nb0201論典《現觀莊嚴論》及其註釋之廣釋《意暗除》第二冊.g2.0f
寧辨·貢噶巴大師教言集JNKP1བསྟན་བཅོས་མངོན་པར་རྟོགས་པའི་རྒྱན་འགྲེལ་པ་དང་བཅས་པའི་རྒྱས་འགྲེལ་བཤད་སྦྱར་ཡིད་ཀྱི་མུན་སེལ་ཞེས་བྱ་བ་བཞུགས་སོ། 2-2 ༈ དེའི་རྒྱུ་ཐུན་མོང་མིན་པ་ལམ་ཤེས་ཀྱི་ཡན་ལག་རྒྱས་བཤད། ༄༅། །གཉིས་པ་ལ། སྐབས་ཀྱི་འགྲེལ་དགོད་པས་མཚམས་སྦྱར། ལམ་ཤེས་ཀྱི་དངོས་ པོ་བཅུ་གཅིག་བཤད། སྐབས་བསྡུ་བ་གསུམ་མོ། ། ༈ སྐབས་ཀྱི་འགྲེལ་དགོད་པས་མཚམས་སྦྱར། དང་པོ་ནི། འབྲས་བུ་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད། རྟོགས་པའམ་ཐོབ་པ་ནི་ལམ་ ཤེས་རྒྱུར་མེད་ན་མེད་པས་དེའི་རྒྱུ་ཐུན་མོང་མིན་པ་ལམ་ཤེས་པ་ཉིད་འཆད་དོ། ། ༈ ལམ་ཤེས་ཀྱི་དངོས་པོ་བཅུ་གཅིག་བཤད་པ། གཉིས་པ་ལ། ལམ་ཤེས་ཀྱི་ཡན་ལག ཡན་ལག་ཅན་གྱི་ལམ་ཤེས་སོ། ། ༈ ལམ་ཤེས་ཀྱི་ཡན་ལག དང་པོ་ལ་རྩ་ འགྲེལ་ལྷན་ཅིག་བཤད་དེ། འགལ་རྐྱེན་སྤངས་པའི་རྟེན། མཐུན་རྐྱེན་ཚང་བའི་ཡུལ། རྒྱུའི་ རྐྱེན་རིགས་ཀྱིས་(ཤེར་འབྱུང་། )ཁྱབ་པ། ཉོན་མོངས་མི་སྤོང་བའི་རང་བཞིན། གཞན་དོན་བྱེད་ པའི་ལས་ཏེ་ལྔའོ། །དང་པོ་ལ། སྔོན་བྱུང་བརྗོད། དེའི་རྒྱུ་མཚན། དེས་འཕངས་པའི་དོན་ གསུམ་མོ། ། དང་པོ་ནི། དེ་པའི་(གསེར་)ཡེ་ཤེས་ལས་བྱུང་བའི་མ་བཅོས་པའི་རང་བཞིན་གྱི་འོད་དག་ གིས་རྒྱལ་ཆེན་རིས་བཞིའི་ལྷ་དང་སོགས་པ་སུམ་བཅུ་རྩ་གསུམ་པ་སོགས་འདོད་གཟུགས་ ཀྱི་ལྷ་རྣམས་ཀྱི་ཟག་བཅས་ཀྱི་ལས་ཀྱི་(གསེར་)རྣམ་སྨིན་ལས་བྱུང་བའི་འོད་དྲི་མ་ཅན་ལྟ་བུར་ (འགྲེལ་ཆེན། )མོག་མོག་པོ(ར་བྱས་པ་ནི་དམན་པ་དང་ངན་པར་བྱས་པ་སྟེ་ཞེས་ཟླ་ཟེར་རོ། ། )སྟེ་གཟི་(དག་ལྡན་) མདངས་མེད་པར་མཛད་དོ། །དེའི་དགོས་པ་ནི་འཇིག་རྟེན་སྐྱོང་བ་ལ་སོགས་པ་དང་བསམ་ གཏན་ཐོབ་པ་ལ་སོགས་པར་ང་རྒྱལ་བ་དང་འོད་ཀྱིས་ང་རྒྱལ་བ་བསལ་ནས་འདོད་གཟུགས་ ཀྱི་ལྷ་རྣམས་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་ལམ་ཤེས་པ་ཉིད་སྐྱེ་བར་རུང་བ་ཉིད་དུ་བསྒྲུབ་པའམ་བྱ་བའི་ཕྱིར་ དུའོ། །རུང་བ་ནི་སངས་རྒྱས་སུ་བྱེད་པའི་ཆོས་སེམས་བསྐྱེད་(སྙིང་མཆོག་)པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་ མོག་མོག་པོར་མཛད་ཅེས་རད་ཀིར་རོ། །རྒྱལ་ཆེན་བཞིའི་རིས་ནས་(བསྡུས་)གཙང་མའི་རིས་ ཀྱི་ལྷ་རྣམས་ཀྱི་ལས་ཀྱི་རྣམ་པར་སྨིན་པ་ལས་སྐྱེས་པའི་ལུས་ཀྱི་འོད་གང་ཡིན་པ་དེ་དག་ 2-3 གིས་དེ་པའི་རང་བཞིན་གྱི་འོད་ཀྱི་བརྒྱའི་ཆར་ཡང་ཉེ་བར་མ་སོང་། བརྒྱ་སྟོང་གི་ཆར་ཞེས་ སོགས་སོ། ། གཉིས་པ་ནི། ལྷ་རྣམས་ལ་ང་རྒྱལ་བསལ་ནས་ལམ་ཤེས་སྐྱེད་པའི་དོན་དུ་འོད་མོག་ མོག་པོར་མཛད་པ་ནི་གེགས་ང་རྒྱལ་བཅོམ་པའི་རྒྱུད་ཁོ་ན་ལ་ལམ་ཤེས་ཀྱི་རྟོགས་པ་སྐྱེ་བ་ ཡིན་པས་ལམ་ཤེས་སོགས་ཡོན་ཏན་ཁྱད་པར་ཅན་འདོད་ན་ང་རྒྱལ་སྤང་དགོས་སོ་ཞེས་བྱ་ བར་ཤེས་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་མཛད་དེ། སྤྱིར་ང་རྒྱལ་དང་ཞུམ་པ་གཉིས་ཀ་བསལ་བ་ལ་ལམ་ སྐྱེ་ཡི། གང་
【現代漢語翻譯】 寧辨·貢噶巴大師教言集JNKP1：《現觀莊嚴論》及其註釋的廣釋「遣除心之迷霧」 2-2 正文： 詳細解釋其不共之因——道智之支分。 第二部分：通過解釋段落來連線。解釋道智的十一個要素。總結三個段落。 解釋段落之間的聯繫： 第一，一切種智（Buddhahood）是果。證悟或獲得它，如果道智不是因，那就不可能，因此將闡述其不共之因——道智本身。 解釋道智的十一個要素： 第二部分：道智之支分，以及具有支分的道智。 道智之支分： 首先，一起解釋根本和註釋：排除違緣的所依，具備順緣的對境，以因的種類（產生智慧）遍及，不捨棄煩惱的自性，以及成辦他利的事業，這五者。第一，講述先前發生的事情，其原因，以及由此產生的結果，這三者。 第一，那天神（Deva，天神）的智慧（金色）所產生的未造作的自性之光，使四大天王（Catummaharajika，四大天王）和三十三天（Trayastrimsa，三十三天）等欲界和色界的天神們，其由有漏的業（金色）所產生的異熟果的光，變得像（《大疏》）模糊不清（意思是變得低劣和惡劣，如月光）。這樣做的必要性是爲了消除世間守護者等的我慢，以及獲得禪定等的我慢，從而使欲界和色界的天神們的心續能夠生起道智。能夠生起，是爲了使他們能夠發起成佛之法——菩提心（Bodhicitta，覺悟之心）。因此，使之變得模糊不清。從四大天王的界限到（總結）凈居天的界限，天神們的由業的成熟所產生的身體之光，甚至連天神自性之光的百分之一都無法接近。百分之百、千分之一等等。 第二，爲了消除天神們的我慢，從而生起道智，使光變得模糊不清，這是因為只有摧毀障礙——我慢的心續，才能生起道智的證悟。因此，如果想要道智等殊勝的功德，就必須捨棄我慢。要知道，普遍來說，消除我慢和怯懦兩者，才能生起道。無論如何
【English Translation】 Ningben·Gongga Master's Teachings JNKP1: The Extensive Explanation of 'Ornament for Clear Realization' and its Commentary, 'Dispelling the Darkness of the Mind' 2-2 Text: Detailed explanation of its uncommon cause - the limbs of the Path Knowledge. Second part: Connect by quoting the explanation of the paragraphs. Explain the eleven elements of Path Knowledge. Summarize three paragraphs. Explain the connection between paragraphs: First, All-Knowingness (Buddhahood) is the result. Realizing or obtaining it, if Path Knowledge is not the cause, it is impossible, therefore, its uncommon cause - Path Knowledge itself - will be explained. Explain the eleven elements of Path Knowledge: Second part: The limbs of Path Knowledge, and the Path Knowledge with limbs. The limbs of Path Knowledge: First, explain the root and commentary together: the support that eliminates obstacles, the object that possesses favorable conditions, pervading by the kind of cause (arising wisdom), the nature of not abandoning afflictions, and the activity of accomplishing the benefit of others, these five. First, tell what happened before, its reason, and the result produced by it, these three. First, the untainted nature of light produced by the wisdom (golden) of that Deva (god), makes the light of the retribution (golden) of the deeds of the gods of the Four Great Kings (Catummaharajika) and the Thirty-three (Trayastrimsa), etc., of the desire and form realms, like (the Great Commentary) dim (meaning made inferior and bad, like moonlight). The necessity of doing so is to eliminate the pride of the guardians of the world, etc., and the pride of obtaining meditation, etc., so that the minds of the gods of the desire and form realms can generate Path Knowledge. Being able to generate is for the sake of generating the Dharma of becoming a Buddha - Bodhicitta (heart of enlightenment). Therefore, it is made dim. From the boundary of the Four Great Kings to (summarizing) the boundary of the Pure Abodes, the light of the bodies of the gods born from the ripening of deeds, cannot even approach one hundredth of the nature of the light of the Deva. One hundredth, one thousandth, etc. Second, in order to eliminate the pride of the gods, thereby generating Path Knowledge, making the light dim, is because only the mind that destroys the obstacle - pride - can generate the realization of Path Knowledge. Therefore, if you want special qualities such as Path Knowledge, you must abandon pride. Know that, in general, eliminating both pride and cowardice will generate the Path. In any case
རུང་དང་ལྡན་པ་ལ་མིན་ལ་འདིར་ལྷ་རྣམས་ཞུམ་པ་མེད་ཀྱི་ང་རྒྱལ་ཡོད་པས་དེ་ སྤང་བར་མཛད་པའོ་ཞེས་ཆོས་བཤེས་སོ། ། གསུམ་པ་ནི། རྒྱུ་མཚན་དེའི་ཕྱིར་དེ་པའི་མཐུ་ཆེ་བ་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པ་བཅུ་ལས་ འོད་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པའི་ཆེ་བ་བསྟན་པའི་མདོའི་ཚིག་ཟུར་གྱིས་ལམ་ཤེས་ཀྱི་རྟེན་གང་ ཟག་ཁྱད་པར་བ་བརྗོད་པ་ཡིན་ནོ། །སྦྱོར་ཊཱིཀ་ལས་ཆེས་གསལ་ལོ། །གཉིས་པ་ནི། ལམ་ ཤེས་དེ་ཆོས་ཅན། དངོས་སུ་སྐྱེ་བའི་ཡུལ་སོ་སོར་ངེས་པ་ཡིན་ནོ། །སྟོང་ཉིད་སྙིང་རྗེའི་སྙིང་པོ་ ཅན་གྱི་བྱང་ཆུབ་མཆོག་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་པ་ཁོ་ནའི་རྒྱུད་ལ་སྐྱེ་བ་ཡིན་པས་སོ། །དེ་ཡང་བྱང་ སེའི་ཁོ་ནའི་ཡིན་གྱི་ཉན་ཐོས་སོགས་ཀྱི་མིན་ནོ་ཞེས་ཡུལ་སོ་སོར་ངེས་ཞེས་ཨཱརྱའོ། །ལྷའི་བུ་ གང་དག་གིས་བླ་མེད་རྫོགས་བྱང་དུ་སེམས་མ་བསྐྱེད་པ་དེ་དག་གིས་ཀྱང་བླ་མེད་བྱང་ཆུབ་ ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་པར་བྱའོ། །གང་ཡང་དག་པའི་སྐྱོན་མེད་པར་ཞུགས་པར་གྱུར་(ཉན་ཐོས་ཞི་བ་ ཕྱོགས་གཅིག་པ་ཞེས་དག་སྙིང་དཔེར་ན་ལན་བདུན་པ་དང་སྐྱེ་བ་གཉིས་པ་དང་གསུམ་འཁོར་བའི་རིགས་སྐྱེས་ཞེས་སྙིང་མཆོག་) པ་(ཉིད་དུ་ངེས་པ་དེ་དག་ནི་རེ་ཤིག་སྐལ་བ་མེད་ཅེས་དོན་དུ་གནོད་འཇོམས་ཆེ་བ། )དེ་དག་ལ་ནི་བླ་མེད་རྫོགས་ བྱང་དུ་སེམས་བསྐྱེད་པའི་མཐུ་མེད་དོ། །དེ་དག་གིས་འཁོར་བའི་རྒྱུད་ཀྱི་མཚམས་བཅད་ པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་སོ། ། 2-4 གསུམ་པ་ནི། ཁམས་གསུམ་ལ་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བ་ཉན་རང་དགྲ་བཅོམ་དང་། དེ་ལས་ཅིག་ཤོས་ཀྱི་རྣལ་འབྱོར་བ་བྱང་སེམས་(ཆོས་བཤེས་)ཆོས་ཅན། སངས་རྒྱས་ཉིད་ཐོབ་ བྱའི་ཕྱིར་ལམ་ཤེས་པ་ཉིད་བསྒོམ་པར་བྱ་བ་ཡིན་པས་ཁྱབ་པ་ཡིན་ནོ། །རྒྱས་པའི་རིགས་ ཡོད་པའི་སྐྱེ་བོ་ཐམས་ཅད་མཐར་ཐུག་བླ་མེད་རྫོགས་ཆུབ་ཀྱི་མཐར་ཐུག་པར་འགྲོ་བ་ཅན་ ཡིན་པ་དེའི་ཕྱིར་རོ། །ཏེ་གཞན་འདྲེན་པ། ཀྱང་སྡུད་ཚིག་གོ །གལ་ཏེ་(བྱང་ཆུབ་ཏུ་གྱུར་པའི་ཉན་ཐོས་ སོགས་ཞེས་དག་ལྡན། ལྷག་མེད་དུ་ཞུགས་པའི་ཉན་ཐོས་སོགས་ཞེས་འབུམ་ཊཱིཀ་དང་། གནོད་འཇོམས་སུ། ལོག་པ་ཉིད་དུ་ ངེས་པའི་སེམས་ཅན་དེ་དག་གིས་འདི་རྣ་བར་ཐོས་ན་མཐར་སངས་རྒྱས་ཐོབ་པར་འགྱུར་ཞེས་པའི་དོན་དུ་བཤད་དོ། ། )དེ་དག་ བླ་མེད་རྫོགས་ཆུབ་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་ན་དེ་ལ་ངས་རྗེས་སུ་ཡིད་རང་ངོ་ཞེས་སོ། །སྔར་མཐུ་ མེད་པར་བཤད་པ་ནི་རེ་ཤིག་སྣོད་མིན་པ་ཙམ་ལ་དགོངས་སོ། །འདིར་འཁོར་བ་མཐའ་ཡོད་ མེད་དུ་བཞེད་ཚུལ་གཉིས་ཏེ། ཐུབ་དགོངས་སུ། འཁོར་བ་ལ་ཐོག་མ་མེད་དེ་སྔར་མེད་པའི་ སེམས་ཅན་སྐྱེ་བ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཐོག་མ་དང་ལྡན་ན་རྒྱུ་མེད་པ་ཉིད་དུ་ཐལ་བའི་ཕྱིར་ རོ། །སྐྱེ་བ་རྒྱུ་ལ་རག་ལས་པའི་ཕྱིར་རྒྱུ་ཟད་པ་ལས་ཐ་མ་ནི་རིགས་ཏེ་ས་བོན་ཟད་པ་ལས་མྱུ་ གུ་བཞིན་ནོ། །སངས་
【現代漢語翻譯】 佛法導師說，因為他們具有傲慢，認為自己有能力，所以要捨棄這種傲慢。 第三點是：因為這個原因，從十種不可思議的力量中，通過《顯示光明不可思議的偉大經》的詞句，表達了作為道路知識所依的特殊補特伽羅（梵文：Pudgala，指人或個體）。《結合釋論》中對此有非常清晰的闡述。 第二點是：作為道路知識的法，必然在各自的對境中產生。因為只有具備空性和慈悲之心的菩提心才能在其相續中產生。而且，這只是菩薩（梵文：Bodhisattva）的，而不是聲聞（梵文：Śrāvaka）等的。阿雅（梵文：Ārya，聖者）說，這是在各自的對境中確定的。那些沒有發起無上圓滿菩提心的天子們，也應當發起無上菩提心。那些已經毫無過失地進入（聲聞寂滅，偏向一方，如《清凈心經》中第七品和二生、三生輪迴的種姓）的人（確定無疑的那些人暫時沒有機會，因為他們會造成很大的損害）。這些人沒有能力發起無上圓滿菩提心。因為他們已經切斷了輪迴的相續。 第三點是：對於那些已經脫離三界貪慾的聲聞、獨覺、阿羅漢（梵文：Arhat），以及另一類的瑜伽士菩薩（佛法導師）來說，爲了獲得佛果，必須修習道路知識。因為所有具有廣大種姓的人最終都會達到無上圓滿菩提的終點。『也』是引導他人，『也』是 جمع詞。如果（已經成為菩提的聲聞等，如《清凈經》所說；已經進入無餘涅槃的聲聞等，如《百論釋》所說；對於造成損害的人，如果那些確定無疑會墮落的眾生聽到這些，最終也會成佛），他們發起無上圓滿菩提心，我也會隨喜讚歎。之前說他們沒有能力，只是指他們暫時不是法器。這裡有兩種關於輪迴是否有邊際的觀點。在《勝思經》中說：輪迴沒有開始，因為沒有先前不存在的眾生出生。如果輪迴有開始，就會陷入無因的過失。因為出生依賴於因，因滅盡后就沒有結果，就像種子滅盡后就沒有芽一樣。
【English Translation】 The Dharma teacher said that because they have arrogance and think they are capable, they should abandon this arrogance. The third point is: Because of this reason, from the ten inconceivable powers, through the words of 'The Sutra Showing the Inconceivable Greatness of Light', it expresses the special Pudgala (person or individual) who is the basis of the knowledge of the path. This is explained very clearly in the 'Combined Commentary'. The second point is: The Dharma that is the knowledge of the path must arise in its respective objects. Because only Bodhicitta (mind of enlightenment) with the essence of emptiness and compassion can arise in its continuum. Moreover, this is only for Bodhisattvas, not for Śrāvakas (hearers) etc. Ārya (noble one) said that this is determined in its respective objects. Those sons of gods who have not generated the supreme perfect Bodhicitta should also generate the supreme Bodhicitta. Those who have entered without error (Śrāvakas who are peaceful, biased to one side, such as the seventh chapter in the 'Pure Heart Sutra' and the lineage of two or three lifetimes) (those who are definitely determined have no chance for the time being, because they will cause great harm). These people do not have the power to generate the supreme perfect Bodhicitta. Because they have cut off the continuum of Samsara (cyclic existence). The third point is: For those Śrāvakas, Pratyekabuddhas (solitary realizers), and Arhats who have abandoned attachment to the three realms, and for the other kind of yogi Bodhisattvas (Dharma teacher), it is necessary to cultivate the knowledge of the path in order to attain Buddhahood. Because all beings with the lineage of greatness will eventually reach the ultimate end of supreme perfect enlightenment. 'Also' guides others, 'also' is a جمع詞. If (Śrāvakas etc. who have become Bodhi, as said in the 'Pure Sutra'; Śrāvakas etc. who have entered Nirvana without remainder, as said in the 'Hundred Treatises Commentary'; for those who cause harm, if those beings who are definitely going to fall hear these, they will eventually attain Buddhahood), they generate the supreme perfect Bodhicitta, I will also rejoice and praise. The previous statement that they do not have the power only refers to the fact that they are temporarily not vessels. Here are two views on whether Samsara has a boundary. In the 'Victorious Thought Sutra' it says: Samsara has no beginning, because there is no birth of beings that did not exist before. If Samsara had a beginning, it would fall into the fault of being without a cause. Because birth depends on a cause, and when the cause is exhausted, there is no result, just like when the seed is exhausted, there is no sprout.
རྒྱས་འབྱུང་བ་སོ་སོས་སེམས་ཅན་གྲངས་མེད་པ་མྱ་ངན་ལས་ཟློ་བའི་ ཕྱིར་རོ། །གང་གཉེན་(འདི་མན་འགྲེལ་ཆེན་དུ་ཁྱད་མཚན་གྱི་ཐད་དུ་བཤད་དོ། ། )པོ་དང་ཕྲད་པ་ན་འབྲི་བའི་ ཆོས་ཅན་དེ་རྣམས་གཉེན་པོའི་ཕྱོགས་དེ་ཤིན་ཏུ་འཕེལ་བ་ན་ཤིན་ཏུ་མཛད་པའི་ཆོས་སྲིད་པ་ ཡིན་ཏེ་གསེར་གྱི་དྲི་མ་ལ་སོགས་པ་བཞིན་ནོ། །འཁོར་བ་ཡང་བདག་མེད་པ་ཉིད་ལ་སོགས་ པའི་མཚན་ཉིད་ཀྱི་གཉེན་པོའི་ཕྱོགས་ལ་མངོན་དུ་ཕྱོགས་པ་ཡོད་ན་འབྲི་བའི་ཆོས་ཅན་ཡིན་ ནོ་ཞེས་པའི་ཚད་མ་ལས་འཁོར་བ་རྒྱུན་ཆད་པ་ཡོད་དོ། །(ཏིང་རྒྱལ་)འགྲོ་བ་འདི་དག་ཐམས་ ཅད་སངས་རྒྱས་འགྱུར། །(མདོ་ཀུན་བཏུས་འགྲེལ་པ་དང་། ཆོས་བཤེས་དང་། དབུ་མ་སྣང་བར་ཡང་ལུང་འདིའི་དོན་ སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་བཤད་པས་བུ་རིན་ཟླ་འོད་གཞོན་ནུས་ནང་གི་སེམས་ཅན་ལ་འགྲེལ་པས་བཤད་གསུང་བའང་ནོར་ 2-5 རོ། ། ) ཞེས་པ་ལ་སོགས་པའི་ལུང་ལས་ཀྱང་ངོ་ཞེས་སོ། །ཐུབ་དགོངས་ཀྱི་འགོར། འདིར་ངེས་ པར་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་སྒྲིབ་པ་གཉིས་སྤོང་བའི་སྐལ་བ་ལས་མ་འདས་པ་ཁོ་ནར་ཡོད་ དེ་ཞེས་སོ། །(དྲི་མ་རྣམས་གློ་བུར་བ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་དང་སེམས་རང་བཞིན་གྱིས་འོད་གསལ་བ་ཉིད་ཀྱིས་འགྲོ་བ་མ་ལུས་པ་ ལ་སངས་རྒྱས་ཉིད་རུང་བ་ཡོད་པ་ཁོ་ནའོ་ཞེས་དང་། མདོ་རྣམས་སུ། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་དེ་པའི་སྙིང་པོ་ཅན་ཞེས་པ་འདིས་ ཐམས་ཅད་བླ་མེད་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་གོ་འཕང་རྟོགས་པར་རུང་བ་ཉིད་དུ་བསྟན་ཞེས་ཐུབ་དགོངས་སུའོ། ། ) རྒྱུད་བླའི་འགྲེལ་ པར། (ལོག་སྲེད་ཅན་གཏན་ཡོངས་སུ་མྱ་ངན་ལས་མི་འདའ་བའི་ཆོས་ཅན། ཞེས་གསུངས་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་ཐེག་ཆེན་ པའི་ཆོས་ལ་སྡང་བ། ལོག་སྲེད་ཅན་ཉིད་ཀྱི་རྒྱུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་ཆོས་ལ་སྡང་བ་བཟློག་པའི་དོན་དུ་དུས་གཞན་ལ་ དགོངས་ནས་གསུངས་པ་ཡིན་ནོ། ། ) རང་བཞིན་ཀྱིས་རྣམ་པར་དག་པའི་རིགས་ཡོད་པའི་ཕྱིར་འགའ་ ཡང་གཏན་རྣམ་པར་དག་པར་མི་འགྱུར་བ་ནི་འོས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། གང་གི་ཕྱིར་བཅོམ་ལྡན་ འདས་ཀྱིས་ཁྱད་པར་མེད་པར་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་རྣམ་པར་དག་པར་རུང་བ་ཉིད་ ཡོད་པ་ལ་དགོངས་ནས། ཐོག་མེད་གྱུར་ཀྱང་ཐ་མ་དང་ལྡན་པ། །རང་བཞིན་གྱིས་དག་རྟག་ པའི་ཆོས་ཅན་ནི། །ཐོག་མེད་སྦུབས་ཀྱིས་ཕྱི་སྒྲིབ་མི་མཐོང་སྟེ། །ཇི་ལྟར་གསེར་གྱི་གཟུགས་ ནི་སྒྲིབ་པ་བཞིན། །ཞེས་སོ། །འགའ་ཞིག་ནི་མཐའ་མེད་པར་བཞེད་དེ། འགྲེལ་ཆེན་གྱི་ཁྱད་ མཚན་ཐད་དུ། ཁ་ཅིག་ན་རེ། གང་འདི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་རིགས་ནི་ཐོག་མ་མེད་པ་ཡིན་པའམ་ སངས་རྒྱས་རེ་རེ་འབྱུང་བ་ན་སེམས་ཅན་གྲངས་མེད་པ་གཅིག་ཡོངས་སུ་མྱ་ངན་ལས་འདའ་ མོད་ཀྱི་དེ་ལྟ་ན་ཡང་འཁོར་བ་ལ་ཟད་པ་མེད་པས་མཐའ་ཡས་པའི་ཕྱིར་ནམ་མཁའ་དང་འདྲ་ སྟེ་རི་བོ་ལ་སོགས་པའི་སྒྲིབ་གཡོགས་དུ་མ་ཡོད་ན་ཡང་ནམ
【現代漢語翻譯】 因為殊勝的生起各自爲了使無數眾生從痛苦中解脫。 當與對治（以下在《大疏》中於『殊勝』處解釋）相遇時，具有減損之法者，當對治一方極其增盛時，即是具有極其調伏之法的存在，如金子的雜質等。 輪迴也一樣，如果具有趨向于無我等體性的對治一方，則具有減損之法，從量上來說，輪迴有終結之時。 （定解寶燈）『所有這些有情都將成佛。』 （《總集經釋》和《法友》以及《中觀明燈》中也以教證的意義對一切有情宣說，因此良友月光童子對內在有情解釋是錯誤的。）等等教證也如是說。 在《能仁密意》的開頭說：『在此，必定一切有情都未曾超出斷除二障的福分。』 （因為客塵是暫時的，並且心性本自光明，所以一切有情都具有成佛的可能性。《經部》中說：『一切有情都具有如來藏。』這表明一切都能夠證得無上菩提的果位。《能仁密意》中如是說。） 在《寶性論》的解釋中說：（『說斷除邪見者永遠不會從痛苦中解脫，』這是因為憎恨大乘佛法，是邪見的因，爲了遣除對大乘佛法的憎恨，所以是對其他時間而說的。）因為具有自性清凈的種姓，所以任何也不會永遠不變得清凈，因為世尊考慮到一切眾生都具有清凈的可能性，所以說：『無始亦有終，自性清凈常法性，無始胞胎蔽不見，如金之像為垢覆。』 有些人認為是無邊無際的，在《大疏》的『殊勝』處說：有些人說，因為佛的種姓是無始的，或者因為每一尊佛出現時，都有無數眾生獲得解脫，即使如此，輪迴也沒有窮盡，所以是無邊無際的，如同虛空一樣，即使有山等眾多的遮蔽。
【English Translation】 Because the excellent arising individually is for the sake of liberating countless sentient beings from suffering. When encountering the antidote (explained as 'excellence' in the Great Commentary), those with the nature of diminishing, when the antidote side is extremely flourishing, are beings with the nature of extremely subduing, like the impurities of gold, etc. Saṃsāra is also the same; if there is a tendency towards the antidote side of characteristics such as selflessness, then it has the nature of diminishing. From a valid perspective, saṃsāra has an end. (Ting Gyal) 'All these beings will become Buddhas.' (The meaning of this quote is also explained in the Explanation of the Compendium of Sūtras, Dharma Friend, and Light on the Middle Way, to all sentient beings, so the explanation by the Noble Youth Moonlight to the inner sentient beings is also wrong.) And so on, according to the quotes. At the beginning of the Intent of the Sage: 'Here, it is certain that all sentient beings have not passed beyond the fortune of abandoning the two obscurations.' (Because defilements are only adventitious and the nature of mind is naturally luminous, all beings have the potential to become Buddhas. In the sūtras: 'All sentient beings have the essence of the Tathāgata.' This shows that all can realize the state of unsurpassed enlightenment, as stated in the Intent of the Sage.) In the commentary on the Uttaratantra: ('Those who are attached to wrong views will never be liberated from suffering.' This is because hating the Dharma of the Great Vehicle is the cause of wrong views. To reverse the hatred of the Dharma of the Great Vehicle, it is said with another time in mind.) Because there is a lineage of naturally pure nature, it is not appropriate that some will never become pure, because the Blessed One, considering that all sentient beings have the potential to be pure, said: 'Without beginning, yet with an end, naturally pure, the nature of permanence, the womb without beginning is obscured and unseen, like the form of gold covered by impurities.' Some consider it to be endless. In the 'excellence' section of the Great Commentary: Some say that because the Buddha's lineage is without beginning, or because countless sentient beings are liberated when each Buddha appears, even so, saṃsāra is not exhausted, so it is limitless, like space, even if there are many obscurations such as mountains.
་མཁའ་ཡོངས་སུ་ཟད་པ་མེད་དོ་ ཞེས་ཟེར་རོ་ཞེས་སོ། །དེར་མཐའ་ཡོད་ཀྱི་ལུགས་ཀྱང་བཀོད་པ་ནི་སྔར་ཨ་བྷ་ཡའི་སྦྱོར་ངག་ ལྟར་ཡོད་དོ། །གལ་ཏེ་མཐའ་ཡོད་ན་སངས་རྒྱས་ཀྱི་འཕྲིན་ལས་རྒྱུན་ཆད་པ་སྲིད་པར་འགྱུར་ རོ། །མཐའ་ཡོད་བཤད་པ་ནི་བྱེ་བྲག་འགའ་ལ་དགོངས་ལ་སངས་རྒྱས་རེ་རེས་སེམས་ཅན་ 2-6 གྲངས་མེད་སྒྲོལ་ཡང་སངས་རྒྱས་འབྱུང་བ་ཨུ་དུམ་ཝ་རའི་མེ་ཏོག་ལྟར་དཀོན་པས་ཟད་མི་ ནུས་སོ། །མདོ་ཀུན་བཏུས་འགྲེལ་པར། བྲི་བ་དང་གང་བ་མེད་པ་ནི་སེམས་ཅན་གྱི་ཁམས་ མི་ཟད་པའི་ཕྱིར་ལ། མི་ཟད་པ་ཡང་སྤྱིའི་དབང་དུ་བྱས་པའི་ཕྱིར་ཏེ། སོ་སོའི་དབང་དུ་བྱས་ ནས་གྲོལ་བའི་ཕྱིར་ཟད་པ་ཁོ་ནའོ། །སྤྱི་ནི་སོ་སོ་བ་འདུས་པ་མིན་ནམ། སོ་སོར་གྲོལ་བ་ཉིད་ ཀྱིས་སྤྱི་ཅི་ལྟར་མི་གྲོལ། གང་ཞིག་སྣོན་པ་མེད་ལ་འབྲི་བ་ཡོད་པ་དེ་ནི་ཟད་པའི་ཆོས་ཅན་ ཏེ། དཔེར་ན་འབྲུའི་ཕུང་བོ་ལྟ་བུ་ཞེ་ན། མ་ཡིན་ཏེ་རིས་སུ་ཆད་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་དཔེ་འདྲ་བ་ མིན་ནོ། །གང་ཞིག་ཕ་མཐའ་ཡོད་པ་དེ་ནི་ཟད་པར་རིགས་པ་ལས། སེམས་ཅན་གྱི་ཁམས་ནི་ ནམ་མཁའི་ཁམས་དང་མཉམ་པས་ཕ་མཐའ་མེད་པས་ཅི་ལྟར་ཟད་པར་རིགས་ཞེས་ཤཱནྟིས་ སོ། །དེ་ལྟར་གཉིས་ལས་སྤྱིར་མཐའ་མེད་བྱེ་བྲག་འགའ་ལ་མཐའ་ཡོད་པ་འཐད་དེ། མ་རིག་ འཁྲུལ་འཁོར་འདི་ནི་ཟད་མེད་འཕེལ་བ་མེད། །ཅེས་སྡུད་པ་དང་། ཐོག་མ་དང་ཐ་མ་མེད་ པའི་སྟོང་གཞི་འཁོར་བ་ལ་བཤད་པ་ལ་སོགས་པ་མཐའ་ཡས་སོ། །མང་བོ་གྲོལ་ཡང་འཁོར་ བ་ལ་བྲི་གང་མེད་དེ་རྒྱ་མཚོ་ལ་རྩ་རྩེས་ཆུ་འགའ་གཏོར་ཡང་བྲི་གང་མེད་པ་དང་ནམ་མཁའ་ ལ་འདོམས་ཀྱིས་གཅལ་ཡང་བྲི་གང་མེད་པ་བཞིན་ཞེས་གསུངས་སོ། །གལ་ཏེ་རྒྱས་པའི་ རིགས་ཡོད་ཐམས་ཅད་སངས་རྒྱས་འཐོབ་ན། དགོངས་འགྲེལ་ལས། ཉན་ཐོས་ཀྱི་རིགས་ ཀྱི་གང་ཟག་ཞི་བར་བགྲོད་པ་གཅིག་པུ་བ་ནི་སངས་རྒྱས་ཐམས་ཅད་བརྩོན་པ་དང་ལྡན་པར་ གྱུར་ཀྱང་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སྙིང་པོ་ལ་བཞག་སྟེ་བླ་མེད་རྫོགས་ཆུབ་ཐོབ་པར་བྱ་བར་མི་ནུས་སོ། ། ཞེས་པ་དང་འགལ་ཞེ་ན། དེ་ནི་རེ་ཤིག་པ་ལ་དགོངས་ཀྱི་མཐར་ཐུག་སངས་རྒྱས་སུ་འགྱུར་ ཏེ། ལང་གཤེགས་ལས། བློ་གྲོས་ཆེན་པོ་ཉན་ཐོས་ཀྱི་ཐེག་པ་བ་རྣམས་ཉན་ཐོས་ཀྱི་ཐེག་ པ་ལས་གྲོལ་བ་མིན་གྱི་འོན་ཀྱང་དེ་དག་ནི་ཐེག་ཆེན་པོའི་མཐར་ཐུག་པ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་སོ། ། བྱང་ཆུབ་སེམས་འགྲེལ་ལས། བྱང་ཆུབ་དམ་པ་(ལྷག་བཅས་ལྷག་མེད་)གཉིས་(ཞེས་འགྲེལ་ཆེན་ཏེ་ཅུང་ 2-7 མིན་ནོ། ། )ཐོབ་ནས། །སྲིད་པས་སྐྲག་ཡིད་དེ་དག་ནི། །ཚེ་ཟད་ལ་དགའ་མྱ་ངན་ལས། །འདས་ ཐོབ་འདུ་ཤེས་ཅན་དུ་འགྱུར། །དེ་ལ་མྱ་ངན་འདས་ཡོད་མིན། །འོན་ཀྱང་སྲིད་གསུམ་ཁམས་ སུ་ནི། །སྐྱེ་བའང་དེ་ལ་ཡོད་མ་ཡིན། །ཟག་མེད་དབྱིངས་གནས་དེ་དག་ཀྱང་། །མི་ཤེས་ ཉོན་མོངས་མིན་སྤང་ཕྱིར། །ཕྱིས་
【現代漢語翻譯】 『虛空無有窮盡』，這是他們的說法。其中，關於有邊際的觀點，也如之前阿跋耶的口頭禪一樣存在。如果存在邊際，那麼佛的事業可能會中斷。說有邊際，是指針對某些特定情況而言，即使每位佛陀度化無量眾生，佛陀的出現仍然像優曇婆羅花一樣稀有，因此無法窮盡。在《總集經釋》中說：『沒有減少和增加，是因為眾生的界限沒有窮盡。』而沒有窮盡，也是就總體而言，如果就個體而言，因為解脫的緣故，就只有窮盡了。總體不是個體的集合嗎？既然個體已經解脫，總體怎麼會不解脫呢？如果有什麼東西沒有增加卻有減少，那就是具有窮盡性質的事物，例如谷堆。』但並非如此，因為沒有中斷，所以這個比喻不恰當。『如果有什麼東西有邊際，那麼就有窮盡的可能。』但眾生的界限與虛空界相同，沒有邊際，怎麼會有窮盡的可能呢？』香提是這麼說的。 因此，在這兩種觀點中，總體上沒有邊際，而某些特定情況下有邊際是合理的。《集經》中說：『無明輪迴既不窮盡也不增長。』等等，關於無始無終的空性基礎輪迴的論述，都是無邊無際的。即使許多眾生獲得解脫，輪迴也不會減少或增加，就像用草尖滴幾滴水到大海里，大海不會減少或增加，用一拃來測量天空，天空也不會減少或增加一樣。如果所有具有成佛潛質的人都成佛，那麼與《深密解脫經》所說：『聲聞種姓的人，唯一趨向寂滅，即使所有佛陀都努力，也不能將他們安置在菩提心上，使他們獲得無上圓滿菩提。』相矛盾。』如果這樣說，那是因為這是指暫時的情況，最終他們會成佛的。《楞伽經》中說：『大慧，聲聞乘的人不會從聲聞乘中解脫，但他們是大乘的終極歸宿。』 《菩提心釋》中說：『獲得殊勝菩提（有餘涅槃，無餘涅槃）之後，那些因存在而恐懼的人，會樂於壽命終結，並認為自己已從痛苦中解脫。』對於他們來說，不存在涅槃，但他們也不會在三有界中再次出生。即使他們安住在無漏的法界中，也不會因為不瞭解煩惱而放棄。』
【English Translation】 'Space is inexhaustible,' they say. Among them, the view of having boundaries also exists as before, like Abhaya's mantra. If there are boundaries, then the activities of the Buddhas may be interrupted. Saying there are boundaries refers to certain specific situations, even if each Buddha liberates countless sentient beings, the appearance of Buddhas is still as rare as the Udumbara flower, so it cannot be exhausted. In the commentary on the Compendium of Sutras, it says: 'There is no decrease or increase because the realm of sentient beings is inexhaustible.' And being inexhaustible is also in general terms, if it is in individual terms, because of liberation, there is only exhaustion. Isn't the whole a collection of individuals? Since individuals have been liberated, how can the whole not be liberated? If something has no increase but has decrease, then it is something with the nature of exhaustion, such as a pile of grain.' But it is not so, because there is no interruption, so this metaphor is not appropriate. 'If something has boundaries, then there is a possibility of exhaustion.' But the realm of sentient beings is the same as the realm of space, without boundaries, how can there be a possibility of exhaustion?' Shantipa said so. Therefore, in these two views, it is reasonable that there are no boundaries in general, and there are boundaries in some specific situations. The Compendium of Sutras says: 'The cycle of ignorance neither exhausts nor increases.' And so on, the discussions about the beginningless and endless empty ground of samsara are all boundless. Even if many sentient beings are liberated, samsara will not decrease or increase, just like dripping a few drops of water with a blade of grass into the ocean, the ocean will not decrease or increase, measuring the sky with a span, the sky will not decrease or increase. If all those with the potential to become Buddhas become Buddhas, then it contradicts what the Samdhinirmocana Sutra says: 'Those of the Shravaka lineage, who only tend towards tranquility, even if all the Buddhas strive, they cannot place them on the Bodhicitta and enable them to attain unsurpassed perfect Bodhi.' If you say so, it is because this refers to a temporary situation, and eventually they will become Buddhas. The Lankavatara Sutra says: 'Mahamati, those of the Shravaka vehicle will not be liberated from the Shravaka vehicle, but they are the ultimate destination of the Mahayana.' The Bodhicitta Commentary says: 'After attaining the supreme Bodhi (Nirvana with remainder, Nirvana without remainder), those who fear existence will be happy to end their lives and think that they have been liberated from suffering.' For them, there is no Nirvana, but they will not be born again in the three realms. Even if they dwell in the undefiled Dharmadhatu, they will not give up because they do not understand the afflictions.'
ནི་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་བསྐུལ་ནས། །བྱང་ཆུབ་ཏུ་ནི་ཚོགས་ བསགས་ཏེ། །དེ་ཡང་འཇིག་རྟེན་འདྲེན་པར་འགྱུར། །ཞེས་སོ། །བྱང་ཆུབ་གཉིས་ནི་ཉན་རང་ གི་སྟེ། མདོར་ན་ཉན་རང་དགྲ་བཅོམ་ཐོབ་ནས་ཤེས་རབ་སྙིང་རྗེ་དང་བྲལ་བས་སྲིད་པས་ སྐྲག་པའི་ཡིད་(དངོས་)དང་སྔོན་གྱི་འཕེན་པའི་ཤུགས་ཀྱིས་འཕངས་པའི་ཚེ་ཟད་པ་ན་མྱང་ འདས་(དངོས་)དངོས་མིན་ཡང་མར་མེ་ཤི་བ་ལྟར་མྱང་འདས་ཀྱི་མིང་ཅན་ཁམས་གསུམ་གྱི་སྐྱེ་ བ་ལས་འདས་(དངོས་)ནས་འཆི་འཕོ་བའི་སེམས་ཀྱི་རྗེས་ཐོགས་ལ་དག་པའི་ཞིང་དུ་ཟག་མེད་ ཀྱི་དབྱིངས་ལ་(དངོས་)མཉམ་པར་བཞག་བཞིན་པར་པད་(དངོས་)མའི་སྤུབས་སུ་སྐྱེའོ། །དེ་ནས་ འོད་དཔག་མེད་(དངོས་)སོགས་ཀྱི་འོད་ཟེར་གྱིས་ཤེས་སྒྲིབ་སྤང་བའི་དོན་དུ་སད་པར་མཛད་ པས་ལངས་པ་ན་སངས་རྒྱས་བྱང་སེམས་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་འབྱོར་བ་མཐོང་སྟེ། བྱང་ཆུབ་ཏུ་(དངོས་)སེམས་བསྐྱེད་ནས་སྤྲུལ་བའི་(མདོ་རྒྱན་)སྐྱེ་བས་(དཔེར་ན་དགྲ་བཅོམ་ཐོབ་པའི་)ཐར་ བའི་སྐབས་སུ་ཡང་(ཤཱ་བུ་སོགས་)དམྱལ་བ་ལ་སོགས་པར་རྒྱུ་བ་བཞིན་དུ་འཁོར་བར་འགྲོ་ཞིང་ ཚོགས་བསགས་ཏེ་སངས་རྒྱས་སུ་འགྱུར་རོ་ཞེས་ལུང་ལས་ངེས་པར་མཛད་ཅེས་འགྲེལ་ཆེན་ ཏེ་ལང་གཤེགས་སོགས་ལས་སོ། །སེམས་འགྲེལ་ལས། ཇི་སྲིད་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་མ་བསྐུལ། ། དེ་སྲིད་ཡེ་ཤེས་ལུས་དངོས་ཅན། །ཏིང་འཛིན་མྱོས་པས་བརྒྱལ་བར་འགྱུར། །བསྐུལ་ནས་ སྣ་ཚོགས་གཟུགས་ཀྱིས་ནི། །སེམས་ཅན་དོན་ལ་ཆགས་གྱུར་ཅིང་། །བསོད་ནམས་ཡེ་ཤེས་ ཚོགས་བསགས་ནས། །སངས་རྒྱས་བྱང་ཆུབ་ཐོབ་པར་འགྱུར། །ཞེས་སོ། །འོ་ན་ཐེག་པ་ གསུམ་གསུངས་པ་དང་འགལ་ཞེ་ན། ཐེག་པ་གསུམ་དུ་རྣམ་པར་བཞག་པ་ནི་མཐར་ཐུག་གི་ 2-8 དབང་དུ་བྱས་ནས་དགོངས་པ་ཅན་ཡིན་ཏེ། དགོངས་གཞི་གནས་སྐབས་སུ་རང་བཞིན་གྱིས་ དབང་བོ་རྟུལ་འབྲིང་རྣོ་གསུམ་གྱི་ལམ་ཡོད་པ་ལ་དགོངས། དགོས་པ་རེ་ཞིག་བསྟི་བའམ་ ངལ་གསོ་བའི་དོན་དུ་གསུངས་ཀྱི་མཐར་ཐུག་གི་ངེས་དོན་མཚན་ཉིད་པ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་ དབུ་མའི་ལུགས་ལས་འབྱུང་བའི་ཕྱིར། ལང་གཤེགས་ལས། སེམས་ནི་ཡོངས་སུ་གྱུར་པ་ན། ། ཐེག་པ་གསུམ་དུ་ངས་བསྟན་ཏེ། །ཐེག་པ་གཞན་རྣམས་ཡོད་མ་ཡིན། །བྱིས་པ་རྣམས་ནི་ ཡོངས་དྲངས་ཕྱིར། །ཐེག་པ་ཐ་དད་ངས་བཤད་དོ། །ཞེས་དང་། པད་དཀར་གྱི་མདོར། དྲང་ སྲོང་ཆེན་པོས་ཐེག་པ་གསུམ་བསྟན་པ། །རྣམ་འདྲེན་རྣམས་ཀྱི་ཐབས་ལ་མཁས་པ་སྟེ། །ཐེག་ པ་གཅིག་སྟེ་གཉིས་སུ་ཡོད་མ་ཡིན། །བསྟི་བའི་དོན་དུ་ཐེག་པ་གསུམ་བསྟན་ཏོ། །ཞེས་སོ། ། དཔལ་ཕྲེང་གི་མདོར། ཐེག་པ་གསུམ་པོ་ཐམས་ཅད་ཀྱང་ཐེག་པ་གཅིག་ཁོ་ནས་གྲངས་སུ་ འགྲོ་སྟེ། ཐེག་པ་གཅིག་ཁོང་དུ་ཆུད་པས་བླ་མེད་ཡང་དག་བྱང་ཆུབ་ཁོང་དུ་ཆུད་དོ། །ཞེས་སོ། ། (ཀླུ་)སེམས་འགྲེལ་ལས། ཐེ
【現代漢語翻譯】 由佛陀勸請后，在菩提道上積累資糧，他也將引導世間。因此，二乘（聲聞和緣覺）的菩提道是這樣的：簡而言之，聲聞和緣覺在獲得阿羅漢果位后，由於缺乏智慧和慈悲，內心對輪迴感到恐懼（實），並且由於過去業力的牽引，當壽命耗盡時，他們會進入一種類似於燈滅的寂滅狀態（實），雖然並非真正的寂滅，但名義上是寂滅，超越了三界的生死（實），隨著死亡和意識的轉移，他們在清凈的剎土中，于無漏的法界中（實）安住，化生於蓮花之中（實）。然後，阿彌陀佛（實）等的光芒會讓他們覺醒，從而消除知障和煩惱障，當他們醒來時，會看到佛陀和菩薩超越世間的莊嚴，發起菩提心（實），並通過化身（《寶性論》）轉生（例如，即使是獲得阿羅漢果位的人），就像在解脫之際（如舍利弗等）也會在地域等處遊歷一樣，他們會繼續在輪迴中行進，積累資糧，最終成佛。正如經文中明確指出的那樣，這在《楞伽經》等大論中有所解釋。在《心經釋》中說：『只要沒有被佛陀勸請，智慧之身就會沉浸在禪定的陶醉中而昏厥。被勸請后，他們會以各種形象，執著于利益眾生，積累福德和智慧的資糧，最終獲得佛陀的菩提。』那麼，有人會問，這是否與三乘的教法相矛盾呢？將三乘進行區分，是基於究竟的意義，是一種方便之說。這種方便之說的基礎在於，根據眾生根器的鈍、中、利，存在著三種不同的道路。這樣說的目的是爲了暫時的休息或喘息，並非究竟的真實意義。正如中觀宗所說的那樣。在《楞伽經》中說：『當心完全轉變時，我宣說了三乘，實際上並沒有其他的乘。爲了引導幼稚的人們，我才宣說了不同的乘。』在《妙法蓮華經》中說：『偉大的導師宣說了三乘，這是引導者們善巧方便的體現。實際上只有一乘，沒有第二乘。爲了休息的目的，才宣說了三乘。』在《華嚴經》中說：『所有這三乘，都歸於一乘之中，領悟了一乘，就領悟了無上正等正覺。』在（龍樹）《心經釋》中說： 「由佛陀勸請后， 在菩提道上積累資糧， 他也將引導世間。」 二乘（聲聞和緣覺）的菩提道是這樣的：簡而言之，聲聞和緣覺在獲得阿羅漢果位后，由於缺乏智慧和慈悲，內心對輪迴感到恐懼，並且由於過去業力的牽引，當壽命耗盡時，他們會進入一種類似於燈滅的寂滅狀態，雖然並非真正的寂滅，但名義上是寂滅，超越了三界的生死，隨著死亡和意識的轉移，他們在清凈的剎土中，于無漏的法界中安住，化生於蓮花之中。然後，阿彌陀佛等的光芒會讓他們覺醒，從而消除知障和煩惱障，當他們醒來時，會看到佛陀和菩薩超越世間的莊嚴，發起菩提心，並通過化身轉生（例如，即使是獲得阿羅漢果位的人），就像在解脫之際（如舍利弗等）也會在地域等處遊歷一樣，他們會繼續在輪迴中行進，積累資糧，最終成佛。正如經文中明確指出的那樣，這在《楞伽經》等大論中有所解釋。 在《心經釋》中說：『只要沒有被佛陀勸請，智慧之身就會沉浸在禪定的陶醉中而昏厥。被勸請后，他們會以各種形象，執著于利益眾生，積累福德和智慧的資糧，最終獲得佛陀的菩提。』 那麼，有人會問，這是否與三乘的教法相矛盾呢？將三乘進行區分，是基於究竟的意義，是一種方便之說。這種方便之說的基礎在於，根據眾生根器的鈍、中、利，存在著三種不同的道路。這樣說的目的是爲了暫時的休息或喘息，並非究竟的真實意義。正如中觀宗所說的那樣。 在《楞伽經》中說：『當心完全轉變時，我宣說了三乘，實際上並沒有其他的乘。爲了引導幼稚的人們，我才宣說了不同的乘。』 在《妙法蓮華經》中說：『偉大的導師宣說了三乘，這是引導者們善巧方便的體現。實際上只有一乘，沒有第二乘。爲了休息的目的，才宣說了三乘。』 在《華嚴經》中說：『所有這三乘，都歸於一乘之中，領悟了一乘，就領悟了無上正等正覺。』 在（龍樹）《心經釋》中說：
【English Translation】 Urged by the Buddha, accumulating merit on the path to Bodhi, he will also guide the world. Thus, the Bodhi of the Two Vehicles (Śrāvakas and Pratyekabuddhas) is like this: In short, after Śrāvakas and Pratyekabuddhas attain Arhatship, due to the lack of wisdom and compassion, their minds are fearful of Saṃsāra (reality), and due to the force of past karma, when their lifespan is exhausted, they enter a state of Nirvāṇa similar to the extinguishing of a lamp (reality), although not true Nirvāṇa, but nominally Nirvāṇa, transcending the cycle of birth and death in the three realms (reality), and with the passing of death and consciousness, they abide in the pure land, in the unpolluted realm of Dharma (reality), and are born in a lotus (reality). Then, the rays of light from Amitābha (reality) and others will awaken them, thereby eliminating the obscurations of knowledge and afflictions, and when they awaken, they will see the splendor of the Buddhas and Bodhisattvas transcending the world, generate Bodhicitta (reality), and through emanational rebirth (《Ratnagotravibhāga》), (for example, even those who have attained Arhatship), just as at the time of liberation (such as Śāriputra and others) they will also travel in hells and other places, they will continue to travel in Saṃsāra, accumulate merit, and eventually become Buddhas. As explicitly stated in the scriptures, this is explained in the 《Laṅkāvatāra Sūtra》 and other great treatises. In the 《Heart Sutra Commentary》 it says: 'As long as they are not urged by the Buddha, the body of wisdom will faint, intoxicated by Samādhi. After being urged, they will cling to benefiting sentient beings in various forms, accumulate the merit of virtue and wisdom, and eventually attain the Bodhi of the Buddha.' Then, one might ask, does this contradict the teachings of the Three Vehicles? Distinguishing the Three Vehicles is based on the ultimate meaning, a means of skillful means. The basis of this skillful means lies in the fact that according to the dull, medium, and sharp faculties of beings, there are three different paths. The purpose of saying this is for temporary rest or respite, not the ultimate true meaning. As the Madhyamaka school says. In the 《Laṅkāvatāra Sūtra》 it says: 'When the mind is completely transformed, I have taught the Three Vehicles, but there are actually no other vehicles. In order to guide the naive people, I have taught different vehicles.' In the 《Lotus Sutra》 it says: 'The great teacher has taught the Three Vehicles, which is the skillful means of the guides. In reality, there is only one vehicle, not a second vehicle. For the purpose of rest, the Three Vehicles have been taught.' In the 《Avataṃsaka Sūtra》 it says: 'All these Three Vehicles are counted as one vehicle, and understanding one vehicle is understanding Anuttarā-samyak-saṃbodhi.' In (Nāgārjuna's) 《Heart Sutra Commentary》 it says: "Urged by the Buddha, Accumulating merit on the path to Bodhi, He will also guide the world." The Bodhi of the Two Vehicles (Śrāvakas and Pratyekabuddhas) is like this: In short, after Śrāvakas and Pratyekabuddhas attain Arhatship, due to the lack of wisdom and compassion, their minds are fearful of Saṃsāra, and due to the force of past karma, when their lifespan is exhausted, they enter a state of Nirvāṇa similar to the extinguishing of a lamp, although not true Nirvāṇa, but nominally Nirvāṇa, transcending the cycle of birth and death in the three realms, and with the passing of death and consciousness, they abide in the pure land, in the unpolluted realm of Dharma, and are born in a lotus. Then, the rays of light from Amitābha and others will awaken them, thereby eliminating the obscurations of knowledge and afflictions, and when they awaken, they will see the splendor of the Buddhas and Bodhisattvas transcending the world, generate Bodhicitta, and through emanational rebirth (for example, even those who have attained Arhatship), just as at the time of liberation (such as Śāriputra and others) they will also travel in hells and other places, they will continue to travel in Saṃsāra, accumulate merit, and eventually become Buddhas. As explicitly stated in the scriptures, this is explained in the 《Laṅkāvatāra Sūtra》 and other great treatises. In the 《Heart Sutra Commentary》 it says: 'As long as they are not urged by the Buddha, the body of wisdom will faint, intoxicated by Samādhi. After being urged, they will cling to benefiting sentient beings in various forms, accumulate the merit of virtue and wisdom, and eventually attain the Bodhi of the Buddha.' Then, one might ask, does this contradict the teachings of the Three Vehicles? Distinguishing the Three Vehicles is based on the ultimate meaning, a means of skillful means. The basis of this skillful means lies in the fact that according to the dull, medium, and sharp faculties of beings, there are three different paths. The purpose of saying this is for temporary rest or respite, not the ultimate true meaning. As the Madhyamaka school says. In the 《Laṅkāvatāra Sūtra》 it says: 'When the mind is completely transformed, I have taught the Three Vehicles, but there are actually no other vehicles. In order to guide the naive people, I have taught different vehicles.' In the 《Lotus Sutra》 it says: 'The great teacher has taught the Three Vehicles, which is the skillful means of the guides. In reality, there is only one vehicle, not a second vehicle. For the purpose of rest, the Three Vehicles have been taught.' In the 《Avataṃsaka Sūtra》 it says: 'All these Three Vehicles are counted as one vehicle, and understanding one vehicle is understanding Anuttarā-samyak-saṃbodhi.' In (Nāgārjuna's) 《Heart Sutra Commentary》 it says:
ག་པ་གཉིས་པོ་དག་ཀྱང་ནི། །ཐེག་པ་ཆེན་པོས་འབྱུང་བས་ན། ། སྲིད་པའི་ལམ་གྱིས་དུབ་རྣམས་ལ། །ངལ་གསོའི་དོན་ཏེ་དེ་ཉིད་མིན། །ཞེས་དང་། མཚན་ བརྗོད་དུ། ཐེག་པ་གསུམ་གྱིས་ངེས་འབྱུང་ལ། །ཐེག་པ་གཅིག་གི་འབྲས་བུར་གནས། །ཞེས་ སོགས་རྒྱ་ཆེར་ཤེས་པར་བྱའོ། །མདོར་ན་ཁྱབ་པའི་དོན་ནི་མཐའ་མེད་ལྟར་ནའང་སངས་ རྒྱས་ཀྱི་རང་བཞིན་རིགས་ཀྱིས་ཁྱབ། མཐའ་ཡོད་ལྟར་ན་ལམ་ཤེས་བསྒོམས་པས་སམ་རད་ ཀིར་ནི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་པས་འདི་(ཨཱརྱའི་དགོངས་པར་རུང་། )རྣམས་ཐམས་ཅད་ལ་ཁྱབ་ པའོ་ཞེས་པ་ལྟར་གཟུང་ངོ་། ། བཞི་པ་ནི། རྫོགས་བྱང་དུ་སེམས་བསྐྱེད་པའི་བྱང་སེ་ནི་ཆོས་ཅན། སྲིད་པར་སྐྱེ་བའི་ རྒྱུའི་ཉོན་མོངས་རྗེས་མཐུན་པའམ་ཆགས་པ་ཕྲ་མོ་དགྲར་བལྟས་ཏེ་ཆེད་དུ་གཉེར་ནས་ སྤངས་པ་སྟེ་སྤོང་བ་མ་ཡིན་པ་ཞེས་བྱ་བ་རང་གི་ངང་ཚུལ་གྱི་རང་བཞིན་ཡིན་ནོ། །འཁོར་ 2-9 བ་ཇི་སྲིད་གནས་ཀྱི་བར་དུ་འཁོར་བར་སྐྱེ་བ་བླངས་ཏེ་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་བྱེད་པར་ཞུགས་ པའི་སློབ་ལམ་པ་ཡིན་པ་ཉིད་ཀྱིས་སོ། །འདིས་ཉན་རང་ལས་རང་གི་ངོ་བོ་འཕགས་པར་ གསུངས་སོ། །ཞེས་ཨཱརྱའོ། །ཁོ་བོ་ནི་དེ་དག་གི་དགེ་བའི་ཕྱོགས་ལ་བར་ཆད་མི་བྱེད་དོ། ། ཞེས་སོ། །སྙིང་པོ་མཆོག་ཏུ། དགེ་བའི་ཕྱོགས་ནི་སེམས་བསྐྱེད་དེ་དེ་སྐྱེ་བར་རུང་བ་ཉིད་རང་ བཞིན་ནོ། །ཞེས་ཏེ། ཟླ་ཟེར་དུ་ཡང་སྟེ་མདོའི་དོན་མ་ནོར་བའོ། །ད་ཡང་ས་བདུན་པ་མན་ལ་ ཉོན་མོངས་ཡོད་ལ། དག་ས་ན་སེམས་རབ་ཏུ་མ་ཞི་བར་བྱེད་པའི་ཉོན་མོངས་གཏན་མེད་ ཀྱང་ཉོན་མོངས་ཀྱི་བག་ཆགས་ཕྲ་མོ་ཡོད་ཅིང་དེ་དང་སྙིང་རྗེས་སྐྱེ་བ་ལེན་པ་འཕགས་སེང་ གི་དགོངས་པར་རུང་ངོ་། །ཇོ་བོ་ཨ་དུ་ལའི་གསུངས་སྒྲོས་སུ། ཆགས་པ་མིན་པའི་ཉོན་མོངས་ ཆེད་དུ་སྤོང་ལ། ཆགས་པ་ལ་ཕྱི་ལ་ཆགས་པ་ཆེད་དུ་སྤོང་། ནང་ལ་ཆགས་པ་ལ་ནུས་པ་བཞི་ སྟེ། རིགས་འདྲ་བསྐྱེད་པ། ས་ལམ་གྱི་གེགས་བྱེད་པ། སྡུག་བསྔལ་བསྐྱེད་པ། སྐྱེ་བ་ལེན་ ནུས་རྣམས་ལས། དང་པོ་གསུམ་ཆེད་དུ་སྤོང་། བཞི་པ་མི་སྤོང་ཟེར་བའང་བརྟག་མི་བཟོད་དོ། ། རྒྱུན་གྱིས་འཇུག་ན་རིགས་འདྲ་བསྐྱེད་ལ། མི་འཇུག་ན་མེད་པར་འགྱུར་ཏེ་དངོས་པོ་རྒྱུན་ ལྡན་གཅིག་ཡིན་པས་སོ། །ཡང་ནུས་པ་དང་ནུས་པ་ཅན་སོ་སོར་འབྱེད་པའང་བཞད་གད་ཀྱི་ གནས་སོ། །ཡང་ན་བློ་གྲོས་རྒྱ་མཚོའི་མདོར། དེ་དག་གི་འཁོར་བའི་རྒྱུ་དགེ་བའི་རྩ་བ་དང་ མཚུངས་པར་ལྡན་པའི་ཉོན་མོངས་པ་གང་ཞེ་ན། (རྒྱུད་བླའི་འགྲེལ་པར་དྲངས། ) འདི་ལྟ་སྟེ་བསོད་ ནམས་ཀྱི་ཚོགས་ཡོངས་སུ་ཚོལ་བས་མི་ངོམས་པ་དང་། བསམ་བཞིན་དུ་སྲིད་པར་སྐྱེ་བ་ ཡོངས་སུ་འཛིན་པ་དང་། སངས་རྒྱས་དང་ཕྲད་པ་དོན་དུ་གཉེར་བ་དང་། སེམས་ཅན་ཡོངས་ སུ་སྨིན་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་མི་སྐྱོ་བ་དང་། དམ
【現代漢語翻譯】 此外，這兩者（指智慧和方便）都源於大乘，對於在輪迴道路上疲憊的眾生來說，是爲了休息，並非其他。在《名號贊》中說：『通過三種乘的解脫，安住於一種乘的果位。』等等，應該廣泛瞭解。 總而言之，雖然遍及的意義似乎是無限的，但佛性遍及一切眾生。如果說有邊際，那就是通過修習道和智慧，或者通過發起菩提心，遍及所有這些（符合阿雅的觀點）。應該這樣理解。 第四點是：發起圓滿菩提心的菩薩，對於導致輪迴的煩惱，或者說微細的貪執，視為敵人，特別努力斷除，也就是說，不捨棄這種狀態是其自性。只要輪迴存在，就發願在輪迴中受生，爲了利益眾生而進入輪迴之道，這正是學道者的特點。阿雅說：『這使得菩薩的本質超越了聲聞和緣覺。』我不會阻礙這些善的方面。 《精華經》中說：『善的方面就是發菩提心，能夠生起菩提心就是自性。』在《月光經》中也是如此，沒有錯誤地理解經文的意義。現在，從七地菩薩開始，仍然有煩惱。在清凈地，雖然沒有使心不平靜的煩惱，但仍然有微細的煩惱習氣，憑藉這些習氣和慈悲心而受生，這符合聖獅（指阿底峽尊者）的觀點。阿杜拉尊者的語錄中說：『對於非貪執的煩惱，要特別斷除；對於貪執，外在的貪執要特別斷除；內在的貪執有四種能力：產生同類、障礙道地、產生痛苦、能夠受生。前三種要特別斷除，第四種不捨棄。』這種說法也經不起推敲。如果持續串習，就會產生同類；如果不串習，就會消失，因為事物是持續存在的。此外，將能力和具有能力者分開也是可笑的。 此外，《海慧童子經》中說：『什麼是與善根相應的輪迴之因的煩惱呢？』（引用於《寶性論》的註釋中）例如，不滿足於尋求福德資糧，完全執著于自願受生，追求與佛相遇，爲了使眾產生熟而不感到厭倦，以及對...
【English Translation】 Furthermore, both of these (referring to wisdom and skillful means) arise from the Mahayana. For beings weary on the path of samsara, it is for rest, and nothing else. In the 'Praise of Names' it says: 'Through the liberation of the three vehicles, abiding in the fruit of one vehicle.' And so on, it should be widely understood. In short, although the meaning of pervasiveness seems limitless, Buddha-nature pervades all beings. If it is said to have a limit, it is through practicing the path and wisdom, or through generating Bodhicitta, pervading all of these (in accordance with Arya's view). It should be understood in this way. The fourth point is: A Bodhisattva who generates the mind of perfect enlightenment, regards the afflictions that cause rebirth in samsara, or subtle attachment, as enemies, and makes special effort to abandon them, that is to say, not abandoning this state is their nature. As long as samsara exists, they vow to take birth in samsara, entering the path of samsara to benefit sentient beings, which is precisely the characteristic of a student on the path. Arya said: 'This makes the essence of a Bodhisattva superior to that of a Shravaka and Pratyekabuddha.' I do not obstruct these good aspects. In the 'Essence Sutra' it says: 'The good aspect is generating Bodhicitta, the ability to generate Bodhicitta is the nature.' It is also the same in the 'Moonlight Sutra', without misunderstanding the meaning of the sutra. Now, from the seventh Bhumi onwards, there are still afflictions. In the pure lands, although there are no afflictions that make the mind uneasy, there are still subtle habitual tendencies of afflictions, and taking birth through these habitual tendencies and compassion is in accordance with the view of Holy Lion (referring to Atisha). In the sayings of Jowo Adula it is said: 'For non-attachment afflictions, one should especially abandon them; for attachment, external attachment should be especially abandoned; internal attachment has four abilities: producing similar kinds, obstructing the path and grounds, producing suffering, and being able to take birth. The first three should be especially abandoned, the fourth is not abandoned.' This statement also cannot withstand scrutiny. If one continuously habituates, it will produce similar kinds; if one does not habituate, it will disappear, because things are continuously existing. Furthermore, separating the ability and the one with the ability is also a cause for laughter. Furthermore, in the 'Sutra of Ocean of Intelligence', it says: 'What are the afflictions that are the cause of their samsara, corresponding to the roots of virtue?' (Quoted in the commentary on the 'Ratnagotravibhāga') For example, not being satisfied with seeking the accumulation of merit, completely clinging to voluntarily taking birth, seeking to meet the Buddhas, not being weary of maturing sentient beings, and...
་པའི་ཆོས་འཛིན་པ་ལ་བརྩོན་པ་དང་། སེམས་ ཅན་གྱི་བྱ་བ་ཅི་ཡོད་པ་ལ་འགྲུས་པ་(སྤྲོ་བ་དང་། )ཆོས་ལ་ཆགས་པའི་བསམ་པ་དང་མ་བྲལ་བ་ དང་། ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་ཀུན་ཏུ་སྦྱོར་བ་རྣམས་མི་འདོར་བ་སྟེ། བློ་གྲོས་རྒྱ་མཚོ། གང་དག་ 2-10 གིས་བྱང་སེམས་ཀུན་ཏུ་སྦྱོར་བར་བྱེད་ཀྱང་ཉོན་མོངས་པའི་སྐྱོན་གྱིས་མི་གོས་པ། དགེ་བའི་ རྩ་བ་དང་མཚུངས་པར་ལྡན་པའི་ཉོན་མོངས་པ་ནི་འདི་དག་གོ །(མདོའི་དུམ་བུ་འདིས་ནི། གཞན་ལ་ ཕན་པར་བྱ་བའི་དོན་དུ། དབང་དང་ལྡན་པའི་བྱང་པའི་དགེ་བའི་རྩ་བ་དང་། སྙིང་རྗེ་གཉིས་ཀྱི་སྟོབས་ཀྱིས་བསམ་བཞིན་དུ་ སྐྱེ་བ་ལ་སྦྱོར་བའི་ཕྱིར་དང་། ཐབས་དང་ཤེས་རབ་གཉིས་ཀྱི་སྟོབས་ཀྱིས་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར། མ་དག་པ་ དང་དག་པའི་གནས་སྐབས་བསྟན་ཏོ། །ཞེས་རྒྱུད་བླའི་འགྲེལ་པར་འཕགས་པ་ཐོགས་མེད་ཀྱིས་བཤད་དོ། ། ) བཅོམ་ལྡན་ འདས་དགེ་བའི་རྩ་བ་ལགས་ན་དེ་རྒྱུ་ཅིའི་སླད་དུ་ཉོན་མོངས་པ་ཞེས་བགྱི། བློ་གྲོས་རྒྱ་མཚོ། འདི་ལྟར་འདི་ལྟ་བུའི་རང་བཞིན་གྱི་ཉོན་མོངས་པ་འདི་དག་གིས་བྱང་སེམས་ཁམས་གསུམ་ པར་ཀུན་ཏུ་སྦྱོར་ལ་ཁམས་གསུམ་པ་ཡང་ཉོན་མོངས་པ་ལས་བྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལ་བྱང་ པ་ནི་ཐབས་ལ་མཁས་པ་དང་དགེ་བའི་རྩ་བའི་སྟོབས་བསྐྱེད་པས་བསམ་བཞིན་དུ་ཁམས་ གསུམ་དུ་ཀུན་ཏུ་སྦྱོར་ཏེ་དེས་ན་དགེ་བའི་རྩ་བ་དང་མཚུངས་པར་ལྡན་པའི་ཉོན་མོངས་པ་ ཞེས་བྱའོ། །ཇི་སྲིད་ཁམས་གསུམ་པར་ཀུན་ཏུ་སྦྱོར་བས་ཡིན་གྱི་སེམས་ཉེ་བར་ཉོན་མོངས་ པས་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་དང་། དཀོན་བརྩེགས་འོད་བསྲུང་ལེའུར། ཇི་ལྟར་གྲོང་ཁྱེར་སྐྱེ་ བོའི་མི་གཙང་ལུད། །དེ་ནི་བུ་རམ་ཤིང་བའི་ཞིང་ལ་ཕན། །དེ་བཞིན་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ ཉོན་མོངས་ལུད། །དེ་ནི་སངས་རྒྱས་ཆོས་རྣམས་བསྐྱེད་ལ་ཕན། །ཞེས་དང་། འོད་བསྲུང་ འདི་ལྟ་སྟེ། དཔེར་ན། སྔགས་དང་སྨན་གྱིས་ཡོངས་སུ་ཟིན་པའི་དུག་གིས་ནི་ལོག་པར་འཆི་ བར་བྱེད་མི་ནུས་སོ། །དེ་བཞིན་དུ་བྱང་སེ་རྣམས་ཀྱི་ཉོན་མོངས་པ་ཤེས་རབ་ཀྱིས་ཡོངས་སུ་ ཟིན་པས་ཀྱང་ལོག་པར་ལྟུང་བར་བྱེད་མི་ནུས་སོ། །ཞེས་པ་ལྟར་ཉོན་མོངས་ཕྲ་མོ་ཡོད་པ་ལ་ དགོངས་པར་གསལ་ལ་དེ་ཚོགས་རྫོགས་བྱེད་ཀྱི་ཐབས་སུ་ཡང་འགྱུར་སྲིད་དེ། ཐོགས་མེད་ ཀྱིས། (ཐེག་བསྡུས། ) ཐབས་ཆེན་རྣམས་དང་ལྡན་པ་ལ། །སྲིད་པའང་ཞི་བའི་བདག་ཉིད་དང་། ། ཉོན་མོངས་བྱང་ཆུབ་ཡན་ལག་འགྱུར། །དེ་ཕྱིར་དེ་བཞིན་གཤེགས་བསམ་ཡས། །ཞེས་པ་ 2-11 ལྟར་རོ། །འོ་ན་ཉན་རང་དགྲ་བཅོམ་ཐེག་ཆེན་དུ་ཞུགས་པ་དང་ས་བརྒྱད་པ་(གནོད་འཇོམས་) ཡན་གྱི་བྱང་སེ་འཁོར་བར་སྐྱེ་བ་ལེན་པའི་རྒྱུ་གང་ཞེ་ན། རྐྱེན་གྱི་སྟོབས་(འཇོམས་)དང་། རྒྱུའི་ སྟོབས་(དངོས་)ཀྱིས་སོ། །(དངོས། ) ཉོན་མོངས་པའ
【現代漢語翻譯】 致力於受持正法，對於眾生的事業充滿熱情（歡喜），不離對佛法的喜愛之念，不捨棄種種波羅蜜多的修習。智慧海啊，哪些菩薩雖然修習菩薩行，卻不被煩惱的過失所染污？與善根相應的煩惱是指這些。（這段經文說明了，爲了利益他人，憑藉具有力量的菩薩的善根和慈悲的力量，有意識地投入輪迴，並且憑藉方便和智慧的力量，完全沒有煩惱，從而顯示了不凈和清凈的狀態。這是無著菩薩在《寶性論》的解釋中說的。）世尊，如果是善根，為何又稱為煩惱？智慧海啊，像這樣具有這種自性的煩惱，使菩薩在三界中輪迴，而三界也是從煩惱中產生的。菩薩因為精通方便法門，並且增長善根的力量，所以有意識地在三界中輪迴，因此稱為與善根相應的煩惱。只要在三界中輪迴，心就不會被煩惱所染污。如同《寶積經·護國品》中所說：『如同城市中人們的糞便，對於種植甘蔗的田地有益。同樣，菩薩的煩惱糞便，對於產生諸佛之法有益。』以及，護國啊，例如，被咒語和藥物完全控制的毒藥，不能致人于死地。同樣，菩薩的煩惱被智慧完全控制，也不能使人墮落。』就像這樣，經文明顯地表明瞭存在細微的煩惱，並且這些煩惱也可能轉變為圓滿資糧的方便。如無著所說（《攝大乘論》）：『具有廣大方便者，輪迴也是寂滅的自性，煩惱轉變為菩提的支分，因此如來是不可思議的。』 那麼，聲聞、緣覺阿羅漢進入大乘，以及八地（不動地）以上的菩薩受生於輪迴的原因是什麼呢？是憑藉助緣的力量（勝義）和因的力量（實有）。（實有）煩惱。
【English Translation】 Diligently upholding the Dharma, being enthusiastic (joyful) about the activities of sentient beings, not being separated from the thought of fondness for the Dharma, and not abandoning the various practices of Pāramitās (perfections). O Ocean of Wisdom, which Bodhisattvas, although practicing the Bodhisattva conduct, are not tainted by the faults of afflictions? Afflictions that are in accordance with the roots of virtue are these. (This section of the sūtra explains that, for the sake of benefiting others, by the power of the virtuous roots and compassion of the powerful Bodhisattvas, they consciously engage in rebirth, and by the power of skillful means and wisdom, they are completely free from afflictions, thereby showing the impure and pure states. This is what Ārya Asaṅga said in the commentary on the Ratnagotravibhāga.) O Bhagavan, if it is a root of virtue, why is it called an affliction? O Ocean of Wisdom, like this, these afflictions of such a nature cause Bodhisattvas to revolve in the three realms, and the three realms also arise from afflictions. Bodhisattvas, because they are skilled in skillful means and increase the power of virtuous roots, consciously revolve in the three realms, therefore it is called afflictions that are in accordance with the roots of virtue. As long as they revolve in the three realms, the mind is not tainted by afflictions. As it is said in the Ratnakūṭa Sūtra, Chapter on the Protection of the Kingdom: 'Just as the excrement of people in a city is beneficial for the fields where sugarcane is planted, similarly, the excrement of afflictions of Bodhisattvas is beneficial for generating the Dharmas of the Buddhas.' And, O Protector of the Kingdom, for example, poison that is completely controlled by mantras and medicine cannot cause death. Similarly, the afflictions of Bodhisattvas, being completely controlled by wisdom, cannot cause them to fall into wrongdoing.' Like this, the sūtra clearly shows that there are subtle afflictions, and these afflictions may also transform into a means of perfecting the accumulations. As Asaṅga said (Mahāyānasaṃgraha): 'Those who possess great skillful means, saṃsāra (cyclic existence) is also of the nature of peace, and afflictions transform into limbs of Bodhi (enlightenment), therefore the Tathāgata (Buddha) is inconceivable.' Then, what are the causes for Śrāvakas (Hearers), Pratyekabuddhas (Solitary Realizers) Arhats (Foe Destroyers) entering the Mahāyāna (Great Vehicle), and for Bodhisattvas above the eighth bhūmi (immovable ground) taking rebirth in saṃsāra (cyclic existence)? It is by the power of the supporting conditions (victorious) and the power of the cause (substantial). (Substantial) Afflictions.
ི་བག་ཆགས་ནི་ཡང་སྲིད་པར་ཉིང་མཚམས་ སྦྱོར་བའི་རྐྱེན་ནོ། །ཟག་བཅས་ཀྱི་དགེ་རྩ་ལས་བྱུང་བ་ཟག་མེད་ཀྱི་དགེ་རྩ་ནི་རྒྱུའོ། །(ཐུབ་ དགོངས། ) དེ་དག་མདོ་བཞིན་ཏེ་ཞེས་སྔར་དྲངས་པ་ལྟར་རྒྱ་ཆེར་དྲངས་ཏེ་ཐུབ་དགོངས་དང་ གནོད་འཇོམས་སུའོ། །རྒྱུད་བླའི་འགྲེལ་པའི་དོན་བསྡུས་ན། (ཐུབ་དགོངས་དངོས། )ཉན་རང་དགྲ་ བཅོམ་དང་དབང་ཐོབ་པའི་(དངོས་)བྱང་སེམས་(དངོས་)རྣམས་ནི་ཉེ་བའི་ཉོན་མོངས་ཐམས་ ཅད་ཀྱི་རྟེན་དུ་གྱུར་པ་མ་རིག་བག་ཆགས་ཀྱི་ས་མ་སྤངས་པས་ཉོན་མོངས་པའི་དྲི་མ་(དངོས་) དྲི་ང་བའི་(དངོས་)བག་ཆགས་(དངོས་)ཐམས་ཅད་དང་ལྡན་ལ་(མ་རིག་བག་ཆགས་ཀྱི་ས་ཞེས་དངོས་སུ་) དེའི་རྐྱེན་ཅན་མཚན་མའི་སྤྲོས་(དངོས་)པ་ཀུན་ཏུ་སྤྱོད་པ་ཕྲ་མོས་ཀུན་ནས་བསླང་བའི་ཟག་ (དངོས་)མེད་ཀྱི་ལས་ལ་བརྟེན་ནས་ཡིད་ཀྱི་(དངོས་)རང་བཞིན་གྱི་ཕུང་བོ་(དངོས་)འབྱུང་ངོ་། །དེ་ ལ་མ་རིག་བག་ཆགས་ཀྱི་ས་ནི་ཉོན་མོངས་པའི་ཉོན་མོངས་པ་བཞིན་ནོ། །(ཐུབ་དགོངས། ) ཟག་ མེད་ཀྱི་ལས་ནི་ལས་ཀྱི་ཉོན་མོངས་པ་བཞིན་ནོ། །(ཐུབ་དགོངས། ) ཡིད་ཀྱི་རང་བཞིན་གྱི་ལུས་ རྣམ་པ་(ཉན་རང་བྱང་སེའི་)གསུམ་འགྲུབ་པ་ནི་སྐྱེ་བའི་(ཐུབ་དགོངས་)ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་བཞིན་ ནོ། །དེའི་རྐྱེན་ཅན་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པར་ཡོངས་སུ་བསྒྱུར་བའི་འཆི་འཕོ་ནི་རྒ་ཤི་བཞིན་ ནོ། །(ཐུབ་དགོངས། ) རྒྱས་པར་མདོ་བཞིན་ཏེ་ཞེས་དཔལ་ཕྲེང་གི་མདོ་དང་སྦྱོར་རོ། །འདིར་མ་ རིག་བག་ཆགས་ཀྱི་ས་ནི་ཉོན་མོངས་པའི་བག་ཆགས་ཀྱིས་གོས་བཞིན་པའི་མ་རིག་པའམ་ ཀུན་གཞིའི་རྣམ་ཤེས་སོ། །ཟག་མེད་ཀྱི་ལས་ནི་གཞན་དོན་དུ་འཁོར་བར་སྐྱེ་རྒྱུའི་སྨོན་ལམ་ (པཎྜི་ཏ་རྒྱན་དང་ཉི་མ་སྦས་པ་རྒྱལ་བ་ཅན། ཡ་མ་རི་ལྟར་རོ། ། )ལ་སོགས་པའི་ཟག་མེད་ཀྱི་ལས་སོ། །ཡང་ ཡིད་ཀྱི་རང་བཞིན་གྱི་ལུས་དེ་འཇིག་རྟེན་འདི་བའམ་ཕ་རོལ་བའམ་ཁམས་གསུམ་དུ་བགྲང་ 2-12 ཞེ་ན། (གནོད་འཇོམས་དངོས། ) འགྲོ་བའམ་སྐྱེ་གནས་སམ་སྐྱེ་བའམ་སྲིད་པའམ་འཇིག་རྟེན་གང་ དུ་ཡང་མི་བགྲང་ངོ་། །འོ་ན་ཅི་འདྲ་ཞེ་ན། ཡིད་ལས་བྱུང་བ་སྟེ། ཡིད་ལས་བྱུང་བའི་སྤྲུལ་བ་ ལྟ་བུར་བལྟ་ཡི་སྤྲུལ་བ་ཉིད་ནི་མིན་ནོ། །འདིར་ཡང་སྲིད་ཅེས་པའང་འཆི་འཕོ་སྐྱེ་བའི་དབང་ ལས་བཏགས་ནས་བརྗོད་དེ། དབང་ཐོབ་པ་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་ཡོད་ན་འགྲོ་བ་སོགས་དེ་ དང་དེར་སྣང་ལ་མེད་ན་མི་སྣང་ངོ་། །ལུས་དེ་ཡང་ཟག་མེད་ཀྱི་དགེ་རྩའི་རྣམ་སྨིན་གྱིས་བྱས་ པས་འདུས་བྱས་དང་འཁོར་བར་བརྗོད། ཟག་བཅས་ཀྱི་ལས་ཉོན་གྱིས་མ་བྱས་པས་འདུས་ མ་བྱས་དང་མྱང་འདས་སུ་ཡང་བརྗོད་དོ། །ཞེས་དཔལ་ཕྲེང་གི་མདོ་དང་སྦྱོར་ཏེ་གནོད་ འཇོམས་དང་ཐུབ་དགོངས་སོ། །ཡིད་ལས་བྱུང་བའི་ཐོགས་མེད་ཀྱི་ལུས་གཅིག་ཡིན་ནོ། །ཁ་ ཅིག་
【現代漢語翻譯】 業習氣是來世連線的因緣。(有漏的善根所生的是，無漏的善根是因。)(勝解思擇)。如經中所說，廣泛引用到勝解思擇和摧魔中。歸納《寶性論》的解釋：(真實的勝解思擇)。聲聞、獨覺阿羅漢和獲得自在的(真實)菩薩(真實)們，因為沒有捨棄作為所有近取煩惱之所依的無明習氣地，所以具有煩惱的垢染(真實)、污穢的(真實)習氣(真實)(真實地說是無明習氣地)，並且以其為緣，細微地遍及一切行相的戲論(真實)，依靠無漏的業(真實)，產生意的(真實)自性之蘊(真實)。其中，無明習氣地就像煩惱的煩惱一樣。(勝解思擇)。無漏的業就像業的煩惱一樣。(勝解思擇)。意的自性之身成就(聲聞、獨覺、菩薩的)三種形象，就像生的(勝解思擇)遍計煩惱一樣。以其為緣，不可思議地完全轉變的死亡，就像老死一樣。(勝解思擇)。詳細內容如經中所說，與《華鬘經》結合。此處，無明習氣地就像被煩惱習氣所染污的無明或者阿賴耶識。無漏的業是爲了利益他人而在輪迴中受生的願望(班智達寶飾和日藏，如勝者，如閻摩羅)，等等無漏的業。此外，意的自性之身是在此世、他世還是三界中計算呢？(真實的摧魔)。無論在何處，都不會被算作是行、生處、生、有或者世間。那麼是什麼樣的呢？是意所生，就像意所生的化身一樣看待，但並不是化身本身。這裡所說的來世，也是從死亡和受生的角度來安立的，如果獲得自在者利益眾生，就會顯現於彼處，如果沒有，就不會顯現。這個身體也是由無漏的善根的異熟所造，所以說是有為法和輪迴。因為它不是由有漏的業和煩惱所造，所以也說是無為法和涅槃。如《華鬘經》所說，是摧魔和勝解思擇。是意所生的無礙之身。
【English Translation】 The karmic imprints are the cause of connecting to the next life. (That which arises from virtuous roots with outflows is, that which is without outflows is the cause.) (Thubdgongs). As it says in the sutra, it is widely quoted in Thubdgongs and Destroyer of Harm. Summarizing the meaning of the commentary on the Uttaratantra: (Actual Thubdgongs). The Hearers, Solitary Realizers, Arhats, and empowered (actual) Bodhisattvas (actual), because they have not abandoned the ground of ignorance imprints, which is the basis of all afflictions, possess the defilement of afflictions (actual), the foul (actual) imprints (actual) (actually the ground of ignorance imprints), and with that as a condition, the subtle proliferation of all characteristics (actual), relying on the action without outflows (actual), the aggregate of the nature of mind (actual) arises. Among these, the ground of ignorance imprints is like the affliction of afflictions. (Thubdgongs). Action without outflows is like the affliction of action. (Thubdgongs). The body of the nature of mind, the three forms (of Hearers, Solitary Realizers, Bodhisattvas) being accomplished, is like the afflicted (Thubdgongs) completely afflicted. With that as a condition, the inconceivable transformation of death is like old age and death. (Thubdgongs). In detail, as it says in the sutra, it is connected with the Garland Sutra. Here, the ground of ignorance imprints is like ignorance or the alaya consciousness stained by the imprints of afflictions. Action without outflows is the aspiration to be born in samsara for the benefit of others (Pandita Gyen and Nyima Sabpa Gyalwa Chen, like Yama Ri), and so on, action without outflows. Furthermore, is that body of the nature of mind counted in this world, the other world, or the three realms? (Actual Destroyer of Harm). It is not counted in any of the realms, birthplaces, births, existences, or worlds. Then what is it like? It is mind-born, like a mind-born emanation, but it is not the emanation itself. Here, the term 'next life' is also spoken of in terms of death and rebirth. If the empowered one has the benefit of sentient beings, it will appear in that realm, and if not, it will not appear. That body is also made by the ripening of virtuous roots without outflows, so it is called conditioned and samsara. Because it is not made by action and afflictions with outflows, it is also called unconditioned and nirvana. As it says in the Garland Sutra, it is Destroyer of Harm and Thubdgongs. It is one unobstructed body born of mind.
(རྒྱུད་བླའི་ཊཱིཀ་བྱེད་བོད་ཁ་ཅིག་དང་། གསུང་སྒྲོས། )ཟག་མེད་ཀྱི་ཀུན་གཞིའི་རྣམ་ཤེས་ལུས་སུ་སྣང་ ཞེས་པ་ནི། ནོར་བ་འབའ་ཞིག་སྟེ། ཀུན་གཞིའི་རྣམ་ཤེས་ཟག་མེད་ཤེས་བྱ་ལ་མི་སྲིད་དོ། །འོ་ ན་ཉན་རང་དགྲ་བཅོམ་ཐེག་ཆེན་དུ་ལམ་གང་ནས་འཇུག་ཅེ་ན། དགོངས་འགྲེལ་གྱི་འགྲེལ་ ཆེན་དུ། ས་བརྒྱད་པ་ནས་འཇུག་ཅེས་པའང་ནོར་ཅིང་། ཆུ་མིག་པ་སོགས། ས་དང་པོ་ནས་ འཇུག་ཅེས་པའང་ནོར་ཏེ། ཐེག་ཆེན་ཚོགས་སྦྱོར་སྔོན་དུ་མ་བཏང་བའི་ཐེག་ཆེན་མཐོང་ལམ་ ག་ལ་སྲིད། དེས་ན་ཚོགས་ལམ་ནས་འཇུག་གོ །འོ་ན་འཕགས་པ་སོ་སྐྱེར་ལྡོག་པར་འགྱུར་ཞེ་ ན། ཉན་རང་འཕགས་པའི་སྤངས་རྟོགས་ཐོབ་ཅིང་ཡར་ཡོན་ཏན་བཟང་དུ་སོང་བ་ཡིན་པས་ སོ་སྐྱེས་མིན་ཅིང་། ཚོགས་ལམ་པ་ལ་སོ་སྐྱེས་མ་ཁྱབ་པོ། །དེས་ན་འཕགས་པའི་ཆ་དེ་སྔར་གྱི་ དགྲ་བཅོམ་གྱི་སྤངས་པ་དང་རྟོགས་པའི་རིགས་ཡོད་པས་ཕྱེ་ལ། ད་ལྟ་ནི་ཐེག་ཆེན་གྱི་ཚོགས་ ལམ་པ་ཡིན་ཞེས་བྱའོ། །ཁ་ཅིག ཐེག་དམན་འཕགས་པ་མེད་ཅེས་འདོད་པ་གྲགས་སྟེ་རྗེས་ ཟློས་ཙམ་ཡང་བྱར་དཀའ་འོ། །(ངག་ལས་ཤེས་སོ། ། )བསྡུ་བར། ལྷག་བཅས་ཀྱི་རྟེན་དེ་ཉིད་ཀྱིས་ ཚེ་བསྲིང་ནས་ཐེག་ཆེན་དུ་འཇུག་གི་ལྷག་མེད་དུ་ཞུགས་ནས་མིན་པར་བཤད་པ་ནི་དགྲ་ 2-13 བཅོམ་ཤི་ནས་སྐྱེ་བ་མི་ལེན་པར་མདོ་སྡེ་བ་སོགས་འདོད་པ་དང་བསྟུན་པ་ཁོ་ན་ཡིན་པས་ དབུ་མ་པའི་རང་ལུགས་སུ་འཆད་པ་ནི་སྙིང་རྗེའི་གནས་ཡིན་ནོ། ། ལྔ་པ་ནི། རང་བཞིན་དེའི་འོག་ཏུ་དེ་ལྟ་བུའི་ཉོན་མོངས་མི་སྤོང་བའི་རང་བཞིན་ཅན་གྱི་ ལས་ནི་གཞན་དོན་དོར་ནས་རང་དོན་ཡང་དག་པའི་མཐའ་མྱང་འདས་མངོན་དུ་མི་བྱེད་པ་ དང་། རང་བཞིན་མེད་རྟོགས་ཀྱི་ཤེས་རབ་དང་། བསྡུ་བ་བཞི་སོགས་གཞན་དོན་གྱི་ཐབས་ ལ་མཁས་པས་སྦྱིན་པས་སེམས་ཅན་སྔར་ཡོངས་སུ་མ་བསྡུས་པ་ཡོངས་སུ་སྡུད་པས་ཚོགས་ ལམ་ལ་འགོད། སོགས་པས་སྦྱོར་ལམ་དུ་སྨིན། མཐོང་སྒོམ་དུ་གྲོལ། མི་སློབ་པར་གྲོལ་བ་ མཐར་ཐུག་པར་རམ། གདམས་ངག་གིས་སྨིན་ཤེས་རབ་ཀྱིས་གྲོལ་བར་བྱེད་པས་ཁྱད་པར་ དུ་འཕགས་(ཨཱརྱ་)པ་ཡིན་ནོ། །མདོ་ནི་(འཇིག་རྟེན་ཕལ་དང་མུ་སྟེགས་ལས། )ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པའི་ (ཉན་ཐོས་ལས་བྱང་སེའི་སྤྱོད་པ་ལ་འཇུག་སྲིད་པས་ཉན་ཐོས་ལས། )ཆོས་(སེམས་བསྐྱེད་གཟུང་བ་དེ་)རྣམས་ལས་ཤིན་ ཏུ་ཁྱད་པར་(དག་ལྡན་)དུ་འཕགས་པའི་ཆོས་(རྒྱུ་འབྲས་ཀྱིས་བསྡུས་པའི་ཐེག་ཆེན་ཞེས་སྙིང་མཆོག་ཟླ་ཟེར་ཏེ་དག་ ལྡན་ཡང་ངོ་། ། )(ཤེར་ཕྱིན་བསྟན་པར་བྱའི་ཉན་ཐོས་བཀོལ་ནས་མི་བཞག་གོ་ཞེས་པའི་དོན་ནོ་འབུམ་ཊཱིཀ་གོ །)རྣམས་ཐོབ་ པར་བྱའོ་ཞེས་སོ། །དེ་ལྔ་གཉེན་པོའི་ཡན་ལག་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ལམ་གྱི་ཡན་ལག་ཏུ་བརྗོད་དོ། ། ཞེས་ཤེར་འབྱུང་ངོ་། །སྙིང་པོ་མཆོག་ཏུ་རུང་བ་ནི་སེམས་བསྐྱེད་དེ་(འད
【現代漢語翻譯】 （《寶性論》釋的某些藏文版本和口述傳承）中說：『無漏的阿賴耶識顯現為身體』，這完全是錯誤的。阿賴耶識不可能成為無漏的所知境。那麼，聲聞、緣覺阿羅漢如何進入大乘道呢？《解深密經》的釋論中說從八地進入也是錯誤的。楚米巴等人說從初地進入也是錯誤的。如果未先行大乘資糧道和加行道，怎麼可能有大乘見道呢？因此，是從資糧道進入。那麼，聖者會退轉為凡夫嗎？聲聞、緣覺聖者已經獲得了斷證，並且功德越來越好，所以不是凡夫。而且，資糧道者不一定是凡夫。因此，應該區分聖者的部分，因為他們具有先前阿羅漢的斷證之種子。現在，他們是大乘資糧道者。有些人認為沒有小乘聖者，這種說法廣為人知，甚至難以重複。 （從口中得知。）總結：說通過保留有餘依而延續生命進入大乘，而不是進入無餘依涅槃，這僅僅是順應經部宗等認為阿羅漢死後不轉世的觀點，如果將此作為中觀宗的自宗來解釋，那是令人同情的情況。 第五，在這種自性之下，不捨棄這種煩惱自性的業，就是捨棄利他，體驗自利的究竟涅槃。通過證悟無自性的智慧，以及四攝等利他的方便，以佈施來攝受先前未攝受的眾生，安置於資糧道。等等，使其在加行道中成熟，在見道和修道中解脫，在無學道中獲得究竟解脫。或者說，通過訣竅使其成熟，通過智慧使其解脫，因此是殊勝的（梵文：ārya，聖者）。經部（將之與世間凡夫和外道相比）說：『獲得遠遠殊勝的法（指生起菩提心），（因為聲聞可以進入菩薩的行持，所以比聲聞）遠遠殊勝的法（指以因果攝持的大乘，也就是《寶性論》所說的殊勝心要明月，也指清凈）。』（《般若經》要宣講，不能捨棄聲聞，這是十萬頌釋的意思。）因此，這五者是能對治的支分，所以被稱為道的支分。這是《現觀莊嚴論》所說。最殊勝的心要就是發菩提心（這是發心的略稱）。
【English Translation】 （Some Tibetan commentaries on the Ratnagotravibhāga and oral transmissions）state: 'The undefiled ālaya-vijñāna appears as the body,' which is completely incorrect. It is impossible for the ālaya-vijñāna to be an undefiled object of knowledge. Then, how do Śrāvakas, Pratyekabuddhas, and Arhats enter the Mahāyāna path? The commentary on the Saṃdhinirmocana Sūtra stating that they enter from the eighth bhūmi is also incorrect. Chumikpa and others saying they enter from the first bhūmi is also incorrect. If the accumulations and preparations of the Mahāyāna are not done beforehand, how can there be a Mahāyāna path of seeing? Therefore, they enter from the path of accumulation. Then, do noble beings revert to being ordinary beings? Śrāvakas and Pratyekabuddhas who are noble beings have attained abandonment and realization, and their qualities are getting better, so they are not ordinary beings. Moreover, those on the path of accumulation are not necessarily ordinary beings. Therefore, the aspect of noble beings should be distinguished because they possess the seeds of the previous abandonment and realization of Arhats. Now, they are on the Mahāyāna path of accumulation. Some people believe that there are no Hīnayāna noble beings, a view so well-known that it is difficult even to repeat. (Learned from speech.) In summary: To say that one enters the Mahāyāna by prolonging life with the remaining basis, rather than entering Nirvāṇa without remainder, is merely to conform to the views of the Sautrāntikas and others who believe that Arhats do not take rebirth after death. To explain this as the Svātantrika-Madhyamaka's own tenet is a matter of compassion. Fifth, under that nature, the karma of not abandoning such afflictive nature is to abandon benefiting others and experience the ultimate Nirvāṇa of self-benefit. Through the wisdom of realizing no-self-nature, and skillful means of benefiting others such as the four saṃgrahavastus, by giving, one gathers beings who were not previously gathered, placing them on the path of accumulation. And so on, maturing them on the path of preparation, liberating them on the paths of seeing and meditation, and attaining ultimate liberation on the path of no more learning. Or, by maturing them through instructions and liberating them through wisdom, they are particularly noble (Sanskrit: ārya). The Sūtra (comparing it to ordinary worldly beings and non-Buddhists) says: 'To attain the far superior dharmas (the arising of bodhicitta), (because Śrāvakas can enter the conduct of Bodhisattvas, so more superior than Śrāvakas) the far superior dharmas (the Mahāyāna gathered by cause and effect, which is the excellent essence, the moonbeam, also meaning pure).' (The Prajñāpāramitā Sūtra is to be taught, Śrāvakas cannot be abandoned, this is the meaning of the hundred thousand verse commentary.) Therefore, these five are limbs of the antidote, so they are called limbs of the path. This is what the Abhisamayālaṃkāra says. The most excellent essence is the generation of bodhicitta (this is an abbreviation of the generation of bodhicitta).
ི་གཙོ་བོ་ལྔ་ནི་འཁོར་ཡིན་ཞེས་ སོ། ། )དང་པོ་ཞེས་སོགས་ཆོས་དྲུག་བཤད་དོ། ། ༈ ཡན་ལག་ཅན་གྱི་ལམ་ཤེས། གཉིས་པ་ལ། ཉན་རང་བྱང་སེམས་ཀྱི་ལམ་ཤེས་གསུམ་མོ། ། ༈ ཉན་ཐོས་ཀྱི་ལམ་ཤེས། དང་པོ་ལ། ལམ་དང་། ལམ་ཤེས། དེ་རྒྱུ་ངེས་འབྱེད་ཆ་མཐུན་ནོ། ། དང་པོ་ལ་གསུམ་ལས། སྔ་འགྲེལ་ནི། ཚུལ་དེ་ལྟར་ལམ་ཤེས་ཀྱི་རྟེན་དང་ཡུལ་ལ་ སོགས་པ་ཡན་ལག་རྣམས་བརྗོད་ཟིན་ནས་ལམ་ཤེས་པ་ཉིད་ཀྱི་སྐབས་སུ་ཐེག་གསུམ་གྱི་ ལམ་ཐམས་ཅད་རྫོགས་པར་བྱ་དགོས་པས་ཉན་ཐོས་ཀྱི་ལམ་དང་ལམ་ཤེས་སྟོན་ནོ། །བྱང་ 2-14 སེས་ཉན་རང་གི་ལམ་ཤེས་རབ་ཀྱིས་དག་པར་བྱས་ཏེ་གོམས་པར་བྱ་བས་ཉན་ཐོས་ཀྱི་ལམ་ གསུངས་ཞེས་རད་ཀིར་རོ། །རྩ་བ་ལ། ཤེས་པར་བྱའོ། །གང་ན། ཉན་ཐོས་ཀྱི་ལམ་འདིའོ། ། གང་གི་སྒོ་ནས་ན། སྡུག་བསྔལ་སོགས་འཕགས་པའི་བདེན་པ་བཞི་དག་གི་རྣམ་པ་བཅུ་དྲུག་ གམ་སོ་གསུམ་བདེན་པར་མི་དམིགས་པར་རྟོགས་པའི་སྒོ་ནས་ནིའོ། །གང་དུ་ན། ལམ་ཤེས་ ཉིད་ཀྱི་ཚུལ་ལ་སྟེ་སྐབས་སུ་ནིའོ། །དེ་མི་དམིགས་པའི་ཚུལ་གྱིས་གཟུགས་མི་རྟག་པ་ཉིད་དུ་ ཡིད་ལ་བྱའོ། །སྡུག་བསྔལ། བདག་མེད། ཞི་བ། དབེན་པ། ནད། ཤུ་བ། ཟུག་རྔུ། སྡིག་པ། ན་བ། དགྲ། འཇིག་པའི་ཆོས་ཅན། མི་བརྟན། འཇིག་པ། འཇིགས་པ། འགོ་ནད། སྟོང་ཉིད། བདག་གི་མེད། ཡིད་བརྟན་དུ་མི་རུང་། གནོད་པར་ཡིད་ལ་བྱེད་དོ། །ཞེས་རྒྱས་འབྲིང་ནའོ། ། འདིར་ཤེས་བྱ་ཉན་ཐོས་ཀྱི་ལམ་ནི། མཛོད་ལས་ཤེས་པར་བྱ་ཞིང་། ལུང་སྙེར་ཡང་། ཆ་ཙམ་ བཀོད་ལ། བཟོད་འབྲིང་གི་སྐབས་སུ་དཔྱིས་མ་ཕྱིན་སྣང་བས་ངག་ལས་སམ་ཁོ་བོ་མཛོད་ འཆད་དུས་སམ་དེའི་ཊཱིཀ་ཀ་རྩོམ་པར་འདོད་པ་ལས་ཤེས་པར་བྱའོ། །འདི་ཙམ་གནད་ཀྱི་ དོན་ཏེ། བདེན་བཞི་ལ་དམིགས་ནས་མི་རྟག་སོགས་རྣམ་པ་བཅུ་དྲུག་ཆོས་ཀྱི་མཚན་མར་ འཛིན་པའི་བློ་ཟག་མེད་ཡེ་ཤེས་སོགས་ཐོག་མར་སྐྱེས་པའི་སྐབས་ཀྱི་ཉན་ཐོས་ཀྱི་བློ་མཐོང་ ལམ། དེ་གོམས་པར་བྱེད་པའི་རྒྱུན་གྱིས་འཇུག་པའི་དམན་པའི་སློབ་ལམ་ཉན་ཐོས་ཀྱི་སྒོམ་ ལམ། དེ་མཐར་ཕྱིན་པའི་ཉན་ཐོས་དགྲ་བཅོམ་གྱི་རྟོགས་པ་དེའི་མི་སློབ་ལམ་དུ་བཞག་གོ ། དེ་ཤེས་བྱའི་ལམ་མོ། །ལམ་ཤེས་ནི། སྦྱོར་བ་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱིས་ཀུན་ནས་བསླང་། དངོས་ གཞི་ཅིར་ཡང་མི་དམིགས་པར་རྟོགས་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་ཟིན། རྗེས་བྱང་ཆེན་དུ་བསྔོ་བ་ དང་བཅས་པས་ཉན་ཐོས་ཀྱི་ལམ་ཡོན་ཏན་ཡར་ལྡན་དུ་ཤེས་པ་སྟེ། (དག་ལྡན་དུ་དེ་ནི་དེ་དག་མ་ དམིགས་པས་ལམ་ཤེས་པ་ཉིད་ལ་འཇུག་སྟེ། སྔར་ཡང་བྱང་ཆུབ་ཆེན་པོ་ལ་སྨོན་པའི་ཕྱིར་དང་། ཕྱིས་ཀྱང་རྣམ་མཁྱེན་ཉིད་དུ་ བསྔོས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་སོ། ། ) དེ་ལ་ཉན་ཐོས་ཀྱི་ལམ་ཤེས་པའི་བྱང་སེའི་མཐོང་སྒོམ་གཉིས་ཡོད་ 2-15 ཅིང་། གཞུང་ལ་སྦྱར་བ་ནི། སྦྱོར་ཕྲེང་
【現代漢語翻譯】 五個主要的是眷屬等等。第一個等等，解釋了六法。 具有支分的道智 第二，有聲聞、獨覺、菩薩的道智三種。 聲聞的道智 第一，有道和道智，以及作為其原因的抉擇分。 在第一部分中，有三個方面。先前的解釋是：像這樣，在陳述了道智的所依和對境等支分之後，在道智本身的情況下，必須圓滿三種乘的道，因此宣說了聲聞的道和道智。菩薩通過智慧清凈並習慣於聲聞和獨覺的道智，因此宣說了聲聞的道，如Radkir所說。根本是：應當了知。在哪裡了知呢？就在這聲聞的道中。通過什麼方式了知呢？通過苦等四聖諦的十六種或三十三種行相，不執著于諦實而證悟的方式了知。在哪裡了知呢？就在道智本身的情況中了知。以不執著的方式，應當思惟色為無常。苦、無我、寂靜、空虛、疾病、膿腫、箭、罪惡、生病、敵人、是壞滅的法、不穩定、毀滅、恐怖、流行病、空性、（藏文：བདག་གི་མེད，梵文天城體：अनात्म，梵文羅馬擬音：anātma，漢語字面意思：無我）、不可信賴、有害。如廣釋和中釋中所說。在這裡，所應知的聲聞道，應當從《俱舍論》中了知，在《律經》中也略有提及。在中等的忍位時，似乎沒有窮盡，所以應當從口傳、或者我講《俱舍論》時、或者在撰寫其註釋時了知。這些是關鍵的意義：緣於四諦，將無常等十六種行相執著為法的相狀的有漏智慧等最初生起時的聲聞見道；通過習慣於此而持續進入的下劣學道，即聲聞的修道；以及圓滿的聲聞阿羅漢的證悟，被安立為彼的不學道。這是所應知的道。道智是：以加行發心策勵，正行以證悟任何都不執著的智慧所攝持，後行與大回向一起，了知聲聞的道具有功德，即（具有清凈，因為不執著于彼等，所以進入道智本身。先前也曾發願成佛，後來也迴向於一切智智。如是說。）對於此，菩薩具有聲聞道智的見道和修道兩種。與論典結合是：加行等。 The five main ones are retinues, etc. The first, etc., explains the six dharmas. The path wisdom with limbs Secondly, there are three types of path wisdom: that of the Shravakas, Pratyekabuddhas, and Bodhisattvas. The path wisdom of the Shravakas Firstly, there are the path and path wisdom, and the decisive discrimination that is their cause. In the first part, there are three aspects. The previous explanation is: In this way, after stating the supports and objects of path wisdom, etc., in the case of path wisdom itself, it is necessary to perfect all three vehicles' paths, therefore the path and path wisdom of the Shravakas are taught. Bodhisattvas purify and become accustomed to the path wisdom of Shravakas and Pratyekabuddhas through wisdom, therefore the path of the Shravakas is taught, as Radkir said. The root is: It should be known. Where? In this path of the Shravakas. Through what means? Through the sixteen or thirty-three aspects of the four noble truths, such as suffering, realizing without fixating on them as true. Where? In the context of path wisdom itself. By not fixating on them, one should contemplate form as impermanent. Suffering, selflessness, peace, emptiness, sickness, boils, pain, sin, illness, enemy, having the nature of destruction, unstable, destruction, fear, epidemics, emptiness, (藏文：བདག་གི་མེད，梵文天城體：अनात्म，梵文羅馬擬音：anātma，漢語字面意思：no self), unreliable, harmful. As stated in the extensive and intermediate commentaries. Here, the path of the Shravakas to be known should be known from the Abhidharmakosha, and a small portion is also mentioned in the Vinaya Sutras. It seems incomplete in the intermediate forbearance, so it should be known from oral transmission, or when I explain the Abhidharmakosha, or when I intend to write its commentary. These are the key meanings: Focusing on the four truths, the uncontaminated wisdom that grasps the sixteen aspects such as impermanence as the characteristics of phenomena, the Shravaka's path of seeing at the time of its initial arising; the inferior path of learning that continuously engages through habituation, the Shravaka's path of meditation; and the realization of the perfected Shravaka Arhat is established as their path of no more learning. That is the path to be known. Path wisdom is: motivated by preparatory practices and bodhicitta, the main practice is grasped by the wisdom that realizes without fixating on anything, and with the subsequent great dedication, knowing that the Shravaka's path has qualities, that is (having purity, because they do not fixate on them, therefore they enter path wisdom itself. Previously, they aspired to great enlightenment, and later they dedicated it to omniscience itself. So it is said.) For this, Bodhisattvas have both the path of seeing and the path of meditation of Shravaka path wisdom. Combining with the text is: preparatory practices, etc.
【English Translation】 The five main ones are retinues, etc. The first, etc., explains the six dharmas. The path wisdom with limbs Secondly, there are three types of path wisdom: that of the Shravakas, Pratyekabuddhas, and Bodhisattvas. The path wisdom of the Shravakas Firstly, there are the path and path wisdom, and the decisive discrimination that is their cause. In the first part, there are three aspects. The previous explanation is: In this way, after stating the supports and objects of path wisdom, etc., in the case of path wisdom itself, it is necessary to perfect all three vehicles' paths, therefore the path and path wisdom of the Shravakas are taught. Bodhisattvas purify and become accustomed to the path wisdom of Shravakas and Pratyekabuddhas through wisdom, therefore the path of the Shravakas is taught, as Radkir said. The root is: It should be known. Where? In this path of the Shravakas. Through what means? Through the sixteen or thirty-three aspects of the four noble truths, such as suffering, realizing without fixating on them as true. Where? In the context of path wisdom itself. By not fixating on them, one should contemplate form as impermanent. Suffering, selflessness, peace, emptiness, sickness, boils, pain, sin, illness, enemy, having the nature of destruction, unstable, destruction, fear, epidemics, emptiness, (藏文：བདག་གི་མེད，梵文天城體：अनात्म，梵文羅馬擬音：anātma，漢語字面意思：no self), unreliable, harmful. As stated in the extensive and intermediate commentaries. Here, the path of the Shravakas to be known should be known from the Abhidharmakosha, and a small portion is also mentioned in the Vinaya Sutras. It seems incomplete in the intermediate forbearance, so it should be known from oral transmission, or when I explain the Abhidharmakosha, or when I intend to write its commentary. These are the key meanings: Focusing on the four truths, the uncontaminated wisdom that grasps the sixteen aspects such as impermanence as the characteristics of phenomena, the Shravaka's path of seeing at the time of its initial arising; the inferior path of learning that continuously engages through habituation, the Shravaka's path of meditation; and the realization of the perfected Shravaka Arhat is established as their path of no more learning. That is the path to be known. Path wisdom is: motivated by preparatory practices and bodhicitta, the main practice is grasped by the wisdom that realizes without fixating on anything, and with the subsequent great dedication, knowing that the Shravaka's path has qualities, that is (having purity, because they do not fixate on them, therefore they enter path wisdom itself. Previously, they aspired to great enlightenment, and later they dedicated it to omniscience itself. So it is said.) For this, Bodhisattvas have both the path of seeing and the path of meditation of Shravaka path wisdom. Combining with the text is: preparatory practices, etc.
དུ་འདི་དག་ཐམས་ཅད་ཆོས་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པར་ བཀོད་ཟིན་པས་དེར་བལྟའོ། །འདིར་ལོཙྪ་བ་སོགས་(འབྲེ། ཡང་འོད་ཟེར་མགོན་པོ། )བསྟན་བཅོས་ འདིར་དངོས་སུ་ཉན་རང་རང་རྒྱུད་པའི་ལམ་ཁོ་ན་བསྟན་གྱི་ལམ་ཤེས་མ་བསྟན་ཞེ་ན། མི་ དམིགས་སྒོ་ནས་ཤེས་པར་བྱ་ཞེས་སུས་སྒྲིབས། མདོར་ཡང་དེ་ལྟའོ་ཞེ་ན། རྣམ་མཁྱེན་དང་ ལྡན་པའི་སེམས་བསྐྱེད་པས་དེ་མི་དམིགས་པའི་ཚུལ་གྱིས་ཞེས་པ་དང་འགལ་ལོ། །ཡང་ རྗེ་བུ་རིན་ནི། ཡུལ་ལམ་གསུམ་དངོས་སུ་བསྟན་པས་ཡུལ་ཅན་ལམ་ཤེས་ཤུགས་ལ་བསྟན་ ཅིང་། ཞེས་སོགས་ནས། དེ་དག་ཀྱང་བྱང་སེའི་རྒྱུད་ལ་ཡོད་པའི་ལམ་གཉིས་བསྟན་པར་ ཤེས་པར་བྱ་ཞེས་འདིར་བཤད་ཉན་རང་གི་ལམ་གཉིས་བྱང་སེའི་རྒྱུད་ལ་ཡོད་པར་འཆད་ པ་ནི་ནོར་ཏེ། དེ་ཉན་རང་གི་ལམ་མཚན་ཉིད་པ་མིན་ན་དེ་ཤེས་པས་ཉན་རང་གི་ལམ་ཤེས་ པར་མི་འགྱུར་ལ། མཚན་ཉིད་པ་ཡིན་ན་བྱང་སེའི་རྒྱུད་ལ་འགལ་ལོ། །དེས་ན། འདིར་ བསྟན་བཅོས་སུ་ཉན་རང་གི་ལམ་དང་དེ་ཤེས་པའི་ལམ་ཤེས་གཉིས་ཀ་དངོས་སུ་བསྟན་ཏེ། འཕགས་པའི་བདེན་པ་བཞི་དག་གི ། རྣམ་པ། ཉན་ཐོས་ལམ་འདི། ཞེས་དང་། མི་དམིགས་ སྒོ་ནས་ཤེས་པར་བྱ་ཞེས་དང་། འཕགས་པ་ཉན་ཐོས་ལམ། ཞེས་དང་། འཛིན་པ་མི་སྤོང་། བསེ་རུའི་ལམ་དང་། ཤེས་པར་བྱ། ཞེས་པས་སོ། །མདོར། ལམ་ཤེས་དངོས་སུ་གསུངས་ཤིང་ ལམ་སྦས་ཏེ་གསུངས་པ་མན་ངག་གིས་གསལ་བོར་ཕྱུང་བའོ། །ངག་ལས་ཤེས་ཏེ་རྒྱུ་མཚན་ རྒྱས་པར་མ་བྲིས་སོ། །གསུམ་པ་འགྲེལ་པ་ལ། ཡོངས་སུ་ཤེས་པར་བྱའོ། །(ཞེས་བྱ་བ་ནི་ཆེད་དུ་ ལམ་འདི་ལོགས་སུ་བསྒོམ་པའི་འབད་པ་ནི་མི་དགོས་ཀྱི། རང་གི་ལམ་ལ་དེ་དག་གི་ཡོན་ཏན་ཐམས་ཅད་རྫོགས་པར་ཤེས་པར་ བྱ་བའི་དོན་ཏེ་ཞེས་སོགས་ཆོས་བཤེས་སོ། ། ) ཞེས་དྲང་ངོ་། །གང་ན་རྣམ་པ་བཅུ་དྲུག་གམ་ཉེར་(ཤེར་འབྱུང་། ) དྲུག་རྣམས་སོ། །གང་གིས་ན། བྱང་སེམས་ཀྱིས་སོ། །གང་དུ་ན། ལམ་ཤེས་ཉིད་ཀྱི་སྐབས་ སུའོ། །གང་གི་སྒོ་ནས་སེམས་བསྐྱེད་ཅིང་རྣམ་པ་རྣམས་བདེན་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་མ་དམིགས་ 2-16 པར་རྟོགས་པའི་སྒོ་ནས་སོ། །ཇི་ལྟར་ན། ཉན་ཐོས་ཀྱི་ལམ་ཡིན་པར་ཐབས་ཤེས་ཟུང་འབྲེལ་ དེ་ལྟར་རོ། །རྣམ་པ་རྣམས་གང་ན། སྡུག་ཀུན་སོ་སོ་བའི་རྣམ་པ་བརྒྱད། (ཤེར་འབྱུང་བུདྡྷ་ཤྲཱི། ) ཐུན་ མོང་གི་བདུན། འགོག་བདེན་གྱི་བདུན། ལམ་གྱི་བཞིའོ། །འགྲེལ་ཆེན་དུ། ཐེག་པ་ཆེན་པོར། རྣམ་པ་ལ་ལ་ནི་རྣམ་གྲངས་ཀྱིས། ལ་ལ་ནི་རང་གི་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱིས་བསྟན་པ་ཡིན་པས། ཉན་ ཐོས་ཀྱི་ལམ་མ་ཡིན་པ་ཉིད་དུ་ཐལ་བར་མི་འགྱུར་རོ། །ཞེས་པས། ཆོས་མངོན་པ་དང་ཐ་སྙད་ མཐུན་པར་གསུངས་པའི་རྣམ་པ་རྣམས་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱི་རྣམ་པ། མི་མཐུན་པ་རྣམས་རྣམ་གྲངས་ ཀྱི་རྣམ་པར་ཤེས་པར་བྱའོ། །བདེན་བཞི་ཡོད་པ་དེ་ལ་སྟེ་དེའི་ནང་ནས་དང་
【現代漢語翻譯】 所有這些都已在特殊的法中安排妥當，請參閱那裡。在這裡，譯師等（關聯：又是光芒怙主）如果問這部論著是否只直接展示了聲聞、獨覺自續部的道，而沒有展示道智，那麼誰會阻止通過非概念的方式來了解它呢？如果簡而言之也是如此，那麼與具備一切智的菩提心以非概念的方式相違背。此外，杰布仁說：『直接展示了三境，因此間接展示了有境道智。』等等。從那以後，也應該知道這些展示了菩薩相續中的兩種道。』在這裡，將聲聞、獨覺的兩種道解釋為存在於菩薩相續中是錯誤的。如果它們不是聲聞、獨覺道的特徵，那麼瞭解它們就不會了解聲聞、獨覺道。如果它們是特徵，那麼就與菩薩相續相違背。因此，在這裡，論著直接展示了聲聞、獨覺道以及瞭解它們的道智，如『四聖諦的相，是聲聞道』，以及『通過非概念的方式來了解』，以及『聖聲聞道』，以及『不捨執著，犀牛角道，應該瞭解』。簡而言之，道智被直接宣說，而道被隱藏地宣說，通過口訣清晰地揭示出來。通過口頭瞭解，沒有詳細書寫理由。第三，關於解釋，應該完全瞭解。（所謂『不需要專門單獨修持此道的努力，而是要了解自己的道圓滿了所有這些功德』等等，是法友所說。）這樣說是正確的。在哪裡有十六種或二十六種相呢？（《般若生》）由誰來了解呢？由菩薩來了解。在哪裡瞭解呢？在道智的場合。通過什麼方式來了解呢？通過生起菩提心，並且以不執著于相的方式來證悟諸相的真實本質。如何瞭解呢？如聲聞道是方便與智慧的結合。相在哪裡呢？苦諦和集諦各自的八種相。（《般若生》佛吉祥智）共同的七種，滅諦和道諦的七種，道的四種。在《大疏》中，『在大乘中，有些相是通過數量來展示的，有些是通過自己的本質來展示的，因此不會導致不是聲聞道。』因此，應該知道，與《法句經》和術語一致的相是本質的相，不一致的相是數量的相。四諦存在於其中，即在其中，從其中。
【English Translation】 All these have been arranged in the special Dharma, so please refer to it there. Here, if the translators, etc. (related: also Ray of Light Gonpo) ask whether this treatise only directly shows the path of the Hearers and Solitary Realizers' own lineage, and does not show the path knowledge, then who prevents understanding it through the non-conceptual way? If it is also like that in short, then it contradicts the mind of enlightenment with omniscience in a non-conceptual way. Also, Je Bu Rin said: 'Directly showing the three objects, therefore indirectly showing the path knowledge with the object.' etc. From then on, it should also be known that these show the two paths in the Bodhisattva's lineage.' Here, it is wrong to explain the two paths of Hearers and Solitary Realizers as existing in the Bodhisattva's lineage. If they are not the characteristics of the Hearers and Solitary Realizers' path, then understanding them will not understand the Hearers and Solitary Realizers' path. If they are characteristics, then it contradicts the Bodhisattva's lineage. Therefore, here, the treatise directly shows both the Hearers and Solitary Realizers' path and the path knowledge of understanding them, such as 'The aspects of the Four Noble Truths are the Hearers' path,' and 'Understanding through the non-conceptual way,' and 'The Noble Hearers' path,' and 'Not abandoning attachment, the Rhinoceros Horn path, should be understood.' In short, the path knowledge is directly spoken, and the path is spoken hiddenly, clearly revealed through oral instructions. Understanding through oral instructions, the reasons are not written in detail. Third, regarding the explanation, it should be fully understood. (The so-called 'There is no need for special effort to practice this path separately, but to understand that one's own path is complete with all these qualities' etc., is what the Dharma friend said.) It is correct to say so. Where are the sixteen or twenty-six aspects? (Prajna Source) By whom are they understood? By the Bodhisattva. Where are they understood? In the occasion of path knowledge itself. Through what way are they understood? Through generating the mind of enlightenment and realizing the true essence of the aspects without clinging to them. How are they understood? Like the Hearers' path is the combination of skillful means and wisdom. Where are the aspects? The eight aspects of suffering and origin respectively. (Prajna Source Buddha Shri) The seven common ones, the seven of cessation and path, the four of the path. In the Great Commentary, 'In the Great Vehicle, some aspects are shown by number, and some are shown by their own essence, therefore it will not lead to not being the Hearers' path.' Therefore, it should be known that the aspects that are consistent with the Abhidharma and terminology are the aspects of essence, and the inconsistent aspects are the aspects of number. The Four Truths exist in it, that is, within it, from within it.
(གསེར་)པོ་སྡུག་ བསྔལ་བདེན་པའི་རྣམ་པ་ནི། སྐྱེ་འཇིག་གིས་མི་རྟག (འགྲེལ་ཆེན་གསེར་)ཟག་བཅས་ཉིད་(བུདྡྷ་ ཤྲཱི་)ཀྱིས་འཕགས་པ་དང་(གསེར་)མི་མཐུན་པས་སྡུག་བསྔལ། དོན་གཞན་གྱི་བདག་གིས་སྟོང་ པ་དང་། བདག་མེད་པས་ཞི་བའི་རྣམ་པ་སྟེ་རང་ཉིད་བདག་ཏུ་མེད་པ་སྟེ། རྣམ་པ་བཞི་དང་ གོ་རིམ་བཞིན་དུ་བརྗོད་པར་བྱའོ། །ཡང་ན་སྟོང་པའི་མཚན་ཉིད་ཀྱི་བདག་མེད་པ་(བུདྡྷ་ཤྲཱི་ཡང་ )སྟེ་དོན་གཞན་གྱིས་སྟོང་པ་དང་། ཞི་བ་རང་ཉིད་(བུདྡྷ་ཤྲཱི་)བདག་ཏུ་མེད་པ་སྟེ་རྣམ་གྲངས་ཀྱི་ རྣམ་པའོ། །སྦྱོར་ཚུལ་གཉིས་ཀ་གསེར་རོ། །མདོ་དང་ཨཱརྱ་འགྲེལ་ཆེན་དུ། སྟོང་པ་མེད་པར་ བདག་མེད་ཞི་བ་བྱུང་། དེའི་བདག་མེད་བདག་དོན་གཞན་མེད་བཞི་པ་གཅིག་པའི་བདག་ མེད་དུ་འཆད་དོ། །རད་ཀིར་དུ། སྟོང་པ་དང་ཞི་བ་ཞེས་ཏེ་ཨཱརྱ་དང་དོན་མཐུན་ནོ། །དག་ སྙིང་ཟླ་ཟེར་གསུམ་དུ། བདག་མེད་ནི་བདག་གི་མཚན་ཉིད་མེད་པས་དང་། བདག་གི་བའི་ སྟོང་པ་ནི་ཞི་བ་སྟེ་ཤི་བའི་རོ་བཞིན་ནོ་ཞེས་སོ། །ཀུན་འབྱུང་བའི་བདེན་པའི་རྣམ་པ་བཞི་ནི། (ས་བོན་ལྟར་)ཚོར་བ་སྡུག་བསྔལ་གྱི་རྒྱུའི་རྩ་བར་གྱུར་བས་རྒྱུའི་ངོ་བོ་ཉིད་དམ་རྣམ་པའི་རྣམ་ གྲངས་ཀྱི་རྣམ་པ་(རྐྱེན་དུ་མས་གསོ་དགོས་པ་དང་ལུས་ཡིད་ཀྱི་སྡུག་བསྔལ་གྱི་རྒྱུ་ཡིན་པས་)ནད་(དང་འདྲ་)ཀྱི་རྣམ་ པ་དང་། སྡུག་བསྔལ་རྫས་རིགས་ཀུན་འབྱུང་བས་(སྡུག་བསྔལ་གྱི་གནོད་པ་དང་ལྡན་ཞིང་། ཉོན་མོངས་པའི་ 2-17 རྣག་ཁྲག་ཟག་པས་ཤུ་བ་དང་འདྲ། )འབྲས་དང་། སྡུག་བསྔལ་དྲག་ཏུ་རབ་ཏུ་སྐྱེ་བས་རྐྱེན་གྱི་རྣམ་པའི་ (ཕྱི་ནང་གི་གནོད་པས་ཟུག་ཅིང་བཅོས་དཀའ་བས་)ཟུག་རྔུ་དང་(འདྲ། )སྡུག་བསྔལ་རྒྱུད་མར་འབྱུང་(འགྲེལ་ཆེན་ དོན་བུདྡྷ་ཤྲཱི། )བས་རྐྱེན་གྱི་རྣམ་པའི་རྣམ་གྲངས་ཀྱི་རྣམ་པ་(སྨད་པར་བྱ་བ་དང་མ་རུང་བར་འགྱུར་བས་སྡིག་པ་ དང་འདྲ་བས་)སྡིག་པའི་རྣམ་པ་རྣམས་སོ། །(ཞེས་འབུམ་ཊཱིཀ་གོ །) གཉིས་པ་ནི། ཉན་རང་མཐོང་ལམ་པས་སྡུག་ཀུན་གྱི་མཚན་ཉིད་རྟོགས་པས་ཡིད་འབྱུང་ ངམ་(གསེར་)སྐྱོ། སྒོམ་ལམ་པ་སྡུག་ཀུན་ལ་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བའམ་རྒྱབ་ཀྱིས་(གསེར་ )ཕྱོགས། མི་སློབ་པ་སྡུག་ཀུན་འགོག་པའི་དོན་གྱི་ཕྱིར་ཞུགས་པ་ནི་ཉམས་སུ་ལེན་པའོ། ། (གསེར། )ཞེས་(གསེར་ཉན་ཐོས་ཀྱི་ལུང་ལས་འབྱུང་ཟེར་རོ། ། )རྣམ་གྲངས་བསྡུ་བ་ལས་འབྱུང་བའི་ཕྱིར། ཇི་སྐད་དུ། ཡིད་འབྱུང་བ་ནི་མཐོང་བའི་ལམ་ལའོ། །འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བ་ནི་སྒོམ་པའི་ ལམ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པ་དག་ལའོ། །འགོག་པ་ནི་ཕུང་བོ་ཐམས་ཅད་འགོག་པའོ། །ཡིད་ འབྱུང་བ་དང་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བ་ལ་ཞུགས་པ་ནི་དེ་གཉིས་ཀྱི་སྦྱོར་བ་(ནི་རྣལ་འབྱོར་ཏེ། )དེ་ ལ་གནས་པ་རྣམས་ཡིན་ནོ། །འགོག་པ་ལ་ཞུགས་(བོད་རྣམས་ཕྱིར་དུ
【現代漢語翻譯】 （黃金）痛苦真諦的相狀是：生滅無常。（《大疏·黃金》）有漏本身（佛陀吉祥）與聖者（黃金）不一致，故為痛苦。以他者為空，以無我為寂靜之相，即自身無我。應按四種相狀和順序來講述。或者，空性的體性即無我（也是佛陀吉祥），即以他者為空，寂靜即自身（佛陀吉祥）無我，這是相狀的類別。兩種組合方式都是黃金。在經部和《聖大疏》中：空性不存在，則無我寂靜產生。其無我、我、他者不存在，四者合一的無我來解釋。在《拉吉爾》中：空性和寂靜，與聖者的意義相符。在《精華月光》三部中：無我是指沒有我的體性，我的空性是寂靜，如死屍一般。集諦的四種相狀是：（如種子般）感受是痛苦之因的根本，故為因的自性，或是相狀的類別（需要多種緣來滋養，且是身心痛苦之因），故為疾病之相。痛苦的物質種類產生（具有痛苦的損害，且煩惱的膿血流淌，如瘡一般），故為生起。痛苦劇烈增長，故為緣的相狀（內外損害刺痛且難以醫治），故為箭矢（一般）。痛苦持續產生（《大疏·義·佛陀吉祥》），故為緣的相狀的類別（應被呵責且變得不悅意，如罪惡一般），故為罪惡之相。（如《十萬頌釋》所說。） 第二，聲聞和獨覺的見道者，因了悟痛苦和集諦的體性而厭離（黃金）或灰心。修道者對痛苦和集諦斷除貪慾或背離（黃金）。無學道者爲了滅除痛苦和集諦的意義而進入，即是修習。（黃金）如（黃金，據說出自聲聞的教證。）從相狀的集合中產生，如所說：厭離是見道。斷除貪慾是對修道圓滿者而言。滅除是滅除一切蘊。進入厭離和斷除貪慾，是二者的結合（即瑜伽），安住於此者。進入滅除（藏人向外……
【English Translation】 （Gold）The aspects of the truth of suffering are: impermanence due to arising and ceasing. (The Great Commentary, Gold) The contaminated itself (Buddha Shri) is inconsistent with the noble ones (Gold), hence it is suffering. Empty of otherness, and peaceful due to selflessness, that is, oneself is without self. The four aspects should be described in order. Or, the nature of emptiness is selflessness (also Buddha Shri), that is, empty of otherness, and peace is oneself (Buddha Shri) without self, this is the category of aspects. Both combinations are gold. In the Sutra and the Arya Great Commentary: emptiness does not exist, then selflessness and peace arise. Its selflessness, self, otherness does not exist, the four are explained as one selflessness. In Radkir: emptiness and peace, consistent with the meaning of Arya. In the three works of Essence Moonlight: selflessness means the absence of the nature of self, and the emptiness of self is peace, like a corpse. The four aspects of the truth of origin are: (like a seed) feeling is the root of the cause of suffering, hence it is the nature of the cause, or the category of aspects (it needs various conditions to nourish, and it is the cause of physical and mental suffering), hence it is the aspect of disease. The kinds of suffering substances arise (it has the harm of suffering, and the pus and blood of afflictions flow, like a sore), hence it is arising. Suffering increases sharply, hence it is the aspect of condition (internal and external harm stings and is difficult to cure), hence it is an arrow (generally). Suffering arises continuously (The Great Commentary, Meaning, Buddha Shri), hence it is the category of the aspect of condition (it should be blamed and becomes unpleasant, like sin), hence it is the aspect of sin. (As said in the Commentary on the Hundred Thousand Verses.) Second, the hearers and solitary realizers on the path of seeing, due to realizing the nature of suffering and origin, are disgusted (gold) or disheartened. The meditators renounce desire for suffering and origin or turn away (gold). The non-learners enter for the sake of stopping the meaning of suffering and origin, that is, practice. (Gold) As (gold, it is said to come from the teachings of the hearers.) It arises from the collection of aspects, as it is said: disgust is the path of seeing. Renouncing desire is for those who have perfected the path of meditation. Stopping is stopping all aggregates. Entering disgust and renouncing desire is the combination of the two (that is, yoga), those who abide in this. Entering stopping (Tibetans outward……
་སྦྱོར་མཐོང་། སྒོམ་པར་ཞུགས་འཆད་ པ་ནི་ནོར་རོ། ། )པ་ནི་མི་སློབ་(གསེར་)པའོ། །ཞེས་སོ། །དེ་ལྟར་ན་སྡུག་བསྔལ་དང་ཀུན་འབྱུང་གི་ བདེན་པ་དེ་དག་ཉིད་སོ་སོར་རེ་རེའི་ཡིད་འབྱུང་བའི་རྣམ་པ་དེ་དག་གི་མཚན་ཉིད་ནི་བདུན་ བདུན། སྡོམས་ན་བདུན་ཏེ། སྡུག་ཀུན་ཆོས་ཅན། ཡིད་འབྱུང་བྱ་ཡིན་ཏེ། རང་བདེ་འཇོམ་ (སྙིང་མཆོག་)པས་སམ་མི་(འབུམ་ཊཱིཀ་)བདེ་བ་དང་གནོད་པ་སྣ་ཚོགས་འབྱུང་རྒྱུ་ཡིན་པས་ཕ་རོལ་ (མདོ་སོགས་)དགྲ་དང་འདྲ་བའི་(འབུམ་ཊཱིཀ་བུདྡྷ་ཤྲཱི་)ཕྱིར། རྒ་ནད་འཆི་བས་(གནོད་འཇོམས་གཉིས་)སམ་ གཉེན་པོ་དང་(ཤེར་འབྱུང་)བཅས་པས་འཇིག་པའི་ཆོས་ཅན་གྱི་རྣམ་པའི་ཕྱིར། དེ་ལྟར་ཡིད་ འབྱུང་བའི་ངོ་བོའམ་རྣམ་པ་གཉིས་དག་དང་། ཆོས་ཅན་འདྲ། འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བར་ བྱ་བ་ཡིན་ཏེ། རང་གི་ངོ་བོ་བརྟན་པར་མི་གནས་པས་(འགྲེལ་ཆེན་སོགས་དོན་བུདྡྷ་ཤྲཱི་དངོས། )སམ་ 2-18 འདུས་བྱས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་གསུམ་དང་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཆོས་མི་བརྟན་པ་བརྒྱད་དང་ལྡན་པས་ (གནོད་འཇོམས་ཆེ་བར་)གཡོ་ཞིང་མི་བརྟན་པ་དང་། འཇིག་རྒྱུ་(ཨཱརྱ་འགྲེལ་ཆེན་སོགས་)ཕྱིས་འབྱུང་ལ་ ལྟོས་མེད་དུ་ངང་(ཆེ་བར་)གིས་འཇིག་པས་རབ་ཏུ་འཇིག་པའི་རྣམ་པའི་ཕྱིར། དེ་དག་གི་ངོ་བོ་ སྟེ་རྣམ་པ་གཉིས་དག་དང་། འགོག་པའི་རང་གི་ངོ་བོའམ་རྣམ་པ་གསུམ་རྣམས་ཏེ། ཆོས་ཅན་ འདྲ། འགོག་པར་བྱ་བ་ཡིན་ཏེ། འདི་དང་ཕྱི་མར་གནོད་(ཨཱརྱ་འགྲེལ་ཆེན་)པའི་གནས་སུ་གྱུར་ པས་(ཐོག་འབབ་པ་ལ་སོགས་པ་ལ་འཇིགས་པའི་རྒྱུ་ཡིན་ཞེས་དག་སྙིང་། )འཇིགས་པ་དང་། (ཨཱརྱ་འགྲེལ་ཆེན། ) སྲིན་པོ་སོགས་ཀྱིས་གནོད་པའི་གནས་སུ་གྱུར་པས་ནད་འགོའམ་(འབྱུང་བོ་དང་སྲིན་པོ་སོགས་དང་ ཆོས་མཐུན་པས་ཞེས་མདོ་དག་སྙིང་གཉིས་)འགོ་ནད་དང་། འབྱུང་ཆེན་འཁྲུགས་པ་དང་། ཐོག་འབབ་ (ཨཱརྱ་འགྲེལ་ཆེན་)པའི་གནས་སུ་གྱུར་པས་(མུག་གེ་དང་ཕ་རོལ་གྱི་དམག་ཚོགས་དང་ཆོས་མཐུན་པས་ཞེས་དག་ སྙིང་གཉིས་)འཚེ་བའི་རྣམ་པ་རྣམས་དང་། འགོག་པའི་བདེན་པའི་རྣམ་པ་ལ། མ་རིག་པ་(ཨཱརྱ་ )འགོག་པའི་རང་གི་ངོ་བོ་སྟེ་རྣམ་པའི་རྣམ་གྲངས་ཀྱི་རྣམ་པ་ནི། ཉོན་མོངས་མེད་(འགྲེལ་ཆེན་ གསེར་)པས་བདག་མེད་པའི་རྣམ་པའམ། རྣལ་འབྱོར་བའི་བདག་ནི་སྡུག་བསྔལ་གྱི་ཕུང་བོ་ སྟེ་དེ་མེད་པས་བདག་མེད་ཅེས་དག་སྙིང་ངོ་། །སྡུག་བསྔལ་ཞི་བ་དང་། ཉོན་མོངས་ཞི་ཞེས་ དག་སྙིང་ངོ་། །བསྡུག་བསྔལ་དང་ཉོན་མོངས་མེད་པ་ནི་གཙང་བ་སྟེ་དེ་གཉིས་ཀྱིས་དབེན་ པའམ་གཙང་བ་ནི་གྱ་ནོམ་པའི་རྣམ་པའི་རྣམ་གྲངས་སོ། །(དག་སྙིང་ངོ་། །ཨཱརྱ་)ཇི་ལྟར་ངེས་པར་ འབྱུང་བའི་མཚན་ཉིད་བདག་(བུདྡྷ་ཤྲཱི་ཡང་། )བདག་གི་དང་བྲལ་བས་སྟོང་པ་ཉིད་དང་། འདུས་ བྱས་ཀྱི་མཚན་མ་གང་དུ་ཡང་མེད་པས་(རྒྱུ་རྐྱེན་
གྱིས་འདུས་བྱས་པའི་ཞེས་བུདྡྷ་ཤྲཱི། )མཚན་མ་མེད་པ་ དང་། ཁམས་གསུམ་ལ་སྨོན་པ་མེད་པ་དང་། གང་ངེས་པར་འབྱུང་བ་(ཨཱརྱ་)མ་འོངས་པའི་(ཕུང་ བོ་ཞེས་བུདྡྷ་ཤྲཱི། )ལས་མངོན་པར་འདུ་བྱེད་པ་མེད་པའི་རྣམ་པ་དག་གམ་རྣམས་དང་། (ཞེས་བཞི་བོའི་ བཤད་པ་གནོད་འཇོམས་དང་དག་སྙིང་གིའོ། ། ) གསེར་ནི་དེ་བཞི་གཅིག་ཏུ་བགྲང་ངོ་། །དེ་བདུན་ཉིད་(དག་ 2-19 སྙིང་)ལམ་གྱི་ཡང་རྣམ་པ་སྟེ། དེ་ལ་ངེས་པར་འགོག་པ་ནི་འགོག་བདེན་ནོ། །འདིས་འགོག་ པར་བྱེད་པས་འགོག་པ་ནི་ལམ་བདེན་ཏེ་དེ་དག་སོ་སོ་ལ་ཡང་རྣམ་པ་བདུན་ཞེས་དག་སྙིང་ ཟླ་གསུམ་མོ། །དེ་ལྟར་ན་བདེན་བཞིའི་རྣམ་པ་ཉི་ཤུ་རྩ་དགུ་ཞེས་དག་སྙིང་སྟེ་སོ་སོར་བྱས་ ན་སོ་དྲུག་འོང་ངོ་། །ལམ་གྱི་བདེན་པའི་རྣམ་པ། མྱང་འདས་ཀྱི་གྲོང་ཁྱེར་ཐོབ་(འགྲེལ་ཆེན་བུདྡྷ་ ཤྲཱི་ཨཱརྱ། )པར་བྱེད་པས་ལམ་སྟེ། མི་དམིགས་པའི་ཚུལ་གྱིས་དྲན་པ་ཉེ་བར་བཞག་པ་བསྒོམ་ ཞེས་སོགས་སོ་བདུན་ནས་མ་འདྲེས་པའི་བར་རོ། །ཉོན་མོངས་མ་ལུས་པའི་གཉེན་(འགྲེལ་ཆེན་ བུདྡྷ་ཤྲཱི། )པོར་གྱུར་པས་(མ་ལུས་པར་རྟོགས་པས་ཞེས་ཨཱརྱ་སྟེ་སྦྱིན་སོགས་གཉེན་པོ་མ་ལུས་པའོ། ། )རིག་པ་སྟེ། མི་ དམིགས་པའི་ཚུལ་གྱིས་སྦྱིན་ཕར་སྒོམ་ཞེས་སོགས་ཕྱིན་དྲུག་ལ་སྦྱར་རོ། །སེམས་ཀྱི་ཕྱིན་ཅི་ མ་ལོག་(འགྲེལ་ཆེན་གསེར། )པ་ཉིད་རྟོགས་པར་བྱེད་པས་སྒྲུབ་པ། ཤེར་ཕྱིན་ལ་སྤྱོད་ཚེ། ཞེས་ སོགས་ནས། བདག་གམ་བདག་གིར་མེད་དོ། །དེ་ཅིའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། བྱང་ཆེན་པོའི་ཡོངས་ སུ་བསྔོ་བའི་སེམས་གང་ཡིན་པ་དེ་ཡང་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་དང་འགྲོགས་པ་མ་ཡིན་ཞེས་ སོགས་སོ། །མངོན་ཞེན་མེད་པར་རྟག་པའི་གནས་སུ་འགྲོ་བས་ངེས་པར་འབྱིན་པའི་རྣམ་ པའོ། །ཡོངས་སུ་བསྔོ་བའི་སེམས་ཡང་སེམས་མ་ཡིན་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ཀྱང་སེམས་མ་ ཡིན། ཞེས་སོགས་ནས། སེམས་མ་ཡིན་པ་ཡང་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་ཞེས་སོགས་སོ་ཨཱརྱའོ། ། རྣམ་པ་ཉེར་དྲུག་ཏུ་ཤེར་འབྱུང་སྟེ་ཕ་རོལ་སོགས་བདུན་ཉིད་དུ་བགྲང་ངོ་། །གསེར་ནི། ཕ་ རོལ་སོགས་བཅུ་བཞི་དང་། འགོག་པའི་སྟོང་ཉིད་སོགས་བཞི་གཅིག་ཏུ་བགྲང་བས་སུམ་ཅུ་ འོང་ངོ་། ། གསུམ་པ་ལ་གསུམ་ལས། སྔ་འགྲེལ་ནི། བདེན་བཞི་ཡོངས་སུ་ཤེས་པའི་འཕགས་ ལམ་དང་དེ་ཤེས་པའི་འཕགས་ལམ་འབྱུང་བ་ནི་རྒྱུ་ངེས་པར་འབྱེད་པའི་ཆ་དང་མཐུན་པ་ རྟོགས་པའམ་ཐོབ་པ་སྔོན་དུ་འགྲོ་བ་ཅན་ཡིན་པས། འབྲས་བུ་འཕགས་ལམ་གཉིས་བརྗོད་ 2-20 ཟིན་ནས་དེའི་རྒྱུ་ངེས་པར་འབྱེད་པའི་ཆ་མཐུན་སྟོན་ནོ། །རྩ་བ་ལ། རད་ཀིར་གྱིས། ཉན་ ཐོས་རྣམས་ཀྱི་དྲོད་ལ་སོགས་པའི་ལམ་གཞན་ལོགས་ཤིག་ཏུ་གསུངས་པ་དེ་ལྟར་བྱང་ཆུབ་ སེམས་དཔས་ཡང་ཤེས་པར་བྱ་སྟེ་དེ་གསུངས་པ་ཞེས་པས། འཕགས་པ་ཉན་ཐོས་ཀྱི་སྦྱོར་ ལམ་ལ་ནི་བཞི་
【現代漢語翻譯】 『由造作』（梵文：saṃskṛta，音譯：桑斯克里塔，字面意思：合成的）是指（佛陀室利，Buddhaśrī）無相，以及對三界沒有貪求，以及任何必然生起的（聖者，Ārya）未來的（蘊，梵文：skandha，音譯：斯坎達，字面意思：聚合）不顯現造作的形態等。（這是對四種解釋的破除障礙和清凈心髓的解釋。）黃金將這四者算作一個。這七者（清凈心髓）本身也是道的形態，其中必然的止息是滅諦。通過它來止息的是道諦，它們各自也有七種形態，如清凈心髓的三個月亮所說。這樣，四諦就有二十九種形態，如清凈心髓所說，如果分開計算，則有三十六種形態。道諦的形態：通過獲得涅槃之城（大疏，佛陀室利，聖者）而成為道。以非顯現的方式修習念住等，從三十七道品到無雜染之間。成為所有煩惱的對治（大疏，佛陀室利），（因為完全了悟，所以是聖者，即佈施等所有對治。）是智慧。以非顯現的方式修習佈施等六度。心的顛倒不復存在（大疏，黃金），通過了悟它來實現。當行持般若時，從『我』或『我的』不存在。為什麼呢？因為大菩提的迴向之心也不是與菩提心相應的，等等。沒有執著地進入常恒的境界，是必然生起的形態。迴向之心也不是心，菩提心也不是心。從『不是心也是不可思議的』等等，這是聖者的教言。般若以二十六種形態顯現，即彼岸等七種形態。黃金說：彼岸等十四種，以及止息的空性等四種算作一個，所以總共有三十種。 第三部分有三個方面。首先是解釋：完全瞭解四諦的聖道，以及生起了解它的聖道，與必然辨別的部分相符，因為證悟或獲得是先決條件。因此，在陳述了作為結果的兩種聖道之後，展示了作為原因的必然辨別的相應部分。在根本頌中，拉德基爾說：『聲聞的暖位等其他道被分別宣說，菩薩也應如此瞭解，因為這些被宣說了。』因此，聖聲聞的加行道有四種。
【English Translation】 'By fabrication' (Sanskrit: saṃskṛta, transliteration: samskrita, literal meaning: compounded) refers to (Buddhaśrī) being without characteristics, and without desire for the three realms, and any necessarily arising (Ārya) future (skandha, Sanskrit: skandha, transliteration: skandha, literal meaning: aggregate) not manifestly fabricating forms, etc. (This is the explanation of the four refutations of obstacles and pure essence.) Gold counts these four as one. These seven (pure essence) themselves are also forms of the path, in which necessary cessation is the truth of cessation. That by which one ceases is the truth of the path, and each of these also has seven forms, as the three moons of pure essence say. Thus, the four truths have twenty-nine forms, as pure essence says, and if counted separately, there are thirty-six forms. The form of the truth of the path: becoming the path by obtaining the city of Nirvana (Great Commentary, Buddhaśrī, Ārya). Meditating on mindfulness in a non-appearing manner, etc., from the thirty-seven factors of enlightenment to non-contamination. Becoming the antidote to all afflictions (Great Commentary, Buddhaśrī), (because of complete realization, it is Ārya, i.e., all antidotes such as giving.) is wisdom. Practicing giving, etc., the six perfections in a non-appearing manner. The perversion of mind no longer exists (Great Commentary, Gold), realizing it through practice. When practicing Prajñāpāramitā, from 'I' or 'mine' does not exist. Why? Because the dedication mind of great Bodhi is also not in accordance with the Bodhi mind,' etc. Without attachment, entering the state of permanence is the form of necessarily arising. The dedication mind is also not mind, and the Bodhi mind is also not mind. From 'Not mind is also inconceivable,' etc., this is the teaching of Ārya. Prajñā appears in twenty-six forms, i.e., the seven forms of the other shore, etc. Gold says: the fourteen of the other shore, etc., and the four of the emptiness of cessation, etc., are counted as one, so there are thirty in total. The third part has three aspects. First is the explanation: the noble path that completely knows the four truths, and the arising of the noble path that knows it, is in accordance with the part of necessarily distinguishing, because realization or attainment is a prerequisite. Therefore, after stating the two noble paths as a result, it shows the corresponding part of necessarily distinguishing as the cause. In the root verse, Radkir says: 'The other paths of the Hearers, such as the heat position, are separately proclaimed, and the Bodhisattva should also understand this, because these are proclaimed.' Therefore, the path of application of the noble Hearers has four.
སྟེ། བདེན་བཞིའི་རྣམ་པ་བཅུ་དྲུག་མཚུངས་པར་བསྒོམ་པའི་དྲོད་རྩེ་བཟོད་ ཆུང་། ཁམས་གསུམ་གྱི་བདེན་བཞིའི་རྣམ་པ་ཕྲི་ནས་མཐར་སྡུག་བདེན་གྱི་རྣམ་པ་གང་རུང་ གཅིག་ལན་གཉིས་སུ་བསྒོམ་པའི་བར་བཟོད་འབྲིང་། འདོད་པའི་སྡུག་བསྔལ་ལ་དམིགས་ པའི་བཟོད་ཆེན་དང་ཆོས་མཆོག་སྐད་ཅིག་རེ་རེ་སྟེ་དེ་ལྟར་བཞིའོ། །རད་ཀིར་གྱིས། འཕགས་ པ་ཉན་ཐོས་ལམ་ལ་ནི། །ཞེས་པ། ཉན་ཐོས་ཀྱི་ལམ་ཡང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔས་རྣམ་པར་ བཞག་པར་ཤེས་པར་བྱ་ཞེས་པའི་དོན་ཏོ། །ཞེས་པས། འཕགས་པ་ཉན་ཐོས་ཀྱི་ལམ་ཤེས་ པའི་ལམ་ཤེས་ཀྱི་རྒྱུ་སྦྱོར་ལམ་ལ་བཞི་སྟེ། གཟུགས་སོགས་དང་བྱང་སེ་ལ་སོགས་པ་རྣམས་ དོན་དམ་པར་བདེན་དངོས་ཀྱིས་སྟོང་པའི་ཕྱིར་ན། གཟུགས་སོགས་དང་བྱང་སེམས་སོགས་ ཀྱི་སྟོང་པ་ཉིད་རྣམས་དབྱེར་མེད་པའི་ཆོས་ཉིད་དོན་རྣམ། བྱང་སེའི་སྦྱོར་ལམ་དྲོད་ཀྱིས་ དེ་ལྟར་རྟོགས་པ་ཤེས་རྣམ། དེ་ལྟར་རྟོགས་པའི་བྱང་སེའི་སྦྱོར་ལམ་ཆ་བཞིའི་དང་པོ་དེ་དྲོ་ བའོ། །གོའུ་ཤི་ཀ་གཟུགས་ནི་གཟུགས་ཀྱིས་སྟོང་ངོ་། །སོགས་ནས། བྱང་སེམས་བྱང་སེམས་ ཀྱིས་སྟོང་(གཟུགས་སོགས་དང་བྱང་སེའི་སྟོང་ཉིད་གཉིས་སུ་མེད་ཅིང་གཉིས་སུ་བྱར་མེད། )ཞེས་སོགས་རྒྱ་ཆེར་ རོ། །གཟུགས་སོགས་དེ་དག་དོན་དམ་པར་ཅིར་ཡང་མ་དམིགས་པར་རྟོགས་པའི་ཆ་ཤེས་ རྣམ། དོན་དམ་པར་ཅིར་ཡང་དམིགས་བྱར་མེད་པའི་ཆོས་ཉིད་དོན་རྣམ། དེ་ལྟར་རྟོགས་པའི་ བྱང་སེའི་སྦྱོར་ལམ་ཆ་བཞིའི་གཉིས་པ་རྩེ་མོར་གྱུར་པ་དག་ཏུ་འདོད་དོ། །དམིགས་པའི་ཚུལ་ གྱིས་གཟུགས་ལ་གནས་པར་མི་བྱའོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །གཟུགས་སོགས་དེ་རྣམས་ལ་རྟག་ མི་རྟག་ལ་སོགས་པའི་ཚུལ་གྱིས་མངོན་པར་ཞེན་ནས་གནས་པ་བཀག་པའི་རྟོགས་པ་ཤེས་ 2-21 རྣམ། དེར་ཞེན་བྱར་མེད་པའི་ཆོས་ཉིད་དོན་རྣམ། དེ་ལྟར་རྟོགས་པའི་བྱང་སེའི་སྦྱོར་ལམ་ཆ་ བཞིའི་གསུམ་པ་བཟོད་པ་རྣམས་སོ། །དམིགས་པའི་ཚུལ་གྱིས་གཟུགས་རྟག་ཅེས་བྱ་བར་ གནས་པར་མི་བྱའོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །བྱང་སེའི་ས་བཅུ་དག་ལས། ཐོག་མར་བརྩམས་ནས་ ནི་མངོན་པར་ཞེན་པའི་ཚུལ་གྱིས་མི་གནས་པར་རྒྱས་པར་བསྟན་པ་ཡིས་ཏེ་དེ་ལ་མངོན་ཞེན་ མེད་པའི་རྟོགས་པ་ཤེས་རྣམ། དེར་ཞེན་བྱར་མེད་པའི་ཆོས་ཉིད་དོན་རྣམ། དེ་ལྟར་རྟོགས་ པའི་བྱང་སེའི་སྦྱོར་ལམ་ཆ་བཞིའི་བཞི་པ་ནི་ཆོས་ཀྱི་མཆོག་ཏུ་འགྱུར་བར་མདོ་ལས་བཤད་ དོ། །ཞེན་ནས་གནས་པར་མི་བྱ་བ་ཅི་ཕྱིར་ཞེ་ན། རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་མཁྱེན་ནས་ ཏེ་མངོན་(ཤཱན་དངོས། )པར་རྟོགས་པས་ཆོས་ཀུན་རྫོབ་པ་རྣམས་དོན་དམ་པར་མ་གཟིགས་པའི་ ཕྱིར་རམ། སངས་རྒྱས་ཀྱིས་ཡོད་མེད་ཀུན་མཁྱེན་ནས་ཞེས་སྦྱར་རོ། །ས་དང་པོ་ལ་དམིགས་ པའི་ཚུལ་གྱིས་གནས་པར་མི་བྱའོ། །ཞེས་སོགས་ཕྱིན་དྲུག་སོགས་རྒྱ་ཆེར་
【現代漢語翻譯】 即，以等同的方式冥想四聖諦的十六種相狀，這是暖位中的下品忍位。逐漸減少三界中四聖諦的相狀，最終冥想苦諦的任何一種相狀兩次，這是中品忍位。以欲界的痛苦為目標的上品忍位和世第一法各自只有一個剎那，總共是這四種。Ra Dakir說道：『聖聲聞道是』，意思是說，菩薩也應該知道聲聞道是被分別安立的。因此，知道聖聲聞道的道的因，也就是資糧道有四種：因為色等和菩提心等在勝義諦中是空性的，所以色等和菩提心等的空性與無二的法性是勝義。菩薩的資糧道暖位以這種方式證悟，這是知。以這種方式證悟的菩薩資糧道四部分中的第一部分是暖位。Gou Shika說：『色即是空』等等，直到『菩提心以菩提心為空（色等和菩提心的空性是無二的，不可分割）。』等等，內容非常廣泛。證悟到色等這些在勝義諦中沒有任何目標，這是知。在勝義諦中沒有任何可執著的目標的法性是勝義。以這種方式證悟的菩薩資糧道四部分中的第二部分被認為是頂位。『不應以目標的方式安住於色』等等。阻止以常與無常等方式執著於色等，這是知。不可執著於此的法性是勝義。以這種方式證悟的菩薩資糧道四部分中的第三部分是忍位。『不應以目標的方式安住於色是常』等等。在菩薩的十地中，從最初開始，通過廣泛地展示不以執著的方式安住，因此對它沒有執著的證悟是知。不可執著於此的法性是勝義。以這種方式證悟的菩薩資糧道四部分中的第四部分，經中說是世第一法。為什麼要阻止執著安住呢？因為圓滿的佛陀知道，通過證悟，所有世俗的法在勝義諦中都沒有被看到嗎？佛陀知道一切有無，所以這樣連線。『不應以目標的方式安住在初地』等等，六度等等內容非常廣泛。 That is, equally meditating on the sixteen aspects of the Four Noble Truths is the lower forbearance of the heat stage. Gradually reducing the aspects of the Four Noble Truths in the three realms, and finally meditating on any one aspect of the Truth of Suffering twice, is the middle forbearance. The upper forbearance, which focuses on the suffering of the desire realm, and the Supreme Dharma each have only one instant, so there are four in total. Ra Dakir said: 'The path of the noble Hearers is,' meaning that Bodhisattvas should also know that the path of the Hearers is established separately. Therefore, the cause of knowing the path of the noble Hearers, that is, the path of accumulation, has four aspects: Because form and so on, and Bodhicitta and so on, are empty in the ultimate truth, therefore the emptiness of form and so on, and Bodhicitta and so on, and the non-dual Dharma nature are the ultimate truth. The heat stage of the Bodhisattva's path of accumulation realizes in this way, this is knowledge. The first part of the four parts of the Bodhisattva's path of accumulation that realizes in this way is the heat stage. Gou Shika said: 'Form is emptiness,' etc., until 'Bodhicitta is empty by Bodhicitta (the emptiness of form and so on, and Bodhicitta is non-dual and indivisible).' etc., the content is very extensive. Realizing that these forms and so on have no object in the ultimate truth is knowledge. The Dharma nature that has no object to be clung to in the ultimate truth is the ultimate truth. The second part of the four parts of the Bodhisattva's path of accumulation that realizes in this way is considered to be the peak stage. 'One should not abide in form in the manner of an object,' etc. Preventing clinging to form and so on in the manner of permanence and impermanence, this is knowledge. The Dharma nature that cannot be clung to is the ultimate truth. The third part of the four parts of the Bodhisattva's path of accumulation that realizes in this way is the forbearance stage. 'One should not abide in the manner of an object, saying that form is permanent,' etc. Among the ten stages of the Bodhisattva, from the beginning, by extensively showing not abiding in the manner of clinging, therefore the realization without clinging to it is knowledge. The Dharma nature that cannot be clung to is the ultimate truth. The fourth part of the four parts of the Bodhisattva's path of accumulation that realizes in this way is said in the sutras to be the Supreme Dharma. Why prevent clinging and abiding? Because the perfect Buddha knows, through realization, that all conventional dharmas are not seen in the ultimate truth? The Buddha knows all existence and non-existence, so connect it in this way. 'One should not abide in the first stage in the manner of an object,' etc., the six perfections and so on are very extensive.
【English Translation】 That is, equally meditating on the sixteen aspects of the Four Noble Truths is the lower forbearance of the heat stage. Gradually reducing the aspects of the Four Noble Truths in the three realms, and finally meditating on any one aspect of the Truth of Suffering twice, is the middle forbearance. The upper forbearance, which focuses on the suffering of the desire realm, and the Supreme Dharma each have only one instant, so there are four in total. Ra Dakir said: 'The path of the noble Hearers is,' meaning that Bodhisattvas should also know that the path of the Hearers is established separately. Therefore, the cause of knowing the path of the noble Hearers, that is, the path of accumulation, has four aspects: Because form and so on, and Bodhicitta and so on, are empty in the ultimate truth, therefore the emptiness of form and so on, and Bodhicitta and so on, and the non-dual Dharma nature are the ultimate truth. The heat stage of the Bodhisattva's path of accumulation realizes in this way, this is knowledge. The first part of the four parts of the Bodhisattva's path of accumulation that realizes in this way is the heat stage. Gou Shika said: 'Form is emptiness,' etc., until 'Bodhicitta is empty by Bodhicitta (the emptiness of form and so on, and Bodhicitta is non-dual and indivisible).' etc., the content is very extensive. Realizing that these forms and so on have no object in the ultimate truth is knowledge. The Dharma nature that has no object to be clung to in the ultimate truth is the ultimate truth. The second part of the four parts of the Bodhisattva's path of accumulation that realizes in this way is considered to be the peak stage. 'One should not abide in form in the manner of an object,' etc. Preventing clinging to form and so on in the manner of permanence and impermanence, this is knowledge. The Dharma nature that cannot be clung to is the ultimate truth. The third part of the four parts of the Bodhisattva's path of accumulation that realizes in this way is the forbearance stage. 'One should not abide in the manner of an object, saying that form is permanent,' etc. Among the ten stages of the Bodhisattva, from the beginning, by extensively showing not abiding in the manner of clinging, therefore the realization without clinging to it is knowledge. The Dharma nature that cannot be clung to is the ultimate truth. The fourth part of the four parts of the Bodhisattva's path of accumulation that realizes in this way is said in the sutras to be the Supreme Dharma. Why prevent clinging and abiding? Because the perfect Buddha knows, through realization, that all conventional dharmas are not seen in the ultimate truth? The Buddha knows all existence and non-existence, so connect it in this way. 'One should not abide in the first stage in the manner of an object,' etc., the six perfections and so on are very extensive.
རོ། །བརྒྱད་སྟོང་ པར། འབྲས་གནས་བཞི་དངོས་སུ་སྨོས་ཤིང་དེའི་ཤུགས་ཀྱིས་ཞུགས་པ་བཞི་ཡང་གཟུང་ ཞེས་འགྲེལ་ཆེན་ནོ། །རང་རྒྱལ་དང་སངས་རྒྱས་གཉིས་དངོས་སུ་སྨོས་པས་ས་བཅུ་ཞེས་ སོ། །(འགྲེལ་ཆེན། )འགྲེལ་པ་ལ། གང་གིས་དམིགས་པའི་རྣམ་པ། གང་ལ་དམིགས་པའི་ཡུལ། བློའི་ངོ་བོའོ། །དང་པོ་ནི། གཟུགས་ལ་སོགས་པའི་ཕུང་བོ་དོན་དམ་པར་རང་རང་གི་ངོ་བོ་ ཉིད་ཀྱིས་སྟོང་པའི་ཕྱིར། གཟུགས་སོགས་ཀྱི་སྟོང་པ་ཉིད་རྣམས་ཕན་ཚུན་ཐ་དད་པ་མེད་པའི་ ཆོས་ཉིད་དྲོད་ཀྱི་དོན་རྣམ་མོ། །ཞེས་སོགས་སྔར་ལྟར་རོ། །གཟུགས་ལ་སོགས་པ་སྔ་མར་ བསྟན་པ་བཞིན་དུ་སྟོང་པའི་ཕྱིར། གཟུགས་སོགས་སུ་མི་དམིགས་པའི་རྟོགས་པ་ཤེས་རྣམ། ཞེས་སོགས། དེ་བཞིན་དུ་སྟོང་པའི་ཕྱིར། གཟུགས་ལ་སོགས་པ་ལ་རྟག་པ་ཡང་མ་ཡིན། མི་རྟག་པ་ཡང་མ་ཡིན་ཞེས་དམིགས་པའི་ཚུལ་གྱིས་གནས་པ་བཀག་པའི་རྟོགས་པ་ཤེས་ རྣམ་ཞེས་སོགས། ས་རབ་ཏུ་དགའ་བ་ལ་སོགས་པ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ལ་དོན་དམ་པར་མངོན་ 2-22 པར་ཞེན་ནས་མི་གནས་པ་སྟེ་གནས་བྱར་མེད་དེ། རྒྱུ་མཚན་གང་གི་ཕྱིར་ན་དེ་པས་བྱང་ ཆུབ་མངོན་རྫོགས་རྒྱས་ནས་དོན་དམ་པར་ཆོས་ཀུན་རྫོབ་པ་རྣམས་ཅིར་ཡང་མ་གཟིགས་ པའི་ཕྱིར། ཞེས་བྱ་བ་གྲོལ་བ་དོན་གཉེར་ལ་ཚད་མའི་སྐྱེས་བུར་གྱུར་པས་མ་དམིགས་པའི་ གཏན་ཚིགས་ཀྱི་འཐད་པས་ཏེ་འཐད་པ་སྒྲུབ་པའི་རིགས་པས་སོ། །ཆོས་བཤེས་ནི། འཐད་ པས་ཞེས་པ་ལུང་གི་ཚད་མ་སྟོན་ཏེ། ང་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སྙིང་པོ་ལ་འདུག་པས་ནི་ཆོས་གང་གི་སྐྱེ་ བའམ་འགག་པ་མ་མཐོང་ངོ་། །ཞེས་སོགས་ཀྱི་གཞུང་གིས་སོ་ཞེས་སོ། །ཞེས་མདོ་ལས་རྒྱས་ པར་ཇི་སྐད་དུ་བསྟན་པ་བཞིན་བསྒོམ་པ་ཞེས་བྱ་བའི་རྣམ་པ་བཞི་བོ་དེ་རྣམས་ཀྱིས་སོ། ། གཉིས་པ་ནི། བདེན་པ་བཞིའི་དམིགས་པ་ལའོ། །གསུམ་པ་ནི། ངེས་འབྱེད་ཆ་མཐུན་ བཞི་གོ་རིམ་བཞིན་ཏུ་སྐྱེའོ་ཞེས་བྱ་བ་(མཚོན་ཆ་ནི་དང་པོར་གོ་ཆ་ཕུགས་ནས་དེའི་འོག་ཏུ་འདོད་པའི་སྐྱེས་བུ་ལ་ ཕུགས་པའི་དཔེའོ་ཞེས་ཆོས་བཤེས་སོ། ། )ཡིན་ནོ། ། ༈ རང་རྒྱལ་གྱི་ལམ་ཤེས། གཉིས་པ་ལ། སྤྱི་དང་། ཡན་ལག་གི་དོན་གཉིས་སོ། ། ༈ སྤྱིའི་དོན། དང་པོ་ལ། མཚན་ཉིད་ནི། ཐེག་ པ་གསུམ་ལས་རང་བཞིན་གྱིས་དབང་བོ་འབྲིང་དུ་གྱུར་པའི་གང་ཟག་ནི། རང་རྒྱལ་གང་ ཟག་གི་མཚན་ཉིད། རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ས་ལ་བརྟེན་ནས་རང་བྱང་ཆུབ་ཏུ་བགྲོད་པའི་གོ་ སྐབས་ཕྱེ་ཤུལ་དུ་གྱུར་པ། དེའི་ལམ་གྱི་མཚན་ཉིད་དོ། །སའི་བཤད་ཟིན་ཏོ། །རང་རྒྱལ་ཐེག་ པའི་མཚན་ཉིད་ནི། བློ་གྲོས་མི་ཟད་པས་བསྟན་པའི་མདོ་འགྲེལ་དུ། (དབྱིག་གཉེན། ) རང་སངས་ རྒྱས་དེ་དག་རྣམ་པར་གྲོལ་བའི་སར་ཕྱིན་པར་བྱེད་པའི་ཐེག་པ་ནི་རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཐེག་ པ་སྟེ། ཞེས་པ་ལྟར་རོ། །མཚོན་བྱའི་སྒྲ་བཤད་ནི། བད
【現代漢語翻譯】 若！《八千頌》（指《八千頌般若波羅蜜多經》）。 關於『四果』（梵文：Śrāvakabodhi，聲聞菩提）的安立，經文中實際提到了四種果位，並且通過它們的暗示也包含了四種入流（指預流果等）。這是《釋論》中的觀點。 經文中實際提到了『獨覺』（Pratyekabuddha）和『佛』（Buddha）兩種果位，因此被稱為『十地』（Bhumi）。（《釋論》）在解釋中，有『以何為目標之相』、『以何為目標之境』、『心的自性』。 第一點是：色蘊等諸蘊，就勝義諦而言，由於其各自的自性為空性，因此，色等諸法的空性，彼此之間沒有差異的法性，是暖位的意義。等等，如前所述。 由於色等諸法如前所述為空性，因此，不執著於色等法的證悟是智相。等等。同樣，由於空性，因此，在色等法中，既沒有常，也沒有無常，以這種方式安住的，是對所執著之相的遮止的證悟，是智相。等等。對於極喜地（梵文：Pramuditābhūmi）等菩薩地來說，就勝義諦而言，對顯現的執著不會停留，即沒有停留之處。原因在於，他們已經圓滿證悟菩提，並且在勝義諦中，沒有見到任何世俗法。 因此，對於尋求解脫的人來說，成為量士夫（值得信賴的人）的，是以不執著的理由的合理性，即以成立合理性的理路。 法友（Dharmamitra）說：『以合理性』指的是經教的量。因為我安住在菩提樹下，沒有見到任何法的生起或滅亡。等等，這是經文的依據。正如經中所廣說的那樣，通過這四種被稱為『修習』的方式。 第二點是：以四諦為目標。 第三點是：四種順抉擇分（Nirvedhabhāgīya）依次生起。（譬如，先穿盔甲，然後射箭，對於想要的人來說，這是射箭的比喻，這是法友的觀點。） 關於獨覺的道： 分為總義和支分義兩部分。 總義： 第一點是：定義。三乘（Triyāna）中，自性上根器中等的補特伽羅（Pudgala，人），是獨覺補特伽羅的定義。依靠獨覺地（Pratyekabuddhabhūmi），趨向于自菩提（Sva-bodhi）的機會被打開，這是道的定義。地的解釋已經結束。獨覺乘的定義是：在無盡慧（Akṣayamati）所宣說的經釋中，（世親（Vasubandhu））說：『使那些獨覺到達解脫之地的乘，是獨覺乘。』就像這樣。所詮釋的詞語的解釋是：
【English Translation】 Ro! The Eight Thousand (referring to the Ashtasahasrika Prajnaparamita Sutra). Regarding the establishment of the 'Four Fruits' (Sanskrit: Śrāvakabodhi, Hearer Bodhi), the text actually mentions the four fruits, and through their implication also includes the four entries (referring to the Stream-enterer fruit, etc.). This is the view in the Commentary. The text actually mentions the two fruits of 'Solitary Realizer' (Pratyekabuddha) and 'Buddha' (Buddha), hence it is called the 'Ten Bhumis' (Bhumi). (Commentary) In the explanation, there is 'the aspect of what is aimed at', 'the object of what is aimed at', 'the nature of the mind'. The first point is: The aggregates of form, etc., in terms of ultimate truth, because their respective natures are emptiness, therefore, the emptiness of form, etc., the Dharma-nature without difference from each other, is the meaning of the heat stage. And so on, as before. Because form, etc., are empty as shown before, therefore, the realization that does not fixate on form, etc., is the wisdom aspect. And so on. Similarly, because of emptiness, therefore, in form, etc., there is neither permanence nor impermanence, the realization that prevents dwelling in this way is the wisdom aspect. And so on. For the Joyful Ground (Sanskrit: Pramuditābhūmi) and other Bodhisattva grounds, in terms of ultimate truth, attachment to appearances does not remain, that is, there is no place to stay. The reason is that they have fully realized Bodhi, and in ultimate truth, they have not seen any conventional dharmas. Therefore, for those who seek liberation, becoming a reliable person (Pramana-purusha) is the rationality of non-fixation, that is, the reasoning that establishes rationality. Dharmamitra said: 'By rationality' refers to the authority of the scriptures. Because I am sitting under the Bodhi tree, I have not seen the arising or cessation of any dharma. And so on, this is the basis of the scripture. Just as it is widely shown in the sutra, through these four ways called 'cultivation'. The second point is: Aiming at the Four Noble Truths. The third point is: The four preparatory practices (Nirvedhabhāgīya) arise in order. (For example, first put on armor, then shoot an arrow, for those who want to, this is a metaphor for shooting an arrow, this is the view of Dharmamitra.) About the path of the Solitary Realizer: Divided into two parts: general meaning and branch meaning. General meaning: The first point is: Definition. Among the Three Vehicles (Triyāna), the person whose nature is of medium capacity is the definition of a Solitary Realizer (Pratyekabuddha). Relying on the Solitary Realizer Ground (Pratyekabuddhabhūmi), the opportunity to proceed to one's own Bodhi (Sva-bodhi) is opened, this is the definition of the path. The explanation of the ground has ended. The definition of the Solitary Realizer Vehicle is: In the sutra commentary explained by Akshayamati, (Vasubandhu) said: 'The vehicle that leads those Solitary Realizers to the place of liberation is the Solitary Realizer Vehicle.' Just like this. The explanation of the words to be interpreted is:
ག་ཉིད་གཅིག་པུའི་དོན་ཏེ། རྒྱུ་མཚན་ དུ་གྱུར་པར་བྱས་ནས་རང་ཉིད་སངས་རྒྱས་པས་རང་སངས་རྒྱས་སོ། །ཞེས་ཨཱརྱའོ། །(འགྲེལ་ ཆེན། ) སྨོན་ལམ་ལ་སོགས་པའི་རྐྱེན་གྱི་མཐུས་བྱང་ཆུབ་རྟོགས་པས་རྐྱེན་རྟོགས་ཞེས་སམ། བློ་གྲོས་མི་ཟད་པའི་མདོ་འགྲེལ་དུ། དམིགས་པ་གང་ཡང་རུང་བ་ལས་རྐྱེན་གྱིས་ཡེ་ཤེས་ 2-23 རྟོགས་པ་སྟེ་(མདོ་ཚིག་)ཞེས་བྱ་བས། རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་བར་འབྱུང་བ་མངོན་པར་བྱང་ཆུབ་པ་ བསྟན་ཏེ། དམིགས་པའི་ཡུལ་གང་ཡང་རུང་སྟེ། ཆོས་ཐམས་ཅད་རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་བར་འབྱུང་ བའི་ངོ་བོ་ཉིད་དུ་ཤེས་ཤིང་ཁོང་དུ་ཆུད་ཅེས་བྱ་བའི་དོན་ཏོ། །ཞེས་པས་དམིགས་པ་གང་རུང་ ལ་དམིགས་པའི་རྐྱེན་གྱིས་རྟེན་འབྲེལ་ཤེས་པའི་ཡེ་ཤེས་རྟོགས་ཞེས་པའོ། །མཚན་གཞི་ལ། ལམ་གྱི་དབྱེ་བ་ལྔ་ཡོད་ཅིང་། གང་ཟག་གི་དབྱེ་བ་ལ། བསེ་རུ་ལྟ་བུ་དང་ཚོགས་དང་སྤྱོད་པ་ གཉིས་ཏེ་(མངོན་པ་ཀུན་བཏུས་སུ)། གསུམ་མམ། དང་པོ་ཉིད་ནས་འདོད་ཆགས་ཆུང་བ་སྙིང་རྗེ་ ཆུང་བ། ང་རྒྱལ་སྤྱོད་པའི་རིགས་ཅན་གསུམ་དུ་(དབུ་མ་སྙིང་པོ་དང་དེའི་རང་འགྲེལ། )རྟོག་གེ་འབར་ བར་བཤད་དེ། རིགས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་གསུམ་ཡིན་ཏེ། །རང་བཞིན་གྱིས་ནི་འབྱུང་བ་ཉིད། ། དང་པོ་ཉིད་ནས་འདོད་ཆགས་ཆུང་། །སྙིང་རྗེ་ཆུང་བའི་རིགས་ཅན་པ། །ཁྱད་འཕགས་ང་ རྒྱལ་ལ་སྤྱོད་པ། །ཞེས་སོ། །དེ་གསུམ་ཅར་ཡང་བསྐལ་བ་བརྒྱར་ཚོགས་བསགས་དགོས་ཏེ། མདོ་དྲིན་ལན་བསབ་པར། རང་སངས་རྒྱས་རྣམས་ནི་བསྐལ་བ་ཆེན་པོ་བརྒྱས་ཚར་ཕྱིན་པར་ འགྱུར་རོ། །ཞེས་ཏེ། བར་བསྐལ་བརྒྱད་ཅུ་ལ་བསྐལ་བ་ཆེན་པོར་མཛོད་དུ་བཤད་ལ། བསེ་ རུ་བསྐལ་བ་བརྒྱ་ཡི་རྒྱུས། །ཞེས་སོ། །ཆོས་བཤེས་ཀྱིས་ཀྱང་། སྔོན་ཞེས་བྱ་བ་ནི་བསྐལ་བ་ བརྒྱའི་བར་དུ་སྟེ། ཞེས་སོ། །ས་སྡེའི་རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སར། བསྐལ་བ་བརྒྱར་སངས་རྒྱས་ འབྱུང་བ་མཉེས་པར་བྱེད་པ། ཞེས་དང་། རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ལམ་དང་པོ་བསྐལ་བ་བརྒྱ་ཚང་ བར་ཚོགས་བསགས་ནས་བསྐལ་བ་བརྒྱ་འདས་པའི་འོག་ཏུ་སངས་རྒྱས་འབྱུང་བ་མེད་པ་ན་ སློབ་དཔོན་མེད་པར་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཕྱོགས་ཀྱི་ཆོས་སུམ་ཅུ་རྩ་བདུན་བསྒོམས། རང་བྱང་ཆུབ་ མངོན་པར་རྫོགས་པར་སངས་རྒྱས་ཏེ་ཉོན་མོངས་པ་ཐམས་ཅད་སྤོང་བའི་དགྲ་བཅོམ་པ་ ཉིད་མངོན་དུ་བྱེད་དོ། །ཞེས་ཏེ། གསུམ་ག་འདྲ་བར་བཤད་དོ། །འདི་ལ་གསུམ་སྟེ། ཚོགས་ གསོགས་པའི། རང་དོན་གནས་པའི། གཞན་དོན་རྒྱུ་བའི་ཁྱད་པར་རོ། །དང་པོ་ལ། བསེ་རུ་ 2-24 ལྟ་བུ་ནི། བསྐལ་བ་བརྒྱའི་བར་དུ་སངས་རྒྱས་མཆོད་ཅིང་ཚོགས་བསགས་ཏེ་ཉན་ཐོས་ཀྱི་སྡེ་ སྣོད་ལ་དམིགས་ནས་ཆོས་(ཀུན་བཏུས་)བསྒྲུབ་ཅིང་ཚོགས་ལམ་བསྐྱེད་ནས་ད་དུང་སྐྱེ་བ་ལེན་ པར་ཤེས་ཏེ་སྡེ་སྣོད་གསུམ་གྱི་དོན་(ས་སྡེའི་རང་རྒྱལ་སར། )ཕུང་སྐྱེ་ཁམས་ག
【現代漢語翻譯】 僅憑一己之力，作為成佛之因，自身證悟成佛，故名獨覺（梵文：Pratyekabuddha，巴利文：Paccekabuddha，字面意思：獨自覺悟者）。如阿阇梨所說。（《釋論》）憑藉祈願等因緣之力證悟菩提，稱為緣覺嗎？ 《無盡慧經釋》中說：『無論以何為所緣，因緣生起智慧而證悟。』（經文）這表明了緣起性空的顯現。無論所緣為何，一切法皆是緣起性空的本質，要了解並領悟其真諦。因此，憑藉任何所緣的因緣，證悟了知緣起的智慧，即稱為緣覺。 從分類上講，道有五種；從補特伽羅（梵文：pudgala，字面意思：人）的分類上講，有犀角獨覺、集聚者和行者兩種（《攝大乘論》）。或者說，有三種：從一開始就貪慾小、慈悲小、我慢重的種姓（《中觀心髓》及其自釋）。《分別熾燃論》中說，有三種種姓的特徵：自性生起，從一開始就貪慾小，慈悲小的種姓，以及特別喜歡我慢者。這三種都需要積累一百個大劫的資糧。《報恩經》中說：『獨覺需要經歷一百個大劫才能圓滿。』這裡說八十個中劫為一個大劫。『犀角獨覺需要一百個劫的因緣。』法友也說：『所謂「先前」，是指一百個劫的時間。』 《地品》中關於獨覺的地位說：『一百個劫中，令諸佛歡喜。』又說：『獨覺道的最初，需要積累一百個劫的資糧，一百個劫過去之後，在沒有導師的情況下，修習三十七道品，自身證悟圓滿正等覺，現證斷除一切煩惱的阿羅漢果。』這三種說法是一致的。這三種獨覺的區別在於：積累資糧、安住自利、行利他事。第一種，犀角獨覺，在一百個劫中供養諸佛，積累資糧，專注于聲聞乘的論藏，修習佛法（《攝大乘論》），生起資糧道，並且知道還要繼續受生，瞭解三藏的意義（《地品》中關於獨覺的地位），蘊、處、界。
【English Translation】 Becoming enlightened by oneself alone, having made it the cause of enlightenment, one becomes enlightened by oneself, hence the name Pratyekabuddha (Sanskrit: Pratyekabuddha, Pali: Paccekabuddha, literal meaning: solitary enlightened one). As Ārya said. (Great Commentary) Is it called Dependent-arising-realizer because one realizes enlightenment through the power of causes such as aspirations? In the commentary on the Sutra of Inexhaustible Intelligence, it says: 'From whatever object, one realizes wisdom through causes.' (Sutra words) This shows the manifestation of dependent arising. Whatever the object may be, all dharmas are the nature of dependent arising, and one should know and comprehend its true meaning. Therefore, by the cause of focusing on any object, the wisdom of knowing dependent arising is realized, which is called Pratyekabuddha. In terms of classification, there are five types of paths; in terms of the classification of individuals (Sanskrit: pudgala, literal meaning: person), there are the rhinoceros-like solitary realizer, the gatherer, and the practitioner (Compendium of Abhidharma). Or, there are three types: those who have little attachment from the beginning, little compassion, and a nature of arrogance (Heart Essence of Madhyamaka and its self-commentary). The Blazing Logic states that there are three characteristics of lineage: naturally arising, little attachment from the beginning, a lineage of little compassion, and those who particularly indulge in arrogance. All three of these require accumulating merit for a hundred eons. The Sutra of Repaying Kindness states: 'The Pratyekabuddhas will be perfected in a hundred great eons.' Here, eighty intermediate eons are said to be a great eon. 'The rhinoceros horn requires the cause of a hundred eons.' The Dharma Friend also said: 'The so-called "previous" refers to a hundred eons.' In the chapter on the stage of the Pratyekabuddha in the Land Division, it says: 'Making the Buddhas happy for a hundred eons.' It also says: 'The beginning of the Pratyekabuddha path requires accumulating merit for a hundred eons, and after a hundred eons have passed, in the absence of a teacher, one meditates on the thirty-seven factors of enlightenment, and one's own enlightenment is perfectly realized, manifesting the Arhat fruit of abandoning all defilements.' All three statements are consistent. The difference between these three is: accumulating merit, abiding in self-benefit, and engaging in benefiting others. The first, the rhinoceros-like solitary realizer, worships the Buddhas for a hundred eons, accumulates merit, focuses on the Vinaya Pitaka of the Shravakas, practices the Dharma (Compendium of Abhidharma), generates the path of accumulation, and knows that one must continue to take birth, understanding the meaning of the three pitakas (Chapter on the stage of the Pratyekabuddha in the Land Division), aggregates, elements, and realms.
སུམ། རྟེན་འབྲེལ། (ས་ སྡེར། ) གནས་གནས་མིན། (སར། ) བདེན་པ། (སར། ) སྟེ་མཁས་བྱའི་གནས་དྲུག་ལ་མཁས་པར་ སྦྱངས་ཤིང་འཆི་འཕོ་ཁར་སངས་རྒྱས་མེད་པའི་ཞིང་དུ་སྐྱེ་བར་དང་། དེར་གཞན་ལ་མ་ལྟོས་ པར་རང་གིས་ཐོབ་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་ལམ་བགྲོད་པ་དང་། བྱང་ཆུབ་ཐོབ་པ་ན་གདུལ་བྱ་ ལ་ལུས་ཀྱིས་ཆོས་སྟོན་གྱི་ངག་གིས་མིན་པར་སྨོན་ལམ་འདེབས་སོ། ། དེ་ནས་ཕྱི་མར་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བསྟན་པ་མེད་པའི་ཞིང་སྟོང་བར་གླིང་གསུམ་གྱི་སྐྱེས་པ་ དམངས་རིགས་མིན་པ་གཅིག་ཏུ་སྐྱེས་ཏེ་རང་བྱུང་གིས་རབ་ཏུ་བྱུང་ཞིང་བསྙེན་པར་རྫོགས་ ནས་དུར་ཁྲོད་དུ་ཕྱིན་ཏེ་རུས་པ་འདི་ཅི་ལས་བྱུང་བསམས་པས་མ་རིག་པ་ནས་རྒ་ཤའི་བར་ རྟེན་འབྲེལ་ལུགས་འབྱུང་ལུགས་བཟློག་ཏུ་རྟོགས་པའི་དོན་བསམ་གཏན་བཞི་པའི་དངོས་ གཞི་ལ་བརྟེན་ནས་བསྒོམས་པས་ཚོགས་ལམ་གྱི་དབུགས་འབྱུང་རྔུབ་ནས་གཟུང་སྟེ་ལམ་ ལྔ་སྟན་གཅིག་ལ་མངོན་དུ་བྱེད་དོ། །སྟོན་དང་བསེ་རུ་བྱང་ཆུབ་པར། །བསམ་གཏན་མཐའ་ རྟེན་གཅིག་ལ་ཀུན། །ཞེས་སོ། །དེ་ཡང་མཐོང་སྤང་ཉོན་སྒྲིབ་དང་ཤེས་སྒྲིབ་གཟུང་རྟོག་སྤོང་ ངོ་། །སྒོམ་སྤང་ཁམས་གསུམ་གྱི་ཤེས་སྒྲིབ་གཟུང་རྟོག་དང་བསམ་གཏན་བཞི་པ་ཡན་ཁམས་ གོང་གི་ཉོན་སྒྲིབ་དགུར་དྲིལ་ཏེ་སྤོང་ངོ་། །འདོད་པ་དང་བསམ་གཏན་དང་པོ་གཉིས་པ་ གསུམ་པའི་སྒོམ་སྤང་གི་ཉོན་མོངས་མཐོང་ལམ་གྱི་སྔར་འཇིག་རྟེན་པའི་སྒོམ་ལམ་གྱིས་སྤང་ ཟིན་ཏེ། དེའི་སྔར་བསམ་གཏན་བཞི་པ་ཐོབ་ལ་མ་ཉམས་པས་སོ། ། དེས་ན་འདི་ལ་ཕྱིར་མི་འོང་ཆགས་བྲལ་སྔོན་སོང་གི་ཞུགས་འབྲས་གཉིས་དང་མཐར་ དགྲ་བཅོམ་སྟེ་རྫས་གསུམ་དུ་འགྱུར་རོ། །ཚོགས་དང་སྤྱོད་པ་ཆེ་བ་ནི། དྲོད་(ས་སྡེར་དངོས་)རྩེ་ 2-25 བཟོད་པ་རྣམས་བསྐྱེད་ཅིང་ཚེ་དེ་ལ་དགེ་སྦྱོང་གི་(དངོས་)འབྲས་བུ་གང་ཡང་མ་ཐོབ་པ་ཞིག་ དང་། ཚོགས་སྤྱོད་ཆུང་བ་ནི། དགྲ་བཅོམ་མ་གཏོགས་པའི་(དོན་དངོས་)དགེ་སྦྱོང་གི་འབྲས་ (དངོས་)བུ་གང་རུང་ཐོབ་ནས་གནས་དྲུག་ལ་མཁས་པར་བྱེད། ཅེས་སོགས་ས་སྡེའི་རང་སངས་ རྒྱས་ཀྱི་སར་བཤད་ཅིང་། ཀུན་བཏུས་སུ་ཡང་། ངེས་པར་འབྱེད་པའི་ཆ་དང་མཐུན་པ་སྔོན་ མ་བསྐྱེད་པའམ་སྔོན་བསྐྱེད་པ། སྔོན་འབྲས་བུ་མ་ཐོབ་པའམ་འབྲས་བུ་ཐོབ་པའང་རུང་། ཞེས་དང་། དབུ་མ་སྙིང་པོར། འགའ་ཞིག་བསྐལ་བ་བརྒྱར་སངས་རྒྱས། །འབྱུང་བ་རྣམས་ལ་ ལེགས་མཆོད་ཅིང་། །རང་རྒྱལ་བྱང་ཆུབ་ཕྱིར་བརྩམས་ནས། །སྨིན་པར་བྱེད་དོ་གཞན་དག་ ནི། །སངས་རྒྱས་མཉེས་བྱས་ངེས་འབྱེད་ཀྱི། །ཆ་མཐུན་བསྐྱེད་པ་རྫོགས་བྱེད་དོ། །གཞན་ ནི་སངས་རྒྱས་འབྱུང་ལ་འབྲས། །ཐོབ་བྱེད་དགྲ་བཅོམ་མངོན་མི་བྱེད། །ཅེས་སོ། །དེ་གཉིས་ ཀ་ཡང་ཕྱི་མ་ལ་བསམ་གཏན་བཞི་པའི་སེམས་ལ་བརྟེན་ནས་ལམ་ལྷག་མ་ཚེ་དེ་ལ་མངོན་དུ
【現代漢語翻譯】 三、緣起（地界）：非處（彼處），真實（彼處）。精通六處，臨終時轉生到沒有佛陀的凈土。在那裡，不依賴他人，憑藉自己獲得的智慧行走于道，證得菩提時，不以言語，而是以身示法，發願。 之後，在沒有佛陀教法的空曠凈土中，三洲的眾生，非為賤民，一同轉生，自然出家，受具足戒。前往墓地，思考這些骨頭從何而來，從無明到老死，以順生、逆生的方式了悟緣起。依靠四禪的真實基礎進行禪修，從生起、吸氣開始，在一座上證悟五道。如雲：『于秋與赤楊菩提處，一切皆於一禪定邊。』 也就是說，要斷除見道所斷的煩惱障和所知障，以及能取所取之分別念。修道所斷的，是將三界的所知障、能取所取之分別念，以及四禪以上諸界的九種煩惱歸納起來斷除。欲界和初禪、二禪、三禪的修道所斷煩惱，在見道之前，已經由世間的修道斷除。這是因為之前已經獲得四禪，且未退失。 因此，對於此人來說，會成為不還果、離貪慾的預流果兩種，最終成為阿羅漢，即三種補特伽羅。積聚和修行廣大者，生起暖位（地界真實）、頂位、忍位等，但此生未獲得任何沙門（真實）果位。積聚和修行微小者，獲得阿羅漢以外的（真實意義）任何沙門果（真實），精通六處。等等，這是在地界的自生佛的地位上所說的。在《攝類學》中也說：『與抉擇分相應的，無論是先前未生起，還是先前已生起；無論是先前未獲得果位，還是已獲得果位，都可以。』 在《中觀心要》中說：『有些人在百劫中，善妙供養諸佛，爲了自生佛的菩提而努力，使其成熟。另一些人，令諸佛歡喜，圓滿生起抉擇分相應之法。還有一些人，在佛陀出世時獲得果位，但不示現阿羅漢。』 這兩種人，都是在來世依靠四禪之心，在一生中證悟剩餘的道。
【English Translation】 Thirdly, Dependent Arising (Earth Realm): Non-abiding (in that place), Truth (in that place). Having mastered the six abodes of the wise, at the time of death, one is born in a pure land without a Buddha. There, without relying on others, one progresses on the path with the wisdom attained by oneself, and upon attaining enlightenment, one teaches the Dharma with the body, not with words, making aspirations. Thereafter, in a vacant pure land devoid of the Buddha's teachings, beings from the three continents, not of the lower classes, are born together, naturally ordaining themselves and taking full ordination. Going to the charnel ground, contemplating from whence these bones came, from ignorance to old age and death, one realizes dependent arising in both its arising and ceasing aspects. Relying on the actual basis of the fourth dhyana, one meditates, and from the arising and inhaling of breath in the path of accumulation, one manifests the five paths in a single session. As it is said: 'In autumn and at the Bodhi of the birch tree, all are at the edge of one dhyana.' That is to say, one abandons the afflictive obscurations and cognitive obscurations to be abandoned by the path of seeing, as well as the grasping at subject and object. What is to be abandoned by the path of meditation is the cognitive obscurations and grasping at subject and object of the three realms, and the afflictive obscurations of the realms above the fourth dhyana, condensed into nine categories. The afflictions to be abandoned by the path of meditation in the desire realm and the first, second, and third dhyanas have already been abandoned by the worldly path of meditation before the path of seeing. This is because one had previously attained the fourth dhyana and had not declined from it. Therefore, for this person, there will be two: the non-returner and the once-returner who is free from desire, and ultimately the Arhat, thus becoming three types of individuals. Those with great accumulation and practice generate the heat (actual Earth Realm), peak, and forbearance stages, but do not attain any monastic (actual) fruit in that lifetime. Those with small accumulation and practice attain any monastic fruit (actual) other than Arhatship (actual meaning), and master the six abodes. And so forth, this is said in the context of the self-enlightened Buddha of the Earth Realm. In the Compendium, it is also said: 'That which is in accordance with the factors of ascertainment, whether previously unarisen or previously arisen; whether previously unattained fruit or attained fruit, either is acceptable.' In the Essence of Madhyamaka, it is said: 'Some, for a hundred kalpas, excellently worship the Buddhas, striving for the Bodhi of the self-enlightened, and bring it to fruition. Others, having pleased the Buddhas, perfect the generation of factors in accordance with ascertainment. Others, when a Buddha appears, attain the fruit, but do not manifest Arhatship.' Both of these, in the next life, rely on the mind of the fourth dhyana and manifest the remaining paths in that lifetime.
་ བྱེད་དོ། །ཞེས་བོད་དག་འཆད་དོ། །གཉིས་པ་ནི། བསེ་རུ་ལྟ་བུ་ནི་སྐུ་གཅིག་པུར་གནས་ལ་ ཐུགས་རྟེན་འབྲེལ་དང་། སྒོ་གསུམ་ལ་ལྷུར་ལེན་པར་ས་སྡེར་བཤད། གསུང་སྨྲ་བཅད་དམ་ པོ་ཞེས་སོ། །(བོད། ) གསུམ་པ་ནི། འདོད་པའི་རྟེན་ཅན་ཁམ་ཟས་ཀྱིས་འཚོ་དགོས་པས་ལུས་ཤིན་ཏུ་ བསྲུངས། དབང་བོ་རྣམས་ཤིན་ཏུ་བསྡམས། དྲན་པ་ལ་ཤིན་ཏུ་གནས་པས། གྲོང་ངམ་གྲོང་ བརྡལ་དུ་བསོད་སྙོམས་ལ་འཇུག་ཕ་རོལ་དམན་པ་རྣམས་ལ་ལུས་ཀྱིས་སྙིང་བརྩེ་བར་བྱེད་ ཀྱི་ངག་གིས་མིན་ཏེ། ལུས་ཀྱིས་ཆོས་སྟོན་གྱི་ངག་གིས་མིན་པའི་ཕྱིར། ཞེ་འགྲས་པ་རྣམས་ བཟློག་པའི་ཕྱིར་རྫུ་འཕྲུལ་དུ་མ་སྟོན་པར་བྱེད་དོ། །ཚོགས་སྤྱོད་གཉིས་ནི། ཚོགས་དང་སྤྱོད་ ཀྱི་གཅིག་པུར་མིན་ནོ། །གཞན་རྒྱུ་བ་སོགས་སྔར་ལྟར་རོ་ཞེས་པ་རྣམས་ས་སྡེའི་རང་རྒྱལ་ གྱི་སར་རོ། །སྔོན་འབྲས་བུ་ཐོབ་པའི་ཚོགས་སྤྱོད་ལ་རྒྱུན་ཞུགས་དང་ཕྱིར་མི་འོང་ངེས་པར་ 2-26 ཡོད་ཅིང་ཕྱིར་འོང་ཡང་མི་ཁེགས་པས་འབྲས་བུ་བཞི་ག་ཡོད་ལ། སྔོན་འབྲས་བུ་མ་ཐོབ་པའི་ ཚོགས་སྤྱོད་ལ་མ་ངེས་ཏེ། སྲིད་པ་ཐ་མ་པའི་ཚེ་བཟོད་ཆེན་དང་ཆོས་མཆོག་བསམ་གཏན་གྱི་ ཉེར་བསྡོགས་ཙམ་ལ་བརྟེན་ན་རྒྱུན་ཞུགས་དང་ཕྱིར་འོང་དུ་འགྱུར། དངོས་གཞི་ལ་བརྟེན་ན་ ཕྱིར་མི་འོང་དུ་འགྱུར་རོ་(བུ་རིན་)གསུང་ངོ་། ། ༈ ཡན་ལག་གི་དོན། གཉིས་པ་ལ་གསུམ་སྟེ་ཉན་ཐོས་ལས་འཕགས་པའི་ཁྱད་ཆོས། ཁྱད་འཕགས་རང་རྒྱལ་ གྱི་ལམ་དངོས། རྒྱུ་ངེས་འབྱེད་ཆ་མཐུན་ནོ། ། དང་པོ་ལ། དངོས་དང་། སྒྲ་མེད་དུ་ཆོས་སྟོན་པའི་འཐད་པའོ། །དང་པོ་ལ་གསུམ་ལས། སྔ་འགྲེལ་ནི། ཐེག་པ་གསུམ་དམན་མཆོག་གི་རིམ་པས་སྟོན་ན་ཉན་ཐོས་ཀྱི་ལམ་གྱི་མཇུག་ ཐོགས་སུ་རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ལམ་བརྗོད་པར་རིགས་མོད་ཀྱི་ཉན་ཐོས་རྣམས་ལས་རང་རྒྱལ་ དེ་དག་ཁྱད་ཆོས་གང་གིས་ཇི་ལྟར་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་ན་ཁྱད་ཆོས་གང་གིས་ན་རང་རྒྱལ་ དེ་དག་གི་ལམ་ཉན་ཐོས་ཀྱི་ལམ་ལས་གཞན་ཏེ་མཆོག་ཡིན་སྙམ་པའི་དོགས་པ་བསུ་ནས། ལན་གདབ་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་དུ་དང་པོར་རེ་ཤིག་ཉན་ཐོས་ལས་ཁྱད་ཞུགས་པ་ཉིད་དུ་བསྒྲུབ་ པ་འཆད་དོ། །རྩ་བ་ནི། རང་འབྱུང་སྟེ་རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ལམ་ཆོས་ཅན། ཉན་ཐོས་ཀྱི་ལམ་ ལས་ཁྱད་པར་འཕགས་ཏེ། སྲིད་པ་ཐ་མ་བའི་ཚེ་སློབ་དཔོན་སོགས་གཞན་གྱིས་ཆོས་བསྟན་ པ་ལ་ལྟོས་ཡང་མི་དགོས་པར་འདོད་ཁམས་སུ་རང་གི་སྨོན་ལམ་དང་ཤེས་རབ་ཀྱི་སྟོབས་ ཀྱིས་རང་གི་བྱང་ཆུབ་རྟོགས་ཤིང་ཐོབ་པའི་ལམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། (ཡི་གེ་གཅིག་ཀྱང་མ་བརྗོད་ཅེས་མདོ་ སྟེ། གཞན་དག་གིས་བསེ་རུ་ལྟ་བུ་ལ་མ་བསྟན་པའོ་ཞེས་དག་ལྡན་ནོ། ། ) ལྷའི་བུ་དག་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱང་སྤྲུལ་ བ་ལྟ་བུ་ཡིན་ཏེ་དེ་ལ་ནི་སུས་ཀྱང་བསྟན་པ་མེད་དོ། །སུས་ཀྱང་ཐོས་པ་མེད་དོ། །ཞེས་སོ
【現代漢語翻譯】 這樣做。'正如藏文文獻所解釋的那樣。 第二種情況是，像犀牛角一樣的人獨自修行，重視內心的聯繫，並全身心投入身、語、意三門，正如《土地品》中所說。他們被稱為『禁語者』。 第三種情況是，由於需要以食物為生，他們非常愛護自己的身體，嚴格約束自己的感官，並高度保持正念。因此，他們進入村莊或城鎮乞食，用身體慈悲對待那些不如自己的人，而不是用語言，因為他們用身體傳達佛法，而不是用語言。爲了避免爭吵，他們不展示神通。關於集體修行和個人修行：他們不只是集體修行或個人修行。至於其他方面，如遊方等，都和以前一樣。這些都是《土地品》中關於獨覺的描述。 那些先前已獲得果位的人，在集體修行中必然會證得預流果和不還果，並且也有可能證得一來果，因此他們可以獲得所有四種果位。而那些先前未獲得果位的人，在集體修行中則不確定。如果在臨終時，他們僅僅依靠大忍和殊勝之法，以及近分定，他們可能會成為預流果或一來果。如果他們依靠正行，他們將會成為不還果（布仁）如是說。 支分之義： 第二部分分為三點：聲聞乘的殊勝之處、殊勝的獨覺道之真實，以及趨向于決定的順解分。 第一部分包括：真實和無聲說法的合理性。第一部分又分為三點。之前的解釋是：如果按照三乘的次第，即下乘、中乘、上乘來宣說，那麼在聲聞道的末尾講述獨覺道是合理的。但是，爲了消除聲聞乘行者可能會產生的疑問，即獨覺在哪些方面比聲聞乘行者更殊勝，以及獨覺道與聲聞道有何不同，從而認為獨覺道比聲聞道更殊勝，因此，首先要解釋獨覺比聲聞乘行者更殊勝。 根本頌是：自生者，即獨覺道，在臨終時，不需要依賴老師等他人傳授佛法，而是憑藉自己在欲界的願力和智慧的力量，自己證悟和獲得菩提的道路。（經中說，『甚至一個字也不說』，這意味著其他人沒有像對犀牛角那樣的人進行教導。) 天子們，一切法都如幻化一般，沒有人教導過它，也沒有人聽聞過它。'
【English Translation】 They do so.' As explained in the Tibetan texts. The second case is that those like the rhinoceros horn practice alone, valuing the connection of the mind, and wholeheartedly engaging in the three doors of body, speech, and mind, as described in the 'Land Chapter'. They are called 'those who keep silent'. The third case is that, because they need to live on alms, they take great care of their bodies, strictly restrain their senses, and maintain mindfulness to a high degree. Therefore, they enter villages or towns to beg for alms, compassionately treating those who are inferior to themselves with their bodies, not with words, because they convey the Dharma with their bodies, not with words. To avoid quarrels, they do not display miracles. Regarding collective practice and individual practice: they do not just engage in collective practice or individual practice. As for other aspects, such as wandering, etc., they are the same as before. These are the descriptions of Pratyekabuddhas in the 'Land Chapter'. Those who have previously attained fruition will inevitably attain the Stream-enterer and Non-returner fruits in collective practice, and it is also possible to attain the Once-returner fruit, so they can obtain all four fruits. Those who have not previously attained fruition are uncertain in collective practice. If, at the time of their final existence, they rely solely on great forbearance and excellent Dharma, as well as the preparatory stage of concentration, they may become Stream-enterers or Once-returners. If they rely on the actual practice, they will become Non-returners (Burin) said so. The Meaning of the Limbs: The second part is divided into three points: the special qualities that surpass the Hearers, the actual path of the superior Solitary Realizers, and the factors that accord with definite liberation. The first part includes: the reality and the justification for teaching the Dharma without sound. The first part is further divided into three points. The previous explanation was: if teaching is done according to the order of the three vehicles, namely the inferior, middle, and superior vehicles, then it would be reasonable to describe the path of the Solitary Realizers at the end of the Hearer's path. However, in order to dispel the doubts that Hearers might have, such as in what ways the Solitary Realizers are superior to the Hearers, and how the path of the Solitary Realizers differs from the path of the Hearers, thus thinking that the path of the Solitary Realizers is superior to the path of the Hearers, therefore, it is first necessary to explain that the Solitary Realizers are superior to the Hearers. The root verse is: The self-born one, that is, the path of the Solitary Realizer, at the time of their final existence, does not need to rely on teachers or others to teach the Dharma, but relies on the power of their own aspiration and wisdom in the desire realm to realize and attain enlightenment on their own. (The sutra says, 'Not even a single word is spoken,' which means that others have not taught like they have taught the one like the rhinoceros horn.) Sons of the gods, all dharmas are like illusions, no one has taught it, and no one has heard it.'
