣམ་པ་ལྔས་སོ། །ཤེས་རབ་ཇི་ལྟ་བུས་ན། བདེན་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་དུ་མི་རྟོག་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་ཟིན་པའི་ཡོངས་སུ་སྦྱོང་བ་བྱས་པས་སོ། ། ལྔ་ཅི་དགོས་ཞེ་ན། སྔ་མ་བཞིན་དུའོ། ། བཞི་པ་ལ། རྩ་བ་ནི། ནགས་སམ་དགོན་པ་ནི་དབེན་པའི་མིང་སྟེ། ཉན་རང་གི་ས་(མདོ་ )ལས་འདའ་བའམ་དེའི་ཡིད་བྱེད་ཀྱིས་དབེན་པ་དང་། རང་དོན་དུ་བླ་མེད་བྱང་ཆུབ་ལ་ཡང་ (མདོ་)འདོད་པ་མི་བསྐྱེད་པས་འདོད་པ་ཆུང་བ་དང་། རྣམ་མཁྱེན་ཐོབ་ཀྱང་རློམ་སེམས་མེད་ པས་ཆོག་ཤེས་པ་དང་སྦྱངས་པའི་ཡོན་ཏན་གྱི་སྡོམ་པ་ཡང་དག་པར་བསྟེན་(འགྲེལ་ཆེན་)པ་སྟེ་ མི་བཏང་བ་(མདོ་)ནི་མཚན་མར་འཛིན་པའི་རྟོག་པ་སྡོམ་པ་ཆོས་(མདོ་)ཟབ་མོ་ལ་དམིགས་ པའི་(མདོ་འགྲེལ་ཆེན་)བཟོད་པ་མི་གཏོང་བ་སྟེ། རྟོག་པ་སྦྱོང་བ་ལ་བྱའི་ཕྱག་དར་ཁྲོད་པ་སོགས་ འབའ་ཞིག་ལ་མི་བྱའོ་ཞེས་གནོད་འཇོམས་གཉིས་སོ། །(མདོར་བསླབ་པ་ཐམས་ཅད་རྒྱུ་བ་མེད་པ་ནི་) བསླབ་པ་ཡོངས་སུ་མི་གཏོང་བ་(འོ་ཞེས་སོ། །འགྲེལ་པའི་དོན་)ནི། བསླབ་པ་ཐམས་ཅད་ལ་རྣམ་ པར་རྟོག་པ་རྒྱུ་བ་མེད་པར་མི་རྟོག་པར་བསླབ་པ་སྟེ། ཉན་རང་གི་བསླབ་པ་རྟོག་བཅས་ རྣམས་ཡིད་ལ་མི་བྱེད་པའོ་ཞེས་འབུམ་ཊཱིཀ་སྟེ་ཆེ་བའི་ཡང་ངོ་། །འདོད་(འབུམ་ཊཱིཀ་)པའི་ཡོན་ 1-

【現代漢語翻譯】 （《釋論》中說）照亮。在《寶鬘論》中說： 『爲了生起智慧寂靜之光。』 方法是，從『聖法』等開始， 從『導師』和『自己』等開始，『凈化』。這裡的意義是，在《摧毀魔難》中說： 『所謂的佛土，沒有任何實在的物體，只是對於自他和他人來說，呈現出那樣的顯現而已，所以僅僅是完全凈化心靈才能被稱為佛土。』 《維摩詰所說經》中說：『想要凈化佛土，就應當凈化自己的心靈。』這與上述說法相符。 然而，所謂的器世間，指的是佛陀成佛之處，能夠成辦無量眾生的利益，並且能夠將無量眾生安置於天界和解脫之境，使他們成為有緣者，這才是關鍵所在。 對於那些受過恩惠卻反過來加害或忘恩負義的眾生，因為看到了輪迴的過患，所以不會對利他感到厭倦；對於自己而言，不做不善之法，知道羞恥；對於他人而言，不做不善之法，心懷慚愧。這裡指的是，對於自己而言，捨棄聲聞和緣覺之心；對於他人而言，捨棄聲聞和緣覺之心。 像這樣，通過五種完全的凈化。 通過什麼樣的智慧呢？通過不執著于真理實性的智慧所攝持的完全凈化。 為什麼需要五種呢？和前面一樣。 第四個方面，根本是：森林或寂靜處是遠離之處的名稱，遠離聲聞和緣覺的境界（經部），或者遠離對它們的作意；對於自己而言，即使是無上菩提（經部），也不生起貪求之心，知足少欲；即使獲得了遍知，也沒有傲慢之心，知足少欲；並且正確地依止（釋論）已經修習的功德之總集，不捨棄（經部）對相的執著，不捨棄以總集法（經部）甚深之法為對境的（經部和釋論）忍辱，不做僅僅是掃地等凈化煩惱的事情，這是兩種摧毀魔難。（簡而言之，一切學處都是無所緣的） 不捨棄學處（哦，釋論的意義）是：對於一切學處，不作分別唸的攀緣，不執著地學習，也就是不憶念聲聞和緣覺的學處，這是《十萬頌般若釋》的意義，也就是偉大的意義。貪求（《十萬頌般若釋》）的功德

【English Translation】 (As explained in the commentary) illuminating. In the 'Garland of Jewels' it says: 'In order to arise the light of wisdom and peace.' The method is, starting from 'the sacred Dharma', etc., starting from 'the teacher' and 'oneself', etc., 'purification'. The meaning here is, in 'Subduing Harm' it says: 'The so-called Buddha-field is not any real object, but only appears as such to oneself and others, so it is only by completely purifying the mind that it can be called a Buddha-field.' The 'Vimalakirti Sutra' says: 'Those who wish to purify the Buddha-field should purify their own minds.' This is consistent with the above statement. However, the so-called vessel-world refers to the place where the Buddha attains enlightenment, which is capable of accomplishing the benefit of limitless beings, and is able to place limitless beings in the realms of heaven and liberation, making them fortunate ones. This is the key point. For those beings who have received kindness but turn around and harm or are ungrateful, because they see the faults of samsara, they will not be discouraged from benefiting others; for themselves, they will not do unwholesome deeds, knowing shame; for others, they will not do unwholesome deeds, having embarrassment. Here it refers to, for oneself, abandoning the mind of the Hearers and Solitary Realizers; for others, abandoning the mind of the Hearers and Solitary Realizers. Like this, through five kinds of complete purification. Through what kind of wisdom? Through the complete purification that is grasped by the wisdom that does not cling to the true nature of reality. Why are five needed? As before. The fourth aspect, the root is: a forest or solitary place is the name of a secluded place, away from the realm of Hearers and Solitary Realizers (Sutra), or away from their mental activity; for oneself, even for unsurpassed enlightenment (Sutra), not generating desire, being content with little desire; even if one obtains omniscience, not having arrogance, being content with knowing enough; and correctly relying on (Commentary) the collection of qualities that have been cultivated, not abandoning (Sutra) the clinging to signs, not abandoning the patience (Sutra and Commentary) that focuses on the profound Dharma of the collection of Dharmas, not doing things that are merely sweeping the floor, etc., to purify afflictions, these are the two subduing of harm. (In short, all trainings are without objects) Not abandoning the trainings (oh, the meaning of the commentary) is: for all trainings, not engaging in discursive thoughts, learning without clinging, that is, not remembering the trainings of Hearers and Solitary Realizers, this is the meaning of the 'Hundred Thousand Verse Perfection of Wisdom Commentary', that is, the great meaning. The merit of desiring (Hundred Thousand Verse Perfection of Wisdom Commentary)

456 ཏན་(འབུམ་ཊཱིཀ་)ལྔ་རྣམས་(འབུམ་ཊཱིཀ་) ལ་སྐྱོན་དུ་(འབུམ་ཊཱིཀ་)མཐོང་ནས་སྨོད་ཅིང་ཆགས་སེམས་ (འབུམ་ཊཱིཀ་)མི་བསྐྱེད་པ་(འབུམ་ཊཱིཀ་)དང་། མྱ་ངན་འདས་པ་ནི་འཁོར་པའི་རྒྱུར་(འབུམ་ཊཱིཀ་)གྱུར་ བའི་ཆོས་(མདོ་)ཐམས་ཅད་ལ་མངོན་པར་འདུ་མི་བྱེད་ཅིང་(མདོ་)རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའོ། །(འབུམ་ ཊཱིཀ་དེ་ཆེ་བ་ཡང་ངོ་། །) ཕྱི་ནང་གི་ཆོས་གང་ལ་ཡང་(མཚན་མ་དང་དངོས་པོར་ཞེས་ཊཱིཀ་)ཡོངས་སུ་འཛིན་ པ་མེད་པ་ནི་(མདོ་)བདོག་ཀུན་གཏོང་བའོ། །རྣམ་ཤེས་གནས་(མདོ་)པའི་ཡུལ་ལ་སེམས་མི་ འབྲང་(འབུམ་ཊཱིཀ་)ཞིང་མ་ཆགས་པ་(འབུམ་ཊཱིཀ་)ནི་སེམས་མི་ཞུམ་པ་དང་། དངོས་པོར་(མདོ་དོན་) ལྟ་བ་མེད་པ་བཅུས་སོ། །འདི་ལྟ་སྟེ། དགོན་པར་གནས་པ་དང་། ཞེས་སོགས་སོ། །འགྲེལ་ པ་ལ། རྫོགས་པར་གནོན་པ་ཡིན་ནོ། །གང་ན། ས་བཞི་པའོ། །མིང་ཅི་ན། འདི་ལྟར་བྱང་ ཆུབ་ཕྱོགས་མཐུན་ཆོས། །རབ་ཏུ་སྲེག་བྱེད་འོད་ལྟ་བུ། །དེ་དང་ལྡན་ཕྱིར་ས་དེ་ནི། །གཉིས་ པོ་བསྲེག་པས་འོད་འཕྲོ་ཅན། །ཞེས་ཏེ། བྱང་ཆུབ་ཕྱོགས་མཐུན་གྱི་ཤེས་རབ་(གཉེན་པོ་)ཀྱི་མེ་ ལས་སྒྲིབ་གཉིས་ཀྱི་བུད་ཤིང་སྲེག་(ཟླ་ཟེར་)པའི་འོད་འཕྲོ་བས་འོད་འཕྲོ་བའོ། །ཡང་དག་ཡེ་ ཤེས་འོད་འབྱུང་ཕྱིར། །ཞེས་རིན་ཆེན་འཕྲེང་བར་རོ། །ཐབས་གང་གིས་ན། གྲོང་ལས་རྒྱང་ གྲགས་གཅིག་གིས་འཕགས་པའི་དགོན་པར་གནས་པའམ་རྩ་བ་ལྟར་དང་། རྙེད་པ་མ་ཐོབ་ པ་ལ་ད་ཐོབ་པར་འདོད་(ཨཱརྱ་)པ་མེད་པ་དང་། རྙེད་པ་ཇི་ལྟར་(ཨཱརྱ་)ཐོབ་པ་ལ་དེ་ལས་ལྷག་ པར་དོན་(ཨཱརྱ་)དུ་གཉེར་བ་མེད་པ་དང་། ཞེས་ཨཱརྱའོ། །ཆོས་གོས་ལ་སོགས་པ་ངན་པས་ཆོག་ པས་འདོད་པ་ཆུང་། མང་ངོ་མི་འདོད་པས་ཆོག་ཤེས་པ་སྟེ། དང་པོས་ཚུལ་འཆོས། ཁ་གསག གཞོགས་སློང་། ཐོབ་འཇལ་སྟེ་བཞི་སྤོང་། གཉིས་པས་རྙེད་པས་རྙེད་པ་འདོད་པ་སྤོང་ཞེས་ མདོ་བཏུས་འགྲེལ་པར་ཤཱནྟིས་སོ། །ལུས་སེམས་(ཤཱནྟིའི་མདོ་བཏུས་འགྲེལ་པར་)ལ་སོགས་པ་ལས་ སུ་རུང་བར་བྱེད་པས་སྦྱངས་པ་(ཛ་ཡ་ཨ་ནན་ཏས། དཔེར་ན་བལ་ལམ་རས་བལ་ལམ་མ་བསེད་པ་དེ་བཀལ་བར་ མི་རུང་ལ་བསེད་ན་རུང་བར་འགྱུར་བ་དེ་བཞིན་དུ་བསོད་སྙོམ་དང་ཆོས་གོས་དང་མལ་སྟན་ལ་ཆགས་པས་སེམས་ལས་སུ་མི་ 1-457 རུང་བར་འགྱུར་ལ་དེ་སྦྱངས་པའི་ཡོན་ཏན་གྱིས་ལས་སུ་རུང་བར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་སྦྱངས་པའི་ཡོན་ཏན་ཞེས་བྱའོ། །ཞེས་འཇུག་ བཤད་དུའོ། །)བསླབ་པར་བྱ་བས་(གསེར་)དེའི་ཡོན་ཏན་གྲངས་བཅུ་གཉིས་ཏེ། ཟས་བཟང་(ཤཱན་ དངོས་)པོ་ལ་ཞེན་པའི་(དངོས་)གཉེན་པོར་བསོད་སྙོམས་པ་སྟེ་དེ་ལ་ཅི་ཐོབ་(ཤཱན་དངོས་)པ་ལེན་པ་ དང་མཐར་(དངོས་)གྱིས་རྒྱུ་བའོ་ཤཱནྟིའོ། །རབ་སྒོ་གཅིག་པ། འབྲིང་སྒོ་མཐར་ཆགས་པ་འདིས་ ལུས་སྲོག་ཚངས་སྤྱོད་ཀྱི་བར་ཆད་དུ་འགྱུར་ན་སྒོ་བོར་ཡང་ཉེས

【現代漢語翻譯】 視五《十萬頌釋》（འབུམ་ཊཱིཀ་）為過失而加以譴責，不生貪戀之心；視涅槃為輪迴之因，對一切輪迴之法不執著、不分別。（《十萬頌釋》非常重要。）對於內外之法，不執著任何事物（《釋》中說：『名相和實物』），這就是捨棄一切所有。心不隨逐于意識所緣之境，不生貪戀，這就是心不退縮。以上是關於不執著實物的十種觀點。例如，安住于寂靜處等等。解釋中說：『完全壓制。』在何處壓制？在四地。名稱是什麼？如《寶鬘論》所說：『如此菩提分，如火焚燒般，具彼地亦然，焚燒發光芒。』意思是說，菩提分（對治）的智慧之火，焚燒二障（煩惱障和所知障）的木柴，從而發出光芒。『正智之光生，』如《寶鬘論》所說。用什麼方法呢？住在遠離村莊一由旬的寂靜處，或者像根本一樣，不希望得到未得到的，對於已經得到的，也不再追求更多。如阿雅所說。對於粗劣的衣物等感到滿足，知足少欲，不貪求過多。前者是捨棄虛偽、諂媚、為求利而奔走、以所得衡量他人等四種行為。後者是捨棄以所得求所得的貪慾。寂天（Śānti）在《集經釋》中這樣說道。通過使身心堪能，進行調伏（Jaya Ananta）。例如，未經梳理的羊毛或棉花不能使用，梳理后才能使用。同樣，如果貪戀衣食住行，心就不能堪能，通過調伏的功德，心才能堪能，所以稱為調伏的功德。如《入行論釋》中所說。通過學習，有十二種功德：對於美味佳餚不執著（實物），以乞食作為對治（實物），無論得到什麼都接受，並且次第而行。寂天說。如果是上等根器，則關閉一扇門；如果是中等根器，則執著于次第。如果這會成為身體、壽命和梵行的障礙，即使是門也要捨棄。 Seeing the five 'Commentaries on the Perfection of Wisdom Sutra' (འབུམ་ཊཱིཀ་) as flawed and denouncing them, not generating attachment; considering Nirvana as the cause of Samsara, not clinging to or conceptually elaborating on all phenomena (Dharma) that lead to cyclic existence. (The 'Commentary on the Perfection of Wisdom Sutra' is very important.) Not grasping onto any internal or external phenomena (as 'characteristics and entities,' according to the commentary), is relinquishing all possessions. Not letting the mind follow the objects of consciousness and not being attached is being unperturbed in mind. These are the ten aspects of not viewing things as real. For example, dwelling in solitude, and so on. In the commentary, it says, 'Completely suppressing.' Where? On the fourth Bhumi (level of realization). What is the name? As it says: 'Thus, the aspects of enlightenment, like a fire that burns, possessing that ground, radiating light by burning.' Meaning, the wisdom (antidote) fire of the aspects of enlightenment burns the firewood of the two obscurations (afflictive and cognitive), thus radiating light. 'Because the light of correct knowledge arises,' as stated in the 'Precious Garland.' By what means? Dwelling in a solitary place one league away from the village, or like the root, not desiring what has not been obtained, and not seeking more than what has been obtained. As Arya said. Being content with poor clothing and so on, being content with little, not desiring much, the first is abandoning hypocrisy, flattery, soliciting, and measuring others by one's own gains. The second is abandoning the desire to gain from gains, as Shantideva said in the 'Condensed Sutra Commentary.' By making body and mind workable, training (Jaya Ananta). For example, uncombed wool or cotton cannot be used, but after combing, it becomes usable. Similarly, if one is attached to food, clothing, and lodging, the mind cannot be workable, but through the merit of taming, the mind becomes workable, therefore it is called the merit of taming, as stated in the 'Introduction to the Bodhisattva's Conduct.' By learning, there are twelve qualities: not being attached to delicious food (things), taking alms as an antidote (things), accepting whatever is obtained, and walking in order. Shantideva said. For the superior, close one door; for the intermediate, cling to the order. If this becomes an obstacle to body, life, and celibacy, even the door should be abandoned.

【English Translation】 Seeing the five 'Commentaries on the Perfection of Wisdom Sutra' (འབུམ་ཊཱིཀ་) as flawed and denouncing them, not generating attachment; considering Nirvana as the cause of Samsara, not clinging to or conceptually elaborating on all phenomena (Dharma) that lead to cyclic existence. (The 'Commentary on the Perfection of Wisdom Sutra' is very important.) Not grasping onto any internal or external phenomena (as 'characteristics and entities,' according to the commentary), is relinquishing all possessions. Not letting the mind follow the objects of consciousness and not being attached is being unperturbed in mind. These are the ten aspects of not viewing things as real. For example, dwelling in solitude, and so on. In the commentary, it says, 'Completely suppressing.' Where? On the fourth Bhumi (level of realization). What is the name? As it says: 'Thus, the aspects of enlightenment, like a fire that burns, possessing that ground, radiating light by burning.' Meaning, the wisdom (antidote) fire of the aspects of enlightenment burns the firewood of the two obscurations (afflictive and cognitive), thus radiating light. 'Because the light of correct knowledge arises,' as stated in the 'Precious Garland.' By what means? Dwelling in a solitary place one league away from the village, or like the root, not desiring what has not been obtained, and not seeking more than what has been obtained. As Arya said. Being content with poor clothing and so on, being content with little, not desiring much, the first is abandoning hypocrisy, flattery, soliciting, and measuring others by one's own gains. The second is abandoning the desire to gain from gains, as Shantideva said in the 'Condensed Sutra Commentary.' By making body and mind workable, training (Jaya Ananta). For example, uncombed wool or cotton cannot be used, but after combing, it becomes usable. Similarly, if one is attached to food, clothing, and lodging, the mind cannot be workable, but through the merit of taming, the mind becomes workable, therefore it is called the merit of taming, as stated in the 'Introduction to the Bodhisattva's Conduct.' By learning, there are twelve qualities: not being attached to delicious food (things), taking alms as an antidote (things), accepting whatever is obtained, and walking in order. Shantideva said. For the superior, close one door; for the intermediate, cling to the order. If this becomes an obstacle to body, life, and celibacy, even the door should be abandoned.

་པ་མེད། ཁྱིམ་ཀྱི་བསླབ་པའི་ སྡོམ་པས་བསྡམས་པ་དང་ལྷུང་བཟེད་ཁ་སྦུབ་བྱས་པའི་སྒོ་མ་བོར་ན་ཉེས་པའོ། །གཞན་དུ་ བོར་མི་རུང་ངོ་། །ཐ་མ་ཇི་ཙམ་རྙེད་པ་ལེན་པའོ། །མང་དུ་(ཤཱན་དངོས་)ཟ་བའི་གཉེན་པོ་སྟན་ གཅིག་པ་སྟེ། སྟན་གྱི་མཐའ་(སྟན་གཅིག་ལ་འདུག་ནས་ཇི་ཙམ་འདོད་དུ་ཟ། དེ་ལས་ལངས་ནས་མི་ཟ་བའོ། །འཇུག་ པའི་འགྲེལ་བཤད་)བ་དང་ཆུའི་མཐའ་བའོ་(ཁ་བཤལ་ནས་མི་ཟ་བའོ། །)ཤཱནྟིའོ། །ཁ་(བུ་སྟོན་)ཅིག་རབ་ ཟས་ཀྱི་མཐའ་བ་(གསུམ་ཡོད་དོ། །)ཞེས་སོ། །(ཁར་ཟན་དང་པོ་ཆུད་ནས་གཞན་མི་ལེན་པ་ཡིན་ནམ་)ཡང་ཡང་ ཟ་བའི་གཉེན་པོ་ཕྱིས་མི་ལེན་པ་(ནི་སྟན་ལ་འདུག་སྟེ་ཇི་ཙམ་ཟ་བར་ནུས་པ་དེ་ཙམ་བྱིན་ལེན་བྱས་ནས་ཟ་ཡི་བྱིན་ ལེན་མ་བྱས་པར་མི་ཟ་བའི་ཞེས་ཛ་ཡ་ཨ་ནནྟས་སོ། །)ཞེས་ཤཱནྟི་དང་། ལེན་པ་ལ་ཞེན་པའི་གཉེན་པོར་དེ་ ཞེས་སོ། །(བུ་སྟོན་)གོས་བཟང་བོ་ལ་ཆགས་(དངོས་) པའི་གཉེན་པོར་ཕྱག་དར་ཁྲོད་པ་སྟེ། (རོ་ གོས་ནི་)དམན་པའི་(ཁྱིམ་བདག་སོགས་ཀྱིས་ལོངས་སྤྱོད་ནས་)བོར་(ཤཱནྟི་དངོས་)བའི་ཕྱག་དར་ཁྲོད་གཉིས་ སོ། །འཇམ་པོ་ལ་དང་མང་པོ་ལ་ཞེན་པའི་གཉེན་པོར་ཕྱིང་བ་པ་(ཐམས་ཅད་བལ་ལ་སོགས་པས་བྱས་ པའི་གོས་འཆང་བ་ཞེས་འགྲེལ་ཆེན་སོགས་)དང་། ཆོས་གོས་གསུམ་པའོ། །(ཤ་འགག་སྟོད་གཡོགས་སྨད་གཡོག་ ཅེས་ཛ་ཡ་ཨ་ནནྟ། དཔྱད་དགོས་སོ། །) འདུ་འཛི་བླ་གབ་གཙུག་ལག་ཁང་འཁྲིག་པ་ལ་ཆགས་པའི་ གཉེན་པོར་དགོན་པ་བ། (འདི་ལ་རབ་ངོས་བསྐོར་བ་ཡེ་མེད་པ་འབྲིང་ངོས་གཉིས་སྐོར་བ་ཐ་མ་ངོས་བཞི་བསྐོར་ཞིང་ སྟེང་ན་)བླ་གབ་མེད་པ། ཤིང་དྲུང་པ་(ནི་ཤིང་གི་རྩ་བར་ཞེས་ཛ་ཡའོ། །རབ་ཤིང་གཅིག་འབྲིང་ཤིང་གཉིས་ཐ་མ་ ནགས་སུ་གནས་པའོ། །)དུར་ཁྲོད་པ་བཞིའོ། །ཉལ་སོགས་དང་སྟན་ལ་ཆགས་གཉེན་དུ་ཙོག་བུ་པ་ 1-458 (རབ་གང་ལ་ཡང་མ་བརྟེན་པ་འབྲིང་ཀ་བ་སོགས་གཅིག་ལ་བརྟེན་པ་ཐ་མ་གསུམ་ལ་བརྟེན་པའོ། །)གཞི་ཇི་བཞིན་པའོ། ། (རྩའམ་ཤིང་ལོའི་སྟན་ལྟ་བུ་དང་པོ་ཇི་ལྟར་བཏིང་བའི་སྟན་ལ་ཉལ་གྱི་ཕྱིས་མི་འཆོས་པའོ། །ཞེས་ཕྱི་མ་འདི་འཇུག་པའི་འགྲེལ་ བཤད་ཛ་ཡ་ཨ་ནནྟས་སོ། །)ཞེས་ཤཱནྟིས་སོ། །དེ་དག་ཡང་དག་པར་སྡོམ་པ་དང་། གཞན་དོན་དུ་ བསླབ་པ་བླངས་པ་སྲོག་དང་མིག་ལ་སོགས་པའི་ཕྱིར་ཡང་ཡོངས་སུ་མི་གཏོང་ན་ཟས་ནོར་ སོགས་ཀྱི་ཕྱིར་ལྟ་ཅི་སྨོས་པ་དང་། འདོད་པའི་ཡོན་ཏན་གཟུགས་སྡུག་སོགས་ལ་ཕུང་ཁྲོལ་ གྱི་རྩ་བ་ཡིན་པའི་ཉེས་དམིགས་ཡོད་པར་ལྟ་བས། སྨོད་པ་དང་སྟེ། རྒྱ་ཆེར་རོལ་བར། རྟག་ ཏུ་གཟུགས་སྡུག་མཆོག་དང་སྒྲ་སྙན་དང་། །དྲི་ཞིམ་རོ་མཆོག་རེག་པ་བདེ་བྱེད་པ། །དུས་ངན་ སྙི་ལ་འགྲོ་བ་འདི་དག་ཐོགས། །དཔེར་ན་རྔོན་པའི་སྙི་ལ་སྤྲེའུ་ཐོགས་བཞིན། །འདོད་པའི་ ཡོན་ཏན་མྱ་ངན་གནོད་པ་མང་། །འཇིགས་

【現代漢語翻譯】 如果被居士的學處戒律所束縛，並且沒有捨棄倒扣的缽，就沒有罪過。否則，不應該捨棄。最後得到多少就接受多少。對過度（實際）飲食的對治方法是單座而食，即坐在一個座位上，想吃多少就吃多少，離開座位后就不再吃。（這是《入行論》的解釋）。以及飲水的限度（漱口后不再吃）。這是寂天（Śānti）。有些（布頓）說，食物的限度有三種。（是指第一次入口的食物消化后，不再接受其他的食物嗎？）對於反覆飲食的對治方法是不再接受（是指坐在座位上，能吃多少就接受多少，不經允許就不吃，這是阇夜阿難陀說的）。寂天說，對於貪戀接受食物的對治方法就是這樣。 （布頓）對於貪戀好衣服（實際）的對治方法是破舊的拂塵，即（粗糙的衣服是）低劣的（被居士等使用后）丟棄的（實際）破舊拂塵。對於貪戀柔軟和眾多的對治方法是氈衣（一切用羊毛等製成的衣服，這是《釋論》等說的）。以及三法衣。（內衣、上衣、下衣，這是阇夜阿難陀說的，需要考證）。對於貪戀喧囂、屋頂、寺廟、性行為的對治方法是住在寂靜的地方。（這種地方要麼完全沒有圍墻，要麼有兩面圍墻，要麼有四面圍墻，並且上面）沒有屋頂。住在樹下（是指在樹根下，這是阇夜說的。要麼住在單棵樹下，要麼住在兩棵樹下，要麼住在森林裡）。住在墳墓里，這四種。對於貪戀睡眠等和坐墊的對治方法是蹲坐（要麼什麼都不依靠，要麼依靠一根柱子等，要麼依靠三根柱子）。保持原樣。（像樹根或樹葉的坐墊一樣，最初如何鋪設的坐墊就如何睡覺，之後不再改變，這是《入行論》的解釋，阇夜阿難陀說的）。寂天如是說。這些都要如實地守護戒律，並且爲了利益他人而受持學處，即使是爲了生命和眼睛等也不捨棄，更何況是爲了食物和財富等，並且要看到貪慾的過患，認為美麗的形象等是痛苦的根源，因此要呵責和廣泛地享受。經常貪戀美麗的形象和悅耳的聲音，以及芬芳的氣味、美味的食物和舒適的觸感。這些惡劣的時代里，眾生就像猴子被獵人的陷阱抓住一樣。貪慾帶來許多痛苦和危害，令人恐懼。 If one is bound by the precepts of a householder and does not abandon the overturned alms bowl, there is no fault. Otherwise, it should not be abandoned. Accept whatever is obtained in the end. The antidote to excessive (actual) eating is eating in a single seat, that is, sitting in one seat and eating as much as one wants, and not eating after leaving the seat. (This is the explanation of the 'Entering the Way of the Bodhisattva'). And the limit of drinking water (not eating after rinsing the mouth). This is Śānti. Some (Buton) say that there are three limits to food. (Does it mean that after the first food that enters the mouth is digested, no other food is accepted?) The antidote to repeated eating is not accepting again (it means sitting on the seat, eating as much as one can, and not eating without permission, this is what Jāya Ānanda said). Śānti said that the antidote to attachment to accepting food is like this. (Buton) The antidote to attachment to good clothes (actual) is a tattered duster, that is, (coarse clothes are) inferior (used by householders, etc.) discarded (actual) tattered duster. The antidote to attachment to softness and abundance is felt (all clothes made of wool, etc., this is what the commentary says). And the three Dharma robes. (Inner garment, upper garment, lower garment, this is what Jāya Ānanda said, it needs to be verified). The antidote to attachment to noise, roofs, temples, and sexual intercourse is living in a quiet place. (This place either has no walls at all, or has two walls, or has four walls, and above) no roof. Living under a tree (refers to under the roots of a tree, this is what Jāya said. Either living under a single tree, or living under two trees, or living in a forest). Living in a cemetery, these four. The antidote to attachment to sleep and cushions is squatting (either not relying on anything, or relying on one pillar, etc., or relying on three pillars). Keep it as it is. (Like a cushion of tree roots or leaves, sleep on the cushion as it was originally laid out, and do not change it later, this is the explanation of the 'Entering the Way of the Bodhisattva', said by Jāya Ānanda). Śānti said so. These must be truly guarded by the precepts, and for the benefit of others, the precepts must be upheld, and even for the sake of life and eyes, etc., they must not be abandoned, let alone for the sake of food and wealth, etc., and the faults of desire must be seen, and beautiful images, etc., must be regarded as the root of suffering, therefore, they must be rebuked and widely enjoyed. Often greedy for beautiful images and pleasant sounds, as well as fragrant smells, delicious food, and comfortable touches. In these evil times, beings are like monkeys caught in the traps of hunters. Greed brings much suffering and harm, which is frightening.

【English Translation】 If one is bound by the precepts of a householder and does not abandon the overturned alms bowl, there is no fault. Otherwise, it should not be abandoned. Accept whatever is obtained in the end. The antidote to excessive (actual) eating is eating in a single seat, that is, sitting in one seat and eating as much as one wants, and not eating after leaving the seat. (This is the explanation of the 'Entering the Way of the Bodhisattva'). And the limit of drinking water (not eating after rinsing the mouth). This is Śānti. Some (Buton) say that there are three limits to food. (Does it mean that after the first food that enters the mouth is digested, no other food is accepted?) The antidote to repeated eating is not accepting again (it means sitting on the seat, eating as much as one can, and not eating without permission, this is what Jāya Ānanda said). Śānti said that the antidote to attachment to accepting food is like this. (Buton) The antidote to attachment to good clothes (actual) is a tattered duster, that is, (coarse clothes are) inferior (used by householders, etc.) discarded (actual) tattered duster. The antidote to attachment to softness and abundance is felt (all clothes made of wool, etc., this is what the commentary says). And the three Dharma robes. (Inner garment, upper garment, lower garment, this is what Jāya Ānanda said, it needs to be verified). The antidote to attachment to noise, roofs, temples, and sexual intercourse is living in a quiet place. (This place either has no walls at all, or has two walls, or has four walls, and above) no roof. Living under a tree (refers to under the roots of a tree, this is what Jāya said. Either living under a single tree, or living under two trees, or living in a forest). Living in a cemetery, these four. The antidote to attachment to sleep and cushions is squatting (either not relying on anything, or relying on one pillar, etc., or relying on three pillars). Keep it as it is. (Like a cushion of tree roots or leaves, sleep on the cushion as it was originally laid out, and do not change it later, this is the explanation of the 'Entering the Way of the Bodhisattva', said by Jāya Ānanda). Śānti said so. These must be truly guarded by the precepts, and for the benefit of others, the precepts must be upheld, and even for the sake of life and eyes, etc., they must not be abandoned, let alone for the sake of food and wealth, etc., and the faults of desire must be seen, and beautiful images, etc., must be regarded as the root of suffering, therefore, they must be rebuked and widely enjoyed. Often greedy for beautiful images and pleasant sounds, as well as fragrant smells, delicious food, and comfortable touches. In these evil times, beings are like monkeys caught in the traps of hunters. Greed brings much suffering and harm, which is frightening.

བཅས་རྟག་ཏུ་སྒྲ་བྱེད་ཉོན་མོངས་བཅས། །རལ་ གྲིའི་སོ་འདྲ་དུག་སྡོང་ལོ་མ་མཚུངས། །ངན་སྐྱུགས་སྣོད་ལྟར་འཕགས་པའི་སྐྱེ་བོས་སྤངས། ། ཞེས་སོ། །གང་ལ་གང་འདུལ་གྱི་གདུལ་བྱའི་བློ་དང་འཚམ་པར་ཉན་ཐོས་སོགས་ཀྱི་མྱ་ངན་ ལས་འདས་པ་ལ་གཞོལ་བར་སྟོན་པར་བྱེད་པ་དང་། བདོག་པ་ནོར་དང་གཉེན་སྡུག་དང་ ལུས་སྲོག་ཐམས་ཅད་ཡོངས་སུ་གཏོང་བ་ཆུང་འབྲིང་ཆེ་གསུམ་དང་། དགེ་བ་སོགས་དང་། དངོས་པོ་ཐམས་ཅད་ལ་དོན་དམ་པར་ཅི་ཡང་མི་ལྟ་བ་ཞེས་བྱ་བ་དེ་ལྟ་བུའི་ཡོངས་སུ་སྦྱོང་བ་ རྣམ་པ་བཅུས་སོ། །ཤེས་རབ་ཇི་ལྟ་བུ་ན། སྔ་མ་ལྟ་བུའོ། །བཅུ་དགོས་པའང་སྔ་མ་བཞིན་ནོ། ། ལྔ་པ་ལ། རྩ་བ་ནི། ས་ལྔ་པ་ནི་ཡང་དག་པ་སྟེ་རྫོགས་པར་འཐོབ་པོ། །གང་གི་ཚེ་ན། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་ནས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་དུ་འགྲོ་ཞིང་རྫུས་ཏེ་སྐྱེ་བ་དང་སྐྲ་བྲེགས་ཤིང་ ངུར་སྨྲིག་གི་གོས་གོན་པ་ཁྱིམ་པ་དང་འདྲིས་པ་སྤང་བ་དགེ་སློང་མ་དང་སེ་གོལ་གཏོག་པ་ ཙམ་དུ་ལྷན་ཅིག་མི་གནས་ཤིང་མ་ཆགས་ལ་ཆགས་པའི་སྒོ་ནས་ཆོས་གོས་ཐོབ་པར་མི་ 1-459 བྱེད་པས་དགེ་སློང་མ་དང་འདྲིས་པ་སྤོང་བ་དང་། བདག་གིས་སེམས་ཅན་རྣམས་ལ་བདེ་བ་ བསྒྲུབ་པར་བྱེད་པ་ཡིན་པ་ལ་སེམས་ཅན་རྣམས་རང་རང་གི་བསོད་ནམས་ཀྱིས་བདེ་བར་ གྱུར་བ་ལས། སེར་སྣའི་སེམས་མི་བསྐྱེད་པ་ཁྱིམ་ལ་འཁྲེན་ནས་སྤོང་བ་དང་། གང་དུ་གནས་ ན་ཐེག་དམན་གྱི་གཏམ་དང་སེམས་འབྱུང་བ་འདུ་འཛིར་གྱུར་པའི་གནས་སྤོང་བ་དང་། དོན་ དམ་པར་ནང་གི་ཆོས་རྣམས་མི་མཐོང་བ་ནི་བདག་བསྟོད་སྤང་བ། ཕྱི་རོལ་གྱི་ཆོས་རྣམས་མི་ མཐོང་བ་ནི་གཞན་ལ་བརྙས་པ་སྤོང་བ། མི་དགེ་བའི་ལས་ཀྱི་ལམ་བཅུ་དང་། རིགས་དང་ (འབུམ་ཊཱིཀ་)ཐོས་པ་ལ་སོགས་པས་བདག་ཆེས་ལྷག་སྙམ་པའི་ང་རྒྱལ་གྱི་རློམ་པས་ཁེངས་དང་། ཆོས་ཐམས་ཅད་སྟོང་པ་ཡིན་པ་ལས་བདེན་པའི་(འབུམ་ཊཱིཀ་)དངོས་པོར་ཕྱིན་ཅི་ལོག་དང་། དེ་ བཞིན་ཉིད་དང་རྫོགས་བྱང་(འབུམ་ཊཱིཀ་)ལ་ཐེ་ཚོམ་གྱི་བློ་ངན་དང་། ཉོན་མོངས་པ་དུག་གསུམ་ བཟོད་ཅིང་དང་དུ་ལེན་ལ་དེའི་དབང་དུ་སོང་བ་སྟེ་སྔར་བཤད་བཅུ་པོ་འདི་ནི་རྣམ་པར་ སྤངས་པ་ནའོ། ། མདོར་(བར་མར་)ཆོས་དྲུག་(གནོད་སེམས་དང་བཅས་པ་)སྤང་ཞེས་དང་ཡང་བཅོ་(མི་དགེ་བ་བཅུ་བསྣན་ ན་)བརྒྱད་སྤང་ཞེས་ཏེ་ཉེར་བཞིའོ། །འགྲེལ་པ་ལ། རྫོགས་པར་འཐོབ་པ་ཡིན་ནོ། །གང་ ན། ས་ལྔ་པའོ། །མིང་ཅི་ན། སེམས་ཅན་རྣམས་ཡོངས་སྨིན་བྱེད་ཅིང་། །རང་གི་སེམས་ཀྱང་ བསྲུང་བའི་ཕྱིར། །བློ་ལྡན་རྣམས་ཀྱིས་སྦྱང་དཀའ་བ། །དེ་ཕྱིར་སྦྱང་དཀའ་ཞེས་བྱའོ། །ཞེས་ ཏེ། སེམས་ཅན་སྨིན་པ་དང་སེམས་ཅན་གྱི་ལོག་(དབྱིག་)སྒྲུབ་ཀྱིས་རང་གི་སེམས་ཉོན་མོངས་ པར་མི་འགྱུར་བ་སྟེ་བྱ་དཀའ་བ་གཉིས་བྱེད་པས་སྦྱང་དཀའ་བའོ། །རིན་ཆེན་ཕྲེང་

【現代漢語翻譯】 總是伴隨著聲音和煩惱。 如同利劍的刀刃，如同毒樹的葉子。 如同盛滿污穢的容器，被聖者所拋棄。 這是說，爲了適應不同根器的眾生的心意，引導他們傾向於聲聞等的小乘涅槃；以及完全放棄財產、財富、親友、身體和生命等一切，包括小、中、大三種；以及善行等等；以及對於一切事物，從究竟意義上來說，不執著任何事物，像這樣的十種完全的修持。 智慧是怎樣的呢？就像前面所說的那樣。需要十種也是和前面一樣。 第五個方面，根本是：第五地是完全的，即圓滿獲得。什麼時候呢？從佛土到佛土，示現化生，剃髮，穿袈裟，避免與在家眾交往，避免與比丘尼交往，甚至不與她們同處一室，不貪戀，不以貪戀的方式獲得法衣，避免與比丘尼交往；自己要做利益眾生的事情，但眾生因各自的福德而獲得安樂，不生起吝嗇之心，遠離對家庭的執著；無論住在哪裡，都要遠離產生小乘言論和散亂的地方；從究竟意義上來說，不見到內在的法，就是捨棄自讚；不見到外在的法，就是捨棄輕毀他人；以及不善業的十種途徑；以及因為種姓和（《十萬頌般若釋》）博學等而產生的傲慢自大，充滿我慢；以及一切法都是空性的，卻顛倒地執著為真實的（《十萬頌般若釋》）實有；以及對於真如和圓滿菩提（《十萬頌般若釋》）產生懷疑的惡念；以及對於煩惱三毒忍受和接受，被它們所控制，也就是前面所說的這十種，是在完全捨棄之後才能實現的。 簡而言之（中間的），捨棄六種法（包括嗔恨），以及捨棄十八種（加上十種不善業），總共二十四種。解釋是：是圓滿獲得的。在哪裡呢？在第五地。名字是什麼呢？ 爲了使眾生完全成熟，並且爲了守護自己的心，有智慧的人們難以修持，因此稱為難修持。 這是說，使眾產生熟，並且通過眾生的邪（分別）念，使自己的心不被煩惱所染污，也就是做成兩件難事，因此稱為難修持。《寶鬘論》中說：

【English Translation】 Always accompanied by sounds and afflictions. Like the blade of a sword, like the leaves of a poisonous tree. Like a vessel filled with filth, abandoned by the noble ones. This is to say, in order to suit the minds of sentient beings of different capacities, guiding them to incline towards the Nirvana of the Shravakas and others of the Lesser Vehicle; and completely giving up all possessions, wealth, relatives, body and life, including the small, medium, and large three; and virtuous deeds, etc.; and with regard to all things, from the ultimate meaning, not clinging to anything, such are the ten kinds of complete training. What is wisdom like? It's like what was said before. Needing ten is also the same as before. The fifth aspect, the root is: the fifth ground is complete, that is, perfectly attained. When? Going from Buddha-field to Buddha-field, manifesting as emanation, shaving hair, wearing monastic robes, avoiding association with householders, avoiding association with Bhikshunis, not even staying in the same room with them, not being attached, not obtaining Dharma robes through attachment, avoiding association with Bhikshunis; one should do things that benefit sentient beings, but sentient beings attain happiness through their own merit, not generating a mind of stinginess, abandoning attachment to family; wherever one dwells, one should avoid places that generate Hinayana speech and distraction; from the ultimate meaning, not seeing the inner Dharmas is abandoning self-praise; not seeing the outer Dharmas is abandoning disparaging others; and the ten paths of non-virtuous actions; and the arrogance arising from lineage and (Commentary on the Hundred Thousand Verses) learning, filled with pride; and all Dharmas are emptiness, but mistakenly clinging to them as truly (Commentary on the Hundred Thousand Verses) existent; and having evil thoughts of doubt about Suchness and Perfect Enlightenment (Commentary on the Hundred Thousand Verses); and enduring and accepting the three poisons of afflictions, being controlled by them, that is, the ten mentioned earlier, can only be realized after complete abandonment. In short (intermediate), abandon the six Dharmas (including malice), and also abandon eighteen (adding the ten non-virtuous deeds), totaling twenty-four. The explanation is: it is perfectly attained. Where? On the fifth ground. What is the name? In order to fully ripen sentient beings, and in order to protect one's own mind, it is difficult for the wise to practice, therefore it is called difficult to practice. This is to say, ripening sentient beings, and through the sentient beings' wrong (discrimination) thoughts, one's own mind is not defiled by afflictions, that is, accomplishing two difficult things, therefore it is called difficult to practice. The Precious Garland says:

བར། ལྔ་ པ་ཤིན་ཏུ་སྦྱང་དཀའ་བདུད། །ཀུན་གྱིས་ཤིན་ཏུ་ཐུབ་དཀའི་ཕྱིར། །ཞེས་ཏེ། སྐད་དོད་དང་ བསྟུན་པའོ། །ཐབས་གང་གིས་ན། རྙེད་པ་དང་བཀུར་བསྟི་གྲགས་པ་ལ་སོགས་པའི་དོན་ དུ་རབ་བྱུང་དང་ཁྱིམ་པ་སོགས་དང་འགྲོགས་ཤིང་འདྲིས་པ་དང་། སྦྱིན་བདག་དད་པ་ཅན་ 1-460 གྱི་ཁྱིམ་ཉེ་བར་མི་སྟོན་པ་དང་། སྐྱེ་བོ་མང་པོའི་གྲོང་དང་གྲོང་ཁྱེར་ལ་སོགས་པར་གནས་པ་ དང་། རྙེད་སོགས་ཀྱི་ཕྱིར་བདག་ལ་བསྔགས་པ་དང་། ཕྲག་དོག་གིས་གཞན་ལ་སྨོད་པ་དང་། མི་དགེ་བཅུ་དང་། ཐོས་པ་དང་ཚུལ་ཁྲིམས་སོགས་ཀྱིས་མཁས་ཤིང་བཙུན་པར་རློམ་ཞིང་ བཤེས་གཉེན་སོགས་གཞན་ལ་མི་འདུད་པ་དང་། དགེ་བ་ལ་བཟློག་སྟེ་མི་དགེ་བར། མི་དགེ་ བ་ལ་བཟློག་སྟེ་དགེ་བར་མངོན་པར་ཞེན་པ་དང་། ལོག་པར་ལྟ་བ་དང་ལྟ་བ་མཆོག་འཛིན་ སོགས་བློ་གྲོས་ངན་པ་དང་། འདོད་ཆགས་ཞེ་སྡང་ལ་སོགས་པའི་ཉོན་མོངས་པ་ཐམས་ཅད་ ལ་མངོན་དུ་ཕྱོགས་པར་བྱེད་པ་ཞེས་བྱ་བ་དེ་ལྟ་བུའི་མཚན་ཉིད་ཀྱི་ཆོས་བཅུ་རྣམ་པར་སྤོང་ ཞིང་དེ་ལས་བཟློག་པ་གཉེན་པོའི་ཆོས་སྤང་བྱའི་དོན་ནམ་ཤུགས་ཀྱིས་འཕངས་པ་ཡོངས་སུ་ སྦྱོང་བ་རྣམ་པ་བཅུས་སོ། །དེ་ཡང་སྔ་མ་བཞིན་དུ་ཞེས་གཉིས་སུ་དྲང་ངོ་། །དེ་རྣམས་རགས་ པ་སྔར་མཐོང་ལམ་གྱི་ཚེ་སྤངས་ཀྱང་འདིར་ཕྲ་བ་སྤོང་བའོ། ། དྲུག་པ་ལ་རྩ་བ་ནི། ས་དྲུག་པ་ནི་ཡང་དག་སྟེ་རྫོགས་པར་འཐོབ་པོ། །གང་གིས་ན། སྦྱིན་དང་ཚུལ་ཁྲིམས་བཟོད་བརྩོན་འགྲུས། །བསམ་གཏན་ཤེས་རབ་རབ་ཏུ་རྫོགས་པ་སྟེ་ (མདོ་དོན་)ལམ་བསྐྱེད་པ་དྲུག་གིས་སོ། །ཆོས་དྲུག་རྫོགས་པར་བྱ་སྟེ་ཕྱིན་དྲུག་གོ །ཞེས་སོ། ། ཡང་སློབ་མ་དང་ནི་བསེ་རུ་རང་རྒྱལ་གྱི་ས་ལ་དགའ་བ་དང་། སྟོང་ཉིད་ལ་སྐྲག་པའི་སེམས་ སྤངས་པ་དང་། བདོག་པ་བསླངས་ན་མི་ཞུམ་པ་དང་། བདོག་པ་ཀུན་བཏང་ཡང་མི་དགའ་བ་ མེད་པ་དང་། རང་དབུལ་ཡང་སློང་བ་པོ་མི་སྤོང་བར་སྦྱིན་(མདོ་)པ་གཏོང་བ་སྟེ་ལམ་(མདོ་དོན་ )མིན་སྤང་བ་དྲུག་གིས་སོ། །དྲུག་སྤང་བར་བྱ་སྟེ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ལམ་མིན་(འདི་འོག་མ་ཀུན་ལ་སྦྱར་) པས་ཉན་ཐོས་ཀྱི་སེམས་ཡོངས་སུ་སྤང་བར་བྱའོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །འགྲེལ་པ་ལ། རྫོགས་ པར་ཀུན་ཤེས་པར་འགྱུར་བ་ཡིན་ནོ། །གང་ན། ས་དྲུག་པའོ། །མིང་ཅི་ན། ཤེས་རབ་ཕ་རོལ་ ཕྱིན་བརྟེན་ནས། །འཁོར་བ་དང་ནི་མྱ་ངན་འདས། །(ལ་མི་གནས་པའི་ཕྱིར་ཏེ།) གཉིས་འདིར་(དབྱིག་ 1-461 )མངོན་དུ་གྱུར་བའི་ཕྱིར། །མངོན་དུ་གྱུར་བའི་ས་ཞེས་བཤད། །ཅེས་པ་ལྟར་མངོན་དུ་གྱུར་ བའོ། །རིན་ཆེན་ཕྲེང་བར། དྲུག་པ་མངོན་ཕྱོགས་ཞེས་བྱ་སྟེ། །སངས་རྒྱས་ཆོས་ལ་མངོན་ ཕྱོགས་ཕྱིར། །ཞེས་སོ། །ཐབས་གང་གིས་ན། ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་དྲུག་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པ་དང་ དེའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་སྤང་བྱ་དྲུག་སྤངས་པ་སྟེ

【現代漢語翻譯】 第五個是極難調伏的魔（指煩惱魔），因為一切眾生都極難戰勝它。這是與梵語原文相符的說法。通過什麼方法呢？爲了獲得利養、恭敬和名聲等，與出家人和在家人等交往親近；不接近有信仰的施主之家；住在眾多人口的村莊和城市等地方；爲了利養等讚歎自己，因嫉妒而誹謗他人；執著于不善的十種行為；自認為通過博學和持戒等成為有學問和品德高尚的人，而不尊敬善知識等他人；顛倒善為不善，顛倒不善為善，並對此顯現執著；以及邪見和視（錯誤的）見解為最殊勝等惡劣的智慧；以及對貪慾和嗔恨等一切煩惱顯現趨向。像這樣具有十種特徵的法，要徹底斷除，並且從那之中扭轉過來，以對治之法來徹底凈化應斷除之事物，通過十種方式。這也要像前面一樣，重複兩次。這些粗大的煩惱在之前見道時已經斷除，但這裡是斷除更細微的煩惱。 第六個是，根本是：第六地是真正的圓滿獲得。通過什麼呢？佈施、持戒、忍辱、精進、禪定、智慧，這些都圓滿，即通過六度來生起道。六種法要圓滿，即六度。此外，捨棄喜歡聲聞和獨覺地的想法，捨棄對空性的恐懼之心，即使乞討到財物也不沮喪，即使捨棄一切財物也沒有不高興，即使自己貧窮也不拒絕乞討者而行佈施，即通過捨棄六種非道（的因素）。要捨棄六種（非菩提）道，即要徹底捨棄聲聞之心。（以下所有都與此相關）解釋是：將成為圓滿的一切智智。在哪裡成為呢？在第六地。名字是什麼呢？依靠般若波羅蜜多，不住于輪迴和涅槃（因為不住於二者），二者在此（勝義）顯現，故稱為顯現地。如《寶鬘論》所說：『第六稱為現前地，因現前趨向佛法故。』通過什麼方法呢？圓滿六度，以及通過其原因捨棄應捨棄的六種事物。

【English Translation】 The fifth is the extremely difficult to tame Māra (referring to the afflictive Māra), because all beings find it extremely difficult to overcome. This is a statement that aligns with the Sanskrit original. Through what means? In order to obtain gain, respect, and fame, etc., associating and becoming close with monastics and laypeople, etc.; not approaching the homes of faithful patrons; residing in villages and cities, etc., with large populations; praising oneself for the sake of gain, etc., and slandering others out of jealousy; clinging to the ten non-virtuous actions; considering oneself learned and virtuous through extensive learning and moral discipline, etc., and not respecting spiritual mentors and others; reversing virtue into non-virtue, and reversing non-virtue into virtue, and being manifestly attached to this; as well as evil wisdom such as wrong views and holding (incorrect) views as supreme; and manifestly inclining towards all afflictions such as desire and hatred. Such characteristics of the ten dharmas should be completely abandoned, and by turning away from them, the antidotal dharmas should thoroughly purify the objects to be abandoned, through ten ways. This should also be repeated twice, as before. These coarse afflictions were already abandoned during the path of seeing, but here, the subtle afflictions are being abandoned. The sixth is, the root is: The sixth ground is the true complete attainment. Through what? Generosity, ethics, patience, diligence, concentration, wisdom, these are all perfected, that is, generating the path through the six perfections. Six dharmas are to be perfected, that is, the six perfections. Furthermore, abandoning the thought of delighting in the grounds of Śrāvakas and Pratyekabuddhas, abandoning the fear of emptiness, not being discouraged even when begging for possessions, not being unhappy even when giving away all possessions, even when one is poor, not rejecting beggars but giving alms, that is, through abandoning six non-paths (factors). Six (non-Bodhi) paths are to be abandoned, that is, the Śrāvaka mind is to be completely abandoned. (All that follows relates to this). The explanation is: One will become the complete all-knowing wisdom. Where does it become? On the sixth ground. What is the name? Relying on the Prajñāpāramitā, not abiding in Saṃsāra and Nirvāṇa (because one does not abide in either), the two manifest here (ultimate reality), therefore it is called the Manifest Ground. As the Ratnāvalī says: 'The sixth is called the Manifest Ground, because it manifestly inclines towards the Buddha Dharma.' Through what means? Perfecting the six perfections, and through that reason, abandoning the six things to be abandoned.

། རང་དོན་ཡིད་བྱེད་སྤོང་བའི་ཚུལ་ཁྲིམས་དང་ རྣམ་མཁྱེན་ནམ་གཞན་དོན་ལ་རྩེ་གཅིག་པའི་བསམ་གཏན་གྱི་ཕར་ཕྱིན་རྫོགས་པས་ཉན་ ཐོས་དང་རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ས་ལ་དགའ་ཞིང་འདོད་པའི་སེམས་སྤོང་བ་དང་། སྟོང་ཉིད་ཀྱི་ ཆོས་ཟབ་མོ་ལ་བཟོད་པའི་ཕར་ཕྱིན་རྫོགས་པས་ཆོས་ཐམས་ཅད་ངོ་བོ་ཉིད་མི་དམིགས་པ་ ལ་སྐྲག་པའི་སེམས་སྤོང་བ་དང་། སྦྱིན་ཕར་རྫོགས་པས་སྦྱིན་པ་(བུདྡྷ་ཤྲཱི་)ལ་དང་པོར་འཇུག་ པའི་གེགས་སློང་བ་པོའི་སྐྱེ་བོས་ནོར་སོགས་བསླངས་ན་སེར་སྣས་ཟིལ་གྱིས་ནོན་ནས་ཞུམ་ པའི་སེམས་སྤོང་བ་དང་། བྱིན་པ་ལ་སྤྲོ་དགའི་བརྩོན་འགྲུས་ཀྱི་ཕར་ཕྱིན་རྫོགས་པས་(བུདྡྷ་ཤྲཱི་) བར་དུ་སྒྲུབ་པའི་གེགས་བདོག་པ་ཐམས་ཅད་སོགས་དང་། ཐབས་མཁས་ཡུམ་རྫོགས་པས་ མཐར་(བུདྡྷ་ཤྲཱི་)ཕྱིན་པའི་གེགས་ཟས་ནོར་གྱིས་(བཏང་བས་ཞེས་བུདྡྷ་ཤྲཱི་)བཀྲེན་ཡང་སློང་བ་པོའི་ སྐྱེ་བོ་ཐོབ་པ་(བུདྡྷ་ཤྲཱི་)མེད་པར་སྤོང་བའི་སེམས་སྤོང་བ་སྟེ་དེ་ལྟ་བུའི་ཡོངས་སུ་སྦྱོང་བ་བཅུ་ གཉིས་ཀྱིས་སོ། །དེ་ཡང་སྔ་མ་བཞིན་དུ་ཞེས་གཉིས་སུ་དྲང་ངོ་། ། བདུན་པ་ལ། སྤང་གཉེན་གཉིས་ལས། དང་པོ་ལ། རྩ་འགྲེལ་ལྷན་གཅིག་བཤད་དེ། ང་རྒྱལ་(ཨཱརྱ་ཤཱནྟི་)བས་བདག་སྟེ་ཕོང་པོ་སོགས་དེར་འཛིན་པ་དང་། སེམས་པར་བྱེད་(ཞི་འབྱུང་ )པས་སེམས་ཅན་ཏེ་རྟག་པའི་སེམས་ཅན་གྱི་མཚན་མར་འཛིན་པ་དང་། སྐལ་བ་མཉམ་ པའི་རིས་རྫོགས་ཀྱི་བར་དུ་གནས་(ཨཱརྱ་)པས་སྲོག་སྟེ་བདག་གི་སྲོག་བླང་བྱར་འཛིན་པ་ དང་། ཡང་ཡང་ཐིམ་(ཞི་འབྱུང་)པའམ་འབྱུང་ཞིང་(ཤཱནྟི་མདོ་བཏུས་འགྲེལ་)འཇིག་པས་གང་ཟག་སྟེ་ དེ་རྟག་གཅིག་ཏུ་འཛིན་པ་དང་། སྔོན་བྱུང་བ་ད་ལྟར་མེད་(ཨཱརྱ་ཞི་འབྱུང་)པ་ཆད་པ་སྟེ་གཞན་ 1-462 དོན་དང་སེམས་ཅན་རྒྱུན་ཆད་པར་འཛིན་པ་དང་། རང་བཞིན་གྱིས་ཡོད་པ་ནམ་ཡང་མེད་ པར་མི་འགྱུར་(ཨཱརྱ་ཞི་འབྱུང་)བས་རྟག་པ་སྟེ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་སོགས་བདེན་པའི་དངོས་པོར་ འཛིན་པ་དང་། འཁོར་འདས་ལ་བླང་དོར་གྱི་མཚན་མར་འཛིན་པ་དང་། མཐར་ཐུག་ཐེག་ པ་གསུམ་གྱི་རྒྱུ་རིགས་ཐ་དད་དུ་དང་། མིང་གཟུགས་ཀྱི་ཕུང་པོ་ལ་ཆགས་ཤིང་འཛིན་(འགྲེལ་ ཆེན་)པ་དང་། ཁམས་དོན་དམ་པར་ཉེར་སྤྱོད་འཛིན་པར་དང་། དེ་ཡང་ཡུལ་ཉེ་བར་སྤྱོད་པ་ རྣམ་ཤེས་དྲུག་སྟེ་དེ་རང་གི་འབྲས་བུར་འཛིན་པའོ། །ཞེས་སློབ་དཔོན་ཡེ་ཤེས་བཤེས་གཉེན་ གྱིའོ། །དབུས་མཐར་ཚོར་བ་དེ་ཉེར་སྤྱོད་དུ་བཤད་དོ། །ཕྱི་ནང་(བུདྡྷ་)གི་སྐྱེ་མཆེད་བདེན་པར་ (བུདྡྷ་ཤྲཱི་)དང་། ཁམས་གསུམ་པ་ལ་དང་བོར་མངོན་པར་(མདོ་)ཞེན་ནས་གནས་པ་དང་། དེ་ ནས་རྒྱུན་དུ་མངོན་པར་ཆགས་པ་དང་། རྣམ་མཁྱེན་མི་ཐོབ་(བུདྡྷ་ཤྲཱི་)ཅེས་སམ། གཞན་དོན་ བསྒྲུབ་མི་ནུས་ཞེས་སེམས་ཀུན་ཏུ་ཞུམ་པའི་འཛིན་པ་དང་། (འགྲེ

【現代漢語翻譯】 捨棄為自身利益著想的戒律， 圓滿了以遍知或利他為唯一目標的禪定波羅蜜多，從而捨棄了對聲聞和獨覺地的喜愛和貪求； 圓滿了對空性甚深之法的忍辱波羅蜜多，從而捨棄了對一切法無自性的恐懼之心； 圓滿了佈施波羅蜜多，當（佛吉祥 बुद्धश्री）最初進入佈施時，如果有人以財物等前來乞討，則會因吝嗇的壓制而感到沮喪，從而捨棄這種心態； 圓滿了佈施時生起歡喜精進的波羅蜜多，（佛吉祥 बुद्धश्री）從而捨棄了在中間修持時，對擁有的一切等等的障礙； 圓滿了方便善巧之母，最終（佛吉祥 बुद्धश्री）圓滿時，即使因食物財物（佈施而佛吉祥 बुद्धश्री）匱乏，前來乞討之人得到（佛吉祥 बुद्धश्री）的情況不存在，從而捨棄這種心態，像這樣的十二種完全清凈。 如前所述，重複兩次。 第七，關於所斷和對治， 首先，一起解釋根本和註釋： 傲慢（聖寂天 Āryaśānti）認為『我』是空虛等，並執著於此；認為『有情』（寂生 Śāntideva）是有情，即執著于常有有情的相； 與具有相同業果者一同安住直至圓滿（聖 Ārya），即執著于生命，認為『我』的生命是可以奪取的； 反覆消失（寂生 Śāntideva）或生起並（寂天論集釋 Śāntisamuccaya）毀滅，即執著于補特伽羅，認為其是常一的； 先前存在而現在不存在（聖寂生 Āryaśānti），即斷滅，認為他利和有情相續斷滅； 自性存在，永不改變（聖寂生 Āryaśānti），即常有，認為佛剎等是真實的實有； 執著于輪迴和涅槃的取捨之相； 執著于究竟三乘的因——種姓是不同的； 對名色的蘊執著和貪戀（大釋）； 執著于勝義諦的界； 也就是說，以境為近取，即六識，執著于其為自己的果。這是阿阇黎耶謝涅友的觀點。中邊論中，受被解釋為近取。內外（佛陀 Buddha）的處執著為真實（佛吉祥 बुद्धश्री）； 最初對三界顯現（經部）執著並安住； 然後持續顯現貪執； 執著于『無法獲得遍知（佛吉祥 बुद्धश्री）』或者『無法成辦他利』而內心沮喪。（釋

【English Translation】 Abandoning the discipline of focusing on one's own benefit, Perfecting the Prajnaparamita of Samadhi, which is solely focused on omniscience or the benefit of others, thereby abandoning the mind that delights in and desires the grounds of Sravakas and Pratyekabuddhas; Perfecting the Prajnaparamita of forbearance towards the profound Dharma of emptiness, thereby abandoning the mind that fears the non-inherent existence of all Dharmas; Perfecting the Dana Paramita, when (Buddha Shri) initially enters into giving, if a being arises who requests wealth etc., then one abandons the mind that is subdued and disheartened by the oppression of miserliness; Perfecting the Prajnaparamita of joyful diligence in giving, (Buddha Shri) thereby abandoning all the obstacles to accomplishment in the middle, such as possessions etc.; Perfecting the skillful means mother, ultimately (Buddha Shri) when perfected, even if there is a lack of food and wealth (due to giving, Buddha Shri), the situation where a being who requests obtains (Buddha Shri) does not exist, thereby abandoning that mind, such are the twelve complete purifications. As before, repeat twice. Seventh, regarding what is to be abandoned and the antidote, First, explain the root text and commentary together: Pride (Arya Shanti) considers 'I' to be empty etc., and clings to that; considering 'sentient being' (Shantideva) to be a sentient being, i.e., clinging to the characteristic of a permanent sentient being; Dwelling together with those who have the same karma until complete (Arya), i.e., clinging to life, considering 'my' life to be something that can be taken; Repeatedly disappearing (Shantideva) or arising and (Shantisamuccaya commentary) destroying, i.e., clinging to the person, considering it to be permanent and singular; Previously existing but now not existing (Arya Shanti), i.e., annihilation, considering the benefit of others and the continuum of sentient beings to be cut off; Existing by nature, never changing (Arya Shanti), i.e., permanence, considering Buddha fields etc. to be truly existent entities; Clinging to the characteristics of what to accept and reject in Samsara and Nirvana; Considering the cause—lineage—of the ultimate three vehicles to be different; Clinging to and being attached to the aggregates of name and form (Great Commentary); Clinging to the realm as ultimately real; That is, taking the object as proximate, i.e., the six consciousnesses, clinging to them as their own result. This is the view of Acharya Yeshe Nyen. In the Madhyantavibhaga, feeling is explained as proximate. Clinging to the internal and external (Buddha) sources as real (Buddha Shri); Initially clinging to and abiding in the manifestation (Sutra) of the three realms; Then continuously manifesting attachment; Clinging to the mind that is disheartened by 'not attaining omniscience (Buddha Shri)' or 'not being able to accomplish the benefit of others'. (Commentary

ལ་ཆེན།)འདི་མདོར་མི་སྣང་ ཁམས་གསུམ་ལ་བརྟེན་པ་དང་གནས་པ་ཞེས་པ་སྣང་། དག་ལྡན་དུ། སེམས་ནི་རྟག་པ་ལ་ ཞེན་དང་། །ཞེས་དང་། རད་ཀིར་ནི། ཁམས་གསུམ་ལ་སེམས་ཞུམ་པ་ནི་སྔར་བཤད་གནས་ དང་ཆགས་གཉིས་ཀའོ་ཟེར་རོ། །གཟུགས་སྐུ་ཁོ་ན་(འབུམ་ཊཱིཀ་)ལ་སངས་རྒྱས་དཀོན་མཆོག་ དང་། ཡན་ལག་བཅུ་གཉིས་(འབུམ་)ཁོ་ན་ལ་ཆོས་དང་། ཟུང་བཞི་(བུདྡྷ་)ཁོ་ན་ལ་དགེ་འདུན་དུ་ ལྟ་བའི་མངོན་ཞེན་གསུམ་དང་། བྱང་སེ་དང་ཉན་ཐོས་ཀྱི་སྡོམ་པ་ལ་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་དངོས་པོ་ (འབུམ་)དེར་ལྟ་ཞིང་མཚན་མར་འཛིན་པའི་མངོན་ཞེན་དང་། ཆོས་ཐམས་ཅད་སྟོང་པ་ཉིད་ལ་ རྩོད་པ་ནི་ཡིད་གསོད་(དག་ལྡན་)པའམ་སྐྱོ་བ་སྟེ་ཆོས་ཐམ་ཅད་སྟོང་(འབུམ་)ན་ལས་ལེགས་ཉེས་ ཀྱི་འབྲས་བུ་ཡང་(འབུམ་)མེད་སྙམ་ནས་སྟོང་ཉིད་ལ་སྐྲག་ཅིང་ཞུམ་(མདོ་)པ་དང་། སྟོང་ཉིད་དང་ འགལ་བའི་ཉེས་པ་ནི་དེ་དང་མི་(དག་ལྡན་)མཐུན་པར་བྱེད་པ་བདེན་པར་འཛིན་པ་ཡོངས་སུ་ སྤངས་པ་སྟེ་ཉེས་པ་དེ་ལྟ་བུ་ཉི་ཤུ་རྒྱུད་གང་ལ་རྣམ་པར་ཆད་ཅིང་དེ་དང་བྲལ་ནས་དེ་ལས་ 1-463 བཟློག་པའི་ཆོས་དོན་ནམ་ཤུགས་ཀྱིས་འཕངས་པའི་ཡོངས་སུ་སྦྱོང་བ་རྣམ་པ་ཉི་ཤུས་རྫོགས་ པར་འཐོབ་(རྩ་བ་)ཅིང་ཀུན་ཤེས་པར་འགྱུར་བ་ཡིན་ནོ། །གང་ན། ས་བདུན་པའོ། །མིང་ཅི་ ཞེ་ན། བགྲོད་གཅིག་ལམ་དང་འབྲེལ་བའི་ཕྱིར། །རིང་དུ་སོང་བའི་སར་འདོད་དོ། །ཞེས་ པ་ལྟར། བགྲོད་གཅིག་ལམ་དང་འབྲེལ་བས་(མངོན་པར་འདུ་བྱེད་པའི་སྒོ་ནས་)མཚན་འཛིན་ལས་ རིང་དུ་སོང་བའོ། །(བདུན་པ་རིང་དུ་སོང་བ་སྟེ། །གྲངས་ནི་རིང་དུ་སོང་ལྡན་ཕྱིར། །ཞེས་རིན་ཆེན་ཕྲེང་བར་རོ། །)སྐད་ ཅིག་རེ་རེ་ལ་འགོག་པ་ལ་སྙོམས་པར་འཇུག་པས་དུས་དང་ཡོན་ཏན་གྱི་གྲངས་ཀྱིས་རིང་དུ་ སོང་བའོ་ཞེས་མི་ཕམ་བཤེས་གཉེན་ནོ། །དེ་ཡང་སྔ་མ་བཞིན་དུའོ་ཞེས་གཉིས་སུ་དྲང་ངོ་། ། ཆོས་ཉི་ཤུ་མི་བྱ་སྟེ་འདི་ལྟ་སྟེ་བདག་ཏུ་འཛིན་པར་མི་བྱའོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །གཉིས་པ་ལ། གསུམ་གྱི་སྔ་འགྲེལ་ནི། སྤང་བྱའི་དོན་གྱིས་འཕངས་པའི་གཉེན་པོའི་ཆོས་ཉིད་བསྟན་པའི་ ཕྱིར་གསུངས་ཏེ། གཉིས་པ་རྩ་བ་དང་གསུམ་པ་འགྲེལ་པ་ལྷན་ཅིག་བཤད་དེ། སྟོང་ཉིད་ ཀྱང་ཡོད་པར་མི་འཛིན་(འབུམ་ཊཱིཀ་)ན་བདག་ལ་སོགས་ལྟ་ཅི་སྨོས་པས་དོན་དམ་པར་བདེན་ དངོས་ཀྱི་ངོ་བོས་སྟོང་པར་མངོན་སུམ་དུ་ཡང་དག་པར་ཤེས་པ་ནི་རྣམ་པར་ཐར་བའི་སྒོ་སྟོང་ པ་ཉིད་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་ཏེ་ས་བདུན་པའི་རྒྱུད་ཀྱི་དེ་འདྲའི་ཡེ་ཤེས་ཆོས་ཅན། ཕུང་སོགས་བདག་ ཏུ་འཛིན་པའི་གཉེན་པོ་ཡིན་ཏེ། བདག་སོགས་ཆོས་ཀུན་དོན་དམ་པར་སྟོང་པར་མངོན་སུམ་ དུ་རྟོགས་པའི་སློབ་ལམ་ཡིན་པས་སོ། །ཞེས་སོགས་སྦྱོར་ཕྲེང་ཡིད་ཀྱི་མུན་སེལ་དུ་ཞིབ་ཏུ་ བསྟན་པ་ལྟར་ཤེས་པར་བྱའོ། །སེམས་ཅན་སོགས་ཀྱི་མཚན་མ་

【現代漢語翻譯】 ལ་ཆེན། (La Chen，大處)此處不明顯，顯現的是依賴和安住於三界。在《達丹》中說：『心執著于常』。在《熱吉》中說：『對三界心生厭倦，就是之前所說的安住和貪執。』只將色身(《十萬頌釋》)視為佛寶，只將十二緣起(《十萬頌》)視為法寶，只將四雙(佛陀)視為僧寶的三種我慢，以及將菩薩和聲聞的戒律視為戒律的實體(《十萬頌》)並執著于相狀的我慢，還有對一切法皆是空性的爭論，就是灰心(《達丹》)或沮喪，認為一切法皆空(《十萬頌》)就沒有善惡業的果報(《十萬頌》)而對空性感到恐懼和沮喪(《經部》)，與空性相違背的過失就是不(《達丹》)與之相符，完全斷除執著于真實的過失，在任何相續中完全斷除並遠離這二十種過失，從而獲得與此相反的法義或通過力量所引發的二十種完全清凈(根本)，併成為一切智者。在哪裡呢？在七地。叫什麼名字呢？因為與一行道相連。想要到達遙遠的地方。就像這樣，因為與一行道相連(通過顯現的方式)而遠離了執著于相狀。(七地是遙遠的，因為具有遙遠的數字。正如《寶鬘論》中所說。)因為每一剎那都入于止滅，所以通過時間和功德的數量而變得遙遠，這是米龐格西的觀點。就像之前一樣，這是雙重的。不要做二十種法，比如不要執著於我等等。第二部分，三者的前釋是：爲了顯示通過所斷之義所引發的對治法性而說的，第二部分是根本，第三部分是解釋一起說的，即使不執著于空性(《十萬頌釋》)，更何況是我等，因為以勝義諦的真實自性為空性而現量如實了知，就是解脫之門空性之智慧，七地相續的這種智慧法，是對治執著于蘊等的，因為我等一切法在勝義諦中以空性現量證悟是學道，等等，正如《串聯明燈》中所詳細闡述的那樣。眾生等的相狀 The Great (La Chen): This is not obvious here; what appears is the reliance and abiding in the three realms. In 'Dakden,' it says, 'The mind clings to permanence.' In 'Rakir,' it says, 'Being disheartened by the three realms is what was previously described as abiding and attachment.' Regarding the physical body alone (according to the commentary on the Hundred Thousand Verses), considering it as the Buddha Jewel; considering the twelve links of dependent origination alone (from the Hundred Thousand Verses) as the Dharma Jewel; and considering the four pairs (Buddha) alone as the Sangha Jewel—these are the three types of arrogance. Furthermore, considering the vows of Bodhisattvas and Shravakas as the substance of morality (from the Hundred Thousand Verses) and clinging to their characteristics with arrogance. Arguing that all phenomena are emptiness leads to discouragement (Dakden) or despair, thinking that if all phenomena are empty (Hundred Thousand Verses), there will be no consequences of good or bad actions (Hundred Thousand Verses), thus fearing and being disheartened by emptiness (Sutra). The fault contrary to emptiness is not (Dakden) being in harmony with it, completely abandoning the clinging to truth. When such twenty faults are completely severed and separated from any continuum, and when the twenty complete purifications (root) that are the opposite of these faults, or that are forcefully propelled by the meaning of the Dharma, are fully attained, one becomes all-knowing. Where? In the seventh Bhumi. What is its name? Because it is connected to the One Path. It is considered to be a place far away. Just as it is said, because it is connected to the One Path (through the door of manifestation), it has gone far away from clinging to characteristics. (The seventh is far away because it possesses the number of being far away, as stated in the Garland of Jewels.) Because one enters into cessation in each moment, it has gone far away through the number of times and qualities, according to Mipham Rinpoche. It is also like the previous one, which is stated twice. One should not engage in the twenty practices, such as not clinging to self, and so on. The preliminary explanation of the three is: It is said to show the nature of the antidote propelled by the meaning of what is to be abandoned. The second part is the root, and the third part is the explanation spoken together. Even if one does not cling to emptiness (commentary on the Hundred Thousand Verses), what need is there to mention self and so on? Because one directly and correctly knows emptiness as the real nature in ultimate truth, it is the wisdom of emptiness, the door to liberation. Such wisdom in the continuum of the seventh Bhumi is the antidote to clinging to the aggregates and so on, because the direct realization of emptiness in ultimate truth of all phenomena such as self is the path of learning, and so on, as explained in detail in the Garland of Union, the dispeller of the darkness of the mind. The characteristics of sentient beings and so on.

