nb0303教法總釋廣解·了義明顯意暗除.g2.0f
寧辨·貢噶巴大師教言集JNKP3བསྟན་པ་སྤྱི་འགྲེལ་གྱི་རྣམ་བཤད་དགོངས་པ་རྣམ་གསལ་ཡིད་ཀྱི་མུན་སེལ་ཞེས་བྱ་བ་བཞུགས་སོ། ། 3-60 ༄༅། །བསྟན་པ་སྤྱི་འགྲེལ་གྱི་རྣམ་བཤད་དགོངས་པ་རྣམ་གསལ་ཡིད་ཀྱི་མུན་སེལ་ཞེས་བྱ་བ་བཞུགས་སོ། ། ༄༅། །བསྟན་པ་སྤྱི་འགྲེལ་གྱི་རྣམ་བཤད་དགོངས་པ་ རྣམ་གསལ་ཡིད་ཀྱི་མུན་སེལ་ཞེས་བྱ་བ་ བཞུགས་སོ། ། ༄༅། །ཨོཾ་སྭ་སྟི་སི་ངྷཾ། རིགས་ལྡན་སྤྲུལ་པའི་སྐུ་ཆོས་རྗེ་ཀུན་མཁྱེན་དོལ་པོ་བ་ཞེས་བྱ་ བར་མཚན་ཡོངས་སུ་གྲགས་པས་མཛད་པའི་བསྟན་པ་སྤྱི་འགྲེལ་ཞེས་བྱ་བའི་བསྟན་བཅོས་ ཀྱི་རྣམ་བཤད་དགོངས་པ་རྣམ་གསལ་ཡིད་ཀྱི་མུན་སེལ་ཞེས་བྱ་བ། བླ་མ་དང་རྒྱལ་བ་སྲས་ དང་བཅས་པ་ཐམས་ཅད་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། ། གདོད་ནས་ལྷུན་གྲུབ་དོན་དམ་ཆོས་ཀྱི་སྐུ། །ཚོགས་གཉིས་ལས་འཁྲུངས་ཕུན་ཚོགས་ གཟུགས་ཀྱི་སྐུ། །ཐོག་མཐའ་བར་དགེ་ལུང་རྟོགས་ཆོས་རྣམས་དང་། །མཆོག་གསུམ་ངོ་བོ་ བླ་མ་རྣམས་ལ་འདུད། ། འདིར་གང་བཤད་བྱའི་བསྟན་བཅོས་ནི། སྡེ་སྣོད་གསུམ་དང་རྒྱུད་སྡེ་བཞིའི་དགོངས་ པའི་དོན་བདེན་པ་གཉིས་དང་གཞི་ལམ་འབྲས་གསུམ་ཡང་དག་པའི་ལྟ་སྒོམ་སྤྱོད་འབྲས་ སོགས་གསུང་རབ་ཀྱི་དོན་གྱི་གཙོ་བོ་གསལ་བར་སྟོན་པའི་བསྟན་བཅོས་སོ། །བསྟན་བཅོས་ འདི་བརྩམས་པའི་དགོས་པ་གང་སྙམ་ན། རྩོམ་པ་པོ་བདག་ཉིད་སྡེ་སྣོད་གསུམ་དང་རྒྱུད་སྡེ་ བཞི་ལ་མཁས་པར་བསྟན་པ་དང་། གང་ཟག་དབང་བོ་རྣོན་པོ་མགོ་སྨོས་པས་གོ་བ་རྣམས་ རྗེས་སུ་བཟུང་བའི་དོན་དང་། རྣམ་པ་གཅིག་ཏུ་ན། ཚེ་ནི་ཡུན་ཐུང་ཞེས་བྱའི་རྣམ་པ་མང་། 3-61 ། ཚེ་ཡི་ཚད་ཀྱང་ཇི་ཙམ་མི་ཤེས་པས། །ངང་བས་མཚོ་ལས་འོ་མ་ལེན་པ་ལྟར། །རང་གི་འདོད་ པ་དང་དུ་བླང་བར་གྱིས། །ཞེས་ཇོ་བོ་རྗེས་གསུངས་པ་ལྟར་གསུང་རབ་རྒྱ་ཆེན་པོ་ལ་ཐོས་ བསམ་མི་སྤྲོ་བར། རྣམ་དག་ལེགས་པའི་ལམ་ཟབ་མོ་ལ་རྩེ་གཅིག་ཏུ་སྒྲུབ་པ་ཉམས་ལེན་ བྱེད་པའི་གང་ཟག་རྣམས་ཀྱིས་ཀྱང་དྲི་མ་མེད་པའི་མདོ་རྒྱུད་ཀྱི་དགོངས་དོན་གྱི་གཙོ་བོ་བདེ་ བླག་ཏུ་རྟོགས་པའི་དོན་དུ་བསྟན་བཅོས་འདི་མཛད་དོ། ། འདི་འཆད་པ་ལ་གསུམ་སྟེ། རྩོམ་པ་ལ་འཇུག་པ་ཀླད་ཀྱི་དོན། བརྩམ་པར་བྱ་བ་གཞུང་ གི་དོན། བརྩམ་པ་མཐར་ཕྱིན་པ་མཇུག་གི་དོན་ནོ། ། ༄། །རྩོམ་པ་ལ་འཇུག་པ་ཀླད་ཀྱི་དོན། དང་པོ་ལ་གཉིས། མིང་དོན་གྱི་འབྲེལ་བ་ཤེས་པའི་ཆེད་དུ་བསྟན་བཅོས་ཀྱི་མཚན་སྨོས་ པ། རྩོམ་པ་མཐར་ཕྱིན་པའི་ཆེད་དུ་མཆོད་པར་བརྗོད་པའོ། ། ༈ མིང་དོན་གྱི་འབྲེལ་བ་ཤེས་པའི་ཆེད་དུ་བསྟན་བཅོས་ཀྱི་མཚན་སྨོས་པ། དང་པོ་ནི། བསྟན་བཅོས་འདིའི་མིང་ཅི་ཞེ་ན། བསྟན་པ་སྤྱི་འགྲེལ་ཞེས་བྱ་སྟེ། བསྟན་ པ་ནི་སྡེ་སྣོད་གསུམ་དང་རྒྱུད་སྡེ་བཞི་སོགས་ལུང་གི་ཆོས་དང་། བྱང་ཕྱོགས་སོ་བདུན་སོགས་ རྟོགས་པའི
【現代漢語翻譯】 寧辨·貢噶巴大師教言集JNKP3《總釋教法釋難顯意除暗》 總釋教法釋難顯意除暗 總釋教法釋難顯意除暗 總釋教法釋難顯意除暗 嗡 索斯帝 悉曇（藏文：ༀ་སྭ་སྟི་སི་ངྷཾ།，梵文天城體：ॐ स्वस्ति सिद्दम्，梵文羅馬擬音：oṃ svasti siddhaṃ，漢語字面意思：嗡，吉祥，成就）。 具種化身法王一切智多波巴（Kungawo），以其名號廣為人知，他所著的《總釋教法》論著的釋難《顯意除暗》。向所有上師和諸佛菩薩頂禮。 本初任運成，勝義法身（Dharmakaya）； 二資糧所生，圓滿色身（Rupakaya）。 初中末皆善，聞思修諸法； 皈敬三寶體，諸位上師尊。 此處所要講解的論著，是關於三藏（Tripitaka）和四續部（Tantra）的意旨，即二諦（Two Truths）、基（Base）、道（Path）、果（Fruition）三者，以及正確的見（View）、修（Meditation）、行（Conduct）、果（Result）等，是闡明佛經要義的論著。那麼，撰寫這部論著的必要性是什麼呢？作者本人爲了展示自己精通三藏和四續部，以及爲了引導那些聰慧之人，還有一種情況是，生命短暫，形式多樣。 生命的長度也無法知曉。如同從海中取乳一般，接受自己的意願。正如覺窩杰（Atisha）所說，對於廣大的佛經不願聽聞和思考，對於清凈優良的甚深之道一心修持的修行者們，爲了讓他們也能輕易地領悟無垢經續的要義，所以撰寫了這部論著。 對此進行講解分為三個部分：入于著作之首義、所著之正文義、著作之終義。 入于著作之首義 第一部分分為兩點：爲了瞭解名稱與意義之間的關聯而提及論著的名稱；爲了著作圓滿完成而進行禮敬。 爲了瞭解名稱與意義之間的關聯而提及論著的名稱 首先，這部論著的名稱是什麼呢？名為《總釋教法》。教法（Buddha Dharma）指的是三藏和四續部等聖教（Agama），以及三十七道品等證法（Adhigama）。
【English Translation】 Teachings of Ningben Kunga Master, JNKP3, 'A Commentary on the General Exposition of the Doctrine: Elucidating the Intention, Dispelling the Darkness of the Mind'. A Commentary on the General Exposition of the Doctrine: Elucidating the Intention, Dispelling the Darkness of the Mind. A Commentary on the General Exposition of the Doctrine: Elucidating the Intention, Dispelling the Darkness of the Mind. A Commentary on the General Exposition of the Doctrine: oṃ svasti siddhaṃ (藏文：ༀ་སྭ་སྟི་སི་ངྷཾ།，梵文天城體：ॐ स्वस्ति सिद्दम्，梵文羅馬擬音：oṃ svasti siddhaṃ，漢語字面意思：Om, may there be well-being, may there be accomplishment). The emanation of the lineage holder, the all-knowing Dolpopa, widely known by that name, composed 'A Commentary on the General Exposition of the Doctrine', with its explanation 'Elucidating the Intention, Dispelling the Darkness of the Mind'. I prostrate to all the gurus and victorious ones, together with their spiritual offspring. Primordially self-arisen, the ultimate Dharmakaya; Born from the two accumulations, the perfect Rupakaya. Virtuous in the beginning, middle, and end, the teachings of learning and realization; I bow to the gurus, the essence of the Three Jewels. Here, the treatise to be explained concerns the meaning of the Three Baskets (Tripitaka) and the Four Classes of Tantra, the Two Truths, the Three Bases, Paths, and Fruits, and the correct view, meditation, conduct, and results. It is a treatise that clearly shows the main points of the meaning of the scriptures. What is the purpose of composing this treatise? The author himself aims to demonstrate his expertise in the Three Baskets and Four Classes of Tantra, and to guide those with sharp faculties. In another way, life is short and takes many forms. The measure of life is unknown. Like taking milk from the ocean, embrace your own desires. As Jowo Je (Atisha) said, those who are unwilling to hear and contemplate the vast scriptures, but single-mindedly practice the profound path of purity, this treatise is made so that they may easily realize the main points of the immaculate sutras and tantras. The explanation of this has three parts: entering the composition, the meaning of the main text, and the completion of the composition. Entering the Composition: The Meaning of the Introduction The first part has two points: mentioning the title of the treatise to understand the relationship between name and meaning; expressing homage for the completion of the composition. Mentioning the Title of the Treatise to Understand the Relationship Between Name and Meaning First, what is the name of this treatise? It is called 'General Commentary on the Doctrine'. The Doctrine (Buddha Dharma) refers to the scriptural teachings (Agama) such as the Three Baskets and Four Classes of Tantra, and the realized teachings (Adhigama) such as the thirty-seven factors of enlightenment.
་ཆོས་ལམ་དང་འགོག་བདེན་ནོ། །བསྟན་པ་འཛིན་པ་དང་ལུང་གི་ཆོས་ལ་ཀློག་པ་ ཐོས་བསམ་པའི་གང་ཟག་དང་། རྟོགས་པའི་ཆོས་ལ་སྒྲུབ་པ་ནན་ཏན་བྱེད་པ་སྤོང་བ་བསམ་ གཏན་པའི་གང་ཟག་སྟེ། མངོན་པ་མཛོད་ལས། སྟོན་པའི་དམ་ཆོས་རྣམ་གཉིས་ཏེ། །ལུང་ དང་རྟོགས་པའི་བདག་ཉིད་དོ། །དེ་འཛིན་བྱེད་པ་སྨྲ་བྱེད་དང་། །སྒྲུབ་པར་བྱེད་པ་ཁོ་ན་ཡིན། ། ཞེས་སོ། །འགྲེལ་བ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ཚིག་གི་དོན་མདུད་པ་དང་འདྲ་བ་བཀྲོལ་བའི་ཐ་སྙད་དེ། བཤད་བྱ་རྩ་བའི་ཚིག་དོན་འབྱེད་ཅིང་གསལ་བར་བྱེད་པ་གཏན་ལ་འབེབས་པར་བྱེད་པ་ ཞིག་ཡིན་ལ། དེ་ལ་ཚིག་དོན་གཉིས་ཀ་ཞིབ་ཏུ་འབྱེད་པ་རྒྱ་ཆེར་འགྲེལ། རྟོགས་དཀའ་བའི་ དོན་ཙམ་འབྱེད་པ་དཀའ་འགྲེལ། རྩ་བའི་ཚིག་རེ་རེ་ནས་གསལ་བར་འབྱེད་པ་ཚིག་འགྲེལ། རྩ་བའི་དོན་གྱི་གཙོ་བོ་བསྡུས་ཏེ་འབྱེད་པ་བསྡུས་དོན་འགྲེལ་བ། རྩ་བའི་ཚིག་གི་འབྲུ་རེ་རེ་ 3-62 ནས་མ་བླངས་པར་དོན་ཙམ་བླངས་ཏེ་འབྱེད་པ་དོན་ཙམ་གྱི་འགྲེལ་བ་དང་། གོ་སླའི་འགྲེལ་ པ་སོགས་ཡོད་ཅིང་། བསྟན་བཅོས་འདི་ནི་སྔར་བཤད་པའི་བསྟན་པ་ལུང་གི་ཆོས་རྣམས་ཀྱི་ རྟོགས་དཀའ་བའི་དོན་བདེ་བླག་ཏུ་རྟོགས་པར་བྱེད་པས་དཀའ་འགྲེལ་ལམ་གསུང་རབ་ཀྱི་ དོན་གྱི་གཙོ་བོ་བསྡུས་ཏེ་སྟོན་པས་བསྡུས་དོན་གྱི་འགྲེལ་བའང་ཡིན་ལ། དེ་ཡང་མདོ་དང་ རྒྱུད་སྡེ་རེ་རེ་ཙམ་གྱི་དོན་སྟོན་པ་མ་ཡིན་གྱི་མདོ་རྒྱུད་ཐམས་ཅད་ཀྱི་དོན་གྱི་སྙིང་བོ་ཚིག་རྒྱས་ བསྡུས་འཚམ་པར་བཀྲལ་བས་བསྟན་པ་སྤྱི་འགྲེལ་ཞེས་བྱའོ། ། ༈ རྩོམ་པ་མཐར་ཕྱིན་པའི་ཆེད་དུ་མཆོད་པར་བརྗོད་པ། གཉིས་པ་ནི། ཨོཾ་གུ་རུ་ཞེས་སོགས་ཏེ་སྔགས་ཀྱི་ཐོག་མར་ཨོ༷ཾ་ཞེས་བཀོད་པའི་དོན་ ཕྱག་འཚལ་ཞེས་པའི་དོན་དུ་སྒྲ་བ་དག་འཆད་པ་ལ་བརྟེན་ནས་ཙ་མི་ལོ་ཙཱ་བས་དུས་འཁོར་ འགྲེལ་ཆེན་དུ་ཕྱག་འཚལ་ཞེས་པར་བསྒྱུར་སྣང་། གཞན་དུ་བཤད་པའང་ཡོད་མོད་འདིར་ ཡང་ཕྱག་འཚལ་བའི་དོན་དུ་རུང་ཀྱང་། ངེས་དོན་ལ་སྦྱར་ན། གསང་འདུས་སྒྲོན་གསལ་ ལས། ཡི་གེ་ཨོཾ་ནི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་སྟེ། ཞེས་བཤད་པ་ལྟར་རྒྱུད་སྡེ་མང་པོ་ ལས་གསུངས་པས། ཡི་གེ་ཨོཾ་སྔགས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་མགོར་སྦྱར་བས་བདེ་གཤེགས་སྙིང་བོ་ ལུས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་ཁྱབ་པར་སྟོན་པའོ། །གུ༷་རུ༷་ཞེས་པ་ལྕི་བའི་དོན་ཏེ་ཐུགས་རྒྱུད་ཡོན་ ཏན་གྱི་ཚོགས་ཀྱིས་གང་བས་གུ་རུ་ཞེས་ཏེ། མདོ་སྡེ་རྒྱན་ལས། བཤེས་གཉེན་དུལ་བ་ཞི་བ་ ཉེར་ཞི་བ། །ཡོན་ཏན་བརྩོན་བཅས་ལྷག་པར་ལུང་གིས་ཕྱུག །དེ་ཉིད་རབ་ཏུ་རྟོགས་པ་སྨྲ་ མཁས་ལྡན། །བརྩེ་བའི་བདག་ཉིད་སྐྱོ་བ་སྤངས་ལ་བསྟེན། །ཞེས་པ་ལྟར་རོ། །ཡང་ཆེད་དུ་ བརྗོད་པའི་ཚོམས་ལས། །སྲེད་པའི་ཟུག་རྔུ་གཅོད་མཛད་ཅིང་། །ཐེ་ཚོམ་ཐམས་ཅད་སེལ་བ་ ཡི། །ལམ་འདི་ཁྱོད་ལ་ངས་བསྟན་བ
【現代漢語翻譯】 是正道和滅諦。 護持教法者，即精勤聞思經教之人；實修證悟之法者，即精進修持的出家人和禪定者。《俱舍論》中說：『佛陀的聖法有兩種，即經教和證悟。護持它們的人，是說法者和修行者。』解釋，是指解開如同繩結一般的詞句含義。解釋的對象是根本的詞句含義，它能辨別、闡明並確定其意義。其中，詳細辨析詞句含義的是廣釋；僅解釋難以理解的含義的是難釋；逐一闡明根本詞句的是詞釋；概括解釋根本含義要點的是略義釋；不從根本詞句中逐一摘取，僅摘取含義進行解釋的是僅義釋；以及易懂的解釋等等。這部論著，能使人輕易領悟前述經教中難以理解的含義，因此是難釋，或者說是概括闡釋經文要義的略義釋。而且，它不是僅闡釋某一部經或續部的含義，而是以詳略得當的文字，闡釋所有經續的含義精髓，因此稱為教法總釋。 第二，爲了圓滿完成著作而作禮敬。『嗡 咕嚕』等等，在密咒之首書寫『嗡』（藏文：ༀ，梵文天城體：ओम्，梵文羅馬擬音：om，漢語字面意思：嗡）的含義，是因為阿阇黎們根據對『頂禮』含義的解釋，扎·彌·洛扎瓦（tsa mi lo tsA ba）在《時輪大疏》中將其翻譯為『頂禮』。雖然有其他解釋，但在此處也可以解釋為頂禮之義。若從究竟意義上講，如《密集金剛燈鬘論》所說：『字母嗡是如來藏。』許多續部中都這樣說過。因此，在所有密咒之首加上字母嗡，是爲了表明如來藏遍佈一切有情眾生。『咕嚕』（藏文：གུ༷་རུ༷་，梵文天城體：गुरु，梵文羅馬擬音：guru，漢語字面意思：上師）是沉重之義，意為上師的相續中充滿功德，如《經莊嚴論》所說：『善知識應調伏、寂靜、極寂靜，具功德、精進，且通曉經論。精通真理、善於言辭，具慈悲心、斷絕憂惱，方可依止。』又如《讚頌集》所說：『您能斬斷貪慾的毒箭，消除一切疑惑，我已為您宣說此道。
【English Translation】 It is the true path and the cessation of suffering. Those who uphold the teachings are those who diligently study and contemplate the scriptures; those who practice the realized Dharma are the renunciants and meditators who diligently cultivate it. The Abhidharmakosha states: 'The Buddha's sacred Dharma is twofold: scripture and realization. Those who uphold them are the speakers and the practitioners.' Explanation refers to unraveling the meaning of words that are like knots. The object of explanation is the fundamental meaning of the words, which distinguishes, clarifies, and establishes its meaning. Among them, a detailed analysis of the meaning of words is a comprehensive commentary; explaining only the difficult-to-understand meanings is a difficult commentary; clarifying each fundamental word is a word commentary; summarizing and explaining the main points of the fundamental meaning is a concise meaning commentary; not extracting each word from the fundamental words, but only extracting the meaning to explain is a meaning-only commentary; and easy-to-understand explanations, etc. This treatise makes it easy to understand the difficult-to-understand meanings of the aforementioned teachings, so it is a difficult commentary, or a concise meaning commentary that summarizes and explains the main points of the scriptures. Moreover, it does not only explain the meaning of a single sutra or tantra, but explains the essence of the meaning of all sutras and tantras with appropriate detailed and concise words, so it is called a general commentary on the teachings. Secondly, to make offerings for the complete accomplishment of the work. 'Om Guru' etc., the meaning of writing 'Om' (藏文：ༀ，梵文天城體：ओम्，梵文羅馬擬音：om，漢語字面意思：嗡) at the beginning of mantras is that the acharyas, based on the explanation of the meaning of 'prostration,' translated it as 'prostration' in the Great Commentary on the Kalachakra by Tsa mi Lotsawa. Although there are other explanations, it can also be explained as the meaning of prostration here. If speaking from the ultimate meaning, as stated in the Lamp Illuminating the Guhyasamaja Tantra: 'The letter Om is the essence of the Tathagata.' Many tantras have said this. Therefore, adding the letter Om at the beginning of all mantras is to show that the Tathagatagarbha pervades all sentient beings. 'Guru' (藏文：གུ༷་རུ༷་，梵文天城體：गुरु，梵文羅馬擬音：guru，漢語字面意思：上師) means heavy, meaning that the guru's mindstream is full of qualities, as stated in the Ornament of the Sutras: 'A spiritual friend should be tamed, peaceful, extremely peaceful, possess qualities, be diligent, and be rich in scriptures. He should be skilled in speaking, possess compassion, and have abandoned sorrow, and should be relied upon.' Also, as stated in the Collection of Praises: 'You cut off the poisonous arrows of craving, eliminate all doubts, I have shown you this path.'
ྱ། ཁྱོད་ཉིད་ཀྱིས་ནི་བསྒྲུབ་བྱ་སྟེ། །དེ་བཞིན་གཤེགས་ པ་སྟོན་མཛད་ཡིན། །ཞེས་དང་། དེའི་འགྲེལ་བར། ཐུབ་རྣམས་སྡིག་པ་ཆུ་ཡིས་བཀྲུ་བར་ མི་མཛད་ཅིང་། །འགྲོ་བའི་སྡུག་བསྔལ་ཕྱག་གིས་ཀྱང་ནི་སེལ་མི་མཛད། །ཉིད་ཀྱི་རྟོགས་པ་ 3-63 གཞན་ལ་སྤོས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། །ཆོས་ཉིད་ཞི་བ་བསྟན་པས་གྲོལ་བར་མཛད་པ་ཡིན། །ཞེས་ མདོ་ལུང་དྲངས་པ་ལྟར། འཁོར་བ་ལས་ཐར་བའི་རྒྱུའི་གཙོ་བོ་དམ་པའི་ཆོས་བསྒྲུབ་པ་ཡིན་ ལ། སངས་རྒྱས་འཇིག་རྟེན་དུ་བྱོན་པ་ཡང་གདུལ་བྱ་འདྲེན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། འཕྲིན་ལས་ཀྱི་གཙོ་ བོ་དམ་པའི་ཆོས་སྟོན་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རང་ལ་དངོས་སུ་ཆོས་སྟོན་པ་ལ་སོགས་སངས་རྒྱས་ ཀྱི་མཛད་པ་བསྒྲུབ་པས་ཤིན་ཏུ་བཀའ་དྲིན་ལྕི་བས་ན་གུ་རུ་སྟེ། དེ་སྔོན་གྱི་བརྡ་རྙིང་ལས་ བླ་མ་ཞེས་བསྒྱུར་ཞིང་མཚན་བཏགས་ལ་བླ་མ་ཞེས་པ་སྟེ། གོང་མ་ཞེས་རང་བས་མཐོ་བར་ བཟུང་བར་བྱ་བ་མཆོག་ཏུ་བཀུར་བའི་གནས་སོ། །གྲུབ་ཆེན་ལུ་ཧི་བས། །གང་གི་དྲིན་གྱིས་ བདེ་ཆེན་ཉིད། །སྐད་ཅིག་ཉིད་ལ་འཆར་བ་གང་། །བླ་མ་རིན་ཆེན་ལྟ་བུའི་སྐུ། །རྡོ་རྗེ་ཅན་ ཞབས་པད་ལ་འདུད། །ཅེས་པ་ལྟར་རོ། ། བུ༷དྡྷ༷་ཞེས་པ་གཉིད་སངས་པ་དང་པད་འདབ་རྒྱས་པ་གཉིས་ཀ་ལ་འཇུག་ཀྱང་། དོན་ འགྱུར་དུ་གཉིས་ཀ་བསྡོམས་པས་སངས་རྒྱས་ཞེས་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། མ་རིག་གཉིད་ལས་ སངས་ཕྱིར་དང་། །ཤེས་བྱ་ལ་ཡང་བློ་རྒྱས་ཕྱིར། །སངས་རྒྱས་པདྨ་ལྟར་སངས་རྒྱས། །དེ་ཕྱིར་ སངས་རྒྱས་མཚན་གསོལ་ཏོ། །ཞེས་པ་དང་། ཟླ་བ་གྲགས་པས། མ་རིག་གཉིད་ནི་རྒྱུན་ཆད་ ཅིང་། །ཡང་དག་ཡེ་ཤེས་ངེས་འབྱུང་བས། །གང་ཞིག་རྣམ་སད་དེ་སངས་རྒྱས། །སྐྱེ་བུ་གཉིད་ སངས་ཇི་བཞིན་ནོ། །ཞེས་སོགས་བཀའ་བསྟན་བཅོས་ཀྱི་ལུང་ཤིན་ཏུ་མང་བོར་སངས་རྒྱས་ ཡེ་ཤེས་ཀྱི་བདག་ཉིད་ཅན་དུ་གསུངས་པའི་ཕྱིར། སངས་རྒྱས་པ་ནས་ཡེ་ཤེས་མེད་པར་ལྟ་ བ་ནི། ཆད་པར་ལྟ་བ་མི་བཟད་པའོ། །བོ༷་ངྷི༷་ས༷་ཏྭ༷་ཞེས་པ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཞེས་ཏེ་ བྱང་ཆུབ་ནི་དོན་དམ་ཆོས་སྐུ་སྟེ། དེའི་ཆེད་དུ་སེམས་པས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཞེས་ཤེར་ འབྱུང་བློ་གྲོས་ཀྱིས་བཤད་ཅིང་། རྒྱ་གར་མཁས་པའི་བཤད་ཚུལ་མང་ངོ་། །བྷྱོ༷་ནི་རྣམས་ཞེས་ པའོ། །ན༷་མོ༷་ཕྱག་འཚལ་བ་ན༷་མ༵་ཞེས་པ་མཆོད་པའོ། །གསུང་རབ་ཡན་ལག་བཅུ་གཉིས་ལ་ 3-64 སོགས་པའི་ཆོས་ལ་མངའ་བསྒྱུར་ཞིང་། །བསྟན་པ་ལ་ཞུགས་ཤིང་ཆོས་སྨྲ་བ་རྣམས་ཀྱི་བླ་ མར་གྱུར་པས་ཆོས་ཀྱི་རྗེ་སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ལ་བཤད་དེ། འདིར་དེའི་མཛད་པ་ བསྒྲུབ་པས་དེ་དང་ཚུལ་མཚུངས་པས་ཆོ༷ས་ཀྱི་རྗེ༷་ཞེས་གསུངས་ལ། སྔར་བཤད་ལྟར་བཀའ་ དྲིན་ལྕི་བ་སོགས་ཀྱིས་བླ༷་མ༷། མཛོད་ལས། དམ་པ་དམ་མིན་འཇུག་མི་འཇུག །ཅེས་པ་ ལྟར་དགེ་བའི་བྱ་བ་ལ་འཇུག་པས་དམ་པའི་སྤྱོད་པ
【現代漢語翻譯】 『您是所要成就的，如來是導師。』並且，在它的註釋中說：『諸佛不以水洗凈罪惡，也不以手遣除眾生的痛苦，不是將自己的證悟轉移給他人，而是通過示現寂靜的法性而使之解脫。』正如經論所引用的那樣，從輪迴中解脫的主要原因是修持正法，而佛陀降臨世間也是爲了引導所化眾生，因為事業的主要內容是宣說正法，因此，親自為自己宣說正法等佛陀的事業，因其恩德深重，故為古汝（Guru），以前的舊譯為喇嘛，名稱也稱為喇嘛，即高於自己，應視為至高無上的尊敬之處。大成就者魯伊巴說：『因誰的恩德，大樂在瞬間顯現，如珍寶般的上師之身，我頂禮金剛持的蓮足。』就像這樣。 佛陀（Buddha）一詞，既有睡醒之意，也有蓮花盛開之意。從意義上翻譯，兩者合起來就是『覺悟者』，正如所說：『因為從無明的睡眠中醒來，並且對於所知也增長了智慧，覺悟者如蓮花般盛開，因此被稱為覺悟者。』月稱菩薩說：『無明的睡眠已經斷絕，因為真實智慧的生起，誰完全覺醒即是佛陀，如同人從睡眠中醒來一樣。』等等，在許多經論中都說佛陀是智慧的本體。因此，認為成佛后就沒有智慧，這是一種斷見，非常不可取。菩薩（Bodhisattva）一詞，意為『覺悟勇士』，覺悟是勝義法身，爲了它而發心，所以稱為菩薩，這是《勝出天神請問經》智軍的解釋，印度的智者也有許多這樣的解釋。『眾』（Bhyo）是『諸位』的意思。『南無』（Namo）是頂禮，『那嘛』（Nama）是供養。對於十二部經等佛法擁有自在權，進入佛法併成為說法者的上師，因此被稱為法王佛陀薄伽梵，這裡因為成就他的事業，所以在方式上與他相似，因此被稱為法王，如前所述，因其恩德深重等原因被稱為上師。如《俱舍論》所說：『聖者不入非聖者之境。』因此，進入善行，是聖者的行為。
【English Translation】 『You are the one to be accomplished, the Thus-Gone-One is the teacher.』 And, in its commentary, it says: 『The Buddhas do not wash away sins with water, nor do they remove the suffering of beings with their hands, nor is it that they transfer their own realization to others, but they liberate by showing the peaceful nature of reality.』 As quoted in the sutras and treatises, the main cause of liberation from samsara is the practice of the sacred Dharma, and the Buddhas' coming into the world is also for the sake of guiding those to be tamed, because the main content of their activity is to teach the sacred Dharma. Therefore, personally teaching the Dharma to oneself and other activities of the Buddhas, because their kindness is very heavy, are called Guru, which was translated as Lama in the old translations, and the name is also called Lama, which means higher than oneself, and should be regarded as the supreme place of respect. The great accomplished Luhipa said: 『By whose kindness, great bliss arises in an instant, the body of the Lama is like a precious jewel, I prostrate to the lotus feet of Vajradhara.』 Like this. The word Buddha means both awakened from sleep and the blooming of a lotus. In terms of meaning, the two together are translated as 'Enlightened One,' as it is said: 'Because he awoke from the sleep of ignorance, and also increased wisdom regarding what is to be known, the Enlightened One blooms like a lotus, therefore he is called the Enlightened One.' Chandrakirti said: 'The sleep of ignorance has been cut off, because of the arising of true wisdom, whoever is fully awakened is the Buddha, just like a person waking up from sleep.' And so on, in many sutras and treatises it is said that the Buddha is the embodiment of wisdom. Therefore, to think that there is no wisdom after becoming a Buddha is a nihilistic view, which is very undesirable. The word Bodhisattva means 'hero of enlightenment,' enlightenment is the ultimate Dharmakaya, and because of aspiring for it, it is called Bodhisattva, this is the explanation of Zhijun in the Shengchu Tianshen Qingwen Jing, and there are many such explanations by Indian scholars. 'Bhyo' means 'all of you.' 'Namo' means to prostrate, 'Nama' means to offer. Having sovereignty over the Dharma, such as the twelve divisions of scripture, entering the Dharma and becoming the master of those who speak the Dharma, therefore he is called the Dharma King Buddha Bhagavan, here because of accomplishing his activities, he is similar to him in manner, therefore he is called Dharma King, as mentioned before, because his kindness is heavy, he is called Lama. As the Abhidharmakosha says: 'A holy person does not enter the realm of a non-holy person.' Therefore, entering into virtuous actions is the behavior of a holy person.
་བྱས་པས་ད༷མ་པ༷། སངས་རྒྱས་སོགས་ འཕགས་ཆེན་གྱིས་གཞན་དོན་དུ་སྤྲུ༷ལ་བ༷འི་སྐུ༷་ཅན་རྣ༷མས་ཀྱི༷་སྐུའི་དམན་ཤོས་ཞ༷བས་ཀྱི༷་དེ་ ཉིད་པ༷ད་མོ༷འི་གཟུགས་སུ་བཀོད་པས་པད་མ་སྟེ་དེ་ལ༷་གུ༷ས་པ་ནི་ཡིད་རབ་ཏུ་དང་པ༷ས་སྒོ་ གསུམ་གྱིས་ཕྱ༷ག་འཚ༷ལ་བ་སྟེ་འདུད་པ་ཞེས་པཎྜི་ཏ་ཆོས་བཤེས་བཤད་པ་ལྟར་རོ། །ཀྱི་ནི་ གཞི་མཐུན་པའི་ཚིག་གོ །ཞི༷ང་ཞེས་པ་འབྲེལ་བའི་ཚིག་གམ། ཕྱག་འཚལ་བར་མ་ཟད་ཅེས་ སྡུད་ཚིག་གོ །འཁོར་བའི་འཇིགས་པ་ལས་སྐྱོབ་པའི་སྐྱ༷བས་སུ༷་མཆི༷་བ་སྟེ་སྐྱབས་སུ་འགྲོ་ བའོ༵། །ཕྱག་འཚལ་ཞིང་སྐྱབས་སུ་སོང་ནས་ཅི་ཞིག་དོན་དུ་གཉེར་ན། བདག་དང་སེམས་ ཅན་ཐམས་ཅད་སྡུག་བསྔལ་རྒྱུ་བཅས་ལས་སྒྲོལ་བར་བྱེད་པའི་ཐུགས་བརྩེ༷་བ༷་ཆེ༷ན་པོ༷ས་ སངས་རྒྱས་མ་ཐོབ་ཀྱི་བར་དུ་དུ༷ས་ཐ༷མས་ཅ༷ད་དུ༷་འཁོར་བའི་གཡང་སར་ལྷུང་བ་ལས་རྗེ༷ས་ སུ༷་བཟུ༷ང་བ་སྟེ་ཐར་བའི་ཐང་བདེ་བར་དྲང་དུ༷་གསོ༵ལ། འཁོར་འདས་གཉིས། བདེན་གཉིས། མཉམ་རྗེས། ཆོས་དང་ཆོས་ཉིད། དབུས་དང་མཐའ། ཆད་སྟོང་དང་ཆེན་པོ་སྟོང་པ་ཉིད་ སོགས་ཀྱི་རྣམ་དབྱེ་ཚུལ་བཞིན་མི་ཤེས་པའི་འཇིགས་པ་ཆེན་པོའི་གཡང་ས་ལས་བསྐྱབ་ཏུ་ གསོལ། ཞེས་པའོ། ། མཆོད་བརྗོད་བཀོད་པའི་དགོས་པ་ནི། ཡུལ་དམ་པ་ལ་མཆོད་པར་བརྗོད་པས། བསོད་ ནམས་ཆེན་པོ་སྐྱེ་སྟེ། ལྷ་ལས་ཕུལ་དུ་བྱུང་བའི་བསྟོད་པར། སྙིང་ནས་དད་དམ་ཇི་ལྟར་དགའ་ བའམ། །ཐེ་ཚོམ་གྱིས་སམ་གཞན་གྱི་ངོར་ཡང་རུང་། །གང་ཞིག་ཐུབ་དབང་ཟླ་བ་དེར་ཕྱག་ 3-65 བགྱིད། །དེས་ནི་ལྷ་ཡི་ཕུན་ཚོགས་བདེ་བ་ཐོབ། །ཅེས་སོགས་ལུང་མང་ངོ་། །བསོད་ནམས་ ཅན་གྱི་བསམ་པ་ངེས་པར་འགྲུབ་ཏེ། མདོ་རྒྱ་ཆེར་རོལ་བ་ལས། བསོད་ནམས་རྣམ་སྨིན་ བདེ་སྟེར་སྡུག་བསྔལ་སེལ། །བསོད་ནམས་ལྡན་པའི་བསམ་པ་རྣམས་ཀྱང་འགྲུབ། །བདུད་ བཅོམས་ནས་ནི་བྱང་ཆུབ་མངོན་འཚང་རྒྱ། །མྱང་འདས་ཞི་བ་བསིལ་བའི་དངོས་པོ་འཐོབ། ། ཅེས་སོགས་ལུང་མང་ངོ་། །དེས་ན་བསྟན་བཅོས་འདིར་ཡང་ཡུལ་ཁྱད་པར་ཅན་དེ་རྣམས་ལ་ ཕྱག་དང་མཆོད་པ་མཛད་པས་བསོད་ནམས་སྤེལ་ཏེ། རྩོམ་པའི་བར་ཆད་ཞི་ནས། རྩོམ་པ་ མཐར་ཕྱིན་པའི་ཆེད་དུ་མཆོད་བརྗོད་མཛད་པ་སྟེ། དབུས་མཐའི་འགྲེལ་བཤད་དུ། བསོད་ ནམས་འཕེལ་ནས་རྩོམ་པ་ལ་བར་ཆད་དང་བགེགས་ཀྱིས་མི་ཚུགས་པར་ཚེགས་ཆུང་ངུས་ རྫོགས་པར་འགྱུར་རོ། །ཞེས་ཏེ་མདོར་བསྡུས་པ་ཙམ་མོ། ། ༄། །བརྩམ་པར་བྱ་བ་གཞུང་གི་དོན། གཉིས་པ་ལ་བརྒྱད་དེ། ༡ བཀའ་འཁོར་ལོ་རིམ་པ་གསུམ་གྱི་སོ་སོའི་དགོངས་དོན་ཕྱིན་ ཅི་མ་ལོག་པར་རྟོགས་ནས་སྟོན་པའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་བླ་མ་ལ་གུས་པས་འདུད་པ། ༢ དུས་ ཀྱི་འཁོར་ལོའི་རྒྱུད་ཀྱི་བརྗོད་བྱ་གཙོ་བོར་བྱས་པའི་རྒྱུད་ཀྱི་དོན་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པར་རྟོགས་ ནས་སྟོན་པའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས
【現代漢語翻譯】 因此，頂禮（藏文：ཕྱག་འཚལ་བ་，梵文天城體：नमस्，梵文羅馬擬音：namas，漢語字面意思：敬禮）！通過這樣做，聖者（藏文：དམ་པ་）：諸如佛陀等偉大聖者，爲了利益他人而示現化身者，其身體的最低處，即腳，被描繪成蓮花的形狀，因此稱為蓮花（藏文：པ༷ད་མོ༷་）。對蓮花的尊敬，就是以極大的喜悅，通過身、語、意三門來頂禮，即鞠躬。正如班智達Chöshe所說。『ཀྱི་』是基礎相同的詞。『ཞི༷ང་』是連線詞嗎？不僅頂禮，而且是 جمع詞。從輪迴的恐懼中拯救的庇護處，即皈依（藏文：སྐྱ༷བས་སུ༷་མཆི༷་བ་，梵文天城體：शरणगमन，梵文羅馬擬音：śaraṇagamana，漢語字面意思：皈依）。頂禮並皈依后，追求什麼目的呢？爲了將我和所有眾生從痛苦及其根源中解脫出來，以偉大的慈悲（藏文：ཐུགས་བརྩེ༷་བ༷་ཆེ༷ན་པོ༷་）直到證得佛果之前，請您在所有時間裡，從輪迴的深淵中救拔我們，引導我們走向解脫的坦途。祈請您救拔我們，免於因不瞭解輪迴與涅槃、二諦、俱生智與后得智、法與法性、中觀與邊見、斷滅空與大空性等差別而產生的巨大恐懼深淵。 供養讚頌的必要性是：通過對神聖的對象進行供養和讚頌，可以積累巨大的功德。在超越諸神的讚頌中說：『從內心深處信仰或如何喜悅，無論是懷疑還是爲了他人的面子，任何向能仁月亮頂禮的人，都能獲得諸神的圓滿幸福。』等等，有很多經文。有功德者的願望一定會實現。在《廣大遊戲經》中說：『功德成熟帶來幸福，消除痛苦，擁有功德者的所有願望都能實現。戰勝魔軍后，現證菩提，獲得寂滅、寂靜、清涼的涅槃。』等等，有很多經文。因此，在這部論著中，通過對這些特殊的對象進行頂禮和供養，可以增長功德，平息寫作的障礙，爲了完成寫作，而進行供養和讚頌。在中邊的解釋中說：『功德增長后，寫作不會受到障礙和干擾，能夠輕鬆完成。』這只是一個簡短的總結。 ༄། །所要寫作的正文之意義。 第二部分有八點：1. 通過理解三轉法輪各自的含義，沒有顛倒，以解釋的原因，對上師恭敬地頂禮。2. 通過理解時輪金剛續的主要內容，沒有顛倒，以解釋的原因
【English Translation】 Therefore, homage! By doing so, the holy ones: such as the Buddhas and other great beings, who manifest emanations for the benefit of others, the lowest part of their bodies, namely the feet, are depicted in the shape of a lotus, hence called Padma (lotus). Reverence to the lotus is to prostrate with great joy through the three doors of body, speech, and mind, i.e., to bow. As Pandit Chöshe said. 'ཀྱི་' is a word of common ground. Is 'ཞི༷ང་' a connecting word? Not only prostration, but also a جمع word. Taking refuge in the refuge that saves from the fear of samsara, i.e., taking refuge. Having prostrated and taken refuge, what purpose do you seek? In order to liberate myself and all sentient beings from suffering and its causes, with great compassion until enlightenment is attained, please rescue us from the abyss of samsara at all times, and lead us to the easy path of liberation. I beseech you to save us from the great abyss of fear arising from not understanding the distinctions between samsara and nirvana, the two truths, simultaneous and subsequent wisdom, dharma and dharmata, the middle way and extremes, annihilationism and the great emptiness, etc. The necessity of offering praise is: by offering and praising the sacred object, great merit can be accumulated. In the praise surpassing the gods, it is said: 'From the depths of the heart, believing or however rejoicing, whether doubting or for the sake of others, whoever prostrates to the Moon of the Able One, will attain the perfect happiness of the gods.' And so on, there are many scriptures. The wishes of the meritorious will surely be fulfilled. In the Extensive Play Sutra, it is said: 'Merit ripens to bring happiness, eliminate suffering, and all the wishes of those with merit will be fulfilled. Having conquered the Maras, one will manifest enlightenment, and attain the peaceful, tranquil, and cool state of nirvana.' And so on, there are many scriptures. Therefore, in this treatise, by prostrating and making offerings to these special objects, merit is increased, obstacles to writing are pacified, and in order to complete the writing, offerings and praises are made. In the explanation of the Middle Way and Extremes, it is said: 'When merit increases, writing will not be hindered or disturbed, and it will be completed with little effort.' This is just a brief summary. ༄། །The meaning of the text to be composed. The second part has eight points: 1. By understanding the meaning of the three turnings of the wheel of dharma without inversion, out of respect for the lama for the reason of explaining. 2. By understanding the main subject of the Kalachakra Tantra without inversion, for the reason of explaining.
་བླ་མ་ལ་གུས་པས་འདུད་པ། ༣འཁོར་ལོ་གསུམ་ཀའི་དགོངས་ དོན་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པར་རྟོགས་ནས་སྟོན་པའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་བླ་མ་ལ་གུས་པས་འདུད་པ། ༤མདོ་སྔགས་གཉིས་ཀའི་དགོངས་དོན་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པར་རྟོགས་ནས་སྟོན་པའི་རྒྱུ་མཚན་ གྱིས་བླ་མ་ལ་གུས་པས་འདུད་པ། ༥ ཁྱད་པར་སྔགས་ཀྱི་དགོངས་དོན་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པར་ རྟོགས་ནས་སྟོན་པའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་བླ་མ་ལ་གུས་པས་འདུད་པ། ༦ གཞི་ལམ་འབྲས་གསུམ་ གྱི་དགོངས་དོན་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པར་རྟོགས་ནས་སྟོན་པའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་བླ་མ་ལ་གུས་པས་ འདུད་པ། ༧ ཚོགས་གཉིས་ཀྱི་འབྲས་བུ་སྐུ་གཉིས་འཕྲིན་ལས་དང་བཅས་པ་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་ པར་རྟོགས་ནས་སྟོན་པའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་བླ་མ་ལ་གུས་པས་འདུད་པ། ༨ འཁོར་ལོ་རིམ་ 3-66 གསུམ་སོགས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་མཐར་ཐུག་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པར་རྟོགས་ནས་སྟོན་པའི་རྒྱུ་མཚན་ གྱིས་བླ་མ་ལ་གུས་པས་འདུད་པའོ། ། ༈ བཀའ་འཁོར་ལོ་རིམ་པ་གསུམ་གྱི་སོ་སོའི་དགོངས་དོན་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པར་རྟོགས་ནས་སྟོན་པའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་བླ་མ་ལ་གུས་པས་འདུད་པ། དང་པོ་ལ་གསུམ་སྟེ། ཆོས་འཁོར་དང་པོའི། ཆོས་འཁོར་གཉིས་པའི། ཆོས་འཁོར་ གསུམ་པའི་དགོངས་དོན་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པར་རྟོགས་ནས་སྟོན་པའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་བླ་མ་ལ་ གུས་པས་འདུད་པའོ། ། ༈ ཆོས་འཁོར་དང་པོའི་དགོངས་དོན་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པར་རྟོགས་ནས་སྟོན་པའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་བླ་མ་ལ་གུས་པས་འདུད་པ། དང་པོ་ནི། འདུས་བྱས་ཆོས་རྣམས་སོགས་ཏེ། དེ་ཡང་དགོངས་པ་ངེས་པར་འགྲེལ་བའི་ མདོར། དེ་ནས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ལ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་དོན་དམ་ཡང་དག་འཕགས་ ཀྱིས་འདི་སྐད་ཅེས་གསོལ་ཏོ། །བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་དང་བོར་ཡུལ་ཝཱ་རཱ་ཎ་སཱིའི་དྲང་སྲོང་ སྨྲ་བའི་རི་དྭགས་ཀྱི་ནགས་སུ། ཉན་ཐོས་ཀྱི་ཐེག་པ་ལ་ཡང་དག་པར་ཞུགས་པ་རྣམས་ལ་ འཕགས་པའི་བདེན་པ་བཞི་རྣམ་པར་བསྟན་པས། ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་ངོ་མཚར་རྨད་དུ་བྱུང་བ་ སྔོན་ལྷར་གྱུར་པའམ། མིར་གྱུར་བ་སུས་ཀྱང་ཆོས་དང་མཐུན་པར་འཇིག་རྟེན་དུ་མ་བསྐོར་ པ་གཅིག་རབ་ཏུ་བསྐོར་ཏེ། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་དང་པོ་བསྐོར་བ་དེ་ནི་ བླ་ན་མཆིས་པ། སྐབས་མཆིས་པ། དྲང་བའི་དོན། རྩོད་པའི་ཚིག་གི་གནས་སུ་གྱུར་བ་ལགས་ ལ། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་ཆོས་རྣམས་ཀྱི་ངོ་བོ་ཉིད་མ་མཆིས་པ་ཉིད་ལས་བརྩམས། སྐྱེ་བ་ མ་མཆིས་པ་དང་། འགག་པ་མ་མཆིས་པ་དང་། གཟོད་མ་ནས་ཞི་བ་དང་། རང་བཞིན་གྱིས་ ཡོངས་སུ་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཉིད་ལས་བརྩམས་ཏེ། ཐེག་པ་ཆེན་པོ་ལ་ཡང་དག་པར་ ཞུགས་པ་རྣམས་ལ་སྟོང་བ་ཉིད་སྨོས་པའི་རྣམ་པས་ཆེས་ངོ་མཚར་རྨད་དུ་བྱུང་བའི་ཆོས་ཀྱི་ འཁོར་ལོ་གཉིས་པ་བསྐོར་ཏེ། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་གཉིས་པ་བསྐོར་ བ་
【現代漢語翻譯】 3. 以恭敬心頂禮上師：因為通達了三轉法輪（佛教教義的三次重要闡述，分別針對不同根器的聽眾）的真實意，並且能如實無誤地教導，故以恭敬心頂禮上師。 4. 以恭敬心頂禮上師：因為通達了顯宗（通過邏輯和推理來理解佛法的傳統）和密宗（通過密法儀軌和實踐來證悟佛法的傳統）的真實意，並且能如實無誤地教導，故以恭敬心頂禮上師。 5. 以恭敬心頂禮上師：特別是，因為通達了密宗的真實意，並且能如實無誤地教導，故以恭敬心頂禮上師。 6. 以恭敬心頂禮上師：因為通達了基（一切現象的本性）、道（修行之路）、果（證悟的最終結果）三者的真實意，並且能如實無誤地教導，故以恭敬心頂禮上師。 7. 以恭敬心頂禮上師：因為通達了積聚福德和智慧二資糧所獲得的色身（佛的化身）和法身（佛的智慧身）及其事業的真實意，並且能如實無誤地教導，故以恭敬心頂禮上師。 8. 以恭敬心頂禮上師：因為通達了三轉法輪等一切教法的究竟真實意，並且能如實無誤地教導，故以恭敬心頂禮上師。 頂禮上師：因為通達了三轉法輪各自的真實意，並且能如實無誤地教導。 首先，分為三部分：因為通達了初轉法輪（佛陀首次說法，主要講述四聖諦）的真實意，並且能如實無誤地教導，故以恭敬心頂禮上師。 因為通達了二轉法輪（佛陀第二次說法，主要講述空性）的真實意，並且能如實無誤地教導，故以恭敬心頂禮上師。 因為通達了三轉法輪的真實意，並且能如實無誤地教導，故以恭敬心頂禮上師。 頂禮上師：因為通達了初轉法輪的真實意，並且能如實無誤地教導。 首先是關於『有為法』等。在《解深密經》（Saṃdhinirmocana Sūtra）中，菩薩勝義生（Arya Samdhinirmocana）向薄伽梵（Bhagavan，世尊）提問：『世尊，您最初在瓦拉納西（Varanasi）的鹿野苑（Mrigadava）為那些進入聲聞乘（Śrāvakayāna，小乘）的人講授了四聖諦（Four Noble Truths），轉動了殊勝的法輪（Dharma wheel），這是前所未有的，無論是天神還是人類，都沒有人能如法地轉動它。世尊，您所轉動的初轉法輪是至高無上的，它有其特定的目的和意義，是直接了義的，但也存在爭議。世尊，您從諸法（一切現象）的無自性（niḥsvabhāva）出發，講述了無生（anutpāda）、無滅（anirodha）、本初寂靜（ādiśānta）和自性涅槃（prakṛtiparinirvāṇa），為那些進入大乘（Mahāyāna）的人轉動了更殊勝的二轉法輪，其中以空性（śūnyatā）的方式進行闡述。世尊，您所轉動的二轉法輪』
【English Translation】 3. I prostrate with reverence to the Lama: Because he understands the true meaning of the three turnings of the Dharma wheel (three important expositions of Buddhist teachings, each aimed at listeners of different capacities) and can teach it without error, I prostrate with reverence to the Lama. 4. I prostrate with reverence to the Lama: Because he understands the true meaning of both Sutra (the tradition of understanding the Dharma through logic and reasoning) and Tantra (the tradition of realizing the Dharma through tantric rituals and practices) and can teach it without error, I prostrate with reverence to the Lama. 5. I prostrate with reverence to the Lama: In particular, because he understands the true meaning of Tantra and can teach it without error, I prostrate with reverence to the Lama. 6. I prostrate with reverence to the Lama: Because he understands the true meaning of the Ground (the fundamental nature of all phenomena), Path (the path of practice), and Fruit (the ultimate result of enlightenment) and can teach it without error, I prostrate with reverence to the Lama. 7. I prostrate with reverence to the Lama: Because he understands the true meaning of the two bodies (the Rupakaya, or form body, and the Dharmakaya, or wisdom body, of a Buddha) and their activities, which are the result of accumulating the two accumulations of merit and wisdom, and can teach it without error, I prostrate with reverence to the Lama. 8. I prostrate with reverence to the Lama: Because he understands the ultimate true meaning of all teachings, including the three turnings of the Dharma wheel, and can teach it without error, I prostrate with reverence to the Lama. I prostrate with reverence to the Lama: Because he understands the true meaning of each of the three turnings of the Dharma wheel and can teach it without error. First, it is divided into three parts: Because he understands the true meaning of the first turning of the Dharma wheel (Buddha's first teaching, mainly about the Four Noble Truths) and can teach it without error, I prostrate with reverence to the Lama. Because he understands the true meaning of the second turning of the Dharma wheel (Buddha's second teaching, mainly about emptiness) and can teach it without error, I prostrate with reverence to the Lama. Because he understands the true meaning of the third turning of the Dharma wheel and can teach it without error, I prostrate with reverence to the Lama. I prostrate with reverence to the Lama: Because he understands the true meaning of the first turning of the Dharma wheel and can teach it without error. First is about 'conditioned phenomena' etc. In the Saṃdhinirmocana Sūtra (《解深密經》), Arya Samdhinirmocana (菩薩勝義生) asked the Bhagavan (Bhagavan, World Honored One): 'Bhagavan, you first taught the Four Noble Truths (Four Noble Truths) in Varanasi (Varanasi), Mrigadava (鹿野苑) for those who entered the Śrāvakayāna (Śrāvakayāna, Small Vehicle), turning the wonderful Dharma wheel (Dharma wheel), which is unprecedented, neither gods nor humans have been able to turn it according to the Dharma. Bhagavan, the first turning of the Dharma wheel that you turned is supreme, it has its specific purpose and meaning, it is directly meaningful, but there are also controversies. Bhagavan, you started from the selflessness (niḥsvabhāva) of all dharmas (all phenomena), and talked about non-birth (anutpāda), non-extinction (anirodha), primordial peace (ādiśānta), and self-nature Nirvana (prakṛtiparinirvāṇa), turning the more wonderful second turning of the Dharma wheel for those who entered the Mahāyāna (Mahāyāna), which is explained in the form of emptiness (śūnyatā). Bhagavan, the second turning of the Dharma wheel that you turned'
དེ་ཡང་བླ་ན་མཆིས་པ། སྐབས་མཆིས་པ་དྲང་བའི་དོན་རྩོད་པའི་ཚིག་གི་གནས་སུ་གྱུར་པ་ ལགས་ཀྱི། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་ཆོས་རྣམས་ཀྱི་ངོ་བོ་ཉིད་མ་མཆིས་པ་ཉིད་ལས་བརྩམས། 3-67 སྐྱེ་བ་མ་མཆིས་པ་ཉིད་དང་། འགག་པ་མ་མཆིས་པ་ཉིད་དང་། གཟོད་མ་ནས་ཞི་བ་ཉིད་དང་། རང་བཞིན་གྱིས་ཡོངས་སུ་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཉིད་ལས་བརྩམས་ཏེ། ཐེག་པ་ཐམས་ཅད་ ལ་ཡང་དག་པར་ཞུགས་པ་རྣམས་ལ། ལེགས་པར་རྣམ་པ་ཕྱེ་བ་དང་ལྡན་པ་ཤིན་ཏུ་ངོ་མཚར་ རྨད་དུ་བྱུང་བའི་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་གསུམ་པ་བསྐོར་ཏེ། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་ཆོས་ཀྱི་ འཁོར་ལོ་གསུམ་པ་བསྐོར་བ་འདི་ནི་བླ་ན་མ་མཆིས་པ། སྐབས་མ་མཆིས་པ། ངེས་པའི་དོན་ ལགས་ཏེ། རྩོད་པའི་ཚིག་གི་གནས་སུ་གྱུར་པ་མ་ལགས་སོ། །ཞེས་གསུངས་པས་འཁོར་ལོ་ རིམ་པ་གསུམ་གྱི་དང་པོ་འཕགས་པའི་བདེན་པ་བཞིའི་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་བསྐོར་ཏེ། བདེན་ པ་བཞི་ནི། སྡུག་བསྔལ་དང་། སྡུག་བསྔལ་ཀུན་འབྱུང་བ་དང་། སྡུག་བསྔལ་འགོག་པ་དང་། སྡུག་བསྔལ་འགོག་པར་འགྲོ་བའི་ལམ་འཕགས་པའི་བདེན་པའོ། ། དང་པོའི་མཚན་ཉིད་ནི། ཉོན་མོངས་པའི་ཟག་བཅས་འབྲས་བུའི་བསྡུས་པའི་ཆའོ། ། མཚན་གཞི་ནི། ལས་ཉོན་གྱི་དབང་གིས་བྱུང་བའི་སྣོད་དང་བཅུད་ཀྱི་འཇིག་རྟེན་ཏེ། མངོན་ པ་ཀུན་བཏུས་ལས། སྡུག་བསྔལ་གྱི་བདེན་པ་གང་ཞེ་ན། སེམས་ཅན་སྐྱེ་བ་དང་སྐྱེ་བའི་ གནས་ཀྱིས་ཀྱང་རིག་པར་བྱའོ། །ཞེས་སོ། །དེ་འདྲའི་སྣོད་བཅུད་འདི་ཐམས་ཅད་ཟག་བཅས་ ཀྱི་ལས་དང་ཉོན་མོངས་པའི་གཞན་དབང་དུ་གྱུར་པས་སྡུག་བསྔལ་བ་སྟེ། དེ་ཡང་སྡུག་ བསྔལ་གསུམ་མམ་བརྒྱད་ཀྱིས་ཅི་རིགས་པར་རོ། །སྡུག་བསྔལ་ཡང་བསྡུ་ན་སྡུག་བསྔལ་གྱི་ སྡུག་བསྔལ་དང་། འགྱུར་བའི་སྡུག་བསྔལ་དང་། འདུ་བྱེད་ཀྱི་སྡུག་བསྔལ་གསུམ་དུ་འདུ་ ལ། ཕྱེ་ན་སྐྱེ་རྒ་ན་འཆི་མི་སྡུག་པ་དང་ཕྲད་པ་ལྔ་ནི་སྡུག་བསྔལ་གྱི་སྡུག་བསྔལ་ལོ། །སྡུག་པ་ དང་བྲལ་བ། འདོད་པ་བཙལ་ཏེ་མ་རྙེད་པ་གཉིས་ནི་འགྱུར་བའི་སྡུག་བསྔལ་ལོ། །མདོར་ན་ ཉེ་བར་ལེན་པའི་ཕུང་པོ་ལྔ་ནི་སྡུག་བསྔལ་ལོ། །ཞེས་པ་འདུ་བྱེད་ཀྱི་སྡུག་བསྔལ་ཞིབ་ཏུ་ཀུན་ བཏུས་ལས་བཤད་དོ། །རྐང་གྲངས་བརྒྱད་དོ། ། 3-68 གཉིས་པའི་མཚན་ཉིད་ནི། ཉོན་མོངས་པའི་ཟག་བཅས་རྒྱུས་བསྡུས་པའི་ཆའོ། །མཚན་ གཞི་ནི། ཟག་བཅས་ཀྱི་ལས་དང་ཉོན་མོངས་པ་སྟེ། མངོན་པ་ཀུན་བཏུས་ལས། ཀུན་འབྱུང་ བའི་བདེན་པ་གང་ཞེ་ན། ཉོན་མོངས་པ་དང་ཉོན་མོངས་པའི་དབང་གིས་བྱུང་བའི་ལས་སོ་ ཞེས་སོ། །ཉོན་མོངས་པ་ལ་རྩ་ཉོན་དྲུག་ཉེ་ཉོན་ཉི་ཤུ། ཟག་བཅས་ཀྱི་ལས་ལ་འདོད་ཁམས་ ཀྱི་བདེ་འགྲོའི་རྒྱུ་བསོད་ནམས་དང་། ངན་འགྲོའི་རྒྱུ་བསོད་ནམས་མ་ཡིན་པ་དང་། ཁམས་ གོང་དུ་སྐྱེ་བའི་རྒྱུ་མི་གཡོ་བའི་ལས་ཏེ། ཞིབ་ཏུ་ཆོས་མངོན་པ་ག
【現代漢語翻譯】 此外，至高無上者，當處於適當時機，成為辯論真實意義的場所。 世尊從諸法無自性開始， 從無生、無滅、本初寂靜、自性涅槃開始，對於所有正確進入大乘者，善加分別，轉動了極其稀有罕見的三法輪。世尊所轉的三法輪是至高無上的、適時的、具有決定意義的，而不是辯論的場所。如是說，三法輪的次第，首先是轉動了四聖諦的法輪。四聖諦是：苦、苦集、苦滅、以及導致苦滅的道聖諦。 第一諦的體性是：煩惱的有漏果的集合部分。相是：由業和煩惱的力量產生的器情世界。《阿毗達磨集論》中說：『什麼是苦諦？即眾生的生和生處也應知。』像這樣的器情世界，全部都是有漏的業和煩惱的自在，所以是痛苦的。也就是以苦苦、壞苦、行苦三苦或八苦中的任何一種形式存在。如果歸納起來，苦可以歸納為苦苦、壞苦、行苦三種。如果展開來說，生、老、病、死、怨憎會五種是苦苦。與所愛分離，追求 desired 而不得兩種是壞苦。總之，近取五蘊是苦。』這些關於行苦的詳細解釋在《集論》中有說明。共有八句。 第二諦的體性是：煩惱的有漏因的集合部分。相是：有漏的業和煩惱。《阿毗達磨集論》中說：『什麼是集諦？即煩惱和由煩惱的力量產生的業。』煩惱有六根本煩惱和二十隨煩惱。有漏的業有欲界的善趣之因的福德，惡趣之因的非福德，以及導致上界生的不動業。詳細內容見《法勝阿毗達磨論》。
【English Translation】 Moreover, the supreme one, being in the appropriate time, becomes the place for debating the meaning of truth. The Blessed One, starting from the very absence of inherent existence of all dharmas, starting from the very absence of arising, the very absence of ceasing, the very peace from the beginning, and the very complete nirvana by nature, for those who have rightly entered all vehicles, having excellent distinctions, turned the third wheel of dharma, which is extremely wondrous and marvelous. This turning of the three wheels of dharma by the Blessed One is supreme, timely, and of definitive meaning, and is not a place for debate. Thus it was said that the first of the three wheels in sequence is the turning of the wheel of dharma of the Four Noble Truths. The Four Noble Truths are: suffering, the origin of suffering, the cessation of suffering, and the Noble Truth of the path leading to the cessation of suffering. The characteristic of the first is: the part of the collection of contaminated fruits of afflictions. The sign is: the world of vessel and essence arising from the power of karma and afflictions. From the Compendium of Abhidharma: 'What is the Truth of Suffering? It should also be understood by the birth and place of birth of sentient beings.' All such vessels and essences are painful because they are under the control of contaminated karma and afflictions. That is, it exists in one way or another through the three or eight sufferings. Suffering can also be summarized into three types: the suffering of suffering, the suffering of change, and the suffering of conditioning. If divided, the five of birth, old age, sickness, death, and encountering the unpleasant are the suffering of suffering. Separation from the pleasant and not finding what is desired are the suffering of change. In short, the five aggregates of clinging are suffering.' These detailed explanations of the suffering of conditioning are explained in the Compendium. There are eight lines. The characteristic of the second is: the part of the collection of contaminated causes of afflictions. The sign is: contaminated karma and afflictions. From the Compendium of Abhidharma: 'What is the Truth of Origin? It is afflictions and karma arising from the power of afflictions.' Afflictions include the six root afflictions and twenty secondary afflictions. Contaminated karma includes merit, which is the cause of happiness in the desire realm; non-merit, which is the cause of bad destinies; and unwavering karma, which is the cause of birth in higher realms. See the Abhidharma for details.
ཉིས་ལས་ཤེས་དགོས་སོ། ། གསུམ་པ་འགོག་བདེན་ལ། མངོན་པ་མཛོད་དུ། ཆོས་སྐྱེ་བའི་གེགས་བྱེད་པ་མིན་གྱི་ ཆོས་ད་ལྟར་གནས་པའི་གེགས་བྱེད་པ་མི་རྟག་པའི་འགོག་པ་དང་། དགག་བྱ་སེམས་སེམས་ བྱུང་སྐྱེ་བ་ལ་གེགས་བྱེད་ཀྱང་རེ་ཤིག་ཡིན་གྱི་གཏན་དུ་མིན་པ་སྐྱེ་བའི་འགོག་པ་འདུ་ཤེས་ མེད་པ་དང་། སྙོམས་འཇུག་གི་འགོག་པ་སྙོམས་འཇུག་གཉིས་དང་། དགག་བྱ་ད་ལྟར་དུ་ སྐྱེ་བ་ལ་གཏན་དུ་གེགས་བྱེད་པ་སོ་སོར་བརྟགས་མིན་གྱི་འགོག་པ་དང་། སོ་སོར་བརྟགས་ འགོག་སྟེ་ལྔ་ཆར་འགོག་བདེན་མཚན་ཉིད་པར་བྱེ་བྲག་སྨྲ་བ་འདོད་ལ། མདོ་སྡེ་བ་ནི། སོ་ སོར་བརྟགས་འགོག་འགོག་བདེན་མཚན་ཉིད་པ་དང་། གཞན་བཞི་ནི་བཏགས་པ་པར་ འདོད་དོ། ། སོ་སོར་བརྟགས་འགོག་གི་མཚན་ཉིད་ནི། འདུས་མ་བྱས་གང་ཞིག ཉོན་མོངས་པའི་ ཟག་མེད་འབྲས་བུས་བསྡུས་པའི་ཆའོ། །མཚན་གཞི་ནི། འཇིག་རྟེན་པའི་ལམ་གྱི་སྤང་བྱ་ ཉོན་མོངས་པའམ་དེའི་ས་བོན་ཅི་རིགས་པ་ཉམས་སྨད་པས་བཀག་པའི་འགོག་པ་ནི་བརྡའི་ འགོག་པ་སྟེ་བཏགས་པ་བ་ཡིན་ལ། མཚན་ཉིད་པ་ནི་ཟག་པ་མེད་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་སྤང་ བྱ་ཉོན་མོངས་པའམ་དེའི་ས་བོན་ཅི་རིགས་པའམ་མཐའ་དག་འགགས་པས་ཐོབ་པའི་བྲལ་ འབྲས་སུ་གྱུར་པའི་འདུས་མ་བྱས་ཀྱི་དགེ་བ་ཐམས་ཅད་དོ། །མཛོད་ལས། སོ་སོར་བརྟགས་ 3-69 པས་འགོག་པ་གང་། །བྲལ་བའོ་ཞེས་དང་། ཀུན་བཏུས་ལས། དེ་བཞིན་ཉིད་ལ་དམིགས་ པས་གང་དུ་ཟག་པ་དང་བཅས་པའི་དངོས་པོ་འགགས་པ་ནི་འགོག་པའོ། །ཞེས་སོ། ། བཞི་པ་ལམ་བདེན་གྱི་མཚན་ཉིད་ནི། འདུས་བྱས་གང་ཞིག ཉོན་མོངས་པའི་ཟག་མེད་ རྒྱུས་བསྡུས་པའི་ཆའོ། །མཚན་གཞི་ནི། ཀུན་བཏུས་ལས། ཐར་པའི་ལམ་ལྔ་ཀ་ལ་བཤད་ ཅིང་། དེའི་འགྲེལ་བར་རྒྱལ་བའི་སྲས་ཀྱིས་ལམ་གྱི་བདེན་པ་འཁོར་དང་བཅས་པ་ཞེས་དང་། དེའི་འགྲེལ་བཤད་དུ། ཚོགས་སྦྱོར་ནི་འཇིག་རྟེན་པ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར། ལམ་གྱི་བདེན་པ་མིན་ གྱི་ལམ་གྱི་འཁོར་ཏེ་དེ་འབྱུང་བར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་གསུངས་མོད། དཔྱད་པར་བྱ་བ་ ཡོད་དེ་མང་དོགས་སོ། ། བདེན་བཞིའི་སྒྲ་དོན་ནི། ཁམས་གསུམ་སོགས་ཟག་བཅས་འབྲས་བསྡུས་འདི་རྣམས་ ཅི་རིགས་པ་སྡུག་བསྔལ་ཉིད་དུ་བདེན་པས་ན་སྡུག་བསྔལ་གྱི་བདེན་པ། དེར་འཕགས་པ་ རྣམས་ཀྱིས་མངོན་སུམ་དུ་གཟིགས་པས་སྡུག་བསྔལ་འཕགས་པའི་བདེན་པ་ཞེས་བྱ་ལ། སོ་ སྐྱེས་རྣམས་ཀྱིས་སྡུག་བསྔལ་དུ་མ་མཐོང་བར་བདེ་བར་བཟུང་བས་སོ་སྐྱེའི་བདེན་པ་ཞེས་ མ་སྨོས་པར། ཆོས་མངོན་པ་ལས་བཤད་དོ། །ཟག་བཅས་རྒྱུས་བསྡུས་འདི་རྣམས་འབྲས་བུ་ སྡུག་བསྔལ་སྐྱེད་བྱེད་དུ་བདེན་པས་ཀུན་འབྱུང་གི་བདེན་པ། དེར་འཕགས་པས་མངོན་སུམ་ དུ་གཟིགས་ཞེས་སོགས་འདོན་པ་བསྒྱུར་རོ། ། སྡུག་བསྔལ་ཀུན་འབྱུང་ཞེས་པ་ནི། ཟག་བཅས་ཀྱི་ལས་ཉོན་སྤྱི
【現代漢語翻譯】 必須瞭解這兩種情況。 第三個是滅諦。在《俱舍論》中說：『不是阻止法產生的障礙，而是阻止法現在存在的障礙，即無常的滅；阻止心和心所產生的障礙，只是暫時的，不是永遠的，即產生的滅，如無想定和等至的滅；永遠阻止現在產生的障礙，即非擇滅和擇滅。』因此，分別說者認為這五種都是滅諦的特徵。但經部師認為，只有擇滅是滅諦的特徵，其他四種是假立的。 擇滅的特徵是：非為造作，且包含于無漏的煩惱之果中。例子：世間道所斷的煩惱或其種子，因退失而止息的滅，是表詮的滅，是假立的。特徵是：以無漏智慧斷除所斷的煩惱或其種子，或斷除一切而獲得的解脫果，即一切非為造作的善法。《俱舍論》中說：『以分別而滅者，是解脫。』《集論》中說：『以真如為對境，于彼處有漏之事物滅盡，是為滅。』 第四個是道諦的特徵：是造作，且包含于無漏的煩惱之因中。例子：《集論》中說，五種解脫道都是，其註釋中說，聖者的道諦包含其眷屬。其註釋中說：『資糧道和加行道本身是世間的，所以不是道諦，而是道的眷屬，因為它們能生出道諦。』但這是值得研究的，因為內容太多了。 四諦的詞義是：三界等有漏的果報，這些各自真實是痛苦，所以是苦諦。因為聖者們親眼見到這些，所以稱為『苦聖諦』。因為凡夫沒有看到痛苦，反而認為是快樂，所以沒有說『凡夫的真諦』，這是在《阿毗達磨》中說的。這些有漏的因所包含的，真實是產生痛苦的果，所以是集諦。聖者們親眼見到等等，需要補充。 苦和集是指：有漏的業和煩惱的總稱。
【English Translation】 These two must be understood. The third is the Truth of Cessation (འགོག་བདེན་, nirodha-satya, cessation of suffering). In the Abhidharmakośa (མངོན་པ་མཛོད་, Abhidharmakośa, Treasure of Manifest Knowledge), it says: 'Not an obstacle to the arising of dharmas, but an obstacle to the present existence of dharmas, which is the impermanent cessation; an obstacle to the arising of mind and mental factors, which is only temporary, not permanent, which is the cessation of arising, such as the cessation of non-conceptualization and meditative absorption; and the cessation that permanently obstructs present arising, which is the cessation of separate examination and the cessation of separate examination.' Therefore, the Vaibhāṣikas (བྱེ་བྲག་སྨྲ་བ་, Vaibhāṣika, those who speak of distinctions) assert that all five are characteristics of the Truth of Cessation. But the Sautrāntikas (མདོ་སྡེ་བ་, Sautrāntika, those who rely on the sutras) believe that only cessation through discrimination (སོ་སོར་བརྟགས་འགོག་, pratisaṃkhyā-nirodha, cessation through wisdom) is the characteristic of the Truth of Cessation, and the other four are nominal. The characteristic of cessation through discrimination is: that which is unconditioned and included in the uncontaminated result of afflictions. An example is: the cessation of afflictions or their seeds, which are to be abandoned by the worldly path, due to their decline, is the cessation of designation, which is nominal. The characteristic is: all the unconditioned virtues that are obtained by the cessation of afflictions or their seeds, which are to be abandoned by uncontaminated wisdom, or by the cessation of all. The Abhidharmakośa says: 'That which is ceased by discrimination is liberation.' The Compendium of Topics (ཀུན་བཏུས་, Abhidharmasamuccaya, Compendium of Abhidharma) says: 'That which is aimed at Suchness (དེ་བཞིན་ཉིད་, tathatā, suchness), where contaminated objects cease, is cessation.' The characteristic of the fourth, the Truth of the Path (ལམ་བདེན་, mārga-satya, path to liberation), is: that which is conditioned and included in the uncontaminated cause of afflictions. An example is: the Compendium of Topics says that all five paths to liberation are included, and its commentary says that the Truth of the Path of the Victorious One includes its retinue. Its commentary says: 'The accumulation and application are worldly, so they are not the Truth of the Path, but the retinue of the Path, because they cause it to arise.' But this is worth investigating, because there is too much content. The meaning of the terms of the Four Truths is: the contaminated results of the three realms, etc., are all truly suffering, so it is the Truth of Suffering (སྡུག་བསྔལ་གྱི་བདེན་པ་, duḥkha-satya, truth of suffering). Because the noble ones directly see these, it is called the 'Noble Truth of Suffering'. Because ordinary beings do not see suffering, but instead perceive it as happiness, the 'Truth of Ordinary Beings' is not mentioned. This is explained in the Abhidharma. These contaminated causes contain the result that is truly the cause of suffering, so it is the Truth of Origin (ཀུན་འབྱུང་གི་བདེན་པ་, samudaya-satya, truth of origin). The noble ones directly see, etc., should be added. Suffering and Origin refer to: the general term for contaminated actions and afflictions.
ར་བཏང་གི་དབང་དུ་ བྱས་ཀྱི་སོ་སོ་རེ་རེ་དེར་བཤད་དུ་མི་རུང་ངོ་། །སྡུག་བདེན་སོགས་ལ་སོ་སོར་རྟོགས་པའི་ ཤེས་རབ་ནི། སོ་སོར་བརྟགས་པ་སྟེ། གཙོ་བོ་ཟག་མེད་ཀྱི་ཤེས་རབ་ཞིག་ཡིན་ལ་དེའི་བྱེ་བྲག་བར་ ཆད་མེད་པའི་ལམ་གྱིས་ཐོབ་པར་བྱ་བའི་འགོག་པ་ཡིན་པས་སོ་སོར་བརྟགས་པའི་འགོག་ 3-70 པ་ཞེས་བར་གྱི་ཚིག་མི་མངོན་པར་བྱས་པ་སྟེ་བ་གླང་གི་ཤིང་རྟ་ཞེས་པ་བཞིན། ཞེས་མཛོད་ འགྲེལ་ལ་སོགས་པ་ལས་བཤད་དོ། །དེར་འཕགས་པས་གཟིགས་ཞེས་སོགས་འདུན་པ་ བསྒྱུར་རོ། །རང་གི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་ཕྱིན་བྱེད་དམ་ཐར་ལམ་དུ་བདེན་པས་ལམ་གྱི་བདེན་པ། དེར་འཕགས་པས་མངོན་སུམ་དུ་གཟིགས་ཞེས་སོགས་འདོན་པ་བསྒྱུར་རོ། །དེ་ཕྱིར་ཚོགས་ ལམ་ཡང་ལམ་བདེན་དུ་འཐད་པར་མངོན་ནོ། ། དེ་ལྟ་བུའི་བརྗོད་བྱ་བདེན་པ་བཞི་ལས་བརྩམས་ཏེ་འཁོར་ལོ་དང་པོ་བསྐོར་ཏེ། དེ་ཡང་ འཕགས་པའི་བདེན་བཞི་ལ་ལན་གསུམ་དུ་བཟླས་པ་རྣམ་པ་བཅུ་གཉིས་ཀྱི་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ ལོ་བསྐོར། ཞེས་འདུལ་བ་ལུང་ལས་འབྱུང་སྟེ། དགེ་སློང་དག་སྔོན་མ་ཐོས་པའི་ཆོས་རྣམས་ ལ་འདི་ནི་སྡུག་བསྔལ་འཕགས་པའི་བདེན་པའོ་ཞེས་ཚུལ་བཞིན་དུ་ཡིད་ལ་བྱེད་ན་མིག་ སྐྱེས་སོ། །ཤེས་པ་དང་། རིག་པ་དང་། བློ་སྐྱེས་སོ་འདི་ནི་སྡུག་བསྔལ་ཀུན་འབྱུང་བའོ། །འདི་ ནི་སྡུག་བསྔལ་འགོག་པའོ། །འདི་ནི་སྡུག་བསྔལ་འགོག་པའི་འགྲོ་བའི་ལམ་འཕགས་པའི་ བདེན་པའོ། །ཞེས་ཚུལ་བཞིན་དུ་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ཞེས་སོགས་དང་། སྔོན་མ་མཐོང་པའི་ཆོས་ རྣམས་ལ་སྡུག་བསྔལ་འཕགས་པའི་བདེན་པ་དེ་བདག་གིས་མངོན་པར་ཤེས་པས་ཡོངས་སུ་ ཤེས་པར་བྱའོ། །ཞེས་ཚུལ་བཞིན་དུ་ཞེས་སོགས་དང་། སྔོན་མ་ཐོས་པའི་ཆོས་རྣམས་ལ་སྡུག་ བསྔལ་འཕགས་པའི་བདེན་པ་དེ་བདག་གིས་མངོན་པར་ཤེས་པས་ཡོངས་སུ་ཤེས་སོ། །ཞེས་ ཚུལ་བཞིན་དུ་ཞེས་སོགས་སོ། །དེ་ལ་ལན་གསུམ་ནི་ངོ་བོ་དང་བྱ་བ་དང་མཐར་ཐུག་པ་ལ་ བཟླས་པ་དང་། རྣམ་པ་བཅུ་ནི་བཟླས་པ་རེ་རེ་ལ་ཟག་མེད་ཀྱི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་མངོན་སུམ་དུ་ གྱུར་པའི་ཕྱིར་མིག་དང་། ཐེ་ཚོམ་དང་བྲལ་བས་ན་ཤེས་པ་དང་། ཡང་དག་པའི་དོན་རྟོགས་ པས་ན་རིག་པ་དང་། བློ་རྣམ་པར་དག་པས་ན་བློ་སྐྱེས་སོ། །ཞེས་པའོ། ། དེ་དག་ཀྱང་གསུམ་ཚན་དང་བཅུ་གཉིས་ཚན་དུ་ཆོས་མཐུན་པས་ན་དེ་ལྟར་བཤད་དེ་ 3-71 གཉིས་དང་གནས་བདུན་ལ་མཁས་པར་བསྟན་པ་བཞིན་ནོ། །གཞན་ཡང་བཟླས་པ་འདི་ དག་གི་གྲངས་བཞིན་དུ་ལམ་གསུམ་བསྟན་ཏོ། །ཞེས་ཀྱང་ཟེར་རོ། ། བྱེ་བྲག་ཏུ་སྨྲ་བ་ནི། མཐོང་ལམ་པ་ཁོ་ན་ཆོས་འཁོར་དུ་འདོད་པའི་རྒྱུ་མཚན་དང་བཅས་ པ་མཛོད་དུ་བཤད་ལ། དབྱིག་གཉེན་ནི་སྔར་བཤད་པ་ལྟར་གྱི་ལན་གསུམ་དུ་བཟླས་པའི་ གསུང་རབ་ལུང་གི་ཆོས་དེ་ཉིད་བདེན་བཞི་ལན་གསུམ་དུ་བཟླས་པ་རྣམ་པ་བཅུ་གཉིས་ཀྱི་ ཆོས་
【現代漢語翻譯】 如果詳細解釋，就不能一一說明。對於苦諦等，個別領悟的智慧是各自觀察（藏文：སོ་སོར་བརྟགས་པ་，so sor brtags pa），主要是無漏的智慧，並且通過無間道獲得斷滅，因此稱為各自觀察的斷滅，省略了中間的詞語，就像『牛車的木架』一樣。這是在《俱舍論釋》等中所說的。在那裡，聖者看見等等，這是翻譯的意願。以其自身成佛或解脫道為真實，所以是道諦。在那裡，聖者現量看見等等，這是翻譯的誦讀。因此，資糧道也顯然適合作為道諦。 像這樣，從所說之四諦開始轉動法輪。也就是，對聖者的四諦進行三次重複，轉動十二相的法輪。這是在《律藏》中出現的：『諸比丘，如果對以前未聽過的法，如理作意，『這是苦聖諦』，就會生起眼、生起智慧、生起光明、生起覺悟。『這是苦集諦』、『這是苦滅諦』、『這是滅苦之道聖諦』，這樣如理作意等等。』以及『對於以前未見過的法，我以現量知曉苦聖諦，應當完全了知』，這樣如理作意等等。以及『對於以前未聽過的法，我以現量知曉苦聖諦，已經完全了知』，這樣如理作意等等。』其中，三次重複是指對體性、作用和究竟的重複。十二相是指每次重複都因無漏智慧而現前，所以生起眼；因為遠離疑惑，所以生起智慧；因為證悟真實義，所以生起光明；因為智慧清凈，所以生起覺悟。 這些也因為三組和十二組在法上一致，所以這樣解釋，就像精通二和七處一樣。還有人說，根據這些重複的次數，也顯示了三道。 分別說部認為，只有見道者才認為是法輪，並在《俱舍論》中說明了理由。世親則認為，如前所述，三次重複的經文之法，就是四諦三次重複的十二相之法。
【English Translation】 If explained in detail, it is not possible to explain each one individually. The wisdom that individually understands the Truth of Suffering, etc., is individual examination (Tibetan: སོ་སོར་བརྟགས་པ་, so sor brtags pa), which is mainly undefiled wisdom, and the cessation that is attained through the path of non-interruption, therefore it is called the cessation of individual examination, omitting the intermediate words, like 'the wooden frame of a bullock cart'. This is what is said in the commentary on the Abhidharmakosha and so on. There, the noble ones see, etc., this is the translation of intention. Because it is true that it leads to one's own enlightenment or the path of liberation, it is the Truth of the Path. There, the noble ones directly see, etc., this is the translation of recitation. Therefore, the path of accumulation is also evidently suitable as the Truth of the Path. Like this, the first turning of the wheel of Dharma began with the four truths that are expressed. That is, the wheel of Dharma with twelve aspects was turned by repeating the four noble truths three times. This appears in the Vinaya Sutra: 'Monks, if you properly contemplate on the dharmas that you have not heard before, 'This is the noble truth of suffering,' then the eye arises, knowledge arises, light arises, and wisdom arises. 'This is the origin of suffering,' 'This is the cessation of suffering,' 'This is the noble truth of the path that leads to the cessation of suffering,' thus properly contemplating, etc.' And 'For the dharmas that have not been seen before, I have directly known the noble truth of suffering, and it should be completely known,' thus properly contemplating, etc. And 'For the dharmas that have not been heard before, I have directly known the noble truth of suffering, and it has been completely known,' thus properly contemplating, etc.' Among them, the three repetitions refer to the repetition of the nature, function, and ultimate result. The twelve aspects refer to the fact that each repetition is manifested by undefiled wisdom, so the eye arises; because it is free from doubt, knowledge arises; because it realizes the true meaning, light arises; because wisdom is purified, wisdom arises. These are also explained in this way because the groups of three and twelve are consistent in Dharma, just like being skilled in the two and the seven places. Others also say that according to the number of these repetitions, the three paths are also shown. The Vaibhashikas believe that only the path of seeing is considered the wheel of Dharma, and the reason is explained in the Abhidharmakosha. Vasubandhu believes that, as mentioned earlier, the Dharma of the scriptures that is repeated three times is the Dharma of the twelve aspects of the four truths that are repeated three times.
འཁོར་ཡིན་ནོ་གསུངས། ངེས་དོན་དུ་རྗོད་བྱེད་ཆོས་ཀྱི་ཕུང་པོ་བརྒྱད་ཁྲི་བཞི་སྟོང་བརྗོད་ བྱ་ལམ་ལྔ་ཐམས་ཅད་ཆོས་འཁོར་དུ་སངས་རྒྱས་གཉིས་པ་དབྱིག་གཉེན་ལ་སོགས་པས་ བཞེད་དོ། །བརྗོད་བྱ་བདེན་པ་བཞི་པོ་རེ་རེ་ལ་ཡང་དོན་རྣམ་པ་བཞི་བཞི་སྟེ། རེས་འགའ་སྐྱེ་ བས་མི་རྟག་པ། ཆགས་སོགས་ཀྱི་རྟེན་བྱེད་ཅིང་ཟག་བཅས་ལས་ཉོན་གྱི་གཞན་དབང་གྱུར་ པས་སྡུག་བསྔལ་བ་གང་ཟག་གི་བདག་རྟག་པས་བདག་གིར་བཟུང་བྱའི་བདག་གི་བས་སྟོང་ པས་སྟོང་པའམ། དོན་གཞན་གྱུར་གྱི་གང་ཟག་གི་བདག་གིས་སྟོང་པས་སྟོང་པ། རང་ཉིད་ གང་ཟག་བདག་དང་གཅིག་ཏུ་མེད་པས་བདག་མེད་པའི་རྣམ་པ་བཞི་ནི་སྡུག་བདེན་གྱི་རྣམ་ པའོ། །ཡང་སྲིད་འབྱུང་བའི་བྱེད་རྒྱུ་ཡིན་པས་རྒྱུ། སྡུག་བསྔལ་གྱི་རྫས་རིགས་ཀུན་འབྱུང་ བས་ཀུན་འབྱུང་བ། སྡུག་བསྔལ་དྲག་ཏུ་བསྐྱེད་པས་རབ་སྐྱེ། སྡུག་བསྔལ་བརྒྱུད་མར་འབྱུང་ བྱེད་ཡིན་པས་རྐྱེན་གྱི་རྣམ་པ་དེ་བཞིན་ནི་ཀུན་འབྱུང་གིའོ། ། སྡུག་བསྔལ་འགགས་པས་འགོག་པ། རྒྱུ་ཆགས་སོགས་ཞི་བས་ཞི་བ། གང་ཟག་གི་ བདག་མེད་པས་གྱ་ནོམ་པའི་རྣམ་པ། སྤང་བྱ་ཆགས་སོགས་སླར་མི་ལྡོག་པར་སོང་བས་ངེས་ པར་འབྱུང་བའི་རྣམ་པ་བཞི་ནི། འགོག་བདེན་གྱི་རྣམ་པར་ཚད་མ་རྒྱན་མཁན་པོ་སོགས་ཆོས་ ཀྱི་གྲགས་པའི་དགོངས་པར་འཆད་དོ། །ཀུན་བཏུས་ལྟར་ན། རྒྱུ་ཉོན་མོངས་དང་བྲལ་བས་ འགོག་པ། འབྲས་བུ་སྡུག་བསྔལ་དང་བྲལ་བའི་ཞི་བ། ཉོམ་མོངས་དང་བྲལ་བའི་གཙང་བ། 3-72 སྡུག་བསྔལ་དང་བྲལ་བས་བདེ་བའི་རང་བཞིན་གྱ་ནོམ་པ། སླར་མི་ལྡོག་པར་སོང་པས་རྟག་ པ། དོན་དམ་པར་དགེ་བའི་རང་གཞན་ལ་ཕན་པའི་གཞི་ཡིན་པ་བཞིན་ཡིན་པས་ངེས་འབྱུང་ གི་རྣམ་པ་ཞེས་སོ། ། བྱང་ཆུབ་དུ་བགྲོད་པར་བྱེད་པའི་ལམ། མ་རིག་པ་ཆགས་སོགས་ཀྱི་གཉེན་པོ་བྱེད་པས་ རིག་པ། སེམས་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པར་བསྒྲུབས་པས་སྒྲུབ་པ། རྟག་{ཕན[ཆད་]ཀྱི་གནས་ སུ་འབྱུང་བར་བྱེད་པས་ངེས་འབྱིན་གྱི་རྣམ་པ་བཞི་ནི་ལམ་བདེན་གྱི་རྣམ་པ་སྟེ། དེ་རྣམས་ རྣམ་འགྲེལ་མངོན་པ་གོང་འོག་སོགས་ཀྱི་དགོངས་པའོ། །ལུང་མང་དོགས་པས་བཞག་ གོ །དམིགས་ཡུལ་བདེན་བཞི་ལ་དམིགས་ནས་མི་རྟག་སོགས་བཅུ་དྲུག་གི་རྣམ་པ་ཅན་གྱི་ ཚོགས་སྦྱོར་ལ་སོགས་པའི་ལམ་ལྔ་བསྒོམ་པའི་ཚུལ་ལ་སོགས་པ་མངོན་པ་གོང་འོག་སོགས་ ལས་ཤེས་པར་བྱའོ། ། ཡང་ཆོས་ཀྱི་སྡོམ་མམ། ཆོས་ཀྱི་{བདག་[རྒྱན་]རྣམ་པ་བཞི་བཀའ་སྩལ་ཏེ། འདུས་བྱས་ (ཐམས་ཅད་)མི་རྟག ཟག་(པ་དང་)བཅས་(པ་ཐམས་ཅད་)སྡུག་བསྔལ། ཆོས་(ཐམས་ཅད་)བདག་ མེད་(པ)། མྱ་(ངན་ལས་)འདས་(པ་ཐམས་ཅད་)ཞི་བའོ། །ལམ་མངོན་པར་རྟོགས་པའི་ཚུལ་ཡང་ གསུངས་ཏེ། དགེ་སློང་དག་གཟུགས་རྟག་པ་ཡིན་ནམ། མི་རྟག་པ་ཡིན། བཙུན་པ་མི་རྟག་ པ་ལགས་སོ། །གང་མི་ར
【現代漢語翻譯】 被稱為『法輪』。從究竟意義上講，能詮釋的八萬四千法蘊，所詮釋的五道，都被視為法輪，這是第二佛陀世親（梵文：Vasubandhu）等大德的觀點。所詮釋的四聖諦，每一個諦都有四種行相：有時，因為生起而無常；因為是執著等的基礎，並且是有漏，受煩惱的控制而痛苦；因為人我的恒常，以及作為我所執持的『我』是空性的，所以是空性；或者，因為與異體的人我相空，所以是空性；因為自身與人我並非一體，所以是無我的四種行相，這是苦諦的行相。 此外，因為是產生存在的因素，所以是『因』；因為產生所有痛苦的種類，所以是『集』；因為劇烈地產生痛苦，所以是『生』；因為連續不斷地產生痛苦，所以是『緣』，這些行相是集諦的行相。 因為痛苦止息，所以是『滅』；因為因執著等寂滅，所以是『寂』；因為人我空性，所以是殊勝的行相；因為所斷的執著等不再返回，所以是『出離』的四種行相，這是滅諦的行相，這是量論師陳那（梵文：Dignāga）等法稱（梵文：Dharmakīrti）的觀點。按照《俱舍論》的觀點，因為遠離因煩惱，所以是『滅』；因為遠離果痛苦，所以是『寂』；因為遠離煩惱，所以是『清凈』； 因為遠離痛苦，所以是具有安樂自性的殊勝；因為不再返回，所以是『常』；因為是究竟的善，是利益自他的基礎，所以是『出離』的行相。 是趨向菩提的道路；因為是無明、執著等的對治，所以是『道』；因為心不顛倒地修持，所以是『修』；因為趨向常[樂我凈]的境界，所以是『出』的四種行相，這是道諦的行相。這些是《釋量論》、《俱舍論》上下部的觀點。因為擔心篇幅過長，所以在此省略。以目標四聖諦為對境，以無常等十六種行相的加行道等五道修持方式，可以從《俱舍論》上下部等論典中瞭解。 此外，佛陀還宣說了四法印，即：諸行無常（འདུས་བྱས་ཐམས་ཅད་མི་རྟག，梵文：sarve saṃskārā anityā，梵文羅馬轉寫：sarve samskara anitya，一切和合事物皆無常），諸漏皆苦（ཟག་པ་དང་བཅས་པ་ཐམས་ཅད་སྡུག་བསྔལ།，梵文：sarve āsravāḥ duḥkhāḥ，梵文羅馬轉寫：sarve asravah duhkha，一切有漏皆是苦），諸法無我（ཆོས་ཐམས་ཅད་བདག་མེད་པ།，梵文：sarve dharmā anātmānaḥ，梵文羅馬轉寫：sarve dharma anatma，一切法無我），涅槃寂靜（མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཐམས་ཅད་ཞི་བའོ།，梵文：śāntaṃ nirvāṇam，梵文羅馬轉寫：shantam nirvana，涅槃寂靜）。佛陀也宣說了現觀道的次第：『比丘們，色是常還是無常？』，『尊者，是無常。』，凡是無常的
【English Translation】 It is called 'Wheel of Dharma'. In the ultimate sense, the eighty-four thousand aggregates of Dharma that can be expressed, and the five paths that are expressed, are all regarded as the Wheel of Dharma. This is the view of the second Buddha, Vasubandhu, and other great masters. Each of the four noble truths that are expressed has four aspects: sometimes, because of arising, it is impermanent; because it is the basis of attachment and other things, and is contaminated, and is controlled by afflictions, it is painful; because the permanence of the personal self, and the 'self' that is held as mine, is emptiness, so it is emptiness; or, because it is empty of the personal self that is different, so it is emptiness; because oneself is not one with the personal self, so the four aspects of selflessness, these are the aspects of the truth of suffering. In addition, because it is the factor that produces existence, it is 'cause'; because it produces all kinds of suffering, it is 'accumulation'; because it intensely produces suffering, it is 'arising'; because it continuously produces suffering, it is 'condition', these aspects are the aspects of the truth of accumulation. Because suffering ceases, it is 'cessation'; because the cause of attachment and other things is pacified, it is 'peace'; because the personal self is empty, it is a superior aspect; because the attachment and other things that are to be abandoned do not return, it is the four aspects of 'departure', this is the aspect of the truth of cessation, this is the view of Dignāga and other Dharmakīrti. According to the view of the Abhidharmasamuccaya, because it is free from the cause of afflictions, it is 'cessation'; because it is free from the result of suffering, it is 'peace'; because it is free from afflictions, it is 'purity'; Because it is free from suffering, it is the superior nature of having happiness; because it does not return, it is 'constant'; because it is the ultimate good, it is the basis of benefiting oneself and others, so it is the aspect of 'departure'. It is the path to Bodhi; because it is the antidote to ignorance, attachment, etc., it is 'path'; because the mind is cultivated without being inverted, it is 'cultivation'; because it tends to the state of permanence [bliss self purity], it is the four aspects of 'departure', this is the aspect of the truth of the path. These are the views of the Pramāṇavārttika and the upper and lower Abhidharmakośa. Because I am worried about the length, I will omit it here. Taking the four noble truths as the object, the way of practicing the five paths such as the preparatory path with the sixteen aspects of impermanence etc., can be understood from the upper and lower Abhidharmakośa and other treatises. In addition, the Buddha also proclaimed the four seals of Dharma, namely: All conditioned phenomena are impermanent (འདུས་བྱས་ཐམས་ཅད་མི་རྟག，梵文：sarve saṃskārā anityā，sarve samskara anitya，All compounded things are impermanent), All contaminated things are suffering (ཟག་པ་དང་བཅས་པ་ཐམས་ཅད་སྡུག་བསྔལ།，梵文：sarve āsravāḥ duḥkhāḥ，sarve asravah duhkha，All defiled things are suffering), All phenomena are without self (ཆོས་ཐམས་ཅད་བདག་མེད་པ།，梵文：sarve dharmā anātmānaḥ，sarve dharma anatma，All dharmas are without self), Nirvana is peace (མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཐམས་ཅད་ཞི་བའོ།，梵文：śāntaṃ nirvāṇam，shantam nirvana，Nirvana is peace). The Buddha also proclaimed the order of the path of direct perception: 'Bhikkhus, is form permanent or impermanent?', 'Venerable, it is impermanent.', Whatever is impermanent
ྟག་པ་དེ་བདེ་འམ་སྡུག་བསྔལ་བ་ཡིན། བཙུན་པ་སྡུག་བསྔལ་བ་ ལགས་སོ། །གང་མི་རྟག་པ་རྣམ་པར་འགྱུར་བའི་ཆོས་ཅན་དེ་ལ་འདི་ནི་ངའོ་འདི་ནི་ངའི་འོ། ། ཞེས་པ་ལྟར་རུང་ངམ། བཙུན་པ་མ་ལགས་སོ། །ཞེས་སོགས་ཏེ་ཟག་བཅས་མི་རྟག་པར་ རྟོགས་པ་ལས་སྡུག་བསྔལ་དུ་རྟོགས་པ་དང་། དེ་ལས་བདག་མེད་དུ་རྟོགས་པར་འབྱུང་ཏེ། རྣམ་འགྲེལ་ལས། སྟོང་ཉིད་ལྟ་བས་གྲོལ་བར་འགྱུར། །སྒོམ་པ་ལྷག་མ་དེ་དོན་ཡིན། །དེ་ ཕྱིར་མི་རྟག་ལས་སྡུག་བསྔལ། །སྡུག་བསྔལ་ལས་ནི་བདག་མེད་གསུངས། །ཞེས་སོགས་ 3-73 རྒྱས་པར་རྟོགས་དགོས་སོ། ། དེ་ལྟ་བུའི་ཆོས་འཁོར་གྱི་དགོངས་པའི་དོན་ཇི་བཞིན་རྟོགས་ནས་སྟོན་པའི་རྒྱུ་མཚན་ གྱིས་བླ་མ་ལ་གུས་པས་འདུད་ཅེས་སྟོན་པ་ནི། འདུས་བྱས་ཆོས་རྣམས་ཞེས་སོགས་ཏེ་རྒྱུ་དང་ རྐྱེན་དུ་འདུས་པའམ་ཚོགས་ནས་བསྐྱེད་པས་འདུས་བྱས་ཏེ་ཟག་བཅས་ཟག་མེད་ཀྱི་དངོས་ པོ་ཐམས་ཅད་རྣམས་ཞེས་མང་ཚིག་སྨོས་པའི་བསྟན་ཏོ། །དེ་ཐམས་ཅད་རང་གི་མཚན་ཉིད་ འཛིན་པས་ཆོས་ཏེ་དེའི་དོན་ནི་རང་རང་ཇི་ལྟར་གནས་པ་ལྟར་མཚོན་པར་བྱེད་པའམ་རྟོགས་ པར་བྱེད་པའི་དོན་རྣམས་ལ་འདིར་མཚན་ཉིད་ཅེས་ཟེར་ལ་རང་གྲུབ་ཙམ་ནས་དེར་གནས་ པས་ན་དེ་འཛིན་པ་ཞེས་བརྗོད་དོ། །དེ་ལྟར་ན་རྒྱུ་རྐྱེན་འབྲས་བུ་གསུམ་ཏེ་མཛོད་སོགས་ ལས་རྒྱུ་དྲུག་རྐྱེན་བཞི་འབྲས་བུ་ལྔ་ཞེས་བཤད་དེ། བྱེད་རྒྱུ་ལྷན་ཅིག་འབྱུང་བ་དང་། །སྐལ་ མཉམ་མཚུངས་པར་ལྡན་པ་དང་། །ཀུན་ཏུ་འགྲོ་དང་རྣམ་སྨིན་སྟེ། །རྒྱུ་ནི་རྣམ་པ་དྲུག་ཏུ་ འདོད། །རང་ལས་གཞན་པ་བྱེད་རྒྱུའི་རྒྱུ། །ལྷན་ཅིག་འབྱུང་གང་ཕན་ཚུན་འབྲས། །འབྱུང་ བཞི་སེམས་ཀྱི་རྗེས་འཇུག་དང་། །སེམས་དང་མཚན་ཉིད་མཚན་གཞི་བཞིན། །སྐལ་མཉམ་ རྒྱུ་ནི་འདྲ་བའོ། །རང་རིས་པའོ་སྔར་སྐྱེས་རྣམས། །མཚུངས་ལྡན་རྒྱུ་ནི་སེམས་དག་དང་། ། སེམས་བྱུང་རྟེན་མཚུངས་ཅན་རྣམས་སོ། །ཀུན་འགྲོ་ཞེས་བྱ་ཉོན་མོངས་ཅན། །རྣམས་ཀྱིས་ རང་ས་ཀུན་འགྲོ་ལྔ། །རྣམ་སྨིན་རྒྱུ་ནི་མི་དགེ་དང་། །དགེ་བ་ཟག་བཅས་རྣམས་ཁོ་ན། །ཞེས་ དང་། རྐྱེན་ནི་བཞི་པོ་དག་ཏུ་གསུངས། ཞེས་ཏེ་མདོ་ལས། རྐྱེན་ཉིད་ནི་བཞི་སྟེ། རྒྱུའི་རྐྱེན་ དང་། དེ་མ་ཐག་པ་དང་། དམིགས་པ་དང་། བདག་པོའི་རྐྱེན་ཉིད་དོ། །ཞེས་སོ། །དེ་བཞིན་ རིམ་བཞིན་རྒྱུ་ཞེས་བྱ་བ་རྒྱུ་ལྔ་ཡིན། སེམས་དང་སེམས་བྱུང་སྐྱེས་པ་རྣམས། ཐ་མ་མིན་ མཚུངས་དེ་མ་ཐག དམིགས་པ་ཆོས་རྣམས་ཐམས་ཅད་དོ། །བྱེད་རྒྱུ་ཞེས་བྱ་བདག་པོར་ བཤད། །ཅེས་དང་། འདུས་བྱས་བྲལ་བཅས་འབྲས་བུ་ཡིན། །འདུས་མ་བྱས་ལ་དེ་དག་མེད། 3-74 ། ཅེས་ཏེ་འབྲས་བུ་ལྔ་ནི། རྣམ་སྨིན་གྱི། རྒྱུ་མཐུན་གྱི། བྲལ་བའི། སྐྱེས་བུ་བྱེད་པའི། བདག་ པོའི་འབྲས་བུ་རྣམས་སོ། །རྣམ་སྨིན་ལུང་
【現代漢語翻譯】 『那個是快樂還是痛苦的？』 『僧侶，是痛苦的。』 『對於無常、具有變異性質的事物，認為『這是我』、『這是我的』，可以嗎？』 『僧侶，不可以。』 等等，從認識到有漏洞的事物是無常的，進而認識到痛苦，再從痛苦認識到無我。正如《釋量論》所說：『通過空性的見解獲得解脫，禪修是其餘的目的。因此，從無常中說痛苦，從痛苦中說無我。』 等等，需要詳細理解。 像這樣，如實理解佛法之輪的意旨后，爲了說明以恭敬心頂禮上師的原因，『有為諸法』等等，即由因和緣聚合而產生的有為法，指的是所有有漏洞和無漏洞的事物。說『所有』是爲了強調。所有這些事物都執持著自己的特徵，因此稱為『法』，其含義是如實地呈現或認識各自的狀態，這裡稱之為『特徵』，僅僅是自生就存在於其中，因此稱為『執持』。這樣，就有因、緣、果三種，如《俱舍論》等所說，有六因、四緣、五果。『能作因、俱有因，同類因、相應因，遍行因和異熟因，因有六種。』 『能作因是自他之因，俱有因是相互為果。』 『四大是心的隨行，心和特徵如名和實。』 『同類因是相似的，是同類的前生。』 『相應因是心和心所，是具有相同所依的。』 『遍行因是煩惱，以煩惱者遍行於自地五蘊。』 『異熟因是不善和有漏洞的善。』 等等。『緣有四種』，如經中所說：『緣有四種，即因緣、等無間緣、所緣緣和增上緣。』 同樣，次第而言，『因』指的是五因，即心和心所的生起。『等無間』指的是最後的相似。『所緣』指的是一切法。『能作因』指的是增上。『有為是具有分離的果，無為沒有這些。』 即五果是：異熟果、等流果、離系果、士用果、增上果。異熟果……
【English Translation】 'Is that happy or suffering?' 'Monk, it is suffering.' 'For things that are impermanent and subject to change, is it acceptable to think, 'This is me,' 'This is mine'?' 'Monk, it is not.' And so on, from recognizing that flawed things are impermanent, one then recognizes suffering, and from suffering, one recognizes selflessness. As it says in the Pramāṇavārttika (Commentary on Valid Cognition): 'Through the view of emptiness, one becomes liberated; meditation is the remaining purpose. Therefore, from impermanence, suffering is taught; from suffering, selflessness is taught.' And so on, it is necessary to understand in detail. Like this, after truly understanding the meaning of the Dharma wheel, to explain the reason for respectfully bowing to the lama, 'Conditioned phenomena' and so on, that is, conditioned phenomena that arise from the aggregation of causes and conditions, refers to all flawed and unflawed things. Saying 'all' is to emphasize. All these things hold their own characteristics, therefore called 'Dharma,' the meaning of which is to truly present or recognize their respective states, which is called 'characteristic' here, and merely arising from itself exists within it, therefore called 'holding.' Thus, there are three: cause, condition, and result. As explained in the Abhidharmakośa (Treasury of Knowledge) and others, there are six causes, four conditions, and five results. 'The efficient cause, co-emergent cause, similar cause, associated cause, pervasive cause, and ripening cause; there are six types of causes.' 'The efficient cause is the cause of self and other; the co-emergent cause is mutually the result.' 'The four elements are the followers of the mind, and the mind and characteristics are like name and reality.' 'The similar cause is similar, it is the previous birth of the same kind.' 'The associated cause is the mind and mental factors, which have the same basis.' 'The pervasive cause is afflictions, with the afflicted pervading the five aggregates of its own realm.' 'The ripening cause is non-virtue and flawed virtue.' And so on. 'There are four conditions,' as said in the sutra: 'There are four conditions, namely, the causal condition, the immediate condition, the objective condition, and the dominant condition.' Similarly, in order, 'cause' refers to the five causes, which are the arising of mind and mental factors. 'Immediate' refers to the last similarity. 'Objective' refers to all phenomena. 'Efficient cause' refers to dominance. 'Conditioned is the result with separation, unconditioned does not have these.' That is, the five results are: the ripening result, the similar result, the separation result, the agent result, and the dominant result. The ripening result...