གས་ སོ། །ཡང་བསེ་རུ་ལྟ་བུའི་ཞེས་པ་མཚོན་པ་སྟེ། རང་རྒྱལ་གྱི་ལམ་ཆོས་ཅན། ཆོས་འདྲ། རང་ འབྲས་དམན་པའི་བྱང་ཆུབ་ཐོབ་ནས་ངག་གིས་སྒྲ་མེད་དུ་ཆོས་སྟོན་པར་ནུས་པའི་ཡེ་ཤེས་ནི་ 2-27 ཟབ་པ་ཉིད་ཅན་གྱི་ལམ་ཡིན་པས་སོ། །དེ་སྐད་དུ་མདོ་ལས་བརྗོད་དེ། ཀྱེ་མ་གནས་བརྟན་ རབ་འབྱོར་འདི་ནི་(གཞན་གྱིས་བསྟན་པའི་རྣམ་པ་བཅུ་དྲུག་རྟོགས་པས་ཉན་ཐོས་ཀྱི་རྟོགས་པ་)ཟབ་པ་བས་ཀྱང་ ཤིན་ཏུ་ཟབ་པ་(གཞན་ལ་མ་ལྟོས་པར་རང་གིས་རྟོགས་པ་རང་རྒྱལ་གྱི་ཡེ་ཤེས་སོ། ། )སྟོན། (ཉོན་སྒྲིབ་སྤངས་པས། ཉན་ ཐོས་ཀྱི་རྟོགས་པ་)ཕྲ་བ་བས་ཀྱང་(གཟུང་རྟོག་སྤངས་པས་རང་རྒྱལ་ཡེ་ཤེས་ནི་)ཤིན་ཏུ་ཕྲ་བ་(འོ་ཞེས་འགྲེལ་ཆེན་ )ལ་འཇུག་གོ་ཞེས་སོ། །བསྟན་མི་དགོས་པའི་རང་འབྱུང་གི་རྟོགས་པ་དང་ཡེ་ཤེས་ཟབ་པ་ གཉིས་ཁྱད་ཆོས་སུ་འཕགས་སེང་བུདྡྷ་ཤྲཱི་མ་གཏོགས་པ་འགྲེལ་བྱེད་ཀུན་འཆད་ཀྱི་ཆོས་སྟོན་ པ་ཟབ་ཅེས་ནི་མ་བཤད་དོ། །བུདྡྷ་ཤྲཱིས། ཡང་སྒྲས་འཕངས་པ་གཞན་དག་ལ་ཆོས་སྟོན་པ་ ཡང་སྒྲ་ལ་མི་ལྟོས་པའི་ཕྱིར། ཞེས་སོ། །འགྲེལ་པ་ལ། དམན་པ་ཉན་ཐོས་ཀྱི་འཇུག་ཚུལ། ཁྱད་པར་ཅན་རང་རྒྱལ་གྱི་ཁྱད་ཆོས་སོ། །དང་པོ་ནི། འདོད་པར་དགྲ་བཅོམ་ཐོབ་པའི་ཉན་ ཐོས་རྣམས་ནི། སྲིད་པ་ཐ་མ་བའི་དུས་སུ་སློབ་དཔོན་གཞན་གྱིས་ཆོས་བསྟན་པ་ལ་ལྟོས་ནས་ རང་གི་བྱང་ཆུབ་རྟོགས་པར་འགྱུར་ལ། དེ་རྟོགས་ནས་ངག་ཏུ་བརྗོད་པ་དང་བཅས་པའི་ཆོས་ བསྟན་ནས་རང་གི་གདུལ་བྱ་གཞན་དག་ཀྱང་དགེ་བ་བཅུ་ལ་འཇུག་པར་བྱེད་ཅེས་ལུང་ལས་ འབྱུང་ངོ་། །བྱང་སེའི་སྡེ་སྣོད་དུ། ཉན་ཐོས་རྣམས་ཀྱི་རྣམ་གྲོལ་སྒྲ་ཕྱིར་འགྲོ། །ཞེས་འབྱུང་བ་ ལྟ་བུ་སྟེ། དེས་ན་སློབ་མ་ཞེས་བརྗོད་དེ། ངེས་པར་སློབ་དཔོན་ལ་ལྟོས་པས་སོ། །ཞེས་ཆོས་ བཤེས་སོ། ། གཉིས་པ་ནི། རང་སངས་རྒྱས་རྣམས་ནི་སྔོན་བསྐལ་བ་བརྒྱའི་བར་དུ་ཚོགས་བསགས་ ཏེ་དེ་ནས་མཁས་བྱའི་དངོས་པོ་དྲུག་སོགས་ལ་མཁས་པར་བྱེད་པའི་ཐོས་པ་དང་གཞན་ལ་ མ་ལྟོས་པར་བྱང་ཆུབ་པའི་སྨོན་ལམ་ལ་སོགས་པ་མངོན་པར་འདུས་བྱས་པའི་སྟོབས་ཀྱིས་ སྲིད་པ་ཐ་མའི་ཚེ་སློབ་དཔོན་གཞན་གྱིས་ཆོས་བསྟན་པ་ལ་མི་ལྟོས་པར་བདག་ཉིད་ཀྱིས་ རང་གི་བྱང་ཆུབ་རྟོགས་ཤིང་ཐོབ་པར་འགྱུར་ཏེ། འགྱུར་བ་དེའི་ཕྱིར། རང་སངས་རྒྱས་དེ་ 2-28 དག་ལ། སྲིད་པ་ཐ་མའི་ཚེ་སངས་རྒྱས་དང་ཉན་ཐོས་ལ་སོགས་པས་ཆོས་བསྟན་མི་དགོས་ པར་བྱང་ཆུབ་རྟོགས་སོ་ཞེས་བྱ་བ་ནི། ཉན་ཐོས་ལས་ཁྱད་ཞུགས་པའི་ཉིད་ཀྱི་ཆོས་གཅིག་ ཡིན་ནོ། །རང་སངས་རྒྱས་དགྲ་བཅོམ་དེ་དག་ནི་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱིས་ངག་གི་སྒྲར་བརྗོད་ པའི་ཆོས་སྟོན་པའི་ཚིག་གི་འབྲས་རྟགས་ལས་དེ་དག་གི་ཡེ་ཤེས་མི་རྟོགས་ཏེ། ངག་གི་སྒྲ་ མེད་ལུས་ཀྱིས་ཆོས་སྟོན་པ་དེའི་ཕྱིར། རྟགས་གྲུབ་
【現代漢語翻譯】 此外，'如同珊瑚'象徵著：自證覺悟之道，即指那些通過自力更生證得菩提，且能以非言語方式傳法的智者，他們的道路是極其深奧的。 正如經文所說：'奇哉！尊者拉結（Rabjor，具財富）所證悟的，比聲聞乘（通過聽聞他人教導而證悟）的十六種見解還要深奧；（因為他們不依賴他人，而是通過自己的智慧證悟。）所證悟的，比聲聞乘還要精微。（因為他們斷除了對實有的執著，自證的智慧是極其精微的。）' 無需他人指導，自發產生的證悟和智慧，是勝者佛陀室利（Buddhashri）的獨特品質。其他論師並未闡述過，以沉默方式傳法是深奧的。佛陀室利說：'以「又」字表示，對其他人傳法，也不依賴於「又」字。' 論典中說：'低劣之處在於聲聞乘的入門方式，卓越之處在於自證佛的特點。'首先，那些渴望獲得阿羅漢果位的聲聞行者，在最後一生中，需要依賴其他導師的教導才能證悟菩提。證悟后，他們會通過言語傳法，引導其他有緣眾生行持十善業。' 在菩薩藏中說：'聲聞乘的解脫依賴於聲音。'因此，他們被稱為「弟子」，因為他們必須依賴導師。這是法友的教導。 其次，自生佛（Pratyekabuddha）們在過去百劫中積累資糧，精通六種學問等，並且憑藉著不依賴他人而證得菩提的願力等力量，在最後一生中，無需其他導師的教導，便能自己證悟並獲得菩提。因此，對於這些自生佛來說，在最後一生中，無需佛陀或聲聞等教導，便能證悟菩提，這是他們超越聲聞乘的一個獨特之處。 自生佛阿羅漢們，你們不能通過言語表達的法來理解他們的智慧，因為他們以非言語的方式傳法。這是成立的標誌。
【English Translation】 Furthermore, 'like coral' symbolizes: the path of self-realization, referring to those wise ones who attain Bodhi through self-reliance and can teach the Dharma in a non-verbal manner, their path is extremely profound. As the sutra says: 'Amazing! Venerable Rabjor (Rabjor, possessor of wealth) demonstrates that what is realized is even deeper than the sixteen views of the Shravaka vehicle (realization through hearing the teachings of others); (because they do not rely on others, but realize through their own wisdom.) What is realized is even more subtle than the Shravaka vehicle. (Because they have eliminated attachment to reality, self-realized wisdom is extremely subtle.)' The self-generated realization and wisdom that do not require the guidance of others are unique qualities of Victorious Buddhashri (Buddhashri). Other commentators have not explained that teaching the Dharma in silence is profound. Buddhashri said: 'The word 'also' indicates that teaching the Dharma to others does not depend on the word 'also.'' The commentary says: 'The inferiority lies in the way of entering the Shravaka vehicle, and the excellence lies in the characteristics of the self-realized Buddha.' First, those Shravaka practitioners who aspire to attain the Arhat state need to rely on the teachings of other teachers in their last life to realize Bodhi. After realization, they will teach the Dharma through words, guiding other sentient beings to practice the ten virtuous deeds. In the Bodhisattva Pitaka, it says: 'The liberation of the Shravaka vehicle depends on sound.' Therefore, they are called 'disciples' because they must rely on a teacher. This is the teaching of a Dharma friend. Secondly, the Pratyekabuddhas accumulate merit for hundreds of kalpas in the past, are proficient in the six kinds of knowledge, etc., and rely on the power of aspirations to attain Bodhi without relying on others. In their last life, without the teachings of other teachers, they can realize and attain Bodhi by themselves. Therefore, for these Pratyekabuddhas, in their last life, they can realize Bodhi without the teachings of Buddhas or Shravakas, which is a unique feature that surpasses the Shravaka vehicle. Self-realized Buddha Arhats, you cannot understand their wisdom through the Dharma expressed in words, because they teach the Dharma in a non-verbal way. This is an established sign.
སྟེ། རང་རྒྱལ་དགྲ་བཅོམ་རང་གིས་ཐོབ་ པའི་བདག་མེད་ཕྱེད་དང་གཉིས་རྟོགས་པའི་(གཟུང་རྟོག་སྤངས་ཞེས་གསེར་དང་འགྲེལ་ཆེན་)ཡེ་ཤེས་ དང་སྔར་བཤད་སྨོན་ལམ་ལ་སོགས་པའི་མཐུས་ངག་གི་སྒྲ་མེད་པའི་ལུས་ཀྱིས་ཆོས་བསྟན་ ནས་གདུལ་བྱ་གཞན་དག་དགེ་བ་བཅུ་དང་ཐོས་བསམ་བསྒོམ་པ་ལ་སོགས་པ་ལ་འཇུག་ པར་བྱེད་པ་དེའི་ཕྱིར། རང་རྒྱལ་གྱིས་ཆོས་བསྟན་པས་དྲོད་ཡན་གྱི་རྟོགས་པ་བསྐྱེད་མི་སྲིད་ པར་མྱང་འདས་ཆེན་པོར་གསུངས་སོ། །ཁྱབ་པ་ཡོད་དེ། ངག་ཏུ་བརྗོད་པའི་སྒོ་ནས་ཆོས་ཉན་ པ་པོ་རྟག་(གསེར་)ཏུ་ངུ་ལྟ་བུ་རྣམས་ཀྱིས་ཆོས་(གསེར་)འཕགས་ལྟ་བུའི་ཆོས་འཆད་པ་པོའི་ཤེས་ པའི་རྩལ་ལམ་བློ་ནུས་རྟོགས་པར་བྱེད་ན་ངག་གི་སྒྲར་བརྗོད་པའི་ཆོས་བསྟན་པས་ཁྱབ་པོ། ། ཡེ་ཤེས་ཟབ་པ་འདིས་ནི་ཁྱད་ཞུགས་པ་གཉིས་པ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་དག་ལྡན་དང་རད་ཀིར་ཏེ་ སློབ་དཔོན་སོགས་ཡང་ངོ་། ། གཉིས་པ་ལ་གསུམ་ལས། མཚམས་སྦྱོར་ནི། ཡང་འདི་གཏན་ལ་དབབ་སྟེ། ཅི་ལྟར་ངག་ གི་སྒྲ་མེད་པར་ཆོས་སྟོན་ཏེ་དེ་གཉིས་(འགྲེལ་ཆེན་དོན་)འགལ་ལོ་སྙམ་པའི་དོགས་པ་བསུ་ནས་ ལན་དུ་དེ་འགལ་བ་(ཨཱརྱ་དོན་)མེད་པར་སྟོན་པ་ནི། རྩ་བ་ལ། གདུལ་བྱ་གང་དང་གང་བདེན་ པ་དང་རྟེན་འབྲེལ་སོགས་ཀྱི་དོན་ནི་གང་དང་གང་ལ་རྣམ་པ་ཇི་ལྟ་ཇི་ལྟར་ཉན་པར་འདོད་ པའི་གདུལ་བྱ་དེ་དང་དེའི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ལ་རྟེན་འབྲེལ་སོགས་ཀྱི་དོན་དེ་དང་དེ་དག་གི་ སྒྲ་མེད་ཀྱང་རྣམ་པ་དེ་དང་དེ་ཁོ་ན་ལྟར་ལུས་ཀྱི་སྒོ་ནས་སྣང་བས་སྒྲ་མེད་པར་ཆོས་སྟོན་པ་མི་ 2-29 འགལ་ལོ། །ཞེས་སྦྱར་རོ། །འགྲེལ་པ་ལ། རང་རྒྱལ་དགྲ་བཅོམ་པས་ཆོས་སྟོན་པའི་ངག་གི་ སྒྲ་མེད་ཀྱང་གདུལ་བྱ་གང་ཞིག་དམིགས་ཡུལ་གྱི་དོན་གང་ལ་རྣམ་པ་ཇི་ལྟར་ཉན་པར་འདོད་ པའི་གདུལ་བྱ་དེའི་ཡིད་ཀྱི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ལ་དམིགས་ཡུལ་གྱི་དོན་དེ་ཇི་ལྟར་འདོད་པའི་ རྣམ་པ་དེ་ཁོ་ན་ལྟར་ལུས་ཀྱི་སྒོ་ནས་སྣང་བར་འགྱུར་བས་སྒྲ་མེད་པར་ཆོས་སྟོན་པ་ཞེས་བྱ་བ་ འགལ་བ་མེད་པ་སྟེ་སྤྱི་རིགས་ནས་ཆོས་སྟོན་པའི་སྒྲའི་དོན་དངོས་ནི། རྣམ་པ་ཇི་ལྟར་བརྗོད་ པར་བྱ་བའི་ཆོས་ཉན་པ་པོའི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ལ་ཤིན་ཏུ་བསྐྲུན་ཅིང་བསྐྱེད་པའམ་ངེས་པར་ གོ་བར་བྱེད་པ་ཞེས་བྱ་བ་འདི་ཡིན་ཅིང་དེ་ལ་ཡང་དེ་ཚང་ངོ་། །ཅིའི་ཕྱིར་ཆོས་སྟོན་པའི་ངག་ གི་སྒྲ་མེད་ཅེ་ན། རང་སངས་རྒྱས་དགྲ་བཅོམ་པ་ཉིད་ཀྱི་གནས་སྐབས་ན་ཡང་ཆོས་ཅན། ཆོས་སྟོན་པའི་ངག་གི་སྒྲ་མེད་དེ། སྒྲ་མེད་དུ་ཆོས་སྟོན་པར་གྱུར་ཅིག་ཅེས་སོགས། སྨོན་ལམ་ རྫོགས་ཤིང་དེ་ལྟར་ནུས་པའི་ཡེ་ཤེས་ལ་སོགས་པ་ཐོབ་པས་སོ། །ཁྱབ་སྟེ། དེའི་མཐུས་དེ་ བྱུང་ངོ་། །དཔེར་ན། མ་དག་པའི་རྟོག་དཔྱོད་ཀྱིས་བསླང་བའི་ཆོས་སྟོན་པ་མེད་པའི་སངས་ རྒྱས་དང་འདྲ་བའི་ཕྱིར་
【現代漢語翻譯】 即，自證辟支佛，通達二分無我（斷除能取所取之分別念，如《金》和《大疏》所說）的智慧，以及先前所說的願力等加持，以無言之身說法，引導其他所化眾生行持十善、聞思修等。因此，辟支佛說法不會生起暖位以上的證悟，而是趨入大涅槃。這是周遍的，因為通過口語宣說佛法，如常啼（菩薩）等聽法者，能夠領悟如《金光明經》等佛法，以及說法者的智慧能力，所以口語宣說佛法是周遍的。 這種甚深智慧是第二個殊勝之處。如達拉丹和熱吉爾迪班智達等也是如此。 第二部分分為三點。首先是連線：進一步確定這一點，如果有人疑惑：『如何能在沒有口語的情況下說法，這二者（《大疏》的意義）是矛盾的？』爲了消除這種疑慮，回答說這並不矛盾（聖義）。根本頌：『對於任何應化眾生，以及真實和緣起等的意義，無論他們希望以何種方式聽聞，對於這些應化眾生的意識，緣起等的意義，即使沒有聲音，也會以他們希望的方式通過身體顯現，因此無言說法並不矛盾。』 解釋：辟支佛說法時，即使沒有口語，任何應化眾生希望聽聞的目標意義，以及以何種方式聽聞，對於這些應化眾生的意識，目標意義會以他們希望的方式通過身體顯現，因此無言說法並不矛盾。從總體上講，說法的聲音的實際意義是：在聽法者的意識中，清晰地創造、生起或確定他們想要表達的方式，這就是說法的意義，而辟支佛的說法也具備這些。為什麼說法沒有口語呢？因為辟支佛自身的狀態也是如此。作為法，說法沒有口語，因為他們已經圓滿了『以無言說法』的願力，並且獲得了這種能力的智慧等。這是周遍的，因為憑藉這種力量，就能實現這一點。例如，就像沒有通過不清凈的分別念引發說法的佛陀一樣。
【English Translation】 That is, the Pratyekabuddha who has attained self-realization, realizing the two aspects of selflessness (abandoning the grasping of subject and object, as stated in 'The Gold' and 'The Great Commentary'), through the wisdom and the power of previous aspirations, teaches the Dharma with a body without speech, guiding other disciples to engage in the ten virtues, listening, thinking, and meditating. Therefore, the Pratyekabuddha's teaching of the Dharma does not generate realizations beyond the stage of warmth, but rather enters into the Great Nirvana. This is pervasive, because through the verbal teaching of the Dharma, listeners such as Sadāprarudita (Bodhisattva) can comprehend the Dharma such as the 'Golden Light Sutra', as well as the wisdom and abilities of the Dharma teacher, so the verbal teaching of the Dharma is pervasive. This profound wisdom is the second distinction. This is also true of scholars such as Dak Ldan and Rad Kirte. The second part has three points. First, the connection: Further establishing this point, if someone doubts: 'How can the Dharma be taught without verbal speech, these two (the meaning of 'The Great Commentary') are contradictory?' To dispel this doubt, the answer is that it is not contradictory (Ārya meaning). Root text: 'For any disciples, and the meaning of truth and dependent origination, etc., in whatever way they wish to hear, for the consciousness of these disciples, the meaning of dependent origination, etc., even without sound, will appear through the body in the way they desire, therefore teaching without speech is not contradictory.' Explanation: When the Pratyekabuddha teaches the Dharma, even without verbal speech, whatever object meaning the disciples wish to hear, and in whatever way they wish to hear, for the consciousness of these disciples, the object meaning will appear through the body in the way they desire, therefore teaching without speech is not contradictory. Generally speaking, the actual meaning of the sound of teaching the Dharma is: in the consciousness of the listener who wishes to express it, clearly creating, generating, or determining the way they want to express it, this is the meaning of teaching the Dharma, and the Pratyekabuddha's teaching also possesses these. Why is there no verbal speech in the teaching of the Dharma? Because the state of the Pratyekabuddha himself is also like this. As Dharma, there is no verbal speech in the teaching, because they have fulfilled the aspiration of 'teaching the Dharma without speech' and have obtained the wisdom of this ability, etc. This is pervasive, because by this power, this can be achieved. For example, like the Buddha who does not teach the Dharma through impure conceptual thoughts.
རོ། །སངས་རྒྱས་ལ་དེ་མེད་པའི་རྒྱུ་མཚན་ནི། དེ་སྔོན་བྱང་པར་གྱུར་ པ་ན་འདི་ལྟར་བདག་སངས་རྒྱས་སུ་གྱུར་ནས་དེ་འདྲས་བསླང་བའི་བརྗོད་པ་སྒྲ་མེད་པར་ ཡིད་བཞིན་གྱི་ནོར་བུ་ལྟར་གཞན་དོན་བྱེད་ཅིང་ཆོས་སྟོན་པར་གྱུར་ཅིག་ཅེས་སྨོན་ལམ་ བཏབ་པོ། །ཕྱིས་སྨོན་ལམ་དེ་རྫོགས་(ཨཱརྱ་དོན། )པ་དེ་བས་ནའོ། །དེ་འདྲའི་སྨོན་ལམ་མཛད་ པའི་རྒྱུ་མཚན་ནི། འདོད་པའི་སོ་སྐྱེ་ཕལ་ཆེར་མ་དག་པའི་རྟོག་པས་རྣམ་པར་མ་བརྟགས། མ་དག་པའི་དཔྱོད་པས་རྣམ་པར་མ་དཔྱད་པར་གནས་སྐབས་ལྔ་བྲལ་གྱི་ཚིག་ཏུ་མི་སྨྲ་བས་ མ་དག་པའི་རྟོག་དཔྱོད་ཀྱིས་ཀུན་ནས་བསླང་ནས་ཚིག་བརྗོད་པ་ནི་རྣམ་གཡེང་ཡིན་ལ། དེ་ ཡང་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཅན་གྱི་སེམས་རྒྱུད་འཁྲུག་པར་བྱེད་པ་ཡིན་པས་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་གེགས་ ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་སྦྱར་རོ། ། 2-30 གཉིས་པ་ལ། སྔ་འགྲེལ་ནི། སྔར་བཤད་དེ་ལྟར་ན་ཉན་ཐོས་ལས་ཁྱད་ཞུགས་པའི་ཆོས་ བརྗོད་ཟིན་ནས་ཉན་ཐོས་ལས་ཁྱད་ཞུགས་པ་རྣམས་ཀྱི་ལམ་ནི། །ཉན་ཐོས་ལས་ཁྱད་པར་ དུ་འཕགས་པ་ཁོ་ན་ཡིན་པས་རྣལ་མའམ། དཀྱུས་མ་རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ལམ་འཆད་དོ། །རྩ་ བ་ལ། རང་རྒྱལ་འཕགས་པའི་མཉམ་གཞག་གི་ཡེ་ཤེས་ཆོས་ཅན། ཕྱིའི་གཟུང་བ་བདེན་ པར་རྟོག་པ་སྤོང་བར་ནུས་ཏེ། ཕྱི་གཟུང་བ་བདེན་པའི་རང་བཞིན་མེད་པར་མངོན་སུམ་དུ་ རྟོགས་པའི་ཕྱིར། (ཀུན་བཏགས་པའི་)གཟུགས་ནི་(ཡང་དག་པ་མིན་པའི་ཕྱིར་)ཟབ་པ་མ་ཡིན་ཕྲ་བ་མ་ ཡིན། ཞེས་ནས། རྣམ་མཁྱེན་བར་རོ། །(གཟུགས་ཀྱི་རང་བཞིན་ནི་ཟབ་པ་མ་ཡིན་ཕྲ་བ་མ་ཡིན་ཞེས་སོགས་ འགྲེས་གཉིས་ཡོད་ཅིང་། ཆོས་ཉིད་ཀྱི་གཟུགས་ནི་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱིས་མི་གཡོ་བའི་ཕྱིར་ཟབ་པ་མིན་ཕྲ་བ་མིན་ཞེས། ) དེས་ན་ ཉན་ཐོས་ལས་རྟོགས་པ་ལྷག་པོ་(ཨཱརྱ་)ཆོས་ཅན། དེས་འཛིན་པ་ནང་གི་སེམས་བདེན་པར་ རྟོག་པ་མིན་སྤོང་བ་སྟེ་སྤོང་མི་ནུས་ཏེ། དེ་རང་བཞིན་མེད་པར་མ་རྟོགས་པས་སོ། །དེས་ཐེག་ ཆེན་ལས་(བུདྡྷ་ཤྲཱི་)དམན་པར་བསྟན་ནོ། །ལྷའི་བུ་དག་གཟུགས་ཀྱང་རྒྱུ་མ་ལྟ་བུ། ནས། སངས་ རྒྱས་ཀྱི་བར་རོ། །ཞེས་གཉེན་པོའི་ཕྱོགས་ནས་བསྟན་ནོ། །གཟུང་བ་མེད་ན་དེ་འཛིན་མེད་ ཅེས་པ་ནི། ཕྱིའི་གཟུང་བ་བདེན་པ་མེད་ན་དེ་གཟུང་ཡུལ་དུ་བྱས་ནས་འཛིན་པའི་འཛིན་པ་ བདེན་པ་མེད་ཅེས་སྟོན་ལ། རང་རྒྱལ་གྱིས་གཟུང་མེད་རྟོགས་པ་སྔར་བཤད་ཅིང་འཛིན་མེད་ མ་རྟོགས་པའི་ཚུལ་ནི། (རྣམ་པར་ཐར་བར་ཅུང་ཟད་ཀྱིས་ལྷག་ཅེས་པར་)ཆོས་བཤེས་ཀྱིས། འཛིན་པའི་ ངོ་བོ་ཕུང་བོ་ལྷག་མ་བཞི་ལ་ནི་(ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་དུ་ཤེས། )མ་ཡིན་ཏེ། འཁོར་བ་རྣམས་སུ་རྒྱུན་ རབ་ཏུ་རྟག་པས་བདག་མེད་ཅེས་དེ་དག་གི་ཡེ་ཤེས་མི་འཇུག་པའོ། །ཞེས་པ་ལྟར་རོ། །རྟེན་ གྱི་ཁྱད་པར་ནི། མདོར་ཡུམ་འདི་ལ་ཡིད་ཆེས་པ་སུ་དག་འབྱ
【現代漢語翻譯】 羅！佛陀沒有這種說法的原因是：以前當菩薩的時候，就發願說，『我成為佛陀后，像如意寶一樣，不說話也能成辦他人的利益，並且說法。』後來這個願望實現了（梵文：Arya Don，聖義）。因此，發這樣的愿的原因是：大多數的慾望，沒有被不清凈的分別念所分別，沒有被不清凈的觀察所觀察，不說五種不合時宜的話，因為不清凈的分別念和觀察會引發語言，而說話是散亂的。而且，這會擾亂具有禪定者的心續，因此是禪定的障礙。』這樣解釋。 第二部分，關於前釋：如前所述，在說完勝過聲聞的法之後，勝過聲聞者的道路是：僅僅是勝過聲聞者，因此宣講真實的或普通的獨覺的道路。根本頌：獨覺聖者的等持智慧，能夠捨棄對外境的執著為真實，因為現量證悟到外境沒有真實的自性。（遍計所執的）色不是（真實的），既不深奧也不微細。直到一切智。（色的自性既不深奧也不微細，有兩種解釋。法性的色，因為自性不動的緣故，既不深奧也不微細。）因此，勝過聲聞的證悟（聖者），不能捨棄對內心的執著為真實，因為沒有證悟到它的無自性。因此顯示了比大乘（佛陀吉祥）低劣。天子們，色就像幻覺一樣。直到佛陀。這樣從對治的角度進行了闡述。如果沒有所取，就沒有能取，意思是：如果外境沒有真實的，那麼以此外境為所取而產生的能取也沒有真實的。獨覺證悟無所取，而沒有證悟無能取的方式是：（在『在解脫上稍微殊勝』中）法友說：『能取的自性不是其餘四蘊（在法無我中瞭解），因為在輪迴中持續不斷，所以不瞭解無我，他們的智慧無法進入。』就像這樣。所依的差別是：簡而言之，誰對這部般若經有信心
【English Translation】 Ro! The reason why the Buddha doesn't have this is: Previously, when he was a Bodhisattva, he made the aspiration, 'After I become a Buddha, like a wish-fulfilling jewel, may I accomplish the benefit of others without speaking, and teach the Dharma.' Later, this aspiration was fulfilled (Sanskrit: Arya Don, Holy Meaning). Therefore, the reason for making such an aspiration is: Most desires are not distinguished by impure conceptualizations, nor are they observed by impure scrutiny, and do not speak five inappropriate words, because impure conceptualizations and scrutiny will cause language, and speaking is distraction. Moreover, this will disturb the mindstream of those with Samadhi, therefore it is an obstacle to Samadhi.' This is how it is explained. Second part, regarding the previous commentary: As mentioned before, after explaining the Dharma that surpasses the Shravakas, the path of those who surpass the Shravakas is: only surpassing the Shravakas, therefore explaining the path of the real or ordinary Pratyekabuddha. Root verse: The Samadhi wisdom of the Pratyekabuddha Arya, is able to abandon the clinging to external objects as real, because it directly realizes that external objects do not have a real nature. (The imputed) form is not (real), neither profound nor subtle. Until the All-Knowing. (The nature of form is neither profound nor subtle, there are two explanations. The form of Dharmata, because its nature is immovable, is neither profound nor subtle.) Therefore, the realization that surpasses the Shravakas (Arya), cannot abandon the clinging to the inner mind as real, because it has not realized its selflessness. Therefore, it shows inferiority to the Mahayana (Buddha Shri). Sons of the gods, form is like an illusion. Until the Buddha. This is how it is explained from the perspective of the antidote. If there is no object to be grasped, there is no grasper, meaning: if the external object is not real, then the grasper that arises by taking this external object as the object to be grasped is also not real. The way the Pratyekabuddha realizes the absence of the grasped, but does not realize the absence of the grasper is: (In 'slightly superior in liberation') Dharma friend says: 'The nature of the grasper is not the remaining four Skandhas (understood in the absence of self of phenomena), because it is continuous in Samsara, so they do not understand selflessness, their wisdom cannot enter.' Like this. The difference of the basis is: In short, whoever has faith in this Prajnaparamita
ུང་(ཤཱ་བུ་མོ་འགལ་མཛོད་ལྡན་ཀཏྱའི་བུ་ བྱམས་གང་གི་བུ་འོད་བསྲུང་ཆེན་པོ་སྟེ་དྲུག་བྱང་སེ་སྟོང་ཕྲག་དུ་མས་རབ་འབྱོར་ལ། )དྲིས་པས། ཕྱིར་མི་ལྡོག་པའི་ བྱང་ཆེན་པོ་རྣམས་སམ། བདེན་པ་མཐོང་བའི་གང་ཟག་གམ། དགྲ་བཅོམ་པ་ཟག་པ་ཟད་ 2-31 པ་བསམ་པ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པའམ་སྔོན་གྱི་རྒྱལ་བ་ལ་བྱ་བ་བྱས་པ། སངས་རྒྱས་མང་བོ་ལ་ དགེ་རྩ་བསྐྱེད་པ་དགེ་བཤེས་ཀྱིས་ཟིན་པ་དག་ཡིད་ཆེས་པར་འགྱུར། ཞེས་སོ། །ཕྱིར་མི་ལྡོག་ པ་ཞེས་པ་ཚོགས་སྤྱོད་ཆེ་བ་སྦྱོར་ལམ་པ། (འགྲེལ་ཆེན། ) བདེན་མཐོང་ཚོགས་སྤྱོད་ཆུང་བ་མཐོང་ ལམ་སྐད་ཅིག་བཅོ་ལྔ་ལ་གནས་པ། དགྲ་བཅོམ་ནི་ཚོགས་སྤྱོད་ཆུང་བ་བཅུ་དྲུག་པའི་རྟོགས་ པ་བ། སྔོན་གྱི་རྒྱལ་བ་ལ་བྱ་བ་བྱས་སོགས་བསེ་རུ་ལྟ་བུ་ཚོགས་ལམ་པ་ཞེས་(བུ་སྟོན། ) གསུང་ ངོ་། །དང་པོ་གསུམ་ཡང་དག་པར་བསྒྲུབས་པའི་རིགས། ཆོས་ཉིད་ཀྱིས་ཐོབ་པའི་རིགས། རང་བྱང་ཆུབ་ཏུ་ངེས་པའི་རིགས་ཞེས་འགྲེལ་ཆེན་ནོ། །དེ་ལྟ་བུའི་གང་ཟག་ལམ་པ་གང་ཟག་ གི་རྟེན་དང་། སྤྲུལ་བའི་མེ་ཏོག་དངོས་པོར་མེད་ཀྱང་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ཡུལ་དུས་སོ་སོར་སྣང་བ་ བཞིན་དུ་དངོས་པོར་གྱུར་པའི་རྟེན་ཆོས་ཉིད་མེད་ཀྱང་རྟོགས་པ་སོ་སོར་ངེས་པ་འཐོབ་པའི་ རྟེན་རང་བཞིན་གྱིས་དབང་འབྲིང་གིས་སེམས་ཀྱི་ཆོས་ཉིད་རིགས་ཀྱི་རྟེན་དང་གསུམ་གྱིས་ ཡང་དག་པར་བསྡུས་པའི་ལམ་ནི་བསེ་རུ་སྟེ་རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ལམ་ཡིན་པར་ཤེས་པར་ བྱའོ། །མེ་ཏོག་འདི་དག་ནི་སྤྲུལ་བའོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །འགྲེལ་པ་ལ། རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ ལམ་ཆོས་ཅན། ཉན་ཐོས་ཀྱི་ལམ་ལས་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པ་ཡིན་ཏེ། སྔར་ཇི་སྐད་བཤད་ པའི་བདེན་པ་བཞིའི་རྣམ་པ་བཅུ་དྲུག་བསྒོམ་པ་ཁོ་ན་དང་ལུགས་འབྱུང་ལུགས་བཟློག་གི་ དངོས་པོ་སྟེ་རྣམ་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་རྟོགས་ནས་རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་བར་འབྱུང་བ་བསྒོམ་པའི་ མཐུས་གོ་རིམ་བཞིན་དུ་ཕྱིའི་གཟུང་བ་བདེན་པར་འཛིན་པའི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་སྤངས་པའི་ བྲལ་འབྲས་ཅན་དང་། ནང་འཛིན་པའམ་སེམས་བདེན་པར་འཛིན་པའི་རྣམ་རྟོག་མ་སྤངས་ སམ་སྤོང་མི་ནུས་པ་དང་། རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཐེག་པས་བསྡུས་པའི་བརྟེན་པའི་ཆོས་སྒྲུབ་ པའམ་རྟོགས་པའི་རྟེན་ནམ་གཞི་ལམ་པ་གང་ཟག་དང་། ཆོས་ཉིད་རིགས་ཀྱི་རྟེན་དང་ཁྱད་ པར་གསུམ་ལྡན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་གྱིས་སོ། །ལམ་བསྟན་ནས། དེ་ཤེས་པའི་ལམ་ཤེས་སྟོན་ 2-32 པ་དེ་ཁྱད་པར་དེ་གསུམ་དང་ལྡན་པའི་ཆོས་རྟོགས་པ་སྟེ་ཐོབ་པའི་ལམ་དེ་རང་སངས་རྒྱས་ ཀྱི་ལམ་ཡིན་པར་བྱང་པས་སྦྱོར་བ་སེམས་བསྐྱེད་དང་དངོས་གཞི་མ་དམིགས་པའི་ཤེས་ རབ་རྗེས་བསྔོ་བ་དང་བཅས་ནས་ཤེས་པར་བྱའི། རང་རྒྱལ་གྱི་ལམ་དང་འབྲས་བུའི་རྣམ་པ་ ཐམས་ཅད་ཤེས་པར་ཏེ་རྒྱུད་ལ་བསྐྱེད་ནས་མངོན་དུ་ནི་མི་བྱའོ་ཞེས་བྱ
【現代漢語翻譯】 當（夏布摩·嘎瓦卓丹·嘎雅布，嘉央嘎布·沃色欽波等六千比丘眾）提問時：對於不退轉的大菩薩們，或者見到真諦的補特伽羅，或者煩惱已盡、圓滿正念的阿羅漢，或者對過去的勝者有所作為者，對眾多佛陀生起善根、被善知識攝持者，會生起信心嗎？不退轉，指的是廣行資糧道的瑜伽行者。（《釋論》）見到真諦，指的是少行資糧道，安住于見道十五剎那。阿羅漢，指的是少行資糧道，證悟第十六剎那者。對過去的勝者有所作為等，如犀牛角般，指的是資糧道者。（布頓）如是說。前三者是已真實成辦之種姓，是法性所獲得之種姓，是自證菩提之種姓，如是《釋論》所說。如是之補特伽羅，是道之補特伽羅所依，如幻化之花，雖無實物，然於世俗中顯現於不同時處，如已成實物之所依，雖無法性，然于不同證悟中決定獲得之所依，自性中由上下品之心性種姓所依，以三者圓滿攝持之道，即是犀牛角，當知是獨覺之道。這些花是幻化等。釋論中說：獨覺之道，法性，勝於聲聞之道，以如前所說之四諦十六行相唯修，以及順逆之事物，如實證悟后，以修習緣起之力量，次第斷除外境執為真實的分別念之離系果，以及未斷除內執或心執為真實的分別念，或者不能斷除，以獨覺乘所攝之所依之法修習或證悟之所依或基礎，道之補特伽羅，以及法性種姓之所依，以三種差別而具足之故。于道宣說后，知彼道之知者，即是宣說彼三種差別具足之法證悟，即是獲得之道，彼是獨覺之道，當知由菩薩之加行發心與無所緣之智慧及后之迴向而知之。當知獨覺之道的體性和果相，于自相續中生起，然不應現前。
【English Translation】 When (Shabumo Gawazodan Gayabu, Jamyang Gabu Wosung Chenpo, and six thousand monks) asked: Will the great Bodhisattvas who do not regress, or the individuals who see the truth, or the Arhats who have exhausted their defilements and have perfect mindfulness, or those who have acted for the past victors, those who have generated roots of virtue towards many Buddhas and are embraced by virtuous friends, have faith? Non-regression refers to the yogis who practice extensively on the accumulation path. (Commentary) Seeing the truth refers to those who practice less on the accumulation path, abiding in the fifteen moments of the path of seeing. Arhat refers to those who practice less on the accumulation path, realizing the sixteenth moment. Acting for the past victors, like the horn of a rhinoceros, refers to those on the accumulation path. (Buton) Thus it is said. The first three are the lineages that have truly accomplished, the lineages obtained by Dharma-nature, the lineages that are certain to attain self-enlightenment, as stated in the Commentary. Such individuals are the support of the path's individuals, like illusory flowers, although there are no real objects, they appear in different times and places in the mundane world, like the support of real objects, although there is no Dharma-nature, the support that is certainly obtained in different realizations, the support of the nature of the mind's Dharma-nature lineage by the superior and inferior qualities, the path that is perfectly gathered by the three, is the horn of a rhinoceros, one should know that it is the path of the solitary Buddha. These flowers are illusions, etc. In the commentary, it is said: The path of the solitary Buddha, Dharma-nature, is superior to the path of the Shravakas, because it only cultivates the sixteen aspects of the four truths as previously stated, and the objects of arising and ceasing, after realizing them as they are, by the power of cultivating dependent origination, gradually abandoning the defilement fruit of the conceptual thought that grasps external objects as real, and the conceptual thought that has not abandoned or cannot abandon the internal grasping or the mind grasping as real, the support or basis of practicing or realizing the dependent Dharma gathered by the solitary Buddha vehicle, the individual of the path, and the support of the Dharma-nature lineage, because it is complete with three differences. After the path is taught, the knower of knowing that path, that is, the realization of the Dharma that proclaims the three differences, that is, the path of attainment, that is the path of the solitary Buddha, one should know it by the Bodhisattva's practice of generating the mind of enlightenment, the wisdom without object, and the subsequent dedication. One should know the nature and fruit of the solitary Buddha's path, generate it in one's own mind stream, but should not manifest it.
་བ་ནི་རང་སངས་རྒྱས་ ཀྱི་ལམ་ཤེས་སོ། ། གསུམ་པ་ལ། སྔ་འགྲེལ་ནི། རྒྱུ་ངེས་པར་འབྱེད་པའི་ཆ་དང་མཐུན་པ་ཐོབ་ན། སྔར་ཇི་ སྐད་བཤད་པའི་འཕགས་ལམ་སྐྱེ་བས་རྒྱུ་ངེས་པར་འབྱེད་པའི་ཆ་མཐུན་སྟོན་ནོ། །རྩ་འགྲེལ་ གཉིས་ནི། ཕྱིའི་གཟུགས་ལ་སོགས་པའི་(ཤེར་འབྱུང་)གཟུང་བ་མི་དམིགས་(ཤེར་འབྱུང་)པའི་ཕྱིར། ཕྱིའི་གཟུགས་སོགས་ཀྱི་(གསེར་)ཆོས་བརྡ་ལས་བྱུང་བ་སྟེ་བརྡ་ཙམ་གྱིས་བཞག་པའི་བཏགས་ པ་ཙམ་ལ་དམིགས་ནས་དོན་དམ་པར་བདེན་པས་སྟོང་པའི་ཆོས་ཉིད་དང་ཡང་མི་འགལ་ བར་རབ་ཏུ་སྟོན་པ་སྟེ་ཕྱིའི་བདེན་དངོས་ཀྱིས་སྟོང་པར་རྟོགས་པ་ཤེས་རྣམ། ཕྱིའི་གཟུང་ བདེན་གྱིས་སྟོང་པ་དོན་རྣམ་དེ་ལྟར་རྟོགས་ནས་སྒོམ་པའི་རང་རྒྱལ་གྱི་སྤྱོར་ལམ་ཆ་བཞིའི་ དང་པོ་དེ་དྲོ་བར་གྱུར་པའོ། །བཏགས་པ་དང་ཡང་མི་འགལ་ལ་ཆོས་ཉིད་ཀྱང་སྟོན། ཞེས་ སོ། །ཕྱིའི་གཟུགས་ལ་སོགས་པར་སྣང་བ་ཙམ་ལ་དམིགས་ནས་ཕྱི་གཟུང་བས་བསྡུས་པའི་ ཆོས་ཀུན་དོན་དམ་པར་འགྲིབ་པ་དང་འཕེལ་བ་དང་། སོགས་པས་ཡོངས་སུ་གཟུང་བ་དང་ མེད་པར་བྱ་བ་མེད་པ་ལ་སོགས་པས་བྱེ་བ་སྟེ་དེ་ལྟར་རྟོགས་པར་བྱ་བའི་དོན་དུ་སློབ་ཅིང་དེ་ ལྟར་རྟོགས་པ་ཤེས་རྣམ། དེ་དོན་དམ་པར་ཕྱིའི་འཕེལ་འགྲིབ་སོགས་ཀྱིས་སྟོང་པ་དོན་རྣམ། དེ་ལྟར་རྟོགས་ནས་སློབ་པའི་རང་རྒྱལ་གྱི་སྦྱོར་ལམ་ཆ་བཞིའི་གཉིས་པ་དེ་རྩེ་མོར་གྱུར་པའོ། ། གཟུགས་འཕེལ་པ་དང་འགྲིབ་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་མི་སློབ་པོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །གཟུགས་ ལ་སོགས་པ་ཆོས་ཅན། ཕྱི་རོལ་དོན་གྱི་ཆོས་གང་དུ་ཡང་དོན་དམ་པར་ཡོངས་སུ་གཟུང་བྱར་ 2-33 མེད་དེ། ཕྱི་དོན་གྱི་ཆོས་ཐམས་ཅད་དོན་དམ་པར་ནང་ཕྱི་སྟོང་པ་དང་། སོགས་པས་དངོས་ པོ་མེད་པའི་(ཨཱརྱ་)ངོ་བོ་ཉིད་སྟོང་པ་(མདོར་མེད། )ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར། (ཨཱརྱ། ) རྟགས་གྲུབ་སྟེ། དེ་ཐམས་ ཅད་དོན་དམ་པར་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱིས་སྟོང་པ་ཡིན་པ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར། དེས་ན་གཟུགས་སོགས་སྣང་ བ་ཙམ་ལ་དམིགས་ནས་དོན་དམ་པར་ཕྱིའི་ཆོས་གང་དུ་ཡང་མི་འཛིན་པའི་རྟོགས་པ་ཤེས་ རྣམ། དེར་གཟུང་བྱར་མེད་པའི་ཆོས་ཉིད་དོན་རྣམ། དེ་ལྟར་རྟོགས་ནས་བསྒོམ་པའི་རང་ རྒྱལ་གྱི་སྦྱོར་ལམ་བཞིའི་གསུམ་པ་དེ་བཟོད་པའོ། །གཟུགས་ཡོངས་སུ་གཟུངས་པ་མེད་དེ། ཕྱི་ནང་སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་ (བར་མར་འདི་བས་མེད། )ཞེས་སོགས་སོ། །གཟུགས་སོགས་སྣང་བ་ ཙམ་ལ་དམིགས་ནས་ཕྱིའི་ཆོས་ཐམས་ཅད་དོན་དམ་པར་སྐྱེ་བ་དང་འགག་པ་བླང་དོར་ཀུན་ བྱང་སོགས་མེད་པར་རྟོགས་པ་ཤེས་རྣམ། དེར་མེད་པའི་ཆོས་ཉིད་དོན་རྣམ། དེ་ལྟ་བུའི་རྣམ་ པ་ཅན་གྱི་རང་རྒྱལ་གྱི་སྦྱོར་ལམ་བཞི་པ་དེ་ནི་ཆོས་ཀྱི་མཆོག་གོ །གཟུགས་ཀྱི་སྐྱེ་བ་མི་མཐོང་ འགག་པ་དང་། ཞེས་སོགས་སོ། །ཞེས་བྱ་བའི་རྣམ་པ་རྣམས་ཀྱིས་བདེན་
【現代漢語翻譯】 『那』是指獨覺（Pratyekabuddha）的道。 第三部分，首先是解釋：如果獲得了與確定原因的因素相一致的部分，那麼如前所述的聖道（Aryamarga）就會產生，從而顯示出與確定原因的因素相一致的部分。根本解釋和釋論是：因為不觀察外在的色等（從智慧產生），所以對外在的色等（黃金）的法的象徵中產生，即只觀察通過象徵設定的假名，並且不違背在勝義中空性的法性，從而徹底地顯示，即通過對外在真實存在的空性進行理解的智慧。在如此理解外在所取的真實為空性之後，修習的獨覺的加行道四部分的第一個階段就變得溫暖。『與假名不相違背，並且也顯示法性。』 對外在的色等顯現的僅僅是現象進行觀察，對外在所取的包含的諸法，在勝義中沒有減少和增加，並且通過『等』字包括沒有完全接受和沒有去除等等，從而進行區分，爲了理解這一點而進行學習，並且如此理解的智慧。那在勝義中對外在的增減等為空性。如此理解之後，學習的獨覺的加行道四部分的第二個階段就變得頂峰。『不學習爲了增加和減少色。』等等。 色等法，作為有法，在外境的任何法中，在勝義中都沒有可以完全接受的，因為外境的所有法在勝義中都是內外空性，並且通過『等』字包括無實體的（聖）自性空性（簡而言之，沒有）。（聖）理由成立，因為所有這些在勝義中都是自性空性。因此，對外在的色等僅僅是現象進行觀察，在勝義中對外在的任何法都不執著的理解的智慧。在那裡，沒有可取之處的法性。如此理解之後，修習的獨覺的加行道四部分的第三個階段是忍位。『色沒有完全被接受，因為內外是空性。』（中間沒有這個。）等等。 對外在的色等僅僅是現象進行觀察，對外在的所有法，在勝義中沒有生和滅，沒有取捨，一切都是清凈等等的理解的智慧。在那裡，沒有的法性。具有如此狀態的獨覺的加行道四部分的第四個階段是世第一法。『沒有看到色的生，以及滅。』等等。通過這些方式來證實。
【English Translation】 『That』 refers to the path of the Pratyekabuddha (Solitary Realizer). Thirdly, the preliminary explanation is: If one obtains a portion that is in accordance with the factor of ascertaining the cause, then the Noble Path (Aryamarga) as previously stated will arise, thus demonstrating the factor that is in accordance with ascertaining the cause. The root explanation and commentary are: Because external forms and so on (arising from wisdom) are not observed, it arises from the symbolic representation of external forms and so on (gold), that is, by focusing solely on the imputation established merely by symbols, and without contradicting the nature of emptiness in the ultimate sense, it thoroughly reveals, that is, the wisdom of realizing the emptiness of external reality. Having realized that external grasping is empty in this way, the first stage of the four parts of the application path of the Solitary Realizer becomes warm. 『It does not contradict imputation, and also reveals the nature of reality.』 By focusing solely on the appearance of external forms and so on, all phenomena included in external grasping, in the ultimate sense, do not decrease or increase, and by the word 『etc.』 it includes not fully accepting and not removing, etc., thereby distinguishing, learning in order to understand this, and the wisdom of understanding in this way. That in the ultimate sense, the increase and decrease of external things are empty. Having understood in this way, the second stage of the four parts of the application path of the Solitary Realizer becomes the peak. 『One does not learn for the sake of increasing or decreasing form.』 etc. Form and other phenomena, as subjects, in any external object, in the ultimate sense, there is nothing to be fully grasped, because all external objects are internally and externally empty in the ultimate sense, and by the word 『etc.』 it includes the emptiness of the nature of non-entities (Arya) (in short, there is none). (Arya) The reason is established, because all of these are empty of nature in the ultimate sense. Therefore, by focusing solely on the appearance of external forms and so on, the wisdom of understanding that does not grasp any external phenomena in the ultimate sense. There, the nature of reality where there is nothing to be grasped. Having understood in this way, the third stage of the four parts of the application path of the Solitary Realizer is patience. 『Form is not fully grasped, because internally and externally it is emptiness.』 (There is nothing in between.) etc. By focusing solely on the appearance of external forms and so on, the wisdom of understanding that all external phenomena, in the ultimate sense, have no birth and cessation, no acceptance and rejection, and everything is pure, etc. There, the nature of reality where there is nothing. The fourth stage of the four parts of the application path of the Solitary Realizer with such a state is the supreme Dharma. 『One does not see the birth of form, and cessation.』 etc. To be confirmed by these means.
པ་བཞི་ཡང་ཡིན་ དམིགས་པ་ཡང་ཡིན་པ་དེའི་དམིགས་པ་སྟེ། དེ་ལ་དམིགས་ནས་རང་རྒྱལ་གྱི་ངེས་འབྱེད་ཆ་ མཐུན་བཞི་གོ་རིམ་བཞིན་དུ་སྐྱེ་བ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་བྱང་སེས་ཤེས་པར་(རད་ཀིར་)བྱའོ། ། ༈ བྱང་སེམས་ཀྱི་ལམ་ཤེས། གསུམ་པ་ལ་མཚམས་སྦྱར་དང་། ལམ་བཤད་པ་གཉིས་སོ། ། ༈ མཚམས་སྦྱར། དང་པོ་ནི། དམན་མཆོག་ གི་རིམ་པས་རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ལམ་གྱི་མཇུག་ཐོགས་སུ་བྱང་པའི་ལམ་འཆད་དོ། ། ༈ ལམ་བཤད་པ། གཉིས་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། མཐོང་ལམ་ཤེས་པ་ཕན་(དག་ལྡན་)ཡོན་དང་བཅས་པ། སྒོམ་ ལམ་ཤེས་པ་བྱེད་པ་དང་བཅས་པའོ། ། ༈ མཐོང་ལམ་ཤེས་པ་ཕན་ཡོན་དང་བཅས་པ། དང་པོ་ལ། སྤྱི་དང་། ཡན་ལག་གི་དོན་གཉིས་སོ། ། ༈ སྤྱིའི་དོན། དང་པོ་ལ། རྟེན་དང་བརྟེན་པ་གཉིས་ ལས། དང་པོ་ལ་ལུས་རྟེན་ནི། སྦྱོར་ལམ་ཆོས་མཆོག་གང་ལ་སྐྱེ་བ་སྟེ། འདོད་པའི་རྟེན་ཁོ་ ན་ལ་དང་པོ་སྐྱེའོ། །སེམས་རྟེན་ནི། བྱེ་བྲག་སྨྲ་བ་ནི། བསམ་གཏན་ས་དྲུག་ལ་བརྟེན་པར་ 2-34 འདོད་དོ། །འདིར་བསམ་གཏན་བཞི་པའི་རབ་མཐའ་ཞེས་པ་འདོད་པ་ནས་སྲིད་རྩེའི་བར་ ཕྱིན་ནས་སྲིད་རྩེ་ནས་འདོད་པའི་བར་དུ་ལོག་སྟེ་ཡང་བསམ་གཏན་བཞི་པའི་བར་རྫོགས་ པར་བྱས་པ་སྟེ་དེ་ལ་བརྟེན་ནོ་ཞེས་སོ། ། གཉིས་པ་ལ། རྒྱུ། ངོ་བོ། འབྲས་བུ་གསུམ་མོ། །དང་པོ་ནི། ཚོགས་ལམ་དུ་བདེན་བཞི་ བདག་གཉིས་མེད་པར་ཐོས་བསམ་གྱིས་རྟོགས་པའི་བག་ཆགས་སྦྱོར་ལམ་གྱིས་གསོས་ བཏབ་པ་དེ་རྒྱུའི་རྐྱེན་ནོ། །ཐེག་བསྡུས་སུ། ཐོས་སོགས་བག་ཆགས་མེད་པར་ནི། །དེ་འབྲས་ སྐྱེ་བ་མི་རིགས་ཕྱིར། །ཞེས་སོ། །བདག་མེད་གཉིས་བསམ་གཏན་ཀྱི་ཉེར་བསྡོགས་སམ་ དངོས་གཞི་ལ་བརྟེན་ནས་བསྒོམ་པའི་སྦྱོར་ལམ་ནི་བདག་རྐྱེན་ནོ། །བདེན་བཞིའི་ཇི་ལྟ་ཇི་ སྙེད་པ་དམིགས་རྐྱེན། ཆོས་མཆོག་ཆེན་པོ་དེ་མ་ཐག་རྐྱེན་ནོ། ། གཉིས་པ་ལ། མཚན། མཚོན། གཞི་གསུམ་ལས། དང་པོ་ནི། སྦྱོར་ལམ་ཆོས་མཆོག་ གི་མཇུག་ཏུ་སྐྱེས་པའི་ཅིར་ཡང་མི་དམིགས་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་དང་མཚུངས་ལྡན་ཅན་གྱི་ འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་ཡེ་ཤེས་གང་ཞིག ཟག་མེད་ཀྱི་ལམ་གསུམ་གྱི་ཐོག་མར་གྱུར་ པའོ། །དེ་ནས་དེ་ནི་འཇིག་རྟེན་ལས། །འདས་པའི་ཡེ་ཤེས་བླ་མེད་པ། །རྣམ་པར་མི་རྟོག་ དྲི་མ་མེད། །འཛིན་པ་གཉིས་དང་བྲལ་བ་ཐོབ། །ཅེས་དང་། ཀུན་བཏུས་སུ། མདོར་བསྡུ་ན་ འཇིག་རྟེན་པའི་ཆོས་ཀྱི་མཆོག་གི་མཇུག་ཐོགས་སུ་མི་དམིགས་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་དང་ཤེས་ རབ་མཚུངས་པར་ལྡན་པ་དང་བཅས་པ་སྟེ། ཞེས་སོགས་བཤད་དོ། །གང་ཞིག ཆོས་ཉིད་ མཐོང་བ་དང་ཆོས་ཅན་མཐོང་བ་རིམ་བཞིན་ཇི་ལྟ་ཇི་སྙེད་མཁྱེན་པའི་བྱང་སེའི་མཐོང་ལམ་ གྱི་མཚན་ཉིད་དོ། ། གཉིས་པ་ནི། ཆོས་ཉིད་སྔར་མ་མཐོང་གསར་དུ་མངོན་སུམ་དུ་མཐོང་བས་མཐོང་། དེ་ ཁོ་ནའི་དོན་ཚོལ་བས་སམ།
【現代漢語翻譯】 也是四種作意，是目標，即以其為目標，從而依次生起自宗的四種順抉擇分。菩薩應如是了知。 菩薩的道 第三部分包括連線和解釋道兩部分。 連線 第一部分：以低劣到殊勝的次第，在聲聞道的末尾解釋菩薩道。 解釋道 第二部分分為兩部分：了知見道及其利益，以及了知修道及其作用。 了知見道及其利益 第一部分包括總義和支分義兩部分。 總義 第一部分包括所依和能依兩方面。 首先，身的所依：生起于加行道之最勝位，最初只生於欲界。心的所依：分別論者認為依賴於六禪地。此處，『第四禪的頂端』指的是從欲界到有頂，再從有頂返回到欲界，最終圓滿第四禪，即依賴於此。 第二部分包括因、體性、果三方面。 首先，因：在資糧道中，通過聞思通達四諦和二無我，其習氣由加行道滋養，這是因的條件。《攝大乘論》中說：『若無聞等習氣，則彼果不生，故不應理。』 以二無我為所緣，依于靜慮的加行或正行而修習的加行道是增上緣。四諦的如所有性和如所有性是所緣緣。大勝法是等無間緣。 第二部分包括相、喻、基三方面。 首先，相：生起于加行道之最勝位之後，與無所緣的等持相應的，超世間的智慧，是無漏道三者的開端。如雲：『從彼生起超世間，無上智慧無分別，無垢離二取。』 《集論》中說：『簡而言之，與世間法的最勝位之後，與無所緣的等持和智慧相應。』等等。 證悟法性與證悟法相，依次了知如所有性和如所有性的菩薩見道的體性。 第二，因為新證悟先前未見的法性，所以稱為『見』。或者，因為尋求其真實意義。
【English Translation】 It is also the four applications of mindfulness, the object. Taking that as the object, the four qualities conforming to definite emergence of one's own school arise in order. A Bodhisattva should understand this. The Path of a Bodhisattva The third section includes the connection and the explanation of the path. Connection The first is that the Bodhisattva's path is explained at the end of the path of the Solitary Realizer, in a sequence from inferior to superior. Explanation of the Path The second has two parts: knowing the Path of Seeing with its benefits, and knowing the Path of Meditation with its functions. Knowing the Path of Seeing with its Benefits The first has two parts: the general meaning and the specific meaning. General Meaning The first has two aspects: the support and what depends on it. First, the physical support: it arises in whatever is the supreme Dharma of the Path of Joining, and it first arises only in the realm of desire. The mental support: the Vaibhashikas believe that it relies on the six dhyana grounds. Here, 'the peak of the fourth dhyana' means going from the desire realm to the peak of existence, and then returning from the peak of existence to the desire realm, thus completing the fourth dhyana; it relies on that. The second has three aspects: cause, essence, and result. First, the cause: in the Path of Accumulation, the imprints of understanding the Four Noble Truths and the two selflessnesses through hearing and thinking are nourished by the Path of Preparation; that is the causal condition. In the Summary of the Great Vehicle, it says, 'Without the imprints of hearing, etc., it is not reasonable for that result to arise.' The Path of Preparation, which meditates on the two selflessnesses relying on the proximity or the actual state of meditative concentration, is the dominant condition. The suchness and the extent of the Four Noble Truths are the objective condition. The great supreme Dharma is the immediately preceding condition. The second has three aspects: sign, example, and basis. First, the sign: the non-conceptual concentration and its associated transcendental wisdom that arise after the supreme Dharma of the Path of Preparation, is the beginning of the three uncontaminated paths. It is said, 'From that arises the transcendental, unsurpassed wisdom, non-conceptual, stainless, free from the two apprehensions.' The Summary says, 'In short, it is associated with the non-conceptual concentration and wisdom after the supreme Dharma of the worldly Dharma.' etc. Whatever directly sees the nature of reality and sees phenomena, knowing the suchness and the extent in sequence, is the characteristic of the Bodhisattva's Path of Seeing. Second, because one newly sees the nature of reality that was not seen before, it is called 'seeing'. Or, because one seeks its true meaning.
བྱང་ཆུབ་ཏུ་བགྲོད་པས་ལམ་མོ། །མ་མཐོང་མཐོང་ཕྱིར་མཐོང་ 2-35 བའི་ལམ། །ཞེས་མཛོད་ལས་སོ། །གསུམ་པ་ལ། འདོད་ལུགས་མང་དུ་སྣང་སྟེ། གཉལ་པ་ སོགས། མཐོང་ལམ་རྫས་གཅིག་ལ་ལྡོག་པ་དུ་མར་སྐྱེ་ཞེས་དང་། འབྲོམ་སོགས། བཟོད་པ་ བར་ཆད་མེད་ལམ་དང་ཤེས་པ་རྣམ་གྲོལ་ལམ་རྫས་གཉིས་སུ་སྐྱེ་ཞེས་དང་། འབྲེ་སོགས་ནི། ཆོས་བཟོད་ཆོས་ཤེས་རྗེས་བཟོད་རྗེས་ཤེས་རྫས་བཞིར་སྐྱེ། ཞེས་དང་། བུདྡྷ་ཤྲཱི་ནི། དབང་བོ་ རྣོ་རྟུལ་གྱི་བྱེ་བྲག་གིས་སྐད་ཅིག་གཅིག་དང་གཉིས་དང་བཅུ་དྲུག་ལ་སོགས་པར་སྐྱེའོ་ཞེས་ དང་། བྱེ་བྲག་ཏུ་སྨྲ་བ། མཐོང་ལམ་སྐད་ཅིག་བཅོ་ལྔ་ཁོ་ན་ཡིན་ལ་བཅུ་དྲུག་པ་ནི་སྒོམ་ལམ་ ཡིན་ཅིང་མཐོང་ལམ་མིན་ཟེར་རོ། །འོད་ཟེར་མགོན་པོ་སོགས། སྐད་ཅིག་བཅུ་དྲུག་ཏུ་སྐྱེ་བ་ སེམས་ཙམ་ལུགས། སྐད་ཅིག་གཅིག་ཏུ་སྐྱེ་བ་དབུ་མའི་ལུགས་ཞེས་སོགས་ནི་ནོར་བ་ཁོ་ན་ ཡིན་ཅིང་ཕལ་ཆེར་ལུང་གི་སྙེ་མར་ལེགས་པར་བཀག་ཟིན་པས་ཤི་ཟིན་པ་ལ་མཚོན་བསྣུན་ མི་དགོས་སོ། །འོན་ཀྱང་ཐུབ་དགོངས་སུ་ཡང་། བདེན་བཞི་རྟེན་འབྲེལ་ཡིན་པས་རང་བཞིན་ གྱིས་སྐྱེ་འགག་མེད་པར་ཆོས་ཤེས་པས་མཐོང་བའི་ཕྱིར་མངོན་པར་རྟོགས་པ་གཅིག་ཁོ་ནའོ། ། ཞེས་དང་། གལ་ཏེ་སྐད་ཅིག་གཅིག་ལ་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་མཐོང་ན་ཅི་ལྟར་མཐོང་བའི་ལམ་སྐད་ ཅིག་བཅུ་དྲུག་ཏུ་རྣམ་པར་བཞག་ཅེ་ན། ངོ་བོ་གཅིག་པའི་ཡེ་ཤེས་དེ་ཁོ་ན་ལ་ཆ་རྣམས་རྣམ་ པར་ཕྱེ་ནས་སྐད་ཅིག་བཅུ་དྲུག་རྣམས་སུ་བཞག་པར་བྱ་སྟེ་རྣམ་པ་དེ་ལྟ་བུས་གདུལ་བར་བྱ་ བའི་སྐྱེ་བོ་ལ་དེ་ཉེ་བར་བསྟན་པ་ལས་རྗེས་སུ་འཛིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །གལ་ཏེ་དེ་ལྟར་ན་ཅི་ ལྟར་རྣམ་པ་བཅུ་དྲུག་ཏུ་ལམ་བསྒོམ་ཞེ་ན། འདི་ཡང་ཐར་བ་འདོད་པ་རྣམས་རྣམ་པ་གཞན་ གྱིས་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ཤེས་པ་ལ་གཞུག་པའི་དོན་དུ་ཡོངས་སུ་བརྟགས་ནས་རྣམ་པར་བཞག་གི་ དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ནི་གཅིག་ཁོ་ནའོ་ཞེས་སོགས་དང་། འགྲེལ་ཆེན་དུ། བདེན་པ་རྣམས་ཀྱི་མངོན་ པར་རྟོགས་པ་གཅིག་པ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར། དེ་བས་ན་ས་དང་པོའི་སྐད་ཅིག་མ་དང་པོ་ནི་མཐོང་ བའི་ལམ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལས་གཞན་སྐད་ཅིག་གཉིས་པ་ལ་སོགས་པ་ནས་རྡོ་རྗེ་ལྟ་བུའི་བར་ནི་ 2-36 མཆོག་གི་དོན་ལ་སོགས་པར་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་སོ་སོར་རྟོགས་པའི་ཕྱིར་སྒོམ་པའི་ལམ་ཡིན་ པར་བཤད་དོ། །ཞེས་དང་། ཐུབ་དགོངས་སུ། སྡུག་བསྔལ་ལ་ཆོས་ཤེས་པའི་བཟོད་པའི་ སྐད་ཅིག་ཁོ་ན་ལ་མཐོང་བའི་ལམ་དང་། སྡུག་བསྔལ་ལ་ཆོས་ཤེས་པ་ལ་སོགས་པ་རྣམས་ ནི་སྒོམ་པའི་ལམ་མོ་ཞེས་བརྗོད་པ་དེ་ནི་(བདེན་བཞི་)སོ་སོར་རྟོགས་པའི་མངོན་པར་རྟོགས་པ་ ལས་སྐད་ཅིག་གཅིག་པོ་མངོན་པར་རྟོགས་པར་བྱ་བས་མངོན་པར་རྟོགས་པ་མཐོང་བའི་ ལམ་སྟེ་མ་རིག་པ་དང་བཅས་པའི་འཁོར་བ་བརྒྱུད་པ་ཐོག་མ་མེད་པ་རྣམས་སུ་མ་
【現代漢語翻譯】 『通往菩提之路，是為見未見之道的道路。』——引自《俱舍論》。關於第三點，存在諸多觀點。如聶巴等認為，見道是單一實體的，但會產生多種變化。仲敦巴等認為，忍位是無間道，智位是解脫道，兩者是兩種實體。哲等則認為，法忍、法智、類忍、類智是四種實體。布達室利認為，根據根器的利鈍，會產生一剎那、兩剎那乃至十六剎那等。分別說部認為，見道只有十五剎那，第十六剎那是修道，而非見道。俄賽袞波等認為，產生十六剎那是唯識宗的觀點，產生一剎那是中觀宗的觀點。這些觀點都是錯誤的，大部分已經在論典中駁斥，無需再對已死之物進行鞭撻。然而，在《入中論》中也提到：『由於四諦是緣起，因此沒有自性上的生滅，通過法智才能見到，所以只有一種現觀。』如果在一剎那間就能見到真如，為何見道會被分為十六剎那呢？這是因為，將本體相同的智慧，通過區分各個部分，而安立為十六剎那，這是爲了引導那些需要以這種方式調伏的眾生，從而接引他們。如果這樣，為何要修習十六種行相的道呢？這也是爲了讓那些希求解脫的人，能夠通過不同的方式來了解真如，所以才進行分別安立，而真如本身只有一個。』此外，《釋論》中說：『由於對真諦的現觀是相同的，因此初地的第一個剎那便是見道。從第二個剎那開始，直到金剛喻定，都是爲了證悟最勝義等，在各自的法界中進行修道。』《入中論》中說，『在苦諦上產生法忍的剎那便是見道，在苦諦上產生法智等則是修道。』這種說法是因為，通過對（四諦）各自的證悟，從而在一剎那間證悟，因此證悟便是見道，在無始以來的無明和輪迴中…… 『The path to Bodhi is the path to seeing the unseen.』 - From the Abhidharmakośa. Regarding the third point, there are many views. For example, Nyalpa and others believe that the path of seeing is a single entity, but it produces multiple changes. Dromtönpa and others believe that forbearance is the immediate path, and knowledge is the liberation path, which are two entities. Dre and others believe that Dharma-forbearance, Dharma-knowledge, subsequent-forbearance, and subsequent-knowledge are four entities. Buddhaśrī believes that depending on the sharpness or dullness of the faculties, it can arise in one, two, or even sixteen moments. The Vaibhāṣika school believes that the path of seeing is only fifteen moments, and the sixteenth moment is the path of meditation, not the path of seeing. Öser Gönpo and others believe that arising in sixteen moments is the view of the Mind-Only school, and arising in one moment is the view of the Madhyamaka school. These views are all wrong, and most of them have been refuted in the scriptures, so there is no need to whip a dead horse. However, in the Madhyamakāvatāra, it is also mentioned: 『Since the Four Noble Truths are interdependent, they have no inherent arising or ceasing. They are seen through Dharma-knowledge, so there is only one direct realization.』 If one can see Suchness in one moment, why is the path of seeing divided into sixteen moments? This is because the wisdom that is the same in essence is divided into parts and established as sixteen moments. This is to guide those beings who need to be tamed in this way, so as to lead them. If so, why meditate on the path in sixteen aspects? This is also because it is fully considered and established in order to lead those who desire liberation to know Suchness in different ways, but Suchness itself is only one.』 Furthermore, in the Great Commentary, it says: 『Because the direct realization of the truths is the same, therefore the first moment of the first ground is the path of seeing. From the second moment onwards, up to the Vajra-like Samadhi, it is the path of meditation because it realizes the ultimate meaning and so on in each of the Dharmadhātus.』 In the Madhyamakāvatāra, it says, 『The moment of Dharma-forbearance arising on suffering is the path of seeing, and Dharma-knowledge arising on suffering and so on is the path of meditation.』 This statement is because, through the realization of each of the (Four Noble Truths), one realizes in one moment, therefore realization is the path of seeing, in the beginningless ignorance and samsara…
【English Translation】 『The path to Bodhi is the path to seeing the unseen.』 - From the Abhidharmakośa. Regarding the third point, there are many views. For example, Nyalpa and others believe that the path of seeing is a single entity, but it produces multiple changes. Dromtönpa and others believe that forbearance is the immediate path, and knowledge is the liberation path, which are two entities. Dre and others believe that Dharma-forbearance, Dharma-knowledge, subsequent-forbearance, and subsequent-knowledge are four entities. Buddhaśrī believes that depending on the sharpness or dullness of the faculties, it can arise in one, two, or even sixteen moments. The Vaibhāṣika school believes that the path of seeing is only fifteen moments, and the sixteenth moment is the path of meditation, not the path of seeing. Öser Gönpo and others believe that arising in sixteen moments is the view of the Mind-Only school, and arising in one moment is the view of the Madhyamaka school. These views are all wrong, and most of them have been refuted in the scriptures, so there is no need to whip a dead horse. However, in the Madhyamakāvatāra, it is also mentioned: 『Since the Four Noble Truths are interdependent, they have no inherent arising or ceasing. They are seen through Dharma-knowledge, so there is only one direct realization.』 If one can see Suchness in one moment, why is the path of seeing divided into sixteen moments? This is because the wisdom that is the same in essence is divided into parts and established as sixteen moments. This is to guide those beings who need to be tamed in this way, so as to lead them. If so, why meditate on the path in sixteen aspects? This is also because it is fully considered and established in order to lead those who desire liberation to know Suchness in different ways, but Suchness itself is only one.』 Furthermore, in the Great Commentary, it says: 『Because the direct realization of the truths is the same, therefore the first moment of the first ground is the path of seeing. From the second moment onwards, up to the Vajra-like Samadhi, it is the path of meditation because it realizes the ultimate meaning and so on in each of the Dharmadhātus.』 In the Madhyamakāvatāra, it says, 『The moment of Dharma-forbearance arising on suffering is the path of seeing, and Dharma-knowledge arising on suffering and so on is the path of meditation.』 This statement is because, through the realization of each of the (Four Noble Truths), one realizes in one moment, therefore realization is the path of seeing, in the beginningless ignorance and samsara…
མཐོང་ བའི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་མཐོང་བའི་བདག་ཉིད་ཀྱིས་ན་གཙོ་བོ་ཞེས་རྟོགས་པའི་ཆེད་དུའོ། །འཁྲུལ་ བའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་སྒྲོ་བཏགས་པའི་རྣམ་པ་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ལས་བྱུང་བའི་ཉོན་མོངས་པ་རྩད་ ནས་འབྱིན་པར་བྱེད་པ་ཉིད་ཀྱིས་ན་སྡུག་བསྔལ་ལ་ཆོས་ཤེས་པ་ལ་སོགས་པ་སྐད་ཅིག་བཅོ་ ལྔ་བོ་རྣམས་ཀྱང་མཐོང་བའི་ལམ་མོ་ཞེས་པ་ནི་ཐ་སྙད་བྱ་བ་ཁོ་ནའོ། །སྒོམ་པའི་ལམ་དུ་ གསུངས་པས་ཀྱང་མཐོང་བའི་ལམ་བཏགས་པ་བའོ་ཞེས་གསལ་བར་བྱས་སོ། །གཞན་དུ་ན་ ཤིང་རྟ་ཆེན་པོ་རྣམས་ཀྱིས་ཐེག་པ་ཆེན་པོར་མཐོང་བའི་ལམ་སྐད་ཅིག་བཅུ་དྲུག་གོ་ཞེས་མང་ དུ་བསྟན་པ་དང་ཅི་ལྟར་མི་འགལ། ཞེས་སོགས་ཏེ། མདོར་ན་བདེན་བཞིའི་ཆོས་ཉིད་མངོན་ སུམ་དུ་རྟོགས་པའི་ཆ་ནས་སྐད་ཅིག་གཅིག་གམ་ངོ་བོ་གཅིག་ཏུ་བཤད་དེ། ཤེར་འབྱུང་གིས། དེས་ན་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ནི་སྐད་ཅིག་ལ་རྟོགས་པ་ཅན་ནོ། །དེ་གཅིག་པའི་ཕྱིར་ན་ལམ་ཡང་ སྐད་ཅིག་གཅིག་ཉིད་དོ། །ཞེས་སོ། །སྤང་བྱ་སྤོང་ཚུལ་དང་ངེས་པ་འདྲེན་ཚུལ་གྱིས་སྐད་ཅིག་ བཅུ་དྲུག་ཏུ་འགྱུར་ཏེ། སྔར་དྲངས་པའི་ཨ་བྷ་ཡའི་ལུང་(བཅོ་ལྔ་བོ་རྣམས་ཀྱང་ཞེས་སོགས་སོ། ། )ལྟར་ དང་། འགྲེལ་ཆེན་དུ། སྡུག་བསྔལ་མཐོང་བས་སྤང་བའི་དུས་སུ་ཀུན་འབྱུང་སྤོང་ངོ་། །དེ་ ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་འགོག་པ་མངོན་དུ་བྱས་སོ། །དེ་ཡང་གཞན་དུ་མི་འཐད་པས་ལམ་བསྒོམས་སོ། ། ཀུན་འབྱུང་སོགས་ལའང་དེ་བཞིན་ནོ། །ཞེས་པས། འབྲས་བུའི་མངོན་པར་རྟོགས་པ་ལས་ 2-37 ཐེག་ཆེན་པོར་མཐོང་བའི་ལམ་སྐད་ཅིག་གཅིག་གི་མངོན་པར་རྟོགས་པར་བལྟ་བར་བྱ་ལ། བདེན་པ་སོ་སོ་ལ་སླར་ཡང་ཕྱིན་ཅི་ལོག་བསལ་བས་སོ་སོར་རྟོགས་པའི་མངོན་པར་རྟོགས་ པ་ལས་སྐད་ཅིག་བཅུ་དྲུག་ཁོ་ནས་མངོན་པར་རྟོགས་པར་བྱ་སྟེ། ཞེས་དང་། ཐུབ་དགོངས་སུ། དེ་ཡན་སྨོས་ནས་ཟེར་བ་དེའི་ལུགས་ཀྱིས་སྐད་ཅིག་བཅུ་དྲུག་རྣམས་ཀྱང་གཙོ་བོའི་(འམ་དངོས་) མཐོང་བའི་ལམ་མོ་ཞེས་གསལ་ལོ། །ཞེས་སོ། །(ཤེར་འབྱུང་གིས་ཀྱང་། བཅུ་དྲུག་པོ་ཀུན་བཏུས་ལྟར་བཤད་ ནས། ཅི་ལྟར་མཐོང་ལམ་སྐད་ཅིག་གཅིག་ལ་མངོན་པར་རྟོགས་པར་བཤད་ཅེ་ན། འབྲས་བུའི་མངོན་པར་རྟོགས་པ་ལ་དགོངས་ པའི་ཕྱིར་རོ། །འདི་ལྟར་བཤད་ཟིན་པའི་ལམ་གྱིས་སྡུག་བསྔལ་སྤོང་བ་ནི་ཀུན་འབྱུང་སྤོང་བ་མེད་པར་མི་འབྱུང་ལ་དེ་ཉིད་ཀྱང་ འགོག་པ་ཡིན་ནོ། །དེས་ན་འབྲས་བུ་གཅིག་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་མཐོང་ལམ་སྐད་ཅིག་མངོན་པར་རྟོགས་པ་ཡིན་ནོ། །གལ་ཏེ་སྐད་ ཅིག་མ་བཅུ་དྲུག་གིས་རྟོགས་པའི་རྣམ་པ་ཐ་དད་པ་དེ་ལྟ་ནའང་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་རྟོགས་པ་ལ་ནི་ཐ་དད་པ་ཅི་ཡང་མེད་དོ་ཞེས་ སོ། ། ) དེ་ལ་སྐད་ཅིག་བཅུ་དྲུག་ནི། ཆོས་མཆོག་གི་མཇུག་ཐོགས་སུ་སྡུག་བདེན་མངོན་སུམ་དུ་ གྱུར་པའི་ཟག་མེད་ཀྱི་ཤེས་རབ་སྡུག་བསྔལ་མཐ
【現代漢語翻譯】 爲了通過證悟實相的自性而了知『主尊』之名。（主尊：Iśvara，自在天，大自在天） 由於錯謬的原因，虛構的顛倒之相所產生的煩惱徹底斷除，因此，了知苦之法等十五個剎那，也只是『見道』的假名而已。 經中說為修道，也闡明了見道是假立的。 否則，大車（大乘行者）們如何不違背大乘見道有十六個剎那的眾多說法呢？總之，從現量證悟四諦法性的角度來說，可以解釋為一個剎那或一個自性。 如《般若生》所說：『因此，法界是剎那證悟的。因為它是唯一的，所以道也是一個剎那。』 從所斷之事的斷除方式和引導決定的方式來說，可以轉變為十六個剎那，如前引用的阿跋耶的教證（『十五個剎那』等），以及《釋論》中所說：『在見苦而斷除時，也斷除了集。因此，現證了滅。因為這在其他方面是不合理的，所以修習了道。集等也是如此。』 因此，從果的現證來看，應將大乘見道視為一個剎那的現證。對於每個諦，通過消除顛倒，從各自證悟的現證來看，只能通過十六個剎那來現證。 如《入中論自釋》所說：『如上所述，按照他的觀點，十六個剎那也是主要的（或真實的）見道。』 《般若生》也說：『在像俱舍論一樣解釋了十六個剎那后，如果問如何解釋見道在一個剎那中現證，那是因爲著眼于果的現證。因為這樣解釋的道斷除苦，沒有斷除集是不可能的，而那本身就是滅。因此，因為果是唯一的，所以見道是一個剎那的現證。如果通過十六個剎那證悟的相各不相同，那麼在證悟法界時也沒有任何不同。』 其中，十六個剎那是指：在法殊勝的結尾，苦諦現前時，無漏的智慧是苦法智忍。
【English Translation】 In order to realize the name 'Lord' (Iśvara) through the nature of seeing the suchness of seeing. Because of the reason for delusion, the afflictions arising from the fabricated inverted aspect are completely eliminated, therefore, the fifteen moments of knowing the Dharma of suffering, etc., are merely nominal 'path of seeing'. It is also clarified that the path of seeing is nominal because it is taught as the path of meditation. Otherwise, how would it not contradict the many statements by the Great Vehicle practitioners that the path of seeing in the Great Vehicle has sixteen moments? In short, from the perspective of directly realizing the nature of the four truths, it can be explained as one moment or one essence. As stated in the Sherjung: 'Therefore, the Dharmadhatu is realized in a moment. Because it is one, the path is also one moment.' It can be transformed into sixteen moments by the way of abandoning what is to be abandoned and the way of leading to certainty, as in the previously quoted teaching of Abhaya ('the fifteen moments', etc.), and as stated in the Great Commentary: 'When suffering is seen and abandoned, the origin is also abandoned. Therefore, cessation is manifested. Because this is unreasonable otherwise, the path is cultivated. The same is true for the origin, etc.' Therefore, from the perspective of the manifestation of the result, the path of seeing in the Great Vehicle should be regarded as the manifestation of one moment. For each truth, by eliminating the inversion again, it can only be manifested through sixteen moments from the manifestation of individual realization. As stated in the Thubdgongs: 'As mentioned above, according to his view, the sixteen moments are also the main (or real) path of seeing.' The Sherjung also says: 'After explaining the sixteen moments like the Abhidharmakosha, if asked how to explain the manifestation of the path of seeing in one moment, it is because it is focused on the manifestation of the result. Because the path explained in this way abandons suffering, it is impossible not to abandon the origin, and that itself is cessation. Therefore, because the result is one, the path of seeing is the manifestation of one moment. If the aspects realized through the sixteen moments are different, then there is no difference in realizing the Dharmadhatu.' Among them, the sixteen moments are: at the end of the Dharma supremacy, when the truth of suffering is manifest, the uncontaminated wisdom is the forbearance of the Dharma-knowledge of suffering.
ོང་སྤང་སྤོང་བའི་བར་ཆད་མེད་ལམ་དེ་སྡུག་ བསྔལ་ཆོས་བཟོད། དེའི་མཇུག་ཐོགས་སུ་སྡུག་བསྔལ་མཐོང་སྤང་གིས་རྣམ་གྲོལ་མངོན་དུ་ བྱེད་པའི་ཟག་མེད་ཀྱི་ཤེས་རབ་ཆོས་ཤེས། དེའི་མཇུག་ཐོགས་སུ་དེ་གཉིས་འཕགས་ཆོས་ རྣམས་ཀྱི་རྒྱུར་རྟོགས་པའི་ཟག་མེད་ཡེ་ཤེས་རྗེས་བཟོད། དེའི་མཇུག་ཐོགས་སུ་དེ་ངེས་པར་ འཛིན་པ་རྗེས་ཤེས་ཏེ་བདེན་པ་གཞན་གསུམ་ལ་ཡང་དེ་བཞིན་ནོ། །ཆོས་བཟོད་ཆོས་ཤེས་ ཀྱི་ཡུལ་རྟོགས་སོ། །རྗེས་བཟོད་རྗེས་ཤེས་ཀྱིས་ཡུལ་ཅན་རྟོགས་སོ། །ཞེས་ཀུན་བཏུས་སོ། ། ཡུལ་ནི་དེ་བཞིན་ཉིད་དང་ཡུལ་ཅན་ནི་དེའི་ཡུལ་ཅན་གྱི་ཡང་དག་པའི་ཡེ་ཤེས་ཏེ། འཇིག་ རྟེན་ལས་འདས་པའི་ལམ་གྱི་ཡུལ་ནི་གཉིས་ཏེ། དེ་བཞིན་ཉིད་དང་ཡང་དག་པའི་ཡེ་ཤེས་སོ། ། ཞེས་དེའི་འགྲེལ་པར་རོ། །ཀུན་བཏུས་སུ། སོ་སོ་རང་ལ་སྡུག་བསྔལ་ཀྱི་བདེན་པ་མངོན་ སུམ་དུ་གྱུར་པའི་ཟག་པ་མེད་པའི་ཤེས་རབ་སྟེ་གང་གིས་སྡུག་བསྔལ་མཐོང་བས་སྤང་བར་ 2-38 བྱ་བའི་ཉོན་མོངས་པ་སྤོང་བ་དེ་སྡུག་བསྔལ་ལ་ཆོས་ཤེས་པའི་བཟོད་པ་ཞེས་བྱའོ། །སྡུག་ བསྔལ་ལ་ཆོས་ཤེས་པ་གང་ཞེ་ན། ཤེས་པ་གང་གིས་བཟོད་པའི་མཇུག་ཐོགས་སུ་རྣམ་པར་ གྲོལ་བ་མངོན་དུ་བྱེད་པའོ། །བསྡུག་བསྔལ་ལ་རྗེས་སུ་རྟོགས་པར་ཤེས་པའི་བཟོད་པ་གང་ ཞེ་ན། སྡུག་བསྔལ་ལ་ཆོས་ཤེས་པའི་མཇུག་ཐོགས་སུ་སྡུག་བསྔལ་ལ་ཆོས་ཤེས་པའི་བཟོད་ པ་དང་སྡུག་བསྔལ་ལ་ཆོས་ཤེས་པ་འདི་གཉིས་འཕགས་པའི་ཆོས་རྣམས་ཀྱི་རྒྱུའོ་ཞེས་སོ་ སོ་རང་ལ་མངོན་སུམ་དུ་གྱུར་པའི་ཟག་པ་མེད་པའི་ཤེས་རབ་པོ། །སྡུག་བསྔལ་ལ་རྗེས་སུ་ རྟོགས་པའི་ཤེས་པ་གང་ཞེ་ན། ཤེས་པ་གང་གིས་རྗེས་སུ་རྟོགས་པའི་བཟོད་པ་དེ་ངེས་པར་ འཛིན་པའོ། ། དེ་བཞིན་དུ་བདེན་པ་ལྷག་མ་རྣམས་ལ་ཡང་བཟོད་པ་དང་ཤེས་པ་རྣམས་ཅི་རིགས་ སུ་ཤེས་པར་བྱའོ། །དེ་ལ་ཆོས་ཤེས་པའི་བཟོད་པ་དང་ཆོས་ཤེས་པ་རྣམས་ཀྱིས་ནི་གཟུང་ བ་རྟོགས་སོ། །རྗེས་སུ་རྟོགས་པའི་བཟོད་པ་དང་ཤེས་པ་རྣམས་ཀྱིས་ནི་འཛིན་པ་རྟོགས་ སོ། །བཟོད་པ་དང་ཤེས་པ་ཐམས་ཅད་ལ་ཡང་མཚན་མ་མེད་པར་གནས་པའི་རྣལ་འབྱོར་ ཅན་དུ་རིག་པར་བྱའོ། །སེམས་ཀྱི་སྐད་ཅིག་མ་བཅུ་དྲུག་པོ་འདི་དག་ནི་མཐོང་བའི་ལམ་མོ། ། སེམས་གྱི་སྐད་ཅིག་ནི་ཤེས་བྱ་ལ་ཤེས་པ་འབྱུང་བ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་རིག་པར་བྱའོ། ། ཞེས་སོ། །དེས་ན་དུས་མཐའི་སྐད་ཅིག་མིན་གྱི་བྱ་རྫོགས་ཀྱི་སྐད་ཅིག་ཡིན་ཏེ། མི་ཁོམ་ བརྒྱད་སྤངས་པའི་དལ་བ་ལ་སྐད་ཅིག་ཟེར་བ་བཞིན་ནོ། །ཨ་བྷ་ཡས། འཇིག་རྟེན་ལས་ འདས་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་རྗེས་ལ་ཐོབ་པ་རང་གི་རྟོགས་པ་གཅོད་པ། ཞེས། ཆོས་ཤེས་རྣམས་ རྗེས་ཐོབ་ཏུ་བཤད་ཅིང་། ཀུན་བཏུས་དང་མི་འགལ་ཏེ། ཆོས་བཟོད་རྟོགས་པའི་ཆ་ནས་རྗེས་ ཐོབ་དང་སྡུག་བསྔལ་མཐོང་སྤང་སོགས་
【現代漢語翻譯】 斷除所斷之無間道即是苦法忍。緊隨其後，以苦見所斷而現證解脫之無漏智慧即是苦法智。緊隨其後，了知二者為聖法之因的無漏智慧即是類忍。緊隨其後，確定地執持它即是類智，其餘三諦亦是如此。法忍、法智之境是所證悟之境。類忍、類智是能證悟之境。《攝類學》中說：『境是如是性，能境是彼之能境的正智。』出世間道之境有二：如是性與正智。《彼論釋》中說：『《攝類學》中，各自對苦諦現證的無漏智慧，即以見苦所斷之煩惱斷除者，稱為于苦之法智忍。何為于苦之法智？即以智慧于忍之後現證解脫者。何為于苦之類智忍？即于苦之法智之後，苦法忍與苦法智二者是聖法之因，各自現證之無漏智慧。何為于苦之類智？即以智慧確定地執持類忍。』 同樣，其餘諸諦之忍與智，亦應如是了知。其中，以法智忍與法智了知所取。以類智忍與類智了知能取。對於一切忍與智，亦應知為安住于無相之瑜伽士。此十六剎那之心識即是見道。應知心識之剎那是在所知境上生起智慧的圓滿。因此，並非是最後剎那，而是行為圓滿之剎那，如同捨棄八無暇之閑暇稱為剎那一樣。阿跋耶說：『獲得出世間智慧之後，斷除自己的證悟。』說諸法智是后得智，與《攝類學》不相違背，因為法忍從證悟的角度來說是后得智，以及苦見所斷等。
【English Translation】 The uninterrupted path that abandons what is to be abandoned is the 'suffering-dharma-kshanti' (苦法忍, duḥkha-dharma-kṣānti, suffering-dharma-kshanti, Patience with the Dharma of Suffering). Immediately following that, the stainless wisdom that realizes liberation by abandoning what is to be abandoned by seeing suffering is the 'suffering-dharma-jnana' (苦法智, duḥkha-dharma-jñāna, suffering-dharma-jnana, Knowledge of the Dharma of Suffering). Immediately following that, the stainless wisdom that realizes these two as the cause of the noble dharmas is the 'anu-kshanti' (類忍, anvaya-kṣānti, anvaya-kshanti, Subsequent Patience). Immediately following that, the certain holding of it is the 'anu-jnana' (類智, anvaya-jñāna, anvaya-jnana, Subsequent Knowledge), and so it is for the other three truths. The object of 'dharma-kshanti' and 'dharma-jnana' is the realized object. The 'anu-kshanti' and 'anu-jnana' realize the object-possessor. As the Compendium says: 'The object is suchness, and the object-possessor is the correct wisdom of its object-possessor.' The object of the supramundane path is twofold: suchness and correct wisdom. As its commentary says: 'In the Compendium, the stainless wisdom that directly realizes the truth of suffering for each individual, that is, the one who abandons the afflictions to be abandoned by seeing suffering, is called 'patience with the knowledge of the dharma of suffering'. What is the knowledge of the dharma of suffering? It is the wisdom that realizes liberation immediately after patience. What is the 'anu-kshanti' of realizing suffering? It is the stainless wisdom that directly realizes that after the 'dharma-jnana' of suffering, these two, the 'suffering-dharma-kshanti' and the 'suffering-dharma-jnana', are the cause of the noble dharmas. What is the 'anu-jnana' of suffering? It is the wisdom that certainly holds the 'anu-kshanti'.' Similarly, the 'kshanti' and 'jnana' of the remaining truths should also be understood accordingly. Among them, the 'dharma-jnana-kshanti' and 'dharma-jnana' realize the grasped. The 'anu-jnana-kshanti' and 'anu-jnana' realize the grasper. For all 'kshanti' and 'jnana', one should also know them as yogis abiding in the absence of characteristics. These sixteen moments of mind are the path of seeing. The moment of mind should be known as the complete arising of wisdom on the knowable object. Therefore, it is not the last moment, but the moment of complete action, just as abandoning the eight unfree states is called a moment. Abhaya says: 'After obtaining supramundane wisdom, cutting off one's own realization.' Saying that the 'dharmas-jnana' are subsequent attainments is not contradictory to the Compendium, because the 'dharma-kshanti' is a subsequent attainment from the perspective of realization, as well as what is to be abandoned by seeing suffering, etc.
ཀྱི་རྣམ་པར་གྲོལ་བའི་དེ་བཞིན་ཉིད་དག་པ་རྟོགས་ པའི་ཆ་ནས་མཚན་མ་མེད་པའི་རྣལ་འབྱོར་ཅན་དུ་གསུངས་པ་ཡིན་ནོ། །དེས་ན་མཐོང་སྤང་ 2-39 བཞི་རྣམས་ཀྱང་རིམ་གྱིས་སྤོང་སྟེ། ཆོས་བཟོད་བཞི་རིམ་གྱིས་སྐྱེ་བར་བཤད་པས་སོ། །རྒྱུད་ བླར། ཇི་ལྟར་མྱུག་སོགས་རིམ་སྐྱེ་བས། །ས་བོན་ཤུན་པ་གཅོད་པ་ལྟར། །དེ་བཞིན་དེ་ཉིད་ མཐོང་བ་ཡིས། །མཐོང་སྤང་རྣམས་ནི་ལྡོག་པར་འགྱུར། །ཞེས་སོ། །བསྡུ་བར། མཐོང་བས་ སྤང་བར་བྱ་བ་ནི་གཅིག་ཅར་སྤོང་། ཞེས་སོགས་ནི། སྡུག་བསྔལ་ཆོས་བཟོད་སྐྱེས་པ་དང་ སྡུག་བསྔལ་མཐོང་སྤང་གཅིག་ཅར་སྤོང་བ་ལྟ་བུ་ལ་དགོངས་ཀྱི་ཐམས་ཅད་མིན་ཏེ། སྦྱོར་ བ་ཉེར་བསྡོགས་དང་འཇུག་པ་བར་ཆད་མེད་ལམ་གྱིས་སྤོང་བའི་ཁྱད་བཤད་པ་དང་། ཐུབ་ དགོངས་སུ། དེ་ལ་ཉོན་མོངས་པ་སྤང་བའི་ཕྱིར་བར་ཆད་མེད་པའི་ལམ་གྱི་རང་བཞིན་སྡུག་ བསྔལ་ལ་སོགས་པ་མཐོང་བ་བརྒྱད་རྣམས་བཟོད་པ་ཞེས་བརྗོད་ལ། རྣམ་པར་གྲོལ་བའི་ ལམ་གྱི་ངོ་བོ་ཉོན་མོངས་པ་དང་བྲལ་བ་མངོན་དུ་བྱེད་པ་རྣམས་ནི་ཤེས་པ་བརྒྱད་རྣམས་ཏེ། ཞེས་དང་། བཟོད་པ་བརྒྱད་རྐུན་པོ་འབྱིན་པ་ལྟ་བུའི་བྱ་བ་ཅན། ཤེས་པ་བརྒྱད་སྒོ་འཕར་ གཅོད་པའི་ཚུལ། ཞེས་དང་། ཆོས་བཟོད་ཆོས་ཤེས་ཀྱིས་འདོད་པའི་མཐོང་སྤང་སྤོང་། རྗེས་ བཟོད་རྗེས་ཤེས་ཀྱིས་ཁམས་གོང་གི་སྤོང་བར་བཤད་དེ་མཛོད་དང་མཐུན་ནོ། །བྱེ་བྲག་སྨྲ་ བ། མཐོང་ལམ་ལ་རྗེས་ཐོབ་མེད་པར་འདོད་ཀྱང་། ཐེག་པ་ཐུན་མོང་བའམ་ཆེན་པོ་ལྟར་ ན། རྗེས་ཐོབ་ཡོད་པར་བཤད་དེ་གཞུང་དུ་སྟོན་ནོ། །འོ་ན་དུས་ཇི་ཙམ་ཞེ་ན། ངེས་པ་མེད་ དེ། འཕགས་པ་ཀླུ་སྒྲུབ་ས་དང་པོ་བསྒྲུབས་ནས་བདེ་བ་ཅན་དུ་གཤེགས་པར་བཤད་པས་ ལོ་མང་བོར་ཡང་བཞུགས་པའི་ཕྱིར་དང་། མྱུར་བར་དེ་ལས་འདས་ནས་ས་གོང་མར་འཇུག་ པའང་ཡོད་དེ། ཆོས་བཤེས་ཀྱིས། དེ་ལྟར་ན་མཐོང་བའི་ལམ་ལ་དུས་ཇི་སྙེད་ཅིག་ཐོགས་ཞེ་ ན། འདི་ནི་བྱང་སེའི་ཤེས་རབ་དང་བརྩོན་འགྲུས་དང་དད་པའི་རྗེས་སུ་འབྲང་བས་གཅིག་ཏུ་ ཆད་པ་ཅི་ཡང་མེད་དེ། ཞེས་པ་ལྟར་རོ། །རྒྱས་པར་ལུང་སྙེ་སོགས་ལས་ཤེས་པར་བྱའོ། ། གསུམ་པ་ནི། རྣམ་བཅད་ལ་མཐོང་སྤང་ས་བོན་དང་བཅས་པ་སྤངས་པས་འཇིགས་པ་ 2-40 ལྔ་དང་བྲལ་ལོ། །ཡོངས་གཅོད་ལ་ཡོན་ཏན་བརྒྱ་ཕྲག་བཅུ་གཉིས་དགའ་བ་དགུ་སྨོན་ལམ་ དང་འབད་པ་བཅུ་རྣམ་དག་བརྒྱད་བྱང་སེའི་རྒྱན་བཞི་སྣང་བ་བརྒྱད་སྙིང་རྗེ་བཅུ་དྲུག་ལས་ སོ་གཉིས། སྟོབས་བཅུ་མི་འཇིགས་པ་བཞི་མ་འདྲེས་བཅྭོ་བརྒྱད་སོགས་(བུ་སྟོན་རིན་པོ་ཆེའི་ལྷན་ ཐབས་མཛད་པར་ལྟོས། )འཐོབ་སྟེ་གཟུངས་ཀྱི་དབང་ཕྱུག་རྒྱལ་བོའི་མདོར་བལྟའོ། །མཐར་ཐུག་ སངས་རྒྱས་ཀྱི་ས་ཀུན་དུ་འོད་འཐོབ་པོ། ། ༈ ཡན་ལག་གི་དོན། གཉིས་པ་ལ། བསྟན། བཤད་གཉིས་ལས། དང་པོ་ལ། རྩ་བ་
【現代漢語翻譯】 被描述為通過理解從各種形式的解脫的真如的純凈，而成為無相瑜伽士。因此，見道所斷的四種煩惱也逐漸斷除，並且宣說了四種忍位依次生起。在《寶性論》中說：『猶如嫩芽等次第生，如斷種子與外殼，如是見彼真實性，見斷諸惑即遮止。』在《攝類學》中說：『見道所斷之法一次性斷除。』等等，指的是生起苦法忍時，如苦諦見道所斷一次性斷除的情況，並非指所有情況。因為已經解釋了加行位的近取道和入位的無間道所斷的差別。在《解脫經》中說：『因此，爲了斷除煩惱，無間道的自性是苦等八種見，被稱為忍。解脫道的體性是遠離煩惱，顯現的八種智慧。』等等。八忍如驅逐盜賊般起作用，八智如關閉門戶般。通過法忍和法智斷除欲界的見斷，通過類忍和類智斷除上界的煩惱，這與《俱舍論》相符。雖然分別部認為見道沒有後得位，但根據共同大乘的觀點，宣說了有後得位，並在經論中有所闡述。那麼需要多長時間呢？這沒有定論。因為聖者龍樹在證得初地后，據說前往極樂世界，因此也可能停留很多年。也有快速超越並進入更高地的。如法友所說：『如此，見道需要多長時間呢？這取決於菩薩的智慧、精進和信心，沒有一定的限制。』等等。詳細內容可以從《律藏根本頌》等處瞭解。 第三，在斷除方面，由於斷除了包括見斷所斷的種子，因此遠離了五種怖畏。在圓滿斷除方面，獲得了十二個百種功德、九種喜悅、十種愿和努力、八種清凈、四種菩薩莊嚴、八種光明、十六種慈悲，共三十二種。十力、四無畏、十八不共法等等（參見布頓仁波切的《合集》）。可以參考《總持自在王經》。最終在成佛時，獲得一切光明。 支分之義。 第二部分分為教和釋兩方面。首先是根本。
【English Translation】 It is described as having the yoga of no characteristics by realizing the purity of suchness that is liberated from various forms. Therefore, the four abandonments of the path of seeing are also gradually abandoned, and it is explained that the four forbearance arise sequentially. In the Uttaratantra, it says: 'Just as sprouts, etc., arise sequentially, like cutting seeds and husks, so by seeing that very reality, the abandonments of seeing will be reversed.' In the Compendium, it says: 'What is to be abandoned by seeing is abandoned all at once.' etc., refers to the case where suffering, when the Dharma-forbearance arises, such as the abandonment of what is to be abandoned by the suffering truth of the path of seeing all at once, but not all cases. Because the difference between what is abandoned by the approximation of the joining and the uninterrupted path of entering has been explained. In the Thub Dgongs it says: 'Therefore, in order to abandon afflictions, the nature of the uninterrupted path is the eight sights of suffering, etc., which are called forbearance. The essence of the path of liberation is the eight knowledges that manifest the separation from afflictions.' etc. The eight forbearances have the function of expelling thieves, and the eight knowledges have the manner of cutting off doors. The abandonment of the desire realm by Dharma-forbearance and Dharma-knowledge, and the abandonment of the upper realm by subsequent forbearance and subsequent knowledge are explained, which is in accordance with the Treasury of Knowledge. Although the Vaibhashikas believe that there is no subsequent attainment on the path of seeing, according to the common or great vehicle, it is explained that there is subsequent attainment, and it is shown in the texts. So how long does it take? There is no certainty. Because the noble Nagarjuna, after attaining the first ground, is said to have gone to Sukhavati, so he may have stayed for many years. There are also those who quickly pass beyond that and enter the higher ground. As Dharma Friend said: 'In that case, how long does it take on the path of seeing? This follows the wisdom, diligence, and faith of the Bodhisattva, so there is no certainty.' etc. Details can be learned from the Vinaya Pitaka, etc. Third, in terms of cutting off, since the seeds of what is to be abandoned by seeing are abandoned, one is free from the five fears. In terms of complete cutting off, one obtains twelve hundred qualities, nine joys, ten aspirations and efforts, eight purities, four Bodhisattva ornaments, eight appearances, sixteen compassions, a total of thirty-two. Ten powers, four fearlessnesses, eighteen unmixed qualities, etc. (See Buton Rinchen's Collection). See the Dharani Empowerment King Sutra. Ultimately, at the stage of Buddhahood, one obtains all light. Meaning of the limbs. The second part is divided into teaching and explanation. First is the root.
ནི། སྡུག་བསྔལ་ཀུན་ བདེན་དང་འགོག་པ་ལམ་བདེན་ལ་བཟོད་པ་དང་ཤེས་པའི་སྐད་ཅིག་རྣམ་པ་བཞི་བཞི་ཡིས་ མཐོང་བའི་ལམ་ཕན་ཡོན་ཆེན་པོ་དང་བཅས་པ་འདི་བཤད་དེ། གང་དུ་ན་ལམ་ཤེས་ཉིད་ཀྱི་ སྐབས་ལའམ་སུའོ། །ཡུམ་ནི་རབ་འབྱོར་གྱི་ལེའུ་ལས་བཙལ་བར་བྱའོ། །ཞེས་སོ། །འགྲེལ་ པ་ནི། བྱང་པས་བསྒོམ་པར་བྱ་བ་ཆོས་ཤེས་པའི་བཟོད་པ་སོགས་ནས་བདེན་པ་དང་ཡུལ་ ཡུལ་ཅན་དུ་འབྲེལ་བ་དང་ལྡན་པ་བདུད་ཀྱིས་གླགས་མི་རྙེད་ནད་མེད་སོགས་ཚེ་འདི་དང་། སྐྱེ་བ་དྲན་པ་དང་སངས་རྒྱས་ཐོབ་པ་སོགས་ཚེ་གཞན་པའི་ཡོན་ཏན་དང་ལྡན་པ་ནི། མཐོང་ བའི་ལམ་ཕན་ཡོན་ཅན་ཞེས་ལམ་ཤེས་ཉིད་ཀྱི་སྐབས་སུ་བརྗོད་དོ། །ཆོས་ནི་སྡུག་བསྔལ་གྱི་ དབང་དུ་བྱས་ནས་བསྟན་པའི་ཆོས་མི་རྟག་སོགས་སོ། །ཤེས་པ་ནི་སྦྱོར་ལམ་དུ་སྡུག་བསྔལ་ གྱིས་ཆོས་ལ་རྣམ་པར་དཔྱོད་པའི་ཤེས་པའོ། །བཟོད་པ་ནི་སྔར་རྣམ་པར་དཔྱད་པའི་དབང་ དུ་བྱས་ནས་སོ་སོ་རང་ལ་སྡུག་བསྔལ་མངོན་སུམ་དུ་གྱུར་ཀྱང་མི་སྐྲག་པའོ་ཞེས་ཀུན་(ཐུབ་ དགོངས་)བཏུས་སུ་སྟེ་ཤེས་པ་ལྷག་མ་རྣམས་སྦྱོར་ལམ་མིན་ནོ། །གསེར་ནི། སྡུག་བསྔལ་གྱི་ ཆོས་མི་རྟག་སྡུག་བསྔལ་སོགས་མི་དམིགས་པར་ཤེས་པ་ལ་བཟོད་པ་ནི་འདོད་པ་སྟེ་ཆོས་ ཤེས་པའི་བཟོད་པའོ། །འདོད་པ་སྔོན་དུ་འགྲོ་བའི་ཆོས་དེ་ལ་དེ་བཞིན་དུ་ཤེས་པ་ནི་ཆོས་ ཤེས་པའོ། །དེ་བཞིན་དུ་སྡུག་བསྔལ་མ་སྐྱེས་པ་ལ་སོགས་པར་མི་དམིགས་པའི་ཚུལ་གྱིས་ 2-41 སྔ་མའི་རྗེས་སུ་ཤེས་པ་ནི་རྗེས་བཟོད་རྗེས་ཤེས་ཡང་དེ་བཞིན་ནོ། །ཞེས་སོ། །ཨ་བྷ་ཡ་ནི། འདོད་པའི་སྡུག་བསྔལ་རྟོགས་རྗེས་སུ་ཁམས་གོང་གི་སྡུག་བསྔལ་ཤེས་པས་རྗེས་བཟོད། ཅེས་སོགས་ཏེ་མཛོད་དུ་ཡང་ངོ་། ། གཉིས་པ་ལ། གསུམ་ལས། མཚམས་སྦྱར་ནི། བཅུ་དྲུག་གི་རྣམ་པ་ཇི་ལྟ་བུ་བསྒོམ་པར་ བྱ་ཞེ་ན། རྩ་བ་དང་། འགྲེལ་པ་གཉིས་ལས། མཐོང་ལམ་རྣམ་པའི་སྒོ་ནས་བཤད། རྣམ་པ་ མ་བཤད་པར་འདོད་པ་དགག་པའོ། །དང་པོ་ནི། གཟུགས་སོགས་སྡུག་(དག་ལྡན་)བདེན་ལ་ དམིགས་ནས་དེ་ལ་སོགས་ཀྱི་དེ་བཞིན་ཉིད་དང་དེ་རྟོགས་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་དག་ལ་ དོན་དམ་པའི་ཚུལ་ཉིད་ཀྱིས་རྫས་ཐ་དད་པའི་རྟེན་དང་བརྟེན་པའི་དངོས་པོ་མེད་པའི་ཕྱིར། ཕན་ཚུན་རྫས་ཐ་དད་པའི་རྣམ་གྲངས་ཏེ་རྟེན་དང་བརྟེན་པས་གནས་པར་ཁས་མི་ལེན་པ་ནི་ མ་རྟོགས་པ་སྟེ། མདོར་ན་དེ་དག་དོན་དམ་པར་རྫས་ཐ་དད་པའི་རྟེན་དང་བརྟེན་པར་མེད་ པར་རྟོགས་པ་ཤེས་རྣམ། དེར་མེད་པའི་ཆོས་ཉིད་དོན་རྣམ། དེ་ལྟར་རྟོགས་ནས་བསྒོམ་ པའི་མཐོང་ལམ་སྐད་ཅིག་བཅུ་དྲུག་གི་དང་པོ་དེ་སྡུག་བསྔལ་ཆོས་བཟོད་དེ། གཟུགས་ཀྱི་ དེ་བཞིན་ཉིད་ལ་དེ་པ་མི་དམིགས་སོ། །དེ་པ་ལ་ཡང་གཟུགས་ཀྱི་དེ་བཞིན་ཉིད་མི་དམིགས་ སོ། །ཞེས་སོགས་(ཨཱརྱ་)སོ། །གཟུགས་ལ
【現代漢語翻譯】 因此，爲了證悟苦諦、滅諦和道諦，以四種忍和四種智的剎那，宣說了具有巨大利益的見道。那麼，在哪裡可以找到關於道智的描述呢？應該在《般若波羅蜜多經·善現品》中尋找。解釋是：菩薩應當修習法智忍等，從真諦和所緣境、能緣境的關聯出發，具有魔不能侵擾、無病等今生的功德，以及憶念前世、證得佛果等來世的功德，這就是所謂的具有利益的見道，即道智的境界。法，是指以苦諦為重點而宣說的法，如無常等。智，是指在加行道中，以苦諦來辨別法的智慧。忍，是指先前辨別之後，即使各自親身感受到痛苦也不恐懼，如《集論》（《攝大乘論》的解釋）中所說，其餘的智不是加行道。金剛乘的觀點是：對於苦諦的法，如無常、苦等，不執著地認識，這種忍就是欲，即法智忍。以欲為先導，如實地認識法，就是法智。同樣，對於未生起的苦等，以不執著的方式，以前者的後續來認識，就是類忍和類智，也是同樣的道理。阿跋耶的觀點是：在證悟欲界的苦之後，通過認識上界的苦，就是類忍。在《俱舍論》中也是如此。 第二部分，分為三個部分。首先是連線：如何修習十六種行相呢？從根本頌和解釋兩方面，通過見道的行相來解釋，駁斥了不解釋行相的觀點。第一部分是：以色等苦諦為所緣境，對於色等的真如，以及圓滿證悟真如的佛陀，從勝義的角度來說，由於沒有實體不同的所依和能依的事物，因此，不承認相互之間是實體不同的範疇，即所依和能依的關係，這就是不證悟。總之，如果認識到這些在勝義中沒有實體不同的所依和能依，就是智。在那裡沒有的法性就是義。像這樣證悟之後，修習的見道十六剎那中的第一個就是苦法智忍，即對於色的真如，不執著于『彼』，對於『彼』也不執著於色的真如。如《聖者經》等所說。對於色等...
【English Translation】 Therefore, in order to realize the truth of suffering, the truth of cessation, and the truth of the path, with the four moments of forbearance and four moments of knowledge, this path of seeing, which has great benefits, is explained. Where can one find a description of the knowledge of the path? It should be sought in the 'Chapter on Subhūti' in the Perfection of Wisdom Sutra. The explanation is: Bodhisattvas should cultivate the forbearance of the knowledge of the Dharma, etc., starting from the connection between the truth and the object of cognition, the cognizer, possessing the merits of this life, such as being invulnerable to demons and being free from illness, and the merits of future lives, such as remembering past lives and attaining Buddhahood. This is what is called the path of seeing with benefits, which is the realm of the knowledge of the path. Dharma refers to the Dharma that is mainly taught with suffering as the focus, such as impermanence, etc. Knowledge refers to the wisdom that discerns the Dharma with suffering in the path of application. Forbearance refers to not being afraid even when one personally experiences suffering, after having previously discerned it, as stated in the Compendium (commentary on the Mahāyānasaṃgraha). The remaining knowledge is not the path of application. The view of the Golden One is: For the Dharma of suffering, such as impermanence, suffering, etc., the forbearance of knowing without clinging is desire, which is the forbearance of the knowledge of the Dharma. With desire as the precursor, truly knowing the Dharma is the knowledge of the Dharma. Similarly, for suffering that has not arisen, etc., knowing in a non-clinging manner, following the former, is the subsequent forbearance and subsequent knowledge, and the same applies. Abhaya's view is: After realizing the suffering of the desire realm, knowing the suffering of the higher realms is subsequent forbearance. This is also the case in the Abhidharmakośa. The second part is divided into three parts. First is the connection: How should the sixteen aspects be cultivated? From both the root verse and the explanation, it is explained through the aspects of the path of seeing, refuting the view of not explaining the aspects. The first part is: With form, etc., as the object of suffering, focusing on the truth of suffering, for the suchness of form, etc., and for the Buddhas who have perfectly realized the suchness, from the ultimate point of view, since there are no entities of different substances that are the support and the supported, therefore, not acknowledging that they are categories of different substances, that is, the relationship of support and supported, is non-realization. In short, if one realizes that these do not have entities of different substances as support and supported in the ultimate sense, that is knowledge. The Dharma nature that is not there is meaning. After realizing this, the first of the sixteen moments of the path of seeing that is cultivated is the forbearance of the knowledge of the Dharma of suffering, that is, for the suchness of form, one does not cling to 'that', and for 'that' one does not cling to the suchness of form, as stated in the Ārya Sutra, etc. For form, etc...
་སོགས་པ་སྡུག་བདེན་ལ་དམིགས་ནས་དེའི་སྔོན་ ཕྱིའི་མཐའ་དང་དབུས་མི་དམིགས་པས་དེའི་ཆོས་ཉིད་ནི་ཆེན་(མདོ་)པོ་ཉིད་ཡིན་ཏེ། ཆོས་ཀྱི་ དབྱིངས་ཀྱི་ངོ་བོ་ཉིད་དེ་དེ་ཡིན་པ་ཉིད་ཀྱིས་སོ། །དེས་ན་སྡུག་བདེན་གྱི་ཆོས་ཉིད་ཆེན་པོ་ དོན་རྣམ། དེ་རྟོགས་ཤེས་རྣམ། དེ་ལྟར་རྟོགས་པའི་བྱང་སེའི་མཐོང་ལམ་སྐད་ཅིག་བཅུ་དྲུག་ གི་གཉིས་པ་སྡུག་བསྔལ་ཆོས་ཤེས་སོ། །ཞེས་སོགས་འོག་མ་རྣམས་སུ་ཡང་དཔྱད་ཅིང་བྱའོ། ། གཟུགས་ཆེན་པོ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་བྱང་སེའི་ཕར་ཕྱིན་ཆེན་པོའོ། ། ཞེས་སོགས་སོ། །དེ་བཞིན་ དུ་གཟུགས་སོགས་སྡུག་བདེན་དེ་དག་དོན་དམ་པར་(ཨཱརྱ་སོགས་)འཇལ་བྱེད་ཀྱི་ཚད་མ་མེད་ 2-42 པར་རྟོགས་པ་ཤེས་རྣམ། ཞེས་སོགས་ཏེ། བཅས་པ་ནི་ཆེན་པོར་མ་ཟད་ཚད་མེད་དང་བཅས་ པ་ཞེས་པའོ། །གཟུགས་ལ་ཚད་མ་མེད་པའི་ཕྱིར་བྱང་སེའི་ཕར་ཕྱིན་ཚད་མ་མེད་དོ། །ཞེས་ སོགས་སོ། །སྔ་མ་བཞིན་དུ་ནམ་མཁའི་(མདོ་)ཚད་དམིགས་སུ་མེད་པ་ཉིད་ཀྱིས་གཟུགས་ སོགས་སྡུག་བདེན་དེ་དག་ཚད་མེད་པར་རྟོགས་པ་ཤེས་རྣམ། ཞེས་སོགས་ཏེ་གཟུགས་ཚད་ མེད་པའི་ཕྱིར་བྱང་སེའི་ཕར་ཕྱིན་ཚད་མེད། ཅེས་སོགས་སོ། །དག་ཟླ་སྙིང་མཆོག་གསུམ་ དང་རད་ཀིར་ནི། ཚད་མེད་ཉིད་བཅས་དང་དཔག་མེད་པ་དང་མཐའ་མེད་ཅེས་འདོན་ཅིང་། འདི་དག་ཙམ་མོ་ཞེས་ཡོངས་སུ་བཅད་པས་ཚད་གཟུང་དུ་མེད་པ་(རད་ཀིར་)ནི་ཚད་མེད། རྣམ་ གྲངས་སུ་བགྲངས་པས་བཅད་དུ་མེད་པས་དཔག་མེད་ཅེས་རད་ཀིར་ཏེ། གྲངས་ཀྱིས་མི་ཆོད་ པས་སམ་བཅད་དུ་མེད་པ་དཔག་མེད་ཅེས་གསུམ་གའོ། །མདོར་དང་པོ་ཚད་མེད་གཉིས་ པ་ཚད་དམིགས་སུ་མེད་ཅེས། འདིར་ཚད་ནི་གཉིས་ཏེ་གཟུགས་ཅན་གྱི་ཚད་རྡུལ་ཕྲ་རབ་ཀྱི་ མཐར་ཐུག་པ་ལ་བརྟེན་པའི་དབྱིབས་གཟུགས་མེད་ཀྱི་ཚད་མཚན་ཉིད་ཅེས་འགྲེལ་ཆེན་ནོ། ། ཨཱརྱ། འདིར་ཚད་ནི་སྔར་བཤད་ལྟར་གྱི་དབྱིབས་ལ་བརྗོད་དེ། གཟུགས་ཅན་མིན་པ་ལ་ ཚད་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ཡོད་པ་མིན་ནོ་གསུངས་སོ། །དེ་ལྟ་བུའི་ཆོས་ཉིད་བཞི་བོ་ནི་སྡུག་བསྔལ་ གྱི་བདེན་པའི་རྣམ་པ་ཡིན་ཅིང་། དེ་རྟོགས་བཞི་སྡུག་བདེན་གྱི་ཤེས་བཟོད་བཞི་དག་ཡིན་ནོ། ། གཟུགས་ལ་སོགས་པ་ཀུན་འབྱུང་གི་བདེན་པ་ཆོས་ཅན། དོན་དམ་པར་རྟག་པ་དང་ཆད་པ་ དང་། སྔོན་(ནི་སྐྱེ་)དང་ཕྱི་མཐའ་(ནི་འགག་པ་ཞེས་དག་ལྡན་སོགས་)སོགས་མེད་དེ་དོན་དམ་པར་ངོ་བོ་ ཉིད་མེད་པ་ཉིད་ཀྱིས་སོ། །དེ་ལྟར་རྟོགས་པའི་བཅུ་དྲུག་གི་ལྔ་པ་ཀུན་འབྱུང་ཆོས་བཟོད་ཅེས་ སོགས་བསྙད་དོ། །གཟུགས་མཐའ་ཡས་པའི་ཕྱིར་བྱང་སེའི་ཕར་ཕྱིན་མཐའ་ཡས་སོགས་སོ། ། ཀུན་འབྱུང་ཆོས་ཤེས་ཀྱི་ཤེར་ཕྱིན་པ་དེར་རམ་དེ་ལ་གནས་པའི་བྱང་སེ་ནི། ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ ཀྱི་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱིས་གཟུགས་སོགས་ཀུན་བདེན་གྱི་ཆོས་ཉིད་ལ་དེ་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་སྐུའི་ར
【現代漢語翻譯】 等專注于苦諦，不執著于其前後邊際和中心，因此其法性是偉大的（經），即是法界的自性。因此，苦諦的法性是偉大的意義，那些證悟的智慧，如此證悟的菩薩的見道十六剎那之第二剎那為苦法智。等等，在下面的內容中也應進行研究和實踐。因為色是偉大的，所以菩薩的波羅蜜多是偉大的。等等。同樣，色等苦諦，在勝義諦中沒有（聖者等）衡量之量而證悟的智慧。等等，所包括的不僅是偉大，而且是無量和包括。因為色沒有衡量之量，所以菩薩的波羅蜜多是無量的。等等。如前一樣，因為虛空的（經）量不可得，所以證悟色等苦諦是無量的智慧。等等，因為色是無量的，所以菩薩的波羅蜜多是無量的。等等。達拉尼心要三部和Ra Kir說：『包括無量、不可量和無邊』，通過完全切斷『僅此而已』來衡量不可得（Ra Kir）是無量。通過在類別中計數而不可切斷是不可量，Ra Kir說：通過數字不可確定或不可切斷是不可量，這三者都是。簡而言之，第一個是無量，第二個是量不可得。這裡量有兩種，即有色之量依賴於極微之究竟的形狀，無色之量是體性，這是大疏的解釋。聖者（梵文：Ārya），這裡量指的是如前所述的形狀，對於無色者來說，沒有量的體性，這樣說。這樣的四種法性是苦諦的行相，證悟這四種是苦諦的四種智忍。 色等集諦，就其法性而言，在勝義諦中沒有常斷，沒有前後邊際（即生和滅，如達丹等所說），因為在勝義諦中沒有自性。如此證悟的十六剎那之第五剎那為集法忍等等。因為色是無邊的，所以菩薩的波羅蜜多是無邊的等等。安住于集法智的般若波羅蜜多的菩薩，以法界的自性，將色等集諦的法性視為如是的自性身。
【English Translation】 Etc., focusing on the Truth of Suffering, not clinging to its beginning, end, and middle, therefore its Dharma nature is great (Sutra), which is the very nature of Dharmadhatu. Therefore, the Dharma nature of the Truth of Suffering is of great meaning, those wisdoms that realize it, the second of the sixteen moments of the Path of Seeing of a Bodhisattva who realizes it in this way is the Suffering Dharma Wisdom. Etc., in the following content, it should also be studied and practiced. Because form is great, the Paramita of a Bodhisattva is great. Etc. Similarly, form, etc., the Truth of Suffering, in the ultimate truth, without (Arya etc.) a measure to measure, the wisdom that realizes. Etc., what is included is not only great, but also immeasurable and inclusive. Because form has no measure, the Paramita of a Bodhisattva is immeasurable. Etc. As before, because the measure of space (Sutra) is unattainable, the wisdom that realizes form, etc., the Truth of Suffering is immeasurable. Etc., because form is immeasurable, the Paramita of a Bodhisattva is immeasurable. Etc. Darani Heart Essence Three Parts and Ra Kir say: 'Including immeasurable, incalculable, and boundless', by completely cutting off 'only this', what cannot be measured (Ra Kir) is immeasurable. What cannot be cut off by counting in categories is incalculable, Ra Kir says: What cannot be determined or cut off by numbers is incalculable, all three are. In short, the first is immeasurable, the second is the measure unattainable. Here there are two measures, that is, the measure of form depends on the ultimate shape of the smallest particle, the measure of formlessness is the nature, this is the explanation of the Great Commentary. Arya. Here, measure refers to the shape as mentioned before, for the formless, there is no nature of measure, so it is said. Such four Dharma natures are the aspects of the Truth of Suffering, and realizing these four is the four Wisdom-Acceptances of the Truth of Suffering. Form, etc., the Truth of Origin, in terms of its Dharma nature, in the ultimate truth, there is no permanence or cessation, no beginning or end (i.e., birth and death, as said by Daden etc.), because there is no self-nature in the ultimate truth. The fifth moment of the sixteen moments of such realization is the Origin Dharma Acceptance, etc. Because form is boundless, the Paramita of a Bodhisattva is boundless, etc. The Bodhisattva who abides in the Prajnaparamita of the Origin Dharma Wisdom, with the self-nature of Dharmadhatu, regards the Dharma nature of the Truth of Origin such as form as the Suchness self-nature body.
ང་ 2-43 བཞིན་ཉིད་དུ་འཛིན་པས་དེ་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་སྐུའི་རང་བཞིན་དུ་གྱུར་པའི་གཟུགས་སོགས་ ཀུན་བདེན་ཀྱི་ཆོས་ཉིད་རྟོགས་པའི་བཅུ་དྲུག་གི་དྲུག་པ་ཞེས་སོགས་བསྙད་དོ། །མདོར་ ཤེར་ཕྱིན་འདི་དང་བྲལ་བར་མ་གྱུར་བ་ནི་དེ་པ་ཉིད་དུ་གཟུང་བར་བགྱིའོ། །ཞེས་སོགས་ ཏེ། འདོད་གཟུགས་ཀྱི་ལྷས་ཡུམ་དང་མ་བྲལ་བའི་བྱང་སེའི་དེ་པར་འཛིན་པར་བཤད་དེ་དེ་ ནི་ཕན་ཡོན་གྱི་རྣམ་པའོ། །གཞུང་ཚིག་ལྟར་ན་རྗེས་ཐོབ་ཀྱི་རྣམ་པར་འོང་ངོ་། །དེ་བཞིན་དུ་ ཆོས་ཉིད་རྟོགས་པའི་ཤེར་ཕྱིན་དེ་ལ་གནས་པ་ནི། ཆོས་ཐམས་ཅད་ལ་དོན་དམ་པར་བླང་བ་ མེད་དོར་བ་མེད་པ་ལ་སོགས་པར་བསྒོམ་པ་བར་ཆད་ཀྱིས་(མདོ་)མི་ཚུགས་པར་འཛིན་འཆང་ སོགས་བྱེད་པའི་རྒྱུད་ཀྱི་ཆོས་ཐམས་ཅད་དོན་དམ་པར་བླང་དོར་སོགས་མེད་པར་རྟོགས་ ནས་བསྒོམ་པའི་བདུན་པ་ཞེས་སོགས་བསྙད་དོ། །ཡུམ་འདི་ནི་གཟུགས་མི་ལེན་མི་འདོར་ བའི་ཚུལ་དང་། ཞེས་སོགས་སོ། །རང་གི་རྗེས་ཐོབ་འབྲལ་མི་ཤེས་སུ་ཆོས་ཐམས་ཅད་བདེན་ པའི་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པར་མོས་པ་སྟེ་རྟོགས་པ་སྔོན་དུ་འགྲོ་བའི་བྱམས་པ་ལ་སོགས་པ་རྣལ་ འབྱོར་བསྲུང་བའི་ཚད་མེད་པ་བཞི་བསྒོམ་པའི་ཤེས་བཟོད་བརྒྱད་པ་ཞེས་སོགས་ཏེ། དེ་མ་ བསྒོམས་ན་སྐད་ཅིག་དགུ་པ་ལ་འགོག་པར་ལྟུང་བར་འགྱུར་བས་དེ་དགག་པའི་དོན་དུ་ངེས་ པར་བསྒོམ་པར་བྱའོ་ཞེས་ཨརྱ་སྟེ། དེ་མི་དམིགས་པའི་ཚུལ་གྱིས་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ ཀྱི་དྲུང་དུ་བྱམས་པ་དང་སྙིང་རྗེ་དང་དགའ་བ་དང་བཏང་སྙོམས་ཤིན་ཏུ་བསྒོམ་པའི་ཕྱིར་རོ། ། ཞེས་སོ། །དེ་ལྟར་ན་ཞེས་བྱ་བ་དེ་ལྟ་བུའི་ཡེ་ཤེས་སྐད་ཅིག་བཞི་ནི་ཀུན་བདེན་པའི་རྣམ་པ་ རྟོགས་པའི་ཤེས་བཟོད་དག་ཡིན་ནོ། །སྣང་ཚོད་པོའི་གཟུགས་ལ་སོགས་པའི་ངོ་བོ་གཉུག་ མ་ནི་གློ་བུར་བ་མིན་པར་རང་བཞིན་པ་ལ་བྱ་སྟེ། གསར་དུ་སྟོང་པ་མིན་གྱི་གདོད་ནས་རང་ བཞིན་ཁོ་ནས་སྟོང་པའི་ཆོས་ཉིད་འགོག་བདེན་དོན་རྣམ་ཞེས་སོགས་བསྙད་དོ། །ནང་སྟོང་ པ་ཉིད་མི་དམིགས་པའི་ཚུལ་གྱིས་ཤིན་ཏུ་བསྒོམས། ཞེས་སོགས་སོ། །ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་མི་ 2-44 གནས་པའི་མྱང་འདས་སུ་བསྔོས་(བུདྡྷ་ཤྲཱི་)པས་དེ་དང་མཉམ་པ་སྟེ་(བུདྡྷ་ཤྲཱི་)རོ་གཅིག་ཏུ་གྱུར་ པའི་ཤེར་ཕྱིན་(ཨཱརྱ་)འཛིན་པ་སོགས་འབྲས་བུ་སངས་རྒྱས་སམ་དེ་པ་ཉིད་ནི་འཐོབ་པ་ཡིན་ པས། དེ་ཐོབ་བྱེད་ཀྱི་རྒྱུ་དང་རང་རྒྱུད་ལྡན་སངས་རྒྱས་མེད་པའི་ཞིང་དུ་སངས་རྒྱས་སུ་སྤྲུལ་ བ་སོགས་བྱེད་པའི་ཤེས་བཟོད་བཅུ་པ་ཞེས་སོགས་ཏེ། གཞུང་ཚིག་ནི་ཕན་ཡོན་གྱི་རྣམ་ པར་བྱའོ། །བདག་ཀྱང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྐུར་སྤྲུལ་ཅིང་། ཞེས་(དག་ལྡན་སོགས་བཞི། )སོགས་ནས་ ཐེག་པ་གསུམ་གྱིས་སེམས་ཅན་འདུལ་བའི་བར་ནི་ངོ་མཚར་ཆེའོ་ཞེས་སོ། །ཤེར་ཕྱིན་པར་ གཉེན་པོ་རྣམ་པར་བྱང
【現代漢語翻譯】 以視為空性，將彼等視為法身自性的色等一切，稱為證悟真諦法性的十六種智慧忍中的第六種。總之，不離此般若波羅蜜多，即應視為彼等。等等。意思是說，將欲界之神視為不離佛母的菩薩，這是功德的體現。按照經文的說法，這應是后得位的體現。同樣，安住于證悟法性的般若波羅蜜多，即對一切法不作實有取捨等觀修，不為障礙所阻（經），執持等，相續中的一切法，證悟不作實有取捨等，並進行觀修，稱為第七種。『此佛母是不取不捨之理。』等等。自己后得位不離，信解一切法無自性，即以證悟為先導，慈愛等四無量心，觀修瑜伽守護，稱為第八種智慧忍。若不觀修，則于第九剎那墮入止滅，為遮止彼，故應決定觀修，如阿雅所說：『以不緣之理，於一切有情前，極度觀修慈悲喜捨。』等等。如是，所謂的四剎那智慧，即是證悟真諦之相的智慧忍。顯現的色等之本性，並非突發，而是自性本具，並非新生的空性，而是從本以來即自性空性的法性，稱為滅諦義相。『以不緣之理，極度觀修內空性。』等等。將法界不住涅槃迴向（佛陀室利），與彼等平等，即與（佛陀室利）成為一體的般若波羅蜜多（阿雅），執持等，果位佛陀或彼等，是可獲得的。因此，爲了獲得彼等，具備因和自續，在無佛剎土化現為佛陀等，稱為第十種智慧忍。經文之語應視為功德之相。『我亦化現為佛身。』等等，乃至『以三乘調伏有情』之間，實為稀有。般若波羅蜜多是對治品，完全清凈。 以視為空性，將彼等視為法身自性的色等一切，稱為證悟真諦法性的十六種智慧忍中的第六種。總之，不離此般若波羅蜜多，即應視為彼等。等等。意思是說，將欲界之神視為不離佛母的菩薩，這是功德的體現。按照經文的說法，這應是后得位的體現。同樣，安住于證悟法性的般若波羅蜜多，即對一切法不作實有取捨等觀修，不為障礙所阻（經），執持等，相續中的一切法，證悟不作實有取捨等，並進行觀修，稱為第七種。『此佛母是不取不捨之理。』等等。自己后得位不離，信解一切法無自性，即以證悟為先導，慈愛等四無量心，觀修瑜伽守護，稱為第八種智慧忍。若不觀修，則于第九剎那墮入止滅，為遮止彼，故應決定觀修，如阿雅所說：『以不緣之理，於一切有情前，極度觀修慈悲喜捨。』等等。如是，所謂的四剎那智慧，即是證悟真諦之相的智慧忍。顯現的色等之本性，並非突發，而是自性本具，並非新生的空性，而是從本以來即自性空性的法性，稱為滅諦義相。『以不緣之理，極度觀修內空性。』等等。將法界不住涅槃迴向（佛陀室利），與彼等平等，即與（佛陀室利）成為一體的般若波羅蜜多（阿雅），執持等，果位佛陀或彼等，是可獲得的。因此，爲了獲得彼等，具備因和自續，在無佛剎土化現為佛陀等，稱為第十種智慧忍。經文之語應視為功德之相。『我亦化現為佛身。』等等，乃至『以三乘調伏有情』之間，實為稀有。般若波羅蜜多是對治品，完全清凈。
【English Translation】 Regarding them as suchness, all forms, etc., which have become the nature of the Dharmakaya, are referred to as the sixth of the sixteen forbearance of wisdom that realize the true nature of all truths. In short, one should regard as such those who have not separated from this Prajnaparamita. And so on. It is said that the gods of the desire realm are regarded as Bodhisattvas inseparable from the Mother, which is a manifestation of merit. According to the text, this should be a manifestation of the subsequent attainment. Similarly, abiding in the Prajnaparamita that realizes the nature of reality is to meditate on all dharmas without truly accepting or rejecting them, without being obstructed by obstacles (Sutra), holding, etc., all the dharmas in the continuum, realizing that there is no true acceptance or rejection, etc., and meditating on them, which is called the seventh. 'This Mother of Buddhas is the way of not taking or abandoning forms.' And so on. One's own subsequent attainment is inseparable, believing that all dharmas are without true nature, that is, with realization as the forerunner, the four immeasurables of love, etc., meditating on the protection of yoga, is called the eighth forbearance of wisdom. If one does not meditate on this, one will fall into cessation in the ninth moment, so to prevent this, one must definitely meditate, as Arya said: 'With the way of non-objectification, in front of all sentient beings, extremely meditate on love, compassion, joy, and equanimity.' And so on. Thus, the so-called four moments of wisdom are the forbearance of wisdom that realizes the aspect of all truths. The inherent nature of the appearing forms, etc., is not accidental, but is inherent, not a newly created emptiness, but the nature of reality that is empty from the beginning, called the meaning of cessation truth. 'With the way of non-objectification, extremely meditate on inner emptiness.' And so on. Dedicating the un abiding Nirvana of the Dharmadhatu (Buddha Shri) to be equal to them, that is, the Prajnaparamita (Arya) which has become one with (Buddha Shri), holding, etc., the fruit, Buddhahood or them, is attainable. Therefore, in order to attain them, possessing the cause and one's own continuum, manifesting as a Buddha in a Buddha-less realm, etc., is called the tenth forbearance of wisdom. The words of the text should be regarded as a manifestation of merit. 'I also manifest as the body of a Buddha.' And so on, up to 'taming sentient beings with the three vehicles,' is truly wonderful. Prajnaparamita is the antidote, completely pure. Regarding them as suchness, all forms, etc., which have become the nature of the Dharmakaya, are referred to as the sixth of the sixteen forbearance of wisdom that realize the true nature of all truths. In short, one should regard as such those who have not separated from this Prajnaparamita. And so on. It is said that the gods of the desire realm are regarded as Bodhisattvas inseparable from the Mother, which is a manifestation of merit. According to the text, this should be a manifestation of the subsequent attainment. Similarly, abiding in the Prajnaparamita that realizes the nature of reality is to meditate on all dharmas without truly accepting or rejecting them, without being obstructed by obstacles (Sutra), holding, etc., all the dharmas in the continuum, realizing that there is no true acceptance or rejection, etc., and meditating on them, which is called the seventh. 'This Mother of Buddhas is the way of not taking or abandoning forms.' And so on. One's own subsequent attainment is inseparable, believing that all dharmas are without true nature, that is, with realization as the forerunner, the four immeasurables of love, etc., meditating on the protection of yoga, is called the eighth forbearance of wisdom. If one does not meditate on this, one will fall into cessation in the ninth moment, so to prevent this, one must definitely meditate, as Arya said: 'With the way of non-objectification, in front of all sentient beings, extremely meditate on love, compassion, joy, and equanimity.' And so on. Thus, the so-called four moments of wisdom are the forbearance of wisdom that realizes the aspect of all truths. The inherent nature of the appearing forms, etc., is not accidental, but is inherent, not a newly created emptiness, but the nature of reality that is empty from the beginning, called the meaning of cessation truth. 'With the way of non-objectification, extremely meditate on inner emptiness.' And so on. Dedicating the un abiding Nirvana of the Dharmadhatu (Buddha Shri) to be equal to them, that is, the Prajnaparamita (Arya) which has become one with (Buddha Shri), holding, etc., the fruit, Buddhahood or them, is attainable. Therefore, in order to attain them, possessing the cause and one's own continuum, manifesting as a Buddha in a Buddha-less realm, etc., is called the tenth forbearance of wisdom. The words of the text should be regarded as a manifestation of merit. 'I also manifest as the body of a Buddha.' And so on, up to 'taming sentient beings with the three vehicles,' is truly wonderful. Prajnaparamita is the antidote, completely pure.
་བའི་རིགས་རྣམས་ཀུན་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་བསྡུས་པར་རྟོགས་པས་ ཆོས་ཐམས་ཅད་ལ་(འགྲེལ་ཆེན་)དམིགས་པའི་བཅུ་དྲུག་གི་བཅུ་གཅིག་པ་ཞེས་སོགས་བསྙད་ དོ། །ཡུམ་ཟབ་མོ་འདི་ཡོངས་སུ་གཟུང་ན་ཕྱིན་དྲུག་བཟུང་བ་དང་། ཞེས་སོགས་ཞེས་པ་ ནས། རྣམ་མཁྱེན་གྱི་བར་ཡོངས་སུ་གཟུང་བར་འགྱུར་བ་ནི་ངོ་མཚར་ཆེའོ། །ཞེས་སོ། །(ཨཱརྱ་ ཇི་བཞིན་མི་སྣང་། ) འགོག་པ་ལ་རྗེས་ཤེས་ཀྱི་ཤེར་ཕྱིན་དེ་ཉིད་ཀྱིས། དེ་ཅན་བྱང་སེའི་ཕོངས་པ་ དང་རྩོད་པ་སོགས་ཕྱིའི་ཉམ་ང་བ་དང་། ནད་ནི་སྲིད་པའི་སྡུག་བསྔལ་ཞེས་དག་ལྡན་དང་། ཉམ་ང་སེམས་ཀྱི་སྡུག་བསྔལ། ནད་ལུས་ཀྱི་སྡུག་བསྔལ་ཞེས་རད་ཀིར་ཏེ། ཕྱི་དང་ནང་གི་ འཚེ་བ་ཀུན་སེལ་བའི་ཕན་ཡོན་ཅན་གྱི་བཅུ་གཉིས་པ་ཞེས་སོགས་བསྙད་དོ། །རྩི་མ་གྷིའི་ དཔེས་རྒོལ་བ་དང་རྩོད་པ་དང་། འགལ་བར་བྱེད་པ་གང་དང་གང་འབྱུང་བ་དེ་དག་ཐམས་ ཅད་ཤེར་ཕྱིན་གྱི་གཟི་བརྗིད་དང་མཐུས་དེ་དག་ཉེ་བར་ཞི་བ་དང་མེད་པར་འགྱུར། ཞེས་ སོགས་སོ། །ཞེས་བྱ་བ་དེ་ལྟ་བུའི་ཡེ་ཤེས་བཞི་ནི་འགོག་བདེན་གྱི་རྣམ་པ་རྟོགས་པའི་ཤེས་ བཟོད་བཞི་དག་ཡིན་ནོ། །ཆོས་ཐམས་ཅད་བདེན་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པར་བསྒོམ་པ་ཁོ་ནས་ གཟུགས་སོགས་དང་དུག་གསུམ་སོགས་ནས། མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་བར་ལ་མངོན་པར་ ཞེན་པ་ཞི་བའི་རྟོགས་པ་ཡེ་ཤེས་ཤེས་རྣམ། ཞེན་བྱར་མེད་པའི་ཆོས་ཉིད་དོན་རྣམ་ཞེས་ 2-45 སོགས་བསྙད་དོ། །འདོད་ཆགས་དང་། ཞེས་སོགས་ནས། མྱ་ངན་ལས་འདས་པར་འཛིན་ པ་ཉེ་བར་ཞི་བར་བྱེད་ཀྱི་རྣམ་པར་འཕེལ་བར་བྱེད་པ་མ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་སོ། །རང་བཞིན་ མེད་རྟོགས་ཀྱི་ཤེས་རབ་དང་སྦྱིན་(མདོ་དོན་)སོགས་ཐབས་ལ་མཁས་པ་ལ་ཞུགས་པའི་བྱང་སེ་ ལ་ཕྱོགས་(མདོ་)བཅུའི་སངས་རྒྱས་དང་ལྷ་ལ་སོགས་པ་རྣམས་ཀྱིས། ལྷས་བྱས་པ་(སྙིང་མཆོག་) འབྱུང་བ་ལས་གྱུར་པ། ནང་གི་གནོད་པ་ལས་བསྲུང་བ་དང་། སོགས་པས་སྐྱབས་(ཨཱརྱ་འགྲེལ་ ཆེན་)པ་དང་སྦ་བ་(ནི་བསྒོམ་པ་འཕེལ་བ་དང་ཡོངས་སུ་མི་ཉམས་པར་མཛད་དོ། །སྐྱབ་པ་ནི་ཕ་རོལ་གྱི་གནོད་པ་ལས་སྐྱོབ་པའོ། །སྦ་བ་ནི་ཐེག་པ་ དམན་པར་འཕྲོ་ཞིང་གཡེང་བ་མེད་པར་བྱེད་པའོ། །ཞེས་བི་མ་ལས་ཤེར་ཕྱིན་བདུན་བརྒྱ་བའི་འགྲེལ་པར་རོ། ། )ཞེས་སམ། རང་དང་སེམས་ཅན་གཞན་དང་སེམས་ཅན་མིན་པའི་རྐྱེན་ལས་བྱུང་བ་གསུམ་མམ། མཐོང་ ཆོས་སྐྱེས་ནས་མྱོང་འགྱུར་ལན་གྲངས་གཞན་ལ་མྱོང་འགྱུར་གསུམ་མམ། ལྷ་མི་དེ་གཉིས་ཀ་ ལས་བྱུང་བའི་རྒུད་པ་ལས། ཞེས་བཞིར་འགྲེལ་ཆེན་ནོ། །ཤེར་ཕྱིན་འཛིན་ཅིང་འཆང་གློག་ (ཀློག)ཅིང་ཀུན་ཆུབ་པར་བྱེད་ཚུལ་བཞིན་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་དེ་ལ་རྟག་ཏུ་བསྲུང་སྐྱབ་སྦ་བ་བྱེད། ཅེས་སོགས་སོ། །གཞན་དོན་དུ་སངས་རྒྱས་ཐོབ་པར་འདོད་པས་བདག་ཉིད་སྲོག་མི་གཅོད་ པའམ་སྲོག་གཅོད་པ་སྤ
【現代漢語翻譯】 認識到所有這些種姓都以各種方式被包含，因此被稱為對所有法的（大疏）的十六種觀點中的第十一種觀點等等。如果完全掌握了這個甚深般若波羅蜜多，就等於掌握了六度等等，從『等等』到『一切智』都將被完全掌握，這真是太神奇了！等等。（聖者如實不顯現。）對於止滅，通過後得智的般若波羅蜜多本身，具有這種般若波羅蜜多的人，其貧乏和爭論等外在的恐懼，以及疾病，即存在的痛苦，被稱為具有純凈和恐懼是心的痛苦，疾病是身體的痛苦，如拉德基爾蒂所說，具有消除所有內外傷害利益的第十二種觀點等等。以瑞思瑪吉的例子來說明，所有反對者、爭論者和違背者，所有這些都會因為般若波羅蜜多的光輝和力量而平息和消失。等等。像這樣四種智慧是證悟止滅諦相的四種忍識。僅僅通過觀修一切法無自性，從色等和三毒等，直到涅槃，對顯現的執著都會平息，這種證悟就是智慧。被稱為無執著之法性意義等等。 從『貪慾』等等，到『執著于涅槃』都會被平息，而不是增長。等等。對於證悟無自性的智慧和佈施（經義）等善巧方便的菩薩來說，十方（經）的佛和天等，會帶來天所造（心要），由地、水、火、風四大元素所生，保護內在的損害，等等，保護（聖者大疏）和隱藏（即增長禪定且不退失。保護是從他者的損害中保護。隱藏是使不散亂于小乘且不散亂。如比瑪拉在《般若波羅蜜多七百頌釋》中所說。）或者，從自身和他有情以及非有情的因緣所生的三種，或者，從現法生到順后受，以及順余受三種，或者，從天人和非人所生的衰損中。如四大疏中說。受持、讀誦、書寫（讀）和完全理解般若波羅蜜多，並如理作意，那就會被恒常地守護、保護和隱藏。等等。爲了利益他人而想要獲得佛果，所以自己不殺生或者放棄殺生。
【English Translation】 Recognizing that all these castes are included in every way, it is therefore called the eleventh of the sixteen views of (Great Commentary) on all dharmas, and so on. If this profound Prajñāpāramitā is fully grasped, it is equivalent to grasping the Six Perfections, etc., and from 'etc.' to 'Omniscience' will be fully grasped, which is truly amazing! Etc. (The Noble One does not appear as he is.) For cessation, through the Prajñāpāramitā of subsequent wisdom itself, the one with this Prajñāpāramitā, their poverty and disputes, etc., external fears, and diseases, which are the suffering of existence, are called having purity and fear is the suffering of the mind, disease is the suffering of the body, as Radkirti said, having the benefit of eliminating all internal and external harms, the twelfth view, and so on. Using the example of Rtsimaghi, all opponents, disputants, and those who act contrary, all of these will be pacified and disappear due to the radiance and power of Prajñāpāramitā. Etc. Such four wisdoms are the four knowledges of forbearance that realize the aspects of the Truth of Cessation. Merely by meditating on the absence of inherent existence of all dharmas, from form, etc., and the three poisons, etc., up to Nirvāṇa, the attachment to appearances will be pacified, this realization is wisdom. It is called the meaning of the nature of dharma without attachment, etc. From 'attachment,' etc., to 'attachment to Nirvāṇa' will be pacified, not increased. Etc. For the Bodhisattva who has entered into skillful means such as the wisdom of realizing selflessness and giving (the meaning of the sutra), the Buddhas and gods, etc., of the ten directions (sutra), will bring about what is made by the gods (the essence of the heart), born from the elements, protecting from internal harm, etc., protecting (Noble Great Commentary) and concealing (i.e., increasing meditation and not degenerating. Protecting is protecting from the harm of others. Concealing is making one not distracted by the Lesser Vehicle and not distracted. As Vimala said in the commentary on the Seven Hundred Prajñāpāramitā.) Or, the three arising from the causes and conditions of oneself and sentient beings and non-sentient beings, or, from what is born in this life to be experienced later, and the three to be experienced at other times, or, from the decline arising from gods and humans and non-humans. As it is said in the Great Commentary. Holding, reciting, reading (reading), and fully understanding Prajñāpāramitā, and attending to it properly, then it will be constantly guarded, protected, and concealed. Etc. Wanting to attain Buddhahood for the benefit of others, therefore, one does not kill oneself or abandons killing.
ང་བ་དང་། ལ་སོགས་པ་མི་ཚངས་སྤྱོད་པ་སྤོང་བ་ལ་སོགས་པ་རྣམ་ པ་ཀུན་མཁྱེན་པའི་ཚུལ་ཏེ་རྒྱུ་ལ་བདག་ཉིད་གནས་ཏེ། དེ་ནས་དེ་ཉིད་ལ་སེམས་ཅན་གཞན་ དག་འགོད་པའི་བྱེད་ལས་ཅན་གྱི་བཅོ་ལྔ་པ་ཞེས་སོགས་བསྙད་དོ། །བདག་ཀྱང་སྲོག་གཅོད་ པ་སྤོང་ཞེས་སོགས་སོ། །སྦྱིན་པ་ལ་སོགས་པའི་དགེ་བ་མི་ཟད་པར་བྱེད་འདོད་པས་གཞན་ དོན་དུ་ཡང་དག་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་བསྔོ་བར་བྱེད་པའི་བཅུ་དྲུག་པ་ཞེས་སོགས་བསྙད་ དོ། །སྦྱིན་པ་ཡོངས་སུ་གཏོང་བ་གང་ཡིན་པ་དེ་ཡང་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་དང་ཐུན་མོང་དུ་ བྱས་ཏེ་མི་དམིགས་པའི་ཚུལ་གྱིས་བླ་མེད་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་ཡོངས་སུ་བསྔོ་བར་འགྱུར་ རོ། །ཞེས་སོ། །ཞེས་བྱ་བ་དེ་ལྟ་བུའི་ཡེ་ཤེས་བཞི་ནི་ལམ་གྱི་བདེན་པའི་རྣམ་པ་རྟོགས་པའི་ 2-46 ཤེས་བཟོད་བཞི་དག་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟ་བུའི་ཡེ་ཤེས་སྐད་ཅིག་བཅུ་དྲུག་ནི་ལམ་ཤེས་པ་ཉིད་ཀྱི་ མཐོང་ལམ་སྐད་ཅིག་མ་བཅུ་དྲུག་དག་ཡིན་ནོ། །(སྦྱོར་ཕྲེང་ངེས་པར་བལྟ་དགོས་སོ། །) གཉིས་པ་ལ། འདོད་པ་བརྗོད། སུན་འབྱིན་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ནི། འགྲེལ་བྱེད་ཁ་ ཅིག་ནི། སྐབས་འདིར། བདེན་དང་བདེན་ལ་བཟོད་པ། ཞེས་སོགས་ཀྱི་ཚིག་ལེའུར་བྱས་པའི་ དོན་ཉེ་བར་མཚོན་པ་སྟེ་རྒྱས་པར་སྟོན་པ་ལྷུར་ལེན་པའི་གཞུང་། དེ་བཞིན་ཉིད་དང་སངས་ རྒྱས་དག །ཅེས་སོགས་ཀྱིས་མཐོང་ལམ་གྱི་རྣམ་པའི་དོན་མ་བཤད་པར་མཐོང་ལམ་གྱི་སྐད་ ཅིག་མ་བཅུ་དྲུག་ཉེ་བར་མཚོན་པའམ་སྟོན་པ་ཉི་ཚེ་མཛད་པར་ཟད་དེ། ལམ་ཤེས་ཉིད་ཀྱི་ སྐད་ཅིག་མ། །ཞེས་སྨོས་ཀྱི་རྣམ་པ་ཞེས་མ་སྨོས་པས་སོ། །སྔར་བཤད་ཟིན་པའི་(དམིགས་པ་ དང་ནི་རྣམ་པ་དང་། །ཞེས་སོགས། )དང་། སྔར་མ་བཤད་པའི་(གཟུགས་རྟག་མ་ཡིན་མི་རྟག་མིན། །ཞེས་སོགས། ཞེས་ཆོས་བཤེས། )ངེས་འབྱེད་ཆ་མཐུན་དང་། སོགས་པ་གཞི་ཤེས་ཀྱི་མཐོང་ལམ་ལ་སོགས་པའི་ དོན་ཅན་གྱི་ཚིགས་ལེའུར་བྱས་པ་རྣམས་སུ་ཡང་(ཆོས་བཤེས་)ཡེ་ཤེས་སྐད་ཅིག་མ་ཙམ་བསྟན་ པ་སྔར་གྱི་དེ་བཞིན་དུ་བལྟ་བར་བྱའོ། །རྣམ་པ་ནི་རྣམ་ཀུན་གྱི་སྐབས་སུ་སྟོན་ནོ་ཞེས་ཟེར་རོ། ། གཉིས་པ་ནི། སེང་བཟང་(གསེར་)སོགས་གཞན་དག་ན་རེ། སློབ་དཔོན་(གསེར་དངོས་)དེ་དག་ གིས་ནི་ཞེས་ཟེར་ཡང་། དེ་བཞིན་ཉིད་དང་ཞེས་སོགས་ཀྱི་གཞུང་དེ་དག་གིས་ནི་ཆོས་ཅན། མཐོང་ལམ་(ཆོས་བཤེས་)སྒོམ་པའི་གོ་རིམ་སྟེ་རིམ་གྱིས་(གསེར་ཆོས་)བསྒོམ་ཞིང་བསླབ་(གསེར་རྐྱང་ )པའི་རིམ་པ་དང་། སོགས་པས་མཉམ་པར་མ་བཞག་པའི་དུས་སུ་ཡིད་ལ་བྱ་བའི་(ཆོས་བཤེས་ རྐྱང་)རིམ་པ་དང་། བསྒོམ་པ་རབ་ཀྱི་མཐར་(གསེར་རྐྱང་། )ཕྱིན་པ་རྣམས་མ་བསྟན་པར་ཐལ། མཐོང་ལམ་གྱི་རྣམ་པའི་དོན་ཅུང་ཟད་ཀྱང་མ་བསྟན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཆོས་ཅན། མཐོང་ ལམ་གྱི་མངོན་པར་རྟོགས་པའི་རིམ་པ་ཅུ
【現代漢語翻譯】 遠離性行為等不凈行，是為通達一切智之方便，因地安住自性，由此引導其他眾生，此為第十五。我亦斷除殺生等惡行。為使佈施等善根永不耗盡，發願為利他而證得圓滿菩提，此為第十六。凡所有佈施，皆與一切眾生共同分享，以無執著之心迴向無上圓滿菩提。如是四種智慧，乃是通達道諦之四種忍。 如是十六剎那之智慧，乃是道智之見道十六剎那。（應仔細研讀《合編》）。 第二部分：陳述觀點，駁斥異議。第一部分：某些註釋者認為，此處『真諦與真諦之忍』等偈頌，旨在簡要表達並詳細闡述經文之義，如『如是真如與佛陀』等，僅略微提及或闡述見道之相，而未詳述見道之十六剎那。因其僅言『道智之剎那』，而未提及『相』。前已述及（『所緣與相』等），以及未曾提及的（『色非常非無常』等，如法友所言），以及抉擇分之順品等，以及其他基智之見道等義之偈頌中，亦如前述僅示現智慧之剎那。相則于講述一切相之時闡述。 第二部分：獅子賢（Ratnakarasanti）等其他論師則認為：彼等論師（金洲）所言，如『如是真如』等經文，實則並未闡明見道之修習次第，即次第修習與學習之次第，以及未入定時之作意次第，以及修習至極之次第。因其未曾闡明見道之相的任何意義。若承認，則彼等經文亦未闡明見道之現觀次第。
【English Translation】 Abstaining from unchaste conduct and the like is the means to realize omniscience, abiding in the essence of the ground, and from there guiding other sentient beings, this is the fifteenth. I also abandon killing and other evil deeds. Wishing to make generosity and other virtues inexhaustible, dedicating to perfect enlightenment for the benefit of others, this is the sixteenth. Whatever generosity is given, it is also shared with all sentient beings, and dedicated to unsurpassed perfect enlightenment in a non-attached manner. Such four wisdoms are the four kshantis (patiences) that realize the aspects of the truth of the path. Such sixteen moments of wisdom are the sixteen moments of the path of seeing of the path wisdom itself. (The 'Compendium' must be carefully studied.) Second part: Stating the view and refuting objections. First part: Some commentators believe that here, the verses such as 'Truth and patience for truth' are intended to briefly express and elaborate on the meaning of the scriptures, such as 'Thusness and the Buddha' etc., only slightly mentioning or explaining the aspects of the path of seeing, without detailing the sixteen moments of the path of seeing. Because it only says 'moments of path wisdom' without mentioning 'aspects'. What has been said before ('object and aspect' etc.), and what has not been said before ('form is not permanent nor impermanent' etc., as Dharmamitra said), as well as the sequential aspects of the decisive factors, and in the verses with meanings such as the path of seeing of other base wisdoms, only the moments of wisdom are shown as before. The aspects are explained when discussing all aspects. Second part: Ratnakarasanti and other teachers say: Those teachers (Suvarnadvipa) said that the scriptures such as 'Thusness' etc., do not explain the order of practice of the path of seeing, that is, the order of gradual practice and learning, and the order of attention when not in samadhi, and the order of reaching the ultimate end of practice. Because they have not explained any meaning of the aspect of the path of seeing. If admitted, then those scriptures also do not explain the order of the manifestation of the path of seeing.
ང་ཟད་ཀྱང་མ་བསྟན་པར་ཐལ་ལོ། །སྦྱོར་ལམ་སྟོན་ པའི་གཞུང་ལ་ཡང་སྦྱར་རོ། །སྐྱོན་གཞན་ལུང་འགལ་ཡང་ཡོད་དེ། རྣམ་པ་ཡེ་མ་བཤད་ན་ 2-47 སྔར། དམིགས་པ་དང་ནི་རྣམ་པ་དང་། །ཞེས་བྱ་བ་དང་། རྣམ་པ་མངོན་ཞེན་ལ་སོགས་འགོག ། ཅེས་སོགས། སྟོན་པའི་རྣམ་པ་དྲོར་གྱུར་པ། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་པའི་ཚིགས་སུ་བཅད་པའི་ དོན་ཀྱང་ཅི་ལྟར་དྲང་སྟེ། (དངོས་སུ་ལུང་དང་ཡང་འགལ་ལོ། །ཞེས་སོ། །ཆོས་བཤེས། ) དེས་ན་འདི་ནི་རྣམ་པ་ རིམ་པ་བཅུ་དྲུག་(ཆོས་བཤེས་)དང་ཆེ་འབྲིང་གི་(ཆོས་བཤེས་)དབྱེ་བ་ཡིན་གྱི་སྐད་ཅིག་གི་ནི་མིན་ ནོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །ཕྱོགས་སྔ་དེ་ཨཱརྱའི་བཞེད་པར་འདོད་པ་དག་ནི་རྣམ་པར་འཁྱམས་སོ། ། (འགྲེལ་ཆེན་ལས། འཕགས་པ་རྣམ་པར་གྲོལ་བའི་སྡེ་ལ་སོགས་པའི་བཞེད་པ་བལྟས་ནས་རང་གི་ནུས་པས་བསྟན་པ་ཡིན་ནོ། ། ཁ་ཅིག་ནི་ཞེས་ཕྱོགས་སྔ་དེ་བཀོད་དོ། །གསེར་གླིང་བས་འཕགས་པ་རྣམ་གྲོལ་སྡེའི་བཤད་པའི་རྗེས་སུ་འབྲང་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ བཟོད་པ་ཞེས་སོགས་མཐོང་ལམ་གྱི་རྣམ་པ་ཡིན་པར་བཟང་བོའི་ཞལ་སྔ་ནས་ཀྱིས་སྦྱར་བ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་སོ། །) ༈ སྒོམ་ལམ་ཤེས་པ་བྱེད་པ་དང་བཅས་པ། གཉིས་པ་ལ། སྒོམ་ལམ་གྱི་བྱེད་པ་དང་། བྱེད་པ་ཅན་གྱི་སྒོམ་ལམ་མོ། ། ༈ སྒོམ་ལམ་གྱི་བྱེད་པ། དང་པོ་ལ་ གསུམ་ལས། སྔ་འགྲེལ་ནི། ཐེག་ཆེན་འཕགས་པའི་སྒོམ་པའི་ལམ་ཆོས་ཅན། དོན་ལ་སྐྱེ་ རིམ་ལྟར་བྱས་ན་ཐེག་ཆེན་མཐོང་ལམ་གྱི་མཇུག་ཏུ་བརྗོད་པར་བྱ་བ་ཡིན་ཏེ། དེའི་སྐྱེད་ འབྲས་ཡིན་པས་སོ། །དེ་ལྟར་ཡིན་པ་ལས་དེ་བཞག་ནས་རེ་ཤིག་སྟེ་དང་བོར་དེའི་བྱེད་པ་ འཆད་དོ། །དེའི་རྒྱུ་མཚན་ནི། དང་བོར་གཉིས་ཏེ། མཆོད་འོས་དང་། ཡང་ན་ཡི་གེ་རབ་ཉུང་ བའོ། །ཞེས་པ་(རྣམ་བཤད་རིགས་པ་ལས་ཞེས་བཅོམ་རལ་ལོ། ། )ལྟར་དེ་བརྗོད་པར་བྱ་བ་ཉུང་བ་(དག་ལྡན། ) ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་དང་། དགོས་པ་ནི། གདུལ་བྱ་སྒོམ་ལམ་གྱི་འབྲས་བུ་ལ་མོས་པ་རྣམས་དེའི་རྒྱུ་ སྒོམ་ལམ་ལ་གཞོལ་བ་ཉིད་དུ་ཞུགས་པ་སྟེ་འབབ་ཅིང་འཇུག་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་དུའོ། །ཆོས་ བཤེས་ནི། གདུལ་བྱ་གང་དག་ལམ་འདིའི་བྱེད་རྒྱུ་ལ་གནས་པར་བརྗོད་དུ་རུང་བ་དེ་དག་ ནི་ཆེས་ཉུང་སྟེ་རབ་ཏུ་དཀོན་ནོ། །ཞེས་བསྟན་པས་ལམ་འདི་སྙེད་དཀའ་བར་བསྟན་པའོ། ། ཞེས་སོགས་འཆད་དོ། ། གཉིས་པ་རྩ་བ་དང་། གསུམ་པ་འགྲེལ་པ་ནི། བྱང་འཕགས་སྒོམ་ལམ་པ་ཆོས་ཅན། རང་ 2-48 གི་སེམས་བདག་དང་བདག་གིར་(དག་ལྡན་)ཆགས་པ་ཀུན་ནས་ཞི་བའམ་དུལ་བར་གནས་ཏེ། རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་སེམས་ལ་རང་དབང་ཉིད་དུ་བྱེད་པའི་ཐེག་ཆེན་འཕགས་པ་ཡིན་པས་ སོ། །ཡུམ་ནི་བྱང་ཆེན་པོ་རྣམས་ཡོངས་སུ་དུལ་བ་དང་ང་རྒྱལ་མ་མཆིས་པའི་སླད་དུ་ཉེ་བར་ གནས་པ་ངོ་མཚར་ཆེའོ། །ཞེས་(བརྒྱ་བྱིན་གྱིས་སྨོས་)སོགས་སོ། །ཆོས་ཅན། དགེ
【現代漢語翻譯】 甚至沒有展示出來就太過分了！也要應用於展示結合道的論著。還有其他與經文相悖的過失。如果完全沒有解釋相， 之前說：『目標和相，』等等，以及『阻止相的顯現執著』等等。如何理解『展示相變得溫暖』等等這些偈頌的含義呢？（實際上也與經文相悖。——法友）因此，這指的是十六相（法友）和大中小（法友）的區別，而不是剎那的相。那些認為這個前述觀點是聖者觀點的，都迷失了。（《大疏》中說：『觀察聖者解脫部的觀點后，以自己的能力進行闡述。』有些人提出了這個前述觀點。金洲大師追隨聖者解脫部的說法，因此善知識將忍等應用於見道的相。』） 第二，關於修道及其作用。 分為兩個部分：修道的作用和具有作用的修道。 第一，關於修道的作用。 分為三個部分：之前的解釋是，大乘聖者的修道，就其性質而言，如果按照生起次第，應該在大乘見道之後講述，因為它是見道的果實。儘管如此，先放在一邊，首先解釋它的作用。原因是：第一，值得供養；或者文字非常少。（《辨法法性論》中說。——喬熱）因此，需要講述的內容很少（具足）。必要性是：爲了讓對修道果實有信心的所化眾生，投入到修道的因中。法友說：『能夠被稱為安住於此道之因的所化眾生非常少，極其稀有。』這樣展示了此道的難得。 第二是根本，第三是解釋：菩薩修道者，就其性質而言，完全平息或調伏了對自我的執著，無論何時都對自己的心有自主權，因為他們是大乘聖者。經中說，爲了讓偉大的菩薩們完全調伏且沒有傲慢，所以要親近，這非常奇妙。（帝釋天所說）就其性質而言，是善。
【English Translation】 It's too much to not even show it! It should also be applied to treatises that show the path of union. There are other faults that contradict the scriptures. If the aspect is not explained at all, it was said before: 'The object and the aspect,' etc., and 'Prevent the manifestation of attachment to the aspect,' etc. How should the meaning of the verses such as 'The aspect of showing becomes warm' be understood? (In reality, it also contradicts the scriptures. - Dharma Friend) Therefore, this refers to the sixteen aspects (Dharma Friend) and the distinctions of large, medium, and small (Dharma Friend), not the aspects of a moment. Those who think that this previous view is the view of the Āryas are wandering. (The Great Commentary says: 'After looking at the views of the Ārya Vimokṣa-de, etc., it is shown by one's own ability.' Some have presented this previous view. Because Serlingpa follows the explanation of Ārya Vimokṣa-de, the venerable one applied forbearance, etc., to the aspects of the path of seeing.) Second, concerning the path of meditation and its function. Divided into two parts: the function of the path of meditation and the path of meditation with function. First, concerning the function of the path of meditation. Divided into three parts: The previous explanation is that the path of meditation of the great vehicle noble ones, by its nature, if done according to the order of generation, should be spoken of at the end of the great vehicle path of seeing, because it is the fruit of that. Nevertheless, leaving that aside for a while, first explain its function. The reasons are: first, it is worthy of offering; or the letters are very few. (It is said in the Explanation of Reasoning. - Chomral) Therefore, the things to be spoken of are few (complete). The necessity is: in order to make those trainees who have faith in the fruit of the path of meditation enter into the cause of the path of meditation. Dharma Friend said: 'Those trainees who can be said to abide in the cause of this path are very few, extremely rare.' Thus, it shows that this path is difficult to obtain. Second is the root, and third is the explanation: Bodhisattvas on the path of meditation, by their nature, completely pacify or tame attachment to self and what belongs to self, and at all times have autonomy over their own minds, because they are great vehicle noble ones. The Sutra says that in order for the great Bodhisattvas to be completely tamed and without pride, it is wonderful to be close to them. (Spoken by Indra) By its nature, it is virtuous.
་བཤེས་དང་ མཁན་པོ་ཕ་མ་སོགས་སྐྱེ་བོ་ཐམས་ཅད་ལ་འདུད་པའམ་གུས་པར་བྱེད་དེ། ཕྱིན་དྲུག་དང་(མདོ་ དོན་)བྱང་ཕྱོགས་སོགས་ལ་འཁོར་གསུམ་མ་(མདོ་)དམིགས་པར་རྟོགས་པའི་སྒོ་ནས་ང་རྒྱལ་ དང་བདག་བསྟོད་སོགས་སྤངས་པའི་འཕགས་ཆེན་ཡིན་པས་སོ། །སྦྱིན་པ་ཡང་མི་དམིགས་ གཏོང་བ་ཡང་མི་དམིགས་ལེན་པ་ཡང་མི་དམིགས་ཏེ། ཞེས་སོགས་ནས། ཡོངས་སུ་དུལ་བ་ དང་ང་རྒྱལ་མ་མཆིས་པའི་སླད་དུ་ཉེ་བར་གནས་སོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །ཆོས་ཅན། སྒོམ་སྤང་ གི་ཉོན་མོངས་འདོད་ཆགས་སོགས་ལས་རྒྱལ་ཞིང་དེ་ཟིལ་གྱིས་གནོན་པ་ཡིན་ཏེ། ཟག་མེད་ སྒོམ་ལམ་ཐོབ་པས་སོ། །བདག་གཞན་གྱི་(བསྡུས་)འདོད་ཆགས་ཀྱི་མཚོན་དང་འདོད་ཆགས་ ཀྱི་མདའ་ཡང་བཅོམ། ཞེས་སོགས་སོ། །ཆོས་ཅན། ཕ་རོལ་གྱིས་བྱས་པའི་བྱད་དང་(ཀུན་མདོ་ )མེ་མཚོན་དུག་(མདོ་)ཆུར་བོར་(མདོ་)བ་སོགས་ཀྱི་གནོད་པས་རྫི་བ་མེད་པའམ་རྗེས་སུ་སྒྲུབ་ པར་ནུས་པའི་ཡུལ་མ་ཡིན་ཏེ། ཐེག་ཆེན་འཕགས་པའི་སྒོམ་ལམ་རིག་སྔགས་ཆེན་མོ་ཐོབ་ པས་སོ། །དེ་ལ་ལ་ལ་ཞིག་གིས་དུག་གིས་གཏོར་རམ་བྱད་བྱས་སམ་མེའི་འོབས་སུ་རྡོད་དམ་ མཚོན་གྱིས་བཏབ་བམ་དུག་བླུད་དམ་ཆུར་བོར་ཡང་རུང་སྟེ་དེ་དག་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་དེ་ལ་ གནོད་པར་མི་འགྱུར་རོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །དེ་བཞི་བྲལ་འབྲས་སོ། །ཆོས་ཅན། ཡང་དག་ རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་སྒྲུབ་པ་སྟེ་ཐོབ་པར་འགྱུར་ཏེ། ཐེག་ཆེན་གྱི་ཚོགས་གཉིས་རྫོགས་པའི་ འཕགས་པ་སློབ་པ་ཡིན་པས་སོ། །བླ་མེད་རྫོགས་བྱང་ཐོབ་ནས་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ སེམས་ལ་བལྟ་བར་འགྱུར་རོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །དེ་རྣམ་སྨིན་གྱི་འབྲས་བུའོ། །ཆོས་ཅན། 2-49 ཁྱེད་བརྟེན་ཅིང་བཞུགས་པའི་ཡུལ་ཏེ་ས་ཕྱོགས་ལྷ་མི་སོགས་ཀྱིས་མཆོད་པར་བྱ་བའི་རྟེན་ ཉིད་དུ་བྱེད་པར་རིགས་ཏེ། ཐེག་ཆེན་གྱི་ཟག་མེད་སྒོམ་ལམ་ཐོབ་པས་སོ། །ཁ་ཅིག་མཆོད་ རྟེན་དང་འདྲ་བས་མཆོད་རྟེན་དུ་བརྗོད་ཅེས་པ་མི་རིགས་ཤིང་། མཆོད་རྟེན་ཉིད་དུ་གྱུར་ཅེས་ བཙུན་པ་ཟླ་བ་འཆད་དོ། །ཞེས་འགྲེལ་ཆེན་ནོ། །ཤེར་ཕྱིན་པ་འདི་ཉིད་ཀྱིས་སའི་ཕྱོགས་དེ་ སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་མཆོད་རྟེན་དུ་བྱས་པས། ཞེས་སོགས་སོ། །ཞེས་བྱ་བ་སྒོམ་ལམ་ གྱི་བྱེད་པ་རྣམ་པ་དྲུག་ཡིན་ནོ། །བྱེད་པའམ་ལས་ཞེས་རད་ཀིར་རོ། ། ༈ བྱེད་པ་ཅན་གྱི་སྒོམ་ལམ། གཉིས་པ་ལ། སྤྱི་དང་། ཡན་ལག་གི་དོན་གཉིས་ལས། ༈ སྤྱིའི་དོན། དང་པོ་ལ། རྟེན་དང་བརྟེན་པ་ གཉིས་སོ། །དང་པོ་ལ། ལུས་རྟེན་ནི། བྱེ་བྲག་སྨྲ་བ། སྲིད་རྩེ་མ་གཏོགས་ཁམས་གསུམ་གའི་ རྟེན་ལ་སྐྱེ་བར་འདོད་ཅིང་། ཁ་ཅིག ཐེག་ཆེན་གྱི་ལུགས་ལ་གཟུགས་མེད་ཀྱི་རྟེན་ལ་མེད་ པར་འཆད་པ་ནི་ལེགས་པར་མངོན་ནོ། །སེམས་རྟེན་ནི། ཁམས་གསུམ་ས་དགུའི་སེམས་ ལ་བརྟེན་པར་སློབ་དཔོན་གྱིས་བཤད་ཅིང་
【現代漢語翻譯】 向所有導師、堪布（Khenpo，住持）、父母等一切眾生致敬或尊重。通過了知三輪體空（主體，客體，行為）的般若六度（paramita，到達彼岸的六種方法）和菩提道次第等，成為斷除了我慢和自讚等的大聖者。佈施時，不執著于佈施者，不執著于所施之物，也不執著于接受者。如經文所說：『爲了完全調伏和消除我慢，應安住於此。』等等。具有法性者，能夠戰勝並壓制修斷的煩惱，如貪慾等，因為獲得了無漏的禪定之道。摧毀了自他的貪慾之箭和貪慾之矛。具有法性者，對於他人所施的詛咒（byad，一種巫術）、火焰、武器、毒藥、投水等傷害，不會受到影響或無法造成傷害，因為獲得了大乘聖者的禪定之道和大明咒。即使有人用毒藥、詛咒、投入火坑、用武器攻擊、喂毒或投入水中，所有這些都無法傷害他。這就是四種斷絕之果。具有法性者，能夠證得圓滿正等覺菩提，因為是大乘中圓滿二資糧（福德和智慧）的聖者。獲得無上圓滿菩提后，將能夠觀察一切眾生的心。這就是異熟果。具有法性者，您所依賴和居住的地方，即土地，理應成為天人等所供養的對境，因為獲得了大乘的無漏禪定之道。有些人說像佛塔一樣，所以稱為佛塔，這是不合理的。尊者月稱（Chandrakirti）解釋說，實際上已經變成了佛塔。正如經文所說：『這位般若波羅蜜多（Prajnaparamita，智慧到彼岸）者將這片土地變成了所有眾生的佛塔。』等等。以上是禪定之道的六種行為。 禪定之道的行為者： 分為兩部分： общей 和 частные значения。 總義： 首先，分為所依和能依兩部分。第一部分，身體所依：分別說者（Vaibhashika，佛教部派之一）認為，除了有頂天（Sridrtse，三界最高處）之外，可以在三界的所有所依處產生。有些人認為，大乘的觀點認為在無色界的所依處不存在，這似乎是合理的。心所依：導師們說，依賴於三界九地的心的。
【English Translation】 Homage or respect to all teachers, Khenpos (abbots), parents, and all beings. By realizing the emptiness of the three circles (subject, object, and action) in the Six Perfections (paramitas, six methods of reaching the other shore) and the stages of the Bodhi path, one becomes a great saint who has abandoned pride and self-praise. When giving, one does not cling to the giver, the object given, or the receiver. As the scripture says, 'To be completely tamed and to eliminate pride, one should abide in this.' etc. One who possesses Dharma nature is able to overcome and suppress the afflictions to be abandoned by meditation, such as desire, because one has attained the undefiled path of meditation. One has destroyed the arrows of desire and the spears of desire of oneself and others. One who possesses Dharma nature is not affected or cannot be harmed by curses (byad, a type of witchcraft), flames, weapons, poisons, drowning, etc., inflicted by others, because one has attained the meditation path and great mantra of the Mahayana saints. Even if someone uses poison, curses, throws one into a fire pit, attacks with weapons, feeds poison, or throws one into water, all these cannot harm him. This is the fruit of the four severances. One who possesses Dharma nature will be able to attain perfect and complete enlightenment, because one is a Mahayana saint who has perfected the two accumulations (merit and wisdom). After attaining unsurpassed perfect enlightenment, one will be able to observe the minds of all beings. This is the fruit of maturation. One who possesses Dharma nature, the place where you rely and reside, that is, the land, should be the object of offering for gods and humans, because one has attained the undefiled meditation path of the Mahayana. Some say it is like a stupa, so it is called a stupa, which is unreasonable. Venerable Chandrakirti explains that it has actually become a stupa. As the scripture says, 'This Prajnaparamita (wisdom to the other shore) has made this land a stupa for all beings.' etc. The above are the six actions of the meditation path. The agent of the meditation path: Divided into two parts: general and specific meanings. General meaning: First, divided into the support and the supported. The first part, the physical support: The Vaibhashikas (a Buddhist school) believe that, except for the Peak of Existence (Sridrtse, the highest point of the three realms), it can arise in all supports of the three realms. Some believe that the Mahayana view holds that it does not exist in the formless realm, which seems reasonable. The mental support: The teachers say that it relies on the minds of the nine grounds of the three realms.
། བྱེ་བྲག་སྨྲ་བ་ནི། འདོད་སེམས་དང་སྲིད་རྩེའི་ སེམས་ལ་མི་བརྟེན་པར་(མཛོད་)བཤད་དོ། ། གཉིས་པ་ལ། མཚན། མཚོན། གཞི་གསུམ་ལས། དང་པོ་ནི། གོམས་པར་བྱ་བའི་ལམ་ གང་ཞིག རང་གི་སྤང་བྱ་སྒོམ་སྤང་གི་གཉེན་པོར་གྱུར་བ། སྒོམ་ལམ་ཙམ་གྱི་མཚན་ཉིད་དོ། ། སྒོམ་ལམ་གང་ཞིག ཁམས་གསུམ་གྱིས་བསྡུས་པ། འཇིག་རྟེན་སོ་སྐྱེའི་སྒོམ་ལམ་གྱི་མཚན་ ཉིད་དོ། །གང་ཞིག ཉོན་མོངས་པའི་ཟག་མེད་ནི། འདས་པའི་མཚན་ཉིད་དོ། །གཉིས་པ་ནི། མཐོང་ལམ་གྱིས་མཐོང་བ་ཁོ་ན་རྒྱུན་དུ་གོམས་པར་བྱེད་པས་སྒོམ། ཐར་བར་བགྲོད་པས་ ལམ་མོ། །གསུམ་པ་ལ། ཀུན་བཏུས་སོགས་སུ། འཇིག་རྟེན་པའི་སྒོམ་ལམ་བསམ་གཏན་ གཟུགས་མེད་བརྒྱད། འདས་པའི་སྒོམ་ལམ་བདེན་བཞིའི་ཡུལ་ཅན་ཆེ་འབྲིང་དགུར་བཤད་ དོ། །འདིར་ཟག་བཅས་ཟག་མེད་གཉིས་སོ། །ཡང་གོམས་ཚུལ་གྱིས་ཕྱེ་ན། མཉམ་རྗེས་ 2-50 གཉིས་སམ། གང་ཟག་གིས་ཕྱེ་ན། ཉན་ཐོས་སོགས་གསུམ་མམ། ལམ་གྱིས་ཕྱེ་ན་སྦྱོར་བ་ དང་། བར་ཆད་མེད་པ་དང་། རྣམ་གྲོལ། ཁྱད་པར་ལམ་བཞིའོ། །སའི་སྒོ་ནས། དྲི་མ་མེད་ པ་སོགས་དགུ། སྤང་བྱས་ཕྱེ་ན། ཆུང་འབྲིང་ཆེ་དགུའམ། བརྒྱ་རྩ་བརྒྱད་དམ། བཞི་བརྒྱ་བཅུ་ བཞིའོ། །འདིའི་སྤང་བྱ་ནི། གཞུང་འདིའི་ལྟར་ན་སྒོམ་ལམ་རྩེ་མོའི་སྤང་བྱ་རྟོག་པ་བརྒྱ་རྩ་ བརྒྱད་དང་། ཡོངས་སྦྱོང་དུ་བཤད་པའི་སྤང་བྱ་རྣམས་སོ། །མཛོད་ལྟར་ན། འདོད་ཆགས་ཁོང་ ཁྲོ་ང་རྒྱལ་མ་རིག་པ་བཞི་སྟེ། དེ་ཡང་འདོད་པར་བཞི་ཁམས་གོང་མ་གཉིས་སུ་ཁོང་ཁྲོ་མེད་ པས་དེ་མ་གཏོགས་གསུམ་གསུམ་སྟེ་བཅུའོ། །ཀུན་བཏུས་སོགས་ལྟར་ན། ཁམས་གསུམ་གྱི་ འཇིག་ལྟ་དང་མཐར་ལྟ་ལྷན་སྐྱེས་དྲུག་བསྣན་པས་བཅུ་དྲུག་གོ །ཁོང་ཁྲོ་མ་གཏོགས་པ་ལྔ་བོ་ དེ་ལ་ཁམས་གསུམ་ས་དགུར་རེ་རེ་ལ་ཡང་ཆུང་འབྲིང་ཆེ་དགུ་དགུ་ཡོད་ཅིང་འདོད་པའི་ཁོང་ ཁྲོ་དགུ་དང་བཅས་པས་བཞི་བརྒྱ་བཅུ་བཞིར་ཡོད་དོ། ། ༈ ཡན་ལག་གི་དོན། གཉིས་པ་ལ། གཉིས་སུ་དབྱེ་བ། ཕྱེ་བ་སོ་སོའི་དོན་ནོ། ། ༈ གཉིས་སུ་དབྱེ་བ། དང་པོ་ནི། སྒོམ་ལམ་གྱི་བྱེད་ པའི་འོག་ཏུ་བྱེད་པ་ཅན་གྱི་སྒོམ་པའི་ལམ་སྟོན་ཏེ། དེ་ལ་ཡང་གཟུང་འཛིན་དུ་སྣང་བའི་ རྟོག་པའི་ཟག་བཅས་དང་དེ་མེད་པ་ཟག་པ་མེད་པའི་བྱེ་བྲག་གིས་རྣམ་པ་གཉིས་སོ། །ཐུབ་ དགོངས་སུ། མོས་པ་གསུམ་དྲོད་རྩེ་བཟོད་པ་གསུམ་ན་ཡོད། བསྔོ་བ་ཆོས་མཆོག་ཆུང་ངུ་ན། ཡི་རང་འབྲིང་ན་ཡོད། ཅེས་སོ། །ཤེར་ཕྱིན་བདུན་བརྒྱ་བའི་འགྲེལ་པར། (བི་མ་ལ་མི་ཏྲས། ) མོས་ པའི་ས་ཞེས་པ་སྦྱོར་ལམ་ལ་མདོ་བསྟན་བཅོས་མང་བོར་གསུངས་པས་མོས་པ་གསུམ་སྦྱོར་ ལམ་ན་ཡོད་ཀྱི། བརྒྱད་སྟོང་འགྲེལ་ཆེན་དུ་སྒོམ་ལམ་དུ་བཤད་པ་འཁྲུལ། ཞེས་སོ། །ཁ་ཆེ་ གཞོན་ནུ་དཔལ་གྱིས། མོས་པ་ནི་ས་གཉིས་པ་གསུམ་པ་བཞི་པས་བས
【現代漢語翻譯】 分別說部（梵文：Vaibhāṣika，佛教部派之一）的觀點是，不依賴於欲界心和有頂天（梵文：Bhavāgra）的心來解釋（《俱舍論》）。 第二部分分為：體性、譬喻、所依三個方面。首先，什麼是應當串習的道？成為自所斷修所斷之對治，僅僅是修道的體性。什麼是修道？被三界所攝，是世間凡夫修道的體性。什麼是沒有煩惱的無漏道？是出世間的體性。 第二，見道所見的法，恒常串習，故名為修；趨向解脫，故名為道。 第三，在《集論》等論著中，世間修道被解釋為八種禪定（四禪四無色定），出世間修道被解釋為以四聖諦為境的大、中、小九品道。此處分為有漏和無漏兩種。如果從串習的方式來劃分，則分為止和觀兩種；如果從補特伽羅（梵文：Pudgala，意為'人'或'個體'）來劃分，則分為聲聞等三種；如果從道的角度來劃分，則分為加行道、無間道、解脫道、勝進道四種。從地的角度來看，有無垢地等九地。如果從所斷的角度來劃分，則分為小、中、大九品，或者一百零八品，或者四百一十四品。此處的所斷，按照本論的觀點，修道頂峰的所斷是一百零八種分別念，以及在《瑜伽師地論》中宣說的所斷。按照《俱舍論》的觀點，是貪、嗔、慢、無明四種。其中，欲界有四種，因為上二界沒有嗔恚，所以除了嗔恚之外，各有三種，總共十種。按照《集論》等論著的觀點，加上三界中的有身見和邊見這六種俱生煩惱，總共十六種。除了嗔恚之外的五種煩惱，在三界九地中，每一地又分為小、中、大九品，因此欲界的嗔恚有九品，總共四百一十四品。 支分之義： 第二部分分為二：分為二支，以及各支分的意義。 分為二支： 第一，是修道的作用下，具有作用的修道，即顯現能取所取的有漏分別念，以及沒有能取所取的無漏分別念兩種。在《聖者意趣論》中說：'三種勝解在暖位、頂位和忍位。迴向在下品法位，隨喜在中品位。'在《七百般若經》的釋文中，（無垢友（梵文：Vimalamitra））說：'所謂的勝解地，在加行道中，許多經論中都有宣說，因此三種勝解存在於加行道中。'但在《八千頌般若釋》中說在修道中是錯誤的。克什米爾的青年祥護說：勝解是第二地、第三地、第四地所具有的。
【English Translation】 The Vaibhāṣika (a school of Buddhism) explains (the Abhidharmakośa) without relying on the mind of the desire realm and the peak of existence (Bhavāgra). The second part is divided into three aspects: nature, metaphor, and basis. First, what is the path that should be cultivated? It becomes the antidote to what is to be abandoned by cultivation, and it is merely the nature of the path of cultivation. What is the path of cultivation? It is encompassed by the three realms and is the nature of the path of cultivation for ordinary beings in the world. What is the uncontaminated path without defilements? It is the nature of transcendence. Second, because what is seen by the path of seeing is constantly cultivated, it is called cultivation; because it leads to liberation, it is called the path. Third, in the Compendium of Topics and other treatises, worldly cultivation is explained as the eight meditations (four dhyānas and four formless absorptions), and transcendent cultivation is explained as the ninefold paths of great, medium, and small, with the four noble truths as their object. Here, they are divided into two types: contaminated and uncontaminated. If divided by the method of cultivation, there are two types: quiescence and insight; if divided by individuals (Pudgala), there are three types: Śrāvakas, etc.; if divided by paths, there are four types: the path of preparation, the path of immediate consequence, the path of liberation, and the path of special advancement. From the perspective of grounds, there are nine grounds, such as the immaculate ground. If divided by what is to be abandoned, there are nine types of small, medium, and large, or one hundred and eight, or four hundred and fourteen. According to this treatise, what is to be abandoned at the peak of the path of cultivation is one hundred and eight conceptual thoughts, and what is to be abandoned as explained in the Yogaśāstra. According to the Abhidharmakośa, there are four: attachment, anger, pride, and ignorance. Among them, there are four in the desire realm, and because there is no anger in the upper two realms, there are three each, except for anger, totaling ten. According to the Compendium of Topics and other treatises, adding the six innate views of self and extreme views in the three realms, there are sixteen. The five afflictions other than anger, in each of the nine grounds of the three realms, each has nine types of small, medium, and large, and including the nine types of anger in the desire realm, there are four hundred and fourteen. The meaning of the limbs: The second part is divided into two: the division into two limbs, and the meaning of each limb. Division into two limbs: First, it is the path of meditation that acts under the action of the path of cultivation, which shows the path of meditation. It is divided into two types: contaminated conceptual thoughts that appear as grasping and being grasped, and uncontaminated thoughts that lack grasping and being grasped. In the Intentions of the Sage, it is said: 'The three kinds of faith are in the heat, peak, and patience positions. Dedication is in the lower Dharma position, and rejoicing is in the middle position.' In the commentary on the Seven Hundred Prajñāpāramitā, (Vimalamitra) said: 'The so-called ground of faith is mentioned in many sutras and treatises in the path of preparation, so the three kinds of faith exist in the path of preparation.' But it is a mistake to say that it is in the path of cultivation in the Great Commentary on the Eight Thousand Prajñāpāramitā. The Kashmiri Youth Protector said: Faith is possessed by the second, third, and fourth grounds.