【English Translation】 La Chen (Great Place): This is not obvious here; what appears is the reliance and abiding in the three realms. In 'Dakden,' it says, 'The mind clings to permanence.' In 'Rakir,' it says, 'Being disheartened by the three realms is what was previously described as abiding and attachment.' Considering the physical body alone (according to the commentary on the Hundred Thousand Verses) as the Buddha Jewel; considering the twelve links of dependent origination alone (from the Hundred Thousand Verses) as the Dharma Jewel; and considering the four pairs (Buddha) alone as the Sangha Jewel—these are the three types of arrogance. Furthermore, considering the vows of Bodhisattvas and Shravakas as the substance of morality (from the Hundred Thousand Verses) and clinging to their characteristics with arrogance. Arguing that all phenomena are emptiness leads to discouragement (Dakden) or despair, thinking that if all phenomena are empty (Hundred Thousand Verses), there will be no consequences of good or bad actions (Hundred Thousand Verses), thus fearing and being disheartened by emptiness (Sutra). The fault contrary to emptiness is not (Dakden) being in harmony with it, completely abandoning the clinging to truth. When such twenty faults are completely severed and separated from any continuum, and when the twenty complete purifications (root) that are the opposite of these faults, or that are forcefully propelled by the meaning of the Dharma, are fully attained, one becomes all-knowing. Where? In the seventh Bhumi. What is its name? Because it is connected to the One Path. It is considered to be a place far away. Just as it is said, because it is connected to the One Path (through the door of manifestation), it has gone far away from clinging to characteristics. (The seventh is far away because it possesses the number of being far away, as stated in the Garland of Jewels.) Because one enters into cessation in each moment, it has gone far away through the number of times and qualities, according to Mipham Rinpoche. It is also like the previous one, which is stated twice. One should not engage in the twenty practices, such as not clinging to self, and so on. The preliminary explanation of the three is: It is said to show the nature of the antidote propelled by the meaning of what is to be abandoned. The second part is the root, and the third part is the explanation spoken together. Even if one does not cling to emptiness (commentary on the Hundred Thousand Verses), what need is there to mention self and so on? Because one directly and correctly knows emptiness as the real nature in ultimate truth, it is the wisdom of emptiness, the door to liberation. Such wisdom in the continuum of the seventh Bhumi is the antidote to clinging to the aggregates and so on, because the direct realization of emptiness in ultimate truth of all phenomena such as self is the path of learning, and so on, as explained in detail in the Garland of Union, the dispeller of the darkness of the mind. The characteristics of sentient beings and so on.

ཐམས་ཅད་དོན་དམ་པར་ (མདོ་)མེད་པར་དང་། ཁམས་(མདོ་)གསུམ་དང་སྲོག་སོགས་གང་ལ་ཡང་སྨོན་པ་མེད་པ་ཡང་ དག་པར་ཤེས་པས་རིམ་བཞིན་སེམས་ཅན་དང་སྲོག་འཛིན་སྤང་ངོ་། །སྲོག་མི་གཅོད་སོགས་ དགེ་བ་བཅུའི་ལས་ཀྱི་ལམ་ལ་བསད་པར་བྱ་བ་དང་། གསོད་པ་པོ་དང་བསད་པ་སྟེ་འཁོར་ གསུམ་དུ་དམིགས་པ་རྣམ་པར་དག་པ་དེར་མི་དམིགས་པ་དང་ལ་སོགས་པས་མི་རྐུ་སོགས་ 1-464 ཏེ་འཁོར་གསུམ་དག་པའི་དགེ་བཅུ་བསྒོམ་པ་རྫོགས་(མདོ་)པས་གང་ཟག་ཏུ་འཛིན་པ་སྤོང་ ངོ་། །སྐྱེ་བོ་སྡུག་བསྔལ་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་དམིགས་པའི་སྙིང་རྗེའིའམ་བརྩེ་བས་ཆད་འཛིན་ སྤོང་བ་དང་། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་རྫོགས་པ་(འགྲེལ་ཆེན་)ནས་བཟུང་སྟེ་དངོས་པོ་ཐམས་ཅད་ ལ་ཅིར་ཡང་དམིགས་ཤིང་རློམ་པ་མེད་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱིས་རྟག་འཛིན་སྤོང་ངོ་། །འཁོར་འདས་ (འབུམ་ཊཱིཀ་)ཀྱི་ཆོས་ཐམས་ཅད་དོན་དམ་པར་བྲི་བསྣན་(མདོ་)ནམ་བླང་(འབུམ་)དོར་མེད་པར་ མཉམ་པ་ཉིད་དུ་རྟོགས་པས་མཚན་འཛིན་སྤོང་ངོ་། །མཐར་ཐུག་གི་(ཤཱནྟི་)ཐེག་པ་ཐེག་པ་ཆེན་ པོ་བའི་ཚུལ་(མདོ་དང་མི་མཐུན་)གཅིག་ཏུ་རྟོགས་པས་རྒྱུར་འཛིན་སྤོང་ངོ་། །(ཆོས་ཐམས་ཅད་དོན་དམ་ པར་དངོས་པོ་མེད་པའི་རང་བཞིན་དུ་ཚུལ་གཅིག་ཏུ་རྟོགས། ཞེས་འབུམ་ཊཱིཀ) མིང་གཟུགས་དོན་དམ་(མདོ་)པར་ མི་སྐྱེ་བར་ཡོངས་སུ་ཤེས་པས་ཕུང་འཛིན་སྤོང་ངོ་། །ཁམས་སོགས་དོན་དམ་པར་སྐྱེ་འགག་ (འབུམ་)སོགས་ཀྱིས་སྟོང་པའི་ཆོས་ཟབ་མོ་ལ་ངེས་པར་རྟོགས་པའི་བཟོད་པ་ཤེས་ཤིང་ཁོང་ དུ་ཆུད་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱིས་ཁམས་འཛིན་(མདོར་དེ་གཉིས་གོང་འོག་བཟློག་)སྤོང་ངོ་། །ཤེས་བྱའི་ཆོས་ ཕྱི་ནང་གི་སྐྱེ་མཆེད་རྣམས་ཐམས་ཅད་ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་ཐབས་གཟུང་(འབུམ་ཊཱིཀ་)འཛིན་ནམ་ ཡོད་མེད་རྟག་ཆད་གཉིས་མེད་(མདོ་)ཀྱི་སྒོ་ནས་རྣམ་པ་གཅིག་ཏུ་རབ་ཏུ་སྟོན་ཅིང་རྟོགས་པས་ སྐྱེ་མཆེད་དུ་འཛིན་པ་སྤོང་ངོ་། །ཆོས་ཐམས་ཅད་ལ་མཚན་མར་འཛིན་པའི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་ ཐམས་ཅད་ཀུན་ཏུ་འཇོམས་པའམ་གཅོད་པ་མཚན་མར་མི་འཛིན་(འབུམ་ཊཱིཀ་)ཅིང་རྣམ་རྟོག་ (ཊཱིཀ་མདོ་)མེད་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱིས་ཁམས་གསུམ་ལ་གནས་འཛིན་སྤོང་ངོ་། །གཟུགས་སོགས་ ཀྱི་མཚན་མར་འཛིན་པའི་འདུ་ཤེས་སམ་རྟོག་པ་མེད་པ་དང་འཇིག་ལྟ་སོགས་ལྟ་བ་ལྔ་འདོར་ བ་དང་། འདོད་ཆགས་ཞེ་སྡང་ལ་སོགས་པའི་ཉོན་མོངས་སྤོང་བའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱིས་ཁམས་ གསུམ་ལ་ཆགས་འཛིན་སྤོང་ངོ་། །གཞན་དོན་དུ་རྣམ་མཁྱེན་ལ་རྩེ་གཅིག་པའི་ཞི་གནས་ངེས་ པར་སེམས་ཤིང་བསྒོམས་པས་ཞུམ་འཛིན་སྤོང་ངོ་། །དོན་དམ་པའི་སངས་རྒྱས་ཆོས་སྐུར་ 1-465 ཤེས་པའི་ཤེས་རབ་ལྷག་མཐོང་དང་སྟོང་ཉིད་ལ་སེམས་མི་སྐྲག་པ་ལ་སོགས་པའི་ཐབས་ལ་ མཁས་པར་བྱེད་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱིས་སངས་རྒྱས་སུ་འཛིན་པ་སྤོང་ངོ་། །ཁམས་གསུམ་ལ་(མདོ་) ད

【現代漢語翻譯】 通達一切諸法，于勝義諦中，知悉諸法皆無自性（མེད་པར་，梵文：anātman，羅馬轉寫：anātman，漢語字面意思：無我），且於三界（khams gsum）及生命等不起貪著，如是如實知已，次第斷除有情及命根之執著。進而修習不殺生等十善業道，于能殺、所殺及殺業（འཁོར་གསུམ་）三輪體空中，了達其性空無所有，如是不偷盜等，圓滿修習三輪清凈之十善業，斷除人我之執著。 對於一切受苦眾生，以慈悲心（snying rje）或悲憫心（brtse ba）觀照，斷除斷見之執著。從圓滿佛土（sangs rgyas kyi zhing rdzogs pa）開始，對於一切事物不起任何執著與傲慢，以智慧（ye shes）斷除常見之執著。對於輪迴（'khor）與涅槃（'das）一切諸法，于勝義諦中，不起增減（བྲི་བསྣན），亦無取捨（བླང་དོར），了達其平等性（mnyam pa nyid du），斷除相執之執著。證悟究竟之大乘（theg pa chen po）道，通達一切法性一味，斷除因執之執著。（一切諸法于勝義諦中，皆無自性，通達此一味性）。 通達名色（ming gzugs）于勝義諦中不生不滅，斷除蘊執之執著。通達界等（khams sogs）于勝義諦中，生滅（skye 'gag）等皆空，以甚深之法，證悟並了知其忍（bzod pa），以智慧（ye shes）斷除界執之執著。對於內外諸處（skye mched），以大乘之方便，或以有無、常斷二邊皆離之門，如是開示並證悟其一味性，斷除處執之執著。對於一切諸法，斷除執著于相之分別念（rnam par rtog pa），不住于相，以無分別之智慧（ye shes），斷除於三界之住執。 斷除對於色等之相執之念想或分別，捨棄壞聚見等五種邪見，以斷除貪嗔等煩惱之智慧（ye shes），斷除對於三界之貪執。為利他故，一心專注於一切種智（rnam mkhyen）之止觀（zhi gnas），如是修習，斷除怯弱之執著。以智慧（shes rab）觀照，通達勝義諦之佛法身（chos sku），對於空性（stong nyid）不生恐懼等，善巧方便之智慧（ye shes），斷除對於佛之執著。於三界之中

【English Translation】 Comprehending all phenomena, in the ultimate truth, knowing that all phenomena are without self-nature (མེད་པར་, Sanskrit: anātman, Romanization: anātman, literal meaning: no self), and without attachment to the three realms (khams gsum) and life, etc., thus truly knowing, gradually abandoning the attachment to sentient beings and the life force. Further, cultivate the ten virtuous paths such as non-killing, and in the three wheels (འཁོར་གསུམ་) of the killer, the killed, and the act of killing, understand their emptiness and non-existence. Thus, not stealing, etc., perfectly cultivate the ten virtues with the purity of the three wheels, abandoning the attachment to self. Towards all suffering beings, contemplate with loving-kindness (snying rje) or compassion (brtse ba), abandoning the attachment to nihilistic views. Starting from the perfection of the Buddha-field (sangs rgyas kyi zhing rdzogs pa), without any attachment or arrogance towards all things, with wisdom (ye shes), abandoning the attachment to eternalistic views. Towards all phenomena of samsara ('khor) and nirvana ('das), in the ultimate truth, without increase or decrease (བྲི་བསྣན), and without taking or abandoning (བླང་དོར), understanding their equality (mnyam pa nyid du), abandoning the attachment to characteristics. Realizing the ultimate Great Vehicle (theg pa chen po) path, understanding the one taste of all dharmas, abandoning the attachment to causes. (All dharmas in the ultimate truth are without self-nature, understanding this one taste). Understanding that name and form (ming gzugs) do not arise or cease in the ultimate truth, abandoning the attachment to aggregates. Understanding that the elements, etc. (khams sogs), are empty of arising and ceasing (skye 'gag), etc., in the ultimate truth, with the profound dharma, realizing and knowing its forbearance (bzod pa), with wisdom (ye shes), abandoning the attachment to elements. Towards the internal and external realms (skye mched), with the skillful means of the Great Vehicle, or with the gate of neither existence nor non-existence, neither permanence nor annihilation, thus revealing and realizing their one taste, abandoning the attachment to realms. Towards all dharmas, abandoning the conceptual thoughts (rnam par rtog pa) that cling to characteristics, not dwelling on characteristics, with non-conceptual wisdom (ye shes), abandoning the attachment to dwelling in the three realms. Abandoning the thoughts or discriminations that cling to the characteristics of form, etc., abandoning the five wrong views such as the view of the perishable collection, with the wisdom (ye shes) that abandons afflictions such as attachment and aversion, abandoning the attachment to greed for the three realms. For the sake of others, focusing single-mindedly on the quiescence (zhi gnas) of omniscience (rnam mkhyen), thus practicing, abandoning the attachment to timidity. Contemplating with wisdom (shes rab), understanding the Dharma-body (chos sku) of the Buddha in the ultimate truth, without fear of emptiness (stong nyid), etc., with the wisdom (ye shes) of skillful means, abandoning the attachment to the Buddha. In the three realms

གའ་ཞིང་ཆགས་(ཊཱིཀ་)པའི་སེམས་དུལ་བའམ་ཉེ་བར་ཞི་བ་འགོག་ལམ་ཤེས་པའི་(མདོར་དུལ་ ཞི་སོ་སོར་བཤད་དོ་)ཡེ་ཤེས་ཀྱིས་ཆོས་སུ་འཛིན་པ་སྤོང་ངོ་། །གཟུགས་སོགས་ཆོས་ཐམས་ཅད་ལ་ ཐོགས་པ་མེད་པའི་ཡེ་ཤེས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྤྱན་(མདོ་)ཐོབ་པས་དགེ་འདུན་དུ་འཛིན་པ་སྤོང་། ཚུལ་ཁྲིམས་ལ་སོགས་པའི་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཆགས་ཤིང་མངོན་པར་ཞེན་པའི་སའམ་གནས་ མིན་པར་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱིས་ཚུལ་ཁྲིམས་སུ་ལྟ་བ་སྤོང་ངོ་། །རང་གར་ ཏེ་ཇི་ལྟར་འདོད་པ་བཞིན་དུ་དུས་མཉམ་དུ་སྟེ་གཅིག་ཅར་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་གཞན་ཐམས་ ཅད་དུ་འགྲོ་ཞིང་ཕྱིན་ནས་སྟོང་ཉིད་ཟབ་མོའི་ཆོས་རབ་ཏུ་རྣམ་པར་འབྱེད་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱིས་ རྩོད་འཛིན་སྤོང་ངོ་། །གདུལ་བྱའི་བསམ་པ་དང་མཐུན་པར་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་ཐམས་ཅད་ དུ་བདག་གི་ངོ་བོ་སྟེ་ལུས་རབ་ཏུ་སྟོན་པར་བྱེད་པའི་དངོས་པོ་བདེན་མེད་དུ་རྟོགས་པའི་ཡེ་ ཤེས་ཀྱིས་འགལ་འཛིན་སྤོང་བ་ཞེས་བྱ་བ་ཡོངས་སུ་སྤྱོང་བ་ཉི་ཤུ་པོ་འདིས་ཀྱང་སྔ་མ་བཞིན་ དུ་ས་བདུན་པ་རྟོགས་པར་འགྱུར་བ་ཡིན་ནོ། །ཐམས་ཅད་ལ་ས་བདུན་པའི་ཡེ་ཤེས་ཞེས་ སྦྱར་རོ། །སྤང་གཉེན་དེ་ལྟར་འགྲེལ་ཆེན་ལས་སོ། །(མདོ་དང་བསྟན་བཅོས་མི་མཐུན་པ་རེ་རེ་ཙམ་སྣང་ ངོ་། །) འོན་ཀྱང་སྤང་གཉེན་ཇི་བཞིན་མིན་ཞེས་བཅོམ་རལ་འཆད་དོ། །མདོ་ནི། ཆོས་ཉི་ཤུ་ རྫོགས་པར་བྱ་སྟེ་འདི་ལྟ་སྟེ་སྟོང་པ་ཉིད་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་བྱ་བ་དང་། ཞེས་སོགས་སོ། ། བརྒྱད་པ་ལ། ས་བརྒྱད་པའི་ལས་སམ་ཡོངས་སྦྱོང་ནི་རྣམ་པ་འདི་བརྒྱད་མདོ་ལས་ བཤད་དོ། །བརྒྱད་གང་ན། རྩ་འགྲེལ་ལྷན་ཅིག་བཤད་དེ། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཡིད་ དམ་སེམས་ཀྱི་སྤྱོད་པ་ཆགས་པ་ཡོད་མེད་སོགས་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན། ཡེ་ཤེས་གཅིག་གིས་(མདོ་ )ཤེས་པ་དང་། ཕྱོགས་བཅུའི་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་ཐམས་ཅད་དུ་རྫུ་འཕྲུལ་ལ་སོགས་པའི་ 1-466 མངོན་པར་ཤེས་པ་ཐམས་ཅད་(མདོ་དོན་)ཀྱིས་རྣམ་པར་རྩེ་བ་སྟེ་རོལ་བ་དང་། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ ཞིང་རྟེན་ཏེ་སྣོད་ཀྱི་ཞིང་བཟང་བོ་གསེར་དང་དངུལ་ལ་སོགས་པའི་ངོ་བོ་ལ་བཻཌཱུརྱས་མིག་ མངས་རིས་སུ་བྲིས་པ་ལ་སོགས་པར་བསྒྱུར་བའམ་སྒྲུབ་པ་དང་། (མདོ་དང་ཅུང་མ་མཐུན།) སངས་ རྒྱས་ཀྱི་སྐུ་ཡོངས་སུ་བརྟག་པ་ནི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་སྐུ་ཡང་དག་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་རྟོགས་ པར་བྱེད་པ་དང་། སངས་རྒྱས་བསྟེན་པ་ནི་སངས་རྒྱས་བསྙེན་བཀུར་བ་ལ་མདོར་བཤད་དོ། ། འདིར་གཞན་དོན་དུ་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་ཆོས་ཡོངས་སུ་བརྟག་པ་སྟེ་ཆོས་ལོག་སུན་འབྱིན་ ཅིང་(རལ་གྲི་)ཕྱིན་ཅི་(རལ་གྲི་)མ་ལོག་པ་སྟོན་པ་ལ་སོགས་པའི་ཕྱིར་ཏེ་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་སངས་ རྒྱས་མཉེས་པར་བྱེད་པ་སྟེ་སྒྲུབ་པའི་མཆོད་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །སེམས་ཅན་གྱི་དབང་བོ་ རབ་(མདོ

【現代漢語翻譯】 以智慧捨棄對能使心調伏或近於寂靜的處所（簡言之，調伏與寂靜分別闡述）之法的執著。（如果）獲得對一切色等法無礙之智慧，即佛眼（經），則捨棄對僧伽的執著。 以智慧捨棄對戒律的看法，即以智慧如實了知一切戒律等法並非貪執和顯現執著的處所或根源。 以智慧捨棄爭論執著，即能隨心所欲，同時或立即前往一切其他佛土，並深入辨析甚深空性的法。 以智慧捨棄矛盾執著，即能隨應所化眾生的心意，在一切佛土示現我的自性，即以智慧了知身體是無實有的。如是，通過這二十種完全修習，也能如前一般證悟七地。一切都應加上『七地的智慧』。 關於捨棄與對治，以上出自《大疏》。 （經部與論典偶有不符之處。）然而，絳喇嘛認為捨棄與對治並非完全一致。經中說：『應圓滿二十法，即應圓滿空性』等等。 關於第八地，經中闡述了八地之業或完全修習的八種相。何為八？結合根本與釋文進行闡述：以一種智慧（經）如實了知一切有情的心意或心之行境，即貪執有無等；在十方世界中，以一切神通等（經義）嬉戲玩樂；將佛土，即作為所依之器世間，轉變為妙善之境，如黃金、白銀等，或以毗琉璃描繪眼狀花紋等（與經部略有不符）； 完全觀察佛身，即如實了知佛之法身；供養承事諸佛，簡言之即是親近承侍諸佛。此處，爲了利益他人，完全觀察一切法，即爲了駁斥邪法、闡明正法等理由，使諸佛歡喜，即是行供養。 以智慧善巧地引導有情，即以智慧了知有情根器之利鈍。

【English Translation】 With wisdom, abandon clinging to the Dharma that subdues or pacifies the mind (in short, subduing and pacifying are explained separately) of the place where attachment arises. (If) one obtains the wisdom that is unhindered to all phenomena such as form, i.e., the Buddha-eye (Sutra), then abandon clinging to the Sangha. With wisdom, abandon the view of discipline, i.e., with wisdom, truly realize that all phenomena such as discipline are not the place or source of clinging and manifest attachment. With wisdom, abandon clinging to disputes, i.e., being able to go to all other Buddha-fields simultaneously or immediately as one wishes, and deeply analyze the Dharma of profound emptiness. With wisdom, abandon contradictory clinging, i.e., being able to manifest my own nature in all Buddha-fields in accordance with the minds of the beings to be tamed, i.e., with wisdom, knowing that the body is unreal. Thus, through these twenty complete practices, one can also realize the seventh ground as before. Everything should be added with 'the wisdom of the seventh ground'. Regarding abandonment and antidote, the above is from the Great Commentary. (There are occasional discrepancies between the Sutras and treatises.) However, Jampal Raldri states that abandonment and antidote are not completely consistent. The Sutra says: 'One should perfect twenty dharmas, i.e., one should perfect emptiness,' etc. Regarding the eighth ground, the Sutra explains the eight aspects of the karma or complete practice of the eighth ground. What are the eight? Explaining together the root and commentary: with one wisdom (Sutra), truly knowing the minds or mental activities of all sentient beings, i.e., clinging to existence or non-existence, etc.; in all the ten directions of the world, playing and enjoying with all the supernormal powers, etc. (Sutra meaning); transforming the Buddha-field, i.e., the vessel world as the basis, into a wonderful realm, such as gold, silver, etc., or drawing eye-shaped patterns with lapis lazuli, etc. (slightly inconsistent with the Sutra); Completely observing the Buddha-body, i.e., truly realizing the Dharmakaya of the Buddha; offering service to the Buddhas, in short, is to be close to and serve the Buddhas. Here, for the benefit of others, completely observing all dharmas, i.e., making the Buddhas happy for the reasons of refuting wrong dharmas and clarifying the right dharmas, etc., is to make offerings. Skillfully guiding sentient beings with wisdom, i.e., with wisdom, knowing the sharpness or dullness of the faculties of sentient beings.

་)དང་ཐ་མ་ཤེས་(ཆོས་ཟབ་མོའི་སྣོད་དུ་གྱུར་སོགས་ཞེས་འབུམ་ཊཱིཀ་)པའམ་འཆི་འཕོ་སྐྱེ་བ་ཤེས་ པའི་ལྷའི་མིག་བསྐྱེད་པ་དང་། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་བརྟེན་པ་སེམས་ཅན་གྱི་སེམས་ཡོངས་ སུ་(འབུམ་ཊཱིཀ་རད་ཀིར་)དག་པར་བྱེད་པ་ནི་བཅུད་ཡོངས་སུ་སྦྱོང་བའོ། །གནས་སྐབས་ཐམས་ ཅད་དུ་ཆོས་ཐམས་ཅད་བདེན་མེད་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུར་རྟོགས་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལ་གནས་པ་དང་། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་དེ་མང་བོའི་དགེ་རྩ་འགྲུབ་པའི་དོན་དུ་འགྱུར་བར་མཐོང་ནས་བློ་ སྔོན་དུ་བཏང་བའི་ལྷ་(ཊཱིཀ་)མི་ལ་སོགས་པའི་སྐྱེ་བ་ཡོངས་སུ་འཛིན་པ་ཞེས་བྱ་བ་ཡོངས་སུ་ སྦྱོང་བའི་ཆོས་དེ་ལྟ་བུ་རྣམ་པ་བརྒྱད་ཀྱིས་ས་བརྒྱད་པ་རྫོགས་པར་ཉམས་སུ་མྱོང་བར་འགྱུར་ བ་ཡིན་ནོ། །མིང་ཅི་ཞེ་ན། འདུ་ཤེས་གཉིས་ཀྱིས་མི་གཡོའི་ཕྱིར། །མི་གཡོ་བ་ཞེས་ངེས་པར་ བརྗོད། །ཅེས་ཏེ། མཚན་མ་(དབྱིག་)ལ་དང་མཚན་མེད་ལ་རྩོལ་བའི་འདུ་ཤེས་གཉིས་ཀྱིས་ མི་གཡོ་བའོ། །མཚན་(དབྱིག་)མ་དང་། མངོན་པར་འདུ་བྱེད་པས་མི་གཡོ་ཞེས་ཐེག་བསྡུས་ ཏེ། འདུ་བྱེད་ནི་རྩོལ་བའི་རྣམ་པར་རྟོག་པར་རིན་ཕྲེང་འགྲེལ་པར་རོ། །ཆོས་བཞི་བོ་འདི་ དག་རྫོགས་པར་བྱ་སྟེ། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་སེམས་ཁོང་དུ་ཆུད་པར་བྱ་བ་དང་། ཞེས་ 1-467 སོགས་དང་། གཞན་ཡང་ཆོས་བཞི་རྫོགས་པར་བྱ་སྟེ་དབང་བོ་རབ་དང་(བར་མར་)ཐ་མ་ཤེས་ པ་དང་། ཞེས་སོགས་ཏེ། བཞི་ཕྲག་གཉིས་སོ་སོར་བྱས་པ་ནི་གང་རུང་གིས་ས་དེ་ཡོངས་སུ་ སྦྱོང་བར་ཤེས་པའི་དོན་དུ་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཨཱརྱའོ། ། དགུ་པ་ལ། རྩ་བ་ནི། ཕྱིན་དྲུག་རྫོགས་(མདོ་)པས་བཟང་པོ་སྤྱོད་པ་ལ་སོགས་པའི་སྨོན་ ལམ་མཐའ་ཡས་པ་ཕུན་ཚོགས་(ཇི་ལྟར་སྨོན་པ་བཞིན་འགྲུབ་པའོ་ཞེས་འབུམ་ཊཱིཀ་)དང་ཞེས་རེ་རེར་སྦྱར་ རོ། །ལྷ་དང་ཀླུ་ལ་སོགས་པའི་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་སྐད་ཤེས་པ་ངེས་(མདོ་)ཚིག་སོ་སོ་ ཡང་དག་པར་རིག་པ་(སྐྱོན་མེད་པ་)ཁོང་དུ་ཆུད་པས་ཚིག་ལ་དབང་ཐོབ་པ་དང་། རིག་པ་དང་ (སྐྱོན་མེད་པ་)གྲོལ་བར་(མ་ཐོགས་པའི་)སྨྲ་བའི་སྤོབས་པ་ཆུ་བོའི་རྒྱུན་ལྟ་བུར་མི་ཟད་པ་སྤོབས་པ་ སོ་སོ་ཡང་དག་པར་རིག་(མདོ་)པ་ཁོང་དུ་ཆུད་པས་དོན་ལ་དབང་ཐོབ་པ་དང་། (དེ་གཉིས་ཆོས་སྟོན་ པ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པའི་རྒྱུའོ། །) ཚེ་རབས་ཐམས་ཅད་དུ་རྫུས་ཏེ་སྐྱེ་བས་མངལ་དུ་འཇུག་པ་མཆོག་ དང་ནི། དམ་ཆོས་སྤྱོད་(འབུམ་ཊཱིཀ་)ནུས་པའི་བྱང་སེའི་(མདོ་)རིགས་ཆེན་པོར་སྐྱེ་བ་དང་། རིགས་ གང་(མདོ་)གི་ནང་དུ་སྔོན་(མདོ་)བྱང་སེམས་བྱུང་བའི་རུས་དང་། རྒྱལ་རིགས་བྲམ་ཟེའི་རིགས་ ཆེ་ཞིང་མཐོ་བར་སྐྱེ་བ་བརྒྱུད་དམ་ཆོ་འབྲང་དང་ཞེས་མདོ་སྟེ། ཡང་ན་དེ་གཉིས་གོ་བཟློག་གོ ། རང་གིས་བྱང་ཆུབ་ལ་བཀོད་པའི་(མདོ་)བྱང་སེའི་(མདོ་)འཁོར་དང་ལྡན་པ་དང་། སྐྱེ

【現代漢語翻譯】 或者生起了知死亡、轉生之神眼，以及依止佛土，使眾生之心完全清凈，這是完全的凈化。在一切時處，安住于了知一切法皆為無實如幻之三摩地，並且見到一切眾生皆能成就眾多善根之義，從而預先發起智慧，受持天、人等之生，這被稱為完全的凈化。像這樣，以八種方式完整地體驗第八地。名字是什麼呢？因為兩種作意不動搖的緣故，所以肯定地說為『不動』。即以對有相（dbyig）和無相的勤作之兩種作意而不動搖。攝類學說，以相（dbyig）和現行作意而不動搖。仁欽塘的註釋中說，作意是勤作的分別。要圓滿這四種法，即通達一切眾生的心，等等。 還有，要圓滿四法，即了知上、中、下等根器，等等。將四法分為兩組，是爲了瞭解以任何一組都能完全凈化該地之義，如阿雅所說。 第九地。根本是：以圓滿六度（mdo），而使善妙行等無量願望圓滿（如所愿般成就，འབུམ་ཊཱིཀ་），逐一對應。通達天、龍等一切眾生的語言，確定（mdo）每個詞語的正確含義（無錯謬），從而獲得對詞語的掌控；以及通達智慧和（無錯謬）解脫（無礙）的說法之無盡辯才如河流般，正確地瞭解（mdo）每一種辯才，從而獲得對意義的掌控（這兩者是圓滿說法之因）。生生世世以化生方式投生，進入母胎是殊勝的；以及能行持正法的菩薩（mdo）生於偉大的種姓；並且無論在哪種（mdo）種姓中，都出生於先前（mdo）出現過菩薩的家族，以及出生于偉大而崇高的王族或婆羅門種姓，世代相傳，這在經部中有記載。或者，這兩者可以顛倒。具有自己安置於菩提的（mdo）菩薩（mdo）眷屬，並且出生時......

【English Translation】 Or, generating the divine eye that knows death, transference, and rebirth, and relying on the Buddha-field, completely purifying the minds of sentient beings, this is complete purification. At all times, abiding in the Samadhi that realizes all phenomena as unreal and illusory, and seeing that all sentient beings can achieve the meaning of accumulating many roots of virtue, thereby initiating wisdom in advance, and taking the birth of gods, humans, etc., this is called complete purification. In this way, experiencing the eighth ground completely through eight aspects. What is the name? Because of the immovability due to the two cognitions, it is definitely said to be 'Immovable'. That is, it is immovable due to the two cognitions of striving for the conditioned (dbyig) and the unconditioned. The Compendium of Topics says that it is immovable due to the conditioned (dbyig) and manifest cognition. The commentary on the Garland of Jewels says that cognition is the discrimination of striving. These four dharmas should be perfected, that is, to comprehend the minds of all sentient beings, etc. Furthermore, four dharmas should be perfected, that is, knowing the superior, intermediate, and inferior faculties, etc. Separating the four dharmas into two groups is to understand that either group can completely purify that ground, as Arya said. The ninth ground. The root is: By perfecting the six perfections (mdo), the infinite aspirations such as the Excellent Conduct are fulfilled (achieving as desired, འབུམ་ཊཱིཀ་), corresponding one by one. Understanding the languages of all sentient beings such as gods and nagas, determining (mdo) the correct meaning (without error) of each word, thereby gaining control over words; and understanding the inexhaustible eloquence of wisdom and (without error) liberation (unobstructed) speech like a river, correctly understanding (mdo) each eloquence, thereby gaining control over meaning (these two are the cause of perfect teaching). Being born by emanation in all lifetimes, entering the womb is supreme; and the Bodhisattva (mdo) who can practice the Dharma is born into a great lineage; and in whatever (mdo) lineage, being born into a family where Bodhisattvas had previously (mdo) appeared, and being born into a great and noble royal or Brahmin family, passed down through generations, as recorded in the Sutras. Or, these two can be reversed. Having the retinue of Bodhisattvas (mdo) who have been placed in enlightenment by oneself (mdo), and at birth...

ས་མ་ཐག་ ཏུ་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་སྣང་བས་རྒྱས་པར་བཀང་སྟེ་(འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་དེ་དག་ཅེས་འབུམ་ཊཱིཀ་)རྣམ་ པ་དྲུག་ཏུ་གཡོ་བར་བྱེད་(མདོ་)པར་སྐྱེ་བ་དག་དང་། སེམས་ཅན་བྱེ་བ་ཁྲག་ཁྲིག་བརྒྱ་སྟོང་དུ་ མ་དང་ལྷན་ཅིག་ཏུ་ངེས་འབྱུང་སྟེ་རབ་ཏུ་འབྱུང་(འབུམ་ཊཱིཀ་)བ་དང་། རྩ་བ་གསེར་ལྷུན་བཻཌཱུ་རྱ་ ཡལ་ག་རིན་ཆེན་བདུན། མེ་ཏོག་དང་ལོ་མ་རིན་ཆེན་ཐམས་ཅད་ལས་གྲུབ་པ། ཤིང་དེའི་དྲི་ བཟང་པོ་དང་ལོ་མས་འཇིག་རྟེན་མཐའ་ཡས་རྒྱས་པར་འགེངས་པའི་(མདོ་)བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཤིང་ རྣམས་དང་། སེམས་ཅན་སྨིན་ཞིང་དག་(མདོ་)པར་བྱེད་པའི་ཡོན་ཏན་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་ 1-468 ཐམས་ཅད་དང་(ཊཱིཀ་)ལྡན་(ཊཱིཀ་)པའོ། །ཆོས་བཅུ་གཉིས་རྫོགས་པར་བྱ་སྟེ་སྨོན་ལམ་མཐའ་ ཡས་པ་ཡོངས་སུ་གཟུང་བ་དང་། ཞེས་སོགས་སོ། །འགྲེལ་པ་ལ། ས་དགུ་པ་རྫོགས་པར་ མངོན་དུ་བྱེད་པ་ཡིན་ནོ། །དེའི་མིང་ཅི་ན། སོ་སོ་ཡང་དག་རིག་བློ་བཟང་། །(འདི་གཙོ་བོ་སྨོས་ཞེས་ དབྱིག་གཉེན།)ས་དེ་ལེགས་པའི་བློ་གྲོས་ཡིན། །(རིན་ཆེན་ཕྲེང་བ་དང་ཐེག་བསྡུས་ཡང་ངོ་། །)ཞེས་ཏེ། དེ་ ཐོབ་པས་ཆོས་སྟོན་པ་ལ་མཁས་པས་ལེགས་པའི་བློ་གྲོས་སོ། །གང་གིས་ན། སྨོན་ལམ་ཞེས་ སོགས་གསུམ་སྔར་ལྟར་དང་། འཇིག་རྟེན་པའི་སྐྱེ་བོ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་བསྔགས་པ་བུད་མེད་ ཀྱི་སྐྱོན་སོ་གཉིས་སམ་དྲུག་ཅུ་གཉིས་སོགས་དང་བྲལ་བའི་མངལ་དུ་འཇུག་པ་དང་། རྒྱལ་ བོའི་རིགས་སུ་འཁྲུང་བ་ཐུབ་པ་ལྟ་བུ་དང་སོགས་པ་བྲམ་ཟེའི་རིགས་སུ་གནས་པ་སྟེ་འཁྲུང་ བ་བྱམས་པ་ལྟ་བུ་དང་། ཉི་མ་དང་སོགས་པ་བུ་རམ་ཤིང་ལ་སོགས་པ་ལས་སྐྱེས་པ་ཉི་མའི་ གཉེན་ནམ་བུ་རམ་ཤིང་བའི་བརྒྱུད་ཅེས་པ་ལྟ་བུ་སྟེ་མའི་མངལ་དུ་མ་བཙས་པས་དང་པོའི་ རིགས་བཙུན་པར་གྲགས་པའོ། །(ཆོས་བཤེས་དངོས།)མངོན་པར་འབྱུང་བའི་མདོར་འཕགས་པ་ མོའུ་དགལ་གྱི་བུས་ཤཱཀྱ་རྣམས་ལ་བཤད་པ་ལྟར་རོ། །(ཆོས་བཤེས།) ཁ་ཅིག ཉི་མ་དང་གསེར་ དང་ནོར་བུ་ལ་སོགས་པའི་སྐུ་མདོག་ཅན་དུ་སྐྱེས་པ་ཞེས་འདོན་ནོ། །(དེ་ལྟར་བྱས་ན་མདོ་ཁ་ཅིག་ཏུ། ཁྱོད་སྐུ་གསེར་མདོག་འོད་གསལ་བའི། །ཚད་ནི་དམིགས་སུ་མ་མཆིས་སྟེ། །སྣང་གཅིག་མདོག་གཅིག་བཙོད་ཁ་དང་། །མྱུར་ བར་ཤེལ་འོད་འདྲ་བར་གདའ། །ཞེས་པའང་ལེགས་པར་བཤད་པར་འགྱུར་རོ། །ཞེས་སོ། །) ཆོས་བཤེས་སོ། །མ་དང་ སོགས་པ་ཕ་དང་ལེགས་པར་འབྲེལ་བའི་གཉེན་བདུན་བརྒྱུད་ཚུན་དུ་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཉེས་ པས་མ་གོས་པའི་ཆོ་འབྲང་དང་། རང་དབང་བའི་འཁོར་འདུན་པ་ལྟ་བུ་དང་། བཙས་པའི་ཚེ་ བརྒྱ་བྱིན་དང་ཚངས་པ་ལ་སོགས་པས་མངོན་པར་བསྟོད་ཅིང་བཀུར་བར་སྐྱེ་བ་དང་། སངས་ རྒྱས་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་འམ་གཙང་མའི་ལྷ་ལ་སོགས་པས་ཁྱིམ་ནས་འབྱུང་བར་ བསྐུལ་ཏེ་ཁྱིམ་ནས་ངེས་པར་འབྱུང་བ་སྟ

【現代漢語翻譯】 隨即，以景象充滿整個世界（'那些世界'，如《十萬頌》的註釋所說），並以六種方式震動（經文），與無數億萬眾生一同出離，徹底出家（《十萬頌》的註釋）。還有那根莖是黃金須彌山，枝幹是七寶，花朵和樹葉都由珍寶製成的菩提樹，那樹的芬芳和樹葉充滿無垠的世界（經文），以及具備一切使眾產生熟和清凈（經文）的圓滿功德（註釋）。要圓滿十二法，並完全接受無盡的祈願等等。註釋中說：是顯現圓滿第九地。它的名字是什麼呢？ 善慧勝慧。（益西寧波說：'這主要是指。'）那個地是善慧。 （《寶鬘論》和《攝大乘論》也是如此。）因為獲得了它，所以善於說法，故名善慧。憑藉什麼呢？如前所述的三個祈願等等，以及受到所有世間人讚嘆，進入遠離三十二種或六十二種女性過患的母胎，以及出生於國王種姓，如釋迦牟尼佛，以及其他婆羅門種姓，如慈氏菩薩，以及從太陽等事物中出生，如太陽之親或甘蔗族，即非從母胎所生，故最初的種姓被稱為高貴。（法友）在《現觀莊嚴論》中，如聖者目犍連之子對釋迦族所說。（法友）有些人說，出生時具有太陽、黃金和珍寶等顏色。（如果這樣做，在某些經文中：'您的身體是金色的，光芒四射，無法衡量，一種顏色，一種光芒，像紅花，像快速的琉璃光。'也會被很好地解釋。）法友。母親以及父親和與七代以內的親屬有良好聯繫的血統，沒有被世間的過失所玷污的家族，以及隨心所欲的眷屬，以及出生時受到帝釋天和梵天等讚歎和尊敬，以及被佛陀和菩薩或凈居天等勸請出家，從而必定出家。 Immediately, the world was filled with sights (as the commentary of 'The Hundred Thousand Songs' says, 'those worlds'), and it shook in six ways (sutra), together with countless billions of beings, they renounced and completely went forth (commentary of 'The Hundred Thousand Songs'). And the Bodhi trees whose roots are golden Mount Meru, branches are the seven precious jewels, and flowers and leaves are all made of jewels, the fragrance and leaves of that tree fill the boundless world (sutra), and possessing all the perfect qualities that ripen and purify beings (sutra) (commentary). One must perfect the twelve dharmas and fully embrace endless aspirations, and so on. The commentary says: It is to manifest the completion of the ninth ground. What is its name? Good Intelligence, Excellent Wisdom. (Yeshe Nyingpo said: 'This mainly refers to.') That ground is Good Intelligence. (The 'Garland of Jewels' and the 'Compendium of Mahayana' are also like this.) Because one has attained it, one is skilled in teaching the Dharma, hence it is called Good Intelligence. By what means? The three aspirations mentioned earlier, and being praised by all worldly people, entering a womb that is free from the thirty-two or sixty-two faults of women, and being born into a royal lineage, like Shakyamuni Buddha, and others into a Brahmin lineage, like Maitreya, and being born from the sun and other things, like the relative of the sun or the sugarcane lineage, that is, not born from a mother's womb, hence the first lineage is known as noble. (Dharma friend) In the 'Manifestation of Enlightenment Sutra', as the venerable Maudgalyayana's son spoke to the Shakyas. (Dharma friend) Some say that one is born with the color of the sun, gold, and jewels, and so on. (If done in this way, in some sutras: 'Your body is golden, radiant, immeasurable, one color, one light, like safflower, like quick crystal light.' would also be well explained.) Dharma friend. A mother and a father and a lineage that is well connected with relatives up to seven generations, a family that is not tainted by the faults of the world, and a retinue that is as desired, and being born at a time when Indra and Brahma and others praise and honor, and being urged to renounce by Buddhas and Bodhisattvas or the Pure Abodes, and thus certainly renouncing.

【English Translation】 Immediately, the world was filled with sights (as the commentary of 'The Hundred Thousand Songs' says, 'those worlds'), and it shook in six ways (sutra), together with countless billions of beings, they renounced and completely went forth (commentary of 'The Hundred Thousand Songs'). And the Bodhi trees whose roots are golden Mount Meru, branches are the seven precious jewels, and flowers and leaves are all made of jewels, the fragrance and leaves of that tree fill the boundless world (sutra), and possessing all the perfect qualities that ripen and purify beings (sutra) (commentary). One must perfect the twelve dharmas and fully embrace endless aspirations, and so on. The commentary says: It is to manifest the completion of the ninth ground. What is its name? Good Intelligence, Excellent Wisdom. (Yeshe Nyingpo said: 'This mainly refers to.') That ground is Good Intelligence. (The 'Garland of Jewels' and the 'Compendium of Mahayana' are also like this.) Because one has attained it, one is skilled in teaching the Dharma, hence it is called Good Intelligence. By what means? The three aspirations mentioned earlier, and being praised by all worldly people, entering a womb that is free from the thirty-two or sixty-two faults of women, and being born into a royal lineage, like Shakyamuni Buddha, and others into a Brahmin lineage, like Maitreya, and being born from the sun and other things, like the relative of the sun or the sugarcane lineage, that is, not born from a mother's womb, hence the first lineage is known as noble. (Dharma friend) In the 'Manifestation of Enlightenment Sutra', as the venerable Maudgalyayana's son spoke to the Shakyas. (Dharma friend) Some say that one is born with the color of the sun, gold, and jewels, and so on. (If done in this way, in some sutras: 'Your body is golden, radiant, immeasurable, one color, one light, like safflower, like quick crystal light.' would also be well explained.) Dharma friend. A mother and a father and a lineage that is well connected with relatives up to seven generations, a family that is not tainted by the faults of the world, and a retinue that is as desired, and being born at a time when Indra and Brahma and others praise and honor, and being urged to renounce by Buddhas and Bodhisattvas or the Pure Abodes, and thus certainly renouncing. Immediately, the world was filled with sights (as the commentary of 'The Hundred Thousand Songs' says, 'those worlds'), and it shook in six ways (sutra), together with countless billions of beings, they renounced and completely went forth (commentary of 'The Hundred Thousand Songs'). And the Bodhi trees whose roots are golden Mount Meru, branches are the seven precious jewels, and flowers and leaves are all made of jewels, the fragrance and leaves of that tree fill the boundless world (sutra), and possessing all the perfect qualities that ripen and purify beings (sutra) (commentary). One must perfect the twelve dharmas and fully embrace endless aspirations, and so on. The commentary says: It is to manifest the completion of the ninth ground. What is its name? Good Intelligence, Excellent Wisdom. (Yeshe Nyingpo said: 'This mainly refers to.') That ground is Good Intelligence. (The 'Garland of Jewels' and the 'Compendium of Mahayana' are also like this.) Because one has attained it, one is skilled in teaching the Dharma, hence it is called Good Intelligence. By what means? The three aspirations mentioned earlier, and being praised by all worldly people, entering a womb that is free from the thirty-two or sixty-two faults of women, and being born into a royal lineage, like Shakyamuni Buddha, and others into a Brahmin lineage, like Maitreya, and being born from the sun and other things, like the relative of the sun or the sugarcane lineage, that is, not born from a mother's womb, hence the first lineage is known as noble. (Dharma friend) In the 'Manifestation of Enlightenment Sutra', as the venerable Maudgalyayana's son spoke to the Shakyas. (Dharma friend) Some say that one is born with the color of the sun, gold, and jewels, and so on. (If done in this way, in some sutras: 'Your body is golden, radiant, immeasurable, one color, one light, like safflower, like quick crystal light.' would also be well explained.) Dharma friend. A mother and a father and a lineage that is well connected with relatives up to seven generations, a family that is not tainted by the faults of the world, and a retinue that is as desired, and being born at a time when Indra and Brahma and others praise and honor, and being urged to renounce by Buddhas and Bodhisattvas or the Pure Abodes, and thus certainly renouncing.

ེ། རྒྱ་རོལ་ཏུ། སྲིད་གསུམ་མི་རྟག་སྟོན་ཁའི་སྤྲིན་ 1-469 དང་འདྲ། །ཞེས་སོགས་ཀྱིས་ཐུབ་པ་འདི་བསྐུལ་བ་དང་མར་མེ་མཛད་གནས་གཙང་གི་ལྷས་ བསྐུལ་བ་ནི། བཙུན་མོའི་འཁོར་གྱི་ནང་འདིར་ནི། །ཡོན་ཏན་འབྱུང་གནས་གྱུར་བ་མེད། ། དྲང་སྲོང་རྒྱལ་མཚན་གནས་ནས་ནི། །བྱང་ཆུབ་དམ་པ་རྟོགས་པར་འགྱུར། །ལང་ཚོ་མྱུར་དུ་ འགྲོ་བ་ནི། །རླུང་གི་ཤུགས་པས་ལྷག་པར་མགྱོགས། །ཞེས་བྱང་སེའི་སྡེ་སྣོད་ལས་གསུངས་ པ་ལྟར་རོ། །འཚང་རྒྱ་བའི་རྟེན་ཡིད་བཞིན་གྱི་ནོར་བུ་དང་འདྲ་བར་དགོས་འདོད་འབྱུང་བའི་ བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཤིང་སྟོན་པ་འདིའི་ཨ་ཤྭད་ཐ་དང་སོགས་པ་བྱམས་པའི་ཀླུ་ཤིང་། འཁོར་བ་ འཇིག་གི་པ་ལཀྵ། གསེར་ཐུབ་ཀྱི་ཨུ་དམ་ཝ་ར། འོད་སྲུངས་ཀྱི་ནྱ་གྲོ་དྷ་ལ་སོགས་པ་དང་། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་ཀྱི་ངོ་བོར་གྱུར་བའི་ཡོན་ཏན་སྟོབས་སོགས་(བུདྡྷ་ཤྲཱི་)ཐམས་ཅད་ཡོངས་སུ་ རྫོགས་པར་བྱེད་པ་ཞེས་བྱ་བ་དེ་ལྟ་བུའི་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པའི་མཚན་ཉིད་ཡོངས་སུ་སྦྱོང་བ་ རྣམ་པ་བཅུ་གཉིས་པོས་སོ། །ཇི་ལྟ་བུས་ན། སྔ་མ་བཞིན་དུ་མི་དམིགས་པས་ཟིན་པའི་ཡོངས་ སུ་སྦྱོང་བ་བྱས་པའི་ཁྱད་པར་དག་གིས་སོ། ། ༈ འབྲས་བུ་ས་བཅུ་པའི་མཚན་ཉིད། གཉིས་པ་ལ། གསུམ་ལས། སྔ་འགྲེལ་ནི། རྒྱུའི་ས་དགུ་བོ་རྣམས་ཀྱི་ཡོངས་སུ་སྦྱོང་བ་ ཐབས་ཤེས་ཟུང་འབྲེལ་དེ་ལྟར་ངེས་པ་སྟེ་སོ་སོར་བསྟན་ནས་འབྲས་བུ་ས་བཅུ་པའི་མཚན་ ཉིད་འཆད་དོ། །གང་གི་སྒོ་ནས་ན་ས་འོག་མ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་སྤངས་རྟོགས་ཡོན་ཏན་ཡར་ལྡན་ དུ་བསྡུ་བའི་སྒོ་ནས་སོ། །ཇི་ལྟར་ན། དགུའི་ཡོངས་སྦྱོང་ལས་མ་གཏོགས་པར་དེའི་ཡོངས་ སྦྱོང་དངོས་སུ་མ་བཤད་པར་རོ། །དེའི་རྒྱུ་མཚན་ནི། ས་དགུའི་འབྲས་བུའི་ས་ཉིད་དུ་གྱུར་ བའི་ཕྱིར་གྱིས་སོ། །རྒྱུའི་ས་ཡོངས་སུ་སྦྱོང་བ་རྣམས་ཀྱི་ཁྱད་པར་ཕུལ་དུ་གྱུར་བ་ཉིད་ཀྱིས་ འབྲས་བུའི་ས་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་འགྱུར་རོ་ཞེས་དགོངས་ཏེ་འདིར་ཡོངས་སུ་སྦྱོང་བ་བཅུ་ པ་གཞན་ནི་མ་གསུངས་སོ་ཞེས་བུདྡྷ་ཤྲཱིའོ། །དེས་ན་དགུ་པའི་ཡོངས་སྦྱོང་བཅུ་གཉིས་པོ་ རྫོགས་པར་སྦྱངས་པ་ཉིད་བཅུ་པའི་ཡོངས་སྦྱོང་ཡིན་ནོ། ། 1-470 རྩ་བ་ནི། རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ལ་བཞུགས་པའི་ས་སློབ་ལམ་ཐ་མར་གནས་པའི་ས་ དེ་ནི་ཆོས་ཅན། བྱང་སེའི་ས་བཅུ་པ་ཡིན་པར་ཤེས་པར་བྱའོ། །རིགས་ལ་(སྙིང་མཆོག་དག་ལྡན་) སོགས་པའི་ས་དགུ་ལས་འདས་ཤིང་ཡོན་ཏན་ཡར་ལྡན་དུ་ཐོབ་ནས་སློབ་པའི་ཡེ་ཤེས་གང་ གིས་གནས་པའི་ས་ཡིན་པས་སོ། །དཀར་བོ་རྣམ་པར་མཐོང་བའི་ས་ལས་འདའ་རིགས་ཀྱི་ ས་དང་ཞེས་སོགས་སོ། །འགྲེལ་པ་ལ། ཤེས་པར་བྱ་བ་ཡིན་ནོ་ཞེས་དྲང་ངོ་། །གང་ན། སངས་ རྒྱས་ཀྱིས་སར་ཞུགས་པ་ལ་གནས་པ་དེ་ནིའོ། །གང་དུ་ན། བྱང་སེའི་ས་བཅུ་པ་ཡིན་པར་ རོ། །མིང་ཅི་ན། ས

【現代漢語翻譯】 複次，如世俗諦所說，三有如秋天的雲彩般無常。』等等，以此勸請能仁（釋迦牟尼佛），以及燃燈佛于凈土勸請：『於此妃嬪眷屬中，無有功德生起之處。』『仙人勝幢（指釋迦牟尼佛前世為仙人時）住于彼處，將證得殊勝菩提。』『青春迅速流逝，比風的力量更加迅猛。』如菩薩藏中所說。如同能滿足一切願望的如意寶般，示現能生起一切希求的菩提樹，此導師的阿濕波他等，慈氏（彌勒佛）的龍樹，賢劫佛的婆羅叉，金光佛的優曇婆羅，飲光佛的榕樹等，以及成為佛法之體性的功德力等（佛吉祥）全部圓滿，如是具足圓滿之相，以十二種清凈來修習。 如何修習呢？如前一樣，以不執著的清凈來修習的差別等。 第二，十地果位的體性。分為三部分，首先是解釋：對九地因位的清凈，以方便智慧雙運的方式確定，即分別顯示后，闡述十地果位的體性。通過何種方式呢？通過將所有下地位的斷證功德向上提升的方式。如何提升呢？除了九地的清凈之外，沒有直接闡述它的清凈。原因在於：它是九地之果的地位。因位的清凈之殊勝，即是果位之圓滿，如是思惟，故此處未說其他的第十清凈，佛吉祥如是說。因此，圓滿修習第九地的十二種清凈，即是第十地的清凈。 根本頌：安住于圓滿佛位的，處於學道最後階段的地位，要知道，這即是菩薩的第十地。從種性（具足精華）等九地超越，獲得功德增長，以學道之智慧所安住的地位。超越白凈地，種性之地等等。解釋：要知道，這是真實之語。於何處？于佛所入之地位。於何處？于菩薩的第十地。名稱為何？是

【English Translation】 Furthermore, as stated in conventional truth, 'The three realms are as impermanent as autumn clouds.' etc., urging the Thus-Gone One (Shakyamuni Buddha), and Dipamkara Buddha urging in the pure land: 'In this entourage of consorts, there is no place where qualities arise.' 'The ascetic banner (referring to Shakyamuni Buddha's past life as an ascetic) dwelling there, will realize supreme Bodhi.' 'Youth swiftly passes, even faster than the force of the wind.' As stated in the Bodhisattva Pitaka. Like a wish-fulfilling jewel that can fulfill all desires, showing the Bodhi tree that can generate all aspirations, this teacher's Ashvattha etc., Maitreya's Dragon Tree, Krakucchanda's Sirisa, Kanakamuni's Udumbara, Kashyapa's Nyagrodha, etc., and the qualities and powers that have become the essence of the Buddha's teachings (Buddha Shri) are all completely perfected, such as fully possessing the characteristics of perfection, practicing with twelve kinds of purification. How to practice? As before, with the distinction of practicing with non-attachment purification, etc. Second, the nature of the tenth Bhumi fruit. Divided into three parts, first is the explanation: The purification of the nine Bhumi causes, determined by the union of skillful means and wisdom, that is, after showing them separately, explaining the nature of the tenth Bhumi fruit. Through what means? Through the means of collecting all the qualities of abandonment and realization of the lower Bhumis upwards. How to elevate? Apart from the purification of the nine Bhumis, its purification is not directly explained. The reason is: it is the position of the fruit of the nine Bhumis. The excellence of the purification of the causal Bhumis is the perfection of the fruit Bhumi, thinking thus, therefore the other tenth purification is not mentioned here, Buddha Shri said so. Therefore, the complete practice of the twelve purifications of the ninth Bhumi is the tenth Bhumi's purification. Root verse: Abiding in the position of the complete Buddha, the position at the final stage of the path of learning, know that this is the tenth Bhumi of the Bodhisattva. Transcending the nine Bhumis such as lineage (possessing the essence), obtaining increased qualities, the position where the wisdom of learning abides. Transcending the White Light Bhumi, the lineage Bhumi, etc. Explanation: Know that this is the truth. Where? In the position entered by the Buddha. Where? In the tenth Bhumi of the Bodhisattva. What is the name? It is