དུ་མ་བསྟན་ཆོས། །སེམས་ཅན་བརྗོད་ལུང་བསྟན་ ཕྱིས་འབྱུང་། །རྒྱུ་མཐུན་རྒྱུ་དང་འདྲ་བའོ། །བྲལ་བ་བློ་ཡིས་ཟད་པའོ། །གང་གི་སྟོབས་ཀྱིས་ གང་སྐྱེ་བ། །འབྲས་དེ་སྐྱེས་བུའི་ཕྱེད་ལས་སྐྱེ། །སྔོན་བྱུང་མ་ཡིན་འདུས་བྱས་ནི། །འདུས་བྱས་ ཁོ་ནའི་བདག་པོའི་འབྲས། །ཞེས་དང་། བཞི་ཡིས་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་རྣམས། །གསུམ་ གྱིས་སྙོམས་པར་འཇུག་རྣམ་གཉིས། །གཞན་ནི་གཉིས་པོ་དག་ལས་སྐྱེས། །ཞེས་ཏེ་བརྗོད་ པར་བྱ་བ་མང་སྟེ། ཕལ་ཆེར་བྱེ་བྲག་སྨྲ་བའི་ལུགས་ཡིན་ལ། མདོ་སེམས་དབུ་མ་པའི་འདོད་ ཚུལ་ཤེས་པར་བྱ་དགོས་ཏེ། འདིར་མང་དོགས་པས་མ་བྲིས་སོ། ། དེ་ལྟར་ན་འདུ༷ས་བྱ༷ས་ཀྱི་དངོས་པོ་ཐ༷མས་ཅ༷ད་རེ་འགའ་བ་ཡིན་པས་མི་རྟག་སྟེ། རི་ གཟར་བོའི་ངོས་ལ་ཆུ་ཐོག་སོགས་ལས་གསར་དུ་བྱུང་བའི་འབབ་ཆུ་བཞིན་ནམ། དུས་ མཐའི་སྐད་ཅིག་གིས་སྐྱེ་འགག་བྱེད་པས་མི་རྟག་སྟེ། རི༷་གཟ༷ར་པོའི་ངོས་ཀྱི་འབ༷བ་ཆུ༷་ཐུར་ དུ་མགྱོགས་པར་འགྲོ་བ་བཞི༵ན། རྫས་ཡོད་ཀྱི་འདུས་བྱས་རྣམས་དུས་མཐའི་སྐད་ཅིག་གིས་ སྐྱེ་འགག་བྱེད་པས་ན་དུས་མཐའི་སྐད་ཅིག་གཉིས་ཙམ་ཡང་མི་སྡོད་པས་མི་བརྟན་ཏེ་དུས་ མཐའི་སྐད་ཅིག་གཉིས་ཙམ་མ་ཞིག་པར་སྡོད་ནའང་རྟག་པར་འགྱུར་བས་སྡུག་བདེན་གྱི་ ཕྱིན་ཅི་ལོག་གི་རྣམ་པ་སྟོན་པ་ན་[མི་]བརྟན་པ་ཞེས་སློབ་དཔོན་ཆོས་གྲགས་ཀྱིས་སྨོས་པར་ པཎྜིཏ་ཤཱཀྱ་བློས་བཤད་དོ། ། ཡང་ན་རྒྱུན་གྱིས་འཇིག་པས་མི་རྟག་སྐད་ཅིག་གིས་འགྱུར་བ་སྟེ་དཔེར་ན་བར་སྣང་དུ་ གསར་དུ་བྱུང་ཞིང་དེ་མ་ཐག་ཡལ་བར་འགྱུར་བའི་སྤྲི༷ན་བཞི༷ན་དང་དེ་འདྲའི་གློ༷ག་བཞི༷ན་ དང་། རྩྭ༷་རྩེ༷འི་ཟི༷ལ་བ༷་ཡུན་རིང་དུ་མི་གནས་པ་བཞི༵ན། ཡང་ན་འདུས་བྱས་ཐམས་ཅད་ གསར་དུ་སྐྱེ་བའི་ཆོས་ཅན་ཡིན་པས་མི་རྟག་ཞེས་སྤྱིར་བསྟན་ནས་སྐད་ཅིག་གིས་མི༷་བརྟ༷ན་ 3-75 པ་སྟེ་འགག་རྒྱུན་གྱིས་འགྱུར་བའི་ཆོས་ཅན་ཏེ། དཔེར་ན་ཞེས་པ་དཔེ་རྣམས་སྦྱར་རོ། །འདིར་ ཆོས་ཅན་ནི་མཚན་ཉིད་དམ་རང་བཞིན་ཏེ་རང་ཉིད་ཇི་ལྟར་གནས་པ་ལྟར་གྱི་ངང་ཚུལ་ ལོ། །དེ་ལྟར་ན་འདུས་བྱས་ཐམས་ཅད་མི༷་རྟ༷ག་ཅིང་མི་བརྟན་པའམ་འགྱུ༷ར་བ༷འི་ངང་ཚུལ་ ཅན་ཡིན་པས་དེ་རྣམས་ཀྱི་ཆོ༷ས་ཅ༷ན་ཞེས་སྨོས་པ་སྟེ། ཆུ་ཐུར་དུ༵་ལྷུང་བའི་ཆོས་ཅན་ཞེས་པ་ བཞིན་ནོ། ། རྒྱ་ཆེར་རོལ་པའི་མདོ་ལས། འདུ་བྱེད་མི་རྟག་བརྟན་པ་མ་ཡིན་ཏེ། །རྫ་སོ་མ་བཏང་ལྟ་ བུར་འཇིག་པའི་བདག །གཞན་གྱི་རྫས་ནི་བརྙན་པོ་བྱས་དང་མཚུངས། །བྱེ་མའི་གྲོང་ཁྱེར་ ལྟ་བུར་རིང་མི་ཐོགས། །འདུ་བྱེད་འདི་དག་འཇིག་པའི་ཆོས་ཅན་ཏེ། །དབྱར་གྱི་ཞལ་ཞལ་ ཇི་ལྟར་འགོག་པ་བཞིན། །ཆུ་ངོགས་བྱེ་མ་ཡོད་པ་འདྲ་བ་སྟེ། །རྐྱེན་ལ་རག་ལས་རང་བཞིན་ ཉམ་ཆུང་བ། །འདུ་བྱེད་མར་མེའི་འོད་འཕྲོ་འདྲ་བ་སྟེ། །མྱ
{ "translations": [ "諸多教法未曾闡明。眾生言語預示未來，相似之因如同因，分離即智慧窮盡。何力生何果，果由人半生。非先有之造作，乃造作之主果。如是說，四者為心與心所，三者為等持二態，餘者二者所生。所言甚多，多為分別說部之見。然須明瞭經部、唯識、中觀之宗義，此處因繁不錄。", "如是，一切有為法皆為因緣所生，故無常。譬如山崖上新生的瀑布，又如剎那生滅，故無常。如山崖之水，湍急而下。有實之有為法，剎那生滅，不住二剎那，故不穩固。若住二剎那，則成常，顯現苦諦之顛倒相。故法稱論師言『不穩固』，班智達釋迦慧如是說。", "又如相續壞滅，剎那變異，故為無常。譬如空中新起旋即消失之云，又如閃電，又如草尖露珠，不能久駐。又一切有為法，皆為新生之法，故總說為無常，剎那不住，乃壞滅變異之法。譬如雲云，皆可作比。此處，法性乃特徵或自性，即事物本然之狀態。", "如是，一切有為法皆為無常、不穩固或變異之狀態，故稱彼等為『法性』，如水之『下流』之法性。", "《大遊戲經》云：『有為無常不安穩，如未燒之瓦器終將壞。他物如幻如映象，如海市蜃樓不久存。有為之法終將滅，如夏日彩虹終將逝。如水邊沙土易流失，依賴因緣性脆弱。有為如燈光閃爍，』」 ], "english_translations": [ "Many teachings have not been shown. Sentient beings' words foretell the future, similar causes are like causes, and separation is the exhaustion of wisdom. What power gives rise to what result? The result arises from half of a person. That which is not pre-existent and is compounded, is the result of the owner of compounding alone. It is said that the four are mind and mental factors, the three are the two states of meditative absorption, and the others arise from those two. There is much to be said, mostly according to the Vaibhashika school, but it is necessary to understand the tenets of the Sutra, Mind-Only, and Madhyamaka schools, but I have not written them here for fear of prolixity.", "Thus, all compounded phenomena are impermanent because they are occasional, like a newly formed waterfall on the face of a steep mountain, or because they arise and cease in an instant. Like water on a steep mountain face, flowing swiftly downwards. All compounded phenomena that exist substantially arise and cease in an instant, and therefore do not remain for even two instants, and are therefore unstable. If they were to remain for two instants, they would become permanent, thus showing the inverted aspect of the truth of suffering. Therefore, the teacher Dharmakirti stated 'unstable,' as Pandit Shakya Blo explained.", "Or again, because they decay continuously, they are impermanent and change in an instant, like a cloud newly formed in space and immediately disappearing, or like lightning, or like dew on the tip of grass, which does not last long. Or again, all compounded things are of the nature of newly arising, so it is generally shown that they are impermanent, momentarily unstable, and of the nature of changing by a continuous process of cessation. The examples should be applied to the word 'for example.' Here, the dharma nature is the characteristic or nature, that is, the state of how it exists itself.", "Thus, all compounded things are impermanent and unstable or of a changing nature, so they are called 'dharma nature,' like the dharma nature of water 'flowing downwards'.", "From the Extensive Play Sutra: 'Compounded things are impermanent and not stable, like an unbaked clay pot, they are subject to destruction. Other things are like illusions and reflections, like a mirage, they do not last long. These compounded things are of the nature of destruction, like a summer rainbow, how it disappears. Like sand on a riverbank, dependent on conditions and weak in nature. Compounded things are like the flickering light of a lamp.'" ] }
ུར་དུ་འབྱུང་ཞིང་འགག་པའི་ཆོས་ ཅན་ཡིན། །རླུང་དང་མཚུངས་པར་རིང་དུ་མི་གནས་ལ། །སྦུ་བ་ལྟ་བུར་ཉམ་ཆུང་སྙིང་པོ་ མེད། །འདུ་བྱེད་གཡོ་བ་མེད་ཅིང་སྟོང་པ་སྟེ། །བརྟགས་ན་ཆུ་ཤིང་དག་གི་སྙིང་པོ་འདྲ་། །སྒྱུ་ མ་ལྟ་བུར་སེམས་ནི་རྨོངས་པར་བྱེད། །ལག་བཅངས་སྟོང་བའི་བྱིས་པ་འབྲིད་དང་མཚུངས། ། འདུས་བྱས་གྱུར་བ་ཐམས་ཅད་རྒྱུ་དག་དང་། །རྐྱེན་རྣམས་ཀྱིས་ནི་རབ་ཏུ་འབྱུང་བ་སྟེ། །ཞེས་ སོགས་དང་། འདུལ་བ་ལུང་ལ་སོགས་པར། ཀྱེ་མ་འདུས་བྱས་རྣམས་མི་རྟག །སྐྱེ་ཞིང་འཇིག་ པའི་ཆོས་ཅན་ཡིན། །སྐྱེས་ནས་འཇིག་པར་འགྱུར་བ་སྟེ། །དེ་བས་མྱུར་དུ་ཞི་བར་བདེ། །ཞེས་ སོ། །ཁྱད་པར་དུ། ལས་ཉོན་གྱིས་འདུས་བྱས་པའི་ཁམས་གསུམ་པོ་འདི་མི་རྟག་འཇིག་པའི་ ཆོས་ཅན་ཏེ། རྒྱ་ཆེར་རོལ་པར། སྲིད་གསུམ་མི་རྟག་སྟོན་ཀའི་སྤྲིན་དང་འདྲ། །འགྲོ་བའི་སྐྱེ་ འཆི་གར་ལ་ལྟ་དང་མཚུངས། །འགྲོ་བའི་ཚེ་འགྲོ་ནམ་མཁའི་གློག་འདྲ་སྟེ། །རི་གཟར་འབབ་ ཆུ་བཞིན་དུ་མྱུར་མགྱོགས་འགྲོ། ཞེས་སོགས་མང་དུ་བཤད་དེ། དེ་ལྟར་ན་སྤྱི་དང་བྱེ་བྲག་ 3-76 {གི}འདུས་བྱས་ཐམས་ཅད་མི་རྟག་སོགས་ཀྱི་ངང་ཚུལ་ཅན་དུ་ལེ༷གས་པ༷ར་ཏེ་ཕྱིན་ཅི་མ་ ལོག་པར་རྟོགས་ནས་སྟོ༷ན་པར་མཛ༷ད་པས་བཀའ་དྲིན་ལྕི་བའི་ཕྱིར་དེ་ལྟར་སྟོན་པའི་བླ༷་མ༷་ དམ་པའི་ཞ༷བས་ཀྱི་པད་མ་ལ༷་གུས་པས་འདུ༵ད་པ་སྟེ་རང་གི་ཡན་ལག་མཆོག་མགོ་བོས་བླ་ མའི་སྐུའི་དམན་ཤོས་ཞབས་ལ་གཏུགས་ཏེ། ངག་གི་ཡོན་ཏན་བརྗོད་པའི་སྒོ་ནས་ཡིད་རབ་ ཏུ་དད་ཅིང་མོས་པར་བྱེད་པའོ། །བླ་མ་ནི་ཁམས་གསུམ་གྱི་བླ་མ་ཐུབ་པའི་དབང་པོ་དང་། ཁྱད་པར་དུ་མཁས་བཙུན་ཡོན་ཏན་རྒྱ་མཚོ་དང་། སྐྱི་སྟོན་འཇམ་པའི་དབྱངས་གྲགས་པ་ རྒྱལ་མཚན་ནོ། ། དེ་ལྟར་འདུས་བྱས་མི་རྟག་པར་རྟོགས་པ་ལས་ཟག་བཅས་སྡུག་བསྔལ་དུ་རྟོགས་པ་ འབྱུང་བའི་ཕྱིར་འདུས་བྱས་མི་རྟག་པར་བསྟན་ནས་ཟག་བཅས་སྡུག་བསྔལ་དུ་སྟོན་པར་ མཛད་དེ། དེ་ཡང་འདོད་པའི་ཡོན་ཏན་ལྔ་ལ་ཆགས་པ་མངོན་གྱུར་དང་བཅས་པ་འདོད་ པའི་ཁམས། དེ་འདྲ་བའི་ཆགས་པ་མངོན་དུ་གྱུར་དེ་མེད་ཀྱང་གཟུགས་ལ་ཆགས་པ་མངོན་ གྱུར་དང་བཅས་པ་གཟུགས་ཀྱི་ཁམས། དེ་ལྟའི་ཆགས་པ་མངོན་གྱུར་གཉིས་ཀ་མེད་ཀྱང་ གཟུགས་མེད་མིང་བཞིའི་ཕུང་པོ་ལ་ཆགས་པ་མངོན་གྱུར་དང་བཅས་པ་གཟུགས་མེད་པའི་ ཁམས་ཞེས་མཁས་མཆོག་བློ་བརྟན་སོགས་ཀྱིས་བཤད་དོ། །དེ་ལྟ་བུའི་ཁམས་གསུམ་འཁོར་ བ་མཐའ་དག་གི་རང་བཞིན་ནམ། གནས་ལུགས་ནི་སྡུག་བསྔལ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ན་ཅི་རིགས་ པར་སྡུག་བསྔལ་གསུམ་མམ་བརྒྱད་ཀྱི་རང་བཞིན་ཅན་དུ་མཚུངས་ཏེ། དཔེར་ན། དྲག་ཏུ་ འབར་བཞིན་པའི་མེ༷་ཡི༷་འོ༷བས་ཀྱི་ནང་དུ་ཚུད་པ་བཞིན་ད༷ང་དུག་སྦྲུ༷ལ་གདུ༷ག་པའི་ཁ༷ར་ ཆུ༷ད་པ་བཞི༵ན། བུ༷མ་པ༷འི་ན༷ང་དུ༷་
【現代漢語翻譯】 是生起和壞滅之法。 如風般不能久住，如蘆葦般脆弱無實。 諸行搖動不定且空虛，考察起來如同芭蕉樹的樹心。 如幻術般迷惑人心，如同用空拳哄騙無知的孩童。 一切和合而成的事物，都是由因和緣所生起。 如《律藏》等所說：『唉！和合而成的事物皆無常，是生起和壞滅之法。 生起之後終將壞滅，因此迅速寂滅才是安樂。』 特別是，由業和煩惱所和合而成的三界，是無常和壞滅之法。如《廣大嬉戲經》所說：『三有無常如秋天的雲彩，眾生的生死如同觀看舞蹈。 眾生的壽命流逝如天空的閃電，如同陡峭山崖上奔流的河水般迅速。』等等，經中多有闡述。 因此，總的來說，所有和合而成的事物都具有無常的性質，對此要如實地、毫不顛倒地認識和宣說，因為佛陀的恩德深重，所以要以恭敬心頂禮如此宣說的上師蓮足，即以自己的最高處——頭，接觸上師的最低處——足，並通過口中讚頌功德，使內心生起極大的信心和敬仰。 上師指的是三界上師釋迦牟尼佛，特別是賢善功德如海的上師，以及吉尊降白央扎巴堅贊。 如此，從了知和合事物是無常的，才能生起了知有漏皆苦，因此在宣說了知和合事物是無常之後，才宣說了知有漏皆苦。 也就是說，對五種妙欲的貪執顯現，是有欲界；雖然沒有顯現那樣的貪執，但對色界的貪執顯現，是有色界；雖然兩種貪執都沒有顯現，但對無色界四蘊的貪執顯現，是無色界，這是大學者洛丹等所說的。 如此三界輪迴的一切自性或實相是痛苦的，因此相應地具有三種或八種痛苦的自性，例如，如同置身於熊熊燃燒的火堆之中，或落入劇毒毒蛇的口中，或在瓶子裡面。
【English Translation】 Are subject to arising and ceasing. Like the wind, they do not last long, and like a reed, they are fragile and without essence. Conditioned things are unsteady and empty; upon examination, they are like the pith of a banana tree. Like an illusion, they delude the mind, like deceiving an ignorant child with empty hands. All compounded and changing things arise from causes and conditions. As stated in the Vinaya Sutra and others: 'Alas! Conditioned things are impermanent, subject to arising and ceasing. Having arisen, they will cease; therefore, quickly attaining peace is bliss.' In particular, the three realms compounded by karma and afflictions are subject to impermanence and decay. As stated in the Extensive Play Sutra: 'The three realms are impermanent, like autumn clouds; the birth and death of beings are like watching a dance. The life of beings passes like lightning in the sky; it goes swiftly like a waterfall from a steep mountain.' And so on, there are many such teachings. Therefore, in general, all compounded things have the nature of impermanence, and this should be understood and taught accurately and without distortion. Because the kindness of the Buddha is profound, we prostrate with reverence to the lotus feet of the holy guru who teaches in this way, that is, by touching the guru's feet, the lowest part of his body, with our head, the highest part of our body, and by expressing the qualities of speech, we generate great faith and devotion in our minds. The guru refers to Shakyamuni Buddha, the guru of the three realms, and especially to the learned, virtuous, and accomplished Kyiton Jampel Yang Drakpa Gyaltsen. Thus, from realizing that compounded things are impermanent, the realization that contaminated things are suffering arises. Therefore, after teaching that compounded things are impermanent, he teaches that contaminated things are suffering. That is, the manifest attachment to the five objects of desire is the desire realm; although such attachment is not manifest, the manifest attachment to form is the form realm; although neither of these two attachments is manifest, the manifest attachment to the four formless aggregates is the formless realm, as stated by the great scholar Lodan and others. Thus, the nature or reality of all the three realms of samsara is suffering, and therefore they are correspondingly characterized by three or eight types of suffering, for example, like being trapped in a fiercely burning fire, or falling into the mouth of a venomous snake, or inside a bottle.
ཚུད་པའི་སྦྲ༷ང་མ༷་ཕྱིར་འཐོན་མ་ཤེས་པར་བུམ་པའི་ལྟོ་ བའི་ནང་དུ་འཁོ༷ར་ནས་སྡུག་བསྔལ་བ༷་བཞི༵ན། ཁ༷མས་གསུ༷མ་མཐ༷འ་ད༷ག་སྡུ༷ག་བསྔ༷ལ་ ར༷ང་བཞི༷ན་དུ༵། དཔེ་དང་པོ་གཉིས་ཀྱིས་དངོས་སུ་སྡུག་བསྔལ་གྱི་སྡུག་བསྔལ་བསྟན་ནས་ 3-77 ཞར་ལ་འགྱུར་བའི་སྡུག་བསྔལ་བསྟན་ལ། དཔེ་གསུམ་པས་འདུ་བྱེད་ཀྱི་སྡུག་བསྔལ་བསྟན་ ཏོ། །རྣམ་པ་གཅིག་ཏུ་ན་དོན་རེ་རེ་ལ་དཔེ་མང་པོ་སྦྱོར་བ་ནི་སྐབས་ཀྱི་དོན་དེ་མཐའ་གཅིག་ ཏུ་ངེས་པ་གཏིང་ཚུགས་པའི་ཡིད་ཆེས་བསྐྱེད་པའི་ཆེད་ཡིན་པར་མཛོད་ཀྱི་འགྲེལ་བཤད་ སོགས་ལས་བཤད་དོ། །དེ་ལྟར་མཚུ༷ངས་པ༷ར་སྟོ༷ན་པར་མཛ༷ད་པས་བཀའ་དྲིན་ལྕི་བའི་ཕྱིར་ བླ༷་མ༷་དམ་པའི་ཞ༷བས་ལ༷་གུས་པས་འདུ༵ད། །ཅེས་པའོ། ། རྒྱུ་ཆེར་རོལ་བར། སྲིད་གསུམ་རྒ་དང་ནད་ཀྱི་སྡུག་བསྔལ་འབར། །འཆི་མེ་རབ་འབར་ འདི་ན་མགོན་མེད་པར། །སྲིད་ལས་འབྱུང་ལ་འགྲོ་བ་རྟག་ཏུ་རྨོངས། །བུམ་པར་ཚུད་པའི་ བུང་བ་འཁོར་བ་བཞིན། །ཞེས་དང་། སྲིད་སྲེད་མ་རིག་དབང་གིས་སྐྱེ་བོ་རྣམས། །མི་དང་ ལྷ་གནས་ངན་སོང་གནས་གསུམ་པོ། །འགྲོ་བ་ལྔ་པོ་དག་ཏུ་མི་མཁས་འཁོར། །དཔེར་ན་རྫ་ མཁན་འཕང་ལོ་འཁོར་བ་བཞིན། །རྟག་ཏུ་གཟུགས་སྡུག་མཆོག་དང་སྒྲ་སྙན་དང་། །དྲི་ཞིམ་ རོ་མཆོག་རེག་པ་བདེ་བྱེད་པ། །དུས་ངན་རྙི་ལ་འགྲོ་བ་འདི་དག་ཐོགས། །དཔེར་ན་རྔོན་པའི་ རྙི་ལ་སྤྲེའུ་ཐོགས་པ་བཞིན། །འདོད་པའི་ཡོན་ཏན་གནོད་པའི་མྱ་ངན་མང་། །འཇིག་བཅས་ རྟག་ཏུ་དགྲ་བྱེད་ཉོན་མོངས་བཅས། །རལ་གྲིའི་སོ་འདྲ་དུག་སྡོང་ལོ་མ་མཚུངས། །ངན་ སྐྱུགས་སྣོད་ལྟར་འཕགས་པའི་སྐྱེ་བོས་སྤངས། །འདོད་པའི་ཡོན་ཏན་འཇིགས་བཅས་ཉོན་ མོངས་བཅས། །རྟག་ཏུ་དྲན་པ་རྗེད་བྱེད་མུན་པ་བྱེད། །རྟག་ཏུ་འཇིགས་པའི་རྒྱུ་བྱེད་སྡུག་ བསྔལ་རྩ། །སྲིད་པའི་སྲེད་པའི་འཁྲི་ཤིང་འཕེལ་བར་བྱེད། །ཇི་ལྟར་མེ་འབར་འོབས་ནང་ འཇིགས་བཅས་པ། །དེ་ལྟར་འདོད་འདི་འཕགས་པའི་སྐྱེ་བོས་རིག །འདམ་རྫབ་ཆེ་འདྲ་ རལ་གྲིས་གཤེགས་གནས་འདྲ། །རལ་གྲིའི་སོ་ལ་སྦྲང་རྩི་བསྐུས་དང་མཚུངས། །ཇི་ལྟར་ སྦྲུལ་གྱི་མགོ་དང་ངན་སྐྱུགས་སྣོད། །དེ་ལྟར་འདོད་འདི་མཁས་པ་རྣམས་ཀྱིས་རིག །བྱ་ཤ་ ཁམ་བུ་འདྲ་ཞིང་གསལ་ཤིང་འདྲ། །རོ་ལ་ཁྱི་ལྟར་དགྲ་དང་བཅས་པ་ཡིན། །འདོད་པའི་ཡོན་ 3-78 ཏན་འདི་དག་ཆུ་ཟླ་འདྲ། །གཟུགས་བརྙན་མཚུངས་ཤིང་བྲག་ཆ་འདྲ་བ་དང་། །མིག་ཡོར་ འདྲ་ཞིང་གར་ལ་ལྟ་འདྲ་དང་། །རྨི་ལམ་མཉམ་པར་འཕགས་པའི་སྐྱེ་བོས་རིག །འདོད་པའི་ ཡོན་ཏན་སྐད་ཅིག་ཡ་མ་བརླ། །སྒྱུ་མ་སྨིག་རྒྱུ་འདྲ་ཞིང་བརྫུན་པ་ཅན། །ཆུ་བུར་དབུ་བ་ལྟ་ བུར་ཡང་དག་མིན། །ཡོངས་སུ་བརྟགས་ལས་བྱུང་བར་མཁས་པས་རིག །ན་ཚོད་ཐོག་མར་ གཟུགས་མཆོག་འཛིན་པའི་ཚེ། །ཕངས་ཤིང་སྡུག་འདོད་
【現代漢語翻譯】 就像蜜蜂落入瓶中，不知如何飛出，只能在瓶腹中盤旋受苦一樣，三界一切皆是苦的自性。前兩個例子直接展示了苦苦，同時也暗示了壞苦，第三個例子則展示了行苦。 另一方面，對每一個意義都結合多個例子，是爲了對當下的意義產生徹底的定解和堅定的信念。《律藏》的註釋等對此有所闡述。如是，您以各種方式展示，恩情深重，故我以恭敬之心頂禮上師尊足。 沉溺於廣大的事物中，三有中衰老和疾病的痛苦燃燒著。死亡之火熊熊燃燒，這裡沒有救怙者。眾生總是對從有中生起感到迷惑，就像落入瓶中的蜜蜂盤旋一樣。如是說。由於對有的貪戀和無明的控制，眾生，無論是人、天，還是惡趣三處，都在五道中無知地輪迴，就像陶匠的輪子旋轉一樣。總是貪戀美好的事物、悅耳的聲音、芬芳的氣味、上等的味道和令人愉悅的觸感。這些眾生被困在惡劣時代的陷阱中，就像猴子被獵人的陷阱抓住一樣。慾望的滿足伴隨著許多危害和痛苦，它們是短暫的，總是帶來敵意和煩惱，像劍的利刃，像毒樹的葉子，像令人作嘔的容器一樣被聖者拋棄。慾望的滿足伴隨著恐懼和煩惱，總是使人忘記正念，製造黑暗，總是製造恐懼的根源和痛苦的根源，使有之貪戀的蔓藤生長。就像燃燒的火坑充滿恐懼一樣，聖者們如此看待慾望。它像巨大的泥潭，像刀劍砍伐之地，像塗有蜂蜜的刀刃。就像蛇頭和令人作嘔的容器一樣，智者們如此看待慾望。它像鳥肉和柿子，像狗一樣與敵人為伍。這些慾望像水中的月亮，像幻影，像回聲，像眼翳，像觀看舞蹈，像夢境一樣被聖者們看待。慾望的滿足是瞬間的，不可靠的，像幻術和海市蜃樓，充滿虛假。它們不像水泡和泡沫一樣真實，智者們認識到它們是從徹底的虛構中產生的。在青春年華，當人們執著於美好的事物時，會感到惋惜和渴望。
【English Translation】 Just as a bee falls into a bottle, not knowing how to fly out, and can only circle and suffer in the belly of the bottle, all of the three realms are the nature of suffering. The first two examples directly show the suffering of suffering, and also imply the suffering of change, while the third example shows the suffering of pervasive conditioning. On the other hand, combining multiple examples for each meaning is to generate a thorough understanding and firm belief in the meaning at hand. The commentaries on the Vinaya, etc., explain this. Thus, you show in various ways, your kindness is profound, so I respectfully prostrate at the feet of the precious Guru. Indulging in vast things, the suffering of old age and disease burns in the three existences. The fire of death blazes fiercely, there is no protector here. Beings are always confused about arising from existence, like a bee circling in a bottle. Thus it is said. Due to the power of craving for existence and ignorance, beings, whether humans, gods, or the three places of evil destinies, ignorantly revolve in the five paths, like a potter's wheel spinning. Always craving for beautiful forms, pleasant sounds, fragrant smells, excellent tastes, and pleasurable sensations. These beings are trapped in the traps of bad times, like a monkey caught in a hunter's snare. The fulfillment of desires is accompanied by many harms and sorrows, they are impermanent, always bringing enmity and afflictions, like the sharp edge of a sword, like the leaves of a poisonous tree, abandoned by the noble ones like a repulsive container. The fulfillment of desires is accompanied by fear and afflictions, always causing one to forget mindfulness, creating darkness, always creating the root of fear and the root of suffering, causing the creeper of craving for existence to grow. Just like a burning pit full of fear, the noble ones see desires in this way. It is like a huge swamp, like a place cut by swords, like a blade smeared with honey. Just like a snake's head and a repulsive container, the wise ones see desires in this way. It is like bird meat and persimmons, like a dog being with enemies. These fulfillments of desires are like the moon in water, like illusions, like echoes, like eye floaters, like watching a dance, seen by the noble ones as being like dreams. The fulfillment of desires is momentary, unreliable, like magic and mirages, full of falsehood. They are not real like bubbles and foam, the wise ones recognize that they arise from complete fabrication. In youth, when people cling to beautiful things, they feel regret and longing.
འདི་ནི་བྱིས་པས་སྤྱོད། །རྒ་ན་སྡུག་ བསྔལ་གཟི་བརྗིད་ལུས་བཅོམ་ནས། །རྣམ་པར་སྤོང་ཏེ་རི་དྭགས་ཀླུང་སྐམ་བཞིན། །ནོར་ འབྲུ་དམ་པ་རྫས་མང་སྟོབས་ལྡན་ཚེ། །ཕངས་ཤིང་སྡུག་འདོད་འདི་ནི་བྱིས་པས་སྤྱོད། །ནོར་ ཉམས་སྡུག་བསྔལ་བར་ནི་གྱུར་པའི་ཚེ། །རྣམ་པར་སྤོང་སྟེ་མི་ཡི་འབྲོག་སྟོང་བཞིན། །ཇི་ ལྟར་མེ་ཏོག་ཤིང་དང་འབྲས་བཅས་ཤིང་། །དེ་ལྟར་སྦྱིན་འདོད་མི་ལ་དགའ་བར་བྱེད། །ནོར་ ཉམས་རྒ་བས་ཉེན་ཅིང་ཕོངས་པ་ན། །དེ་ཚེ་དགའ་བར་མི་འགྱུར་བྱ་རྒོད་བཞིན། །རྫས་ {བཞིན་[ལྡན་]གཟུགས་མཆོག་ལྡན་ཚེ་དཔོན་པོ་བཞིན། །ཕྲད་ན་སྡུག་ཅིང་དབངཔོ་དགའ་ བར་བྱེད། །རྒ་ན་སྡུག་བསྔལ་ཉེན་ཅིང་ནོར་ཟད་ན། །དེ་ཚེ་འདོད་པར་མི་འགྱུར་འཆི་བདག་ བཞིན། །རྒ་བས་རྒ་བྱས་ན་ཚོད་ཡོལ་གྱུར་ན། །སྡོང་པོ་གནམ་ལྕགས་ཀྱི་ནི་བཅོམ་པ་ བཞིན། །རྒ་བས་འཁོགས་ནས་འཇིགས་བཅས་ཁང་རུལ་འདྲ། །རྒ་ལས་འབྱུང་བ་ཐུབ་པ་ མྱུར་དུ་སྨྲོས། །བུད་མེད་སྐྱེས་པའི་ཚོགས་རྣམས་རྒ་བས་སྐེམས། །ས་ལུའི་འཁྲི་ཤིང་ས་ལའི་ ནགས་སྡུག་བཞིན། །རྒ་བས་བརྩོན་འགྲུས་རྩལ་དང་ཤུགས་འཕྲོག་སྟེ། །དཔེར་ན་སྐྱེས་བུ་ འདམ་དུ་བྱིང་བ་བཞིན། །རྒ་བས་གཟུགས་སྡུག་གཟུགས་ནི་མི་སྡུག་བྱེད། །རྒ་བས་གཟི་ བརྗིད་འཕྲོག་ཅིང་མཐུ་སྟོབས་འཕྲོག །རྒ་བས་བདེ་བ་འཕྲོག་ཅིང་བརྙས་པར་བྱེད། །རྒ་བས་ འཆི་བྱེད་རྒ་བས་མདངས་ཀྱང་འཕྲོག །ཅེས་དང་། །འཆི་དང་འཕོ་དང་འཆི་འཕོ་འདུ་བྱེད་པ། ། ཕངས་ཤིང་སྡུག་པའི་སྐྱེ་བོ་རྟག་ཏུ་བྲལ། ཕྱིར་མི་འོང་ཞིང་ཕྲད་པར་འགྱུར་མ་ཡིན། །ཤིང་ 3-79 ལོ་འབྲུལ་འདྲ་རླུང་གི་རྒྱུན་དང་མཚུངས། །འཆི་བ་དབང་ཡོད་པ་དག་དབང་མེད་བྱེད། །འཆི་ བ་འཕྲོག་བྱེད་ཆུ་བོས་ཤིང་དེད་བཞིན། མི་ནི་གཉིས་མིན་གྲོགས་མེད་གཅིག་པུར་འགྲོ། རང་ ལུས་འབྲས་བུར་ལྡན་པའི་དབང་ཡང་མེད། །འཆི་བས་སྲོག་ཆགས་བརྒྱ་ཕྲག་མང་འཛིན་ ཏེ། །འབྱུང་པོའི་ཚོགས་ལ་རྒྱ་མཚོའི་ཆུ་སྲིན་བཞིན། །ཀླུ་ལ་མཁའ་ལྡིང་གླང་ཆེན་སེང་གེ་ འདྲ། །རྩྭ་རྩི་འབྱུང་བོའི་ཚོགས་ལ་མེ་དང་མཚུངས། །ཞེས་སོ། །དེ་ལྟར་ན་ཟག་བཅས་ཐམས་ ཅད་སྡུག་བསྔལ་ཡིན་པས་ཆགས་པར་བྱ་བའི་འོས་པ་མ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་བསྟན་པའི་དོན་དུ་ སྤྱིར་ཟག་བཅས་སྡུག་བསྔལ་དུ་བསྒོམ་པ་གསུངས་ཞེས་འདུ་བྱེད་སྡུག་བསྔལ་ལ་དགོངས་ ནས། སྡུག་བསྔལ་བསྒོམ་པར་གསུངས་པ་ཡིན་ཞེས་ཚད་མ་རྣམ་འགྲེལ་ལས་གསུངས་ སོ། །ཁྱད་པར་དུ་འདོད་ཁམས་པའི་སྐྱེས་བུ་རྣམས་ཀྱིས་རང་གཞན་གྱི་ལུས་འདི་ལ་ཆགས་ པའི་འོས་མ་ཡིན་ཞེས་སྟོན་ཏེ་འདོད་པར་སྐྱེ་པའི་འཆིང་བ་ཀུན་ལྡན་གྱི་སྐྱེ་བོ་ཕལ་ཆེར་མི༷་ གཙ༷ང་བའི་རྫས་དུ་མ་འདུས་པའི་རང་དང་བུད་མེད་སོགས་ཀྱི་ལུ༷ས་ལ༷་ཁྲུས་དང་དྲིལ་ཕྱིས་ བྱས་ཤིང་རྒྱན་དང་གོས་བ
【現代漢語翻譯】 這是孩童的行為。 衰老帶來的痛苦摧毀了榮耀之身，如同完全拋棄，如同乾涸的野獸棲息地。 當擁有財富、穀物、神聖之物和強大的力量時，貪戀和渴望是孩童的行為。 當財富衰退，痛苦降臨時，如同完全拋棄，如同空曠的無人村莊。 正如鮮花、樹木和果實使人們樂於佈施一樣，財富衰退、衰老逼近、貧困潦倒時，人們不會感到快樂，如同禿鷲一般。 當擁有財富、美麗和卓越的形體時，如同領主一般，相遇時感到快樂，感官也感到愉悅。 當衰老帶來的痛苦逼近，財富耗盡時，不會感到渴望，如同死主一般。 當被衰老侵蝕，青春逝去時，如同樹木被雷電擊毀。 被衰老束縛，充滿恐懼，如同破敗的房屋。請迅速講述從衰老中解脫的方法。 男人和女人的群體都被衰老所摧毀，如同娑羅樹的蔓藤纏繞在娑羅樹林中。 衰老奪走了勤奮、技能和力量，如同人陷入泥潭。 衰老使美麗的形體變得醜陋，衰老奪走榮耀和力量。 衰老奪走快樂，帶來輕蔑，衰老帶來死亡，衰老也奪走光彩。 死亡、轉移、死亡轉移是造作之法，貪戀和痛苦的人們總是分離。他們不會回來，也不會再相遇，如同樹葉飄落，如同風的流動。 死亡使有權勢者變得無力，死亡是掠奪者，如同洪水沖走樹木。人是孤獨的，沒有朋友，獨自前行，甚至無法掌控自己身體的果報。 死亡抓住成百上千的生命，如同海洋中的鱷魚吞噬眾生，如同迦樓羅鳥對龍，獅子對大象，如同火焰吞噬草木。 因此，一切有漏皆是痛苦，不應執著。爲了闡述這個道理，普遍地觀修一切有漏皆是痛苦。這是針對行苦而言，觀修痛苦，如《釋量論》所說。 特別是，對於欲界眾生來說，不應執著于自己和他人的身體。爲了說明這一點，大多數在欲界受生的眾生，都執著于由許多不凈之物組成的自身和女性的身體，進行沐浴、擦拭，並用裝飾品和衣物打扮。
【English Translation】 This is the behavior of children. Aging destroys the glory of the body with suffering, like completely abandoning, like a dry animal habitat. When possessing wealth, grains, sacred objects, and great power, clinging and craving are the behavior of children. When wealth declines and suffering arises, like completely abandoning, like an empty, desolate village. Just as flowers, trees, and fruits make people happy to give, when wealth declines, old age approaches, and poverty strikes, people do not feel happy, like vultures. When possessing wealth, beauty, and excellent form, like a lord, meeting brings joy, and the senses also feel pleasure. When the suffering of old age approaches and wealth is exhausted, there is no desire, like the lord of death. When eroded by old age and youth has passed, like a tree struck by lightning. Bound by old age, filled with fear, like a dilapidated house. Quickly tell of the way to escape from old age. The groups of men and women are destroyed by old age, like Sala vines entwined in a Sala forest. Old age steals diligence, skill, and strength, like a person sinking into mud. Old age makes beautiful forms ugly, old age steals glory and power. Old age steals happiness and brings contempt, old age brings death, and old age also steals radiance. Death, transference, death-transference are conditioned phenomena, and those who cling and suffer are always separated. They will not return, nor will they meet again, like falling leaves, like the flow of the wind. Death makes the powerful powerless, death is a plunderer, like a flood carrying away trees. People are alone, without friends, walking alone, unable to even control the consequences of their own bodies. Death seizes hundreds and thousands of lives, like crocodiles in the ocean devouring beings, like Garuda to nagas, lions to elephants, like fire consuming grass and plants. Therefore, all that is tainted is suffering, and one should not cling to it. To illustrate this point, generally contemplate that all that is tainted is suffering. This refers to the suffering of conditioned existence, contemplating suffering, as stated in Pramāṇavārttika (Commentary on Valid Cognition). In particular, for beings in the desire realm, one should not cling to one's own body or the bodies of others. To illustrate this, most beings born in the desire realm cling to their own bodies and the bodies of women, which are composed of many impure substances, bathing, wiping, and adorning them with ornaments and clothes.
ཟང་པོ་གྱོན་པ་སོགས་ཀྱིས་འཁྲུལ་རྒྱུ་བྱས་ནས་གཙ༷ང་ཞིང་ཤིན་ ཏུ་ཡིད་དུ་འོང་བ༷ར་འཛི༷ན་ཞིང་ཆགས་པ༷་རྣ༵མས་ནི་མི་གཙང་པ་འབའ་ཞིག་འདུས་པའི་ལུས་ ལ་དཔེར་ན་ང༷ན་སྐྱུ༷གས་སམ་ཕྱི་སས་གང་བའི་བུ༷མ་པ༷་ཕྱི་བསྐྲུས་ཤིང་དྲི་བཟང་པོས་བྱུགས་ ཏེ་གོས་བཟང་པོས་དཀྲིས་ཤིང་རིན་པོ་ཆེའི་རྒྱ༷ན་གྱི༷་བྱེ་བྲག་མང་པོས་བརྒྱ༷ན་པ༷་ལ༵་བུམ་ནང་ ངན་སྐྱུགས་སམ་ཕྱི་སས་གང་བར་མི༷་ཤེ༷ས་པའི་བྱི༷ས་པ༷་བླུན་པོ་རྣམས་དེ་མཐོང་བ་ན་ཡིད་ དག༷འ་ཞི༷ང་ཆ༷གས་པ༷་ད༵ང་ཆགས་བྱའི་གནས་ཡིན་པ་ལ་ཆགས་པར་མཚུ༷ངས་པ༷ས་མི་གཙང་ བ་འབའ་ཞིག་འདུས་པའི་བུད་མེད་སོགས་རང་གཞན་གྱི་ལུས་འདི་ལ་ཆགས་པར་མི་བྱ་སྟེ། ངན་སོང་སོགས་འཁོར་བའི་སྡུག་བསྔལ་གྱི་རྒྱུ་འབའ་ཞིག་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་པར་སྟོ༷ན་ པར་མཛ༷ད་པའི་བླ༷་མ༷འི་ཞ༷བས་ལ༷་འདུ༵ད་དོ། ། 3-80 བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྡེ་སྣོད་ཀྱི་མདོར། བུད་མེད་ངན་སོང་རྩ་བ་སྟེ། །རྣམ་པ་ཀུན་ཏུ་ ནོར་ཟད་བྱེད། །མི་གང་བུད་མེད་ངག་ཉན་པ། །ཚོགས་པ་རུ་ནི་བཞད་གད་རྒྱུ། །ཇི་ལྟར་བུང་ བ་མེ་ཏོག་གི ། བཅུད་ཟད་ནས་ནི་སྤོངས་པ་ལྟར། །དེ་བཞིན་སྐྱེས་པ་ནོར་ཟད་ནས། །བུད་ མེད་རྣམས་ཀྱིས་སྤོང་བར་བྱེད། །ཅེས་དང་། ཙནྟྲགོ་མིས་མཛད་པའི་སློབ་སྤྲིང་ལས། །བུད་ མེད་ཡན་ལག་དྲི་ང་རུལ་པ་མི་སྡུག་པ། །པདྨ་ཟླ་བ་ཨུཏྤལ་དག་ཏུ་སྙོམས་བྱེད་པ། །སྙན་ངག་ མཁན་གྱི་བརྫུན་དེའི་འབྲས་བུ་མི་ཟད་པ། །དེ་དག་དེ་ཡི་མངལ་གནས་འཇུག་པ་དེ་ཡིན་ནོ། ། ཞེས་དང་། འཛེ་ཏ་རིས། ཤིན་ཏུ་ཡིད་འོང་ཚེར་མའི་གནོད་པའང་མི་བཟོད་ལུས་འདི་ནི། ། བུད་མེད་བསྟེན་པའི་རྒྱུ་ལས་འདི་དང་སླད་མར་མགོ་གཅོད་སོགས། །རབ་ཏུ་བཟོད་དཀའི་ སྡུག་བསྔལ་རབ་བྱུང་འདི་ཉིད་མངོན་སུམ་ན། །ཞེས་སོགས་བུད་མེད་ཀྱི་སྐྱོན་ཤེས་ནས་ ཆགས་པ་སྤང་ངོ་། །ཁྱིམ་བདག་དཔལ་སྦྱིན་གྱིས་ཞུས་པའི་མདོ་ལས། འདི་ལྟ་སྟེ། ལུས་འདི་ མཐར་གྱིས་གྲུབ་པ་དང་། མཐར་གྱིས་འཇིག་པ་དང་། རྡུལ་ཕྲ་རབ་བསགས་པ་དང་། ཁོང་ སྟོང་དང་། གྱེ་གུ་ཅན་དང་། བུ་ག་དགུ་དང་། སྤུའི་ཁོང་[བུ་]ནས་ཟག་པ་དང་། གྲོག་མཁར་ ལྟར་སྦྲུལ་གདུག་པའི་གནས་སུ་གྱུར་པ་དང་། མ་སྐྱེས་དགྲའི་སྤྲེའུ་ལྟར་གྲོགས་ལ་འཁུ་བ་ དང་། བཤེས་གཉེན་ངན་པ་ལྟར་འདྲིད་པའི་བདག་ཉིད་ཅན་དང་། དབུ་བ་རྡོས་པ་ལྟར་རང་ བཞིན་གྱིས་ཉམས་ཆུང་བ་དང་། ཆུའི་ཆུ་བུར་ལྟར་བྱུང་ནས་འཇིག་ཅིང་འཇུ་བ་དང་། སྨིག་ རྒྱུ་ལྟར་བསླུ་བའི་བདག་ཉིད་ཅན་དང་། ཆུ་ཤིང་ལྟར་སྙིང་པོ་མེད་པ་དང་། སྒྱུ་མ་ལྟར་བསླུ་ བའི་བདག་ཉིད་ཅན་དང་། རྒྱལ་པོ་ལྟར་བསྒོ་བླག་མང་བ་དང་། དགྲ་ལྟར་གླགས་ལྟ་བ་དང་། རྐུན་པོ་ལྟར་ཡིད་བརྟན་དུ་མི་རུང་བ་དང་། གཤེད་མ་ལྟར་རྗེས་སུ་ཆགས་པ་མེད་པ་དང་། མི་
【現代漢語翻譯】 那些因穿著華麗等而迷惑，執著並貪戀於看似潔淨且非常悅意的身體的人們，應當明白，這不過是充滿不淨之物的身體。例如，一個裝滿嘔吐物或糞便的瓶子，外表擦拭乾淨，塗上香氣，用華麗的衣物包裹，並用各種珍寶裝飾。愚蠢的孩童不知道瓶子裡裝滿了嘔吐物或糞便，看到它時會感到高興和貪戀，這就像對不淨之物產生貪戀一樣。因此，不應貪戀充滿不淨之物的女人等自己和他人的身體，因為這只是惡趣等輪迴痛苦的根源。這就是上師所教導的，我向他頂禮。 在《菩薩藏經》中說：『女人是惡趣的根源，在各方面都會耗盡財物。任何聽信女人的話的人，都會在聚會中成為笑柄。就像蜜蜂吸乾花朵的精華後捨棄一樣，男人耗盡財物後，女人們也會捨棄他。』在旃扎果彌所著的《勸誡書》中說：『女人的肢體散發著惡臭和腐爛的氣味，令人厭惡，但詩人們卻將其比作蓮花、月亮和青蓮花。這種虛假的讚美所產生的無盡後果，就是讓他們投生到女人的子宮中。』在杰尊仁波切的著作中說：『即使是極其悅意的身體，也無法忍受荊棘的傷害。沉迷於女人，導致今生和來世的斷頭等極難忍受的痛苦，這在出家人面前是顯而易見的。』因此，認識到女人的過患，應當捨棄貪戀。在《居士功德請問經》中說：『例如，這個身體最終會形成，最終會毀滅，由微塵積累而成，內部空虛，充滿漏洞，有九個孔竅，從毛孔中流出不淨之物，像蟻穴一樣是毒蛇的住所，像未生怨王的猴子一樣與朋友作對，像惡友一樣具有欺騙性，像水泡一樣本性脆弱，像水泡一樣產生後立即破滅，像陽焰一樣具有欺騙性，像芭蕉樹一樣沒有心髓，像幻術一樣具有欺騙性，像國王一樣有很多差遣，像敵人一樣伺機而動，像小偷一樣不可信任，像劊子手一樣毫不留情，像不穩定的閃電一樣。』等等，認識到身體的過患，應當捨棄貪戀。
【English Translation】 Those who are deluded by wearing fine clothes and so on, and who cling to and are attached to what appears to be clean and very pleasing, should understand that this is nothing but a body full of impure things. For example, a bottle filled with vomit or feces, the outside of which is wiped clean, perfumed with fragrance, wrapped in fine clothes, and adorned with various jewels. Foolish children, not knowing that the inside of the bottle is filled with vomit or feces, are delighted and attached when they see it, just as they are attached to what is impure. Therefore, one should not be attached to the bodies of women and others, one's own and others' bodies, which are full of impure things, because this is only the root of suffering in samsara, such as the lower realms. This is what the Guru taught, to whom I prostrate. In the Sutra of the Bodhisattva's Treasury, it says: 'Women are the root of the lower realms, and in every way they exhaust wealth. Whoever listens to the words of women will be laughed at in gatherings. Just as bees abandon flowers after exhausting their essence, women will abandon men after they have exhausted their wealth.' In the Admonition Letter by Chandragomin, it says: 'The limbs of women emit foul and rotten odors, and are repulsive, but poets compare them to lotuses, the moon, and blue lotuses. The endless consequence of this false praise is that they are born in the wombs of women.' In the writings of Jetsun Rinpoche, it says: 'Even the most pleasing body cannot endure the harm of thorns. Addiction to women leads to the extremely unbearable suffering of beheading and so on in this life and the next, which is obvious to renunciates.' Therefore, recognizing the faults of women, one should abandon attachment. In the Sutra Requested by the Householder Paljin, it says: 'For example, this body ultimately forms, ultimately decays, is accumulated from minute particles, is empty inside, is full of holes, has nine openings, flows with impurities from the pores, is like an anthill, a dwelling place for venomous snakes, is like the monkey of Ajatashatru, hostile to friends, is like a bad friend, having the nature of deception, is like a bubble, weak in nature, is like a water bubble, arising and immediately dissolving, is like a mirage, having the nature of deception, is like a banana tree, without essence, is like an illusion, having the nature of deception, is like a king, having many commands, is like an enemy, looking for an opportunity, is like a thief, untrustworthy, is like an executioner, without compassion, is like unstable lightning.' And so on, recognizing the faults of the body, one should abandon attachment.
འཛའ་བ་ལྟར་མི་ཕན་པར་འདོད་པ་དང་། གསོད་པ་ལྟར་ཤེས་རབ་ཀྱི་ནོར་སྲོག་ལ་བར་ཆད་ བྱེད་པ་དང་། གྲོང་སྟོང་ལྟར་བདག་དང་བྲལ་པ་དང་། རྫ་མཁན་གྱི་སྣོད་ལྟར་མཐར་འཇིག་ 3-81 པ་དང་། ས་བང་ལྟར་མི་གཙང་བ་སྣ་ཚོགས་ཀྱིས་གང་བ་དང་། སྤང་མའི་སྣོད་ལྟར་མི་གཙང་ བ་ཟག་པ་དང་། དེ་བཞིན་དུ་སྦྱར་ཏེ། རྨ་ལྟར་སྐྱོད་མི་བཟོད་པ་དང་། ཟུག་རྔུ་ལྟར་གནོད་ པའི་བདག་ཉིད་ཅན་དང་། ཁང་རྙིང་ལྟར་བཅོས་ལེགས་བྱ་ཞིང་བསྟེན་པ་དང་། གྲུ་རྙིང་ལྟར་ བཅོས་ལེགས་བྱས་ཞིང་སྤྱད་པ་དང་། བུམ་པ་སོ་མ་བཏང་བ་ལྟར་ནན་ཏན་བྱ་དགོས་པ་དང་། དེ་བཞིན་དུ་སྦྱར་ཏེ། ཆུ་འགྲམ་གྱི་ཤིང་ལྟར་གཡོ་ཞིང་འགུལ་པ་དང་། ཆུ་ཀླུང་ཆེན་པོའི་རྒྱུན་ ལྟར་མཐར་འཆི་བའི་རྒྱ་མཚོ་ལ་ཐུག་པ་དང་། གློ་བུར་བའི་ཁྱིམ་ལྟར་སྡུག་བསྔལ་ཐམས་ཅད་ ཀྱི་གནས་སུ་གྱུར་པ་དང་། མགོན་མེད་པའི་གནས་ཁང་ལྟར་ཡོངས་སུ་བཟུང་པ་མེད་པ་དང་། བཙོན་སྲུང་ལྟར་གསུང་གིས་སྒྲུབ་པར་བྱ་བ་དང་། དེ་བཞིན་དུ་སྦྱར་ཏེ། བྱིས་པ་ཆུང་ངུ་ལྟར་ རྟག་ཏུ་ཡོངས་སུ་བསྐྱང་དགོས་པ་ཞེས་འབྱུང་ངོ་། །ཡང་གསུངས་པ། འདི་ལྟར་མི་གཙང་ཕུང་ པོའི་ལུས་ལ་ནི། །གཟུགས་མངོན་ང་རྒྱལ་གང་དག་གུས་བྱེད་པ། །བྱིས་པའི་བློ་ཅན་དེ་ནི་ མངོན་བཞིན་དུ། །མི་ཤེས་ངན་སྐྱུགས་བུམ་པ་ཐོགས་ཤིང་འགྲོ། དེ་ཡི་སྣ་ནས་རྣག་གི་རྣམ་ པ་འཛག །ཁ་ནས་དྲི་མི་ཞིམ་པ་རྟག་ཏུ་འབྱུང་། །མིག་དྲི་ཆགས་ཤིང་སྐྱེ་བོ་སྲིན་བུ་ཅན། །དེ་ ལ་སུ་ཞིག་ཆགས་ཤིང་གུས་པར་བྱེད། །དཔེར་ན་བྱིས་པ་སོལ་བ་ཐོགས་ནས་སུ། །འདི་ནི་ དཀར་པོར་བྱ་ཞེས་འདར་བྱེད་ཀྱང་། །དཀར་པོའི་དངོས་པོར་མི་འགྱུར་ཟད་པར་འགྱུར། ། བྱིས་བློ་ཕྱིན་ཅི་ལོག་གི་ང་རྒྱལ་ཅན། །དེ་ལྟར་མི་གང་གཙང་སྦྲའི་བློ་གྲོས་ལྡན། །ང་ཡི་ལུས་ འདི་གཙང་མར་བྱ་ཞེས་ཏེ། །བསྐུས་ཕྱིས་འབབ་སྟེགས་བརྒྱར་ནི་ཁྲུས་བྱས་ཀྱང་། །འཆི་ བདག་དབང་གིས་ཟད་འགྱུར་གཙང་མི་འགྱུར། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་དེ་ལྟར་ལུས་ལ་ འཇིག་པ་དང་། །བུ་ག་དགུའི་སྒོ་ནས་འཛག་པར་བརྟག་པར་བྱ་བ་ནས། །བྱང་ཆུབ་སེམས་ དཔའ་ལུས་ལ་སྲིན་བུའི་རིགས་བརྒྱད་ཁྲི་བཞི་སྟོང་གི་གནས་སུ་བརྟག་པར་བྱ་བའི་བར་དུའོ། ། དེ་བཞིན་དུ་སྦྱར་ཏེ། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ལུས་ལ་སྤྱང་ཁུ་དང་། ལྕེ་སྤྱང་། ཁྱི་རྗེན་ཤ་ཟ་ 3-82 བ་གཞན་གྱི་ཟས་སུ་བརྟག་པར་བྱ། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ལུས་ལ་རུས་པ་དང་། རྒྱུས་པའི་ བོག་རེས་[ཚིགས་མཚམས་]སྦྲེལ་བས་འཁྲུལ་འཁོར་ལྟར་བརྟག་པར་བྱ། བྱང་ཆུབ་སེམས་ དཔའ་ལུས་ཟས་དང་སྐོམ་ལས་བྱུང་བ་སྟེ། རང་གི་ཁ་ན་ལས་པ་མ་ཡིན་པར་བརྟག་པར་ བྱའོ་ཞེས་སོགས་རྒྱ་ཆེར་ཤེས་པར་བྱའོ། །ཆོས་ཡང་དག་པར་སྡུད་པའི་མདོ་ལས། ལུས་འདི་ ནི་སྙིང་པོ་མེད་པ་སྟེ། ཕ་མའི་ཁུ་བ་དང
【現代漢語翻譯】 應如集市般不具利益，應如殺戮般阻礙智慧之財的生命，應如空村般遠離自我，應如陶工之器般終將毀滅，應如糞堆般充滿各種不凈之物，應如茅屋般泄露不凈之物。同樣地，應如瘡傷般難以忍受移動，應如芒刺般具有傷害的本質，應如舊屋般需要修繕和維護，應如舊船般需要修繕和使用，應如未打破的瓶子般需要小心謹慎。同樣地，應如河邊的樹木般搖擺不定，應如大河的流水般最終匯入死亡之海，應如臨時的住所般成為一切痛苦的根源，應如無依無靠的住所般無人守護，應如獄卒般需要用言語來勸誡。同樣地，應如幼小的孩童般需要時常照料。經中如是說。又說：『對於這不凈的身體，那些顯現驕慢和恭敬的人，就像愚蠢的孩子一樣，明明知道卻仍然拿著裝滿污穢的瓶子行走。從他的鼻子里流出膿液，從他的口中經常散發難聞的氣味，眼睛裡充滿污垢和寄生蟲，誰會對此產生愛戀和恭敬呢？例如，孩子拿著煤炭，想要把它變成白色，雖然顫抖著，但它不會變成白色，只會耗盡。愚蠢的人懷著顛倒的驕慢。』同樣地，如果有人具有清潔的智慧，想要把我的身體變得乾淨，即使塗抹、擦拭、沐浴數百次，最終也會在死主的掌控下耗盡，無法變得乾淨。菩薩應如此觀察身體的腐朽，以及從九竅中流出的不凈之物。菩薩應觀察身體是八萬四千種寄生蟲的住所。同樣地，菩薩應觀察身體是豺狼、水獺、野狗等食肉動物的食物。菩薩應觀察身體是由骨骼和筋腱連線而成的，如同一個運轉的機器。菩薩應觀察身體是由食物和飲料所滋養，並非源於自身。』等等，應廣為知曉。《正法集經》中說：『此身無有堅實，乃父母精血所生。』 It should be like a market that is not beneficial, like killing that hinders the life of the treasure of wisdom, like an empty village that is far from self, like a potter's vessel that will eventually be destroyed, like a dung heap that is full of various impure things, like a thatched hut that leaks impure things. Similarly, it should be like a sore that is unbearable to move, like a thorn that has the nature of harm, like an old house that needs to be repaired and maintained, like an old boat that needs to be repaired and used, like an unbroken bottle that needs to be handled with care. Similarly, it should be like a tree by the river that sways and moves, like the flow of a great river that eventually flows into the sea of death, like a temporary dwelling that becomes the source of all suffering, like a helpless dwelling that is unguarded, like a prison guard that needs to be persuaded with words. Similarly, it should be like a young child that needs to be taken care of constantly. The sutra says so. It is also said: 'For this impure body, those who show pride and respect, are like foolish children, knowingly still walking with a bottle full of filth. Pus flows from his nose, and an unpleasant smell constantly emanates from his mouth, his eyes are full of dirt and parasites, who would be attached to and respect this? For example, a child holding coal, wanting to make it white, although trembling, it will not turn white, it will only be exhausted. Foolish people have inverted pride.' Similarly, if someone has the wisdom of cleanliness, wanting to make my body clean, even if smeared, wiped, and bathed hundreds of times, it will eventually be exhausted under the control of the Lord of Death, and cannot become clean. Bodhisattvas should observe the decay of the body in this way, and the impure things that flow out from the nine orifices. Bodhisattvas should observe that the body is the dwelling place of eighty-four thousand kinds of parasites. Similarly, Bodhisattvas should observe that the body is food for jackals, otters, wild dogs, and other carnivores. Bodhisattvas should observe that the body is connected by bones and tendons, like a rotating machine. Bodhisattvas should observe that the body is nourished by food and drink, and does not originate from itself.' And so on, should be widely known. The Compendium of the True Dharma Sutra says: 'This body has no essence, it is born from the sperm and blood of parents.'
【English Translation】 It should be regarded as being as unprofitable as a marketplace, as obstructing the life of the wealth of wisdom as killing, as being devoid of self as an empty village, as ultimately decaying as a potter's vessel, as being filled with various impurities as a dung heap, and as leaking impurities as a thatched hut. Similarly, it should be regarded as being as unbearable to move as a wound, as having the nature of harm as a thorn, as needing repair and maintenance as an old house, as needing repair and use as an old boat, and as needing careful attention as an unbroken pot. Similarly, it should be regarded as being as unsteady as a tree by a riverbank, as ultimately reaching the ocean of death as the flow of a great river, as becoming the source of all suffering as a temporary home, as being without protection as a shelter for the unprotected, and as needing to be persuaded with speech as a prison guard. Similarly, it should be regarded as needing constant care as a small child. Thus it is said in the scriptures. It is also said: 'Those who show pride and respect for this impure body are like foolish children who knowingly carry a pot full of filth. Pus drips from their noses, and an unpleasant odor constantly emanates from their mouths. Their eyes are filled with dirt and worms. Who would be attached to and respect such a thing? For example, a child holding coal tries to make it white, but even though they tremble, it will not turn white, it will only be consumed. Foolish people have inverted pride.' Similarly, if someone has the wisdom of cleanliness and tries to make my body clean, even if they smear it, wipe it, and bathe it hundreds of times, it will ultimately be consumed under the power of the Lord of Death and will not become clean. Bodhisattvas should thus contemplate the decay of the body and the impurities that flow from the nine openings. Bodhisattvas should contemplate that the body is the dwelling place of eighty-four thousand kinds of worms. Similarly, Bodhisattvas should contemplate that the body is food for jackals, otters, wild dogs, and other flesh-eating creatures. Bodhisattvas should contemplate that the body is connected by bones and tendons, like a rotating machine. Bodhisattvas should contemplate that the body is nourished by food and drink and does not originate from itself.' And so on, it should be widely known. In the Sutra of the Collection of True Dharma, it says: 'This body has no essence; it is born from the sperm and blood of parents.'
་ཁྲག་ལས་བྱུང་བ་མི་གཙང་བ། རུལ་པ། དྲི་མི་ཞིམ་ པ། འདོད་ཆགས་དང་། ཞེ་སྡང་དང་། གཏི་མུག་དང་། འཇིག་པ་དང་། སྒྱིད་ལུག་པའི་རྐུན་ པོས་བཀྲུགས་པ་རྟག་ཏུ་འཇིགས་པ། འབྲུལ་བ། འབྲལ་བ། རྣམ་པར་འཐོར་བ། རྣམ་པར་ འཇིགས་པའི་ཆོས་ཅན། ནད་ཐམས་ཅད་ཚང་བ་ཞེས་དང་མི་གཙང་བའི་རྫས་ཡང་མདོ་དེ་ ཉིད་ལས། སྐྲ་དང་། སྤུ་དང་། སེན་མོ་དང་། སོ་དང་། རུས་པ་དང་། ལྤགས་པ་དང་། ཤ་དང་། ཤ་སྤྲི་དང་། རྒྱུས་པ་དང་། ཚིལ་དང་། ཞག་དང་། ཆུ་སེར་དང་། འཚེར་བ་དང་། གཅིན་དང་། ཕྱི་ས་དང་། ཕོ་བ་དང་། ལོང་ཀ་དང་། ཁྲག་དང་། སྣབས་དང་། མཁྲིས་པ་དང་། པད་ཀན་ དང་། རྣག་དང་། མཆིལ་མ་དང་། ཀླད་པ་དང་། ཀླད་རྒྱས་དང་། ཞེས་སོ། །དེ་ལྟར་ཁམས་ གསུམ་འཁོར་བའི་རང་བཞིན་ལ་སོགས་པ་བསྟན་ནས་འཁོར་བ་ལས་ཐར་བའི་ཐབས་ བསྟན་པའི་སྒོ་ནས་བསྟོད་ཅིང་འདུད་པ་ནི། ལས་དང་ཉོན་མོངས་པའི་དབང་གིས་སྐྱེ་བ་དང་ འཆི་བའི་རྒྱུ་ནི་འཁོ༷ར་བ༷་སྟེ། དེའི་བདེ་པ་དམན་པ་ཟག་པ་དང་བཅས་པ་ཉི༷ད་ལ༷་དག༷འ་ཞིང་ དོན་དུ་གཉེར་གྱི་དམ་པའི་ཆོས་སྒྲུབ་པའི་བློ་དང་བྲལ་བ༷འི་སེ༷མས་ཅ༷ན་རྣ༵མས་ལ་འདི་ལྟར་ བསྟན་ཏེ་ཇི་ལྟར་ན་སྤྱིར་ཁམས་གསུམ་ཐམས་ཅད་མི༷་རྟ༷ག་བྱེ་བྲག་སྐྱེས་བུའི་ཚེ་མི་རྟག་ཅིང་ མི༷་བརྟ༷ན་ཏེ། ཆོས་བཞི་བའི་མདོར། སྲོག་ནི་ཆུ་བུར་འདྲ་བ་ཡིན། ཞེས་དང་། རྒྱ་ཆེར་རོལ་ བའི་མདོ་སྔར་དྲངས་པ་ལྟར་དང་། བཤེས་སྤྲིངས་ལས། ཚེ་ནི་གནོད་མང་རླུང་གིས་བཏབ་པ་ ཡི། །ཆུ་ཡི་ཆུ་བུར་བས་ཀྱང་མི་རྟག་ན། །དབུགས་རྔུབ་དབུགས་འབྱུང་གཉིས་ཀྱིས་ལོག་པ་ 3-83 ལས། །སད་ཁོམས་གང་ལགས་དེ་ནི་ངོ་མཚར་ཆེ། །ཞེས་དང་། སྤྱོད་འཇུག་ལས། དེ་རིང་ཁོ་ ན་མི་འཆི་ཞེས། །བདེ་བར་འདུག་པ་རིགས་མ་ཡིན། །བདག་ནི་མེད་པར་གྱུར་པའི་དུས། །དེ་ ནི་གདོན་མི་ཟ་བར་འབྱུང་། །བདག་ལ་མི་འཇིགས་སུ་ཡིས་བྱིན། །འདི་ལ་ཇི་ལྟར་ངེས་ཐར་ འགྱུར། །གདོན་མི་ཟ་བར་མེད་འགྱུར་ན། །ཇི་ལྟར་བདག་ཡིད་བདེ་བར་འདུག །ཅེས་དང་། ཉིན་མཚན་སྡོད་པ་ཡོད་མེད་པར། །ཚེ་འདི་རྟག་ཏུ་གོད་འགྱུར་ཞིང་། །སྣོན་པ་འང་གུད་ན་ འོང་མེད་ན། །བདག་ལྟ་འཆི་བར་ཅིས་མི་འགྱུར། །བདག་ནི་མལ་ནས་འདུག་བཞིན་དུ། ། གཉེན་བཤེས་ཀུན་གྱི་མཐའ་བསྐོར་ཡང་། །སྲོག་དག་འཆད་པའི་འཚོ་བ་དག །བདག་ཉིད་ གཅིག་པུས་མྱོང་བར་འགྱུར། །(ཞེས་དང་། ) ཡིད་བརྟན་མི་རུང་འཆི་བདག་འདི། །བྱས་དང་མ་ བྱས་མི་སྡོད་པས། །ན་དང་མི་ན་ཀུན་གྱིས་ཀྱང་། །གློ་བུར་ཚེ་ལ་ཡིད་མི་བརྟན། །ཐམས་ཅད་ བོར་ཏེ་འཆི་དགོས་པར། །བདག་གིས་དེ་ལྟར་མ་ཤེས་ནས། །མཛའ་དང་མི་མཛའི་དོན་གྱི་ ཕྱིར། །སྡིག་པ་རྣམ་པ་སྣ་ཚོགས་བྱས། །མི་མཛའ་རྣམས་ཀྱང་མེད་འགྱུར་ཞིང་། །མཛའ་པ་ རྣམས་ཀྱང་མེད་པར་འགྱུར། །བདག་ཀྱ
{ "translations": [ "血所生的不凈之物，腐爛，氣味難聞，貪慾、嗔恨、愚癡、恐懼、懶惰的盜賊所攪擾，常處恐懼，衰敗，離散，分解，常處怖畏之法性。一切疾病皆具足。此外，關於不凈之物，在同一經中還提到：頭髮、體毛、指甲、牙齒、骨頭、面板、肌肉、脂肪、筋、油、油脂、膿、髓、尿、糞便、胃、大腸、血、鼻涕、膽汁、痰、膿、唾液、腦、腦髓等等。", "如是，在開示三界輪迴之自性等后，爲了開示從輪迴中解脫之方便，以讚頌和頂禮的方式，說明因業和煩惱之力的作用而產生生死之因，即是輪迴。貪戀輪迴中低劣、有漏的快樂，遠離修持正法的意樂之心。爲了這些眾生，如此開示：總的來說，三界一切皆是無常，特別是人的壽命更是無常且不穩固。如《四法經》所說：『生命如水泡。』又如前引《廣遊戲經》所說，以及《親友書》中所說：『壽命多有損害，如風中之水泡，更為無常。一呼一吸之間，能醒來已是稀奇。』又如《入行論》所說：『今日不死而安樂，此理不應被容許，我若須臾成非有，屆時定遭諸怖畏。 誰能賜我無畏耶？我將如何得解脫？ 定當頃刻化為無，爾時我心何安樂？』又說：『日夜恒常損此生，復無增益之方便，吾身豈能免於死，我今安然入睡耶？ 吾于臥榻為眾親，友眷圍繞而就寢， 然我仍須只身受，斷命苦痛割截苦。』又說：『死主不足信， 不待已作未作者， 病與未病諸人等， 猝然奪命不可恃。 須舍一切而逝故， 豈能知我將如是， 為友為仇不顧慮， 造作種種諸罪業。 仇敵亦將成非有， 親友亦將成非有， 我亦』」 ], "english_translations": [ "Born from blood, impure, rotten, foul-smelling, agitated by the thieves of desire, hatred, ignorance, fear, and laziness, constantly in fear, decaying, separating, disintegrating, having the nature of being constantly terrified. Full of all diseases. Furthermore, regarding impure substances, in the same sutra, it is mentioned: hair, body hair, nails, teeth, bones, skin, flesh, fat, tendons, oil, grease, pus, marrow, urine, feces, stomach, large intestine, blood, mucus, bile, phlegm, pus, saliva, brain, brain marrow, and so on.", "Thus, after showing the nature of the three realms of samsara, in order to show the means of liberation from samsara, through praise and prostration, it is explained that the cause of birth and death arises from the power of karma and afflictions, which is samsara. Being attached to the inferior, defiled happiness of samsara, and being devoid of the mind of practicing the holy Dharma. For these beings, it is shown in this way: In general, everything in the three realms is impermanent, especially the life of a human being is impermanent and unstable. As the 'Four Dharmas Sutra' says: 'Life is like a water bubble.' And as the previously quoted 'Extensive Play Sutra' says, and as the 'Letter to a Friend' says: 'Life has many harms, like a water bubble struck by the wind, it is even more impermanent. Between one inhalation and exhalation, it is a wonder to wake up.' And as the 'Entering the Bodhisattva's Way of Life' says: 'It is not reasonable to be happy thinking that I will not die today, for when I become non-existent, I will surely encounter all fears. Who can grant me fearlessness? How will I be liberated? I will surely become non-existent in an instant, how can my mind be at ease then?' It also says: 'Day and night constantly diminish this life, and there is no way to increase it, how can my body escape death, how can I sleep peacefully now? I lie on the bed surrounded by all my relatives and friends, but I must still experience alone the pain of being cut off from life.' It also says: 'The Lord of Death is untrustworthy, he does not wait for what has been done or not done, he suddenly takes the lives of those who are sick and those who are not sick, it is unreliable. Since I must leave everything behind and depart, how can I know that I will be like this, without regard for friends or enemies, creating all kinds of sins. Enemies will also become non-existent, friends will also become non-existent, I will also'" ] }
ང་མེད་པར་འགྱུར་བ་སྟེ། །དེ་བཞིན་ཐམས་ཅད་མེད་ པར་འགྱུར། །ཅེས་སོགས་ལུང་མང་ངོ་། ། ཡང་སྔར་བཤད་པ་ལྟར། འདོད་པའི་ལུས་མི་གཙང་བའི་རྫས་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཆགས་པའི་གནས་མ་ཡིན་ཞེས་ཏེ། མདོར་ན། འདོད་པའི་ཡོན་ཏན་གཟུགས་སོགས་ལུས་ ལོངས་སྤྱོད་ཚོར་བ་བདེ་བ་སོགས་མི་རྟག་མི་བརྟན་ཆུ་ཤིང་ལྟར་སྙིང་པོ་མེད་པ་བརྫུན་པ་ བསླུ་པའི་ཆོས་ཅན་ཡིན་པར་བསྟན་ནས་དེ་རྣམས་ལ་ཡི༷ད་འབྱུ༷ང་བའམ་སྐྱུགས་ལོག་ཅིང་ རྒྱབ་ཀྱིས་ཕྱོགས་པ་ནི་སྐྱོ༷་བ་སྟེ་དེ་ལྟར་རྟོགས་པའི་བློ་རྒྱུད་ལ་བསྐྱེ༷ད་པར་མཛད་ན༵ས་ཆོས་ ཐམས་ཅད་རང་དང་ངོ་བོ་གཅིག་པའི་གང་ཟག་གི་བད༷ག་མེ༷ད། དོན་གཞན་གྱི་གང་ཟག་ གི་བདག་གིས་སྟོ༷ང་པ༷་འམ་དབང་བསྒྱུར་བྱེད་གང་ཟག་གི་བདག་མེད། དེས་དབང་བསྒྱུར་ 3-84 བྱའི་བདག་གི་བས་སྟོང་པར་ཐོས་བསམ་གྱི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་རྟོགས་ནས་བསྒོམས་པའི་སྟོབས་ ཀྱིས་དེ་ལྟར་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པའི་སྒོམ་བྱུང་གི་ཤེས་རབ་རྣམས་ནི་སྡུག་ཀུན་ཅི་རིགས་ པའམ་མཐའ་དག་ཞི༷་བ༷་འགོག་པའི་བདེན་པར་འཇུག་པའི་ལ༷མ་སྟེ། དེར་འཇུ༷ག་པ༵་སྟེ་ རྒྱུད་ལས་བསྐྱེད་པའི་ཐབས་སུ་འཕགས་པའི་བདེ༷ན་པ་བཞི༷་སྟོ༷ན་པར་མཛ༷ད་དེ། ཇི་ལྟར་ སྟོན་ན་ཁམས་གསུམ་ཐམས་ཅད་སྡུག་བསྔལ་དང་། ཟག་བཅས་ཀྱི་ལས་ཉོན་ཐམས་ཅད་ སྡུག་བསྔལ་སྐྱེད་བྱེད་ཡིན་པས་འཁོར་བ་སྡུག་ཀུན་སྤང་བྱར་བསྟན། སྡུག་ཀུན་འགོག་པའི་ འགོག་བདེན་ཐོབ་བྱ་དང་། དེ་ཐོབ་བྱེད་ཀྱི་ཐབས་ལམ་བདེན་བསྟེན་བྱ་ཡིན་པས་རྣམ་བྱང་ རྒྱུ་འབྲས་བླང་བྱར་ལེགས་པར་སྟོན་པའི་བླ༷་མ༷་དམ་པའི་ཞ༷བས་ལ༷་འདུ༵ད། ཅེས་པའོ། ། ཚིགས་སུ་བཅད་པ་དེའི་དོན་ཅུང་ཟད་བཤད་ན། འདོད་པའི་ཡོན་ཏན་ལྔ་ལ་སོགས་པ་ འཁོར་བའི་བདེ་བ་འབའ་ཞིག་ལ་ཆགས་པའི་སེམས་ཅན་གྱི་རིགས་དང་། ཐར་བ་ལ་བདེ་ བའི་གནས་སུ་མཐོང་ནས་ཐོབ་འདོད་ཀྱི་བློ་ཡོད་ཀྱང་ལམ་ལོག་པར་ཞུགས་པའི་གང་ཟག་ གི་རིགས་དང་། འཁོར་བ་དང་ཐར་བའི་སྐྱོན་ཡོན་ཐོས་ནས་ཐར་པའི་ཐབས་ཅུང་ཟད་བསྒྲུབ་ ཀྱང་གཙོ་བོར་ཚེ་འདིའི་བདེ་བ་ཙམ་ལ་ཆགས་པའི་གང་ཟག་གི་རིགས་དང་། ཁམས་གསུམ་ འཁོར་བ་མཐའ་དག་སྡུག་བསྔལ་གྱི་རང་བཞིན་དུ་མཐོང་སྟེ། དེས་སྐྲག་ནས་རང་གཅིག་པུ་ ཞི་བ་དོན་དུ་གཉེར་བའི་གང་ཟག་གི་རིགས་དང་། འཁོར་བའི་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་སྡུག་ བསྔལ་པའང་ཐུགས་ཀྱིས་མ་བཟོད་དེ་མཁའ་ ཁྱབ་ཀྱི་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་སྡུག་བསྔལ་ལས་སྒྲོལ་བར་བཞེད་པའི་གང་ཟག་གི་ རིགས་སོ། ། དང་པོ་ནི། རྒྱུད་བླ་མར་འདོད་ཆེན་པའི་གང་ཟག་ཅེས་གསུངས་པ་དེར་གསལ་ཞིང་ འཁོར་བ་སྤྱི་ཕྱི་མཐའ་མེད་པར་འདོད་པའི་ལུགས་ལྟར་ན། གཏན་ཡོངས་སུ་མྱ་ངན་ལས་མི་ 3-85 འདའ་བའི་ཆོས་ཅན་ཞེས་གསུངས་པ་སྟེ། འདིར་ནི་འཁོར་བ་ཉིད་ལ་དགའ་བའི་སྐྱེ་བོ་རྣམས་ མི་རྟ
【現代漢語翻譯】 『我滅盡故，如是彼一切亦滅盡。』如是等等經文甚多。 又如前所說，欲界之身是不凈之物，故非貪著之處。總之，顯示欲界之功德，如色等身受用、感覺安樂等，皆是無常、不穩固、如水上浮木般無有實義、虛假、欺騙之法性。因此，對彼等生起厭惡或作嘔之感，背過身去，即是厭離。如是，在覺悟之心的相續中生起，一切法自與補特伽羅之我（藏文：རང་དང་ངོ་བོ་གཅིག་པའི་གང་ཟག་གི་བད༷ག་མེ༷ད།，梵文天城體：आत्मा，梵文羅馬擬音：ātman，漢語字面意思：我），以及異體補特伽羅之我空（藏文：དོན་གཞན་གྱི་གང་ཟག་གི་བདག་གིས་སྟོ༷ང་པ༷་འམ་དབང་བསྒྱུར་བྱེད་གང་ཟག་གི་བདག་མེད།，梵文天城體：शून्यता，梵文羅馬擬音：śūnyatā，漢語字面意思：空性），或無有主宰之補特伽羅之我。由此主宰所主宰之我空，以聞思之智慧覺悟后，以修習之力，如是現量覺悟之修所生慧，即是滅盡一切苦或一切寂滅之滅諦之道（藏文：ཞི༷་བ༷་འགོག་པའི་བདེན་པར་འཇུག་པའི་ལ༷མ་སྟེ།，梵文天城體：मार्ग，梵文羅馬擬音：mārga，漢語字面意思：道），趨入于彼（藏文：དེར་འཇུ༷ག་པ༵་སྟེ་，梵文天城體：सत्य，梵文羅馬擬音：satya，漢語字面意思：真諦），即于相續中生起之方便，故宣說四聖諦（藏文：འཕགས་པའི་བདེ༷ན་པ་བཞི༷་སྟོ༷ན་པར་མཛ༷ད་དེ།，梵文天城體：चत्वार आर्यसत्यानि，梵文羅馬擬音：catvāri āryasatyāni，漢語字面意思：四聖諦）。如何宣說呢？三界一切皆是痛苦，有漏之業與煩惱皆是痛苦之因，故顯示輪迴是苦，一切皆應斷除。滅盡痛苦之滅諦是應證得的，證得彼之方便道諦是應修習的，故善說清凈之因果應取，頂禮殊勝上師（藏文：བླ༷་མ༷་དམ་པའི་ཞ༷བས་ལ༷་འདུ༵ད།，梵文天城體：गुरु，梵文羅馬擬音：guru，漢語字面意思：上師）之蓮足。 略釋此偈之義：對於僅僅貪著於五欲等輪迴安樂之有情，以及雖見解脫為安樂之處，然欲求證得卻誤入歧途之補特伽羅，以及聽聞輪迴與解脫之過患與功德后，雖稍作解脫之修行，然主要貪著於今生安樂之補特伽羅，以及視三界輪迴一切皆為痛苦之自性，因此恐懼而獨自尋求寂滅之補特伽羅，以及不忍見輪迴一切有情受苦，欲令虛空遍滿之有情皆得解脫之補特伽羅。 初者，如《寶性論》（Ratnagotravibhāga）中所說之貪著極大之補特伽羅，如是認為輪迴無有邊際之宗派，則說彼等是永不涅槃之法性。此處是指喜愛輪迴之眾生不會停止。
【English Translation】 'Because I am extinguished, so all of that is also extinguished.' There are many such scriptures. Furthermore, as previously explained, the body of the desire realm is itself an impure substance, therefore it is not a place for attachment. In short, it shows that the qualities of the desire realm, such as form, body, enjoyment, feelings, pleasure, etc., are impermanent, unstable, like a tree in water, without essence, false, and of a deceptive nature. Therefore, generating disgust or revulsion towards them, turning one's back on them, is renunciation. Thus, generating in the continuum of the awakened mind that all phenomena are empty of a self of a person that is one with oneself (Tibetan: རང་དང་ངོ་བོ་གཅིག་པའི་གང་ཟག་གི་བད༷ག་མེ༷ད།，Sanskrit Devanagari: आत्मा，Sanskrit Romanization: ātman，Literal meaning: self), and empty of a self of a person that is different (Tibetan: དོན་གཞན་གྱི་གང་ཟག་གི་བདག་གིས་སྟོ༷ང་པ༷་འམ་དབང་བསྒྱུར་བྱེད་གང་ཟག་གི་བདག་མེད།，Sanskrit Devanagari: शून्यता，Sanskrit Romanization: śūnyatā，Literal meaning: emptiness), or without a self of a person who dominates. The self that is dominated by this domination is empty, having realized this with the wisdom of hearing and thinking, and through the power of meditation, the wisdom arising from meditation that realizes this directly is the path (Tibetan: ཞི༷་བ༷་འགོག་པའི་བདེན་པར་འཇུག་པའི་ལ༷མ་སྟེ།，Sanskrit Devanagari: मार्ग，Sanskrit Romanization: mārga，Literal meaning: path) that leads to the truth of cessation, which is the pacification of all suffering or all peace (Tibetan: དེར་འཇུ༷ག་པ༵་སྟེ་，Sanskrit Devanagari: सत्य，Sanskrit Romanization: satya，Literal meaning: truth), that is, the means of generating it in the continuum, therefore, the Four Noble Truths (Tibetan: འཕགས་པའི་བདེ༷ན་པ་བཞི༷་སྟོ༷ན་པར་མཛ༷ད་དེ།，Sanskrit Devanagari: चत्वार आर्यसत्यानि，Sanskrit Romanization: catvāri āryasatyāni，Literal meaning: Four Noble Truths) are taught. How are they taught? All three realms are suffering, and all contaminated actions and afflictions are the cause of suffering, therefore, it is shown that samsara is suffering, and everything should be abandoned. The truth of cessation, which is the cessation of suffering, is to be attained, and the path of truth, which is the means of attaining it, is to be cultivated, therefore, the pure cause and effect should be taken, and homage is paid to the feet of the noble guru (Tibetan: བླ༷་མ༷་དམ་པའི་ཞ༷བས་ལ༷་འདུ༵ད།，Sanskrit Devanagari: गुरु，Sanskrit Romanization: guru，Literal meaning: guru). A brief explanation of the meaning of this verse: For sentient beings who are attached only to the happiness of samsara, such as the five desires, and for individuals who, although seeing liberation as a place of happiness, desire to attain it but have entered the wrong path, and for individuals who, after hearing the faults and virtues of samsara and liberation, practice liberation a little, but are mainly attached to the happiness of this life, and for individuals who see all of the three realms of samsara as the nature of suffering, and therefore, are afraid and seek peace only for themselves, and for individuals who cannot bear the suffering of all sentient beings in samsara, and who wish to liberate all sentient beings who pervade space. The first is clear in what is said in the Ratnagotravibhāga (Uttaratantra) about individuals with great attachment, and according to the system that believes that samsara is endless, it is said that they are of a nature that will never pass into complete nirvana. Here, it refers to beings who delight in samsara will not stop.
ག་སྐྱོ་བ་བསྐྱེད་ནས་ཞི་བའི་ལམ་ལ་འཇུག་ཅེས་གསུངས་པ་ལྟར་ན་འཁོར་བ་མཐའ་ {ཡོངས་སུ་[ཡོད་དུ་]བཞེད་པར་མངོན་མོད། འོན་ཀྱང་ཤིན་ཏུ་འདོན་པར་དཀའ་བའི་འཁོར་ བ་ཉིད་ལ་དགའ་བའི་འདོད་ཆེན་པ་རྣམས་ཀྱང་འཁོར་པ་ལས་འདོན་པར་བཞེད་ན་གཞན་ ལྟ་ཅི་སྨོས་ཞེས་བླ་མའི་ཕྲིན་ལས་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པར་བསྟན་པའི་ཆེད་དུ་དེ་སྐད་སྨོས་ སོ། །ཞེས་བཤད་པར་བྱའོ། ། གཉིས་པ་ནི། མུ་སྟེགས་ཅན་དང་། གསུམ་པ་ནི། སྐྱེ་མཆེད་དྲུག་གི་ཁྱད་པར་དུ་གྱུར་པའི་ རང་བཞིན་གྱི་རིགས་ཞིག་འཕགས་པ་ཐོགས་མེད་ཀྱི་ཉན་ཐོས་ཀྱི་ས་དང་། བྱང་ཆུབ་སེམས་ དཔའི་ས་དང་། རྒྱུད་བླ་མའི་འགྲེལ་པར་གསུངས་ཤིང་། རྒྱ་མཚོ་སྤྲིན་གྱིས་ཀྱང་། དེ་འདྲའི་ སྐྱེ་མཆེད་དྲུག་གི་ཁྱད་པར་འདུས་བྱས་ཞིག་ལ་བཤད་ཅིང་། བློ་བརྟན་གྱིས་ཀྱང་། ཐེག་པ་ གསུམ་གྱི་རིགས་སུ་སོ་སོར་ངེས་པའི་སྐྱེ་མཆེད་དྲུག་གི་ཁྱད་པར་ཐོག་མེད་ནས་གནས་པ་ ཞིག་ཡོད་པར་བཤད་པ་ལྟར་སྤྱིར་ཐར་བའི་བློ་ཡོད་པའི་སེམས་ཅན་གྱི་རིགས་སོ། །བཞི་པ་ ནི། བྱེ་བྲག་ཐེག་དམན་གྱི་རིགས་ཅན་ནོ། ། ལྔ་པ་ནི། ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་རིགས་ཅན་ནོ། །ཡང་སེམས་ཅན་གྱི་རིགས་གསུམ་བཤད་ དེ། མཛོད་ལས། འཕགས་དང་འཚམས་མེད་བྱེད་པ་དག །ཡང་དག་ལོག་པ་ཉིད་དུ་ངེས། ། ཞེས་ཏེ། ཡང་དག་པ་ཉིད་དུ་ངེས་པའི། ལོག་པ་ཉིད་དུ་ངེས་པའི། མ་ངེས་པའི་སེམས་ཅན་ ནོ། །དང་པོ་ནི། འཕགས་པ། གཉིས་པ་འཚམས་མེད་བྱེད་པ། གསུམ་པ་ནི། དེ་གཉིས་གང་ ཡང་མིན་པའི་སེམས་ཅན་ནོ། ། དེ་རྣམས་ཀྱི་ནང་ནས་འཁོར་བ་ཉིད་ལ་དགའ་{བའི་སེམས་ཅན་[བ་དེ་]རྣམས་ཡིད་ འབྱུང་སྐྱོ་བ་བསྐྱེད་ཅེས་པའི་དོན་ནོ། །འཁོར་བ་ལས་ཡིད་མ་བྱུང་པའི། །སེམས་ཅན་ཐར་ 3-86 པའི་དོན་གཉེར་མིན། །སྡུག་བསྔལ་གྱིས་གདུངས་མེད་པར་ཡང་། །སྐྱེ་བོ་སྐྱོ་བ་སྐྱེ་མ་ཡིན། ། ཞེས་ཚད་མ་རྒྱན་དུ་དྲངས་པ་ལྟར། སོ་སོའི་སྐྱེ་བོ་དག་འཁོར་བའི་སྡུག་བསྔལ་གྱིས་གདུངས་ བས་ཡིད་འབྱུང་སྟེ། ཐར་བ་ཐོབ་འདོད་ཀྱི་བློ་སྐྱེས་ཏེ། མདོ་ལས། དགེ་སློང་དག་ཁྱེད་སྐྱོ་བར་ བྱ། ཡིད་དབྱུང་བར་བྱའོ། །ཞེས་དང་། བསླབ་བཏུས་ལས། འདོད་པ་ནི་གནོད་པ་ཐམས་ཅད་ ཀྱི་རྩ་བ་སྟེ་དེ་དག་གིས་ཤིན་ཏུ་ཡིད་དབྱུང་བར་བྱའོ། །ཞེས་དང་། འདོད་པ་ལ་གདམས་པའི་ མདོ་ལས་ཀྱང་། དགེ་སློང་འདོད་པ་རྣམས་ལས་སེམས་ཟློག་ཤིག ལམ་འདི་ནི་འཇིགས་པ་ དང་བཅས་པའོ། །རབ་ཏུ་འཇིགས་པ་དང་བཅས་པའོ། །ཚེར་མ་དང་བཅས་པའོ། །ཐིབས་ པོ་དང་བཅས་པའོ། །ལམ་གོལ་པའོ། །ལམ་ངན་པའོ། །ལམ་ཁ་བྲག་གོ ། སྐྱེས་བུ་དམ་པ་ མ་ཡིན་པས་བསྟེན་པའོ། །ཞེས་སོགས་དང་། དགེ་སློང་དག་འདོད་པ་རྣམས་ནི་ནད་དང་། འབྲས་དང་། ཟུག་རྔུ་དང་། སྡིག་པ་དང་། སྡིག་པའི་རྩ་བ་དང་། ཤ་དང་བཅས་པའི་མཆིལ་མ་ ལྟ་བ
【現代漢語翻譯】 正如所說，'生起厭離心，進入寂靜之道'，這似乎意味著輪迴是無盡的。然而，對於那些極難從中解脫，卻又貪戀輪迴的強烈慾望者，如果他們也能從輪迴中解脫，那其他人就更不用說了。這表明了上師不可思議的事業，因此才這樣說。 應該這樣解釋。 第二種是外道。 第三種是六處（眼、耳、鼻、舌、身、意）的差別所形成的自性種姓，在聖者無著的《聲聞地》、《菩薩地》和《寶性論》的註釋中都有提到。海云也說，這種六處的差別是一種和合而成的事物。善慧也說，存在著一種從無始以來就存在的，決定了三乘（聲聞乘、緣覺乘、菩薩乘）各自種姓的六處差別。總的來說，這是指具有解脫意願的眾生的種姓。 第四種是小乘種姓。 第五種是大乘種姓。此外，還有三種眾生的種姓，如《俱舍論》所說：'聖者與造無間罪者，決定是正與邪。'也就是說，決定是正的，決定是邪的，以及不決定的眾生。 第一種是聖者。 第二種是造無間罪者。 第三種是既非聖者也非造無間罪者的眾生。 在這些眾生中，那些貪戀輪迴的眾生，正是要生起厭離心的對象。對於不厭離輪迴的眾生來說，他們不會尋求解脫。如果沒有痛苦的折磨，人們也不會生起厭離心。'正如引自《量理寶藏論》所說：'各自的凡夫，因輪迴的痛苦所折磨而生起厭離心，從而產生想要獲得解脫的意願。'正如經中所說：'比丘們，你們應當生起厭離心，應當感到厭倦。'《學集論》中說：'慾望是所有危害的根源，應當對它們感到極度的厭倦。'《勸誡慾望經》中也說：'比丘，從慾望中轉移你的心，這條道路充滿了恐懼，非常可怕，佈滿了荊棘，非常稠密，是條歧途，是條惡道，是懸崖峭壁，不是聖人所應行走的。'等等。比丘們，慾望就像疾病、膿瘡、箭傷、罪惡、罪惡的根源，以及帶有血肉的唾液。'
【English Translation】 As it is said, 'Generate renunciation and enter the path of peace,' it seems to imply that samsara is endless. However, if even those with strong desires who are difficult to liberate from samsara can be liberated, what need is there to mention others? This demonstrates the inconceivable activities of the lama, and that is why it is said. This should be explained. The second is the Tirthikas (non-Buddhists). The third is the lineage of nature distinguished by the six sense bases (eye, ear, nose, tongue, body, and mind), which is mentioned in Asanga's Hearer Level, Bodhisattva Level, and the commentary on the Uttaratantra. The Ocean of Clouds also says that such a distinction of the six sense bases is a composite phenomenon. Lodro Ten also says that there exists a distinction of the six sense bases that determines the lineages of the three vehicles (Śrāvakayāna, Pratyekabuddhayāna, and Bodhisattvayāna) from beginningless time. In general, it refers to the lineage of sentient beings who have the intention to be liberated. The fourth is the lineage of the Lesser Vehicle. The fifth is the lineage of the Great Vehicle. Furthermore, there are three lineages of sentient beings, as stated in the Abhidharmakośa: 'Those who are noble and those who commit the five heinous crimes are definitely right and wrong.' That is, those who are definitely right, those who are definitely wrong, and those who are not definite sentient beings. The first is the noble ones. The second is those who commit the five heinous crimes. The third is sentient beings who are neither noble nor commit the five heinous crimes. Among these, it is those sentient beings who delight in samsara that are meant to generate revulsion. Sentient beings who do not have revulsion for samsara do not seek liberation. Without being tormented by suffering, people do not generate revulsion. As quoted from the Ornament of Valid Cognition: 'Ordinary individuals, tormented by the suffering of samsara, generate revulsion, thereby giving rise to the desire to attain liberation.' As stated in the sutra: 'Monks, you should generate revulsion, you should feel weary.' The Compendium of Trainings states: 'Desire is the root of all harm, one should be extremely weary of them.' Also, in the Sutra on Admonishing Desire, it says: 'Monks, turn your minds away from desires, this path is full of fear, extremely frightening, full of thorns, very dense, a wrong path, a bad path, a cliff, frequented by those who are not noble.' and so on. Monks, desires are like disease, boils, arrow wounds, sin, the root of sin, and saliva mixed with flesh.'