ྡུས་སོ། །བསྔོ་བ་ལྔ་ པ་དྲུག་པ་བདུན་པས་བསྡུས་སོ། །ཡི་རང་བརྒྱད་པ་དགུ་པས་བསྡུས་སོ། །སྒྲུབ་པ་དང་རྣམ་ དག་བཅུ་པས་བསྡུས་སོ། །ཞེས་སོ། །འོན་ཀྱང་ཡེ་ཤེས་ཞབས་ཀྱིས་སྒོམ་པའི་ལམ་ནི་རྣམ་ 2-51 པ་གཉིས་ཏེ། དག་པ་འཇིག་རྟེན་པ་དང་། འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའོ། །ཞེས་དང་། ཆོས་ བཤེས་ཀྱིས། མོས་བསྔོ་ཡི་རང་དག་ནི་དག་པ་འཇིག་རྟེན་པའི་གནས་སྐབས་རྗེས་ཀྱི་ཤེས་ པས་སྦྱོང་བ་ཡིན་ཞེས་པས། མོས་པ་དགུ་སྒོམ་ལམ་ས་དགུའི་རྗེས་ཐོབ་ན་ཡོད། བསྔོ་བ་ ཡི་རང་ཡང་དེ་དག་ན་ཅི་རིགས་པར་ཡོད་དོ། །ཞེས་(བུ་སྟོན་སོགས་)འཆད་དོ། །ཆོས་བཤེས་ སུ། མངོན་པར་སྒྲུབ་པ་ནི་མཉམ་གཞག་གི་ཡེ་ཤེས། དེ་ཉན་ཐོས་སོགས་ལའང་ཅི་རིགས་ སུ་ལྡན་པས་ཁྱད་པར་ཅན་དུ་སྒྲུབ་པ་ནི་རྣམ་དག་གོ །ཞེས་དང་། གཞན་(པཎྜི་ཏ་)དག་ནི། ས་ གཉིས་པ་ནས་བདུན་པའི་བར་སྒོམ་ལམ་ཟག་བཅས། བརྒྱད་པ་སོགས་པར་སྒྲུབ་པ་སྒོམ་ ལམ། སྒོམ་སྤང་གི་གཉེན་པོ་སྒོམ་ལམ་དཀྱུས་མ་ནི། དེ་ནི་རྒྱུན་ཆགས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། །ཞེས་ སོགས་ཀྱིས་བསྟན། རྣམ་དག་ནི་དངོས་སུ་སྒོམ་ལམ་གྱི་འབྲས་བུ་ཡིན་ཞེས་ཟེར་རོ། །ཞེས་ སོ། །འགྲེལ་ཆེན་དུ། བདག་ཏུ་ང་རྒྱལ་གྱི་ས་བོན་མ་ཟད་པ་ཉིད་ཀྱིས་དང་པོར་རང་གི་དོན་ གྱི་མོས་པ་དགུ་བསྟན་ཞེས་པའི་དོན། མོས་པ་སྦྱོར་ལམ་ན་ཡོད་པར་འཆད་པ་ནི་དགོངས་པ་ གཏན་ནས་མིན་ནོ། །འོན་ཀྱང་སྒྲུབ་པ་ནི་ས་དགུའི་མཉམ་གཞག་དང་། རྣམ་དག་ནི་ས་བཅུ་ གཅིག་གི་སྤངས་པ་འགོག་བདེན་ཡིན་གྱི་སྒོམ་ལམ་དངོས་མིན་ཞེས་པ། མདོ་དང་རྗེ་བཙུན་ གྱི་དགོངས་པའོ། ། ༈ ཕྱེ་བ་སོ་སོའི་དོན། གཉིས་པ་ལ། ཟག་བཅས། ཟག་མེད་དོ། ། ༈ ཟག་བཅས། དང་པོ་ལ་གསུམ་སྟེ། གསུམ་དུ་དབྱེ་བ། ཕྱེ་ བ་སོ་སོའི་དོན། དོན་བསྡུས་ཏེ་བསྟན་པའོ། ། ༈ གསུམ་དུ་དབྱེ་བ། དང་པོ་ནི། གཉིས་ཡོད་པ་དེའི་ཕྱིར་དམན་མཆོག་གི་རིམ་པས་དང་པོ་སྒོམ་པའི་ལམ་ ཟག་པ་དང་བཅས་པ་འཆད་དོ། །དེ་ལ་ཡང་གསུམ་སྟེ། མོས་བསྔོ་རྗེས་སུ་ཡིད་རང་བ་ཡིད་ ལ་བྱེད་པ་ཞེས་བྱའོ། །དེ་གསུམ་ཡང་སྦྱོར་དངོས་མཇུག་གི་བྱེ་བྲག་གིས་ཕྱེ་ཞེས་ཤེར་འབྱུང་ དང་ཀུ་མ་ར་ཤྲི་ཟེར་ཞིང་། བསོད་ནམས་སམ་དགེ་བ་སོག མི་ཟད་པར་བྱེད། གོང་ནས་ 2-52 གོང་དུ་སྤེལ་བར་བྱེད་པའི་བྱེ་བྲག་གིས་གསུམ་དུ་ཕྱེའོ། །(སློབ་དཔོན། ) ༈ ཕྱེ་བ་སོ་སོའི་དོན། གཉིས་པ་ལ་མོས། བསྔོ། ཡི་རང་གསུམ་ལས། ༈ མོས་པ། དང་པོ་ལ། གཉིས་ཏེ། མོས་པའི་ངོ་བོ། དེའི་ཕན་ཡོན་ནོ། ། དང་བོ་ལ་སྔ་འགྲེལ་ནི། གསུམ་པོ་རྣམས་ཀྱི་ནང་ནས་ཟག་བཅས་ཀྱི་སྒོམ་པའི་ལམ་ དང་པོ་མོས་པ་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་སྟོན་ནོ། །རྩ་བ་ལ། མོས་པའི་རྒྱུ། ཡུལ། ངོ་བོ། གྲོགས། བྱེད་ ལས། དབྱེ་བ་དྲུག་གོ །རྒྱུ་ནི། ལུང་རིགས་རྣམ་དག་གོ །(ཆོས་བཤེས།
【現代漢語翻譯】 被第五、第六、第七（種行相）所涵蓋。隨喜被第八、第九（種行相）所涵蓋。成就和清凈被第十（種行相）所涵蓋。』如此說。 然而，耶謝瓦（Yeshe Zhabs）認為，修行的道有兩種：清凈世間道和出世間道。』如此說。法友（Chos-bshes）說：『信解、迴向、隨喜和清凈是清凈世間狀態，通過後得智來修習。』因此，信解存在於九地道之後得位，迴向和隨喜也以各自的方式存在於這些（地）中。』（布頓等）如此解釋。 法友（Chos-bshes）中說：『現證是等持的智慧。由於聲聞等也以各自的方式具備，因此，作為特殊之處的成就是清凈。』其他人（班智達）則說：『從二地到七地之間是具有染污的修行道，八地等是成就的修行道。作為斷除所斷的對治，普通的修行道，因為它是持續不斷的。』等等進行了闡述。清凈實際上是修行道的果實。』如此說。大疏（'grel chen）中說：『由於我慢的種子尚未耗盡，因此首先展示了九種為自己利益的信解』的含義是，將信解解釋為存在於資糧道中，這根本不是（作者的）意圖。 然而，成就（sgrub pa）是九地的等持，清凈（rnam dag）是十一地的斷除（spangs pa）的滅諦，而不是真正的修行道，這是經部和至尊（rje btsun，宗喀巴）的觀點。 各自分類之義： 第二種是：有漏和無漏。 有漏： 第一種有三種：分為三種，各自分類之義，總結要義。 分為三種： 第一種是：因為存在兩者，所以按照低劣和殊勝的順序，首先闡述具有染污的修行道。其中也有三種：信解、迴向、隨喜和作意。謝繞炯（Shes-rab-'byung）和庫瑪繞什利（Ku-ma-ra-shri）說，這三種也通過資糧道、正行和結行的差別來區分，通過功德或善根等不斷增長，越來越增上的差別來分為三種。（導師） 各自分類之義： 第二種是：信解、迴向、隨喜三種。 信解： 第一種是：有兩種，信解的體性和它的利益。 第一種，舊疏中說：在三種之中，首先展示具有染污的修行道中的第一種，信解和作意。根本頌中說：信解的因、境、體性、助伴、作用、分類有六種。因是：清凈的教理和正理。（法友）
【English Translation】 It is encompassed by the fifth, sixth, and seventh (aspects). Rejoicing is encompassed by the eighth and ninth (aspects). Accomplishment and purification are encompassed by the tenth (aspect).』 Thus it is said. However, Yeshe Zhabs states, 'The path of meditation is twofold: pure mundane and supramundane.』 Thus it is said. Chos-bshes says, 'Faith, dedication, rejoicing, and purification are pure mundane states, cultivated through subsequent wisdom.』 Therefore, faith exists in the post-attainment of the nine grounds of the path, and dedication and rejoicing also exist in these (grounds) in their respective ways.』 (Bu-ston, etc.) explain it thus. In Chos-bshes, it says, 'Manifest realization is the wisdom of meditative equipoise. Since Hearers, etc., also possess it in their respective ways, accomplishment as a special feature is purification.』 Others (Panditas) say, 'From the second to the seventh grounds are the contaminated paths of meditation, the eighth ground, etc., are the paths of accomplishment. As an antidote to what is to be abandoned by meditation, the ordinary path of meditation is because it is continuous.』 And so on, it is explained. Purification is actually the fruit of the path of meditation.』 Thus it is said. In the Great Commentary ('grel chen), it says, 'Because the seed of pride in self has not been exhausted, the meaning of first showing the nine kinds of faith for one's own benefit』 is that explaining faith as existing in the path of accumulation is not at all (the author's) intention. However, accomplishment (sgrub pa) is the meditative equipoise of the ninth ground, and purification (rnam dag) is the cessation of abandonment (spangs pa) of the eleventh ground, not the actual path of meditation, which is the view of the Sutra school and the Venerable (rje btsun, Tsongkhapa). The meaning of each division: The second is: contaminated and uncontaminated. Contaminated: The first has three: dividing into three, the meaning of each division, summarizing the essential points. Dividing into three: The first is: because there are two, therefore, in the order of inferior and superior, first explaining the path of meditation with contamination. Among them, there are also three: faith, dedication, rejoicing, and attention. Sherab Jung (Shes-rab-'byung) and Kumara Shri say that these three are also distinguished by the differences of the path of accumulation, the main practice, and the conclusion, and are divided into three by the differences of merit or virtue, etc., constantly increasing and becoming more and more enhanced. (Teacher) The meaning of each division: The second is: faith, dedication, and rejoicing. Faith: The first is: there are two, the nature of faith and its benefits. The first, in the old commentary, it says: among the three, first showing the first of the contaminated paths of meditation, faith and attention. In the root text, it says: the cause, object, nature, companion, function, and division of faith are six. The cause is: pure doctrine and reasoning. (Dharma Friend)
)ཡུལ་ནི། ཡུམ་འདི་ལ་ མོས་ཞེས་ཆོས་བཤེས་དང་། གཞུང་ཤེར་ལ་ལྷག་པར་ཡིད་ཆེས་པ་ནི་མོས་པ་སྟེ་ཞེས་རད་ ཀིར་རོ། །ཆོས་སྐུ་དང་དེ་སྟོན་པའི་ཤེར་ཕྱིན་གྱི་མདོ་ལ་འགྲེལ་ཆེན་གྱིས་དགོངས་སོ། །དག་ ལྡན་དུ། གང་ལ་མོས་ཞེ་ན། མདོ་ལས་བསྟན་པའི་བཅོམ་ལྡན་འདས་མ་འབྲི་བ་དང་ཀློག་པ་ ལ་སོགས་པ་དེའི་སྤྱོད་པ་དང་མེ་ཏོག་ལ་སོགས་པ་ནས་མར་མེའི་མཐར་ཐུག་པ་དེའི་མཆོད་ པ་ལའོ། །ཞེས་སོ། །ངོ་བོ་ནི། ཟག་བཅས་ཀྱི་སྒོམ་ལམ་གང་ཞིག ཡུམ་ཡོན་ཏན་ཅན་དུ་ངེས་ པར་(འདི་མན་ཆོས་བཤེས་)བྱས་པའི་དངོས་པོ་ལ་དེ་(དངོས་)ཁོ་ན་ལྟར་ངེས་པར་(དངོས་)འཛིན་པའོ། ། བཞི་པ་ནི། ཤེས་རབ་དང་(ཀུན་བཏུས་)སེམས་པ་ལ་སོགས་པའོ། །ལྔ་པ་ནི། སོམ་ཉི་(ཀུན་བཏུས་ )བཟློག་པ་སྟེ། རང་གི་གྲུབ་མཐའ་ལས་གཞན་གྱིས་འཕྲོག་པར་མི་ནུས་པས་སོ། །ཞེས་ཆོས་ བཤེས་སོ། །དྲུག་པ་ནི་སྒོམ་ལམ་མོས་པ་དབྱེ་གཞི། དབྱེ་ངོ་ནི། རང་དོན་དངོས་སུ་སྒྲུབ་ཅིང་ གཞན་དོན་ཆེད་དུ་བྱ་བས་བསྒྲུབ་པའི་སྒོམ་ལམ་ཟག་བཅས་རང་གི་དོན་གྱི་མོས་པ་དང་། (ཏར་ལ་ཆུང་འབྲིང་དང་ཆེན་པོ་)གཉིས་དོན་(ཨཱརྱ་)སྦྱོར་བ་(ཨཱརྱ་)བར་(དངོས་)བཅས་སུ་བསྒྲུབ་ པའི་སྒོམ་ལམ་ཟག་བཅས་རང་གཞན་གཉིས་ཀའི་དོན་གྱི་མོས་པ། གཞན་དོན་ཁོ་ན་(ཨཱརྱ་ དངོས་)སྦྱོར་བ་བར་མེད་དུ་བསྒྲུབ་པའི་སྒོམ་ལམ་ཟག་བཅས་གཞན་དོན་མོས་པ་དང་རྣམ་པ་ གསུམ་དུ་ཤེས་པར་བྱའོ། །དེར་ཡང་རང་དོན་འགྲུབ་ཀྱི་དེ་མི་འགོག་སྟེ་གཞན་དོན་དང་མི་ 2-53 འགལ་བས་དེ་རྫོགས་པ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་ཨཱརྱའོ། །གཉིས་ཀར་ཡང་གཉིས་ཀ་འགྲུབ་ཅེས་ (དོན་བསྡུས་)ཆོས་བཤེས་སོ། །གསུམ་པོ་དེ་ལ་ཡང་ནི་སོ་སོར་ཏེ་རེ་རེ་ལ་ཆུང་དང་འབྲིང་དང་ ཆེན་པོ་སྟེ་རྣམ་པ་གསུམ་གསུམ་དུ་འདོད་ལ། དགུ་བོ་དེ་རེ་རེ་ལ་ཡང་ཆུང་ངུའི་ཆུང་ངུ་དེའི་ འབྲིང་དང་ཆེན་པོ་ཞེས་སོགས་དབྱེ་བ་ཡིས་རྣམ་པ་གསུམ་གསུམ་སྟེ་དེ་ལྟར་ན་མོས་པ་རྣམ་ པ་ཉི་ཤུ་བདུན་དུ་འདོད་དོ། །ཤེར་པ་ཟབ་མོ་འདི་བྲིས་ཤིང་གླེགས་བམ་དུ་བགྱིས་ཏེ་བཅིངས་ ལ་མཆོད་པ་བགྱིས་པ་དང་། སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྐུ་གདུང་རྣམས་རིན་པོ་ཆེ་སྣ་བདུན་གྱི་མཆོད་ རྟེན་དུ་བཅུག་སྟེ་མཆོད་པ་བྱས་ན་ཤེར་པ་ནི་རྣམ་མཁྱེན་ཀྱི་རྟེན་དུ་གྱུར་པའི་ཕྱིར་དང་། དེ་ རྟེན་དུ་གྱུར་པས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྐུས་མཆོད་པ་མཉེས་པའི་ཕྱིར། དང་པོ་ཆེས་བསོད་ནམས་ མང་དུ་འཕེལ་ལོ། །ཞེས་རང་དོན་མོས་པ་ཆུང་ངུའི་ཆུང་ངུ་ནས། ཤིང་རྣམས་ལོ་མ་དང་མེ་ ཏོག་འབྲས་བུ་དབྱིབས་ཆུ་ཞེང་ཐ་དད་ཀྱང་གྲིབ་མ་བྱེ་བྲག་མེད་པའི་དཔེས་ཕར་ཕྱིན་ཐམས་ ཅད་ཤེར་པར་རོ་གཅིག་པ་ཉིད་ཅེས་གཞན་དོན་མོས་པ་ཆེན་པོའི་ཆེན་པོའི་བར་དུ་གསུངས་ སོ། །ཐ་དད་ནི་དེ་གསུམ་དངོས་པོ་ཐ་དད་དོ། །གྲངས་ངེས་ནི། མོས་པ་གཞིར་བྱ
【現代漢語翻譯】 關於境：對於《般若波羅蜜多經》（Yum），『信』是指對佛法導師（chos bshes）和經文（gzhung sher）特別是《般若經》的信任。如瑞德克（rad kir）所說：『信』是對法身（chos sku）和闡釋法身的《般若波羅蜜多經》的信心，這在註釋中已詳細說明。在《具足經》（dag ldan du）中說：『信什麼呢？』是對經中所述的薄伽梵母（bcom ldan 'das ma）的抄寫和誦讀等行為的實踐，以及從鮮花到燈供的供養。其本質是：任何有漏的禪修道，都確信《般若波羅蜜多經》具有功德（此下為佛法導師），並如實地執持它（事物）。第四個是智慧（shes rab）和心（sems pa）等。（《總集論》（kun btus））第五個是遣除猶豫（som nyi）（《總集論》），因為自己的宗派不會被他人奪走。』這是佛法導師所說。第六個是禪修道的信作為分類的基礎。分類的標準是：爲了自身利益而實際修行，併爲了他人利益而努力，從而修成的有漏禪修道，是為自身利益的信。（塔拉（tar la）分為小、中、大）爲了二者利益（阿雅（Arya））而結合（阿雅（Arya））並有間隔（事物）地修成的有漏禪修道，是為自他二者利益的信。僅僅爲了他人利益（阿雅（Arya）事物）而無間斷地修成的有漏禪修道，是為他人利益的信。應知這三種信。此外，成就自身利益並不妨礙他人利益，因為與他人利益不衝突，所以是圓滿的。』這是阿雅（Arya）所說。對於二者，兩者都能成就，這是（《意義彙集》（don bsdus））佛法導師所說。對於這三種信，每一種又分為小、中、大三種，因此共有九種。而這九種中的每一種又分為小小、小中、小大等等，這樣細分下去，共有二十七種信。抄寫這部甚深《般若經》，將其裝訂完成的書，進行供養，以及將佛陀的舍利放入七寶塔中進行供養，因為《般若經》是遍知的所依，而它作為所依，能令佛陀歡喜，所以前者能積累更多的福德。』這是從自身利益的信的小小，到他人利益的信的大大之間所說的。不同之處在於，這三者的事物是不同的。數量的確定是：以信為基礎
【English Translation】 Regarding the object: For the 'Yum' (Prajnaparamita Sutra), 'faith' (mos) means trusting the Dharma teacher (chos bshes) and the scriptures (gzhung sher), especially the Prajnaparamita Sutra. As Rad Kir said: 'Faith' is the belief in the Dharmakaya (chos sku) and the Prajnaparamita Sutra that explains the Dharmakaya, which is explained in detail in the commentary. In the 'Endowed Sutra' (dag ldan du), it says: 'What to have faith in?' It is the practice of copying and reciting the Bhagavati Mother (bcom ldan 'das ma) as taught in the sutra, and the offerings from flowers to lamps. Its essence is: any contaminated meditative path that is certain that the Prajnaparamita Sutra has merits (this below is the Dharma teacher), and truly holds it as it is (thing). The fourth is wisdom (shes rab) and mind (sems pa), etc. (Kun btus) The fifth is to dispel hesitation (som nyi) (Kun btus), because one's own doctrine cannot be taken away by others.' This is what the Dharma teacher said. The sixth is the basis for classifying faith in the meditative path. The criteria for classification are: the contaminated meditative path that is actually practiced for one's own benefit and strives for the benefit of others, is faith for one's own benefit. (Tar la is divided into small, medium, and large) The contaminated meditative path that is cultivated by combining (Arya) for the benefit of both (Arya) and with intervals (thing), is faith for the benefit of both oneself and others. The contaminated meditative path that is cultivated solely for the benefit of others (Arya thing) without interruption, is faith for the benefit of others. These three types of faith should be known. Furthermore, achieving one's own benefit does not hinder the benefit of others, because it does not conflict with the benefit of others, so it is complete.' This is what Arya said. For both, both can be achieved, this is (Don bsdus) what the Dharma teacher said. For these three types of faith, each is divided into small, medium, and large, so there are nine types. And each of these nine types is divided into tiny, small-medium, small-large, etc., so there are twenty-seven types of faith. Copying this profound Prajnaparamita Sutra, binding it into a book, making offerings, and placing the relics of the Buddha in a stupa of seven precious jewels and making offerings, because the Prajnaparamita Sutra is the basis of omniscience, and as the basis, it pleases the Buddha, so the former can accumulate more merit.' This is what is said from the tiny of faith for one's own benefit to the large of faith for the benefit of others. The difference is that the things of these three are different. The determination of the number is: based on faith
ས་ལ་སྦྱོར་ བས་དངོས་སུ་རང་དོན། གཉིས་དོན་བར་བཅས། གཞན་དོན་བར་མེད་དུ་སྒྲུབ་པ་གསུམ་དུ་ ངེས་པས་སོ། །ཨཱརྱས། དེ་ལ་རང་གི་དོན་ལ་མོས་པ་ནི། གཞན་དོན་གྱི་ཆེད་དུ་བྱ་བར་འགྱུར་ ལ། གཉིས་པ་ལ་ནི་སྦྱོར་བ་བར་ཆད་དང་བཅས་པ། གསུམ་པ་ལ་ནི་སྦྱོར་བ་བར་ཆད་མེད་པ་ ཡིན་ནོ། །ཞེས་སོ། །ཆོས་སྐུ་སྤྲུལ་སྐུ་ལོངས་སྐུའི་རྒྱུ་རིམ་པ་ལྟར་ཡིན་པར། གཞོན་ནུ་དཔལ་ ལོ། །ཆོས་བཤེས་སུ། ཁ་ཅིག་ནི། རང་དོན་ནི་ས་རིང་དུ་སོང་བའི་བར་དུའོ། །ས་བརྒྱད་པ་ ནས་གཞན་དོན། བཅུ་པ་ལ་གཉིས་དོན་ཞེས་ཟེར་རོ། །ཞེས་དང་། རང་ལུགས་ལའང་། གཉིས་དོན་མཐར་བཤད་པ་ནི་འཕགས་སེང་སོགས་དང་འགལ་ལོ། །འགྲེལ་པ་ལ། གསུམ་ དུ། དགུ་རུ། དགུ་ཚན་གསུམ་དུ་དབྱེ་བའོ། །དང་པོ་ནི། སྤྱིར་རང་དོན་སོགས་སུ་ཡུམ་ལ་ 2-54 མོས་པ་ནི་རང་གིས་ཇི་ལྟར་མོས་པ་བཞིན་མཐོང་བ་སྟེ་རྟོགས་ཤིང་ཐོབ་པའི་དགེ་བའི་ཆོས་ ཤེར་ཕྱིན་ནམ་རང་དོན་གྲུབ་པ་སོགས་ཀྱི་རྟེན་ནམ་རྒྱུ་ཡིན་ཞིང་། ཚོགས་སྦྱོར་མཐོང་ལམ་གྱི་ སྐབས་རྣམས་ནའང་ཅི་རིགས་པར་ཡོད་པ་ཡིན་ན་ཡང་། སྐབས་འདིར་བཤད་མོས་པ་ནི། དེ་ དག་ན་མེད་དེ། འཕགས་པའི་སྒོམ་པའི་ལམ་གྱི་དབང་དུ་བྱས་པའི་ལམ་ཡིན་པ་ལས་ཏེ་དེའི་ ཕྱིར། དེས་ན་མངོན་དུ་མི་བྱེད་པ་ནི་མོས་པའི་མིང་སྟེ་སྒོམ་ལམ་མོས་པ་དེ་ལ་ཡང་དང་པོར་ རྣམ་པ་གསུམ་དུ་དབྱེའོ། །ཇི་ལྟར་བྱས་པས་ཞེ་ན། བསམ་པས་གཞན་དོན་སྒྲུབ་པར་མཚུངས་ པ་ལ་སྦྱོར་བས་དངོས་སུ་རང་སྣོད་(གསེར་)དུ་རུང་བ་དང་རང་གཞན་གཉིས་ཀ་སྣོད་དུ་རུང་ བ་དང་གཞན་སྣོད་དུ་རུང་བར་བྱ་བའི་དོན་ལ་དམིགས་ཤིང་མོས་པ་གསུམ་དུ་ངེས་པས་སོ། ། ཞེས་པ་དགོངས་པར་ངེས་སོ། །གསེར་ནི། རང་གཉིས་ཀ་གཞན་ལ་དམིགས་པ་སྟེ་སྣོད་དུ་ རུང་བར་བྱེད་པའི་སྒོམ་ལམ་མོས་པ་དེ་ནི་བདག་མེད་པར་མོས་པ་བཞིན་དུ་སྟེ། བདག་མེད་ ལས་མ་འདས་པར་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ལམ་མཐོང་བ་སྟེ་ཐུགས་སུ་ཆུད་པའི་ དགེ་བའི་ཆོས་མ་ཆགས་པ་སོགས་ཀྱི་ངོ་བོ་སེམས་བསྐྱེད་པ་ལ་སོགས་པའི་རྟེན་ཏེ་གཞི་ཡིན་ ན་ཡང་དང་བོ་སྟེ་ཐོག་མ་ཁོ་ན་ནས་གང་ལ་དམིགས་པའི་རང་གཞན་གཉིས་ཀའི་དོན་མཐར་ ཐུག་པ་མངོན་དུ་མི་བྱེད་དེ། སྒོམ་པའི་ལམ་གྱི་དབང་དུ་བྱས་པ་སྟེ་བསྒོམ་པ་རབ་ཀྱི་མཐར་ ཐུག་པར་སློབ་ཅིང་གོམས་པར་བྱེད་པའི་གནས་སྐབས་ལས་ཏེ་དེའི་ཕྱིར། ཞེས་སོ། །(སྦྱོར་ཊཱིཀ་ བལྟའོ། ། ) གཉིས་པ་ནི་གསུམ་པོ་དེ་དག་ཀྱང་རེ་རེ་ཞིང་ཆུང་ངུ་ལ་སོགས་པའི་བྱེ་བྲག་གིས་རྣམ་ པ་གསུམ་གསུམ་སྟེ་དགུ་ཡིན་ལ། གསུམ་པ་ནི། དགུ་བོ་དེ་ཡང་སོ་སོར་ཏེ་རེ་རེ་ཞིང་ཆུང་ངུའི་ ཆུང་ངུ་དང་དེའི་འབྲིང་ཆེན་པོ་ཞེས་པ་ལ་སོགས་པའི་དབྱེ་བས་རྣམ་པ་གསུམ་གསུམ་སྟེ་དགུ་ མཚན་གསུམ་ཡིན་ཏེ། དེ་ལྟར་ན་ད
【現代漢語翻譯】 因此，通過將（菩提心）應用於（修行），實際上是爲了自己的利益，爲了自己和他人的利益（需要）中間有間隔，以及爲了他人的利益（可以）沒有間隔地實現，這被確定為三種方式。 阿雅（梵文：Ārya，聖者）說：'如果專注于自己的利益，那將是爲了他人利益而做的事情。第二種情況是，應用（菩提心）會有障礙；第三種情況是，應用（菩提心）沒有障礙。' 正如青年祥（藏文：གཞོན་ནུ་དཔལ་）所說，法身（梵文：Dharmakāya，佛的法性之身）、化身（梵文：Nirmāṇakāya，佛的化現之身）和報身（梵文：Saṃbhogakāya，佛的報應之身）是按照順序的原因。 一些佛法導師說：'爲了自己的利益，直到第八地（菩薩的第八個階段）。從第八地開始，爲了他人的利益；在第十地，爲了自己和他人的利益。' 然而，在我們的傳統中，最終解釋為爲了自己和他人的利益與聖獅（藏文：འཕགས་སེང་）等相矛盾。 在註釋中，分為三種，九種，以及九種的三組。 第一種是，通常對《般若經》（梵文：Prajñāpāramitā，智慧的完成）等中的自己利益等感興趣，就像自己感興趣的那樣看到，即理解並獲得善法，或者說《般若經》是自己利益實現等的所依或原因。在積累資糧道（梵文：saṃbhāra-mārga）和見道（梵文：darśana-mārga）的階段，也以適當的方式存在。然而，這裡所說的興趣並非存在於那些階段，而是指聖者的修道（梵文：bhāvanā-mārga）的力量所產生的道路。因此，不顯現的是興趣的名稱，即修道。這種興趣首先分為三種。' 如何劃分呢？通過思考與他人利益的實現相似之處，應用（菩提心）實際上適合作為自己的容器（黃金），適合作為自己和他人的容器，以及適合作為他人容器的目的，專注於此並確定為三種興趣。 因此，必須確定其意圖。黃金是指專注于自己、他人或兩者的容器。這種修道興趣就像專注于無我一樣。就像沒有超越無我一樣，世尊（梵文：Bhagavan，擁有者）所見的菩提道，即理解的善法，如無染著等的本質，是發菩提心等的所依或基礎。然而，從一開始，就不會顯現專注于自己和他人利益的最終目的，而是指修道的力量，即學習和習慣於修行的最終階段。因此。（請參閱《應用註釋》）。 第二種是，這三種興趣中的每一種都因小等差異而分為三種，總共九種。第三種是，這九種興趣中的每一種又分為三種，即小之小、中等和小之大等，總共九組。因此，
【English Translation】 Therefore, by applying (Bodhicitta) to (practice), it is actually for one's own benefit, for the benefit of oneself and others with intervals, and for the benefit of others without intervals, which is determined as three ways. Ārya (Sanskrit: Ārya, Noble One) said: 'If one is interested in one's own benefit, it will be for the sake of others' benefit. The second case is that the application (of Bodhicitta) has obstacles; the third case is that the application (of Bodhicitta) has no obstacles.' As Youthful Glory (Tibetan: གཞོན་ནུ་དཔལ་) said, Dharmakāya (Sanskrit: Dharmakāya, the Body of Dharma), Nirmāṇakāya (Sanskrit: Nirmāṇakāya, the Body of Emanation), and Saṃbhogakāya (Sanskrit: Saṃbhogakāya, the Body of Enjoyment) are the causes in order. Some Dharma teachers say: 'For one's own benefit, it is until the eighth Bhumi (the eighth stage of a Bodhisattva). From the eighth Bhumi, it is for the benefit of others; at the tenth Bhumi, it is for the benefit of oneself and others.' However, in our tradition, the final explanation as for the benefit of oneself and others contradicts Holy Lion (Tibetan: འཕགས་སེང་) and others. In the commentary, it is divided into three, nine, and three sets of nine. The first is that, generally, being interested in one's own benefit, etc., in the Prajñāpāramitā (Sanskrit: Prajñāpāramitā, Perfection of Wisdom), etc., seeing as one is interested, that is, understanding and obtaining virtuous Dharma, or the Prajñāpāramitā is the basis or cause of the realization of one's own benefit, etc. In the stages of the accumulation of merit (Sanskrit: saṃbhāra-mārga) and the path of seeing (Sanskrit: darśana-mārga), it also exists in an appropriate manner. However, the interest mentioned here does not exist in those stages, but refers to the path produced by the power of the meditation path (Sanskrit: bhāvanā-mārga) of the noble ones. Therefore, what does not manifest is the name of interest, that is, meditation. This interest is first divided into three. How is it divided? By thinking about the similarity to the realization of others' benefit, applying (Bodhicitta) is actually suitable as one's own container (gold), suitable as a container for oneself and others, and focusing on the purpose of being suitable as a container for others, and determining it as three interests. Therefore, its intention must be determined. Gold refers to the container that focuses on oneself, others, or both. This meditation interest is like focusing on selflessness. Just as there is no going beyond selflessness, the path of Bodhi seen by the Bhagavan (Sanskrit: Bhagavan, the Blessed One), that is, the virtuous Dharma that is understood, such as the essence of non-attachment, etc., is the basis or foundation for generating Bodhicitta, etc. However, from the very beginning, the ultimate purpose of focusing on the benefit of oneself and others will not manifest, but refers to the power of the meditation path, that is, the stage of learning and becoming accustomed to the ultimate stage of practice. Therefore. (See the 'Application Commentary'). The second is that each of these three interests is divided into three due to differences such as small, etc., totaling nine. The third is that each of these nine interests is divided into three, that is, small of small, medium, and large of small, etc., totaling three sets of nine. Therefore,
གུ་མཚན་གསུམ་གྱིས་མོས་པ་རྣམ་པ་ཉི་ཤུ་རྩ་བདུན་ནོ། ། གཉིས་པ་ལ། སྔ་འགྲེལ་ནི། ཡུམ་ལ་མོས་པ་དེ་བསྒོམ་པའི་བྱང་པ་གོང་ནས་གོང་དུ་ 2-55 ཡོན་ཏན་འཕེལ་བའི་སྤྲོ་བ་བསྐྱེད་པའི་ཕྱིར་དུ། རང་གཞན་གཉིས་ཀའི་དོན་དེ་ལྟར་མོས་ པའི་བྱང་པ་ལ་སངས་རྒྱས་དང་སོགས་པ་བྱང་འཕགས་ཀྱིས་བསྟོད་པ་དང་། སོགས་པས་ བཀུར་བསྔགས་པ་མཛད་དོ་ཞེས་བསྟོད་བཀུར་བསྔགས་པ་གསུངས་པ། རྩ་བ་ལ། ཤེར་པ་ ལ་མོས་པའི་གནས་སྐབས་རང་དོན་མོས་པ་དགུ་བོ་རྣམས་ལ་བསྟོད་པ་ཙམ་དགུ། གཉིས་ དོན་མོས་པ་དགུ་ལ་བཀུར་བ་ཙམ་དགུ། གཞན་དོན་མོས་པ་དགུ་ལ་བསྔགས་པ་ཙམ་དགུ་ སྟེ་དགུ་ཚན་གསུམ་གྱིས་བསྟོད་བཀུར་བསྔགས་པ་བྱས་པར་མདོ་ལས་འདོད་དེ་བཤད་ དོ། །ཞེས་སྦྱར་རོ། །འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་གང་གའི་ཀླུང་གི་བྱེ་མ་སྙེད་དེ་པའི་སྐུ་གདུང་གིས་ བཀང་བ་གང་ཡིན་པ་དང་། ཤེར་པའི་ཆ་གཉིས་ལས་གང་ཡང་རུང་བ་འདམ་དུ་སྩལ་ན་འདི་ ཉིད་ལེན་ཏེ། ཞེས་སོགས་རྒྱ་ཆེར་ཏེ། མདོར་བསྡུས་པ་མོས་པ་ཉེར་བདུན་དང་འདི་གཉིས་ ཀ་མདོ་དང་ཆོས་བཤེས་སུ་སྦྱར་རོ། །འགྲེལ་པ་ལ། ཇི་ལྟར་མོས་པ་སོགས་སྔར་བཤད་ལྟར་ རམ་རང་དང་གཉིས་ཀ་དང་གཞན་གྱི་དོན་དུ་ཇི་ལྟར་མོས་པ་བཞིན་མཐོང་བའི་ཆོས། ཚེ་ འདི་ལ་བསོད་ནམས་ཆུང་འབྲིང་ཆེ་དགུ་དགུ་བསྐྱེད་བྱེད་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ཤེར་པ་ལ་སྦྱོར་བས་ རང་དོན་དུ་ཞུགས་པའི་མོས་པ་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་དང་པོ་རང་དོན་མོས་པའི་གནས་སྐབས་དགུ་ དག་ཏུ་བསྟོད་པ་རྣམ་པ་དགུས་གོང་ནས་གོང་དུ་མངོན་པར་དགའ་བར་བྱེད་ཅིང་བསྟོད། སྦྱོར་བས་གཉིས་དོན་དུ་ཞུགས་པ་གཉིས་དོན་མོས་པའི་གནས་སྐབས་དགུ་དག་ཏུ་དགའ་ བར་བྱེད་ཅིང་བཀུར། སྦྱོར་བས་གཞན་དོན་ཁོ་ནར་ཞུགས་པའི་གནས་སྐབས་དགུ་དག་ཏུ་ དགའ་བར་བྱེད་ཅིང་བསྔགས་པར་འདོད་དོ། །སོ་སོར་དང་གོ་རིམ་བཞིན་དུ་ཞེས་པའི་དོན་ དེ་ལྟར་རོ། །རྒྱུ་མཚན་དེས་ན་འདིར་བཤད་པའི་བསྟོད་པ་ལ་སོགས་པ་འདི་དག་ནི་མོས་པའི་ ཆེ་བའི་ཡོན་ཏན་གྱི་དོན་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་རྟོགས་ནས་སངས་རྒྱས་སོགས་ཐུགས་དགེས་པས་ གནས་པ་ཁོ་ནའི་མཚན་ཉིད་དམ་རང་བཞིན་ཡིན་གྱི། རིག་བྱེད་ལས། ཡི་གེ་ༀ་ལྡན་ཕྱེད་ 2-56 དང་བཞི། །ཚད་དུ་བྱས་པས་སྙན་པར་བརྗོད། །འདི་ནི་བསྟོད་པ་སྨྲ་བ་དང་། །སྒྲ་ཡི་ཚངས་ པའང་འདི་ཉིད་དེ། །བཀུར་བའང་དེ་ལྟར་བརྗོད་པར་བྱ། །ཡི་གེ་དང་ལྡན་ཚད་སྔོན་བཞིན། ། སྙན་སྨྲ་སྙན་ཚིག་རིག་བྱེད་དེ། །དེ་ནི་བསྔགས་པར་འདོད་པའོ། །ཞེས་པ་ལྟར། ངག་གི་ བརྗོད་པ་ལྟར་མི་གནས་པའི་སྒྲ་སྙན་པ་གཅམ་བུ་སྟེ་ངོ་བསྟོད་ཀྱི་ངོ་བོ་ནི་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཆོས་ བཤེས་སོ། །ཨཱརྱས། རིག་བྱེད་ཤེས་པ་རྣམས་ཀྱིས་དོན་བརྗོད་པ་ནི་བསྟོད་པ། ཚད་ཕྱེད་ དང་བཞི་པའི་ༀ་ནི་བཀུར་བ། མར་ལྟ་བུའི་རྗེས་སུ་བརྗོད་པ་ནི་
【現代漢語翻譯】 二十七種信解是三組九種信解。 第二部分，關於前釋：爲了生起對般若（yuma，智慧之母）的信解，以及爲了使功德增長的喜悅不斷增上，爲了自己和他人的利益，對如此信解的般若，諸佛和菩薩聖者們讚歎，以及其他人恭敬讚頌。因此，經文中說了讚歎、恭敬和讚頌。根本頌中說：在信解般若的階段，對於九種為自己利益的信解，僅僅是九種讚歎；對於九種為他人利益的信解，僅僅是九種恭敬；對於九種為他人利益的信解，僅僅是九種讚頌。因此，經部認為通過三組九種的方式進行了讚歎、恭敬和讚頌。如此解釋。如同充滿恒河沙數世界的佛陀遺骸，如果在般若的兩部分中選擇，就選擇這個。等等，非常廣博。簡而言之，將二十七種信解和這兩個（指前釋和根本頌）與經部和法友聯繫起來。註釋中說：如何信解等等，如前所述，或者爲了自己、兩者或他人的利益，如所信解的那樣見到法。在此生中，將產生小、中、大九種福德的特徵與般若結合，首先是為自己利益而進入的信解，在為自己利益的九個階段中，通過九種讚歎使喜悅不斷增長並讚歎。通過結合，進入為他人利益的信解，在為他人利益的九個階段中，使喜悅增長並恭敬。通過結合，僅僅進入為他人利益的階段，在這九個階段中，使喜悅增長並讚頌。這就是所認為的。分別地和按順序地，意義就是這樣。因此，這裡所說的讚歎等等，是因為如實地理解了信解的偉大功德的意義，諸佛等心生歡喜而安住，這僅僅是其特徵或自性。如《吠陀經》所說：『字母嗡（藏文 ༀ，梵文天城體 ॐ，梵文羅馬擬音 oṃ，漢語字面意思：嗡）具有一半和四分之一。以其為標準，可以悅耳地表達。這就是讚歎的表達，也是聲音的梵天。恭敬也應如此表達。字母和標準如前。悅耳的言語是悅耳的詩歌，是《吠陀經》的知識，這就是所認為的讚頌。』因此，不像語言的表達那樣，而是純粹悅耳的聲音，不是奉承的本質。這是法友的觀點。阿雅說：『理解《吠陀經》知識的人們所表達的意義是讚歎，具有四分之一的嗡是恭敬，像酥油一樣跟隨表達是……』
【English Translation】 The twenty-seven types of faith are three sets of nine types of faith. Secondly, regarding the earlier commentary: In order to generate faith in the Prajnaparamita (yuma, mother of wisdom), and to continuously increase the joy of growing merit, for the benefit of oneself and others, the Buddhas and Bodhisattva Aryas praise the Prajnaparamita with such faith, and others respect and extol it. Therefore, the scriptures speak of praise, respect, and extolment. The root text states: In the stage of having faith in Prajnaparamita, for the nine types of faith for one's own benefit, there are merely nine praises; for the nine types of faith for the benefit of both, there are merely nine respects; for the nine types of faith for the benefit of others, there are merely nine extolments. Therefore, the Sutra considers that praise, respect, and extolment are performed through three sets of nine. This is how it is explained. It is like filling the world with Buddha relics as numerous as the sands of the Ganges River, and if one were to choose between the two parts of Prajnaparamita, one would choose this. And so on, very extensively. In short, connect the twenty-seven types of faith and these two (referring to the earlier commentary and the root text) with the Sutra and the Dharma friend. The commentary says: How to have faith, etc., as previously explained, or for the benefit of oneself, both, or others, seeing the Dharma as one has faith. In this life, combining the characteristics of generating small, medium, and large nine types of merit with Prajnaparamita, the first is the faith that enters for one's own benefit, in the nine stages of one's own benefit, through nine praises, making joy continuously increase and praising. Through combination, entering the faith for the benefit of both, in the nine stages of the benefit of both, increasing joy and respecting. Through combination, entering only the stage for the benefit of others, in these nine stages, increasing joy and extolling. This is what is considered. Separately and in order, the meaning is like this. Therefore, the praise, etc., mentioned here is because the Buddhas, etc., dwell with joy, having truly understood the meaning of the great qualities of faith, and this is merely its characteristic or nature. As the Veda says: 'The letter Om (藏文 ༀ，梵文天城體 ॐ，梵文羅馬擬音 oṃ，漢語字面意思：嗡) has half and a quarter. Using it as a standard, one can express it pleasantly. This is the expression of praise, and it is also the Brahma of sound. Respect should also be expressed in this way. The letter and standard are as before. Pleasant speech is pleasant poetry, it is the knowledge of the Veda, this is what is considered extolment.' Therefore, unlike the expression of language, it is purely pleasant sound, not the essence of flattery. This is the view of the Dharma friend. Arya said: 'The meaning expressed by those who understand the knowledge of the Veda is praise, the Om with a quarter is respect, following the expression like ghee is...'
བསྔགས་པ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་ པ་ལྟར་ན། སྒྲར་གཏོགས་པ་ཁོ་ནར་འགྱུར་ན། འདིར་ཆ་དགུ་པའི་རྟོགས་པའི་མཚན་ཉིད་ ཡིན་ཞེས་གསུངས་པས། བསྟོད་བཀུར་བསྔགས་གསུམ་རྟོགས་པ་ཡིན་གྱི་སྒྲ་ཡིན་པ་མི་སྲིད་ ཅེས་བཅོམ་རལ་སོགས་འཆད་དོ(བུ་སྟོན། )། །དེའི་དགོངས་པ་དེ་མིན་ཏེ་སྒྲར་གཏོགས་པ་ཞེས་ པ་བརྗོ་ད་བྱ་དོན་ལ་མེད་པའི་སྒྲ་ཙམ་དུ་འགྱུར་ཞེས་པར་དགོངས་སོ། །དེས་ན་ཡོན་ཏན་ཇི་ ལྟ་བ་བཞིན་རྟོགས་ནས་སྟོན་པའི་ངག་ཚིག་གི་རིག་བྱེད་ཡང་བསྟོད་བཀུར་སོགས་ཡིན་ཏེ། ཨཱརྱས་ལེགས་སོ་ལེགས་སོ་ཞེས་བསྔགས་པ་བརྗོད་པས་བསྔགས་པའི་དོན་གསལ་བར་ བྱེད་དོ། །ཞེས་དང་། རད་ཀིར་གྱིས། བསྟོད་པ་ནི་བསྟོད་པ་ཙམ་མོ། །བཀུར་བ་ནི་འབྲིང་དུ་ བསྟོད་པའོ། །བསྔགས་པ་ནི་ཆེར་བསྟོད་པའོ། །ཞེས་དང་། གསེར་གྱིས་ཡང་ཆུང་འབྲིང་ཆེན་ པོ་བཤད་དོ། །སངས་རྒྱས་ཐུགས་དགེས་པ་ཁོ་ན་བསྟོད་སོགས་ཡིན་ན་བསྟོད་སོགས་ལ་ཆུང་ འབྲིང་ཆེན་པོ་མི་འཐད་དེ། སངས་རྒྱས་ཐུགས་དགེས་པའི་རྟོགས་པ་ལ་ཆེ་ཆུང་སོགས་མེད་ པའི་ཕྱིར་ཏེ། དྲན་པ་ཉེར་བཞག་གསུམ་བཤད་པ་ལྟར་རོ། །དེས་ན་བསྟོད་སོགས་ལ་གཉིས་ ཀ་ཡོད་དོ་ཞེས་པ་གནད་ཀྱི་དོན་ནོ། ། ༈ བསྔོ་བ། གཉིས་པ་ལ། སྔ་འགྲེལ་ནི། སྔར་བཤད་དེ་ལྟར་ཡུམ་ལ་མོས་པས་བསོད་ནམས་ བསགས་པ་ལ་དེ་མི་ཟད་པར་བྱེད་པའི་ཐབས་མཆོག་བསྔོ་བ་འབྱུང་བས་སྒོམ་ལམ་གཉིས་ 2-57 པ་བསྔོ་བ་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ཞེས་བྱ་བ་འཆད་དོ། །རྩ་བ་ལ། སྤྱི་དང་། ཡན་ལག་གི་དོན་གཉིས་ ལས། དང་པོ་ལ། བསྔོ་རྒྱུ། བསྔོ་ས། ཆེད་དུ་བྱ་བ། བློའི་རྣམ་པ། རང་བཞིན་བསྟན་པ་དང་ ལྔའོ། ། དང་པོ་ལ། དངོས་དང་། བསྔོ་བ་འགྲུབ་པའི་རྐྱེན་གཉིས་སོ། །དང་པོ་ནི། འདུས་བྱས་ཀྱི་ དགེ་བའི་རྩ་བ་ཐམས་ཅད་ཡིན་ཏེ། རྡོ་རྗེ་རྒྱལ་མཚན་གྱི་(ཕལ་ཆེན་གྱི་)བསྔོ་བའི་ལེའུར། འགྲོ་ ཀུན་དགེ་བ་ཇི་སྙེད་ཡོད་པ་དང་། །བྱས་དང་བྱེད་འགྱུར་དེ་བཞིན་བྱེད་པ་དག །ཅེས་སོ། ། མདོ་དེའི་དོན་ལ། འགྲོ་ཀུན་ཇི་སྙེད་པའི་དགེ་བ་ཆོས་དབྱིངས་བདེར་གཤེགས་སྙིང་པོ་ལ་ (འབྲི་གུང་ཆོས་རྗེས་)བཞེད་པ་ནི་ནོར་བ་ཡིན་ཞེས་ཆོས་རྗེ་ས་སྐྱ་པཎྜི་ཏས་བཀག་ཅིང་། དེ་བསྔོ་རྒྱུ་ ཡང་མིན་ལ་དགེ་བའང་མིན་ཞེས་རྒྱ་ཆེར་སྡོམ་གསུམ་རབ་དབྱེར་བཀོད་དོ། །ཆོས་རྗེ་བུ་རིན་ ནི། ཆོས་དབྱིངས་སོགས་འདུས་བྱས་མ་བྱས་ཀྱི་དགེ་བ་ཐམས་ཅད་བསྔོ་རྒྱུ་ཡིན་གསུངས་ ལ། མཁས་པ་ཆེན་པོ་བཅོམ་རལ་དང་ཆོས་རྗེ་ཀུན་མཁྱེན་ཆེན་པོ་ནི། ཆོས་དབྱིངས་སོགས་ བསྔོ་རྒྱུ་མིན་ཞེས་དང་། ཁྱད་པར་དུ་ཆོས་རྗེ་ཀུན་མཁྱེན་ཆེན་པོ་ནི། ཆོས་དབྱིངས་ནི་བསྔོ་ས་ ཡིན་གསུངས་པས་གང་མོས་པ་ལྟར་བྱའོ། །ཆོས་དབྱིངས་སོགས་འདུས་མ་བྱས་ཀྱི་དགེ་བ་ མེད་ཅེས་(ས་སྐྱ་)གསུངས་པ་ནི་ནོར་བ་སྟེ། ངོ་བ
【現代漢語翻譯】 如是說，如果僅僅是聲音，那麼這裡說的是第九部分的證悟之相。讚頌、恭敬、隨喜三者是證悟，不可能是聲音。博朵瓦等人如是解釋（布頓）。 他們的意思不是那樣，所謂『屬於聲音』，是指變成沒有意義的空洞聲音。因此，如實證悟功德后，宣說的語言行為也是讚頌、恭敬等。聖者以『善哉！善哉！』讚歎，從而使讚歎的意義更加明顯。如是說，拉吉爾說：『讚頌僅僅是讚頌，恭敬是中等程度的讚頌，隨喜是高度的讚頌。』金也解釋為小、中、大。如果僅僅是佛陀心生歡喜才是讚頌等，那麼讚頌等就不應該有小、中、大之分。因為佛陀心生歡喜的證悟沒有大小之分，就像解釋三種正念一樣。因此，讚頌等兼具兩者，這才是關鍵所在。 第二，迴向。先前的解釋是：如前所述，由於對佛母生起信心而積累的福德，爲了使之不耗盡，最好的方法就是迴向，因此要講解第二種修道——迴向作意。根本頌分為總說和支分兩部分。首先，總說分為迴向的所依、迴向之處、迴向的目的、意樂的行相、自性五個方面。 首先，分為正行和成就回向的助緣兩部分。正行是所有有為的善根。如金剛幢（《大方廣佛華嚴經》）的迴向品中說：『一切眾生所有諸善根，已作、正作、以及當作者。』對於該經的意義，貢欽法王認為一切眾生的善根是法界如來藏，薩迦班智達對此進行了駁斥，認為那既不是迴向的所依，也不是善根，並在《三律儀論》中廣為闡述。法王布仁說：法界等有為無為的一切善根都可以作為迴向的所依。而大學者博朵瓦和法王貢欽則說：法界等不是迴向的所依。特別是法王貢欽說：法界是迴向之處，因此可以隨自己的意願而行。薩迦派說：法界等沒有有為無為的善根，這是錯誤的。本體是……
【English Translation】 As it says, 'If it only belongs to sound,' then here it is said to be the characteristic of the realization of the ninth part. Praise, respect, and rejoicing are realizations, and it is impossible for them to be just sound. Bo-do-wa and others explain it this way (Bu-ton). Their meaning is not that; 'belonging to sound' means it becomes merely an empty sound without meaning. Therefore, after truly realizing the qualities, the verbal actions that express them are also praise, respect, and so on. The Aryas express 'Excellent! Excellent!' to praise, thereby clarifying the meaning of praise. As Rad-kir said, 'Praise is merely praise, respect is moderate praise, and rejoicing is high praise.' Gold also explains it as small, medium, and large. If only the Buddha's delight is praise, then praise should not have small, medium, and large distinctions. Because the realization of the Buddha's delight has no size, like explaining the three mindfulnesses. Therefore, praise and so on have both, which is the key point. Secondly, dedication. The previous explanation is: As mentioned before, due to accumulating merit through faith in the Mother, in order to prevent it from being exhausted, the best method is dedication. Therefore, the second path of meditation—dedicating the mind—will be explained. The root text is divided into general and specific parts. First, the general part is divided into five aspects: the basis of dedication, the object of dedication, the purpose of dedication, the aspect of intention, and the nature of dedication. First, it is divided into the main practice and the conditions for accomplishing dedication. The main practice is all virtuous roots of conditioned phenomena. As it says in the dedication chapter of the Vajra Banner Sutra (Mahāvaipulya-buddha-avatamsaka-sūtra): 'All beings have whatever virtuous roots, those done, being done, and those to be done.' Regarding the meaning of that sutra, Drikung Kyobpa Jigten Sumgon considered all beings' virtuous roots to be the Dharmadhatu Tathagatagarbha, which Sakya Pandita refuted, saying that it is neither the basis of dedication nor virtuous roots, and elaborated on it in the Rabjampa of the Three Vows. Dharma Lord Bu Rinchen said: All virtuous roots of conditioned and unconditioned phenomena, such as the Dharmadhatu, can be the basis of dedication. However, the great scholar Bo-do-wa and Dharma Lord Kunkhyen Chenpo said: The Dharmadhatu and so on are not the basis of dedication. In particular, Dharma Lord Kunkhyen Chenpo said: The Dharmadhatu is the object of dedication, so one can act according to one's preference. The Sakya school said: There are no virtuous roots of conditioned and unconditioned phenomena in the Dharmadhatu and so on, which is incorrect. The essence is...
ོ་ཉིད་སྐུ་དགེ་བ་མིན་པར་འགྱུར་བ་ལ་སོགས་ ལུང་རིགས་དུ་མ་ཡོད་དོ། །གཉིས་པ་ནི། སྡོམ་པ་དང་ལྡན་པས་བདེན་པའི་སྟོབས་བརྗོད་པ་ སྟེ། ལུང་ལས། ཚུལ་ཁྲིམས་ལྡན་པ་སྨོན་པས་འགྲུབ། །ཅེས་སོ། །གཉིས་པ་ནི། ཉན་རང་ སོགས་སུ་མིན་གྱི་རྣམ་མཁྱེན་དུ་སྟེ། རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་མ་གཏོགས་པར་ཉན་ ཐོས་ཀྱི་སའམ་རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སར་བསྔོར་མི་འཇུག་པའོ། །ཞེས་མདོ་ལས་སོ། །གསུམ་ པ་ནི། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་དོན་དུ་སྟེ། རིགས་པ་དྲུག་ཅུ་བའི་བསྔོ་བར། དགེ་བ་འདི་ ཡིས་སྐྱེ་བོ་ཀུན། །ཞེས་སོ། །བཞི་པ་ནི། ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ཡན་ལག་བདུན་ལྡན་དུ་སྣང་ཆ་རྒྱ་ 2-58 ཆེན་པོ་དང་བཅས་པས་དགེ་བ་འདིས་བདག་གཞན་གྱི་སངས་རྒྱས་ཐོབ་པར་གྱུར་ཅིག་པའི་ འདུན་པ་དང་བཅས་པ་སྟེ། འཇམ་དཔལ་གྱི་ཞིང་བཀོད་དུ། ཆོས་རྣམས་ཐམས་ཅད་རྐྱེན་ བཞིན་ཏེ། །འདུན་པའི་རྩ་ལ་རབ་ཏུ་གནས། །གང་གི་སྨོན་ལམ་ཅི་བཏབ་པ། །འབྲས་བུའང་ དེ་འདྲ་ཉིད་དུ་འགྱུར། །ཞེས་སོ། །དོན་དམ་པར་ཅིར་ཡང་མ་དམིགས་པར་རྟོགས་པའི་ཤེས་ རབ་ཀྱིས་ཟིན་པའི་སྔོན་གྱི་སངས་རྒྱས་བྱང་སེམས་ཀྱིས་ཇི་ལྟར་བསྔོས་པ་བཞིན་བསྔོ་བ་སྟེ། བཟང་སྤྱོད་ལས། འཇམ་དཔལ་དཔའ་བོས་ཇི་ལྟར་མཁྱེན་པ་དང་། །ཀུན་ཏུ་བཟང་བོ་དེ་ཡང་ དེ་བཞིན་ཏེ། །ཞེས་སོགས་དང་། དུས་གསུམ་གཤེགས་པའི་རྒྱལ་བ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས། །ཞེས་ སོགས་ལྟར་ཏེ། བསླབ་བཏུས་སུ། བཟང་སྤྱོད་སྨོན་ལམ་གྱི་མཆོག་ཡིན་ལ་དེའི་ནང་ནས་བྱང་ སེམས་ལྟར་བསྔོ་བ་དང་སངས་རྒྱས་ལྟར་བསྔོ་བ་དེ་གཉིས་མཆོག་ཡིན་པར་བཤད་དོ། །ལྔ་ པ་ལ་ཐེག་ཆེན་བསྔོ་བའི་མཚན་ཉིད། གཞན་དོན་དུ་དགེ་བ་རྣམས་སངས་རྒྱས་མ་ཐོབ་བར་ དུ་མི་ཟད་པར་སངས་རྒྱས་ཀྱི་རྒྱུར་སྟོབ་པའི་དགེ་བ་སྟེ། མདོ་ལས། ཇི་ལྟར་ཆུ་ཐིགས་རྒྱ་མཚོ་ ཆེ་ནང་ལྷུང་། །རྒྱ་མཚོ་མ་ཟད་པར་དུ་དེ་མི་འཛད། །དེ་བཞིན་བྱང་ཆུབ་ཕྱིར་བསྔོས་དགེ་བ་ ཡང་། །བྱང་ཆུབ་མ་ཐོབ་པར་དུ་དེ་མི་འཛད། །ཅེས་སོ། །བྱེ་བྲག་སྒོམ་ལམ་བསྔོ་བའི་མཚན་ ཉིད་བཤད་ཟིན་ཏོ། །མཚོན་བྱའི་སྒྲ་བཤད་ནི། བ་རི་ཎ་ཏ་ཞེས་པ་ཡོངས་སུ་བསྒྱུར་བ་སྟེ་དགེ་ བ་ཐམས་ཅད་རྫོགས་བྱང་གི་རྒྱུར་བསྒྱུར་བས་བསྔོ་བའོ། ། གཉིས་པ་ལ། དབྱེ་གཞི་ཐེག་ཆེན་གྱི་ཡོངས་སུ་བསྔོ་བའོ། །དབྱེ་ངོ་བཅུ་གཉིས་ཏེ། ཡིད་ བྱེད་ཁྱད་པར་ཅན་གྱི་ཡོངས་སུ་བསྔོ་བ་ཞེས་པ་ནས་བསོད་ནམས་ཆེན་པོ་འབྱུང་བའི་བསྔོ་ བའི་བར་བཅུ་གཉིས་ཏེ་དེ་ཡང་དགུ་ལས། གཞན་ལྟོས་ས་ཆུང་འབྲིང་ཆེ་གསུམ་ལ་ལྟོས་ནས་ རྣམ་པ་གསུམ་མོ་ཞེས་སོགས་སྦྱར་རོ། །ཆུ་མིག་པ་ནི། ས་གཉིས་གསུམ་བཞི་པའི་ཆུང་ངུ་ལྔ་ དྲུག་བདུན་པའི་འབྲིང་བརྒྱད་སོགས་གསུམ་གྱི་ཆེན་པོ། ཞེས་སོ། །ཐ་དད་ནི་ངོ་བོ་གཅིག་ 2-59 ལ་ལྡོག་པ་དང་ཡུལ་གྱི་དབྱེ་བས་
【現代漢語翻譯】 如果不是爲了善良，那麼就會變成邪惡等等，這其中有很多的理由和邏輯。第二，擁有戒律，陳述真理的力量。經文中說：'擁有戒律，願望就能實現。'第三，不是爲了聲聞或獨覺，而是爲了遍知。除了遍知一切相之外，不能迴向到聲聞地或獨覺地。'經中如是說。第四，爲了所有眾生的利益。在《六十正理論》的迴向文中說：'愿以此善行，利益一切眾生。'第四，在世俗諦中，以七支供養的廣大顯現，以及希望通過此善行，使自己和他人證得佛果的願望。在《文殊凈土經》中說：'一切法皆隨緣，安住于願望之根本。無論種下何種願望，果實亦將如是。'在勝義諦中，不執著于任何事物，以證悟的智慧攝持，如過去諸佛菩薩所迴向的那樣迴向。《普賢行愿品》中說：'文殊勇士如何了知，普賢菩薩亦如是。'等等，以及'三世諸佛如何行。'等等。在《學集論》中說，《普賢行愿品》是迴向文中的極品，而其中像菩薩一樣迴向和像佛一樣迴向，這兩種是極品。第五，大乘迴向的特徵。爲了他人的利益，使所有善行在未證得佛果之前不會耗盡，而是增長為成佛之因的善行。經文中說：'猶如水滴落入大海中，在海未枯竭之前，它不會消失。同樣，爲了菩提而回向的善行，在未證得菩提之前，它也不會耗盡。'關於觀修道迴向的特徵已經講完。關於迴向的詞源解釋是：'巴日那達'（藏文：བ་རི་ཎ་ཏ་），意思是完全轉變，即把所有善行轉變為圓滿菩提之因，所以稱為迴向。 第二部分，分類的基礎是大乘的迴向。有十二種分類，從'具有特殊意念的迴向'到'產生巨大功德的迴向'，共有十二種。這十二種分類又可以分為九種，根據所依賴的對象，分為小、中、大三種類型。水眼的比喻是：二地、三地、四地是小，五地、六地、七地是中，八地等是大的。不同之處在於，本體相同，但通過反體和對象的區分來區分。
【English Translation】 If it is not for virtue, then it will turn into evil, and so on, for which there are many reasons and logics. Second, possessing discipline, stating the power of truth. The sutra says: 'Possessing discipline, wishes will be fulfilled.' Third, not for Śrāvakas or Pratyekabuddhas, but for omniscience. Except for knowing all aspects, it cannot be dedicated to the ground of Śrāvakas or Pratyekabuddhas.' As said in the sutra. Fourth, for the benefit of all sentient beings. In the dedication of the 'Sixty Reasoning', it says: 'May this virtue benefit all beings.' Fourth, in the conventional truth, with the vast manifestation of the seven-branch offering, and the desire to attain Buddhahood for oneself and others through this virtue. In the 'Mañjuśrī Pure Land Sutra', it says: 'All dharmas are according to conditions, abiding in the root of desire. Whatever wishes are planted, the fruits will be the same.' In the ultimate truth, without clinging to anything, held by the wisdom of realization, dedicating as the Buddhas and Bodhisattvas of the past dedicated. The 'Samantabhadra's Conduct and Vows' says: 'How Mañjuśrī the brave knows, so does Samantabhadra.' And so on, and 'How all the Buddhas of the three times act.' And so on. In the 'Compendium of Trainings', it is said that the 'Samantabhadra's Conduct and Vows' is the best of dedications, and among them, dedicating like a Bodhisattva and dedicating like a Buddha, these two are the best. Fifth, the characteristics of the Mahāyāna dedication. For the benefit of others, making all virtues inexhaustible until Buddhahood is attained, but increasing the virtues that are the cause of Buddhahood. The sutra says: 'Just as a drop of water falls into the great ocean, it will not disappear until the ocean is exhausted. Similarly, the virtue dedicated for Bodhi will not be exhausted until Bodhi is attained.' The characteristics of dedicating the meditation path have been explained. The etymological explanation of dedication is: 'Vāriṇata' (藏文：བ་རི་ཎ་ཏ་), which means complete transformation, that is, transforming all virtues into the cause of perfect Bodhi, so it is called dedication. The second part, the basis of classification is the dedication of the Mahāyāna. There are twelve classifications, from 'dedication with special intention' to 'dedication that produces great merit', there are twelve in total. These twelve classifications can be divided into nine types, according to the object they depend on, divided into small, medium, and large types. The analogy of the water eye is: the second, third, and fourth grounds are small, the fifth, sixth, and seventh grounds are medium, and the eighth ground and so on are large. The difference lies in the fact that the essence is the same, but it is distinguished by the distinction of the opposite and the object.
བཅུ་གཉིས་སུ་བསྟན་ཞེས་དང་། གྲངས་ངེས་ནི། བློ་དམན་ རྗེས་སུ་གཟུང་བའི་དོན་དུ་མངོན་ཞེན་བཅུ་གཉིས་ཀྱི་གཉེན་པོར་དང་། ཡུལ་གྱི་དབྱེ་བས་ བཅུ་གཉིས་སུ་བསྟན་ཅིང་དབང་རྣོན་གྱིས་བརྙས་པ་བཟློག་པའི་དོན་དུ་དེ་བས་མང་བར་མ་ ཕྱེའོ། །ཞེས་པ་རྣམས་འགྲེལ་ཆེན་ནོ། །འགྲེལ་པ་ལ། བསྔོ་བ་བྱེད་དོ། །གང་དུ་ན། བླ་མེད་ རྫོགས་བྱང་ཆུབ་ཏུའོ། །གང་གི་ཕྱིར་དུ་ན། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་དོན་དུ་མི་ཟད་པར་བྱ་ བའི་ཕྱིར་དུའོ། །མི་ཟད་པའི་རྒྱུ་མཚན་ནི། སེམས་ཅན་མཐའ་མེད་པ་དང་སངས་རྒྱས་མཁྱེན་ པ་དང་ཡོན་ཏན་མཐའ་མེད་པའི་ཆེད་དུ་བསྔོས་པས་ཏེ། ཟླ་གྲགས་ཀྱིས། སེམས་ཅན་རྣམ་ མཐའ་ཡས་ཕྱིར་དང་། །སངས་རྒྱས་མཁྱེན་པ་ཚད་མེད་དང་། །དེར་ནི་ཡོངས་སུ་བསྔོས་ པའི་ཕྱིར། བསོད་ནམས་དེ་ནི་མཐའ་ཡས་འགྱུར། །ཞེས་སོ། །གང་གིས་ན། ཐེག་གསུམ་གྱི་ གདུལ་བྱའི་སེམས་ཅན་ལ་རང་རང་གི་ལམ་ཉེ་བར་སྟོན་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་རྒྱུའི་ངོ་བོ་བྱེད་ པ་སྟེ། རྒྱུའི་གཙོ་བོར་གྱུར་པའི་བསྔོ་བ་དང་ལྡན་པའི་བྱང་སེ་རྣམས་ཀྱིས་སོ། །དེ་ཡི་བྱེད་པ་ མཆོག་ཡིན་ནོ། །ཞེས་པའི་འགྲེལ་པ་སྟེ་མཉམ་པ་མེད་པ་མི་མཉམ་པ་དང་མཉམ་པ་(ཨཱརྱ་) ཞེས་སོགས་སོ། །གྲངས་དུ་ན། རྣམ་པ་བཅུ་གཉིས་སོ། །བཅུ་གཉིས་གང་ཞེ་ན། མིང་དོན་གོ་ རིམ་བཞིན་དུ་སྦྱར་ན་ཐེག་ཆེན་གྱི་སྒོམ་ལམ་བསྔོ་བ་ཆོས་ཅན། སྔར་ཇི་སྐད་བཤད་(ཞེས་མོས་ བསྔོ་གཉིས་ཡུལ་གཅིག་པར་བསྟན་ཞེས་གསེར་རོ། ། )པའི་མོས་པའི་ཡུལ་ཁྱད་པར་ཅན་ཆོས་སྐུའམ་ཡུམ་ མམ་སེམས་བསྐྱེད་(གསེར་)སོགས་ཡིད་བྱེད་ཁྱད་པར་ཅན་གྱི་བསྔོ་བ་ཞེས་བྱ་བ་དེ་ལྟར་མིང་ དུ་བཏགས་པའི་མིང་ཅན་གྱི་བསྔོ་བ་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་སྟེ། བསྡུ་ན་ཡིད་བྱེད་ཁྱད་པར་(ཐེག་དམན་ ཐམས་ཅད་ཀྱི་བསོད་ནམས་ཀྱི་ཕུང་བོ་ལས་ཁྱད་པར་དུ་གྱུར་པ་ཞེས་དག་ལྡན། )ཅན་གྱི་བསྔོ་བ་ཡིན་ཏེ། བླ་མེད་ བྱང་ཆུབ་བདེན་པར་མི་དམིགས་པའི་སྒོ་ནས་དམིགས་ཤིང་ཡིད་ལ་བྱེད་པའི་བསྔོ་བ་ཡིན་ པས་སོ། །(ཡང་དག་པའི་ཤེས་རབ་དང་ལྡན་པའི་ཕྱིར། )བྱང་སེམས་པ(འོ། །ཐབས་ཀྱི་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དང་ལྡན་པའི་ 2-60 ཕྱིར། )སེམས་པ་ཆེན་པོས་(སོ། །ཞེས་འགྲེལ་ཆེན། )བླ་མེད་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་མི་དམིགས་པའི་ ཚུལ་གྱིས་ཡོངས་སུ་བསྔོ་བ་འདི་ཉིད་རབ་ཅེས་བྱའོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །མིང་བཏགས་པ་དང་ མི་དམིགས་ཞེས་པ་ཀུན་ལ་སྦྱོར་བར་སློབ་དཔོན་བཞེད་པ་ལྟར་རམ་འཕགས་པ་སོགས་ལྟར་ ན་མ་སྦྱར་ཡང་རུང་ངོ་། །ཆོས་ཅན། བསྔོ་བྱའི་རྫས་མི་དམིགས་པའི་མིང་ཅན་གྱི་བསྔོ་བ་ཡིན་ ཏེ། ཟག་པ་མེད་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལ་སོགས་པའི་ཕུང་བོ་ལྔ་དང་ཐེག་གསུམ་ གྱི་(མདོ་ཨཱརྱ་)སྨིན་གྲོལ་བྱས་པའི་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་དགེ་བ་ཞེས་སོགས་དང་།
【現代漢語翻譯】 『所示十二』，其數量的確定是：爲了接引智慧低下者，作為十二種顯現執著的對治；並且根據所緣境的差別，顯示為十二種。爲了遣除智慧敏銳者的輕蔑，因此沒有再進一步細分。這些是《大疏》中的內容。在《釋論》中，進行迴向。在哪裡迴向呢？在無上圓滿菩提中。爲了什麼迴向呢？爲了利益一切眾生，爲了使之永不窮盡。永不窮盡的理由是：因為爲了無邊無際的眾生、佛陀的智慧和功德而回向。正如月稱所說：『因為眾生無邊際，佛陀智慧亦無量，因此對於彼等而回向，此福德亦成無邊際。』通過什麼迴向呢？通過菩薩們，他們對於三乘的所化眾生，示現各自相應的道路，作為成佛之因的本體，也就是作為主要之因的迴向。『他的行為是殊勝的。』這是《釋論》的解釋，即『無等者與不等者相等（梵文：Arya）』等等。數量是多少呢？十二種。這十二種是什麼呢？如果按照名稱、意義和順序來對應，那麼大乘的修道迴向，法性是：如前所述的（表明信解迴向二者所緣境相同，如黃金般珍貴。）具有特殊所緣境的信解，即法身、佛母或發心（如黃金般珍貴）等，被稱為具有特殊作意的迴向，也就是具有如此名稱的迴向，並在心中憶念。如果概括地說，就是具有特殊作意的迴向（有別於一切小乘的福德聚，如具足者所說。），也就是通過不執著于無上菩提的真實性來進行緣念和憶念的迴向。（因為具有正確的智慧。）菩薩（啊！因為具有一切方便。）大心者（啊！《大疏》中說。）以不執著于無上圓滿菩提的方式進行迴向，這才是最殊勝的。等等。『命名』和『不執著』可以普遍適用於所有情況，這是學者的觀點，或者按照聖者等的觀點，不適用也可以。法性是：具有不執著于迴向之物的名稱的迴向，也就是無漏的戒律、禪定等五蘊，以及三乘（經，聖）中成熟解脫的一切眾生的善根等等。 『Shown as twelve』 and the determination of the number is: In order to guide those of lesser intelligence, as an antidote to the twelve manifestations of attachment; and according to the distinction of the objects, it is shown as twelve. In order to avert the contempt of those with sharp intelligence, it is therefore not further subdivided. These are from the Great Commentary. In the Explanation, there is dedication. Where is it dedicated? To the unexcelled perfect enlightenment. For what purpose? For the sake of all sentient beings, so that it may never be exhausted. The reason for its inexhaustibility is: because it is dedicated for the sake of limitless sentient beings, the Buddha's knowledge, and limitless qualities. As Chandrakirti said: 'Because sentient beings are limitless, and the Buddha's knowledge is immeasurable, therefore, since it is dedicated to them, this merit will become limitless.' Through what is it dedicated? Through the Bodhisattvas who, for the sentient beings to be tamed by the three vehicles, show the respective paths, acting as the essence of the cause of Buddhahood, that is, the dedication that is the main cause. 'His action is supreme.' This is the explanation, that is, 'the unequaled is equal to the unequal (Sanskrit: Arya)' etc. How many are there? Twelve aspects. What are the twelve? If we apply them according to name, meaning, and order, then the Mahayana path of meditation dedication, the Dharma nature is: as previously stated (showing that the object of faith and dedication are the same, as precious as gold.) The faith with a special object, that is, the Dharmakaya, or the Mother, or the generation of Bodhicitta (gold) etc., is called the dedication with a special mental activity, that is, the dedication with such a name, and remembering it in the mind. If summarized, it is the dedication with a special mental activity (distinct from the accumulation of merit of all Hinayana, as stated by the complete one.), that is, the dedication that contemplates and remembers through not fixating on the truth of the unexcelled enlightenment. (Because it possesses correct wisdom.) The Bodhisattva (Ah! Because it possesses all aspects of skillful means.) The great-minded one (Ah! As stated in the Great Commentary.) Dedicating in a way that does not fixate on the unexcelled perfect enlightenment, this is the most excellent. Etc. The teacher's view is that 'naming' and 'non-fixation' should be applied universally, or according to the noble ones, it may not be applied. The Dharma nature is: the dedication with the name of not fixating on the object of dedication, that is, the five aggregates of uncontaminated morality, concentration, etc., and the virtue of all sentient beings who have been matured and liberated in the three vehicles (Sutra, Arya), etc.
【English Translation】 『Shown as twelve』 and the determination of the number is: In order to guide those of lesser intelligence, as an antidote to the twelve manifestations of attachment; and according to the distinction of the objects, it is shown as twelve. In order to avert the contempt of those with sharp intelligence, it is therefore not further subdivided. These are from the Great Commentary. In the Explanation, there is dedication. Where is it dedicated? To the unexcelled perfect enlightenment. For what purpose? For the sake of all sentient beings, so that it may never be exhausted. The reason for its inexhaustibility is: because it is dedicated for the sake of limitless sentient beings, the Buddha's knowledge, and limitless qualities. As Chandrakirti said: 'Because sentient beings are limitless, and the Buddha's knowledge is immeasurable, therefore, since it is dedicated to them, this merit will become limitless.' Through what is it dedicated? Through the Bodhisattvas who, for the sentient beings to be tamed by the three vehicles, show the respective paths, acting as the essence of the cause of Buddhahood, that is, the dedication that is the main cause. 'His action is supreme.' This is the explanation, that is, 'the unequaled is equal to the unequal (Sanskrit: Arya)' etc. How many are there? Twelve aspects. What are the twelve? If we apply them according to name, meaning, and order, then the Mahayana path of meditation dedication, the Dharma nature is: as previously stated (showing that the object of faith and dedication are the same, as precious as gold.) The faith with a special object, that is, the Dharmakaya, or the Mother, or the generation of Bodhicitta (gold) etc., is called the dedication with a special mental activity, that is, the dedication with such a name, and remembering it in the mind. If summarized, it is the dedication with a special mental activity (distinct from the accumulation of merit of all Hinayana, as stated by the complete one.), that is, the dedication that contemplates and remembers through not fixating on the truth of the unexcelled enlightenment. (Because it possesses correct wisdom.) The Bodhisattva (Ah! Because it possesses all aspects of skillful means.) The great-minded one (Ah! As stated in the Great Commentary.) Dedicating in a way that does not fixate on the unexcelled perfect enlightenment, this is the most excellent. Etc. The teacher's view is that 'naming' and 'non-fixation' should be applied universally, or according to the noble ones, it may not be applied. The Dharma nature is: the dedication with the name of not fixating on the object of dedication, that is, the five aggregates of uncontaminated morality, concentration, etc., and the virtue of all sentient beings who have been matured and liberated in the three vehicles (Sutra, Arya), etc.
མདོ་ ནི། བྱམས་པ་སེམས་གང་གི་རྗེས་སུ་ཡི་རང་ཞིང་དགེ་རྩ་དེ་དག་བླ་མེད་རྫོགས་བྱང་ཆུབ་ ཏུ་ཡོངས་སུ་བསྔོ་བར་བྱ་བའི་སེམས་དེ་ནི་ཟད་ཅིང་འགགས་པ་མེད་དེ། རྣམ་པར་འགྱུར་ དངོས་པོ་དེ་དག་དང་དམིགས་པ་དེ་དག་དང་དགེ་རྩ་དེ་དག་ཟད་ཅིང་འགགས་ལ་མེད་དེ་ རྣམ་པར་གྱུར་ན་ཡི་རང་གི་སེམས་ནི་གང་ཞིག་དངོས་པོ་དེ་དག་ནི་གང་ཞིག དམིགས་པ་དེ་ དག་ནི་གང་ཞིག ཅེས་སོགས་སོ། །ཆོས་ཅན། ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པའི་བསྔོ་བ་སྟེ། བསྔོ་བར་ བྱེད་པའི་སེམས་ལ། ཡང་སེམས་ཀྱི་འདུ་ཤེས་ཕྱིན་ཅི་ལོག་དང་བདག་ལྟ་སོགས་ཀྱིས་གོས་ པ་མེད་པའི་བསྔོ་བ་ཡིན་པས་སོ། །ཡོངས་སུ་བསྔོ་བའི་སེམས་ལ་ཡང་སེམས་ཀྱི་འདུ་ཤེས་ སུ་མི་འགྱུར་ན་དེ་ལྟར་ཡོངས་སུ་བསྔོ་བའི་བྱང་ཆེན་པོ་ལ་(བསྔོ་བྱ་བསྔོ་བྱེད་སོགས་ཀྱི་མཚན་མར་འཛིན་ པ་ནི། )འདུ་ཤེས་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཏུ་འགྱུར་བ་མེད་དོ། །(དེ་དང་མཚུངས་ལྡན་གྱི་སེམས་ནི་)སེམས་ཕྱིན་ཅི་ ལོག་(དེ་ལ་བདེན་པར་ལྟ་བ་ནི་)ལྟ་བ་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཏུ་(སྟེ་དེར་)འགྱུར་བ་མེད་དོ། །ཞེས་སོ། །ཆོས་ ཅན། དོན་དམ་པར་འབྲས་བུ་བསོད་ནམས་(བུདྡྷ་ཤྲཱི་)འདུ་བྱ་བྱེད་དམ་གཟུང་བ་སོགས་ཀྱིས་ དབེན་པའི་བསྔོ་བ་སྟེ། བདག་དང་སོགས་པ་གཞན་དུ་རྟོག་པ་ལ་སོགས་པའི་(གསེར་)ཉོན་ མོངས་པའི་ཕུང་བོའི་དངོས་པོ་མ་དམིགས་པའི་བསྔོ་བས་སོ། །བསོད་ནམས་བྱ་བའི་དངོས་ པོ་(དེ་ཕུང་སྐྱེ་ཁམས་ཀྱིས་དབེན་པར་ཤེས་ཞེས་མདོར་རོ། །འདི་ཡང་ཡོད། )ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱིས། དབེན་པར་ཤེས་ 2-61 ཏེ། ཞེས་སོགས་སོ། །ཆོས་ཅན། དེ་པའི་དགེ་རྩའི་ཚོགས་ཀྱི་རང་བཞིན་དྲན་པའི་སྤྱོད་ཡུལ་ ཅན་གྱི་བསྔོ་བ་ཡིན་ཏེ། དུས་གསུམ་གྱི་སངས་རྒྱས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཚོགས་གཉིས་ཀྱི་དགེ་བ་ ཞེས་སོགས་དང་། སངས་རྒྱས་ཀྱི་དགེ་བའི་རྩ་བ་རྣམས་རིགས་གང་དག་ཡིན་པ་དང་རང་ བཞིན་གང་ཡིན་པ་དེ་བཞིན་དུ་བསོད་ནམས་བྱ་བའི་དངོས་པོ་དེ་ཡོངས་སུ་བསྔོ་བར་བྱེད། (ཨཱརྱས་དྲངས། )ཅེས་སོ། །ཆོས་ཅན། ཐབས་ལ་མཁས་པ་དང་བཅས་པའི་བསྔོ་བ་སྟེ། སྦྱིན་པ་ལ་ སོགས་པའི་ཕྱིན་དྲུག་སོགས་དང་། ཐབས་ལ་མཁས་པ་དེ་དག་ལ་བསླབ་པར་བྱ་སྟེ། ཞེས་ སོགས་སོ། །ཆོས་ཅན། མཚན་མ་མེད་པའི་བསྔོ་བ་སྟེ། སྦྱིན་བྱ་སོགས་དང་(གསེར་)སྟོང་ཉིད་ སོགས་ཀྱི་མཚན་མར་འཛིན་པ་ཐམས་ཅད་མི་དམིགས་ཞེས་སོགས་དང་། ཁ་ཟས་དུག་(མདོ་) ཅན་གྱི་དཔེས་(ཨཱརྱ་)དམིགས་པ་དང་མཚན་མའི་འདུ་ཤེས་ཅན་གྱི་བསྔོ་བ་དེ་ནི་དུག་ཅན་ཟུག་ རྔུ་ཅན་ཏེ། ཞེས་སོགས་སོ། །ཆོས་ཅན། སངས་རྒྱས་ཀྱིས་རྗེས་སུ་ཡི་རང་ཞིང་གནང་བའི་ བསྔོ་བ་སྟེ། ཐེག་པ་གསུམ་(གསེར་)གྱི་ལམ་ཐམས་ཅད་མི་དམིགས་ཞེས་སོགས་དང་། སངས་ རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་དེ་དག་གི་ཡེ་ཤེས་བླ་ན་མེད་པས་མཁྱེན་པ་དེ་བཞིན་དུ་ཡོངས་སུ་ བས
【現代漢語翻譯】 經部說：對於慈氏（Maitreya）的心，隨喜並且將這些善根完全迴向于無上圓滿菩提的心，是不會窮盡和止息的。如果轉變，這些事物、所緣和善根也不會窮盡和止息。如果轉變，隨喜的心是什麼？這些事物是什麼？這些所緣是什麼？等等。法性是不會顛倒的迴向，因為迴向的心沒有被顛倒的念頭和自見等所染污。對於完全迴向的心，如果心的念頭不轉變，那麼對於這樣完全迴向的大菩提（執著于迴向的對境、迴向者等的相狀），念頭也不會顛倒。（與此相應的）心也不會顛倒（如果認為那是真實的），見解也不會顛倒。等等。法性是勝義諦中遠離能作、所作等戲論的果報福德（Buddha Shri）的迴向，因為沒有執著於我及其他的煩惱蘊的實有。福德的事物（要知道它遠離了蘊、處、界，簡而言之，這也是存在的。）自性要知道是遠離的。等等。法性是具有憶念對境的諸天善根之聚的迴向，如『三世一切佛陀的二資糧之善』等等。以及『如來善根的根本是何種姓氏，自性為何，福德的事物也如是完全迴向。（阿雅所說）』等等。法性是具有善巧方便的迴向，如佈施等的六度等等，以及『應當學習這些善巧方便』等等。法性是無相的迴向，如『對於佈施者等和空性等的相狀的執著全部不執著』等等，以及『以有毒食物為例（經部），具有所緣和相狀念頭的迴向是有毒的、痛苦的』等等。法性是佛陀隨喜和允許的迴向，如『不執著三乘（金）的一切道』等等，以及『如來薄伽梵以無上的智慧了知，也如是完全迴向』
【English Translation】 The Sutra says: Regarding the mind of Maitreya (慈氏，name of a Bodhisattva), the mind that rejoices and completely dedicates these roots of virtue to the unsurpassed, perfect Bodhi (菩提，enlightenment) will not be exhausted or ceased. If there is transformation, these things, objects of focus, and roots of virtue will not be exhausted or ceased. If there is transformation, what is the mind of rejoicing? What are these things? What are these objects of focus? And so on. The Dharma nature is a non-inverted dedication, because the mind of dedication is not defiled by inverted thoughts and self-views, etc. Regarding the mind of complete dedication, if the mind's thoughts do not transform, then for such a complete dedication to the great Bodhi (菩提，enlightenment) (clinging to the characteristics of the object of dedication, the dedicator, etc.), the thoughts will not be inverted. (The mind corresponding to this) will not be inverted (if one considers it to be real), and the view will not be inverted. And so on. The Dharma nature is, in the ultimate truth, the dedication of the merit (Buddha Shri) of the fruit, which is devoid of the activity of doer and object, etc., because there is no grasping of the reality of the aggregates of afflictions of self and others. The object of merit (know that it is devoid of aggregates, sources, and elements; in short, this also exists.) Know that its nature is devoid. And so on. The Dharma nature is the dedication of the collection of virtues of the gods, which has the object of mindfulness, such as 'the virtue of the two accumulations of all Buddhas (佛陀，enlightened one) of the three times,' etc. And 'Whatever the lineage and nature of the root of virtue of the Tathagata (如來，one of the titles of a Buddha), the object of merit is also completely dedicated in the same way. (As stated by Arya)' And so on. The Dharma nature is the dedication with skillful means, such as the six perfections of generosity, etc., and 'One should learn these skillful means,' etc. The Dharma nature is the dedication without characteristics, such as 'Not clinging to all the characteristics of the giver, etc., and emptiness, etc.,' and 'Taking the example of poisonous food (Sutra), the dedication with objects of focus and characteristics is poisonous and painful,' etc. The Dharma nature is the dedication rejoiced and permitted by the Buddha (佛陀，enlightened one), such as 'Not clinging to all the paths of the three vehicles,' etc., and 'The Tathagata (如來，one of the titles of a Buddha), the Bhagavan (薄伽梵，blessed one), knows with unsurpassed wisdom, and also completely dedicates in the same way.'
ྔོའོ། ། ཞེས་སོགས་སོ། །(ཨཱརྱས་དྲངས། )ཆོས་ཅན། ཁམས་གསུམ་པར་མ་གཏོགས་པའི་བསྔོ་ བ་སྟེ། འདོད་པ་དང་། སོགས་པ་གཟུགས་གཟུགས་མེད་པའི་ཁམས་མི་དམིགས་སོགས་ དང་། འདོད་པའི་ཁམས་སུ་མ་གཏོགས། ཞེས་སོགས་སོ། །ཆོས་ཅན། བསོད་ནམས་ཆེན་པོ་ འབྱུང་བ་ཆུང་ངུའི་མིང་སྦྱར་རུང་ཅན་གྱི་བསྔོ་བ་སྟེ། སྟོང་གསུམ་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་ དགེ་བ་བཅུའི་ལས་ལམ་དང་། སོགས་པ་བསམ་གཏན་བཞི་ཚད་མེད་བཞི་གཟུགས་མེད་ བཞི་མངོན་ཤེས་ལྔ་ཐོབ་པའི་བསོད་ནམས་པས་ཆེས་ལྷག་པའི་བསོད་ནམས་ཅན་གྱི་བསྔོ་བ་ ཡིན་པས་སོ། །ཞེས་དང་། སྟོང་གསུམ་གྱི་སྟོང་ཆེན་པོའི་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་འདིའི་སེམས་ ཅན་ཐམས་ཅད་དགེ་བ་བཅུའི་ལས་ཀྱི་ལམ་ཐོབ་པར་གྱུར། ཞེས་སོགས་སོ། །ཆོས་ཅན། 2-62 བསོད་ཆེན་འབྱུང་བ་འབྲིང་གི་བསྔོ་བའི་མིང་སྦྱར་རུང་། སྟོང་གསུམ་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ རྒྱུན་དུ་ཞུགས་པ་དང་། སོགས་པ་ཕྱིར་འོང་མི་འོང་དགྲ་བཅོམ་རང་རྒྱལ་གྱི་བར་ཐོབ་པའི་ བསོད་ནམས་པས། ཞེས་སོགས་དང་། སྟོང་གསུམ་གྱི་སྟོང་ཆེན་པོའི་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་ འདི་ན་སེམས་ཅན་ཇི་སྙེད་ཡོད་པ་དེ་དག་ཐམས་ཅད་རྒྱུན་དུ་ཞུགས་པར་གྱུར། ཅེས་སོགས་ སོ། །ཆོས་ཅན། དེ་འདྲ་ཆེན་པོའི་བསྔོ་བ་སྟེ། སྟོང་གསུམ་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་བླ་མེད་བྱང་ ཆུབ་ལ་གནས་པ་སྟེ་ཞུགས་པ་ལ་དམིགས་བཅས་ཀྱིས་བསྐལ་བ་གང་གའི་ཀླུང་གི་བྱེ་མ་སྙེད་ དུ་མཆོད་པ་བས་བསོད་ནམས་ལྷག་པའི་བསྔོ་བ་ཡིན་པས་སོ། །སྟོང་ཆེན་པོའི་འཇིག་རྟེན་གྱི་ ཁམས་ན་སེམས་ཅན་ཇི་སྙེད་ཅིག་ཡོད་པ་དེ་དག་ཐམས་ཅད་བླ་མེད་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་ ཞུགས་པར་གྱུར། ཅེས་སོགས་སོ། ། ༈ ཡི་རང་བ། གསུམ་པ་ལ། སྔ་འགྲེལ་ནི། ཚུལ་དེ་ལྟར་བྱང་ཆུབ་ཏུ་ལེགས་པར་བསྔོས་པའི་དངོས་པོ་ གོང་ནས་གོང་དུ་མངོན་པར་སྤེལ་བར་བྱ་བ་ཡིན་པས། སྒོམ་ལམ་གསུམ་པ་རྗེས་སུ་ཡི་རང་ བ་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ཞེས་བྱ་བ་བསྔོ་བའི་འོག་ཏུ་འདིར་བཤད་ལ། སྡུད་པར། གོང་དུ་བཤད་པ་ ནི། བསྔོ་བའི་དགེ་བ་ཡི་རང་གིས་སྤེལ་བ་དང་། ཡི་རང་གི་དགེ་བ་བྱང་ཆུབ་ཏུ་བསྔོ་བར་བྱེད་ པས། རིམ་པ་ངེས་པ་མེད་དོ། །ཞེས་ཟླ་ཟེར་རོ། །རྩ་བ་ནི། ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ཡི་རང་བྱ་བའི་དགེ་ བ་སོགས་དམིགས་པའི་ཐབས་མཁས་དང་། དོན་དམ་པར་ཅིར་ཡང་མི་དམིགས་པར་རྟོགས་ པའི་ཐབས་ཤེས་དག་གི་སྒོ་ནས་སྐྱེ་འཕགས་ཀྱི་དགེ་བའི་རྩ་བ་ལ། དམིགས་ནས་ཡི་རང་ བ་སྟེ་སེམས་མངོན་པར་དགའ་བས་རྒྱས་པ་ནི། རྗེས་སུ་ཡི་རང་བ་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ཡིན་པར་ སྐབས་འདིར་བརྗོད་དོ། །ཐབས་མཁས་པས་དེ་མི་དམིགས་པའི་ཚུལ་གྱིས་བླ་མེད་རྫོགས་ བྱང་ཆུབ་ཏུ་བསྔོ་བར་བྱའོ། །(རད་ཀིར་གྱིས་ཐབས་ཀྱིས་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་བསོད་ནམས་ཀྱི་ཚོགས་ལ་དམིགས་པར་བྱ་ ཞིང་། མི་དམིགས་པས་གཟུང་
【現代漢語翻譯】 如是等等。(引自《聖典》)法相：這是不屬於三界的迥向，即對欲界以及色界、無色界等不可見之境的迥向，以及不屬於欲界的迥向等等。法相：這是可以將微小之名附加於巨大福德之源的迥向，即以三千世界一切眾生修持十善業道，以及四禪、四無量心、四無色定、五神通等所獲福德，勝過他們的福德之迥向。如是說：『愿此三千大千世界一切眾生，皆能獲得十善業道。』等等。法相：這是可以將中等之名附加於巨大福德之源的迥向，即以三千世界一切眾生證得入流果，以及一來果、不還果、阿羅漢果、獨覺果等所獲福德。如是說：『愿此三千大千世界所有眾生，皆能證得入流果。』等等。法相：這是如此偉大的迥向，即以三千世界一切眾生安住于無上菩提，即入於此境，並以有相之念，勝過于恒河沙數劫供養之福德的迥向。『愿此大千世界所有眾生，皆能入于無上圓滿菩提。』等等。 第三，關於隨喜。之前的解釋是：如此這般，對於善妙地迴向于菩提之事物，應當使其越來越增上。因此，在迴向之後，此處闡述了修道次第的第三步——隨喜。總結來說，之前所說的是：通過隨喜來增進迴向的善根，並通過迴向將隨喜的善根導向菩提，因此，次第並非是絕對的。如月稱所說。根本是：以世俗諦中隨喜之善根等有相之方便，以及勝義諦中不執著任何事物之智慧方便，對凡夫與聖者之善根，以專注之心隨喜，即以心中生起喜悅而增長，在此處被稱為隨喜。應以不執著之方式，通過方便善巧將其迴向于無上圓滿菩提。(Ra Dak認為應以方便在世俗諦中專注于福德之聚，以不執著來攝取)
【English Translation】 Thus and so on. (Quoted from the scriptures) Dharmalakṣaṇa (definition): This is the dedication that does not belong to the three realms, that is, the dedication to the desire realm, as well as the form realm, the formless realm, etc., which are invisible, and the dedication that does not belong to the desire realm, etc. Dharmalakṣaṇa (definition): This is the dedication to which the name of smallness can be attached to the source of great merit, that is, the merit obtained by all sentient beings in the three thousand worlds practicing the ten virtuous deeds, as well as the four dhyānas (meditative absorptions), the four immeasurables, the four formless absorptions, and the five superknowledges, which surpasses their merit. It is said: 'May all sentient beings in this three thousand great thousand worlds attain the path of the ten virtuous deeds.' And so on. Dharmalakṣaṇa (definition): This is the dedication to which the name of medium can be attached to the source of great merit, that is, the merit obtained by all sentient beings in the three thousand worlds attaining the stream-entry fruit, as well as the once-returner fruit, the non-returner fruit, the arhat fruit, and the pratyekabuddha fruit. It is said: 'May all sentient beings in this three thousand great thousand worlds attain the stream-entry fruit.' And so on. Dharmalakṣaṇa (definition): This is such a great dedication, that is, the dedication of all sentient beings in the three thousand worlds abiding in unsurpassed bodhi (enlightenment), that is, entering this state, and with conceptual thought, surpassing the merit of offering for kalpas (aeons) as numerous as the sands of the Ganges River. 'May all sentient beings in this great thousand world enter unsurpassed perfect bodhi.' And so on. Third, regarding rejoicing. The previous explanation is: In this way, for things that are well dedicated to bodhi, they should be made to increase more and more. Therefore, after the dedication, the third step of the path of cultivation—rejoicing—is explained here. In summary, what was said before is: The root of virtue of dedication is increased through rejoicing, and the root of virtue of rejoicing is directed to bodhi through dedication, therefore, the order is not absolute. As Candrakīrti said. The root is: With the skillful means of conceptual thought such as the root of virtue of rejoicing in the conventional truth, and the skillful means of wisdom that does not cling to anything in the ultimate truth, for the root of virtue of ordinary beings and noble ones, rejoicing with focused mind, that is, increasing with joy arising in the heart, is called rejoicing in this context. It should be dedicated to unsurpassed perfect bodhi in a non-clinging manner, through skillful means. (Ra Dak believes that one should focus on the accumulation of merit in the conventional truth with skillful means, and grasp with non-clinging)
བ་དང་འཛིན་པ་དག་མི་དམིགས་པས་རྣམ་པར་དག་པར་བྱ་སྟེ་དེ་པ་ལ་སོགས་པའི་བསོད་ནམས་ 2-63 ཀྱི་ཚོགས་ལ་རྗེས་སུ་ཡི་རང་བ་ནི་རྗེས་སུ་ཡི་རང་བ་དང་། ཞེས་སོ། ། ) ཞེས་སོགས་སོ། །འགྲེལ་པ་ལ། དབུལ་ བོས་གཏེར་རྙེད་པ་ལྟར་རབ་ཏུ་དགའ་བའི་སེམས་ཀྱིས་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ཐབས་མཁས་ཀྱིས་ཡི་ རང་བྱ་རང་བྱེད་རང་བའི་དགེ་བའི་རྩ་བ་རྣམས་དམིགས་ཤིང་སྣང་ཆ་མ་དོར་བར་དོན་དམ་ པར་ཅིར་ཡང་མི་དམིགས་པར་རྟོགས་པ་ཉིད་ཀྱི་སྒོ་ནས་རྗེས་སུ་ཡི་རང་བར་བྱ་བ་དག་ཡིན་ ནོ། ། ༈ དོན་བསྡུས་ཏེ་བསྟན་པ། གསུམ་པ་ནི། སྒོམ་ལམ་གསུམ་བསྟན་པ་དེ་ལ་མདོར་བསྡུས་པའི་དོན་ནི། སྒོམ་ལམ་ མོས་པ་ཡིད་ལ་བྱེད་པས་ནི། འབྲས་བུ་བསོད་ནམས་རྒྱ་ཆེན་པོ་མངོན་པར་འདུ་བྱེད་པའམ་ སོགས་སྟེ། གསེར་གྱི་འབྱུང་ཁུངས་དག་ནས་གསེར་གྱི་གར་བུ་འབྱུང་བ་བཞིན་དུའོ། །བསྔོ་ བ་ཡིད་ལ་བྱེད་པས་ནི། དགེ་བ་དེ་ཡང་དག་རྫོགས་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཡན་ལག་སྟེ་རྒྱུར་བྱེད་དོ། ། གསེར་སྦྲམ་དེ་གསེར་མགར་གྱིས་རྣ་རྒྱན་ལ་སོགས་པར་བྱེད་པ་བཞིན་དུའོ། །རྗེས་སུ་ཡི་ རང་ཡིད་ལ་བྱེད་པས་ནི། རང་བྱའི་ཡུལ་གཞན་གྱི་བསོད་ནམས་བྱས་པ་དེ་ལ་ཡིད་རང་བ་ རང་གི་བསོད་ནམས་གཉིས་བློ་མཉམ་ན་མཉམ་པ་ཉིད་དང་རང་བྱེད་བློ་དམའ་ན་ཆུང་ལ། མཐོ་ན་ཆེ་བར་འཐོབ་པོ་ཞེས་བྱ་བ་འདི་ཡིན་ནོ། །ཡང་ན་བསོད་ནམས་ཆེན་པོ་ཐོབ་པར་ མཉམ་ཞེས་སྟོན་པ་ཡིན་ནོ། ། ༈ ཟག་མེད། གཉིས་པ་ལ། གཉིས་སུ་དབྱེ་བའི་མཚམས་སྦྱར། ཕྱེ་བ་སོ་སོའི་དོན་ནོ། །དང་པོ་ནི། དམན་མཆོག་གི་རིམ་པས་ཟག་པ་དང་བཅས་པའི་སྒོམ་པའི་ལམ་གྱི་འོག་ཏུ་ཟག་པ་མེད་ པའི་སྒོམ་པའི་ལམ་སྟོན་ལ། དེ་ལ་བཞི་སྟེ། དབྱེ་གཞི། ཟག་མེད་ཀྱི་སྒོམ་ལམ་དེ་ཡང་ངོ་། ། དབྱེ་ངོ་། སྒྲུབ་དག་རྣམ་པ་གཉིས་སོ། །ཐ་དད་ནི་སྤང་བྱ་གང་སྤོང་བ་ལ་ལྟོས་ཏེ་བར་ཆད་ མེད་ལམ་དང་རྣམ་གྲོལ་ལམ་དུ་སོང་བའི་ཆ་ལ་ལྟོས་ཏེ་ངོ་བོ་ཐ་དད། སྔ་མའི་རྣམ་གྲོལ་ཕྱི་ མའི་བར་ཆད་མེད་ལམ་དུ་འགྱུར་བ་ལྟ་བུ་ངོ་བོ་གཅིག་གོ །གྲངས་ངེས་ནི། ཐེག་ཆེན་པོའི་ 2-64 ཟག་མེད་སྒོམ་ལམ་ལ་བར་ཆད་མེད་དང་རྣམ་གྲོལ་ལམ་གཉིས་ཡོད་པས་དེ་གཉིས་སུ་ངེས་ སོ། །འོན་ཀྱང་སྒྲུབ་པ་རྟོགས་པ་ལམ་བདེན། རྣམ་དག་སྤངས་པ་འགོག་བདེན་ཡིན་ལ། ཁ་ ཅིག་(བུ་སོགས། )སྤང་རྟོགས་ཡིན་ཡང་གཉིས་ཀ་ལམ་བདེན་དུ་འདོད་པ་ནི་ནོར་བ་སྟེ། ཐེག་ ཆེན་གྱི་སྤངས་རྟོགས་གཉིས་སུ་ཕྱེ་བའི་སྤངས་པ་ནི་འགོག་བདེན་ཉིད་ལ་བཤད་དོ། ། གཉིས་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། ཡོན་ཏན་བུདྡྷ་ཤྲཱི་མངོན་པར་སྒྲུབ་པའི་སྒོམ་ལམ། དྲི་མས་རྣམ་ པར་དག་པའི་སྒོམ་ལམ་མོ། ། དང་པོ་ལ། སྔ་འགྲེལ་ནི། གཉིས་ཡོད་པ་དེའི་ཕྱིར། གཉིས་ཀྱི་དང་པོ་ཡོན་ཏན་མངོན་ པར་སྒྲིབ་པའི་མཚན་ཉིད་ཀྱི་སྒོམ་ལམ་མཉམ་གཞག་སྟོ
【現代漢語翻譯】 由於不執著于能取和所取，因此應當做到完全清凈，並且隨喜如彼等（指佛陀等）的福德資糧，這就是隨喜。』等等。《釋論》中說：『如同貧者獲得寶藏一樣，以極度歡喜之心，在世俗層面以善巧方便隨喜自作、他作、自在的善根，不捨棄所緣境和顯現，而在勝義層面，通過證悟一切都不可得的方式來隨喜。』這些都是應當做的。 總攝要義而宣說： 第三，關於所說的三種修道，簡而言之，修道就是通過信解作意，能夠現前積聚廣大的福德資糧，就像從金礦中產生金粉一樣。通過發願作意，使善根成為圓滿菩提的支分，也就是因，就像金匠用金粉製作耳環等飾品一樣。通過隨喜作意，對於自己或他人所做的福德，如果隨喜之心與對方平等，則獲得的福德也平等；如果自己的心量低劣，則獲得的福德也小；如果心量高廣，則獲得的福德也大。這就是所謂的隨喜。或者說，隨喜能使雙方平等地獲得廣大的福德。 無漏： 第二部分分為兩部分。首先是劃分的界限，然後是各個部分的意義。第一部分：在下品的有漏修道之後，宣說上品無漏的修道。其中有四點：分類的依據是無漏的修道；分類的方式有兩種，即成就和清凈；不同之處在於，根據所斷除的對象，可以分為無間道和解脫道，二者的體性不同。例如，前者的解脫道可以成為後者的無間道，二者體性相同。數量的確定：大乘的無漏修道有無間道和解脫道兩種，因此確定為兩種。然而，成就（證悟）是道諦，清凈（斷除）是滅諦。有些人（如某些論師）認為斷除和證悟都是道諦，這是錯誤的，因為大乘所分的斷除和證悟，斷除應當是滅諦。 第二部分分為兩類：一是成就功德的佛陀事業的修道，二是完全清凈垢染的修道。 第一類：之前的解釋是，因為有這兩種，所以首先解釋成就功德之相的修道，即等持。
【English Translation】 Because of not clinging to the grasper and the grasped, one should purify completely, and rejoice in the accumulation of merit of those such as the Buddhas, which is rejoicing.』 etc. The commentary says: 『Like a poor person finding a treasure, with a mind of extreme joy, in the conventional realm, with skillful means, one should rejoice in the roots of virtue of self-made, other-made, and freely-made, without abandoning the object of focus and appearance, and in the ultimate realm, through realizing that nothing is obtainable, one should rejoice. These are what should be done. Summarizing the meaning and showing it: Third, regarding the three paths of meditation that were shown, the summarized meaning is: the path of meditation, through faith and attention, manifestly accumulates a vast amount of merit, just as gold dust comes from a gold mine. Through dedication and attention, that virtue becomes a limb, i.e., a cause, for perfect and complete enlightenment, just as a goldsmith uses gold dust to make earrings and other ornaments. Through rejoicing and attention, if the mind of rejoicing in the merit done by oneself or others is equal to the other person, then the merit obtained is equal; if one's mind is inferior, then the merit obtained is small; if it is superior, then the merit obtained is great. This is what is meant by rejoicing. Or, it shows that one equally obtains great merit. Uncontaminated: The second part has two parts. First, the boundary of the division, and then the meaning of each part. The first part: after the inferior contaminated path of meditation, the superior uncontaminated path of meditation is shown. There are four points: the basis of division is the uncontaminated path of meditation; the way of division is twofold, namely accomplishment and purification; the difference is that, depending on what is to be abandoned, it can be divided into the path of no interval and the path of liberation, and their natures are different. For example, the liberation path of the former can become the path of no interval of the latter, and their natures are the same. The determination of number: the Mahayana uncontaminated path of meditation has two paths, the path of no interval and the path of liberation, so it is determined to be two. However, accomplishment (realization) is the truth of the path, and purification (abandonment) is the truth of cessation. Some (such as certain teachers) think that both abandonment and realization are the truth of the path, which is wrong, because the abandonment and realization divided by Mahayana, abandonment should be explained as the truth of cessation. The second part is divided into two categories: one is the path of meditation for manifestly accomplishing the qualities of the Buddha's activities, and the other is the path of meditation for completely purifying defilements. The first category: the previous explanation is that, because there are these two, first explain the path of meditation with the characteristic of manifestly accomplishing qualities, which is samadhi.
ན་ནོ། །རྩ་འགྲེལ་གཉིས་ལ། ཐེག་ ཆེན་གྱི་སྒྲུབ་པ་སྒོམ་ལམ་ཆོས་ཅན། དེའི་ངོ་བོ་ཡེ་(ཨཱརྱ་དངོས་)ཤེས་ཀྱི་ངོ་བོ་ཉིད་ཡིན་ཏེ། གཟུགས་ལ་སོགས་པའི་ཆོས་ཐམས་ཅད་བདེན་དངོས་ཀྱིས་སྟོང་པར་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པར་ མཐོང་བའི་ཟག་མེད་ཀྱི་ཤེས་རབ་ཡིན་པས་སོ། །ཤེར་པ་ནི་རྣམ་པར་དག་པས་ན་སྣང་བ་ བགྱིད་པའོ། །ནས་དངོས་པོ་མེད་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་སླད་དུ་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ངོ་ བོ་ཉིད་སྟོན་པའོ། །ཞེས་པའི་བར་རོ། །དེ་སྒྲུབ་པ་སྒོམ་ལམ་གྱི་ངོ་བོ་དང་། ལྷག་པ་བཞི་ཁྱད་ ཆོས་ཡིན་ནོ། །ཆོས་ཅན། ཤེར་ཕྱིན་གྱིས་མ་ཟིན་པའི་སྦྱིན་སོགས་ཐམས་ཅད་ལས་མཆོག་ ཉིད་ཡིན་ཏེ། འཁོར་གསུམ་(སྡུད་པའི་དོན་)དུ་རྟོག་པའི་སྦྱིན་སོགས་གཞན་གྱིས་སངས་རྒྱས་མི་ ཐོབ། ཁྱོད་ཀྱིས་དེ་ཐོབ་པར་བྱེད་པས་སོ། །ཕར་ཕྱིན་ལྔ་ནམ་ཤེར་པས་ཟིན་པའི་ཚེ་མིག་དང་ ལྡན་པར་འགྱུར། ཞེས་སོགས་རྒྱ་ཆེར་རོ། །ཆོས་ཅན། གཟུགས་སོགས་ཀུན་ལ་དོན་དམ་པར་ སྐྱེ་བ་སོགས་སུ་མངོན་པར་འདུ་མི་བྱེད་པ་སྟེ་མི་(བུདྡྷ་ཤྲཱི་)འཛིན་ཏེ། ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཁྱད་ པར་དོན་དམ་པར་སྐྱེ་བ་མེད་པར་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པའི་སྦྱོར་བ་ཡིན་པས་སོ། །གཟུགས་ མངོན་པར་སྒྲུབ་པ་མེད་པའི་ཕྱིར། ཞེས་ནས། ཆོས་ཐམས་ཅད་མངོན་པར་འདུ་བྱེད་པ་མེད་ 2-65 པས་ཤེར་པ་མངོན་པར་བསྒྲུབ་པར་བྱའོའི་བར་(ཨཱརྱ་)རོ། །སྔར་བཤད་དེ་ལྟ་བུའི་ངོ་བོ་ཉིད་ དང་མཆོག་ལ་སོགས་པ་དང་ལྡན་པའི་སྒྲུབ་པ་སྒོམ་ལམ་ཆོས་ཅན། དགེ་མི་དགེ་བྱས་མ་ བྱས་སོགས་ཀྱི་ཆོས་ཐམས་ཅད་བདེན་པར་མ་དམིགས་པ་ཉིད་དུ་རྟོགས་(ཨཱརྱ་)པ་རྣལ་འབྱོར་ བ་སྒོམ་ལམ་པའི་རྒྱུད་ལ་གཏོད་པར་བྱེད་པ་ཡིན་ཏེ། དེ་དེའི་རྒྱུད་ལ་བསྐྱེད་པར་བྱེད་པས་ ནིའོ། །དམིགས་པའི་ཚུལ་གྱིས་ཉེ་བར་མི་གནས་ཏེ། དེའི་ཕྱིར་ཆོས་གང་ཡང་ཐོབ་པར་བྱེད་ པ་མ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །ཆོས་ཅན། དོན་ཆེན་པོ་ཅན་ཉིད་དོ། །དོན་ཏེ་འབྲས་བུ་ཆེན་ པོའམ་མཆོག་སངས་རྒྱས་ཉིད་དུ་བྱེད་པའི་ཕྱིར། (དོན་ཆེན་པོ་སངས་རྒྱས་ཉིད་སྒྲུབ་པས་ན། ཞེས་འགྲེལ་ཆེན་ ནོ། ། )ཤེར་པ་འདི་ནི་ཕར་ཕྱིན་ཆེན་པོའོ། ། ཞེས་སོགས་རྒྱུ་མཚན་རྒྱ་ཆེར་རོ། །མདོར་ཤེར་ཕྱིན་ ནི་སྣང་བར་བགྱིད་པའོ། །ཞེས་སོགས་ལ། འགྲེལ་ཆེན་དུ། དྲོད་སོགས་བཞི་མཐོང་ལམ་ སྐད་ཅིག་བཅུ་དྲུག་སྒོམ་ལམ་ཟག་བཅས་དང་སྦྱར་བ་ནི་(ཁ་ཅིག་(བླ་མ་དམ་པ། )སྒྲུབ་པ་སྒོམ་ལམ་སྦྱོར་ མཐོང་ནའང་ཡོད་གསུང་བའི་འཁྲུལ་གཞི་འདིར་སྣང་སྟེ་དགོངས་པ་གཏན་མིན་པར་སྣང་ངོ་། ། )ནོར་བ་སྟེ། སྒྲུབ་པ་སྒོམ་ ལམ་ཀྱི་མདོ་ཡིན་ཀྱང་དེ་ཟག་མེད་ཡིན་པས་དྲོད་ལ་སོགས་པའི་སྐབས་སུ་ཅི་ལྟར་རིགས། སྡུག་བསྔལ་ཆོས་བཟོད་ཁམས་གསུམ་གྱི་མཐོང་སྤང་གི་རབ་རིབ་དང་བྲལ་བར་བྱེད་པའང
【現代漢語翻譯】 如是。于根本釋中，大乘之修行道，法相，其自性即是聖（藏文：ཡེ་，梵文天城體：आर्य，梵文羅馬擬音：ārya，漢語字面意思：聖）智之自性，因為是如實不顛倒地照見色等一切法皆是勝義諦空性的無漏智慧。般若能顯現萬法，乃至能顯示無實事之自性空性，故能顯示一切法之自性。如是等等。彼修行道之自性，及四種殊勝功德。法相，一切未被般若波羅蜜多所攝持之佈施等，皆是殊勝的，因為以三輪（攝持之義）而執著之佈施等，不能令他人成佛，而汝能令其成佛。五度若被般若所攝持，則成為具眼。如是廣說。法相，於色等一切法，不于勝義諦中顯現為生等，即是不執著（藏文：མི་，梵文天城體：बुद्धश्री，梵文羅馬擬音：buddhaśrī，漢語字面意思：佛吉祥），因為是現量證悟一切法之體性于勝義諦中無生的瑜伽。以無色之顯現之故。乃至一切法皆不顯現，故應修持般若。如是等等。如前所說，具有如是自性及殊勝等之修行道，法相，能將善與非善、已作與未作等一切法，皆不執著為實有之證悟（藏文：ཡེ་，梵文天城體：आर्य，梵文羅馬擬音：ārya，漢語字面意思：聖）融入瑜伽士之修行道相續中，因為彼能于彼相續中生起之故。不以所緣之方式安住，故於諸法亦無所得。如是等等。法相，具有大利益，因為能令成辦大利益，即是殊勝之佛果。 （大義即是成辦佛果，釋中如是說。）此般若即是大波羅蜜多。如是等等，廣說其理。總而言之，般若能顯現萬法。如是等等。于釋論中，暖等四者，十六剎那之見道，與有漏之修道相結合，是錯誤的（某些（至尊上師）說修行道與修道相結合亦有，此乃誤解，實非如此。），雖然是修行道之經，然彼是無漏，于暖等位次中如何能相符？能令苦法智忍遠離三界見斷之粗重，亦能…… Thus. In the root commentary, the practice path of Mahayana, the dharma nature, its essence is the essence of the Arya (Tibetan: ཡེ་, Sanskrit Devanagari: आर्य, Sanskrit Roman transliteration: ārya, Chinese literal meaning: noble) wisdom, because it is the non-erroneous and non-inverted seeing that all dharmas such as form are empty in the ultimate truth. Prajna can manifest all dharmas, and even show the emptiness of the nature of non-existent things, so it can show the nature of all dharmas. So on and so forth. That the nature of the practice path, and the four kinds of special merits. Dharma nature, all generosity and so on that are not grasped by Prajnaparamita are superior, because generosity and so on that are clung to by the three wheels (meaning of grasping) cannot enable others to become Buddhas, but you can enable them to become Buddhas. The five perfections become sighted when they are grasped by Prajna. So on and so forth. Dharma nature, in all dharmas such as form, not appearing as birth and so on in the ultimate truth, that is, not clinging (Tibetan: མི་, Sanskrit Devanagari: बुद्धश्री, Sanskrit Roman transliteration: buddhaśrī, Chinese literal meaning: Buddha auspicious), because it is the yoga that directly realizes that the nature of all dharmas is unborn in the ultimate truth. Because of the manifestation of no form. And so on. Since all dharmas do not appear, Prajna should be practiced. So on and so forth. As mentioned earlier, the practice path with such nature and superiority, the dharma nature, can integrate the realization (Tibetan: ཡེ་, Sanskrit Devanagari: आर्य, Sanskrit Roman transliteration: ārya, Chinese literal meaning: noble) that all dharmas such as good and non-good, done and not done, are not clung to as real into the continuum of the practice path of the yogi, because it can arise in that continuum. It does not abide in the way of objects, so there is nothing to be gained in all dharmas. So on and so forth. Dharma nature, has great benefits, because it can accomplish great benefits, that is, the supreme Buddhahood. (The great meaning is to accomplish Buddhahood, as it is said in the commentary.) This Prajna is the great Paramita. So on and so forth, explaining the reasons extensively. In short, Prajna can manifest all dharmas. So on and so forth. In the commentary, the four heats, the path of seeing in sixteen moments, combined with the contaminated path of cultivation, is wrong (some (the venerable lama) say that the practice path is also combined with the path of cultivation, this is a misunderstanding, it is not so). Although it is a sutra of the practice path, it is uncontaminated, how can it be consistent in the position of heat and so on? It can also make the forbearance of suffering dharma wisdom free from the grossness of the three realms of what is to be abandoned by seeing...
【English Translation】 Thus. In the root commentary, the practice path of Mahayana, the dharma nature, its essence is the essence of the Arya (Tibetan: ཡེ་, Sanskrit Devanagari: आर्य, Sanskrit Roman transliteration: ārya, Chinese literal meaning: noble) wisdom, because it is the non-erroneous and non-inverted seeing that all dharmas such as form are empty in the ultimate truth. Prajna can manifest all dharmas, and even show the emptiness of the nature of non-existent things, so it can show the nature of all dharmas. So on and so forth. That the nature of the practice path, and the four kinds of special merits. Dharma nature, all generosity and so on that are not grasped by Prajnaparamita are superior, because generosity and so on that are clung to by the three wheels (meaning of grasping) cannot enable others to become Buddhas, but you can enable them to become Buddhas. The five perfections become sighted when they are grasped by Prajna. So on and so forth. Dharma nature, in all dharmas such as form, not appearing as birth and so on in the ultimate truth, that is, not clinging (Tibetan: མི་, Sanskrit Devanagari: बुद्धश्री, Sanskrit Roman transliteration: buddhaśrī, Chinese literal meaning: Buddha auspicious), because it is the yoga that directly realizes that the nature of all dharmas is unborn in the ultimate truth. Because of the manifestation of no form. And so on. Since all dharmas do not appear, Prajna should be practiced. So on and so forth. As mentioned earlier, the practice path with such nature and superiority, the dharma nature, can integrate the realization (Tibetan: ཡེ་, Sanskrit Devanagari: आर्य, Sanskrit Roman transliteration: ārya, Chinese literal meaning: noble) that all dharmas such as good and non-good, done and not done, are not clung to as real into the continuum of the practice path of the yogi, because it can arise in that continuum. It does not abide in the way of objects, so there is nothing to be gained in all dharmas. So on and so forth. Dharma nature, has great benefits, because it can accomplish great benefits, that is, the supreme Buddhahood. (The great meaning is to accomplish Buddhahood, as it is said in the commentary.) This Prajna is the great Paramita. So on and so forth, explaining the reasons extensively. In short, Prajna can manifest all dharmas. So on and so forth. In the commentary, the four heats, the path of seeing in sixteen moments, combined with the contaminated path of cultivation, is wrong (some (the venerable lama) say that the practice path is also combined with the path of cultivation, this is a misunderstanding, it is not so). Although it is a sutra of the practice path, it is uncontaminated, how can it be consistent in the position of heat and so on? It can also make the forbearance of suffering dharma wisdom free from the grossness of the three realms of what is to be abandoned by seeing...
་ ངོ་མཚར་ཏེ། དེས་འདོད་པའི་ཉོན་མོངས་སྤོང་ལ་གཟུགས་གཟུགས་མེད་ཀྱི་རྗེས་བཟོད་ཀྱིས་ སྤོང་བས་སོ། །ཞེས་ཟླ་ཟེར་རོ། །འོན་ཀྱང་དྲོད་རྩེ་སོགས་སྒྲུབ་པ་སྒོམ་ལམ་དུ་འགྲེལ་ཆེན་དུ་ ཡང་སྐབས་འདིར་མ་བཤད་ཅིང་སྒྲུབ་པ་ཟག་མེད་དུ་དངོས་སུ་བཤད་དོ། ། ༈ དྲི་མས་རྣམ་པར་དག་པའི་སྒོམ་ལམ། གཉིས་པ་ལ། མཚམས་སྦྱར། རྣམ་དག་རྒྱུ་བཅས་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ནི། སྒྲུབ་པ་སྒོམ་ ལམ་དེའི་འོག་ཏུ་སྟེ་གཉིས་པ་ཤིན་ཏུ་རྣམ་པར་དག་པའི་མཚན་ཉིད་གསུངས་སོ། །གང་གི་སྒོ་ ནས་ན། རྐྱེན་གང་ཞིག་ཡོངས་སུ་བཟུང་བས་ཐོབ་པར་འགྱུར་བ་རྣམ་དག་འདིའི་སྐྱེ་བའི་རྒྱུ་ མཐུན་རྐྱེན་ནི་གང་ཞིག་ཡིན། གང་ཞིག་བོར་བས་ཐོབ་པར་འགྱུར་བ་རྣམ་དག་འདིའི་མི་སྐྱེ་ 2-66 བའི་རྒྱུ་སྟེ་འགལ་རྐྱེན་གང་ཞིག་ཡིན་སྙམ་པའི་ཐེ་ཚོམ་བསལ་བའི་ཕྱིར་དེ་གཉིས་བཤད་པ་ སྔོན་དུ་བཏང་བའི་སྒོ་ནས་སོ། །གཉིས་པ་ལ། དེའི་མཐུན་རྐྱེན་འགལ་རྐྱེན་བཤད། འབྲས་ བུ་རྣམ་པར་དག་པ་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ལ། རྩ་འགྲེལ་གཉིས་ལས། རྩ་བ་ལ། གཉིས་ཀྱི་ མཐུན་རྐྱེན་ནི། འདས་པའི་སྒོམ་ལམ་དང་མཐོང་ལམ་གྱི་རྩ་བ་ནི་མོས་པ་ཡིན་ལ། དེའི་རྒྱུ་ གང་ཞེ་(དག་ལྡན་རད་ཀིར་སོགས་)ན། (སྒོམ་ལམ་ལ་སོགས་པ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་མཐའ་དག་ཁས་ལེན་པའི་རྩ་བ་ནི་མོས་ པ་ཡིན་ནོ། །དེ་གང་གི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་ཞེས་པ་ལ་གསུངས་པ་རད་ཀིར། )ཕྱོགས་བཅུའི་སངས་རྒྱས་མང་བོ་བསྟེན་ པ་སྟེ་བསྙེན་བཀུར་བྱས་པ་དང་། སྦྱིན་སོགས་ཕྱིན་དྲུག་བསྐྱེད་པ་དང་། ཉན་རང་གི་སེམས་ (མདོ་)དང་ལྷན་ཅིག་མི་གནས་སེམས་ཅན་སྨིན་པར་(མདོ་)བྱེད། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་དག་པར་ བྱེད་པ་ལ་སོགས་པའི་ཐབས་ལ་(ནི་སངས་རྒྱས་ཉིད་འགྲུབ་པའི་རྒྱུ་རྐྱེན་ཏེ་ཞེས་རད་ཀིར་མདོ། )མཁས་པ་ གང་ཡིན་པ། དེ་གསུམ་ཤེར་(ཨཱརྱ་དག་ལྡན་)ཕྱིན་ནམ། སྒོམ་(སྙིང་ཟླ་བུདྡྷ་ཤྲཱི། )ལམ་འདི་(སངས་རྒྱས་ ཀྱི་ཆོས་འདི་ལ་ཞེས་རད་ཀིར་རོ། ། )ལ་མོས་པའི་རྒྱུ་དག་ཡིན་ནོ། །སངས་རྒྱས་ཚད་མེད་གྲངས་མེད་ པ་བསྙེན་བཀུར་བྱས་ནས་འདིར་འོངས་ཤིང་། ཞེས་སོགས་རྒྱས་པར་རོ། །མོས་པའི་རྒྱུར་ བཤད་པས་རྣམ་དག་གི་ཡང་རྒྱུར་གྲུབ་ཀྱི། མོས་པ་ཞེས་པ་རྣམ་དག་ལ་འཆད་པ་ནི་ནོར་བ་ ཁོ་ནའོ། །གཉིས་པ་འགལ་རྐྱེན་ནི། དམ་པའི་ཆོས་ཀྱིས་ཕོངས་བར་འགྱུར་བའི་ལས་(ནི་རང་ གིས་ཆོས་ཉན་པ་ལ་སོགས་པ་མི་ཐོབ་པའི་རྒྱུ་རྣམས་སོ། །ཞེས་གསེར། )ཀྱི་ངོ་བོ་ནི། ཤེར་ཕྱིན་གྱི་མདོ་ལ་ཆོས་ (མདོ་)མིན་འདུལ་བ་(མདོ་)མིན་སྟོན་པའི་(མདོ་)བསྟན་པ་མིན་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་གསུངས་(མདོ་) པ་མིན་ཞེས་སྐུར་བ་འདེབས་ཤིང་འདོར་ལ་ཁོང་ཁྲོ་གཞན་ཡང་མོས་པ་མེད་པར་བྱེད་པ་ལ་ སོགས་པའི་ལས་སོ། །དེའི་རྒྱུ་དག་ནི་བཞི་སྟེ། སྤྱིར་བདུད་ནི་དྲི་མ་
【現代漢語翻譯】 太奇妙了！因為他通過對色界和無色界的忍耐，捨棄了對慾望的煩惱。』月光』如是說。然而，關於暖位等修持，在《大疏》中，於此場合也未曾闡述，而是直接闡述了無漏的修持。 清凈無垢的修道 第二部分包括：連線語、闡述具有清凈之因。第一部分是：在修持道之後，宣說了第二個極其清凈的特徵。通過什麼方式呢？爲了消除這樣的疑惑：憑藉執取何種因緣能夠獲得，這種清凈的生起之順緣是什麼？捨棄何種因緣能夠獲得，這種清凈的不生之逆緣是什麼？因此，首先闡述了這二者。 第二部分包括：闡述其順緣和逆緣，以及闡述果——清凈。第一部分包括根本頌和註釋。根本頌中說：二者的順緣是：過去世的修道和見道的根本是信。其因是什麼呢？（具足清凈等）。（接受修道等一切佛法的根本是信。因為什麼原因呢？經中說：清凈）。依止十方諸佛，即恭敬承侍，以及生起佈施等六度，不住于聲聞和緣覺之心（經），成熟有情（經），清凈佛土，以及精通於其他方便（是成就佛陀的因緣，經中說）。這三者是對於《般若波羅蜜多》（聖者具足清凈）或修道（心月佛吉祥）的信心的因。無數無量的諸佛，恭敬承侍之後來到這裡。等等，廣說。因為宣說了信是因，所以也成立了是清凈的因。將信解釋為清凈，完全是錯誤的。 第二，逆緣是：導致喪失正法的業（是自己無法聽聞佛法等的原因，金）。其體性是：對於《般若波羅蜜多經》誹謗說：『不是佛法（經），不是律（經），不是導師的教導（經），不是佛所說（經）』，並且捨棄、憤怒，以及使他人不生信心等等的業。其因有四種。總的來說，魔是垢染。
【English Translation】 It is wonderful! Because he abandons the afflictions of desire through forbearance of form and formlessness.' Moonlight' said so. However, regarding the practice of warmth and so on, in the 'Great Commentary', it is not explained in this context, but the stainless practice is directly explained. The Path of Meditation that is Pure from Defilements The second part includes: the connecting phrase, and explaining the causes of purity. The first part is: after the practice path, the second characteristic of extreme purity is explained. Through what means? To eliminate the doubt of what conditions are fully grasped to be attained, what is the conducive cause for the arising of this purity? What is abandoned to be attained, what is the non-arising cause, that is, the opposing condition of this purity? Therefore, the explanation of these two is given precedence. The second part includes: explaining its conducive and opposing conditions, and explaining the result—purity. The first part includes the root text and commentary. In the root text, it says: The conducive conditions for the two are: the root of the past path of meditation and the path of seeing is faith. What is its cause? (Possessing purity, etc.). (The root of accepting all the Buddha's teachings, such as the path of meditation, is faith. For what reason? It is said in the scriptures: purity). Relying on the Buddhas of the ten directions, that is, reverently serving, and generating the six perfections such as generosity, not abiding in the mind of hearers and solitary realizers (sravakas and pratyekabuddhas) (sutra), maturing sentient beings (sutra), purifying Buddha-fields, and being skilled in other means (is the cause and condition for attaining Buddhahood itself, it is said in the scriptures). These three are the causes of faith in the Prajnaparamita (Arya possessing purity) or the path of meditation (Heart Moon Buddhashri). Countless immeasurable Buddhas, having reverently served, have come here. And so on, extensively explained. Because faith is explained as the cause, it is also established as the cause of purity. To explain faith as purity is completely wrong. Secondly, the opposing condition is: the action that causes one to be impoverished of the sacred Dharma (is the cause of not being able to hear the Dharma oneself, etc., Gold). Its nature is: to slander the Prajnaparamita Sutra, saying: 'It is not Dharma (sutra), not Vinaya (sutra), not the teacher's teaching (sutra), not spoken by the Buddha (sutra),' and to abandon, be angry, and cause others to not generate faith, and so on. There are four causes for this. In general, Mara is defilement.
དང་བཅས་པའི་སེམས་མ་ དག་པ་ལ་གསུངས་ཀྱང་། འདིར་ནི་གཞན་འཕྲུལ་དབང་བྱེད་ཀྱི་བདག་པོ་བདུད་སྡིག་ཅན་ ཀྱི་ཐིབས་ཀྱིས་ནོན་པ་སྟེ་བྱིན་གྱིས་བརླབས་པ་སྟེ། དེ་ཡང་དྲན་པ་ཉེར་བཞག་ལས། བདུད་ 2-67 སྡིག་ཅན་དེའི་ཆུང་མ་པད་མའི་འཕྲེང་བ་ཅན་གྱི་སྤྱི་བོ་ན། དྲེགས་པར་བྱེད། རྨོངས་པར་ བྱེད། ཀུན་ཏུ་རྨོངས་པར་བྱེད། བརྒྱལ་བར་བྱེད། སེམས་མེད་པར་བྱེད་པ་ཞེས་པའི་མེ་ཏོག་ གི་མདའ་ལྔ་ཡོད་ལ། དེས་གང་ལ་ཕོག་པ་དེའི་དུག་ལྔ་འབར་བར་འགྱུར་རོ། །དེའི་འཁོར་ འཇིག་རྟེན་སྐྱོང་བ་བཞི་སྟེ། འཐབ་པར་བྱེད། གཡེང་བར་བྱེད། ལྷག་པར་ཆགས་པར་བྱེད། འདུ་ཤེས་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཏུ་བྱེད་པ་བཞི་སྟེ། དེ་དག་གིས་(ཁྱིམ་པ་རྣམས་)འཐབ་པར་བྱེད། སྦྱིན་པ་ གཏོང་དུ་མི་འཇུག་(རབ་བྱུང་རྣམས་)གཡེང་བར་བྱེད། ཚུལ་ཁྲིམས་བསྲུང་དུ་མི་འཇུག་གོ །ཞེས་ སོགས་རྒྱས་པར་ཤེས་པར་བྱའོ། །སྟོང་ཉིད་ཟབ་མོའི་ཆོས་ལ་མ་མོས་པ་དང་ཕུང་བོ་ཁམས་ ལ་སོགས་པ་ལ་དངོས་པོར་མངོན་པར་ཞེན་པ་དང་། སྡིག་པའི་གྲོགས་པོས་ཡོངས་སུ་ཟིན་ ཅིང་དབང་དུ་སོང་བའོ། །རྣམ་པ་བཞི་བོ་དེ་དག་གིས་སྐྱེས་བུ་གླེན་པ་དེ་དག་ཤེར་ཕྱིན་ཟབ་ མོ་འདི་སྤོང་བར་འགྱུར་རོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །མདོར། སྡིག་གྲོགས་ཀྱི་ལག་ཏུ་སོང་བ་ཡིན་ ཏེ། བརྩོན་འགྲུས་མེད་ཅིང་ཕུང་བོ་ལྔ་ལ་ཞེན་པ་རྒྱུ་གསུམ་པ་དང་། ཞེ་སྡང་གི་སྤྱོད་པ་ཅན་ ཡིན་ཏེ་བདག་བསྟོད་གཞན་སྨོད་པར་གྱུར་པ་རྒྱུ་བཞི་པར་གསུངས་སོ། །ལས་དེའི་འབྲས་བུ་ ནི། མཚམས་མེད་ལྔ་པས་ཆེས་ཆེར་ལྕི་བའི་ཕྱིར་ལུས་དང་ཚེ་ཚད་ལྷག་པས་མནར་མེད་པའི་ དམྱལ་བར་འཇིག་ཆགས་ཀྱི་བསྐལ་བ་མང་བོར་འཕོ་ཞིང་སྐྱེ་ལ་བརྒྱ་ལ་ཐར་ནའང་ཡི་དྭགས་ དུད་འགྲོ་མི་ཡང་དབང་བོ་མ་ཚང་བ་རིགས་ངན་སོགས་སུ་སྐྱེས་ནས་སྡུག་བསྔལ་སོགས་ མྱོང་བར་རྒྱ་ཆེར་གསུངས་སོ། །འགྲེལ་པ་ལའང་གཉིས། སྔར་བཞིན་ཏེ་བསྙེན་བཀུར་གྱིས་ མཉེས་སོགས་དང་། ཤེར་ཕྱིན་(བུདྡྷ་ཤྲཱི་)ལ་མཉམ་པར་འཇོག་པའི་ཞི་གནས་ཞེས་སོགས་མོས་ པའམ་རྣམ་དག་སྐྱེ་རྒྱུ་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་ནི། སྔོན་དགེ་རྩ་མ་(བུདྡྷ་ཤྲཱི་)བསགས་པས་བདུད་ ཀྱིས་གནོད་སོགས་དང་། ཐེག་ཆེན་གྱི་རིགས་(བུདྡྷ་ཤྲཱི་)མ་སྦྱངས་པས་ཆོས་ཟབ་སོགས་དང་། ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་ལ་མ་གོམས་(བུདྡྷ་ཤྲཱི་)པས་ཕུང་སོགས་ལ་དངོས་པོར་སོགས་དང་། བཤེས་ 2-68 གཉེན་མ་བསྟེན་པས་མི་དགེ་སོགས་སོ། །རིགས་མེད་གྲོགས་ངན་སྔོན་དགེ་མ་བསགས་བློ་ མ་སྦྱངས། །ཆོས་འདིས་སྐྲག་འགྱུར་འདི་ན་དོན་ཆེན་འདི་ལས་ལྟུང་། །ཞེས་པ་ལྟར་རོ། ། གཉིས་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། རྣམ་དག་སྤྱིར་(ཨཱརྱ་)བསྟན། ཁྱད་པར་དུ་བསྟན་(ཨཱརྱ་)པའོ། །དང་ པོ་ལ། སྔ་འགྲེལ་ནི་དེ་ལྟར་སོགས་ནས་སྐབས་སུ་བབ་པ་འཕགས་བཞིའི་རྣམ་དག་སྤྱིར་ཏ
【現代漢語翻譯】 即使是對清凈的心所說的法，這裡卻被他化自在天的魔王所壓制，被加持。如《念住經》所說：『魔王罪惡者的妻子，蓮花鬘的頂髻上，有令人傲慢、令人愚癡、令人完全愚癡、令人昏厥、令人失去心智的五支箭。無論射中誰，都會燃起那人的五毒。』他的眷屬是四大世間守護神，他們會製造爭鬥、使人散亂、使人特別貪戀、使人顛倒認知。他們使（在家眾）爭鬥，不讓人行佈施；使（出家眾）散亂，不讓人守護戒律。等等，應詳細瞭解。不信奉空性深奧之法，對蘊、界等執著為實有，被罪惡的朋友所控制。這四種情況會使愚笨的人捨棄這部深奧的般若波羅蜜多。』等等。總之，是落入了罪惡朋友的手中，因為沒有精進，執著於五蘊，是三重因；具有嗔恨的行為，贊 खुद貶他，是四重因。這種業的果報是：由於五無間罪最為嚴重，身體和壽命都特別長，所以在無間地獄中經歷無數劫的成住壞空，即使百劫之後得以解脫，也會轉生為餓鬼、畜生、人，但也是根不具足、種姓低劣等，遭受各種痛苦。對此有廣大的闡述。註釋也有兩種：如前所述，通過供養等使之歡喜，以及將般若波羅蜜多（Buddhaśrī）置於平等狀態的止觀等等，是信奉或清凈的生因。第二種是：以前沒有積累善根（Buddhaśrī），所以會受到魔的損害等等；沒有修習大乘的種姓（Buddhaśrī），所以會覺得法深奧等等；不習慣於法的無我（Buddhaśrī），所以會對蘊等執著為實有；沒有依止善知識，所以會造作不善等等。正如所說：『沒有種姓，惡友相伴，以前沒有積累善根，沒有修習心智，因此對此法感到恐懼，在此世間會因此而墮落。』 第二部分分為兩種：一般地闡述清凈（Ārya），特別地闡述清凈（Ārya）。第一部分，之前的註釋是從『如是』等等開始，直到『恰逢其時的四種聖者』，一般地闡述清凈。
【English Translation】 Even though the Dharma is spoken to a pure mind, here it is suppressed by the lord of others' emanations, the evil demon, and blessed. As it says in the Satipaṭṭhāna Sūtra: 'The wife of the evil demon, with a garland of lotuses on her crown, has five arrows of flowers that cause arrogance, delusion, complete delusion, fainting, and loss of mind. Whoever is struck by them will have their five poisons ignited.' His retinue consists of the four guardians of the world, who cause strife, distraction, excessive attachment, and distorted perceptions. They cause (householders) to fight and prevent them from giving alms; they cause (monastics) to be distracted and prevent them from keeping vows. And so on, it should be understood in detail. Not believing in the profound Dharma of emptiness, clinging to the aggregates, elements, etc., as real, and being controlled by evil friends. These four situations will cause foolish people to abandon this profound Prajñāpāramitā.' And so on. In short, it is falling into the hands of evil friends, because there is no diligence, clinging to the five aggregates, which is the triple cause; having the behavior of hatred, praising oneself and disparaging others, which is the quadruple cause. The result of this karma is: because the five heinous crimes are the most serious, the body and lifespan are particularly long, so in the Avīci hell, one transmigrates through many eons of formation and destruction, and even if one is liberated after a hundred eons, one will be reborn as a preta, animal, or human, but also incomplete in faculties, of low caste, etc., experiencing various sufferings. There is extensive explanation of this. There are also two types of commentary: as before, making them happy through offerings, etc., and the śamatha-vipassanā that places the Prajñāpāramitā (Buddhaśrī) in an equal state, etc., is the cause of faith or purity. The second is: because one has not accumulated merit in the past (Buddhaśrī), one will be harmed by demons, etc.; because one has not trained in the lineage of the Mahāyāna (Buddhaśrī), one will find the Dharma profound, etc.; because one is not accustomed to the selflessness of Dharma (Buddhaśrī), one will cling to the aggregates, etc., as real; because one has not relied on a spiritual friend, one will create non-virtue, etc. As it is said: 'Without lineage, accompanied by bad friends, not accumulating merit in the past, not training the mind, therefore being afraid of this Dharma, one will fall from this great meaning in this world.' The second part is divided into two: generally explaining purity (Ārya), and specifically explaining purity (Ārya). The first part, the previous commentary begins from 'Thus' etc., until 'the four noble ones who are opportune', generally explaining purity.
ེ་ ཐུན་མོང་བ་སྟོན་ནོ། །རྩ་བ་ལ། ཕར་ཕྱིན་(འབུམ་ཊཱིཀ་དངོས་གནོད་འཇོམས་དོན་དངོས། )དང་བྱང་ཕྱོགས་ སོགས་ཀྱི་འབྲས་བུ་མྱང་འདས་(གཉིས་ཀ་དངོས་)ཡིན་པའི་ཆོས་ཉིད་རང་བཞིན་གྱིས་རྣམ་པར་ དག་པ་ཆོས་ཅན། གཟུགས་ལ་སོགས་པའི་(ནས་རྣམ་མཁྱེན་བར་མདོར་ཡོད་གནོད་འཇོམས་གཉིས་)ཆོས་ ཉིད་རང་བཞིན་གྱིས་རྣམ་པར་དག་པ་དེ་ཉིད་ཡིན་ཏེ། རྒྱུ་མཚན་གང་གི་ཕྱིར་ན་ཁྱོད་དང་ དེ་གཉིས་རང་མཚན་ཐ་དད་མ་ཡིན་ཞིང་སྤྱི་མཚན་གྱིས་ཀྱང་སོ་སོར་གཅད་དུ་མེད་པའི་དེ་ བཞིན་(གནོད་འཇོམས་དངོས་)ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེ་གཉིས་ཀྱི་དོན་ནི། རྫས་དང་ལྡོག་པ་ཐ་དད་ མིན་ཞེས་པ་སྟེ། ཨཱརྱས། དབྱེ་བ་ནི་མཚན་ཉིད་སྣ་ཚོགས་པ་ཉིད་དོ། །གཅད་པ་ནི་སོ་སོ་ཐ་ དད་པར་ཡན་ལག་སོ་སོར་བྱེད་པའོ། །ཞེས་དང་། གསེར་གྱིས། སྣ་ཚོགས་པའི་མཚན་ཉིད་ ཀྱིས་ཐ་མི་དད་། རབ་ཏུ་དབྱེ་བའི་མཚན་ཉིད་(ནི་ལྡོག་པ་དུ་མ་ལ་ཆོས་བཤེས་ཀྱིས་མཚན་ཉིད་མདོར་བསྟན་དུ་ བཤད་དོ། ། )ཀྱིས་གཅད་དུ་མེད་ཅེས་སོ། །གཟུགས་རྣམ་པར་དག་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི། འབྲས་ བུ་རྣམ་པར་དག་པ། འབྲས་བུ་རྣམ་པར་དག་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་ཤེར་པ་རྣམ་པར་དག་པ་སྟེ། ནས། (གཟུང་འཛིན་)གཉིས་སུ་མེད་ཅིང་(ལྡེམ་པོ་ངག་གིས་ཀྱང་)གཉིས་སུ་བྱར་མེད་དེ་(མདོར་བསྟན་ཞེས་ དག་ལྡན། ) (མཚན་ཉིད་)སོ་སོ་མ་ཡིན་(ཡན་ལག་སོ་སོར་)ཐ་མི་དད་དོ། །(རྒྱས་བཤད་ཅེས་དག་ལྡན། )བརྗོད་ ཞེས་སོགས་མདོར་དོ། །གནོད་འཇོམས་སུ། དེ་ལ་གཟུགས་ཀྱི་ཆོས་ཉིད་ཀྱི་གནས་སྐབས་ལ་ གཟུགས་རྣམ་པར་དག་པ་ཞེས་བྱའོ། །མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཞེས་བྱ་བ་ཡང་དག་པའི་མཐའི་ གནས་སྐབས་ལ་ནི་འབྲས་བུ་རྣམ་པར་དག་པ་ཞེས་བྱའོ། །ཆོས་སྐུའི་གནས་སྐབས་ལ་ནི་ 2-69 ཤེར་པ་རྣམ་པར་དག་པ་ཞེས་བྱའོ། །ཞེས་དང་། རྣམ་དག་སྟེ་རྣམ་གྲོལ། ཞེས་དང་། དེ་བས་ ན་དེ་བཞིན་ཉིད་དང་རྣམ་པར་གྲོལ་བ་དང་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ནི་དོན་དམ་པར་ཐ་དད་མེད་དེ་གཅིག་ གོ །(དེ་བཞིན་ཉིད་དུ་གཅིག་གོ་ཞེས་འབུམ་ཊཱིཀ་དངོས་ཆེ་བའི་དོན་ནོ། ། ) དེ་བཞིན་དུ་རྣམ་མཁྱེན་ཉིད་རྣམ་ པར་དག་པའི་བར་དུ་ཡང་སྦྱར་རོ་ཞེས་སོགས་སོ། །འབུམ་ཊཱིཀ་ཡང་དོན་དེའོ། །འགྲེལ་པ་ ལ། འཕགས་པའི་གང་ཟག་གི་དགེ་སྦྱོང་གི་ཚུལ་གྱི་འབྲས་བུ་རྒྱུན་ཞུགས་སོགས་ཞེས་གསེར་ ཏེ། དགེ་སྦྱོང་ཚུལ་ནི་དྲི་མེད་ལམ། །འབྲས་བུ་འདུས་བྱས་འདུས་མ་བྱས། །ཞེས་མཛོད་དུ་ བཤད་པ་ལྟར་རོ། །དེའི་འབྲས་བུ་(ནི་བྱང་ཆུབ་སྟེ་ཞེས་རད་ཀིར། )འགོག་ལམ་གཉིས་ཆོས་ཅན། དེའི་ སྟེ་རང་གི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་ཏེ་སྤང་བྱ་དྲི་མ་ཐམས་ཅད་དང་བྲལ་བ་ཉིད་ཀྱིས་རྣམ་པར་དག་ པའི་གློ་བུར་དྲི་བྲལ་གྱི་དེ་བཞིན་ཉིད་གང་ཡིན་པ་དེ་ཉིད་རྒྱུན་ཞུགས་(གསེར་དངོས་)སོགས་ཀྱི་ གཟུགས་ལ་སོགས་པའི་ཆོས
【現代漢語翻譯】 共同之處在於，《現觀莊嚴論》（འབུམ་ཊཱིཀ་དངོས་གནོད་འཇོམས་དོན་དངོས། ）和《菩提道次第廣論》等所說的果，涅槃（གཉིས་ཀ་དངོས་）的法性，其自性清凈，是所立宗。 色等（乃至一切智，簡而言之，有《現觀莊嚴論》和《摧魔論》二者）的法性，其自性清凈，即是彼性。理由何在？因為你和它二者，自相併非他異，總相也無法分割，是如是（གནོད་འཇོམས་དངོས་）之性。 二者的意義是：體和反體並非他異。聖者說：『差別在於多種相。』分割是指將各個部分分開，使其各自他異。黃金說：『多種相併非他異，徹底分割的相（指多種反體，法友以相簡要說明）。』 何為色清凈？即是果清凈。何為果清凈？即是般若清凈。乃至（能取和所取）無二，（即使花言巧語）也無法二分（簡要說明）。（相）各自不同（各個部分），並非他異。（詳細解釋）。如是等等，簡而言之。 《摧魔論》中說：『色的法性狀態稱為色清凈。』涅槃是指達到真實邊際的狀態，稱為果清凈。法身的狀態稱為般若清凈。』又說：『清凈即是解脫。』因此，如是性、解脫和法身，在勝義諦中並非他異，而是一體。（在如是性中是一體，指《現觀莊嚴論》中偉大的意義）。 如是，乃至一切智清凈，也應如此類推。』等等。《現觀莊嚴論》也是同樣的意義。解釋中說：『聖者的沙門之道的果，即是預流果等。』黃金說：『沙門之道是無垢之道。果是有為和無為。』如《俱舍論》中所說。 其果（即是菩提，如Radkir所說）是滅諦和道諦，是所立宗。它的，即與其不相符的一面，即遠離一切應斷之垢，其自性清凈，是遠離客塵之垢的如是性，即是預流果（黃金）等的色等之法。
【English Translation】 The common point is that the fruit of the Prajñāpāramitā (འབུམ་ཊཱིཀ་དངོས་གནོད་འཇོམས་དོན་དངོས། ) and the Bodhipathapradīpa, etc., is the nature of Nirvana (གཉིས་ཀ་དངོས་), which is naturally pure, and is the thesis. The nature of form, etc. (up to omniscience, in short, there are the Prajñāpāramitā and the Destroyer of Demons), is naturally pure, which is that nature. What is the reason? Because you and it are not different in self-nature, and cannot be divided by general nature, it is such (གནོད་འཇོམས་དངོས་) a nature. The meaning of the two is: the substance and the opposite are not different. The saint said: 'The difference lies in the variety of phases.' Division refers to separating each part to make them different from each other. Gold said: 'The variety of phases is not different, and the phase of thorough division (referring to various opposites, Dharma friends briefly explain the phase).' What is the purity of form? It is the purity of fruit. What is the purity of fruit? It is the purity of prajna. Even (the taker and the taken) are not two, (even with flowery words) cannot be divided into two (brief explanation). (Phase) Each is different (each part), not different from each other. (Detailed explanation). So on and so forth, in short. In the 'Destroyer of Demons', it is said: 'The state of the nature of form is called the purity of form.' Nirvana refers to the state of reaching the true limit, which is called the purity of fruit. The state of Dharmakaya is called the purity of prajna.' It also said: 'Purity is liberation.' Therefore, suchness, liberation, and Dharmakaya are not different in the ultimate truth, but are one. (In suchness, it is one, referring to the great meaning in the Prajñāpāramitā). Likewise, even up to the purity of omniscience, it should be inferred in the same way.' And so on. The Prajñāpāramitā is also the same meaning. The explanation says: 'The fruit of the ascetic path of the saint is the fruit of the stream-enterer, etc.' Gold said: 'The ascetic path is the immaculate path. The fruit is conditioned and unconditioned.' As stated in the Abhidharmakośa. Its fruit (that is, Bodhi, as Radkir said) is the cessation and the path, which is the thesis. Its, that is, the side that does not match it, that is, away from all the defilements that should be cut off, its nature is pure, it is the suchness of being away from the defilements of the guest dust, that is, the Dharma of the form of the fruit of the stream-enterer (gold), etc.
་ཉིད་ཡང་ཁྱོད་ཀྱི་སྤང་བྱ་གློ་བུར་དྲི་མས་རྣམ་པར་དག་པའི་རྣམ་ དག་ཡིན་ཏེ། གང་གི་ཕྱིར་ན། དེ་དག་གི་ཆོས་ཉིད་རང་གི་སྤང་བྱ་གློ་བུར་གྱི་དྲི་མས་རྣམ་པར་ དག་པ་དེ་དག་རང་མཚན་ཐ་དད་པ་མ་ཡིན་པས། ཐ་མི་དད་ཅིང་སྤྱི་མཚན་ཐ་དད་པ་མ་ཡིན་ པས་སོ་སོར་གཅད་དུ་མེད་པའི་གཅིག་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྟགས་གྲུབ་སྟེ། དེ་འདྲའི་འབྲས་ བུ་དང་རྒྱུན་ཞུགས་སོགས་ཀྱི་གཟུགས་ལ་སོགས་པའི་ཆོས་ཉིད་རང་རང་གི་སྤང་བྱ་གློ་བུར་ དྲི་མས་རྣམ་པར་དག་པའི་དེ་བཞིན་ཉིད་ཆོས་ཅན། རང་སྤྱིའི་མཚན་ཉིད་ཀྱིས་ཐ་མི་དད་ཅིང་ གཅད་དུ་མེད་དེ། ཡུལ་གཟུགས་ལ་སོགས་པ་ལ་རྟག་པའི་བདག་དང་བདག་གི་སོགས་སུ་ མངོན་པར་ཞེན་པ་ལ་སོགས་པ་དང་བྲལ་བས་རྣམ་དག་ཏུ་རབ་ཏུ་ཕྱེ་བའི་ཆོས་ཉིད་ཡིན་པས་ སོ། །རྒྱུ་མཚན་དེའི་ཕྱིར་དེ་ལྟར་འབྲས་བུ་དང་གཟུགས་སོགས་རྣམ་པར་དག་པར་མདོར་ བརྗོད་དོ། །ཞེས་ཏེ། རྩ་བར་བཤད་པ་ལྟར་རང་བཞིན་རྣམ་དག་དང་། འགྲེལ་པ་ལྟར་གློ་ བུར་རྣམ་དག་གཉིས་ཀ་བཤད་དུ་རུང་ངོ་། །འོན་ཀྱང་ཤླཽ་ཀ་འདིས་(རད་ཀིར་ཡང་)རང་བཞིན་ 2-70 རྣམ་དག་དང་། འོག་མས་གློ་བུར་རྣམ་དག་སྟོན་པར་སྣང་ངོ་། ། གཉིས་པ་ལ་གསུམ་སྟེ། འཕགས་བཞིའི་རྣམ་དག་སོ་སོར་བཤད། ཤིན་ཏུ་བ་དང་ཅིག་ ཤོས་ཀྱི་རྣམ་དག་བསྟན། ཤིན་ཏུ་བ་བྱེ་བྲག་ཏུ་སྒྲུབ་(སློབ་དཔོན་ལྟར་དོན་བསྡུས་)པའོ། །དང་པོ་ ལ། སྔ་འགྲེལ་ནི། འཕགས་བཞིའི་རྣམ་དག་སྤྱིར་བརྗོད་ནས་སོ་སོའི་རྣམ་དག་ཁྱད་པར་དུ་ ཕྱེ་ནས་སྟོན་ནོ། །རྩ་འགྲེལ་ལྷན་ཅིག་སྟེ། སློབ་མ་ཉན་ཐོས་དགྲ་བཅོམ་གྱི་འགོག་ལམ་ཆོས་ ཅན། རང་གི་སྤང་བྱ་དྲི་མས་དག་པ་སྟེ་ཆགས་སོགས་ཉོན་མོངས་པའི་སྒྲིབ་པ་ཉམས་སམ་ སྤངས་པའི་ཕྱིར། འདོད་ཆགས་ཞེ་སྡང་གཏི་མུག་རྣམ་པར་དག་པ་དང་གཟུགས་སོགས་དག་ པ་གཉིས་སུ་མེད་སོགས་བདག་དག་པས་གཟུགས་སོགས་དག་ཞེས་སོགས་སོ(ཨཱརྱ)། །བསེ་ རུ་སྟེ། རང་རྒྱལ་དགྲ་བཅོམ་གྱི་འགོག་ལམ་ཆོས་ཅན། ཆོས་འདྲ། ཉོན་སྒྲིབ་དེ་དང་ཤེས་བྱའི་ སྒྲིབ་པའི་ཕྱོགས་གཅིག་པོ་ཕྱིའི་གཟུང་བའི་དོན་བདེན་པར་འཛིན་པའི་རྣམ་རྟོག་སྤངས་པའི་ ཕྱིར། གཟུགས་དག་པ་ནི་འབྲས་བུ་དག་པ་སོགས་དང་མ་རིག་པ་དག་པས་འདུ་བྱེད་དག་ ཞེས་སོགས་སོ་། །(ཨཱརྱ། ) རྒྱལ་སྲས་བྱང་པ་རྣམས་ཀྱི་འགོག་ལམ་ཆོས་ཅན། ཆོས་འདྲ། ཐེག་ པ་གསུམ་གྱི་ལམ་གྱི་སྒྲིབ་པ་སྔར་བཤད་གཉིས་དང་། ནང་འཛིན་པ་དོན་དམ་པར་བདེན་ པར་འཛིན་རྟོག་སྤངས་པའི་ཕྱིར། ཞེས་པ་གོ་རིམ་བཞིན་གྱི་དོན་ནོ། །སྦྱིན་ཕར་དག་པས་ ཚུལ་ཕར་དག་ཞེས་སོགས་སོ། །ཆོས་དབྱིངས་བསྒོམ་པ་མཐར་ཐུག་པ་ལས་བྱུང་བ་ཉིད་ཀྱི་ བླ་མེད་སངས་རྒྱས་ཀྱི་རྣམ་དག་ནི་ཆོས་ཅན། ཤིན་ཏུ་རྣམ་པར་དག་པ། (ཤེས་སྒྲིབ་སྤངས་པས། ) དངོས་པོ་དང་། (རྟག་ཏུ་ཆོས་ས
【現代漢語翻譯】 同樣，您的應斷除之物，是遠離了突發污垢的清凈，因為它們的法性，即遠離了突發污垢的清凈，與它們自身的體性並非不同，因此是不異且共相不同的，所以是不可分割的一體。理由成立，因為像這樣的果和入流等色蘊等的法性，即各自應斷除的突發污垢所清凈的真如法性，在自相和共相上是無異且不可分割的，因為遠離了對境色蘊等常恒之我及我所等的執著，所以是徹底區分的清凈法性。因此，簡而言之，果和色蘊等是清凈的。如根本中所說，自性清凈和如釋論中所說，突發清凈，兩者都可以說。然而，這句詩（也可能是其他詩）似乎在說明自性清凈，而下一句則說明突發清凈。 第二部分分為三點：分別闡述四聖者的清凈；展示極清凈和另一清凈；詳細論證極清凈（如論師所說，總結要義）。第一點：先總說四聖者的清凈，然後分別闡述各自清凈的差別。根本和釋論一起：弟子聲聞阿羅漢的滅道，其法性是遠離了自身應斷除的污垢，即煩惱障的減弱或斷除。貪慾、嗔恨、愚癡是清凈的，色蘊等是清凈的，二者無別等等，因為我清凈所以色蘊等清凈等等。（聖者）。獨覺阿羅漢的滅道，其法性是相似的。斷除了煩惱障和所知障的一部分，即對外境的執著為真實的分別念。色蘊清凈是果清凈等等，無明清凈是行清凈等等。（聖者）。菩薩的滅道，其法性是相似的。斷除了三乘道的障礙，即前述二障和內在執著為勝義諦的分別念。這是按照順序的意義。佈施度清凈是持戒度清凈等等。從究竟的法界禪修中產生的無上佛陀的清凈，其法性是極其清凈。（斷除了所知障）事物和（常恒之法）
【English Translation】 Similarly, your object to be abandoned is the purity that is completely pure from adventitious stains, because their nature, which is the purity that is completely pure from adventitious stains, is not different from their own self-nature. Therefore, it is non-dual and different in general characteristics, so it is an indivisible unity. The reason is established because the nature of such fruits and forms of stream-enterers, etc., is the suchness that is completely pure from the adventitious stains to be abandoned by each. It is non-dual and indivisible in terms of its own and general characteristics, because it is a nature that is thoroughly distinguished as pure by being free from attachment to the object of form, etc., as the eternal self and self-possession, etc. Therefore, in short, the fruit and form, etc., are pure. As stated in the root text, both self-nature purity and, as stated in the commentary, adventitious purity can be explained. However, this verse (or perhaps another verse) seems to indicate self-nature purity, while the following verse indicates adventitious purity. The second part has three points: separately explaining the purity of the four noble ones; showing the extremely pure and the other purity; and specifically establishing the extremely pure (as the teacher said, summarizing the main points). First point: first, generally state the purity of the four noble ones, and then separately explain the differences in their respective purities. Root text and commentary together: The cessation path of the disciple Hearer Arhat, its nature is pure from its own object to be abandoned, that is, the obscurations of afflictions such as attachment are diminished or abandoned. Attachment, hatred, and ignorance are pure, and form, etc., are pure, non-dual, etc., because I am pure, so form, etc., are pure, etc. (Arya). Pratyekabuddha Arhat's cessation path, its nature is similar. It has abandoned a portion of the afflictive obscurations and the obscurations of knowledge, that is, the conceptual thought of grasping external objects as true. The purity of form is the purity of the fruit, etc., and the purity of ignorance is the purity of action, etc. (Arya). The cessation path of the Bodhisattva, its nature is similar. It has abandoned the obscurations of the three vehicles' paths, that is, the aforementioned two obscurations and the conceptual thought of grasping internal objects as ultimately true. This is the meaning in order. The purity of giving is the purity of morality, etc. The purity of the ultimate Dharma realm meditation is the purity of the unsurpassed Buddha, its nature is extremely pure. (Having abandoned the obscurations of knowledge) things and (eternal Dharma)
ྐུ་བརྙེས་པས་)དུས་ཀྱི་མཐའ་ལས་འདས་པ་(ཞེས་ཨཱརྱ་)ཡིན་པར་འདོད་ དོ། །ཉོན་མོངས་ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་པ་བག་ཆགས་དང་བཅས་པ་རྣམ་པ་ཀུན་ཏུའམ་ཐམས་ཅད་ དུ་སྤངས་པའི་རྣམ་དག་ཡིན་པའི་ཕྱིར། (ཤེས་སྒྲིབ་སྤངས་པས་དངོས་པོའི་) མཐའ་ལས་རྒལ་བ་(རྟག་ཏུ་ ཆོས་སྐུ་བརྙེས་པས་དུས་ཀྱི་)མཐའ་ལས་ཤིན་ཏུ་སོང་བའོ་ཞེས་སོ། ། 2-71 གཉིས་པ་ལ་མཚམས་སྦྱར་ནི། ལམ་ཤེས་པ་ཉིད་ཀྱི་སྐབས་སུ་བྱང་སེའི་སྤངས་རྟོགས་ གཙོ་ཆེར་སྟོན་པས་བྱང་སེའི་རྣམ་དག་གཙོ་བོར་སྨོས་པ་ཡིན་ལ་དེའི་ཞར་ལ་གོ་རིམ་བཞིན་ དུ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་རྣམ་དག་ཤིན་ཏུ་བ་དང་། ཉན་ཐོས་དང་སོགས་རང་རྒྱལ་གྱི་རྣམ་དག་ཅིག་ ཤོས་ཏེ་ཤིན་ཏུ་བ་མིན་པར་བཤད་པ་ཡིན་ནོ། །འོ་ན་དེ་གཉིས་ཀྱི་རྒྱུ་མཚན་ཇི་ལྟ་བུ་ཡིན་ཞེ་ ན། རྩ་འགྲེལ་གཉིས་ནི། བྱང་འཕགས་ཀྱི་སྒོམ་ལམ་ཆུང་ངུའི་ཆུང་ངུ་ལ་སོགས་པ་རྣམ་པ་ དགུ་ནི་ཆོས་ཅན། སྤང་བྱ་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུའམ་ཤིན་ཏུ་རྣམ་པར་དག་པའི་རྒྱུ་ཡིན་ཏེ། འདོད་ཁམས་དང་བསམ་གཏན་བཞི་གཟུགས་མེད་པའི་སྙོམས་འཇུག་བཞི་སྟེ་ས་དགུ་ལ་ རིམ་བཞིན་དུ་བརྟེན་པའི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་སྒོམ་སྤང་ཆེན་པོའི་ཆེན་པོ་ནས་ཆུང་ངུའི་ཆུང་ངུ་ ལ་སོགས་པ་དྲི་མ་རྣམ་པ་དགུའི་གཉེན་པོའི་ངོ་བོར་སྟེ་དངོས་པོར་གྱུར་པའི་སློབ་ལམ་ཡིན་ པས་སོ། །ཡང་ན་(ཨཱརྱས། )རེ་རེ་ལའང་དགུ་དགུ་ཡོད་པ་ལྟར་ཡང་སྦྱར་རོ། །དེས་ན་སངས་ རྒྱས་ཀྱི་རྣམ་དག་ཆོས་ཅན། རྣམ་དག་ཤིན་ཏུ་བ་ཡིན་ཏེ། ཐེག་ཆེན་སྒོམ་ལམ་དགུའི་འབྲས་ བུར་གྱུར་པའི་རྣམ་དག་མཐར་ཐུག་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཤེར་ཕྱིན་དག་པས་གཟུགས་དག ཞེས་ སོགས་ནས། རྣམ་མཁྱེན་དག ཞེས་སོགས་སོ། །ཉན་ཐོས་ཀྱི་རྣམ་དག་ཆོས་ཅན། ཅིག་ཤོས་ ཏེ་རྣམ་དག་ཤིན་ཏུ་བ་མིན་ཞེས་བྱའོ། །ཁམས་གསུམ་ས་དགུའི་སྒོམ་སྤང་ཉོན་སྒྲིབ་དགུ་ སྤོང་གི་གཟུང་རྟོག་སྤོང་མི་ནུས་པའི་སྒོམ་ལམ་གྱི་འབྲས་བུ་ཉི་ཚེ་བའི་རྣམ་དག་ཡིན་པས་སོ། ། རྟགས་གྲུབ་སྟེ། ཉན་ཐོས་ཀྱི་སྒོམ་ལམ་ཟག་མེད་ཆོས་ཅན། ཅིག་ཤོས་ཤིན་ཏུ་བ་མིན་པར་ དག་པའི་རྒྱུ་སྟེ། སྔར་བཤད་དེ་འདྲའི་སྒོམ་ལམ་ཉི་ཚེ་བ་ཡིན་པས་སོ། །རང་རྒྱལ་གྱི་རྣམ་ དག་ལའང་སྦྱར་ཏེ། ཉོན་སྒྲིབ་དང་གཟུང་རྟོག་སྤོང་འཛིན་རྟོག་སྤང་མི་ནུས་ཞེས་སོགས་སྦྱར་ ཞིང་བསྙད་དོ། ། གསུམ་པ་ལ། མཚམས་སྦྱར་ནི། ཇི་ལྟར་སངས་རྒྱས་ཀྱི་རྣམ་དག་ཤིན་ཏུ་བ་ཡིན་ཞེ་ 2-72 ན། རྩ་འགྲེལ་གཉིས་ལ། བྱང་སེའི་སྒོམ་པའི་ལམ་ཤིན་ཏུ་བ་ཇི་སྐད་དུ་བསྟན་པ་རྡོ་རྗེ་ལྟ་ བུའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་དེ་ནི་ཆོས་ཅན། ཁམས་གསུམ་གྱི་སྒོམ་སྤང་ལྷག་ལུས་ཕྲ་མོ་མཐའ་དག་ གི་གཉེན་པོའི་ངོ་བོའམ་དངོས་པོ་ཉིད་ཡིན་ཏེ། ཁམས་གསུམ་པ་སྟེ་གཟུང་འཛིན་གྱི་རྣམ་པ་ ཅན་གྱི་འཇལ་བ་ཤེས་པ་དང་གཞལ་བྱ་ཤེས་བྱ་སྟེ། གཟུ
【現代漢語翻譯】 （獲得法身）因此被稱為超越時間盡頭的『聖者』(Arya)。因為已經完全或徹底地斷除了煩惱障和所知障及其習氣。（斷除所知障，超越事物）超越盡頭（恒常獲得法身，超越時間）被稱為完全超越盡頭。 第二部分是連線：在通達道路的階段，主要展示了菩薩的斷證功德，因此主要闡述了菩薩的清凈。順帶提及的是，依次說明了佛陀的清凈是完全的，以及聲聞和緣覺的清凈是另一種，即不完全。 那麼，這二者的理由是什麼呢？根本論和註釋是：菩薩聖者的修行道，從小之小等九種，是有法。是完全或非常清凈的斷除對象的因，即：欲界和四禪定，以及四無色定，總共九地。依次依賴於這些地的，從大之大到小之小的對治品，是九種垢染的對治品的體性，即成為實有的學道。 或者，（聖者）就像每一個都有九個一樣，也可以這樣連線。因此，佛陀的清凈，是有法。是完全的，因為是成為大乘修行道九種果的究竟清凈。如《般若經》所說：『以智慧的清凈，色亦清凈』等等，直到『一切智亦清凈』等等。 聲聞的清凈，是有法。被稱為另一種，即不清凈。因為是斷除三界九地修斷煩惱障，而不能斷除所取分別唸的修行道的暫時清凈。理由成立，即：聲聞的無漏修行道，是有法。是另一種不清凈的因，因為是之前所說的，那樣的暫時修行道。 緣覺的清凈也可以這樣連線，即：不能斷除煩惱障和所取分別念，以及能取分別念等等，這樣連線並說明。 第三部分是連線：佛陀的清凈如何是完全的呢？ 根本論和註釋是：如菩薩的修行道，如何顯示完全的金剛喻定，是有法。是三界修斷剩餘的細微部分的一切對治品的體性或實性，即：三界，即具有能取所取相的量度，能知是識，所知是色
【English Translation】 (Having attained the Dharmakaya) is therefore considered 'Arya' (Noble One) as 'beyond the end of time.' Because the obscurations of afflictions and knowledge, along with their imprints, have been completely or thoroughly abandoned. (Having abandoned the obscuration of knowledge, transcending things) Transcending the end (constantly attaining the Dharmakaya, transcending time) is said to be completely beyond the end. The second part is the connection: In the stage of understanding the path, mainly showing the Bodhisattva's abandonment and realization, therefore mainly explaining the Bodhisattva's purity. Incidentally, it is explained that the Buddha's purity is complete, and the purity of the Hearers and Solitary Realizers is another, that is, not complete. So, what is the reason for these two? The root text and commentary are: The Bodhisattva's path of meditation, such as the smallest of the small, etc., are nine kinds, which are the subject. It is the cause of completely or very purely abandoning objects, namely: the desire realm and the four concentrations, and the four formless absorptions, a total of nine grounds. Relying on these grounds in sequence, from the greatest of the great to the smallest of the small, the opponents are the nature of the opponents of the nine kinds of defilements, that is, becoming the actual learning path. Or, (Arya) just as each one has nine, it can also be connected in this way. Therefore, the Buddha's purity is the subject. It is complete, because it is the ultimate purity that becomes the fruit of the nine kinds of Mahayana meditation paths. As the Prajnaparamita Sutra says: 'With the purity of wisdom, form is also pure,' etc., until 'all-knowingness is also pure,' etc. The purity of the Hearers is the subject. It is called another, that is, not pure. Because it is the temporary purity of the meditation path that abandons the nine afflictive obscurations of the three realms and nine grounds, but cannot abandon the apprehended conceptualization. The reason is established, namely: the Hearers' uncontaminated meditation path is the subject. It is the cause of another that is not pure, because it is the temporary meditation path as previously mentioned. The purity of the Solitary Realizers can also be connected in this way, namely: not being able to abandon the afflictive obscurations and the apprehended conceptualization, and the apprehender conceptualization, etc., connecting and explaining in this way. The third part is the connection: How is the Buddha's purity complete? The root text and commentary are: How the Bodhisattva's path of meditation, as shown to be the complete Vajra-like Samadhi, is the subject. It is the nature or reality of all the opponents of the remaining subtle parts of the three realms' abandonment, namely: the three realms, that is, the measurement with the aspect of the apprehended and the apprehender, the knower is consciousness, and the known is form.
ང་འཛིན་གྱི་བདེན་པའི་རང་བཞིན་ མི་དམིགས་པར་མཉམ་པ་ཉིད་དུ་རྟོགས་པའི་སློབ་ལམ་མཐར་ཐུག་པ་ཉིད་ཀྱིས་སོ། །ཤཱ་ བུ་ཁམས་གསུམ་པོའི་རང་བཞིན་མི་དམིགས་པའི་ཕྱིར་(མདོ་བསྡུས་པ་)རྣམ་པར་དག་པ་མི་ སྐྱེའོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །སྤང་བྱ་ཆེ་འབྲིང་དགུ་དང་གཉེན་པོ་ཆུང་འབྲིང་དགུར་བསྟན་པ་ དེ་ལ་ཁ་ཅིག་ན་རེ། དེ་མི་(འགྲེལ་ཆེན་)རིགས་ཏེ། གཉེན་པོ་ནི་ཆེན་པོའི་ཆེན་པོ་ནས་སྐྱེ་བར་ དང་མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་སམ་སྤང་བྱ་ནི་ཆུང་ངུའི་ཆུང་ངུ་ནས་འགག་པར་རིགས་སོ་ཞེས་ བྱ་བའི་ཀླན་ཀར་འགྱུར་བ་མིན་ནམ་ཞེ་ན། ཞེས་ཨཱརྱ་སོགས་ཏེ་རྒྱུ་མཚན་མི་སྣང་ངོ་། །བོད་ (འོད་ཟེར་མགོན་པོ་སོགས་)དག་འབད་པ་ཆེ་རིམ་ནས་དང་པོ་སྐྱེ་བ་དང་སྤོང་སླ་སླ་ནས་དང་བོར་ སྤོང་བས། ཞེས་དང་། བུ་རིན་ནི། རིམ་བཞིན་ཆུང་ངུའི་ཆུང་ངུ་སྤོང་མི་ནུས། ཆེན་པོའི་ཆེན་ པོ་མི་དགོས་པས་སོ་ཞེས་སོ། །དེ་ལ་ལན་ནི། དོན་དམ་པར་ནི་ཕན་གནོད་གང་ཡང་(ཨཱརྱ་)མི་ བྱེད་པའི་ལན་དང་། (འགྲེལ་ཆེན་དངོས་མདོ་དོན། )ཀུན་རྫོབ་ཏུ་སྤང་བྱ་ཆེ་རིམ་ནས་འགག་གཉེན་པོ་ ཆུང་རིམ་ནས་འཇུག་པ་འཐད་ཀྱི་གཉེན་པོ་ཆེ་རིམ་སྤང་བྱ་ཆུང་རིམ་དུ་མི་འཐད་དེ། དཔེར་ ན་གོས་ལ་ཆགས་པའི་དྲི་མ་རགས་པ་སེལ་བ་ལ་འབད་པ་ཆུང་ངུས་ཆོག་ལ། ཕྲ་མོ་སེལ་བ་ ལ་བཙོ་བླག་སྟེ་ཁྲུས་མཁན་ཆེ་ཐང་དུ་འབད་པ་དགོས་པ་བཞིན་ཞེས་པའི་དཔེས། (རད་ཀིར་ནི་ གཉེན་པོ་ཆུང་ངུའི་ཆུང་ངུ་སོགས་ཀྱིས་སྤང་བྱའང་ཆུང་ངུའི་ཆུང་ངུ་སོགས་ལའོ། །ཞེས་པ་མི་རིགས་ཏེ་གཉེན་པོ་ཆེ་ཕྱོགས་ནས་ སྤང་བྱ་ཆུང་ངུར་རིགས། དཔེར་ན་གོས་ལ་ཞེས་སོགས་འཆད་དོ། ། ) ཀླན་ཀ་དེ་སྤངས་པའི་སྒོ་ནས་སོ། །(འགྲེལ་ ཆེན་ནོ། །ཨཱརྱར་མེད། ) བོད་དག་ཆོས་ཐམས་ཅད་མཉམ་པ་ཉིད་དེ་ལ་སྤང་གཉེན་མི་འཐད་ཞེས་ 2-73 ཀླན་ཀ་རྩེས་པ་ནི་འཕགས་སེང་གཉིས་ཀ་དང་མི་མཐུན་ནོ། །(འདི་གཉིས་ཀྱི་རྒོལ་བའང་མདོ་དོན་མིན་ ལ་སློབ་དཔོན་གྱི་ལན་འདི་ཡང་མདོ་དོན་མིན་ནོ། ། ) འོན་ཀྱང་མདོ་ན་བརྒལ་ལན་བརྒྱད་ཡོད་(དག་ལྡན་སོགས་ )པ་ཤེས་དགོས་ཀྱི་མངས་སུ་དོགས་པས་མ་བྲིས་སོ། །དེས་ན་སངས་རྒྱས་ཀྱི་རྣམ་པར་དག་ པ་ཆོས་ཅན། རྣམ་དག་ཤིན་ཏུ་བ་ཡིན་པར་རྣམ་པར་བཞག་གོ །སྒོམ་སྤང་ཐམས་ཅད་སྤངས་ པའི་རྣམ་དག་ཡིན་པས་སོ། །འདིར་སྒོམ་སྤང་གྱ་གཅིག་གི་གཉེན་པོ་གྱ་གཅིག་པོ་སོ་སོར་ བར་ཆད་མེད་ལམ་དང་རྣམ་གྲོལ་གཉིས་གཉིས་དང་རྟོགས་པའི་རྣམ་པ་ཐ་མ་ནི་རྣམ་པར་ གྲོལ་བའི་ལམ་ཁོ་ན་ཡིན་གྱི་བར་ཆད་མེད་ལམ་མིན་ཞེས་དང་། གྱ་གཅིག་པ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ ས་ཡིན་པར་ཐུབ་དགོངས་སུ་བཤད་པ་ནི་ནོར་ལ་མཐོང་ལམ་སྐད་ཅིག་དང་པོ་ནི། རྣམ་གྲོལ་ ལམ་ཡང་ངོ་། །མཐོང་ལམ་ཐ་མ་སྒོམ་ལམ་དང་པོའི་བར་ཆད་མེད་ལམ་ཡིན་ཞེས་དང་། སྒོམ་ ལམ་བརྒ
【現代漢語翻譯】 通過對『我執』（ego-grasping）的真實本性不作任何設定，而證悟其平等性，這才是終極的教導之路。因為對三界（three realms）的自性不作任何設定（《 সংক্ষিপ্ত সূত্র》），所以清凈（purity）不會產生。等等。有些人說，對於所斷除的九種大小煩惱和作為對治的九種大小對治，這並不合理（《大疏》），因為對治應該從最大的對治中產生，或者所斷除的應該從最小的斷除中消失。 難道這不是一個爭議嗎？因為阿雅（Ārya）等沒有給出明顯的理由。藏族人（如光芒怙主等）認為，應該從最大的努力開始產生，從最容易斷除的開始斷除。布仁（Bu Rin）說：『不可能逐漸斷除最小的，也不需要最大的。』對此的回答是，從究竟意義上來說，沒有任何利益或損害（阿雅）。從世俗意義上來說，從最大的所斷除開始斷除，從最小的對治開始進入是合理的，但從最大的對治開始，斷除最小的所斷除是不合理的。例如，去除衣服上的粗大污垢只需要很小的努力，但去除細微的污垢則需要煮洗等大量的努力。』 通過這個例子（拉德基爾尼認為，用最小的對治等來對治最小的所斷除等是不合理的，應該用最大的對治來對治最小的所斷除，例如衣服上的污垢等）。通過消除這個爭議的方式（《大疏》。阿雅中沒有）。藏族人爭辯說，一切法都是平等性，因此斷除和對治是不合理的，這與阿帕卡（Apaka）和森格（Simha） दोनों相矛盾（這兩者的反駁也不是經文的要點，老師的回答也不是經文的要點）。 然而，要知道經文中有八種辯論和回答（如達丹等），因為擔心篇幅過長，所以沒有寫。因此，佛陀的清凈，作為一種法，被確立為極其清凈。因為它是斷除所有修道所斷除的清凈。在這裡，對於八十一種修道所斷除的對治，八十一種對治分別對應于無間道（無間道，藏文：བར་ཆད་མེད་ལམ་，梵文天城體：अनन्तरमार्ग，梵文羅馬擬音：anantaramārga，漢語字面意思：無間道）和解脫道（解脫道，藏文：རྣམ་གྲོལ་，梵文天城體：विमुक्ति，梵文羅馬擬音：vimukti，漢語字面意思：解脫），而證悟的最後一種形式只是解脫道，而不是無間道。並且，將八十一種煩惱視為佛陀的境界是錯誤的，因為見道（見道，藏文：མཐོང་ལམ་，梵文天城體：दर्शनमार्ग，梵文羅馬擬音：darśanamārga，漢語字面意思：見道）的第一個剎那也是解脫道。見道的最後一個剎那是修道（修道，藏文：སྒོམ་ལམ་，梵文天城體：भावना मार्ग，梵文羅馬擬音：bhāvanāmārga，漢語字面意思：修道）的第一個無間道，修道...
【English Translation】 The ultimate path of instruction is to realize the equality of 'I-grasping' (ego-grasping) without any designation of its true nature. Because the nature of the three realms (three realms) is without designation (《 সংক্ষিপ্ত সূত্র》), purity (purity) does not arise. And so on. Some say that it is not reasonable (《大疏》) to show the nine major and minor afflictions to be abandoned and the nine minor and major antidotes as remedies, because the antidote should arise from the greatest of the great, or the abandonment should cease from the smallest of the small. Isn't this a controversy? Because Ārya and others do not give obvious reasons. Tibetans (such as Light Protector, etc.) believe that it should arise from the greatest effort first, and be abandoned from the easiest to abandon first. Bu Rin said: 'It is impossible to gradually abandon the smallest, nor is the greatest needed.' The answer to this is that, in the ultimate sense, there is no benefit or harm (Ārya). In the conventional sense, it is reasonable to cease from the greatest to be abandoned and to enter from the smallest antidote, but it is unreasonable to have the greatest antidote and abandon the smallest to be abandoned. For example, it takes little effort to remove coarse stains from clothes, but it takes a great deal of effort to remove fine stains, such as boiling and washing.' Through this example (Radkirni believes that it is unreasonable to use the smallest antidote, etc. to treat the smallest to be abandoned, etc., and that the greatest antidote should be used to treat the smallest to be abandoned, such as stains on clothes, etc.). By eliminating this controversy (《大疏》. Not in Ārya). Tibetans argue that all dharmas are equality, so abandonment and antidote are unreasonable, which contradicts both Apaka and Simha (the refutation of these two is not the point of the sutra, nor is the teacher's answer the point of the sutra). However, it is necessary to know that there are eight debates and answers in the sutra (such as Dadan, etc.), but I have not written them because I am afraid of being too long. Therefore, the purity of the Buddha, as a dharma, is established as extremely pure. Because it is the purity of abandoning all that is to be abandoned by cultivation. Here, for the eighty-one antidotes to be abandoned by cultivation, the eighty-one antidotes correspond to the uninterrupted path (無間道，藏文：བར་ཆད་མེད་ལམ་，梵文天城體：अनन्तरमार्ग，梵文羅馬擬音：anantaramārga，漢語字面意思：uninterrupted path) and the liberation path (解脫道，藏文：རྣམ་གྲོལ་，梵文天城體：विमुक्ति，梵文羅馬擬音：vimukti，漢語字面意思：liberation) respectively, and the last form of realization is only the liberation path, not the uninterrupted path. And it is wrong to regard the eighty-one afflictions as the state of the Buddha, because the first moment of the path of seeing (見道，藏文：མཐོང་ལམ་，梵文天城體：दर्शनमार्ग，梵文羅馬擬音：darśanamārga，漢語字面意思：path of seeing) is also the path of liberation. The last moment of the path of seeing is the first uninterrupted path of the path of cultivation (修道，藏文：སྒོམ་ལམ་，梵文天城體：भावना मार्ग，梵文羅馬擬音：bhāvanāmārga，漢語字面意思：path of cultivation), the path of cultivation...
ྱད་ཅུ་བོ་སོ་སོར་བར་ཆད་མེད་ལམ་དང་རྣམ་གྲོལ་ལམ་གཉིས་ཡིན་པར་བཤད་པ་ ནི་རུང་ངམ་དཔྱད་པར་བྱའོ། །གཉེན་པོ་མཐོང་སྒོམ་ལམ་གྱིས་སྤང་བྱ་སྤོང་ཚུལ་ལ་མངོན་ གྱུར་དངོས་སུ་མི་སྤོང་སྟེ་འདས་པ་འགགས་མ་འོངས་པ་མ་སྐྱེས་ད་ལྟར་བ་དང་ཡང་མཉམ་ དུ་མི་འཇུག་པས་སོ། །དེས་ན་ས་བོན་སྤོང་ལ་དེ་ཡང་གཉེན་པོ་དེ་སྐྱེས་པ་དང་དེའི་ངོས་སྐལ་ གྱི་སྤང་བྱའི་ས་བོན་འགག་པ་དུས་མཉམ་པའི་ཚུལ་གྱིས་སྤོང་སྟེ། ཀུན་བཏུས་སུ་གཉེན་པོའི་ རྣམ་པ་དེ་སྐྱེས་པ་དང་གནས་ངན་ལེན་གྱི་རྣམ་པ་དེ་འགག་པ་ནི་མཉམ་པས་མཉམ་སྟེ་སྣང་ བ་དང་མུན་པ་འབྱུང་བ་དང་འགག་པ་བཞིན་ནོ་ཞེས་སོ། །དེ་ལྟར་བྱས་ནས་སྒོམ་ལམ་ཆེན་ པོའི་ཆེན་པོ་སྐྱེས་པ་ན་སྒོམ་སྤང་ཆུང་ངུའི་ཆུང་ངུ་འགགས་པས་དང་། མཐོང་སྤང་སྔར་ནས་ སྤངས་པས་ཡེ་ཤེས་དེ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་སུ་འགྱུར་ཞེས་ཟེར་ཞིང་། ཁ་ཅིག་ནི། ཁྱབ་ པ་མེད་དེ། (རྒྱུད་བླར། ) སངས་རྒྱས་སའི་སྤང་བྱར་བཤད་པའི་མ་རིག་བག་ཆགས་ཀྱི་ས་དང་། དགོངས་འགྲེལ་དུ། རྨོངས་གཉིས་གནས་ངན་ལེན་གཅིག་སྟེ། གསུམ་བཤད་པ་རྣམས་ 2-74 ད་གཟོད་སྤོང་དགོས་སོ་ཞེས་དང་། ཁ་ཅིག སྤང་གཉེན་ལྷན་ཅིག་འཇུག་ཅེས་འདོད་དོ། ། འོན་ཀྱང་ལམ་དེ་གཉིས་ཀྱི་སྤང་བྱའི་ས་བོན་ལ་ཡང་ཕྲ་རགས་གཉིས་གཉིས་ཡོད་ཅིང་དེའི་ རགས་པ་འགག་པ་དང་གཉེན་པོ་སྐྱེ་བ་དུས་མཉམ་ས་བོན་ཕྲ་མོ་དང་ལྷན་ཅིག་གནས་ནས་ རིམ་གྱི་ཟད་པར་འདོད་པར་བྱ་སྟེ། རྡོ་རྗེ་ལྟ་བུའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལ་སྦྱོར་ལམ་དང་བར་ཆད་ མེད་ལམ་གཉིས་བཤད་ཅིང་དང་པོ་སྒོམ་སྤང་ཆུང་ངུའི་ཆུང་ངུ་ཕལ་ཆེར་སྤོང་བྱེད། གཉིས་པ་ ཟད་པར་སྤོང་བྱེད་དུ་བཤད་པའི་རིགས་པས་སོ། །ལམ་གང་གིས་སྤོང་ཞིང་སེམས་གང་གྲོལ་ ཞེ་ན། ལམ་འགག་འགྱུར་ད་ལྟ་བས་དང་། སེམས་མ་འོངས་པ་སྐྱེ་བཞིན་པ་གྲོལ་ཞེས་མཛོད་ དུ། འགག་པར་འགྱུར་བའི་ལམ་གྱིས་ནི། །དེ་ཡི་སྒྲིབ་པ་རབ་ཏུ་སྤོང་། །མི་སློབ་སེམས་ནི་ སྐྱེ་འགྱུར་པ། །སྒྲིབ་པ་ལས་ནི་རྣམ་གྲོལ་འགྱུར། །ཞེས་སོ། །བཤད་པ་ནི་ཐུབ་དགོངས་སུ་ སངས་རྒྱས་པའི་སྐབས་ལ་བཤད་དེ་རྒྱ་ཆེར་ཤེས་དགོས་སོ། ། ༈ སྐབས་བསྡུ་བ། གསུམ་པ་ནི། གཉིས་པ་ཞེས་ པ་དང་པོ་ལ་ལྟོས་པའིའོ།། ༈ །། ༈ རྒྱུའི་སྤང་གཉེན་ཐུན་མོང་མིན་པ་གཞི་ཤེས་ཀྱི་ཡན་ལག་རྒྱས་བཤད། གསུམ་པ་ལ་སྐབས་ཀྱི་མཚམས་སྦྱར། གཞི་ཤེས་ཀྱི་ཆོས་བཤད། མཁྱེན་གསུམ་གྱི་དོན་ བསྡུ། སྐབས་བསྡུ་བའོ། ། ༈ སྐབས་ཀྱི་མཚམས་སྦྱར། དང་པོ་ནི་(ཆོས་བཤེས། )སྤང་བྱ་གཞི་ཐམས་ཅད་ཡོངས་སུ་ཤེས་པའི་གཞི་ཤེས་ཁོང་དུ་ཆུད་ པ་མེད་པར་དེའི་གཉེན་པོ་(ཆོས་བཤེས་)ལམ་ལེགས་པར་(ཆོས་བཤེས་)ཡོངས་སུ་ཤེས་པ་མེད་དེ། གཉེན་པོ་(ཆོས་བཤེས་)ནི་སྤང་བྱ་ལ་ལྟོས་ནས་(ཆོས་བཤེས་)བཞག་པས་སོ། །ཡེ་ཤེས་
【現代漢語翻譯】 關於分別宣說有間斷道和解脫道兩種道路是否合理，需要進行考察。 對於通過對治道（指見道和修道）斷除所應斷除之物的方式，並非是直接斷除顯現之物，因為已逝去的已經止息，未來尚未產生，現在也無法同時存在。 因此，在斷除種子時，當對治道產生時，與其對應的所應斷除之物的種子止息是同時發生的。如《集論》中所說：『對治道的相產生時，惡趣之相止息是同時的，如同光明和黑暗的出現和消失一樣。』 如此一來，當修道中最大的修道產生時，修道所斷除的最小部分也隨之止息。並且，由於見道所斷除的早已斷除，因此智慧會轉變為佛陀的智慧。』有些人這樣說。 有些人則認為：『並非普遍適用，因為（《寶性論》中）所說的成佛之地的所應斷除之物——無明習氣的種子，以及《解深密經》中說的兩種愚昧和一種惡趣，這些都需要最終斷除。』還有些人認為，所斷除之物和對治道是同時存在的。 然而，這兩種道路所要斷除的種子也有粗細之分，當粗大的部分止息，對治道產生時，細微的種子仍然存在，並逐漸耗盡。例如，金剛喻定被分為加行道和無間道，前者主要斷除修道所斷除的細微部分，後者則完全斷除。 那麼，通過哪條道路斷除，哪個心識解脫呢？是通過止息變化的現在的道路，以及未來正在產生的心識解脫。《俱舍論》中說：『通過止息變化的道路，可以徹底斷除其障礙。不學之心正在產生，從障礙中獲得解脫。』 這些解釋是在佛陀證悟的背景下進行的，需要廣泛瞭解。 總結段落 第三部分是相對於第二部分而言的。 關於作為因的所斷與對治的不共，詳細解釋了根本識的支分。 第三部分包括段落之間的連線、對根本識之法的解釋、對三種智慧要點的總結以及段落的總結。 段落之間的連線 第一點是，如果不通達完全瞭解一切所斷之物的根本識，就不可能完全瞭解其對治道，因為對治道是相對於所斷之物而設立的。智慧
【English Translation】 Whether it is reasonable to separately explain that there are two paths, the uninterrupted path and the liberation path, needs to be examined. Regarding the way to abandon what should be abandoned through the antidote path (referring to the path of seeing and the path of cultivation), it does not directly abandon what appears, because what has passed has ceased, what is to come has not yet arisen, and the present cannot exist simultaneously. Therefore, when abandoning the seed, when the antidote path arises, the cessation of the seed of what should be abandoned corresponding to it occurs simultaneously. As stated in the Compendium of Abhidharma: 'When the aspect of the antidote arises, the cessation of the aspect of the bad state is simultaneous, just like the appearance and disappearance of light and darkness.' In this way, when the greatest of the great cultivation paths arises, the smallest part of what is abandoned by cultivation also ceases. And, since what is abandoned by the path of seeing has long been abandoned, wisdom will be transformed into the wisdom of the Buddha.' Some people say this. Some people think: 'It is not universally applicable, because the seeds of ignorance habits, which are said to be abandoned in the place of becoming a Buddha (in the Ratnagotravibhāga), and the two kinds of ignorance and one bad state mentioned in the Saṃdhinirmocana Sūtra, these need to be finally abandoned.' Some people think that what should be abandoned and the antidote exist simultaneously. However, the seeds to be abandoned on these two paths also have coarse and fine distinctions. When the coarse part ceases and the antidote arises, the subtle seeds still exist and are gradually exhausted. For example, the Vajra-like Samadhi is divided into the preparatory path and the uninterrupted path, the former mainly abandons the subtle parts abandoned by the cultivation path, and the latter completely abandons them. Then, through which path is it abandoned, and which consciousness is liberated? It is through the path of the present that ceases to change, and the consciousness that is about to arise in the future is liberated. The Abhidharmakośa says: 'Through the path that ceases to change, its obstacles can be completely abandoned. The mind that is not learning is about to arise, and it is liberated from obstacles.' These explanations are made in the context of the Buddha's enlightenment and need to be widely understood. Summary paragraph The third part is relative to the second part. Regarding the uncommonness of what is to be abandoned and the antidote as the cause, the branches of the basic consciousness are explained in detail. The third part includes the connection between paragraphs, the explanation of the Dharma of the basic consciousness, the summary of the key points of the three wisdoms, and the summary of the paragraphs. Connection between paragraphs The first point is that if one does not understand the basic consciousness that completely understands all that is to be abandoned, it is impossible to fully understand its antidote path, because the antidote path is established relative to what is to be abandoned. Wisdom
(ཆོས་བཤེས་) ཞབས་ཀྱིས་(སྡུད་འགྲེལ་དུ་)འདི་མན་ཆད་ནི་ཐམས་ཅད་ཤེས་པ་ཉིད་ཀྱི་མཚན་(ཆོས་བཤེས་)ཉིད་ དེ། བྱང་ཆུབ་གཞན་ཤེས་པར་བྱས་ནས་སྤང་བར་བྱ་དགོས་པའི་ཕྱིར་ཞེས་སོ། །(ཆོས་བཤེས་ དྲངས། ) དེས་ན་གཞི་ཐམས་ཅད་ཤེས་པ་ཉིད་གསུངས་སོ་ཞེས་ཆོས་བཤེས་སོ། །ཁ་ཅིག སྤང་ བྱ་གཞི་ཤེས་གཙོ་བོར་འཆད་ལ་གཉེན་པོ་གཞི་ཤེས་གང་གི་གཉེན་པོ་ཡིན་རྟོགས་པའི་དོན་ 2-75 དུ་འཆད་དོ། །གསུང་ངོ་། །(བུ་རིན། ) ༈ གཞི་ཤེས་ཀྱི་ཆོས་བཤད། གཉིས་པ་ལ་གསུམ་སྟེ། གཏན་ལ་དབབ་བྱའི་ཡུལ་གཞི་ཤེས། ཉམས་སུ་ལེན་པའི་སྦྱོར་ བ། དེའི་འབྲས་བུ་མཐོང་ལམ་མོ། ། ༈ གཏན་ལ་དབབ་བྱའི་ཡུལ་གཞི་ཤེས། དང་པོ་ལ་གསུམ་སྟེ། ཆོས་ཅན་གཞི་ཤེས་གཉིས་ཀྱི་རང་བཞིན། བསྒྲུབ་བྱ་འབྲས་ཡུམ་ ལ་ཉེ་རིང་གི་ཁྱད་པར། སྒྲུབ་བྱེད་མི་མཐུན་ཕྱོགས་དང་གཉེན་པོར་བཞག་པའོ། ། ༈ ཆོས་ཅན་གཞི་ཤེས་གཉིས་ཀྱི་རང་བཞིན། དང་པོ་ལ་རྩ་བ་ནི། བྱང་འཕགས་མཉམ་གཞག་གི་ཤེར་ཕྱིན་པ་ཆོས་ཅན། ཚུལ་རོལ་ འཁོར་བ་(དག་ལྡན་)ཕ་རོལ་མྱང་འདས་ཀྱི་མཐའ་གཉིས་ལ་སྟེ་གཉིས་སུ་གནས་པ་མིན་འཁོར་ འདས་དེ་དག་གི་བར་ན་ཡང་མཚན་མར་གཟུང་ནས་གནས་པ་མིན་ཏེ། དུས་གསུམ་གྱི་ཆོས་ (མདོ་)རྣམས་དོན་དམ་པར་སྐྱེ་བ་(གསེར་)སོགས་མེད་པར་མཉམ་པ་ཉིད་དུ་མངོན་སུམ་དུ་ཤེས་ པའི་ཡེ་ཤེས་སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོ་ཅན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཞེས་མདོ་ལས་འདོད་དོ། །བྱང་སེའི་ཤེར་ པ་ནི་ཚུལ་རོལ་གྱི་འགྲམ་མམ། ཕ་རོལ་གྱི་འགྲམ་མམ། གཉིས་ཀའི་དབུས་ན་མི་དམིགས་ ཏེ། (གནས་སྣང་མདོ། ) ཞེས་ནས། རབ་འབྱོར་དུས་གསུམ་མཉམ་པ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་སོ། ། ཨཱརྱས། འཁོར་བ་དང་མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་འདུ་ཤེས་དང་དམིགས་པ་བཀག་པས་གང་ གསུངས་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་སོ། །འགྲེལ་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། དངོས་བསྟན་གཉེན་པོ། ཤུགས་ བསྟན་མཚན་འཛིན་གཞི་ཤེས་སོ། །དང་པོ་ནི། སངས་རྒྱས་ཀྱི་རྒྱུད་དང་བྱང་པ་རྣམས་ཀྱི་ རྒྱུད་ལ་ཉེ་བར་གྱུར་བར་འདོད་པའི་གཉེན་པོ་ཤེར་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་ཆོས་ཅན། སྲིད་ཞི་ ལ་འཁོར་འདས་ཀྱི་འདུ་ཤེས་དང་(ཨཱརྱ་)མཚན་མར་དམིགས་(ཨཱརྱ་)ནས་མི་གནས་པ་ཡིན་ནོ། ། དུས་གསུམ་པའི་ཆོས་རྣམས་བདེན་པའི་སྐྱེ་བ་མེད་པའི་རྣམ་པ་མཉམ་པ་ཉིད་དུ་མངོན་སུམ་ དུ་རྟོགས་པའི་ཡེ་ཤེས་སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོ་ཅན་ཡིན་པས་སོ། །ཁྱབ་པ་ཡོད་དེ། བྱང་འཕགས་ཆོས་ ཅན་(རྒྱུད་བླར་)སོ་སྐྱེས་(གསེར་)བགྲོད་ཅིང་(གསེར་)མཐོང་(གསེར་)བས་ཉེ་(གསེར་)བར་གྱུར་པས་ 2-76 སམ་འདི་ཙམ་(ཨཱརྱ་ཤེར་ཕྱིན་གྱི་ཚོགས་སུ་བཤད། )དུ་བྱིས་པ་རྣམས་ཉམས་དགའ་བ་ཡིན་པ་ཚུལ་ རོལ་གྱི་མཐའ་འཁོར་བ་སྟེ་བདག་(གསེར་)རྟག་པ་ལ་སོགས་པར་ལྟ་བས་རྟག་པའི་མཚན་ ཉིད་ལ་ཞེན་ནས་མི་གནས་ཏེ། ཤེར་ཕྱིན་སོགས་ཀྱི་ཚུལ་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པར
【現代漢語翻譯】 （法友） 以下（在《攝類論》中）是所有智者的名稱（法友）。 因為需要通過了解其他菩提來捨棄。（法友引述）因此，法友說，一切的基礎都是智慧。有些人主要解釋要捨棄的基礎知識，並解釋爲了理解哪種對治法是對治基礎知識的。 （布仁） 基礎知識的法義解釋 分為三部分：需要確定的對象——基礎知識；需要修習的加行；以及它的結果——見道。 需要確定的對象——基礎知識 第一部分分為三點：作為法性的兩種基礎知識的自性；作為所證的果母的遠近差別；以及作為能立的相違品和對治品。 作為法性的兩種基礎知識的自性 根本是：菩薩聖者等持的般若波羅蜜多作為法性，不處於輪迴（具足）和涅槃的兩種邊，也不在輪迴和涅槃之間執著相狀而住，因為能以智慧和大悲現量了知三時諸法在勝義中無生（金）等，平等性。經部中如是宣說。菩薩的般若不在輪迴的此岸，也不在涅槃的彼岸，也不在兩者之間可見。（《住相經》）乃至，善現，因為三時是平等性。阿雅說：通過遮止輪迴和涅槃的念頭和所緣而宣說。 解釋分為兩部分：直接顯示對治品；間接顯示執著相的基礎知識。 第一部分是：對於想要靠近佛陀的種姓和菩薩們種姓的對治品般若，作為法性，不住于輪迴和寂滅的念頭和（阿雅）執著相狀。（阿雅）因為能以智慧和大悲現量了知三時諸法無有真實生起的相狀，是平等性。周遍是存在的，因為菩薩聖者作為法性（《寶性論》），凡夫（金）行走（金）和見道（金）而靠近（金），或者僅僅（阿雅，在般若波羅蜜多品中宣說）孩子們喜歡輪迴的邊，即執著於我（金）常等，執著于常的相狀而不住，般若波羅蜜多等的法義沒有顛倒。 。
【English Translation】 (Dharma Friend) Below this (in the 'Collection of Explanations') is the name of the all-knowing one (Dharma Friend). Because it is necessary to abandon by understanding other Bodhi. (Quoted by Dharma Friend) Therefore, Dharma Friend said that the basis of everything is wisdom. Some mainly explain the knowledge of the basis to be abandoned, and explain in order to understand which antidote is the antidote to the knowledge of the basis. (Burin) Explanation of the Dharma of Basic Knowledge It is divided into three parts: the object to be determined - basic knowledge; the practice to be cultivated; and its result - the path of seeing. The object to be determined - basic knowledge The first part is divided into three points: the nature of the two basic knowledge as Dharma; the difference between near and far of the fruit mother as the object to be proven; and the contradictory and antidote as the means of proof. The nature of the two basic knowledge as Dharma The root is: Bodhisattvas' Samadhi of Prajna Paramita as Dharma, not being in the two extremes of Samsara (with) and Nirvana, nor dwelling in the middle of Samsara and Nirvana by clinging to characteristics, because it can directly realize that the three times of Dharmas are unborn (gold) in the ultimate sense, and are equal in nature with wisdom and great compassion. The Sutra School says so. Bodhisattva's Prajna is not on the shore of Samsara, nor on the shore of Nirvana, nor visible in the middle of the two. (Gnas Snang Mdo.) From, Rabjor, because the three times are equal. Arya said: It is said by blocking the ideas and objects of Samsara and Nirvana. The explanation is divided into two parts: directly showing the antidote; indirectly showing the basic knowledge of clinging to characteristics. The first part is: For the antidote Prajna that wants to be close to the lineage of the Buddhas and the Bodhisattvas, as Dharma, it does not dwell on the ideas of Samsara and Peace and (Arya) clinging to characteristics. (Arya) Because it can directly realize that the three times of Dharmas do not have the appearance of true birth, and are equal in nature with wisdom and great compassion. The pervasiveness exists, because Bodhisattvas as Dharma (Gyü Bla), ordinary people (gold) walk (gold) and see the path (gold) and get close (gold), or just (Arya, said in the Prajna Paramita section) children like the edge of Samsara, that is, clinging to the self (gold) permanence, etc., clinging to the characteristics of permanence and not dwelling, the Dharma of Prajna Paramita etc. is not reversed. .
་ཐོས་བསམ་ སྒོམ་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་ཤེས་པའི་ཕྱིར་གསེར་རོ། །ཡང་ན་རྒྱུན་གྱིས་རྟག་པའི་མཚན་ཉིད་ ཀྱི་འཁོར་བ་པར་སྐྱེས་ནས་མི་གནས་ཏེ། ཤེས་རབ་ཀྱིས་བདག་སྲེད་བཅད་པས་སོ། །ཆོས་ ཅན། སོ་སྐྱེས་བསྒྲོད་མི་(གསེར་)ནུས་ཤིང་(གསེར་)མ་མཐོང་བས་(གསེར་)སམ་རང་དོན་ལྷུར་ ལེན་པ་རྣམས་སྦྱོར་བའི་བརྩོན་འགྲུས་ཀྱིས་ཕ་རོལ་ཉིད་དུ་ཉམས་དགའ་(ཨཱརྱ་)བས་ཕ་རོལ་ མྱང་འདས་ཏེ་བདག་རྟག་པར་ལྟ་བ་སོགས་(གསེར་)མེད་པས་སམ་གཞན་དོན་རྒྱུན་ཆད་པའི་ མཚན་ཉིད་ལ་ཞེན་ནས་མི་གནས་ཏེ། སེམས་ཅན་ཐམས་(གསེར་)ཅད་ལ་དམིགས་(གསེར་)པའི་ སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོ་ཅན་ཡིན་པས་སོ། །གོ་རིམ་བཞིན་ཞེས་པའི་དོན་ནོ། །རྒྱུད་བླར། བདག་སྲེད་ མ་ལུས་ཤེས་རབ་ཀྱིས་བཅད་དེ། །སེམས་ཅན་སྲེད་ཕྱིར་བརྩེ་ལྡན་ཞི་ཐོབ་མིན། །དེ་ལྟར་བློ་ བརྩེ་བྱང་ཆུབ་སེམས་བརྟེན་ནས། །འཕགས་པ་འཁོར་བའམ་མྱ་ངན་འདའ་མི་འགྱུར། །ཞེས་ སོ། །ཆོས་ཅན། འཁོར་འདས་དེ་དག་གི་བར་ནའང་འདུ་ཤེས་དང་མཚན་མར་འཛིན་པས་ མི་གནས་ཏེ། བར་དོན་དམ་པར་མེད་པས་སམ་ཆོས་ཀུན་རང་བཞིན་མེད་རྟོགས་ཀྱི་ཤེས་ རབ་ཅན་གྱི་འཕགས་པས་སོ། །གཉིས་པ་ནི། གནས་སྐབས་རིགས་ངེས་པའི་ཉན་ཐོས་དང་ སོགས་པ་རང་རྒྱལ་འཕགས་པ་ཆོས་ཅན། ཡང་དག་པའི་ཤེར་པ་མཚན་ཉིད་པ་རང་རྒྱུད་ལ་ ཡོད་པ་དང་རིང་བར་གྱུར་པ་ཡིན་ཏེ། དུས་གསུམ་བདེན་མེད་དུ་མཉམ་པ་ཉིད་ཤེས་པ་རང་ རྒྱུད་ལ་མེད་པའི་ཕྱིར། དེས་ན་དེ་ཆོས་ཅན། འཁོར་འདས་གང་རུང་ལ་གནས་པ་ཡིན་པར་ ཤེས་པར་བྱའོ། །སེམས་ཅན་ཀུན་ལ་སྙིང་བརྩེ་བའི་སེམས་དང་། རང་བཞིན་མེད་རྟོགས་ཀྱི་ ཤེས་རབ་ཟབ་མོ་དང་བྲལ་བའི་རང་གི་རྟོགས་པ་ཙམ་གྱི་ཤེར་པ་སྟེ་གཞི་ཤེས་ཅན་དུ་གནས་ 2-77 སྐབས་རིགས་ངེས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྟགས་གྲུབ་སྟེ། དེ་འདྲའི་ཤེས་རབ་དང་བྲལ་ཏེ། མྱང་ འདས་རྟག་(གསེར་)པའི་དངོས་པོ་དང་འཁོར་བ་(གསེར་)མི་རྟག་སྡུག་བསྔལ་ལ་སོགས་པའི་ ཚུལ་གྱིས་(གསེར་)སྤང་བྱ་ཡིན་པས་(གསེར་)དངོས་པོ་མེད་པར་རམ། གཟུགས་སོགས་(གསེར་) དོན་དམ་གྱི་དངོས་པོ། ལྷག་མེད་ཕུང་(དོན་ཐོབ་)བོའི་དངོས་པོ་མེད་པར་དམིགས་ཅིང་ཞེན་པ་ ཉིད་ཀྱིས་སོ། །དེ་འདྲའི་ལམ་མདོ་བསྟན་བཅོས་སུ་བཤད་པ་མེད་དོ་ཞེ་ན། དེ་འདྲའི་ཤེས་ རབ་སྙིང་རྗེ་དང་བྲལ་བས་འཁོར་འདས་ལ་གནས་པའི་ལམ་(གཞོན་ནུ་དཔལ་དངོས་)ཆོས་ཅན། སྐབས་འདིར་མདོ་བསྟན་བཅོས་ལས་མ་བསྟན་པ་མིན་ཏེ། ཀུན་ཤེས་པ་ཉིད་ཀྱི་སྐབས་སུ་ གཉེན་པོ་ཀུན་ཤེས་དུས་གསུམ་མཉམ་ཉིད་དུ་ཤེས་པས་འཁོར་འདས་བར་གསུམ་ལ་མི་ གནས་པར་དངོས་སུ་བསྟན་པ་(གཞོན་ནུ་དཔལ་དངོས་)ལས་བཟློག་སྟེ་ཤུགས་ལ་བསྟན་པའི་ཕྱིར་ རོ། །ཞེས་ཁ་ཆེ་གཞོན་ནུ་དཔལ་ལོ། ། ༈ བསྒྲུབ་བྱ་འབྲས་ཡུམ་ལ་ཉེ་རིང་གི་ཁྱད་པར། གཉིས་པ་ལ་བཞི
【現代漢語翻譯】 因為通過聞思修的智慧才能瞭解（黃金）。或者，因為恒常的特性之輪迴並非真實存在，而是生滅不住，通過智慧斷除了我執的緣故。法性，聲聞緣覺不能達到（黃金），因為沒有見到（黃金），或者因為只顧自己利益，通過精進修持，只喜歡涅槃（阿arya），所以涅槃，執著於我恒常等（黃金）不存在，或者執著于斷絕他人利益的特性，所以不住于輪迴，因為具有緣於一切眾生（黃金）的大悲心。這就是依次的含義。《寶性論》中說：『我執完全被智慧斬斷，因為貪戀眾生而不忍離去，因此不證得寂滅。如此，依靠智慧與慈悲菩提心，聖者不會流轉輪迴或趨入寂滅。』法性，因為執著于輪迴與涅槃之間的相和特徵，所以不住于其中，因為在勝義諦中並不存在中間狀態，或者因為具有證悟諸法皆無自性的智慧的聖者。第二種情況是，處於特定階段的聲聞等，以及緣覺聖者，法性，他們具有正確的智慧，但這種智慧是概念性的，存在於他們自己的相續中，並且是遙遠的，因為他們自己的相續中沒有證悟三時無自性的平等性。因此，要知道他們會安住于輪迴或涅槃中的任何一處。因為他們缺乏對一切眾生的慈悲心，以及證悟無自性的甚深智慧，他們的智慧僅僅是自己證悟的智慧，因此他們安住于具有基智的狀態中，處於特定階段。理由成立，因為他們缺乏這樣的智慧，執著于涅槃是恒常（黃金）的實有，輪迴是無常痛苦等（黃金）應該斷除的（黃金），或者沒有實有，或者色等（黃金）是勝義諦的實有，執著于無餘涅槃（獲得意義）的實有。如果有人問，這樣的道路在經論中沒有宣說嗎？答：並非如此，因為缺乏這樣的智慧和慈悲心，安住于輪迴和涅槃的道路（青年祥）法性，在這種情況下，並非經論中沒有宣說，而是在宣說一切智智的時候，作為對治，通過證悟一切萬法在三時中的平等性，從而不住于輪迴、涅槃和中間狀態，這是直接宣說的（青年祥），反過來說，這是間接宣說的。這是克什米爾的青年祥的觀點。 對於所要證悟的果母，存在遠近的差別。分為四種情況。
【English Translation】 Because gold is known through the wisdom of hearing, thinking, and meditating. Or, because the cycle of constant characteristics is not truly existent, but arises and ceases without abiding, due to wisdom cutting off self-grasping. Dharma, Sravakas and Pratyekabuddhas cannot attain (gold) because they have not seen (gold), or because they only care about their own benefit, through diligent practice, they only like Nirvana (Arya), so Nirvana, clinging to the non-existence of self-permanence etc. (gold), or clinging to the characteristic of cutting off the benefit of others, so they do not abide in Samsara, because they have great compassion focused on all sentient beings (gold). This is the meaning of 'in order'. The Ratnagotravibhāga states: 'Self-grasping is completely cut off by wisdom, because of attachment to sentient beings, one does not attain peace. Thus, relying on wisdom and compassion Bodhicitta, the noble ones will not transmigrate in Samsara or enter Nirvana.' Dharma, because of clinging to the signs and characteristics between Samsara and Nirvana, they do not abide in it, because there is no intermediate state in ultimate truth, or because of the noble ones who have the wisdom to realize that all dharmas are without inherent existence. The second case is that Sravakas etc. in a specific state, as well as Pratyekabuddha noble ones, Dharma, they have correct wisdom, but this wisdom is conceptual, exists in their own continuum, and is distant, because their own continuum does not have the realization of the equality of the three times without inherent existence. Therefore, know that they will abide in either Samsara or Nirvana. Because they lack compassion for all sentient beings, and the profound wisdom of realizing no self-existence, their wisdom is only the wisdom of their own realization, so they abide in the state of having base knowledge, being in a specific state. The reason is established, because they lack such wisdom, clinging to Nirvana as a permanent (gold) entity, and Samsara as impermanent suffering etc. (gold) should be abandoned (gold), or there is no entity, or form etc. (gold) is the ultimate truth entity, clinging to the entity of no remainder of aggregates (attainment of meaning). If someone asks, is such a path not taught in the sutras and treatises? Answer: It is not so, because lacking such wisdom and compassion, the path of abiding in Samsara and Nirvana (Youthful Glory) Dharma, in this case, it is not that it is not taught in the sutras and treatises, but when teaching all-knowingness, as an antidote, by realizing the equality of all dharmas in the three times, thereby not abiding in Samsara, Nirvana, and the intermediate state, this is directly taught (Youthful Glory), conversely, this is indirectly taught. This is the view of Youthful Glory of Kashmir. Regarding the difference between near and far for the Fruition Mother to be attained. Divided into four cases.