ྤྲིན་བཞིན་གཉིས་ཀྱིས་ནམ་མཁའི་ཆོས། །ཁྱབ་པའི་ཕྱིར་ན་ཆོས་ཀྱི་སྤྲིན། ། ཞེས་ཏེ། (སྤྲིན་གྱིས་ནམ་མཁའ་ཁྱབ་པ་བཞིན་དུ་)ཏིང་ངེ་འཛིན་དང་གཟུངས་ཀྱི་སྒོ་གཉིས་ཀྱི་སྤྲིན་གྱིས་ སངས་རྒྱས་རྣམས་ལས་ཐོས་པའི་ཆོས་རྟེན་ལ་ཡོད་པ་ནམ་མཁའ་ལྟ་བུ་ལ་ཁྱབ་པས་ཆོས་ སྤྲིན་ནོ། །(དབྱིག་གཉེན་སོགས།) རིན་ཆེན་ཕྲེང་བར། བཅུ་པ་(རྒྱལ་ཚབ་ཏུ་དབང་བསྐུར་བའི་ཕྱིར་)ཆོས་ ཀྱི་སྤྲིན་(ཞེས་དག་ཟླ་ཟེར་རོ། །)ཡིན་ཏེ། །དམ་པའི་ཆོས་ཀྱི་ཆར་འབེབས་ཕྱིར། །ཞེས་སོ། །འོ་ན་ སངས་རྒྱས་ཀྱི་སར་འགལ་ལོ་ཞེ་ན། ས་བཅུ་པ་ལ་ནི་དེ་པའི་མཛད་པས་(གོང་དུ་ཨཱརྱ་འདིར་བཙུན་ པས་སོ། །)ཉེ་བར་གནས་པས་སངས་རྒྱས་(འབུམ་ཊཱིཀ་ཏུ་ཕྱིན་དྲུག་རྫོགས་སྟོབས་བཅུ་མ་འདྲེས་སོགས་བཅྭོ་བརྒྱད་ སོགས་དང་ལྡན་པས་དེར་བརྗོད་ཅེས་སོ། །)སུ་བརྗོད་པར་བྱ་བ་ཁོ་ནར་བལྟའི་དེ་(གོང་དུ་ཨཱརྱ་འདིར་བཙུན་གྲོལ་ ལོ། །)པའི་རྟོགས་པ་རྫོགས་པར་མ་ཐོབ་པས་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་དངོས་ནི་ མ་ཡིན་ཞེས་སྡེ་པ་(ཨཱརྱ་)གཞན་ལས་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ས་ཞེས་བཞག་གོ །བཅུ་ པ་ཡིན་པའི་རྒྱུ་མཚན་ནི། ས་དགུ་(འབུམ་ཊཱིཀ་ཏུ། དེ་ལྟར་ཉན་ཐོས་ཀྱི་ས་རྣམས་དང་བྱང་པའི་ས་དང་པོ་ལ་སོགས་ པ་ས་དགུ་ལས་འདས་ཞེས་ས་དགུ་ནི་བྱང་སེམས་ཀྱི་དགུ་བོ་ལ་འཆད་པར་གསལ་ལོ། །)འདས་ནས་ད་དུང་བྱང་ཆེན་ མ་ཐོབ་ཀྱང་སྨོན་ལམ་གྱི་མཐུས་དགའ་ལྡན་ན་གནས་པ་ལ་སོགས་པ་མཛད་པ་བཅུ་གཉིས་ ཀྱིས་འཚང་རྒྱ་བའི་སྦྱོར་བ་ཤེས་པ་གང་གིས་གནས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཆོས་བཤེས་སོ། །ས་དགུ་ 1-471 གང་ན། འདིར་མདོར་དཀར་པོ་རྣམ་པར་མཐོང་བའི་ས་བཤད། བྱས་པ་རྟོགས་པ་མི་སྣང་ བར་ཉན་ཐོས་ཀྱི་ས་དང་ཞེས་སོ། །གཞན་འདྲའོ། །དཀར་ས་ནི་མོས་སྤྱོད་ཀྱི་ས། རིགས་ ས་ནི་བཟོད་པ་ཆེན་པོའི་ས་ཞེས་བྱའོ་ཞེས་ཆེ་བར་རོ། །འབུམ་ཊཱིཀ དྲོད་རྩེ་ཐོབ་པ་ན་རྣམ་ བྱང་གི་ཆོས་དཀར་པོ་མཐོང་བས་དཀར་ས། རིགས་ས་ནི་བཟོད་མཆོག་ཐོབ་ཚེ་བདག་མེད་ རྟོགས་པས་བྱང་ཆུབ་གསུམ་གྱི་རིགས་དང་ལྡན་པའོ། །ཞེས་དང་། ཐུབ་དགོངས་སུ། དཀར་ པོ་མཐོང་བའི་ས་ལྷག་མཐོང་འབའ་ཞིག་གི་གནས་སྐབས་ངེས་འབྱེད་ཆ་མཐུན་ལ་དང་། རིགས་ས་ཆོས་མཆོག་གི་གནས་སྐབས་སོ། །ཞེས་སོ། །དེས་ན་ཉན་ཐོས་ཀྱི་དཀར་ས་ནས་ བྱས་རྟོགས་པར་བདུན་པོ་དེ་ཉན་ཐོས་ཀྱི་ས་དང་ཞེས་སྦྱོར་བ་མདོའི་དོན་དངོས་ཡིན་ནའང་ འགྲེལ་བྱེད་དག་འཁྲུལ་བར་ཟད་དོ། །འདིར་དོན་མིང་གོ་རིམ་བཞིན་དུ་སྦྱར་ན། ཁ་ཆེ་བའི་ ལུགས་ཀྱིས་ཉན་ཐོས་ཀྱི་བཟོད་ཆེན་ནས་ཆོས་མཆོག་གི་བར་ཐོབ་པ་ཕལ་ཆེར་ཉན་ཐོས་སུ་ རིགས་ངེས་པས་རིགས་ས་སྟེ་སོགས་པར་རང་རྒྱལ་ལམ་ཁ་ཅིག་ཐེག་ཆེན་གྱི་ཡང་སྡུད་དེ། དཀར་ས་དང་རིགས་ས་ཡིན་པ་ལ་དམན་ས་ཡིན་པས་ཁྱབ་པ་གཏན

【現代漢語翻譯】 『猶如雙云布虛空，因其周遍是法雲。』 如雲朵遍佈虛空一般，以禪定和陀羅尼二門之云，將從諸佛處聽聞的、作為所依之法遍佈于如虛空般的處所，故名法雲。（世親等）在《寶鬘論》中說：『第十（因其灌頂為王位繼承者）是法雲（名為凈月）。』因為能降下殊勝之法的雨水。』 那麼，這與佛的果位是否矛盾呢？答：十地菩薩以利他之行（之前是阿阇黎，此處是比丘）安住，因此可稱為佛（《十萬頌大疏》中說，因其圓滿了六度，具足十力、十八不共法等，故可如此稱謂）。但考慮到他們（之前是阿阇黎，此處是比丘解脫）尚未完全證得此果位，因此並非真正的圓滿正等覺佛，這是從其他部派（阿阇黎）的觀點出發而安立的佛地。之所以是第十地，是因為他們超越了九地（《十萬頌大疏》中說：『如是超越了聲聞地以及菩薩初地等九地。』此處明確指出九地是指菩薩的九地。），雖然尚未獲得大菩提，但憑藉願力的加持，他們知曉在兜率天等處行持十二事業而成佛之方便。法友如是說。九地是什麼呢？此處簡述了見到白凈之法的地。已經造作，證悟不顯現，是聲聞地等等。其他也類似。白凈地是勝解行地，種姓地是大忍地。』《十萬頌大疏》中說：『獲得暖位和頂位時，見到清凈之法，故名白凈地。種姓地是獲得忍位和勝位時，證悟無我，故具足三菩提之種姓。』《入中論自釋》中說：『見到白凈之地的勝觀僅僅是抉擇分相應的階段，種姓地是世第一法的階段。』因此，從聲聞的白凈地開始，造作證悟的七地是聲聞地，如此結合是經部的真實含義，但註釋者們卻迷惑了。此處按照意義和名稱的順序結合，按照克什米爾的觀點，聲聞從大忍到世第一法之間，大多確定是聲聞種姓，因此是種姓地等等，或者有些自宗將其歸攝於大乘，白凈地和種姓地是下劣地是確定的。

【English Translation】 'Like two clouds covering the sky, because of its pervasiveness, it is the cloud of Dharma.' Like clouds covering the sky, the clouds of the two doors of Samadhi and Dharani pervade the place like the sky where the Dharma heard from the Buddhas resides, hence it is the Dharma cloud. (Vasubandhu etc.) In the 'Ratnavali' it says: 'The tenth (because it is the empowerment for the successor to the throne) is the Dharma cloud (named Pure Moon). Because it can rain down the rain of the supreme Dharma.' Then, is this contradictory to the state of Buddhahood? Answer: The tenth Bhumi Bodhisattva abides by the deeds of benefiting others (previously Acharya, here Bhikshu), therefore can be called Buddha (The 'Great Commentary on the Hundred Thousand Verses' says that because it is complete with the six perfections, possesses the ten powers, the eighteen unshared qualities, etc., it can be called so). But considering that they (previously Acharya, here Bhikshu liberation) have not yet fully attained this state, therefore they are not truly complete and perfect Buddhas, this is the Buddha land established from the viewpoint of other schools (Acharya). The reason why it is the tenth Bhumi is because they have surpassed the nine Bhumis (The 'Great Commentary on the Hundred Thousand Verses' says: 'Thus surpassing the Shravaka Bhumis and the first Bhumi of the Bodhisattva, etc., the nine Bhumis.' Here it is clearly pointed out that the nine Bhumis refer to the nine Bhumis of the Bodhisattva.), although they have not yet attained the Great Bodhi, but by the power of their vows, they know the means of attaining Buddhahood by performing the twelve deeds in Tushita heaven etc. Dharma friend said so. What are the nine Bhumis? Here is a brief description of the Bhumi of seeing the white Dharma. Having created, realization does not appear, it is the Shravaka Bhumi etc. The others are similar. The white Bhumi is the Bhumi of Adhimukti-carya, the Gotra Bhumi is the Bhumi of great forbearance.' The 'Great Commentary on the Hundred Thousand Verses' says: 'When the warmth and peak are attained, the pure white Dharma is seen, hence it is called the white Bhumi. The Gotra Bhumi is when the forbearance and supreme are attained, realizing selflessness, hence it possesses the Gotra of the three Bodhisattvas.' The 'Commentary on the Madhyamakavatara' says: 'The Vipashyana of seeing the white Dharma is merely the stage corresponding to the determination, the Gotra Bhumi is the stage of the supreme Dharma.' Therefore, starting from the white Bhumi of the Shravaka, the seven Bhumis of creating realization are the Shravaka Bhumi, combining in this way is the true meaning of the Sutra, but the commentators are confused. Here, combining according to the order of meaning and name, according to the Kashmiri view, the Shravaka from great forbearance to the supreme Dharma, most are determined to be Shravaka Gotra, therefore it is the Gotra Bhumi etc., or some of our own schools include it in the Mahayana, it is certain that the white Bhumi and the Gotra Bhumi are inferior Bhumis.

་མེད་དོ། །ཆོས་མཆོག་ ལ་གནས་པའི་ཉན་ཐོས་དབང་རྣོན་ལྷ་སྦྱིན་ཆོས་ཅན། རིགས་ཀྱི་ས་བ་ཡིན་ཏེ། དེ་འདྲའི་ དབང་རྣོན་ཡིན་པས་སོ། །ཉན་ཐོས་དབང་རྣོན་ལྷ་སྦྱིན་གྱི་ཆོས་མཆོག་ཆོས་ཅན། རིགས་ ས་ཡིན་ཏེ། ཞེས་སོགས་དགོད་དོ། །རིམ་གྱིས་པའི་ཉན་ཐོས་དབང་རྟུལ་གྱི་འབྲས་བུ་དང་ པོ་རྒྱུན་ཞུགས་ལ་ཞུགས་པའི་རྟོགས་པ་ཆོས་ཅན། བརྒྱད་པའི་ས་ཡིན་ཏེ། རིམ་གྱིས་པའི་ ཉན་ཐོས་ཀྱི་རྒྱུན་ཞུགས་ཞུགས་པའི་རྟོགས་པ་ཡིན་པས་སོ། །(ཁྱབ་པ་ཡོད་དེ་དགྲ་བཅོམ་ནས་བགྲངས་ ན་བརྒྱད་པར་འགྱུར་བས་སོ། །ཞེས་གནོད་འཇོམས་སོ། །) བྱེ་བྲག་སྨྲ་བ་སྐད་ཅིག་བཅོ་ལྔ་དང་། མངོན་པ་ གོང་མར་སྦྱོར་ལམ་སྟན་གཅིག་པ་ནས་གཟུང་ངོ་། །ཉན་ཐོས་དབང་རྟུལ་གྱི་རྒྱུན་དུ་ཞུགས་ པ་འབྲས་གནས་ཙམ་པོའི་རྟོགས་པ་ཆོས་ཅན། མཐོང་བའི་ས་(སྐྱེ་བ་བདུན་ལུས་པའི་རྒྱུན་དུ་ཞུགས་ 1-472 པ་ཞེས་ཐུབ་དགོངས་)ཡིན་ཏེ། རྒྱུན་ཞུགས་འབྲས་གནས་ཙམ་པོའི་རྟོགས་པ་ཡིན་པས་སོ། །དེ་ འདྲའི་ལན་གཅིག་ཕྱིར་འོང་འབྲས་གནས་ཙམ་པོའི་རྟོགས་པ་ཆོས་ཅན། བསྲབས་པའི་ས་ ཡིན་ཏེ། ཕྱིར་འོང་འབྲས་གནས་ཙམ་པོའི་རྟོགས་པ་ཡིན་པས་སོ། །(ཁྱབ་པ་ཡོད་དེ་འདོད་པའི་ཉོན་ མོངས་དྲུག་པ་མན་བསྲབས་པས་སོ། །) དེའི་ཕྱིར་མི་འོང་འབྲས་གནས་ཙམ་པོའི་རྟོགས་པ་ཆོས་ཅན། འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བའི་ས་ཡིན་ཏེ། ཕྱིར་མི་འོང་འབྲས་ཙམ་པོའི་རྟོགས་པ་ཡིན་པས་སོ། ། (ཁྱབ་པ་ཡོད་དེ་འདོད་པའི་འདོད་ཆགས་དང་གནོད་སེམས་དང་བྲལ་བས་སོ། །ཞེས་གནོད་འཇོམས་གཉིས་སོ། །) དེའི་ དགྲ་བཅོམ་པ་ཉིད་ཀྱི་རྟོགས་པ་ཆོས་ཅན། བྱས་པ་རྟོགས་པའི་ས་ཡིན་ཏེ། ཉན་ཐོས་དགྲ་ བཅོམ་གྱི་རྟོགས་པ་ཡིན་པས་སོ། །(བྱ་བ་བྱས་སོ་ཞེས་ཤེས་པའི་ཕྱིར། ཞེས་ཐུབ་དགོངས་སོ། །) དེའི་ཞུགས་ པ་ལྷག་མ་ཕྱིར་འོང་མི་འོང་དགྲ་བཅོམ་ཞུགས་པ་གསུམ་གྱི་རྟོགས་པ་ཆོས་ཅན། (ཐུབ་དགོངས་ སུ་ཡང་ངོ་། །) ཉན་ཐོས་ཀྱི་ས་ཡིན་ཏེ། ཉན་ཐོས་ཀྱི་ཞུགས་པ་ལྷག་མ་གསུམ་གང་རུང་གི་རྟོགས་ པ་ཡིན་པས་སོ། །དེ་ཡང་བཅུ་པའི་འདའ་བྱའི་ས་དགུའི་སྐབས་འདིར་དགུའི་ཡ་གྱལ་གཅིག་ ཏུ་བགྲངས་པའི་ཉན་ཐོས་ཀྱི་ས་ཞེས་པ་ཞུགས་པ་ལྷག་མ་གསུམ་གྱི་ས་ཡིན་པའི་རྒྱུ་མཚན་ ནི། ས་བཅུ་པར་ཚུལ་ཏེ་ཐེག་པ་གསུམ་གྱི་སློབ་པའི་ཡོན་ཏན་ཐམས་ཅད་བསྡུ་བར་རྣམ་པར་ བཞག་པར་དགོངས་ཤིང་གཞན་རྣམས་དངོས་སུ་བརྗོད་ལ་འདི་ལ་ཁྱད་པར་གྱི་ཚིག་(འགྲེལ་ ཆེན་དངོས་)མེད་པས་སོ། །ཞེས་པའོ། །རང་སངས་རྒྱས་བསེ་(ཨཱརྱ་)རུ་ལྟ་བུ་དང་ཚོགས་དང་(ཨཱརྱ་) སྤྱོད་པའི་ས་རྣམས་རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ས་རྣམས་དང་། ཇི་སྐད་བཤད་ཟིན་པའི་ས་རྣམ་པ་ དགུ་བོ་གཅིག་ཁོ་ནར་བགྲང་སྟེ་དེ་ལྟར་བྱས་པས་དགུའོ། ། ༈ གཉེན་བྱེ་བྲག་ཏུ་བཤད་པ། གསུམ་པ་ལ། གསུམ་ལས། སྔ་འ

【現代漢語翻譯】 沒有。法殊勝安住的聲聞鈍根提婆達多法，是種姓地，因為他是那樣的鈍根。聲聞鈍根提婆達多的殊勝法，是種姓地，等等，可以這樣安立。漸次的聲聞利根的第一個果位，入于須陀洹的證悟法，是第八地，因為是漸次的聲聞的入于須陀洹的證悟。 （周遍存在，因為從阿羅漢數起是第八。這樣遮破。）分別說部主張十五剎那，以及上部阿毗達磨從一座瑜伽行道開始。聲聞鈍根的入流果位安住者的證悟法，是見地（剩餘七世的入流者，如是勝者意趣），因為是入流果位安住者的證悟。如是的一來果位安住者的證悟法，是薄地，因為是一來果位安住者的證悟。（周遍存在，因為欲界煩惱第六品以下已經薄弱。）因此不來果位安住者的證悟法，是離欲地，因為是不來果位安住者的證悟。（周遍存在，因為遠離欲界的貪慾和嗔恚。如是遮破二者。）其阿羅漢的證悟法，是已作證悟地，因為是聲聞阿羅漢的證悟。（因為知曉所作已辦。如是勝者意趣。）其入流、一來、不來、阿羅漢的剩餘三者的證悟法，（勝者意趣亦如是。）是聲聞地，因為是聲聞的剩餘三者任何一個的證悟。此亦于第十地的當越九地之時，在此九者之一中數算的聲聞地，是剩餘三地的理由是：於十地中，以理，三乘的學處功德全部攝集而作分類，勝者意趣是其他直接宣說，而此無有差別之詞（大疏真實）。如是。如獨覺如犀牛（Arhat），以及僧團和（Arhat）行持的地，是獨覺地。如前所說的九種地，算作一個，如是作故為九。 殊勝分別解釋 第三，分三，從前...

【English Translation】 There is not. The Shravaka (listener) with dull faculties, Devadatta (given by gods) Dharma, who abides in the supreme Dharma, is of the lineage ground, because he is such a dull faculty. The supreme Dharma of the Shravaka with dull faculties, Devadatta, is the lineage ground, and so on, can be established in this way. The first fruit of the gradual Shravaka with sharp faculties, the realization of entering the stream-enterer, is the eighth ground, because it is the realization of the gradual Shravaka entering the stream-enterer. (It is pervasive, because it becomes the eighth when counted from the Arhat. Thus refuted.) The Vaibhashika (distinction speaker) asserts fifteen moments, and the higher Abhidharma (higher knowledge) starts from a single seat of the path of joining. The realization of the Shravaka with dull faculties who has entered the stream, just abiding in the fruit, is the ground of seeing (the stream-enterer remaining for seven lifetimes, as the Victorious One intended), because it is the realization of just abiding in the fruit of the stream-enterer. The realization of such a once-returner just abiding in the fruit, is the thin ground, because it is the realization of the once-returner just abiding in the fruit. (It is pervasive, because the sixth level of desire realm afflictions and below have become thin.) Therefore, the realization of the non-returner just abiding in the fruit, is the ground of detachment from desire, because it is the realization of the non-returner just abiding in the fruit. (It is pervasive, because it is detached from desire and malice in the desire realm. Thus refuted both.) The realization of that Arhat itself, is the ground of realized action, because it is the realization of the Shravaka Arhat. (Because of knowing that what needs to be done has been done. Thus the Victorious One intended.) The realization of the remaining three of the stream-enterer, once-returner, non-returner, and Arhat, (the Victorious One's intention is also like this.) is the Shravaka ground, because it is the realization of any of the remaining three of the Shravaka. Also, when the tenth ground is about to be transcended, the reason why the Shravaka ground counted as one of the nine here is that: in the tenth ground, in principle, all the qualities of the learning of the three vehicles are collected and classified, the Victorious One's intention is that others are directly spoken of, but this has no special words (the actual great commentary). So it is. Like the Pratyekabuddha (self-enlightened one) like a rhinoceros (Arya), and the grounds of the Sangha (community) and (Arya) conduct, are the grounds of the Pratyekabuddha. The nine grounds as described above are counted as one, and thus it is nine. Special Explanation of Relatives Third, in three, from the beginning...

གྲེལ་ནི། གཉེན་པོའི་ཚོགས་ལམ་གཉིས་ལས་ལོགས་ (ཆོས་བཤེས་)པར་མི་བཙལ་ལོ་(ཆོས་བཤེས་)ཞེས་བསྟན་པའི་ཕྱིར་བར་སྐབས་ཀྱི་ཚིགས་སུ་བཅད་ པ་གཅིག་གསུངས་པ། རྩ་བ་ནི། བྱང་སེའི་མཐོང་དང་གོམས་སམ་སྒོམ་པའི་ལམ་ཟག་མེད་ 1-473 མཉམ་གཞག་དག་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ལ་སྤང་བྱའི་གཉེན་པོ་རྣམ་པ་བརྒྱད་ཅེས་བྱ་བར་ཡོད་དེ། གཟུང་རྟོག་བཞི་དང་འཛིན་པའི་རྣམ་རྟོག་བཞི་རྣམས་ཏེ་བརྒྱད་ཉེ་བར་ཞི་བར་བྱ་བའི་ཕྱིར་དུ་ འཇུག་པའི་ཕྱིར་རོ། །འགྲེལ་པ་ནི། ལམ་གཉིས་ལས་ལོགས་ན་འདིར་བཤད་གཉེན་ཚོགས་ མེད་པས་མཐོང་སྒོམ་གྱི་ལམ་གཉིས་པོ་ཁོ་ནའི་གནས་སྐབས། དེ་ཡང་ཀུན་རྫོབ་བརྐྱང་བ་ ལ་དམིགས་པའི་རྗེས་ཐོབ་ཀྱིས་འདིར་བཤད་རྟོགས་པ་སྤོང་མི་ནུས་པས་མཐོང་ལམ་མཉམ་ གཞག་དང་སྒོམ་ལམ་ཟག་མེད་སྒྲུབ་པ་སྒོམ་ལམ་ཁོ་ན་འདིར་གཉེན་ཚོགས་སུ་བཞག་པའི་ ཕྱིར་དེའི་ཁྱད་པར་ཞེས་སྨོས་སོ་ཞེས་ཆོས་བཤེས་སོ། །(ཐུབ་དགོངས་སུ་ཡང་ངོ་། །) དེས་ན་དེ་དབྱེ་ གཞིའོ། །དབྱེ་ངོ་། །གཉེན་པོ་རྣམ་པ་བརྒྱད་དོ། །གྲངས་ངེས། གཟུང་བའི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་ ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པའི་དངོས་པོ་ཙམ་གྱི་ཡུལ་ཅན་དང་། གཉེན་པོའི་རྟེན་ཅན་ཏེ་གཟུང་ རྟོག་གཉིས་དང་། འཛིན་པའི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་གང་ཟག་རྫས་སུ་ཡོད་པའི་ཡུལ་ཅན་དང་། སྐྱེས་བུ་བཏགས་པར་ཡོད་པའི་རྟེན་ཅན་གཉིས་མཐོང་སྒོམ་གྱི་ལམ་ལ་སོ་སོར་བཞི་བཞི་ སྤོང་བས་གཟུང་བ་དང་འཛིན་པར་རྣམ་པར་རྟོག་པ་བརྒྱད་ཉེ་བར་ཞི་བར་བྱ་བའི་ཕྱིར་དུ་ བདེན་པ་གཉིས་ཀའི་རྣམ་པ་ལ་བརྟེན་པ་སྟེ། (སྒྱུ་མ་ལྟ་བུ་དང་སྣང་མེད་དུའོ་ཞེས་རལ་གྲིས་སོ། །) སྣང་བ་ མ་བཀག་སྟོང་པ་མ་དོར་བའི་རྣམ་པར་བྱས་ནས་མངོན་དུ་བྱ་བ་སྟེ་བྱེད་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་མི་ མཐུན་ཕྱོགས་བརྒྱད་ཡོད་པའི་རབ་ཏུ་དབྱེ་བ་བྱས་པས་བརྒྱད་དུ་ངེས་སོ། །ཁ་ཅིག་འདིར་ ནོར་རོ། །(རྟོག་པ་དང་པོ།)མདོ་ནི། གང་མཚན་ཉིད་མེད་པའི་ཆོས་རྣམས་འབྱུང་བར་འདོད་པ་ དེ་ནི་(བཞི་ག་ལ་སྦྱར་)ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་འབྱུང་བར་འདོད་ཏུ་ཟད་དོ། །དེ་བཞིན་ཉིད་སོགས་མང་ ངོ་། །(གཉིས་པ།) སྦྱིན་པའི་ཕར་ཕྱིན་འབྱུང་བར་འདོད་དུ་ཟད་དོ། །ཚུལ་ཁྲིམས་སོགས་མང་ ངོ་། །(གསུམ་པ།) དགྲ་བཅོམ་པ་འབྱུང་བར་འདོད་དུ་ཟད་དོ། །རང་སངས་རྒྱས་སོགས་མང་ ངོ་། །(བཞི་པ།) མིང་(གཟུགས་ཚོར་སོགས་)འབྱུང་བར་འདོད་དུ་ཟད་དོ། །(གཟུགས་སུ་རུང་བས་གཟུགས་ཞེས་ 1-474 སོགས་)མཚན་མ་(ཁམས་དང་འགྲོ་བ་དང་སྐྱེས་གནས་སོགས་)བརྡ་(དེ་གསུམ་ཆར་)ཐ་སྙད་(དང་)གདགས་པ་ (ཙམ་སྟེ་དོན་དམ་པར་སྟོང་པས་སོ་ཞེས་ཨཱརྱའོ། །)རྣམས་སོ། །མཐོང་སྤང་བཞིའོ། །སྒོམ་སྤང་བཞི་ནི། (དང་ པོ།)ཐེག་པ་དེ་གང་དུ་ཡང་གནས་པར་འགྱུར་བ་མེད་དེ། ཞེས་སོགས་རྒྱ་ཆེར་དང་། (གཉིས་པ།) ཐེག་པ་དེས

་སུ་ཡང་ངེས་པར་འབྱུང་བ་མེད་དོ། །ཞེས་སོགས་རྒྱ་ཆེར་དང་། (གསུམ་པ།)ཤིན་ཏུ་ རྣམ་པར་དག་པའི་ཕྱིར་རྒྱུན་དུ་ཞུགས་པ་མི་དམིགས་པས་རྒྱུན་དུ་ཞུགས་པ་དམིགས་སུ་མེད་ དོ། །ཞེས་སོགས་རྒྱ་ཆེར་དང་། (བཞི་པ།) རྒྱུན་དུ་ཞུགས་པའི་འབྲས་བུ་མི་དམིགས་པས་རྒྱུན་ དུ་ཞུགས་པའི་འབྲས་བུ་དམིགས་སུ་མེད་དོ། །ཞེས་ས་བཅུ་སོགས་རྒྱ་ཆེར་རོ། །(ཐུབ་དགོངས་ སུ། གཉེན་པོའི་ཚོགས་ཀྱིས་སྒྲུབ་པའི་སྐབས་སུ་ནི། དང་པོའི་གཟུང་བྱའི་དངོས་པོ་ནི། དེ་བཞིན་ཉིད་ལ་སོགས་པ་རྣམས་དང་ གཟུགས་ལ་སོགས་པ་རྣམས་དང་། རྨི་ལམ་ལ་སོགས་པ་རྣམས་སོ། །གཉིས་པའི་གཟུང་བྱའི་དངོས་པོ་ནི། སྤྱིན་པ་ལ་སོགས་པ་ སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་ཀྱི་མཐར་ཐུག་པ་རྣམས་སོ། །འཛིན་པ་ཡང་སྟེ་ཡུལ་དང་པོ་ནི། གང་ཟག་རྫས་སུ་ཡོད་པ་རྒྱུན་དུ་ཞུགས་པའོ། ། གཉིས་པ་ནི་རྒྱུན་དུ་ཞུགས་པ་ལ་སོགས་པ་ས་བཅུ་དཀར་པོ་རྣམ་པར་མཐོང་བ་སོགས་གང་ཟག་བཏགས་པར་ཡོད་པའོ། །ཞེས་ ཏེ་དག་ལྡན་གྱི་ཡང་དོན་དེ་ཉིད་དོ། །) དག་ཟླ་སྙིང་མཆོག་རད་ཀིར་བཞིར་དངོས་པོ་ཙམ་ལ་བརྟེན་པ་ གཉེན་པོ་ལ་བརྟེན་པ་གང་ཟག་རྫས་ལ་བརྟེན་པ། གང་ཟག་བཏགས་པ་ལ་བརྟེན་པ་བཞི་ བཞིར་འདྲ་བར་བཤད་དོ། །ཨཱརྱ་དང་པོ་བཞི་དེ་དང་འདྲ། སྒོམ་སྤང་ལ་དངོས་པོ་ཙམ་གྱི་རྣམ་ པ་ལ་བརྟེན་གཉེན་པོའི་རྣམ་པ་ལ་བརྟེན་(དེ་གཉིས་འདྲ་ཞིང་གང་ཟག་རྫས་འཛིན་སྐྱེས་བུ་བཏགས་འཛིན། ཞེས་ འགྲེལ་ཆེན་ནོ། །)འཕགས་པའི་གང་ཟག་ཐམས་ཅད་དུ་བཏགས་པ་ལ་བརྟེན། བཏགས་པ་དེའི་ རྒྱུ་མཚན་ལ་བརྟེན་པ་ཞེས་སོ། ། ༈ ངེས་པ། བཞི་པ་ལ། གསུམ་ལས་སྔ་འགྲེལ་ནི། ཚུལ་དེ་ལྟར་ཚོགས་གཉིས་ཀྱི་དཔུང་བསགས་ པ་ནི་འཕགས་པ་བྱམས་པས་བརྙས་པ་ལྟར་སྤང་བྱའི་གཡུལ་ལས་རྒྱལ་བའི་ངེས་པར་འབྱུང་ བ་འཐོབ་པས་སྒྲུབ་པ་བཞི་པ་ངེས་པར་འབྱུང་བའི་སྒྲུབ་པ་གསུངས་སོ། །རྩ་བ་ནི། ཆེད་དུ་ 1-475 བྱ་བའི་ངེས་འབྱུང་སྒྲུབ་པ་སོགས་རྣམ་པ་བརྒྱད་ཀྱི་བདག་ཉིད་འདི། ངེས་འབྱུང་སྒྲུབ་པ་ཡིན་ པར་ཤེས་པར་བྱའོ། །འགྲེལ་པ་ནི། དབྱེ་གཞི་ནི། ཆོས་ཐམས་ཅད་མི་དམིགས་པར་རྟོགས་ པ་ཉིད་ཀྱིས་ཆེད་དུ་བྱ་བ་སོགས་སུ་ངེས་པ་ཁོ་ནར་འབྱུང་བའི་སྒྲུབ་པ་ཙམ་ནིའོ། །དབྱེ་ངོ་། ། ཆེད་དུ་བྱ་བའི་ངེས་འབྱུང་སྒྲུབ་པ་སོགས་རྣམ་པ་བརྒྱད་དོ། །གྲངས་ངེས་ནི། ངེས་པར་འབྱུང་ བའི་ས་རྣམ་པ་བརྒྱད་དུ་ཡོད་པ་ཡིན་པས་དེར་འབྱུང་བྱེད་བརྒྱད་དོ། །འབྱུང་ས་བརྒྱད་གང་ ན། ཐོག་མར་གཙོ་བོ་(འགྲེལ་ཆེན་)ཡིན་པས་ཆེད་དུ་བྱ་བ་ཇི་སྐད་བཤད་པའི་(འགྲེལ་ཆེན་)ཆེན་པོ་ གསུམ་དང་། ཐེག་པ་ཆེན་པོ་འདིས་ལྷ་དང་མི་དང་ལྷ་མ་ཡིན་དུ་བཅས་པའི་འཇིག་རྟེན་ཟིལ་ གྱིས་མནན་ཏེ་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །(འགྲེལ་ཆེན་)དེ་ཡང་མཉམ་པ་ཉིད་རྟོགས་ པ་

【現代漢語翻譯】 任何人都沒有必然的解脫。等等，內容廣泛。(三)由於極其純凈，因此無法找到入流者，所以入流者是不可見的。等等，內容廣泛。(四)由於無法找到入流果，因此入流果是不可見的。等等，十地等內容廣泛。(在《現觀莊嚴論》中，在通過對治品類進行證悟時，第一種所取事物是如是性等等，以及色等等，以及夢等等。第二種所取事物是膠水等等，直至佛法的究竟。能取也一樣，第一種對境是補特伽羅實有，即入流者。第二種是對入流者等等，白色十地等補特伽羅假有。這是《俱舍論》的真實含義。)四種事物僅僅依賴於事物本身，依賴於對治品，依賴於補特伽羅實有，依賴於補特伽羅假有，這四種是相似地闡述的。聖者的前四種與此相似。在修道時，依賴於僅僅是事物的相狀，依賴於對治品的相狀(這兩者相似，執著補特伽羅實有者，執著補特伽羅假有者。這是《大疏》)。依賴於一切聖者中的假有，依賴於該假有的原因。 第四個是關於決定的。在三個解釋中，早期的解釋是：像這樣積累兩種資糧的力量，就像聖者彌勒菩薩所征服的那樣，通過戰勝應斷除的戰場，獲得必然的解脫，因此宣說了第四個證悟，即必然解脫的證悟。根本是：爲了特殊目的的必然解脫的證悟等等，具有八種相狀的自性。應當知道這是必然解脫的證悟。解釋是：分類的基礎是：僅僅通過證悟一切法不可得，才能確定爲了特殊目的等等而出現的證悟。分類的對象是：爲了特殊目的的必然解脫的證悟等等，共有八種。數量的確定是：因為必然解脫的地點有八種，所以有八種產生的原因。八種產生的地點是什麼呢？首先，因為主要的是(《大疏》)，所以爲了特殊目的，如前所述的(《大疏》)三種偉大，並且這個大乘通過征服天、人以及阿修羅的世界而出現。等等。(《大疏》)這也是證悟平等性。

【English Translation】 No one has a definite liberation. And so on, extensively. (Three) Because of being extremely pure, the stream-enterer is not found, so the stream-enterer is invisible. And so on, extensively. (Four) Because the fruit of stream-enterer is not found, the fruit of stream-enterer is invisible. And so on, the ten grounds and so on, extensively. (In 'Ornament of Clear Realization', when accomplishing through the assembly of antidotes, the first object to be grasped is suchness and so on, and form and so on, and dreams and so on. The second object to be grasped is glue and so on, up to the ultimate of the Buddha's teachings. The grasper is also the same, the first object is the person who substantially exists, the stream-enterer. The second is the stream-enterer and so on, the ten white grounds and so on, the person who nominally exists. This is the very meaning of the 'Treasury of Knowledge'.) Depending only on the entity of the four: depending on the antidote, depending on the person who substantially exists, depending on the person who nominally exists, these four are similarly explained. The first four of the noble ones are similar to this. In meditation, depending on the aspect of mere entity, depending on the aspect of the antidote (these two are similar, grasping the person who substantially exists, grasping the person who nominally exists. This is the 'Great Commentary'). Depending on the imputation in all noble persons, depending on the reason for that imputation. The fourth is about certainty. In the three explanations, the earlier explanation is: in this way, accumulating the power of the two accumulations, just as the noble Maitreya conquered, by conquering the battlefield of what should be abandoned, obtaining the certainty of liberation, therefore the fourth accomplishment, the accomplishment of certain liberation, is taught. The root is: the accomplishment of certain liberation for a specific purpose and so on, this nature of eight aspects. It should be known that this is the accomplishment of certain liberation. The explanation is: the basis of division is: merely by realizing that all phenomena are imperceptible, the accomplishment that certainly arises for a specific purpose and so on. The object of division is: the accomplishment of certain liberation for a specific purpose and so on, there are eight aspects. The certainty of number is: because there are eight places of certain liberation, therefore there are eight causes of arising there. What are the eight places of arising? First, because the main one is (Great Commentary), therefore for a specific purpose, as stated (Great Commentary), the three great ones, and this Great Vehicle subdues the world including gods, humans, and asuras. And so on. (Great Commentary) This is also the realization of equality.

མེད་པར་མི་འབྱུང་བས་ཆོས་ཐམས་ཅད་རང་བཞིན་མེད་པར་མཉམ་པ་ཉིད་དུ་རྟོགས་པ་ དང་། ཐེག་པ་དེ་ནི་ནམ་མཁའ་དང་མཉམ། ཞེས་སོགས་སོ། །དེ་ཡང་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་མ་ བྱས་པར་བསོད་ནམས་བསགས་པ་མི་སྲིད་པས་(འགྲེལ་ཆེན་)སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་དོན་ བྱེད་པར་ཏེ་རྒྱ་ཆེན་པོ་མཐའ་ཡས་པར་བྱེད་པ་དང་། ཐེག་ཆེན་པོ་འདི་ལ་སེམས་ཅན་ཚད་ མེད་གྲངས་མེད་པའི་གོ་སྐབས་ཡོད་(བརྒྱད་སྟོང་)ཅེས་སོགས་སོ། །འབད་རྩོལ་དང་བཅས་ནས་ སེམས་ཅན་གྱི་དོན་ཚང་བར་(འགྲེལ་ཆེན་)མི་འགྲུབ་པས་འབད་རྩོལ་གྱི་མཚན་མ་མེད་པར་ གཞན་དོན་ཐམས་ཅད་བྱེད་པ་ཉིད་ཀྱིས། འགྲོ་འོང་གནས་གསུམ་མི་དམིགས་པའི་ལྷུན་གྱིས་ གྲུབ་པ་ཉིད་དང་། ཐེག་ཆེན་པོ་དེ་ལ་འོང་བ་འགྲོ་བ་གནས་པ་མི་དམིགས་ཞེས་སོགས། དེ་ ཡང་རྟག་ཆད་ཀྱི་མཐའ་བྲལ་རྟོགས་པ་མེད་པར་མི་(འགྲེལ་ཆེན་)འབྱུང་བས། སྔོན་ཕྱིའམ་རྟག་ པ་དང་ཆད་པའི་མཐའ་དང་བྲལ་བའི་ངོ་བོ་དུས་གསུམ་མཉམ་ཉིད་དུ་རྟོགས་པའི་གནས་ སྐབས་ཀྱི་ཁྱད་པར་དང་། དུས་གསུམ་མཉམ་པ་ཉིད་ལ་བསླབས་ཤིང་རྣམ་མཁྱེན་རྫོགས་ པར་བྱ། །ཞེས་སོགས། དེ་ཡང་ཐེག་པ་གསུམ་པོའི་རྟོགས་པའམ་ཡོན་ཏན་ཐོབ་པ་མེད་པར་ 1-476 མི་འབྱུང་བས་(འགྲེལ་ཆེན་)དོན་དམ་པར་ཐོབ་བྱ་ཐོབ་བྱེད་ཀྱི་འབྲེལ་བ་དགག་པའི་(ཨཱརྱ་འགྲེལ་ ཆེན་)ཚུལ་གྱིས་ཐེག་པ་གསུམ་གྱི་སྤངས་རྟོགས་ཀྱི་དོན་ཐམས་ཅད་ཐོབ་པ་དང་། འདས་མ་ འོངས་ད་ལྟར་གྱི་བྱང་ཆེན་པོ་རྣམས་ཀྱིས་ཐེག་ཆེན་པོ་འདི་ལ་བསླབས་ནས་རྣམ་མཁྱེན་ཉིད་ ཐོབ་པར་གྱུར་ཏོ་ཐོབ་པོ་འཐོབ་པར་འགྱུར་རོ་ཞེས་སོགས་སོ། །དེ་ཡང་རྣམ་མཁྱེན་རྟོགས་ པ་མེད་པར་མི་(འགྲེལ་ཆེན་)འབྱུང་བས་སྔར་གཉེན་ཚོགས་ཀྱི་མཐར་ཐུག་པའི་སྐབས་དང་པོ་ འདིར་ཇི་སྐད་བཤད་པའི་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་དང་། ཞེས་ཆོས་བཤེས་ཏེ། འོན་ ཀྱང་གང་དང་ཡང་དག་ལྡན་པས་ཞེས་དང་། སེམས་བསྐྱེད་ཉེར་གཅིག་གཉིས་པ་སོགས་སོ། ། སེམས་ཅན་ཉིད་བྱང་ཆུབ་ཡིན་པ་དེའི་ཕྱིར་བྱང་སེམས་ཞེས་བྱའོ། །བྱང་ཆུབ་དེས་ཀྱང་ཆོས་ ཐམས་ཅད་ཀྱི་རྣམ་པ་ཤེས་ཏེ། ཞེས་སོགས། དེ་ཡང་ཁྱད་པར་གྱི་ལམ་མེད་པར་མི་(འགྲེལ་ ཆེན་དངོས་)འབྱུང་བས་རྣམ་མཁྱེན་དེའི་ཁྱད་པར་གྱི་ལམ་རྡོ་རྗེ་ལྟ་བུའོ། །སྦྱིན་པའི་ཕར་ཕྱིན་ ནི་འཇིག་རྟེན་པ་ཡང་ཡོད་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པ་ཡང་ཡོད། ཞེས་སོགས་སོ། །འབྱུང་ས་ གཞན་ཡང་ཡོད་དོ་ཞེ་ན། ངེས་པར་འབྱུང་བར་བྱ་བའི་གཞི་དེ་ལྟ་བུ་དག་ལས་ཁྱད་པར་དུ་ འཕགས་པའི་ཆོས་གཞན་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ཡང་དང་པོ་སེམས་བསྐྱེད་ནི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ས་ བོན་ཡིན་པས་བསྟན། དེ་ནས་གདམས་ངག་ནི་ཐོག་མར་ཤེས་པར་བྱ་བ་ཤེས་ཕྱིར་བསྟན། དེ་ནས་ཆ་མཐུན་བཞི་ནི་འདས་ལམ་གྱི་སྦྱོར་བ་ཡིན་པས་བསྟན། དེ་ནས་རྟེན་རིགས་ནི་རྟེན་ བ

【現代漢語翻譯】 因為沒有（因）就不會產生，所以要證悟一切法在自性上是空性的，並且是平等的。而那個乘（梵文：yana，車輛，途徑）如同虛空一般。等等。而且，如果不做眾生的利益，積累福德是不可能的，因此（《大疏》）要利益一切眾生，也就是要廣大無邊地利益眾生。這個大乘有讓無量無數的眾生獲得機會（《八千頌》）。等等。因為即使努力也無法完全成辦眾生的利益（《大疏》），所以要以沒有勤作相的方式來成辦一切利他之事。不住于去、來、住這三種狀態，自然成就。那個大乘不住于來、去、住。等等。而且，如果不證悟遠離常斷二邊的智慧，就不會（《大疏》）產生。因此，要證悟遠離前後或常斷二邊的自性，在三時中平等的狀態的差別。要在三時平等性中修學，圓滿一切智智。等等。而且，如果不獲得三乘的證悟或功德，就不會（《大疏》）產生。因此，以勝義中遮破能得所得的關聯（《聖解大疏》）的方式，獲得三乘的一切斷證之義。過去、未來、現在的諸大菩薩都曾在這個大乘中修學，從而獲得了遍知。已經獲得，正在獲得，將會獲得。等等。而且，如果不證悟一切智智，就不會（《大疏》）產生。因此，如前所述，在親友眷屬的究竟之處，最初的階段就是證悟一切相智。這是法友。然而，與何者完全相應呢？以及發起二十一種心等等。眾生本身就是菩提，因此稱為菩薩。菩提也能知曉一切法的體相。等等。而且，如果沒有特殊的道，就不會（《大疏》）產生（《大疏實》）。因此，那個一切智智的特殊道如同金剛一般。佈施波羅蜜既有世間的，也有出世間的。等等。如果問還有其他的生起之處嗎？因為沒有比那些必須生起的所依更殊勝的法了。而且，首先宣說發心是菩提的種子。然後宣說口訣是爲了首先了知應該了知的內容。然後宣說四順品是因為它們是趨入道的加行。然後宣說所依種姓是因為所依是...

【English Translation】 Because without (cause) there is no arising, one must realize that all dharmas are empty of inherent existence and are equal in nature. And that vehicle (Sanskrit: yana, vehicle, path) is like the sky. Etc. Moreover, if one does not benefit sentient beings, it is impossible to accumulate merit, therefore (Great Commentary) one must benefit all sentient beings, that is, to benefit sentient beings extensively and boundlessly. This Great Vehicle has the opportunity for immeasurable and countless sentient beings (Eight Thousand Verses). Etc. Because even with effort, one cannot completely accomplish the benefit of sentient beings (Great Commentary), one must accomplish all altruistic activities in a way that is free from the sign of effort. Not abiding in the three states of going, coming, and abiding, naturally accomplished. That Great Vehicle does not abide in coming, going, or abiding. Etc. Moreover, if one does not realize the wisdom that is free from the extremes of permanence and annihilation, it will not (Great Commentary) arise. Therefore, one must realize the nature that is free from the extremes of before and after or permanence and annihilation, the difference in the state of equality in the three times. One must train in the equality of the three times and perfect all-knowing wisdom. Etc. Moreover, if one does not attain the realization or qualities of the Three Vehicles, it will not (Great Commentary) arise. Therefore, in the ultimate sense, by negating the relationship between what is to be attained and what attains (Arya Great Commentary), one attains all the meanings of abandonment and realization of the Three Vehicles. The great Bodhisattvas of the past, future, and present have all trained in this Great Vehicle and have attained omniscience. Have attained, are attaining, and will attain. Etc. Moreover, if one does not realize omniscience, it will not (Great Commentary) arise. Therefore, as mentioned before, in the ultimate place of relatives and retinues, the first stage is the realization of all aspects of knowledge. This is a Dharma friend. However, with what is one fully in accordance? And generating twenty-one minds, etc. Sentient beings themselves are Bodhi, therefore they are called Bodhisattvas. Bodhi also knows the aspects of all dharmas. Etc. Moreover, if there is no special path, it will not (Great Commentary Actual) arise. Therefore, the special path of that omniscience is like a vajra. The perfection of generosity is both worldly and transmundane. Etc. If one asks if there is another place of arising? Because there is no other dharma more excellent than those bases that must arise. Moreover, first, generating the mind of enlightenment is taught as the seed of Bodhi. Then, the instructions are taught to know what should be known first. Then, the four aspects of conformity are taught because they are the application of entering the path. Then, the dependent lineage is taught because the dependent is...

དག་འཛིན་སྤང་ཕྱིར་བསྟན། དེ་ནས་དམིགས་པ་ནི་དེ་ལ་རྨོངས་པ་སྤང་ཕྱིར་བསྟན། དེ་ ནས་ཆེད་དུ་བྱ་བ་ནི་ལོག་པའི་ཆེད་དུ་བྱ་བ་སྤང་ཕྱིར་དང་ཡང་དག་པའི་ཆེད་དུ་བྱ་བ་ཤེས་ ཕྱིར་བསྟན། དེ་ནས་བསྒྲུབ་པའི་བར་ཆད་སོ་སོར་བཅོམ་པ་གོ་སྒྲུབ་དྲུག་གོ །གང་གིས་ཐེག་ ཆེན་ལ་འཛེག་པ་འཇུག་སྒྲུབ་དགུ། གང་གིས་རྒྱུའི་མཐར་ཐུག་ཐོབ་པར་བྱེད་པ་ཚོགས་སྒྲུབ་ བཅུ་བདུན། གང་གིས་འབྲས་བུའི་མཐར་ཐུག་གནོན་པ་ངེས་འབྱུང་སྒྲུབ་པ་བརྒྱད་དོ་ཞེས་ 1-477 དག་ལྡན་ནོ། ། ༈ སྐབས་བསྡུ་བ། གསུམ་པ་ནི། ལས་ཞེས་པ་ངེས་བཟུང་ངམ་ཡུལ་གྱི་བདུན་པའོ། །སྐབས་ ནི་ལེའུའམ་ཡོངས་སུ་(ཆོས་བཤེས་)བཅད་པ། དང་པོ་ནི་གཉིས་པ་ལ་ལྟོས་(ཆོས་བཤེས་)པའམ་ མཆོག་གི་དོན་(ཆོས་བཤེས་)ཏེ་རྣམ་མཁྱེན་ནི་སྐབས་མ་ལུས་པའི་ལུས་ཡིན་(ཆོས་བཤེས་)པས་སོ། ། འོ་ནི་རྫོགས་ཚིག་གོ། །། 2-2 ༈ དེའི་རྒྱུ་ཐུན་མོང་མིན་པ་ལམ་ཤེས་ཀྱི་ཡན་ལག་རྒྱས་བཤད། ༄༅། །གཉིས་པ་ལ། སྐབས་ཀྱི་འགྲེལ་དགོད་པས་མཚམས་སྦྱར། ལམ་ཤེས་ཀྱི་དངོས་ པོ་བཅུ་གཅིག་བཤད། སྐབས་བསྡུ་བ་གསུམ་མོ། ། ༈ སྐབས་ཀྱི་འགྲེལ་དགོད་པས་མཚམས་སྦྱར། དང་པོ་ནི། འབྲས་བུ་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད། རྟོགས་པའམ་ཐོབ་པ་ནི་ལམ་ ཤེས་རྒྱུར་མེད་ན་མེད་པས་དེའི་རྒྱུ་ཐུན་མོང་མིན་པ་ལམ་ཤེས་པ་ཉིད་འཆད་དོ། ། ༈ ལམ་ཤེས་ཀྱི་དངོས་པོ་བཅུ་གཅིག་བཤད་པ། གཉིས་པ་ལ། ལམ་ཤེས་ཀྱི་ཡན་ལག ཡན་ལག་ཅན་གྱི་ལམ་ཤེས་སོ། ། ༈ ལམ་ཤེས་ཀྱི་ཡན་ལག དང་པོ་ལ་རྩ་ འགྲེལ་ལྷན་ཅིག་བཤད་དེ། འགལ་རྐྱེན་སྤངས་པའི་རྟེན། མཐུན་རྐྱེན་ཚང་བའི་ཡུལ། རྒྱུའི་ རྐྱེན་རིགས་ཀྱིས་(ཤེར་འབྱུང་། )ཁྱབ་པ། ཉོན་མོངས་མི་སྤོང་བའི་རང་བཞིན། གཞན་དོན་བྱེད་ པའི་ལས་ཏེ་ལྔའོ། །དང་པོ་ལ། སྔོན་བྱུང་བརྗོད། དེའི་རྒྱུ་མཚན། དེས་འཕངས་པའི་དོན་ གསུམ་མོ། ། དང་པོ་ནི། དེ་པའི་(གསེར་)ཡེ་ཤེས་ལས་བྱུང་བའི་མ་བཅོས་པའི་རང་བཞིན་གྱི་འོད་དག་ གིས་རྒྱལ་ཆེན་རིས་བཞིའི་ལྷ་དང་སོགས་པ་སུམ་བཅུ་རྩ་གསུམ་པ་སོགས་འདོད་གཟུགས་ ཀྱི་ལྷ་རྣམས་ཀྱི་ཟག་བཅས་ཀྱི་ལས་ཀྱི་(གསེར་)རྣམ་སྨིན་ལས་བྱུང་བའི་འོད་དྲི་མ་ཅན་ལྟ་བུར་ (འགྲེལ་ཆེན། )མོག་མོག་པོ(ར་བྱས་པ་ནི་དམན་པ་དང་ངན་པར་བྱས་པ་སྟེ་ཞེས་ཟླ་ཟེར་རོ། ། )སྟེ་གཟི་(དག་ལྡན་) མདངས་མེད་པར་མཛད་དོ། །དེའི་དགོས་པ་ནི་འཇིག་རྟེན་སྐྱོང་བ་ལ་སོགས་པ་དང་བསམ་ གཏན་ཐོབ་པ་ལ་སོགས་པར་ང་རྒྱལ་བ་དང་འོད་ཀྱིས་ང་རྒྱལ་བ་བསལ་ནས་འདོད་གཟུགས་ ཀྱི་ལྷ་རྣམས་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་ལམ་ཤེས་པ་ཉིད་སྐྱེ་བར་རུང་བ་ཉིད་དུ་བསྒྲུབ་པའམ་བྱ་བའི་ཕྱིར་ དུའོ། །རུང་བ་ནི་སངས་རྒྱས་སུ་བྱེད་པའི་ཆོས་སེམས་བསྐྱེད་(སྙིང་མཆོག་)པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་ མོག་མོག་པོར་མཛད་ཅེས་ར

【現代漢語翻譯】 爲了斷除實執而宣說。之後，爲了斷除對目標的愚昧而宣說。之後，爲了斷除邪惡的所作並瞭解正確的所作而宣說。之後，爲了摧毀修持的各種障礙，有六種次第修持。憑藉何者登上大乘，有九種進入修持。憑藉何者獲得因的究竟，有十七種積聚修持。憑藉何者壓制果的究竟，有八種定出離修持，如是具足。 第三，『業』是指確定或處所的第七格。『段』是指章節或完全的（佛法開示）劃分。第一是指相對於第二（佛法開示）或殊勝的意義（佛法開示），即一切種智是所有段落的身體（佛法開示）。『哦』是完成詞。 第二部分，對於其不共之因，道智之支分的廣說。 第二部分，以科判的解釋作為引導，宣說道智的十一個體性，以及三個科判的總結。 首先，以科判的解釋作為引導。 首先，果是一切種智本身。證悟或獲得是由於沒有道智作為因則無法實現，因此將闡述其不共之因，即道智本身。 第二部分，道智的支分，以及具有支分的道智。 首先，一起宣說根本和解釋：斷除違緣的所依，具足順緣的處所，以因的種姓（產生智慧）遍及，不捨棄煩惱的自性，以及成辦他利的作為，共有五種。第一部分，宣說先前發生的事情，其原因，以及由此引發的意義，共有三種。 首先，從天界的智慧（黃金）產生的未造作的自性之光，使四大天王和三十三天等欲界和色界諸神的有漏業（黃金）的異熟所生的光芒，變得像（大疏）模糊不清（被貶低和被視為惡劣，如月光），即失去光彩。這樣做的必要是爲了消除守護世間者等的我慢，以及獲得禪定等的我慢，從而使欲界和色界諸神的相續能夠生出道智，或者說是爲了使之成為可能。這種可能性是爲了使之能夠生起成佛之法，即發菩提心（心髓），所以才使其變得模糊不清，如是說。

【English Translation】 It is taught to abandon clinging to reality. Then, it is taught to abandon ignorance towards the object. Then, it is taught to abandon wrong actions and to know right actions. Then, to destroy the various obstacles to practice, there are six stages of practice. By what does one ascend to the Mahayana, there are nine entering practices. By what does one attain the ultimate of the cause, there are seventeen accumulation practices. By what does one suppress the ultimate of the result, there are eight definite emergence practices, thus being complete. Third, 'Karma' refers to the seventh case of determination or location. 'Section' refers to a chapter or a complete (Dharma teaching) division. The first refers to the second (Dharma teaching) or the meaning of excellence (Dharma teaching), that is, omniscience is the body of all sections (Dharma teaching). 'O' is a completion word. Part Two: Detailed Explanation of the Uncommon Cause of That—the Limbs of the Wisdom of the Path. Part Two: Introducing the Context with an Explanation of the Sections; Explanation of the Eleven Entities of the Wisdom of the Path; Summary of the Three Sections. First: Introducing the Context with an Explanation of the Sections. First: The result is none other than the Omniscient One. Realization or attainment is impossible without the Wisdom of the Path as its cause; therefore, the uncommon cause of that—the Wisdom of the Path itself—will be explained. Part Two: The Limbs of the Wisdom of the Path; the Wisdom of the Path with Limbs. First: The Root Text and Commentary are Explained Together: The Basis that has Abandoned Opposing Conditions; the Object that Possesses Favorable Conditions; Pervading by the Lineage of the Cause (Arising of Wisdom); the Nature of Not Abandoning Afflictions; and the Action of Benefiting Others—these are the Five. In the First Part: Explaining What Happened Previously, the Reason for It, and the Meaning that Arises from It—these are the Three. First: The Unfabricated Nature of Light Arising from the Wisdom (Gold) of the Gods Dimmed the Tainted Light Arising from the Ripening Karma (Gold) of the Gods of the Four Great Kings and the Thirty-three, etc., of the Desire and Form Realms, Like a Hazy Light (the Great Commentary) (Made Inferior and Bad, as Moonlight), that is, Made Them Without Splendor. The Necessity of This is to Eliminate the Pride of the Protectors of the World, etc., and the Pride of Attaining Meditative Absorption, etc., so that the Continuum of the Gods of the Desire and Form Realms Can Give Rise to the Wisdom of the Path, or Rather, to Make It Possible. This Possibility is to Make It Possible to Generate the Dharma of Buddhahood, that is, to Generate Bodhicitta (Heart Essence), so It Was Made Hazy, as It Is Said.

ད་ཀིར་རོ། །རྒྱལ་ཆེན་བཞིའི་རིས་ནས་(བསྡུས་)གཙང་མའི་རིས་ ཀྱི་ལྷ་རྣམས་ཀྱི་ལས་ཀྱི་རྣམ་པར་སྨིན་པ་ལས་སྐྱེས་པའི་ལུས་ཀྱི་འོད་གང་ཡིན་པ་དེ་དག་ 2-3 གིས་དེ་པའི་རང་བཞིན་གྱི་འོད་ཀྱི་བརྒྱའི་ཆར་ཡང་ཉེ་བར་མ་སོང་། བརྒྱ་སྟོང་གི་ཆར་ཞེས་ སོགས་སོ། ། གཉིས་པ་ནི། ལྷ་རྣམས་ལ་ང་རྒྱལ་བསལ་ནས་ལམ་ཤེས་སྐྱེད་པའི་དོན་དུ་འོད་མོག་ མོག་པོར་མཛད་པ་ནི་གེགས་ང་རྒྱལ་བཅོམ་པའི་རྒྱུད་ཁོ་ན་ལ་ལམ་ཤེས་ཀྱི་རྟོགས་པ་སྐྱེ་བ་ ཡིན་པས་ལམ་ཤེས་སོགས་ཡོན་ཏན་ཁྱད་པར་ཅན་འདོད་ན་ང་རྒྱལ་སྤང་དགོས་སོ་ཞེས་བྱ་ བར་ཤེས་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་མཛད་དེ། སྤྱིར་ང་རྒྱལ་དང་ཞུམ་པ་གཉིས་ཀ་བསལ་བ་ལ་ལམ་ སྐྱེ་ཡི། གང་རུང་དང་ལྡན་པ་ལ་མིན་ལ་འདིར་ལྷ་རྣམས་ཞུམ་པ་མེད་ཀྱི་ང་རྒྱལ་ཡོད་པས་དེ་ སྤང་བར་མཛད་པའོ་ཞེས་ཆོས་བཤེས་སོ། ། གསུམ་པ་ནི། རྒྱུ་མཚན་དེའི་ཕྱིར་དེ་པའི་མཐུ་ཆེ་བ་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པ་བཅུ་ལས་ འོད་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པའི་ཆེ་བ་བསྟན་པའི་མདོའི་ཚིག་ཟུར་གྱིས་ལམ་ཤེས་ཀྱི་རྟེན་གང་ ཟག་ཁྱད་པར་བ་བརྗོད་པ་ཡིན་ནོ། །སྦྱོར་ཊཱིཀ་ལས་ཆེས་གསལ་ལོ། །གཉིས་པ་ནི། ལམ་ ཤེས་དེ་ཆོས་ཅན། དངོས་སུ་སྐྱེ་བའི་ཡུལ་སོ་སོར་ངེས་པ་ཡིན་ནོ། །སྟོང་ཉིད་སྙིང་རྗེའི་སྙིང་པོ་ ཅན་གྱི་བྱང་ཆུབ་མཆོག་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་པ་ཁོ་ནའི་རྒྱུད་ལ་སྐྱེ་བ་ཡིན་པས་སོ། །དེ་ཡང་བྱང་ སེའི་ཁོ་ནའི་ཡིན་གྱི་ཉན་ཐོས་སོགས་ཀྱི་མིན་ནོ་ཞེས་ཡུལ་སོ་སོར་ངེས་ཞེས་ཨཱརྱའོ། །ལྷའི་བུ་ གང་དག་གིས་བླ་མེད་རྫོགས་བྱང་དུ་སེམས་མ་བསྐྱེད་པ་དེ་དག་གིས་ཀྱང་བླ་མེད་བྱང་ཆུབ་ ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་པར་བྱའོ། །གང་ཡང་དག་པའི་སྐྱོན་མེད་པར་ཞུགས་པར་གྱུར་(ཉན་ཐོས་ཞི་བ་ ཕྱོགས་གཅིག་པ་ཞེས་དག་སྙིང་དཔེར་ན་ལན་བདུན་པ་དང་སྐྱེ་བ་གཉིས་པ་དང་གསུམ་འཁོར་བའི་རིགས་སྐྱེས་ཞེས་སྙིང་མཆོག་) པ་(ཉིད་དུ་ངེས་པ་དེ་དག་ནི་རེ་ཤིག་སྐལ་བ་མེད་ཅེས་དོན་དུ་གནོད་འཇོམས་ཆེ་བ། )དེ་དག་ལ་ནི་བླ་མེད་རྫོགས་ བྱང་དུ་སེམས་བསྐྱེད་པའི་མཐུ་མེད་དོ། །དེ་དག་གིས་འཁོར་བའི་རྒྱུད་ཀྱི་མཚམས་བཅད་ པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་སོ། ། 2-4 གསུམ་པ་ནི། ཁམས་གསུམ་ལ་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བ་ཉན་རང་དགྲ་བཅོམ་དང་། དེ་ལས་ཅིག་ཤོས་ཀྱི་རྣལ་འབྱོར་བ་བྱང་སེམས་(ཆོས་བཤེས་)ཆོས་ཅན། སངས་རྒྱས་ཉིད་ཐོབ་ བྱའི་ཕྱིར་ལམ་ཤེས་པ་ཉིད་བསྒོམ་པར་བྱ་བ་ཡིན་པས་ཁྱབ་པ་ཡིན་ནོ། །རྒྱས་པའི་རིགས་ ཡོད་པའི་སྐྱེ་བོ་ཐམས་ཅད་མཐར་ཐུག་བླ་མེད་རྫོགས་ཆུབ་ཀྱི་མཐར་ཐུག་པར་འགྲོ་བ་ཅན་ ཡིན་པ་དེའི་ཕྱིར་རོ། །ཏེ་གཞན་འདྲེན་པ། ཀྱང་སྡུད་ཚིག་གོ །གལ་ཏེ་(བྱང་ཆུབ་ཏུ་གྱུར་པའི་ཉན་ཐོས་ སོགས་ཞེས་དག་ལྡན། ལྷག་མེད་དུ་ཞུགས་པའི་ཉན་ཐོས་སོགས་ཞེས་འབུམ་ཊཱིཀ་དང་། གནོད་

【現代漢語翻譯】 那麼，從四大天王眾（概括）到清凈天眾，那些由諸天眾的業之成熟所生的身體之光，連天性的光芒的百分之一都無法接近，更不用說百分之一千等等了。 第二，爲了消除諸天眾的傲慢，生起道智，才示現微弱的光芒。因為只有摧毀傲慢的相續才能生起道智的證悟，所以如果想要道智等殊勝的功德，就必須捨棄傲慢。爲了明白這一點才這樣示現。一般來說，消除傲慢和沮喪兩者才能生起道，只具備其中之一是不行的。這裡諸天眾沒有沮喪，只有傲慢，所以才讓他們捨棄傲慢。這是法友所說。 第三，因為這個原因，在十種不可思議的天人力量中，通過經文的措辭，顯示了光芒不可思議的偉大，從而表達了道智所依的特殊補特伽羅。《結合釋》中非常清楚。第二，道智，就法而言，是真實生起的處所各自決定的。因為只有在具備空性和慈悲之精華的無上菩提心中才能生起。而且，這只是菩薩的，而不是聲聞等的。因此，處所是各自決定的，這是阿阇梨的觀點。那些沒有發起無上圓滿菩提心的天子們，也應當發起無上菩提心。那些已經毫無過失地進入（聲聞寂滅，偏向一方，如《清凈經》中第七品和二生、三生輪迴的種姓），（確實是確定的，那些暫時沒有福分的，意思是損害極大。）這些人沒有發起無上圓滿菩提心的能力。因為他們已經切斷了輪迴的相續。 第三，對於三界中的離欲者，即聲聞、緣覺阿羅漢，以及另一方的瑜伽士菩薩（法友），就法而言，爲了獲得佛果，必須修習道智，這是普遍的。因為所有具備廣大種姓的眾生，最終都會達到無上圓滿菩提的終極目標。『也』是引導他人，『也』是 جمع詞。如果（已經成為菩提的聲聞等，如《清凈經》所說。已經進入無餘涅槃的聲聞等，如《十萬頌般若釋》和損害。

【English Translation】 Then, from the retinue of the Four Great Kings (summarized) to the retinue of the Pure Abodes, even a hundredth part of the light of the bodies born from the maturation of the karma of the gods of the pure abodes does not come close to the light of their nature, let alone a hundred thousandth part, and so on. Secondly, in order to eliminate the pride of the gods and generate the knowledge of the path, they manifested a dim light. Because only in the lineage that has destroyed pride can the realization of the knowledge of the path arise, if you want the special qualities such as the knowledge of the path, you must abandon pride. It was done to understand this. In general, the path arises when both pride and humility are eliminated. It is not possible to have either one. Here, the gods do not have humility, but only pride, so they were made to abandon it, said Dharma Friend. Thirdly, for that reason, among the ten inconceivable powers of the gods, the sutra's wording shows the inconceivable greatness of light, thereby expressing the special individual who is the basis of the knowledge of the path. It is very clear in the 'Combination Commentary'. Secondly, the knowledge of the path, as a phenomenon, is definitely the place where it actually arises. It arises only in the lineage of the supreme mind of enlightenment, which has the essence of emptiness and compassion. Moreover, it is only for Bodhisattvas, not for Shravakas, etc. Therefore, the place is definitely separate, which is the view of Arya. Those sons of gods who have not generated the supreme perfect enlightenment mind should also generate the supreme enlightenment mind. Those who have entered without any faults (Shravakas are peaceful, one-sided, such as the seventh chapter in the 'Pure Sutra' and the lineage of the second and third rebirths), (indeed, those who are certain, those who temporarily have no fortune, meaning great harm.) These people do not have the power to generate the supreme perfect enlightenment mind. Because they have cut off the continuum of samsara. Thirdly, for those who are free from desire in the three realms, the Shravaka, Pratyekabuddha Arhats, and the yogi Bodhisattva (Dharma Friend) on the other hand, as a phenomenon, it is necessary to cultivate the knowledge of the path in order to attain Buddhahood, which is pervasive. Because all beings with the lineage of vastness will ultimately go to the ultimate goal of supreme perfect enlightenment. 'Also' leads others, 'also' is a جمع詞. If (Shravakas, etc. who have become enlightened, as stated in the 'Pure Sutra'. Shravakas, etc. who have entered into complete Nirvana, as stated in the 'Hundred Thousand Prajnaparamita Commentary', and harm.