ུ་སྟེ། འདོད་པ་དག་ནི་འཆི་བ་མི་རྟག་པ་གསོག བརྫུན་པ་བསླུ་བའི་ཆོས་ཅན་ཏེ། འདོད་ པ་རྣམས་ནི་རྨི་ལམ་ལྟ་བུ་ཡིན་ཞིང་འདི་དག་ནི་བྱིས་པ་འབྲིད་པའོ། །ཞེས་སོགས་འདོད་ པའི་ཡོན་ཏན་དང་འདོད་པ་ཚོལ་བའི་ཉེས་དམིགས་མང་དུ་གསུངས་ནས་དགེ་སློང་{གཅིག་ [དག་]གིས་འདོད་པ་རྣམས་ལས་སེམས་ཟློག་ཤིག འདི་ནི་འདོད་པ་བཙལ་བའི་དུས་མ་ ཡིན་གྱི་ཆོས་བཙལ་བའི་དུས་ཡིན་ནོ། །ཞེས་སོ། །གཞན་ཡང་སྔར་ལུང་དྲངས་པའི་རྒྱ་ཆེར་ རོལ་པའི་ལུང་སོགས་ཀྱིས་ཀྱང་འདོད་པའི་ཡོན་ཏན་ལ་ཆགས་པ་སྤང་ཞིང་། ཆོས་བཞི་པའི་ མདོར། རྒྱལ་པོའི་ཕོ་བྲང་ག་ལ་དགའ། །ལྦུ་བའི་སྙིང་བོ་ག་ལ་ཡོད། །ལོངས་སྤྱོད་རྟག་པ་ག་ ལ་ཡིན། །ལོངས་སྤྱོད་དག་ནི་འབབ་ཆུ་བཞིན། གྲུ་དེ་འདྲ་བར་ཁྱིམ་དེ་འདྲ། །མེ་ཏོག་ཅི་འདྲ་ གཟུགས་དེ་བཞིན། །སྲོག་ནི་ཆུ་བུར་འདྲ་བ་ཡིན། །ཞེས་སོགས་དང་། རྒྱལ་པོ་ལ་གདམས་ པའི་མདོ་ལས་ཀྱང་། དཔེ་སྔོན་དུ་བཏང་སྟེ། རྒྱལ་བོ་ཆེན་པོ་དེ་བཞིན་དུ་འཇིགས་ 3-87 པ་ཆེན་པོ་བཞི་བོ་འདི་དག་འོངས་ཏེ། དེ་དག་ལ་མགྱོགས་པས་བྲོས་པའམ། སྟོབས་ ཀྱིས་བཟློག་པའམ། ནོར་གྱིས་བཟློག་པའམ། རྫས་དང་སྔགས་དང་སྨན་རྣམས་ཀྱིས་བཟློག་ པར་སླ་བ་མ་ཡིན་ནོ། །བཞི་གང་ཞེ་ན། རྒ་བ་དང་། ན་བ་དང་། འཆི་བ་དང་། རྒུད་པའོ། ། རྒྱལ་བོ་ཆེན་པོ་རྒ་བ་ནི་དར་ལ་བབ་པ་འཇོམས་ཤིང་འོང་། ནད་ནི་ནད་མེད་པ་འཇོམས་ ཤིང་འོང་། རྒུད་པ་ནི་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་ཐམས་ཅད་འཇོམས་ཤིང་འོང་། འཆི་བ་ནི་སྲོག་ འཇོམས་ཤིང་འོང་སྟེ། དེ་དག་ལ་ནི་[མགྱོགས་པས་བྲོས་པའམ། ]སྟོབས་ཀྱིས་བཟློག་པའམ། ནོར་གྱིས་བཟློག་པའམ། རྫས་དང་སྔགས་དང་སྨན་རྣམས་ཀྱིས་ཞི་བར་བྱ་བར་སླ་བ་མ་ཡིན་ ནོ། །ཞེས་དང་། རྒྱལ་བོ་ཆེན་པོ་འཆི་བདག་གི་གསལ་ཤིང་གིས་ཕུག་སྟེ། རྒྱགས་པ་དང་ནི་ བྲལ། མགོན་ནི་མེད། སྐྱབས་ནི་མེད། དཔུང་གཉེན་ནི་མེད། བཤེས་ནི་མེད། ཚིགས་ནི་ འབྱེད་འབྲལ། ཤ་དང་ཁྲག་ནི་སྐམས། ལུས་ནི་ནད་ཀྱིས་གདུངས། སྐོམ་ནི་སྐོམ། བཞིན་ནི་ འགྱུར། རྐང་ལག་ནི་གཡོབ། ལས་ནི་མི་ནུས། མཐུ་ནི་མེད། ཁ་ཆུ་དང་། གཅིན་དང་། ངན་ སྐྱུགས་ཀྱིས་ནི་ལུས་ལ་གོས། མིག་དང་། རྣ་བ་དང་། སྣ་དང་། ལྕེ་དང་། ལུས་ཀྱི་དབང་པོ་ དག་ནི་འགག སྐྱིགས་བུ་ནི་འབྱུང་། སྒྲ་ངར་ངར་པོ་ནི་འདོན། སྨན་པས་ནི་བོར། སྨན་དང་། ཁ་ཟས་དང་། བཟའ་བ་དང་། ཟས་དང་། {ཐུག་པ་ཐམས་ཅད་[བྱུག་རྣམས་]ཀྱིས་ནི་གླེས་ལ་ བོར་ཏེ། འགྲོ་བ་གཞན་དག་ཏུ་ནི་འགྲོ་བར་ཆས། མལ་གྱི་ཐ་མ་ལ་ནི་ཉལ། ཐོག་མ་མེད་པའི་ སྐྱེ་བ་དང་། རྒ་བ་དང་། འཆི་བའི་འཁོར་བའི་རྒྱུད་དུ་ནུབ་སྲོག་ནི་ཅུང་ཟད་ཅིག་ལུས། གཤིན་ རྗེའི་མིས་ནི་འཇིགས། སྐྲག་བྱུར་གྱི་དབང་དུ་ནི་སོང་། དབུགས་རྒྱུ་བ་ནི་ཆད། ཁ་དང
【現代漢語翻譯】 慾望是死亡和無常的積累，是虛假的、具有欺騙性的本質。慾望就像一場夢，它們引誘著孩子們。』等等，佛陀講述了許多關於慾望的優點和追求慾望的過患，然後一位比丘說：『從慾望中轉移你的心吧！現在不是追求慾望的時候，而是追求佛法的時候。』此外，正如先前引用的《大乘莊嚴經論》等經文也勸誡我們放棄對慾望的執著。《四法經》中說：『國王的宮殿有什麼可高興的？泡沫的精華在哪裡？享受是永恒的嗎？享受就像流水。房屋就像船隻，外貌就像花朵，生命就像水泡。』等等。在《教誡國王經》中也用比喻來說明：『偉大的國王啊，有四種巨大的恐懼會降臨，難以用速度逃脫，難以用力量抵抗，難以用財富阻止，也難以用藥物、咒語和草藥來阻止。這四種是什麼呢？是衰老、疾病、死亡和衰敗。偉大的國王啊，衰老會摧毀青春，疾病會摧毀健康，衰敗會摧毀一切繁榮，死亡會摧毀生命。對於這些，難以用速度逃脫，難以用力量抵抗，難以用財富阻止，也難以用藥物、咒語和草藥來平息。』經中還說：『偉大的國王啊，死主用死亡之箭刺穿，沒有財富，沒有保護，沒有庇護，沒有盟友，沒有朋友，關節分離，血肉乾涸，身體被疾病折磨，口渴難耐，容顏改變，手腳顫抖，無力行動，失去力量，身體被唾液、尿液和嘔吐物覆蓋，眼睛、耳朵、鼻子、舌頭和身體的感官都停止運作，打嗝不止，發出粗重的聲音，醫生也放棄了治療，藥物、食物、飲料和各種湯藥都被浪費了。他準備前往其他的存在狀態，躺在最後的床上，沉浸在無始以來的生、老、死的輪迴之中，生命只剩下一點點，被閻羅王的使者恐嚇，屈服於恐懼，呼吸停止，嘴巴和 鼻子都塌陷。』
【English Translation】 Desires are the accumulation of death and impermanence, being false and of a deceptive nature. Desires are like a dream, and they entice children.』 And so forth, the Buddha spoke extensively about the virtues of desires and the faults of seeking them, after which a certain monk said, 『Turn your mind away from desires! This is not the time to seek desires, but the time to seek the Dharma.』 Furthermore, as previously quoted, the scriptures such as the Extensive Play Sutra also exhort us to abandon attachment to the virtues of desires. In the Sutra of Four Dharmas: 『What is there to rejoice in a king』s palace? Where is the essence of a bubble? Is enjoyment permanent? Enjoyment is like flowing water. A house is like a boat, an appearance is like a flower, and life is like a water bubble.』 And so forth. In the Sutra of Advice to the King, it is also illustrated with an analogy: 『Great king, in the same way, these four great fears will come, and it is not easy to escape them with speed, to resist them with strength, to avert them with wealth, or to pacify them with substances, mantras, and medicines. What are the four? They are aging, sickness, death, and decay. Great king, aging comes destroying youth, sickness comes destroying health, decay comes destroying all prosperity, and death comes destroying life. For these, it is not easy to escape with speed, to resist with strength, to avert with wealth, or to pacify with substances, mantras, and medicines.』 And: 『Great king, pierced by the dart of the Lord of Death, without possessions, without a protector, without refuge, without allies, without friends, the joints separate, the flesh and blood dry up, the body is tormented by disease, thirst is unquenchable, the complexion changes, the hands and feet tremble, one is unable to act, there is no strength, the body is covered with saliva, urine, and vomit, the senses of the eyes, ears, nose, tongue, and body cease to function, hiccups arise, harsh sounds are emitted, the doctor abandons treatment, medicines, food, drink, and all kinds of [ointments] are wasted. He prepares to go to other states of existence, lies on the final bed, immersed in the beginningless cycle of birth, aging, and death, life remains only a little, threatened by the messengers of Yama (死神), succumbing to fear, the breath ceases, and the mouth and nose collapse.』
་སྣ་ནི་ གདངས། སོ་ནི་གཙིགས། སྦྱིན་པ་སྦྱིན་ནོ་ཞེས་དེ་སྐད་གསོལ་བ་ནི་འདེབས། ལས་ཀྱི་སྲིད་ པ་ནས་ཡང་སྲིད་པ་ལ་ནི་འཇུག གཅིག་པུ་ལས་གཉིས་སུ་མེད་དེ། འཇིག་རྟེན་འདི་ནི་འདོར། འཇིག་རྟེན་ཕ་རོལ་ཏུ་ནི་འགྲོསྐྱབས་ཆེན་པོ་ནི་འདེགས། མུན་པ་ཆེན་པོར་ནི་ཞུགས། གཡང་ 3-88 ས་ཆེན་པོར་ནི་ལྷུང་། ཁྲོད་སྟུག་པོར་ནི་འཇུག །དགོན་པ་ཆེན་པོར་ནི་འགྲོརྒྱ་མཚོ་ཆེན་པོས་ ནི་འཁྱེར། ལས་ཀྱི་རླུང་གིས་ནི་བདས། ས་ཚུགས་མེད་པའི་ཕྱོགས་སུ་ནི་འགྲོ་བ་ན། ཆོས་མ་ གཏོགས་པ་མགོན་གཞན་མེད། སྐྱབས་གཞན་མེད། དཔུང་གཉེན་གཞན་མེད་དོ། །རྒྱལ་པོ་ ཆེན་པོ་[ཆོས་]ནི་དེའི་ཚེ་དེའི་དུས་ན། གླིང་ཆེན་པོ་དང་། གནས་དང་། མགོན་དང་། སྐྱབས་ དང་། དཔུང་གཉེན་དང་། སྟོན་པར་འགྱུར་རོ། །རྒྱལ་པོ་ཆེན་པོ་དེའི་ཚེ་འདི་སྙམ་དུ་སེམས་ ཏེ། ཀྱེ་ཧུད་གང་དུ་འགྲོ་བར་འགྱུར། ཕྱོགས་གར་འགྲོ་བར་འགྱུར། གང་དུ་ཡོངས་སུ་འཛིན་ པར་བྱེད་པར་འགྱུར། བདག་གི་མར་ནི་སུ་ཞིག་འགྱུར་སྙམ་པ་ལས། དེས་སེམས་ཅན་ དམྱལ་བར་སྐྱེ་བ་མཐོང་བར་འགྱུར་ན། འདི་ལྟ་སྟེ། མནར་མེད་པ་དང་། ཚ་བ་དང་། རབ་ ཏུ་ཚ་བ་ལ་སོགས་པའི་སེམས་ཅན་དམྱལ་བ་རྣམས་སུ་ལོ་མང་པོ། ལོ་བརྒྱ་ཕྲག་མང་པོ། ལོ་ སྟོང་ཕྲག་མང་པོར་སྡུག་བསྔལ་ཆེན་པོ། སྡུག་བསྔལ་མི་ཟད་པ། དྲག་པ། རྩུབ་པ། ཡིད་དུ་ མི་འོང་བའི་ཚོར་བ་མྱོང་སྟེ་ཞེས་སོགས་ནས་རྒྱལ་པོ་ཆེན་པོ་དེ་ལྟ་བས་ན། ཁྱོད་ཀྱིས་མི་རྟག་ པར་ལྟ་ཞིང་། ཟད་པ་དང་། {ངེས་[དེངས་]པར་ལྟ་བར་བྱ་སྟེ། འཆི་བས་འཇིགས་ཤིང་སྐྲག་ པར་བྱའོ། །ཆོས་ཀྱི་རྒྱལ་སྲིད་གྱིས་ཤིག ཆོས་མ་ཡིན་པ་ནི་མི་བྱའོ། །ཁྱོད་ཆོས་དང་མཐུན་ པར་གྱིས་ཤིག ཆོས་མ་ཡིན་པ་དང་མཐུན་པར་མི་བྱའོ། །དེ་ཅིའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། རྒྱལ་པོ་ཆེན་ པོ་ཁྱོད་ཀྱིས་ལུས་འདི་ལྟར་ལེགས་པར་ཡོངས་སུ་བསྲུང་། ལེགས་པར་ཡོངས་སུ་བཙས་པ་ ཡང་འཆི་བའི་དུས་བྱེད་པར་འགྱུར་རོ། །ཡོན་ཏན་ཐམས་ཅད་དང་ལྡན་ཞིང་། ཤིན་ཏུ་ཡུན་ རིང་བོར་བཟའ་བ་དང་བཅའ་བ་དང་མྱང་པ་དང་། ངོམས་པར་འགྱུར་བ་{གསོད་[བསོད་ ]པ་དང་གཙང་མ་མང་པོས་ཚིམ་པར་{བྱས་ཏེ[བྱ་སྟེ]། སྐྱེད་བསྐྱེད་པ་ཡང་ཐ་མའི་མལ་ན་ འདུག་པའི་ཚེ་སྨན་པས་བོར་ཞིང་སྨན་དང་ཁ་ཟས་དང་། བཟའ་བ་དང་{ཐུག་[བྱུག་]པས་ ཀྱང་གླེས་ལ་བོར་ནས་བཀྲེས་པ་དང་སྐོམ་པས་ཉེན་ཅིང་ཡིད་མི་བདེ་བར་འཆི་བའི་དུས་བྱེད་ 3-89 པར་འགྱུར་རོ། །ཞེས་སོགས་ནས་རྒྱལ་པོ་ཆེན་པོ་འདུ་བྱེད་ཐམས་ཅད་ནི་དེ་ལྟར་མི་རྟག་པ་ དེ་ལྟར་མི་བརྟན་པ་ཞེས་སོགས་རྒྱ་ཆེར་འབྱུང་ངོ་། །འདུལ་བ་ལུང་སོགས་ལས། བསགས་ པ་ཀུན་གྱི་མཐར་ཟད་ཅིང་། །མཐོན་པོའི་མཐའ་ནི་དམའ་བ་ཡིན། །འདུས་པའི་མཐའ་ནི་ འབྲལ་བ་སྟེ། །སྐྱེས་པའི་མཐའ་ནི་འཆི་བ་ཡ
【現代漢語翻譯】 སྣ་ནི་གདངས། (Sna ni gdangs) 鼻子是梁木。 སོ་ནི་གཙིགས། (So ni gtsigs) 牙齒是門閂。 སྦྱིན་པ་སྦྱིན་ནོ་ཞེས་དེ་སྐད་གསོལ་བ་ནི་འདེབས། (Sbyin pa sbyin no zhes de skad gsol ba ni 'debs) 佈施啊佈施，如此祈願。 ལས་ཀྱི་སྲིད་པ་ནས་ཡང་སྲིད་པ་ལ་ནི་འཇུག (Las kyi srid pa nas yang srid pa la ni 'jug) 從業力的存在進入又一個存在。 གཅིག་པུ་ལས་གཉིས་སུ་མེད་དེ། (Gcig pu las gnyis su med de) 獨自一人，沒有第二者。 འཇིག་རྟེན་འདི་ནི་འདོར། ('Jig rten 'di ni 'dor) 拋棄這個世界。 འཇིག་རྟེན་ཕ་རོལ་ཏུ་ནི་འགྲོ (』Jig rten pha rol tu ni 'gro) 去往另一個世界。 སྐྱབས་ཆེན་པོ་ནི་འདེགས། (Skyabs chen po ni 'degs) 舉起巨大的庇護。 མུན་པ་ཆེན་པོར་ནི་ཞུགས། (Mun pa chen por ni zhugs) 進入巨大的黑暗。 གཡང་ས་ཆེན་པོར་ནི་ལྷུང་། (G.yang sa chen por ni lhung) 墜入巨大的懸崖。 ཁྲོད་སྟུག་པོར་ནི་འཇུག (Khrod stug por ni 'jug) 進入茂密的叢林。 དགོན་པ་ཆེན་པོར་ནི་འགྲོ (Dgon pa chen por ni 'gro) 去往巨大的寺廟。 རྒྱ་མཚོ་ཆེན་པོས་ནི་འཁྱེར། (Rgya mtsho chen pos ni 'khyer) 被巨大的海洋帶走。 ལས་ཀྱི་རླུང་གིས་ནི་བདས། (Las kyi rlung gis ni bdas) 被業力的風驅趕。 ས་ཚུགས་མེད་པའི་ཕྱོགས་སུ་ནི་འགྲོ་བ་ན། (Sa tshugs med pa'i phyogs su ni 'gro ba na) 在前往沒有立足之地的方向時。 ཆོས་མ་གཏོགས་པ་མགོན་གཞན་མེད། (Chos ma gtogs pa mgon gzhan med) 除了佛法，沒有其他的保護者。 སྐྱབས་གཞན་མེད། (Skyabs gzhan med) 沒有其他的庇護。 དཔུང་གཉེན་གཞན་མེད་དོ། (Dpung gnyen gzhan med do) 沒有其他的親友。 རྒྱལ་པོ་ཆེན་པོ་[ཆོས་]ནི་དེའི་ཚེ་དེའི་དུས་ན། (Rgyal po chen po [chos] ni de'i tshe de'i dus na) 偉大的國王[佛法]在那時那刻。 གླིང་ཆེན་པོ་དང་། (Gling chen po dang) 成為巨大的洲。 གནས་དང་། (Gnas dang) 成為住所。 མགོན་དང་། (Mgon dang) 成為保護者。 སྐྱབས་དང་། (Skyabs dang) 成為庇護。 དཔུང་གཉེན་དང་། (Dpung gnyen dang) 成為親友。 སྟོན་པར་འགྱུར་རོ། (Ston par 'gyur ro) 成為導師。 རྒྱལ་པོ་ཆེན་པོ་དེའི་ཚེ་འདི་སྙམ་དུ་སེམས་ཏེ། (Rgyal po chen po de'i tshe 'di snyam du sems te) 偉大的國王那時如此想到。 ཀྱེ་ཧུད་གང་དུ་འགྲོ་བར་འགྱུར། (Kye hud gang du 'gro bar 'gyur) 唉，我將去往何處？ ཕྱོགས་གར་འགྲོ་བར་འགྱུར། (Phyogs gar 'gro bar 'gyur) 我將前往哪個方向？ གང་དུ་ཡོངས་སུ་འཛིན་པར་བྱེད་པར་འགྱུར། (Gang du yongs su 'dzin par byed par 'gyur) 我將在何處被完全接納？ བདག་གི་མར་ནི་སུ་ཞིག་འགྱུར་སྙམ་པ་ལས། (Bdag gi mar ni su zhig 'gyur snyam pa las) 誰將成為我的母親？ དེས་སེམས་ཅན་དམྱལ་བར་སྐྱེ་བ་མཐོང་བར་འགྱུར་ན། (Des sems can dmyal bar skye ba mthong bar 'gyur na) 他將看到眾生轉生到地獄。 འདི་ལྟ་སྟེ། (』Di lta ste) 例如： མནར་མེད་པ་དང་། (Mnar med pa dang) 無間地獄。 ཚ་བ་དང་། (Tsha ba dang) 炎熱地獄。 རབ་ཏུ་ཚ་བ་ལ་སོགས་པའི་སེམས་ཅན་དམྱལ་བ་རྣམས་སུ་ལོ་མང་པོ། (Rab tu tsha ba la sogs pa'i sems can dmyal ba rnams su lo mang po) 在極熱等地獄中，眾生經歷多年。 ལོ་བརྒྱ་ཕྲག་མང་པོ། (Lo brgya phrag mang po) 數百年。 ལོ་སྟོང་ཕྲག་མང་པོར་སྡུག་བསྔལ་ཆེན་པོ། (Lo stong phrag mang por sdug bsngal chen po) 數千年遭受巨大的痛苦。 སྡུག་བསྔལ་མི་ཟད་པ། (Sdug bsngal mi zad pa) 無盡的痛苦。 དྲག་པ། (Drag pa) 劇烈的。 རྩུབ་པ། (Rtsub pa) 粗暴的。 ཡིད་དུ་མི་འོང་བའི་ཚོར་བ་མྱོང་སྟེ་ཞེས་སོགས་ནས་རྒྱལ་པོ་ཆེན་པོ་དེ་ལྟ་བས་ན། (Yid du mi 'ong ba'i tshor ba myong ste zhes sogs nas rgyal po chen po de lta bas na) 體驗著令人不悅的感受，因此偉大的國王啊！ ཁྱོད་ཀྱིས་མི་རྟག་པར་ལྟ་ཞིང་། (Khyod kyis mi rtag par lta zhing) 你應當視一切為無常。 ཟད་པ་དང་། (Zad pa dang) 衰敗。 ངེས་[དེངས་]པར་ལྟ་བར་བྱ་སྟེ། (Nges [dengs] par lta bar bya ste) 視其為確定[穩固]。 འཆི་བས་འཇིགས་ཤིང་སྐྲག་པར་བྱའོ། ('Chi bas 'jigs shing skrag par bya'o) 應當對死亡感到恐懼和害怕。 ཆོས་ཀྱི་རྒྱལ་སྲིད་གྱིས་ཤིག (Chos kyi rgyal srid gyis shig) 奉行佛法的統治。 ཆོས་མ་ཡིན་པ་ནི་མི་བྱའོ། (Chos ma yin pa ni mi bya'o) 不要行非法之事。 ཁྱོད་ཆོས་དང་མཐུན་པར་གྱིས་ཤིག (Khyod chos dang mthun par gyis shig) 你應當與佛法相合。 ཆོས་མ་ཡིན་པ་དང་མཐུན་པར་མི་བྱའོ། (Chos ma yin pa dang mthun par mi bya'o) 不要與非法之事相合。 དེ་ཅིའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། (De ci'i phyir zhe na) 這是為什麼呢？ རྒྱལ་པོ་ཆེན་པོ་ཁྱོད་ཀྱིས་ལུས་འདི་ལྟར་ལེགས་པར་ཡོངས་སུ་བསྲུང་། (Rgyal po chen po khyod kyis lus 'di ltar legs par yongs su bsrung) 偉大的國王啊，你如此精心守護的身體。 ལེགས་པར་ཡོངས་སུ་བཙས་པ་ཡང་འཆི་བའི་དུས་བྱེད་པར་འགྱུར་རོ། (Legs par yongs su btsas pa yang 'chi ba'i dus byed par 'gyur ro) 即使是被精心養育，也終將面臨死亡。 ཡོན་ཏན་ཐམས་ཅད་དང་ལྡན་ཞིང་། (Yon tan thams cad dang ldan zhing) 具備一切功德。 ཤིན་ཏུ་ཡུན་རིང་བོར་བཟའ་བ་དང་བཅའ་བ་དང་མྱང་པ་དང་། (Shin tu yun ring bor bza' ba dang bca' ba dang myang pa dang) 長期享受食物、飲料和品嚐。 ངོམས་པར་འགྱུར་བ་{གསོད་[བསོད་]}(Ngoms par 'gyur ba {gsod [bsod]}) 感到滿足{殺戮[福德]}。 པ་དང་གཙང་མ་མང་པོས་ཚིམ་པར་{བྱས་ཏེ[བྱ་སྟེ]}(Pa dang gtsang ma mang pos tshim par {byas te [bya ste]}) 並以許多純凈之物感到滿足{已做[應做]}。 སྐྱེད་བསྐྱེད་པ་ཡང་ཐ་མའི་མལ་ན་འདུག་པའི་ཚེ་སྨན་པས་བོར་ཞིང་སྨན་དང་ཁ་ཟས་དང་། (Skyed bskyed pa yang tha ma'i mal na 'dug pa'i tshe sman pas bor zhing sman dang kha zas dang) 即使是被養育長大，在臨終之時，醫生也會放棄，藥物和食物。 བཟའ་བ་དང་{ཐུག་[བྱུག་]}པས་ཀྱང་གླེས་ལ་བོར་ནས་བཀྲེས་པ་དང་སྐོམ་པས་ཉེན་ཅིང་ཡིད་མི་བདེ་བར་འཆི་བའི་དུས་བྱེད་(Bza' ba dang {thug [byug]} pas kyang gles la bor nas bkres pa dang skom pas nyen cing yid mi bde bar 'chi ba'i dus byed) 即使是食物和{接觸[塗抹]}也無濟於事，最終因飢渴交迫，心懷不安地死去。 པར་འགྱུར་རོ། (Par 'gyur ro) 將會面臨死亡。 ཞེས་སོགས་ནས་རྒྱལ་པོ་ཆེན་པོ་འདུ་བྱེད་ཐམས་ཅད་ནི་དེ་ལྟར་མི་རྟག་པ་དེ་ལྟར་མི་བརྟན་པ་ཞེས་སོགས་རྒྱ་ཆེར་འབྱུང་ངོ་། (Zhes sogs nas rgyal po chen po 'du byed thams cad ni de ltar mi rtag pa de ltar mi brtan pa zhes sogs rgya cher 'byung ngo) 因此，偉大的國王啊，一切有為法都是如此無常，如此不穩定，等等，廣為流傳。 འདུལ་བ་ལུང་སོགས་ལས། ('Dul ba lung sogs las) 出自《律藏》等。 བསགས་པ་ཀུན་གྱི་མཐར་ཟད་ཅིང་། (Bsags pa kun gyi mthar zad cing) 積聚終將耗盡。 མཐོན་པོའི་མཐའ་ནི་དམའ་བ་ཡིན། (Mthon po'i mtha' ni dma' ba yin) 高聳終將低落。 འདུས་པའི་མཐའ་ནི་འབྲལ་བ་སྟེ། ('Dus pa'i mtha' ni 'bral ba ste) 聚合終將離散。 སྐྱེས་པའི་མཐའ་ནི་འཆི་བ་ཡི། (Skyes pa'i mtha' ni 'chi ba yi) 出生終將死亡。
【English Translation】 སྣ་ནི་གདངས། (Sna ni gdangs) The nose is the beam. སོ་ནི་གཙིགས། (So ni gtsigs) The teeth are the latch. སྦྱིན་པ་སྦྱིན་ནོ་ཞེས་དེ་སྐད་གསོལ་བ་ནི་འདེབས། (Sbyin pa sbyin no zhes de skad gsol ba ni 'debs) Giving, oh giving, thus I pray. ལས་ཀྱི་སྲིད་པ་ནས་ཡང་སྲིད་པ་ལ་ནི་འཇུག (Las kyi srid pa nas yang srid pa la ni 'jug) From the existence of karma, entering another existence. གཅིག་པུ་ལས་གཉིས་སུ་མེད་དེ། (Gcig pu las gnyis su med de) Alone, there is no second. འཇིག་རྟེན་འདི་ནི་འདོར། ('Jig rten 'di ni 'dor) Abandon this world. འཇིག་རྟེན་ཕ་རོལ་ཏུ་ནི་འགྲོ (』Jig rten pha rol tu ni 'gro) Go to the other world. སྐྱབས་ཆེན་པོ་ནི་འདེགས། (Skyabs chen po ni 'degs) Raise the great refuge. མུན་པ་ཆེན་པོར་ནི་ཞུགས། (Mun pa chen por ni zhugs) Enter the great darkness. གཡང་ས་ཆེན་པོར་ནི་ལྷུང་། (G.yang sa chen por ni lhung) Fall into the great abyss. ཁྲོད་སྟུག་པོར་ནི་འཇུག (Khrod stug por ni 'jug) Enter the dense forest. དགོན་པ་ཆེན་པོར་ནི་འགྲོ (Dgon pa chen por ni 'gro) Go to the great monastery. རྒྱ་མཚོ་ཆེན་པོས་ནི་འཁྱེར། (Rgya mtsho chen pos ni 'khyer) Carried away by the great ocean. ལས་ཀྱི་རླུང་གིས་ནི་བདས། (Las kyi rlung gis ni bdas) Driven by the wind of karma. ས་ཚུགས་མེད་པའི་ཕྱོགས་སུ་ནི་འགྲོ་བ་ན། (Sa tshugs med pa'i phyogs su ni 'gro ba na) When going towards a place with no foothold. ཆོས་མ་གཏོགས་པ་མགོན་གཞན་མེད། (Chos ma gtogs pa mgon gzhan med) Other than the Dharma, there is no other protector. སྐྱབས་གཞན་མེད། (Skyabs gzhan med) There is no other refuge. དཔུང་གཉེན་གཞན་མེད་དོ། (Dpung gnyen gzhan med do) There are no other relatives. རྒྱལ་པོ་ཆེན་པོ་[ཆོས་]ནི་དེའི་ཚེ་དེའི་དུས་ན། (Rgyal po chen po [chos] ni de'i tshe de'i dus na) The great king [Dharma] at that time, at that moment. གླིང་ཆེན་པོ་དང་། (Gling chen po dang) Becomes a great continent. གནས་དང་། (Gnas dang) Becomes a dwelling. མགོན་དང་། (Mgon dang) Becomes a protector. སྐྱབས་དང་། (Skyabs dang) Becomes a refuge. དཔུང་གཉེན་དང་། (Dpung gnyen dang) Becomes a relative. སྟོན་པར་འགྱུར་རོ། (Ston par 'gyur ro) Becomes a teacher. རྒྱལ་པོ་ཆེན་པོ་དེའི་ཚེ་འདི་སྙམ་དུ་སེམས་ཏེ། (Rgyal po chen po de'i tshe 'di snyam du sems te) The great king then thought thus: ཀྱེ་ཧུད་གང་དུ་འགྲོ་བར་འགྱུར། (Kye hud gang du 'gro bar 'gyur) Alas, where shall I go? ཕྱོགས་གར་འགྲོ་བར་འགྱུར། (Phyogs gar 'gro bar 'gyur) Which direction shall I go? གང་དུ་ཡོངས་སུ་འཛིན་པར་བྱེད་པར་འགྱུར། (Gang du yongs su 'dzin par byed par 'gyur) Where shall I be fully embraced? བདག་གི་མར་ནི་སུ་ཞིག་འགྱུར་སྙམ་པ་ལས། (Bdag gi mar ni su zhig 'gyur snyam pa las) Who will become my mother? དེས་སེམས་ཅན་དམྱལ་བར་སྐྱེ་བ་མཐོང་བར་འགྱུར་ན། (Des sems can dmyal bar skye ba mthong bar 'gyur na) He will see beings being born in hell. འདི་ལྟ་སྟེ། (』Di lta ste) For example: མནར་མེད་པ་དང་། (Mnar med pa dang) Avici (uninterrupted) hell. ཚ་བ་དང་། (Tsha ba dang) Hot hell. རབ་ཏུ་ཚ་བ་ལ་སོགས་པའི་སེམས་ཅན་དམྱལ་བ་རྣམས་སུ་ལོ་མང་པོ། (Rab tu tsha ba la sogs pa'i sems can dmyal ba rnams su lo mang po) In the hells of extreme heat and so on, beings experience many years. ལོ་བརྒྱ་ཕྲག་མང་པོ། (Lo brgya phrag mang po) Many hundreds of years. ལོ་སྟོང་ཕྲག་མང་པོར་སྡུག་བསྔལ་ཆེན་པོ། (Lo stong phrag mang por sdug bsngal chen po) Many thousands of years of great suffering. སྡུག་བསྔལ་མི་ཟད་པ། (Sdug bsngal mi zad pa) Unending suffering. དྲག་པ། (Drag pa) Intense. རྩུབ་པ། (Rtsub pa) Harsh. ཡིད་དུ་མི་འོང་བའི་ཚོར་བ་མྱོང་སྟེ་ཞེས་སོགས་ནས་རྒྱལ་པོ་ཆེན་པོ་དེ་ལྟ་བས་ན། (Yid du mi 'ong ba'i tshor ba myong ste zhes sogs nas rgyal po chen po de lta bas na) Experiencing unpleasant feelings, therefore, great king! ཁྱོད་ཀྱིས་མི་རྟག་པར་ལྟ་ཞིང་། (Khyod kyis mi rtag par lta zhing) You should view everything as impermanent. ཟད་པ་དང་། (Zad pa dang) Decaying. ངེས་[དེངས་]པར་ལྟ་བར་བྱ་སྟེ། (Nges [dengs] par lta bar bya ste) View it as certain [stable]. འཆི་བས་འཇིགས་ཤིང་སྐྲག་པར་བྱའོ། ('Chi bas 'jigs shing skrag par bya'o) You should fear and be afraid of death. ཆོས་ཀྱི་རྒྱལ་སྲིད་གྱིས་ཤིག (Chos kyi rgyal srid gyis shig) Practice the kingdom of Dharma. ཆོས་མ་ཡིན་པ་ནི་མི་བྱའོ། (Chos ma yin pa ni mi bya'o) Do not do what is not Dharma. ཁྱོད་ཆོས་དང་མཐུན་པར་གྱིས་ཤིག (Khyod chos dang mthun par gyis shig) You should be in accordance with the Dharma. ཆོས་མ་ཡིན་པ་དང་མཐུན་པར་མི་བྱའོ། (Chos ma yin pa dang mthun par mi bya'o) Do not be in accordance with what is not Dharma. དེ་ཅིའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། (De ci'i phyir zhe na) Why is that? རྒྱལ་པོ་ཆེན་པོ་ཁྱོད་ཀྱིས་ལུས་འདི་ལྟར་ལེགས་པར་ཡོངས་སུ་བསྲུང་། (Rgyal po chen po khyod kyis lus 'di ltar legs par yongs su bsrung) Great king, this body that you protect so well. ལེགས་པར་ཡོངས་སུ་བཙས་པ་ཡང་འཆི་བའི་དུས་བྱེད་པར་འགྱུར་རོ། (Legs par yongs su btsas pa yang 'chi ba'i dus byed par 'gyur ro) Even if it is well cared for, it will still face death. ཡོན་ཏན་ཐམས་ཅད་དང་ལྡན་ཞིང་། (Yon tan thams cad dang ldan zhing) Possessing all qualities. ཤིན་ཏུ་ཡུན་རིང་བོར་བཟའ་བ་དང་བཅའ་བ་དང་མྱང་པ་དང་། (Shin tu yun ring bor bza' ba dang bca' ba dang myang pa dang) Enjoying food, drink, and taste for a very long time. ངོམས་པར་འགྱུར་བ་{གསོད་[བསོད་]}(Ngoms par 'gyur ba {gsod [bsod]}) Being satisfied {killing [merit]}. པ་དང་གཙང་མ་མང་པོས་ཚིམ་པར་{བྱས་ཏེ[བྱ་སྟེ]}(Pa dang gtsang ma mang pos tshim par {byas te [bya ste]}) And being satisfied with many pure things {having done [should do]}. སྐྱེད་བསྐྱེད་པ་ཡང་ཐ་མའི་མལ་ན་འདུག་པའི་ཚེ་སྨན་པས་བོར་ཞིང་སྨན་དང་ཁ་ཟས་དང་། (Skyed bskyed pa yang tha ma'i mal na 'dug pa'i tshe sman pas bor zhing sman dang kha zas dang) Even if nurtured and raised, when lying on the final bed, the doctor will abandon, and medicine and food. བཟའ་བ་དང་{ཐུག་[བྱུག་]}པས་ཀྱང་གླེས་ལ་བོར་ནས་བཀྲེས་པ་དང་སྐོམ་པས་ཉེན་ཅིང་ཡིད་མི་བདེ་བར་འཆི་བའི་དུས་བྱེད་(Bza' ba dang {thug [byug]} pas kyang gles la bor nas bkres pa dang skom pas nyen cing yid mi bde bar 'chi ba'i dus byed) Even food and {contact [anointing]} will be of no avail, and one will die in distress, threatened by hunger and thirst. པར་འགྱུར་རོ། (Par 'gyur ro) Will face death. ཞེས་སོགས་ནས་རྒྱལ་པོ་ཆེན་པོ་འདུ་བྱེད་ཐམས་ཅད་ནི་དེ་ལྟར་མི་རྟག་པ་དེ་ལྟར་མི་བརྟན་པ་ཞེས་སོགས་རྒྱ་ཆེར་འབྱུང་ངོ་། (Zhes sogs nas rgyal po chen po 'du byed thams cad ni de ltar mi rtag pa de ltar mi brtan pa zhes sogs rgya cher 'byung ngo) Therefore, great king, all conditioned phenomena are so impermanent, so unstable, and so on, it is widely said. འདུལ་བ་ལུང་སོགས་ལས། ('Dul ba lung sogs las) From the Vinaya Sutra and others. བསགས་པ་ཀུན་གྱི་མཐར་ཟད་ཅིང་། (Bsags pa kun gyi mthar zad cing) Accumulation will eventually be exhausted. མཐོན་པོའི་མཐའ་ནི་དམའ་བ་ཡིན། (Mthon po'i mtha' ni dma' ba yin) Height will eventually be lowered. འདུས་པའི་མཐའ་ནི་འབྲལ་བ་སྟེ། ('Dus pa'i mtha' ni 'bral ba ste) Gathering will eventually be scattered. སྐྱེས་པའི་མཐའ་ནི་འཆི་བ་ཡི། (Skyes pa'i mtha' ni 'chi ba yi) Birth will eventually be death.
ིན། །ཞེས་སོགས་དང་། སྤྱོད་འཇུག་ལས། བུད་ མེད་སོགས་རང་གཞན་གྱི་ལུས་མི་གཙང་བའི་རྫས་ལ་ཆགས་པར་མི་རིགས་ཞེས་[གསུང་པ་ ལྟར་]འཁོར་བ་ལས་ཡིད་འབྱུང་བའི་རྒྱུ་མཚན་སོགས་མཐའ་ཡས་པར་ཤེས་པར་བྱས་ནས་ མ་ཆགས་པར་བྱ་སྟེ། ཐར་པའི་ལམ་ལ་འབད་པར་བྱའོ། །ལམ་གྱི་རིམ་པ་ཡང་མཛོད་ལས། ཚུལ་གནས་ཐོས་དང་བསམ་ལྡན་པས། །སྒོམ་པ་ལ་ནི་རབ་ཏུ་སྦྱོར། །ཞེས་ཏེ། སོ་སོར་ཐར་ བའི་སྡོམ་པ་ལ་གནས་ནས་བདེན་པ་མཐོང་བ་དང་མཐུན་པའི་ཐོས་བསམ་སྒོམ་པ་ལ་བརྩོན་ པར་བྱ་སྟེ། མདོ་ལས། དགེ་སློང་བརྟུན་ཅིང་རྟག་འགྲུས་པས། །ཚུལ་ཁྲིམས་ཡང་དག་བླངས་ བྱས་ནས། །སེམས་དང་ཤེས་རབ་སྒོམ་བྱེད་པ། །སྡུག་བསྔལ་ཟད་པ་ཐོབ་པར་འགྱུར། །ཞེས་ སོ། །འདིར་ཚུལ་ཁྲིམས་ནི་གཙོ་བོར་སོ་སོར་ཐར་པ་རིགས་བདུན་ལ་བཤད་དེ། དགེ་བསྙེན་ ཕ་མ། དགེ་ཚུལ་ཕ་མ། དགེ་ཚུལ་མ་དགེ་སློང་མར་བསྒྲུབ་པའི་སྔོན་དུ་ལོ་གཉིས་ཀྱི་བར་ལ་ ཆོས་དྲུག་དང་རྗེས་སུ་མཐུན་པའི་ཆོས་དྲུག་ལ་སློབ་པའི་དགེ་སློབ་མ་དང་། དགེ་སློང་ཕ་མ་ རྣམས་སོ། །བསྙེན་གནས་ཀྱི་སྡོམ་པ་བསྣན་ནས། མཛོད་དུ། སོ་སོ་ཐར་པ་བརྒྱད་ཅེས་སོ། ། དགེ་སློང་མ་དགེ་ཚུལ་མར་བསྡུས་ཏེ། །རྗེས་སུ་མཐུན་པ་རྣམ་པ་བཞི་ཡིན་ནོ། །ཞེས་སོ། ། ཐོས་སོགས་ལས་བྱུང་བློ་རྣམས་ནི། །མིང་དང་གཉིས་ཀ་དོན་ཡུལ་ཅན། །ཞེས་ཏེ་མིང་དང་ མིང་དོན་གཉིས་ཀ་དང་དོན་ཁོ་ནའི་ཡུལ་ཅན་གྱི་ཤེས་རབ་གསུམ་ཐོས་བསམ་སྒོམ་གསུམ་ གྱི་ཤེས་རབ་ཏུ་མཛོད་ལས་བཤད་ཅིང་། དབྱིག་གཉེན་གྱིས་དེ་ལྟ་ན་བསམ་བྱུང་གི་ཤེས་ རབ་སོགས་མི་འགྲུབ་པས་ཡིད་ཆེས་པའི་ལུང་ཚད་མ་ལས་སྐྱེས་པ་དང་། རིགས་པས་ངེས་ 3-90 པར་བརྟགས་པ་ལས་སྐྱེས་པ་དང་། ཏིང་ངེ་འཛིན་ལས་སྐྱེས་པའི་ཤེས་རབ་གསུམ་ལ་རིམ་པ་ བཞིན་བཤད་དོ། །སྒོམ་པ་ལ་རབ་ཏུ་སྦྱོར་བའི་ཚུལ་ནི། དབུགས་འབྱུང་རྔུབ་དྲན་པ་བསྒོམ་ པ་དང་། མི་སྡུག་པ་བསྒོམ་པ་སོགས་སྔོན་དུ་བཏང་སྟེ་ཞི་གནས་དང་། ཚོགས་ལམ་ནས་དྲན་ པ་ཉེ་བར་བཞག་བསྒོམ་པ་སོགས་ལམ་ལྔའི་ལྷག་མཐོང་གི་ལམ་རྣམས་མཛོད་ལས་བཤད་ པ་ལྟར་ཤེས་པར་བྱའོ། །བསླབ་བཏུས་ལས། བཟོད་བྱ་ཐོས་པ་བཙལ་བར་བྱ། །དེ་ནས་ ནགས་སུ་གནས་པར་བྱ། །མི་སྡུག་ལ་སོགས་བསྒོམ་བྱ་ཞིང་། །མཉམ་པར་བཞག་ལ་བརྩོན་ པར་བྱ། །ཞེས་སོགས་ལྟར་བསླབ་སྟེ། བཀའ་ལུང་རྒྱ་ཆེན་པོ་ལས་ཤེས་པར་བྱའོ། །འདིར་ མངས་དོགས་པས་མ་བྲིས་སོ། །འཁོར་ལོ་དང་བོ་དང་མཐུན་པར་བསྟོད་པའོ། །ཞེས་ཆོས་ རྗེ་ཉིད་ཀྱིས་འདིའི་མཆན་བུར་བཀོད་དོ། །(ཞེས་མཆན་བུར་བྱུང་བ་ནི་གསོལ་འདེབས་པ་རྣམས་ཚིགས་བཅད་ ཕྱོགས་གཅིག་ཏུ་བྱེད་འདོད་ནས་བྱས་པ་སྟེ་དོན་ལ་དཀྱུས་ན་ཡོད་དོ། མཆན། ) གཉིས་པ་ནི། ཆོས་རྣམས་ཐམས་ཅད་ཅེས་སོགས་ཏེ། སྔར་བཤད་པའི་ཚུལ་ལྟར། ཆོས་འ
【現代漢語翻譯】 等等。正如《入行論》中所說：『不應貪著男女等自身和他人的不凈之物。』[如是說]，要了知從輪迴中厭離的無量原因，不生貪著，努力修持解脫之道。關於道的次第，《俱舍論》中說：『具戒聞思者，應勤修禪定。』即安住于別解脫戒，精勤修持與見諦相符的聞思修。如經中所說：『比丘精進常不懈，善持凈戒，修習止觀，得盡諸苦。』這裡，戒律主要指別解脫的七種戒律：近事男女，沙彌男女，式叉摩那（受比丘尼戒前兩年內學習六法和隨順六法的學法女），以及比丘男女。加上八關齋戒，《俱舍論》中說：『別解脫有八。』將比丘尼包含在沙彌尼中，『隨順戒有四種。』聞思等所生的智慧，『是名與二者，境唯義。』即名、名義二者以及唯義為境的三種智慧，在《俱舍論》中被解釋為聞思修三種智慧。世親認為，如果這樣，思所生慧等就無法成立，因此將信賴的量（ प्रमाण ，pramāṇa，量）所生之慧，以理智確定考察所生之慧，以及從三摩地所生之慧，依次解釋這三種智慧。關於精勤修習禪定的方式，首先修習出入息念和不凈觀等，然後修習止觀，以及從資糧道開始修習念住等五道的勝觀之道，應如《俱舍論》中所說的那樣去了解。在《學集論》中說：『應求忍辱與聽聞，然後住于森林中，應修不凈等觀想，並勤于等持。』應如是學習，從廣大的經教中去了解。這裡因為內容太多，所以沒有詳細寫。『與初轉法輪相符的讚頌。』這是法王自己在這部論的註釋中寫的。（註釋中出現的是因為祈請者想要將偈頌集中在一起，實際上內容在正文中。註釋。） 第二部分是：『一切法』等等。如前所述，按照先前所說的，一切法...
【English Translation】 Etc. As stated in the Bodhicaryāvatāra: 'One should not be attached to the impure substances of one's own and others' bodies, such as men and women.' [As it is said], one should know the infinite reasons for turning away from samsara, not be attached, and strive to cultivate the path of liberation. Regarding the stages of the path, the Abhidharmakośa says: 'One who possesses discipline, learning, and contemplation should diligently practice meditation.' That is, abiding in the Pratimoksha vows, one should diligently cultivate hearing, thinking, and meditating in accordance with seeing the truth. As stated in the sutra: 'A monk who is diligent and constantly persevering, having properly taken up the precepts, cultivating mind and wisdom, will attain the exhaustion of suffering.' Here, discipline mainly refers to the seven types of Pratimoksha vows: male and female lay devotees, male and female novices, śikṣamāṇā (a female trainee who studies the six dharmas and six corresponding dharmas for two years before being ordained as a bhikṣuṇī), and male and female bhikṣus. Adding the eight precepts of the upavāsa, the Abhidharmakośa says: 'There are eight Pratimokshas.' The bhikṣuṇī is included in the śrāmaṇerikā, 'There are four corresponding precepts.' The wisdom arising from hearing, etc., 'Is name and both, object only meaning.' That is, the three types of wisdom—name, both name and meaning, and only meaning as the object—are explained in the Abhidharmakośa as the three wisdoms of hearing, thinking, and meditating. Vasubandhu argues that if this were the case, the wisdom arising from thinking, etc., would not be established. Therefore, he explains the three wisdoms as the wisdom arising from a reliable pramāṇa ( प्रमाण ，pramāṇa，measure/source of valid knowledge), the wisdom arising from reasoned investigation, and the wisdom arising from samādhi, respectively. Regarding the manner of diligently practicing meditation, one should first practice mindfulness of breathing and contemplation of impurity, etc., and then cultivate śamatha and vipaśyanā, as well as the paths of higher seeing of the five paths, starting from the path of accumulation, as it is explained in the Abhidharmakośa. In the Śikṣāsamuccaya, it says: 'One should seek patience and hearing, then dwell in the forest, one should contemplate impurity, etc., and strive in equanimity.' One should learn in this way and understand from the vast scriptures. Here, because there is too much content, it is not written in detail. 'A praise that is in accordance with the first turning of the wheel of Dharma.' This was written by the Dharma Lord himself in the commentary to this text. (The appearance in the commentary is because the petitioners wanted to gather the verses together, but in reality, the content is in the main text. Commentary.) The second part is: 'All dharmas,' etc. As mentioned earlier, according to what was said before, all dharmas...
ཁོར་དང་པོས་ཕུང་[པོ་]སོགས་ཆོས་ཐམས་ཅད་གང་ཟག་གི་བདག་གིས་སྟོང་ཞིང་ གཟུགས་སོགས་ཕྱིའི་རགས་པ་འདི་དག་འབྱུང་བ་བཞི་དང་། འབྱུང་འགྱུར་བཞི་སྟེ། རྡུལ་ རྫས་བརྒྱད་འདུས་སམ། རྡུལ་ཕྲན་ཚོགས་པའི་ཆོས་ཙམ་དུ་བདེན་པར་གསུངས་ཏེ། མཛོད་ དུ། བདག་མེད་ཕུང་པོ་ཙམ་ཉིད་དོ། །ཞེས་པ་ལྟར་རོ། །བྱེ་བྲག་ཏུ་སྨྲ་བ་དེར་མཐའ་གཅིག་ ཏུ་ཁས་ལེན་ལ། {ཉན་ཐོས་}མདོ་སྡེ་བས་ནི། ཕལ་ཆེར་དེ་ལྟར་ཡིན་ཡང་མཐའ་གཅིག་ཏུ་མ་ ངེས་ཏེ། ས་རྡོག་སྐམ་པོ་ལྟ་བུ་འབྱུང་པ་གཅིག་ལས་གྱུར་པ་དང་། ས་རྡོག་དེ་ཉིད་བརླན་དང་ བཅས་པ་འབྱུང་བ་གཉིས་ལས་གྱུར་པ། ས་རྡོག་བརླན་ཞིང་དྲོད་དང་བཅས་པ་ལྟ་བུ་གསུམ་ ལས་གྱུར་པ། ས་རྡོག་བརླན་ཅན་དྲོད་{ལས[བཅས་]དེ་ཉིད་འདྲིལ་ཞིང་འགྲོ་བ་ལྟ་བུ་འབྱུང་ བ་བཞི་ལས་གྱུར་པ་དང་། ཡང་འོད་ལྟ་བུ་འབྱུང་འགྱུར་གཅིག་པ། སྒྲའམ་དྲི་དང་བཅས་པའི་ 3-91 རླུང་ལྟ་བུ་འབྱུང་འགྱུར་གཉིས་པ། དུ་བ་ལྟ་བུ་འབྱུང་འགྱུར་གསུམ་པ་སྟེ། གཟུགས་དང་དྲི་ དང་རེག་བྱའོ། །བུར་རྡོག་ལྟ་བུ་བཞི་ལྡན། དེ་ཉིད་སྒྲ་དང་བཅས་པ་ན་ལྔ་བའོ། །དེ་བཞིན་ དུ་གཞན་ལའང་འབྱུང་བ་དང་འབྱུང་འགྱུར་གང་དམིགས་པ་དེ་དེ་ན་ཡོད་ཀྱི་གཞན་དུ་མིན་ ནོ། །ཞེས་སློབ་དཔོན་རྒྱལ་པོའི་སྲས་ཀྱིས་བཤད་དེ། མངོན་པ་ཀུན་ལས་བཏུས་ཀྱི་དོན་ ནོ། །དེ་ལྟར་འཁོར་ལོ་དང་པོའི་རྗེས་སུ་འབྲང་བའི་ཉན་ཐོས་སྡེ་བ་དག ལས་དགེ་བ་ལས་ འབྲས་བུ་བདེ་བ། ལས་མི་དགེ་བ་ལས་འབྲས་བུ་སྡུག་བསྔལ་འབྱུང་སྟེ། འབྲས་ས་ལུའི་ ས་བོན་ལས་དེའི་མྱུ་གུ་འབྱུང་བ། ཀོ་ཏྲ་བའི་ས་བོན་ལས་ཀོ་ཏྲ་བའི་མྱུ་གུ་འབྱུང་བ་བཞིན། དེའི་ཕྱིར་ལས་ཡོད་ཅིང་ལས་ཀྱིས་རྣམ་པར་སྨིན་པའང་ཡོད་པས་འཁོར་བར་འཁོར་བའང་ ཡོད་ཅིང་འཁོར་བ་ལས་ཐར་བའང་ཡོད་དོ། །ཞེས་སྟོན་པའི་གསུང་བཞིན་ཁས་བླངས་ནས་ རྒྱང་འཕེན་ལ་སོགས་ལས་དང་ལས་ཀྱི་རྣམ་སྨིན་མེད་པའི་ཕྱིར་འཁོར་ཐར་མེད་དོ། །ཞེས་ ཆད་པར་སྨྲ་བ་བཀག་གོ །རིགས་པས་ལེགས་པར་བརྟགས་ཤིང་དཔྱད་པའི་མཐར་ཐུག་ གི་དོན་དམ་དུ་ཕྱིའི་རྡུལ་ཕྲན་ཆ་མེད་རེ་རེ་བ་དང་ནང་སེམས་ཀྱི་{ཡིད་[ཡང་]སྐད་ཅིག་ཆ་ མེད་རེ་རེ་བ་བདེན་པར་ཡོད། ཕྱིའི་རགས་པ་དང་ཕྱི་ནང་གི་དངོས་པོའི་རྒྱུན་ནི་བརྟགས་ ཤིང་དཔྱད་པའི་མཐར་ཐུག་གི་དོན་དམ་དུ་མེད་དེ། རྫ་བུམ་སོགས་རྣམས་ཐོ་བ་སོགས་ཀྱིས་ བཅོམ་ཞིང་ཕྱེ་མར་བཏང་བ་ན། ཞིག་པའི་ཕྱིར་བུམ་པའི་བློ་མི་འཇུག་པ་བཞིན་དང་། ཆུ་ལྟ་ བུ་ཡང་གཟུགས་དྲི་སོགས་རེ་རེ་བ་རྣམས་ཆུ་དངོས་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གཟུགས་དྲི་སོགས་ རེ་རེ་ནས་བློས་ཕྱེ་ཞིང་བསལ་ན་ཆུའི་བློ་མི་འཇུག་པ་སོགས་བཞིན། རྡུལ་ཕྲན་ཆ་མེད་རེ་ རེ་བ་ནི་བཅོམ་དང་བློ་ཡི་གཞན་བསལ་ཡང་དེའི་བློ་མི་འདོར་བས་དོན་དམ་དུ་བདེན
【現代漢語翻譯】 在第一法輪（轉法輪）中，佛陀宣講了諸蘊（梵文：skandha，蘊）等一切法皆空，無有補特伽羅（梵文：pudgala，人我）之自性；色蘊（梵文：rupa-skandha）等外在粗顯之法，乃由四大種（梵文：maha-bhuta，地、水、火、風）及四大所造色（梵文：upadaya-rupa，色、聲、香、味）所成，即由八種實物微粒聚合而成，或僅是微細粒子之集合，此為真實存在。如《俱舍論》所說：『無我唯有蘊。』 分別說部（梵文：Vaibhasika）完全承認此觀點，但經量部（梵文：Sautrantika）的聲聞乘（梵文：Sravakayana）則認為，雖然大多數情況如此，但並非絕對。例如，乾燥的土塊可能由單一地大種構成；潮濕的土塊可能由二大種構成；潮濕且溫暖的土塊可能由三大種構成；而潮濕、溫暖且具有凝聚性和流動性的土塊，則由四大種構成。又如，光僅由一所造色構成；帶有聲音或氣味的空氣由二所造色構成；煙由三所造色構成，即色、香、觸；糖塊由四者構成；若帶有聲音，則為五者。同樣，在其他事物中，顯現何種大種或所造色，則該事物即由其構成，而非其他。 正如導師勝子（可能是指無著菩薩）所說，此乃《攝阿毗達磨論》（梵文：Abhidharma-samuccaya）之意。因此，隨順第一法輪的聲聞部派認為，善業帶來樂果，惡業帶來苦果，如同稻種生稻芽，稗草種生稗草芽。因此，業存在，業之果報亦存在，故有輪迴，亦有從輪迴中解脫。他們如是信受佛陀之教言，從而遮止了順世外道（梵文：Lokayata）等斷見者，彼等認為無業及業果，故無輪迴與解脫。 經過理性之善妙觀察與分析，最終之勝義諦（梵文：paramartha-satya，究竟真理）是，外在之不可分割的微塵，以及內在心識之剎那不可分割的微塵，是真實存在的。外在粗大之物及內外諸法之相續，在經過觀察與分析后，最終之勝義諦中並不存在。例如，陶罐等物被錘擊粉碎后，罐之概念便不復存在。又如，水若被分析至其色、香等微細成分，則每一成分皆非水之本身，若將色、香等一一分離，則水之概念亦不復存在。然而，不可分割之微塵，即使經過破壞或分析，其微塵之概念依然存在，故為勝義諦中真實存在。
【English Translation】 In the first turning of the Dharma wheel, the Buddha taught that all phenomena, such as the skandhas (aggregates), are empty of a self (pudgala); the external gross forms, such as the rupa-skandha (form aggregate), are composed of the four great elements (maha-bhuta: earth, water, fire, wind) and the four derived elements (upadaya-rupa: form, sound, smell, taste), that is, they are composed of eight kinds of substantial particles, or merely a collection of subtle particles, which is considered to be truly existent. As stated in the Abhidharmakosa, 'There is no self, only the aggregates.' The Vaibhasika school fully accepts this view, but the Sravakayana Sautrantika school believes that, although this is mostly the case, it is not absolute. For example, a dry lump of earth may be composed of a single earth element; a moist lump of earth may be composed of two elements; a moist and warm lump of earth may be composed of three elements; and a moist, warm, cohesive, and mobile lump of earth may be composed of four elements. Similarly, light is composed of one derived element; air with sound or smell is composed of two derived elements; smoke is composed of three derived elements, namely form, smell, and touch; a sugar lump is composed of four elements; and if it has sound, then it is composed of five elements. Likewise, in other things, whatever element or derived element is perceived, that is what it is composed of, and not others. As explained by Master Royal Son (possibly Asanga), this is the meaning of the Abhidharma-samuccaya. Therefore, the Sravaka schools that follow the first turning of the wheel believe that virtuous actions bring about pleasant results, and non-virtuous actions bring about suffering results, just as rice seeds produce rice sprouts, and kodo millet seeds produce kodo millet sprouts. Therefore, karma exists, and the ripening of karma also exists, so there is samsara (cyclic existence), and there is also liberation from samsara. They accept this as the Buddha's teaching, thereby refuting the Lokayata and other nihilists who believe that there is no karma or karmic result, and therefore no samsara or liberation. After thorough investigation and analysis through reason, the ultimate truth (paramartha-satya) is that the indivisible particles of external matter and the momentary indivisible particles of internal consciousness are truly existent. Gross external objects and the continuity of internal and external phenomena do not exist in the ultimate truth after investigation and analysis. For example, when a pot is smashed and ground into powder, the concept of 'pot' no longer applies because it is destroyed. Similarly, if water is analyzed into its individual components such as form and smell, each component is not the water itself, and if each component is separated and removed, the concept of 'water' no longer applies. However, the concept of indivisible particles does not disappear even after destruction or analysis, so they are truly existent in the ultimate truth.
་ཞེས་ ཏེ། མཛོད་ལས། གང་ལ་བཅོམ་དང་བློ་ཡི་གཞན། །བསལ་ན་དེ་བློ་མི་འཇུག་པ། །བུམ་ཆུ་ བཞིན་དུ་ཀུན་རྫོབ་ཏུ། །ཡོད་དེ་དོན་དམ་ཡོད་གཞན་ནོ། །ཞེས་སོ། །སེམས་ཙམ་པ་ཡང་། 3-92 ཕྱིའི་གཟུང་འཛིན་གཉིས་མེད་ཀྱི་ཚོགས་བརྒྱད་སོགས་རྣམ་ཤེས་རང་རིག་རང་གསལ་སྐད་ ཅིག་ཆ་མེད་རེ་རེ་བ་བརྟགས་ཤིང་དཔྱད་པའི་མཐར་ཐུག་གི་དོན་དམ་པར་བདེན་པར་འདོད་ དེ། འཕགས་པ་ལྷ་སོགས་ཀྱིས། གཟུང་དང་འཛིན་པ་ལས་གྲོལ་བའི། །རྣམ་པར་ཤེས་པ་ དོན་དམ་ཡོད། །འདི་ནི་རྣལ་འབྱོར་སྤྱོད་པའི་གཞུང་། །རྒྱ་མཚོའི་ཕ་རོལ་ཕྱིན་རྣམས་སྒྲོགས། ། ཞེས་སོ། །དེ་ཡང་ལེགས་པར་བརྟགས་ཤིང་དཔྱད་པའི་མཐར་ཐུག་གི་དོན་དམ་དུ་བདེན་ པའི་དངོས་པོ་དགག་པའི་ཕྱིར་ཆོས་འཁོར་གཉིས་པ་གསུངས་པ། འཕགས་པ་ཀླུ་སྒྲུབ་ཀྱི་ དགོངས་པ་སྟེ། རིགས་པ་དྲུག་ཅུ་བར། རེ་ཤིག་ཉེས་ཀུན་འབྱུང་བའི་གནས། །མེད་ཉིད་ རྣམ་པར་བཟློག་ཟིན་གྱི། །རིགས་པ་གང་གིས་ཡོད་ཉིད་ཀྱང་། །བཟློག་པར་འགྱུར་བ་ཉན་ པར་གྱིས། །ཞེས་ཏེ། ལྟ་བའི་ཐ་ཆད་གཉིས་ཏེ། མ་ཆད་པ་ལ་ཆད་པར་ལྟ་བ་དང་། །མི་རྟག་ པ་ལ་རྟག་པར་ལྟ་བ་སྟེ། །འཁོར་ལོ་དང་པོས་ཆད་ལྟ་དེ་བསལ་ནས་། །འཁོར་ལོ་གཉིས་ པས་རྟག་ལྟ་དེ་བསལ་ལོ། །ཞེས་པའོ། །དེ་ལྟ་ན། འཁོར་ལོ་གཉིས་པས་གང་ཟག་གི་བདག་ མེད་པར་མ་ཟད། ཕྱིའི་གཟུང་འཛིན་སོགས་ཆོས་ཀྱི་བདག་ཀྱང་མེད་པར་བསྟན་པ་ཇི་ལྟ་བ་ བཞིན་མཁྱེན་ནས་ལེགས་པར་སྟོན་པའི་དཔལ་ལྡན་བླ་མ་ལ་གུས་པས་འདུད་པར་སྟོན་ཏེ། ཆོ༷ས་རྣ༷མས་ཐ༷མས་ཅ༷ད་ཅེས་ཤེས་བྱ་ཡིན་ནོ་ཅོག་སྡུད་པའི་ལྷག་མ་མེད་པའི་ཚིག་མ་ཡིན་གྱི་ རྐྱེན་ལས་བྱུང་ཞེས་པའི་ཁྱད་པར་གྱི་ཚིག་དང་འབྲེལ་བས་འདུས་བྱས་ཀྱི་ཆོས་ལ་གོ་བར་བྱ་ སྟེ། དེ་ཐམས་ཅད་རང་རང་གི་རྒྱུ་དང་རྐྱེ༷ན་དུ་འཚམ་པ་ལ༷ས་བྱུ༷ང་བ༷་ཡིན་གྱི་རྒྱུ་མེད་དུ་བྱུང་ བ་མ་ཡིན་ལ་ཙ༵མ་ཞེས་པ་ཚོད་འཛིན་ལྷག་མ་འགོག་པའི་ཚིག་ཏེ་ང་རྒྱལ་བས་བད༷ག་ད༷ང་། སེམས་པར་བྱེད་པས་སེ༷མས་ཅ༷ན་དང་། སྐལ་བ་མཉམ་པའི་རིས་རྫོགས་ཀྱི་བར་དུ་གནས་ པས་སྲོ༷ག་ད༷ང་ཞེས་སོགས་བྱེ༷ད་པོ༷འི་སྐྱེས་བུ་བཅུ་གཉིས་ཀྱི་སྒྲ་དོན་རྒྱ་གར་བ་དག་འཆད་ ལ། ཕྱི་རོལ་མུ་སྟེགས་བྱེད་ཕལ་ཆེར་དེ་ཐམས་ཅད་གང་ཟག་གི་བདག་དང་དོན་གཅིག་ཏུ་ 3-93 འདོད་དོ། །དེ་ལྟར་ན་ཕྱི་ནང་གི་དངོས་པོ་འདི་རྣམས་སྐྱེད་བྱེད་ཀྱི་གང་ཟག་གི་བདག་རྟག་པ་ མེད། {བདག་[རྟག་]གཅིག་གི་སེམས་ཅན་ཡང་མེད། {བདག་[རྟག་]གཅིག་གི་སྲོག་ཀྱང་ མེ༵ད་དེ། གལ་ཏེ་དེ་འདྲ་ཡོད་ན། གང་ཟག་གི་བདག་སོགས་གསུམ་པོ་དེས། དབྱར་དགུན་ སོགས་ཕྱི་དང་། བདེ་སྡུག་དང་སྐྱེ་འཆི་སོགས་ནང་གི་དངོས་པོ་རྫས་ཡོད་རེ་རེ་བ་འདི་རྣམས་ དུས་རྟག་ཏུ་བསྐྱེད་པར་འགྱུར་ཏེ། དེས་བསྐྱེད་ཅིང་རྟག་པའི་ཕྱིར།
【現代漢語翻譯】 如是。 在《俱舍論》中說：『對於被摧毀和被智慧所排除的事物，如果排除它，智慧就不會接受它。』就像水瓶中的水一樣，在世俗諦中存在，但在勝義諦中則不同。』 唯識宗也認為，外部所取和能取二者皆空的八識等，以及自證自明、無分剎那的各個心識，經過考察和分析后，最終在勝義諦中是真實存在的。如聖天等說：『從所取和能取中解脫出來的識，在勝義諦中是存在的。這是瑜伽行派的教義，宣揚到達彼岸。』 因此，爲了否定經過仔細考察和分析后，最終在勝義諦中真實存在的實有事物，宣說了第二次法輪。這是聖龍樹的觀點。在《六十正理論》中說：『首先，請聽我講述如何用理智來駁斥存在，因為存在是一切過失的根源，而我們已經駁斥了不存在。』 兩種極端的見解是：將非斷見視為斷見，以及將無常見視為常見。第一次法輪破除了斷見，第二次法輪破除了常見。 因此，第二次法輪不僅揭示了人無我，也揭示了外在所取和能取等法無我。如實知曉並善於教導這些真理的具德上師，我恭敬地頂禮。 『諸法』（藏文：ཆོ༷ས་རྣ༷མས་ཐ༷མས་ཅ༷ད་）一詞並非指涵蓋一切所知事物的無餘之詞，而是與『由因緣而生』這一限定詞相關聯，因此應理解為指有為法。所有這些法都是由各自的因和緣聚合而產生的，並非無因而生。『僅』（藏文：ཙ༵མ་）是一個限定詞，用於排除多餘的部分，即阻止我慢。『我』（藏文：བད༷ག་，梵文天城體：आत्म，梵文羅馬擬音：ātman，漢語字面意思：自我），『有情』（藏文：སེ༷མས་ཅ༷ན་，梵文天城體：सत्त्व，梵文羅馬擬音：sattva，漢語字面意思：眾生），『命』（藏文：སྲོ༷ག་ད༷ང་，梵文天城體：जीव，梵文羅馬擬音：jīva，漢語字面意思：生命）等等，印度人解釋為十二作者的語詞和含義。大多數外道都認為所有這些與人我是一回事。 因此，這些內外事物並非由常恒的作者人我所創造。沒有唯一的有情（藏文：{བདག་[རྟག་]གཅིག་གི་སེམས་ཅན་ཡང་མེད།），也沒有唯一的生命（藏文：{བདག་[རྟག་]གཅིག་གི་སྲོག་ཀྱང་མེ༵ད་དེ།）。如果存在這樣的人我，那麼這三者（人我、有情、生命）應該總是創造外在的春夏和內在的苦樂、生死等事物，因為它們是創造者並且是常恒的。
【English Translation】 Thus it is. In the Treasury of Knowledge (Abhidharmakośa) it says: 'For what is destroyed and excluded by wisdom, if it is excluded, wisdom will not accept it.' Like water in a vase, it exists in conventional truth, but it is different in ultimate truth.' The Mind-Only school also believes that the eight consciousnesses, which are empty of both external apprehended and apprehender, and each self-aware, self-illuminating, indivisible moment of consciousness, are ultimately true in the ultimate truth after investigation and analysis. As Āryadeva and others said: 'The consciousness that is liberated from the apprehended and the apprehender exists in ultimate truth. This is the doctrine of the Yogācāra school, proclaiming the attainment of the other shore of the ocean.' Therefore, in order to negate the truly existent entities that are ultimately true after careful investigation and analysis, the second turning of the wheel of Dharma was taught. This is the view of the noble Nāgārjuna. In the Sixty Stanzas on Reasoning, it says: 'First, listen to how we refute existence with reason, because existence is the source of all faults, and we have already refuted non-existence.' The two extreme views are: viewing non-permanent as permanent and viewing impermanent as permanent. The first turning of the wheel of Dharma eliminated the view of permanence, and the second turning eliminated the view of permanence. Therefore, the second turning of the wheel of Dharma not only revealed the absence of self of persons but also the absence of self of phenomena such as external apprehended and apprehender. I respectfully bow to the glorious Lama who knows and teaches these truths as they are. 'All phenomena' (Tibetan: ཆོ༷ས་རྣ༷མས་ཐ༷མས་ཅ༷ད་) is not a word that encompasses all knowable things without remainder, but is related to the qualifier 'arising from causes and conditions,' so it should be understood as referring to conditioned phenomena. All these phenomena arise from the convergence of their respective causes and conditions, and not without cause. 'Only' (Tibetan: ཙ༵མ་) is a limiting word that prevents excess, that is, prevents pride. 'Self' (Tibetan: བད༷ག་, Sanskrit Devanagari: आत्म, Sanskrit Romanization: ātman, Chinese literal meaning: self), 'sentient being' (Tibetan: སེ༷མས་ཅ༷ན་, Sanskrit Devanagari: सत्त्व, Sanskrit Romanization: sattva, Chinese literal meaning: sentient being), 'life' (Tibetan: སྲོ༷ག་ད༷ང་, Sanskrit Devanagari: जीव, Sanskrit Romanization: jīva, Chinese literal meaning: life) etc., are explained by Indians as the words and meanings of the twelve agents. Most non-Buddhist heretics consider all these to be the same as the self of a person. Therefore, these internal and external objects are not created by a permanent creator self. There is no single sentient being (Tibetan: {བདག་[རྟག་]གཅིག་གི་སེམས་ཅན་ཡང་མེད།), and there is no single life (Tibetan: {བདག་[རྟག་]གཅིག་གི་སྲོག་ཀྱང་མེ༵ད་དེ།). If there were such a self, then these three (self, sentient being, life) should always create external things like summer and winter, and internal things like pleasure and pain, birth and death, because they are the creators and are permanent.
རྟགས་ཁས་བླངས་འདོད་ ན། རེས་འགའ་དམིག་པས་བསལ། གལ་ཏེ་ཁྱབ་པ་མེད་དེ། བསྐྱེད་ཅིང་རྟག་ཀྱང་རྟག་ཏུ་ མི་བསྐྱེད་ཅེ་ན་འབྲས་བུ་དེ་རྣམས་གཏན་ནས་མི་བསྐྱེད་པར་ཐལ་བར་འགྱུར་རོ། །དེ་རྣམས་ རྟག་ཏུ་མི་བསྐྱེད་ཅིང་རྟག་པའི་ཕྱིར། རྟག་གསལ་ཁས་བླངས། གལ་ཏེ་རྟག་ཀྱང་དེས་འབྲས་ བུ་དེ་རྣམས་རེ་འགའ་བསྐྱེད་རེ་འགའ་མི་བསྐྱེད་ན། འོ་ན་དེ་མི་རྟག་པར་ཐལ་བར་འགྱུར་རོ། ། ཞེས་པ་རྣམས་དཔལ་ཆོས་ཀྱི་གྲགས་པའི་རིགས་པའོ། ། དེ་ཡང་མུ་སྟེགས་བྱེད་འགའ་ཞིག གང་ཟག་གི་བདག་གཅིག་ཉིད་འཁོར་ཐར་གྱི་བྱེད་ པ་པོར་འདོད་པར་རྣམ་འགྲེལ་སོགས་ལས་བཤད་ཅིང་། མུ་སྟེགས་བྱེ་བྲག་པ་ནི་བདག་བེམ་ པོར་འདོད་དེ། གཞན་དག་ཀྱང་ནི་འདིར་བདག་ཉིད། །འདོད་དང་སྡང་སོགས་ཡོན་ཏན་ཅན། ། རྟེན་དང་ཀུན་འཇུག་ཟ་བྱེད་པའོ། །རང་ཉིད་བེམ་པོའི་ངོ་བོར་འདོད། །ཅེས་སོ། །མུ་སྟེགས་ གཅེར་བུ་པ་ཡང་གང་ཟག་གི་བདག་བེམ་པོར་འདོད་དེ། ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པའི་བསྟོད་ པ་ལས། གཅེར་བུ་ལུས་ཀྱི་ཚད་བཞིན་དུ། །སྲོག་ནི་ཞུམ་དང་རྒྱས་པར་སྨྲ། །ཞེས་སོ། །མུ་ སྟེགས་གྲངས་ཅན་པ་ནི། བདག་ཤེས་རིག་གི་སྐྱེས་བུ་ཞེས་བདག་ཤེས་པར་འདོད་ལ། དེ་ ཡང་མཚན་ཉིད་ལྔ་ལྡན་ཏེ། ཟ་བོ་རྟག་དངོས་བྱེད་པོ་མིན་པའི་བདག །ཡོན་ཏན་བྱར་ མེད་གྲངས་ཅན་རྣམས་ཀྱིས་བརྟགས། །དེ་དབྱེ་ཅུང་ཟད་ཅུང་ཟད་ལ་བརྟེན་ནས། །མུ་སྟེགས་ ཅན་རྣམས་ལུགས་ནི་ཐ་དད་འགྱུར། །ཅེས་སོ། །རིག་བྱེད་མཐའ་བའམ་གསང་བ་པ་ཞེས་ 3-94 པ་དང་མུ་སྟེགས་རིག་པ་ཅན་ཡང་བདག་ཤེས་པར་འདོད་པར་བཤད་དོ། །མུ་སྟེགས་རིག་པ་ ཅན་དག །སྐྱེ་བ་པོ་འདི་ཤེས་པ་ཡོད་མིན་ཏེ། །བདག་གི་བདེ་སྡུག་བདག་ལ་རང་དབང་མེད། ། དབང་ཕྱུག་གི་བཏང་ཡང་ན་མཐོ་རིས་སམ། །གཡང་ས་དག་ཏུ་འགྲོ་བ་ཁོ་ནར་འགྱུར། །ཞེས་ ཏེ། ཡན་ལག་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་འགྲོ་བ་མང་བོ་བསྐྱེད་ཅིང་འཇིག་པར་བྱེད་པས་ཕྲ་བ་དང་། ནམ་མཁའ་ལ་སོགས་པའི་འབྱུང་བ་གནས་དང་སྡུད་པ་དང་རྒྱས་པར་བྱེད་པས་ཡང་བ་དང་། འཇིག་རྟེན་གསུམ་གྱིས་བརྗོད་པར་བྱ་བས་ན་མཆོད་པ་དང་། སྣོད་དང་བཅུད་ཐམས་ཅད་ཇི་ ལྟར་འདོད་པ་བཞིན་དུ་ཐམས་ཅད་བདག་ལ་རག་ལས་པའི་རང་དབང་ཅན་ཡིན་པས་དབང་ དུ་གྱུར་པ་དང་། ཐམས་ཅད་ལ་ཁྱབ་པས་གར་ཡང་ཕྱིན་པ་དང་། ཐམས་ཅད་འདོད་པ་ཙམ་ གྱིས་མིག་འབྱེད་པའི་དུས་ཙམ་ལ་བྱེད་པས་འདོད་དགུར་འབྱུང་བ་དང་། ཐར་པ་དང་ལྷ་ལ་ སོགས་པ་ཐམས་ཅད་འདོད་པ་ཙམ་གྱིས་ཐོབ་པར་དགའ་མགུར་གནས་པ་ཞེས་བྱའོ། །ཞེས་ ཡོན་ཏན་བརྒྱད་དང་ལྡན་པའི་དབང་ཕྱུག་རྟག་པ་གཅིག་པུ་བ་སྣོད་བཅུད་ཐམས་ཅད་ཀྱི་བྱེད་ པ་པོར་སྨྲ་ལ། དབང་ཕྱུག་ལྷར་འཛིན་པའི་གྲངས་ཅན་ཡང་། དེ་ལྟར་འདོད་པར་བཤད་དོ། ། སྤྱོད་འཇུག་ལས། གཙོ་བོ་རྟག་པ་འགྲོ་བ་ཡི། །རྒྱུ་ཡིན་པར་ན
【現代漢語翻譯】 如果承認有相符的依據，有時會被特例排除。如果不存在遍及性，即使產生且恒常，但並非總是產生，那麼這些結果可能會完全不產生。因為它們並非總是產生且恒常。如果承認恒常顯現，即使恒常，但有時產生這些結果，有時不產生，那麼它可能會變成無常。這些是聖者法稱的理路。 此外，一些外道認為，作為個體的『我』是輪迴和解脫的作者，這在《釋量論》等論著中有所闡述。外道中的勝論派認為『我』是物質性的。其他宗派則認為：『我具有慾望、憎恨等特質，是所依、普遍存在且是享用者，自身具有物質的本質。』此外，耆那教也認為作為個體的『我』是物質性的。特別是在《聖贊》中提到：『如同裸體身體的尺寸一樣，生命會收縮和擴張。』數論派則認為，『我』是具有智慧的補盧沙（Purusha），也就是將『我』視為知識。它具有五個特徵：『享用者、恒常、真實、非作者的『我』，以及沒有屬性。』數論派通過對這些特徵的細微區分，使得外道各派的觀點變得各不相同。吠陀的終極奧義書或秘密派以及外道中的理學家也認為『我』是知識。 外道理學家說：『這個生物體是否有意識？『我』無法控制自己的苦樂，而是受到自在天（Ishvara）的支配，只能上升到天堂或墜入懸崖。』他們認為自在天具有八種功德：通過所有肢體創造和毀滅眾多生物，因此是微小的；能夠聚集、儲存和擴充套件天空等元素，因此是輕盈的；被三界所稱頌，因此是值得崇拜的；一切容器和內容都依賴於他，因此是自主的；遍及一切，因此可以去任何地方；只需眨眼間就能實現一切願望，因此可以隨心所欲地顯現；只需意願就能獲得解脫和神祇等一切，因此是快樂的。』他們聲稱，具有這八種功德的自在天是唯一恒常的，並且是所有容器和內容的創造者。崇拜自在天的數論派也這樣認為。正如《入菩薩行論》中所說：『自在天是恒常的，是運動的原因。』
【English Translation】 If an established sign is conceded, it is sometimes excluded by a specific instance. If pervasion is absent, and even if it arises and is permanent, but does not always arise, then those results would necessarily never arise. This is because they do not always arise and are permanent. If permanent clarity is conceded, even if permanent, but sometimes it produces those results and sometimes it does not, then it would necessarily become impermanent. These are the reasonings of the esteemed Dharmakirti (chos kyi grags pa). Furthermore, some non-Buddhists assert that the individual 'self' is the agent of samsara and liberation, as explained in works like the Pramāṇavārttika (rnam 'grel). The Vaiśeṣika (bye brag pa) school of non-Buddhists considers the self to be material. Others state: 'The self possesses qualities such as desire and hatred, is a support, all-pervasive, and an enjoyer, with its own essence being material.' Additionally, the Jainas (gcer bu pa) also consider the individual self to be material. Specifically, in the Āpta-mīmāṃsā (khyad par du 'phags pa'i bstod pa), it is stated: 'The life expands and contracts according to the size of the naked body.' The Sāṃkhya (grangs can pa) school considers the self to be consciousness, referring to it as Purusha (skyes bu), which they regard as knowledge. It possesses five characteristics: 'The self is the enjoyer, permanent, real, non-agent, and without qualities.' Through subtle distinctions in these characteristics, the tenets of the non-Buddhist schools vary. The Vedānta (rig byed mtha' ba) or esoteric school, and the Mimāṃsakas (rig pa can), also assert that the self is consciousness. The Mimāṃsakas state: 'Is this being conscious or not? The self has no control over its own happiness and suffering, but is controlled by Īśvara (dbang phyug), and can only go to heaven or fall into an abyss.' They consider Īśvara to possess eight qualities: being subtle because he creates and destroys many beings with all his limbs; being light because he gathers, preserves, and expands elements such as space; being worthy of worship because he is praised by the three realms; being autonomous because all containers and contents depend on him; being all-pervasive and thus able to go anywhere; being able to manifest whatever is desired with just a blink of an eye; and being happy to attain liberation and deities with just a wish. They claim that Īśvara, possessing these eight qualities, is the sole permanent creator of all containers and contents. The Sāṃkhyas who worship Īśvara also hold this view. As stated in the Bodhicaryāvatāra (spyod 'jug): 'Īśvara is permanent and the cause of movement.'
ི་གྲངས་ཅན་འདོད། །ཅེས་ དང་། སྙིང་སྟོབས་རྡུལ་དང་མུན་པ་ཞེས། །བྱ་བའི་ཡོན་ཏན་མཉམ་གནས་པ། །གཙོ་བོ་ཞེས་ བྱར་རབ་བརྗོད་དེ། །མི་མཉམ་འགྲོ་བ་ཡིན་པར་བརྗོད། །ཅེས་ཏེ། སྙིང་སྟོབས་རྡུལ་མུན་པ་ གསུམ་མམ་ཆགས་སྡང་རྨོངས་གསུམ་མམ། བདེ་སྡུག་གཏི་མུག་གསུམ་ཆ་མཉམ་པའི་བེམ་ པོ་རྟག་དངོས་གཅིག་པུ་བ་ནི། རང་བཞིན་རྒྱུའི་གཙོ་བོ་ཡིན་ལ། དེ་གསུམ་ཆ་མི་མཉམ་པ་ ལས་འགྲོ་བ་སྟེ་རྣམ་འགྱུར་འབྱུང་སྟེ་བློའམ་ཆེན་པོ་ཞེས་པའི་བེམ་པོ་ཤེལ་གྱི་མེ་ལོང་ངོས་ གཉིས་པ་ལྟ་བུའི་ནང་ནས་བདག་ཤེས་རིག་གི་གཟུགས་བརྙན་འཆར་བ་ཕྱི་ནས་གཟུགས་ སོགས་ཀྱི་གཟུགས་བརྙན་འཆར་བ་ཞིག རང་བཞིན་རྒྱུའི་གཙོ་བོ་ལས་ཐོག་མར་སྐྱེ་ལ། དེ་ 3-95 ལས་སྙིང་སྟོབས་ལས་གྱུར་པའི་ང་རྒྱལ། རྡུལ་ལས་གྱུར་པའི་ང་རྒྱལ། མུན་པ་ལས་གྱུར་པའི་ ང་རྒྱལ་གསུམ་འབྱུང་། ང་རྒྱལ་དང་པོ་གཉིས་ལས་མིག་ལ་སོགས་པའི་ནང་གི་དབང་པོ་ལྔ། ཁ་ལག་རྐང་པ་བཤང་ལམ་གཅི་བའི་ལམ་སྟེ་ལས་ཀྱི་དབང་པོ་ལྔ། གཉིས་ཀའི་ དབང་པོ་ཡིད་དེ་དབང་པོ་བཅུ་གཅིག་དང་། གཟུགས་སྒྲ་དྲི་རོ་རེག་བྱ་སྟེ། དེ་ཙམ་ལྔ་ དང་བཅས་པས་བཅུ་དྲུག་འབྱུང་ལ། དེ་ཙམ་ལྔ་ལས་ས་ཆུ་མེ་རླུང་ནམ་མཁའ་སྟེ་འབྱུང་བ་ལྔ་ སྐྱེའོ་ཞེས། དབང་ཕྱུག་ནག་པོའི་གཞུང་ལས། རང་བཞིན་ལས་ཆེན་དེ་ལས་ང་རྒྱལ་ཏེ། །དེ་ ལས་ཚོགས་ནི་རྣམ་པ་བཅུ་དྲུག་འབྱུང་། །དེ་ལྟར་བཅུ་དྲུག་འབྱུང་བ་དེ་ལ་ཡང་། །དེ་ཙམ་ལྔ་ ལས་འབྱུང་བ་རྣམ་ལྔ་འབྱུང་། །ཞེས་སོ། །དེ་ལྟར་ཉི་ཤུ་རྩ་བཞི་པོ་བེམ་པོ་དང་། ཉེར་ལྔ་བ་ བདག་ནི་ཤེས་པ་སྟེ། ཤེས་རིག་གི་སྐྱེས་བུ་ཞེས་འདོགས་སོ། །དེ་བཞིན་དུ་གསུམ་ཆ་མཉམ་ པའི་གཙོ་བོ་ནིརྒྱུ་ཁོ་ན་ཡིན་ཅིང་འབྲས་བུ་མ་ཡིན་པའི་མུ། བློའམ་ཆེན་པོ་དང་ང་རྒྱལ་དང་། དེ་ཙམ་ལྔ་སྟེ་བདུན་པོ་རྒྱུ་འབྲས་གཉིས་ཀ་ཡིན་པའི་མུ། གཞན་བཅུ་དྲུག་པོ་འབྲས་བུ་ཁོ་ ན་ཡིན་པའི་མུ། བདག་ཤེས་རིག་གི་སྐྱེས་བུ་གཉིས་ཀ་མ་ཡིན་པའི་མུ་སྟེ། དབང་ཕྱུག་ནག་ པོའི་གཞུང་ལས། གཙོ་བོའི་རང་བཞིན་རྣམ་པར་འགྱུར་མིན་ལ། །ཆེན་པོ་སོགས་བདུན་རང་ བཞིན་རྣམ་འགྱུར་ཡིན། །འགྱུར་བ་བཅུ་དྲུག་རྣམ་པར་འགྱུར་བ་སྟེ། །སྐྱེས་བུ་རང་བཞིན་མ་ ཡིན་རྣམ་འགྱུར་མིན། །ཞེས་ཟེར་རོ། །ཡང་། ཡོན་ཏན་གསུམ་གྱི་རང་བཞིན་མཆོག །མཐོང་ བའི་ཡུལ་དུ་གྱུར་མ་ཡིན། །མཐོང་བའི་ཡུལ་དུ་གང་གྱུར་པ། །སྒྱུ་མ་བཞིན་དུ་ཤིན་ཏུ་གསོག ། ཅེས་གྲངས་ཅན་འདོད་པར་ཚད་མ་ཀུན་ལས་བཏུས་སུ་བཤད་དེ། དེ་ལྟར་ན། རང་བཞིན་ རྒྱུའི་གཙོ་བོ་དང་། བདག་ཤེས་རིག་གཉིས་དོན་དམ་པའི་བདེན་པ། གཞན་ཉེར་གསུམ་ ཀུན་རྫོབ་ཏུ་འདོད་པར་བཤད་དོ། །མུ་སྟེགས་ཁྱབ་འཇུག་པ་རྣམས་ནི། ལྷ་ཁྱབ་འཇུག་ཆེན་ པོ་ཞེས་པ་རྟག་དངོས་གཅིག་པུ་བ་
【現代漢語翻譯】 『謂心力微塵與黑暗，具有功德共存性，稱為自在，是不平等行者。』如是，心力、微塵、黑暗三者，或貪、嗔、癡三者，或樂、苦、舍三者，三者等分的物體，常恒、實有、唯一者，是自性因的自在。從彼三者不相等分中，產生行者，即變異產生，如名為『智』或『大』的物體，如玻璃鏡兩面，內面映出自我意識的影像，外面映出形色等的影像。從自性因的自在中最初產生，從彼產生心力所變的慢，微塵所變的慢，黑暗所變的慢三種。從最初二者產生眼等內五根，手、足、大小便道等作用的五根，二者的根即意，十一根與色、聲、香、味、觸五境，共十六種產生。從五境產生地、水、火、風、空五大。如是，在黑自在論中說：『從自性生大，從彼生慢，從彼集合生十六，如是十六生起時，從五唯生起五大。』如是，二十四者是物體，第二十五者自我是知識，稱為知識的士夫。如是，三者等分的自在，是僅僅為因非果的體性。智或大與慢，及五唯，七者是因果二者的體性。其他十六者是僅僅為果的體性。自我知識的士夫，是非因非果的體性。如是，在黑自在論中說：『自在自性不轉變，大等七者自性轉變，十六轉變是變異，士夫非自性非變異。』又說：『三功德的自性殊勝，不是可見的對境，凡是可見的對境，如幻術般極易壞滅。』如是，在數論所許的量論總集中說，如是，自性因的自在與自我知識二者是勝義諦，其他二十三者許為世俗諦。順世外道則認為，大自在天是常恒、實有、唯一的。 又，『三功德的自性殊勝，不是可見的對境，凡是可見的對境，如幻術般極易壞滅。』如是，在數論所許的量論總集中說，如是，自性因的自在與自我知識二者是勝義諦，其他二十三者許為世俗諦。順世外道則認為，大自在天是常恒、實有、唯一的。
【English Translation】 'It is said that energy particles and darkness, having the quality of co-existence of virtues, are called the Lord, who is an unequal traveler.' Thus, the three of energy, particles, and darkness, or the three of attachment, hatred, and ignorance, or the three of happiness, suffering, and indifference, an object with equal parts, permanent, real, and unique, is the Lord of the nature cause. From the unequal parts of these three, a traveler arises, that is, a transformation occurs, like an object called 'Intelligence' or 'Great,' like the two sides of a glass mirror, the image of self-consciousness appearing from the inside, and the image of forms and so on appearing from the outside. It first arises from the Lord of the nature cause, and from it arise the three prides transformed from energy, the pride transformed from particles, and the pride transformed from darkness. From the first two arise the five internal organs of sight and so on, the five organs of action of hands, feet, excretion, and urination, the root of both, that is, the mind, the eleven organs together with the five objects of form, sound, smell, taste, and touch, a total of sixteen arise. From the five objects arise the five elements of earth, water, fire, wind, and space. Thus, in the Black Lord's treatise, it is said: 'From nature arises the Great, from it arises pride, from it the collection arises sixteen forms, when these sixteen arise, from the five tanmatras arise the five elements.' Thus, the twenty-four are objects, and the twenty-fifth, the self, is knowledge, called the Purusha of knowledge. Thus, the Lord with equal parts is only the cause and not the effect. Intelligence or Great and pride, and the five tanmatras, the seven are the nature of both cause and effect. The other sixteen are only the nature of the effect. The Purusha of self-knowledge is the nature of neither cause nor effect. Thus, in the Black Lord's treatise, it is said: 'The nature of the Lord does not transform, the seven of Great and so on transform in nature, the sixteen transformations are transformations, the Purusha is neither nature nor transformation.' Again, it is said: 'The nature of the three virtues is supreme, it is not an object of sight, whatever is an object of sight, is very easy to perish like an illusion.' Thus, in the Compendium of Valid Cognition as accepted by Samkhya, it is said that the Lord of the nature cause and the self-knowledge are the ultimate truth, and the other twenty-three are accepted as conventional truth. The Lokayata heretics believe that the Great Lord is permanent, real, and unique. Again, 'The nature of the three virtues is supreme, it is not an object of sight, whatever is an object of sight, is very easy to perish like an illusion.' Thus, in the Compendium of Valid Cognition as accepted by Samkhya, it is said that the Lord of the nature cause and the self-knowledge are the ultimate truth, and the other twenty-three are accepted as conventional truth. The Lokayata heretics believe that the Great Lord is permanent, real, and unique.
ཞིག་བྱེད་པ་པོར་སྨྲ་ཞིང་། དེ་ཡང་ཁྱབ་འཇུག་གི་འཇུག་ 3-96 པ་བཅུ་བཤད་དེ། ཉ་དང་རུས་སྦལ་ཕག་རྒོད་དང་། །མི་ཡི་སེང་གེ་མིའུ་ཐུང་དང་། རཱ་མ་ན་ གཉིས(ལྷ་རཱ་མ་ན་དང་། དགྲ་སྟ་རཱ་མ་ན། )ནག་པ་དང་། །སངས་རྒྱས་(དུས་འཁོར་རིགས་ལྡན་དུ་བསྒྱུར་)ཀརྐི་ ཅན་དེ་བཅུ། །མཛད་པ་བཅུ་ནི། རིག་བྱེད་བཞི་རྒྱ་མཚོ་ཆེན་པོར་ལྷུང་བ་ན་ཁྱབ་འཇུག་གིས་ ཉར་སྤྲུལ་ནས་བཏོན་ནས་ལྷ་རྣམས་ལ་བྱིན་པ་དང་། རུས་སྦལ་དུ་སྤྲུལ་ནས་སྣོད་ཀྱི་འཇིག་ རྟེན་དུ་འདེགས་པ་དང་། ཕག་རྒོད་དུ་སྤྲུལ་ནས་སྣོད་ཀྱི་འཇིག་རྟེན་མནན་པ་དང་། ཛ་མད་ ཨགྣིའི་བུ་རཱ་མར་སྤྲུལ་ནས་རྒྱལ་པོ་སྲིད་སྒྲུབ་ལ་སོགས་པ་བསད་པ་དང་། ཤིང་རྟ་བཅུ་པའི་ བུ་རཱ་མར་སྤྲུལ་ནས་སྲིན་པོའི་ཚོགས་བསད་པ་དང་། རྒྱལ་བོ་ནག་པ་སྤྲུལ་ནས་སེམས་ཅན་ གྱི་དོན་བྱས་པ་དང་། མི་ཡིས་སེང་གེར་སྤྲུལ་ནས་ལྷ་མ་ཡིན་གྱི་དབང་པོ་འགྲོ་སྐྱོབ་གསེར་ ཅན་བསད་པ་དང་། མེའུ་ཐུང་གི་གཟུགས་སུ་སྤྲུལ་ནས་ལྷ་མ་ཡིན་གྱི་རྒྱལ་པོ་སྟོབས་ཅན་ བསླུས་པ་དང་། སངས་རྒྱས་སུ་སྤྲུལ་ནས་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་བྱས་པ་དང་། བྲམ་ཟེ་གྲགས་ པའི་བུ་ཀར་ཀེ་ཙེ་ཞེས་བྱ་བར་གྱུར་ནས་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་བྱེད་དེ། དེ་ནས་དུས་ལྡོག་པར་ འགྱུར་རོ་ཞེས་ཏེ། ཀལ་ཀི་ཞེས་པ། ལ་ལས་ངང་པ་ཅན་དུ་བསྒྱུར། ལ་ལས་རྩོད་པ་ཅན་དུ་ བསྒྱུར་ཏེ། དུས་འཁོར་འགྲེལ་ཆེན་དུ། ཀླ་ཀློ་འཇོམས་བྱེད་རིགས་ལྡན་དྲག་པོ་འབྱུང་བར་ གསུངས་པ་དེ་ཁྱབ་འཇུག་གི་མཛད་པ་བཅུ་པའི་སྒྲོ་བཏགས་གཞིར་བཞེད་པར་མངོན་ནོ། ། མུ་སྟེགས་ཚངས་པ་བ་རྣམས་ནི། ཚངས་པའི་སྒོ་ང་གཅིག་ནི་དཔག་ཚད་བྱེ་བའི་ཁྱོན་ནོ་ཞེས་ སྣོད་བཅུད་ཐམས་ཅད་ཚངས་པའི་བྱས་པས་རྟག་པར་འདོད་དོ། །ཡང་མུ་སྟེགས་འགའ་ཞིག་ སྔོན་གྱི་ལས་ཁོ་ན་བདེ་སྡུག་དང་། སྐྱེ་འཆི་ལ་སོགས་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་བྱེད་པ་པོ་ཡིན་གྱི་རྐྱེན་ ལ་མི་ལྟོས་པར་འདོད་པའི་ལུགས་སྐྱེས་རབས་སུ་བཤད་དེ། དེ་ནི་མུ་སྟེགས་གཅེར་བུ་པར་ མངོན་ཏེ། ལས་ཐམས་ཅད་ཟད་པར་བྱས་ནས། འཇིག་རྟེན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་སྟེང་ན་གདུགས་ བཀན་ནས་བཟུང་བའི་དབྱིབས་ལྟ་བུས་ཐར་བའི་གནས་བ་ཞོ་འམ་ཀུ་མུ་ད་ལྟ་བུའི་ཁ་དོག་ 3-97 ཅན་གྱི་ཐར་བའི་གནས་སུ་ཐར་པ་ཐོབ་ཅེས་ཁོ་འདོད་པར་བཤད་དོ། ། མུ་སྟེགས་བྱེ་བྲག་པ་རྣམས་རྡུལ་ཕྲན་རྟག་པས་སྣོད་བཅུད་སོགས་བསྐྱེད་པར་འདོད། མུ་ སྟེགས་གསང་བ་པ་དག་ས་འོག་རིམ་པ་བདུན་ན་གནས་པའི་སྐྱེས་བུ་ཆེན་པོ་ཉི་མའི་མདོག་ ཐམས་ཅད་ཀྱི་བྱེད་པ་པོར་སྨྲའོ། །ཡང་ཕུང་པོ་དང་། དེ་ཉིད་དང་གཞན་དུ་བརྗོད་དུ་མེད་ པའམ། རྟག་མི་རྟག་ཏུ་བརྗོད་དུ་མེད་པའི་གང་ཟག་གི་བདག་འཁོར་ཐར་གྱི་བྱེད་པ་པོར་ འདོད་པ་དགག་པའི་གཞུང་འབྱུང་སྟེ། ཕྱོགས་སྔ་དེ་གནས་མའི་བུའི་སྡེ
【現代漢語翻譯】 他們說，遍入天(Khyab jug，Vishnu)是創造者，並解釋了遍入天的十種化身：魚、龜、野豬、人獅、侏儒、兩個羅摩（神羅摩和持斧羅摩）、黑天和佛陀（轉為時輪教的種姓自在）。這十種行為是：當四吠陀落入大海時，遍入天化身為魚取出並賜予諸神；化身為龜支撐容器世界；化身為野豬鎮壓容器世界；化身為賈默德·阿格尼之子羅摩，殺死了國王塞達·薩達等；化身為十車王之子羅摩，殺死了羅剎眾；化身為黑天國王，利益眾生；化身為那羅辛哈（人獅），殺死了阿修羅之王金護；化身為侏儒，欺騙了阿修羅之王巴利；化身為佛陀，利益眾生；化身為婆羅門格拉格之子卡爾基，利益眾生，然後時代將會逆轉。卡爾基，有些人譯為『白馬』，有些人譯為『爭論者』。在《時輪大疏》中說，『摧毀克拉克的種姓自在將出現』，這顯然是將遍入天的十種行為的虛構作為基礎。外道梵天派認為，梵天的卵有一個由旬（約13公里）的範圍，認為一切容器和精華都是梵天所造，是常恒的。還有一些外道認為，只有先前的業才是苦樂和生死等一切的作者，不依賴於因緣。這種觀點在《本生經》中有所描述，這顯然是外道裸形派的觀點，他們認為通過耗盡一切業，在世界之上，像撐著傘的形狀一樣，在像蓮花或睡蓮顏色的解脫之地獲得解脫。外道中的勝論派認為，微塵是常恒的，能夠產生容器和精華等。外道秘密派說，居住在地下的七層中的偉人是太陽的顏色，是萬物的創造者。此外，還有關於駁斥認為補特伽羅（人我）是蘊的異體、同體，或不可言說為異體或同體，或不可言說為常或無常的作者的論述出現，這種先前的觀點是常住子部（Sthavira Nikaya）的觀點。 They say that Khyab jug (Vishnu) is the creator, and explain the ten incarnations of Khyab jug: fish, turtle, boar, man-lion, dwarf, two Ramas (god Rama and Parashurama), Krishna, and Buddha (transformed into the Kalki of the Kalachakra lineage). These ten deeds are: when the four Vedas fell into the great ocean, Khyab jug transformed into a fish to retrieve and give them to the gods; transformed into a turtle to support the container world; transformed into a boar to subdue the container world; transformed into Rama, the son of Jamadagni, to kill King Srid Sada and others; transformed into Rama, the son of Dasharatha, to kill the Rakshasa assembly; transformed into King Krishna to benefit sentient beings; transformed into Nara-simha (man-lion) to kill the Asura king Hiranyakashipu; transformed into a dwarf to deceive the Asura king Bali; transformed into Buddha to benefit sentient beings; transformed into Kalki, the son of the Brahmin Graga, to benefit sentient beings, and then the times will reverse. Kalki, some translate as 'white horse', some translate as 'arguer'. In the Great Commentary on the Kalachakra, it is said that 'the powerful Kalki who destroys the Klakas will appear', which clearly takes the fabrication of the ten deeds of Khyab jug as its basis. The heretical Brahma schools believe that Brahma's egg has a scope of one yojana (about 13 kilometers), and believe that all containers and essences are created by Brahma and are permanent. Some heretics also believe that only previous karma is the creator of all suffering and happiness, birth and death, etc., and does not depend on conditions. This view is described in the Jataka tales, which is clearly the view of the heretical naked sect, who believe that by exhausting all karma, above the world, like the shape of holding an umbrella, one attains liberation in a place of liberation with the color of a lotus or water lily.
【English Translation】 They say that Khyab jug (Vishnu) is the creator, and explain the ten incarnations of Khyab jug: fish, turtle, boar, man-lion, dwarf, two Ramas (god Rama and Parashurama), Krishna, and Buddha (transformed into the Kalki of the Kalachakra lineage). These ten deeds are: when the four Vedas fell into the great ocean, Khyab jug transformed into a fish to retrieve and give them to the gods; transformed into a turtle to support the container world; transformed into a boar to subdue the container world; transformed into Rama, the son of Jamadagni, to kill King Srid Sada and others; transformed into Rama, the son of Dasharatha, to kill the Rakshasa assembly; transformed into King Krishna to benefit sentient beings; transformed into Nara-simha (man-lion) to kill the Asura king Hiranyakashipu; transformed into a dwarf to deceive the Asura king Bali; transformed into Buddha to benefit sentient beings; transformed into Kalki, the son of the Brahmin Graga, to benefit sentient beings, and then the times will reverse. Kalki, some translate as 'white horse', some translate as 'arguer'. In the Great Commentary on the Kalachakra, it is said that 'the powerful Kalki who destroys the Klakas will appear', which clearly takes the fabrication of the ten deeds of Khyab jug as its basis. The heretical Brahma schools believe that Brahma's egg has a scope of one yojana (about 13 kilometers), and believe that all containers and essences are created by Brahma and are permanent. Some heretics also believe that only previous karma is the creator of all suffering and happiness, birth and death, etc., and does not depend on conditions. This view is described in the Jataka tales, which is clearly the view of the heretical naked sect, who believe that by exhausting all karma, above the world, like the shape of holding an umbrella, one attains liberation in a place of liberation with the color of a lotus or water lily. The Vaibhashika heretics believe that atoms are permanent and can generate containers and essences, etc. The secret heretics say that the great man residing in the seven levels underground is the color of the sun and is the creator of all things. In addition, there are discourses refuting the view that the person (Pudgala) is the author of samsara and nirvana, who is said to be different from, the same as, or inexpressible as different from or the same as, or inexpressible as permanent or impermanent from the skandhas. This previous view is the view of the Sthavira Nikaya.