་ལས། སྔ་འགྲེལ་ནི། ཉན་ཐོས་དང་རང་སངས་རྒྱས་ལ་སོགས་པ་ དང་བྱང་པ་ཆོས་ཅན། ཇི་ལྟར་ཡང་དག་པའི་ཤེར་པ་རིང་བ་དང་གཅིག་ཤོས་ཉེ་བར་ཇི་ལྟར་ འགྱུར་ཏེ་ཁྱད་མེད་པར་ཐལ། དུས་གསུམ་སྟོང་ཉིད་དུ་མཉམ་པ་ཉིད་དུ་རྟོགས་པ་དེ་ཡང་ ཁྱེད་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ནམ་སྟེ་ཡིན་པས་སོ། །རྟགས་དེར་ཐལ། གཞི་ དངོས་པོའི་དོན་རྟོགས་པ་ཡོད་པས་སོ། །ཁྱབ་སྟེ། དངོས་པོའི་དོན་རྟོགས་པ་ཁོ་ན་དུས་ གསུམ་སྟོང་ཉིད་དུ་མཉམ་པར་ཤེས་པ་ཡིན་ཏེ། ཐེག་ཆེན་པ་(ཆོས་བཤེས་)ཐམས་ཅད་ཀྱིས་ འདོད་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་ལུགས་ཏེ་ཀླུ་སྒྲུབ་ཀྱིས་འཇིག་རྟེན་(ཆོས་བཤེས་)ལས་འདས་པར་བསྟོད་ (མདོ་ངེས་)པ་ལས། རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་བར་འབྱུང་བ་གང་སྟེ། ཀུན་རྫོབ་པ་(ཆོས་བཤེས་)རྣམས་ཀྱི་ དེ་ཉིད་དེ་རང་བཞིན་(ཆོས་བཤེས་)ནི། དོན་དམ་པར་ཀུན་རྫོབ་(ཆོས་བཤེས་)དེ་ཉིད་ཀྱིས་སྟོང་པར་ རྗེ་(ཆོས་བཤེས་)བཙུན་སངས་རྒྱས་ཁྱོད་ནི་བཞེད། ཅེས་འབྱུང་བས་དངོས་པོ་འདི་ཐམས་ཅད་ 2-78 སྟོང་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེ་ན། རྩ་བ་ནི། ཉན་རང་རང་རྒྱུད་པའི་རྟོགས་པ་(རད་ཀིར་)ཆོས་ ཅན། གཉིས་མེད་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཤེར་ཕྱིན་ཡིན་པ་ལས་སམ་འབྲས་ཡུམ་གྱི་དངོས་རྒྱུ་ཡིན་པ་ ལས་རིང་སྟེ་ཐེག་ཆེན་གྱི་ཐབས་ལ་མཁས་པ་མིན་ནམ། དེ་བསྐྱེད་པའི་ཐབས་མ་ཡིན་པས་ སོ། །ཐབས་མི་མཁས་པས་ཡུམ་འདི་ལ་དམིགས་པའི་ཚུལ་གྱིས་འདུ་ཤེས་པར་བགྱིད་ན་ ཡུམ་འདི། (དེའི་ཚེ་)འདོར་བར་བགྱིད་(ཕྱི་མའི་ཚེ་)རིང་དུ་བགྱིད་དོ། །(ཨཱརྱས་སོ། ། )ཞེས་སོ། །དེར་ ཐལ། གཟུང་(རད་ཀིར་)འཛིན་གྱིའམ་མིང་དང་(མདོ་)དངོས་པོའི་མཚན་མར་དམིགས་པ་ཡིན་ པའི་སྒོ་ནས་སོ། །མིང་ལས་ཀྱང་ཆགས་སོ། །མཚན་མ་ལས་ཀྱང་ཆགས་སོ། །ཞེས་སོ། །བྱང་ འཕགས་ཀྱི་མཉམ་གཞག་གི་ཡེ་ཤེས་དེ་ནི་ཆོས་ཅན། དེ་ཡིན་པ་ལས་སམ་འབྲས་བུའི་ཡུམ་ གྱི་རྒྱུར་ཡང་དག་ཉེ་བར་ཉིད་དུ་གྱུར་ཏེ། ཐེག་ཆེན་གྱི་ཐབས་ལ་མཁས་པའི་ཟག་མེད་ཡེ་ ཤེས་ཡིན་པས་སམ་དེ་བསྐྱེད་པའི་ཐབས་ལ་མཁས་པ་ཡིན་པ་ཡིས་སོ། །ཤེར་པ་འདི་(ཡང་དེ་ གཉིས་ཀྱི་རྟོགས་པ་ལས་བཟློག་པས། ཉན་ཐོས་ཀྱི་རྟོགས་པ་ཉི་ཚེ་བ་ལས་བཟློག་པས་)ལེགས་པར་བཤད་པ་དང་ (རང་རྒྱལ་གྱི་རྟོགས་པ་ཉི་ཚེ་བ་ལས་བཟློག་པས་)ལེགས་(དེ་བཟློག་ནས་མཐར་ཐུག་པར་སོང་བས། )པར་མཐར་ཕྱུང་ བའི་བར་ནི་ངོ་མཚར་རོ། །(ཨཱརྱའི་དགོངས་པ་ལྟར། ) ཞེས་སོ། །གང་ཟག་ལ་ཡང་སྦྱར་ཏེ་ཐོབ་པ་ ལས་ཉེ་རིང་ངམ་རྒྱུད་ལ་ཉེ་རིང་དུ་སྦྱར་རོ། །འགྲེལ་པ་ལ། ཉན་རང་ལ་རིང་། བྱང་པ་ལ་ཉེ་ བར་བསྟན་པའོ། །དང་པོ་ནི། ཉན་རང་དེ་དག་ལ་ཆོས་ཅན། རྒྱལ་བའི་ཡུམ་རིང་པར་གྱུར་ཏོ། ། དུས་གསུམ་མཉམ་ཉིད་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་ཐེག་ཆེན་གྱི་ཐབས་མཁས་བཅས་པ་མེད་པ་དེའི་ཕྱིར། རྟགས་གྲུབ་སྟེ། ཉན་ཐོ
【現代漢語翻譯】 論述：對於聲聞和獨覺等以及菩薩，如果他們證悟般若智慧的方式是不同的，一個長遠，一個接近，那麼這怎麼能沒有差別呢？你們所有人的相續中不是都具有證悟三時空性的平等性嗎？因為確實具有。成立這個論點的理由是：因為他們都證悟了實相的意義。普遍成立：僅僅證悟實相的意義，就是通達三時空性的平等性。因為所有大乘行者都應如此認為。如龍樹菩薩在讚歎超越世間（法友）時所說：『因緣所生法，我說即是空，亦名為假名，亦是中道義。』因此，一切事物皆是空性。如果有人問：『那麼，聲聞和獨覺的自續證悟（自續）是否也屬於般若波羅蜜多，或者是否是果母的直接因？』答案是：他們與大乘方便道相去甚遠，因為他們不精通方便道，也不是生起方便道的方法。如果不精通方便道，以執著於此母的方式來理解，那麼對於此母，（有時）會捨棄，（有時）會遠離。（聖者如是說。）因為他們執著于能取和所取，或者執著于名言和實物的相。因為他們執著于名言，也執著于相。如是說。菩薩聖者的等持智慧，是成為果母之因，並且非常接近，因為他們精通大乘方便道的無漏智慧，或者因為他們精通生起此智慧的方法。此般若（也與前兩者之證悟相反，與聲聞的狹隘證悟相反），善說（與獨覺的狹隘證悟相反），善至究竟，真是稀有！（如聖者之意。）也可以將此應用於補特伽羅，或者應用於相續的遠近。論述中，顯示了對於聲聞和獨覺是遙遠的，對於菩薩是接近的。首先，對於聲聞和獨覺，佛母是遙遠的，因為他們不具備通達三時平等性的智慧，以及大乘的方便道。理由成立：因為聲聞...
【English Translation】 Discussion: For Shravakas and Pratyekabuddhas, etc., and Bodhisattvas, if their ways of realizing Prajna wisdom are different, one being distant and the other being close, then how can there be no difference? Don't all of you have the realization of the equality of the three times' emptiness in your continuums? Because you do. The reason for establishing this point is: because they all realize the meaning of reality. It is universally established: merely realizing the meaning of reality is understanding the equality of the three times' emptiness. Because all Mahayana practitioners should think so. As Nagarjuna praised the one who transcends the world (Dharma friend): 'Whatever arises dependently, I say is emptiness, it is also called a nominal designation, and it is also the meaning of the Middle Way.' Therefore, all things are emptiness. If someone asks: 'Then, is the self-sustaining realization (Svadharana) of Shravakas and Pratyekabuddhas also part of the Prajnaparamita, or is it a direct cause of the Fruit Mother?' The answer is: they are far from the Mahayana path of skillful means, because they are not proficient in the path of skillful means, nor is it a method of generating the path of skillful means. If one is not proficient in the path of skillful means, understanding by clinging to this mother, then for this mother, (sometimes) one will abandon, (sometimes) one will distance oneself. (The noble ones say.) Because they cling to the grasper and the grasped, or cling to the names and characteristics of things. Because they cling to names, and also cling to characteristics. Thus it is said. The samadhi wisdom of the noble Bodhisattvas is the cause of becoming the Fruit Mother, and is very close, because they are proficient in the Mahayana path of skillful means' stainless wisdom, or because they are proficient in the method of generating this wisdom. This Prajna (also contrary to the realization of the previous two, contrary to the narrow realization of the Shravakas), well-spoken (contrary to the narrow realization of the Pratyekabuddhas), well-reaching the ultimate, is truly rare! (According to the intention of the noble ones.) This can also be applied to individuals, or applied to the distance of the continuum. In the discussion, it is shown that it is distant for Shravakas and Pratyekabuddhas, and close for Bodhisattvas. First, for Shravakas and Pratyekabuddhas, the Buddha Mother is distant, because they do not possess the wisdom of understanding the equality of the three times, and the Mahayana path of skillful means. The reason is established: because the Shravakas...
ས་ལ་སོགས་པ་རྣམས་ལ་ཆོས་ཅན། དེ་མེད་པར་ཐལ། གཟུགས་ སོགས་དངོས་པོའི་ངོ་བོ་སྟེ་གནས་ལུགས་ཇི་བཞིན་མི་ཤེས་པས་གཟུགས་སོགས་དངོས་པོ་ བདེན་པའི་མཚན་མ་དང་ལྡན་པ་སྟེ་ཅན་དུ་རྟོགས་པའམ་འཛིན་པས་སོ། །དཔེར་ན། སྒྱུ་མ་ མཁན་གྱིས་སྤྲུལ་བའི་རྟ་གླང་སོགས་ཀྱི་དངོས་པོ་སྣང་བ་ལ་དེའི་རང་གི་ངོ་བོ་རྟ་གླང་སོགས་ 2-79 སུ་མེད་པར་མི་ཤེས་པས་རྟ་གླང་སོགས་ཀྱི་དངོས་པོར་མངོན་པར་ཞེན་པ་ཉིད་ཀྱིས་རྟ་གླང་ སོགས་ཀྱི་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པར་མི་སྣང་བ་དེ་བཞིན་དུའོ། །རྟགས་གྲུབ་སྟེ། ཐེག་ཆེན་དགེ་བའི་ བཤེས་གཉེན་དང་ཐེག་ཆེན་གྱི་ཐོས་བསམ་གྱི་ཤེས་རབ་སོགས་ཐབས་མཁས་པ་དང་བྲལ་ བའི་སྐྱེས་བུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། ། གཉིས་པ་ནི། བྱང་པ་དེ་དག་རྣམས་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ལ་ཡུམ་ཤེར་ཕྱིན་འདི་ཡང་དག་ པར་ཉེ་བར་གྱུར་པ་ཡིན་ཏེ། དུས་གསུམ་མཉམ་ཉིད་དུ་ཤེས་པ་ཐབས་མཁས་བཅས་པ་དེའི་ ཕྱིར། རྟགས་གྲུབ་སྟེ། དེ་ཆོས་ཅན། དེ་ཡིན་ཏེ། ཕྱིའི་རྐྱེན་དུས་རིང་མོ་ཞིག་ནས་ཐེག་ཆེན་ དགེ་བཤེས་ཡང་དག་པར་བསྟེན་ནས་མགུ་བར་བྱས་པའི་མན་ངག་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པ་ཅན་ དང་། ནང་གི་རྒྱུ་དེས་བསྟན་པའི་དོན་ཀུན་རྫོབ་དོན་དམ་གྱི་བདེན་པ་གཉིས་ལ་བརྟེན་པའི་ ཐོས་བསམ་སྒོམ་པ་ལ་སོགས་པའི་ཤེས་པ་སྐྱེ་བའི་ཐབས་ལ་མཁས་པས་བདེན་པའི་དངོས་ པོར་མངོན་པར་ཞེན་པའི་འཁྲུལ་བའི་མཚན་མ་བསལ་བའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པ་ཡོད་དེ། དེ་བསལ་ ན་གཟུགས་ལ་སོགས་པའི་ཆོས་ཀྱི་གནས་ལུགས་ཡོངས་སུ་ཤེས་པས་ཁྱབ་ལ། དེ་ཉིད་དུས་ གསུམ་མཉམ་པ་ཉིད་དུ་ཡོངས་སུ་ཤེས་པ་ཡིན་ནོ། །དོན་བསྡུ་ནི། ཐབས་མ་ཡིན་པས་ནི་རིང་ ལ་ཐབས་ཀྱིས་མི་རིང་བ་ཉིད་ཡིན་ནོ། །ཞེས་པ་མདོར་བསྟན་ལྟར་བསྙད་དོ། ། ༈ སྒྲུབ་བྱེད་མི་མཐུན་ཕྱོགས་དང་གཉེན་པོར་བཞག་པ། གསུམ་པ་ལ་གསུམ་སྟེ། གཞི་ལམ་ལ། འབྲས་བུ་ལ་མཚན་འཛིན་གྱི་སྤང་གཉེན། དེ་ དག་གི་དོན་བསྡུ་བའོ། ། ༈ གཞི་ལམ་ལ་མཚན་འཛིན་གྱི་སྤང་གཉེན། དང་པོ་ལ། སྤང་། གཉེན་གཉིས་ལས། དང་པོ་ལ། སྔ་འགྲེལ་ནི། དེ་ལྟར་ཉན་ཐོས་ལ་སོགས་པའི་ཡུམ་དེ་རྟོགས་པ་དེ་ཡུམ་ཤེར་ཕྱིན་ལ་རིང་བར་གྱུར་པའི་ སྒྲུབ་པ་སྟེ། སྒྲུབ་བྱེད་ནི། བྱང་པའི་ལམ་གྱི་མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་ པར་སྟོན་ནོ། །ཡང་ན་རིང་བར་གྱུར་པའི་སྒྲུབ་པ་ཡིན་པ་ཉིད་ཀྱི་རྒྱུ་མཚན་ཞེས་སྦྱར་རོ། །རྩ་ བ་ལ། གཞིའི་ཆོས་ཉིད་གཟུགས་སོགས་ཕུང་བོ་གང་ཟག་གི་བདག་དང་བདག་གིས་སྟོང་པ་ 2-80 ཉིད་དུ་འདུ་ཤེས་པ་དང་། གཞི་ཆོས་ཅན་དུས་གསུམ་དུ་གཏོགས་པའི་ཆོས་རྣམས་ལ་འདི་ འདས་པའོ་(མདོ་རད་ཀིར་)ཞེས་སོགས་སུ་འདུ་ཤེས་པ་དང་། ལམ་སྦྱིན་སོགས་དྲུག་དང་བྱང་ ཆུབ་ཕྱོགས་ཀྱི་ཆོས་རྣམས་དང་ཚད་མེད་སོགས་ལ་དེ་དང་དེར་སྤྱོད་པའི་འདུ་ཤེས་ཏ
【現代漢語翻譯】 對於色等法，有法（chos can，具有性質的事物）。不應如此認為，因為不瞭解色等事物之自性，即實相，所以會認為或執著色等事物具有真實的體性（bden pa'i mtshan ma dang ldan pa ste can du rtogs pa'am 'dzin pas so）。例如，魔術師變幻出的馬、牛等事物，雖然顯現，但因為不瞭解其自性並非真實的馬、牛等，所以執著于顯現的馬、牛等事物，如同執著于馬、牛等事物之自性，而未見其無自性一般。論式成立，因為他們是缺乏大乘善知識和大乘聞思智慧等方便的補特伽羅（skyes bu，人）。 第二，這些修行者，有法。你們已正確地接近了《般若波羅蜜多經》（yum sher phyin，般若波羅蜜多經），因為你們以方便善巧的方式瞭解三時平等之故。論式成立，因為他們，有法。這是因為，外緣是長期依止大乘善知識，並令其歡喜，從而獲得了純正無誤的口訣；內因是精通生起聞思修等智慧的方法，這些智慧依賴於善知識所開示的世俗諦和勝義諦二諦，從而消除了執著于實有之錯覺的徵象。周遍成立，因為如果消除了這種錯覺，就會完全瞭解色等法的實相，並且完全瞭解其三時平等之性。總結要義：不以方便則路途遙遠，以方便則路途不遠。如是按照概要所示陳述。 確立與相違品和對治品不相違背。 第三部分分為三點：基、道、果上對治實執；以及這些內容的要義總結。 在基、道上對治實執。 第一部分分為：對治和對治品兩種。首先，關於對治，之前的解釋是： 如此一來，聲聞等對《般若波羅蜜多經》的證悟，是遠離《般若波羅蜜多經》的證悟，這是成立的，因為這是菩薩道的相違品。如是宣說。或者，可以補充說，這是遠離的成立之理由。根本頌中說：基之法性，即色等蘊，了知為空性和補特伽羅之我及我所空；基，有法，對於屬於三時之法，了知為『此為過去』（藏文：འདི་འདས་པའོ་，梵文天城體：atīta，梵文羅馬擬音：atita，漢語字面意思：此為過去）等等；道，對於佈施等六度、菩提分法以及四無量心等，了知應如何行持。
【English Translation】 Regarding forms and so on, they are dharmas (chos can, entities possessing qualities). It should not be so, because one does not understand the nature of forms and so on, that is, the true state, so one perceives or clings to forms and so on as having a true characteristic (bden pa'i mtshan ma dang ldan pa ste can du rtogs pa'am 'dzin pas so). For example, the objects such as horses and cattle conjured by a magician, although they appear, because one does not understand that their nature is not that of real horses and cattle, one clings to the appearing objects such as horses and cattle, just as one clings to the nature of horses and cattle, without seeing their lack of inherent existence. The argument is established, because they are individuals (skyes bu, persons) who lack skillful means such as great vehicle spiritual friends and great vehicle wisdom of hearing and thinking. Secondly, these practitioners, are dharmas. You have correctly approached the Prajnaparamita Sutra (yum sher phyin, Prajnaparamita Sutra), because you understand the equality of the three times with skillful means. The argument is established, because they, are dharmas. This is because the external condition is that they have relied on great vehicle spiritual friends for a long time and pleased them, thereby obtaining pure and unerring instructions; the internal cause is that they are skilled in the methods of generating wisdom such as hearing, thinking, and meditating, which rely on the two truths, conventional and ultimate, taught by the spiritual friends, thereby eliminating the signs of delusion of clinging to true entities. The pervasion is established, because if this delusion is eliminated, one will fully understand the true state of forms and so on, and fully understand their nature of equality in the three times. Summarizing the essentials: without skillful means, the path is long, with skillful means, the path is not long. Thus, it is stated according to the summary. Establishing that it does not contradict the opposing side and the antidote. The third part is divided into three points: the antidote to clinging to reality on the basis, path, and result; and a summary of the essentials of these contents. The antidote to clinging to reality on the basis and path. The first part is divided into: the antidote and the antidote qualities. First, regarding the antidote, the previous explanation is: Thus, the realization of the Prajnaparamita Sutra by the Hearers and so on, is a realization that is far from the Prajnaparamita Sutra, this is established, because it is the opposing side of the Bodhisattva path. Thus it is said. Or, it can be supplemented that this is the reason for establishing being far away. In the root verse it says: The nature of the basis, that is, the aggregates such as forms, is understood as emptiness and the emptiness of the self and what belongs to the self of the person; the basis, are dharmas, regarding the dharmas belonging to the three times, it is understood as 'this is past' (藏文：འདི་འདས་པའོ་，梵文天城體：atīta，梵文羅馬擬音：atita，漢語字面意思：this is past) and so on; the path, regarding the six perfections such as generosity, the factors of enlightenment, and the four immeasurables, it is understood how to practice them.
ེ་མཚན་ མར་འཛིན་པའི་བློ་ཆོས་ཅན། བྱང་པའི་མཉམ་བཞག་ཤེར་ཕྱིན་གྱི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་ཡིན་ ཏེ། མཚན་འཛིན་གྱི་བློ་ཡིན་པས་སོ། །གཟུགས་སྟོང་ཞེས་བྱ་བར་འདུ་ཤེས་ན་ཆགས་པའོ། ། ཞེས་སོགས་དང་། འདས་པའི་ཆོས་རྣམས་ལ་འདས་པའི་ཆོས་རྣམས་སོ། །ཞེས་བྱ་བར་འདུ་ ཤེས་ན་ཆགས་པའོ། །ཞེས་སོགས་དང་། དམིགས་པའི་ཚུལ་དུ་སྦྱིན་ཕར་ལ་སྤྱོད་ན་ཆགས་ པའོ། །ཞེས་སོགས་དང་། དྲན་པ་ཉེ་བར་བཞག་པ་ལ་སྤྱོད་ན་ཆགས་པའོ། །ཞེས་སོགས་སོ། ། འགྲེལ་པ་ལ། གཉེན་པོ་གཞི་ཤེས་ཀྱི་མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་ཡིན་ནོ། །གང་ན། གཟུགས་ ལ་སོགས་པ་མུ་སྟེགས་གཞན་གྱིས་ཀུན་བཏགས་པའི་བདག་དང་ཤེད་བུ་དང་བདག་གི་ སོགས་ཀྱིས་སྟོང་པ་ཉིད་དུ་ལྟ་བའམ་མཚན་མར་འདུ་ཤེས་པ་དང་། དུས་གསུམ་པའི་ཆོས་ ཟག་བཅས་ནི་སོ་སྐྱེའི་ཆོས་དང་། ཟག་མེད་ནི་འཕགས་པའི་ཆོས་དང་། གཉིས་ཀའི་ངོ་བོ་ ནི་ཉོན་མོངས་ཕྱོགས་གཅིག་སྤངས་པའི་སོ་སྐྱེ་ཆགས་བྲལ་གྱི་ཆོས་ཞེས་གསེར་དང་། (རལ་ གྲི་བུ་སོགས་)ཁ་ཅིག སོ་སྐྱེའི་ཟག་བཅས། མི་སློབ་པའི་ཟག་མེད། སློབ་པའི་གཉིས་ཀ་ཞེས་ སོ། །དེ་འདྲའི་ཆོས་དོན་དམ་པའི་དངོས་པོར་མ་གྱུར་པ་ཐམས་ཅད་ལ་དོན་དམ་(གསེར་)པའི་ དངོས་པོར་རམ་བླང་དོར་གཉིས་ཀའི་དངོས་པོར་ཞེས་སོགས་ཏེ་དེར་དམིགས་པ་ཉིད་ཀྱིས་ མཚན་མར་འཛིན་པ་དང་སྦྱིན་པ་དང་སོགས་པས་བྱང་ཆུབ་ཕྱོགས་སོགས་བསམ་གཏན་བཞི་ རྣམས་སྒྲུབ་པའོ་ཞེས་མཚན་མར་འདུ་ཤེས་པ་རྣམས་སོ། །རྒྱུ་མཚན་ནི། དེའི་སྤང་བར་བྱ་ བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། ཅི་རིགས་པར་བདག་འཛིན་(ཤེར་འབྱུང་)སོགས་དང་སེར་སྣ་ལ་ སོགས་པ་དེ་དག་གི་གཉེན་པོར་འགྱུར་སྲིད་པ་ཡིན་ན་ཡང་དེ་ལས་འཛིན་སྟངས་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ 2-81 ཏུ་ཞུགས་པའི་འཛིན་པ་ཡིན་པ་ཉིད་ཀྱིས་སོ། །དེའི་རྒྱུ་མཚན་མཚན་མར་འཛིན་པའི་བློ་ཡིན་ པས་སོ། །ཁྱབ་སྟེ། བྱང་པའི་ལམ་སྤྲོས་པ་དང་མཚན་མ་ཐམས་ཅད་མི་དམིགས་པའི་ཕྱིར་རོ། ། གཉིས་པ་ལ། སྔ་འགྲེལ་ནི། བྱང་པ་རྣམས་ཀྱིས་གཞི་ཤེས་མཚན་འཛིན་ལས་བཟློག་སྟེ་ དེའི་གཉེན་པོ་ཡིན་པར་འཆད་དོ། །རྩ་བ་ནི། བྱང་འཕགས་ཀྱི་མཉམ་གཞག་གི་ཡེ་ཤེས་ཆོས་ ཅན། གཞི་ལ་མཚན་འཛིན་གྱི་ཆགས་པའི་ཆ་མངོན་འགྱུར་ས་བོན་དང་བཅས་པ་འགོག་སྟེ། གཞི་གཟུགས་སོགས་དུས་གསུམ་པའི་ཆོས་དང་དེ་གང་ཟག་གི་བདག་སོགས་ཀྱིས་སྟོང་པའི་ སྟོང་ཉིད་སོགས་དོན་དམ་པར་རང་རང་གི་དངོས་པོ་བདེན་པའི་བདག་མེད་པར་མངོན་སུམ་ གྱིས་རྟོགས་པའི་སློབ་ལམ་ཡིན་པས་སོ། །ཡང་དེ་ཆོས་ཅན། སྦྱིན་སོགས་ལམ་ལ་མཚན་ འཛིན་གྱི་ཆགས་(མཐའ་རགས་པ་འགོག་པའི་ཞེས་སྙིང་ཟླ། )པའི་ཆ་ས་བོན་བཅས་འགོག་སྟེ། སྦྱིན་པ་ ལ་སོགས་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་བར་བདག་མེད་དུ་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པའི་སྒོ་ནས་ངར་(རྒྱལ་ཞེས་ ཨཱརྱ་ཤེར་འབྱུང་
【現代漢語翻譯】 名相執著之心，就法而言，是勝義派的等持與般若波羅蜜多的相違品，因為它是執著名相之心。 『色為空』若作此想則生貪著。等等。對於已逝之法，若作『已逝之法』之想則生貪著。等等。若以所緣之方式行持佈施度，則生貪著。等等。若行持正念，則生貪著。等等。 釋論中說：是能對治基智之相違品。何為相違？即對於色等，外道以遍計所執之我、自在天、我所等為空性而觀想，或執著于名相；三時之法，有漏法是凡夫之法，無漏法是聖者之法，二者之體性是斷除一分煩惱之凡夫離貪之法，如金子和（寶劍等），有些說是凡夫之有漏法，無學之無漏法，有學之二者。如是，對於一切未成為勝義諦實有之法，認為是勝義諦實有，或認為是取捨二者之實有等等，以于彼等作意之方式執著名相，以及以佈施等修持菩提分等四禪，即是執著名相。 理由是：因為它是所應斷除之法。宗因成立。無論如何，即使它可能成為我執（捨生等）等和慳吝等的對治，但僅僅因為它是以顛倒的方式進入執著，所以是執著。其理由是，因為它是執著名相之心。周遍成立。因為勝義派的道不緣一切戲論和名相。 第二點，舊疏中說：勝義派認為基智與執著名相相違，是其對治品。根本是：勝義聖者的等持之智慧，就法而言，能斷除基上執著名相之貪著的現行種子，因為它是現量證悟基之色等三時之法，以及彼等補特伽羅之我等為空性之空性等，于勝義中無有自性之實有之學道。又，就法而言，能斷除佈施等道上執著名相之貪著（斷除粗分之邊執），因為它是以現量證悟佈施等乃至一切智之無我之方式（阿底峽尊者）。
【English Translation】 The mind that grasps at characteristics, in terms of Dharma, is the opposite of the Samadhi and Prajnaparamita of the Uttara school, because it is a mind that grasps at characteristics. 'Form is emptiness,' if one conceives of it in this way, attachment arises. And so on. For past dharmas, if one conceives of them as 'past dharmas,' attachment arises. And so on. If one practices generosity paramita in the manner of an object of focus, attachment arises. And so on. If one practices mindfulness, attachment arises. And so on. In the commentary, it says: It is the opposite of the antidote, the foundational wisdom. Where is it the opposite? That is, regarding form and so on, other heretics view the emptiness of self, Ishvara, and mine, which are imputed by others, or they conceive of characteristics. The dharmas of the three times, the contaminated dharmas are the dharmas of ordinary beings, and the uncontaminated are the dharmas of noble beings. The nature of the two is the dharma of ordinary beings who have abandoned one aspect of affliction and are free from attachment, like gold and (swords, etc.). Some say the contaminated dharmas of ordinary beings, the uncontaminated dharmas of non-learners, and both of learners. Such dharmas, all that has not become a truly real entity, is considered a truly (gold) real entity or an entity of both acceptance and rejection, and so on. By focusing on them, one grasps at characteristics, and by practicing generosity and so on, one cultivates the limbs of enlightenment and the four dhyanas, which are all conceptions of characteristics. The reason is that it is to be abandoned. The reason is established. In any case, even if it could become an antidote to self-grasping (giving up life, etc.) and stinginess, etc., it is grasping simply because it enters into grasping in a reversed manner. The reason for this is that it is a mind that grasps at characteristics. The pervasion is established because the path of the Uttara school does not focus on all elaborations and characteristics. Secondly, the earlier commentary says that the Uttara school explains that the foundational wisdom is the opposite of grasping at characteristics and is its antidote. The root text is: The wisdom of the Samadhi of the noble Uttara, in terms of Dharma, prevents the manifest seeds of attachment to grasping at characteristics on the basis, because it is the path of learning that directly realizes the emptiness of the basis, such as form and the dharmas of the three times, and the emptiness of the self of those individuals, etc., as truly without self-nature in ultimate reality. Also, in terms of Dharma, it prevents the seeds of attachment to grasping at characteristics on the path of generosity, etc. (prevents the coarse extremes), because it is through directly realizing the selflessness of generosity, etc., up to omniscience (Atisha).
། )འཛིན་མེད་པ་ལ་རང་གནས་ནས་གཞན་དག་སྦྱིན་སོགས་དེ་ལ་རྨོངས་(ཨཱརྱ་)པ་ ལ་གདམས་ངག་(ཨཱརྱ་)སྟོན། བག་མེད་པ་(ཨཱརྱ་)གཉེན་པོ་ལེན་དུ་འཇུག་(མདོ་)ཞུམ་པ་གཟེང་ བསྟོད། ཡང་དག་པར་ཞུགས་པ་(ཨཱརྱ་)དགའ་བར་(མདོ་)བྱེད་པའི་སྒོ་ནས་སྦྱོར་ཞིང་འཛུད་ པར་བྱེད་པའི་མངོན་ཞེན་མེད་པའི་ཡེ་ཤེས་ཡིན་པས་སོ། །མཐའ་ནི་ཆ་སྟེ། མཐའ་ནི་ཟད་ དང་འཇུག་ཆ་དང་། །ཉེ་དང་ཕྱོགས་དང་སྨད་པ་ལའོ། །ཞེས་རྣམ་བཤད་རིགས་པ་ལས་སོ། ། བདག་ནི་སྦྱིན་ཕར་ལ་སྤྱོད་དོ་ཞེས་བྱ་བར་རྣམ་པར་རྟོག་པར་མི་འགྱུར། ཞེས་ནས། རྣམ་ མཁྱེན་གྱི་བར་ལ་སྤྱོད་དོ་ཞེས་བྱ་བར་རྣམ་པར་རྟོག་པར་མི་འགྱུར་བ་དེ་ལྟར་ཡང་དག་པར་ བསྟན་པར་བྱ། ཞེས་སོགས་སོ། །འགྲེལ་པ་ལ། ཆོས་ཅན་འདྲ། གཞི་ལ་ཆགས་པའི་མཚན་ འཛིན་གྱི་གཉེན་པོ་ཡིན་ནོ། །གཞི་ལ་ཆགས་པའི་ཚོགས་རགས་པ་མངོན་གྱུར་གྱི་གནས་ས་ 2-82 བོན་དང་བཅས་ཐམས་ཅད་བཀག་པའི་ཕྱིར། དེ་ཡིན་ཏེ། གཟུགས་སོགས་ཤེས་བྱའི་གནས་ ལུགས་སྟོང་ཉིད་ཡང་དག་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་ནས་ཞུགས་པའི་སློབ་ ལམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཞེས་པ་དང་། ཆོས་ཅན། ལམ་ལ་ཆགས་པའི་མཚན་འཛིན་གྱི་གཉེན་ པོ་སྟེ། ལམ་ལ་ཆགས་པ་མངོན་གྱུར་ས་བོན་བཅས་འགོགས་པས་སོ། །དེ་ཡིན་ཏེ། སྦྱིན་པ་ ལ་སོགས་པ་འཁོར་གསུམ་རྣམ་པར་དག་པར་བྱས་ནས་བདེན་པའི་བདག་སྟེ་དངོས་པོ་མེད་ པར་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པས་དེ་ལ་རང་གནས་ནས་གཞན་སྦྱོར་བའི་མངོན་(ཤེར་འབྱུང་)ཞེན་ མེད་པའི་བློ་ཡིན་པས་སོ། །རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་ཞེས་པ་སྤང་བྱ་དེ་དང་དེ་དྲུངས་འབྱིན་བྱེད་ དུ་སྟོན་པའམ། གཉེན་པོ་ཁོ་ན་ཡིན་གྱི་སྤང་བྱར་འགྱུར་མི་སྲིད་ཅེས་སྟོན་པའོ། ། ༈ འབྲས་བུ་ལ་མཚན་འཛིན་གྱི་སྤང་གཉེན། གཉིས་པ་ལ། སྤང་གཉེན་གཉིས་ལས། ༈ སྤང་། དང་པོ་ལ། ཆགས་པ་ཕྲ་མོ་མི་མཐུན་ཕྱོགས་ སུ་བསྟན། དེའི་སྒྲུབ་བྱེད་བསྟན་པའོ། །དང་པོ་ལ། རྩ་བ་ནི། རྒྱལ་བ་ལ་མཚན་མར་འཛིན་ པ་དང་སོགས་པ་(དེ་པ་དང་ཉན་ཐོས་དང་དེ་མིན་པའི་སེམས་ཅན་རྣམས་ཀྱི་)དགེ་བ་ཐམས་ཅད་མཚན་མར་ གཟུང་(མདོ་)སྟེ་རྫོགས་བྱང་དུ་བསྔོ་བ་ཆོས་ཅན། བྱང་པའི་མཉམ་གཞག་གི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་ ཏེ། ཆགས་པ་ཕྲ་མོ་ཡིན་པས་སོ། །(དེ་པ་དགྲ་བཅོམ་པ་)རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་མཚན་མར་ཡིད་ ལ་བྱེད་ན། ཇི་ཙམ་དུ་མཚན་མར་གྱུར་པ་དེ་ཙམ་དུ་ཆགས་པའོ། །(དེ་དེའི་དགེ་བ་དང་ཉན་ཐོས་དང་ སེམས་ཅན་གཞན་རྣམས་ཀྱི་དགེ་བ་མཚན་མར་བྱས་ཏེ་བླ་མེད་རྫོགས་བྱང་དུ་བསྔོ་ན། ) ཞེས་སོགས་སོ། །འགྲེལ་པ་ ལ། མཚན་མར་བྱས་ཏེ་དེ་པ་ལ་ཕྱག་འཚལ་བ་དང་(མཆོད་པ་བྱེད་པ་གུས་པ་སྦྱིན་པ་ལ་སོགས་པ་ཞེས་རད་ ཀིར། )སོགས་པ་སྔར་ལྟར་ཏེ་དེའི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་ཡིན་ཏེ། ཆགས་པ་ཕྲ་མོ་ཉིད་ཀྱིས་(ཆགས་པ་ ཡིན་ཀྱང་དེ
【現代漢語翻譯】 對於無執著的人，從自身處佈施他人，對於那些對此迷惑的人（梵文：Arya，聖者），宣講教誨（梵文：Arya，聖者）。使放逸者（梵文：Arya，聖者）採取對治（經），讚歎沮喪者，通過使正確進入者（梵文：Arya，聖者）感到歡喜（經）的方式進行結合和引入，因為這是無偏見的智慧。邊際是部分，邊際是終結和進入的部分，接近、方向和貶低。如《釋量論》所說。我不會認為『我正在行佈施』，直到證得一切智。應當如是正確地展示。等等。在註釋中：法性相同，是對治執著于基礎的相執。因為阻止了執著于基礎的粗大顯現之種子和所有伴隨之物。這是因為，如實地現量證悟了色等所知之實相空性，並進入了學習之道。法性相同，是對治執著于道的相執，因為阻止了執著于道的顯現之種子。這是因為，通過使佈施等三輪清凈，現量證悟了無有真實之我的實有，因此對於從自身處將他者結合起來，是無偏見的智慧（般若生起）。『在所有方面』，是指顯示將要捨棄之物連根拔起，或者顯示僅僅是對治，不可能變成捨棄之物。 對於果的相執之捨棄與對治，分為兩種：捨棄和對治。 首先是捨棄。第一部分，細微的執著被展示為不相順之品，並展示了對此的論證。第一部分，根本是：執著于勝者之相，以及所有其他（天人和聲聞以及其他有情）的善根之相（經），即迴向圓滿菩提，法性相同，是不相順於菩薩的等持，因為是細微的執著。如果（天人阿羅漢）在心中執著圓滿的佛陀之相，那麼執著于相的程度有多深，執著就有多深。（如果將他們的善根以及聲聞和其他有情的善根執著于相，並回向無上圓滿菩提），等等。在註釋中：執著于相，向天人頂禮（供養、恭敬、佈施等），等等如前，是不相順之品，因為是細微的執著（雖然是執著，但...）。
【English Translation】 For those without attachment, giving to others from one's own place, for those confused about this (Sanskrit: Arya, Noble), teach the instructions (Sanskrit: Arya, Noble). Cause the negligent (Sanskrit: Arya, Noble) to take up the antidote (Sutra), praise the dejected, and combine and introduce through making the rightly entered (Sanskrit: Arya, Noble) joyful (Sutra), because this is unbiased wisdom. The edge is a part, the edge is the end and the part of entering, nearness, direction, and degradation. As stated in the Commentary on Reasoning. I will not think 'I am practicing giving,' until I attain omniscience. It should be shown correctly in this way. And so on. In the commentary: The Dharma is the same, it is the antidote to clinging to the characteristics of clinging to the base. Because it prevents the seeds of the gross manifestation of clinging to the base and all accompanying things. This is because, having directly realized the emptiness of the reality of objects of knowledge such as form, as it is, and having entered the path of learning. The Dharma is the same, it is the antidote to clinging to the characteristics of the path, because it prevents the seeds of the manifestation of clinging to the path. This is because, by purifying the three wheels such as giving, directly realizing the reality of no true self, therefore, for combining others from one's own place, it is unbiased wisdom (Prajnaparamita arises). 'In all aspects' means showing that what is to be abandoned is uprooted, or showing that it is only an antidote and cannot become something to be abandoned. Regarding the abandonment and antidote of clinging to characteristics of the fruit, there are two types: abandonment and antidote. First is abandonment. The first part, subtle clinging is shown as an unfavorable side, and the proof for this is shown. The first part, the root is: clinging to the characteristics of the Victorious One, and all other (gods, hearers, and other sentient beings) virtuous roots (Sutra), that is, dedicating to perfect enlightenment, the Dharma is the same, it is unfavorable to the Samadhi of the Bodhisattva, because it is subtle clinging. If (the Arhat of the gods) holds the characteristics of the perfect Buddha in mind, then the deeper the clinging to the characteristics, the deeper the clinging. (If their virtuous roots and the virtuous roots of hearers and other sentient beings are clung to as characteristics and dedicated to unsurpassed perfect enlightenment), and so on. In the commentary: clinging to characteristics, prostrating to the gods (making offerings, respecting, giving, etc.), and so on as before, is an unfavorable side, because it is subtle clinging (although it is clinging, but...).
ར་རྟོགས་དཀའ་བས་ཆགས་པ་ཕྲ་མོ་ཞེས་བྱ་ཞེས་ཆོས་རྗེ་འཇམ་གསར་རོ། ། )སོ། །སྤང་བྱར་མི་འཐད་དེ་ གཉེན་པོར་འགྱུར་བས་སོ། །ཞེ་ན། ཆོས་ཅན། མ་དད་པ་ལ་སོགས་པའི་གཉེན་པོ་ཡིན་ཏེ། སངས་རྒྱས་ལ་དམིགས་པའི་བསོད་ནམས་ཀྱི་ཚོགས་ཀྱི་རྒྱུ་ཡིན་པ་ཉིད་ཀྱིས་སོ། །དེ་ལྟ་མོད་ 2-83 ཀྱི་སྤང་བྱ་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་སྟེ་དྲུངས་འབྱིན་བྱེད་མིན་པས་སམ་གཉེན་པོ་ཁོ་ན་མ་ཡིན་ པས་སྤང་བྱར་(རད་ཀིར་དོན། )ཡང་འགྱུར་བ་ལ་འགལ་བ་མེད་དོ། །བམ་པོ་གསུམ་པ་འཆད་དོ། ། གཉིས་པ་ལ། མཚམས་སྦྱར་ནི། ཡང་ཇི་(ཞེས་པ་སླར་ཡང་འདི་གཏན་ལ་དབབ་ཅེས་པའོ། ། )ལྟར་ ཆགས་པ་ཕྲ་མོ་མི་མཐུན་ཕྱོགས་ཡིན་ཞེ་ན། རྩ་འགྲེལ་ནི། གཟུགས་སོགས་ཆོས་ཀྱི་ལམ་སྟེ་ རིགས་སམ་(སྙིང་མཆོག་)ཚོགས་སམ་ཕུང་(ཟླ་ཟེར་)བོ་རྣམས་ནི་ཆོས་ཅན། ཁྱེད་རྣམས་ཀྱི་རང་ བཞིན་ཆོས་ཉིད་དེ་ཟབ་པ་ཉིད་ཡིན་ཏེ། གང་གི་ཕྱིར་ན། དོན་དམ་པར་རང་བཞིན་གྱིས་སམ་ ངོ་བོ་ཉིད་བདེན་པ་ཁོ་ནས་སྟོང་པའི་ཆོས་ཅན་ཡིན་པས་སོ། །(རབ་འབྱོར་གྱིས་)ཤེར་པ་ཟབ་པོ། ། (འདིར་ཤེར་ཕྱིན་ནི་རང་བཞིན་གྱི་ཤེར་ཕྱིན་ཏེ། མདོར་ཤེར་ཕྱིན་ནི་མ་བྱས་མངོན་པར་འདུ་མ་བྱས་པ་སྟེ་ཞེས་སོ། ། ) བཀའ་ སྩལ་པ། ཆོས་ཐམས་ཅད་རང་བཞིན་གྱིས་དབེན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་སོ། །དེས་ན་དེ་པ་ ལ་སྐྱབས་སོགས་ཀྱི་མཚན་མར་དམིགས་པ་ཡང་ཆོས་ཅན། བྱང་པའི་མཉམ་གཞག་གི་མི་ མཐུན་ཕྱོགས་ཡིན་ནོ། །དོན་དམ་པར་ངོ་བོས་སྟོང་པ་ལ་སྐྱབས་སོགས་ཀྱི་མཚན་མར་གཟུང་ བ་དེའི་ཕྱིར་རོ། ། ༈ གཉེན། གཉིས་པ་ལ། སྤོང་བྱེད་གཉེན་པོ། ཟབ་པ་སོགས་ཀྱི་རྒྱུ་མཚན་བསྟན་པའོ། ། ༈ སྤོང་བྱེད་གཉེན་པོ། དང་པོ་ལ། མཚམས་སྦྱར་ནི། སྤང་བྱ་ཡིན་པ། འོ་ན་གཉེན་པོ་གང་གིས་ཇི་ལྟར་སྤོང་ཞེ་ན། རྩ་འགྲེལ་ ནི། བྱང་འཕགས་ཀྱི་མཉམ་གཞག་གི་ཡེ་ཤེས་ཆོས་ཅན། མཚན་འཛིན་གྱི་ཆགས་པ་ཕྲ་མོ་ སྤོང་བར་ནུས་པ་ཡིན་ཏེ། ཤེས་པ་(གྲོལ་སྡེ་གཉིས་)འཛིན་པ་དང་ཤེས་བྱ་(གྲོལ་སྡེ་གཉིས་)གཟུང་ བའི་ཆོས་རྣམས་དོན་དམ་པར་རང་བཞིན་གཅིག་པར་ཏེ་བདེན་མེད་དུ་མཉམ་པ་ཉིད་དུ་ གཅིག་པར་མངོན་སུམ་དུ་ཡོངས་སུ་ཤེས་པའི་ཞེན་བྲལ་གྱི་ཡེ་ཤེས་ཡིན་པས་སོ། །མདོ་ལས། གཟུགས་ལ་སོགས་པའི་ཆོས་ཐམས་ཅད་ནི་རང་བཞིན་གཅིག་པ་ཁོ་ན་སྟེ། འདི་ལྟ་སྟེ། རང་ 2-84 བཞིན་མེད་པ་མངོན་པར་འདུས་མ་བྱས་པ་དེ་ཤེས་ན་ཆགས་པའི་མཐའ་ཐམས་ཅད་ཡོངས་ སུ་སྤངས་པ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་སོ། ། ༈ ཟབ་པ་སོགས་ཀྱི་རྒྱུ་མཚན་བསྟན་པ། གཉིས་པ་ལ་ཟབ་པའི། རྟོགས་དཀའ་བའི་རྒྱུ་མཚན་གཉིས་སོ། ། ༈ ཟབ་པའི་རྒྱུ་མཚན། དང་པོ་ལ། མཚམས་ སྦྱར་ནི། ཡང་(ནི་སྔར་བཤད་ལྟར་རོ། ། )ཇི་ལྟར་རམ་གང་གི་ཕྱིར། ཆོས་རྣམས་ཀྱི་ཆོས་ཉིད་རང་ བཞིན་གྱིས་ཟབ་པ་(ཤེར་ཕྱིན་ཟབ་པ་ཡིན་ཞེ་ན་བ
【現代漢語翻譯】 由於難以理解，所以稱為『微細貪執』，這是丘吉·蔣薩的觀點。 如果有人問：『不應該斷除，因為它會成為對治品嗎？』 答：是的，它是對不信任等的對治品，因為它本身是緣于佛陀的福德資糧之因。 雖然如此，但並非所有應斷除的事物都是徹底根除的，或者並非僅僅是對治品，因此，作為應斷除的事物（指貪執），也沒有矛盾。 第三品結束。 第二部分，關聯：又如何證明微細貪執是相違品呢？ 根本和註釋：色等法，即道路、種姓（精華）、集合或蘊（月光），這些都是有法。 你們的自性、法性是甚深的，因為在勝義諦中，你們是有自性空或本體自性真實的法。 （善現）說：般若甚深！ （這裡的般若是自性般若，簡而言之，般若是未造作、現觀、非造作。） 佛陀開示：一切法皆是自性空。 因此，緣于皈依等相也是有法，是菩提薩埵的等持的相違品。 因為在勝義諦中，執著于本體空性的皈依等相。 第二部分，對治品，顯示甚深等的理由。 對治品。 第一部分，關聯：什麼是應斷除的？那麼，用什麼對治品如何斷除呢？ 根本和註釋：菩提聖者的等持智慧是有法，能夠斷除執相的微細貪執。 因為它是無執的智慧，能夠如實了知所知（二諦）和能知（二諦）的諸法在勝義諦中是同一自性，即無自性，是平等性。 經中說：色等一切法都是同一自性，即無自性，現觀未造作，如果知道這一點，就能完全斷除一切貪執的邊。 顯示甚深等的理由。 第二部分，甚深，難以理解的兩個理由。 甚深的理由。 第一部分，關聯：又如何或因為什麼，諸法的法性自性是甚深的（如果問般若是甚深的）？
【English Translation】 Because it is difficult to realize, it is called 'subtle attachment,' according to Chöje Jamsar. If someone asks, 'Shouldn't it be abandoned because it becomes an antidote?' Answer: Yes, it is an antidote to disbelief, etc., because it itself is the cause of the accumulation of merit arising from the Buddha. Nevertheless, not all things to be abandoned are completely eradicated, or are not solely antidotes; therefore, there is no contradiction in also being something to be abandoned (referring to attachment). End of the third chapter. Second part, connection: Again, how is subtle attachment a contradictory factor? Root and commentary: Forms, etc., the path of Dharma, namely lineage (essence), collection, or aggregates (moonlight), these are the subject of Dharma. Your nature, the Dharma nature, is profound, because in ultimate truth, you are dharmas that are empty of inherent existence or true by their own nature. (Subhuti) said: Prajna is profound! (Here, prajna is the prajna of inherent existence; in short, prajna is uncreated, manifest, and non-created.) The Buddha taught: All dharmas are empty of inherent existence. Therefore, focusing on the characteristics of refuge, etc., is also a subject of Dharma, a contradictory factor to the samadhi of a Bodhisattva. Because in ultimate truth, grasping onto the characteristics of refuge, etc., which are empty of inherent existence. Second part, the antidote, showing the reasons for profundity, etc. The antidote. First part, connection: What is to be abandoned? Then, with what antidote and how is it abandoned? Root and commentary: The wisdom of the Bodhisattva's samadhi is the subject of Dharma, capable of abandoning subtle attachment to characteristics. Because it is non-grasping wisdom that directly and completely knows that the knowable (two truths) and the knowing (two truths) are of the same nature in ultimate truth, that is, without inherent existence, and are equal. The sutra says: All dharmas, such as form, are of the same nature, that is, without inherent existence, manifest and uncreated; if one knows this, one completely abandons all extremes of attachment. Showing the reasons for profundity, etc. Second part, profundity, two reasons for being difficult to realize. The reason for profundity. First part, connection: Again, how or why is the Dharma nature of dharmas inherently profound (if asked if prajna is profound)?
ཙུན་གྲོལ་)ཡིན་ཞེ་ན། རྩ་འགྲེལ་ནི། ཆོས་རྣམས་ཀྱི་ རང་བཞིན་སྟོང་ཉིད་དེ་ནི་ཆོས་ཅན། མཚན་འཛིན་གྱི་བློས་མངོན་སུམ་ཏུ་རྟོགས་དཀའ་བ་ ཡིན་ཏེ། མིག་ལ་སོགས་པ་རྣམ་ཤེས་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་མངོན་སུམ་དུ་མཐོང་བ་སོགས་པས་ ཐོས་ངེས་རྣམ་པར་ཤེས་པ་སྟེ་དམིགས་པའི་དོན་ནམ་ཡུལ་ཡིན་པ་བཀག་པའམ་བསལ་བ་ ཡིས་སོ། །དེས་ན་དེ་ཆོས་ཅན། (སྟོང་ཉིད་གསལ་བར་ཤེར་ཕྱིན་ཞེས་རད་ཀིར། ) ཟབ་པ་ཉིད་ཡིན་ནོ། ། དེས་རྟོགས་དཀའ་བའི་ཆོས་ཉིད་ཡིན་པ་དེའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་མདོ་ལས་བཤད་པ་སྟེ། ཡུམ་ནི་ རྟོགས་པར་དཀའོ། །བཀའ་སྩལ་པ། དེ་ནི་འདི་ལྟར་སུས་ཀྱང་མ་མཐོང་མ་ཐོས་མ་ངེས་རྣམ་ པར་མ་ཤེས། (ཨཱརྱ་བཙུན་གྲོལ་)ཞེས་སོགས་སོ། ། ༈ རྟོགས་དཀའ་བའི་རྒྱུ་མཚན། གཉིས་པ་ལ། མཚམས་སྦྱར་ནི། ཡང་དེ་ལྟར་རྟོགས་དཀའ་བ་ཉིད་ཅིའི་རྒྱུས་ཡིན་ཞེ་ ན། (ཨཱརྱ་བཙུན་གྲོལ་ཤེར་ཕྱིན་རྟོགས་དཀའ་བའི་རྒྱུ་ཅི་ཞེ་ན་ཞེས། ) རྩ་འགྲེལ་ནི། ཆོས་རྣམས་ཀྱི་རང་བཞིན་ ཆོས་ཉིད་དེ་ནི་ཆོས་ཅན། (ཤེར་ཕྱིན་ཞེས་ཨཱརྱའོ། ། )རྟོག་གེའི་བློས་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་སྟེ། གང་ གི་ཕྱིར་ན། གཟུགས་ལ་སོགས་པ་ནས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་མ་འདྲེས་པའི་(འདིའི་རྗེས་སུ་རྒྱུན་ ཞུགས་ནས་རྣམ་མཁྱེན་བར་མདོར་ཡོད། )རྣམ་པའི་བར་གྱི་བདེན་དངོས་ཡིན་པར་དང་། (ཨཱརྱ་དག་ལྡན། ) དེ་ འདྲའི་བདེན་དངོས་ཡིན་པར་གཟུགས་ནས་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་བར་གྱིས་ཡོངས་སུ་མི་ཤེས་པའི་ ཕྱིར། དེས་ན། ཆོས་ཅན། བདེན་དངོས་འདི་དང་འདིའོ། །ཞེས་རྟོག་གེའི་བློས་རྟོགས་དཀའ་ བ་ཉིད་ཡིན་ནོ། །དེས་བསམ་པ་ལས་འདས་པ་ཉིད་དུ་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་འདོད་པ་དེའི་ཕྱིར། 2-85 ཞེས་མདོ་ལས་འདོད་དམ་བཤད་དེ། ཤེར་པ་ནི་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པོ། །བཀའ་སྩལ་པ། གཟུགས་དང་། ཞེས་ནས། མ་འདྲེས་པའི་བར་དང་། རྒྱུན་ཞུགས་ནས་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་བར་ གྱིས་མ་ཤེས་སོ། །ཞེས་སོ། ། ༈ དེ་དག་གི་དོན་བསྡུ་བ། གསུམ་པ་ལ། སྔ་འགྲེལ་ནི། དེ་ལྟར་མི་མཐུན་ཕྱོགས་དང་སོགས་པ་གཉེན་པོ་སོགས་ བརྗོད་ནས་དེ་གཉིས་ཀའི་མཇུག་བསྡུ་བར་བྱའོ། །རྩ་འགྲེལ་ནི། ཉན་ཐོས་དང་སོགས་པ་ རང་རྒྱལ་གྱི་ལམ་ཆོས་ཅན། མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་ཡིན་ཏེ། མཚན་འཛིན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། བྱང་པ་འཕགས་པའི་མཉམ་བཞག་ཡེ་ཤེས་དང་སོགས་པ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་རྟོགས་པ་ཆོས་ཅན། མཚན་འཛིན་གྱི་གཉེན་པོའི་ཕྱོགས་ཡིན་ཏེ། ཆོས་ཐམས་ཅད་དོན་དམ་པར་བདེན་མེད་དུ་ མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པའི་ཡེ་ཤེས་ཡིན་པས་སོ། །ཞེས། གོ་རིམ་བཞིན་དུ་སྦྱར་བ་སྟེ། སྤྱིར་ (ཤེར་འབྱུང་)མངོན་པར་ཞེན་པའི་བློ་ཐམས་ཅད་འདིར་མི་མཐུན་ཕྱོགས་དང་། ཞེན་མེད་ཀྱི་བློ་ བདེན་པའི་རང་བཞིན་མེད་རྟོགས་ཐམས་ཅད་གཉེན་ཕྱོགས་སོ་ཞེས་པའི་རབ་དུ་དབྱེ་བ་མ་ ལུས་པ། མདོ་ལས་ཇི་
【現代漢語翻譯】 問：是(阿arya至尊解脫)嗎？ 根本釋：諸法之自性空性，是為有法。以執相之識難以現量證悟，因為眼等一切識以現量見等方式，遮止或遣除了聽聞、決斷、分別識，即所緣之義或境。因此，彼（空性）是為有法，（名為『空性顯明般若』）。是極甚深之法性。因此難以證悟。如經中所說：『般若難以證悟。』世尊開示：『此乃無人見、無人聞、無人決斷、無人分別。』（阿arya至尊解脫）等等。 二、證悟困難之原因 連線詞：又，如此難以證悟，是何原因？（阿arya至尊解脫般若，證悟困難之因何在？） 根本釋：諸法之自性法性，是為有法。（般若，即阿arya）。以分別之識不可思議，因為從色等乃至佛之不共法（此處之後，有預流果乃至一切種智之總述），是為實有。並且，對於如此之實有，從色乃至一切種智皆不能完全了知。因此，是為有法。此乃實有，以分別之識難以證悟。因此，佛陀宣說其為不可思議。如經中所說或宣說：『般若不可思議。』世尊開示：『從色』乃至『不共法』，以及『從預流果乃至一切種智皆不能了知。』 三、總結其義 先前之解釋：如是，在宣說了不相順品等對治品等之後，應對二者進行總結。 根本釋：聲聞等，即獨覺之道，是為有法。是不相順品，因為是執相之故。菩薩聖者之等持智慧等，即佛陀之證悟，是為有法。是執相之對治品，因為是現量證悟一切法于勝義中無有自性之智慧之故。如是，依次對應。總而言之，（般若之生起）一切執著顯現之識，於此處皆為不相順品。無有執著之識，證悟無有真性之識，皆為對治品。如是，所有之詳細分類，皆如經中所說。
【English Translation】 Q: Is it (Arya Exalted Liberation)? Root Explanation: The emptiness of the nature of all phenomena is the subject. It is difficult to directly realize with the mind of grasping at characteristics, because all consciousnesses such as the eye, etc., prevent or eliminate hearing, deciding, and distinguishing consciousnesses by directly seeing, etc., which are the meaning or object of what is cognized. Therefore, that (emptiness) is the subject, (named 'Prajna Clarifying Emptiness'). It is an extremely profound Dharma nature. Therefore, it is difficult to realize. As it is said in the sutra: 'Prajna is difficult to realize.' The Blessed One taught: 'This is unseen, unheard, undecided, and undistinguished by anyone.' (Arya Exalted Liberation) and so on. 2. Reasons for the Difficulty of Realization Connecting Word: Again, what is the reason why it is so difficult to realize? (Arya Exalted Liberation Prajna, what is the reason for the difficulty of realization?) Root Explanation: The Dharma nature of the nature of all phenomena is the subject. (Prajna, that is Arya). It is inconceivable with the mind of discrimination, because from form, etc., to the unshared qualities of the Buddha (after this, there is a summary of the stream-enterer to omniscient wisdom), it is real. And, for such reality, from form to omniscient wisdom, it cannot be fully known. Therefore, it is the subject. This is reality, which is difficult to realize with the mind of discrimination. Therefore, the Buddha declared it to be inconceivable. As it is said or declared in the sutra: 'Prajna is inconceivable.' The Blessed One taught: 'From form' to 'unshared qualities', and 'from stream-enterer to omniscient wisdom cannot be known.' 3. Summarizing the Meaning Previous Explanation: Thus, after explaining the unfavorable side and the antidotes, etc., both should be summarized. Root Explanation: Hearers, etc., that is, the path of solitary realizers, is the subject. It is the unfavorable side, because it grasps at characteristics. The samadhi wisdom of noble Bodhisattvas, etc., that is, the realization of the Buddha, is the subject. It is the antidote to grasping at characteristics, because it is the wisdom that directly realizes that all phenomena are without inherent existence in ultimate truth. Thus, they correspond in order. In general, (the arising of Prajna) all consciousnesses that cling to appearances are the unfavorable side here. Consciousnesses without clinging, consciousnesses that realize the absence of true nature, are all antidotes. Thus, all detailed classifications are as stated in the sutra.
སྐད་(དག་ལྡན་)བཤད་པ་བཞིན་དུ་བསྟན་བཅོས་འདིར་(དག་ལྡན་)བཤད་ པའི་ཚུལ་དེ་ལྟར་(དག་ལྡན་)གྱི་སྒོ་ནས་ཐམས་ཅད་ཤེས་པ་ཉིད་ཀྱི་སྐབས་སུ་ཤེས་པར་བྱའོ། ། ༈ ཉམས་སུ་ལེན་པའི་སྦྱོར་བ། གཉིས་པ་ལ། སྦྱོར་བའི་དབྱེ་བ་(ཤེར་འབྱུང་)དང་། རྣམ་པ་(ཤེར་)སྦྱོར་བའི་(ཤེར་)ངོ་བོ་དང་། རྣམ་པའོ། །དང་པོ་ལ། སྔ་འགྲེལ་ནི། སྔར་བཤད་དེ་ལྟར་མཚན་འཛིན་གྱི་བློ་ཀུན་མི་མཐུན་ པའི་ཕྱོགས་དང་སོགས་པས་མཚན་མེད་ཀྱི་རྟོགས་པ་གཉེན་པོའི་ཕྱོགས་(ཤེར་འབྱུང་)བརྗོད་ ཟིན་ནས་སྤང་གཉེན་དེ་དག་བླང་དོར་གྱིས་རྣམ་པར་སྒོམ་པའི་འབྱོར་བ་གང་ཡིན་ཞེ་ན། སྦྱོར་ལམ་ནི་འཆད་དོ། །རྩ་བ་དང་འགྲེལ་པ་ལྷན་ཅིག་བཤད་པ་ལ། བྱང་སེམས་སྦྱོར་ལམ་ པ་དབང་རྣོན་གྱི་མཉམ་བཞག་གི་ཡུམ་སྦྱོར་ཆོས་ཅན། གཞིའི་ངོ་བོ་གཟུགས་ལ་སོགས་པའི་ ཆོས་ཐམས་ཅད་ལ་གནས་པ་བཀག་པའི་སྦྱོར་བ་ཡིན་ཏེ། དེ་ལ་མངོན་ཞེན་གྱིས་སྤྱོད་པ་ 2-86 ཉམས་(རད་ཀིར་)ལེན་བཀག་པའི་རྟོགས་(རད་ཀིར་)མེད་ཀྱིས་ཡུམ་བསྒོམ་པའི་སྦྱོར་བ་ཡིན་པས་ སོ། །བྱང་ཆེན་པོ་ཤེར་པ་ལ་སྤྱོད་ཚེ་གལ་ཏེ་གཟུགས་ལ་མི་སྤྱོད་ན་ཤེར་པ་ལ་སྤྱོད། ཅེས་ སོགས་རྣམ་མཁྱེན་བར་རོ། །ཆོས་ཅན། གཞིའི་ཁྱད་པར་གཟུགས་སོགས་དེ་མི་རྟག་པ་དང་། སྟོང་པ་དང་རྟག་བདེ་སོགས་པ་ལ་ཞེས་སོགས་དང་། གཟུགས་རྟག་ཅེས་བྱ་བའམ་མི་རྟག་ ཅེས་བྱ་བར་མི་སྤྱོད་ན། ཞེས་སོགས་སོ། །ཆོས་ཅན། གཞི་དེའི་མཚན་ཉིད་ཀྱི་དབྱེ་བ་ གཟུགས་སོགས་སོ་སོར་མ་རྫོགས་པ་དང་རབ་ཏུ་རྫོགས་པ་ལ་ཞེས་སོགས་དང་། གཟུགས་ རྫོགས་པའམ་མ་རྫོགས་པ་ཞེས་བྱ་བར་མི་སྤྱོད་ན། ཞེས་སོགས་སོ། །མ་རྫོགས་པ་(མ་ཚང་བ་ གསེར་)ནི་བརྟགས་(འགྲེལ་ཆེན་)པའི་གཟུགས་ཏེ། བརྟགས་པ་ལྟར་ངོ་བོ་མེད་(འབུམ་ཊཱིཀ་)པས་ མཚན་ཉིད་ཀྱིས་(འགྲེལ་ཆེན། )སྟོང་པའི་ཕྱིར་(དངོས་)ཡོན་ཏན་གྱི་རྟེན་(དོན་)དུ་མ་རྫོགས་པའོ། ། རྫོགས་པ་ནི་ཆོས་(ཚང་བ་སྟེ་)ཉིད་ཀྱི་གཟུགས་ཏེ། ཡོན་ཏན་མཐའ་ཡས་པ་དང་ལྡན་པས་སོ། ། ཞེས་འགྲེལ་(གསེར་བུདྡྷ་ཤྲཱི་ཡང་། )ཆེན་ནོ། །(རྫོགས་མ་རྫོགས་ཀུན་བརྟགས་ཀྱི་གཟུགས་དང་ཡོངས་གྲུབ་ལ་འབུམ་ ཊཱིཀ་ཏུ་ཡང་བཤད་དོ། །གཉལ་ཆུ་མིག་པ་སོགས། )བོད་དག་དེ་སེམས་ཙམ་པའི་ཆོས་སྐད་ཅིག་ཡིན་པས་ མི་འཐད་ཟེར་བ་ནི་རྣམ་པར་འཁྱམས་སོ། །(ཁ་ཅིག་ཚོགས་རྫོགས་མ་རྫོགས་ཟེར་རོ། ། ) གཉལ་སོགས་ ནི་(ཆུ་མིག་འོད་ཟེར་མགོན། )མ་རྫོགས་པ་བྱིས་པའི། རྫོགས་པ་རྒན་པོའི་ཟེར་བ་ནི་ནོར་བ་སྟེ། རྣམ་ མཁྱེན་གྱི་བར་ལ་སྦྱར་ནས་གསུངས་པས་དེ་ཅི་ལྟར་འགྲིག གཟུགས་རྫོགས་པ་དང་མ་ རྫོགས་པ་ཞེས་བྱ་བར་(ནི་བསྒོམས་པ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པ་དང་མ་རྫོགས་པ་ལ་དགོངས་པ་སྟེ་གསུངས་ཞེས་གནོད་ འཇོམས་དང་། བསྒོམ་པ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པ་ཐོབ་མ་ཐོ
【現代漢語翻譯】 正如（正確）的解釋一樣，這部論著中（正確）的解釋方式，也應以（正確）的方式在通達一切智的場合中理解。 第二，修持的加行： 分為加行的分類（勝生）、形態（勝）和加行的（勝）本體和形態。第一，前釋：如前所述，執著于相的分別念與一切不相符，以及無相的證悟作為對治（勝生）已經被闡述。那麼，通過取捨這些斷除和對治，以各種方式修習的加行是什麼呢？ 加行道即將闡述。將根本頌和解釋一起闡述：菩薩加行道中的利根者，其等持之母（般若波羅蜜多）是加行之法，其自性是遮止一切色等法存在之處的加行，因為以顯現的執著行事，遮止了體驗（拉德基爾），通過無證悟（拉德基爾）修習般若波羅蜜多是加行。大菩薩在修習般若波羅蜜多時，如果不行於色，則行於般若波羅蜜多。直到一切種智之間都是如此。 法：基的差別，如色等，是不恒常、空性、常樂等。如果不行於『色是常』或『色是不常』等。 法：基的體性的差別，如色等各自不圓滿和圓滿。如果不行於『色是圓滿』或『色是不圓滿』等。不圓滿（不完整，黃金）是指被分析（大疏）的色，因為如分析般沒有自性（十萬頌釋），所以體性（大疏）是空性的緣故（真實），不圓滿作為功德的所依（意義）。圓滿是指法（完整）性的色，因為它具有無量的功德。 這是（黃金，佛吉祥智）大疏。（圓滿和不圓滿都是被分析的色和圓成實性，在十萬頌釋中也有闡述。娘拉曲米巴等。）有人說，藏文的『正確』是唯識宗的剎那法，所以不合理，這是散亂之說。（有些人說是資糧圓滿和不圓滿。）娘拉等（曲米光芒怙主）說，不圓滿是孩童，圓滿是老人，這是錯誤的，因為這是結合一切種智之間而說的，這怎麼能成立呢？所謂色是圓滿和不圓滿（是指修習圓滿和不圓滿，如《損減》所說，修習圓滿是獲得和未獲得）。
【English Translation】 As the (correct) explanation is given, the way of explanation in this treatise (correct) should also be understood in the context of omniscience in a (correct) way. Second, the application of practice: Divided into the classification of application (Sherjung), form (Sher), and the essence of application (Sher) and form. First, the previous explanation: As previously stated, the mind of grasping at characteristics is incompatible with everything, and the realization of non-characteristics as an antidote (Sherjung) has been explained. So, what is the application of cultivating in various ways by adopting and abandoning these to be abandoned and antidotes? The path of application is about to be explained. Explaining the root text and commentary together: The Samadhi of the Bodhisattva on the path of application, who is sharp-witted, the mother (Prajnaparamita) is the Dharma of application, whose nature is the application of preventing all Dharmas such as form from existing, because acting with manifest attachment prevents experience (Radkir), and cultivating Prajnaparamita through non-realization (Radkir) is the application. When the great Bodhisattva practices Prajnaparamita, if he does not practice form, he practices Prajnaparamita. This is the case until omniscience. Dharma: The difference of the base, such as form, etc., is impermanent, emptiness, eternal bliss, etc. If you do not practice 'form is permanent' or 'form is impermanent', etc. Dharma: The difference in the nature of the base, such as form, etc., is incomplete and complete respectively. If you do not practice 'form is complete' or 'form is incomplete', etc. Incomplete (incomplete, gold) refers to the analyzed (Great Commentary) form, because it has no self-nature as analyzed (Hundred Thousand Commentaries), so the nature (Great Commentary) is empty (reality), incomplete as the basis of qualities (meaning). Complete refers to the form of Dharma (complete), because it has infinite qualities. This is the (Gold, Buddhashri) Great Commentary. (Complete and incomplete are both analyzed forms and perfectly established nature, which are also explained in the Hundred Thousand Commentaries. Nyal Chumikpa, etc.) Some say that the Tibetan 'correct' is the momentary Dharma of the Vijnanavada school, so it is unreasonable, which is a scattered statement. (Some say it is the completeness and incompleteness of the accumulation.) Nyal, etc. (Chumik Ozer Gon) said that incomplete is a child and complete is an old man, which is wrong, because it is said in conjunction with omniscience, how can that be established? The so-called form is complete and incomplete (refers to the completion and incompleteness of cultivation, as stated in 'Damage Reduction', complete cultivation is obtained and not obtained).
བ་ཅེས་པཎྜི་ཏ་ཞི་བ་འབྱུང་གནས་སོ། ། )ཞེས་སོགས་རྣམ་མཁྱེན་ བར་རོ། །ཆོས་ཅན། གཟུགས་སོགས་དེ་ལ་ཆགས་པ་དང་དེ་མེད་པ་ཉིད་ཀྱི་སྤང་གཉེན་གྱི་ དབྱེ་བ་ལ་ཞེས་སོགས་ཏེ། གཟུགས་ཆགས་པ་དང་མ་ཆགས་པར་ཞེས་བྱ་བར་མི་སྤྱོད་ཅེས་ སོགས་རྣམ་མཁྱེན་བར་རོ། །ཆོས་ཅན། (ཨཱརྱ་སོགས་དངོས་)གཞན་དུ་མི་འགྱུར་བའི་སྦྱོར་བ་སྟེ། 2-87 བསྟན་མ་བསྟན་གྱིས་འཕེལ་འགྲིབ་ཏུ་མི་འགྱུར་བའི་(འགྲེལ་ཆེན་དོན་དངོས། )ཆོས་ཉིད་ཀྱི་ཤེར་ ཕྱིན་ལ་ཞེས་སོགས་ཏེ། ཡུམ་ཟབ་མོ་འདི་བསྟན་ཀྱང་མི་འགྲིབ། མ་བསྟན་ཀྱང་མི་(ལུང་དང་ རྟོགས་པའི་ཤེར་ཕྱིན་ནི་བསྟན་མ་བསྟན་དང་བསྒོམ་མ་བསྒོམ་གྱིས་འཕེལ་འགྲིབ་ཏུ་འགྱུར་བས་ཆོས་ཉིད་ལ་དགོངས། ) འགྲིབ། བསྟན་ཀྱང་མི་འཕེལ། མ་བསྟན་ཀྱང་མི་འཕེལ་བ་ངོ་མཚར་ཆེའོ། །ཞེས་སོ། །ཆོས་ ཅན། བྱེད་པ་པོ་མེད་པའི་སྦྱོར་བ་སྟེ། བསྔགས་མ་བསྔགས་ཀྱིས་རྗེས་ཆགས་ཁོང་ཁྲོར་ འཕེལ་འགྲིབ་ཏུ་མི་བྱེད་པའི་ཆོས་ཉིད་ཡུམ་བཅས་ལ་ཞེས་སོགས་སོ། །སྒྱུ་མའི་སྐྱེས་བུ་ནི་ ལེགས་པ་བརྗོད་ཀྱང་ཆགས་པར་འགྱུར་བ་མེད་དོ། །ཉེས་པ་བརྗོད་ཀྱང་ཁོང་ཁྲོ་བར་འགྱུར་ བ་མེད་དོ། །རབ་འབྱོར་དེ་བཞིན་དུ་ཆོས་རྣམས་ཀྱི་ཆོས་ཉིད་གང་ཡིན་པ་དེ་བསྟན་ཀྱང་དེ་ བཞིན་མ་བསྟན་ཀྱང་དེ་བཞིན་ནོ། །ཞེས་སོ། །ཆོས་ཅན། བྱ་དཀའ་རྣམ་གསུམ་གྱི་སྦྱོར་བ་སྟེ་ གོ་རིམ་བཞིན་དུ་ཆེད་དུ་བྱ་དཀའ་(ཨཱརྱ་)བ་རྣམ་མཁྱེན། སྦྱོར་བ་བྱ་དཀའ་(ཨཱརྱ་)བ་ལམ་ཤེས། བྱེད་པའམ་ལས་(ཨཱརྱ་)བྱ་དཀའ་བ་གཞི་ཤེས་(ཨཱརྱ་)གསུམ་ལ་ཞེས་སོགས་ཏེ། གོ་རིམ་བཞིན་ དུ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་གསུམ་གྱི་བདག་ཉིད་ཀྱི་ཞེས་པའི་དོན་དེའོ། །སོ་སོར་སྦྱར་ན། ཆོས་ཅན། ཆེད་དུ་བྱ་དཀའ་(དག་སྙིང་ཟླ་ཟེར་རད་ཀིར་དངོས། )བའི་སྦྱོར་བ་ཡིན་ཏེ་(སངས་རྒྱས་ཆོས་རྣམས་ ཐོབ་པར་བྱ་བའི་ཆེད་དུ་གོ་ཆའི་དཀའ་སྤྱོད་ཀྱི་སྦྱོར་བ་ཞེས་རད་ཀིར་རོ། ། )སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་(མདོ་སྙིང་ཟླ་) ཆེད་དུ། རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་(མདོར་ཡོད། )གོ་ཆ་བགོས་པའི་རྟོག་མེད་ཀྱི་ཡུམ་སྦྱོར་ཡིན་པས་ སོ། །ཁྱབ་སྟེ་(དོན་)དོན་དམ་པར་སེམས་ཅན་(འབུམ་ཊཱིཀ་དངོས་མདོར་ཡོད། )མི་དམིགས་ཤིང་ཀུན་ རྫོབ་(དོན་)ཏུ་མཐའ་ཡས་སོ། །(མདོར་ཡོད་དངོས། )ཞེས་མདོ་དང་སྙིང་ཟླ་ལྟར་རམ། རྣམ་མཁྱེན་དེ་ ལ་སྦྱོར་བར་འདོད་པའམ་(ཨཱརྱ་)ཐོབ་ཆེད་དུ་འབད་པའི་ཡུམ་སྦྱོར་ཡིན་པས་སོ་ཨཱརྱའོ། །ཁྱབ་ སྟེ། རྣམ་པ་རྣམས་(མདོར་)དོན་དམ་པར་མ་དམིགས་པས་སོ། །(སེང་བཟང་། ) ཞེས་གསེར་དང་། རྣམ་མཁྱེན་དང་ཤེར་ཕྱིན་སོགས་དོན་དམ་པར་མེད་པས་སོ་ཞེས་འགྲེལ་ཆེན་གྱི་དགོངས་ 2-88 པའོ། །སེམས་ཅན་རྣམས་ཀྱི་སླད་དུ་(རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་ཞེས་སྙིང་ཟླ་སྟེ་འོག་ཏུ་མདོར་དངོས་སུ་ཡ
【現代漢語翻譯】 如班智達寂天所說，等等，直至一切智（Sarvajnana， सर्वज्ञ，sarvajña，一切智）。法性，色等對彼之執著與無執著，即是斷證之差別，等等。不應說為執著於色與不執著於色，等等，直至一切智。法性，不變之結合，即是無論宣說與否，都不會增減的（大疏真實）法性般若波羅蜜多，等等。即使宣說此甚深般若波羅蜜多，也不會減少；即使不宣說，也不會減少。（經與證悟之般若波羅蜜多，會因宣說與否、修習與否而增減，故此處意指法性。）即使宣說，也不會增加；即使不宣說，也不會增加，真是太稀奇了！等等。法性，無作者之結合，即是無論贊嘆與否，都不會因貪嗔而增減的法性母，等等。如幻之人，即使讚美也不會生起貪著，即使責罵也不會生起嗔恨。善現，同樣，諸法之法性，無論宣說與否，都是如此。等等。法性，三種難行之結合，即是依次為難行之發心（Arya，आर्य，ārya，聖者），難行之結合（Arya，आर्य，ārya，聖者）道智，難行之作為或事業（Arya，आर्य，ārya，聖者）基智三者，等等。即是說，依次為一切智之三種自性。分別而言，法性，是難行之發心（Dagsnying Dazerra Dakir真實），即是爲了所有眾生（經義明燈），發起了圓滿菩提心（經中已有）之無分別母之結合。普遍而言，（意義）勝義諦中，不執著眾生（十萬頌釋真實，經中已有），世俗諦中，無邊無際。（經中已有真實）如經義明燈所說，或者說，一切智是為獲得（Arya，आर्य，ārya，聖者）而努力之母之結合，故為聖者。普遍而言，諸相（經中）在勝義諦中不執著。（獅子賢論）如金論所說，一切智與般若波羅蜜多等在勝義諦中不存在，這是大疏之意。爲了眾生（爲了圓滿菩提，經義明燈說在下面經中真實存在） According to Pandit Shiwajungne, etc., up to Sarvajnana (सर्वज्ञ，sarvajña，All-knowing). Dharmata (法性), attachment to form, etc., and non-attachment to it, are the distinctions of abandonment and realization, etc. It should not be said as attachment to form and non-attachment to form, etc., up to Sarvajnana. Dharmata, the unchanging union, that is, whether taught or not, it will not increase or decrease (Great Commentary's reality) the nature of Prajnaparamita, etc. Even if this profound Prajnaparamita is taught, it will not decrease; even if it is not taught, it will not decrease. (The Prajnaparamita of scripture and realization will increase or decrease depending on whether it is taught or not, whether it is meditated on or not, so here it refers to Dharmata.) Even if it is taught, it will not increase; even if it is not taught, it will not increase, it is so amazing! etc. Dharmata, the union without a doer, that is, whether praised or not, it will not increase or decrease due to attachment and anger, the nature of the mother, etc. The illusory person, even if praised, will not become attached; even if scolded, will not become angry. Subhuti, similarly, the nature of all dharmas, whether taught or not, is the same. etc. Dharmata, the union of three difficult deeds, that is, in order, the difficult deed of aspiration (Arya，आर्य，ārya，Noble), the difficult deed of union (Arya，आर्य，ārya，Noble) Path Wisdom, the difficult deed of action or work (Arya，आर्य，ārya，Noble) Ground Wisdom, etc. That is to say, in order, the three self-natures of omniscience. Separately speaking, Dharmata, is the difficult deed of aspiration (Dagsnying Dazerra Dakir reality), that is, for the sake of all sentient beings (Sutra Essence Moon), the union of the non-conceptual mother who has taken up the armor of perfect enlightenment (already in the Sutra). Universally speaking, (meaning) in ultimate truth, sentient beings are not perceived (Hundred Thousand Commentaries reality, already in the Sutra), in conventional truth, it is boundless. (Already in the Sutra reality) As the Sutra Essence Moon says, or, Sarvajnana is the union of the mother who strives to obtain (Arya，आर्य，ārya，Noble), therefore it is Arya. Universally speaking, the aspects (in the Sutra) are not perceived in ultimate truth. (Lion Good) As the Golden Commentary says, Sarvajnana and Prajnaparamita, etc., do not exist in ultimate truth, this is the intention of the Great Commentary. For the sake of sentient beings (for perfect enlightenment, Sutra Essence Moon says it exists in the Sutra below)
【English Translation】 As Pandit Shiwajungne said, etc., up to Sarvajnana (All-knowing). Dharmata, attachment to form, etc., and non-attachment to it, are the distinctions of abandonment and realization, etc. It should not be said as attachment to form and non-attachment to form, etc., up to Sarvajnana. Dharmata, the unchanging union, that is, whether taught or not, it will not increase or decrease (Great Commentary's reality) the nature of Prajnaparamita, etc. Even if this profound Prajnaparamita is taught, it will not decrease; even if it is not taught, it will not decrease. (The Prajnaparamita of scripture and realization will increase or decrease depending on whether it is taught or not, whether it is meditated on or not, so here it refers to Dharmata.) Even if it is taught, it will not increase; even if it is not taught, it will not increase, it is so amazing! etc. Dharmata, the union without a doer, that is, whether praised or not, it will not increase or decrease due to attachment and anger, the nature of the mother, etc. The illusory person, even if praised, will not become attached; even if scolded, will not become angry. Subhuti, similarly, the nature of all dharmas, whether taught or not, is the same. etc. Dharmata, the union of three difficult deeds, that is, in order, the difficult deed of aspiration (Arya, Noble), the difficult deed of union (Arya, Noble) Path Wisdom, the difficult deed of action or work (Arya, Noble) Ground Wisdom, etc. That is to say, in order, the three self-natures of omniscience. Separately speaking, Dharmata, is the difficult deed of aspiration (Dagsnying Dazerra Dakir reality), that is, for the sake of all sentient beings (Sutra Essence Moon), the union of the non-conceptual mother who has taken up the armor of perfect enlightenment (already in the Sutra). Universally speaking, (meaning) in ultimate truth, sentient beings are not perceived (Hundred Thousand Commentaries reality, already in the Sutra), in conventional truth, it is boundless. (Already in the Sutra reality) As the Sutra Essence Moon says, or, Sarvajnana is the union of the mother who strives to obtain (Arya, Noble), therefore it is Arya. Universally speaking, the aspects (in the Sutra) are not perceived in ultimate truth. (Lion Good) As the Golden Commentary says, Sarvajnana and Prajnaparamita, etc., do not exist in ultimate truth, this is the intention of the Great Commentary. For the sake of sentient beings (for perfect enlightenment, Sutra Essence Moon says it exists in the Sutra below)
ོད། )གོ་ཆ་ འཚལ་བ་དེ་དག་ནི་ནམ་མཁའ་ཡོངས་སུ་སྨིན་པར་འཚལ་ཞིང་ཡོངས་སུ་གྲོལ་བར་འཚལ་ བའོ། །ཞེས་སོགས་རྒྱས་པར་རོ། །ཆོས་ཅན། སྦྱོར་བ་བྱ་དཀའ་བའི་སྦྱོར་བ་(དག་ལྡན་སོགས་) ཡིན་ཏེ། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་དོན་(མདོ་)དུ་ལམ་བསྒོམ་པར་འབད་པའི་ཡུམ་སྦྱོར་ཡིན་ པས་སོ་ཨཱརྱའོ། །ཁྱབ་པ་ཡོད་དེ། དོན་དམ་པར་ལམ་མ་དམིགས་པས་སོགས་གསེར་རོ། ། ནམ་མཁའ་བཞིན་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་སེམས་ཅན་མཐའ་(མདོ་དང་མཐུན་རུང་། )ཡས་ཤིང་དོན་དམ་པར་ ངོ་བོ་མེད་པས་སོ། །ཞེས་སྙིང་ཟླའོ། །སེམས་ཅན་རྣམས་ཀྱི་སླད་དུ་(ཡོངས་སུ་ཐར་བར་འཚལ་ཞེས་ འགྲེལ་ཆེན་དུ། )གོ་ཆ་འཚལ་བ་དེ་ནི་ནམ་མཁའ་བར་སྣང་ལ་འདེགས་པར་འདོད་པ་ཡིན་(ཡང་འདི་ འོག་མའི་མདོར་སྦྱར་སྣང་། )ནོ། །ཞེས་སོ། །ཆོས་ཅན། བྱེད་པའམ་(དག་ཟླ་སྙིང་)ལས་བྱ་དཀའ་བའི་ སྦྱོར་བ་སྟེ། གཞི་ཐམས་ཅད་ཤེས་པ་ཉིད་ལ་རྩོལ་བར་འདོད་པའི་ཡུམ་སྦྱོར་ཡིན་པས་སོ་ ཨཱརྱའོ། །ཁྱབ་སྟེ། གཞི་དོན་དམ་པར་མ་དམིགས་པས་སོ། །ཞེས་གསེར་རོ། །ཆོས་ཅན་དང་ ཆོས་འདྲ། སེམས་ཅན་སྨིན་གྲོལ་བྱ་བ་དང་། ཉོན་མོངས་ཅན་གྱི་ཆོས་སྤོང་རྣམ་བྱང་ཅན་གྱི་ ཆོས་བསྐྱེད་པའི་དོན་དུ་བརྩོན་པའི་ཡུམ་སྦྱོར་ཡིན་པས་སོ། །ཁྱབ་པ་ཡོད་དེ། དེ་རྣམས་དོན་ དམ་པར་མེད་པས་སོ། །འབུམ་ཊཱིཀ་སྟེ་(ཉོན་མོངས་སྤོང་རྣམ་བྱང་བསྐྱེད། )དེ་གཉིས་དཀའ་བས་དོན་ དམ་པར་བཅོམ་ལྡན་འདས་མས་མི་མཛད་པས་སོ་ཞེས་སྙིང་ཟླའོ། །སེམས་ཅན་རྣམས་ཀྱི་ སླད་དུ་བླ་མེད་རྫོགས་བྱང་ཆུབ་ཏུ་ཞུགས་པ་དེ་དག་ནི་བརྩོན་འགྲུས་ཆེན་པོས་ཐོབ་པའོ། ། (འགྲེལ་ཆེན་དུ་འདི་སྔ་མ་གསུམ་ལ་སྦྱོར་བར་བཤད་དོ། ། ) ཞེས་སོ། །(ཨཱརྱ། ) རད་ཀིར་གྱིས། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ ཆོས་རྣམས་ཐོབ་ཆེད་དུ་གོ་ཆའི་དཀའ་སྤྱོད་ཀྱི་སྦྱོར་བ། དེ་ཆེད་དུ་འཇུག་པའི་དཀའ་སྤྱོད་ཀྱི་ སྦྱོར་བ། དེ་ཐམས་ཅད་སྟོན་པའི་འཕྲིན་ལས་ཀྱི་དོན་དུ་འཇུག་པས་འཕྲིན་ལས་ཀྱི་དཀའ་ སྤྱོད་ཀྱི་རབ་ཏུ་སྦྱོར་བའོ། །(ལེགས་སོ། ། ) ཞེས་སོ། །ཆོས་ཅན། འབྲས་བུ་ཡོད་(ཨཱརྱ་སོགས། )པའི་ 2-89 སྦྱོར་བ་སྟེ། གདུལ་བྱའི་སྐལ་བ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ། ཟག་མེད་ཀྱི་ཕུང་བོ་ལྔ་རྒྱུན་ཞུགས་ སོགས་སངས་རྒྱས་པར་ཆོས་འཁོར་བསྐོར་བ་སོགས་འབྲས་བུ་ཐོབ་བམ་འཐོབ་པས་མི་སྟོང་ པའི་ཡུམ་སྦྱོར་ཡིན་པས་སོ། །ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་ཕུང་བོ་ཡང་ཡོད། ནས། རྒྱུན་ཞུགས་ཡོད་ སོགས་སངས་རྒྱས་སོགས་དང་དཀོན་མཆོག་གསུམ་ཆོས་འཁོར་བསྐོར་བའང་ཡོད། ཅེས་སོ། ། ཆོས་ཅན། རང་བསྒོམ་པ་པོ་གང་ཟག་གི་བསྲུང་བྱེད་གཞན་ལ་རག་ལས་མེད་པ་སྟེ་གཞན་ གྱི་རྐྱེན་གྱིས་བསྲུང་དགོས་པར་མི་འགྲོ་བའམ་མི་འགྱུར་བའི་སྦྱོར་བ་ཡིན་ཏེ། ཡུམ་ཟབ་མོའི་ རྣལ་འབྱོར་ཡིན་པས་སོ། །ཁྱབ་སྟེ། དེ་ཉིད་དེའི་(འགྲེལ་
【現代漢語翻譯】 『著甲』（gō cha，盔甲）是指完全成熟于虛空，完全解脫于虛空。（等等，廣說）。有法（chos can，主題）：是難行的結合（具備殊勝等），因為是爲了一切眾生的利益（經，mdo）而精進修道的佛母瑜伽。是聖者（ārya）。周遍（khyab pa，遍及）存在，因為勝義中沒有執著于道等，如黃金般珍貴。如同虛空，在世俗諦中，眾生無邊（與經相符），而在勝義諦中，自性空。如心月所說。爲了眾生的緣故（在《大疏》中說，爲了完全解脫），發起了『著甲』，這就像想要將虛空抬升到空中。（或者，這似乎與下面的經文相連）。如是說。有法：是難作的事業或（清凈月心）難行的結合，因為是想要努力證得一切法之基的佛母瑜伽。是聖者。周遍，因為在勝義中沒有執著于基。如金所說。有法和法相同。爲了成熟解脫眾生，以及爲了捨棄煩惱之法，生起清凈之法而精進的佛母瑜伽。周遍存在，因為這些在勝義中不存在。《十萬頌釋》說（捨棄煩惱，生起清凈），因為這兩者是困難的，所以在勝義中，薄伽梵母不會做這些，如心月所說。爲了眾生的緣故，進入無上圓滿菩提，這是通過大精進而獲得的。（《大疏》中說，這與前三者相連）。如是說。（聖者）。Ra કિr 說，爲了獲得諸佛之法，著甲的難行結合。爲了進入其中，難行的結合。爲了示現這一切，爲了事業的利益而進入，是事業的難行結合。很好。如是說。有法：是具有果（聖者等）的結合，如同所化眾生的根器，無漏的五蘊，入流等，成佛後轉法輪等，獲得或將獲得果，是不空的佛母瑜伽。也有戒蘊。乃至。有入流等，有成佛等，也有三寶轉法輪。如是說。有法：是自我修持者，不依賴於他者的守護，即不需要或不改變為需要其他因素守護的結合，因為是甚深佛母瑜伽。周遍，因為那本身就是（疏
【English Translation】 'Going for armour' (gō cha, armor) means to fully mature in the sky and to be completely liberated in the sky. (Etc., extensively). Subject (chos can, topic): It is a difficult union (possessing excellent qualities, etc.), because it is the Mother Yoga that strives to cultivate the path for the benefit (sūtra, mdo) of all sentient beings. It is ārya (holy). The pervasion (khyab pa, pervasive) exists, because in the ultimate sense, there is no attachment to the path, etc., as precious as gold. Like the sky, in the conventional truth, sentient beings are infinite (consistent with the sūtra), and in the ultimate truth, they are empty of inherent existence. As said by Heart Moon. For the sake of sentient beings (in the Great Commentary, it says, 'for complete liberation'), the 'going for armour' is initiated, which is like wanting to lift the sky into the air. (Or, this seems to be connected to the following sūtra). Thus it is said. Subject: It is a difficult action or (Pure Moon Heart) a difficult union, because it is the Mother Yoga that wants to strive to realize the basis of all phenomena. It is ārya. Pervasive, because in the ultimate sense, there is no attachment to the basis. As said by Gold. The subject and the dharma are the same. For the sake of maturing and liberating sentient beings, and for abandoning defiled dharmas and generating pure dharmas, it is the Mother Yoga of striving. The pervasion exists, because these do not exist in the ultimate sense. The Hundred Thousand Verses Commentary says (abandoning defilements, generating purity), because these two are difficult, so in the ultimate sense, the Blessed Mother does not do these, as said by Heart Moon. For the sake of sentient beings, entering into unsurpassed perfect enlightenment, this is attained through great diligence. (In the Great Commentary, it is said that this is connected to the previous three). Thus it is said. (Ārya). Ra કિr says, 'For the sake of attaining the dharmas of the Buddhas, the difficult union of going for armour. For the sake of entering into it, the difficult union. For the sake of showing all of this, entering for the benefit of activities, it is the difficult union of activities.' Very good. Thus it is said. Subject: It is a union with fruit (ārya, etc.), just as the capacity of the beings to be tamed, the five aggregates free from defilements, stream-enterer, etc., after becoming a Buddha, turning the wheel of dharma, etc., obtaining or will obtain the fruit, it is the non-empty Mother Yoga. There is also the aggregate of morality. Up to. There are stream-enterers, etc., there is becoming a Buddha, etc., and there are also the Three Jewels turning the wheel of dharma. Thus it is said. Subject: It is the self-cultivator, not relying on the protection of others, that is, not needing or changing to needing the protection of other factors, because it is the profound Mother Yoga. Pervasive, because that itself is (the commentary
ཆེན་སོགས་)བསྲུང་བྱེད་མཆོག་ཡིན་པའི་ ཕྱིར་ཏེ། (གང་འདི་རྒྱུ་བ་དང་ནི་མི་རྒྱུ་བ། །སྒྱུ་མ་ནམ་མཁའི་ངོ་བོར་ཡོངས་བརྟག་པ། །དོན་དམ་བསྲུང་བའི་བསྲུང་བ་དེ་ཉིད་ ཡིན། །བསྲུང་བའི་ཆོ་ག་གཞན་དག་འདིར་ཅི་དགོས། །ཞེས་གསེར་དུ་དྲངས་སོ། ། ) ཇི་སྐད་བསྟན་པའི་ཡུམ་ལ་ གནས་ན་དེ་ཉིད་དེའི་བསྲུང་བ་དང་སྐྱབས་པ་དང་སྦ་བར་འགྱུར་རོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །རད་ ཀིར་ནི། རང་ཉིད་ཀྱིས་ཡུལ་ཐམས་ཅད་ཤེས་པས་གཞན་ལ་རག་མ་ལས། ཞེས་སོ། །བྱང་སེ་ སྦྱོར་ལམ་པའི་མཉམ་གཞག་གིས་ཟིན་པའི་རྗེས་ཀྱི་ཡུམ་སྦྱོར་ཆོས་ཅན། སྣང་བ་རྣམ་བདུན་ ཤེས་པར་བྱེད་པའི་སྦྱོར་བ་ཡིན་ཏེ། ཆོས་ཐམས་ཅད་སྣང་ཡང་བདེན་མེད་རྨི་ལམ་ལྟ་བུ་ལ་ སོགས་པ་བདུན་དུ་རྟོགས་ནས་བསྒོམ་པའི་ཡུམ་སྦྱོར་ཡིན་པས་སོ། །བདུན་གང་ན། གཟུང་ འཛིན་དུ་སྣང་བའི་དངོས་པོ་འདི་དག་ཆོས་ཅན། བདེན་པར་མེད་དེ། མ་རིག་པ་དང་བག་ ཆགས་སོགས་ཀྱིས་རྣམ་ཤེས་ཡོངས་སུ་འགྱུར་བའི་སྣང་བ་ཡིན་པས་སོ། །དཔེར་ན། གཉིད་ དང་བག་ཆགས་ཀྱིས་རྣམ་ཤེས་ཡོངས་སུ་འགྱུར་བའི་སྣང་བ་རྨི་ལམ་བཞིན། ཆོས་ཅན་ཆོས་ ཀུན་ལ་འདྲ་བར་སྦྱར་ཏེ། རྒྱུ་རྐྱེན་མཉམ་དུ་ཚོགས་པས་སྣང་བ་ཙམ་ཡིན་པས་སོ། །སྒྱུ་མའི་ སྔགས་དང་རྫས་སམ་སྨན་སོགས་མཉམ་དུ་ཚོགས་པའི་སྣང་བ་སྒྱུ་མ་བཞིན། གནས་ལུགས་ ལ་ཡོད་པར་འགལ་བ་ཡོད་པར་སྣང་བ་ཙམ་ཡིན་པས་སོ། །ཆུར་ཡོད་པར་འགལ་བའི་སྨིག་ 2-90 རྒྱུ་ཆུར་སྣང་བ་བཞིན། རྐྱེན་ལ་རག་ལས་པའི་སྣང་བ་ཡིན་པས་སོ། །གནས་དང་སྒྲའི་རྐྱེན་ལ་ རག་ལས་པ་སྒྲ་བརྙན་བཞིན། རང་གི་རང་བཞིན་བདེན་སྟོང་ལས་མ་འཕོས་པའི་སྣང་བ་ ཡིན་པས་སོ། །གཟུགས་ཀྱི་ཚུལ་ལས་མ་འཕོས་པ་སྟེ་མི་འདའ་བའི་(གསེར་)མིག་གཡོར་གྲིབ་ (མདོ་རྒྱན་འབུམ་ཊཱིཀ་)མ་བཞིན། མགལ་མེ་ལ་ཤཱཀྱ་བློས་སོ། །(གསེར་གྱིས་གཟུགས་བརྙན་ལ་འོག་ཏུ་བཤད། ) དོན་དམ་པར་གཞི་བདེན་དངོས་མེད་པའི་སྣང་བ་ཡིན་པས་སོ། །གནས་པའི་རྟེན་ས་རྡོ་ སོགས་གདོས་བཅས་བདེན་པ་མེད་ཀྱང་ཡོད་པར་སྣང་བ་དྲི་ཟའི་གྲོང་ཁྱེར་བཞིན། དོན་དམ་ པར་བྱེད་པ་པོ་མེད་པའི་སྣང་བ་ཡིན་པས་སོ། །སྨྲ་བརྗོད་བརྐྱང་བསྐུམ་ལ་སོགས་པར་བྱེད་ པ་པོའི་ཀུན་སློང་གི་སེམས་ནང་ན་མེད་ཀྱང་ཡོད་པར་སྣང་བའི་འདྲེ་ལ་སོགས་པའི་སྤྲུལ་བ་ བཞིན་ཞེས་པ་རྣམས་སོ། །ཕྱི་མ་འདི་རྗེས་ཐོབ་ཀྱི་སྒོམ་པ་གཙོ་ཆེ། (རྣམ་པར་མི་རྟོག་པར་འཇུག་པའི་ གཟུངས་ལས། དེའི་རྗེས་ལས་ཐོབ་པས་ནི་ཆོས་ཐམས་ཅད་སྒྱུ་མ་དང་ཞེས་སོགས་དང་། ) དང་པོ་བཞི་མཉམ་བཞག བར་བ་རྣམས་བྱེད་པ་དང་གནས་སྐབས་སོགས་གཙོ་བོར་བྱས་ནས་བསྟན་ཡང་དོན་ལ་ ཐམས་ཅད་མངོན་ཞེན་མེད་པའི་སྦྱོར་བར་གཅིག་སྟེ་མཉམ་ཉིད་ཀྱིས་དེ་ལྟར་འཕངས་སོ། ། དེ་ལྟར་གཟུགས་ལ་སོགས་ལ་(གསེར་)བདག་མེ
ད་པར་བསྒྲུབ་པའམ་སློབ་(གསེར་)པའི་ཡོངས་ སུ་ཤེས་པ་སྟེ་མཚན་མར་དམིགས་(གསེར་)པ་(ཞེས་པ་སྤྱོད་པ་བཀག་པའི་སྦྱོར་བ་ཞེས་པའི་འགྲེལ་པའི་ཞེས་གསེར། ) བསལ་ཏེ་དེ་དང་དེར་(གསེར་དོན། )མ་དམིགས་པའི་སྒོ་ནས་བྱང་པ་རྣམས་ཀྱི་གཟུགས་སོགས་ (གསེར་)དེ་དང་དེ་ལ་མངོན་པར་མ་(གསེར་དངོས། )ཞེན་པས་བདག་མེད་པར་གོམས་(གསེར་)པའི། སྦྱོར་བ་ཡུལ་(གསེར་)གྱི་དབྱེ་བས་(གསེར་)རྣམ་པ་བཅུར་ཡོད་པ་བསྟན་བཅོས་(གསེར་)འདིར་ རྗེས་སུ་འགྲོ་བས་ཏེ་ཡོངས་གཅོད་དུ་བསྟན་པས། དེའི་ཤུགས་ཀྱིས་ན་ཉན་ཐོས་ལ་སོགས་ པའི་སྦྱོར་བ་(གསེར་)བཅུ་ནི་ཇི་སྐད་བཤད་པའི་ཞེན་སྤྱོད་བཀག་པ་སོགས་དེ་དང་དེ་ལས་ བཟློག་སྟེ་སྦྱོར་བ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་(དག་སྙིང་ཟླ་རད་ཀིར་བཅུ་གཉིས་སུ་བཞེད་དོ། ། )གསེར་རོ། །ས་མཚམས་ 2-91 ནི། གཞོན་ནུ་དཔལ་ནི། སྦྱོར་བ་བཅུ་དྲོད་རྩེ། མཉམ་ཉིད་བཟོད་མཆོག་ནའོ། །ཞེས་པ་ནི། མཉམ་ཉིད་ཀྱི་སྔ་འགྲེལ་དང་། ཤེར་འབྱུང་གིས་སྦྱོར་བ་རྣམ་པ་བཅུ་ནི་རེ་རེ་ལ་ཡང་གཟུགས་ ལ་སོགས་པའི་མངོན་ཞེན་མེད་པ་ལ་སོགས་པ་རློམ་པ་མེད་པ། རྣམ་པ་བཞིས་རྟོགས་པར་ བྱའོ། །ཞེས་པ་དང་འགལ་ལོ། །བོད་(བོ་དོང་བ་སོགས་)ཕལ་ཆེར། སློབ་ལམ་བཞིར་ཡོད་ཅེས་ དང་། འབུམ་ཕྲག་གསུམ་པ། ས་བདུན་མན་ན་ཡོད་ཟེར་བའང་སློབ་དཔོན་སོགས་ལྟར་ན་མི་ འཐད་དེ། སྦྱོར་བའི་མཉམ་པ་ཉིད་སོ་སོར་རྟོགས་ནས་མཐོང་བའི་ལམ་སྒོམ་དགོས་པས། ཞེས་དང་། སྔར་སྦྱོར་ལམ་ཞེས་སྨོས་ནས་འདིར་མཐོང་ལམ་འཆད་ཅེས་དང་། ཤེར་འབྱུང་ གིས། ནུས་པའི་རྒྱུ་སྦྱོར་བ་རྣམ་པ་བཅུ་ཡོད་ན་འབྲས་བུ་མཐོང་བའི་ལམ་འབྱུང་། ཞེས་སོ། ། དེས་ན་སྦྱོར་ལམ་ན་ཡོད་དོ། །འོན་ཀྱང་དཔྱད་དོ། །འདི་བཅུ་ངོ་བོ་གཅིག་ལ་ཡུལ་དང་ལྡོག་ པས་ཕྱེ་བར་མཁས་(བུ་རིན་)པ་དག་འཆད་དོ། ། གཉིས་པ་ལ། སྔ་འགྲེལ་ནི། ཡུལ་ཡུལ་ཅན་གྱི་རློམ་པ་བཞི་མེད་པའི་རྣམ་(ཤེར་)པར་ མཉམ་པ་ཉིད་ཀྱི་སྒོ་ནས་སྦྱོར་བ་བཅུ་བོ་རྣམས་བསྒོམ་དགོས་པས་སྦྱོར་བའི་འོག་ཏུ་དེའི་ མཉམ་པ་ཉིད་སྟོན་ནོ། །རྩ་བ་ལ། གཟུགས་ལ་སོགས་པ་བྱེད་པའི་མཚན་ཉིད་ཀྱི་དངོས་ པོར་རློམ་པ། གཟུགས་སོགས་ཀྱིས་དངོས་པོ་(ཆེ་བར་)འདི་ལྟ་བུ་ཞིག་སྒྲུབ་(འབུམ་ཊཱིཀ་)སྙམ་ དུ་རློམ་པ། གཟུགས་སོགས་ལ་རྟེན་དང་བརྟེན་པའི་དངོས་པོར་རློམ་པ། (ཆེ་བར་)གཟུགས་ སོགས་རྗེ་ཁོལ་གྱི་དངོས་པོར་རློམ་པ་མེད་པ་རྣམ་པ་བཞི་ནི་སྦྱོར་བ་བཅུའི་མཉམ་པ་ཉིད་ ཡིན་ནོ། །(དོན་དམ་པར་གཟུགས་དངོས་པོ་མེད་པར་རྟོགས་པ་དེ་ནི་)གཟུགས། (ཡིན་ནོ་སྙམ་དུ་)རློམ་སེམས་ སུ་མི་བྱེད། གཟུགས་ཀྱིས་རློམ་སེམས་སུ་མི་བྱེད། གཟུགས་ལ་(ཕན་གནོད་ཅི་ལྟ་བུ་ཞིག་བྱ་སྙམ་དུ་) རློམ་སེམས་སུ་མི་བྱེད། གཟུགས་བདག་གི་ཞེས་(ཨཱརྱས་བཤད་པ་མེད།
【現代漢語翻譯】 現在要講的是修行道或學習道的完全理解，也就是對相的執著（這裡指的是在《行禁論》的解釋中提到的『禁止行為的結合』）。 通過排除對特定事物（黃金的意義）的執著，以及不執著于這些事物的方式，修行者們對色等（黃金）不產生明顯的執著（黃金的真實），從而習慣於無我。 這種結合，根據所緣境（黃金）的不同，有十種形態，正如本論（黃金）所闡述的那樣，通過遵循它，可以完全斷除。由此推斷，聲聞等人的十種結合，與上述的執著和行為禁制等相反，是與此相違背的結合。正如（Dagsnying Zla Radkir 認為有十二種）黃金所說。 界限2-91是：青年祥雲說：十種結合是暖位，等性是頂位、忍位和勝位。也就是說，等性的前釋和Sherjung認為，十種結合的每一種，都應通過四種方式來理解，即沒有對色等的執著，沒有自負等，這是相互矛盾的。大多數藏族人（如 Bodongba 等）認為有四種學習道，而《十萬頌》則說在七地以下才有，但根據導師等的說法，這是不合理的，因為必須在分別證悟結合的等性后才能見到道。 正如之前所說的結合道，這裡要講的是見道。Sherjung說：如果存在十種力量之因的結合，那麼就會產生見道的結果。因此，結合道是存在的。然而，這還需要進一步研究。智者（Burin）們解釋說，這十種結合本質相同，只是在所緣境和對治方面有所不同。 第二部分，前釋是：通過四種沒有主客體自負的方式，以等性的方式來修習這十種結合，因此在結合之後展示了它的等性。根本是：對作為色等之特徵的事物產生自負；認為色等可以成就某種事物（如《十萬頌釋》所說）；認為色等是所依和能依的事物；認為色等是主僕關係的事物，這四種沒有自負的方式就是十種結合的等性。 （從究竟意義上認識到色等不是事物），不對色（認為是）產生自負心，不以色產生自負心，不對色（認為可以做什麼利益或損害）產生自負心，不說色是我的（Arya 沒有這樣說過）。
【English Translation】 Now, to explain the complete understanding of the path of practice or the path of learning, which is the attachment to signs (referring to 'the combination of prohibiting actions' mentioned in the explanation of the 'Treatise on Prohibiting Actions'). By excluding the attachment to specific things (the meaning of gold), and through the way of not being attached to these things, practitioners do not develop obvious attachment (the reality of gold) to forms, etc. (gold), thus becoming accustomed to selflessness. This combination, according to the difference in the object of focus (gold), has ten forms, as explained in this treatise (gold). By following it, one can completely cut off. From this, it can be inferred that the ten combinations of the Shravakas, etc., are the opposite of the aforementioned attachment and behavioral prohibitions, etc., and are combinations that contradict this. As (Dagsnying Zla Radkir) said, there are twelve kinds of gold. The boundary 2-91 is: Youthful Glory says: The ten combinations are the heat position, and equality is the peak position, forbearance position, and supreme position. That is to say, the pre-commentary on equality and Sherjung believe that each of the ten combinations should be understood in four ways, that is, without attachment to forms, etc., without arrogance, etc., which is contradictory. Most Tibetans (such as Bodongba, etc.) believe that there are four paths of learning, while the 'Hundred Thousand Verses' says that they only exist below the seventh ground, but according to teachers, etc., this is unreasonable, because one must see the path after separately realizing the equality of the combination. As mentioned before, the path of combination, here we will talk about the path of seeing. Sherjung said: If there are ten kinds of combinations that are the cause of power, then the result of the path of seeing will arise. Therefore, the path of combination exists. However, this still needs further research. Wise people (Burin) explain that these ten combinations are the same in essence, but differ in terms of the object of focus and the antidote. The second part, the pre-commentary is: Through the four ways of not having subject-object arrogance, practice these ten combinations in the way of equality, so after the combination, it shows its equality. The root is: being arrogant about things that are the characteristics of form, etc.; thinking that form, etc. can achieve something (as the 'Commentary on the Hundred Thousand Verses' says); thinking that form, etc. are the dependent and the depended things; thinking that form, etc. are things in a master-servant relationship, these four ways of not being arrogant are the equality of the ten combinations. (Realizing that form, etc. are not things in the ultimate sense), do not (think it is) form and generate arrogance, do not generate arrogance with form, do not (think about what benefits or harms can be done) to form and generate arrogance, do not say that form is mine (Arya did not say that).
)རློམ་སེམས་སུ་མི་བྱེད་དོ། ། རྣམ་མཁྱེན་གྱི་བར་(ཨཱརྱས་འདོན་པ་ལྟར་)གཉིས་པའི་བཤད་པ་འབུམ་ཊཱིཀ་གཞན་གསུམ་གནོད་ 2-92 འཇོམས་ལྟར་རོ། །གནོད་འཇོམས་ཀྱིས་རྩ་བར་གཟུགས་ཀྱིས་ཞེས་པ་མེད་པར་གཟུགས་ ཀྱི་མཚན་མར་ཞེས་བྱུང་ཞིང་རྟེན་དང་བརྟེན་པའི་དངོས་པོར་རོ། །ཞེས་སོ། །འབུམ་ཊཱིཀ་ཏུ། གཟུགས་བདག་གི་ཞེས་པ་མེད་དོ། །འགྲེལ་པ་ནི། གཟུགས་ལ་སོགས་པའི་ངོ་བོ་ལ་མངོན་ པར་ཞེན་པའི་རློམ་པ། གཟུགས་སོགས་ཀྱི་ཐ་སྙད་དུ་བྱ་བའི་(གསེར་)རྒྱུ་མཚན་ཡིན་པས་སྔོན་ པོ་དང་སེར་པོ་ལ་སོགས་ཁྱད་པར་གྱི་མཚན་མ་ལ་རློམ་པ། (མཛོད་དུ། )གཟུགས་རྣམ་གཉིས་ དང་རྣམ་ཉི་ཤུ། །ཞེས་སོགས་སྤྲོས་(གསེར་)པའམ་དབྱེ་བ་ལ་རློམ་པ་སྟེ་གསུམ་པོ་ཡུལ་ལ་རློམ་ པ། དྲོད་ལ་སོགས་པ་(ལམ་ལྔ་)རྟོགས་པ་སྟེ་ཡུལ་ཅན་ལ་རློམ་པ་རྣམ་པ་བཞི་མི་དམིགས་པ་ མངོན་ཞེན་(ཤེར་འབྱུང་)མེད་པའི་རྣམ་པ་ནི། སྦྱོར་བ་བཅུའམ་(ཨཱརྱ་འགྲེལ་ཆེན་)བཅུ་གཉིས་ཀྱི་(དག་ ལྡན་སོགས། )མཉམ་པ་སྟེ་མཚུངས་པ་ཉིད་ཡིན་པས་མཉམ་པ་ཉིད་བཞིའོ། །(བརྒྱད་སྟོང་པ་ལྟར་ན་ གཟུང་འཛིན་གྱི་རྣམ་རྟོག་བརྒྱད་ནི་སྦྱོར་བའི་མཉམ་ཉིད་དེ། རྣམ་བརྒྱད་དེ་ཡི་མཉམ་པ་ཉིད་ཅེས་བྱ་ཞེས་སྙིང་ཟླའོ། །) ༈ དེའི་འབྲས་བུ་མཐོང་ལམ། གསུམ་པ་ལ། མཐོང་ལམ་མདོར་བསྟན། རྣམ་པའི་སྒོ་ནས་རྒྱས་པར་བཤད། དམན་ པའི་སྒོམ་ལམ་མི་སྟོན་པའི་རྒྱུ་མཚན་ནོ། ། ༈ མཐོང་ལམ་མདོར་བསྟན། དང་པོ་ལ། སྔ་འགྲེལ་ནི། སྦྱོར་བ་བཅུའི་མཉམ་ པ་ཉིད་སོ་སོར་རྟོགས་ནས་དེའི་རྗེས་སུ་མཐོང་ལམ་བསྒོམ་དགོས་པས་མཐོང་ལམ་འཆད་དོ། ། རྩ་འགྲེལ་ནི། ཡུལ་སྡུག་བསྔལ་ལ་སོགས་པའི་བདེན་པ་བཞི་སོ་སོ་ལ་ཡུལ་ཅན་ཆོས་ཤེས་ པའི་བཟོད་པ། ཆོས་ཤེས་པ་དང་། རྗེས་སུ་ཤེས་པའི་བཟོད་པ་དང་། རྗེས་སུ་ཤེས་པ་སྟེ། དེ་ ལྟར་སྐད་ཅིག་བཅུ་དྲུག་གི་བདག་ཉིད་འདི་ནི་ཀུན་ཤེས་ཚུལ་ལ་སྟེ་ཐམས་ཅད་ཤེས་པ་ཉིད་ ཀྱི་སྐབས་སུ་བསྟན་པའི་མཐོང་བའི་ལམ་ཡིན་ནོ། །ཚུལ་ཇི་ལྟར་བསྟན་ན། མཐོང་ལམ་སྐད་ ཅིག་བཅུ་དྲུག་ལས་མ་གཏོགས་པ་མེད་པར་ཤེས་པའི་དོན་དུ་ཕྱོགས་བཅུ་རེ་རེའི་སངས་རྒྱས་ སྟོང་སྟོང་དཔང་བོར་མཛད་ནས་སོ། །ཞེས་གྲོལ་སྡེ་གཉིས་སོ། །རྒྱལ་ཆེན་བཞི། ནས། གཙང་ མའི་བར་གྱི་ལྷ་རྣམས་ཀྱིས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་མཐུས་ཤར་ཕྱོགས་ཀྱི་སངས་རྒྱས་སྟོང་ཡི་གེ་འདི་ 2-93 ཉིད་ཀྱིས་ཆོས་སྟོན། ཞེས་སོགས། ཕྱོགས་(མཚན་འདི་ཉིད་རབ་འབྱོར་ཞེས་བྱ་བ་ཤ་སྟག་དང་བརྒྱ་བྱིན་གྱིས་ ཞུ་བ་མཐོང་ངོ་ཞེས་སོགས་སོ། ། )བཅུ་དང་། བྱམས་པ་སོགས་བསྐལ་བ་བཟང་བོའི་སངས་རྒྱས་རྣམས་ ཀྱིས་ཀྱང་། ཞེས་སོགས་སོ། ། ༈ རྣམ་པའི་སྒོ་ནས་རྒྱས་པར་བཤད། གཉིས་པ་ལ། མཚམས་སྦྱར་ནི། བདེན་པ་བཞིའི་རྣམ་པ་བཅུ་དྲུག་གང་ཡིན་ཞེ་ན།
【現代漢語翻譯】 不生起驕慢之心。 如阿阇梨所說，關於遍智之間（指見道與修道之間）的第二種解釋，如同《十萬頌般若經》的註釋《摧伏他論》中所說的那樣。《摧伏他論》中，根本頌中『以色』二字改為『色的相』，指的是所依和能依的事物。十萬頌般若經的註釋中，沒有『色我』的說法。 解釋是：對於色等自性顯現執著的驕慢；對於作為色等名稱（黃金）的理由，即對於青色和黃色等差別相的驕慢（《俱舍論》中說）：『色有二種和二十種。』等等，對於廣說或分類的驕慢，這三種是對境的驕慢；對於暖等（五道）證悟，即對於有境的驕慢，這四種是無所緣顯現執著（般若生起）的行相。十種加行道或者十二種加行道（具足等）的平等，即相同性，因此是四種平等性。（如《八千頌般若經》所說，能取和所取的八種分別念是加行道的平等性，即所謂的八種平等性）。 其果為見道。 第三部分包括：見道的簡要說明；從行相方面進行廣說；以及不闡述下品修道的原因。 見道的簡要說明。 第一部分：先前的解釋是：在分別證悟十種加行道的平等性之後，必須修習見道，因此要闡述見道。根本頌的解釋是：對於苦等四聖諦的每一個，都有有境的法智忍、法智，以及類智忍、類智。因此，這十六個剎那的自性，是在一切智的場合所宣說的見道。如何宣說的呢？爲了知曉見道唯有十六個剎那，十方每一方的千佛都作為見證。這是兩個解脫部的觀點。四大天王乃至色界天，都因佛陀的加持，東方千佛以文字宣說佛法。（這個名稱就是善現，帝釋天也見到他請法等等）。十方以及彌勒佛等賢劫諸佛也是如此。 從行相方面進行廣說。 第二部分：連線上下文：什麼是四聖諦的十六種行相呢？
【English Translation】 Not to have arrogance. As Ārya says, regarding the second explanation between omniscience (referring to the path of seeing and the path of cultivation), it is like the commentary 'Destroying Opponents' on the Hundred Thousand Prajñāpāramitā Sūtra. In 'Destroying Opponents,' the root verse 'by form' is changed to 'the characteristics of form,' referring to the object of support and the supporting object. In the commentary on the Hundred Thousand Prajñāpāramitā Sūtra, there is no mention of 'form-self'. The explanation is: the arrogance of being manifestly attached to the nature of form, etc.; the arrogance towards the reasons for the names of form, etc. (gold), that is, the characteristics of distinctions such as blue and yellow (as stated in the Abhidharmakośa): 'Form has two kinds and twenty kinds.' etc., the arrogance towards elaboration or classification, these three are arrogance towards the object; the arrogance towards the realization of warmth, etc. (the five paths), that is, the arrogance towards the subject, these four are the aspects of non-objectifying manifest attachment (arising from prajñā). The equality of the ten paths of application or the twelve paths of application (endowed with purity, etc.), that is, the sameness, therefore, are the four equalities. (As stated in the Eight Thousand Prajñāpāramitā Sūtra, the eight kinds of conceptualizations of the grasper and the grasped are the equality of the path of application, that is, the so-called equality of the eight kinds). Its result is the path of seeing. The third part includes: a brief explanation of the path of seeing; a detailed explanation from the aspect of aspects; and the reason for not elaborating on the inferior path of cultivation. Brief explanation of the path of seeing. The first part: the previous explanation is: after individually realizing the equality of the ten paths of application, one must cultivate the path of seeing, therefore, the path of seeing is explained. The explanation of the root verse is: for each of the four noble truths such as suffering, there are the subject's forbearance of the knowledge of dharma, the knowledge of dharma, and the subsequent forbearance of the knowledge, and the subsequent knowledge. Therefore, this nature of sixteen moments is the path of seeing taught in the context of the way of knowing all, that is, the state of knowing all. How is it taught? In order to know that there are only sixteen moments of the path of seeing, a thousand Buddhas in each of the ten directions are made witnesses. These are the views of the two liberation groups. The Four Great Kings up to the gods of the Pure Abodes, by the power of the Buddha, the thousand Buddhas of the east teach the Dharma with these very letters. (This name is Subhūti, and Indra also saw him requesting the Dharma, etc.). The Buddhas of the good aeon, such as Maitreya, also do so. Detailed explanation from the aspect of aspects. The second part: connecting the context: what are the sixteen aspects of the four noble truths?
རྩ་བ་ ལ། གཟུགས་སོགས་སྡུག་བདེན་ལ་དམིགས་ནས་(འོག་མ་གསུམ་ལའང་སྦྱར་རོ། ། )དོན་དམ་པར་ རྟག་པ་མ་ཡིན་མི་རྟག་པའང་མིན་པར་མངོན་སུམ་དུ་མཐོང་བའི་རྟོགས་པ་ཤེས་རྣམ། དེར་ མེད་པའི་ཆོས་ཉིད་དོན་རྣམ། དེར་ལྟར་རྟོགས་པའི་བྱང་སེའི་ཤེས་བཟོད་སྐད་ཅིག་བཅུ་དྲུག་ གི་དང་པོ་དེ་སྡུག་བསྔལ་ལ་ཆོས་བཟོད་ཀྱི་སྐད་ཅིག་མའོ་ཞེས་གཞན་ལའང་འདོན་པ་བསྒྱུར་ རོ། །བྱམས་པ་བླ་མེད་རྫོགས་ཆུབ་ཏུ་མངོན་རྫོགས་རྒྱས་ནས་གཟུགས་རྟག་ཅེས་བྱ་བའམ་ མི་རྟག་ཅེས་བྱ་བར་ཆོས་སྟོན་པར་མི་འགྱུར་རོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །(རྣམ་མཁྱེན་བར། ) དོན་དམ་ པར་སྡུག་བསྔལ་ཡིན་མིན་གྱི་མཐའ་ལས་འདས་པར་རྟོགས་པ་ཤེས་རྣམ། འདས་པའི་ཆོས་ ཉིད་དོན་རྣམ་ཞེས་སོགས་སོ། །གཟུགས་ཤིན་ཏུ་རྣམ་པར་དག་གོ་ཞེས་བྱ་བར་ཆོས་སྟོན་པར་ འགྱུར་རོ། །རྣམ་མཁྱེན་བར་རོ། །བདག་དོན་གཞན་གྱིས་སྟོང་མི་སྟོང་གིས་དོན་དམ་པར་ རྣམ་པར་དག་པར་རྟོགས་པ་ཤེས་རྣམ་ཞེས་སོགས་ཏེ། གཟུགས། ནས། རྣམ་མཁྱེན་གྱི་བར་ དུ་དག་པའི་ཕྱིར་ཤེར་པ་ཡོངས་སུ་དག་གོ །ཞེས་སོ། །དོན་དམ་པར་ངོ་བོ་གཅིག་པའི་བདག་ ཡོད་མེད་ཀྱིས་སྟོང་པས་སྡུག་བདེན་དོན་དམ་པར་མ་སྐྱེས་མ་འགགས་སོགས་པ་ཀུན་བྱང་ མིན་པར་ཤེས་པ་ཤེས་རྣམ་ཞེས་སོགས་ཏེ། གཟུགས་ལ་སྐྱེ་བ་མེད་པ་དང་འགག་པ་མེད་པ་ དང་ཀུན་བྱང་མེད་པ་(ཁར་ཐོན་)ནི་གཟུགས་ཡོངས་སུ་དག་པའོ། །ཞེས་སོགས་(རྣམ་མཁྱེན་བར། ) སོ། །(ཀུན་འབྱུང་ཤེས་བཟོད་བཞི་ནི་གཟུགས་སོགས་ཀུན་བདེན་ལ་དམིགས་ནས། )དོན་དམ་པར་སྡུག་བསྔལ་གྱི་རྒྱུ་ཡིན་ མིན་དང་བྲལ་བ་ནམ་མཁའ་ལྟར་རྟོགས་པ་ཀུན་འབྱུང་ཆོས་བཟོད་ཀྱི་ཤེས་རྣམ་ཞེས་སོགས་ 2-94 ཏེ། ནམ་མཁའ་ཡོངས་སུ་དག་པའི་ཕྱིར་ཤེར་པ་ཡོངས་སུ་དག་པའོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །དོན་ དམ་པར། ཀུན་འབྱུང་ཡིན་མིན་དང་བྲལ་བས་ཆགས་སོགས་ཉོན་མོངས་ཀྱིས་གོས་པ་སྤངས་ པའི་རྟོགས་པ་ཤེས་རྣམ་ཞེས་སོགས་ཏེ། ནམ་མཁའ་གོས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་ཤེར་པ་ཡོངས་སུ་ དག་པའོ། །ཞེས་སོ། །སྡུག་བསྔལ་དྲག་ཏུ་རབ་ཏུ་སྐྱེ་མི་སྐྱེར་ཡོངས་སུ་འཛིན་པ་ལས་གྲོལ་ བའི་རྟོགས་པ་ཤེས་རྣམ་ཞེས་སོགས་ཏེ། ནམ་མཁའ་གཟུང་དུ་མེད་པའི་ཕྱིར་ཤེར་པ་ཡོངས་ སུ་དག་གོ །ཞེས་སོ། །སྡུག་བསྔལ་བརྒྱུད་མར་འབྱུང་བའི་རྐྱེན་ཡིན་མིན་ཅིར་ཡང་དོན་དམ་ པར་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱིས་བརྗོད་དུ་མེད་པར་རྟོགས་པ་ཀུན་འབྱུང་རྗེས་ཤེས་ཀྱི་ཤེས་རྣམ་ཞེས་ སོགས་ཏེ། ནམ་མཁའ་ལ་ཐ་སྙད་མེད་པའི་ཕྱིར་ཤེར་པ་ཡོངས་སུ་དག ཅེས་སོ། །(འགོག་པའི་ ཤེས་བཟོད་བཞི་ནི་)གང་གི་ཕྱིར་འགོག་བདེན་འདིའི་དོན་འགོག་པ་ཡིན་མིན་གང་དུ་ཡང་དག་ཏུ་ དངོས་སུ་བརྗོད་པ་ཡིས་རྒྱུད་གཞན་ལ་སྦྱིན་དུ་མེད་པར་རྟོགས་པ་འགོག་པ་ཆོས་བཟོད་ཀྱི་ ཤེས་རྣམ་ཞེས་སོགས་ཏེ
【現代漢語翻譯】 根本： 關於色等苦諦（下文三個也同樣適用），以勝義諦而言，現量見到既非恒常也非無常的證悟，是智。在那裡沒有的法性之義，在那裡如是證悟的菩薩的智忍十六剎那中的第一個，名為于苦之法忍剎那，也向他人宣說。慈氏（Maitreya，彌勒）以無上圓滿菩提現證圓滿廣大，不會宣說色是常或無常等法。（如《現觀莊嚴論》所說）以勝義諦而言，證悟超越痛苦是否的邊際，是智。超越的法性之義等等。會宣說色是極度清凈等法。（如《現觀莊嚴論》所說）以自義他義空與不空，以勝義諦而言，證悟清凈是智等等。從色到《現觀莊嚴論》之間，因為清凈的緣故，般若完全清凈。（如《現觀莊嚴論》所說）以勝義諦而言，以本體一的自性有無空性，苦諦以勝義諦而言，未生未滅等一切皆非清凈，知曉此為智等等。色無生無滅，以及非清凈（顯現），是色完全清凈。（如《現觀莊嚴論》所說）。 （集諦之智忍四者，是關於色等集諦。）以勝義諦而言，與痛苦之因是否分離，如虛空般證悟，是集諦法忍之智等等。因為虛空完全清凈的緣故，般若完全清凈。（如《現觀莊嚴論》所說）以勝義諦而言，與集諦是否分離，斷除貪等煩惱染污的證悟，是智等等。因為虛空沒有染污的緣故，般若完全清凈。（如《現觀莊嚴論》所說）從劇烈增長的痛苦中解脫的證悟，是智等等。因為虛空不可執取的緣故，般若完全清凈。（如《現觀莊嚴論》所說）痛苦相續產生的因是否，無論如何以勝義諦而言，本體不可言說，證悟此為集諦后得智之智等等。因為虛空沒有言說的緣故，般若完全清凈。（如《現觀莊嚴論》所說）。（滅諦之智忍四者）因為滅諦的意義，無論滅與不滅，以何種方式真實宣說，都無法施予其他相續，證悟此為滅諦法忍之智等等。
【English Translation】 Root text: Regarding form and other sufferings (the following three also apply), in terms of ultimate truth, the realization that directly sees neither permanence nor impermanence is wisdom. The nature of phenomena that is not there, the wisdom-acceptance of a Bodhisattva who realizes it as such, the first of the sixteen moments, is called the moment of acceptance of the Dharma of suffering, and is also proclaimed to others. Maitreya, having fully and completely manifested supreme and perfect enlightenment, will not teach that form is permanent or impermanent, etc. (As stated in the Ornament for Clear Realization). In terms of ultimate truth, realizing beyond the extremes of whether or not there is suffering is wisdom. The meaning of the nature of phenomena that has passed beyond, etc. One will teach that form is extremely pure, etc. (As stated in the Ornament for Clear Realization). In terms of self-meaning, emptiness and non-emptiness of others, in terms of ultimate truth, realizing purity is wisdom, etc. From form to the Ornament for Clear Realization, because of purity, Prajna is completely pure. (As stated in the Ornament for Clear Realization). In terms of ultimate truth, with the nature of oneness, the emptiness of self-existence and non-existence, in terms of ultimate truth, suffering is unproduced, unceasing, etc., all are not purified, knowing this is wisdom, etc. Form has no birth and no cessation, and non-purification (manifestation) is the complete purification of form. (As stated in the Ornament for Clear Realization). (The four knowledges of acceptance of the origin are directed towards the origin of suffering, such as form.) In terms of ultimate truth, being separated from the cause of suffering, realizing it like space, is the knowledge of acceptance of the Dharma of the origin, etc. Because space is completely pure, Prajna is completely pure. (As stated in the Ornament for Clear Realization). In terms of ultimate truth, being separated from the origin, abandoning the defilements of attachment, etc., is wisdom, etc. Because space is without defilement, Prajna is completely pure. (As stated in the Ornament for Clear Realization). The realization of being liberated from the intense and complete grasping of the arising of suffering is wisdom, etc. Because space is ungraspable, Prajna is completely pure. (As stated in the Ornament for Clear Realization). Whether the cause of the continuous arising of suffering is, in any case, in terms of ultimate truth, the essence is inexpressible, realizing this is the wisdom of the subsequent knowledge of the origin, etc. Because space has no designation, Prajna is completely pure. (As stated in the Ornament for Clear Realization). (The four knowledges of acceptance of cessation) Because of the meaning of cessation, whether cessation or non-cessation, in whatever way it is truly proclaimed, it cannot be bestowed upon other continuums, realizing this is the wisdom of acceptance of the Dharma of cessation, etc.
། ནམ་མཁའ་བརྗོད་དུ་མེད་པའི་ཕྱིར་ཤེར་པ་ཡོངས་སུ་དག་པའོ། ། ཞེས་སོ། །ཞི་མ་ཞི་གང་དུ་ཡང་དོན་དམ་པར་དམིགས་པ་མེད་པར་བྱེད་པ་སྟེ། བྱར་མེད་ པར་རྟོགས་པ་ཤེས་རྣམ་སོགས་ཏེ། ནམ་མཁའ་དམིགས་སུ་མེད་པའི་ཕྱིར་ཤེར་པ་ཡོངས་སུ་ དག་པའོ། །ཞེས་སོ། །དོན་དམ་པར་གྱ་ནོམ་ཡིན་མིན་གྱི་དངོས་པོ་དང་སྐྱེ་འགག་སོགས་ ཀྱིས་ཤིན་ཏུ་རྣམ་པར་དག་པར་ཤེས་པ་ཤེས་རྣམ་ཞེས་སོགས་ཏེ། ཆོས་ཐམས་ཅད་སྐྱེ་བ་མེད་ པ་དང་། འགག་པ་མེད་པ་དང་། ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་མེད་པ་དང་། རྣམ་པར་བྱང་བ་མེད་ པའི་ཕྱིར་ཤེར་པ་ཡོངས་སུ་དག་པའོ། །ཞེས་སོ། །དོན་དམ་པར་ངེས་འབྱུང་ཡིན་མིན་གྱིས་ སྟོང་པར་རྟོགས་པ་ཤེས་རྣམ། སྟོང་པའི་ཆོས་ཉིད་དོན་རྣམ། དེ་ལྟར་རྟོགས་པས་རང་རྒྱུད་ ལྡན་ལ་ནད་དང་གནོད་པ་མི་འབྱུང་བའི་ཕན་ཡོན་ཅན་གྱི་བྱང་སེའི་ཤེས་བཟོད་སོགས་ཏེ། དེ་ལ་མིག་གི་ནད་འབྱུང་བར་མི་འགྱུར་རོ། །(མང་བོ་ཡོད། )ཞེས་སོགས་སོ། །(ལམ་ཀྱི་ཤེས་བཟོད་བཞི་ 2-95 ནི། )དོན་དམ་པར་ལམ་ཡིན་མིན་གྱི་སྟོང་པར་རྟོགས་པ་ཤེས་རྣམ། སྟོང་པའི་ཆོས་ཉིད་དོན་ རྣམ། དེ་ལྟར་རྟོགས་པས་རང་རྒྱུད་ལྡན་གྱི་ངན་སོང་ཆད། རྣམ་བྱང་ཐམས་ཅད་རབ་ཏུ་ཤེས་ པའི་རྒྱུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དགའ་(ཨཱརྱ་)བ་རྒྱས་པར་བྱེད་པའི་རིན་པོ་ཆེར་གྱུར་པའི་བྱང་སེའི་ཤེས་ བཟོད་སོགས་ཏེ། ཡུམ་རིན་པོ་ཆེ་ནི་འདི་ཡིན་ཏེ་སེམས་ཅན་དམྱལ་བ་ལས་གྲོལ་བར་འགྱུར་ རོ། །སོགས་སོ། །(མང་བོ་ཡོད། ) དོན་དམ་པར་རིག་པ་ཡིན་མིན་གྱིས་སྟོང་པར་རྟོགས་པས་ འབྲས་བུ་བྱང་ཆུབ་ནི་མངོན་དུ་བྱ་བའི་ཐབས་ལ་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་རྟོགས་པ་ཤེས་རྣམ། དེར་བརྟག་བྱར་མེད་པའི་ཆོས་ཉིད་དོན་རྣམ་ཞེས་སོགས་ཏེ། ཕར་ཕྱིན་རིན་པོ་ཆེ་འདི་ལ་ནི་ ཆོས་གང་ཡང་སྐྱེ་བའམ་འགག་པའམ། ཞེས་སོགས་ནས། འདུས་བྱས་སམ་འདུས་མ་བྱས་ཀྱི་ ཆོས་གང་ལ་ཡང་དམིགས་སུ་མེད་དོ། །ཞེས་སོ། །དོན་དམ་པར་སྒྲུབ་པ་ཡིན་མིན་དང་བྲལ་ བར་རྟོགས་པས་ཆོས་དང་གང་ཟག་སོགས་སུ་འཛིན་པའི་རྣམ་རྟོག་གི་མཚན་མ་དག་དང་མ་ འབྲེལ་བའམ་མ་གོས་པའི་རྟོགས་པ་ཤེས་རྣམ། (མདོ་ཨཱརྱ། ) དོན་དམ་པར་སྒྲུབ་པ་ཡིན་མིན་ གྱིས་སྟོང་པའི་ཆོས་ཉིད་དོན་རྣམ་ཞེས་སོགས་ཏེ། ཕར་ཕྱིན་རིན་པོ་ཆེ་ལ་ནི་ཆོས་གང་གིས་ ཀྱང་གོས་པ་མེད་དོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །དོན་དམ་པར་ངེས་འབྱིན་ཡིན་མིན་གྱིས་སྟོང་པར་ རྟོགས་པས་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་དངོས་པོ་རང་མཚན་(དག་ལྡན་)དང་དེ་དག་གི་(རད་ཀིར་)མིང་ དང་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་དེ་བཞིན་ཉིད་དང་དེའི་ཤེས་པ་གཉིས་པོ་ལ་སོ་སོར་(དག་ལྡན་)སྣང་ བའི་ཤེས་པ་སྐྱེ་བ་མེད་པ་སྟེ་ཆོས་ཐམས་ཅད་(དག་ལྡན་)སྤྲོས་པ་མེད་པའི་དེ་བཞིན་ཉིད་ཀྱི་ཡེ་ ཤེས་ཤེས་རྣམ་དོན་དམ་པར་མིང་དོན་ཡུལ་ཡུལ་ཅན་སོ་སོར་མ
【現代漢語翻譯】 因為虛空不可言說，所以般若完全清凈。 如是說。無論寂靜與否，都不在勝義諦中執著，而是證悟無作，即是智相等等。因為虛空不可執著，所以般若完全清凈。如是說。在勝義諦中，以是否殊勝的事物以及生滅等，極度清凈地了知，即是智相等等。因為一切法無生、無滅、無垢、無凈，所以般若完全清凈。如是說。在勝義諦中，以是否出離來證悟空性，即是智相。空性的法性即是義相。如此證悟，自相續具足，具有不生疾病和損害的利益的菩薩的智忍等等。因此，不會發生眼疾。（有很多。）如是等等。（道的智忍四者是：）在勝義諦中，以是否是道來證悟空性，即是智相。空性的法性即是義相。如此證悟，自相續具足，斷除惡趣，是完全了知一切清凈之因，因此是增長喜悅（聖者）的珍寶般的菩薩的智忍等等。此珍寶般的佛母能使眾生從地獄中解脫。等等。（有很多。）在勝義諦中，以是否是覺性來證悟空性，果位菩提是現前的方便，是不作分別的證悟，即是智相。在那裡，不可思議的法性即是義相等等。在此珍寶般的般若波羅蜜多中，任何法都不生不滅，如是等等，對於有為或無為的任何法都不執著。如是說。在勝義諦中，以遠離是否是實執來證悟，與執著法和補特伽羅等的分別唸的相無關或不染污的證悟，即是智相。（經，聖者。）在勝義諦中，以空性來證悟是否是實執的法性，即是義相等等。在此珍寶般的般若波羅蜜多中，沒有任何法可以染污。如是等等。在勝義諦中，以是否是出離來證悟空性，對於一切法的自性（具足）以及它們的（各自）名稱，以及一切法的真如和它的智慧，兩者分別（具足）顯現的無生之智，即是一切法（具足）無戲論的真如的智慧，即是智相。在勝義諦中，名、義、境、有境分別顯現
【English Translation】 Because space is inexpressible, prajna is completely pure. Thus it is said. Whether peaceful or not, there is no attachment in ultimate truth, but realization of non-action, which is wisdom aspect, etc. Because space is not an object of attachment, prajna is completely pure. Thus it is said. In ultimate truth, knowing with extreme purity through whether or not it is a magnificent thing, and arising and ceasing, etc., is wisdom aspect, etc. Because all dharmas are without arising, without ceasing, without defilement, and without purification, prajna is completely pure. Thus it is said. In ultimate truth, realizing emptiness through whether or not it is renunciation is wisdom aspect. The nature of emptiness is the meaning aspect. Realizing in this way, one's own continuum is complete, possessing the benefit of not generating disease and harm, the bodhisattva's wisdom acceptance, etc. Therefore, eye disease will not occur. (There are many.) Thus, etc. (The four wisdom acceptances of the path are:) In ultimate truth, realizing emptiness through whether or not it is the path is wisdom aspect. The nature of emptiness is the meaning aspect. Realizing in this way, one's own continuum is complete, cutting off bad destinies, being the cause of completely knowing all purifications, therefore it is the jewel-like bodhisattva's wisdom acceptance, etc., which increases joy (Arya). This jewel-like mother is this, which will liberate sentient beings from hell. Etc. (There are many.) In ultimate truth, realizing emptiness through whether or not it is awareness, the fruit of enlightenment is the means to manifest, the non-conceptual realization, which is wisdom aspect. There, the inconceivable nature of dharma is the meaning aspect, etc. In this jewel-like prajnaparamita, no dharma arises or ceases, thus, etc., there is no attachment to any conditioned or unconditioned dharma. Thus it is said. In ultimate truth, realizing separation from whether or not it is accomplishment, the realization that is unrelated to or undefiled by the characteristics of conceptual thoughts that grasp at dharmas and persons, etc., is wisdom aspect. (Sutra, Arya.) In ultimate truth, realizing the nature of dharma of whether or not it is accomplishment through emptiness is the meaning aspect, etc. In this jewel-like prajnaparamita, no dharma is defiled by anything. Thus, etc. In ultimate truth, realizing emptiness through whether or not it is definite emergence, the wisdom that is the nature of suchness of all dharmas (complete) without elaboration, the wisdom of the nature of all dharmas (complete) and their (own) names, and the suchness of all dharmas and its wisdom, the two appearing separately (complete), is wisdom aspect. In ultimate truth, name, meaning, object, and object-possessor appear separately.
ེད་པའི་ཆོས་ཉིད་དོན་རྣམ། (གཟུང་འཛིན་གཉིས་ཞེས་སྙིང་ཟླ་རད་ཀིར་རོ། ། ) དེ་ལྟར་རྟོགས་པ་ཞེས་སོགས་ཏེ། (དངོས་པོའི་ཤེས་པ་)དེ་ ལྟར་རྣམ་པར་མི་ཤེས་(པ་ནི་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རང་བཞིན་མི་མཐོང་བའོ། །དེའི་རྒྱུ་མཚན་གྱི་རྣམ་པར་རྟོག་པས་)དེ་ལྟར་ རྣམ་པར་རྟོག་པར་མི་བྱེད་(ནི་དེ་བཞིན་ཉིད་ལ་མིང་དང་འདྲེས་པའི་འཛིན་པར་མི་བྱེད་པའོ། །གཉིས་སུ་དམིགས་པས་ 2-96 ཞེས་པ་གསུམ་ཨཱརྱའོ། ། )དེ་ལྟར་མི་དམིགས་(པ་ནི་དེ་བཞིན་ཉིད་གཟུང་བ་དང་དེའི་ཡེ་ཤེས་འཛིན་པའི་སྒོ་ནས་མི་མཐོང་ བའོ། ། )ཏེ། དེ་ལྟར་འཕྲོ་བར་ཡང་མི་བྱེད་(པ་ནི་སྤྲོས་པ་གསུམ་པོ་དེ་དག་གིས་ཏེ་ཕྱིན་ཅི་ལོག་གིས་སོ། །ཞེས་དག་ ལྡན། )ན་ཡུམ་ལ་སྤྱོད་(ནི་ཐམས་ཅད་ཤེས་པ་ཉིད་ཐོབ་པར་འགྱུར་རོ། ། )པའོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །དེ་དག་ནི་ ཀུན་ཤེས་པ་ཉིད་ཀྱི་སྐབས་སུ་དངོས་བསྟན་གྱི་མཐོང་ལམ་སྐད་ཅིག་མ་བཅུ་དྲུག་དང་དེའི་ རྣམ་པ་བཅུ་དྲུག་གོ །འགྲེལ་པ་ལ། དངོས་བསྟན་བྱང་སེའི། ཤུགས་བསྟན་ཉན་རང་གི་མཐོང་ ལམ་མོ། །དང་པོ་ལ། གཟུགས་ལ་སོགས་པ་སྡུག་བདེན་ཆོས་ཅན། དོན་དམ་པར་རྟག་པར་ གཟུང་བྱ་ཡང་མ་ཡིན་མི་རྟག་པར་གཟུང་བྱ་ཡང་མ་ཡིན་ཏེ། དོན་དམ་པར་རྟག་མི་རྟག་ཉིད་ དང་བྲལ་བས་ནའོ། །དེའི་རྒྱུ་མཚན། དོན་དམ་པར་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པའི་ཕྱིར་འདི་འོག་མ་ ཕལ་ཆེར་ལ་ཡང་ངོ་། །དོན་དམ་པར་རྟག་མི་རྟག་གིས་སྟོང་པ་དེ་སྡུག་བདེན་གྱི་ཆོས་ཉིད་ཀྱི་ རྣམ་པ་དང་པོའོ། ། ཆོས་ཅན། དོན་དམ་པར་(འཆིང་བ་དང་ཐར་བའི་ཞེས་གསེར། )རྟག་ཆད་ཀྱི་མཐའ་ དང་བྲལ་བ་ཡིན་ཏེ། སྡུག་བསྔལ་བ་དང་སྡུག་བསྔལ་བ་མ་ཡིན་པ་དང་དོན་དམ་པར་བྲལ་བ་ ཉིད་ཀྱིས་སོ། །དོན་དམ་པར་སྡུག་བསྔལ་ཡིན་མིན་དང་བྲལ་བ་དེའི་ཆོས་ཉིད་ཀྱི་རྣམ་པ་ གཉིས་པའོ། །ཆོས་ཅན། དོན་དམ་པར་རང་བཞིན་གྱིས་རྣམ་པར་དག་པ་ཡིན་ཏེ། དོན་དམ་ པར་དོན་གཞན་(གསེར་)གྱི་བདག་གིས་སྟོང་མི་སྟོང་དང་བྲལ་བའི་ཕྱིར། བྲལ་བ་དེ་དེའི་རྣམ་ པ་གསུམ་པའོ། །ཆོས་ཅན། དོན་དམ་པར་མ་སྐྱེས་པ་དང་། དེས་ན་མ་འགགས་ཤིང་འཇིག་ (གསེར་)པ་མེད་པ་དང་། ཆགས་སོགས་ཀུན་ཉོན་མ་ཡིན་པ་དང་། དེ་མེད་པས་རྣམ་བྱང་མ་ ཡིན་པ་དང་། སོགས་པ་ཉམས་འཕེལ་མེད་དེ། དོན་དམ་པར་རང་གི་(གསེར་)ངོ་བོར་གྱུར་པའི་ བདག་དང་དེ་མེད་པ་བདག་མེད་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་མ་ཡིན་པས་སོ། །དེ་མིན་པ་དེའི་རྣམ་པ་བཞི་ པ་སྟེ། ཞེས་བྱ་བ་བཞི་ནི། སྡུག་བསྔལ་བདེན་པའི་ཆོས་ཉིད་ཀྱི་རྣམ་པ་བཞི་དག་ཡིན་ལ། རྟག་མི་རྟག་གཉིས་སོགས་སྤང་(ཨཱརྱ་)གཉེན་དུ་འཛིན་པའི་སྒྲོ་འདོགས་བཞི་དང་སོ་སོར་བྲལ་ 2-97 བའི་ཤེས་རྣམ་ཟག་མེད་དང་པོ་བཞི་ནི། རིམ་བཞིན་སྡུག་བསྔལ་ཆོས་བཟོད་སོགས་ཡིན་ནོ། ། ཞེས་སྦྱར་རོ། །གཟུགས་སོགས་ཀུན་བདེན་
【現代漢語翻譯】 證悟實相之法性。 (執取能取與所取，如心之幻影。)如是證悟等等，（對事物的認知）如是不能完全瞭解（即不能見到一切事物的自性。以分別念之故），如是不能分別（即不對如是性與名相混合執取。二取之顯現），如是不見（即不能由執取如是性及彼之智慧而見），如是不作意（即以彼三種戲論，即顛倒想。），則能行於母（即能獲得一切智智）。如是等等。彼等乃是 於一切智智之境中，所現見之顯現道剎那十六，及其 相十六。釋文中，顯現道為菩薩之，隱示道為聲聞緣覺之見道。初者，色等法，就勝義諦而言，非為恒常所取，亦非無常所取，以勝義諦中離恒常無常之故。其理：勝義諦中無自性故，此理下文多用。勝義諦中空性，即是苦諦法性之第一相。法，就勝義諦而言，（束縛與解脫，）離斷常二邊，以與苦與非苦於勝義諦中相離之故。勝義諦中離苦與非苦，是其法性之第二相。法，就勝義諦而言，自性清凈，以勝義諦中離異體（金）之有無之故。離有無是其第三相。法，就勝義諦而言，不生，故不滅不壞（金），無貪等一切煩惱，以無彼故非為清凈，及無損益等，以勝義諦中自（金）性之有無，及無自性之故。非彼是其第四相。如是四者，乃是苦諦之法性四相， 執常無常等二者為應斷應修之增益四句，及各別分離之無漏智四者，次第為苦法忍等。 如是連綴。色等一切皆為真實。
【English Translation】 The Dharma nature of realizing the true meaning. (Grasping the grasper and the grasped is like a reflection in the heart.) Thus, understanding and so on, (the knowledge of things) is not fully understood in this way (that is, not seeing the self-nature of all things. Because of conceptualization), it is not conceptualized in this way (that is, not grasping the suchness mixed with names and appearances. The manifestation of duality), it is not seen in this way (that is, not seeing through grasping the suchness and its wisdom), it is not acted upon in this way (that is, with those three elaborations, that is, inverted thoughts.), then one can act in the mother (that is, one can attain all-knowing wisdom). Thus and so on. These are In the realm of all-knowing wisdom, the sixteen moments of the manifest path that appear, and their Sixteen aspects. In the commentary, the manifest path is for Bodhisattvas, and the implied path is for Hearers and Solitary Realizers. The first, form and so on, as Dharma, in terms of ultimate truth, is neither grasped as permanent nor grasped as impermanent, because in ultimate truth it is separate from permanence and impermanence. The reason: because there is no self-nature in ultimate truth, this reason is often used below. Emptiness in ultimate truth is the first aspect of the Dharma nature of the Truth of Suffering. Dharma, in terms of ultimate truth, (bondage and liberation,) is separate from the two extremes of permanence and annihilation, because it is separate from suffering and non-suffering in ultimate truth. Being separate from suffering and non-suffering in ultimate truth is the second aspect of its Dharma nature. Dharma, in terms of ultimate truth, is naturally pure, because in ultimate truth it is separate from the presence or absence of a different entity (gold). Being separate from presence or absence is its third aspect. Dharma, in terms of ultimate truth, is unborn, therefore it is not destroyed or decayed (gold), without all afflictions such as greed, because without it, it is not pure, and without loss or gain, because in ultimate truth, the presence or absence of self (gold) nature, and the absence of self-nature. Not being that is its fourth aspect. These four are the four aspects of the Dharma nature of the Truth of Suffering, Grasping permanence and impermanence as what should be abandoned and what should be cultivated, the fourfold addition, and the four separate, undefiled wisdoms, are, in order, the forbearance of the Dharma of Suffering, and so on. Thus connected. All forms and so on are real.
ཆོས་ཅན། འདུས་མ་བྱས་ནམ་མཁའ་དང་འདྲ་ བར་དོན་དམ་པར་གློ་བུར་བ་གང་གིས་ཀྱང་དག་པ་(མདོ་)ཡིན་ཏེ། སྡུག་བསྔལ་(གསེར་)གྱི་བྱེད་ རྒྱུ་དང་དེ་མེད་པ་རྒྱུ་མ་ཡིན་པ་དོན་དམ་པར་གསོག་སྟེ་སྟོང་པའི་ཕྱིར། དེས་སྟོང་པ་རྣམ་པ་ དང་པོའོ། ། ཞེས་སོགས་འོག་མ་རྣམས་ལ་ཡང་ངོ་། །ཆོས་ཅན། དོན་དམ་པར་ཆགས་སོགས་ ཉོན་མོངས་པ་དང་ཁྲོ་བ་སོགས་ཉེ་བའི་ཉོན་མོངས་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་གོས་(མདོ་)པ་སྤངས་ པ་སྟེ། དོན་དམ་པར་དེའི་ཚེའམ་ད་ལྟར་སྡུག་བསྔལ་ཀུན་འབྱུང་བ་དང་དེ་མེད་པ་ཀུན་འབྱུང་ མིན་པ་དང་མི་ལྡན་པའི་ཕྱིར་གཉིས་པའོ། །ཆོས་ཅན། དོན་དམ་པར་ཡོངས་སུ་འཛིན་པའམ་ ཀུན་ཏུ་ཆགས་(གསེར་)པ་ལས། གྲོལ་བ་སྟེ། དོན་དམ་པར་ད་ལྟར་དང་ཡུན་རིང་བོར་སྡུག་ བསྔལ་རབ་ཏུ་སྐྱེ་བ་དང་། དེ་མེད་པ་རབ་ཏུ་མི་སྐྱེ་བ་དང་མ་འབྲེལ་བས་སོ། །རྣམ་པ་གསུམ་ པའོ། །ཆོས་ཅན། ནམ་མཁའ་སྒྲ་བརྙན་གཉིས་(མདོ་)ཀྱིས་བརྗོད་མི་ནུས་པ་ལྟར་དོན་དམ་ པར་རང་གི་ངོ་བོ་ཅིར་ཡང་བརྗོད་དུ་མེད་པ་ཡིན་ཏེ་སྡུག་བསྔལ་བརྒྱུད་(གསེར་)མར་འབྱུང་ བའི་རྐྱེན་དང་དེ་མེད་པ་རྐྱེན་མ་ཡིན་པ་ལས་རྣམ་པར་གྲོལ་བའི་ཕྱིར་བཞི་པ་སྟེ། ཞེས་བྱ་བ་ བཞི་ནི་ཀུན་འབྱུང་བདེན་པའི་ཆོས་ཉིད་ཀྱི་རྣམ་པ་བཞི་ཡིན་ལ་རྒྱུ་ཡིན་མིན་སོགས་ཞེས་ སོགས་འདོན་པ་བསྒྱུར་རོ། །འགོག་པའི་བདེན་པ་ཆོས་ཅན། དེའི་དོན་ཚིག་ཏུ་དངོས་སུ་ བརྗོད་པས་རྒྱུད་ལ་སྦྱིན་དུ་མེད་དེ། གང་གི་ཕྱིར་ན། ཉོན་མོངས་(གསེར་)མེད་པས་འགོག་པ་ དང་དེ་མེད་པ་འགོག་པ་མ་ཡིན་པ་དང་མ་འབྲེལ་བ་དེའི་ཕྱིར། འགོག་པ་ཡིན་མིན་གྱི་དོན་ དམ་པར་སྟོང་པ་དེའི་ཆོས་ཉིད་ཀྱི་རྣམ་པ་དང་པོ་ཞེས་སོགས་སྦྱར་རོ། །ཆོས་ཅན། དོན་དམ་ པར་གང་གིས་ཀྱང་གང་དུ་ཡང་དམིགས་པར་བྱེད་པ་སྟེ་བྱར་མེད་པ་ཡིན་ཏེ། སྡུག་བསྔལ་ཞི་ བ་དང་དེ་མེད་པ་མ་ཞི་བ་མེད་པས་སོ། །དེ་གཉིས་པའོ། །གསེར་ནི། དམིགས་པ་མེད་པར་ 2-98 བྱེད་པ་སྟེ་མ་དམིགས་པར་ཤེས་པའོ། །ཞེས་ཤེས་རྣམ་ལ་སྦྱར་རོ། །ཆོས་ཅན། དོན་དམ་པར་ རྟག་ཆད་(གསེར་)ཀྱི་མཐའ་གཉིས་ལས་འདས་པས་དྲི་མས་རྣམ་པར་དག་པ་ཡིན་ཏེ། བདེ་ ཞིང་གཙང་བས་གྱ་ནོམ་པ་དང་དེ་མེད་པ་གྱ་ནོམ་པ་མ་ཡིན་པ་དང་བྲལ་བའི་ཕྱིར་གསུམ་པ་ ཞེས་སོགས་སྦྱར་རོ། །ཆོས་ཅན། ནད་དེ་དོན་དམ་པར་ཕྱི་ནང་གི་མུ་སྟེགས་པའི་ལྟ་བ་མི་སྐྱེ་ བ་སྟེ་དེའི་གནས་མེད་པ་ཡིན་ཏེ། ངེས་པར་འབྱུང་བ་མྱང་འདས་དང་། དེ་མེད་པ་ངེས་པར་ འབྱུང་བ་མེད་པ་ཡང་མེད་པའི་ཕྱིར། ཞེས་གསེར་རོ། །ཡང་ན་ཁྱོད་ལ་ནད་དེ་སྡུག་བསྔལ་ ཅན་གྱི་འཁོར་བ་མི་སྐྱེ་སྟེ་ཞེས་སྦྱར་ཡང་འཚམ་མོ། །བཞི་པ་སྟེ། ཞེས་བྱ་བ་ནི་འགོག་བདེན་ གྱི་རྣམ་པ་བཞི་ཡིན་ནོ། །ཞེས་སོགས་སྔར་ལྟར་སྦྱར་རོ། །ཐེག་ཆེན་གྱི་ལམ་བདེ
【現代漢語翻譯】 有法（chos can，事物）：未造作的（'dus ma byas，非複合的）如同虛空（nam mkha'，天空）一般，在勝義諦（don dam par，究竟真實）上被任何突發之物所清凈（mdo，經部觀點），因為痛苦（sdug bsngal，苦）的製造者和它的不存在不是勝義諦上積聚的，因為是空性（stong pa，空）。這是空性的第一種相（rnam pa，方面）。等等，下面的也一樣。有法：在勝義諦上，捨棄了貪執（chags，貪）等煩惱（nyon mongs pa，煩惱）和憤怒（khro ba，嗔）等近煩惱（nye ba'i nyon mongs pa，隨煩惱）所染污（mdo，經部觀點），因為在勝義諦上，在那時或現在，痛苦生起（kun 'byung ba，集）和它的不生起不是生起，並且不具備，這是第二種相。有法：在勝義諦上，從完全執取（yongs su 'dzin pa，完全執著）或完全貪執（kun tu chags pa，普遍貪著）中解脫（grol ba，解脫），因為在勝義諦上，現在和長久地痛苦劇烈生起（rab tu skye ba，強烈生起），以及它的不生起不相關聯。這是第三種相。有法：如同虛空和聲音影像二者（nam mkha' sgra brnyan gnyis，虛空和聲響的影像）無法言說（mdo，經部觀點）一樣，在勝義諦上，自己的體性（rang gi ngo bo，自性）也無法言說，因為從痛苦持續（sdug bsngal brgyud，痛苦相續）生起的因緣（rkyen，緣）和它的不存在不是因緣中解脫的，這是第四種相。這四個是集諦（kun 'byung bden pa，集諦）的法性（chos nyid，法性）的四種相，是因和非因等等。等等，唸誦要翻譯。滅諦（'gog pa'i bden pa，滅諦）有法：它的意義不能用語言直接表達，不能施予相續（rgyud la sbyin du med，不能施予相續），因為什麼原因呢？因為沒有煩惱（nyon mongs，煩惱）（gser，金），所以是滅，以及它的不存在不是滅，並且不相關聯，因此，滅和非滅的勝義諦是空性，這是它的法性的第一種相，等等，要結合。有法：在勝義諦上，任何事物都不能在任何地方被緣取（dmigs par byed pa，執取），即無所作為（byar med pa，無所作為），因為痛苦寂滅（sdug bsngal zhi ba，痛苦寂滅）和它的不寂滅不存在。這是第二種相。金（gser，金）是：無所緣取（dmigs pa med par，無所緣取）地行事，即無所緣取地了知。要結合到了知相（shes rnam la sbyar ro，與了知方面結合）。有法：在勝義諦上，因為超越了常斷（rtag chad，常斷）二邊（mtha' gnyis，二邊），所以是清凈（dri mas rnam par dag pa，離垢清凈），因為安樂（bde，樂）且清凈（zhing gtsang ba，且凈），所以是殊勝（gya nom pa，殊妙）和它的不殊勝不是殊勝，並且分離，這是第三種相，等等，要結合。有法：疾病（nad，疾病）在勝義諦上，外道（phyi nang gi mu stegs pa'i lta ba，內外道之見）的見解（lta ba，見）不生起，即它的處所不存在，因為決定生起（nges par 'byung ba，決定生起）是涅槃（myang 'das，涅槃），以及它的不存在不是決定生起也不存在。這是金（gser，金）。或者，對於你來說，疾病是痛苦的輪迴（sdug bsngal can gyi 'khor ba，痛苦的輪迴）不生起，這樣結合也很合適。這是第四種相。這四個是滅諦的相。等等，如前一樣結合。大乘道（theg chen gyi lam bde，大乘道） 種子字：嗡（oṃ，唵，圓滿）
【English Translation】 Dharmas (chos can, things): The unconditioned ('dus ma byas, unconditioned) is like the sky (nam mkha', sky), in the ultimate truth (don dam par, ultimate truth) it is purified by any sudden thing (mdo, Sutra perspective), because the creator of suffering (sdug bsngal, suffering) and its non-existence are not accumulated in the ultimate truth, because it is emptiness (stong pa, emptiness). This is the first aspect (rnam pa, aspect) of emptiness. And so on, the following are the same. Dharmas: In the ultimate truth, abandoning being stained (mdo, Sutra perspective) by afflictions (nyon mongs pa, afflictions) such as attachment (chags, attachment) and near afflictions (nye ba'i nyon mongs pa, near afflictions) such as anger (khro ba, anger), because in the ultimate truth, at that time or now, the arising of suffering (kun 'byung ba, arising) and its non-arising are not arising, and it does not possess them, this is the second aspect. Dharmas: In the ultimate truth, liberation (grol ba, liberation) from complete grasping (yongs su 'dzin pa, complete grasping) or complete attachment (kun tu chags pa, universal attachment), because in the ultimate truth, now and for a long time, suffering arises intensely (rab tu skye ba, intensely arises), and its non-arising is not related. This is the third aspect. Dharmas: Just as the sky and sound images (nam mkha' sgra brnyan gnyis, sky and sound images) cannot be expressed (mdo, Sutra perspective), in the ultimate truth, one's own nature (rang gi ngo bo, own nature) cannot be expressed in any way, because it is liberated from the causes (rkyen, causes) from which suffering continuously (sdug bsngal brgyud, suffering continuously) arises and its non-existence is not a cause, this is the fourth aspect. These four are the four aspects of the nature of the truth of origin (kun 'byung bden pa, truth of origin), which are cause and non-cause, etc. And so on, the recitation should be translated. Dharmas of the truth of cessation ('gog pa'i bden pa, truth of cessation): Its meaning cannot be directly expressed in words, it cannot be given to the continuum (rgyud la sbyin du med, cannot be given to the continuum), because for what reason? Because there are no afflictions (nyon mongs, afflictions) (gser, gold), therefore it is cessation, and its non-existence is not cessation, and it is not related, therefore, the ultimate truth of cessation and non-cessation is emptiness, this is the first aspect of its nature, and so on, should be combined. Dharmas: In the ultimate truth, nothing can be apprehended (dmigs par byed pa, apprehended) anywhere, that is, there is nothing to be done (byar med pa, nothing to be done), because the pacification of suffering (sdug bsngal zhi ba, pacification of suffering) and its non-pacification do not exist. This is the second aspect. Gold (gser, gold) is: Acting without apprehension (dmigs pa med par, without apprehension), that is, knowing without apprehension. It should be combined with the aspect of knowing (shes rnam la sbyar ro, combined with the aspect of knowing). Dharmas: In the ultimate truth, because it transcends the two extremes (mtha' gnyis, two extremes) of permanence and annihilation (rtag chad, permanence and annihilation), it is completely pure (dri mas rnam par dag pa, completely pure), because it is blissful (bde, bliss) and pure (zhing gtsang ba, and pure), it is excellent (gya nom pa, excellent) and its non-excellence is not excellent, and it is separate, this is the third aspect, and so on, should be combined. Dharmas: Disease (nad, disease) in the ultimate truth, the views (lta ba, views) of external and internal heretics (phyi nang gi mu stegs pa'i lta ba, external and internal heretics) do not arise, that is, its place does not exist, because definite emergence (nges par 'byung ba, definite emergence) is nirvana (myang 'das, nirvana), and its non-existence is not definite emergence either. This is gold (gser, gold). Or, for you, disease is the painful cycle (sdug bsngal can gyi 'khor ba, painful cycle) does not arise, it is also appropriate to combine it in this way. This is the fourth aspect. These four are the aspects of the truth of cessation. And so on, combine as before. The Great Vehicle path (theg chen gyi lam bde, Great Vehicle path) Seed Syllable: oṃ (ओṃ, om, perfection)
ན་ཆོས་ཅན། རང་རྒྱུད་ལྡན་གྱི་ངན་སོང་སོགས་འཇིགས་པ་ལྔ་ཆད་པ་ཡིན་ཏེ། ཐར་གྲོང་དུ་ཕྱིན་བྱེད་ལམ་ དང་དེ་མེད་པ་ལམ་མ་ཡིན་པ་དང་བྲལ་བའི་ཕྱིར། བྲལ་བ་དེ་རྣམ་པ་དང་པོ་ཞེས་སོགས་སྦྱར་ རོ། །(ལམ་ཆོས་བཟོད་ཅན་གྱི་གང་ཟག་ལ་སྦྱར་ཏེ་རྟགས་སུ་རྟོགས་པའི་ཕྱིར་ཞེས་ཀྱང་ངོ་། ། ) ཆོས་ཅན། འབྲས་བུ་མངོན་ དུ་བྱ་བ་འཚང་རྒྱ་བའི་དོན་གྱི་ཐབས་ལ་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པ་ཡིན་ཅིང་ཐབས་སུ་དོན་དམ་པར་ བརྟག་བྱར་མེད་དེ། ཉོན་མོངས་ཀྱི་གཉེན་པོ་རིག་པ་དང་དེ་མེད་པ་རིག་པ་མ་ཡིན་པ་དང་། དོན་དམ་པར་མ་འདྲེས་པའི་ཕྱིར། གཉིས་པའོ། །ཆོས་ཅན། གཟུགས་སོགས་ཆོས་ཐམས་ ཅད་ཀྱི་མཚན་མ་དག་དང་དོན་དམ་པར་མ་འབྲེལ་བ་ཡིན་ཏེ། སེམས་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོགས་པར་ སྒྲུབ་པ་དང་དེ་མེད་པ་སྒྲུབ་པ་མ་ཡིན་པ་ལས་རྣམ་པར་གྲོལ་བ་ཉིད་ཀྱིས་སོ་གསུམ་པའོ། ། ཆོས་ཅན། དོན་དམ་པར་བརྗོད་པར་བྱ་བའི་ངོ་བོའི་མཚན་ཉིད་ཤེས་བྱ་དང་། རྗོད་པར་བྱེད་ པའི་ངོ་བོའི་མཚན་ཉིད་ཀྱི་སྒྲ་སྟེ་མིང་གཉིས་ལ་སོ་སོར་སྣང་བའི་ཤེས་པ་སྐྱེ་བ་མེད་པ་ཡིན་ ཏེ། མངོན་ཞེན་མེད་པའི་རྟག་པའི་གནས་སུ་འགྲོ་བ་ངེས་འབྱིན་དང་དེ་མེད་པ་ངེས་འབྱིན་མ་ ཡིན་པ་མེད་པ་ཉིད་ཀྱིས་སོ། །དེ་མེད་པ་རྣམ་པ་བཞི་པ་སྟེ། ཞེས་བྱ་བ་བཞི་ནི་ལམ་གྱི་བདེན་ 2-99 བའི་རྣམ་པ་བཞི་ཡིན་ཞེས་སོགས་བསྙད་དོ། །ཚུལ་དེ་ལྟར་ཤེས་བཟོད་བཅུ་དྲུག་ཆོས་ཅན་དུ་ བྱས་ཏེ། བསྒྲུབ་བྱའི་ཆོས་སུ་རྟོགས་པ་ཡིན་ཞེས་སོགས་ཅི་རིགས་དང་། རྟགས་སུ་མངོན་ སུམ་དུ་རྟོགས་པའི་ཕྱིར་ཞེས་ཀྱང་ངོ་། །དེ་རྣམས་རྩ་བར་ཡང་དགོད་དགོས་ཤིང་རྩ་བར་ བཤད་པ་ལྟར་འགྲེལ་པར་ཡང་སྦྱར་ཏེ་ཕན་ཚུན་མཚོན་པའོ། །རྩ་བ་ལ་འགྲེལ་བྱེད་གཞན་ གྱི་ལྟར་མདོ་དང་བསྟུན་ན་ལེགས་ཆ་ཡོད་མོད་ཀྱི་མ་བཀོད་དོ། །དེ་ལྟར་ན་དོན་དམ་པར་ རྟག་མི་རྟག་མི་དམིགས་པའི་ཆོས་ཉིད་རྟོགས་པའི་བཅུ་དྲུག་གི་དང་བོ་སྡུག་བསྔལ་ཆོས་ བཟོད། སྡུག་བསྔལ་ཡིན་མིན་མི་དམིགས་པ་ཆོས་ཤེས་ཞེས་སོགས་དེ་ལྟ་བུའི་རྣམ་པ་ཅན་ གྱི་སྐད་ཅིག་མ་བཅུ་དྲུག་པོ་དེ་དག་ནི་ཀུན་ཤེས་པ་ཉིད་ཀྱི་སྐབས་སུ་བསྟན་པའི་བྱང་པ་ རྣམས་ཀྱི་མཐོང་བའི་ལམ་ཡིན་ལ་དོན་དམ་པར་རྟག་མི་རྟག་སོགས་ཀྱིས་སྟོང་པ་ལ་སོགས་ པའི་རྣམ་པ་རྣམས་ཀྱང་བདེན་བཞིའི་རྣམ་པའོ་ཞེས་པ་གསེར་གྱི་དོན་ནོ། །དེས་ན་ཕྱི་རོལ་ བས་རྟག་པ་སོགས་གང་ཟག་ཏུ་སྒྲོ་བཏགས་པ་བཅུ་དྲུག ཉན་ཐོས་པས་མི་རྟག་སོགས་ཆོས་ སུ་སྒྲོ་འདོགས་པ་བཅུ་དྲུག་དང་བྲལ་བའི་ཡེ་ཤེས་བཅུ་དྲུག་དངོས་བསྟན་གྱི་མཐོང་ལམ་མོ། ། (བུ་རིན། ) གཉིས་པ་ནི། སྒྲོ་འདོགས་སོ་གཉིས་དང་བྲལ་བ་དེ་ལ་སྟེ་དེའི་ནང་ནས་མི་རྟག་སོགས་ བཅུ་དྲུག་ཏུ་མངོན་ཞེན་དང་བྲལ་བ་ལས་བཟློག་པའམ་རྟག་མི་རྟག་སོགས་སོ་གཉ
【現代漢語翻譯】 法性者： 具有自續的惡趣等五種怖畏已經斷除，因為其遠離了通往解脫之城的道路，以及沒有解脫之道的非道。遠離之，即是第一種相。 （適用於具道法忍之人，作為證悟的標誌。）法性者： 顯現果位的成佛之方便，是無分別，且在勝義中不可觀察為方便，因為其是煩惱的對治智慧，以及沒有智慧的非智慧，且與勝義無雜。此為第二種相。法性者： 諸如色等一切法的相，與勝義無關聯，因為其從顛倒的心中解脫，以及沒有解脫的非解脫，此為第三種相。 法性者： 勝義中可言說的自性，是所知；以及能言說的自性的聲音，即名，對於此二者各自顯現的覺知，是無生，因為其進入無執著的常恒之境，是決定出離，以及沒有決定出離的非出離。此為第四種相。這四種相，即是道諦的四種相。如是瞭解十六行相，作為法性，作為所證之法來證悟，以及作為現量證悟的標誌。這些都需要在根本頌中重複，並且如根本頌所說的那樣，也應在註釋中應用，以相互印證。如果像其他註釋那樣，在根本頌中與經部相符，則會有優點，但此處未作安排。如是，在勝義中，證悟常與無常不可得之法性的十六剎那中的第一個是苦法忍，苦是有或非不可得是法智等等，這十六個剎那，是於一切智智之時所說的菩薩們的見道，並且勝義中常與無常等空性等相，也是四諦之相，這是黃金之義。因此，外道徒執著于常等我見之十六種，聲聞乘人執著于無常等法見之十六種，遠離此二者的十六種智慧，是直接顯示的見道。（布仁） 第二，遠離三十二種增益，即從其中遠離無常等十六種的執著，或者說常與無常等三十二種。
【English Translation】 Dharmata (法性者): The five fears, such as those of the evil realms with self-nature, are eliminated, because they are separate from the path that leads to the city of liberation, and the non-path that lacks the path to liberation. Separation is the first aspect. (Applicable to those with the forbearance of the Dharma path, as a sign of realization.) Dharmata: The means to manifest the fruit of enlightenment is non-conceptual and cannot be examined as a means in the ultimate sense, because it is the wisdom that is the antidote to afflictions, and the non-wisdom that lacks wisdom, and is unmixed with the ultimate truth. This is the second aspect. Dharmata: The characteristics of all dharmas, such as form, are unrelated to the ultimate truth, because they are liberated from the inverted mind, and the non-liberation that lacks liberation, this is the third aspect. Dharmata: The nature of what can be spoken of in the ultimate sense is the knowable; and the sound of the nature of what can be spoken, that is, the name, the awareness that appears separately for these two is unborn, because it enters the permanent state of non-attachment, is definite departure, and the non-departure that lacks definite departure. This is the fourth aspect. These four aspects are the four aspects of the truth of the path. Thus, understanding the sixteen aspects as Dharmata, as the Dharma to be realized, and as the sign of direct realization. These need to be repeated in the root verses, and as stated in the root verses, they should also be applied in the commentary to confirm each other. If, like other commentaries, it is in accordance with the sutras in the root verses, there will be advantages, but this is not arranged here. Thus, in the ultimate sense, the first of the sixteen moments of realizing the nature of phenomena where permanence and impermanence are not observed is the forbearance of suffering Dharma, whether suffering is or is not unobservable is Dharma knowledge, etc. These sixteen moments are the path of seeing of the Bodhisattvas spoken of at the time of omniscience, and in the ultimate sense, aspects such as emptiness of permanence and impermanence are also aspects of the four truths, which is the meaning of gold. Therefore, the sixteen kinds of clinging to the self by outsiders, such as permanence, and the sixteen kinds of clinging to phenomena by the Hearers, such as impermanence, the sixteen kinds of wisdom that are free from these two are the directly shown path of seeing. (Burin) Secondly, being free from the thirty-two kinds of superimpositions, that is, from the clinging to the sixteen kinds of impermanence, or the thirty-two kinds of permanence and impermanence.
ིས་མ་ དམིགས་པ་དེ་ལས་བཟློག་པ་མི་རྟག་པ་ལ་སོགས་པའི་རྣམ་པ་བཅུ་དྲུག་དག་ཏུ་མཚན་ མར་འཛིན་པས་བསྒོམ་པར་བྱ་བ་སྟེ་བྱེད་པའི་ཤེས་བཟོད་བཅུ་དྲུག་ནི་ཀུན་ཤེས་པ་ཉིད་ཀྱི་ སྐབས་ལ་སྟེ་སུ་ཤུགས་ལ་བསྟན་པའི་ཉན་ཐོས་རྣམས་ཀྱི་མཐོང་བའི་ལམ་ཡིན་ནོ། །རང་ རྒྱལ་གྱི་ཡང་ཤེས་པར་བྱའོ། ། ༈ དམན་པའི་སྒོམ་ལམ་མི་སྟོན་པའི་རྒྱུ་མཚན། གསུམ་པ་ནི། མདོ་དང་རྒྱན་དུ་གཞི་ཤེས་མཐོང་ལམ་བསྟན་པ་རྫོགས་པའི་སྐབས་ 2-100 འདིར་ཆོས་ཅན། ཉན་ཐོས་ཀྱི་ཟག་མེད་སྒོམ་པའི་ལམ་ནི་དངོས་སུ་མ་བསྟན་པ་ལ་རྒྱུ་མཚན་ ཡོད་དེ། ཉན་ཐོས་ཀྱི་ལམ་དང་འབྲས་བུ་ནི་དེའི་རིགས་ཅན་ལ་བསྟན་པའི་དོན་དུ་བྱང་པས་ མ་ནོར་བར་ཡོངས་སུ་ཤེས་པར་བྱ་བ་ཡིན་གྱི་ཇི་བཞིན་རྒྱུད་ལ་བསྐྱེད་ནས་མངོན་དུ་བྱ་བ་མ་ ཡིན་པའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་དེ་དངོས་སུ་མ་བསྟན་པས་སོ། །ཉན་ཐོས་རྣམས་ལའང་དེའི་མཐོང་ ལམ་བསྟན་པས་གོ་སླ་བས་དངོས་སུ་མ་བསྟན་ནོ་ཞེས་འགྲེལ་ཆེན་ནོ། །འདིར་དངོས་སུ་ནི་ དེའི་མཐོང་ལམ་ཡང་མ་བསྟན། ཤུགས་ལ་ནི་མཐོང་ལམ་བསྟན་པས་དེའི་སྒོམ་ལམ་ཡང་ བསྟན་པ་ཡིན་པས་སློབ་དཔོན་གྱི་འདི་ལ་སྙིང་པོ་ཙམ་མི་སྣང་བས་རྩོད་སྤོང་མང་བོ་བྱས་ ནས་གཞུང་འདི་བཤད་བྱེད་རྣམས་ལ་བརྟག་མི་བཟོད་དོ། ། ༈ མཁྱེན་གསུམ་གྱི་དོན་བསྡུ། གསུམ་པ་ལ། སྔ་འགྲེལ་ནི། དེ་ལྟར་མཁྱེན་གསུམ་རྒྱས་པར་བསྟན་ནས་ཐམས་ཅད་ མཁྱེན་པ་ཉིད་གསུམ་མཇུག་བསྡུ་བར་བྱེད་དོ། །འདི་གསུམ་ལ་མཇུག་སྡུད་བྱེད་པའི་རྒྱུ་ མཚན་ནི། འདི་གསུམ་མངོན་རྟོགས་བརྒྱད་ཀྱི་དོན་མཐའ་དག་སྡུད་པར་བྱེད་པས་གཙོ་བོ་ ཡིན་པ་ཉིད་ཀྱིས་སོ། །གསེར་རོ། །རྩ་བ་ནི། གཞི་ཤེས་བཤད་པ་རྫོགས་རྗེས་སུ་རབ་འབྱོར་ ཤེར་པ་འདི་ནི་ཆོས་གང་ཡང་ཐོབ་པར་བྱེད་པ་མ་ཡིན། སྟོན་པར་བྱེད་པ་མ་ཡིན། ཞེས་ ནས། འདས་མ་འོངས་ད་ལྟར་བྱུང་བ་མ་ཡིན། ཞེས། དེ་ལྟར་ཚིག་བཅུ་(ཨཱརྱ་)དགུ་ཡང་(ཡང་ སྒྲ་དང་པོ་ལ་ཡང་ཞེས་དག་ལྡན་)བསྟན་པ་འདི་དང་། དེ་ལྟར་སོགས་ཀྱི་དོན་ཡིན་པས་གསུམ་པོ་དག་ ལ་སྦྱར་རོ་ཞེས་པས། རབ་འབྱོར་ཤེར་པ་འདི་ནི་འདོད་བའི་ཁམས་ལས་འདའ་བར་བྱེད་ པའམ་གནས་པར་བྱེད་པ་མ་ཡིན། ཞེས་སོགས། ཡང་བསྟན་པ་འདི་དང་། རབ་འབྱོར་ཤེར་ པ་འདི་ནི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་རྣམས་སྟེར་བའམ་འཕྲོག་པར་བྱེད་པ་མ་ཡིན། ཞེས་སོགས་ བཤད་པ་འདི་གང་ཡིན་པ་སྟེ། རིམ་པ་རྣམ་པ་གསུམ་པོ་འདི་ནི་གོ་རིམ་བཟློག་པས་གཞི་ ཤེས་ལམ་ཤེས་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་གནས་སྐབས་གསུམ་པོ་དག་མཇུག་རྫོགས་པར་ཡོངས་སུ་ 2-101 བསྟན་པ་མཇུག་སྡུད་ཡིན་ནོ་ཞེས་པ། ཨཱརྱ་དག་ལྡན་གྱི་དོན་དཔྱིས་ཕྱིན་པ་སྟེ་གཞན་གྱིས་ བློ་ཁ་མ་ཕྱོགས་སྣང་ངོ་། །འགྲེལ་པ་ལ། བཤད་མ་ཐག་པའི་ཚུལ་དུའམ་བཤད་པ་ལྟར་གྱི་ རིམ་(རད་ཀིར་)པས་དོན་
【現代漢語翻譯】 從該對境中返回，于無常等十六種行相中執取相狀而修習，即能作的堪忍智十六種，乃是於一切智之位，以暗示的方式所顯示的聲聞的見道。自證者也應當了知。 第三，不顯示下劣的修道之理由： 第三點是，在經和《現觀莊嚴論》中，于基智和見道顯示圓滿之際，就此法而言，聲聞的無漏修道未被直接顯示是有原因的。聲聞的道和果，是爲了向具有此種根性者顯示，菩薩應無誤地完全了知，但並非如實地在自相續中生起並現前，因此未直接顯示。對於聲聞眾來說，也因已顯示其見道而易於理解，故未直接顯示，這是《大疏》的觀點。此處，直接而言，其見道也未顯示；以暗示的方式而言，因已顯示見道，故其修道也已顯示。因此，論師認為這沒有多少意義，經過許多辯論后，認為此論不值得向講解者宣講。 第三，總結三智之義： 關於第三點，舊疏認為：如是廣說三智后，將以一切智性作總結。總結這三者的理由是：這三者能總攝八現觀之義，故是主要的。金也如是說。根本頌云：『于基智宣說圓滿后，善現，此慧不獲得任何法，不證得任何法。』乃至，『過去未來現在皆不生。』如是顯示二十九字（梵文：arya），此與『如是』等之義相同，故應與三者相合。如雲：『善現，此慧不超越欲界，不住于欲界。』等等。又顯示：『善現，此慧不施與或奪取諸佛之法。』等等。此等所說為何？此三種次第顛倒，故基智、道智、一切智三種位次，是完全顯示圓滿的總結。arya之義徹底，他人似乎無法理解。疏文中說：以剛剛所說的或如所說的次第（rad kir）來理解其意義。
【English Translation】 Turning away from that object, one meditates by apprehending the sixteen aspects such as impermanence, which are the sixteen tolerances of knowledge that can be performed. This is the path of seeing for the Hearers, which is shown implicitly in the context of omniscience itself. The Solitary Realizers should also understand this. The Reason for Not Showing the Inferior Path of Meditation: Thirdly, in the sutras and the Ornament, when the basis knowledge and the path of seeing are shown completely, in this case, there is a reason why the Hearers' stainless path of meditation is not shown directly. The path and fruit of the Hearers are to be shown to those of that kind, so Bodhisattvas should understand them completely without error, but not actually generate and manifest them in their own minds. For this reason, it is not shown directly. For the Hearers, it is easy to understand because their path of seeing has been shown, so it is not shown directly, according to the Great Commentary. Here, directly, even their path of seeing is not shown. Implicitly, because the path of seeing is shown, their path of meditation is also shown. Therefore, the teacher does not see much meaning in this, and after many debates, he thinks that this text is not worthy of being taught to the lecturers. Summary of the Meaning of the Three Knowledges: Thirdly, the old commentary says: After explaining the three knowledges in detail, one will conclude with the nature of omniscience. The reason for summarizing these three is that these three summarize all the meanings of the eight realizations, so they are the main ones. Gold also says so. The root text says: 'After the basis knowledge has been explained completely, Subhuti, this wisdom does not obtain any dharma, does not realize any dharma.' And so on, 'The past, future, and present do not arise.' Thus, the twenty-nine letters (藏文：ཨཱརྱ་，梵文天城體：आर्य，梵文羅馬擬音：ārya，漢語字面意思：聖) are shown, which have the same meaning as 'thus,' so they should be combined with the three. As it says: 'Subhuti, this wisdom does not transcend the desire realm, does not abide in the desire realm.' And so on. It also shows: 'Subhuti, this wisdom does not give or take away the dharmas of the Buddhas.' And so on. What is this saying? These three sequences are reversed, so the three stages of basis knowledge, path knowledge, and all-knowing are the complete conclusion that is fully shown. The meaning of arya is thorough, and others do not seem to understand it. The commentary says: Understand the meaning in the order (rad kir) of what has just been said or as it has been said.
ཐམས་ཅད་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པའི་(བུདྡྷ་ཤྲཱི་)རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་ པ་ཉིད་འདི་དང་། ཆོས་ཐམས་ཅད་ལ་མི་གནས་པའི་ལམ་ཤེས་པ་ཉིད་འདི་དང་། རྣམ་རྟོག་ ཐམས་ཅད་བཀག་པའི་གཞི་ཐམས་ཅད་ཤེས་པ་ཉིད་འདི་སྟེ། རྣམ་པ་གསུམ་པོ་དག་སྔར་ བཤད་པ་དེ་ལྟར་གྱི། རབ་འབྱོར། མཐའ་གཉིས་རྣམ་དག སྤྱོད་པ་ཁྱད་པར་གྱི་ལེའུ་གསུམ་ གྱིས་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་མཛད་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་སམ། དོན་བསྡུ་བའི་མདོ་གསུམ་གྱིས་ཞེས་ འགོར་སྦྱར་ཏེ། ལེའུ་གསུམ་གྱི་དོན་མཁྱེན་གསུམ་ཞེས་སྦྱར་རོ། ། ༈ སྐབས་བསྡུ་བ། བཞི་པ་ནི། དང་པོ་གཉིས་ལ་ལྟོས་པའི་གསུམ་པའི་འགྲེལ་པ་བཤད་པའོ། །(འབུམ་དུ་ལེའུ་ ཉེར་དགུ་སོང་བར་མར་ཉེར་བརྒྱད་སོང་།། ༈ །།) ༈ ཕེབས་ནས་ཉམས་སུ་ལེན་པའི་འཇུག་པ་སྦྱོར་བ། དེ་ལྟར་ཡུམ་(ཡུལ་གྱི་མངོན་པར་རྟོགས་པ་བསྟན་ནས་ཡུལ་རྟོགས་པ་སྦྱོར་བའི་འབྲས་བུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། སྦྱོར་ བའི་མངོན་པར་རྟོགས་པ་བརྗོད་པ་ནི་ཞེས་ཤེར་འབྱུང་། དེ་ལྟར་དམིགས་པའི་ཡུལ་མཁྱེན་པ་གསུམ་བསྟན་ནས་ཞེས་གཞོན་ནུ་ དཔལ། )གྱི་མཚན་ཉིད་མཁྱེན་གསུམ་ཐོས་བསམ་གྱིས་གཏན་ལ་ཕབ་ནས། དེའི་རྟོགས་པ་རྒྱུད་ ལ་བསྐྱེད་པའི་ཐབས་སུ་ཡུམ་གྱི་རྣལ་འབྱོར་ཉམས་སུ་ལེན་པའི་སྦྱོར་བ་ལ་བཞི་སྟེ། དབང་ (དུ་གྱུར་པ་རྣམས་ཀུན་ཞེས་ཤེར་འབྱུང་། )ཐོབ་པའི་དོན་དུ་བསྒོམ་པ་རྣམ་ཀུན། དབང་ཐོབ་པའི་ཚུལ་ གྱིས་བསྒོམ་པ་(རབ་ཏུ་གྱུར་པ་)རྩེ་སྦྱོར། བརྟན་པ་(ཤེར་འབྱུང་)ཐོབ་པའི་དོན་དུ་བསྒོམ་པ་མཐར་ གྱིས་པ། བརྟན་པ་མཐར་ཕྱིན་(ཤེར་འབྱུང་)པ་སྐད་ཅིག་མའོ། ། ༈ དབང་ཐོབ་པའི་དོན་དུ་བསྒོམ་པ་རྣམ་ཀུན། དང་པོ་ལ། སྐབས་ཀྱི་མཚམས་སྦྱར། སྦྱོར་བའི་ཆོས་རྒྱས་པར་བཤད། སྐབས་བསྡུ་བའོ། ། ༈ སྐབས་ཀྱི་མཚམས་སྦྱར། དང་པོ་ནི། དེ་ལྟར་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་གསུམ་ཐོས་བསམ་གྱི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་བསྡུས་ པ་དང་རྒྱས་པར་ཡོངས་སུ་ཤེས་པར་གྱུར་པའི་གང་ཟག་གིས་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་ 2-102 གསུམ་གྱི་དོན་བསྒོམ་པར་བྱེད་དགོས་སོ། །ཅིའི་དོན་དུ་ན། ནི་སྟེ་ངེས་པར་དབང་དུ་བྱ་བས་ དེ་བསྒོམས་(ཆོས་བཤེས་)པས། རང་(ཆོས་བཤེས་)གི་རྒྱུད་ལ་(དངོས་)བསྐྱེད་པས་རྟོགས་(དངོས་)པ་ རང་དབང་ཐོབ་(དངོས་)པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་(དངོས་)དུ་སྟེ་ཐོས་(ཆོས་བཤེས་དངོས་)བསམ་གྱི་ཤེས་རབ་ མི་(དངོས་)བརྟན་པས་རང་དབང་ཅན་(ཀུན་དངོས་)མིན་ལ། བསྒོམས་(དངོས་)པ་ལས་རང་དབང་ དུ་འགྱུར་བས་(དངོས་)སོ། །དེ་ལྟར་ཤེས་རབ་གསུམ་འབྲེལ་བར་བྱ་དགོས་ཏེ། མི་ཕམ་པའི་ ཞལ་སྔ་ནས། གལ་ཏེ་ཐོས་པ་ཙམ་གྱི་དོན། །མཐོང་འགྱུར་བསྒོམ་པ་དོན་མེད་འགྱུར། །གལ་ ཏེ་བསྒོམས་པས་དོན་མཐོང་འགྱུར། །དེ་ཚེ་ཐོས་པ་དོན་མེད་འགྱུར། །ཞེས་གསུངས་སོ། །(ཆོས་ བཤེས་སུ་དྲངས། ) དེ་ལྟར་(དངོ
【現代漢語翻譯】 此乃一切圓滿之（布達夏日）（Buddha Shri，佛吉祥）一切智，此乃不住一切法之道智，此乃斷絕一切分別之基智。如前所述，此三種智慧，善哉！須菩提！以二邊清凈、殊勝行之三品圓滿之，或以攝義之三經圓滿之。將『經』與『品』相連，三品之義即三智。 第四部分是：相對於前兩者的第三者的解釋。 （《十萬頌般若經》已過二十九品，實則已過二十八品。） 如是，在宣說了（境之現觀）之後，因為是連線證悟境之果，故說連線之現觀，如《般若經》所說。如是，在宣說了所緣之三智之後，如童子祥雲所說。 如是，以聞思確定了母（般若波羅蜜多）之體性三智之後，爲了在自相續中生起證悟，修持母之瑜伽，有四種連線：爲了獲得自在而修持的遍相，以獲得自在之方式修持的頂加行，爲了獲得穩固而修持的漸次加行，以及穩固究竟之剎那加行。 第一，連線段落，廣說連線之法，總結段落。 第一，如是，以聽聞和思維之智慧，完全了知並掌握了三種一切智之人，必須修持三種一切智之義。為何要修持呢？因為必定要獲得自在，所以修持它，在自己的相續中生起（真實）的證悟，爲了獲得（真實）的自在（真實），因為聽聞（真實）和思維之智慧不（真實）穩固，所以不是自在者（一切真實），從修持（真實）中獲得自在（真實）。如是，必須將三種智慧聯繫起來。彌旁仁波切曾說：『若僅聽聞之義，即能見，則修持無意義。若以修持能見義，則聽聞彼時無意義。』如是說。（引自法友）如是（真實）。
【English Translation】 This is the all-knowing wisdom of (Buddha Shri) (Buddha Shri, glorious Buddha), which is complete in every way; this is the wisdom of knowing the path that does not abide in all dharmas; this is the wisdom of knowing the basis of all that is cut off from all conceptualizations. These three aspects, as previously explained, O Subhuti! Are perfected by the three chapters of purity of the two extremes and extraordinary conduct, or by the three sutras that summarize the meaning. Connect 'sutra' with 'chapter,' the meaning of the three chapters is the three wisdoms. The fourth section is: explaining the commentary of the third in relation to the first two. (In the Hundred Thousand Verse Prajnaparamita Sutra, twenty-nine chapters have passed, but in reality, twenty-eight have passed.) Thus, after explaining the (manifest realization of the object), because it is the fruit of connecting the realization of the object, the manifest realization of the connection is explained, as the Prajnaparamita Sutra says. Thus, after explaining the three wisdoms of the object of focus, as Young Jewel says. Thus, after establishing the nature of the mother (Prajnaparamita) through the three wisdoms of hearing and thinking, there are four connections for practicing the yoga of the mother as a means to generate realization in one's own mindstream: meditating on all aspects to gain power, meditating in the manner of gaining power (becoming excellent), meditating gradually to gain stability (Prajnaparamita Sutra), and the momentary (Prajnaparamita Sutra) that is the ultimate stability. First, connect the sections, explain the connecting dharma in detail, and summarize the sections. First, thus, a person who has fully understood and mastered the three all-knowing wisdoms through the wisdom of hearing and thinking must meditate on the meaning of the three all-knowing wisdoms. Why? Because it is necessary to gain power, so by meditating on it, generating (actual) realization in one's own mindstream, in order to gain (actual) freedom (actual), because the wisdom of hearing (actual) and thinking is not (actual) stable, so one is not a free being (all actual), from meditating (actual) one becomes free (actual). Thus, the three wisdoms must be connected. Mipham Rinpoche once said: 'If the meaning of merely hearing can be seen, then meditation becomes meaningless. If the meaning can be seen by meditating, then hearing becomes meaningless at that time.' Thus it is said. (Quoted from Dharma Friend) Thus (actual).