འཇོམས་སུ། ལོག་པ་ཉིད་དུ་ ངེས་པའི་སེམས་ཅན་དེ་དག་གིས་འདི་རྣ་བར་ཐོས་ན་མཐར་སངས་རྒྱས་ཐོབ་པར་འགྱུར་ཞེས་པའི་དོན་དུ་བཤད་དོ། ། )དེ་དག་ བླ་མེད་རྫོགས་ཆུབ་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་ན་དེ་ལ་ངས་རྗེས་སུ་ཡིད་རང་ངོ་ཞེས་སོ། །སྔར་མཐུ་ མེད་པར་བཤད་པ་ནི་རེ་ཤིག་སྣོད་མིན་པ་ཙམ་ལ་དགོངས་སོ། །འདིར་འཁོར་བ་མཐའ་ཡོད་ མེད་དུ་བཞེད་ཚུལ་གཉིས་ཏེ། ཐུབ་དགོངས་སུ། འཁོར་བ་ལ་ཐོག་མ་མེད་དེ་སྔར་མེད་པའི་ སེམས་ཅན་སྐྱེ་བ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཐོག་མ་དང་ལྡན་ན་རྒྱུ་མེད་པ་ཉིད་དུ་ཐལ་བའི་ཕྱིར་ རོ། །སྐྱེ་བ་རྒྱུ་ལ་རག་ལས་པའི་ཕྱིར་རྒྱུ་ཟད་པ་ལས་ཐ་མ་ནི་རིགས་ཏེ་ས་བོན་ཟད་པ་ལས་མྱུ་ གུ་བཞིན་ནོ། །སངས་རྒྱས་འབྱུང་བ་སོ་སོས་སེམས་ཅན་གྲངས་མེད་པ་མྱ་ངན་ལས་ཟློ་བའི་ ཕྱིར་རོ། །གང་གཉེན་(འདི་མན་འགྲེལ་ཆེན་དུ་ཁྱད་མཚན་གྱི་ཐད་དུ་བཤད་དོ། ། )པོ་དང་ཕྲད་པ་ན་འབྲི་བའི་ ཆོས་ཅན་དེ་རྣམས་གཉེན་པོའི་ཕྱོགས་དེ་ཤིན་ཏུ་འཕེལ་བ་ན་ཤིན་ཏུ་མཛད་པའི་ཆོས་སྲིད་པ་ ཡིན་ཏེ་གསེར་གྱི་དྲི་མ་ལ་སོགས་པ་བཞིན་ནོ། །འཁོར་བ་ཡང་བདག་མེད་པ་ཉིད་ལ་སོགས་ པའི་མཚན་ཉིད་ཀྱི་གཉེན་པོའི་ཕྱོགས་ལ་མངོན་དུ་ཕྱོགས་པ་ཡོད་ན་འབྲི་བའི་ཆོས་ཅན་ཡིན་ ནོ་ཞེས་པའི་ཚད་མ་ལས་འཁོར་བ་རྒྱུན་ཆད་པ་ཡོད་དོ། །(ཏིང་རྒྱལ་)འགྲོ་བ་འདི་དག་ཐམས་ ཅད་སངས་རྒྱས་འགྱུར། །(མདོ་ཀུན་བཏུས་འགྲེལ་པ་དང་། ཆོས་བཤེས་དང་། དབུ་མ་སྣང་བར་ཡང་ལུང་འདིའི་དོན་ སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་བཤད་པས་བུ་རིན་ཟླ་འོད་གཞོན་ནུས་ནང་གི་སེམས་ཅན་ལ་འགྲེལ་པས་བཤད་གསུང་བའང་ནོར་ 2-5 རོ། ། ) ཞེས་པ་ལ་སོགས་པའི་ལུང་ལས་ཀྱང་ངོ་ཞེས་སོ། །ཐུབ་དགོངས་ཀྱི་འགོར། འདིར་ངེས་ པར་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་སྒྲིབ་པ་གཉིས་སྤོང་བའི་སྐལ་བ་ལས་མ་འདས་པ་ཁོ་ནར་ཡོད་ དེ་ཞེས་སོ། །(དྲི་མ་རྣམས་གློ་བུར་བ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་དང་སེམས་རང་བཞིན་གྱིས་འོད་གསལ་བ་ཉིད་ཀྱིས་འགྲོ་བ་མ་ལུས་པ་ ལ་སངས་རྒྱས་ཉིད་རུང་བ་ཡོད་པ་ཁོ་ནའོ་ཞེས་དང་། མདོ་རྣམས་སུ། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་དེ་པའི་སྙིང་པོ་ཅན་ཞེས་པ་འདིས་ ཐམས་ཅད་བླ་མེད་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་གོ་འཕང་རྟོགས་པར་རུང་བ་ཉིད་དུ་བསྟན་ཞེས་ཐུབ་དགོངས་སུའོ། ། ) རྒྱུད་བླའི་འགྲེལ་ པར། (ལོག་སྲེད་ཅན་གཏན་ཡོངས་སུ་མྱ་ངན་ལས་མི་འདའ་བའི་ཆོས་ཅན། ཞེས་གསུངས་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་ཐེག་ཆེན་ པའི་ཆོས་ལ་སྡང་བ། ལོག་སྲེད་ཅན་ཉིད་ཀྱི་རྒྱུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་ཆོས་ལ་སྡང་བ་བཟློག་པའི་དོན་དུ་དུས་གཞན་ལ་ དགོངས་ནས་གསུངས་པ་ཡིན་ནོ། ། ) རང་བཞིན་ཀྱིས་རྣམ་པར་དག་པའི་རིགས་ཡོད་པའི་ཕྱིར་འགའ་ ཡང་གཏན་རྣམ་པར་དག་པར་མི་འགྱུར་བ་ནི་འོས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། གང་གི་ཕྱིར་བཅོམ་ལྡན་ འདས་ཀྱིས་ཁྱད་པར་མེད་པར་སེམས་ཅན་ཐ

【現代漢語翻譯】 摧伏吧！對於那些必定會誤入歧途的眾生，據說如果他們聽聞這些，最終將會證得佛果。如果他們發起無上圓滿菩提心，我將隨喜讚歎。之前說沒有能力，只是考慮到暫時不是法器而已。這裡對於輪迴是否有邊際有兩種觀點。在《能斷金剛經釋》中說：輪迴沒有開端，因為以前沒有的眾生不會產生。如果存在開端，就會陷入無因的境地。因為生依賴於因，因滅盡則果也會滅盡，就像種子滅盡則不會有苗芽一樣。諸佛各自出世，使無數眾生從痛苦中解脫。當與對治（這以下在《大疏》中被解釋為特殊之處）相遇時，具有減損之法性的那些，當對治的一方極其增長時，就會有極其調伏之法性存在，就像金子的雜質等等一樣。如果輪迴也顯現出無我等等的特徵的對治之方，那麼就具有減損之法性，根據量論，輪迴是有終結的。（定解寶燈）所有這些眾生都將成佛。（《總集經疏》和《法友》以及《中觀光明》中也用此教證來解釋所有眾生，因此月稱菩薩解釋為內在眾生是錯誤的。）等等教證也說明了這一點。在《能斷金剛經釋》的開頭說：這裡必定存在所有眾生都不會超出斷除二障的範疇。《能斷金剛經釋》中說：（因為客塵是突發的，並且心的自性是光明的，所以一切眾生都有成佛的可能性。在經部中說：一切眾生都具有如來藏，這表明一切眾生都有證得無上菩提果位的可能性。）在《寶性論》的解釋中說：（如果有人說具有邪見者永遠不會從痛苦中解脫，這是因為他們憎恨大乘佛法，因為邪見是憎恨大乘佛法的因，所以是爲了遣除對大乘佛法的憎恨，才在其他時間說的。）因為存在自性清凈的種性，所以沒有任何眾生永遠不會清凈是不合理的。因為世尊無差別地對一切眾生...

【English Translation】 Subdue! For those beings who are certain to go astray, it is said that if they hear these, they will eventually attain Buddhahood. If they generate the unsurpassed perfect Bodhicitta, I will rejoice and praise them. Saying that there is no ability before, it is only considering that they are not vessels for the Dharma for the time being. Here, there are two views on whether Samsara has an end. In the 'Commentary on the Vajra Cutter Sutra', it is said: Samsara has no beginning, because beings that did not exist before will not arise. If there is a beginning, it will fall into the state of having no cause. Because birth depends on cause, when the cause is exhausted, the effect will also be exhausted, just like when the seed is exhausted, there will be no sprout. The Buddhas each appear in the world, liberating countless beings from suffering. When encountering the antidote (this below is explained as a special feature in the 'Great Commentary'), those who have the nature of diminishing, when the side of the antidote increases extremely, there will be the nature of extremely subduing, just like the impurities of gold, etc. If Samsara also manifests the antidote side of characteristics such as selflessness, then it has the nature of diminishing, according to valid cognition, Samsara has an end. (Definitive Lamp) All these beings will become Buddhas. (The 'Commentary on the Compendium of Sutras' and 'Dharma Friend' and 'Middle Way Light' also use this quote to explain all beings, therefore, it is wrong for Youthful Moonlight to explain it as inner beings.) Etc. The quote also illustrates this. At the beginning of the 'Commentary on the Vajra Cutter Sutra', it says: Here, it is certain that all beings are only within the scope of not exceeding the ability to remove the two obscurations. The 'Commentary on the Vajra Cutter Sutra' says: (Because adventitious stains are sudden, and the nature of the mind is luminous, all beings have the potential to become Buddhas. In the Sutras, it is said: All beings have the essence of the Tathagatagarbha, which shows that all have the potential to realize the state of unsurpassed perfect enlightenment.) In the explanation of the 'Ratnagotravibhāga', it says: (If someone says that those with wrong views will never be liberated from suffering, it is because they hate Mahayana Buddhism, because wrong views are the cause of hating Mahayana Buddhism, so it is to dispel hatred of Mahayana Buddhism that it is said at other times.) Because there is the lineage of self-nature purity, it is unreasonable that no being will ever be pure. Because the Blessed One indiscriminately...

མས་ཅད་ལ་རྣམ་པར་དག་པར་རུང་བ་ཉིད་ ཡོད་པ་ལ་དགོངས་ནས། ཐོག་མེད་གྱུར་ཀྱང་ཐ་མ་དང་ལྡན་པ། །རང་བཞིན་གྱིས་དག་རྟག་ པའི་ཆོས་ཅན་ནི། །ཐོག་མེད་སྦུབས་ཀྱིས་ཕྱི་སྒྲིབ་མི་མཐོང་སྟེ། །ཇི་ལྟར་གསེར་གྱི་གཟུགས་ ནི་སྒྲིབ་པ་བཞིན། །ཞེས་སོ། །འགའ་ཞིག་ནི་མཐའ་མེད་པར་བཞེད་དེ། འགྲེལ་ཆེན་གྱི་ཁྱད་ མཚན་ཐད་དུ། ཁ་ཅིག་ན་རེ། གང་འདི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་རིགས་ནི་ཐོག་མ་མེད་པ་ཡིན་པའམ་ སངས་རྒྱས་རེ་རེ་འབྱུང་བ་ན་སེམས་ཅན་གྲངས་མེད་པ་གཅིག་ཡོངས་སུ་མྱ་ངན་ལས་འདའ་ མོད་ཀྱི་དེ་ལྟ་ན་ཡང་འཁོར་བ་ལ་ཟད་པ་མེད་པས་མཐའ་ཡས་པའི་ཕྱིར་ནམ་མཁའ་དང་འདྲ་ སྟེ་རི་བོ་ལ་སོགས་པའི་སྒྲིབ་གཡོགས་དུ་མ་ཡོད་ན་ཡང་ནམ་མཁའ་ཡོངས་སུ་ཟད་པ་མེད་དོ་ ཞེས་ཟེར་རོ་ཞེས་སོ། །དེར་མཐའ་ཡོད་ཀྱི་ལུགས་ཀྱང་བཀོད་པ་ནི་སྔར་ཨ་བྷ་ཡའི་སྦྱོར་ངག་ ལྟར་ཡོད་དོ། །གལ་ཏེ་མཐའ་ཡོད་ན་སངས་རྒྱས་ཀྱི་འཕྲིན་ལས་རྒྱུན་ཆད་པ་སྲིད་པར་འགྱུར་ རོ། །མཐའ་ཡོད་བཤད་པ་ནི་བྱེ་བྲག་འགའ་ལ་དགོངས་ལ་སངས་རྒྱས་རེ་རེས་སེམས་ཅན་ 2-6 གྲངས་མེད་སྒྲོལ་ཡང་སངས་རྒྱས་འབྱུང་བ་ཨུ་དུམ་ཝ་རའི་མེ་ཏོག་ལྟར་དཀོན་པས་ཟད་མི་ ནུས་སོ། །མདོ་ཀུན་བཏུས་འགྲེལ་པར། བྲི་བ་དང་གང་བ་མེད་པ་ནི་སེམས་ཅན་གྱི་ཁམས་ མི་ཟད་པའི་ཕྱིར་ལ། མི་ཟད་པ་ཡང་སྤྱིའི་དབང་དུ་བྱས་པའི་ཕྱིར་ཏེ། སོ་སོའི་དབང་དུ་བྱས་ ནས་གྲོལ་བའི་ཕྱིར་ཟད་པ་ཁོ་ནའོ། །སྤྱི་ནི་སོ་སོ་བ་འདུས་པ་མིན་ནམ། སོ་སོར་གྲོལ་བ་ཉིད་ ཀྱིས་སྤྱི་ཅི་ལྟར་མི་གྲོལ། གང་ཞིག་སྣོན་པ་མེད་ལ་འབྲི་བ་ཡོད་པ་དེ་ནི་ཟད་པའི་ཆོས་ཅན་ ཏེ། དཔེར་ན་འབྲུའི་ཕུང་བོ་ལྟ་བུ་ཞེ་ན། མ་ཡིན་ཏེ་རིས་སུ་ཆད་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་དཔེ་འདྲ་བ་ མིན་ནོ། །གང་ཞིག་ཕ་མཐའ་ཡོད་པ་དེ་ནི་ཟད་པར་རིགས་པ་ལས། སེམས་ཅན་གྱི་ཁམས་ནི་ ནམ་མཁའི་ཁམས་དང་མཉམ་པས་ཕ་མཐའ་མེད་པས་ཅི་ལྟར་ཟད་པར་རིགས་ཞེས་ཤཱནྟིས་ སོ། །དེ་ལྟར་གཉིས་ལས་སྤྱིར་མཐའ་མེད་བྱེ་བྲག་འགའ་ལ་མཐའ་ཡོད་པ་འཐད་དེ། མ་རིག་ འཁྲུལ་འཁོར་འདི་ནི་ཟད་མེད་འཕེལ་བ་མེད། །ཅེས་སྡུད་པ་དང་། ཐོག་མ་དང་ཐ་མ་མེད་ པའི་སྟོང་གཞི་འཁོར་བ་ལ་བཤད་པ་ལ་སོགས་པ་མཐའ་ཡས་སོ། །མང་བོ་གྲོལ་ཡང་འཁོར་ བ་ལ་བྲི་གང་མེད་དེ་རྒྱ་མཚོ་ལ་རྩ་རྩེས་ཆུ་འགའ་གཏོར་ཡང་བྲི་གང་མེད་པ་དང་ནམ་མཁའ་ ལ་འདོམས་ཀྱིས་གཅལ་ཡང་བྲི་གང་མེད་པ་བཞིན་ཞེས་གསུངས་སོ། །གལ་ཏེ་རྒྱས་པའི་ རིགས་ཡོད་ཐམས་ཅད་སངས་རྒྱས་འཐོབ་ན། དགོངས་འགྲེལ་ལས། ཉན་ཐོས་ཀྱི་རིགས་ ཀྱི་གང་ཟག་ཞི་བར་བགྲོད་པ་གཅིག་པུ་བ་ནི་སངས་རྒྱས་ཐམས་ཅད་བརྩོན་པ་དང་ལྡན་པར་ གྱུར་ཀྱང་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སྙིང་པོ་ལ་བཞག་སྟེ་བླ་མེད་རྫོགས་ཆུབ་ཐོབ་པར་བྱ་བར་མི་ནུས་སོ། ། ཞེས་པ་དང་འགལ་ཞེ་ན། དེ་ནི་རེ་ཤིག་པ་ལ་དག

【現代漢語翻譯】 考慮到一切眾生皆有完全清凈的潛力，即使輪迴無始，也終將有盡頭。自性清凈且具有永恒不變之法性，卻因無始以來的習氣遮蔽而無法看見，猶如黃金之真色被雜質所掩蓋。有些觀點認為輪迴是無邊無際的。在《大疏》的『殊勝之處』中提到：『有人說，佛種是無始的，或者說，每一尊佛出現時，都有無數眾生得以解脫，但即便如此，輪迴也永無止境，如同虛空般無邊無際。即使有山脈等重重阻礙，虛空也不會因此而減少。』 關於輪迴有邊際的觀點，可以參考之前阿跋耶的論述。如果輪迴有盡頭，那麼佛的事業也可能會中斷。說輪迴有邊際，是針對某些特定情況而言的。雖然每一尊佛都能度化無量眾生，但佛的出現如同優曇婆羅花般稀有，因此輪迴不會輕易窮盡。《總集經釋》中說：『沒有減少和增加，是因為眾生界不會窮盡。』而說不窮盡，也是從總體而言的，如果從個體來看，因為個體最終會獲得解脫，所以終究是有窮盡的。總體難道不是由個體組成的嗎？既然個體能夠解脫，那麼總體又怎麼不會解脫呢？如果有些東西沒有增加，但卻有減少，那麼它就具有窮盡的性質，比如谷堆。』但這種說法並不成立，因為眾生界是無間斷的，所以這個比喻並不恰當。如果有些東西有邊際，那麼它就可能窮盡。但眾生界如同虛空般無邊無際，又怎麼會窮盡呢？』這是寂天的觀點。 因此，在兩種觀點中，普遍認為輪迴是無邊際的，但在某些特定情況下，輪迴是有邊際的，這種說法是合理的。正如《集經》所說：『無明輪迴，不增不減。』又說，輪迴是無始無終的空性基礎，等等，這些都說明輪迴是無邊無際的。即使有許多眾生獲得解脫，輪迴也不會因此而減少或增加，就像用草尖從大海中取走一些水，大海也不會減少或增加；又像用手去測量虛空，虛空也不會因此而減少或增加一樣。』如果所有具有成佛潛力的人最終都能成佛，那麼《深密解脫經》中說：『聲聞種性的人，即使一心向往寂滅，即使所有的佛都努力幫助他，也不能讓他安住在菩提心上，最終獲得無上圓滿的覺悟。』這種說法又該如何解釋呢？這是針對某些特殊情況而言的。

【English Translation】 Considering that all beings have the potential for complete purification, even though samsara is without beginning, it will eventually have an end. The nature is pure and possesses the Dharma nature of permanence, but it is not visible due to the obscurations of beginningless habits, just as the true color of gold is covered by impurities. Some views hold that samsara is infinite. In the 'Distinction' of the Great Commentary, it is mentioned: 'Some say that the Buddha-nature is without beginning, or that each time a Buddha appears, countless beings are liberated, but even so, samsara is endless, like space, which is infinite. Even if there are many obstacles such as mountains, space will not be reduced.' Regarding the view that samsara has boundaries, refer to the previous discussion by Abhaya. If samsara has an end, then the activities of the Buddhas may also cease. Saying that samsara has boundaries is in reference to certain specific situations. Although each Buddha can liberate immeasurable beings, the appearance of a Buddha is as rare as the Udumbara flower, so samsara will not be easily exhausted. The Commentary on the Compendium Sutra says: 'There is no decrease or increase because the realm of sentient beings will not be exhausted.' And saying that it is not exhausted is also from a general perspective. If viewed from an individual perspective, because individuals will eventually attain liberation, it will ultimately be exhausted. Isn't the whole composed of individuals? Since individuals can be liberated, how can the whole not be liberated? If something has no increase but has decrease, then it has the nature of exhaustion, like a pile of grain.' But this statement is not valid because the realm of sentient beings is continuous, so this analogy is not appropriate. If something has a boundary, then it is likely to be exhausted. But the realm of sentient beings is like space, boundless, so how can it be exhausted?' This is Shantideva's view. Therefore, among the two views, it is generally believed that samsara is infinite, but in certain specific cases, it is reasonable to say that samsara has boundaries. As the Compendium Sutra says: 'The cycle of ignorance, neither increases nor decreases.' It also says that samsara is the beginningless and endless empty basis, etc., which all indicate that samsara is infinite. Even if many beings are liberated, samsara will not decrease or increase because of it, just as taking some water from the ocean with a blade of grass will not decrease or increase the ocean; and just as measuring space with a hand span will not decrease or increase space.' If all those with the potential to become Buddhas eventually attain Buddhahood, then the Profound Liberation Sutra says: 'A person of the Shravaka lineage, even if wholeheartedly yearning for quiescence, even if all the Buddhas try to help him, cannot be placed on the Bodhi mind and ultimately attain unsurpassed perfect enlightenment.' How should this statement be explained? This is in reference to certain special situations.

ོངས་ཀྱི་མཐར་ཐུག་སངས་རྒྱས་སུ་འགྱུར་ ཏེ། ལང་གཤེགས་ལས། བློ་གྲོས་ཆེན་པོ་ཉན་ཐོས་ཀྱི་ཐེག་པ་བ་རྣམས་ཉན་ཐོས་ཀྱི་ཐེག་ པ་ལས་གྲོལ་བ་མིན་གྱི་འོན་ཀྱང་དེ་དག་ནི་ཐེག་ཆེན་པོའི་མཐར་ཐུག་པ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་སོ། ། བྱང་ཆུབ་སེམས་འགྲེལ་ལས། བྱང་ཆུབ་དམ་པ་(ལྷག་བཅས་ལྷག་མེད་)གཉིས་(ཞེས་འགྲེལ་ཆེན་ཏེ་ཅུང་ 2-7 མིན་ནོ། ། )ཐོབ་ནས། །སྲིད་པས་སྐྲག་ཡིད་དེ་དག་ནི། །ཚེ་ཟད་ལ་དགའ་མྱ་ངན་ལས། །འདས་ ཐོབ་འདུ་ཤེས་ཅན་དུ་འགྱུར། །དེ་ལ་མྱ་ངན་འདས་ཡོད་མིན། །འོན་ཀྱང་སྲིད་གསུམ་ཁམས་ སུ་ནི། །སྐྱེ་བའང་དེ་ལ་ཡོད་མ་ཡིན། །ཟག་མེད་དབྱིངས་གནས་དེ་དག་ཀྱང་། །མི་ཤེས་ ཉོན་མོངས་མིན་སྤང་ཕྱིར། །ཕྱིས་ནི་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་བསྐུལ་ནས། །བྱང་ཆུབ་ཏུ་ནི་ཚོགས་ བསགས་ཏེ། །དེ་ཡང་འཇིག་རྟེན་འདྲེན་པར་འགྱུར། །ཞེས་སོ། །བྱང་ཆུབ་གཉིས་ནི་ཉན་རང་ གི་སྟེ། མདོར་ན་ཉན་རང་དགྲ་བཅོམ་ཐོབ་ནས་ཤེས་རབ་སྙིང་རྗེ་དང་བྲལ་བས་སྲིད་པས་ སྐྲག་པའི་ཡིད་(དངོས་)དང་སྔོན་གྱི་འཕེན་པའི་ཤུགས་ཀྱིས་འཕངས་པའི་ཚེ་ཟད་པ་ན་མྱང་ འདས་(དངོས་)དངོས་མིན་ཡང་མར་མེ་ཤི་བ་ལྟར་མྱང་འདས་ཀྱི་མིང་ཅན་ཁམས་གསུམ་གྱི་སྐྱེ་ བ་ལས་འདས་(དངོས་)ནས་འཆི་འཕོ་བའི་སེམས་ཀྱི་རྗེས་ཐོགས་ལ་དག་པའི་ཞིང་དུ་ཟག་མེད་ ཀྱི་དབྱིངས་ལ་(དངོས་)མཉམ་པར་བཞག་བཞིན་པར་པད་(དངོས་)མའི་སྤུབས་སུ་སྐྱེའོ། །དེ་ནས་ འོད་དཔག་མེད་(དངོས་)སོགས་ཀྱི་འོད་ཟེར་གྱིས་ཤེས་སྒྲིབ་སྤང་བའི་དོན་དུ་སད་པར་མཛད་ པས་ལངས་པ་ན་སངས་རྒྱས་བྱང་སེམས་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་འབྱོར་བ་མཐོང་སྟེ། བྱང་ཆུབ་ཏུ་(དངོས་)སེམས་བསྐྱེད་ནས་སྤྲུལ་བའི་(མདོ་རྒྱན་)སྐྱེ་བས་(དཔེར་ན་དགྲ་བཅོམ་ཐོབ་པའི་)ཐར་ བའི་སྐབས་སུ་ཡང་(ཤཱ་བུ་སོགས་)དམྱལ་བ་ལ་སོགས་པར་རྒྱུ་བ་བཞིན་དུ་འཁོར་བར་འགྲོ་ཞིང་ ཚོགས་བསགས་ཏེ་སངས་རྒྱས་སུ་འགྱུར་རོ་ཞེས་ལུང་ལས་ངེས་པར་མཛད་ཅེས་འགྲེལ་ཆེན་ ཏེ་ལང་གཤེགས་སོགས་ལས་སོ། །སེམས་འགྲེལ་ལས། ཇི་སྲིད་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་མ་བསྐུལ། ། དེ་སྲིད་ཡེ་ཤེས་ལུས་དངོས་ཅན། །ཏིང་འཛིན་མྱོས་པས་བརྒྱལ་བར་འགྱུར། །བསྐུལ་ནས་ སྣ་ཚོགས་གཟུགས་ཀྱིས་ནི། །སེམས་ཅན་དོན་ལ་ཆགས་གྱུར་ཅིང་། །བསོད་ནམས་ཡེ་ཤེས་ ཚོགས་བསགས་ནས། །སངས་རྒྱས་བྱང་ཆུབ་ཐོབ་པར་འགྱུར། །ཞེས་སོ། །འོ་ན་ཐེག་པ་ གསུམ་གསུངས་པ་དང་འགལ་ཞེ་ན། ཐེག་པ་གསུམ་དུ་རྣམ་པར་བཞག་པ་ནི་མཐར་ཐུག་གི་ 2-8 དབང་དུ་བྱས་ནས་དགོངས་པ་ཅན་ཡིན་ཏེ། དགོངས་གཞི་གནས་སྐབས་སུ་རང་བཞིན་གྱིས་ དབང་བོ་རྟུལ་འབྲིང་རྣོ་གསུམ་གྱི་ལམ་ཡོད་པ་ལ་དགོངས། དགོས་པ་རེ་ཞིག་བསྟི་བའམ་ ངལ་གསོ་བའི་དོན་དུ་གསུངས་ཀྱི་མཐར་ཐུག་གི་ངེས་དོན་མཚན་ཉིད་པ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་ དབུ་མའི་ལུགས་ལས་

【現代漢語翻譯】 最終成就圓滿正等覺。 《楞伽經》中說：『大慧，聲聞乘的行者並非從聲聞乘中解脫，然而他們最終會歸於大乘。』 《入菩提心釋》中說：『獲得有餘涅槃和無餘涅槃后，那些因輪迴而恐懼的人，會貪戀壽命的終結，並認為已從痛苦中解脫。然而，那裡並沒有涅槃的存在。雖然他們不會在三界中受生，但也不會停留在無漏的法界中。爲了捨棄無知和煩惱，他們最終會被佛陀所勸請，從而積聚菩提資糧，併成為世間的引導者。』 兩種菩提是指聲聞和緣覺的菩提。簡而言之，聲聞和緣覺在獲得阿羅漢果后，由於缺乏智慧和慈悲，內心對輪迴感到恐懼。在過去業力的推動下，當壽命耗盡時，他們會經歷類似於蠟燭熄滅般的涅槃（並非真正的涅槃），並從三界的輪迴中解脫出來。隨著死亡和意識的轉移，他們會在清凈的剎土中，于蓮花中化生，安住于無漏的法界中。然後，在無量光佛等的光芒照耀下，他們會醒悟過來，從而捨棄煩惱障和所知障。當他們醒來時，會看到佛陀和菩薩的殊勝境界，從而發起菩提心，並通過化身（如獲得阿羅漢果時）在輪迴中游歷（例如，如舍利弗等），如同在地獄中受苦一般，從而積累資糧，最終成就佛果。經典中明確記載了這一點，如《楞伽經》等。 《入菩提心釋》中說：『只要沒有被佛陀勸請，具有智慧之身的眾生，就會因禪定的陶醉而昏厥。被勸請后，他們會以各種形象，致力於利益眾生，積累福德和智慧資糧，最終獲得佛陀的菩提。』 如果有人問，這是否與三乘的說法相矛盾？三乘的區分是基於最終結果而設立的，這是一種方便之說。其意圖在於，根據眾生根器的鈍、中、利，暫時引導他們走上不同的道路，爲了讓他們暫時休憩或休息。但這並非最終的真實意義。 這是中觀宗的觀點。

【English Translation】 Ultimately, they will become perfectly enlightened Buddhas. As stated in the Laṅkāvatāra Sūtra: 'Mahāmati, those of the Śrāvakayāna will not be liberated from the Śrāvakayāna, but they will ultimately be of the Mahāyāna.' From the Bodhicitta-vyākaraṇa: 'Having attained both Nirvāṇa with remainder and Nirvāṇa without remainder, those whose minds are terrified by existence will delight in the exhaustion of life and will become those who perceive that they have attained cessation from sorrow. For them, there is no Nirvāṇa. However, in the realm of the three worlds, birth does not exist for them. Those who abide in the uncontaminated realm, in order to abandon the afflictions of ignorance, will later be urged by the Buddhas, and then they will accumulate the collections for enlightenment, and they will become guides for the world.' The two enlightenments refer to those of the Śrāvakas and Pratyekabuddhas. In short, after Śrāvakas and Pratyekabuddhas attain Arhatship, due to their lack of wisdom and compassion, their minds are frightened by existence. Propelled by the force of past actions, when their lifespan is exhausted, they experience a Nirvāṇa (not a true Nirvāṇa) similar to the extinguishing of a candle, and are liberated (actually) from birth in the three realms. Following the cessation of consciousness at death, they are born in the pure lands within the calyx of a lotus (actually), remaining in the uncontaminated realm (actually). Then, awakened by the rays of light from Amitābha (actually) and others to abandon the obscurations of knowledge, when they arise, they see the splendor of Buddhas and Bodhisattvas, and generate the mind of enlightenment (actually). Through emanated births (MDo rgyan), like those who have attained Arhatship, they also wander in Saṃsāra (for example, Śāriputra and others), as if going to hell, accumulating merit and becoming Buddhas. This is definitely stated in the scriptures, such as the Laṅkāvatāra Sūtra and others. From the Bodhicitta-vyākaraṇa: 'As long as they are not urged by the Buddhas, those with bodies of wisdom will faint, intoxicated by Samādhi. Having been urged, they will become attached to the benefit of sentient beings with various forms, and having accumulated the collections of merit and wisdom, they will attain the enlightenment of a Buddha.' If one asks whether this contradicts the teaching of the Three Vehicles, the distinction of the Three Vehicles is made based on the ultimate result, and it is an intentional statement. The intention is based on the fact that, temporarily, there are paths for those with dull, middling, and sharp faculties. The purpose is to teach for the sake of temporary rest or relaxation, but it is not the definitive characteristic of the ultimate meaning. This is the view of the Madhyamaka school.

འབྱུང་བའི་ཕྱིར། ལང་གཤེགས་ལས། སེམས་ནི་ཡོངས་སུ་གྱུར་པ་ན། ། ཐེག་པ་གསུམ་དུ་ངས་བསྟན་ཏེ། །ཐེག་པ་གཞན་རྣམས་ཡོད་མ་ཡིན། །བྱིས་པ་རྣམས་ནི་ ཡོངས་དྲངས་ཕྱིར། །ཐེག་པ་ཐ་དད་ངས་བཤད་དོ། །ཞེས་དང་། པད་དཀར་གྱི་མདོར། དྲང་ སྲོང་ཆེན་པོས་ཐེག་པ་གསུམ་བསྟན་པ། །རྣམ་འདྲེན་རྣམས་ཀྱི་ཐབས་ལ་མཁས་པ་སྟེ། །ཐེག་ པ་གཅིག་སྟེ་གཉིས་སུ་ཡོད་མ་ཡིན། །བསྟི་བའི་དོན་དུ་ཐེག་པ་གསུམ་བསྟན་ཏོ། །ཞེས་སོ། ། དཔལ་ཕྲེང་གི་མདོར། ཐེག་པ་གསུམ་པོ་ཐམས་ཅད་ཀྱང་ཐེག་པ་གཅིག་ཁོ་ནས་གྲངས་སུ་ འགྲོ་སྟེ། ཐེག་པ་གཅིག་ཁོང་དུ་ཆུད་པས་བླ་མེད་ཡང་དག་བྱང་ཆུབ་ཁོང་དུ་ཆུད་དོ། །ཞེས་སོ། ། (ཀླུ་)སེམས་འགྲེལ་ལས། ཐེག་པ་གཉིས་པོ་དག་ཀྱང་ནི། །ཐེག་པ་ཆེན་པོས་འབྱུང་བས་ན། ། སྲིད་པའི་ལམ་གྱིས་དུབ་རྣམས་ལ། །ངལ་གསོའི་དོན་ཏེ་དེ་ཉིད་མིན། །ཞེས་དང་། མཚན་ བརྗོད་དུ། ཐེག་པ་གསུམ་གྱིས་ངེས་འབྱུང་ལ། །ཐེག་པ་གཅིག་གི་འབྲས་བུར་གནས། །ཞེས་ སོགས་རྒྱ་ཆེར་ཤེས་པར་བྱའོ། །མདོར་ན་ཁྱབ་པའི་དོན་ནི་མཐའ་མེད་ལྟར་ནའང་སངས་ རྒྱས་ཀྱི་རང་བཞིན་རིགས་ཀྱིས་ཁྱབ། མཐའ་ཡོད་ལྟར་ན་ལམ་ཤེས་བསྒོམས་པས་སམ་རད་ ཀིར་ནི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་པས་འདི་(ཨཱརྱའི་དགོངས་པར་རུང་། )རྣམས་ཐམས་ཅད་ལ་ཁྱབ་ པའོ་ཞེས་པ་ལྟར་གཟུང་ངོ་། ། བཞི་པ་ནི། རྫོགས་བྱང་དུ་སེམས་བསྐྱེད་པའི་བྱང་སེ་ནི་ཆོས་ཅན། སྲིད་པར་སྐྱེ་བའི་ རྒྱུའི་ཉོན་མོངས་རྗེས་མཐུན་པའམ་ཆགས་པ་ཕྲ་མོ་དགྲར་བལྟས་ཏེ་ཆེད་དུ་གཉེར་ནས་ སྤངས་པ་སྟེ་སྤོང་བ་མ་ཡིན་པ་ཞེས་བྱ་བ་རང་གི་ངང་ཚུལ་གྱི་རང་བཞིན་ཡིན་ནོ། །འཁོར་ 2-9 བ་ཇི་སྲིད་གནས་ཀྱི་བར་དུ་འཁོར་བར་སྐྱེ་བ་བླངས་ཏེ་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་བྱེད་པར་ཞུགས་ པའི་སློབ་ལམ་པ་ཡིན་པ་ཉིད་ཀྱིས་སོ། །འདིས་ཉན་རང་ལས་རང་གི་ངོ་བོ་འཕགས་པར་ གསུངས་སོ། །ཞེས་ཨཱརྱའོ། །ཁོ་བོ་ནི་དེ་དག་གི་དགེ་བའི་ཕྱོགས་ལ་བར་ཆད་མི་བྱེད་དོ། ། ཞེས་སོ། །སྙིང་པོ་མཆོག་ཏུ། དགེ་བའི་ཕྱོགས་ནི་སེམས་བསྐྱེད་དེ་དེ་སྐྱེ་བར་རུང་བ་ཉིད་རང་ བཞིན་ནོ། །ཞེས་ཏེ། ཟླ་ཟེར་དུ་ཡང་སྟེ་མདོའི་དོན་མ་ནོར་བའོ། །ད་ཡང་ས་བདུན་པ་མན་ལ་ ཉོན་མོངས་ཡོད་ལ། དག་ས་ན་སེམས་རབ་ཏུ་མ་ཞི་བར་བྱེད་པའི་ཉོན་མོངས་གཏན་མེད་ ཀྱང་ཉོན་མོངས་ཀྱི་བག་ཆགས་ཕྲ་མོ་ཡོད་ཅིང་དེ་དང་སྙིང་རྗེས་སྐྱེ་བ་ལེན་པ་འཕགས་སེང་ གི་དགོངས་པར་རུང་ངོ་། །ཇོ་བོ་ཨ་དུ་ལའི་གསུངས་སྒྲོས་སུ། ཆགས་པ་མིན་པའི་ཉོན་མོངས་ ཆེད་དུ་སྤོང་ལ། ཆགས་པ་ལ་ཕྱི་ལ་ཆགས་པ་ཆེད་དུ་སྤོང་། ནང་ལ་ཆགས་པ་ལ་ནུས་པ་བཞི་ སྟེ། རིགས་འདྲ་བསྐྱེད་པ། ས་ལམ་གྱི་གེགས་བྱེད་པ། སྡུག་བསྔལ་བསྐྱེད་པ། སྐྱེ་བ་ལེན་ ནུས་རྣམས་ལས། དང་པོ་གསུམ་ཆེད་དུ་སྤོང་། བཞི་པ་མི་

【現代漢語翻譯】 爲了生起。如《楞伽經》所說：『心若完全轉變，我已宣說三種乘，其他乘則不存在。爲了引導孩童，我已宣說不同的乘。』又如《白蓮經》所說：『大仙宣說三種乘，善於引導者之方便。唯一乘而無二，為調伏之義而說三乘。』 如《寶鬘經》所說：『所有三種乘，皆以一乘而計數，通達一乘即通達無上正等菩提。』如(龍樹)《心論》所說：『二乘亦由大乘生，為疲於輪迴道者，提供休息而非彼本身。』又如《名稱經》所說：『以三乘而得出離，安住於一乘之果。』等等，應廣為知曉。 總而言之，雖然遍及之義如無邊際，但佛性為種性所遍及。若視作有邊際，則修習道或生起菩提心，如（阿阇黎之意）此等皆為所遍及。 第四，發菩提心的菩薩，對於能成為輪迴之因的煩惱隨順或微細貪執，視為仇敵而特意對治並斷除，此即所謂非捨棄，乃是其自性。只要輪迴存在，就不斷受生於輪迴中，爲了利益眾生而進入修道，這正是其殊勝之處。阿阇黎說：『以此，菩薩的自性勝過聲聞和緣覺。』我等不對這些善的方面製造障礙。 如《最勝心要》所說：『善的方面即是發菩提心，能夠生起菩提心即是自性。』如月稱論師所說，此乃經義無誤。現在，七地以下仍有煩惱，在清凈地，雖然沒有能使心不寂靜的煩惱，但仍有微細的煩惱習氣，並以之與大悲心而受生，此乃聖獅子之意。 如覺沃阿底峽的語錄所說：『對於非貪執的煩惱，應特意斷除。對於貪執，對外境的貪執應特意斷除，對內心的貪執有四種作用：產生同類、障礙地道、產生痛苦、能夠受生。其中前三種應特意斷除，第四種不應斷除。』

【English Translation】 For the sake of arising. As it says in the Laṅkāvatāra Sūtra: 'When the mind is completely transformed, I have taught three vehicles; there are no other vehicles. For the sake of guiding children, I have taught different vehicles.' Also, as it says in the White Lotus Sūtra: 'The great hermit taught three vehicles, skillful in the means of guiding beings. There is only one vehicle, not two; three vehicles are taught for the sake of pacification.' As it says in the Ratnāvalī: 'All three vehicles are counted as one vehicle; understanding one vehicle is understanding unsurpassed perfect enlightenment.' As it says in (Nāgārjuna's) Heart Treatise: 'The two vehicles also arise from the Great Vehicle; they provide rest for those weary of the path of saṃsāra, but are not that itself.' Also, as it says in the Nāmasaṃgīti: 'With the three vehicles, one attains liberation, abiding in the fruit of one vehicle.' And so forth, one should know extensively. In short, although the meaning of pervasiveness is like the limitless, Buddhahood is pervaded by the lineage of nature. If viewed as having limits, then through cultivating the path or generating bodhicitta, as (Ācārya's intention) these are all pervaded. Fourth, a bodhisattva who generates the mind of perfect enlightenment, regards the afflictions that are the cause of rebirth in saṃsāra, or subtle attachment, as enemies and intentionally applies antidotes to abandon them; this is what is meant by 'not abandoning,' which is the nature of their own state. As long as saṃsāra exists, they continuously take birth in saṃsāra, having entered the path of training to benefit sentient beings; this is precisely their excellence. Ācārya said: 'With this, the nature of a bodhisattva surpasses that of śrāvakas and pratyekabuddhas.' We do not create obstacles to these virtuous aspects. As it says in the Supreme Essence: 'The virtuous aspect is the generation of bodhicitta; the ability to generate bodhicitta is the nature.' As Candrakīrti said, this is the unerring meaning of the sūtras. Now, those below the seventh ground still have afflictions, and in the pure lands, although there are no afflictions that cause the mind to be unpacified, there are still subtle imprints of afflictions, and with these and compassion, they take rebirth; this is the intention of the Holy Lion. As it says in the sayings of Jo-bo Atiśa: 'For afflictions that are not attachment, one should intentionally abandon them. For attachment, one should intentionally abandon attachment to external objects; attachment to the inner mind has four functions: generating similar types, obstructing the grounds and paths, generating suffering, and being able to take rebirth. Among these, the first three should be intentionally abandoned; the fourth should not be abandoned.'

སྤོང་ཟེར་བའང་བརྟག་མི་བཟོད་དོ། ། རྒྱུན་གྱིས་འཇུག་ན་རིགས་འདྲ་བསྐྱེད་ལ། མི་འཇུག་ན་མེད་པར་འགྱུར་ཏེ་དངོས་པོ་རྒྱུན་ ལྡན་གཅིག་ཡིན་པས་སོ། །ཡང་ནུས་པ་དང་ནུས་པ་ཅན་སོ་སོར་འབྱེད་པའང་བཞད་གད་ཀྱི་ གནས་སོ། །ཡང་ན་བློ་གྲོས་རྒྱ་མཚོའི་མདོར། དེ་དག་གི་འཁོར་བའི་རྒྱུ་དགེ་བའི་རྩ་བ་དང་ མཚུངས་པར་ལྡན་པའི་ཉོན་མོངས་པ་གང་ཞེ་ན། (རྒྱུད་བླའི་འགྲེལ་པར་དྲངས། ) འདི་ལྟ་སྟེ་བསོད་ ནམས་ཀྱི་ཚོགས་ཡོངས་སུ་ཚོལ་བས་མི་ངོམས་པ་དང་། བསམ་བཞིན་དུ་སྲིད་པར་སྐྱེ་བ་ ཡོངས་སུ་འཛིན་པ་དང་། སངས་རྒྱས་དང་ཕྲད་པ་དོན་དུ་གཉེར་བ་དང་། སེམས་ཅན་ཡོངས་ སུ་སྨིན་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་མི་སྐྱོ་བ་དང་། དམ་པའི་ཆོས་འཛིན་པ་ལ་བརྩོན་པ་དང་། སེམས་ ཅན་གྱི་བྱ་བ་ཅི་ཡོད་པ་ལ་འགྲུས་པ་(སྤྲོ་བ་དང་། )ཆོས་ལ་ཆགས་པའི་བསམ་པ་དང་མ་བྲལ་བ་ དང་། ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་ཀུན་ཏུ་སྦྱོར་བ་རྣམས་མི་འདོར་བ་སྟེ། བློ་གྲོས་རྒྱ་མཚོ། གང་དག་ 2-10 གིས་བྱང་སེམས་ཀུན་ཏུ་སྦྱོར་བར་བྱེད་ཀྱང་ཉོན་མོངས་པའི་སྐྱོན་གྱིས་མི་གོས་པ། དགེ་བའི་ རྩ་བ་དང་མཚུངས་པར་ལྡན་པའི་ཉོན་མོངས་པ་ནི་འདི་དག་གོ །(མདོའི་དུམ་བུ་འདིས་ནི། གཞན་ལ་ ཕན་པར་བྱ་བའི་དོན་དུ། དབང་དང་ལྡན་པའི་བྱང་པའི་དགེ་བའི་རྩ་བ་དང་། སྙིང་རྗེ་གཉིས་ཀྱི་སྟོབས་ཀྱིས་བསམ་བཞིན་དུ་ སྐྱེ་བ་ལ་སྦྱོར་བའི་ཕྱིར་དང་། ཐབས་དང་ཤེས་རབ་གཉིས་ཀྱི་སྟོབས་ཀྱིས་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར། མ་དག་པ་ དང་དག་པའི་གནས་སྐབས་བསྟན་ཏོ། །ཞེས་རྒྱུད་བླའི་འགྲེལ་པར་འཕགས་པ་ཐོགས་མེད་ཀྱིས་བཤད་དོ། ། ) བཅོམ་ལྡན་ འདས་དགེ་བའི་རྩ་བ་ལགས་ན་དེ་རྒྱུ་ཅིའི་སླད་དུ་ཉོན་མོངས་པ་ཞེས་བགྱི། བློ་གྲོས་རྒྱ་མཚོ། འདི་ལྟར་འདི་ལྟ་བུའི་རང་བཞིན་གྱི་ཉོན་མོངས་པ་འདི་དག་གིས་བྱང་སེམས་ཁམས་གསུམ་ པར་ཀུན་ཏུ་སྦྱོར་ལ་ཁམས་གསུམ་པ་ཡང་ཉོན་མོངས་པ་ལས་བྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལ་བྱང་ པ་ནི་ཐབས་ལ་མཁས་པ་དང་དགེ་བའི་རྩ་བའི་སྟོབས་བསྐྱེད་པས་བསམ་བཞིན་དུ་ཁམས་ གསུམ་དུ་ཀུན་ཏུ་སྦྱོར་ཏེ་དེས་ན་དགེ་བའི་རྩ་བ་དང་མཚུངས་པར་ལྡན་པའི་ཉོན་མོངས་པ་ ཞེས་བྱའོ། །ཇི་སྲིད་ཁམས་གསུམ་པར་ཀུན་ཏུ་སྦྱོར་བས་ཡིན་གྱི་སེམས་ཉེ་བར་ཉོན་མོངས་ པས་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་དང་། དཀོན་བརྩེགས་འོད་བསྲུང་ལེའུར། ཇི་ལྟར་གྲོང་ཁྱེར་སྐྱེ་ བོའི་མི་གཙང་ལུད། །དེ་ནི་བུ་རམ་ཤིང་བའི་ཞིང་ལ་ཕན། །དེ་བཞིན་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ ཉོན་མོངས་ལུད། །དེ་ནི་སངས་རྒྱས་ཆོས་རྣམས་བསྐྱེད་ལ་ཕན། །ཞེས་དང་། འོད་བསྲུང་ འདི་ལྟ་སྟེ། དཔེར་ན། སྔགས་དང་སྨན་གྱིས་ཡོངས་སུ་ཟིན་པའི་དུག་གིས་ནི་ལོག་པར་འཆི་ བར་བྱེད་མི་ནུས་སོ། །དེ་བཞིན་དུ་བྱང་སེ་རྣམས་ཀྱི་ཉོན་མོངས་པ་ཤེ

【現代漢語翻譯】 說『捨棄』也是經不起推敲的。如果持續存在，就會產生同類；如果不持續存在，就會變成不存在，因為事物是常存的。再說，將能力和有能力者分開也是可笑的。 此外，《妙慧海經》中說：『那些輪迴的因，與善根相應的煩惱是什麼呢？』（引自《寶性論》的解釋）例如，不滿足於尋求福德資糧，有意識地執取輪迴，致力於與佛相遇，爲了成熟眾生而不厭倦，精進于受持正法，勤奮于眾生的一切事業（歡喜），不離對法的貪著之心，不捨棄波羅蜜多的修持。妙慧海。哪些菩薩雖然修持，卻不被煩惱的過失所染污？與善根相應的煩惱就是這些。（這段經文表明，爲了利益他人，憑藉具力菩薩的善根和慈悲的力量，有意識地投入輪迴，並且憑藉方便和智慧的力量，完全沒有煩惱，從而顯示了不清凈和清凈的狀態。《寶性論》中無著菩薩這樣解釋道。）』 世尊，如果是善根，為何又稱為煩惱呢？妙慧海：『像這樣，這些自性的煩惱使菩薩完全投入三界，而三界也是從煩惱中產生的。』對於此，菩薩精通方便，並且增長善根的力量，有意識地投入三界，因此稱為與善根相應的煩惱。只要完全投入三界，心就不會被煩惱所染污。』 此外，《寶積經·護國品》中說：『如同城市中人們的不凈糞便，對甘蔗田地有益。同樣，菩薩的煩惱糞便，對產生佛法有益。』 《護國品》中說：『例如，被咒語和藥物完全控制的毒藥不能致人于死。同樣，菩薩的煩惱……』

【English Translation】 To say 'abandoning' is also unbearable to examine. If it continues, it will generate its own kind; if it does not continue, it will become non-existent, because things are permanent. Furthermore, separating ability and the one with ability is also a laughing matter. Moreover, in the Ocean of Wisdom Sutra, it says: 'What are the afflictions that are the cause of those cycles of existence, which are in accordance with the roots of virtue?' (Quoted in the commentary on the Ratnagotravibhāga). For example, not being satisfied with fully seeking the accumulation of merit, consciously grasping existence, striving to encounter the Buddhas, not being weary for the sake of fully maturing sentient beings, being diligent in upholding the sacred Dharma, being enthusiastic (joyful) in whatever activities there are for sentient beings, not being separated from the thought of attachment to the Dharma, and not abandoning the practices of the perfections. Ocean of Wisdom. Which Bodhisattvas, although practicing, are not stained by the faults of afflictions? These are the afflictions that are in accordance with the roots of virtue. (This passage of scripture shows that for the sake of benefiting others, by the power of the roots of virtue and compassion of the powerful Bodhisattvas, they consciously engage in rebirth, and by the power of skillful means and wisdom, they are completely free from afflictions, thus showing the states of impurity and purity. Ācārya Asaṅga explained this in the commentary on the Ratnagotravibhāga.)' Bhagavan, if it is a root of virtue, why is it called an affliction? Ocean of Wisdom: 'Like this, these afflictions of such a nature cause Bodhisattvas to fully engage in the three realms, and the three realms also arise from afflictions.' For that, Bodhisattvas are skilled in means and increase the power of the roots of virtue, consciously engaging in the three realms, therefore it is called an affliction that is in accordance with the roots of virtue. As long as they fully engage in the three realms, the mind is not afflicted by afflictions.' Furthermore, in the Ratnakūṭa Sūtra, Chapter on Protecting the Country, it says: 'Just as the impure excrement of people in a city is beneficial to sugarcane fields, so too, the excrement of afflictions of Bodhisattvas is beneficial for generating the Buddhadharma.' In the Chapter on Protecting the Country: 'For example, poison that is completely controlled by mantras and medicine cannot cause death. Similarly, the afflictions of Bodhisattvas...'

ས་རབ་ཀྱིས་ཡོངས་སུ་ ཟིན་པས་ཀྱང་ལོག་པར་ལྟུང་བར་བྱེད་མི་ནུས་སོ། །ཞེས་པ་ལྟར་ཉོན་མོངས་ཕྲ་མོ་ཡོད་པ་ལ་ དགོངས་པར་གསལ་ལ་དེ་ཚོགས་རྫོགས་བྱེད་ཀྱི་ཐབས་སུ་ཡང་འགྱུར་སྲིད་དེ། ཐོགས་མེད་ ཀྱིས། (ཐེག་བསྡུས། ) ཐབས་ཆེན་རྣམས་དང་ལྡན་པ་ལ། །སྲིད་པའང་ཞི་བའི་བདག་ཉིད་དང་། ། ཉོན་མོངས་བྱང་ཆུབ་ཡན་ལག་འགྱུར། །དེ་ཕྱིར་དེ་བཞིན་གཤེགས་བསམ་ཡས། །ཞེས་པ་ 2-11 ལྟར་རོ། །འོ་ན་ཉན་རང་དགྲ་བཅོམ་ཐེག་ཆེན་དུ་ཞུགས་པ་དང་ས་བརྒྱད་པ་(གནོད་འཇོམས་) ཡན་གྱི་བྱང་སེ་འཁོར་བར་སྐྱེ་བ་ལེན་པའི་རྒྱུ་གང་ཞེ་ན། རྐྱེན་གྱི་སྟོབས་(འཇོམས་)དང་། རྒྱུའི་ སྟོབས་(དངོས་)ཀྱིས་སོ། །(དངོས། ) ཉོན་མོངས་པའི་བག་ཆགས་ནི་ཡང་སྲིད་པར་ཉིང་མཚམས་ སྦྱོར་བའི་རྐྱེན་ནོ། །ཟག་བཅས་ཀྱི་དགེ་རྩ་ལས་བྱུང་བ་ཟག་མེད་ཀྱི་དགེ་རྩ་ནི་རྒྱུའོ། །(ཐུབ་ དགོངས། ) དེ་དག་མདོ་བཞིན་ཏེ་ཞེས་སྔར་དྲངས་པ་ལྟར་རྒྱ་ཆེར་དྲངས་ཏེ་ཐུབ་དགོངས་དང་ གནོད་འཇོམས་སུའོ། །རྒྱུད་བླའི་འགྲེལ་པའི་དོན་བསྡུས་ན། (ཐུབ་དགོངས་དངོས། )ཉན་རང་དགྲ་ བཅོམ་དང་དབང་ཐོབ་པའི་(དངོས་)བྱང་སེམས་(དངོས་)རྣམས་ནི་ཉེ་བའི་ཉོན་མོངས་ཐམས་ ཅད་ཀྱི་རྟེན་དུ་གྱུར་པ་མ་རིག་བག་ཆགས་ཀྱི་ས་མ་སྤངས་པས་ཉོན་མོངས་པའི་དྲི་མ་(དངོས་) དྲི་ང་བའི་(དངོས་)བག་ཆགས་(དངོས་)ཐམས་ཅད་དང་ལྡན་ལ་(མ་རིག་བག་ཆགས་ཀྱི་ས་ཞེས་དངོས་སུ་) དེའི་རྐྱེན་ཅན་མཚན་མའི་སྤྲོས་(དངོས་)པ་ཀུན་ཏུ་སྤྱོད་པ་ཕྲ་མོས་ཀུན་ནས་བསླང་བའི་ཟག་ (དངོས་)མེད་ཀྱི་ལས་ལ་བརྟེན་ནས་ཡིད་ཀྱི་(དངོས་)རང་བཞིན་གྱི་ཕུང་བོ་(དངོས་)འབྱུང་ངོ་། །དེ་ ལ་མ་རིག་བག་ཆགས་ཀྱི་ས་ནི་ཉོན་མོངས་པའི་ཉོན་མོངས་པ་བཞིན་ནོ། །(ཐུབ་དགོངས། ) ཟག་ མེད་ཀྱི་ལས་ནི་ལས་ཀྱི་ཉོན་མོངས་པ་བཞིན་ནོ། །(ཐུབ་དགོངས། ) ཡིད་ཀྱི་རང་བཞིན་གྱི་ལུས་ རྣམ་པ་(ཉན་རང་བྱང་སེའི་)གསུམ་འགྲུབ་པ་ནི་སྐྱེ་བའི་(ཐུབ་དགོངས་)ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་བཞིན་ ནོ། །དེའི་རྐྱེན་ཅན་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པར་ཡོངས་སུ་བསྒྱུར་བའི་འཆི་འཕོ་ནི་རྒ་ཤི་བཞིན་ ནོ། །(ཐུབ་དགོངས། ) རྒྱས་པར་མདོ་བཞིན་ཏེ་ཞེས་དཔལ་ཕྲེང་གི་མདོ་དང་སྦྱོར་རོ། །འདིར་མ་ རིག་བག་ཆགས་ཀྱི་ས་ནི་ཉོན་མོངས་པའི་བག་ཆགས་ཀྱིས་གོས་བཞིན་པའི་མ་རིག་པའམ་ ཀུན་གཞིའི་རྣམ་ཤེས་སོ། །ཟག་མེད་ཀྱི་ལས་ནི་གཞན་དོན་དུ་འཁོར་བར་སྐྱེ་རྒྱུའི་སྨོན་ལམ་ (པཎྜི་ཏ་རྒྱན་དང་ཉི་མ་སྦས་པ་རྒྱལ་བ་ཅན། ཡ་མ་རི་ལྟར་རོ། ། )ལ་སོགས་པའི་ཟག་མེད་ཀྱི་ལས་སོ། །ཡང་ ཡིད་ཀྱི་རང་བཞིན་གྱི་ལུས་དེ་འཇིག་རྟེན་འདི་བའམ་ཕ་རོལ་བའམ་ཁམས་གསུམ་དུ་བགྲང་ 2-12 ཞེ་ན། (གནོད་འཇོམས་དངོས། ) འགྲོ་བའམ་སྐྱེ་གནས་སམ་སྐྱེ་བའམ་སྲིད་པའམ་འཇིག་རྟེན་གང་ དུ་ཡང་

【現代漢語翻譯】 正如經文所說，『即使被大地完全覆蓋，也不能使其墮落。』這表明佛陀考慮到細微的煩惱，而這些煩惱也可能成為圓滿成就的方便。如無著在《攝大乘論》中所說：『具足廣大方便者，有亦寂滅之自性，煩惱轉為菩提分，是故如來不可思。』 那麼，聲聞、緣覺阿羅漢進入大乘，以及八地菩薩（不動地）以上轉生輪迴的原因是什麼呢？是因緣的力量（勝義）和因的力量（實義）。煩惱的習氣是再次受生的因緣。從有漏善根產生的無漏善根是因。（《現觀莊嚴論》）這些都如經文所說，如前引述，並在《現觀莊嚴論》和《入中論》中廣為引用。 《寶性論》的釋義總結如下：（《現觀莊嚴論》實義）聲聞、緣覺阿羅漢和獲得自在的（實義）菩薩（實義）們，由於沒有捨棄作為一切近取煩惱之所依的無明習氣地，因此具有煩惱的垢染（實義）、污穢的（實義）習氣（實義）（即無明習氣地），並且依靠由微細的遍行所引發的、具有彼等因緣的相執戲論（實義）而產生的無漏業，生起意（實義）的自性蘊（實義）。 其中，無明習氣地如同煩惱的煩惱。（《現觀莊嚴論》）無漏業如同業的煩惱。（《現觀莊嚴論》）意之自性身成就（聲聞、緣覺、菩薩的）三種形象，如同生的（《現觀莊嚴論》）遍計煩惱。由彼等因緣所致的不可思議的完全轉變的死亡，如同衰老和死亡。（《現觀莊嚴論》）詳細內容如經文所說，與《華鬘經》結合。 此處，無明習氣地如同被煩惱習氣所染污的無明，或者阿賴耶識。無漏業是爲了利益他人而轉生輪迴的願望（如班智達嘉言、尼瑪薩巴嘉瓦堅、亞瑪日等）等無漏業。那麼，意的自性身是在此世、他世還是三界中計算呢？（《入中論》實義）無論在何處，在有情、生處、生、有、世間中。

【English Translation】 As the scripture says, 'Even if completely covered by the earth, it cannot be made to fall.' This indicates that the Buddha considered subtle afflictions, and these afflictions may also become a means of perfect accomplishment. As Asanga said in the Compendium on the Great Vehicle: 'Those endowed with great means, existence is also of the nature of peace, afflictions are transformed into limbs of enlightenment, therefore the Tathagata is inconceivable.' So, what is the cause for Shravakas, Pratyekabuddhas, Arhats entering the Mahayana, and Bodhisattvas above the eighth bhumi (Immovable Ground) taking rebirth in samsara? It is the power of conditions (ultimate) and the power of cause (actual). The habitual tendencies of afflictions are the condition for rebirth. The uncontaminated roots of virtue arising from contaminated roots of virtue are the cause. (Ornament of Clear Realization) These are as the scriptures say, as quoted before, and widely quoted in the Ornament of Clear Realization and the Entering the Middle Way. The summary of the commentary on the Ratnagotravibhāga is as follows: (Actual Ornament of Clear Realization) Shravakas, Pratyekabuddhas, Arhats, and empowered (actual) Bodhisattvas (actual), because they have not abandoned the ground of ignorance-habitual tendencies, which is the basis of all proximate afflictions, therefore they possess the defilement of afflictions (actual), the foul (actual) habitual tendencies (actual) (i.e., the ground of ignorance-habitual tendencies), and relying on uncontaminated karma arising from subtle proliferations of conceptualization (actual) with those conditions, the self-nature aggregate (actual) of mind (actual) arises. Among these, the ground of ignorance-habitual tendencies is like the affliction of afflictions. (Ornament of Clear Realization) Uncontaminated karma is like the karma of afflictions. (Ornament of Clear Realization) The accomplishment of the three forms of the self-nature body of mind (of Shravakas, Pratyekabuddhas, and Bodhisattvas) is like the completely afflicted aspect of birth (Ornament of Clear Realization). The inconceivable complete transformation of death due to those conditions is like old age and death. (Ornament of Clear Realization) The details are as the scriptures say, combined with the Avatamsaka Sutra. Here, the ground of ignorance-habitual tendencies is like ignorance or the alaya-vijñana stained by the habitual tendencies of afflictions. Uncontaminated karma is uncontaminated karma such as the aspiration to be reborn in samsara for the benefit of others (such as Panditagyan, Nima Sapa Gyalwa Chen, Yama Ri, etc.). So, is the self-nature body of mind counted in this world, the other world, or the three realms? (Actual Entering the Middle Way) Wherever, in sentient beings, place of birth, birth, existence, or world.