་པ་འདོད་པར་ཀ་མ་ ལ་ཤི་ལ་ལ་སོགས་ཀྱིས་བཤད་དོ། ། དེ་ལྟར་ན་སྣོད་བཅུད་སོགས་ཀྱི་འབྲས་བུ་འདི་རྣམས་གང་ཡང་། དབང་ཕྱུག་རྟག་དངོས་ གཅིག་པུ་བ་སོགས་སྔར་རྣམ་འགྲེལ་དུ་སྔར་བཤད་པ་ལྟར་གྱི་སྐྱེད་པར་བྱེད་པ་པོའི་རྒྱུ་ཅུང་ ཟད་ཀྱང་མེད་དོ། །དེ་ཡང་གང་ཟག་གི་བདག་རྟག་དངོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་སྐྱེད་བྱེད་དུ་འདོད་ པ། དགག་པའི་རིགས་པ་གོང་དུ་བཀོད་པའི་རིགས་པ་དེ་ཐམས་ཅད་ལ་ཅི་རིགས་པར་སྦྱར་ བར་བྱ་ཞིང་། སོ་སོར་དགག་པ་ནི། དབུ་ཚད་དང་སྐྱེ་རབས་ལ་སོགས་ལས་ཤེས་པར་བྱའོ། ། འདིར་མང་དོགས་ནས་མ་བྲིས་སོ། །གལ་ཏེ་འབྲས་བུའི་དངོས་པོ་འདི་རྣམས་བྱེད་པ་པོའི་ བདག་རྟག་པ་སོགས་མེད་མོད། རྒྱུ་རྐྱེན་ལས་བྱུང་བའི་དོན་དམ་པའི་བདེན་དངོས་སུ་{ཡོད་ }སྙམ་ན། དངོས་པོ་འདི་རྣམས་ཐམས་ཅད་དོན་དམ་དཔྱོད་པའི་རིགས་པས་དཔྱད་བཟོད་ཀྱི་ དོན་དམ་གྱི་དངོས་པོ[ར་བདེན་པ་མེད་ཅིང་རང་དང་ངོ་བོ་]གཅིག་པའི་གང་ཟག་གི་བདག་ རྟག་པ་དང་། རྟག་གཅིག་གི་སེམས་ཅན་དང་། སྲོག རྟག་པ་མེད་ལ། སྔར་བཤད་པ་ལྟར་གྱི་ བྱེད་པ་པོ་རྟག་པའང་ཅུང་ཟད་ཀྱང་མེད་དེ། རྒྱུ་རྐྱེན་ཚོགས་པའི་སྣང་བ་ཙམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ རོ། །དཔེར་ན། གཉིད་དང་བག་ཆགས་ཚོགས་པའི་སྣང་བ་རྨི༷་ལ༷མ་བཞིན། སྒྱུ༷་མ༷འི་སྔགས་ དང་སྨན་དང་སྤྲུལ་གཞི་འཇིམ་དུམ་སོགས་ཚོགས་པའི་སྣང་བ་སྒྱུ་མའི་རྟ་གླང་སོགས་བཞིན། 3-98 སའི་རླངས་པ་རླུང་ཕྲ་མོས་བསྐྱོད་པ་ལ་ཉི་མའི་འོད་ཕོག་པས་སྨིག་རྒྱུ་གཡོ་བ་མཐོང་བ་སྟེ། དེ་གསུམ་ཚོགས་པའི་སྣང་བ་སྨི༷ག་རྒྱུ༷་བཞིན། སྒྲ་དང་བྲག་ཆ་ལྟ་བུའི་གནས་ཀྱི་རྐྱེན་ཚོགས་ པའི་སྣང་བ་སྒྲ༷་བརྙ༷ན་བཞིན། ཞེས་དེ་འདྲའི་དཔེ་ད༵ང་། དོན་མཚུ༷ངས་པ༷ར་སྟོ༷ན་པར་མཛ༷ད་ པའི་བླ༷་མ༷་དམ་པའི་ཞ༷བས་ལ༷་གུས་པས་འདུ༵ད་དོ། །དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་མཛོད་ཀྱི་མདོ་ ལས། འོད་སྲུང་གལ་ཏེ་སེམས་ཅན་གཅིག་གཅིག་མི་དགེ་བ་བཅུའི་ལས་ཀྱི་ལམ། ཁ་ན་མ་ ཐོ་བ་དང་བཅས་པ་འདི་དག་དང་ལྡན་པར་གྱུར་ལ། དེ་ཡང་། དེ་བཞིན་གཤེགས་པས་རྒྱུ་དང་ རྐྱེན་དུ་ལྡན་པའི་ཆོས་བསྟན་པ་ལ་འཇུག་སྟེ། འདི་ལ་བདག་གམ། སེམས་ཅན་ནམ། སྲོག་ གམ། གང་ཟག་གམ། གང་བྱེད་པའམ། གང་མྱོང་བ་དེ་ནི་གང་ཡང་མེད་དོ་སྙམ་ནས། ཆོས་ ཐམས་ཅད་ཀྱི་བྱས་པ་མེད་པ་དང་། མངོན་པར་འདུ་བྱེད་པ་མེད་པ་དང་། སྒྱུ་མ་ལྟ་བུའི་ཆོས་ ཉིད་དང་། ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་མེད་པའི་ཆོས་ཉིད་དང་། རང་བཞིན་གྱིས་འོད་གསལ་ བའི་ཆོས་ཉིད་ལ་འཇུག་ཅིང་། ཆོས་ཐམས་ཅད་གདོད་མ་ནས་དག་པར་ཡིད་ཆེས་ཏེ་མོས་ན། སེམས་ཅན་དེ་ངན་སོང་དུ་འགྲོ་བར་ང་མི་སྨྲའོ། །ཞེས་སོ། །གཟུགས་ནི་གཟུགས་ཀྱིས་སྟོང་ ནས། རྣམ་པར་ཤེས་པའི་བར་དུའོ། །དེ་དག་ནི་ཐ་སྙད་ཙམ། མིང་ཙམ་བརྡ་ཙམ་ཀུན་རྫོབ་ ཙམ་བརྗོད་པ
【現代漢語翻譯】 如卡瑪拉希拉（Kamalashila）等論師所說。 如此一來，無論是外器世界還是內情眾生等果，都不存在自在天（Ishvara，大自在，具有常、實、一的屬性）等，如《釋量論》中所述的造物主。如果有人認為存在常、實、一的補特伽羅（Pudgala，補特伽羅，人）之我作為一切的創造者，那麼之前駁斥的理證同樣適用於此，需要分別駁斥的內容，可以從因明、本生傳等論典中瞭解。此處因篇幅所限，不再贅述。如果有人認為，雖然沒有常我等造作者，但這些果法是因緣所生的勝義諦實有，那麼這些事物都經不起勝義諦理智的觀察，不存在與常一的補特伽羅之我、常一的有情、命等同體的常法，也不存在如前所述的常法造作者，因為它們僅僅是因緣聚合的顯現。例如，睡眠和習氣聚合的顯現如夢境；幻術咒語、藥物和幻化之基（如泥土）等聚合的顯現如幻化的馬、牛等；地面的蒸汽被微風吹動，陽光照射時，所見的晃動海市蜃樓，是三者聚合的顯現如海市蜃樓；聲音和山谷等處所的因緣聚合的顯現如回聲。像這樣的比喻，以及意義相似的教言，都出自於至尊上師，我恭敬地頂禮上師蓮足。 《如來藏經》中說：『光明童子，如果一個眾生具有十不善業道，以及所有過失，但是，如果他能依如來所說的具有因緣的法，思維：『此中無我，無有情，無命，無人，無作者，無受者』，從而進入諸法無為、無造作、如幻的自性，進入無有煩惱的自性，以及自性光明的法性，並且相信一切法本初清凈，那麼我不會說這個眾生會墮入惡趣。』 乃至色蘊為空，直到識蘊為空。這些都只是假名安立，是名稱、概念、世俗諦，是言說。
【English Translation】 As explained by Kamalashila and others. Thus, none of these results, whether the outer world or the inner sentient beings, have a creator such as Ishvara (the Lord, possessing the attributes of permanence, reality, and oneness), as previously stated in the Pramanavarttika. If someone believes that there exists a permanent, real, and singular Pudgala (person) as the self, the creator of all, then the reasoning used to refute this earlier applies here as well. The specific refutations can be understood from treatises on logic, Jataka tales, and so on. Due to limitations of space, I will not elaborate here. If someone thinks that although there is no permanent self or other creator, these resultant phenomena are truly existent in the ultimate truth, arising from causes and conditions, then all these phenomena cannot withstand scrutiny by ultimate truth reasoning. There is no permanent self of a person that is one with a permanent and singular entity, no permanent and singular sentient being, no life, and no permanent creator as previously described, because they are merely appearances arising from the aggregation of causes and conditions. For example, the appearance of sleep and habitual tendencies combined is like a dream; the appearance of a combination of magical spells, medicines, and the base for illusion (such as clay) is like illusory horses and cattle; the shimmering mirage seen when the sun shines on the earth's vapor moved by a gentle breeze is like a mirage, the appearance of sound and the conditions of a place like a valley is like an echo. Such examples, and teachings with similar meanings, come from the supreme Guru, to whose feet I respectfully bow down. The Sutra of the Tathagata-garbha says: 'O Light-protector, if a sentient being is endowed with the ten non-virtuous paths of action and all faults, but if he engages with the Dharma of causes and conditions taught by the Tathagata, thinking, 'Here there is no self, no sentient being, no life, no person, no doer, no experiencer,' and thereby enters the unconditioned, uncreated, and illusory nature of all phenomena, enters the nature free from defilements, and the naturally luminous nature, and believes that all phenomena are primordially pure, then I do not say that this sentient being will go to the lower realms.' And so forth, from form being empty of form, up to consciousness. These are merely nominal designations, just names, concepts, conventional truths, and expressions.
་ཙམ། གདགས་པ་ཙམ་སྟེ། དེ་ལ་མཁས་པ་རྣམས་ཀྱིས་[མངོན་པར་]ཞེན་པར་ བྱ་བའི་མི་འཆད་པའོ། །ཞེས་ཡབ་སྲས་མཇལ་བའི་མདོ་ལས་སོ། །དེ་རྣམས་ཀྱིས་དངོས་པོ་ ཐམས་ཅད་དོན་དམ་པར་བདེན་པའི་རང་བཞིན་མེད་པར་བསྟན་ནས། ད་ནི་ཕྱི་རོལ་གྱི་དོན་ ལ་ལྟོས་པའི་གཟུང་འཛིན་དོན་དམ་པར་བདེན་པའི་རང་བཞིན་མེད་པར་སྟོན་ཏེ། རི་ཁང་ ཁྱིམ་དང་སྐྱེས་བུའི་ལུས་ལ་སོགས་པ་སྒོ་ལྔའི་དབང་ཤེས་ལ་ཕྱི་རོལ་གྱི་དོ༷ན་དུ༷་སྣ ༷ང་ཡ༷ང་ དོན་དམ་དཔྱོད་པའི་རིགས་པས་དཔྱད་བཟོད་ཀྱི་ཕྱི་དོན་བདེན་པ་བ་མ་ཡིན་གྱི་སྣང་བ་ལ་ཕྱི་ རོལ་གྱི་དོན་དུ་འཁྲུལ་པའི་གཟུང་འཛིན་གཉིས་སྣང་གི་བ༷ག་ཆ༷གས་ཀྱིས་བསླད་པའི་སེ༷མས་ 3-99 སམ་རྣམ་པར་ཤེས་པ་འཁྲུལ་བ་ཉིད་ཀྱི༷་སྣང་བ་ཙ༵མ་ཡིན་ཏེ། རབ་རིབ་ཀྱིས་མིག་བསླད་ པས་སྐྲ་ཤད་འཛག་པར་སྣང་བ་བཞིན། དེ་ལྟར་གཟུང་བྱ་ཕྱི་རོལ་གྱི་དོན་མེད་པས་གཟུང་བ་ ཕྱི་རོལ་གྱི་དོན་ཇི་བཞིན་རྗེན་ཆར་དུ་སྣང་ནས་འཛིན་པའི་ནང་གི་སེ༷མས་ད༷ང་ཡི༷ད་ད༷ང་རྣ༷མ་ པ༷ར་ཤེ༷ས་པ༷་མ་འཁྲུལ་པ་ཡ༵ང་མེད་ལ། [དེ་འདྲ་ཡོད་པ་བྱེ་བྲག་སྨྲ་བ་འདོད། ] གཟུང་བྱ་ཕྱི་ རོལ་མེད་པས། གཟུང་བ་ཕྱི་རོལ་གྱི་དོན་གྱིས་རང་ཇི་ལྟ་བའི་རྣམ་པ་དངོས་སུ་གཏད་པའི་ ཚུལ་གྱིས་གཟུང་བ་ཕྱིའི་དོན་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་གཟུང་ཡུལ་དུ་བྱས་ནས་འཛིན་པའི་ནང་གི་ སེམས་དང་ཡིད་དང་རྣམ་པར་ཤེས་པ་མ་འཁྲུལ་བ་ཡང་མེད་དེ། ཚད་མ་རྣམ་འགྲེལ་ལས། རིག་བྱ་རིག་བྱེད་རྣམ་པ་མེད། །སྒྲ་སོགས་ཤེས་པའི་ཐ་དད་བཞིན། །གང་ཚེ་གཟུང་འཛིན་ རྣམ་ཕྱེ་བའི། །མཚན་ཉིད་རྣམ་པར་བསླད་པ་ཅན། །ཇི་ལྟར་འཁྲུལ་བས་མཐོང་གྱུར་པ། །དེ་ ལྟར་འདི་རྣམས་བཞག་བྱས་པ། །ཞེས་སོ། ། དེ་ཡང་སྒོ་ལྔའི་དབང་ཤེས་ཀྱིས་གཟུང་བ་ཕྱི་དོན་བདེན་པ་བ་རྗེན་ཆར་གྱི་སྣང་ནས་ འཛིན་གྱི། བག་ཆགས་ཀྱི་དབང་གིས་རང་ཉིད་ཕྱི་རོལ་དོན་དུ་སྣང་བའི་རྣམ་པ་མེད་པར་བྱེ་ བྲག་ཏུ་སྨྲ་བ་འདོད། ཅེས་སོ། །དབང་སྐྱེས་བློ་ནི་རྣམ་མེད་ཀྱིས། །ཕྲ་རབ་བསགས་པ་དངོས་ སུ་རིག །ཁ་ཆེའི་གཞུང་གི་ཆུ་གཏེར་གྱིས། །བྱེ་བྲག་སྨྲ་བའི་གཞུང་འདོད་འགྱུར། །ཞེས་ འཕགས་པ་ལྷ་སོགས་ཀྱིས་བཤད་དོ། ། མདོ་སྡེ་བ་ནི། སྒོ་ལྔའི་དབང་ཤེས་ཀྱིས་གཟུང་དོན་ཕྱི་རོལ་རྗེན་ཆར་གྱི་དངོས་སུ་སྣང་ ནས་མི་འཛིན་གྱི་དེས་རང་འདྲའི་རྣམ་པ་གཏད་པས། བློ་རང་ཉིད་དེའི་རྣམ་པར་སྐྱེས་པའི་ ཕྱིར། དེ་དང་འདྲ་བའམ་དེའི་རྣམ་པ་གཟུང་བ་ལ་དེའི་དངོས་པོ་ཉིད་རྗེན་ཆར་སྣང་ནས་ འཛིན་ཞེས་བཏགས་པ་སྟེ། བུས་ཕའི་གཟུགས་བཟུང་ཞེས་པ་བཞིན། ཚད་མ་རྣམ་འགྲེལ་ སོགས་ལས་བཤད་དོ། །དེ་ལྟར་ན་གཟུང་བ་ཕྱི་རོལ་གྱི་གཟུགས་སོགས་ཞེས་དང་། གཟུང་ 3-100 དོན་ཕྱི་རོལ་འཛིན་པའི་སེམས་ཡིད་རྣམ་ཤེས་ཞེས་མི༷ང་བཏགས་པ་ཙ༷མ
【現代漢語翻譯】 只是假立安名而已。對於這些，智者們不會執著[顯現]，這是《父子相見經》里所說的。他們已經說明一切事物在勝義諦上沒有真實的自性。現在要說明，依賴於外境的能取所取，在勝義諦上也沒有真實的自性。比如山、房屋、家宅和人的身體等等，雖然在五根的識前顯現為外境，但在勝義諦的理智面前，是經不起分析的外境，實際上，顯現為外境只是由於被能取所取的二取顯現的習氣所染污的心或識的錯覺而已，就像被眼翳所迷惑的眼睛看到毛髮掉落一樣。這樣，因為沒有所取的境，所以能取的外境就赤裸裸地顯現，因此，能取之內的心、意和識也不是不錯誤的。[小部派認為有不錯誤的。]因為沒有所取的境，所以能取的外境不是以境如其所是的真實方式來呈現，因此，能取之內的心、意和識也不是不錯誤的。如《釋量論》中說：『所知與能知，體性各別無，如聲等異識。何時能所取，體相分離時，即是虛妄相。』 同樣，五根的識取外境時，外境是赤裸裸地顯現，但由於習氣的作用，小部派認為，五根的識取外境時，外境不是以境如其所是的真實方式來呈現。如是說：『根生之識無有相，直接了知極微聚。』喀什米爾的論典《水藏》改變了小部派的宗義。聖天等如是說。 經部師則認為，五根的識並不直接顯現外境，而是通過呈現與自身相似的相，使心識生起與該相類似的相，因此，與該相類似或該相本身，就被假立為所取，並顯現為該事物的真實面貌，然後被取。這就像兒子取父親的形象一樣。《釋量論》等論典中也有類似的說法。這樣，外境的色等被稱為所取，而取外境的心、意、識等，只是假立安名而已。
【English Translation】 It is merely a designation. The wise do not cling to [manifestations]. This is from the Sutra of the Meeting of Father and Son. Having shown that all phenomena do not have a truly existent nature in ultimate truth, now it will be shown that the grasper and the grasped, which depend on external objects, do not have a truly existent nature in ultimate truth. For example, mountains, houses, homes, and the bodies of people, etc., although they appear as external objects to the five sense consciousnesses, in the face of reasoning that analyzes ultimate truth, they are not true external objects that can withstand analysis. Rather, the appearance as external objects is merely an illusion of mind or consciousness that is tainted by the habitual tendencies of the dualistic appearance of grasper and grasped, just as when the eyes are tainted by cataracts, they appear to see hairs falling. Thus, because there is no object to be grasped, the external object of the grasper appears nakedly, and therefore, the inner mind, intellect, and consciousness that grasp are also not without error. [The Vaibhashikas assert that there are those without error.] Because there is no object to be grasped, the external object of the grasper does not present its own nature directly as it is. Therefore, the inner mind, intellect, and consciousness that grasp are also not without error, having made the external object as it is the object to be grasped. As it is said in the Commentary on Valid Cognition: 'The knowable and the knowing, have no separate forms, like the different consciousnesses of sound, etc. When the characteristics of the grasper and the grasped are separated, they are tainted by illusion. How they are seen through illusion, so these are established.' That is, the five sense consciousnesses grasp while the external object appears nakedly, but due to the power of habitual tendencies, the Vaibhashikas assert that there is no appearance of oneself appearing as an external object. It is said: 'Consciousness born of the senses has no aspect, it directly knows the accumulation of subtle particles.' The Kashmiri texts, like the Water Treasury, change the tenets of the Vaibhashikas. Arya Deva and others have said this. The Sautrantikas, on the other hand, believe that the five sense consciousnesses do not directly manifest external objects, but rather present an aspect similar to themselves, so that the mind itself arises in that aspect. Therefore, that which is similar to it, or that aspect itself, is designated as the grasped, and it appears as the true nature of that thing, and then it is grasped. This is like a son grasping the image of his father. Similar statements are found in the Commentary on Valid Cognition and other texts. Thus, the external forms, etc., are called the grasped, and the mind, intellect, and consciousness that grasp external objects are merely designated with names.
་མམ། དང་པོ་ བརྡ༷ར་བཏགས་པ་ཙ༷མ་ཙམ་དུ་ཟད་ཀྱི་ཕྱི་རོལ་གྱི་དོན་ལ་ལྟོས་པའི་གཟུང་འཛིན་བདེན་པ་ བས་སྟོང་སྟེ། དཔེར་ན། འདུས་མ་བྱས་ནམ་མཁ༷འ་ལྟ༷ར་རོ། །དེར་མ་ཟད་ཕྱིའི་རྡུལ་ཕྲན་ ཆ་མེད་དང་ནང་གི་སེམས་ཡིད་རྣམ་ཤེས་སྐད་ཅིག་ཆ་མེད་བདེན་པ་བས་སྟོ༷ང་སྟེ། དེ་ཡང་ རགས་པ་རྩོམ་པ་ན་ཕྱོགས་དྲུག་གི་རྡུལ་གྱིས་དབུས་རྡུལ་ལ་གཅིག་ཆར་སྦྱར་ན། དབུས་ རྡུལ་ལ་ཆ་དྲུག་བྱུང་བས་ཆ་མེད་ཡིན་པ་ཉམས་ལ། དྲུག་པོ་གོ་ས་གཅིག་ནས་དབུས་རྡུལ་ ལ་སྦྱར་ན་དེ་རྣམས་འདུས་པའི་གོང་དུ་དེ་རྡུལ་ཕྲན་ཙམ་དུ་འགྱུར་རོ། །ཉི་ཤུ་བའི་རབ་བྱེད་ ལས། དྲུག་གིས་གཅིག་ཆར་སྦྱར་བ་ན། །ཕྲ་རབ་རྡུལ་ཆ་དྲུག་ཏུ་འགྱུར། །དྲུག་པོ་དག་ནི་ གོ་གཅིག་ན། །གོང་བུའང་རྡུལ་ཕྲན་ཙམ་དུ་འགྱུར། །ཞེས་སོ། །ཞི་བ་འཚོས་དབུ་མ་རྒྱན་དུ་ ཡང་། འབྱར་བའམ་ནི་བསྐོར་བའམ། །བར་མེད་རྣམ་པར་གནས་ཀྱང་རུང་། །དབུས་གནས་ རྡུལ་ཕྲན་རྡུལ་གཅིག་ལ། །ལྟ་བའི་རང་བཞིན་གང་ཡིན་པ། །གལ་ཏེ་དེ་ཉིད་ཡིན་བརྗོད་ ན། །ཇི་ལྟར་ས་ཆུ་མེ་རླུང་སོགས། །ཅི་སྟེ་རྒྱས་འགྱུར་མ་ཡིན་ནམ། །གལ་ཏེ་གཞན་ཉིད་ཡིན་ བརྗོད་ན། །རབ་ཏུ་ཕྲ་རྡུལ་ཇི་ལྟ་བུར། །གཅིག་པུ་ཆ་ཤས་མེད་མི་འགྱུར། །ཞེས་ཏེ་རགས་ པ་{བཅོམ་[རྩོམ་]པ་ན། ཕྱོགས་བཅུའི་རྡུལ་གྱིས་དབུས་རྡུལ་གྱི་དངོས་པོ་སོ་སོ་ལ་ལྟའམ། ཤར་ཕྱོགས་ལྟ་བུའི་ངོས་གཅིག་ཁོ་ན་ལ་བལྟ་བ་བརྟགས་ཏེ། དགག་པ་སྔ་མ་ལྟར་ཤེས་པར་ བྱའོ། །དེ་ལྟར་བསོག་བྱེད་ཕྱིའི་རྡུལ་ཕྲན་བདེན་པ་བ་མེད་པའི་ཕྱིར། དེ་བསགས་པའི་ཕྱི་ རོལ་གྱི་རགས་པ་བདེན་པ་བ་མེད་པར་གྲུབ་པོ། །སྐད་ཅིག་ཆ་མེད་ཀྱི་དངོས་པོ་བདེན་པ་བ་ མེད་དེ། སྐད་ཅིག་མ་ཞེས་པ་ལ་དུས་མཐའི་སྐད་ཅིག་མ་དང་། དེ་བརྒྱ་ཉི་ཤུ་ལ་དེའི་སྐད་ཅིག་ མ། དེ་དྲུག་ཅུ་ལ་ཐང་ཅིག དེ་སུམ་ཅུ་ལ་ཡུད་ཙམ། དེ་སུམ་ཅུ་ལ་ཉིན་ཞག དེ་སུམ་ཅུ་ལ་ཟླ་ བ་གཅིག་སྟེ། མཛོད་ལས། སྐད་ཅིག་མ་བརྒྱ་ཉི་ཤུ་ལ། །དེ་ཡི་སྐད་ཅིག་དེ་དག་ཀྱང་། །དྲུག་ 3-101 ཅུ་ལ་ནི་ཐང་གཅིག་གོ །ཡུད་ཙམ་ཉིན་ཞག་ཟླ་རྣམས་ནི། །གོང་ནས་གོང་དུ་སུམ་ཅུར་བསྒྱུར། ། ཞེས་སོ། །དེ་ལ་དུས་མཐའི་སྐད་ཅིག་གཅིག་གི་ཚད་ནི། རྐྱེན་རྣམས་ཚོགས་ནས་ཇི་སྲིད་ ཆོས་བདག་{གིས[ཉིད་] ཐོབ་པའམ། ཇི་སྲིད་རྡུལ་ཕྲ་རབ་ནས་རྡུལ་ཕྲ་རབ་གཞན་དུ་འགྲོ་ བའི་ཡུན་ཙམ་མོ་ཞེས་དང་། ཆོས་མངོན་པ་བ་རྣམས་ནི། སྐྱེས་བུ་སྟོབས་དང་ལྡན་པའི་སོ་ གོལ་གཏོག་པ་ཙམ་གྱིས་སྐད་ཅིག་མ་དྲུག་ཅུ་རྩ་ལྔ་འདའ་འོ། །ཞེས་ཟེར་རོ། །དང་པོའི་དོན་ ནི་དངོས་རྒྱུ་ཚོགས་པ་ལས། དངོས་འབྲས་ཐོལ་གྱིས་སྐྱེས་ཙམ་གྱི་ཡུན་ལ་ཚད་མ་རྣམ་འགྲེལ་ སོགས་ལས་བཤད་དོ། ། གཉིས་པའི་དོན་ནི། ཚད་མ་རྣམ་འགྲེལ་ལས། རྡུལ་གཅིག་བསྒྲེས་དུས་ཆུང་བ་
【現代漢語翻譯】 首先，所謂的『名言安立』（བརྡ༷ར་བཏགས་པ་，conceptual designation，名言安立）僅僅是名言安立，它不依賴於外在事物而存在的能取所取（gzung 'dzin，subject-object duality，能取所取）是空性的。例如，就像『無為法』（'dus ma byas，unconditioned phenomena，無為法）虛空（nam mkha'，space，虛空）一樣。 不僅如此，外在的『不可分微塵』（rdul phran cha med，indivisible atom，不可分微塵）和內在的『心、意、識』（sems yid rnam shes，mind, intellect, consciousness，心、意、識）的『剎那不可分』（skad cig cha med，indivisible moment，剎那不可分）也是空性的。這是因為，在形成粗大物質時，如果六個方向的微塵同時與中央的微塵結合，那麼中央的微塵就會有六個部分，這樣就失去了『不可分』的性質。如果六個微塵從同一個位置與中央的微塵結合，那麼它們結合成的整體也只會像一個微塵那麼大。《俱舍論釋·智慧品》中說：『六者若同時，相合為一體，極微應成六，一體成微塵。』 寂護（zhi ba 'tsho，Śāntarakṣita，寂護）在《中觀莊嚴論》（dbu ma rgyan，Madhyamakālaṃkāra，中觀莊嚴論）中也說：『結合或環繞，或無間隙地存在，無論如何，中央的微塵，觀察其自性是什麼？如果說是同一個，那麼地、水、火、風等如何增長？如果說是其他的，那麼極微如何能成為唯一的、無分、不變的呢？』因此，在形成粗大物質時，十方微塵觀察中央微塵的各個部分，或者僅僅觀察東方等的一個面，進行分析。就像之前的破斥一樣理解。 因此，由於積聚的『外在微塵』（phyi'i rdul phran，external atom，外在微塵）不是真實存在的，所以，由它積聚而成的外在粗大物質也不是真實存在的。『剎那不可分』的事物也不是真實存在的。所謂『剎那』（skad cig ma，moment，剎那），有『時間盡頭的剎那』（dus mtha'i skad cig ma，ultimate moment，時間盡頭的剎那），一百二十個『時間盡頭的剎那』是一個『剎那』，六十個『剎那』是一個『頃刻』（thang cig，instant，頃刻），三十個『頃刻』是一個『須臾』（yud tsam，short time，須臾），三十個『須臾』是一個『晝夜』（nyin zhag，day and night，晝夜），三十個『晝夜』是一個『月』（zla ba，month，月）。《俱舍論》中說：『一百二十剎那，為剎那之剎那，六十剎那為一頃，須臾晝夜與月等，遞增皆為三十倍。』 其中，一個『時間盡頭的剎那』的量是：各種因緣聚合，直到『法』（chos，dharma，法）的『自性』（bdag，self，自性）獲得，或者直到極微從一個極微移動到另一個極微的時間。『有部』（chos mngon pa ba，Abhidharmikas，有部）的人說：一個力士彈指之間，能經過六十五個剎那。第一種說法是指，從物質原因聚合，到物質結果突然產生的瞬間，在《釋量論》（tshad ma rnam 'grel，Pramāṇavārttika，釋量論）等論典中有所闡述。 第二種說法是，《釋量論》中說：『一塵極短時……』
【English Translation】 Firstly, the so-called 'conceptual designation' (བརྡ༷ར་བཏགས་པ་, conceptual designation) is merely a conceptual designation. The subject-object duality (གཟུང་འཛིན་, subject-object duality) that does not rely on external objects is empty. For example, like 'unconditioned phenomena' ('དུས་མ་བྱས་, unconditioned phenomena) such as space (ནམ་མཁ༷འ་, space). Moreover, the external 'indivisible atom' (རྡུལ་ཕྲན་ཆ་མེད་, indivisible atom) and the internal 'mind, intellect, and consciousness' (སེམས་ཡིད་རྣམ་ཤེས་, mind, intellect, and consciousness) of the 'indivisible moment' (སྐད་ཅིག་ཆ་མེད་, indivisible moment) are also empty. This is because, when forming coarse matter, if atoms from six directions simultaneously combine with the central atom, the central atom will have six parts, thus losing its 'indivisible' nature. If the six atoms combine with the central atom from the same position, the whole they form will only be as large as one atom. The Commentary on the Abhidharmakośa, Wisdom Chapter says: 'If six combine simultaneously, becoming one, the ultimate atom should become six, and one should become a dust mote.' Śāntarakṣita (ཞི་བ་འཚོ་, Śāntarakṣita) also says in the Madhyamakālaṃkāra (དབུ་མ་རྒྱན་, Madhyamakālaṃkāra): 'Whether combining or surrounding, or existing without gaps, in any case, the central atom, what is its nature when observed? If it is said to be the same, then how do earth, water, fire, and wind increase? If it is said to be different, then how can the ultimate atom be unique, indivisible, and unchanging?' Therefore, when forming coarse matter, the atoms of the ten directions observe the various parts of the central atom, or only observe one side, such as the east, and analyze it. Understand it as in the previous refutation. Therefore, since the accumulated 'external atoms' (ཕྱིའི་རྡུལ་ཕྲན་, external atom) are not truly existent, the external coarse matter accumulated from them is also not truly existent. The 'indivisible moment' is also not truly existent. The so-called 'moment' (སྐད་ཅིག་མ་, moment) includes the 'ultimate moment' (དུས་མཐའི་སྐད་ཅིག་མ་, ultimate moment). One hundred and twenty 'ultimate moments' is a 'moment', sixty 'moments' is an 'instant' (ཐང་ཅིག་, instant), thirty 'instants' is a 'short time' (ཡུད་ཙམ་, short time), thirty 'short times' is a 'day and night' (ཉིན་ཞག་, day and night), and thirty 'days and nights' is a 'month' (ཟླ་བ་, month). The Abhidharmakośa says: 'One hundred and twenty moments are the moments of a moment, sixty moments are an instant, short time, day and night, and months, each increasing by thirty times.' Among them, the measure of one 'ultimate moment' is: when various conditions gather, until the 'self' (བདག་, self) of the 'dharma' (ཆོས་, dharma) is obtained, or until the time it takes for an ultimate atom to move from one ultimate atom to another. The Abhidharmikas (ཆོས་མངོན་པ་བ་, Abhidharmikas) say: A strong man can pass sixty-five moments in the snap of his fingers. The first statement refers to the instant from the aggregation of material causes to the sudden production of material results, which is explained in treatises such as the Pramāṇavārttika (ཚད་མ་རྣམ་འགྲེལ་, Pramāṇavārttika). The second statement is, the Pramāṇavārttika says: 'One atom, extremely short time...'
ཡི། ། མཐར་ཐུག་དུས་ཀྱང་སྐད་ཅིག་འདོད། །ཅེས་ཏེ། རྡུལ་ཤིན་ཏུ་ཕྲ་བའི་མཐར་ཐུག་པ་གཅིག་ གོ་ས་གཅིག་ནས་ལན་གཅིག་གོ་ས་གཞན་གཅིག་ཏུ་འཕོས་ཙམ་གྱི་ཡུན་དེ་དུས་མཐའི་སྐད་ ཅིག་གཅིག་གི་ཚད་དེ། དུས་སམ་སྐད་ཅིག་གི་ཐུང་མཐའ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་པའི་དོན་ ནོ། །ཡང་ན་རྡུལ་ཤིན་ཏུ་ཕྲ་བའི་མཐར་ཐུག་པ་གཉིས། ཤར་ནུབ་ལྟ་བུར་ལན་གཅིག་ལམ་ བསྣོལ་བའི་དུས་ཙམ་གྱི་ཡུན་དེ་དུས་མཐའི་སྐད་ཅིག་གི་ཚད་དུ། ཉི་མ་སྦས་པས་བཤད་དོ། ། ཡང་རྣམ་འགྲེལ་ལས། ཡི་གེའི་བདག་ཉིད་ཀུན་མཐའ་ཡང་། །མིག་འཛུམས་ཚད་དུ་གནས་ པ་ཡིན། །དེ་ཡང་རིམ་གྱིས་རྡུལ་ཕྲན་ནི། །དུ་མ་དག་ཏུ་འབྲེལ་བས་རྫོགས། །ཞེས་ཏེ། ཨ་ ཐུང་ལྟ་བུའི་ཡི་གེ་ཐུང་ཤོས་རེ་རེ་ཡང་རྩོད་དུས་ཀྱི་ཐ་མལ་བའི་མིག་ལན་གཅིག་འཛུམས་ པའི་ཡུན་ཙམ་གྱིས་རྫོགས་པར་འགྲུབ་ཀྱི་དེ་ལས་མྱུར་བར་མ་ཡིན་ལ་མིག་ལན་གཅིག་ འཛུམས་པའི་ཡུན་དེ་ཡང་གཟུགས་ཆུང་བའི་མཐར་ཐུག་པའི་རྡུལ་ཤིན་ཏུ་ཕྲ་བ་གཅིག་གོ་ས་ གཅིག་ནས་གོ་ས་གཞན་གཅིག་ཏུ་འཕོས་པའི་ཡུན་དུ་མས་རྫོགས་དགོས་ཞེས་ཏེ། དེ་ལྟའི་ མིག་ལན་གཅིག་འཛུམས་པའི་ཡུན་དེ་དང་ཐ་མལ་པའི་མི་སྟོབས་ཅན་གྱིས་སེ་གོལ་ལན་ 3-102 གཅིག་གཏོགས་པའི་ཡུན་དང་མཉམ་ཞིང་། དེའི་བར་ལ་དུས་མཐའི་སྐད་ཅིག་དྲུག་ཅུ་རྩ་ལྔ་ འདའ་བར་མཛོད་འགྲེལ་ལས་སོ། །པཎྜི་ཏ་ཆོས་བཤེས་ནི། དེའི་ཡུན་གྱི་བར་ལ་སྐད་ཅིག་མ་ སུམ་བརྒྱ་དྲུག་ཅུ་རྩ་བརྒྱད་འདའ་འོ། །ཟེར་རོ། ། ཡང་མངོན་པ་ཀུན་ལས་བཏུས་སོགས་ལས། བྱ་རྫོགས་ཀྱི་སྐད་ཅིག་མ་ཞེས་པའང་ བཤད་དེ། མཐོང་ལམ་སྐད་ཅིག་མ་བཅུ་དྲུག་བཤད་རྗེས་སུ་སེམས་ཀྱི་སྐད་ཅིག་ནི་ཤེས་བྱ་ ལ་ཤེས་པ་འབྱུང་བ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་རིག་པར་བྱའོ། །ཞེས་ཏེ། དཔེར་བརྗོད་ན། སྡུག་ བསྔལ་ཤེས་པར་བྱའོ། །ཞེས་བརྩམས་ནས་སྡུག་བསྔལ་ལེགས་པར་ཡོངས་སུ་ཤེས་པའི་ བར་གྱི་ཡུན་ལྟ་བུ་སྟེ། དོན་གང་སྒྲུབ་པའི་བྱ་བ་བརྩམས་ནས་དོན་དེ་གྲུབ་ཙམ་གྱི་ཡུན་ནོ། ། དེ་ལྟར་ན་འདུས་བྱས་ཀྱི་དངོས་པོ་རྫས་ཡོད་རྣམས་དུས་མཐའི་སྐད་ཅིག་གིས་སྐྱེ་འགག་ བྱེད་པར་གནས་མ་བུའི་སྡེ་བ་མ་གཏོགས་བྱེ་བྲག་ཏུ་སྨྲ་བ་དང་། མདོ་སེམས་དབུ་མ་བ་ཕལ་ ཆེར་ཡང་འདོད་ཅིང་། འདུས་བྱས་རྫས་ཡོད་གྲུབ་ཙམ་ནས་འཇིག་གི རང་འཇིག་པ་རང་ རྒྱུ་མ་ཡིན་པའི་རང་ལས་ཕྱིས་འབྱུང་དོན་གཞན་གྱིས་བསྐྱེད་མི་དགོས་ལ་དེའི་ཕྱིར་འཇིག་ པའམ་མི་རྟག་པ་དེ་འདུས་བྱས་རྣམས་ཀྱི་རང་བཞིན་ནམ་གནས་ལུགས་སུ་འདོད་དོ། །དེའི་ ཕྱིར་འདུས་བྱས་ཀྱི་དངོས་པོ་རྫས་ཡོད་རེ་རེ་ལ་ཡང་། སྐྱེ་འགག་གནས་གསུམ་གྱི་སྐབས་ ཅིག་ཆར་དུ་ཚང་བར་སྔར་སྨོས་པའི་དངོས་སྨྲ་དེ་རྣམས་ཀྱིས་འདོད་དགོས་ཏེ། ཞིག་པའམ་ འགགས་ནས་མེད་པ་ནི། འཇིག་པའམ་མི་རྟག་པའི་དོ
【現代漢語翻譯】 此外，他們還想要最終的剎那。也就是說，極微小的微塵從一個位置移動到另一個位置所需的時間，就是最終剎那的量度，因為它是時間或剎那的最短單位。這是它的意思。或者，兩個極微小的微塵，比如東西方向，交叉一次所需的時間，就是最終剎那的量度，正如尼瑪薩巴所說。此外，《釋量論》中說：『字母的自性也是一切的終結，存在於眨眼之間。』也就是說，像短音阿這樣的最短的字母，也需要普通人在爭論時眨眼一次的時間才能完成，不會更快。而眨眼一次的時間，也需要無數個極微小的微塵從一個位置移動到另一個位置的時間才能完成。因此，眨眼一次的時間，與普通強壯的人彈指一次的時間相同，在這段時間內，會過去六十五個最終剎那，正如《俱舍論》的註釋中所說。班智達秋謝說：『在這段時間內，會過去三百六十八個剎那。』 此外，《阿毗達磨集論》等中也提到了『行為完成的剎那』。在解釋了十六個見道剎那之後，心的剎那應該被理解為對所知之物的完全認知。例如，開始說『應該瞭解痛苦』，直到完全瞭解痛苦為止的時間，就像這樣。也就是說，從開始做某事到完成該事的時間。因此，除了正量部之外，大多數分別說者、經部師、唯識師和中觀師都認為，有為法的實有事物以最終剎那生滅。有為法一旦存在，就會立即消逝。它的消逝不需要外在的原因，而是其自身的性質。因此，消逝或無常被認為是所有有為法的自性或存在方式。因此，上述的實有論者認為，每個有為法的實有事物都必須同時具備生、住、滅三個階段，因為消逝或滅亡就是無常的意義。
【English Translation】 Furthermore, they also desire the ultimate instant. That is to say, the duration of time it takes for an extremely minute atom to move from one location to another is the measure of an ultimate instant, because it is the shortest unit of time or instant. This is the meaning of that. Alternatively, the duration of time it takes for two extremely minute atoms, such as east and west, to cross paths once is the measure of an ultimate instant, as stated by Nyima Sabé. Moreover, in the Pramāṇavārttika (Commentary on Valid Cognition), it says: 'The nature of letters is also the end of all, abiding in the measure of a blink of an eye. That also, gradually, atoms are completed by connecting to many.' That is to say, each of the shortest letters, like a short 'a', is completed in the time it takes for an ordinary person to blink once during a debate, not faster than that. And the duration of one blink of an eye must also be completed by many durations of an extremely minute atom moving from one location to another. Thus, the duration of one blink of an eye is equal to the duration of a snap of the fingers by an ordinary strong person, and in that time, sixty-five ultimate instants pass, as stated in the commentary on the Abhidharmakośa. Paṇḍita Chöshé says: 'In that duration, three hundred and sixty-eight instants pass.' Furthermore, the 'instant of completed action' is also mentioned in the Abhidharmasamuccaya and others. After explaining the sixteen instants of the path of seeing, the instant of mind should be understood as the complete arising of knowledge of the knowable. For example, starting with 'suffering should be known' and the duration until suffering is completely known, like that. That is to say, the duration from starting to do something until that thing is accomplished. Therefore, except for the Sthavira Nikāya, most Vaibhāṣikas, Sautrāntikas, Yogācāras, and Mādhyamikas also believe that conditioned phenomena, which are substantially existent, arise and cease with the ultimate instant. Once a conditioned phenomenon exists, it immediately disintegrates. Its disintegration does not require an external cause, but is its own nature. Therefore, disintegration or impermanence is considered the nature or mode of existence of all conditioned phenomena. Therefore, the aforementioned proponents of substantial existence must believe that each conditioned phenomenon, which is substantially existent, simultaneously possesses the three phases of arising, abiding, and ceasing, because disintegration or cessation is the meaning of impermanence.
ན་མ་ཡིན་གྱི། སྐད་ཅིག་གིས་སྐྱེ་ཞིང་ འགག་པའི་རྫས་ཀྱི་དངོས་པོ་ཉིད་འཇིག་པའི། མི་རྟག་པའི་དོན་དུ་འདོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ ན་ནང་སེམས་སོགས་ཀྱི་དངོས་པོ་དུས་མཐའི་སྐད་ཅིག་རེ་རེ་བ་རྣམས་ཀྱང་དངོས་པོ་ཆ་མེད་ བདེན་པ་བར་མི་འགྲུབ་པར་ཐལ་བར་འགྱུར་ཏེ། སྐྱེ་འགག་གནས་པའི་ཆ་གསུམ་ཅིག་ཆར་ ཚང་བའི་ཕྱིར། རྟགས་ཁས་བླངས་སོ། ། 3-103 གཞན་ཡང་། ནང་སེམས་སོགས་ཀྱི་དུས་མཐའི་སྐད་ཅིག་རེ་རེ་བའི་དངོས་པོ་དེ་ཆ་མེད་ ཀྱི་དངོས་པོ་བདེན་པ་བར་མི་འགྲུབ་སྟེ། མ་སྐྱེས་ན་རྒྱུ་མེད་དུ་འགྱུར་ཞིང་དུས་མཐའི་སྐད་ ཅིག་ཙམ་དུའང་མི་གནས་ན། གཏན་ནས་རྫས་སུ་ཡོད་པར་ཡང་མི་འགྲུབ་ཅིང་། འདོད་ན། གཏན་ནས་དོན་བྱེད་མི་ནུས་པར་འགྱུར་རོ། །སྐྱེས་ཙམ་ནས་མི་འགག་ན་རྟག་པར་འགྱུར་ བས་དངོས་པོ་རྫས་ཡོད་སྐྱེས་ཙམ་དེ་ཉིད་གནས་པ་དང་འགག་པ་ཡང་ཡིན་པས་སྐད་ཅིག་ གི་དངོས་པོ་རྫས་ཡོད་རེ་རེ་ཡང་སྐྱེ་འགག་གནས་གསུམ་གྱི་བདག་ཉིད་དུ་གནས་པའི་ཕྱིར་ རོ། །དབུ་མ་རིན་ཆེན་ཕྲེང་བར། ཇི་ལྟར་སྐད་ཅིག་མཐའ་ཡོད་ལྟར། །ཐོག་མ་དབུས་ཀྱང་ བརྟག་པར་གྱིས། །དེ་ལྟར་སྐད་ཅིག་གསུམ་བདག་ཕྱིར། །འཇིག་རྟེན་སྐད་ཅིག་གནས་མ་ ཡིན། །ཞེས་སོ། །དེ་ཡང་འགག་པ་དང་། འགགས་པ། ཞིག་པ་དང་། འཇིག་པ། ཤི་བ་དང་ འཆི་བ་ཁྱད་པར་ཆེ་སྟེ། ད་ལྟའི་སེམས་ཅན་འདི་རྣམས་འཆི་བ་ཡིན་ཡང་ཤི་བ་མ་ཡིན་པ་ བཞིན་དུ་ད་ལྟའི་དངོས་པོ་རྫས་ཡོད་རྣམས་ཀྱང་འཇིག་པ་ཡིན་གྱི་ཞིག་པ་མ་ཡིན། འགག་པ་ ཡིན་གྱི་འགགས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། འདུས་བྱས་ཐམས་ཅད་སྐད་ཅིག་མར་སྨྲ་བའི་ལུགས་ལའོ། ། སྐད་ཅིག་ཆ་མེད་ཀྱི་བདེན་པའི་དངོས་པོ་འགག་པའི་ཚུལ་གཞན་ཡང་ཡོད་དེ་འདིར་མ་སྨོས་ སོ། །དེ་ལྟར་ན་ཕྱི་ནང་གི་དངོས་པོ་མཐའ་དག་དོན་དམ་པར་དཔྱད་བཟོད་ཀྱིས་བདེན་པའི་ རང་བཞིན་མེད་པ་ཉི༷ད་དུ༵་གས༷ལ་བ༷ར་ཏེ་མཐའ་གཅིག་ཏུ་བྱེ་བྲག་ཕྱེད་པར་སྟོ༷ན་པར་མཛ༷ད་ པའི་བླ༷་མ༷་དམ་པའི་ཞ༷བས་ལ༷་གུས་པས་འདུ༵ད་དོ། །གལ་ཏེ་དོན་དུ་སྣང་ཡང་སེམས་ཀྱི་ བག་ཆགས་ཙམ་ཞེས་པ་འདི་ལྟ་བུ་ནི་སེམས་ཙམ་པའི་ཆོས་སྐད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཆོས་འཁོར་ གཉིས་པ་དང་མཐུན་པར་བསྟོད་པའི་སྐབས་སུ་མ་བབ་པོ་སྙམ་ན། འདི་ལ་བོད་ཀྱིས་མཁས་ པ་སྔ་མ་མང་པོས། དབུ་མ་ཚིག་གསལ་ལས། དབུ་མ་བ་ཡིན་ན་ནི་རང་གི་རྒྱུད་ཀྱི་རྗེས་སུ་ དཔག་པར་འདོད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། ཕྱོགས་གཞན་ཁས་བླངས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་པ་ 3-104 དང་ཐལ་འགྱུར་ཙམ་གྱིས་དངོས་པོ་སྨྲ་བའི་ལོག་རྟོག་འགོག་པར་ཀླུ་སྒྲུབ་བཞེད་ཅེས་ཟླ་ གྲགས་གསུངས་བ་ལ་བརྟེན་ནས་དབུ་མ་བ་ལ་ཐལ་འགྱུར་བ་དང་རང་རྒྱུད་པ་གཉིས་སུ་ འབྱེད་ཅིང་། ཡང་གསུམ་དུ་ཡང་འབྱེད་དེ། འཇིག་རྟེན་གྲགས་སྡེ་སྤྱོད་པའི་དབུ་མ་བ། མདོ་ སྡེ་སྤྱོད་པའི་ད
【現代漢語翻譯】 並非如此。因為剎那生滅之物的自性即是壞滅，所以被認為是無常之義。因此，內心等事物的最終剎那，也不能成立為無分微塵的真實，因為它們具備生、住、滅三相。這是承認了宗因。 此外，內心等事物的最終剎那，不能成立為無分微塵的真實，如果未生，則會變成無因，如果連最終剎那都不能住留，那麼也根本不能成立為實有。如果承認，則根本不能起作用。如果生起后不滅，則會變成常有，因此實有之物生起的那一剎那，也就是住留和壞滅，所以每一個剎那的實有之物，都具備生、住、滅三相。《中觀寶鬘論》中說：『如剎那有邊，初始中亦然，當知亦應爾，是故剎那三，有故此世間，剎那亦不住。』 也就是說，壞滅和已壞滅，毀滅和已毀滅，死亡和將死，是有很大差別的。如同現在的這些有情是死亡，但不是已死一樣，現在的實有之物也是毀滅，但不是已毀滅，是壞滅，但不是已壞滅，因為一切有為法都是剎那生滅的宗義。 剎那無分微塵的真實之物，還有其他的壞滅方式，這裡沒有說明。 這樣，內外一切事物，在勝義諦中都經不起觀察，沒有真實的自性，這一點已經非常清楚地顯現出來，並且完全區分開來，我恭敬地頂禮上師的蓮足。 如果有人認為，『雖然顯現為真實，但僅僅是心的習氣』，這僅僅是唯識宗的術語，在讚歎與第二轉法輪相符的觀點時，似乎並不恰當。對此，許多藏族先前的智者認為，《中觀明句論》中說：『如果是中觀師，則不應隨順自己的相續進行推斷，因為沒有承認其他的宗派。』 並且月稱論師說，龍樹菩薩認為僅僅通過破斥就能遮止主張實有的邪分別念。因此，將中觀師分為應成派和自續派兩種，也有分為三種的，即隨順世間名言的中觀師，隨順經部的中觀師。
【English Translation】 It is not so. Because the very nature of things that arise and cease in an instant is destruction, it is therefore considered to be the meaning of impermanence. Therefore, the ultimate moments of things like the inner mind also cannot be established as indivisible particles of truth, because they possess the three characteristics of arising, abiding, and ceasing. This is an admitted sign. Furthermore, the ultimate moments of things like the inner mind cannot be established as indivisible particles of truth, because if they did not arise, they would become causeless, and if they did not abide even for an ultimate moment, then they could not be established as substantially existent at all. If they were admitted, then they would not be able to perform any function at all. If they did not cease immediately after arising, they would become permanent. Therefore, the very moment that a substantially existent thing arises is also the moment of abiding and ceasing. Thus, each substantially existent thing of a moment exists as the nature of arising, abiding, and ceasing. In the Garland of Precious Gems it says: 'Just as the moment has an end, so should the beginning and middle be examined. Thus, because of the three moments, the world does not abide for a moment.' That is to say, destruction and what has been destroyed, ruin and what has been ruined, death and dying, are very different. Just as these sentient beings are dying but are not yet dead, so too are these substantially existent things being ruined but are not yet ruined, they are ceasing but are not yet ceased, because all conditioned phenomena are said to be momentary. There are other ways in which the true thing of an indivisible moment ceases, but they are not mentioned here. Thus, it is very clear that all internal and external things, when examined in ultimate truth, lack a true nature, and this has been completely distinguished. I respectfully bow to the feet of the holy lama who has shown this. If someone thinks, 'Although it appears to be true, it is merely a habit of mind,' this is merely a term of the Mind-Only school, and it does not seem appropriate to praise it as being in accordance with the second turning of the wheel of Dharma. To this, many earlier Tibetan scholars have said that in the Clear Words it says: 'If one is a Madhyamika, then one should not want to infer according to one's own continuum, because one has not admitted other tenets.' And Chandrakirti said that Nagarjuna held that merely by refuting, one can prevent the wrong conception of asserting things. Therefore, Madhyamikas are divided into two: Prasangikas and Svatantrikas. And there are also three divisions: Madhyamikas who follow worldly conventions, Madhyamikas who follow the Sutras.
བུ་མ་བ། རྣལ་འབྱོར་སྤྱོད་པའི་དབུ་མ་བའོ། །འབྱེད་ཚུལ་གཞན་ཡང་བཤད་ དོ། །དང་པོ་ནི། ཐལ་འགྱུར་བ་སྟེ་ཟླ་གྲགས་སོགས་ལ་ཟེར་ཞིང་། ཕྱི་མ་གཉིས་ལ་རང་རྒྱུད་ པ་ཟེར་རོ། ། དེ་ཡང་རང་ལུགས་ལ་རང་རྒྱུད་ཀྱི་རྟགས་ཁས་མི་ལེན་པར། ཐལ་འགྱུར་ཙམ་གྱིས་ གཞན་གྱི་ལོག་རྟོག་འགོག་པའི་དབུ་མ་བ་ནི། དབུ་མ་ཐལ་འགྱུར་བ་དང་། རང་ལུགས་ལ་ རང་རྒྱུད་ཀྱི་རྟགས་ཁས་བླངས་ནས་གཞན་གྱི་ལོག་རྟོག་འགོག་པ་དབུ་མ་རང་རྒྱུད་པར་ འདོད་དོ། །དབུ་མ་རང་རྒྱུད་པ་ལའང་། ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ཕྱི་རོལ་གྱི་དོན་གྲུབ་པར་འདོད་པའི་ དབུ་མ་རང་རྒྱུད་པ་ལ། མདོ་སྡེ་སྤྱོད་པའི་དབུ་མ་པ་ཟེར་ཏེ་སློབ་དཔོན་ལེགས་ལྡན་འབྱེད་ རྗེས་འབྲང་དང་བཅས་པའོ། །ཡང་དག་ཀུན་རྫོབ་ཙམ་དུ་ཡང་ཕྱི་རོལ་གྱི་དོན་གྲུབ་པ་མེད་ ཀྱི་ཕྱི་རོལ་དོན་དུ་སྣང་བ་ཐམས་ཅད་སེམས་ཙམ་གྱི་བདག་ཉིད་དམ་སེམས་ཀྱི་སྣང་བ་ཙམ་ ཡིན་ཞེས་འདོད་པའི་དབུ་མ་རང་རྒྱུད་པ་ལ་རྣལ་འབྱོར་སྤྱོད་པའི་དབུ་མ་པ་ཞེས་བཤད་དོ། ། དེ་ནི་སློབ་དཔོན་ཞི་བ་འཚོ། སེང་བཟང་ལ་སོགས་པའོ། །དབུ་མ་བ་འདི་རྣམས་ཀྱང་ཀླུ་ སྒྲུབ་ཡབ་སྲས་ནི་རང་རང་གི་གྲུབ་མཐའ་དང་མཐུན་པའི་དབུ་མ་བར་བཞེད་མོད། འཕགས་ པ་ཀླུ་སྒྲུབ་ཀྱི་བསྟན་བཅོས་རྣམས་ལ་ནི། ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་རྣམ་བཞག་འཇིག་རྟེན་ན་གྲགས་པ་ ཁོ་ན་ལྟར་མཛད་པ་མི་སྣང་ཞིང་། མཐོ་རིས་དང་ཐར་བ་ཐོབ་པའི་ཐབས་སུ་གྱུར་བའི་ཀུན་ རྫོབ་ཀྱི་རྣམ་བཞག་{མངོན་པར་[མ་ནོར་བར་]མཛད་{པ་[ན་]ནི། སངས་རྒྱས་པའི་གྲུབ་ མཐའ་སྨྲ་བ་དག་གི་ལུགས་ལ་བརྟེན་དགོས་ཏེ། འཕགས་པ་ལྷས། སངས་རྒྱས་ཆོས་ནི་ 3-105 རྣམ་པ་བཞིར། །ཡིད་འདོད་རྣམས་ཀྱིས་མངོན་མཐོང་སྟེ། །བྱེ་བྲག་སྨྲ་ལ་སོགས་པའི་ལམ། ། བསྟན་པས་དེ་ཉིད་སྒྲུབ་པའོ། །ཞེས་སོ། །དེའི་ཕྱིར་དབུ་མ་བར་རློམ་པ་ཁ་ཅིག་ན་རེ། དབུ་ མ་བ་ལ་རང་ལུགས་ཀྱི་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་རྣམ་བཞག་ཅི་ཡང་བྱར་མེད་པས། དེ་ལྟར་རྣམ་བཞག་ བྱེད་པ་བོ་རྣམས་ནི་དབུ་མ་བ་བཏགས་པ་བའམ། ཕལ་པ་ཡིན་ཞིང་། སློབ་དཔོན་ཟླ་གྲགས་ སོགས་དབུ་མ་ཐལ་འགྱུར་བ་རྣམས་ནི། ཀུན་རྫོབ་རྣམ་བཞག་འཇིག་རྟེན་ན་གྲགས་པ་ཁོ་ན་ ལྟར་འཇོག་པས་འཇིག་རྟེན་གྲགས་སྡེ་སྤྱོད་པའི་དབུ་མ་བ་དབུ་མའི་མཆོག་ཡིན་ཞེས་ཟེར་ ཞིང་། དགག་སྒྲུབ་མང་དུ་བྱེད་པ་རྣམས་ཀྱི་ལུགས་ལ་བརྟག་དཔྱད་བྱ་བ་ཡོད་མོད་ཀྱི་རེ་ ཤིག་བཞག་གོ །དེ་ལ་འཕགས་པ་ཀླུ་སྒྲུབ་ནི། རྣལ་འབྱོར་སྤྱོད་པའི་དབུ་མ་བ་ལྟར་ཀུན་རྫོབ་ ཀྱི་རྣམ་བཞག་མཛད་པར་གསལ་ཏེ། རིགས་པ་དྲུག་ཅུ་བ་ལས། དགོས་པའི་དབང་གིས་ རྒྱལ་བ་རྣམས། །ང་དང་ངའི་ཞེས་གསུངས་པ་ལྟར། །ཕུང་པོ་ཁམས་དང་སྐྱེ་མཆེད་རྣམས། ། དེ་བཞིན་དགོས་པའི་དབང་གིས་གསུངས། །འབྱུང་བ་ཆེ་ལ་སོགས་བཤད་པ། །རྣམ་པར་ ཤེས་
【現代漢語翻譯】 弟子們，瑜伽行中觀派也是中觀派的一種分類。關於區分它們的方法，還有其他的解釋。首先是應成派，指的是月稱（Chandrakirti）等。後兩者被稱為自續派。 也就是說，不承認自續的論證方式，僅僅通過應成來破斥他人邪見的的中觀派，被稱為中觀應成派。而承認自續的論證方式，並以此來破斥他人邪見的中觀派，則被認為是中觀自續派。中觀自續派中，又有一種認為在世俗層面外境實有的中觀自續派，被稱為經部行中觀派，代表人物是學誠（Slob-dpon Legs-ldan 'byed）及其追隨者。還有一種認為即使在名言層面，外境也並非實有，一切外境顯現都只是唯識的自性，或者只是心的顯現，這種中觀自續派被稱為瑜伽行中觀派。代表人物是寂護（Śāntarakṣita）、師子賢（Siṃhabhadra）等。這些中觀派的學者們認為，龍樹父子是與各自宗派觀點相符的中觀派。 然而，在聖者龍樹（Nāgārjuna）的論著中，並沒有發現他像世俗中那樣建立世俗諦。爲了獲得天界和解脫，他必須依賴於佛教宗派的觀點來闡述世俗諦。正如聖天（Āryadeva）所說：『佛陀的教法有四種形式，可以通過意願來顯現，通過分別說部（Vaibhāṣika）等途徑來證明這一點。』因此，一些自詡為中觀派的人說，中觀派沒有什麼可以建立的世俗諦，所以那些建立世俗諦的人要麼是冒牌的中觀派，要麼是普通人。他們還說，像月稱這樣的中觀應成派，只是按照世俗的觀點來建立世俗諦，所以是隨順世間的中觀派，是中觀派中的最高者。雖然對那些進行大量破立的人的觀點有很多需要考察的地方，但暫時先放在一邊。聖者龍樹顯然是像瑜伽行中觀派那樣建立世俗諦的。在《六十正理論》中，他說：『由於需要，諸佛說「我」和「我的」，同樣，由於需要，他們也說了蘊、界、處。』他還解釋了地、水、火、風等四大種，以及各種不同的意識。
【English Translation】 Disciples, the Yogācāra-Mādhyamika is also a classification of the Mādhyamika. There are other explanations regarding how to distinguish them. The first is the Prāsaṅgika, referring to figures like Chandrakirti. The latter two are called Svātantrika. That is, the Mādhyamika who does not accept the Svātantrika's mode of reasoning, but only refutes others' wrong views through Prāsaṅga, is called the Prāsaṅgika-Mādhyamika. The Mādhyamika who accepts the Svātantrika's mode of reasoning and uses it to refute others' wrong views is considered the Svātantrika-Mādhyamika. Among the Svātantrika-Mādhyamika, there is also a kind that believes in the external reality in the conventional sense, called the Sūtra-follower Mādhyamika, represented by Slob-dpon Legs-ldan 'byed and his followers. There is also a kind that believes that even in the nominal sense, external objects are not real, and all external appearances are only the nature of mind-only, or only the appearance of mind, this Svātantrika-Mādhyamika is called the Yogācāra-Mādhyamika, represented by Śāntarakṣita, Siṃhabhadra, and others. These Mādhyamika scholars believe that Nāgārjuna and his son are Mādhyamikas who are in line with their respective sectarian views. However, in the treatises of the noble Nāgārjuna, it is not found that he established the conventional truth as it is in the world. In order to obtain the heavens and liberation, he must rely on the views of the Buddhist sects to expound the conventional truth. As Āryadeva said: 'The Buddha's teachings have four forms, which can be manifested through wishes, and this can be proved through the Vaibhāṣika and other paths.' Therefore, some who claim to be Mādhyamikas say that the Mādhyamika has nothing to establish in terms of conventional truth, so those who establish conventional truth are either fake Mādhyamikas or ordinary people. They also say that the Prāsaṅgika-Mādhyamika like Chandrakirti only establishes the conventional truth according to the worldly views, so they are the Mādhyamika who follows the world, and are the highest among the Mādhyamikas. Although there are many things to examine in the views of those who engage in a lot of refutation and establishment, let's put them aside for now. It is clear that the noble Nāgārjuna established the conventional truth like the Yogācāra-Mādhyamika. In the 'Sixty Stanzas on Reasoning,' he said: 'Due to need, the Buddhas said "I" and "mine," similarly, due to need, they also spoke of the aggregates, elements, and sources.' He also explained the four great elements, such as earth, water, fire, and wind, as well as various different consciousnesses.
སུ་ཡང་དག་འདུ། །ཞེས་དང་། བྱང་ཆུབ་སེམས་འགྲེལ་ལས། རང་ལུགས་ལ་ཀུན་ གཞིའི་རྣམ་ཤེས་ཀྱང་ཡོད་པར་བཤད་དོ། །དེ་ལྟར་ཕྱི་རོལ་དོན་ལ་ལྟོས་པའི་གཟུང་འཛིན་ དོན་དམ་པར་བདེན་པའི་དངོས་པོ་མེད་པར་བསྟན་ནས། ཕུང་བོ་ཁམས་སྐྱེ་མཆེད་རྣམས་ དོན་དམ་པར་བདེན་པའི་དངོས་པོ་མེད་པར་སྟོན་ཏེ། གཟུ༷གས་སོ༷གས་ཕུ༷ང་པོ༷་ཞེས་པ་ལ་ སོགས་པ་སྨོས་ཏེ། ཆོས་མངོན་པའི་མདོ་ལས། འདུས་བྱས་གང་ཞེ་ན་ཕུང་པོ་ལྔའོ། །ཞེས་ གསུངས་ལ། མཛོད་ལས་ཀྱང་། འདུས་བྱས་ཆོས་རྣམས་དེ་དག་ཀྱང་། །གཟུགས་ལ་སོགས་ པ་ཕུང་པོ་ལྔ། །ཞེས་ཏེ། གཞིག་ཅིང་གཞོམ་དུ་རུང་པའམ། མིག་གམ་མིག་ཤེས་ཀྱིས་ལྟ་བར་ བྱ་བ་ཡིན་པས། གཟུགས་སོགས་དེ་ཡང་ཡིན་ལ་སྔོན་པོ་ལ་སོགས་པའི་གཟུགས་ཐམས་ཅད་ སྤུངས་པའམ་འདུས་པས་གཟུགས་ཀྱི་ཕུང་པོ་སྟེ། ཕུང་པོ་ནི་སྤུངས་པའི་དོན་ཏོ། །ཞེས་མཛོད་ 3-106 སོགས་ལས་སོ། །ཡང་གཟུགས་སུ་རུང་བས་ན་གཟུགས་ཏེ། དེར་རུང་བའི་དོན་ནི། གནོད་ པར་བྱ་རུང་བ་དང་། ཡུལ་བརྟག་ཏུ་རུང་བ་གཉིས་ལས། དང་པོ་ནི། གཟུགས་ཅན་ནང་ ཕྲད་པས་རྣམ་འགྱུར་སྔར་དང་མི་འདྲ་བ་སྐྱེ་བ་ཡིན་ལ། གཉིས་པ་ནི། བློའི་ཡུལ་དུ་མདོག་ དབྱིབས་སོགས་ཀྱི་རྣམ་པ་འཆར་བ་སྟེ། དེ་གཉིས་རིམ་པ་བཞིན། རེག་པས་གཟུགས་སུ་ ཡོད་པ་དང་། ཡུལ་དཔྱད་པས་གཟུགས་སུ་རུང་བ་ཞེས་པ། མངོན་པ་ཀུན་བཏུས་ལས་བཤད་ དེ། དེར་ཞིབ་ཏུ་བལྟའོ། ། རྩ་བའི་སོགས་ཞེས་པས། རང་སྟོབས་ཀྱིས་ཉམས་སུ་མྱོང་བས་ཚོར་བ་སྟེ། དེའི་རིགས་ ཅན་ཐམས་ཅད་སྤུངས་པའམ་འདུས་པས་ཚོར་བའི་ཕུང་བོའོ། ། དབྱེ་ན། ཚོར་བ་བདེ་སྡུག་ བཏང་སྙོམས་གསུམ་མོ། །རྐྱེན་རྣམས་འདུས་པ་ལས་གང་དམིགས་པའི་ཡུལ་རྣམས་ཀྱི་སྤུ་ རིས་སམ། མཚན་མར་འཛིན་པའི་སྟོབས་ཀྱིས་མཚུངས་ལྡན་ནམ་རྗེས་སུ་སྐྱེས་པའི་རྣམ་རྟོག་ གི་དམིགས་ཡུལ་གྱི་ཆོས་རྣམས་སོ་སོར་འབྱེད་ཅིང་འཛིན་པའི་སེམས་བྱུང་ནི་འདུ་ཤེས་ཏེ་དེ་ ཐམས་ཅད་སྤུངས་སམ་འདུས་པས་འདུ་ཤེས་ཀྱི་ཕུང་བོའོ། །རང་སྟོབས་ཀྱིས་དམིགས་པ་ལ་ སེམས་མངོན་པར་འདུ་བྱེད་[པའི་སེམས་བྱུང་ནི་འདུ་བྱེད་]དེ། དེའི་རིགས་ཅན་ཐམས་ཅད་ སྤུངས་པའམ་འདུས་པས་ཕུང་བོའོ། ། རང་སྟོབས་ཀྱིས་ཡུལ་གྱི་ངོ་བོ་རྣམ་པར་རིག་ཅིང་ཤེས་ པར་བྱེད་པས་རྣམ་པར་ཤེས་པའི་ཕུང་བོའོ། །དབྱེ་ན་རྣམ་ཤེས་ཚོགས་བརྒྱད་དུ་སེམས་ཙམ་ པས་འདོད་ཅིང་། བརྒྱད་ནི། དབང་ཤེས་ལྔ། ཡིད་ཀྱི་རྣམ་ཤེས། ཉོན་མོངས་པ་ཅན་གྱི་ཡིད། ཀུན་གཞིའི་རྣམ་ཤེས་སོ། །གཙོ་བོ་རྣམ་ཤེས་གང་ཞིག རང་ཡུལ་དུ་གྱུར་པའི་གཟུགས་ཀྱི་སྐྱེ་ མཆེད་རང་སྟོབས་ཀྱིས་རིག་པ་ནི། གཙོ་བོ་མིག་གི་རྣམ་ཤེས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་དོ། །གང་ཞིག་ སྒྲའི་སྐྱེ་མཆེད། གང་ཞིག དྲིའི་སྐྱེ་མཆེད། གང་ཞིག་རོའི་སྐྱེ་མཆེད། གང་ཞི
【現代漢語翻譯】 『誰是清凈者？』以及《入菩薩行論》中說，自宗也承認有阿賴耶識。如是，顯示了觀待外境的能取所取，在勝義諦中沒有真實的實有存在。進而，爲了顯示五蘊、十二處、十八界在勝義諦中沒有真實的實有存在，提到了『色』等五蘊。如《阿毗達磨經》中說：『何為有為法？即是五蘊。』《俱舍論》中也說：『有為諸法即彼等，色等五蘊。』因為可以被破壞和摧毀，或者可以被眼睛或眼識所見，所以是色等。而且，所有青色等的色聚集或集合在一起，就是色蘊。蘊的意思是聚集。《俱舍論》等中如是說。 此外，因為可以成為『色』，所以是『色』。成為『色』的含義有二：可以被損害，以及可以被觀察的對境。第一種含義是：有色物相互接觸時，會產生與之前不同的變化。第二種含義是：在意識的對境中，會顯現顏色、形狀等形象。這兩種含義分別對應于『觸所成的色』和『可被對境分析的色』。《成唯識論》中對此有詳細解釋，可參考之。 『等』字表示，通過自身的力量體驗感受，所有感受的種類聚集或集合在一起，就是受蘊。分類而言，感受有苦、樂、舍三種。由於諸緣聚合，對於所緣境的特徵或相狀，以能取相之力量，與相應或隨之產生的分別念之所緣境的法，進行區分和執取的心理活動，就是想蘊。所有這些想蘊聚集或集合在一起，就是想蘊。以自身的力量對所緣境產生作用的心理活動是行蘊，所有這些行蘊的種類聚集或集合在一起，就是行蘊。以自身的力量對境的自性進行識別和認識，就是識蘊。分類而言，唯識宗認為有八識，即五根識、意識、末那識、阿賴耶識。什麼是主要的識？能夠以自身的力量識別成為自境的色處，是主要的眼識的特徵。什麼是聲處？什麼是香處？什麼是味處？什麼是觸處？
【English Translation】 'Who is the pure one?' And, in the Bodhicaryāvatāra (Entering the Path of Enlightenment), it is said that our own school also acknowledges the existence of the ālaya-vijñāna (storehouse consciousness). Thus, it is shown that the apprehended and the apprehender, which depend on external objects, do not have a truly real existence in the ultimate truth. Furthermore, in order to show that the five skandhas (aggregates), twelve āyatanas (sources), and eighteen dhātus (elements) do not have a truly real existence in the ultimate truth, the 'form' etc., of the five skandhas are mentioned. As it is said in the Abhidharma Sutra: 'What is conditioned? It is the five skandhas.' And in the Abhidharmakośa (Treasury of Abhidharma), it is also said: 'Conditioned dharmas are those, the five skandhas such as form.' Because they can be destroyed and broken, or can be seen by the eye or eye consciousness, they are form, etc. Moreover, all forms such as blue, etc., gathered or collected together, are the form skandha. Skandha means gathering. As it is said in the Abhidharmakośa, etc. Furthermore, because it can become 'form', it is 'form'. The meaning of becoming 'form' is twofold: it can be harmed, and it can be an object of observation. The first meaning is: when colored objects come into contact with each other, they produce changes that are different from before. The second meaning is: in the object of consciousness, images such as color and shape appear. These two meanings correspond respectively to 'form produced by touch' and 'form that can be analyzed as an object'. The Vijñaptimātratāsiddhi (Establishment of Consciousness-Only) explains this in detail, which can be referred to. The word 'etc.' indicates that by experiencing feelings through one's own power, all kinds of feelings gathered or collected together are the feeling skandha. In terms of classification, feelings are of three types: pleasure, pain, and equanimity. Due to the aggregation of conditions, the mental activity of distinguishing and grasping the characteristics or signs of the objects of focus, with the power of grasping the characteristics, and the objects of focus of the corresponding or subsequent conceptual thoughts, is the perception skandha. All these perception skandhas gathered or collected together are the perception skandha. The mental activity that acts on the object through its own power is the formation skandha, and all these kinds of formation skandhas gathered or collected together are the formation skandha. By recognizing and knowing the nature of the object through one's own power, it is the consciousness skandha. In terms of classification, the Consciousness-Only school believes that there are eight consciousnesses, namely the five sense consciousnesses, the mind consciousness, the afflicted mind (kliṣṭa-manas), and the ālaya-vijñāna (storehouse consciousness). What is the main consciousness? The characteristic of the main eye consciousness is the ability to recognize the form āyatana (source) that has become its own object through its own power. What is the sound āyatana? What is the smell āyatana? What is the taste āyatana? What is the touch āyatana?
ག་རེག་བྱའི་སྐྱེ་ མཆེད་ཅེས་འདུན་པ་བསྒྱུར་ཏེ། གཙོ་བོ་རྣ་བ། སྣ། ལྕེ། ལུས་ཀྱི་རྣམ་པར་ཤེས་པའི་མཚན་ 3-107 ཉིད་དོ། །[གང་ཞིག ཆོས་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་རང་སྟོབས་ཀྱིས་རིག་པ་ཡིད་ཀྱི་རྣམ་ཤེས་ཀྱི་མཚན་ ཉིད་དོ། །]གང་ཞིག་ནང་དུ་ཀུན་གཞིའི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ཉིད་ལ་དམིགས་ནས་བདག་ཏུ་ རློམ་སེམས་པ་ནི་ཉོན་ཡིད་ཀྱི་མཚན་ཉིད་དོ། །གང་ཞིག་ཡིད་ཀྱི་ས་བའི་ཉོན་མོངས་པ་གློ་ བུར་བ་རྣམས་ཀྱིས་མ་བསྒྲིབས་ལ་ལུང་དུ་མ་བསྟན་ཞིང་བག་ཆགས་བགོ་བའི་གཞིར་གྱུར་ བ་ནི་ཀུན་གཞིའི་རྣམ་པར་ཤེས་པའི་མཚན་ཉིད་དོ། ། ཉན་ཐོས་སྡེ་བ་དག་ནི་རྣམ་ཤེས་ཚོགས་སྔ་མ་དྲུག་པོ་དག་ཏུ་འདོད་དེ་མཚན་ཉིད་ནི་ སྔར་ལྟར་རོ། །དེ་ལྟར་ཕུང་པོ་ལྔ་ལས། གཟུགས་ཀྱི་ཕུང་བོ་ནི་ལྦུ༷་བ༷་གདོ༷ས་པ༷་སྟེ། ལྦུ་པའི་ ཕུང་པོ་ལྟ་བུ་(ད༵ང་)། ཚོར་བ་ནི། ཆུ༷་ཡི༷་ཆུ༷་བུ༷ར་ལྟ་བུ། འདུ་ཤེས་ནི་སྨི༷ག་རྒྱུ༷་ལྟ་བུ་སོ༷གས་ཞེས་ པས་འདུ་བྱེད་རྣམས་ནི་སྙིང་པོ་མེད་པ་ཆུ་ཤིང་ལྟ་བུ། རྣམ་པར་ཤེས་པ་རྣམས་ནི་སྒྱུ་མ་ལྟ་ བུའོ། །ཞེས་གཟུགས་སོགས་ཕུང་པོ་ལྔ་ལྦུ་བའི་ཕུང་པོ་ལ་སོགས་པ་ལྔ་དང་འདྲ༷་བར་དཔྱད་ ནས་གང་ཟག་གི་བདག་དང་། གསོ་བ་དང་། སེམས་ཅན་ལ་སོགས་པ་མེད་པས། མེད་པར་ སྣང་བ་དང་། རུལ་པ་དང་། ཉོན་མོངས་སོགས་ཀྱི་མི་གཙང་པར་གྱུར་པས་གསོབ་ཏུ་སྣང་བ་ དང་། བདེ་བ་ལ་སོགས་པའི་རོ་བྲོ་བ་ཆུང་བས་གསོག་ཏུ་སྣང་བ་དང་། སྐྱེས་མ་ཐག་འཇིག་ པས་མི་བརྟན་ཞིང་། བདེན་པར་གྲུབ་པའི་སྙིང་བོ་མེད་པས་སྙིང་བོ་མེད་པར་སྣང་བའོ། ། ཞེས་སྟོ༵ན་པར་མཛད་པའི་བླ་མ་དམ་པའི་ཞབས་ལ་འདུད་དོ། །མདོ་ལས། དཔེར་ན། མིག་ དང་ལྡན་པའི་སྐྱེས་བུས་ཆུ་བོ་གཱངྒ་ལ་ལྦུ་བ་གདོས་པ་གནས་བཞིན་པ་མཐོང་སྟེ། དེས་དེ་ལ་ ཚུལ་བཞིན་དུ་བརྟགས་པ་ན་མེད་པ་དང་། གསོབ་དང་། གསོག་དང་། སྙིང་པོ་མེད་པར་སྣང་ ངོ་། །དེ་བཞིན་དུ་འཕགས་པ་ཉན་ཐོས་རྣམས་ཀྱིས་གཟུགས་ལ་ཚུལ་བཞིན་དུ་བརྟགས་པ་ ན་དེ་ནི་མེད་པར་སྣང་། གསོབ་ཏུ་སྣང་། གསོག་ཏུ་སྣང་། སྙིང་པོ་མེད་པར་སྣང་ངོ་ཞེས་ཏེ། ཕུང་བོ་གཞན་བཞི་ལའང་སྦྱར་ནས་གསུངས་སོ། །ཞེས་མངོན་པ་ཀུན་ལས་བཏུས་ཀྱི་འགྲེལ་ 3-108 བཤད་དུ། སློབ་དཔོན་ཡེ་ཤེས་བཤེས་གཉེན་གྱིས་དྲངས་སོ། །ཡང་འབྲས་བུ་རྣམ་པར་ཤེས་ པ་སྐྱེ་ཞིང་མཆེད་པའི་སྒོར་གྱུར་པས་སྐྱེ༷་མཆེ༷ད་དེ་དབྱེ་ན་བཅུ་གཉིས་ཏེ། མིག་སོགས་དབང་ པོ་དྲུག གཟུགས་སོགས་ཡུལ་དྲུག་སྟེ། མིག་གི་སྐྱེ་མཆེད་ནས་ཡིད་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་ཀྱི་བར་དང་། གཟུགས་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་ནས་ཆོས་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་ཀྱི་བར་རོ། །དེ་རྣམས་ནི་བདག་གིར་བཟུང་ སྟེ། ནང་དུ་གནས་བཅས་ཏེ་བསྡད་ནས་འཛིན་མི་མེད་པའི་གྲོ༷ང་སྟོ༷ང་པ་ལྟ་བུ་(མདོར་གྲོང་པ་ ལྟར་བདག་དང་བྲལ་ཞེས་ག
【現代漢語翻譯】 『གང་རེག་བྱའི་སྐྱེ་མཆེད་ཅེས་འདུན་པ་བསྒྱུར་ཏེ།』——觸所生處，意為轉變慾望，主要是指耳、鼻、舌、身四種識的體性。 『གང་ཞིག ཆོས་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་རང་སྟོབས་ཀྱིས་རིག་པ་ཡིད་ཀྱི་རྣམ་ཤེས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་དོ། །』——任何事物，依靠自力而覺知的意識，是意識的體性。 『གང་ཞིག་ནང་དུ་ཀུན་གཞིའི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ཉིད་ལ་དམིགས་ནས་བདག་ཏུ་རློམ་སེམས་པ་ནི་ཉོན་ཡིད་ཀྱི་མཚན་ཉིད་དོ། །』——任何執著于內在阿賴耶識，並心生我執的，是煩惱意的體性。 『གང་ཞིག་ཡིད་ཀྱི་ས་བའི་ཉོན་མོངས་པ་གློ་བུར་བ་རྣམས་ཀྱིས་མ་བསྒྲིབས་ལ་ལུང་དུ་མ་བསྟན་ཞིང་བག་ཆགས་བགོ་བའི་གཞིར་གྱུར་བ་ནི་ཀུན་གཞིའི་རྣམ་པར་ཤེས་པའི་མཚན་ཉིད་དོ། །』——任何未被意地（Manas）的突發煩惱所遮蔽，未被授記，且成為習氣薰染之基礎的，是阿賴耶識的體性。 小乘部派認為，前六識是意識的集合，其體性如前所述。 如此，在五蘊中，色蘊如水泡聚；受蘊如水中的氣泡；想蘊如陽焰；諸行如無有實質的芭蕉樹；識蘊如幻術。 因此，色等五蘊，如同水泡聚等五者，經過觀察，可知其中沒有補特伽羅（gang zag，梵文：pudgala，梵文羅馬擬音：pudgala，字面意思：人），沒有滋養，沒有眾生等。顯現為無有，腐爛，因煩惱等而不清凈，顯現為空虛，因安樂等滋味甚少而顯得貧乏，剛生起便壞滅，不穩固，沒有真實成立的實義，因此顯現為無有實義。 向如此開示的至尊上師頂禮。 經中說：『譬如，有眼之人，見恒河中有水泡聚生滅，如理觀察，則知其無有、空虛、貧乏、無有實義。』同樣，聲聞（nyan thos，梵文：śrāvaka，梵文羅馬擬音：shravaka，字面意思：聽者）聖者如理觀察色蘊，則知其顯現為無有、空虛、貧乏、無有實義。其餘四蘊也應如此類推。 這是《阿毗達磨集論》的解釋中，由導師耶謝涅友（ye shes bshes gnyen）所引述的。 此外，果的識生起和增長之門，稱為處（skye mched），分為十二種：眼等六根，色等六境，即從眼處到意處，從色處到法處。這些被執為我所，安住于內，如同空曠的村莊一般（簡言之，如同村莊般遠離我）。 『སྐྱེ༷་མཆེ༷ད་』——處（skye mched）
【English Translation】 'That which arises from contact is transformed into desire.' This mainly refers to the nature of the consciousness of the ear, nose, tongue, and body. 'Whatever is cognized by the power of Dharma, the realm of Dharma, is the nature of the consciousness of mind.' 'Whatever clings to the Alaya-vijñāna (ཀུན་གཞིའི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་，梵文：ālayavijñāna，梵文羅馬擬音：ālayavijñāna，字面意思：阿賴耶識) within and conceives self, is the nature of the afflicted mind (ཉོན་ཡིད།).' 'Whatever is not obscured by the adventitious afflictions of the mind-basis, is not predicted, and serves as the basis for the accumulation of habitual tendencies is the nature of the Alaya-vijñāna.' The Śrāvakayāna (ཉན་ཐོས་སྡེ་བ་) schools consider the first six consciousnesses as the collection of consciousnesses, and their nature is as previously described. Thus, among the five skandhas (ཕུང་པོ་ལྔ་), the rūpa-skandha (གཟུགས་ཀྱི་ཕུང་བོ་) is like a mass of bubbles; the vedanā-skandha (ཚོར་བ་) is like a bubble in water; the saṃjñā-skandha (འདུ་ཤེས་) is like a mirage; the saṃskāra-skandha (འདུ་བྱེད་) are like a plantain tree without essence; and the vijñāna-skandha (རྣམ་པར་ཤེས་པ་) is like an illusion. Therefore, the five skandhas, such as rūpa, are like the five, such as a mass of bubbles. After examination, it is known that there is no pudgala (གང་ཟག་), no nourishment, no sentient beings, etc. They appear as non-existent, decaying, impure due to afflictions, etc., appearing empty, and tasting little of pleasure, etc., appearing poor. They are unstable because they perish as soon as they arise, and they have no essence of true existence, thus appearing as without essence. I prostrate to the feet of the supreme lama who taught in this way. The sutra says: 'For example, a person with eyes sees a mass of bubbles arising and ceasing in the Ganges River. Upon examining it properly, he sees that it is non-existent, empty, poor, and without essence.' Similarly, noble Śrāvakas examine the rūpa properly and see that it appears as non-existent, empty, poor, and without essence. The other four skandhas should be applied in the same way. This is quoted by the teacher Yeshe Nyen from the commentary on the Abhidharmasamuccaya (མངོན་པ་ཀུན་ལས་བཏུས་). Furthermore, the door through which the consciousness of the fruit arises and proliferates is called āyatana (སྐྱེ་མཆེད་), which is divided into twelve: the six sense organs, such as the eye, and the six objects, such as form, from the eye āyatana to the mind āyatana, and from the form āyatana to the dharma āyatana. These are grasped as mine, dwelling within, like an empty village (in short, like a village devoid of self). 『སྐྱེ༷་མཆེ༷ད་』——āyatana
སུང་པའི་དོན་ནོ)སྟེ་དབང་བོ་དེ་རྣམས་ཀྱི་སྒོ་ནས་རྣམ་པར་ཤེས་པས་ཡུལ་ འཛིན་པ་ན། རྣམ་ཤེས་དེ་རྣམས་གནས་དབང་བོའི་ནང་ནས་ཕྱིར་འཐོན་པ་ལྟ་བུར་སྣང་ཡང་ བདག་གིར་བཟུང་སྟེ་དབང་བོའི་སྒོ་རྣམས་ཀྱི་ནང་དུ་གནས་ནས་{དྲན་པས་}དབང་བོ་རྣམས་ ཉིད་བདག་གིར་འཛིན་པའི་རྣམ་ཤེས་མེད་པས་སོ། །དཔལ་སྦྱིན་གྱིས་ཞུས་པའི་མདོར། གྲོང་ སྟོང་ལྟར་བདག་དང་བྲལ་བ་ཞེས་ཏེ་བདག་ཅེས་པ་བདག་པོ་ལ་ཟེར་རོ། །མདོར། སྐྱེ་མཆེད་ རྣམས་ནི་གྲོང་སྟོང་པ་ལྟ་བུའོ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །ཡང་རིགས་ཀྱི་དོན་གྱིས་ཁ༷མས་[ཞེས་ མཛོད་དེ། ]རིགས་ཀྱི་དོན་ནི་རྒྱུའི་དོན་དེ། འབྲས་བུ་རྣམ་ཤེས་ཀྱི་འབྱུང་ཁུངས་སུ་གྱུར་པས་ ཁམས་དེ། དབྱེ་ན། བཅོ་བརྒྱད་དེ། མིག་ནས་ཡིད་ཀྱི་བར་གྱི་ཁམས་དྲུག་དང་། གཟུགས་ ནས་ཆོས་ཀྱི་ཁམས་ཀྱི་བར་དྲུག་དང་། མིག་གི་རྣམ་ཤེས་ནས་ཡིད་ཀྱི་རྣམ་པར་ཤེས་པའི་ ཁམས་ཀྱི་བར་དྲུག་སྟེ། བདག་རྐྱེན་དྲུག དམིགས་རྐྱེན་དྲུག འབྲས་བུ་རྣམ་ཤེས་དྲུག་སྟེ་བཅོ་ བརྒྱད་དོ། །དེ་རྣ༷མས་ནི་དངོས་སམ་བརྒྱུད་པའི་སྒོ་ནས་སྡུག་བསྔལ་བསྐྱེད་པའི་ཕྱིར། གནོད་ པ་སྣ་ཚོགས་བྱེད་པས་དུག་སྦྲུ༷ལ་གདུ༷ག་པ་ཅན་ད༵ང་། མཚུ༷ངས་པ༷ར་སྟོ༷ན་པར་མཛ༷ད་པའི་ བླ༷་མ༷་དམ་པའི་ཞ༷བས་ལ༷་འདུ༵ད་དོ། །མདོར། ཁམས་རྣམས་ནི་སྦྲུལ་གདུག་པ་ཅན་ལྟ་བུའོ། ། ཞེས་གསུངས་སོ།། །། ༈ ཆོས་འཁོར་གཉིས་པའི་དགོངས་དོན་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པར་རྟོགས་ནས་སྟོན་པའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་བླ་མ་ལ་གུས་པས་འདུད་པ། ད་ནི་འཁོར་འདས་ཀྱིས་[བསྡུས་པའི་]ཆོས་ཐམས་ཅད་བདེན་པའི་དངོས་པོ་མེད་པར་ 3-109 བསྟན་པའི་སྒོ་ནས་བསྟོད་ཅིང་ཕྱག་འཚལ་བ་ནི། སྲིད་དང་ཞེས་སོགས་ཏེ་ཟག་བཅས་ཀྱི་ ལས་དང་། ཉོན་མོངས་པའི་དབང་གིས་སྐྱེ་གནས་བཞིར་སྲི༷ད་པའམ་འཁོར་བ་ད༷ང་མྱ༷་ང༷ན་ ནི་འདིར་ཉམ་ཐག་ཅིང་ཡོངས་སུ་གདུངས་པས་ན་སྡུག་བསྔལ་ཏེ། འཁོར་བ་སྡུག་བསྔལ་ ལས་འད༷ས་པ༷འི་ཐེག་པ་གསུམ་གྱི་འབྲས་བུ་མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་ཆོ༷ས་རྣ༷མས་ཀུ༵ན་ཏེ། ཐམས་ཅད་དོན་དམ་དཔྱོད་བྱེད་ཀྱི་རིགས་པས་དཔྱད་བཟོད་ཀྱིས་བདེན་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་ མེད་པས་མཐར་ཐུག་གི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་དུ་མ༷་སྐྱེ༷ས། དེ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་དེ་འདྲའི་འགག་པ་མེད་ པས་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ཀྱི་དོན་དམ་དུ་མ༷་འག༷ག་པ་དེ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ཀྱི་དོན་དམ་པར་ གདོད་ནས་ཞི་བ་སྟེ་མ་གྲུབ། དེ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་མཐར་ཐུག་གི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་དུ་རང་བཞིན་གྱིས་ མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་སྟེ། [དེ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་]སྟོང་ཞིང་བདག་མེད་པ་ཞེས་མདོའི་ཚིག་ལྔ་བོ་ སྔ་མ་སྔ་མ་ཕྱི་མ་ཕྱི་མའི་རྒྱུ་མཚན་དུ་མདོ་སྡེ་རྒྱན་ནོ། །དོན་དམ་དཔྱོད་བྱེད་ཀྱི་རིགས་པས་ དཔྱད་པ་ན་འདི་ནས་གཞན་དུ་འགྲོ༷་བ་དང་། གཞན་ནས་འདིར་འོ༷ང་བ་ལ
【現代漢語翻譯】 （感官的功能）即通過這些感官，意識去認知對像時，這些意識看起來好像從感官中出來一樣，但實際上它們是作為『我』而被抓住，並停留在感官的門內，因為沒有通過{記憶}將感官本身執為『我』的意識。在《華施請問經》中說：『如空城般無我』，這裡的『我』指的是主宰者。經中說：『諸蘊如空城』。 此外，『界』[如《俱舍論》中所說]，『界』的含義是『因』，因為它是果——意識的來源。『界』分為十八種：從眼到意的六個內界，從色到法的六個外界，以及從眼識到意識的六個識界。即六個增上緣，六個所緣緣，以及作為果的六個識，總共十八界。這些界通過直接或間接的方式產生痛苦，造成各種損害，因此被比喻為劇毒的毒蛇。我向至尊上師的蓮足頂禮。 經中說：『諸界如毒蛇』。 通過不顛倒地理解二轉法輪的意旨，以宣說此理的理由，恭敬地頂禮上師。 現在，爲了通過揭示包含于輪迴與涅槃中的一切法皆無真實自性的方式來讚頌和頂禮，即『有』等等。『有』指的是由有漏的業和煩惱所支配，在四生中流轉的輪迴；『寂滅』在這裡指的是因困苦和徹底的煎熬而產生的痛苦，即超越輪迴痛苦的三乘果位——涅槃之法。所有這些法，都經不起以勝義諦進行辨析的理智的檢驗，因此在究竟的真如中是『不生』的。正因為如此，它們也沒有那樣的『滅』。正因為如此，它們從本初就是寂靜的，即無自性。正因為如此，它們在究竟的真如中是自性涅槃。因此，『空性且無我』，這五個經部詞語，前一個詞是后一個詞的原因，如《經莊嚴論》所說。當以勝義諦進行辨析時，從這裡『去』到那裡，以及從那裡『來』到這裡...
【English Translation】 (The function of the senses) is that when consciousness apprehends objects through these senses, these consciousnesses appear as if they are coming out from within the senses, but in reality, they are grasped as 'self' and remain within the doors of the senses, because there is no consciousness that grasps the senses themselves as 'self' through {memory}. In the Sutra Requested by Paljin, it says: 'Like an empty city, without self,' where 'self' refers to the master. The sutra says: 'The aggregates are like an empty city.' Furthermore, 'elements' [as stated in the Treasury of Knowledge], the meaning of 'element' is 'cause,' because it is the source of the fruit—consciousness. 'Elements' are divided into eighteen: the six internal elements from eye to mind, the six external elements from form to dharma, and the six consciousness elements from eye consciousness to mind consciousness. That is, six dominant conditions, six objective conditions, and six consciousnesses as the result, totaling eighteen elements. These elements generate suffering through direct or indirect means, causing various harms, therefore they are likened to venomous snakes. I prostrate to the lotus feet of the supreme guru. The sutra says: 'The elements are like venomous snakes.' Having understood the meaning of the Second Turning of the Wheel of Dharma without distortion, I respectfully prostrate to the guru for the reason of teaching this. Now, in order to praise and prostrate by revealing that all phenomena included in samsara and nirvana lack true existence, 'existence' and so on. 'Existence' refers to samsara, which is dominated by contaminated karma and afflictions, and wanders in the four births; 'cessation' here refers to the suffering that arises from distress and complete torment, that is, the result of the three vehicles that transcend the suffering of samsara—the dharmas of nirvana. All these dharmas cannot withstand the examination of reason that analyzes ultimate truth, therefore they are 'unborn' in the ultimate suchness. For that very reason, they also do not have such 'cessation.' For that very reason, they are primordially peaceful, that is, without inherent existence. For that very reason, they are naturally nirvana in the ultimate suchness. Therefore, 'emptiness and selflessness,' these five sutra words, the former word is the reason for the latter, as stated in the Ornament of the Sutras. When analyzed with reason that analyzes ultimate truth, 'going' from here to there, and 'coming' from there to here...
ྟ་བུ་དང་། འདུས་ མ་བྱས་ནམ་མཁའ་ལྟར་གན༷ས་པ་དང་བྲ༷ལ་ལོ་ཞེས་པའམ་ཡང་ན་འགྲོ་བ་ནི་འཇིག་པའམ་ ཞིག་པ། འོང་བ་ནི་སྐྱེ་བ། གནས་པ་ནི་རྟག་ཏུ་སྡོད་པ་སྟེ། དང་བོར་སྐྱེ། སྐྱེས་ནས་བར་དུ་མི་ འཇིག་པར་གནས་མཐར་ཞིག་ནས་འགྲོ་བ་སྟེ། དེ་རྣམས་དང་ཡང་ལེགས་པར་དཔྱད་པའི་ མཐར་ཐུག་གི་དོན་དམ་དུ་ཕྲལ་ཞི༵ང་། མཐ༷འ་ད༷ང་དབུ༷ས་ནི་ཕན་ཚུན་ལྟོས་ནས་བཞག་པའི་ ཕྱིར། དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ཀྱི་དོན་དམ་དུ་སྔོན་དང་ཕྱི་མའི་མཐའ་མེ༷ད་པའི་ཕྱིར་ན་མཐའ་གཉིས་ཀྱི་ བར་རམ་དབུས་ཞེས་བྱ་བའི་ཆོས་སུ་ཡང་བདེན་པར་མེད་དོ། །སྔོན་མཐའ་ནི་འཁོར་བ། ཕྱི་ མཐའ་ནི་མྱང་འདས། དེ་གཉིས་ཀྱི་དབུས་སམ་བར་ཞེས་སམ། ཡང་ན་འཁོར་བའི་སྔོན་དང་ ཕྱི་མའི་མཐའ་དང་དེ་གཉིས་ཀྱི་ཁྱད་པར་དུ་བྱས་པའི་དབུས་སམ་བར་དོན་དམ་པར་མེད་ པའོ། ། ཞེས་པའོ། །མདོར་ན་འཁོར་འདས་ཀྱི་ཆོས་ཐམས་ཅད་དོན་དམ་པར་ར༷ང་ར༷ང་ངོ༷་ 3-110 བོ༷་བདེན་པ་བ་ཡི༵ས་སྟོ༷ང་པ༷ར་སྟོ༷ན་པར་མཛ༷ད་པའི་བླ༷་མ༷་དམ་པའི་ཞ༷བས་ལ༷་(གུས་པས་) འདུ༵ད་དོ། ། དེ་ཡང་སྔར་དགོངས་འགྲེལ་གྱི་ལུང་དྲངས་པའི་ཆོས་འཁོར་གཉིས་པའི་སྐབས་སུ་ཆོས་ རྣམས་ཀྱི་ངོ་བོ་ཉིད་མ་མཆིས་པ་ལས་བརྩམས། སྐྱེ་བ་མ་མཆིས་པ་དང་། འགག་པ་མ་མཆིས་ པ་དང་། གཟོད་མ་ནས་ཞི་བ་དང་། རང་བཞིན་གྱིས་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ལས་བརྩམས་ཏེ། སྟོང་པ་ཉིད་སྨོས་པའི་རྣམ་པས་ཞེས་གསུངས་ཤིང་། ཡུམ་གྱི་མདོ་རྣམས་སུ། གཟུགས་ལ་ རང་བཞིན་མེད་དོ། ། དེ་ཅིའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། དེའི་རང་བཞིན་དེ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཞེས་སོགས་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་བར་ རོ། །གཟུགས་ལ་སྐྱེ་བ་མེད་དོ། །གང་ལ་སྐྱེ་བ་མེད་པ་དེ་ལ་གནས་པ་དང་གནས་པ་ལས་ གཞན་དུ་གྱུར་པ་མི་དམིགས་ཞེས་སོགས་དང་། གཟུགས་ཀྱི་འདུ་བ་དང་འགོད་པ་མ་འཚལ་ མ་དམིགས་ཡང་དག་པར་རྗེས་སུ་མ་མཐོང་ཞེས་སོགས་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་བར་རོ། །གཟུགས་ ནི་གང་ནས་ཀྱང་མ་འོངས་གང་དུ་ཡང་མི་འགྲོ་ཞེས་སོགས་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་བར་རོ། །གཟུགས་ ཀྱི་སྔོན་གྱི་མཐའ་མི་དམིགས། ཕྱི་མའི་མཐའ་མི་དམིགས། ད་ལྟར་བྱུང་བ་མི་དམིགས་ཞེས་ སོགས་དང་། གཟུགས་ནི་གཟུགས་ཀྱིས་སྟོང་ངོ་། །ཞེས་སོགས་ནས་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་བར་དང་། དེ་བཞིན་ཉིད་ཀྱང་དེ་བཞིན་ཉིད་ཀྱིས་སྟོང་ངོ་། །ཞེས་སོགས་རྒྱས་པར་གསུངས་སོ། ། གལ་ཏེ་ཆོས་འཁོར་གཉིས་པས་ཚུལ་དེ་ལྟར་བསྟན་པའི་ཕྱིར་ངེས་དོན་ཡིན་པས་མདོ་ དགོངས་འགྲེལ་དུ་དྲང་དོན་དུ་གསུངས་པ་ཅིའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། ཡུམ་གྱི་མདོ་ལ་སོགས་པ་འཁོར་ ལོ་བར་བའི་མདོ་རྣམས་སུ། གཟུགས་མེད་པ་ནས་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་བར་མེད་ཅེས་དང་། གཟུགས་གཟུགས་ཀྱིས་སྟོང་ཞེས་པ་ནས། ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ཀྱང་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ཀྱིས་སྟོང་ ཞེས་སོགས་དང་། ཆོས་ཐམས་ཅད་ནི་དགེ་བའོ། །ཆོས་ཐམས་
【現代漢語翻譯】 例如，未造作之法如同虛空般安住且無所繫縛。或者說，『去』是指壞滅或消逝，『來』是指生起，『住』是指恒常停留，即最初生起，生起后中間不壞滅而安住，最終消逝而去。對於這些，也要善加觀察，在究竟的勝義諦中加以區分。因為邊和中是相互依存而安立的，所以在唯一的勝義諦中，由於沒有先前和後來的邊，因此在兩邊之間或稱為『中』的法，也並非真實存在。前邊是指輪迴，後邊是指涅槃。那麼，這兩者的中間或稱為『中』嗎？或者說，輪迴的前後邊，以及區分這兩者而安立的中間，在勝義諦中是不存在的。』 總而言之，對於輪迴和涅槃的一切法，在勝義諦中顯示為空性，即各自的自性皆是空性的至尊上師（我）恭敬頂禮。 此外，如前所引《解深密經》的經文，在第二轉法輪時，從諸法無自性開始，到無生、無滅、本來寂靜、自性涅槃，從而宣說了空性。在《般若經》等經典中說：『色無自性。』 為什麼呢？因為它的自性就是如此。』等等，一直到一切種智。『色無生。』『對於無生之法，其安住和從安住轉變都不可得。』等等，以及『對於色的積聚和消散，既不瞭解，也不可見，更不能如實照見。』等等，一直到一切種智。『色從任何地方都不來，到任何地方也不去。』等等，一直到一切種智。『色的前際不可得，后際不可得，現在生起也不可得。』等等，以及『色以色空。』等等，一直到一切種智。『如是性亦以如是性空。』等等，廣為宣說。 如果說第二轉法輪已經如此宣說了，因此是了義，那麼為什麼在經和《解深密經》中卻說是不了義呢？在《般若經》等中間法輪的經典中說：『從無色到一切種智皆無。』以及『色以色空』，一直到『法界亦以法界空』等等，以及『一切法皆是善』。
【English Translation】 For example, the unconditioned Dharma abides like space, free from attachment. Or, 'going' refers to destruction or cessation, 'coming' refers to arising, 'abiding' refers to constant dwelling, that is, initially arising, then abiding without destruction in the middle, and finally ceasing and going. Regarding these, one should also carefully examine and differentiate them in the ultimate, true sense. Because 'edge' and 'middle' are established in dependence on each other, in the sole ultimate, true sense, since there is no prior or subsequent edge, therefore, in the Dharma that is between the two edges or called 'middle,' there is also no truth. The prior edge is samsara, the subsequent edge is nirvana. So, is the middle between these two called 'middle'? Or, the prior and subsequent edges of samsara, and the middle established by differentiating these two, do not exist in the ultimate, true sense.' In short, to the supreme Lama who reveals that all Dharmas of samsara and nirvana are empty in the ultimate, true sense, that is, their respective essences are empty, (I) prostrate with reverence. Furthermore, as previously quoted from the scriptures of the Sandhinirmochana Sutra, in the context of the second turning of the Dharma wheel, it starts from the non-self-nature of all Dharmas, to the absence of arising, the absence of ceasing, the original quiescence, and the self-nature of nirvana, thereby proclaiming emptiness. In the Prajnaparamita Sutra and other scriptures, it is said: 'Form has no self-nature.' 'Why is that? Because its self-nature is such.' and so on, up to all-knowing wisdom. 'Form has no arising.' 'For that which has no arising, its abiding and transformation from abiding are not found.' and so on, and 'Regarding the accumulation and dissipation of form, one neither understands, nor sees, nor truly perceives.' and so on, up to all-knowing wisdom. 'Form does not come from anywhere, nor go anywhere.' and so on, up to all-knowing wisdom. 'The prior limit of form is not found, the subsequent limit is not found, the present arising is not found.' and so on, and 'Form is empty of form.' and so on, up to all-knowing wisdom. 'Suchness is also empty of suchness.' and so on, extensively proclaimed. If the second turning of the Dharma wheel has already proclaimed in this way, and therefore is definitive, then why are they said to be provisional in the scriptures and the Sandhinirmochana Sutra? In the scriptures of the intermediate wheel, such as the Prajnaparamita Sutra, it is said: 'From no form to all-knowing wisdom, there is nothing.' and 'Form is empty of form,' up to 'The realm of Dharma is also empty of the realm of Dharma,' and so on, and 'All Dharmas are virtuous.'