ས་)བསྒོམས་པས་འདྲིས་པར་བྱ་(དངོས་)དགོས་པས་མཁྱེན་གསུམ་ བསྒོམས་(དོན་དངོས་)པ་བསྟན་ཞེས་སྦྱར་རོ། །(དངོས་)དེ་ལྟ་(དངོས་)ན་འདི་བསྟན་པ་དོན་(དོན་ དངོས་)མེད་དེ། སྔར་ཇི་ལྟར་ཐོས་བསམ་བྱས་པའི་སྐབས་(དངོས་)གསུམ་ཉིད་གོམས་པར་བྱས་ པས་ཅི་ཞིག་མི་ནུས་ཞེ་ན། (དངོས། ) སྔར་མཁྱེན་གསུམ་སོ་སོར་ཤེས་པ་ལས་སླར་ཡང་རྣམ་པ་ རྫས་རིགས་ཐམས་ཅད་དང་། བྱང་ཆུབ་གསུམ་གྱི་ལམ་དང་། གཞི་ཕྱི་ནང་གི་དངོས་པོ་ཤེས་ པའི་མཁྱེན་གསུམ་གྱི་ཡུལ་གཞི་ལམ་རྣམ་གསུམ་བདེན་པའི་སྐྱེ་མེད་དུ་རྟོགས་པ་བསྡུ་བའི་ སྒོ་ནས་དོན་འབའ་(ཆོས་བཤེས་)ཞིག་ལ་དམིགས་པས་(དངོས་)ཤིན་ཏུ་ཞི་ཞིང་སྤྲོས་(དངོས་)པ་མེད་ པའི་བསྒོམ་(དངོས་)པའི་ཤེས་རབ་དགོས་ཏེ། ཐོས་པའི་ཤེས་རབ་ནི་མིང་(འདི་པ། )འབའ་ཞིག་ ལ་དམིགས་པས་རབ་ཏུ་སྤྲོས་པའི་བདག་ཉིད་ཅན་རྒྱུད་འཁྲུག་པར་བྱེད་ལ། བསམས་པའི་ ཤེས་རབ་ནི་མིང་དོན་འབྲེལ་ཞིང་(དངོས་)རྣམ་རྟོག་ཅུང་ཟད་བསྡུས་པ་(དངོས་)ཡིན་ཀྱང་རྣམ་ གཡེང་གཙོ་(དོན་)ཆེ་བས་སོ། །ཞེས་པ་རྣམས་ཆོས་བཤེས་སོ། །དེ་ལྟར་ན་མཁྱེན་པ་གསུམ་ལ་ དབང་གྱུར་ཐོབ་པའི་ཕྱིར་དུ་མཁྱེན་གསུམ་བསྡུས་ནས་བསྒོམ་པའི་སྦྱོར་བ་ནི། རྣམ་པ་ཀུན་ མངོན་པར་རྫོགས་པར་རྟོགས་པའི་སྦྱོར་བ་ཡིན་པས་འདིར་འཆད་དོ། །ཞེས་ཚིག་རྣམ་པར་ 2-103 སྦྱར་རོ། ། ༈ སྦྱོར་བའི་ཆོས་རྒྱས་པར་བཤད་པ། གཉིས་པ་ལ་བཅུ་གཅིག་སྟེ། དམིགས་པར་(ཤེར་དངོས་)འགྱུར་བའི་རྣམ་པ། རྗེས་སུ་སྒྲུབ་ པའི་སྦྱོར་བ། སྐྱེ་རྒྱུ་(ཤེར་དངོས་)ཡོན་ཏན། མི་སྐྱེ་བའི་རྒྱུ་(ཤེར་དངོས་)སྐྱོན། ཤེས་བྱ་མཚན་ཉིད། ཟག་བཅས་(ཤེར་དངོས་)ཐར་ཆ། བསམ་པ་ཕུན་ཚོགས་ཅན་ངེས་(ཟག་མེད་ངེས་འབྱེད་ཆ་མཐུན་ཞེས་ཤེར་ འབྱུང་སྟེ་སློབ་དཔོན་གྱི་ལུགས་སོ། ། )འབྱེད་ཆ་མཐུན། སློབ་པ་ཕྱིར་མི་(ཤེར་འབྱུང་དངོས། )ལྡོག་གི་མཚན་ ཉིད། (དངོས། ) ཆོས་སྐུའི་(ཤེར་)རྒྱུ་སྲིད་ཞི་མཉམ་ཉིད། གཟུགས་སྐུའི་རྒྱུ་ཞིང་(ཤེར་)དག་པ། འཕྲིན་ལས་ཀྱི་རྒྱུ་ཐབས་མཁས་སྦྱོར་(ཤེར་འབྱུང་སྟེ་ལུས་ལྟར་རོ། ། )རོ། ། ༈ དམིགས་པར་འགྱུར་བའི་རྣམ་པ། དང་པོ་ལ། བསྟན། བཤད། བསྡུ་གསུམ་ལས། ༈ བསྟན། དང་པོ་ལ་གཉིས་ལས། རྩ་བ་ལ། (ཆོས་ བཤེས་རད་ཀིར་སྙིང་མཆོག་)གཞི་དང་ཡེ་ཤེས་རྣམ་པ་ཡི། །ཞེས་པ་ལྟར། གཞི་ལམ་རྣམ་པ་གསུམ་ ལས་གཞི་(སྙིང་མཆོག་དག་ལྡན་དངོས། )ནི་དམིགས་པ་སྟེ་བདེན་པ་བཞི་ལ་སོགས་པའོ། །(དངོས། )དེ་ ཡང་རྟག་པ་ལ་སོགས་པར་སྒྲོ་འདོགས་པའི་གཞི། མི་རྟག་པ་ལ་སོགས་སུ་གཏན་ལ་དབབ་ པའི་གཞི། མི་རྟག་པ་སོགས་ཁྱད་པར་གྱི་ཆོས་བརྟེན་པའི་གཞི་ཡིན་པས་སོ། །ལམ་ནི་རྟག་ འཛིན་སོགས་ཕྱིན་ཅི་ལོག་གི་གཉེན་པོ་ལམ་གསུམ་གྱིས་བསྡུས་པའོ། །རྣམ་པ་ལ་གསུམ་ ལས། མ
【現代漢語翻譯】 通過禪修來熟悉（實），需要禪修三智（實際），所以結合起來闡述。（實）如果這樣（實），那麼這個教導就沒有意義（實際）。如果像之前聽聞和思考時那樣，僅僅是熟悉這三種智慧，那又有什麼不能做到的呢？（實）以前只是分別瞭解三智，現在要進一步將所有現象、事物，以及三種菩提之道，還有內外之基礎事物，都歸納到三智的範疇，即以基、道、相三種方式，將三智的對象都證悟為無生之真諦，通過這種歸納的方式，專注於一個（法友）甚深寂靜且無戲論的禪修（實），需要這樣的智慧。因為聽聞的智慧僅僅專注于名相（此名），所以是極度戲論的自性，會擾亂心緒。而思考的智慧是名相與意義相關聯（實），稍微減少了分別念（實），但主要還是散亂（義）。以上這些是法友的教言。這樣，爲了能夠掌控三種智慧，將三智結合起來進行禪修的修行，是圓滿證悟一切相的修行，所以在此闡述。這樣來組織語句。 第二部分共有十一個方面：成為目標的相、隨行修持、生起之因（勝觀實）、功德、不生之因（勝觀實）、過患、所知之定義、有漏（勝觀實）解脫分、具足圓滿意樂的決定（無漏決定解脫分，這是勝觀所生，是論師的觀點。）、不退轉之相（勝觀所生實）、（實）法身的因——寂滅涅槃平等性、色身的因——清凈剎土、事業的因——善巧方便（勝觀所生，如身體一般）。 第一部分分為三個方面：闡述、解釋、歸納。 第一部分分為兩個方面：根本頌詞：『基與智慧之相』。如頌詞所說，基、道、相三種，其中基（心髓具足實）是目標，即四聖諦等。（實）它既是執著常等謬見的基，也是確立無常等的基，還是無常等差別法所依賴的基。道是執著常等顛倒見之對治，由三道所涵蓋。相分為三種，即
【English Translation】 By meditating, one becomes familiar (reality), and it is necessary to meditate on the three wisdoms (actual). Therefore, it is explained by combining them. (Reality) If so (reality), then this teaching is meaningless (actual). If, as in the past when listening and contemplating, one merely becomes familiar with these three wisdoms, what cannot be accomplished? (Reality) Previously, one only understood the three wisdoms separately. Now, one must further include all phenomena and things, as well as the three paths of enlightenment, and the inner and outer fundamental things, into the scope of the three wisdoms. That is, by way of base, path, and aspect, one realizes the objects of the three wisdoms as the unborn truth. Through this method of summarizing, one focuses on a (Dharma friend) very peaceful and non-elaborate meditation (reality), which requires such wisdom. Because the wisdom of listening only focuses on names (this name), it is of an extremely elaborate nature and disturbs the mind. The wisdom of contemplation is the connection between name and meaning (reality), slightly reducing conceptualization (reality), but it is mainly distraction (meaning). These are the teachings of a Dharma friend. Thus, in order to gain control over the three wisdoms, the practice of meditating by combining the three wisdoms is the practice of perfectly realizing all aspects, so it is explained here. This is how the words are arranged. The second part has eleven aspects: the aspect of becoming the object, the practice of following, the cause of arising (insight reality), merit, the cause of non-arising (insight reality), fault, the definition of knowable, contaminated (insight reality) liberation part, the determination of having complete intention (uncontaminated determination liberation part, which is born of insight, is the view of the master.), the characteristic of non-regression (insight born reality), (reality) the cause of Dharmakaya—the equality of existence and peace, the cause of Rupakaya—pure land, the cause of activity—skillful means (born of insight, like the body). The first part has three aspects: explanation, exposition, and summary. The first part has two aspects: the root verse: 'The base and the aspect of wisdom.' As the verse says, among the three, base, path, and aspect, the base (essence possessing reality) is the object, such as the Four Noble Truths. (Reality) It is the base for clinging to permanence, etc., the base for establishing impermanence, etc., and the base on which the distinguishing characteristics of impermanence, etc., depend. The path is the antidote to the inverted views of clinging to permanence, etc., encompassed by the three paths. The aspect is divided into three, namely
ཚན་ཉིད་ནི། བདེན་པའི་ཆོས་ཀྱི་རང་བཞིན་དུ་གྱུར་པའི་ཆོས་ཞིག་སྟེ། མི་རྟག་པ་ འདུས་བྱས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་དུ་བཤད་པ་བཞིན་ནོ། །མཚོན་བྱའི་སྒྲ་དོན་ནི། བདེན་པའི་ཆོས་ ཀྱི་བྱེ་བྲག་ཏུ་གྱུར་པས་དེའི་རྣམ་པ་སྟེ། ཆོས་བཤེས་ཀྱིས། རྣམ་པ་ནི་བྱེ་བྲག་སྟེ་སངས་རྒྱས་ ཀྱི་ས་ལ་སོགས་པ་ལ་ཆོས་ཀྱི་བྱེ་བྲག་ཇི་སྙེད་ཡོད་པའོ་ཞེས་སོ། །མཚན་གཞིའི་དབྱེ་བ་ནི། དོན་རྣམ། ཤེས་རྣམ་གཉིས་ཏེ། དང་པོ་ལ། བདེན་བཞི་ལ་རིམ་བཞིན་དགུ་བཅུ་གཉིས་ཉི་ཤུ་ བརྒྱ་སོ་གཉིས་སོ། ། གཉིས་པ་ལ། གཞི་ཤེས་ཀྱི་ཉེར་བདུན། ལམ་ཤེས་ཀྱི་སོ་དྲུག རྣམ་མཁྱེན་གྱི་བརྒྱ་ 2-104 དང་བཅུའོ། །(ལུང་གི་སྙེ་མར་རྣམ་པའི་གཅིག་དང་ཐ་དད་དཔྱད་པ་ནི་ཅུང་ནོར་རོ། ། ) ཡང་ན་ཆོས་ཅན་གྱི་རྣམ་ པ། ཆོས་ཉིད་ཀྱི་རྣམ་པ་གཉིས་སུ་ཡང་འདུས་སོ། །དེ་ཡང་། ཨཱརྱ་སོགས་(འགྲེལ་ཆེན་སྙིང་ཟླ་དག་ ལྡན། )ལྟར་ན། འགྱུར་འདི་ལྟར་ལེགས་པས་འདི་ལ། ངོ་བོ་དང་། དབྱེ་བ་གཉིས་སོ། །དང་ པོ་ནི། དངོས་པོ་(ཨཱརྱ་)ལ་དམིགས་(དངོས་)པ་ནི་(ཡེ་ཤེས་ཞེས་དག་སྙིང་)གཞི་ཤེས་(དག་སྙིང་སོགས་) པའོ། །དེའི་བྱེ་བྲག་ནི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་གང་གི་གཉེན་(དངོས་)པོ་གང་ཡིན་པ་སྟེ། དཔེར་(དངོས་ )ན། རྟག་པ་ལ་སོགས་པར་འཛིན་པ་ལ་མི་རྟག་པ་ལ་སོགས་པར་རྟོགས་པ་བཞིན་ནོ། །(དེ་ ཡན་ཨཱརྱ་དངོས། ) ཨཱརྱ་འགྲེལ་ཆེན་སོགས་(དག་སྙིང་སོགས་ཡང་གཞི་དང་ཞེས་སོགས་མི་འཆད་དོ། ། )སོ། །དེ་ ལྟར་ན་བདེན་བཞི་ལ་མི་རྟག་པ་ལ་སོགས་པར་རྟོགས་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ནང་ཚན་རྣམས་ཆོས་ ཅན། མཁྱེན་གསུམ་གྱི་རྣམ་པ་ཞེས་བྱ་སྟེ། དེའི་ཆོས་ཀྱི་བྱེ་བྲག་ཡིན་པས་སོ། །ཆོས་བཤེས་ ཀྱིས། རྣམ་པ་ནི་བྱེ་བྲག་དུ་མ་ལ་བྱའོ། །ཞེས་སོགས་སྔར་དྲངས་པ་ལྟར་རོ། །དེས་ན། དེ་ ཆོས་ཅན། རྣམ་པ་གཞི་(ཨཱརྱས་འོག་ཏུ་བཤད་འགྲེལ་ཆེན་དུ་འདིར་བཤད་པའི་བར་དུ་ཡང་། )མེད་རྟོག་པས་ སྤྲུལ་བ་ཁོ་ན་མིན་ཏེ། མཚན་གཞི་མཁྱེན་གསུམ་ལ་བརྟེན་པའི་མཚན་ཉིད་དམ་(ནི་མིང་ཞེས་ དག་སྙིང་ཟླ། )རང་བཞིན་གྱི་ཆོས་ཡིན་པས་སོ། །འགྲེལ་ཆེ་ཆུང་གི་དོན་ཡང་དེར་སྣང་ངོ་། །རྩ་ བའི་འགྱུར་གཞན་ལྟར་ན། ཆོས་བཤེས་ཀྱིས་འགྲེལ་པ་ལ་བཤད་པ་ལྟར་སྦྱར་དགོས་སོ། ། གཉིས་པ་ནི། རྣམ་པ་སྟོན་པ་ན་ཆོས་ཅན། གཉེན་ཕྱོགས་ཀྱི་ཤེས་རྣམ་དེ་ནི་མཁྱེན་པ་གསུམ་ གྱི་རྣམ་པ་གསུམ་དུ་འདུས་པར་འདོད་དེ། གཉེན་པོའི་ཕྱོགས་རྣམས་ཀུན་མཁྱེན་པ་ཉིད་ནི་ རྣམ་པ་གསུམ་གྱིས་བསྡུས་པའི་ཕྱིར། ཨཱརྱ་སོགས་སོ། །མཁྱེན་གསུམ་མཚན་ཉིད་པའི་ཤེས་ རྣམས་རྫས་ཐ་དད་རྗེས་མཐུན་པའི་ངོ་བོ་གཅིག་པའང་ཡོད་དོ། །རད་ཀིར་ནི། གཞིའི་རྣམ་ པ་མི་རྟག་སོགས་དང་། ཡེ་ཤེས་ཀྱི་རྣམ་པ་མི་རྟག་པར་རྟོགས་པ། ཞེས་འཆད་དེ་ལེགས་ སོ། །འགྲེལ་པ་ན
【現代漢語翻譯】 定義是：成為真理之法的自性之法，如無常被說為有為法的特徵一樣。所詮釋的詞義是：成為真理之法的差別，即其相狀。如法友（Dharmamitra）所說：『相狀是差別，即在佛陀的境界等處有多少法的差別。』 特徵的分類是：義相和識相兩種。第一種，對於四聖諦，依次有九十二、二十、一百三十二種。 第二種，基礎智有二十七種，道智有三十六種，一切智有一百一十種。（在《論藏穗》中，對相狀的一和多進行辨析時，有些許錯誤。）或者，也可以歸納為有法之相和法性之相兩種。也就是說，按照阿阇梨（Acharya）等（《大疏·心月》等）的觀點，這樣翻譯是好的，因此，這裡有體性和分類兩種。第一種是：以事物（阿阇梨）為對境（事物）的是基礎智（正知等）。它的差別是任何相違品的對治品是什麼，例如，執著于常等時，了知無常等。 （以上是阿阇梨的原文。）阿阇梨、《大疏》等（正知等，也未解釋基礎等。）等。 這樣，對於四聖諦，了知無常等的智慧中的一部分，稱為有法，是三智的相狀，因為它是法的差別。如法友所說：『相狀是指多種差別。』等等，如前所述。因此，它是有法，相狀並非僅僅是無基礎的分別所造作，因為它是依賴於特徵三智的特徵或自性之法。大小疏的意義也顯現在那裡。按照其他根本的翻譯，需要按照法友在註釋中的解釋來結合。 第二種是：在顯示相狀時，有法，對治品的識相被認為是包含在三種智慧的三種相狀中，因為對治品的各個方面都包含在一切智中。阿阇梨等。具有三智特徵的識相，也存在著實體不同但隨順一致的本體。拉特納基爾蒂（Ratnakīrti）解釋說：『基礎的相狀是無常等，智慧的相狀是了知無常。』這樣解釋很好。註釋是……
【English Translation】 The definition is: a dharma that becomes the nature of the true dharma, just as impermanence is said to be the characteristic of conditioned dharmas. The meaning of the signified word is: a distinction of the true dharma, that is, its aspect. As Dharmamitra said: 'Aspect is a distinction, that is, how many distinctions of dharma there are in the realm of the Buddha, etc.' The classification of characteristics is: two types, meaning-aspect and knowledge-aspect. The first type has ninety-two, twenty, and one hundred and thirty-two aspects respectively for the Four Noble Truths. The second type has twenty-seven aspects of the basic wisdom, thirty-six aspects of the path wisdom, and one hundred and ten aspects of the all-knowing wisdom. (In the 'Ear of the Agamas,' there are some errors in analyzing the one and the many aspects.) Alternatively, it can also be summarized into two types: the aspect of the possessor of dharma and the aspect of the nature of dharma. That is, according to Acharya and others (the 'Great Commentary, Heart Moon,' etc.), this translation is good, so there are two types here: essence and classification. The first is: the object (Acharya) focused on the object (thing) is the basic wisdom (correct knowledge, etc.). Its distinction is what is the antidote to any opposing factor, for example, when clinging to permanence, etc., understanding impermanence, etc. (The above is the original text of Acharya.) Acharya, the 'Great Commentary,' etc. (correct knowledge, etc., also do not explain the basis, etc.) etc. Thus, for the Four Noble Truths, a portion of the wisdom that understands impermanence, etc., is called the possessor of dharma, which is the aspect of the three wisdoms, because it is a distinction of dharma. As Dharmamitra said: 'Aspect refers to many distinctions.' etc., as mentioned before. Therefore, it is the possessor of dharma, and the aspect is not merely fabricated by baseless conceptualization, because it is a characteristic or nature of dharma that relies on the characteristics of the three wisdoms. The meaning of the great and small commentaries also appears there. According to other root translations, it needs to be combined according to the explanation of Dharmamitra in the commentary. The second is: when showing the aspect, the possessor of dharma, the knowledge-aspect of the antidote is considered to be included in the three aspects of the three wisdoms, because all aspects of the antidote are included in the all-knowing wisdom. Acharya, etc. The knowledge-aspects with the characteristics of the three wisdoms also have the same essence of different substances but consistent conformity. Ratnakīrti explains: 'The aspect of the basis is impermanence, etc., and the aspect of wisdom is understanding impermanence.' This explanation is good. The commentary is...
ི། འགྱུར་འདི་ལྟར་ན་སྔར་བཤད་པ་དེ་ཉིད་དོ། །གཞི་དང་ཡེ་ཤེས་རྣམ་པ་ 2-105 ཡི། །ཞེས་(ཆོས་བཤེས་སྙིང་རད་ཀིར་)པ་དང་། འགྲེལ་པར། དམིགས་པ་དང་ཡེ་ཤེས་དང་རྣམ་པ་ རྣམས། ཞེས་(གསེར་ཆོས་བཤེས་སུ་བྱུང་)པ་ལྟར་ན། ཆོས་བཤེས་སུ། རྣམ་པ་དུ་ཞིག རང་བཞིན་ ཅི་ཞིག དེ་དག་གང་གིས་བཞག་ཅེས་རྟོག་པ་ལ། དང་པོ་རྣམ་པའི་དབྱེ་བ་ནི། རྟག་པ་དང་ གཙང་(ཀུན་དངོས་)བདེ་བདག་ལ་སོགས་པར་འཛིན་པ་ཉིད་མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་ཏེ། འདི་ཉིད་ བྱིས་པ་སྲིད་པར་འཁྱམ་པའི་རྒྱུའི་གཙོ་བོ་(དངོས་)ཡིན་པས། འཁོར་(དངོས་)བའི་གཞིའམ་ རྒྱུའོ། །(ཀུན་དངོས། ) དེའི་གཉེན་པོའི་ཆོས་ཉིད་ཀྱི་ངོ་བོ་ཉིད་གཞི་དེ་དག་གིས་ཇི་ལྟར་གཟུང་ བ་ལྟར་མེད་པར་རྟོགས་པ་སྟེ་ཕུང་བོ་མི་རྟག་པ་ལ་སོགས་པར་དམིགས་པའི་རྟོགས་པ་གཞི་ ཤེས་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་པའི་རྣམ་པ་དང་། བྱང་སེའི་ལམ་དང་འབྲས་བུ་མ་ལུས་པ་ནི་ཡེ་ཤེས་ རྟོགས་པའི་གནས་སྐབས་ལ་བརྗོད་པ་ཙམ་དུ་ཟད་པས་ཡེ་ཤེས་ཞེས་བྱ་བ་ལམ་ཤེས་ཀྱི་རྣམ་ པ་དང་། དེ་པ་རྣམས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་ནི་ཡོན་ཏན་སྨོས་པའི་སྒོ་ནས་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ ཞེས་བྱ་བས་ན་འདིར་ཡང་རྣམ་པ་ཞེས་སྨོས་ཏེ་རྣམ་མཁྱེན་ཀྱི་རྣམ་པའོ། །རྣམས་(ཀུན་དངོས་)ནི་ དྲུག་པའི་མང་ཚིག་(དངོས་)གོ །དེ་ལྟར་རྣམ་པ་ལ་གསུམ་(དངོས་)མོ། །གཉིས་པ་རྣམ་པའི་རང་ བཞིན་ནི། (ཆོས་བཤེས། ) གཞི་ཤེས་ཀྱི་རྣམ་པ་ཉིད་དུ་བཞག་པ་ཉེར་བདུན། ལམ་ཤེས་ཀྱི་རྣམ་ པ་ཉིད་དུ་བཞག་པ་སོ་དྲུག རྣམ་མཁྱེན་ཀྱི་རྣམ་པ་ཉིད་དུ་བཞག་པ་བརྒྱ་དང་བཅུ་སྟེ། དེ་ ཡང་དེ་གསུམ་གྱི་བྱེ་བྲག་གམ་ཆོས་དུ་མ་ཞིག་ཡིན་པར་སྔར་བཤད་དོ། །འོ་ན་དེ་གསུམ་ལས་ རྫས་ཐ་དད་པར་འགྱུར་ཞེས་རྟོག་ན། གཞི་ཤེས་ཀྱི་རྣམ་པ་ཉེར་བདུན་ཆོས་ཅན། གཞི་ཤེས་ ཀྱི་བྱེ་བྲག་གམ་ཆོས་སུ་བསྟན་པས་གཞི་ཤེས་ལས་རྫས་ཐ་དད་པ་མིན་ཏེ། ཉན་(དངོས་)རང་ རྣམས་ཀྱི་གང་ཟག་(དངོས་)གི་བདག་མེད་རྟོགས་པའི་ཡེ་ཤེས་མཚན་གཞི་དེའི་མཚན་ཉིད་དམ་ རང་བཞིན་དུ་གྱུར་པའི་ཆོས་ཞིག་ཡིན་པས་སོ། །ལམ་ཤེས་ཀྱི་སོ་དྲུག་ལམ་ཤེས་ཀྱི་བྱེ་བྲག་ གམ་ཆོས་སོགས་དང་། བྱང་སེའི་བདག་མེད་གཉིས་ཀ་རྟོགས་པའི་ཡེ་ཤེས་ཞེས་སོགས་དང་། 2-106 བརྒྱ་རྩ་བཅུ་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་ཆོས་སུ་བཤད་པ་སོགས་དང་། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་ཤེས་བྱའི་ དཀྱིལ་འཁོར་མ་ལུས་པ་སྐད་ཅིག་གིས་མཁྱེན་པའི་རྟོགས་པ་དེའི་ཞེས་སོགས་སོ། །དེས་ན་ རྣམ་པ་བརྒྱ་བདུན་ཅུ་རྩ་གསུམ་བསྒོམ་པར་བྱའོ་ཞེས་པའི་རིམ་པས་རྣམ་པ་བསྟན་པས་ནི་ མཐོང་སྒོམ་གྱི་ལམ་ཇི་ལྟར་བསྒོམ་ཚུལ་གཙོ་བོར་བསྟན་པས་རྣམ་པ་ནི་བསྒོམ་རིམ་ཡིན་ལ། འོག་གི་མཚན་ཉིད་ནི་མཁྱེན་གསུམ་གྱི་མཚན་ཉིད་ཙམ་ཞིག་སྟོན་གྱི་བསྒོམ་རིམ་གཙོ་བོར་ མ་གྱུར་པས་ཁྱད་ད
【現代漢語翻譯】 按照這樣的翻譯，與之前所說的相同。『基和智慧的形象』，如（《法友心髓》）所說。在註釋中，『所緣、智慧和形象』，如（《金法友》）所說。法友中，有多少形象？自性是什麼？這些由什麼構成？在思考這些問題時，首先是形象的區分：執著于常、凈（一切事物）、樂、我等，這是不一致的方面。這本身是孩童在輪迴中漂泊的主要原因（事物），是輪迴的基礎或原因。（一切事物）其對治法的自性，即如實了知這些基礎不存在，也就是以五蘊無常等為所緣的證悟，這是就基識而言的形象。菩薩的道和果位無餘，只是在證悟智慧的階段才被提及，所以稱為智慧，是道智的形象。那些人的智慧，是通過讚歎功德的方式，稱為一切種智，所以這裡也說了形象，即一切種智的形象。（一切事物）是第六格的複數（事物）。這樣，形象有三種（事物）。第二，形象的自性：（法友）安立為基識的形象有二十七種，安立為道智的形象有三十六種，安立為一切種智的形象有一百一十種。也就是說，這三種的差別或多種法，之前已經說過了。那麼，是否會認為這三種是不同的實體呢？基識的二十七種形象，作為基識的差別或法來顯示，所以與基識不是不同的實體。因為聲聞緣覺等補特伽羅證悟人無我的智慧，是作為該法相的體性或自性的法。道智的三十六種是道智的差別或法等，以及菩薩證悟二種無我的智慧等。一百一十種被說為一切種智的法等，以及佛陀的智慧在一瞬間了知所有所知領域的證悟等。因此，通過次第顯示一百七十三種形象，主要是爲了顯示如何修持見道和修道，所以形象是修持次第。下面的體性只是顯示三種智慧的體性，而不是主要的修持次第，這就是差別所在。
【English Translation】 According to this translation, it is the same as what was said before. 'The aspects of base and wisdom,' as said in (Dharma Friend Heart Essence). In the commentary, 'objects, wisdom, and aspects,' as said in (Golden Dharma Friend). In Dharma Friend, how many aspects are there? What is the nature? What constitutes these? When contemplating these questions, first, the distinction of aspects: clinging to permanence, purity (all things), happiness, self, etc., is the inconsistent aspect. This itself is the main cause (thing) for children wandering in samsara, the basis or cause of samsara. (All things) The nature of its antidote, that is, realizing that these bases do not exist as they are perceived, that is, the realization of focusing on the impermanence of the aggregates, etc., this is the aspect in terms of base consciousness. The path and fruition of Bodhisattvas without exception are only mentioned in the stage of realizing wisdom, so it is called wisdom, the aspect of the path wisdom. The wisdom of those people, through praising the qualities, is called omniscient wisdom, so here also it is said aspect, that is, the aspect of omniscient wisdom. (All things) is the plural of the sixth case (thing). Thus, there are three aspects (things). Second, the nature of the aspects: (Dharma Friend) establishing the aspects of base consciousness as twenty-seven, establishing the aspects of path wisdom as thirty-six, establishing the aspects of omniscient wisdom as one hundred and ten. That is to say, the differences or various dharmas of these three have been said before. Then, if one thinks that these three will become different substances? The twenty-seven aspects of base consciousness, shown as the difference or dharma of base consciousness, are not different substances from base consciousness. Because the wisdom of realizing the selflessness of individuals such as Hearers and Solitary Realizers is a dharma that has become the nature or self of that characteristic. The thirty-six of path wisdom are the differences or dharmas of path wisdom, etc., and the wisdom of Bodhisattvas realizing both selflessness, etc. One hundred and ten are said to be the dharma of omniscient wisdom, etc., and the realization of the Buddha's wisdom knowing all knowable realms in an instant, etc. Therefore, by showing the one hundred and seventy-three aspects in order, it mainly shows how to practice the path of seeing and meditation, so the aspect is the order of practice. The following nature only shows the nature of the three wisdoms, not the main order of practice, that is the difference.
ེ་ཡོད་དོ། །གསུམ་པའི་ལན་ནི། གསུམ་པོ་དེ་དག་ཀྱང་རྒྱུ་མཚན་གཞན་ གྱིས་ཕྱེ་བ་མིན་གྱི་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་གསུམ་ཡོད་པའི་བྱེ་བྲག་གིས་བཞག་པས་ན་ རྣམ་པ་གསུམ་ཁོ་ནར་གྲངས་ངེས་(དངོས་)པར་བཞེད་དོ། །ཞེས་ཆོས་བཤེས་སོ། །དེ་ལྟར་ན་རྩ་ འགྲེལ་གཉིས་སུ་དངོས་སུ་ཤེས་རྣམ་བཤད་ཅིང་། དོན་རྣམ་ཤུགས་ལ་བསྟན་པར་གསལ་ལོ། ། ༈ བཤད། གཉིས་པ་ལ་གསུམ་སྟེ། གཞི་ཤེས་ཀྱི་ཉེར་བདུན། ལམ་ཤེས་ཀྱི་སོ་དྲུག རྣམ་མཁྱེན་གྱི་ བརྒྱ་དང་བཅུའོ། ། ༈ གཞི་ཤེས་ཀྱི་ཉེར་བདུན། དང་པོ་ལ། སྔ། རྩ། འགྲེལ། བསྡུ་བཞིའོ། དང་པོ་ནི། རྣམ་པ་རྣམས་སྤྱིར་ཏེ་ཉེར་བདུན་ སོ་དྲུག་སོགས་ཀྱི་དབྱེ་བ་དངོས་སུ་མ་བརྗོད་པར་རྣམ་པ་གསུམ་དུ་བསྟན་ནས་ད་ནི་ཁྱད་ པར་དུ་བདེན་བཞི་ལ་བརྟེན་(དག་གསེར་དངོས་)པའི་དབྱེ་བས་སོ་(གསེར་)སོར་སྟོན་ནོ། །གཉིས་ པ་ནི། གཞི་ཤེས་ཀྱི་རྣམ་པ་ཉེར་བདུན་བཤད་དོ། །གང་ན། (རབ་འབྱོར་གྱིས་གསོལ་བ་)ཡུམ་འདི་ ནི་མ་མཆིས་པའི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའོ། །བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་བཀའ་སྩལ་པ། རབ་འབྱོར་ ནམ་མཁའ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་མེད་པའི་རྣམ་པ་ནས་གཟུང་སྟེ། ཡུམ་འདི་ནི་མི་གཡོ་ བའི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའོ། །བཀའ་སྩལ་པ། ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་གནས་པ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་ མི་གཡོ་བའི་རྣམ་པའི་བར་རོ། །ཇི་ལྟར་ན། བདེན་པ་གསུམ་པོ་སོ་སོ་ལ་རྣམ་པ་བཞི་བཞི་ 2-107 སྟེ་བཅུ་གཉིས་དང་། ལམ་བདེན་ལ་ཡོད་པའི་རྣམ་པ་དེ་ནི་བཅོ་ལྔ་སྟེ་ཉེར་བདུན་བཤད་དོ། ། བཅུ་གཉིས་པོ་དོན་རྣམ་དངོས་སུ་དང་། ལམ་བདེན་གྱི་ཤེས་རྣམ་དངོས་སུ་བསྟན་པའམ་ གཉིས་ཀ་ཅི་རིགས་པར་སྦྱར་རོ། །འགྲེལ་པ་ལ། བདེན་གསུམ་གྱི་རྣམ་པ་བཅུ་གཉིས། ལམ་ བདེན་གྱི་རྣམ་པ་བཅོ་ལྔའོ། །དང་པོ་ནི། རྣམ་པ་གཏན་ལ་འབེབས་པ་དེ་ལ། (ཨཱརྱ། ) བདེན་ བཞི་རྟེན་དུ་བྱས་ཏེ་བདེན་(དངོས་)པ་གང་ལ་རྣམ་པ་ཇི་སྙེད་ཡོད་པ་དེ་སྟོན་པས། རེ་ཤིག་ ཐམས་ཅད་ཤེས་པ་ཉིད་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་ནས་དང་པོར་བཅུ་གཉིས་(དེ་ཡན་ཨཱརྱ་དངོས། )སྟོན་ཏེ། རྟག་པར་མེད་པར་རྒྱུན་ཆད་པར་འགྱུར་བ་སྡུག་བསྔལ་བདེན་པའི་མི་རྟག་པའི་མཚན་ཉིད། རྫས་ཡོད་རྣམས་གཅིག་ཅར་སྐད་ཅིག་རེ་རེ་ལས་ལྷག་པར་མི་སྐྱེ་བར་སྐད་ཅིག་(ཆོས་བཤེས་)རེ་ རེར་སྡུག་བསྔལ་ཞིང་འཇིག་(ཆོས་བཤེས་)པ་སྡུག་བསྔལ་བའི་མཚན་ཉིད། བྱེད་པ་པོའི་བདག་ གིས་དབེན་པ་སྟོང་པའི་མཚན་ཉིད། ངོ་བོ་གཅིག་པའི་བདག་མེད་པས་བདག་ཏུ་རྟོག་པས་མི་ བརྫི་བ་བདག་མེད་པའི་མཚན་ཉིད་དོ། །ཆོས་བཤེས་སོ། །གཞན་དུ་ཡང་བཤད་དུ་ཡོད་དོ། ། ཀུན་བདེན་ཆོས་ཅན། དོན་དམ་པར་སྡུག་བསྔལ་གྱི་གནས་སམ་(མདོའི་དྲི་བ་)རྒྱུ་མེད་དེ། དོན་ དམ་པར་མིང་གཟུགས་ཀྱི་ཕུང་བོ་མེད་པའི་(མདོའི་ལན་)ཕྱིར་རོ། །(མདོ་དངོས
་ཀུན་ལ་ཕྱིར་ཡོད་དོ། ། ) ཆོས་ཅན། དོན་དམ་པར་ནམ་མཁའ་(མདོའི་གསོལ་ཚིག་)ལྟར་སྡུག་བསྔལ་ཀུན་འབྱུང་བ་མེད་དེ། དོན་དམ་པར་དབུགས་ཕྱི་(མདོ་)ནང་དུ་རྒྱུ་བ་མེད་པས་སོ། །(མདོ། )ཆོས་ཅན། དོན་དམ་པར་ སྡུག་བསྔལ་རབ་ཏུ་སྐྱེ་བར་བརྗོད་དུ་མེད་དེ། (མདོ། ) དོན་དམ་པར་རྟོག་(མདོ། )དཔྱོད་དམིགས་ སུ་མེད་པས་སོ། །(མདོ། ) ཆོས་ཅན། དོན་དམ་པར་ཡང་སྲིད་འབྱུང་བའི་རྐྱེན་མེད་དེ། (ཨཱརྱ་) དོན་དམ་པར་མིང་གཞིའི་(མདོ་)ཕུང་བོ་མེད་པས་སོ། །དོན་དམ་པར་སྡུག་བསྔལ་གྱི་གནས་ མིང་གཟུགས་ཀྱི་ཕུང་བོ་མེད་པར། (ཀུན་འབྱུང་བའི་ཆོས་ཉིད་ཀྱི་རྣམ་པ་ཞེས་སོགས་ཡང་རུང་ངོ་། ། )ཀུན་རྫོབ་ ཏུ་ཡོད་པ་ཀུན་འབྱུང་བའི་རྣམ་པ། ཞེས་སོགས་ཞིབ་ཏུ་བསྙད་དོ། །འགོག་བདེན་ཆོས་ཅན། 2-108 ཉོན་མོངས་འགགས་པ་དེར་དོན་དམ་པར་འགྲོ་ཞིང་(ཨཱརྱ་)སོང་ནས་ཐོབ་(ཨཱརྱ་)བྱར་མེད་དེ། ཆོས་ཐམས་ཅད་དོན་དམ་པར་འགྲོ་བ་མེད་པས་སོ། །ཡང་ན་ཁམས་གསུམ་རྒྱུད་ལྔ་གང་དུ་ ཡང་འགྲོ་བ་མེད། ཅེས་འབུམ་ཊཱིཀ་ཀོ། (དེའི་དོན། ) སྡུག་བསྔལ་བར་མི་འགྲོ། ཞེས་སྦྱར་རོ། ། ཆོས་ཅན། དོན་དམ་པར་སྡུག་བསྔལ་ལམ་ཉོན་མོངས་ཀྱིས་མི་འཕྲོགས་ཏེ། དོན་དམ་པར་ ཆོས་ཐམས་ཅད་གཟུང་དུ་(མདོ་)མེད་ཅིང་དབྲོག་(དོན་)བྱའི་ཡུལ་མེད་(གསེར་)པས་སོ། །ཆོས་ ཅན། སྡུག་ཀུན་གྱིས་མི་ཟད་དེ། དོན་དམ་པར་ཆོས་ཀུན་ནམ་སྤང་བྱ་ཉོན་མོངས་ཀྱི་ཆོས་ ཀུན་ཟད་ཅིང་མེད་པས་སོ། །(ཟད་ཅིང་བྱང་ཞེས་མདོ། ) ཆོས་ཅན་དོན་དམ་པར་སླར་འཁོར་བར་ སྐྱེ་བར་མེད་དེ། དོན་དམ་(འབུམ་ཊཱིཀ་)པར་ཆོས་ཐམས་ཅད་སྐྱེ་འགག་(མདོ་)མེད་པས་སོ། །དོན་ དམ་པར་ཉོན་མོངས་འགགས་པར་འགྲོ་བ་མེད་པར་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ཡོད་པའམ་སྡུག་བསྔལ་ བར་མི་འགྲོ་བ་འགོག་པའི་རྣམ་པའི་མཚན་ཉིད། ཅེས་སོགས་ཞིབ་ཏུ་བསྙད་དོ། །དེ་དག་ སོགས་གཉིས་ཀྱི་དོན་ནོ། །བཅུ་གཉིས་ནི་མེད་པ་སོགས་(ཤེར་)སོ། ། གཉིས་པ་ལ་གསུམ་ལས། མདོར་བསྟན་ནི། གཞི་ཤེས་ཀྱིས་བསྡུས་པའི་ལམ་བདེན་ དབྱེ་གཞི། དབྱེ་ངོ་། ལམ་ཟག་མེད་གཉིས་དང་ཟག་བཅས་གཅིག་སྟེ་རྣམ་པ་གསུམ་མོ། ། གྲངས་ངེས་ནི། ཉོན་སྒྲིབ་ཀྱི་གཉེན་པོ་ཉིད་དུ་གྱུར་པའི་ཉན་རང་གི་མཐོང་སྒོམ་ཟག་པ་མེད་ པའི་ལམ་ཐམས་ཅད་གཅིག་ཏུ་བསྡུས་པ་དང་། རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཤེས་སྒྲིབ་ཀྱི་གཉེན་པོ་ ཉིད་དུ་གྱུར་པའི་སྒོམ་པའི་ལམ་ཟག་བཅས་དག་པ་འཇིག་རྟེན་པ་དང་དེའི་(ཆོས་བཤེས་)སྒོམ་ ལམ་(ཤེར་)ཟག་མེད་དང་མཐོང་(ཤེར་)ལམ་གཉིས་གཅིག་ཏུ་བསྡུས་པ་དང་གཉིས་ཏེ་དེ་ལྟར་ གསུམ་དུ་ཡོད་པ་ཡིན་པས་སོ། །གཞི་ཤེས་ཀྱི་རྣམ་པར་ཤེས་སྒྲིབ་ཀྱི་གཉེན་པོ་སྟོན་པ་མི་ རིགས་སོ་ཞེ་ན། ཉན་ཐོས་ལ་མི་དགོས་ཀྱང་ཐམས་ཅད་ཤེས་པ་ཉིད་ཀྱིས་རང་སངས་རྒྱས་ རྣམས་ཀྱང་བསྡུས
【現代漢語翻譯】 對於一切事物都是向後的。) 法，就勝義諦而言，如同虛空（經部的祈願詞）一般，痛苦的生起是不存在的，因為就勝義諦而言，呼吸在外（經部）在內流動是不存在的。（經部）法，就勝義諦而言，痛苦的劇烈產生是不可言說的，（經部）就勝義諦而言，思（經部）考的對象是不存在的。（經部）法，就勝義諦而言，轉世產生的因是不存在的，（聖）就勝義諦而言，名言的（經部）蘊是不存在的。就勝義諦而言，痛苦的處所，名色之蘊是不存在的。（生起之法的體性等等也可以。）在世俗諦中存在的生起之相，等等詳細地闡述了。滅諦，法， 2-108 煩惱滅盡之處，就勝義諦而言，沒有去往（聖）和到達后獲得（聖）之處，因為一切法就勝義諦而言，沒有去往之處。或者說，三界五趣任何地方都沒有去處。這是《十萬頌般若釋論》的說法。（其含義是）痛苦不會前往。這樣連線。法，就勝義諦而言，不會被痛苦或煩惱所奪取，因為就勝義諦而言，一切法是不可執（經部）取的，也沒有可奪（義）取的對象（金）。法，一切痛苦不會窮盡，因為就勝義諦而言，一切法或應斷除的煩惱之法都會窮盡和消失。（窮盡和清凈，經部）法，就勝義諦而言，不會再次輪迴轉生，因為就勝義（《十萬頌般若釋論》）諦而言，一切法沒有生滅（經部）。就勝義諦而言，煩惱滅盡之處沒有去處，而在世俗諦中存在或者痛苦不會前往，這是滅的相狀的特徵。等等詳細地闡述了。這些等等二者的含義。十二種不存在等等（般若）。 第二部分分為三點，首先是概括：以根本智所攝持的道諦的分類依據。分類的體性。無漏道和有漏道兩種，共有三種形態。數量確定：作為煩惱障的對治的聲聞和獨覺的見道和修道，所有無漏道歸為一類；作為獨覺的所知障的對治的修道，有漏的世間道和其（法友）修道（般若）的無漏道和見（般若）道兩種歸為一類；這樣共有三種。如果有人說，以根本智的體性來顯示所知障的對治是不合理的，那麼，雖然對於聲聞來說不需要，但是因為一切智本身也包含了獨覺。
【English Translation】 For all things, it is backward.) Dharma, in terms of ultimate truth, just like the sky (prayer words of the Sutra), the arising of suffering does not exist, because in terms of ultimate truth, breathing in and out (Sutra) does not exist. (Sutra) Dharma, in terms of ultimate truth, the intense production of suffering is unspeakable, (Sutra) in terms of ultimate truth, the object of thought (Sutra) and examination does not exist. (Sutra) Dharma, in terms of ultimate truth, the cause of rebirth does not exist, (Arya) in terms of ultimate truth, the aggregates of names (Sutra) do not exist. In terms of ultimate truth, the place of suffering, the aggregates of name and form do not exist. (The nature of arising phenomena, etc., is also acceptable.) The aspect of arising that exists in conventional truth, etc., is described in detail. Cessation truth, Dharma, 2-108 Where afflictions are extinguished, in terms of ultimate truth, there is no going (Arya) and obtaining (Arya) after arriving, because all dharmas, in terms of ultimate truth, have no place to go. Or, there is no place to go in any of the three realms and five destinies. This is the statement of the Commentary on the Hundred Thousand Prajnas. (Its meaning is) Suffering does not go. Connect it like this. Dharma, in terms of ultimate truth, it is not taken away by suffering or afflictions, because in terms of ultimate truth, all dharmas are not graspable (Sutra), and there is no object to be taken (meaning) (Gold). Dharma, all suffering will not be exhausted, because in terms of ultimate truth, all dharmas or all afflictive dharmas to be abandoned will be exhausted and disappear. (Exhausted and purified, Sutra) Dharma, in terms of ultimate truth, there will be no rebirth, because in terms of ultimate (Commentary on the Hundred Thousand Prajnas) truth, all dharmas have no arising or ceasing (Sutra). In terms of ultimate truth, there is no place to go where afflictions are extinguished, but in conventional truth, suffering does not go, which is the characteristic of the aspect of cessation. Etc., are described in detail. These are the meanings of the two et ceteras. Twelve kinds of non-existence, etc. (Prajna). The second part is divided into three points, first is the summary: the basis of classification of the truth of the path held by the basic wisdom. The nature of the classification. There are two kinds of unpolluted paths and one kind of polluted path, with a total of three forms. The number is certain: the shravakas and pratyekabuddhas' paths of seeing and meditating, which are the antidotes to the afflictive obscurations, are all classified into one category; the path of meditation, which is the antidote to the obscurations of knowledge of the pratyekabuddhas, the polluted mundane path and its (Dharma friend) path of meditation (Prajna), the unpolluted path and the path of seeing (Prajna) are classified into one category; thus there are three. If someone says that it is unreasonable to show the antidote to the obscurations of knowledge with the nature of basic wisdom, then although it is not necessary for the shravakas, the pratyekabuddhas are also included because of the omniscient itself.
་པའི་ཕྱིར་དེ་དག་གི་ཤེས་སྒྲིབ་ཀྱི་གཉེན་པོ་བསྟན་དགོས་སོ། །དང་པོ་ 2-109 ཉོན་སྒྲིབ་ཀྱི་གཉེན་པོ་ལ། གསེར་དང་ཆོས་བཤེས་ཀྱིས། (རྣམ་པ་མདོར་བསྟན་དུ། ) ཉན་ཐོས་ཀྱིར་ བཤད་ཀྱང་། ཤེར་འབྱུང་གིས། ཉན་ཐོས་དང་རང་སངས་རྒྱས་དེ་དག་གི་ཉོན་སྒྲིབ་ཀྱི་གཉེན་ པོ། ཞེས་བཤད་པ་ལྟར་ངེས་པ་ཡིན་ལ། དེ་མཐོང་ལམ་ཁོ་ནར་བོད་རྣམས་འདོད་ཅིང་། ཤེར་ འབྱུང་དུ་ཡང་སྡུག་བདེན་སོགས་ལ་བརྟེན་པའི་མི་རྟག་པ་ལ་སོགས་པའི་མཚན་ཉིད་ཅན་ མེད་པ་ལ་སོགས་པའི་རྣམ་པ་བཅུ་དྲུག ཅེས་བཤད་ཀྱང་། ཆོས་བཤེས་ཀྱིས། ཐམས་ཅད་ ཤེས་པའི་སྐབས་སུ་ཉན་ཐོས་ཀྱི་རྣམ་པ་བཅུ་དྲུག་སྨོས་པ་ནི་དེ་དག་མཐོང་བ་དང་སྒོམ་པའི་ ལམ་གྱི་མཚན་ཉིད་དོ། །ཞེས་པ་ལྟར། ཉན་རང་གི་མཐོང་སྒོམ་གཉིས་ཀ་ཡོད་དགོས་ལ། ལམ་གསུམ་པ། ཨཱརྱ་འགྲེལ་ཆེན་དུ། མཐོང་ལམ་དུ་བཤད་ཅིང་། འགྲེལ་ཆུང་འདིར་སྒོམ་ ལམ་དུ་བཤད་དེ། ཤེས་སྒྲིབ་ཀྱི་གཉེན་པོ་སྒོམ་ལམ་ཟག་བཅས་དང་ཟག་མེད་ཅེས་པས་སོ། ། དེ་ལྟ་མིན་པར་དེ་སྐད་བསྟན་པས་མཐོང་ལམ་ཁོ་ན་ལ་གོ་ཟེར་ན། སྒོམ་ལམ་ཟག་མེད་མེད་ ན་བདེན་ནོ། །ཆོས་བཤེས་ཀྱིས། རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་རྣམ་པ་བཅོ་ལྔ་སྨོས་པ་ནི། དེ་དག་གི་ སྒོམ་པའི་ལམ་གྱི་མཚན་ཉིད་དོ། །ཞེས་བཤད་ཀྱང་། ཤེར་འབྱུང་གིས། ཟག་པ་མེད་པའི་ སྒོམ་པའི་ལམ་དང་མཐོང་བའི་ལམ། ཞེས་བཤད་པ་ལྟར་ངེས་པར་ཡིན་དགོས་ཏེ། རྒྱུ་མཚན་ ངག་ལས་ཤེས་ཀྱི་ཡི་གེ་མང་བས་འཇིགས་སོ། །ལོཙྪ་བ། འདིར་བཤད་ཉན་རང་གི་གཞི་ ཤེས་ཀྱི་དམིགས་པར་གྱུར་པའི་ལམ་བདེན་ཉན་རང་གི་གཞི་ཤེས་སུ་མ་འདུས་པར་བཞེད་ པའང་ནོར་ཏེ། ཉན་རང་དག་གིས་རང་རྒྱུད་དུ་གཏོགས་པའི་ལམ་ལ་དམིགས་ཀྱི་གཞན་ལ་ མི་དམིགས་པར་དབུས་མཐར་གསུངས་སོ། །(ངག་ལ་དྲིས། ) འདིར་ལམ་ཟག་བཅས་བཤད་པ་ ནི་རྨི་ལམ་ལ་སོགས་པའི་རྣམ་པ་ཅན་རྗེས་ཐོབ་ཙམ་ལ་དགོངས་སོ། །སྤྱིར་འཕགས་སེང་ གཉིས་ཀྱིས་འཕགས་པའི་རྗེས་ཐོབ་དག་པ་འཇིག་རྟེན་པའི་ཡེ་ཤེས་ཟག་བཅས་སུ་བཤད་ པའི་བརྡ་ཆད་མ་ལེགས་སོ། །(མདོར་བསྟན་གྱི་སྦྱོར་བ་ནི་སྦྱོར་ཊཱིཀ་དུ་ལྟོས་ན་དཔྱིས་ཕྱིན་པར་ཡོད་དོ། །) 2-110 གཉིས་པ་རྒྱས་བཤད་ལ་གསུམ་ལས། དང་པོའི་བཞི་ནི། འདིར་ལམ་གསུམ་ཡོད་པ་དེ་ ལ། ལམ་དང་པོ་ལ་རྣམ་པ་བཞི་སྟེ། མདོར་བསྟན་དང་སྦྱར་ཏེ་བཤད་ན། ཉན་ཐོས་ཀྱི་མཐོང་ སྒོམ་ཟག་མེད་ཀྱི་ལམ་ཆོས་ཅན། རང་གི་སྤང་བྱ་གང་ཟག་གི་བདག་འཛིན་ཕྱོགས་ཀྱི་ཉོན་ སྒྲིབ་ཀྱི་གཉེན་པོ་ཟག་མེད་ཡིན་ཏེ། བྱེད་པོའི་གང་ཟག་གི་བདག ཤེས་པོའི་དེའི་བདག འཆི་(མདོ་)འཕོ་སྐྱེ་(མདོ་)བའི་དེའི་བདག སྐྱོན་འདུལ་བའི་དེའི་བདག་མེད་པར་མངོན་སུམ་ དུ་རྟོགས་ཤིང་གཟུང་རྟོག་སོགས་ཤེས་སྒྲིབ་ཀྱི་གཉེན་པོར་མི་འགྱུར་བས་སོ། །རང་རྒྱལ་གྱི་ གང་ཟག་གི
【現代漢語翻譯】 爲了這個目的，需要展示對治這些障礙的智慧。首先， 關於煩惱障的對治，雖然《金鬘論》和《法友論》（在《扼要顯示論》中）解釋為聲聞乘的，但正如《般若生論》所說，『聲聞和獨覺的煩惱障的對治』，這是確定的。藏族學者認為這隻存在於見道中。雖然《般若生論》中也說，依賴苦諦等，有無常等十六種行相，但《法友論》說：『在一切智的場合中，提到聲聞的十六種行相，是那些見道和修道的特徵。』因此，聲聞和獨覺必須有見道和修道兩種。第三道，《阿毗達磨大疏》中說是見道，而這部《小疏》中說是修道，因為『智慧障的對治是修道的有漏和無漏』。如果不是這樣，而說那樣顯示就理解為只有見道，那麼如果沒有修道的無漏道，那就對了。《法友論》說：『提到獨覺的十五種行相，是那些修道的特徵。』雖然《般若生論》說：『無漏的修道和見道。』但必須確定是這樣，因為理由口頭解釋比文字多，令人畏懼。譯師啊，這裡所說的聲聞和獨覺的所知是作為基礎智的對境的道諦，認為沒有包含在聲聞和獨覺的基礎智中也是錯誤的，因為《中邊分別論》中說，聲聞和獨覺以屬於自己相續的道為對境，而不是其他的。（問口頭）。這裡所說的有漏道是指夢境等行相的后得位。一般來說，聖者二位（指聲聞和獨覺）的聖者后得清凈，說世間的智慧是有漏，這個術語不太好。（《扼要顯示論》的結合在《結合釋》中可以充分看到。） 第二，詳細解釋分為三部分，第一部分有四點：這裡有三道，對於這些，第一道有四種行相。結合《扼要顯示論》來解釋，聲聞的見道和修道的無漏道，就其法性而言，是對治所斷的補特伽羅我執方面的煩惱障的無漏道，因為現量證悟了作者的補特伽羅我、知者的彼我、死亡（經）、轉移（經）、出生的彼我、調伏過失的彼我，並且不會成為所取分別等智慧障的對治。獨覺的補特伽羅我……
【English Translation】 For this reason, it is necessary to show the antidote to the obscurations of knowledge. First, Regarding the antidote to afflictive obscurations, although the Golden Garland and Dharma Friend (in the Compendium of Manifestations) explain it as belonging to the Hearer Vehicle (Śrāvakayāna), it is certain as stated in the Prajñā Origin: 'The antidote to the afflictive obscurations of Hearers and Solitary Realizers.' Tibetan scholars believe that this exists only on the Path of Seeing. Although the Prajñā Origin also states that, relying on the Truth of Suffering etc., there are sixteen aspects such as impermanence, Dharma Friend says: 'In the context of omniscience, mentioning the sixteen aspects of Hearers is the characteristic of those Paths of Seeing and Cultivation.' Therefore, Hearers and Solitary Realizers must have both the Path of Seeing and the Path of Cultivation. The Third Path, in the Great Ārya Commentary, it is said to be the Path of Seeing, while in this Small Commentary, it is said to be the Path of Cultivation, because 'the antidote to the obscurations of knowledge is the contaminated and uncontaminated Path of Cultivation.' If it is not so, and it is said that showing it in that way means understanding it as only the Path of Seeing, then it is correct if there is no uncontaminated Path of Cultivation. Dharma Friend says: 'Mentioning the fifteen aspects of Solitary Realizers is the characteristic of those Paths of Cultivation.' Although the Prajñā Origin says: 'The uncontaminated Path of Cultivation and the Path of Seeing,' it must be certain that it is so, because the reason is that oral explanations are more numerous than written words, which is frightening. Translator, here, the object of the foundational knowledge of Hearers and Solitary Realizers that is spoken of is the Truth of the Path, and it is also wrong to think that it is not included in the foundational knowledge of Hearers and Solitary Realizers, because the Madhyāntavibhāga says that Hearers and Solitary Realizers take the Path belonging to their own continuum as their object, and not others. (Ask orally). The contaminated path mentioned here refers only to the subsequent attainment with aspects such as dreams. Generally, the pure subsequent attainment of the two Holy Ones (Hearers and Solitary Realizers), saying that worldly wisdom is contaminated, that terminology is not good. (The combination of the Compendium of Manifestations can be fully seen in the Combination Commentary.) Second, the detailed explanation is divided into three parts, the first part has four points: Here there are three paths, and for these, the first path has four aspects. Combining it with the Compendium of Manifestations to explain, the uncontaminated path of Seeing and Cultivation of Hearers, in terms of its nature, is the uncontaminated antidote to the afflictive obscurations of the aspect of the self-grasping of the person to be abandoned, because it directly realizes the absence of the self of the agent, the self of the knower, the self of death (sūtra), transference (sūtra), birth, the self of taming faults, and it will not become the antidote to the obscurations of knowledge such as grasping and conceptualization. The self of the Solitary Realizer...
་བདག་འཛིན་ཕྱོགས་ཀྱི་ཉོན་སྒྲིབ་ཙམ་གྱི་གཉེན་པོ་མཐོང་སྒོམ་ཟག་མེད་བཞིན་ ནོ། །དེ་ཡང་དེ་ཆོས་ཅན། རྟག་པའི་བདག་འཁོར་བར་འཁོར་བྱེད་ཐར་བར་བྱེད་པ་པོར་(ཨཱརྱ་ )ཞེན་པའི་གཉེན་པོ་ཡིན་ཏེ། འཁོར་བྱེད་དང་ཐར་བར་བྱེད་པ་པོའི་རྟག་པའི་བདག་མེད་ པར་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པའི་སློབ་ལམ་ཡིན་པས་སོ། །(རྟགས་ཆོས་སྦྱོར་ཚུལ་འདི་མདོ་དོན་དངོས་སོ། ། ) འདོན་པ་བསྒྱུར་ཏེ། གང་ཟག་གི་བདག་མི་རིགས་པའི་གཉེན་པོར་གྱུར་པ་རིགས་ཤིང་ཤེས་ པ་དེ་འཆི་འཕོ་སྐྱེ་བ། དེས་ཉོན་མོངས་འདུལ་བར་ཞེས་སོགས་སྦྱར་རོ། །དེས་ན་འཁོར་ཐར་ བྱེད་པ་པོའི་བདག་མེད་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པ་ལམ་གྱི་མཚན་ཉིད་ཞེས་སོགས་འདོན་པ་ བསྒྱུར་ཏེ། སོགས་པ་རིག་པ་སྒྲུབ་པ་ངེས་འབྱིན་གྱི་མཚན་ཉིད་དམ་རང་བཞིན་ནོ་ཞེས་སྦྱར་ རོ། །(ལུགས་གཞན་སྦྱོར་ཕྲེང་བལྟའོ། ། ) གཉིས་པ་ལམ་གཉིས་པའི་རྣམ་པ་ལྔ་ལ། དཔེ་ལྔ། དོན་ལྔ་གོ་རིམ་བཞིན་སྦྱར་བ་ནི། ཕྱི་ གཟུང་བ་བདེན་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པ་རྨི་ལམ་ལྟ་བུར་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པའི་རང་རྒྱལ་ དབང་རྣོན་གྱི་སྒོམ་ལམ་རྗེས་ཐོབ་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་ཆོས་ཅན། ཕྱི་གཟུང་བ་བདེན་པར་འཛིན་པའི་ ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་པའི་གཉེན་པོར་གྱུར་པ་ཡིན་ཏེ། སྤྱི་རྟགས་སུ་དགོད་དོ། །སྤྱིར་ཞེས་པས་སྤང་ བྱ་དེ་འདི་ལྔ་གས་འཇོམས་པའི་དོན་ནོ། །དེས་ན་འདོན་པ་བསྒྱུར་ཏེ། མ་སྐྱེས་པ་སྒྲ་བརྙན་མ་ 2-111 འགགས་པ་སྟེ་འགག་པ་མེད་པ་མིག་ཡོར་(ནི་སྐབས་འདིར་གྲིབ་མ་ལ་བྱའོ། །ཞེས་མདོ་སྡེ་རྒྱན་གྱི་འགྲེལ་ཆེན་ བློ་བརྟན་མར་རོ། །མིག་ཡོར་ནི་ཤེས་པ་འཕྲུལ་བའི་རྣམ་པ་མགལ་མེ་ལ་སོགས་པ་སྟེ་ཞེས་ཤཱཀྱ་བློས་ག་ཡ་གོ་རིའི་མདོ་དང་། དབྱིག་གཉེན་གྱི་འགྲེལ་པ་སྤེལ་མར་བཤད་པ་ལས་སོ། །འབུམ་ཊཱིཀ་ཏུ། མི་ལ་སོགས་པའི་དངོས་པོ་མ་ཡིན་པ་ལ་མི་ལ་སོགས་ པའི་དངོས་པོར་སྣང་བ་ནོར་བར་མཐོང་བ་ཞེས་སོ། །གསེར་གྱིས། ཟླ་བ་གཉིས་ལ་སོགས་པར་སྣང་བ་མིག་ཡོར་རོ་ཞེས་སོ། །ཕྱི་ མ་འདི་ཉིད་ཀྱི་མདོར། མེ་ལོང་གི་བཞིན་དམིགས་སུ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་བཤད་དོ། ། )གཟོད་མ་ནས་ཞི་བ་སྨིག་རྒྱུ། རང་བཞིན་གྱིས་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་སྟེ་སྟོང་པ་སྒྱུ་མའི་རྣམ་པ་ལྟ་བུའོ། །མདོ་རྒྱན་དུ། ངོ་བོ་ ཉིད་མེད་དེ། མ་སྐྱེས་པའི་ཕྱིར། ཞེས་སོགས་ཕྱི་མ་ཕྱི་མ་སྔ་མ་སྔ་མའི་རྒྱུ་མཚན་དུ་གསུངས་ སོ། ། གསུམ་པ་ལམ་གསུམ་པའི་རྣམ་པ་དྲུག་ལ། ཕྱི་གཟུང་བ་ཕྱི་རོལ་དོན་ལ་ལྟོས་པའི་ཀུན་ ནས་ཉོན་མོངས་པའི་ཆོས་དོན་དམ་པར་མེད་པར་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པའི་རང་རྒྱལ་དབང་ རྣོན་གྱི་མཐོང་ལམ་ཆོས་ཅན། རང་གི་སྤང་བྱ་ཕྱི་རོལ་དོན་ལ་ལྟོས་པའི་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་ བདེན་པར་རྣམ་པར་རྟོག་པའི་གཉེན་པོར་གྱུར་པ་ཡིན་ཏེ། དེ་ལྟར་རྟོ
【現代漢語翻譯】 如同斷除我執的對治道和無漏見道一般。 因為它是對執著于常恒之我（Ārya，聖者）作為輪迴和解脫之主體的對治，因為它是現量證悟輪迴和解脫之主體無常之我的學道。(此為連線宗因的方式，是經部實義。) 轉變文句，將『成為斷除人我執的對治』改為『通達且了知生老病死，以此調伏煩惱』等。 因此，轉變文句，將『現量證悟輪迴和解脫之主體無我，是道的體性』改為『是證悟、修行、出離的體性或自性』。(其他宗派的連線方式可參考其他文獻。) 第二，將五種二道之相，與五種比喻、五種意義依次對應：現量證悟外境所取非真實自性的如夢一般的獨覺利根的修道后得位智慧，是對治執著外境所取為真實的所知障，這是總相。(總相表示這五種能摧毀所斷。) 因此，轉變文句，將『未生如聲響，不滅，如眼翳（此處指陰影。出自《現觀莊嚴論》的釋論《智者》），本初寂滅如陽焰，自性涅槃，即空性如幻』等。 《現觀莊嚴論》中說：『無自性，因其未生。』等等，後後是前前的理由。 第三，現量證悟依賴外境的遍計煩惱法在勝義中不存在的獨覺利根的見道，是對治執著依賴外境的遍計煩惱為真實的對治。(如此證悟)
【English Translation】 Like the path of antidote and the uncontaminated seeing path that counteract the afflictions of self-grasping. Because it is the antidote to clinging to the permanent self (Ārya, noble one) as the agent of samsara and liberation, because it is the path of learning that directly realizes the impermanence of the self as the agent of samsara and liberation. (This is how to connect the sign and the reason, which is the actual meaning of the Sutra.) Transform the sentence, changing 'becoming the antidote to the ego of a person' to 'understanding and knowing birth, aging, sickness, and death, thereby subduing afflictions,' etc. Therefore, transform the sentence, changing 'directly realizing the selflessness of the agent of samsara and liberation is the nature of the path' to 'is the nature or essence of realization, practice, and renunciation.' (For other sectarian connections, refer to other literature.) Second, the five aspects of the two paths are sequentially associated with five metaphors and five meanings: The meditative path of the Pratyekabuddha with sharp faculties, which directly realizes that the external apprehended is without true essence, like a dream, is the antidote to the cognitive obscuration that grasps the external apprehended as true. This is the general characteristic. (The general characteristic means that these five destroy what is to be abandoned.) Therefore, transform the sentence: 'Unborn like sound, unceasing, like an eye-flicker (here referring to a shadow, according to the great commentary 'Blo brtan ma' on the Ornament of the Sutras), primordially pacified like a mirage, naturally in nirvana, that is, emptiness like an illusion,' etc. In the Ornament of the Sutras, it says: 'Without essence, because it is unborn.' etc., the latter is the reason for the former. Third, the seeing path of the Pratyekabuddha with sharp faculties, which directly realizes that the dependently originated afflictive dharmas that rely on external objects do not exist ultimately, is the antidote to the conceptualization that grasps the dependently originated afflictions that rely on external objects as true. (Thus realizing)
གས་པའི་རང་རྒྱལ་གྱི་ མཐོང་ལམ་ཡིན་པས་སོ། །སྒོམ་ལམ་ཟག་མེད་ལ་ཡང་སྦྱར་ཤེས་དགོས་སོ། །དེ་བཞིན་དུ་ འདོན་པ་བསྒྱུར་ཏེ། དེ་ལ་ལྟོས་པའི་རྣམ་བྱང་གི་ཕྱོགས་བདེན་མེད་སོགས་དང་། དེ་ལ་ལྟོས་ པའི་རྣམ་བྱང་བདེན་པར་རྟོག་ཅེས་སོགས་དང་། ནམ་མཁའ་བཞིན་དུ་གཟུང་བ་ཕྱི་དོན་ བདེན་པ་ལ་ལྟོས་པའི་ཉོན་མོངས་པའི་བག་ཆགས་ཀྱིས་གོས་པ་མེད་པར་རྟོགས་སོགས་ དང་། དེ་འདྲའི་ཉོན་མོངས་པའི་བག་ཆགས་ཀྱིས་གོས་པར་རྣམ་རྟོག་སོགས་དང་། དེ་ལ་ ལྟོས་པའི་གཟུགས་ཚོར་སོགས་ཀྱི་སྤྲོས་པ་བདེན་མེད་དུ་རྟོགས་སོགས་དང་། དེ་ལ་ལྟོས་ པའི་གཟུགས་ཚོར་ལ་སོགས་པའི་སྤྲོས་པའམ་རབ་དབྱེར་རྣམ་རྟོག་སོགས་དང་། ཕྱི་གཟུང་ བ་བདེན་མེད་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པའི་རང་རྒྱལ་དབང་རྣོན་གྱི་མཐོང་ལམ་ཆོས་ཅན། རང་ 2-112 (ཨཱརྱ་)གི་རྟོགས་པ་ལ་རྣམ་པར་རྟོག་པ་སྟེ་རོ་མྱང་བར་(ཨཱརྱ་)བྱེད་(ཨཱརྱ་)པའི་རློམ་པའི་གཉེན་ པོ་ཡིན་ཏེ། རང་གི་རྟོགས་པ་ལ་རློམ་སེམས་(མདོ་ཨཱརྱ་)པ་མེད་པའམ་བཅོམ་པའི་(མདོ་ཨཱརྱ་) ཡེ་ཤེས་ཡིན་པས་སོ། །ཆོས་ཅན། ཕྱི་གཟུང་བ་སྔར་བདེན་པར་ཡོད་པ་ལམ་བསྒོམས་པས་ ཡོངས་སུ་ཉམས་པ་སྟེ་ཟད་པ་ཡིན་ནམ་སྙམ་(ཨཱརྱ་)པའི་རྣམ་རྟོག་གི་གཉེན་པོ་ཡིན་ཏེ། གཟུང་ བ་བདེན་པས་སྟོང་པའི་ཆོས་དབྱིངས་(མདོ་)མི་གཡོ་བ་སྟེ་རྟག་ཏུ་གནས་(མདོ་)ཤིང་ཆོས་ དབྱིངས་དེ་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པས་སོ། །ཡང་ན་གཟུང་བ་བདེན་པས་སྟོང་པ་རྟོགས་པའི་ རང་གི་(མདོའི་དོན་དུའང་རུང་འབུམ་ཊཱིཀ་གི་དོན་དུའང་རུང་། )རྟོགས་པ་ཡོངས་སུ་ཉམས་པར་རྣམ་རྟོག་ ཅེས་དང་། དེ་འདྲའི་རྟོགས་པ་ཆོས་དབྱིངས་ལྟར་མི་གཡོ་བ་སྟེ་རྒྱུན་བརྟན་པའི་ཟག་མེད་ཡེ་ ཤེས་ཡིན་པས་སོ་ཞེས་པ་གོ་རིམ་བཞིན་དུའི་དོན་ནོ། །སོ་སོར་ངེས་ཞེས་པ་གཉེན་པོ་རེ་རེས་ སྤང་བྱ་རེ་རེ་འཇོམས་ཞེས་པའོ། །དེ་བཞིན་དུ་གཞི་ཤེས་རྗེས་མཐུན་པ་བྱང་སེའི་ལའང་སྦྱར་ ཏེ་སླའོ། ། གསུམ་པ་བསྡུ་བ་ནི། བཞི་ལྔ་དྲུག་ཡོད་པ་དེ་ལྟར་ན་གཞི་ཤེས་ཀྱི་ལམ་ཀྱི་བདེན་པའི་ རྣམ་པ་བཅོ་ལྔའོ། །བཞི་པ་ནི། དེ་དག་སྤྱིར་སྡོམས་ན་ཐམས་ཅད་ཤེས་པ་ཉིད་ཀྱི་རྣམ་པ་ཉི་ ཤུ་རྩ་བདུན་ནོ། ། ༈ ལམ་ཤེས་ཀྱི་སོ་དྲུག། གཉིས་པ་ལ། བསྟན། བཤད། བསྡུ་གསུམ་གྱི། དང་པོ་ལ། སྔ་འགྲེལ་ནི། གཞི་ཤེས་ ཀྱི་རྣམ་པ་བཤད་པ་དེའི་འོག་ཏུ་ལམ་ཤེས་ཉིད་ཀྱི་རྣམ་པ་འཆད་དོ། །རྩ་བ་ལ། སྡུག་བསྔལ་ གྱི་རྒྱུ་ཀུན་འབྱུང་ལ་རྣམ་པ་དེ་དག་བརྒྱད་དང་། ལམ་ལ་བདུན་དང་ནི། སྡུག་བསྔལ་ལ་ལྔ་ དང་། འགོག་པ་ལ་བཅུ་དྲུག་ཅེས་མདོ་ལས་བསྒྲགས་སོ། །གོ་རིམ་བཞིན་གྱི་དོན་དེའོ། །མདོ་ དོན་རྒྱས་བཤད་དུ་སྟོན་ནོ། །འགྲེལ་པ་ལ། ཀུན་འབྱུང་སོགས་བཞི་ལ་གྲངས་བཞིན་རྣམ་ པ་བརྒྱད་བདུན་ཞེས་སོགས་ཆུད་པར་བ
【現代漢語翻譯】 是覺受自證的 見道，也應與無漏修道相結合。同樣地， 轉變唸誦，與此相關的顯現之方，如無實有等，以及與此相關的顯現執著為實有等，以及如虛空般執著外境實有，不受煩惱習氣沾染等，以及諸如此類的煩惱習氣所染之分別念等，以及與此相關的色受等顯現執著為無實有等，以及與此相關的色受等顯現或分別之分別念等，以及現量證悟外境無實有之自證利根見道法， （聖者）之證悟以分別念品嚐（聖者）之味，是（聖者）慢心的對治，因為對自己的證悟沒有慢心或已斷除（聖者）慢心的智慧之故。法，外境先前實有，通過修道而完全消失，是否是已滅盡之分別唸的對治？因為證悟了空性法界（經部），不動的，即恒常安住（經部），並且現量證悟了法界之故。或者，證悟外境空性之 自證（經部意義或俱舍論意義），對證悟完全消失而生起分別念，以及這樣的證悟如法界般不動，即是恒常的無漏智慧之故，這是按順序的意義。個別決定是指每個對治都能摧毀各自所應斷除之物。 同樣地，基礎識的隨順者，也應與菩薩相結合，這樣就容易了。 第三是總結：如果存在四、五、六種情況，那麼基礎識的道諦之相就有十五種。 第四是：總而言之，全部加起來，一切種智之相有二十七種。 ༈ 道智之三十六相 第二，分為：教、釋、攝三部分。第一部分：先前的解釋是：在解釋了基礎識之相后，接下來解釋道智本身之相。 根本頌：苦之因集有八相，道有七相，苦有五相，滅有十六相，經中如是宣說。這是按順序的意義。經義將在廣釋中闡述。解釋：集等四者，各有八、七等相，包含在內。
【English Translation】 Is the self-realization of perception. Seeing the path, it should also be combined with the uncontaminated path of cultivation. Similarly, Transforming recitation, the aspects of manifestation related to this, such as non-reality, etc., and the appearance of clinging to reality related to this, etc., and like clinging to external objects as real like space, without being stained by the habits of afflictions, etc., and the discriminating thoughts stained by such habits of afflictions, etc., and the manifestation of form and feeling related to this, etc., clinging to non-reality, etc., and the manifestation or distinction of form and feeling related to this, etc., and the self-realization of the sharp-witted seeing path Dharma that directly realizes the unreality of external objects, The realization of (Arya) tastes the taste of discrimination, which is the antidote to the arrogance of (Arya), because there is no arrogance in one's own realization or the wisdom that has cut off the arrogance of (Arya). Dharma, the external object was previously real, and has completely disappeared through cultivation, is it the antidote to the discriminating thought of extinction? Because it realizes the emptiness of the Dharma realm (Sutra), immovable, that is, constantly abiding (Sutra), and directly realizes the Dharma realm. Or, realizing the emptiness of external objects, Self-realization (meaning of Sutra or Abhidharma), discriminating thoughts arise from the complete disappearance of realization, and such realization is immovable like the Dharma realm, that is, the constant uncontaminated wisdom, this is the meaning in order. Individual determination means that each antidote can destroy what should be eliminated. Similarly, the follower of the basic consciousness should also be combined with the Bodhisattva, so it is easy. The third is the summary: If there are four, five, and six situations, then there are fifteen aspects of the truth of the path of basic consciousness. The fourth is: In summary, adding them all together, there are twenty-seven aspects of omniscience. ༈ The Thirty-Six Aspects of the Path Wisdom Second, it is divided into: teaching, explanation, and summary. The first part: The previous explanation is: After explaining the aspects of the basic consciousness, the aspects of the path wisdom itself are explained next. Root verse: The cause of suffering, accumulation, has eight aspects, the path has seven aspects, suffering has five aspects, and cessation has sixteen aspects, as stated in the Sutra. This is the meaning in order. The meaning of the Sutra will be elaborated in the extensive explanation. Explanation: The four, such as accumulation, each have eight, seven, etc., aspects, included within.
ྱའོ། །དེ་འདྲའི་བདེན་བཞིའི་གོ་རིམ་མི་འཐད་དེ། 2-113 གཞན་དང་མི་མཐུན་པས་སོ་ཞེ་ན། འདིར་ཀུན་འབྱུང་ལམ་དང་སྡུག་བསྔལ་འགོག་བདེན་ ཞེས་པའི་བདེན་བཞིའི་གོ་རིམ་ཆོས་ཅན། མདོ་བསྟན་བཅོས་གཞན་དུ་སྡུག་ཀུན་འགོག་ ལམ། ཞེས་པའི་བདེན་བཞིའི་གོ་རིམ་དང་མི་མཐུན་པས་སྐྱོན་ཅན་མིན་ཏེ། ཀུན་ནས་ཉོན་ མོངས་པའི་ཕྱོགས་ལ་བརྟེན་ནས་ཀུན་འབྱུང་རྒྱུ་ཡིན་ལ། སྡུག་བསྔལ་འབྲས་བུ་ཡིན། གཅིག་ ཤོས་རྣམ་བྱང་གི་ཕྱོགས་ལ་བརྟེན་ནས་ལམ་བདེན་རྒྱུ། འགོག་བདེན་འབྲས་བུ་ཡིན་པར་ གྱུར་པའི་བདེན་བཞིའི་རྒྱུ་འབྲས་དོན་གྱི་རིམ་པའི་སྒོ་ནས་ཁྱོད་བསྟན་ལ། གཞན་གྱི་དེ་ བདེན་པ་མངོན་རྟོགས་ཀྱི་རིམ་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། ། གཉིས་པ་ལ། ཀུན་འབྱུང་གི་བརྒྱད། ལམ་གྱི་བདུན། སྡུག་བསྔལ་གྱི་ལྔ། འགོག་བའི་ བཅུ་དྲུག་གོ །དང་པོ་ནི། སྡེ་ཚན་བཞི་བོ་དེ་ལ་སྟེ་དེའི་ནང་ནས་ཀུན་འབྱུང་གི་སྟོན་ཞེས་པའོ། ། སྤང་གཉེན་གོ་རིམ་བཞིན་དུ་སྦྱར་ན། བྱང་འཕགས་ཀྱི་མཉམ་བཞག་གི་ལམ་ཤེས་ཆོས་ཅན། འདོད་པའི་ཡོན་ཏན་ཟག་བཅས་མ་ཐོབ་པ་ཐོབ་པར་འདུན་པའི་གཉེན་པོར་གྱུར་པ་ཡིན་ ཏེ། ཟག་བཅས་ཀྱི་ཡུལ་ད་ལྟར་བ་ལ་མངོན་པར་ཞེན་པའི་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བའི་བྱང་ འཕགས་ཀྱི་ཤེས་རྣམ་ཡིན་པས་སོ། །(དེའི་རྒྱུ་མཚན་ཆོས་ཐམས་ཅད་མ་ནོར་བར་འཚང་རྒྱ་བར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་ རོ། །ཞེས་མདོ། ) མདོར། ཤེར་པ་འདི་ནི་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བའི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའོ། །ཞེས་ (ཀུན་ལ་མདོ་དྲང་ངོ་། ། )སོགས་(འདི་དམ་བཅའ་འོ། །རྒྱུ་མཚན་ཡང་ཡོད་དོ། ། )ཆོས་ཅན། དེ་འདྲའི་འདོད་ཆགས་ ཀྱི་གཉེན་པོ་སྟེ། དེ་འདྲའི་འདོད་ཆགས་ཀྱི་གནས་ཏེ་རྒྱུ་འདུན་པའོ། །མི་ཞེས་པ་དགག་ཚིག་ འགོར་བྱས་པ་སྟེ་མེད་པའོ། །དེ་འདྲའི་འདུན་པ་མེད་པའི་ཞེས་སོགས་དགོད་(དེའི་ཡང་རྟགས་ མདོར་ཡོད་)དོ། །དེ་གཉིས་ཀྱི་ཚུལ་སྔ་མ་འདུན་པའི་སྐབས་སུ་འདོད་ཆགས་གཙོ་བོ་ཡིན་པས་ དེ་མེད་ན་འདུན་པ་མེད་པར་བསྟན། ཞེས་ཨཱརྱའོ། །ཡང་ན་དངོས་འབྲས་བཀག་ནས་དངོས་ རྒྱུ་འགོག་པ། གཉིས་པ་རྒྱུ་བཀག་ནས་འབྲས་བུ་འགོག་(ཨཱརྱའི་དོན་དངོས། )པའོ། །ཁ་ཅིག་(འོད་ 2-114 ཟེར་མགོན་པོ་སོགས། )དེ་གཉིས་གོང་འོག་བསྒྱུར་བ་ནི་མ་གོ་བའོ། །ཆོས་ཅན། འཁོར་བའི་ཡང་ སྲིད་ལ་མངོན་པར་དགའ་བའི་སྲེད་པའི་(ཨཱརྱ་)གཉེན་པོ་སྟེ། ཉོན་མོངས་སྐྱེ་(འབུམ་ཊཱིཀ་)བའི་ མཚན་(མདོ་)མ་ཉེ་བར་ཞི་བའི་(མདོ་)ཞེས་སོགས་འགོད་དོ། །དེ་ལྟར་ཤེས་རྣམ་གསུམ་དང་ ཡང་དེ་འདྲའི་འདུན་པ་སོགས་གསུམ་གང་ཡིན་པ་ཆོས་ཅན། རྒྱུའི་རྣམ་པ་ཡིན་ཏེ། འཁོར་ བའི་བསྡུག་བསྔལ་གྱི་རྩ་བར་གྱུར་པའི་ཉོན་མོངས་ཡིན་པས་སོ། ། ཡང་སྔར་གྱི་དེ་ཆོས་ཅན། ཕྱི་ནང་གི་དངོས་པོ་ལ་ལྷག་པར་ཆགས་པའི་འདོད་ཆགས་དང་། མནར
【現代漢語翻譯】 如果像這樣說四聖諦的順序不合理， 2-113 因為與其他不同。在此，關於『集、道和滅苦諦』的四聖諦順序，有法者，在其他經論中，與『苦、集、滅、道』的四聖諦順序不同，所以不是過失。因為依賴於遍染污的一面，集是因，苦是果；另一方面，依賴於遍清凈的一面，道諦是因，滅諦是果。你所說的四聖諦，是基於因果關係的順序，而其他的順序是證悟真諦的順序。 第二，集有八種，道有七種，苦有五種，滅有十六種。第一，在四個部分中，即在其中，是集的顯示。按照斷除和對治的順序排列，具有殊勝智慧的聖者之等持道，有法者，是想要獲得尚未獲得的欲妙有漏之對治，因為是遠離對有漏之境現在顯現之貪著的殊勝智慧之識。 （其理由是，一切法都能無誤地成佛。）總之，此智慧是遠離貪著的波羅蜜多。像這樣（對一切經都正直。）等（這是立宗，也有理由。）有法者，是像這樣的貪著之對治，是像這樣的貪著之境，即想要。『不』字放在前面表示否定，即沒有。像這樣沒有想要等等。（其依據在經中也有。）這兩種情況，前一種在想要的時候，貪著是主要的，所以顯示沒有貪著就沒有想要。這是阿雅的觀點。或者，先遮止果，再遮止因；第二種是先遮止因，再遮止果（阿雅的真實意義）。有些人（光芒怙主等）把這兩種順序顛倒了，這是不理解。有法者，是對於輪迴的轉世非常歡喜的貪愛之對治，即寂滅煩惱生起（十萬頌釋）之相（經）不靠近（經）等等。像這樣，三種智慧之識，以及像這樣的三種想要等等，無論哪一種，有法者，是因的相，因為是輪迴痛苦之根本的煩惱。還有，之前的那個，有法者，是對內外事物特別貪著的貪著，以及煩惱。 2-114
【English Translation】 If it is said that the order of the Four Noble Truths is not reasonable like this, 2-113 Because it is different from others. Here, concerning the order of the Four Noble Truths of 'origin, path, and cessation of suffering', the subject of dharma, in other sutras and treatises, it is not a fault because it is different from the order of the Four Noble Truths of 'suffering, origin, cessation, and path'. Because relying on the side of pervasive defilement, origin is the cause, and suffering is the result; on the other hand, relying on the side of pervasive purification, the path is the cause, and cessation is the result. The Four Noble Truths that you speak of are based on the order of cause and effect, while the other order is the order of realizing the truth. Second, there are eight for origin, seven for path, five for suffering, and sixteen for cessation. First, in the four sections, that is, within them, is the display of origin. Arranged in the order of abandonment and antidote, the samadhi path of the noble ones with excellent wisdom, the subject of dharma, is the antidote to wanting to obtain the desirable qualities of desire that have not yet been obtained, because it is the knowledge of the noble ones that is separated from attachment to the present appearance of objects with defilements. (The reason is that all dharmas can attain enlightenment without error.) In short, this wisdom is the paramita that is separated from attachment. Like this (be honest to all sutras.) etc. (This is the proposition, and there is also a reason.) The subject of dharma is the antidote to such attachment, the object of such attachment, that is, wanting. The word 'not' is placed at the beginning to indicate negation, that is, there is no. Like this, there is no wanting, etc. (Its basis is also in the sutra.) In these two situations, in the former, when wanting, attachment is the main thing, so it is shown that without attachment, there is no wanting. This is Arya's view. Or, first prevent the result, then prevent the cause; the second is to first prevent the cause, then prevent the result (the true meaning of Arya). Some people (Light Ray Protector, etc.) have reversed these two orders, which is not understanding. The subject of dharma is the antidote to the craving that is very happy with the reincarnation of samsara, that is, the sign (sutra) of the arising of afflictions (hundred thousand commentaries) not approaching (sutra), etc. Like this, the three types of knowledge, and the three types of wanting, etc., whichever it is, the subject of dharma, is the aspect of the cause, because it is the affliction that is the root of the suffering of samsara. Also, the previous one, the subject of dharma, is the attachment to external and internal things, and the afflictions. 2-114
་སེམས་པའི་ཞེ་སྡང་ དང་། དེ་ཁོ་ན་དང་རྒྱུ་འབྲས་ལ་རྨོངས་པའི་གཏི་མུག་གི་གཉེན་པོ་སྟེ། དེ་འདྲའི་འདོད་ཆགས་ མེད་པ་དང་། ཞེ་སྡང་མེད་པ་དང་། གཏི་མུག་མེད་པའི། ཞེས་སོགས་སོ། །དེ་ལྟར་ཤེས་རྣམ་ གསུམ་དང་། ཡང་དེ་གསུམ་གང་ཡིན་པ་ཆོས་ཅན། ཀུན་འབྱུང་བའི་རྣམ་པ་ཡིན་ཏེ། སྡུག་ བསྔལ་རྫས་རིགས་ཀུན་བསྐྱེད་པས་སོ། །ཡང་། ཆོས་ཅན། གཟུང་འཛིན་བདེན་པར་ཀུན་ཏུ་ རྟོགས་པའི་གཉེན་པོ་སྟེ། ཉོན་མོངས་པ་སྟེ་དངོས་པོ་བདེན་འཛིན་གྱི་རྣམ་རྟོག་མེད་པའི་ཞེས་ སོགས་དང་། གཟུང་འཛིན་བདེན་པར་འཛིན་རྟོག་ཆོས་ཅན། རབ་སྐྱེའི་རྣམ་པ་ཡིན་ཏེ། སྡུག་ བསྔལ་(བུདྡྷ་ཤྲཱི་)དྲག་ཏུ་བསྐྱེད་བྱེད་ཡིན་པས་སོ། །དེ་ལྟར་ཤེས་རྣམ་གཅིག་དང་། ཆོས་ཅན་ རྟག་གཅིག་སོགས་ཀྱི་སེམས་ཅན་དུ་མངོན་པར་ཞེན་པའི་འཇིག་ལྟའི་གཉེན་པོ་(ཨཱརྱ་)ཡིན་ ཏེ། རྟག་གཅིག་སོགས་ཀྱི་སེམས་ཅན་མེད་པས་དེ་མེད་པར་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པའི་ཕྱིར་ རོ། །སེམས་ཅན་མེད་པས་སེམས་ཅན་དམིགས་སུ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཨཱརྱ་སྟེ་མདོ་ཡང་ངོ་། ། སེམས་ཅན་དུ་ཞེན་པའི་འཇིག་ལྟ་ཆོས་ཅན། རྐྱེན་ཡིན་ཏེ། སྡུག་བསྔལ་བརྒྱུད་མར་འབྱུང་ བྱེད་ཡིན་པས་སོ། །དེ་ལྟར་ཤེས་རྣམ་གཅིག་སྟེ། དེ་ལྟར་ན་སྡུག་བསྔལ་ཀྱི་རྒྱུ་ཀུན་འབྱུང་བའི་ བདེན་པའི་རྣམ་པ་དངོས་འདུན་པ་སོགས་བརྒྱད་དང་། དེའི་གཉེན་པོའི་ཤེས་རྣམ་བརྒྱད་ ཡིན་ནོ། །(དེ་ཡང་ཀུན་འབྱུང་བདེན་པ་ནད་གྱི་རྒྱུ་དང་འདྲ་བར་སྤང་བྱ་ཡིན་པས་སྤང་གཉེན་གྱི་སྒོ་ནས་བསྟན་ནོ། །ཞེས་ 2-115 འབུམ་ཕྲག་གསུམ་པ་གསུང་བར་གྲག་གོ །) མཐའ་ཅུང་ཟད་དཔྱད་ན། མཚན་གཞི་དང་། མཚན་ཉིད་གཉིས་ལས། དང་པོ་ལ། ཉོན་ མོངས་པ་དང་། ལས་གཉིས་སོ། །དང་པོ་ལ། རྒྱུ། ངོ་བོ། འབྲས་བུ། གསུམ་ལས། དང་པོ་ ནི། རྒྱུའི་རྐྱེན་ཉོན་མོངས་སྔ་མས་(ཀུན་བཏུས་)བཞག་པའི་བག་ལ་(ཀུན་བཏུས་)ཉལ་ལམ་གནས་ (རྒྱལ་སྲས་)ངན་ལེན་མ་སྤངས་པར་ཡོད། དམིགས་རྐྱེན་སྡུག་མི་སྡུག་སོགས་ཉོན་མོངས་སྐྱེ་ བའི་ཆོས་(ཀུན་བཏུས་)སྣང་བ། བདག་རྐྱེན་ཡུལ་དེ་ལ་སྡུག་པ་ལ་སོགས་པའི་མཚན་མ་སོགས་ འཛིན་པའི་ཚུལ་(ཀུན་བཏུས་) མིན་ཡིད་བྱེད་ཅེས་ཀུན་བཏུས་དང་རྒྱལ་སྲས་སོ། །དེ་མ་ཐག་ རྐྱེན་རིག་པ་སྔ་མའོ། །མཛོད་དུ་ཡང་དོན་དེ་ལྟར་བཤད་དོ། །ངོ་བོ་ལ། མཚན་ཉིད་དང་། དབྱེ་ བའོ། །དང་པོ་ནི། མ་ཞི་བར་འབྱུང་བའི་སེམས་བྱུང་གང་ཞིག དེ་བྱུང་བས་སེམས་ཀྱི་རྒྱུད་ རབ་ཏུ་མ་ཞི་བར་བྱེད་པ། ཉོན་མོངས་རྒྱ་ཡན་པའི་མཚན་ཉིད་དེ། ཀུན་བཏུས་སུ། མཚན་ ཉིད་གང་ཞེ་ན། ཆོས་གང་འབྱུང་བ་ན་རབ་ཏུ་མ་ཞི་བའི་(དྲུག་ཏེ་རྣམ་པར་གཡེང་བས་རབ་ཏུ་མ་ཞི་བ། ཕྱིན་ ཅི་ལོག་གིས། རྒོད་པས། རྨུགས་པས། བག་མེད་པས། འཛེམ་པ་མེད་པས་རབ་ཏུ་མ་ཞི་བའོ་ཞེ
【現代漢語翻譯】 是心懷嗔恨，並且是對無明（藏文：གཏི་མུག་，ignorance）的對治，這種無明是對於因果的愚昧。因此，沒有貪慾，沒有嗔恨，沒有愚癡等等。如是，知曉三種相。並且，這三種相，作為法，是集起之相，因為它們產生了一切痛苦的物質種類。並且，作為法，是對治于將所取和能取執為真實的對治，即沒有煩惱，沒有對實有之物的真實執著的分別念等等。將所取和能取執為真實的執著分別念，作為法，是增長之相，因為它劇烈地增長痛苦(布達室利，Buddhaśrī)。如是，知曉一種相。作為法，是對治于執著常一等之有情顯現的壞聚見(阿arya，Ārya)的對治，因為沒有常一等的有情，所以它直接證悟到沒有這些。因為沒有有情，所以沒有有情的所緣。阿arya，也是經部。執著于有情的壞聚見，作為法，是因，因為它持續不斷地產生痛苦。如是，知曉一種相。如是，痛苦之因，集諦的真相，如欲求等八種，以及其對治的知曉之相八種。（也就是說，集諦真理類似於疾病的原因，因此應通過對治來捨棄。據說這是《三部百千頌》中所說的。） 稍微考察一下，有體相和定義兩種。首先，有煩惱和業兩種。首先，有因、自性、果三種。第一種是，因的緣是先前煩惱（《攝類學》）所留下的習氣（《攝類學》），處於睡眠狀態（《嘉賽》），或者沒有捨棄惡取。所緣緣是痛苦或不痛苦等產生煩惱的法（《攝類學》）顯現。增上緣是對於該境，執著于喜歡等相狀的方式（《攝類學》），以及非理作意，這是《攝類學》和《嘉賽》中所說的。等無間緣是先前的識。在《俱舍論》中也如此解釋。自性方面，有定義和分類。第一種是，不寂靜而生起的心所，由於它的生起，使得心續極度不寂靜，這是煩惱廣延的定義。《攝類學》中說：『什麼是定義呢？即當某種法生起時，會極度不寂靜（六種：由散亂而極度不寂靜，由顛倒，由掉舉，由昏沉，由放逸，由無慚無愧而極度不寂靜）。』
【English Translation】 It is the antidote to hatred in the mind, and to ignorance (Tibetan: གཏི་མུག་, ignorance), which is the delusion about cause and effect. Therefore, there is no desire, no hatred, and no ignorance, etc. Thus, knowing the three aspects. And, these three aspects, as phenomena, are the aspects of arising, because they generate all kinds of suffering substances. And, as phenomena, it is the antidote to clinging to the apprehended and the apprehender as true, that is, there are no afflictions, no conceptual thoughts of clinging to true entities, etc. The conceptual thought of clinging to the apprehended and the apprehender as true, as phenomena, is the aspect of increase, because it intensely increases suffering (Buddhaśrī). Thus, knowing one aspect. As phenomena, it is the antidote to the view of the perishable collection (Ārya) that clings to sentient beings as permanent and singular, etc., because there are no permanent and singular sentient beings, so it directly realizes that there are none. Because there are no sentient beings, there is no object of sentient beings. Ārya, also the Sutra Pitaka. The view of the perishable collection that clings to sentient beings, as phenomena, is a cause, because it continuously produces suffering. Thus, knowing one aspect. Thus, the cause of suffering, the truth of the origin, such as desire and other eight aspects, and the eight aspects of the antidote to it. (That is, the truth of the origin is like the cause of disease, so it should be abandoned through the door of the antidote. It is said that this is what is said in the 'Three Hundred Thousand Verses'. Examining it slightly, there are two: the basis of designation and the definition. First, there are two: afflictions and karma. First, there are three: cause, essence, and result. The first is that the cause's condition is the habit (Samuccaya) left by the previous afflictions (Samuccaya), remaining in a dormant state (Gyalsay), or not abandoning bad acquisitions. The objective condition is the appearance of phenomena (Samuccaya) that give rise to afflictions, such as suffering or non-suffering. The dominant condition is the way of clinging to aspects such as liking that object (Samuccaya), and irrational attention, which is what Samuccaya and Gyalsay say. The immediately preceding condition is the previous consciousness. The Treasury also explains it that way. In terms of essence, there are definition and classification. The first is that any mental factor that arises without being pacified, and because of its arising, the mind stream becomes extremely unpacified, this is the definition of the extensive afflictions. Samuccaya says: 'What is the definition? That is, when any phenomenon arises, it is extremely unpacified (six: extremely unpacified by distraction, by inversion, by excitement, by dullness, by carelessness, by shamelessness).'
ས་རྒྱལ་བའི་སྲས་སོ། ། )མཚན་ ཉིད་དུ་འབྱུང་བ་སྟེ་དེ་བྱུང་བས་སེམས་ཀྱི་རྒྱུད་རབ་ཏུ་མ་ཞི་བར་འབྱུང་། ཞེས་སོ། ། གཉིས་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། རྩ་ཉོན། ཉེ་ཉོན་ནོ། །དང་པོ་ལ། དྲུག་སྟེ། འདོད་ཆགས། ཁོང་ ཁྲོ། ང་རྒྱལ། མ་རིག་པ། ཐེ་ཚོམ། ལྟ་བའོ། །དེ་ཉིད་ལ་བཅུར་ཡང་སྟེ། ལྟ་བ་ལ་ལྔར་ཕྱེ་ བས་སོ། །ལྔ་ནི། འཇིག་ལྟ། མཐར་ལྟ། ལོག་ལྟ། ལྟ་བ་མཆོག་འཛིན། ཚུལ་ཁྲིམས་དང་། བརྟུལ་ཞུགས་མཆོག་འཛིན་ནོ། །དེ་སྤང་བྱའི་སྒོ་ནས་དབྱེ་ན། (ཀུན་བཏུས། )མཐོང་སྤང་། སྒོམ་ སྤང་། དེའི་གནས་སྐབས་འགའ་ལ་རྩོད་སྤོང་ངོ་། །དང་པོ་ལ། མཛོད་ལྟར་ན། འདོད་པར་ སྡུག་བསྔལ་ལ་བཅུ་ཆར་དངོས་སམ་བརྒྱུད་ནས་ལོག་པར་འཇུག་པས་སྡུག་བསྔལ་མཐོང་ སྤང་བཅུ། ཀུན་འབྱུང་འགོག་པ་ལ་ལྟ་བ་དང་པོ་གཉིས་དང་ཐ་མ་(ཚུལ་ཁྲིམས་སོགས་མཆོག་འཛིན་) 2-116 བོར་བས་བདུན་བདུན་དང་། ལམ་ལ་དང་པོ་གཉིས་བོར་བས་བརྒྱད་དེ་སོ་གཉིས་སོ། །དེ་ དག་བཅུ་དང་བདུན་བདུན་བརྒྱད། །ལྟ་བ་གསུམ་གཉིས་མ་གཏོགས་པ། །(འདོད་ན་སྡུག་བསྔལ་ལ་ སོགས་པ། །མཐོང་བས་རིམ་བཞིན་སྤོང་བར་བྱེད། ། ) ཞེས་སོ། །ཁམས་གོང་གཉིས་ན་ཁོང་ཁྲོ་མེད་པས་དེ་ མ་གཏོགས་དགུ་དང་། དྲུག་དྲུག་བདུན་དུ་འགྱུར་བས་ཉེར་བརྒྱད་པ་གཉིས་ཏེ་བསྡོམས་པས་ བརྒྱད་ཅུ་རྩ་བརྒྱད་དོ། །མངོན་པ་གོང་མ་ལྟར་ན། འདོད་ཁམས་ན་བདེན་པ་བཞི་ལ་བཅུ་ བཅུ་སྟེ་བཞི་བཅུ། ཁམས་གོང་ན་ཁོང་ཁྲོ་མེད་དེ། རྒྱུད་ཞི་གནས་ཀྱིས་བརླན་པས་(འདིས་བདག་ ལ་གནོད་པ་བྱས་སོ་བྱེད་དོ་བྱེད་པར་འགྱུར་རོ་གསུམ། བདག་གི་གཉེན་ལ་གསུམ། འདིས་བདག་གི་དགྲ་ལ་ཕན་བཏགས་ སོ། །འདོགས་སོ། །འདོགས་པར་འགྱུར་རོ་གསུམ་སྟེ། )ཀུན་ནས་མནར་སེམས་ཀྱི་གཞི་དགུ་མེད་པས་སོ། ། དེས་ན་བདེན་བཞི་ལ་དགུ་དགུ་སྟེ་སོ་དྲུག་པ་གཉིས་སོ། །(དབྱེ་བ་)དེ་ཡང་ལོག་པར་འཇུག་ ཚུལ་གྱིས་ཕྱེ་བ་ཡིན་པས་དེ་བཤད་ན། སྡུག་ཀུན་ལ་དངོས་སུ་དང་། ལོག་པ་ལ་དང་། (དབང་གི་ ལོག་ཞུགས་གསུམ་མོ། །འགོག་ལམ་ལ་དངོས་སུ། ལོག་པ་ལ་ལོག་ཞུགས་གཉིས་སོ། །དབང་གི་ལོག་ཞུགས་མི་འཆད་པ་ནི་ཁོང་ ཁྲོས་ནི་དངོས་སུ་འཇུག་ལ་གཞན་ནི་དབང་གིས་འཇུག་པར་མི་འཐད་པས་སོ། ། ) དངོས་སུ་ལོག་ཞུགས་ནི། བདེན་ བཞི་ལ་འཇིག་ལྟས་གང་ཟག་དང་ཆོས་ཀྱི་བདག་དང་བདག་གིར་ལྟས། མཐར་འཛིན་གྱིས་ རྟག་པའམ་ཆད་པར་གཟུང་། ལོག་ལྟས་དེ་དག་གི་རྣམ་པ་མེད་ཅེས་སྐུར་བ་བཏབ། མ་རིག་ པས་དམིགས་རྣམ་ལ་རྨོངས། (ཡུལ་དང་ལྟ་བ་ཐམས་ཅད་རྨོངས་ཞེས་བུ་རིན། )ཐེ་ཚོམ་གྱིས་དེ་དག་གི་ མཚན་ཉིད་དམ་གཉེན་པོ་ལ་སོམ་ཉི་ཟོས་ཏེ་ལྔས་སྡུག་ཀུན་ལ་དངོས་སུ་ལོག་པར་ཞུགས་ལ། འགོག་ལམ་ལ་དེའི་སྟེང་དུ་བདག་མེད་ལ་སྐྲག་སྟེ་མནར་སེམས་པའི་ཁོང་ཁྲོ་དང་དྲུག་གིས་ དངོས་སུ་ལོག་པར
【現代漢語翻譯】 ས་རྒྱལ་བའི་སྲས་སོ། ། (sā rgyal ba'i sras so) '聖者之子'，མཚན་ཉིད་དུ་འབྱུང་བ་སྟེ་དེ་བྱུང་བས་སེམས་ཀྱི་རྒྱུད་རབ་ཏུ་མ་ཞི་བར་འབྱུང་། ། '生起自性，此生起故，令心續不得寂靜。' གཉིས་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། རྩ་ཉོན། ཉེ་ཉོན་ནོ། ། '第二種分為兩種：根本煩惱和近煩惱。' དང་པོ་ལ། དྲུག་སྟེ། འདོད་ཆགས། ཁོང་ཁྲོ། ང་རྒྱལ། མ་རིག་པ། ཐེ་ཚོམ། ལྟ་བའོ། ། '第一種有六種：貪慾、嗔恚、我慢、無明、懷疑、邪見。' དེ་ཉིད་ལ་བཅུར་ཡང་སྟེ། ལྟ་བ་ལ་ལྔར་ཕྱེ་བས་སོ། ། '實際上也可以分為十種，因為邪見可以分為五種。' ལྔ་ནི། འཇིག་ལྟ། མཐར་ལྟ། ལོག་ལྟ། ལྟ་བ་མཆོག་འཛིན། ཚུལ་ཁྲིམས་དང་། བརྟུལ་ཞུགས་མཆོག་འཛིན་ནོ། ། '五種是：薩迦耶見（'jig lta，梵文：satkāya-dṛṣṭi，梵文羅馬擬音：satkāya-dṛṣṭi，字面意思：壞聚見），邊見（mthar lta，梵文：antagrāha-dṛṣṭi，梵文羅馬擬音：antagrāha-dṛṣṭi，字面意思：邊執見），邪見（log lta，梵文：mithyā-dṛṣṭi，梵文羅馬擬音：mithyā-dṛṣṭi，字面意思：邪見），見取見（lta ba mchog 'dzin，梵文：dṛṣṭi-parāmarśa，梵文羅馬擬音：dṛṣṭi-parāmarśa，字面意思：見取），戒禁取見（tshul khrims dang brtul zhugs mchog 'dzin，梵文：śīla-vrata-parāmarśa，梵文羅馬擬音：śīla-vrata-parāmarśa，字面意思：戒禁取）。' དེ་སྤང་བྱའི་སྒོ་ནས་དབྱེ་ན། (ཀུན་བཏུས། )མཐོང་སྤང་། སྒོམ་སྤང་། དེའི་གནས་སྐབས་འགའ་ལ་རྩོད་སྤོང་ངོ་། ། '若從所斷的角度來分，（《攝類學》）分為見道所斷、修道所斷，在某些情況下還有諍論所斷。' དང་པོ་ལ། མཛོད་ལྟར་ན། འདོད་པར་སྡུག་བསྔལ་ལ་བཅུ་ཆར་དངོས་སམ་བརྒྱུད་ནས་ལོག་པར་འཇུག་པས་སྡུག་བསྔལ་མཐོང་སྤང་བཅུ། ཀུན་འབྱུང་འགོག་པ་ལ་ལྟ་བ་དང་པོ་གཉིས་དང་ཐ་མ་(ཚུལ་ཁྲིམས་སོགས་མཆོག་འཛིན་)བོར་བས་བདུན་བདུན་དང་། ལམ་ལ་དང་པོ་གཉིས་བོར་བས་བརྒྱད་དེ་སོ་གཉིས་སོ། ། '第一種，如《俱舍論》所說，欲界中，對苦諦的十種都是直接或間接以錯誤的方式執著，因此苦諦見所斷有十種。對集諦和滅諦，捨棄了前兩種邪見和最後一種（戒禁取見），各有七種。對道諦，捨棄了前兩種邪見，有八種，總共三十二種。' དེ་དག་བཅུ་དང་བདུན་བདུན་བརྒྱད། །ལྟ་བ་གསུམ་གཉིས་མ་གཏོགས་པ། །(འདོད་ན་སྡུག་བསྔལ་ལ་སོགས་པ། །མཐོང་བས་རིམ་བཞིན་སྤོང་བར་བྱེད། ། )ཞེས་སོ། ། '這十種、七種、七種、八種，除了三種和兩種邪見。（如果想要在欲界對苦諦等，通過見道依次斷除。）' ཁམས་གོང་གཉིས་ན་ཁོང་ཁྲོ་མེད་པས་དེ་མ་གཏོགས་དགུ་དང་། དྲུག་དྲུག་བདུན་དུ་འགྱུར་བས་ཉེར་བརྒྱད་པ་གཉིས་ཏེ་བསྡོམས་པས་བརྒྱད་ཅུ་རྩ་བརྒྱད་དོ། ། '在上二界中沒有嗔恚，因此除了嗔恚之外，就變成了九種、六種、六種、七種，各有二十八種，總共八十八種。' མངོན་པ་གོང་མ་ལྟར་ན། འདོད་ཁམས་ན་བདེན་པ་བཞི་ལ་བཅུ་བཅུ་སྟེ་བཞི་བཅུ། ཁམས་གོང་ན་ཁོང་ཁྲོ་མེད་དེ། རྒྱུད་ཞི་གནས་ཀྱིས་བརླན་པས་(འདིས་བདག་ལ་གནོད་པ་བྱས་སོ་བྱེད་དོ་བྱེད་པར་འགྱུར་རོ་གསུམ། བདག་གི་གཉེན་ལ་གསུམ། འདིས་བདག་གི་དགྲ་ལ་ཕན་བཏགས་སོ། །འདོགས་སོ། །འདོགས་པར་འགྱུར་རོ་གསུམ་སྟེ། )ཀུན་ནས་མནར་སེམས་ཀྱི་གཞི་དགུ་མེད་པས་སོ། ། '如上座部所說，在欲界中，對四聖諦各有十種，總共四十種。在上界中沒有嗔恚，因為心續被奢摩他滋潤（此人曾損害我，正在損害我，將會損害我，三種；此人對我的親友有益，正在有益，將會是有益，三種；此人對我的敵人有害，正在有害，將會是有害，三種），因此沒有九種普遍的惱害之基。' དེས་ན་བདེན་བཞི་ལ་དགུ་དགུ་སྟེ་སོ་དྲུག་པ་གཉིས་སོ། ། '因此，對四聖諦各有九種，各有三十六種。' (དབྱེ་བ་)དེ་ཡང་ལོག་པར་འཇུག་ཚུལ་གྱིས་ཕྱེ་བ་ཡིན་པས་དེ་བཤད་ན། སྡུག་ཀུན་ལ་དངོས་སུ་དང་། ལོག་པ་ལ་དང་། (དབང་གི་ལོག་ཞུགས་གསུམ་མོ། །འགོག་ལམ་ལ་དངོས་སུ། ལོག་པ་ལ་ལོག་ཞུགས་གཉིས་སོ། །དབང་གི་ལོག་ཞུགས་མི་འཆད་པ་ནི་ཁོང་ཁྲོས་ནི་དངོས་སུ་འཇུག་ལ་གཞན་ནི་དབང་གིས་འཇུག་པར་མི་འཐད་པས་སོ། ། )དངོས་སུ་ལོག་ཞུགས་ནི། བདེན་བཞི་ལ་འཇིག་ལྟས་གང་ཟག་དང་ཆོས་ཀྱི་བདག་དང་བདག་གིར་ལྟས། མཐར་འཛིན་གྱིས་རྟག་པའམ་ཆད་པར་གཟུང་། ལོག་ལྟས་དེ་དག་གི་རྣམ་པ་མེད་ཅེས་སྐུར་བ་བཏབ། མ་རིག་པས་དམིགས་རྣམ་ལ་རྨོངས། (ཡུལ་དང་ལྟ་བ་ཐམས་ཅད་རྨོངས་ཞེས་བུ་རིན། )ཐེ་ཚོམ་གྱིས་དེ་དག་གི་མཚན་ཉིད་དམ་གཉེན་པོ་ལ་སོམ་ཉི་ཟོས་ཏེ་ལྔས་སྡུག་ཀུན་ལ་དངོས་སུ་ལོག་པར་ཞུགས་ལ། འགོག་ལམ་ལ་དེའི་སྟེང་དུ་བདག་མེད་ལ་སྐྲག་སྟེ་མནར་སེམས་པའི་ཁོང་ཁྲོ་དང་དྲུག་གིས་དངོས་སུ་ལོག་པར། '（分類）這也是通過錯誤執著的方式來區分的，如果對此進行解釋，對苦諦和集諦是直接地和錯誤地執著。（以勢力而錯誤的執著有三種。對滅諦和道諦是直接地和錯誤地執著有兩種。不解釋以勢力而錯誤的執著是因為嗔恚是直接執著，而其他以勢力執著是不合理的。）直接的錯誤執著是：對四聖諦，以薩迦耶見執著人我和法我；以邊見執著常或斷；以邪見否定這些的體性；以無明對所緣和行相愚昧（布仁說：對境和所有見都是愚昧）；以懷疑對這些的體性或對治產生猶豫，這五種對苦諦和集諦是直接的錯誤執著。對滅諦和道諦，在此之上，因為害怕無我而產生惱害的嗔恚，這六種是直接的錯誤執著。'
【English Translation】 ས་རྒྱལ་བའི་སྲས་སོ། ། (sā rgyal ba'i sras so) 'O son of the Victorious Ones,' མཚན་ཉིད་དུ་འབྱུང་བ་སྟེ་དེ་བྱུང་བས་སེམས་ཀྱི་རྒྱུད་རབ་ཏུ་མ་ཞི་བར་འབྱུང་། 'arising as a characteristic, and because of this arising, the mind-stream does not become completely pacified.' གཉིས་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། རྩ་ཉོན། ཉེ་ཉོན་ནོ། ། 'The second is of two types: root afflictions and near afflictions.' དང་པོ་ལ། དྲུག་སྟེ། འདོད་ཆགས། ཁོང་ཁྲོ། ང་རྒྱལ། མ་རིག་པ། ཐེ་ཚོམ། ལྟ་བའོ། ། 'The first has six: desire, anger, pride, ignorance, doubt, and views.' དེ་ཉིད་ལ་བཅུར་ཡང་སྟེ། ལྟ་བ་ལ་ལྔར་ཕྱེ་བས་སོ། ། 'Actually, it can also be divided into ten, because views can be divided into five.' ལྔ་ནི། འཇིག་ལྟ། མཐར་ལྟ། ལོག་ལྟ། ལྟ་བ་མཆོག་འཛིན། ཚུལ་ཁྲིམས་དང་། བརྟུལ་ཞུགས་མཆོག་འཛིན་ནོ། ། 'The five are: satkayadristi (འཇིག་ལྟ་, satkāya-dṛṣṭi, satkāya-dṛṣṭi, view of the aggregates as self), antagrahadristi (མཐར་ལྟ་, antagrāha-dṛṣṭi, antagrāha-dṛṣṭi, view of extremes), mithyadristi (ལོག་ལྟ་, mithyā-dṛṣṭi, mithyā-dṛṣṭi, wrong view), dristiparamarsa (ལྟ་བ་མཆོག་འཛིན།, dṛṣṭi-parāmarśa, dṛṣṭi-parāmarśa, holding views as supreme), and silavrataparamarsa (ཚུལ་ཁྲིམས་དང་བརྟུལ་ཞུགས་མཆོག་འཛིན།, śīla-vrata-parāmarśa, śīla-vrata-parāmarśa, holding ethics and vows as supreme).' དེ་སྤང་བྱའི་སྒོ་ནས་དབྱེ་ན། (ཀུན་བཏུས། )མཐོང་སྤང་། སྒོམ་སྤང་། དེའི་གནས་སྐབས་འགའ་ལ་རྩོད་སྤོང་ངོ་། ། 'If divided from the perspective of what is to be abandoned, (Compendium) it is divided into what is to be abandoned by seeing, what is to be abandoned by meditation, and in some cases, what is to be abandoned by disputation.' དང་པོ་ལ། མཛོད་ལྟར་ན། འདོད་པར་སྡུག་བསྔལ་ལ་བཅུ་ཆར་དངོས་སམ་བརྒྱུད་ནས་ལོག་པར་འཇུག་པས་སྡུག་བསྔལ་མཐོང་སྤང་བཅུ། ཀུན་འབྱུང་འགོག་པ་ལ་ལྟ་བ་དང་པོ་གཉིས་དང་ཐ་མ་(ཚུལ་ཁྲིམས་སོགས་མཆོག་འཛིན་)བོར་བས་བདུན་བདུན་དང་། ལམ་ལ་དང་པོ་གཉིས་བོར་བས་བརྒྱད་དེ་སོ་གཉིས་སོ། ། 'The first, according to the Treasury, in the desire realm, all ten for suffering are directly or indirectly attached in a wrong way, so the afflictions to be abandoned by seeing regarding suffering are ten. For origin and cessation, abandoning the first two views and the last one (holding ethics, etc., as supreme), there are seven each. For the path, abandoning the first two, there are eight, totaling thirty-two.' དེ་དག་བཅུ་དང་བདུན་བདུན་བརྒྱད། །ལྟ་བ་གསུམ་གཉིས་མ་གཏོགས་པ། །(འདོད་ན་སྡུག་བསྔལ་ལ་སོགས་པ། །མཐོང་བས་རིམ་བཞིན་སྤོང་བར་བྱེད། ། )ཞེས་སོ། ། 'These ten, seven, seven, eight, except for three and two views. (If one wishes to abandon suffering, etc., in the desire realm, one abandons them gradually by seeing.)' ཁམས་གོང་གཉིས་ན་ཁོང་ཁྲོ་མེད་པས་དེ་མ་གཏོགས་དགུ་དང་། དྲུག་དྲུག་བདུན་དུ་འགྱུར་བས་ཉེར་བརྒྱད་པ་གཉིས་ཏེ་བསྡོམས་པས་བརྒྱད་ཅུ་རྩ་བརྒྱད་དོ། ། 'In the two upper realms, there is no anger, so excluding that, it becomes nine, six, six, seven, so there are two sets of twenty-eight, totaling eighty-eight.' མངོན་པ་གོང་མ་ལྟར་ན། འདོད་ཁམས་ན་བདེན་པ་བཞི་ལ་བཅུ་བཅུ་སྟེ་བཞི་བཅུ། ཁམས་གོང་ན་ཁོང་ཁྲོ་མེད་དེ། རྒྱུད་ཞི་གནས་ཀྱིས་བརླན་པས་(འདིས་བདག་ལ་གནོད་པ་བྱས་སོ་བྱེད་དོ་བྱེད་པར་འགྱུར་རོ་གསུམ། བདག་གི་གཉེན་ལ་གསུམ། འདིས་བདག་གི་དགྲ་ལ་ཕན་བཏགས་སོ། །འདོགས་སོ། །འདོགས་པར་འགྱུར་རོ་གསུམ་སྟེ། )ཀུན་ནས་མནར་སེམས་ཀྱི་གཞི་དགུ་མེད་པས་སོ། ། 'According to the higher Abhidharma, in the desire realm, there are ten each for the four truths, totaling forty. In the upper realms, there is no anger, because the mind-stream is moistened by śamatha (this one has harmed me, is harming me, will harm me, three; this one has benefited my relatives, is benefiting, will benefit, three; this one has harmed my enemies, is harming, will harm, three), so there are no nine bases for universal torment.' དེས་ན་བདེན་བཞི་ལ་དགུ་དགུ་སྟེ་སོ་དྲུག་པ་གཉིས་སོ། ། 'Therefore, there are nine each for the four truths, so there are two sets of thirty-six.' (དབྱེ་བ་)དེ་ཡང་ལོག་པར་འཇུག་ཚུལ་གྱིས་ཕྱེ་བ་ཡིན་པས་དེ་བཤད་ན། སྡུག་ཀུན་ལ་དངོས་སུ་དང་། ལོག་པ་ལ་དང་། (དབང་གི་ལོག་ཞུགས་གསུམ་མོ། །འགོག་ལམ་ལ་དངོས་སུ། ལོག་པ་ལ་ལོག་ཞུགས་གཉིས་སོ། །དབང་གི་ལོག་ཞུགས་མི་འཆད་པ་ནི་ཁོང་ཁྲོས་ནི་དངོས་སུ་འཇུག་ལ་གཞན་ནི་དབང་གིས་འཇུག་པར་མི་འཐད་པས་སོ། ། )དངོས་སུ་ལོག་ཞུགས་ནི། བདེན་བཞི་ལ་འཇིག་ལྟས་གང་ཟག་དང་ཆོས་ཀྱི་བདག་དང་བདག་གིར་ལྟས། མཐར་འཛིན་གྱིས་རྟག་པའམ་ཆད་པར་གཟུང་། ལོག་ལྟས་དེ་དག་གི་རྣམ་པ་མེད་ཅེས་སྐུར་བ་བཏབ། མ་རིག་པས་དམིགས་རྣམ་ལ་རྨོངས། (ཡུལ་དང་ལྟ་བ་ཐམས་ཅད་རྨོངས་ཞེས་བུ་རིན། )ཐེ་ཚོམ་གྱིས་དེ་དག་གི་མཚན་ཉིད་དམ་གཉེན་པོ་ལ་སོམ་ཉི་ཟོས་ཏེ་ལྔས་སྡུག་ཀུན་ལ་དངོས་སུ་ལོག་པར་ཞུགས་ལ། འགོག་ལམ་ལ་དེའི་སྟེང་དུ་བདག་མེད་ལ་སྐྲག་སྟེ་མནར་སེམས་པའི་ཁོང་ཁྲོ་དང་དྲུག་གིས་དངོས་སུ་ལོག་པར། '(Classification) This is also divided by the way of wrongly engaging, so if that is explained, for suffering and origin, it is directly and wrongly engaged. (There are three ways of wrongly engaging by force. For cessation and path, it is directly and wrongly engaged in two ways. The wrong engagement by force is not explained because anger engages directly, and it is unreasonable for others to engage by force.) The direct wrong engagement is: for the four truths, satkayadristi sees the self of the person and phenomena; antagrahadristi grasps permanence or annihilation; mithyadristi denies that those natures do not exist; ignorance is deluded about the object and aspect (Burin said: all objects and views are deluded); doubt hesitates about their characteristics or antidotes, so these five directly engage wrongly with suffering and origin. For cessation and path, on top of that, because of fear of no-self, there is anger that torments, so these six directly engage wrongly.'
་འཇུག་གོ །དེ་ཡང་འགོག་ལམ་ལ་ཉོན་མོངས་ཙམ་གྱིས་དང་། ས་གོང་མ་ ལ་ས་འོག་མའི་ཉོན་མོངས་ཀྱིས་(བསྡུ་བ་དང་ཀུན་བཏུས་སོ། ། )དངོས་སུ་དམིགས་མི་ནུས་ཀྱང་། བློས་ དེ་དག་ཏུ་བརྟགས་པ་ལ་དམིགས་པས་དངོས་སུ་ལོག་ཞུགས་སུ་བཞག་གོ །ལོག་པ་ལ་ལོག་ 2-117 ཞུགས་ནི། ལྟ་བ་མཆོག་འཛིན་གྱིས་ལྟ་བ་དང་པོ་གསུམ་ལ་བཟང་པོར་བལྟས། ཚུལ་ཁྲིམས་ དང་བརྟུལ་ཞུགས་མཆོག་འཛིན་གྱིས་ལྟ་ངན་དང་འབྲེལ་པའི་སྤྱོད་ངན་ལ་(ལྟ་བ་དང་པོ་གསུམ་ལ་ ཞེས་འཇམ་གསར་རལ་གྲི། )དག་གྲོལ་ངེས་འབྱིན་གྱི་རྒྱུར་འཛིན། འདོད་ཆགས་དང་ང་རྒྱལ་ཡུལ་ལ་ དམིགས་པ་སྒོམ་སྤང་ཡིན་ཡང་། ལྟ་ངན་གསུམ་པོ་ལ་ཞེན་པའི་འདོད་ཆགས་དང་། གསུམ་ པོས་སེམས་ཁེངས་པའི་ང་རྒྱལ་རྣམས་བདེན་བཞི་ལ་དམིགས་ནས་ལྟ་བ་དང་པོ་གསུམ་དུ་ འཁྲུལ་ལ་དེ་གསུམ་ལ་དམིགས་ནས་འཁྲུལ་བའི་ཕྱིར་ལོག་པ་ལ་ལོག་ཞུགས་སོ། །ཁོང་ཁྲོ་ ནི། བདེན་པ་རྣམས་ལ་བདག་ལྟའི་དབང་གིས་དེ་དང་མི་མཐུན་པའི་ལྟ་བའམ་གྲུབ་མཐའ་ ལ་མནར་སེམས་པ་སྟེ་དབང་གིས་ལོག་ཞུགས་སོ། །དེ་ལྟར་ཀུན་བརྟགས་ཀྱི་ཉོན་མོངས་ བརྒྱ་རྩ་བཅུ་གཉིས་མཚན་གཞི། ཐེག་ཆེན་མཐོང་སྤང་དུ་མཚོན། ཐེག་ཆེན་མཐོང་ལམ་གྱིས་ གཞོམ་པར་བྱ་བ་སྟེ་རྒྱུད་བླའི་འགྲེལ་པར། དང་པོར་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་ཆོས་མཐོང་ བའི་ཤེས་པས་གཞོམ་པར་བྱ་བ་དེ་དག་ནི་མཐོང་བས་སྤང་བར་བྱ་བ་ཞེས་བྱའོ། །ཞེས་སོ། ། སྤྱིར་ཐེག་ཆེན་མཐོང་སྤང་ལ་ཉོན་སྒྲིབ་ཤེས་སྒྲིབ་གཉིས་ཡོད་ལ། བེམ་པོ་ཡང་ཡོད་དེ། ཀུན་ བཏུས་སུ། ཉོན་མོངས་པ་ཅན་གྱི་ལྟ་བ་ཀུན་ཏུ་བཏགས་པ་(སྨོས་པས་འཇིག་ལྟ་མཐར་ལྟ་ལྷན་སྐྱེས་བསལ་ ཞེས་འགྲེལ་པར་རོ། ། )རྣམས་དང་ཐེ་ཚོམ་དང་ལྟ་བའི་གནས་(ནི་དེ་གཉིས་དང་ལྷན་གཅིག་འབྱུང་བ་དེའི་ས་བོན་ འགྲེལ་པར་)དང་། ལྟ་བ་ལ་ལོག་པར་ཞུགས་པའི་ཉོན་མོངས་པ་(ནི་ལྟ་བའི་སྒོ་ནས་ཞུགས་པ་དང་དེ་ལ་ དམིགས་པའི་འདོད་ཆགས་སོགས་སོ་འགྲེལ། )དང་ཉེ་བའི་ཉོན་མོངས་པ་དང་། གང་ཡང་ལྟ་བས་ཀུན་ ནས་བསླང་བའི་ལུས་དང་ངག་གི་ལས་དང་ངན་སོང་བའི་ཕུང་བོ་དང་ཁམས་དང་སྐྱེ་མཆེད་ ཐམས་ཅད་ནི་མཐོང་བས་སྤང་བར་བྱ་བར་བལྟའོ། །ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཕྱོགས་གཅིག་(ནི་སྒོམ་སྤང་ དང་ཟག་མེད་མ་གཏོགས་པའོ། །འགྲེལ་པར་རོ། ། )གོ །ཞེས་སོ། །གཉིས་པ་ལ་མཛོད་ལྟར་ན། བཞི་ནི་ སྒོམ་པས་སྤང་བྱ་ཉིད། །ཅེས་ཏེ། འདོད་ཆགས་ཁོང་ཁྲོ་ང་རྒྱལ་མ་རིག་པ་བཞི་སྟེ། ལྟ་བ་དང་ 2-118 ཐེ་ཚོམ་ནི་ཀུན་བརྟགས་ཁོ་ན་ཡིན་པས་མཐོང་སྤང་དུ་ངེས་པར་འདོད་དོ། །གོང་མ་ལྟར་ན། འཇིག་མཐར་ལྷན་སྐྱེས་གཉིས་ཏེ་འདོད་པར་དྲུག་དང་། ཁམས་གོང་གཉིས་སུ་ཁོང་ཁྲོ་བོར་ བས་ལྔ་ལྔ་སྟེ་བཅུ་དྲུག་གོ །དེས་དགུས་ཕྱེ་བས་བཞི་བརྒྱ་བཅུ་བཞིར་སྔར་བཤད་པ་རྣམས་ མཚན་གཞི། སྒོམ་སྤང་
【現代漢語翻譯】 此外，在斷滅道上，僅僅通過煩惱；在上地（指更高的禪定層次）上，通過下地的煩惱（攝集和總集）。雖然實際上無法直接緣取，但通過以分別唸對它們進行觀察，實際上被視為邪入（進入歧途）。邪入歧途是指：持常見者認為前三種見解是好的；持戒禁取者認為與邪見相關的惡行（指前三種見解）是獲得清凈解脫的途徑；貪慾和慢心雖然是修所斷的對境，但執著於三種邪見的貪慾，以及因這三種邪見而產生的慢心，因為誤認為四諦是前三種見解，並緣取這三種見解而產生迷惑，所以是邪入歧途。嗔恨是指：由於我見的影響，對與真理不符的見解或宗派感到不滿，即因嗔恨而邪入歧途。因此，俱生煩惱一百一十二種是體性，在大乘見道所斷中有所體現。大乘見道所斷是指：需要通過大乘見道來摧毀的煩惱。《寶性論》的解釋中說：『最初，通過見解超越世間的法，所摧毀的那些煩惱，被稱為見道所斷。』一般來說，大乘見道所斷包括煩惱障和所知障兩種，並且也包括色法。在《攝類學》中說：『具有煩惱的遍計所執的見解（解釋中說，這意味著排除俱生的我見和邊見）以及懷疑和見解的處所（解釋中說，這是指與前兩者同時產生的種子），以及邪入見解的煩惱（解釋中說，這是指通過見解進入歧途，以及緣取它的貪慾等），以及近煩惱，以及任何由見解所引發的身語業，以及惡趣的蘊、界、處，所有這些都被視為見道所斷。』所有這些都是一個方面（解釋中說，除了修所斷和無漏法之外）。按照《俱舍論》的觀點，四種煩惱是修所斷，即貪慾、嗔恨、我慢和無明。因為見解和懷疑僅僅是遍計所執，所以必定是見道所斷。按照上部的觀點，我見和邊見是俱生的，在欲界有六種煩惱，在上兩界中，由於沒有嗔恨，所以各有五種煩惱，總共十六種。通過九種煩惱進行劃分，之前所說的四百一十四種煩惱是體性，是修所斷。
【English Translation】 Furthermore, on the path of cessation, it is merely through afflictions; on the higher grounds (referring to higher levels of meditative absorption), it is through the afflictions of the lower grounds (collected and summarized). Although one cannot actually directly focus on them, by conceptually examining them, it is actually regarded as entering wrongly (into a wrong path). Entering wrongly into a wrong path means: those who hold to the view of permanence regard the first three views as good; those who hold to the view of adhering to precepts and vows regard evil conduct associated with wrong views (referring to the first three views) as a means to attain purity and liberation; although desire and pride are objects to be abandoned through cultivation, the desire that clings to the three wrong views, and the pride that arises from being content with these three, because they mistakenly regard the four noble truths as the first three views, and are confused by focusing on these three, therefore it is entering wrongly into a wrong path. Anger means: due to the influence of the view of self, being tormented by views or doctrines that are inconsistent with the truth, that is, entering wrongly due to anger. Therefore, the one hundred and twelve conceptually constructed afflictions are the essence, manifested in what is to be abandoned by the Mahayana path of seeing. What is to be abandoned by the Mahayana path of seeing means: the afflictions that need to be destroyed by the Mahayana path of seeing. In the commentary on the Ratnagotravibhāga, it says: 'Initially, those afflictions that are to be destroyed by the wisdom that sees the Dharma beyond the world are called what is to be abandoned by seeing.' Generally, what is to be abandoned by the Mahayana path of seeing includes both the afflictive obscurations and the cognitive obscurations, and also includes form. In the Abhidharmasamuccaya, it says: 'The conceptually constructed views that have afflictions (the commentary says that this means excluding the innate view of self and the view of extremes) and the place of doubt and views (the commentary says that this refers to the seeds that arise simultaneously with the former two), and the afflictions that wrongly enter into views (the commentary says that this refers to entering into a wrong path through views, and the desire that focuses on it), and the near afflictions, and any physical and verbal actions caused by views, and the aggregates, realms, and sources of the evil destinies, all of these are regarded as what is to be abandoned by seeing.' All of these are one aspect (the commentary says, except for what is to be abandoned by cultivation and the unconditioned). According to the Abhidharmakośa, the four afflictions are to be abandoned by cultivation, namely, desire, anger, pride, and ignorance. Because views and doubt are merely conceptually constructed, they are definitely considered to be abandoned by seeing. According to the upper school, the view of self and the view of extremes are innate, there are six afflictions in the desire realm, and in the upper two realms, because there is no anger, there are five afflictions in each, totaling sixteen. By dividing them by the nine afflictions, the previously mentioned four hundred and fourteen afflictions are the essence, and are to be abandoned by cultivation.
དུ་མཚོན། ཉོན་མོངས་པའི་ཟག་བཅས་གང་ཞིག མཐོང་སྤང་མིན་པ་ སྟེ། ཀུན་བཏུས་སུ། མཐོང་བས་སྤང་བར་བྱ་བ་ལས་བཟློག་པ་ཟག་པ་དང་བཅས་པའི་ཆོས་ རྣམས་སོ། །ཞེས་སོ། ། གསུམ་པ་ནི། ལྟ་བ་ལ་ལྔར་འབྱེད་ན། ང་རྒྱལ་ལ་ཡང་བདུན་དུ་དབྱེ་བས། བཅུ་པས་ མང་བར་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། མཛོད་ལྟར་ན། ལྟ་བ་ནི་འཛིན་སྟངས་ཐ་དད་པས་ཕྱེ་ལ། ང་རྒྱལ་ ནི་རློམ་ཞིང་ཁེངས་པའི་རྣམ་པར་(རྒྱལ་སྲས། )གཅིག་པས་མ་ཕྱེ་བའམ། སྡུག་བསྔལ་ལ་ལྟ་བ་ ལྔ་ག་ལོག་པར་འཇུག་ལ་གཞན་གསུམ་ལ་གསུམ་དང་གཉིས་མ་གཏོགས་པར་འཇུག་པའི་ ཁྱད་པར་ཡོད་ལ་ང་རྒྱལ་ལ་དེ་མེད་པས་མ་ཕྱེའོ། །གོང་མ་ལྟར་ན། ལྟ་བ་ལ་དང་པོ་གཉིས་ཀྱི་ ལྷན་སྐྱེས་སྒོམ་སྤང་དུ་འགྱུར་ཞིང་ལྷག་མ་མི་འགྱུར་ལ་བདེན་བཞི་ལ་ལོག་པར་འཇུག་ཚུལ་ མི་འདྲ་བ་ལྔ་ཡོད་ལ་ང་རྒྱལ་ལ་དེ་མེད་པས་མ་ཕྱེའོ། །ཡང་གཏན་ལ་དབབ་པ་བསྡུ་བར། འདོད་པའི་སྡུག་བསྔལ་ལ་ནི་བཅུ་བོ་ཐམས་ཅད་ལོག་པར་འཇུག་གོ །བདེན་པ་ཕྱི་མ་གསུམ་ ལ་ནི་འཇིག་ཚོགས་ལ་ལྟ་བ་དང་མཐར་འཛིན་པར་ལྟ་བ་མ་གཏོགས་པ་བརྒྱད་བརྒྱད་ལོག་ པར་འཇུག་གོ །ཁམས་གོང་མ་གཉིས་ཀྱི་བདེན་པ་ལ་ནི་ཁོང་ཁྲོ་མ་གཏོགས་པ་སྔ་མ་བཞིན་ དུ་དགུ་དང་བདུན་བདུན་ལོག་པར་འཇུག་གོ །ཞེས། འདོད་པ་ན་མཐོང་སྤང་སུམ་ཅུ་རྩ་བཞི་ དང་། ཁམས་གོང་གཉིས་ན་སུམ་ཅུ་སུམ་ཅུ་སྟེ་དགུ་བཅུ་རྩ་བཞི་དང་། སྒོམ་སྤང་མཛོད་དང་ མཐུན་པར་བཤད་ལ། དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་བྲང་ཏི་ན་རེ། བརྒྱ་རྩ་བཅུ་གཉིས་སུ་བཤད་ པ་སེམས་ཙམ་ལུགས། བསྡུ་བར་བཤད་པ་མདོ་སྡེ་པའི་ལུགས། མཛོད་དུ་བཤད་པ་བྱེ་བྲག་ 2-119 སྨྲ་བའི་ལུགས་སོ་ཞེས་གསུང་ངོ་། །ཡང་མཆིམས་ཆེན་པོ་ནི། ཀུན་བཏུས་སུ་བཤད་པ་རྣམ་པ་ འགལ་ཙམ་དང་། བསྡུ་བར་བཤད་པ་རྣམ་པ་དངོས་སུ་འགལ་བ་ལ་དགོངས་ཞེས་གསུང་སྟེ་ དཔྱད་(བྲང་ཏི་ལྟར་ལེགས། )དོ། །བུ་རིན་ནི། ཉན་ཐོས་ལྟར་ན། སྡུག་བསྔལ་གྱི་སྟོང་བདག་མེད་ གཉིས་དང་འཇིག་ལྟ་འགལ། མི་རྟག་པ་དང་མཐར་འཛིན་འགལ་བས་དེ་གཉིས་ལོག་པར་ འཇུག་གི ཀུན་འབྱུང་སོགས་ཀྱི་རྒྱུ་སོགས་དང་མི་འགལ་བས་མ་བརྗོད་ལ། ཐེག་ཆེན་ལྟར་ ན། བདེན་བཞི་བདག་མཐའ་དག་གིས་དབེན་པའི་རྣམ་པར་བསྒོམ་པས་དེ་དང་ལྟ་བ་དང་པོ་ གཉིས་འགལ་བས་ཐམས་ཅད་ལ་ལོག་པར་འཇུག་པར་བཤད་དོ་གསུང་ངོ་། ། གཉིས་པ་ནི། ཉི་ཤུ་སྟེ། ཁྲོ་དང་འཁོན་འཛིན་འཆབ་ཚིག་བཞི། །ཕྲག་དོག་སེར་སྣ་སྒྱུ་ གཡོ་རྒྱགས། །རྣམ་འཚེ་ངོ་ཚ་མེད་ཁྲེལ་མེད། །རྨུག་རྒོད་མ་དད་ལེ་ལོ་དང་། །བག་མེད་ བརྗེད་ངེས་ཤེས་བཞིན་མིན། །རྣམ་གཡེང་དང་ནི་ཉི་ཤུ་སྟེ། །མཚན་ཉིད་བྱེད་ལས་གཉིས་ གཉིས་ཀྱིས། །ཀུན་ལས་བཏུས་བཤད་རྟོགས་པར་བྱ། །མཛོད་དུ་ཡང་བཤད་ཅིང་ཅུང་མི་ འདྲ་བའི་ཁྱད་སོགས་ཤེས་པར་བྱ་སྟེ། རྩ་ཉོན་གྱི་ཆར་གཏོགས་ཡིན
【現代漢語翻譯】 例如，哪些煩惱是有染污的，但不是見道所斷的呢？《集論》中說：『與見道所斷相違的，都是有染污的法。』 第三，如果將見解分為五種，慢也分為七種，那麼十種會變得更多嗎？按照《俱舍論》，見解是因為執持方式不同而劃分的，而慢是因為傲慢和自滿的形態（རྒྱལ་སྲས།，Gyalsras，王子）相同而沒有劃分嗎？或者，對於苦諦，五種見解都以顛倒的方式運作，而對於其他三諦，只有三種或兩種以顛倒的方式運作，存在這樣的差別，而慢沒有這種差別，所以沒有劃分。按照上述觀點，見解中的前兩種是俱生且修道所斷的，其餘則不是，並且對於四諦以顛倒的方式運作的方式有五種不同，而慢沒有這些不同，所以沒有劃分。此外，《抉擇攝論》中說：『對於欲界的苦諦，所有十種都以顛倒的方式運作。』對於后三諦，除了壞聚見和邊執見之外，有八種以顛倒的方式運作。對於上二界的諦，除了嗔恚之外，其餘的像之前一樣，有九種和七種以顛倒的方式運作。』因此，欲界有三十四種見道所斷，上二界各有三十種，總共九十四種，這與《俱舍論》中說的修道所斷一致。善知識絳孜說，一百一十二種是唯識宗的觀點，《攝論》中說的是經部的觀點，《俱舍論》中說的是說一切有部的觀點。 此外，欽波大師說，《集論》中所說的是稍微矛盾的觀點，《攝論》中所說的是直接矛盾的觀點，這是他的意思，需要研究（按照絳孜的觀點更好）。布仁說，按照聲聞乘的觀點，苦諦的空性和無我與壞聚見相違，無常與邊執見相違，所以這兩種以顛倒的方式運作，而與集諦等的因等不相違，所以沒有說。按照大乘的觀點，四諦都以遠離自我的方式來修習，因此與前兩種見解相違，所以說所有都以顛倒的方式運作。 第二是二十種隨煩惱：忿、恨、覆、惱四種，嫉、慳、誑、諂、憍，害、無慚、無愧，昏沉、掉舉、不信、懈怠，放逸、失念、不正知，散亂共二十種。通過定義和作用兩方面，學習《集論》中的解釋。也要了解《俱舍論》中的解釋以及細微的差別，這些都屬於根本煩惱的範疇。
【English Translation】 For example, which afflictions are tainted but not abandoned by the path of seeing? The Compendium of Topics states: 'Those dharmas that are tainted and contrary to what is abandoned by seeing.' Third, if views are divided into five, and pride is also divided into seven, will the ten become more numerous? According to the Treasury of Knowledge, views are divided because of different ways of holding, while pride is not divided because its nature of arrogance and conceit (རྒྱལ་སྲས།, Gyalsras, Prince) is the same. Or, for the truth of suffering, all five views operate in a reversed manner, while for the other three truths, only three or two operate in a reversed manner, there is such a difference, but pride does not have this difference, so it is not divided. According to the above view, the first two of the views are innate and become abandoned by meditation, while the rest do not, and there are five different ways in which they operate in a reversed manner on the four truths, but pride does not have these differences, so it is not divided. Furthermore, the Collected Determinations states: 'For the suffering of desire, all ten operate in a reversed manner.' For the latter three truths, except for the view of the aggregates and the view of extremes, eight operate in a reversed manner. For the truths of the upper two realms, except for anger, the former nine and seven operate in a reversed manner as before.' Therefore, there are thirty-four that are abandoned by seeing in the desire realm, and thirty in each of the upper two realms, totaling ninety-four, which is consistent with what is said in the Treasury of Knowledge about what is abandoned by meditation. The virtuous friend Jangti said that one hundred and twelve is the view of the Mind-Only school, what is said in the Compendium is the view of the Sutra school, and what is said in the Treasury of Knowledge is the view of the Sarvastivada school. Furthermore, Chimbo Chenpo said that what is said in the Compendium of Topics is a slightly contradictory view, and what is said in the Compendium is a directly contradictory view, that is what he meant, and it needs to be studied (it is better according to Jangti's view). Burin said that according to the Hearer's Vehicle, the emptiness and selflessness of suffering are contrary to the view of the aggregates, and impermanence is contrary to the view of extremes, so these two operate in a reversed manner, but they are not contrary to the causes of the origin, etc., so they are not mentioned. According to the Great Vehicle, the four truths are meditated upon in a manner devoid of self, therefore it is contrary to the first two views, so it is said that all operate in a reversed manner. Second, there are twenty secondary afflictions: wrath, resentment, concealment, vexation, jealousy, miserliness, deceit, cunning, pride, harm, shamelessness, lack of embarrassment, dullness, restlessness, lack of faith, laziness, recklessness, forgetfulness, non-alertness, and distraction, totaling twenty. Learn the explanations in the Compendium of Topics through the two aspects of definition and function. Also, understand the explanations in the Treasury of Knowledge and the subtle differences, which all belong to the category of root afflictions.
་པས་ཉེ་ཉོན་དུ་བཞག་ ལ། རྒྱུད་བླ་སོགས་སུ་ཉོན་མོངས་ཐམས་ཅད་ཉེ་ཉོན་ཞེས་བཤད་དོ། ། གསུམ་པ་ནི། ཁྱད་པར་ཞིབ་མོར་མ་ཕྱེ་ན་སྤྱིར་འཁོར་བ་སྡུག་བསྔལ་གྱི་རྒྱ་མཚོ་འདི་ མཐོང་སྒོམ་གྱི་སྤང་བྱའི་འབྲས་བུ། བྱེ་བྲག་མཐོང་སྤང་གི་འབྲས་བུ་ནི། རིགས་འདྲ་ཕྱི་ མ་དང་། རིགས་མི་འདྲ་གཙོ་བོའི་དབང་དུ་བྱས་ནས་ལུས་ངག་གི་ཉེས་སྤྱོད་དང་ངན་སོང་ གསུམ་མོ། །སྒོམ་སྤང་གི་འབྲས་བུ་ཡང་རིགས་འདྲ་ཕྱི་མ་དང་། རིགས་མི་འདྲ་ཁམས་གསུམ་ གྱི་ལུས་ཅི་རིགས་པའོ། །དེ་དག་སྤང་ཟིན་ནས་རིགས་འདྲའི་འབྲས་བུ་མེད་ཅིང་མི་སྐྱེད་ལ། རིགས་མི་འདྲའང་མི་བསྐྱེད་ཀྱང་སྔར་སྐྱེས་ཟིན་ཡོད་པ་སྲིད་དོ། །བོ་དོང་རིན་པོ་ཆེ་མཐོང་ སྤང་གི་རིགས་འདྲའི་འབྲས་བུ་སྒོམ་སྤང་དུ་འདོད་པ་ནི། མཐོང་ལམ་རྫོགས་པ་ན་(རྒྱ་ཆེན་ལུང་ 2-120 གི་སྙེ་མ་བལྟའོ། ། ) མཐོང་སྤང་གི་གནས་གྱུར་རྫོགས་པ་མིན་པར་ཐལ་བས་གནོད་(བུ་རིན་གྱིས་བཀག་ )དོ། །ཡང་དེས་རིགས་ཆད་ཀྱི་ཉོན་མོངས་མཐོང་སྒོམ་གྱི་སྤང་བྱ་མིན་ཏེ། དེ་མཐོང་སྒོམ་གྱི་ སྤོང་མི་སྲིད་པས་སོ། །རྒྱུ་མཚན་དེའི་རྒྱུད་ལ་ལམ་དེ་དག་མི་སྐྱེ་བས་སོ། །ཞེས་ཟེར་བ་ནི་ མི་རིགས་ཏེ། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་སུ་ཐལ་བ་དང་ཟག་མེད་དུ་ཐལ་བ་སོགས་ཀྱིས་ལུང་ སྙེར་བཀག་གོ །དེས་ན་མཐོང་སྤང་དུ་བཞེད་དེ། ངན་སོང་བའི་ཕུང་བོ་སོགས་མཐོང་སྤང་དུ་ བཤད་པ་དང་རིགས་པ་མཚུངས་སམ་སྙམ་མོ། །(རྒྱ་ཆེན་ལུང་གི་སྙེ་མ་བལྟའོ། ། ) གཉིས་པ་ལས་ལ། སེམས་པའི། བསམས་པའི་ལས་སོ། །དང་པོ་ནི། སེམས་མངོན་ པར་འདུ་བྱེད་པ་ཡིད་ཀྱི་ལས་ཏེ། དབྱེ་ན། (འདོད་པའི་བདེ་འགྲོའི་རྒྱུ་)བསོད་ནམས་དང་། (ངན་འགྲོའི་ རྒྱུ་)བསོད་ནམས་མིན་པ་དང་། (ཁམས་གོང་གི་རྒྱུ་)མི་གཡོ་བའི་ལས་སོ། ། གཉིས་པ་ནི། མི་དགེ་བ་བཅུ་དང་། དགེ་བ་ཟག་བཅས་བཅུ་སྟེ། རིན་ཆེན་ཕྲེང་བ་དང་ མཛོད་ལ་སོགས་པར་ཤེས་པར་བྱའོ། །སྤྱིར་ལས་ཀྱི་རབ་དབྱེ་མངོན་པ་གོང་འོག་ཏུ་བཤད་ པ་རྒྱས་པར་ཤེས་དགོས་སོ། །གཉིས་པ་ནི། ཡང་སྲིད་པའི་བག་ཆགས་འཇོག་པའི་བྱེད་རྒྱུ་ ཡིན་པས་རྒྱུ་ཞེས་(ཀུན་བཏུས་)ཏེ། འདིར་འདུན་པ་སོགས་གསུམ་དེར་བཤད་པ་དང་མཐུན་ནོ། ། གང་དུ་སྐྱེ་བའི་ལས་ཀྱི་བག་ཆགས་བསགས་པ་དེ་དག་སེམས་ཅན་གྱི་རིས་དེ་དང་དེར་ཀུན་ འབྱུང་བའི་བྱེད་རྒྱུ་ཡིན་པས་ཀུན་འབྱུང་(ཀུན་བཏུས། )སོ་སོ་རང་གི་རྒྱུད་(རྒྱལ་སྲས་)ངེས་པ་དང་། འགྲོ་བ་དང་སྐྱེ་གནས་(རྒྱལ་སྲས་)ལ་སོགས་པ་(ཀུན་བཏུས་)རྣམ་པ་དང་སྲིད་རྩེའི་(རྒྱལ་སྲས་)བར་ དུ་མཆོག་(ཀུན་བཏུས་)ཏུ་འབྱུང་བའི་བྱེད་རྒྱུ་ཡིན་པས་རབ་སྐྱེ། སྔར་མ་ཐོབ་(རྒྱལ་སྲས་)པའི་ལུས་ ཐོབ་(ཀུན་བཏུས་)པ་དང་། ཐོབ་(རྒྱལ་སྲས་)པའི་ལུས་(དོན་)འདའ་(རྩ་བ་)བའི་བྱེད
【現代漢語翻譯】 因此，（一切煩惱）被稱為近煩惱。在《寶性論》等論典中，所有煩惱都被稱為近煩惱。 第三，如果不詳細區分，總的來說，輪迴這個苦海是見道和修道所斷之果。具體來說，見道所斷之果是同類後世，以及異類中以主要者為主的身語惡行和三惡趣。修道所斷之果也是同類後世，以及異類中三界各自的身體。斷除這些之後，不再有同類之果，也不會產生；即使不產生異類之果，也可能存在先前已經產生的果。博東仁波切認為見道所斷的同類之果是修道所斷，這是因為見道圓滿時，（見《廣大論》2-120頁）見道所斷的轉依並非圓滿，因此會受到妨害（布仁已遮破）。此外，他還認為斷種的煩惱不是見道和修道所斷，因為不可能斷除它們。原因是這些道不會在它們的相續中產生。這種說法是不合理的，因為它會導致與佛陀的智慧和無漏相違背等過失，因此可以用教證和理證來遮破。因此，應該認為是見道所斷，就像將惡趣的蘊等說成是見道所斷一樣。（見《廣大論》）。 第二，業分為思業和思已業。 第一，思是心明顯造作的意業，分為福業（欲界善趣之因）、非福業（惡趣之因）和不動業（上界之因）。 第二，不善業有十種，善業也有十種，應在《寶鬘論》和《俱舍論》等論典中瞭解。一般來說，業的詳細分類應參考上下《俱舍論》。 第二，業也是能安立後有的習氣之因，因此稱為因（《集論》）。這裡的意樂等三者與該論典的說法一致。無論積累了何處受生的業習氣，都是使眾生在那一類中產生的因，因此稱為生（《集論》），各自的相續（《佛子行》）是決定的，並且是使趣入和生處（《佛子行》）等（《集論》）從有頂（《佛子行》）之間最（《集論》）殊勝產生的因，因此稱為能生。獲得先前未獲得（《佛子行》）的身體（《集論》），以及使已獲得（《佛子行》）的身體（義）壞滅（《根本》）的因。
【English Translation】 Therefore, (all afflictions) are called near afflictions. In texts such as the Ratnagotravibhāga, all afflictions are referred to as near afflictions. Third, if not distinguished in detail, generally, this ocean of suffering of samsara is the result of what is abandoned by the paths of seeing and meditation. Specifically, the result of what is abandoned by the path of seeing is the similar subsequent life, and among the dissimilar, mainly the physical and verbal misconduct and the three lower realms. The result of what is abandoned by the path of meditation is also the similar subsequent life, and among the dissimilar, the respective bodies of the three realms. Having abandoned these, there will be no similar result, nor will it arise; even if a dissimilar result does not arise, it is possible that a previously arisen result exists. Bodong Rinpoché considers the similar result of what is abandoned by the path of seeing to be what is abandoned by the path of meditation, because when the path of seeing is perfected, (see 'Great Commentary' 2-120) the transformation of what is abandoned by the path of seeing is not perfected, and therefore it is obstructed (Burin has refuted). Furthermore, he considers that afflictions that are cut off at the root are not abandoned by the paths of seeing and meditation, because it is impossible to abandon them. The reason is that these paths do not arise in their continuum. This statement is unreasonable, because it leads to contradictions with the wisdom of the Buddha and the unconditioned, etc., and therefore can be refuted with scripture and reasoning. Therefore, it should be considered abandoned by the path of seeing, just as the aggregates of the lower realms, etc., are said to be abandoned by the path of seeing. (See 'Great Commentary'). Second, karma is divided into volitional karma and karma arising from volition. First, volition is the mental karma that is manifestly active, divided into meritorious karma (the cause of happiness in the desire realm), non-meritorious karma (the cause of lower realms), and unwavering karma (the cause of the upper realms). Second, there are ten non-virtuous karmas and ten virtuous karmas, which should be understood in texts such as the Ratnamala and the Abhidharmakośa. In general, a detailed classification of karma should be understood by referring to the upper and lower Abhidharmakośa. Second, karma is also the cause for establishing the habit of future existence, therefore it is called cause (Compendium). Here, intention and the other two are consistent with the explanation in that text. Whatever karmic habits are accumulated for rebirth in a particular realm, they are the cause for the arising of beings in that particular class, therefore it is called arising (Compendium), their respective continuums (Bodhicaryāvatāra) are definite, and it is the cause for the most (Compendium) excellent arising of the realms of existence and birthplaces (Bodhicaryāvatāra) etc. (Compendium) between the peak of existence (Bodhicaryāvatāra), therefore it is called producing. Obtaining a body that was not previously obtained (Bodhicaryāvatāra) (Compendium), and the cause for the destruction (Root) of the body (meaning) that has been obtained (Bodhicaryāvatāra).
་རྒྱུ་ཡིན་པས་རྐྱེན་ ནོ། །ཞེས། ཀུན་བཏུས་རྩ་འགྲེལ་ལོ། ། གཉིས་པ་ནི། ལམ་བདེན་གྱི་རྣམ་པའི་དབང་དུ་མཛད་(ཨཱརྱ། )ནས། ཤེར་པ་འདི་ནི་ཚད་ 2-121 (གནོད་འཇོམས་སུ་འདོན། )མེད་པའི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའོ། །ཞེས་པའི་དོན་ནི། (ཨཱརྱ། )སེམས་ཅན་ཚད་ མེད་པ་ཐམས་ཅད་ལ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་གོ་སྐབས་འབྱེད་པའི་ལམ་གྱི་རྣམ་པ་ཡིན་ལ། མཐའ་ རྣམ་པར་སྤོང་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས། འཁོར་འདས་ཀྱི་མཐའ་གཉིས་དང་མ་འབྲེལ་བས་མཐའ་ གཉིས་མ་དམིགས་པའི་རྟོགས་པ་ཡིན་པའི་ཤེས་རྣམ་ནི། ཇི་ལྟར་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་ གོ་སྐབས་འབྱེད་པ་ཡིན་པའི་རྒྱུ་མཚན་ནོ། །ཐ་མི་དད་པའི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའོ། །ཞེས། ཆོས་ ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཆོས་དབྱིངས་ཐ་མི་དད་པ་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པའི་ཤེས་རྣམ་ནི། གཉེན་ པོ་མ་ལུས་པར་རྟོགས་པའི་རིག་པའི་རྣམ་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་ཡིན་ནོ། །ཉན་རང་གི་ས་ལས་ འདའ་བར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས། ཉན་རང་གི་ས་ལ་མཆོག་ཏུ་འཛིན་པ་མེད་པར་དེ་ལས་ འདའ་བར་བྱེད་པའི་ཟག་མེད་ཡེ་ཤེས་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཞེས་པ་ནི། ཇི་ལྟར་རིག་པ་ཡིན་པའི་རྒྱུ་ མཚན་ནོ། །རྣམ་རྟོག་ཐམས་ཅད་དམིག་སུ་མེད་པའི་ཕར་ཕྱིན་ནོ། །ཞེས། ཆོས་གང་ལ་ཡང་ ཅིར་ཡང་མི་རྟོག་པའི་ཟག་མེད་ཡེ་ཤེས་ནི། རྟོགས་བྱའི་ཡུལ་ཇི་བཞིན་རྟོགས་པར་བྱེད་པའི་ སྒྲུབ་པའི་རྣམ་པ་གང་ཡིན་པ་དེའོ། །ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཚད་མ་དམིགས་སུ་མེད་པའི་ཕྱིར་ རོ། །ཞེས། དོན་དམ་པར་ཆོས་ཐམས་ཅད་(འབུམ་ཊཱིཀ་ནས་)ཚད་མས་གཞལ་དུ་མེད་པར་རྟོགས་ པའི་ཟག་མེད་ཡིན་པས་སོ་ཞེས་པ། ཇི་ལྟར་སྒྲུབ་པ་ཡིན་པའི་རྒྱུ་མཚན་ནོ། །ཆོས་ཐམས་ཅད་ ལ་ཆགས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་རྟོགས་པ་དེ་དང་དེ་ལ་ནམ་མཁའ་ལྟར་ཆགས་པ་མེད་ པའི་ཟག་མེད་ཀྱི་ཤེས་རྣམ་ནི། མྱང་འདས་སུ་ངེས་པར་འབྱིན་པ་གང་ཡིན་པ་དེའི་ངོ་བོ་ཉིད་ དེ་རྣམ་པའོ། །འཕགས་སེང་གི་ཚིག་ཟིན་ལྟར་ཏེ་བྱང་འཕགས་ཀྱི་མཉམ་བཞག་ཤེར་ཕྱིན་ ཆོས་ཅན་དུ་བྱའོ། །དེ་ལྟར་ལམ་གྱི་རྣམ་པ་གཉིས་དང་། རིག་པའི་གཉིས་དང་། སྒྲུབ་པའི་ གཉིས་དང་། ངེས་འབྱིན་གྱི་གཅིག་སྟེ། དེ་ལྟར་ན་ལམ་གྱི་བདེན་པའི་རྣམ་པ་བདུན་ཡིན་ནོ། ། ཡང་ན་སྦྱོར་ཊཱིཀ་ལྟར་ཏེ་མདོ་དང་མཐུན་ཏེ། སྔ་མ་གསུམ་ལ་དམ་བཅའ་སྔ་ཕྱི་གཉིས་རེ་དང་ 2-122 རྟགས་གཉིས་རེ་སྣང་ལ། ངེས་འབྱིན་གྱི་ཐད་དུ་དམ་བཅའ་གཅིག་དང་རྟགས་གཅིག་སྣང་ ངོ་། །ཁ་ཅིག་གི་ལྟར་ན། ཕྱི་མ་ལ་རྟགས་མི་ཐོབ་པར་འགྱུར་རོ། །(འབུམ་པ་ནི་ལམ་སྨན་བཟང་པོ་དང་ འདྲ་བར་བསྟེན་བྱ་ཡིན་པས་དམ་བཅའ་འཐད་པའི་སྒོ་ནས་བསྟན་ཞེས་སོ། །) གསུམ་པ་ནི། མི་རྟག་སོགས་བཞི་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱི་རྣམ་པ་བཞི་དང་། ལྔ་པ་དེ་བཞི་དོན་ (ཨཱརྱ་དོན་)དམ་པར་བདེན་པའི་མཚན་ཉིད་མེད་པའི་རྣམ་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་རྣམ་གྲངས་
【現代漢語翻譯】 『是原因，所以是條件。』這是《總集論》的根本和註釋。 第二，以道諦的相狀來闡述（聖者）：『此般若，是無量之彼岸。』其含義是：（聖者）為無量眾生開啟成佛之機緣的道路之相，爲了徹底捨棄邊見。』因此，不與輪迴和涅槃的二邊相關聯，不執著於二邊的證悟之智慧，是如何為一切眾生開啟機緣的理由呢？『是無差別的彼岸。』因此，現量證悟一切法之法界的無差別之智慧，是證悟所有對治的智慧之相。『爲了超越聲聞和獨覺之地。』因此，不執著于聲聞和獨覺之地，超越它們的無漏智慧，是如何成為智慧的理由呢？『是所有分別念皆無所緣的彼岸。』因此，對於任何法都不作任何分別的無漏智慧，是如實證悟所證之境的成就之相。『因為一切法的量度皆無所緣。』因此，從勝義諦的角度來看，一切法（出自《十萬頌釋》）皆是無量度而證悟的無漏智慧，是如何成為成就的理由呢？『因為對一切法皆無執著。』因此，對於那個證悟毫不執著，如虛空般的無漏智慧之相，是決定趨入涅槃的自性。如聖獅子的言辭一般，應將聖者的等持般若法作為所立宗。如此，道路之相有兩種，智慧有兩種，成就也有兩種，趨入涅槃有一種，因此，道諦的相狀共有七種。 或者如《結合論》的註釋，與經部相符，前三種有前後兩個立宗和兩個理由，趨入涅槃之處有一個立宗和一個理由。有些人認為，後者無法獲得理由。（《十萬頌》如同良藥一般，應以確立立宗的方式來闡述。） 第三，四種無常等是自性之四相，第五種是那四種在勝義諦中無有真實性的無自性之相的異名。
【English Translation】 'It is the cause, therefore it is the condition.' This is from the root and commentary of the Compendium. Second, regarding the aspects of the Truth of the Path (Arya): 'This Prajna is the immeasurable other shore.' The meaning is: (Arya) it is the aspect of the path that opens the opportunity for enlightenment for all immeasurable sentient beings, in order to completely abandon extremes. Therefore, the wisdom of realization that is not related to the two extremes of samsara and nirvana, and does not fixate on the two extremes, how is it the reason for opening the opportunity for all sentient beings? 'It is the undifferentiated other shore.' Therefore, the wisdom that directly realizes the undifferentiated Dharmadhatu of all dharmas is the aspect of the wisdom that realizes all antidotes. 'In order to transcend the grounds of Hearers and Solitary Realizers.' Therefore, the stainless wisdom that does not fixate on the grounds of Hearers and Solitary Realizers and transcends them, how is it the reason for being wisdom? 'It is the perfection in which all conceptual thoughts have no object.' Therefore, the stainless wisdom that does not conceptualize anything about any dharma is the aspect of accomplishment that realizes the object to be realized as it is. 'Because the measure of all dharmas has no object.' Therefore, from the ultimate point of view, all dharmas (from the Hundred Thousand Verse Commentary) are the stainless wisdom that realizes that they cannot be measured, how is it the reason for being accomplishment? 'Because there is no attachment to all dharmas.' Therefore, the aspect of stainless wisdom that has no attachment to that realization, like the sky, is the very nature of what definitely leads to nirvana. Like the words of the noble lion, the samadhi Prajna Paramita of the noble bodhisattva should be taken as the subject to be proven. Thus, there are two aspects of the path, two of wisdom, two of accomplishment, and one of definite emergence. Thus, there are seven aspects of the Truth of the Path. Or, according to the commentary of the Combination, it is in accordance with the Sutra, the first three have two assertions each, before and after, and two reasons each, and in the place of definite emergence there is one assertion and one reason. Some say that the latter will not obtain a reason. (The Hundred Thousand is like a good medicine, and should be explained by establishing a valid assertion.) Third, the four impermanences etc. are the four aspects of self-nature, and the fifth is a different name for the aspect of non-self-nature in which those four are not truly existent in ultimate truth.
ཀྱི་རྣམ་པ་ གཅིག་རྣམས་ཏེ། དེ་ལྟར་ན་སྡུག་བདེན་གྱི་རྣམ་པ་ལྔ་ཡོད་པ་ཡིན་ནོ། །(འབུམ་པ་ནི་སྡུག་བསྔལ་ནད་ དང་འདྲ་བར་ཤེས་བྱ་ཡིན་པའི་རང་སྤྱིའི་མཚན་ཉིད་ཀྱི་སྒོ་ནས་བསྟན་ནོ། །གསུང་ངོ་། །) བཞི་པ་ནི། འགོག་བདེན་གྱི་རྣམ་པ་བཞིའི་འགོག་པའི་རྣམ་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་ལ། དངོས་ པོ་(ཨཱརྱ་)འགོག་པ་གསུམ་(དངོས་)གསུངས་པ་ནི་(ཨཱརྱ་)ཐེག་ཆེན་གྱི་འགོག་བདེན་ཆོས་ཅན། དོན་དམ་པར་ནང་སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་རྣམ་པ་ཡིན་ཏེ། དོན་དམ་པར་ནང་གི་དངོས་པོ་བདེན་པ་ བཀག་པའམ་མི་དམིགས་(མདོ་)པའི་ཆོས་ཉིད་ཡིན་པས་སོ། །ཕྱི་སྟོང་གཉིས་ཀའི་སྟོང་པ་ཉིད་ ཀྱི་རྣམ་པ་སྟེ། ཕྱི་དང་། གཉིས་ཀའི་དངོས་པོ་བདེན་པ་དགག་པས་སོགས་འདོན་པ་བསྒྱུར་ རོ། །སྟོང་ཉིད་དེ་གསུམ་ཆོས་ཅན། འགོག་པའི་རྣམ་པ་ཡིན་ཏེ། ཕྱི་ནང་གཉིས་ཀའི་བདེན་ དངོས་བཀག་པའི་སྟོང་ཉིད་ཡིན་པས་སོ། །བྱང་འཕགས་ཀྱི་ལམ་ཤེས་དངོས་ཆོས་ཅན། ནང་ ཕྱི་གཉིས་ཀའི་སྟོང་ཉིད་ཀྱི་རྣམ་པ་ཅན་ཡིན་ཏེ། དོན་དམ་པར་དེ་གསུམ་གྱི་བདེན་དངོས་ མེད་རྟོགས་ཀྱི་ཟག་མེད་ཡེ་ཤེས་ཡིན་པས་སོ། །སྟོང་ཉིད་ཀྱི་རྣམ་པ་གསུམ་དང་ཞེས་པ་བཅུ་ དྲུག་ཏུ་བགྲང་བའི་དབང་ངོ་། །ཇི་(ཨཱརྱ་)ལྟར་ཞི་བའི་རྣམ་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་ལ་ནི། མངོན་ཞེན་ བརྒྱད་ཀྱི་གཉེན་པོར་བརྟགས་པའི་བདག་ཉིད་འགོག་པ་བརྒྱད་(ཨཱརྱ་)དེ། ཐེག་ཆེན་འགོག་ བདེན་ཆོས་ཅན། སྟོང་པ་ཉིད་སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་རྣམ་པར་གནས་ཏེ། སྟོང་ཉིད་དུ་ལྟ་ཞིང་ཞེན་ ནས་ཤེས་པའི་མངོན་ཞེན་དགག་གམ་བཀག་པའི་ཆོས་ཉིད་ཡིན་པས་སོ། །དེ་བཞིན་དུ་དེ་ 2-123 ཆོས་ཅན། ཞེས་དང་། ཆེན་པོ་སྟོང་པ་ཉིད། ནས་དོར་མེད་སྟོང་ཉིད་ཀྱི་རྣམ་པར་གནས་ཏེ། གོང་དུ་སྣོད་ཀྱི་འཇིག་རྟེན་གྱི་དབྱིབས་(ཨཱརྱ་)དང་ཞེས་སོགས་བྱང་ཕྱོགས་སོགས་རྟོགས་པའི་ ཆོས་དོར་མེད་ལ་མངོན་ཞེན་དགག་གམ་བཀག་པའི་ཆོས་ཉིད་ཡིན་པས་སོ། །སྟོང་ཉིད་སྟོང་ ཉིད་སོགས་དེ་བརྒྱད་ཆོས་ཅན། ཞི་བའི་རྣམ་པ་ཡིན་ཏེ། སྟོང་པ་ཉིད་དུ་ཞེན་པ་སོགས་མངོན་ ཞེན་བརྒྱད་བཀག་པའི་སྟོང་ཉིད་ཟབ་མོས་སོ། །བྱང་སེའི་ལམ་ཤེས་དངོས་ཆོས་ཅན། སྟོང་ པ་ཉིད་སྟོང་པ་ཉིད་སོགས་ཀྱི་རྣམ་ཅན་ཡིན་ཏེ། སྟོང་ཉིད་དུ་ལྟ་བ་སོགས་མངོན་ཞེན་བརྒྱད་ བཀག་པའི་ལམ་བདེན་ཡིན་པས་སོ། །སོ་སོར་སྦྱར་རོ། །སྟོང་ཉིད་བརྒྱད་དང་ངོ་། །ཇི་ལྟར་ (ཨཱརྱ་)གྱ་ནོམ་པའི་རྣམ་པ་ལ། བྱེད་པ་པོ་(ཨཱརྱ་)འགོག་པ་གསུངས་ཏེ། ཐེག་ཆེན་འགོག་བདེན་ ཆོས་ཅན། རང་བཞིན་སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་རྣམ་པར་གནས་ཏེ། བྱེ་བྲག་སྨྲ་བ་(གསེར་)སོགས་གཞན་ གྱི་ཀུན་བརྟགས་པའི་བྱེད་པ་པོ་དབང་ཕྱུག་ཁྱབ་འཇུག་རྟག་པ་སོགས་སམ་གང་ཟག་དང་ ཆོས་བདག་རང་བཞིན་གྱིས་བཀག་པའི་ཆོས་ཉིད་ཡིན་པས་སོ། །ཡང་ན་ཀུན་བརྟགས་པ་ དྲི་མ་བད
【現代漢語翻譯】 的形態。 總共有五種苦諦的形態。(《現觀莊嚴論》通過苦難類似於疾病，需要被瞭解的自性和共相來闡述。) 第四，關於滅諦的四種形態中滅的形態的本質，(聖)者所說的三種(真實)滅，即大乘的滅諦，其法性是： 勝義中是內空性的形態，因為勝義中內在的事物真理被遮止或不可得(經)。外空和二者空性的形態，因為外在和二者的事物真理被遮止等等，這是翻譯。 這三種空性，其法性是滅的形態，因為遮止了內外二者的真實事物。聖者的道智，其法性是內外二者空性的形態，因為勝義中這是證悟了這三種事物真理不存在的無漏智慧。空性的三種形態，這是十六種形態的計數方式。 關於寂靜的形態的本質，作為對治八種增益的對治品，有八種(聖)者的滅。大乘的滅諦，其法性安住于空性空性的形態中，因為遮止或阻斷了執著于空性的增益的法性。 同樣，這個法性，以及大空性，安住于不捨棄空性的形態中，如前文所說，器世間的形狀(聖)者等等，證悟菩提等等不捨棄的法，遮止或阻斷了增益的法性。空性空性等這八種法性是寂靜的形態，因為通過深刻的空性遮止了執著于空性等等的八種增益。菩薩的道智，其法性是空性空性等的形態，因為這是遮止了執著于空性等等的八種增益的道諦。分別組合。空性有八種。 關於殊勝的形態，說了作者的遮止。大乘的滅諦，其法性安住于自性空性的形態中，因為分別說部(金)等其他宗派所假立的作者，如自在天、遍入天等常恒的事物，或者人我和法我，自性被遮止的法性。或者，所假立的污
【English Translation】 of the form. There are five aspects of suffering truth. (The Ornament of Clear Realization explains suffering as similar to a disease, which needs to be understood in terms of its self-nature and common characteristics.) Fourth, regarding the nature of the cessation aspect of the four aspects of the truth of cessation, the three (true) cessations spoken of by the (Arya) are the Mahayana's truth of cessation, whose nature is: In the ultimate sense, it is the aspect of inner emptiness, because in the ultimate sense, the truth of inner things is prevented or unattainable (Sutra). The aspect of outer emptiness and the emptiness of both, because the truth of outer and both things is prevented, etc., this is translation. These three emptinesses, whose nature is the aspect of cessation, because the true things of both inner and outer are prevented. The wisdom of the Arya path, whose nature is the aspect of the emptiness of both inner and outer, because in the ultimate sense, this is the uncontaminated wisdom that realizes the non-existence of the truth of these three things. The three aspects of emptiness, this is the way of counting the sixteen aspects. Regarding the nature of the aspect of peace, as the antidote to the eight exaggerations, there are eight (Arya) cessations. The Mahayana's truth of cessation, whose nature abides in the aspect of emptiness of emptiness, because it prevents or blocks the nature of exaggerations that are attached to emptiness. Similarly, this nature, and the great emptiness, abides in the aspect of non-abandonment of emptiness, as mentioned above, the shape of the vessel world (Arya), etc., the Dharma of realizing Bodhi, etc., that is not abandoned, prevents or blocks the nature of exaggerations. The nature of emptiness, emptiness, etc., these eight natures are the aspect of peace, because the eight exaggerations of clinging to emptiness, etc., are prevented by profound emptiness. The Bodhisattva's path wisdom, whose nature is the aspect of emptiness, emptiness, etc., because this is the path truth that prevents the eight exaggerations of clinging to emptiness, etc. Combine separately. There are eight emptinesses. Regarding the aspect of excellence, the prevention of the agent is spoken of. The Mahayana's truth of cessation, whose nature abides in the aspect of self-nature emptiness, because the agent fabricated by other schools such as the Vaibhashika (Gold), such as Ishvara, Vishnu, etc., constant things, or the self of person and the self of phenomena, the nature of which is prevented. Or, the fabricated stain
ེན་དངོས་ལམ་གྱིས་མེད་པར་བྱེད་པོ་ཞེས་སྦྱར་རོ། །(འཕགས་པ་རྣམས་ཀྱིས་མ་མཛད་པས་ རང་བཞིན་སྟོང་ཞེས་ཨཱརྱའོ། ། ) རང་བཞིན་སྟོང་ཉིད་ཆོས་ཅན། གྱ་ནོམ་པའི་རྣམ་པ་ཡིན་ཏེ། བྱེད་པ་ པོའི་བདག་གམ་དྲི་མ་བདེན་དངོས་སོགས་ཀྱིས་དབེན་པའི་སྟོང་ཉིད་ཟབ་མོས་སོ། །ལམ་ ཤེས་ཆོས་ཅན། དེའི་རྣམ་པ་ཅན་ཡིན་ཏེ། དེ་འདྲའི་བྱེད་པོ་མེད་པར་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་ ཞེས་སོགས་དགོང་ངོ་། །སྟོང་ཉིད་གཅིག་དང་ངོ་། །ཇི་ལྟར་ངེས་པར་འབྱུང་བའི་རྣམ་པ་ལ་ ཡུལ་དུ་འཁྲུལ་བའི་བདག་ཉིད་འགོག་པ་གསུམ་གསུངས་ཏེ་ཐེག་ཆེན་འགོག་བདེན་ཆོས་ ཅན། ཆོས་ཐམས་ཅད་སྟོང་ཉིད། རང་གི་མཚན་ཉིད་སྟོང་ཉིད། མ་དམིགས་པ་སྟོང་ཉིད་ཀྱི་ རྣམ་པར་གནས་ཏེ། བལྟ་བྱ་ལ་གཟུགས་ཞེས་སོགས་སུ་བཏགས་པར་འཁྲུལ་བ་དགག་པ་ དང་། གཟུགས་སུ་རུང་བས་གཟུགས་ཞེས་སོགས་མཚན་ཉིད་དུ་འཁྲུལ་བ་དགག་པ་དང་། 2-124 འདས་མ་འོངས་སོགས་དུས་སུ་འཁྲུལ་བ་དགག་གམ་བཀག་པའི་འགོག་བདེན་ཡིན་པས་ སོ། ། སོ་སོར་སྦྱར་རོ། །ཆོས་ཐམས་ཅད་སྟོང་ཉིད་སོགས་གསུམ་ཆོས་ཅན། ཇི་ལྟར་(ཨཱརྱ་)ངེས་ པར་འབྱུང་བའི་རྣམ་པ་ཡིན་ཏེ། ཡུལ་སོགས་སུ་འཁྲུལ་བ་གསུམ་བཀག་པའི་སྟོང་ཉིད་ཟབ་ མོས་སོ། །ལམ་ཤེས་ཆོས་ཅན། སྟོང་ཉིད་དེ་གསུམ་གྱི་རྣམ་པ་ཅན་ཡིན་ཏེ། དེ་འདྲའི་འཁྲུལ་ ཞིང་ཞེན་པ་གསུམ་བཀག་པའི་ལམ་བདེན་ཡིན་པས་སོ། །སྟོང་ཉིད་གསུམ་དང་ངོ་། །གང་ ངེས་(ཨཱརྱ་དོན་)པར་འབྱུང་པའི་རྣམ་པ་ལ། རང་གི་ངོ་བོ་(ཨཱརྱ་)ཉིད་འགོག་པ་གཅིག་གསུངས་ (ཨཱརྱ་)ཏེ། ཐེག་ཆེན་གྱི་འགོག་བདེན་ཆོས་ཅན། དངོས་པོ་མེད་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་ རྣམ་པར་གནས་ཏེ། ངེས་འབྱུང་གི་རྣམ་པ་དོན་དམ་པར་བདེན་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་དགག་གམ་ བཀག་པའི་འགོག་བདེན་ཡིན་པས་སོ། །དེ་ཡང་ངེས་འབྱུང་གི་རྣམ་པ་ཆོས་ཅན། དོན་དམ་ པར་བདེན་པར་མེད་དེ། དོན་དམ་པར་དངོས་པོ་དངོས་མེད་རང་གཞན་གང་གི་ཡང་ངོ་བོར་ མེད་པས་སོ། །སྔ་མ་ཁྱབ་པ་ཡོད་དེ། ཁོ་ནའི་དོན། ངེས་འབྱུང་གི་རྣམ་པ་དོན་དམ་པར་བདེན་ པའི་ངོ་བོར་མེད་པའི་སྟོང་ཉིད་དེ་ཙམ་ལ་སྐབས་འདིར་དངོས་པོ་མེད་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་སྟོང་པ་ ཉིད་དུ་བཞག་པས་སོ། །སྟོང་ཉིད་ཐ་མ་ཆོས་ཅན། གང་ངེས་པར་འབྱུང་བའི་རྣམ་པར་གནས་ ཏེ། ངེས་འབྱུང་གི་རྣམ་པ་ཁོ་ན་བདེན་པའི་ངོ་བོ་བཀག་པའི་སྟོང་ཉིད་ཟབ་མོ་ཡིན་པས་སོ། ། ལམ་ཤེས་ཆོས་ཅན། སྟོང་ཉིད་ཐ་མ་དེའི་རྣམ་པ་ཅན་ཏེ། ངེས་འབྱུང་གི་རྣམ་པ་ཉིད་བདེན་ པའི་ངོ་བོ་མེད་པར་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པའི་ཡེ་ཤེས་ཡིན་པས་སོ། །སྟོང་ཉིད་ཀྱི་རྣམ་པ་ཐ་ མ་གཅིག་སྟེ། དེ་ལྟར་ན་འགོག་པའི་བདེན་པའི་རྣམ་པ་བཅུ་དྲུག་ཡོད་པ་ཡིན་ནོ། །གསུམ་པ་ ནི། སྤྱིར་བསྡོམས་ན་ལམ་ཤེས་ཉིད་ཀྱི་རྣམ་པ་སུམ་ཅུ་རྩ་དྲུག་
【現代漢語翻譯】 應加上『以遠離真實存在的事物』。(由於聖者們沒有造作，所以是自性空)。自性空，其特點是，以遠離作者的自性或污垢等真實存在的空性而深奧。道智，其特點是，具有那種特點，即現量證悟沒有那樣的作者等。空性是一體的。對於如何決定性生起的相狀，說了三種遮止於境上錯亂的自性，即大乘的滅諦，其特點是，一切法皆空，自相空，不緣空，安住于相狀中，遮止於所觀待處錯認為色等，遮止於能成為色而錯認為色等自性，遮止於過去未來等錯認為時間的滅止。分別對應。一切法皆空等三者，其特點是，如何（聖者）決定性生起的相狀，即以遮止於境等三種錯亂的深奧空性。道智，其特點是，具有那三種空性的相狀，即因為是遮止了那樣的錯亂和執著的道諦。空性是三體的。對於何者決定（聖者義）性生起的相狀，說了一種遮止其自身體性的（聖者），即大乘的滅諦，其特點是，安住于無事物自性空性的相狀中，因為是遮止了決定性生起的相狀在勝義中真實的自性的滅諦。而且，決定性生起的相狀，其特點是，在勝義中不是真實的，因為在勝義中，無論是有事物還是無事物，都不是自和他者的自性。前者是周遍的，因為是唯一的意義。因為在這種情況下，僅僅將決定性生起的相狀在勝義中不是真實的自性的空性，安立為無事物自性空性。最後的空性，其特點是，安住於何者決定性生起的相狀中，因為是遮止了僅僅是決定性生起的相狀的真實自性的深奧空性。道智，其特點是，具有那最後的空性的相狀，因為是現量證悟了決定性生起的相狀本身沒有真實自性的智慧。空性的最後一種相狀是一體的。這樣一來，就有十六種滅諦的相狀。第三，總的來說，道智本身的相狀有三十六種。
【English Translation】 It should be added 'to be separated by the real existence of things.' (Because the noble ones did not create it, it is emptiness of self-nature). Emptiness of self-nature, its characteristic is that it is profound by emptiness that is far from the nature of the author or the real existence of dirt, etc. Path wisdom, its characteristic is that it has that characteristic, that is, it directly realizes that there is no such author, etc. Emptiness is one. Regarding how to determine the arising of nature, three kinds of self-nature that are mistaken in the realm are said to be stopped, that is, the cessation of the Great Vehicle, whose characteristic is that all dharmas are empty, self-characteristic is empty, non-dependent is empty, and dwells in the form, preventing the mistake of relying on the place to be regarded as form, etc., preventing the mistake of being able to become form as the self-characteristic of form, etc., and preventing the mistake of the past and future as time. Separate correspondence. All dharmas are empty, etc. The characteristic of the three is how (Arya) the appearance of decisive arising, that is, the profound emptiness that prevents the three confusions in the realm, etc. Path wisdom, its characteristic is that it has the appearance of those three emptinesses, because it is the path truth that prevents such confusion and attachment. Emptiness is three bodies. Regarding what is determined (Arya meaning) the appearance of arising, one (Arya) is said to prevent its own nature (Arya), that is, the cessation of the Great Vehicle, whose characteristic is that it dwells in the appearance of the emptiness of the nature of non-existence, because it is the cessation of the nature of the truth in the ultimate sense of the appearance of decisive arising. Moreover, the appearance of decisive arising, its characteristic is that it is not true in the ultimate sense, because in the ultimate sense, whether it is an existing thing or a non-existing thing, it is not the nature of self or other. The former is pervasive, because it is the only meaning. Because in this case, only the emptiness of the nature of the truth in the ultimate sense of the appearance of decisive arising is established as the emptiness of the nature of non-existence. The last emptiness, its characteristic is that it dwells in the appearance of what is decisively arising, because it is the profound emptiness that prevents the true nature of the appearance of decisive arising. Path wisdom, its characteristic is that it has the appearance of that last emptiness, because it is the wisdom that directly realizes that the appearance of decisive arising itself does not have a true nature. The last aspect of emptiness is one. In this way, there are sixteen aspects of the truth of cessation. Third, in general, the appearance of path wisdom itself has thirty-six kinds.
ཡོད་པ་ཡིན་ནོ། ། ༈ རྣམ་མཁྱེན་གྱི་བརྒྱ་དང་བཅུ། གསུམ་པ་ལ། བསྟན། བཤད་དོ། ། ༈ དོར་བསྟན། དང་པོ་ལ། སྔ་འགྲེལ་ནི། ལམ་ཤེས་ཀྱི་རྣམ་པ་ བཤད་པ་དེའི་འོག་ཏུ་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་རྣམ་པ་འཆད་དོ། །རྩ་བ་ནི། བཞེད་ཅེས་དྲང་ངོ་། །གང་ 2-125 དུ་ན། སུམ་ཅུ་བདུན་དང་སུམ་ཅུ་བཞི། །སུམ་ཅུ་རྩ་དགུ་དག་ཏུའོ། །དབྱེ་གཞི་གང་ལ་ཕྱེ་ ན་དེར་འགྱུར་ཟེར་ན། དྲན་པ་ཉེར་བཞག་ནས་བཟུང་སྟེ། ཡ་མཐའ་སངས་རྒྱས་རྣམ་པའི་ མཐར་ཐུག་པ་རྣམས་ལ་ནིའོ། །གང་ཟག་གང་གི་རྒྱུད་ལ་ཟེར་ན། གོ་རིམ་བཞིན་དུ་སློབ་མ་ ཉན་ཐོས་མཚོན་པ་སྟེ་ཐེག་དམན་པ་དང་བྱང་པ་དང་སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱི་རྒྱུད་ལའོ། །གང་ གི་སྒོ་ནས་ན། ཐེག་པ་གསུམ་གྱི་ལམ་གྱི་བདེན་པ་གསུམ་ཡོད་པ་དང་རྗེས་སུ་མཐུན་པར་ སྟེ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་ཀུན་མཁྱེན་གསུམ་དུ་ཕྱེ་བའི་སྒོ་ནས་སོ། །བུདྡྷ་ཤྲཱིའོ། །ཤེར་པ་འདི་ནི་ དྲན་པ་ཉེ་བར་བཞག་པའི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའོ། །བཀའ་སྩལ་པ། ལུས་ཚོར་སེམས་ཆོས་ མི་དམིགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་ནས། ཤེར་པ་འདི་ནི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའོ། ། བཀའ་སྩལ་པ། ཆོས་ཐམས་ཅད་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་མངོན་པར་རྫོགས་པར་སངས་རྒྱས་ པའི་ཕྱིར་རོའི་བར་རོ། །དེའི་སོ་བདུན་གཞི་ཤེས་ཀྱི། སོ་བཞི་ལམ་ཤེས་ཀྱི་རྣམ་པ་ཉིད་ཡིན་ ཞིང་། རྣམ་མཁྱེན་གྱི་རྒྱུའི་རྣམ་པ་ཡིན་པས་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་རྣམ་པར་བཞག་གོ །ཞེས་པཎྜི་ཏ་ ཁ་ཅིག་ཟེར་བར་ཆོས་བཤེས་སོ། །(རྣམ་པ་མདོར་བསྟན། ) གཞུང་དོན་(འོག་ནས་ཀྱང་)དེར་གསལ་ ལོ། །ཡང་ན་སངས་རྒྱས་སའི་ཤེས་རྣམ་ཉིད་ལ་དྲན་པ་ཉེར་བཞག་ནས་བཟུང་སྟེ་སངས་རྒྱས་ རྣམ་པའི་མཐར་ཐུག་པ་རྣམས་ཏེ། བརྒྱ་དང་བཅུར་བཞེད་དོ། །ཇི་ལྟར་བྱས་པས་ཞེ་ན། རིམ་ བཞིན་དུ་སློབ་མ་རྣམས་ལ་སུམ་ཅུ་སོ་བདུན་ཡོད་པ་དང་རྗེས་སུ་མཐུན་པ་མཐར་ཕྱིན་པའི་ སོ་བདུན་དང་། བྱང་པ་རྣམས་ལ་སུམ་ཅུ་སོ་བཞི་ཡོད་པ་དང་རྗེས་མཐུན་པ་མཐར་ཕྱིན་པའི་ སོ་བཞི་དང་། སངས་རྒྱས་རྣམས་ལ་ཐུན་མོང་མིན་པར་ཡོད་པ་སྟོབས་སོགས་སུམ་ཅུ་རྩ་དགུ་ དག་ཏུ་བྱས་པས་སོ། །གང་གི་སྒོ་ནས་ན། ཐེག་པ་གསུམ་གྱི་ལམ་གྱི་བདེན་པ་གསུམ་ཡོད་པ་ དང་རྗེས་སུ་མཐུན་པར་ཏེ་ཆ་འདྲ་བར་བྱས་ཏེ། སངས་རྒྱས་ས་ལ་ཀུན་མཁྱེན་གསུམ་དུ་ཕྱེ་བ་ སྟེ་རྣམ་བཞག་བྱས་པའི་སྒོ་ནས་སོ་ཞེས་སྦྱར་རོ། །འགྲེལ་པར། དྲན་པ་ཉེ་བར་ཞེས་ནས། སྒོ་ 2-126 ནས་ཀྱི་བར་སྨོས་ཏེ། གྲངས་བཞིན་དུ། ནས། བཞེད་དོ་ཞེས་བྱ་བ་ཡིན་ནོ། །འོ་ན། སློབ་མའི་ སོ་བདུན་བྱང་པའི་སོ་བཞི་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་རྣམ་པར་སྨོས་པ་མི་འཐད་དེ། སློབ་ལམ་ཡིན་པས་ སོ་ཞེ་ན། རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་ཀྱི་འཕགས་པའི་གང་ཟག་འོག་མ་དག་གི་ཡོན་ ཏན་ཐམས་ཅད་ཡོན་ཏན་ཡར་ལྡན་དུ་བསྡུས་པའི་ཕྱིར། སོ་བད
【現代漢語翻譯】 是存在的。 總共有110種智慧。 第三部分，關於教義和解釋。 簡要教義。 第一部分，關於早期註釋：在解釋了道智的形態之後，接著解釋一切智的形態。根本是：『認為』是直接的說法。在何處呢？在三十七、三十四和三十九之中。如果問在什麼分類基礎上進行劃分，會變成那樣呢？從正念開始，直到佛陀形態的終極。在誰的相續中呢？按照順序，代表聲聞弟子的下乘者、菩薩和佛陀的相續中。通過什麼方式呢？通過與三乘道的三個真諦相一致，如實地劃分爲三種一切智的方式。布達室利（Buddhaśrī）。這種智慧是正念的彼岸。所教導的是：因為身體、感受、心和法是不可得的。』直到『這種智慧是佛陀的彼岸。所教導的是：因為一切法在所有方面都完全證悟。』這之間的內容。其中的三十七種是基礎智，三十四種是道智的形態，因為是一切智之因的形態，所以被認為是總智的形態。一些班智達（Paṇḍita）這樣說，法友啊！（形態簡要教義。）經文的意義（從下文也）在那裡闡明。或者，在佛陀之地的智慧形態中，從正念開始，直到佛陀形態的終極，總共有110種。怎麼做到的呢？按照順序，對於弟子們，有與三十七道品相一致的究竟三十七道品；對於菩薩們，有與三十四道品相一致的究竟三十四道品；對於佛陀們，有不共的十力等三十九道品。通過什麼方式呢？通過與三乘道的三個真諦相一致，即相似的方式，在佛陀之地劃分爲三種一切智，即進行分類的方式。在註釋中，從『正念』到『通過方式』之間已經說明，按照數量，從『到』到『認為』就是這個意思。那麼，弟子的三十七道品和菩薩的三十四道品被說成是一切智的形態是不合理的，因為是學習之道。這是因為一切智者的下等聖者的所有功德都包含在更高的功德中。三十七道品。
【English Translation】 It exists. There are a total of 110 kinds of wisdom. The third part, about doctrine and explanation. Brief doctrine. The first part, about early commentaries: After explaining the form of the Path Wisdom, then explain the form of the Omniscient Wisdom. The root is: 'Thinking' is a direct statement. Where is it? In thirty-seven, thirty-four, and thirty-nine. If asked on what classification basis is it divided, will it become like that? Starting from mindfulness, up to the ultimate form of the Buddha. In whose continuum is it? In order, representing the Hearer disciples, the lower vehicle practitioners, Bodhisattvas, and Buddhas. Through what means? Through being consistent with the three truths of the three vehicles' paths, dividing into three kinds of omniscience as they are. Buddhashri (Buddhaśrī). This wisdom is the other shore of mindfulness. What is taught is: Because body, feeling, mind, and dharma are unattainable.' Until 'This wisdom is the other shore of the Buddha. What is taught is: Because all dharmas are completely enlightened in all aspects.' The content in between. Among them, the thirty-seven are the basis wisdom, the thirty-four are the form of the Path Wisdom, because it is the form of the cause of all wisdom, it is considered the form of the Total Wisdom. Some Panditas (Paṇḍita) say this, Dharma friend! (Form brief doctrine.) The meaning of the scripture (also from below) is clarified there. Or, in the wisdom form of the Buddha Land, from mindfulness to the ultimate form of the Buddha, there are a total of 110 kinds. How is it done? In order, for the disciples, there are the ultimate thirty-seven qualities consistent with the thirty-seven qualities of enlightenment; for the Bodhisattvas, there are the ultimate thirty-four qualities consistent with the thirty-four qualities of enlightenment; for the Buddhas, there are the uncommon powers and other thirty-nine qualities. Through what means? Through being consistent with the three truths of the three vehicles' paths, that is, in a similar way, dividing into three kinds of omniscience in the Buddha Land, that is, the way of classification. In the commentary, from 'mindfulness' to 'through means' has been stated, according to the number, from 'to' to 'thinking' is what it means. Then, it is unreasonable to say that the thirty-seven qualities of the disciples and the thirty-four qualities of the Bodhisattvas are the form of all wisdom, because it is the path of learning. This is because all the merits of the lower noble beings of the all-knowing one are included in the higher merits. The thirty-seven qualities.
ུན་སོ་བཞི་དེའི་རྒྱུའི་རྣམ་པའོ་ ཞེས་སམ། (བུདྡྷ་ཤྲཱི་ཡང་དོན་དེའོ། ། ) བསྡུས་པའི་ཕྱིར་སོ་བདུན་སོ་བཞི་མཐར་ཐུག་པ་རྣམ་མཁྱེན་ གྱི་རྣམ་པར་བྱེད་དོ་ཞེས་སོགས་རྩ་བ་ལྟར་བསྙད་དོ། ། ༈ རྒྱས་བཤད། རྒྱས་བཤད་ལ་གསུམ་སྟེ། གཞི་ཤེས་ སམ་རྗེས་མཐུན་པའི། ལམ་ཤེས་སམ་དེ་རྗེས་མཐུན་པའི། ཐུན་མོང་མིན་པ་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་ རྣམ་པ་བཤད་པའོ། ། ༈ གཞི་ཤེས་སམ་རྗེས་མཐུན་པའི་རྣམ་པ་བཤད་པ། དང་པོ། མཁྱེན་གསུམ་གྱི་རྣམ་པ་གསུམ་ཡོད་པ་དེ་ལ་ཐམས་ཅད་ཤེས་པ་ཉིད་ཀྱི་དབང་ དུ་བྱས་པའི་རྣམ་པ་དངོས་མཛོད་སོགས་ལས་ཤེས་པར་བྱ་ཞིང་འདིར་དེ་དང་ཆ་འདྲ་བ་བྱང་ སེ་དང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སོ་བདུན་སོ་བདུན་ལས་བྱང་སེའི་ལ་ལམ་བདུན་ཏེ། དངོས་པོ་ལ་(ཀུན་ བཏུས་དངོས། )ཡོངས་སུ་རྟོག་པའི། རྩོལ་བ་ལས་བྱུང་བའི། ཏིང་ངེ་འཛིན་ཡོངས་སུ་སྦྱོང་བའི། མངོན་པར་རྟོགས་པ་ལ་སྦྱོར་བའི། མངོན་པར་རྟོགས་པ་དང་འབྲེལ་བའི། མངོན་པར་རྟོགས་ པའི། རྣམ་པར་དག་པར་ངེས་པར་འབྱིན་པའི་ལམ་མོ། ། ༈ དངོས་པོ་ལ་ཡོངས་སུ་རྟོག་པའི་ལམ། དང་པོར་ལུས་སོགས་ཀྱི་དངོས་པོ་ ལ་ཡོངས་སུ་རྟོག་པའི་ལམ་ལ་དྲན་པ་ཉེ་བར་བཞག་པ་བཞི་སྟེ། འདི་རྣམས་ཐམས་ཅད་ཀུན་ བཏུས་ལྟར་ཕལ་ཆེར་བཤད་ན། དམིགས་པ་དང་། ངོ་བོ་དང་། གྲོགས་དང་། བསྒོམ་པ་དང་། བསྒོམས་པའི་འབྲས་བུའོ། །དང་པོ་ནི། བྱིས་པ་རྣམས་བདག་གི་རྟེན་ནམ་གནས་སུ་རྟོག་པའི་ གཞི་ལུས་དང་། བདག་གི་ལོངས་སྤྱོད་དུ་རྟོག་པའི་གཞི་ཚོར་བ་དང་། བདག་གི་ངོ་(ཀུན་)བོར་ རྟོག་པའི་གཞི་སེམས་དང་། བདག་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པར་དང་རྣམ་བྱང་(ཀུན་)དུ་འགྱུར་ བར་འཁྲུལ་གཞི་དད་སོགས་དགེ་བ་དང་། ཆགས་སོགས་ཉོན་མོངས་པའི་ཆོས་རྣམས་སོ། 2-127 ། (ཀུན་བཏུས་བཞིན། ) གཉིས་པ་ནི། ངོ་བོ་ཤེས་རབ་དང་དྲན་པ་(ཀུན་བཏུས་དངོས་)མཚུངས་ལྡན་ནམ་ དྲན་པ་དང་ལྡན་པའི་ཤེས་རབ་གཙོ་ཆེ་སྟེ། མཛོད་དུ། དྲན་པ་ཉེར་བཞག་ཤེས་རབ་སྟེ། །ཞེས་ སོ། །འདི་ལ་མཚན་ཉིད་ནི། བདེན་པ་བཞི་ལ་འཇུག་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་དངོས་པོ་ལ་ལེགས་ པར་རྟོག་པའི་ཤེས་རབ་དང་དྲན་པ་མཚུངས་ལྡན་གཙོ་བོར་གྱུར་པའོ། །ཇི་ལྟར་འཇུག་ན་རང་ ཉིད་ལུས་གནས་ངན་ལེན་འདུ་བྱེད་ཀྱི་ཕུང་བོ་ཤེས་པས་སྡུག་བསྔལ་གྱི་མཚན་ཉིད་ཤེས། ཀུན་འབྱུང་གི་གཙོ་བོ་སྲེད་པ། དེའི་རྒྱུ་ཟག་བཅས་ཀྱི་ཚོར་བ་སྡུག་བསྔལ་དུ་ཤེས་པས་ཀུན་ འབྱུང་སྤོང་(དོན་ཐོབ་)བདག་(དབྱིག་)འཛིན་གྱི་གཞི་སེམས་སྐྱེ་(བློ་བརྟན་)འཇིག་ཅན་དུ་ཤེས་པས་ བདག་ཏུ་མངོན་ཞེན་ལྡོག་(བློ་བརྟན་དངོས་)ཅིང་འཁོར་བའི་སེམས་འདི་སྡུག་བསྔལ་དུ་ཤེས་ པས་བདག་(དབྱིག་)ཆད་པའི་འཇིགས་པས་མྱང་འདས་ལ་སྐྲག་(རྒྱལ་བའི་སྲས་)པ་མེད་པས་སྡུག་ བསྔལ་འགོག་པའི་ཕྱིར་(བློ་བརྟན་)འགོག
【現代漢語翻譯】 '或者說，這就是那三十四種法性的因之相嗎？'（Buddha Shri也持有相同的觀點。）總而言之，三十七道品和三十四種法性最終會轉化為一切智智的相，正如根本論中所闡述的那樣。 詳細解釋 詳細解釋分為三個部分：基礎智或隨順智；道智或隨順道智；以及不共的、一切智智的相的解釋。 基礎智或隨順智的相的解釋 首先，關於三種智慧的三種相，一切智智的相可以從《現觀莊嚴論》等論典中瞭解。在這裡，與此相似的是，菩薩和佛陀的三十七道品中，菩薩的七種道是：對事物的完全理解（kuntu dngos，事物總集）；由努力產生的；完全修習三摩地；與現觀相連；與現觀相關；現觀；以及決定性地產生清凈的道。 對事物的完全理解之道 首先，對於身體等事物的完全理解之道，有四念住。如果像《攝類學》中那樣對這些進行解釋，則包括：所緣、自性、助伴和修習，以及修習的果。第一，無明者將身體視為『我』的所依或住所，將感受視為『我』的享受，將心視為『我』的自性，以及將信等善法和貪等煩惱視為『我』的煩惱和清凈的轉化之基礎。 （如《攝類學》所述）第二，自性是與智慧和正念相應的，或者主要是具有正念的智慧。《俱舍論》中說：『正念近住是智慧。』這裡的特點是：爲了進入四聖諦，對事物進行良好理解的智慧和正念是主要的。如何進入呢？通過了解身體是苦受、集諦、行蘊的集合，從而瞭解痛苦的特徵；通過了解貪愛是集諦的主要原因，以及其因——有漏的感受是痛苦，從而捨棄集諦；通過了解作為我執之基礎的心是生滅的，從而轉變對『我』的執著；通過了解輪迴的心是痛苦，從而不因害怕斷滅而畏懼涅槃，從而爲了滅除痛苦而證得滅諦。
【English Translation】 'Or, is this the aspect of the cause of those thirty-four dharmas?' (Buddha Shri also holds the same view.) In short, the thirty-seven factors of enlightenment and the thirty-four dharmas ultimately transform into the aspect of omniscient wisdom, as explained in the root text. Detailed Explanation The detailed explanation is divided into three parts: the explanation of the basis wisdom or the corresponding wisdom; the path wisdom or the corresponding path wisdom; and the explanation of the uncommon aspect of omniscient wisdom. Explanation of the Aspect of Basis Wisdom or Corresponding Wisdom First, regarding the three aspects of the three wisdoms, the aspect of omniscient wisdom can be understood from texts such as the 'Ornament for Clear Realization'. Here, similar to that, among the thirty-seven factors of enlightenment of Bodhisattvas and Buddhas, the seven paths of Bodhisattvas are: complete understanding of objects (kuntu dngos, collection of objects); arising from effort; completely training in samadhi; connecting to clear realization; relating to clear realization; clear realization; and definitively producing the path of purification. The Path of Complete Understanding of Objects First, for the path of complete understanding of objects such as the body, there are the four mindfulnesses. If these are explained mostly according to the 'Compendium of Topics', they include: object, nature, companion, practice, and the result of practice. First, ignorant beings regard the body as the basis or dwelling of 'I', regard feelings as the enjoyment of 'I', regard the mind as the nature of 'I', and regard virtuous dharmas such as faith and afflictive dharmas such as attachment as the basis for the transformation of affliction and purification of 'I'. (As stated in the 'Compendium of Topics') Second, the nature is wisdom and mindfulness in conjunction, or mainly wisdom with mindfulness. The 'Treasury of Knowledge' states: 'Mindfulness is close placement, it is wisdom.' The characteristic here is: in order to enter the four truths, wisdom and mindfulness in conjunction that well understand objects are primary. How does one enter? By understanding that the body is a collection of suffering, origin, and conditioned phenomena, one understands the characteristic of suffering; by understanding that craving is the main cause of origin, and its cause—contaminated feelings—is suffering, one abandons the origin; by understanding that the mind, which is the basis of self-grasping, is subject to arising and ceasing, one reverses the attachment to 'I'; by understanding that the mind in samsara is suffering, one is not afraid of nirvana due to the fear of annihilation, thus one attains cessation in order to eliminate suffering.
་བདེན་ལ་ཞི་བ་ཉིད་དུ་(བློ་བརྟན་)འཇུག་གམ་མངོན་དུ་ བྱེད། ཀུན་བྱང་གི་ཆོས་ཆགས་སྡང་སོགས་དང་མི་སྡུག་པ་དང་། བྱམས་(བློ་བརྟན་)སོགས་སྤང་ གཉེན་(བློ་)དུ་ཤེས་ནས་བླང་དོར་ལ་མ་རྨོངས་པའི་ཕྱིར་སྐྱོན་ཐམས་ཅད་(བློ་)སྤོང་བའི་ཐབས་ ལམ་བདེན་ལ་མངོན་དུ་ཕྱོགས་སམ་བསྒོམས་པ་སྟེ། དབུས་མཐར། གནས་ངན་ལེན་ཕྱིར་ སྲེད་རྒྱུའི་ཕྱིར། །གཞི་ཡི་ཕྱིར་དང་མ་རྨོངས་ཕྱིར། །བདེན་པ་བཞི་ལ་འཇུག་བྱ་བས། །དྲན་ པ་ཉེ་བར་བཞག་པ་བསྒོམ། །ཞེས་སོ། །མཚོན་བྱའི་སྒྲ་དོན་ནོ། དབྱིག་གཉེན་ནི། ཤེས་རབ་ འདིས་དྲན་པ་ཉེ་བར་འཇོག་པས་དྲན་པ་ཉེར་གཞག་སྟེ། ཇི་ལྟར་འཇོག་ན། ཤེས་རབ་ཀྱིས་ དོན་ཇི་ལྟར་མཐོང་བ་བཞིན་དུ་དྲན་པས་མངོན་དུ་འཛིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་དང་། བྱེ་བྲག་ སྨྲ་བ་ནི། ཤིང་གཤེག་པ་ཁྱེའུས་(ཤིང་གས་པའི་བར་དུ་འཛུད་པའི་དངོས་པོ་ལ་ཟེར། )འཛིན་པ་ལྟར་དྲན་ པའི་སྟོབས་བསྐྱེད་པས་ཤེས་རབ་དམིགས་པ་ལ་འཇུག་པས་དེ་སྐད་དོ། །ཞེས་སོ། །(གཉིས་ཀ མཛོད་དུ་བཤད། ) མཚན་གཞིའི་དབྱེ་བ་ལ། ལུས་གཙང་(ཨཱརྱ་སོགས་) ཚོར་བ་(ཨཱརྱ་)བདེ། སེམས་ 2-128 རྟག་(ཨཱརྱ་)ཆོས་བདག་ཏུ་(ཨཱརྱ་སོགས་)ཕྱིན་ཅི་ལོག་བཞིའི་གཉེན་པོར་ལུས་ཚོར་སེམས་ཆོས་ དྲན་པ་ཉེར་བཞག་བཞིར་ངེས་སོ། །དེ་ཡང་འདིར་ཚོགས་ལམ་ཆུང་ངུ་ནས་ས་བཅུའི་བར་རོ། ། སྤྱིར་སངས་རྒྱས་ལ་ཡང་ངོ་། །གསུམ་པ་ནི། དེ་དང་མཚུངས་ལྡན་གྱི་སེམས་(ཡིད་ཤེས་དང་) སེམས་བྱུང་(ཀུན་འགྲོ་ལྔ་སོགས་སོ། ། )ངོ་། །(ཀུན་བཏུས་དངོས། ) བཞི་པ་ལ། ཐེག་པ་ཐུན་མོང་གི ཆེན་ པོའི་ལུགས་སོ། །དང་པོ་ལ། སྤྱིར་བསྟན། གཉེན་པོ་བསྒོམ་པ་བྱེ་བྲག་ཏུ་བཤད་པའོ། །དང་ པོ་ནི། ནང་དང་ཕྱི་དང་གཉིས་ཀའི་ལུས་ཚོར་སེམས་ཆོས་རྣམས་ལ་ལུས་ཚོར་སེམས་ཆོས་ཀྱི་ རྗེས་སུ་བལྟ་བ་ཞེས་མདོ་ལས་ཏེ། ནང་གི་ལུས་ནི་དབང་བོ་གཟུགས་ཅན་ལྔའོ། །ཕྱིའི་ལུས་ ནི་ཕྱི་རོལ་གྱི་ཡུལ་ལྔའོ། །(ཀུན་བཏུས། )གཉིས་ཀའི་ལུས་ནི་རང་གི་དབང་རྟེན་གྱི་ཕྱིའི་སྐྱེ་མཆེད་ རྣམས་དང་གཞན་རྒྱུད་ཀྱི་དབང་བོ་གཟུགས་ཅན་ནོ། །(ཀུན་བཏུས། ) ལུས་ལ་ལུས་ཀྱི་རྗེས་སུ་ ལྟ་བ་ནི་(ལུས་ལ་སོགས་པའི་ཆོས་ཉིད་ལ་ལྟ་བའོ། །ཞེས་དག་ལྡན། )རྣམ་པར་རྟོག་པའི་གཟུགས་བརྙན་(ཀུན་ བཏུས། )གྱི་ལུས་དུར་ཁྲོད་ཀྱི་རོ་བམ་པ་རུལ་བ་སོགས་མཐོང་ཞིང་དེར་ཡིད་ལ་བྱས་པ་དང་ བདག་གི་ལུས་འདི་(མངལ་དུ་ཁུ་བ་ཁྲག་གི་གནས་སྐབས་ནས། )ཡང་(མི་རྟག་པ་)འདི་ལྟ་བུའི་ཆོས་ཅན། (གསོན་པའི་སྐབས་ན་ཡང་མི་རྟག་པ་)འདི་(གནོད་འཇོམས་སུ་འདས་མ་འོངས་ད་ལྟར་བ་གསུམ་ལ་སྦྱར་རོ། ། )ལྟ་བུའི་ རང་བཞིན་ཅན་(ཤི་ནས་མེས་སྲེག་ཏེ་ཐལ་བར་བྱས་པ་སོགས་སུ་ཡང་གསར་དུ་མི་རྟག་པ་མིན་གྱི་སྔར་ནས་མི་རྟག་པའི་ )ཆོས་(ཨཱརྱ་)ཉིད་
【現代漢語翻譯】 是否（堅定地）進入或顯現於真諦與寂靜之中？對於一切遍凈之法，如貪嗔等不悅之物，以及慈愛等應斷應親近（智慧），了知取捨而不愚昧，因此，捨棄一切過失（智慧）的方法，是趨向或修習真諦。如《中邊分別論》所說：『為離惡趣故，為貪慾之因故，為根本之故，為不愚昧故，應入四諦，修習念住。』此乃所詮釋之語詞的意義。世親說：『以智慧，依念住而安住，即是念住。如何安住呢？以智慧如實見諸法，以念如實執持之故。』有部宗則說：『如楔子插入裂開的木頭中，通過生起唸的力量，智慧融入所緣境，故如是說。』（二者于《俱舍論》中宣說。） 名相的分類：以身為不凈（聖者等），以受為苦（聖者），以心為無常（聖者），以法為無我（聖者等），作為四顛倒的對治，確定為身、受、心、法四念住。此處是從資糧道的小品到十地之間。一般而言，也包括佛陀。 第三，是與此相應的（意識和）心所（遍行五等）。（出自《攝類學》）。第四，是大乘共同道的宗義。第一，是總說。第二，是分別解說修習對治。第一，內外及二者的身、受、心、法，如經中所說，是隨觀身、受、心、法。內身是五根。外身是外境五塵。（出自《攝類學》）二者的身是自己的根所依之外的處，以及他相續的有色根。（出自《攝類學》） 隨觀身，即（觀身等法性）是分別的影像（出自《攝類學》），見到尸陀林的屍體腐爛等，並於此作意，且我的身體（從胎中精血之位開始），也是（無常）如此之法性，（活著的時候也是無常）也是（能損害，能摧毀，過去未來現在三時皆可適用）如此之自性，（死後火化成灰等，也不是新出現無常，而是原本就是無常的）法（arya）性。
【English Translation】 Does one (firmly) enter or manifest in truth and peace? For all pure dharmas, such as unpleasant things like attachment and aversion, and for love, etc., one should abandon and befriend (wisdom), knowing what to take and what to discard without being ignorant. Therefore, the method of abandoning all faults (wisdom) is to move towards or cultivate the truth. As the Madhyāntavibhāga states: 'To abandon bad states, to cause desire, to be the basis, and to not be ignorant, one should enter the four truths and cultivate mindfulness.' This is the meaning of the words being explained. Vasubandhu said: 'With wisdom, abiding in mindfulness is mindfulness. How does one abide? Because with wisdom, one sees things as they are, and with mindfulness, one holds them as they are.' The Vaibhāṣika school says: 'Like a wedge inserted into split wood, by generating the power of mindfulness, wisdom merges into the object of focus, hence it is said so.' (Both are explained in the Abhidharmakośa.) The classification of terms: Taking the body as impure (Ārya etc.), taking feeling as suffering (Ārya), taking the mind as impermanent (Ārya), and taking phenomena as selfless (Ārya etc.), as antidotes to the four inversions, they are determined as the four mindfulnesses of body, feeling, mind, and phenomena. Here, it is from the small accumulation path to the ten bhūmis. Generally speaking, it also includes the Buddha. Third, it is the (consciousness and) mental factors (such as the five omnipresent ones) that correspond to this. (From Compendium of Topics). Fourth, it is the common Great Vehicle tradition. First, is the general explanation. Second, is the specific explanation of cultivating antidotes. First, the inner, outer, and both bodies, feelings, minds, and phenomena, as stated in the sūtras, are the contemplation of body, feeling, mind, and phenomena. The inner body is the five sense faculties. The outer body is the five external objects. (From Compendium of Topics) The body of both is one's own sense bases outside of the support, and the colored senses of others' continuums. (From Compendium of Topics) Contemplating the body, i.e., (contemplating the nature of body, etc.) is the image of discrimination (From Compendium of Topics), seeing corpses rotting in the charnel ground, etc., and focusing on this, and my body (from the state of sperm and blood in the womb) is also (impermanent) such a nature, (being alive is also impermanent) also (able to harm, able to destroy, applicable to the three times of past, future, and present) such a nature, (being burned to ashes after death, etc., is not a new impermanence, but was originally impermanent) dharma (Ārya) nature.