མི་བགྲང་ངོ་། །འོ་ན་ཅི་འདྲ་ཞེ་ན། ཡིད་ལས་བྱུང་བ་སྟེ། ཡིད་ལས་བྱུང་བའི་སྤྲུལ་བ་ ལྟ་བུར་བལྟ་ཡི་སྤྲུལ་བ་ཉིད་ནི་མིན་ནོ། །འདིར་ཡང་སྲིད་ཅེས་པའང་འཆི་འཕོ་སྐྱེ་བའི་དབང་ ལས་བཏགས་ནས་བརྗོད་དེ། དབང་ཐོབ་པ་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་ཡོད་ན་འགྲོ་བ་སོགས་དེ་ དང་དེར་སྣང་ལ་མེད་ན་མི་སྣང་ངོ་། །ལུས་དེ་ཡང་ཟག་མེད་ཀྱི་དགེ་རྩའི་རྣམ་སྨིན་གྱིས་བྱས་ པས་འདུས་བྱས་དང་འཁོར་བར་བརྗོད། ཟག་བཅས་ཀྱི་ལས་ཉོན་གྱིས་མ་བྱས་པས་འདུས་ མ་བྱས་དང་མྱང་འདས་སུ་ཡང་བརྗོད་དོ། །ཞེས་དཔལ་ཕྲེང་གི་མདོ་དང་སྦྱོར་ཏེ་གནོད་ འཇོམས་དང་ཐུབ་དགོངས་སོ། །ཡིད་ལས་བྱུང་བའི་ཐོགས་མེད་ཀྱི་ལུས་གཅིག་ཡིན་ནོ། །ཁ་ ཅིག་(རྒྱུད་བླའི་ཊཱིཀ་བྱེད་བོད་ཁ་ཅིག་དང་། གསུང་སྒྲོས། )ཟག་མེད་ཀྱི་ཀུན་གཞིའི་རྣམ་ཤེས་ལུས་སུ་སྣང་ ཞེས་པ་ནི། ནོར་བ་འབའ་ཞིག་སྟེ། ཀུན་གཞིའི་རྣམ་ཤེས་ཟག་མེད་ཤེས་བྱ་ལ་མི་སྲིད་དོ། །འོ་ ན་ཉན་རང་དགྲ་བཅོམ་ཐེག་ཆེན་དུ་ལམ་གང་ནས་འཇུག་ཅེ་ན། དགོངས་འགྲེལ་གྱི་འགྲེལ་ ཆེན་དུ། ས་བརྒྱད་པ་ནས་འཇུག་ཅེས་པའང་ནོར་ཅིང་། ཆུ་མིག་པ་སོགས། ས་དང་པོ་ནས་ འཇུག་ཅེས་པའང་ནོར་ཏེ། ཐེག་ཆེན་ཚོགས་སྦྱོར་སྔོན་དུ་མ་བཏང་བའི་ཐེག་ཆེན་མཐོང་ལམ་ ག་ལ་སྲིད། དེས་ན་ཚོགས་ལམ་ནས་འཇུག་གོ །འོ་ན་འཕགས་པ་སོ་སྐྱེར་ལྡོག་པར་འགྱུར་ཞེ་ ན། ཉན་རང་འཕགས་པའི་སྤངས་རྟོགས་ཐོབ་ཅིང་ཡར་ཡོན་ཏན་བཟང་དུ་སོང་བ་ཡིན་པས་ སོ་སྐྱེས་མིན་ཅིང་། ཚོགས་ལམ་པ་ལ་སོ་སྐྱེས་མ་ཁྱབ་པོ། །དེས་ན་འཕགས་པའི་ཆ་དེ་སྔར་གྱི་ དགྲ་བཅོམ་གྱི་སྤངས་པ་དང་རྟོགས་པའི་རིགས་ཡོད་པས་ཕྱེ་ལ། ད་ལྟ་ནི་ཐེག་ཆེན་གྱི་ཚོགས་ ལམ་པ་ཡིན་ཞེས་བྱའོ། །ཁ་ཅིག ཐེག་དམན་འཕགས་པ་མེད་ཅེས་འདོད་པ་གྲགས་སྟེ་རྗེས་ ཟློས་ཙམ་ཡང་བྱར་དཀའ་འོ། །(ངག་ལས་ཤེས་སོ། ། )བསྡུ་བར། ལྷག་བཅས་ཀྱི་རྟེན་དེ་ཉིད་ཀྱིས་ ཚེ་བསྲིང་ནས་ཐེག་ཆེན་དུ་འཇུག་གི་ལྷག་མེད་དུ་ཞུགས་ནས་མིན་པར་བཤད་པ་ནི་དགྲ་ 2-13 བཅོམ་ཤི་ནས་སྐྱེ་བ་མི་ལེན་པར་མདོ་སྡེ་བ་སོགས་འདོད་པ་དང་བསྟུན་པ་ཁོ་ན་ཡིན་པས་ དབུ་མ་པའི་རང་ལུགས་སུ་འཆད་པ་ནི་སྙིང་རྗེའི་གནས་ཡིན་ནོ། ། ལྔ་པ་ནི། རང་བཞིན་དེའི་འོག་ཏུ་དེ་ལྟ་བུའི་ཉོན་མོངས་མི་སྤོང་བའི་རང་བཞིན་ཅན་གྱི་ ལས་ནི་གཞན་དོན་དོར་ནས་རང་དོན་ཡང་དག་པའི་མཐའ་མྱང་འདས་མངོན་དུ་མི་བྱེད་པ་ དང་། རང་བཞིན་མེད་རྟོགས་ཀྱི་ཤེས་རབ་དང་། བསྡུ་བ་བཞི་སོགས་གཞན་དོན་གྱི་ཐབས་ ལ་མཁས་པས་སྦྱིན་པས་སེམས་ཅན་སྔར་ཡོངས་སུ་མ་བསྡུས་པ་ཡོངས་སུ་སྡུད་པས་ཚོགས་ ལམ་ལ་འགོད། སོགས་པས་སྦྱོར་ལམ་དུ་སྨིན། མཐོང་སྒོམ་དུ་གྲོལ། མི་སློབ་པར་གྲོལ་བ་ མཐར་ཐུག་པར་རམ། གདམས་ངག་གིས་སྨིན་ཤེས་རབ་ཀྱིས་གྲོལ་བར་བྱེད་པས་ཁྱད་པར

【現代漢語翻譯】 不可計數。那麼是怎樣的呢？是意生身，視其為意生身的化身，但實際上並非真正的化身。這裡所說的『有』，也是從死亡、轉移和出生的角度來安立的。如果證得自在，爲了利益有情，就會顯現為各種形態，如果無利則不顯現。那個身體也是由無漏的善根成熟所生，所以說是有為法和輪迴。因為它不是由有漏的業和煩惱所造，所以也可以說是無為法和涅槃。正如《華嚴經》所說，與能摧毀障礙和如來密意相合。意生身是無礙的身體。有些人（指註釋《寶性論》的一些藏族人，以及口述傳承）說無漏的阿賴耶識顯現為身體，這完全是錯誤的，因為無漏的阿賴耶識不可能成為所知境。那麼，聲聞、緣覺、阿羅漢如何進入大乘道呢？《解深密經》的註釋中說從八地進入也是錯誤的，像秋彌巴等人說從初地進入也是錯誤的。如果沒有事先進行大乘的資糧道和加行道，怎麼可能有大乘的見道呢？因此，是從資糧道進入的。那麼，聖者會退轉為凡夫嗎？聲聞和緣覺的聖者已經獲得了斷證功德，並且功德越來越好，所以不是凡夫。而且，資糧道者並不完全是凡夫。因此，聖者的那一部分，是因為具有先前阿羅漢的斷證功德的種子，所以要區分開來，現在是說大乘的資糧道者。有些人認為沒有小乘的聖者，這種說法廣為人知，甚至連重複都很難做到。（從口述中得知。）總而言之，通過有餘依涅槃的身體來延續壽命，從而進入大乘，而不是通過無餘依涅槃進入大乘，這種說法只是爲了迎合經部宗等認為阿羅漢死後不再受生的觀點，如果作為中觀宗的自宗來解釋，那就太可悲了。 第五點是：在這種自性之下，具有不捨棄這種煩惱的自性之業，即捨棄利他，也不證得真實之邊的寂滅涅槃；以及通達無自性的智慧，和精通四攝等利他之方便，通過佈施來攝受以前沒有攝受的眾生，從而安立於資糧道。等等，使其成熟于加行道，解脫于見道和修道，最終解脫于無學道。或者說，通過竅訣使其成熟，通過智慧使其解脫，這就是差別。

【English Translation】 It is countless. Then what is it like? It is a mind-made body, regarding it as an emanation of a mind-made body, but it is not actually a true emanation. The 'existence' mentioned here is also established from the perspective of death, transference, and birth. If one attains mastery and it benefits sentient beings, it will appear in various forms, but if there is no benefit, it will not appear. That body is also produced by the maturation of uncontaminated virtuous roots, so it is said to be conditioned and samsaric. Because it is not created by contaminated karma and afflictions, it can also be said to be unconditioned and nirvanic. As stated in the Avatamsaka Sutra, it is in accordance with the ability to destroy obstacles and the intention of the Tathagata. The mind-made body is an unobstructed body. Some people (referring to some Tibetans who comment on the Ratnagotravibhāga, and oral transmissions) say that the uncontaminated ālayavijñāna appears as a body, which is completely wrong, because the uncontaminated ālayavijñāna cannot be an object of knowledge. Then, how do śrāvakas, pratyekabuddhas, and arhats enter the Mahayana path? The commentary on the Saṃdhinirmocana Sūtra says that entering from the eighth bhūmi is also wrong, and those like Chumikpa saying that entering from the first bhūmi is also wrong. If the accumulations and preparations of the Mahayana are not done beforehand, how can there be a Mahayana path of seeing? Therefore, it is entered from the path of accumulation. Then, will a noble one regress to a common being? The noble ones of śrāvakas and pratyekabuddhas have already attained the qualities of abandonment and realization, and their qualities are getting better and better, so they are not common beings. Moreover, those on the path of accumulation are not entirely common beings. Therefore, that part of the noble one is because it has the seed of the qualities of abandonment and realization of the previous arhat, so it must be distinguished, and now it is said to be on the Mahayana path of accumulation. Some people think that there are no noble ones in the Hinayana, this statement is well known, and even repeating it is difficult. (Learned from oral transmission.) In short, it is said that one enters the Mahayana by prolonging life through the body of the remaining residue of karma, and not by entering the nirvana without residue, this statement is only to cater to the views of the Sautrāntikas and others who believe that arhats do not take rebirth after death, and if it is explained as the self-view of the Madhyamaka school, then it is a cause for compassion. The fifth point is: Under that nature, the karma of having the nature of not abandoning such afflictions, that is, abandoning the benefit of others, and also not realizing the true side of peaceful nirvana; and the wisdom of understanding no-self-nature, and being skilled in the means of benefiting others such as the four means of gathering, by giving to gather sentient beings who have not been gathered before, thereby establishing them on the path of accumulation. And so on, maturing them on the path of preparation, liberating them on the path of seeing and meditation, and ultimately liberating them on the path of no more learning. Or, by maturing them through pith instructions and liberating them through wisdom, this is the difference.

་ དུ་འཕགས་(ཨཱརྱ་)པ་ཡིན་ནོ། །མདོ་ནི་(འཇིག་རྟེན་ཕལ་དང་མུ་སྟེགས་ལས། )ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པའི་ (ཉན་ཐོས་ལས་བྱང་སེའི་སྤྱོད་པ་ལ་འཇུག་སྲིད་པས་ཉན་ཐོས་ལས། )ཆོས་(སེམས་བསྐྱེད་གཟུང་བ་དེ་)རྣམས་ལས་ཤིན་ ཏུ་ཁྱད་པར་(དག་ལྡན་)དུ་འཕགས་པའི་ཆོས་(རྒྱུ་འབྲས་ཀྱིས་བསྡུས་པའི་ཐེག་ཆེན་ཞེས་སྙིང་མཆོག་ཟླ་ཟེར་ཏེ་དག་ ལྡན་ཡང་ངོ་། ། )(ཤེར་ཕྱིན་བསྟན་པར་བྱའི་ཉན་ཐོས་བཀོལ་ནས་མི་བཞག་གོ་ཞེས་པའི་དོན་ནོ་འབུམ་ཊཱིཀ་གོ །)རྣམས་ཐོབ་ པར་བྱའོ་ཞེས་སོ། །དེ་ལྔ་གཉེན་པོའི་ཡན་ལག་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ལམ་གྱི་ཡན་ལག་ཏུ་བརྗོད་དོ། ། ཞེས་ཤེར་འབྱུང་ངོ་། །སྙིང་པོ་མཆོག་ཏུ་རུང་བ་ནི་སེམས་བསྐྱེད་དེ་(འདི་གཙོ་བོ་ལྔ་ནི་འཁོར་ཡིན་ཞེས་ སོ། ། )དང་པོ་ཞེས་སོགས་ཆོས་དྲུག་བཤད་དོ། ། ༈ ཡན་ལག་ཅན་གྱི་ལམ་ཤེས། གཉིས་པ་ལ། ཉན་རང་བྱང་སེམས་ཀྱི་ལམ་ཤེས་གསུམ་མོ། ། ༈ ཉན་ཐོས་ཀྱི་ལམ་ཤེས། དང་པོ་ལ། ལམ་དང་། ལམ་ཤེས། དེ་རྒྱུ་ངེས་འབྱེད་ཆ་མཐུན་ནོ། ། དང་པོ་ལ་གསུམ་ལས། སྔ་འགྲེལ་ནི། ཚུལ་དེ་ལྟར་ལམ་ཤེས་ཀྱི་རྟེན་དང་ཡུལ་ལ་ སོགས་པ་ཡན་ལག་རྣམས་བརྗོད་ཟིན་ནས་ལམ་ཤེས་པ་ཉིད་ཀྱི་སྐབས་སུ་ཐེག་གསུམ་གྱི་ ལམ་ཐམས་ཅད་རྫོགས་པར་བྱ་དགོས་པས་ཉན་ཐོས་ཀྱི་ལམ་དང་ལམ་ཤེས་སྟོན་ནོ། །བྱང་ 2-14 སེས་ཉན་རང་གི་ལམ་ཤེས་རབ་ཀྱིས་དག་པར་བྱས་ཏེ་གོམས་པར་བྱ་བས་ཉན་ཐོས་ཀྱི་ལམ་ གསུངས་ཞེས་རད་ཀིར་རོ། །རྩ་བ་ལ། ཤེས་པར་བྱའོ། །གང་ན། ཉན་ཐོས་ཀྱི་ལམ་འདིའོ། ། གང་གི་སྒོ་ནས་ན། སྡུག་བསྔལ་སོགས་འཕགས་པའི་བདེན་པ་བཞི་དག་གི་རྣམ་པ་བཅུ་དྲུག་ གམ་སོ་གསུམ་བདེན་པར་མི་དམིགས་པར་རྟོགས་པའི་སྒོ་ནས་ནིའོ། །གང་དུ་ན། ལམ་ཤེས་ ཉིད་ཀྱི་ཚུལ་ལ་སྟེ་སྐབས་སུ་ནིའོ། །དེ་མི་དམིགས་པའི་ཚུལ་གྱིས་གཟུགས་མི་རྟག་པ་ཉིད་དུ་ ཡིད་ལ་བྱའོ། །སྡུག་བསྔལ། བདག་མེད། ཞི་བ། དབེན་པ། ནད། ཤུ་བ། ཟུག་རྔུ། སྡིག་པ། ན་བ། དགྲ། འཇིག་པའི་ཆོས་ཅན། མི་བརྟན། འཇིག་པ། འཇིགས་པ། འགོ་ནད། སྟོང་ཉིད། བདག་གི་མེད། ཡིད་བརྟན་དུ་མི་རུང་། གནོད་པར་ཡིད་ལ་བྱེད་དོ། །ཞེས་རྒྱས་འབྲིང་ནའོ། ། འདིར་ཤེས་བྱ་ཉན་ཐོས་ཀྱི་ལམ་ནི། མཛོད་ལས་ཤེས་པར་བྱ་ཞིང་། ལུང་སྙེར་ཡང་། ཆ་ཙམ་ བཀོད་ལ། བཟོད་འབྲིང་གི་སྐབས་སུ་དཔྱིས་མ་ཕྱིན་སྣང་བས་ངག་ལས་སམ་ཁོ་བོ་མཛོད་ འཆད་དུས་སམ་དེའི་ཊཱིཀ་ཀ་རྩོམ་པར་འདོད་པ་ལས་ཤེས་པར་བྱའོ། །འདི་ཙམ་གནད་ཀྱི་ དོན་ཏེ། བདེན་བཞི་ལ་དམིགས་ནས་མི་རྟག་སོགས་རྣམ་པ་བཅུ་དྲུག་ཆོས་ཀྱི་མཚན་མར་ འཛིན་པའི་བློ་ཟག་མེད་ཡེ་ཤེས་སོགས་ཐོག་མར་སྐྱེས་པའི་སྐབས་ཀྱི་ཉན་ཐོས་ཀྱི་བློ་མཐོང་ ལམ། དེ་གོམས་པར་བྱེད་པའི་རྒྱུན་གྱིས་འཇུག་པའི་དམན་པའི་སློབ་ལམ་ཉན་ཐོས་ཀྱི་སྒོམ་ ལམ། དེ་མཐར་

{ "translations": [ "是殊勝（梵文：ārya）的。經部（相對於世俗和外道）是殊勝的（因為聲聞乘可能進入菩薩的修行，所以相對於聲聞乘）。法（發起菩提心）是極其殊勝的（具足功德）。法（包含因果的大乘，如精華月光，也具足功德。）（爲了宣講般若，聲聞乘不會被拋棄，這是十萬頌釋的意義。）應該獲得這些。這五個是敵對勢力的分支，因此被稱為道的組成部分。這是般若之源。最殊勝的精華是發菩提心（這五個主要是眷屬）。首先等等，闡述了六法。", "了知有支之道：", "第二部分：了知聲聞、緣覺、菩薩之道，共有三種。", "了知聲聞之道：", "第一部分：道和道智。這是因，是決定的順緣。", "第一部分分為三點。之前的解釋是：像這樣，在陳述了道智的所依和對境等支分之後，在道智本身的情況下，必須圓滿三種乘的道，因此要展示聲聞之道和道智。菩薩通過智慧凈化聲聞和緣覺之道，並使之熟練，因此宣說了聲聞之道，如Radkir所說。根本是：應當了知。在哪裡了知呢？就在這聲聞之道中。通過什麼方式呢？通過苦等四聖諦的十六種或三十三種行相，不執著于諦實的方式。在哪裡呢？就在道智本身的方式中，即當下。以不執著的方式，應將色視為無常。苦、無我、寂靜、空閑、疾病、膿瘡、箭、罪惡、生病、敵人、壞滅之法、不穩定、毀滅、恐懼、流行病、空性、無我、不可信賴、有害。如廣釋和中釋所說。在此，應知的聲聞之道，應從《俱舍論》中瞭解，也應參考《律藏》。只列出了一部分，在中品的忍位中，似乎沒有完全闡述，所以應該從口頭，或者我講解《俱舍論》時，或者在撰寫其註釋時瞭解。這些是關鍵的意義：以四諦為對境，將無常等十六種行相執著為法的相狀，最初生起無漏智慧等時的聲聞之智，是見道。通過不斷串習它而進入的下品有學道，是聲聞的修道。最終..." ], "english_translations": [ \"It is superior (Sanskrit: ārya). The Sutra (compared to the mundane and heretics) is superior (because the Shravaka vehicle may enter the practice of the Bodhisattva, so compared to the Shravaka vehicle). The Dharma (generating Bodhicitta) is extremely superior (possessing virtues). The Dharma (the Mahayana encompassing cause and effect, like the essence of moonlight, also possessing virtues.) (In order to teach Prajna, the Shravaka vehicle will not be abandoned, which is the meaning of the Hundred Thousand Verses Commentary.) These should be obtained. These five are branches of the opposing forces, therefore they are called components of the path. This is the source of Prajna. The most supreme essence is generating Bodhicitta (these five are mainly retinues). First, etc., elucidating the six Dharmas.\", "Knowing the Path with Limbs:", "Second part: Knowing the paths of Shravakas, Pratyekabuddhas, and Bodhisattvas, there are three in total.", "Knowing the Path of Shravakas:", "First part: The path and the path-wisdom. This is the cause, the conducive condition for determination.", "The first part is divided into three points. The previous explanation is: In this way, after stating the supports and objects of path-wisdom, etc., in the case of path-wisdom itself, the paths of the three vehicles must be perfected, therefore the path of the Shravakas and path-wisdom are to be shown. Bodhisattvas purify the paths of Shravakas and Pratyekabuddhas through wisdom and make them proficient, therefore the path of the Shravakas is taught, as Radkir said. The root is: Should be known. Where should it be known? In this Shravaka path. Through what means? Through the sixteen or thirty-three aspects of the Four Noble Truths such as suffering, not clinging to them as truly existent. Where? In the manner of path-wisdom itself, that is, in the present moment. In a non-clinging manner, form should be regarded as impermanent. Suffering, selflessness, peace, solitude, disease, ulcer, arrow, sin, sickness, enemy, law of destruction, instability, annihilation, fear, epidemic, emptiness, selflessness, untrustworthy, harmful. As the extensive and intermediate commentaries say. Here, the Shravaka path to be known should be understood from the Abhidharmakosha, and the Vinaya Pitaka should also be consulted. Only a part is listed, and in the intermediate forbearance, it seems that it is not fully elucidated, so it should be understood from the oral tradition, or when I explain the Abhidharmakosha, or when writing its commentary. These are the key meanings: Taking the Four Truths as objects, clinging to the sixteen aspects such as impermanence as the characteristics of the Dharma, the wisdom of the Shravaka when the uncontaminated wisdom, etc., first arises, is the path of seeing. The inferior path of learning that enters through continuously familiarizing with it is the path of cultivation of the Shravaka. Finally..." ] }

ཕྱིན་པའི་ཉན་ཐོས་དགྲ་བཅོམ་གྱི་རྟོགས་པ་དེའི་མི་སློབ་ལམ་དུ་བཞག་གོ ། དེ་ཤེས་བྱའི་ལམ་མོ། །ལམ་ཤེས་ནི། སྦྱོར་བ་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱིས་ཀུན་ནས་བསླང་། དངོས་ གཞི་ཅིར་ཡང་མི་དམིགས་པར་རྟོགས་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་ཟིན། རྗེས་བྱང་ཆེན་དུ་བསྔོ་བ་ དང་བཅས་པས་ཉན་ཐོས་ཀྱི་ལམ་ཡོན་ཏན་ཡར་ལྡན་དུ་ཤེས་པ་སྟེ། (དག་ལྡན་དུ་དེ་ནི་དེ་དག་མ་ དམིགས་པས་ལམ་ཤེས་པ་ཉིད་ལ་འཇུག་སྟེ། སྔར་ཡང་བྱང་ཆུབ་ཆེན་པོ་ལ་སྨོན་པའི་ཕྱིར་དང་། ཕྱིས་ཀྱང་རྣམ་མཁྱེན་ཉིད་དུ་ བསྔོས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་སོ། ། ) དེ་ལ་ཉན་ཐོས་ཀྱི་ལམ་ཤེས་པའི་བྱང་སེའི་མཐོང་སྒོམ་གཉིས་ཡོད་ 2-15 ཅིང་། གཞུང་ལ་སྦྱར་བ་ནི། སྦྱོར་ཕྲེང་དུ་འདི་དག་ཐམས་ཅད་ཆོས་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པར་ བཀོད་ཟིན་པས་དེར་བལྟའོ། །འདིར་ལོཙྪ་བ་སོགས་(འབྲེ། ཡང་འོད་ཟེར་མགོན་པོ། )བསྟན་བཅོས་ འདིར་དངོས་སུ་ཉན་རང་རང་རྒྱུད་པའི་ལམ་ཁོ་ན་བསྟན་གྱི་ལམ་ཤེས་མ་བསྟན་ཞེ་ན། མི་ དམིགས་སྒོ་ནས་ཤེས་པར་བྱ་ཞེས་སུས་སྒྲིབས། མདོར་ཡང་དེ་ལྟའོ་ཞེ་ན། རྣམ་མཁྱེན་དང་ ལྡན་པའི་སེམས་བསྐྱེད་པས་དེ་མི་དམིགས་པའི་ཚུལ་གྱིས་ཞེས་པ་དང་འགལ་ལོ། །ཡང་ རྗེ་བུ་རིན་ནི། ཡུལ་ལམ་གསུམ་དངོས་སུ་བསྟན་པས་ཡུལ་ཅན་ལམ་ཤེས་ཤུགས་ལ་བསྟན་ ཅིང་། ཞེས་སོགས་ནས། དེ་དག་ཀྱང་བྱང་སེའི་རྒྱུད་ལ་ཡོད་པའི་ལམ་གཉིས་བསྟན་པར་ ཤེས་པར་བྱ་ཞེས་འདིར་བཤད་ཉན་རང་གི་ལམ་གཉིས་བྱང་སེའི་རྒྱུད་ལ་ཡོད་པར་འཆད་ པ་ནི་ནོར་ཏེ། དེ་ཉན་རང་གི་ལམ་མཚན་ཉིད་པ་མིན་ན་དེ་ཤེས་པས་ཉན་རང་གི་ལམ་ཤེས་ པར་མི་འགྱུར་ལ། མཚན་ཉིད་པ་ཡིན་ན་བྱང་སེའི་རྒྱུད་ལ་འགལ་ལོ། །དེས་ན། འདིར་ བསྟན་བཅོས་སུ་ཉན་རང་གི་ལམ་དང་དེ་ཤེས་པའི་ལམ་ཤེས་གཉིས་ཀ་དངོས་སུ་བསྟན་ཏེ། འཕགས་པའི་བདེན་པ་བཞི་དག་གི ། རྣམ་པ། ཉན་ཐོས་ལམ་འདི། ཞེས་དང་། མི་དམིགས་ སྒོ་ནས་ཤེས་པར་བྱ་ཞེས་དང་། འཕགས་པ་ཉན་ཐོས་ལམ། ཞེས་དང་། འཛིན་པ་མི་སྤོང་། བསེ་རུའི་ལམ་དང་། ཤེས་པར་བྱ། ཞེས་པས་སོ། །མདོར། ལམ་ཤེས་དངོས་སུ་གསུངས་ཤིང་ ལམ་སྦས་ཏེ་གསུངས་པ་མན་ངག་གིས་གསལ་བོར་ཕྱུང་བའོ། །ངག་ལས་ཤེས་ཏེ་རྒྱུ་མཚན་ རྒྱས་པར་མ་བྲིས་སོ། །གསུམ་པ་འགྲེལ་པ་ལ། ཡོངས་སུ་ཤེས་པར་བྱའོ། །(ཞེས་བྱ་བ་ནི་ཆེད་དུ་ ལམ་འདི་ལོགས་སུ་བསྒོམ་པའི་འབད་པ་ནི་མི་དགོས་ཀྱི། རང་གི་ལམ་ལ་དེ་དག་གི་ཡོན་ཏན་ཐམས་ཅད་རྫོགས་པར་ཤེས་པར་ བྱ་བའི་དོན་ཏེ་ཞེས་སོགས་ཆོས་བཤེས་སོ། ། ) ཞེས་དྲང་ངོ་། །གང་ན་རྣམ་པ་བཅུ་དྲུག་གམ་ཉེར་(ཤེར་འབྱུང་། ) དྲུག་རྣམས་སོ། །གང་གིས་ན། བྱང་སེམས་ཀྱིས་སོ། །གང་དུ་ན། ལམ་ཤེས་ཉིད་ཀྱི་སྐབས་ སུའོ། །གང་གི་སྒོ་ནས་སེམས་བསྐྱེད་ཅིང་རྣམ་པ་རྣམས་བདེན་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་མ་དམིགས་ 2-16 པར་རྟོ

【現代漢語翻譯】 將已證得阿羅漢（Arhat，不再輪迴的聖者）果位的聲聞（Śrāvaka，聽聞佛法而修行者）之證悟，安立於無學道（a stage of no more learning）。 此乃知法道（knowledge of the path）。何為知道？以發菩提心（Bodhicitta，為利益一切眾生而發願成佛之心）之加行（preliminary practice）策發，正行（main practice）以不執著任何事物之智慧攝持，後行（subsequent practice）以迴向大菩提（Mahābodhi，偉大的覺悟）等，了知聲聞道之功德圓滿，此爲了知聲聞道。（若了知圓滿，則因不執著于彼等，故入于知道。先前亦曾發願成就大菩提，其後亦曾迴向於一切智智（Sarvākārajñāna，對一切事物和現象的全面認知）。） 於此，菩薩（Bodhisattva，為利益眾生而發願成佛者）具有了知聲聞道之見道（path of seeing）與修道（path of cultivation）二者。若結合經文，于《修法次第》（Sādhanakrama）中，已將此等一切安立為殊勝之法，故當閱覽之。然此地譯師等（如雲丹央仲、光芒怙主）認為，此論典中僅直接闡述了聲聞、獨覺（Pratyekabuddha，無需依賴他人教導，通過自身努力獲得解脫者）自續派（Svātantrika，主張獨立推理的學派）之道，而未闡述知道，若以不執著之方式了知，又有何妨？若有人問，經典中也是如此嗎？若以具足一切智智之心發起菩提心，則與不執著之方式相違。又如杰布仁波切所言：『直接闡述了境、道、果三者，故能了知道的智慧亦隱含其中。』 如是等等。當知彼等亦闡述了菩薩相續中存在的二道。此處所說之聲聞、獨覺二道存在於菩薩相續中，此乃謬誤。若其非聲聞、獨覺之道之自性，則不能因了知彼等而了知聲聞、獨覺之道；若其為自性，則與菩薩相續相違。 因此，此論典中直接闡述了聲聞、獨覺之道，以及了知彼等之道，即知道二者。如『四聖諦（Four Noble Truths）之相，此乃聲聞道』，以及『以不執著之方式了知』，以及『聖聲聞道』，以及『不捨執著，犀牛角（Rhinoceros horn）之道，當知之』等等。總之，知道乃直接宣說，而道則隱晦宣說，以口訣（Upadeśa，上師的教導）明晰顯現。從言語中了知，故未詳細書寫理由。 第三，解釋為：當完全了知。（所謂無需特意修習此道，只需了知自身之道圓滿了彼等一切功德之義，乃法友之言。）如是正確。何處具有十六或二十六相？（《般若生經》）由誰了知？由菩薩了知。於何處了知？于知道之時了知。以何種方式發起菩提心，且不執著于諸相之真實自性而了知？

【English Translation】 The realization of a Śrāvaka Arhat (one who has attained liberation from rebirth through hearing the teachings) is placed on the path of no more learning (a stage of no more learning). This is the knowledge of the path. What is the knowledge of the path? It is initiated by the application (preliminary practice) of generating Bodhicitta (the mind of enlightenment for the benefit of all beings), sustained by the wisdom of realizing that nothing is fixated in the main practice, and followed by the dedication to the great enlightenment (Mahābodhi) and so on, knowing that the qualities of the Śrāvaka path are complete. This is knowing the path. (If one knows it completely, then because one does not cling to them, one enters the knowledge of the path. Previously, one had also aspired to achieve great enlightenment, and later one had also dedicated it to the omniscient wisdom (Sarvākārajñāna, the complete knowledge of all things and phenomena).) Here, a Bodhisattva (one who aspires to achieve enlightenment for the benefit of all beings) has both the path of seeing and the path of cultivation of knowing the Śrāvaka path. If combined with the text, in the Sādhanakrama (Stages of Practice), all of these have been established as special dharmas, so one should read it. However, translators and others (such as Yonton Yangchuk, Ray of Light Gonpo) here believe that this treatise directly explains only the path of the Svātantrika (those who assert independent reasoning) of the Śrāvakas and Pratyekabuddhas (those who attain liberation through their own efforts without relying on others' teachings), and does not explain the knowledge of the path. If one knows it in a non-fixated way, what is the harm? If someone asks, is it also like that in the scriptures? If one generates Bodhicitta with a mind that possesses all-knowing wisdom, then it contradicts the way of non-fixation. Also, as Je Bu Rinpoche said: 'The object, path, and result are directly explained, so the wisdom of knowing the path is also implied.' And so on. One should know that they also explain the two paths that exist in the continuum of a Bodhisattva. It is a mistake to say here that the two paths of Śrāvakas and Pratyekabuddhas exist in the continuum of a Bodhisattva. If it is not the nature of the path of Śrāvakas and Pratyekabuddhas, then one cannot know the path of Śrāvakas and Pratyekabuddhas by knowing them; if it is the nature, then it contradicts the continuum of a Bodhisattva. Therefore, this treatise directly explains both the path of Śrāvakas and Pratyekabuddhas, and the knowledge of knowing them, that is, the knowledge of the path. Such as 'The aspects of the Four Noble Truths, this is the Śrāvaka path', and 'Knowing in a non-fixated way', and 'The noble Śrāvaka path', and 'Not abandoning fixation, the path of the rhinoceros horn, one should know it' and so on. In short, the knowledge of the path is directly spoken, and the path is spoken obscurely, and it is clearly revealed by the Upadeśa (instructions of the guru). Knowing from the words, so the reasons are not written in detail. Third, the explanation is: one should fully know. (The so-called meaning that there is no need to specifically practice this path, but only to know that one's own path is complete with all its qualities, is the word of a Dharma friend.) It is correct. Where are the sixteen or twenty-six aspects? (The Prajñāpāramitā Sutra) By whom is it known? By a Bodhisattva. Where is it known? It is known at the time of the knowledge of the path. In what way does one generate Bodhicitta and know without fixating on the true nature of the aspects?

གས་པའི་སྒོ་ནས་སོ། །ཇི་ལྟར་ན། ཉན་ཐོས་ཀྱི་ལམ་ཡིན་པར་ཐབས་ཤེས་ཟུང་འབྲེལ་ དེ་ལྟར་རོ། །རྣམ་པ་རྣམས་གང་ན། སྡུག་ཀུན་སོ་སོ་བའི་རྣམ་པ་བརྒྱད། (ཤེར་འབྱུང་བུདྡྷ་ཤྲཱི། ) ཐུན་ མོང་གི་བདུན། འགོག་བདེན་གྱི་བདུན། ལམ་གྱི་བཞིའོ། །འགྲེལ་ཆེན་དུ། ཐེག་པ་ཆེན་པོར། རྣམ་པ་ལ་ལ་ནི་རྣམ་གྲངས་ཀྱིས། ལ་ལ་ནི་རང་གི་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱིས་བསྟན་པ་ཡིན་པས། ཉན་ ཐོས་ཀྱི་ལམ་མ་ཡིན་པ་ཉིད་དུ་ཐལ་བར་མི་འགྱུར་རོ། །ཞེས་པས། ཆོས་མངོན་པ་དང་ཐ་སྙད་ མཐུན་པར་གསུངས་པའི་རྣམ་པ་རྣམས་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱི་རྣམ་པ། མི་མཐུན་པ་རྣམས་རྣམ་གྲངས་ ཀྱི་རྣམ་པར་ཤེས་པར་བྱའོ། །བདེན་བཞི་ཡོད་པ་དེ་ལ་སྟེ་དེའི་ནང་ནས་དང་(གསེར་)པོ་སྡུག་ བསྔལ་བདེན་པའི་རྣམ་པ་ནི། སྐྱེ་འཇིག་གིས་མི་རྟག (འགྲེལ་ཆེན་གསེར་)ཟག་བཅས་ཉིད་(བུདྡྷ་ ཤྲཱི་)ཀྱིས་འཕགས་པ་དང་(གསེར་)མི་མཐུན་པས་སྡུག་བསྔལ། དོན་གཞན་གྱི་བདག་གིས་སྟོང་ པ་དང་། བདག་མེད་པས་ཞི་བའི་རྣམ་པ་སྟེ་རང་ཉིད་བདག་ཏུ་མེད་པ་སྟེ། རྣམ་པ་བཞི་དང་ གོ་རིམ་བཞིན་དུ་བརྗོད་པར་བྱའོ། །ཡང་ན་སྟོང་པའི་མཚན་ཉིད་ཀྱི་བདག་མེད་པ་(བུདྡྷ་ཤྲཱི་ཡང་ )སྟེ་དོན་གཞན་གྱིས་སྟོང་པ་དང་། ཞི་བ་རང་ཉིད་(བུདྡྷ་ཤྲཱི་)བདག་ཏུ་མེད་པ་སྟེ་རྣམ་གྲངས་ཀྱི་ རྣམ་པའོ། །སྦྱོར་ཚུལ་གཉིས་ཀ་གསེར་རོ། །མདོ་དང་ཨཱརྱ་འགྲེལ་ཆེན་དུ། སྟོང་པ་མེད་པར་ བདག་མེད་ཞི་བ་བྱུང་། དེའི་བདག་མེད་བདག་དོན་གཞན་མེད་བཞི་པ་གཅིག་པའི་བདག་ མེད་དུ་འཆད་དོ། །རད་ཀིར་དུ། སྟོང་པ་དང་ཞི་བ་ཞེས་ཏེ་ཨཱརྱ་དང་དོན་མཐུན་ནོ། །དག་ སྙིང་ཟླ་ཟེར་གསུམ་དུ། བདག་མེད་ནི་བདག་གི་མཚན་ཉིད་མེད་པས་དང་། བདག་གི་བའི་ སྟོང་པ་ནི་ཞི་བ་སྟེ་ཤི་བའི་རོ་བཞིན་ནོ་ཞེས་སོ། །ཀུན་འབྱུང་བའི་བདེན་པའི་རྣམ་པ་བཞི་ནི། (ས་བོན་ལྟར་)ཚོར་བ་སྡུག་བསྔལ་གྱི་རྒྱུའི་རྩ་བར་གྱུར་བས་རྒྱུའི་ངོ་བོ་ཉིད་དམ་རྣམ་པའི་རྣམ་ གྲངས་ཀྱི་རྣམ་པ་(རྐྱེན་དུ་མས་གསོ་དགོས་པ་དང་ལུས་ཡིད་ཀྱི་སྡུག་བསྔལ་གྱི་རྒྱུ་ཡིན་པས་)ནད་(དང་འདྲ་)ཀྱི་རྣམ་ པ་དང་། སྡུག་བསྔལ་རྫས་རིགས་ཀུན་འབྱུང་བས་(སྡུག་བསྔལ་གྱི་གནོད་པ་དང་ལྡན་ཞིང་། ཉོན་མོངས་པའི་ 2-17 རྣག་ཁྲག་ཟག་པས་ཤུ་བ་དང་འདྲ། )འབྲས་དང་། སྡུག་བསྔལ་དྲག་ཏུ་རབ་ཏུ་སྐྱེ་བས་རྐྱེན་གྱི་རྣམ་པའི་ (ཕྱི་ནང་གི་གནོད་པས་ཟུག་ཅིང་བཅོས་དཀའ་བས་)ཟུག་རྔུ་དང་(འདྲ། )སྡུག་བསྔལ་རྒྱུད་མར་འབྱུང་(འགྲེལ་ཆེན་ དོན་བུདྡྷ་ཤྲཱི། )བས་རྐྱེན་གྱི་རྣམ་པའི་རྣམ་གྲངས་ཀྱི་རྣམ་པ་(སྨད་པར་བྱ་བ་དང་མ་རུང་བར་འགྱུར་བས་སྡིག་པ་ དང་འདྲ་བས་)སྡིག་པའི་རྣམ་པ་རྣམས་སོ། །(ཞེས་འབུམ་ཊཱིཀ་གོ །) གཉིས་པ་ནི། ཉན་རང་མཐོང་ལམ་པས་སྡུག་ཀུན་གྱི་མཚན་ཉིད་རྟོགས་པས་ཡིད་འ

【現代漢語翻譯】 以何種方式呢？通過結合方便與智慧，這就是聲聞乘的道。這些相是什麼呢？苦諦有八種各自獨立的相（捨生菩薩），集諦有七種共同的相，滅諦有七種相，道諦有四種相。在《大疏》中說：『在大乘中，有些相是通過數量來表示的，有些是通過其自性來表示的。因此，不會導致它們不是聲聞乘的道。』因此，對於與《法蘊論》和世俗相符的相，應知是自性的相；不相符的，應知是數量的相。在具有四諦之中，從苦諦的相來說：生滅是無常的（《大疏》），有漏（菩提吉祥）與聖者（《大疏》）不一致，所以是苦；空無他體之我，無我即是寂靜的相，即自身無我。這四種相應該按照順序來陳述。或者，空性的特徵是無我（菩提吉祥也是），即空無他體，寂靜是自身（菩提吉祥）無我，這是數量的相。兩種結合的方式都是（《大疏》）黃金。在經部和《聖大疏》中說：『沒有空性，就不會有無我和寂靜。』其中的無我，是指無我，無他體，第四個是同一個無我。在《拉德基》中說：『空性和寂靜』，與《聖》的意義相符。在《三凈心月光》中說：『無我是指沒有我的特徵，空無我即是寂靜，就像死屍一樣。』集諦的四種相是：（像種子一樣）感覺是痛苦之根，所以是因的自性或相的數量的相（需要多種條件來滋養，是身心痛苦的原因），是病的相（像疾病一樣）；痛苦的物質種類都由此產生（具有痛苦的損害，像膿血流淌的瘡一樣），是生的相；痛苦劇烈地增長，是緣的相（內外損害刺痛，難以治療，像箭一樣）；痛苦持續不斷地產生（《大疏》義 菩提吉祥），是緣的相的數量的相（應該受到譴責和變得不合適，像罪惡一樣），是罪惡的相。（如《俱舍論釋》）。 第二，聲聞和緣覺的見道者，通過了知苦集的特徵，從而生起...

【English Translation】 In what way? Through the combination of skillful means and wisdom, that is the path of the Shravakas. What are these aspects? The Truth of Suffering has eight separate aspects (Sherjung Buddhashri), the Truth of Origin has seven common aspects, the Truth of Cessation has seven aspects, and the Truth of the Path has four aspects. In the Great Commentary, it says: 'In the Mahayana, some aspects are shown through numbers, and some are shown through their own nature. Therefore, it will not lead to them not being the path of the Shravakas.' Therefore, for the aspects that are in accordance with the Abhidharma and conventional terms, it should be known that they are aspects of nature; those that are not in accordance, it should be known that they are aspects of number. Among the four truths, from the aspect of the Truth of Suffering: arising and ceasing is impermanent (Great Commentary), contaminated (Buddhashri) is not in accordance with the noble ones (Great Commentary), so it is suffering; empty of self of other entity, no-self is the aspect of peace, that is, oneself is without self. These four aspects should be stated in order. Or, the characteristic of emptiness is no-self (Buddhashri also), that is, empty of other entity, peace is oneself (Buddhashri) without self, this is the aspect of number. Both ways of combining are (Great Commentary) gold. In the Sutra and the Arya Great Commentary, it says: 'Without emptiness, there would be no no-self and peace.' Among them, no-self refers to no-self, no other entity, the fourth is the same no-self. In Radkir, it says: 'Emptiness and peace,' which is in accordance with the meaning of Arya. In the Three Pure Heart Moonbeams, it says: 'No-self means without the characteristic of self, emptiness of self is peace, like a dead corpse.' The four aspects of the Truth of Origin are: (like a seed) feeling is the root of the cause of suffering, so it is the nature of the cause or the aspect of the number of aspects (it needs various conditions to nourish, and it is the cause of physical and mental suffering), it is the aspect of disease (like a disease); all kinds of suffering substances arise from this (it has the harm of suffering, like a sore with pus and blood flowing), it is the aspect of origin; suffering increases intensely, it is the aspect of condition (internal and external harm stings, difficult to treat, like an arrow); suffering arises continuously (Great Commentary meaning Buddhashri), it is the aspect of the number of aspects of condition (it should be condemned and become unsuitable, like sin), it is the aspect of sin. (As in the Abhidharma Kosha Commentary). Secondly, the Seers of the Path of Hearers and Solitary Realizers, through knowing the characteristics of suffering and origin, arise...

བྱུང་ ངམ་(གསེར་)སྐྱོ། སྒོམ་ལམ་པ་སྡུག་ཀུན་ལ་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བའམ་རྒྱབ་ཀྱིས་(གསེར་ )ཕྱོགས། མི་སློབ་པ་སྡུག་ཀུན་འགོག་པའི་དོན་གྱི་ཕྱིར་ཞུགས་པ་ནི་ཉམས་སུ་ལེན་པའོ། ། (གསེར། )ཞེས་(གསེར་ཉན་ཐོས་ཀྱི་ལུང་ལས་འབྱུང་ཟེར་རོ། ། )རྣམ་གྲངས་བསྡུ་བ་ལས་འབྱུང་བའི་ཕྱིར། ཇི་སྐད་དུ། ཡིད་འབྱུང་བ་ནི་མཐོང་བའི་ལམ་ལའོ། །འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བ་ནི་སྒོམ་པའི་ ལམ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པ་དག་ལའོ། །འགོག་པ་ནི་ཕུང་བོ་ཐམས་ཅད་འགོག་པའོ། །ཡིད་ འབྱུང་བ་དང་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བ་ལ་ཞུགས་པ་ནི་དེ་གཉིས་ཀྱི་སྦྱོར་བ་(ནི་རྣལ་འབྱོར་ཏེ། )དེ་ ལ་གནས་པ་རྣམས་ཡིན་ནོ། །འགོག་པ་ལ་ཞུགས་(བོད་རྣམས་ཕྱིར་དུ་སྦྱོར་མཐོང་། སྒོམ་པར་ཞུགས་འཆད་ པ་ནི་ནོར་རོ། ། )པ་ནི་མི་སློབ་(གསེར་)པའོ། །ཞེས་སོ། །དེ་ལྟར་ན་སྡུག་བསྔལ་དང་ཀུན་འབྱུང་གི་ བདེན་པ་དེ་དག་ཉིད་སོ་སོར་རེ་རེའི་ཡིད་འབྱུང་བའི་རྣམ་པ་དེ་དག་གི་མཚན་ཉིད་ནི་བདུན་ བདུན། སྡོམས་ན་བདུན་ཏེ། སྡུག་ཀུན་ཆོས་ཅན། ཡིད་འབྱུང་བྱ་ཡིན་ཏེ། རང་བདེ་འཇོམ་ (སྙིང་མཆོག་)པས་སམ་མི་(འབུམ་ཊཱིཀ་)བདེ་བ་དང་གནོད་པ་སྣ་ཚོགས་འབྱུང་རྒྱུ་ཡིན་པས་ཕ་རོལ་ (མདོ་སོགས་)དགྲ་དང་འདྲ་བའི་(འབུམ་ཊཱིཀ་བུདྡྷ་ཤྲཱི་)ཕྱིར། རྒ་ནད་འཆི་བས་(གནོད་འཇོམས་གཉིས་)སམ་ གཉེན་པོ་དང་(ཤེར་འབྱུང་)བཅས་པས་འཇིག་པའི་ཆོས་ཅན་གྱི་རྣམ་པའི་ཕྱིར། དེ་ལྟར་ཡིད་ འབྱུང་བའི་ངོ་བོའམ་རྣམ་པ་གཉིས་དག་དང་། ཆོས་ཅན་འདྲ། འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བར་ བྱ་བ་ཡིན་ཏེ། རང་གི་ངོ་བོ་བརྟན་པར་མི་གནས་པས་(འགྲེལ་ཆེན་སོགས་དོན་བུདྡྷ་ཤྲཱི་དངོས། )སམ་ 2-18 འདུས་བྱས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་གསུམ་དང་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཆོས་མི་བརྟན་པ་བརྒྱད་དང་ལྡན་པས་ (གནོད་འཇོམས་ཆེ་བར་)གཡོ་ཞིང་མི་བརྟན་པ་དང་། འཇིག་རྒྱུ་(ཨཱརྱ་འགྲེལ་ཆེན་སོགས་)ཕྱིས་འབྱུང་ལ་ ལྟོས་མེད་དུ་ངང་(ཆེ་བར་)གིས་འཇིག་པས་རབ་ཏུ་འཇིག་པའི་རྣམ་པའི་ཕྱིར། དེ་དག་གི་ངོ་བོ་ སྟེ་རྣམ་པ་གཉིས་དག་དང་། འགོག་པའི་རང་གི་ངོ་བོའམ་རྣམ་པ་གསུམ་རྣམས་ཏེ། ཆོས་ཅན་ འདྲ། འགོག་པར་བྱ་བ་ཡིན་ཏེ། འདི་དང་ཕྱི་མར་གནོད་(ཨཱརྱ་འགྲེལ་ཆེན་)པའི་གནས་སུ་གྱུར་ པས་(ཐོག་འབབ་པ་ལ་སོགས་པ་ལ་འཇིགས་པའི་རྒྱུ་ཡིན་ཞེས་དག་སྙིང་། )འཇིགས་པ་དང་། (ཨཱརྱ་འགྲེལ་ཆེན། ) སྲིན་པོ་སོགས་ཀྱིས་གནོད་པའི་གནས་སུ་གྱུར་པས་ནད་འགོའམ་(འབྱུང་བོ་དང་སྲིན་པོ་སོགས་དང་ ཆོས་མཐུན་པས་ཞེས་མདོ་དག་སྙིང་གཉིས་)འགོ་ནད་དང་། འབྱུང་ཆེན་འཁྲུགས་པ་དང་། ཐོག་འབབ་ (ཨཱརྱ་འགྲེལ་ཆེན་)པའི་གནས་སུ་གྱུར་པས་(མུག་གེ་དང་ཕ་རོལ་གྱི་དམག་ཚོགས་དང་ཆོས་མཐུན་པས་ཞེས་དག་ སྙིང་གཉིས་)འཚེ་བའི་རྣམ་པ་རྣམས་དང་། འགོག་པའི་བདེན་པའི་རྣམ་པ་ལ།

【現代漢語翻譯】 生（藏文：བྱུང་）： 或者（藏文：ངམ་），金色（藏文：གསེར་）。修道者厭離一切痛苦，或者背離（金色）。無學者爲了斷滅一切痛苦而進入修持。 （金色）如是說（金色，據說是出自聲聞乘的經典）。因為是從名相的集合中產生的緣故。 如是說：厭離是在見道上。離欲是在修道圓滿時。斷滅是斷滅一切蘊。進入厭離和離欲是二者的結合（即瑜伽），安住於此。進入斷滅（藏人將向外的事物視為見道，將修道解釋為錯誤）是無學（金色）。如是說。如此，痛苦和集諦的真諦，各自單獨的厭離之相的特徵是七種，總共七種。痛苦和集諦，就其法性而言，是應當厭離的。因為它們摧毀自身的安樂（殊勝心要），或者因為它們是不安樂和各種損害的根源，所以它們像敵人一樣（《十萬頌》的註釋，佛吉祥賢）。因為衰老、疾病和死亡（摧毀和損害二者），或者因為它們具有對治（般若生起），所以它們具有毀滅的法性之相。因此，厭離的自性或兩種相，以及相似的法性。應當離欲，因為其自性不穩定（《大疏》等，佛吉祥賢的真實意義），或者因為它們具有三種有為法的特徵和八種不穩定的世間法（極大的損害），所以它們是動搖和不穩定的，並且因為毀滅的根源（聖《大疏》等）是自然毀滅的，不依賴於後來的事物，所以它們具有徹底毀滅之相。這些的自性，即兩種相，以及斷滅的自性或三種相。相似的法性。應當斷滅，因為它們是今生和來世的損害之源（聖《大疏》），是恐懼之源（例如雷擊等，出自《俱舍論》的精要）。（聖《大疏》）因為它們是惡鬼等損害的根源，所以是疾病的開端，或者（因為它們與鬼神等具有相同的性質，出自《俱舍論》的精要）。因為四大不調，以及因為它們是雷擊（聖《大疏》）的根源（因為它們與饑荒和敵軍具有相同的性質，出自《俱舍論》的精要），所以具有損害之相。以及斷滅真諦的相。

【English Translation】 Birth (Tibetan: བྱུང་): Or (Tibetan: ངམ་), gold (Tibetan: གསེར་). A meditator is detached from all suffering, or turns away (gold). A non-learner enters practice for the sake of stopping all suffering. (Gold) It is said (gold, it is said to come from the scriptures of the Hearers). Because it arises from the collection of nouns. As it is said: Aversion is on the path of seeing. Detachment is when the path of meditation is complete. Cessation is the cessation of all aggregates. Entering aversion and detachment is the combination of the two (i.e., yoga), abiding in this. Entering cessation (Tibetans regard external things as the path of seeing, and explaining meditation is wrong) is a non-learner (gold). So it is said. Thus, the truths of suffering and origin, each with its own aspect of aversion, have seven characteristics each, totaling seven. Suffering and origin, in terms of their nature, should be renounced. Because they destroy one's own happiness (supreme essence), or because they are the source of unhappiness and various harms, they are like enemies (commentary on the 《Hundred Thousand Verses》, Buddhahri). Because of old age, sickness, and death (destroying and harming both), or because they have antidotes (arising from wisdom), they have the nature of destruction. Therefore, the nature of aversion or two aspects, and similar nature. One should be detached, because its nature is unstable (《Great Commentary》, etc., the true meaning of Buddhahri), or because they have the characteristics of the three conditioned dharmas and the eight unstable worldly dharmas (great harm), so they are shaking and unstable, and because the source of destruction (Holy 《Great Commentary》, etc.) is naturally destroyed, not dependent on later things, so they have the aspect of complete destruction. The nature of these, that is, two aspects, and the nature of cessation or three aspects. Similar nature. One should cease, because they are the source of harm in this life and the next (Holy 《Great Commentary》), the source of fear (such as lightning strikes, etc., from the essence of the 《Kusha》). (Holy 《Great Commentary》) Because they are the source of harm from demons, etc., they are the beginning of disease, or (because they have the same nature as ghosts, etc., from the essence of the 《Kusha》). Because the four elements are disordered, and because they are the source of lightning strikes (Holy 《Great Commentary》) (because they have the same nature as famine and enemy armies, from the essence of the 《Kusha》), they have the aspect of harm. And the aspect of the truth of cessation.

མ་རིག་པ་(ཨཱརྱ་ )འགོག་པའི་རང་གི་ངོ་བོ་སྟེ་རྣམ་པའི་རྣམ་གྲངས་ཀྱི་རྣམ་པ་ནི། ཉོན་མོངས་མེད་(འགྲེལ་ཆེན་ གསེར་)པས་བདག་མེད་པའི་རྣམ་པའམ། རྣལ་འབྱོར་བའི་བདག་ནི་སྡུག་བསྔལ་གྱི་ཕུང་བོ་ སྟེ་དེ་མེད་པས་བདག་མེད་ཅེས་དག་སྙིང་ངོ་། །སྡུག་བསྔལ་ཞི་བ་དང་། ཉོན་མོངས་ཞི་ཞེས་ དག་སྙིང་ངོ་། །བསྡུག་བསྔལ་དང་ཉོན་མོངས་མེད་པ་ནི་གཙང་བ་སྟེ་དེ་གཉིས་ཀྱིས་དབེན་ པའམ་གཙང་བ་ནི་གྱ་ནོམ་པའི་རྣམ་པའི་རྣམ་གྲངས་སོ། །(དག་སྙིང་ངོ་། །ཨཱརྱ་)ཇི་ལྟར་ངེས་པར་ འབྱུང་བའི་མཚན་ཉིད་བདག་(བུདྡྷ་ཤྲཱི་ཡང་། )བདག་གི་དང་བྲལ་བས་སྟོང་པ་ཉིད་དང་། འདུས་ བྱས་ཀྱི་མཚན་མ་གང་དུ་ཡང་མེད་པས་(རྒྱུ་རྐྱེན་གྱིས་འདུས་བྱས་པའི་ཞེས་བུདྡྷ་ཤྲཱི། )མཚན་མ་མེད་པ་ དང་། ཁམས་གསུམ་ལ་སྨོན་པ་མེད་པ་དང་། གང་ངེས་པར་འབྱུང་བ་(ཨཱརྱ་)མ་འོངས་པའི་(ཕུང་ བོ་ཞེས་བུདྡྷ་ཤྲཱི། )ལས་མངོན་པར་འདུ་བྱེད་པ་མེད་པའི་རྣམ་པ་དག་གམ་རྣམས་དང་། (ཞེས་བཞི་བོའི་ བཤད་པ་གནོད་འཇོམས་དང་དག་སྙིང་གིའོ། ། ) གསེར་ནི་དེ་བཞི་གཅིག་ཏུ་བགྲང་ངོ་། །དེ་བདུན་ཉིད་(དག་ 2-19 སྙིང་)ལམ་གྱི་ཡང་རྣམ་པ་སྟེ། དེ་ལ་ངེས་པར་འགོག་པ་ནི་འགོག་བདེན་ནོ། །འདིས་འགོག་ པར་བྱེད་པས་འགོག་པ་ནི་ལམ་བདེན་ཏེ་དེ་དག་སོ་སོ་ལ་ཡང་རྣམ་པ་བདུན་ཞེས་དག་སྙིང་ ཟླ་གསུམ་མོ། །དེ་ལྟར་ན་བདེན་བཞིའི་རྣམ་པ་ཉི་ཤུ་རྩ་དགུ་ཞེས་དག་སྙིང་སྟེ་སོ་སོར་བྱས་ ན་སོ་དྲུག་འོང་ངོ་། །ལམ་གྱི་བདེན་པའི་རྣམ་པ། མྱང་འདས་ཀྱི་གྲོང་ཁྱེར་ཐོབ་(འགྲེལ་ཆེན་བུདྡྷ་ ཤྲཱི་ཨཱརྱ། )པར་བྱེད་པས་ལམ་སྟེ། མི་དམིགས་པའི་ཚུལ་གྱིས་དྲན་པ་ཉེ་བར་བཞག་པ་བསྒོམ་ ཞེས་སོགས་སོ་བདུན་ནས་མ་འདྲེས་པའི་བར་རོ། །ཉོན་མོངས་མ་ལུས་པའི་གཉེན་(འགྲེལ་ཆེན་ བུདྡྷ་ཤྲཱི། )པོར་གྱུར་པས་(མ་ལུས་པར་རྟོགས་པས་ཞེས་ཨཱརྱ་སྟེ་སྦྱིན་སོགས་གཉེན་པོ་མ་ལུས་པའོ། ། )རིག་པ་སྟེ། མི་ དམིགས་པའི་ཚུལ་གྱིས་སྦྱིན་ཕར་སྒོམ་ཞེས་སོགས་ཕྱིན་དྲུག་ལ་སྦྱར་རོ། །སེམས་ཀྱི་ཕྱིན་ཅི་ མ་ལོག་(འགྲེལ་ཆེན་གསེར། )པ་ཉིད་རྟོགས་པར་བྱེད་པས་སྒྲུབ་པ། ཤེར་ཕྱིན་ལ་སྤྱོད་ཚེ། ཞེས་ སོགས་ནས། བདག་གམ་བདག་གིར་མེད་དོ། །དེ་ཅིའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། བྱང་ཆེན་པོའི་ཡོངས་ སུ་བསྔོ་བའི་སེམས་གང་ཡིན་པ་དེ་ཡང་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་དང་འགྲོགས་པ་མ་ཡིན་ཞེས་ སོགས་སོ། །མངོན་ཞེན་མེད་པར་རྟག་པའི་གནས་སུ་འགྲོ་བས་ངེས་པར་འབྱིན་པའི་རྣམ་ པའོ། །ཡོངས་སུ་བསྔོ་བའི་སེམས་ཡང་སེམས་མ་ཡིན་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ཀྱང་སེམས་མ་ ཡིན། ཞེས་སོགས་ནས། སེམས་མ་ཡིན་པ་ཡང་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་ཞེས་སོགས་སོ་ཨཱརྱའོ། ། རྣམ་པ་ཉེར་དྲུག་ཏུ་ཤེར་འབྱུང་སྟེ་ཕ་རོལ་སོགས་བདུན་ཉིད་དུ་བགྲང་ངོ་། །གསེར་ནི།

【現代漢語翻譯】 對治無明（梵文：Avidyā，अविद्या，avidyā，無明）的自性，即相的分類之相：無煩惱（《釋論·金鬘》），即無我之相；瑜伽士的我，即痛苦的蘊聚，因其不存在而無我，此乃清凈之精髓。 痛苦寂滅，煩惱寂滅，此乃清凈之精髓。無痛苦與無煩惱即是清凈，遠離二者即是清凈，乃是殊勝之相的分類。（清凈之精髓，聖者） 如何確定解脫的體性？無我（佛吉祥智），遠離我與我所而為空性；因無任何有為法的相（由因緣聚合而成，佛吉祥智），故為無相；對三界無有希求；以及任何解脫（聖者），對未來（蘊，佛吉祥智）之業不作顯現之行，此等相，（此四者之解釋見《損惱摧毀》與《清凈精髓》）。《金鬘》將此四者合為一體。此七者（清凈精髓）亦是道的相，其中，確定止息即是滅諦。以此對治而止息，此止息即是道諦，彼等各自亦有七相，此乃《清凈精髓·三月》。 如是，四諦共有二十九相，此乃《清凈精髓》，若分別計算則有三十六相。道諦之相：獲得涅槃之城（《釋論》，佛吉祥智，聖者），以不緣之方式修習念住等三十七道品，直至無雜染。 成為所有煩惱之對治（《釋論》，佛吉祥智），（完全了悟，聖者，即佈施等所有對治），即是智慧，以不緣之方式修習佈施波羅蜜等，可應用於六度。 通達心之不顛倒（《釋論·金鬘》）即是成就。行持般若波羅蜜時，乃至無我或無我所。為何如此？因大菩提之迴向心亦不與菩提心相應等。無有執著，趨向常恒之境，乃是決定義之相。 迴向心亦非心，菩提心亦非心，乃至非心亦不可思議等，聖者。般若波羅蜜有二十六相，即彼岸等七者。

【English Translation】 The self-nature of counteracting ignorance (Avidyā): the aspect of the classification of aspects is: without affliction (Commentary: Golden Garland), that is, the aspect of selflessness; the self of the yogi, that is, the aggregate of suffering, is selfless because it does not exist, this is the essence of purity. The cessation of suffering and the cessation of afflictions, this is the essence of purity. The absence of suffering and the absence of afflictions is purity, being separated from the two is purity, which is the classification of the aspects of magnificence. (The essence of purity, Arya) How to determine the characteristic of definite emergence? Selflessness (Buddha Shri), emptiness by being separated from self and what belongs to self; because there is no characteristic of compounded phenomena anywhere (compounded by causes and conditions, Buddha Shri), therefore it is without characteristics; without longing for the three realms; and whatever definitely emerges (Arya), the aspect of not manifestly performing future (aggregates, Buddha Shri) actions, or all of them (the explanation of these four is in 'Subduing Harm' and 'Essence of Purity'). The Golden Garland counts these four as one. These seven (Essence of Purity) are also aspects of the path, in which, definitely stopping is the Truth of Cessation. Because it stops by this, stopping is the Truth of the Path, and each of them also has seven aspects, this is 'Essence of Purity, Three Months'. Thus, the four truths have twenty-nine aspects, this is the Essence of Purity, if done separately there will be thirty-six. Aspects of the Truth of the Path: attaining the city of Nirvana (Commentary, Buddha Shri, Arya), practicing mindfulness in a non-objective way, etc., from thirty-seven to non-mixture. Becoming the antidote to all afflictions (Commentary, Buddha Shri), (completely realizing, Arya, that is, all antidotes such as giving), is wisdom, practicing generosity paramita in a non-objective way, etc., can be applied to the six perfections. Realizing the non-perversion of the mind (Commentary, Golden Garland) is accomplishment. When practicing Prajnaparamita, even without self or what belongs to self. Why is that? Because the mind of great Bodhi dedication is also not associated with the mind of Bodhi, etc. Without attachment, going to the state of permanence is the aspect of definite extraction. The mind of dedication is also not the mind, the mind of Bodhi is also not the mind, even the non-mind is inconceivable, etc., Arya. There are twenty-six aspects of Prajnaparamita, that is, counting the seven of the other shore, etc.

ཕ་ རོལ་སོགས་བཅུ་བཞི་དང་། འགོག་པའི་སྟོང་ཉིད་སོགས་བཞི་གཅིག་ཏུ་བགྲང་བས་སུམ་ཅུ་ འོང་ངོ་། ། གསུམ་པ་ལ་གསུམ་ལས། སྔ་འགྲེལ་ནི། བདེན་བཞི་ཡོངས་སུ་ཤེས་པའི་འཕགས་ ལམ་དང་དེ་ཤེས་པའི་འཕགས་ལམ་འབྱུང་བ་ནི་རྒྱུ་ངེས་པར་འབྱེད་པའི་ཆ་དང་མཐུན་པ་ རྟོགས་པའམ་ཐོབ་པ་སྔོན་དུ་འགྲོ་བ་ཅན་ཡིན་པས། འབྲས་བུ་འཕགས་ལམ་གཉིས་བརྗོད་ 2-20 ཟིན་ནས་དེའི་རྒྱུ་ངེས་པར་འབྱེད་པའི་ཆ་མཐུན་སྟོན་ནོ། །རྩ་བ་ལ། རད་ཀིར་གྱིས། ཉན་ ཐོས་རྣམས་ཀྱི་དྲོད་ལ་སོགས་པའི་ལམ་གཞན་ལོགས་ཤིག་ཏུ་གསུངས་པ་དེ་ལྟར་བྱང་ཆུབ་ སེམས་དཔས་ཡང་ཤེས་པར་བྱ་སྟེ་དེ་གསུངས་པ་ཞེས་པས། འཕགས་པ་ཉན་ཐོས་ཀྱི་སྦྱོར་ ལམ་ལ་ནི་བཞི་སྟེ། བདེན་བཞིའི་རྣམ་པ་བཅུ་དྲུག་མཚུངས་པར་བསྒོམ་པའི་དྲོད་རྩེ་བཟོད་ ཆུང་། ཁམས་གསུམ་གྱི་བདེན་བཞིའི་རྣམ་པ་ཕྲི་ནས་མཐར་སྡུག་བདེན་གྱི་རྣམ་པ་གང་རུང་ གཅིག་ལན་གཉིས་སུ་བསྒོམ་པའི་བར་བཟོད་འབྲིང་། འདོད་པའི་སྡུག་བསྔལ་ལ་དམིགས་ པའི་བཟོད་ཆེན་དང་ཆོས་མཆོག་སྐད་ཅིག་རེ་རེ་སྟེ་དེ་ལྟར་བཞིའོ། །རད་ཀིར་གྱིས། འཕགས་ པ་ཉན་ཐོས་ལམ་ལ་ནི། །ཞེས་པ། ཉན་ཐོས་ཀྱི་ལམ་ཡང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔས་རྣམ་པར་ བཞག་པར་ཤེས་པར་བྱ་ཞེས་པའི་དོན་ཏོ། །ཞེས་པས། འཕགས་པ་ཉན་ཐོས་ཀྱི་ལམ་ཤེས་ པའི་ལམ་ཤེས་ཀྱི་རྒྱུ་སྦྱོར་ལམ་ལ་བཞི་སྟེ། གཟུགས་སོགས་དང་བྱང་སེ་ལ་སོགས་པ་རྣམས་ དོན་དམ་པར་བདེན་དངོས་ཀྱིས་སྟོང་པའི་ཕྱིར་ན། གཟུགས་སོགས་དང་བྱང་སེམས་སོགས་ ཀྱི་སྟོང་པ་ཉིད་རྣམས་དབྱེར་མེད་པའི་ཆོས་ཉིད་དོན་རྣམ། བྱང་སེའི་སྦྱོར་ལམ་དྲོད་ཀྱིས་ དེ་ལྟར་རྟོགས་པ་ཤེས་རྣམ། དེ་ལྟར་རྟོགས་པའི་བྱང་སེའི་སྦྱོར་ལམ་ཆ་བཞིའི་དང་པོ་དེ་དྲོ་ བའོ། །གོའུ་ཤི་ཀ་གཟུགས་ནི་གཟུགས་ཀྱིས་སྟོང་ངོ་། །སོགས་ནས། བྱང་སེམས་བྱང་སེམས་ ཀྱིས་སྟོང་(གཟུགས་སོགས་དང་བྱང་སེའི་སྟོང་ཉིད་གཉིས་སུ་མེད་ཅིང་གཉིས་སུ་བྱར་མེད། )ཞེས་སོགས་རྒྱ་ཆེར་ རོ། །གཟུགས་སོགས་དེ་དག་དོན་དམ་པར་ཅིར་ཡང་མ་དམིགས་པར་རྟོགས་པའི་ཆ་ཤེས་ རྣམ། དོན་དམ་པར་ཅིར་ཡང་དམིགས་བྱར་མེད་པའི་ཆོས་ཉིད་དོན་རྣམ། དེ་ལྟར་རྟོགས་པའི་ བྱང་སེའི་སྦྱོར་ལམ་ཆ་བཞིའི་གཉིས་པ་རྩེ་མོར་གྱུར་པ་དག་ཏུ་འདོད་དོ། །དམིགས་པའི་ཚུལ་ གྱིས་གཟུགས་ལ་གནས་པར་མི་བྱའོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །གཟུགས་སོགས་དེ་རྣམས་ལ་རྟག་ མི་རྟག་ལ་སོགས་པའི་ཚུལ་གྱིས་མངོན་པར་ཞེན་ནས་གནས་པ་བཀག་པའི་རྟོགས་པ་ཤེས་ 2-21 རྣམ། དེར་ཞེན་བྱར་མེད་པའི་ཆོས་ཉིད་དོན་རྣམ། དེ་ལྟར་རྟོགས་པའི་བྱང་སེའི་སྦྱོར་ལམ་ཆ་ བཞིའི་གསུམ་པ་བཟོད་པ་རྣམས་སོ། །དམིགས་པའི་ཚུལ་གྱིས་གཟུགས་རྟག་ཅེས་བྱ་བར་ གནས་པར་མི་བྱའོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །བྱང་སེའི་ས་བཅུ་དག་ལས། ཐོག་མར

【現代漢語翻譯】 將彼岸等十四法，與滅盡之空性等四法合為一體計算，則共有三十法。 第三部分分為三點。首先是前釋：通達四聖諦的聖道，以及生起通達此聖道的聖道，與能明確區分因的因素相符，因為證悟或獲得此道是先決條件。因此，在闡述了作為果的兩種聖道之後，便闡述了作為因的能明確區分的因素。 根本頌中，Radkir說道：『聲聞眾的暖位等其他道被分別宣說，菩薩也應如是了知，因為這些道已被宣說。』因此，聖聲聞的加行道有四種：共同修習十六種四諦行相的暖位、頂位、忍位和世第一法；減少三界四諦的行相，最終修習兩次苦諦的任何一種行相之間的中等忍位；緣于欲界痛苦的大忍位和每個剎那的勝法位。如是共有四種。 Radkir說道：『聖聲聞道，』意為：菩薩也應了知聲聞道已被分別安立。因此，了知聖聲聞道的道的因，即加行道有四種：色等和菩提心等，因為在勝義中空無真實的自性，所以色等和菩提心等的空性是無別的法性。菩薩加行道暖位如是證悟，是為知。如是證悟的菩薩加行道四部分中的第一部分是暖位。Goushika說：『色即是空。』等等，直至『菩提心即是空。（色等與菩提心的空性無二無別。）』等等，廣說。 證悟色等不緣于任何勝義，是為知。不緣于任何勝義的法性，是為義。如是證悟的菩薩加行道四部分中的第二部分被認為是頂位。『不應以緣唸的方式安住於色。』等等。 對於色等，以常與無常等方式執著而安住是被禁止的，這是知。不應執著於此，是為法性。如是證悟的菩薩加行道四部分中的第三部分是忍位。『不應以緣唸的方式安住於色是常。』等等。 在菩薩的十地中，最初...