ཅད་ནི་མི་དགེ་བའོ། །ཆོས་ 3-111 ཐམས་ཅད་ཀྱི་ལུང་དུ་མ་བསྟན་པའོ། ། ཞེས་སོགས་དྲང་དོན་དགོངས་པ་ཅན་གྱི་གསུང་ཤིན་ཏུ་མང་བོ་ཡོད་པས། འཁོར་ལོ་ གཉིས་པ་དྲང་དོན་དགོངས་པ་ཅན་དུ་གསུངས་པ་སྟེ། གཟུགས་མེད་དམ་སྟོང་ཞེས་སོགས་ ཐམས་ཅད་བརྟགས་ཤིང་དཔྱད་ན་དོན་དམ་པར་བདེན་པའི་རང་བཞིན་ནམ་དངོས་པོ་མེད་ པ་ལ་དགོངས་ཞེས་མཁས་མཆོག་ཞི་བ་འཚོ་སོགས་འཆད་ཅིང་། དེ་དག་སྒྲ་ཇི་བཞིན་པ་ཡིན་ ན། དཀོན་མཆོག་གསུམ་སོགས་མེད་པའི་སྐྱོན་ཡོད་པས་བདེན་པ་གཉིས་ལ་མཁས་དགོས་ ཞེས། དབུ་མ་རྩ་ཤེས་སོགས་ལས་གསུངས། ཤེར་ཕྱིན་ཉི་ཁྲི་ལྔ་སྟོང་བ་དང་། ཁྲི་བརྒྱད་ སྟོང་བར་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་བསླབ་པ་རབ་ཏུ་དབྱེ་བའི་ལེའུ་ལས། གཟུགས་ནི་རྣམ་པ་ གསུམ་ཏེ། ཀུན་བཏགས་པའི་གཟུགས། རྣམ་པར་བཏགས་པའི་གཟུགས། ཆོས་ཉིད་ཀྱི་ གཟུགས་སོ། ། གཟུགས་གཟུགས་ཀྱིས་སྟོང་ཞེས་སོགས་ཀྱི་དོན་ཆོས་ཉིད་ཀྱི་གཟུགས་སོགས་ནི། ཀུན་བཏགས་དང་རྣམ་བཏགས་ཀྱི་གཟུགས་སོགས་ཀྱིས་སྟོང་ཞེས་སོགས་སུ་བཤད་ཅིང་། དེ་ལྟར་ན་ཆོས་དབྱིངས་མཚན་ཉིད་པ་ནི་ཀུན་བཏགས་དང་རྣམ་བཏགས་ཀྱི་ཆོས་དབྱིངས་ ཀྱིས་སྟོང་ཞེས་པའི་དོན་ཡིན་ལ། ཤེར་ཕྱིན་ལྔ་བརྒྱ་བར་ཡང་། དངོས་པོ་མེད་པའི་གཟུགས། དངོས་པོ་ངན་པའི་གཟུགས། དངོས་པོ་ཡོད་པའི་གཟུགས་ཞེས་སོགས་གསུམ་གསུམ་དུ་ཕྱེ་ ནས་གསུངས་ཤིང་། ཡུམ་གསུམ་གྱི་གཞུང་འགྲེལ་དང་། འབུམ་ཊིཀ་ཏུ། ཆོས་ཐམས་ཅད་ནི་ གཉིས་ཏེ། ཀུན་བཏགས་པ་དང་ཡོངས་སུ་གྲུབ་པའོ། །ཞེས་གཉིས་སུ་བསྡུས་ནས། གཟུགས་ ནས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་ཀྱི་བར་གཉིས་གཉིས་སུ་ཕྱེ་ཞིང་བསྡུས། གཉིས་སུ་ཕྱེ་བའི་ཡ་གྱལ་ གྱི་ཡོངས་སུ་གྲུབ་པ་མཚན་ཉིད་པ་ནི། ཆོས་དབྱིངས་དེ་བཞིན་ཉིད་ཁོ་ན་ལ་མཛད་ནས། དེ་ མ་གཏོགས་པའི་ཆོས་ཐམས་ཅད་དུ་ཀུན་བཏགས་སུ་བསྡུས་ཏེ། སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱི་ཆོས་ 3-112 བསྟན་པ། །བདེན་པ་གཉིས་ལ་ཡང་དག་བརྟེན། །འཇིག་རྟེན་ཀུན་རྫོབ་བདེན་པ་དང་། ། དམ་པའི་དོན་གྱི་བདེན་པའོ། །ཞེས་དབུ་མ་རྩ་ཤེར་གསུངས་པ་དང་དགོངས་དོན་ཤིན་ཏུ་ མཐུན་ལ། འཕགས་པ་ཐོགས་མེད་ཀྱི་གསུང་རབ་རྣམས་སུ་ཡང་ངོ་བོ་ཉིད་གསུམ་དུ་ཕྱེ་བའི་ ཡོངས་གྲུབ་མཚན་ཉིད་པ་ནི་འགྱུར་མེད་ཡོངས་གྲུབ་ཉིད། རྒྱུ་རྐྱེན་ལས་སྐྱེས་པ་ཐམས་ཅད་ གཞན་དབང་དུ་གསུངས། ཤན་ཏི་བས་མཛད་པའི་དབུ་མ་རྒྱུན་རྩ་འགྲེལ་ལས། ངོ་བོ་ཉིད་ གསུམ་སྟོན་པའི་སྐབས་སུ། བཏགས་དང་རྒྱུ་ལས་སྐྱེས་པ་དང་། །མི་འགྱུར་ཕྱིར་ན་གོ་རིམ་ བཞིན། །མེད་པ་ལ་སྒྲོ་བཏགས་པའི་ཕྱིར་དང་། རྒྱུ་ལས་སྐྱེས་པའི་ཕྱིར་དང་། མི་འགྱུར་པའི་ ཕྱིར་ཏེ་གོ་རིམ་བཞིན་ནོ། །ཞེས་རྒྱུ་རྐྱེན་ལས་སྐྱེས་པ་ཐམས་ཅད་གཞན་དབང་དུ་བཤད་དེ། དབུ་མའི་ལུགས་སོ། །གལ་ཏེ་དབུས་མཐའ་ལས། དོན་དང་
【現代漢語翻譯】 一切皆非善行。一切法皆未被預言。 如是等等，具有真實意圖的教言非常之多。因此，第二次法輪被宣說為具有真實意圖。若對『無形』或『空性』等一切進行考察和分析，則指向勝義諦中無有真實自性或實有之物，這是智者寂護等人的解釋。如果這些話語按照字面意思理解，則會有否認三寶等的過失，因此必須精通二諦。正如《中觀根本慧論》等所說。在《二萬五千頌般若經》和《一萬八千頌般若經》中，菩薩學處廣為分別的章節中說：『色有三種，即遍計所執色、依他起色、自性色。』 『色以色空』等的意義，自性色等，是指以遍計所執和依他起色等為空。如此一來，法界自性是指以遍計所執和依他起的法界為空。在《五百頌般若經》中也分爲了三種：無實物之色、惡實物之色、有實物之色等等。在三部般若經的註釋和《大疏》中說：『一切法有兩種，即遍計所執和圓成實。』將一切法歸納為兩種，從色法到佛法都分為兩種並進行歸納。在二分法中，圓成實自性僅指法界真如，除此之外的一切法都歸納為遍計所執。諸佛的教法，也完全依賴於二諦，即世俗諦和勝義諦。這與《中觀根本慧論》所說的意圖非常一致。在聖者無著的論著中，將自性分為三種，其中的圓成實自性是不變的圓成實，一切由因緣所生的法都屬於依他起。寂天菩薩所著的《中觀根本慧論釋》中，在闡述三種自性時說：『假立與從因生，不變故次第。』因為對無有進行假立，以及從因所生，以及不變的緣故，所以是次第的。一切由因緣所生的法都被解釋為依他起，這是中觀宗的觀點。如果《辨中邊論》中說，意義和
【English Translation】 All are non-virtuous. All dharmas are not predicted. Thus, there are very many teachings with true intentions. Therefore, the second turning of the wheel is said to be of interpretable meaning. If one examines and analyzes everything such as 'formlessness' or 'emptiness,' it refers to the absence of true nature or substance in the ultimate truth, as explained by scholars such as Śāntarakṣita. If these words are taken literally, there would be the fault of denying the Three Jewels, so one must be skilled in the two truths. As stated in texts such as the Mūlamadhyamakakārikā. In the Pañcaviṃśatisāhasrikā Prajñāpāramitā and the Aṣṭasāhasrikā Prajñāpāramitā, in the chapter on the extensive division of the Bodhisattva's training, it says: 'Form is of three types: the imputed form, the dependent form, and the nature form.' The meaning of 'form is empty of form,' etc., the nature form, etc., refers to being empty of imputed and dependent forms, etc. Thus, the nature of dharmadhātu is the meaning of being empty of imputed and dependent dharmadhātu. In the Pañcaśatika Prajñāpāramitā, it is also divided into three types: form without substance, form of bad substance, and form with substance, etc. In the commentaries on the three Yuma texts and the Abhisamayalankara, it says: 'All dharmas are of two types: the imputed and the perfectly established.' All dharmas are summarized into two types, from form to the dharmas of the Buddha, dividing and summarizing them into two. In the dichotomy, the perfectly established nature refers only to the dharmadhātu tathatā, and all dharmas other than that are summarized as imputed. The teachings of the Buddhas also rely entirely on the two truths, namely the conventional truth and the ultimate truth. This is very consistent with the intention of the Mūlamadhyamakakārikā. In the treatises of the noble Asaṅga, the perfectly established nature, which is divided into three natures, is the unchanging perfectly established nature itself. All that arises from causes and conditions is said to be dependent. In Śāntideva's commentary on the Mūlamadhyamakakārikā, when explaining the three natures, it says: 'Imputed and arising from causes, unchanging, hence the order.' Because of imputing to the non-existent, and because of arising from causes, and because of being unchanging, hence the order. All that arises from causes and conditions is explained as dependent, which is the view of the Madhyamaka school. If the Madhyāntavibhāga says that meaning and
ཐོབ་དང་བསྒྲུབ་པ་ནི། །དོན་ དམ་རྣམ་པ་གསུམ་དུ་འདོད། །འགྱུར་མེད་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པའི། །ཡོངས་སུ་གྲུབ་པ་རྣམ་པ་ གཉིས། །ཞེས་དང་། དེའི་འགྲེལ་བར། ཡོངས་སུ་གྲུབ་པ་ནི་རྣམ་པ་གཉིས་ཏེ། རྟག་པ་དང་ མི་རྟག་པའོ། །ཞེས་འཕགས་པ་རྣམས་ཀྱིས་ཡང་དག་པའི་ཡེ་ཤེས་འདུས་བྱས་ཐམས་ཅད་ ཡོངས་གྲུབ་ཏུ་བཤད་པ་དང་འགལ་ལོ་ཞེ་ན། དབུ་མའི་བཀའ་བསྟན་བཅོས་རྣམས་སུ། དོན་ དམ་པ་ཞེས་སྨོས་པ་ཐམས་ཅད་བདེན་པ་གཉིས་སུ་ཕྱེ་བའི་དོན་དམ་བདེན་པ་ཁོ་ན་མ་ཡིན་ ཏེ། རྣམ་གྲངས་པའི་དོན་དམ་དང་རྣམ་གྲངས་མ་ཡིན་པའི་དོན་དམ་གཉིས་བཤད་དེ། དབུ་ མ་བདེན་གཉིས་ལས། སྐྱེ་བ་ལ་སོགས་བཀག་པ་ཡང་། །དོན་དམ་པ་དང་མཐུན་བྱའི་ཕྱིར། ། དོན་དམ་ཡིན་པར་ཁོ་བོས་འདོད། །ཅེས་དོན་དམ་པར་བདེན་པའི་སྐྱེ་བ་མེད་པ་དང་། རང་ བཞིན་མེད་པ་ལ་སོགས་རྣམ་གྲངས་པའི་དོན་དམ་དུ་བཤད་པ་ལྟར། དབུས་མཐར་ཡང་། དོན་དམ་རྣམ་པ་གསུམ་དུ་ཕྱེ་བ་དེ་ཡང་རྣམ་གྲངས་པའི་དོན་དམ་དང་རྣམ་གྲངས་མ་ཡིན་ པའི་དོན་དམ་གཉིས་ཀའི་དབང་དུ་མཛད་པ་སྟེ། འགྲེལ་བར་དོན་དམ་པར་ནི་དེ་བཞིན་ཉིད་ 3-113 དོ། །ཐོབ་པ་དོན་དམ་པ་ནི་མྱ་ངན་ལས་འདས་པའོ། །སྒྲུབ་པ་དོན་དམ་པ་ནི་ལམ་མོ། །ཞེས་ ཏེ། དོན་གྱི་སྒྲ་ནི་མང་པོ་ལ་འཇུག་སྟེ། དེ་བཞིན་ཉིད་ནི་དོན་དམ་པ་ཞེས་གསུངས་པའི་དོན། འདིར་དོན་ནི་ཡུལ་ཏེ་ཡེ་ཤེས་དམ་པའི་ཡུལ་ཡིན་པས་དམ་པའི་དོན་ནི་ཞེས་པ་སྟེ། སྔར་ བཤད་པ་ལྟར་གསུམ་མམ་གཉིས་སུ་ཕྱེ་བའི་ཡོངས་གྲུབ་མཚན་ཉིད་པ་སྟེ། བདེན་པ་གཉིས་ སུ་ཕྱེ་བའི་དོན་དམ་བདེན་པ་མཚན་ཉིད་པའོ། །ཐོབ་པ་དོན་དམ་པ་ཞེས་པའི་སྐབས་འདིར་ དོན་ཞེས་པ་དགོས་པ་སྟེ། ལམ་བསྒོམས་པའི་སྟོབས་ཀྱིས་ཐོབ་བྱའི་འབྲས་བུའོ། །དེ་ཡང་ ཡང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྐུ་གསུམ་གྱིས་བསྡུས་པའི་མྱ་ངན་ལས་འདས་པའོ། །དེ་ཡང་གཙོ་བོ་ནི། དོན་དམ་ཆོས་ཉིད་ཀྱི་སྐུ་དེ་ཡིན་ལ། ཕལ་བ་ནི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་གཟུགས་སྐུ་རྣམ་པ་གཉིས་ སོ། །གསེར་འོད་དམ་པའི་མདོར་སྐུ་གཉིས་ནི་ལྷག་མ་དང་བཅས་པའོ། །ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ནི་ལྷག་ མ་མེད་པའོ། །ཞེས་དང་། སློབ་དཔོན་ཀླུའི་བཤེས་གཉེན་གྱིས་མཛད་པའི་སྐུ་གསུམ་ལ་ འཇུག་པའི་སྒོ་ལས། ཕུང་པོར་བཅས་པའི་མྱ་ངན་འདས། །ཐུབ་སྐུ་གཉིས་ལ་བཞག་པ་སྟེ། ། ཕུང་པོ་ཀུན་དང་བྲལ་བའི་ཕྱིར། །ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ལ་ཕུང་པོ་མེད། །ཅེས་སོ། །སྒྲུབ་པ་དོན་དམ་ པ་ནི་ལམ་མོ་ཞེས་པའི་དོན་ཡང་སྔར་བཤད་ཀྱི་འབྲས་བུ་མྱང་འདས་དེ་དོན་ནམ་དགོས་པ་ སྟེ། དགོས་པའམ་ཐོབ་བྱའི་འབྲས་བུ་དེ་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པའི་སྒྲུབ་པ་དོན་དམ་པ་སྟེ། ཐེག་པ་ ཆེན་པོའི་ལམ་གྱི་བདེན་པའོ། །དེ་ལྟར་ན། ཡུལ་དོན་དམ་པ་ན་དེ་བཞིན་ཉིད་ལ་དམིགས་ ཤིང་། དགོས་པ་དོན་དམ་པ་མྱང་འདས་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པས་ན་ཐ
【現代漢語翻譯】 關於獲得和實證，認為勝義諦有三種。永恒不變、不顛倒的圓成實性有兩種。』以及，在對該論的解釋中，『圓成實性有兩種，即常和無常。』如果有人問，這與聖者們所說的，將所有有為法都視為圓成實性相矛盾嗎？答：在Madhyamaka（中觀）的經論中，所有提到『勝義諦』的地方，並非僅僅指二諦中的勝義諦，而是分為名相上的勝義諦和非名相上的勝義諦兩種。例如，《中觀二諦論》中說：『遮止生等，也是爲了符合勝義諦。我認為這是勝義諦。』這裡說的是，在勝義諦中，真實的生是不存在的，並且自性空等是名相上的勝義諦。同樣，在《辨中邊論》中，將勝義諦分為三種，這也是就名相上的勝義諦和非名相上的勝義諦兩種情況而言的。在解釋中說，勝義諦是真如。獲得勝義諦是涅槃。實證勝義諦是道。』意思是說，『義』這個詞有很多含義。真如被稱為勝義諦，這裡的『義』是指境，即聖妙智慧的境，因此稱為『聖義』，也就是之前所說的分為三種或兩種的圓成實性，是二諦中勝義諦的體性。『獲得勝義諦』中的『義』是指需要，是通過修道的力量所獲得的果。這個果就是由佛的三身所包含的涅槃。其中，最主要的是勝義法身，次要的是佛的兩種色身。《金光明經》中說：『兩種色身是有餘依的，法身是無餘依的。』龍樹論師所著的《入三身之門》中說：『有蘊的涅槃，安立於兩種佛色身上。因為遠離一切蘊，法身沒有蘊。』『實證勝義諦是道』的意思是，之前所說的果，即涅槃，是『義』或需要，實證這個需要或所要獲得的果，就是實證勝義諦，也就是大乘道的真諦。因此，在境勝義諦中，專注于真如；在需要勝義諦中，實證涅槃，所以說獲得和實證。
【English Translation】 Regarding attainment and realization, it is considered that ultimate truth has three aspects. The perfect established nature, which is immutable and not inverted, has two aspects.' And, in the commentary on that treatise, 'The perfect established nature has two aspects, namely permanence and impermanence.' If someone asks, does this contradict what the noble ones have said, that all conditioned phenomena are considered perfectly established? Answer: In the Madhyamaka (Middle Way) scriptures and treatises, all mentions of 'ultimate truth' do not solely refer to the ultimate truth within the two truths, but are divided into nominal ultimate truth and non-nominal ultimate truth. For example, in the 'Two Truths of the Middle Way,' it says: 'The negation of arising, etc., is also to accord with the ultimate truth. I consider this to be the ultimate truth.' Here, it is said that in the ultimate truth, true arising does not exist, and emptiness of inherent existence, etc., are nominal ultimate truths. Similarly, in the 'Distinguishing the Middle from the Extremes,' the division of ultimate truth into three aspects is also in terms of both nominal and non-nominal ultimate truths. In the commentary, it says that the ultimate truth is suchness. Attaining the ultimate truth is nirvana. Realizing the ultimate truth is the path.' The meaning is that the word 'meaning' has many connotations. Suchness is called ultimate truth, and here 'meaning' refers to the object, which is the object of noble wisdom, hence it is called 'noble meaning,' which is the perfectly established nature divided into three or two aspects as mentioned before, and is the nature of the ultimate truth within the two truths. In the context of 'attaining the ultimate truth,' 'meaning' refers to the need, which is the result obtained through the power of cultivating the path. This result is the nirvana encompassed by the three bodies of the Buddha. Among them, the most important is the ultimate Dharmakaya (法身，Dharmakāya), and the secondary are the two Rupakayas (色身，Rūpakāya) of the Buddha. In the 'Golden Light Sutra,' it says: 'The two Rupakayas are with remainder, and the Dharmakaya is without remainder.' Nagarjuna's 'Gate to Entering the Three Bodies' says: 'Nirvana with aggregates is established in the two Rupakayas. Because it is free from all aggregates, the Dharmakaya has no aggregates.' The meaning of 'realizing the ultimate truth is the path' is that the previously mentioned result, nirvana, is the 'meaning' or need, and realizing this need or the result to be obtained is realizing the ultimate truth, which is the truth of the Mahayana path. Therefore, in the object ultimate truth, one focuses on suchness; in the need ultimate truth, one realizes nirvana, hence it is said that attainment and realization.
ེག་ཆེན་གྱི་ལམ་བདེན་ཟག་ མེད་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་རྣམས་ནི། རྣམ་གྲངས་པའི་དོན་དམ་ཡིན་པས་དོན་དམ་དུ་གསུངས་ལ་དེའི་ ཕྱིར་ཡོངས་གྲུབ་རྗེས་མཐུན་པ་ཡིན་པས་ཡོངས་གྲུབ་ཏུ་གསུངས་ཤིང་། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ གཟུགས་སྐུ་གཉིས་ཀྱང་དོན་ཏེ་དགོས་པའམ། ཐོབ་བྱའི་འབྲས་བུ་དམ་པ་ཡིན་པས་ཡོངས་ གྲུབ་ཏུ་གསུངས་ཀྱི་དེ་ལྟར་མ་ཡིན་ན། དབུས་མཐར། དམ་པའི་དོན་ནི་གཅིག་པུའོ། །ཞེས་ 3-114 དང་། འགྲེལ་བར། དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་ནི། ཡོངས་སུ་གྲུབ་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་གཅིག་པུར་ རིག་པར་བྱའོ། །ཞེས་དང་། འགྲེལ་བཤད་དུ་བཏགས་པ་དང་། གཞན་གྱི་དབང་གཉིས་ནི་ དོན་དམ་པར་མི་སྲིད་པའི་ཕྱིར། ཞེས་དེའི་རྒྱུ་མཚན་དུ་བློ་བརྟན་གྱིས་བཤད་ལ། སྔར་བཤད་ ལྟར་འཕགས་པ་ཐོགས་མེད་ཀྱིས། ཡོངས་གྲུབ་མཚན་ཉིད་པ་འགྱུར་མེད་ཡོངས་གྲུབ་ཉིད་ ལ་བཤད་པས། ཐོགས་མེད་སྐུ་མཆེད་སོགས་ཀྱིས་རྗེ་བཙུན་བྱམས་པའི་དགོངས་པ་མ་ཤེས་ པར་འགྱུར་རོ། །གལ་ཏེ་ངོ་བོ་ཉིད་གསུམ་དུ་རྣམ་བཞག་བྱས་པའི་མདོ་འམ་བསྟན་བཅོས་ ཐམས་ཅད་སེམས་ཙམ་གྱི་ལུགས་ཡིན་ནོ། །ཞེ་ན། ཤེར་ཕྱིན་གྱི་མདོ་སྟོང་ཕྲག་ཉི་ཤུ་ལྔ་པ་ དང་། ཁྲི་བརྒྱད་སྟོང་བ་དང་། ཤེར་ཕྱིན་ལྔ་བརྒྱ་པ་ཡང་སེམས་ཙམ་གྱི་མདོ་ཡིན་པར་འགྱུར་ རོ། ། ཡང་མདོ་སྡེ་རྒྱན་དང་། ཡུམ་གསུམ་གཞུང་འགྲེལ་སོགས་སུ། ཆོས་ཉིད་ཀྱི་གཟུགས། ཆོས་ཉིད་ཀྱིས་སེམས་ཞེས་སོགས་བཤད་པའི་ཕྱིར། སེམས་ཙམ་གྱི་གཞུང་། །ཞེ་ན། སློབ་ དཔོན་སེང་བཟང་གི་བརྒྱད་སྟོང་འགྲེལ་ཆེན་ཡང་། སེམས་ཙམ་གྱི་གཞུང་དུ་འགྱུར་ཏེ། དེ་ ལྟར་བཤད་པའི་ཕྱིར། ཤེར་ཕྱིན་གྱི་མདོར། གཟུགས་རྫོགས་མ་རྫོགས་ཞེས་པའི་དོན་འཆད་ པ་ན། གཟུགས་མ་རྫོགས་པ་ནི་ཀུན་བཏགས་པའི་གཟུགས་ཏེ། བཏགས་པ་ལྟར་ངོ་བོས་ སྟོང་བའི་ཕྱིར། ཡོན་ཏན་གྱི་རྟེན་དུ་མ་རྫོགས་པའོ། །རྫོགས་པ་ནི་ཆོས་ཉིད་ཀྱི་གཟུགས་ཏེ། ཞེས་སོ། །གལ་ཏེ་སྟོང་ཉིད་མཐར་ཐུག་པའམ་མཚན་ཉིད་པ་ནི། རང་རང་ངོ་བོས་སྟོང་པའི་ ཕྱིར། །ཞེས་སློབ་དཔོན་སེང་བཟང་གིས་བཤད་པ་ལྟར་གྱི་རང་སྟོང་ཉིད་ཡིན་ལ། མདོའམ་ བསྟན་བཅོས་གང་དུ་ཆོས་ཉིད་ཀྱི་གཟུགས་སོགས་ནི་ཀུན་བཏགས་ཀྱི་གཟུགས་སོགས་ཀྱིས་ སྟོང་ཞེས་པ་དང་། ཡོངས་གྲུབ་ནི་གཞན་དབང་ཀུན་བཏགས་ཀྱིས་སྟོང་པའོ། །ཞེས་སོགས་ སུ་འཆད་པའི་གཞུང་ཐམས་ཅད་ནི་སེམས་ཙམ་གྱི་གཞུང་སྟེ། དབུ་མ་བའི་ལུགས་ལྟར་ན། 3-115 གཞན་གཞན་གྱིས་སྟོང་པའི་སྟོང་པ་ཉིད་ནི་སྟོང་ཉིད་ཐ་ཤལ་ཏེ། ཉི་ཚེ་བའི་སྟོང་ཉིད་ཡིན་ པས་སོ། །ཏིང་ངེ་འཛིན་རྒྱལ་བོའི་མདོར། ཉི་ཚེའི་སྟོང་པ་མུ་སྟེགས་ཅན་རྣམས་ཀྱི་ཞེས་དང་། ལང་ཀར་གཤེགས་པའི་མདོར། གཅིག་གི་གཅིག་སྟོང་པའི་སྟོང་ཉིད་ཐ་ཤལ་དུ་གསུངས་སོ། ། བཀའ་ཐ་མའི་མདོ་ཐམས་ཅད་སེམས་ཙམ་གྱི་མདོ་དང་།
【現代漢語翻譯】 關於大乘道的真實無漏智慧，由於是名相的勝義諦，所以說是勝義諦；並且由於與圓成實性相符，所以說是圓成實性。佛的色身二身也是勝義諦，因為是所求的或應獲得的殊勝果位，所以說是圓成實性。如果不是這樣，《中邊分別論》中說：『殊勝的意義是唯一的。』並且在註釋中說：『勝義諦應被理解為圓成實的唯一自性。』以及在註釋的解釋中說：『他起自性和遍計所執性不可能存在於勝義諦中。』智自在（藏文：བློ་བརྟན།）對此作了解釋。如前所述，聖者無著說：『圓成實性是無變的圓成實性。』這樣一來，無著兄弟等人就變成了不瞭解慈尊彌勒的意旨了。如果說所有對三種自性進行分類的經或論典都是唯識宗的觀點，那麼，《二萬五千頌般若經》、《八千頌般若經》和《五百頌般若經》也將變成唯識宗的經典了。 此外，在《經莊嚴論》和三部般若母經的註釋等中，由於有『法性之色』、『法性之心』等的說法，所以說是唯識宗的論典。如果是這樣，獅子賢論師的《八千頌大疏》也將變成唯識宗的論典了，因為其中也有這樣的說法。在般若經中，解釋『色究竟不究竟』的意義時說：『不究竟的色是遍計所執的色，因為如其所安立般自性空，所以作為功德的所依是不究竟的。究竟的色是法性之色。』如果說究竟的空性或自性是各自自性空，正如獅子賢論師所說的那樣，是自性空。如果在任何經或論典中，法性之色等被解釋為遍計所執之色等所空，或者圓成實性是他起自性和遍計所執性所空，那麼所有這些論典都是唯識宗的論典。按照中觀宗的觀點，以其他事物為空的空性是低劣的空性，是暫時的空性。在《三摩地王經》中說：『暫時的空性是外道徒的。』在《楞伽經》中說：『一事物為空的空性是低劣的。』所有後期的佛經都是唯識宗的經典。
【English Translation】 Regarding the true, undefiled wisdom of the Mahayana path, it is called the ultimate truth because it is the ultimate truth of phenomena; and it is called the perfected nature because it is in accordance with the perfected nature. The two form bodies of the Buddha are also the ultimate truth, because they are the supreme result to be sought or attained, so they are called the perfected nature. If it were not so, the Madhyantavibhaga states: 'The supreme meaning is unique.' And in the commentary, it says: 'The ultimate truth should be understood as the unique essence of the perfected nature.' And in the explanation of the commentary, it says: 'The other-powered nature and the imputed nature cannot exist in the ultimate truth.' Lodro Ten (Wylie: blo brtan) explained this reason. As mentioned earlier, the venerable Asanga said: 'The perfected nature is the unchanging perfected nature.' In that case, the brothers Asanga and Vasubandhu would not understand the intention of Lord Maitreya. If it is said that all sutras or treatises that classify the three natures are of the Mind-Only school, then the Twenty-five Thousand Verse Perfection of Wisdom Sutra, the Eighteen Thousand Verse Perfection of Wisdom Sutra, and the Five Hundred Verse Perfection of Wisdom Sutra would also become Mind-Only sutras. Furthermore, in the Ornament of the Sutras and the commentaries on the three Mother Prajnaparamita Sutras, because there are statements such as 'the form of suchness' and 'the mind of suchness,' it is said to be a Mind-Only treatise. If that were the case, the great commentary on the Eight Thousand Verse Sutra by Master Simhabhadra would also become a Mind-Only treatise, because it also contains such statements. In the Prajnaparamita Sutra, when explaining the meaning of 'form being complete or incomplete,' it says: 'Incomplete form is imputed form, because it is empty of inherent existence as it is imputed, so it is incomplete as a basis for qualities. Complete form is the form of suchness.' If it is said that ultimate emptiness or nature is emptiness of inherent existence, as Master Simhabhadra said, it is emptiness of self-nature. If in any sutra or treatise, the form of suchness, etc., is said to be empty of imputed form, etc., or the perfected nature is empty of the other-powered nature and the imputed nature, then all such treatises are Mind-Only treatises. According to the Madhyamaka view, emptiness that is empty of other things is inferior emptiness, it is temporary emptiness. In the Samadhiraja Sutra, it says: 'Temporary emptiness is that of the tirthikas.' In the Lankavatara Sutra, it says: 'Emptiness that is empty of one thing is inferior.' All later sutras are Mind-Only sutras.
དེའི་དགོངས་འགྲེལ་བྱམས་ཆོས་ ཕྱི་མ་སོགས་དང་། ཡུམ་གསུམ་གཞུང་འགྲེལ་དང་། འབུམ་ཊིཀ་དང་། སློབ་དཔོན་ཕྱོགས་ གླང་གིས་མཛད་པའི་བརྒྱད་སྟོང་དོན་བསྡུས་སོགས་ཀྱང་སེམས་ཙམ་གྱི་གཞུང་དུ་མང་བོ་ འདོད་དོ། །གལ་ཏེ་ཆོས་ཐམས་ཅད་རང་རང་ངོ་བོས་སྟོང་ཞེས་ཁྱད་པར་གྱི་ཚིག་གང་ཡང་ མ་སྦྱར་བར་སྤྱིར་དེ་སྐད་འདོད་དམ་བརྟགས་ཤིང་དཔྱད་པའི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ཀྱི་དོན་དམ་པར་ ཞེས་དེ་སྐད་འདོད། དེ་ལྟར་ན་བདེན་པ་གཉིས་སུ་རྣམ་དབྱེ་བྱས་པའི་བཀའ་བསྟན་བཅོས་ ཐམས་ཅད་ནོར་བ་ཁོ་ནར་འགྱུར་ཞིང་། གཞི་གྲུབ་ཅུང་ཟད་ཀྱང་མེད་པར་འགྱུར་རོ། ། གཉིས་པ་ལྟར་ན། གཟུགས་སོགས་ནི་གཟུགས་སོགས་རང་བཞིན་གྱིས་མི་སྟོང་གི་དེ་ ཁོ་ན་ཉིད་ཀྱི་དོན་དམ་པར་བདེན་པའི་གཟུགས་སོགས་ཀྱིས་སྟོང་ཞེས་པའི་དོན་ཉིད་དུ་སོང་ བའི་ཕྱིར། ཀུན་རྫོབ་ཏུ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་གཟུགས་སོགས་ནི། དོན་དམ་པ་བདེན་པར་གྲུབ་པའི་ གཟུགས་སོགས་ཀྱིས་སྟོང་ཞེས་པ་གཞན་སྟོང་ཡིན་མོད། ཆོས་ཉིད་ཡིན་པའི་གཟུགས་སོགས་ ནི་ཁྱེད་མི་འདོད་ཅིང་དོན་དམ་པར་གྲུབ་པའི་ཆོས་ནི་གཏན་ནས་མེད་པར་ཁས་བླངས་{ནས་ [ན]གང་གྲུབ་པ་ཐམས་ཅད་ཀུན་རྫོབ་ཁོ་ནར་གྲུབ་པ་ཡིན་ཞེས་པས་རྩ་བའི་གྲུབ་མཐར་སྨྲ་ པས་གཟུགས་གཟུགས་ཀྱིས་སྟོང་ཞེས་སོགས་ཀྱི་དོན། ཀུན་རྫོབ་འདི་དག་དོན་དམ་བདེན་ པ་ཡིན་པས་སྟོང་ཞིང་དོན་དམ་བདེན་པའང་ཀུན་རྫོབ་ཡིན་པས་སྟོང་པ་སྟེ། དེ་གཉིས་ཕན་ ཚུན་གཅིག་གཅིག་མ་ཡིན་ཞེས་པ་ཞེ་འདོད་ཡིན་ཞིང་། ཆོས་ཉིད་ཀྱི་གཟུགས་སོགས་རྣམས་ ཀུན་བཏགས་ཀྱི་གཟུགས་སོགས་ཀྱིས་སྟོང་ཞེས་པའི་དོན་ཡང་། ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་གཟུགས་ 3-116 སོགས་འདི་རྣམས་དོན་དམ་པར་བདེན་པའི་གཟུགས་སོགས་ཡིན་པས་སྟོང་ཞིང་། ཆོས་ཉིད་ ཀྱི་གཟུགས་སོགས་ཀྱང་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་གཟུགས་སོགས་ཡིན་པས་སྟོང་པ་སྟེ། དེ་གཉིས་ཕན་ ཚུན་གཅིག་གཅིག་མ་ཡིན་ཞེས་འདོད་པའི་ཕྱིར། དོན་ལ་བསམ་ན་མཐུན་པར་ཡོད་ལ་ཕ་ རོལ་བོ་ཅི་འདོད་དང་རང་གིས་སྨྲས་པའི་ཚིག་གི་དོན་ལའང་མི་དཔྱད་པར། རང་སྟོང་དང་ གཞན་སྟོང་ཞེས་པའི་ཚིག་ཙམ་ཐོས་ཤིང་། རང་རང་ངོ་བོས་སྟོང་པའི་ཕྱིར། །ཞེས་པའི་གཞུང་ གྲགས་ཆེ་བ་ལ་བརྟེན་ནས་རང་སྟོང་མཆོག་ཡིན་གཞན་སྟོང་འདོད་པ་བཞད་གད་ཀྱི་གནས་ ཡིན་ཞེས་ཁྱི་སྐད་ལ་རྒྱུག་དང་རི་བོང་ཆལ་གྱི་ཚུལ་བྱེད་པ་མང་པོ་ཡོད་པ་གྲགས་ཏེ། མངོན་ པའི་ང་རྒྱལ་གྱིས་ཆོས་ལ་དབང་ཟ་བ་ཙམ་དུ་ཟད་དོ། །དེ་ལྟ་མོད་ཀྱི་རང་སྟོང་མཆོག་དང་ གཞན་སྟོང་དམན་པར་འདོད་པ་རྣམས་ཀྱི་ལུགས་ལ། དེ་བཞིན་ཉིད་དང་དེ་བཞིན་ཉིད་ཀྱིས་ སྟོང་། ཡང་དག་པའི་མཐའ་ཡང་དག་པའི་མཐས་སྟོང་ཞེས་པའི་མདོའི་དགོངས་དོན་ཅི། ཁྱད་ པར་གྱི་ཚིག་གང་ཡང་མ་སྦྱར་བར་སྒྲ་ཇི་བཞིན་པར་འདོད་པ་ནི་མི་འཐད་དེ། དེ
【現代漢語翻譯】 關於它的註釋，如慈氏五論（Byams Chos，彌勒五論）等，以及《瑜伽師地論》三部之釋論，《現觀莊嚴論》之註釋，還有法稱論師（Phyogs-glang）所著的《八千頌般若攝義》（brgyad stong don bsdus）等，都被唯識宗認為是其論典。如果說一切法自性空，不加任何限定詞，普遍地這樣認為，那麼經過考察和分析，這本身就是勝義諦。如果這樣認為，那麼所有區分二諦的佛經和論典都會變成錯誤，沒有任何基礎。 如果按照第二種觀點，色等不是自性不空，而是勝義諦中以真實的色等為空。因為在世俗中成立，所以色等是以勝義諦中真實成立的色等為空，這是他空。但你們不承認作為法性的色等，並且承認根本沒有勝義諦成立的法。既然一切成立的事物都只是在世俗中成立，那麼根本宗派的論者會說，色以色空等，這些世俗諦以勝義諦為空，勝義諦也以世俗諦為空，這二者不是互相獨立的。法性的色等以遍計所執的色等為空，這些世俗的色等以勝義諦中真實的色等為空，法性的色等也以世俗的色等為空，這二者也不是互相獨立的。實際上，這在意義上是一致的，但他們不考察對方的觀點，也不分析自己所說的話的含義，只是聽到『自空』和『他空』這兩個詞，並且依賴於『自性空』這個廣為人知的論點，就認為自空是最好的，他空的觀點是可笑的，像狗一樣亂叫，像兔子一樣亂跑，這種情況很多，這只不過是憑藉傲慢來控制佛法。儘管如此，在那些認為自空殊勝，他空低劣的人看來，『真如以真如空，真實之邊以真實之邊空』這部經的含義是什麼呢？如果不加任何限定詞，按照字面意思來理解，那是不合理的。
【English Translation】 Commentaries on it, such as the Five Treatises of Maitreya (Byams Chos), commentaries on the three Yogacara texts, commentaries on the Abhisamayalankara, and the Summary of the Eight Thousand Verse Prajnaparamita (brgyad stong don bsdus) by Master Dignaga (Phyogs-glang), are also considered by the Mind-Only school as their treatises. If one says that all dharmas are empty of their own nature, without adding any qualifying words, and generally holds this view, then upon examination and analysis, this itself is the ultimate truth. If one holds this view, then all the scriptures and treatises that distinguish between the two truths would become erroneous, without any basis. According to the second view, form and so on are not empty of their own nature, but are empty of true form and so on in the ultimate truth. Because they are established in conventional truth, form and so on are empty of truly established form and so on in the ultimate truth, which is other-emptiness (gzhan stong). However, you do not accept form and so on as the nature of reality, and you assert that there are no ultimately established dharmas at all. Since everything that is established is only established in conventional truth, proponents of the fundamental tenets would say that form is empty of form, etc., meaning that these conventional truths are empty of ultimate truth, and ultimate truth is also empty of conventional truth, and these two are not mutually independent. The form and so on of the nature of reality are empty of the imputed form and so on, and these conventional forms and so on are empty of the truly existing forms and so on in the ultimate truth, and the forms and so on of the nature of reality are also empty of the conventional forms and so on, and these two are also not mutually independent. In reality, this is consistent in meaning, but they do not examine the other's view, nor do they analyze the meaning of their own words, but only hear the words 'self-empty' and 'other-empty,' and rely on the well-known argument that 'empty of its own nature,' and think that self-emptiness is the best and the view of other-emptiness is ridiculous, barking like dogs and running like rabbits, which is very common, and this is merely controlling the Dharma with arrogance. Nevertheless, in the view of those who consider self-emptiness superior and other-emptiness inferior, what is the meaning of the sutra 'Suchness is empty of Suchness, the true limit is empty of the true limit'? If one does not add any qualifying words and understands it literally, it is unreasonable.
་བཞིན་ཉིད་ དེ་བཞིན་ཉིད་ཡིན་པའམ་དེ་བཞིན་ཉིད་ཡོད་པ་གང་གིས་ཀྱང་མི་སྟོང་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དོན་དམ་ པ་བདེན་པ་མཚན་ཉིད་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་རྟགས་གྲུབ་སྟེ། འཕགས་པ་ཀླུ་སྒྲུབ་ཀྱིས། དེ་ བཞིན་ཉིད་དང་ཡང་དག་མཐའ། །མཚན་མ་མེད་པ་དོན་དམ་ཉིད། །བྱང་ཆུབ་སེམས་མཆོག་ དེ་ཉིད་དང་། །སྟོང་པ་ཉིད་དུའང་བཤད་པ་ཡིན། །ཞེས་དང་། དབུས་མཐའ་ལས། སྟོང་པ་ ཉིད་དེ་མདོར་བསྡུས་ན། །དེ་བཞིན་ཉིད་དང་ཡང་དག་མཐའ། །མཚན་མ་མེད་དང་དོན་དམ་ དང་། །ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ནི་རྣམ་གྲངས་སོ། །ཞེས་སོགས་གསུངས་ཤིང་། རང་ཉིད་རང་ཉིད་ མ་ཡིན་པའམ། རང་ཉིད་ལ་རང་ཉིད་མེད་པའི་དོན་དམ་བདེན་པ་ཅི་ལྟར་འཐད། གལ་ཏེ་ དེ་བཞིན་ཉིད་སོགས་དོན་དམ་བདེན་པ་མིན་ནོ་ཞེ་ན། ལུང་རྣམ་དག་དུ་མ་དང་འགལ་བར་ མ་ཟད་དོན་དམ་བདེན་པ་ཡིན་པ་མེད་པར་འགྱུར་པའི་སྐྱོན་ཡང་ཡོད་དོ། །གལ་ཏེ་དོན་དམ་ 3-117 པར་ཞེས་སོགས་ཁྱད་པར་གྱི་ཚིག་སྦྱོར་ཞེ་ན། འོ་ན་དོན་དམ་དུ་གྲུབ་པ་ཅུང་ཟད་ཀྱང་མེད་ པས་གང་གྲུབ་པ་ཐམས་ཅད་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་གྲུབ་པ་ཡིན་ཞེས་འདོད་པའི་ཕྱིར། ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ གྲུབ་པའི་དེ་བཞིན་ཉིད་སོགས་དོན་དམ་པར་གྲུབ་པའི་དེ་བཞིན་ཉིད་སོགས་ཀྱིས་སྟོང་ཞེས་ པར་སོང་ཞིང་དོན་དམ་པར་གྲུབ་པ་ཅུང་ཟད་ཀྱང་མེད་པར་ཁས་བླངས་ནས་དོན་དམ་པར་ གྲུབ་པའི་དེ་བཞིན་ཉིད་ཀྱང་མེད་པར་ཁྱེད་འདོད་པའི་ཕྱིར། ཀུན་རྫོབ་ཏུ་གྲུབ་པའི་དེ་བཞིན་ ཉིད་སོགས་དེ། དོན་དམ་པར་གྲུབ་པའི་དེ་བཞིན་ཉིད་སོགས་རི་བོང་གི་རྭ་ལྟར་ཤེས་བྱ་ལ་ མི་སྲིད་པ་དེས་སྟོང་ཞིང་དེར་ཁས་བླངས་པར་ཡང་སོང་བའི་ཕྱིར་གཞན་སྟོང་དང་། དེར་ཁས་ བླངས་པ་ཁོ་ན་སྟེ། དོན་དམ་དུ་གྲུབ་པའི་དེ་བཞིན་ཉིད་དེས་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་གྲུབ་པའི་དེ་བཞིན་ ཉིད་སྟོང་ཞེས་པར་སོང་འདུག་པའི་ཕྱིར། དེ་ལྟ་བུ་ལས་མ་གཏོགས་པའི་གཞན་སྟོང་ཞེས་ པའི་{རི་བོང་གི་རྭ་ཟེར་བ་[རྭ་ཟེད་དེ་]ལྟ་བུ་གཞན་སུ་ཞིག་འདོད། གཞན་ཡང་དེ་བཞིན་ ཉིད་སོགས་ཏེ། དོན་དམ་པར་གྲུབ་པའི་དེ་བཞིན་ཉིད་སོགས་ཀྱིས་སྟོང་ཞེས་པ་དང་། དོན་ དམ་པར་གྲུབ་པ་མེད་ཅེས་པའང་དོན་ལ་མི་འཐད་དེ། དེ་བཞིན་ཉིད་དེ་དོན་དམ་པར་གྲུབ་ པར་ཐལ་བར་འགྱུར་ཏེ་དོན་དམ་རང་དུ་གནས་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་སུ་གྲུབ་པའི་ ཕྱིར་ཏེ་སྔར་དྲངས་པ་ལྟར་དེ་རྣམས་དོན་གཅིག་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། ། ཡང་དེ་བཞིན་ཉིད་སོགས་དེ་དོན་དམ་པར་གྲུབ་པའི་དེ་བཞིན་ཉིད་སོགས་ཀྱིས་ཀྱང་མི་ སྟོང་པར་ཐལ་ཏེ། དེ་ཡིན་པའམ་ཡོད་པ་གང་གིས་ཀྱང་མི་སྟོང་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཡང་དག་པའི་ མཐའ་དང་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ཡིན་པའམ་ཡོད་པ་གང་གིས་ཀྱང་མི་སྟོང་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དོན་དམ་ པའི་བདེན་པ་དང་ཆོས་ཉིད་དེ་བཞིན་ཉིད་མ་ཡིན་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དེ་ར
【現代漢語翻譯】 真如 因為不空于任何是真如或有真如的事物，因為是勝義諦的自性。能遍成立，如聖者龍樹所說：『真如與真實邊，無相即是勝義諦，最勝菩提心即是，亦說是空性。』又如《中邊分別論》所說：『空性簡而言之，即是真如與真實邊，無相與勝義，以及法界之異名。』等等。自己不是自己，或者在自己中沒有自己的勝義諦，這怎麼合理呢？如果說真如等不是勝義諦，那麼不僅與眾多清凈的經文相違背，而且還會出現沒有勝義諦的過失。 如果說『勝義』等是特別的詞語組合，那麼因為沒有任何在勝義中成立的事物，所以一切成立的事物都是在世俗中成立的。因此，世俗中成立的真如等，空于勝義中成立的真如等，並且承認沒有任何在勝義中成立的事物，因此你也認為沒有在勝義中成立的真如。世俗中成立的真如等，空于如兔角般在勝義中成立的真如等，並且也承認了這一點，因此是自空。並且僅僅承認這一點，勝義中成立的真如空於世俗中成立的真如。 除了這種情況之外，還有誰會認為有所謂的『兔角』般的他空呢？此外，真如等，空于勝義中成立的真如等，以及沒有在勝義中成立的事物，在意義上也是不合理的，因為真如將會成為在勝義中成立的，因為它安住于勝義本身，因為它成立於法界中，正如之前所引用的那樣，它們是同一意義。 此外，真如等也不應空于勝義中成立的真如等，因為不空于任何是它或有它的事物，因為不空于任何是真實邊和法界，或有真實邊和法界的事物，因為沒有不是勝義諦和法性的真如，因為它是那樣的。
【English Translation】 Tathata (真如, Zhēnrú, Suchness) Because it is not empty of anything that is Suchness or has Suchness, because it is the nature of the ultimate truth. The pervading sign is established, as the noble Nagarjuna (龍樹, Lóngshù) said: 'Suchness and the true limit, the signless is the ultimate truth. The supreme Bodhicitta (菩提心, Pútíxīn) itself, is also taught as emptiness.' Also, from the Madhyantavibhaga (中邊分別論, Zhōng biān fēnbié lùn): 'Emptiness, in brief, is Suchness and the true limit, the signless and the ultimate, and the realm of phenomena are different names.' etc. How is it reasonable that oneself is not oneself, or that there is no oneself in oneself, the ultimate truth? If it is said that Suchness etc. are not the ultimate truth, then not only does it contradict many pure scriptures, but there is also the fault of there being no ultimate truth. If it is said that 'ultimate' etc. are special word combinations, then because there is nothing whatsoever established in the ultimate, everything that is established is established conventionally. Therefore, Suchness etc. established conventionally are empty of Suchness etc. established ultimately, and it is admitted that there is nothing whatsoever established in the ultimate, therefore you also think that there is no Suchness established in the ultimate. Suchness etc. established conventionally are empty of Suchness etc. established ultimately like a rabbit's horn, and it is also admitted that, therefore it is other-empty. And only that is admitted, Suchness established ultimately is empty of Suchness established conventionally. Apart from such a case, who else would think of other-emptiness like [calling it a rabbit's horn]? Furthermore, Suchness etc., being empty of Suchness etc. established ultimately, and that there is nothing established ultimately, is also unreasonable in meaning, because Suchness will become established in the ultimate, because it abides in the ultimate itself, because it is established in the Dharmadhatu (法界, Fǎjiè), because as quoted before, those are the same meaning. Furthermore, Suchness etc. should also not be empty of Suchness etc. established ultimately, because it is not empty of anything that is it or has it, because it is not empty of anything that is the true limit and the Dharmadhatu, or has the true limit and the Dharmadhatu, because there is no Suchness that is not the ultimate truth and the nature of phenomena, because it is so.
ྣམས་དོན་གཅིག་ ཏུ་གསུངས་པའི་ཕྱིར། དེ་ལྟར་ན་དོན་དམ་བདེན་པ་དང་། དེ་བཞིན་ཉིད་སོགས་གང་ཡང་ དོན་དམ་པར་གྲུབ་པ་མེད་ཅེས་སྨྲ་བ་རྣམས་དོན་དམ་པ་ཞེས་སམ། དོན་དམ་པར་ཞེས་པའི་ 3-118 ཚིག་དོན་ཅི་ཞེས་མིག་ཚུམས་ལ་སོམས་ཤིག དེ་ལྟར་ན་དགོངས་པ་ངེས་པར་འགྲེལ་གྱི་མདོར། འཁོར་ལོ་བར་བ་དྲང་དོན་དུ་ གསུངས་པའི་དགོངས་པ་ཡང་། འཁོར་ལོ་བར་བར་གཟུགས་སོགས་མེད་པ་དང་། མ་སྐྱེས་ པ་ལ་སོགས་པ་གསུངས་པ་ཡང་དོན་དམ་དཔྱོད་པའི་རིགས་པས་དཔྱད་བཟོད་ཀྱི་དོན་དམ་ དུ་མེད་པ་ལ་སོགས་ལ་དགོངས་ཀྱི་སྒྲ་ཇི་བཞིན་པ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དང་། ཁྱད་པར་གྱི་ཚིག་ སྦྱར་བའམ་མ་སྦྱར་ཡང་རུང་སྟེ། དེ་བཞིན་ཉིད་སོགས་དེ་བཞིན་ཉིད་སོགས་ཀྱིས་མི་སྟོང་ པའི་ཕྱིར། དེ་དེས་སྟོང་ཞེས་གསུངས་པ་རྣམས་དྲང་དོན་ཡིན་པས་དྲང་དོན་དུ་གསུངས་པ་ སྟེ། སྟོང་པ་ཉིད་སྨོས་པའི་རྣམ་པས་ཞེས་གསུངས་བའི་དོན་དེ་ཡིན་ཏེ། སྟོང་པ་ཉིད་སྨོས་པ་ ཞེས་པ་དེ་དགོངས་འགྲེལ་གྱི་འགྲེལ་ཆེན་རྒྱའི་མཁན་པོ་ཝེན་ཚེག་གིས་མཛད་པར་སྦས་པའི་ རྣམ་པས་ཞེས་བསྒྱུར་ཏེ། དེ་བཞིན་ཉིད་སོགས་དེ་བཞིན་ཉིད་སོགས་ཀྱིས་མི་སྟོང་པ་ཡིན་ པ་ལ། དེ་སྦས་ཏེ་དེ་དེས་སྟོང་ཞེས་བསྟན། གཟུགས་སོགས་ཀུན་རྫོབ་འདི་རྣམས་བརྟགས་ ཤིང་དཔྱད་པའི་དོན་དམ་དུ་མེད་ཅེས་གསུང་རྒྱུ་ཡིན་པ་ལ་གཟུགས་སོགས་མེད་དོ་ཞེས་ གསུངས། མདོར་ན་དངོས་སྨྲ་དགག་པའི་ཕྱིར། ཆོས་ཐམས་ཅད་བདེན་པའི་རང་བཞིན་མེད་ ཅེས་གསུངས་ཏེ། ཐམས་ཅད་ཅེས་པ་སྤྱི་སྒྲ་ཡིན་ཡང་སྐབས་ཀྱི་སྟོབས་ཀྱིས་ཀུན་རྫོབ་ཐམས་ ཅད་ཅེས་དགོངས་པ་ཡིན་ཏེ། དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་ནི་དོན་དམ་ཉིད་དུ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་ཞེས་ སོགས་སྔར་བཤད་པ་ལྟར་རོ། ། དེ་ལྟར་ན་ཁོ་བོ་ཅག་དོན་དམ་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ནི་ཇི་ལྟར་བརྟགས་ཤིང་དཔྱད་ཀྱང་རང་གི་ རང་བཞིན་མི་འདོད་ཅིང་། རང་སྟོང་བ་ཡིན་ལ་རང་གི་ངོ་བོ་ཆགས་སོགས་དྲི་མ་གློ་བུར་བ་ རྣམས་ཀྱིས་གདོད་{ནས་སྟོང་ཞིང་[མ་ནས་སྟོང་ཞེ་ན། ] སངས་རྒྱས་ཐོབ་པའི་ཚེ་ན་ལམ་ བསྒོམས་པའི་སྟོབས་ཀྱིས་ཀྱང་གློ་བུར་དྲི་མ་གང་ཟག་དེའི་རྒྱུད་ལ་མེད་པས། རང་གི་ངོ་བོ་ 3-119 དང་ཕྱིས་སངས་རྒྱས་ཐོབ་པའི་གང་ཟག་གི་རྒྱུད་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་པ་གཉིས་ཀའི་སྐབས་སུ་ ཡང་གློ་བུར་དྲི་མས་སྟོང་བས་གཞན་སྟོང་ཞེས་འདོད་པ་སྟེ། རྒྱུད་བླར། རྣམ་དབྱེར་བཅས་ པའི་མཚན་ཉིད་ཅན། །གློ་བུར་དག་གིས་ཁམས་སྟོང་གིས། །ཞེས་དང་། སྟོང་ཉིད་ཆེན་པོའི་ མདོ་ལས། གང་ཞིག་གང་ན་མེད་པ་དེ་ནི་དེས་སྟོང་པ་ཡིན་ལ། ཞེས་སོགས་དང་། ལང་ ཀར་གཤེགས་པ་ལས། བློ་གྲོས་ཆེན་པོ་འཕགས་པའི་ཡེ་ཤེས་སྟོང་པ་ཉིད་ཆེན་པོ་གང་ཞེ་ ན། བདག་གི་སོ་སོ་རང་{རིག་}གིས་འཕགས་པའི་ཡེ་ཤེས་ཁོང་དུ་ཆུད་པ་ནི་ལྟ་བ་དང་ཉེ
【現代漢語翻譯】 因為他們說的是同一個意思。如果這樣，那些說勝義諦、真如等任何事物都不是勝義諦的人，他們所說的『勝義』或『勝義地』是什麼意思呢？閉上眼睛好好想想吧。 如果這樣，《解深密經》中說二轉法輪是不了義的，其意在於，二轉法輪所說的色等不存在、無生等，也是指用勝義理智來觀察時，在勝義中不存在等等，並非字面意思。無論是否加上『特別』這個詞，真如等都不會被真如等所空。他們所說的『它被它所空』是不了義，因此說是不了義。正如經中所說，『以宣說空性的方式』，這就是《解深密經》的註釋，由漢地的文則法師所著，翻譯為『以隱藏的方式』，即真如等不會被真如等所空，而是隱藏起來，顯示『它被它所空』。他們本應說，這些世俗的色等，在經過分析觀察的勝義中是不存在的，但他們卻說色等不存在。總之，爲了破斥實有論者，他們說一切法沒有真實的自性。雖然『一切』是總稱，但根據語境，指的是一切世俗法，因為勝義諦本身就是勝義中成立的，如前所述。 如果這樣，我們認為，無論如何分析觀察，勝義法身都沒有自己的自性，是自性空的。從本初以來，它的自性就空，沒有客塵，當獲得佛果時，通過修道的威力，任何客塵都不會存在於那個人的相續中。因此，無論是就自性而言，還是就後來獲得佛果的人的相續而言，都遠離客塵，所以我們認為是『他空』。《寶性論》中說：『具有分別的體性，自性為客塵所空。』《大空性經》中說：『某物在某處不存在，即為此物所空。』《楞伽經》中說：『大慧，何為聖智大空性？即各自以自證聖智所證悟的，遠離見和所見的……』
【English Translation】 Because they speak of the same meaning. If so, what do those who say that ultimate truth, suchness, etc., are not established as ultimately true, mean by the words 'ultimately' or 'in an ultimate way'? Close your eyes and think about it. If so, the intention of the Saṃdhinirmocana Sūtra (解深密經) which states that the intermediate turning of the wheel of Dharma is provisional, is that the absence of form, etc., and the unborn, etc., spoken of in the intermediate turning, also refer to the fact that they do not exist in the ultimate sense when examined by the reasoning of ultimate analysis. It is not meant to be taken literally. Whether or not the word 'special' is added, suchness, etc., are not empty of suchness, etc. Those who say 'it is empty of it' are provisional, so it is said to be provisional. As it says, 'in the manner of speaking of emptiness,' that is the meaning of the commentary on the Saṃdhinirmocana Sūtra (解深密經), written by the Chinese master Wen Tse, translated as 'in a hidden manner,' that is, suchness, etc., are not empty of suchness, etc., but it is hidden and shown that 'it is empty of it.' They should have said that these conventional forms, etc., do not exist in the ultimate sense when examined and analyzed, but they say that form, etc., do not exist. In short, in order to refute the proponents of inherent existence, they say that all phenomena do not have a true nature. Although 'all' is a general term, it refers to all conventional phenomena due to the force of the context, because ultimate truth is established as ultimate, as previously explained. If so, we do not assert that the dharmakāya (法身, body of dharma) of ultimate truth has its own nature, no matter how much it is examined and analyzed, and that it is empty of itself. From the beginning, its essence is empty, without adventitious stains. When Buddhahood is attained, even by the power of cultivating the path, no adventitious stains exist in the continuum of that person. Therefore, whether in terms of its own essence or in terms of the continuum of a person who later attains Buddhahood, it is empty of adventitious stains, so we consider it to be 'other-empty'. In the Ratnagotravibhāga (寶性論) it says: 'Having the characteristic of distinctions, the dhātu (界, element) is empty of adventitious stains.' And in the Mahāśūnyatā Sūtra (大空性經) it says: 'That which is not in something is empty of it.' And in the Laṅkāvatāra Sūtra (楞伽經) it says: 'Great wisdom, what is the great emptiness of noble wisdom? It is the noble wisdom understood by each individual's self-awareness, which is free from views and objects of views...'
ས་ པའི་བག་ཆགས་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་སྟོང་སྟེ། དེའི་ཕྱིར་དོན་དམ་པ་འཕགས་པའི་ཡེ་ཤེས་སྟོང་ བ་ཆེན་པོ་ཉིད་ཅེས་བྱའོ། །ཞེས་དང་། སོར་ཕྲེང་གི་མདོར། འཇམ་དཔལ་གང་གྲོང་ཁྱེར་ བརྩིགས་པའི་ཁྱིམ་སྟོང་པ་ནི་མི་མེད་པས་སྟོང་ངོ་། །བུམ་པ་ནི་ཆུ་མེད་པས་སྟོང་ངོ་། །ཀླུང་ ནི་ཆུ་མི་འབབ་པས་སྟོང་ངོ་། །ཅི་གྲོང་གི་བར་སྐབས་ཁྱིམ་མེད་པ་ལ་སྟོང་པ་ཞེས་བྱའམ། ཅི་ ཁྱིམ་ཐམས་ཅད་སྟོང་པ་ཡིན་ནམ། ཐམས་ཅད་སྟོང་བ་མ་ཡིན་གྱི་མི་མེད་པས་སྟོང་པ་ཞེས་ བྱའོ། །ཞེས་སོགས་ཏེ་དེ་བཞིན་དུ་ཐར་བ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་སྟོང་པ་མ་ཡིན་གྱི་ཉེས་པ་ཐམས་ ཅད་དང་བྲལ་བའི་ཕྱིར་ཐར་བ་སྟོང་པ་ཞེས་བྱའོ། །སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ནི་སྟོང་པ་ མ་ཡིན་ཏེ། ཉེས་པ་ཐམས་ཅད་དང་བྲལ་ཞིང་། ཉོན་མོངས་བྱ་བའི་མི་དང་ལྷ་མེད་པའི་ཕྱིར་ སྟོང་པ་ཞེས་བྱའོ། །ཞེས་སོགས་མཐའ་ཡས་པ་གསུངས་ཤིང་། ཡུམ་རྒྱས་འབྲིང་དུ། དེ་ལ་ གཞན་གྱི་དངོས་པོ་ནི་སྟོང་བ་ཉིད་གང་ཞེ་ན། དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་རྣམས་བྱུང་ཡང་རུང་། དེ་ བཞིན་གཤེགས་པ་རྣམས་མ་བྱུང་ཡང་རུང་སྟེ། ཆོས་ཉིད་དང་། དེ་བཞིན་ཉིད་དང་། མ་ནོར་ བ་དེ་བཞིན་ཉིད་དང་། གཞན་མ་ཡིན་པ་དེ་བཞིན་ཉིད་དང་། ཡང་དག་པའི་མཐའ་དང་། ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ཉིད་དང་ཆོས་གནས་པ་ཉིད་དང་། ཆོས་སྐྱོན་མེད་པ་ཉིད་རྣམས་ནི་དེ་བཞིན་ དུ་གནས་པ་སྟེ། དེ་ལྟར་ཆོས་དེ་དག་གི་གཞན་གྱི་སྟོང་པ་ཉིད་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི། གཞན་གྱི་ 3-120 དངོས་པོ་སྟོང་བ་ཉིད་ཅེས་བྱ་སྟེ། ཞེས་ཏེ། གཞན་ཞེས་པ་ནི། འཕགས་པ་གྲོལ་སྡེས་བྱེད་ པ་བོ་གཞན་གྱི་སྟོང་པ་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གཞན་གྱི་དངོས་པོ་སྟོང་བ་ཉིད་ཅེས་སོ། །དབུ་ མ་ལ་འཇུག་པར་ཡང་། སངས་རྒྱས་རྣམས་ནི་འབྱུང་པའམ། །མ་བྱུང་ཡང་རུང་དངོས་སུ་ན། ། དངོས་པོ་ཀུན་གྱི་སྟོང་པ་ཉིད། །གཞན་གྱི་དངོས་པོར་རབ་ཏུ་བསྒྲགས། །ཡང་དག་མཐའ་ དང་དེ་བཞིན་ཉིད། །དེ་གཞན་དངོས་པོའི་སྟོང་ཉིད་དོ། །གཞན་གྱི་དངོས་པོ་ནི་མཆོག་ཏུ་གྱུར་ པའི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་དོ། །དེའི་མཆོག་ཏུ་བྱུང་བ་རྟག་ཏུ་ཡོད་པ་ཉིད་དོ། །ཞེས་སོ། །དེ་སོགས་ གཞན་སྟོང་གི་ཚུལ་བཤད་པའི་མདོ་བསྟན་བཅོས་ཤིན་ཏུ་མང་ངོ་། ། དེས་ན་ཀུན་རྫོབ་ཐམས་ཅད་རང་སྟོང་དང་། དོན་དམ་ཐམས་ཅད་གཞན་སྟོང་ཡིན་ཞེས་ པའི་རྣམ་བཞག་འདི་ཡང་སློབ་དཔོན་སེང་བཟང་གིས་རང་རང་ངོ་བོས་སྟོང་པའི་ཕྱིར་ཞེས་ པའི་རྗེས་སུ་འབྲང་བའི་དབུ་མ་བར་ཁས་ཆེ་བ་རྣམས་ཆོས་ཅན་དང་ཆོས་ཉིད་ཐམས་ཅད་ དོན་དམ་པར་རང་རང་གི་ངོ་བོས་བདེན་པས་སྟོང་བས་རང་སྟོང་ཞེས་སྨྲ་བ་ལ། ཀུན་རྫོབ་ ཐམས་ཅད་དོན་དམ་པར་རང་རང་ངོ་བོས་བདེན་པས་སྟོང་བས་རང་སྟོང་ཡིན་དུ་ཆུག དེ་ བཞིན་ཉིད་སོགས་དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་ནི་དོན་དམ་པ་རང་དུ་བདེན་པས་མི་སྟོང་བ
【現代漢語翻譯】 因此，一切都空無所有，沒有習氣。因此，究竟的聖者智慧被稱為偉大的空性。』在《指鬘經》中說：『妙吉祥，空曠的城市房屋因無人而空，水瓶因無水而空，河流因無水流而空。難道城市中的空曠房屋被稱為空性嗎？難道所有的房屋都是空性嗎？並非一切皆空，而是因無人而空。』同樣，解脫並非空無一切，而是因為遠離一切過患，所以解脫被稱為空性。世尊佛陀並非空性，因為他遠離一切過患，沒有煩惱、行為、人和天神，所以被稱為空性。』等等，說了無量的內容。在《廣大母經》和《中等母經》中說：『那麼，什麼是他者的事物是空性呢？無論是如來出世，還是如來不出世，法性、如是性、無謬如是性、非他如是性、真實邊際、法界性、法住性、法無過失性，都是如是安住的。因此，這些法的他者空性，被稱為他者的事物空性。』所謂『他者』，是因為聖者解脫軍認為存在作者的他者空性，所以說是他者的事物空性。在《入中論》中也說：『諸佛出世或不出，有為諸法實性空，是為他性空性理，佛說此理名真性。真實邊際即真如，是故他性空性理，此勝真實恒常有。』等等，說了許多闡述他空之理的經論。 因此，所有世俗諦都是自空，所有勝義諦都是他空，這種區分是追隨清辨論師的，他們自認為是中觀派，他們認為一切法和法性在勝義諦中都以各自的自性而真實存在，因此是自空。對於他們來說，所有世俗諦在勝義諦中都以各自的自性而真實存在，因此是自空。如是性等勝義諦的真理，因為在勝義諦中是真實存在的，所以不是空性。
【English Translation】 Therefore, all are empty, devoid of habitual tendencies. Therefore, the ultimate noble wisdom is called the great emptiness. ' In the Sutra of Angulimala, it says: 'Manjushri, an empty city house is empty because there are no people, a vase is empty because there is no water, a river is empty because there is no water flowing. Is the empty house in the city called emptiness? Are all the houses empty? Not everything is empty, but it is empty because there are no people. ' Similarly, liberation is not empty of everything, but because it is free from all faults, liberation is called emptiness. The Buddha, the Bhagavan, is not empty, because he is free from all faults, and there are no disturbing emotions, actions, people, and gods, so it is called emptiness. ' And so on, saying immeasurable things. In the Extensive Mother Sutra and the Medium Mother Sutra, it says: 'Then, what is the emptiness of other things? Whether the Tathagatas appear or not, the nature of Dharma, suchness, non-erroneous suchness, non-other suchness, the true limit, the nature of the Dharma realm, the abiding nature of Dharma, and the flawless nature of Dharma, all abide as such. Therefore, the emptiness of other things of these Dharmas is called the emptiness of other things. ' The so-called 'other' is because the noble Vimuktisena believes that there is an other-emptiness of the agent, so it is called the emptiness of other things. In the Introduction to the Middle Way, it also says: 'Whether the Buddhas appear or not, the emptiness of the true nature of all phenomena is proclaimed as the emptiness of other things. The true limit is suchness, therefore the emptiness of other things is the reason, this excellent truth is always present. ' And so on, saying many sutras and treatises that explain the principle of other-emptiness. Therefore, all conventional truths are self-empty, and all ultimate truths are other-empty. This distinction follows the teachings of Bhavaviveka, who considers himself a Madhyamika. He believes that all dharmas and the nature of dharmas are truly existent with their own essence in the ultimate truth, and therefore are self-empty. For them, all conventional truths are truly existent with their own essence in the ultimate truth, and therefore are self-empty. The truth of ultimate truths such as Suchness is not empty because it is truly existent in the ultimate truth.
ས་ དོན་དམ་པར་རང་གི་ངོ་བོ་བདེན་པས་མི་སྟོང་བའི་ཕྱིར་རང་སྟོང་མ་ཡིན་ཞིང་། ཀུན་རྫོབ་ ཀྱི་ཆོས་རྣམས་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ཀྱི་དོན་དམ་དུ་མ་གྲུབ་པས་ཀུན་རྫོབ་པ་རྣམས་དོན་དམ་དུ་གྲུབ་ པས་སྟོང་བའི་ཕྱིར་ན་དོན་དམ་བདེན་པ་གཞན་སྟོང་ཡིན་ཞེས་གཞན་སྟོང་དུ་ཁས་ལེན་པ་ ཡིན་ནོ། །དེས་ན་སྔ་རབས་པ་རྣམས་ཀྱི་རང་སྟོང་གི་འཆད་ཚུལ་དེ་ཐད་སོར་བཞག་ནས་ཀུན་ རྫོབ་ཐམས་ཅད་རང་སྟོང་ཞེས་བཞེད་ཀྱི། དོན་ལ་ཀུན་རྫོབ་ཐམས་ཅད་གཞན་སྟོང་དུ་བཞེད་ དེ། སྔར་གྱི་སྟོང་ཚུལ་དེ་ཉིད་གཞན་སྟོང་དངོས་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་དོན་དམ་ཐམས་ ཅད་གཞན་སྟོང་ཡིན་གྱི་རང་སྟོང་མིན་ལ། ཀུན་རྫོབ་ཐམས་ཅད་ནི་སྔ་རབས་པའི་འཆད་ཚུལ་ 3-121 དང་བསྟུན་ནས་རང་སྟོང་དང་དོན་ལ་གཞན་སྟོང་ཏེ་གཉིས་ཀའོ། །དེའི་ཕྱིར་ཁོ་བོ་ཅག་འཆད་ པ་ལྟར་གྱི་གཞན་སྟོང་ལ་བསྐུར་བ་བཏབ་ནས་རང་སྟོང་སྟོང་ཉིད་མཆོག་ཏུ་སྨྲ་བ་རྣམས་ཀྱིས་ ནི་དགེ་བ་དགེ་བས་སྟོང་། སྡིག་པ་སྡིག་པས་སྟོང་ཞེས་སོགས་སྒྲ་ཇི་བཞིན་པར་ཆོས་ཐམས་ ཅད་རང་གིས་སྟོང་བར་ཁས་བླངས་དགོས་སོ། །དེ་ལྟར་ཁས་ལེན་ན་ཆད་ལྟ་ལས་ཀྱང་ཆེས་ ཆད་ལྟར་འགྱུར་རོ། །འཁོར་ལོ་བར་བ་དང་མཐུན་པར་བསྟོད་པའོ། །ཞེས་མཆན་བུ་ལས་ ཀྱང་བྱུང་ངོ་།། །། ༈ ཆོས་འཁོར་གསུམ་པའི་དགོངས་དོན་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པར་རྟོགས་ནས་སྟོན་པའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་བླ་མ་ལ་གུས་པས་འདུད་པ། ༈ གསུམ་པ་ནི། བུམ་ནང་མར་མེ་ཞེས་སོགས་ཏེ། བདེ་བར་གཤེགས་པ་ཞེས་པའི་སྐད་ དོད་སུ་ག་ཏ་ཞེས་ཏེ་སྤངས་རྟོགས་གཉིས་ལ་འཇུག་ཅིང་། སུའི་སྒྲ་མཛེས་པའམ། ལེགས་ པའམ། བསྔགས་པ་ལ་འཇུག་ལ། ག་ཏ་ནི། གཤེགས་པ། སོང་བ། ཕྱིན་པ་སོགས་ལ་འཇུག་ གོ །དེ་ཡང་འཇིག་རྟེན་ན་སྡུག་བསྔལ་ནི་མི་མཛེས་ཤིང་མི་བསྔགས་ལ། གང་བདེ་བ་ནི་ མཛེས་ཤིང་བསྔགས་པས་མཛེས་སམ་བསྔགས་པར་གཤེགས་པས་བདེ་བར་གཤེགས་པ་ སྟེ། མི་མཛེས་པ་ཁམས་གསུམ་གྱི་སྡུག་བསྔལ་ལེགས་པར་སྤངས་པས། བདེ་བར་གཤེགས་ པའམ་སྤངས་པ་སྟེ། སྐྱེས་བུ་གཟུགས་མཛེས་པ་བཞིན་ནོ། །ཟག་བཅས་ཀྱི་ལས་དང་ཉོན་ མོངས་པ་སླར་མི་ལྡོག་པར་སྤངས་པས་བདེ་གཤེགས་ཏེ་རིམས་ནད་ལེགས་པར་བྱ་བ་བཞིན་ ནོ། །སྡུག་ཀུན་མ་ལུས་པར་སྤངས་པས་བདེ་གཤེགས་ཏེ་བུམ་པ་ལེགས་པར་གང་བ་བཞིན་ ནོ། །ཡང་ག་ཏ་ཞེས་པ་མཁྱེན་པ་ལ་ཡང་འཇུག་པས་རྟོགས་པའི་དོན་དུ་སྦྱར་ན། བདེན་བཞི་ སོགས་ཀྱི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་མཁྱེན་པ་དང་། རྟོགས་པ་སླར་མི་ལྡོག་པས་བརྟན་པའི་མཁྱེན་པ་དང་། ཤེས་བྱ་ཇི་ལྟ་ཇི་སྙེད་མ་ལུས་པར་མཁྱེན་པས་བདེ་བར་གཤེགས་པ་ཞེས། ཚད་མ་ཀུན་ལས་ བཏུས་ཀྱི་རང་འགྲེལ་དང་། ཚད་མ་རྣམ་འགྲེལ་ལ་སོགས་འཆད་དོ། །དེ་ལྟར་ན་བདེ༷་བར་ གཤེ༷གས་པ་ནི་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཏེ་དེའི་སྙི༷ང་བོ༷་ནི་སེམས་ཀྱི
【現代漢語翻譯】 因此，就勝義而言，自性並非空性，因為其自性真實不空。就世俗而言，諸法在勝義諦中並不成立，因此世俗法在勝義中是空性的，所以承認勝義諦是『他空』。因此，早期學者的『自空』觀點保持不變，認為一切世俗皆是『自空』，但實際上，一切世俗皆是『他空』，因為之前的空性本身就是真正的『他空』。因此，一切勝義皆是『他空』而非『自空』，而一切世俗，按照早期學者的觀點，是『自空』，但實際上是『他空』，兩者兼具。因此，那些誹謗我們所說的『他空』，並認為『自空』空性至高無上的人，必須按照字面意思承認一切法皆是自性空，例如『善由善空，惡由惡空』等等。如果這樣承認，那就比斷見還要更加斷見了。這與中轉法輪相符，』讚歎道。』註釋中也這樣說。 因此，在沒有錯誤地理解第三法輪的意旨后，由於對導師的敬意而頂禮。 第三個例子是『瓶中燈』等等。『善逝』（梵文，Sugata）這個詞指的是斷證二者。『Su』的意思是美麗、良好或值得讚揚，而『gata』的意思是逝去、已去、已到等等。因為世間的不美和不值得讚揚的是痛苦，而快樂是美麗和值得讚揚的，所以逝去到美麗或值得讚揚之處就是善逝，即完美地斷除了不美麗的欲界、色界、無色界三界的痛苦，所以是善逝或斷除，就像一個外表美麗的人。由於斷除了有漏的業和煩惱，不再返回，所以是善逝，就像完美地治療疾病。由於斷除了所有的痛苦，所以是善逝，就像完美地裝滿瓶子。此外，『gata』也有知道的意思，所以如果與證悟的意義結合，那麼知道四聖諦等的真如，以及證悟不再退轉的堅定知識，以及知道所有應知事物，因此被稱為善逝。在《量理總集論》的自釋和《量理釋論》等中都有解釋。因此，善逝是圓滿的佛陀，而其心髓是心。
【English Translation】 Therefore, in terms of ultimate truth, self-nature is not empty, because its self-nature is truly not empty. In terms of conventional truth, phenomena do not exist as ultimately true, so conventional phenomena are empty of being ultimately true, therefore, it is acknowledged that ultimate truth is 'other-empty' (gzhan stong). Thus, the earlier scholars' explanation of 'self-empty' (rang stong) remains as it is, considering all conventional truths to be 'self-empty,' but in reality, all conventional truths are considered 'other-empty,' because the previous emptiness itself is the real 'other-empty.' Therefore, all ultimate truths are 'other-empty' and not 'self-empty,' while all conventional truths, according to the earlier scholars' explanations, are 'self-empty,' but in reality, they are 'other-empty,' both. Therefore, those who slander the 'other-empty' as we explain it, and claim that 'self-empty' emptiness is supreme, must literally acknowledge that all phenomena are empty of themselves, such as 'virtue is empty of virtue, evil is empty of evil,' and so on. If they acknowledge this, it becomes even more nihilistic than nihilism. This is in accordance with the intermediate turning of the wheel of Dharma,' it is praised. It also appears in the commentary. Therefore, after unerringly understanding the intent of the Third Dharma Wheel, one prostrates with respect to the Lama due to the Teacher's reasons. The third is 'a lamp inside a vase' and so on. The Sanskrit word for 'Sugata' refers to both abandonment and realization. The syllable 'Su' means beautiful, good, or praiseworthy, while 'gata' means gone, went, arrived, etc. In the world, suffering is not beautiful or praiseworthy, but happiness is beautiful and praiseworthy, so going to what is beautiful or praiseworthy is Sugata, that is, perfectly abandoning the suffering of the three realms, so it is Sugata or abandonment, like a person with a beautiful appearance. Because the contaminated actions and afflictions are abandoned without returning, it is Sugata, like perfectly curing a disease. Because all suffering is abandoned without exception, it is Sugata, like perfectly filling a vase. Also, 'gata' also means knowing, so if combined with the meaning of realization, then knowing the suchness of the Four Noble Truths, and the stable knowledge of realization that does not regress, and knowing all knowable things, therefore it is called Sugata. This is explained in the auto-commentary of the Compendium of Valid Cognition and the Commentary on Valid Cognition, etc. Therefore, Sugata is the complete Buddha, and its essence is mind.
་རང་བཞིན་འོ༷ད་གས༷ལ་ 3-122 ཏེ་དེ་ཉིད་རྟེན་གང་ཟག་འཆིང་བ་ཀུན་ལྡན་གྱི་སྐབས་སུ་ནི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་ ཞེས་བརྗོད་ལ། རྟེན་གང་ཟག་གློ་བུར་དྲི་མ་ཐམས་ཅད་དང་བྲལ་བའི་སྐབས་སུ་ནི་དོན་དམ་ ཆོ༷ས་ཀྱི༷་སྐུ༵། ཞེས་བརྗོད་དེ། དཔལ་ཕྲེང་གི་མདོར། བཅོམ་ལྡན་འདས་སྡུག་བསྔལ་འགོག་ པ་ཞེས་བྱ་བ་ནི། ཐོག་མ་མེད་པའི་དུས་ཅན་མ་བྱས་པ་མ་སྐྱེས་པ་མ་བྱུང་བ་ཟད་པ་མེད་པ་ ཟད་པ་དང་བྲལ་བ། རྟག་པ་བརྟན་པ་ཞི་བ་མི་འཇིག་པ་རང་བཞིན་གྱིས་ཡོངས་སུ་དག་པ་ ཉོན་མོངས་པའི་སྦུབས་ཐམས་ཅད་ལས་གྲོལ་བ་རྣམ་པར་དབྱེར་མེད་ལ་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་ པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་ག་གངྒཱའི་ཀླུང་གི་བྱེ་མ་སྙེད་ལས་འདས་པ་དང་ལྡན་པའི་དེ་བཞིན་ གཤེགས་པའི་ཆོས་ཀྱི་སྐུར་བསྟན་པ་སྟེ། བཅོམ་ལྡན་འདས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཆོས་ཀྱི་ སྐུ་འདི་ཉིད་ཉོན་མོངས་པའི་སྦུབས་ལས་མ་གྲོལ་བ་ནི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་ཞེས་ བགྱིའོ། །ཞེས་སོ། །དེ་ལྟར་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྙིང་པོ་དོན་དམ་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་སེམས་ཅན་ཐམས་ ཅད་ཀྱི་སེམས་ཀྱི་རང་བཞིན་འོད་གསལ་འདུས་མ་བྱས་ནམ་མཁའ་རང་བཞིན་འགྱུར་མེད་ དུ་གནས་པའི་ཕྱིར་ན་རང་བཞིན་འོད་གསལ་མངོན་སུམ་དུ་མཐོང་བ་ལ་སྒྲིབ་ཅིང་འགེབས་ པར་བྱེད་པས་ཀུ༷ན་རྫོབ༷་སྟེ། རྒྱུ་རྐྱེན་གྱིས་མ་བསྐྱེད་པར་གདོད་ནས་རང་བཞིན་གྱིས་གནས་ པ་ཡིན་གྱི་གསར་དུ་བྱུང་བས་གློ་བུར་བ། [དྲི་མའི་]ཆོས་དུ་མ་སྤུངས་པས་ཕུང་བོ་སྟེ། དེའི་ སྤུབས་ནང་ན་གནས་ཞེས་པ་སྟེ་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་ཡོད་དོ། །ཉོན་མོངས་ཅན་ གྱི་སེམས་ཅན་གྱི་སེམས་ཀྱི་ངོ་བོ་ཉིད་དུ་གནས་པས། གློ༷་བུ༷ར་ཕུང༷་པོ༷འམ་གློ་བུར་དྲི་མའི་ སྦུ༷བས་ན༷ང་ན༵་གནས་ཞེས་པ་སྟེ། དཔེར་ན་བུ༷མ་པའི་ནང༷་དུ་བཅུག་པའི་མ༷ར་མེ༷་བཞིན། མི་ དབུ༷ལ་བོ༷འི་རང་དབང་པའི་ཁང་བའི་ནང་གི་ས་འོག་གི་གཏེ༷ར་སོ༷གས་བཞི༵ན། སོགས་ཞེས་ པ་དྲི་མ་དང་སྙིང་པོའི་དཔེ་དགུ་དང་། དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོའི་མདོ་དང་། ཕལ་བོ་ ཆེའི་མདོར་དར་ཡུག་ཆེན་པོའི་དཔེ་སོགས་གསུངས་པ་བསྡུད་དོ། །ཇི་སྐད་དུ། ཆོས་དབྱིངས་ 3-123 བསྟོད་པ་ལས། ཇི་ལྟར་མར་མེ་བུམ་ནང་གནས། །ཅུང་ཞིག་སྣང་བར་མི་འགྱུར་བ། །དེ་ བཞིན་ཉོན་མོངས་སྦུབས་ནང་གནས། །ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ཀྱང་མི་མཐོང་ངོ་། །ཕྱོགས་ནི་གང་ དང་གང་དག་ནས། །བུམ་པ་བུ་ག་གཏོད་གྱུར་པ། །དེ་དང་དེ་ཡི་ཕྱོགས་ཉིད་ནས། །འོད་ཀྱི་ རང་བཞིན་འབྱུང་བར་འགྱུར། །གང་ཚེ་ཏིང་འཛིན་རྡོ་རྗེ་ཡིས། །བུམ་པ་དེ་ཉིད་བཅག་གྱུར་ ན། །དེ་ཚེ་དེ་ནི་ནམ་མཁའ་ཡི། །མཐར་ཐུག་བར་དུ་སྣང་བར་བྱེད། །ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ནི་སྐྱེ་ མ་ཡིན། །ནམ་ཡང་འགག་པར་འགྱུར་བ་མེད། །དུས་རྣམས་ཀུན་ཏུ་ཉོན་མོངས་མེད། །
【現代漢語翻譯】 自性光明 3-122 當所依之人處於一切繫縛之時，則稱之為如來藏（Tathāgatagarbha，梵文，tathāgatagarbha，如來之胎藏）。當所依之人遠離一切突發性的垢染之時，則稱之為真如法身（Dharmakāya，梵文，dharmakāya，法性之身）。如《寶鬘經》中說：『世尊，所謂止息痛苦，是指無始時來，非造作、非生、非有、無盡、離盡、常、堅、寂、不壞、自性清凈、解脫一切煩惱之殼、無分別且不可思議的佛法，具備超越恒河沙數之如來法身。』世尊，此如來法身未從煩惱之殼中解脫，則稱為如來藏。 如是，佛之藏、真如法身、一切有情之心之自性光明、非為造作、虛空自性、不變異而住，因此，自性光明被遮蔽，故為世俗諦（Saṃvṛti，梵文，saṃvṛti，遮蔽）。非由因緣所生，而是本來自性而住，非新產生，故為突發性。 [垢染的]諸多法堆積，故為蘊。住在其殼中，即指存在於一切有情的相續中。 存在於具煩惱之有情的心之自性中，故為突發蘊或突發垢染之殼中而住，譬如置於瓶中的燈，或如無主之房屋內地下的寶藏等。 『等』字包括垢染和心要的九個比喻，以及《如來藏經》和《華嚴經》中所說的廣大綢緞之比喻等。 如《法界贊》所說：『如燈在瓶內，少許不顯現，如是處煩惱，法界亦不見。』『從任何方向，瓶身穿孔時，即從彼方向，光明將顯現。』『何時以定金剛，擊碎彼瓶身，彼時彼光明，照亮至虛空。』『法界本不生，亦無有止滅，一切時無垢，』
【English Translation】 Nature of Luminosity 3-122 When the dependent person is in the state of being bound by all fetters, it is called the Tathāgatagarbha (Tathāgatagarbha, Sanskrit, tathāgatagarbha, the womb of the Tathāgata). When the dependent person is free from all adventitious stains, it is called the Dharmakāya (Dharmakāya, Sanskrit, dharmakāya, the body of Dharma nature). As it is said in the Śrīmālādevī Siṃhanāda Sūtra: 'Bhagavan, what is called the cessation of suffering is the Dharmakāya of the Tathāgata, which is beginningless, uncreated, unborn, unbecome, undying, non-decaying, permanent, steadfast, calm, non-perishing, by nature completely pure, liberated from all sheaths of affliction, non-discernible, and endowed with Buddha-dharmas that are inconceivable and beyond the sands of the Ganges.' Bhagavan, this Dharmakāya of the Tathāgata, when not liberated from the sheath of affliction, is called the Tathāgatagarbha. Thus, the Buddha-dhātu, the ultimate Dharmakāya, the self-luminous nature of the minds of all sentient beings, uncompounded, the nature of space, abides unchanging. Therefore, because the self-luminous nature is obscured and covered, it is Saṃvṛti (Saṃvṛti, Sanskrit, saṃvṛti, concealment). It is not produced by causes and conditions, but abides by its own nature from the beginning; it is not newly arisen, therefore it is adventitious. [The stains] of many dharmas are piled up, therefore it is a heap. Abiding within that sheath means that it exists in the continuum of all sentient beings. Because it abides as the very essence of the minds of afflicted sentient beings, it is called an adventitious heap or abiding within the sheath of adventitious stains, like a lamp placed inside a jar, or like a treasure buried underground in a masterless house, and so forth. The word 'and so forth' includes the nine similes of stains and essence, as well as the simile of the great silken cloth mentioned in the Tathāgatagarbha Sūtra and the Avataṃsaka Sūtra. As it is said in the Dharmadhātustava: 'As a lamp inside a jar, does not appear even a little, so the Dharmadhātu, abiding within affliction, is not seen.' 'From whichever direction, a hole is made in the jar, from that very direction, the nature of light will appear.' 'When that jar is shattered by the vajra of samādhi, at that time, that light will illuminate to the ultimate end of space.' 'The Dharmadhātu is unborn, nor will it ever cease, at all times it is without affliction,'
ཐོག་ མ་བར་མཐར་དྲི་མ་བྲལ། །ཞེས་སོ། །དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་བོའི་མདོར། རིགས་ཀྱི་ བུ་དག་གཞན་ཡང་འདི་ལྟ་སྟེ། དཔེར་ན་མི་དབུལ་བོ་ཞིག་གི་ཁྱིམ་གྱི་ནང་གི་མཛོད་ཀྱི་འོག་ གི་ས་ལ་གཏེར་ཆེན་པོ་དབྱིག་དང་གསེར་གྱིས་གང་བ་མཛོད་ཀྱི་ཚད་ཙམ་ཞིག་མི་བདུན་སྲིད་ ཀྱི་སས་གཡོགས་པའི་འོག་ན་ཡོད་ལ། གཏེར་ཆེན་པོ་དེས་མི་དབུལ་བོ་དེ་ལ་འདི་སྐད་དུ། ཀྱེ་མི་ང་ནི་གཏེར་ཆེན་པོ་སྟེ། སས་ཡོག་ཅིང་འདུག་གོ་ཞེས་མི་སྨྲ་སྟེ། འདི་ལྟ་སྟེ། གཏེར་ཆེན་ པོ་ནི་སེམས་ཀྱི་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱིས་སེམས་ཅན་མ་ཡིན་པའོ། །མི་དབུལ་པོ་ཁྱིམ་གྱི་བདག་པོ་དེ་ ནི་དབུལ་བོའི་སེམས་ཀྱི་རྗེས་སུ་སེམས་ཤིང་དེ་ཉིད་ཀྱི་སྟེང་ན་རྣམ་པར་རྒྱུ་ཡང་ས་ཡི་འོག་ ན་གཏེར་ཆེན་པོ་[ཡོད་པ་]དེ་མ་ཐོས་མི་ཤེས་མ་མཐོང་ངོ་། །རིགས་ཀྱི་བུ་དག་དེ་བཞིན་དུ་ སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་མངོན་པར་ཞེན་པའི་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ཁྱིམ་ལྟ་བུར་གྱུར་པའི་འོག་ ན། དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་སྟོབས་དང་། མི་འཇིགས་པ་དང་། མ་འདྲེས་པ་དང་། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་མཛོད་ཀྱི་གཏེར་ཆེན་པོ་ཡོད་ཀྱང་། སེམས་ཅན་དེ་དག་ གཟུགས་དང་། སྒྲ་དང་། དྲི་དང་། རོ་དང་རེག་པ་ལ་ཆགས་པས་སྡུག་བསྔལ་བས་འཁོར་བ་ ན་འཁོར་ཏེ། ཆོས་ཀྱི་གཏེར་ཆེན་པོ་དེ་མ་མཐོང་བ་{མ་}ཐོབ་པར་མ་གྱུར་ཅིང་། ཡོངས་སུ་ སྦྱང་བའི་ཕྱིར་བརྩོན་པར་ཡང་མི་བྱེད་དོ། །རིགས་ཀྱི་བུ་དག་དེ་ནས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ 3-124 འཇིག་རྟེན་དུ་བྱུང་སྟེ། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ནང་དུ་འདི་ལྟ་བུའི་ཆོས་ཀྱི་གཏེར་ཆེན་པོ་ཡང་ དག་པར་རབ་ཏུ་སྟོན་ཏོ། །དེ་དག་ཀྱང་ཆོས་ཀྱི་གཏེར་ཆེན་པོ་དེ་ལ་མོས་ནས་བརྐོ་སྟེ་དེའི་ ཕྱིར་འཇིག་རྟེན་ན་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་དགྲ་བཅོམ་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་ རྒྱས་རྣམས་ཤེས་བྱ་སྟེ། ཆོས་ཀྱི་གཏེར་ཆེན་པོར་ལྟ་བུར་གྱུར་ནས། སེམས་ཅན་རྣམས་ལ་ སྔོན་མ་བྱུང་བའི་གཏན་ཚིགས་ཀྱི་རྣམ་པ་དང་དཔེ་དང་བྱེད་པའི་གཏན་ཚིགས་དང་བྱ་བ་ རྣམས་སྟོན་པ་གཏེར་ཆེན་པོའི་མཛོད་ཀྱི་སྦྱིན་བདག་ཆགས་པ་མེད་པའི་སྤོབས་པ་དང་ལྡན་ ཞིང་། སྟོབས་དང་། མི་འཇིགས་པ་དང་། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་མང་པོའི་མཛོད་དུ་གྱུར་པ་ཡིན་ ནོ། །རིགས་ཀྱི་བུ་དག་དེ་ལྟར། དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་དགྲ་བཅོམ་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་ པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱང་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་མིག་ཡོངས་སུ་དག་པས་སེམས་ཅན་ཐམས་ ཅད་དེ་ལྟ་བུར་མཐོང་ནས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཡེ་ཤེས་དང་། སྟོབས་དང་། མི་འཇིགས་ པ་དང་། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་མ་འདྲེས་པའི་མཛོད་ཡོངས་སུ་སྦྱོང་བའི་ཕྱིར་བྱང་ཆུབ་སེམས་ དཔའ་རྣམས་ལ་ཆོས་སྟོན་ཏོ། །ཞེས་དང་། མདོ་མྱང་འདས་སོགས་སུ་ཡང་གསུངས་སོ། ། རྒྱུད་བླ་མར་ཡང་། སངས་རྒྱས་པད་ང
【現代漢語翻譯】 『最初、中間、最後，遠離垢染。』如此說。《如來藏經》中說：『善男子們，再舉個例子，比如一個窮人的房子里，地下的寶藏中，充滿了黃金，寶藏的大小如房子一般，被七世的泥土覆蓋著。這個大寶藏不會對窮人說：『喂，我是一個大寶藏，被泥土覆蓋著。』不是這樣的，大寶藏不是有情眾生的心之自性。窮人，房子的主人，他的心隨著貧窮而轉，就在那上面轉來轉去，卻不知道、不瞭解、看不到地下的寶藏。善男子們，同樣，一切有情眾生顯現執著的意念，就像房子一樣，在那下面，有如來藏，具有力量、無畏、不混雜和一切佛法的寶藏。然而，這些有情眾生因為貪戀色、聲、香、味、觸而受苦，在輪迴中流轉，沒有見到、沒有得到那個大寶藏，也不努力去完全清凈它。善男子們，因此，如來出現在世間，爲了菩薩們正確地顯示這樣的大法寶藏。他們也因為信樂那個大法寶藏而去挖掘，因此，世間的如來、阿羅漢、正等覺者們是可知的，就像大法寶藏一樣，為有情眾生顯示前所未有的道理、譬喻、行為的道理和事業，是寶藏的施主，具有無礙的自信，是力量、無畏和眾多佛法的寶藏。善男子們，同樣，如來、阿羅漢、正等覺者們以清凈的佛眼看到一切有情眾生都是如此，爲了完全清凈如來的智慧、力量、無畏和不混雜的佛法寶藏，而為菩薩們宣說佛法。』等等。《涅槃經》等經中也有記載。』《寶性論》中也說：『佛陀蓮…』
【English Translation】 'Initially, in the middle, and finally, free from defilement.' Thus it is said. In the Tathāgatagarbha Sūtra (如來藏經, Tathāgatagarbha Sūtra, tathāgatagarbha sūtra, The Sutra on the Womb of the Thus-Gone One): 'Noble sons, furthermore, consider this: For example, in the house of a poor man, under the ground of a treasury, there is a great treasure filled with gold, the size of the treasury is as large as the house, covered by seven generations of earth. That great treasure would not say to the poor man: 'Hey, I am a great treasure, covered by earth.' It is not like that, the great treasure is not the nature of sentient beings' minds. The poor man, the owner of the house, his mind follows poverty, wandering around on it, but he does not know, does not understand, does not see the treasure under the ground. Noble sons, similarly, all sentient beings' manifested clinging thoughts are like a house, under which there is the Tathāgatagarbha (如來藏, Tathāgatagarbha, tathāgatagarbha, The Womb of the Thus-Gone One), possessing strength, fearlessness, non-mixture, and the treasury of all the Buddha's teachings. However, these sentient beings suffer because of attachment to form, sound, smell, taste, and touch, wandering in saṃsāra (輪迴, Samsara, saṃsāra, cyclic existence), not seeing, not obtaining that great treasure of Dharma, and not striving to completely purify it. Noble sons, therefore, the Tathāgata (如來, Tathāgata, tathāgata, Thus-Gone One) appears in the world, to correctly show such a great Dharma treasure to the bodhisattvas (菩薩, Bodhisattva, bodhisattva, enlightenment being). They also dig because they have faith in that great Dharma treasure, therefore, the Tathāgatas (如來, Tathāgata, tathāgata, Thus-Gone Ones), Arhats (阿羅漢, Arhat, arhat, worthy ones), Sammasambuddhas (正等覺者, Sammasambuddha, samyaksaṃbuddha, perfectly enlightened ones) in the world are knowable, like a great Dharma treasure, showing sentient beings unprecedented reasons, metaphors, the reasons for actions, and deeds, are the donors of the treasure, possessing unobstructed confidence, and are the treasury of strength, fearlessness, and many Buddha's teachings. Noble sons, similarly, the Tathāgata (如來, Tathāgata, tathāgata, Thus-Gone One), Arhat (阿羅漢, Arhat, arhat, worthy one), Sammasambuddha (正等覺者, Sammasambuddha, samyaksaṃbuddha, perfectly enlightened one) sees all sentient beings in this way with pure Buddha eyes, and in order to completely purify the Tathāgata's (如來, Tathāgata, tathāgata, Thus-Gone One) wisdom, strength, fearlessness, and the unmixed treasury of Buddha's teachings, he teaches the Dharma to the bodhisattvas (菩薩, Bodhisattva, bodhisattva, enlightenment beings).' and so on. The Nirvana Sutra (涅槃經, Nirvana Sutra, nirvāṇa sūtra, Sutra of Nirvana) and other sutras also record this.' The Uttaratantra (寶性論, Uttaratantra, uttaratantra, Highest Continuum) also says: 'Buddha lotus...'
ན་སྦྲང་རྩི་སྦྲང་མ་ལ། །ན་ལ་སྙིང་པོ་མི་གཙང་ནང་ན་ གསེར། །ས་ལ་གཏེར་དང་མྱུག་སོགས་འབྲས་ཆུང་དང་། །གོས་ཧྲུལ་ནང་ན་རྒྱལ་བའི་སྐུ་དང་ ནི། །བུད་མེད་ངན་པའི་ལྟོ་ན་མི་བདག་དང་། །ས་ལ་རིན་ཆེན་གཟུགས་ཡོད་ཇི་ལྟ་བར། །གློ་ བུར་ཉོན་མོངས་དྲི་མས་བསྒྲིབས་པ་ཡི། །སེམས་ཅན་རྣམས་ལ་དེ་བཞིན་ཁམས་འདི་གནས། ། དྲི་མ་ངན་པ་སྲོག་ཆགས་སྦུན་པ་མི་གཙང་ས་འབྲས་གོས་ཧྲུལ་དང་། །སྡུག་བསྔལ་འབར་ བས་མངོན་པར་གདུངས་པའི་བུད་མེད་ས་ཡི་ཁམས་དང་མཚུངས། །སངས་རྒྱས་སྦྲང་རྩི་སྙིང་ བོ་གསེར་དང་གཏེར་དང་ནྱེ་གྲོ་རིན་ཆེན་སྐུ། །གླིང་བདག་མཆོག་དང་རིན་ཆེན་གཟུགས་ དང་དྲི་མེད་ཁམས་མཆོག་མཚུངས་པ་ཉིད། །ཅེས་དང་། སེམས་ཅན་ཁམས་ཀྱི་ཉོན་མོངས་ 3-125 སྦུབས། །མ་འབྲེལ་ཐོག་མ་མེད་པ་ནའོ། །སེམས་ཀྱི་རང་བཞིན་དྲི་མེད་ནི། །ཐོག་མ་མེད་པ་ ཡིན་པར་བརྗོད། །ཅེས་སོ། །མདོ་རྒྱུད་ཀྱི་ལུང་མཐའ་ཡས་པ་ཡོད་དེ་འདིར་མང་དོགས་པས་ མ་བྲིས་ཀྱི་བཀའ་ལུང་རྒྱ་ཆེན་པོར་བལྟས་ནས་ཡིད་ཆེས་པར་བྱ་ཞིང་། མདོར་བསྡུས་པ་ཆོས་ རྗེ་བླ་མས། ངེས་དོན་རྒྱ་མཚོར་གསལ་བར་མཛད་དོ། །དེ་ལྟར་ན་དཔེ་དང་དོན་དེ་ལྟར་མདོ་ ལས་གསུངས་པ་བཞིན་ལེ༷གས་པ༷ར་སྟོན༷་པར་མཛ༷ད་པའི་བླ༷་མ༷་དམ་པའི་ཞ༷བས་ལ༷་འདུ༵ད་ དོ། །ཞེས་པའོ། ། ཁ་ཅིག་ན་རེ། བདེ་གཤེགས་སྙིང་བོ་མཚན་ཉིད་པ་ནི་སངས་རྒྱས་ཐོབ་པའི་རྒྱུད་ཀྱི་ངོ་ བོ་ཉིད་སྐུ་དེ་ཡིན་ལ། དེ་ནི་དག་པ་གཉིས་ལྡན་ནོ། །སེམས་ཅན་ལ་ཡོད་པར་བཤད་པའི་ སྙིང་བོ་ནི། སེམས་ཅན་གྱི་ཆོས་ཉིད་ལ་དགོངས་ཤིང་། དེ་ནི་དག་པ་གཅིག་ལྡན་ཡིན་པས་ སྙིང་བོ་དངོས་མིན་ཞེས་པ་དང་། ཁ་ཅིག་སངས་རྒྱས་པའི་འདུས་བྱས་དང་འདུས་མ་བྱས་ཀྱི་ ཆོས་ཐམས་ཅད་བདེ་སྙིང་ཡིན་ཅིང་། དེར་ཆོས་རྗེ་ཆེན་པོ་བུ་སྟོན་རིན་པོ་ཆེས་བཞེད་ཅེས་ པ་དང་། (གང་ཕྱག་ཆེན་པ་)གཞན་དག་ནི་སེམས་རིག་ཅིང་གསལ་ཙམ་འདི་ཉིད་དོན་དམ་ཆོས་ སྐུ་དངོས་ཡིན་ཅིང་སེམས་ཅན་གྱི་དུས་ན་ངན་པར་སོང་བ་མེད་ཅིང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་དུས་ན་ བཟང་དུ་སོང་བ་མེད་ཅེས་སོགས་དང་། ལ་ལས་ནི་བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོ་ནི་སེམས་ཅན་གྱི་ སེམས་རྒྱུད་ལ་ཡོད་པའི་ཟག་མེད་ཀྱི་ས་བོན་ལ་ཟེར་གྱི་དོན་དམ་ཆོས་སྐུ་སོགས་ནི་དེ་མིན་ ཞེས་སོགས་དང་། གཞན་དག་ནི་བདེ་གཤེགས་སྙིང་བོ་ཞེས་པའི་ཆོས་མཚན་ཉིད་པ་གཏན་ མེད་ཅེས་སོགས་ལྟ་ངན་སྣ་ཚོགས་པ་གྲག་སྟེ། ཕལ་ཆེར་ངེས་དོན་རྒྱ་མཚོར་བཀག་ཅིང་། ཁོ་བོས་ཀྱང་ཅི་རིགས་པར་དགག་པ་བཀོད་ཡོད་ལ། ཞིབ་ཏུ་བཀོད་པ་ཞིག་རྩོམ་པའི་སྤྲོ་བ་ ཡོད་པ་འགྲུབ་པར་གྱུར་ཅིག དེ་དག་གིས་བསྟན་པའི་ཆོས་ཀྱི་སྙིང་བོ་ལེགས་པར་གཏན་ ལ་ཕབ་པའི་སྒོ་ནས་འདུད་པར་བསྟན་ནས། ད་ནི་ཡོད་མེད་ལེགས་པར་ཕྱེ་ནས་བསྟན་པར་ 3-126 བསྟོད་
【現代漢語翻譯】 就像蜜蜂採蜜，精華藏於不凈之中， 如地中藏寶，小果破土而出； 破舊衣衫里，有莊嚴佛像， 惡婦腹中，亦有未來人主。 正如地下蘊藏珍寶， 眾生亦然，雖為驟起之煩惱垢染所蔽， 然此（如來）之界常駐其中。 惡臭、蟲尸、糠秕、不凈之土、敝衣， 以及為劇苦所焚之婦人，皆可比作地界。 佛陀如蜂蜜，精華如黃金，礦藏如寶藏，嫩芽如珍寶之像。 如統治者，如珍寶之形，如無垢之界，皆是無與倫比。 眾生之界的煩惱之殼， 無始無終，本自存在。 心之本性，本自清凈， 是故謂之無始。 經續之教證浩如煙海，此處因篇幅所限不盡錄，然應廣閱經教，生起堅信。總而言之，法王上師已於《了義海》中詳明闡述。 如是，如經中所言，以譬喻與意義善為開示，我于至尊上師足下恭敬頂禮。 如是說。 有人說，具足功德的如來藏是獲得佛果的自性身，它具有二種清凈。說存在於眾生之中的如來藏，是指眾生的法性，它只具有一種清凈，所以不是真正的如來藏。還有人說，佛陀的有為法和無為法都是如來藏，這是大成就者布頓仁波切的觀點。（大手印）另一些人認為，僅僅是能覺知和清晰的心，就是勝義法身本身，在眾生時沒有變壞，在成佛時也沒有變好。還有人說，如來藏是指眾生心續中存在的無漏種子，而不是勝義法身等等。還有人說，根本沒有如來藏這種具有自性的法，等等，有各種各樣的邪見。大多數在《了義海》中已被駁斥，我也盡我所能地做了一些駁斥。我希望能寫一篇詳細的駁斥文章。通過善於確定他們所宣揚的佛法的精髓來表達敬意，現在通過區分存在與不存在來表達讚美。
【English Translation】 Like honey from bees, essence within impurity, Like treasures in the earth, small fruits emerge; In tattered clothes, there are majestic Buddha images, In the womb of a wicked woman, there is also a future lord. Just as the earth contains precious jewels, So too, beings, though obscured by sudden afflictive stains, This (Tathagata) realm abides within them. Foul odors, insect corpses, chaff, impure earth, tattered clothes, And women tormented by intense suffering, are all comparable to the earth element. Buddhas are like honey, essence like gold, mines like treasures, sprouts like precious images. Like rulers, like precious forms, like immaculate realms, all are unparalleled. The shell of afflictions in the realm of beings, Without beginning or end, exists inherently. The nature of mind, inherently pure, Is said to be without beginning. The scriptural authorities of sutras and tantras are vast, but due to limited space, they are not fully recorded here. However, one should widely read the scriptures and generate firm belief. In short, Dharma Lord Lama has clearly explained it in 'The Ocean of Definitive Meaning'. Thus, as stated in the scriptures, with metaphors and meanings well explained, I respectfully bow at the feet of the supreme Guru. So it is said. Some say that the Tathagatagarbha (bde gshegs snying po) with characteristics is the nature body of the lineage of attaining Buddhahood, which has two purities. The essence said to exist in sentient beings refers to the Dharma nature of sentient beings, which has only one purity, so it is not the real Tathagatagarbha. Others say that all conditioned and unconditioned dharmas of the Buddha are the Tathagatagarbha, which is the view of the great Dharma Lord Buton Rinpoche. (Mahamudra) Others believe that just the knowing and clear mind itself is the actual Dharmakaya (chos sku) itself, which has not deteriorated in the time of sentient beings and has not improved in the time of Buddhahood. Still others say that the Tathagatagarbha refers to the uncontaminated seed existing in the mindstream of sentient beings, not the ultimate Dharmakaya, etc. Still others say that there is no such thing as a Dharma with characteristics called Tathagatagarbha, etc., with various wrong views. Most have been refuted in 'The Ocean of Definitive Meaning', and I have also made some refutations to the best of my ability. I hope to write a detailed refutation article. By expressing reverence through skillfully determining the essence of the Dharma they proclaim, now express praise by distinguishing existence from non-existence.