འདི་ལས་མ་འདས་པའོ། །(ཨཱརྱའི་དགོངས་པའོ། ། ) ཞེས་འདོད་པའི་ཐ་མལ་གྱི་ཕྱི་ ལུས་མངལ་སྐྱེས་སོགས་འདིའི་རང་གི་མཚན་ཉིད་མི་(ཨཱརྱ་)གཙང་ཞིང་སྤྱིའི་མཚན་ཉིད་ཀྱིས་ དབུ་བ་གདོས་པ་ལྟ་བུའམ་དེ་བདག་མེད་པར་མཉམ་པ་ཉིད་དུ་ལྟའོ། །ནང་གི་ཚོར་བ་ནང་གི་ ལུས་ལ་བརྟེན་ཅིང་(རྒྱལ་སྲས་)དམིགས་ནས་བྱུང་བའིའོ། །ཕྱིའི་ཚོར་བ་ཕྱིའི་ལུས་ལ་བརྟེན་ཅིང་ དམིགས་པ། གཉིས་ཀའི་ཚོར་བ་གཉིས་ཀའི་ལུས་ལ་བརྟེན་ཅིང་དམིགས་ནས་བྱུང་བའི་ཚོར་ བའོ། །(ཀུན་བཏུས། )དེ་བཞིན་དུ་སེམས་རྣམ་ཤེས་དང་། ཆོས་སེམས་(དག་ལྡན་)བྱུང་དགེ་མི་(དག་ 2-129 ལྡན་དངོས་)དགེ་རྣམས་སོ། །ལུས་ལ་ལུས་ཀྱི་རྗེས་སུ་ལྟ་བ་བཞིན་ཚོར་བ་ལ་ཚོར་བའི་རྗེས་སུ་ ལྟ་བ་སོགས་ཅི་རིགས་(ཀུན་བཏུས་)སུ་སྦྱར་ཏེ། ཟག་བཅས་ཀྱི་ཚོར་བ་རང་གི་མཚན་ཉིད་སྡུག་ བསྔལ། སེམས་རྣམ་ཤེས་ཀྱི་རང་མཚན་རང་སྟོབས་ཀྱིས་ཡུལ་སོ་སོར་རྣམ་པར་རིག་པའི་མི་ རྟག་པ། ཆོས་སེམས་བྱུང་དགེ་བའི་རང་མཚན་མི་དགེ་བའི་གཉེན་པོར་བླང་བྱ། སེམས་བྱུང་ མི་དགེ་བའི་རང་མཚན་འབད་པས་དོར་བྱ་ཡིན་པ་སོགས། སྤྱིའི་མཚན་ཉིད་ཀྱིས་བརྟགས་ན་ གཅིག་དང་ཐ་དད་ཀྱི་བདག་མེད་པར་བལྟ་བའོ། །དབུ་མ་པ་ལྟར་ན། སྤྱི་མཚན་གྱིས་བདེན་ པར་མི་དམིགས་པ་སྟེ། མཚན་ཉིད་གཉིས་བསྡོམས་ཏེ་བལྟ་བ་ནི། ཨཱརྱས། བདེན་པར་མི་ དམིགས་པའི་སྒོ་ནས། མི་གཙང་བར་ལྟ་བ། ཞེས་སོགས་བཤད་དོ། ། གཉིས་པ་ནི། ཉེ་བའི་ཉོན་མོངས་(ཀུན་བཏུས་)དགུའི་གཉེན་པོ་དགུ་སྟེ། ཡིད་ལ་མི་བྱེད་ པའི་གཉེན་པོར་འདུན་པ། ལེ་ལོའི་གཉེན་པོར་བརྩོན་འགྲུས། བྱིང་རྒོད་ཀྱི་གཉེན་པོར་རྩོལ་ བ། (ཁྱད་པར་ཐོབ་པ་ལ་སྒྱིད་ལུགས་པ་)ཞུམ་པའི་གཉེན་པོར་སྤྲོ་བ། (སྦྲང་བུ་ཤ་སྦྲང་ལ་སོགས་པའི། ) ནོད་ པས་སྐྱོ་བའི་(སྟེ་མ་བཟོད་པའི་རྒྱལ་སྲས་སོ། ། )གཉེན་པོར་མ་ཐན་པ་(ནི་མི་སྐྱོ་བའི་བརྡ་རྙིང་སྟེ་གནོད་པ་ལ་ཇི་ མི་སྙམ་པའོ། །དགེ་བ་)ཅུང་ཟད་ཙམ་གྱིས་ཆོག་པར་འཛིན་(པས་ཕྱིར་བཟློག་པའོ་རྒྱལ་སྲས། )པའི་གཉེན་ པོར་ཕྱིར་ནུར་བ་མེད་པ། གདམས་ངག་བརྗེད་པའི་གཉེན་པོར་དྲན་པ། ལྟུང་བས་ཡིད་ལ་ བཅགས་པའི་(ནི་འགྲོ་སོགས་མ་ཤེས་བཞིན་མེད་པར་སྤྱོད་པ་སྟེ་བསྔར་བསླབ་པ་དང་འགལ་ནས་ཕྱིས་འགྱོད་པའོ། །རྒྱལ་ སྲས་སོ། ། )གཉེན་པོར་ཤེས་བཞིན། བརྩོན་པ་འདོར་བའི་(ནི་བག་མེད་པའི་ཉེས་པས་དགེ་བའི་ཕྱོགས་ཇི་ལྟར་ བརྩོམས་པ་ལས་སྦྱོར་བ་མཐར་མི་འབྱིན་པའོ། །ཞེས་རྒྱལ་སྲས་སོ། ། )གཉེན་པོར་བག་ཡོད་བསྒོམ་མོ། །(ཀུན་ བཏུས་དོན་དངོས། )གཉིས་པ་ནི། རྣམ་པ་བཅུ་བཞིས་འཕགས་པ་སྟེ། མདོ་རྒྱན་ལས་ཤེས་པར་བྱ་ ཞིང་མང་དུ་དོགས་པས་མ་བཀོད་དོ། ། ལྔ་པ་ནི། གཙང་བདེ་རྟག་བདག་ཏུ་འཛིན་པའི་(མཛོད་)ཕྱིན་ཅི་(ཀུན་)ལ
【現代漢語翻譯】 不超出這些。(這是聖者的意圖。) 認為普通的外在身體，如胎生等，不具有（聖者，梵文：Ārya）清凈的自性，而以共同的性質，視其如水泡或無我，達到平等。內在的感受依賴於內在的身體，並以（王子，菩薩）為目標而產生。外在的感受依賴於外在的身體並以其為目標。兩者的感受依賴於兩者的身體並以其為目標而產生。(《攝類學》) 同樣，心識是識，法是與心（相合）的生起善（與相合的事物）和非（相合的事物）善。如同觀察身體的後續，也應觀察感受的後續等，根據情況(《攝類學》)進行組合。有漏的感受，其自性是痛苦。心識的自性是依靠自身力量，對各個對像進行識別的無常。法，即心所善法的自性是作為不善法的對治而應取捨的。心所不善法的自性是應努力斷除的等等。如果以共同的性質來觀察，則應觀察其無一和異的無我。如中觀派所說，以共同的性質無法真實地確定，因此將兩種性質結合起來觀察。聖者說：'通過不真實確定的方式，觀察其不清凈'等等。 第二，九種近煩惱(《攝類學》)的九種對治：對不作意的對治是意樂；對懈怠的對治是精進；對沉掉的對治是策勵；（對獲得特殊成就感到）沮喪的對治是喜悅；（像蒼蠅等）因接受而感到厭煩（即無法忍受的王子）的對治是不厭倦（是不厭煩的古語，即對損害毫不在意。善法）；對僅僅滿足於少量（從而退縮，王子）的對治是不退縮；對遺忘教言的對治是正念；對因墮落而懊悔（即不知道去向等而隨意行事，與之前的學習相違背而事後後悔。王子）的對治是正知；對放棄努力（即因不謹慎的過失，對善法如何開始也不結束。王子）的對治是修習謹慎。(《攝類學》的實際意義) 第二，以十四種方式成為殊勝，可在《經莊嚴論》中瞭解，因內容繁多故不在此處列出。 第五，執著清凈、快樂、常恒、自我的顛倒(《俱舍論》)。
【English Translation】 Not beyond these. (This is the intention of the Ārya.) To consider the ordinary external body, such as being born from a womb, etc., as not having the pure nature of (Ārya) but to view it with a common characteristic, like a bubble or as selfless, achieving equality. Internal feelings rely on the internal body and arise with (Prince, Bodhisattva) as the object. External feelings rely on the external body and take it as the object. Feelings of both rely on both bodies and arise with them as the object. (Compendium) Similarly, mind is consciousness, and Dharma is the arising of good (in accordance) and non-(in accordance) good with the mind. Just as observing the sequence of the body, one should also observe the sequence of feelings, etc., combining them as appropriate (Compendium). The contaminated feeling, its self-nature is suffering. The self-nature of consciousness is the impermanence of distinguishing individual objects by one's own power. The self-nature of Dharma, which is the arising of good mental factors, is to be adopted as the antidote to non-virtue. The self-nature of non-virtuous mental factors is to be abandoned with effort, etc. If examined with a common characteristic, one should observe the selflessness of neither one nor different. According to the Madhyamaka school, one cannot truly ascertain with a common characteristic, so the two characteristics are combined and observed. Āryas said: 'Through the way of not truly ascertaining, observe its impurity,' etc. Secondly, the nine antidotes to the nine near afflictions (Compendium): The antidote to non-attention is desire; the antidote to laziness is diligence; the antidote to dullness and agitation is effort; the antidote to (feeling) discouraged (when achieving special accomplishments) is joy; the antidote to being disgusted by accepting (i.e., the prince who cannot endure, like flies, etc.) is non-weariness (an ancient term for not being weary, i.e., not caring about harm. Virtue); the antidote to being content with just a little (thus retreating, prince) is non-retreat; the antidote to forgetting the instructions is mindfulness; the antidote to regretting due to falling (i.e., acting arbitrarily without knowing where to go, contrary to previous learning and regretting later. Prince) is knowledge; the antidote to abandoning effort (i.e., not completing the practice due to the fault of carelessness, no matter how one starts the virtuous side. Prince) is cultivating carefulness. (Actual meaning of Compendium) Secondly, being superior in fourteen ways, which can be understood in the Ornament of the Sutras, but is not listed here due to the extensive content. Fifth, the perverted (clinging) to purity, happiness, permanence, and self (Treasury).
ོག་སྤོང་བ་དང་། (སྔར་ 2-130 བཤད་ལྟར་འགྲེལ་པར་)བདེན་པ་བཞི་ལ་འཇུག་པ་(ཀུན་)དང་ཟག་བཅས་ཀྱི་ལུས་(ཀུན་)ཚོར་སོགས་ དང་བྲལ་བ་ཐོབ་པོ། །དེ་ལྟར་ན་དེ་འདྲའི་རྣམ་པ་བཞི་ནི་སོ་བདུན་གྱི་གྲངས་སུ་བགྲང་ རྒྱུའོ། །ཚོགས་ལམ་ཆུང་ངུ་བའི་བྱང་སེ་དབང་རྣོན་གྱི་དྲན་པ་ཉེར་བཞག་ཆོས་ཅན། དངོས་ པོ་ལ་ཡོངས་སུ་རྟོག་པའི་ལམ་ཡིན་ཏེ། ལུས་ཚོར་སེམས་ཆོས་ལ་རང་སྤྱིའི་མཚན་ཉིད་ཀྱིས་ བརྟགས་ནས་བསྒོམ་པའི་ཚོགས་ལམ་ཡིན་པས་སོ། །རང་གཞན་གྱི་ལུས་ལ་རང་སྤྱིའི་མཚན་ ཉིད་ཀྱིས་བརྟགས་ནས་བསྒོམ་པའི་བྱང་སེ་ཚོགས་ལམ་ཆུང་ངུ་བའི་དྲན་པ་ཉེར་བཞག་ཆོས་ ཅན། ལུས་དྲན་པ་ཉེར་བཞག་སྟེ། རང་གཞན་གྱི་ལུས་ལ་རང་སྤྱིའི་མཚན་ཉིད་ཀྱིས་བརྟགས་ ནས་བསྒོམ་པའི་དྲན་པ་ཉེར་བཞག་ཡིན་པས་སོ། །དངོས་པོ་ལ་རྟོག་བའི་ལམ་རྣམས་ཆོས་ ཅན། བཞི་ཡོད་ཅེས་སོགས་དགོད་དོ། ། ༈ རྩོལ་བ་ལས་བྱུང་བའི་ལམ། གཉིས་པ། སྒྲིབ་པ་སྤང་ཞིང་དགེ་བ་འཕེལ་བའི་དོན་དུ་རྩོལ་བ་བསྐྱེད་པ་(གསེར་)ལས་ བྱུང་བའི་ལམ་ལ་ཡང་དག་པར་སྤོང་བ་བཞི་སྟེ། འདི་ལའང་སྔར་བཞིན་ལྔ་ལས། དང་པོ་ ནི། མི་དགེ་བ་སྐྱེས་མ་སྐྱེས་དང་། དགེ་བ་སྐྱེས་མ་སྐྱེས་སོ། །(ཀུན་བཏུས་དོན་དངོས། ) གཉིས་པ་ ནི་བརྩོན་འགྲུས་ཏེ་(ཀུན་མཛོད་)འདི་ལ་མཚན་ཉིད་ནི། དྲན་པ་ཉེར་བཞག་བསྒོམས་པས་སྤང་ གཉེན་ཤེས་ནས་དེ་གཉིས་ལ་བླང་དོར་བྱ་བའི་ཕྱིར་ཉེས་པའི་གཉེན་པོར་བསྒོམ་པའི་བརྩོན་ འགྲུས་སོ། །བརྟན་པ་རྣམས་ཀྱི་ཡང་དག་སྤོང་། །ལུས་ཅན་ཀུན་དང་མཚུངས་པ་མེད། །དྲན་ པ་ཉེ་བར་བཞག་པ་ཡི། །ཉེས་པ་རྣམས་ཀྱི་གཉེན་པོར་བསྒོམས། །ཞེས་དང་། དབུས་མཐར། མི་མཐུན་ཕྱོགས་དང་གཉེན་པོ་རྣམས། །རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་ཡོངས་ཤེས་ནས། །དེ་དག་སྤང་ ཕྱིར་བརྩོན་འགྲུས་ནི། །རྣམ་པ་བཞི་དག་རབ་ཏུ་འབྱུང་། །ཞེས་སོ། །མཚོན་བྱ་ནི། མི་དགེ་བ་ ཡང་དག་པར་སྤོང་བས་དེ་སྐད་དོ། །(དགེ་བ་སྐྱེད་སོགས་ཡང་མི་དགེ་བ་སྤོང་བ་ཡིན་ནོ། ། ) མཚན་གཞི་ལ། དབྱེ་བ་དང་། ས་མཚམས་སོ། །དང་པོ། དྲན་པ་ཉེར་བཞག་བསྒོམས་པ་དེའི་འོག་ཏུ་དངོས་པོ་ 2-131 ལ་(ཨརྱ་)བརྟགས་ནས་ཞུགས་པ་ལ་སྒྲིབ་པ་སྤོང་བའི་(ཨརྱ་)བརྩོན་འགྲུས་འབྱུང་བས། དེ་ཙམ་ ཞིག་དབྱེ་གཞིའོ། །དབྱེ་ངོ་། མི་དགེ་བ་སྐྱེས་པ་ཡང་དག་པར་སྤོང་བའི་རྒྱུའི་བརྩོན་འགྲུས། མ་སྐྱེས་པ་མི་བསྐྱེད་པའི་རྒྱུའི་བརྩོན་འགྲུས། གོ་རིམ་བཞིན་དུ་དགེ་བ་སྐྱེས་པ་འཕེལ་བའི་ རྒྱུའི་བརྩོན་འགྲུས། མ་སྐྱེས་པ་བསྐྱེད་པའི་རྒྱུའི་བརྩོན་འགྲུས་བཞིའོ། །གཅིག་གམ་ཐ་དད་ ནི། ངོ་བོ་གཅིག་པ་སྟེ་སྡིག་པ་སྐྱེས་པ་སྤོང་བའང་དགེ་བ་བསྐྱེད་པ་ཡིན་པ་སོགས་སོ། ། གྲངས་ངེས་ནི། སྡིག་པའི་གཉེན་པོ་སྟོབས་བཞིར་ངེས་པ་ལས་ཏེ། སྡིག་པ་བྱས་པ་ལ་ འག
【現代漢語翻譯】 捨棄（如前所述解釋），進入四諦（一切），並獲得遠離有漏之身（一切）感受等的境界。因此，這四種形態應被計入三十七道品之中。對於根器敏銳的菩薩來說，資糧道中小品的正念住的法，是完全覺悟事物之道，因為這是通過對自身、感受、心和法，以自相和共相進行觀察和修習的資糧道。對於自他的身體，以自相和共相進行觀察和修習的菩薩，資糧道中小品的正念住的法，是身念住，因為這是通過對自他的身體，以自相和共相進行觀察和修習的正念住。所有覺悟事物之道，都有四種等等。 第二，爲了捨棄障礙和增長善法而生起的精進（黃金）之道，即四正勤。這也有如前所述的五種。第一是未生不善令不生，已生不善令斷除，未生善法令生起，已生善法令增長。（《攝類學》的實際意義）第二是精進（《俱舍論》），其定義是：通過修習正念住，瞭解對治品，爲了對這兩者進行取捨，而修習作為過患對治的精進。如雲：『穩固者之正斷，與一切有情無等，正念安住者，修習為過患之對治。』以及《中邊分別論》云：『了知不順品與對治，一切行相皆遍知，為斷彼等勤精進，四種行相極發生。』所詮釋的是：通過正確地斷除不善，故如是說。（增長善法等也是斷除不善）。所指的例子有分類和界限。第一，在修習正念住之後，對事物進行觀察之後進入，從而生起捨棄障礙的精進，僅此而已是分類的基礎。分類的方式：斷除已生不善之因的精進，不生未生不善之因的精進，依次是增長已生善之因的精進，生起未生善之因的精進，這四種。是一個還是多個呢？本體是一個，即捨棄已生罪惡也是生起善法等等。數量的確定：因為罪惡的對治確定為四種力量，所以對已造罪惡進行懺悔。
【English Translation】 Abandoning (as explained earlier), entering the Four Noble Truths (all), and attaining separation from contaminated bodies (all), feelings, etc. Therefore, these four aspects should be counted among the thirty-seven factors of enlightenment. For Bodhisattvas with sharp faculties, the mindfulness of the Small Path of the Accumulation Path is the path of completely realizing phenomena, because it is the Accumulation Path of contemplating and meditating on body, feelings, mind, and phenomena through their own and common characteristics. For Bodhisattvas who contemplate and meditate on the bodies of oneself and others through their own and common characteristics, the mindfulness of the Small Path of the Accumulation Path is the mindfulness of the body, because it is the mindfulness of contemplating and meditating on the bodies of oneself and others through their own and common characteristics. All paths of realizing phenomena have four, etc. Secondly, the path of exertion arising from generating effort to abandon obscurations and increase virtue (gold), which is the Four Right Exertions. This also has five aspects as before. The first is to prevent unwholesome states that have not yet arisen, to abandon unwholesome states that have already arisen, to generate wholesome states that have not yet arisen, and to increase wholesome states that have already arisen. (The actual meaning of the Compendium) The second is diligence (Treasury of Knowledge), whose definition is: Having cultivated mindfulness, knowing the antidotes, and in order to adopt and reject these two, cultivating diligence as an antidote to faults. As it is said: 'The right abandonment of the steadfast, is unmatched by all sentient beings, those who have established mindfulness, cultivate as an antidote to faults.' And the Middle Way: 'Knowing all aspects of the unfavorable and the antidotes, in order to abandon them, diligence arises in four aspects.' What is signified is: Because of correctly abandoning unwholesome deeds, it is said thus. (Generating virtue, etc., is also abandoning unwholesome deeds.) Examples of what is indicated include classification and boundaries. First, after cultivating mindfulness, entering after contemplating phenomena, thereby generating the diligence to abandon obscurations, that alone is the basis for classification. The manner of classification: the diligence that is the cause of abandoning unwholesome deeds that have arisen, the diligence that is the cause of not generating unwholesome deeds that have not arisen, and in order, the diligence that is the cause of increasing wholesome deeds that have arisen, the diligence that is the cause of generating wholesome deeds that have not arisen, these four. Are they one or many? The essence is one, that is, abandoning sins that have arisen is also generating virtue, etc. The certainty of the number: Because the antidote to sins is certain as four powers, therefore, one repents for sins committed.
ྱོད་སེམས་དུག་འཐུངས་བ་ལྟར་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་རྣམ་པར་སུན་འབྱིན་པའི་སྟོབས། ད་ ཕྱིན་ཆད་སྲོག་གི་ཕྱིར་ཡང་མི་བྱ་སྙམ་ནས་སྤོང་བ་ཉེས་པ་ལས་སླར་ལྡོག་པའི་སྟོབས་ཏེ། དེ་ གཉིས་ལས་དང་པོ་གཉིས་སུ་ངེས། སྡིག་པ་བྱས་རྗེས་སུ་སྔར་བླངས་པའི་གསུམ་ལ་སྐྱབས་ སུ་འགྲོ་བ་སོགས་མངོན་དུ་བྱེད་ན་རྟེན་གྱི་སྟོབས། དེའི་གཉེན་པོ་བདག་མེད་བསྒོམ་པ་དང་ སྡིག་བཤགས་འབད་ནས་བྱེད་སོགས་གཉེན་པོ་ཀུན་ཏུ་སྤྱོད་པའི་སྟོབས་ཏེ། དེ་གཉིས་ལས་ ཕྱི་མ་གཉིས་སུ་ངེས་སོ། །གཉིས་པ་ནི། འདིར་བྱང་སེའི་ནི་ལམ་བཞི་ནའོ། །སྤྱིར་ཚོགས་ ལམ་འབྲིང་ནས་སངས་རྒྱས་བར་ནའོ། །གསུམ་པ་ནི། དེ་དག་དང་མཚུངས་ལྡན་གྱི་སེམས་ དང་སེམས་བྱུང་ངོ་། །བཞི་པ་ནི། མདོར། སྡིག་པ་(མདོ་རྒྱན་འགྲེལ་པ་དང་། བློ་བརྟན་གྱིས་དབུས་མཐའི་ འགྲེལ་པར་དྲངས། )སྐྱེས་པ་སྤང་བའི་ཕྱིར་འདུན་པ་བསྐྱེད་(པ་ནི་གོ་ཆས་བརྩོན་འགྲུས་སོ། ། )དོ། །འབད་(པ་ ནི་སྦྱོར་བའི་བརྩོན་འགྲུས་སོ། ། )དོ། །བརྩོན་འགྲུས་རྩོམ་(པ་ནི་མི་སྐྱོ་བའི་བརྩོན་འགྲུས་སོ། ། )མོ། །སེམས་རབ་ ཏུ་འཛིན་(པ་དང་། )ཏོ། །ཡང་དག་པར་རབ་(མདོ་ཨཱརྱ་བློ་བརྟན་)ཏུ་འཇོག་(པ་ནི་ཐབས་ཀྱི་བརྩོན་འགྲུས་སོ། ། ) གོ །(དེ་ལ་ཞུམ་པ་ལས་སེམས་རབ་ཏུ་འཛིན་ཏོ། ། རྒོད་པ་ལ་སེམས་ཡང་དག་པར་འཇོག་གོ །གནོད་འཇོམས་དག་ཟླ་གསུམ། ) གཞན་གསུམ་ལའང་སྦྱར་ཏེ་གསུངས་སོ། །དེ་ཡང་(བརྩོན་པའི་)དང་བོར་(སྡིག་པ་སྤང་དགེ་བ་བསྐྱེད་ སོགས་)བྱེད་འདོད་པའི་འདུན་པ་བསྐྱེད་དོ། །(བརྩོན་པའི་རྒྱུ་ཡིན་པས་སོ། ། ) དེ་ལ་བརྟེན་ནས་ཞི་ལྷག་ 2-132 སོགས་(མདོ་རྒྱན་འགྲེལ་པ། )གཉེན་པོ་བསྒོམ་(རྒྱལ་སྲས་)པ་འབད་པའོ། །(བརྩོན་འགྲུས་ཞེས་ཀུན་བཏུས། ) དེ་ཡང་(རྩེ་གཅིག་པའི་)ཞི་གནས་(དབྱིག་)དང་། (དམིག་པ་གསལ་བ་ལ། ) རབ་ཏུ་འཛིན་པ་(ཤེས་རབ་ལྷག་ མཐོང་)དང་(འདུ་བྱེད་)བཏང་སྙོམས་ཀྱི་(གཞི་མཐུན་གྱི་སྒྲའོ། ། )རྒྱུ་མཚན་(མདོ། རྒྱན་འགྲེལ་)དང་བཅས་ པར་བསྒོམས་ཏེ། ཞི་གནས་(དབྱིག་)དང་རབ་ཏུ་འཛིན་པས་(དབྱིག་)ཉེ་ཉོན་ཞུམ་(ཀུན་བཏུས་)རྒོད་ ཀྱི་གཉེན་པོར་བརྩོན་(ཀུན་བཏུས་)འགྲུས་རྩོམ་མོ། །ཇི་ལྟར་རྩོམ་(དབྱིག་)ན། ཤེས་རབ་ཀྱིས་ རབ་ཏུ་འཛིན། ཞི་གནས་ཀྱིས་ཡང་དག་པར་འཇོག་གོ །མཉམ་པ་ཐོབ་ནས་བཏང་སྙོམས་ སུ་འཇོག་གོ །ཨཱརྱས་ནི། ཚུལ་བཞིན་ཡིད་ལ་བྱེད་པའི་དབང་དུ་བྱས་ནས་འདུན་པ་བསྐྱེད་ དོ། །དེ་མི་སྤོང་བ་དང་ཚུལ་བཞིན་སོ་སོར་རྟོག་པའི་དབང་དུ་བྱས་ནས་ཚིག་གཉིས་གཉིས་ སོ་ཞེས་སོ། །དགེ་མི་དགེ་ནི་སྤྱིར་དགེ་བ་བཅུ་མི་དགེ་བཅུའོ། །འདུན་པ་ལ་ནི་བརྟེན་ནས་སུ། ། རྣལ་འབྱོར་རྒྱུ་མཚན་བཅས་བསྒོམ་པ། །ཡང་དག་སྤོང་བ་ཐམས་ཅད་ལ། །གཉེན་པོ་ཞེས་ ནི་ངེས་པར་
【現代漢語翻譯】 以視毒如飲的心態來徹底消除罪惡感的力量；下定決心即使付出生命也不再重犯，從而產生從罪惡中 वापस लौट्ने 的力量。這兩者確定屬於前兩種力量。 在造惡之後，皈依先前所受的三皈依等行為，是依靠的力量。修習無我之對治法，努力懺悔罪業等，是持續運用對治力的力量。這兩者確定屬於后兩種力量。 第二，菩薩在此指的是四道（指資糧道、加行道、見道、修道）。一般來說，從資糧道中品到成佛之間都包括在內。 第三，與這些（四力）相應的心理活動和心理因素。 第四，經文中說：爲了斷除已產生的罪惡，要生起 इच्छा (गो-चस्-बर्त्सोन्-अग्रुस्，梵文：saṃrambha，英文：preparation diligence，準備的精進)。努力 (स्प्योर्बै-बर्त्सोन्-अग्रुस्，梵文：prayogika，英文：application diligence，應用的精進)。發起精進 (मि-स्क्योबै-बर्त्सोन्-अग्रुस्，梵文：anivartanīya，英文：non-returning diligence，不退轉的精進)。專注 (सेम्स्-रब्-तु-द्जिन्，梵文：cittasamādhi，英文：mind concentration，心專注)。完全安住 (याङ्-दग्-पर्-रब्-तु-इजोग्，梵文：samādhicitta，英文：perfectly settled mind，完全安住的心)。 其他三種（指未生罪惡不生、已生善法增長、未生善法生起）也應如此運用。也就是說，首先要生起想要（斷除罪惡、生起善法等）的 इच्छा (इच्छा，梵文：chanda，英文：desire，慾望)，這是精進的 शुरुआत (शुरुआत，梵文：ārambha，英文：beginning，開始)。依靠它，修習止觀等對治法，就是努力 (प्रयास，梵文：vyāyāma，英文：effort，努力)。 此外，通過專注的止 (止，梵文：śamatha，英文：calm abiding，平靜的住所) 和專注的專注 (專注，梵文：samāhita，英文：concentration，專注)，以及舍 (舍，梵文：upekṣā，英文：equanimity，平靜) 的原因，進行修習。通過止 (止，梵文：śamatha，英文：calm abiding，平靜的住所) 和專注 (專注，梵文：samāhita，英文：concentration，專注)，來對抗昏沉和掉舉，這就是發起精進 (प्रयास，梵文：vyāyāma，英文：effort，努力)。如何發起呢？通過智慧來專注 (專注，梵文：samāhita，英文：concentration，專注)，通過止 (止，梵文：śamatha，英文：calm abiding，平靜的住所) 來完全安住。獲得平等之後，安住在舍 (舍，梵文：upekṣā，英文：equanimity，平靜) 中。 आर्य (आर्य，梵文：ārya，英文：noble，高貴的) 說：通過如理作意，生起 इच्छा (इच्छा，梵文：chanda，英文：desire，慾望)。不捨棄它，並通過如理分別，這兩句話各有其含義。 善與非善，一般指的是十善和十不善。依靠 इच्छा (इच्छा，梵文：chanda，英文：desire，慾望)，修習具有原因的瑜伽，對於所有正確的捨棄，對治是必然的。
【English Translation】 The power to completely eliminate guilt by regarding the mind as if drinking poison; the power to वापस लौट्ने from wrongdoing by resolving never to do it again, even at the cost of one's life. These two are definitely the first two powers. After committing evil, taking refuge in the three refuges previously taken, etc., is the power of reliance. Cultivating the antidote of selflessness, diligently confessing sins, etc., is the power of continuously applying antidotes. These two are definitely the latter two powers. Secondly, here, Bodhisattva refers to the four paths (referring to the paths of accumulation, preparation, seeing, and cultivation). Generally, it includes everything from the middle of the path of accumulation to Buddhahood. Thirdly, the mental activities and mental factors that correspond to these (four powers). Fourthly, the sutra says: In order to abandon the sins that have arisen, one should generate इच्छा (गो-चस्-बर्त्सोन्-अग्रुस्，梵文：saṃrambha，English: preparation diligence). Strive (स्प्योर्बै-बर्त्सोन्-अग्रुस्，梵文：prayogika，English: application diligence). Initiate diligence (मि-स्क्योबै-बर्त्सोन्-अग्रुस्，梵文：anivartanīya，English: non-returning diligence). Concentrate (सेम्स्-रब्-तु-द्जिन्，梵文：cittasamādhi，English: mind concentration). Completely settle (याङ्-दग्-पर्-रब्-तु-इजोग्，梵文：samādhicitta，English: perfectly settled mind). The other three (referring to not generating unarisen sins, increasing arisen virtues, and generating unarisen virtues) should also be applied in this way. That is, first, one should generate the इच्छा (इच्छा，梵文：chanda，English: desire) to (abandon sins, generate virtues, etc.), which is the शुरुआत (शुरुआत，梵文：ārambha，English: beginning) of diligence. Relying on it, cultivating antidotes such as calm abiding and insight is effort (प्रयास，梵文：vyāyāma，English: effort). Furthermore, through focused calm abiding (止，梵文：śamatha，English: calm abiding) and focused concentration (專注，梵文：samāhita，English: concentration), as well as the reason for equanimity (舍，梵文：upekṣā，English: equanimity), one should cultivate. Through calm abiding (止，梵文：śamatha，English: calm abiding) and concentration (專注，梵文：samāhita，English: concentration), one combats dullness and agitation, which is initiating diligence (प्रयास，梵文：vyāyāma，English: effort). How does one initiate it? Through wisdom, one concentrates (專注，梵文：samāhita，English: concentration), and through calm abiding (止，梵文：śamatha，English: calm abiding), one completely settles. After attaining equality, one abides in equanimity (舍，梵文：upekṣā，English: equanimity). आर्य (आर्य，梵文：ārya，English: noble) said: Through proper attention, इच्छा (इच्छा，梵文：chanda，English: desire) arises. Not abandoning it, and through proper discrimination, these two sentences each have their own meaning. Good and non-good generally refer to the ten virtues and ten non-virtues. Relying on इच्छा (इच्छा，梵文：chanda，English: desire), cultivating yoga with reasons, for all correct abandonment, the antidote is inevitable.
བརྗོད། །ཅེས་སོ། །བསྒོམ་པའི་དབྱེ་བ་རྒྱན་ལས་རྟོགས་པར་བྱའོ། །བཞི་བོ་དེ་ ཆོས་ཅན། རྩོལ་བ་ལས་བྱུང་བའི་ལམ་ཡིན་ཏེ། སྒྲིབ་པ་སྤོང་ཞིང་དགེ་བ་བསྐྱེད་པའི་དོན་དུ་ བརྩོན་འགྲུས་རྩོམ་པའི་ལམ་ཡིན་པས་སོ། །དེའི་རྣམ་པ་བཞི་བོ་སོ་བདུན་ལ་བགྲང་རྒྱུའོ། ། ཞེས་སྦྱར་རོ། །ལྔ་པ་ནི། དང་པོ་(རྒྱལ་སྲས་)གཉིས་ཀྱིས་ནི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་(ཀུན་)མ་ལུས་པར་ (མི་དགེ་བ་སྐྱེས་མ་སྐྱེས་ཉམས། རྒྱལ་སྲས་)སྤངས་པ་དང་། གསུམ་པའི་གཉེན་པོ་(དགེ་ཆོས་)འཕེལ། (བས་ སམ་སྤངས་པར་བྱེད། ) བཞི་པས་གཉེན་པོ་དགེ་བའི་ཆོས་མ་ཐོབ་པ་ཐོབ་པར་བྱེད་(མ་སྐྱེ་བ་བསྐྱེད་)དོ། ། རྒྱལ་སྲས་སུ་ཐ་མ་གཉིས་གོ་བཟློག་པ་ནི་འགྱུར་སྐྱོན་ནོ། ། ༈ ཏིང་ངེ་འཛིན་ཡོངས་སུ་སྦྱོང་བའི་ལམ། གསུམ་པ་ནི། བྱང་སེམས་ཚོགས་ལམ་ཆེན་པོའི་རྫུ་འཕྲུལ་རྐང་བ་བཞི་ཆོས་ཅན། ཏིང་ ངེ་འཛིན་ཡོངས་སུ་སྦྱོང་བའི་ལམ་ཡིན་ཏེ། སྒྲིབ་པ་སྤང་བའི་དོན་དུ་བརྩོན་འགྲུས་བརྩམས་ པས་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱིས་སེམས་ལས་སུ་རུང་བའི་རྩེ་གཅིག་པ་ཡིན་པས་སོ། །དེ་ལ་རྫུ་འཕྲུལ་ 2-133 རྐང་བཞི་སྟེ། སྔར་བཞིན་ལྔ་ལས། དང་པོ་ནི། ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱིས་གྲུབ་པའི་(ཀུན་)རྫུ་འཕྲུལ་ ལ་སོགས་པའི་(རྒྱལ་སྲས་)བྱ་བའོ། །གཉིས་པ་ནི། ཏིང་ངེ་འཛིན་ཏེ། ངོ་བོ་ཉིད་ནི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ ཏོ། །(ཀུན་བཏུས་མཛོད། ) ཞེས་ཀུན་བཏུས་སུའོ། །མཛོད་དུ། རྗུ་འཕྲུལ་རྐང་བ་ཏིང་ངེ་འཛིན། ། ཞེས་སོ། །འདི་ལ་མཚན་ཉིད་ནི། རང་གི་བདག་རྐྱེན་སྤོང་བའི་འདུ་བྱེད་བརྟེན་པ་ལས་བྱུང་ བའི་སེམས་གནས་པ་ལས་སུ་རུང་བའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ནོ། །དབུས་མཐར། དེར་གནས་ལས་ སུ་རུང་བ་ཉིད། །(མངོན་ཤེས་སོགས་)དོན་རྣམས་ཐམས་ཅད་འབྱོར་བར་འགྱུར། །ཉེས་པ་ལྔ་ སྤོང་འདུ་བྱེད་བརྒྱད། །བརྟེན་པའི་རྒྱུ་ལས་བྱུང་བའོ། །ཞེས་སོ། །མཚོན་བྱའི་སྒྲ་བཤད་ན། མངོན་(དབུས་མཐའི་འགྲེལ་བཤད་དངོས། )ཤེས་ལ་སོགས་པ་དོན་ཐམས་ཅད་འགྲུབ་པར་བྱེད་པ་ནི་ རྫུ་འཕྲུལ་ལོ། །དེའི་གནས་ཡིན་པས་རྫུ་འཕྲུལ་གྱི་རྐང་བ་ཞེས་བྱ་སྟེ་རྒྱུ་ཞེས་པའི་ཐ་ཚིག་གོ ། ཞེས་བློ་བརྟན་ནོ། །རྫུ་འཕྲུལ་གྱི་རྟེན་ཡིན་པ་སྟེ་འདི་དག་གི་སྟོབས་ཀྱི་(ནམ་མཁའ་ལ་འགྲོ་སོགས་ )རྫུ་འཕྲུལ་བྱེད་པའི་ཕྱིར། ཞེས་གསེར་རོ། །(ཨཱརྱས། ཡོན་ཏན་རྣམ་པ་སྣ་ཚོགས་འགྲུབ་པའི་རྐང་བ་སྟེ་ཡན་ ལག་ཡིན་པས་རྫུ་འཕྲུལ་གྱི་རྐང་བའོ། །ཞེས་བློ་བརྟན་དང་མཐུན་ནོ། །རྫུ་འཕྲུལ་ནི་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་ཆོས། རྐང་བ་ ནི་གཞི་དང་གནས་སུ་གྱུར་པའི་ཕྱིར། ཞེས་གནོད་འཇོམས་དག་ཟླ་གསུམ། ) མཚན་གཞི་ལ། དབྱེ་བ་དང་། (དང་ པོ་བློ་བརྟན་ཡང་། ) ས་མཚམས་སོ། །དང་པོ་ནི། སྒྲིབ་པ་སྤོང་བའི་བརྩོན་འགྲུས་དང་ལྡན་པ་ནི་ ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱིས
【現代漢語翻譯】 說。因此，修習的差別應從《莊嚴經論》中瞭解。這四者，就其法性而言，是勤奮產生的道，因為是為斷除障礙、增長善法而發起精進的道。這四者的體性，應計入三十七道品中。應如是連結。第五個是：最初（佛子）二者，是完全斷除一切不順品（一切不善法，無論已生或未生，都令其止息。佛子），並增長第三者的對治品（善法）（或斷除）。第四者是使未獲得的對治善法得以獲得（使未生起的善法得以生起）。在《佛子行》中，最後二者的順序顛倒，是翻譯的錯誤。 第三個是：菩薩資糧道大乘的四神足，就其法性而言，是完全調伏禪定的道，因為爲了斷除障礙而發起精進，以禪定使心變得堪能而專注一境。其中有四神足，如前述五個。第一個是：以禪定成就的（一切）神通等（佛子）事業。第二個是：禪定，其自性即是禪定。（《攝類學》、《俱舍論》）如《攝類學》中所說。在《俱舍論》中說：『神足即是禪定。』此處的定義是：從捨棄自身因緣的作意所生，心安住于堪能的禪定。在《中邊分別論》中說：『于彼安住，堪能性，一切義成。』（現證等）一切義都能成就。『斷除五過，八種作意，從所依之因生。』因此。如果解釋能詮之語，那麼，能成就現證等一切義的，就是神通。因為是它的處所，所以稱為神通之足，也就是因的意思。這是洛丹的觀點。是神通的所依，因為依靠這些的力量，能行神通（如在空中行走等）。這是金子的觀點。（阿雅士，是成就各種功德的足，也就是支分，所以是神通之足。這與洛丹的觀點一致。神通是超越世間的法，足是成為基礎和處所的原因。這是嘉曹杰的觀點。）就其定義而言，有分類和界限。（首先是洛丹的觀點。）首先是：具有斷除障礙的精進，即是禪定。
【English Translation】 It is said. Thus, the distinctions of meditation should be understood from the Ornament of Clear Realization. These four, in terms of their nature, are paths arising from effort, because they are paths of diligence undertaken for the purpose of abandoning obscurations and increasing virtue. The four aspects of these should be counted among the thirty-seven factors of enlightenment. It should be connected in this way. The fifth is: the first two (Bodhisattvas) completely abandon all unfavorable conditions (all non-virtuous things, whether arisen or not, are eliminated. Bodhisattvas), and increase the antidote of the third (virtuous qualities) (or abandon them). The fourth makes it possible to obtain the antidote of virtuous qualities that have not been obtained (causes virtuous qualities that have not arisen to arise). In the Bodhisattva Conduct, the reversal of the order of the last two is a mistake in translation. The third is: the four miraculous legs of the great Bodhisattva accumulation path, in terms of their nature, are paths for completely training in samadhi, because diligence is undertaken to abandon obscurations, and samadhi makes the mind workable and one-pointed. Among these are the four miraculous legs, as before, from the five. The first is: the activities of (all) miracles, etc., accomplished by samadhi (Bodhisattvas). The second is: samadhi, its essence is samadhi. (Compendium of Categories, Treasury) As it is said in the Compendium of Categories. In the Treasury, it says: 'The miraculous leg is samadhi.' The definition here is: the samadhi that arises from relying on the activity of abandoning one's own causes, and the mind abiding in a workable state. In the Middle Way Distinction, it says: 'Abiding therein, workability itself, all meanings are attained.' (Direct perception, etc.) All meanings can be accomplished. 'Abandoning five faults, eight activities, arising from the dependent cause.' Therefore. If explaining the expressive sound, then, that which accomplishes all meanings such as direct perception is miracle. Because it is its place, it is called the leg of miracle, which means cause. This is Lo Den's view. It is the support of miracles, because by the power of these, miracles are performed (such as walking in the sky, etc.). This is Gold's view. (Aryas, it is the leg for accomplishing various qualities, that is, a limb, so it is the leg of miracle. This is consistent with Lo Den's view. Miracle is a dharma that transcends the world, and the leg is the reason for being the basis and place. This is Gya Tshaw Je's view.) In terms of its definition, there are classifications and boundaries. (First is Lo Den's view.) First is: having diligence in abandoning obscurations, which is samadhi.
་སེམས་ལས་སུ་རུང་བ་ཉིད་དུ་བྱེད་པས། དེར་བྱེད་པའི་རྫུ་འཕྲུལ་རྐང་ བ་དབྱེ་གཞིའོ། །གསལ་བའི་དབྱེ་བ་ནི། བྱང་སེ་ཚོགས་ལམ་ཆེན་པོ་དབང་རྣོན་གྱི་རྒྱུད་ཀྱི་ གུས་སྦྱོར་དང་འདུན་པ་བསྐྱེད་པ་ལ་བརྟེན་ནས་སེམས་རྩེ་གཅིག་པ་ཉིད་ལ་རེག་པའི་ཏིང་ ངེ་འཛིན་ཆོས་ཅན། འདུན་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་རྫུ་འཕྲུལ་གྱི་རྐང་བ་ཡིན་ཏེ། གུས་སྦྱོར་དང་ འདུན་པ་བསྐྱེད་པ་ལ་བརྟེན་ནས་སེམས་རྩེ་གཅིག་པ་ལ་རེག་པའི་རྫུ་འཕྲུལ་རྐང་བ་ཡིན་ པས་སོ། །དེ་ལྟར་འདོན་པ་བསྒྱུར་ཏེ། རྟག་སྦྱོར་དང་འབད་པ་དང་བརྩོན་འགྲུས་བརྩོམ་པ་ 2-134 (བློ་བརྟན་ཡང་)ལས་སེམས་རྩེ་གཅིག་པ་ལ་རེག་པ་བརྩོན་འགྲུས་ཀྱི་ཏིང་ངེ་འཛིན། སྔོན་ཏིང་ངེ་ འཛིན་བསྒོམས་པའི་སེམས་ཀྱི་ས་བོན་(རྒྱལ་སྲས་)དང་། མཐུ་བརྟས་པས་རང་གི་ངང་གིས་(རྒྱལ་ )དང་། སེམས་ཉིད་ཀྱིས་སེམས་ནང་དུ་རབ་ཏུ་འཇོག་ཅིང་འཛིན་(རྒྱལ་)སྡུད་(རྒྱལ་)པར་བྱེད་པ་ ན་སེམས་རྩེ་གཅིག་པ་ལ་རེག་པ་སེམས་ཀྱི་ཏིང་ངེ་འཛིན། གཞན་གྱིས་བསྟན་ནས་ཆོས་རབ་ ཏུ་རྣམ་འབྱེད་ལ་བརྟེན་ནས་དང་(རྒྱལ་སྲས་)ལྷག་མཐོང་གིས་སེམས་རབ་ཏུ་འཛིན་པ་ན་སེམས་ རྩེ་གཅིག་པ་ལ་རེག་པ་དཔྱོད་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་རྫུ་འཕྲུལ་གྱི་རྐང་བའོ། །ཞེས་ཀུན་བཏུས་ སོ། །(དག་ཟླར་ཁ་ཅིག་གིས་ནི། དགེ་བ་ལ་སེམས་འདུན་པ་དྲག་པོ་དང་ལྡན་པ་ཉིད་ཀྱིས་སེམས་རྩེ་གཅིག་པའི་མཚན་ཉིད་ ཀྱི་ཏིང་ངེ་འཛིན་སྐྱེ་བར་འགྱུར་རོ། །ཁ་ཅིག་གིས་ཡང་དག་པར་སྤོང་བའི་བརྩོན་འགྲུས་དང་ཤིན་ཏུ་ལྡན་པས་མི་དགེ་བ་སྤངས་ཏེ་ དགེ་བ་བསྐྱེད་པ་ཉིད་ཀྱིས་སོ། །ཁ་ཅིག་གིས་ནི་ཞི་གནས་དང་རབ་ཏུ་འཛིན་པ་དང་བཏང་སྙོམས་ཀྱི་རྒྱུ་མཚན་དག་གིས་སེམས་ ཡོངས་སུ་སྦྱངས་པ་ལས་སོ། །ཁ་ཅིག་གིས་ནི། ཅི་བདག་མི་དགེ་བ་ཕྲ་མོ་ལ་ཀུན་ཏུ་མི་སྤྱོད་དམ་སྤྱོད་ཅེས་བདག་ཉིད་ལ་ཡོངས་ སུ་དཔྱོད་པས་སོ། །ཅེས་ཏེ་གནོད་འཇོམས་ཀྱི་དོན་བསྡུས་པ་སྟེ། རྒྱས་པར་གནོད་འཇོམས་ལྟའོ། །གནོད་འཇོམས་དང་དག་ལྡན་ དུ་མི་སྤྱོད་ཅེས་འབྱུང་བ་ཟླ་ཟེར་དུ་སྤྱོད་དམ་མི་སྤྱོད་ཅེས་སོ། ། ) ཐ་དད་ནི། ཕལ་ཆེར་ངོ་བོ་ཐ་དད་དོ། །གྲངས་ ངེས་ནི། གྲོགས་འདུན་སོགས་བཞི་ཡོད་པས། གྲོགས་ཅན་རྫུ་འཕྲུལ་རྐང་བཞིར་ངེས་སོ། ། གཉིས་པ་ནི། འདིར་བྱང་སེའི་ནི་ལམ་བཞི་ནའོ། །སྤྱིར་ཚོགས་ལམ་ཆེན་པོ་ནས་སངས་རྒྱས་ སའི་བར་ན་ཡོད་དོ། །གསུམ་པ་ནི། འདུན་པ་དང་བརྩོན་འགྲུས་དང་སེམས་དང་དཔྱོད་པ་ དང་། (ཀུན་བཏུས་དངོས། ) དེ་དང་མཚུངས་(དངོས་)པར་ལྡན་པའི་སེམས་སེམས་བྱུང་རྣམས་སོ། ། བཞི་པ་ནི། ཉེས་པ་ལྔའི་གཉེན་པོར་སྤོང་བའི་འདུ་བྱེད་བརྒྱད་དང་ལྡན་པར་བསྒོམ་སྟེ། ལྔ་ ནི། ལེ་ལོ། གདམས་ངག་བརྗེད་པ། བྱིང་རྒོད། དེ་གཉིས་མ་ཞི་བ་ན་གཉེན་པོ་འདུ་མི་བ
【現代漢語翻譯】 使心堪能，因此，能做到這一點的神足是區分的基礎。 明晰的區分是：菩薩在資糧道（Tshogs lam）大位（Chen po）時，以根器敏銳者的相續，依靠恭敬的修習和生起希求心，觸及心一境性的等持，這種希求的等持就是神足，因為依靠恭敬的修習和生起希求心，才能觸及心一境性的神足。 像這樣改變措辭，恒常修習、努力和精進，從（具慧者）那裡觸及心一境性的是精進的等持。先前修習等持的心之種子（王子），以及力量增長后自然而然地（國王），心性將心完全安住並執持（國王）和攝集（國王），從而觸及心一境性的是心的等持。由他人教導后，依靠如理作意，並以（王子）勝觀來執持心，從而觸及心一境性的是觀察的等持，即神足。這是《攝事品》所說。 （有些論師說，以對善法的強烈希求心，就能生起心一境性的等持。有些論師說，以真實斷除的精進，斷除不善，生起善法。有些論師說，以止觀和執持以及舍的因緣，調伏心。有些論師說，通過觀察自己是否造作微細的不善。這是《破有宗》所總結的意義，廣說見《破有宗》。《破有宗》和《具足品》中說『不造作』，而在《月鬘》中說是『造作或不造作』。） 不同之處在於，大多數情況下，體性是不同的。 數量決定是：因為有希求等四種，所以具有這四種助伴的神足是確定的。 第二點是：此處菩薩位於四道中。 一般來說，從資糧道大位到佛地之間都有。 第三點是：希求、精進、心和觀察，以及（《攝事品》原文）與這些相應（原文）的心和心所。 第四點是：爲了對治五種過失，修習具有八種對治作意的瑜伽，這五種過失是：懈怠、忘失教授、沉沒和掉舉，如果這二者沒有平息，就不會生起對治的作意。
【English Translation】 Making the mind workable, therefore, the magical feet that do this are the basis of differentiation. The clear distinction is: When a Bodhisattva is in the Great Position (Chen po) of the Accumulation Path (Tshogs lam), relying on the respectful practice and the generation of aspiration in the continuum of those with sharp faculties, the Samadhi that touches single-pointedness of mind is the magical foot of aspiration, because it is the magical foot that touches single-pointedness of mind by relying on respectful practice and the generation of aspiration. Changing the wording like this, constantly practicing, striving, and exerting effort, touching single-pointedness of mind from (the wise) is the Samadhi of effort. The seed of the mind (prince) that previously meditated on Samadhi, and as the power increases, naturally (king), the mind itself completely abides and holds (king) and gathers (king) into the mind, thereby touching single-pointedness of mind is the Samadhi of mind. After being taught by others, relying on proper consideration, and with (prince) Vipassana holding the mind, thereby touching single-pointedness of mind is the Samadhi of investigation, which is the magical foot. This is what the Compendium says. (Some teachers say that with a strong aspiration for virtue, the Samadhi of the characteristic of single-pointedness of mind will arise. Some teachers say that with the effort of truly abandoning, abandoning non-virtue and generating virtue. Some teachers say that the mind is subdued by the reasons of Shamatha and holding and equanimity. Some teachers say that by examining oneself whether one always engages in subtle non-virtue or not. This is the summarized meaning of 'Destroying Harm', see 'Destroying Harm' for details. 'Destroying Harm' and 'Complete Qualities' say 'does not engage', while 'Moon Garland' says 'engages or does not engage'.) The difference is that in most cases, the nature is different. The definite number is: Because there are four such as aspiration, the magical feet with these four companions are definite. The second point is: Here the Bodhisattva is in the four paths. Generally, it exists from the Great Position of the Accumulation Path to the Buddha Ground. The third point is: Aspiration, effort, mind, and investigation, and (Compendium original) the mind and mental factors that are in accordance (original) with these. The fourth point is: To counteract the five faults, one meditates with eight counteracting activities, these five are: laziness, forgetting the instructions, sinking and excitement, and if these two are not pacified, the counteracting activity will not arise.
ྱེད་ པ་ཞི་བ་ན་ཧ་ཅང་འདུ་བྱེད་པ་སྟེ། དབུས་མཐར། ལེ་ལོ་དང་ནི་གདམས་ངག་རྣམས། །བརྗེད་ དང་བྱིང་དང་རྒོད་པ་དང་། །འདུ་མི་བྱེད་དང་འདུ་བྱེད་དེ། །འདི་དག་ཉེས་པ་ལྔར་འདོད་ 2-135 དོ། །ཞེས་སོ། །འདུ་བྱེད་བརྒྱད་ནི། ལེ་ལོའི་གཉེན་པོ་བཞི་སྟེ། རྩོལ་བའི་གནས་འདུན་པ། དེ་ལ་གནས་པ་རྩོལ་བ། (སྟེ་འདོད་པ་ནི་རྩོལ་བའི་སྔོན་དུ་འགྲོ་བའི་ཕྱིར་རོ། །བློ་བརྟན། ) འདུན་པའི་རྒྱུ་རྒྱུ་ འབྲས་ལ་(དབུས་འགྲེལ་བཤད་)ཡིད་ཆེས་པའི་དད་པ་སྟེ། དེ་ལས་མངོན་པར་འདོད་པའི་འདུན་ (དབྱིག་དོན་)པ་འབྱུང་བས་སོ། །རྩོལ་བའི་འབྲས་བུ་ཤིན་ཏུ་སྦྱངས་པ་སྟེ། བརྩོན་འགྲུས་བརྩོམ་ (བློ་བརྟན་)པས་གནས་ངན་(བློ་)ལེན་གྱི་རྟོག་པའི་(བློ་)ཉེས་པ་དང་བྲལ་བས་(བློ་)ཡིད་དགའ་བ་ (བློ་)སྐྱེས་པས་ལུས་སེམས་ཤིན་ཏུ་སྦྱངས་(བློ་)ཏེ་ལས་སུ་རུང་བའི་(བློ་)ཏིང་ངེ་འཛིན་ཐོབ་པའི་ (དབྱིག་)ཕྱིར་ཏེ་བཞིའོ། །ལྷག་མ་ནི་ཉེས་པ་(དབྱིག་)བཞིའི་གཉེན་པོ་སྟེ། རིམ་བཞིན་དུ་ཡང་ དག་པའི་དམིགས་པའམ་གདམས་ངག་(བློ་)མ་བརྗེད་པའི་(བློ་)དྲན་པ། དྲན་པ་དང་(དབྱིག་དོན་ བློ་)ལྡན་ནས་བྱིང་རྒོད་ལ་བྱིང་རྒོད་དུ་རྟོགས་པའི་ཤེས་བཞིན། རྟོགས་ནས་(བློ་)དེ་སྤོང་བའི་ (རྩ་བ་)ཕྱིར་ཞི་ལྷག་(བློ་)མངོན་པར་འདུ་བྱེད་པའི་སེམས་པ། བྱིང་རྒོད་ཞི་བ་ན་སེམས་(ཧ་ཅང་ གཉེན་པོ་བསྒོམས་པ་བཏང་སྙོམས་སུ་བྱེད་པའོ། ། )མཉམ་པར་རྣལ་དུ་འཇུག་པའི་(ཉོན་མོངས་མེད་པའི་ཞེས་དག་ ལྡན་ཟླ་)བཏང་སྙོམས་སོ། །དབུས་མཐར། གནས་དང་དེ་ལ་གནས་པ་དང་། །རྒྱུ་དང་འབྲས་བུ་ ཉིད་དུའོ། །དམིགས་པ་བརྗེད་པར་མ་གྱུར་དང་། །བྱིང་དང་རྒོད་པ་རྟོགས་པ་དང་། །དེ་སྤོང་ མངོན་པར་འདུ་བྱེད་དང་། །ཞི་ཚེ་རྣལ་དུ་འཇུག་པའོ། །ཞེས་སོ། །བརྒྱད་ཡིན་ཡང་(ཀུན་བཏུས་ )བཞིར་འགྱུར་ཏེ། དང་པོ་གསུམ་འབད་པར་བྱེད་པའི་ཐབས་ཏེ། དད་ཅིང་དོན་དུ་གཉེར་ན་ འབད་པས་སོ། །བཞི་པ་ལུས་སེམས་ལ་ཕན་འདོགས་པའི་ཐབས་སོ། །ལྔ་དྲུག་གཉིས་ཀྱི་ དམིགས་པ་ལ་མི་འཕྲོ་བར་བྱེད་འཕྲོས་པ་ངོས་ཟིན་པར་བྱེད་པས་ཉེ་བར་གཏོད་པའི་ཐབས་ སོ། །བདུན་བརྒྱད་ཀྱིས་བྱིང་རྒོད་དང་ཉོན་མོངས་པའི་གཉེན་པོའི་ཐབས་ཏེ། གཅིག་ནི་ འབད་པར་བྱེད་པ་སྟེ། །གཉིས་པ་ཕན་འདོགས་བདག་ཉིད་དོ། །གསུམ་པ་གཏོད་པར་བྱེད་ པ་སྟེ། །བཞི་པ་གཉེན་པོ་པ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་སོ། །གཅིག་སོགས་ནི་ཐབས་བཞིའི་གྲངས་སོ། 2-136 ། ལྔ་པ་ནི། དེ་ལྟར་ཏིང་ངེ་འཛིན་(ཀུན་དངོས་)ལེགས་པར་སྦྱངས་པས་རྫུ་འཕྲུལ་(རྒྱལ་)སོགས་ གང་དང་གང་མངོན་དུ་བྱེད་འདོད་པ་དེ་དང་དེ་ལ་སེམས་གཏད་པས་ཇི་ལྟར་འདོད་པ་བཞིན་ དེ་དང་དེ་མངོན་དུ་འགྱུར་རོ། །ཞེས་ཀུན་བཏུས་སོ། །དེས་རང་གཞན་གྱི་དོན་འགྲུབ་སྟེ། བརྟན་པ་རྣ
【現代漢語翻譯】 寂止（Śamatha，奢摩他）非常活躍，處於中邊。懶惰和訣竅，遺忘、沉沒和掉舉，不作意和作意，這些被認為是五種過失。 八種作意是：對治懶惰的四種方法，即：勤奮的所依是希求，安住於此是勤奮。（希求是勤奮的前提。）希求的因是因果（中觀釋論）的信賴之信心，由此產生強烈的希求（義）。勤奮的果是極度調柔，通過精進努力（智），遠離惡劣處境（智）的尋思（智）過患，（智）生起喜悅，（智）身心極度調柔（智），爲了獲得堪能（智）的等持（義），這是四種。 其餘的是對治四種過失的方法，依次是：正確的所緣或訣竅（智），不忘失（智）的正念，與正念（義智）相伴，覺察沉沒和掉舉的明覺，覺察到（智）之後，爲了斷除（根本），顯現寂止和勝觀（智）的作意，沉沒和掉舉平息時，心（非常對治修習，捨棄。）平等安住（無煩惱——具足月）。 中邊說：『所依和安住於此，因和果本身。不忘失所緣，覺察沉沒和掉舉，斷除它們而顯現作意，平息時平等安住。』雖然有八種（攝類），但可以歸納為四種：前三種是努力的方法，即：有信心並努力追求，通過努力。第四種是利益身心的方法。第五和第六種是不散亂于所緣和認識到已散亂的方法，是專注的方法。第七和第八種是對治沉沒、掉舉和煩惱的方法。一個是努力，第二個是利益的自性，第三個是專注，第四個是對治者。』一等是四種方法的數量。 第五個是：如此通過精進修習等持（一切事物），對於想要顯現的神通（勝利）等，將心專注於此，就能如所愿地顯現。如《攝類》所說。由此成就自他利益，穩固。
【English Translation】 Śamatha (寂止) is very active, being in the middle and at the edges. Laziness and the key instructions, forgetting, sinking and excitement, non-application and application, these are considered as five faults. The eight applications are: the four antidotes to laziness, namely: the basis of effort is aspiration, abiding in that is effort. (Aspiration precedes effort.) The cause of aspiration is the faith of trusting in cause and effect (Middle Commentary), from which arises intense aspiration (Meaning). The result of effort is extreme pliancy, through diligent effort (Intelligence), being free from the faults of discursive thoughts (Intelligence) of bad states (Intelligence), (Intelligence) joy arises, (Intelligence) body and mind become extremely pliant (Intelligence), for the sake of attaining a workable (Intelligence) samādhi (Meaning), these are four. The remainder are the antidotes to the four faults, respectively: the correct object or key instruction (Intelligence), not forgetting (Intelligence) mindfulness, being accompanied by mindfulness (Meaning Intelligence), awareness that discerns sinking and excitement, having discerned (Intelligence), for the sake of abandoning (Root) that, the application of manifesting Śamatha and Vipaśyanā (Intelligence), when sinking and excitement are pacified, the mind (very antidotal practice, abandoning.) abides equally (without afflictions - complete with the moon). The Middle Way says: 'The basis and abiding in that, the cause and the result itself. Not forgetting the object, discerning sinking and excitement, abandoning them and manifesting application, when pacified, abiding equally.' Although there are eight (Compendium), they can be summarized into four: the first three are the methods of effort, namely: having faith and striving for meaning, through effort. The fourth is the method of benefiting body and mind. The fifth and sixth are the methods of not being distracted from the object and recognizing that one is distracted, the method of focusing. The seventh and eighth are the methods of counteracting sinking, excitement, and afflictions. One is effort, the second is the nature of benefit, the third is focusing, the fourth is the antidote.' One etc. are the numbers of the four methods. The fifth is: thus through diligently practicing samādhi (All Things), for whatever kind of magical power (Victory) etc. one wishes to manifest, by focusing the mind on that, one will manifest that as desired. As stated in the Compendium. Thus accomplishing the benefit of oneself and others, being stable.
མས་ཀྱི་རྫུ་འཕྲུལ་གྱི། །རྐང་བ་མཚན་ཉིད་མཆོག་ལྡན་བཞི། །བདག་ཉིད་དང་ ནི་གཞན་དག་གི ། དོན་ཀུན་འགྲུབ་པའི་ཕྱིར་སྐྱེའོ། །ཞེས་ཏེ། བཞི་ནི་རྒྱས་པར་དེ་ཉིད་ལས་ ཤེས་པར་བྱའོ། །དེའི་རྣམ་པ་བཞི་ནི་སོ་བདུན་ལ་བགྲང་རྒྱུའོ། ། ༈ མངོན་པར་རྟོགས་པ་ལ་སྦྱོར་བའི་ལམ། བཞི་པ་ནི། བདེན་པ་མངོན་པར་རྟོགས་པ་མཐོང་(མཐོང་བའི་ལམ་ལ་སྦྱོར་བའི་ས་ལ་དབང་བོ་ རྣམས་གཙོ་བོར་འདོད་ཅེས་དབུས་བཤད་)ལམ་གྱི་རྒྱུ་དྲོད་རྩེ་ལ་(ཨཱརྱ་) སྦྱོར་བའི་ལམ་ལ་དབང་བོ་ལྔ་ ལ། སྔར་བཞིན་ལྔ་ལས། དང་པོ་ནི་འཕགས་པའི་བདེན་བཞིའོ། །(ཀུན། ) བྱེ་བྲག་ཏུ་དད་ སོགས་ལྔའི་རིམ་བཞིན་དུ། བྱང་ཆུབ་(བྱང་སེའི་) སྤྱོད་(པ་)དང་(ཐེག་ཆེན་གྱིས་བསྡུས་པའི་)ཐོས་ མཆོག་དང་། །ཞི་གནས་ལྷག་མཐོང་དད་སོགས་ཀྱི། །གཞི་(སྟེ་དམིགས་པ་ཞེས་དབྱིག་)ཡིན་པར་ ནི་ཤེས་བྱ་སྟེ། །(དད་པའི་དབང་བོས་བྱང་ཆུབ་ལ་དབང་བ་སོགས་དབང་བྱེད་ཅིང་རང་དང་གཞན་གྱི། ) དོན་སྒྲུབ་ (པར་)བྱེད་(པས་དབང་བོའི་ཞེས་བློ་བརྟན་མདོར། )པའི་སྐབས་ཀྱིས་སོ། །ཞེས་སོ། །གཉིས་པ་ནི། དད་ སོགས་ཏེ། འདིར་བཤད་སློབ་ལམ་བདུན་གྱི་ནང་ཚན་མངོན་པར་རྟོགས་པར་སྦྱོར་བའི་ལམ་ ཡིན་པའི་དབང་བོའི་མཚན་ཉིད་ནི། འཕགས་ལམ་ཡང་དག་པར་འགྲུབ་པའི་བདག་པོར་ གྱུར་པ་གང་ཞིག་(དེ་ཡན་ཨཱརྱ་དངོས་)སྦྱོར་ལམ་དྲོད་དམ་རྩེ་མོས་བསྡུས་པའོ། །ཨཱརྱའོ། །དབང་ བོའི་སྒྲ་བཤད་ནི། འཕགས་ལམ་འགྲུབ་(ཨཱརྱ་)པ་ལ་བདག་(ཨཱརྱ་)པོར་གྱུར་པའམ། འཇིག་ རྟེན་ལས་འདས་པའི་ཆོས་ལ་མཆོག་ཏུ་དབང་བྱེད་པས་དབང་བོ་(ཞེས་གནོད་འཇོམས་དག་སྙིང་ཟླ་ མདོ་རྒྱན་འགྲེལ་ཆེན་བློ་བརྟན་མདོར། )ཞེས་སོ། །(དབུས་མཐའི་འགྲེལ་བཤད་དུ་ཐར་བའི་ཆ་དང་མཐུན་པའི་དགེ་བའི་ རྩ་བ་བསྐྱེད་པ་ལ་དབང་བྱེད་པས་སོ། །ཞེས་སོ། ། ) སོ་སོར་ན་སྔར་བཤད་བྱང་ཆུབ་སོགས་དམིགས་པ་ལྔ་ 2-137 ལ་དབང་བསྒྱུར་བས་དབང་བོའོ། ། མཚན་གཞི་ལ་གཉིས་ལས། དབྱེ་བ་ལ། འདིར་སྨོས་ དབང་བོ་དབྱེ་གཞིའོ། །དབྱེ་ངོ་། སྤྱིར་ལས་དང་འབྲས་བུ་སོགས་ཡོད་པ་ཉིད་(བློ་བརྟན་མར་)ལ་ ཡིད་ཆེས་པའི་དད་པ། དཀོན་མཆོག་གསུམ་སོགས་ཡོན་ཏན་ཅན་ལ་དང་བའི་དད་པ། མྱང་ འདས་དང་འཕགས་ལམ་ནི་སྒྲུབ་པར་ནུས་པ་ལ་བསྒྲུབ་པ་དང་བསྒོམ་པར་འདོད་པ་འདོད་ པའི་དད་པ་(མདོ་རྒྱན་འགྲེལ་ཆེན་བློ་བརྟན་མ་ཇི་བཞིན། )སྟེ་གསུམ་མམ་ཡང་ན་དགེ་མི་དགེ་ལས་ཀྱི་ འབྲས་བུ་མྱོང་དགོས་(བློ་)ཞེས་འཇིག་རྟེན་པའི་ཡང་དག་པའི་ལྟ་བ་བྱང་སེའི་སྤྱོད་པ། བདག་ མེད་གཉིས། སྟོབས་དང་མི་འཇིགས་པ་སོགས་རྒྱ་ཆེ་བའི་ཆོས་ལ་དད་པ་བཞི་དད་པའི་ དབང་བོའོ། ། དེས་ཡིད་ཆེས་པར་གྱུར་པའི་ཆོས་དེ་དག་བརྩོན་འགྲུས་ཀྱིས་སྒྲུབ་པ་བརྩོན་ འགྲུས་ཀྱི་དབང་བོ། དེས་བ
【現代漢語翻譯】 以神通之力的，具足殊勝特徵的四種足，爲了自身和他人一切利益的成就而生起。如是，四種足的詳細解釋應從彼處瞭解。這四種相是三十七道品中所包含的。 第四，爲了現觀而修習的道：爲了現觀真諦而見（在見道之地上，諸根被認為是主要的，如《中觀釋論》所說）道的因——暖位和頂位（Ārya），在修道上，五根，如前所述的五根，首先是聖者四諦。（一切）。特別是，信等五者依次為：菩提（菩薩的）行（為）和（由大乘所攝的）殊勝聽聞，以及止觀，信等的基礎（即所緣境，如世親所說）應當了知，（以信根對菩提生起信心等，能自主且成辦自他之）義利（因其能成辦義利，故名為根，如《智穩經》所說）。如是。第二是信等，此處所說的七種學道中的現觀道，其根的特徵是：成為圓滿成就聖道的自主者，且被加行道中的暖位或頂位所攝。是聖者。根的詞義解釋是：成為成就聖道的自主者，或者對超世間的法具有殊勝的自在力，故名為根（如《摧魔》、《寶鬘》、《月稱》、《現觀莊嚴論大疏》、《智穩經》所說）。（《中邊分別論釋》中說，能生起與解脫分相應的善根，故名為根。）各自而言，如前所述，能對菩提等五種所緣境自在控制，故名為根。從體相上來說，有兩種，從分類上來說，此處所說的根是分類的依據。分類的方式：一般而言，對業和果等存在的事實（智穩所說）生起信賴的信心，對三寶等功德之境生起喜悅的信心，以及對涅槃和聖道有能力證得而生起欲求的信心（如《現觀莊嚴論大疏》、《智穩經》所說），即三種，或者說必須體驗善與非善業的果報（智），即世間正見，菩薩的行持，二種無我，以及對力量和無畏等廣大之法生起信心的四種是信根。以信根對這些已生起信心的法，以精進力去修持，是精進根。 以精進力去修持，是精進根。
【English Translation】 By the magical power of, the four feet with excellent characteristics arise to accomplish all the benefits of oneself and others. Thus, the detailed explanation of the four feet should be understood from there. These four aspects are included in the thirty-seven factors of enlightenment. Fourth, the path of application for realization: To see the truth manifestly (on the ground of the path of seeing, the faculties are considered primary, as stated in the 'Madhyamaka Commentary'), the cause of the path—the heat and peak (Ārya) positions, on the path of application, the five faculties, as the previous five, first are the four noble truths of the noble ones. (All). In particular, the five of faith, etc., in order, are: Bodhi (Bodhisattva's) conduct (behavior) and (included by the Mahayana) excellent hearing, and calm abiding and insight, the basis of faith, etc. (i.e., the object of focus, as Vasubandhu said) should be known, (with the power of faith, having power over Bodhi, etc., accomplishing both self and other's) meaning (because it accomplishes meaning, it is called faculty, as stated in the 'Stable Intellect Sutra'). Thus. The second is faith, etc. Here, the characteristic of the faculty that is the path of application for realization among the seven paths of learning is: becoming the master who perfectly accomplishes the noble path, and being included by the heat or peak of the path of application. Is a noble one. The etymological explanation of the faculty is: becoming the master of accomplishing the noble path, or having supreme power over the transcendental dharma, therefore it is called faculty (as stated in 'Destroying Harm', 'Garland of Jewels', 'Chandrakirti', 'Great Commentary on the Ornament of Clear Realization', 'Stable Intellect Sutra'). (In the commentary on 'Distinguishing the Middle from the Extremes', it is said that it is called faculty because it generates the roots of virtue that are in accordance with the aspect of liberation.) Individually, as previously stated, it is called faculty because it has control over the five objects of focus such as Bodhi. In terms of characteristics, there are two, in terms of division, the faculty mentioned here is the basis of division. The manner of division: generally speaking, having faith in the existence of karma and its results, etc. (as stated in 'Stable Intellect'), having joyful faith in the qualities of the Three Jewels, etc., and having the desire to accomplish and meditate on Nirvana and the noble path, which one is capable of achieving (as stated in 'Great Commentary on the Ornament of Clear Realization', 'Stable Intellect'), that is, three, or one must experience the results of virtuous and non-virtuous actions (Intellect), that is, the worldly right view, the conduct of a Bodhisattva, the two selflessnesses, and the four faiths of having faith in the vast dharma such as powers and fearlessness are the faculty of faith. With the faculty of faith, those dharmas in which faith has arisen are practiced with diligence, which is the faculty of diligence. Practicing with diligence is the faculty of diligence.
སྒྲུབས་པའི་ཆོས་དྲན་པས་མི་བརྗེད་པ་དྲན་པའི་དབང་བོ། དེས་ མ་བརྗེད་པའི་ཆོས་ལ་རྒྱུན་དུ་སེམས་རྩེ་གཅིག་ཏུ་འཇོག་པ་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་དབང་བོ། དེས་ རྩེ་གཅིག་ཏུ་བཞག་པའི་ཆོས་ཀྱི་རང་སྤྱིའི་མཚན་ཉིད་ཤེས་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱི་དབང་བོ་ལྔའོ། ། བློ་གྲོས་མི་ཟད་པའི་མདོ་དང་སྦྱར་ཏེ་མདོ་རྒྱན་འགྲེལ་ཆེན་ནོ། །ཡང་ན་ཡང་དག་སྤོང་བཞི་ ལ་གནས་པ་བརྩོན་དབང་། དྲན་པ་ཉེར་བཞག་བཞི་ཐོབ་པ་དྲན་དབང་། བསམ་གཏན་བཞི་ གཟུགས་མེད་བཞིའི་སྙོམས་འཇུག་ཐོབ་པ་ཏིང་ངེ་འཛིན་དབང་། བདེན་བཞི་ཤེས་པ་ཤེས་ རབ་ཀྱི་དབང་བོ། ཞེས་ཀྱང་དེར་རོ། །ཡང་ན་བྱང་ཆུབ་ལ་ཡིད་ཆེས་པའི་དད་པ། (རྒྱན། )བྱང་ སེའི་སྤྱོད་པ་ལ་སྦྱོར་བའི་བརྩོན་འགྲུས། (དབུས་མཐའ། ) དམིགས་པ་མ་བརྗེད་པའི་དྲན་པ། ཞི་ (དབུས་)གནས་ལས་སེམས་མི་འཕྲོ་བའི་ཏིང་ངེ་འཛིན། ལྷག་མཐོང་གིས་ཆོས་རབ་ཏུ་རྣམ་པར་ འབྱེད་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱི་དབང་བོ་ལྔའོ། །དབུས་མཐར། ཐར་བའི་ཆ་དང་མཐུན་བསྐྱེད་ནས། ། འདུན་དང་སྦྱོར་བ་དབང་བྱེད་དེ། །(དེ་ལྟར་དད་ན་འཁོར་བ་ལས་འབྱུང་བའི་ཕྱིར། བརྩོན་འགྲུས་རྩོམ་ལ་དེ་ལས་ བསླབ་པ་གསུམ་བསྒྲུབ་སྟེ། ) དམིགས་པ་བརྗེད་པར་མ་གྱུར་དང་། །མི་འཕྲོ་རྣམ་པར་འབྱེད་ཀྱང་ངོ་། 2-138 ། (གསུམ་རིམ་བཞིན་དྲན་པ་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཤེས་རབ་བསྒོམ་མོ་ཞེས་བློའོ། ། )ཞེས་སོ། །ཐ་དད་ནི། ཕལ་ཆེར་ཐ་དད་ དེ་སྔ་ཕྱི་རྒྱུ་འབྲས་ཡིན་པས་སོ། །གྲངས་ངེས་ནི། དམིགས་པ་ལྔ་ཡོད་པས་དེ་ལ་དབང་བྱེད་ པའི་དབང་བོ་ལྔར་ངེས་སོ། །གཉིས་པ་ས་མཚམས་ནི། རྫུ་འཕྲུལ་རྐང་བཞིས་སེམས་ཡོངས་ སུ་སྦྱང་བ་བྱས་པ་ལ་དྲོ་བ་རྩེ་མོའི་སྦྱོར་བ་འབྱུང་བས་སྔར་མཚོན་བྱར་སྨོས་པ་ལྟར་གྱི་དབང་ བོ་ནི་དྲོ་བ་དང་རྩེ་མོའི་ངོ་བོ་ཉིད་དོ། །གསུམ་པ་ནི། དེ་དག་དང་མཚུངས་ལྡན་གྱི་སེམས་ སེམས་བྱུང་ངོ་། །བཞི་པ་ནི། དད་དབང་གིས་བདེན་པ་རྣམས་ལ་ཡིད་ཆེས་པའི་ཚུལ་གྱིས་ བསྒོམ། བརྩོན་འགྲུས་ཀྱིས་ཡིད་ཆེས་ནས་བདེན་པ་མངོན་པར་རྟོགས་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་ སྤྲོ་བས་བསྒོམ། དྲན་པས་བདེན་པའི་དམིགས་རྣམ་མི་བརྗེད་པའི་ཚུལ་གྱིས་བསྒོམ། ཏིང་ འཛིན་གྱིས་མ་བརྗེད་པའི་དོན་རྩེ་གཅིག་པས་བསྒོམ། ཤེས་རབ་ཀྱིས་གང་ལ་མཉམ་པར་ བཞག་པའི་བདེན་པའི་དོན་རྣམ་པར་འབྱེད་པའི་ཚུལ་གྱིས་བསྒོམ་མོ། །(ཀུན་བཏུས། ) ལྔ་པ་ནི། བདེན་(ཀུན་བཏུས་དངོས་)པ་མྱུར་དུ་རྟོགས་པར་བྱེད་གནས་སྐབས་དྲོད་སོགས་བཞི་སྒྲུབ་པོ། །དེའི་ རྣམ་པ་ལྔ་ནི་སོ་བདུན་ལ་བགྲང་རྒྱུའོ། །(ཀུན་བཏུས་དངོས། ) ༈ མངོན་པར་རྟོགས་པ་དང་འབྲེལ་བའི་ལམ། ལྔ་པ་ནི། དེ་ལྟར་(ཨཱརྱ་)དབང་ཐོབ་པ་ནི་དེ་མ་ཐག་ཏུ་བདེན་པ་མངོན་པར་རྟོགས་པར་ བྱ་བའི་ཕྱིར་མ་དད་པ་ལ་སོགས་པ་མི་མཐུན་ཕྱོགས་ཀྱིས་ཟ
【現代漢語翻譯】 憶持所修之法而不忘失，是爲念力。 由此不忘失之法，恒常一心專注，是為定力。 由此一心專注之法，了知自相共相之體性，是為慧力。此為五力。 與《不退轉智經》合釋，即為《經莊嚴論大疏》。 又，安住於四正斷，是為精進力；獲得四念住，是爲念力；獲得四禪定及四無色定之等持，是為定力；了知四諦，是為慧力。彼經亦如是說。 又，于菩提生起信心的信力（《莊嚴經論》），于菩薩行生起修習的精進力（《辨中邊論》），于所緣不忘失的念力，由寂止而心不散亂的定力，由勝觀而善能辨別諸法的慧力，此為五力。 《辨中邊論》云：『生起順解脫分，欲及修習能自在，不忘所緣與不亂，善巧分別亦如是。』（如是信解，故能從輪迴中解脫。精進修習，故能由此成辦三學。）不忘所緣，不散亂，善巧分別。（三者次第爲念、定、慧之修習。） 如是說。差別在於，大多是差別，因為是前後因果關係。數量決定在於，因為有五個所緣，故能自在支配的力決定為五種。 第二，地之分界：以四神足令心清凈，生起暖位和頂位的加行，如前所說，力是暖位和頂位的自性。 第三，與彼等相應的（梵文：samprayukta，結合）心與心所。 第四，以信力，以信解之方式修習諸諦；以精進力，由信解而欲現證諸諦，以歡喜而修習；以念力，以不忘失諸諦之所緣行相的方式修習；以定力，以不忘失之義，一心專注而修習；以慧力，以于所專注之諦義，善能分別之方式修習。（《攝類學》） 第五，能令速證諸諦，暫時能成辦暖位等四者。彼等五種行相，是三十七道品所攝。（《攝類學》） 與現觀相聯之道： 第五，如是獲得（梵文：ārya，聖者）力，是為欲速證諸諦，由不信等不順品所奪。
【English Translation】 The power of mindfulness is to not forget the practiced Dharma. The power of concentration is to continuously focus the mind one-pointedly on the Dharma that has not been forgotten. The power of wisdom is to know the specific and general characteristics of the Dharma that has been focused on one-pointedly. These are the five powers. Combined with the 'Inexhaustible Intelligence Sutra,' it is the Great Commentary on the 'Ornament of the Sutras'. Alternatively, abiding in the four right exertions is the power of diligence; obtaining the four mindfulnesses is the power of mindfulness; obtaining the samadhi of the four dhyanas and the four formless absorptions is the power of concentration; knowing the four truths is the power of wisdom. It is also said there. Alternatively, the faith that believes in enlightenment (Bodhi) (Ornament), the diligence that applies to the practice of Bodhisattvas (Middle Way and Extremes), the mindfulness that does not forget the object, the concentration that does not distract the mind from tranquility (Middle Way), the wisdom that thoroughly distinguishes the Dharma with insight, these are the five powers. 'Middle Way and Extremes' says: 'Having generated what is in accordance with liberation, desire and application are empowered. (Therefore, believing, one emerges from samsara. Diligence is applied, and from that, the three trainings are accomplished.) Not forgetting the object, and not being distracted, also distinguishing.' (The three are successively mindfulness, concentration, and wisdom to be cultivated.) So it is said. The difference is that mostly there is a difference because it is a cause-and-effect relationship of before and after. The definite number is that because there are five objects, the power that empowers them is definitely five. Second, the boundary of the ground: By purifying the mind with the four miraculous legs, the application of warmth and the peak arises, so as mentioned earlier as a symbol, the power is the nature of warmth and the peak. Third, the mind and mental factors that are concordant with them. Fourth, with the power of faith, one cultivates the truths with the manner of believing; with the power of diligence, having believed, one cultivates with joy in order to manifest the truths; with the power of mindfulness, one cultivates with the manner of not forgetting the object aspects of the truths; with the power of concentration, one cultivates with one-pointedness on the meaning that has not been forgotten; with the power of wisdom, one cultivates with the manner of distinguishing the meaning of the truths on which one has meditated. (Collected Topics) Fifth, it quickly realizes the truths, and temporarily accomplishes the four, such as warmth. Those five aspects are to be counted among the thirty-seven. (Actual Collected Topics) The path related to realization: Fifth, thus obtaining (Arya) power is in order to immediately realize the truths, not being seized by opposing factors such as lack of faith.
ིལ་གྱིས་མི་ནོན་པ། དེ་ཡན་(ཨཱརྱ་ དངོས། )བདེན་པ་མངོན་པར་རྟོགས་པ་དང་འབྲེལ་བ་བཟོད་(ཨཱརྱ་)མཆོག་ལ་སྦྱོར་བའི་ལམ་ ལ་སྟོབས་ལྔ་སྟེ། སྔར་བཞིན་ལྔ་ལས། དང་པོ་སྔར་བཞིན་ནོ། །གཉིས་པ་ལ། སྤྱིར་མཚན་ ཉིད་ནི། དབང་བོ་ཉིད་མ་དད་པ་(བདུད་ལ་སོགས་པ་ཞེས་དག་ལྡན། )སོགས་མི་མཐུན་ཕྱོགས་ངེས་ པར་བསྲབས་པས་ཚུར་མི་བརྫི་ཞིང་(ཀུན་བཏུས་)ཕར་འཇོམས་ནུས་པར་གྱུར་པའོ། །བྱེ་བྲག་ཏུ་ འདིར་བཤད་སློབ་ལམ་བདུན་གྱི་ནང་ཚན་མངོན་པར་རྟོགས་པ་དང་འབྲེལ་བའི་ལམ་ཡིན་ པའི་དེའི་མཚན་ཉིད། དེའི་སྟེང་དུ་བྱང་སེའི་སྦྱོར་ལམ་བཟོད་མཆོག་གང་རུང་གིས་བསྡུས་ 2-139 པའོ། །མི་མཐུན་ཕྱོགས་ཉམས་ཆུང་བས་ཡང་། །དེ་དག་ཉིད་ལ་སྟོབས་ཞེས་བྱ། །ཞེས་སོ། ། མཚོན་བྱ་ནི། མི་མཐུན་ཕྱོགས་བསྲབས་པའི་གཉེན་པོ་སྟོབས་དང་ལྡན་པས་ཏེ། (ལྷའམ་བདུད་ དམ་ཚངས་པ་ཡང་རུང་གང་གིས་ཀྱང་ཆོས་དང་མཐུན་པས་ཐུབ་པར་མི་ནུས་ཤིང་ཉོན་མོངས་པ་ཀུན་ནས་དཀྲིས་པས་ཀྱང་མི་ ཚུགས་པར་གྱུར་པ་དེའི་ཚེ་སྟོབས་ཞེས་གནོད་འཇོམས། ) དབུས་མཐར། མི་མཐུན་ཕྱོགས་ནི་བསྲབས་པའི་ ཕྱིར། །སྟོབས་ལྡན་འབྲས་བུ་ཕྱི་མ་ཡིན། །ཞེས་སོ། །མཚན་གཞི་ལ་གཉིས་ལས། དབྱེ་བ་ནི། མ་དད་པ་འཇོམས་པ་དད་པའི། ལེ་ལོ་འཇོམས་པ་བརྩོན་འགྲུས་ཀྱི། བརྗེད་ངེས་འཇོམས་ པ་དྲན་པའི། རྣམ་གཡེང་འཇོམས་པ་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི། གཏི་མུག་འཇོམས་པ་ཤེས་རབ་ཀྱི་ སྟོབས་ལྔ་སྟེ། དེའི་རྣམ་པ་ལྔ་ནི་སོ་བདུན་ལ་བགྲང་རྒྱུའོ། །གཅིག་གམ་ཐ་དད་དཔྱད་པ་སྔར་ བཞིན་ནོ། །གྲངས་ངེས་ནི་སྤང་བྱ་མ་དད་པ་སོགས་ལྔ་ཡོད་པས་དེ་ལྟར་བཞག་གོ །གཉིས་པ་ ནི། དྲོ་བ་དང་སོགས་པ་རྩེ་མོ་ཐོབ་པ་ལ་བཟོད་པ་དང་ཆོས་མཆོག་འབྱུང་བས། སྔར་བཤད་ ལྟར་གྱི་ཁྱད་ཆོས་ཅན་གྱི་སྟོབས་ལྔ་བཟོད་མཆོག་གི་ངོ་བོ་ཉིད་དོ། །དབུས་མཐར། དབང་བོ་ རྣམས་དང་སྟོབས་རྣམས་ལ། །ངེས་འབྱེད་ཆ་མཐུན་གཉིས་གཉིས་སོ། །(དེ་མ་ཐག་ཏུ་མཐོང་ལམ་སྐྱེ་ བས་ཆོས་མཆོག་ནི་སྐད་ཅིག་མ་སྟེ་ངེས་པར་འབྱེད་པའི་ཆ་དང་མཐུན་པ་གཞན་ནི་རྒྱུན་ཅན་ནོ་ཞེས་དབུས་བཤད་བློ་བརྟན་ནོ། ། ) ཞེས་སོ། །གསུམ་པ་དང་བཞི་པ་སྔར་བཞིན་ནོ། །ལྔ་པ་ནི། མི་མཐུན་ཕྱོགས་ལྔ་བོ་སྲབས་པ་ དང་ས་ལ་འཇུག་པ་སྟེ། དད་སོགས་ས་ལ་འཇུག་པ་སྟེ། །ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་(མ་དད་པ་སོགས་ མེད་པར་འདོད་ཅེས་བློ་བརྟན་མར་བསྒྱུར་ཞིང་འཆད་དོ། ། )ཅན་དུ་(དབྱིག་གཉེན་དང་བཤད་སྦྱར་དུ་བཤད་པ་མེད་ཅིང་བློ་ བརྟན་མར་བྱུང་བ་དང་འགལ་སྣང་ངོ་། ། )འདོད། །ཅེས་སོ། ། ༈ མངོན་པར་རྟོགས་པའི་ལམ། དྲུག་པ་ནི། དང་པོར་དེ་ཁོ་ན་སོ་སོ་(དངོས་)རང་གིས་མངོན་པར་རྟོགས་པའི་ལམ་ལ་བྱང་ ཆུབ་ཀྱི་ཡན་ལག་བདུན་ཏེ། སྔར་བཞིན་ལྔ་ལས། དང་པོ་ནི། བདེན་བཞིའི་གནས་ལུགས་
【現代漢語翻譯】 不能被征服。在那之前（聖者），與證悟真諦相關的忍（聖者）之上的道，有五力。如前所述的五種。第一種如前所述。第二種，一般來說，特徵是：由於削弱了不信任（魔等）等不和諧因素，所以不會被壓倒（《攝集論》），並且能夠征服對方。具體來說，這裡所說的道是七種學習道中的一種，是與證悟相關的道，其特徵是：在其之上，菩薩的加行道被忍或勝忍所包含。 『由於不和諧因素的減少，因此，它們本身被稱為力。』如是說。所象徵的是：由於具有削弱不和諧因素的對治力，（無論是神、魔還是梵天，任何人都無法通過與法相悖來戰勝它，並且也無法被煩惱所束縛，在那時被稱為力，即能摧毀障礙。）《中邊分別論》中說：『由於不和諧因素被削弱，因此，具有力量是後來的結果。』如是說。作為例子，有兩種：分類是：摧毀不信任的是信力，摧毀懈怠的是精進力，摧毀遺忘的是念力，摧毀散亂的是定力，摧毀愚癡的是慧力，這五力。這五種形態將在三十七道品中計數。一個或多個的分析如前所述。數量的確定是因為有不信任等五種需要斷除的因素，所以這樣安排。 第二種是：由於暖位等獲得頂位，生起忍位和世第一法，因此，如前所述的具有特殊性質的五力，是忍位和世第一法的自性。《中邊分別論》中說：『根和力，抉擇分和順抉擇分，各有兩種。』（因為緊接著生起見道，所以世第一法是剎那性的，是與抉擇分相應的，其他的則是常續的，這是中觀的解釋，是智軍的觀點。）如是說。第三種和第四種如前所述。第五種是：削弱五種不和諧因素並進入地道，即信等進入地道。『完全的煩惱（不信任等）被認為是缺失的。』（智軍翻譯並解釋說沒有不信任等。）被認為是。（在世親和解釋中沒有提到，似乎與智軍的觀點相矛盾。） 證悟之道：第六種是：首先，通過自己對真如的個別（直接）證悟之道，有七覺支。如前所述的五種。第一種是：四諦的實相。
【English Translation】 Cannot be subdued. Before that (Arya), the path above forbearance (Arya) associated with the realization of truth has five powers. The same five as before. The first is the same as before. The second, in general, the characteristic is: because the disharmonious factors such as distrust (mara, etc.) are weakened, it will not be overwhelmed (Compendium), and it can conquer the other party. Specifically, the path mentioned here is one of the seven paths of learning, which is the path related to enlightenment, and its characteristic is: above it, the bodhisattva's application path is included in forbearance or supreme forbearance. 'Because of the reduction of disharmonious factors, they themselves are called powers.' It is said. What is symbolized is: because it has the antidote power to weaken the disharmonious factors, (whether it is a god, a demon, or Brahma, no one can overcome it by contradicting the Dharma, and it cannot be bound by afflictions, at that time it is called power, which can destroy obstacles.) The Middle Way says: 'Because the disharmonious factors are weakened, therefore, having power is the later result.' It is said. As an example, there are two types: the classification is: destroying distrust is the power of faith, destroying laziness is the power of diligence, destroying forgetfulness is the power of mindfulness, destroying distraction is the power of concentration, and destroying ignorance is the power of wisdom, these five powers. These five forms will be counted in the thirty-seven factors of enlightenment. The analysis of one or more is as before. The determination of the number is because there are five factors that need to be eliminated, such as distrust, so it is arranged in this way. The second is: because warmth and other positions obtain the peak position, forbearance and the best Dharma in the world arise, therefore, the five powers with special characteristics as mentioned above are the nature of forbearance and the best Dharma in the world. The Middle Way says: 'Roots and powers, decisive parts and corresponding decisive parts, each have two types.' (Because the path of seeing arises immediately, the best Dharma in the world is momentary, corresponding to the decisive part, and the others are continuous, this is the explanation of the Middle Way, which is the view of Zhi Jun.) It is said. The third and fourth are as before. The fifth is: weakening the five disharmonious factors and entering the ground, that is, faith, etc. enter the ground. 'Complete afflictions (distrust, etc.) are considered to be missing.' (Zhi Jun translated and explained that there is no distrust, etc.) It is considered to be. (It is not mentioned in Vasubandhu and the explanation, and it seems to contradict Zhi Jun's view.) The Path of Enlightenment: The sixth is: First, through one's own individual (direct) path of enlightenment of suchness, there are seven factors of enlightenment. The same five as before. The first is: the reality of the Four Noble Truths.
(རྒྱལ་སྲས་)ཡང་དག་པ་ཇི་ལྟ་བའོ། །(ཀུན་བཏུས། ) གཉིས་པ་ལ། འདིར་སྨོས་སློབ་ལམ་བདུན་གྱི་ 2-140 ནང་ཚན་མངོན་པར་རྟོགས་པའི་ལམ་ཡིན་པའི་བྱང་ཆུབ་ཡན་ལག་གི་མཚན་ཉིད། དང་པོར་ དེ་ཁོ་ན་ཉིད་མངོན་སུམ་གྱིས་རྟོགས་པའི་ཡན་ལག་མཐོང་ལམ་གྱིས་བསྡུས་པའོ། །མཚོན་ བྱའི་སྒྲ་བཤད་ནི། ཡང་དག་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་རྟོགས་པའི་མཐོང་བའི་ལམ་ནི་བྱང་ཆུབ་སྟེ། དེར་ཡང་དག་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་རྟོགས་པའི་ཡན་ལག་ཏུ་གྱུར་(དག་ཟླ་)པས་བྱང་ཆུབ་ཡན་ལག་ གོ །ཞེས་གནོད་འཇོམས་དག་ཟླ་སོགས་སོ། །(དབུས་བཤད་དུ། དེ་ཁོ་ན་མངོན་པར་རྫོགས་པས་བྱང་ཆུབ་ པ་ནི་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་ཡེ་ཤེས་སོ། །དེ་ལ་དྲན་པ་ལ་སོགས་པ་དྲུག་གི་བྱང་ཆུབ་དང་མཐུན་པའི་ཕྱིར་དེའི་ཡན་ལག་རྣམས་ སོ། །ཞེས་བློ་བརྟན་ནོ། །སློབ་དཔོན་བློ་གྲོས་ཆེན་པོས། ཟག་པ་མེད་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཡན་ལག་གམ་འཁོར་དུ་གྱུར་པས་བྱང་ཆུབ་ ཡན་ལག་ཅེས་བཤེས་སྤྲིང་འགྲེལ་པར་རོ། ། )ཟད་མི་སྐྱེ་ཤེས་ཀྱི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་རྒྱུར་གྱུར་པས། ཞེས་མཛོད་ སོགས་དང་། (དག་ལྡན། ཟླ་ཟེར་ཡང་ངོ་། ། ) མདོ་རྒྱན་སོགས་ལྟར་ན། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་(མཐོང་ལམ་)རང་ བཞིན་དང་གནས་ལ་སོགས་པའི་སྒོ་ནས་ཡན་ལག་ཏུ་གྱུར་པས་སོ། །(མདོ་རྒྱན་འགྲེལ་ཆེན་བློ་བརྟན་ མར་ཇི་ལྟར་ཡན་ལག་ཏུ་འགྱུར་ཞེ་ན། དྲན་པ་ནི་གནས་ཀྱི་ཡན་ལག་ཏུ་གྱུར་པ་ནས་བཏང་སྙོམས་ལ་སོགས་པ་ཉོན་མོངས་མེད་ པའི་ཡན་ལག་ཏུ་གྱུར་པས་སོ། །ཞེས་སོ། ། ) མཚན་གཞི་ལ། དབྱེ་བ་དང་། ས་མཚམས་སོ། །དང་པོ་ལ། དབྱེ་གཞི། བྱང་ཆུབ་ཡན་ལག་ཙམ་མོ། །དབྱེ་ངོ་། བྱང་ཆུབ་ཡན་ལག་བདུན་གྱི་ནང་ནས་བྱང་ ཕྱོགས་སོགས་ཀྱི་(བློ་བརྟན་མར་)དམིགས་རྣམ་མ་བརྗེད་པའི་དྲན་པ་འཁོར་ལོ་རིན་པོ་ཆེ་དང་ མཚུངས་པ་གང་ཞིག་དེ་བདུན་ཡན་ལག་ལྔར་བྱས་པའི་ནང་ནས་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་གནས་ཀྱི་ཡན་ ལག་ཏུ་གྱུར་པ་ནི། དྲན་པ་ཡང་དག་བྱང་ཆུབ་ཡན་ལག་གི་མཚན་ཉིད་དེ། (མོས་སྤྱོད་དུ་)ཤེས་ བྱ་མ་རྒྱལ་རྒྱལ་(ཏེ་མ་རྟོགས་པ་རྟོགས་)བྱའི་ཕྱིར། །དྲན་པ་དག་ནི་ཀུན་ཏུ་སྤྱོད། །(དཔེར་ན་འཁོར་ལོས་ བསྒྱུར་བའི་རྒྱལ་བོའི་འཁོར་ལོ་རིན་པོ་ཆེས་ཡུལ་མ་ཕེབས་པ་ཕེབས་པ་ལྟ་བུའོ། །ཞེས་དབྱིག་གཉེན། ) ཅེས་སོ། །(གནས་ ཡན་ལག་ཅེས་སོ། ། ) དེ་བདུན་གྱི་ནང་ནས་ཞེས་དང་། བྱང་ཆུབ་ཡན་ལག་རེ་རེ་ལ་སྦྱར་ཏེ་(བཤད་ སྦྱར་འགྲེལ་ཆེན་)བདག་གཉིས་སུ་འཛིན་པའི་རྣམ་རྟོག་གི་མཚན་མ་འཇོམས་པའི་ཤེས་རབ་གླང་ 2-141 བོ་རིན་པོ་ཆེ་དང་མཚུངས་པ་གང་ཞིག དེ་བདུན་དེ་ལྔར་བྱས་པའི་ནང་ནས་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ རང་བཞིན་གྱི་ཡན་ལག་ཡིན་པ། ཆོས་རབ་ཏུ་རྣམ་འབྱེད། འདི་ཡི་རྣམ་འབྱེད་རྟོགས་པ་ཡི། ། མཚན་མ་ཐམས་ཅད་འཇོམས་པར་བྱེད། །(དཔེར་ན་གླང་བོ་རིན་པོ་ཆེས་ཕྱིར་རྒོལ་
【現代漢語翻譯】 (རྒྱལ་སྲས་) '什麼是真正的如實？' (ཀུན་བཏུས། ) '第二，這裡所說的七覺支中，屬於現觀道的覺支的體性。首先，如實現觀的支分，由見道所攝。所詮釋的詞義是：如實證悟的見道是菩提，因為在那裡如實證悟，成為支分，所以是菩提支。' 如《摧魔》和《凈月》等所說。(དབུས་བཤད་དུ། དེ་ཁོ་ན་མངོན་པར་རྫོགས་པས་བྱང་ཆུབ་པ་ནི་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་ཡེ་ཤེས་སོ། །དེ་ལ་དྲན་པ་ལ་སོགས་པ་དྲུག་གི་བྱང་ཆུབ་དང་མཐུན་པའི་ཕྱིར་དེའི་ཡན་ལག་རྣམས་སོ། །ཞེས་བློ་བརྟན་ནོ། །སློབ་དཔོན་བློ་གྲོས་ཆེན་པོས། ཟག་པ་མེད་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཡན་ལག་གམ་འཁོར་དུ་གྱུར་པས་བྱང་ཆུབ་ཡན་ལག་ཅེས་བཤེས་སྤྲིང་འགྲེལ་པར་རོ། ། ) '因為是無漏智慧的支分或眷屬，所以是菩提支。' 如《寶性論》等所說。(དག་ལྡན། ཟླ་ཟེར་ཡང་ངོ་། ། ) 如《經莊嚴論》等所說，從菩提（見道）的自性和處所等方面成為支分。(མདོ་རྒྱན་འགྲེལ་ཆེན་བློ་བརྟན་མར་ཇི་ལྟར་ཡན་ལག་ཏུ་འགྱུར་ཞེ་ན། དྲན་པ་ནི་གནས་ཀྱི་ཡན་ལག་ཏུ་གྱུར་པ་ནས་བཏང་སྙོམས་ལ་སོགས་པ་ཉོན་མོངས་མེད་པའི་ཡན་ལག་ཏུ་གྱུར་པས་སོ། །ཞེས་སོ། ། ) 體性方面，有分類和界限。首先，在分類方面，分類的基礎僅僅是菩提支。分類的相是：在七覺支中，對於菩提等（《智穩》中）的目標和行相不忘失的正念，如同輪寶，在七支分為五支的情況下，成為菩提的處所之支的是正念正覺支的體性。（在勝解行中）爲了了知尚未了知的所知，'憶念諸法常守護'。（例如，轉輪王的輪寶能夠到達未到達的地方。如世親所說。）這是處所之支。在七支中，分別與每個菩提支相聯繫（《分別解說大疏》），摧毀執著二取的分別唸的智慧，如同象寶，在七支分為五支的情況下，成為菩提的自性之支的是擇法。'此中善分別，能滅一切相'。（例如，像寶能夠摧毀外道。） ས་མཚམས་ནི། དྲན་པ་ཡང་དག་བྱང་ཆུབ་ཡན་ལག་ནི། དྲན་པ་ཡང་དག་མ་ཡིན་པའི་བྱང་ཆུབ་ཡན་ལག་མ་ཡིན་པ་དང་། དྲན་པ་ཡང་དག་མ་ཡིན་པའི་བྱང་ཆུབ་ཡན་ལག་དང་། དྲན་པ་ཡང་དག་བྱང་ཆུབ་ཡན་ལག་མ་ཡིན་པ་གང་རུང་མ་ཡིན་པའོ། །དང་པོ་ནི། དྲན་པ་ཡང་དག་མ་ཡིན་པའི་དྲན་པའོ། །གཉིས་པ་ནི། དྲན་པ་ཡང་དག་མ་ཡིན་པའི་བྱང་ཆུབ་ཡན་ལག་གཞན་དག་གོ །གསུམ་པ་ནི། དྲན་པ་ཡང་དག་མ་ཡིན་པའི་དྲན་པ་དང་། དྲན་པ་ཡང་དག་མ་ཡིན་པའི་བྱང་ཆུབ་ཡན་ལག་གཞན་དག་གོ །ཆོས་རབ་ཏུ་རྣམ་འབྱེད་ཡང་དག་བྱང་ཆུབ་ཡན་ལག་ནི། ཆོས་རབ་ཏུ་རྣམ་འབྱེད་ཡང་དག་མ་ཡིན་པའི་བྱང་ཆུབ་ཡན་ལག་མ་ཡིན་པ་དང་། ཆོས་རབ་ཏུ་རྣམ་འབྱེད་ཡང་དག་མ་ཡིན་པའི་བྱང་ཆུབ་ཡན་ལག་དང་། ཆོས་རབ་ཏུ་རྣམ་འབྱེད་ཡང་དག་བྱང་ཆུབ་ཡན་ལག་མ་ཡིན་པ་གང་རུང་མ་ཡིན་པའོ། །དང་པོ་ནི། ཆོས་རབ་ཏུ་རྣམ་འབྱེད་ཡང་དག་མ་ཡིན་པའི་ཤེས་རབ་བོ། །གཉིས་པ་ནི། ཆོས་རབ་ཏུ་རྣམ་འབྱེད་ཡང་དག་མ་ཡིན་པའི་བྱང་ཆུབ་ཡན་ལག་གཞན་དག་གོ །གསུམ་པ་ནི། ཆོས་རབ་ཏུ་རྣམ་འབྱེད་ཡང་དག་མ་ཡིན་པའི་ཤེས་རབ་དང་། ཆོས་རབ་ཏུ་རྣམ་འབྱེད་ཡང་དག་མ་ཡིན་པའི་བྱང་ཆུབ་ཡན་ལག་གཞན་དག་གོ །
【English Translation】 (རྒྱལ་སྲས་) 'What is the true suchness?' (ཀུན་བཏུས། ) 'Secondly, among the seven branches of enlightenment mentioned here, it is the characteristic of the enlightenment branch that is the path of direct realization. First, the branch of directly realizing suchness is included in the path of seeing. The explanation of the term to be expressed is: the path of seeing that realizes things as they truly are is enlightenment, and because it is a branch that realizes things as they truly are, it is a branch of enlightenment.' As stated in 'The Destroyer of Harm' and 'Pure Moon', etc. (དབུས་བཤད་དུ། དེ་ཁོ་ན་མངོན་པར་རྫོགས་པས་བྱང་ཆུབ་པ་ནི་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་ཡེ་ཤེས་སོ། །དེ་ལ་དྲན་པ་ལ་སོགས་པ་དྲུག་གི་བྱང་ཆུབ་དང་མཐུན་པའི་ཕྱིར་དེའི་ཡན་ལག་རྣམས་སོ། །ཞེས་བློ་བརྟན་ནོ། །སློབ་དཔོན་བློ་གྲོས་ཆེན་པོས། ཟག་པ་མེད་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཡན་ལག་གམ་འཁོར་དུ་གྱུར་པས་བྱང་ཆུབ་ཡན་ལག་ཅེས་བཤེས་སྤྲིང་འགྲེལ་པར་རོ། ། ) 'Because it is a branch or retinue of uncontaminated wisdom, it is a branch of enlightenment.' As stated in 'Ratnagotravibhāga', etc. (དག་ལྡན། ཟླ་ཟེར་ཡང་ངོ་། ། ) According to 'Abhisamayalankara', etc., it becomes a branch from the perspective of the nature and location of enlightenment (the path of seeing). (མདོ་རྒྱན་འགྲེལ་ཆེན་བློ་བརྟན་མར་ཇི་ལྟར་ཡན་ལག་ཏུ་འགྱུར་ཞེ་ན། དྲན་པ་ནི་གནས་ཀྱི་ཡན་ལག་ཏུ་གྱུར་པ་ནས་བཏང་སྙོམས་ལ་སོགས་པ་ཉོན་མོངས་མེད་པའི་ཡན་ལག་ཏུ་གྱུར་པས་སོ། །ཞེས་སོ། ། ) In terms of characteristics, there are divisions and boundaries. First, in terms of divisions, the basis of division is merely the branch of enlightenment. The aspect of division is: among the seven branches of enlightenment, the mindfulness that does not forget the object and aspect of enlightenment, etc. (in 'Blo brtan ma'), which is like a precious wheel, and when the seven branches are divided into five, the branch that becomes the location of enlightenment is the characteristic of right mindfulness enlightenment branch. (In the stage of application) In order to know what is not yet known, 'mindfulness always protects all dharmas'. (For example, the precious wheel of a Chakravartin king can reach places that have not been reached. As stated by Vasubandhu.) This is the branch of location. Among the seven branches, relating to each branch of enlightenment (in 'Commentary on the Explanation of Application'), the wisdom that destroys the conceptual mind that grasps at the two selves, which is like a precious elephant, and when the seven branches are divided into five, the branch that becomes the nature of enlightenment is the discrimination of dharmas. 'In this, the good discrimination destroys all characteristics'. (For example, the elephant jewel can destroy opponents.) The boundary is: Right Mindfulness Enlightenment Branch is not something that is not a Right Mindfulness Enlightenment Branch, nor is it something that is not a Right Mindfulness Enlightenment Branch, nor is it anything that is not either a Right Mindfulness Enlightenment Branch or not a Right Mindfulness Enlightenment Branch. The first is: mindfulness that is not right mindfulness. The second is: other enlightenment branches that are not right mindfulness. The third is: mindfulness that is not right mindfulness and other enlightenment branches that are not right mindfulness. Right Discrimination of Dharmas Enlightenment Branch is not something that is not a Right Discrimination of Dharmas Enlightenment Branch, nor is it something that is not a Right Discrimination of Dharmas Enlightenment Branch, nor is it anything that is not either a Right Discrimination of Dharmas Enlightenment Branch or not a Right Discrimination of Dharmas Enlightenment Branch. The first is: wisdom that is not right discrimination of dharmas. The second is: other enlightenment branches that are not right discrimination of dharmas. The third is: wisdom that is not right discrimination of dharmas and other enlightenment branches that are not right discrimination of dharmas.
བ་ཐམས་ཅད་འཇོམས་པར་ བྱེད་པ་ལྟ་བུའོ། །ཞེས་དབྱིག) ཞེས་སོ། །(རང་བཞིན་ཡན་ལག འགྲེལ་པ་སོགས། ) མངོན་ཤེས་མྱུར་བར་སྒྲུབ་ པའི་བརྩོན་འགྲུས་རྟ་རིན་པོ་ཆེ་དང་མཚུངས་པ་གང་ཞིག དེ་བདུན་དེ་ལྔར་བྱས་པའི་ནང་ ནས་ངེས་པར་འབྱུང་བའི་ཡན་ལག་ཡིན་པ། བརྩོན་འགྲུས་དང་། འདི་ཡི་བརྩོན་འགྲུས་མ་ ལུས་པ། །མྱུར་དུ་རྟོགས་པར་བྱ་ཕྱིར་འཇུག །(དཔེར་ན་རྟ་རིན་པོ་ཆེས་མྱུར་དུ་ས་ཆེན་པོ་རྒྱ་མཚོའི་མཐའ་ཀླས་ པར་འགྲོ་བ་ལྟ་བུའོ། །དབྱིག་གཉེན། ) ཅེས་སོ། །(ངེས་འབྱུང་ཡན་ལག) བརྩོན་འགྲུས་བརྩམས་པས་ཆོས་ཀྱི་ སྣང་བ་འཕེལ་བས་ལུས་སེམས་(དབྱིག་བློ་)དགའ་བས་ཚིམ་པར་བྱེད་པ་ནོར་བུ་རིན་པོ་ཆེ་ལྟ་ བུ་གང་ཞིག དེ་བདུན་དེ་ལྔར་བྱས་པའི་ནང་ནས་ཕན་ཡོན་གྱི་ཡན་ལག་ཡིན་པ། དགའ་བ། ཆོས་ཀྱི་སྣང་བ་རྣམ་འཕེལ་བའི། །དགའ་བས་རྟག་ཏུ་རྒྱས་པར་འགྱུར། །(དཔེར་ན་ནོར་བུ་རིན་པོ་ ཆེས་འཁོར་ལོས་བསྒྲུར་བའི་རྒྱལ་བོ་དགའ་བར་བྱེད་པ་ལྟ་བུའོ། །དབྱིག ཕན་ཡོན་ཡན་ལག་)ཞེས་སོ། །ལུས་སེམས་ ཀྱི་གནས་ངན་ལེན་(ནི་ལུས་སེམས་ལས་སུ་མི་རུང་བ་སྟེ། )ལས་ཐར་བས་ལུས་སེམས་ལས་སུ་རུང་བའི་ བདེ་བ་རྗེས་སུ་མྱོང་བར་བྱེད་པས་(འགྲེལ་ཆེན་བློ་བརྟན་)བཙུན་མོ་རིན་ཆེན་ལྟ་བུ་གང་ཞིག དེ་ བདུན་དེ་ལྔར་བྱས་པའི་ནང་ནས་གཞི་གང་གིས་ཉོན་མོངས་མེད་པའི་ཡན་ལག་ཡིན་པ། ཤིན་ཏུ་སྦྱངས་པ། སྒྲིབ་པ་ཀུན་ལས་ཐར་བའི་ཕྱིར། །ཤིན་ཏུ་སྦྱངས་པས་བདེ་བ་ཐོབ། །(དཔེར་ ན་བུད་མེད་རིན་པོ་ཆེས་(གྲང་དུས་དྲོ་དྲོ་དུས་གྲང་བས་ཞེས་བློ་བརྟན་མར། )འཁོར་ལོས་བསྒྱུར་བའི་རྒྱལ་བོ་དགའ་བ་ཉམས་སུ་ མྱོང་བ་ལྟ་བུའོ། །དབྱིག་)ཅེས་སོ། །བསམས་པའི་དོན་གནས་གྱུར་པའི་འབྱོར་བ་ཐམས་ཅད་སྒྲུབ་ ཅིང་འབྱུང་བའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཁྱིམ་བདག་རིན་པོ་ཆེ་ལྟ་བུ་གང་ཞིག དེ་བདུན་དེ་ལྔར་བྱས་ པའི་ནང་ནས་གནས་གང་ལ་ཉོན་མོངས་མེད་པའི་ཡན་ལག་ཡིན་པ་ནི། ཏིང་ངེ་འཛིན། ཏིང་ 2-142 ངེ་འཛིན་ལས་བསམ་པའི་དོན། །(འཕྲུལ་གྱི་མིག་དང་ལྷའི་རྣ་བ་སོགས་མངོན་ཤེས་ཀྱི་དཔེར་ན་འཁོར་ལོས་བསྒྱུར་ བའི་ཁྱིམ་བདག་རིན་པོ་ཆེ་ལས་རྒྱལ་བོ་ཅི་དང་ཅི་འདོད་པ་ཐམས་ཅད་བསམ་པ་བཞིན་དུ་འགྲུབ་པ་ལྟ་བུའོ། །ཞེས་བློས་སོ། ། ) འབྱོར་བ་ཉེ་བར་སྐྱེ་བར་འགྱུར། །ཞེས་སོ། །(བསམ་པའི་དོན་རྣམས་འགྲུབ་པ་ནི། །ཏིང་ངེ་འཛིན་ལས་སྐྱེས་ པར་འགྱུར། །ཞེས་བློ་བརྟན་མར་བསྒྱུར་བས་འདིར་འབྱོར་བ་ཐམས་ཅད་ཅེས་དགོས་ཏེ། བསམ་པ་དེ་དང་དེ་དག་ཐམས་ཅད་ ཅེས་བློ་བརྟན་མར། ) རྗེས་ཐོབ་(དབྱིག་)དག་པ་འཇིན་རྟེན་པའི་ཡེ་ཤེས་དང་བཅས་པས་བྱང་སེ་ རྣམས་ཇི་ལྟར་འདོད་བཞིན་རྩོལ་མེད་དུ་གནས་པར་བྱེད་པའི་མི་རྟོག་པའི་བློ་བློན་པོ་རིན་ པོ་ཆེ་ལྟ་བུ་གང་ཞིག དེ་བདུན
【現代漢語翻譯】 猶如摧毀一切房屋。（世親）。』（自性支分，註釋等）。什麼類似於一匹寶馬，能迅速成就神通？它是七覺支變為五根中的精進支。精進。此精進無餘，爲了迅速證悟而行進。（例如，猶如寶馬迅速行遍廣大無垠的大地和海洋。世親。）』（出離支分）。由於精進的努力，佛法的光明增長，身心（世親的智慧）喜悅而滿足，什麼類似於一顆如意寶珠？它是七覺支變為五根中的利益支。喜悅。佛法的光明完全增長，喜悅恒常增長。（例如，猶如如意寶珠使轉輪王喜悅。世親，利益支分）。』由於從身心的惡劣狀態（即身心不適用的狀態）中解脫，從而體驗到身心適用的安樂（大疏，堅固的智慧），什麼類似於一位珍貴的妃子？它是七覺支變為五根中的哪個基礎，是無煩惱支？輕安。爲了從一切障礙中解脫，通過輕安獲得安樂。（例如，猶如珍貴的女子（寒冷時溫暖，溫暖時涼爽，堅固的智慧）使轉輪王體驗到喜悅。世親）。』 能夠成就和產生所有符合意願的財富的禪定，什麼類似於一位持家寶者？它是七覺支變為五根中的哪個狀態，是無煩惱支？禪定。從禪定中產生符合意願的事物。（例如，神通之眼和天耳等神通，猶如轉輪王的持家寶者，能如願成就國王想要的一切。堅固的智慧。）財富的產生源於禪定。（所有符合意願的事物，都從禪定中產生。堅固的智慧如此翻譯，因此這裡需要『所有財富』，即所有這些意願。堅固的智慧）。后得（世親）清凈，憑藉世間智慧，使菩薩們如願自在安住的無分別智慧，什麼類似於一位大臣寶？它是七覺支中的哪一個？
【English Translation】 Like destroying all houses. (Vasubandhu).』 (Nature branch, commentary, etc.). What is similar to a precious horse that quickly accomplishes clairvoyance? It is the diligence branch among the seven factors of enlightenment that have become the five roots. Diligence. This diligence, without exception, is engaged in order to quickly realize. (For example, like a precious horse quickly traversing the vast and boundless earth and ocean. Vasubandhu.)』 (Renunciation branch). Because of the effort of diligence, the light of the Dharma increases, and the body and mind (Vasubandhu's wisdom) are joyful and satisfied. What is similar to a wish-fulfilling jewel? It is the joy branch among the seven factors of enlightenment that have become the five roots, which is the benefit branch. Joy. The light of the Dharma completely increases, and joy constantly increases. (For example, like a wish-fulfilling jewel that makes the Chakravartin king joyful. Vasubandhu, benefit branch).』 Having escaped from the bad state of body and mind (i.e., the state where body and mind are not serviceable), one experiences the bliss of body and mind being serviceable (Great Commentary, Steadfast Wisdom). What is similar to a precious consort? Which basis among the seven factors of enlightenment that have become the five roots is the non-affliction branch? Pliancy. In order to be liberated from all obscurations, bliss is attained through pliancy. (For example, like a precious woman (warm in cold weather, cool in warm weather, Steadfast Wisdom) who makes the Chakravartin king experience joy. Vasubandhu).』 What is similar to a householder jewel, the samadhi that accomplishes and produces all the desired wealth? Which state among the seven factors of enlightenment that have become the five roots is the non-affliction branch? Samadhi. From samadhi, desired things arise. (For example, clairvoyant eyes and divine ears, etc., are examples of clairvoyance, just as the Chakravartin's householder jewel can fulfill all the king's desires. Steadfast Wisdom.) The arising of wealth comes from samadhi. (All desired things arise from samadhi. Steadfast Wisdom translates it this way, so here we need 'all wealth,' i.e., all these desires. Steadfast Wisdom). What is similar to a minister jewel, the non-conceptual wisdom that, with pure subsequent attainment (Vasubandhu) and worldly wisdom, allows Bodhisattvas to abide effortlessly as they wish? Which of the seven factors of enlightenment is it?
་དེ་ལྔར་བྱས་པའི་ནང་ནས་ཡིད་བདེ་བ་དང་ཡིད་མི་བདེ་བ་ གཉིས་ཀྱི་དབང་དུ་མི་འགྱུར་ཞིང་ཆགས་པ་དང་ཁོང་ཁྲོས་སེམས་ཀུན་ཏུ་མི་ཟིན་པས་(བློ་གྲོས་ མི་ཟད་པའི་མདོ་འགྲེལ་ལས་)སམ་(འགྲེལ་ཆེན་)བྱིང་རྒོད་སོགས་ཉོན་མོངས་མེད་པའི་(འགྲེལ་ཆེན་བློ་བརྟན་ མར། )ངོ་བོའི་ཡན་ལག་ཡིན་པ་བཏང་སྙོམས་སོ། །(འཇིག་རྟེན་གྱི་ཆོས་ཀྱི་མི་ཕྲོགས་ཐེག་དམན་དུ་མི་གནས་ པའི་ཕྱིར་མི་བསྒུལ་བ་ཡིན་ཏེ་ཞེས་བློ་གྲོས་མི་ཟད་པའི་མདོར་རོ། ། ) དེའི་རྗེས་ཐོབ་དེས་ཡོན་ཏན་ཁྱད་པར་ཅན་ དང་ས་མ་ཐོབ་པ་ཐོབ་པར་བྱེད། ཉེས་སྐྱོན་སྤང་དགོས་རྣམས་སྤོང་བར་བྱེད་པས་མི་རྟོག་ཡེ་ ཤེས་རྩོལ་མེད་དུ་གནས་པར་བྱེད། ཅེས་དབྱིག་གཉེན་གྱི་དགོངས་པ་ལྟར་བློ་བརྟན་མར་ རོ། །བཏང་སྙོམས་ཀྱིས་ནི་ཐམས་ཅད་དུ། །འདི་ནི་ཇི་ལྟར་འདོད་བཞིན་གནས། །རྗེས་ལ་ ཐོབ་དང་མི་རྟོག་པའི། །གནས་པ་མཆོག་གིས་རྟག་ཏུ་གནས། །(དཔེར་ན་འཁོར་ལོས་བསྒྱུར་བའི་བློན་ པོ་རིན་པོ་ཆེས་དཔུང་གི་ཚོགས་ཡན་ལག་བཞི་པ་འབུལ་བར་བྱ་བ་ཡང་འབུལ་ལ་དོར་བར་བྱ་བ་ཡང་འདོར་ཞིང་། གང་དུ་དཔུང་ གི་ཚོགས་ཡན་ལག་བཞི་པ་མ་ལུས་པར་ཕྱིན་པ་དེར་སོན་ནས་ཀྱང་གནས་པར་བྱེད་དོ། །ཞེས་དབྱིག་གཉེན་ཏེ། དཔེའི་བཤད་ པ་ཞིབ་ཏུ་འགྲེལ་ཆེན་བློ་བརྟན་མར་བལྟའོ། །སྤྱིར་མདོ་རྒྱན་ལ་འགྲེལ་ཆེན་མེད་ཐབས་མི་སྣང་ངོ་། ། ) ཡོན་ཏན་དེ་ལྟའི་ སེམས་དཔའ་ནི། །འཁོར་ལོས་བསྒྱུར་དང་འདྲ་བར་འཇུག །རྟག་ཏུ་རིན་ཆེན་བདུན་ལྟ་བུའི། ། བྱང་ཆུབ་ཡན་ལག་རྣམས་ཀྱིས་བསྐོར། །ཞེས་སོ། །ཐ་དད་ནི་ཅི་རིགས་པའོ། །གྲངས་ངེས་ 2-143 ལ། དྲན་པ་ནི། གནས་ཀྱི་ཡན་ལག་སྟེ། དེ་ལ་བརྟེན་ནས་ཆོས་རབ་ཏུ་རྣམ་འབྱེད་སོགས་ ཐམས་ཅད་(དབྱིག་)འབྱུང་བས་སོ། །ཆོས་རབ་ཏུ་རྣམ་འབྱེད་ནི། རང་བཞིན་གྱི་ཡན་ལག་ སྟེ། བྱང་ཆུབ་(འགྲེལ་ཆེན་)ཡང་ཆོས་(དབྱིག་) རྣམས་ཀྱི་རང་སྤྱིའི་མཚན་ཉིད་མ་ནོར་བར་ཤེས་ པ་ལ་བྱ་(བློ་)སྟེ་བྱང་ཆུབ་ཡང་ཆོས་རབ་ཏུ་རྣམ་(དབྱིག་)འབྱེད་དེའི་ངོ་བོ་ཡིན་(དབྱིག་)པས་སོ། ། བརྩོན་འགྲུས་ནི། ངེས་པར་འབྱུང་བའི་ཡན་ལག་སྟེ། བགྲོད་བྱ་(བློ་)མཐར་(དབྱིག་)མ་ཐུག་ བར་དུ་ལམ་རྒྱུན་མི་(དབྱིག་)གཅོད་པས་སོ། །དགའ་བ་ཕན་ཡོན་གྱི་ཡན་ལག་སྟེ། ཆོས་(བློ་) དབྱིངས་མཐོང་བས་སེམས་དགའ་(དབྱིག་)བར་བྱེད་པས་སམ་ལུས་སེམས་ལ་ཕན་འདོགས་ པས་སོ། །(དབུས་བཤད་དུ་བློ། ) ལྷག་མ་གསུམ། ཉོན་མོངས་མེད་པའི་ཡན་ལག་སྟེ། རྒྱུ་གང་གིས་ ཉོན་མོངས་མེད་པར་བྱེད་པ་(བློ་)ཤིན་ཏུ་སྦྱངས་པ་སྟེ། (འགྲེལ་ཆེན་བློ་བརྟན་མར། ) ཉོན་མོངས་པའི་ རྒྱུའི་གཉེན་པོར་གྱུར་པའི་ཕྱིར་ཉོན་མོངས་མེད་པའི་རྒྱུ་སྟེ། ཆགས་སོགས་ཉོན་མོངས་(དབུས་ བཤད་)ཀྱི་རྒྱུ་ལུས་སེམས་ལས་སུ་མི་ར
【現代漢語翻譯】 在五者之中，舍（upekṣā，梵文），不為喜和不喜所左右，不為貪戀和憤怒所控制（出自《無盡慧經釋》），或者說，沒有沉沒和掉舉等煩惱（出自《釋論大疏·智穩》），是自性的一個分支。（不被世間法所奪，不住于小乘，所以是不動搖的，出自《無盡慧經》）。 隨後的證悟能獲得特殊的功德，能獲得未獲得的境界，能捨棄需要捨棄的過失，因此能使無分別智慧毫不費力地安住。正如世親的觀點在《智穩》中所說：『以舍心故於一切，此乃隨欲而安住，隨後的證悟與無分別，以勝妙之安住而常住。』（例如，轉輪王的寶臣，能奉獻四兵，也能捨棄需要捨棄的，無論四兵到達何處，都能在那裡安住。世親如是說。關於例子的詳細解釋，請參考《釋論大疏·智穩》。一般來說，《現觀莊嚴論》似乎離不開大疏。） 具有如此功德的菩薩，就像轉輪王一樣行事，恒常被如七寶般的菩提分所圍繞。』 『差別』是指各種各樣的。 在確定的數量中：念（smṛti，梵文）是處的分支，依靠它，一切如妙觀察等才能生起（世親）。 妙觀察是自性的分支，菩提（釋論大疏）也是對諸法（世親）自相和共相的特徵無誤地瞭解（智），菩提也是妙觀察（世親）的自性（世親）。 精進（vīrya，梵文）是決定的分支，在未到達（智）所行（世親）的終點之前，不會中斷道路（世親）。 喜（prīti，梵文）是利益的分支，因為見到法（智）界而使心喜悅（世親），或者對身心有益。（《中觀釋》中說是智）。 其餘三個是無煩惱的分支，能使無煩惱的因（智）非常調柔（《釋論大疏·智穩》），因為是煩惱之因的對治，所以是無煩惱的因，貪戀等煩惱（《中觀釋》）的因不會使身心疲憊。
【English Translation】 Among these five, equanimity (upekṣā, Sanskrit), is not swayed by joy and sorrow, and is not controlled by attachment and anger (from the 'Commentary on the Inexhaustible Wisdom Sutra'), or rather, it is without afflictions such as sinking and agitation (from the 'Great Commentary - Steady Wisdom'), and is a branch of its nature. (It is not robbed by worldly dharmas, and does not abide in the Lesser Vehicle, therefore it is unmoving, from the 'Inexhaustible Wisdom Sutra'). Subsequent attainment can obtain special merits, can obtain unattained states, and can abandon faults that need to be abandoned, therefore it can cause non-conceptual wisdom to abide effortlessly. As Vasubandhu's view is in 'Steady Wisdom': 'Because of equanimity, in all things, this abides as desired, subsequent attainment and non-conceptuality, constantly abide with supreme abiding.' (For example, the precious minister of the Wheel-Turning King, can offer the fourfold army, and can also abandon what needs to be abandoned, and wherever the fourfold army reaches, it can abide there. Vasubandhu said so. For a detailed explanation of the example, please refer to 'Great Commentary - Steady Wisdom'. Generally speaking, the 'Ornament of Clear Realization' seems inseparable from the Great Commentary.) 'A Bodhisattva with such merits acts like a Wheel-Turning King, constantly surrounded by the limbs of enlightenment like the seven jewels.' 'Difference' refers to various kinds. In a definite number: Mindfulness (smṛti, Sanskrit) is a branch of the place, relying on it, everything such as perfect discernment arises (Vasubandhu). Perfect discernment is a branch of nature, enlightenment (Great Commentary) is also the unerring understanding (Wisdom) of the characteristics of the self and common aspects of all dharmas (Vasubandhu), enlightenment is also the nature of perfect discernment (Vasubandhu). Diligence (vīrya, Sanskrit) is a branch of determination, not interrupting the path (Vasubandhu) until the end (Wisdom) of what is to be traversed (Vasubandhu) is reached. Joy (prīti, Sanskrit) is a branch of benefit, because seeing the realm of dharma (Wisdom) makes the mind joyful (Vasubandhu), or it benefits body and mind. (In the 'Central Commentary' it is said to be Wisdom). The remaining three are branches of non-affliction, the cause that makes one free from affliction (Wisdom) is extremely tamed (Great Commentary - Steady Wisdom), because it is the antidote to the cause of affliction, therefore it is the cause of non-affliction, the cause of afflictions such as attachment (Central Commentary) does not exhaust body and mind.
ུང་བའི་བདག་ཉིད་ཀྱི་གནས་ངན་ལེན་གཅོད་པས་སོ། ། (འགྲེལ་ཆེན་བློ་བརྟན་མར། ) གནས་གང་ལ་(འགྲེལ་ཆེན་བློ་བརྟན་མར་)གནས་ནས། ཉོན་མོངས་པ་མེད་ པར་བྱེད་པ་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཏེ། དེ་ལ་གནས་པས་ཡང་དག་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་ཤེས་ནས་ཉོན་ མོངས་(བྱིང་རྒོད་སོགས་ཞེས་འགྲེལ་ཆེན་བློ་བརྟན་མར་)སྤོངས་བར་བྱེད་པས་སོ། །(འགྲེལ་ཆེན་བློ་བརྟན་མར་ )ཉོན་མོངས་པ་མེད་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་ནི་བཏང་སྙོམས་ཏེ། བྱིང་རྒོད་སོགས་ཉོན་མོངས་མེད་ པའི་ངོ་བོར་གནས་པས་སོ། །རྒྱན་དང་དབུས་མཐར། རང་བཞིན་ཡན་ལག་གནས་ཡན་ལག ། གསུམ་པ་ངེས་འབྱུང་ཡན་ལག་སྟེ། །བཞི་པ་ཕན་ཡོན་ཡན་ལག་ཡིན། །རྣམ་གསུམ་ཉོན་ མོངས་མེད་ཡན་ལག །འདི་ལ་གཞི་དང་གནས་དང་ནི། །ངོ་བོ་ཉིད་དུ་བསྟན་པ་ཡིན། །ཞེས་ སོ། །ཆོས་རབ་ཏུ་རྣམ་འབྱེད་དང་བརྩོན་འགྲུས་དང་དགའ་བ་ནི་ལྷག་མཐོང་གི་ཕྱོགས་སོ། ། ཤིན་ཏུ་སྦྱངས་པ་དང་ཏིང་ངེ་འཛིན་དང་བཏང་སྙོམས་ནི་ཞི་གནས་ཀྱི་ཕྱོགས་སོ། །དྲན་པ་ནི་ 2-144 གཉིས་ཀའི་ཕྱོགས་དང་(ཏེ་ཀུན་ཏུ་འགྲོ་བའོ། །ཞེས་བློ། )མཐུན་པའོ། །ཞེས་གནོད་འཇོམས་ཏེ། དག་ ལྡན་དང་འགྲེལ་ཆེན་བློ་བརྟན་མར་ཡང་ངོ་། ། གཉིས་པ་ནི། དྲོ་བ་དང་ལ་སོགས་པས་རྩེ་བཟོད་ཆོས་མཆོག་བཞི་རྟོགས་ཤིང་ཐོབ་པ་ལ་ བདེན་པ་མཐོང་བའི་ལམ་འབྱུང་བས་དེའི་ཚེ་ནས་སངས་རྒྱས་བར་ན་སྤྱིར་ཡོད་ལ། འདིར་ བཤད་སློབ་ལམ་བདུན་གྱི་མངོན་པར་རྟོགས་པའི་ལམ་ཡིན་པའི་བྱང་ཆུབ་ཡན་ལག་ཡིན་པ་ དེ། མཐོང་ལམ་ནས་ཡོད་དེ། སར་ཞུགས་པ་ལ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི། །ཡན་ལག་རྣམ་པར་བཞག་ པར་བརྗོད། །ཅེས་སོ། ། གསུམ་པ་ནི་དེ་དག་དང་མཚུངས་ལྡན་གྱི་སེམས་(ཟག་མེད་ཀྱི་ཡིད་ཤེས་)དང་སེམས་བྱུང་ (ཟག་མེད་ཀྱི་ཚོར་བ་སོགས། )རྣམས་སོ། །བཞི་པ་ནི་(ས་བཅུ་སོགས། )མདོར་སོ་བདུན་རེ་རེར་ཡང་འདི་ བཞི་སྦྱར་ཞིང་། ཀུན་བཏུས་སུ་སྐབས་འདིར་སྦྱར་བ་མཚོན་པའི་དོན་ཏོ། །སྡུག་བསྔལ་ལ་ སྡུག་བསྔལ་བར་རྟོགས་པས་དེས་དབེན་པ་ལ་ཚོལ་(རྒྱལ་སྲས། )ཞིང་གནས། སྲེད་(རྒྱལ་)པ་ནི་ ཀུན་འབྱུང་སྟེ་དེ་སྡུག་བསྔལ་ཀུན་འབྱུང་བར་དམིགས་པས་དེ་དང་བྲལ་བ་ཚོལ་བས་འདོད་ ཆགས་དང་བྲལ་བ་ལ་གནས། འགོག་པ་ལ་སྡུག་བསྔལ་འགགས་པར་དམིགས་པས་དེ་ མངོན་དུ་བྱེད་པར་འདོད་པས་འགོག་པ་ལ་གནས། ལམ་ནི་སྡུག་བསྔལ་རྣམ་པར་སྤོང་བས་ དེ་ལ་དེ་ལྟར་དམིགས་པ་ནི་དེ་བསྒོམ་པ་ཚོལ་བས་རྣམ་པར་སྤོང་བས་ཡོངས་སུ་བསྒྱུར་བ་ལ་ གནས། ཞེས་དྲན་པ་ཡང་དག་ལ་སྦྱར་ནས་(བཤད་པ་ཀུན་དེའི་འགྲེལ་པར་རྒྱལ་བོའི་སྲས་སོ། ། )ཚུལ་དེ་ བཞིན་བཏང་སྙོམས་བར་ལ་ཡང་ངོ་། །ཞེས་ཀུན་བཏུས་སུའོ། །རྣམ་པར་སྤོང་བ་ནི་འདོར་ བའོ། །ཡོངས་སུ་བསྒྱུར་བ་ནི་མཐར་ཐུག་ཅིང་མུར་ཐུག་པའོ། །ཞེས་ཨཱརྱས་སོ། །གནོད་ འཇོམས་སུ། ཉོན་མོངས
【現代漢語翻譯】 通過斷除低劣的自性狀態來實現。（《釋論大疏·智穩》）無論處於何種狀態（《釋論大疏·智穩》），都能做到無有煩惱，這就是三摩地。安住於此，如實了知，從而斷除煩惱（指掉舉、沉沒等，如《釋論大疏·智穩》所說）。（《釋論大疏·智穩》）無有煩惱的自性即是舍，安住于無有掉舉、沉沒等煩惱的自性之中。 在《現觀莊嚴論》和《辨中邊論》中提到：『自性支分與處支分，第三齣離之支分，第四利益之支分。三種無惱之支分，於此顯示基、處與自性。』 《法界差別論》和精進、喜悅是勝觀的部分。輕安、三摩地和舍是止觀的部分。正念是兩者共同的部分（即普遍存在的部分，如《智穩》所說）。如《損惱》，《具足清凈》和《釋論大疏·智穩》中也有記載。 第二，通過暖位等證悟和獲得頂位、忍位、勝法位四者，生起見真諦之道，從那時起到成佛之間普遍存在。這裡所說的菩提分是證悟七加行道的道，從見道開始就存在。如雲：『入地者，菩提之支分，如是安立。』 第三，與這些相應的（無漏的意識）心和（無漏的感受等）心所。第四，（十地等）總而言之，在三十七道品中，每一個都包含這四種。在《攝類學》中，此處包含的意義是爲了表明。 通過了知痛苦是痛苦，從而尋求（王子）遠離痛苦並安住其中。貪愛是集諦，通過觀想它是痛苦的集諦，從而尋求遠離它，並安住于遠離貪慾之中。通過觀想滅諦是痛苦的止息，從而希望實現它，並安住于滅諦之中。道是徹底斷除痛苦，通過如此觀想它，從而尋求修習它，並安住于徹底轉變之中。如是將正念與（上述解釋都可在其註釋《王子》中找到）舍心相聯繫。如《攝類學》所說。徹底斷除即是捨棄。徹底轉變即是究竟和最終。如阿阇黎所說。《損惱》中說：煩惱
【English Translation】 It is achieved by cutting off the inferior state of self-nature. (Commentary Great Explanation - Wisdom Steadfast) In whatever state (Commentary Great Explanation - Wisdom Steadfast) one abides, one becomes free from afflictions, which is Samadhi. By abiding in it, one knows things as they truly are and abandons afflictions (such as agitation and dullness, as explained in Commentary Great Explanation - Wisdom Steadfast). (Commentary Great Explanation - Wisdom Steadfast) The nature of being without afflictions is equanimity, abiding in the nature of being without afflictions such as agitation and dullness. In Ornament and Madhyantavibhaga: 'The limb of self-nature, the limb of place, the third limb is the limb of definite emergence, the fourth limb is the limb of benefit. The three limbs of non-affliction, here are shown the base, the place, and the nature.' The Dharma Discrimination and diligence and joy are aspects of higher vision. Perfect pliancy and Samadhi and equanimity are aspects of calm abiding. Mindfulness is an aspect of both (i.e., all-pervasive, according to Wisdom). As stated in Harm Destroyer, Pure Possession, and Commentary Great Explanation - Wisdom Steadfast. Secondly, by realizing and attaining the four: warmth, peak, forbearance, and supreme Dharma, the path of seeing truth arises, and it generally exists from that time until Buddhahood. The Bodhi limb described here is the path of realization of the seven paths of learning, existing from the path of seeing. As it says: 'For those who have entered the ground, the limbs of Bodhi are established in this way.' Thirdly, the mind (undefiled consciousness) and mental factors (undefiled feeling, etc.) that are in accordance with these. Fourthly, (the ten grounds, etc.) In short, each of the thirty-seven factors of enlightenment includes these four, and in the Compendium, the meaning of including them here is to indicate this. By realizing suffering as suffering, one seeks (prince) solitude and abides in it. Craving is the origin, and by focusing on it as the origin of suffering, one seeks to be separated from it and abides in being separated from desire. By focusing on cessation as the cessation of suffering, one desires to realize it and abides in cessation. The path is the complete abandonment of suffering, and by focusing on it in this way, one seeks to cultivate it and abides in complete transformation. Thus, mindfulness is connected to equanimity (all explanations can be found in its commentary, Prince). As stated in the Compendium. Complete abandonment is abandonment. Complete transformation is ultimate and final. As stated by Arya. In Harm Destroyer: Afflictions
་ལས་དབེན། སྲིད་པ་ལ་ཆགས་བྲལ། སྡུག་བསྔལ་འགོག ཕུང་ བོ་ཐམས་ཅད་སྤོང་། ཞེས་དང་། བདེན་བཞི་ཤེས་སྤོང་མངོན་དུ་བྱས་བསྒོམ་ཞེས་དང་། རིམ་ 2-145 བཞིན་ཚུལ་ཁྲིམས་ཏིང་འཛིན་ཤེས་རབ་རྣམ་པར་གྲོལ་བའི་ཕུང་བོས་དབེན། ཞེས་སོགས་ སོ། །ཤཱནྟི་སོགས་ཡང་དང་པོ་ལྟར་རོ། །ཨཱརྱས་(ཨཱརྱས་དབེན་པ་ལ་གནས་པ་ནི་བསམ་གཏན་དང་པོ་དང་ ལྡན་པ་སྟེ། དེ་ནི་འདོད་པ་སོགས་ལས་རྣམ་པར་དབེན་པ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་རོ། །འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བ་ལ་གནས་པ་ནི། བསམ་ གཏན་གཉིས་པ་དང་ལྡན་པ་སྟེ་རྟོག་པ་ལ་སོགས་པའི་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བས་སོ། །འགོག་པ་ལ་གནས་པ་ནི་བསམ་གཏན་ གསུམ་པ་དང་ལྡན་པ་སྟེ། དགའ་བ་ལ་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བ་དེ་ནི་དེར་འགོག་པས་སོ། །རྣམ་པར་སྤོངས་བས་བསྒྱུར་བ་ནི། བསམ་གཏན་བཞི་པ་གཟུགས་མེད་དང་ལྡན་པ་སྟེ། ཇི་ལྟར་སྲིད་པར་སྤངས་པ་ཤེས་པ་མངོན་དུ་འགྲོ། ཞེས་དང་བག་ལ་ཉལ་ བཅོམ། ཀུན་ནས་ལྡང་བ་དང་བྲལ། ཀུན་སྦྱོར་བཅད། ཉེ་བར་ལེན་པ་ཐམས་ཅད་སྤངས། ཞེས་རིམ་བཞིན་ནོ། །ཡང་མཐོང་ སྤང་གཟུང་འཛིན་གྱི་རྟོག་པ་བཞིའི་གཉེན་པོར་རིམ་བཞིན་ཞེས་སོ། །དོན་བསྡུས་སོ། ། )ཚུལ་མང་དུ་བཤད་དེ། མངོན་ པ་བ་རྣམས་ན་རེ་ཁམས་ལས་དབེན་ཉོན་མོངས་པའི་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ། ལས་འགོག དངོས་པོ་རྣམས་སྤོང་སྟེ་ཚིག་ཐམས་ཅད་ཀྱི་མྱང་འདས་བརྗོད་ཟེར་ཞེས་སོ། །ལྔ་པ་ནི་མཐོང་ སྤང་སྤངས་པ་འཐོབ་པོ། །དེའི་རྣམ་པ་བདུན་ནི་སོ་བདུན་ལ་བགྲང་རྒྱུའོ། ། ༈ རྣམ་པར་དག་པར་ངེས་པར་འབྱིན་པའི་ལམ། བདུན་(ཨཱརྱ་)པ་ལ་སྒོམ་སྤང་རྣམ་པར་དག་པར་ངེས་པར་འབྱིན་པའི་ལམ་ལ་འཕགས་ པའི་ལམ་ཡན་ལག་བརྒྱད་ལ་སྔར་བཞིན་ལྔ་ལས་དང་པོ་ནི། མཐོང་ལམ་གྱིས་ཇི་ལྟར་མཐོང་ བའི་བདེན་པའི་ཡང་དག་པ་ཇི་ལྟ་བའོ། །(ཀུན་བཏུས། ) གཉིས་པ་ལ། མཚན་ཉིད་ནི་འདིར་ བཤད་སློབ་ལམ་བདུན་གྱི་རྣམ་དག་ཏུ་ངེས་འབྱིན་ལམ་ཡིན་པའི་འཕགས་ལམ་ཡན་ལག་གི་ མཚན་ཉིད། འདིར་བཤད་སྒོམ་སྤང་སྤོང་པ་དང་(དག་ལྡན་)དེའི་རྣམ་གྲོལ་མངོན་དུ་བྱེད་པའི་ སློབ་པའི་འཕགས་ལམ་གྱི་ཡན་ལག་ཏུ་གྱུར་པའོ། །མཚོན་བྱའི་སྒྲ་བཤད་ནི་ཉོན་མོངས་ ཐམས་ཅད་སྤང་པ་དང་། (འཕགས་པ་སློབ་པ་རྣམས་ཀྱིས་ཞེས་ཐུབ་དགོངས། )རྣམ་གྲོལ་མངོན་སུམ་དུ་བྱ་ བའི་ཕྱིར་འཕགས་ལམ་བསྐྱེད་པར་བྱེད་པས་འཕགས་ལམ་ཡན་ལག་གོ །ཞེས་དག་ལྡན་ནོ། ། (གནོད་འཇོམས་སུ་འཕགས་པ་སློབ་པ་རྣམས་ཀྱིས་ཞེས་འགོར་བསྣན་གཞན་ཇི་བཞིན་ནོ། ། ) མཚན་གཞི་ལ་དབྱེ་བ་ 2-146 དང་ས་མཚམས་སོ། །དང་པོ་ལ་དབྱེ་གཞི་འཕགས་ལམ་ཡན་ལག་གོ །དབྱེ་ངོ་ཡང་དག་པའི་ ཞེས་པ་རེ་རེའི་འགོར་རོ། །འཕགས་ལམ་ཡན་ལག་རེ་རེའི་མཇུག་ཏུ་སྦྱར་རོ། །དེ་བརྒྱད་ཀྱི་ ནང་ནས་མཐོང་ལམ་གྱིས་འདི་ལྟ་བུ་ཞིག་རྟོགས་སོ་ཞེས་(དབུས་བཤད་)པའི་སྒོ
【現代漢語翻譯】 遠離行蘊，不執著于有，斷滅痛苦，捨棄一切蘊。』以及『了知四諦，捨棄、現證、修習』等等。逐漸地，遠離戒、定、慧、解脫之蘊。』等等。Śānti（寂天）等也如前所述。Ārya（聖者）的多種修行方式是：處於遠離處，即具有初禪，因為遠離了慾望等。處於離欲處，即具有二禪，因為遠離了尋伺等慾望。處於止息處，即具有三禪，因為對喜樂離欲，所以在此止息。以完全捨棄來轉變，即具有四禪和無色定，如何捨棄有，證悟智慧。』以及『摧毀隨眠，遠離生起，斷除一切結縛，捨棄一切執取』，依次對應。此外，依次作為對治見道所斷四種執著的對治法。以上是意義的總結。 顯宗論師們說：『遠離界，不執著于煩惱的慾望，止息業，捨棄諸法，所有這些詞語都表達了涅槃。』第五個是捨棄見道所斷而獲得的。它的七種相是三十七道品中所要計數的。 決定清凈解脫之道：七（聖）道中，修道所斷的決定清凈解脫之道，即八支聖道，與之前五道相同，第一是：見道如何所見的真諦的真實面貌。（《集論》）第二，定義是：此處所說的七種學道的清凈決定解脫道，是聖道支的定義。此處所說的修道所斷的捨棄，以及（具足清凈）現證其解脫，是學道的聖道支。所詮釋的詞義是：爲了捨棄一切煩惱，（聖者和學者們）爲了現證解脫而生起聖道，所以是聖道支。（具足清凈）。（《損減論》中，增加了『聖者和學者們』，其他都一樣。）定義的基礎是分類和界限。第一，分類的基礎是聖道支。分類的相是每個『正』字開頭。每個聖道支的結尾都要加上。在這八個之中，見道如何證悟的（中觀宗）方式。
【English Translation】 Being devoid of aggregates, not clinging to existence, ceasing suffering, abandoning all aggregates.' and 'Knowing the Four Noble Truths, abandoning, realizing, cultivating' and so on. Gradually, being devoid of the aggregates of morality, concentration, wisdom, and liberation.' and so on. Śānti (Śāntideva) and others are also as mentioned before. Ārya (Noble One) has many ways of practicing: Being in a secluded place means having the first dhyana (meditative absorption), because it is separated from desires and so on. Being in a place free from desire means having the second dhyana, because it is free from the desire of thought and so on. Being in a place of cessation means having the third dhyana, because being free from attachment to joy, it ceases there. Transforming by completely abandoning means having the fourth dhyana and the formless samadhi, how to abandon existence and realize wisdom.' and 'Destroying latent tendencies, being free from arising, cutting off all bonds, abandoning all attachments', in sequence. In addition, sequentially as antidotes to the four types of conceptualization to be abandoned on the path of seeing. The above is a summary of the meaning. The Vaibhāṣikas say: 'Being devoid of realms, not clinging to the desire of afflictions, ceasing karma, abandoning all phenomena, all these words express nirvana.' The fifth is what is obtained by abandoning what is to be abandoned on the path of seeing. Its seven aspects are to be counted in the thirty-seven factors of enlightenment. The Path of Definite Purity and Liberation: Among the seven (Noble) Paths, the Path of Definite Purity and Liberation to be abandoned on the Path of Cultivation is the Eightfold Noble Path, the same as the previous five, the first is: How the Path of Seeing sees the true aspect of the Truths. (Compendium of Topics) Second, the definition is: The Path of Definite Liberation of the seven paths of learning mentioned here is the definition of the Noble Path branch. The abandonment of what is to be abandoned on the Path of Cultivation mentioned here, and (endowed with purity) the realization of its liberation, is a branch of the Noble Path of learning. The meaning of the interpreted word is: In order to abandon all afflictions, (the Noble Ones and scholars) generate the Noble Path in order to realize liberation, so it is a branch of the Noble Path. (Endowed with purity). (In the Damage Reduction Treatise, 'Noble Ones and scholars' is added, and the rest is the same.) The basis of the definition is classification and boundaries. First, the basis of classification is the Noble Path branch. The aspect of classification is at the beginning of each 'Right'. It should be added to the end of each Noble Path branch. Among these eight, the way (Madhyamaka) that the Path of Seeing realizes something like this.
་ནས་མཐོང་ལམ་ གྱིས་(འགྲེལ་ཆེན་བློ་)ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་རྟོགས་པའི་བདག་མེད་གཉིས་(བློ་)པོ་དེ་ཉིད་ལ་ལྟ་ཞིང་དེའི་ དོན་(བློ་)ཁོང་དུ་ཆུད་པ་གང་ཞིག དེ་བརྒྱད་ཡན་ལག་བཞིར་བསྡུས་བའི་ནང་ནས་ཡོངས་སུ་ གཅོད་པའི་ཡན་ལག་ཡིན་པ་ལྟ་བའི་མཚན་ཉིད་དོ། །ནང་ནས་ཞེས་རེ་རེར་ཡང་སྦྱར་ཏེ། ལྟ་ བས་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་རྟོགས་པ་དེ་ལ་(འགྲེལ་ཆེན་བློ་)བདག་གིས་ཐོས་(གཉིས་ཀ་)བསམ་བསྒོམ་པའི་ རྣམ་(བཤད་སྦྱར་)པ་འདིས་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་རྟོགས་སོ། །ཞེས་(གཉིས་ཀ)དེ་ཁོ་ན་ཉིད་(བཤད་སྦྱར་)ཀྱི་ རྟོགས་པ་རྣམ་པར་འཇོག་ཅིང་(གཉིས་ཀ)གཞུང་དུ་ཡང་བྱེད་གཞན་ལ་ཡང་སྟོན་གསུང་རབ་ ཡན་ལག་བཅུ་གཉིས་ཀྱི་དོན་ཡང་(རྒྱན་དབུས་ཀྱི་འགྲེལ་པར་)ཇི་བཞིན་རྟོགས་པའི་འཕགས་ལམ་ ཡན་ལག་ནི། རྟོག་པ་(ངག་གི་ཀུན་སློང་ངོ་། ། )ཁ་གསག་སོགས་ལོག་པའི་ངག་གི་གཉེན་པོར་གྱུར་ ཅིང་ངག་གི་ལས་རྣམ་པར་དག་པའི་ངག་གི་ལས་གང་ཞིག་ཡང་དག་པའི་རྟོག་པས་ཀུན་ནས་ བསླང་ནས་གཞན་གྱིས་ཡང་དག་པའི་དོན་གོ་བར་བྱེད་པས་ལྟ་བ་རྣམ་དག་ཏུ་ཡིད་ཆེས་པའི་ ཡན་ལག་ཡིན་པ། ངག སྤྱོད་ལམ་བཅོས་(བཤད་སྦྱར་)མ་སོགས་ལོག་པའི་ལས་མཐའི་གཉེན་ པོར་(དབུས་མཐར་)འགྱུར་ཅིང་ལུས་ཀྱི་ལས་རྣམ་པར་དག་པའི་ལུས་ཀྱི་ལས་གང་ཞིག་ཚུལ་ ཁྲིམས་རྣམ་དག་ཏུ་ཡིད་ཆེས་པའི་ཡན་ལག་ནི། ལས་ཀྱི་མཐའ། ལོག་པའི་ངག་དང་ལས་ཀྱི་ མཐའ་གཉིས་ཀའི་གཉེན་པོར་གྱུར་ཅིང་ལུས་ངག་གཉིས་ཀའི་ལས་རྣམ་པར་དག་པའི་རྗེས་ ཐོབ་ཀྱི་ལས་གང་ཞིག ཡོ་བྱད་བསྙུངས་བར་ཡིད་ཆེས་པའི་ཡན་ལག་ཡིན་པ་ནི། འཚོ་བ། རྟོག་ངག་ལས་མཐའ་འཚོ་བ་རྣམས་འཕགས་ལམ་མཉམ་བཞག་དུས་ན་དངོས་སུ་མེད་ཀྱང་། དེ་འབྱུང་བའི་མཐུ་ཐོབ་པས་དེ་དུས་སུ་ཡང་ལྡན་པར་བཞག་པ་སྟེ། དབུས་མཐའི་འགྲེལ་ 2-147 བཤད་དུ། དེ་འབྱུང་བའི་མཐུ་རྙེད་པའི་ཕྱིར། མཉམ་པར་བཞག་པ་ན་ཡང་(རྟོག་ངག་)དེ་གཉིས་ དང་ལྡན་པར་རིག་པར་བྱའི། མཉམ་པར་བཞག་པ་ན་ཡང་ཡང་དག་པར་རྟོག་པར་བྱེད་ པའམ་སྨྲ་བ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་དེ་གཉིས་བཤད་པས་གཞན་གཉིས་པོའང་རིགས་པ་ མཚུངས་སོ། །ཐུབ་དགོངས་སུ། ལམ་ལ་མཉམ་པར་བཞག་པ་ལ་ནི། ཡང་དག་པའི་རྟོག་པ་ དང་ངག་དང་། ལས་ཀྱི་མཐའ་དང་འཚོ་བ་དང་དྲན་པ། རྣམས་མི་སྲིད་དོ། །འོ་ན་ལམ་ལ་ སྙོམས་པར་ཞུགས་པ་དེའི་ཚེ་ཡན་ལག་བརྒྱད་སྒྲུབ་(ལམ་ལ་ཟེར་)པའི་ཆོས་སུ་ཅི་ལྟར་འགྱུར་ཞེ་ ན། འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་ཆོས་ཐོབ་པས་དེའི་རང་བཞིན། ཟག་པ་མེད་པའི་རྣམ་པར་ རིག་བྱེད་མ་ཡིན་པ་ཐོབ་སྟེ། གང་ཐོབ་པས་ལངས་ཀྱང་སླར་ཡང་ལོག་པའི་ངག་ལ་སོགས་ པ་ལ་མི་འཇུག་ཅིང་ཡང་དག་པའི་ངག་ལ་སོགས་པ་རྣམས་ལ་ཡང་འཇུག་གོ །དེའི་ཕྱིར་རྒྱུ་ མཚན་ལ་རྒྱུ་མཚན་ཅན་ཉེ་བར་བརྟགས་པ་ལས་ཡན་ལག་བརྒྱད་ཉིད་དེ་གཞན་དུ་ན་ལམ་ ལ་མཉམ་པར་བ
【現代漢語翻譯】 從見道（指通過《釋論大疏》的智慧）如實證悟的二無我（智慧），觀察此二無我，並理解其含義（智慧）。這包含在八支道中的四支中，是完全斷除之支的特徵。『內』字也分別與每一支相連。通過觀察而證悟真如，對此（《釋論大疏》的智慧）我通過聽聞（二者）思、修的方式（結合解釋）證悟真如。如此（二者）安立真如的證悟（結合解釋），並在經論中闡述，也向他人展示，如實證悟十二部經的含義。聖道的支分是：正思惟（語言的動機）。 作為對治虛妄言語等邪語的對治，清凈語業的語言，以正確的思惟為動機，使他人理解正確的含義，因此是確信正見的支分。正業，作為對治不正行為等邪業的對治（《中邊分別論》），清凈身業的身業，是確信戒律清凈的支分。正命，作為對治邪語和邪業二者的對治，清凈身語二業的后得位之業，是確信資具清凈的支分。正思惟、正語、正業、正命在聖道等持時並非實際存在，但由於獲得產生它們的力量，因此也被認為在等持時存在。《中邊分別論釋》中說：『爲了獲得產生它們的力量，即使在等持中，也應知與（正思惟、正語）二者相應。即使在等持中，也不是進行正確的思惟或言說。』 如此解釋了二者，其他二者也應類推。在《現觀莊嚴論》的解釋中：『在道中入于等持時，不可能有正確的思惟和言語，以及正業和正命，以及正念。』那麼，入于等持的時刻，如何成為成就八支道（指道）的法呢？由於獲得超世間的法，獲得其自性，獲得無漏的無表色，因此，無論起身與否，都不會再陷入虛妄的言語等，而會進入正確的言語等。因此，由於原因而對有原因的事物進行比附，因此是八支道本身，否則入于等持的時刻。
【English Translation】 From the Path of Seeing (referring to the wisdom of the Great Commentary), one observes the two selflessnesses (wisdom) as they are truly realized, and understands their meaning (wisdom). This is contained within the four branches of the eightfold path, and is the characteristic of the branch of complete severance. The word 'within' is also connected to each branch separately. Through observation, one realizes Suchness, and to this (the wisdom of the Great Commentary), I realize Suchness through the means of hearing (both) thinking and meditating (combining explanations). Thus (both) establish the realization of Suchness (combining explanations), and also explain it in treatises, and also show it to others, truly realizing the meaning of the twelve divisions of scripture. The branch of the Noble Path is: Right Thought (the motivation of speech). As an antidote to false speech and other wrong speech, the language that purifies speech karma, motivated by correct thought, enables others to understand the correct meaning, and therefore is the branch of believing in pure view. Right Action, as an antidote to wrong actions and other wrong deeds (Madhyāntavibhāga), the bodily action that purifies bodily karma, is the branch of believing in the purity of discipline. Right Livelihood, as an antidote to both wrong speech and wrong action, the subsequent action that purifies both bodily and verbal karma, is the branch of believing in the purity of resources. Right Thought, Right Speech, Right Action, and Right Livelihood are not actually present during the samadhi of the Noble Path, but because of obtaining the power to generate them, they are also considered to be present during samadhi. The Madhyāntavibhāga commentary says: 'In order to obtain the power to generate them, even in samadhi, one should know that it is associated with (Right Thought, Right Speech). Even in samadhi, one is not engaging in correct thought or speech.' Thus, having explained these two, the other two should also be inferred similarly. In the explanation of the Ornament for Clear Realization: 'When entering samadhi on the path, it is impossible to have correct thought and speech, as well as right action and right livelihood, and right mindfulness.' Then, how does the moment of entering samadhi become a dharma that accomplishes the eightfold path (referring to the path)? Because of obtaining the supramundane dharma, obtaining its nature, obtaining the non-revealing form of the unpolluted, therefore, whether one arises or not, one will no longer fall into false speech and so on, but will enter into correct speech and so on. Therefore, because of the cause, the caused is inferred, therefore it is the eightfold path itself, otherwise the moment of entering samadhi.
ཞག་པ་ལ་འགལ་ལོ། །ཞེས་སོ། །དྲན་པ་དང་ཡང་དག་པའི་ལྟ་བ་རྒྱུ་མཚན་ (བློ་བརྟན་དང་ཨ་བྷ་ཡའི་འཆད་ལུགས་ལྟར་ན། )མཚུངས་པས་དེ་ཡང་དེར་འདོད་དགོས་ཤིང་གཞན་དུ་ན་ དྲན་པ་ཡང་ངོ་། །ཡུན་རིང་བོར་(དབྱིག་)མི་སྐྱོ་བར་ཤེས་སྒྲིབ་ཀྱི་གཉེན་པོར་དེ་སྤོང་བྱེད་ཀྱི་ ལམ་བསྒོམ་པའི་བརྩོན་འགྲུས་(བློ་)སྒོམ་སྤང་ཉོན་མོངས་སྤོང་བའི་ཡན་ལག་ནི། རྩོལ་བ། ཞི་ (དབྱིག་)གནས་དང་རབ་ཏུ་འཛིན་པ་དང་བཏང་སྙོམས་ཀྱི་(མཚན་མ་ལ་ཞེས་འགྲེལ་ཆེན་བློ་བརྟན་མར་རོ། ། ) རྒྱུ་མཚན་ལ་དྲན་པ་ཉེ་བར་གནས་པས་བྱིང་རྒོད་མེད་པར་འཕགས་ལམ་མངོན་སུམ་དུ་བྱ་ བའི་ཆེད་དུ་ལམ་གྱི་སྒྲིབ་པའི་གཉེན་པོར་བསྒོམ་པ་གང་ཞིག ཞུམ་རྒོད་སོགས་སྒོམ་སྤང་ཉེ་ ཉོན་སྤོང་བའི་ཡན་ལག་ཡིན་པ་ནི། དྲན་པ་(དབུས་བཤད་སོགས་)མངོན་ཤེས་སོགས་ཡོན་ཏན་ ཁྱད་པར་ཅན་(གནོད་དབྱིག་)མངོན་པར་སྒྲུབ་པའི་སྒྲིབ་པའི་གཉེན་པོར་བསྒོམ་པའི་འཕགས་ ལམ་རྩེ་གཅིག་པ་ནི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ནོ། །ཕྱི་མ་དེ་གསུམ་གྱིས་རིམ་བཞིན་ཉོན་སྒྲིབ་དང་བྲལ་ 2-148 བ་དང་། ཏིང་ངེ་འཛིན་ཡོངས་སུ་དག སྙོམས་འཇུག་གི་སྒྲིབ་པ་དང་བྲལ་བའོ། །ཞེས་དབུས་ མཐའི་འགྲེལ་བཤད་དོ། །དེ་ཡི་འོག་ཏུ་ཇི་ལྟ་བུར། །རྟོགས་པའི་རྗེས་སུ་འཇུག་པ་སྟེ། །རྣམ་ བཞག་ཇི་བཞིན་རྟོག་པ་དང་། །རྣམ་པར་བཞག་ལ་འཇུག་པ་དང་། །ལས་གསུམ་རྣམ་པར་ དག་པ་དང་། །ཤེས་བྱ་དག་དང་ལམ་དང་ནི། །ཡོན་ཏན་ཁྱད་པར་ཅན་གྱི་ནི། །སྒྲིབ་པའི་ གཉེན་པོར་བསྒོམ་པའོ། །ཞེས་སོ། །ལྟ་རྟོག་རྩོལ་གསུམ་ཤེས་རབ། ངག་མཐའ་འཚོ་གསུམ་ ཚུལ་ཁྲིམས། (ཡིན་པས་བསོད་སྙོམས་སོགས་ལ་འཇུག་ཚེ་བྱ། གཞན་རྣམས་གནས་པའི་ཚེ་བྱ། ཞེས་འགྲེལ་ཆེན་བློ་བརྟན་ མར་རོ། ། ) དྲན་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་ཕུང་བོའོ། ། ཞེས་གནོད་འཇོམས་ཐུབ་དགོངས་སོ། །(མདོ་རྒྱན་ འགྲེལ་ཆེན་བློ་བརྟན་མར། ཡན་ལག་བརྒྱད་པོ་དེ་དག་མདོར་ན་རྣམ་པ་གཉིས་བཞག་སྟེ། སྤྱོད་པའི་ཚེ་གང་བྱ་བ་དང་གནས་ པའི་ཚེ་གང་བྱ་བའོ། །དེ་ལ་སྤྱོད་པ་ནི། བསོད་སྙོམས་ལ་འཇུག་པ་དང་འཆག་པ་ལ་སོགས་པ་བྱེད་པ་སྟེ། དེའི་ཚེ་ན་ནི་ཡང་དག་ པའི་ངག་དང་ལས་ཀྱི་མཐའ་དང་འཚོ་བ་གསུམ་ལ་གནས་པར་བྱའོ། །གནས་པ་ནི། ཏིང་ངེ་འཛིན་ལ་སྙོམ་པར་འཇུག་པ་སྟེ། དེའི་ ཚེ་ན་ཞི་གནས་བསྒོམ་པ་དང་། ལྷག་མཐོང་བསྒོམ་པ་གཉིས་བྱའོ། །ཞེས་ཏེ་གནས་པའི་ཚེ་གཞན་ལྔ་བྱའོ། །སྤྱོད་པ་ནི་རྒྱུ་བ་ལ་ ཟེར་རོ། །ཡང་དག་པའི་ལྟ་བ་དང་རྟོག་པ་དང་རྩོལ་བ་གསུམ་ནི་ལྷག་མཐོང་གི་ཕྱོགས་འཁོར་དང་བཅས་པ་སྟེ། ཡང་དག་པའི་ལྟ་ བ་ནི་ལྷག་མཐོང་ཉིད་དོ། །ཡང་དག་པའི་རྟོག་པ་དང་རྩོལ་བ་ནི་ལྷག་མཐོང་གི་ཕྱོགས་སོ། །ཡང་དག་པའི་དྲན་པ་དང་ཏིང་ངེ་ འཛིན་ཞི་གནས་ཀྱི་ཕྱོགས་འཁོར་དང་བཅས་པ་སྟེ། ཏིང་ངེ་འཛ
【現代漢語翻譯】 與懈怠相違背。如是說。正念和正見，（按照བློ་བརྟན་（Lodro Tenpa）和ཨ་བྷ་ཡ（Abhaya）的解釋，）因為原因相同，所以也必須這樣認為，否則正念又是什麼呢？長久地（不）厭倦，作為對治所知障的對治品，修習斷除它的道之精進（智慧），是斷除修斷煩惱的支分，即是精進。寂止（不）安住和勝觀以及捨棄的（相，如釋大疏བློ་བརྟན་མ（Lodro Tenma）所說。） 因為原因在於正念安住，爲了無有沉掉而現證聖道，作為對治道的障礙的對治品而修習，平息沉掉等修斷近煩惱的支分是正念（中觀釋等）。現證神通等殊勝功德（損害事物）作為對治現證的障礙的對治品而修習的聖道一心專注是三摩地。後面的三個依次是遠離煩惱障，以及三摩地完全清凈，遠離等持的障礙。如《中邊分別論》的解釋。在那之後如何呢？隨順證悟，如實安立，以及隨所安立而行，以及三種業完全清凈，以及所知清凈和道清凈，以及殊勝功德的障礙的對治品而修習。如是說。見、思、勤三種是智慧。語邊、業邊、命邊三種是戒律。（因為是乞食等時做，其他安住時做。如釋大疏བློ་བརྟན་མ（Lodro Tenma）所說。）念、定是蘊。如《損惱滅》所說。（《寶性論》釋大疏བློ་བརྟན་མ（Lodro Tenma）中說，這八支總的來說分為兩種，即行時應做什麼和住時應做什麼。其中行是指乞食和行走等，此時應安住于正語、正業和正命三種。住是指入定，此時應修習止觀二者。即住時應修習其他五種。行是指遊走。正見、正思和正勤三種是勝觀的眷屬，正見即是勝觀本身，正思和正勤是勝觀的支分。正念和三摩地是寂止的眷屬，三摩地
【English Translation】 It is contrary to laziness. Thus it is said. Right mindfulness and right view, (according to the explanations of Lodro Tenpa and Abhaya,) because the reasons are the same, so it must be considered as such, otherwise what is right mindfulness? For a long time (without) being weary, as an antidote to the obscuration of knowledge, the diligence of cultivating the path of abandoning it (wisdom), is the branch of abandoning the afflictions to be abandoned by cultivation, which is diligence. Tranquility (not) abiding and insight as well as abandonment (of characteristics, as explained in the great commentary by Lodro Tenma.) Because the reason lies in the abiding of right mindfulness, in order to manifest the noble path without sinking or agitation, cultivating as an antidote to the obscuration of the path, the branch of pacifying sinking, agitation, etc., the near afflictions to be abandoned by cultivation is right mindfulness (Madhyamaka commentary, etc.). Manifesting special qualities such as supernormal powers (harming things) cultivating the single-pointed noble path as an antidote to the obscuration of manifestation is samadhi. The latter three are successively free from the obscuration of afflictions, and samadhi is completely pure, free from the obscuration of meditative absorption. As explained in the Commentary on Distinguishing the Middle from the Extremes. After that, how is it? Following realization, establishing as it is, and acting according to what is established, and the three actions are completely purified, and the knowledge is purified and the path is purified, and cultivating as an antidote to the obscuration of special qualities. Thus it is said. Seeing, thinking, and diligence are the three wisdoms. Speech edge, action edge, and livelihood edge are the three disciplines. (Because it is done when begging for alms, etc., and the others are done when abiding. As explained in the great commentary by Lodro Tenma.) Mindfulness and samadhi are aggregates. As said in 'Subduing Harm'. (In the great commentary on the Ornament of Sutras by Lodro Tenma, these eight branches are generally divided into two types, namely what should be done when acting and what should be done when abiding. Among them, acting refers to begging for alms and walking, etc., at which time one should abide in the three right speech, right action, and right livelihood. Abiding refers to entering into samadhi, at which time one should cultivate both tranquility and insight. That is, one should cultivate the other five when abiding. Acting refers to wandering. Right view, right thought, and right diligence are the retinue of insight, right view is insight itself, and right thought and right diligence are branches of insight. Right mindfulness and samadhi are the retinue of tranquility, samadhi
ིན་ཞི་གནས་ཉིད་དོ། །དྲན་པ་ནི་ཞི་གནས་ཀྱི་འཁོར་རོ། །ཞེས་ སོ། ། ) བཤེས་སྤྲིང་འགྲེལ་པར། ཡང་དག་པའི་ལྟ་བ་ནི་ཟག་པ་མེད་པའི་ཤེས་རབ་པོ། །ཡང་ དག་པའི་རེ་རེར་སྦྱར་ཏེ། འཚོ་བ་ནི་ཁ་གསག་དང་ལོག་འཚོ་སྤོང་བའོ། །རྩོལ་བ་ནི་བརྩོན་ འགྲུས་ཏེ། དེ་ཡང་ཡང་དག་པའི་སྤོང་བ་བཞིའོ། །དྲན་པ་ནི་དམིགས་པ་མ་བརྗེད་པའོ། །དེ་ ཡང་དྲན་པ་ཉེར་བཞག་བཞིའོ། །ཏིང་ངེ་འཛིན་ནི་བསམ་གཏན་བཞིའོ། །ངག་ནི་དགེ་བའི་ ལས་ཀྱི་ལམ་བཞིའོ། །ལས་ཀྱི་མཐའ་ནི་ལས་ཀྱི་དགེ་བའི་ལས་ཀྱི་ལམ་དང་སྤོང་བའི་རང་ བཞིན་གསུམ་མོ། །རྟོག་པ་ནི་གནོད་སེམས་མེད་པ་དང་ངེས་པར་འབྱུང་བ་ཞེས་བྱ་བ་ལ་ 2-149 སོགས་པ་སྟེ་དགེ་བའི་རྟོག་པ་རྣམ་པ་དུ་མའོ། །ཞེས་ཏེ། ཐུབ་དགོངས་སུ། ཕལ་ཆེར་དེ་ བཞིན་ནོ། །བློ་གྲོས་མི་ཟད་པའི་མདོ་འགྲེལ་བཅས་དང་མདོ་རྒྱན་འགྲེལ་ཆེན་སོགས་སུ་ཡང་ ཚུལ་གཞན་ཡང་སྣང་ངོ་། །དེ་དག་གཅིག་གམ་ཐ་དད་ཅི་རིགས་པའོ། །གྲངས་ངེས་ནི། ལྟ་བ་ ནི་ཡོངས་སུ་གཅོད་པའི་ཡན་ལག་སྟེ། སྒོམ་ལམ་རྗེས་ཐོབ་(དབྱིག་)དེས་མཐོང་ལམ་གྱི་རྟོགས་ པ་ལ་(དབུས་བཤད་)བདག་གིས་འདི་ལྟ་བུ་ཞིག་(དབུས་)རྟོགས་སོ་ཞེས་མཐོང་ལམ་གཅོད་པས་ སོ། །(ཐུབ་དགོངས་དངོས་དབུས་བཤད་དོན། ) རྟོག་ངག་གཞན་གོ་བྱེད་ཀྱི་ཡན་ལག་སྟེ། རྟོག་པས་ཀུན་ ནས་བསླང་སྟེ་ངག་གིས་སེང་གེའི་(དབུས་)སྒྲ་སྒྲོགས་པས་གཞན་གྱིས་གོ་བར་ནུས་པས་སོ། ། ངག་མཐའ་འཚོ་གསུམ་གཞན་ཡིད་ཆེས་པར་བྱེད་པའི་ཡན་ལག་སྟེ། ངག་གིས་བསྙད་(དམ་ པའི་ཆོས་ཞེས་བློ་)པ་དང་(དབྱིག་)འབེལ་བའི་གཏམ་གྱིས་(དབྱིག་)འདི་ནི་ཐོགས་(བློ་)པ་མེད་པ་དང་ དོན་ཤིན་ཏུ་གཏན་ལ་ཕབ་པ་དང་འགལ་བ་མེད་པ་དང་དོན་གསལ་བར་(བློ་)བརྗོད་པ་ལས་ ན་འདིས་དེ་ཁོ་ན་ངེས་པར་རྟོགས་སོ་ཞེས་ལྟ་བའམ་ཤེས་རབ་རྣམ་དག་ཏུ་ཡིད་ཆེས་སོ། ། ལས་མཐས་སྲོག་གི་(བློ་)ཕྱིར་ཡང་བྱ་བ་མ་ཡིན་པ་(དབྱིག་)མི་བྱེད་པར་(དབྱིག་)འདི་ནི་འཕགས་ པ་དགྱེས་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་(བློ་)དང་ལྡན་ནོ། །ཞེས་ཚུལ་ཁྲིམས་རྣམ་དག་ཏུ་ཡིད་ཆེས་སོ། ། འཚོ་བས། (ལུས་གནས་པ་ཙམ་དུ་བྱ་བའི་ཕྱིར། ) རིགས་པ་དང་ཚོད་ཟིན་(བློ་)པར་ཆོས་གོས་ལ་སོགས་ པ་(བློ་)ཚོལ་བས་ངེས་པར་འདིས་(བློ་)ནི་ཡོ་བྱད་རྣམས་ལ་སྲེད་པ་སྤངས་སོ་ཞེས་(བློ་)ཡོ་བྱད་ བསྙུངས་པར་ཡིད་ཆེས་སོ། །(ཟླ་ཟེར་དུ་འཚོ་བའི་དོན་གྱིས་ཡོ་བྱད་ནི་འཚོ་བའི་ཡོ་བྱད་ཅེས་སོ། ། )ཤཱནྟིས། ཡོ་བྱད་ བསྙུངས་པ་ནི་ཡོ་བྱད་ཀྱིས་ཕོངས་པར་བྱེད་པའོ། །ཞེས་མདོ་བཏུས་འགྲེལ་པར་རོ། །ལྷག་མ་ གསུམ་གཉེན་པོའི་ཡན་ལག་སྟེ། བྱིང་རྒོད་དང་བྲལ་བའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་དུས་ཀྱི་བརྩོན་ འགྲུས་ཡང་དག་པའི་ལྟ་བས་བསྡུས་པ་ནི་རྩོལ་བ་སྟེ། དེས་འཕགས་ལམ་བསྒོམས་ཏེ་སྒོམ་ སྤང་
【現代漢語翻譯】 是寂止本身。念是寂止的眷屬。』 《親友書釋》中說：『正見是無漏的智慧。』每個都加上『正』字。生活是捨棄諂媚和邪命。努力是精進，也就是正斷四支。念是不忘對境，也就是四念住。等持是四禪。語是四種善業道。業邊是善業道和捨棄的自性三種。思擇是沒有害心和決意出離等等，是多種善的思擇。』 如《勝者意趣》所說，大體如此。《無盡慧經》及其註釋、《經莊嚴論》大釋等中，也有其他的說法。這些是一個還是多個，各不相同。 數量決定是：見是完全斷除的支分，是修道后得（益），因此以見道斷除時，（中釋）自己會說『我證悟了這樣的（中）』，因此以見道斷除。（勝者意趣、真實中釋義）。 思語是使他人理解的支分，以思擇發起，以語發出獅子的（中）聲音，因此能使他人理解。 語邊生活三者是使他人信任的支分，以語宣說（聖法，即智慧）和（益）相關的言語，（益）『這是沒有障礙（智）的，意義非常確定，沒有矛盾，意義清晰地（智）表達出來』，因此會想『這個人一定能確定地證悟』，因此信任見或清凈的智慧。 業邊即使爲了生命（智）也不做不應該做的事情，（益）『這個人具有令聖者歡喜的戒律（智）』，因此信任清凈的戒律。 生活上，（爲了僅僅維持生命，）以理智和適度（智）地尋求法衣等（智），因此一定會（智）想『這個人捨棄了對資具的貪戀』，因此（智）信任減少資具。（月稱中，生活的意義是資具是生活的資具）。寂天說：『減少資具是使資具貧乏。』如《集經釋》所說。 其餘三者是對治的支分，遠離沉掉的等持時期的精進，以正見攝持是努力，因此修習聖道，斷除修斷。
【English Translation】 is quiescence itself. Mindfulness is the retinue of quiescence.' In the commentary on the 'Letter to a Friend,' it says: 'Right view is uncontaminated wisdom.' Add 'right' to each one. Livelihood is abandoning flattery and wrong livelihood. Effort is diligence, which is the four right abandonments. Mindfulness is not forgetting the object, which is the four mindfulnesses. Samadhi is the four dhyanas. Speech is the four virtuous actions. Karma's end is the virtuous actions of karma and the nature of abandonment, three in all. Thought is the absence of harmful intent and the determination to renounce, etc., which are many kinds of virtuous thoughts.' As stated in 'The Intent of the Victorious One,' it is mostly the same. In 'The Sutra of Inexhaustible Intelligence' with its commentary, 'The Great Commentary on the Ornament of the Sutras,' etc., there are also other ways of explaining it. Are these one or many, each according to its own kind? The definite number is: View is the limb of complete cutting off, it is the post-attainment (benefit) of the path of meditation, therefore, when cutting off with the path of seeing, (Middle Commentary) oneself will say 'I have realized such a (Middle),' therefore cutting off with the path of seeing. (Intent of the Victorious One, meaning of the True Middle Commentary). Thought-speech is the limb that makes others understand, initiated by thought, uttering the sound of a lion (Middle) with speech, therefore it can make others understand. Speech-end-livelihood are the three limbs that make others trust, speaking with speech (the Holy Dharma, i.e., wisdom) and (benefit) related words, (benefit) 'This is without obstacles (wisdom), the meaning is very definite, without contradiction, the meaning is clearly (wisdom) expressed,' therefore one will think 'This person will definitely realize it,' therefore trusting in view or pure wisdom. Karma's end, even for the sake of life (wisdom), one does not do what should not be done, (benefit) 'This person possesses the precepts (wisdom) that please the noble ones,' therefore trusting in pure precepts. In livelihood, (for the sake of merely sustaining life,) seeking robes etc. (wisdom) with reason and moderation (wisdom), therefore one will definitely (wisdom) think 'This person has abandoned attachment to possessions,' therefore (wisdom) trusting in reducing possessions. (In the Moon Commentary, the meaning of livelihood is that possessions are the possessions of livelihood). Shantideva said: 'Reducing possessions is making possessions scarce.' As stated in the commentary on the 'Compendium of Sutras.' The remaining three are the limbs of antidotes, diligence in the time of samadhi free from dullness and agitation, held by right view is effort, therefore cultivating the noble path, abandoning what is to be abandoned by meditation.
ཉོན་མོངས་པའི་གཉེན་པོ་བྱེད་དོ། །དྲན་པས་ཉེ་བའི་ཉོན་མོངས་ཞུམ་རྒོད་ཀྱི་གཉེན་པོ་ 2-150 བྱེད་དེ། རྒོད་པའམ་རྒོད་དུ་(དབུས་བཤད་)དོགས་པ་ན་འཁོར་བའི་སྐྱོན་(མདོ་རྒྱན་འགྲེལ་ཆེན་བློ། ) སོགས་སྐྱོ་བར་(དབུས་བློ་)འགྱུར་བའི་དངོས་པོ་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ཞི་གནས་ཀྱི་རྒྱུ་མཚན། བྱིང་ ངམ་བྱིང་(འགྲེལ་ཆེན་)དུ་དོགས་པ་ན་དེ་(དབུས་བཤད་)པའི་ཡོན་ཏན་(འགྲེལ་ཆེན་བློ། )སོགས་སེམས་ གཟེང་བསྟོད་པར་འགྱུར་བ་ལྟ་བུ་དགའ་བར་(དབུས་བཤད་)འགྱུར་བའི་དངོས་པོ་ཡིད་ལ་བྱེད་ པ་རབ་ཏུ་འཛིན་པའི་རྒྱུན་མཚན། ཞི་ལྷག་རེ་རེས་སམ་ཟུང་འཇུག་གིས་(དབུས་)བྱིང་རྒོད་ ཀྱིས་ཉེ་བར་ཉོན་མོངས་པ་མེད་པ་ལ་ལྷུན་(ཀུན་དབུས་)གྱིས་གྲུབ་པར་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་བཏང་ སྙོམས་ཀྱི་རྒྱུ་མཚན་ཏེ་དེ་ལྟར་ཡིད་ལ་བྱེད་པའི་སྒོ་ནས་སོ། །(བློ་བརྟན་ནོ། ། ) ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་ མངོན་ཤེས་སོགས་དབང་གི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་ཀྱི་གཉེན་པོ་བྱེད་དེ། བསམ་(དབྱིག་)གཏན་ལ་ གནས་ནས་མངོན་ཤེས་(དབྱིག་)སོགས་སྒྲུབ་པས་སོ། །དབུས་མཐར། ཡོངས་སུ་གཅོད་དང་གོ་ བྱེད་དང་། །རྣམ་གསུམ་གཞན་ཡིད་ཆེས་པར་བྱེད། །མི་མཐུན་ཕྱོགས་ཀྱི་གཉེན་པོར་ནི། ། ལམ་གྱི་ཡན་ལག་དེ་བརྒྱད་དོ། །ལྟ་དང་ཚུལ་ཁྲིམས་ཡོ་བྱད་བསྙུངས། །གཞན་ལ་རྣམ་པར་ རིག་བྱེད་འདོད། །ཉོན་མོངས་ཉེ་བའི་ཉོན་མོངས་དབང་། །མི་མཐུན་ཕྱོགས་ཀྱི་གཉེན་པོའོ། ། ཞེས་སོ། །གཉིས་པ་ནི། བདེན་པ་མཐོང་བ་ཡོངས་སུ་ཤེས་པའི་མཐོང་ལམ་ཐོབ་པ་ལ་སྒོམ་ པའི་ལམ་འབྱུང་བས་འཕགས་ལམ་ཡན་ལག་སྒོམ་ལམ་གྱི་ཡན་ལག་ཡིན་པས་དེ་ན་ཡོད་དེ། དེ་ཡང་སྔར་བཤད་ལྟར་ཁྱད་ཆོས་བྱའོ། །སྤྱིར་མཐོང་ལམ་ནས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བར་ན་ཡོད་ དོ། །གསུམ་པ་ནི། དེ་དག་དང་མཚུངས་ལྡན་གྱི་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་(ཞེས་པ་གཙོ་ཆེ་བའི་དབང་ དུ་མཛད་པས་སོ། ། )ངོ་། །(ཀུན་བཏུས། ) བཞི་པ་ནི། བྱང་ཆུབ་ཡན་ལག་བཞིན་ནོ། །(ཀུན་བཏུས། ) ལྔ་པ་ ནི། ཡོངས་སུ་གཅོད་(ཀུན་)བྱེད་དང་། གོ་བྱེད་དང་། ཡིད་ཆེས་བྱེད་དང་། ཉོན་མོངས་པའི། ཉེ་ ཉོན་གྱི། ཡོན་ཏན་ཁྱད་པར་ཅན་ལ་སྒྲིབ་པའི་གཉེན་པོ་བྱེད་དོ། །ཞེས་སོ། །(ཀུན་དངོས། ) དེ་ རྣམས་གང་དང་གང་ལས་བཤད་ནི་མཆན་བུ་ལས་ཤེས་སོ། །དེའི་རྣམ་པ་བརྒྱད་ནི་སོ་བདུན་ 2-151 ལ་བགྲང་རྒྱུའོ། །དྲན་པ་ཉེར་བཞག་བཞི་ནས་ཡན་ལག་བརྒྱད་ཀྱི་བར་བཤད་པ་དེ་ལྟར་ན་ སློབ་མ་ཉན་ཐོས་རྣམས་ལ་ཀུན་ཤེས་པ་ཉིད་ཀྱི་ལམ་གྱི་རྟེན་ཅན་གྱི་རྣམ་པ་ཆོས་སུ་འཛིན་པ་ ཅན་སོ་བདུན་ཡོད་ལ། ཆོས་སུ་བདེན་པར་མི་འཛིན་པའི་བྱང་པའི་སྔར་བཤད་ལྟར་སོ་བདུན་ ཡོད་པ་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་རྒྱུའི་རྣམ་པ། སངས་རྒྱས་སའི་མཐར་ཕྱིན་པའི་སོ་བདུན་ནི་རྣམ་མཁྱེན་ གྱི་ཤེས་རྣམ་དངོས་སོ། །ཞེས་སྦྱར་རོ། །ར
【現代漢語翻譯】 對治煩惱。正念能對治隨煩惱中的掉舉和昏沉。當懷疑是掉舉時，應憶念輪迴的過患等令人厭惡的事物，這是止的因緣。當懷疑是昏沉時，應憶念功德等能使心提升的事物，這是策舉的因緣。通過止觀各自或雙運，使遠離昏沉和掉舉等隨煩惱，並憶念已成就寂止，這是舍的因緣。如此通過作意之門。（洛丹諾） 三摩地的現證等能對治障礙力量的違品，安住于禪定而成就現證等。中觀邊際論云：『完全斷除與能知，以及三種使他信，違品之敵為道支，此等即是八支道。』見與戒律及資具，減少對他的辨識欲，煩惱隨煩惱及力量，是為違品之對治。 第二，證悟真諦，獲得通達的見道，生起修道，因此聖道支是修道支的一部分，所以它存在於修道中。如前所述，應區分其特點。一般來說，從見道到成佛之間都存在。 第三，與這些相應的（指聖道支）心和心所（此處主要指心）。（攝類學） 第四，如同菩提分法一樣。（攝類學） 第五，能斷除、能知、能使人信服，以及對煩惱、隨煩惱、功德和特殊之處的遮蔽的對治。（俱舍論） 這些出自何處，可以從註釋中得知。這八種相是三十七道品中要數算的。從四念住到八支道，如此，對於聲聞乘的弟子來說，具有遍知道的所依之相的三十七道品，是執著為法的。對於不執著為真實的菩薩來說，如前所述的三十七道品，是遍知因的相。佛地的究竟三十七道品，是遍知的智慧相本身。如此結合起來。
【English Translation】 It counteracts afflictions. Mindfulness counteracts the agitation and lethargy among the secondary afflictions. When there is doubt of agitation, one should contemplate the faults of samsara (cyclic existence) and other things that cause aversion, which is the cause of calming. When there is doubt of lethargy, one should contemplate the qualities and other things that elevate the mind, which is the cause of uplifting. Through either calming or insight alone, or through their union, one becomes free from secondary afflictions such as lethargy and agitation, and one contemplates the accomplishment of serenity, which is the cause of equanimity. Thus, through the door of contemplation. (Lo Denno) The direct realization of samadhi (concentration) and other things counteracts the opposing forces that hinder power, by abiding in meditative stability and accomplishing direct realization and so forth. The Madhyantavibhaga (Distinguishing the Middle from the Extremes) states: 'Complete cutting off and knowing, and the three that make others believe, the enemy of opposition is the limb of the path, these are the eight limbs.' View and discipline and resources, reducing the desire to distinguish others, afflictions, secondary afflictions, and power, are the antidotes to opposition. Second, realizing the truth, obtaining the path of seeing that understands, the path of cultivation arises, therefore the noble path limb is a part of the path of cultivation limb, so it exists in the path of cultivation. As mentioned before, its characteristics should be distinguished. Generally, it exists from the path of seeing to Buddhahood. Third, the mind and mental factors that are in accordance with these (referring to the noble path limbs) (here mainly referring to the mind). (Compendium of Topics) Fourth, like the limbs of enlightenment. (Compendium of Topics) Fifth, it is the antidote that completely cuts off, knows, makes one believe, and obscures afflictions, secondary afflictions, qualities, and special characteristics. (Compendium of Phenomena) Where these come from can be known from the commentary. These eight aspects are to be counted among the thirty-seven factors of enlightenment. From the four mindfulnesses to the eightfold path, in this way, for the disciples of the Hearers (Shravakas), the thirty-seven factors of enlightenment, which have the aspect of being the basis of the path of omniscience, are clung to as phenomena. For the Bodhisattvas who do not cling to them as real, the thirty-seven factors of enlightenment mentioned earlier are the aspects of the cause of omniscience. The ultimate thirty-seven factors of enlightenment of the Buddha ground are the very aspects of the wisdom of omniscience. Thus, combine them.
ྒྱ་འགྲེལ་རྣམས་སུ་དེ་ཐེག་དམན་གྱིར་བཤད་ནས་ ཐེག་ཆེན་གྱི་ཞར་ལ་བཤད་པར་རློམ་པར་སྣང་སྟེ། ཟླ་ཟེར་དུ། དེ་བཤད་ཟིན་ཞེས་པའི་རྗེས་ སུ་དེ་ཡང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱིས་ཀྱང་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་ཆོས་ཐམས་ཅད་ དོན་དུ་གཉེར་བའི་ཕྱིར་དང་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་ཕན་པ་བསྐྱེད་པར་བྱེད་པའི་རྒྱུའི་ ཕྱིར་རྗེས་སུ་མི་དམིགས་པའི་ངོ་བོ་ལས་སོ་སོར་རྟོགས་པའི་དོན་དུ་སྟོང་པ་དང་སྙིང་རྗེ་དབྱེར་ མེད་པའི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ཀྱི་ནང་དུ་བསྡུས་ནས་བསྒོམ་པར་བྱའོ། །ཞེས་སོ། ། ༈ ལམ་ཤེས་སམ་དེ་རྗེས་མཐུན་པའི་རྣམ་པ་བཤད་པ། གཉིས་པ། ལམ་ཤེས་པ་ཉིད་ཀྱི་རྣམ་པ་ལའང་བྱང་པའི་དང་། སངས་རྒྱས་ཀྱི་གཉིས་ ཡོད་པ་ལ། རྒྱུའི་རྣམ་པ་དང་འབྲས་བུའི་རྣམ་པར་གོ་བར་བྱ་ཞིང་། དང་པོའི་དབང་དུ་བྱས་ པ་ལ་ལམ་(ཨཱརྱ་དངོས་)དྲུག་སྟེ། གཉེན་པོའི། སྤྲུལ་བའི། མཐོང་ཆོས་ལ་བདེར་གནས་ཀྱི། འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི། སྤོང་བའི། སངས་རྒྱས་ཉིད་ཀྱི་ལམ་གྱི་རྣམ་པའོ། ། ༈ གཉེན་པོའི་ལམ་གྱི་རྣམ་པ། དང་པོ་ལ་ གཉིས་ཏེ། མདོ་བསྟན་བཅོས་གཞན་གྱི་ལུགས་དང་། མདོ་དང་བསྟན་བཅོས་འདིའི་ལུགས་ གཉིས་སོ། །དང་པོ་ལ། ཏིང་ངེ་འཛིན་གསུམ་གྱི་སྤྱོད་ཡུལ་བཤད། ཡུལ་ཅན་སྒོ་གསུམ་ཏིང་ ངེ་འཛིན་བཤད། དེ་རྒྱུ་ཆོས་ཀྱི་སྡོམ་བཞི་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ནི། (བཤད་སྦྱར་འགྲེལ་ཆེན་བློ་བརྟན་ མར་)ཀུན་ཏུ་བརྟགས་པའི་བདག་གཉིས་མེད་པ་ནི། སྟོང་ཉིད་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་དམིགས་པ་སྟེ། དེ་ལ་དེས་དམིགས་པའི་ཕྱིར་(འགྲེལ་ཆེན་)རོ། །བདག་གཉིས་སུ་འཛིན་པའི་རྟེན་ཉེར་ལེན་ཕུང་ ལྔ་ནི་སྨོན་མེད་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་དམིགས་པ་སྟེ། དེ་བདག་གཉིས་མེད་པར་གཉིས་སུ་འཁྲུལ་ 2-152 བ་འབྱུང་བའི་གནས་དང་རྟེན་ཡིན་ཞིང་སྐྱེ་རྒ་ན་འཆི་སོགས་སྡུག་བསྔལ་སྣ་ཚོགས་ཅན་ཡིན་ པས་སྨོན་བྱ་མིན་ནོ་ཞེས་བྱ་བར་དམིགས་སོ། །(འགྲེལ་ཆེན་ཇི་བཞིན་ནོ། ། ) རྟེན་དེ་འདྲ་དེ་རྟག་ཏུ་ཉེ་བར་ཞི་བའི་(བློ་དངོས་)འགོག་བདེན་ཡོངས་གྲུབ་(བློ་དངོས་)ནི་ མཚན་མེད་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་དམིགས་པ་སྟེ། ཇི་ལྟར་དམིགས་ན་(དངོས་)ཡོངས་གྲུབ་ནི་མིག་ དང་གཟུགས་སོགས་མཚན་མ་ཐམས་ཅད་དང་བྲལ་བ་ཡིན་ནོ་ཞེས་དམིགས་སོ། །ཞེས་ སོ། །(འགྲེལ་ཆེན་དངོས། ) ཏིང་འཛིན་གསུམ་གྱི་སྤྱོད་ཡུལ་ནི། བདག་མེད་རྣམ་པ་གཉིས་པོ་ དང་། །བདག་ཏུ་འཛིན་པའི་རྟེན་དང་ནི། །དེ་རྟེན་ཉེར་ཞི་ཡིན་ཞེས་བྱ། །ཞེས་སོ། །གཉིས་ པ་ནི། ཡུལ་རྣམ་ཐར་སྒོ་གསུམ་ཞེས་གསུང་བ་ནི་ཤིན་ཏུ་ནོར་ཏེ། ཉེར་ལེན་ཕུང་བོ་རྣམ་པར་ ཐར་བའི་སྒོར་ཅི་ལྟར་རིགས། འགྲེལ་པ་གང་ལས་བཤད། དེས་ན་ཡུལ་བདག་མེད་གཉིས། (བཤད་སྦྱར་འགྲེལ་ཆེན་དངོས། )ཉེར་ལེན་ཕུང་ལྔ། མྱང་འདས་སམ། (བཤད། ) དེ་དག་(འགྲེལ་ཆེན
【現代漢語翻譯】 在註釋中，它們被解釋為小乘，似乎暗示著它們是大乘的附屬品。然而，在《月光經》中，在提到'已經解釋過'之後，它說：'菩薩們也應該爲了在一切方面追求所有法，爲了利益一切眾生，將無相之自性中所證悟的空性和慈悲無二之菩提心融入其中，並進行禪修。' 第二，關於認識道或與之相應的方面之解釋： 關於認識道本身的方式，有因之方式和果之方式兩種。前者有六種道（真實聖道）：對治道、幻化道、安住于現法樂之道、出世間道、斷除道以及佛陀本身之道。 第一，關於對治道的方式： 首先分為兩種：經部和其他論典的觀點，以及本經和本論的觀點。前者包括對三摩地行境的解釋，具有境之三門三摩地的解釋，以及作為其原因的四法句的解釋。第一點是：（根據《釋疏結合大疏》）遍計所執的二種無我，是空性三摩地的所緣，因為它是以彼為目標的。（《大疏》）執著二我的所依——五取蘊，是無愿三摩地的所緣，因為它是二我之不存在處，是二取顛倒生起之處，是生老病死等各種痛苦之源，因此應以'非所愿'為目標。（如《大疏》所示） 如是所依，恒常寂滅之滅諦圓成實性，是無相三摩地的所緣。如何緣呢？（真實）圓成實性是遠離眼和色等一切相的。（如是緣。《大疏》）三摩地的行境是：二種無我相，以及執著為我的所依，以及作為所依的寂滅。 第二點是，說境是解脫之三門是極其錯誤的。五取蘊怎麼能成為解脫之門呢？這是根據哪個註釋說的？因此，境是二種無我（《釋疏結合大疏》），五取蘊，涅槃（《釋》）。
【English Translation】 In the commentaries, these are explained as belonging to the Lesser Vehicle, seemingly implying they are subsidiary to the Great Vehicle. However, in the 'Moonbeam,' after mentioning 'it has been explained,' it says: 'Bodhisattvas should also, in order to pursue all dharmas in every way, and to benefit all sentient beings, integrate emptiness and compassion, inseparable from the nature of non-apprehension, into the mind of enlightenment and meditate on it.' Second, the explanation of the path or aspects that are in accordance with it: Regarding the manner of knowing the path itself, there are two types: the causal and the resultant. The former has six paths (actual Ārya paths): the path of antidote, the path of emanation, the path of dwelling in comfort in this life, the path of transcendence, the path of abandonment, and the path of the Buddha himself. First, the manner of the path of antidote: First, it is divided into two: the view of the Sutras and other treatises, and the view of this Sutra and treatise. The former includes the explanation of the objects of the three samādhis, the explanation of the three samādhis with the three doors of objects, and the explanation of the four dharma statements as their cause. The first point is: (according to the Commentary combined with the Great Commentary) the two selflessnesses of complete imputation are the object of emptiness samādhi, because it is aimed at that. (Great Commentary) The five aggregates of appropriation, which are the basis for clinging to the two selves, are the object of wishless samādhi, because it is the place where the delusion of the absence of two selves arises, and it is the source and basis of various sufferings such as birth, old age, sickness, and death, so it should be aimed at as 'not to be wished for.' (As in the Great Commentary) Such a basis, the permanently pacified cessation truth, the perfectly established nature, is the object of signless samādhi. How to aim at it? (Reality) The perfectly established nature is free from all signs such as the eye and form. (Thus aim. Great Commentary) The objects of the three samādhis are: the two aspects of selflessness, and the basis for clinging to self, and the pacification of that basis. The second point is that saying the object is the three doors of liberation is extremely wrong. How can the five aggregates of appropriation be the door to liberation? According to which commentary is this said? Therefore, the object is the two selflessnesses (Commentary combined with the Great Commentary), the five aggregates of appropriation, and nirvāṇa (Commentary).