【English Translation】 Counting the fourteen factors such as the 'far shore' etc., and combining the four factors such as the 'emptiness of cessation' into one, there are thirty in total. The third part is divided into three points. First, the previous explanation: The noble path that fully understands the Four Noble Truths, and the arising of the noble path that understands it, is in accordance with the factor of definitely distinguishing the cause, because realizing or attaining it is a prerequisite. Therefore, after stating the two noble paths as the result, it shows the factor of definitely distinguishing the cause. In the root text, Radkir says: 'The Hearers' paths such as the heat etc. are taught separately, Bodhisattvas should also know them as such, because they are taught.' Therefore, the Hearers' path of application has four: the heat, peak, forbearance, and supreme mundane qualities, which equally contemplate the sixteen aspects of the Four Noble Truths; reducing the aspects of the Four Noble Truths of the three realms, and finally contemplating any one aspect of the Truth of Suffering twice in between, which is the medium forbearance; the great forbearance that focuses on the suffering of the desire realm and each moment of the supreme dharma. Thus, there are four. Radkir says: 'The Hearers' noble path,' meaning: Bodhisattvas should also know that the Hearers' path has been separately established. Therefore, the cause of knowing the path of knowing the Hearers' noble path, which is the path of application, has four: Form etc. and Bodhicitta etc., because in the ultimate sense they are empty of true essence, therefore the emptiness of Form etc. and Bodhicitta etc. is the undifferentiated nature of dharma. The Bodhisattva's path of application, the heat, realizes it as such, which is knowledge. The first of the four parts of the Bodhisattva's path of application that realizes it as such is the heat. Goushika says: 'Form is empty of form.' etc., until 'Bodhicitta is empty of Bodhicitta. (The emptiness of Form etc. and Bodhicitta are non-dual and cannot be made dual.)' etc., extensively. Realizing that Form etc. do not focus on anything in the ultimate sense is knowledge. The nature of dharma that does not focus on anything in the ultimate sense is meaning. The second of the four parts of the Bodhisattva's path of application that realizes it as such is considered the peak. 'One should not abide in form in the manner of focusing.' etc. Abiding with attachment to Form etc. in the manner of permanence and impermanence etc. is prohibited, which is knowledge. The nature of dharma that should not be attached to there is meaning. The third of the four parts of the Bodhisattva's path of application that realizes it as such is forbearance. 'One should not abide in the manner of focusing on form as permanent.' etc. Among the ten Bodhisattva grounds, at the beginning...

་བརྩམས་ནས་ ནི་མངོན་པར་ཞེན་པའི་ཚུལ་གྱིས་མི་གནས་པར་རྒྱས་པར་བསྟན་པ་ཡིས་ཏེ་དེ་ལ་མངོན་ཞེན་ མེད་པའི་རྟོགས་པ་ཤེས་རྣམ། དེར་ཞེན་བྱར་མེད་པའི་ཆོས་ཉིད་དོན་རྣམ། དེ་ལྟར་རྟོགས་ པའི་བྱང་སེའི་སྦྱོར་ལམ་ཆ་བཞིའི་བཞི་པ་ནི་ཆོས་ཀྱི་མཆོག་ཏུ་འགྱུར་བར་མདོ་ལས་བཤད་ དོ། །ཞེན་ནས་གནས་པར་མི་བྱ་བ་ཅི་ཕྱིར་ཞེ་ན། རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་མཁྱེན་ནས་ ཏེ་མངོན་(ཤཱན་དངོས། )པར་རྟོགས་པས་ཆོས་ཀུན་རྫོབ་པ་རྣམས་དོན་དམ་པར་མ་གཟིགས་པའི་ ཕྱིར་རམ། སངས་རྒྱས་ཀྱིས་ཡོད་མེད་ཀུན་མཁྱེན་ནས་ཞེས་སྦྱར་རོ། །ས་དང་པོ་ལ་དམིགས་ པའི་ཚུལ་གྱིས་གནས་པར་མི་བྱའོ། །ཞེས་སོགས་ཕྱིན་དྲུག་སོགས་རྒྱ་ཆེར་རོ། །བརྒྱད་སྟོང་ པར། འབྲས་གནས་བཞི་དངོས་སུ་སྨོས་ཤིང་དེའི་ཤུགས་ཀྱིས་ཞུགས་པ་བཞི་ཡང་གཟུང་ ཞེས་འགྲེལ་ཆེན་ནོ། །རང་རྒྱལ་དང་སངས་རྒྱས་གཉིས་དངོས་སུ་སྨོས་པས་ས་བཅུ་ཞེས་ སོ། །(འགྲེལ་ཆེན། )འགྲེལ་པ་ལ། གང་གིས་དམིགས་པའི་རྣམ་པ། གང་ལ་དམིགས་པའི་ཡུལ། བློའི་ངོ་བོའོ། །དང་པོ་ནི། གཟུགས་ལ་སོགས་པའི་ཕུང་བོ་དོན་དམ་པར་རང་རང་གི་ངོ་བོ་ ཉིད་ཀྱིས་སྟོང་པའི་ཕྱིར། གཟུགས་སོགས་ཀྱི་སྟོང་པ་ཉིད་རྣམས་ཕན་ཚུན་ཐ་དད་པ་མེད་པའི་ ཆོས་ཉིད་དྲོད་ཀྱི་དོན་རྣམ་མོ། །ཞེས་སོགས་སྔར་ལྟར་རོ། །གཟུགས་ལ་སོགས་པ་སྔ་མར་ བསྟན་པ་བཞིན་དུ་སྟོང་པའི་ཕྱིར། གཟུགས་སོགས་སུ་མི་དམིགས་པའི་རྟོགས་པ་ཤེས་རྣམ། ཞེས་སོགས། དེ་བཞིན་དུ་སྟོང་པའི་ཕྱིར། གཟུགས་ལ་སོགས་པ་ལ་རྟག་པ་ཡང་མ་ཡིན། མི་རྟག་པ་ཡང་མ་ཡིན་ཞེས་དམིགས་པའི་ཚུལ་གྱིས་གནས་པ་བཀག་པའི་རྟོགས་པ་ཤེས་ རྣམ་ཞེས་སོགས། ས་རབ་ཏུ་དགའ་བ་ལ་སོགས་པ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ལ་དོན་དམ་པར་མངོན་ 2-22 པར་ཞེན་ནས་མི་གནས་པ་སྟེ་གནས་བྱར་མེད་དེ། རྒྱུ་མཚན་གང་གི་ཕྱིར་ན་དེ་པས་བྱང་ ཆུབ་མངོན་རྫོགས་རྒྱས་ནས་དོན་དམ་པར་ཆོས་ཀུན་རྫོབ་པ་རྣམས་ཅིར་ཡང་མ་གཟིགས་ པའི་ཕྱིར། ཞེས་བྱ་བ་གྲོལ་བ་དོན་གཉེར་ལ་ཚད་མའི་སྐྱེས་བུར་གྱུར་པས་མ་དམིགས་པའི་ གཏན་ཚིགས་ཀྱི་འཐད་པས་ཏེ་འཐད་པ་སྒྲུབ་པའི་རིགས་པས་སོ། །ཆོས་བཤེས་ནི། འཐད་ པས་ཞེས་པ་ལུང་གི་ཚད་མ་སྟོན་ཏེ། ང་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སྙིང་པོ་ལ་འདུག་པས་ནི་ཆོས་གང་གི་སྐྱེ་ བའམ་འགག་པ་མ་མཐོང་ངོ་། །ཞེས་སོགས་ཀྱི་གཞུང་གིས་སོ་ཞེས་སོ། །ཞེས་མདོ་ལས་རྒྱས་ པར་ཇི་སྐད་དུ་བསྟན་པ་བཞིན་བསྒོམ་པ་ཞེས་བྱ་བའི་རྣམ་པ་བཞི་བོ་དེ་རྣམས་ཀྱིས་སོ། ། གཉིས་པ་ནི། བདེན་པ་བཞིའི་དམིགས་པ་ལའོ། །གསུམ་པ་ནི། ངེས་འབྱེད་ཆ་མཐུན་ བཞི་གོ་རིམ་བཞིན་ཏུ་སྐྱེའོ་ཞེས་བྱ་བ་(མཚོན་ཆ་ནི་དང་པོར་གོ་ཆ་ཕུགས་ནས་དེའི་འོག་ཏུ་འདོད་པའི་སྐྱེས་བུ་ལ་ ཕུགས་པའི་དཔེའོ་ཞེས་ཆོས་བཤེས་སོ། ། )ཡིན་ནོ། ། ༈ རང་

【現代漢語翻譯】 從…開始 以不執著的方式廣為展示，從而獲得對無執著的理解。在那裡，存在著不應執著的法性真諦。如是理解的菩薩，其四種資糧道中的第四個階段，經中說將成為最殊勝的法。為什麼不應該執著而住呢？因為圓滿的佛陀已經知曉，通過證悟，所有世俗的法都不是究竟的。佛陀知曉一切有無，所以要這樣理解。不應以執著的方式安住于初地。等等，六度等等非常廣闊。在《八千頌般若經》中，明確提到了四種果位，並且通過暗示也包含了四種入流果，這是《大疏》中的觀點。因為明確提到了聲聞和佛陀，所以說是十地。《大疏》中說：以何種方式緣取，緣取的對境是什麼，以及心的本質是什麼。第一，色蘊等諸蘊，因為在究竟意義上是空性的，所以色等諸法的空性，是彼此無別的法性，是暖位的意義。等等，如前所述。如同先前所展示的那樣，因為色等是空性的，所以對色等不作意，這是理解。等等。同樣，因為是空性的，所以不應以常或無常的方式執著於色等，這是阻止以執著方式安住的理解。等等。具有初地（極喜地）等功德者，不應執著于究竟意義，因為不住於此，沒有可住之處。原因是什麼呢？因為菩薩已經圓滿證悟，並且在究竟意義上沒有看到任何世俗的法。因此，通過不作意的理由，對於尋求解脫的人來說，這成爲了可靠的依據，即通過建立理由的邏輯。法友說：『通過理由』指的是經教的量，因為我安住在菩提樹下，沒有看到任何法的生滅。等等，經文中如是說。如經中所廣示的那樣，通過四種修習的方式。第二，是對四聖諦的作意。第三，四種順抉擇分依次生起（譬如戰士先穿鎧甲，然後射箭，比喻先具備順抉擇分，然後才能證悟真理，這是法友的觀點）。 ༈

【English Translation】 Starting from... It is extensively shown in a non-attached manner, thereby gaining understanding of non-attachment. There, there are the truths of Dharma nature that should not be clung to. A Bodhisattva who understands in this way, the fourth of the four paths of accumulation, is said in the sutra to become the most excellent Dharma. Why should one not dwell with attachment? Because the fully enlightened Buddha knows, through realization, that all conventional Dharmas are not ultimate. The Buddha knows all existence and non-existence, so it should be understood in this way. One should not dwell in the first bhumi (stage) with attachment. And so on, the six perfections and so on are very vast. In the Eight Thousand Verse Prajnaparamita Sutra, the four Fruition stages are explicitly mentioned, and by implication, the four Stream-entry stages are also included, according to the Great Commentary. Because the Shravaka (Hearer) and the Buddha are explicitly mentioned, it is said to be the ten bhumis. The Great Commentary says: In what way does one focus, what is the object of focus, and what is the nature of the mind. First, the aggregates such as the form aggregate, because they are empty in the ultimate sense, therefore the emptiness of form and other Dharmas is the Dharma nature that is indistinguishable from each other, which is the meaning of the heat stage. And so on, as before. As shown previously, because form and so on are empty, therefore not focusing on form and so on is understanding. And so on. Similarly, because it is empty, one should not cling to form and so on as permanent or impermanent, which is the understanding that prevents dwelling with attachment. And so on. One who possesses the qualities of the first bhumi (Joyful Ground) and so on, should not cling to the ultimate meaning, because there is no place to dwell. What is the reason? Because the Bodhisattva has fully realized enlightenment, and in the ultimate sense has not seen any conventional Dharmas. Therefore, through the reason of non-apprehension, for those who seek liberation, this becomes a reliable basis, that is, through the logic of establishing the reason. The Dharma friend says: 'Through reason' refers to the measure of scripture, because I dwell under the Bodhi tree, and have not seen the arising or ceasing of any Dharma. And so on, as the sutra says. As extensively shown in the sutra, through the four ways of practice. Second, it is the focus on the Four Noble Truths. Third, the four factors of definite emergence arise in sequence (for example, a warrior first puts on armor and then shoots an arrow, which is an analogy for first having the factors of definite emergence, and then being able to realize the truth, according to the Dharma friend). ༈

རྒྱལ་གྱི་ལམ་ཤེས། གཉིས་པ་ལ། སྤྱི་དང་། ཡན་ལག་གི་དོན་གཉིས་སོ། ། ༈ སྤྱིའི་དོན། དང་པོ་ལ། མཚན་ཉིད་ནི། ཐེག་ པ་གསུམ་ལས་རང་བཞིན་གྱིས་དབང་བོ་འབྲིང་དུ་གྱུར་པའི་གང་ཟག་ནི། རང་རྒྱལ་གང་ ཟག་གི་མཚན་ཉིད། རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ས་ལ་བརྟེན་ནས་རང་བྱང་ཆུབ་ཏུ་བགྲོད་པའི་གོ་ སྐབས་ཕྱེ་ཤུལ་དུ་གྱུར་པ། དེའི་ལམ་གྱི་མཚན་ཉིད་དོ། །སའི་བཤད་ཟིན་ཏོ། །རང་རྒྱལ་ཐེག་ པའི་མཚན་ཉིད་ནི། བློ་གྲོས་མི་ཟད་པས་བསྟན་པའི་མདོ་འགྲེལ་དུ། (དབྱིག་གཉེན། ) རང་སངས་ རྒྱས་དེ་དག་རྣམ་པར་གྲོལ་བའི་སར་ཕྱིན་པར་བྱེད་པའི་ཐེག་པ་ནི་རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཐེག་ པ་སྟེ། ཞེས་པ་ལྟར་རོ། །མཚོན་བྱའི་སྒྲ་བཤད་ནི། བདག་ཉིད་གཅིག་པུའི་དོན་ཏེ། རྒྱུ་མཚན་ དུ་གྱུར་པར་བྱས་ནས་རང་ཉིད་སངས་རྒྱས་པས་རང་སངས་རྒྱས་སོ། །ཞེས་ཨཱརྱའོ། །(འགྲེལ་ ཆེན། ) སྨོན་ལམ་ལ་སོགས་པའི་རྐྱེན་གྱི་མཐུས་བྱང་ཆུབ་རྟོགས་པས་རྐྱེན་རྟོགས་ཞེས་སམ། བློ་གྲོས་མི་ཟད་པའི་མདོ་འགྲེལ་དུ། དམིགས་པ་གང་ཡང་རུང་བ་ལས་རྐྱེན་གྱིས་ཡེ་ཤེས་ 2-23 རྟོགས་པ་སྟེ་(མདོ་ཚིག་)ཞེས་བྱ་བས། རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་བར་འབྱུང་བ་མངོན་པར་བྱང་ཆུབ་པ་ བསྟན་ཏེ། དམིགས་པའི་ཡུལ་གང་ཡང་རུང་སྟེ། ཆོས་ཐམས་ཅད་རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་བར་འབྱུང་ བའི་ངོ་བོ་ཉིད་དུ་ཤེས་ཤིང་ཁོང་དུ་ཆུད་ཅེས་བྱ་བའི་དོན་ཏོ། །ཞེས་པས་དམིགས་པ་གང་རུང་ ལ་དམིགས་པའི་རྐྱེན་གྱིས་རྟེན་འབྲེལ་ཤེས་པའི་ཡེ་ཤེས་རྟོགས་ཞེས་པའོ། །མཚན་གཞི་ལ། ལམ་གྱི་དབྱེ་བ་ལྔ་ཡོད་ཅིང་། གང་ཟག་གི་དབྱེ་བ་ལ། བསེ་རུ་ལྟ་བུ་དང་ཚོགས་དང་སྤྱོད་པ་ གཉིས་ཏེ་(མངོན་པ་ཀུན་བཏུས་སུ)། གསུམ་མམ། དང་པོ་ཉིད་ནས་འདོད་ཆགས་ཆུང་བ་སྙིང་རྗེ་ ཆུང་བ། ང་རྒྱལ་སྤྱོད་པའི་རིགས་ཅན་གསུམ་དུ་(དབུ་མ་སྙིང་པོ་དང་དེའི་རང་འགྲེལ། )རྟོག་གེ་འབར་ བར་བཤད་དེ། རིགས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་གསུམ་ཡིན་ཏེ། །རང་བཞིན་གྱིས་ནི་འབྱུང་བ་ཉིད། ། དང་པོ་ཉིད་ནས་འདོད་ཆགས་ཆུང་། །སྙིང་རྗེ་ཆུང་བའི་རིགས་ཅན་པ། །ཁྱད་འཕགས་ང་ རྒྱལ་ལ་སྤྱོད་པ། །ཞེས་སོ། །དེ་གསུམ་ཅར་ཡང་བསྐལ་བ་བརྒྱར་ཚོགས་བསགས་དགོས་ཏེ། མདོ་དྲིན་ལན་བསབ་པར། རང་སངས་རྒྱས་རྣམས་ནི་བསྐལ་བ་ཆེན་པོ་བརྒྱས་ཚར་ཕྱིན་པར་ འགྱུར་རོ། །ཞེས་ཏེ། བར་བསྐལ་བརྒྱད་ཅུ་ལ་བསྐལ་བ་ཆེན་པོར་མཛོད་དུ་བཤད་ལ། བསེ་ རུ་བསྐལ་བ་བརྒྱ་ཡི་རྒྱུས། །ཞེས་སོ། །ཆོས་བཤེས་ཀྱིས་ཀྱང་། སྔོན་ཞེས་བྱ་བ་ནི་བསྐལ་བ་ བརྒྱའི་བར་དུ་སྟེ། ཞེས་སོ། །ས་སྡེའི་རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སར། བསྐལ་བ་བརྒྱར་སངས་རྒྱས་ འབྱུང་བ་མཉེས་པར་བྱེད་པ། ཞེས་དང་། རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ལམ་དང་པོ་བསྐལ་བ་བརྒྱ་ཚང་ བར་ཚོགས་བསགས་ནས་བསྐལ་བ་བརྒྱ་འདས་པའི་འོག་ཏུ་སངས་རྒྱས་འབྱུང་བ་མེད་པ་

【現代漢語翻譯】 《獨覺道》 第二，分為共同和支分兩種含義。 第一，共同含義： 首先，定義：三乘（梵文：Triyāna）中，自性上根器為中等的補特伽羅（梵文：Pudgala），是獨覺補特伽羅的定義。依靠獨覺地（梵文：Pratyekabuddhabhūmi）而趨入獨自菩提（梵文：Bodhi）的開端，是其道的定義。地的解釋已完畢。獨覺乘的定義是：在《不退轉輪經》（梵文：Akṣayamati-nirdeśa-sūtra）的註釋中，（世親（梵文：Vasubandhu））說：『使那些獨覺到達解脫之地的乘，就是獨覺乘。』就像這樣。能詮釋的詞語解釋是：獨自一人的意思，作為原因，自己成佛，所以是獨覺。阿阇黎（梵文：Ācārya）這樣說。（《釋論》）通過發願等緣起的力量證悟菩提，所以稱為緣起覺，或者在《不退轉輪經》的註釋中說：『從任何所緣中，通過緣起證悟智慧（經文）。』因此，顯示了依賴和合而生起而證悟菩提，即任何所緣的對境，了知並理解一切法都是依賴和合而生起的自性。因此，通過緣起任何所緣的因緣，證悟了知緣起的智慧。 基：道的分類有五種。補特伽羅的分類有：如犀牛角般的（獨覺）和合與修行兩種（《攝類學》）。或者分為三種：從一開始貪慾小、慈悲小、我慢習氣的三種（《中觀心髓》及其自釋）在《正理之焰》中解釋說：三種是種性的定義。自性本是生起，從一開始貪慾小，慈悲小的種性者，擅長運用卓越的我慢。這三種都需要積累一百個劫的資糧。《報恩經》中說：獨覺們需要經歷一百個大劫才能圓滿。這裡將八十個中劫視為一個大劫。如犀牛角（獨覺）需要一百劫的因緣。法友也說：『先前』指的是一百劫的時間。在《地品》的獨覺地中說：一百劫中使佛陀生起感到歡喜。並且，獨覺道的最初，需要圓滿積累一百劫的資糧，在一百劫過去之後，沒有佛陀生起。

【English Translation】 The Path of the Pratyekabuddha Secondly, it has two meanings: general and specific. First, the general meaning: Firstly, the definition: Among the Three Vehicles (Triyāna), a person whose faculty is naturally moderate is defined as a Pratyekabuddha (Individual Buddha). The beginning of proceeding towards self-enlightenment (Bodhi) based on the Pratyekabuddhabhūmi (the ground of the Pratyekabuddha) is the definition of its path. The explanation of the ground is finished. The definition of the Pratyekabuddha Vehicle is: In the commentary on the Akṣayamati-nirdeśa-sūtra (Inexhaustible Intellect Sutra), Vasubandhu says: 'The vehicle that leads those Pratyekabuddhas to the state of liberation is the Pratyekabuddha Vehicle.' It is like this. The explanation of the signifying term is: It means 'one alone.' Because one becomes a Buddha by oneself, it is called Pratyekabuddha. Ācārya (teacher) said this. (Commentary) By the power of aspiration and other conditions, one realizes enlightenment, so it is called Condition-Realized. Or, in the commentary on the Akṣayamati-nirdeśa-sūtra, it says: 'From any object, one realizes wisdom through conditions (sutra words).' Therefore, it shows that one realizes enlightenment through dependent arising, that is, any object of focus, knowing and understanding that all dharmas are of the nature of dependent arising. Thus, through the condition of focusing on any object, one realizes the wisdom of knowing dependent arising. Basis: There are five types of paths. There are two types of individuals: like the horn of a rhinoceros (Pratyekabuddha), and association and practice (Compendium of Abhidharma). Or, there are three types: those with little desire from the beginning, little compassion, and those who are accustomed to arrogance (Heart of the Middle Way and its auto-commentary). In Blaze of Reasoning, it is explained that the three are the definitions of the lineage. The nature is to arise, from the beginning, those with little desire, those with little compassion, and those who excel in arrogance. All three need to accumulate merit for a hundred kalpas. The Sutra of Repaying Kindness says: Pratyekabuddhas need to complete a hundred great kalpas. Here, eighty intermediate kalpas are considered a great kalpa. Like the horn of a rhinoceros (Pratyekabuddha) needs the cause of a hundred kalpas. The Dharma Friend also says: 'Previously' refers to the time of a hundred kalpas. In the Pratyekabuddha Ground of the Ground Section, it says: In a hundred kalpas, one pleases the arising of Buddhas. And, at the beginning of the Pratyekabuddha path, one needs to accumulate merit for a hundred kalpas, and after a hundred kalpas have passed, there is no arising of Buddhas.

ན་ སློབ་དཔོན་མེད་པར་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཕྱོགས་ཀྱི་ཆོས་སུམ་ཅུ་རྩ་བདུན་བསྒོམས། རང་བྱང་ཆུབ་ མངོན་པར་རྫོགས་པར་སངས་རྒྱས་ཏེ་ཉོན་མོངས་པ་ཐམས་ཅད་སྤོང་བའི་དགྲ་བཅོམ་པ་ ཉིད་མངོན་དུ་བྱེད་དོ། །ཞེས་ཏེ། གསུམ་ག་འདྲ་བར་བཤད་དོ། །འདི་ལ་གསུམ་སྟེ། ཚོགས་ གསོགས་པའི། རང་དོན་གནས་པའི། གཞན་དོན་རྒྱུ་བའི་ཁྱད་པར་རོ། །དང་པོ་ལ། བསེ་རུ་ 2-24 ལྟ་བུ་ནི། བསྐལ་བ་བརྒྱའི་བར་དུ་སངས་རྒྱས་མཆོད་ཅིང་ཚོགས་བསགས་ཏེ་ཉན་ཐོས་ཀྱི་སྡེ་ སྣོད་ལ་དམིགས་ནས་ཆོས་(ཀུན་བཏུས་)བསྒྲུབ་ཅིང་ཚོགས་ལམ་བསྐྱེད་ནས་ད་དུང་སྐྱེ་བ་ལེན་ པར་ཤེས་ཏེ་སྡེ་སྣོད་གསུམ་གྱི་དོན་(ས་སྡེའི་རང་རྒྱལ་སར། )ཕུང་སྐྱེ་ཁམས་གསུམ། རྟེན་འབྲེལ། (ས་ སྡེར། ) གནས་གནས་མིན། (སར། ) བདེན་པ། (སར། ) སྟེ་མཁས་བྱའི་གནས་དྲུག་ལ་མཁས་པར་ སྦྱངས་ཤིང་འཆི་འཕོ་ཁར་སངས་རྒྱས་མེད་པའི་ཞིང་དུ་སྐྱེ་བར་དང་། དེར་གཞན་ལ་མ་ལྟོས་ པར་རང་གིས་ཐོབ་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་ལམ་བགྲོད་པ་དང་། བྱང་ཆུབ་ཐོབ་པ་ན་གདུལ་བྱ་ ལ་ལུས་ཀྱིས་ཆོས་སྟོན་གྱི་ངག་གིས་མིན་པར་སྨོན་ལམ་འདེབས་སོ། ། དེ་ནས་ཕྱི་མར་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བསྟན་པ་མེད་པའི་ཞིང་སྟོང་བར་གླིང་གསུམ་གྱི་སྐྱེས་པ་ དམངས་རིགས་མིན་པ་གཅིག་ཏུ་སྐྱེས་ཏེ་རང་བྱུང་གིས་རབ་ཏུ་བྱུང་ཞིང་བསྙེན་པར་རྫོགས་ ནས་དུར་ཁྲོད་དུ་ཕྱིན་ཏེ་རུས་པ་འདི་ཅི་ལས་བྱུང་བསམས་པས་མ་རིག་པ་ནས་རྒ་ཤའི་བར་ རྟེན་འབྲེལ་ལུགས་འབྱུང་ལུགས་བཟློག་ཏུ་རྟོགས་པའི་དོན་བསམ་གཏན་བཞི་པའི་དངོས་ གཞི་ལ་བརྟེན་ནས་བསྒོམས་པས་ཚོགས་ལམ་གྱི་དབུགས་འབྱུང་རྔུབ་ནས་གཟུང་སྟེ་ལམ་ ལྔ་སྟན་གཅིག་ལ་མངོན་དུ་བྱེད་དོ། །སྟོན་དང་བསེ་རུ་བྱང་ཆུབ་པར། །བསམ་གཏན་མཐའ་ རྟེན་གཅིག་ལ་ཀུན། །ཞེས་སོ། །དེ་ཡང་མཐོང་སྤང་ཉོན་སྒྲིབ་དང་ཤེས་སྒྲིབ་གཟུང་རྟོག་སྤོང་ ངོ་། །སྒོམ་སྤང་ཁམས་གསུམ་གྱི་ཤེས་སྒྲིབ་གཟུང་རྟོག་དང་བསམ་གཏན་བཞི་པ་ཡན་ཁམས་ གོང་གི་ཉོན་སྒྲིབ་དགུར་དྲིལ་ཏེ་སྤོང་ངོ་། །འདོད་པ་དང་བསམ་གཏན་དང་པོ་གཉིས་པ་ གསུམ་པའི་སྒོམ་སྤང་གི་ཉོན་མོངས་མཐོང་ལམ་གྱི་སྔར་འཇིག་རྟེན་པའི་སྒོམ་ལམ་གྱིས་སྤང་ ཟིན་ཏེ། དེའི་སྔར་བསམ་གཏན་བཞི་པ་ཐོབ་ལ་མ་ཉམས་པས་སོ། ། དེས་ན་འདི་ལ་ཕྱིར་མི་འོང་ཆགས་བྲལ་སྔོན་སོང་གི་ཞུགས་འབྲས་གཉིས་དང་མཐར་ དགྲ་བཅོམ་སྟེ་རྫས་གསུམ་དུ་འགྱུར་རོ། །ཚོགས་དང་སྤྱོད་པ་ཆེ་བ་ནི། དྲོད་(ས་སྡེར་དངོས་)རྩེ་ 2-25 བཟོད་པ་རྣམས་བསྐྱེད་ཅིང་ཚེ་དེ་ལ་དགེ་སྦྱོང་གི་(དངོས་)འབྲས་བུ་གང་ཡང་མ་ཐོབ་པ་ཞིག་ དང་། ཚོགས་སྤྱོད་ཆུང་བ་ནི། དགྲ་བཅོམ་མ་གཏོགས་པའི་(དོན་དངོས་)དགེ་སྦྱོང་གི་འབྲས་ (དངོས་)བུ་གང་རུང་ཐོབ་ནས་གནས་དྲུག་ལ་མཁས་པར་བྱེད། ཅེས་སོགས་ས་སྡེའི

【現代漢語翻譯】 無需上師，修持三十七道品（菩提之分法），自身證得圓滿正等覺，成為斷除一切煩惱的阿羅漢，這就是三種（解脫）的方式。這三種方式的描述是相似的。這三種方式有三種區別：積累資糧、安住自利、行持利他。第一種，如犀牛（獨覺）一般，在百劫之中供養諸佛，積累資糧，專注于聲聞乘的論藏，修持佛法（總集），生起資糧道，並且知道自己還會再次受生，通達三藏的意義（地品自宗），五蘊、十二處、十八界，十二緣起，（地品）處非處，（地品）四諦，精通六處，臨終時發願往生沒有佛陀的剎土。在那裡，不依賴他人，依靠自己獲得的智慧來修行，證得菩提后，不以言語，而是以身體為調伏對像說法，發起誓願。 之後，在沒有佛陀教法的空曠剎土中，三洲的男子（非賤民）一起出生，自然出家並受具足戒，前往墳墓，思考這些骨頭從何而來，從無明到老死，以順逆的方式了悟十二緣起，依靠四禪的真實基礎進行禪修，從資糧道的呼吸開始，於一個座墊上證得五道。《經》中說：『導師和犀牛證菩提，一切皆依禪定邊。』也就是說，要斷除見斷煩惱障和所知障，以及能取所取之分別。修斷三界之所知障，能取所取之分別，以及四禪以上上界的九種煩惱。 欲界和初禪、二禪、三禪的修斷煩惱，在見道之前已經被世間道的修道所斷除，因為在那之前已經獲得且未失去四禪。因此，對於這種人來說，會成為一來果、不還果，最終成為阿羅漢，成為三種補特伽羅。資糧和行為廣大者，生起暖位、（地品真實）頂位、忍位，在當世沒有獲得任何沙門果位。資糧和行為狹小者，獲得除了阿羅漢之外的（真實）任何沙門果，精通六處。等等，出自《地品》。

【English Translation】 Without a teacher, one cultivates the thirty-seven factors of enlightenment (aspects of Bodhi), personally attains complete and perfect enlightenment, and becomes an Arhat who abandons all defilements. These are the three ways (of liberation). The descriptions of these three ways are similar. There are three distinctions among these three: accumulating merit, abiding in self-benefit, and acting for the benefit of others. The first, like a rhinoceros (Pratyekabuddha), makes offerings to the Buddhas for a hundred kalpas, accumulates merit, focuses on the Vinaya Pitaka of the Shravakas, practices the Dharma (compendium), generates the path of accumulation, and knows that he will be reborn again. He understands the meaning of the three Pitakas (own school of the Bhumi section), the five aggregates, twelve sense bases, eighteen elements, twelve links of dependent origination, (Bhumi section) what is and is not a proper place, (Bhumi section) the four truths, and becomes proficient in the six places of learning. At the time of death, he aspires to be born in a Buddha-less realm. There, without relying on others, he progresses on the path with the wisdom he has obtained himself. When he attains enlightenment, he teaches the Dharma to those to be tamed not with words but with his body, and makes aspirations. After that, in an empty realm without the teachings of the Buddha, men from the three continents (not outcasts) are born together, naturally renounce and receive full ordination, go to the charnel ground, and contemplate where these bones come from. From ignorance to old age and death, they realize the twelve links of dependent origination in forward and reverse order. Relying on the actual basis of the fourth Dhyana, they meditate, and from the breath of the path of accumulation onwards, they manifest the five paths on a single seat. The Sutra says: 'The teacher and the rhinoceros attain Bodhi, all rely on the edge of meditation.' That is to say, one abandons the afflictive obscurations and the cognitive obscurations to be abandoned by seeing, as well as the grasping and conceptualization. One cultivates and abandons the cognitive obscurations of the three realms, the grasping and conceptualization, and the nine afflictions of the upper realms above the fourth Dhyana. The afflictions to be abandoned by cultivation in the desire realm and the first, second, and third Dhyanas have already been abandoned by the worldly path of cultivation before the path of seeing, because before that one had attained and not lost the fourth Dhyana. Therefore, for this person, they will become a once-returner, a non-returner, and ultimately an Arhat, becoming three types of individuals. Those with great merit and conduct generate the heat stage, (actual in the Bhumi section) the peak stage, and the forbearance stage, and in that life do not attain any fruit of a Shramana. Those with small merit and conduct attain (actual) any fruit of a Shramana (actual) other than Arhat, and become proficient in the six places. And so on, from the Bhumi section.

་རང་སངས་ རྒྱས་ཀྱི་སར་བཤད་ཅིང་། ཀུན་བཏུས་སུ་ཡང་། ངེས་པར་འབྱེད་པའི་ཆ་དང་མཐུན་པ་སྔོན་ མ་བསྐྱེད་པའམ་སྔོན་བསྐྱེད་པ། སྔོན་འབྲས་བུ་མ་ཐོབ་པའམ་འབྲས་བུ་ཐོབ་པའང་རུང་། ཞེས་དང་། དབུ་མ་སྙིང་པོར། འགའ་ཞིག་བསྐལ་བ་བརྒྱར་སངས་རྒྱས། །འབྱུང་བ་རྣམས་ལ་ ལེགས་མཆོད་ཅིང་། །རང་རྒྱལ་བྱང་ཆུབ་ཕྱིར་བརྩམས་ནས། །སྨིན་པར་བྱེད་དོ་གཞན་དག་ ནི། །སངས་རྒྱས་མཉེས་བྱས་ངེས་འབྱེད་ཀྱི། །ཆ་མཐུན་བསྐྱེད་པ་རྫོགས་བྱེད་དོ། །གཞན་ ནི་སངས་རྒྱས་འབྱུང་ལ་འབྲས། །ཐོབ་བྱེད་དགྲ་བཅོམ་མངོན་མི་བྱེད། །ཅེས་སོ། །དེ་གཉིས་ ཀ་ཡང་ཕྱི་མ་ལ་བསམ་གཏན་བཞི་པའི་སེམས་ལ་བརྟེན་ནས་ལམ་ལྷག་མ་ཚེ་དེ་ལ་མངོན་དུ་ བྱེད་དོ། །ཞེས་བོད་དག་འཆད་དོ། །གཉིས་པ་ནི། བསེ་རུ་ལྟ་བུ་ནི་སྐུ་གཅིག་པུར་གནས་ལ་ ཐུགས་རྟེན་འབྲེལ་དང་། སྒོ་གསུམ་ལ་ལྷུར་ལེན་པར་ས་སྡེར་བཤད། གསུང་སྨྲ་བཅད་དམ་ པོ་ཞེས་སོ། །(བོད། ) གསུམ་པ་ནི། འདོད་པའི་རྟེན་ཅན་ཁམ་ཟས་ཀྱིས་འཚོ་དགོས་པས་ལུས་ཤིན་ཏུ་ བསྲུངས། དབང་བོ་རྣམས་ཤིན་ཏུ་བསྡམས། དྲན་པ་ལ་ཤིན་ཏུ་གནས་པས། གྲོང་ངམ་གྲོང་ བརྡལ་དུ་བསོད་སྙོམས་ལ་འཇུག་ཕ་རོལ་དམན་པ་རྣམས་ལ་ལུས་ཀྱིས་སྙིང་བརྩེ་བར་བྱེད་ ཀྱི་ངག་གིས་མིན་ཏེ། ལུས་ཀྱིས་ཆོས་སྟོན་གྱི་ངག་གིས་མིན་པའི་ཕྱིར། ཞེ་འགྲས་པ་རྣམས་ བཟློག་པའི་ཕྱིར་རྫུ་འཕྲུལ་དུ་མ་སྟོན་པར་བྱེད་དོ། །ཚོགས་སྤྱོད་གཉིས་ནི། ཚོགས་དང་སྤྱོད་ ཀྱི་གཅིག་པུར་མིན་ནོ། །གཞན་རྒྱུ་བ་སོགས་སྔར་ལྟར་རོ་ཞེས་པ་རྣམས་ས་སྡེའི་རང་རྒྱལ་ གྱི་སར་རོ། །སྔོན་འབྲས་བུ་ཐོབ་པའི་ཚོགས་སྤྱོད་ལ་རྒྱུན་ཞུགས་དང་ཕྱིར་མི་འོང་ངེས་པར་ 2-26 ཡོད་ཅིང་ཕྱིར་འོང་ཡང་མི་ཁེགས་པས་འབྲས་བུ་བཞི་ག་ཡོད་ལ། སྔོན་འབྲས་བུ་མ་ཐོབ་པའི་ ཚོགས་སྤྱོད་ལ་མ་ངེས་ཏེ། སྲིད་པ་ཐ་མ་པའི་ཚེ་བཟོད་ཆེན་དང་ཆོས་མཆོག་བསམ་གཏན་གྱི་ ཉེར་བསྡོགས་ཙམ་ལ་བརྟེན་ན་རྒྱུན་ཞུགས་དང་ཕྱིར་འོང་དུ་འགྱུར། དངོས་གཞི་ལ་བརྟེན་ན་ ཕྱིར་མི་འོང་དུ་འགྱུར་རོ་(བུ་རིན་)གསུང་ངོ་། ། ༈ ཡན་ལག་གི་དོན། གཉིས་པ་ལ་གསུམ་སྟེ་ཉན་ཐོས་ལས་འཕགས་པའི་ཁྱད་ཆོས། ཁྱད་འཕགས་རང་རྒྱལ་ གྱི་ལམ་དངོས། རྒྱུ་ངེས་འབྱེད་ཆ་མཐུན་ནོ། ། དང་པོ་ལ། དངོས་དང་། སྒྲ་མེད་དུ་ཆོས་སྟོན་པའི་འཐད་པའོ། །དང་པོ་ལ་གསུམ་ལས། སྔ་འགྲེལ་ནི། ཐེག་པ་གསུམ་དམན་མཆོག་གི་རིམ་པས་སྟོན་ན་ཉན་ཐོས་ཀྱི་ལམ་གྱི་མཇུག་ ཐོགས་སུ་རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ལམ་བརྗོད་པར་རིགས་མོད་ཀྱི་ཉན་ཐོས་རྣམས་ལས་རང་རྒྱལ་ དེ་དག་ཁྱད་ཆོས་གང་གིས་ཇི་ལྟར་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་ན་ཁྱད་ཆོས་གང་གིས་ན་རང་རྒྱལ་ དེ་དག་གི་ལམ་ཉན་ཐོས་ཀྱི་ལམ་ལས་གཞན་ཏེ་མཆོག་ཡིན་སྙམ་པའི་དོགས་པ་བསུ་ནས། ལན་གདབ་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་ད

【現代漢語翻譯】 在「獨覺」的位置上解釋，並在《總集論》中也提到：『與抉擇分相應的，無論是先前未生起還是先前已生起，無論是先前未獲得果位還是已獲得果位都可以。』 在《中觀心要》中說：『有些人歷經百劫供養諸佛，爲了獨覺菩提而努力，從而成熟；另一些人，通過取悅諸佛，生起與抉擇分相應的善根而圓滿；還有一些人，在佛陀出世時獲得果位，但不示現阿羅漢。』 這兩種情況都是指，後者依靠四禪的禪定之心，在那一生中顯現剩餘的道。』西藏人是這樣解釋的。 第二種是，像犀牛一樣獨自居住，重視身語意的所依和緣起，並在《事品》中說，『言語寂靜是最好的』。（藏文） 第三種是，需要依靠慾望的所依，以粗食為生，因此非常愛護身體，嚴密守護諸根，非常安住于正念。因此，在村莊或城鎮中乞食時，用身體慈愛那些不如自己的人，而不是用語言，因為用身體說法而不是用語言。爲了遣除嗔恨，不示現各種神變。集體行為和個人行為不是指集體和個人的唯一性。其他如遊行等與之前一樣，這些都在《事品》的獨覺部分中提到。 先前獲得果位的集體行為和個人行為中，必定有預流果和不還果，即使有一來果也不相違，因此有四種果位。先前未獲得果位的集體行為和個人行為是不確定的，如果在最後有生之年，依靠大忍和世第一法，以及近分定，則會成為預流果和一來果；如果依靠根本定，則會成為不還果（布仁）這樣說。 支分之義： 第二部分有三點：超過聲聞的殊勝之處、殊勝的獨覺正行道、因——抉擇分相應。 第一點包括：正行和不通過語言說法的方式。 第一點有三部分，之前的解釋是：如果按照三乘的低劣和殊勝的次第來宣說，那麼在聲聞道的最後應該講述獨覺道，但是爲了消除『獨覺比聲聞殊勝在哪些特點上？獨覺的道比聲聞道更殊勝嗎？』這樣的疑問，爲了回答這個問題。

【English Translation】 It is explained in the position of 'Pratyekabuddha', and it is also mentioned in the 'Compendium': 'Corresponding to the part of ascertainment, whether it has not arisen before or has arisen before, whether the fruit has not been obtained before or the fruit has been obtained is also acceptable.' In the 'Essence of Madhyamaka', it says: 'Some people offer to all Buddhas for hundreds of kalpas, striving for the Pratyekabuddha Bodhi, thereby maturing; others, by pleasing the Buddhas, generate roots of virtue corresponding to the part of ascertainment and complete it; still others, when the Buddha appears, obtain the fruit, but do not manifest Arhat.' Both of these refer to the latter relying on the mind of the fourth dhyana, manifesting the remaining path in that life.' Tibetans explain it this way. The second is, like a rhinoceros, living alone, valuing the support and dependent arising of body, speech, and mind, and it is said in the 'Section on Deeds', 'Silence of speech is the best.' (Tibetan) The third is, needing to rely on the support of desire, living on coarse food, therefore cherishing the body very much, strictly guarding the senses, and abiding very much in mindfulness. Therefore, when begging for alms in villages or towns, one cherishes those who are inferior to oneself with the body, but not with words, because one teaches the Dharma with the body but not with words. In order to dispel hatred, one does not show various miracles. Collective behavior and individual behavior do not refer to the uniqueness of collective and individual. Others, such as processions, etc., are the same as before, and these are mentioned in the Pratyekabuddha section of the 'Section on Deeds'. In the collective behavior and individual behavior of those who have previously obtained the fruit, there must be Srotapanna and Anagami, and even if there is Sakradagamin, it is not contradictory, so there are four fruits. The collective behavior and individual behavior of those who have not previously obtained the fruit is uncertain. If in the last life, relying on great forbearance and the best Dharma in the world, as well as the near-attainment of dhyana, one will become Srotapanna and Sakradagamin; if relying on the fundamental dhyana, one will become Anagami (Burin) said so. The meaning of the limbs: The second part has three points: the special features that surpass the Shravakas, the special Pratyekabuddha actual path, the cause—corresponding to the part of ascertainment. The first point includes: the actual practice and the way of teaching the Dharma without language. The first point has three parts, the previous explanation is: if explaining according to the order of the inferior and superior of the three vehicles, then the Pratyekabuddha path should be explained at the end of the Shravaka path, but in order to eliminate the doubts such as 'In what characteristics is the Pratyekabuddha superior to the Shravakas? Is the Pratyekabuddha's path more superior than the Shravaka's path?', in order to answer this question.

ུ་དང་པོར་རེ་ཤིག་ཉན་ཐོས་ལས་ཁྱད་ཞུགས་པ་ཉིད་དུ་བསྒྲུབ་ པ་འཆད་དོ། །རྩ་བ་ནི། རང་འབྱུང་སྟེ་རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ལམ་ཆོས་ཅན། ཉན་ཐོས་ཀྱི་ལམ་ ལས་ཁྱད་པར་འཕགས་ཏེ། སྲིད་པ་ཐ་མ་བའི་ཚེ་སློབ་དཔོན་སོགས་གཞན་གྱིས་ཆོས་བསྟན་ པ་ལ་ལྟོས་ཡང་མི་དགོས་པར་འདོད་ཁམས་སུ་རང་གི་སྨོན་ལམ་དང་ཤེས་རབ་ཀྱི་སྟོབས་ ཀྱིས་རང་གི་བྱང་ཆུབ་རྟོགས་ཤིང་ཐོབ་པའི་ལམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། (ཡི་གེ་གཅིག་ཀྱང་མ་བརྗོད་ཅེས་མདོ་ སྟེ། གཞན་དག་གིས་བསེ་རུ་ལྟ་བུ་ལ་མ་བསྟན་པའོ་ཞེས་དག་ལྡན་ནོ། ། ) ལྷའི་བུ་དག་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱང་སྤྲུལ་ བ་ལྟ་བུ་ཡིན་ཏེ་དེ་ལ་ནི་སུས་ཀྱང་བསྟན་པ་མེད་དོ། །སུས་ཀྱང་ཐོས་པ་མེད་དོ། །ཞེས་སོགས་ སོ། །ཡང་བསེ་རུ་ལྟ་བུའི་ཞེས་པ་མཚོན་པ་སྟེ། རང་རྒྱལ་གྱི་ལམ་ཆོས་ཅན། ཆོས་འདྲ། རང་ འབྲས་དམན་པའི་བྱང་ཆུབ་ཐོབ་ནས་ངག་གིས་སྒྲ་མེད་དུ་ཆོས་སྟོན་པར་ནུས་པའི་ཡེ་ཤེས་ནི་ 2-27 ཟབ་པ་ཉིད་ཅན་གྱི་ལམ་ཡིན་པས་སོ། །དེ་སྐད་དུ་མདོ་ལས་བརྗོད་དེ། ཀྱེ་མ་གནས་བརྟན་ རབ་འབྱོར་འདི་ནི་(གཞན་གྱིས་བསྟན་པའི་རྣམ་པ་བཅུ་དྲུག་རྟོགས་པས་ཉན་ཐོས་ཀྱི་རྟོགས་པ་)ཟབ་པ་བས་ཀྱང་ ཤིན་ཏུ་ཟབ་པ་(གཞན་ལ་མ་ལྟོས་པར་རང་གིས་རྟོགས་པ་རང་རྒྱལ་གྱི་ཡེ་ཤེས་སོ། ། )སྟོན། (ཉོན་སྒྲིབ་སྤངས་པས། ཉན་ ཐོས་ཀྱི་རྟོགས་པ་)ཕྲ་བ་བས་ཀྱང་(གཟུང་རྟོག་སྤངས་པས་རང་རྒྱལ་ཡེ་ཤེས་ནི་)ཤིན་ཏུ་ཕྲ་བ་(འོ་ཞེས་འགྲེལ་ཆེན་ )ལ་འཇུག་གོ་ཞེས་སོ། །བསྟན་མི་དགོས་པའི་རང་འབྱུང་གི་རྟོགས་པ་དང་ཡེ་ཤེས་ཟབ་པ་ གཉིས་ཁྱད་ཆོས་སུ་འཕགས་སེང་བུདྡྷ་ཤྲཱི་མ་གཏོགས་པ་འགྲེལ་བྱེད་ཀུན་འཆད་ཀྱི་ཆོས་སྟོན་ པ་ཟབ་ཅེས་ནི་མ་བཤད་དོ། །བུདྡྷ་ཤྲཱིས། ཡང་སྒྲས་འཕངས་པ་གཞན་དག་ལ་ཆོས་སྟོན་པ་ ཡང་སྒྲ་ལ་མི་ལྟོས་པའི་ཕྱིར། ཞེས་སོ། །འགྲེལ་པ་ལ། དམན་པ་ཉན་ཐོས་ཀྱི་འཇུག་ཚུལ། ཁྱད་པར་ཅན་རང་རྒྱལ་གྱི་ཁྱད་ཆོས་སོ། །དང་པོ་ནི། འདོད་པར་དགྲ་བཅོམ་ཐོབ་པའི་ཉན་ ཐོས་རྣམས་ནི། སྲིད་པ་ཐ་མ་བའི་དུས་སུ་སློབ་དཔོན་གཞན་གྱིས་ཆོས་བསྟན་པ་ལ་ལྟོས་ནས་ རང་གི་བྱང་ཆུབ་རྟོགས་པར་འགྱུར་ལ། དེ་རྟོགས་ནས་ངག་ཏུ་བརྗོད་པ་དང་བཅས་པའི་ཆོས་ བསྟན་ནས་རང་གི་གདུལ་བྱ་གཞན་དག་ཀྱང་དགེ་བ་བཅུ་ལ་འཇུག་པར་བྱེད་ཅེས་ལུང་ལས་ འབྱུང་ངོ་། །བྱང་སེའི་སྡེ་སྣོད་དུ། ཉན་ཐོས་རྣམས་ཀྱི་རྣམ་གྲོལ་སྒྲ་ཕྱིར་འགྲོ། །ཞེས་འབྱུང་བ་ ལྟ་བུ་སྟེ། དེས་ན་སློབ་མ་ཞེས་བརྗོད་དེ། ངེས་པར་སློབ་དཔོན་ལ་ལྟོས་པས་སོ། །ཞེས་ཆོས་ བཤེས་སོ། ། གཉིས་པ་ནི། རང་སངས་རྒྱས་རྣམས་ནི་སྔོན་བསྐལ་བ་བརྒྱའི་བར་དུ་ཚོགས་བསགས་ ཏེ་དེ་ནས་མཁས་བྱའི་དངོས་པོ་དྲུག་སོགས་ལ་མཁས་པར་བྱེད་པའི་ཐོས་པ་དང་གཞན་ལ་ མ་ལྟོས་པར་བྱང་ཆུབ་པའི་སྨོན་ལམ་ལ་སོགས་པ་མང

【現代漢語翻譯】 首先，解釋如何證明聲聞（Nyanthos，聽聞佛陀教誨者）不如緣覺（Rang-byung，自生者）。根本是：自生者，即緣覺之道，其法性在於，勝於聲聞之道，因為在最後一生中，即使不需要依賴老師等他人傳授佛法，也能憑藉自己的願力和智慧，在欲界證悟並獲得自己的菩提之道。（經中說，『一個字也不說』，意思是說，其他人沒有像犀牛一樣教導他們，這是確定的。）諸天之子啊，一切法都如幻化，沒有人教導它，沒有人聽聞它。等等。又如犀牛角，象徵著緣覺之道。其法性在於，相似的法，獲得不如正等覺的菩提后，能夠以無言的方式傳法，因為這是具有甚深智慧的道。正如經中所說：『奇哉！尊者善現（Rab-byor，賢者）所證悟的，比（他人教導的十六種行相所證悟的聲聞之悟）還要甚深，（不依賴他人而自己證悟的緣覺智慧）。（斷除煩惱障，聲聞之悟）比細微還要（斷除所取分別，緣覺智慧）甚微。（哦！』大疏中解釋道。）不需要教導的自生者的證悟和甚深智慧，這兩種殊勝的特點，除了布達室利（Buddhashri）之外，所有的註釋者都沒有說過傳法甚深。 布達室利說：『又因為通過聲音所指代的，也向其他人傳法，不依賴於聲音。』註釋中說：『下劣的是聲聞的入道方式，殊勝的是緣覺的特點。』第一種是：在欲界獲得阿羅漢果位的聲聞們，在最後一生中，依賴於其他老師傳授佛法，才能證悟自己的菩提，證悟后，通過口頭表達來傳法，從而使自己的其他弟子也行持十善，經中是這樣說的。在菩薩藏中說：『聲聞的解脫是隨聲音而去的。』就像這樣，所以被稱為弟子，因為必須依賴老師。』這是法友說的。 第二種是：緣覺們在過去一百個劫中積累資糧，然後精通工巧明等六種學問，不依賴他人而發菩提心願等等。

【English Translation】 Firstly, to explain how to prove that the Shravakas (Nyanthos, those who hear the Buddha's teachings) are inferior to the Pratyekabuddhas (Rang-byung, self-born ones). The root is: the self-born, that is, the path of the Pratyekabuddhas, whose Dharma nature lies in being superior to the path of the Shravakas, because in the last life, even without having to rely on teachers or others to teach the Dharma, they can, by the power of their own vows and wisdom, realize and attain their own Bodhi in the desire realm. (The sutra says, 'Not even a single word is spoken,' meaning that others have not taught them like the rhinoceros, this is certain.) Sons of the gods, all Dharmas are like illusions, no one teaches it, no one hears it. And so on. Also, like the horn of a rhinoceros, symbolizing the path of the Pratyekabuddhas. Its Dharma nature lies in, similar Dharmas, after attaining Bodhi inferior to perfect enlightenment, being able to teach the Dharma in a wordless way, because this is the path with profound wisdom. As the sutra says: 'How wonderful! Venerable Subhuti (Rab-byor, virtuous one) demonstrates that which is even more profound than (the realization of the Shravakas who realize the sixteen aspects taught by others), (the wisdom of the Pratyekabuddhas who realize themselves without relying on others). (Having abandoned the afflictive obscurations, the realization of the Shravakas) is even more subtle than (having abandoned the apprehended distinctions, the wisdom of the Pratyekabuddhas) is extremely subtle. (Oh!' explained in the great commentary.) The realization of the self-born who do not need to be taught and the profound wisdom, these two special characteristics, apart from Buddhashri, all the commentators have not said that teaching the Dharma is profound. Buddhashri said: 'Also, because what is indicated by the sound also teaches the Dharma to others, without relying on the sound.' The commentary says: 'Inferior is the way of entering the path of the Shravakas, superior is the characteristic of the Pratyekabuddhas.' The first is: the Shravakas who attain the Arhat state in the desire realm, in their last life, rely on other teachers to teach the Dharma in order to realize their own Bodhi, and after realizing it, they teach the Dharma through verbal expression, thereby causing their other disciples to also practice the ten virtues, this is what the sutra says. In the Bodhisattva Pitaka it says: 'The liberation of the Shravakas goes out with the sound.' Like this, so they are called disciples, because they must rely on teachers.' This is what the Dharma friend said. The second is: the Pratyekabuddhas accumulate merit for the past hundred kalpas, and then become proficient in the six sciences such as craftsmanship, and without relying on others, make vows for Bodhicitta, and so on.

ོན་པར་འདུས་བྱས་པའི་སྟོབས་ཀྱིས་ སྲིད་པ་ཐ་མའི་ཚེ་སློབ་དཔོན་གཞན་གྱིས་ཆོས་བསྟན་པ་ལ་མི་ལྟོས་པར་བདག་ཉིད་ཀྱིས་ རང་གི་བྱང་ཆུབ་རྟོགས་ཤིང་ཐོབ་པར་འགྱུར་ཏེ། འགྱུར་བ་དེའི་ཕྱིར། རང་སངས་རྒྱས་དེ་ 2-28 དག་ལ། སྲིད་པ་ཐ་མའི་ཚེ་སངས་རྒྱས་དང་ཉན་ཐོས་ལ་སོགས་པས་ཆོས་བསྟན་མི་དགོས་ པར་བྱང་ཆུབ་རྟོགས་སོ་ཞེས་བྱ་བ་ནི། ཉན་ཐོས་ལས་ཁྱད་ཞུགས་པའི་ཉིད་ཀྱི་ཆོས་གཅིག་ ཡིན་ནོ། །རང་སངས་རྒྱས་དགྲ་བཅོམ་དེ་དག་ནི་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱིས་ངག་གི་སྒྲར་བརྗོད་ པའི་ཆོས་སྟོན་པའི་ཚིག་གི་འབྲས་རྟགས་ལས་དེ་དག་གི་ཡེ་ཤེས་མི་རྟོགས་ཏེ། ངག་གི་སྒྲ་ མེད་ལུས་ཀྱིས་ཆོས་སྟོན་པ་དེའི་ཕྱིར། རྟགས་གྲུབ་སྟེ། རང་རྒྱལ་དགྲ་བཅོམ་རང་གིས་ཐོབ་ པའི་བདག་མེད་ཕྱེད་དང་གཉིས་རྟོགས་པའི་(གཟུང་རྟོག་སྤངས་ཞེས་གསེར་དང་འགྲེལ་ཆེན་)ཡེ་ཤེས་ དང་སྔར་བཤད་སྨོན་ལམ་ལ་སོགས་པའི་མཐུས་ངག་གི་སྒྲ་མེད་པའི་ལུས་ཀྱིས་ཆོས་བསྟན་ ནས་གདུལ་བྱ་གཞན་དག་དགེ་བ་བཅུ་དང་ཐོས་བསམ་བསྒོམ་པ་ལ་སོགས་པ་ལ་འཇུག་ པར་བྱེད་པ་དེའི་ཕྱིར། རང་རྒྱལ་གྱིས་ཆོས་བསྟན་པས་དྲོད་ཡན་གྱི་རྟོགས་པ་བསྐྱེད་མི་སྲིད་ པར་མྱང་འདས་ཆེན་པོར་གསུངས་སོ། །ཁྱབ་པ་ཡོད་དེ། ངག་ཏུ་བརྗོད་པའི་སྒོ་ནས་ཆོས་ཉན་ པ་པོ་རྟག་(གསེར་)ཏུ་ངུ་ལྟ་བུ་རྣམས་ཀྱིས་ཆོས་(གསེར་)འཕགས་ལྟ་བུའི་ཆོས་འཆད་པ་པོའི་ཤེས་ པའི་རྩལ་ལམ་བློ་ནུས་རྟོགས་པར་བྱེད་ན་ངག་གི་སྒྲར་བརྗོད་པའི་ཆོས་བསྟན་པས་ཁྱབ་པོ། ། ཡེ་ཤེས་ཟབ་པ་འདིས་ནི་ཁྱད་ཞུགས་པ་གཉིས་པ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་དག་ལྡན་དང་རད་ཀིར་ཏེ་ སློབ་དཔོན་སོགས་ཡང་ངོ་། ། གཉིས་པ་ལ་གསུམ་ལས། མཚམས་སྦྱོར་ནི། ཡང་འདི་གཏན་ལ་དབབ་སྟེ། ཅི་ལྟར་ངག་ གི་སྒྲ་མེད་པར་ཆོས་སྟོན་ཏེ་དེ་གཉིས་(འགྲེལ་ཆེན་དོན་)འགལ་ལོ་སྙམ་པའི་དོགས་པ་བསུ་ནས་ ལན་དུ་དེ་འགལ་བ་(ཨཱརྱ་དོན་)མེད་པར་སྟོན་པ་ནི། རྩ་བ་ལ། གདུལ་བྱ་གང་དང་གང་བདེན་ པ་དང་རྟེན་འབྲེལ་སོགས་ཀྱི་དོན་ནི་གང་དང་གང་ལ་རྣམ་པ་ཇི་ལྟ་ཇི་ལྟར་ཉན་པར་འདོད་ པའི་གདུལ་བྱ་དེ་དང་དེའི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ལ་རྟེན་འབྲེལ་སོགས་ཀྱི་དོན་དེ་དང་དེ་དག་གི་ སྒྲ་མེད་ཀྱང་རྣམ་པ་དེ་དང་དེ་ཁོ་ན་ལྟར་ལུས་ཀྱི་སྒོ་ནས་སྣང་བས་སྒྲ་མེད་པར་ཆོས་སྟོན་པ་མི་ 2-29 འགལ་ལོ། །ཞེས་སྦྱར་རོ། །འགྲེལ་པ་ལ། རང་རྒྱལ་དགྲ་བཅོམ་པས་ཆོས་སྟོན་པའི་ངག་གི་ སྒྲ་མེད་ཀྱང་གདུལ་བྱ་གང་ཞིག་དམིགས་ཡུལ་གྱི་དོན་གང་ལ་རྣམ་པ་ཇི་ལྟར་ཉན་པར་འདོད་ པའི་གདུལ་བྱ་དེའི་ཡིད་ཀྱི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ལ་དམིགས་ཡུལ་གྱི་དོན་དེ་ཇི་ལྟར་འདོད་པའི་ རྣམ་པ་དེ་ཁོ་ན་ལྟར་ལུས་ཀྱི་སྒོ་ནས་སྣང་བར་འགྱུར་བས་སྒྲ་མེད་པར་ཆོས་སྟོན་པ་ཞེས་བྱ་བ་ འགལ་བ་མེད་པ་སྟེ་སྤྱི་རིགས་ནས་ཆོས་སྟོན་པ

【現代漢語翻譯】 由於積累的力量，在最後一生中，這些獨覺佛不需要其他導師傳授佛法，而是自己證悟菩提並獲得成就。因此，對於這些獨覺佛來說，在最後一生中，不需要佛陀或聲聞等傳授佛法就能證悟菩提，這是一種超越聲聞的殊勝之處。 這些獨覺阿羅漢具有法性。你們通過口頭表達的法，無法瞭解他們的智慧，因為他們以無言的身體來傳法。因此，這個論證是成立的。獨覺阿羅漢通過自己證悟的二又二分之一的無我（即捨棄能取所取二執——出自《金鬘論》和《大疏》），以及先前所說的願力等力量，以無言的身體來傳法，引導其他應化眾生進入十善業、聞思修等。因此，經典中說，獨覺佛傳法不會產生暖位以上的證悟，而是直接進入大涅槃。 這種說法是普遍成立的。如果聽法者總是像愚人一樣（出自《金鬘論》），那麼說法者就像殊勝的法一樣，能夠了解說法者的智慧或能力，這遍及了口頭表達的法。這種甚深的智慧是第二個殊勝之處。如達拉丹、拉吉爾迪等上師也是如此。 在第二部分中有三個方面，首先是連線：再次確定這一點，如果有人懷疑：『如何能在沒有口頭表達的情況下傳法呢？』爲了消除這種疑慮，回答說這並不矛盾。根本頌中說：『對於應化眾生，無論他們真正想要聽聞什麼，以及緣起等的含義，都以他們想要聽聞的方式，通過身體顯現出來，即使沒有聲音，也能傳法，這並不矛盾。』 註釋中說：『獨覺阿羅漢傳法時，即使沒有口頭表達，但對於想要聽聞特定目標意義的應化眾生，他們的心識會以他們想要聽聞的方式，通過身體顯現出來，因此說無言傳法並不矛盾，這是從普遍的角度來傳法。』

【English Translation】 Due to the power of accumulated merit, in their final existence, these Pratyekabuddhas (self-enlightened Buddhas) do not rely on other teachers to teach the Dharma (teachings), but realize and attain enlightenment on their own. Therefore, for these Pratyekabuddhas, it is said that in their final existence, they realize enlightenment without needing the Dharma to be taught by Buddhas or Shravakas (listeners), which is a unique quality that surpasses that of the Shravakas. These Pratyekabuddha Arhats (worthy ones) possess the nature of Dharma. You cannot understand their wisdom through the words of the Dharma that you speak, because they teach the Dharma with a body that is without speech. Therefore, this argument is established. Pratyekabuddha Arhats, through their own realization of the two and a half aspects of selflessness (i.e., abandoning the dualistic grasping of the grasper and the grasped—from the 'Golden Garland' and the 'Great Commentary'), and through the power of their previous aspirations and so on, teach the Dharma with a body that is without speech, guiding other beings to engage in the ten virtues, listening, contemplation, and meditation. Therefore, it is said in the scriptures that the teaching of the Dharma by a Pratyekabuddha does not generate realizations beyond the stage of 'warmth,' but leads directly to the Great Nirvana. This statement is universally valid. If listeners are always like fools (from the 'Golden Garland'), then the teacher, like the excellent Dharma, can understand the wisdom or ability of the teacher who expounds the Dharma, which pervades the Dharma that is expressed in words. This profound wisdom is the second unique quality. This is also the case with teachers such as Dagden and Ragirti. In the second part, there are three aspects. First, the connection: To reaffirm this point, if someone doubts, 'How can one teach the Dharma without verbal expression?' To dispel this doubt, the answer is that it is not contradictory. The root verse says: 'For the beings to be tamed, whatever they truly wish to hear, and the meaning of dependent origination, etc., in whatever way they wish to hear it, it appears through the body in that very way, and even without sound, one can teach the Dharma, which is not contradictory.' The commentary says: 'When a Pratyekabuddha Arhat teaches the Dharma, even without verbal expression, for the beings to be tamed who wish to hear the meaning of a specific object, their consciousness appears through the body in the very way they wish to hear it, therefore it is said that teaching without words is not contradictory, and this is teaching from a general perspective.'