ཅིང་འདུད་པ་ནི། ཀུན་བཏགས་པ་ཞེས་སོགས་ཏེ། ངོ་བོ་ཉིད་གསུམ་མམ་མཚན་ཉིད་ གསུམ། རང་བཞིན་གསུམ་ཞེས་པ་ནི་མིང་གི་རྣམ་གྲངས་ཡིན་ཞིང་། མདོ་སྡེ་དགོངས་འགྲེལ་ དུ། ངོ་བོ་ཉིད་མེད་རྣམ་པ་གསུམ་ཞེས་ཀྱང་གསུངས་ཏེ། གསུམ་ནི་མཚན་ཉིད་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་ པ། སྐྱེ་བ་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པ། དོན་དམ་པ་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པ། ཞེས་ཏེ། དང་པོ་ཀུན་བཏགས། གཉིས་པ་གཞན་དབང་། གསུམ་པ་ཡོངས་གྲུབ་ལ་བཤད་དོ། །དེ་ཡང་དབུས་མཐར། ངོ་བོ་ ཉིད་གསུམ་རྟག་མེད་དང་། །ཡོད་ཀྱང་ཁོ་ན་མ་ཡིན་དང་། །ཡོད་དང་མེད་དེ་ཁོ་ན་སྟེ། །ཞེས་ ཏེ། ཡང་དག་མིན་པའི་རྣམ་རྟོག་གིས་གཟུང་བ་ཙམ་ཡིན་གྱི་དཔྱད་མི་བཟོད་ཅིང་རྫས་སུ་ ཡང་མེད་པ་ནི་ཀུ༷ན་བཏ༷གས་ཏེ། དེ་ལ་ཡང་གང་ཟག་གི་བདག་དང་ཡོན་ཏན་གསུམ་ཆ་ མཉམ་པའི་གཙོ་བོ་རྟག་དངོས་གཅིག་པུ་བ་སོགས་རྣམས་ནི་མཚན་ཉིད་ཡོངས་སུ་ཆད་པའི་ ཀུན་བཏགས་ཞེས་ཟེར་ཞིང་། ཕྱི་རོལ་གྱི་གཟུང་འཛིན་བདེན་པ་སོགས་ཀྱང་དེ་ཡིན་ནོ། །དེ་ ལྟ་བུ་ལ་དགོངས་ནས་ཀུན་བཏགས་ནི་རི་བོང་གི་རྭ་ལྟར་གཏན་ནས་མེད་པའོ། །ཞེས་སངས་ རྒྱས་གཉིས་པ་དབྱིག་གཉེན་སོགས་ཀྱིས་གསུངས། སྒོ་ལྔའི་དབང་ཤེས་ལ་ཕྱི་རོལ་གྱི་དོན་ དུ་སྣང་བ་ནི། རྫས་སུ་ཡོད་པས་ཀུན་བཏགས་མཚན་ཉིད་པ་མ་ཡིན་གྱི། དེའི་གདགས་གཞི་ ཡིན་པས། རྣམ་གྲངས་པའི་ཀུན་བཏགས་ཞེས་བྱ་སྟེ་སེམས་ཙམ་རྣམ་བདེན་པའི་ལུགས་ཏེ། སེམས་ཙམ་རྣམ་རྫུན་ལྟར་ན་{ཀུན་བཏགས་}ནི་ཅུང་ཟད་ཀྱང་དཔྱད་མི་བཟོད་པའི་རྫུན་པ་ ཡིན་པའི་ཕྱིར་ན་ཀུན་བཏགས་མཚན་ཉིད་པ་ཡིན་ནོ། ། གཞུང་འགྲེལ་གནོད་འཇོམས་སུ། ཆོས་ཐམས་ཅད་གཉིས་སུ་བསྡུས་པ་ལྟར་ནའང་ཀུན་ བཏགས་མཚན་ཉིད་པ་ཡིན་ཞིང་། རྣལ་འབྱོར་སྤྱོད་པའི་དབུ་མ་བ་ལྟར་ན་རྣམ་གྲངས་པའི་ ཀུན་བཏགས་ཏེ། འབྱུང་བ་ཆེ་ལ་སོགས་བཤད་པ། །རྣམ་པར་ཤེས་སུ་ཡང་དག་འདུ། །ཞེས་ ཀླུ་སྒྲུབ་ཀྱིས་གསུངས་ཤིང་། ཕྱི་རོལ་དོན་དུ་གྱུར་པའི་འབྱུང་བ་དང་འབྱུང་འགྱུར་ནི་མེད། 3-127 རྣམ་ཤེས་ཡིན་པའི་འབྱུང་བ་སོགས་ཁས་བླངས་བས། རྣམ་ཤེས་ལ་འབྱུང་བ་དང་འབྱུང་ འགྱུར་དུ་སྣང་བ་ཉིད་འབྱུང་བ་དང་འབྱུང་འགྱུར་དུ་བཞག་དགོས་ལ། དེ་ལྟར་ན་སྣང་མཁན་ ཀྱི་རྣམ་ཤེས་དེའི་བདག་ཉིད་དུ་འདོད་དགོས་པས་རྫས་སུ་ཡོད་དགོས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ ན་ཀུན་བཏགས་མཚན་ཉིད་པ་ལ་རི་བོང་གི་རྭ་ལྟར་གཏན་ནས་མེད་པ་དང་། སྒོ་ལྔའི་དབང་ ཤེས་ལ་ཕྱི་རོལ་དོན་དུ་སྣང་བའི་{རྫས[རྗེས་]སུ་སྐྱེས་པའི་སྒྲ་རྟོག་གིས་ཕྱི་རོལ་དོན་དུ་སྒྲོ་ བཏགས་པ་ལྟ་བུ་ཐ་སྙད་ཙམ་དུ་ཡོད་པའི་ཀུན་བཏགས་ཡིན་ནོ། །ཞེས་ཆོས་རྗེ་ཆེན་པོས་ བཞེད་དོ། །དེ་ནི་སྒྲ་དོན་འཛིན་པའི་རྣམ་རྟོག་གི་སྣང་ཡུལ་དང་། རྗོད་བྱེད་སྒྲའི་དངོས་ཀྱི་ བརྗོད་བྱ་ཡིན་པས། ཆོས་རྗེ་ཆེན་
【現代漢語翻譯】 至於『遍計所執』等，『自性三』或『相三』，『自性三』是指名稱的不同說法。在《解深密經》中也說：『無自性性三種』，即：相無自性性、生無自性性、勝義無自性性。第一個是遍計所執，第二個是依他起，第三個是圓成實。此外，在《中邊分別論》中說：『自性三恒非有，有亦非唯爾，亦有亦非有。』 也就是說，由非真實的分別念所執取，僅僅是所顯現的，經不起分析，並且在實體上也不存在的，就是遍計所執。對於它，例如認為人我的『我』和具有三種相同性質的主體是常、實、獨一的，這些都是完全斷絕了體性的遍計所執。此外，外境的能取和所取是真實的等等，也是如此。考慮到這些，第二佛陀世親等說，遍計所執就像兔子的角一樣，根本不存在。對於五根識顯現為外境的現象，因為在實體上存在，所以不是遍計所執的體性，而是作為其施設處，稱為名言上的遍計所執，這是唯識真實現象的觀點。按照唯識虛假現象的觀點，遍計所執是絲毫經不起分析的虛假，因此是遍計所執的體性。 在《摧伏論釋》中，如果將一切法歸納為二，那麼就是遍計所執的體性。按照瑜伽行中觀派的觀點，則是名言上的遍計所執，如經中所說：『說大種等，完全包含在識中。』龍樹菩薩曾說，作為外境的大種和所造色是不存在的。既然承認識就是大種等，那麼識顯現為大種和所造色，就必須將顯現本身安立為大種和所造色。這樣一來，就必須承認顯現者——識的自性是實有的。因此，遍計所執的體性就像兔子的角一樣，根本不存在。對於五根識顯現為外境的現象，由隨實體而生的名言分別念虛構為外境，僅僅是名言上存在的遍計所執。法王如是認為。因為這是執著聲音和意義的分別唸的顯現對象，並且是能詮之聲音的直接表達對象，所以法王如是認為。
【English Translation】 As for 'Parikalpita' (遍計所執，kùn btags pa，conceptualized nature) etc., 'three self-natures' or 'three characteristics', 'three self-natures' are different ways of saying the name. In the Saṃdhinirmocana Sūtra (解深密經), it is also said: 'Three aspects of non-self-nature', namely: characteristic non-self-nature, birth non-self-nature, and ultimate non-self-nature. The first is Parikalpita (遍計所執), the second is Paratantra (依他起，dependent nature), and the third is Pariniṣpanna (圓成實，perfected nature). Furthermore, in the Madhyāntavibhāga (中邊分別論), it says: 'The three self-natures are always non-existent, existent is also not only that, also existent and non-existent.' That is to say, what is grasped by non-real conceptual thought, merely what appears, cannot withstand analysis, and does not exist in substance, is Parikalpita (遍計所執). For example, the 'self' of the person and the subject with three identical qualities are considered permanent, real, and unique. These are Parikalpita (遍計所執) that completely cut off the nature. Furthermore, the grasping and the grasped of external objects being real, etc., are also like that. Considering these, the Second Buddha Vasubandhu (世親) and others said that Parikalpita (遍計所執) is like a rabbit's horn, it does not exist at all. The phenomenon of the five sense consciousnesses appearing as external objects, because it exists in substance, is not the nature of Parikalpita (遍計所執), but as its basis of imputation, it is called nominal Parikalpita (遍計所執), which is the view of the Mind-Only true appearance. According to the Mind-Only false appearance view, Parikalpita (遍計所執) is a falsehood that cannot withstand analysis at all, therefore it is the nature of Parikalpita (遍計所執). In the Harmful Commentary Destroyer, if all dharmas are summarized into two, then it is the nature of Parikalpita (遍計所執). According to the Yogācāra-Madhyamaka school, it is nominal Parikalpita (遍計所執), as stated in the sutra: 'The great elements, etc., are completely contained in consciousness.' Nāgārjuna (龍樹) said that the great elements and the derived elements that have become external objects do not exist. Since it is admitted that consciousness is the great elements, etc., then the appearance of consciousness as the great elements and the derived elements must establish the appearance itself as the great elements and the derived elements. In this way, it must be admitted that the nature of the appearing consciousness is substantial. Therefore, the nature of Parikalpita (遍計所執) is like a rabbit's horn, it does not exist at all. The phenomenon of the five sense consciousnesses appearing as external objects is fabricated as external objects by nominal conceptual thoughts that arise following the substance, and it is merely a nominal Parikalpita (遍計所執). Dharma Lord (法王) thinks so. Because this is the object of appearance of the conceptual thought that grasps sound and meaning, and it is the direct expression of the expressing sound, Dharma Lord thinks so.
པོའི་བཞེད་པ་ལྟར་འཐད་དོ། ། གཞ༷ན་དབ༷ང་ནི་རྫས་སུ་ཡོད་ཅིང་གཟུང་འཛིན་གཉིས་སྟོང་གི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་དམ་དེ་ བཞིན་ཉིད་མ་ཡིན་པ་སྟེ། དེ་ལ་མ་དག་པ་གཞན་དབང་དང་། དག་པ་གཞན་དབང་གཉིས་ སོ། །དང་པོ་ནི། ཡང་དག་པ་མ་ཡིན་པའི་རྟོག་པ་ཁམས་གསུམ་གྱི་སེམས་སེམས་བྱུང་ཐམས་ ཅད་དེ། སུམ་ཅུ་བར། གཞན་གྱི་དབང་གི་ངོ་བོ་ནི། །རྣམ་རྟོག་ཡིན་ཏེ་རྐྱེན་ལས་བྱུང་། །ཞེས་ དང་། དབུས་མཐར། ཡང་དག་མ་ཡིན་ཀུན་རྟོག་ནི། །སེམས་དང་སེམས་བྱུང་ཁམས་གསུམ་ པ། །ཞེས་དང་། དབུ་མ་བདེན་གཉིས་སུ། སེམས་དང་སེམས་བྱུང་ཁམས་གསུམ་པ། །སྒྲོ་ བཏགས་རྣམ་པ་ཅན་རྟོག་ཡིན། །ཞེས་སོ། ། གཉིས་པ་ནི། གང་ཟག་གི་བདག་མེད་དམ་བདག་མེད་གཉིས་མངོན་སུམ་དུ་རྟོག་པའི་ ཡེ་ཤེས་འདུས་བྱས་ཐམས་ཅད་དང་། རྗེས་ཐོབ་དག་པ་འཇིག་རྟེན་པའི་ཡེ་ཤེས་ཐམས་ཅད་ དེ། རྒྱུ་རྐྱེན་ལས་སྐྱེས་པས་གཞན་དབང་ཡིན་ཅིང་། མ་དག་པ་གཞན་དབང་དུ་མི་འཐད་པའི་ ཕྱིར། གཉིས་སུ་ཐེག་བསྡུས་སོགས་ལས་བཤད་དོ། ། གསུམ་པ་ཡོངས་གྲུབ་མཚན་ཉིད་པ་ནི་དོན་དམ་དཔྱོད་བྱེད་ཀྱི་རིགས་པས་དཔྱད་ 3-128 བཟོད་ཀྱི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་དམ། གཞན་དབང་ཀུན་བཏགས་ཀྱིས་སྟོང་བའི་དེ་བཞིན་ཉིད་དོ། ། སུམ་ཅུ་པ་ལས། ཡོངས་གྲུབ་དེ་ལ་སྔ་མའོ། །རྟག་ཏུ་མེད་པར་གྱུར་པ་གང་། །ཞེས་སོ། །དེ་ དག་ནི་ཐོགས་མེད་སྐུ་མཆེད་ཀྱི་བཞེད་པ་མཐར་ཐུག་པ་སྟེ། དབུ་མ་པའི་ལུགས་ཡིན་གྱི་ དངོས་པོ་སྨྲ་བ་དང་ཤིན་ཏུ་མི་མཐུན་ནོ། །དེ་ལྟར་ན་ཀུན་བཏགས་དང་གཞན་དབང་གི་ཆོ༷ས་ (ཀུ༷ན་)ཐམས་ཅད་དོན་དམ་དཔྱོད་བྱེད་ཀྱི་རིགས་པས་དཔྱད་བཟོད་ཀྱི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་དུ་ཡོ༷ད་ པ་མི༷ན་ཏེ་ཀུན་རྫོབ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་སྟོན་ལ་ཞི༵ང་ཞེས་པ་སྦྲེལ་ཚིག་དེ། རིགས་པས་ དཔྱད་བཟོད་ཀྱི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་དུ་ཡོ༷ངས་སུ་གྲུ༷བ་པའི་ཕྱིར་ཆོ༷ས་རྣམས་ཀྱི་ཆོས་ཉི༷ད་དེ་བཞིན་ ཉིད་སོགས་རྣམས་ནི་དུས་ན༷མ་ཡ༷ང་མེ༷ད་པ་མི༷ན་པ་སྟེ། རྟག་ཏུ་བདེན་པར་ཡོད་ཞེ༵ས་མཐར་ ཐུག་གི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་དུ་ཡོད་མེད་དང་དང་པོ་གཉིས་དོན་དམ་དུ་(ཁཡོ༷ད་ན་རྟག་པའི་མཐའ་ དང་། གསུམ་པ་དོན་དམ་དུ་མེ༷ད་ན་ཆད་པའི་མཐར་ལྷུང་ངོ་ཞེས་རྟ༷ག་ཆ༷ད་)ཀྱི་མཐའ་ཡང་ (ཀལེ༷གས་པ༷ར་ཕྱེ༷་སྟེ༷་)མཐའ་དེ་གཉིས་ལ༵ས་འད༷ས་པ༷་ཡི་དབུ་མ་མཐར་ཐུག་སྟོ༷ན་པར་ མཛ༷ད་པའི་བླ༷་མ༷་དམ་པའི་ཞ༷བས་ལ༷་འདུ༵ད་དོ། ། དེས་ན་དོན་དམ་ཆོས་སྐུ་སོགས་དོན་དམ་དུ་མེད་ཀྱི་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ཡོད་ཅེས་སྨྲ་བ་རྣམས་ ནི་ཧ་ཅང་མི་རིགས་པ་ཆེན་པོ་སྟེ། རྟ་འདི་རྟ་རུ་མེད་ཀྱི་བོང་བུ་རུ་ཡོད་ཅེས་པ་དང་ཁྱད་པར་ མེད་དོ། །དེ་ཡང་མདོ་དགོངས་འགྲེལ་ལས། མཚན་ཉིད་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པ་ནི་ནམ་མཁའི་མེ་ ཏོག་ལྟ་བུར་ལྟའོ། ། སྐྱེ་བ་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པ་ནི་སྒྱུ་མ་བྱས་པ་ལྟ་
【現代漢語翻譯】 符合博（博，人名）的觀點。 他性是實有的，並且是空離能取所取的真如或如來藏。它分為不凈他性和清凈他性兩種。第一種是指非真實的遍計所執，即三界的所有心和心所。如《三十頌》所說：『他性的自性是，分別，由緣而生。』《中邊分別論》中說：『非真實的遍計所執，是心和心所，屬於三界。』《中觀二諦論》中說：『心和心所屬於三界，具有增益相的分別。』 第二種是指現量證悟人無我或二無我的所有有為智慧，以及后得的清凈世間智慧。因為它們由因緣所生，所以是他性；又因為它們不屬於不凈他性，所以在《攝大乘論》等論典中被分為兩種。 第三種是圓成實性，它是能經受勝義諦理智分析的真如，或者說是空離他性和遍計所執的如來藏。如《三十頌》所說：『圓成實性即是前者（指他性），恒常不存在。』這些是無著兄弟的究竟觀點，屬於中觀派的體系，與實物論者非常不一致。這樣一來，所有遍計所執和他性的法（法），都不能經受勝義諦理智的分析，因為它們是世俗諦。『ཞེས་སྟོན་ལ་ཞི༵ང་』這個連線詞的意思是：因為完全成立能經受理智分析的真如，所以諸法的法性，如如來藏等，並非任何時候都不存在，而是恒常真實存在。這表明，究竟的真如既非存在也非不存在，第一個（存在）在勝義諦中存在則會墮入常邊，第三個（不存在）在勝義諦中不存在則會墮入斷邊（常斷），將常斷二邊（清晰地分開），從而開示了超越二邊的究竟中觀。我向開示此道的至尊上師頂禮。 因此，那些說勝義諦法身等在勝義諦中不存在，只在世俗諦中存在的人，是非常不合理的，這和說『這匹馬不是馬，而是驢』沒有區別。此外，《解深密經》中說：『自性無自性是指如同虛空中的花朵一樣。』 生無自性是指如同幻術所變現的事物一樣。
【English Translation】 It accords with Bo's (Bo, a personal name) view. Other-powered nature (gzhan dbang, paratantra, 他性) is substantially existent and is the suchness or tathāgatagarbha (如來藏) that is empty of the apprehended and the apprehender. It is divided into impure other-powered nature and pure other-powered nature. The first is all the non-truly established conceptualizations, the minds and mental factors of the three realms. As the Thirty Verses says: 'The nature of other-power is, discrimination, arising from conditions.' The Madhyāntavibhāga says: 'The non-truly established totally conceptualized is the mind and mental factors, belonging to the three realms.' The Two Truths of the Middle Way says: 'The mind and mental factors belonging to the three realms, are conceptualizations with imputed aspects.' The second is all the conditioned wisdom that directly realizes the selflessness of persons or the two selflessnesses, and all the subsequent pure worldly wisdom. Because they arise from causes and conditions, they are other-powered; and because they do not belong to impure other-powered nature, they are divided into two in texts such as the Compendium of Vehicles. The third is the perfectly established nature (yongs grub, pariniṣpanna, 圓成實性), which is the suchness that can withstand analysis by the reasoning that investigates ultimate truth, or the tathāgatagarbha that is empty of other-powered nature and the totally conceptualized. As the Thirty Verses says: 'The perfectly established is the former (referring to other-powered nature), which is always non-existent.' These are the ultimate views of the brothers Asaṅga and Vasubandhu, belonging to the Madhyamaka system, and are very inconsistent with the proponents of substantial entities. In this way, all the phenomena (chos, dharma, 法) of the totally conceptualized and other-powered nature cannot withstand analysis by the reasoning that investigates ultimate truth, because they are conventional truth. The conjunction 'ཞེས་སྟོན་ལ་ཞི༵ང་' means: because the suchness that can withstand rational analysis is completely established, the dharmatā (ཆོས་ཉིད, dharmatā, 法性) of all phenomena, such as tathāgatagarbha, etc., is not non-existent at any time, but is constantly and truly existent. This shows that the ultimate suchness is neither existent nor non-existent. If the first (existent) exists in ultimate truth, it will fall into the extreme of permanence; if the third (non-existent) does not exist in ultimate truth, it will fall into the extreme of annihilation (permanence and annihilation). (Clearly separating) the two extremes of permanence and annihilation, it reveals the ultimate Madhyamaka that transcends the two extremes. I prostrate to the feet of the supreme guru who reveals this path. Therefore, those who say that ultimate truth dharmakāya (法身) etc. do not exist in ultimate truth, but only exist in conventional truth, are very unreasonable, which is no different from saying 'This horse is not a horse, but a donkey.' Furthermore, the Saṃdhinirmocana Sūtra says: 'The nature of no-nature is to be regarded as like a flower in the sky.' The nature of no-birth is like something created by magic.
བུར་ལྟ་སྟེ། ཞེས་དང་ཆོས་ལ་བདག་མེད་པས་ རབ་ཏུ་ཕྱེ་བ་དོན་དམ་པ་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པ་ལ་དགོངས་ནས་ཆོས་ཐམས་ཅད་མ་སྐྱེས་པ་ཆོས་ ཐམས་ཅད་མ་འགགས་པ་གཟོད་མ་ནས་ཞི་བ་རང་བཞིན་གྱིས་ཡོངས་སུ་མྱ་ངན་ལས་འདས་ པའོ། །ཞེས་ངས་བཤད་དོ། །དེ་ཅིའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། འདི་ལྟར་ཆོས་ལ་བདག་མེད་པས་རབ་ཏུ་ 3-129 བྱེ་བ་དོན་དམ་པ་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པ་ཆོས་རྣམས་ཀྱི་ཆོས་ཉིད་འདུས་མ་བྱས་པ་ཉིད་ཉོན་མོངས་ པ་ཐམས་ཅད་དང་བྲལ་བ་ཉིད་དེ་ནི། རྟག་པ་རྟག་པའི་དུས་དང་ཐེར་ཟུག་ཐེར་ཟུག་གི་དུས་ སུ་རྣམ་པར་གནས་སོ། །གང་རྟག་པར་རྟག་པའི་དུས་དང་ཐེར་ཟུག་ཐེར་ཟུག་གི་དུས་སུ་ཆོས་ ཉིད་དེ་ཉིད་ཀྱི་གནས་པ་ནི་འདུས་མ་བྱས་པ་སྟེ་འདུས་མ་བྱས་པའི་ཕྱིར་མ་སྐྱེས་པའོ། །མ་ འགགས་པའོ། །ཉོན་མོངས་པ་ཐམས་ཅད་དང་བྲལ་བའི་ཕྱིར་གཟོད་མ་ནས་ཞི་བའོ། །དེ་ རང་བཞིན་གྱིས་མྱ་ངན་ལས་འདས་པའོ། །ཞེས་སོ། ། བཀའ་ཐ་མའི་དགོངས་འགྲེལ་མདོ་སྡེ་རྒྱན་དབུས་མཐའ་སོགས་སུ། དང་པོ་གཉིས་དོན་ དམ་དུ་མེད་ཅིང་། གསུམ་པ་དོན་དམ་དུ་ཡོད་པར་རྒྱས་པར་གསུངས་སོ།། །། ༈ རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་བར་འབྱུང་བ་དང་དེ་མིན་པའི་ཚུལ་ཡང་ལེགས་པར་ཕྱེ་ནས་སྟོན་པར་བསྟོད་ནས་འདུད་པ། ད་ནི་རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་བར་འབྱུང་བ་དང་དེ་མིན་པའི་ཚུལ་ཡང་ལེགས་པར་ཕྱེ་ནས་སྟོན་ པར་བསྟོད་ནས་འདུད་པ་ནི། ཀུན་རྫོབ་ཆོས་ཀུན་ཅེས་སོགས་ཏེ། འདུས་བྱས་ཀུ༷ན་རྫོ༷བ་ ཀྱི་ཆོ༷ས་ཀུ༷ན་རང་གི་རྒྱུ༷་རྐྱེན་གྱིས་བསྐྱེད་པའི་འབྲ༷ས་བུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ན། རྟེ༷ན་ཅིང་འབྲེ༷ལ་ འབྱུང་ཙ༵མ་ཡིན་ལ་དོ༷ན་ད༷མ་ཆོས་སྐུ་ནི་རྒྱུ་རྐྱེན་གྱིས་མ་བསྐྱེད་པས་ར༷ང་བྱུ༷ང་བ་སྟེ་གདོད་ ནས་རང་བཞིན་གྱིས་འགྲུབ་པའི་ཆོས་དབྱིངས་ཡེ་ཤེས་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ན་རྟེ༷ན་ཅིང་འབྲེ༷ལ་ བར་འབྱུང་བ་ཡིན་པ་ལ༷ས་འད༷ས་པ་སྟེ་དེ་མིན་ནོ། །ཞེ༵ས་རྒྱུ་རྐྱེ༷ན་ལ༷ས་གསར་དུ་བྱུ༷ང་བའི་ ཡེ་ཤེས་ད༷ང་། དེ་མིན་པའི་ར༷ང་བྱུ༷ང་ཡེ༷་ཤེ༷ས་གཉིས་ཀྱི༵་ཁྱ༷ད་པ༷ར་ལེགས་པར་ཕྱེ་ནས་སྟོ༷ན་ པར་མཛ༷ད་པའི་བླ༷་མ༷་དམ་པའི་ཞ༷བས་ལ༷་འདུ༵ད་དོ། །ཞེས་པའོ། ། མདོ་ཕལ་བོ་ཆེ་ལས། འཇིག་རྟེན་ཁམས་ནི་ལ་ལ་དག །བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་ཚིག་གྱུར་ ཀྱང་། །ནམ་མཁའ་ཚིག་པར་འགྱུར་བ་མེད། །རང་བྱུང་ཡེ་ཤེས་དེ་བཞིན་ནོ། །ཞེས་སོ། ། གཞན་ཡང་རྩ་ཤེར། གང་འགི་རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་བར་འབྱུང་། །ཞེས་འཆད་པའི་དབུ་མ་ཚིག་ གསལ་གྱི་སྐབས་སུ་ཡང་རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་བར་འབྱུང་བའི་དོན་འདུས་བྱས་ཉིད་ལས་བཤད་ 3-130 ཅིང་། རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་འབྱུང་མ་གཏོགས་པའི། །ཆོས་འགའ་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་ ཀླུ་སྒྲུབ་ཀྱིས་གསུངས་པ་ཡང་འདུས་བྱས་ཀྱི་ཆོས་ལ་དགོངས་ཏེ་བདེན་དངོས་དགག་པའི་ སྐབས་ཡིན་གྱི་འདུས་མ་བྱས་ཀྱི་ཆོས་བདེན་པ་དགག་པའི་སྐ
【現代漢語翻譯】 如『稻稈』的譬喻，因為法無我，所以徹底區分的勝義諦是無自性。考慮到一切法不生、一切法不滅、從初始就寂靜、自性涅槃，我這樣說。為什麼呢？因為法無我，所以徹底區分的勝義諦是無自性，諸法的法性是無為法，遠離一切煩惱，是常恒不變的，在恒常不變的時間裡存在。凡是恒常不變，在恒常不變的時間裡，法性如此存在，就是無為法，因為是無為法，所以不生，不滅，因為遠離一切煩惱，所以從初始就寂靜，那是自性涅槃。 《最後教言釋·經莊嚴論》等中，前兩者在勝義諦中不存在，第三者在勝義諦中存在，有詳細的闡述。 現在，爲了讚頌並頂禮善於區分並開示緣起和非緣起之理者，即『世俗諸法』等。因為有為的世俗諸法是由自己的因緣所生之果，所以僅僅是緣起法；而勝義諦的法身不是由因緣所生，是自生，即從初始就自性成就的法界智慧，所以是超越緣起，即非緣起。這樣，對於善於區分開示由因緣新生的智慧和非緣起的自生智慧之差別的上師，我頂禮其蓮足。 《華嚴經》中說：『有些世界，即使思議不可及的言辭窮盡，天空也不會破裂，自生智慧也是如此。』 此外，《中論》中，在解釋『以有空義故，一切則得成』的《中論釋·明句論》時，也只是從有為法的角度解釋緣起，並且龍樹菩薩說：『除了緣起之外，沒有其他的法。』這也是針對有為法而言的，是在遮破實有的場合，而不是在遮破無為法的真實性。
【English Translation】 Like the simile of 'straw', because the Dharma is without self, therefore the ultimate truth that is thoroughly distinguished is without intrinsic nature. Considering that all dharmas are unborn, all dharmas are unceasing, peaceful from the very beginning, and naturally in complete nirvana, I say this. Why? Because the Dharma is without self, therefore the ultimate truth that is thoroughly distinguished is without intrinsic nature. The Dharma-nature of all dharmas is unconditioned, free from all defilements, and is constant and unchanging, existing in constant and unchanging time. Whatever is constant and unchanging, existing in constant and unchanging time in that very Dharma-nature, is unconditioned; because it is unconditioned, it is unborn, unceasing, and because it is free from all defilements, it is peaceful from the very beginning, and that is naturally in nirvana. In the 'Final Teaching Commentary - Ornament of the Sutras', etc., it is extensively stated that the first two do not exist in the ultimate truth, and the third exists in the ultimate truth. Now, to praise and prostrate to the one who skillfully distinguishes and teaches the principle of dependent origination and what is not, i.e., 'conventional dharmas' etc. Because conditioned conventional dharmas are the result produced by their own causes and conditions, they are merely dependent origination; while the Dharmakaya of ultimate truth is not produced by causes and conditions, but is self-arisen, that is, the Dharmadhatu wisdom that is naturally accomplished from the beginning, therefore it is beyond dependent origination, that is, non-dependent origination. Thus, I prostrate at the feet of the precious guru who skillfully distinguishes and teaches the difference between the wisdom newly arisen from causes and conditions and the self-arisen wisdom that is not. In the Avatamsaka Sutra, it says: 'Some realms, even if inconceivable words are exhausted, the sky will not break, and so is self-arisen wisdom.' Furthermore, in the Mulamadhyamakakarika, when explaining 'Because of emptiness, everything is possible' in the commentary Prasannapada, dependent origination is explained only from the perspective of conditioned dharmas, and Nagarjuna said: 'Apart from dependent origination, there are no other dharmas.' This is also directed towards conditioned dharmas, and is in the context of refuting true existence, not in the context of refuting the truth of unconditioned dharmas.
བས་མ་ཡིན་ནོ། །རྟེན་ཅིང་ འབྲེལ་འབྱུང་གི་ཆོས་ཡིན་ན་རྒྱུ་རྐྱེན་གྱིས་བསྐྱེད་དགོས་ཏེ་འདུས་བྱས་ཡིན་པས་སོ། ། དེས་ན་ངོ་བོ་ཉིད་སྐུ་སོགས་རྟེན་འབྲེལ་མ་ཡིན་པར་སྤྱན་རས་གཟིགས་ཀྱིས་གསུངས་ སོ། །གཞན་ཡང་མདོ་དགོངས་འགྲེལ་ལས། རབ་འབྱོར་འདི་ལྟ་སྟེ། དེ་བཞིན་ཉིད་ནི་དོན་ དམ་པའི་ཆོས་ལ་བདག་མེད་པ་ནི་རྒྱུ་ལས་འབྲེལ་ཏེ་བྱུང་བ་མ་ཡིན་འདུས་བྱས་མ་ཡིན་ཏེ། དོན་དམ་པ་མ་ཡིན་པར་ཡང་མི་འགྱུར་ལ། དོན་དམ་པ་དེ་ལས་དོན་དམ་པ་གཞན་ཡོངས་ སུ་བཙལ་བར་མི་བྱ་སྟེ། རྟག་པ་རྟག་པའི་དུས་དང་ཐེར་ཟུག་ཐེར་ཟུག་གི་དུས་སུ་དེ་བཞིན་ གཤེགས་པ་རྣམས་བྱུང་ཡང་རུང་མ་བྱུང་ཡང་རུང་ཆོས་རྣམས་ཀྱི་ཆོས་ཉིད་ཆོས་གནས་པའི་ དབྱིངས་དེ་ནི་འདུག་པ་ཡིན་གྱི་གཞན་དུ་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་སོ། །འཁོར་ལོ་ཐ་མ་དང་མཐུན་པར་ བསྟོད་པའོ། །ཞེས་མཆན་བུར་བཀོད་དོ།། །། ༈ དུས་ཀྱི་འཁོར་ལོའི་རྒྱུད་ཀྱི་བརྗོད་བྱ་གཙོ་བོར་བྱས་པའི་རྒྱུད་ཀྱི་དོན་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པར་རྟོགས་ནས་སྟོན་པའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་བླ་མ་ལ་གུས་པས་འདུད་པ། ༈ གཉིས་པ་ནི། ཕྱི་ནང་ཞེས་སོགས་ཏེ། དུས་འཁོར་རྩ་རྒྱུད་ལས། ཇི་ལྟར་ཕྱི་རོལ་དེ་ བཞིན་ནང་། །ཇི་ལྟར་ནང་ལ་དེ་བཞིན་གཞན། །ཞེས་གསུངས་ཏེ། ཕྱི་སྣོད་དང་། ནང་སེམས་ ཅན་གྱི་ལུས། གཞན་གྱི་གཙོ་བོ་ངོ་བོ་ཉིད་སྐུའམ་ལྷན་གཅིག་སྐྱེས་པའི་སྐུ་ལ་གསུངས་སོ། ། དེ་ལྟར་ན་ཕྱི༷་ན༷ང་སྣོད་བཅུད་ཀྱིས་བསྡུས་པའི་འཁོར་བའི་ཆོ༷ས་འདི་རྣམས་ཀུ༷ན་ཐོག་མ་ མེད་པ་ནས་བརྒྱུད་པའི་མ༷་རི༷ག་པས་སྤྲུལ་པའི་རྣམ་ཤེས་[འཁྲུལ་པའི་སྣང་བ་ཡིན་པས་] འཁྲུ༷ལ་པའི་འཁོ༷ར་ལོ་ཙ༵མ་ཡིན་པས་ལེགས་པར་དཔྱད་ན་བདེན་པར་གྲུབ་པ་ཅུང་ཟད་ཀྱང་ མེད་དོ། །སྡུད་པར། མ་རིག་འཁྲུལ་འཁོར་འདི་ནི་ཟད་མེད་འཕེལ་བ་མེད། །ཅེས་པ་ལྟར་ རོ། །(གཞ༷ན་ནི༷་)ཆོ༷ས་ཉི༷ད་དུ་གྱུར་པའི་ར༷ང་བྱུ༷ང་ཡེ༷་ཤེ༷ས་ནི་ཕྱི་ནང་འཁྲུལ་འཁོར་དེ་ལས་ 3-131 གཞན་ནམ་མཆོག་ཏུ་ཕུལ་དུ་བྱུང་བ་སྟེ་རྒྱུ་རྐྱེན་གྱིས་མ་བསྐྱེད་པར་དང་པོར་སངས་རྒྱས་པ་ ཡིན་པའི་ཕྱིར། འགྲེལ་ཆེན་དུ། དང་པོའི་སྒྲ་ནི་ཐོག་མ་དང་ཐ་མ་མེད་པའི་དོན་ཏོ། །ཞེ༵ས་ སོགས་དེས་ན་ཚོགས་བརྒྱད་སོགས་རྣ༷མ་ཤེ༷ས་ནི་ཡང་དག་མ་ཡིན་པའི་རྣམ་རྟོག་ཡིན་པས་ མ་རིག་པ་དང་འཁྲུལ་བ་སྟེ། དབུ་མ་བདེན་གཉིས་ལས། སེམས་དང་སེམས་བྱུང་ཁམས་ གསུམ་པ། །སྒྲོ་བཏགས་རྣམ་པ་ཅན་རྟོག་ཡིན། །ཞེས་དང་། དབུས་མཐར། ཡང་དག་མ་ཡིན་ ཀུན་རྟོག་ནི། །སེམས་དང་སེམས་བྱུང་ཁམས་གསུམ་པ། །ཞེས་དང་། སམ་བྷུ་ཊིར། རྣམ་ རྟོག་མ་རིག་ཆེན་པོ་སྟེ། །འཁོར་བའི་རྒྱ་མཚོར་ལྟུང་བྱེད་ཡིན། །ཞེས་སོགས་དེ་ནས་ཡང་ དག་པའི་གནས་ལུགས་ལྟ་བ་ལ་དམུས་ལོང་ལྟ་བུ་སྟེ། རྒྱུད་བླ་མར། གང་ཕྱིར་གཟུགས་ལ་
【現代漢語翻譯】 不是。如果是緣起之法，則必須由因緣產生，因為是有為法。 因此，法身等不是緣起，而是觀世音所說。 此外，《解深密經》中說：『善男子，如是真如於勝義諦無我，非因緣所生，非有為，亦不異勝義諦。非於勝義諦外，別有勝義諦可求，于常常時，于恒恒時，如來出世及不出世，諸法法性、法住性，安住如是，無有變異。』這是與后法輪相符的讚頌。 以上是註釋。 頂禮上師，以恭敬心，因其如實了知並宣說時輪續的主要內容。 第二，『外內』等，如時輪根本續云：『如其外，如是內，如其內，如是其他。』 這裡的外指外器世界，內指有情眾生的身體，其他指主尊法身或俱生身。 如此，所有由外內器情所攝的輪迴之法，皆是從無始以來由無明所生的迷亂識[因是迷亂顯現]，故僅僅是迷亂之輪，若善加觀察，則絲毫沒有真實成立。 如《集經》所說：『無明迷亂輪，無盡亦無增。』 （其他）已轉化為法性的自生俱生智，是超越外內迷亂輪的，是殊勝的，因為不是由因緣所生，而是最初成佛。 《大疏》中說：『最初之語，意為無始無終。』 因此，八識等識，皆是不真實的分別念，是無明和迷亂。如《中觀二諦論》云：『心及心所與三界，皆是增益之分別。』 《辨中邊論》云：『虛妄分別即是心，及以心所與三界。』 《三補吒續》云：『分別念乃大無明，是墮入輪迴海之因。』 因此，對於真實的實相，如同盲人一般。如《寶性論》云：『以其於色等』
【English Translation】 It is not. If it is a Dharma of dependent origination, it must be produced by causes and conditions, because it is conditioned. Therefore, the Dharmakaya (ངོ་བོ་ཉིད་སྐུ་) and others are not dependent origination, but are spoken of by Avalokiteśvara (སྤྱན་རས་གཟིགས). Furthermore, in the Saṃdhinirmocana Sūtra (མདོ་དགོངས་འགྲེལ་): 'Good son, thusness (དེ་བཞིན་ཉིད་) is without self in the ultimate truth (དོན་དམ་པའི་ཆོས་), it is not born from causes, it is not conditioned, and it is not different from the ultimate truth. There is no other ultimate truth to be sought outside of the ultimate truth. Whether the Tathāgatas (དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་) appear or do not appear in constant times and in perpetual times, the suchness of dharmas (ཆོས་རྣམས་ཀྱི་ཆོས་ཉིད་), the abiding nature of dharmas, abides as it is, without change.' This is a praise that is in accordance with the final turning of the wheel. The above is a commentary. I prostrate with respect to the Lama (བླ་མ་), with reverence, because he truly understands and teaches the meaning of the Kālacakra Tantra (དུས་ཀྱི་འཁོར་ལོའི་རྒྱུད་) without distortion. Secondly, 'outer, inner' etc., as the Kālacakra Root Tantra (དུས་འཁོར་རྩ་རྒྱུད་) says: 'As it is outside, so it is inside; as it is inside, so it is other.' Here, 'outer' refers to the external world (སྣོད་), 'inner' refers to the body of sentient beings (སེམས་ཅན་གྱི་ལུས), and 'other' refers to the principal Dharmakaya (ངོ་བོ་ཉིད་སྐུ་) or the Sahajakāya (ལྷན་གཅིག་སྐྱེས་པའི་སྐུ་). Thus, all the dharmas of samsara (འཁོར་བའི་ཆོས་) included in the outer and inner containers and contents are all illusory consciousnesses (རྣམ་ཤེས་) [because they are illusory appearances] arising from ignorance (མ་རིག་པ་) since beginningless time, so they are merely illusory wheels (འཁྲུལ་པའི་འཁོར་ལོ་). If examined well, there is not even a little bit of true establishment. As the Compendium says: 'The wheel of ignorance and delusion is inexhaustible and does not increase.' (Other) The self-born innate wisdom (རང་བྱུང་ཡེ་ཤེས་) that has become the nature of Dharma (ཆོས་ཉིད་) is other than or superior to the outer and inner illusory wheels, because it is not produced by causes and conditions, but is enlightened from the beginning. The Great Commentary says: 'The word 'first' means without beginning or end.' Therefore, the eight consciousnesses (ཚོགས་བརྒྱད་) and other consciousnesses (རྣམ་ཤེས་) are untrue conceptualizations (རྣམ་རྟོག་), they are ignorance and delusion. As the Madhyamaka Two Truths (དབུ་མ་བདེན་གཉིས་) says: 'Mind and mental factors and the three realms are conceptualizations with imputed aspects.' The Madhyāntavibhāga (དབུས་མཐར) says: 'Unreal conceptualization is mind and mental factors and the three realms.' The Sambhuṭa Tantra (སམ་བྷུ་ཊིར) says: 'Conceptualization is great ignorance, it is what causes one to fall into the ocean of samsara.' Therefore, to look at the true state of reality is like being blind. As the Uttaratantra (རྒྱུད་བླ་མར) says: 'Because with regard to form, etc.'
དམུས་ལོང་བཞིན། །བྱིས་པས་དེ་སྔོན་མཐོང་མ་མྱོང་། །ཞེས་སོ། །ས་བཅུའི་མཉམ་གཞག་གི་ ཡེ༷་ཤེ༷ས་དང་། སངས་རྒྱས་ཀྱི་འདུས་བྱས་ཡེ་ཤེས་རྣམས་ཀྱང་ཡང་དག་པའི་གནས་ལུགས་ མངོན་སུམ་དུ་མཐོང་ཞིང་ཕྱི་ནང་གང་ཡང་མིན་པས་གཞན་མཚན་ཉིད་པ་ཡིན་ལ། གཞན་ གྱི་གཙོ་བོ་སྔར་བཤད་པ་ཡིན་ཏེ། རྒྱལ་པོ་མིའི་གཙོ་བོ་ཡིན་མོད། མི་ཕལ་པ་འདི་རྣམས་ ཀྱང་མཚན་ཉིད་པ་ཡིན་པ་བཞིན་ནོ། །དེས་ན་རྣམ་ཤེས་ནི་གནས་ལུགས་ཡང་དག་པའི་དོན་ ལྟ་བ་ལ་དམུས་ལོང་ལྟ་བུ་དང་། སྔར་སྨྲོས་རང་བྱུང་ཡེ་ཤེས་དང་ས་བཅུ་སོགས་ཀྱི་འདུས་ བྱས་ཀྱི་ཡང་དག་ཡེ་ཤེས་དེ་རྣམས་ནི་གནས་ལུགས་ཡང་དག་པའི་དོན་མངོན་སུམ་དུ་མཐོང་ བའི་ཕྱིར་ན་རིམ་བཞིན་དུ་མ་རིག་པ་དང་རིག་པ་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཁྱད་པར་ལེགས་པར་ཕྱེ་ནས་ སྟོན་ཅིང་། དེར་མ་ཟད་མ་རིག་པས་སྤྲུལ་པའི་ཕྱི་ནང་སྣོད་བཅུད་ཀྱིས་བསྡུས་པའི་ཆོས་འདི་ ཐམས་ཅད་འཁྲུལ་བའི་སྣང་བ་ཡིན་པའི་འཁོ༷ར་བ་བསྡུས་པའི་ཆོས་ཡིན་ཞིང་སྔར་བཤད་ པའི་གཞན་གཙོ་བོ་དང་ཕལ་པའི་ཡེ་ཤེས་དེ་རྣམས་ནི་མྱ་ངན་ལས་འད༷ས་པས་ཅི་རིགས་ པར་བསྡུས་པའི་ཆོས་ཡིན་གྱི་འཁོར་བས་བསྡུས་པ་མིན་ནོ། །ཞེས་འཁོར་འདས་ཀྱི་ཁྱད་པར་ 3-132 ཡང་ཕྱེ་ནས་ལེགས་པར་སྟོན་ནོ། །སྤྱིར་འཁོར་འདས་ལ། ཆགས་སོགས་དྲི་མས་བགོས་པའི་ སེམས་འཁོར་བ་དང་། དེ་དང་བྲལ་བའི་སེམས་མྱང་འདས་སུ། དཔུང་བཟང་གི་རྒྱུད་སོགས་ ལས་བཤད་པ་སོགས་ཚུལ་མང་སྟེ་མང་དུ་དོགས་ནས་མ་བྲིས་སོ། །བསྐྱེད་རིམ་ཀྱི་བསྒོམ་ པ་སོགས་ཀུན་རྫོབ་དང་། རྫོགས་རིམ་ཟབ་མོ་ལ་སོགས་དོན་དམ་དུ་གསུངས། ཡང་དག་ པའི་ལྷ་མིན་པ་ལ་ལྷར་བཏགས་པ་ལོག་པའི་ཀུན་རྫོབ་དང་། དེར་མོས་པ་ཡིད་ལ་བྱེད་པའི་ སོ་སྐྱེའི་བསྒོམ་ནི་ཡང་དག་ཀུན་རྫོབ་ཡིན་ཞིང་། སོར་སྡུད་སོགས་རྫོགས་རིམ་ཟབ་མོའི་ དངོས་ཡུལ་རྣམ་ཀུན་མཆོག་ལྡན་གྱི་སྟོང་ཉིད་རྣམས་དོན་དམ་བདེན་པ་མཚན་ཉིད་པ་དང་། བསྒོམས་པའི་སྟོབས་ཀྱིས་སྟོང་ཉིད་མཆོག་དེ་མངོན་སུམ་དུ་མཐོང་བའི་གཞན་བྱུང་ཡེ་ཤེས་ ནི་རྣམ་གྲངས་པའི་དོན་དམ་སྟཻ། མཐར་ཐུག་གི་དོན་དམ་བདེན་པ་དངོས་པོ་མིན་ནོ། །ཞེས་ བདེ༷ན་པ་གཉི༷ས་ཀྱི༵་རྣ༷མ་དབྱེ༷་ལེགས་པར་ཕྱེ་ནས་སྟོ༷ན་པར་མཛ༷ད་པའི་བླ༷་མ༷་དམ་པའི་ ཞ༷བས་ལ༷་འདུ༵ད་དོ། ། དེ་དག་གིས་ཕྱི་ནང་གཞན་གསུམ་ལ་བདེན་གཉིས་སོགས་ཀྱི་རྣམ་དབྱེ་བསྟན་ནས་ སྲིད་གསུམ་ཞེས་པའི་ཚིག་དོན་ལའང་བདེན་གཉིས་ཀྱི་རྣམ་དབྱེ་སྟོན་ཏེ་ཀུ༷ན་རྫོ༷བ་ཀྱི་སྲི༷ད་ པ་གསུ༷མ་ནི་འཁོར་བས་བསྡུས་པའི་ཁམས་གསུམ་སྟེ། དེ་ནི་མ་རིག་པས་སྤྲུལ་པའི་འཁྲུ༷ལ་ སྣ༷ང་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དོན་ལ་སྒྲོ༷་བཏ༷གས་པ་ཙ༵མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ན་གཉེན་པོ་ཡང་དག་ཡེ་ཤེས་ ཀྱིས་གཞོམ་དུ་{མེད་[ཡོད་]ཅིང་། རྣལ་འབྱོར་པའི་མངོན་སུམ
【現代漢語翻譯】 就像盲人一樣，孩子以前從未見過。十地（Bhumi，菩薩修行過程中的十個階段）的平等性智慧（Samahita-jnana）和佛陀的造作智慧（Abhisamskarika-jnana）也如實地親眼目睹了實相，既非外在也非內在，因此是『他性』（gzhan mtshan nyid pa）。『他』的主體如前所述，例如國王是人民的主體，但普通人也是『有法』（mtshan nyid pa）一樣。因此，意識就像盲人一樣看待實相的意義，而之前提到的自生智慧（Rangjung Yeshe）和十地等的造作的真實智慧，因為親眼目睹了實相的意義，所以依次很好地區分並展示了無明（Avidya）和智慧（Jnana）的差別。不僅如此，無明所變現的外內情器世間的一切法，都是虛幻的顯現，是輪迴所攝的法，而之前所說的『他』的主體和客體的智慧，是涅槃所攝的法，不是輪迴所攝的。這樣也很好地區分並展示了輪迴和涅槃的差別。 一般來說，對於輪迴和涅槃，有被貪嗔等垢染所染污的心是輪迴，與此分離的心是涅槃，如《善臂請問經》等中所說，方式很多，因為顧慮繁多所以沒有寫。生起次第（Utpattikrama）的修習等是世俗諦（Samvriti-satya），圓滿次第（Nispannakrama）甚深等是勝義諦（Paramartha-satya）。將非真實的本尊執著為本尊是顛倒的世俗諦，對此產生信解的凡夫的修習是真實的世俗諦。收攝次第（Pratyahara-krama）等圓滿次第甚深的對象，具足一切殊勝相的空性（Sunyata）是勝義諦的自相，通過修習的力量親眼目睹此殊勝空性的『他生智慧』（gzhan byung ye shes）是名言上的勝義諦，不是究竟的勝義諦實物。這樣很好地區分並展示了二諦（Satya-dvaya）的差別，我向如此教導的上師（Guru）頂禮。 通過這些，展示了內外他三者的二諦等的差別，也展示了三有（Triloka）這個詞的意義中的二諦差別，世俗諦的三有是輪迴所攝的三界（Tridhatu），因為這是無明所變現的虛幻顯現，所以在意義上只是假立安名，因此能被對治的真實智慧所摧毀，瑜伽士的現量。
【English Translation】 Like a blind man, a child has never seen before. The Samahita-jnana (平等性智慧) of the ten Bhumis (十地) and the Abhisamskarika-jnana (造作智慧) of the Buddhas also directly see the true nature of reality, being neither external nor internal, thus being 'other-characterized' (gzhan mtshan nyid pa). The subject of 'other' is as previously stated, for example, a king is the subject of the people, but ordinary people are also 'characterized' (mtshan nyid pa). Therefore, consciousness is like a blind man looking at the meaning of true reality, and the previously mentioned Rangjung Yeshe (自生智慧) and the Abhisamskarika-jnana (造作智慧) of the ten Bhumis etc., because they directly see the meaning of true reality, they clearly distinguish and show the difference between Avidya (無明) and Jnana (智慧) respectively. Moreover, all the phenomena of the external and internal world manifested by Avidya (無明) are illusory appearances, phenomena included in Samsara (輪迴), while the previously mentioned subject and object wisdom of 'other' are phenomena included in Nirvana (涅槃), not included in Samsara (輪迴). In this way, the difference between Samsara (輪迴) and Nirvana (涅槃) is also well distinguished and shown. Generally speaking, for Samsara (輪迴) and Nirvana (涅槃), the mind stained by defilements such as attachment is Samsara (輪迴), and the mind separated from it is Nirvana (涅槃), as stated in the 'Sagaramati Sutra' (善臂請問經) and others, there are many ways, but I have not written them due to concerns about complexity. The practice of Utpattikrama (生起次第) etc. is Samvriti-satya (世俗諦), and the profound Nispannakrama (圓滿次第) etc. is Paramartha-satya (勝義諦). Grasping a non-real deity as a deity is a reversed Samvriti-satya (世俗諦), and the practice of an ordinary person who has faith in it is a true Samvriti-satya (世俗諦). The object of the profound Nispannakrama (圓滿次第) such as Pratyahara-krama (收攝次第), the Sunyata (空性) that possesses all excellent aspects is the self-character of Paramartha-satya (勝義諦), and the 'other-born wisdom' (gzhan byung ye shes) that directly sees this excellent Sunyata (空性) through the power of practice is the nominal Paramartha-satya (勝義諦), not the ultimate Paramartha-satya (勝義諦) substance. In this way, the difference between the two Satyas (Satya-dvaya, 二諦) is well distinguished and shown, and I prostrate to the Guru (上師) who teaches in this way. Through these, the differences between the two Satyas (二諦) of the three external, internal, and other are shown, and the differences between the two Satyas (二諦) in the meaning of the word Triloka (三有) are also shown. The Samvriti-satya (世俗諦) of the three Lokas (三有) is the Tridhatu (三界) included in Samsara (輪迴), because this is an illusory appearance manifested by Avidya (無明), it is only a false establishment in meaning, therefore it can be destroyed by the antidote of true wisdom, and the direct perception of the yogi.
་ལ་སྣང་བའི་སྲིད་གསུམ་གྱིས་ རྣམ་པར་གསལ་བའི་སྟོང་གཟུགས་སོགས་ནི་དོ༷ན་ད༷མ་པའི་སྲི༷ད་གསུ༷མ་སྟེ། དེ་ཉིད་སེམས་ ཀྱི་རང་བཞིན་འོད་གསལ་ཡིན་པས་བདེ༷་བར་གཤེ༷གས་པའི་སྙི༷ང་པོ༷་ཡང་ཡིན་ལ། དེ་ཉིད་ ནི༵་གཉེན་པོས་གཞོ༷མ་དུ་མེ༷ད་དེ་ཡང་དག་པའི་སྙིང་བོ་མཐར་ཐུག་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། སྒོམ་ པ་པོའི་རྣལ་འབྱོར་བ་སོགས་ཀྱིས་རྟོག་པས་མ༷་བརྟ༷གས་ཤིང་ཤེས་པ་མ༷་འཁྲུ༷ལ་བའི་སྣ༷ང་ 3-133 བ༷་ཡིན་ནོ་ཞེ༵ས་ལེགས་པར་ཕྱེ༷་སྟེ༷་སྟོ༷ན་པར་མཛ༷ད་པའི་བླ༷་མ༷་དམ་པའི་ཞ༷བས་ལ༷་འདུ༵ད་དོ། ། དུས་འཁོར་རྩ་རྒྱུད་ལས། འཁོར་ལོ་སྲིད་གསུམ་ཀུན་ནས་དྭངས་པའོ། །ཞེས་པའོ། །ཞེས་ དང་། འགྲེལ་ཆེན་དྲི་མེད་འོད་དུ། སྲིད་པ་གསུམ་དང་དུས་གསུམ་པྲ་ཕབ་པ་དང་མཚུངས་ པའོ། །ཞེས་སོགས་ཀྱིས་དོན་དམ་གྱི་སྲིད་གསུམ་བསྟན་ཅིང་། ཡང་དེ་ཉིད་ལས། དེ་ལྟར་ རྒྱུད་དང་རྒྱུད་གཞན་ཐམས་ཅད་ལས་བརྗོད་པར་བྱ་བ་རྣམ་པ་གཉིས་ཏེ། གཅིག་ནི་འཇིག་ རྟེན་ཀུན་རྫོབ་ཀྱིས་ཡིན་ལ། གཉིས་པ་ནི་དོན་དམ་པའཽ། །གང་འཇིག་རྟེན་ཀུན་རྫོབ་ཀྱིས་ ཡིན་པ་དེ་ནི་ཁ་དོག་དང་ཕྱག་དང་མཚན་མ་དང་དབྱིབས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ཅན་ནོ། །གང་དོན་ དམ་པའི་བདེན་པས་བསྟན་པ་དེ་ནི། ཁ་དོག་དང་ཕྱག་དང་མཚན་མ་དང་དབྱིབས་དང་བྲལ་ བའོ། །འདི་དག་ལས་གང་འཇིག་རྟེན་ཀུན་རྫོབ་ཀྱིས་བསྟན་པ་དེ་ནི་ཕྱི་དང་ནང་ལ་འཇིག་ རྟེན་པའི་དངོས་གྲུབ་སྒྲུབ་པའི་སླད་དུ་རང་གི་སེམས་ཀྱིས་ཡོངས་སུ་བརྟགས་པའི་ཆོས་ཏེ་ འཇིག་རྟེན་པའི་དངོས་གྲུབ་ཀྱི་འབྲས་བུ་སྟེར་བར་བྱེད་པའོ། །གང་དོན་དམ་པའི་བདེན་ པས་བསྟན་པ་དེ་ནི་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པ་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་མཆོག་དང་ལྡན་པ་ཕྱག་ རྒྱ་ཆེན་པོའི་དངོས་གྲུབ་སྒྲུབ་པའི་སླད་དུ་རང་གི་སེམས་ཀྱིས་ཡོངས་སུ་{བརྟགས[བཏགས་ ]པའི་ཆོས་དང་བྲལ་བ་གཞོན་ནུ་མ་རྣམས་ཀྱིས་མེ་ལོང་ལ་སོགས་པ་ལ་པྲ་ཕབ་པ་བཞིན་ དུ་རྣལ་འབྱོར་བ་རྣམས་ཀྱི་རང་གི་སེམས་ཀྱི་འོད་གསལ་མངོན་སུམ་དུ་ནམ་མཁའ་ལ་སྣང་ བ་འདོད་པའི་དོན་གྱི་འབྲས་བུ་སྟེར་བ་སྟེ་འབྲས་བུ་ནི་འགྱུར་བ་མེད་པའི་བདེ་བ་ཡེ་ཤེས་ ཀྱི་སེམས་སོ། །ཞེས་སོགས་མང་ངོ་། །ཁྱད་པར་སྔགས་དང་མཐུན་པར་བསྟོད་པའོ། །ཞེས་ མཆན་བུར་ཡོད་དོ།། །། ༈ འཁོར་ལོ་གསུམ་ཀའི་དགོངས་དོན་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པར་རྟོགས་ནས་སྟོན་པའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་བླ་མ་ལ་གུས་པས་འདུད་པ། ༈ གསུམ་པ་ནི། སྔར་ཆོས་འཁོར་གསུམ་པོ་སོ་སོའི་དགོངས་དོན་བསྟན་པར་བཤད་པ་ ལྟར། མྱང་འདས་ཆེན་པོའི་མདོར་རིགས་ཀྱི་བུ་གཞན་ཡང་སྔོན་ཝཱ་རཱ་ཎ་སཱིར་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ 3-134 ལོ་བསྐོར་བ་ན། མི་རྟག་པ་དང་། སྡུག་བསྔལ་བ་དང་། སྟོང་བ་དང་། བདག་མེད་པ་བསྟན་ ཏོ། །ཞེས་གསུངས་ཏེ། དེས་ན་འདུས་བྱས་ཐམས་ཅད་མི་རྟག་པ་ཟག་
【現代漢語翻譯】 如所顯現的三有（藏文：སྲིད་གསུམ་，含義：三界），以及完全顯現的空色等，是勝義諦的三有。因為這本身就是心性的光明，所以也是善逝（藏文：བདེ༷་བར་གཤེ༷གས་པ，含義：佛）的精華（藏文：སྙི༷ང་པོ༷་，含義：佛性）。這本身是任何對治都無法摧毀的，因為這是究竟的真實精華。瑜伽士等修行者，以不分別、不迷亂的顯現來很好地開顯和教導，我向這位至尊上師（藏文：བླ༷་མ༷་དམ་པ，含義：神聖的上師）的蓮足（藏文：ཞ༷བས་ལ༷་，含義：腳）敬禮！ 《時輪根本續》（藏文：དུས་འཁོར་རྩ་རྒྱུད）中說：『輪（藏文：འཁོར་ལོ，含義：法輪）是三有中完全清凈的。』《無垢光大疏》（藏文：འགྲེལ་ཆེན་དྲི་མེད་འོད་）中說：『與三有和三時（過去、現在、未來）的顯現相同。』等等，這些都顯示了勝義諦的三有。此外，在同一部經中還說：『因此，在所有續部和續部之外，有兩種應該表達的方式：一種是世俗諦（藏文：ཀུན་རྫོབ，含義：相對真理），另一種是勝義諦（藏文：དོན་དམ，含義：絕對真理）。凡是以世俗諦存在的事物，都具有顏色、手印、相和形狀的特徵。凡是以勝義諦的真理顯示的事物，都脫離了顏色、手印、相和形狀。在這些事物中，凡是以世俗諦顯示的事物，都是爲了成就外在和內在的世間成就，由自己的心完全分別的法，它們能給予世間的成就之果。凡是以勝義諦的真理顯示的事物，都是爲了成就超越世間、具足一切殊勝的大手印（藏文：ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ，含義：大手印）成就，與由自己的心完全分別的法相分離，就像少女們在鏡子等物上顯現影像一樣，瑜伽士們自己心性的光明直接顯現在虛空中，給予想要之事的果，這個果就是不變的安樂，是智慧的心。』等等，還有很多。 特別是在註釋中說：『與咒語相符的讚頌。』 因此，通過理解三個法輪（藏文：འཁོར་ལོ་གསུམ，含義：法輪）的真實含義並如實地展示它們的原因，我以敬意向我的上師頂禮。 第三點是，正如之前所說，要展示三個法輪各自的含義。正如《大涅槃經》（藏文：མྱང་འདས་ཆེན་པོའི་མདོར）中所說：『善男子，此外，在過去于瓦拉納西（藏文：ཝཱ་རཱ་ཎ་སཱིར，含義：古印度城市）轉法輪時，我宣說了無常（藏文：མི་རྟག་པ，含義：無常）、痛苦（藏文：སྡུག་བསྔལ་བ，含義：苦）、空性（藏文：སྟོང་བ，含義：空）和無我（藏文：བདག་མེད་པ，含義：無我）。』因此，所有和合的事物都是無常的。
【English Translation】 The three realms (Tibetan: སྲིད་གསུམ་, Meaning: three realms) as they appear, and the empty forms that are fully manifest, are the three realms of ultimate truth. Because this itself is the clear light of the nature of mind, it is also the essence of the Sugata (Tibetan: བདེ༷་བར་གཤེ༷གས་པ, Meaning: Buddha). This itself is indestructible by any antidote, because it is the ultimate true essence. Yogis and other practitioners, with appearances that are non-conceptual and non-deluded, well reveal and teach, I bow to the feet (Tibetan: ཞ༷བས་ལ༷་, Meaning: feet) of this supreme Guru (Tibetan: བླ༷་མ༷་དམ་པ, Meaning: holy Guru)! In the Kalachakra Root Tantra (Tibetan: དུས་འཁོར་རྩ་རྒྱུད) it says: 'The wheel (Tibetan: འཁོར་ལོ, Meaning: wheel) is completely pure in all three realms.' In the Great Commentary Stainless Light (Tibetan: འགྲེལ་ཆེན་དྲི་མེད་འོད་) it says: 'It is the same as the appearance of the three realms and the three times (past, present, future).' And so on, these show the three realms of ultimate truth. Furthermore, in the same scripture it says: 'Therefore, in all the tantras and beyond the tantras, there are two ways to express: one is conventional truth (Tibetan: ཀུན་རྫོབ, Meaning: relative truth), and the other is ultimate truth (Tibetan: དོན་དམ, Meaning: absolute truth). Whatever exists by conventional truth has the characteristics of color, hand gestures, signs, and shapes. Whatever is shown by the truth of ultimate truth is free from color, hand gestures, signs, and shapes. Among these, whatever is shown by conventional truth is a dharma that is fully conceptualized by one's own mind in order to accomplish worldly achievements, both outer and inner, and they give the fruit of worldly achievements. Whatever is shown by the truth of ultimate truth is transcendent of the world, possessing all kinds of excellence, separated from dharmas that are fully conceptualized by one's own mind in order to accomplish the great seal (Tibetan: ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ, Meaning: Mahamudra) achievement, just as young women manifest images on mirrors and so on, the clear light of the yogis' own minds directly appears in the sky, giving the fruit of the desired meaning, and that fruit is unchanging bliss, the mind of wisdom.' And so on, there are many. Especially in the commentary it says: 'Praise that is in accordance with mantra.' Therefore, by understanding the true meaning of the three wheels (Tibetan: འཁོར་ལོ་གསུམ, Meaning: Dharmachakra) and the reason for showing them as they are, I bow with reverence to my Guru. The third point is, as mentioned before, to show the meaning of each of the three wheels. As it says in the Great Nirvana Sutra (Tibetan: མྱང་འདས་ཆེན་པོའི་མདོར): 'Son of good family, furthermore, in the past when I turned the wheel of Dharma in Varanasi (Tibetan: ཝཱ་རཱ་ཎ་སཱིར, Meaning: ancient Indian city), I taught impermanence (Tibetan: མི་རྟག་པ, Meaning: impermanence), suffering (Tibetan: སྡུག་བསྔལ་བ, Meaning: suffering), emptiness (Tibetan: སྟོང་བ, Meaning: emptiness), and selflessness (Tibetan: བདག་མེད་པ, Meaning: no-self).' Therefore, all compounded things are impermanent.
བཅས་ཐམས་ཅད་ སྡུག་བསྔལ། ཆོས་ཐམས་ཅད་རྟག་པ་གཅིག་པུའི་གང་ཟག་གི་བདག་མེད་ཅིང་། དེས་དབང་ བསྒྱུར་བྱའི་བདག་གི་བས་ཀྱང་སྟོང་ཞེས་སོགས་ཆོས་འཁོར་དང་པོ་བདེ༷ན་པ༷་བཞི༷་ཡི༷་ཆོ༷ས་ ཀྱི༷་འཁོ༷ར་ལོ༷འི་དགོངས་དོན་སྟོན་པར་མཛད་པ་ད༵ང་། ཆོས་ཐམས་ཅད་དོན་དམ་པར་ངོ་བོ་ ཉིད་མེད་ཅིང་མ་སྐྱེས་མ་འགགས་ཞེས་སོགས་ཆོས་རྣམས་ཀྱི་རང་དང་སྤྱིའི་མཚ༷ན་ཉི༷ད་དོན་ དམ་དུ་བདེན་པ་མེ༷ད་པར་སྟོན་པ༷འི་ཆོ༷ས་ཀྱི༷་འཁོ༷ར་ལོ༷་གཉིས་པའི་དགོངས་དོན་སྟོན་པར་ མཛད་པ་ད༵ང་། ཀུན་རྫོབ་ཐམས་ཅད་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ཀྱི་དོན་དམ་དུ་མེད་ལ། ཆོས་རྣམས་ཀྱི་དེ་ བཞིན་ཉིད་སོགས་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ཀྱི་དོ༷ན་ད༷མ་དུ་བདེན་པར་ཡོད་དོ་ཞེས་རྣ༷མ་པར་ངེ༷ས་པ་སྟེ་ བྱེ་བྲག་ཏུ་ཕྱེ་ནས་གསལ་བར་གཏན་ལ་ཕབ་པའི་ཆོ༷ས་ཀྱི༷་འཁོ༷ར་ལོ༷་གསུམ་པ་ཡི༵་དགོ༷ངས་ པ༷འི་དོན་ལེགས་པར་སྟོ༷ན་པར་མཛ༷ད་པའི་བླ༷་མ༷་དམ་པའི་ཞ༷བས་ལ༷་གུས་པར་འདུ༵ད་དོ། ། ཡང་ཉོན་མོངས་པའི་ནད་སེལ་བའི་{བཀའ་}འཁོ༷ར་ལོ༷་རི༷མ་པ་གསུ༷མ་གྱི་བདུ༷ད་རྩི༷འི་ཆུ༷་ རྒྱུ༷ན་གྱི༵ས་སྐལ་བ་དང་ལྡན་པའི་གདུལ་བྱའི་སེམས་རྒྱུད་ཀྱི་ར༷གས་པ༷་དང་ཕྲ༷་བ༷་དང་ཤི༷ན་ ཏུ༷་ཕྲ༷་བ༷་ཡི༵་དྲི༷་མ༷་གསུ༷མ་སྦྱ༷ངས་ནས་དྲི་མ་ཐམས་ཅད་དང་བྲལ་བའི་ཆོ༷ས་ཀྱི་སྐུ༷འི་རི༷ན་ཆེ༷ན་ མཆོ༵ག (དྲི༷་བྲ༷ལ་)ཐོ༷བ་པར་མཛ༷ད་པའི་བླ༷་མ༷་དམ་པའི་ཞ༷བས་ལ༷་འདུ༵ད་དོ།། །། ༈ དྲི་མ་གསུམ་སེལ་ཚུལ་ནི། འཁོར་ལོ་དང་བོས་གང་ཟག་གི་བདག་ཏུ་རྨོངས་པའི་དྲི་ མ་སེལ། གཉིས་པས་གཟུང་འཛིན་སོགས་འདུས་བྱས་ཀྱི་དངོས་པོ་བདེན་པར་[ཡོད་པར་] རྨོངས་པའི་དྲི་མ་སེལ། གསུམ་པ་དོན་དམ་དུ་ཡོད་མེད་དུ་ལེགས་པར་ཕྱེ་ནས་བསྟན་པས་ དོན་དམ་པར་ཅི་ཡང་མེད་པར་རྨོངས་པའི་དྲི་མ་སེལ་ལོ། ། ཡང་རྡུལ་ཕྲ་རབ་སོགས་ཕྱི་རོལ་གྱི་དོ༷ན་བདེན་པར་སྨྲ༷་བའི་གང་ཟག་རྣ༷མས་ལ༷་ཐོས་ 3-135 བསམ་གྱི་རིགས་པས་དཔྱད་ན་ཕྱི་རོལ་གྱི་དོན་མེད་ཀྱི་ཁམས་གསུམ་པོ་སེམས་ཙམ་མོ་ཞེས་ {ཁམས་གསུམ་}ཐ༷མས་ཅ༷ད་སེ༷མས་སུ༷་སྟེ་རྣམ་ཤེས་སམ་རྣམ་ཤེས་ཀྱི་སྣང་བ་ཙམ་དུ་སྟོ༵ན་ ཏེ། ས་བཅུ་བའི་མདོ་ལས་ཀྱང་། ཀྱེ་རྒྱལ་བའི་སྲས་དག་ཁམས་གསུམ་པོ་འདི་དག་ནི་སེམས་ ཙམ་མོ། །ཞེས་ཏེ། དེའི་འགྲེལ་བར། དབྱིག་གཉེན་གྱིས། སེམས་དེ་ཡང་འདིར་མཚུངས་ པར་ལྡན་པ་དང་བཅས་པའོ། །ཙམ་ཞེས་སྨོས་པ་ནི་དོན་དགག་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་སོ། །དེ་ ལྟར་བསྟན་པས་ཕྱི་རོལ་གྱི་[དོན་མེད་ཀྱང་]དོན་དུ་སྣང་བ་ན་སེ༷མས་སུ༷་བདེན་པར་ཞེ༷ན་ པར་གྱུར་པའི་གང་ཟག་ལ་ཕྱི་ནང་གི་དངོས་པོ་ཐམས་ཅད་དོན་དམ་པར་སྟོང་བ་ཡིན་པས་ དོན་དམ་པར་ཅི་ཡང་མ་གྲུབ་པ་མེད་པས། མཉམ་བཞག་གི་ངོ་ལ༷་སྣང་བ་གང་ཡང་མེད་ ཅིང་འགའ་ཡང་མཐོང་བ་མེད་ཅེས་སྣ༷ང་མེ༷ད་དབུ༷་མ༷་སྟོ༵ན
【現代漢語翻譯】 所有這一切都是痛苦。一切法都無有恒常不變的補特伽羅之我，也無有能被其所支配的自在之我。如是等等，您善巧地闡釋了初轉法輪，即四聖諦之法輪的深意。 一切法在勝義諦中無自性，不生不滅。如是等等，您善巧地闡釋了諸法自相和共相在勝義中皆無有諦實的第二法輪的深意。 一切世俗皆非真實，唯有法性等在勝義中真實存在。如是等等，您善巧地闡釋了通過辨別而明確建立的第三法輪的深意。 我對如此善妙地闡釋三轉法輪深意的至尊上師恭敬頂禮！ 此外，您以能消除煩惱之疾的三轉法輪之甘露法流，洗滌具緣所化眾生心相續中粗、細、極細的三垢，使之獲得遠離一切垢染的法身無上珍寶（離垢）。我對如此成就的至尊上師恭敬頂禮！ 消除三垢之法：初轉法輪消除對補特伽羅之我的愚昧之垢；二轉法輪消除對蘊等有為法諦實存在的愚昧之垢；三轉法輪通過對勝義有無的善巧辨別，從而消除對勝義中一無所有的愚昧之垢。 此外，對於執著極微等外境為實有的眾生，通過聞思之理進行觀察，揭示外境皆空，三界唯心，即一切（三界，khams gsum）皆是心（སེམས་སུ，sems su），唯是心識或心識之顯現。 如《十地經》云：『諸佛子！此三界唯是心。』 對此，世親在註釋中說：『此心亦與此處相似而有。』言『唯』者，為遣除外境之故。 如是宣說，雖無外境，然于顯現為外境之心，若執著為實有，則內外諸法在勝義中皆是空性，無有任何成立，于等持中，任何顯現皆不存在，任何事物皆不可見，此即無相中觀。
【English Translation】 All these are suffering. All dharmas are without a permanent single person-self, and also without a self to be controlled. Thus and so on, you skillfully explained the first turning of the Dharma wheel, the profound meaning of the four noble truths. All dharmas are without inherent existence in the ultimate truth, neither arising nor ceasing. Thus and so on, you skillfully explained the second turning of the Dharma wheel, which shows that the self-characteristics and general characteristics of all dharmas are not true in the ultimate truth. All conventional truths do not exist in the ultimate truth of suchness, but the suchness of dharmas and so on truly exists in the ultimate truth of suchness. Thus and so on, you skillfully explained the third turning of the Dharma wheel, which is clearly established through differentiation. I respectfully bow to the feet of the supreme guru who so excellently explained the profound meaning of the three turnings of the Dharma wheel! Furthermore, you wash away the three stains of coarse, subtle, and extremely subtle in the mindstreams of the fortunate disciples with the nectar stream of the three turnings of the Dharma wheel, which cures the disease of afflictions, and enable them to obtain the supreme jewel of the Dharmakaya (stainless), which is free from all stains. I bow to the feet of the supreme guru who accomplished this! The method of eliminating the three stains: the first turning of the wheel eliminates the stain of ignorance of the person-self; the second eliminates the stain of ignorance of the truth of compounded phenomena such as grasping and being grasped; the third eliminates the stain of ignorance of the non-existence of anything in the ultimate truth by clearly distinguishing between existence and non-existence in the ultimate truth. Furthermore, for those who assert that external objects such as atoms are truly existent, by examining with the reasoning of hearing and thinking, it is revealed that external objects are empty, and the three realms are only mind, that is, all (three realms, khams gsum) are only mind (སེམས་སུ，sems su), only consciousness or the appearance of consciousness. As the Sutra of the Ten Bhumis says: 'O sons of the Victorious Ones! These three realms are only mind.' To this, Vasubandhu said in the commentary: 'This mind is also similar and possessed here.' The word 'only' is stated to eliminate external objects. As it is taught, although there are no external objects, if one clings to the mind that appears as external objects as truly existent, then all internal and external phenomena are empty in the ultimate truth, and nothing is established in the ultimate truth. In equanimity, there is no appearance and nothing is seen, this is the non-appearing Middle Way.
་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ་གཟུགས་ནས་རྣམ་ མཁྱེན་གྱི་བར་མེད་ཅེས་སོགས་དང་། འགག་པ་མཐོང་བ་མེད་པ་ནི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་མཐོང་བའོ། ། ཞེས་དང་། ཀླུ་སྒྲུབ་ཀྱིས། མ་མཐོང་བ་ཉིད་དེ་མཐོང་བར། །ཤིན་ཏུ་ཟབ་པའི་མདོ་ལས་ གསུངས། །ཞེས་ཏེ། དེ་དག་ནི་དགོངས་པ་ཅན་ཏེ་རེ་ཞིག་གདུལ་བྱ་དྲང་བའི་དོན་ཏོ། །དེ་ ལྟར་བསྟན་པ་ལ་བརྟེན་ནས་དོན་དམ་པར་ཅི་ཡང་གྲུབ་པ་མེད་ཅིང་ཐེག་ཆེན་འཕགས་པའི་ མཉམ་བཞག་གི་ངོ་ན་སྣ༷ང་བ་ཅི་ཡང་མེ༷ད་དེ། སྤྲོས་བྲལ་ཙམ་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཞེན་ཅིང་སྨྲ༷་བའི་ གང་ཟག་རྣམས་ལ༷་ཐེག་ཆེན་གྱི་མཉམ་བཞག་གི་སོ་སོར་རང་རིག་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་སྒྲོ་སྐུར་དང་ བྲལ་བའི་ཡང་དག་པའི་དེ་བཞིན་ཉིད་མངོན་སུམ་དུ་སྣང་ནས་གཟིགས་པའི་ཕྱིར་ན་ཡ༷ང་ ད༷ག་སྣ༷ང་བ༷་ཡི༵་དབུ༷་མ༷་མཚན་ཉིད་པའམ་དམིགས་བཅས་ཀྱི་སྟོང་ཉིད་ཟབ་མོ་སྟོ༷ན་པར་ མཛ༷ད་པའི་བླ༷་མ༷་དམ་པའི་ཞ༷བས་ལ༷་འདུ༵ད་དོ། །མངོན་རྟོགས་རྒྱན་ལས། འདི་ལ་བསལ་ བྱ་ཅི་ཡང་མེད། །གཞག་པར་བྱ་བ་ཅུང་ཟད་མེད། ། ཡང་དག་ཉིད་ལ་ཡང་དག་ལྟ། །ཡང་དག་མཐོང་ན་རྣམ་པར་གྲོལ། །ཞེས་དང་། ཆོས་ 3-136 དབྱིངས་རང་བཞིན་གང་ཡིན་དེ་རྟོགས་པ། །མཉམ་པར་བཞག་པའི་རྣལ་འབྱོར་པ་ཡིས་ མཐོང་། །ཞེས་དང་། སོ་སོར་རང་རིག་ཡེ་ཤེས་སྤྱོད་ཡུལ་བ། །དུས་གསུམ་རྒྱལ་བའི་ཡུམ་ལ་ ཕྱག་འཚལ་ལོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །རྗེ་བཙུན་འཇམ་དཔལ་གྱིས་མཛད་པའི་རང་གི་ལྟ་བའི་ འདོད་པ་མདོར་བསྟན་པར། ཕུང་པོ་རྣམ་དཔྱད་སྟོང་ཉིད་ནི། །ཆུ་ཤིང་ཇི་བཞིན་སྙིང་བོ་མེད། ། རྣམ་པ་ཀུན་གྱི་མཆོག་ལྡན་པའི། །སྟོང་ཉིད་དེ་ལྟར་འགྱུར་མ་ཡིན། །སྐྱེ་བ་མེད་ཅིང་འགག་ མེད་པའི། །ཤེས་བྱ་གང་ཞིག་འདིར་མཐོང་བ། །སྟོང་ཉིད་མཐོང་བའི་སྟོང་པ་ཉིད། །ཕུང་ རྣམས་རྣམ་པར་དཔྱད་པ་མིན། །ཞེས་སོ། །གཞན་ཡང་། འབྲས་བུ་བདེ་བ་དང་སྡུག་བསྔལ་ ལ་སོགས་པ་འདི་རྣམས་བྱེད་པ་པོ་གང་ཟག་གི་བདག་གམ་གཙོ་བོའམ་དབང་ཕྱུག་སོགས་ ཁོ་ནས་བྱས་པར་འདོད་པ་རྣམས་དང་ཕྱི་དང་ནང་ལ་སོགས་པ་ཁོ་ནས་བྱས་པར་འཛིན་པའི་ གདུལ་བྱ་དབང་པོ་དམ༷ན་པ༷་རྣ༷མས་ལ༷་ལས་དཀར་བ་ལས་འབྲས་བུ་དཀར་བ། ལས་ནག་ པ་ལས་འབྲས་བུ་ནག་པ། ལས་འདྲེས་མ་ལས་འབྲས་བུ་འདྲེས་མར་འབྱུང་བའི་ཕྱིར། ལས་ རྒྱུ༷་འབྲ༷ས་བདེན་ཞིང་བསླུ་བ་མེད་པའི་ཆོས་སྟོན་པར་མཛད་དེ། ལས་དགེ་བ་བསྒྲུབ་ཅིང་ མི་དགེ་བ་སྤོང་བ་ལ་སྦྱོར་བར་མཛད་དོ། །ཙམ་ཞེས་པ་ནི་གང་ཟག་གི་བདག་དང་གཙོ་བོའི་ སོགས་བྱེད་པ་པོ་མེད་ཀྱི་རྒྱུ་འབྲས་ལ་སོགས་པའི་ཆོ༷ས་ཙ༷མ་མོ་ཞེས་སྟོ༵ན་པའམ། ཡང་ན་ ཙམ་ཞེས་པས་ལས་རྒྱུ་འབྲས་སོགས་ཆོས་ཐམས་ཅད་བདེན་པའི་རང་བཞིན་མེད་ཅེས་མ་ བསྟན་ཏེ་རེ་ཞིག་དོན་དུ་མི་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཇི་ལྟར་བསྟན་ན་མཚམས་མེད་ཉེ་བའི་ མཚམས་མེད་སོགས་ནི་རྣམ་སྨི
【現代漢語翻譯】 例如，『從色蘊到一切智智之間沒有間隔』等等，以及『斷滅的不可見性即是真如的可見性』。正如龍樹菩薩所說：『未見即見，甚深經中所說。』這些都是有密意的，暫時是爲了引導所化眾生。如此教導之後，有些人執著並宣稱：『勝義諦中沒有任何事物成立，大乘聖者的等持境界中沒有任何顯現，僅僅是離戲而已。』對於這些人，爲了讓他們能夠現量見到遠離增益損減的自證智，以及大乘等持的真實如性，所以宣說了具有真實顯現的、不落兩邊的中觀，或者具有相狀的甚深空性。我向這些至尊上師頂禮。如《現觀莊嚴論》所說：『於此無須除，無少可安立，正觀真實性，見真即解脫。』以及『證悟法界自性者，瑜伽行者等持見。』以及『自證智慧所行境，三世佛母我敬禮。』等等。至尊文殊菩薩所著的《自宗要義略說》中說：『蘊聚分析空性理，如水草木無實義，然具一切勝妙相，空性如是無變異。無生無滅所知法，若能於此如實見，見空即是空性理，非是分析諸蘊聚。』此外，對於那些認為苦樂等果報是由作者人我、自在天等所造，或者內外等所造的根器低劣的所化眾生，爲了讓他們明白善業產生樂果，惡業產生苦果，混合業產生混合果，業因果真實不虛，從而引導他們行善斷惡，所以宣說業果之理。『唯』字的意思是，沒有作者人我、自在天等，只有業因果等法。或者，『唯』字並非是否定業因果等一切法的真實性，因為那樣做暫時沒有意義。如何教導呢？例如，五無間罪、近五無間罪等都是異熟果報。 例如，『色蘊乃至一切智智之間沒有間隔』等等，以及『斷滅的不可見性即是真如的可見性』。正如龍樹菩薩所說：『未見即見，甚深經中所說。』這些都是有密意的，暫時是爲了引導所化眾生。如此教導之後，有些人執著並宣稱：『勝義諦中沒有任何事物成立，大乘聖者的等持境界中沒有任何顯現，僅僅是離戲而已。』對於這些人，爲了讓他們能夠現量見到遠離增益損減的自證智，以及大乘等持的真實如性，所以宣說了具有真實顯現的、不落兩邊的中觀，或者具有相狀的甚深空性。我向這些至尊上師頂禮。如《現觀莊嚴論》所說：『於此無須除，無少可安立，正觀真實性，見真即解脫。』以及『證悟法界自性者，瑜伽行者等持見。』以及『自證智慧所行境，三世佛母我敬禮。』等等。至尊文殊菩薩所著的《自宗要義略說》中說：『蘊聚分析空性理，如水草木無實義，然具一切勝妙相，空性如是無變異。無生無滅所知法，若能於此如實見，見空即是空性理，非是分析諸蘊聚。』此外，對於那些認為苦樂等果報是由作者人我、自在天等所造，或者內外等所造的根器低劣的所化眾生，爲了讓他們明白善業產生樂果，惡業產生苦果，混合業產生混合果，業因果真實不虛，從而引導他們行善斷惡，所以宣說業果之理。『唯』字的意思是，沒有作者人我、自在天等，只有業因果等法。或者，『唯』字並非是否定業因果等一切法的真實性，因為那樣做暫時沒有意義。如何教導呢？例如，五無間罪、近五無間罪等都是異熟果報。
【English Translation】 For example, 'There is no gap between form and omniscience,' and 'Seeing the cessation of visibility is seeing the suchness itself.' As Nāgārjuna said, 'Not seeing is seeing, as stated in the profound sutras.' These are all intentional, temporarily for guiding disciples. After teaching in this way, some people cling to and declare, 'In ultimate truth, nothing is established, and in the samadhi of great vehicle noble ones, there is no appearance, only freedom from elaboration.' For these people, in order for them to directly see the self-aware wisdom free from exaggeration and diminution, and the true suchness of great vehicle samadhi, the Madhyamaka with true appearance, or the profound emptiness with characteristics, is taught. I prostrate to these venerable gurus. As the Abhisamayalankara says, 'In this, there is nothing to be removed, nothing to be established, seeing the true reality, seeing the truth is liberation.' And 'Those who realize the nature of dharmadhatu, see it in the samadhi of yogis.' And 'I prostrate to the mother of the Buddhas of the three times, the object of self-aware wisdom.' etc. In the Summary of One's Own Viewpoints by Jetsun Jampal, it says, 'Analyzing the aggregates, emptiness is like water and trees, without essence, but possessing all excellent aspects, emptiness is unchanging. Whatever knowable is seen here as unborn and unceasing, seeing emptiness is the nature of emptiness, not analyzing the aggregates.' Furthermore, for those disciples of inferior faculties who believe that the results of happiness and suffering are caused by a self, a lord, or a creator, or by external and internal factors, in order to make them understand that white deeds produce white results, black deeds produce black results, and mixed deeds produce mixed results, and that the law of cause and effect is true and infallible, they are taught the Dharma of cause and effect, and encouraged to engage in virtuous deeds and abandon non-virtuous deeds. The word 'only' means that there is no agent such as a self or a lord, but only the Dharma of cause and effect. Or, the word 'only' does not deny the truth of all dharmas such as cause and effect, because that would be meaningless for the time being. How is it taught? For example, the five inexpiable sins, the near five inexpiable sins, etc., are all results of maturation. For example, 'There is no gap between form and omniscience,' and 'Seeing the cessation of visibility is seeing the suchness itself.' As Nāgārjuna said, 'Not seeing is seeing, as stated in the profound sutras.' These are all intentional, temporarily for guiding disciples. After teaching in this way, some people cling to and declare, 'In ultimate truth, nothing is established, and in the samadhi of great vehicle noble ones, there is no appearance, only freedom from elaboration.' For these people, in order for them to directly see the self-aware wisdom free from exaggeration and diminution, and the true suchness of great vehicle samadhi, the Madhyamaka with true appearance, or the profound emptiness with characteristics, is taught. I prostrate to these venerable gurus. As the Abhisamayalankara says, 'In this, there is nothing to be removed, nothing to be established, seeing the true reality, seeing the truth is liberation.' And 'Those who realize the nature of dharmadhatu, see it in the samadhi of yogis.' And 'I prostrate to the mother of the Buddhas of the three times, the object of self-aware wisdom.' etc. In the Summary of One's Own Viewpoints by Jetsun Jampal, it says, 'Analyzing the aggregates, emptiness is like water and trees, without essence, but possessing all excellent aspects, emptiness is unchanging. Whatever knowable is seen here as unborn and unceasing, seeing emptiness is the nature of emptiness, not analyzing the aggregates.' Furthermore, for those disciples of inferior faculties who believe that the results of happiness and suffering are caused by a self, a lord, or a creator, or by external and internal factors, in order to make them understand that white deeds produce white results, black deeds produce black results, and mixed deeds produce mixed results, and that the law of cause and effect is true and infallible, they are taught the Dharma of cause and effect, and encouraged to engage in virtuous deeds and abandon non-virtuous deeds. The word 'only' means that there is no agent such as a self or a lord, but only the Dharma of cause and effect. Or, the word 'only' does not deny the truth of all dharmas such as cause and effect, because that would be meaningless for the time being. How is it taught? For example, the five inexpiable sins, the near five inexpiable sins, etc., are all results of maturation.
ན་མྱོང་བར་ངེས་པའི་ལས་ཡིན་པས། དེའི་རྣམ་སྨིན་གྱི་ འབྲས་བུ་ཉམས་སུ་མྱོང་བར་རྐྱེན་གང་གིས་ཀྱང་མི་འཛད་དེ། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་ཀྱང་ སྔོན་མི་ནག་མདུང་ཐུང་ཅན་བསད་པས་སངས་རྒྱས་ནས་ཀྱང་ཞབས་ལ་སེང་ལྡེང་གི་ཚལ་བ་ ཟུག་པ་དང་། སྔོན་དྲང་སྲོང་ཞིག་གི་འཁོར་ཕྱེ་བས་སངས་རྒྱས་ནས་ཀྱང་དགེ་འདུན་གྱི་དབྱེན་ 3-137 བྱུང་བ་ལ་སོགས་པ་རྒྱ་ཆེར་གསུངས་པ་ལྟར་རོ། །དེ་ལྟར་བསྟན་པ་ལ་བརྟེན་ནས་རྒྱུ་འབྲས་ ལ་སོགས་པའི་ཆོས་ཐམས་ཅད་དོན་དམ་དུ་བདེན་པར་ཡོ༷ད་པར་འཛི༷ན་པ་ཅ༷ན་གྱི་གང་ ཟག་རྣམས་ལ༷་དེ་འདྲའི་ཆོས་ཐ༷མས་ཅ༷ད་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ཀྱི་དོན་དམ་པར་བདེན་པའི་ངོ་བོས་ སྟོ༷ང་པ༷འི་ཕྱིར་ན། དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ཀྱི་དོན་དམ་པར་བདེན་པའི་རང་བཞིན་མེད་དོ་ཞེས་སྟོ༵ན་ཏེ། གཟུགས་སྟོང་པ་ཉིད་དོ། །ཞེས་སོགས་ནས་ཆོས་ཐམས་ཅད་སྟོང་པ་ཉིད་དུ་རྒྱ་ཆེར་བསྟན་པ་ ལྟར་རོ། །དེ་དག་གི་དོན་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་ཆོས་ཐམས་ཅད་དོན་དམ་པར་བདེན་པའི་རང་བཞིན་ མེད་པ་ལ་དགོངས་པ་ཡིན་ན་ཡང་། དེ་ཁོང་དུ་མ་ཆུད་དེ་ཐམས་ཅད་སྤྲོས་བྲལ་ཡིན་པས་ཅི་ ཡང་གྲུབ་པ་མེད་ཅེས། ཁྱད་པར་གྱི་ཚིག་གང་ཡང་མ་སྦྱར་བར་ཅི་ཡང་གྲུབ་པ་མེད་ཅེས་ཅང་ མེད་དུ་སྨྲ་བའམ། དོན་དམ་ཆོས་སྐུ་དང་དེ་བཞིན་ཉིད་སོགས་ཀྱང་དོན་དམ་དུ་གྲུབ་པ་མེད་ པས་ན་ཅི་ཡང་གྲུབ་པ་མེད་ཅེས་དོན་དམ་ཅ༷ང་མེ༷ད་སྨྲ༷་བའི་གང་ཟག་རྣམས་ལ༷་རང་བཞིན་ འགྱུར་མེད་འོ༷ད་གས༷ལ་བདེ༷་གཤེ༷གས་ཀྱི༵་སྙི༷ང་པོ༷་དོན་དམ་ཆོས་སྐུ་ནི་རྟག་ཏུ་གནས་སོ་ཞེས་ ལེགས་པར་སྟོ༷ན་པར་མཛ༷ད་པའི་བླ༷་མ༷་དམ་པའི་ཞ༷བས་ལ༷་འདུ༵ད་དོ། །དེ་ཡང་གསེར་འོད་ དམ་པའི་མདོར། ཆོས་ཀྱི་སྐུ་འདི་རང་གི་ངོ་བོ་ཉིད་ལ་བརྟེན་པས་རྟག་པ་ཞེས་བྱའོ། །བདག་ ཅེས་བྱའོ། །ཏིང་ངེ་འཛིན་ཆེན་པོ་ལ་བརྟེན་པས་ན་བདེ་བ་ཞེས་བྱའོ། །ཡེ་ཤེས་ཆེན་པོ་ལ་ བརྟེན་པས་ན་རྣམ་པར་དག་པ་ཞེས་བྱ་སྟེ། དེའི་ཕྱིར་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་རྟག་པར་བདེ་བ་ དང་རྣམ་པར་དག་པ་ལ་མངའ་བརྙེས་ཤིང་བཞུགས་པ་ཞེས་སོགས་དང་། སྙིང་པོའི་མདོར། རིགས་ཀྱི་བུ་དག་འདི་ནི་ཆོས་རྣམས་ཀྱི་ཆོས་ཉིད་དེ། དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་རྣམས་བྱུང་ཡང་ རུང་མ་བྱུང་ཡང་རུང་། སེམས་ཅན་འདི་དག་ནི་རྟག་ཏུ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་ཅན་ ནོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །དེ་ལྟར་འཁོར་ལོ་གསུམ་གྱི་སྟོན་ཚུལ་སྨོས་པ་དེ་རྣམས་ནི་བརྗོད་བྱའི་ གཙོ་བོ་བསྡུས་པའམ། དངོས་སུ་སྟོན་ཚུལ་གྱི་གཙོ་བོ་བསྡུས་པའོ། །འཁོར་ལོ་གསུམ་ཀ་དང་ 3-138 མཐུན་པར་བསྟོད་པའོ། །ཞེས་མཆན་བུར་རོ།། །། ༈ མདོ་སྔགས་གཉིས་ཀའི་དགོངས་དོན་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པར་རྟོགས་ནས་སྟོན་པའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་བླ་མ་ལ་གུས་པས་འདུད་པ། ༈ བཞི་པ་ནི་གདུལ་བྱའི་དབང་པོའི་རིམ་པ་དང་འཚམ་པར་ཆོས་སྟོ
【現代漢語翻譯】 因為這是必定會經歷的業，所以沒有任何因緣可以耗盡其成熟的果報。正如世尊所說，過去殺了一個黑人矮子，即使成佛後腳也被刺入檀木刺；過去分裂一位仙人的眷屬，即使成佛后僧團也發生分裂等等，廣如經中所說。像這樣，依賴於所教導的內容，對於將因果等一切法執著為實有的人來說，因為所有這些法在勝義諦中都是以空性的自性而存在的，所以宣說它們在勝義諦中沒有真實的自性，如『色即是空』等等，廣泛地宣說一切法皆是空性。如果這些的意義是指所有的世俗法都沒有勝義諦的真實自性，但如果不能理解這一點，認為一切都是無所作為的，因此沒有任何事物是成立的，不說任何特別的詞語，就說『什麼都不成立』，從而宣說一切皆無，或者認為勝義諦的法身和真如等在勝義諦中也不成立，因此說『什麼都不成立』，從而宣說勝義諦也無的人，爲了這些人，很好地宣說了自性不變、光明、安樂的如來藏，即勝義諦的法身是恒常存在的。我向如此善妙的上師頂禮！正如《金光明經》中所說：『此法身依于自性，故名為常。名為我。依于大定，故名為樂。依于大智慧，故名為凈。是故如來常樂我凈，具足安住。』等等，以及《如來藏經》中說：『善男子，此乃諸法之法性，如來出世與不出世，一切眾生恒常具有如來藏。』等等。以上所說的三轉法輪的教法，要麼是總結了所詮釋的主要內容，要麼是總結了實際教導的主要方式，要麼是與三轉法輪都相符的讚頌。以上是註釋的內容。 頂禮以通達顯密二宗而不顛倒的方式進行教導的上師的原因。 第四，爲了與所化眾生的根器相適應而說法。
【English Translation】 Because this is karma that will definitely be experienced, no condition can exhaust its ripening fruit. Just as the Bhagavan said, having killed a black dwarf in the past, even after becoming a Buddha, his foot was pierced by a sandalwood thorn; having split the retinue of a sage in the past, even after becoming a Buddha, the Sangha was divided, and so on, as extensively stated in the scriptures. Like this, relying on what is taught, for those who cling to all phenomena such as cause and effect as truly existent, because all these phenomena exist with the nature of emptiness in the ultimate truth, it is proclaimed that they do not have a true nature in the ultimate truth, such as 'Form is emptiness,' and so on, extensively proclaiming that all phenomena are emptiness. If the meaning of these refers to the fact that all conventional phenomena do not have a true nature in the ultimate truth, but if one cannot understand this and thinks that everything is free from elaboration, therefore nothing is established, without saying any special words, one says 'nothing is established,' thereby proclaiming that everything is nothing, or one thinks that the Dharmakaya and Suchness of the ultimate truth are not established in the ultimate truth, therefore one says 'nothing is established,' thereby proclaiming that the ultimate truth is also nothing. For these people, it is well proclaimed that the Tathagatagarbha, which is immutable in nature, luminous, and blissful, that is, the Dharmakaya of the ultimate truth, is eternally abiding. I prostrate to such a virtuous Lama! As it is said in the Golden Light Sutra: 'This Dharmakaya is called permanent because it relies on its own nature. It is called self. It is called bliss because it relies on great Samadhi. It is called pure because it relies on great wisdom. Therefore, the Tathagata is always blissful, self, and pure, fully endowed and abiding.' And in the Essence Sutra: 'Sons of the lineage, this is the nature of phenomena. Whether the Tathagatas appear or do not appear, these sentient beings always possess the Tathagatagarbha.' And so on. The teachings of the three turnings of the wheel of Dharma mentioned above either summarize the main content to be explained, or summarize the main way of actually teaching, or are praises that are in accordance with all three turnings of the wheel of Dharma. The above is the content of the commentary. The reason for prostrating to the Lama is that he teaches in a way that understands the meaning of both Sutra and Tantra without inversion. Fourth, to teach the Dharma in accordance with the capacity of the disciples to be tamed.