་)ཞི་བའི་ ཡོངས་གྲུབ་གསུམ་ཡོད་པས་ཡུལ་ཅན་སྟོང་ཉིད་ཀྱི་ཏིང་ངེ་འཛིན་སོགས་གསུམ་སྟེ། (འགྲེལ་ ཆེན། ) བདག་གཉིས་སུ་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པར་བདག་མེད་གཉིས་ལ་སེམས་རྩེ་གཅིག་པའི་ ཏིང་ངེ་འཛིན་ནི་སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཏེ་བདག་གཉིས་མེད་པར་(དབྱིག་)ཤེས་པར་(རྩ་བ་ )བྱ་བའི་ཕྱིར་དུ་བཤད་(འགྲེལ་ཆེན་)དེ། དེས་དེ་ཁོང་དུ་ཆུད་པས་སོ། །བདག་འཛིན་གྱི་རྟེན་ཉེར་ ལེན་ཕུང་(འགྲེལ་ཆེན་)ལྔ་ལ་རྒྱབ་ཀྱིས་ཕྱོགས་ཤིང་མ་ཆགས་(འགྲེལ་ཆེན་)པའི་སེམས་རྩེ་གཅིག་ པ་ནི་སྨོན་མེད་ཀྱི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཏེ། བདག་འཛིན་གྱི་རྟེན་དེ་སྤང་བའི་ཕྱིར་ཡིན་ནོ། །(བཤད་པ་ དབྱིག། ) དེས་དེ་སྡུག་བསྔལ་གྱི་(འགྲེལ་ཆེན་)རང་བཞིན་ཅན་དུ་ཤེས་ནས་སྤོང་བར་བྱེད་པས་སོ། ། བདག་གཉིས་སུ་འཁྲུལ་བ་སྤངས་པ་དང་ཉེར་ལེན་ཕུང་ལྔ་ཉེ་བར་ཞི་བའི་མྱང་འདས་(བཤད་ )ཡོངས་གྲུབ་ལ་རྒྱུན་དུ་དགའ་བ་ཅན་གྱི་སེམས་རྩེ་གཅིག་པ་ནི་མཚན་མེད་ཀྱི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ ཏེ། བདག་འཛིན་གྱི་རྟེན་ཉེ་བར་ཞི་བ་མྱང་འདས་ཡོངས་གྲུབ་མངོན་དུ་བྱ་བའི་ཕྱིར་བཤད་པ་ 2-153 (འགྲེལ་ཆེན་)ཡིན་ནོ། །དེས་དེ་མངོན་དུ་བྱེད་པས་སོ། །དེ་ནི་གཟུང་འཛིན་ངོ་བོའི་ཕྱིར། །རྣམ་པ་ གསུམ་དུ་ཤེས་པར་བྱ། །རྣམ་པར་མི་རྟོག་རྒྱབ་གྱིས་ཕྱོགས། །རྟག་ཏུ་དགའ་དང་ལྡན་པའོ། ། ཡོངས་སུ་ཤེས་དང་སྤང་བ་དང་། །མངོན་སུམ་དུ་ནི་བྱ་བའི་ཕྱིར། །སྟོང་ཉིད་ལ་སོགས་ཏིང་ འཛིན་རྣམས། །དོན་རྣམ་གསུམ་དུ་ཡོངས་སུ་བསྒྲགས། །ཞེས་སོ། །གསུམ་པ་ནི། སེམས་ ཅན་རྣམས་ལ་ཕན་བཞེད་པས། །ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་རྒྱུ་ཉིད་དུ། །ཆོས་ཀྱི་སྡོམ་ནི་རྣམ་པ་བཞི། ། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ལ་བཤད། །ཅེས་ཏེ། ཟག་བཅས་ཀྱི་འདུ་བྱེད་ཐམས་ཅད་ མི་རྟག་པ་དང་སྡུག་བསྔལ་བ་གཉིས་ནི་སྨོན་མེད་ཀྱི་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་རྒྱུ་ཡིན་ཏེ། དེ་ཐམས་ ཅད་མི་རྟག་(བཤད་སྦྱར་)ཅིང་སོག་ལེ་བསྲེགས་པའི་(བཤད་སྦྱར་)སོ་དང་(འགྲེལ་ཆེན་)འདྲ་བར་རིག་ ནས་(འགྲེལ་ཆེན་)དེ་ལ་ཆགས་(འགྲེལ་ཆེན་) ཤིང་སྨོན་པར་(གཉིས་ཀ་)མི་བྱེད་པས་སོ། །ཆོས་ཐམས་ ཅད་བདག་མེད་པ་ནི་སྟོང་ཉིད་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་རྒྱུ་སྟེ། ཀུན་བརྟགས་པའི་(འགྲེལ་ཆེན་)བདག་ གཉིས་མེད་པར་བསྒོམས་(འགྲེལ་ཆེན་)ན་དེ་འགྲུབ་པས་(འགྲེལ་ཆེན་)སོ། །མྱ་ངན་ལས་འདས་ པ་ཞི་བ་ནི་མཚན་མེད་ཀྱི་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་རྒྱུ་སྟེ། འདིར་མྱང་འདས་ནི་དབང་བོ་(ཀུན་བཏུས་) དང་ཡུལ་ལ་སོགས་པའི་མཚན་མ་དང་བྲལ་བ་རྟོག་དཔྱོད་ཐམས་ཅད་ལས་འདས་པས་དེ་ བསྒོམས་ན་དེ་འགྲུབ་པས་(ཀུན་བཏུས་)སོ། །ཆོས་ཀྱི་སྡོམ་དེ་བཞི་ཡང་། བརྟན་པ་རྣམས་ཀྱི་ བཞི་བོ་དེ། །མེད་པའི་དོན་དང་རྣམ་རྟོག་དོན། །ཀུན་ཏུ་རྟོག་དོན་ཁོ་ན་དང་། །རྣམ་རྟོག་ཉེ་ བར་ཞི་བའི་
【現代漢語翻譯】 由於有三種圓滿，即有境空性的等持等三種。（《釋論》）不分別二我，一心專注於二無我的等持是空性等持，爲了（勝義）瞭解二我不存在而宣說（根本）。（《釋論》）因此，通過它來理解它。背離執我之所依，即五取蘊（《釋論》），不執著（《釋論》）的一心是無愿等持，因為要捨棄執我之所依。（《釋論》）因此，通過它認識到它是痛苦的（《釋論》）自性而捨棄它。 斷除對二我的錯覺，五取蘊寂滅的涅槃（說）圓滿，恒常歡喜的一心是無相等持，爲了顯現執我之所依寂滅的涅槃圓滿而宣說（《釋論》）。因此，通過它來顯現它。那是所取和能取的自性。應知有三種相。不分別，背離，恒常具有歡喜。爲了完全瞭解、捨棄和顯現，空性等持等，宣說了三種意義。如是。 第三，爲了利益有情，作為等持的因，四法之總集，為菩薩們宣說。即：有漏的一切行皆為無常和痛苦，這是無愿等持的因，因為認識到一切都是無常的（說），並且像燒焦的（說）牙齒（《釋論》）一樣，不執著（《釋論》）和希求（兩者）。一切法無我，是空性等持的因，因為如果修習（《釋論》）沒有遍計所執的（《釋論》）二我，就能成就它（《釋論》）。涅槃寂滅是無相等持的因，此處涅槃是遠離根（《集論》）和境等相，超越一切分別念，因此如果修習它，就能成就它（《集論》）。這四法之總集，對於穩固者來說，這四者，是無有之義和分別之義，僅僅是普遍了知之義，以及分別寂滅之義。
【English Translation】 Because there are three perfections, there are three, such as the samadhi of emptiness, which is the object. (Commentary) The samadhi that does not distinguish between the two selves and focuses single-mindedly on the two selflessnesses is the samadhi of emptiness, which is taught (root) in order to (Dhyig) understand that the two selves do not exist. (Commentary) Therefore, through it, one understands it. Turning away from the basis of self-grasping, the five aggregates of clinging (Commentary), and being unattached (Commentary), single-mindedness is the samadhi of no aspiration, because it is to abandon the basis of self-grasping. (Explanation Dhyig) Therefore, through it, one knows that it is the nature of suffering (Commentary) and abandons it. Abandoning the delusion of the two selves, the Nirvana (explanation) of the five aggregates of clinging being pacified, the single-mindedness of constant joy is the signless samadhi, which is taught (Commentary) in order to manifest the Nirvana perfection of the basis of self-grasping being pacified. Therefore, through it, one manifests it. That is the nature of the grasped and the grasper. It should be known in three aspects. Non-discrimination, turning away, and constant joy. In order to fully understand, abandon, and manifest, the samadhis of emptiness, etc., are proclaimed in three meanings. Thus it is. Third, wishing to benefit sentient beings, as the cause of samadhi, the four collections of Dharma are taught to the Bodhisattvas. That is, all conditioned phenomena with outflows are impermanent and suffering, which is the cause of the samadhi of no aspiration, because one recognizes that all are impermanent (explanation), and like burned (explanation) teeth (Commentary), one does not cling (Commentary) and aspire (both). All dharmas are selfless, which is the cause of the samadhi of emptiness, because if one meditates (Commentary) on the absence of the two selves that are imputed (Commentary), one will achieve it (Commentary). Nirvana being peaceful is the cause of the signless samadhi, here Nirvana is separated from the signs of the senses (Compendium) and objects, etc., and transcends all conceptual thoughts, therefore if one meditates on it, one will achieve it (Compendium). These four collections of Dharma, for those who are stable, these four, are the meaning of non-existence and the meaning of discrimination, only the meaning of universal knowledge, and the meaning of the pacification of discrimination.
དོན། །ཞེས་ཏེ། འདིར་སྐྱེ་འཇིག་གི་དོན་ནི་མི་རྟག་པའི་དོན་མིན་གྱི་རྟག་ཏུ་མེད་ པའི་དོན་ནི་མི་རྟག་པའི་དོན་ཏེ། གང་རྟག་ཏུ་མེད་པ་ཡིན་ཞེ་ན། འདུས་བྱས་རྣམས་ལ་ཀུན་ བརྟགས་པའི་གང་ཟག་དང་ཆོས་རྣམས་རི་བོང་རྭ་བཞིན་(ཀུན་བཏུས་)དུ་མེད་དེ། ཀུན་(ཀུན་བཏུས་ )བརྟགས་རྟག་ཏུ་མེད་པའི་དོན་ནི། མི་རྟག་པའི་དོན་ཏེ་(བློ་གྲོས་མི་ཟད་པའི་མདོ་དྲངས་དེ་མི་རྟག་པའི་ དོན་གང་ཞེ་ན་མེད་པ་དང་མི་རྟག་པའི་དོན་མ་ཡིན་ནོ། །མི་རྟག་པའི་དོན་ནི་ཆོས་ལ་བདག་མེད་པ་སྟེ། ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱིས་དབེན་ 2-154 པའི་ཕྱིར་དེ་ལ་འཇིག་པ་གང་ཡང་མེད་དེ། འདི་ནི་མི་རྟག་པའི་དོན་ནོ། །ཞེས་སོ། ། )ཞེས་སོ། །འདུ་བྱེད་རང་ཉིད་ རྟག་པར་མེད་པའི་དོན་ཞེས་པ་ནི་གཏན་མ་དགོངས་སོ། །ཡང་དག་པ་མིན་པའི་རྣམ་རྟོག་ གི་དོན་གྱིས་སྡུག་བསྔལ་བ་སྟེ་གཟུང་འཛིན་དུ་རྟོག་(དབྱིག་)པའི་སེམས་སེམས་བྱུང་གཞན་གྱི་ (དབྱིག་)དབང་གི་དངོས་པོ་ཉིད་སྡུག་བསྔལ་ཡིན་ཏེ། དེ་ཙམ་དུ་འཁོར་བར་སྡུག་བསྔལ་བས་ ཞེས་(དབྱིག་)སོ། །དེ་སླུ་བའི་ཕྱིར་སྡུག་བསྔལ་ལོ། །ཞེས་བཤད་སྦྱར་རོ། །ཀུན་བརྟགས་པའི་ བདག་གཉིས་མེད་ཀྱི་བདག་གཉིས་སུ་ཀུན་ཏུ་རྟོག་པ་ཙམ་(བཤད་སྦྱར་)དང་ཐ་སྙད་ཙམ་(བཤད་ སྦྱར་)ཡོད་པས་བདག་མེད་དོ། །སེམས་སེམས་བྱུང་གི་རྣམ་རྟོག་ཕྱིན་ཅི་ལོག་སྡུག་བསྔལ་ (བཤད་སྦྱར་)གྱི་དངོས་པོ་རྣམས་སོ་སོར་བརྟགས་པས་(བཤད་སྦྱར་)འགོག་པའི་ཕྱིར་(བཤད་སྦྱར་)ཞི་ བ་མྱང་འདས་ཀྱི་དོན་ཏེ། འགྲེལ་པ་འགྲེལ་བཤད་དག་གོ །གཉིས་པ་ནི། གཉེན་པོའི་ལམ་ ལ་རྣམ་པ་གསུམ་དུ་ཡོད། གསུམ་གང་ན། རྣམ་པར་ཐར་བའི་སྒོ་གསུམ་སྟེ། མྱ་ངན་ལས་ འདའ་བར་འགྱུར་ཞིང་འཁོར་བ་ལས་ཐར་བའི་སྒོ་ཡིན་པས་རྣམ་པར་ཐར་བའི་སྒོ་ཞེས་སྒྲ་ སྦྱོར་བམ་གཉིས་ལས་སོ། །དེ་གསུམ་གང་ན། གོ་རིམ་བཞིན་སྦྱར་ན་ཕུང་བོའི་སྟོང་པ་དང་ བདག་མེད་པའི་རྣམ་པ་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པའི་བྱང་འཕགས་དབང་རྣོན་གྱི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ ནི་ཆོས་ཅན། རྣམ་པར་ཐར་བའི་སྟོང་ཉིད་ཀྱི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཡིན་ཏེ། དེ་ལྟར་གྱི་བྱང་འཕགས་ ཀྱི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཡིན་པས་སོ། །དེ་ཆོས་ཅན། བདག་ཏུ་ལྟ་བ་དང་དེས་བྱས་པ་བདག་གིར་ ལྟ་བའི་གཉེན་པོ་ཡིན་ཏེ། རྟགས་འདྲའོ། །ཕུང་བོའི་སྟོང་བདག་གཉིས་ཀྱང་ཆོས་ཅན། རྣམ་ ཐར་སྒོ་སྟོང་ཉིད་ཡིན་ཏེ། ཐ་དད་དང་གཅིག་པའི་བདག་གིས་སྟོང་པའི་སྟོང་ཉིད་ཡིན་པས་ སོ། །དེ་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་ན་ཐར་བར་འགྱུར་བས་དེ་སྐད་ཅེས་བྱའོ། །ཐེག་ཆེན་འགོག་ བདེན་གྱི་རྣམ་པ་བཞི་ཆོས་ཅན། རྣམ་པར་ཐར་སྒོ་མཚན་མེད་ཡིན་ཏེ། གཟུང་འཛིན་བདེན་ འཛིན་གྱི་རྣམ་རྟོག་གི་མཚན་མ་ལམ་བདེན་གྱིས་མེད་པར་བྱས་པའི་སྤངས་པ་ཕུན་ཚོགས་ 2-155 ཡིན་པས་སོ། །ཐེག་ཆེན་ལམ་བདེན
【現代漢語翻譯】 意義。這裡生滅的意義不是無常的意義，而是恒常不存在的意義才是無常的意義。什麼恒常不存在呢？對於有為法，由遍計所執的補特伽羅和法，如同兔角一樣不存在（總集）。遍計所執恒常不存在的意義就是無常的意義（引自《無盡意經》，其中無常的意義是什麼呢？不是不存在和無常的意義。無常的意義是法無我，因為自性空寂，所以沒有任何壞滅，這就是無常的意義。）。有為法自身恒常不存在的意義，並非完全不考慮。與非真實的分別唸的意義一同受苦，即執著能取所取的（事物）的心和心所，以及其他（事物）的自在之事物本身就是痛苦，僅僅如此就在輪迴中受苦。（事物）。因為它具有欺騙性，所以是痛苦。這樣解釋連線。僅僅在遍計所執的二我中，以二我的方式進行普遍執著（解釋連線），並且僅僅存在名稱（解釋連線），因此是無我。通過分別觀察心和心所的顛倒分別唸的痛苦（解釋連線）之事物，（解釋連線）爲了斷除（解釋連線），寂滅涅槃的意義，就是註釋和解釋。第二，對治道有三種相。哪三種呢？三種解脫門，因為是趨向寂滅和從輪迴中解脫的門，所以稱為解脫門，出自《聲明二品》。那三種是什麼呢？如果按順序排列，那麼對於具有利根的聖者菩薩，現量證悟蘊空的，以及無我之相的等持，是具有法性的。是解脫的空性等持，因為是如此的聖者菩薩的等持。該法具有自性，是對我見以及由其所生的我所見的對治，是相似的理由。蘊空和我空二者也具有法性，是解脫門空性，因為是以異體和一體的我而空的空性。如果現量證悟它，就會獲得解脫，所以這樣稱呼。大乘滅諦的四種相，具有法性，是解脫門無相，因為以能取所取的實執分別唸的相，被道諦所滅的斷證圓滿。 大乘道諦
【English Translation】 Meaning. Here, the meaning of arising and ceasing is not the meaning of impermanence, but the meaning of constant non-existence is the meaning of impermanence. What is it that constantly does not exist? For conditioned phenomena, the persons and dharmas imputed by complete imputation, like rabbit horns, do not exist (collection). The meaning of complete imputation constantly not existing is the meaning of impermanence (quoted from the 'Inexhaustible Intellect Sutra,' where what is the meaning of impermanence? It is not the meaning of non-existence and impermanence. The meaning of impermanence is the absence of self in phenomena, because of the emptiness of self-nature, so there is no destruction, this is the meaning of impermanence.). The meaning of conditioned phenomena themselves constantly not existing is not completely disregarded. Suffering together with the meaning of non-veridical conceptualization, that is, the mind and mental factors that grasp the grasper and the grasped (things), and the very nature of the object of the power of other (things) is suffering, and just that much is suffering in samsara. (Things). Because it is deceptive, it is suffering. This is how the explanation is connected. Merely in the two selves imputed by complete imputation, there is universal imputation in the manner of two selves (explanation connection), and there is only name (explanation connection), therefore it is selflessness. By separately examining the suffering (explanation connection) of the inverted conceptualizations of mind and mental factors, (explanation connection) in order to eliminate (explanation connection), the meaning of peaceful nirvana, is the commentary and explanation. Second, the antidote path has three aspects. What three? The three doors of liberation, because they are the doors to move towards cessation and liberation from samsara, they are called the doors of liberation, from the 'Declaration of Two Qualities.' What are those three? If arranged in order, then for the noble Bodhisattva with sharp faculties, the samadhi that directly realizes the emptiness of the aggregates and the aspect of selflessness is of the nature of dharma. It is the samadhi of emptiness of liberation, because it is the samadhi of such a noble Bodhisattva. That dharma has self-nature, and is the antidote to the view of self and the view of what is done by it as self, it is a similar reason. The emptiness of aggregates and the emptiness of self both have dharma nature, it is the door of liberation emptiness, because it is the emptiness that is empty of the self of otherness and oneness. If one directly realizes it, one will be liberated, so it is called that. The four aspects of the Great Vehicle's cessation truth have dharma nature, it is the door of liberation without characteristics, because the characteristics of the conceptualization of grasping the grasper and the grasped as true, are the perfection of abandonment that is eliminated by the path truth. The Great Vehicle's path truth
་གྱི་རྣམ་པ་བཞི་ཆོས་ཅན། རྣམ་ཐར་ཀྱི་སྒོ་མཚན་མེད་ ཡིན་ཏེ། གཟུང་འཛིན་བདེན་འཛིན་གྱི་རྣམ་རྟོག་གི་མཚན་མ་སེལ་བྱེད་ཀྱི་ཟག་མེད་ཡེ་ཤེས་ ཀྱི་ཆ་ཡིན་པས་སོ། །ཐེག་ཆེན་འགོག་ལམ་གྱི་རྣམ་པ་ལ་སེམས་རྩེ་གཅིག་ཏུ་གནས་པའི་ བྱང་འཕགས་ཀྱི་ཏིང་ངེ་འཛིན་དེ་ཆོས་ཅན། རྣམ་ཐར་སྒོ་མཚན་མེད་ཀྱི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཡིན་ཏེ། རྣམ་རྟོག་གི་མཚན་མ་མེད་པའི་བྱང་འཕགས་ཀྱི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཡིན་པས་སོ། །དེ་ཆོས་ཅན། བདག་ལྟ་དེའི་རྒྱུ་མཚན་ཏེ་རྒྱུར་ཡོད་པ་(གསེར་)ཅན་ནམ་འབྲས་བུར་ཡོད་པ་ཅན་གྱི་གཟུང་ འཛིན་བདེན་འཛིན་གྱི་རྣམ་རྟོག་གི་གཉེན་པོ་ཡིན་ཏེ། དེ་འདྲའི་རྣམ་རྟོག་གི་མཚན་མ་ཞི་བའི་ ཐེག་ཆེན་འཕགས་པའི་རྟོགས་པ་ཡིན་པས་སོ། །(མཛོད་དུ་མཚན་མེད་ཞི་བའི་རྣམ་པ་ཡིས། །ཞེས་འགོག་ བདེན་གྱི་ཞི་བའི་རྣམ་པ་གཅིག་པུ་མཚན་མེད་དུ་བཤད་པ་ནི་ཉན་ཐོས་ཁོ་ནའི་ལུགས་ཡིན་ནོ། །ཞེས་ཨཱརྱའོ། ། ) ཟག་བཅས་ ཀྱི་མི་རྟག་པ་དང་སྡུག་བསྔལ་གྱི་རྣམ་པ་དང་། ཀུན་འབྱུང་བདེན་པའི་རྣམ་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་དེ་ སྡུག་བསྔལ་གྱི་རྒྱུ་ཀུན་འབྱུང་སོགས་ཆོས་ཅན། རྣམ་པར་ཐར་སྒོ་སྨོན་མེད་ཀྱི་དམིགས་པ་ ཡིན་ཏེ། སྐྱོན་དང་བཅས་པས་དོར་བྱ་ཡིན་པས་སོ། །དེ་རྣམས་མངོན་སུམ་དུ་རིག་པའི་བྱང་ འཕགས་དབང་རྣོན་གྱི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཆོས་ཅན། རྣམ་པར་ཐར་སྒོ་སྨོན་མེད་ཀྱི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ ཡིན་ཏེ། དེ་འདྲའི་བྱང་འཕགས་ཀྱི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཡིན་པས་སོ། །ཆོས་ཅན། ཁམས་གསུམ་པ་ ལ། བླང་བྱར་སྨོན་པའི་གཉེན་པོ་ཡིན་ཏེ། ཁམས་གསུམ་སྡུག་བསྔལ་དུ་མངོན་སུམ་དུ་རིག་ པའི་སློབ་ལམ་ཡིན་པས་སོ། །གནོད་འཇོམས་སུ། ཀུན་བརྟགས་པ་རྣམས་མཚན་ཉིད་མེད་ པར་མཐོང་བ་ནི་སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཏོ། །ཡོངས་སུ་གྲུབ་པ་ལ་ཞི་བའི་མཚན་ཉིད་དུ་ མཐོང་བ་ནི་མཚན་མ་མེད་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཏོ། །གཞན་གྱི་དབང་ལ་མི་མཐུན་པར་མཐོང་ བ་ནི་སྨོན་པ་མེད་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཏོ། །ཞེས་སོགས། རྒྱུ་མཚན་དང་བཅས་སོ། །གཏན་ལ་ དབབ་པ་བསྡུ་བར། སྟོང་ཉིད་མཚན་མེད་སྨོན་མེད་ཅེས་པ་ཙམ་གསུངས་པ་ནི་ཐོས་བསམ་ 2-156 སྒོམ་པ་གང་རུང་གིས་ཤེས་པ་དང་། སྟོང་ཉིད་ཀྱི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཞེས་སོགས་ཀྱིས་གསུངས་ པ་ནི་སྒོམ་བྱུང་འཇིག་རྟེན་འདས་མ་འདས་གང་རུང་ཁོ་ནས་ཤེས་པ་དང་། རྣམ་ཐར་གྱི་སྒྲས་ གསུངས་པ་ནི་སྒོམ་བྱུང་འདས་པ་ཁོ་ནར་བཤད་དོ། །འདི་ལ་ཚུལ་མང་ཞིང་(དགོངས་འགྲེལ་ འགྲེལ་པ། )འཆད་དགོས་ནའང་མངས་སུ་དོགས་པས་བཞག་གོ ། ༈ སྤྲུལ་བའི་ལམ་གྱི་རྣམ་པ། གཉིས་པ། སྤྲུལ་བའི་ལམ་ལ་གཞན་གྱི་དོན་དུ་ངེས་པར་འབྱུང་བའི་དབང་དུ་བྱས་ པའི་རྣམ་པ་གསུམ་མོ། །གང་ན། གཟུགས་ཅན་གྱི་རྣམ་པར་ཐར་བ་སྟེ། འདི་ལ་གཟུགས་ ཅན་གཟུགས་ལ་ལྟ་བའི། གཟུགས་མེད་གཟུགས་ལ་
【現代漢語翻譯】 四種相（藏文：གྱི་རྣམ་པ་བཞི་，含義：四種狀態）的法，具有解脫之門無相（藏文：རྣམ་ཐར་ཀྱི་སྒོ་མཚན་མེད་，含義：解脫之門無相），因為它是消除能取所取、實執（藏文：གཟུང་འཛིན་བདེན་འཛིན་，含義：能取所取、實執）之分別念（藏文：རྣམ་རྟོག་，含義：分別念）之相的無漏智慧（藏文：ཟག་མེད་ཡེ་ཤེས་，含義：無漏智慧）的一部分。大乘（藏文：ཐེག་ཆེན་，含義：大乘）道（藏文：འགོག་ལམ་，含義：道）之相上，心一境性安住的聖菩薩（藏文：བྱང་འཕགས་，含義：聖菩薩）之等持（藏文：ཏིང་ངེ་འཛིན་，梵文天城體：समाधि，梵文羅馬擬音：samādhi，漢語字面意思：等持），是解脫門無相之等持，因為它是無分別念之相的聖菩薩之等持。此法，是具有我見（藏文：བདག་ལྟ་，含義：我見）及其原因，即具有因或具有果的能取所取、實執之分別唸的對治（藏文：གཉེན་པོ་，含義：對治），因為它是平息此類分別念之相的大乘聖者之證悟。（《俱舍論》中說，『以無相寂靜之相』，將滅諦（藏文：འགོག་བདེན་，含義：滅諦）的寂靜之相唯一說為無相，是小乘（藏文：ཉན་ཐོས་，含義：小乘）的觀點。阿阇梨（藏文：ཨཱརྱའོ，梵文天城體：आचार्य，梵文羅馬擬音：ācārya，漢語字面意思：導師）如是說。）有漏（藏文：ཟག་བཅས་，含義：有漏）之無常（藏文：མི་རྟག་པ་，含義：無常）和痛苦（藏文：སྡུག་བསྔལ་，含義：痛苦）之相，以及集諦（藏文：ཀུན་འབྱུང་བདེན་པ་，含義：集諦）之相的自性，即痛苦之因集等法，是解脫門無愿（藏文：སྨོན་མེད་，含義：無愿）之所緣（藏文：དམིགས་པ་，含義：所緣），因為它們是具有過患應捨棄的。直接證悟這些的聖菩薩利根（藏文：དབང་རྣོན་，含義：利根）之等持，是解脫門無愿之等持，因為它是此類聖菩薩之等持。此法，是對三界（藏文：ཁམས་གསུམ་པ་，含義：三界）希求應取之對治，因為它是直接證悟三界為痛苦的學道（藏文：སློབ་ལམ་，含義：學道）。《損減論》中說：『見遍計所執法（藏文：ཀུན་བརྟགས་པ་，含義：遍計所執法）無自性（藏文：མཚན་ཉིད་མེད་，含義：無自性），是空性（藏文：སྟོང་པ་ཉིད་，梵文天城體：शून्यता，梵文羅馬擬音：śūnyatā，漢語字面意思：空性）之等持；見圓成實性（藏文：ཡོངས་སུ་གྲུབ་པ་，含義：圓成實性）為寂靜之相，是無相之等持；見他起所執法（藏文：གཞན་གྱི་དབང་，含義：他起所執法）為不合，是無愿之等持。』等等，具有原因。歸納決定：僅僅說空性、無相、無愿，是通過聽聞、思維、修習任何一種方式所知；說空性之等持等等，是通過修所成之世間或出世間任何一種方式所知；以解脫之門所說，是僅僅指修所成之出世間。對此有很多方式，需要講解（《釋論》），但因篇幅所限，故省略。 殊勝化身道之相 第二，殊勝化身道，就必定為利他而生起而言，有三種相。何為三種？即有色之解脫，對此，有色者觀有色，無色者觀有色。
【English Translation】 The four aspects of the nature of things are such that the door to liberation is without characteristics, because it is a part of the stainless wisdom that eliminates the characteristics of grasping at subject and object, and clinging to reality. The samadhi of a noble Bodhisattva who single-pointedly abides in the aspect of the Mahayana path of cessation is such that it is a samadhi of liberation without characteristics, because it is the samadhi of a noble Bodhisattva without the characteristics of conceptualization. This is such that it is the antidote to the conceptualizations of grasping at subject and object, and clinging to reality, which are the cause of self-view, because it is the realization of a Mahayana noble being that pacifies the characteristics of such conceptualizations. (In the Treasury of Knowledge, it is said that 'with the aspect of no characteristics and peace,' the peaceful aspect of the truth of cessation is said to be only without characteristics, which is the view of the Hearers alone. Arya said so.) The nature of the aspects of impermanence and suffering of contaminated existence, and the aspects of the truth of origin, that is, the origin of suffering, etc., are such that they are the object of liberation without aspiration, because they are to be abandoned due to their faults. The samadhi of a noble Bodhisattva with sharp faculties who directly perceives these is such that it is the samadhi of liberation without aspiration, because it is the samadhi of such a noble Bodhisattva. This is such that it is the antidote to aspiring to what should be taken in the three realms, because it is the path of learning that directly perceives the three realms as suffering. In the Destruction of Harm, 'Seeing that all that is imputed is without characteristics is the samadhi of emptiness. Seeing that what is completely established is of the nature of peace is the samadhi without characteristics. Seeing that what is dependent on others is incompatible is the samadhi without aspiration.' And so on, with reasons. In the Definitive Collection, it is said that merely saying emptiness, without characteristics, and without aspiration is known through any of hearing, thinking, or meditating; and saying the samadhi of emptiness, etc., is known only through any of meditation-born mundane or supramundane; and what is said by the door of liberation is said only of the supramundane born of meditation. There are many ways to do this, and it needs to be explained (Commentary), but it is omitted due to the length. The Aspects of the Path of Emanation Secondly, the path of emanation has three aspects in terms of necessarily arising for the benefit of others. What are they? They are the liberation of form, in which the one with form sees form, and the one without form sees form.
ལྟ་བའི། སྡུག་པའི་རྣམ་ཐར་གསུམ་ མོ། །དང་པོ་ལ། ལྟ་ཞེས་དྲང་ངོ་། །གང་ཟག་གང་གིས་ན། ཉན་ཐོས་ལྟར་ན། བསམ་གཏན་ དངོས་གཞིའི་སེམས་ཐོབ་པའི་སོ་སྐྱེ་དང་འཕགས་པའི་གང་ཟག་ཅི་རིགས་སོ། །(འདི་བུ་ནོར། ) ས་གང་ལ་རྟེན་ན། བསམ་གཏན་དང་པོ་ཁོ་ན་ལ་སྟེ། འདོད་པའི་ཁ་དོག་ལ་ཆགས་པའི་ གཉེན་པོར་གྱུར་པའི་མི་སྡུག་པའི་རྣམ་པ་ཅན་གྱི་རྣམ་ཐར་ཡིན་པས་སོ། །འདིར་ལམ་ཤེས་ ཀྱི་རྣམ་པ་ཡིན་པས་ཐེག་ཆེན་འཕགས་པ་སློབ་པ་ལ་ཡོད་དེ། ཆོས་བཤེས་ཀྱིས། མཐོང་བ་ དང་སྒོམ་པའི་ལམ་གྱི་མཚན་ཉིད། ཅེས་སོགས་བཤད་དོ། །སེམས་ཡང་བསམ་གཏན་བཞི་ པ་ལ་བརྟེན་ནོ། །ཇི་ལྟར་ན། གཟུགས་ཀྱི་འདུ་ཤེས་རྣམ་པར་མ་བཤིག་པ་སྟེ་གཟུགས་མེད་ ཀྱི་སེམས་མ་ཐོབ་པས་གཟུགས་ལ་འདོད་ཆགས་(ཀུན་བཏུས་)དང་མ་བྲལ་བའམ། ཐོབ་པས་ དེ་དང་བྲལ་ཡང་གཟུགས་ཀྱི་འདུ་ཤེས་བཞག་པས་(ཀུན་བཏུས་)ནང་རྣལ་འབྱོར་བ་རང་(གནོད་ འཇོམས་)ལ་སྐྲ་དང་སྤུ་ལ་སོགས་པའི་གཟུགས་ཅན་དུ་འདུ་ཤེས་པས་རང་བཞིན་པར་སྣང་བའི་ ཕྱི་རོལ་སྣོད་བཅུད་ཀྱི་གཟུགས་རྣམས་ལ་སྣོད་ཀྱིས་བསྡུས་པ་ཆེ་བ་ལ་དེ་བས་ཀྱང་ཆེ་བའམ་ ཆུང་ངུ་། ཆུང་ངུ་ལ་དེ་བས་ཀྱང་ཆུང་བའམ་ཆེ་བར་སྤྲུལ། བཅུད་ཀྱི་སེམས་ཅན་མཛེས་པ་ལ་ དེ་བས་ཀྱང་མཛེས་པའམ་མི་མཛེས་པར་སྤྲུལ། མི་སྡུག་ཅིང་མི་མཛེས་པ་ལ་དེ་བས་ཀྱང་མི་ 2-157 མཛེས་པའམ་མཛེས་པར་སྤྲུལ་ཏེ་(རྒྱལ་སྲས་དོན་)སྣ་ཚོགས་སུ་ལྟ་བའོ། །ཞེས་བྱ་བའོ། །ནང་ གི་གཟུགས་ལ་དམིགས་པའི་ཕྱིར་གཟུགས་ཅན་ཞེས་བརྗོད་དོ། །ཕྱི་རོལ་གྱི་གཟུགས་ལ་ དམིགས་པའི་ཕྱིར་གཟུགས་ལ་ལྟ་བ་ཞེས་བརྗོད་དོ། །ཞེས་གནོད་འཇོམས་དག་ལྡན་ནོ། ། དེ་གཉིས་སུ། འདོད་པའི་ཁ་དོག་ལ་ཆགས་པའི་གཉེན་པོར་བསམ་གཏན་དང་པོ་ལ་འཇུག ཅེས་ཉན་ཐོས་ལྟར་འཆད་དོ། །བདག་རྐྱེན་བསམ་གཏན་བཞི་པ་ལ་བརྟེན་ནས་ཞེས་འགོར་ སྦྱར་ཏེ་དེ་ལྟར་ལྟ་བའི་བྱང་འཕགས་དབང་རྣོན་གྱི་གཟུགས་ཅན་གྱི་རྣམ་ཐར་ཆོས་ཅན་དུ་ བྱས་ནས་སྤྱིར་དེ་ལྟར་ཡིན་པས་སོ་ཞེས་དགོད་དོ། །གཉིས་པ་ལའང་ཉན་ཐོས་ལྟར་ན། གང་ཟག་སྔར་བཞིན་དང་། ས་ནི། བསམ་གཏན་དང་པོའི་ཁ་དོག་ལ་ཆགས་པའི་གཉེན་པོ་ ཡིན་པས་བསམ་གཏན་གཉིས་པ་ཁོ་ནར་ཡོད་དེ། དང་པོ་གཉིས། མི་སྡུག་(པས་ས་ནི་)བསམ་ གཏན་གཉིས་ན་ཡོད། །ཞེས་སོགས་ཞིབ་ཏུ་ཤེས་དགོས་སོ། །འདིར་གང་ཟག་སྔར་བཞིན་ ནོ། །སེམས་ཀྱང་བཞི་པ་ལ་བརྟེན་ཏེ་གཟུགས་ཀྱི་འདུ་ཤེས་བཤིག་ནས་ཕྱི་རོལ་ལ་ལྟ་དགོས་ པས་སོ། །བོད་རྣམས། གཟུགས་མེད་ཀྱི་སེམས་དང་བཞི་པ་གཉིས་ཀ་ལ་བརྟེན་དགོས་ཟེར་ བ་ནི། འཁྲུལ་གཞི་ཨཱརྱ་དང་ཀུན་བཏུས་འགྲེལ་པར། གཟུགས་མེད་ལ་བརྟེན་ཞེས་པ་སྣང་ ཡང་དེ་ལྟར་ངེས་པ་ཅན་དགོངས་པ་མིན་ཏེ། ཕྱིར་རམ་ཅེས་སོགས་གདམས་(རྒྱལ་སྲས་)ཀ་ ཅན་གཉིས་ཀས་སྨོས་པས་ས
【現代漢語翻譯】 觀察之，不凈觀有三種形態。 第一種，稱為『觀』。何人能觀？若依聲聞乘，則是已獲得根本靜慮之心的異生凡夫或聖者。 （此為子財釋） 所依之地為何處？僅依于初禪。因為它是對欲界色貪執的對治，是不凈相的形態。 此處是道智的形態，因此大乘聖者學道者也有。法友說：『是見道和修道的特徵。』等等。 心也依于第四禪。如何觀呢？未完全破除色想，即未獲得無色界之心，因此未離對色的貪執（《攝類學》），或者雖已獲得無色界之心而離貪執，但仍保留色想（《攝類學》），內在瑜伽士（《損減》）觀想自身頭髮等有形之物，自然顯現的外界器情世界之色，對於器世界所包含的大的，觀想為更大或更小；對於小的，觀想為更小或更大。對於情世界美麗的眾生，觀想為更美麗或不美麗；對於醜陋不美麗的，觀想為更不美麗或美麗（《勝子義》），如此觀想種種。 因為緣于內在之色，故稱為『有色』。因為緣于外在之色，故稱為『觀色』。損減等皆具足。 在這兩種觀中，爲了對治對欲界色的貪執，而進入初禪，這是依聲聞乘的解釋。 以第四禪為增上緣，具有如此觀想的利根菩薩，將有色之形態作為法，普遍認為本應如此。 第二種，若依聲聞乘，何人能觀與前相同。所依之地是，因為初禪是對治對初禪色貪執的對治，所以僅存在於第二禪。初禪和二禪，因為是不凈的（所以地是）在二禪。 此處之人與前相同。心也依于第四禪，因為要破除色想而觀外境。 藏人說必須依賴無色界之心和第四禪兩者，這是錯誤的。在《阿毗達磨》和《攝類學釋》中，雖然有『依賴無色界』的說法，但並非一定如此，因為內外兩種都提到了。
【English Translation】 Regarding observation, there are three aspects of ugliness. Firstly, it is called 'observation'. Who observes? According to the Shravakas (Hearers), it is any ordinary being or noble person who has attained the mind of actual concentration. (This is Putra-dhana's commentary) What is the basis? It is based solely on the first Dhyana (meditative absorption). Because it is the antidote to attachment to the colors of the desire realm, it is a form of ugliness. Here, it is the form of the path of knowledge, so it exists in the Mahayana (Great Vehicle) noble learners. The Dharma friend says: 'It is the characteristic of the path of seeing and meditation.' and so on. The mind also relies on the fourth Dhyana. How is it done? Without completely destroying the perception of form, that is, without attaining the mind of the formless realm, one is either not separated from attachment to form (Kun bsdus), or even if separated from it, one still retains the perception of form (Kun bsdus). The inner yogi (gnod 'joms) perceives hair and other physical forms as naturally appearing external objects and the environment. For large objects contained in the environment, they transform them to be even larger or smaller; for small objects, they transform them to be even smaller or larger. For beautiful sentient beings, they transform them to be even more beautiful or ugly; for ugly and unattractive beings, they transform them to be even more unattractive or beautiful (rgyal sras don), thus observing various things. Because it focuses on internal forms, it is called 'having form'. Because it focuses on external forms, it is called 'observing form'. Gnod 'joms and others are complete. In these two, to counteract attachment to the colors of the desire realm, one enters the first Dhyana, as explained according to the Shravakas. Relying on the fourth Dhyana as the dominant condition, the sharp-witted Bodhisattva who observes in this way makes the form of having form into a Dharma, generally assuming it to be so. Secondly, according to the Shravakas, the person who observes is the same as before. The basis is that because the first Dhyana is the antidote to attachment to the colors of the first Dhyana, it exists only in the second Dhyana. The first and second Dhyanas, because they are impure (the basis is) in the second Dhyana. Here, the person is the same as before. The mind also relies on the fourth Dhyana, because one must destroy the perception of form and observe the external environment. The Tibetans say that one must rely on both the mind of the formless realm and the fourth Dhyana, which is a mistake. In the Arya and Kun bsdus commentaries, although there is a statement that 'relying on the formless realm', it is not necessarily the intention, because both the inner and outer are mentioned.
ོ། །གཟུགས་མེད་ཀྱི་སེམས་ཐོབ་ཀྱང་དེ་དུས་མངོན་དུ་མི་བྱེད་ པར་ས་སྡེར་བཤད་དོ། །ཚུལ་ཇི་ལྟར་ན་གཟུགས་མེད་ཀྱི་སེམས་ལ་བརྟེན་ནས་(རྒྱལ་སྲས་) གཟུགས་ཀྱི་འདུ་ཤེས་རྣམ་པར་བཤིག་པ་སྟེ་གཟུགས་ལ་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བའམ། མ་ བྲལ་ཡང་གཟུགས་མེད་དུ་འདུ་ཤེས་པས་བསམ་གཏན་ལ་བརྟེན་ནས་ནང་གཟུགས་ཅན་མ་ ཡིན་པ་མིང་(སྲས་)དུ་འདུ་ཤེས་པས་ཕྱིར་རོལ་ཀྱི་གཟུགས་ལ་སྔར་བཞིན་ལྟ་བའོ། །གོ་རིམ་ བཞིན་དུའི་དོན་དེའོ། །ཅིའི་དོན་དུ་ན། རྣམ་ཐར་དེ་གཉིས་ཆོས་ཅན། བསྒོམ་པ་ལ་དགོས་པ་ 2-158 ཡོད་དེ། ཇི་ལྟར་འདོད་འདོད་དུ་སྤྲུལ་བའི་སྒྲིབ་པའི་གཉེན་པོར་བསྒོམ་པས་སོ། །དེ་གཉིས་ སྤྲུལ་བའི་སྒྲིབ་པ་ལས་(ཛ་ཡ་ཨ་ནན་ཏ། )གྲོལ་བས། རྣམ་པར་ཐར་བ་སྟེ་གཉིས་དང་ངོ་། །འདིར་ ནི་བྱང་འཕགས་ཀྱི་དེ་གཉིས་གཟུང་ངོ་། །འདི་ལ་འདོད་པའི་ཁ་དོག་ལ་ཆགས་པའི་གཉེན་ པོར་བསམ་གཏན་དང་པོ་ལ་འཇུག་པའི་དང་བསམ་གཏན་དང་པོའི་ཁ་དོག་ལ་ཆགས་པའི་ གཉེན་པོར་གཉིས་པ་ལ་འཇུག་པའི་གཉིས་གནོད་འཇོམས་སུ་བཤད་དོ། །(དག་ལྡན་ཡང་དོན་དེ། ) གསུམ་པ་ལ་བསྒོམ་ཞེས་དྲང་ངོ་། །གང་ཟག་རྣམ་ཐར་དང་པོ་གཉིས་ཐོབ་པས་སོ། །སེམས་ བཞི་པ་སྟེ་མཛོད་དུ་ཡང་། གསུམ་པ་མཐའ་ན་ཞེས་སོ། །གང་གི་གཉེན་པོར་ན། གཟུགས་ སྡུག་པ་སྤྲུལ་བ་ལ་གོ་རིམ་བཞིན་དུ་དགའ་བ་སྟེ་འབད་པ་དང་། (ཨཱརྱ་གསེར། ) གཟུགས་མི་ སྡུག་པ་སྤྲུལ་བ་ལ་མི་དགའ་བ་མི་མཐུན་པའམ་མི་འབད་པ་སྟེ། སྡུག་པ་སྤྲུལ་སྙིང་འདོད་མི་ སྡུག་པ་སྤྲུལ་སྙིང་མི་འདོད་པའི་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་སྟེ། བླང་དོར་(ཀུན་བཏུས་སུ་ཡང་ཡོད་)གྱི་ བློ་དེ་དག་གི་གཉེན་པོར་རོ། །དགའ་མི་དགའ་དངོས་མིན་ཏེ། བསམ་གཏན་བཞི་པ་ཐོབ་ ལ་མ་ཉམས་པས་སོ། །ཉོན་མོངས་པ་ཞེས་པའང་། ཉོན་སྒྲིབ་དངོས་མིན་གྱི་གཉེན་པོའི་མི་ མཐུན་ཕྱོགས་ཡིན་པས་དེར་བརྗོད་དོ། །(ཁུ་)གསུངས་སོ། །ཇི་(མི་སྡུག་པའི་རྣམ་པ་བསྒོམ་པ་སེམས་ ཞུམ་པ་དགའ་བར་བྱ་བ་དང་གཟུགས་ཡིད་དུ་འོང་བ་ལ་སྡུག་པར་དམིགས་ན་ཆགས་པ་སྐྱེ་མི་སྐྱེ་སད་པའི་དོན་དུ་ཡིན་ཞེས་ གནོད་འཇོམས་སོ། །མཛོད་ཕལ་ཆེར་འདྲ་ཨཱརྱ་གསེར། )ལྟར་བསྒོམ་ཞེ་ན། སོ་སྐྱེས་དང་པོ་བསྒོམ་པ་ལ་ འདུ་ཤེས་གསུམ་སྟེ། ཕན་ཚུན་ལྟོས་(ཀུན་བཏུས་དངོས་)པའི། རྗེས་སུ་འབྲེལ་བའི། རོ་གཅིག་ པའི་འདུ་ཤེས་སོ། །དང་པོ་ནི། གཟུགས་སྡུག་པ་ལ་ལྟོས་(རྒྱལ་སྲས་)ནས་མི་སྡུག་པར་བཞག་ མི་སྡུག་པ་ལ་ལྟོས་ནས་སྡུག་གོ་ཞེས་པར་འགྱུར་གྱིས་ལྟོས་མེད་དུ་མིན་པར་(རྒྱལ་སྲས་)རྟོགས་ ནས་བསྒོམས་པས་ལྟོས་(བུ་)མེད་དུ་སྡུག་མི་སྡུག་ཏུ་ཞེན་པ་ལྡོག་གོ །གཉིས་པ་ནི། སྡུག་པ་ལ་ ཡང་། མི་སྡུག་པ་(རྒྱལ་སྲས་) ཉིད་རྗེས་སུ་འབྲེལ། (རྒྱལ་སྲས། ) མི་སྡུག་པ་ལའང་སྡུག་པ་འབྲེལ
【現代漢語翻譯】 即使獲得了無色界的禪定，也不立即顯現，而是在地界中宣說。如何理解呢？就是依靠無色界的禪定，(王子)破除了對色蘊的執著，即對色不生貪戀，或者即使沒有完全脫離貪戀，也因為在無色界中觀想而依靠禪定，內心觀想非物質的名(王子)，從而像以前一樣觀察外在的色。這就是依次進行的含義。為什麼呢？因為這兩種解脫，作為法，需要修習，因為修習可以作為隨意化現的障礙的對治。這二者從化現的障礙中解脫，就是解脫，是二者。這裡是指聖者的這兩種解脫。對於此，爲了對治對可欲之色的貪執，進入初禪；爲了對治對初禪之色的貪執，進入二禪，這二者被宣說為能摧毀障礙。(即使具有，意義也是如此。)第三個被稱為修習。因為有情獲得了前兩種解脫。第四禪也是如此，在《俱舍論》中也說：『在第三禪的盡頭。』作為什麼的對治呢？對於化現醜陋之色依次生起歡喜，即努力；(聖金)對於化現不悅意之色不歡喜，即不順應或不努力；化現悅意之色想要，化現不悅意之色不想要的煩惱，即對於取捨(在《攝類學》中也有)的念頭，是這些的對治。歡喜和不歡喜不是真實的，因為獲得了第四禪且沒有退失。所謂的煩惱，也不是真實的煩惱障的對治的違品，所以這樣說。(庫)說。如何修習呢？(修習不悅意之相是爲了讓心不怯懦而生歡喜，如果觀想悅意之色為醜陋，是爲了觀察是否生起貪戀，這是摧毀障礙的意思。《俱舍論》大部分相同，聖金。)凡夫首先修習時有三種作意：互相依賴的(《攝類學》真實)，隨之相聯的，味道相同的作意。第一種是：觀待悅意之色(王子)而安立為不悅意，觀待不悅意之色而認為是悅意的，因為不是沒有觀待的(王子)覺悟，所以修習后，對沒有觀待的悅意和不悅意之執著就會消失。第二種是：對於悅意之色，也有不悅意(王子)與之相聯，(王子)對於不悅意之色也有悅意與之相聯。 Even if one attains the formless samadhi, it is not immediately manifested, but is explained in the realm of desire. How is it understood? It is that relying on the formless samadhi, (prince) destroys the perception of form, that is, not being attached to form, or even if not completely detached, contemplating in the formless realm and relying on samadhi, internally contemplating the non-material name (prince), thereby observing external forms as before. This is the meaning of proceeding in order. Why? Because these two liberations, as dharma, need to be practiced, because practice can be the antidote to the obscuration of willful manifestation. These two are liberated from the obscuration of manifestation, which is liberation, the two. Here, it refers to these two liberations of the noble ones. For this, in order to counteract the attachment to desirable colors, one enters the first dhyana; in order to counteract the attachment to the colors of the first dhyana, one enters the second dhyana, these two are said to destroy obstacles. (Even if it has, the meaning is the same.) The third is called practice. Because sentient beings have attained the first two liberations. The fourth dhyana is also the same, and in the Abhidharmakosha it is said: 'At the end of the third dhyana.' What is it the antidote to? To the joy that arises sequentially from the manifestation of ugly forms, that is, effort; (Arya Gold) to the dislike of the manifestation of unpleasant forms, that is, not conforming or not making effort; the afflictions of wanting to manifest pleasant forms and not wanting to manifest unpleasant forms, that is, the thoughts of taking and abandoning (also in the Compendium of Topics), are the antidotes to these. Joy and dislike are not real, because one has attained the fourth dhyana and has not declined. The so-called afflictions are also not the opposite of the antidote to the real afflictive obscurations, so it is said there. (Khu) said. How to practice? (Practicing the aspect of unpleasantness is to make the mind not timid but joyful, and if one contemplates pleasant forms as ugly, it is to observe whether attachment arises or not, which is the meaning of destroying obstacles. The Abhidharmakosha is mostly the same, Arya Gold.) When an ordinary person first practices, there are three perceptions: mutually dependent (the real Compendium of Topics), successively related, and perceptions of the same taste. The first is: relying on pleasant forms (prince) to establish them as unpleasant, and thinking that unpleasant forms are pleasant, because it is not without relying on (prince) realization, so after practicing, the attachment to pleasant and unpleasant without relying on will disappear. The second is: for pleasant forms, there is also unpleasantness (prince) associated with it, (prince) for unpleasant forms there is also pleasantness associated with it.
【English Translation】 Even if one attains the formless samadhi, it is not immediately manifested, but is explained in the realm of desire. How is it understood? It is that relying on the formless samadhi, (prince) destroys the perception of form, that is, not being attached to form, or even if not completely detached, contemplating in the formless realm and relying on samadhi, internally contemplating the non-material name (prince), thereby observing external forms as before. This is the meaning of proceeding in order. Why? Because these two liberations, as dharma, need to be practiced, because practice can be the antidote to the obscuration of willful manifestation. These two are liberated from the obscuration of manifestation, which is liberation, the two. Here, it refers to these two liberations of the noble ones. For this, in order to counteract the attachment to desirable colors, one enters the first dhyana; in order to counteract the attachment to the colors of the first dhyana, one enters the second dhyana, these two are said to destroy obstacles. (Even if it has, the meaning is the same.) The third is called practice. Because sentient beings have attained the first two liberations. The fourth dhyana is also the same, and in the Abhidharmakosha it is said: 'At the end of the third dhyana.' What is it the antidote to? To the joy that arises sequentially from the manifestation of ugly forms, that is, effort; (Arya Gold) to the dislike of the manifestation of unpleasant forms, that is, not conforming or not making effort; the afflictions of wanting to manifest pleasant forms and not wanting to manifest unpleasant forms, that is, the thoughts of taking and abandoning (also in the Compendium of Topics), are the antidotes to these. Joy and dislike are not real, because one has attained the fourth dhyana and has not declined. The so-called afflictions are also not the opposite of the antidote to the real afflictive obscurations, so it is said there. (Khu) said. How to practice? (Practicing the aspect of unpleasantness is to make the mind not timid but joyful, and if one contemplates pleasant forms as ugly, it is to observe whether attachment arises or not, which is the meaning of destroying obstacles. The Abhidharmakosha is mostly the same, Arya Gold.) When an ordinary person first practices, there are three perceptions: mutually dependent (the real Compendium of Topics), successively related, and perceptions of the same taste. The first is: relying on pleasant forms (prince) to establish them as unpleasant, and thinking that unpleasant forms are pleasant, because it is not without relying on (prince) realization, so after practicing, the attachment to pleasant and unpleasant without relying on will disappear. The second is: for pleasant forms, there is also unpleasantness (prince) associated with it, (prince) for unpleasant forms there is also pleasantness associated with it.
་ 2-159 ཏོ། །སྡུག་པར་གྲགས་པའང་བརྟགས་པ་(རྒྱལ་སྲས་)ཙམ་སྟེ་སྐྲ་ལ་སོགས་པ་མི་གཙང་བའི་(རྒྱལ་ སྲས་)རྫས་སུམ་ཅུ་རྩ་དྲུག་གི་ནང་དུ་འདུས་པས་སོ། །(རྒྱལ་སྲས། ) དེ་ལྟར་རྟོགས་ནས་བསྒོམས་ པས་སྡུག་མི་(བུ་སྟོན་)སྡུག་ངོ་བོ་ཐ་དད་དུ་ཞེན་པ་ལྡོག་གོ །གསུམ་པ་ནི། དེ་ནས་མཐར་(སྲས་ )གཟུགས་ཐམས་ཅད་བསྲེས་ཏེ་སྡུག་པ་ཉིད་དུ་རོ་གཅིག་པའི་(ཀུན་སྲས་)འདུ་ཤེས་ཀྱིས་མོས་ པར་བྱེད་དོ། །འཕགས་(བུ་སྟོན་)པས་བསྒོམ་ན་རོ་གཅིག་པའི་འདུ་ཤེས་ཀྱིས་ཏེ། མདོར་ན། དེ་ལྟར་བསྒོམས་པའི་ཇི་ལྟར་འདོད་པ་བཞིན་སྡུག་པར་(སྲས་དོན་)སྤྲུལ་བ་ལ་དབང་འབྱོར་བ་ (རྒྱལ་སྲས་)ཐོབ་པས་ཐམས་ཅད་སྡུག་པར་སྤྲུལ་བའི་སྒྲིབ་པ་ལས་གྲོལ་བའི་ཕྱིར་ན་སྡུག་པའི་ རྣམ་པར་ཐར་བ་དེ་ཡང་ཡིན་ལ་རྫོགས་བྱང་(གསེར་)གི་ཐབས་ཡིན་(གསེར་)པས་དེའི་(རད་ཀིར་ དུ་མེད་)སྒོ་(གསེར་)འདི་གཟུགས་ཅན་(རྒྱལ་སྲས་སུ་ལ་ཟེར་)ཀྱི་རྣམ་ཐར་གྱི་སྒྲིབ་(ཛ་ཡ་ཨ་ནན་ཏས་)པ་མ་ ལུས་པར་སྤངས་པས་གཟུགས་ཅན་གྱི་དང་། འགོག་པའི་རྣམ་ཐར་ནི་གཟུགས་མེད་ཀྱི་རྣམ་ ཐར་(རྒྱལ་སྲས་སུ་ལ་ཟེར་)གྱི་སྒྲིབ་(ཛ་ཡ་ཨ་ནན་ཏས་)པ་མ་ལུས་པར་སྤངས་པ་གཟུགས་མེད་ཀྱི་རྣམ་ ཐར་གྱི་མཆོག་ཡིན་པས་འཕགས་པ་རྣམས་དེ་གཉིས་ལ་ལན་མང་དུ་གནས་པས་དེ་གཉིས་ ལ་ལུས་ཀྱིས་མངོན་སུམ་དུ་བྱས་ནས་རྫོགས་པར་གནས་སོ་ཞེས་གསུངས་ཀྱི་གཞན་ལ་མིན་ ནོ། །(དེ་ཡན་འཇུག་བཤད་དུ་ཁ་ཆེ་ཛ་ཡ་ཨ་ནན་ཏས་ཀྱང་ངོ་། ། ) ཡང་ན་དེ་གཉིས་ཀྱི་གནས་གྱུར་རྫོགས་པར་ མངོན་དུ་བྱེད་པས་སོ། །ཞེས་རྒྱལ་བའི་སྲས་སོ། །ཤེས་རབ་ཀྱི་ལུས་ཀྱིས། ཞེས་རད་ཀིར་ རོ། །ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་ཚོགས་པ་ལ་ལུས་ཞེས་བྱ། ཞེས་བུ་རིན་དང་། ཇི་ལྟར་འདུལ་བར་ལུས་ ཀྱིས་འཕགས་པའི་རྣམ་པར་གྱུར་པའོ། །གནས་སོ། །ཞེས་པ་ཐམས་ཅད་དུ་ཀུན་ཏུ་སྤྱོད་པའོ། ། ཞེས་(གཞུང་དེའི་དོན་ཡིན་ཞེས་བུ་རིན་གསུང་། )གསེར་རོ། །ཞེས་བྱ་བ་གཟུགས་ཅན་གྱི་རྣམ་པར་ཐར་ བ་ཡང་གཅིག་ཏེ་དེ་ལྟར་ན་གསུམ་མོ། །(ཛ་ཡ་ཨ་ནན་ཏས་སྔ་མ་གཉིས་ལ་སྤྲུལ་བའི་ལམ་ཞེས་དང་། ཕྱི་མ་ལ་ སྤྲུལ་བའི་ཉོན་མོངས་པའི་གཉེན་པོའི་ལམ་ཞེས་དང་གཞན་འདྲའོ། ། ) འདིར་ནི། བྱང་འཕགས་ཀྱི་སྡུག་པའི་རྣམ་ 2-160 ཐར་གཟུང་ངོ་། །བྱེ་བྲག་ཆོས་ཅན་དུ་བླངས་ནས་དགོད་དོ། ། ༈ མཐོང་ཆོས་ལ་བདེར་གནས་ཀྱི་ལམ་གྱི་རྣམ་པ། གསུམ་པ་ནི། གཞན་དོན་གྱི་ཆེད་དུ་བྱ་བ་(ཨཱ་)ཅན་རང་དོན་(ཨཱ་)མཐོང་བའི་ཆོས་ཚེ་འདི་ ལ་སེམས་སམ་ལུས་བདེ་བར་གནས་པའི་ལམ་ལ་གཉིས་ལས། དང་པོ། ཐར་བ་འཕགས་ (རྒྱལ་)པའི་(ཉན་ཐོས་ཞེས་སོ། ། )ཟག་མེད་ཀྱི་བློ་དང་རང་རང་གི་རོ་མྱང་བ་ལས་གྲོལ་བར་མཐུན་ པར་གནས་པའི་ལམ་གྱི་རང་བཞིན་ལ་གཟུགས་མེད་པའི་སྙོམས་པར་འཇུག་པ་བཞི་སྟེ། སྦྱོར
【現代漢語翻譯】 然後，被認為是醜陋的事物也僅僅是一種假設（王子），因為它們包含在三十六種不潔之物（王子）中，如頭髮等。（王子）如此理解並冥想后，對醜陋之物（布頓）與醜陋本質的差異的執著就會消失。第三，最終（王子）將所有形式混合在一起，並通過認為一切都醜陋的（昆薩）單一味道的觀念來培養它。如果聖者（布頓）冥想，那就是通過單一味道的觀念。簡而言之，像這樣冥想后，就像你想要的那樣，有能力將一切轉化為醜陋（王子之意），（王子）因為獲得了這種能力，所以從將一切轉化為醜陋的障礙中解脫出來，因此，醜陋的解脫也是獲得圓滿覺悟（黃金）的方法（黃金），因此，這個（拉德基爾沒有）門（黃金）是形式的（王子指的是誰）解脫的障礙（賈亞·阿南達斯）完全消除，因此是形式的。而止息的解脫是無形式的解脫（王子指的是誰）的障礙（賈亞·阿南達斯）完全消除，是無形式的解脫的頂峰，因此聖者們多次安住于這兩種解脫，通過身體顯現這兩種解脫並圓滿安住，而不是其他。（以上是入行論的解釋，克什米爾的賈亞·阿南達斯也是如此。）或者，通過將這兩種解脫的狀態轉變為圓滿的顯現來實現。（王子）是勝利者的兒子。（拉德基爾）是智慧之身。禪定的集合被稱為身體。（布林）以及如何調伏，身體轉變為聖者的形式。安住，意味著在一切事物中普遍實踐。（布林說這是經文的意義。）（黃金）被稱為形式的解脫，也是一種，因此總共有三種。（賈亞·阿南達斯稱前兩種為轉化的道路，后一種為轉化煩惱的對治道路，其他類似。）在這裡，持有菩薩的醜陋解脫。 2-160 特別地，以法性為主題來闡述。 通往現法樂住之路的形態 第三，爲了他人的利益而行動（阿），具有能看見自己利益（阿）的現法，爲了使心或身體安樂地安住於此生的道路，分為兩種。第一，解脫的聖者（國王）（被稱為聲聞者）的無漏智慧和各自體驗味道而從解脫中一致安住的道路的自性是四種無色界的等持，即預備。
【English Translation】 Then, what is known as ugliness is merely an assumption (prince), as it is contained within the thirty-six impure substances (prince) such as hair and so on. (prince) Having understood and meditated in this way, the attachment to the difference between ugliness (Buton) and the essence of ugliness will cease. Third, eventually (prince) all forms are mixed together, and it is cultivated through the notion of a single taste (Kunsar) of ugliness. If a noble one (Buton) meditates, it is through the notion of a single taste. In short, having meditated in this way, just as one desires, one gains the power to transform everything into ugliness (meaning of the prince), (prince) because one has obtained this power, one is liberated from the obscuration of transforming everything into ugliness, therefore, that liberation of ugliness is also a method for attaining perfect enlightenment (gold), (gold) therefore, this (not in Radkir) gate (gold) is the obscuration (Jaya Ananda's) of the liberation of form (who does the prince refer to) is completely abandoned, therefore it is of form. And the liberation of cessation is the obscuration (Jaya Ananda's) of the liberation of formlessness (who does the prince refer to) is completely abandoned, it is the pinnacle of the liberation of formlessness, therefore the noble ones abide in these two liberations many times, having manifested these two liberations through the body and abiding perfectly, not in others. (The above is an explanation of the Bodhisattvacaryāvatāra, also by Jaya Ananda of Kashmir.) Or, by transforming the state of these two liberations into perfect manifestation. (prince) is the son of the Victorious One. (Radkir) is the body of wisdom. The collection of samādhi is called the body. (Brin) and how to subdue, the body is transformed into the form of a noble one. Abiding, means practicing universally in all things. (Brin says that this is the meaning of the scripture.) (gold) is called the liberation of form, and it is also one, therefore there are three in total. (Jaya Ananda's calls the first two the path of transformation, and the latter the path of antidote to the afflictions of transformation, others are similar.) Here, hold the ugliness liberation of the Bodhisattva. 2-160 Specifically, it is elaborated by taking the Dharma as the subject. The form of the path to dwelling in bliss in this very life Third, acting for the benefit of others (A), having the present Dharma that sees one's own benefit (A), in order to dwell happily in mind or body in this life, the path is divided into two. First, the undefiled wisdom of the liberated noble one (king) (called the Śrāvaka) and the nature of the path of abiding in harmony from the liberation of experiencing their respective tastes is the four formless absorptions, namely, preparation.
་བའི་དུས་(རྒྱལ་སྲས་)སུ་གཟུགས་མེད་(ཀུན་བཏུས་)ཞི་བའི་རྣམ་ཐར་ལ་(ཀུན་བཏུས་)ཆགས་ ཤིང་རོ་མྱང་བའི་(རྒྱལ་སྲས་)སྒྲིབ་པ་ལས་གྲོལ་བའི་ཕྱིར་དུ་བསྒོམས་པས་དེ་ལས་གྲོལ་བས་ (ཀུན་བཏུས་)ཟག་མེད་(རྒྱལ་སྲས་)དང་རྗེས་སུ་མཐུན་པ་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ། སེམས་སེམས་བྱུང་ སོ་མི་བསོད་ཞི་བར་གནས་པའི་ལམ་གྱི་རང་བཞིན་ལ་ཚོགས་བདུན་འཁོར་གྱི་འདུ་ཤེས་དང་ ཚོར་བ་འགོག་པས་བདུན་འཁོར་བཅས་བཀག་པར་འགྱུར་བའི་འགོག་པའི་རྣམ་ཐར་ཏེ་སྦྱོར་ བའི་དུས་སུ་དེ་འདྲ་དེ་འགོག་པའི་སྒྲིབ་པ་ལས་ཐར་བའི་(ཀུན་བཏུས་དངོས་)ཕྱིར་དུ་འདུ་ཤེས་ མེད་འདུ་ཤེས་མེད་མིན་གྱི་རྣམ་ཐར་ལ་(ཀུན་)བརྟེན་ཏེ་ཕྱིས་དེ་ལ་གནས་(ཀུན་)པ་ལས་འདས་ ནས་ཐར་བ་དང་མཐུན་པར་གནས་པ་ཚོགས་བདུན་(རྒྱལ་དོན་)འཁོར་བཅས་འགོག་པའི་རྣམ་ ཐར་གྱི་རྣམ་པ་གཅིག་སྟེ་དེ་ལྟར་རྣམ་པ་ལྔའོ། །སྔ་མ་གསུམ་དང་བསྡོམས་པས་བརྒྱད་(རད་ ཀིར་དངོས་)དོ། །འདི་དང་འགོག་སྙོམས་ཀྱི་ཁྱད་ནི་འདི་དེའི་སྒྲིབ་པ་ལས་གྲོལ་བའི་ཆ་ལ་བཞག འགོག་སྙོམས་ནི་དེ་གཉིས་བཀག་པ་ལ་ཞུགས་པའི་ཆ་སྟེ་དོན་གཅིག་གོ ། ༈ འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་ལམ་གྱི་རྣམ་པ། བཞི་པ་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་ལམ་ལ་མཐར་གནས་དགུའོ། །དེ་ཡང་བརྒྱད་དེའི་ རྟེན་ཡིན་པའམ་འགའ་ཞིག་དེའི་ངོ་བོར་གནས། འགོག་སྙོམས་དེའི་རྗེས་ལས་ཐོབ་པས་ དེར་བཞག་ཅེས་(བུ་སོགས་)གསུང་མོད། འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་ལམ་ཡིན་པའི་དགུ་བོ་ ཉིད་འདིར་གཟུང་ངོ་། །ཐ་མ་གཉིས་ཡིན་པའི་འདས་ལམ་མི་སྲིད་དམ་སྙམ་ན་སངས་རྒྱས་ 2-161 སར་སྙོམས་འཇུག་དགུ་བཤད་ཅིང་། སེང་གེ་རྣམ་བསྒྱིངས་ཀྱི་མཐོང་ལམ་རྩེ་མོ་ལའང་དགུ་ བཤད་ལ། དེ་ཟག་བཅས་ཞེས་ནི་མི་རུང་སྟེ་བརྗོད་པར་བྱེད་པའི་ལུང་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། ཁྱད་པར་འགོག་སྙོམས་ཀྱི་རྒྱུ་མཚན་འོག་ཏུ་འཆད་དོ། །དགུ་གང་ན། བསམ་གཏན་བཞི་ དང་གཟུགས་མེད་བཞི་སྟེ་ངོ་བོ་ཙམ་སྔར་བཤད་ཅིང་འདས་ལམ་ཡིན་པའི་བརྒྱད་དོ། །སྤྱིར་ རྣམ་ཐར་དུ་སྨོས་པའི་གཟུགས་མེད་བཞི་དང་། གཟུགས་མེད་ཀྱི་སྙོམས་འཇུག་བཞིའི་ཁྱད་ ནི། སྔ་མ་རྣམ་གྲོལ་ལམ་དག་པ་ཁོ་ན་དང་། ཕྱི་མ་ལ་བར་ཆད་མེད་ལམ་དང་ཉོན་མོངས་ཅན་ ཡང་ཡོད་དོ། །འགོག་པའི་སྙོམས་པར་འཇུག་པ་ལ་བདུན་ཏེ། གང་ཟག་གང་གིས། སེམས་ གང་ལས། ཡིད་བྱེད་གང་གིས། དགག་བྱ་གང་འགོག ངོ་བོ། དུས། རྟེན་གང་གིས་སྙོམས་ (འདི་རེ་རེ་ལ་སྦྱར་)པར་འཇུག་པའོ། ། དང་པོ་ནི། མཛོད་ལྟར་ན། ཕྱིར་མི་འོང་ལུས་མངོན་བྱེད་དམ་དགྲ་བཅོམ་གཉིས་ཀའི་ ཆ་ལས་རྣམ་གྲོལ་ཀྱིས་ཏེ། མཛོད་དུ། འགོག་པ་ཐོབ་པའི་ཕྱིར་མི་འོང་། །ལུས་ཀྱིས་མངོན་ སུམ་བྱེད་པར་འདོད། །ཅེས་དང་། འགོག་ཐོབ་གཉིས་ཀ་ལས་རྣམ་གྲོལ། །ཞེས་སོ། །སོ་སྐྱེ་ རྒྱུན་ཞུགས་ཕྱིར་འ
【現代漢語翻譯】 第二，在修道位（རྒྱལ་སྲས་，prince）時，執著于無色界（ཀུན་བཏུས་，collection）寂止的解脫（ཀུན་བཏུས་，collection），爲了從品嚐的（རྒྱལ་སྲས་，prince）障礙中解脫而禪修，由此解脫（ཀུན་བཏུས་，collection），與無漏（རྒྱལ་སྲས་，prince）相應。第二，心與心所不生起，安住于寂止之道的自性，以七聚輪轉的覺知和感受的止息，七聚輪轉一同被止息的止息解脫，在加行位時，爲了從止息這些的障礙中解脫（ཀུན་བཏུས་དངོས་，actual collection），依靠無想定和非無想定（ཀུན་，all），之後超越安住於此（ཀུན་，all），與解脫相應而安住，七聚（རྒྱལ་དོན་，royal affairs）輪轉一同止息的解脫的一種形態，如此共有五種形態。與前三種相加，共有八種（རད་ཀིར་དངོས་，actual radkir）。此與滅盡定的區別在於，此安立於從其障礙中解脫的部分，滅盡定則安立於進入止息二者的部分，意義相同。 超世間道之相： 第四，超世間道有九次第住。也就是八者的所依，或者有些安住于其自性。滅盡定是從其之後獲得的，因此安立於此，（བུ་སོགས་，son etc.）如此說。超世間道的第九者在此處被攝取。如果認為不可能有最後二者是超世間道，那麼在佛陀處宣說了九次第定，獅子賢的見道頂峰也宣說了九次第定，說其為有漏是不允許的，因為沒有能如此說的聖教。特別是滅盡定的理由將在下文闡述。九者是什麼呢？四禪和四無色定，僅僅是自性如前所述，是超世間道的八者。一般而言，所說的解脫中的四無色定，與四無色定等持的差別在於，前者僅僅是解脫道或清凈，後者有無間道和煩惱。滅盡等持中有七者：誰（補特伽羅）入定，從什麼心入定，以什麼作意入定，止息什麼對境，自性是什麼，時間是什麼，以什麼為所依入定（這些一一對應）。 第一，如《俱舍論》所說，不還果以身作證，或者阿羅漢二者之一以解脫道入定。《俱舍論》中說：『爲了獲得滅盡定，不還果以身作證，想要獲得滅盡定，二者都以解脫道。』凡夫、預流果、一
【English Translation】 Secondly, in the stage of a Bodhisattva (རྒྱལ་སྲས་, prince), one becomes attached to the liberation (ཀུན་བཏུས་, collection) of the formless realm (ཀུན་བཏུས་, collection) of quiescence. In order to be freed from the obscurations of savoring (རྒྱལ་སྲས་, prince), one meditates, thereby being liberated (ཀུན་བཏུས་, collection) and becoming compatible with the uncontaminated (རྒྱལ་སྲས་, prince). Secondly, when mind and mental factors do not arise, abiding in the nature of the path of quiescence, with the cessation of the awareness and feeling of the seven aggregates of cyclic existence, the cessation liberation is that the seven aggregates are stopped together. In the stage of application, in order to be freed from the obscurations of stopping these (ཀུན་བཏུས་དངོས་, actual collection), relying on the state of neither perception nor non-perception (ཀུན་, all), later surpassing abiding in this (ཀུན་, all), abiding in accordance with liberation, one aspect of the liberation of stopping the seven aggregates (རྒྱལ་དོན་, royal affairs) together. Thus, there are five aspects. Adding the previous three, there are eight (རད་ཀིར་དངོས་, actual radkir). The difference between this and the cessation attainment is that this is established in the part of being freed from its obscurations, while the cessation attainment is established in the part of entering into the cessation of both, the meaning is the same. The Aspect of the Transcendent Path: Fourth, the transcendent path has nine successive abidings. That is, it is the basis of the eight, or some abide in its nature. The cessation attainment is obtained after it, therefore it is established there, (བུ་སོགས་, son etc.) it is said. The ninth of the transcendent path is taken here. If it is thought impossible that the last two are the transcendent path, then the nine successive attainments are taught at the Buddha's place, and the peak of the vision path of Lion Victorious also teaches the nine, and it is not permissible to say that it is contaminated, because there is no scripture that says so. In particular, the reason for the cessation attainment will be explained below. What are the nine? The four dhyanas and the four formless attainments, only the nature is as previously explained, are the eight of the transcendent path. In general, the difference between the four formless realms mentioned in the liberation and the four formless attainments is that the former is only the liberation path or pure, and the latter has the path of no interval and afflictions. There are seven aspects to the attainment of cessation: who (the individual) enters into attainment, from what mind does one enter, with what attention does one enter, what object is stopped, what is the nature, what is the time, and with what basis does one enter into attainment (these are applied one by one). First, as stated in the Abhidharmakosa, the non-returner manifests the body, or one of the two Arhats enters into attainment through the path of liberation. In the Abhidharmakosa it says: 'In order to obtain cessation, the non-returner manifests the body. Wanting to obtain cessation, both enter into attainment through the path of liberation.' Ordinary beings, stream-enterers, one-
ོང་། སྲིད་རྩེའི་སེམས་མ་ཐོབ་པའི་ཕྱིར་མི་འོང་། དགྲ་བཅོམ་ཤེས་རབ་ ཀྱིས་རྣམ་གྲོལ་རྣམས་ཀྱིས་འཇུག་མི་ནུས་ཏེ་སྲིད་རྩེའི་སེམས་དང་འཕགས་ལམ་ཚོགས་པ་ མེད་པས་སོ། །ཐེག་ཆེན་ལྟར་ན། ཐེག་ཆེན་འཕགས་པའི་གང་ཟག་ཅི་རིགས་ཀྱིས་འཇུག་སྟེ་ མཐོང་ལམ་ནའང་རྣམ་ཐར་བརྒྱད་ཡོད་པར་རྩེ་སྦྱོར་དུ་བཤད་དོ། །འོ་ན། ས་བཅུ་པར། ཀྱེ་ རྒྱལ་བའི་སྲས་བྱང་པ་ས་དྲུག་པ་ཡན་ཆད་འགོག་པ་ལ་སྙོམས་པར་འཇུག་ལ་ས་བདུན་པ་ལ་ ནི་སེམས་ཀྱི་སྐད་ཅིག་གཅིག་ལ་འཇུག་སྟེ་འགོག་པ་མངོན་དུ་བྱས་པ་ཞེས་ནི་མི་བྱའོ། །ཞེས་ པ་དང་འགལ་ཞེ་ན། དེ་ནི་སྤྲོས་པ་ཐམས་ཅད་བཀག་པའི་དེ་བཞིན་ཉིད་ལ་འབད་པ་ཆུང་ ངུས་འཇུག་མི་འཇུག་གི་དབང་དུ་བྱས་པས་མི་འགལ་ལོ། །ཐུབ་དགོངས་ཀྱི་དོན་ནོ། ། 2-162 གཉིས་པ་ནི། ཆོས་མངོན་པ་བ་དག་(གོང་འོག་)གི་ལུགས་ཀྱིས་སྲིད་རྩེའི་སེམས་ཤིན་ཏུ་ཕྲ་ བས་དེ་དགག་སླ་བས་དང་པོ་དེ་ལ་བརྟེན་ནས་འཇུག་སྟེ། མཛོད་དུ། ཕྲ་བས་ཕྲ་བའི་མཇུག་ ཐོགས་སུ། །ཞེས་སོ། །ཐེག་ཆེན་ལྟར་ན། དེ་ལྟར་ཡང་དང་པོ་སྲིད་ལ་ཕྱིས་འདོད་སེམས་ལས་ འཇུག་སྟེ། ཐོད་རྒལ་གྱི་མདོ་བཞིན་ནོ། ། གསུམ་པ་ནི། ཚོགས་(ཉན་ཐོས་)དྲུག་གམ་བདུན་གྱི་འཁོར་གྱི་ཁ་ཕྱིར་བལྟས་པའི་ཚོར་ འདུ་ཞི་ནས་སོ་བསོད་པར་འདོད་པའི་ཡིད་(ཀུན་བཏུས་)ལ་བྱེད་པས་སོ། །ཁྱད་པར་བྱང་སེས་ རང་གིས་ཤེས་ནས་གཞན་ལ་བསླབ་པའི་ཕྱིར་དང་། སངས་རྒྱས་ནི་ཐོབ་པའི་ཡོན་ཏན་ མངོན་དུ་བྱེད་པའོ། །ཞེས་ཟེར་རོ། །(བོད་རྣམས། ) བཞི་པ་ནི། ཉན་ཐོས་པ་ནི། སེམས་སེམས་བྱུང་ཐམས་ཅད་བཀག་པས་རིག་པ་ཡེ་མེད་ དུ་འདོད་ལ། ལྡང་བ་ནི་འདི་ཙམ་ན་ལྡང་ཞེས་འཕེན་པའི་སྟོབས་ཀྱིས་ལྡང་ཞིང་ལྡང་སེམས་ ཀྱི་དེ་མ་ཐག་རྐྱེན་ནི་འཇུག་ཁའི་སེམས་སོ་ཟེར་རོ། །མངོན་པ་གོང་མར། ཀུན་གཞི་འཁོར་ བཅས་མ་གཏོགས་སེམས་སེམས་བྱུང་ཐམས་ཅད་འགོག་པར་བཤད་དེ། སེམས་དང་སེམས་ ལས་བྱུང་བ་བརྟན་པ་མ་ཡིན་པ་(ཚོགས་དྲུག་འཁོར་བཅས་སོ། ། )རྣམས་དང་བརྟན་པ་(ཉོན་ཡིད་འཁོར་ བཅས་)དེ་དག་ལས་ཀྱང་ཁ་ཅིག་འགོག་པའོ། །ཞེས་སོ། །ཀུན་གཞིའི་རྣམ་ཤེས་ཡོད་པས་ སེམས་ལྡན་ཏེ། མཆོད་སྦྱིན་མའི་མདོར། དགེ་སློང་འགོག་པ་ལ་སྙོམས་པར་ཞུགས་པ་དེའི་ རྣམ་པར་ཤེས་པ་ལུས་ལས་འདས་པ་ལགས་སམ་ལུས་དང་མ་བྲལ་བ་ལགས་ཞེས་ཞུས་པས་ དེའི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ལུས་དང་མ་བྲལ་བའོ། །ཞེས་སོ། །(མདོ་འདི་ཚད་མར་བྱས་ནས་གནས་བརྟན་པའི་ སྡེ་བ་དང་བཙུན་པ་དབྱིག་བཤེས་ཡང་སེམས་ལྡན་དུ་འདོད་པར་བཤད་དོ། ། ) ལྔ་པ་ནི། མཛོད་དུ་རིག་པ་ཡེ་མེད་ལུས་ཀྱི་གནས་སྐབས་ལྡན་མིན་འདུ་བྱེད་དུ་བཤད་ དོ། །ཀུན་བཏུས་སུ། ངོ་བོ་ཉེ་བར་ཞི་བའི་དགེ་བ་ཞིག་ཏུ་བཤད་ཅིང་ངོས་འཛིན་མི་སྣང་ 2-163 ངོ་། །འདིར་རྒྱ་བོད་ཕལ་ཆེར། ཉན
【現代漢語翻譯】 哦！因為沒有獲得有頂（Srid-rtse，指色界和無色界的最頂端）的心，所以不會到來。阿羅漢的智慧不能進入，因為沒有有頂的心和聖道（'phags-lam）的集合。按照大乘的觀點，任何種類的大乘聖者都可以進入，在見道（mthong-lam）中也有八種解脫，如頂加行（rtse-sbyor）中所說。那麼，在十地經（sa-bcu-pa）中：『諸佛子！菩薩從第六地及以下進入滅盡定，而第七地則在一剎那間進入，不能說已經現證滅盡定。』這是否矛盾呢？這並不矛盾，因為這是就以微小的努力進入或不進入遮止一切戲論的真如（de-bzhin-nyid）而言的。這是佛陀密意的含義。 第二，根據俱舍論師（Chos-mngon-pa-ba）的觀點，有頂的心非常微細，因此容易遮止，所以首先依靠它進入。《俱舍論》中說：『因為微細，所以緊隨微細之後。』按照大乘的觀點，也是首先進入有頂，然後進入無想（'dod-sems），如《托噶經》（thod-rgal-gyi-mdo）所說。 第三，六或七眾（Tshogs，指比丘僧團）的轉輪（'khor）向外看，感受（tshor）和想（'du）寂滅，這是因為意（yid，指末那識）想要獲得解脫（so-bsod-par 'dod-pa'i yid），如《集論》（kun-btus）中所說。特別是菩薩爲了自己知道並教導他人，佛陀是爲了顯現已經獲得的功德。他們這樣說。 第四，小乘（Nyan-thos-pa）認為，遮止一切心和心所，因此沒有意識。生起是因為推動的力量而生起，生起的心之後的直接因是進入時的心。上部阿毗達磨（mngon-pa-gong-ma）中說，除了阿賴耶識（kun-gzhi）及其眷屬之外，一切心和心所都被遮止。心和心所是不穩定的（指六識及其眷屬），有些是穩定的（指染污意及其眷屬），有些被遮止。《供施女經》（mchod-sbyin-ma'i mdo）中說：『比丘！入滅盡定者的識（rnam-par-shes-pa）是離開了身體還是沒有離開身體？』回答是：『他的識沒有離開身體。』（以這部經為依據，有部（Gnas-brtan-pa'i sde-ba）和僧伽跋陀羅（btsun-pa dbyig-bshes）也認為是有心識的。） 第五，在《俱舍論》中，沒有意識的狀態被描述為與身體相關的非相應行（ldan-min 'du-byed）。在《集論》中，它被描述為一種寂滅的善，並且無法識別。這裡，大多數藏人和印度人都... 種子字和咒語：無
【English Translation】 Oh! Because the mind of Srid-rtse (the peak of existence, referring to the highest realms of form and formlessness) is not obtained, it will not come. The wisdom of Arhats cannot enter because there is no mind of Srid-rtse and the assembly of the Noble Path ('phags-lam). According to the Mahayana view, any kind of Mahayana noble being can enter, and there are eight liberations even in the Path of Seeing (mthong-lam), as explained in the Peak Application (rtse-sbyor). Then, in the Ten Bhumi Sutra (sa-bcu-pa): 'Oh, sons of the Victorious One! Bodhisattvas up to the sixth bhumi enter into cessation, but for the seventh bhumi, they enter in a single moment of mind, and it cannot be said that they have manifested cessation.' Is this contradictory? It is not contradictory because it refers to entering or not entering the Suchness (de-bzhin-nyid) that prevents all elaborations with little effort. This is the meaning of the Buddha's intention. Second, according to the Vaibhashika (Chos-mngon-pa-ba) view, the mind of Srid-rtse is very subtle, so it is easy to stop, so one first relies on it to enter. In the Abhidharmakosha (mdzod), it says: 'Because it is subtle, it follows the subtle.' According to the Mahayana view, one first enters Srid, and then enters non-thought ('dod-sems), as in the Thodgal Sutra (thod-rgal-gyi-mdo). Third, the wheel ('khor) of six or seven assemblies (Tshogs, referring to the Sangha of monks) looks outward, and feeling (tshor) and perception ('du) are pacified, because the mind (yid, referring to Manas) wants to obtain liberation (so-bsod-par 'dod-pa'i yid), as in the Compendium of Abhidharma (kun-btus). In particular, Bodhisattvas do this in order to know for themselves and teach others, and Buddhas do it to manifest the qualities they have already obtained. They say so. Fourth, the Hinayana (Nyan-thos-pa) believes that by stopping all mind and mental factors, there is no consciousness. Arising arises by the power of propulsion, and the immediate cause of the arising mind is the mind at the time of entry. In the Upper Abhidharma (mngon-pa-gong-ma), it is said that except for the Alaya consciousness (kun-gzhi) and its retinue, all mind and mental factors are stopped. Mind and mental factors are unstable (referring to the six consciousnesses and their retinue), some are stable (referring to the afflicted mind and its retinue), and some are stopped. In the Sutra of the Offering Woman (mchod-sbyin-ma'i mdo), it says: 'Bhikkhu! Is the consciousness (rnam-par-shes-pa) of one who has entered cessation separated from the body or not separated from the body?' The answer is: 'His consciousness is not separated from the body.' (Based on this sutra, the Sthavira school (Gnas-brtan-pa'i sde-ba) and Sanghabhadra (btsun-pa dbyig-bshes) also believe that there is consciousness.) Fifth, in the Abhidharmakosha (mdzod), the state of no consciousness is described as a non-associated formation (ldan-min 'du-byed) related to the body. In the Compendium of Abhidharma (kun-btus), it is described as a peaceful virtue, and it is not recognizable. Here, most Tibetans and Indians... Seed Syllables and Mantras: None
་ཐོས་དང་ཆ་མཐུན་པར་ཀུན་གཞི་འཁོར་བཅས་མིན་པ་ རིག་པ་མེད་པར་འཆད་པ་ནི་ནོར་ཏེ། སངས་རྒྱས་ཀྱི་འགོག་སྙོམས་ཡང་རིག་པ་མེད་དམ་ཅི། ཐེག་ཆེན་ཐུན་མོང་མིན་པ་ལྟར་ན། ཏིང་ངེ་འཛིན་ཁྱད་པར་ཅན་ཞིག་སྟེ། སའི་སྙིང་པོ་འཁོར་ ལོ་བཅུ་པ་ལས། བྱང་པ་རྣམས་འགོག་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལ་སྙོམས་པར་འཇུག་སྟེ། ཏིང་ངེ་ འཛིན་ལ་གནས་ནས་ཚོར་བ་གསུམ་དང་འདུ་ཤེས་གསུམ་ཡོངས་སུ་གཅོད་དེ། མངོན་པར་ འདུ་བྱེད་པ་དང་གཡོ་བའི་སེམས་ཀྱི་སྤྱོད་པ་མེད་པར་ཚོར་བ་དང་འདུ་ཤེས་དང་སེམས་པ་ དང་རེག་པ་དང་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ཀུན་གཅོད་པར་འགྱུར་རོ། །ཞེས་སོ། །འདུ་ཤེས་གསུམ་ནི། སོ་སྐྱེ་ཉན་རང་གི་འདུ་ཤེས་སོ། །དེ་ལྟ་མིན་ན་སངས་རྒྱས་དང་བྱམས་པ་དང་འཕགས་སེང་ གིས་ལམ་ཤེས་ཀྱི་ཤེས་རྣམ་ཡིན་པའི་འགོག་སྙོམས་འདིར་བཤད་པ་ལ་ཇི་སྐད་སྨྲ། འོ་ན། མདོ་དེར་ཚོར་བ་སོགས་ཀུན་འགྲོ་གཅོད་པར་བཤད་པ་དང་འགལ་ཞེ་ན། ཁ་ཕྱིར་བལྟས་ པའི་རྣམ་ཤེས་ཚོགས་བདུན་འཁོར་བཅས་འགོག་པ་ལ་དགོངས་ཀྱི། སོར་བཞག་ན་ཀུན་ གཞིའི་འཁོར་བཅས་ཚོར་སོགས་བཀག་དགོས་པར་འགྱུར་རོ། །དེས་ན་བྱང་འཕགས་ཀྱིས་ ཏིང་ངེ་འཛིན་དེ་ལ་ཞུགས་དུས་དེའི་རྒྱུད་ལ་རྣམ་ཤེས་ཡེ་ཤེས་སུ་ཕྱེ་བའི་རྣམ་ཤེས་ལས་ཀུན་ གཞི་འཁོར་བཅས་ཡོད་ཀྱི། རྣམ་ཤེས་གཞན་མངོན་གྱུར་མེད་ཅེས་སྟོན་གྱི་ཀུན་གཞི་མིན་ པའི་རིག་པ་ཡེ་མེད་དུ་སྟོན་པ་མིན་ནོ། །དེ་ལྟར་འདོད་པ་ནི་སྐྱ་དྲི་མ་སངས་པའི་བཙུན་པ་ དང་འདྲའོ། །ཁ་ཅིག་(བཅོམ་རལ་སོགས་)ཀུན་གཞིའི་རྣམ་ཤེས་ཀྱི་གནས་སྐབས་ཁོ་ན་ལ་བཏགས་ པར་འདོད་པ་ནི། འདི་དགེ་བ་ཁོ་ན་མིན་པར་ཐལ་བ་གཅིག་བུས་འཇོམས་སོ། ། དྲུག་པ་ནི། ཉི་མའི་སྙིང་པོར་བྱང་པ་ནི་ཉི་མ་གཅིག་ནས་བདུན་གྱི་བར་དུ་སྙོམས་པར་ འཇུག་སྟེ་དུས་རིང་མོ་ཞིག་ཏུ་སྙོམས་པར་ཞུགས་པ་ན་བྱང་པའི་སྤྱོད་པ་ལས་དམན་པར་ འགྱུར་རོ། །ཞེས་བཤད་པས་ཞག་བདུན་པས་ལྷག་པ་མི་འཇུག་ཟེར་རོ། །སྙིང་རྗེ་པད་དཀར་ 2-164 ལས། སྐྱེ་བ་གཅིག་གིས་ཐོགས་པའི་བྱང་སེ་འགོག་པ་ལ་སྙོམས་པར་ཞུགས་པའི་སེམས་ ཀྱིས་བར་གྱི་བསྐལ་བ་བཅུ་བོ་འདི་དག་འདའ་བར་བྱེད་དོ། །ཞེས་བཤད་པ་དང་འགལ་ཞིང་ སྔར་གྱི་ལུང་ནི། འགོག་པ་སེམས་མེད་དུ་འདོད་པ་རྣམས་དྲངས་པའི་དོན་ཡིན་ནོ། །དེས་ན་ ཉན་ཐོས་ལྟར་ན། བློ་ཡིས་ཇི་ཙམ་འཕངས་པ་དེ་ཙམ་དུ་འཇུག སངས་རྒྱས་བྱང་སེམས་ཇི་ ལྟར་བཞེད་པ་བཞིན་དུ་འཇུག་གོ །ཐེག་པ་ཆེ་ཆུང་གི་འགོག་སྙོམས་མིང་འདྲ་ཡང་དོན་མི་ འདྲ་བའི་ཁྱད་གནམ་ས་བཞིན་ནོ། ། བདུན་པ་ནི། དང་པོར་མིའི་རྟེན་ལ་འཇུག་སྟེ། ཚོར་འདུ་རགས་པས་སྐྱོ་བ་སྐྱེ་སླ་བས་ སོ། །ཕྱིས་གཟུགས་ཀྱི་རྟེན་ལ་ཡང་སྟེ། མཛོད་དུ། གཉིས་ཀ་འདོད་དང་གཟུགས་རྟེན་ཅན། ། འགོག་པ་དང་པོ་མིའི་ནང་དུ། །ཞེས་
【現代漢語翻譯】 如果有人不符合所聽聞的教義，聲稱阿賴耶識（kun gzhi，梵文：ālayavijñāna，梵文羅馬擬音：ālayavijñāna，漢語字面意思：一切種子識）及其隨行心所不存在，或者說沒有覺知，那就是錯誤的。難道佛陀的滅盡定（'gog snyoms）也沒有覺知嗎？ 按照大乘不共的觀點，滅盡定是一種特殊的等持（ting nge 'dzin，梵文：samādhi，梵文羅馬擬音：samādhi，漢語字面意思：禪定）。在《地藏十輪經》（sa'i snying po 'khor lo bcu pa）中說：『菩薩們進入滅盡定，安住于等持中，完全斷絕三種感受和三種想，沒有顯現的造作和動搖的心之活動，斷絕一切感受、想、心、觸和作意。』這裡的三種想是指異生（so skye，指凡夫）、聲聞（nyan rang，指小乘修行者）的想。如果不是這樣，那麼對於佛陀、慈氏（byams pa，即彌勒菩薩）和聖者們所證得的、作為道智（lam shes）之識相的滅盡定，又該如何解釋呢？ 如果有人問：『如果那樣，經中說斷絕一切感受等，這豈不是矛盾嗎？』答：這是指遮止向外攀緣的七轉識（rnam shes tshogs bdun）及其隨行心所。如果保留阿賴耶識，那麼就必須遮止阿賴耶識及其隨行心所的感受等。因此，菩薩聖者進入該等持時，在其相續中，有從轉識（rnam shes）轉化為智慧（ye shes）的轉識，即具有阿賴耶識及其隨行心所，只是沒有其他轉識顯現而已。這表明存在阿賴耶識，而不是完全沒有覺知。如果有人這樣認為，那就如同洗去了污垢的比丘一樣（指徒有其表）。有些人（如寶積等）認為，只有在阿賴耶識的狀態下才能安立滅盡定，但這種觀點會被一個過失所摧毀，即不應僅僅是善。 第六，在《日藏經》（nyi ma'i snying po）中說：『菩薩從一天到七天進入等持，長時間安住于等持中，這比菩薩的行為要差。』因此，有人說不能超過七天。但在《大悲白蓮經》（snying rje pad dkar）2-164中說：『一生補處菩薩（skye ba gcig gis thogs pa'i byang se）進入滅盡定，以其心力能使中間的十個中劫（bar gyi bskal ba bcu bo）流逝。』這與之前的引文相矛盾。之前的引文是爲了那些認為滅盡定是無心狀態的人而引用的。因此，按照聲聞的觀點，智慧所能達到的程度，就是入定的程度；而佛陀和菩薩則可以隨其意願入定。大乘和小乘的滅盡定，雖然名稱相同，但意義卻有天壤之別。 第七，首先進入人趣之身而入定，因為粗大的感受和想容易產生厭離。之後也可以在色界之身中入定。《俱舍論》（mdzod）中說：『二者欲界和色界為所依，滅盡定首先在人中。』
【English Translation】 It is wrong to claim that the ālaya-vijñāna (kun gzhi, Devanagari: आलयविज्ञान, Romanization: ālayavijñāna, literally: 'storehouse consciousness') and its accompanying mental factors do not exist, or that there is no awareness, in accordance with what is heard. Does the cessation attainment ( 'gog snyoms) of the Buddha also lack awareness? According to the uncommon view of the Mahāyāna, cessation attainment is a special samādhi (ting nge 'dzin, Devanagari: समाधि, Romanization: samādhi, literally: 'meditative concentration'). In the Ten Wheels Sutra of Kṣitigarbha (sa'i snying po 'khor lo bcu pa), it says: 'Bodhisattvas enter the samādhi of cessation, abiding in samādhi, completely severing the three feelings and three perceptions, without manifest fabrication and wavering mental activity, severing all feelings, perceptions, mind, contact, and attention.' The three perceptions here refer to the perceptions of ordinary beings (so skye) and śrāvakas (nyan rang). If it were not so, how would one explain the cessation attainment described here as the knowledge aspect of the path (lam shes) attained by the Buddha, Maitreya (byams pa), and the noble ones? If someone asks, 'If that is the case, isn't it contradictory that the sutra says to sever all feelings, etc.?' The answer is that this refers to stopping the seven consciousnesses (rnam shes tshogs bdun) and their accompanying mental factors that cling outward. If the ālaya-vijñāna is retained, then it would be necessary to block the feelings, etc., that accompany the ālaya-vijñāna. Therefore, when noble bodhisattvas enter that samādhi, in their continuum, there is the transformed consciousness (rnam shes) that has been transformed into wisdom (ye shes), that is, possessing the ālaya-vijñāna and its accompanying mental factors, but no other consciousnesses manifest. This shows that the ālaya-vijñāna exists, not that there is absolutely no awareness. To think otherwise is like a monk who has washed away the dirt (i.e., only outwardly pure). Some (such as Baoji, etc.) believe that cessation attainment can only be established in the state of ālaya-vijñāna, but this view is destroyed by a single fault, that it should not be merely virtuous. Sixth, in the Heart of the Sun Sutra (nyi ma'i snying po), it says: 'Bodhisattvas enter samādhi from one to seven days, abiding in samādhi for a long time, which is inferior to the conduct of a bodhisattva.' Therefore, some say that one cannot enter for more than seven days. However, in the White Lotus of Compassion Sutra (snying rje pad dkar) 2-164, it says: 'A bodhisattva bound by one lifetime (skye ba gcig gis thogs pa'i byang se) enters cessation attainment, and with the power of their mind, they can cause the ten intermediate kalpas (bar gyi bskal ba bcu bo) in between to pass.' This contradicts the previous quote. The previous quote was cited for those who believe that cessation attainment is a state of no-mind. Therefore, according to the view of the śrāvakas, the extent to which wisdom can reach is the extent to which one can enter samādhi; while Buddhas and bodhisattvas can enter samādhi as they wish. The cessation attainments of the Mahāyāna and Hīnayāna, although the names are the same, have differences as vast as the sky and the earth. Seventh, one first enters it in a human body, because coarse feelings and perceptions easily give rise to weariness. Later, one can also enter it in a form realm body. The Abhidharmakośa (mdzod) says: 'Both the desire and form realms are the basis, cessation first in humans.'
སོ། །སྔར་སྲིད་རྩེའི་སེམས་ཕྲ་བས་དེ་ལ་འཇུག་པར་ བཤད་པ་ནི། དངོས་སུ་འཇུག་པའི་ཉེ་བའི་རྒྱུ་ཡིན་ལ་སྐྱོ་བ་ནི་དེའི་ཡང་སྔོན་དུ་འགྲོ་བ་ཡིད་ ལ་བྱེད་པའི་རྒྱུ་ཡིན་ནོ། །ཀུན་བཏུས་སུ། གཟུགས་མེད་པའི་ཁམས་སུ་ནི་འདི་མངོན་དུ་ འགྱུར་བ་མེད་དེ། ཞི་བའི་རྣམ་པར་ཐར་བའི་རྣམ་པར་སྨིན་པས་གནས་པ་རྣམས་ནི་འབད་ པའི་རྩོམ་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་པ་ནི། ཀུན་གཞི་ཁས་མི་ལེན་པའི་ལུགས་ཏེ། བསྡུ་ བར། སྐྱེ་བ་ལ་ནི་ཀུན་གཞིའི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་མ་བཞག་ན་ནི། དང་པོར་འདིར་བསྐྱེད་ཅིང་ དེའི་འོག་ཏུ་གཟུགས་ཀྱི་ཁམས་སུ་མངོན་དུ་བྱེད་དེ། མངོན་དུ་བྱེད་པ་དེ་ནི་གཟུགས་ཀྱི་ལུས་ ལ་རག་ལས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཀུན་གཞིའི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་བཞག་ན་ནི། མངོན་དུ་བྱེད་ པ་ཐམས་ཅད་དུ་འགྲོ་བ་ཡིན་པར་བལྟ་བར་བྱའོ། །ཞེས་སོ། །འདིས་ཀྱང་འགོག་པའི་སྙོམས་ འཇུག་རིག་པ་ཡོད་པར་དང་ཏིང་ངེ་འཛིན་དུ་འགྲུབ་སྟེ་ངག་ལས་ཤེས་སོ། །(དང་པོ་འདོད་རྟེན་ལ་ བསྐྱེད་ནས་ཕྱིས་གཟུགས་སུ་མངོན་དུ་བྱེད་ཅེས་པ་ལ་རྩོད་དེ། ) འོ་ན། ཅི་ཡང་མེད་ལས་ཆགས་བྲལ་གཟུགས་ སུ་སྐྱེ་བར་འགལ་ཞེ་ན། ཉན་ཐོས་ལྟར་ན། མ་ཉམས་ན་མི་སྐྱེ་ཡང་ཉམས་ན་གཟུགས་སུ་ 2-165 སྐྱེས་ནས་དེར་སྲིད་རྩེའི་སེམས་བསྒྲུབས་ནས་འཇུག་གོ །ཐེག་ཆེན་ལྟར་ན། བསམ་གཏན་ དང་གཟུགས་མེད་ཀྱི་སེམས་ཐོབ་ལ་མ་ཉམས་བཞིན་དུ་རིམ་བཞིན་འདོད་པ་དང་གཟུགས་ སུ་སྐྱེ་བས་སྐྱོན་མེད་དོ། །ཀུན་བཏུས་འགྲེལ་པར། མུ་བཞི་བཤད་དེ། མི་ལྕོགས་མེད་ལ་ བརྟེན་ནས་གཟུགས་ལ་ཆགས་བྲལ་ནི། གཟུགས་ལ་ཆགས་བྲལ་ཡིན་ལ་གཟུགས་མེད་ལ་ འཇུག་མི་ནུས་པའི་མུ། བསམ་གཏན་བཞི་པ་ཐོབ་པའི་འཕགས་པ་གཟུགས་མེད་པར་སྐྱེ་བ་ དོན་དུ་མི་གཉེར་ལ་སྤོང་བའི་ལམ་བསལ་ནས་ཁྱད་པར་ཅན་གྱི་ལམ་ལ་གནས་ཏེ་གཟུགས་ མེད་པར་འཇུག་པ་གཟུགས་མེད་ལ་འཇུག་ལ་གཟུགས་ལ་ཆགས་བྲལ་མིན་པའི་མུ། དེ་ཉིད་ འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བ་དོན་དུ་གཉེར་ཞིང་སྤོང་ལམ་ལ་གནས་ཏེ་གཟུགས་མེད་ལ་འཇུག་ པ་གཉིས་ཀ་ཡིན་པ། དེ་དག་མ་གཏོགས་པ་མུ་བཞི་པ། ཞེས་སོ། །ས་འོག་མ་ལ་འདོད་ ཆགས་དང་མ་བྲལ་བར་གོང་མའི་དངོས་གཞི་ཐོབ་པར་འདོད་པ་མངོན་པའི་སྤྱི་གཞུང་དང་ མི་མཐུན་གསུང་ངོ་། །མངོན་པ་གོང་འོག་གི་ཆོས་སྐད་དང་མི་མཐུན་ལ། དཔལ་ཆོས་གྲགས་ ཀྱི་ལུགས་ལ་ཤིན་ཏུ་རུང་སྟེ། གཟུགས་མེད་ཀྱི་སོ་སྐྱེ་ཐམས་ཅད་ཡང་དེ་ཡིན་ཏེ། གལ་ཏེ་དེ་ གཟུགས་ལ་ཆགས་པ་དང་བྲལ་ན། སླར་ཡང་གཟུགས་ཀྱི་སོ་སྐྱེར་སྐྱེ་མི་སྲིད་པར་འགྱུར་བ་ ལས་ཤིན་ཏུ་ཡང་སྲིད་དོ། ། ༈ སྤོང་བའི་ལམ་གྱི་རྣམ་པ། ལྔ་པ་སྤོང་བའི་ལམ་ནི། ས་བཅུ་པའི་མཐའི་བར་ཆད་མེད་པའི་ལམ་བར་ཆད་མེད་རྩེ་ སྟེ་སྐབས་དང་པོར་མ་ལུས་པར་སྤོང་ཞེས་བྱས་ནས་སོ། །དེ་ལ་སྒོམ་ས
【現代漢語翻譯】 索！先前說色界頂的心很微細，所以要進入色界頂。這是指實際進入的近取因，而厭離則是更早的作意因。《俱舍論》中說：『無色界中不會顯現，因為以寂靜解脫的異熟而住者，沒有勤作。』這是不承認阿賴耶識的宗派。總攝來說：『如果生起時沒有安立阿賴耶識，那麼首先在此生起，然後在色界中顯現，因為顯現依賴於色身。』如果安立阿賴耶識，那麼應當認為顯現是普遍存在的。』由此可知，有滅盡定和正定，可以從言語中得知。（最初在欲界生起，後來在色界顯現，對此有爭論。）那麼，從一無所有到離欲的色界生起，難道沒有矛盾嗎？按照聲聞乘的觀點，如果沒有退失，就不會生起；如果退失，就會生起於色界，在那裡修習色界頂的心而進入。按照大乘的觀點，獲得禪定和無色定之心，即使沒有退失，也可以次第生起于欲界和色界，沒有過失。《俱舍論釋》中說了四句：依靠不可勝而離欲於色界，這是指離欲於色界，但不能進入無色界的有；獲得第四禪的聖者不希求生於無色界，而是開闢捨棄的道路，安住于特殊的道上，進入無色界，這是指進入無色界，但沒有離欲於色界的有；那些希求離欲，安住于捨棄之道，進入無色界，這是指兩者都是；除了這些之外，是第四句。在下地沒有離欲的情況下，想要獲得上地的實證，這與《阿毗達磨》的總論相違背。這與上下部的法相術語不一致，但在法稱的宗派中非常合理，因為所有的無色界凡夫都是如此。如果他們已經離欲於色界，那麼就不可能再次生為色界的凡夫了，所以這是非常有可能的。 第五，捨棄之道是：十地之間的無間道是無間頂，在第一階段完全捨棄等等。對此進行修習。
【English Translation】 So! It was previously said that the mind of the peak of existence (srid rtse, realm of existence) is subtle, so one enters into it. This refers to the proximate cause of actually entering, while disgust is the cause of the prior mental activity. In the Abhidharmasamuccaya: 'In the formless realm, this does not manifest, because those who abide in the fruition of peaceful liberation do not have effort.' This is the system that does not accept the ālayavijñāna (kun gzhi'i rnam par shes pa, storehouse consciousness). To summarize: 'If the ālayavijñāna is not established at the time of arising, then it first arises here and then manifests in the form realm, because manifestation depends on the form body.' If the ālayavijñāna is established, then it should be regarded as going everywhere.' From this, it is known that there is cessation attainment and samādhi (ting nge 'dzin, concentration), which can be known from speech. (There is a dispute about first arising in the desire realm and later manifesting in the form realm.) Then, is there a contradiction in arising from nothing to a form free from attachment? According to the śrāvakas (nyan thos, hearers), if it is not degenerated, it will not arise, but if it is degenerated, it will arise in the form realm, and there, having cultivated the mind of the peak of existence, one enters. According to the Mahāyāna (theg chen, great vehicle), having attained the mind of dhyāna (bsam gtan, meditation) and the formless realm, even if it is not degenerated, there is no fault in gradually arising in the desire and form realms. In the commentary on the Abhidharmasamuccaya, four possibilities are explained: Relying on the invincible and being free from attachment to form, this refers to being free from attachment to form but not being able to enter the formless realm; a noble one who has attained the fourth dhyāna (bsam gtan, meditation) does not seek to be born in the formless realm, but opens the path of abandonment and abides on a special path, entering the formless realm, this refers to entering the formless realm but not being free from attachment to form; those who seek to be free from attachment and abide on the path of abandonment, entering the formless realm, this refers to both; apart from these, it is the fourth possibility. Wanting to obtain the actual realization of the higher realm without being free from attachment to the lower realm contradicts the general theory of Abhidharma (mngon pa, higher knowledge). This is inconsistent with the terminology of the upper and lower Abhidharma, but it is very reasonable in the system of Dharmakīrti (chos grags, fame of dharma), because all formless realm ordinary beings are like that. If they are free from attachment to form, then it is impossible to be born again as an ordinary being in the form realm, so it is very possible. Fifth, the aspect of the path of abandonment is: the uninterrupted path between the ten grounds is the uninterrupted peak, completely abandoning everything in the first stage, and so on. Meditate on this.
ྤང་གི་ཉོན་མོངས་པ་ དང་མི་ལྡན་པའི་མཚན་ཉིད་དམ་རང་བཞིན་ཡུལ་བདེན་པ་བཞིས་ཡུལ་ཅན་དུ་བསྡུས་པའི་ ཆ་ནས་བཞིའོ། །ཞེས་ཆོས་བཤེས་ཀྱི་དགོངས་པའོ། །སྐད་ཅིག་མ་དང་ངེས་འབྱུང་སྒྲུབ་པ་ སོགས་དང་གཅིག་ཅེས་སོ། །ཐུབ་དགོངས་སུ། མཐོང་བའི་ལམ་ལ་བར་ཆད་མེད་པའི་ལམ་ བཞི་དང་། ཞེས་ཏེ། བུདྡྷ་ཤྲཱི་ཡང་སྡུག་བསྔལ་ཆོས་བཟོད། ཅེས་སོ། ། 2-166 ༈ སངས་རྒྱས་ཉིད་ཀྱི་ལམ་གྱི་རྣམ་པ། དྲུག་པ། སངས་རྒྱས་ཉིད་ཀྱི་ལམ་ལ་ནི། མཐར་ཕྱིན་པའི་སྦྱིན་པ་ལ་སོགས་པའི་ཕ་རོལ་ ཏུ་ཕྱིན་པ་བཅུ་ཞེས་བྱ་སྟེ། ཆོས་བཤེས་ཀྱིས་སངས་རྒྱས་ཉིད་ཀྱི་ལམ་ནི་འབྲས་བུའི་མཚན་ ཉིད་དོ། །ཞེས་སོ། །ཡང་ན་ཉན་རང་དང་མ་འདྲེས་པས་དེ་ཉིད་ཀྱི་ལམ་ཕྱིན་བཅུ་ཞེས་སྦྱར་ཏེ་ བུདྡྷ་ཤྲཱིའི་དོན་ནོ། །དེ་ལྟར་ན་བྱང་པ་རྣམས་ལ་ལམ་ཤེས་པ་ཉིད་ཀྱི་ལམ་གྱི་རྟེན་ཅན་གྱི་རྣམ་ པ་སུམ་ཅུ་རྩ་བཞིའོ། །མཐར་ཕྱིན་པའི་སོ་བཞི་ནི་རྣམ་མཁྱེན་གྱིའོ། །ངག་དོན་དཔྱིས་ཕྱིན་ པར་འདོད་ན་སྦྱོར་ཊཱིཀ་ལས་སོ། ། ༈ ཐུན་མོང་མིན་པ་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་རྣམ་པ་བཤད་པ། གསུམ་པ་ལ་གཉིས་སོ། ། ༈ མདོར་བསྟན་པ། མདོར་བསྟན་ནི། སྟོབས་སོགས་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ ཉིད་ཀྱི་རྣམ་པ་སོ་དགུ་ནི་ཆོས་ཅན། གཞན་དང་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའི་ལམ་གཅིག་པུ་ཁོ་ན་ སྟེ། ཤིན་ཏུ་ཕུལ་དུ་བྱུང་ཞིང་མཐར་ཕྱིན་པའི་ལམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། ། ༈ རྒྱས་བཤད་ལ། ཡོན་ཏན་གྱི་དབྱེ་བ། རྒྱས་བཤད་ལ། ཡོན་ ཏན་གྱི་དབྱེ་བ་དང་། རང་བཞིན་དེ་བཞིན་ཉིད་དང་། གང་གི་ཡིན་པ་རང་བྱུང་། གང་གི་དོན་ དུ་ཡིན་པ་སངས་རྒྱས་ཉིད་ཀྱི་རྣམ་པའོ། །དང་པོ་ལ་བཞི་སྟེ། སྟོབས་བཅུ། མི་འཇིགས་བཞི། སོ་སོ་ཡང་དག་རིག་བཞི། མ་འདྲེས་བཅོ་བརྒྱད་དོ། ། ༈ སྟོབས་བཅུ། དང་པོ་ནི། ཐུན་མོང་མིན་པའི་ལམ་གཅིག་པོ་དེ་ལ་སྟོབས་ལ་སོགས་པའི་(ཨཱརྱ་)དབྱེ་ བ་ཡོད་པས་སྟོབས་ནི། རྣམ་མཁྱེན་གྱི་ཡེ་ཤེས་དངོས་མཚན་གཞི་དེ་པའི་སྟོབས་སུ་མཚོན། གཞན་གྱིས་ཚུར་ཅུང་ཟད་(དོན་དངོས་དག་ལྡན་ཐུབ་དགོངས་)ཀྱང་རྫི་བར་མི་ནུས་ཤིང་གཞན་རྣམས་ ཤིན་ཏུ་ཟིལ་(ཐུབ་དགོངས། དག་ལྡན། )གྱིས་གནོན་པ་ཡང་དག་པར་(ཀུན་བཏུས་)འབྱོར་བའི་ཏིང་ངེ་ འཛིན་དང་ཤེས་རབ་མཚུངས་ལྡན་དང་བཅས་པ་མཐར་ཐུག་ཡིན་པ། ཞེས་རེ་རེ་ལ་སྦྱར་ རོ། །བྱེ་བྲག་སོ་སོ་ལ་ཡང་འདོན་པ་བསྒྱུར་རོ། །ཉེས་(གནོད་འཇོམས་ཀུན་)སྤྱོད་ཀྱི་རྣམ་སྨིན་མི་ འདོད་པ་གནས་འདོད་པ་གནས་མིན། སེར་སྣས་དབུལ་བ་གནས་ལོངས་སྤྱོད་ཆེན་པོ་གནས་ མིན། སྦྱིན་པས་ལོངས་སྤྱོད་ཆེན་པོ་ནས་དབུལ་བ་གནས་མིན་ཞེས་སོགས་དང་། བརྒྱད་ 2-167 པའི་གང་ཟག་རྒྱུན་ཞུགས་འབྲས་བུ་མ་ཐོབ་པར་སྟན་ལས་ལྡང་བ་གནས་མིན་ཐོབ་ནས་ལྡང་ བ་གནས། ཞེས་སོགས་རྒྱ་ཆེར་མདོ་དང་གནོད་འཇོམ
【現代漢語翻譯】 從四諦的角度來看，與煩惱不相應的特徵或自性，可以歸納為四種。 正如法友所說，剎那和出離的修行是相同的。 在《能仁密意》中說：『見道有四種無間道。』正如佛吉祥賢所說：『苦法智忍。』 佛陀自身的道之相: 第六，佛陀自身的道被稱為十度，即圓滿的佈施等波羅蜜多。 法友說，佛陀自身的道是果的特徵。 或者，因為與聲聞和獨覺不混雜，所以將『彼之道』與『十度』結合起來，這是佛吉祥賢的觀點。 這樣，對於隨行者來說，道智的道的所依之相有三十四種。 圓滿的三十四種是遍智的。 如果想要完全理解其含義，可以參考《結合釋》。 解釋不共的遍智之相: 第三部分分為兩部分。 簡述: 簡述：具有力量等一切相的遍智之相有三十九種，這是有法，是唯一不共的道，因為它是非常卓越和圓滿的道。 廣述：功德的分類: 廣述：分為功德的分類、自性真如、屬於誰的自生以及爲了誰的佛陀自身之相。 第一部分有四種：十力、四無畏、四無礙解智和十八不共法。 十力: 第一，因為唯一不共的道具有力量等（聖）的分類，所以力量是：遍智的智慧，真實的特徵是作為基礎的力量。 即使別人稍微（真實具備能仁密意）動搖，也不能被摧毀，並且能夠完全壓倒其他（能仁密意，具備），與正定和智慧相應，是最終的。 這是對每一個的解釋。 對於每個細節，也要重複翻譯。 不希望的惡行（摧毀損害一切）的異熟果，不希望的處境，希望的處境不是；吝嗇導致貧窮的處境，不是大的享受的處境；佈施導致大的享受，不是貧窮的處境等等。 第八種人，預流果未證得就離開座位不是處境，證得后離開是處境等等，在經中廣說和摧毀損害。
【English Translation】 From the perspective of the Four Noble Truths, the characteristics or nature that do not correspond to afflictions can be summarized into four. As Dharma Friend said, the practice of momentariness and renunciation are the same. In 'The Intent of the Able One' it says: 'The path of seeing has four unobstructed paths.' As Buddha Shri said: 'Suffering, Dharma-wisdom-patience.' The aspect of the Buddha's own path: Sixth, the Buddha's own path is called the Ten Perfections, which are the complete giving and other perfections. Dharma Friend said that the Buddha's own path is the characteristic of the fruit. Or, because it is not mixed with Shravakas and Pratyekabuddhas, combine 'His Path' with 'Ten Perfections,' which is the view of Buddha Shri. Thus, for the followers, the aspect of the basis of the path of Path-wisdom has thirty-four aspects. The complete thirty-four are of omniscience. If you want to fully understand its meaning, you can refer to 'The Combination Commentary'. Explanation of the Uncommon Aspects of Omniscience: The third part is divided into two parts. Brief Explanation: Brief Explanation: The aspects of omniscience with all aspects such as powers have thirty-nine aspects, which is the subject, the only uncommon path, because it is a very excellent and complete path. Extensive Explanation: Classification of Merits: Extensive Explanation: Divided into the classification of merits, the nature of suchness, whose self-arisen, and the aspect of the Buddha himself for whom. The first part has four types: Ten Powers, Four Fearlessnesses, Four Analytical Understandings, and Eighteen Unshared Dharmas. Ten Powers: First, because the only uncommon path has the classification of powers and so on (Arya), the power is: the wisdom of omniscience, the true characteristic is the power as the basis. Even if others slightly (truly possess the Intent of the Able One) shake, it cannot be destroyed, and it can completely overwhelm others (Intent of the Able One, possessing), corresponding to samadhi and wisdom, it is ultimate. This is the explanation for each one. For each detail, the translation should also be repeated. The undesirable ripening of bad deeds (destroying harm all), the undesirable situation, the desired situation is not; stinginess leads to the situation of poverty, not the situation of great enjoyment; giving leads to great enjoyment, not the situation of poverty, and so on. The eighth type of person, leaving the seat before attaining the stream-enterer fruit is not a situation, leaving after attaining is a situation, and so on, widely explained in the sutras and destroying harm.
ས་སོགས་ལས་སོ། །བསམ་གཏན་ ལ་བརྟེན་ནས་དེ་མཁྱེན་པ་(ཀུན་བཏུས་)ཡང་དག་པར་འབྱོར་ཞེས་སོགས་དང་། གནས་གནས་ མིན་སྲིད་མི་སྲིད་ཅེས་སྒྲ་སྦྱོར་བམ་གཉིས་སོ། །རྒྱུ་དུས་གསུམ་གྱི་ལས་བསགས་པའི་འབྲས་ བུ་གང་དང་གང་དུ་རྣམ་པར་སྨིན་པ་མཁྱེན་པའམ་(བམ་གཉིས་)ལས་རྣམས་(གནོད་འཇོམས་)དང་། དེ་བསགས་པའི་(དག་ལྡན་)རྒྱུ་དང་ཕྱོགས་གང་དུ་དེ་བྱེད་པའི་གནས་(མདོ་)དང་བདེ་(དག་)སྡུག་ སོགས་རྣམ་སྨིན་དང་(གནོད་འཇོམས་དག་ལྡན་ནོ་རྒྱ་ཆེར་གནོད་འཇོམས་)ཆགས་སྡང་རྨོངས་སོགས་ཉོན་ མོངས་པ་རྣམས་རང་རང་ལ་གནས་ཤིང་རང་རང་ལ་མོས་པ་དང་། རེ་རེ་ལ་གནས་ཤིང་ གཞན་རེ་ལ་མོས་པ་དང་། གཞན་གཉིས་སོགས་ལ་མོས་པ་སོགས་མཐུན་(གནོད་འཇོམས་)པ་ དང་། མི་མཐུན་པ་མི་དགེ་བ་ལ་གནས་ནས་དགེ་བ་ལ་མོས་སོགས་སྦྱོར་བ་ཆུང་ལ་མོས་པ་ རྒྱ་ཆེ་(གནོད་)བ་སོགས་མོས་པ་སྣ་ཚོགས་པ་མཁྱེན་པ་དང་། འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་གཟུགས་ གཟུགས་མེད་དག་མ་དག་གམ་བསོད་ནམས་བསོད་ནམས་མིན་པ་མི་གཡོ་བའི་ལས་ སོགས་བསྐྱེད་པའི་འཇིག་རྟེན་གྱི་བསམ་པའི་ཁམས་(གནོད་འཇོམས་ཐུབ་དགོངས་)སམ་རྟེན་དང་། ཉོན་མོངས་རྣམ་བྱང་ས་ཆུ་སོགས་ཀྱི་འདུས་བྱས་མ་བྱས་ཀྱི་ཁམས་སོགས་དང་(མདོ་གནོད་ འཇོམས་སུ་རྒྱ་ཆེར་)དད་བརྩོན་སོགས་ཀྱི་དབང་བོ་མཆོག་སྟེ་རྣོན་པོ་དང་མཆོག་མིན་འབྲིང་དང་ ཐ་མའོ་ཞེས་སོགས་རྒྱ་ཆེར་ཏེ་དེ་དག་མཁྱེན་པ་དང་། ངན་སོང་མཐོ་རིས་བྱང་ཆུབ་གསུམ་ པོ་ཐམས་ཅད་དུ་འགྲོ་བའི་ལམ་ལོག་པ། ཡང་དག འདོད་ཆགས་ཀྱི་གཉེན་པོའི་ལམ་ སོགས་དང་། མངོན་ཤེས་མྱུར་ལ་སླ། བུལ་ལ་དཀའ་བའི་ལམ་(རྒྱ་ཆེར་)སོགས་མཁྱེན་པ་དང་། བསམ་གཏན་རྣམ་ཐར་ཏིང་ངེ་འཛིན་སྙོམས་པར་འཇུག་པ་(ཀུན་མདོ་དངོས་)ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཀུན་ ནས་ཉོན་མོངས་པ་ཚུལ་མིན་ཡིད་ལ་བྱེད་པས་སྲིད་པའི་དོན་དུ་བསྔོ་བ་དང་རོ་མྱང་བ་དང་ 2-168 དམིགས་པར་ཡིད་བྱེད་དང་(ཀུན་གནོད་)ལྷག་མཐོང་ངམ་སེམས་ཅན་སྨིན་པར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་ རམ་མངོན་ཤེས་སྒྲུབ་པའམ། མི་དམིགས་པར་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་རྣམ་པར་བྱང་བ་དང་། སེང་ གེ་རྣམ་བསྒྱིངས་ཐོད་རྒལ་སོགས་ཀྱི་ལྡང་བ་མཁྱེན་(མདོ་)པ་དང་། སྔོན་གྱི་གནས་རང་གཞན་ གྱི་སྐྱེ་བ་སྔ་མ་དུ་མ་(ཐུབ་དགོངས་)དན་རྟགས་དང་བཅས་པར་རྗེས་སུ་དྲན་པ་དང་། (གཟུངས་ཀྱི་ དབང་ཕྱུག་གི་མདོར། )འཇིག་རྟེན་ཁམས་ཀྱི་འཇུག་ཆགས་དང་སྣང་མི་སྣང་གི་(མདོ་དེར་)སེམས་ཅན་ ཐམས་ཅད་ཀྱི་གང་ནས་འཆི་འཕོ་དང་གང་དུ་སྐྱེ་བ་མ་ལུས་པར་མཁྱེན་པ་(ཡུམ་གྱི་མདོར་མིང་འདི་ སྨོས་གནོད་འཇོམས་ཡང་ངོ་། ། )ལྷའི་མིག་གི་མངོན་ཤེས་མཁྱེན་པའི་སྟོབས་དང་། ཟག་པ་ཉོན་མོངས་ པ་ཐམས་ཅད་བག་ཆགས་དང་བཅས་པར་ཟད་ཅིང་བྱང་བར་གཟིགས་པའམ་(བམ་གཉིས་)ཟག་ པ་ཉོན་མོངས་རྣམས་ཟད་པ་དང་དེ་གང
【現代漢語翻譯】 如地等。通過禪定，完全通達這些知識（《攝類學》）等等。『處非處智力』，如『是處非處，是理非理』（二卷本）。 知曉三時（過去、現在、未來）所積之業在何處成熟（二卷本），以及諸業（《摧魔》），造業之因，以及在何處造業之處（《經》），以及苦樂等成熟（《摧魔》《具足》），以及貪嗔癡等煩惱，安住于各自，信樂於各自；或安住於一，信樂於另一；或信樂於其他二者等等，如順（《摧魔》）；或不順，安住于不善，信樂於善等等，信樂於小，廣大（《摧》）等等，知曉各種信樂。 知曉世間界之色界、無色界，清凈或不清凈，或有福、無福、不動業等所生的世間之意界（《摧魔》《度脫意趣》）或所依，以及煩惱、清凈、地水等之有為、無為之界等等（《經》《摧魔》中廣說），以及信、勤等之殊勝根，即利根、非殊勝根、中根、下根等等，廣說這些知識。 知曉前往惡趣、善趣、菩提三者的一切歧途，以及正道，以及對治貪慾之道等等，以及證悟迅速而易、遲緩而難之道（廣說）。 知曉一切禪定、解脫、三摩地、等持（《總經》《真實》）之雜染，不如理作意而回向有，以及受用，以及於對境作意（《總》《摧》），以及爲了觀或成熟有情或成就神通，或於無相作意而清凈，以及知曉獅子奮迅、超頂等之起定（《經》）。 憶念自己和他人宿世之眾多前世（《度脫意趣》），連同征相。 （《陀羅尼自在王經》中）知曉世間界之成住壞空，以及顯現與不顯現（《經》中），以及知曉一切有情從何處死亡和轉生到何處（《母經》中提到此名，也見《摧魔》）。 以天眼通之神通力，照見一切煩惱及其習氣皆已滅盡清凈（二卷本），或煩惱已盡，以及何處已盡。
【English Translation】 Like earth and so on. Through meditation, to fully understand these knowledges (Kun btus) and so on. 'The power of knowing what is possible and impossible,' such as 'what is a place and what is not, what is reasonable and what is not' (two-volume edition). Knowing where the fruits of the accumulated actions of the three times (past, present, and future) ripen (two-volume edition), and the actions (Gnod 'joms), the cause of accumulating them, and where the place of doing them is (Mdo), and the ripening of happiness (Dag) and suffering, etc. (Gnod 'joms Dag ldan no rgya cher Gnod 'joms), and the afflictions such as attachment, hatred, and ignorance, abiding in themselves and devoted to themselves; or abiding in one and devoted to another; or devoted to the other two, etc., such as concordant (Gnod 'joms); or discordant, abiding in non-virtue and devoted to virtue, etc., devoted to the small, vast (Gnod), etc., knowing various devotions. Knowing the realms of the world, the form realm, the formless realm, pure or impure, or the realms of thought of the world produced by merit, non-merit, immovable actions, etc. (Gnod 'joms Thub dgongs) or support, and the realms of conditioned and unconditioned things such as afflictions, purification, earth, water, etc. (Mdo Gnod 'joms su rgya cher), and the supreme faculties of faith, diligence, etc., that is, sharp, non-supreme, medium, and inferior, etc., extensively knowing these knowledges. Knowing all the wrong paths to the three, evil destinies, higher realms, and enlightenment, and the right path, and the path to counteract desire, etc., and the path that is quick and easy to attain, and slow and difficult (extensively). Knowing all the defilements of meditation, liberation, samadhi, and absorption (Kun mdo dngos), dedicating to existence through improper attention, and enjoying, and attending to the object (Kun gnod), and for the sake of seeing or maturing sentient beings or accomplishing supernormal powers, or purifying by attending to the non-object, and knowing the arising of the lion's leap, transcendence, etc. (Mdo). Remembering one's own and others' many previous lives (Thub dgongs) with signs. (In the Dharani-Isvara-Raja-Sutra) Knowing the formation and destruction of the world realms, and the appearance and non-appearance (Mdo der), and knowing where all sentient beings die and where they are born (Yum gyi mdo rming 'di smos Gnod 'joms yang ngo. ). With the power of the divine eye's supernormal knowledge, seeing that all defilements and their predispositions have been exhausted and purified (two-volume edition), or that the defilements have been exhausted, and where they have been exhausted.
་གིས་ཟད་པའི་ལམ་གཉིས་ཀ་ཡང་ཟག་པ་ཟད་པ་སྟེ་ སེམས་ཅན་རྣམས་ཀྱིའོ། །ཞེས་ཐུབ་པོ། །དེ་ལྟ་བུའི་སྟོབས་ཀྱི་རྣམ་པ་བཅུ་སོ་དགུ་ལ་བགྲང་ རྒྱུའོ། །དེ་དག་གིས་ལས་བཞི་བྱེད་དེ། (ཕྱུགས་གསོད་པ་དང་མེར་འཇུག་པ་ལ་སོགས་པ་བདེ་འགྲོའི་ཐབས་ སུ་སྟོན་པར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་བདེ་འགྲོའི་ཐབས་ལ་བསླུ་བར་བྱེད་པས་བདུད་དེ་དེ་འཇོམས་པས། )དང་པོས་བདེ་འགྲོའི་ཐབས་ལ་སླུ་ བའི་བདུད་འཇོམས། གཉིས་པས་ལྷ་སོགས་སྐྱབས་མིན་པ་ལ་སྐྱབས་སུ་སླུ་བའི་བདུད་འཇོམས། བདུན་པས་ཟག་(དབྱིག་)བཅས་ཀྱིས་འདག་པར་སྨྲ་བའི་བདུད་འཇོམས། གཞན་རྣམས་ཀྱིས་ ལས་(བཤད་སྦྱར་)དང་པོ་བ་རྣམས་ལ་དེའི་མི་བསྔགས་པ་བསྒྲགས་པས་(བཤད་སྦྱར་)ཐེག་ཆེན་ གྱིས་ངེས་པར་འབྱུང་བ་ལ་སླུ་བའི་བདུད་འཇོམས་སོ། །ཐབས་དང་སྐྱབས་དང་དག་པ་དང་། ། ཐེག་ཆེན་ངེས་པར་འབྱུང་བ་ལ། །སེམས་ཅན་རྣམས་ནི་རབ་བསླུ་བའི། །བདུད་འཇོམས་ ཁྱེད་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །ཞེས་སོ། །(སློབ་དཔོན་དང་རྒྱལ་སྲས། ) དང་པོས་མངོན་མཐོ་རྒྱུ་མེད་དང་ མི་མཐུན་པ་རྒྱུར་སྨྲ་བ་བསལ། གཉིས་པས་མ་བྱས་པ་དང་ཕྲད་པར་སྨྲ་བ་བསལ། གསུམ་ པས་བཟང་ངན་ལ་མོས་ཀྱི་བསམ་པ་རྟོགས། བཞི་པས་བག་ལ་ཉལ་བསྐྱེད་པའི་ནུས་པ་ 2-169 ཉོན་མོངས་པ་རྟོགས། ལྔ་པས་བཤད་པའི་སྣོད་དད་(རྩ་བ་)པ་ལ་སོགས་དབང་(སྲས་)བོ་སྨིན་ པ་རྟོགས། དྲུག་པས་དམིགས་པ་(རྩ་བ་)ཉན་ཐོས་སམ་(སྲས་)ཐེག་ཆེན་བསྟན་པའི་ཆེན་(སྲས་) པོ་བསྟན་པས་བསྡུས་པ་རྟོགས། བདུན་པས་སེམས་ཅན་གྱི་སེམས་ཀྱི་(རྩ་བ་)སྤྱོད་པའམ་(རྒྱལ་ )རྒྱུ་བ་རྟོགས། བརྒྱད་པས་ཚེ་རབས་སྔ་མ་དག་ན་ཚོགས་(རྩ་བ་)ཡང་དག་པར་(རྒྱལ་)བསྒྲུབ་ པ་འཕགས་ལམ་རྗེས་སུ་རྟོགས། དགུ་པས་ཕྱི་མ་ལ་ཡོངས་སུ་འགྱུར་(རྩ་བ་)བ་རྟོགས། བཅུ་ པས་འཇིག་རྟེན་ཐམས་ཅད་ནས་ངེས་པར་འབྱུང་བ་རྟོགས། ཞེས་པ་རྣམས་བྱེད་ལས་སུ་ཀུན་ བཏུས་རྩ་འགྲེལ་ལོ། ། ༈ མི་འཇིགས་བཞི། གཉིས་པ་ནི། མངོན་པར་རྫོགས་པར་བྱང་ཆུབ་པ་ལ་མི་འཇིགས་པ་ནི་(ཀུན་བཏུས་དངོས། ) སངས་རྒྱས་ཀྱིས་བསམ་གཏན་ལ་བརྟེན་ནས་རང་དོན་ལས་བརྩམས་ཏེ་(ཀུན་བཏུས་དངོས་། ) ཀྱེ་མ་(བཤད་སྦྱར་)ང་ནི་མངོན་པར་རྫོགས་པར་སངས་རྒྱས་སོ་ཞེས་ཤེས་བྱ་ཀུན་མཁྱེན་པར་ བདག་ཉིད་ཀྱིས་ཞལ་གྱིས་འཆེས་པ་ལ་(དོན་ཐོབ་)ཆོས་མཐུན་གྱི་རྒོལ་བ་པོ་མེད་པ་ཡང་དག་ པར་འབྱོར་བའི་ཞེས་སོགས་སོ། །(སྔར་ལྟར་)ཀྱེ་མ་མངོན་པར་རྫོགས་པར་སངས་རྒྱས་སོ་ཞེས་ བྱ་བ་འདི་ལ་ཆོས་འདི་དག་མངོན་པར་སངས་མ་རྒྱས་སོ་ཞེས་འདི་ན་དགེ་སྦྱོང་ངམ་(སྨོས་པ་ ནི་ཤེས་རབ་གྱིས་མངོན་པའི་ང་རྒྱལ་བྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། )བྲམ་ཟེའི་འམ་ལྷའམ་(ལྷའི་མིག་(གིས་ཞེས་གནོད་འཇོམས་ གཞན་འདྲ། )དང་། ཕ་རོལ་གྱི་སེམས་ཤེས་པ་ལ་སོགས་པ་ཕུན་སུམ་ཚོག
【現代漢語翻譯】 兩種耗盡之路都是煩惱的耗盡，即眾生的耗盡。如是說。如是之力的三十九種形態將被計數。它們行使四種事業：（爲了展示屠宰牲畜和焚燒等作為善趣之道的手段，而迷惑于善趣之道，從而摧毀魔羅。）第一種摧毀迷惑于善趣之道的魔羅。第二種摧毀將天神等非救護者誤認為救護的魔羅。第七種摧毀聲稱以有漏（事物）可以清凈的魔羅。其他的則通過宣揚對第一種（解釋和結合）的不讚揚，摧毀（解釋和結合）大乘中必定出現的迷惑魔羅。對於方法、救護、清凈和，大乘的必定出現，眾生被極度迷惑，向摧毀魔羅的您致敬！如是說。（導師和佛子。）第一種消除聲稱沒有高上的原因或與高上不一致的原因。第二種消除聲稱未做之事會相遇。第三種理解對善惡的信仰之意。第四種理解產生習氣的煩惱之能力。第五種理解所說的容器，即具有信心（根本）者等，成熟的權（佛子）。第六種理解所緣（根本）聲聞或（佛子）大乘所教導的大（佛子）所攝持。第七種理解眾生的心之（根本）行為或（佛）遊走。第八種理解在過去世中，正確地（根本）積累（佛）資糧，隨順聖道。第九種理解對未來完全改變（根本）的事物。第十種理解從一切世間必定出現的事物。這些是總結在事業中的《總集根本釋》。 四無畏： 第二是，對現證菩提的無畏是（《總集》原文）：佛陀依靠禪定，從自身利益出發（《總集》原文）：唉呀（解釋結合），我已現證成佛，如是知曉一切所知，以自身承諾（意義獲得），沒有與法相符的辯論者，如是等等。（如前）唉呀，我已現證成佛，對於此，這些法未現證成佛，如是此處的沙門或（說是爲了以智慧現證我慢），婆羅門或天神（以天眼（說，摧毀損害，其他相同。）和知曉他心等圓滿。
【English Translation】 Both paths of exhaustion are the exhaustion of defilements, that is, the exhaustion of sentient beings. Thus it is said. The thirty-nine forms of such power will be counted. They perform four actions: (In order to show the means of slaughtering livestock and burning, etc., as means of good rebirth, and to deceive in the means of good rebirth, thereby destroying Mara.) The first destroys the Mara who deceives in the means of good rebirth. The second destroys the Mara who deceives by mistaking gods, etc., for refuge. The seventh destroys the Mara who claims that defilements can be purified by things with outflows. The others, by proclaiming the disapproval of the first (explanation and combination), destroy the Mara who deceives in the definite emergence of the Great Vehicle (explanation and combination). To the method, refuge, purification, and, the definite emergence of the Great Vehicle, sentient beings are extremely deceived, I pay homage to you who destroy Mara! Thus it is said. (The teacher and the bodhisattva.) The first eliminates the claim that there is no superior cause or a cause inconsistent with the superior. The second eliminates the claim that what has not been done will be encountered. The third understands the intention of faith in good and evil. The fourth understands the ability of afflictions to generate latent tendencies. The fifth understands the vessel that has been spoken of, that is, those with faith (root), etc., the ripening of the power (bodhisattva). The sixth understands that the object (root) is the Hearer or (bodhisattva) the Great (bodhisattva) taught by the Great Vehicle. The seventh understands the (root) behavior or (Buddha) wandering of the minds of sentient beings. The eighth understands that in previous lives, the accumulation of (root) merit (Buddha) was correctly accomplished, following the noble path. The ninth understands the things that will completely change (root) in the future. The tenth understands the things that will definitely emerge from all worlds. These are the Collected Root Commentary summarized in actions. The Four Fearlessnesses: The second is, the fearlessness of perfect enlightenment is (the original text of the Compendium): The Buddha, relying on meditation, starting from his own benefit (the original text of the Compendium): Alas (explanation and combination), I have perfectly attained enlightenment, thus knowing all that is to be known, promising myself (meaning obtained), there is no debater who is in accordance with the Dharma, thus and so on. (As before) Alas, I have perfectly attained enlightenment, for this, these dharmas have not perfectly attained enlightenment, such as the Shramana here or (it is said to manifest pride with wisdom), the Brahmin or the god (saying with the divine eye (destroying harm, the same as others.) and knowing the minds of others, etc., is complete.
ས་ཕྱིར་རོ། ། )བདུད་དམ་ཚངས་པའམ་(རྫུ་ འཕྲུལ་དང་མཐུ་ཆེ་བའི་ཕྱིར་སྨོས། )གཞན་སུ་ཡང་རུང་བ་ཆོས་དང་མཐུན་པར་རྒོལ་བའམ་རྒོལ་པའི་ མཚན་མ་(འམ་རྒྱུར་གྱུར་པའི་སྐྱོན་ནོ། ། )ཡང་དག་པར་རྗེས་སུ་མ་མཐོང་བས་བདག་བདེ་བ་ཐོབ་པ་ (ནི་ལུས་ཀྱི་སྤུ་ཟིང་བྱེད་པ་དང་བག་འཁུམས་པ་མེད་པ་ལ་སོགས་པའོ། ། )དང་བག་ཚ་བ་མེད་པ་(ནི་གསུང་ལ་ཞུམ་ པ་དང་དམན་པར་གྱུར་པ་སོགས་མེད་པའོ། ། )དང་མི་འཇིགས་པ་རྣམ་པར་སྤྱོད་(དང་པོས། )པས་(ནི་ཐུགས་ལ་ དོགས་པ་དང་ཞུམ་པ་སོགས་མེད་པའོ། །དེ་གསུམ་གྱི་ནང་ན་ཀུན་བཏུས། ཅང་ཤེས་ཀྱི་གནས་)ཁྱུ་མཆོག་རླབས་པོ་ 2-170 ཆེའི་གནས་སུ་དམ་འཆའ་འོ། །(སྐུའི་འཕྲིན་ལས་དག་པའོ། །གཉིས་པས་)འཁོར་གྱི་ནང་དུ་སེང་གེའི་སྒྲ་ སྒྲོག་(སྟེ་གསུང་གི་འཕྲིན་ལས་དག་པའོ། ། )གོ །(གསུམ་པས་ཚངས་པ་དེ་པའི་ཆོས་འཁོར་བསྐོར་རོ། །ཞེས་སོགས་གནོད་ འཇོམས་དག་ལྡན་སོགས་བལྟའོ། ། ) ཞེས་སོ། །དེ་རྟོགས་པ་ཕུན་ཚོགས་སུ་དམ་བཅས་པའོ། །ཟག་ པ་ཟད་པའི་མཁྱེན་(ཀུན་བཏུས་)པ་ལ་མི་འཇུགས་པ་ནི་བསམ་གཏན་ལ་བརྟེན་ནས་རང་དོན་ ལས་བརྩམས་(ཀུན་)ཏེ་བདག་ཉིད་ཀྱི་ཟག་པ་ཀུན་ཟད་པ་ཉིད་དུ་ཞལ་གྱིས་བཞེས་པ་རྒོལ་ བ་པོ་མེད་པ་སོགས་སྟེ། ང་ཟག་པ་ཟད་དོ་ཞེས་བྱ་བ་ལ་ཟག་པ་འདི་དག་མ་ཟད་དོ། །ཞེས་ སོགས་སོ། །དེ་སྤངས་པ་(རྒྱན་ཐུབ་)ཕུན་ཚོགས་སུ་དམ་བཅས་པའོ། །དེ་གཉིས་རང་དོན་གྱི་ དམ་བཅའའོ། །བར་ཆད་ཀྱི་ཆོས་ལ་མི་འཇིགས་པ་ནི། བསམ་གཏན་ལ་བརྟེན་ནས་གཞན་ དོན་ལས་བརྩམས་ཏེ། (ཀུན་བཏུས་)འདོད་ཆགས་ལ་སོགས་པའི་ཉོན་མོངས་པ་ཐར་བའི་བར་ ཆད། ཤེས་སྒྲིབ་ཀུན་མཁྱེན་པའི་བར་ཆད་བྱེད་པ་ཉིད་དུ་རྗོད་པ་སོགས་ཏེ། ངས་ཉན་ཐོས་ རྣམས་ལ་བར་དུ་གཅོད་པའི་ཆོས་གང་དག་བསྙད་པ་དེ་དག་བསྟེན་ཀྱང་བར་དུ་གཅོད་པར་ མི་འགྱུར་རོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །ངེས་པར་འབྱུང་བའི་ལམ་བསྟན་པ་ལ་མི་འཇིགས་པ་ནི། བསམ་གཏན་ལ་བརྟེན་ནས་གཞན་དོན་ལས་བརྩམས་ཏེ། ཐམས་ཅད་ཤེས་པ་ཉིད་ཀྱི་ལམ་ ཉན་རང་བྱང་ཆུབ་ཏུ། སོགས་པ་ལམ་ཤེས་རྫོགས་བྱང་དུ་སྟེ་མྱང་འདས་སུ་(ཐུབ་སོགས་བམ་ གཉིས་)ངེས་པར་འབྱུང་བའི་ལམ་བསྟན་པ་ལ་ཞེས་སོགས་སོ། །ངས་ཉན་ཐོས་རྣམས་ལ་ངེས་ པར་འབྱུང་བར་བྱ་བའི་ཕྱིར་འཕགས་པར་ངེས་པར་འབྱིན་པ་ངེས་པར་འབྱུང་བའི་ལམ་གང་ བཤད་པ་དེ་ངེས་པར་འབྱུང་བ་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་སོགས་སོ། །དེ་གཉིས་གཞན་དོན་ནོ། །རང་ གཞན་དོན་དུ་ཡེ་ཤེས་དང་། །སྤངས་དང་ངེས་འབྱུང་གེགས་བྱེད་པ། །སྟོན་མཛད་མུ་སྟེགས་ གཞན་དག་གིས། །མི་བརྫི་ཁྱོད་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །ཞེས་སོ། ། ༈ སོ་སོ་ཡང་དག་རིག་བཞི། གསུམ་པ་ནི། གསུང་རབ་ཡན་ལག་བཅུ་གཉིས་ཀྱི་(གནོད་དག་ཟླ་ཐུབ་)ཆོས་སམ། རྒྱུའི་ 2-171 ཆོས་སམ། (གནོད་འཇོམས་དག་ལྡན་སོགས།
【現代漢語翻譯】 於此世間，無論是魔、梵天（指具有神通和力量者），還是其他任何人，若有人以符合正法的方式反駁或指出我的過失（或成為過失的根源），我都不會真正見到，因此我獲得了安樂（指身體的毛孔不會豎立，也不會感到侷促等），沒有羞怯（指言語不會退縮或變得低劣等），並且無畏地行事（指心中沒有疑慮或退縮等。這三者可以概括為，是智慧的處所），我立誓成為最勝者、偉大者的處所。（這是指身之事業的清凈。）在僧團中發出獅子吼（這是指語之事業的清凈。）（第三點是指轉梵天之法輪等，應參考《損毀》、《清凈》、《具足》等經文。）如是說。這是立誓圓滿證悟。對於斷盡煩惱的智慧（總集），不退轉是指依靠禪定，從自身利益出發（總集），立誓自身的一切煩惱都已斷盡，沒有反駁者等。例如，如果我說『我已斷盡煩惱』，那麼就會有人說『這些煩惱尚未斷盡』等等。這是立誓圓滿斷除。（《莊嚴》能勝）這二者是為自身利益而立誓。對於障礙之法無所畏懼是指，依靠禪定，從利益他人出發（總集），宣稱貪慾等煩惱是解脫的障礙，知識的障礙是全知的障礙等。例如，我說：『我為聲聞者所說的那些障礙之法，即使他們奉行，也不會成為障礙。』等等。對於開示出離之道無所畏懼是指，依靠禪定，從利益他人出發，將通往一切智的道路，即聲聞、緣覺菩提等，以及通往道智、圓滿菩提的道路，即涅槃（能勝等二卷），稱為出離之道等等。例如，我說：『我爲了讓聲聞者出離，所說的出離之道，即通往聖道的出離之道，如果有人說那不是出離之道』等等。這二者是爲了利益他人。爲了自他利益，擁有智慧，斷除煩惱，開示出離之道，以及阻礙者，向您頂禮，您不會被其他外道所勝。 第三個是：十二部經（《損毀》、《清凈》、《月》能勝）的法，或者因之法（《損毀》、《清凈》、《具足》等）。
【English Translation】 Here in this world, whether it be Mara, Brahma (referring to those with magical powers and great strength), or anyone else, if someone were to refute or point out my faults (or become the cause of faults) in accordance with the Dharma, I would not truly see it. Therefore, I have attained happiness (referring to the absence of goosebumps on the body and the lack of feeling cramped, etc.), without shame (referring to the absence of shrinking back in speech or becoming inferior, etc.), and acting fearlessly (referring to the absence of doubts or shrinking back in the mind, etc. These three can be summarized as the abode of wisdom). I vow to be the abode of the most excellent, the great. (This refers to the purity of the activity of the body.) In the assembly, I roar the lion's roar (this refers to the purity of the activity of speech). (The third refers to turning the wheel of Dharma of Brahma, etc. Refer to texts such as 'Destruction', 'Purity', 'Completeness', etc.) Thus it is said. This is vowing to perfect realization. For the wisdom of exhausting defilements (the collection), non-regression means relying on meditation, starting from one's own benefit (the collection), vowing that all of one's own defilements have been exhausted, without any refuters, etc. For example, if I say, 'I have exhausted defilements,' then someone might say, 'These defilements have not been exhausted,' etc. This is vowing to perfect abandonment. (Ornamentation Able) These two are vows made for one's own benefit. Fearlessness towards obstructing dharmas means relying on meditation, starting from the benefit of others (the collection), proclaiming that afflictions such as attachment are obstacles to liberation, and that the obscuration of knowledge is an obstacle to omniscience, etc. For example, I say: 'Those obstructing dharmas that I have spoken of for the Shravakas, even if they practice them, will not become obstacles.' etc. Fearlessness in teaching the path of liberation means relying on meditation, starting from the benefit of others, calling the path to all-knowingness, that is, the Bodhi of Shravakas and Pratyekabuddhas, etc., and the path to the wisdom of the path and perfect Bodhi, that is, Nirvana (Able, etc., two volumes), the path of liberation, etc. For example, I say: 'In order to liberate the Shravakas, the path of liberation that I have spoken of, that is, the path of liberation to the noble path, if someone says that is not the path of liberation,' etc. These two are for the benefit of others. For the benefit of oneself and others, possessing wisdom, abandoning defilements, teaching the path of liberation, and those who obstruct, I prostrate to you, you will not be overcome by other heretics. The third is: the Dharma of the twelve divisions of scripture (Damage, Purity, Moon Able), or the Dharma of cause (Damage, Destruction, Purity, Completeness, etc.).
) མ་རིག་པ་(རྒྱལ་)མི་ཤེས་པ་མི་མཐོང་བ་མངོན་པར་ མི་རྟོགས་པ་སོགས་མིང་(འགྲེལ་ཆེན་)གི་རྣམ་གྲངས་སོགས་སམ་(ཀུན་)རྣམ་སྨིན་དང་བཅས་ པའི་དགེ་མི་དགེའི་ཆོས་སམ་(གནོད་འཇོམས་)ཀུན་འབྱུང་དང་ལམ་དུ་གཏོགས་པའི་ཉོན་མོངས་ རྣམ་བྱང་གི་ཆོས་སམ། སེམས་ཅན་གྱི་བསམ་པ་དང་བག་ལ་ཉལ་སྤྱོད། མོས། དབང་བོ་ སོགས་ཀྱི་ཆོས་ཀྱི་རྣམ་གྲངས་ཀྱི་ཡུལ་མཐའ་དག་ཐོགས་མེད་དུ་རྟོགས་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ ཤེས་རབ་མཐར་ཐུག་ནི་གོ་རིམ་བཞིན་དུ་ཆོས་སོ་སོ་ཡང་དག་རིག བཅུ་གཉིས་ཀྱི་བརྗོད་ བྱའམ་(འཇོམས་)འབྲས་བུ་རྟེན་འབྲེལ་གྱི་ཆོས་སམ། (གནོད་འཇོམས། ) སྒྲིབས་མ་སྒྲིབས་ལུང་མ་ བསྟན་གྱི་དོན་ནམ་(འཇོམས་)སྡུག་བདེན་དང་འགོག་པར་(འཇོམས་)རྟོགས་པའི་ཆོས་རྣམས་རིག་ པའམ་མགོ་སྨོས་རྣམ་སྤྲོས་གོ་སོགས་དང་ཉོན་མོངས་ཆེ་ཆུང་དབང་བོ་རྣོ་རྟུལ་སྐལ་བ་ཡོད་ མེད་སོགས་ཀྱི་ཆོས་སམ་ཆོས་རྣམས་ཀྱི་རང་(རྒྱལ་སྲས་)སྤྱིའི་མཚན་ཉིད་(རྒྱལ་སྲས་)དང་དོན་(ཀུན་ བཏུས་)གཞན་ལ་དགོངས་པ་སོགས་ཀྱི་ཡུལ་ལ་སྔར་བཞིན་དོན་རིག ཡུལ་(རྩ་བ་)སོ་སོ་སོ་སོ་ བས་(རྒྱལ་སྲས་)ཇི་ལྟར་རང་རང་གི་སྐད་དམ་མིང་(རྒྱལ་སྲས་)གིས་ཐ་སྙད་(རྒྱལ་)འདོག་(དག་ལྡན་) པ་དང་འཇིག་པ་དང་རབ་(ཀུན་བཏུས་)ཏུ་འཇིག་པས་འཇིག་རྟེན། གཟུགས་(སྲས་)སུ་རུང་བས་ གཟུགས་སོགས་ཆོས་ཀྱི་(རྩ་བ་)ངེས་ཚིག་ལའམ་(འཇོམས་)གླིང་ཆེན་བཅོ་བརྒྱད། ཡུལ་ཆེན་ བཅུ་དྲུག མཐའ་འཁོབ་དགུ་བཅུ་རྩ་བརྒྱད། ཡུལ་དབུས། ངན་སོང་དང་ལྷ་མི་སོགས་ཀྱི་ སྐད་དང་བརྗོད་པ་ལ། ཞེས་གནོད་འཇོམས་ཏེ། སྔར་བཞིན་ངེས་ཚིག་སོ་སོ་ཡང་དག་རིག་ པ། རྫས་(རྒྱལ་)བཏགས་དོན་དམ་ཀུན་རྫོབ་(རྒྱལ་སྲས་)ཏུ་ཡོད་སོགས་ཆོས་(ཀུན་)གྱི་རབ་ཏུ་དབྱེ་ བ་(ཀུན་)འམ་ཆོས་ལ་སོགས་པ་དེ་རྣམས་གཞན་ལ་བསྟན་པའི་ཆེད་དུ་དེ་གསུམ་ཡང་(དག་ཐུབ་ )དག་པར་མངོན་དུ་གྱུར་པ་ནི་སྤོབས་པ་སོ་སོ་ཡང་དག་པར་རིག་པ་སྟེ། སྔ་མ་གཉིས་བཤད་ བྱ་ཕྱི་མ་གཉིས་འཆད་བྱེད་དང་དེ་མཁྱེན་པའོ། །(ཕན་པར་མཛད་པར་བསྟོད་པ་ལས། ཆོས་ཀྱི་ཚིག་ཀུན་ 2-172 མངོན་པར་མཁྱེན། །དོན་རྣམས་ཀུན་གྱི་ཚུལ་ལ་མཁས། །སྐད་ཀུན་རྣམ་པར་འབྱེད་པ་མཁྱེན། །ཕྱོགས་རྣམས་ཀུན་ཏུ་སྤོབས་དང་ ལྡན། །ཞེས་སོ། ། ) རྟེན་དང་བརྟེན་པ་བཤད་བྱ་དང་། །གསུང་དང་མཁྱེན་པ་འཆད་བྱེད་ལ། །བློ་ གྲོས་རྟག་ཐོགས་མི་མངའ་བ། །ལེགས་སྟོན་ཁྱོད་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །ཞེས་སོ། ། ༈ མ་འདྲེས་བཅོ་བརྒྱད། བཞི་པ་ལ། ཉན་རང་དགྲ་བཅོམ་པ་རྣམས་ལ་བསོད་སྙོམས་ཀྱི་ཕྱིར་རྒྱུ་བ་ན། གླང་པོ་ ཆེ་རྟ་བ་ལང་ཁྱི་གཏུམ་པོ་དང་ཚེར་མ་སྡིག་སྦྲུལ་སོགས་དང་སྟག་གཟིག་གི་གནོད་པ་སོགས་ འབྱུང་བར་འགྲོ་བ་དང་མཆོང་རྒྱུགས་སོགས་(བུད་མེད་འཁྲིག་པ་འདོད་པས་བོས་པའི་ཁྱི
【現代漢語翻譯】 無明（不瞭解，不看見，不理解等等，是名稱（大疏）的各種同義詞），或者（一切）具有異熟果的善與非善之法，或者（損減）屬於集和道的煩惱，或者清凈之法，或者眾生的想法和習氣行為，慾望，根等法的各種同義詞的範圍，無礙地證悟這些的等持和智慧的究竟，依次是十二支緣起的所詮之法，或者（損減）果，緣起之法，或者（損減）有覆無記之義，或者（損減）苦諦和滅諦所（損減）證悟之法是智慧，或者開頭所說的各種煩惱的大小，根的利鈍，有無善根等等的法，或者諸法自（佛子）共相（佛子）和意義（集論）指向他者的意義等等的境，如前一樣是義智。境（根本）各自不同（佛子），如何用各自的語言或名稱（佛子）來施設（具足）和壞滅以及極（集論）其壞滅，即是世間。可以成為色（佛子）的色等等法的（根本）詞義，或者（損減）十八大洲，十六大國，九十八邊地，中央區域，惡趣和天人等的語言和表達。如是損減，如前一樣，正確地理解各個詞義。實（勝）勝義世俗（佛子）存在等等諸法（一切）的種種分類（一切），或者爲了向他人展示諸法等等，這三者也（具足）清凈地顯現，即是各自的無畏也正確地理解，前兩者是所說，後兩者是能說，並且知曉這些。（在讚歎利益事業中說：通達一切法的詞句，精通一切義的道理，通達一切語言的差別，在一切方向都具有無畏。等等。）所依和能依是所說，言說和知曉是能說，智慧恒常無礙，善於教導的您，我頂禮。等等。 十八不共法： 第四，聲聞緣覺阿羅漢等爲了乞食而行走時，遇到大象、馬、牛、兇猛的狗、荊棘、蝎子、毒蛇等以及老虎、豹子的損害等，行走、跳躍等（女人因慾望而呼喚的狗
【English Translation】 Ignorance (not knowing, not seeing, not understanding, etc., are various synonyms of the name (Great Commentary)), or (all) good and non-good dharmas with ripening results, or (subduing) afflictions belonging to the origin and the path, or pure dharmas, or the various synonyms of the scope of sentient beings' thoughts and habitual behaviors, desires, faculties, etc., the ultimate samadhi and wisdom that realize these without obstruction are, in order, the objects of the twelve links of dependent origination, or (subduing) the result, the dharmas of dependent origination, or (subduing) the meaning of obscured and non-indicated, or (subduing) the dharmas realized by the suffering truth and the cessation truth are wisdom, or the various sizes of afflictions mentioned at the beginning, the sharpness and dullness of the faculties, whether or not there is merit, etc., or the self (Bodhisattva) and common characteristics (Bodhisattva) of the dharmas and the meaning (Compendium) pointing to others, etc., are the objects, as before, are the meaning wisdom. The objects (root) are different from each other (Bodhisattva), how to apply (complete) and destroy and extremely (Compendium) destroy with their own languages or names (Bodhisattva), that is the world. The color that can become color (Bodhisattva), etc., the (root) definition of dharmas, or (subduing) the eighteen great continents, the sixteen great countries, the ninety-eight border regions, the central region, the languages and expressions of evil destinies and gods and humans, etc. Thus subduing, as before, correctly understand each definition. The real (Victorious) ultimate conventional (Bodhisattva) existence, etc., the various classifications (all) of all dharmas (all), or in order to show dharmas, etc., to others, these three also (Accomplished) purely appear, that is, each fearlessness also correctly understands, the former two are what is said, the latter two are what is said, and know these. (It is said in the praise of beneficial deeds: Understand all the words of the Dharma, be proficient in the principles of all meanings, understand the differences of all languages, and have fearlessness in all directions. etc.) The support and the supported are what is said, speech and knowledge are what is said, wisdom is constant and unobstructed, to you who are good at teaching, I prostrate. etc. The Eighteen Unshared Dharmas: Fourth, when the Hearers, Solitary Realizers, Arhats, etc., walk for alms, they encounter elephants, horses, cows, fierce dogs, thorns, scorpions, poisonous snakes, etc., as well as the harm of tigers, leopards, etc., walking, jumping, etc. (dogs called by women desiring sexual intercourse
མ་དུ་འགྲོ། དགོན་ པའམ་ནགས་སྟུག་པོར་ལམ་བོར་ནས་ལམ་གོལ་བར་འགྲོ། རྐུན་པོའམ། གཞན་གྱི་ཆུང་མ་དང་ལྷན་ཅིག་འགྲོ་བ་སོགས། ཞེས་ སོ། །ཨཱརྱ་སོགས་སོ། ། )ལུས་ཀྱི་འཁྲུལ་བ་མངའ་ལ། དེ་པ་རྣམས་ལ་དེ་དག་སོགས་ཀྱི་འཁྲུལ་བ་ མེད་པ་སྐུའི་སྤྱོད་པ་མ་འདྲེས་པ། ཉན་རང་དགྲ་བཅོམ་པ་ལ་རྟ་གད་དང་ནགས་སྟུག་པོར་ ལམ་སྟོར་བའམ། ཁང་སྟོང་སོགས་སུ་སྒྲ་ཆེན་པོ་འབྱིན་པ་སོགས་ངག་གི་སྐྱོན་མངའ་ལ། དེ་ པ་རྣམས་ལ་དེ་འདྲའི་ཅ་ཅོ་མེད་པ་གསུང་གི་སྤྱོད་པ་མ་འདྲེས་པ། ཉན་རང་དགྲ་བཅོམ་ལ་ བརྗེད་པས་(འཇོམས་)བྱ་བ་ཤོར་བ་དང་དུས་ལས་ཡོལ་བ་མངའ་ལ། (འཇོམས། ) དེ་པ་རྣམས་ ལ་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་སོགས་མཛད་པ་ཐམས་ཅད་(འཇོམས་ཨཱརྱ་ཀུན་)དམ་བཅས་པ་ལྟར་དྲན་ པས་(ཨཱརྱའི་དོན་)དྲན་པ་ཉམས་པའམ་བསྙེལ་བ་མི་མངའ་བ་དང་། (འཇོམས། ) ཉན་རང་དགྲ་ བཅོམ་རྣམས་སྙོམས་པར་ཞུགས་པའི་ཚེ་(འཇོམས་ཨཱརྱ་)མཉམ་པར་བཞག་གི་གཞན་ཚེ་མིན་ ལ། (འཇོམས་ཨཱརྱ། ) དེ་པ་ནི་སྙོམས་པར་ཞུགས་ཀྱང་རུང་(འཇོམས་སོགས་)མ་ཞུགས་ཀྱང་དུས་ ཐམས་ཅད་དུ་མཉམ་པར་བཞག་པས་ཐུགས་མཉམ་པར་མ་བཞག་པ་མི་མངའ་བ་དང་། ཉན་རང་དགྲ་བཅོམ་རྣམས་ཕུང་བོ་ལ་གཅིག་ཏུ་(ཨཱརྱ་)མི་མཐུན་པ་དེ་མེད་པའི་མྱང་འདས་ ལ་(ཨཱརྱ་)ཞི་བའི་(གནོད་འཇོམས་སུ། )འདུ་ཤེས་སུ་འགྱུར་གྱི། དེ་པ་རྣམས་ལ་དེ་མེད་པས་འཁོར་ འདས་ལ་བླང་དོར་ཐ་དད་དུ་འཛིན་པ་ཉིད་ཀྱི་འདུ་ཤེས་མི་མངའ། ཇི་ལྟར་ཉན་རང་དགྲ་ 2-173 བཅོམ་རྣམས་སོ་སོར་མ་བརྟགས་པར་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་ཡལ་བར་འདོར་གྱི་(གནོད་འཇོམས་ ཨཱརྱ་དོན་)དེ་པ་རྣམས་ལ་དེ་མེད་པས་སོ་སོར་མ་བརྟགས་པའི་བཏང་སྙོམས་མི་མངའ་བ་(སོ་སོར་ བརྟགས་པའི་བཏང་སྙོམས་མངའ་འོ། ། )བཞི་ཐུགས་ཀྱི་སྤྱོད་པ་མ་འདྲེས་པ་སྟེ། སྤྱོད་པ་མ་འདྲེས་པ་དྲུག་ དང་། རྟོགས་པ་མ་འདྲེས་པ་དྲུག་ནི། (དག་ཐུབ་དངོས། ) དེ་པའི་དབང་བོ་རྟེན་དང་འབྲས་བུར་ བཅས་པ་སྟེ། རྟེན་ནི་འདུན་པའོ། །(ཀུན་བཏུས་དངོས། ) འབྲས་བུ་ནི་རྣམ་གྲོལ་ལོ། །དབང་བོ་ནི་ བརྩོན་འགྲུས་སོགས་སོ། །(རྒྱལ་སྲས་དག་ཐུབ་སོགས། ) ཉན་རང་དགྲ་བཅོམ་རྣམས་(འཇོམས་)སངས་ རྒྱས་ཀྱི་ས་དང་མཛད་པ་ལ་འདུན་པ་མེད་ཀྱི་ཉན་རང་གི་བྱ་བ་ཉིད་ལ་འདུན་ནོ། །དེས་ན་ སངས་རྒྱས་ཀྱི་འདུན་པ་(འཇོམས་)སོགས་མེད་པས་མ་ཐོབ་པའི་ཡོངས་སུ་ཉམས་པས་ཡོངས་ (གནོད་འཇོམས་དག་ལྡན་)སུ་ཉམས་སོ། །དེ་པ་ནི་ཁྱད་པར་ཅན་གྱི་ཆོས་མ་(གནོད་འཇོམས་)ཐོབ་པ་ མི་མངའ་སྟེ་འདི་ལྟར་བྱམས་པ་དང་སྙིང་རྗེ་དང་། ཆོས་འཆད་པ་དང་། སེམས་ཅན་སྨིན་ པར་བྱེད་པ་དང་། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་བླང་བ་དང་དཀོན་མཆོག་གསུམ་གྱི་གདུང་རྒྱུན་མི་ གཅོད་པའི་(ཀུན་བཏུས་འཇོམས་)འདུན་པ་དང་། གདུལ་བྱ་འགུགས་པ་དང་ཆོས་ཉན་པ་རྣམ
【現代漢語翻譯】 何處去？去往寺院或茂密的森林中迷路而走錯路。與盜賊或他人的妻子一同前往等等。阿雅等等。)擁有身體的錯亂，而對於那些天人來說，沒有那些等等的錯亂，身體的行為不混雜。聲聞獨覺阿羅漢在馬廄或茂密的森林中迷路，或者在空曠的房屋等處發出巨大的聲音等等，擁有語言的過失，而那些天人沒有那樣的喧囂，語言的行為不混雜。聲聞獨覺阿羅漢因為遺忘而失去（摧毀）應做之事，或者錯過時機。（摧毀。）那些天人對於眾生的利益等等所做的一切（摧毀阿雅一切）都如誓言般記得（阿雅的利益），不會失去記憶或遺忘。（摧毀。）聲聞獨覺阿羅漢們在入定時（摧毀阿雅）只是平等地安住，其他時候則不然。（摧毀阿雅。）天人則是無論入定與否（摧毀等等），所有時間都平等地安住，不會有心不平等安住的情況。 聲聞獨覺阿羅漢們對於蘊體持有不一致的（阿雅）想法，因此會趨向于寂滅的（阿雅）涅槃（摧毀利益中）。天人則沒有這種情況，因此不會持有在輪迴和涅槃中取捨不同的想法。正如聲聞獨覺阿羅漢們不加分別地放棄利益眾生（摧毀利益阿雅利益），天人則沒有這種情況，因此沒有不加分別的捨棄（擁有分別的捨棄）。以上是四種心的行為不混雜。六種行為不混雜和六種證悟不混雜是：（清凈能仁真實。）天人的根是具有所依和果的，所依是意樂。（總集真實。）果是解脫。根是精進等等。（聖者清凈能仁等等。）聲聞獨覺阿羅漢們（摧毀）對於佛陀的境界和事業沒有意樂，只是對聲聞獨覺的事業有興趣。因此，因為沒有對佛陀的意樂（摧毀）等等，所以沒有獲得而完全退失（摧毀利益具足），完全退失。（摧毀利益）天人則不會沒有獲得殊勝的法，例如慈愛和悲憫，講經說法，成熟眾生，發起菩提心，不斷絕三寶的傳承（總集摧毀）的意樂，以及引導所化眾生和聽聞佛法等等。
【English Translation】 Where to go? To a monastery or a dense forest, getting lost and going the wrong way. Going with thieves or another's wife, etc. Arya, etc.) Possessing bodily confusion, while those Devas do not have those confusions, etc., their bodily conduct is unmixed. Shravakas and Pratyekabuddhas Arhats get lost in stables or dense forests, or make loud noises in empty houses, etc., possessing faults of speech, while those Devas do not have such noises, their speech conduct is unmixed. Shravakas and Pratyekabuddhas Arhats lose (destroy) what should be done due to forgetfulness, or miss the timing. (Destroy.) Those Devas remember all the deeds for the benefit of sentient beings, etc., (Destroy Arya all) as vowed (Arya's benefit), and do not lose memory or forgetfulness. (Destroy.) When Shravakas and Pratyekabuddhas Arhats enter into Samadhi (Destroy Arya), they only abide in equanimity, not at other times. (Destroy Arya.) Devas, whether they enter into Samadhi or not (Destroy, etc.), abide in equanimity at all times, and there is no such thing as their minds not abiding in equanimity. Shravakas and Pratyekabuddhas Arhats hold inconsistent (Arya) ideas about the aggregates, and therefore tend towards the peaceful (Arya) Nirvana (Destroy benefit in). Devas do not have this, so they do not hold the idea of taking and abandoning differently in Samsara and Nirvana. Just as Shravakas and Pratyekabuddhas Arhats abandon the benefit of sentient beings without discrimination (Destroy benefit Arya benefit), Devas do not have this, so they do not have non-discriminating abandonment (possessing discriminating abandonment). The above are the four unmixed actions of the mind. The six unmixed actions and the six unmixed realizations are: (Pure Thub Real.) The Deva's faculties are with support and fruit, the support is intention. (Collected Real.) The fruit is liberation. The faculties are diligence, etc. (Prince Pure Thub, etc.) Shravakas and Pratyekabuddhas Arhats (Destroy) have no intention for the Buddha's realm and deeds, but only for the deeds of Shravakas and Pratyekabuddhas. Therefore, because there is no intention for the Buddha, etc. (Destroy), they completely degenerate by not obtaining (Destroy benefit complete), completely degenerate. (Destroy benefit) Devas do not lack obtaining special Dharmas, such as loving-kindness and compassion, teaching the Dharma, maturing sentient beings, generating Bodhicitta, and the intention of not cutting off the lineage of the Three Jewels (Collected Destroy), and guiding those to be tamed and listening to the Dharma, etc.
ས་ ལ་མི་སྒྲུབ་པ་མེད་པའི་བརྩོན་(ཐུབ་འཇོམས་དོན་)འགྲུས་དང་། དྲན་པས་མ་རྟོགས་པར་མཛད་ མི་དགོས་པར་ཆོས་སྟོན་(ཐུབ་དགོངས་)ནུས་(སྔར་དྲན་ནམ་བསམ་ན་མ་རྟོགས་པར་མཛད་ནས་ཕྱིས་སྟོན་མི་དགོས་ ཞེས་པའོ། ། )པའི་དྲན་པ་དང་། ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་མཉམ་པ་ཉིད་དེ་བཞིན་ཉིད་ལ་ཏིང་ངེ་འཛིན་ ཅེས་བྱ་སྟེ་དེ་ཉམས་པ་མེད། ཅེས་གནོད་འཇོམས་ཏེ། ཐུབ་དགོངས་ཡང་དེར་མངོན་མོད་ ཀྱི། དེ་བཞིན་ཉིད་མཉམ་པ་ཉིད་ཐུགས་སུ་ཆུད་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་དང་། ཆོས་ཐམས་ཅད་ལ་ གཞན་གྱི་རྐྱེན་གྱིས་རྟོགས་པ་མིན་པའི་ཡེ་ཤེས་དང་སེམས་ཅན་ལ་ཆོས་རབ་ཏུ་གསལ་བར་ བྱེད་པའི་ཡེ་ཤེས་སོགས་ནས་སེམས་ཅན་གྱི་སེམས་ཀྱི་སྤྱོད་པ་བརྒྱད་ཁྲི་བཞི་སྟོང་མཁྱེན་ པའི་ཡེ་ཤེས་སོགས་དང་(ཐུབ་དགོངས་ཏེ་གནོད་འཇོམས་དོན་)ཆགས་པ་དང་ཉོན་སྒྲིབ། འཛིན་པ་(ཤེས་ 2-174 སྒྲིབ་)ཐམས་ཅད་དང་བྲལ་བ་དང་(ཐུབ་)འབྲས་བུ་ཕུན་ཚོགས་དང་(འཇོམས་)མི་གནས་པའི་མྱང་ འདས་སུ་འཇུག་པས་(འཇོམས་)རྣམ་པར་གྲོལ་བ་སྟེ། ཐམས་ཅད་ལ་ཐོབ་པས་མ་ཐོབ་པའི་ ཡོངས་སུ་ཉམས་པ་མི་མངའ་བ་རྣམ་པ་དྲུག་དང་། སྐུ་མཚན་དཔེ་དང་བཤེས་གསོལ་ལམ་ གསུང་བཞིན་པའམ་མི་གསུང་བར་བཞུགས་སམ་འཆག་པ་སོགས་སྤྱོད་ལམ་གྱིས་སེམས་ ཅན་རྣམས་བཏུལ་བར་མཛད་པ་སྐུའི་འཕྲིན་ལས། ཡན་ལག་དྲུག་ཅུ་དང་ལྡན་པའི་གསུང་ གིས་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་དོན་ཐམས་ཅད་སྒྲུབ་པའི་འབྲས་བུ་ཅན་གྱི་ཆོས་སྟོན་པ་ གསུང་གི་འཕྲིན་ལས། དེ་པའི་ཡེ་ཤེས་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་སེམས་ཀྱི་རྗེས་སུ་སོན་པ་ ཆོས་ཐམས་ཅད་ངེས་པར་རྟོགས་པ། ཏིང་ངེ་འཛིན་ཐམས་ཅད་ལ་གཞན་གྱི་རྐྱེན་གྱིས་རྟོགས་ པ་མིན་པ། དམིགས་པ་ལས་འདས་པ་(འཇོམས་ཐུབ། )སོགས་(འཇོམས་ཐུབ་)ཐུགས་ཀྱི་འཕྲིན་ལས་ རྣམས། དང་པོར་ཡེ་ཤེས་ཀྱིས་ཀུན་ནས་བསླང་སྟེ་བྱུང་བས་དེ་སྔོན་དུ་འགྲོ་ཞིང་(ཨཱརྱ་འཇོམས་) ཡེ་ཤེས་དང་ལྷན་ཅིག་རྒྱུ་བས་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་རྗེས་སུ་འབྲང་བའི་འཕྲིན་ལས་མ་འདྲེས་པ་རྣམ་པ་ གསུམ་དང་། འདས་མ་འོངས་ད་ལྟར་བྱུང་བའི་ཤེས་བྱ་ཐམས་ཅད་ལ་བརྩལ་བ་ཙམ་གྱིས་ རྟོགས་པས་མ་ཆགས། ཐམས་ཅད་རྟོགས་པས་མ་ཐོགས་སམ། ཉོན་སྒྲིབ་སྤངས་པས་ཇི་ལྟ་ བ་རྟོགས་པས་མ་ཆགས། ཤེས་སྒྲིབ་སྤངས་པས་ཇི་སྙེད་པ་རྟོགས་པས་མ་ཐོགས་པ་སྟེ། རྒྱུད་ བླར། ཉོན་མོངས་སྤངས་ཕྱིར་ཆགས་པ་མེད། །ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་ཀུན་དག་བྱས་ཕྱིར། །ཐམས་ ཅད་དུ་ནི་ཐོགས་པ་མེད། །ཅེས་སོ། །དེ་ལྟ་བུའི་ཡེ་ཤེས་མ་འདྲེས་པ་རྣམ་པ་གསུམ་སྟེ། དེ་ ལྟར་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་སློབ་པ་དང་མ་འདྲེས་པ་བཅྭོ་བརྒྱད་ཀྱི་རྣམ་དག་དང་ངོ་། །སྤྱོད་པ་ དང་ནི་རྟོགས་པ་དང་། །ཡེ་ཤེས་དང་ནི་འཕྲིན་ལས་ཀྱིས། །ཉན་ཐོས་རང་སངས་རྒྱས་ཀུན་ གྱི། །བླ་མ་ཁྱེད་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །ཞེས་སོ། །བ
【現代漢語翻譯】 以不懈的精進（能摧毀障礙之義）和不需憶念就能示法的憶念（意為無需事先憶念或思考，之後再示法），以及諸法平等性，即如是性之三摩地，此三摩地永不退失，以此摧毀障礙。雖然『能摧毀』之義也在此顯現，但此處主要指通達如是性、平等性之三摩地，以及不依賴他緣而證悟諸法的智慧，和能為眾生清晰開示佛法的智慧等，乃至了知眾生八萬四千種心行的智慧等（能摧毀障礙之義）。遠離貪執、煩惱障、執著（所知障）等，並以圓滿之果和不住涅槃而獲得解脫（摧毀），即因獲得一切而無任何未得之退失，此為六種功德。以身相、妙相等，或以導師之請，或如其所說、或不語而住、或行走等行為來調伏眾生，此為身之事業。以具足六十支之語，宣說能成辦一切眾生利益之法的果，此為語之事業。以彼之智慧隨順一切眾生之心，徹底證悟一切法，於一切三摩地中不依賴他緣，超越所緣境等，此為意之事業。 最初，以智慧發起一切，故智慧先導；與智慧同行，故隨逐智慧，此為三種不共事業。對於過去、未來、現在所生的一切所知，僅以精勤便能證悟，故無所執著；因證悟一切，故無所障礙；因斷除煩惱障，故如實了知，故無所執著；因斷除所知障，故如量了知，故無所障礙。《寶性論》云：『以斷煩惱故，無有諸執著，已凈一切智，知障故無礙。』如是三種不共智慧，即是如來之十八不共法之清凈體性。以行持、證悟、智慧及事業，我向超越聲聞、緣覺的一切上師您頂禮。 頌曰：『行持與證悟，以及智慧業，勝過聲緣眾，上師我敬禮。』
【English Translation】 With tireless diligence (meaning 'able to destroy obstacles') and mindfulness that can teach the Dharma without needing to recall (meaning there is no need to recall or think beforehand, and then teach later), and the samadhi of the equality of all dharmas, that is, suchness, this samadhi never diminishes, thereby destroying obstacles. Although the meaning of 'able to destroy' is also manifested here, it mainly refers to the samadhi of understanding suchness and equality, and the wisdom that does not rely on other conditions to realize all dharmas, and the wisdom that can clearly explain the Dharma to sentient beings, etc., up to the wisdom of knowing the eighty-four thousand kinds of mental activities of sentient beings (meaning 'able to destroy obstacles'). Being free from attachment, afflictive obscurations, clinging (cognitive obscurations), etc., and attaining liberation (destroying) through the perfect fruit and non-abiding nirvana, that is, because of obtaining everything, there is no loss of anything not yet obtained, these are the six qualities. Taming sentient beings with physical form, marks, etc., or with the request of a teacher, or as he speaks, or dwells without speaking, or walks, etc., this is the activity of the body. With speech endowed with sixty qualities, proclaiming the fruit of the Dharma that accomplishes all the benefits of all sentient beings, this is the activity of speech. With that wisdom following the minds of all sentient beings, thoroughly realizing all dharmas, not relying on other conditions in all samadhis, transcending the object of focus, etc., this is the activity of mind. Initially, everything is initiated by wisdom, therefore wisdom leads; walking together with wisdom, therefore following wisdom, these are the three unmixed activities. For all that is knowable that arises in the past, future, and present, one can realize it merely by diligence, therefore there is no attachment; because one realizes everything, there is no obstruction; because one has abandoned the afflictive obscurations, one knows things as they are, therefore there is no attachment; because one has abandoned the cognitive obscurations, one knows things as they are in their extent, therefore there is no obstruction. The Ratnagotravibhāga says: 'Because of abandoning afflictions, there are no attachments; having purified all cognitive obscurations, there is no obstruction in all things.' Such three unmixed wisdoms are the pure nature of the eighteen unshared qualities of the Tathagata. With conduct, realization, wisdom, and activity, I prostrate to you, the teacher who surpasses all Shravakas and Pratyekabuddhas. Verse: 'With conduct and realization, and wisdom and activity, surpassing the Shravakas and Pratyekabuddhas, to the teacher I pay homage.'
ྱེ་བྲག་སྨྲ་བ་ནི། སངས་རྒྱས་ཆོས་ནི་མ་འདྲེས་ པ། །སྟོབས་(བཅུ་མི་འཇིགས་པ་བཞི། )ལ་སོགས་པ་(བསྲུང་བ་མེད་པ་གསུམ་ཐུགས་རྗེ་ཆེན་པོ་སྟེ། )བཅོ་བརྒྱད་ 2-175 དོ། །(རྒྱས་པར་གཟུངས་ཀྱི་དབང་ཕྱུག་གི་མདོ་སོགས་དང་གནོད་འཇོམས་སོགས་ལས་ཤེས་དགོས་སོ། ། ) ཞེས་སོ། ། ༈ རང་བཞིན་དེ་བཞིན་ཉིད་ཀྱི་རྣམ་པ། གཉིས་པ་ནི། སངས་རྒྱས་བྱུང་བ་གང་ཡང་དེ་བཞིན་ཉིད་མི་སྟོན་པ་མེད་པས་དེ་ཐམས་ ཅད་ཀྱིས་བཤད་པའི་(འགྱུར་བ་མེད་པས་)དེ་བཞིན་ཉིད་(ཅེས་ཨཱརྱ་)འོག་ནས་བཤད་པའི་རང་བྱུང་ གི་ཡེ་ཤེས་འདུས་མ་བྱས་དོན་དམ་པ་སྟེ། སྡོང་བོ་བཀོད་པར། འཇིག་རྟེན་ཁམས་ནི་ལ་ལ་ དག །བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་ཚིག་གྱུར་ཀྱང་། །ནམ་མཁའ་འཇིག་པར་འགྱུར་བ་མེད། །རང་ བྱུང་ཡེ་ཤེས་དེ་བཞིན་ནོ། །ཞེས་གསུངས་སོ། ། ༈ གང་གི་ཡིན་པ་རང་བྱུང་གི་རྣམ་པ། གསུམ་པ་ནི། ཆོས་ནི་འདུས་བྱས་མ་བྱས་སོ། །དེ་ཐམས་ཅད་ལ་དབང་བསྒྱུར་བ་ནི་སྤང་ བ་དང་མངོན་དུ་བྱ་བ་དང་བསྟན་པ་དང་བཅབ་པ་དང་། བསྐྱེད་པ་དང་དགག་པ་དང་བསྐལ་ བ་སྐད་ཅིག་ཏུ་བྱ་བ་དང་སྐད་ཅིག་བསྐལ་བར་བྱིན་གྱིས་རློབ་པ་ལ་སོགས་པའོ། །(ཀུན་ཆོས། ) དེ་ནི་རང་བྱུང་གི་མཐུའོ། །རང་བྱུང་གང་ཞེ་ན། རང་བྱུང་གི་ཡེ་ཤེས་སོ། །དེ་ཡང་གཉིས་ཏེ། ཆོས་དབྱིངས་དང་དེ་ཇི་བཞིན་ཐུགས་སུ་ཆུད་པ་སྲིད་པ་ཐ་མ་པས་ཐོབ་པའི་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་ཡེ་ ཤེས་སོ། །དེ་ལ་རང་བྱུང་དང་པོ་སྔར་བསྟན་པ་སངས་རྒྱས་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་བཤད་པའི་དེ་ བཞིན་ཉིད་དོ། །(ཀུན་ཆོས་)འདིར་གཉིས་པ་གཟུང་སྟེ། ཚེ་དེ་ལ་སློབ་དཔོན་མེད་པར་རང་ཉིད་ ཀྱིས་བརྙེས་པས་རང་བྱུང་སྟེ། མདོ་ལས། ཉེར་འགྲོ་ང་ནི་སངས་རྒྱས་ཏེ། །ང་ལ་སློབ་དཔོན་ སུ་ཡང་མེད། །ཅེས་པ་ལྟར་རོ། །དེ་ཙམ་གྱིས་རང་བྱུང་དུ་བཞག་གི་རྒྱུ་རྐྱེན་གྱིས་མ་བྱས་པར་ བྱུང་བ་མིན་པས་རང་བྱུང་རྗེས་མཐུན་པའོ། །(འདི་གནས་ཚུལ་བརྗོད་པ་སྟེ་འགྲེལ་པར་མེད། ) དེ་སྔར་ བཤད་ལྟར་མངའ་བསྒྱུར་བ་སྟེ་བསྐལ་བ་མང་པོར་གོམས་པའི་མཐུ་ལས་ཏེ། (སྤྱོད་འཇུག་) གོམས་ན་སླ་བར་མ་གྱུར་པའི། །དངོས་དེ་གང་ནའང་ཡོད་མ་ཡིན། །ཞེས་པ་ལྟར་རོ། །ཡུན་ དེ་སྲིད་དུ་བསོད་ནམས་བསགས་པའི་མཐུ་ལས་ཀྱང་སྟེ། རྒྱ་རོལ་དུ། བསོད་ནམས་ལྡན་ པའི་མི་ཡི་བསམ་པ་རྣམས་ཀྱང་འགྲུབ། །ཅེས་པ་ལྟར་རོ། །འདིས་རང་བྱུང་དང་པོ་ཤེས་པས་ 2-176 དེའི་མཐུས་ཇི་ལྟར་བཞེད་པ་ལྟར་མངའ་བསྒྱུར་བས་ཆོས་དབྱིངས་ཤེས་པ་མངའ་བསྒྱུར་བའི་ གཙོ་བོའོ། ། ཡང་ན་གཉིས་ཀ་མངའ་བསྒྱུར་མཚན་ཉིད་པ་དང་དང་པོ་རང་བྱུང་མཚན་ཉིད་ པར་ཡང་ཤེས་པར་བྱའོ། ། ༈ གང་གི་དོན་དུ་ཡིན་པ་སངས་རྒྱས་ཉིད་ཀྱི་རྣམ་པ། བཞི་པ་ནི། ཇི་སྙེད་པའི་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མངོན་པར་ཏེ་མངོན་སུམ་དུ་རྫོགས་པའི་ སྐད་དོད་ཡང
【現代漢語翻譯】 耶扎瓦說道：'佛陀的教法是純粹的，具有十力（十種力量，即如來十力）、四無畏（四種無所畏懼的自信）、十八不共法（三種守護、大慈大悲）等。'（詳細內容見《總持自在經》等以及《摧滅魔怨》等。） 第二，自性如是之相： 任何佛陀的出現，沒有不宣說如是的，因此一切佛陀所說的都是如是（不變）。如是（梵文：Tathata，意為『如是』）是指下面將要講到的自生智慧，即非造作的勝義諦。如《寶積經》中說：'有些世界，即使思議不可思議的言辭，天空也不會毀滅，自生智慧也是如此。' 第三，何者之相為自生之相： 法是造作和非造作的。對這一切進行自在掌控，包括捨棄、現證、指示、隱藏、生起、遮止，以及將劫變為瞬間，或將瞬間加持為劫等等。（一切法）這是自生的力量。何為自生？即自生智慧。自生智慧有兩種：法界（梵文：Dharmadhatu，一切法的本性）和如實通達法界，即最後有者所獲得的遍知智慧。其中，第一個自生是指之前所說的，一切佛陀所宣說的如是。（一切法）這裡指的是第二種，因為此智慧是無師自證的，所以稱為自生。如經中所說：'我，涅槃者，是佛陀，我沒有老師。'僅僅如此就稱為自生，並非指不由因緣而生，而是指與自生相隨順。（此處是描述情況，註釋中沒有。）如前所述，自在掌控是由於長久串習的力量。（《入行論》）'無論何物，若能勤串習，則無難可得。'也是如此。也是由於長久以來積累福德的力量。如《廣百論》中說：'具福之人的心願皆能實現。'由此可知，通過了解第一個自生，憑藉其力量，可以如所愿地進行自在掌控，因此了解法界是自在掌控的主要因素。或者，也可以將兩者都理解為自在掌控的特徵，而第一個是自生的特徵。 第四，為何目的之相為佛陀之相： 所有如是的顯現，即顯現為現證的梵文詞彙。
【English Translation】 Yebra said: 'The Buddha's teachings are pure, possessing the ten powers (ten strengths, i.e., the ten powers of a Tathagata), the four fearlessnesses (four kinds of fearless confidence), and the eighteen unshared qualities (three protections, great compassion), etc.' (Details can be found in the 'Dhāraṇīśvararāja Sūtra' and the 'Subjugation of Harm', etc.) Second, the aspect of suchness of self-nature: There is no appearance of any Buddha who does not reveal suchness, therefore everything taught by all Buddhas is suchness (unchanging). Suchness (Sanskrit: Tathata) refers to the self-born wisdom to be discussed below, which is the unconditioned ultimate truth. As stated in the 'Gaṇḍavyūha Sūtra': 'In some worlds, even if inconceivable words are contemplated, the sky will not be destroyed, and so is self-born wisdom.' Third, the aspect of what is the self-born aspect: Dharma is conditioned and unconditioned. To have dominion over all of this includes abandoning, realizing, indicating, concealing, arising, preventing, and transforming eons into moments, or blessing moments into eons, and so on. (All dharmas) This is the power of self-birth. What is self-birth? It is self-born wisdom. There are two types of self-born wisdom: the Dharmadhatu (the nature of all dharmas) and the wisdom of omniscience attained by the last existence who comprehends it as it is. Among them, the first self-born refers to the suchness previously mentioned, which is taught by all Buddhas. (All dharmas) Here, the second is taken, because this wisdom is self-realized without a teacher, so it is called self-born. As stated in the sutra: 'I, the Nirvāṇa-goer, am the Buddha, and I have no teacher.' Just this is called self-born, not that it arises without causes and conditions, but that it is in accordance with self-birth. (This is a description of the situation, not in the commentary.) As mentioned earlier, dominion is due to the power of long-term habituation. (Bodhicaryāvatāra) 'There is nothing that does not become easy when accustomed to.' It is also due to the power of accumulating merit for a long time. As stated in the 'Śataśloka': 'The thoughts of a meritorious person are also accomplished.' From this, it is known that by understanding the first self-born, one can exercise dominion as desired through its power, so understanding the Dharmadhatu is the main factor in exercising dominion. Alternatively, both can be understood as having the characteristic of dominion, and the first as having the characteristic of self-birth. Fourth, the aspect of what purpose is the aspect of Buddhahood: All such appearances, that is, the Sanskrit word for manifest realization.