འི་སྒྲའི་དོན་དངོས་ནི། རྣམ་པ་ཇི་ལྟར་བརྗོད་ པར་བྱ་བའི་ཆོས་ཉན་པ་པོའི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ལ་ཤིན་ཏུ་བསྐྲུན་ཅིང་བསྐྱེད་པའམ་ངེས་པར་ གོ་བར་བྱེད་པ་ཞེས་བྱ་བ་འདི་ཡིན་ཅིང་དེ་ལ་ཡང་དེ་ཚང་ངོ་། །ཅིའི་ཕྱིར་ཆོས་སྟོན་པའི་ངག་ གི་སྒྲ་མེད་ཅེ་ན། རང་སངས་རྒྱས་དགྲ་བཅོམ་པ་ཉིད་ཀྱི་གནས་སྐབས་ན་ཡང་ཆོས་ཅན། ཆོས་སྟོན་པའི་ངག་གི་སྒྲ་མེད་དེ། སྒྲ་མེད་དུ་ཆོས་སྟོན་པར་གྱུར་ཅིག་ཅེས་སོགས། སྨོན་ལམ་ རྫོགས་ཤིང་དེ་ལྟར་ནུས་པའི་ཡེ་ཤེས་ལ་སོགས་པ་ཐོབ་པས་སོ། །ཁྱབ་སྟེ། དེའི་མཐུས་དེ་ བྱུང་ངོ་། །དཔེར་ན། མ་དག་པའི་རྟོག་དཔྱོད་ཀྱིས་བསླང་བའི་ཆོས་སྟོན་པ་མེད་པའི་སངས་ རྒྱས་དང་འདྲ་བའི་ཕྱིར་རོ། །སངས་རྒྱས་ལ་དེ་མེད་པའི་རྒྱུ་མཚན་ནི། དེ་སྔོན་བྱང་པར་གྱུར་ པ་ན་འདི་ལྟར་བདག་སངས་རྒྱས་སུ་གྱུར་ནས་དེ་འདྲས་བསླང་བའི་བརྗོད་པ་སྒྲ་མེད་པར་ ཡིད་བཞིན་གྱི་ནོར་བུ་ལྟར་གཞན་དོན་བྱེད་ཅིང་ཆོས་སྟོན་པར་གྱུར་ཅིག་ཅེས་སྨོན་ལམ་ བཏབ་པོ། །ཕྱིས་སྨོན་ལམ་དེ་རྫོགས་(ཨཱརྱ་དོན། )པ་དེ་བས་ནའོ། །དེ་འདྲའི་སྨོན་ལམ་མཛད་ པའི་རྒྱུ་མཚན་ནི། འདོད་པའི་སོ་སྐྱེ་ཕལ་ཆེར་མ་དག་པའི་རྟོག་པས་རྣམ་པར་མ་བརྟགས། མ་དག་པའི་དཔྱོད་པས་རྣམ་པར་མ་དཔྱད་པར་གནས་སྐབས་ལྔ་བྲལ་གྱི་ཚིག་ཏུ་མི་སྨྲ་བས་ མ་དག་པའི་རྟོག་དཔྱོད་ཀྱིས་ཀུན་ནས་བསླང་ནས་ཚིག་བརྗོད་པ་ནི་རྣམ་གཡེང་ཡིན་ལ། དེ་ ཡང་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཅན་གྱི་སེམས་རྒྱུད་འཁྲུག་པར་བྱེད་པ་ཡིན་པས་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་གེགས་ ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་སྦྱར་རོ། ། 2-30 གཉིས་པ་ལ། སྔ་འགྲེལ་ནི། སྔར་བཤད་དེ་ལྟར་ན་ཉན་ཐོས་ལས་ཁྱད་ཞུགས་པའི་ཆོས་ བརྗོད་ཟིན་ནས་ཉན་ཐོས་ལས་ཁྱད་ཞུགས་པ་རྣམས་ཀྱི་ལམ་ནི། །ཉན་ཐོས་ལས་ཁྱད་པར་ དུ་འཕགས་པ་ཁོ་ན་ཡིན་པས་རྣལ་མའམ། དཀྱུས་མ་རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ལམ་འཆད་དོ། །རྩ་ བ་ལ། རང་རྒྱལ་འཕགས་པའི་མཉམ་གཞག་གི་ཡེ་ཤེས་ཆོས་ཅན། ཕྱིའི་གཟུང་བ་བདེན་ པར་རྟོག་པ་སྤོང་བར་ནུས་ཏེ། ཕྱི་གཟུང་བ་བདེན་པའི་རང་བཞིན་མེད་པར་མངོན་སུམ་དུ་ རྟོགས་པའི་ཕྱིར། (ཀུན་བཏགས་པའི་)གཟུགས་ནི་(ཡང་དག་པ་མིན་པའི་ཕྱིར་)ཟབ་པ་མ་ཡིན་ཕྲ་བ་མ་ ཡིན། ཞེས་ནས། རྣམ་མཁྱེན་བར་རོ། །(གཟུགས་ཀྱི་རང་བཞིན་ནི་ཟབ་པ་མ་ཡིན་ཕྲ་བ་མ་ཡིན་ཞེས་སོགས་ འགྲེས་གཉིས་ཡོད་ཅིང་། ཆོས་ཉིད་ཀྱི་གཟུགས་ནི་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱིས་མི་གཡོ་བའི་ཕྱིར་ཟབ་པ་མིན་ཕྲ་བ་མིན་ཞེས། ) དེས་ན་ ཉན་ཐོས་ལས་རྟོགས་པ་ལྷག་པོ་(ཨཱརྱ་)ཆོས་ཅན། དེས་འཛིན་པ་ནང་གི་སེམས་བདེན་པར་ རྟོག་པ་མིན་སྤོང་བ་སྟེ་སྤོང་མི་ནུས་ཏེ། དེ་རང་བཞིན་མེད་པར་མ་རྟོགས་པས་སོ། །དེས་ཐེག་ ཆེན་ལས་(བུདྡྷ་ཤྲཱི་)དམན་པར་བསྟན་ནོ། །ལྷའི་བུ་དག་གཟུགས་ཀྱང་རྒྱུ་མ་ལྟ་བུ། ནས།

【現代漢語翻譯】 聲音的真實含義是：以何種方式講述佛法，能使聽法者的意識深刻地建立和產生，或者說能使他們確切地理解，這就是聲音的含義，並且它具備這些要素。為什麼佛法宣講者的語言沒有聲音呢？即使是獨覺阿羅漢，也是如此。因為他們發願：『愿我以無聲的方式宣講佛法。』他們圓滿了這樣的願望，並獲得了能夠如此行事的智慧等等。這是普遍適用的，因為憑藉這種力量，這樣的事情才會發生。例如，這就像沒有受到不純凈的分別念所驅動的佛陀一樣。佛陀沒有這種聲音的原因是，當他們還是菩薩的時候，他們就發願：『愿我成佛后，能像如意寶珠一樣，在沒有這種分別念驅動的言語聲音的情況下，利益他人並宣講佛法。』後來，這個願望實現了。因此，他們才這樣做。他們發這樣的愿的原因是：大多數凡夫俗子沒有被不純凈的分別念所分別，也沒有被不純凈的思辨所思辨，他們不說脫離五種狀態的話語。因此，由不純凈的分別念所驅動而說出的話語是散亂的，它會擾亂具有禪定的心續，因此是禪定的障礙。』這就是要附加的內容。 第二部分，關於先前的解釋：如前所述，在講述了超越聲聞乘的佛法之後，超越聲聞乘者的道路是：因為只有超越聲聞乘者才是真實的，所以將要解釋的是普通的獨覺乘的道路。在根本頌中：獨覺聖者的等持智慧，能夠捨棄對外境的執著，因為他們直接證悟到外境沒有真實的自性。（勝義諦的）色法不是深奧的，也不是微細的，直到一切智（佛果）。（色法的自性不是深奧的，也不是微細的等等，有兩種解釋。法性的色法，因為其自性不可動搖，所以不是深奧的，也不是微細的。）因此，超越聲聞乘的證悟（聖者），不能捨棄對內心的執著，即認為內心是真實的，因為他們沒有證悟到內心沒有自性。這就顯示了他們比大乘（佛陀）低劣。天子們，色法也像幻覺一樣。

【English Translation】 The actual meaning of sound is: In what way does the Dharma being spoken create and generate deeply in the consciousness of the listener, or make them understand definitively? This is what is meant by sound, and it possesses these elements. Why is there no sound in the speech of the Dharma teacher? Even in the case of a Pratyekabuddha Arhat, it is because they have made the aspiration: 'May I teach the Dharma without sound.' They have fulfilled this aspiration and obtained the wisdom to be able to do so, and so on. This is universally applicable, because by the power of that, this happens. For example, this is like a Buddha who is not driven by impure conceptualization. The reason why the Buddha does not have this is that when they were still Bodhisattvas, they made the aspiration: 'May I, upon becoming a Buddha, like a wish-fulfilling jewel, benefit others and teach the Dharma without the sound of speech driven by such conceptualization.' Later, that aspiration was fulfilled. Therefore, they do so. The reason for making such an aspiration is that most ordinary beings are not distinguished by impure conceptualization, nor are they speculated by impure speculation, and they do not speak words devoid of the five states. Therefore, speech uttered driven by impure conceptualization is distraction, and it disturbs the mindstream of those with Samadhi, therefore it is an obstacle to Samadhi.' This is what is to be added. The second part, regarding the previous explanation: As previously stated, after explaining the Dharma that transcends the Shravaka Vehicle, the path of those who transcend the Shravaka Vehicle is: Because only those who transcend the Shravaka Vehicle are real, the path of the ordinary Pratyekabuddha Vehicle will be explained. In the root text: The Samadhi wisdom of the Pratyekabuddha Arya, is able to abandon the clinging to external objects, because they directly realize that external objects do not have a true nature. (The conventional) form is neither profound nor subtle, up to omniscient (Buddhahood). (The nature of form is neither profound nor subtle, etc., there are two explanations. The form of Dharmata, because its nature is immovable, is neither profound nor subtle.) Therefore, the realization that transcends the Shravaka Vehicle (Arya), cannot abandon the clinging to the inner mind, that is, thinking that the mind is real, because they have not realized that the mind does not have a nature. This shows that they are inferior to the Mahayana (Buddha). Sons of the gods, form is also like an illusion.

སངས་ རྒྱས་ཀྱི་བར་རོ། །ཞེས་གཉེན་པོའི་ཕྱོགས་ནས་བསྟན་ནོ། །གཟུང་བ་མེད་ན་དེ་འཛིན་མེད་ ཅེས་པ་ནི། ཕྱིའི་གཟུང་བ་བདེན་པ་མེད་ན་དེ་གཟུང་ཡུལ་དུ་བྱས་ནས་འཛིན་པའི་འཛིན་པ་ བདེན་པ་མེད་ཅེས་སྟོན་ལ། རང་རྒྱལ་གྱིས་གཟུང་མེད་རྟོགས་པ་སྔར་བཤད་ཅིང་འཛིན་མེད་ མ་རྟོགས་པའི་ཚུལ་ནི། (རྣམ་པར་ཐར་བར་ཅུང་ཟད་ཀྱིས་ལྷག་ཅེས་པར་)ཆོས་བཤེས་ཀྱིས། འཛིན་པའི་ ངོ་བོ་ཕུང་བོ་ལྷག་མ་བཞི་ལ་ནི་(ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་དུ་ཤེས། )མ་ཡིན་ཏེ། འཁོར་བ་རྣམས་སུ་རྒྱུན་ རབ་ཏུ་རྟག་པས་བདག་མེད་ཅེས་དེ་དག་གི་ཡེ་ཤེས་མི་འཇུག་པའོ། །ཞེས་པ་ལྟར་རོ། །རྟེན་ གྱི་ཁྱད་པར་ནི། མདོར་ཡུམ་འདི་ལ་ཡིད་ཆེས་པ་སུ་དག་འབྱུང་(ཤཱ་བུ་མོ་འགལ་མཛོད་ལྡན་ཀཏྱའི་བུ་ བྱམས་གང་གི་བུ་འོད་བསྲུང་ཆེན་པོ་སྟེ་དྲུག་བྱང་སེ་སྟོང་ཕྲག་དུ་མས་རབ་འབྱོར་ལ། )དྲིས་པས། ཕྱིར་མི་ལྡོག་པའི་ བྱང་ཆེན་པོ་རྣམས་སམ། བདེན་པ་མཐོང་བའི་གང་ཟག་གམ། དགྲ་བཅོམ་པ་ཟག་པ་ཟད་ 2-31 པ་བསམ་པ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པའམ་སྔོན་གྱི་རྒྱལ་བ་ལ་བྱ་བ་བྱས་པ། སངས་རྒྱས་མང་བོ་ལ་ དགེ་རྩ་བསྐྱེད་པ་དགེ་བཤེས་ཀྱིས་ཟིན་པ་དག་ཡིད་ཆེས་པར་འགྱུར། ཞེས་སོ། །ཕྱིར་མི་ལྡོག་ པ་ཞེས་པ་ཚོགས་སྤྱོད་ཆེ་བ་སྦྱོར་ལམ་པ། (འགྲེལ་ཆེན། ) བདེན་མཐོང་ཚོགས་སྤྱོད་ཆུང་བ་མཐོང་ ལམ་སྐད་ཅིག་བཅོ་ལྔ་ལ་གནས་པ། དགྲ་བཅོམ་ནི་ཚོགས་སྤྱོད་ཆུང་བ་བཅུ་དྲུག་པའི་རྟོགས་ པ་བ། སྔོན་གྱི་རྒྱལ་བ་ལ་བྱ་བ་བྱས་སོགས་བསེ་རུ་ལྟ་བུ་ཚོགས་ལམ་པ་ཞེས་(བུ་སྟོན། ) གསུང་ ངོ་། །དང་པོ་གསུམ་ཡང་དག་པར་བསྒྲུབས་པའི་རིགས། ཆོས་ཉིད་ཀྱིས་ཐོབ་པའི་རིགས། རང་བྱང་ཆུབ་ཏུ་ངེས་པའི་རིགས་ཞེས་འགྲེལ་ཆེན་ནོ། །དེ་ལྟ་བུའི་གང་ཟག་ལམ་པ་གང་ཟག་ གི་རྟེན་དང་། སྤྲུལ་བའི་མེ་ཏོག་དངོས་པོར་མེད་ཀྱང་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ཡུལ་དུས་སོ་སོར་སྣང་བ་ བཞིན་དུ་དངོས་པོར་གྱུར་པའི་རྟེན་ཆོས་ཉིད་མེད་ཀྱང་རྟོགས་པ་སོ་སོར་ངེས་པ་འཐོབ་པའི་ རྟེན་རང་བཞིན་གྱིས་དབང་འབྲིང་གིས་སེམས་ཀྱི་ཆོས་ཉིད་རིགས་ཀྱི་རྟེན་དང་གསུམ་གྱིས་ ཡང་དག་པར་བསྡུས་པའི་ལམ་ནི་བསེ་རུ་སྟེ་རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ལམ་ཡིན་པར་ཤེས་པར་ བྱའོ། །མེ་ཏོག་འདི་དག་ནི་སྤྲུལ་བའོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །འགྲེལ་པ་ལ། རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ ལམ་ཆོས་ཅན། ཉན་ཐོས་ཀྱི་ལམ་ལས་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པ་ཡིན་ཏེ། སྔར་ཇི་སྐད་བཤད་ པའི་བདེན་པ་བཞིའི་རྣམ་པ་བཅུ་དྲུག་བསྒོམ་པ་ཁོ་ན་དང་ལུགས་འབྱུང་ལུགས་བཟློག་གི་ དངོས་པོ་སྟེ་རྣམ་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་རྟོགས་ནས་རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་བར་འབྱུང་བ་བསྒོམ་པའི་ མཐུས་གོ་རིམ་བཞིན་དུ་ཕྱིའི་གཟུང་བ་བདེན་པར་འཛིན་པའི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་སྤངས་པའི་ བྲལ་འབྲས་ཅན་དང་། ནང་འཛིན་པའམ་སེམས་བདེན་པར་འཛ

【現代漢語翻譯】 如來的障礙！』這是從對治的角度來闡述的。『如果所取不存在，則能取也不存在』，意思是說，如果外境的所取不是真實的，那麼以它作為所取境而產生的能取也不是真實的。然而，我們自己宗派認為已經證悟了無所取，卻沒有證悟無能取的情況，就像（在《解脫經》中略有剩餘的部分）法友所說：『能取的自性，對於剩下的四蘊來說，（並非是證悟了法無我），因為在輪迴中持續不斷，所以不是無我，因此他們的智慧無法進入。』就像這樣。 所依的差別是：在簡略的《般若經》中，誰會對這部經產生信心呢？（夏布摩·阿嘎爾瑪扎達、卡德亞之子、慈氏之子、光明守護者等六位菩薩以及成千上萬的賢劫）阿難問道。佛回答說：『不退轉的大菩薩們，或者見到真諦的補特伽羅，或者煩惱已盡、圓滿正念的阿羅漢，或者過去對諸佛做過供養，積累了善根並被善知識攝受的人，會對這部經產生信心。』 『不退轉』指的是廣行派，即資糧道和加行道上的菩薩。（《大疏》）『見到真諦』指的是小行派，即處於見道十五剎那的菩薩。『阿羅漢』指的是小行派，即證悟了第十六剎那的聖者。『過去對諸佛做過供養』等等，就像犀牛角一樣，指的是資糧道上的菩薩。（布頓大師）這樣說道。 最初的三種是已正確建立的種姓，是法性自然獲得的種姓，是自發決定成佛的種姓，這是《大疏》的觀點。像這樣的補特伽羅，是道上的補特伽羅所依，就像化現的花朵，雖然在勝義中不存在，但在世俗中卻顯現為不同的時間和地點一樣，雖然成為實有的所依的法性不存在，但卻能獲得對不同證悟的決定，這樣的所依，以自性、增上緣和心之法性，即種姓的所依這三種方式，完全包含了道路，這就是犀牛角，要知道這是獨覺的道路！ 這些花朵是化現的！等等。在解釋中說：獨覺的道路，就法而言，比聲聞的道路更為殊勝，因為如前所述，僅僅是修習十六種行相的四諦，以及順生和逆滅的事物，即如實地證悟諸法，並通過修習緣起，逐漸斷除對外境所取的真實執著的離系果，以及對內能取或心識的真實執著。

【English Translation】 'The obstacle of the Buddha!' This is explained from the perspective of the antidote. 'If the grasped does not exist, then the grasper does not exist,' meaning that if the grasped external object is not real, then the grasper that grasps it as an object is also not real. However, our own school believes that it has realized the non-existence of the grasped, but has not realized the non-existence of the grasper, just as Dharma Friend said (in the slightly remaining part of the 'Liberation Sutra'): 'The nature of the grasper, for the remaining four aggregates, (is not the realization of the selflessness of phenomena), because it is constantly continuous in samsara, so it is not selflessness, therefore their wisdom cannot enter.' It's like this. The difference of the support is: In the concise 'Perfection of Wisdom Sutra', who will have faith in this sutra? (Shabumo Agarmadzada, the son of Katya, the son of Maitreya, the great Light Protector, etc., six Bodhisattvas and tens of thousands of Kalpas) Ananda asked. The Buddha replied: 'The great Bodhisattvas who do not regress, or the individuals who see the truth, or the Arhats who have exhausted their defilements and have perfect mindfulness, or those who have made offerings to the Buddhas in the past, accumulated merits and have been taken care of by virtuous friends, will have faith in this sutra.' 'Non-regression' refers to the extensive practice school, that is, the Bodhisattvas on the path of accumulation and the path of preparation. (The Great Commentary) 'Seeing the truth' refers to the small practice school, that is, the Bodhisattvas who are in the fifteen moments of the path of seeing. 'Arhat' refers to the small practice school, that is, the saints who have realized the sixteenth moment. 'Having made offerings to the Buddhas in the past' and so on, like a rhinoceros horn, refers to the Bodhisattvas on the path of accumulation. (Buton Master) said so. The first three are the lineages that have been correctly established, the lineages that are naturally obtained by the Dharma nature, and the lineages that are spontaneously determined to become Buddhas, which is the view of the 'Great Commentary'. Such a person, is the support of the person on the path, just like the manifested flowers, although they do not exist in reality, they appear as different times and places in the conventional, although the Dharma nature of becoming a real support does not exist, but it can obtain the determination of different realizations, such a support, with the nature, the dominant condition and the Dharma nature of the mind, that is, the support of the lineage, these three ways, completely include the path, this is the rhinoceros horn, know that this is the path of the Pratyekabuddha! These flowers are manifestations! And so on. In the explanation it says: The path of the Pratyekabuddha, in terms of Dharma, is more excellent than the path of the Shravaka, because as mentioned before, it is only the practice of the sixteen aspects of the four truths, and the things of arising and ceasing, that is, truly realizing all phenomena, and through the practice of dependent origination, gradually cutting off the fruit of detachment from the real clinging to external objects, and the real clinging to the internal grasper or consciousness.

ིན་པའི་རྣམ་རྟོག་མ་སྤངས་ སམ་སྤོང་མི་ནུས་པ་དང་། རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཐེག་པས་བསྡུས་པའི་བརྟེན་པའི་ཆོས་སྒྲུབ་ པའམ་རྟོགས་པའི་རྟེན་ནམ་གཞི་ལམ་པ་གང་ཟག་དང་། ཆོས་ཉིད་རིགས་ཀྱི་རྟེན་དང་ཁྱད་ པར་གསུམ་ལྡན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་གྱིས་སོ། །ལམ་བསྟན་ནས། དེ་ཤེས་པའི་ལམ་ཤེས་སྟོན་ 2-32 པ་དེ་ཁྱད་པར་དེ་གསུམ་དང་ལྡན་པའི་ཆོས་རྟོགས་པ་སྟེ་ཐོབ་པའི་ལམ་དེ་རང་སངས་རྒྱས་ ཀྱི་ལམ་ཡིན་པར་བྱང་པས་སྦྱོར་བ་སེམས་བསྐྱེད་དང་དངོས་གཞི་མ་དམིགས་པའི་ཤེས་ རབ་རྗེས་བསྔོ་བ་དང་བཅས་ནས་ཤེས་པར་བྱའི། རང་རྒྱལ་གྱི་ལམ་དང་འབྲས་བུའི་རྣམ་པ་ ཐམས་ཅད་ཤེས་པར་ཏེ་རྒྱུད་ལ་བསྐྱེད་ནས་མངོན་དུ་ནི་མི་བྱའོ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་རང་སངས་རྒྱས་ ཀྱི་ལམ་ཤེས་སོ། ། གསུམ་པ་ལ། སྔ་འགྲེལ་ནི། རྒྱུ་ངེས་པར་འབྱེད་པའི་ཆ་དང་མཐུན་པ་ཐོབ་ན། སྔར་ཇི་ སྐད་བཤད་པའི་འཕགས་ལམ་སྐྱེ་བས་རྒྱུ་ངེས་པར་འབྱེད་པའི་ཆ་མཐུན་སྟོན་ནོ། །རྩ་འགྲེལ་ གཉིས་ནི། ཕྱིའི་གཟུགས་ལ་སོགས་པའི་(ཤེར་འབྱུང་)གཟུང་བ་མི་དམིགས་(ཤེར་འབྱུང་)པའི་ཕྱིར། ཕྱིའི་གཟུགས་སོགས་ཀྱི་(གསེར་)ཆོས་བརྡ་ལས་བྱུང་བ་སྟེ་བརྡ་ཙམ་གྱིས་བཞག་པའི་བཏགས་ པ་ཙམ་ལ་དམིགས་ནས་དོན་དམ་པར་བདེན་པས་སྟོང་པའི་ཆོས་ཉིད་དང་ཡང་མི་འགལ་ བར་རབ་ཏུ་སྟོན་པ་སྟེ་ཕྱིའི་བདེན་དངོས་ཀྱིས་སྟོང་པར་རྟོགས་པ་ཤེས་རྣམ། ཕྱིའི་གཟུང་ བདེན་གྱིས་སྟོང་པ་དོན་རྣམ་དེ་ལྟར་རྟོགས་ནས་སྒོམ་པའི་རང་རྒྱལ་གྱི་སྤྱོར་ལམ་ཆ་བཞིའི་ དང་པོ་དེ་དྲོ་བར་གྱུར་པའོ། །བཏགས་པ་དང་ཡང་མི་འགལ་ལ་ཆོས་ཉིད་ཀྱང་སྟོན། ཞེས་ སོ། །ཕྱིའི་གཟུགས་ལ་སོགས་པར་སྣང་བ་ཙམ་ལ་དམིགས་ནས་ཕྱི་གཟུང་བས་བསྡུས་པའི་ ཆོས་ཀུན་དོན་དམ་པར་འགྲིབ་པ་དང་འཕེལ་བ་དང་། སོགས་པས་ཡོངས་སུ་གཟུང་བ་དང་ མེད་པར་བྱ་བ་མེད་པ་ལ་སོགས་པས་བྱེ་བ་སྟེ་དེ་ལྟར་རྟོགས་པར་བྱ་བའི་དོན་དུ་སློབ་ཅིང་དེ་ ལྟར་རྟོགས་པ་ཤེས་རྣམ། དེ་དོན་དམ་པར་ཕྱིའི་འཕེལ་འགྲིབ་སོགས་ཀྱིས་སྟོང་པ་དོན་རྣམ། དེ་ལྟར་རྟོགས་ནས་སློབ་པའི་རང་རྒྱལ་གྱི་སྦྱོར་ལམ་ཆ་བཞིའི་གཉིས་པ་དེ་རྩེ་མོར་གྱུར་པའོ། ། གཟུགས་འཕེལ་པ་དང་འགྲིབ་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་མི་སློབ་པོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །གཟུགས་ ལ་སོགས་པ་ཆོས་ཅན། ཕྱི་རོལ་དོན་གྱི་ཆོས་གང་དུ་ཡང་དོན་དམ་པར་ཡོངས་སུ་གཟུང་བྱར་ 2-33 མེད་དེ། ཕྱི་དོན་གྱི་ཆོས་ཐམས་ཅད་དོན་དམ་པར་ནང་ཕྱི་སྟོང་པ་དང་། སོགས་པས་དངོས་ པོ་མེད་པའི་(ཨཱརྱ་)ངོ་བོ་ཉིད་སྟོང་པ་(མདོར་མེད། )ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར། (ཨཱརྱ། ) རྟགས་གྲུབ་སྟེ། དེ་ཐམས་ ཅད་དོན་དམ་པར་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱིས་སྟོང་པ་ཡིན་པ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར། དེས་ན་གཟུགས་སོགས་སྣང་ བ་ཙམ་ལ་དམིགས་ནས་དོན་དམ་པར་ཕྱིའི་ཆོས་གང་དུ་ཡང་མི་འཛིན་པའི་རྟོགས་

【現代漢語翻譯】 未捨棄有生的分別念，或者不能捨棄，以及以獨覺乘所攝的依處法，修習或者證悟的所依或者根本道位補特伽羅，因為具有法性種姓的所依和差別三種的緣故。從道指示起，知曉此的道智指示，即是具有此三種差別的證悟之法，也就是獲得的道，此獨覺道，由菩薩以加行發心和正行無所緣的智慧，以及後行迴向等而知曉。獨覺的道和果的一切相，知曉后在相續中生起，但不要現前，這是知曉獨覺道。 第三，前釋是：如果獲得與生起抉擇分相應的，如前所說的聖道生起，則顯示與生起抉擇分相應。根本釋和註釋二者是：因為不緣外在的色等（從智慧生起）所取。外在的色等（黃金）之法，是從名言中生起，也就是緣于僅以名言安立的假立，與勝義中空性的法性也不相違地善為顯示，也就是了知外在的真實事物為空性，這是智相。如此了知外在所取的真實為空性之義相后，修習的獨覺的加行道四部分的第一個是暖位。與假立也不相違，也顯示法性。如此等。緣于外在的色等顯現之相，以外在所取所攝的一切法，在勝義中沒有損減和增益，以及以『等』字包括的沒有能取和所取等差別，如此爲了了知而修學，如此了知是智相。此勝義中外在的增減等為空性是義相。如此了知后修學的獨覺的加行道四部分的第二個是頂位。不修學色增長和損減等。如此等。色等法，有法。在外境之法中，在勝義中沒有能取，因為一切外境之法在勝義中是內外空性，以及以『等』字包括的無實事（聖）自性空性（經中無）。（聖）能立，因為彼一切在勝義中是自性空性之故。因此，緣於色等顯現之相，不執著勝義中任何外在之法的證悟。

【English Translation】 Not abandoning the conceptual thoughts of existence, or being unable to abandon them, and the basis of relying on the Dharma gathered by the Pratyekabuddha Vehicle, the support or basis of practice or realization, the individual, because it possesses the support of the Dharma-nature lineage and the three distinctions. From the instruction of the path, the wisdom instruction that knows this, that is, the Dharma of realization that possesses these three distinctions, that is, the path obtained, this Pratyekabuddha path, should be known by the Bodhisattva with the practice of generating the mind and the wisdom of non-objectification in the main practice, and the subsequent dedication. All aspects of the Pratyekabuddha's path and fruit, after knowing them, arise in the continuum, but should not be manifested, this is knowing the Pratyekabuddha's path. Third, the former explanation is: If one obtains what is in accordance with the part of definitely distinguishing the cause, the arising of the Noble Path as previously stated, then it shows what is in accordance with the part of definitely distinguishing the cause. The root explanation and commentary are: Because the external form, etc. (arising from wisdom) is not objectified. The Dharma of external form, etc. (gold), arises from convention, that is, relying on the mere imputation established by mere convention, and also not contradicting the Dharma-nature of emptiness in the ultimate sense, it is well shown, that is, realizing that external real things are empty, this is the aspect of wisdom. After realizing the meaning of the emptiness of external grasping in this way, the first of the four parts of the Pratyekabuddha's practice path is the heat stage. It is also not contradictory to imputation, and also shows Dharma-nature. And so on. Relying on the mere appearance of external form, etc., all Dharmas gathered by external grasping, in the ultimate sense, there is no decrease or increase, and the distinctions of no grasper and grasped included by 'etc.', in order to learn to realize in this way, realizing in this way is the aspect of wisdom. This emptiness of external increase and decrease, etc. in the ultimate sense is the aspect of meaning. After realizing in this way, the second of the four parts of the Pratyekabuddha's practice path that is learned is the peak stage. One does not learn for the sake of increasing and decreasing form, etc. And so on. Form, etc., subject. Among the Dharmas of external objects, there is no object to be grasped in the ultimate sense, because all Dharmas of external objects are empty internally and externally in the ultimate sense, and the emptiness of the nature of non-entity (Arya) included by 'etc.' (not in the Sutra). (Arya) Proof, because all of them are empty of nature in the ultimate sense. Therefore, relying on the mere appearance of form, etc., the realization of not grasping any external Dharma in the ultimate sense.

པ་ཤེས་ རྣམ། དེར་གཟུང་བྱར་མེད་པའི་ཆོས་ཉིད་དོན་རྣམ། དེ་ལྟར་རྟོགས་ནས་བསྒོམ་པའི་རང་ རྒྱལ་གྱི་སྦྱོར་ལམ་བཞིའི་གསུམ་པ་དེ་བཟོད་པའོ། །གཟུགས་ཡོངས་སུ་གཟུངས་པ་མེད་དེ། ཕྱི་ནང་སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་ (བར་མར་འདི་བས་མེད། )ཞེས་སོགས་སོ། །གཟུགས་སོགས་སྣང་བ་ ཙམ་ལ་དམིགས་ནས་ཕྱིའི་ཆོས་ཐམས་ཅད་དོན་དམ་པར་སྐྱེ་བ་དང་འགག་པ་བླང་དོར་ཀུན་ བྱང་སོགས་མེད་པར་རྟོགས་པ་ཤེས་རྣམ། དེར་མེད་པའི་ཆོས་ཉིད་དོན་རྣམ། དེ་ལྟ་བུའི་རྣམ་ པ་ཅན་གྱི་རང་རྒྱལ་གྱི་སྦྱོར་ལམ་བཞི་པ་དེ་ནི་ཆོས་ཀྱི་མཆོག་གོ །གཟུགས་ཀྱི་སྐྱེ་བ་མི་མཐོང་ འགག་པ་དང་། ཞེས་སོགས་སོ། །ཞེས་བྱ་བའི་རྣམ་པ་རྣམས་ཀྱིས་བདེན་པ་བཞི་ཡང་ཡིན་ དམིགས་པ་ཡང་ཡིན་པ་དེའི་དམིགས་པ་སྟེ། དེ་ལ་དམིགས་ནས་རང་རྒྱལ་གྱི་ངེས་འབྱེད་ཆ་ མཐུན་བཞི་གོ་རིམ་བཞིན་དུ་སྐྱེ་བ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་བྱང་སེས་ཤེས་པར་(རད་ཀིར་)བྱའོ། ། ༈ བྱང་སེམས་ཀྱི་ལམ་ཤེས། གསུམ་པ་ལ་མཚམས་སྦྱར་དང་། ལམ་བཤད་པ་གཉིས་སོ། ། ༈ མཚམས་སྦྱར། དང་པོ་ནི། དམན་མཆོག་ གི་རིམ་པས་རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ལམ་གྱི་མཇུག་ཐོགས་སུ་བྱང་པའི་ལམ་འཆད་དོ། ། ༈ ལམ་བཤད་པ། གཉིས་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། མཐོང་ལམ་ཤེས་པ་ཕན་(དག་ལྡན་)ཡོན་དང་བཅས་པ། སྒོམ་ ལམ་ཤེས་པ་བྱེད་པ་དང་བཅས་པའོ། ། ༈ མཐོང་ལམ་ཤེས་པ་ཕན་ཡོན་དང་བཅས་པ། དང་པོ་ལ། སྤྱི་དང་། ཡན་ལག་གི་དོན་གཉིས་སོ། ། ༈ སྤྱིའི་དོན། དང་པོ་ལ། རྟེན་དང་བརྟེན་པ་གཉིས་ ལས། དང་པོ་ལ་ལུས་རྟེན་ནི། སྦྱོར་ལམ་ཆོས་མཆོག་གང་ལ་སྐྱེ་བ་སྟེ། འདོད་པའི་རྟེན་ཁོ་ ན་ལ་དང་པོ་སྐྱེའོ། །སེམས་རྟེན་ནི། བྱེ་བྲག་སྨྲ་བ་ནི། བསམ་གཏན་ས་དྲུག་ལ་བརྟེན་པར་ 2-34 འདོད་དོ། །འདིར་བསམ་གཏན་བཞི་པའི་རབ་མཐའ་ཞེས་པ་འདོད་པ་ནས་སྲིད་རྩེའི་བར་ ཕྱིན་ནས་སྲིད་རྩེ་ནས་འདོད་པའི་བར་དུ་ལོག་སྟེ་ཡང་བསམ་གཏན་བཞི་པའི་བར་རྫོགས་ པར་བྱས་པ་སྟེ་དེ་ལ་བརྟེན་ནོ་ཞེས་སོ། ། གཉིས་པ་ལ། རྒྱུ། ངོ་བོ། འབྲས་བུ་གསུམ་མོ། །དང་པོ་ནི། ཚོགས་ལམ་དུ་བདེན་བཞི་ བདག་གཉིས་མེད་པར་ཐོས་བསམ་གྱིས་རྟོགས་པའི་བག་ཆགས་སྦྱོར་ལམ་གྱིས་གསོས་ བཏབ་པ་དེ་རྒྱུའི་རྐྱེན་ནོ། །ཐེག་བསྡུས་སུ། ཐོས་སོགས་བག་ཆགས་མེད་པར་ནི། །དེ་འབྲས་ སྐྱེ་བ་མི་རིགས་ཕྱིར། །ཞེས་སོ། །བདག་མེད་གཉིས་བསམ་གཏན་ཀྱི་ཉེར་བསྡོགས་སམ་ དངོས་གཞི་ལ་བརྟེན་ནས་བསྒོམ་པའི་སྦྱོར་ལམ་ནི་བདག་རྐྱེན་ནོ། །བདེན་བཞིའི་ཇི་ལྟ་ཇི་ སྙེད་པ་དམིགས་རྐྱེན། ཆོས་མཆོག་ཆེན་པོ་དེ་མ་ཐག་རྐྱེན་ནོ། ། གཉིས་པ་ལ། མཚན། མཚོན། གཞི་གསུམ་ལས། དང་པོ་ནི། སྦྱོར་ལམ་ཆོས་མཆོག་ གི་མཇུག་ཏུ་སྐྱེས་པའི་ཅིར་ཡང་མི་དམིགས་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་དང་མཚུངས་ལྡན་ཅན་གྱི་ འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི

【現代漢語翻譯】 ཤེས་རྣམ། (shes rnam)（智慧等）。在那裡，沒有可執著的法性之義。像這樣證悟后修習的自證智者的四加行道的第三個是忍位。『色蘊完全不可執著，因為內外皆是空性。』（中間沒有比這更重要的。）等等。觀想色等僅僅是顯現，從而了知一切外在之法，在勝義諦中沒有生滅、取捨、善惡等，這是智慧等。在那裡，沒有的法性之義。具有這樣相狀的自證智者的第四個加行道是世第一法。『不見色的生起和滅亡。』等等。以這些相狀，既是四諦的所緣，也是能緣，以它為所緣，自證智者的四順抉擇分依次生起。』如菩薩所知（རད་ཀིར，rad kir）應當知曉。 菩薩道之知 第三部分包括連線和道路的解釋兩部分。 連線 第一部分是：以低到高的順序，在自證佛的道路之後解釋菩薩的道路。 道路的解釋 第二部分包括兩點：瞭解見道及其利益（དག་ལྡན，dag ldan），以及瞭解修道及其作用。 瞭解見道及其利益 第一部分包括總義和支分義兩部分。 總義 第一部分包括所依和能依兩部分。 首先，身體所依是：生起于加行道世第一法上的身體。最初只在欲界生起。心所依是：分別說部認為依賴於六禪定地。這裡所說的『四禪定的頂端』是指從欲界到有頂，再從有頂回到欲界，最終圓滿四禪定，依賴於此。 第二部分包括因、體性、果三個方面。首先，因是：在資糧道中，通過聽聞和思考證悟四諦和二無我的習氣，通過加行道加以滋養，這就是因的條件。在《攝大乘論》中說：『如果沒有聽聞等的習氣，就不會產生結果。』。以二無我為基礎，依賴於禪定的加行或正行而修習的加行道是增上緣。四諦的如是和盡所有性是所緣緣。偉大的世第一法是等無間緣。 第二部分包括相、喻、基三個方面。首先，相是：生起于加行道世第一法之後的，不緣任何事物的等持（藏文：ཏིང་ངེ་འཛིན།，梵文天城體：समाधि，梵文羅馬擬音：samādhi，漢語字面意思：三摩地）以及與之相應的出世間

【English Translation】 shes rnam (wisdom, etc.). There, there is no nature of reality to be grasped. Having realized this and cultivated, the third of the four preparatory paths of the self-realized is forbearance. 'Form is completely ungraspable, because both inside and outside are emptiness.' (There is nothing more important than this in between.) etc. Contemplating form, etc., as mere appearances, thereby understanding that all external phenomena, in the ultimate sense, have no arising, ceasing, acceptance, rejection, good, bad, etc., this is wisdom, etc. There, there is no nature of reality. The fourth preparatory path of the self-realized, possessing such characteristics, is the supreme dharma. 'Not seeing the arising and cessation of form.' etc. With these aspects, it is both the object and the subject of the four truths. Taking it as the object, the four sequential parts of the self-realized's decisive discrimination arise in order. 'As the Bodhisattva knows (རད་ཀིར，rad kir), it should be known. Knowing the Bodhisattva Path The third part includes two parts: the connection and the explanation of the path. Connection The first part is: In a sequence from low to high, after the path of the self-enlightened Buddha, the path of the Bodhisattva is explained. Explanation of the Path The second part includes two points: understanding the path of seeing and its benefits (དག་ལྡན，dag ldan), and understanding the path of cultivation and its actions. Understanding the Path of Seeing and its Benefits The first part includes two parts: the general meaning and the branch meaning. General Meaning The first part includes the support and the supported. First, the physical support is: the body that arises on the supreme dharma of the preparatory path. Initially, it only arises in the desire realm. The mental support is: the Vaibhashika school believes that it relies on the six dhyana grounds. Here, 'the peak of the fourth dhyana' refers to going from the desire realm to the peak of existence, and then returning from the peak of existence to the desire realm, ultimately perfecting the fourth dhyana, relying on this. The second part includes three aspects: cause, nature, and result. First, the cause is: in the accumulation path, the imprints of understanding the four truths and the two selflessnesses through hearing and thinking, nourished by the preparatory path, this is the condition of the cause. In the Compendium of Vehicles, it says: 'If there are no imprints of hearing, etc., the result will not arise.' The preparatory path, based on the two selflessnesses, relying on the practice or the main practice of meditation, is the dominant condition. The suchness and the extent of the four truths are the object condition. The great supreme dharma is the immediate condition. The second part includes three aspects: sign, metaphor, and basis. First, the sign is: arising after the supreme dharma of the preparatory path, the samadhi (藏文：ཏིང་ངེ་འཛིན།，梵文天城體：समाधि，梵文羅馬擬音：samādhi，漢語字面意思：三摩地) that does not focus on anything, and the transcendental that is in accordance with it.

་ཡེ་ཤེས་གང་ཞིག ཟག་མེད་ཀྱི་ལམ་གསུམ་གྱི་ཐོག་མར་གྱུར་ པའོ། །དེ་ནས་དེ་ནི་འཇིག་རྟེན་ལས། །འདས་པའི་ཡེ་ཤེས་བླ་མེད་པ། །རྣམ་པར་མི་རྟོག་ དྲི་མ་མེད། །འཛིན་པ་གཉིས་དང་བྲལ་བ་ཐོབ། །ཅེས་དང་། ཀུན་བཏུས་སུ། མདོར་བསྡུ་ན་ འཇིག་རྟེན་པའི་ཆོས་ཀྱི་མཆོག་གི་མཇུག་ཐོགས་སུ་མི་དམིགས་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་དང་ཤེས་ རབ་མཚུངས་པར་ལྡན་པ་དང་བཅས་པ་སྟེ། ཞེས་སོགས་བཤད་དོ། །གང་ཞིག ཆོས་ཉིད་ མཐོང་བ་དང་ཆོས་ཅན་མཐོང་བ་རིམ་བཞིན་ཇི་ལྟ་ཇི་སྙེད་མཁྱེན་པའི་བྱང་སེའི་མཐོང་ལམ་ གྱི་མཚན་ཉིད་དོ། ། གཉིས་པ་ནི། ཆོས་ཉིད་སྔར་མ་མཐོང་གསར་དུ་མངོན་སུམ་དུ་མཐོང་བས་མཐོང་། དེ་ ཁོ་ནའི་དོན་ཚོལ་བས་སམ། བྱང་ཆུབ་ཏུ་བགྲོད་པས་ལམ་མོ། །མ་མཐོང་མཐོང་ཕྱིར་མཐོང་ 2-35 བའི་ལམ། །ཞེས་མཛོད་ལས་སོ། །གསུམ་པ་ལ། འདོད་ལུགས་མང་དུ་སྣང་སྟེ། གཉལ་པ་ སོགས། མཐོང་ལམ་རྫས་གཅིག་ལ་ལྡོག་པ་དུ་མར་སྐྱེ་ཞེས་དང་། འབྲོམ་སོགས། བཟོད་པ་ བར་ཆད་མེད་ལམ་དང་ཤེས་པ་རྣམ་གྲོལ་ལམ་རྫས་གཉིས་སུ་སྐྱེ་ཞེས་དང་། འབྲེ་སོགས་ནི། ཆོས་བཟོད་ཆོས་ཤེས་རྗེས་བཟོད་རྗེས་ཤེས་རྫས་བཞིར་སྐྱེ། ཞེས་དང་། བུདྡྷ་ཤྲཱི་ནི། དབང་བོ་ རྣོ་རྟུལ་གྱི་བྱེ་བྲག་གིས་སྐད་ཅིག་གཅིག་དང་གཉིས་དང་བཅུ་དྲུག་ལ་སོགས་པར་སྐྱེའོ་ཞེས་ དང་། བྱེ་བྲག་ཏུ་སྨྲ་བ། མཐོང་ལམ་སྐད་ཅིག་བཅོ་ལྔ་ཁོ་ན་ཡིན་ལ་བཅུ་དྲུག་པ་ནི་སྒོམ་ལམ་ ཡིན་ཅིང་མཐོང་ལམ་མིན་ཟེར་རོ། །འོད་ཟེར་མགོན་པོ་སོགས། སྐད་ཅིག་བཅུ་དྲུག་ཏུ་སྐྱེ་བ་ སེམས་ཙམ་ལུགས། སྐད་ཅིག་གཅིག་ཏུ་སྐྱེ་བ་དབུ་མའི་ལུགས་ཞེས་སོགས་ནི་ནོར་བ་ཁོ་ན་ ཡིན་ཅིང་ཕལ་ཆེར་ལུང་གི་སྙེ་མར་ལེགས་པར་བཀག་ཟིན་པས་ཤི་ཟིན་པ་ལ་མཚོན་བསྣུན་ མི་དགོས་སོ། །འོན་ཀྱང་ཐུབ་དགོངས་སུ་ཡང་། བདེན་བཞི་རྟེན་འབྲེལ་ཡིན་པས་རང་བཞིན་ གྱིས་སྐྱེ་འགག་མེད་པར་ཆོས་ཤེས་པས་མཐོང་བའི་ཕྱིར་མངོན་པར་རྟོགས་པ་གཅིག་ཁོ་ནའོ། ། ཞེས་དང་། གལ་ཏེ་སྐད་ཅིག་གཅིག་ལ་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་མཐོང་ན་ཅི་ལྟར་མཐོང་བའི་ལམ་སྐད་ ཅིག་བཅུ་དྲུག་ཏུ་རྣམ་པར་བཞག་ཅེ་ན། ངོ་བོ་གཅིག་པའི་ཡེ་ཤེས་དེ་ཁོ་ན་ལ་ཆ་རྣམས་རྣམ་ པར་ཕྱེ་ནས་སྐད་ཅིག་བཅུ་དྲུག་རྣམས་སུ་བཞག་པར་བྱ་སྟེ་རྣམ་པ་དེ་ལྟ་བུས་གདུལ་བར་བྱ་ བའི་སྐྱེ་བོ་ལ་དེ་ཉེ་བར་བསྟན་པ་ལས་རྗེས་སུ་འཛིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །གལ་ཏེ་དེ་ལྟར་ན་ཅི་ ལྟར་རྣམ་པ་བཅུ་དྲུག་ཏུ་ལམ་བསྒོམ་ཞེ་ན། འདི་ཡང་ཐར་བ་འདོད་པ་རྣམས་རྣམ་པ་གཞན་ གྱིས་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ཤེས་པ་ལ་གཞུག་པའི་དོན་དུ་ཡོངས་སུ་བརྟགས་ནས་རྣམ་པར་བཞག་གི་ དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ནི་གཅིག་ཁོ་ནའོ་ཞེས་སོགས་དང་། འགྲེལ་ཆེན་དུ། བདེན་པ་རྣམས་ཀྱི་མངོན་ པར་རྟོགས་པ་གཅིག་པ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར། དེ་བས་ན་ས་དང་པོའི་སྐད་ཅིག་

【現代漢語翻譯】 何為無漏三道之始的智慧？那是超越世間的無上智慧，無分別，無垢染，遠離二取（能取和所取）。《集論》中說：『簡而言之，它是世間法的頂峰，伴隨著無所緣的等持和智慧的平等。』等等。何為菩薩見道的特徵？即依次如實了知法性見和法相見的智慧。 第二，因為新顯現地親見了先前未見的法性，所以稱為『見』。或者，因為尋求其意義，或者因為趨向菩提，所以稱為『道』。《俱舍論》中說：『未見而見，故名見道。』 第三，對此有諸多觀點。嘉瓦巴（Gyalwa Pa）等人認為，見道是單一實體的多種相續生起。仲敦巴（Drom）等人認為，忍位是無間道，智位是解脫道，二者是兩種實體生起。哲（Dre）等人則認為，法忍、法智、類忍、類智四種實體生起。布達室利（Buddhashri）認為，根據根器的利鈍，可以生起一剎那、二剎那乃至十六剎那等等。分別說部認為，見道只有十五剎那，第十六剎那是修道，而非見道。光芒怙主（Özer Gönpo）等人認為，生起十六剎那是唯識宗的觀點，生起一剎那是中觀宗的觀點。這些都是錯誤的，大部分已經在論典中駁斥過了，無需畫蛇添足。然而，在佛陀的密意中，四諦是緣起，無自性生滅，因以法智見之，故唯有一現觀。如果一剎那間就能見到真如，為何見道要安立為十六剎那？這是因為，將同一本體的智慧，分門別類地安立為十六剎那，是爲了引導可以被如此調伏的眾生，從而攝受他們。如果這樣，為何要修習十六種行相的道？這也是爲了讓希求解脫者通過不同的方式進入對真如的認知，所以才進行分別安立，而真如只有一個。《釋論》中說：『因為諸諦的現觀是唯一的，因此初地的一剎那……』

【English Translation】 What is the wisdom that is the beginning of the three uncontaminated paths? It is the unsurpassed wisdom that transcends the world, without conceptualization, without defilement, and free from the two grasps (grasping subject and grasped object). The Compendium of Topics states: 'In short, it is the culmination of worldly dharma, accompanied by non-objectifying samadhi and equality of wisdom.' etc. What is the characteristic of the path of seeing of a Bodhisattva? It is the wisdom that knows the suchness of reality and the appearance of phenomena in order. Secondly, because one newly and manifestly sees the suchness of reality that was not seen before, it is called 'seeing'. Or, because one seeks its meaning, or because one progresses towards enlightenment, it is called 'path'. The Treasury of Knowledge states: 'Because of seeing what was not seen, it is called the path of seeing.' Thirdly, there appear to be many views on this. Gyalwa Pa and others say that the path of seeing is a single substance that gives rise to multiple aspects. Drom and others say that forbearance is the path of immediate proximity and knowledge is the path of liberation, and that these two arise as two substances. Dre and others say that the dharma-forbearance, dharma-knowledge, subsequent-forbearance, and subsequent-knowledge arise as four substances. Buddhashri says that, depending on the sharpness or dullness of the faculties, they arise as one moment, two moments, or sixteen moments, and so on. The Vaibhashikas say that the path of seeing is only fifteen moments, and that the sixteenth moment is the path of meditation and not the path of seeing. Özer Gönpo and others say that the arising of sixteen moments is the view of the Mind-Only school, and the arising of one moment is the view of the Madhyamaka school. These are all mistakes, and most of them have already been refuted in the scriptures, so there is no need to add fuel to the fire. However, in the intention of the Buddha, the four truths are interdependent, and there is no inherent arising or ceasing, and because they are seen with the knowledge of dharma, there is only one direct realization. If one sees the suchness of reality in one moment, then how is the path of seeing established as sixteen moments? This is because the wisdom of the same essence is divided into parts and established as sixteen moments, in order to guide beings who are to be tamed in that way, and to take them under one's care. If that is the case, then how does one meditate on the path in sixteen aspects? This is also because those who desire liberation are fully investigated and established in order to lead them to the knowledge of the suchness of reality in different ways, but the suchness of reality is only one. The Great Commentary says: 'Because the direct realization of the truths is the same, therefore the first ground is one moment...'

མ་དང་པོ་ནི་མཐོང་ བའི་ལམ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལས་གཞན་སྐད་ཅིག་གཉིས་པ་ལ་སོགས་པ་ནས་རྡོ་རྗེ་ལྟ་བུའི་བར་ནི་ 2-36 མཆོག་གི་དོན་ལ་སོགས་པར་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་སོ་སོར་རྟོགས་པའི་ཕྱིར་སྒོམ་པའི་ལམ་ཡིན་ པར་བཤད་དོ། །ཞེས་དང་། ཐུབ་དགོངས་སུ། སྡུག་བསྔལ་ལ་ཆོས་ཤེས་པའི་བཟོད་པའི་ སྐད་ཅིག་ཁོ་ན་ལ་མཐོང་བའི་ལམ་དང་། སྡུག་བསྔལ་ལ་ཆོས་ཤེས་པ་ལ་སོགས་པ་རྣམས་ ནི་སྒོམ་པའི་ལམ་མོ་ཞེས་བརྗོད་པ་དེ་ནི་(བདེན་བཞི་)སོ་སོར་རྟོགས་པའི་མངོན་པར་རྟོགས་པ་ ལས་སྐད་ཅིག་གཅིག་པོ་མངོན་པར་རྟོགས་པར་བྱ་བས་མངོན་པར་རྟོགས་པ་མཐོང་བའི་ ལམ་སྟེ་མ་རིག་པ་དང་བཅས་པའི་འཁོར་བ་བརྒྱུད་པ་ཐོག་མ་མེད་པ་རྣམས་སུ་མ་མཐོང་ བའི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་མཐོང་བའི་བདག་ཉིད་ཀྱིས་ན་གཙོ་བོ་ཞེས་རྟོགས་པའི་ཆེད་དུའོ། །འཁྲུལ་ བའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་སྒྲོ་བཏགས་པའི་རྣམ་པ་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ལས་བྱུང་བའི་ཉོན་མོངས་པ་རྩད་ ནས་འབྱིན་པར་བྱེད་པ་ཉིད་ཀྱིས་ན་སྡུག་བསྔལ་ལ་ཆོས་ཤེས་པ་ལ་སོགས་པ་སྐད་ཅིག་བཅོ་ ལྔ་བོ་རྣམས་ཀྱང་མཐོང་བའི་ལམ་མོ་ཞེས་པ་ནི་ཐ་སྙད་བྱ་བ་ཁོ་ནའོ། །སྒོམ་པའི་ལམ་དུ་ གསུངས་པས་ཀྱང་མཐོང་བའི་ལམ་བཏགས་པ་བའོ་ཞེས་གསལ་བར་བྱས་སོ། །གཞན་དུ་ན་ ཤིང་རྟ་ཆེན་པོ་རྣམས་ཀྱིས་ཐེག་པ་ཆེན་པོར་མཐོང་བའི་ལམ་སྐད་ཅིག་བཅུ་དྲུག་གོ་ཞེས་མང་ དུ་བསྟན་པ་དང་ཅི་ལྟར་མི་འགལ། ཞེས་སོགས་ཏེ། མདོར་ན་བདེན་བཞིའི་ཆོས་ཉིད་མངོན་ སུམ་དུ་རྟོགས་པའི་ཆ་ནས་སྐད་ཅིག་གཅིག་གམ་ངོ་བོ་གཅིག་ཏུ་བཤད་དེ། ཤེར་འབྱུང་གིས། དེས་ན་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ནི་སྐད་ཅིག་ལ་རྟོགས་པ་ཅན་ནོ། །དེ་གཅིག་པའི་ཕྱིར་ན་ལམ་ཡང་ སྐད་ཅིག་གཅིག་ཉིད་དོ། །ཞེས་སོ། །སྤང་བྱ་སྤོང་ཚུལ་དང་ངེས་པ་འདྲེན་ཚུལ་གྱིས་སྐད་ཅིག་ བཅུ་དྲུག་ཏུ་འགྱུར་ཏེ། སྔར་དྲངས་པའི་ཨ་བྷ་ཡའི་ལུང་(བཅོ་ལྔ་བོ་རྣམས་ཀྱང་ཞེས་སོགས་སོ། ། )ལྟར་ དང་། འགྲེལ་ཆེན་དུ། སྡུག་བསྔལ་མཐོང་བས་སྤང་བའི་དུས་སུ་ཀུན་འབྱུང་སྤོང་ངོ་། །དེ་ ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་འགོག་པ་མངོན་དུ་བྱས་སོ། །དེ་ཡང་གཞན་དུ་མི་འཐད་པས་ལམ་བསྒོམས་སོ། ། ཀུན་འབྱུང་སོགས་ལའང་དེ་བཞིན་ནོ། །ཞེས་པས། འབྲས་བུའི་མངོན་པར་རྟོགས་པ་ལས་ 2-37 ཐེག་ཆེན་པོར་མཐོང་བའི་ལམ་སྐད་ཅིག་གཅིག་གི་མངོན་པར་རྟོགས་པར་བལྟ་བར་བྱ་ལ། བདེན་པ་སོ་སོ་ལ་སླར་ཡང་ཕྱིན་ཅི་ལོག་བསལ་བས་སོ་སོར་རྟོགས་པའི་མངོན་པར་རྟོགས་ པ་ལས་སྐད་ཅིག་བཅུ་དྲུག་ཁོ་ནས་མངོན་པར་རྟོགས་པར་བྱ་སྟེ། ཞེས་དང་། ཐུབ་དགོངས་སུ། དེ་ཡན་སྨོས་ནས་ཟེར་བ་དེའི་ལུགས་ཀྱིས་སྐད་ཅིག་བཅུ་དྲུག་རྣམས་ཀྱང་གཙོ་བོའི་(འམ་དངོས་) མཐོང་བའི་ལམ་མོ་ཞེས་གསལ་ལོ། །ཞེས་སོ། །(ཤེར་འབྱུང་གིས་ཀྱང་། བཅུ་དྲུག་པོ་ཀུན་བཏུས་ལྟར་བཤད་ ནས། ཅི་ལྟར

【現代漢語翻譯】 第一條道路是見道。除了見道之外，從第二剎那開始，直到金剛喻定（vajropamasamadhi）之間，爲了在勝義等方面證悟各自的法界（dharmadhatu），所修的道是修道。如是說。在《能仁密意》（Thub dgongs）中說：『在苦諦上獲得法智忍（dharmajñanakṣānti）的唯一剎那為見道，在苦諦上獲得法智等是修道。』這樣說，是因為從對（四聖諦）各自證悟的現觀（abhisamaya）中，唯一剎那需要現觀，因此現觀是見道，因為以證悟從未在無始以來的無明和輪迴中見過的真如（tathata）的自性，所以是主要的。爲了證悟這一點，通過迷惑的原因而產生的增益（āropa）的顛倒相（viparyāsa）所產生的煩惱（kleśa）連根拔除，因此在苦諦上獲得法智等十五個剎那也是見道，這僅僅是名言上的說法。通過說為修道，也闡明了見道是假立的。否則，大車（śiṅ rta chen po， महान रथ，mahā ratha，偉大的戰車）論師們多次宣說的『大乘（mahāyāna）的見道有十六個剎那』，又該如何不相違背呢？』等等。總之，從現量證悟四聖諦的法性（dharmatā）的角度來說，說為一個剎那或一個自性。如《般若生》（Śer 』byung）所說：『因此，法界是在一個剎那間證悟的。因為它是唯一的，所以道也是一個剎那。』從斷除所斷（pahātabba）的方式和引導決定的方式來說，會變成十六個剎那，如前引用的阿跋耶（Abhaya）的教證（『十五個剎那也是』等等）一樣。在《釋論》（』Grel chen）中說：『在通過見苦而斷除時，斷除集諦。因此，現證滅諦。而且，這在其他方面是不合理的，所以修道。在集諦等方面也是如此。』因此，從果的現觀來看，應該將大乘的見道視為一個剎那的現觀。通過在每個諦上再次遣除顛倒，僅僅通過十六個剎那來現觀。在《能仁密意》中說：『說了這麼多，按照他的觀點，十六個剎那也是主要的（或真實的）見道。』如是闡明。《般若生》也按照總攝的方式解釋了十六個剎那，然後說：『如何……』 The first path is the Path of Seeing (darśanamārga). Other than that, from the second moment onwards until the Vajra-like Samadhi (vajropamasamadhi), the path practiced to realize the respective Dharmadhatu in terms of the ultimate meaning, etc., is said to be the Path of Cultivation (bhāvanāmārga). As it is said. In 'The Intent of the Sage' (Thub dgongs), it is said: 'The single moment of forbearance of knowledge of Dharma regarding suffering (dharmajñanakṣānti) is the Path of Seeing, and the knowledge of Dharma regarding suffering, etc., are the Path of Cultivation.' This is said because, from the direct realization (abhisamaya) of realizing each of the (Four Noble Truths) separately, a single moment needs to be directly realized, therefore direct realization is the Path of Seeing, because by the nature of seeing the Suchness (tathata) that has not been seen in the beginningless ignorance and cycle of existence, it is the main one. In order to realize this, the afflictions (kleśa) arising from the inverted appearance (viparyāsa) of superimposition (āropa) caused by the reason of delusion are eradicated from the root, therefore the fifteen moments of knowledge of Dharma regarding suffering, etc., are also the Path of Seeing, which is merely a nominal statement. By saying it is the Path of Cultivation, it is also clarified that the Path of Seeing is imputed. Otherwise, how would it not contradict the fact that the Great Chariot (śiṅ rta chen po, महान रथ, mahā ratha, Great Chariot) masters have repeatedly taught that 'the Path of Seeing in the Mahayana has sixteen moments'? etc. In short, from the perspective of directly realizing the nature of the Four Noble Truths (dharmatā), it is said to be one moment or one essence. As the 'Perfection of Wisdom Arising' (Śer 』byung) says: 'Therefore, the Dharmadhatu is realized in a moment. Because it is one, the path is also one moment.' It becomes sixteen moments in terms of the way to abandon what is to be abandoned and the way to lead to certainty, as in the previously quoted teaching of Abhaya ('the fifteen moments are also,' etc.). In the 'Great Commentary' ('Grel chen), it says: 'When abandoning by seeing suffering, one abandons the origin. Therefore, cessation is manifested. Moreover, this is not reasonable otherwise, so one cultivates the path. The same is true for the origin, etc.' Therefore, from the direct realization of the result, the Path of Seeing in the Great Vehicle should be regarded as the direct realization of one moment. By again eliminating the inversions on each truth, one should directly realize only through sixteen moments. In 'The Intent of the Sage,' it says: 'Having said so much, according to his view, the sixteen moments are also the main (or actual) Path of Seeing.' As it is clarified. ('Perfection of Wisdom Arising' also explained the sixteen moments according to the Compendium, and then said: 'How...')

【English Translation】 The first path is the Path of Seeing. Other than that, from the second moment onwards until the Vajra-like Samadhi, the path practiced to realize the respective Dharmadhatu in terms of the ultimate meaning, etc., is said to be the Path of Cultivation. As it is said. In 'The Intent of the Sage,' it is said: 'The single moment of forbearance of knowledge of Dharma regarding suffering is the Path of Seeing, and the knowledge of Dharma regarding suffering, etc., are the Path of Cultivation.' This is said because, from the direct realization of realizing each of the Four Noble Truths separately, a single moment needs to be directly realized, therefore direct realization is the Path of Seeing, because by the nature of seeing the Suchness that has not been seen in the beginningless ignorance and cycle of existence, it is the main one. In order to realize this, the afflictions arising from the inverted appearance of superimposition caused by the reason of delusion are eradicated from the root, therefore the fifteen moments of knowledge of Dharma regarding suffering, etc., are also the Path of Seeing, which is merely a nominal statement. By saying it is the Path of Cultivation, it is also clarified that the Path of Seeing is imputed. Otherwise, how would it not contradict the fact that the Great Chariot masters have repeatedly taught that 'the Path of Seeing in the Mahayana has sixteen moments'? etc. In short, from the perspective of directly realizing the nature of the Four Noble Truths, it is said to be one moment or one essence. As the 'Perfection of Wisdom Arising' says: 'Therefore, the Dharmadhatu is realized in a moment. Because it is one, the path is also one moment.' It becomes sixteen moments in terms of the way to abandon what is to be abandoned and the way to lead to certainty, as in the previously quoted teaching of Abhaya ('the fifteen moments are also,' etc.). In the 'Great Commentary,' it says: 'When abandoning by seeing suffering, one abandons the origin. Therefore, cessation is manifested. Moreover, this is not reasonable otherwise, so one cultivates the path. The same is true for the origin, etc.' Therefore, from the direct realization of the result, the Path of Seeing in the Great Vehicle should be regarded as the direct realization of one moment. By again eliminating the inversions on each truth, one should directly realize only through sixteen moments. In 'The Intent of the Sage,' it says: 'Having said so much, according to his view, the sixteen moments are also the main (or actual) Path of Seeing.' As it is clarified. 'Perfection of Wisdom Arising' also explained the sixteen moments according to the Compendium, and then said: 'How...'