ན་པར་བསྟོད་དེ། ཐར་བ་དོན་དུ་གཉེར་བའི་རིགས་ཅན་གྱི་གང་ཟག་ལ་རང་བཞིན་གྱི་དབང་པོ་རྟུལ་འབྲིང་ རྣོ་གསུམ་ཡོད་པ་ལས་གདུལ་བྱ་རང་བཞིན་གྱི་དབ༷ང་པོ༷་དམ༷ན་ཞིང་རྟུལ་བ་རྣམས་ལ༷་ཉ༷ན་ ཐོ༷ས་ཀྱི་ཐེ༷ག་པ༷་བསྟན་ནས་འཁོར་བ་ལས་སྒྲོལ་བར་མཛད་པ་ད༵ང་། གདུལ་བྱ་རང་བཞིན་ གྱི་དབ༷ང་པོ༷་འབྲི༷ང་པོ་རྣམས་ལ༷་ར༷ང་རྒྱ༷ལ་ཐེ༷ག་པ༷འི་ཆོས་བསྟན་ནས་འཁོར་བ་ལས་སྒྲོལ་ བར་མཛད་པ་ད༵ང་། གདུལ་བྱ་རང་བཞིན་གྱི་དབང་པོ་མཆོ༷ག་གམ། རྣོ་བ་རྣམས་ལ༷་ཐེ༷ག་ པ་མཆོ༷ག་གམ་ཆེན་པོ་སྟོན་ཏེ། དེའི་དབང་པོ་རྟུལ་བ་རྣམས་ལ་རྒྱུ༷་སྟོང་ཉིད་ལམ་དུ་བྱེད་པ་ ཕ་རོལ་དུ་ཕྱིན་པའི་ཐེག་པ་ད༷ང་། དབང་པོ་རྣོ་བ་རྣམས་ལ་འབྲ༷ས་བུ༷་བདེ་བ་ལམ་དུ་བྱེད་པ་ སྔགས་ཀྱི་ཐེག་པ་སྟེ་ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་ཚུ༵ལ་ལམ་ལུགས་རྣམ་པར་བཞག་པའི་མདོ༷་སྔ༷གས་ སྟོ༷ན་པར་མཛ༷ད་པའི་བླ༷་མ༷་དམ་པའི་ཞ༷བས་ལ༷་འདུ༵ད་དོ། །དེ་ཡང་། ཤྲ་བ་ཀཱ་ཞེས་པའི་ ཤྲ་བ་ཐོས་པ་ཀ་ཡ་སྒྲོགས་སམ་སྟོན་པ་ལ་འཇུག་སྟེ། དང་པོ་ལམ་གྱི་སྐབས་ནས་བཟུང་སྟེ། སྲིད་པ་ཐ་མ་བའི་བར་དུ་སངས་རྒྱས་ལ་སོགས་པའི་ཆོས་གསུངས་པའི་སྒྲ་ཉན་ཅིང་ཐོས་ ནས་ཉམས་སུ་བླངས་ཏེ་ཕྱིས་རང་གི་ཐེག་པའི་འབྲས་བུ་དགྲ་བཅོམ་ཐོབ་ནས་ཀྱང་རང་གིས་ ཇི་ལྟར་རྟོགས་པ་ལྟར་གྱི་ཆོས་ཀྱི་དོན་ངག་གི་སྒྲར་བརྗོད་པའི་སྒོ་ནས་གཞན་ལ་སྟོན་པས་ ཉན་ཐོས་སམ་སློབ་མ་ཞེས་ཀྱང་བཤད་ལ། ཡང་ན་སངས་རྒྱས་ལ་སོགས་པ་ལས་ཐེག་ཆེན་ གྱི་ཆོས་ཉན་ཅིང་ཐོས་ནས་དེའི་དོན་གྱི་རྟོགས་པ་མངོན་དུ་མ་གྱུར་བཞིན་དུ་ངག་ཏུ་བརྗོད་ པ་ཙམ་གྱི་སྒོ་ནས་གཞན་ལ་སྒྲོགས་པས་ཐོས་སྒྲོགས་ཏེ། པད་མ་དཀར་པོའི་མདོར། མགོན་ པོ་བདག་ཅག་དེ་རིང་ཉན་ཐོས་གྱུར། །བྱང་ཆུབ་དམ་པ་ཡང་དག་བསྒྲག་པར་བགྱི། །བྱང་ ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྒྲ་ཡང་རབ་ཏུ་བརྗོད། །དེ་བས་བདག་ཅག་ཉན་ཐོས་མི་ཟད་འདྲ། །ཞེས་ 3-139 པ་ལྟར་རོ། །རང་རྒྱལ་ཞེས་པ་ནི། བདག་ཉིད་གཅིག་བུའི་དོན་ནམ་རྒྱུ་མཚན་དུ་འགྱུར་བར་ བྱས་ནས་དགྲ་བཅོམ་ཐོབ་པས་རང་རྒྱལ་ལམ་རང་སངས་རྒྱས་ཞེས་འཕགས་པ་གྲོལ་སོགས་ ཀྱིས་བཤད་ཅིང་། མ་རིག་པའི་རྐྱེན་གྱིས་འདུ་བྱེད་ཅེས་སོགས་རྐྱེན་ལས་བྱུང་པའི་དོན་སྲིད་ པ་ཐ་མ་པའི་ཚེ་སངས་རྒྱས་ལ་སོགས་པའི་ངག་གི་སྒྲས་ཆོས་བསྟན་པ་ལ་མི་ལྟོས་པར་བསམ་ གཏན་བཞི་པའི་དངོས་གཞི་ལ་བརྟེན་ནས་རང་ཉིད་ཀྱིས་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་ནས་དགྲ་ བཅོམ་ཐོབ་པས་ན་རྐྱེན་རྟོགས་ཞེས། བློ་གྲོས་མི་ཟད་པའི་མདོ་འགྲེལ་སོགས་ལས་བཤད་ དོ། ། ཐེག་པ་ཞེས་པ་ནི་ཤིང་རྟ་དང་གླང་པོ་ཆེ་ལ་སོགས་པ་ལྟ་བུའི་གཞོན་པ་རྣམས་ཏེ། ཡུལ་ གཞན་དུ་བགྲོད་བྱེད་དེ། དེས་ན་འདིར་ཡང་རང་རང་གི་འབྲས་བུ་བྱང་ཆུབ་ཏུ་ཕྱིན་པར་བྱེད་ པའམ་བགྲོད་པར་བྱེད་པའི་ཐབས་ཁྱད་པར་ཅན་
【現代漢語翻譯】 然後讚頌道： 對於那些尋求解脫的有情眾生，根據其根器的利鈍程度，可分為上、中、下三等。對於那些根器低下、遲鈍的眾生，佛陀會宣講聲聞乘的教法，使他們從輪迴中解脫出來。對於那些根器中等的眾生，佛陀會宣講緣覺乘的教法，使他們從輪迴中解脫出來。對於那些根器 श्रेष्ठ 或敏銳的眾生，佛陀會宣講 श्रेष्ठ 或大乘的教法。對於那些根器遲鈍的眾生，佛陀會教導將空性作為道的波羅蜜多乘；對於那些根器敏銳的眾生，佛陀會教導將樂作為道的密咒乘。總而言之，大乘的宗義或體系，是通過顯宗和密宗來闡述的。我向宣講這些教法的至尊上師頂禮。 此外，『聲聞』（梵文：Śrāvaka）中的『Śrāva』意為『聽聞』，『ka』意為『宣告』或『宣說』。從最初的道次第開始，直到有生之年的盡頭，他們聽聞佛陀等所宣講的佛法，並通過修行來證悟。之後，他們會像自己證悟的那樣，通過口語來向他人宣說佛法的意義。因此，他們也被稱為『聲聞』或『弟子』。或者，他們從佛陀等處聽聞大乘佛法，但在尚未證悟其意義之前，僅僅通過口語來向他人宣說，這就是『聽聞宣說』。正如《白蓮經》中所說：『世尊，我們今天成了聲聞，將如實宣說殊勝的菩提，也將宣說菩薩的音聲。因此，我們就像取之不盡的聲聞。』 『緣覺』指的是獨自證悟的意義或原因，他們通過獨自證悟而獲得阿羅漢果位，因此被稱為『緣覺』或『獨覺』，正如聖者解脫等所說。由於無明的緣故而產生行等等，在有生之年的盡頭，他們不依賴於佛陀等的語言教導，而是依靠四禪的實修，通過自己證悟而獲得阿羅漢果位，因此被稱為『緣起覺悟者』，正如《無盡慧經》的註釋等所說。 『乘』就像車輛、大象等，是運載工具。因此，在這裡，『乘』指的是能夠使眾生到達各自的菩提果位的特殊方法。
【English Translation】 Then praised: For sentient beings who seek liberation, according to the sharpness of their faculties, they can be divided into three categories: superior, medium, and inferior. For those beings with inferior and dull faculties, the Buddha teaches the Śrāvakayāna (Hearer Vehicle), liberating them from samsara. For those beings with medium faculties, the Buddha teaches the Pratyekabuddhayāna (Solitary Realizer Vehicle), liberating them from samsara. For those beings with superior or sharp faculties, the Buddha teaches the superior or Mahāyāna (Great Vehicle). For those with dull faculties, the Buddha teaches the Pāramitāyāna (Perfection Vehicle), which takes emptiness as the path; for those with sharp faculties, the Buddha teaches the Mantrayāna (Mantra Vehicle), which takes bliss as the path. In short, the tenets or systems of the Mahāyāna are explained through both the exoteric and esoteric teachings. I prostrate to the feet of the supreme Guru who teaches these doctrines. Furthermore, in 『Śrāvakayāna』 (梵文：Śrāvaka), 『Śrāva』 means 『to hear,』 and 『ka』 means 『to proclaim』 or 『to declare.』 From the beginning of the path until the end of their lives, they listen to the Dharma taught by the Buddha and others, and realize it through practice. Afterwards, they proclaim the meaning of the Dharma to others through speech, just as they have realized it themselves. Therefore, they are also called 『Śrāvakas』 or 『disciples.』 Alternatively, they hear the Mahāyāna Dharma from the Buddha and others, but before realizing its meaning, they merely proclaim it to others through speech, which is 『hearing and proclaiming.』 As stated in the White Lotus Sūtra: 『O Lord, we have become Śrāvakas today, and will truthfully proclaim the supreme Bodhi, and will also proclaim the voice of the Bodhisattva. Therefore, we are like inexhaustible Śrāvakas.』 『Pratyekabuddha』 refers to the meaning or cause of realizing alone. They attain the Arhat state through solitary realization, hence they are called 『Pratyekabuddha』 or 『Solitary Buddha,』 as stated by Ārya Vimokṣa and others. Due to ignorance, actions arise, and so on. At the end of their lives, without relying on the verbal teachings of the Buddha and others, but relying on the actual practice of the four dhyānas (meditative absorptions), they attain the Arhat state through their own realization, hence they are called 『awakened by conditions,』 as stated in the commentary on the Inexhaustible Intelligence Sūtra and others. 『Yāna』 (Vehicle) is like a chariot, an elephant, etc., which are means of transportation. Therefore, here, 『Yāna』 refers to the special method that enables beings to reach their respective fruits of Bodhi.
རྣམས་ཏེ། རྒྱུའི་ཐེག་པ་ཡིན་ལ་རང་རང་ གི་འབྲས་བུ་མཐར་ཐུག་ནི་འབྲས་བུའི་ཐེག་པ་སྟེ་བགྲོད་བྱ་མཐར་ཐུག་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེའི་ནང་ནས་ཐེག་པ་ཆེན་པོ་ནི་ཆེན་པོ་བདུན་དང་ལྡན་པས་ཐེག་ཆེན་ཏེ། མདོ་སྡེ་རྒྱན་ལས། དམིགས་པ་ཆེན་པོ་ཉིད་དང་ནི། །དེ་བཞིན་སྒྲུབ་པ་གཉིས་དག་དང་། །ཡེ་ཤེས་བརྩོན་འགྲུས་ རྩོམ་པ་དང་། །ཐབས་ལ་མཁས་པར་གྱུར་པ་དང་། །ཡང་དག་སྒྲུབ་པ་ཆེན་པོ་དང་། །སངས་ རྒྱས་ཕྲིན་ལས་ཆེན་པོ་སྟེ། །ཆེན་པོ་འདི་རྣམས་དང་ལྡན་པས། །ཐེག་ཆེན་ཞེས་ནི་མངོན་ པར་བརྗོད། །ཅེས་པ་ལྟར་རོ། །རྒྱུ་འབྲས་ཀྱི་ཐེག་པ་ཞེས་པ་ནི། རྒྱུ་ལ་མོས་པ་རྒྱུ་ཆོས་ཀྱི། ། འཁོར་ལོ་རབ་ཏུ་བསྐོར་བྱས་ནས། །རྡོ་རྗེ་ཐེག་པའི་ཉེ་ལམ་ཞིག །མ་འོངས་དུས་ན་འབྱུང་ བར་འགྱུར། །ཞེས་མདོ་སྡེ་གདམ་ངག་འབོགས་པའི་རྒྱལ་པ་ལས་བཤད་གསུང་ངོ་། །མཚན་ ཉིད་ཐེག་པའི་མཆོག་ཕར་ཕྱིན་ཐེག་པའི་ལམ་བསྒོམས་པས་བསྐལ་བ་གྲངས་མེད་གསུམ་ ལ་སོགས་པས་འཚང་རྒྱ་ཞིང་། རྡོ་རྗེ་ཐེག་པའི་མཐར་ཐུག་གི་ལམ་གྱིས་རབ་ཚེ་འདི། འབྲིང་ 3-140 ཕྱི་མའམ་བར་དོ། ཐ་མའང་སྐྱེ་བ་བདུན་གྱི་མཐར་ནི་ངེས་པའོ། །ཞེས་སེམས་འགྲེལ་ལས་ གསུངས་ཤིང་། སྐྱེ་བ་བཅུ་དྲུག་ན་མཆོག་འགྲུབ་པར་རྒྱུད་སྡེ་གཞན་ལས་བཤད་དོ། །དེས་ ན་ཐབས་ཀྱི་སྒོ་ནས་སྔགས་ཀྱི་ཐེག་པ་ལྷག་པར་མ་ཟད་ཀྱི་མཐའ་བྲལ་གྱི་སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་ངོ་ བོ་ཙམ་སྟོན་པར་འདྲ་ཡང་དེའི་ཆོས་རྫོགས་པར་སྟོན་མི་སྟོན་གྱིས་རྡོ་རྗེ་ཐེག་པ་ལྷག་སྟེ་འོག་ ཏུ་འཆད་དོ། །དེ་ལྟར་གདུལ་བྱའི་རང་བཞིན་གྱི་དབང་པོའི་རིམ་པས་ཐེག་པ་གསུམ་བསྟན་ པར་བསྟོད་ནས། གདུལ་བྱའི་སྣོད་ཀྱི་རིམ་པ་དང་མཐུན་པར་སྐྱོང་བར་བསྟོད་པ་ནི། ཇི་ལྟར་ བུ་ཆུང་ཞེས་སོགས་ཏེ། ཇི༷་ལྟ༷ར་ཏེ་དཔེར་ན། མིའི་འཇིག་རྟེན་འདིར་བུ༷་ཆུ༷ང་ནི་སྐྱེས་མ་ཐག་ ནས་སྨྲ་མི་ཤེས་ཀྱི་བར་དང་། སྨྲ་ཤེས་ནས་ཀྱང་ལོ་འགའ་ཞིག་ལོན་གྱི་བར་དང་། ལོ་བཅུ་ ཚུན་ཆད་ཙམ་བྱིས་པ་དང་། ལོ་བཅུ་དྲུག་ཙམ་གཞོ༷ན་ནུ༷། བཞི་བཅུ་ཚུན་དར་མ། དྲུག་ཅུ་ ཚུན་དར་ཡོལ། བདུན་ཅུ་ཚུན་རྒད་པོ། བརྒྱད་ཅུ་ལོན་ནས་རྒས་འཁོགས་པ་ཞེས་རྒྱ་གར་བ་ དག་འཆད་དེ། དེ་ལྟར་བུ་ཆུང་ནས་གཞོན་ནུ་དང་ལ༷ང་ཚོ༷འི་བར་ཅི་རིགས་པ་རྣ༵མས་ཀྱི་སྣོ༷ད་ དེ་ལུས་སེམས་བརྟས་པར་འགྱུར་བའི་ཚུལ་ད༷ང་འཚ༷མ་པ༷ར་བཟའ་བཏུང་དང་གོས་ལྷམ་ལ་ སོགས་ཀྱི་སྒོ་ནས་མཛངས་པའི་ཕ༷་དང་མ༷ས་སྐྱོ༷ང་བ༷་ལྟ༵ར་ཆོས་ཀྱི་འཁོ༷ར་ལོ༷་རི༷མ་པ་གསུ༷མ་ པ་དང་ཁྱ༷ད་པ༷ར་དུ་གས༷ང་སྔ༷གས་སམ་རྡོ་རྗེ་ཐེག་པའི་གསུང་རབ་ཀྱི༵་སྒོ་ནས་གདུ༷ལ་བྱ༷འི་ བསམ་པ་དང་ཁམས་དང་བག་ལ་ཉལ་དང་དབང་པོ་ལ་སོགས་པའི་རི༷མ་པ་བཞི༷ན་སྐྱོ༷ང་ཞིང་ ཕན་འདོགས་པར་མཛ༷ད་པའི་བླ་མ་དམ་པའི་ཞབས་ལ་ཁྱེ༷ད་ལ༷་འདུ༵ད་
【現代漢語翻譯】 是故，因之乘是因之乘，各自之究竟果是果之乘，是所行之究竟故。 其中，大乘具足七大，故名大乘。如《莊嚴經論》云： 『所緣廣大性，如是成辦二，智慧勤精進，及以善方便，真實成辦大，佛陀事業大，以具此等大，是名為大乘。』 所謂因果之乘，即是於因生信，因法之輪善轉，金剛乘之近道，未來時將會出現。此乃出自《教誡穗論王經》之教言。 性相乘之殊勝，乃是透過修持波羅蜜多乘之道，需經三大阿僧祇劫等方能成佛。而金剛乘之究竟道，若為上根者，即生可成；中根者，於來世或中陰成；下根者，亦定於七世之後成就。此乃《心釋》所言。另有經續部說，十六世即可成就。因此，藉由方便之門，密咒乘不僅殊勝，且雖與僅僅宣說離邊之空性自性相似，然以其完整宣說諸法之故，金剛乘更為超勝，此將於下文闡述。 如是讚歎導師依隨所化眾生之根器而宣說三乘之後，接著讚歎導師依眾生之器量而教導之，即『如幼童』等。譬如，在此人間，所謂『幼童』，是指從出生到不會說話之間；能說話後，到幾歲之間；十歲左右是孩童；十六歲左右是青少年；四十歲以內是壯年；六十歲以內是壯年已過；七十歲以內是老年；八十歲以上是老朽。印度人是這樣說的。如是，對於從幼童到青少年及壯年等各種根器之眾生，以與其身心成長相應之方式，透過飲食、衣履等，賢善之父母會加以養育。同樣地，以次第之三法輪，特別是以密咒或金剛乘之經典，依所化眾生之意樂、界性、習氣及根器等次第，給予教導及饒益之，於如是上師尊前，我某甲敬禮。
【English Translation】 Therefore, the vehicle of cause is the vehicle of cause, and the ultimate fruit of each is the vehicle of fruit, because it is the ultimate destination to be reached. Among them, the Mahayana (great vehicle) is called the Great Vehicle because it possesses seven greatnesses. As it is said in the Ornament of the Sutras: 'The object is of great nature, likewise, the accomplishment of two, wisdom, diligence, effort, and skill in means, great true accomplishment, great Buddha activity, possessing these greatnesses, it is manifestly called the Great Vehicle.' The vehicle of cause and effect means: having faith in the cause, the wheel of the Dharma of cause is well turned, a close path of the Vajra Vehicle, will appear in the future. This is said in the King of Instructions from the Sutras. The supreme of the characteristic vehicle, by meditating on the path of the Paramita Vehicle, Buddhahood is attained after three countless eons, etc. By the ultimate path of the Vajra Vehicle, for the superior, in this very life; for the intermediate, in the next life or in the bardo; for the inferior, certainly after seven lives. This is said in the Mind Commentary. It is also said in other Tantras that supreme accomplishment is attained in sixteen lives. Therefore, through the door of skillful means, the Mantra Vehicle is not only superior, but although it seems similar in that it only shows the nature of emptiness free from extremes, the Vajra Vehicle is superior because it completely shows the Dharma, which will be explained below. Having praised that the teacher taught the three vehicles according to the order of the faculties of the beings to be tamed, then praising that the teacher nurtures in accordance with the order of the vessels of the beings to be tamed: 'Just as a young child' etc. For example, in this human world, 'young child' refers to the period from birth until one cannot speak; after one can speak, until a few years old; around ten years old is a child; around sixteen years old is a youth; within forty years is adulthood; within sixty years is past adulthood; within seventy years is old age; after eighty years is decrepitude, as the Indians say. Thus, for beings of various capacities from young children to youths and adults, in a way that is appropriate to the growth of their body and mind, through food, drink, clothing, shoes, etc., wise parents will nurture them. Similarly, through the three wheels of Dharma in order, especially through the scriptures of Secret Mantra or the Vajra Vehicle, according to the order of the intentions, realms, habitual tendencies, and faculties, etc., of the beings to be tamed, giving teachings and benefiting them, to the feet of such a holy guru, I, so-and-so, bow down.
དོ། ། ད་ནི་མངོན་མཐོ་ངེས་ལེགས་ཀྱི་འབྲས་བུ་གང་དང་གང་བསྒྲུབ་པ་ནུས་པའི་གདུལ་བྱའི་ བློ་ནུས་དང་སྦྱར་ནས་གདུལ་བྱ་ཁྲིད་པར་བསྟོད་དོ། །སྔར་གྱི་འཆད་ཚུལ་དེ་ལས་གཞན་དུ་ སྟོན་པས། ཡ༷ང་ན༷་ཞེས་ཏེ། དབང་པོའམ་བློ་དམ༷ན་པ༷་དང་འབྲི༷ང་ད༷ང་མཆོ༷ག་གི༷་བུ༵་རྣམས་ རང་རང་གི་རྒྱུ༷ད་དམ་བློ་གྲོས་ཀྱི་ནུས་པ་ད༷ང་འཚ༷མས་པ༷འི་འཇིག་རྟེན་སོགས་ཀྱི་བྱ་བའི་ 3-141 ལ༷ས་ལ༷་སྦྱོ༷ར་བ༷་ལྟ༵ར་ཆོས་ཀྱི་འཁོ༷ར་ལོ༷་རི༷མ་པ་གསུ༷མ་དང་ཁྱ༷ད་པ༷ར་གསང་སྔ༷གས་ཀྱི༷་ ཚུ༵ལ་ལམ་ལུགས་ཏེ་ལྟ་སྒོམ་སྤྱོད་འབྲས་ལ་སོགས་པའི་རྣམ་བཞག་རྣམས་གདུ༷ལ་བྱ༷འི་རྒྱུ༷ད་ དང་སྟེ་བློ་ནུས་སམ་སྐལ་པ་ད༷ང་འཚ༷མས་པ༷ར་སྟོ༷ན་པར་སྟོན་པ་སྟེ། རྒྱ་ཆེན་ཆོས་ཀྱི་སྣོད་ གྱུར་པ། །དམན་པའི་ཆོས་ལ་སྦྱར་མི་བྱ། །ཞེས་སོགས་ལྟར་གང་ལ་གང་འོས་པ་བཞིན་སྟོན་ པར་མཛད་པའི་བླ་མ་དམ་པ་ལ༷་འདུ༵ད་དོ། ། དེ་ཡང་ལྡེམ་པོར་དགོངས་པ་བཞི་དང་དགོངས་པ་བཞིའི་སྒོ་ནས་སྟོན་ཏེ། ཉན་ཐོས་དང་ ནི་ངོ་བོ་ཉིད། །དེ་བཞིན་ཉེས་པ་འདུལ་བ་དང་། །བརྗོད་པ་ཟབ་པ་ཉིད་ལ་ནི། །ལྡེམ་པོར་ དགོངས་པ་རྣམ་པ་བཞི། །ཞེས་ཏེ། གཞུག་པ་ལ། མཚན་ཉིད་ལ། གཉེན་པོ་ལ། བསྒྱུར་བ་ ལ་ལྡེམ་པོར་དགོངས་པ་བཞི་སྟེ། རིམ་བཞིན་ཉན་ཐོས་ཏེ་ཕྱི་དོན་སྨྲ་བ་གཞུག་པའི་ཕྱིར། ཕྱི་ རོལ་ཡོད་པར་གསུངས་པ་ལྟ་བུ། ངོ་བོ་ཉིད་གསུམ་ལ་དགོངས་ནས་མེད་དོ་ཡོད་དོ། །རང་ བཞིན་གྱིས་མྱ་ངན་ལས་འདས་སོ། །སྦྱིན་པ་ཙམ་གྱིས་ང་རྒྱལ་བའི་གཉེན་པོར་དེ་ལ་སྨད་ ནས་ཚུལ་ཁྲིམས་བསྔགས་པ་ལྟ་བུ། ཕ་དང་མ་བསད་ནས་མཐོ་རིས་སུ་འགྲོ་ཞེས་གསུངས་ པ་ལྟ་བུ་བསྒྱུར་བ་ལ་ལྡེམ་པོར་དགོངས་སོ། །ཕ་མ་ནི་སྲེད་ལེན་ལ་བཤད་དོ། །མཉམ་པ་ ཉིད་དང་དོན་གཞན་དང་། །དེ་བཞིན་དུ་ནི་དུས་གཞན་དང་། །གང་ཟག་གི་ནི་བསམ་པ་ལ། ། དགོངས་པ་རྣམ་པ་བཞིར་ཤེས་བྱ། །ཆོས་སྐུ་མཉམ་པ་ལ་དགོངས་ནས་ང་སངས་རྒྱས་རྣམ་ གཟིགས་སུ་གྱུར་ཏེ་ཞེས་སོགས་བསྒྱུར་བ་ལ་ལྡེམ་དགོངས་ལྟ་བུ། དོན་གཞན་ལ་དགོངས་ པ། བདེ་བ་ཅན་དུ་སྐྱེ་བར་སྨོན་ལམ་བཏབ་ན་དེར་སྐྱེའོ་ཞེས་སོགས་དུས་གཞན་ལ་དགོངས་ པ། སྦྱིན་པ་ལ་བསྟོད་སྨད་ལྟ་བུ་གང་ཟག་གི་བསམ་པ་ལ་དགོངས་པ་སྟེ། དགོངས་པ་བཞི་ བོ་གཉེན་པོ་ལ་ལྡེམ་དགོངས་ཀྱི་བྱེ་བྲག་གོ །ཁྱད་པར་ནི་དགོངས་གཞི་གཙོ་བོར་བྱས་པའི་ ངག་ལྡེམ་དགོངས་སྐབས་ཀྱི་དགོངས་པ་གཙོ་བོར་བྱས་པའི་ངག་དགོངས་པ་སྟེ་ངོ་བོ་གཅིག་ 3-142 གོ །འཕགས་པ་ཐོགས་མེད་ཀྱིས། དགོངས་པ་བཞི་དང་ལྡེམ་པོར་དགོངས་པ་བཞིས་སངས་ རྒྱས་ཀྱི་གསུང་ཐམས་ཅད་ཁོངས་དུ་ཆུད་པར་བྱའོ། །ཞེས་ཐེག་བསྡུས་སུ་བཤད་པ་ལྟར་ ལེགས་ཀྱི་བརྒྱད་ཀ་དྲང་དོན་ཁོ་ནར་འདོད་པ་མི་ལེགས་ཤིང་དཔྱད་རྒྱུ་མང་སྟེ་མང་དོགས་ སོ། ། ད་ནི་མཚ
【現代漢語翻譯】 現在，爲了引導眾生，讚歎上師能根據眾生的根器，引導他們證得增上生和決定勝的果位。與之前的講法不同，這裡用『又』字來表示。對於上、中、下三種根器的眾生，根據他們各自的根器和智慧能力，就像世間的事業一樣，次第引導他們修持三轉法輪，特別是密宗的法門，包括見、修、行、果等次第，都與眾生的根器和智慧能力相適應。正如經中所說：『廣大的法器，不應用於低劣的法。』等等，根據不同的根器，給予相應的教導。我對如此善巧的至尊上師頂禮。 此外，還要通過四種隱義和四種密意來引導眾生。四種隱義是：『聲聞與自性，如是調伏過，以及甚深語，是為四隱義。』即：引導、體性、對治、轉變四種隱義。依次是：爲了引導聲聞，即外道，所以說外境是存在的，比如宣說外境存在。考慮到三種自性，所以說『無』或『有』。爲了對治僅僅佈施就生起我慢的人，所以貶低佈施而讚歎持戒。爲了轉變，所以說『殺死父母可以昇天』。這裡的父母指的是貪慾和執著。四種密意是：『平等與異義，如是異時義，以及有情意，當知四密意。』考慮到法身的平等性，所以說『我已成佛』等等，這是一種轉變的隱義。考慮到其他意義，比如發願往生極樂世界就能往生等等，這是一種異時的密意。比如讚歎或貶低佈施，這是考慮到眾生的意樂。這四種密意是對治的隱義的差別。不同之處在於，隱義側重於所隱藏的意義，而密意側重於表達密意的語言，實際上二者是一體的。 聖者無著在《攝大乘論》中說：『通過四種密意和四種隱義，可以涵蓋佛陀的所有教言。』因此，認為八者都是直顯義是不合理的，需要仔細辨別，因為其中有很多需要考量的地方。
【English Translation】 Now, to guide sentient beings, praise the Guru for being able to guide them to attain the fruits of higher realms and definite goodness according to their capacities. Different from the previous explanations, the word 'furthermore' indicates this. For sentient beings of superior, middling, and inferior faculties, according to their respective faculties and intellectual abilities, just like worldly affairs, guide them step by step to practice the Three Turnings of the Wheel of Dharma, especially the methods of Secret Mantra, including the view, practice, conduct, and result, all in accordance with the faculties and intellectual abilities of sentient beings. As it is said in the scriptures: 'A vast vessel of Dharma should not be used for inferior Dharma.' etc., giving appropriate teachings according to different faculties. I prostrate to the supreme Guru who is so skillful. Furthermore, one must also guide sentient beings through the four hidden meanings and four intentions. The four hidden meanings are: 'The Hearers and the nature, likewise subduing faults, and profound speech, are the four hidden meanings.' That is: the four hidden meanings of guiding, nature, antidote, and transformation. In order, they are: to guide the Hearers, that is, the outsiders, so it is said that external objects exist, such as proclaiming the existence of external objects. Considering the three natures, it is said 'non-existent' or 'existent.' To counteract those who become arrogant merely by giving, therefore belittling giving and praising discipline. For the sake of transformation, it is said 'killing parents can ascend to heaven.' The parents here refer to desire and attachment. The four intentions are: 'Equality and different meanings, likewise different times, and the intention of sentient beings, know these as the four intentions.' Considering the equality of the Dharmakaya, it is said 'I have become a Buddha' etc., this is a hidden meaning of transformation. Considering other meanings, such as making aspirations to be born in Sukhavati can lead to rebirth there, etc., this is an intention of different times. For example, praising or belittling giving, this is considering the intention of sentient beings. These four intentions are the distinctions of the hidden meaning of antidote. The difference is that the hidden meaning focuses on the hidden meaning, while the intention focuses on the language expressing the intention, in reality, the two are one. The noble Asanga said in the Compendium of Mahayana: 'Through the four intentions and four hidden meanings, all the Buddha's teachings can be encompassed.' Therefore, it is unreasonable to think that all eight are directly expressed meanings, and careful discernment is needed, because there are many things to consider.
ན་ཉིད་ཐེག་པའི་འཁོར་ལོ་རིམ་པ་གསུམ་དང་། སྔགས་ཀྱི་ཐེག་པའི་དམན་ མཆོག་གི་རིམ་པ་བསྟན་ནས་གོང་མ་གོང་མར་བགྲོད་པར་རིགས་སོ། །ཞེས་སྟོན་ཏེ། དཔེར་ ན་རྒྱལ་བློན་ལ་སོགས་པ་ཁ༷ང་བཟ༷ང་སུ༷མ་བརྩེ༷གས་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པའི་སྟེ༷ང་དུ༷་འཛེ༷ག་ ཅིང་ཁང་རྩེགས་སྟེང་མ་ལ་ལོངས་སྤྱོད་པ༷་ལྟ༵ར་ཆོས་ཀྱི་འཁོ༷ར་ལོ༷་རི༷མ་གསུ༷མ་དང་ཁྱ༷ད་པ༷ར་ གས༷ང་སྔ༷གས་ཀྱི༵་ཆོས་འཁོར་རྣམས་ཀྱི་རིམ་པས་ས༷ངས་རྒྱ༷ས་ཀྱི་བསྟ༷ན་པ་ལུང་དང་རྟོགས་ པ༷འི་ཆོས་ཀྱི་ཁ༷ང་བཟ༷ང་སུ༷མ་བརྩེ༷གས་ལ༵་རི༷མ་པ་བཞི༷ན་དུ་འཛེ༷ག་ཅིང་ཁང་བརྩེགས་སྟེང་ མ་ལྟ་བུའི་ཐེག་ཆེན་དང་། དེའི་ནང་ནས་རྡོ་རྗེ་ཐེག་པ་ལ་ལོངས་སྤྱོད་པ༷ར་བྱའོ། །ཞེས་སྟོ༷ན་ པར་མཛ༷ད་ནས་མཐར་གདུལ་བྱ་འབྲས་བུ་མཆོག་ལ་མྱུར་དུ་སྦྱོར་བའི་བླ་མ་དམ་པ་ཁྱེ༷ད་ལ༷་ འདུ༵ད་དོ། ། དེས་ན་སྔགས་ཀྱི་ཐེག་པ་འདི་ནི་སེམས་ཙམ་ལུགས་ཡིན་གྱི་དབུ་མ་པ་ལྟར་གྱི་ལྟ་ སྒོམ་སོགས་འདི་བས་ལྷག་ཅེས་སོགས་སྨྲ་བ་ནི་ཆད་སྟོང་མཆོག་ཏུ་རློམ་པ་ཆོས་ཟབ་མོའི་ ཉམས་ལེན་དང་བྲལ་བ་ལོག་པའི་སྤོབས་པ་ཧ་ཅང་མྱུར་བ་རྣམས་ཀྱི་མུན་སྤྲུལ་ལོ། །དེ་ལྟར་ གདུལ་བྱ་དམན་མཆོག་གི་རིམ་པས་ཁྲིད་པར་བསྟན་པ་ལ་གལ་ཏེ་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོ་ཅན་ཡིན་ན་གདུལ་བྱ་མཆོག་དམན་ཡང་མི་རིགས་ཤིང་། སེམས་ ཅན་རྣམས་ཀྱང་སྔོན་ནས་སངས་རྒྱས་ཟིན་པར་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། དཔལ་བརྟག་པ་གཉིས་ པ་ལས། སེམས་ཅན་རྣམས་ནི་སངས་རྒྱས་ཉིད། །འོན་ཀྱང་གློ་བུར་དྲི་མས་བསྒྲིབས། །དེ་ 3-143 བསལ་ན་ནི་སངས་རྒྱས་ཉིད། །ཅེས་སོགས་དང་། དུས་འཁོར་བསྡུས་རྒྱུད་དུ། སེམས་ཅན་ རྣམས་ནི་སངས་རྒྱས་ཉིད་དེ་འཇིག་རྟེན་ཁམས་འདིར་ཆེན་པོའི་སངས་རྒྱས་གཞན་ནི་ཡོད་ མ་ཡིན། །དེ་རྣམས་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པ་ཡིས་མཉེས་པར་བྱས་ནས་དཔག་མེད་སྲིད་པ་དག་ ནི་གཅོད་པར་བྱེད། །ཅེས་དང་། རྣལ་འབྱོར་དབང་ཕྱུག་བིར་ཝ་པས། རང་གི་ལུས་ལ་སངས་ རྒྱས་བཞུགས། །གཞན་དུ་གང་དུ་འང་སངས་རྒྱས་མེད། །སངས་རྒྱས་རྣམས་ནི་ཡེ་ཤེས་ སྐུ། །གཞན་དུ་བཙལ་བས་རྙེད་མི་འགྱུར། །ཞེས་སོགས་མདོ་རྒྱུད་ཀྱི་ལུང་ཤིན་ཏུ་མང་པོར་ སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོ་ཅན་དུ་ངེས་དོན་དུ་གསུངས་ཤིང་། དེ་ཡང་ སེམས་ཀྱི་རང་བཞིན་འོད་གསལ་རྣམ་ཀུན་མཆོག་ལྡན་གྱི་སྟོང་པ་ཉིད་ཡིན་ལ། དེ་ཉིད་དོན་ དམ་ཆོས་སྐུ་ཡང་ཡིན་པས། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་དོན་དམ་ཆོས་སྐུ་ཡོད་ཅིང་། དེ་ཡང་ ཐོབ་པའམ་དེའི་རྒྱུད་ཀྱིས་བསྡུས་པའི་ཚུལ་གྱིས་ཡོད་པ་མིན་གྱི་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ སེམས་ཀྱི་ཆོས་ཉིད་དེ་བཞིན་ཉིད་དུ་ཡོད་པ་སྟེ། ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་དེ་བཞིན་ཉིད་གཅིག་བུ་ ཡིན་པར་མདོ་རྒྱུད་ཐམས་ཅད་ལས་གསུངས་སོ། །དེ་ལྟར་ཡིན་ན་ཡང་ཆགས་སོགས་གློ་བ
【現代漢語翻譯】 因此，它展示了小乘、大乘和密乘的三級法輪（Dharmacakra，梵文，Dharmacakra，法輪），以及密宗乘的小乘和大乘次第，並說明了向上進步的道理。例如，就像國王和大臣等登上裝飾華麗的三層樓房，享受樓上一樣，通過法的三級法輪，特別是密宗的法輪次第，可以登上佛陀教法的經教和證悟的三層樓房，並像登上樓房一樣，享受大乘，尤其是金剛乘。它教導說，最終，爲了迅速將有情眾生與至高果位連線起來，我向至上的上師您致敬！ 因此，如果有人說密宗乘只是唯識宗的觀點，而比中觀宗的見解和禪修更高深，那就是斷見和常見，自以為是，遠離甚深佛法的修持，以及非常迅速地陷入邪見的表現。因此，在引導有情眾生從小乘到大乘的次第時，如果一切眾生都具有如來藏（Tathāgatagarbha，梵文，Tathāgatagarbha，如來藏），那麼引導有情眾生從小乘到大乘的次第就沒有必要了，而且有情眾生也會從一開始就成佛。那麼，《二觀察續》中說：『眾生即是佛，然為客塵所染，除彼即是佛。』此外，《時輪攝續》中說：『眾生即是佛，此世間界無有其他大佛，以不分別使彼等歡喜，斷除無量生死。』瑜伽自在者比爾瓦巴說：『佛住在自己的身體里，其他任何地方都沒有佛，諸佛是智慧身，在其他地方尋找是找不到的。』因此，在無數的經續中，都明確地說明了一切眾生都具有如來藏的究竟意義。也就是說，心的自性是光明、圓滿和具足一切勝妙功德的空性（Śūnyatā，梵文，Śūnyatā，空性），而這本身就是究竟的法身（Dharmakāya，梵文，Dharmakāya，法身）。因此，一切眾生都具有究竟的法身，這不是通過獲得或被其傳承所包含的方式存在，而是作為一切眾生之心的法性，以如是的方式存在，因為一切法的如是性是唯一的，這是所有經續中所說的。即使是這樣，由於貪執等煩惱是暫時的，
【English Translation】 Therefore, it demonstrates the three levels of the Wheel of Dharma (Dharmacakra, Sanskrit, Dharmacakra, Wheel of Dharma) of the Hearers' Vehicle, the Great Vehicle, and the Secret Mantra Vehicle, as well as the inferior and superior levels of the Secret Mantra Vehicle, and explains the principle of progressing upwards. For example, just as kings and ministers, etc., ascend a sumptuously decorated three-story mansion and enjoy the upper floors, through the three levels of the Wheel of Dharma, especially the order of the Secret Mantra's Wheel of Dharma, one can ascend the three-story mansion of the Buddha's teachings of scripture and realization, and like ascending a mansion, enjoy the Great Vehicle, and especially the Vajra Vehicle within it. It teaches that ultimately, in order to quickly connect sentient beings with the supreme fruit, I pay homage to the supreme guru! Therefore, if someone says that the Secret Mantra Vehicle is merely the view of the Mind-Only school, and is more profound than the views and meditations of the Middle Way school, that is nihilism and eternalism, self-conceit, being separated from the practice of profound Dharma, and a very rapid manifestation of falling into wrong views. Therefore, in guiding sentient beings through the stages from the inferior to the superior, if all sentient beings possess the Tathāgatagarbha (Tathāgatagarbha, Sanskrit, Tathāgatagarbha, Womb of the Thus-Gone One), then there would be no need to guide sentient beings through the stages from the inferior to the superior, and sentient beings would also become Buddhas from the beginning. Then, in the Second Examination Tantra, it says: 'Sentient beings are Buddhas, but are obscured by adventitious stains; removing them, they are Buddhas.' Furthermore, in the Abridged Kalachakra Tantra, it says: 'Sentient beings are Buddhas; in this world realm, there is no other great Buddha; by pleasing them with non-discrimination, one cuts off immeasurable existence.' The Yoga Lord Birwapa said: 'The Buddha resides in one's own body; nowhere else is there a Buddha; the Buddhas are the body of wisdom; searching elsewhere, one will not find them.' Therefore, in countless sutras and tantras, it is clearly stated that all sentient beings possess the ultimate meaning of the Tathāgatagarbha. That is to say, the nature of mind is luminosity, completeness, and emptiness (Śūnyatā, Sanskrit, Śūnyatā, Emptiness) endowed with all supreme qualities, and that itself is the ultimate Dharmakāya (Dharmakāya, Sanskrit, Dharmakāya, Body of Truth). Therefore, all sentient beings possess the ultimate Dharmakāya, which exists not through being obtained or contained by its lineage, but as the Dharma-nature of the minds of all sentient beings, in such a way that the Suchness of all dharmas is unique, as is said in all sutras and tantras. Even so, since afflictions such as attachment are temporary,
ུར་ དྲི་མས་བསྒྲིབས་པས་མ་ཐོབ་ཅིང་མ་མཐོང་བས་འཁོར་བར་འཁོར་ཞིང་དེ་ལས་ཐར་བ་ལ་དྲི་ མ་བསལ་དགོས་པའི་རང་བཞིན། དེ་སེལ་བའི་ཐབས་རྒྱས་པར་བསྟན་པའི་སྒོ་ནས་བསྟོད་ དེ། ཇི༷་ལྟ༷ར་ཏེ་དཔེར་ན་ནོ༷ར་བུ༷འི་དྲི་མ་སྦྱོང་མཁ༷ན་གྱི༷་སྐྱེ་བོ་མཁས་པས་ནོ༷ར་བུ༷་བཻཌཱུརྱ་ཆེན་ པོ་ལ་གོས་པ་ཡི༵་དྲི༷་མ༷་རགས་པ་ཕྲ་བ་ཤིན་ཏུ་ཕྲ་བའི་རི༷མ་པ་གསུ༷མ་རི༷མ་བཞི༷ན་སྦྱོ༷ང་བ༷་ ལྟ༵ར་སེམས་ཅན་གྱི་རྒྱུད་ལ་བདེ་སྙིང་ཆོས་སྐུ་དེ་བཞིན་ཉིད་དུ་ཡོད་ཀྱང་གློ་བུར་དྲི་མའི་སྒྲིབ་ གཡོགས་ཀྱིས་བསྒྲིབས་པས་ཆོས་ཀྱི་འཁོ༷ར་ལོ༷་རི༷མ་པ་གསུ༷མ་དང་ཁྱ༷ད་པ༷ར་གས༷ང་སྔ༷གས་ ཀྱི༵་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོའི་དོན་ལ་བསླབས་པས་རང་རང་གི་རྒྱུད་ལ་ཡོད་པའི་བདེ༷་གཤེ༷གས་ སྙི༷ང་པོ༷འི་སྒྲིབ་གཡོགས་ཀྱི་གློ་བུར་དྲི་མ་རགས་པ་ཕྲ་ཤིན་ཏུ་ཕྲ་བ་གསུམ་རིམ་པ་བཞིན་ 3-144 དུ་སྦྱོ༷ང་དགོས་སོ་ཞེས་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་མཐའ་དག་གི་བརྗོད་པར་བྱ་བའི་དོན་གྱི་གཙོ་བོ་ རྫོགས་པ༷ར་སྟོ༷ན་པར་མཛད་པའི་བླ་མ་དམ་པའི་ཞབས་ལ༷་འདུ༵ད་དོ། །དེ་ལ་འཁོར་ལོ་ གསུམ་གྱིས་བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོའི་དྲི་མ་རྣམས་རིམ་པ་ལྟར་སྦྱོང་བ་ནི་དེ་བཞིན་གཤེགས་ པའི་ཐུགས་རྗེ་ཆེན་པོ་བསྟན་པའི་མདོར་རིགས་ཀྱི་བུ་འདི་ལྟ་སྟེ། དཔེར་ན་ནོར་བུ་མཁན་ མཁས་པ་ནོར་བུ་སྦྱོང་བའི་ཚུལ་ལེགས་པར་ཤེས་པ་དེས། ནོར་བུ་རིན་པོ་ཆེའི་རིགས་ནས་ ཡོངས་སུ་མ་དག་པའི་ནོར་བུ་རིན་པོ་ཆེ་བླངས་ཏེ། ལན་ཚྭའི་ཆུ་རྣོན་པོས་སྦངས་ནས་སྐྲའི་ རེ་བའི་ཡོངས་སུ་སྦྱོང་པས་ཡོངས་སུ་སྦྱོང་པར་བྱེད་དོ། །དེ་ཙམ་གྱིས་བརྩོན་པ་འདོར་བ་མ་ ཡིན་གྱི། དེའི་འོག་ཏུ་ཟས་ཀྱི་ཁུ་བ་རྣོན་པོས་སྦངས་ནས་བལ་གྱི་ལྭ་བའི་ཡོངས་སུ་སྦྱོང་བས་ ཡོངས་སུ་སྦྱོང་བར་བྱེད་དོ། །དེ་ཙམ་གྱིས་བརྩོན་པ་འདོར་བ་མ་ཡིན་ཏེ། དེའི་འོག་ཏུ་སྨན་ ཆེན་པོའི་ཁུ་བ་ལ་སྦངས་ནས་རས་སྲབ་མོའི་ཡོངས་སུ་སྦྱོང་བས་ཡོངས་སུ་སྦྱོང་བར་བྱེད་དོ། ། ཡོངས་སུ་སྦྱངས་ཏེ་དྲི་མ་དང་བྲལ་བ་ནི་བཻཌཱུརྱའི་རིགས་ཆེན་པོ་ཞེས་བརྗོད་དོ། །རིགས་ ཀྱི་བུ་དེ་བཞིན་དུ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཡང་ཡོངས་སུ་མ་དག་པའི་སེམས་ཅན་གྱི་ཁམས་ མཁྱེན་ནས། མི་རྟག་པ་དང་། སྡུག་བསྔལ་བ་དང་། བདག་མེད་པ་དང་། མི་གཙང་བ་ཡིད་ འབྱུང་བའི་གཏམ་གྱིས་འཁོར་བ་ལ་དགའ་བའི་སེམས་ཅན་རྣམས་སྐྱོ་བ་བསྐྱེད་པར་མཛད་ དེ། འཕགས་པའི་ཆོས་འདུལ་བ་ལ་འཛུད་པར་མཛད་དོ། །དེ་ཙམ་གྱིས་དེ་བཞིན་གཤེགས་ པ་བརྩོན་པ་འདོར་བ་མ་ཡིན་ཏེ། དེའི་འོག་ཏུ་སྟོང་པ་ཉིད་དང་། མཚན་མ་མེད་པ་དང་། སྨོན་ པ་མེད་པའི་གཏམ་གྱིས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཚུལ་རྟོགས་པར་མཛད་དོ། །དེ་ཙམ་གྱིས་ དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་བརྩོན་པ་འདོར་བ་མ་ཡིན་ཏེ། དེའི་འོག་ཏུ་ཕྱིར་མི་ལ
【現代漢語翻譯】 如同被污垢遮蔽而無法獲得和看見，因此在輪迴中流轉，要從中解脫，其本質在於清除污垢。爲了廣泛地展示清除污垢的方法，通過讚頌來闡述：例如，如同精通寶石清潔的人，清潔覆蓋在巨大的吠琉璃寶石上的粗、細、極細的三種污垢一樣，眾生的相續中雖然存在如來藏（梵文：Tathāgatagarbha，梵文羅馬擬音：tathāgatagarbha，漢語字面意思：如來胎藏）、法身（梵文：Dharmakāya，梵文羅馬擬音：dharmakāya，漢語字面意思：法性身）、真如（梵文：Tathātā，梵文羅馬擬音：tathātā，漢語字面意思：如是）的自性，但由於突如其來的污垢遮蔽，通過修學三轉法輪（梵文：Tri-dharma-cakra，梵文羅馬擬音：tri-dharma-cakra，漢語字面意思：三法之輪），特別是密宗的法輪之義，從而次第清除各自相續中存在的如來藏的粗、細、極細的三種突如其來的污垢。 因此，所有法輪所要表達的主要內容，就是圓滿地展示這一點。我向圓滿展示此理的至尊上師頂禮。其中，三轉法輪次第清除如來藏的污垢，正如《如來大悲經》中所說：『善男子，譬如一位精通寶石的工匠，深諳寶石清潔之法，他取出一塊尚未完全 очищенного 寶石，先用稀釋的鹽水浸泡，再用毛刷 тщательно 清潔。但他 не 止於此，接著用稀釋的食物精華浸泡，再用羊毛布 тщательно 清潔。但他 не 止於此，接著用 мощный 藥草精華浸泡，再用 тонкая 棉布 тщательно 清潔。 полностью очищенный 且無垢的寶石，方可稱為 великий 吠琉璃寶石。』 『善男子，如來亦是如此，了知眾生界尚未完全 очищенный ，便以無常、痛苦、無我、不凈之語，令 उन 些 喜好輪迴的眾生心生厭離，從而引入神聖的律藏。但他 не 止於此，接著以空性（梵文：Śūnyatā，梵文羅馬擬音：shunyata，漢語字面意思：空）、無相（梵文：Animitta，梵文羅馬擬音：animitta，漢語字面意思：無相）、無愿（梵文：Aparaṇihita，梵文羅馬擬音：apranihita，漢語字面意思：無愿）之語，令 उन 些 眾生證悟如來之理。但他 не 止於此，接著以不退轉……』
【English Translation】 Just as being obscured by dirt prevents one from obtaining and seeing, thus wandering in samsara, liberation from which requires the nature of clearing away dirt. To extensively show the method of clearing it away, it is praised by explaining: For example, just as a skilled person who cleans gems cleans the coarse, fine, and extremely fine three types of dirt covering a large vaiḍūrya gem, although the Sugata-garbha (Tathāgatagarbha), Dharmakāya, and Suchness (Tathātā) exist as the nature in the continuum of sentient beings, they are obscured by the obscuration of sudden dirt. By studying the three turnings of the Dharma wheel (Tri-dharma-cakra), especially the meaning of the Dharma wheel of Secret Mantra, one gradually cleanses the three types of sudden dirt—coarse, fine, and extremely fine—that obscure the Sugata-garbha existing in one's own continuum. Therefore, the main point to be expressed by all the Dharma wheels is to perfectly show this. I prostrate to the feet of the supreme lama who perfectly shows this. Among them, the three turnings of the Dharma wheel gradually cleanse the dirt of the Sugata-garbha, as it is said in the Great Compassion Sutra of the Tathāgata: 'Son of good family, for example, a skilled gem craftsman, who knows well the method of cleaning gems, takes a precious gem that is not completely purified. He soaks it in diluted salt water and cleans it thoroughly with a hair brush. But he does not stop there. Then, he soaks it in diluted essence of food and cleans it thoroughly with a wool cloth. But he does not stop there. Then, he soaks it in the essence of a great medicine and cleans it thoroughly with a thin cotton cloth. A gem that is completely purified and free from dirt is called a great vaiḍūrya gem.' 'Son of good family, likewise, the Tathāgata, knowing the realm of sentient beings is not completely purified, uses the words of impermanence, suffering, selflessness, and impurity to make those sentient beings who delight in samsara feel aversion, thereby introducing them to the sacred Vinaya. But he does not stop there. Then, with the words of emptiness (Śūnyatā), signlessness (Animitta), and wishlessness (Aparaṇihita), he makes those sentient beings realize the nature of the Tathāgata. But he does not stop there. Then, with non-retrogression...'
ྡོག་པའི་ཆོས་ཀྱི་ འཁོར་ལོའི་གཏམ་འཁོར་གསུམ་ཡོངས་སུ་དག་པའི་གཏམ་གྱིས་རང་བཞིན་སྣ་ཚོགས་ཀྱི་རྒྱུ་ ཅན་གྱི་སེམས་ཅན་དེ་དག་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཡུལ་ལ་འཛུད་པར་མཛད་དོ། །ཞུགས་ 3-145 པར་གྱུར་ཅིང་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཆོས་ཉིད་རྟོགས་ན་ནི་བླ་ན་མེད་པའི་ཡོན་གནས་ཞེས་ བརྗོད་དོ། །ཞེས་སོ། ། ༈ ཁྱད་པར་སྔགས་ཀྱི་དགོངས་དོན་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པར་རྟོགས་ནས་སྟོན་པའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་བླ་མ་ལ་གུས་པས་འདུད་པ། ལྔ་པ་ལ་བཞི་སྟེ། མཐར་ཐུག་གི་བདེ་སྟོང་དཔེས་བསྟན་པ། མཐར་ཐུག་གི་སྟོང་ཉིད་ ཀྱི་མཚན་གྱི་རྣམ་གྲངས། མཐར་ཐུག་གི་བདེ་ཆེན་གྱི་མཚན་གྱི་རྣམ་གྲངས། བདེ་སྟོང་ཟུང་ འཇུག་གི་མཚན་གྱི་རྣམ་གྲངས་བསྟན་པའི་སྒོ་ནས་བསྟོད་པའོ། ། དང་པོ་ནི། མདོ་རྒྱུད་མང་པོར་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་གྱི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་ ཅན་ནོ། །ཞེས་གསུངས་པ་ལྟར་གྱི། བདེ༷་གཤེ༷གས་སྙི༷ང་པོ༷་དེ་རྒྱུ༷་ད༷ང་འབྲ༷ས་བུ༷ར་(གཞ༵ན) ཡང་གསུངས་ཤིང་། དེ་ཡང་ས་བོན་དང་མྱུ་གུ་ལྟ་བུའི་སྐྱེད་བྱེད་དང་བསྐྱེད་བྱའི་རྒྱུ་འབྲས་ འདི་མ་ཡིན་གྱི། དུས་ཀྱི་འཁོར་ལོའི་རྒྱུད་འགྲེལ་ལས་གསུངས་པ་ལྟར་རྒྱུ༷་གཞ༷ན་དང་འབྲས་ བུ་གཞན་ཏེ། འདུས་མ་བྱས་པའི་རྒྱུ་དང་འབྲས་བུའོ། །དེ་ཡང་རང་བཞིན་གྱིས་འོ༷ད་གས༷ལ་ བའི་རྣམ་ཀུན་མཆོག་ལྡན་གྱི་སྟོ༷ང་བ་ཉི༷ད་དེ་རྒྱུ་གཞན་ཡིན་ལ་དེ་ཡང་གང་ཡིན་ན་སྟོང་ཉིད་ གཟུ༷གས་བརྙ༷ན་ཏེ༵་སོ་སོར་བསྡུད་ལ་སོགས་པའི་རྣལ་འབྱོར་གྱིས་མངོན་སུམ་དུ་མཐོང་ བའི་སྟོང་གཟུགས་ཏེ། དེ་ཉིད་ཤེར་ཕྱིན་གྱི་མདོ་ལ་སོགས་པར། ཆོས་ཉིད་ཀྱི་གཟུགས་ཞེས་ སོགས་གསུངས་པ་དང་དོན་གཅིག་ཡིན་ལ་དེས་མཚོན་ནས་སྟོང་ཉིད་ཀྱི་སྒྲ་བརྙན་སོགས་ ཀྱང་ཆོས་ཉིད་ཀྱི་སྒྲ་ལ་སོགས་པའོ། །ཞུ་བདེ་འགྱུར་མེད་ཀྱི་བདེ་བ་ཙམ་མིན་པའི་རང་བཞིན་ {གའགྱུ༷ར་མེ༷ད་ཀྱི་བདེ༷་བ༷་ཆེ༵)ན་པོ་[ཁནི༷་]ཀའབྲ༷ས་བུ༷་གཞ༷ན་)ཏེ། རྒྱུ་གཞན་འོད་གསལ་ སྟོང་ཉིད་བསྒོམ་པ་མཐར་ཐུག་པས་མངོན་དུ་གྱུར་པ་ཙམ་ལ་བྲལ་བའི་འབྲས་བུ་ཞེས་བཞག་ པའོ། །དུས་འཁོར་རྩ་རྒྱུད་ལས། སྟོང་ཉིད་གཟུགས་བརྙན་འཛིན་པ་རྒྱུ། །སྙིང་རྗེ་འགྱུར་མེད་ འཛིན་པ་འབྲས། །ཞེས་སོ། །དེ་ལྟ་བུའི་འདུས་མ་བྱས་ཀྱི་བདེ་སྟོང་དེ་ཉིད་བདེ་གཤེགས་སྙིང་ པོ་དང་དོན་དམ་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་དང་དོན་གཅིག་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ཉིད་ཆོས་རྣམས་ཀྱི་ཆོས་ཉིད་དང་ 3-146 དེ་བཞིན་ཉིད་ལ་སོགས་པའང་ཡིན་ནོ། །དེ་ཡང་མཚན་ཉིད་ཐེག་པར་གྲགས་པའི་སྤྲོས་བྲལ་ ཞེས་པ་དགག་བྱ་རྣམ་པར་བཅད་པ་ཙམ་གྱི་སྟོང་ཉིད་མ་ཡིན་ཏེ། གཞོན་ནུ་མས་མེ་ལོང་ལ་ སོགས་ལ་པྲ༷་ཕ༷བ་བརྒྱ༷ད་འབེབས་ཚུལ་གྱིས་ཕབ་པའི་སྣང་བ་ལ་རྐུན་པོ་སོགས་ཀྱི་གཟུགས་ བརྙན་མངོན་སུམ་དུ་ཤར་བ་ད༷ང་མཚུ༷ངས་པ༷ར་ར
【現代漢語翻譯】 以圓滿清凈的三語之輪，將具有各種自性的眾生引入如來之境。如果進入並證悟如來法性，則被稱為無上功德之所。 因此，通過不顛倒地領悟密咒的含義，並以教導的理由，以恭敬心頂禮上師。 第五個方面有四個部分：以比喻展示究竟的樂空，究竟的空性之名稱，究竟的大樂之名稱，以及通過展示樂空雙運之名稱來讚頌。 第一部分是：如同眾多經續中所說，一切眾生皆具如來藏。如來藏既可作為因，也可作為果。但這並非如種子和幼苗般的生起和所生之因果，而是如時輪經續所說，是不同的因和不同的果，是不作之因和果。那自性光明的、具足一切殊勝相的空性是不同的因，而那空性之影像，即通過各自攝集等瑜伽所現見的空色，與般若經等中所說的『法性之色』等意義相同，由此也象徵著空性之聲等也是法性之聲等。並非僅僅是融樂不變之樂，而是自性（嘎，藏文：ག，種子字；khaṃ，梵文天城體：खं；kham，梵文羅馬擬音；空）的大樂是不同的果，即通過修習光明空性達到究竟而顯現的、遠離束縛的果。時輪根本續云：『空性影像執持為因，大悲不變執持為果。』如此不作之樂空，與如來藏和勝義法身意義相同。它也是諸法之法性和如是性等。 所謂的名相乘（指般若乘）中所說的『離戲』，並非僅僅是遮遣所破的空性，而是如同少女以鏡子等進行八種嬉戲（pra-phab-brgyad-』bebs-tshul，藏文：པྲ་ཕབ་བརྒྱད་འབེབས་ཚུལ，梵文待考，梵文羅馬擬音待考，八種嬉戲之方式）時，顯現的影像中清晰地映出盜賊等的形象一樣。
【English Translation】 By the wheel of speech of the three perfectly pure wheels of Dharma, those sentient beings with various natures are led into the realm of the Thus-Gone-One. If one enters and realizes the Dharmata of the Thus-Gone-One, it is said to be the supreme source of merit. Therefore, by understanding the meaning of mantra without inversion, and with the reason of teaching, prostrating to the Lama with respect. The fifth has four parts: showing the ultimate bliss-emptiness by example, the names of the ultimate emptiness, the names of the ultimate great bliss, and praising by showing the names of the union of bliss and emptiness. The first is: As it is said in many Sutras and Tantras, all sentient beings have the essence of the Thus-Gone-One. That essence of the Thus-Gone-One is also taught as cause and effect. But this is not the cause and effect of arising and being produced, like a seed and a sprout, but as stated in the commentary on the Kalachakra Tantra, it is a different cause and a different effect, an unconditioned cause and effect. That naturally luminous emptiness endowed with all supreme aspects is a different cause, and that which is the image of emptiness, the empty form seen directly by yoga such as gathering separately, is the same meaning as 'the form of Dharmata' etc. mentioned in the Prajnaparamita Sutra etc., and thereby also symbolizes that the sound of emptiness etc. is also the sound of Dharmata etc. Not just the bliss of melting and immutability, but the great bliss of nature (ga, Tibetan: ག, seed syllable; khaṃ, Devanagari: खं; kham, IAST: kham, meaning: space) is a different effect, that is, the fruit of separation that is manifested by the ultimate meditation on luminous emptiness. The Kalachakra Root Tantra says: 'Holding the image of emptiness is the cause, holding immutable compassion is the effect.' Such unconditioned bliss-emptiness is the same as the essence of the Thus-Gone-One and the ultimate Dharmakaya. That is also the Dharmata of all dharmas and Suchness etc. The 'freedom from elaboration' said in what is known as the characteristic vehicle (Prajnaparamita) is not merely the emptiness of severing the object of negation, but like the appearance of thieves etc. clearly reflected in the images manifested when a young woman performs the eight ways of playing (pra-phab-brgyad-'bebs-tshul, Tibetan: པྲ་ཕབ་བརྒྱད་འབེབས་ཚུལ, Sanskrit pending, IAST pending, eight ways of playing) with a mirror etc.
ྣལ་འབྱོར་པའི་སོ་སོ་རང་རིག་པའི་ཡེ་ཤེས་ ལ་མངོན་སུམ་དུ་གསལ་བར་ཤར་བའི་ཕྱིར་སྤྲོས་པ་དང་བྲལ་ཙམ་མམ་དགག་བྱ་རྣམ་པར་ བཅད་པ་ཙམ་གྱི་སྟོང་ཉིད་ཡིན་ན། སེམས་ཅན་ནས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བར་སུ་ལ་ཡང་མངོན་ སུམ་དུ་གསལ་བར་སྣང་མི་སྲིད་པའི་ཕྱིར། ཞེས་ལེགས་པར་སྟོ༷ན་པའི་བླ་མ་དམ་པའི་ཞབས་ ལ༷་འདུ༵ད་དོ། ། ༈ དེ་ལྟར་ན་རང་སྟོང་ཁོ་ན་སྟོང་ཉིད་མཆོག་ཏུ་རློམ་པ་རྣམས་ཀྱི་ལུགས་ལ་ཆོས་རྣམས་ ཀྱི་ཆོས་ཉིད་དམ་དེ་བཞིན་ཉིད་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པའི་སྣང་བ་ཤེས་བྱ་ལ་མི་སྲིད་པའི་ སྐྱོན་ཡོད་དོ། །པྲ་ཕབ་བརྒྱད་ནི། མེ་ལོང་མཐེ་བོང་སྒྲོན་མེ་ཟླ། །ཉི་མ་ཆུ་དང་རལ་གྲི་མིག །པྲ་ འབེབས་འཇུག་པ་བརྒྱད་རྣམས་ནི། །རྒྱལ་བ་རྣམས་ཀྱིས་པྲ་འབེབས་གསུངས། །ཞེས་སོ། ། གཉིས་པ་ནི། སྟོང་ཉིད་མཐར་ཐུག་རྣམ་ཀུན་མཆོག་ལྡན་གྱི་སྟོང་ཉིད་དེ་ཉིད་རྒྱུད་སྡེ་ ཟབ་མོ་རྣམས་སུ་མཚན་གྱི་རྣམ་གྲངས་མང་པོ་གསུངས་ཏེ། བདེ་མཆོག་རྩ་རྒྱུད་ལས། ཕོ་ཉ་ ཀུན་གྱི་གསང་བ་ལ། །སེམས་དཔའ་ཀུན་གྱི་བདག་ཉིད་གནས། །ཞེས་དང་། བདེ་མཆོག་ བསྡུས་རྒྱུད་ལས། གསང་བ་མཆོག་གི་དགྱེས་པ་ན། །ཐམས་ཅད་བདག་ཉིད་རྟག་ཏུ་བཞུགས། ། ཞེས་གས༷ང་བ༷་ཞེས་དང་གས༷ང་ཆེ༷ན་ཏེ་གསང་བ་མཆོག་ཞེས་གསུངས་ཤིང་། རྡོ་རྗེ་གུར་ སོགས་སུ། ནམ་མཁའ་བེམ་མིན་དང་བ་དང་། །ཞེས་ནམ་མཁ༷འི་ཁ༷མས་ཞེས་པར་ཡང་ གསུངས་ཤིང་། ཤེར་ཕྱིན་གྱི་མདོར་ཡང་། ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་བསྒོམ་པ་ནི་ནམ་ མཁའ་བསྒོམ་པའོ་ཞེས་དང་། དུས་འཁོར་གྱི་རྒྱུད་དུ། སྣ༷་ཚོ༷གས་ཡུ༵མ་ཞེས་གསུངས་ཏེ། རྣམ་ 3-147 ཀུན་མཆོག་ལྡན་གྱི་སྟོང་པའང་ཡིན་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་མོའང་ཡིན་པས་དེ་སྐད་དོ། །བརྟག་གཉིས་ སོགས་སུ་ཆོ༷ས་འབྱུ༷ང་དང་བྷ༷་ག༷་ཞེས་ཀྱང་གསུངས་ཏེ། འདི་བསྒོམ་པ་མཐར་ཐུག་ཅིང་ མངོན་དུ་གྱུར་པའི་གང་ཟག་གི་རྒྱུད་ལ་སྟོབས་བཅུ་ལ་སོགས་པའི་གཞན་བྱུང་གི་ཡོན་ཏན་ རྣམས་གསར་དུ་འབྱུང་ཞིང་འདུས་མ་བྱས་པའི་ཆོས་སྐུའི་ཡོན་ཏན་མཐའ་ཡས་པ་རྣམས་རང་ བཞིན་གྱི་ལྡན་པས་དེ་སྐད་དོ། །རྣལ་འབྱོར་རྗེས་སུ་རིག་པའི་རྒྱུད་དུ། (དུས་འཁོར་འགྲེལ་ཆེན་ལས་ བཤད་)ལྷག་པའི་ལྷ་ནི་གཅིག་པུ་འདི། །རྡོ་རྗེ་མཁའ་འགྲོའི་པདྨར་གནས། །ཞེས་ཆུ༷་སྐྱེ༷ས་སམ་ པད་མ་ཞེས་ཀྱང་གསུངས། དུས་ཀྱི་འཁོར་ལོར་སེ༷ང་གེ༷འི་ཁྲི༵་ཞེས་ཀྱང་གསུངས་ཏེ། སྒྲིབ་ གཉིས་ཀྱི་རི་དྭགས་ཀྱི་ཚོགས་ཐམས་ཅད་གདོད་མ་ནས་རང་བཞིན་གྱིས་བཅོམ་པས་སེང་གེ་ སྟེ་རང་བཞིན་འགྱུར་མེད་ཀྱི་བདེ་བ་ཆེན་པོ་དེ་རང་དང་དབྱེར་མེད་དུ་གནས་པའི་ཆ་ནས་ཁྲི་ ཞེས་སྦྱར་བའོ། །དེ་བཞིན་དུ་བདག་གཉིས་ཀྱིས་སྟོང་པས་རྡོ་རྗེ་བད༷ག་མེ༷ད་མ་དང་། གཙང་ མི་གཙང་ལ་སོགས་པའི་རྣམ་རྟོག་ཐམས་ཅད་དང་བྲལ་བས་རྡོ་རྗེ་ཕ༷ག་མ
【現代漢語翻譯】 如果瑜伽士各自的自證智慧沒有顯現，僅僅是遠離戲論或者僅僅是斷除所破的空性，那麼從有情到佛，誰也不可能顯現，因為這不可能。因此，我頂禮善說之至尊上師的蓮足。 如是，那些自認為唯有自空才是殊勝空性的人，按照他們的觀點，諸法的法性或如實性不可能顯現證悟的景象，存在著所知方面的過失。八種譬喻是：鏡子、拇指、燈、月亮、太陽、水、劍、眼睛。這八種譬喻是諸佛所宣說的。 第二，究竟的、具足一切殊勝相的空性，在甚深續部中以許多名稱來宣說。《勝樂根本續》中說：『一切使者的秘密中，安住著一切勇士的自性。』《勝樂攝略續》中說：『在殊勝秘密的喜悅中，一切自性恒常安住。』因此，被稱為『秘密』、『大秘密』，即殊勝秘密。在《金剛帳》等中，也說為『虛空界』，如『虛空非物質和...』。在《般若經》中也說：『修習般若波羅蜜多就是修習虛空。』在《時輪經》中說為『雜色母』，因為它是具足一切殊勝相的空性，也是大手印，所以這樣說。《二觀察》等中也說為『法生』和Bhaga（藏文：བྷ༷་ག༷་，梵文天城體：，梵文羅馬擬音：bhaga，漢語字面意思：薄伽），因為修習此法，最終證悟之人的相續中，會新產生十力等他生功德，並且自然具備無為法身的無量功德，所以這樣說。《瑜伽隨行續》中（《時輪大疏》中說）：『殊勝本尊唯一此，安住金剛空行蓮。』因此，也稱為『蓮花』。在《時輪經》中也說為『獅子座』，因為從根本上摧毀了二障的野獸群，所以是獅子，與自性不變的大樂無二無別地安住，從這個角度來說是座。同樣，因為空性遠離二我的執著，所以是金剛無我母；因為遠離清凈與不清凈等一切分別念，所以是金剛亥母。
【English Translation】 If the self-cognizant wisdom of individual yogis does not manifestly arise, and it is merely emptiness that is devoid of elaboration or merely the severance of what is to be negated, then it is impossible for it to manifestly appear to anyone from sentient beings to Buddhas. Therefore, I prostrate to the feet of the perfectly spoken, venerable Lama. Thus, according to those who consider only self-emptiness to be the supreme emptiness, there is a fault in that the appearance of manifestly realizing the suchness or reality of phenomena is impossible in terms of knowable objects. The eight similes are: mirror, thumb, lamp, moon, sun, water, sword, and eye. These eight similes are spoken by the Victorious Ones. Secondly, the ultimate emptiness, the emptiness that possesses all supreme aspects, is spoken of with many names in the profound tantras. In the Root Tantra of Chakrasamvara (བདེ་མཆོག་，Skt: Chakrasamvara, Eng: Supreme Bliss), it says: 'In the secret of all messengers, dwells the nature of all heroes.' And in the Abridged Tantra of Chakrasamvara, it says: 'In the delight of the supreme secret, all natures constantly abide.' Thus, it is spoken of as 'secret,' 'great secret,' that is, the supreme secret. In Vajra Ghanta (རྡོ་རྗེ་གུར་，Skt: Vajra Ghanta, Eng: Vajra Bell) and others, it is also spoken of as 'space element,' as in 'space is non-material and...' In the Sutra of the Perfection of Wisdom (ཤེར་ཕྱིན་གྱི་མདོར་，Skt: Prajnaparamita Sutra, Eng: Perfection of Wisdom Sutra), it is also said: 'Meditating on the Perfection of Wisdom is meditating on space.' In the Tantra of Kalachakra (དུས་འཁོར་གྱི་རྒྱུད་དུ།，Skt: Kalachakra Tantra, Eng: Wheel of Time Tantra), it is spoken of as 'Multicolor Mother' (སྣ༷་ཚོ༷གས་ཡུ༵མ་，Skt: , Romanization: , Meaning: ), because it is the emptiness that possesses all supreme aspects and is also the Mahamudra (ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་མོའང་，Skt: Mahamudra, Eng: Great Seal), so it is said thus. In the Two Examinations (བརྟག་གཉིས་，Skt: Dve Pariksha, Eng: Two Examinations) and others, it is also spoken of as 'Dharma Origin' (ཆོ༷ས་འབྱུ༷ང་，Skt: Dharma Udbhava, Eng: Dharma Origin) and Bhaga (བྷ༷་ག༷་，梵文天城體：，梵文羅馬擬音：bhaga，漢語字面意思：薄伽), because in the continuum of a person who cultivates this and ultimately realizes it, new other-born qualities such as the ten powers arise, and the limitless qualities of the uncompounded Dharmakaya (ཆོས་སྐུའི་，Skt: Dharmakaya, Eng: Dharma Body) are naturally possessed, so it is said thus. In the Yoga Subsequent Awareness Tantra (རྣལ་འབྱོར་རྗེས་སུ་རིག་པའི་རྒྱུད་དུ།，Skt: Yoga Anusmriti Tantra, Eng: Yoga Subsequent Awareness Tantra) (as explained in the Great Commentary on the Kalachakra): 'The supreme deity, this only one, dwells in the lotus of the Vajra Dakini.' Thus, it is also called 'lotus' (ཆུ༷་སྐྱེ༷ས་སམ་པད་མ་，Skt: Padma, Eng: Lotus). In the Kalachakra (དུས་ཀྱི་འཁོར་ལོར་，Skt: Kalachakra, Eng: Wheel of Time), it is also called 'lion throne' (སེ༷ང་གེ༷འི་ཁྲི༵་，Skt: Simhasana, Eng: Lion Throne), because it has primordially and naturally destroyed all the herds of deer of the two obscurations, so it is a lion, and it is inseparable from the great bliss of unchanging nature, so it is joined as a throne from that aspect. Similarly, because it is empty of the two selves, it is Vajra Nairatmya (རྡོ་རྗེ་བད༷ག་མེ༷ད་མ་，Skt: Vajra Nairatmya, Eng: Vajra No-Self Mother); because it is free from all conceptual thoughts such as clean and unclean, it is Vajravarahi (རྡོ་རྗེ་ཕ༷ག་མ，Skt: Vajravarahi, Eng: Vajra Sow).
ོ༷་དང་ཤི་བ་ལྟར་ ལས་རླུང་གི་འགྲོ་འོང་དང་བྲལ་ཞིང་ཤིན་ཏུ་རྣམ་དག་གི་སེམས་དང་བཅས་པས། རྡོ་རྗེ་རོ་ ལངས་མ་ལ༷་སོ༷གས་པ་སྣ༷་ཚོ༷གས་པའི་མི༵ང་དུ༷་མ༷་བཏགས་ཀྱང་དོ༷ན་རྣམ་ཀུན་མཆོག་ལྡན་ གྱི་སྟོང་པ་ཉིད་དུ་གཅི༷ག་གོ་ཞེས་མཐར་ཐུག་གི་སྟོ༷ང་ཉི༷ད་སྟོ༷ན་པར་མཛད་པའི་བླ་མ་དམ་ པའི་ཞབས་ལ༷་འདུ༵ད་དོ། ། དེ་ཡང་དུས་འཁོར་རྩ་རྒྱུད་ལས། ཨེ་གསང་མཁའ་དབྱིངས་བྷ་གའམ། །ཆོས་འབྱུང་ཆུ་ སྐྱེས་སེང་གེའི་ཁྲིར། །ཞེས་སོགས་དང་། འཁོར་ལོ་སྡོམ་པའི་རྒྱུད་འགྲེལ་པར། ཨེ་དང་བྷ་ ག་བདྨ་དང་། །བདག་དང་བདེ་གནས་བདེ་བ་ཅན། །སེང་གེའི་ཁྲི་དང་དམིགས་པ་མེད། །དེ་ བཞིན་ཉིད་དང་ཕ་རོལ་ཕྱིན། །ཞེས་དང་། རྡོ་རྗེ་གུར་དུ་ཡང་། མཁའ་དབྱིངས་བེམ་མིན་དང་ བ་དང་། །གོ་འབྱེད་རབ་ཏུ་གསལ་བ་དང་། །ཞེས་སོགས་སོ། ། 3-148 གསུམ་པ་ནི། དེ་ལྟའི་སྟོང་ཉིད་ཟབ་མོ་དེ༷་ཉི༷ད་དོན་དམ་མཐར་ཐུག་གི་བདེ་བ་ཆེན་ པོའང་ཡིན་ཏེ། དེ་ལ་ཡང་མཚན་གྱི་རྣམ་གྲངས་དུ་མ་གསུངས་ཏེ། རྡོ་རྗེ་མི་ཕྱེད་ཅེས་བྱར་ བརྗོད། །ཅེས་པ་ལྟར། རྣམ་པར་རྟོག་པའི་མཚོན་ཀྱིས་མི་ཆོད་ཅིང་མི་ཤིགས་ལ། འཇོམས་ ཕྱིར་རྡོ་རྗེ་ཞེས་པར་བརྗོད། །ཅེས་པ་ལྟར། མཚན་མ་དང་རྣམ་རྟོག་སོགས་འཇོམས་པར་ནུས་ པས་ན་རྡོ༷་རྗེ༷། ཞེས་སོགས་དང་། བདེ་བ་ཆེན་པོའི་རང་བཞིན་ཡིན་པས་ཐི༷ག་ལེ༷་ཞེས་དང་། ཧེ་ནི་རྒྱུ་སོགས་སྟོང་པ་ཉིད། །རུ་ནི་ཚོགས་དང་བྲལ་བ་སྟེ། །ཀ་ནི་གང་དུའང་མི་གནས་པའོ། ། ཞེས་པ་ལྟར་གྱི་དོན་དང་ལྡན་པས་ཧེ༷་རུ༷་ཀ༵་ཞེས་དང་། སངས་རྒྱས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་བདེ་བ་ ཆེན་པོ་འདུས་པས་འདུ༷ས་པ༷་ཞེས་དང་། འཕོ་བའི་བག་ཆགས་སྤངས་པས་སྡོ༷མ་པ༷་སྟེ། རང་ བཞིན་འགྱུར་མེད་ཀྱི་བདེ་བ་ཡིན་པས་བདེ་མཆོག ཞེས་དང་། ཧེ་ནི་སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོ་སྟེ། །ཞེས་ པ་ལྟར། ཧེ༷་ཞེས་པ་ད༷ང་། སྙི༷ང་རྗེ༷་ཆེ༵ན་པོ་ཞེས་དང་། ལམ་བསྒོམས་པའི་སྟོབས་ཀྱིས་མིན་ གྱི་གདོད་ནས་རང་བཞིན་གྱིས་སྒྲིབ་པ་ཐམས་ཅད་སྤངས་ཤིང་། བདག་རིག་གཞན་རིག་ ཐམས་ཅད་པའི་ཆོས་དབྱིངས་ཡེ་ཤེས་སུ་གནས་པས་སངས་རྒྱས་ཏེ་ད༷ང་པོ༷འི་ས༷ངས་རྒྱ༷ས་ ཞེས་ཏེ། འགྲེལ་ཆེན་དྲི་མ་མེད་པའི་འོད་དུ། དང་པོའི་སྒྲ་ནི་ཐོག་མ་དང་ཐ་མ་མེད་པའི་དོན་ ཏེ། ཞེས་སོ་དོན་དམ་བྱ༷ང་ཆུ༷བ་སེ༷མས་ཞེས་ཏེ། རྡོ་རྗེ་ཕྲེང་བའི་རྒྱུད་དུ། དབྱིངས་ནི་བྱང་ཆུབ་ སེམས་སུ་གསུངས། །ཞེས་དང་། སམ་བུ་ཊིར། དྲི་མེད་ཤེལ་དང་མཚུངས་པའི་འོད། །བྱང་ ཆུབ་སེམས་ནི་འོད་གསལ་བ། །ཡེ་ཤེས་ལྔ་ཡི་དངོས་པོ་ཉིད། །ཅེས་དང་། བྱང་ཆུབ་སེམས་ འགྲེལ་ལས། དེ་བཞིན་ཉིད་དང་ཡང་དག་མཐའ། །མཚན་མ་མེད་དང་དོན་དམ་ཉིད། །བྱང་ ཆུབ་སེམས་མཆོག་དེ་ཉིད་དང་། །སྟོང་པ་ཉིད་དུ་འང་བཤད་པ་ཡིན། །ཞེས་སོགས་དང་། སོགས་པ་ལྷན་
【現代漢語翻譯】 如同死亡一般，脫離了業風的執行，懷著極其純凈的心，即使沒有冠以金剛殭屍等各種各樣的名稱，其意義也完全具備一切殊勝的空性，最終示現空性的上師的足下，我頂禮。 此外，在《時輪根本續》中說：『唉（藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思）:e，秘密，虛空，bhaga（藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思）:bhaga，子宮』，或者『法生蓮花獅子座』等等。在《勝樂輪續》的註釋中說：『唉（藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思）:e，秘密，虛空，bhaga（藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思）:bhaga，子宮，蓮花，自我，安樂處，極樂世界，獅子座，無相，真如，彼岸』等等。在《金剛幕續》中也說：『虛空非物質，以及開悟，極其明亮』等等。 第三，這樣的甚深空性本身也是究竟的勝義大樂。對此也有許多名稱，如『被稱為金剛不壞』，就像所說的那樣：『不能被分別唸的武器所斬斷和摧毀，因此被稱為金剛』，就像所說的那樣：『因為能夠摧毀相和分別念等，所以是金剛』等等。因為是大樂的自性，所以是明點。並且，『嘿（藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思）:he，原因等空性，ra（藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思）:ru，遠離聚合，ka（藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思）:ka，無所住』，具備這樣的意義，所以是嘿（藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思）:he，原因等空性，ra（藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思）:ru，遠離聚合，ka（藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思）:ka，無所住嚕嘎。因為彙集了一切佛的無上喜樂，所以是集聚。因為斷除了遷變的習氣，所以是守護，因為是自性不變的喜樂，所以是勝樂。『嘿（藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思）:he，原因等空性，是大悲』，就像所說的那樣，嘿（藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思）:he，原因等空性，被稱為大悲。不是通過修道的威力，而是從本初自性就斷除了所有的障礙，並且自識他識都安住在一切法的法界智慧中，所以是佛，即原始佛。在《大疏無垢光》中說：『原始的含義是沒有開始和結束』。所以是勝義菩提心。在《金剛鬘續》中說：『界被稱為菩提心』。在《三補吒續》中說：『如同無垢水晶般的光芒，菩提心是光明，是五種智慧的本體』。在《菩提心釋》中說：『真如和真實的邊際，無相和勝義，殊勝的菩提心，也被稱為空性』等等。
【English Translation】 Like death, separated from the movement of karmic winds, with an extremely pure mind, even without being named Vajra Corpse or various other names, its meaning fully possesses all the supreme emptiness, ultimately showing the emptiness of the feet of the Lama, I prostrate. Furthermore, in the Kalachakra Root Tantra, it says: 'E (Tibetan, Devanagari, Roman transliteration, Chinese literal meaning): e, secret, space, bhaga (Tibetan, Devanagari, Roman transliteration, Chinese literal meaning): bhaga, womb,' or 'Dharma-born lotus lion throne,' etc. In the commentary on the Chakrasamvara Tantra, it says: 'E (Tibetan, Devanagari, Roman transliteration, Chinese literal meaning): e, secret, space, and bhaga (Tibetan, Devanagari, Roman transliteration, Chinese literal meaning): bhaga, womb, lotus, self, place of bliss, Sukhavati, lion throne, without characteristics, suchness, the other shore,' etc. In the Vajra Tent, it also says: 'Space is non-material, and enlightenment, extremely clear,' etc. Third, such profound emptiness itself is also the ultimate great bliss of ultimate truth. There are also many names for this, such as 'called the indestructible Vajra,' just as it is said: 'It cannot be cut or destroyed by the weapons of conceptualization, therefore it is called Vajra,' just as it is said: 'Because it is able to destroy characteristics and conceptualizations, it is Vajra,' etc. Because it is the nature of great bliss, it is Bindu. And, 'He (Tibetan, Devanagari, Roman transliteration, Chinese literal meaning): he, the emptiness of causes, etc., ru (Tibetan, Devanagari, Roman transliteration, Chinese literal meaning): ru, is separation from assembly, ka (Tibetan, Devanagari, Roman transliteration, Chinese literal meaning): ka, is not abiding anywhere,' possessing such meaning, it is He (Tibetan, Devanagari, Roman transliteration, Chinese literal meaning): he, the emptiness of causes, etc., ru (Tibetan, Devanagari, Roman transliteration, Chinese literal meaning): ru, is separation from assembly, ka (Tibetan, Devanagari, Roman transliteration, Chinese literal meaning): ka, is not abiding anywhere Ruka. Because it gathers the great bliss of all Buddhas, it is Samputa. Because it has abandoned the habits of transmigration, it is Samvara, because it is the unchanging bliss of nature, it is Supreme Bliss. 'He (Tibetan, Devanagari, Roman transliteration, Chinese literal meaning): he, the emptiness of causes, etc., is great compassion,' as it is said, He (Tibetan, Devanagari, Roman transliteration, Chinese literal meaning): he, the emptiness of causes, etc., is called great compassion. Not by the power of practicing the path, but from the beginning, by its own nature, it has eliminated all obscurations, and both self-awareness and other-awareness abide in the Dharmadhatu wisdom of all dharmas, so it is Buddha, that is, Primordial Buddha. In the Great Commentary Immaculate Light, it says: 'The meaning of primordial is without beginning and end.' Therefore, it is ultimate Bodhicitta. In the Vajra Garland Tantra, it says: 'The realm is called Bodhicitta.' In the Samputa Tantra, it says: 'Like the light of a spotless crystal, Bodhicitta is luminosity, the essence of the five wisdoms.' In the Bodhicitta Commentary, it says: 'Suchness and the true limit, without characteristics and ultimate truth, the supreme Bodhicitta, is also called emptiness,' etc.
ཅིག་སྐྱེས་པའི་དགའ་བ་སོ༷གས་མི༵ང་དུ༷་མ༷་བཏགས་ཀྱང་དོ༷ན་རང་བཞིན་ འགྱུར་མེད་ཀྱི་བདེ༷་བ་ཆེ༷ན་པོར་གཅི༷ག་{གོ} ། ཞེས་སྟོ༷ན་པར་མཛད་པའི་བླ་མ་དམ་པའི་ 3-149 ཞབས་ལ༷་འདུ༵ད་དོ། ། འགྲེལ་ཆེན་ལས། དེ་བཞིན་དུ་ཝཾ་ཡིག་དང་། བདེ་བ་ཆེན་པོ་དང་། ཆགས་པ་ཆེན་པོ་ དང་། ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་དང་། མཆོག་ཏུ་མི་འགྱུར་བ་དང་། ཐིག་ལེ་དང་། དེ་ཁོ་ན་ཉིད་དང་། ཡེ་ཤེས་དང་། རྣམ་པར་དག་པའི་སེམས་ཀྱི་མིང་རྣམས་ཀྱི་ནང་ནས་ཝཾ་ཡིག་གཅིག་པུ་གཙོ་ བོའི་མིང་མ་ཡིན་ཏེ། ཐམས་ཅད་ཀྱིས་ཀྱང་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པའི་དགའ་བ་ འགྱུར་བ་མེད་པའི་བདེ་བ་གོ་བར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཞེས་སོ། ། བཞི་པ་ནི། དེ་ལྟ་བུའི་མཐར་ཐུག་གི་བདེ་བ་ཆེན་པོ་དེ་བདག་རིག་གཞན་རིག་ཐམས་ ཅད་པ་ཡིན་པས་ཤེས་པ་དང་། སྟོང་ཉིད་ཟབ་མོ་དེ་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་བྱ་ཡིན་པས་ཤེས་ བྱའི་མཆོག་ཏེ། དེ་འདྲའི་ཤེས་དང་ཤེས་བྱ་གཅིག་པའི་སྐུ་དེ་ཉིད་སྔར་བཤད་མ་ཐག་པ་ ལྟར་གྱིས་བདེ་སྟོང་གཉིས་ཀ་ཡིན་པས་རྡོ༷་རྗེ༷་སེ༷མས་དཔ༷འ་དང་། ཨེ༷་ཝ༷ཾ་ཞེས་དང་། དུ༷ས་ ཀྱི་འཁོ༷ར་ལོ༵་དང་། འཁོ༷ར་ལོ༷་སྡོ༷མ་པ༷་དང་། དགྱེ༷ས་པ༷་རྡོ༷་རྗེ༷་ད༵ང་། སྒྱུ༷་འཕྲུ༷ལ་དྲ༷་བ༷་དང་ གས༷ང་བ་འདུ༷ས་པ་དང་། སངས་རྒྱས་རིན་ཆེན་ཟ་མ་ཏོག་ཅེས་པ་ལ༷་སོ༷གས་ཀྱི་མི༵ང་དུ༷་མ༷་ བཏགས་ཀྱང་དོན་སྔར་བཤད་ལྟར་གྱི་བདེ་སྟོང་ཟུ༷ང་འཇུ༷ག་ཏུ་དོ༷ན་གཅི༷ག་པར་སྟོ༷ན་པའི་བླ་ མ་དམ་པའི་ཞབས་ལ༷་འདུ༵ད་དོ། ། ༈ དུས་འཁོར་རྩ་རྒྱུད་ལས། རྡོ་རྗེ་ཅན་དང་ཨེ་ཝཾ་དང་། །རྡོ་རྗེ་ཅན་དང་རྡོ་རྗེ་སེམས། ། རྡོ་རྗེ་འཇིགས་བྱེད་དབང་ཕྱུག་དང་། །ཧེ་རུ་ཀ་དང་དུས་འཁོར་དང་། །དང་པོའི་སངས་རྒྱས་ ལ་སོགས་མིང་། །སྣ་ཚོགས་ཡུམ་གྱི་ཐ་སྙད་ཀྱིས། །རྒྱུད་གཞན་དག་ཏུ་བདག་གིས་བརྗོད། ། ཅེས་སོ། ། ༈ གཞི་ལམ་འབྲས་གསུམ་གྱི་དགོངས་དོན་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པར་རྟོགས་ནས་སྟོན་པའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་བླ་མ་ལ་གུས་པས་འདུད་པ། དྲུག་པ་ནི། སྤྱིར་གསུང་རབ་ལས། གཞི་དང་ལམ་དང་འབྲས་བུ་གསུམ་གསུངས་ཤིང་། དེའི་ནང་ནས་འདིར་དོན་དམ་མཐར་ཐུག་གི་ཀུན་གཞི་སྟོན་ཏེ། སྔར་བསྟན་མ་ཐག་པའི་ 3-150 མཐར་ཐུག་གི་བདེ་སྟོང་ཟུ༷ང་དུ་འཇུ༷ག་ཅིང་སོ་སོར་དབྱེ༷ར་མེ༷ད་ལ་གཅིག་ཉིད་ཡིན་པས་རོ༷་ མཉ༷མ་ཞིང་རྣམ་རྟོག་སོགས་ཀྱིས་མི༷་ཤི༷གས་ཤིང་འཇོམས་པར་མི་ནུས་པ༵་དང་། རྒྱུ་རྐྱེན་ གྱིས་མ་བསྐྱེད་པར་བདག་རིག་གཞན་རིག་ཐམས་ཅད་པ་ཡིན་པས་ར༷ང་བྱུ༷ང་གི་ཡེ༷་ཤེ༷ས་ དང་། གདོད་ནས་དང་པོར་རམ་རང་བཞིན་གྱིས་སངས་རྒྱས་པ་ན་ད༷ང་པོ༷འི་ས༷ངས་རྒྱ༷ས་ ཞེས་པའི་མིང་གི་རྣམ་གྲངས་ཅན་གྱི་དོན་དམ་ཆོས་སྐུ་ནི༵་མ་དག་པ་དང་མ་དག་དག་པའི་ གནས་སྐབས་ཀྱི་གང་ཟག་གི་རྒྱུད་ཀྱི་སེམས་ཀྱི་ཆོས
【現代漢語翻譯】 雖然沒有給「俱生喜」（lhan cig skyes pa'i dga' ba，innate joy）等命名，但其意義是自性不變的大樂（bde ba chen po，great bliss）。向如此宣說的至尊上師之足頂禮。 《大疏》（'grel chen）中說：『同樣，瓦姆字（wam yig）和大樂、大欲（chags pa chen po，great desire）、俱生、最勝不變、明點（thig le，bindu）、真如（de kho na nyid，tathata）、智慧（ye shes，jnana）和清凈心（rnam par dag pa'i sems）等名稱中，瓦姆字並非唯一主要的名稱，因為所有這些都使人理解大手印（phyag rgya chen po，mahamudra）的俱生喜和不變的安樂。』 第四，要知道，這種究竟的大樂是自知和他知的一切，甚深空性（stong nyid zab mo，profound emptiness）是應當現量證悟的，是所知（shes bya，jñeya）中的至高者。像這樣，要知道，這種知（shes，jñana）與所知合一之身，如前所述，是樂空雙運（bde stong gnyis ka），因此被稱為金剛薩埵（rdo rje sems dpa'，vajrasattva）、A-Vam（ཨེ་ཝཾ，A-vaṃ，A和Vam）、時輪（dus kyi 'khor lo，kalachakra）、勝樂金剛（'khor lo sdom pa，chakrasamvara）、喜金剛（dgyes pa rdo rje，hevajra）、幻網（sgyu 'phrul dra ba，mayajala）、密集金剛（gsang ba 'dus pa，guhyasamaja）和如意寶樹佛（sangs rgyas rin chen za ma tog）等等，雖然沒有給這些命名，但其意義如前所述，是樂空雙運，意義相同。向如此宣說的至尊上師之足頂禮。 《時輪根本續》（dus 'khor rtsa rgyud）中說：『金剛持（rdo rje can，vajradhara）和A-Vam，金剛持和金剛薩埵，金剛怖畏金剛（rdo rje 'jigs byed，vajrabhairava）自在和黑汝嘎（he ru ka，heruka）及時輪，最初佛（dang po'i sangs rgyas，adibuddha）等名稱，我以各種明妃（yum）的名稱，在其他續部中宣說。』 由於如實通達並宣說基、道、果三者的意趣，因此以恭敬心向上師頂禮。 第六，一般來說，經藏中宣說了基、道、果三者，其中這裡宣說的是究竟的阿賴耶（kun gzhi，alaya）。如前所述，究竟的樂空雙運，不可分割且唯一，是平等一味（ro mnyam），不為分別念等所動搖和摧毀，不為因緣所生，是自知和他知的一切，是自生智慧（rang byung gi ye shes，sahajajnana），從最初或自性成佛時起，被稱為原始佛（dang po'i sangs rgyas，adibuddha）等名稱的法身（chos sku，dharmakaya）的意義，是不清凈和不凈凈狀態的補特伽羅（gang zag，pudgala）相續中的心之法。
【English Translation】 Although not named as 'Co-emergent Joy' (lhan cig skyes pa'i dga' ba), its meaning is the great bliss (bde ba chen po) of unchanging nature. I prostrate to the feet of the supreme lama who teaches thus. In the Great Commentary ('grel chen), it says: 'Similarly, among the names of the letter Wam (wam yig), great bliss, great desire (chags pa chen po), co-emergent, supreme unchangeable, bindu (thig le), suchness (de kho na nyid), wisdom (ye shes), and pure mind (rnam par dag pa'i sems), the letter Wam is not the only main name, because all of these also make one understand the co-emergent joy and unchanging bliss of the Great Seal (phyag rgya chen po).' Fourth, know that such ultimate great bliss is all of self-awareness and other-awareness, and that profound emptiness (stong nyid zab mo) is to be directly realized, and is the supreme of what is to be known (shes bya). Like that, know that this body of the unity of knowledge (shes) and what is to be known, as previously explained, is both bliss and emptiness, therefore it is called Vajrasattva (rdo rje sems dpa'), A-Vam (ཨེ་ཝཾ, A-vaṃ, A and Vam), Kalachakra (dus kyi 'khor lo), Chakrasamvara ('khor lo sdom pa), Hevajra (dgyes pa rdo rje), Mayajala (sgyu 'phrul dra ba), Guhyasamaja (gsang ba 'dus pa), and the Wish-Fulfilling Jewel Tree Buddha (sangs rgyas rin chen za ma tog), etc. Although these are not named, their meaning, as previously explained, is the union of bliss and emptiness, with the same meaning. I prostrate to the feet of the supreme lama who teaches thus. The Kalachakra Root Tantra (dus 'khor rtsa rgyud) says: 'Vajradhara (rdo rje can) and A-Vam, Vajradhara and Vajrasattva, Vajrabhairava (rdo rje 'jigs byed) Isvara and Heruka (he ru ka) and Kalachakra, the names of the Primordial Buddha (dang po'i sangs rgyas), etc., I speak of in other tantras with various names of consorts (yum).' Because of understanding and teaching the meaning of the three: base, path, and fruit, without error, I prostrate to the lama with reverence. Sixth, in general, the scriptures speak of the three: base, path, and fruit, and among these, here it teaches the ultimate alaya (kun gzhi). As just shown, the ultimate union of bliss and emptiness, indivisible and one, is equal in taste (ro mnyam), unshaken and indestructible by conceptual thoughts, etc., not produced by causes and conditions, is all of self-awareness and other-awareness, is self-arisen wisdom (rang byung gi ye shes), and from the beginning or naturally enlightened, the meaning of the Dharmakaya (chos sku) with the name Primordial Buddha (dang po'i sangs rgyas), etc., is the dharma of the mind in the continuum of the individual (gang zag) in the state of impure and impure-pure.
་ཉིད་དུ་ཡོད་ཅིང་། གློ་བུར་དྲི་མའང་དེའི་ རྒྱུད་ལ་གནས་པས་རྒྱུད་དྲི་མ་ཅན་ལ་ཡོད་པའི་ཆོས་ཉིད་ཡིན་པས་དྲི༷་བཅ༷ས་དེ༷་བཞི༷ན་ཉི༷ད་ (ནི་)ཅེས་རྣམ་བཞག་བྱས་པ་སྟེ། དེ་ལྟར་ན་སེམས་ཅན་ཐ༷མས་ཅ༷ད་ཀྱི་སེམས་ཀྱི་རྒྱུད་ལ༵་ ཆོས་ཉིད་དུ་ཡོད་ཅིང་མཁ༷འ་ལ་རླུང་རྟེན་པ་བཞི༷ན་དེ་ལ་བརྟེན་ནས་ཐར་ལམ་ལ་འབད་པས་ ཐར་པ་འཐོབ་ལ། སྡིག་པ་བསགས་པས་ངན་སོང་དུ་འགྲོ་བའི་ཕྱིར་ཀུ༷ན་གྱི་གཞི༷ར་ཡོ༷ད་ པ༷ར་སྟོ༷ན་པའི་བླ་མ་དམ་པའི་ཞབས་ལ༷་འདུ༵ད། ། གལ་ཏེ་ཀུན་གཞི་ཞེས་པ་རྣམ་ཤེས་ཚོགས་བརྒྱད་ཀྱི་ཡ་གྱལ་དེ་ཁོ་ན་མིན་ནམ་སྙམ་ན། སེམས་ཀྱི་རང་བཞིན་འོད་གསལ་ཞེས་བཤད་པའི་ཆོས་ཉིད་དེ་ཀུན་གཞིའི་རྣམ་ཤེས་ཀྱིའང་ རྟེན་ཡིན་ཏེ། དེའི་ཡང་དེ་བཞིན་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྒྱུད་བླ་མའི་འགྲེལ་བར་མདོའི་ལུང་ དྲངས་པར། ཐོག་མ་མེད་དུས་ཅན་གྱི་དབྱིངས། །ཆོས་རྣམས་ཀུན་གྱི་གནས་ཡིན་ཏེ། །དེ་ ཡོད་པས་ན་འགྲོ་ཀུན་དང་། །མྱ་ངན་འདས་པ་འཐོབ་པར་འགྱུར། །ཞེས་དང་། རྒྱུད་བླར། ས་ ནི་ཆུ་དང་ཆུ་རླུང་ལ། །རླུང་ནི་མཁའ་ལ་རབ་ཏུ་གནས། །མཁའ་ནི་རླུང་དང་ཆུ་དག་དང་། །ས་ ཡི་ཁམས་ལ་གནས་མ་ཡིན། །དེ་བཞིན་ཕུང་པོ་ཁམས་དབང་རྣམས། །ལས་དང་ཉོན་མོངས་ དག་ལ་གནས། །ལས་དང་ཉོན་མོངས་ཚུལ་བཞིན་མིན། །ཡིད་ལ་བྱེད་ལ་རྟག་ཏུ་གནས། ། ཚུལ་བཞིན་མ་ཡིན་ཡིད་བྱེད་ནི། །སེམས་ཀྱི་དག་པ་ལ་རབ་གནས། །སེམས་ཀྱི་རང་བཞིན་ 3-151 ཆོས་རྣམས་ནི། །ཐམས་ཅད་ལ་ཡང་གནས་པ་མེད། །ཅེས་སོ། །དེ་མངོན་དུ་བྱེད་པའི་ལམ་ མཐར་ཐུག་ནི། སྔར་བཤད་ལྟར་དྲི་བཅས་སུ་བཞག་པའི་དེ་བཞིན་ཉིད་དང་པོའི་སངས་རྒྱས་ དེ༷་ཉི༷ད་རང་རང་གི་ངོ་བོ་གློ་བུར་དྲི༷་མ༷འི་སྦུ༷བས་ལ༷ས་གདོད་ནས་གྲོལ་ཡང་། དེ་[ཅན་གྱི་ ]སེམས་ཅན་གྱི་སེམས་རྒྱུད་གློ་བུར་དྲི་མས་བཅིངས་པ་ལས་གྲོ༷ལ་བ༷འི་ཐ༵བས་སུ་ལམ་རྡོ༷་ རྗེ༷འི་རྣ༷ལ་འབྱོ༷ར། ཞེས་དང་། ལམ་ཤེ༷ས་ར༷བ་ཀྱི་ཕ༷་རོ༷ལ་ཏུ་ཕྱ ༵ ིན་པ་དང་ལམ་ཤི༷ན་ཏུ༷་རྣ༷ལ་ འབྱོ༷ར་དང་། ཕྱ༷ག་རྒྱ༷་ཆེ༷ན་པོ་སྒོ༷མ་པ༵འི་ལམ་ཡ༷ན་ལ༷ག་དྲུག་ད༷ང་བཅ༷ས་པ་འབྲས་བུ་མཐར་ ཐུག་གི་ཉེ་ལ༷མ་དུ༷་སྟོ༷ན་པའི་བླ་མ་དམ་པའི་ཞབས་ལ༷་འདུ༵ད། ། ཡང་ན་དོན་དམ་གྱི་རྡོ་རྗེའི་རྣལ་འབྱོར་ནས་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོའི་[བར་]བསྒོམ་བྱ་ལ་སྦྱོར་ རོ། །མངོན་དུ་གྱུར་པའི་འབྲས་བུ་ནི། གདོད་ནས་གཞི༷་ལ༷་བཞུ༷གས་པ༷འི་དང་པོའི་སངས་ རྒྱས་དེ་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་ལ༷མ་གྱི༷་ཐ༷བས་མཆོ༷ག་གི༵ས་ཏེ་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་སྒོམ་པའི་ལམ་ རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་ཞི་ལྷག་ཟུང་འཇུག་བསྒོམས་པའི་སྟོབས་ཀྱིས་རང་གི་ངོ་བོ་གདོད་ནས་ རང་བཞིན་གྱི་དྲི་མ་མེད་པར་མ་ཟད་ལམ་བསྒོམ་པ་མཐར་ཐུག་པའི་གང་ཟག་གི་རྒྱུད་ལ་ ཡང་གློ་བུར་དྲི༷་མ༷་ཀུ༷ན་སྤ༷ངས་སམ་མེད
【現代漢語翻譯】 存在於本性之中。由於突發性的污垢也存在於其相續中，因此具有相續污垢的法性被稱為『具垢真如』。這樣進行區分。如此一來，一切眾生的心相續中都具有法性，就像風依存於虛空一樣，依靠它努力修行解脫道就能獲得解脫，積累罪業就會墮入惡道。因此，我頂禮開示一切之基礎的聖上師之足。 如果認為『俱生』僅僅是八識聚之一，那麼，被稱為心之自性光明的那種法性，也是俱生識的所依，因為它是俱生識的真如。在《寶性論》的註釋中引用了經文：『無始時來界，是諸法之所依，由此有諸趣，及涅槃證得。』《寶性論》中說：『地依於水，水依于風，風依于空。空不住于風水地界。如是蘊界處，依于業及煩惱。業及煩惱不如理，恒時依于作意。不如理作意，安住於心之清凈。心之自性諸法，不住於一切。』因此，顯現它的究竟道，如前所述，是將安立為具垢的真如，最初的佛陀，從一開始就從各自的自性中解脫了突發性的污垢，但是，爲了使那些[具有它的]眾生的心相續從突發性的污垢中解脫出來，需要道金剛瑜伽，以及道般若波羅蜜多，道極瑜伽，和大手印的六支道，我頂禮開示作為究竟果位的近道的聖上師之足。 或者將實義金剛瑜伽到大手印之間的所修之法結合起來。顯現的果位是：從一開始就安住于基礎上的最初的佛陀，通過無分別道的殊勝方便，即修習大手印之道，通過修習無分別的止觀雙運的力量，不僅從一開始就遠離了自性的污垢，而且對於修行達到究竟的補特伽羅的相續來說，所有的突發性污垢都已消除或不存在。
【English Translation】 It exists in the very nature. Since adventitious defilements also reside in its continuum, the Dharma-nature that possesses a continuum with defilements is designated as 'Tathāgatagarbha with defilements.' This is how it is distinguished. Thus, the Dharma-nature exists as the continuum of the minds of all sentient beings, and just as wind relies on space, by relying on it and striving on the path to liberation, liberation is attained, and by accumulating sins, one goes to lower realms. Therefore, I prostrate at the feet of the holy guru who reveals the basis of all. If one thinks that 'Ālayavijñāna' is merely one of the eight consciousnesses, then the Dharma-nature that is said to be the luminosity of the mind's nature is also the basis of Ālayavijñāna, because it is the very Suchness of it. In the commentary on the Ratnagotravibhāga, a sutra is quoted: 'The realm of beginningless time is the abode of all dharmas; because of it, all beings and the attainment of Nirvana occur.' And in the Ratnagotravibhāga: 'Earth depends on water, water depends on wind, and wind depends on space. Space does not abide in the elements of wind, water, and earth. Likewise, the aggregates, elements, and sense bases depend on karma and afflictions. Karma and afflictions are not in accordance with the proper way, and always depend on attention. Improper attention abides in the purity of the mind. The nature of the mind, the dharmas, does not abide in anything.' Therefore, the ultimate path to manifest it is, as previously explained, the Tathāgatagarbha that is established as having defilements, the first Buddha, who from the very beginning is liberated from the adventitious defilements of their own essence. However, in order to liberate the mind-continuum of those sentient beings [who possess it] from adventitious defilements, the path of Vajrayoga, as well as the path of Prajñāpāramitā, the path of Atiyoga, and the six-branched path of Mahāmudrā are needed. I prostrate at the feet of the holy guru who reveals the near path to the ultimate fruit. Or, combine the objects of meditation from the Vajrayoga of ultimate meaning to Mahāmudrā. The manifested fruit is: the first Buddha who has been abiding on the ground from the very beginning, through the supreme means of the non-conceptual path, that is, the path of meditating on Mahāmudrā, through the power of meditating on the union of non-conceptual Śamatha and Vipaśyanā, not only is one's own essence free from the defilements of inherent nature from the very beginning, but also for the continuum of the individual who has reached the ultimate of the path of meditation, all adventitious defilements are eliminated or non-existent.
་པར་གྱུར་པའི་དྲི༷་མེ༷ད་དེ༷་བཞི༷ན་ཉི༵ད་དག་པ་གཉིས་ ལྡན་ཞེས་གྲགས་པ་དེ་མཐར་ཐུག་གི་འབྲས་བུའི་གཙོ་བོ་ཡིན་ལ་དེ་ཡང་སྔར་མེད་གསར་དུ་ སྐྱེས་པ་མ་ཡིན་གྱིས་ལམ་བསྒོམ་པ་མཐར་ཐུག་པའི་སྟོབས་ཀྱིས་མངོ༷ན་དུ༷་གྱུ༷ར་པ་ཙ༷མ་མམ་ ཐོབ་པ་ཙམ་ལ་འབྲ༷ས་བུ༷ར་[བཞག་གོ །]ཞེས་དང་། སྐྱེད་འབྲས་གཟུགས་སྐུ་རྣམ་གཉིས་ གཞན་བྱུང་ཡེ་ཤེས་བཞི་དང་བཅས་པ་ཐོབ་བྱའི་འབྲས་བུ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་སྟེ། དཔེར་ན་ ནམ་མཁར་སྤྲི༷ན་ད༷ང་རྡུ༷ལ་དང་ཁུག་རྣ་སོ༷གས་ཡོད་པ་ཡང་འཐོར་བྱེད་རླུང་དྲག་པོའི་སྟོབས་ ཀྱིས་སྤྲོན་སོགས་ས༷ངས་པ༷འི་འདུས་མ་བྱས་ན༷མ་མཁ༷འ་བཞི༵ན་ཏེ་སྤྲིན་སོགས་ཀྱིས་འདུས་ མ་བྱས་ནམ་མཁའི་ངོ་བོ་ལ་ཕན་གནོད་སོགས་ཅི་ཡང་མ་བྱས་པ་ལྟར་གློ་བུར་དྲི་མས་ཀྱང་ 3-152 གཞི་ལ་ཡོད་པའི་དོན་དམ་ཆོས་སྐུའི་ངོ་བོ་ལ་ཕན་གནོད་ཅི་ཡང་མ་བྱས་[ལ་གློ་བུར་དྲི་མས་] དེ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་གཞན་བྱུང་ཡེ་ཤེས་ཀྱིས་མངོན་སུམ་དུ་མཐོང་བའི་གེགས་བྱས་ཤིང་བསྐྱེད་ འབྲས་མཐར་ཐུག་འབྱུང་བའི་གེགས་བྱེད་པ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་སྟོ༷ན་པའི་བླ་མའི་ཞབས་ལ༷་ འདུ༵ད་དོ། །གཞི་ལམ་འབྲས་བུ་དང་མཐུན་པར་བསྟོད་པའོ། །ཞེས་མཆན་བུར་རོ། ། ༈ ཚོགས་གཉིས་ཀྱི་འབྲས་བུ་སྐུ་གཉིས་འཕྲིན་ལས་དང་བཅས་པ་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པར་རྟོགས་ནས་སྟོན་པའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་བླ་མ་ལ་གུས་པས་འདུད་པ། བདུན་པ་ནི། ལམ་བསྒོམ་པ་མཐར་ཐུག་པའི་ཐོབ་བྱའི་འབྲས་བུ་དེ་ཡང་དོན་གཉིས་ ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་ཞིག་སྟེ་བསྒོམ་བྱ་རང་བཞིན་འགྱུ༷ར་མེ༷ད་འོ༷ད་གས༷ལ་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་ བསྒོམ་པའི་རྣ༷མ་པ༷ར་མི༷་རྟོ༷ག་པ༵འི་གཞན་བྱུང་ཡེ༷་ཤེ༷ས་ཀྱི་ཚོ༷གས་བསྒོམ་པ་མཐར་ཐུག་པའི་ སྟོབས་ཀྱི༷ས་ར༷ང་བྱུ༷ང་གི་ཡེ༷་ཤེ༷ས་སྒྲིབ་བྱེད་ཀྱི༵་གློ་བུར་དྲི༷་མ༷འི་སྦུ༷བས་བཅོ༷མ་པའི་སྟོབས་ ཀྱིས་འདུས་མ་བྱས་པའི་ཡོན་ཏན་མཐའ་ཡས་པ་ཅན་གྱི་དོ༷ན་ད༷མ་ཆོ༷ས་སྐུ༷། མངོན་དུ་གྱུར་པ་ ཡི༵་སྒོ་ནས་ར༷ང་དོ༷ན་ཕུ༷ན་སུམ་ཚོ༷གས་པ་གྲུ༷བ་པ༷ར་སྟོ༷ན་པའི་བླ་མའི་ཞབས་ལ༷་འདུ༵ད། ། ཡང་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་སེམས་ཀྱི་རང་བཞིན་འོད་གསལ་དོན་དམ་ཆོས་སྐུ་ཡོད་ ཀྱང་། མ་རིག་པས་བསྒྲིབས་པས་དེ་མི་མཐོང་ཞིང་མ༷་རྟོ༷གས་པར་ཟག་བཅས་ལས་ཉོན་གྱི་ དབང་གིས་ཁམས་གསུམ་འཁོར་བར་འགྲོ༷་ཞིང་འཁོར་བས་སྡུག་བསྔལ་བའི་སེམས་ཅན་ རྣམས་ལ༷་སྡུག་བསྔལ་རྒྱུ་བཅས་དང་བྲལ་བར་བྱེད་པའི་བརྩེ༷་བ་ཆེ༷ན་པོའི་ལྷ༷ག་བས༷མ་གྱི༵ས་ བསྐུལ་ཏེ་ཚེ་འདིར་ཕ༷ན་པ་ད༷ང་། ཕྱི་མར་བདེ༷་བའམ་གནས་སྐབས་སུ་ཕན་པ་མངོན་མཐོ་ དང་གཏན་དུ་ཕན་པ་ངེས་ལེགས་ཀྱི་བདེ་བ་ཆེན་བོ་སྒྲུ༷བ་བྱེད་ཀྱི་བསོ༷ད་ན༷མས་ཀྱི་ཚོ༷གས་ བསགས་པའི་སྟོབས་ཀྱི༷ས་ནི༵་ཀུ༷ན་རྫོ༷བ་ཀྱི་གཟུ༷གས་སྐུ༷་ཕུ༷ན་སུམ་ཚོ༷གས་པ་མཐར་ཐུག་པ་ ག
【現代漢語翻譯】 如彼清凈無垢之自性，具足二凈之如是性，是為究竟果位之主。然此並非前所未有、新近產生，而是經由修道之力，方才顯現或證得，故立為『果』。 生果色身二者，連同其他四種俱生智慧，是為應證之圓滿果位。譬如虛空中，雖有云、塵、霧等，然經由強風吹散，云等消散，顯現無為之虛空。如是，云等之存在，對虛空之本體無有任何損益。同理，突發之垢染，亦未對基位之實相法身本體造成任何損益。然突發之垢染，阻礙如實證悟之俱生智慧顯現，亦阻礙生果之究竟生起。 頂禮宣說此理之上師蓮足！此為與基、道、果相應之讚頌。于註釋中如是說。 于了知二資糧之果——二身及事業皆無顛倒后，以宣說之理，恭敬頂禮上師。 第七，修道所證之究竟果位，實為二利圓滿之境。所修之境，乃是自性不變之光明大印。以不作意之俱生智慧，修持至極，憑藉此力，遣除遮蔽自生智慧之突發垢染，從而顯現具無量功德之無為實相法身。經由顯現此法身，證得自利圓滿。頂禮宣說此理之上師蓮足！ 又，一切有情皆具光明自性之實相法身，然因無明所蔽，故不見不證，反因有漏業及煩惱之故，於三界輪迴中流轉，飽受輪迴之苦。為使彼等眾生脫離痛苦及其根源，以大悲心之增上意樂策發，於此生能獲利益，于來世得享安樂，或暫時獲得增上生之樂，究竟獲得決定勝之樂，積聚成辦此等利益之福德資糧，從而究竟圓滿成就色身。
【English Translation】 Like that stainless self-nature, possessing the two purities, it is known as the ultimate fruit, the chief of results. However, it is not newly born, something that did not exist before, but merely manifested or attained through the power of perfecting the path of meditation, and thus it is established as the 'fruit'. The two Fruitional Form Bodies, together with the four co-emergent wisdoms, are the perfect fruit to be attained. For example, although there are clouds, dust, and fog in the sky, they are scattered by the force of a strong wind, and the clouds and so on vanish, revealing the unconditioned sky. Just as the presence of clouds and so on does not benefit or harm the nature of the sky, similarly, adventitious stains do not benefit or harm the nature of the ultimate Dharmakaya (法身, dharmakāya, dharmakāya, body of dharma) that exists in the ground. However, adventitious stains obstruct the direct vision of the co-emergent wisdom and hinder the ultimate arising of the Fruitional Body. I prostrate to the feet of the Lama who teaches this! This is a praise that accords with the Ground, Path, and Fruit. So it is said in the commentary. Having realized without error that the result of the two accumulations is the Two Bodies and their activities, I respectfully prostrate to the Lama for the reason of teaching. Seventh, the fruit to be attained by perfecting the path of meditation is a perfection of both aims, namely, the object of meditation is the unchanging, luminous Great Seal (ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་, mahāmudrā, mahāmudrā, great seal). By perfecting the meditation on the collection of co-emergent wisdom that does not conceptualize, the power of destroying the sheath of adventitious stains that obscure the self-arisen wisdom, the ultimate Dharmakaya (法身, dharmakāya, dharmakāya, body of dharma) of unconditioned qualities is manifested. By means of manifesting this, the perfection of one's own benefit is accomplished. I prostrate to the feet of the Lama who teaches this! Moreover, although all sentient beings possess the luminous, self-nature Dharmakaya (法身, dharmakāya, dharmakāya, body of dharma), they do not see or realize it because it is obscured by ignorance. Instead, due to the power of contaminated actions and afflictions, they wander in the three realms of samsara (輪迴, saṃsāra, samsara, wandering), suffering the pain of samsara. Moved by the great compassion to free those sentient beings from suffering and its causes, accumulating the merit that accomplishes the benefit in this life and happiness in the next, or the temporary benefit of higher realms and the ultimate benefit of definite goodness, thereby ultimately perfecting the Form Body.
ཉིས་ར༷བ་ཏུ་བསྐྱེ༷ད་ན༵ས་ཐོབ་པར་བྱ་བའི་སྟོབས་ཀྱིས་གཞ༷ན་དོ༷ན་ཕུ༷ན་སུམ་ཚོ༷གས་པ་ མཐར་ཐུག་པ་གྲུ༷བ་པ༷ར་སྟོ༷ན་པའི་བླ་མ་{དམ་པའི་}ཞབས་ལ༷་འདུ༵ད་དོ། །དེ་ཡང་རྒྱུད་བླ་ མར། རང་དོན་གཞན་དོན་དོན་དམ་སྐུ་དང་ནི། །དེ་ལ་བརྟེན་པ་ཀུན་རྫོབ་སྐུ་ཉིད་དོ། །བྲལ་ 3-153 དང་རྣམ་པར་སྨིན་པའི་འབྲས་བུ་ཡི། །ཡོན་ཏན་དབྱེ་བ་དྲུག་ཅུ་བཞི་འདི་དག །ཅེས་སོགས་ སོ། །གལ་ཏེ་འདུས་མ་བྱས་པའི་དོན་དམ་ཆོས་སྐུ་རང་ལ་ཡོད་ན། རྫོགས་སྨིན་སྦྱང་བ་བྱ་མི་ དགོས་པར་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། དེ་ཡོད་ཀྱང་དེ་ཐོབ་པ་ལ་རྫོགས་སྨིན་སྦྱང་དགོས་སོ་ཞེས་སྟོན་ ཏེ། སེམས་ཅན་མ་བསྒྲལ་བ་བསྒྲལ་ཞེས་སོགས་སྨོ༷ན་ལ༷མ་རྒྱ༷་མཚོ༷་སྟེ་མཐའ་ཡས་པ་ཡོ༷ངས་ སུ༷་རྫོ༷གས་པའམ་གྲུབ་ཅིང་མཐར་ཕྱིན་པ༷་ད༵ང་། སེ༷མས་ཅ༷ན་རྒྱ༷་མཚོ༷་སྟེ་མཐའ་ཡས་པ་ ཡོ༷ངས་སུ༷་སྨི༷ན་པ༷་སྟེ། སྤང་བྱ་ཅི་རིགས་པ་སྤང་རུང་ད༵ང་གཉེན་པོ་སྐྱེ་རུང་དུ་བྱས་པ་སྟེ། མདོ་ སྡེ་རྒྱན་ལས། ཇི་ལྟར་རྨ་དང་ཟས་ལ་དེ་དག་གི ། གཟག་དང་སྤྱད་དུ་རུང་བ་སྨིན་འདོད་ལྟར། ། དེ་བཞིན་རྟེན་འདིར་ཕྱོགས་གཉིས་ཞི་བ་དང་། །ཡོངས་སུ་སྤྱད་པ་སྨིན་པ་ཉིད་དུ་བསྟན། ། ཞེས་པ་ལྟར། སྐལ་པ་དང་ལྡན་པའི་སེམས་ཅན་རྣམ་པར་དག་པའི་ལམ་སྐྱེ་རུང་དུ་བྱས་པ་ དང་། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞི༷ང་ཁ༷མས་རྒྱ༷་མཚོ༷་སྟེ་མཐའ་ཡས་པ་ཡོ༷ངས་སུ༷་ད༷ག་པར་བྱ༷ས་པ་ནི་ སྦྱངས་པ་སྟེ། དེ་ལྟར་རྫོགས་སྨིན་སྦྱངས་ན༵ས་རྫུན་པ་བསླུ་བའི་ཆོས་ཅན་མ་ཡིན་གྱི་ཡ༷ང་ ད༷ག་པར་བདེན་ཅིང་བརྟན་པས་མི་བསླུ་བའི་མཐ༷འ་དོན་དམ་ཆོས་ཉིད་ཀྱི་སྐུ་ལ༷་ཐི༷མ་པ༷ར་ ཏེ། མངོན་དུ་གྱུར་ཀྱང་ནམ་ཡང་འབྲལ་མི་རུང་བར་གྱུར་པའི་ཡེ་ཤེས་བཞིའི་བདག་ཉིད་ཀྱི་ གཟུགས་ཀྱི་སྐུར་འཚང་རྒྱ་བ་སྟོ༷ན་པའི་བླ་མ་དམ་པའི་ཞབས་ལ༷་འདུ༵ད་དོ། ། དེ་ཡང་སྨོན་ལམ་རྒྱ་མཚོ་ཞེས་པ་བཟང་པོ་སྤྱོད་པའི་མདོ་ལ་སོགས་པར་གསུངས་པ་ ལྟར་ཏེ་དེ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པའི་དོན་ནི་འཁོར་བ་སྤྱི་ཙམ་མཐའ་ཡོད་ལྟར་ན་མཐར་འཁོར་ བའི་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་སངས་རྒྱས་ལ་དགོངས་པ་ཡིན་ལ། མཐའ་མེད་ལྟར་ན་ཕྲིན་ ལས་ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་ཅིང་རྒྱུན་མི་འཆད་པ་མངའ་བས་གེགས་མེད་ན་སེམས་ཅན་ཐམས་ ཅད་མྱང་འདས་ལ་འགོད་པར་ནུས་པའི་རྒྱུ་ཚང་བ་ཙམ་ལ་དགོངས་སོ། །ཞིང་ཡོངས་སུ་དག་ པའམ་ཞིང་ཡོངས་སུ་སྦྱངས་པ་ནི་དྲི་མ་མེད་པར་གྲགས་པས་བསྟན་པའི་མདོར། སངས་རྒྱས་ 3-154 ཀྱི་ཞིང་ཡོངས་སུ་སྦྱོང་བ་ནི། རང་གི་སེམས་ཡོངས་སུ་སྦྱོང་བའོ། །ཞེས་པ་ལྟར་ཡང་ཡིན་ལ། རང་ཞིང་གང་དུ་སངས་རྒྱས་ནས་མཐའ་ཡས་པའི་སེམས་ཅན་མངོན་མཐོ་དང་ངེས་ལེགས་ ལ་འགོད་ནུས་པའི་ཞིང་དུ་བྱས་པ་ཡིན་གྱི་གསེར་ལ་སོགས་པ་ལས་གྲུབ་པའི་ཞིང་དུ་བྱས་པ་ ཁོ་ན་མི་དགོས་ཏེ། སྟོན་པ་ཤཱཀྱའི་རྒྱ
【現代漢語翻譯】 頂禮以二利（自利，利他）任運成就之力，示現究竟圓滿利他之導師蓮足。如《寶性論》云：『自利與利他，勝義身及彼，所依世俗身，離系及異熟，果功德六十，差別如是等。』若謂本具無為之勝義法身，則無需修證圓滿、成熟、清凈耶？然雖本具，然為證得彼，仍需圓滿、成熟、清凈。如是示現：度未度之有情等，即是無邊發願海之圓滿或成就，及至究竟；無邊有情海之成熟，即是令當斷之諸法，能斷且能生對治；如《經莊嚴論》云：『如瘡與食，彼等之，除與受用，如欲成熟。如是於此，二品寂滅與，受用圓滿，即說為成熟。』如是，令具緣有情，能生清凈道；清凈無邊佛剎海，即是清凈。如是，經由圓滿、成熟、清凈，不住于虛妄欺惑之法性，而融入真實堅固不欺之究竟勝義法身，即是證得顯現而永不分離之四智自性之色身果位之導師蓮足。 如是，所謂發願海，如《普賢行愿品》等所說，其圓滿之義，若就輪迴總體而言，似有邊際，意指輪迴中一切有情皆趨向成佛；若就無邊而言，意指事業任運成就且相續不斷，若無阻礙，則具足能令一切有情安置於涅槃之因。所謂清凈佛剎，或佛剎之清凈，如《維摩詰所說經》云：『菩薩成就佛土，當於眾生之所行，常懷清凈之心。』亦是說，于自剎土成佛后，能令無邊有情安置於增上生與決定勝之剎土，而非僅指以黃金等所成之剎土。如導師釋迦牟尼
【English Translation】 I prostrate to the lotus feet of the Lama who demonstrates the ultimate perfection of benefiting others through the power of achieving both one's own benefit and the benefit of others. As it is said in the Uttaratantra: 'One's own benefit and the benefit of others, the ultimate body and the dependent conventional body, the qualities of the result of separation and maturation, these sixty-four distinctions,' and so on. If the unconditioned Dharmakaya (法身，ཆོས་སྐུ，chos sku，Dharmakāya) is inherently present, then wouldn't it be unnecessary to perfect, mature, and purify? Although it is present, perfection, maturation, and purification are necessary to attain it. Thus, it is shown that liberating those sentient beings who have not been liberated, etc., is the completion or accomplishment of the boundless ocean of aspirations, and reaching the end; the maturation of the boundless ocean of sentient beings is to make what should be abandoned able to be abandoned and able to generate antidotes; as it is said in the Ornament of the Sutras: 'Just as with wounds and food, their removal and use are desired for maturation, so in this basis, the pacification of the two aspects and the complete use are shown as maturation.' Thus, making sentient beings with fortune able to generate the pure path; purifying the boundless ocean of Buddha-fields is purification. Thus, having perfected, matured, and purified, one does not abide in the nature of false and deceptive phenomena, but merges into the ultimate true and stable Dharmakaya (法身，ཆོས་སྐུ，chos sku，Dharmakāya) of reality, which is true and stable and does not deceive, that is, the lotus feet of the Lama who demonstrates the attainment of Buddhahood in the form body of the nature of the four wisdoms that are manifest and can never be separated. Thus, the so-called ocean of aspirations, as mentioned in the Sutra of the Practices of Noble Deeds and so on, the meaning of its completion, if considering the general cycle of existence as having an end, it seems to have a limit, meaning that all sentient beings in the cycle of existence are intended to attain Buddhahood; if considering it as limitless, it means that the activity is spontaneously accomplished and continuous, and if there are no obstacles, it has the complete cause to be able to place all sentient beings in Nirvana. The so-called purification of the field, or the purification of the Buddha-field, as it is said in the Sutra Demonstrated by Vimalakirti: 'The purification of the Buddha-field is the purification of one's own mind.' It also means that after attaining Buddhahood in one's own field, one can place boundless sentient beings in the fields of higher realms and definite goodness, and it is not necessary to make a field made of gold and so on alone. Like the teacher Shakya
ལ་པོ་འདི་ལྟ་བུས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་{ལ[མ་]སྦྱངས་ པའི་སྐྱོན་དུ་འགྱུར་རོ། །ཞིང་ཁམས་རྒྱ་མཚོ་ཞེས་པ་ནི་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་ལ་མཐའ་མེད་ ཅིང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རེ་རེ་ཡང་ལོངས་སྤྱོད་རྫོགས་སྐུར་སངས་རྒྱས་ནས་སྔོན་ངས་ བསྒྲལ་ལོ་ཞེས་སྨོན་ལམ་བཏབ་པའི་སེམས་ཅན་མཐའ་ཡས་པ་ཞིང་མཐའ་ཡས་པ་[རྣམས་] ན་ཡོད་པ་རྣམས་རྗེས་སུ་བཟུང་བའི་དོན་དུ་སྤྲུལ་པའི་སྐུ་མཐའ་ཡས་པར་འཚང་རྒྱ་བར་སྟོན་ པའམ། འཇམ་དཔལ་གྱི་ཞིང་ལྟ་བུ་ལ་ད་ལྟའི་བདེ་བ་ཅན་གྱི་ཞིང་ཡང་སྟོང་གསུམ་གྱི་ཆུ་ཞིང་ གི་ནང་དུ་ལག་འཐིལ་བཞག་པ་ལྟ་བུར་ཞིང་དེའི་ནང་གི་ཆ་ཅུང་ཟད་ཙམ་དུ་གསུངས་པ་ལྟར་ མཐའ་ཡས་པ་ལ་དགོངས་པའམ། སྟོན་པ་འདིའི་ཞིང་འདི་ལྟ་བུ་མཚོན་ན། འཛམ་བུའི་གླིང་ བྱེ་བ་ཕྲག་བརྒྱ་ལ་སོགས་པ་ཡོད་པ་ལ་དགོངས་སོ། །གལ་ཏེ་སངས་རྒྱས་ཐོབ་པའི་ཚེ་ཡང་ དག་པའི་མཐའ་ལ་ཐིམ་ན་ཡེ་ཤེས་མེད་པར་འགྱུར་ཞིང་དེ་ལྟར་འདོད་ན་ནི་ཤིན་ཏུ་ལེགས་ ཏེ། ཀླུ་སྒྲུབ་ཡབ་སྲས་ཟླ་གྲགས་ཞི་བ་ལྷ་ལ་སོགས་པའི་དབུ་མ་པའི་བཞེད་པའོ། །ཞེ་ན། ཟས་གོས་ལོངས་སྤྱོད་ལ་སོགས་པའི་དགོས་པའི་དོན་སྟེར་བའི་བུ༷མ་པ་བཟ༷ང་བོ་དང་། ཉི༷་ མ༷འི་དཀྱིལ་འཁོར་དང་། ཡིད་བཞིན་གྱི་ནོ༷ར་བུ༷་དང་། དཔ༷ག་བས༷མ་གྱི་ཤི༵ང་དང་། སུམ་ཅུ་ རྩ་གསུམ་པའི་ལྷ༷་ཡི༷་རྔ༷་བོ་ཆེ་བཞི༷ན་དུ་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་བསྒྲུབ་པར་མི༷་འབ༷ད་པ་སྟེ། དེ་ བསྒྲུབ་པའི་འབད་རྩོལ་མེད་ཅིང་འདི་དང་འདི་ལ་ཕན་པ་འདི་བྱའོ་ཞེས་མི༷་རྟོ༷ག་པ་སྟེ། འདི་ ལྟར་བྱའོ་སྙམ་པའི་རྣམ་རྟོག་མེད་ཀྱ༵ང་བདག་ལ་བརྟེན་ནས་སེམས་ཅན་རྣམས་ཀྱིས་དཔག་ བསམ་པའི་འདོད་དོན་ཐམས་ཅད་བསམ་པ་ཙམ་གྱིས་འབྱུང་བར་གྱུར་ཅིག་ཅེས་སོགས་ 3-155 ཀྱི་སྔོ༷ན་གྱི་སྨོན་ལམ་གྱི༷་འཕེ༷ན་པ༷་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པའི་སྟོབས་ཀྱིས་གཞ༷ན་ཕ༷ན་ནམ་ཕྲིན་ ལས་འབད་མེད་ལྷུ༷ན་གྲུ༷བ་ཏུ༵་ཕྱོ༷གས་དུ༷ས་ཀུ༷ན་ཏུ༷་འབྱུ༷ང་བ༷ར་སྟོ༷ན་པའི་བླ་མ་དམ་པའི་ ཞབས་ལ༷་འདུ༵ད་དོ། ། དེ་ལྟར་ན་ནོར་བུ་དང་དཔག་བསམ་གྱི་ཤིང་ལྟ་བུ་ལས་དགོས་འདོད་འབྱུང་བ་དཔེར་ མཛད་ནས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཕྲིན་ལས་འབྱུང་བར་ཞི་བ་ལྷ་དང་ཟླ་གྲགས་ཀྱིས་གསུངས་པའི་ དགོངས་དོན་ཡང་ཡང་ཡེ་ཤེས་མེད་བཞིན་དུ་ཕྲིན་ལས་འབྱུང་བ་ལ་དགོངས་པ་མིན་གྱི་རྣམ་ རྟོག་མེད་བཞིན་དུ་གཞན་ཕན་འབྱུང་བ་ལ་དགོངས་པ་ཁོ་ན་སྟེ་དེ་དག་གི་གསུང་རབ་བལྟས་ པས་ཤེས་སོ། །འདིར་མང་དོགས་པས་མ་བྲིས་སོ། ། ༈ འཁོར་ལོ་རིམ་གསུམ་སོགས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་མཐར་ཐུག་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པར་རྟོགས་ནས་སྟོན་པའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་བླ་མ་ལ་གུས་པས་འདུད་པ། བརྒྱད་པ་ནི། སྔར་དགོངས་པ་ངེས་འགྲེལ་གྱི་མདོ་དྲངས་པ་ལྟར། ཆོ༷ས་འཁོ༷ར་གསུམ་ པ་ལས་ངེས་དོན་མཐ༷ར་ཐུ༷ག་པ་ལེགས་པར་རྣམ་པར་ཕྱེ་ནས་གས
【現代漢語翻譯】 像這樣，佛的凈土會變成未凈化的過失嗎？所謂『凈土如海』，是指世界無邊無際，每一位菩薩成就圓滿報身後，都發愿『我過去度化了無量眾生』，爲了接引存在於無量凈土中的無量眾生，示現無量化身而成佛嗎？或者像文殊菩薩的凈土那樣，現在的極樂凈土也像三千大千世界的水田中放置手掌一樣，僅僅是凈土中的一小部分，指的是無邊無際嗎？或者說，如果以這個導師的凈土為例，指的是有百億閻浮提等嗎？如果證得佛果時融入真如法界，就會失去智慧，如果這樣認為，那就太好了，因為這是龍樹父子、月稱、寂天等中觀派的主張。如果這樣，就像能給予食物、衣服、受用等所需之物的妙瓶，太陽的輪圓，如意寶珠，如意樹，三十三天的大鼓一樣，不費力地成辦眾生的利益。不需努力成辦，也不需思索對誰有益而做什麼，即使沒有『這樣做』的想法，也能依靠我，讓眾生所有如意願望僅憑意念就能實現等等。以過去所發圓滿誓願力的力量，在一切時處，無勤任運地成辦利他或事業。我向示現此理的至尊上師頂禮。 這樣，以如意寶和如意樹等能生出所需之物為例，寂天和月稱所說的佛陀事業的生起，也不是指沒有智慧也能生起事業，而是指沒有分別念也能生起利他，僅僅是指這個意思，閱讀他們的論著就能明白。這裡因為害怕繁瑣，所以沒有寫。 因此，通達一切三轉法輪等的究竟真實義后，以導師的理由，恭敬地頂禮上師。 第八，如前引用的《分別聖旨經》所說，從第三轉法輪中，善加分別究竟了義。
【English Translation】 In this way, would the Buddha's pure land become a fault of being unpurified? The so-called 'Pure Land as the Ocean' refers to the world being boundless and limitless, and each Bodhisattva, upon attaining the complete Sambhogakaya (enjoyment body), vows, 'I have liberated countless beings in the past.' To guide the countless beings existing in the limitless pure lands, does it manifest countless emanations to attain Buddhahood? Or, like Manjushri's pure land, is the current Sukhavati (Pure Land of Bliss) like placing a palm in the water field of the three thousand great thousand worlds, merely a small part of that pure land, referring to the boundless and limitless? Or, if we take this teacher's pure land as an example, does it refer to the existence of hundreds of millions of Jambudvipa (rose-apple continent) and so on? If, upon attaining Buddhahood, one merges into the ultimate reality, would one lose wisdom? If one thinks so, then that is excellent, because it is the assertion of the Madhyamaka (Middle Way) school of Nagarjuna and his sons, Chandrakirti, Shantideva, and others. If so, like the wish-fulfilling vase that grants the necessities of food, clothing, and enjoyment, the orb of the sun, the wish-fulfilling jewel, the wish-fulfilling tree, and the great drum of the Thirty-three Gods, one effortlessly accomplishes the benefit of beings. Without needing to strive to accomplish it, nor needing to contemplate who benefits and what to do, even without the thought of 'doing this,' relying on me, may all the wishful desires of beings be fulfilled merely by thinking of them, and so on. By the power of the complete fulfillment of past vows, in all times and places, may the benefit of others or activities be accomplished effortlessly and spontaneously. I prostrate to the feet of the supreme Guru who demonstrates this. Thus, taking the example of wish-fulfilling jewels and wish-fulfilling trees that produce desired objects, the arising of the Buddha's activities as stated by Shantideva and Chandrakirti does not mean that activities arise without wisdom, but rather that benefiting others arises without conceptual thought. It merely refers to this meaning, which can be understood by reading their treatises. I have not written it here for fear of being verbose. Therefore, having understood the ultimate and unperverted meaning of all the Three Turnings of the Wheel of Dharma, I respectfully prostrate to the Guru with the reason of the Teacher. Eighth, as stated in the previously quoted Sutra Distinguishing the Provisional and the Definitive, from the Third Turning of the Wheel of Dharma, the ultimate definitive meaning is well distinguished.
ལ་པོར་སྟོན་གྱི་སྦས་པའི་ རྣམ་པས་བསྟན་པ་མ་ཡིན་པས་འཁོ༷ར་ལོ༷་ཐ༷་མ༷་འམ་གསུམ་པ་ནི། ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་མཐར་ ཐུག་པ་ཡིན་ཅིང་དེའི་དགོངས་{འགྲེལ་ཟབ}དོན་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་སྟོན་པ་ད༵ང་། ཐེ༷ག་པ་ གསུམ་ལས་ཐེག་པ༷འི་མཐ༷ར་ཐུ༷ག་པའམ་རབ་ཀྱི་མཐར་ཕྱིན་པའི་ཐེག་པ་ནི་ཐེ༷ག་པ༷་ཆེ༷ན་པོ༷་ སྟེ་དེའི་དགོངས་དོན་ཇི་བཞིན་སྟོན་པ་ད༵ང་། ཐེ༷ག་པ་ཆེ༷ན་པོའི་ཡང་རབ་ཀྱི་མཐ༷ར་ཐུ༷ག་པ་ནི་ གཙང་བདག་བདེ་དང་རྟག་པའི་བདེ་བར་གཤེགས་པའི་སྙི༷ང་པོ༷་དངོས་སུ་གསལ་བར་སྟོན་ པའི་ཐེ༷ག་པ༷་ད༵ང་། བདེ་གཤེགས་སྙི༷ང་པོ༷འི་མཐ༷ར་ཐུ༷ག་པ་ནི་གཙང་ཞིང་རྟག་ལ་བདེ༷་བ་ ཆེ༷ན་པོའོ། ། ཞེས་སྟོ༷ན་པའི་བླ་མ་དམ་པའི་ཞབས་ལ༷་འདུད༵ ་དོ། ། དེ་ཡང་ཐེག་པ་གསུམ་གྱི་ངེས་འབྱུང་ལ། །ཐེག་པ་གཅིག་གི་འབྲས་བུར་གནས། །ཞེས་ སོགས་སོ། །དེ་ཡང་གཙང་ཞིང་རྟག་ལ་བདེ་བ་མ་ཡིན་པའི་བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོ་མཚན་ ཉིད་པ་མེད་མོད་ཀྱི་འདི་ན་ལ་ལ་ཆོས་ཉིད་སྤྲོས་བྲལ་ཙམ་བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོའོ་ཞེས་ཆད་ 3-156 སྟོང་ལ་བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོ་ཞེས་སྨྲ་ཞིང་། ལ་ལ་ད་ལྟའི་སེམས་རིག་ཅིང་གསལ་ཙམ་འདི་ བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོར་འདོད་པ་དང་། འགའ་ཞིག་ཀུན་གཞིའི་རྣམ་ཤེས་ལ་དེར་འདོད་པ་ དང་། གཞན་དག་ནི་འདུས་བྱས་སམ་འདུས་མ་བྱས་སམ་ཟག་བཅས་ཟག་མེད་གང་དུ་ཡང་ ངོས་གཟུང་རྒྱུ་མེད་པར་ཀུན་གཞི་རྣམ་ཤེས་ཀྱི་སྟེང་དུ་ཡོད་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ས་བོན་ཙམ་ ལ་དེར་འདོད་པ་སོགས་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཏུ་འདོད་པ་དགག་པའི་ཕྱིར་སྙིང་པོའི་མཐར་ཐུག་བདེ་ ཆེན་ཞེས་སྨོས་སོ། ། ཡང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བསྟ༷ན་པ་ལུང་དང་རྟོགས་པ༷འི་མཐ༷ར་ཐུ༷ག་པ་ཐེ༷ག་པ༷་ཆེ༷ན་པོ༷འི་ ལུང་དང་རྟོགས་པའི་ཆོས་ད༵ང་། ཐེ༷ག་པ་ཆེ༷ན་པོའི་ལུང་རྟོགས་ཀྱི་མཐ༷ར་ཐུ༷ག་པ་སྔ༷གས་ ཀྱི༷་ཐེ༷ག་པ༷འི་ལུང་རྟོགས་ད༵ང་། སྔ༷གས་ཀྱི༷་ཐེག་པའི་ལུང་རྟོགས་ཀྱི་མཐ༷ར་ཐུ༷ག་པ་དུ༷ས་ཀྱི༷་ འཁོ༷ར་ལོ༷འི་ལུང་དང་རྟོགས་པའི་ཆོས་ད༵ང་། དུ༷ས་ཀྱི་འཁོ༷ར་ལོའི་ལུང་རྟོགས་ཀྱི་ཆོས་ཀྱི་ མཐ༷ར་ཐུ༷ག་པ་རང་བཞིན་འགྱུར་མེད་ཀྱི་བདེ༷་བ་ཆེན་པོ་དང་རྣམ་ཀུན་མཆོག་ལྡན་གྱི་སྟོ༷ང་པ་ ཉིད་སྟོན་པའི་ལུང་རྟོགས་ཀྱི་ཆོས་དང་བརྗོད་བྱ་དེ་དང་འདྲ་བའི་བདེ་བ་དང་སྟོང་ཉིད་ཟབ་ མོ་སྟེ་དེ་ལྟར་ལེགས་པར་སྟོ༷ན་པའི་བླ་མ་དམ་པའི་ཞབས་ལ༷་འདུ༵ད་དོ། ། དེ་ཡང་ཁ་ཅིག་ཕྱི་དུས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་ནང་དུས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་ཞེས་དང་། ལ་ལ་དུས་འཁོར་ མཐར་ཐུག་འདུས་བྱས་ཁོ་ནར་འདོད་པ་ལ་སོགས་བསལ་བའི་ཕྱིར། དུས་འཁོར་མཐར་ ཐུག་དེ་འདྲའི་བདེ་སྟོང་ཟུང་འཇུག་གོ་ཞེས་སྨོས་པའོ། །འགྲེལ་ཆེན་དྲི་མེད་འོད་ལས། དེའི་ ཕྱིར་གང་གི་མཆོག་གི་དང་པོའི་སངས་རྒྱས་མི་ཤེས་པ་དེས། མཚན་ཡང་དག་པར་བརྗོད་པ་ མི་ཤེས་སོ། །གང་གིས་
【現代漢語翻譯】 拉波頓的隱秘方式所揭示的，或者說是第三法輪，是究竟的法輪，它如實地闡釋了其深奧的意圖；三乘中的至極之乘，或者說是圓滿之乘，即大乘，它如實地闡釋了其意圖；大乘中的至極之乘，是直接明示清凈、自主、安樂和常恒的如來藏的乘；如來藏的究竟是清凈、常恒和大樂。我頂禮宣說這些的至尊上師之足。 此外，關於三乘的解脫，安住於一乘的果位等等。雖然沒有不具清凈、常恒、安樂之相的如來藏，但有些人說僅僅是離戲論的法性就是如來藏，他們以斷滅和空性為如來藏；有些人認為當下明覺的心識就是如來藏；有些人認為阿賴耶識就是如來藏；還有些人認為在阿賴耶識之上，無論是有為法還是無為法，無論是有漏還是無漏，都無法確定，僅僅存在於其上的成佛種子就是如來藏等等，爲了駁斥這些顛倒的觀點，才說了究竟的如來藏是大樂。 此外，佛陀教法的究竟是經教和證悟，即大乘的經教和證悟之法；大乘經教和證悟的究竟是密乘的經教和證悟；密乘經教和證悟的究竟是時輪金剛的經教和證悟之法；時輪金剛經教和證悟之法的究竟是宣說自性不變的大樂和具足一切殊勝相的空性之經教和證悟之法，以及與所詮釋的相同的大樂和空性之甚深。我頂禮如此善妙宣說的至尊上師之足。 此外，有些人說外時輪和內時輪，有些人認為時輪的究竟僅僅是有為法等等，爲了消除這些觀點，才說了時輪的究竟是那樣的樂空雙運。在《大疏·無垢光》中說：『因此，不瞭解誰是至高無上的原始佛陀，就不瞭解如實地稱頌其名號。』誰...
【English Translation】 That which is revealed in the hidden manner of Lapor, or the third turning of the wheel of Dharma, is the ultimate wheel of Dharma, which explains its profound intention as it is; the ultimate vehicle among the three vehicles, or the vehicle of perfect completion, which is the Mahayana, which explains its intention as it is; the ultimate of the Mahayana is the vehicle that directly reveals the pure, self-possessed, blissful, and permanent essence of the Sugata-garbha (Tathagatagarbha); the ultimate of the Sugata-garbha is purity, permanence, and great bliss. I prostrate to the feet of the supreme guru who proclaims these. Furthermore, regarding the emergence from the three vehicles, abiding in the fruit of one vehicle, and so on. Although there is no Sugata-garbha that does not possess the characteristics of purity, permanence, and bliss, some say that merely the nature of reality, free from elaboration, is the Sugata-garbha, and they regard annihilation and emptiness as the Sugata-garbha; some consider the present, aware, and clear mind to be the Sugata-garbha; some consider the Alaya-vijnana (universal ground consciousness) to be the Sugata-garbha; and others say that on top of the Alaya-vijnana, whether it is conditioned or unconditioned, whether it is defiled or undefiled, it cannot be determined, and merely the seed of Buddhahood that exists on top of it is the Sugata-garbha, etc. In order to refute these inverted views, it is said that the ultimate essence is great bliss. Furthermore, the ultimate of the Buddha's teachings is scripture and realization, which is the scripture and realization of the Mahayana; the ultimate of the Mahayana scripture and realization is the scripture and realization of the Mantrayana; the ultimate of the Mantrayana scripture and realization is the scripture and realization of the Kalachakra; the ultimate of the Kalachakra scripture and realization is the scripture and realization that reveals the great bliss of unchanging nature and the emptiness that possesses all supreme aspects, as well as the profound bliss and emptiness that are the same as what is being explained. I prostrate to the feet of the supreme guru who so excellently proclaims this. Furthermore, some say outer Kalachakra and inner Kalachakra, and some think that the ultimate of Kalachakra is only conditioned phenomena, etc. In order to eliminate these views, it is said that the ultimate of Kalachakra is such a union of bliss and emptiness. In the Vimalaprabha (Great Commentary Stainless Light) it says: 'Therefore, whoever does not know the supreme primordial Buddha does not know how to correctly pronounce his name.' Whoever...
མཚན་ཡང་དག་པར་བརྗོད་པ་མི་ཤེས་པ་དེས། རྡོ་རྗེ་འཛིན་པའི་ཡེ་ ཤེས་ཀྱི་སྐུ་མི་ཤེས་སོ། །གང་གིས་རྡོ་རྗེ་འཛིན་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་སྐུ་མི་ཤེས་པ་དེས། སྔགས་ཀྱི་ ཐེག་པ་མི་ཤེས་སོ། །གང་གིས་སྔགས་ཀྱི་ཐེག་པ་མི་ཤེས་པ་དེ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ནི་འཁོར་བ་པ་ 3-157 སྟེ་བཅོམ་ལྡན་འདས་རྡོ་རྗེ་འཛིན་པའི་ལམ་དང་བྲལ་བའོ། །དེ་ལྟ་བས་ན་མཆོག་གི་དང་པོའི་ སངས་རྒྱས་ནི། བླ་མ་དམ་པ་རྣམས་ཀྱིས་བསྟན་པར་བྱ་ཞིང་། ཐར་པ་དོན་དུ་གཉེར་བའི་ སློབ་མ་དམ་པ་རྣམས་ཀྱིས་མཉན་པར་བྱའོ། །ཞེས་སོ། ། གཞན་ཡང་སངས་རྒྱས་པའི་གྲུ༷བ་མཐ༷འ་བཞིའི་ནང་ནས་མཐ༷ར་ཐུ༷ག་པའི་གྲུབ་མཐའ་ ནི་དབུ༷་མ༷་ཆེ༷ན་པོ༷འི་གྲུབ་པའི་མཐའ་ད༵ང་། དབུ༷་མ༷འི་མཐ༷ར་ཐུ༷ག་པ་དོན་དམ་པར་སྐྱེ༷་མེ༷ད་ ནི། རྩ་ཤེས་ལས། འགག་པ་མེད་པ་སྐྱེ་མེད་པ། །ཆད་པ་མེད་པ་རྟག་མེད་པ། །འོང་བ་མེད་ པ་འགྲོ་མེད་པ། །ཐ་དད་དོན་མིན་དོན་གཅིག་མིན། །སྤྲོས་པ་ཉེར་ཞི་ཞེས་པ་ལྟར། སྤྲོས་པའི་ མཐའ་བརྒྱད་དམ་[པ་ནི]། ཡོད་མིན་མེད་མིན་ཡོད་མེད་མིན། །གཉིས་ཀའི་བདག་ཉིད་ མིན་པའང་མིན། །ཞེས་པའི་མཐའ་བཞི་འམ། རྟག་ཆད་ཀྱི་མཐ༷འ་དང་བྲ༷ལ་བར་སྟོན་པར་ མཛད་པ་ད༵ང་། མཐ༷འ་བྲ༷ལ་གྱི་མཐ༷ར་ཐུ༷ག་{བཞི་[པ་]ནི་བྲལ་ཙམ་མ་ཡིན་གྱི་སེམས་ཀྱི་ ར༷ང་བཞི༷ན་འོ༷ད་གས༷ལ་བ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་སྟོན་པར་མཛད་པ་ད༵ང་། འོ༷ད་གས༷ལ་གྱི་མཐ༷ར་ ཐུ༷ག་པ་ནི་རང་བཞིན་འགྱུར་མེད་ཀྱི་བདེ༷་བ་ཆེ༷ན་པོའོ་ཞེས་སྟོ༷ན་པར་མཛད་པའི་བླ་མ་དམ་ པའི་ཞབས་ལ༷་འདུ༵ད་དོ། ། དེ་ཡང་རང་བཞིན་འགྱུར་མེད་ཀྱི་བདེ་ཆེན་མ་ཡིན་པའི་སེམས་ཀྱི་རང་བཞིན་ནམ་ཆོས་ ཉིད་འོད་གསལ་མེད་མོད་ཀྱི་གསང་སྔགས་པ་འགའ་ཞིག་གཟུང་འཛིན་སོགས་ཅི་ཡང་མ་ གྲུབ་པ་ཙམ་མམ་མཆོད་བྱ་མཆོད་བྱེད་སོགས་ཅི་ཡང་མི་དམིགས་པ་ཙམ་ཆོས་ཉིད་དུ་{འོད་ གསལ་[འདོད་པ་བསལ་]བའི་ཕྱིར་འོད་གསལ་མཐར་ཐུག་བདེ་ཆེན་ཞེས་སྨོས་པའོ། ། ཡང་ན་རྟག་ཆད་དུ་ལྟ་བ་སོགས་ཕྱིན་ཅི་ལོག་གི་ལྟ་བ་དང་། ཡང་དག་པའི་ལྟ་བ་གཉིས་ ཡོད་ཅིང་དེ་ལ་ཡང་། དགེ་སྡིག་གི་ལས་སྤྱད་པས་འབྲས་བུ་བདེ་སྡུག་འབྱུང་པར་ལྟ་བ་འཇིག་ རྟེན་པའི་ཡང་དག་པའི་ལྟ་བ་དང་། སངས་རྒྱས་པའི་གྲུབ་མཐའི་ཡང་དག་པའི་ལྟ་བ་གཉིས་ 3-158 ཡོད་ཅིང་ལྟ་བའི་གཙོ་བོ་ཀུན་རྫོབ་པའམ་དོན་དམ་པའི་ཆོས་ལ་ཅི་རིགས་པར་དཔྱོད་པའི་ ཤེས་རབ་གཙོ་བོར་གྱུར་པ་གཅིག་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟར་ན་ལྟ༷་བ༷འི་ཡུལ་གྱི་མཐ༷ར་ཐུ༷ག་པ་ནི་ སྔར་བཤད་ལྟར་གྱི་མཐ༷འ་བྲ༷ལ་གྱི་སྟོ༷ང་ཉི༷ད་དེ་དེ་སྟོན་པར་མཛད་པ་ད༵ང་། མཐའ་བྲལ་གྱི་ སྟོ༷ང་ཉི༷ད་མཐ༷ར་ཐུ༷ག་པ་དང་། ཡང་དག་པའི་སོ་སོ་རང་རིག་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་དམི༷གས་བཅ༷ས་ སམ་མངོན་སུམ་དུ་གསལ་བར་གཟིགས་པའི་སྟོ༷ང་ཉི༷ད་ཟབ་མོ་དེ་སྟོན་པར་མཛད་པ་ད༵ང་
【現代漢語翻譯】 如果有人不瞭解如實宣說的名稱，那他就不瞭解金剛持（Vajradhara）的智慧身。如果有人不瞭解金剛持的智慧身，那他就不瞭解密咒乘（Mantrayana）。如果有人不瞭解密咒乘，那他就是輪迴中的眾生，遠離了薄伽梵金剛持的道路。因此，至高無上的原始佛（Adi-Buddha）應該由神聖的上師們來教導，而那些尋求解脫的神聖弟子們應該聽聞。』 此外，在佛教的四種宗義中，最究竟的宗義是偉大的中觀（Madhyamaka）宗義。中觀的究竟是勝義諦中的無生，如《中觀根本慧論》（Mūlamadhyamakakārikā）所說：『不滅亦不生，不斷亦不斷，不來亦不去，不異亦不一，寂滅諸戲論。』如同八邊戲論：『非有非無，非亦有亦非無，亦非二者之自體。』或者四邊：斷常二邊都要遠離。 顯示遠離斷常二邊的究竟，並非僅僅是遠離，而是心的自性光明。顯示光明究竟的是自性不變的大樂。我向顯示這些的上師們頂禮。 如果不是自性不變的大樂，那麼心的自性或法性（Dharmata）就不會是光明。然而，有些密咒士認為，僅僅是不執著能取所取等，或者是不緣念所供物和能供者等，就是法性。爲了消除這種[認為光明就是不執著的]觀點，才說光明究竟是大樂。 此外，還有顛倒的見解，如執著常斷等，以及正確的見解。在正確的見解中，又有世間的正確見解，即相信行善作惡會導致苦樂的結果；以及佛教宗義的正確見解。見解的核心是對世俗諦或勝義諦的如理如實地觀察的智慧。因此，見解的究竟是如前所述的離邊空性。顯示離邊空性，以及究竟的離邊空性，還有以正確的自證智（Svasamvedana-jnana）所照見的，或者以現量所明見的甚深空性。
【English Translation】 『If one does not understand the truly spoken names, then one does not understand the wisdom body of Vajradhara (the holder of the vajra). If one does not understand the wisdom body of Vajradhara, then one does not understand the Mantrayana (the vehicle of mantras). If one does not understand the Mantrayana, then that one is a being in samsara, separated from the path of the Bhagavan Vajradhara. Therefore, the supreme primordial Buddha (Adi-Buddha) should be taught by the holy lamas, and the holy disciples who seek liberation should listen.』 Furthermore, among the four tenets of Buddhism, the ultimate tenet is the tenet of the great Madhyamaka (Middle Way). The ultimate of Madhyamaka, the unborn in the ultimate sense, is as stated in the Root Wisdom (Mūlamadhyamakakārikā): 『There is no cessation, no arising, no annihilation, no permanence, no coming, no going, no difference, no oneness, the quiescence of all elaborations.』 Like the eight extremes of elaboration: 『Not existent, not non-existent, not both existent and non-existent, not even the self-nature of both.』 Or the four extremes: showing separation from the extremes of permanence and annihilation. Showing the ultimate of separation from extremes is not merely separation, but the clear light of the mind's own nature. Showing the ultimate of clear light is the great bliss of unchanging nature. I prostrate to the feet of the holy lamas who show these. If it is not the great bliss of unchanging nature, then the mind's own nature or Dharmata (nature of reality) would not be clear light. However, some mantra practitioners think that merely not grasping the grasper and the grasped, or not focusing on the object of offering and the offerer, is Dharmata. In order to eliminate this [view that clear light is non-grasping], it is said that the ultimate clear light is great bliss. Furthermore, there are inverted views, such as clinging to permanence and annihilation, and correct views. Among the correct views, there are worldly correct views, which believe that doing good and evil will lead to happiness and suffering; and the correct views of Buddhist tenets. The core of the view is the wisdom that properly and truly examines relative truth or ultimate truth. Therefore, the ultimate of view is the emptiness free from extremes as previously explained. Showing the emptiness free from extremes, and the ultimate emptiness free from extremes, as well as the profound emptiness seen clearly with correct self-cognizant wisdom (Svasamvedana-jnana), or manifestly.
། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཐབས་སུ་གྱུར་པའི་སྤྱོ༷ད་པ༷འི་མཐ༷ར་ཐུ༷ག་པ་ནི་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་སྡུག་ བསྔལ་རྒྱུ་བཅས་ལས་སྒྲོལ་བར་བཞེད་པའི་སྙི༷ང་རྗེ༷་ཆེ༷ན་པོ༷་ད༵ང་། སྙི༷ང་རྗེ༷འི་རབ་ཀྱི་མཐ༷ར་ ཐུ༷ག་པ་ནི་སྙིང་རྗེ་ཡུལ་དང་རྗེ་བ་པོ་སོགས་སུ་དམི༷གས་པའམ་འཛིན་པའི་རྣམ་རྟོག་མེ༷ད་ པའི་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་ཡེ་ཤེས་མཐར་ཐུག་པའི་བདག་ཉིད་དུ་སྟོ༷ན་པར་མཛད་པའི་བླ་མ་ དམ་པའི་ཞབས་ལ༷་འདུ༵ད་དོ། ། གཞན་ཡང་རྒྱུད་སྡེ་རྣམས་ལས་ཕལ་ཆེ་བར་བུམ་དབང་ལ་སོགས་པ་དབང་བཞིར་ གསུངས་ཤིང་། དུས་འཁོར་སོགས་ཀྱི་རྩ་བའི་རྒྱུད་དང་རྡོ་རྗེ་གུར་ལ་སོགས་པར་དབང་བཅུ་ གཅིག་གསུངས། དེ་ཡང་འཇིག་རྟེན་དང་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་དབང་གཉིས་སུ་ཕྱེ་ ཞིང་། དེ་ཡང་དངོས་དང་བརྒྱུད་པའི་སྒོ་ནས་ཅི་རིགས་པར་གྲོལ་བར་བྱེད་པའི་རིམ་གཉིས་ ཀྱི་རྣལ་འབྱོར་ཉམས་སུ་ལེན་པ་ལ་དབང་བར་བྱེད་པས་ན་དབང་བསྐུར་བ་ཞེས་བྱ་ལ། དེ་ དག་གི་ནང་ནས་དབ༷ང་གི༷་མཐ༷ར་ཐུ༷ག་པ་ནི་འཇི༷ག་རྟེ༷ན་ལས་འད༷ས་པ༷འི་དབ༵ང་སྟེ་དེ་ཡང་ དབང་བཞི་པ་ཉིད་དོ། ། དེ་ཡང་བསྡུས་རྒྱུད་ཕལ་ཆེ་བ་དང་། རྒྱ་གར་གྱི་པཎྜི་ཏས་མཛད་པའི་འགྲེལ་པ་ཕལ་ཆེ་ བར། བཞི་པ་དེ་ཡང་དེ་བཞིན་ནོ། །ཞེས་བརྟག་གཉིས་ལ་སོགས་ལས་གསུངས་པ་ལྟར། གསུམ་པ་ཤེས་རབ་ཡེ་ཤེས་དེ་ཉིད་ཀྱི་དབང་བཞི་པ་ཡིན་ཞེས་འཆད་ཅིང་བཞི་པ་ལ་སྒོས་ 3-159 མིང་ལ་སོགས་པའི་མི་སྣང་ངོ་། །སེམས་འགྲེལ་ལྟར་ན། བཞི་པ་དེ་ཡང་དེ་བཞིན་ནོ། །ཞེས་ པས་དབང་གསུམ་པའི་མིང་ཤེས་རབ་ཡེ་ཤེས་ཞེས་པ་དེ་བཞིན་དུ་བཞི་པའི་མིང་ཡང་ཤེས་ རབ་ཡེ་ཤེས་སོ། །ཞེས་བསྟན་པར་གསུངས་ཤིང་དབང་བཞི་བའི་གསོལ་འདེབས་ཀྱི་ཐད་དུ་ བཛྲ་ས་ཏྭ་མ་ཧཱ་མུ་ཏྲ་ཛྙཱ་ན་ཨ་བྷི་ཥེ་ཀཾ་ཞེས་རྡོ་རྗེ་སེམས་དཔའི་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོའི་དབང་ཞེས་ གསུངས་པས་བཞི་བ་ལ་ཤེས་རབ་ཡེ་ཤེས་ཆེན་པོའི་དབང་ངམ། ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ དབང་ཞེས་བྱའོ། ། དེ་ལྟར་དུ་སྟོན་པར་མཛད་པ་དང་། འབྲས་བུ་བྱང་ཆུབ་སྒྲུ༷བ་ཅིང་འཐོབ་པ༷འི་ཐབས་ ཀྱི་མཐ༷ར་ཐུ༷ག་པ་ནི་རྫོ༷གས་རི༷མ་ཟབ་མོ་སྤྲོས་པ་མེད་པ་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ཀྱི་རྣལ་འབྱོར་ཏེ་དེ་ གཅིག་པུ་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ལམ་དུ་གསུངས་པ་ནི་རབ་ཚེ་འདིའམ་སྐྱེ་བ་བདུན་ནམ་ བཅུ་དྲུག་ཚུན་ལ་སངས་རྒྱས་ཐོབ་བྱེད་ཀྱི་ལམ་གྱི་དབང་དུ་བྱས་པའི་ངེ༷ས་པ༷འི་དོ༵ན་ཡིན་ ལ། བསྐྱེད་རིམ་སོགས་རྟོག་བསྒོམ་གྱི་ལམ་རྣམས་ནི་དེ་ལྟར་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་མྱུར་དུ་ ཐོབ་པའི་ཉེ་ལམ་མ་ཡིན་པས་ན་དེ་དེ་ལྟར་དུ་བསྟན་པ་རྣམས་ནི་དྲང་དོན་དགོངས་པ་ཅན་ནོ། ། དགོངས་གཞི་ནི་སྡུག་བསྔལ་གྱི་རྒྱུ་བྱེད་པའི་ངན་རྟོག་མང་པོའི་གཉེན་པོ་བྱེད་ཅིང་། བརྒྱུད་ ནས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་རྒྱུར་གྱུར་པ་ཙམ་ལ་དགོངས་ས
【現代漢語翻譯】 菩提方便之究竟，乃欲度脫一切眾生，令離諸苦及其因之大悲心。大悲之極致，乃于悲憫之境、施悲者等，不起分別執著之無分別智，此乃示現究竟不思議智慧之聖上師足下敬禮。 複次，諸續部中，多說瓶灌頂等四種灌頂；時輪等根本續及金剛幕等，則說十一種灌頂。此等又分世間與出世間二種灌頂，復以實與假之門，隨應解脫次第之二次第瑜伽，能令堪能修習，故名灌頂。其中，灌頂之究竟，乃出世間灌頂，即第四灌頂。 又，略續多及印度班智達所著釋論多謂：『第四亦如是』。如《二觀察》等所說，謂第三智慧智即第四灌頂，且第四灌頂無特別之名稱等。如《心釋》所言：『第四亦如是』，謂如第三灌頂之名『智慧智』，第四之名亦為『智慧智』。于第四灌頂之祈請文中，有『班雜薩埵 瑪哈姆扎 嘉納 阿比謝嘎』（藏文：བཛྲ་ས་ཏྭ་མ་ཧཱ་མུ་ཏྲ་ཛྙཱ་ན་ཨ་བྷི་ཥེ་ཀཾ་，梵文天城體：वज्रसत्त्वमहामुद्रज्ञान अभिषेकं，梵文羅馬擬音：vajrasattvamahāmudrājñāna abhiṣekaṃ，金剛薩埵大印智慧灌頂）之語，故第四灌頂可稱大智慧智灌頂，或大印智慧灌頂。 如是示現，證得菩提果之方便究竟，乃無戲論之甚深圓滿次第瑜伽，此唯一即是圓滿菩提之道，此乃就即生或七世、十六世內成佛之道而言之決定義。而生起次第等分別觀修之道，非速證圓滿菩提之近道，故如是宣說者，乃不了義之權說。其意趣在於能對治諸多痛苦之因——惡分別，且間接成為成佛之因而已。
【English Translation】 The ultimate means to Bodhi is the great compassion that wishes to liberate all sentient beings from suffering and its causes. The culmination of compassion is the non-conceptual wisdom that does not fixate on or grasp the object of compassion, the giver of compassion, etc. I prostrate at the feet of the holy Lama who reveals this as the ultimate nature of non-conceptual wisdom. Furthermore, in most of the Tantras, four empowerments, such as the vase empowerment, are taught. In the root Tantras of Kalachakra and others, and in Vajraghanta and others, eleven empowerments are taught. These are divided into two types of empowerments: worldly and transcendental. These, through the means of actual and successive stages, enable the practice of the two stages of yoga, which liberate accordingly, and are therefore called empowerments. Among these, the ultimate empowerment is the transcendental empowerment, which is the fourth empowerment itself. Moreover, in most of the condensed Tantras and in most of the commentaries composed by Indian Pandits, it is said, 'The fourth is also the same.' As stated in the Two Examinations and others, the third, wisdom-jnana, is explained as the fourth empowerment, and there is no special name or anything else for the fourth. According to the Mind Commentary, 'The fourth is also the same,' which means that just as the name of the third empowerment is 'wisdom-jnana,' the name of the fourth is also 'wisdom-jnana.' In the supplication for the fourth empowerment, it is said, 'Vajrasattva Mahamudra Jnana Abhishekam' (藏文：བཛྲ་ས་ཏྭ་མ་ཧཱ་མུ་ཏྲ་ཛྙཱ་ན་ཨ་བྷི་ཥེ་ཀཾ་，梵文天城體：वज्रसत्त्वमहामुद्रज्ञान अभिषेकं，梵文羅馬擬音：vajrasattvamahāmudrājñāna abhiṣekaṃ，Vajrasattva Great Seal Wisdom Empowerment), so the fourth should be called the Great Wisdom-Jnana Empowerment or the Great Seal Wisdom Empowerment. Thus, the ultimate means of demonstrating and achieving the fruit of enlightenment is the profound, non-elaborate, perfect stage yoga itself, which is taught as the sole path to complete enlightenment. This is the definitive meaning in terms of the path to attaining Buddhahood in this life, or within seven or sixteen lifetimes. The paths of conceptual meditation, such as the generation stage, are not the near paths to quickly attain perfect enlightenment, so those teachings are provisional and require interpretation. The intention is to counteract the many negative thoughts that cause suffering and to indirectly become the cause of Buddhahood.
ོ། །དུས་འཁོར་ལས། དཔའ་བོའི་རིམ་ པ་བདག་བྱིན་བརླབས་པ་ཡི། །རིམ་པ་དག་ཀྱང་ཐར་པའི་ལམ་མ་ཡིན། །ཤིན་ཏུ་རྣམ་དག་ རིམ་པ་གཅིག་པུ་ནི། །ཐར་པའི་སླད་དུ་སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱིས་གསུངས། །ཞེས་སོགས་ སོ། །{འགྲེལ་ཆེན་དུ་}རྒྱུའི་དབང་བསྐུར་བའི་དགོས་པ་ནི་དངོས་གྲུབ་ཐོབ་པར་བྱེད་པའི་ ཆེད་ཡིན་ལ། དེ་ལ་ཡང་གཉིས་ལས། གྲུབ་པ་བརྒྱད་ལ་སོགས་པའི་དངོས་གྲུབ་ནི། གནས་ སྐབས་ཙམ་ཡིན་གྱི་དངོ༷ས་གྲུ༷བ་ཀྱི་མཐ༷ར་ཐུ༷ག་པ་ནི་མཆོ༷ག་གི༷་དངོ༷ས་གྲུ༷བ་ཆེ༵ན་པོ་ཡིན་ནོ་ ཞེས་སྟོན་པར་མཛད་པ་དང་། དེ་འདྲའི་དབང་དང་རྫོགས་རིམ་དང་། དངོས་གྲུབ་ཆེན་པོ་དེ་ 3-160 རྣམས་ཡང་སློ༷བ་མ༷འི་མཐ༷ར་ཐུ༷ག་པ་སྟེ་འཇིག་རྟེན་པའི་དངོས་གྲུབ་ལ་མ་ཆགས་ཤིང་ལྟོས་ མེད་རྣམ་པ་བཞིའི་སྒོ་ནས་རྫོགས་རིམ་ཟབ་མོ་སྤྲོས་མེད་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ཀྱི་རྣལ་འབྱོར་ཉིད་རྩེ་ གཅིག་ཏུ་བསྒྲུབ་པ་ཉམས་ལེན་མཛད་པ་རྣམས་ཀྱི་དོ༷ན་དུ༷་སྟོ༷ན་བར་མཛད་པའི་བླ་མ་དམ་ པའི་ཞབས་ལ༷་འདུ༵ད་དོ། ། དེ་ཡང་དྲི་མེད་འོད་ལས། རྣལ་འབྱོར་བ་མཆོག་ཏུ་མི་འགྱུར་བའི་བདེ་བ་བསྒྲུབ་པ་ལ་ མངོན་པར་དགའ་བ། བླ་མ་དམ་པའི་མན་ངག་ཐོབ་པ། གདུག་པའི་གྲོགས་ཡོངས་སུ་སྤངས་ པ། དུ་བ་ལ་སོགས་པའི་མཚན་མ་བསྒོམ་པ། ལས་དང་པོ་པ་དབུ་མ་རྣམ་པར་སྦྱངས་པ། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་བུ་གཅིག་པ་ལྟ་བུར་མཆོག་ཏུ་བརྩེ་བའི་སེམས་རྗེས་སུ་བཅིངས་ པ་འཇིག་རྟེན་དང་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་བདེན་པ་ལ་རྟེན་པ་ཞེས་སོགས་དང་། ལུས་ ཀྱི་ལོངས་སྤྱོད་ལ་ལྟོས་པ་མེད་པ་དང་། ངག་གི་ལོངས་སྤྱོད་ལ་ལྟོས་པ་མེད་པ་དང་། སེམས་ ཀྱི་ལོངས་སྤྱོད་ལ་ལྟོས་པ་མེད་པ་དང་། འཕོ་བའི་བདེ་བ་ལ་ལྟོས་པ་མེད་པ་ནི་བསྙེན་པ་སྟེ། ལུས་དང་ངག་དང་སེམས་དང་ཚངས་པར་སྤྱོད་པའི་སྡོམ་པའོ་ཞེས་སོགས་སོ། ། ཡང་གྲུབ་ཆེན་རྡོ་རྗེ་དྲིལ་བུ་པས། བདེ་མཆོག་གི་དབང་གི་ཆོ་གར། དབང་བསྐུར་ དཀྱིལ་འཁོར་སྔོན་འགྲོ་བར། །རྡོ་རྗེ་འཆང་གིས་བཤད་པ་སྟེ། །འོན་ཀྱང་དཀྱིལ་འཁོར་དེ་ རང་བཞིན། །ཅི་ཡིན་དེ་ནི་འདི་ལྟར་བཤད། །རི་མོར་གནས་པའི་ལས་དང་ནི། །ཐིག་ལས་ ཚོན་དགྱེའི་རིམ་པས་བསྟན། །འགྲོ་བ་འདི་ཉིད་རང་བཞིན་གྱིས། །གྲུབ་པའི་དཀྱིལ་འཁོར་ གཉིས་མེད་པའོ། །ཞེས་པ་ལྟར་རས་བྲིས། རྡུལ་ཚོན། རང་བཞིན་གྱིས་གྲུབ་པའི་དཀྱིལ་ འཁོར་རམ། ལུས་{ཀྱི་དཀྱིལ་འཁོར་དེ་[དཀྱིལ་ཀུན་རྫོབ་ཏེ]གསུམ་དང་། རྒྱུད་མངོན་ བརྗོད་བླ་མར། མེ་ཏོག་ཚོམ་བུའི་དཀྱིལ་འཁོར་དང་བཞི་གསུངས། རྒྱུད་ལ་ལར་བདུན་ དུའང་བཤད། སྤྱིར་རྒྱུད་སྡེ་རྣམས་སུ་དཀྱིལ་འཁོར་དང་ལྷ་དང་སྔགས་དང་ཕྱག་རྒྱ་དང་ཞེས་ 3-161 གསུངས་པ་ལས། དཀྱི༷ལ་འཁོ༷ར་གྱི་མཆོག་གི་མཐ༷ར་ཐུ༷ག་པ་ནི་ར༷ང་བཞི༷ན་འོ༷ད་གས༷ལ་ རྣམ་ཀུན་མཆོ༵ག་ལྡན
【現代漢語翻譯】 在《時輪經》中說：『勇士的次第，我已加持，這些次第也不是解脫道。唯有極其清凈的次第，諸佛爲了解脫而宣說。』等等。 {在《大疏》中}，授予根本灌頂的必要是爲了獲得成就，這又分為兩種：八大成就等等的成就是暫時的，而真༷實成༷就的終༷極是偉༷大的成༷就。 這樣開示，像這樣的灌頂和圓滿次第，以及偉大的成就，也是弟༷子的終༷極，即不執著於世間的成就，以無待的四種方式修持無戲論的甚深圓滿次第，一心一意地修持那唯一的實相瑜伽，爲了那些精進修持的人們，開༷示的至༷尊上༷師蓮足前恭敬頂禮。 此外，《無垢光經》中說：『瑜伽士最喜悅于修持不退轉的安樂，獲得至尊上師的口訣，完全斷絕惡友，修持煙等征相，初學者徹底清凈中觀，對於一切眾生如獨子般極度慈愛，依止世間和出世間的真諦。』等等，以及不依賴於身體的享受，不依賴於語言的享受，不依賴於心的享受，不依賴於遷識的安樂，這就是近修，即身語意和梵行之戒。』等等。 此外，大成就者多杰扎布巴（金剛鈴）在《勝樂金剛灌頂儀軌》中說：『灌頂壇城的前行，是金剛持所說的。然而，壇城自性是什麼呢？是這樣說的：安住于圖畫的事業，從線條到色彩的喜悅次第來顯示。此等有情自性，是成就的無二壇城。』如是，畫布，彩粉，自性成就的壇城，或者身體{的壇城[壇城是世俗諦]，這三種，以及《續部·現觀莊嚴續》中，花束壇城，共四種。有些續部中也說是七種。總的來說，在各續部中，壇城、本尊、咒語和手印等等，壇༷城的至༷高終༷極是自༷性光༷明，具༷足一切勝༵妙。
【English Translation】 In the Kalachakra, it says: 'The stages of the hero, I have blessed, these stages are also not the path to liberation. Only the extremely pure stage, the Buddhas have spoken for the sake of liberation.' etc. {In the Great Commentary}, the necessity of bestowing the root empowerment is to attain accomplishment, which is divided into two: the accomplishments of the eight great siddhis etc. are temporary, while the ulti༷mate of tr༷ue acc༷omplishment is the gr༷eat acc༷omplishment. Thus it is taught, such empowerment and completion stage, and the great accomplishment, is also the ulti༷mate of the disc༷iple, that is, not clinging to worldly accomplishments, practicing the profound completion stage without elaboration in four ways of independence, single-mindedly practicing that sole reality yoga, for the sake of those who diligently practice, I prostrate at the feet of the reve༷aling, most ho༷ly La༷ma. Furthermore, in the Vimalaprabha (Stainless Light), it says: 'The yogi is most delighted in practicing the irreversible bliss, obtaining the oral instructions of the supreme Lama, completely abandoning bad friends, practicing signs such as smoke, the beginner thoroughly purifies the Middle Way, cherishing all sentient beings as if they were an only child, relying on the truths of the mundane and supramundane.' etc., and not depending on the enjoyment of the body, not depending on the enjoyment of speech, not depending on the enjoyment of mind, not depending on the bliss of transference, this is the approach, that is, the vows of body, speech, mind, and celibacy.' etc. Furthermore, the great accomplished Vajra Bell said in the Hevajra empowerment ritual: 'The preliminary of the empowerment mandala is what Vajradhara said. However, what is the nature of that mandala? It is said like this: the activities abiding in the picture, shown by the joyful sequence from lines to colors. The very nature of these beings is the non-dual mandala of accomplishment.' Thus, painted cloth, colored powder, the naturally accomplished mandala, or the body {mandala [mandala is conventional truth], these three, and in the Tantra Abhisamayalankara, the flower cluster mandala, a total of four. In some tantras, it is also said to be seven. In general, in all the tantras, mandala, deity, mantra, and mudra etc., the ulti༷mate of the sup༷reme ma༷ndala is the na༷tural cl༷ear light, end༷owed with all per༵fections.
་གྱི་སྟོང་པ་ཉིད་དེ་རྒྱུད་སྡེ་རྣམས་སུ་དཀྱིལ་འཁོར་ནི་སྙིང་པོ་ཞེས་བརྗོད་ དེ། ཞེས་སོགས་དང་། དབང་བཞི་བའི་སྐབས་སུ་དོན་དམ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ཀྱི་དཀྱིལ་ འཁོར་ཞེས་སོགས་གསུངས་པ་ལྟར་རོ། །ལྷ༷་ཡི༷་མཐ༷ར་ཐུ༷ག་པ་ནི་རང་བཞིན་འགྱུར་མེད་ ཀྱི་བདེ༷་བ་དང་རྣམ་ཀུན་མཆོག་ལྡན་གྱི་སྟོ༷ང་པ་ཉིད་ཟུང་དུ་འཇུག་པའི་ཡེ༷་ཤེ༷ས་ཀྱི་སྐུ༵་སྟེ། འགྲེལ་ཆེན་ལས། སྟོང་ཉིད་སྙིང་རྗེའི་བདག་ཉིད་ཅན། །སྲིད་གསུམ་སྐྱེ་འཇིག་མེད་པའི་ དངོས། །ཤེས་དང་ཤེས་བྱ་གཅིག་པའི་སྐུ ། དཔལ་ལྡན་དུས་འཁོར་ལ་ཕྱག་འཚལ། །ཞེས་ པ་ལྟར་རོ། །རྒྱས་འདེབས་པར་བྱེད་པས་ན་ཕྱག་རྒྱ་སྟེ་ཕྱ༷ག་རྒྱ༷འི་མཆོག་གི་མཐ༷ར་ཐུ༷ག་པ་ ནི་རང་བཞིན་འོ༷ད་གས༷ལ་ཕྱ༷ག་རྒྱ༷་ཆེ༵ན་པོ་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་པའི་སྟོང་པ་ཉིད་དེ། དྲི་མེད་ འོད་ལས། ཕྲ་རབ་རྡུལ་གྱི་ཆོས་ཉིད་འདས། །པྲ་ཕབ་པ་ཡི་རང་བཞིན་ཅན། །རྣམ་པ་ཀུན་གྱི་ མཆོག་ལྡན་མ། །ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་དེ་ལ་འདུད། །ཅེས་པ་ལྟར་རོ། །སྔགས་ཞེས་པ་ལ་ཡིད་ཀྱི་ བཟླས་པ་ལྟ་བུ་རྣམ་རྟོག་ལ་སྣང་བ་དང་། ངག་ཏུ་བརྗོད་པའི་སྒྲ་སོགས་ལའང་བཤད་མོད། འདིར་གསང་སྔ༷གས་ཀྱི༷་མཆོག་གི་མཐ༷ར་ཐུ༷ག་ནི། དམིགས་མེད་སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོ་དང་། སྟོང་ ཉིད་ཟབ་མོ་སོ་སོར་རང་རིག་པའི་ཚུལ་གྱིས་མངོན་སུམ་དུ་གཟིགས་པའི་ཡེ་ཤེས་ཏེ། ཉོན་ མོངས་པ་དང་མཚན་མ་དང་རྣམ་རྟོག་ལས་ཡི༷ད་སྐྱོ༷བ་པའི་དོན་གྱིས་སོ། །ཞེས་སྟོ༷ན་པའི་བླ་ མ་དམ་པའི་ཞབས་ལ༷་འདུ༵ད་དོ། ། དེ་ཡང་སྔགས་ཀྱི་སྐད་དོད་མཱན་ཏྲ་ཞེས་པ། མཱ་ནི་ཡིད་ཅེས་བྱ་བར་བཤད། ཏྲ་ནི་སྐྱོབ་ པར་བྱེད་པའི་དོན། ཞེས་རྒྱུད་ལས་སོ། །ཡང་མདོ་རྒྱུད་རྣམས་སུ་གཞི་ལམ་འབྲས་བུ་ཞེས་ གསུངས་ཤིང་གཞི་ལ་ཡང་ཀུན་གཞིའི་རྣམ་ཤེས་སོགས་མང་དུ་གསུང་མོད། གཞི༷་ཡི༷་རབ་ ཀྱི་མཐ༷ར་ཐུ༷ག་པ་ནི་སྔར་བཤད་པ་ལྟར་གྱི་དྲི༷་བཅ༷ས་དེ༷་བཞི༷ན་ཉི༵ད་ཡིན་ལ། མཐོ་རིས་དང་ 3-162 ཐར་པའི་ལམ་མང་དུ་གསུངས་པ་ལས་ཀྱང་། ལ༷མ་གྱི༷་མཆོག་གི་མཐ༷ར་ཐུ༷ག་པ་ནི་སྦྱོ༷ར་ བ༷་ཡ༷ན་ལ༷ག་དྲུ༵ག་ཡིན་ཞིང་། འགྲེལ་ཆེན་ལས། ཇི་ལྟར་མེ་ནི་ཤིང་ལ་རྟག་གནས་ཀྱང་། ། བཅད་དང་དབྱེ་བའི་ཐབས་ཀྱིས་མི་མཐོང་སྟེ། །གཙུབ་ཤིང་གཙུབ་སྟན་ལག་པས་སྲུབས་པ་ ལས། །དེ་ལ་གནས་པ་དག་ཀྱང་མཐོང་འགྱུར་བ། །དེ་བཞིན་སེམས་ཀྱི་འོད་གསལ་རྟོག་པ་ ཡི། །སྒོམ་པའི་ཐབས་རྣམས་དག་གིས་མི་མཐོང་སྟེ། །འདི་ཉིད་དུ་ནི་རྐྱང་མ་དག་དང་ནི། །རོ་ མ་གཅིག་ཏུ་སྦྱོར་བས་མཐོང་བར་འགྱུར། །དུ་བ་ལ་སོགས་མཚན་མ་རྣམས་དང་ནི། །སྲོག་ རྩོལ་གྱིས་ནི་དབུ་མར་འབབ་པ་དང་། །ཞེས་སོགས་དང་། གྲུབ་ཆེན་ནཱ་རོ་པས། དེའི་ཕྱིར་ སངས་རྒྱས་ཉིད་དོན་དུ་གཉེར་བས་ཐེ་ཚོམ་མེད་པར་དུ་བ་ལ་སོགས་པའི་ལམ་བསྒོམ་པར་ བྱའོ།
【現代漢語翻譯】 關於空性，在續部中，壇城被稱為核心。如上所述。在四灌頂的場合，也提到了勝義菩提心的壇城。諸如此類。神（梵文：Deva，天城體：देव，羅馬音：deva，字面意思：天神）的究竟是自性不變的樂（梵文：sukha，天城體：सुख，羅馬音：sukha，字面意思：快樂）和具足一切殊勝的空性雙運的智慧身。正如《大疏》中所說：『空性是慈悲的自性，是無生無滅的三有之實，知與所知合一之身，我向具德時輪頂禮。』如是說。因為能增長，所以是手印（梵文：mudrā，天城體：मुद्रा，羅馬音：mudrā，字面意思：印記），手印的究竟是自性光明大手印（梵文：Mahāmudrā，天城體：महामुद्रा，羅馬音：mahāmudrā，字面意思：偉大的印記）一切相的空性。正如《無垢光》中所說：『超越微塵之法性，具有普照之自性，具足一切殊勝相，我向大手印頂禮。』如是說。關於『咒』這個詞，有說是意念的唸誦，顯現於分別念中；也有說是口中唸誦的聲音等。但此處秘密咒（梵文：mantra，天城體：मन्त्र，羅馬音：mantra，字面意思：真言）的究竟是，以各自自證的方式現量見到無緣大悲和甚深空性的智慧。以從煩惱、相和分別念中救護意（梵文：citta，天城體：चित्त，羅馬音：citta，字面意思：心）之義。我向宣說此理的至尊上師蓮足頂禮。 此外，關於咒語的梵文詞彙「Mantra」，其中「Mā」解釋為「意」，而「Tra」的意思是「救護」。正如續部中所說。此外，在經續中，常提到基、道、果。雖然關於基，也有諸多說法，如阿賴耶識等。但基的究竟是如前所述的具垢如來藏。雖然有諸多通往高處和解脫的道路，但道的究竟是六支瑜伽。正如《大疏》中所說：『猶如火恒常存在於木中，但通過切割和分離的方法卻無法看見。通過摩擦木頭和摩擦墊，用手摩擦，就能看見存在於其中的火。同樣，心的光明，通過分別唸的禪修方法也無法看見。唯有在此，通過將獨修者和羅摩合一，才能看見。』以及『通過煙等徵兆，以及生命力進入中脈』等等。偉大的成就者那若巴（梵文：Nāropā，天城體：नारोपा，羅馬音：Nāropā，字面意思：那若巴）說：『因此，爲了追求成佛，應毫無疑問地修習煙等道。』
【English Translation】 Regarding emptiness, in the tantras, the mandala is said to be the essence. As mentioned above. On the occasion of the four empowerments, the mandala of the ultimate bodhicitta is also mentioned. Such as these. The ultimate of the deity (Deva) is the wisdom body of the union of immutable bliss (sukha) and emptiness endowed with all perfections. As the Great Commentary says: 'Emptiness is the nature of compassion, the reality of the three existences without birth or death, the body of the unity of knowledge and the knowable, I prostrate to the glorious Kalachakra.' As it says. Because it increases, it is a mudra, the ultimate of the mudra is the emptiness of all aspects of the self-luminous Mahamudra. As the Immaculate Light says: 'Transcending the nature of subtle particles, possessing the nature of radiance, endowed with all perfections, I bow to the Great Mudra.' As it says. Regarding the word 'mantra', it is said to be like the recitation of the mind, appearing in conceptual thoughts; it is also said to be the sound uttered in speech, etc. But here, the ultimate of the secret mantra is the wisdom that directly sees the great compassion without object and the profound emptiness in the manner of self-awareness. By the meaning of protecting the mind (citta) from afflictions, signs, and conceptual thoughts. I prostrate to the feet of the venerable lama who teaches this. Furthermore, regarding the Sanskrit word for mantra, 'Mantra', where 'Mā' is explained as 'mind', and 'Tra' means 'to protect'. As it says in the tantra. Furthermore, in the sutras and tantras, the ground, path, and fruit are often mentioned. Although there are many statements about the ground, such as the alaya-vijñana, etc. But the ultimate of the ground is the defiled tathagatagarbha as previously described. Although there are many paths to higher realms and liberation, the ultimate of the path is the six-branch yoga. As the Great Commentary says: 'Just as fire always exists in wood, but cannot be seen by methods of cutting and separating. By rubbing wood and a rubbing pad, rubbing with the hand, one can see the fire that exists within it. Similarly, the luminosity of the mind cannot be seen by methods of meditating on conceptual thoughts. Only here, by uniting the solitary practitioner and Roma, one can see. 'And 'through signs such as smoke, and the life force descending into the central channel,' etc. The great accomplished Naropa said: 'Therefore, in order to pursue enlightenment, one should undoubtedly practice the path of smoke, etc.'
།ཞེས་སོགས་དང་བརྟག་གཉིས་སོགས་སུ། ཡན་ལག་དྲུག་བསྒོམ་རྣལ་འབྱོར་པས། ། དགའ་བྲལ་མཐར་ཡང་དེ་བཞིན་ནོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །སྔར་བཤད་པ་ལྟར་བདག་འབྲས་ དང་བྲལ་འབྲས་སོགས་འབྲས་བུ་དུ་མ་གསུངས་པ་ལས། འབྲ༷ས་བུ༷འི་མཆོག་གི་མཐ༷ར་ཐུ༷ག་ པའི་གཙོ་བོ་ནི་སྔར་བཤད་པ་ལྟར་བྲ༷ལ་འབྲ༷ས་དེ༷་བཞི༷ན་ཉི༵ད་དོན་དམ་ཆོས་སྐུ་སྟེ་དེ་ལྟར་ན་ གོང་དུ་ཆོས་འཁོར་མཐར་ཐུག་འཁོར་ལོ་ཐ་མ་དང་ཞེས་པ་ནས་བཟུང་ཏེ། འབྲས་བུའི་མཐར་ ཐུག་བྲལ་འབྲས་དེ་བཞིན་ཉིད། ཅེས་པའི་བར་དུ་བསྟན་པ་ལྟར་གྱི་ཆོ༷ས་ཀྱི༷་མཐ༷ར་ཐུ༷ག་ རྫོ༷གས་པ༷ར་སྟོ༷ན་པའི་བླ་མ་དམ་པའི་ཞབས་ལ༷་འདུ༵ད་དོ། ཞེས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་མཐར་ཐུག་ པ་དང་མཐུན་པར་བསྟོད་པའོ། །ཞེས་མཆན་བུར་ཡོད་དོ། ། བསྟ༷ན་པ༷་སྤྱི༷་འགྲེ༷ལ་ཞེ༷ས་བྱ༷་བ༷འི་གསོ༷ལ་འདེ༷བས་འདི༷་ཆོ༷ས་རྗེ༷་བླ༷་མ༷་རྣ༷མས་ཀྱི༷་ བཀ༷འི་བྲ༷ན་དུ༷་སྟེ༷་འབ༷ངས་སུ༷་གྱུ༷ར་པ༷་ཤེ༷ས་ར༷བ་རྒྱ༷ལ་མཚ༷ན་དཔ༷ལ་བཟ༷ང་པོ༷་ཞེས་བྱ་བ་ འཇིག་རྟེན་ན་ཀུན་མཁྱེན་དོལ་པོ་བ་ཞེས་གྲགས་པས༷་བསྡེ༷བས་པ༷འོ༵། ། དགེ༷་བ༷་འདི༷་ཡི༷ས་བད༷ག་ད༷ང་སེ༷མས་ཅ༷ན་ཀུ༵ན། །བྲ༷ལ་འབྲ༷ས་དོ༷ན་ད༷མ་ཆོ༷ས་སྐུ༷་ 3-163 མངོ༷ན་གྱུ༷ར་ན༵ས། །བསྐྱེ༷ད་འབྲ༷ས་ཀུ༷ན་རྫོ༷བ་གཟུ༷གས་སྐུ༷་རྣ༷མ་གཉི༷ས་ཀྱི༵ས། །འཁོ༷ར་བ༷་ སྲི༷ད་དུ༷་གཞ༷ན་དོ༷ན་བྱེ༷ད་པ༷ར་ཤོ༵ག །ཇི༷་སྲི༷ད་དེ༷་མ༷་ཐོ༷བ་པ༷་དེ༷་སྲི༷ད་དུ༵། །འཁོ༷ར་ལོ༷་རི༷མ་ གསུ༷མ་ཁྱ༷ད་པ༷ར་གས༷ང་སྔ༷གས་ཀྱི༵ས། །ར༷ང་གཞ༷ན་བདེ༷་གཤེ༷གས་སྙི༷ང་པོ༷འི་དྲི༷་མ༷་རྣ༵མས། ། རི༷མ་བཞི༷ན་སྦྱོ༷ང་ལ༷་རྟ༷ག་ཏུ༷་བརྩོ༷ན་པ༷ར་ཤོ༵ག །མངྒལཾ་བྷ་ཝནྟུ་ཤུབྷཾ། ཅེས་པའི་བསྔོ་བ་འདི་ ཡང་ཆོས་རྗེ་ཉིད་ཀྱིས་མཛད་པའོ། ། རྗོད་བྱེད་ངག་ཚིག་ཤིན་ཏུ་དྲི་མ་མེད། ། བརྗོད་བྱ་མདོ་རྒྱུད་ངེས་དོན་རྫོགས་པར་སྟོན། ། ཐོས་བསམ་སྒོམ་པའི་ཤེས་རབ་རྣམ་དག་བསྒྲུབ། ། མདོ་རྒྱུད་རྡོ་རྗེའི་ཚིག་གི་མདུད་པ་བཀྲོལ། ། ཐོས་པ་ཙམ་གྱིས་རབ་ཏུ་དང་བ་བསྐྱེད། ། བསམ་པར་གྱུར་ན་བདེན་གཉིས་གནས་ལུགས་རྟོགས། ། བཤད་བཞིན་བསྒོམ་ན་མཆོག་གི་དངོས་གྲུབ་འཐོབ། ། སྡེབས་ལེགས་རྣར་སྙན་ཚིག་བསྡུས་དོན་རྒྱས་པ། ། བསྟན་པ་སྤྱི་འགྲེལ་ཞེས་བྱའི་གསོལ་འདེབས་ཀྱི། ། རྣམ་བཤད་རྣམ་དག་ལུང་གིས་བརྒྱན་པ་ཞིག ། བརྩོམས་ལ་བསྐུར་ཞེས་ཏ་མིའི་རྒྱལ་པོ་ཞེས། ། རྣམ་པར་གྲགས་པའི་ས་བདག་ཆེན་པོ་ཡི། ། སྲས་མཆོག་བསོད་ནམས་ཆེན་པོའི་དཔལ་གྱིས་བརྗིད། ། སངས་རྒྱས་བསྟན་ལ་མངོན་པར་དད་གྱུར་པའི། ། བླ་ཡི་མཆོད་གནས་ཤཱཀྱའི་དགེ་སྦྱོང་མཆོག ། 3-164 ཕུན་ཚོགས་ཡོན་ཏན་དུ་མས་འབྱོར་བ་ཡི། ། བློ་ལྡན་བཀྲ་ཤིས་རྡོ་རྗེ་ཞེས་གྲགས་པས། ། ཐུབ་དབང་ན་བཟའ་འོས་པའི་སྣམ་སྦྱར་མཆོག ། སྐྱེས་སུ་བསྐུར་ཏེ་རིང་ནས་བས
【現代漢語翻譯】 如《觀察二續》等中所說，修習六支瑜伽的瑜伽士，最終也能獲得離系果。 如前所述，已經宣說了自果和離系果等多種果位。其中，果位中至高無上的主要果位，如前所述，就是離系果，即真如法身。這樣，從前面所說的『究竟法輪，最後的法輪』開始，到『果位的究竟是離系果真如』之間所闡述的，對於究竟圓滿地闡釋佛法的至尊上師的蓮足，我頂禮膜拜！』這是與一切的究竟相符的讚頌。 註釋中寫道：『名為《教法總釋》的祈請文，是成為諸位法主的僕人，即屬民的謝饒堅贊班贊波（ཤེས་རབ་རྒྱལ་མཚན་དཔལ་བཟང་པོ།，Śerab Gyaltsen Palzangpo），也就是世間廣為人知的袞欽·多波巴（ཀུན་མཁྱེན་དོལ་པོ་བ，Kunkhyen Dolpopa）所作。』 以此善業，愿我與一切眾生，現證離系果，真如法身。 並通過生起果，世俗色身的兩種身，在輪迴世間行利他之事。在尚未獲得此果之前，愿我恒常精進于次第修習三轉法輪，特別是密咒，清凈自他安樂，如來藏的一切垢染。 次第修習，愿吉祥如意！』這篇迴向文也是法王所作。 所用的語言文字極其純凈。 所詮釋的，是經續的究竟真實義。 成就聞思修的清凈智慧。 解開經續金剛語的結。 僅聽聞就能生起極大的歡喜。 若能思維，便能證悟二諦的實相。 如所說般修習，便能獲得殊勝的成就。 措辭優美，悅耳動聽，言簡意賅，意義深遠。 名為《教法總釋》的祈請文的。 清凈的釋文，以教證來莊嚴。 請您撰寫此文，這位被稱為達米國王的。 偉大的施主。 王儲索南欽波班（བསོད་ནམས་ཆེན་པོའི་དཔལ，Sonam Chenpo Pal）光芒四射。 對佛法具有極大信心。 作為上師的供養處，釋迦族的殊勝僧人。 擁有眾多圓滿功德。 這位被稱為洛丹扎西多杰（བློ་ལྡན་བཀྲ་ཤིས་རྡོ་རྗེ，Lodan Tashi Dorje）的智者。 將適合於佛陀的殊勝袈裟。 作為禮物送來，並長久地……
【English Translation】 As stated in the Two Tantras of Observation and others, the yogi who practices the six-limbed yoga will also attain the detached fruit in the end. As previously explained, various fruits such as the self-fruit and the detached fruit have been proclaimed. Among them, the supreme and ultimate fruit is, as previously explained, the detached fruit, which is the Suchness Dharmakaya. Thus, starting from 'the ultimate Dharma wheel, the last Dharma wheel' mentioned earlier, up to 'the ultimate fruit is the detached fruit Suchness,' I prostrate to the lotus feet of the supreme guru who perfectly elucidates the ultimate Dharma! The commentary states: 'This prayer called 'General Commentary on the Teachings' was composed by Sherab Gyaltsen Palzangpo, who became a servant, i.e., a subject, of the Dharma Lords, also known in the world as Kunkhyen Dolpopa.' By this virtue, may I and all sentient beings realize the detached fruit, the Suchness Dharmakaya. And through the two bodies of the generation fruit, the conventional Rupakaya, may we perform benefit for others in the cycle of existence. Until that fruit is attained, may I always strive to purify the defilements of the Sugatagarbha, the essence of bliss for myself and others, by gradually practicing the three turnings of the Dharma wheel, especially the secret mantra. May auspiciousness prevail!' This dedication was also composed by the Dharma Lord himself. The expressing words are extremely pure. What is expressed is the definitive meaning of the sutras and tantras. Accomplishing the pure wisdom of hearing, thinking, and meditating. Unraveling the knots of the vajra words of the sutras and tantras. Merely hearing it generates great joy. If contemplated, one realizes the reality of the two truths. If meditated upon as explained, one attains the supreme siddhi. Well-composed, pleasing to the ear, concise in words, and extensive in meaning. Of the prayer called 'General Commentary on the Teachings'. A pure commentary adorned with scriptural authority. Please compose this, said the great lord of the land known as the King of Tami. The great benefactor. The noble son Sonam Chenpo Pal is radiant. Having great faith in the Buddha's teachings. The supreme renunciate of the Shakya clan, the object of offering for the guru. Endowed with many perfect qualities. The wise one known as Lodan Tashi Dorje. Sent the supreme patched robe suitable for the Victorious One as a gift, and for a long time…
ྐུལ་བའི་ངོར། ། རྣམ་བཤད་ཡིད་ཀྱི་མུན་སེལ་མཆོག་འདི་སྦྱར། ། ཤིན་ཏུ་བསྡུས་ན་ཚིག་དོན་མི་ཁྲོལ་ཞིང་། ། མང་ན་ཉན་འདོད་སྐྱེ་བོའི་བློ་འཁྲུགས་འགྱུར། ། དེ་ཕྱིར་རྒྱས་བསྡུས་འཚམས་པར་བཀྲོལ་བ་ལ། ། ནོངས་པ་མཆིས་ན་མཁས་རྣམས་བཟོད་པར་དགོངས། ། འདི་སྦྱར་དགེ་བའི་ཉི་མའི་འོད་ཟེར་གྱིས། ། དོན་གཉེར་བློ་གྲོས་པད་འདབ་རྒྱས་བྱས་ཤིང་། ། ལོག་པར་རྟོག་པའི་མུན་པ་ཀུན་བསལ་ཏེ། ། རྣམ་ཀུན་མཁྱེན་པའི་སྣང་བ་རྒྱས་གྱུར་ཅིག ། ཆོས་ཀྱི་རྗེ་དཔལ་ལྡན་བླ་མ་དམ་པ་རིགས་ལྡན་སྤྲུལ་བའི་སྐུ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཤེས་ རབ་རྒྱལ་མཚན་དཔལ་བཟང་པོ་མཚན་གཞན་ཀུན་མཁྱེན་དོལ་པོ་པ་ཞེས་གྲགས་པས་ མཛད་པས་བསྟན་པ་སྤྱི་འགྲེལ་ཞེས་བྱ་བའི་གསོལ་འདེབས་ཀྱི་རྣམ་བཤད་དགོངས་པ་རྣམ་ གསལ་ཡིད་ཀྱི་མུན་སེལ་ཞེས་བྱ་བ་ཆོས་རྗེ་དེ་ཉིད་ཀྱི་ཞབས་རྡུལ་ལ་སྤྱི་བོས་གཏུགས་ཤིང་ གསུང་གི་བདུད་རྩི་མྱངས་པའི་མཐུས་མདོ་རྒྱུད་ཀྱི་ཚིག་དོན་རྣམས་ལ་བློ་གྲོས་ཀྱི་སྣང་བ་ རྒྱ་ཆེར་རྒྱས་པ་ཀུན་དགའ་དཔལ་ཞེས་བྱ་བ་མིང་གཞན་ཉ་དབོན་ཀུན་དགའ་ཞེས་གྲགས་ པས་འཇིག་རྟེན་བློས་བཏང་གི་བསམ་པ་དུ་མས་རྣམ་པར་བརྒྱན་ཞིང་མཁས་པའི་སྐྱེ་བོ་མང་ 3-165 དུ་འདུ་བའི་དབེན་གནས་ཆེན་པོ་ཇོ་ནང་དཔལ་གྱི་རི་ཁྲོད་ཆེན་པོར་ཆུ་མོ་བྱའི་ལོ་དབྱར་ཟླ་ འབྲིང་པོའི་ཚེས་པ་བཅོ་ལྔ་ལ་རྫོགས་པར་སྦྱར་བའི་ཡི་གེ་པ་ནི་དུས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་པ་ཨ་མོ་གྷ་ དང་། ལུང་གི་སྟོན་པ་ཡོན་ཏན་རྡོ་རྗེའོ། །འདིས་ཀྱང་བསྟན་པ་དང་སེམས་ཅན་ལ་ཕན་པ་རྒྱ་ ཆེན་པོ་འབྱུང་བར་གྱུར་ཅིག མངྒ་ལཾ། བྷ་ལྭནྟུ། མ་ཡིག་ནི་ཀུན་དགའ་སྲི་གཅོད་ཀྱི་ཡིག་རྙིང་བྲིས་མ་རྟགས་འདི་དང་། {} ཤིང་པར་ཡིག་རྙིང་སྤུས་དག་ཞིག་ཡོད་ཀྱང་ལག་ཏུ་མ་རྙེད་ཀྱང་དེའི་དཔེ་བྱས་པའི་དེབ་ཞིག་ཡོད་པ་རྟགས་འདི་དང་། [] དཔེ་གཉིས་མ་འདྲ་མང་བས། ཉུང་ཤས་ཞིག་ལ་{[]འདི་གཉིས་ཀྱིས་བསྐོར་ནས་ཡོད། རྩ་ཚིག་གོང་འོག་བསྣོལ་ནས་འགྲེལ་བཤད་བྱས་པ་དང་། རྩ་ཚིག་གི་ཚིག་རྡོག་ཁ་ཤས་མེད་པ་གསར་དུ་རྟགས་()འདིར་བཞག་ཡོད་པས་གང་བདེར་དཔྱད་དགོས།
【現代漢語翻譯】 爲了弟子的情面，我撰寫了這部能消除心中黑暗的殊勝論述。 過於簡略則詞不達意，過於繁瑣則令聽者心生厭煩。 因此，我以適中的詳略程度進行闡釋，如有錯謬之處，懇請智者們諒解。 愿以此撰寫之善業所發出的太陽般的光芒， 令求法者的智慧蓮花盛開， 消除一切邪見之黑暗， 愿能成就一切種智之光明！ 法王至尊上師聖者，具種姓之化身，一切智者謝饒堅贊班桑布（ཤེས་རབ་རྒྱལ་མཚན་དཔལ་བཟང་པོ།，智慧幢吉祥賢），別名一切智者多波巴（དོལ་པོ་པ་），他所著的名為《教法總論》的祈請文，我撰寫了名為《顯明心要消除心暗》的論述，我以頭頂觸碰法王尊者的足塵， 憑藉品嚐其法語甘露的加持，我對經續的詞義生起了廣大的智慧光明，我，袞噶貝（ཀུན་དགའ་དཔལ།，普喜吉祥），別名雅旺袞噶（ཉ་དབོན་ཀུན་དགའ།），以諸多捨棄世間之念裝飾自己，在賢士雲集的大隱修地覺囊班吉日卓欽波（ཇོ་ནང་དཔལ་གྱི་རི་ཁྲོད་ཆེན་པོ།，覺囊吉祥大山），於水鳥年（藏曆）仲夏月十五日圓滿完成此作，書寫者為時輪金剛阿摩伽（ཨ་མོ་གྷ།），傳授者為永丹多吉（ཡོན་ཏན་རྡོ་རྗེ།，功德金剛）。愿此舉能為教法和眾生帶來廣大的利益！吉祥！善哉！ 底本為袞噶斯覺（ཀུན་དགའ་སྲི་གཅོད།）的手寫舊稿，標記為{}。 另有一部品質上乘的木刻舊版，雖未到手，但有一本以此為底本的書籍，標記為[]。 因兩部底本差異較多，故少數差異處以{[]}標出。 正文與註釋有交叉解釋的情況。 正文中缺失的個別詞語已用()補全，請酌情參考。
【English Translation】 For the sake of my disciples, I compose this supreme commentary that dispels the darkness of the mind. If it is too concise, the words will not convey the meaning; if it is too verbose, it will cause the listeners to become weary. Therefore, I explain it with a moderate level of detail and brevity. If there are any errors, I ask the wise ones to forgive me. May the sun-like rays of light from the virtue of this composition, Cause the lotus petals of the wisdom of those who seek the Dharma to bloom, Eliminate all darkness of wrong views, And may the light of omniscience increase! The Dharma King, the glorious and venerable Lama, the incarnate one of the lineage, the all-knowing Sherab Gyaltsen Palsangpo (ཤེས་རབ་རྒྱལ་མཚན་དཔལ་བཟང་པོ།, Glorious Banner of Wisdom, Auspicious and Excellent), also known as the All-Knowing Dolpopa (དོལ་པོ་པ་), composed the prayer called 'General Commentary on the Teachings'. I have written the commentary called 'Clarifying the Intent, Dispelling the Darkness of the Mind'. I touch the dust of the feet of the Dharma King with my head, And through the power of tasting the nectar of his speech, I have developed a vast light of wisdom on the words and meanings of the Sutras and Tantras. I, Kunga Pal (ཀུན་དགའ་དཔལ།, All Joyful Glory), also known as Nyawon Kunga (ཉ་དབོན་ཀུན་དགའ།), adorn myself with many thoughts of renouncing the world, and in the great secluded place of Jonang Palgyi Ritro Chenpo (ཇོ་ནང་དཔལ་གྱི་རི་ཁྲོད་ཆེན་པོ།, Great Mountain Retreat of Glorious Jonang), in the middle summer month of the Water Bird year, on the fifteenth day, I completed this work. The scribe was Kalachakra Amogha (ཨ་མོ་གྷ།), and the teacher of the transmission was Yonten Dorje (ཡོན་ཏན་རྡོ་རྗེ།, Diamond of Merit). May this bring great benefit to the teachings and sentient beings! Mangalam! Bhavaantu! The original text is a handwritten old manuscript of Kunga Sri Gchod (ཀུན་དགའ་སྲི་གཅོད།), marked with this {}. There is also a high-quality woodblock old edition, but it is not available, but there is a book based on it, marked with this []. Because there are many differences between the two editions, a few differences are marked with {[]}. There are cases where the root text and commentary are cross-interpreted. Some missing words in the root text have been supplemented with (), please refer to them as appropriate.