་མཐོང་ལམ་སྐད་ཅིག་གཅིག་ལ་མངོན་པར་རྟོགས་པར་བཤད་ཅེ་ན། འབྲས་བུའི་མངོན་པར་རྟོགས་པ་ལ་དགོངས་ པའི་ཕྱིར་རོ། །འདི་ལྟར་བཤད་ཟིན་པའི་ལམ་གྱིས་སྡུག་བསྔལ་སྤོང་བ་ནི་ཀུན་འབྱུང་སྤོང་བ་མེད་པར་མི་འབྱུང་ལ་དེ་ཉིད་ཀྱང་ འགོག་པ་ཡིན་ནོ། །དེས་ན་འབྲས་བུ་གཅིག་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་མཐོང་ལམ་སྐད་ཅིག་མངོན་པར་རྟོགས་པ་ཡིན་ནོ། །གལ་ཏེ་སྐད་ ཅིག་མ་བཅུ་དྲུག་གིས་རྟོགས་པའི་རྣམ་པ་ཐ་དད་པ་དེ་ལྟ་ནའང་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་རྟོགས་པ་ལ་ནི་ཐ་དད་པ་ཅི་ཡང་མེད་དོ་ཞེས་ སོ། ། ) དེ་ལ་སྐད་ཅིག་བཅུ་དྲུག་ནི། ཆོས་མཆོག་གི་མཇུག་ཐོགས་སུ་སྡུག་བདེན་མངོན་སུམ་དུ་ གྱུར་པའི་ཟག་མེད་ཀྱི་ཤེས་རབ་སྡུག་བསྔལ་མཐོང་སྤང་སྤོང་བའི་བར་ཆད་མེད་ལམ་དེ་སྡུག་ བསྔལ་ཆོས་བཟོད། དེའི་མཇུག་ཐོགས་སུ་སྡུག་བསྔལ་མཐོང་སྤང་གིས་རྣམ་གྲོལ་མངོན་དུ་ བྱེད་པའི་ཟག་མེད་ཀྱི་ཤེས་རབ་ཆོས་ཤེས། དེའི་མཇུག་ཐོགས་སུ་དེ་གཉིས་འཕགས་ཆོས་ རྣམས་ཀྱི་རྒྱུར་རྟོགས་པའི་ཟག་མེད་ཡེ་ཤེས་རྗེས་བཟོད། དེའི་མཇུག་ཐོགས་སུ་དེ་ངེས་པར་ འཛིན་པ་རྗེས་ཤེས་ཏེ་བདེན་པ་གཞན་གསུམ་ལ་ཡང་དེ་བཞིན་ནོ། །ཆོས་བཟོད་ཆོས་ཤེས་ ཀྱི་ཡུལ་རྟོགས་སོ། །རྗེས་བཟོད་རྗེས་ཤེས་ཀྱིས་ཡུལ་ཅན་རྟོགས་སོ། །ཞེས་ཀུན་བཏུས་སོ། ། ཡུལ་ནི་དེ་བཞིན་ཉིད་དང་ཡུལ་ཅན་ནི་དེའི་ཡུལ་ཅན་གྱི་ཡང་དག་པའི་ཡེ་ཤེས་ཏེ། འཇིག་ རྟེན་ལས་འདས་པའི་ལམ་གྱི་ཡུལ་ནི་གཉིས་ཏེ། དེ་བཞིན་ཉིད་དང་ཡང་དག་པའི་ཡེ་ཤེས་སོ། ། ཞེས་དེའི་འགྲེལ་པར་རོ། །ཀུན་བཏུས་སུ། སོ་སོ་རང་ལ་སྡུག་བསྔལ་ཀྱི་བདེན་པ་མངོན་ སུམ་དུ་གྱུར་པའི་ཟག་པ་མེད་པའི་ཤེས་རབ་སྟེ་གང་གིས་སྡུག་བསྔལ་མཐོང་བས་སྤང་བར་ 2-38 བྱ་བའི་ཉོན་མོངས་པ་སྤོང་བ་དེ་སྡུག་བསྔལ་ལ་ཆོས་ཤེས་པའི་བཟོད་པ་ཞེས་བྱའོ། །སྡུག་ བསྔལ་ལ་ཆོས་ཤེས་པ་གང་ཞེ་ན། ཤེས་པ་གང་གིས་བཟོད་པའི་མཇུག་ཐོགས་སུ་རྣམ་པར་ གྲོལ་བ་མངོན་དུ་བྱེད་པའོ། །བསྡུག་བསྔལ་ལ་རྗེས་སུ་རྟོགས་པར་ཤེས་པའི་བཟོད་པ་གང་ ཞེ་ན། སྡུག་བསྔལ་ལ་ཆོས་ཤེས་པའི་མཇུག་ཐོགས་སུ་སྡུག་བསྔལ་ལ་ཆོས་ཤེས་པའི་བཟོད་ པ་དང་སྡུག་བསྔལ་ལ་ཆོས་ཤེས་པ་འདི་གཉིས་འཕགས་པའི་ཆོས་རྣམས་ཀྱི་རྒྱུའོ་ཞེས་སོ་ སོ་རང་ལ་མངོན་སུམ་དུ་གྱུར་པའི་ཟག་པ་མེད་པའི་ཤེས་རབ་པོ། །སྡུག་བསྔལ་ལ་རྗེས་སུ་ རྟོགས་པའི་ཤེས་པ་གང་ཞེ་ན། ཤེས་པ་གང་གིས་རྗེས་སུ་རྟོགས་པའི་བཟོད་པ་དེ་ངེས་པར་ འཛིན་པའོ། ། དེ་བཞིན་དུ་བདེན་པ་ལྷག་མ་རྣམས་ལ་ཡང་བཟོད་པ་དང་ཤེས་པ་རྣམས་ཅི་རིགས་ སུ་ཤེས་པར་བྱའོ། །དེ་ལ་ཆོས་ཤེས་པའི་བཟོད་པ་དང་ཆོས་ཤེས་པ་རྣམས་ཀྱིས་ནི་གཟུང་ བ་རྟོགས་སོ། །རྗེས་སུ་རྟོགས་པའི་བཟོད་པ་དང་ཤེས་པ་རྣམས་ཀྱིས་ནི་འཛིན་པ་རྟོགས་ སོ། །བཟོད་པ་དང་ཤེས་

【現代漢語翻譯】 問：『見道』（mthong lam，path of seeing）被說成是在一剎那間證悟，這是什麼意思？ 答：這是指對果的證悟而言。如上所述，通過此道斷除痛苦，若不斷除集（kun 'byung，origin），則無法實現，而斷除集即是滅（'gog pa，cessation）。因此，由於果只有一個，所以說見道在一剎那間證悟。即使以十六剎那證悟的方式各不相同，但在證悟法界（chos kyi dbyings）時，沒有任何差別。 （）這十六剎那指的是：在法最勝位（chos mchog）之後，苦諦（sdug bsngal bden pa，truth of suffering）顯現的無漏智慧，即斷除苦諦見所斷（sdug bsngal mthong spang）的無間道（bar chad med lam），是為苦法智忍（sdug bsngal chos bzod）。緊隨其後，是證得苦諦見所斷解脫的無漏智慧，是為苦法智（chos shes）。緊隨其後，是證悟二者為聖法之因的無漏智慧，是為苦類智忍（rjes bzod）。緊隨其後，是確定此二者的苦類智（rjes shes）。其餘三諦（bden pa）亦是如此。法智忍和法智所證悟的是所取境（yul），類智忍和類智所證悟的是能取境（yul can）。 如《攝類學》（kun btus）所說：『各自對苦諦顯現的無漏智慧，即以其斷除苦諦見所斷煩惱者，稱為于苦諦之法智忍。』何為于苦諦之法智？即以其于忍之後證得解脫之智慧。何為于苦諦之類智忍？即于苦諦法智之後，證悟苦諦法智忍與苦諦法智二者為聖法之因的各自顯現之無漏智慧。何為于苦諦之類智？即以其確定類智忍之智慧。 同樣，對於其餘諸諦，也應如是分別瞭解忍與智。其中，法智忍與法智所證悟的是所取境，類智忍與類智所證悟的是能取境。忍與智……

【English Translation】 Q: It is said that 'the path of seeing' (mthong lam) is realized in a single moment. What does this mean? A: It refers to the realization of the result. As explained above, abandoning suffering through this path cannot occur without abandoning the origin (kun 'byung), and abandoning the origin is cessation ('gog pa). Therefore, since there is only one result, it is said that the path of seeing is realized in a single moment. Even if the modes of realization differ in the sixteen moments, there is no difference in realizing the Dharmadhatu (chos kyi dbyings). () These sixteen moments are: Following the peak of Dharma (chos mchog), the uncontaminated wisdom in which the truth of suffering (sdug bsngal bden pa) becomes manifest, the uninterrupted path (bar chad med lam) that abandons what is abandoned by seeing the truth of suffering (sdug bsngal mthong spang), is the forbearance of the Dharma-wisdom of suffering (sdug bsngal chos bzod). Immediately following that, the uncontaminated wisdom that actualizes the liberation from what is abandoned by seeing the truth of suffering, is the Dharma-wisdom (chos shes). Immediately following that, the uncontaminated wisdom that realizes these two as the cause of the noble dharmas, is the subsequent forbearance (rjes bzod). Immediately following that, the subsequent wisdom (rjes shes) that ascertains these two. The same applies to the other three truths (bden pa). The Dharma-wisdom forbearance and the Dharma-wisdom realize the object (yul). The subsequent forbearance and the subsequent wisdom realize the subject (yul can). As stated in the Compendium of Topics (kun btus): 'The uncontaminated wisdom in which the truth of suffering is manifest to each individual, that which abandons the afflictions to be abandoned by seeing the truth of suffering, is called the forbearance of the Dharma-wisdom of suffering.' What is the Dharma-wisdom of suffering? It is the wisdom that actualizes liberation immediately after the forbearance. What is the subsequent wisdom forbearance of suffering? It is the uncontaminated wisdom that manifests to each individual after the Dharma-wisdom of suffering, realizing that the Dharma-wisdom forbearance of suffering and the Dharma-wisdom of suffering are the cause of the noble dharmas. What is the subsequent wisdom of suffering? It is the wisdom that ascertains the subsequent forbearance. Similarly, for the remaining truths, the forbearance and wisdom should be understood accordingly. Among them, the Dharma-wisdom forbearance and the Dharma-wisdom realize the object, while the subsequent forbearance and the subsequent wisdom realize the subject. Forbearance and wisdom...

པ་ཐམས་ཅད་ལ་ཡང་མཚན་མ་མེད་པར་གནས་པའི་རྣལ་འབྱོར་ ཅན་དུ་རིག་པར་བྱའོ། །སེམས་ཀྱི་སྐད་ཅིག་མ་བཅུ་དྲུག་པོ་འདི་དག་ནི་མཐོང་བའི་ལམ་མོ། ། སེམས་གྱི་སྐད་ཅིག་ནི་ཤེས་བྱ་ལ་ཤེས་པ་འབྱུང་བ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་རིག་པར་བྱའོ། ། ཞེས་སོ། །དེས་ན་དུས་མཐའི་སྐད་ཅིག་མིན་གྱི་བྱ་རྫོགས་ཀྱི་སྐད་ཅིག་ཡིན་ཏེ། མི་ཁོམ་ བརྒྱད་སྤངས་པའི་དལ་བ་ལ་སྐད་ཅིག་ཟེར་བ་བཞིན་ནོ། །ཨ་བྷ་ཡས། འཇིག་རྟེན་ལས་ འདས་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་རྗེས་ལ་ཐོབ་པ་རང་གི་རྟོགས་པ་གཅོད་པ། ཞེས། ཆོས་ཤེས་རྣམས་ རྗེས་ཐོབ་ཏུ་བཤད་ཅིང་། ཀུན་བཏུས་དང་མི་འགལ་ཏེ། ཆོས་བཟོད་རྟོགས་པའི་ཆ་ནས་རྗེས་ ཐོབ་དང་སྡུག་བསྔལ་མཐོང་སྤང་སོགས་ཀྱི་རྣམ་པར་གྲོལ་བའི་དེ་བཞིན་ཉིད་དག་པ་རྟོགས་ པའི་ཆ་ནས་མཚན་མ་མེད་པའི་རྣལ་འབྱོར་ཅན་དུ་གསུངས་པ་ཡིན་ནོ། །དེས་ན་མཐོང་སྤང་ 2-39 བཞི་རྣམས་ཀྱང་རིམ་གྱིས་སྤོང་སྟེ། ཆོས་བཟོད་བཞི་རིམ་གྱིས་སྐྱེ་བར་བཤད་པས་སོ། །རྒྱུད་ བླར། ཇི་ལྟར་མྱུག་སོགས་རིམ་སྐྱེ་བས། །ས་བོན་ཤུན་པ་གཅོད་པ་ལྟར། །དེ་བཞིན་དེ་ཉིད་ མཐོང་བ་ཡིས། །མཐོང་སྤང་རྣམས་ནི་ལྡོག་པར་འགྱུར། །ཞེས་སོ། །བསྡུ་བར། མཐོང་བས་ སྤང་བར་བྱ་བ་ནི་གཅིག་ཅར་སྤོང་། ཞེས་སོགས་ནི། སྡུག་བསྔལ་ཆོས་བཟོད་སྐྱེས་པ་དང་ སྡུག་བསྔལ་མཐོང་སྤང་གཅིག་ཅར་སྤོང་བ་ལྟ་བུ་ལ་དགོངས་ཀྱི་ཐམས་ཅད་མིན་ཏེ། སྦྱོར་ བ་ཉེར་བསྡོགས་དང་འཇུག་པ་བར་ཆད་མེད་ལམ་གྱིས་སྤོང་བའི་ཁྱད་བཤད་པ་དང་། ཐུབ་ དགོངས་སུ། དེ་ལ་ཉོན་མོངས་པ་སྤང་བའི་ཕྱིར་བར་ཆད་མེད་པའི་ལམ་གྱི་རང་བཞིན་སྡུག་ བསྔལ་ལ་སོགས་པ་མཐོང་བ་བརྒྱད་རྣམས་བཟོད་པ་ཞེས་བརྗོད་ལ། རྣམ་པར་གྲོལ་བའི་ ལམ་གྱི་ངོ་བོ་ཉོན་མོངས་པ་དང་བྲལ་བ་མངོན་དུ་བྱེད་པ་རྣམས་ནི་ཤེས་པ་བརྒྱད་རྣམས་ཏེ། ཞེས་དང་། བཟོད་པ་བརྒྱད་རྐུན་པོ་འབྱིན་པ་ལྟ་བུའི་བྱ་བ་ཅན། ཤེས་པ་བརྒྱད་སྒོ་འཕར་ གཅོད་པའི་ཚུལ། ཞེས་དང་། ཆོས་བཟོད་ཆོས་ཤེས་ཀྱིས་འདོད་པའི་མཐོང་སྤང་སྤོང་། རྗེས་ བཟོད་རྗེས་ཤེས་ཀྱིས་ཁམས་གོང་གི་སྤོང་བར་བཤད་དེ་མཛོད་དང་མཐུན་ནོ། །བྱེ་བྲག་སྨྲ་ བ། མཐོང་ལམ་ལ་རྗེས་ཐོབ་མེད་པར་འདོད་ཀྱང་། ཐེག་པ་ཐུན་མོང་བའམ་ཆེན་པོ་ལྟར་ ན། རྗེས་ཐོབ་ཡོད་པར་བཤད་དེ་གཞུང་དུ་སྟོན་ནོ། །འོ་ན་དུས་ཇི་ཙམ་ཞེ་ན། ངེས་པ་མེད་ དེ། འཕགས་པ་ཀླུ་སྒྲུབ་ས་དང་པོ་བསྒྲུབས་ནས་བདེ་བ་ཅན་དུ་གཤེགས་པར་བཤད་པས་ ལོ་མང་བོར་ཡང་བཞུགས་པའི་ཕྱིར་དང་། མྱུར་བར་དེ་ལས་འདས་ནས་ས་གོང་མར་འཇུག་ པའང་ཡོད་དེ། ཆོས་བཤེས་ཀྱིས། དེ་ལྟར་ན་མཐོང་བའི་ལམ་ལ་དུས་ཇི་སྙེད་ཅིག་ཐོགས་ཞེ་ ན། འདི་ནི་བྱང་སེའི་ཤེས་རབ་དང་བརྩོན་འགྲུས་དང་དད་པའི་རྗེས་སུ་འབྲང་བས་གཅིག་ཏུ་ ཆད་པ་ཅི་ཡང་མེད་དེ། ཞེས

【現代漢語翻譯】 並且要知道，一切法中安住于無相瑜伽者，即是見道。這十六個心剎那即是見道。要知道，心的剎那是指對所知境生起圓滿的了知。因此，這是終結時的剎那，而非無暇之剎那，如同捨棄八無暇，獲得閑暇時所說的剎那一樣。阿跋耶說：『獲得超越世間的智慧之後，斷除自己的證悟。』因此，法智等被說為后得位，這與《俱舍論》並不矛盾。因為從證悟法忍的角度來說是后得位，而從證悟解脫于苦諦見所斷等之自性的清凈的角度來說，則被認為是安住于無相瑜伽者。因此，也要逐漸斷除見斷的四法，因為據說四法忍是依次生起的。《寶性論》中說：『如芽等次第生，如斷種子與皮，如是見彼真實性，見斷諸法即遮止。』《攝類學》中說：『見道所斷之法，一次性斷除。』等等，這指的是生起苦法忍時，同時斷除苦諦見所斷的情況，並非指所有情況。因為已經說明了加行、近行和無間道所斷的差別。在《解深密經》中說：『爲了斷除煩惱，無間道的自性是苦等八見，被稱為忍。解脫道的體性是遠離煩惱，顯現出來的是八智。』又說：『八忍如盜賊被驅逐，八智如門閂被截斷。』法忍法智斷除欲界的見斷，類忍類智斷除上界的見斷，這與《俱舍論》相符。分別說部認為見道沒有後得位，但按照共同的大乘觀點，則說有後得位，經典中也有記載。那麼需要多長時間呢？這沒有定論。據說聖者龍樹在證得初地后，前往極樂世界，因此也可能停留很多年。也有可能很快超越它，進入更高的地道。善知識說：『如此說來，見道需要多長時間呢？這取決於菩薩的智慧、精進和信心，沒有一定的期限。』 種子字和咒語：無

【English Translation】 And it should be known that the yogi who abides without characteristics in all dharmas is the path of seeing. These sixteen moments of mind are the path of seeing. It should be known that a moment of mind is the complete arising of knowledge about the knowable. Therefore, this is the moment of completion at the end of time, not a moment of no leisure, just as the moment spoken of when abandoning the eight no leisures and obtaining leisure. Abhaya said: 'After obtaining wisdom that transcends the world, cut off one's own realization.' Therefore, Dharma-knowledge and others are said to be subsequent attainment, which is not contradictory to the Abhidharmasamuccaya. Because from the perspective of realizing Dharma-patience, it is subsequent attainment, while from the perspective of realizing the purity of the nature of liberation from the afflictions to be abandoned by the sight of suffering, it is considered to be abiding in the yoga without characteristics. Therefore, the four that are to be abandoned by seeing are also gradually abandoned, because it is said that the four Dharma-patience arise in sequence. In the Ratnagotravibhāga it is said: 'Just as sprouts and others arise in sequence, just as cutting the seed and the skin, so too, by seeing that very reality, the dharmas to be abandoned by seeing are turned back.' In the Compendium it says: 'The dharmas to be abandoned by seeing are abandoned all at once.' etc., this refers to the case where suffering Dharma-patience arises and the afflictions to be abandoned by the sight of suffering are abandoned all at once, not all cases. Because the difference between what is abandoned by application, approximation, and the uninterrupted path has been explained. In the Saṃdhinirmocana Sūtra it says: 'In order to abandon afflictions, the nature of the uninterrupted path is the eight sights of suffering and so on, which are called patience. The essence of the path of liberation is the absence of afflictions, and what manifests are the eight wisdoms.' It also says: 'The eight patiences are like expelling thieves, the eight wisdoms are like cutting off the door bolt.' Dharma-patience and Dharma-wisdom abandon the afflictions to be abandoned by seeing in the desire realm, while subsequent patience and subsequent wisdom abandon the afflictions of the upper realms, which is in accordance with the Abhidharmakośa. The Vaibhāṣika school believes that there is no subsequent attainment in the path of seeing, but according to the common Mahāyāna view, it is said that there is subsequent attainment, which is also recorded in the scriptures. So how long does it take? There is no certainty. It is said that the noble Nāgārjuna went to Sukhavati after attaining the first bhūmi, so it is possible to stay for many years. It is also possible to quickly transcend it and enter a higher bhūmi. The spiritual friend said: 'In that case, how long does it take to see the path? This depends on the wisdom, diligence, and faith of the Bodhisattva, and there is no fixed limit.'

་པ་ལྟར་རོ། །རྒྱས་པར་ལུང་སྙེ་སོགས་ལས་ཤེས་པར་བྱའོ། ། གསུམ་པ་ནི། རྣམ་བཅད་ལ་མཐོང་སྤང་ས་བོན་དང་བཅས་པ་སྤངས་པས་འཇིགས་པ་ 2-40 ལྔ་དང་བྲལ་ལོ། །ཡོངས་གཅོད་ལ་ཡོན་ཏན་བརྒྱ་ཕྲག་བཅུ་གཉིས་དགའ་བ་དགུ་སྨོན་ལམ་ དང་འབད་པ་བཅུ་རྣམ་དག་བརྒྱད་བྱང་སེའི་རྒྱན་བཞི་སྣང་བ་བརྒྱད་སྙིང་རྗེ་བཅུ་དྲུག་ལས་ སོ་གཉིས། སྟོབས་བཅུ་མི་འཇིགས་པ་བཞི་མ་འདྲེས་བཅྭོ་བརྒྱད་སོགས་(བུ་སྟོན་རིན་པོ་ཆེའི་ལྷན་ ཐབས་མཛད་པར་ལྟོས། )འཐོབ་སྟེ་གཟུངས་ཀྱི་དབང་ཕྱུག་རྒྱལ་བོའི་མདོར་བལྟའོ། །མཐར་ཐུག་ སངས་རྒྱས་ཀྱི་ས་ཀུན་དུ་འོད་འཐོབ་པོ། ། ༈ ཡན་ལག་གི་དོན། གཉིས་པ་ལ། བསྟན། བཤད་གཉིས་ལས། དང་པོ་ལ། རྩ་བ་ནི། སྡུག་བསྔལ་ཀུན་ བདེན་དང་འགོག་པ་ལམ་བདེན་ལ་བཟོད་པ་དང་ཤེས་པའི་སྐད་ཅིག་རྣམ་པ་བཞི་བཞི་ཡིས་ མཐོང་བའི་ལམ་ཕན་ཡོན་ཆེན་པོ་དང་བཅས་པ་འདི་བཤད་དེ། གང་དུ་ན་ལམ་ཤེས་ཉིད་ཀྱི་ སྐབས་ལའམ་སུའོ། །ཡུམ་ནི་རབ་འབྱོར་གྱི་ལེའུ་ལས་བཙལ་བར་བྱའོ། །ཞེས་སོ། །འགྲེལ་ པ་ནི། བྱང་པས་བསྒོམ་པར་བྱ་བ་ཆོས་ཤེས་པའི་བཟོད་པ་སོགས་ནས་བདེན་པ་དང་ཡུལ་ ཡུལ་ཅན་དུ་འབྲེལ་བ་དང་ལྡན་པ་བདུད་ཀྱིས་གླགས་མི་རྙེད་ནད་མེད་སོགས་ཚེ་འདི་དང་། སྐྱེ་བ་དྲན་པ་དང་སངས་རྒྱས་ཐོབ་པ་སོགས་ཚེ་གཞན་པའི་ཡོན་ཏན་དང་ལྡན་པ་ནི། མཐོང་ བའི་ལམ་ཕན་ཡོན་ཅན་ཞེས་ལམ་ཤེས་ཉིད་ཀྱི་སྐབས་སུ་བརྗོད་དོ། །ཆོས་ནི་སྡུག་བསྔལ་གྱི་ དབང་དུ་བྱས་ནས་བསྟན་པའི་ཆོས་མི་རྟག་སོགས་སོ། །ཤེས་པ་ནི་སྦྱོར་ལམ་དུ་སྡུག་བསྔལ་ གྱིས་ཆོས་ལ་རྣམ་པར་དཔྱོད་པའི་ཤེས་པའོ། །བཟོད་པ་ནི་སྔར་རྣམ་པར་དཔྱད་པའི་དབང་ དུ་བྱས་ནས་སོ་སོ་རང་ལ་སྡུག་བསྔལ་མངོན་སུམ་དུ་གྱུར་ཀྱང་མི་སྐྲག་པའོ་ཞེས་ཀུན་(ཐུབ་ དགོངས་)བཏུས་སུ་སྟེ་ཤེས་པ་ལྷག་མ་རྣམས་སྦྱོར་ལམ་མིན་ནོ། །གསེར་ནི། སྡུག་བསྔལ་གྱི་ ཆོས་མི་རྟག་སྡུག་བསྔལ་སོགས་མི་དམིགས་པར་ཤེས་པ་ལ་བཟོད་པ་ནི་འདོད་པ་སྟེ་ཆོས་ ཤེས་པའི་བཟོད་པའོ། །འདོད་པ་སྔོན་དུ་འགྲོ་བའི་ཆོས་དེ་ལ་དེ་བཞིན་དུ་ཤེས་པ་ནི་ཆོས་ ཤེས་པའོ། །དེ་བཞིན་དུ་སྡུག་བསྔལ་མ་སྐྱེས་པ་ལ་སོགས་པར་མི་དམིགས་པའི་ཚུལ་གྱིས་ 2-41 སྔ་མའི་རྗེས་སུ་ཤེས་པ་ནི་རྗེས་བཟོད་རྗེས་ཤེས་ཡང་དེ་བཞིན་ནོ། །ཞེས་སོ། །ཨ་བྷ་ཡ་ནི། འདོད་པའི་སྡུག་བསྔལ་རྟོགས་རྗེས་སུ་ཁམས་གོང་གི་སྡུག་བསྔལ་ཤེས་པས་རྗེས་བཟོད། ཅེས་སོགས་ཏེ་མཛོད་དུ་ཡང་ངོ་། ། གཉིས་པ་ལ། གསུམ་ལས། མཚམས་སྦྱར་ནི། བཅུ་དྲུག་གི་རྣམ་པ་ཇི་ལྟ་བུ་བསྒོམ་པར་ བྱ་ཞེ་ན། རྩ་བ་དང་། འགྲེལ་པ་གཉིས་ལས། མཐོང་ལམ་རྣམ་པའི་སྒོ་ནས་བཤད། རྣམ་པ་ མ་བཤད་པར་འདོད་པ་དགག་པའོ། །དང་པོ་ནི། གཟུགས་སོགས་སྡུག་(དག་ལྡན་)བདེན་ལ་ དམིགས་ནས་དེ་ལ་སོགས་ཀྱི་ད

【現代漢語翻譯】 如是等等。 詳細內容可從《聖教穗論》等處瞭解。 第三，斷除見道所斷之煩惱及其種子，便能遠離五種怖畏。對於究竟的斷除，能獲得十二百種功德，九種歡喜，願望和十種精進，八種清凈，四種菩薩莊嚴，八種光明，十六種慈悲，三十二種（功德），十力，四無畏，十八不共法等等（參見布頓仁波切的《合集》）。可以參考《陀羅尼自在王經》。最終在佛地獲得一切光明。 第二部分，關於支分之義。 分為教和釋兩部分。首先是根本：宣說以苦諦、集諦、滅諦、道諦的忍和智的剎那，各有四種行相，以此見道具有巨大的利益。在何處宣說呢？在道智的章節中。詳細內容可在《般若經·善現品》中尋找。解釋是：菩薩應當修習法智忍等，與真諦和境、有境相關聯，不被魔所乘，無病等等，具有今生和來世的功德，如憶念前世和獲得佛果等等，被稱為見道的利益，在道智的章節中宣說。法是指以苦諦為主所宣說的法，如無常等。智是指在加行道中，以苦諦之法進行觀察的智慧。忍是指先前觀察之後，即使苦諦現前也不恐懼，如《集論》（《集論》的意趣）中所說，其餘的智不是加行道。金論中說：對於苦諦之法，了知無常、苦等，不執著，此為忍，即法智忍。以欲為先導，如實了知此法，即是法智。同樣，對於未生之苦等，以不執著的方式， 隨之而來的了知是類忍、類智，也是如此。阿跋耶說：了知欲界的苦諦之後，再以了知上界的苦諦為類忍。等等，在《俱舍論》中也是如此。 第二部分，分為三部分。連線是：應當如何修習十六種行相呢？根本和解釋兩部分：從見道的行相之門進行宣說。駁斥不宣說行相的觀點。首先：以色等苦諦為對境，以及對色等的...

【English Translation】 And so on. For details, refer to texts like 'Lung Nye'. Third, by abandoning the afflictions to be abandoned on the path of seeing, along with their seeds, one is freed from the five fears. In the ultimate abandonment, one obtains twelve hundred qualities, nine joys, aspirations and ten efforts, eight purities, four adornments of a Bodhisattva, eight lights, sixteen kinds of compassion, thirty-two (qualities), ten powers, four fearlessnesses, eighteen unshared qualities, etc. (See Buton Rinchen's 'Collection'). Refer to the 'Dharani Lord King Sutra'. Ultimately, in the Buddha-field, one obtains all lights. Regarding the meaning of the limbs: The second part has two aspects: teaching and explanation. The first part, the root text, explains that the path of seeing, with its great benefits, is achieved through sixteen moments of forbearance and knowledge regarding the four truths of suffering, origin, cessation, and path. Where is this explained? It is explained in the context of 'knowledge of the path' or 'who'. The 'Mother' (Prajnaparamita Sutra) should be sought in the chapter of 'Rabjor'. The commentary explains that Bodhisattvas should cultivate the forbearance of the knowledge of dharma, etc., which are related to the truths as objects and subjects, are not exploited by demons, are free from illness, etc., and possess the qualities of this life and other lives, such as remembering past lives and attaining Buddhahood, etc. This is referred to as the benefit of the path of seeing, and is spoken of in the context of 'knowledge of the path'. 'Dharma' refers to the dharma taught with suffering as the main focus, such as impermanence, etc. 'Knowledge' refers to the knowledge that analyzes dharma through suffering on the path of joining. 'Forbearance' refers to not being afraid even when suffering is directly experienced, after having previously analyzed it, as stated in the 'Compendium' (the intention of the 'Compendium'). The remaining knowledge is not on the path of joining. The Golden Light Sutra states: 'Forbearance is the understanding of the dharma of suffering, such as impermanence and suffering, without perceiving any specific characteristics; it is the desire, that is, the forbearance of the knowledge of dharma. Knowledge is the understanding of that dharma in the same way that desire precedes it; it is the knowledge of dharma. Similarly, the subsequent knowledge of what has not arisen, etc., in a way that does not perceive any specific characteristics is the subsequent forbearance and subsequent knowledge, and so on.' Abhaya states: 'After realizing the suffering of desire, the subsequent forbearance is the knowledge of the suffering of the higher realms.' And so on, as it is also in the Treasury of Knowledge. The second part has three sections. The connection is: How should one meditate on the sixteen aspects? From the root text and the commentary: The path of seeing is explained through the aspects. Refuting the desire to not explain the aspects. First: Focusing on forms, etc., as the truth of suffering, and on that, etc.

ེ་བཞིན་ཉིད་དང་དེ་རྟོགས་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་དག་ལ་ དོན་དམ་པའི་ཚུལ་ཉིད་ཀྱིས་རྫས་ཐ་དད་པའི་རྟེན་དང་བརྟེན་པའི་དངོས་པོ་མེད་པའི་ཕྱིར། ཕན་ཚུན་རྫས་ཐ་དད་པའི་རྣམ་གྲངས་ཏེ་རྟེན་དང་བརྟེན་པས་གནས་པར་ཁས་མི་ལེན་པ་ནི་ མ་རྟོགས་པ་སྟེ། མདོར་ན་དེ་དག་དོན་དམ་པར་རྫས་ཐ་དད་པའི་རྟེན་དང་བརྟེན་པར་མེད་ པར་རྟོགས་པ་ཤེས་རྣམ། དེར་མེད་པའི་ཆོས་ཉིད་དོན་རྣམ། དེ་ལྟར་རྟོགས་ནས་བསྒོམ་ པའི་མཐོང་ལམ་སྐད་ཅིག་བཅུ་དྲུག་གི་དང་པོ་དེ་སྡུག་བསྔལ་ཆོས་བཟོད་དེ། གཟུགས་ཀྱི་ དེ་བཞིན་ཉིད་ལ་དེ་པ་མི་དམིགས་སོ། །དེ་པ་ལ་ཡང་གཟུགས་ཀྱི་དེ་བཞིན་ཉིད་མི་དམིགས་ སོ། །ཞེས་སོགས་(ཨཱརྱ་)སོ། །གཟུགས་ལ་སོགས་པ་སྡུག་བདེན་ལ་དམིགས་ནས་དེའི་སྔོན་ ཕྱིའི་མཐའ་དང་དབུས་མི་དམིགས་པས་དེའི་ཆོས་ཉིད་ནི་ཆེན་(མདོ་)པོ་ཉིད་ཡིན་ཏེ། ཆོས་ཀྱི་ དབྱིངས་ཀྱི་ངོ་བོ་ཉིད་དེ་དེ་ཡིན་པ་ཉིད་ཀྱིས་སོ། །དེས་ན་སྡུག་བདེན་གྱི་ཆོས་ཉིད་ཆེན་པོ་ དོན་རྣམ། དེ་རྟོགས་ཤེས་རྣམ། དེ་ལྟར་རྟོགས་པའི་བྱང་སེའི་མཐོང་ལམ་སྐད་ཅིག་བཅུ་དྲུག་ གི་གཉིས་པ་སྡུག་བསྔལ་ཆོས་ཤེས་སོ། །ཞེས་སོགས་འོག་མ་རྣམས་སུ་ཡང་དཔྱད་ཅིང་བྱའོ། ། གཟུགས་ཆེན་པོ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་བྱང་སེའི་ཕར་ཕྱིན་ཆེན་པོའོ། ། ཞེས་སོགས་སོ། །དེ་བཞིན་ དུ་གཟུགས་སོགས་སྡུག་བདེན་དེ་དག་དོན་དམ་པར་(ཨཱརྱ་སོགས་)འཇལ་བྱེད་ཀྱི་ཚད་མ་མེད་ 2-42 པར་རྟོགས་པ་ཤེས་རྣམ། ཞེས་སོགས་ཏེ། བཅས་པ་ནི་ཆེན་པོར་མ་ཟད་ཚད་མེད་དང་བཅས་ པ་ཞེས་པའོ། །གཟུགས་ལ་ཚད་མ་མེད་པའི་ཕྱིར་བྱང་སེའི་ཕར་ཕྱིན་ཚད་མ་མེད་དོ། །ཞེས་ སོགས་སོ། །སྔ་མ་བཞིན་དུ་ནམ་མཁའི་(མདོ་)ཚད་དམིགས་སུ་མེད་པ་ཉིད་ཀྱིས་གཟུགས་ སོགས་སྡུག་བདེན་དེ་དག་ཚད་མེད་པར་རྟོགས་པ་ཤེས་རྣམ། ཞེས་སོགས་ཏེ་གཟུགས་ཚད་ མེད་པའི་ཕྱིར་བྱང་སེའི་ཕར་ཕྱིན་ཚད་མེད། ཅེས་སོགས་སོ། །དག་ཟླ་སྙིང་མཆོག་གསུམ་ དང་རད་ཀིར་ནི། ཚད་མེད་ཉིད་བཅས་དང་དཔག་མེད་པ་དང་མཐའ་མེད་ཅེས་འདོན་ཅིང་། འདི་དག་ཙམ་མོ་ཞེས་ཡོངས་སུ་བཅད་པས་ཚད་གཟུང་དུ་མེད་པ་(རད་ཀིར་)ནི་ཚད་མེད། རྣམ་ གྲངས་སུ་བགྲངས་པས་བཅད་དུ་མེད་པས་དཔག་མེད་ཅེས་རད་ཀིར་ཏེ། གྲངས་ཀྱིས་མི་ཆོད་ པས་སམ་བཅད་དུ་མེད་པ་དཔག་མེད་ཅེས་གསུམ་གའོ། །མདོར་དང་པོ་ཚད་མེད་གཉིས་ པ་ཚད་དམིགས་སུ་མེད་ཅེས། འདིར་ཚད་ནི་གཉིས་ཏེ་གཟུགས་ཅན་གྱི་ཚད་རྡུལ་ཕྲ་རབ་ཀྱི་ མཐར་ཐུག་པ་ལ་བརྟེན་པའི་དབྱིབས་གཟུགས་མེད་ཀྱི་ཚད་མཚན་ཉིད་ཅེས་འགྲེལ་ཆེན་ནོ། ། ཨཱརྱ། འདིར་ཚད་ནི་སྔར་བཤད་ལྟར་གྱི་དབྱིབས་ལ་བརྗོད་དེ། གཟུགས་ཅན་མིན་པ་ལ་ ཚད་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ཡོད་པ་མིན་ནོ་གསུངས་སོ། །དེ་ལྟ་བུའི་ཆོས་ཉིད་བཞི་བོ་ནི་སྡུག་བསྔལ་ གྱི་བདེན་པའི་རྣམ་པ་ཡིན་

【現代漢語翻譯】 對於如是之性（梵文：tathatā，事物本來的樣子）以及證悟此性的圓滿佛陀們， 由於勝義諦（梵文：paramārtha-satya，佛教用語，指最高的真理）的層面，不存在實體各異的所依和能依之事物。 不承認相互間實體各異的名相，即以所依和能依而存在，是不證悟的表現。總之，證悟到他們在勝義諦中不存在實體各異的所依和能依，是智識（梵文：jñāna）。 在那裡不存在的法性是實義（梵文：artha）。如此證悟后，在修習道（梵文：bhāvanāmārga）的十六剎那（梵文：kṣaṇa，時間單位）之初，即苦法智忍（梵文：duḥkhe dharmajñānakṣānti），對於色（梵文：rūpa，佛教用語，指一切有形之物）的如是之性，不執著于『此』（梵文：idam）；對於『此』，也不執著於色的如是之性。 如是等等（聖者）。執著於色等苦諦（梵文：duḥkha-satya，佛教四聖諦之一，指人生的本質是苦），不執著于其前後之邊和中間，因此其法性乃是偉大（梵文：mahā）之性，即法界（梵文：dharmadhātu，佛教用語，指一切法的本體）的自性，因為其即是『彼』（梵文：tat）。 因此，苦諦的偉大之法性是實義。證悟此是智識。如此證悟的菩薩（梵文：bodhisattva）在見道（梵文：darśanamārga）的十六剎那之二，即苦法智（梵文：duḥkhe dharmajñāna）。如是等等，在下面的內容中也應進行分析和實踐。 因為色是偉大的，所以是菩薩的大般若（梵文：mahā-prajñāpāramitā，佛教用語，指通過般若智慧到達解脫的彼岸）。如是等等。同樣，證悟到色等苦諦在勝義諦中不存在衡量之量（聖者等），是智識。如是等等，『包括』不僅是偉大，而且是『包括無限』之意。 因為色沒有量，所以是菩薩的般若無量。如是等等。如前所述，由於虛空（梵文：ākāśa）的量不可得，因此證悟到色等苦諦是無量的，是智識。如是等等，因為色是無量的，所以是菩薩的般若無量。 《清凈月》、《心要》、《殊勝三》和《拉德基爾尼》中，『包括無量』、『不可估量』和『無邊』被提及。『僅此而已』，通過完全限定，不可衡量（拉德基爾尼）是無量。通過列舉名相而不可限定，因此不可估量，這是拉德基爾尼的觀點。由於數量無法確定或不可限定，所以『不可估量』是三者共有的。 總之，第一個是無量，第二個是量不可得。這裡有兩種量：有形之量的極限依賴於極微之末端，無形之量是特徵，這是《大疏》中的觀點。 聖者。這裡，量指的是如前所述的形狀，對於無形之物，不存在量的特徵，如是說。這樣的四種法性是苦諦的行相（梵文：ākāra，佛教用語，指事物所呈現的形態或特徵）。

【English Translation】 Regarding the suchness (Sanskrit: tathatā, the way things really are) and the perfect Buddhas who realize it, Because, in terms of ultimate truth (Sanskrit: paramārtha-satya, the highest truth in Buddhism), there are no distinct entities of support and supported. Not acknowledging mutually distinct entities, that is, existing as support and supported, is non-realization. In short, realizing that they do not exist as distinct entities of support and supported in ultimate truth is wisdom (Sanskrit: jñāna). The nature of reality where it does not exist is the actual meaning (Sanskrit: artha). Having realized this, the first of the sixteen moments (Sanskrit: kṣaṇa, unit of time) of the path of cultivation (Sanskrit: bhāvanāmārga), namely the forbearance of the knowledge of suffering (Sanskrit: duḥkhe dharmajñānakṣānti), one does not fixate on 'this' (Sanskrit: idam) in the suchness of form (Sanskrit: rūpa, in Buddhism, refers to all physical matter); nor does one fixate on the suchness of form in 'this'. Thus and so on (Ārya). Focusing on suffering, etc., the truth of suffering (Sanskrit: duḥkha-satya, one of the Four Noble Truths in Buddhism, referring to the inherent suffering in life), and not fixating on its beginning, end, or middle, its nature is the great (Sanskrit: mahā) nature, which is the essence of the realm of phenomena (Sanskrit: dharmadhātu, in Buddhism, refers to the essence of all phenomena), because it is 'that' (Sanskrit: tat). Therefore, the great nature of the truth of suffering is the actual meaning. Realizing this is wisdom. The second of the sixteen moments of the path of seeing (Sanskrit: darśanamārga) of a Bodhisattva (Sanskrit: bodhisattva) who has realized this is the knowledge of suffering (Sanskrit: duḥkhe dharmajñāna). Thus and so on, one should analyze and practice in the following sections as well. Because form is great, it is the great perfection of wisdom of a Bodhisattva (Sanskrit: mahā-prajñāpāramitā, in Buddhism, refers to reaching the other shore of liberation through wisdom). Thus and so on. Similarly, realizing that form, etc., the truth of suffering, does not have a measure of measurement in ultimate truth (Ārya, etc.) is wisdom. Thus and so on, 'including' means not only great but also 'including immeasurable'. Because form has no measure, it is the immeasurable perfection of wisdom of a Bodhisattva. Thus and so on. As before, because the measure of space (Sanskrit: ākāśa) is not perceivable, realizing that form, etc., the truth of suffering, is immeasurable is wisdom. Thus and so on, because form is immeasurable, it is the immeasurable perfection of wisdom of a Bodhisattva. 'Pure Moon', 'Heart Essence', 'Supreme Three', and 'Radkirni' mention 'including immeasurable', 'incalculable', and 'infinite'. 'Only this', by completely defining, unmeasurable (Radkirni) is immeasurable. Not limited by enumerating names, therefore incalculable, this is Radkirni's view. Because the number cannot be determined or is unlimited, 'incalculable' is common to all three. In short, the first is immeasurable, the second is the measure is not perceivable. Here, there are two measures: the limit of the measure of form depends on the ultimate end of the atom, and the measure of formlessness is a characteristic, according to the Great Commentary. Ārya. Here, measure refers to the shape as mentioned before, and for formless things, there is no characteristic of measure, it is said. Such four natures are the aspects (Sanskrit: ākāra, in Buddhism, refers to the form or characteristics presented by things) of the truth of suffering.

ཅིང་། དེ་རྟོགས་བཞི་སྡུག་བདེན་གྱི་ཤེས་བཟོད་བཞི་དག་ཡིན་ནོ། ། གཟུགས་ལ་སོགས་པ་ཀུན་འབྱུང་གི་བདེན་པ་ཆོས་ཅན། དོན་དམ་པར་རྟག་པ་དང་ཆད་པ་ དང་། སྔོན་(ནི་སྐྱེ་)དང་ཕྱི་མཐའ་(ནི་འགག་པ་ཞེས་དག་ལྡན་སོགས་)སོགས་མེད་དེ་དོན་དམ་པར་ངོ་བོ་ ཉིད་མེད་པ་ཉིད་ཀྱིས་སོ། །དེ་ལྟར་རྟོགས་པའི་བཅུ་དྲུག་གི་ལྔ་པ་ཀུན་འབྱུང་ཆོས་བཟོད་ཅེས་ སོགས་བསྙད་དོ། །གཟུགས་མཐའ་ཡས་པའི་ཕྱིར་བྱང་སེའི་ཕར་ཕྱིན་མཐའ་ཡས་སོགས་སོ། ། ཀུན་འབྱུང་ཆོས་ཤེས་ཀྱི་ཤེར་ཕྱིན་པ་དེར་རམ་དེ་ལ་གནས་པའི་བྱང་སེ་ནི། ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ ཀྱི་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱིས་གཟུགས་སོགས་ཀུན་བདེན་གྱི་ཆོས་ཉིད་ལ་དེ་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་སྐུའི་རང་ 2-43 བཞིན་ཉིད་དུ་འཛིན་པས་དེ་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་སྐུའི་རང་བཞིན་དུ་གྱུར་པའི་གཟུགས་སོགས་ ཀུན་བདེན་ཀྱི་ཆོས་ཉིད་རྟོགས་པའི་བཅུ་དྲུག་གི་དྲུག་པ་ཞེས་སོགས་བསྙད་དོ། །མདོར་ ཤེར་ཕྱིན་འདི་དང་བྲལ་བར་མ་གྱུར་བ་ནི་དེ་པ་ཉིད་དུ་གཟུང་བར་བགྱིའོ། །ཞེས་སོགས་ ཏེ། འདོད་གཟུགས་ཀྱི་ལྷས་ཡུམ་དང་མ་བྲལ་བའི་བྱང་སེའི་དེ་པར་འཛིན་པར་བཤད་དེ་དེ་ ནི་ཕན་ཡོན་གྱི་རྣམ་པའོ། །གཞུང་ཚིག་ལྟར་ན་རྗེས་ཐོབ་ཀྱི་རྣམ་པར་འོང་ངོ་། །དེ་བཞིན་དུ་ ཆོས་ཉིད་རྟོགས་པའི་ཤེར་ཕྱིན་དེ་ལ་གནས་པ་ནི། ཆོས་ཐམས་ཅད་ལ་དོན་དམ་པར་བླང་བ་ མེད་དོར་བ་མེད་པ་ལ་སོགས་པར་བསྒོམ་པ་བར་ཆད་ཀྱིས་(མདོ་)མི་ཚུགས་པར་འཛིན་འཆང་ སོགས་བྱེད་པའི་རྒྱུད་ཀྱི་ཆོས་ཐམས་ཅད་དོན་དམ་པར་བླང་དོར་སོགས་མེད་པར་རྟོགས་ ནས་བསྒོམ་པའི་བདུན་པ་ཞེས་སོགས་བསྙད་དོ། །ཡུམ་འདི་ནི་གཟུགས་མི་ལེན་མི་འདོར་ བའི་ཚུལ་དང་། ཞེས་སོགས་སོ། །རང་གི་རྗེས་ཐོབ་འབྲལ་མི་ཤེས་སུ་ཆོས་ཐམས་ཅད་བདེན་ པའི་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པར་མོས་པ་སྟེ་རྟོགས་པ་སྔོན་དུ་འགྲོ་བའི་བྱམས་པ་ལ་སོགས་པ་རྣལ་ འབྱོར་བསྲུང་བའི་ཚད་མེད་པ་བཞི་བསྒོམ་པའི་ཤེས་བཟོད་བརྒྱད་པ་ཞེས་སོགས་ཏེ། དེ་མ་ བསྒོམས་ན་སྐད་ཅིག་དགུ་པ་ལ་འགོག་པར་ལྟུང་བར་འགྱུར་བས་དེ་དགག་པའི་དོན་དུ་ངེས་ པར་བསྒོམ་པར་བྱའོ་ཞེས་ཨརྱ་སྟེ། དེ་མི་དམིགས་པའི་ཚུལ་གྱིས་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ ཀྱི་དྲུང་དུ་བྱམས་པ་དང་སྙིང་རྗེ་དང་དགའ་བ་དང་བཏང་སྙོམས་ཤིན་ཏུ་བསྒོམ་པའི་ཕྱིར་རོ། ། ཞེས་སོ། །དེ་ལྟར་ན་ཞེས་བྱ་བ་དེ་ལྟ་བུའི་ཡེ་ཤེས་སྐད་ཅིག་བཞི་ནི་ཀུན་བདེན་པའི་རྣམ་པ་ རྟོགས་པའི་ཤེས་བཟོད་དག་ཡིན་ནོ། །སྣང་ཚོད་པོའི་གཟུགས་ལ་སོགས་པའི་ངོ་བོ་གཉུག་ མ་ནི་གློ་བུར་བ་མིན་པར་རང་བཞིན་པ་ལ་བྱ་སྟེ། གསར་དུ་སྟོང་པ་མིན་གྱི་གདོད་ནས་རང་ བཞིན་ཁོ་ནས་སྟོང་པའི་ཆོས་ཉིད་འགོག་བདེན་དོན་རྣམ་ཞེས་སོགས་བསྙད་དོ། །ནང་སྟོང་ པ་ཉིད་མི་དམིགས་པའི་ཚུལ་གྱིས་ཤིན་ཏུ་བསྒོམས། ཞེས

【現代漢語翻譯】 因此，這四種證悟是苦諦之智忍。 色等是集諦的真理，就其勝義而言，沒有常斷，沒有先後（即生和滅），因為就勝義而言，其自性是空性的。 如此證悟的十六種中的第五種被稱為集諦法忍。 因為色是無邊的，所以菩薩的波羅蜜多也是無邊的。 安住于集諦法智的般若波羅蜜多的菩薩，以法界自性，將色等一切真理的法性執著為如來藏自性，因此證悟了轉變為如來藏自性的色等一切真理的法性，這被稱為十六種中的第六種。 總之，不離此般若波羅蜜多者，應被視為如來。 如是等等，欲界色界的諸天將不離佛母的菩薩執著為如來，這是利益的方式。 按照經文的說法，這應是后得位的相狀。 同樣，安住于證悟法性的般若波羅蜜多者，對於一切法，觀修勝義中無取無舍等，不被障礙所動搖，執持等，相續中的一切法，證悟勝義中無取無舍等，然後觀修，這被稱為第七種。 此佛母是不取不捨之理，如是等等。 以自之後得位不離之智，信解一切法無自性，即以證悟為先導，修持慈等四無量心，這被稱為第八種智忍，如果不修持，就會在第九剎那墮入寂滅，爲了遮止這一點，必須修持，如阿雅所說，以不緣之理，在一切眾生面前，極力修持慈悲喜捨。 如是等等，如是四種智慧剎那，是證悟一切真理相狀的智忍。 顯現的色等事物的本性，不是突發的，而是自性的，不是新生的空性，而是從一開始就自性空性的法性，這被稱為滅諦法智等。 以不緣之理，極力修持內空性。

【English Translation】 Therefore, these four realizations are the Ksanti-jnana of the Truth of Suffering. Form, etc., are the truth of the origin of suffering (Samudaya), in terms of ultimate truth, there is no permanence or annihilation, no beginning or end (i.e., birth and cessation), because in terms of ultimate truth, its own nature is emptiness. The fifth of the sixteen realizations thus realized is called Samudaya Dharma-ksanti. Because form is infinite, the Paramita of Bodhisattvas is also infinite. The Bodhisattva who abides in the Prajnaparamita of Samudaya Dharma-jnana, with the nature of Dharmadhatu, grasps the Dharmata of all truths such as form as the nature of Tathagatagarbha, therefore realizing the Dharmata of all truths such as form transformed into the nature of Tathagatagarbha, which is called the sixth of the sixteen. In short, those who are not separated from this Prajnaparamita should be regarded as Tathagatas. Thus, etc., the gods of the desire realm and the form realm regard the Bodhisattva who is not separated from the Mother Buddha as Tathagata, which is the way of benefit. According to the text, this should be the appearance of the subsequent attainment. Similarly, those who abide in the Prajnaparamita of realizing Dharmata, for all Dharmas, contemplate that there is no taking or abandoning in ultimate truth, etc., are not shaken by obstacles, hold on, etc., all Dharmas in the continuum, realize that there is no taking or abandoning in ultimate truth, etc., and then contemplate, which is called the seventh. This Mother Buddha is the principle of not taking or abandoning form, and so on. With the wisdom that does not depart from one's own subsequent attainment, one believes that all Dharmas are without self-nature, that is, taking realization as the guide, cultivating the four immeasurable minds such as loving-kindness, which is called the eighth Ksanti-jnana, if one does not cultivate it, one will fall into cessation in the ninth moment, in order to prevent this, one must cultivate it, as Arya said, with the principle of non-objectification, in front of all sentient beings, one should diligently cultivate loving-kindness, compassion, joy, and equanimity. Thus, etc., such four moments of wisdom are the Ksanti-jnana that realizes the appearance of all truths. The nature of the manifested things such as form is not sudden, but self-nature, not newly born emptiness, but the Dharmata that is empty from the beginning, which is called Nirodha-satya Dharma-jnana, etc. Diligently cultivate inner emptiness with the principle of non-objectification.

་སོགས་སོ། །ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་མི་ 2-44 གནས་པའི་མྱང་འདས་སུ་བསྔོས་(བུདྡྷ་ཤྲཱི་)པས་དེ་དང་མཉམ་པ་སྟེ་(བུདྡྷ་ཤྲཱི་)རོ་གཅིག་ཏུ་གྱུར་ པའི་ཤེར་ཕྱིན་(ཨཱརྱ་)འཛིན་པ་སོགས་འབྲས་བུ་སངས་རྒྱས་སམ་དེ་པ་ཉིད་ནི་འཐོབ་པ་ཡིན་ པས། དེ་ཐོབ་བྱེད་ཀྱི་རྒྱུ་དང་རང་རྒྱུད་ལྡན་སངས་རྒྱས་མེད་པའི་ཞིང་དུ་སངས་རྒྱས་སུ་སྤྲུལ་ བ་སོགས་བྱེད་པའི་ཤེས་བཟོད་བཅུ་པ་ཞེས་སོགས་ཏེ། གཞུང་ཚིག་ནི་ཕན་ཡོན་གྱི་རྣམ་ པར་བྱའོ། །བདག་ཀྱང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྐུར་སྤྲུལ་ཅིང་། ཞེས་(དག་ལྡན་སོགས་བཞི། )སོགས་ནས་ ཐེག་པ་གསུམ་གྱིས་སེམས་ཅན་འདུལ་བའི་བར་ནི་ངོ་མཚར་ཆེའོ་ཞེས་སོ། །ཤེར་ཕྱིན་པར་ གཉེན་པོ་རྣམ་པར་བྱང་བའི་རིགས་རྣམས་ཀུན་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་བསྡུས་པར་རྟོགས་པས་ ཆོས་ཐམས་ཅད་ལ་(འགྲེལ་ཆེན་)དམིགས་པའི་བཅུ་དྲུག་གི་བཅུ་གཅིག་པ་ཞེས་སོགས་བསྙད་ དོ། །ཡུམ་ཟབ་མོ་འདི་ཡོངས་སུ་གཟུང་ན་ཕྱིན་དྲུག་བཟུང་བ་དང་། ཞེས་སོགས་ཞེས་པ་ ནས། རྣམ་མཁྱེན་གྱི་བར་ཡོངས་སུ་གཟུང་བར་འགྱུར་བ་ནི་ངོ་མཚར་ཆེའོ། །ཞེས་སོ། །(ཨཱརྱ་ ཇི་བཞིན་མི་སྣང་། ) འགོག་པ་ལ་རྗེས་ཤེས་ཀྱི་ཤེར་ཕྱིན་དེ་ཉིད་ཀྱིས། དེ་ཅན་བྱང་སེའི་ཕོངས་པ་ དང་རྩོད་པ་སོགས་ཕྱིའི་ཉམ་ང་བ་དང་། ནད་ནི་སྲིད་པའི་སྡུག་བསྔལ་ཞེས་དག་ལྡན་དང་། ཉམ་ང་སེམས་ཀྱི་སྡུག་བསྔལ། ནད་ལུས་ཀྱི་སྡུག་བསྔལ་ཞེས་རད་ཀིར་ཏེ། ཕྱི་དང་ནང་གི་ འཚེ་བ་ཀུན་སེལ་བའི་ཕན་ཡོན་ཅན་གྱི་བཅུ་གཉིས་པ་ཞེས་སོགས་བསྙད་དོ། །རྩི་མ་གྷིའི་ དཔེས་རྒོལ་བ་དང་རྩོད་པ་དང་། འགལ་བར་བྱེད་པ་གང་དང་གང་འབྱུང་བ་དེ་དག་ཐམས་ ཅད་ཤེར་ཕྱིན་གྱི་གཟི་བརྗིད་དང་མཐུས་དེ་དག་ཉེ་བར་ཞི་བ་དང་མེད་པར་འགྱུར། ཞེས་ སོགས་སོ། །ཞེས་བྱ་བ་དེ་ལྟ་བུའི་ཡེ་ཤེས་བཞི་ནི་འགོག་བདེན་གྱི་རྣམ་པ་རྟོགས་པའི་ཤེས་ བཟོད་བཞི་དག་ཡིན་ནོ། །ཆོས་ཐམས་ཅད་བདེན་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པར་བསྒོམ་པ་ཁོ་ནས་ གཟུགས་སོགས་དང་དུག་གསུམ་སོགས་ནས། མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་བར་ལ་མངོན་པར་ ཞེན་པ་ཞི་བའི་རྟོགས་པ་ཡེ་ཤེས་ཤེས་རྣམ། ཞེན་བྱར་མེད་པའི་ཆོས་ཉིད་དོན་རྣམ་ཞེས་ 2-45 སོགས་བསྙད་དོ། །འདོད་ཆགས་དང་། ཞེས་སོགས་ནས། མྱ་ངན་ལས་འདས་པར་འཛིན་ པ་ཉེ་བར་ཞི་བར་བྱེད་ཀྱི་རྣམ་པར་འཕེལ་བར་བྱེད་པ་མ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་སོ། །རང་བཞིན་ མེད་རྟོགས་ཀྱི་ཤེས་རབ་དང་སྦྱིན་(མདོ་དོན་)སོགས་ཐབས་ལ་མཁས་པ་ལ་ཞུགས་པའི་བྱང་སེ་ ལ་ཕྱོགས་(མདོ་)བཅུའི་སངས་རྒྱས་དང་ལྷ་ལ་སོགས་པ་རྣམས་ཀྱིས། ལྷས་བྱས་པ་(སྙིང་མཆོག་) འབྱུང་བ་ལས་གྱུར་པ། ནང་གི་གནོད་པ་ལས་བསྲུང་བ་དང་། སོགས་པས་སྐྱབས་(ཨཱརྱ་འགྲེལ་ ཆེན་)པ་དང་སྦ་བ་(ནི་བསྒོམ་པ་འཕེལ་བ་དང་ཡོངས་སུ་མི་ཉམས་པར་མཛད་དོ། །སྐྱབ་པ་ནི་ཕ་རོལ་གྱི་ག

【現代漢語翻譯】 等。證悟法界不住涅槃（佛陀室利，Buddhaśrī）並將其迴向，與此相同（佛陀室利，Buddhaśrī），成為一體之般若波羅蜜多（聖，Ārya），執持等，果位即是成佛或成佛之因。 因此，獲得此果之因，以及在無佛之剎土中化現成佛等，是具有自續的第十勝解行地等。經文之詞句是利益之相。 『我亦化現成佛身』等（具四種功德等），乃至『以三乘調伏眾生』之間，是甚為稀有。般若波羅蜜多是對治品完全清凈之種姓，通達一切法皆包含在一切相中，因此被稱為十六境之第十一境等。 若能受持此甚深般若波羅蜜多，則等同受持六度。』等，乃至『受持一切種智』之間，是甚為稀有。（聖，Ārya，如實不顯現。） 于滅盡定中，以隨念之般若波羅蜜多，彼等菩薩之貧乏與爭端等外在怖畏，以及疾病，即輪迴之痛苦（具功德），怖畏是心之痛苦，疾病是身之痛苦（Ra-ki-r-te）。被稱為能消除內外一切損害之第十二境等。 如旃檀樹之譬喻，凡是生起之辯論者、爭論者與違背者，所有這些都將因般若波羅蜜多之光輝與力量而平息與消失。 如是四種智慧，即是證悟滅諦之四種勝解行。僅僅通過觀修一切法無自性，從色等以及三毒等，乃至涅槃之間，對顯現之執著得以平息之證悟智慧，即是無所執著之法性義相。 貪慾等，乃至執著于涅槃得以平息，並非增長之相。證悟無自性之智慧，以及佈施（經義）等善巧方便之菩薩，十方諸佛與天神等，由天所造（心要），從生起中轉變，從內在損害中保護，以及救護（聖，Ārya，釋），和隱藏（即增長禪定且不退失。救護即從他方之損害中救護）。

【English Translation】 Etc. Dedicating the non-abiding Nirvana of Dharmadhatu (Buddhaśrī) makes it equal to that (Buddhaśrī), becoming one taste of Prajñāpāramitā (Ārya), holding etc., the result is attaining Buddhahood or that itself. Therefore, the cause for attaining that, and manifesting as a Buddha in a field without a Buddha possessing self-nature, etc., is the tenth stage of understanding and tolerance, etc. The words of the text are in the form of benefits. 'I also manifest as the body of a Buddha,' etc. (possessing four qualities, etc.), and up to 'taming sentient beings with the three vehicles,' is very wonderful. Prajñāpāramitā is the lineage of completely purifying the antidotes, realizing that all phenomena are included in all aspects, therefore it is called the eleventh of the sixteen objects, etc. If one fully grasps this profound Mother, it is equivalent to grasping the six perfections.' etc., and up to 'fully grasping omniscience,' is very wonderful. (Ārya, not appearing as it is.) In cessation, with the Prajñāpāramitā of subsequent cognition, the poverty and disputes, etc., of those Bodhisattvas, and external fears, and diseases, which are the suffering of existence (possessing qualities), fear is the suffering of the mind, disease is the suffering of the body (Ra-ki-r-te). It is called the twelfth object, which has the benefit of eliminating all external and internal harms, etc. Like the example of the sandalwood tree, all those who arise as debaters, disputants, and opponents, all of those will be pacified and disappear due to the splendor and power of Prajñāpāramitā. Such four wisdoms are the four understandings and tolerances that realize the aspects of the truth of cessation. Merely by meditating on the lack of inherent existence of all phenomena, from forms, etc., and the three poisons, etc., up to Nirvana, the wisdom of realization that pacifies attachment to appearances is the nature of phenomena without attachment. Attachment, etc., and up to the pacification of clinging to Nirvana, is not a form of increase. The Bodhisattva who has entered into the wisdom of realizing non-inherent existence and skillful means such as generosity (meaning of the sutra), is protected from internal harm, transformed from arising by gods (essence), and protected (Ārya commentary), and hidden (that is, increasing meditation and not deteriorating. Protection is protection from harm from others).

ནོད་པ་ལས་སྐྱོབ་པའོ། །སྦ་བ་ནི་ཐེག་པ་ དམན་པར་འཕྲོ་ཞིང་གཡེང་བ་མེད་པར་བྱེད་པའོ། །ཞེས་བི་མ་ལས་ཤེར་ཕྱིན་བདུན་བརྒྱ་བའི་འགྲེལ་པར་རོ། ། )ཞེས་སམ། རང་དང་སེམས་ཅན་གཞན་དང་སེམས་ཅན་མིན་པའི་རྐྱེན་ལས་བྱུང་བ་གསུམ་མམ། མཐོང་ ཆོས་སྐྱེས་ནས་མྱོང་འགྱུར་ལན་གྲངས་གཞན་ལ་མྱོང་འགྱུར་གསུམ་མམ། ལྷ་མི་དེ་གཉིས་ཀ་ ལས་བྱུང་བའི་རྒུད་པ་ལས། ཞེས་བཞིར་འགྲེལ་ཆེན་ནོ། །ཤེར་ཕྱིན་འཛིན་ཅིང་འཆང་གློག་ (ཀློག)ཅིང་ཀུན་ཆུབ་པར་བྱེད་ཚུལ་བཞིན་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་དེ་ལ་རྟག་ཏུ་བསྲུང་སྐྱབ་སྦ་བ་བྱེད། ཅེས་སོགས་སོ། །གཞན་དོན་དུ་སངས་རྒྱས་ཐོབ་པར་འདོད་པས་བདག་ཉིད་སྲོག་མི་གཅོད་ པའམ་སྲོག་གཅོད་པ་སྤང་བ་དང་། ལ་སོགས་པ་མི་ཚངས་སྤྱོད་པ་སྤོང་བ་ལ་སོགས་པ་རྣམ་ པ་ཀུན་མཁྱེན་པའི་ཚུལ་ཏེ་རྒྱུ་ལ་བདག་ཉིད་གནས་ཏེ། དེ་ནས་དེ་ཉིད་ལ་སེམས་ཅན་གཞན་ དག་འགོད་པའི་བྱེད་ལས་ཅན་གྱི་བཅོ་ལྔ་པ་ཞེས་སོགས་བསྙད་དོ། །བདག་ཀྱང་སྲོག་གཅོད་ པ་སྤོང་ཞེས་སོགས་སོ། །སྦྱིན་པ་ལ་སོགས་པའི་དགེ་བ་མི་ཟད་པར་བྱེད་འདོད་པས་གཞན་ དོན་དུ་ཡང་དག་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་བསྔོ་བར་བྱེད་པའི་བཅུ་དྲུག་པ་ཞེས་སོགས་བསྙད་ དོ། །སྦྱིན་པ་ཡོངས་སུ་གཏོང་བ་གང་ཡིན་པ་དེ་ཡང་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་དང་ཐུན་མོང་དུ་ བྱས་ཏེ་མི་དམིགས་པའི་ཚུལ་གྱིས་བླ་མེད་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་ཡོངས་སུ་བསྔོ་བར་འགྱུར་ རོ། །ཞེས་སོ། །ཞེས་བྱ་བ་དེ་ལྟ་བུའི་ཡེ་ཤེས་བཞི་ནི་ལམ་གྱི་བདེན་པའི་རྣམ་པ་རྟོགས་པའི་ 2-46 ཤེས་བཟོད་བཞི་དག་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟ་བུའི་ཡེ་ཤེས་སྐད་ཅིག་བཅུ་དྲུག་ནི་