་དག་པར་ལ་འཇུག་པའི་ཡང་དག་པར་ཆུབ་པ་སྟེ་རྟོགས་ཤིང་ཁོང་དུ་ཆུབ་པ་ ནི་སངས་རྒྱས་ཉིད་ཀྱི་རྣམ་པ་སྟེ། ཞེས་པ་རྣམས་ཆོས་བཤེས་སོ། །དེས་ན་ཐ་མ་འདི་ཇི་སྙེད་ པ་མཁྱེན་པ་སྟེ་སྔ་མ་གཉིས་དང་རྣམ་པ་ཐ་མ་གསུམ་སྟེ། དེ་ལྟར་ན་སྟོབས་སོགས་ཀྱི་རྣམ་པ་ རྣམས་ཇི་ལྟར་རབ་ཏུ་དབྱེ་བ་དང་འདི་རྣམས་ཀྱི་ངོ་བོའམ་རང་བཞིན་གང་ཡིན་པ་དེ་བཞིན་ ཉིད་དང་། དེ་རྣམས་ལ་མངའ་བསྒྱུར་བ་གང་ཡིན་པ་རང་བྱུང་དང་། གང་གི་དོན་དུ་ཡིན་པ་ ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མངོན་རྫོགས་བྱང་ཆུབ་པ་སྟེ། (ཀུན་ཨཱརྱ་དངོས། ) སངས་ རྒྱས་རྣམས་ཀྱིས་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་ལམ་གྱི་རྟེན་ཅན་གྱི་ཐུན་མོང་མིན་པའི་རྣམ་པ་སུམ་ཅུ་རྩ་ དགུའོ། ། ༈ བསྡུ། དོན་བསྡུ་ནི། རྣམ་པ་རྒྱས་པར་བསྟན་པ་དེ་རྣམས་ལ་སྟེ་དེའི་ནང་ནས་ཐམས་ཅད་ཤེས་ པ་ཉིད་ཀྱི་རྣམ་པ་ཉེར་བདུན་ནི། ཉན་ཐོས་དགྲ་བཅོམ་གྱི་རྒྱུད་ལ་ཡོད་པའི་བྱེ་བྲག་གིས་གོ་ རིམ་བཞིན་དུ་ཉོན་མོངས་པའི་ཟག་པ་མེད་པ་ཡིན་ཏེ། དེའི་སློབ་ལམ་གྱི་དུས་སུ་མདའ་དུག་ ཅན་ལྟར་ཉོན་མོངས་ཆེད་དུ་གཉེར་ནས་སྤོང་བས་སོ། །ཐུབ་དགོངས་སུ། ཉན་ཐོས་ཀྱི་རྣམ་ པ་ཟག་མེད་དུ་སེང་བཟང་གིས་བཤད་པ་ནོར་ཏེ། དེའི་ངེས་འབྱེད་ཆ་མཐུན་སོགས་ཡང་ ཡོད་ཅེས་གསུང་ངོ་། །(ཨཱརྱ་ཡང་དེ་སྐད་བཤད་པས་ཕྱོགས་སྔ་མ་ལོངས། ) བྱང་སེམས་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་ཡོད་ པ་བདག་གཉིས་མེད་པར་རྟོགས་པའི་ཆ་ཉེར་བདུན་ཕལ་ཆེར་ནི་ཉོན་མོངས་ཕྲ་མོའི་ཟག་ པ་དང་བཅས་པ་ཡིན་ནོ། །ལམ་ཤེས་ཀྱི་རྣམ་པ་སོ་དྲུག་ནི་རྣམ་གྲངས་(ཨཱརྱ་དངོས་)ཀྱིས་ཟག་ 2-177 བཅས་ཡིན་པས་ཟག་པ་དང་བཅས་པ་ཡིན་པ་ཁོ་ནའོ། །བྱང་པ་རྣམས་ཀྱིས་ཉོན་མོངས་པ་ཕྲ་ མོ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་སྒྲུབ་པ་ལ་ཕན་པར་(ཆོས་བཤེས་མདོ་དང་སྦྱར་)མཐོང་ནས་ཤིན་ཏུ་མ་སྤངས་ པ་སྟེ་སྤོང་བ་མིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཟག་པ་ནི་ཉོན་མོངས་ཀྱི་མིང་གི་བྱེ་བྲག་སྟེ་འདི་དག་གིས་ ཁམས་དེ་དང་དེ་དག་ཏུ་ཟག་ཅིང་ལྟུང་བར་བྱེད་པ་སྟེ་ཟག་པ་ནི་ལྟུང་བའི་མིང་གི་ཁྱད་པར་ རོ། །(ཆོས་བཤེས། ) དེ་བཞིན་དུ། ཀུན་སྦྱོར་དང་འཆིང་བ་དང་བག་ལ་ཉལ་དང་ཉེ་ཉོན་ཀུན་ དཀྲིས་སོགས་ཀྱིས་བརྗོད་དོ། །ཞེས་ཆོས་བཤེས་སུ་སྟེ་རྒྱས་པར་ཀུན་བཏུས་ལས་སོ། །རྣམ་ པ་འཆད་པ་ན་ཆོས་ཅན། རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་ཀྱི་རྣམ་པ་མཐར་ཐུག་པ་བརྒྱ་དང་ བཅུ་ནི་ཟག་མེད་ཁོ་ན་དག་ཡིན་ཏེ། ཡང་དག་རྫོགས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཉོན་མོངས་དང་ཤེས་ བྱའི་སྒྲིབ་པ་བག་ཆགས་དང་བཅས་ཏེ་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་སྤངས་པས་ཆོས་ཐམས་ཅད་ ལ་མངའ་བསྒྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །མདོར་ན་རྣམ་པ་རྣམས་ཕྱོགས་གཅིག་ཏུ་བསྡོམས་ན་རྣམ་པ་ བརྒྱ་བདུན་ཅུ་རྩ་གསུམ་ཡོད་དོ། །དོན་རྣམ་ཤེས་རྣམ་ཕྱེ་ན་དེ་གཉིས་འགྱུར་རོ། ། ༈ རྗེས་སུ་སྒྲུབ་པའི་སྦ
【現代漢語翻譯】 進入清凈的正確理解，即證悟和通達，是佛陀本身的狀態。這些是法友的教言。因此，最後這部分是了知一切，即前兩個和最後第三個狀態。這樣，力量等狀態如何詳細區分，以及這些的本質或自性是什麼，即真如。以及對它們的自在掌控是什麼，即自生。以及爲了什麼目的，即對一切法的各個方面完全圓滿證悟。（一切聖者真實）。諸佛以遍知道的所依，具有三十九種不共的狀態。 總攝： 總攝意義是：在詳細闡述的這些狀態中，二十七種一切智的狀態，是聲聞阿羅漢相續中存在的差別，次第地沒有煩惱的染污。因為在他們的學道時期，像毒箭一樣，爲了斷除煩惱而特意努力。在《現觀莊嚴論》的解釋中，僧賢論師說聲聞的狀態沒有染污是錯誤的，因為他們也有抉擇分等。（聖者也這樣說，所以支援前一種觀點。）菩薩相續中存在的證悟二無我的二十七種狀態，大多數是帶有細微煩惱染污的。道智的三十六種狀態，從數量上來說（聖者真實）是帶有染污的，所以僅僅是帶有染污的。菩薩們認為細微的煩惱對成就佛法有幫助（法友結合經部觀點），所以沒有完全斷除，即不是斷除。染污是煩惱的別名，因為這些會漏泄和墮落到那個或那些界中，所以染污是墮落的別名。（法友）。同樣，也用結、縛、隨眠、近煩惱、遍纏等來表達。這是法友的說法，詳細內容見《集論》。在解釋狀態時，有法，一切相智的最終一百一十種狀態，僅僅是無染污的，因為圓滿正等覺已經斷除了煩惱和所知障，包括習氣，在各個方面都對一切法具有自在掌控。總之，如果將所有狀態歸納在一起，總共有七十三種狀態。如果將意義和智慧分開，那麼就會變成兩倍。 後續的造句
【English Translation】 Entering into the correct understanding of purity, which is realization and comprehension, is the state of the Buddha himself. These are the teachings of Dharma friends. Therefore, this last part is knowing all, which is the first two and the last third state. Thus, how the states of powers etc. are distinguished in detail, and what is the essence or nature of these, which is suchness. And what is the independent control over them, which is self-born. And for what purpose, which is the complete and perfect enlightenment of all aspects of all dharmas. (Everything is truly Arya). The Buddhas have thirty-nine uncommon states with the support of the path of omniscience. Summary: The meaning of the summary is: Among these states that are explained in detail, the twenty-seven states of all-knowingness are the differences that exist in the continuum of the Hearer Arhat, successively without the defilement of afflictions. Because during their time of learning the path, like a poisonous arrow, they deliberately strive to abandon afflictions. In the explanation of the Ornament of Clear Realization, Sangghabhadra said that it is wrong to say that the state of Hearers is without defilement, because they also have the part of ascertainment, etc. (Arya also said this, so it supports the former view.) The twenty-seven states of realizing the absence of two selves that exist in the continuum of Bodhisattvas are mostly with subtle defilements of afflictions. The thirty-six states of the knowledge of the path, in terms of number (Arya truly), are with defilements, so they are only with defilements. Bodhisattvas think that subtle afflictions are helpful for achieving the Dharma of the Buddha (Dharma friends combine the Sutra view), so they are not completely abandoned, that is, not abandoned. Defilement is another name for afflictions, because these will leak and fall into that or those realms, so defilement is another name for falling. (Dharma friends). Similarly, it is also expressed by bonds, fetters, latent tendencies, near afflictions, pervasive entanglements, etc. This is the saying of Dharma friends, and the detailed content can be found in the Compendium of Topics. When explaining the states, there is a phenomenon, the final one hundred and ten states of all aspects of omniscience are only without defilement, because the Perfectly Complete Buddha has abandoned afflictions and cognitive obscurations, including habitual tendencies, and has independent control over all dharmas in all aspects. In short, if all the states are summarized together, there are a total of seventy-three states. If the meaning and wisdom are separated, then it will become twice as much. Subsequent sentence construction
ྱོར་བ། གཉིས་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། སྦྱོར་པ་པོ་གང་ཟག སྦྱོར་བའི་ངོ་བོ་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ལ་ གསུམ་ལས། སྔ་འགྲེལ་ནི། ངེས་འབྱེད་ཆ་མཐུན་གྱི་སྦྱོར་བ་སྔར་བཤད་ཁྱད་པར་ལྔ་ཅན་ ནམ་མཁྱེན་གསུམ་སྐབས་སུ་སྦྱོར་བ་བསྟན་པ་རྣམས་ཐོས་བསམ་གྱི་ཡུལ་ཙམ་ཡིན་པས་ མཆོག་མིན་ལ་འདིར། བསྒོམས་པས་བྱང་བར་བྱེད་པས་ཁྱད་པར་ཅན་ནམ་མཆོག་ཅེས་ གདགས་སོ། །ཞེས་ཆོས་བཤེས་སོ། །འོན་ཀྱང་ཡུམ་གྱི་སྦྱོར་བ་ཁྱད་པར་ཅན་ཉི་ཤུ་བོ་དག་ གིས་སྔར་བཤད་རྣམ་པ་རྣམས་བསྒོམ་དགོས་ན་སྟེ། དགོས་པ་ལ་བསྒོམ་སྦྱོར་བ་དེ་དག་ཀྱང་ བསྒོམ་མཁན་སྦྱོར་བ་པོ་བརྗོད་པ་མེད་པར་བརྗོད་པར་མི་ནུས་པས་དེའི་སྔོན་དུ་ཉན་པ་ལ་ སོགས་པའི་སྣོད་སྦྱོར་བ་པོ་འཆད་དོ། ། གཉིས་པ་ལ་བཞི་སྟེ། ཉན། ལེན། མི་བརྗེད། ཚུལ་བཞིན་ཡིད་ལ་བྱེད་པའི་སྣོད་དོ། །དང་ 2-178 པོ་ནི། ད་ལྟ་ཡུམ་ཤེར་ཕྱིན་ཉན་པའི་སྣོད་དུ་གྱུར་པའི་ལྷ་སྦྱིན་ཆོས་ཅན། སྔོན་གྱི་སངས་རྒྱས་ རྣམས་ལ་(སྐྱབས་སུ་འགྲོ་བས་བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་པ་ལ་སོགས་པས་སྐལ་བ་དང་ལྡན་པར་འགྱུར་ཞེས་རད་ཀིར་རོ། ། སྨན་ལ་སོགས་ཞེས་ཟླ་ཟེར་རོ། ། ) གཙུག་ལག་ཁང་འབུལ་བ་ལ་སོགས་པ་བསྙེན་བཀུར་བྱས་པ་ཡིན་ ཏེ། སྤྱིར་ད་ལྟ་ཡུམ་འདི་ཉན་པའི་སྣོད་དུ་གྱུར་པའི་སྐྱེས་བུ་ཡིན་པས་སོ། །ཡུམ་འདི་རིགས་ ཀྱི་བུའམ་བུ་མོ་གང་གི་རྣ་ལམ་དུ་གྲགས་པ་དེ་དག་གི་སྔོན་གྱི་རྒྱལ་བ་ལ་བསྙེན་བཀུར་བྱས་ པའོ། །ཞེས་སོ། །དེ་ཆོས་ཅན། སངས་རྒྱས་མང་བོ་དེ་རྣམས་ལ་(ཚུལ་ཁྲིམས་དང་ཐོས་སོགས་དགེ་རྩ་ བསྐྲུན་ཞེས་སྙིང་མཆོག་དང་། གནས་སྐྱེད་ཚལ་མལ་བསྟན་སྟོན་མོ་སོགས་ཀྱི་དགེ་རྩ་བསྐྲུན་ཞེས་ཟླ་ཟེར། དུག་གསུམ་མེད་པའི་ དགེ་རྩ་བསྐྲུན་ཞེས་རད་ཀིར། )བསོད་སྙོམས་འབུལ་བ་སོགས་དགེ་བའི་རྩ་བ་བསྐྲུན་ཅིང་བསྐྱེད་པ་ ཡིན་ཏེ། རྟགས་འདྲའོ། །ཡུམ་འདི་སེམས་ཅན་གང་དག་གི་རྣ་ལམ་དུ་གྲག་པ་དེ་དག་ནི་དེ་ པ་ལ་དགེ་བའི་རྩ་བ་བསྐྱེད་པའོ། །ཞེས་སོ། ཆོས་ཅན། ཐེག་ཆེན་དགེ་བཤེས་ཀྱི་གདམས་ ངག་བསྟན་ཏེ་མགོན་སྐྱབས་མཛད་པ་དང་བཅས་པ་ཡིན་ཏེ། (རྣ་ལམ་གྲགས་སོ། ། ) རྟགས་འདྲའོ། ། དེ་དག་ནི་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་གྱིས་ཡོངས་སུ་གཟུང་བ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་སོ། །གཉིས་པ་ ནི། ད་ལྟ་གཞུང་ཤེར་ཕྱིན་བློ་ལ་འཛིན་པའི་ལྷ་སྦྱིན་ཆོས་ཅན། སྔོན་སངས་རྒྱས་མང་བོ་ལ་ ལུས་སོགས་ཀྱི་བསྙེན་བཀུར་གྱིས་མཉེས་པར་བྱས་ནས་བསྟེན་པ་ཡིན་ཏེ། སྤྱིར་དེ་ལྟར་ ཡིན་པས་སོ། །སངས་རྒྱས་མང་བོ་ལ་བསྙེན་བཀུར་བྱས་པའོ། །(ཨཱརྱ་)ཞེས་སོ། །(ད་ལྟའི་མདོར་མི་ སྣང་། ) ད་ལྟ་གཞུང་ཤེར་ཕྱིན་གྱི་དོན་མི་བརྗེད་པར་འཛིན་པའི་ལྷ་སྦྱིན་ཆོས་ཅན། སྔོན་སངས་ རྒྱས་མང་བོའི་དྲུང་དུ་ཡུམ་དོན་ལ་ཐེ་ཚོམ་ཟ་བའི་དོན་གྱི་ངོ་བོ་
【現代漢語翻譯】 第二部分分為兩部分：一是修行者，二是修行的本質。第一部分有三點：之前的解釋是，與抉擇分相應的修行，之前已經講過，具有五種特點，或者在三智的語境中，所講的修行只是聞思的範疇，所以不是殊勝的。而在這裡，通過修習使其成熟，因此是具有特點的，或者說是殊勝的。這是法友的觀點。然而，如果需要修習《般若經》中二十種殊勝的修行方式，那麼，在需要修習這些修行方式時，如果修行者沒有被提及，就無法談論修習，因此，在此之前，需要講解聽聞等作為修行者的基礎。 第二部分有四點：聽聞、領受、不忘、如理作意，這是作為基礎。第一點是：現在，作為聽聞《般若經》的基礎的拉辛（Devadatta），過去曾對諸佛（通過皈依、發菩提心等方式，具備了資格。——拉德基爾（Ratnakīrti）。供養醫藥等。——贊扎基爾提（Candrakīrti））供養寺廟等，進行侍奉和恭敬，因為一般來說，現在作為聽聞此《般若經》的基礎的人就是如此。凡是此《般若經》的種姓之子或種姓之女所聽聞的，都是過去對諸佛進行侍奉和恭敬的結果。這是如此說的。這些人，對諸佛（通過戒律和聽聞等積累善根。——心要（Sārthavāha）。積累住所、花園、床榻、宴會等的善根。——贊扎基爾提。積累沒有三種毒素的善根。——拉德基爾）供養食物等，積累和增長善根，因為標誌是相似的。凡是此《般若經》被眾生所聽聞的，都是對他們積累善根的結果。這是如此說的。這些人，展示了大乘善知識的教誨，並給予保護，（聽聞了。），標誌是相似的。這些人是被善知識所攝受的。這是如此說的。第二點是：現在，將《般若經》的內容記在心中的拉辛，過去曾通過身體等的侍奉和恭敬使諸佛歡喜，並進行依止，因為一般來說就是如此。對諸佛進行了侍奉和恭敬。（聖者）。這是如此說的。（在現在的經文中沒有出現。）現在，不忘記《般若經》的內容並記住的拉辛，過去在諸佛面前，對《般若經》的內容產生懷疑的本質
【English Translation】 The second part is divided into two: the practitioner and the essence of the practice. The first part has three points: The previous explanation is that the practice corresponding to the determination division, which has been explained before, has five characteristics, or in the context of the three knowledges, the practice mentioned is only in the category of hearing and thinking, so it is not supreme. But here, it is made to mature through practice, so it is distinctive, or supreme. This is the view of Dharma Friend. However, if it is necessary to practice the twenty special practices in the Prajñāpāramitā Sutra, then, when it is necessary to practice these practices, if the practitioner is not mentioned, it is impossible to talk about practice, so before that, it is necessary to explain hearing and so on as the basis of the practitioner. The second part has four points: hearing, receiving, not forgetting, and appropriate attention, which are the basis. The first point is: Now, as the basis for hearing the Prajñāpāramitā Sutra, Lhasbyin (Devadatta), in the past, offered temples and so on to the Buddhas (qualified by taking refuge, generating Bodhicitta, etc. - Ratnakīrti. Offering medicine, etc. - Candrakīrti), serving and respecting them, because in general, the person who is now the basis for hearing this Prajñāpāramitā Sutra is like this. Whatever the son or daughter of this Prajñāpāramitā Sutra has heard is the result of serving and respecting the Buddhas in the past. This is what it says. These people, to the Buddhas (accumulating good roots through precepts and hearing, etc. - Sārthavāha. Accumulating good roots of dwellings, gardens, beds, banquets, etc. - Candrakīrti. Accumulating good roots without the three poisons. - Ratnakīrti) offering food and so on, accumulating and increasing good roots, because the signs are similar. Whatever this Prajñāpāramitā Sutra is heard by sentient beings is the result of accumulating good roots for them. This is what it says. These people, showing the teachings of the Mahayana virtuous friend, and giving protection, (heard). The signs are similar. These people are taken care of by virtuous friends. This is what it says. The second point is: Now, Lhasbyin, who keeps the content of the Prajñāpāramitā Sutra in mind, in the past, pleased the Buddhas through the service and respect of the body and so on, and relied on them, because in general it is like this. Served and respected the Buddhas. (Ārya). This is what it says. (Not appearing in the current scripture.) Now, Lhasbyin, who does not forget the content of the Prajñāpāramitā Sutra and remembers it, in the past, in front of the Buddhas, the essence of doubting the content of the Prajñāpāramitā Sutra
ཞུས་སམ་(འགྲེལ་ཆེན་)འདྲི། རྒྱུ་ མཚན་ཡོངས་སུ་འདྲིའམ་ཞུས་པ་ཡིན་ཏེ། སྤྱིར་དེ་ལྟར་ཡིན་པས་སོ། །ཡང་ན་ལེགས་པར་ མཉན་ཅིང་ཐེ་ཚོམ་མེད་པར་བྱས་པས་ཚིག་དེ་གཉིས་སོ། །འབུམ་ཊཱིཀ་གི་དོན་ནོ། །སངས་ རྒྱས་རྣམས་ལ་ཡོངས་སུ་(འགྲེལ་ཆེན་ཡོངས་སུ་མེད་)དྲིས་ཡོངས་སུ་(འདི་ཡོད་)ཞུས་སོ། །ད་ལྟ་ཡུམ་ 2-179 ཤེར་ཕྱིན་ཚུལ་བཞིན་ཡིད་ལ་བྱེད་པའི་ལྷ་སྦྱིན་ཆོས་ཅན། སངས་རྒྱས་མང་བོའི་དྲུང་དུ་སྦྱིན་ དང་ཚུལ་ཁྲིམས་སོགས་དྲུག་(མདོར་འདི་བས་མེད་)སྤྱོད་ཅིང་ཉམས་སུ་བླངས་ཏེ། སྤྱིར་དེ་ལྟར་ ཡིན་པས་སོ། །དེ་ལྟར་སངས་རྒྱས་ལ་སོགས་པའི་སྐྱེས་བུ་དམ་པ་རྣམས་བཞེད་དོ། །བསྐལ་ བ་མང་བོར་སྦྱིན་ཕར་ལ་སྤྱོད་དོ། །སོགས་ཤེས་རབ་ཀྱི་བར་རོ། །འགྲེལ་པ་ལ། འདས་ད་ ལྟར་བྱུང་བའི་སངས་རྒྱས་རྣམས་ལ་དམིགས་ཏེ་གཙུག་ལག་ཁང་སོགས་བྱེད་པ་ལ་སོགས་ པའི་དགེ་བ་བསྐྲུན་ཅིང་སྦྱངས་པ་དང་ལྡན་པ་དགེ་བཤེས་དེ་དག་གིས་བྱིན་གྱིས་བརླབས་པ་ རྣམས་ནི་གོ་རིམ་ཇི་ལྟ་བར་རྣམ་པ་བརྒྱ་བདུན་ཅུ་རྩ་གསུམ་གྱི་མཚན་ཉིད་དམ་བདག་ཉིད་ ཅན་གྱི་ཡུམ་ཤེར་ཕྱིན་འདིའི་གཞུང་ཉན་པའི་སྣོད་ཡིན་པར་དང་། སྤྱིར་ནི་སྦྱོར་བ་པོ་ཐམས་ ཅད་ལ་གསེར་རོ། །དེ་པ་མང་བོ་རྣམས་ལ་ལུས་ཀྱིས་བསྐོར་བ་སོགས་(གསེར་)དང་། སོགས་ པས་ངག་གིས་དོན་(གསེར་)ཇི་བཞིན་སྟོན་པའི་བསྟོད་པ་(གསེར་)སེམས་ཀྱིས་ཐོས་བསམ་(གསེར་ )བསྒོམ་པ་སོགས་ཀྱིས་(གསེར་)བསྙེན་བཀུར་བྱས་(གསེར་)ཤིང་བསྟེན་ནས་(གསེར་)མཉེས་པར་ བྱེད་པ། དགེ་བཤེས་ཀྱིས་བྱིན་གྱིས་བརླབས་སོགས་ནི་ཡུམ་གྱི་ཚིག་འཛིན་པ་དང་། སངས་ རྒྱས་མང་བོའི་དྲུང་དུ་སྔར་བཤད་ལྟར་གྱི་ཐེ་ཚོམ་ཟ་བའི་དོན་ཡོངས་སུ་འདྲི་བ་དང་དགེ་ བཤེས་ཀྱིས་བྱིན་བརླབས་ཅན་དག་དོན་མི་བརྗེད་པར་འཛིན་པ་དང་། དྲུང་དུ་སྦྱིན་པ་ལ་ སོགས་པའི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་བཅུ་སྒྲུབ་པ་དང་ལྡན་པ་དགེ་བཤེས་ཀྱིས་བྱིན་གྱིས་བརླབས་ པ་དག་ཚུལ་བཞིན་ཡིད་ལ་བྱེད་ཅིང་བསྒོམ་པའི་སྣོད་ཡིན་པར་སངས་རྒྱས་དང་བྱང་སེམས་ ལ་སོགས་པའི་དམ་པ་རྣམས་བཞེད་དོ། ། གཉིས་པ་ལ་གསུམ་སྟེ། སྔ་འགྲེལ་ནི། ཚུལ་དེ་ལྟར་སོགས་སོ། །རྩ་འགྲེལ་ལྷན་གཅིག་ སྟེ། རང་བཞིན་གྱི་ལྔ། གནས་སྐབས་ཀྱི་བཅོ་ལྔའོ། །དང་པོ་ནི། སྦྱོར་ལམ་པའི་ཡུམ་སྦྱོར་ ཆོས་ཅན། གཟུགས་སོགས་ལ་མི་གནས་པའི་སྦྱོར་བ་ཡིན་ཏེ། གནས་བྱ་གཟུགས་ལ་ 2-180 སོགས་པ་ལ་བདེན་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་ཅིང་སྟོང་པས་དེ་ལ་ཞེན་ནས་མི་གནས་པ་སྟེ་གནས་ པ་བཀག་སྟེ་བསྒོམ་པའི་ཡུམ་སྦྱོར་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གཟུགས་ལ་མི་གནས་ཏེ། གང་གི་ཚེ་ གཟུགས་ལ་མི་གནས་པ་དེའི་ཚེ་གཟུགས་ལ་རྣལ་འབྱོར་དུ་བྱེད་པ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་སོགས་ བཅོ་བརྒྱད་དང་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་བར་རོ། །ཆོས་ཅན། གཟུ
【現代漢語翻譯】 詢問（大疏）：詢問或請教原因，總的來說是這樣。或者，因為認真聽取且沒有疑惑，所以是這兩個詞。（《十萬頌般若經》的）註釋的意義是：向諸佛完全詢問，完全請教（大疏中沒有完全，這裡有）。現在，如理作意般若波羅蜜多的天授（人名），法相是：在眾多佛陀面前行佈施、持戒等六度，並修習，總的來說是這樣。因此，諸佛等聖者們是這樣認為的。在眾多劫中行佈施等波羅蜜多，直到智慧波羅蜜多。註釋中說：對於過去、現在、未來諸佛，建造寺廟等，積累和修習善根，那些善知識加持說，以次第而言，具有一百七十三種特徵或自性的般若波羅蜜多經典的法器。一般來說，對於所有修行者來說，是黃金。對於眾多佛像，用身體繞轉等（黃金），以及用語言如實宣說意義的讚頌（黃金），用意識聽聞、思考（黃金），用禪修等（黃金）承侍（黃金），依止（黃金）並令歡喜。善知識的加持等是受持般若波羅蜜多的詞句。在眾多佛陀面前，如前所說，完全詢問疑惑的意義，以及善知識加持的人不忘失意義而受持，以及在佛陀面前行佈施等十度，具有這些功德，善知識加持的人如理作意並禪修的法器，諸佛和菩薩等聖者們是這樣認為的。 第二部分有三點：前疏是：如是等等。根本疏和註釋一起是：自性五種，狀態十五種。第一種是：加行道者的般若，法相是加行，因為不住於色等，因為所住的色等沒有真實的自性，是空性的，所以不執著於它，不住於它，遮止住處而修習的般若加行。不住於色，當不住於色的時候，就在色上進行瑜伽。等等十八種，直到現觀智。法相是：色。
【English Translation】 Asked or inquired (Great Commentary): Asking or inquiring about the reasons, generally it is like that. Or, because of listening carefully and without doubts, so it is these two words. The meaning of the commentary on the 'Hundred Thousand Verses Prajnaparamita' is: Completely asked and completely inquired of the Buddhas (the Great Commentary does not have 'completely', but it is here). Now, Devadatta (a name), who properly contemplates the Prajnaparamita, the Dharma characteristic is: In the presence of many Buddhas, practicing and cultivating the six perfections such as generosity and discipline, generally it is like that. Therefore, the holy beings such as Buddhas think like that. Practicing generosity and other perfections for many kalpas, up to the perfection of wisdom. The commentary says: Towards the Buddhas of the past, present, and future, building temples and so on, accumulating and cultivating merits, those virtuous teachers bless that, in order, the vessel for listening to the teachings of this Prajnaparamita scripture, which has one hundred and seventy-three characteristics or natures. Generally, for all practitioners, it is gold. For many Buddha images, circumambulating with the body and so on (gold), and praising with words that truly reveal the meaning (gold), listening and thinking with the mind (gold), serving (gold) by meditating and so on (gold), relying on (gold) and making them happy. The blessings of virtuous teachers and so on are holding the words of the Prajnaparamita. In the presence of many Buddhas, as said before, completely asking the meaning of doubts, and those blessed by virtuous teachers hold the meaning without forgetting, and in the presence of the Buddhas, practicing the ten perfections such as generosity, possessing these merits, those blessed by virtuous teachers are vessels for properly contemplating and meditating, the Buddhas and Bodhisattvas and other holy beings think like that. The second part has three points: The previous commentary is: 'Like that' and so on. The root commentary and the annotation together are: Five kinds of nature, fifteen kinds of state. The first is: The Prajna of the path of joining, the Dharma characteristic is joining, because it does not abide in form and so on, because the form and so on that it abides in do not have a true nature, they are emptiness, so it does not cling to it, it does not abide in it, the Prajna joining that cultivates by preventing the abiding. It does not abide in form, when it does not abide in form, then it practices yoga on form. And so on, eighteen kinds, up to omniscience. The Dharma characteristic is: Form.
གས་ལ་སོགས་པ་ལ་(དག་ལྡན་)དེ་ཁོ་ ནར་མི་སྦྱོར་བའི་སྦྱོར་བ་ཡིན་ཏེ། དོན་དམ་པར་སྦྱར་ས་དུས་གསུམ་གྱི་མཐས་(མདོ་)སྟོང་པས་ གཟུགས་སོགས་ལ་དེ་ཁོ་ནར་མི་སྦྱོར་བ་ཉིད་ཀྱི་ཚུལ་གྱིས་སྦྱོར་བ་སྟེ་བསྒོམ་པའི་རྣལ་འབྱོར་ ཡིན་པས་སོ། །སྔ་མ་གནས་པ་བཀག་(འཇོམས་)ཕྱི་མ་སྦྱོར་བ་(སྒྲུབ་པ་བཀག་ཅེས་འཇོམས་)བཀག་པ་ སྟེ། དང་པོ་ཡུལ་ལ་མངོན་ཞེན་བཀག་ནས་བསྒོམ་པ། ཕྱི་མ་རྣལ་འབྱོར་རང་ཉིད་ལ་མངོན་ ཞེན་བཀག་ནས་བསྒོམ་པ་སྟེ། དེས་ན། ཕྱི་མ་རྣལ་འབྱོར་བཀག་པའི་སྦྱོར་བ་ཡིན་ཏེ། གནས་ པ་བཀག་པའི་རྣལ་འབྱོར་ཉིད་ལ་མངོན་ཞེན་བཀག་པའི་སྦྱོར་བ་ཡིན་པས་སོ། །(རད་ཀིར་ དངོས་སུ་སྣང་)ཞེས་པ་རྗེ་བཙུན་གྱི་དགོངས་པ་སྟེ། འགྲེལ་ཆེན་དུ། སྦྱོར་བ་ཞེས་པ་རྣལ་འབྱོར་ དུ་བསྒྱུར་ཅིང་གནས་པ་དང་རྣལ་འབྱོར་བཀག་པ་ཞེས་དངོས་སུ་འབྱུང་ཞིང་། འགྲེལ་ཆེན་ དག་ལྡན་སོགས་ཀྱི་འོག་མ་གསུམ་གྱི་བཤད་པས་ཀྱང་ཤེས་སོ། །གཟུགས་ལ་སྦྱོར་བར་མི་ བྱེད་དེ། གང་གི་ཚེ་གཟུགས་ལ་སྦྱོར་བར་མི་བྱེད་པ་དེའི་ཚེ་གཟུགས་ལ་རྣལ་འབྱོར་དུ་བྱེད་ པ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་སོགས་རྒྱ་ཆེར་རོ། །ཆོས་ཅན། ཟབ་པའི་སྦྱོར་བ་ཡིན་ཏེ། གཞི་གཟུགས་ ལ་སོགས་པ་དེ་དག་ཉིད་དོན་དམ་པར་དེ་བཞིན་ཉིད་ཀྱི་ངོ་བོ་སྟེ་སྤྲོས་བྲལ་ཡིན་པས་དེའི་ དེ་བཞིན་ཉིད་ཟབ་མོ་བསྒོམ་པའི་ཡུམ་སྦྱོར་ཡིན་པས་སོ། །གཟུགས་ཟབ་པའི་ཕྱིར། ཡུམ་ ཟབ། ཅེས་སོགས་སོ། །ཆོས་ཅན། གཏིང་དཔག་དཀའ་བའི་སྦྱོར་བ་ཡིན་ཏེ། སོགས་པས་ བསྡུས་པ་ལམ་དེ་རྣམས་དོན་དམ་པར་གཏིང་དཔག་པའམ་རྟོགས་དཀའ་བ་སྟེ་རང་བཞིན་ གྱིས་སྤྲོས་བྲལ་ཡིན་པས་དེའི་དེ་བཞིན་ཉིད་གཏིང་དཔག་དཀའ་བ་བསྒོམ་པའི་ཡུམ་སྦྱོར་ 2-181 ཡིན་པའི་ཕྱིར། གཟུགས་གཏིང་དཔག་དཀའ་བའི་ཕྱིར། ཡུམ་གཏིང་དཔག་དཀའོ། །ཞེས་ སོགས་སོ། །ཆོས་ཅན། ཚད་མེད་པའི་སྦྱོར་བ་ཡིན་ཏེ། སོགས་པས་རྣམ་པ་དེ་དག་དོན་དམ་ པར་ཚད་མེད་པའི་སྤྲོས་བྲལ་ཡིན་པས་དེའི་དེ་བཞིན་ཉིད་ཚད་མེད་པ། རྟོགས་ནས་བསྒོམ་ པའི་ཡུམ་སྦྱོར་ཡིན་པས་སོ། །གཟུགས་ཚད་མེད་པའི་ཕྱིར། ཡུམ་ཚད་མེད་དོ། །ཞེས་སོགས་ སོ། །དོན་མིང་གྲངས་བཞིན་དུ་སྦྱར་བའོ། །རང་བཞིན་གྱི་སྦྱོར་བ་ལྔར་བུདྡྷ་ཤྲཱི་དང་འབྲོམ་ སོགས་ཀྱིས་བཤད་པའི་ལུགས་ལྟར་བྱས་པའོ། །ཨཱརྱ་ཕྱི་མ་འདི་གསུམ་ཆུང་འབྲིང་ཆེན་པོར་ བཤད་ཅིང་། འགྲེལ་ཆེན་དུ་ཡང་ཨཱརྱས་དེ་ལྟར་བཤད་དོ་ཞེས་གྲངས་སོ། །དེ་ལྟར་ན་གསུམ་ རང་བཞིན་གྱི་སྦྱོར་བར་མི་འོང་སྟེ། ཆུང་འབྲིང་ཆེ་གསུམ་ངོ་བོ་གཅིག་པ་མི་སྲིད་དོ། །བསྔོ་བ་ དང་མི་མཚུངས་ཏེ་དེར་གང་ལས་ལྷག་ཡུལ་ཆུང་སོགས་གསུམ་ཡོད་པས་སོ། །ཚོགས་སྦྱོར་ དང་། མ་དག་ས་བདུན་དང་། དག་སའི་སྦྱོར་བ་ལ་དགོངས་སམ་དཔྱད་དགོས་སོ། །ཡང་ན་ ཟབ་པ
【現代漢語翻譯】 對於『等』（具足）等，這是一種不將『彼』執為實有的結合。因為在勝義諦中，結合之處是三時之邊際（經部），皆為空性，所以這是一種以不將色等執為實有的方式進行的結合，即修習瑜伽。 前者是遮止安住（摧毀），後者是結合（成就遮止，即摧毀）的遮止。首先是遮止對境的顯現執著而修習，其次是遮止對瑜伽本身的顯現執著而修習。因此，後者是遮止瑜伽的結合，因為這是遮止對安住的瑜伽本身的顯現執著的結合。 『（如實顯現）』是至尊者的意趣。在《大疏》中，『結合』被翻譯為『瑜伽』，並且明確出現了『安住』和『遮止瑜伽』。通過《大疏》中對『具足』等之後三者的解釋也可以理解。不對色進行結合，當不對色進行結合時，就是對色進行瑜伽。等等，內容非常廣泛。 法，是甚深的結合，因為作為基礎的色等，其本身在勝義諦中就是如是的自性，即離戲論，因此修習其如是甚深的自性，即母續結合。色是甚深的，所以，母續是甚深的。等等。 法，是難以測度的結合，因為『等』所包括的道，在勝義諦中是難以測度或證悟的，即自性離戲論，因此修習其如是難以測度的自性，即母續結合。色是難以測度的，所以，母續是難以測度的。 法，是無量的結合，因為『等』所包括的諸法，在勝義諦中是無量的離戲論，因此證悟並修習其如是無量的自性，即母續結合。色是無量的，所以，母續是無量的。等等。 意義、名稱如數量般結合。按照佛吉祥和仲敦巴等所說的五種自性結合的方式進行。 阿阇黎將后三者解釋為小、中、大，並且在《大疏》中也說阿阇黎是這樣解釋的。如果是這樣，那麼這三者就不能成為自性的結合，因為小、中、大三者不可能具有相同的體性。這與迴向不同，因為在那裡有從小到大等三種不同的對境。 需要思考或考察的是，這是指積聚結合，還是指未清凈地的七地，以及清凈地的結合？或者是指甚深
【English Translation】 For 'etc.' (possessing), this is a combination that does not associate 'that' as inherently existent. Because in the ultimate truth, the place of combination is empty of the limits of the three times (Sutra), it is a combination in the manner of not associating form etc. as inherently existent, which is the yoga of meditation. The former is the prevention (destruction) of abiding, and the latter is the prevention of combination (accomplishment of prevention, i.e., destruction). First, one meditates by preventing the manifest attachment to the object. Second, one meditates by preventing the manifest attachment to the yoga itself. Therefore, the latter is the combination of preventing yoga, because it is the combination of preventing manifest attachment to the yoga of abiding itself. '(Appearing directly)' is the intention of the venerable one. In the Great Commentary, 'combination' is translated as 'yoga,' and 'abiding' and 'preventing yoga' appear explicitly. It can also be understood through the explanation of the latter three after 'possessing' etc. in the Great Commentary. One does not combine with form; when one does not combine with form, one is doing yoga with form. And so on, extensively. The dharma is a profound combination, because the form etc. that are the basis are themselves in the ultimate truth the nature of suchness, i.e., free from elaboration. Therefore, meditating on its such profound suchness is the mother tantra combination. Form is profound, therefore, the mother is profound. And so on. The dharma is a combination difficult to fathom, because the paths included by 'etc.' are difficult to fathom or realize in the ultimate truth, i.e., naturally free from elaboration. Therefore, meditating on its such difficult-to-fathom suchness is the mother tantra combination. Form is difficult to fathom, therefore, the mother is difficult to fathom. And so on. The dharma is an immeasurable combination, because the aspects included by 'etc.' are immeasurable freedom from elaboration in the ultimate truth. Therefore, realizing and meditating on its such immeasurable suchness is the mother tantra combination. Form is immeasurable, therefore, the mother is immeasurable. And so on. Meaning and name are combined like numbers. It is done according to the way the five natures are combined as explained by Buddha Shri and Drom etc. Acharya explains the latter three as small, medium, and large, and in the Great Commentary it is also said that Acharya explains it that way. If that is the case, then these three cannot be the combination of nature, because it is impossible for the three, small, medium, and large, to have the same essence. This is not the same as dedication, because there are three different objects, such as small to large. It needs to be considered or examined whether this refers to the accumulation combination, or the seven impure grounds, and the combination of the pure ground? Or is it referring to the profound
ར་དང་། ཐུན་མོང་མིན་པར་དང་། བླ་མེད་བྱང་ཆུབ་པའི་དབང་དུ་མཛད་ནས་ཟབ་པ་ སོགས་གསུམ་ཡིན་པར་ཤེས་པར་བྱའོ། །ཞེས་ཨཱརྱ་སྟེ། མདོ་རྒྱན་དུ་བྱང་ཆུབ་གསུམ་ལ་ཟབ་ པར་བཤད་པ་ལྟར། གཞི་ཤེས་ཀྱི་སྦྱོར་བ་ནི་གང་ཟག་གི་བདག་མེད་རྟོགས་ནས་བསྒོམ་པས་ ཟབ་སྟེ། དེ་མུ་སྟེགས་སོགས་ཀྱི་ཡུལ་མིན་པས་སོ། །ལམ་ཤེས་ཀྱི་སྦྱོར་བ་ཉན་རང་གིས་ཡང་ མི་རྟོགས་པའི་ཐུན་མོང་མིན་པ་དང་། རྣམ་མཁྱེན་གྱི་སྦྱོར་བ་བྱང་སེམས་ལས་ལྷག་ཅིང་བླ་ན་ མེད་པ་བསྒོམས་པས་ཞེས་སྦྱར་རོ། ། གཉིས་པ་ནི། ཆོས་སྤོང་གི་ལས་འབྲིང་བོ་ཙམ་མ་སྤངས་པའི་ཚོགས་ལམ་ཕལ་བའི་ཡུམ་ སྦྱོར་ཆོས་ཅན། ཚེགས་ཆེན་པོས་ཡུན་རིང་མོ་ཞིག་ནས་རྟོགས་པ་སྟེ། མངོན་པར་རྫོགས་པར་ འཚང་རྒྱ་བར་རུང་བའི་སྦྱོར་བ་ཡིན་ཏེ། ཡུམ་ཟབ་གཏིང་དཔག་དཀའ་ཚད་མེད་པ་ལ་(དག་ ལྡན་དོན་ཨཱརྱ་དངོས། )ཟབ་པས་དང་པོ་དངང་ཞིང་སྐྲག་པ་དང་། གཏིང་དཔག་བཀའ་བས་དེ་ལྷག་ 2-182 པར་འཕེལ་ནས་ཀུན་ཏུ་སྐྲག ཚད་མེད་པས་བདེན་ཞེན་ངེས་པར་གནས་ནས་གཏིང་ཚུགས་ པས་སྐྲག་པས་ཟིན་པར་འགྱུར་སྲིད་པའི་ལས་དང་པོ་བའི་ཡུམ་སྦྱོར་ཡིན་པས་སོ། །ཨཱརྱའོ། ། (དངང་སྐྲག་སོགས་བུ་སྟོན་གྱིས་མ་བྱུང་། ) དེ་འཕགས་པས་ལས་དང་པོ་བར་བཤད་དོ། །ཐེག་པ་ལ་ གསར་དུ་ཞུགས་པའི་བྱང་ཆེན་པོས་ཤེར་པ་འདི་ཐོས་ནས་སྤངས་པའི་ལོག་པར་ལྟུང་བའི་ ལས་མངོན་པར་བྱེད་ཅིང་སོགས་པར་འགྱུར་ཏེ་ལས་བྱས་པ་དང་བསགས་པ་དེས་ཀྱང་བླ་ མེད་རྫོགས་བྱང་ཆུབ་ཏུ་མངོན་རྫོགས་འཚང་རྒྱ་བ་ཡང་དཀའ་བ་དེ་ལྟ་བུའི་གནས་ཡོད་དོ། ། ཞེས་སོ། །དྲོད་ལ་གནས་པའི་བྱང་སེ་དབང་རྣོན་གྱི་ཡུམ་སྦྱོར་ཆོས་ཅན། ལུང་བསྟན་པ་ འཐོབ་པའི་སྦྱོར་བ་ཡིན་ཏེ། ཡུམ་(མདོ་)ཐོས་ནས་མི་འཇིགས་མི་(མདོ་)དངང་མི་སྐྲག་ཅིང་ཐོས་ ནས་ཀྱང་(དག་)གོང་ནས་གོང་དུ་འཛིན་པ་ནས་གནས་པའི་བར་བྱེད་པའི་དྲོད་ཀྱི་ཡུམ་སྦྱོར་ ཡིན་པས་སོ། །འདི་དྲོད་ནས་ཡོད་དེ། འདི་ཆོས་ཉིད་ལ་མི་སྐྲག་པར་བཤད་ལ་དེ་དྲོད་ནས་ ཡོད་པར། ཟབ་མོའི་དོན་ལ་སོམ་ཉི་མེད་ཅེས་པས་སོ། །ཡུམ་འདི་ཐོས་ནས་མི་འཇིགས་ མི་དངང་སྐྲག་པར་མི་འགྱུར་བ་དེ་དག་ནི་རིང་བོ་མི་ཐོགས་པར་བླ་མེད་རྫོགས་བྱང་དུ་ལུང་ བསྟན་པར་འགྱུར་ཏེ། དེ་པ་གཅིག་གམ་གཉིས་ལས་མི་འདའ་བར་བླ་མེད་རྫོགས་ཆུབ་ཏུ་ ལུང་བསྟན་པར་འགྱུར་རོ། །ཞེས་སོ། །སྦྱོར་ལམ་རྩེ་མོ་པ་དབང་རྣོན་གྱི་ཡུམ་སྦྱོར་ཆོས་ཅན། ཕྱིར་མི་ལྡོག་པ་ཉིད་ཀྱི་སྦྱོར་བ་ཡིན་ཏེ། ཡུམ་ཐོས་ནས་ཡང་དག་པར་འཛིན་ཅིང་ཚུལ་བཞིན་ ཡིད་ལ་བྱེད་པའི་སྦྱོར་ལམ་པ་དབང་རྣོན་གྱི་ཡུམ་སྦྱོར་ཡིན་པས་སོ། །འདི་རྩེ་མོ་ནས་ཡོད་ དེ། ཆོས་ཉིད་ལྡན་པར་འགྲོ་ཉིད་དང་། །ཞེས་པས་སོ། །རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ལས་ཕྱིར་མི་ ལྡོག་པར་རིག་པར་བྱའོ
【現代漢語翻譯】 此外，要知道，將無上菩提（enlightenment）的灌頂分為共同和非共同兩種，並將其視為甚深等三種。如阿arya（聖）在《現觀莊嚴論》中對三種菩提的甚深性所作的解釋，即：基礎智的結合，是通過證悟人無我（absence of self of person）後進行修習而達到的甚深，因為這不是外道等的境界。道智的結合，是聲聞（Śrāvaka）和獨覺（Pratyekabuddha）也無法證悟的非共同之處。遍智的結合，是通過修習比菩薩（Bodhisattva）更殊勝且無上的境界而實現的。 第二種是：對於尚未完全捨棄惡業的初學者來說，般若波羅蜜多（Prajñāpāramitā）的結合，需要花費很長時間才能證悟，因為般若波羅蜜多深不可測，所以最初會感到害怕和恐懼。由於其深不可測，這種恐懼會加劇並無處不在。由於其無限性，真實的執著必然存在並根深蒂固，因此可能會被恐懼所控制。阿arya（聖）說，這是初學者的般若波羅蜜多。阿arya（聖）。（布敦（Bu-ston）沒有提到害怕等）。聖者將此描述為初學者的狀態。新進入大乘（Mahāyāna）的菩薩（Bodhisattva），在聽到這些般若波羅蜜多后，會造作捨棄佛法的惡業，並且由於所造作和積累的業力，很難證得無上圓滿菩提（Anuttarā-samyak-saṃbodhi），這就是這種情況。 處於暖位的菩薩（Bodhisattva），其般若波羅蜜多（Prajñāpāramitā）的結合，是一種獲得授記的結合。因為聽聞般若波羅蜜多（經），不會感到恐懼、害怕或驚慌，並且在聽聞后，會不斷地進步，直到安住於此。這是暖位的般若波羅蜜多。這是從暖位開始的，因為據說不會對法性感到恐懼，而這是從暖位開始的。因為據說對甚深之義沒有懷疑。聽聞此般若波羅蜜多后，不會感到恐懼、害怕或驚慌的人，不久將被授記為無上圓滿菩提（Anuttarā-samyak-saṃbodhi），並且不會超過一生或兩生，將被授記為無上圓滿菩提（Anuttarā-samyak-saṃbodhi）。 處於頂位的菩薩（Bodhisattva），其般若波羅蜜多（Prajñāpāramitā）的結合，是一種不退轉的結合。因為聽聞般若波羅蜜多后，會正確地理解並如理作意。這是處於頂位的菩薩的般若波羅蜜多。這是從頂位開始的。因為據說與法性相符。要知道，從圓滿菩提（enlightenment）中不會退轉。
【English Translation】 Furthermore, it should be known that the empowerment of unsurpassed Bodhi (enlightenment) is divided into common and uncommon, and it is regarded as the three, such as profound. As Ārya (Noble) explained the profoundness of the three Bodhis in the Ornament of Sutras, that is: The combination of the basic wisdom is profound by meditating after realizing the selflessness of person (absence of self of person), because it is not the realm of the Tirthikas (non-Buddhists) and others. The combination of the path wisdom is uncommon that even Śrāvakas (Hearers) and Pratyekabuddhas (Solitary Realizers) cannot realize. The combination of omniscience is achieved by practicing a state that is more excellent and unsurpassed than Bodhisattvas. The second is: For beginners who have not completely abandoned evil deeds, the combination of Prajñāpāramitā (Perfection of Wisdom) requires a long time to realize, because Prajñāpāramitā is unfathomable, so initially they will feel fear and dread. Because it is unfathomable, this fear will intensify and be omnipresent. Because of its infinity, true clinging will inevitably exist and be deeply rooted, so they may be controlled by fear. Ārya (Noble) says that this is the Prajñāpāramitā of beginners. Ārya (Noble). (Bu-ston did not mention fear, etc.). The Noble One describes this as the state of beginners. Bodhisattvas who have newly entered the Mahāyāna (Great Vehicle), after hearing these Prajñāpāramitā, will create evil deeds of abandoning the Dharma, and because of the karma created and accumulated, it is difficult to attain Anuttarā-samyak-saṃbodhi (Unsurpassed Perfect Enlightenment), and that is the situation. The combination of Prajñāpāramitā (Perfection of Wisdom) of Bodhisattvas in the stage of warmth is a combination of obtaining prediction. Because after hearing the Prajñāpāramitā (Sutra), they will not feel fear, dread, or panic, and after hearing it, they will continuously progress until they abide in it. This is the Prajñāpāramitā of the stage of warmth. This starts from the stage of warmth, because it is said that they will not fear the nature of reality, and this starts from the stage of warmth. Because it is said that there is no doubt about the profound meaning. Those who do not feel fear, dread, or panic after hearing this Prajñāpāramitā will soon be predicted to attain Anuttarā-samyak-saṃbodhi (Unsurpassed Perfect Enlightenment), and they will not exceed one or two lifetimes, and they will be predicted to attain Anuttarā-samyak-saṃbodhi (Unsurpassed Perfect Enlightenment). The combination of Prajñāpāramitā (Perfection of Wisdom) of Bodhisattvas in the stage of peak is a combination of non-retrogression. Because after hearing the Prajñāpāramitā, they will correctly understand and properly contemplate. This is the Prajñāpāramitā of Bodhisattvas in the stage of peak. This starts from the stage of peak. Because it is said to be in accordance with the nature of reality. It should be known that there is no retrogression from perfect enlightenment.
། །ཞེས་སོ། །སྦྱོར་ལམ་བཟོད་པ་བ་དབང་རྣོན་གྱི་ཡུམ་སྦྱོར་ཆོས་ ཅན། ངེས་པར་འབྱུང་བའི་སྦྱོར་བ་ཡིན་ཏེ། འབྲོག་དགོན་པའི་སྐྱེས་བུའི་དཔེས། ཐར་བ་ དང་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པའི་བར་ཆད་ཀྱི་ཆོས་འཁོར་བ་དང་ཉན་རང་གིས་ཡིད་བྱེད་སྤོང་བའི་ 2-183 སྦྱོར་ལམ་བཟོད་པའི་ཡུམ་སྦྱོར་ཡིན་པས་སོ། །འདི་བཟོད་པ་ནས་ཡོད་དེ། ལམ་གཞན་ཉེ་ བར་སྟོན་བདུད་ལ། །བདུད་ཅེས་བྱ་བར་རྟོགས་པ་དང་། །ཞེས་པས་སོ། །དེ་སླན་ཆད་ཉན་ ཐོས་ཀྱི་སའམ་རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སས་འཇིག་པར་མི་བགྱིའོ། །ཞེས་སོ། །ཆོས་མཆོག་པ་ དབང་རྣོན་གྱི་ཡུམ་སྦྱོར་ཆོས་ཅན། བར་ཆད་མེད་པའི་སྦྱོར་བ་ཡིན་ཏེ། རི་ཤིང་གི་མཚན་མ་ མེད་ན་རྒྱ་མཚོ་ལ་ཉེ་བའི་དཔེས། རྟག་ཏུ་ཆོས་ཏེ་རྒྱུན་དུ་ཡུམ་བསྒོམས་པས་ཐེག་ཆེན་མཐོང་ ལམ་ལ་བར་མ་ཆད་པར་སྦྱོར་བའི་ཆོས་མཆོག་གི་ཡུམ་སྦྱོར་ཡིན་པས་སོ། །འདི་ཆོས་མཆོག་ ན་ཡོད་དེ། དེ་ཚེ་བར་ཆད་མེད་པ་ཡི། །ཏིང་ངེ་འཛིན་ལ་མྱུར་དུ་རེག །ཞེས་སོ། །བྱང་ཆུབ་ཏུ་ ལུང་བསྟན་པ་དང་ཉེ་བར་གནས་པར་བལྟའོ། །ཞེས་སོགས་དཔེ་དོན་དང་བཅས་སོ། །བྱང་ སེ་མཐོང་ལམ་པ་དབང་རྣོན་གྱི་ཡུམ་སྦྱོར་ཆོས་ཅན། ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ལ་ ཉེ་བའི་སྦྱོར་བ་ཡིན་ཏེ། ཟག་པ་མེད་པའི་ཆོས་གསར་གྱི་རྟེན་ནམ་གཞིར་གྱུར་པའི་མཐོང་ ལམ་གྱི་ཡུམ་སྦྱོར་ཡིན་པས་སོ། །འདི་མཐོང་ལམ་ནས་ཡོད་དེ། ལོ་འདབ་གསར་བ་སྐྱེས་ པས་དགའ་བ་དཔེར་མཛད་ནས་བྱང་ཆུབ་ལ་ཉེ་བར་བསྟན་པ་དང་སློབ་དཔོན་གྱིས། ཟག་ པ་མེད་པའི་ཆོས་གསར། ཞེས་པས་སོ། །དཔེར་ན། དཔྱིད་ཀྱི་དུས་ལ་བབ་སྟེ་རྩི་ཤིང་གི་ ལོ་མ་དང་འདབ་མ་ལྷགས་ནས་ཁ་དོག་གྱུར་པའི་ཚེ་འཛམ་བུའི་གླིང་གི་མི་རྣམས་ཀྱིས་རིང་ བོ་མི་ཐོགས་པར་ལོ་མ་དང་མེ་ཏོག་དང་འབྲས་བུ་འབྱུང་བར་འགྱུར་རོ། །ཞེས་སོགས་ཤེས་ པའི་རྒྱུ་མཚན་དང་བཅས་པ་དཔེར་མཛད་ནས། རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་ཉེ་བར་གྱུར་པར་ འཚལ་བར་བགྱིའོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །ས་གཉིས་པ་ནས་བདུན་པའི་བར་གང་རུང་གི་ཡུམ་ སྦྱོར་ཆོས་ཅན། མྱུར་དུ་མངོན་པར་རྫོགས་པར་བྱང་ཆུབ་པའི་སྦྱོར་བ་ཡིན་ཏེ། སློབ་ལམ་ གྱི་འབྲས་བུ་ཆོས་སྐུ་ལོངས་སྐུ་སོགས་མངོན་པར་འགྲུབ་ཅིང་མྱུར་དུ་འབྱིན་པའི་སྒོམ་ལམ་ མ་དག་ས་པའི་བྱང་འཕགས་ཀྱི་ཡུམ་སྦྱོར་ཡིན་པས་སོ། །འདི་ས་གཉིས་པ་ནས་བདུན་པའི་ 2-184 བར་ན་ཡོད་དེ། མཐོང་ལམ་གྱི་རྗེས་སུ་བྱུང་བ་དང་སྦྲུམ་མ་བཞིན་དུ་མྱུར་དུ་སྐུ་འབྱིན་པ་དང་ བརྒྱད་པ་ཡན་ལ་སྦྱོར་བ་ལོགས་སུ་བཤད་པས་སོ་སྙམ་མོ། །སྡུད་པར། དཔེར་ན་བུད་མེད་ སྦྲུམ་གང་སྡུག་བསྔལ་ཉེན་གྱུར་ན། །དེ་ནི་དེ་ཡི་བཙའ་བའི་དུས་ལ་བབ་ཅེས་བྱ། །དེ་བཞིན་ བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྒྱལ་བའི་ཤེས་རབ་ཉན། །དགའ་དང་འདུན་པ་བསྐྱེད་པ་མྱུར་དུ་
【現代漢語翻譯】 如是說。資糧道（藏文：སྦྱོར་ལམ་，含義：連線之道）忍位（藏文：བཟོད་པ་，含義：忍耐）的利根者之母（藏文：ཡུམ་，含義：母親）的加行（藏文：སྦྱོར་ཆོས་ཅན།，含義：修行之法），是決定出離的加行，如以隱居修行者的例子，捨棄輪迴和聲聞緣覺所作意（藏文：ཡིད་བྱེད་，含義：作意）的，是資糧道忍位的母加行。此從忍位開始存在，如『其他道近示魔（藏文：བདུད་，梵文：māra，梵文羅馬擬音：māra，漢語字面意思：魔羅）。』，『了知名為魔』。此後不再被聲聞地或緣覺地所摧毀。如是說。 勝法位（藏文：ཆོས་མཆོག་པ་，含義：殊勝之法）利根者之母的加行，是無間加行，如無山林之相而臨近大海的例子，恒常修法，即持續修習般若波羅蜜多（藏文：ཡུམ་，含義：母親），無有間隔地與大乘見道（藏文：མཐོང་ལམ་，含義：見道）相合的勝法位之母加行。此在勝法位存在，如『彼時無有間斷，速證三摩地（藏文：ཏིང་ངེ་འཛིན་，梵文：samādhi，梵文羅馬擬音：samādhi，漢語字面意思：三摩地）』。觀待于接近於菩提（藏文：བྱང་ཆུབ་，梵文：bodhi，梵文羅馬擬音：bodhi，漢語字面意思：覺悟）授記（藏文：ལུང་བསྟན་པ་，含義：預言）。』等等，包含例子和意義。 見道位（藏文：མཐོང་ལམ་པ་，含義：見道者）利根者之母的加行，是接近於正等覺（藏文：ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་，含義：圓滿正覺）的加行，是作為無漏（藏文：ཟག་པ་མེད་པའི་，含義：無漏）新法之所依或基礎的見道之母加行。此從見道開始存在，如以新生枝葉而喜悅為比喻，顯示接近於菩提，並且論師說：『無漏新法』。例如，如春季來臨，草木的葉子和花瓣凋落變色之時，贍部洲（藏文：འཛམ་བུའི་གླིང་，梵文：Jambudvīpa，梵文羅馬擬音：Jambudvīpa，漢語字面意思：贍部洲）之人不久將見葉、花、果。』等等，以具有了知之理由的比喻，『應知接近於圓滿菩提』。等等。 二地（藏文：ས་གཉིས་པ་，含義：第二地）至七地（藏文：བདུན་པའི་，含義：第七地）之間的任何一地的母加行，是迅速現證菩提的加行，是能迅速成就併產生學道（藏文：སློབ་ལམ་，含義：有學道）之果，如法身（藏文：ཆོས་སྐུ་，梵文：Dharmakāya，梵文羅馬擬音：Dharmakāya，漢語字面意思：法身）、報身（藏文：ལོངས་སྐུ་，梵文：Saṃbhogakāya，梵文羅馬擬音：Saṃbhogakāya，漢語字面意思：報身）等的，不凈地的聖者之母加行。此在二地至七地之間存在，如見道之後，如孕婦般迅速產生佛身，並且第八地以上有單獨解釋的加行。總結說：『譬如婦女懷孕受苦時，即是臨產之時。如是菩薩聽聞勝者之智慧，生起歡喜與欲求，迅速…』
【English Translation】 Thus it is said. The application path (Tibetan: སྦྱོར་ལམ་, meaning: the path of connection) of the patient (Tibetan: བཟོད་པ་, meaning: patience) mother of the sharp-witted is the practice (Tibetan: སྦྱོར་ཆོས་ཅན།, meaning: the practice of Dharma), which is the application of definite departure, like the example of a recluse, abandoning the cyclic existence and the intentions (Tibetan: ཡིད་བྱེད་, meaning: attention) of the Hearers and Solitary Realizers, is the mother application of the application path of patience. This exists from the patience stage, as in 'Other paths closely show Māra (Tibetan: བདུད་, Sanskrit: māra, Romanized Sanskrit: māra, literal meaning: demon).' 'Knowing it is called Māra.' Thereafter, it will not be destroyed by the Hearer's ground or the Solitary Realizer's ground. Thus it is said. The practice of the mother of the sharp-witted of the Supreme Dharma (Tibetan: ཆོས་མཆོག་པ་, meaning: supreme Dharma) is the uninterrupted practice, like the example of approaching the ocean without the sign of mountains and forests, constantly practicing the Dharma, that is, continuously meditating on Prajñāpāramitā (Tibetan: ཡུམ་, meaning: mother), without interruption, the mother practice of the Supreme Dharma that unites with the Mahāyāna Path of Seeing (Tibetan: མཐོང་ལམ་, meaning: path of seeing). This exists in the Supreme Dharma, as in 'At that time, without interruption, quickly attain Samādhi (Tibetan: ཏིང་ངེ་འཛིན་, Sanskrit: samādhi, Romanized Sanskrit: samādhi, literal meaning: concentration).' It is regarded as being close to the prediction (Tibetan: ལུང་བསྟན་པ་, meaning: prophecy) of Bodhi (Tibetan: བྱང་ཆུབ་, Sanskrit: bodhi, Romanized Sanskrit: bodhi, literal meaning: enlightenment).' etc., including examples and meanings. The practice of the mother of the sharp-witted of the Path of Seeing (Tibetan: མཐོང་ལམ་པ་, meaning: one who sees the path) is the practice close to Perfect Enlightenment (Tibetan: ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་, meaning: perfect complete enlightenment), which is the mother practice of the Path of Seeing that serves as the basis or foundation for the new Dharma without outflows (Tibetan: ཟག་པ་མེད་པའི་, meaning: without outflows). This exists from the Path of Seeing, as in the analogy of rejoicing with newly grown leaves, showing closeness to Bodhi, and the teacher said: 'New Dharma without outflows.' For example, as when spring arrives, and the leaves and petals of plants wither and change color, the people of Jambudvīpa (Tibetan: འཛམ་བུའི་གླིང་, Sanskrit: Jambudvīpa, Romanized Sanskrit: Jambudvīpa, literal meaning: Jambudvīpa) will soon see leaves, flowers, and fruits.' etc., with the example of the reason for knowing, 'One should know that it is close to Perfect Enlightenment.' etc. The mother practice of any of the grounds from the Second Ground (Tibetan: ས་གཉིས་པ་, meaning: second ground) to the Seventh Ground (Tibetan: བདུན་པའི་, meaning: seventh ground) is the practice of quickly manifesting Enlightenment, which is the mother practice of the impure ground of the noble Bodhisattva that quickly accomplishes and produces the fruits of the Path of Learning (Tibetan: སློབ་ལམ་, meaning: path of learning), such as the Dharmakāya (Tibetan: ཆོས་སྐུ་, Sanskrit: Dharmakāya, Romanized Sanskrit: Dharmakāya, literal meaning: Dharma body), the Saṃbhogakāya (Tibetan: ལོངས་སྐུ་, Sanskrit: Saṃbhogakāya, Romanized Sanskrit: Saṃbhogakāya, literal meaning: Enjoyment body), etc. This exists between the Second Ground and the Seventh Ground, such as after the Path of Seeing, like a pregnant woman quickly producing the Buddha body, and the practice above the Eighth Ground is explained separately. In summary: 'For example, when a woman suffers greatly during pregnancy, it is said that it is the time of childbirth. Likewise, when a Bodhisattva hears the wisdom of the Victorious Ones, generates joy and desire, quickly...'
བྱང་ཆུབ་རེག །ཅེས་སོ། །རྒྱས་འབྲིང་དུ་དེའི་དོན་རྒྱ་ཆེར་རོ། །ས་བརྒྱད་པའི་བྱང་སེ་དབང་ རྣོན་གྱི་ཡུམ་སྦྱོར་ཆོས་ཅན། གཞན་དོན་གྱི་སྦྱོར་བ་ཡིན་ཏེ། བསྡུ་བ་བཞིས་(མདོ་)སྐྱེ་བོ་མང་ བོ་ལ་(མདོ་)ཕན་འདོགས་ཤིང་གཞན་དོན་དུ་རང་གིས་ཡུམ་གྱི་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་རབ་ཏུ་སྐོར་ ཞིང་གཞན་ཡང་བསྐུལ། བདག་ཀྱང་གཞོན་ནུའི་ས་འཛིན་གཞན་ཡང་བསྐུལ་བ་ལ་སོགས་ བའི་ས་བརྒྱད་པའི་ཡུམ་སྦྱོར་ཡིན་པས་སོ། །ཟུར་ཕྱི་མ་འོག་མ་བཞི་ལ་ཡང་ངོ་། །བསྡུ་བའི་ དངོས་པོ་བཞིས་སེམས་ཅན་ལ་ཕན་འདོགས། ཞེས་སོགས་རྒྱ་ཆེར་ཏེ་མཐར། བདག་ཀྱང་ ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་བསྐོར་ལ་གཞན་ཡང་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་བསྐོར་བ་ལ་བསྐུལ་ལོ། །ཞེས་སོ། ། ཆོས་ཅན། འཕེལ་བ་དང་འགྲིབ་པ་མེད་པའི་སྦྱོར་བ་ཡིན་ཏེ། གཟུགས་ནས་རྣམ་མཁྱེན་ གྱི་བར་དོན་དམ་པར་འཕེལ་ཞིང་སོག་པ་དང་། འགྲིབ་ཅིང་འབྲི་བར་མི་མཐོང་བར་དེ་འདྲ་ མེད་པར་རྟོགས་ནས་བསྒོམ་པའི་སོགས་སོ། །གཟུགས་ཀྱི་འཕེལ་བ་ཡང་དག་པར་རྗེས་སུ་ མ་མཐོང་ཞེས་ནས། རྣམ་མཁྱེན་བར་རོ། །ཆོས་ཅན། ཆོས་དང་ཆོས་མ་ཡིན་པ་ལ་སོགས་ པར་མི་མཐོང་ཞིང་མི་དམིགས་པའི་སྦྱོར་བ་ཡིན་ཏེ། ཆོས་ཆོས་མིན་དུས་གསུམ་དགེ་མི་དགེ་ འདུས་བྱས་མ་བྱས་འདོད་པའི་ཁམས་སོགས་གསུམ་ཕྱིན་དྲུག་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་བར་དུ་མཚན་ མར་མི་དམིགས་པའི་ཞེས་སོགས་སོ། །ཆོས་ཞེས་བྱ་བར་ཡང་དག་པར་རྗེས་སུ་མི་མཐོང་། ཞེས་སོགས་སོ། །ཆོས་ཅན། གཟུགས་ལ་སོགས་པ་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པོ་ཞེས་པའི་རྣམ་ པ་འགོག་པའི་སྦྱོར་བ་ཡིན་ཏེ། གཟུགས་ལ་སོགས་པ་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་བར། རྟོག་གེའི་བློས་ 2-185 བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པའི་རྣམ་པར་རློམ་པ་མེད་པའི་ཞེས་སོགས་སོ། །དེའི་དོན་སྟོང་ཉིད་ལ་ མངོན་པར་ཞེན་པ་མེད་པའོ། །ཞེས་གསེར་རོ། །གཟུགས་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་ཅེས་བྱ་བར་ འདུ་ཤེས་པ་མེད་དོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །ཆོས་ཅན། གཟུགས་ལ་སོགས་པའི་དངོས་པོར་རྣམ་ པར་མི་རྟོག་པའི་སྦྱོར་བ་ཡིན་ཏེ། གཟུགས་སོགས་ཀྱི་ཕུང་བོ་(གསེར་)དང་གཟུགས་སོགས་ དེའི་མཚན་མ་སྔོ་སོགས་(གསེར་)དང་དེའི་ངོ་བོ་འབྱུང་བ་ཆེན་པོ་(གསེར་)ལ་སོགས་པ་ཉིད་དུ་ རྣམ་པར་མི་རྟོག་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་བར་དུ་ཡང་རྣམ་མཁྱེན་དང་དེའི་མཚན་མ་དང་དེའི་ངོ་བོ་ ཉིད་དུ་མི་རྟོག་པ་ཞེས་སོགས་སོ། །འབུམ་ཊཱིཀ་ཏུ། མིག་ཤེས་ཀྱི་ཡུལ་དུ་གྱུར་པའི་གཟུགས་ སྤྱིར་མི་རྟོག གཟུགས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་གཟུགས་སུ་སྤྱོད་པ་ལ་མི་རྟོག གཟུགས་ཀྱི་རང་ བཞིན་སྟོང་ཉིད་དུ་མི་རྟོག་གོ །རྣམ་མཁྱེན་གྱི་བར་རོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །བོད་རྣམས་མཚན་ གཞི་མཚན་ཉིད་མཚོན་བྱ། ཞེས་སོ། །འདི་ལྔ་ངོ་བོ་གཅིག་ལ་ལྡོག་པ་ཐ་དད་པ་ས་བརྒྱད་པ་ ན་ཡོད་དེ། སྦྱོར་བ་ངོ་བོ་གཅིག་ཉིད། གཞན་དོན་བྱེད་པ།
【現代漢語翻譯】 'Byang chub reg'（བྱང་ཆུབ་རེག）——即菩提觸。 廣說和中說中，對此意義有詳細闡述。 第八地的菩薩，具有上根利智，其'母合'（yum sbyor）之法，是為利益他人而行。 以四攝法（bsdu ba bzhis）利益眾多眾生，爲了利益他人，自己轉動'母'之法輪，並勸請他人。 自己安住于童真地，也勸請他人安住于童真地等等，這是第八地的'母合'。 後面的四個'合'（sbyor）也是如此。 以四攝法利益有情眾生等等，最後說到：'我亦轉法輪，亦勸請他人轉法輪。' 法性是無增無減之'合'，從色法乃至一切智（rnam mkhyen）之間，在勝義諦中增長，並且不見到損減和減少，證悟到沒有這些而修習等等。 從'沒有真正見到色法的增長'，一直到一切智。 法性是不見法與非法等等，也不執著的'合'，對於法與非法、三時、善與非善、有為與無為、欲界等三界、六度、一切智之間，不執著于相。 從'沒有真正見到名為法的事物'等等。 法性是遮止'色法等不可思議'之相的'合'，對於色法等乃至一切智，沒有自以為是分別唸的智慧所不能思議之相等等。 其意義是沒有執著于空性。 從'沒有意識到色法是不可思議的'等等。 法性是不分別色法等事物的'合'，不分別色法等的蘊（phung bo）、色法等的相，如藍色等等，以及其自性，如四大種等等，乃至不分別一切智，以及一切智的相和一切智的自性等等。 《十萬頌般若釋》（'bum Tika）中說：'對於眼識所見的色法總相不分別，對於色法的體性——作為色法的作用不分別，對於色法的自性——空性不分別。'一直到一切智。 藏人說：'體相、相狀、所詮釋'。 這五個（合）本體相同，作用各異，存在於第八地，'合'的本體是相同的，能成辦他利。
【English Translation】 'Byang chub reg' (བྱང་ཆུབ་རེག) - which means Bodhi Touch. In the extensive and intermediate explanations, its meaning is elaborated. The Bodhisattva of the eighth Bhumi, possessing sharp faculties, whose 'Yum Sbyor' (母合, union with the mother) practice is for the benefit of others. Through the Four Means of Gathering (bsdu ba bzhis), they benefit many beings, and for the sake of others, they turn the Wheel of Dharma of the 'Mother' and encourage others to do so. They abide in the Youthful Bhumi and encourage others to abide in the Youthful Bhumi, etc. This is the 'Yum Sbyor' of the eighth Bhumi. The following four 'Sbyor' are also similar. They benefit sentient beings through the Four Objects of Gathering, etc., and finally say: 'I also turn the Wheel of Dharma, and I encourage others to turn the Wheel of Dharma.' The Dharma nature is a 'Sbyor' without increase or decrease, from form (gzugs) to omniscience (rnam mkhyen), increasing in ultimate truth, and not seeing any decrease or diminution, realizing that there is none of that and meditating, etc. From 'not truly seeing the increase of form' to omniscience. The Dharma nature is a 'Sbyor' that does not see or fixate on Dharma and non-Dharma, etc., not fixating on characteristics between Dharma and non-Dharma, the three times, good and non-good, conditioned and unconditioned, the three realms such as the desire realm, the six perfections, and omniscience. From 'not truly seeing what is called Dharma,' etc. The Dharma nature is a 'Sbyor' that prevents the appearance of 'form, etc., being inconceivable,' not presuming the appearance of being inconceivable by the intellect of discrimination for form, etc., up to omniscience. Its meaning is without attachment to emptiness. From 'not being aware that form is inconceivable,' etc. The Dharma nature is a 'Sbyor' that does not discriminate the objects of form, etc., not discriminating the aggregates (phung bo) of form, etc., the characteristics of form, etc., such as blue, etc., and its essence, such as the four great elements, etc., and not discriminating up to omniscience, and not discriminating the characteristics and essence of omniscience, etc. The 'Commentary on the Hundred Thousand Verses' ('bum Tika) says: 'Generally, do not discriminate the form seen by eye consciousness. Do not discriminate the characteristic of form as the function of form. Do not discriminate the nature of form as emptiness.' Up to omniscience. Tibetans say: 'Base, characteristic, expression.' These five (Sbyor) have the same essence but different aspects, existing in the eighth Bhumi. The essence of 'Sbyor' is the same, capable of accomplishing the benefit of others.
འཕེལ་འགྲིབ་མེད་པར་རྟོགས་ པ། མཐའ་གཉིས་ལ་མི་གནས་པ། ཆོས་ཉིད་དུ་མི་རློམ་པ། ཆོས་ཅན་དུ་མི་རྟོག་པའི་ཆ་ནས་ ཕྱེ་བའོ། །རྣམ་ཀུན་དོན་ཡོད་ཤེས་པར་བྱ། །ཞེས་དང་། བྲི་མེད་འཕེལ་བ་མེད་དོན་དང་། ། ཞེས་དང་། རྣམ་པར་མི་རྟོག་པ་ལ་དབང་བའི་རྟེན་དུ་བཤད་པས་སོ། །ས་དགུ་པའི་བྱང་སེ་ འགའ་ཞིག་གི་ཡུམ་སྦྱོར་ཆོས་ཅན། འབྲས་བུ་རིན་པོ་ཆེ་སྦྱིན་པའི་སྦྱོར་བ་ཡིན་ཏེ། འབྲས་ བུ་དང་པོ་རྒྱུན་ཞུགས་དང་སོགས་པ་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་བར་མཐོང་བ་སྟེ་ཤེས་ཤིང་ཐོབ་པ་སྒྲུབ་ བྱེད་ཀྱི་ཡུམ་སྦྱོར་ཡིན་པས་སོ། །ཤེར་པ་ནི་རིན་པོ་ཆེའི་ཕུང་བོ་སྟེ། ཆོས་རིན་པོ་ཆེའི་ཕུང་བོ་ རྣམས་སྒྲུབ་པའོ། །དེ་ནི་འདི་ལྟ་སྟེ། དགེ་བ་བཅུའི་ལས་ཀྱི་ལམ་དང་། ནས། རྣམ་མཁྱེན་གྱི་ བར་དུ་སྒྲུབ་པོ། །ཞེས་སོ། །རྒྱུན་མཐའི་ཡུམ་སྦྱོར་ཆོས་ཅན། རྣམ་པར་དག་པའི་སྦྱོར་བ་ཡིན་ ཏེ། གཟུགས་ནས་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་བར་དུ་དོན་དམ་པར་དངོས་པོ་མེད་ཅིང་(འབུམ་ཊཱིཀ)དག་པར་ 2-186 རྟོགས་ནས་བསྒོམ་པའི་སྦྱོར་བ་མཐར་ཐུག་ཡིན་པས་སོ། །བཅོམ་ལྡན་འདས་གཟུགས་དག་ པ་དང་། ནས། རྣམ་མཁྱེན་ཉིད་ཀྱི་བར་དུ་དག་པའི་སླད་དུ་ཤེར་(འབུམ་ཊཱིཀ་ཏུ་གཟུགས་ལ་སོགས་པའི་ ཆོས་མང་བོ་རྣམས་དག་པ་འདུས་པའི་ཕྱིར། )པ་དག་(འགྲེལ་ཆེན་དུ། ནམ་མཁའ་ལྟར་རྣམ་པར་དག་པའི་ཕྱིར། གཟུགས་ལ་ སོགས་པ་རྣམ་པར་དག་པ་སྒོམ་པས་སྦྱོར་བ་དེ་དང་ལྡན་པ་རྣམས་ཀྱིས་ཉོན་མོངས་པ་དང་ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་བ་སྤོང་བའི་རྒྱུར་གྱུར་ པ་ཉིད་ཀྱིས་ན་དག་པའི་ཕུང་པོའོ། ། ཞེས་སོ། ། )པའི་ཕུང་པོའོ། ། ཞེས་སོ། །ལས་དང་པོ་བའི་ཡུམ་སྦྱོར་ཆོས་ ཅན། ས་མཚམས་ཀྱི་སྦྱོར་བ་ཡིན་ཏེ། རིན་པོ་ཆེ་ལ་བར་ཆད་མང་བའི་དཔེས། ལོ་བསྐོར་ དུ་དང་སོགས་པས་ཟླ་བ་དང་ཞག་ལ་སོགས་པར་དུས་ཚིགས་བཅད་ནས་ཡུམ་བྲི་བསྒོམ་ སོགས་ལ་མངོན་པར་བརྩོན་པ་མི་འདོར་བའི་སྦྱོར་བ་ཡིན་པས་སོ། །རྩ་བའི་བཅས་ཞེས་པ་ ལྷན་གཅིག་པ་སྟེ་དེ་ཡང་གཏོགས་ཞེས་པའོ། །འགྲེལ་པའི་སོགས་གོང་མ་རྣམས་ལའང་སྦྱར་ ཟིན་ཅིང་སྒྲུབ་པ་ནི་སྦྱོར་བ་ཡིན་ལ་དེ་དང་ལྡན་པ་བྱང་པ་རྣམས་ཀྱི་སྦྱོར་བ་ཞེས་བྱའོ། །བྲི་ན་ ཡང་མྱུར་དུ་བྲི་བར་བྱ། ཞེས་སོགས་ནས། ཟླ་བ་གཅིག་གིས་སོགས་དང་ལོའི་(གཉིས། གསུམ། བཞི། ལྔ། དྲུག་གམ་གལ་ཏེ། )བར་གྱིས་བྲི་བར་བྱ་ན་ཡང་དེ་བཞིན་དུ་བྲི་བར་བྱའོ། །སོགས་སོ། །ལོ་ སྨོས་པ་ནི་དེ་ཙམ་གྱིས་དུས་ཚིག་ལ་སོགས་པའི་རྐྱེན་ཚོགས་པས་(དྲང་སྲོང་མང་དུ་ཐོས་པ་དག་གིས་ ལོར་སྤྱད་པར་བྱ་སྟེ་ལོ་ལས་ལྷག་པའི་དུས་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་སོ། །ཨཱརྱའོ། ། )སོ། །ཞེས་ཨཱརྱའོ། །དེ་ལྟར་ན་ དེ་དང་བཅོ་ལྔ་སྟེ་སྦྱོར་བ་(རྩ་བ་)དེ་ནི་ཉི་ཤུ་ཡིན་ནོ། །(རད། ) ཤནྟི་(དག་སྙིང་)ཉེར་གསུམ
【現代漢語翻譯】 證悟不增不減之性，不住於二邊，不執著於法性，不分別法相，從這些方面進行區分。應知一切皆有意義。如經所說：『無減無增即是其義。』又說：『于不分別中得自在，是為所依。』因此，某些九地菩薩的『母合』（yumsbyor，智慧與方便的結合）是施予珍寶果實的結合，因為見到並獲得從初果（須陀洹）到一切智（sarvajnana）之間的果位，是成就的『母合』。『謝爾巴』（sherpa）是珍寶的聚積，是成就諸法珍寶的聚積。例如，成就從十善業道乃至一切智。因此，常時的『母合』是完全清凈的結合，因為從色（rupa）乃至一切智，在勝義諦中無有實物，證悟並修習清凈之性，是究竟的結合。世尊（bhagavan）說：『色清凈，乃至一切智亦清凈，爲了清凈的緣故，謝爾巴是清凈的聚積。』（《十萬頌般若經釋》中說：『因為眾多色等法都聚集在一起清凈。』《大疏》中說：『因為如虛空般完全清凈，修習色等清凈，與此結合者，能成為捨棄煩惱和所知障之因，因此是清凈的聚積。』）初學者的『母合』是分界的結合，例如，以珍寶多有障礙為比喻，以年為單位，乃至以月、日等為單位，劃分時段，不捨棄精進書寫、觀修『母』等，是這樣的結合。『根本的約束』是指共同，也就是包含。註釋中的『等』字也已加在前述各項中，成就即是結合，與此結合者稱為菩薩的結合。如經所說：『即使書寫，也要迅速書寫。』乃至『即使以一個月等，或以（二、三、四、五、六）年書寫，也應如是書寫。』等等。提到年，是因為以如此長的時間，各種因緣會合。（《阿雅經》中說：『應由多聞者以年為單位來修習，因為沒有比年更長的時間了。』）如是說。因此，十五加上此，即此結合（根本）共有二十。（Ra）香提（Shanti）（達卡辛）二十三。 種子字：(རད།，Devanagari: र，IAST: ra，字面意思：火)，(ཤནྟི་，Devanagari: शान्ति，IAST: śānti，字面意思：寂靜)
【English Translation】 Realizing the nature of neither increasing nor decreasing, not abiding in either extreme, not clinging to the nature of phenomena, not discriminating the characteristics of phenomena—distinguishing from these aspects. One should know that everything has meaning. As the scripture says, 'No decrease, no increase, that is its meaning.' And it says, 'Being sovereign in non-discrimination is the basis.' Therefore, the 'Mother Union' (yumsbyor, union of wisdom and means) of some Bodhisattvas on the ninth ground is the union of bestowing precious fruits, because seeing and attaining the fruits from the first fruit (Srotapanna) to omniscience (sarvajnana) is the 'Mother Union' of accomplishment. 'Sherpa' is the accumulation of jewels, it is the accumulation of accomplishing the jewels of all phenomena. For example, accomplishing from the path of the ten virtuous actions up to omniscience. Therefore, the constant 'Mother Union' is a completely pure union, because from form (rupa) up to omniscience, there is no entity in ultimate truth, and realizing and meditating on the nature of purity is the ultimate union. The Bhagavan said, 'Form is pure, up to omniscience is also pure, for the sake of purity, Sherpa is the accumulation of purity.' (The commentary on the Hundred Thousand Verse Prajnaparamita Sutra says, 'Because many phenomena such as form are gathered together purely.' The Great Commentary says, 'Because it is completely pure like space, meditating on the purity of form and so on, those who are united with this can become the cause of abandoning afflictions and cognitive obscurations, therefore it is the accumulation of purity.') The 'Mother Union' of beginners is the union of demarcation, for example, using the analogy of many obstacles to jewels, dividing time periods by years, and even by months, days, etc., not abandoning the diligence of writing, meditating on 'Mother,' etc., is such a union. 'Fundamental constraint' refers to being together, which is to say, including. The word 'etc.' in the commentary has also been added to the aforementioned items, accomplishment is union, and those who are united with this are called the union of Bodhisattvas. As the scripture says, 'Even if writing, write quickly.' And even 'Even if writing with one month, etc., or with (two, three, four, five, six) years, one should write in the same way.' And so on. Mentioning the year is because with such a long time, various conditions come together. (The Arya Sutra says, 'It should be practiced by the learned for a year, because there is no time longer than a year.') Thus it is said. Therefore, fifteen plus this, that is, this union (root) is twenty in total. (Ra) Shanti (Dakshina) twenty-three. Seed Syllables: (རད།，Devanagari: र，IAST: ra，Literal meaning: fire), (ཤནྟི་，Devanagari: शान्ति，IAST: śānti，Literal meaning: peace)
་དུ་བཤད་ དེ། ཟབ་སྦྱོར་སོགས་གསུམ་ལ་རྣལ་འབྱོར་བཀག་པ་རེ་རེ་དང་བཅས་པའོ། །ས་མཚམས་ དེ་དག་བུདྡྷ་ཤྲཱིའི་གསུང་སྒྲོས་བར་མ་ཆད་དུ་སྣང་ངོ་། །ཆོས་བཤེས་ནི། ངེས་འབྱེད་ཆ་མཐུན་ བཞི་ཅར་གྱི་ཐུན་མོང་དུ་སྦྱར་རོ། །ཞེས་སོ། །(ལོཙྪ་བ་དང་པོ་བརྒྱད་ཚོགས་ལམ། ཞེས་སོ། ། ) ཤེར་འབྱུང་ གིས། སྦྱོར་ལམ་ལ་ལྔ། མཐོང་ལམ་ལ་གཅིག སྒོམ་ལམ་ལ་ཆུང་ངུ་སོགས་ཀྱིས་དགུ ཁྱད་ པར་ལམ་ལ་གསུམ། བར་ཆད་མེད་ལམ་ལ་གཉིས་ཏེ་ལམ་ལྔས་བསྡུས། ཞེས་སོ། །(དེ་ལ་ལྔ་ 2-187 ནི་ཚོགས་ལམ་གྱིས་བསྡུས་ལ། བཅོ་ལྔ་ནི་སྦྱོར་ལམ་ནས་ས་བཅུ་པའི་བར་གྱིས་བསྡུས་སོ། །ཞེས། ཁ་ཆེ་གཞོན་ནུ་དཔལ་ལོ། ། ) ༈ སྐྱེ་རྒྱུ་ཡོན་ཏན། གསུམ་པ་ལ། སྔ་འགྲེལ་ནི། སྦྱོར་བའི་ཡོན་ཏན་མཐོང་བ་སྔོན་དུ་བཏང་ན་སྟེ་སྦྱོར་བ་ རྩོམ་པའི་དུས་སུ་ཡོན་ཏན་རྣམས་སྐྱེས་ན་སྦྱོར་བ་རྣམས་ལ་ཤིན་ཏུ་གོམས་པར་བྱེད་པ་སྟེ། སྦྱོར་བ་རྣམས་འགྲུབ་པས། ཞེས་ཤེར་འབྱུང་ངོ་། །ཡང་ན་འབྲས་བུ་ཡོན་ཏན་ནས་རྒྱུ་སྦྱོར་ བ་སོགས་ཏེ། དེས་ན་སྦྱོར་བ་བཤད་བའི་འོག་ཏུ་སྦྱོར་བ་དེ་དག་གི་ཡོན་ཏན་སྟོན་ནོ། །རྩ་ བ་ནི། བདུད་ཀྱི་མཐུ་བཅོམ་ལ་སོགས་པ་སྦྱོར་བའི་ཡོན་ཏན་རྣམ་པ་བཅུ་བཞིའོ། །ཚོགས་ ལམ་ནས་ལྡན་མོད་ཀྱི་ཁྱད་པར་ཅན་དྲོད་ཡན་ལ་སྦྱར་རོ། །ཞེས་ཆོས་བཤེས་སོ། །གཞོན་ནུ་ དཔལ་ནི། སྦྱོར་ལམ་བཞི་དང་། ས་བཅུས་རིམ་བཞིན་བསྡུས་སོ། །ཞེས་སོ། །འགྲེལ་པ་ལ། འོག་མ་རྒྱུའི་ཡོན་ཏན་བཅུ་བཞི་གོང་མ་འབྲས་བུའི་ཡོན་ཏན་བཅུ་བཞི་གྲངས་བཞིན་དུ་སྦྱར་ ན། སྦྱོར་བ་བསྒོམ་པའི་སྐབས་སུ་(འགྲེལ་ཆེན་ཤེར་དངོས། )ཞེས་རྒྱུ་ཀུན་གྱི་མགོར་སྦྱར། ཡོན་ཏན་ ཞེས་པ་གཉིས་ཀའི་མཇུག་ཏུ་སྦྱར་རོ། །སྦྱོར་ལམ་རྩེ་མོ་པའི་བྱང་སེ་ཆོས་ཅན། ཡུམ་བསྒྲུབ་ པ་ལ་བདུད་ཀྱིས་བར་ཆད་བྱེད་པའི་ནུས་མཐུ་བཅོམ་པའི་ཡོན་ཏན་འཐོབ་ཏུ་རུང་སྟེ། དེ་མི་ འབྱུང་བར་ཕྱོགས་བཅུའི་སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱིས་བྱིན་གྱིས་བརླབས་པའི་བྱང་སེ་ཡིན་པས་ སོ། །ཕྱོགས་བཅུའི་སངས་རྒྱས། ཞེས་ནས། དེ་དག་གི་མཐུས་ཀྱང་། སོགས་ནས། བདུད་ སྡིག་ཏོ་ཅན་གྱིས་བར་ཆད་བྱ་བར་མི་ནུས་སོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །ཆོས་ཅན། སངས་རྒྱས་ ཀྱིས་དགོངས་(པ་ནི་སྤྱན་རས་ཀྱིས་བཙས་པའོ། །ཞེས་ཟེར་རོ། ། )ཤིང་མཁྱེན་པ་ཉིད་ཀྱི་ཡོན་ཏན་འཐོབ་ཏུ་ རུང་སྟེ། སྦྱོར་(འགྲེལ་ཆེན་)དངོས་མཇུག་གསུམ་དུ་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་(འགྲེལ་ཆེན་དངོས་)དགོངས་ པའི་སྟོབས་(དངོས་)ཀྱིས་ཡུམ་སྒྲུབ་པ་ལ་(ཨཱརྱ་དངོས་)མོས་པ་བརྟན་པ་སྐྱེས་པས་(ཨཱརྱ་)བདུད་ འཇུག་(ཨཱརྱ་)པའི་སྐབས་མེད་པའི་བྱང་(གསེར་)སེ་ཡིན་པས་སོ། །སངས་རྒྱས་ཀྱིས་གཟུངས་ བར་རིག་པར་བྱའོ། །(ཨཱརྱ། ) ཞེས་སོགས་སོ། །ཆོས་ཅན། སངས་རྒྱས་(ཨཱརྱ་)ཀྱིས་མངོན
【現代漢語翻譯】 因此，深道等三者各自都有瑜伽的障礙。這些界限似乎是佛吉祥（Buddhaśrī）不間斷的口述。法友（Chos-bshes）說：『將四種決定性因素共同結合。』（第一位譯師和八會道）。謝爾炯（Sher-'byung）說：『道有五種：資糧道，見道有一種，修道有小等九種，特殊道有三種，無間道有兩種，總共歸納為五道。』（其中五種歸納為資糧道，十五種從加行道到十地菩薩道）。克什米爾青年祥（Kha-che gzhon-nu dpal-lo）。 關於第三個主題，生起功德：先前的註釋是：如果在開始加行之前就先看到加行的功德，也就是說，在開始加行的時候，如果功德生起，那麼就會非常熟悉這些加行，因為這些加行會成功。這是謝爾炯說的。或者，從果功德到因加行等。因此，在解釋加行之後，會展示這些加行的功德。根本是：降伏魔力等是十四種加行的功德。雖然資糧道就具備，但特別適用於暖位以上。這是法友說的。青年祥說：『加行道四種和十地菩薩道依次歸納。』註釋中說：如果將下方的十四種因功德和上方的十四種果功德按數量對應，那麼在修習加行的時候（大疏謝爾東），就將因放在一切的開頭，將功德放在兩者的結尾。加行道頂位的菩薩，有法者，修習般若波羅蜜多時，能夠獲得降伏魔障的能力，因為他是不會發生這種情況，受到十方諸佛加持的菩薩。十方諸佛，乃至，憑藉他們的力量，等等，惡魔都無法制造障礙。等等。有法者，能夠獲得諸佛的意念和智慧的功德，因為在加行（大疏）的開頭、中間和結尾，諸佛（大疏）以意念的力量（真實）對修習般若波羅蜜多（聖）生起堅定的信心（聖），因此沒有惡魔（聖）入侵的機會。應當理解諸佛的陀羅尼（聖）。等等。有法者，諸佛（聖）以顯現...
【English Translation】 Therefore, each of the three, such as profound practice, has a hindrance to yoga. These boundaries seem to be the uninterrupted oral transmission of Buddhaśrī. Chos-bshes said, 'Combine all four aspects of ascertainment together.' (The first translator and the Eightfold Path). Sher-'byung said, 'There are five paths: the path of accumulation, one path of seeing, nine paths of cultivation including the small ones, three special paths, and two paths of no obstruction, which are summarized into five paths.' (Among them, five are summarized by the path of accumulation, and fifteen are summarized from the path of application to the tenth Bhumi). Kashmir Youth Glorious (Kha-che gzhon-nu dpal-lo). Regarding the third topic, the arising qualities: The previous commentary is: If the qualities of application are seen before starting the application, that is, when starting the application, if the qualities arise, then one becomes very familiar with these applications because these applications will be successful. This is what Sher-'byung said. Or, from the fruit qualities to the cause application, etc. Therefore, after explaining the application, the qualities of these applications are shown. The root is: Subduing the power of demons, etc., are the fourteen qualities of application. Although the path of accumulation is complete, it is especially applied to the warm stage and above. This is what Chos-bshes said. Youth Glorious said, 'The four paths of application and the ten Bhumis are summarized sequentially.' The commentary says: If the fourteen cause qualities below and the fourteen fruit qualities above are matched in number, then during the practice of application (Great Commentary Sher-dong), the cause is placed at the beginning of everything, and the qualities are placed at the end of both. The Bodhisattva of the peak of the path of application, the subject of Dharma, when practicing Prajñāpāramitā, is able to obtain the merit of subduing demonic obstacles because he is a Bodhisattva who will not let this happen and is blessed by the Buddhas of the ten directions. The Buddhas of the ten directions, and even, by their power, etc., evil demons cannot create obstacles. Etc. The subject of Dharma, is able to obtain the merit of the Buddhas' thoughts and wisdom, because at the beginning, middle, and end of the application (Great Commentary), the Buddhas (Great Commentary) with the power of thought (real) generate firm faith (holy) in the practice of Prajñāpāramitā (holy), so there is no chance for demons (holy) to invade. The Dharani of the Buddhas (holy) should be understood. Etc. The subject of Dharma, the Buddhas (holy) with manifestation...
་སུམ་ 2-188 དུ་མཛད་པའི་(ནི་ཡུལ་དུ་བྱས་པའོ། །གསེར། )ཡོན་ཏན་འཐོབ་ཏུ་རུང་སྟེ། ཡུམ་ལ་ཐོས་བསམ་བསྒོམ་ པ་སོགས་ཁྱད་པར་(འགྲེལ་ཆེན་)ཅན་གྱི་དོན་བསྐྱེད་པར་དགོངས་པས་(འགྲེལ་ཆེན་)ཡེ་ཤེས་ཏེ་ ལྷའི་སྤྱན་གྱིས་མཁྱེན་(ཀུན་འགྲེལ་ཆེན་)ཤེས་རབ་ཀྱི་སྤྱན་གྱིས་བྱིན་གྱིས་(བརྒྱད་སྟོང་པ་)བརླབས། (གསེར། པ་ནི་བདག་གིར་མཛད་པའོ་ཞེས་སྙིང་མཆོག) ཆོས་ཀྱི་སྤྱན་གྱིས་གཟིགས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྤྱན་ གྱིས་རྣམ་(མདོ་དངོས་བརྒྱད་སྟོང་)པར་གཟིགས་པས་སོ། །(ཀུན་འགྲེལ་ཆེན། ཡེ་ཤེས་ནི་སྤྱན་དེ་བཞི་ལ་གསེར་ རོ། ། ) སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྤྱན་གྱིས་གཟིགས་སོ། །ཐུགས་སུ་ཆུད་དོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །བརྒྱད་ སྟོང་པར་(འགྲེལ་ཆེན་གྱིས་)སྔར་བཤད་ལྟར་ཡོད་དོ། །བྱང་སེ་མཐོང་ལམ་པ་ཆོས་ཅན། ཡང་དག་ རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་དང་ཉེ་བར་གྱུར་པའི་ཡོན་ཏན་འབྱུང་སྟེ། དེ་བཞིན་ཉིད་ལ་རྟོགས་པ་ བརྟན་པས་བྱང་ཆུབ་(བུ་རིན་)ལ་ཉེ་བར་གྱུར་པས་བྱང་ཆེན་བསྐྱེད་པའི་ནུས་པ་ཁྱད་པར་ཅན་ (བུདྡྷ་)ཐོབ་པས་སོ། །རྫོགས་བྱང་དུ་ཉེ་བར་གྱུར་ཏོ། །སོགས་སོ། །བྱང་སེ་ཚོགས་ལམ་ཆེན་པོ་ བ་ཆོས་ཅན། སངས་རྒྱས་དང་མི་འབྲལ་བས་(ཨཱརྱ་)དོན་ཆེ། སོགས་པས་བདེ་འགྲོར་སྐྱེ་བས་ ཕན་ཡོན་ཆེ། འཚང་རྒྱ་བས་(མདོ་)འབྲས་བུ་ཆེ། (ཨཱརྱ། )མྱ་ངན་ལས་འདས་རྗེས་སུ་ཡང་གཞན་ དོན་ལ་འཇུག་པས་(ཐག་རིང་བར་སྨིན་པས་ཞེས་ཨཱརྱའོ། ། )རྣམ་སྨིན་ཆེན་པོ་(ནི་ཁྱད་པར་ཅན་དུ་སྨིན་པའི་ཞེས་ འགྲེལ་ཆེན་ནོ། ། )འབྱུང་སྟེ། ཡུམ་བྲི་འཆང་སོགས་ཀྱི་ཕན་ཡོན་ཆེན་པོ་ཐོབ་པས་སོ། །དོན་ཆེ་བ་ དང་ཕན་ཡོན་ཆེ་བ་དང་འབྲས་བུ་ཆེ་བ་དང་རྣམ་པར་སྨིན་པ་ཆེ་བར་འགྱུར་རོ། །ཞེས་སོ། ། ཆོས་ཅན། ཡུམ་གྱི་བསྟན་པ་རྒྱས་པའི་ཡུལ་དཔྱད་ཅིང་ལུང་བསྟན་པའི་ཡུལ་དུ་སྐྱེས་ནས་ ཡུམ་གྱི་བསྟན་པ་(འགྲེལ་ཆེན་)རྒྱས་པར་བྱེད་པའི་ཡོན་ཏན་འབྱུང་སྟེ། སངས་རྒྱས་ཀྱི་བྱ་བ་བྱེད་ པའི་ཡུམ་ལ་ཐོས་བསམ་སྒོམ་པའི་བྱ་བ་བྱེད་པའི་བྱང་སེམས་ཡིན་པས་སོ། །ཤེར་པ་ཟབ་མོ་ འདི་ནི་དེ་པ་འདས་ནས་ལྷོ་ཕྱོགས་ཀྱི་རྒྱུད་ན་སྤྱོད་པར་འགྱུར་ཏེ། (འབུམ་ཊཱིཀ་ཏུ་ལྷོ་ཕྱོགས་ནི་ཨོད་ཏྲའི་ ཡུལ་དང་སིངྒ་ལའི་ཡུལ་ལ་སོགས་པ་ཞེས་དང་། བར་ཏ་ནི་ན་སྤྱོད་ཅེས་པ་ལྷོ་ཕྱོགས་སུ་དར་བ་ལས་ནུབ་ནས་ལྷོ་ཕྱོགས་དང་བྱང་ 2-189 ཕྱོགས་གཉིས་ཀྱི་བར་རྒྱ་གར་གྱི་ཡུལ་དབུས་ན་སྤྱོད་པར་འགྱུར་ཞེས་དང་། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཤིང་དྲུང་དུ་སངས་རྒྱས་པའི་ས་ཕྱོགས་ ནས་བྱང་ཕྱོགས་ལ་སོགས་ཀྱི་ཡུལ་ཞེས་དང་། བྱང་ཕྱོགས་རྒྱུད་ཅེས་བྱ་བ་ཡང་བོད་ཡུལ་ཡན་ཆད་ཨུ་རྒྱན་ཡུལ་དང་། ཁ་ཆའི་ ཡུལ་མན་ཆད་ལ་བྱའོ། །ཞེས་ཏེ་བསྟན་བཅོས་འདི་བོད་མར་གསལ་བར་སྣང་ངོ་། ། )ནས། ལྷོ་ཕྱོགས་ཀྱི་རྒྱུད་ནས་ བར
【現代漢語翻譯】 2-188 能獲得以…為境（藏文：ནི་ཡུལ་དུ་བྱས་པའོ། །གསེར། ，含義：黃金）的功德。因考慮到在般若母經上聞思修等能生起殊勝（藏文：འགྲེལ་ཆེན་，含義：註釋）之義，故以（藏文：འགྲེལ་ཆེན་，含義：註釋）智慧，即天眼所知（藏文：ཀུན་འགྲེལ་ཆེན་，含義：一切註釋），以智慧之眼加持（藏文：བརྒྱད་སྟོང་པ་，含義：八千頌）。 （藏文：གསེར། པ་ནི་བདག་གིར་མཛད་པའོ་ཞེས་སྙིང་མཆོག，含義：黃金，意為『擁有』，出自《心要》）。以法眼觀照，以佛眼遍（藏文：མདོ་དངོས་བརྒྱད་སྟོང་，含義：經部正文八千頌）觀照。（藏文：ཀུན་འགྲེལ་ཆེན། ཡེ་ཤེས་ནི་སྤྱན་དེ་བཞི་ལ་གསེར་རོ། ། ，含義：一切註釋，智慧即是四眼之黃金）。以佛眼觀照。心中領會。等等。《八千頌》（藏文：འགྲེལ་ཆེན་གྱིས་，含義：註釋）中如前所述。見道位的菩薩，具有能生起接近圓滿正等菩提之功德的法。因對真如的證悟穩固，故接近菩提，因此能生起殊勝的大菩提心（藏文：བུདྡྷ་，含義：佛陀）的力量。接近圓滿菩提。等等。資糧道位的菩薩，具有不離佛（藏文：ཨཱརྱ་，含義：聖者）之大義。等等，因能往生善趣而利益大。因能成佛（藏文：མདོ་，含義：經部）而果報大。（藏文：ཨཱརྱ། ，含義：聖者）即使在涅槃之後也能利益他眾（藏文：ཐག་རིང་བར་སྨིན་པས་ཞེས་ཨཱརྱའོ། ། ，含義：成熟于遙遠，即聖者）。（藏文：ནི་ཁྱད་པར་ཅན་དུ་སྨིན་པའི་ཞེས་འགྲེལ་ཆེན་ནོ། ། ，含義：即成熟為殊勝，出自註釋）能生起大異熟果。因能獲得書寫、受持般若母經等之大利益。能變得意義重大、利益巨大、果報廣大、異熟深遠。等等。 具有能于般若母經教法興盛之地考察並於授記之地轉生，從而弘揚般若母經教法（藏文：འགྲེལ་ཆེན་，含義：註釋）的功德。因是行持佛陀事業、行持于般若母經上聞思修之事業的菩薩。此甚深般若經在彼（佛陀）滅度后，將於南方流傳。（《十萬頌釋》中說，南方指烏荼國和僧伽羅國等地。『于…之間行持』意為從南方興盛，然後在西、南、北兩方之間的印度中部行持。從菩提樹下成佛之地向北方等處流傳。所謂北方區域，指從西藏到烏仗那國和克什米爾一帶。由此可見，此論典在藏地並不明顯。）從南方開始流傳。 2-189 從南方開始流傳。
【English Translation】 2-188 One can attain the qualities of having [something] as a realm (Tibetan: ནི་ཡུལ་དུ་བྱས་པའོ། །གསེར། , meaning: gold). Because it is considered that listening, thinking, and meditating on the Mother Prajñāpāramitā can generate special (Tibetan: འགྲེལ་ཆེན་, meaning: commentary) meanings, therefore, with (Tibetan: འགྲེལ་ཆེན་, meaning: commentary) wisdom, that is, knowing with the divine eye (Tibetan: ཀུན་འགྲེལ་ཆེན་, meaning: all commentaries), blessed by the eye of wisdom (Tibetan: བརྒྱད་སྟོང་པ་, meaning: Eight Thousand Verses). (Tibetan: གསེར། པ་ནི་བདག་གིར་མཛད་པའོ་ཞེས་སྙིང་མཆོག, meaning: gold, meaning 'to possess,' from 'Heart Essence'). Seeing with the Dharma eye, seeing completely with the Buddha eye (Tibetan: མདོ་དངོས་བརྒྱད་སྟོང་, meaning: actual sutra Eight Thousand Verses). (Tibetan: ཀུན་འགྲེལ་ཆེན། ཡེ་ཤེས་ནི་སྤྱན་དེ་བཞི་ལ་གསེར་རོ། ། , meaning: all commentaries, wisdom is the gold of those four eyes). Seeing with the Buddha eye. Understanding in the heart. And so on. As previously explained in the 'Eight Thousand Verses' (Tibetan: འགྲེལ་ཆེན་གྱིས་, meaning: commentary). A Bodhisattva on the Path of Seeing has the quality of generating qualities that are close to perfect and complete enlightenment. Because the realization of suchness is stable, one is close to enlightenment, therefore one can obtain the special power of generating great Bodhicitta (Tibetan: བུདྡྷ་, meaning: Buddha). Close to perfect enlightenment. And so on. A Bodhisattva on the Great Path of Accumulation has the great meaning of not being separated from the Buddha (Tibetan: ཨཱརྱ་, meaning: noble). And so on, because one is born in happy realms, the benefit is great. Because one attains Buddhahood (Tibetan: མདོ་, meaning: sutra), the result is great. (Tibetan: ཨཱརྱ། , meaning: noble) Even after Nirvana, one engages in benefiting others (Tibetan: ཐག་རིང་བར་སྨིན་པས་ཞེས་ཨཱརྱའོ། ། , meaning: maturing in the distance, that is, noble). (Tibetan: ནི་ཁྱད་པར་ཅན་དུ་སྨིན་པའི་ཞེས་འགྲེལ་ཆེན་ནོ། ། , meaning: that is, maturing into something special, from the commentary) A great Vipāka (result of actions) arises. Because one obtains great benefits such as writing and holding the Mother Prajñāpāramitā. One becomes meaningful, greatly beneficial, greatly fruitful, and greatly ripened. And so on. One has the quality of examining the land where the teachings of the Mother Prajñāpāramitā will flourish and being born in the land of prophecy, thereby spreading the teachings of the Mother Prajñāpāramitā (Tibetan: འགྲེལ་ཆེན་, meaning: commentary). Because one is a Bodhisattva who performs the actions of the Buddha, performing the actions of listening, thinking, and meditating on the Mother Prajñāpāramitā. This profound Prajñāpāramitā will be practiced in the southern region after the passing of the Buddha. (The 'Hundred Thousand Verses Commentary' says that the southern region refers to places such as the country of Oḍḍiyāna and the country of Sinhala. 'Practiced in between' means that it flourishes from the south, and then it is practiced in the central part of India between the west, south, and north. It spreads from the place of enlightenment under the Bodhi tree to the northern regions and so on. The so-called northern region refers to the area from Tibet to the country of Ujjain and Kashmir. Thus, it is clear that this treatise is not obvious in Tibet.) It begins to spread from the southern region. 2-189 It begins to spread from the southern region.
་ཏ་ནི་(ཤར་ཕྱོགས་ཀྱི་ཡུལ་ལོ་ཞེས་དག་སྙིང་ཟླ། )ན་སྤྱོད་པར་འགྱུར། སོགས་དང་། བར་ཏ་ནི། ནས། བྱང་ཕྱོགས་ཀྱི་རྒྱུད་(ནི་བོད་ལ་སོགས་པས་ཏེ་ཞེས་ཟླ། )ན་ནི་(རྒྱ་ཡུལ་ཡོད་པར་རོ། ། )ཞེས་འགྲེལ་ཆེན། སྤྱོད་ པར་འགྱུར་ཏེ། ཞེས་སོགས་སོ། །ས་བརྒྱད་པའི་བྱང་སེ་ཆོས་ཅན། ཟག་པ་མེད་པའི་ཡོན་ ཏན་ཐམས་ཅད་རྫོགས་པའི་ཡོན་ཏན་འབྱུང་སྟེ། མི་དངང་བ་ལ་སོགས་པས་ཕྱིན་དྲུག་སོགས་ གཉེན་པོའི་ཆོས་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པས་སོ། །སྦྱིན་ཕར་རྫོགས་པར་འགྱུར་རོ། །ནས་བཅོ་ བརྒྱད་བར་རོ། །བྱང་སེ་སྦྱོར་ལམ་དྲོད་ལ་གནས་སོགས་ཆོས་ཅན། ཚེ་རབས་གཞན་དུ་ཡང་ ཆོས་སྨྲ་པའི་སྐྱེས་བུ་ཉིད་དུ་འགྱུར་ཏེ། ཚེ་འདིར་རྣམ་མཁྱེན་ཉིད་ཀྱི་གཏམ་ཡུམ་རྙེད་ཅིང་མ་ ནོར་བར་གཞན་ལ་བརྗོད་པའི་བྱང་སེ་ཡིན་པས་སོ། །(བྱང་ཕྱོགས་ཀྱི་ཆར་སྐྱེས་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ ཐེག་པ་མང་དུ་འབྱུང་སྟེ། ) དེ་དག་ལ་ངས་རྣམ་མཁྱེན་ཉིད་དང་ལྡན་པའི་གཏམ་བརྗོད། ཅེས་ནས། དེ་དག་ཚེ་རྗེས་ནས་ཀྱང་རྫོགས་བྱང་གི་དོན་དུ་སྤྱོད། ཅེས་སོགས་སོ། །བཟོད་པ་ལ་གནས་ པའི་བྱང་སེ་ཆོས་ཅན། བདུད་སོགས་ཀྱིས་ཡུམ་མམ་བྱང་ཆུབ་ལས་(འགྲེལ་ཆེན་)མི་ཕྱེད་པའི་ ཡོན་ཏན་འབྱུང་སྟེ། སངས་རྒྱས་ཀྱིས་ཡུམ་བསྒོམ་པའི་གྲོགས་དང་མགོན་སྐྱབས་མཛད་པས་ མོས་པ་བརྟན་པོ་ཐོབ་པས་སོ། །བདུད་དམ་བདུད་ཀྱི་རིགས་ཀྱི་ལྷ་རྣམས་ཀྱིས་ཀྱང་བླ་མེད་ རྫོགས་བྱང་ཆུབ་ལས་ཕྱིར་བཟློག་པར་མི་ནུས་ན། ཞེས་སོགས་སོ། །བྱང་སེ་མཐོང་ལམ་པ་ སོགས་ཆོས་ཅན། ཉན་རང་དང་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའི་སྐྱེ་བོ་མང་བོ་དགེ་ཆོས་ལ་འགོད་པའི་ དགེ་བའི་རྩ་བ་སྐྱེ་བ་ཡིན་ཏེ། གཞན་དོན་དུ་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་ཆོས་ཚོལ་(ཨཱརྱ་)བའི་ དགའ་བ། (མདོ། ) དཀོན་མཆོག་གསུམ་ལ་(ཨཱརྱ་)བརྟེན་པའི་དད་པ། (མདོ། ) དགེ་བ་ལ་སེམས་ 2-190 འཇུག་པའི་མགུ་བ་(ཨཱརྱ། )རྒྱ་ཆེན་པོ་(འགྲེལ་ཆེན་)ཐོབ་པས་སོ། །ཡུམ་འདི་ཐོས་ནས་དགའ་ཞིང་ ཉམས་བདེ་བ་རྒྱ་ཆེན་སྐྱེ། ཞེས་སོགས་དང་། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་དོན་དུ་སྐྱེ་བོ་མང་བོ་ཡང་དགེ་ བའི་ཆོས་ལ་འགོད་པར་འགྱུར་རོ། །ཞེས་སོ། །ཆོས་ཅན། སྐྱེ་བོ་མང་བོ་བྱང་ཆུབ་ལ་འགོད་ དོ། །(མདོ་དངོས། ) ཞེས་སོགས་སོ། །རང་གིས་དམ་བཅས་པའི་དོན་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་བསྒྲུབ་ ཅིང་རྫོགས་པ་འབྱུང་སྟེ། དེའི་དེ་ལྟར་དམ་བཅས་པའི་ཚིག་ལ་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་ཁྱོད་བསམ་ པ་དག་(མདོ་)པར་མཁྱེན་ནས་ཐུགས་ཀྱིས་རྗེས་སུ་ཡི་རང་བ་སྟེ་དགྱེས་པར་མཛད་པས་སོ། ། ཐུགས་ཀྱིས་རྣམ་པར་གཟིགས་ཏེ་རྗེས་སུ་དགྱེས་པར་མཛད་དོ། །ཞེས་སོ། །དྲོད་སོགས་ ལ་གནས་པའི་བྱང་སེ་ཆོས་ཅན། རྣམ་སྨིན་གྱི་འབྲས་བུ་རྒྱ་ཆེན་པོ་ཡོང་སུ་འཛིན་པར་འགྱུར་ ཏེ། འདོད་པའི་ཡོན་ཏན་ལ་མ་(འབུམ་ཊཱིཀ་)ཆགས་པ
【現代漢語翻譯】 在塔尼（藏文：ཏ་ནི་，意為東方國度）地區修行。（《正念經》註疏）等等。在巴塔尼地區。 北方地區（指包括西藏等地），《大疏》中解釋說（也有漢地）。修行。 第八地菩薩，具有無漏功德，一切功德圓滿，能生起不惱害等六度等對治之法，圓滿一切。 佈施波羅蜜多得以圓滿，乃至第十八地。 處於加行道暖位的菩薩，來世仍將成為說法者，因為此生能獲得般若波羅蜜多之語，並能無誤地為他人宣說。 （北方地區會涌現出許多菩薩的乘法。）我對他們宣說具有一切智智之語， 他們從今以後也將為圓滿菩提而行持。等等。 安住于忍辱的菩薩，能生起不為魔等所動搖的功德，因為諸佛會作為修習般若波羅蜜多的助伴和怙主，從而獲得堅定的信心。 如果魔或魔類的天神也不能使之從無上圓滿菩提中退轉，等等。 見道位菩薩等，能生起使眾多有情安立於善法的善根，因為能獲得為利他而尋求出世間法的喜悅， 皈依三寶的信心，以及行善的極大歡喜。 聽聞此般若波羅蜜多后，會生起極大的歡喜和安樂。等等。爲了菩提，也能使眾多有情安立於善法。 能使眾多有情安立於菩提。（經文原文）等等。 能夠如實成就和圓滿自己所立下的誓言，因為諸佛知道你心懷善念，並隨喜你的發心。 以智慧觀察並隨喜。等等。 處於暖位等的菩薩，能夠完全受用廣大的異熟果報，不貪執于欲妙。
【English Translation】 Practice in the region of Tani (Tibetan: ཏ་ནི་, meaning the eastern country). (Commentary on 'Mindfulness Sutra'). Etc. In the region of Bartani. The northern region (referring to places including Tibet), the 'Great Commentary' explains (also includes Han China). Practice. The eighth-ground Bodhisattva, possessing undefiled qualities, all qualities are complete, able to generate antidotes such as non-harming, the six perfections, and complete everything. The perfection of generosity is fulfilled, up to the eighteenth ground. A Bodhisattva abiding in the heat stage of the path of joining, will become a speaker of Dharma in future lives, because in this life they can obtain the words of Prajñāpāramitā and flawlessly proclaim them to others. (In the northern region, many vehicles of Bodhisattvas will emerge.) I speak to them the words endowed with all-knowing wisdom, From now on, they will also practice for perfect enlightenment. Etc. A Bodhisattva abiding in patience, can generate the merit of not being shaken by demons, etc., because the Buddhas will act as companions and protectors in the practice of Prajñāpāramitā, thereby gaining firm faith. If even demons or deities of the demonic class cannot turn them back from unsurpassed perfect enlightenment, etc. Bodhisattvas on the path of seeing, etc., can generate the root of virtue that establishes many sentient beings in virtue, because they can obtain the joy of seeking transcendent Dharma for the benefit of others, Faith in reliance on the Three Jewels, and great joy in engaging in virtue. After hearing this Prajñāpāramitā, great joy and bliss will arise. Etc. For the sake of enlightenment, it can also establish many sentient beings in virtue. It can establish many sentient beings in enlightenment. (Original text of the Sutra) Etc. One can truly accomplish and fulfill one's vows, because the Buddhas know that you have good intentions and rejoice in your aspiration. Observing with wisdom and rejoicing. Etc. Bodhisattvas abiding in the heat stage, etc., can fully enjoy the vast ripening results, without being attached to desirable qualities.
ར་སྤྱོད་ཅིང་བསྡུ་དངོས་བཞིས་སེམས་ ཅན་ཀྱི་དོན་བྱེད་པའི་ཆོས་ཟབ་མོ་སྒྲུབ་ཅིང་ཤེར་ཕྱིན་(གསེར་)ཟབ་མོ་ཉན་པ་ལ་སོགས་པར་ མངོན་པར་འདོད་དམ་མོས་པས་སོ། །(འགྲེལ་ཆེན་གསེར། ) གཟུགས་སྒྲ་དྲི་རོ་རེག་ཆོས་ལ་མོས་ པ་རླབས་པོ་ཆེ་འགྱུར་ཞིང་སྦྱིན་པ་རླབས་པོ་ཆེ་གཏོང་། ནས། རྣམ་པར་སྨིན་པ་རླབས་པོ་ ཆེས་ཡོངས་སུ་འཛིན་པར་འགྱུར་རོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །ཆོས་ཅན། གོང་ནས་གོང་དུ་(ཨཱརྱ་) སེམས་ཅན་གྱི་དོན་རྒྱ་ཆེན་པོ་བསྒྲུབ་པའི་ཡོན་ཏན་འབྱུང་སྟེ། ད་ལྟའང་ཕྱི་ནང་གི་དངོས་པོ་ གཏོང་ཞིང་དེའི་འབྲས་བུའང་སེམས་ཅན་ལ་སྟེར་བའི་སྒོ་ནས་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་བྱེད་པས་ སོ། །ཕྱི་དང་ནང་གི་དངོས་པོ་དེ་དག་ཀྱང་སེམས་ཅན་དེ་དག་ཉིད་ལ་ཡོངས་སུ་གཏོང་བར་ འགྱུར་ཏེ། ཞེས་སོགས་ནས། སྲོག་ཆགས་བརྒྱ་སྟོང་ཕྲག་མང་བོ་བླ་མེད་རྫོགས་བྱང་ཆུབ་ཏུ་ ཡང་དག་པར་སྟོན་པར་འགྱུར་རོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །ཆོས་ཅན། སྐྱེ་བ་གཞན་དུ་ཡང་ཕྱིན་ དྲུག་ངེས་པར་འཐོབ་པའི་ཡོན་ཏན་འབྱུང་སྟེ། ཚེ་འདིར་ཤེས་པའི་ཚིག་དོན་ཚང་བར་རྙེད་ ནས་བརྩོན་པར་བྱེད་པས་སོ། །ཕར་ཕྱིན་དྲུག་པོ་འདི་དག་ཐམས་ཅད་འགྲུབ་པར་འགྱུར་རོ། 2-191 ། དེ་ཅིའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། ཞེས་སོགས་ནས། དྲུག་པོ་འདི་དག་གི་དོན་དུ་བརྩོན་པར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་ རོ། ། ཞེས་སོགས་སོ། །བཅུ་བཞི་ཚན་པ་གཉིས་པོ་དེ་དག་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པའི་ཡུམ་གྱི་སྦྱོར་བ་ ལ་མངོན་པར་དགའ་བའི་སྔར་བཤད་སྒོམ་པ་པོ་ལ་རྒྱུའི་ཡོན་ཏན་(གསེར་དངོས་)བཅུ་བཞི་ཐོབ་ པས་འབྲས་བུའི་ཡོན་ཏན་བཅུ་བཞི་འབྱུང་ཞིང་(གསེར་དངོས་)དེ་ཡང་རྗེས་སུ་མཐུན་པར་བསླབ་ པར་བྱ་བས་ཡོན་ཏན་གྲངས་རྣམ་པ་བཅུ་བཞིའོ། །ས་མཚམས་དེ་དག་མཚོན་པའི་དོན་ཙམ་ མོ། ། ༈ མི་སྐྱེ་བའི་རྒྱུ་སྐྱོན། བཞི་པ་ལ། མཚམས་སྦྱར་ནི། ཡོན་ཏན་བཤད་ཟིན་པ་དེའི་འོག་ཏུ་ཡང་ཆོས་གང་ཞིག ཡོངས་སུ་སྤངས་པའི་སྒོ་ནས་སྦྱོར་བ་རྣམས་བསྒོམ་པར་བྱ་དགོས་པས་སྦྱོར་བ་དེ་དག་གི་ བར་ཆད་དུ་འགྱུར་བའི་སྐྱོན་སྟོན་ནོ། །འོ་ན་སྦྱོར་བའི་བར་ཆད་བྱེད་པའི་སྐྱོན་གང་དག་ཅིག་ ཡིན་ཞེ་ན། རྩ་བ་ནི། སྦྱོར་བའི་སྐྱོན་ནི་བཅུ་ཚན་བཞིར་བཅས་པའི་དྲུག་ཏུ་སྟེ་ཞེ་དྲུག་ཏུ་ངེས་ པར་ཏེ་གདོན་མི་ཟ་བར་རྟོགས་པར་བྱའོ། །འདི་དག་ལས་དང་པོ་བའི་ས་ནས་སྒོམ་ལམ་ ཕལ་བའི་བར་དུ་ལྡན་མོད་ཀྱི་གཙོ་ཆེར་ཚོགས་སྦྱོར་ལ་བཞག་(སྟེ་དེ་ལྟར་ན་ཡོན་ཏན་རིམ་གྱིས་ལམ་ གོང་མ་གོང་མ་ལ་ལྡན་ལ་སྐྱོན་ནི་ལམ་འོག་མ་འོག་མ་ལ་ལྡན་པར་རིག་པར་བྱའོ། །ཞེས་སོ། ། )ཅེས་ཆོས་བཤེས་སོ། ། གཞོན་ནུ་དཔལ་ནི། བཅུ་ཚན་བཞི། ཚོགས་ལམ་དྲོད། རྩེ་བཟོད་པ། དྲུག་ཆོས་མཆོག་ན་ ཡོད་ལོ། །འགྲེལ་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། བསལ་བྱ་སྐྱོན་གྱི་དབྱེ་བ། དེ་སེལ་བྱེད་གཉེན་པོའ
【現代漢語翻譯】 以歡喜心行持，並通過四種攝事利益眾生，修持甚深之法，聽聞般若波羅蜜多（梵文：Prajñāpāramitā，智慧到彼岸）等，以顯現渴望和喜愛。(《大疏·金》) 對色、聲、香、味、觸、法生起極大的喜愛，行廣大布施，乃至以廣大的成熟來完全攝持等等。如是等等。法性，從高到高（梵文：Ārya，聖者）生起成辦廣大眾生利益的功德，現在也通過佈施內外之物及其果實來利益眾生。 內外之物也完全佈施給這些眾生，如是等等，將成百上千的眾生如實地引導至無上圓滿菩提。如是等等。法性，在來世也能 निश्चित（梵文，一定）獲得六度波羅蜜多的功德，因為今生完整地獲得並努力學習所知的詞句和意義。 所有這六度波羅蜜多都將成就。為什麼呢？如是等等，因為努力成辦這六度的意義。如是等等。這兩個十四法，對於毫不顛倒地歡喜于母續瑜伽的先前所說的修行者來說，由於獲得十四種根本功德（金實），將生起十四種果報功德（金實），並且也要隨順地學習，因此功德的數量是十四種。這些只是象徵性地表示這些界限而已。 不生之因的過患 第四部分，連線：在宣說了功德之後，還要通過完全斷除某種法來修持瑜伽，因此要顯示會成為這些瑜伽障礙的過患。那麼，什麼是會障礙瑜伽的過患呢？根本是：瑜伽的過患確定是四類十種，共四十六種，必須毫無疑問地理解。 這些從最初的資糧道到一般的修道都有，但主要安立在資糧道和加行道（這樣的話，功德逐漸在上上的道中具有，而過患則在下下的道中具有，應當這樣理解。如是等等。）正如法友所說。童子慧說：四類十種，在資糧道和暖位，頂位和忍位，六種在世第一法中存在。 註釋分為兩部分：所要去除的過患的分類，以及去除這些過患的對治。
【English Translation】 With joyful mind practicing and benefiting sentient beings through the four means of gathering, practicing profound Dharma, listening to Prajñāpāramitā (Sanskrit: Prajñāpāramitā, Perfection of Wisdom), etc., with manifest desire and fondness. (Great Commentary - Gold) Arising great fondness for form, sound, smell, taste, touch, and dharmas, giving vast generosity, and even being completely held by vast maturation, etc. Thus and so on. Dharmata, from higher to higher (Sanskrit: Ārya, Noble One) arises the merit of accomplishing vast benefit for sentient beings, and now also benefits sentient beings by giving away inner and outer things and their fruits. Inner and outer things are also completely given to these sentient beings, thus and so on, will truly guide hundreds of thousands of beings to unsurpassed perfect Bodhi. Thus and so on. Dharmata, in future lives also निश्चित (Sanskrit, certainly) will obtain the merit of the six perfections, because in this life one fully obtains and diligently learns the known words and meanings. All these six perfections will be accomplished. Why? Thus and so on, because one strives to accomplish the meaning of these six perfections. Thus and so on. These two sets of fourteen, for the previously mentioned practitioner who joyfully engages in the Mother Tantra yoga without inversion, due to obtaining fourteen root qualities (real gold), fourteen resultant qualities (real gold) will arise, and one must also learn accordingly, therefore the number of qualities is fourteen. These are merely symbolic representations of these boundaries. Faults of the Cause of Non-Arising Fourth part, connection: After explaining the qualities, one must also practice yoga by completely abandoning a certain Dharma, therefore one must show the faults that will become obstacles to these yogas. So, what are the faults that hinder yoga? The root is: The faults of yoga are definitely forty-six, consisting of four sets of ten, and must be understood without doubt. These exist from the initial Stage of Accumulation to the general Stage of Cultivation, but are mainly established in the Stages of Accumulation and Application (in this way, qualities gradually exist in the higher and higher paths, while faults exist in the lower and lower paths, this should be understood. Thus and so on.) As said by the Dharma friend. Youthful Glory says: Four sets of ten, in the Stage of Accumulation and the Warmth, Peak, and Acceptance stages, six exist in the Highest Dharma in the World. The commentary is divided into two parts: the classification of faults to be removed, and the antidotes to remove these faults.
ོ། ། དང་ པོ་ལ་འགལ་རྐྱེན་ཉེ་བར་གནས་པ་ཉེར་གསུམ། མཐུན་རྐྱེན་མ་ཚང་བ་ཉེར་གསུམ་མོ། །དང་ པོ་ནི། བཅུ་ཚན་དང་པོ་གཉིས་དང་ཐ་མ་གསུམ། གཉིས་པ་ནི་གཞན་རྣམས་སོ། །ཕྱིན་དྲུག་ ཤིན་ཏུ་དཀའ་ཚེགས་ཆེན་པོས་ཐོབ་པའམ་(ཨཱརྱ་)རྫོགས་པར་བྱེད་པའི་རྒྱུ་ཡུམ་དོན་ལ་སྤོབས་ པ་ཚེགས་ཆེན་པོས་ཐོབ་པ་སྟེ། ཧ་ཅང་(མདོ་)འཕྱི་བར་སྐྱེས་(ན་སྐྱོ་བར་འགྱུར་ཞེས་གནོད་འཇོམས། )པ་ སྟེ། མདོར་ན་རྨོངས་པའི་སྤོབས་པ་ཧ་ཅང་འཕྱི་བ་དང་། ཡུམ་དོན་ལེགས་པར་དཔྱིས་མ་ཕྱིན་ 2-192 (ཅིང་ཞིབ་ཏུ་མ་བརྟགས་མ་བསམ། འབུམ་ཊཱིཀ་)པར་ཆ་ཙམ་མྱུར་བོར་རྟོགས་ནས་རློམ་སེམས་སམ་ང་ རྒྱལ་བའི་ལོག་པའི་སྤོབས་པ་ཧ་ཅང་མྱུར་བ(ར་སྐྱེས་ན་ང་རྒྱལ་ཅན་དང་མ་གུས་པར་འགྱུར་ཞེས་གནོད་ འཇོམས་)དང་ལུས་ཀྱི་གནས་ངན་(འབུམ་ཊཱིཀ་ཏུ། སྙོམས་ཞིང་གཉིད་ཀྱི་དབང་དུ་གྱུར་ཏེ་ལུས་དང་སེམས་ལས་སུ་མི་ རུང་ན་གླལ་འབྱུང་། ཞེས་དང་། གཞན་ལ་འཕྱས་བཙལ་བ་ལ་སོགས་པའི་བསམ་པས་རྒོད་ཅིང་ཞེས་དང་། མི་གཞན་དང་ལྷན་ གཅིག་ཁས་བརྒྱབ་པའམ་རྩེ་བའམ་སྟེགས་སྔགས་བྱེད། ཅེས་སོ། ། )ལེན་གླལ་བ་(ནི་དྲེགས་པ་དང་བཅས་པས་ལུས་རྐྱང་བ་ དང་རྒོད་པའོ་ཞེས་ཟླ་ཟེར་རོ། །ཁ་གདངས་པ་དང་ལུས་རྒྱངས་པ་ཞེས་སྙིང་མཆོག གླལ་བ་ནི་དྲེགས་པའོ། །རྒོད་པ་ནི་ཆོས་ འཆད་པའི་ཚེ་རྒོད་པའམ་ཀྱལ་ཀ་བྱེད་པའོ། །གནོད་འཇོམས་སོ། ། )རྒོད་པ་(ནི་གད་རྒྱངས་བྱེད་པའོ་ཞེས་སྙིང་ཟླ། )སྟེག་(པ་ ནི་དྲེགས་པས་དེ་ལྟར་བྱེད་པའོ་ཟླ་ཟེར། རང་གི་ལུས་སམ་ལུས་དང་འབྲེལ་བས་གཞན་གྱི་ལུས་ལ་ཀུ་རེ་བྱེད་པའོ། །ཨཱརྱ། དགའ་ བ་ལས་ལངས་པར་བྱེད་པའོ། །སྙིང་མཆོག་གོ །སྟེག་པའི་དོན་ཕན་ཚུན་ཅོ་འདྲི་ཞིང་ཞེ་འདོགས་འབྱུང་ཞིང་གཅིག་ལ་གཅིག་ འཕྱས་འདོགས་པའོ། །ཞེས་གནོད་འཇོམས་སོ། ། )ཅིང་འབྲི་བ་དང་། སེམས་ཀྱི་གནས་ངན་ལེན་སེམས་ གཡེང་(བ་ནི་མཉམ་པར་མ་བཞག་པའོ། །སྙིང་ཟླ། )ཡི་གེ་གཞན་ལ་ཆགས་ཤིང་ཚིག་གི་དོན་མི་ཤེས་པར་ འབྲི་ཞིང་ཉན་(ཨཱརྱ་)པ་དང་འདིའི་རོ་མི་མྱོང་ངོ་སྙམ་པ་དང་། རིགས་པ་མ་ཡིན་པ་ལུས་གསུམ་ གྱིས་བསྐྱེད་པའི་ཁ་ཏོན་བྱེད་པ་སོགས་དང་། སོགས་པ་སེམས་གསུམ་གྱིས་བསྐྱེད་པའི་ འཛིན་འཆང་སོགས་དང་། ཡུམ་ལས་བདག་ལུང་མ་བསྟན་པ་རང་ཉིད་ཡུམ་ལ་ཐོས་སོགས་ ཀྱིས་འཇུག་པ་ལས་ཕྱིར་ཕྱོགས་པའི་རྒྱུ་མཚན་ཡང་དག་ཏུ་འཛིན་པ་དང་། འཇིག་རྟེན་དང་ (མདོ་ཨཱརྱ་)འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་ཆོས་ཐམས་ཅད་རྟོགས་པའི་རྒྱུ་ཤེར་ཕྱིན་བོར་ནས་ ཐེག་ཆུང་གི་(འབུམ་ཊཱིཀ་)སྡེ་སྣོད་ལས་དེ་ཚོལ་བ་(རྣམ་མཁྱེན་གྱི་)རྒྱུ་(ཡུམ་ཞེས་འབུམ་ཊཱིཀ་)ལ་མངོན་པར་ ཞེན་པ་ཉམས་པ་སྟེ། (རྣམ་མཁྱེན་གྱི་) རྩ་བ་(ཡུམ་)བོར་ནས་ལོ་འདབ་དང་ཡལ་ག་(འདྲ་བའི་ཐེག་ཆུང་གི་ མདོ་ལ་ཞུག
【現代漢語翻譯】 起初，有二十三種障礙鄰近，二十三種順緣不具足。 初者，前二個十和最後三個，二者，其他。 般若六度以極其艱難困苦獲得，或者（梵文：Ārya，聖）圓滿的因，對母義生起之歡喜極其難得，或者（經）出生太晚（會因懊惱而摧毀善根）。 總之，愚癡的歡喜太過遲緩，對母義沒有徹底精通（沒有詳細考察和思考。《十萬頌般若釋》），只是匆忙領悟一點就生起傲慢或我慢的邪見，這種歡喜太過迅速（出生太快會變得傲慢和不恭敬，從而摧毀善根），以及身體的惡劣狀態（《十萬頌般若釋》中說：『昏沉且受睡眠控制，身心無法運作，則會昏沉。』又說：『以嘲笑他人等念頭而散亂。』又說：『與他人一同爭辯、嬉戲或妄語。』）。 身體的惡劣狀態包括昏沉（即傲慢地伸展身體和散亂。《月光疏》中說，張開嘴巴和伸展身體。《心要》中說，昏沉即傲慢。散亂是指講法時散亂或開玩笑。摧毀善根。），散亂（即大聲喧譁。《心月》），戲弄（即傲慢地那樣做。《月光疏》中說，用自己的身體或與身體相關的行為來戲弄他人。《聖》。使人從喜悅中站起來。《心要》。戲弄的含義是互相嘲諷、產生邪念、互相指責。《摧毀善根》），書寫和心思的惡劣狀態，心思散亂（即沒有保持專注。《心月》），迷戀其他文字，不理解詞句的含義而書寫和聽聞（聖），認為自己沒有品嚐到其中的滋味，以及以不合理的方式，用身三門造作的誦經等，以及用心三門造作的受持等，未經母（般若波羅蜜多）開許，自己通過聽聞等方式進入，卻執著于背離正道的理由，以及捨棄了通達世間和（經，聖）出世間一切法的因——般若波羅蜜多，而在小乘的（《十萬頌般若釋》）論藏中尋找它（遍知）的因（母，即《十萬頌般若釋》），對之產生執著而退失。（遍知）的根本（母）捨棄，卻進入到如同枝葉般的（小乘經典）。 。
【English Translation】 Initially, there are twenty-three obstacles that are near, and twenty-three favorable conditions that are not complete. The first are the first two sets of ten and the last three; the second are the others. The six perfections are attained with extreme difficulty, or the cause of (Sanskrit: Ārya, Noble) completing the meaning of the Mother is attained with great difficulty, or (Sutra) being born too late (will lead to regret and destroy virtue). In short, the joy of ignorance is too slow, and the meaning of the Mother is not thoroughly understood (without detailed examination and thought, according to the Commentary on the Hundred Thousand Verses), but only a little is understood hastily, and arrogance or pride arises from wrong views. This joy is too quick (being born too quickly will lead to arrogance and disrespect, thus destroying virtue), and the bad state of the body (the Commentary on the Hundred Thousand Verses says: 'If one is drowsy and controlled by sleep, and the body and mind cannot function, then drowsiness will arise.' It also says: 'Being distracted by thoughts such as mocking others.' It also says: 'Arguing, playing, or lying with others.'). The bad state of the body includes lethargy (i.e., arrogantly stretching the body and being distracted, according to the Moonlight Commentary, which says, 'Opening the mouth and stretching the body.' The Heart Essence says, 'Lethargy is arrogance.' Distraction refers to being distracted or joking while teaching the Dharma, destroying virtue.), distraction (i.e., making loud noises, according to the Heart Moon), teasing (i.e., doing so arrogantly, according to the Moonlight Commentary, which says, 'Using one's own body or actions related to the body to tease others. Noble. Causing one to stand up from joy, according to the Heart Essence. The meaning of teasing is to mock each other, generate evil thoughts, and accuse each other, destroying virtue.), writing, and the bad state of mind, mental wandering (i.e., not maintaining focus, according to the Heart Moon), being attached to other words, not understanding the meaning of the words while writing and listening (Noble), thinking that one has not tasted the flavor of it, and engaging in recitations created by the three doors of the body in an unreasonable way, as well as upholding created by the three doors of the mind, etc. Without the permission of the Mother (Prajnaparamita), entering through hearing, etc., but clinging to reasons that deviate from the right path, and abandoning the cause of realizing all phenomena of the world and (Sutra, Noble) beyond the world—Prajnaparamita—and seeking it in the Tripitaka of the Lesser Vehicle (Commentary on the Hundred Thousand Verses), clinging to it (the cause of omniscience, i.e., the Mother, according to the Commentary on the Hundred Thousand Verses) and degenerating. Abandoning the root (Mother) and entering into the (Lesser Vehicle scriptures) that are like branches and leaves. .
ས་པ་ཞེས་འབུམ་ཊཱིཀ་)ཚོལ་བའི་དཔེས་སོ། །བྱང་སེམས་སྐབས་ཀྱི་གྱ་ནོམ་པ། གཞན་ དོན་སེམས་དང་དེ་ཡི་ཐབས་རྙེད་དང་། །དགོངས་ཆེན་དོན་དང་དེ་ཉིད་མཆོག་མཐོང་བའི། 2-193 ། བདེ་བ་མཐར་ཐུག་གི་གཙང་བདག་བདེ་དང་རྟག་པའི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་རོ་མྱང་བ་ལས་ ཉམས་པ་རང་དོན་ཐོབ་པས་ཚིམ་པ་སྟེ། ཇོ་བོའི་ཟན་ནར་མ་བོར་ནས་ལས་མི་ལས་ཟན་ ཚོལ་བའི་ཁྱི་བཞིན་ནོ། །ཡུམ་བོར་ཞིང་ཁེ་དང་བཀུར་སྟིའི་ཕྱིར་ཉན་རང་གི་མདོ་སྡེ་ཀུན་ཆུབ་ པར་སེམས་པ་རྣམས་པ་ཐམས་ཅད་དུ་ཐེག་པའི་མཆོག་ཐེག་ཆེན་ཀུན་ཏུ་འཛིན་པ་ལས་ ཉམས་པ་སྟེ། གླང་བོ་རྙེད་ནས་གླང་བོའི་རྗེས་ཚོལ་བར་སེམས་པ་བཞིན་ནོ། །ཡུམ་རྙེད་པ་ བོར་ནས་མཐར་ཐུག་གི་མྱང་འདས་ཀྱི་ཆེད་དུ་ཉན་རང་གི་སྡེ་སྣོད་གཟུང་ཞིང་ཀུན་ཆུབ་པར་ སེམས་པ་རྟག་ཏུ་ཆེད་དུ་བྱ་བ་མྱང་འདས་མཐར་ཐུག་ཐོབ་པ་ལས་ཉམས་པ་སྟེ། (རྒྱས་འབྲིང་དུ་རྒྱ་ མཚོ་དང་རྨིག་རྗེས་གྱི་ཆུ་སྙོམས་པ་བཞིན་ནོ། །ཞེས་སོ། ། ) རྨིག་རྗེས་ཀྱི་ཆུ་ལས་ནོར་བུ་ཚོལ་བ་བཞིན་ནོ། ། ཞེས་བརྒྱད་སྟོང་པར་རོ། །ཞེས་བྱ་བ་བཅུ་ཚན་དང་པོའོ། ། ཡུམ་ཐོས་(མདོ་)ཤིང་རྙེད་ནས་དེ་ བོར་ཏེ་ཉན་རང་གི་སྡེ་སྣོད་ལས་རྣམ་མཁྱེན་ཚོལ་བ་ནི་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་རྒྱུ་དང་། འབྲས་བུ་ རྣམས་མཁྱེན་གྱི་རྒྱུ་འབྲས་ཀྱི་འབྲེལ་བ་ཉམས་པ་སྟེ། ཉི་ཟླའི་ཚད་ཀྱིས་རྣམ་རྒྱལ་གྱི་ཁང་ བཟང་བྱེད་པའི་ཕྱ་མཁན་བཞིན་ནོ། །གོང་མ་མེད་པ་ཆོས་ལོངས་སྤྲུལ་སྐུའི་རྒྱུ་ཡུམ་བོར་ནས་ ཉན་རང་སྡེ་སྣོད་ལས་དེ་ཐོབ་པར་འདོད་ན་སྐུ་གསུམ་གྱི་རྒྱུ་ལས་ཉམས་པ་སྟེ། རིམ་བཞིན་དུ་ མཁར་གྱི་རྒྱལ་ཕྲན་དང་(ཆོས་སྐུ་)འཁོར་ལོས་བསྒྱུར་རྒྱལ་བསྐྲུན་པ་དང་(ལོངས་སྐུ་)རོ་བརྒྱ་བའི་ ཟས་རྙེད་ནས་ཞག་དྲུག་ཅུ་བའི་འབྲས་ཆན་ཚོལ་བ་དང་། ནོར་བུ་འཆིང་བུ་དང་། (སྤྲུལ་སྐུ། ) ནོར་བུ་རིན་ཆེན་(བཞིན་ཞེས་འགྲེལ་ཆེན་)མཉམ་པར་སེམས་པ་བཞིན་ནོ། །གཞུང་ལམ་འབྲས་ བུའི་རྣམ་གཡེང་གཟུགས་སྒྲ་སྐྱེས་པ་བུད་མེད་སོགས་ཡུལ་རྣམ་པ་མང་བོ་ལ་རྣམ་པར་རྟོག་ པའི་སྤོབས་པ་འབྱུང་བ་སྟེ་འཕྲོ་བ་དང་། ལམ་འབྲས་ལ་རྣམ་གཡེང་ཡི་གེར་འབྲི་བ་ཁོ་ན་ལ་ མངོན་པར་ཞེན་པ་དང་། གསུམ་གའི་རྣམ་གཡེང་དངོས་པོ་མེད་པ་ཁོ་ན་ལ་ཡུམ་དུ་མངོན་ པར་ཞེན་པ་དང་། ལམ་འབྲས་ལ་རྣམ་གཡེང་ཡི་གེ་ཁོ་ན་ལ་ཡུམ་དུ་མངོན་པར་ཞེན་པ་དང་། 2-194 གཞུང་ལ་རྣམ་གཡེང་ཡི་གེར་མེད་པ་ཁོ་ན་ལ་ཡུམ་དུ་མངོན་པ་དང་། ཆགས་སྡང་གི་མཚན་མ་ ཡུལ་དང་སོགས་པ་གྲོང་དང་གྲོང་བརྡལ་ལག་ཅན་ལ་སོགས་པ་(༈ ཟླ་ཟེར་དུ་གྲོང་ནི་མ་ག་དྷ་ལ་སོགས་ པའོ། །གྲོང་ནི་ཕྱུག་པོ་མ་ཡིན་པ་གནས་པ་རྣམས་སོ། །ཕྱུག་པོ་རྣམས་གནས་པ་ནི་གྲོང་ཁྱེར་རོ། །གྲོང་ཁྱེར་ཉིད་ཚོང་བ་མང་བོ་ གནས་པ་ནི་གྲོང་བརྡལ་ལོ
【現代漢語翻譯】 如尋覓《十萬頌廣釋》（ས་པ་ཞེས་འབུམ་ཊཱིཀ་）之例。菩薩階段的殊勝之處在於： 為他眾利益發心及其方便的獲得，對廣大意義的理解以及對至高真諦的證悟， 從體驗究竟安樂的清凈、自主、快樂和永恒的彼岸，轉變為滿足於獲得自身利益，就像丟棄上師的食物，如狗一般爲了食物而工作。 捨棄佛母般若，爲了名利恭敬而認為通達所有聲聞緣覺的經藏，這完全是從執持一切乘之上的大乘中退失，就像得到牛卻想著尋找牛的足跡。 捨棄已獲得的佛母般若，爲了究竟的涅槃而執持並認為通達聲聞緣覺的藏經，總是爲了獲得究竟涅槃而努力，這實際上是從獲得究竟涅槃中退失。（如廣本和略本中，大海與蹄跡之水相等。）就像從蹄跡之水中尋找寶珠。 如《八千頌》所說。以上為第一個十則。 聽聞（經）並獲得佛母般若后，捨棄它而從聲聞緣覺的藏經中尋找現觀，這是從現觀的因和果，以及諸佛智慧的因果關係中退失，就像用日月尺度建造殊勝宮殿的工匠。 在沒有上師的情況下，捨棄法身、報身、化身的因——佛母般若，而想從聲聞緣覺的藏經中獲得，這是從三身的因中退失，就像依次建造都城的附屬小邦（法身）、轉輪王的國土（報身），以及得到百味美食后卻尋找六十日陳米飯，將如意寶珠和珍寶（化身）視為相等。 對於通往果位的正道，心生對色聲香味觸法等眾多外境的散亂分別念，生起放逸之心；對於道果，僅僅執著于書寫文字；對於三者，僅僅執著于空性為佛母般若；對於道果，僅僅執著于文字為佛母般若； 對於正道，僅僅執著于無文字為佛母般若；對於貪嗔的相狀，執著于外境，如村莊、城鎮、集市等。（月稱論師解釋說：『村莊指摩揭陀等，村落指非富人居住之地，富人居住之地為城鎮，城鎮中商人眾多者為集市。』）
【English Translation】 Like the example of searching for the 'Commentary on the Hundred Thousand Verses' (ས་པ་ཞེས་འབུམ་ཊཱིཀ་). The magnificence of the Bodhisattva stage lies in: Generating the mind for the benefit of others and obtaining the means for it, understanding the profound meaning and realizing the supreme truth, Turning from experiencing the ultimate bliss of purity, autonomy, happiness, and eternity to being content with obtaining one's own benefit, like discarding the Guru's food and working for food like a dog. Abandoning the Prajnaparamita (Yum) and thinking of mastering all the Sutras of the Shravakas and Pratyekabuddhas for the sake of fame and respect, this is completely falling away from holding the supreme Mahayana, like getting a cow but thinking of searching for the cow's footprints. Abandoning the Prajnaparamita (Yum) that has been obtained, and holding and thinking of mastering the Tripitaka of the Shravakas and Pratyekabuddhas for the sake of ultimate Nirvana, always striving to obtain ultimate Nirvana, this is actually falling away from obtaining ultimate Nirvana. (As in the extensive and concise versions, the ocean and the water in a hoofprint are equal.) It's like searching for a jewel in the water of a hoofprint. As stated in the 'Eight Thousand Verses'. The above are the first ten. After hearing (the Sutra) and obtaining the Prajnaparamita (Yum), abandoning it and searching for Sarvajnana (all knowing wisdom) in the Tripitaka of the Shravakas and Pratyekabuddhas, this is falling away from the cause and effect of Sarvajnana, and the causal relationship of the wisdom of the Buddhas, like a craftsman building a magnificent palace with the measurements of the sun and moon. Without a Guru, abandoning the Prajnaparamita (Yum), the cause of Dharmakaya, Sambhogakaya, and Nirmanakaya, and wanting to obtain it from the Tripitaka of the Shravakas and Pratyekabuddhas, this is falling away from the cause of the three Kayas, like successively building a small state attached to a city (Dharmakaya), creating the kingdom of a Chakravartin (Sambhogakaya), and after obtaining a hundred flavors of food, searching for sixty-day-old rice, considering the wish-fulfilling jewel and the precious jewel (Nirmanakaya) as equal. For the path leading to the result, generating scattered and differentiated thoughts towards numerous external objects such as forms, sounds, smells, tastes, and tactile objects, giving rise to a mind of carelessness; for the path and result, merely clinging to writing letters; for the three, merely clinging to emptiness as the Prajnaparamita (Yum); for the path and result, merely clinging to letters as the Prajnaparamita (Yum); For the path, merely clinging to non-letters as the Prajnaparamita (Yum); for the characteristics of attachment and aversion, clinging to external objects, such as villages, towns, and markets. (Chandrakirti explains: 'Villages refer to Magadha, etc., hamlets refer to places where non-rich people live, places where rich people live are towns, and towns with many merchants are markets.')
། །ལྗོངས་ནི་ཡུལ་ཀ་ཤི་ལ་སོགས་པའི་འཁོར་རོ། །དེའི་ཚོགས་ནི་ཡུལ་འཁོར་རོ། །ལག་ཅན་ནི་ཤོ་ གམ་གྱི་སྤྱོད་པའོ། །ཞེས་སོ། ། )(༈ འགྲེལ་ཆེན་དུ། ཡུལ་ནི་ཉམས་དགའ་བ་ལ་སོགས་པའོ། །གྲོང་ནི་ཁྱིམ་གཅིག་ལ་སོགས་ པའོ། །གྲོང་ཁྱེར་ནི་བཟོའི་བྱེ་བྲག་བཅོ་བརྒྱད་ཡོད་པའི་གནས་སོ། །གྲོང་བརྡལ་ནི་ཚོང་བ་མང་བོའི་གནས་ཀྱི་ཁྱད་པར་རོ། ། ལྗོངས་ནི་རིགས་བཞི་གནས་པའི་ས་ཕྱོགས་སོ། །ཡུལ་འཁོར་ནི་ཙམ་པ་ཀ་ལ་སོགས་པའི་ཡུལ་ཆེན་པོ་རྣམས་སོ། །རྒྱལ་བོའི་ཕོ་ བྲང་འཁོར་ནི་རྒྱལ་བོའི་ཕོ་བྲང་དང་བཅས་པའི་ཡུལ་ལོ། །ལག་ཅན་ནི་འཕྲང་བཙས་ཀྱི་གནས་སོ། །ཞེས་སོ། ། )ཡིད་ལ་བྱེད་ པ་དང་རིན་པོ་ཆེ་སོགས་རྙེད་པ་དང་། དཔལ་གྱི་དར་དཔྱངས་བཅིང་བ་སོགས་བཀུར་སྟི་དང་ ཚིགས་སུ་བཅད་པ་སྟེ་སྙན་གྲགས་ཀྱི་རོ་མྱང་བ་སྟེ་དེ་ལ་བརྐམ་ཞིང་ཞེན་པ་དང་། ཐབས་ མཁས་རྙེད་རྒྱུ་ཡུམ་དོར་ནས་བདུད་ཀྱིས་(ཨཱརྱ་)གཏད་པའི་མདོ་སྡེ་ལས་ཐབས་མཁས་ཚོལ་བ་ ཐབས་མཁས་ཀྱི་ལམ་མ་ཡིན་པས་ཐབས་ལ་མཁས་པ་ཚོལ་བ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་བཅུ་ཚན་གཉིས་ པའོ། །འཇུག་པའི་བར་ཆད་རྣམས་བཤད་(འགྲེལ་ཆེན་)ནས། འཇུག་པའི་དང་པོར་དཔོན་སློབ་ ཚོགས་པ་དང་བྲལ་བའི་བར་ཆད་རྣམས་ནི། (འགྲེལ་ཆེན། ) རེ་ཤིག་སྔ་ཕྱི་གྲངས་བཞིན་དུ་ཉན་པ་ པོ་སྔ་མ་འཆད་པ་པོ་ཕྱི་མ་དང་མངོན་པར་འབྲེལ་བ་དང་། གང་ཡང་རུང་བས། དེ་ལས་ བཟློག་ནའང་ཉེས་པར་བསྟན་ནོ་(མདོར་གཉིས་ཀ་ལ་སྦྱར་རོ། ། )ཉན་པ་པོ་འདུན་པ་ཆེ་ཞིང་འཆད་པོ་ སྙོམས་ལས་ཆེ་བ་(ལེ་ལོ་ཆེ་བ་)ཉིད་ཀྱིས་ཚོགས་པའི་ཆོས་སྤྱོད་ལས་ཉམས་པ་དང་། བཟློག་ ནས་ཀྱང་ངོ་། །གཅིག་ཡུལ་འདིར་ཉན་འདོད། (མདོ་སོགས། ) གཅིག་གཞན་དུ་འགྲོ་འདོད་ན་ འདུན་པའི་ཡུལ་ཐ་དད་པས་ཚོགས་པའི་ཆོས་སྤྱོད་ལས་ཉམས་པ་དང་། ཆོས་སྤྱོད་ལས་རེ་ རེར་སྦྱར་རོ། །གཅིག་འདོད་ཆེན་ཆུང་ཞིང་ཆོག་ཤེས་གཅིག་རྙེད་སོགས་གཙོ་བོར་བྱེད་པས་ 2-195 འདོད་ཆེན་ཆུང་མིན་ཆེ་བ་ཉིད་ཀྱིས་ཉམས་པ་དང་། གཅིག་རྙེད་བཀུར་སོགས་ལྷུར་མི་(འགྲེལ་ ཆེན། )ལེན་པས་སྦྱངས་པའི་ཡོན་ཏན་དང་ལྡན་པ་དང་། ཅིག་ཤོས་དེ་ལྷུར་ལེན་པས་མི་ལྡན་པ་ དང་། གཅིག་དད་སོགས་དགེ་བའི། ཅིག་ཤོས་སྲོག་གཅོད་དགེ་བ་མ་ཡིན་པ་མི་དགེ་བའི་ ཆོས་ཉིད་དེ་ངང་རྒྱུད་ཅན་དང་། གཅིག་ཟང་ཟིང་ཚོགས་གཏོང་བ་དང་། ཅིག་ཤོས་སེར་སྣ་ བྱེད་པ་དང་། གཅིག་ཆོས་ཀྱི་དོན་དུ་ཟང་ཟིང་སྦྱིན་པ་དང་། ཅིག་ཤོས་དེ་མི་ལེན་པ་དང་། གཅིག་མགོ་སྨོས་པས་ཕལ་ཆེར་གོ་བ་དང་། ཅིག་ཤོས་ཚིག་རྣམ་པར་སྤྲོས་པའི་གོ་དགོས་པ་ དང་། གཅིག་མདོ་ལ་སོགས་པ་བཅུ་གཉིས་ཤེས་པ་དང་། ཅིག་ཤོས་ཀྱིས་དེ་མངོན་པར་མི་ ཤེས་པ་དང་། བཅུ་གཉིས་ནི། མདོ་དབྱངས་ལུང་ཚིགས་ཆེད་གླེང་རྟོགས། །དེ་སྐྱེས་ཤིན་རྨད་ གཏན་
【現代漢語翻譯】 ། །區域是指迦濕彌羅等地方的範圍。它的集會是指地方的周圍。手持是指賭博的行為。)(༈ 在《大疏》中說：地方是指令人愉悅的地方等。村莊是指一戶人家等。城市是指有十八種工匠技藝的地方。城鎮是指有很多商人的地方的特點。區域是指四種姓氏居住的地方。地方的周圍是指瞻波等大的地方。國王的宮殿周圍是指包括國王宮殿的地方。手持是指險峻的地方。)心中作意和獲得珍寶等，以及懸掛旗幟等恭敬和 偈頌，即品嚐名聲的滋味，對此貪婪和執著。拋棄善巧方便的生處之母，從魔所交付的經藏中尋求善巧方便，這不是善巧方便的途徑，所以尋求善巧方便，這是第二組十個。解釋進入的障礙時說（《大疏》）：進入的最初，師徒眷屬分離的障礙是：（《大疏》）暫時按照先後順序聽聞，先前的聽者與後來的講者密切相關。無論如何，如果與此相反，也會指出過失（簡而言之，兩者都要結合）。聽者渴望，而講者懈怠（懶惰），因此從集會的法行中退失。反過來也是如此。一個想在這裡聽聞（經等），一個想去其他地方，因為意願不同，所以從集會的法行中退失。法行要一一對應。一個慾望大，一個慾望小，一個知足，一個主要追求利養等， 2-195 因為慾望大小不同而退失。一個不重視利養恭敬等（《大疏》），具備學習的功德，另一個重視而不具備。一個信仰等善法，另一個殺生等不善法，具有不善的本性，即具有惡劣的性格。一個慷慨佈施財物，另一個吝嗇。一個爲了佛法而佈施財物，另一個不接受。一個簡單地說就能理解，另一個需要詳細解釋才能理解。一個知道十二部經等，另一個不瞭解。十二部經是：契經、應頌、記別、諷頌、自說、因緣、譬喻、本事、本生、方廣、希法、論議。
【English Translation】 ། །The region refers to the surrounding area of places like Kashmir. Its assembly refers to the vicinity of the place. 'Holding in hand' refers to the act of gambling. )(༈ In the Great Commentary, it says: 'Place' refers to pleasant places, etc. 'Village' refers to a single household, etc. 'City' refers to a place with eighteen different crafts. 'Town' refers to the characteristic of a place with many merchants. 'Region' refers to a place where the four castes reside. 'Vicinity of the place' refers to large places like Champa. 'Surrounding the king's palace' refers to the area including the king's palace. 'Holding in hand' refers to a dangerous place.) Focusing the mind and obtaining jewels, etc., as well as hanging banners, etc., are acts of reverence and verses, which is to taste the flavor of fame, to be greedy and attached to it. Abandoning the skillful means of the source of birth, seeking skillful means from the sutras entrusted by Mara, this is not the path of skillful means, so seeking skillful means, this is the second set of ten. Explaining the obstacles to entering, it says (in the Great Commentary): The initial obstacles to entering, the separation of teacher and disciples, are: (in the Great Commentary) Temporarily listening in order, the previous listener is closely related to the later speaker. In any case, if it is the opposite, faults will be pointed out (in short, both should be combined). The listener is eager, but the speaker is lazy, therefore falling away from the Dharma practice of the assembly. The opposite is also true. One wants to listen here (sutras, etc.), one wants to go elsewhere, because the intentions are different, therefore falling away from the Dharma practice of the assembly. The Dharma practice should be applied one by one. One has great desire, one has little desire, one is content, one mainly pursues gain, etc., 2-195 because the size of desires is different, they fall away. One does not value gain and respect, etc. (in the Great Commentary), possesses the merit of learning, the other values it and does not possess it. One has faith, etc., in virtuous things, the other kills, etc., in non-virtuous things, possessing a non-virtuous nature, that is, possessing a bad character. One generously gives away wealth, the other is stingy. One gives away wealth for the sake of the Dharma, the other does not accept it. One understands by speaking simply, the other needs detailed explanations to understand. One knows the twelve categories of scriptures, etc., the other does not know them. The twelve categories are: Sutra, Geya, Vyakarna, Gatha, Udana, Nidana, Avadana, Itivrttaka, Jataka, Vaipulya, Adbhuta-dharma, Upadesha.
ཕབ་བོ། །ཞེས་པའོ། །གཅིག་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་དྲུག་དང་ལྡན་པ་དང་། ཅིག་ཤོས་མི་ ལྡན་པ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་བཅུ་ཚན་གསུམ་པའོ། །ཉན་པོ་སྔ་མ་(འགྲེལ་ཆེན་)འཆད་པོ་ཕྱི་མར་བྱས་པ་ དེ་ཁོ་ན་བཞིན་དུ་དང་པོར་དེ་དང་བཟློག་པར་ཡང་སྟེ། ཕྱིན་དྲུག་ལ་ཐབས་མཁས་པ་དང་དེ་ ལ་ཐབས་མ་ཡིན་པ་ལ་མཁས་པའམ་འཚང་རྒྱ་བའི་ཐབས་སོགས་སོ། །མི་བརྗེད་པའི་ གཟུངས་ཐོབ་མ་ཐོབ་དག་དང་། གཞུང་ཤེར་ཕྱིན་ཡི་གེར་འབྲི་འདོད་མི་འདོད་དང་། འདོད་ པའི་འདུན་པ་དང་སོགས་སྒྲིབ་པ་བཞི་སྟེ་ལྔ་(མདོ་)དང་བྲལ་མ་བྲལ་ཉིད་ཅེས་བྱ་བ་བཞི་དང་། ཡུམ་ལ་སྤྱོད་ཚེ་བདུད་སོགས་ཀྱིས་ངན་སོང་གི་སྡུག་བསྔལ་བརྗོད་དེ་འདི་ཉིད་དུ་སྡུག་བསྔལ་ གྱི་མཐར་ཕྱུངས་ཤིགས་རྫོགས་བྱང་གིས་ཅི་བྱ་ཟེར་བས་གཞན་དོན་དུ་ངན་སོང་གི་འགྲོ་བ་ ལ་ཕྱིར་ཕྱོགས་པ་དང་། རང་དོན་དུ་བདེ་འགྲོར་འགྲོ་བ་ལ་ཡིད་བདེ་བ་སྟེ། གཉིས་དང་། འཆད་པོ་སྔ་མ་དང་ཉན་པོ་ཕྱི་མ་དང་འབྲེལ་བས་དང་། གང་ཡང་རུང་ཞེས་པས་བཟློག་པར་ ཡང་ངོ་། །འཆད་པོ་ཉན་པོ་གྲངས་བཞིན་དུ་གཅིག་བུར་གནས་པ་དང་འཁོར་མང་བོ་ལ་ མངོན་པར་དགའ་བ་ཉིད་དང་། འཆད་པོའི་ཕྱི་བཞིན་རྗེས་སུ་འབྲང་བའི་གོ་སྐབས་མི་འབྱེད་ 2-196 པ་ཉིད་དང་ཉན་པོ་ཕྱི་བཞིན་རྗེས་སུ་འབྲེལ་བར་འདོད་པ་ཉིད་དང་། ཆོས་ཀྱི་ཡོན་ལྟ་བུར་ ཟང་ཟིང་ཅུང་ཟད་ཙམ་འདོད་པ་ཉིད། དེ་སྦྱིན་པར་མི་འདོད་པ་ཉིད་དང་། སྲོག་གི་བར་ཆད་ དུ་འགྱུར་བའི་ཡུལ་ཕྱོགས་སུ་འགྲོ་བ་མི་འགྱུར་བའི་ཕྱོགས་སུ་འགྲོ་བ་བཞི་སྟེ། བཅུ་ཚན་ བཞི་པའོ། །སྔ་མ་དེ་བཞིན་དུ་མུ་གེ་བྱུང་བའི་ཕྱོགས་སུ་འགྲོ་མི་འགྲོ་དང་། ཆོམ་རྐུན་པ་ལ་ སོགས་པས་(རྔོན་པ་གཅན་གཟན་ཁྲོ་བོ་སྦྲུལ་འབྲོག་དགོན་རྣམས་མདོར་བཤད། )དཀུགས་པའི་ཕྱོགས་སུ་འགྲོ་ མི་འགྲོ་དང་། འཆད་པོ་སྦྱིན་བདག་ཕྱུག་པོ་སོགས་ཀྱི་ཁྱིམ་གྱི་འབྱོར་བའི་བདེ་བ་ལ་ལྟ་ཞིང་ ཆགས་པས་ཉན་པོ་ཆོས་མ་ཐོས་པས་ཡིད་མི་བདེ་བ་ཞེས་བྱ་བ་གསུམ་དང་། བདུད་དགེ་སློང་ གི་ཆ་བྱད་དུ་བྱས་ནས་ཡུམ་ནི་ངེད་ཀྱིས་ཁོང་དུ་ཆུད་པ་ལྟར་ཡིན་གྱི་ཁྱོད་ཀློག་པ་(མདོ་)དེ་ནི་ མིན་ནོ་ཞེས་བདུད་ཀྱིས་ཡུམ་དང་འབྱེད་པའི་སྦྱོར་བའམ་དབྱེན་བྱས་པས་(མདོ་)ཐེ་ཚོམ་སྐྱེས་ ནས་ཡུམ་བྲི་བ་དང་བསྒོམ་པ་(མདོ་)སོགས་འདོར་བ་དང་། (བདུད་དགེ་སློང་གི་ཆ་བྱད་དུ་བྱས་ནས། ) མི་ སྡུག་པ་དང་མི་རྟག་པ་སོགས་ཡུམ་བཅོས་མ་ཉེ་བར་བསྒྲུབ་པ་དང་། བཅོས་མ་བསྟན་པའི་ ཕྱིར་(མདོ་)བདུད་སངས་རྒྱས་དང་བྱང་སེ་སོགས་ཀྱི་ཆ་བྱད་འཛིན་པ་ལ་དད་ཅིང་གུས་པ་དང་ ཡུལ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་མ་ཡིན་པ་ལ་དགའ་བ་བསྐྱེད་པ་ཞེས་བྱ་བ་སྔ་མ་ལས་གཞན་རྣམ་པ་ གསུམ་སྟེ། དེ་ལྟར་ན་ཡུམ་ལ་(གསེར་)སོགས་པ་ཤེས་པར་རུང་བའི་སེམས་སུན་འབྱིན་པས་ (གསེར་
【現代漢語翻譯】 『Phab bo』 (ཕབ་བོ།)——如是說。一者具足六波羅蜜多（六度，梵文：paramita），一者不具足，此為第三組十事。
聽者在前（如《大疏》），講者在後，如是，首先與此相反，即於六度善巧方便，或於彼不善巧方便，或於成佛之方便等。獲得或未獲得不忘陀羅尼（總持，梵文：dharani），以及是否欲將般若經書寫成文字，以及欲求之希愿等四種障礙，即五種（經）與離或未離之四事。于般若經行時，魔等述說惡趣之痛苦，說於此處已將痛苦窮盡，以圓滿菩提（梵文：bodhi）當如何行事，故為利他而背離惡趣之眾生，為自利而於善趣生起歡喜，此為二事。與講者在前、聽者在後相關聯，以及無論任何，亦有相反之事。講者、聽者如其數量般獨自安住，以及對眾多眷屬顯現歡喜，以及不開啟隨講者之後而行的機會，以及聽者欲隨之後相連，以及如法之供養般，欲求些許財物，不欲佈施彼物，以及於成為生命障礙之境域中，于不轉變之方向中行走，此為四事，此為第四組十事。
如前者一般，于饑荒發生之境域中行或不行，以及為盜賊等（獵人、猛獸、忿怒者、蛇、遊牧、寂靜處，總而言之）所欺騙之境域中行或不行，以及講者貪戀佈施者、富裕者等之家宅之財富安樂，聽者因未聞法而心不悅，此為三事。魔化作比丘之形象，說『般若經如我等已領會一般，汝等讀誦（經）並非如此』，魔由此離間般若經，由此生起（經）懷疑，從而捨棄書寫、禪修（經）等。（魔化作比丘之形象，）于不凈、無常等般若經造作虛假，為顯示虛假之故，（經）魔于佛陀、菩薩等之形象生起信心與恭敬，以及於不如實之境域中生起歡喜，此為與前者相異之三種。如是，于般若經中，以（黃金）等可了知之令心厭煩之物（黃金）……
【English Translation】 『Phab bo』—Thus it is said. One possesses the six paramitas (perfections), and the other does not, this is the third set of ten matters. The listener is in front (like the 『Great Commentary』), the speaker is behind, like this, first, the opposite of this, that is, being skilled in skillful means in the six perfections, or not being skilled in them, or in the means of attaining Buddhahood, etc. Obtaining or not obtaining the unfailing dharani (total retention), and whether or not one wants to write the Prajna Sutra into words, and the desire for wishes, etc., are four kinds of obstacles, that is, five kinds (of sutras) and the four matters of being separated or not separated. When practicing the Prajna Sutra, demons, etc., describe the suffering of the evil realms, saying that the suffering has been exhausted here, how should one act with complete Bodhi, so for the benefit of others, turning away from the beings of the evil realms, and for one's own benefit, generating joy in going to the good realms, this is two matters. It is related to the speaker being in front and the listener being behind, and whatever it may be, there are also opposite matters. The speaker and listener abide alone as their number, and manifest joy to many retinues, and not opening the opportunity to follow after the speaker, and the listener desires to be connected afterwards, and like the offering of Dharma, desiring a little wealth, not wanting to give that thing, and in the realm that becomes an obstacle to life, walking in the direction that does not change, these are four matters, this is the fourth set of ten matters. Like the former, whether or not to go to the realm where famine has occurred, and whether or not to go to the realm deceived by thieves, etc. (hunters, beasts of prey, wrathful ones, snakes, nomads, quiet places, in short), and the speaker covets the wealth and happiness of the homes of donors, wealthy people, etc., and the listener is unhappy because he has not heard the Dharma, these are three matters. The demon transforms into the image of a monk, saying, 『The Prajna Sutra is like we have understood it, your reading (the sutra) is not like that,』 the demon thereby separates the Prajna Sutra, thereby generating (the sutra) doubt, thereby abandoning writing, meditation (the sutra), etc. (The demon transforms into the image of a monk,) fabricating falsehoods in the Prajna Sutra such as impurity, impermanence, etc., for the sake of showing falsehood, (the sutra) the demon generates faith and reverence in the images of Buddhas, Bodhisattvas, etc., and generates joy in the realm that is not as it is, these are three kinds different from the former. Thus, in the Prajna Sutra, with (gold) and other knowable things that make the mind weary (gold)...
)སྐྱོན་གྲངས་ཞེ་དྲུག་ཡོད་པ་ཡིན་ནོ། ། གཉིས་པ་ནི། རིན་པོ་ཆེ་ལ་དགྲ་མང་བའི་དཔེས་བར་ཆད་དུ་མ་ཡོད་ཀྱང་བྱང་པས་དེ་ རྣམས་བར་ཆད་དུ་ཤེས་པར་བྱས་ནས། ཐབས་ཇི་ལྟར་འཚམ་པས་བཟློག་པར་བྱ་དགོས་ལ། བུ་མང་བོ་ཡོད་པའི་མའི་དཔེས་ཕྱོགས་བཅུའི་དེ་པ་དང་བྱང་པས་བསྲུང་བས་བཟློག་པར་ ཡང་འགྱུར་རོ། ། གཞན་ཡང་བདུད་ལས་དང་དེ་བཟློག་པའི་ཚུལ་རྒྱས་པར་མདོ་རྣམས་ན་གསལ་ཞིང་ 2-197 བསྡུས་པ་ཆོས་བཤེས་དང་གནས་བརྟན་བྱང་བཟང་གི་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་ཚོགས་ཀྱི་ལེའུ་ལ་ སོགས་པར་བལྟ་བར་བྱའོ། །(མང་བས་འཇིགས་པས་མ་བྲིས་སོ། །) ༈ ཤེས་བྱ་མཚན་ཉིད། ལྔ་པ་ལ། བསྟན། བཤད། བསྡུ་གསུམ་ལས། ༈ དོར་བསྟན། དང་པོ་ལ། མཚམས་སྦྱར་ནི། གོ་རིམ་ བཞིན་དུ་ཡོན་ཏན་བླང་བ་དང་སྐྱོན་དོར་བས། སྦྱོར་བ་རྣམས་བསྒོམ་པར་བྱ་བ་སྟེ་བྱེད་པ་ནི། སྦྱོར་བའི་མཚན་ཉིད་ཤེས་པ་སྔོན་དུ་འགྲོ་བ་ཡིན་པས་བསལ་བྱ་སྐྱོན་གྱི་འོག་ཏུ་སྦྱོར་བ་དེ་ དག་གི་མཚན་ཉིད་སྟོན་ནོ། །(ཆོས་བཤེས་ཀྱིས་སྦྱོར་བ་པོའམ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་གསུམ་པོ་དེ་དག་གིའོ་ཞེས་ སོ། ། ) རྩ་བ་ལ། སྤྱི་རིགས་ནས་གང་གིས་གང་མཚོན་པར་བྱེད་པ་དེ་དེའི་མཚན་ཉིད་དུ་ཤེས་ པར་བྱ་ཞིང་། དེ་ལ་ཚུལ་དུ་མ་ཡོད་དེ། (རྣམ་ངེས་སོགས། ) རང་ཉིད་ཐུན་མོང་མིན་པར་མཚོན་པར་ བྱེད་པ་རང་གི་མཚན་ཉིད་དང་། དེ་དང་གཞན་ཐུན་མོང་དུ་མཚོན་པར་བྱེད་པ་སྤྱིའི་མཚན་ ཉིད་དེ། རིམ་བཞིན་ཚ་སྲེག་གིས་མེ་དང་མི་རྟག་བདག་མེད་སོགས་ཀྱིས་དུ་མ་མཚོན་པ་ བཞིན་ནོ། །ཡང་ཆོས་བཤེས་སུ་རང་བཞིན་གྱི་མཚན་ཉིད་དང་རྣམ་པར་དབྱེ་བའི་མཚན་ཉིད་ དོ། །དང་པོ་ནི། རང་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའི་ཡན་ལག་མེ་ལ་སོགས་པའི་ཚ་བ་ལ་སོགས་པ་ འཇིག་རྟེན་རྣམས་ན་རིགས་པས་མ་བཅོས་པའི་ཚེ་གཞན་ལ་མི་ལྟོས་པར་དོན་བྱེད་པར་སྣང་ བའི་དངོས་པོ་རགས་པ་རྣམས་སོ། ། གཉིས་པ་ནི། བུམ་པ་ལ་སོགས་པ་དག་གདུང་ལ་སོགས་པ་མ་ཡིན་པ་ཞེས་སོགས་ དངོས་པོ་གཅིག་པུ་ཡང་ལྡོག་པའི་དབང་གིས་དཔག་ཏུ་མེད་པར་བརྗོད་པ་སྟེ། ཚད་མ་རྣམ་ འགྲེལ་ལས། གང་ཕྱིར་དངོས་ཀུན་རང་བཞིན་གྱིས། །ཞེས་སོགས་རྐང་བ་བཞིའོ། །དེ་ལ་ སློབ་དཔོན་ཟླ་གྲགས་ནི། དགོས་པ་ལ་ལྟོས་(དོན་)ནས་རྣམ་རྟོག་གི་དབང་ཙམ་གྱིས་ཕྱེ་བར་ ཟད་པས་མཚན་ཉིད་དུ་མི་བགྲང་ངོ་གསུང་ངོ་། །གཞན་དག་ནི། དོན་དམ་པར་དངོས་པོ་ ཐམས་ཅད་བརྟགས་པ་ཙམ་ཡིན་པས་མཚན་ཉིད་མེད་ཀྱང་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་མཚན་ཉིད་དུ་བགྲང་ 2-198 དགོས་ཟེར་རོ། །(ཆོས་བཤེས་དོན། ) ཞེས་སོ། །ཡང་གསུང་རབ་སྤྱི་དང་བསྟུན་ན་རང་བཞིན་གྱི་ མཚན་ཉིད་ནི། མི་རྟག་པ་འདུས་བྱས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ཡིན་པ་སོགས་དང་། དེ་མ་ཡིན་ལས་ འབྱེད་པའི་མཚན་ཉིད་སྐད་ཅིག་མས་མི་རྟག་པ་མཚོན་པ་ལྟ་བུ་སྟེ་རྟག་པ་ལས་འབྱ
【現代漢語翻譯】 有四十六種過失。 第二，如同珍寶易招來眾多敵人一樣，雖然存在諸多障礙，但修行者應將這些視為障礙，並設法以適當的方式加以遣除。如同擁有眾多子女的母親一樣，十方諸佛和修行者會守護並遣除這些障礙。 此外，關於魔業及其遣除之法，在經部中有詳細闡述，簡略的則可在《法友》和《常住賢者》的《菩提薩埵三摩地品》等處查閱。（因內容繁多，故不贅述。） 知識的體性 第五部分包括：教、說、攝三方面。 捨棄之教 第一部分包括：連線。連線是指按照次第，取其功德，舍其過失。應修習結合之法，而修習的前提是瞭解結合的體性，因此將在應去除的過失之後，闡述這些結合的體性。（法友云：結合者或一切智者即是這三者。）根本是：應知從總類中，何者代表何者，即是其體性。對此有多種方式（如《釋量論》等）：自身不共地代表自身的是自性，與他者共同代表的是共相。如熱能代表火，無常、無我等代表眾多事物。又如法友所說，有自性之體性和分別之體性。前者是指自身不共的支分，如火的熱能等，在世間未經理論改造時，不依賴他者而能起作用的粗顯事物。 後者是指瓶子等不是柱子等，即使是同一事物，也會因反面的緣故而有無數種說法。如《釋量論》云：『一切事物皆自性』等四句。對此，論師月稱認為：只是根據需要（意義），通過分別唸的勢力來區分，因此不應算作體性。其他論師則認為：勝義諦上一切事物皆是假立，因此沒有體性，但在世俗諦上則應算作體性。（法友義）如是。又如與共同的經藏相符，自性之體性是無常，是有為法的體性等。從非彼中分離的體性，如剎那以無常代表常法。
【English Translation】 There are forty-six faults. Secondly, like a precious jewel that attracts many enemies, although there are many obstacles, the practitioner should recognize them as such and strive to dispel them by whatever means are appropriate. Like a mother with many children, the Buddhas of the ten directions and the practitioners will protect and dispel these obstacles. Furthermore, the details of demonic activities and how to counteract them are clearly explained in the sutras, and a summary can be found in the chapter on the Samadhi of Bodhisattvas in 'Dharma Friend' and 'The Constant Virtuous One'. (I have not written it because it is too much.) Characteristics of Knowable Objects The fifth section includes: Teaching, Explaining, and Summarizing. Teaching of Abandonment The first part includes: Connection. Connection means that in order, one should take the qualities and abandon the faults. One should meditate on the combinations, and the prerequisite for doing so is to know the characteristics of the combinations. Therefore, after the faults to be eliminated, the characteristics of those combinations will be shown. (Dharma Friend said: The combiner or the all-knowing one is those three.) The root is: One should know that what represents what from the general category is its characteristic. There are many ways to do this (such as in the Pramāṇavārttika, etc.): That which represents itself non-commonly is its own characteristic, and that which represents itself in common with others is a general characteristic. For example, heat represents fire, and impermanence, selflessness, etc., represent many things. Also, as Dharma Friend said, there are the characteristic of self-nature and the characteristic of distinction. The former refers to the non-common parts of oneself, such as the heat of fire, etc., which are coarse objects that appear to function without relying on others when they are not modified by reason in the world. The latter refers to things like a vase that is not a pillar, etc. Even a single object can be described in countless ways due to the power of negation. As it says in the Pramāṇavārttika, 'Since all things are by nature,' etc., are the four lines. To this, the teacher Chandrakirti says: It is only divided by the power of conceptual thought based on need (meaning), so it should not be counted as a characteristic. Others say: Ultimately, all things are merely imputed, so there is no characteristic, but conventionally, it should be counted as a characteristic. (Meaning of Dharma Friend) Thus. Also, if one compares it with the general scriptures, the characteristic of self-nature is that impermanence is the characteristic of conditioned things, etc. The characteristic that distinguishes it from what it is not, such as a moment representing impermanence, is to distinguish it from permanence.
ེད་པ་ལྟ་ བུའོ། །སྔ་རབས་དག མཚན་ཉིད་ཡིན་ན་རིགས་མི་མཐུན་ལས་འབྱེད་པ་ཁོ་ནར་རྣམ་བཞག་ བྱས་པ་སོགས་ནོར་བའི་ཕྲེང་བ་དུ་མ་སྣང་སྟེ། དེང་སང་ཡང་དེ་ཉིད་མཆོག་ཏུ་རློམ་སྟེ་མཁས་ པར་ང་རྒྱལ་བ་དག་ནི་ཕྱག་དར་ཁྲོད་ཀྱི་མི་གཙང་བའི་གོང་བུ་ཞིག་ཡིད་བཞིན་གྱི་ནོར་བུར་ རློམ་པ་དང་ཁྱད་མེད་དོ། །དེ་རྣམས་ལས་སྐབས་འདིར་རང་བཞིན་གྱི་མཚན་ཉིད་གཟུང་ངོ་། ། (ཆོས་བཤེས། ) དེ་ལ་བྱེད་སྒྲུབ་དང་། ལས་སྒྲུབ་གཉིས་ལས། དང་པོ་ལ། གང་གིས་མཚོན་པར་ བྱེད་པའི་མཚན་ཉིད་དེ་ཡང་རྣམ་པ་གསུམ་སྟེ། གང་ན་ཤེས་པ་ཁྱད་པར་བྱེད་པ་སྟེ་དེ་རྣམས་ སོ། །དེ་ལ་སློབ་དཔོན་གྱིས། རེས་འགའ་མཁྱེན་གསུམ་ཞེས་དང་། རེས་འགའ་མཁྱེན་གསུམ་ གྱི་སྦྱོར་བ་ཞེས་སྨོས་ཤིང་ཁ་ཅིག དེ་གཉིས་ཁྱད་མེད་དེ་སྦྱོར་བ་ནི་རྣལ་འབྱོར་ལ་ཟེར་རོ་ ཞེས་དང་། ལ་ལ། ཁྱད་ཡོད་དེ་སྦྱོར་བ་སློབ་ལམ་ཁོ་ནར་ཡོད་ཅིང་རྣམ་མཁྱེན་སངས་རྒྱས་ས་ ཁོ་ནར་ཡོད་ལ་གཞི་ཤེས་ལམ་ཤེས་ཀྱི་སྦྱོར་བའང་ཚོགས་སྦྱོར་ནའང་ཡོད་ལ་གཞི་ཤེས་ལམ་ ཤེས་འཕགས་པ་ཁོ་ནའི་རྟོགས་པ་ཡིན་ཞེས་སོ། །དེ་ཡང་སློབ་ལམ་གྱི་ཤེས་པ་ཞེ་བརྒྱད་པོ་ དེ་ཆོས་ཅན། ཐེག་ཆེན་གྱི་མཁྱེན་གསུམ་སྦྱོར་བའི་ཤེས་མཚན་ཡིན་ཏེ། དེའི་ཐུན་མོང་མིན་ པའི་རྟོགས་པ་མཚོན་པར་བྱེད་པས་སོ། །དེ་ཡིན་ཏེ། དེས་རྒྱལ་བའི་ཡུམ་གྱི་ཆེ་བའི་ཡོན་ཏན་ ཤེས་པར་དོན་མཐུན་དུ་རྟོགས་པར་བྱེད་པས་སོ། །ཇི་ལྟར་ན། ཐེག་ཆེན་གྱི་མཁྱེན་གསུམ་ སྦྱོར་བའམ་དེ་གསུམ་ཆོས་ཅན། རྒྱལ་ཡུམ་གྱི་ཆེ་བའི་ཡོན་ཏན་ཤེས་པའམ་རྟོགས་པའི་(ཤེར་ འབྱུང་)ཁྱད་པར་དང་ལྡན་ཏེ། ཡུམ་ཤེར་ཕྱིན་འདི་ནི་དེ་པ་བསྐྱེད་པའོ་ཞེས་སོགས་དང་། ཡུམ་ ཤེར་ཕྱིན་རྒྱུར་ཡོད་པ་ལས་དེ་པས་སྟོང་ཉིད་སོགས་མཁྱེན་ཞེས་སོགས་དང་། དེ་རྒྱུར་ཡོད་པ་ 2-199 ལས་དེ་པ་བདེ་བར་གནས་ཞེས་སོགས་ཤེས་ཤིང་རྟོགས་པས་སོ། །ཞེས་པའི་ཚུལ་གྱིས་སོ། ། སོ་སོར་སྦྱར་རོ། །ཆོས་བཤེས་ཀྱིས། ཤེས་པའི་མཚན་ཉིད་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་གསུམ་ གྱིས་ཐ་དད་པ་གསུམ་ཅར་ཡང་རྒྱལ་བའི་ཡུམ་འདི་ནི་དེ་པ་བསྐྱེད་པའོ་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་ པར་ཤེས་པར་བྱེད་པའོ། །ཞེས་སོ། །ཤེར་འབྱུང་གིས། སྔར་བཤད་པའི་ཀུན་མཁྱེན་གསུམ་ གྱི་རྣམ་པ་དེ་རྣམས་ཀྱི་རྟོགས་པས་སྦྱོར་བ་མཚོན་པར་བྱེད་དོ། །ཞེས་སོ། །ཡང་ཐེག་ཆེན་ སློབ་ལམ་གྱི་ཤེས་པ་བཅུ་དྲུག་པ་ཕྲག་གཉིས་ཀྱིས་རིམ་བཞིན་བྱང་སེའི་གཞི་ཤེས་ལམ་ཤེས་ དང་། སངས་རྒྱས་སའི་བཅུ་དྲུག་གིས་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་རྟོགས་པ་མཚོན་པས་དེ་དང་དེའི་ཤེས་ མཚན་དུ་སྦྱར་ལ་བསྙད་དོ། །དེ་དང་དེའི་རྟོགས་པའི་ཆ་ཉིད་ལ་ཤེས་པའི་མཚན་ཉིད་ཅེས་ ཏེ་ཤེས་པ་ཡང་ཡིན་ལ་མཚན་ཉིད་ཀྱང་ཡིན་པས་ཤེས་མཚན་ཏེ། གཞན་གསུམ་ལའང་ཚུལ་ དེའོ། །ཡ
【現代漢語翻譯】 就像那樣。過去，如果一個定義僅僅被用來區分不同的類別，那麼就會出現許多錯誤。即使在今天，那些自認為是最優秀的人，傲慢地認為自己是學者的人，就像把抹布堆里的污穢之物當作如意寶珠一樣。在這些定義中，我們在這裡採用本質的定義。（法友）在作用和實現中，首先，通過什麼來表示的定義也有三種：在何處區分知識，即那些。對此，導師說：『有時稱為三智，有時稱為三智的結合』，有些人說：『這兩者沒有區別，結合是指瑜伽』，有些人說：『有區別，結合只存在於學習道上，而一切智只存在於佛陀的果位上，基礎智和道智的結合也存在於加行道上，基礎智和道智只是聖者的證悟』。也就是說，四十八種學習道上的知識，是具有大乘三智結合的知識特徵，因為它表示了它獨特的證悟。這是因為它以一致的方式認識到佛母的偉大功德。例如，大乘三智的結合或這三者，具有認識或證悟佛母偉大功德（般若生）的特點，因為『母般若是這些的創造者』等等，並且『從母般若的存在中，他們知道空性』等等，並且『從它的存在中，他們安住于快樂』等等，通過知道和證悟。』以這種方式分別應用。法友說：『所有知識的定義，都是通過三種一切智來區分的，所有這三種知識都認識到佛母是這些的創造者等等。』般若生說：『先前所說的三種一切智的方面，通過那些證悟來表示結合。』此外，十六種大乘學習道上的知識，通過兩組十六種知識，分別表示菩薩的基礎智、道智和佛陀果位上的十六種知識，因此將它們與各自的知識特徵聯繫起來。那些證悟的部分本身被稱為知識的定義，因為它們既是知識又是定義，所以是知識特徵。其他三種也是如此。
【English Translation】 It is like that. In the past, if a definition was merely used to distinguish different categories, then many errors would arise. Even today, those who consider themselves the best, arrogantly thinking they are scholars, are like mistaking a lump of filth in a rag pile for a wish-fulfilling jewel. Among these definitions, we adopt the definition of essence here. (Dharma Friend) In terms of function and accomplishment, firstly, the definition of what it represents also has three aspects: where it distinguishes knowledge, namely those. Regarding this, the teacher said: 'Sometimes it is called the Three Wisdoms, and sometimes the combination of the Three Wisdoms,' and some say: 'There is no difference between the two, combination refers to yoga,' and some say: 'There is a difference, combination exists only on the path of learning, while omniscience exists only on the Buddha's level, and the combination of the base knowledge and the path knowledge also exists on the path of accumulation, and the base knowledge and the path knowledge are only the realization of the noble ones.' That is to say, the forty-eight knowledges on the path of learning are the knowledge characteristics of the combination of the Three Wisdoms of the Great Vehicle, because it represents its unique realization. This is because it realizes the great qualities of the Buddha-mother in a consistent manner. For example, the combination of the Three Wisdoms of the Great Vehicle or these three, have the characteristic of knowing or realizing the great qualities of the Buddha-mother (Prajna-born), because 'Mother Prajna is the creator of these' and so on, and 'From the existence of Mother Prajna, they know emptiness' and so on, and 'From its existence, they abide in bliss' and so on, through knowing and realizing. Apply them separately in this way. Dharma Friend said: 'The definition of all knowledge is distinguished by the three omniscient ones, and all three know that the Buddha-mother is the creator of these and so on.' Prajna-born said: 'The aspects of the three omniscient ones mentioned earlier, represent the combination through those realizations.' Furthermore, the sixteen knowledges on the Great Vehicle's path of learning, through two sets of sixteen knowledges, respectively represent the base knowledge, path knowledge of the Bodhisattvas and the sixteen knowledges on the Buddha's level, thus associating them with their respective knowledge characteristics. Those parts of realization themselves are called the definition of knowledge, because they are both knowledge and definition, so they are knowledge characteristics. The same applies to the other three.
ང་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་སོགས་བཅུ་དྲུག་གིས་ཁྱད་པར་དུ་བྱས་པའི་ཤེས་བཟོད་སྐད་ ཅིག་བཅུ་དྲུག་ཆོས་ཅན། ཐེག་ཆེན་མཐོང་ལམ་གྱི་ཁྱད་པར་གྱི་མཚན་ཉིད་ཡིན་ཏེ། དེ་ཐེག་ དམན་མཐོང་ལམ་ལས་ཁྱད་པར་འཕགས་པར་མཚོན་པར་བྱེད་པས་སོ། ། ཇི་ལྟར་ན། ཐེག་ ཆེན་མཐོང་ལམ་ཆོས་ཅན། ཐེག་དམན་མཐོང་ལམ་ལས་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་ཏེ། དེ་འདྲའི་ ཤེས་བཟོད་བཅུ་དྲུག་ཅན་གྱི་མཐོང་ལམ་ཡིན་པས་སོ། །ཞེས་པའི་ཚུལ་གྱིས་སོ། །དེ་དངོས་ སུ་བསྟན་པས་ཐེག་ཆེན་སྒོམ་ལམ་དང་མཐར་ལམ་ཁྱད་པར་འཕགས་པར་དོན་གྱིས་འགྲུབ་ པོ། །ཡང་ཕན་བདེ་སྐྱོབ་པ་སོགས་བཅུ་གཅིག་ཆོས་ཅན། ཐེག་ཆེན་གྱི་མཁྱེན་གསུམ་མམ་ དེའི་སྦྱོར་བའི་བྱེད་མཚན་ཡིན་ཏེ། དེ་འབྲས་བུ་འབྱིན་ནུས་སམ་འཕྲིན་(ཤེར་འབྱུང་)ལས་ཁྱད་ པར་བ་དང་ལྡན་པར་མཚོན་པར་བྱེད་པས་སོ། །ཇི་ལྟར་ན། དེ་གསུམ་ཆོས་ཅན། འབྲས་བུ་ འབྱིན་པའི་ནུས་པའམ་འཕྲིན་ལས་ཁྱད་པར་བ་དང་ལྡན་ཏེ། ཕན་བདེ་སྐྱོབ་པ་སོགས་བཅུ་ གཅིག་བསྒྲུབ་པར་མཛད་པས་སོ། །ཞེས་པའི་ཚུལ་གྱིས་སོ། །དེས་ན་ཤེས་ཁྱད་བྱེད་པ་ཆོས་ 2-200 ཅན། དེ་གསུམ་གྱི་བྱེད་སྒྲུབ་གྱི་མཚན་ཉིད་ཡིན་ཏེ། རིམ་པ་བཞིན་དུ་དེའི་རྟོགས་པ་དང་། ཁྱད་པར་འཕགས་པའི་ཆ་དང་། དེའི་མཛད་པ་མཚོན་པར་བྱེད་པས་སོ། ། གཉིས་པ་ནི། དེར་མ་ཟད་(དག་ལྡན་དངོས་)མཚོན་པར་བྱ་བ་གང་ཡིན་པ་དེ་ཡང་མཚན་ ཉིད་དེ་ལས་སུ་སྒྲུབ་པའོ། །(དངོས། ) དེ་ཡང་(ཀུན་དངོས་)ངོ་བོ་ཉིད་ཅེས་བྱ་བ་སྟེ་མཚན་ཉིད་ བཞིའོ་ཞེས་དག་ལྡན་ནོ། །ངོ་བོ་ཉིད་མཚན་(དངོས་)ཆོས་ཅན། མཁྱེན་གསུམ་མམ་དེའི་སྦྱོར་ བའི་མཚན་ཉིད་ཡིན་ཏེ། དེའི་ཐུན་མོང་མིན་པའི་རང་བཞིན་གྱི་ཆོས་ཡིན་པས་སོ། །སྔ་མ་ གསུམ་ལའང་ཚུལ་དེ་སྦྱར་རོ། །དེ་ཡང་ཉོན་མོངས་རྟགས་སོགས་ཀྱིས་དབེན་པ་སོགས་བཅུ་ དྲུག་ཆོས་ཅན། དེ་གསུམ་གྱི་ངོ་བོ་ཉིད་མཚན་ཡིན་ཏེ། དེའི་རང་བཞིན་བྱེད་སྒྲུབ་ཀྱིས་ཐུན་ མོང་མིན་པར་མཚོན་པར་བྱ་བའི་གཞིར་མཚོན་པར་བྱེད་པས་སོ། །ཇི་ལྟར་ན། དེ་གསུམ་ གྱི་སྦྱོར་བ་ཆོས་ཅན། སྦྱོར་བའི་ངོ་བོ་ཉིད་དང་ལྡན་ཏེ། དབེན་པ་བཞི་ལ་སོགས་པའི་ངོ་བོ་ ཉིད་བཅུ་དྲུག་ཅན་ཡིན་པས་སོ། །ཞེས་པའི་ཚུལ་གྱིས་སོ། །ཆོས་བཤེས་སོགས་ཀྱི་དགོངས་ པའོ། །སྙིང་མཆོག་བུདྡྷ་ཤྲཱི་དང་འབྲེ་ཨར་སོགས་དང་རྗེ་བུ་རིན་སོགས་ལྟར་ན། ཤེས་མཚན་ སངས་རྒྱས་ས་ཁོ་ན་ལ་སྦྱོར་བས། (སངས་རྒྱས་ཁོ་ནར་མི་འཐད་ཅིང་སངས་རྒྱས་ལ་ཡང་ཡོད་པ་འཐད་དོ། ། ) ཤེས་པ་ཞེ་བརྒྱད་ཆོས་ཅན། མཁྱེན་གསུམ་སྦྱོར་བའི་མཚན་ཉིད་ཡིན་ཏེ། དེ་ཁྱོད་བསྐྱེད་བྱེད་ དུ་མཚོན་པར་བྱེད་པས་སོ། །དེའི་རྒྱུ་མཚན་ནི་ཁྱོད་དེའི་འབྲས་བུར་གོ་བར་བྱེད་པས་སོ། །ཇི་ ལྟར་ན། ཆོས་ཅན། དེའི་འབྲས་བུའི་ཐ་སྙད་བྱར་རུང་སྟེ། དེས་
【現代漢語翻譯】 具有不可思議等十六種特性的智忍（藏文：ཤེས་བཟོད་，對於事物正確的認知和接受）十六剎那（क्षण，kṣaṇa）的法，是屬於大乘見道的特性，因為它象徵著它比小乘見道更為殊勝。例如，大乘見道的法，比小乘見道更為殊勝，因為它是一種具有十六種智忍的見道。這就是其中的道理。通過直接展示這一點，大乘修道和究竟道的殊勝之處也得以間接成立。 此外，具有利益安樂救護等十一種特性的法，是大乘的三智（藏文：མཁྱེན་གསུམ་，指一切智、道種智、一切種智）或其加行的作用特徵，因為它象徵著它具有產生果實的能力或事業（藏文：འཕྲིན་ལས，指佛菩薩利益眾生的事業）的殊勝之處。例如，這三智的法，具有產生果實的能力或殊勝的事業，因為它能成辦利益安樂救護等十一種功德。這就是其中的道理。因此，能作差別之法，是這三智的作用成就的特徵，因為它依次象徵著它們的證悟、殊勝之處以及它們的作為。 第二，不僅如此，所要象徵的事物本身，也是從該特徵中成立的。（實事）也就是所謂的自性，即四種特徵的具足。（實事）自性（實事）的法，是三智或其加行的特徵，因為它是其不共的自性之法。前面的三種情況也同樣適用。也就是說，遠離煩惱相（藏文：ཉོན་མོངས་རྟགས་）等十六種特性的法，是這三智的自性特徵，因為它象徵著作為其自性作用成就的不共之處的基礎。例如，這三智的加行之法，具有加行的自性，因為它具有遠離四種（煩惱）等的十六種自性。這就是其中的道理。這是法友（藏文：ཆོས་བཤེས་）等的觀點。按照心髓殊勝佛（藏文：སྙིང་མཆོག་བུདྡྷ་ཤྲཱི་，Buddhaśrī）和阿熱（藏文：འབྲེ་ཨར་）等以及杰布仁波切（藏文：རྗེ་བུ་རིན་པོ་ཆེ）等的觀點，智相（藏文：ཤེས་མཚན་）只適用於佛地（藏文：སངས་རྒྱས་ས་）。（只適用於佛陀不合理，佛陀也有是合理的。） 四十八種智慧的法，是三智加行的特徵，因為它象徵著它能產生你。其原因是它使你理解其果。例如，法，可以被稱作其果，因為它...
【English Translation】 The sixteen moments of forbearance (Skt: kṣānti) of wisdom, characterized by the sixteen aspects such as 'inconceivable,' are qualities of the Mahāyāna path of seeing, as they symbolize its superiority over the Hīnayāna path of seeing. For example, the Mahāyāna path of seeing is superior to the Hīnayāna path of seeing because it is a path of seeing possessing sixteen aspects of forbearance of wisdom. This is the reasoning. By directly demonstrating this, the superiority of the Mahāyāna path of meditation and the path of culmination is implicitly established. Furthermore, the eleven qualities such as 'benefiting, bringing happiness, and protecting' are characteristics of the three wisdoms of the Mahāyāna or their preparatory practices, as they symbolize that it possesses the ability to produce results or the excellence of activities (buddha activity). For example, these three wisdoms possess the ability to produce results or excellent activities because they accomplish the eleven qualities such as benefiting, bringing happiness, and protecting. This is the reasoning. Therefore, the differentiating factor is the characteristic of the accomplishment of these three wisdoms, as it symbolizes their realization, their superior aspects, and their actions, respectively. Secondly, moreover, whatever is to be symbolized is also established from that characteristic. (Reality) That is also called 'essence,' which is the completeness of the four characteristics. (Reality) The essence (reality) is a characteristic of the three wisdoms or their preparatory practices, as it is their unique nature. The same applies to the previous three. That is, the sixteen qualities such as being devoid of the signs of afflictions are the essential characteristics of these three wisdoms, as they symbolize the basis for symbolizing their unique nature of action and accomplishment. For example, the preparatory practices of these three wisdoms possess the essence of preparatory practices because they possess the sixteen essences such as being devoid of the four (afflictions). This is the reasoning. This is the view of spiritual friends and others. According to Nyingchok Buddhashri, Dre'ar, and Je Buri, the wisdom characteristic applies only to the Buddha ground. (It is not reasonable to apply it only to the Buddha; it is reasonable that the Buddha also has it.) The forty-eight knowledges are characteristics of the preparatory practices of the three wisdoms, as they symbolize that it produces you. The reason is that it makes you understand its result. For example, the dharma can be called its result because it...
ཕན་བཏགས་ནས་དེའི་རྗེས་ སུ་འགྲོ་ལྡོག་བྱེད་པས་སོ། །ཞེས་པས་ཏེ་སངས་རྒྱས་ས་ན་ཤེས་པ་དེ་དག་ཡོད་པར་མཐོང་ བ་ན་རྒྱུ་མེད་དུ་མི་འབྱུང་བས་རྒྱུ་མཁྱེན་གསུམ་སྦྱོར་བ་ལས་སྐྱེ་བར་ཤེས་པའོ། །བྱེད་མཚན་ ལའང་ཚུལ་དེ་ལྟར་བཞེད་དོ། །འོན་ཀྱང་ཁོ་བོས་བཤད་པ་དང་ཚུལ་གཉིས་ཀ་ཤེས་དགོས་ སོ། །འགྲེལ་པ་ལ། མཁྱེན་གསུམ་མམ་དེའི་སྦྱོར་བའི་མཚན་ཉིད་ནི་རྣམ་པ་བཞིར་ཤེས་པར་ 2-201 བྱའོ། །བཞི་གང་ན། བྱེད་སྒྲུབ་གསུམ་དང་། ལས་སྒྲུབ་ཀྱི་མཚན་ཉིད་གཅིག་ལས། དང་པོ་ ནི། ཤེས་པ་དང་ཁྱད་པར་དང་བྱེད་པ་ཆོས་ཅན། དེ་གསུམ་གྱི་བྱེད་པར་སྒྲུབ་པའི་མཚན་ ཉིད་ཡིན་ཏེ། འདིས་གསུམ་གྱི་སྦྱོར་བ་རྣམས་རིམ་བཞིན་རྟོགས་པ་ཁྱད་པར་བ། ཁྱད་པར་ འཕགས་པ། མཛད་པ་ཁྱད་པར་བ་ཅན་དུ་མཚོན་པར་བྱེད་པས་སོ། །ཚུལ་ཇི་ལྟར་ན་སྔར་ བཤད་ལྟར་རོ། །དེ་ཡང་ལས་སུ་བྱ་བ་དེ་མཚོན་པར་བྱེད་པས་བྱེད་སྒྲུབ་ཀྱི་མཚན་ཉིད་དོ། ། དག་ལྡན་ལས། འདིས་མཚོན་པར་བྱེད་པས་ན་ཞེས་བྱ་བ་བྱེད་པར་སྒྲུབ་པའི་མཚན་ཉིད་ གསུམ་ཞེས་སོ། ། གཉིས་པ་ནི། ཡང་ལས་སུ་སྟེ་བྱ་བའི་ཡུལ་དུ་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་ཡིན་པས་གསུམ་པོ་དེ་ རྣམས་བྱེད་སྒྲུབ་ཀྱིས་མཚོན་པར་བྱ་བ་ཡིན་པས་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱི་མཚན་ཉིད་དེ་བཞིའོ། །ངོ་བོ་ ཉིད་མཚན་ཆོས་ཅན། ལས་སུ་བསྒྲུབ་པའི་མཚན་ཉིད་ཡིན་ཏེ། གསུམ་པོ་དེ་རྣམས་བྱེད་སྒྲུབ་ ཀྱི་མཚན་ཉིད་ཀྱིས་མཚོན་བྱར་མཚོན་པར་བྱེད་པས་སོ། །མཚོན་པར་བྱེད་པ་དང་རྣམ་པར་ འཇོག་པར་བྱེད་ཅེས་པ་ནི། ཤེས་ཤིང་གོ་བར་བྱེད་པ་ལ་མིང་བརྟགས་པ་ཡིན་ལ་གོ་བར་ བྱེད་ཚུལ་སྔར་བཞིན་མི་འདྲ་བ་མང་བས་མཚན་ཉིད་ལ་ཚུལ་མང་བོ་ཡོད་པ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་ སོ། །གཞན་རྩ་བ་བཞིན་འདིར་ཡང་ཤེས་པར་བྱའོ། །(ཁ་ཆེ་གཞོན་ནུ་དཔལ་གྱིས། དེ་ལ་ཤེས་པའི་མཚན་ ཉིད་ནི་ཕྱོགས་ཆོས། བྱེད་པའི་མཚན་ཉིད་ནི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་ལ་ཡོད་པའི་ཚུལ། ཁྱད་པར་གྱི་མཚན་ཉིད་ནི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་ ལས་ལྡོག་པའི་ཚུལ། ངོ་བོ་ཉིད་ནི་རྟགས་ཀྱིས་མཚོན་པར་བྱ་བའོ། །དེ་ལ་རང་གི་རྒྱུད་ལ་གཏན་ལ་འབེབས་པར་བྱེད་པའི་ཚེ་ནི་ མཁྱེན་པ་གསུམ་ཆོས་ཅན་ནོ། ། གཞན་གྱི་རྒྱུད་ལ་གཏན་ལ་འབེབས་པར་བྱེད་པའི་ཚེ་ནི་སྐྱེས་བུ་ཆོས་ཅན་ནོ། །ཞེས་སོ། །འབྲོམ་ ནི། རྣལ་འབྱོར་པ་བདག་གི་རྒྱུད་ཆོས་ཅན་དུ་བྱས་ནས་མཉམ་བཞག་ན་མཁྱེན་གསུམ་གྱི་སྦྱོར་བ་བསྒོམས་ཤིང་རྒྱུད་ལ་སྐྱེས་པ་ ཡིན་ཏེ། རྗེས་ཀྱི་དུས་ན་ཤེས་པ་དང་བྱེད་པའི་མཚན་ཉིད་དམིགས་པའི་ཕྱིར་ཞེས་པ་འབྲས་རྟགས་དང་། ཁྱད་མཚན་ཕལ་ཆེར་ འདྲ། བྱང་སེའི་གཞི་ཤེས་ཀྱི་སྦྱོར་བ་ཆོས་ཅན། དབེན་པ་བཞིའི་ངོ་བོ་ཉིད་ཡིན་ཏེ། གཞི་ཤེས་ཀྱི་བྱེད་པ་གསུམ་དང་ལྡན་པའི་ 2-202 ཕྱིར། དེ་བཞིན་དུ་ལམ་ཤེས་རྣམ་མཁྱེན་ལ་ཡང་སྟེ།
【現代漢語翻譯】 因為施加影響后，隨之進行來回活動。因此，當看到佛陀具有這些智慧時，並非無因而生，而是從智慧三者的結合中產生。對於『做』的特徵，也應如此理解。然而，我（khobo）需要了解所說的內容和方式兩者。在註釋中，智慧三者或其結合的特徵應理解為四種。哪四種呢？即『做』、『成』三種，以及『業』、『成』的特徵一種。第一種是，知、差別和做，作為有法，是這三者的『做』的成立的特徵。因為這能依次象徵著通達、卓越、具有特殊作為的三者的結合。方式如何呢？如前所述。而且，因為它象徵著所做之事，所以是『做』的成立的特徵。《具足》中說：『因為它象徵，所以稱為「做」的成立的三個特徵。』 第二種是，也是『業』，即作為所作的對境，是應成立的，因此這三者是由『做』的成立來象徵的，所以是自性的特徵，共有四種。自性作為有法，是作為『業』應成立的特徵。因為這三者是由『做』的成立的特徵來象徵的。『象徵』和『安置』是指，對於理解和領會，是名稱的假立，而領會的方式如前所述，有諸多不同，因此特徵有多種方式。』其他如根本論述一樣，也應在此處理解。（喀且·香努巴（khache shyönnu pal）說：『智慧的特徵是宗法，做的特徵是存在於順品的方式，差別的特徵是從違品中返回的方式，自性的特徵是被理證所象徵的。』因此，當在自己的相續中確定時，是智慧三者作為有法。當在他人相續中確定時，是補特伽羅作為有法。』仲敦巴（drom tonpa）說：『瑜伽士將自己的相續作為有法，進行等持時，是修習智慧三者的結合並在相續中生起，因為在之後的階段，能緣知和做的特徵，這是果證。差別特徵大致相同。菩提心的基礎——基礎智的結合，作為有法，是四種寂止的自性，因為它具有基礎智的三種作用。』同樣，對於道智——一切種智也是如此。
【English Translation】 Because after exerting influence, one engages in coming and going activities accordingly. Therefore, when seeing that the Buddhas possess these knowledges, it does not arise without a cause, but rather arises from the combination of the three knowledges. This should also be understood in the same way for the characteristic of 'doing'. However, I (Khobo) need to understand both what is said and the manner in which it is said. In the commentary, the characteristics of the three knowledges or their combination should be understood as fourfold. What are the four? They are the three of 'doing' and 'establishing', and one characteristic of 'action' and 'establishing'. The first is that knowledge, distinction, and doing, as the subject of qualities, are the characteristics of establishing the 'doing' of these three. Because this can successively symbolize the combination of the three as understanding, excellence, and having special actions. How is the manner? As previously stated. Moreover, because it symbolizes what is to be done, it is the characteristic of establishing 'doing'. In 'The Complete', it says: 'Because it symbolizes, it is called the three characteristics of establishing 'doing'.' The second is that it is also 'action', that is, as the object of what is to be done, it is what should be established, therefore these three are symbolized by the establishment of 'doing', so it is the characteristic of self-nature, there are four in total. Self-nature, as the subject of qualities, is the characteristic of what should be established as 'action'. Because these three are symbolized by the characteristic of establishing 'doing'. 'Symbolizing' and 'establishing' refer to the imputation of names for understanding and comprehension, and the ways of comprehension are different as before, so there are many ways to characterize the characteristics. As with the root text, it should also be understood here. (Khache Shyonnu Pal said: 'The characteristic of knowledge is the subject of the thesis, the characteristic of doing is the way of existing in the concordant side, the characteristic of distinction is the way of turning back from the discordant side, and the characteristic of self-nature is what is symbolized by the sign.') Therefore, when establishing it in one's own continuum, it is the three knowledges as the subject of qualities. When establishing it in another's continuum, it is the individual as the subject of qualities.' Dromtonpa said: 'When a yogi makes his own continuum the subject of qualities and engages in equipoise, he cultivates the combination of the three knowledges and generates it in the continuum, because in the subsequent stage, he focuses on the characteristics of knowledge and doing, which is the fruit sign. The distinction characteristic is mostly the same. The basis of Bodhicitta—the combination of the base knowledge, as the subject of qualities, is the self-nature of the four isolations, because it possesses the three functions of the base knowledge.' Similarly, it is also the same for the path knowledge—omniscience.
རང་བཞིན་རྟགས་སོ། །ཞེས་སོ། །འབྲེ་ལ་སོགས་པ། ཤེས་བྱེད་སྐྱེད་བྱེད་ དུ་མཚོན་ཞེས་སོགས་ལུང་སྙེར་བཟང་བའི་ཕྱོགས་སྔ་བཀོད་པ་ལྟར་གསུང་ངོ་། ། ) མཁས་པའི་དབང་བོ་བཅོས་རལ་ དང་དཔང་ལོ་ཙཱ་བ་ནི། མཚན་མཚོན་གཞི་གསུམ་བྱ་བ་མི་འཐད་དེ། རྒྱ་གར་མཁས་པས་ མཚོན་བྱ་མཚན་གཞི་གཅིག་ཏུ་བཤད་པ་དང་། (དཔང་)སྐད་དོད་གཅིག་པ་དང་དོན་འདྲ་བས་ སོ་གསུང་ངོ་། །མ་ཁྱབ་ཁྱབ་ཆེ་མི་སྲིད་གསུམ་དང་བྲལ་བའི་མཚན་ཉིད་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་ན་ གསུམ་དུ་རིགས་ཏེ་སྐད་ཅིག་མ་དེ་བུམ་པའི་སྐྱོན་གསུམ་བྲལ་གྱི་མཚན་ཉིད་མིན་པས་སོ། ། སྤྱིར་མད་པར་སྣང་ངོ་། ། ༈ རྒྱས་བཤད། གཉིས་པ་རྒྱས་བཤད་ལ་བཞི་སྟེ། ཤེས། ཁྱད། བྱེད་པ། ངོ་བོ་ཉིད་མཚན་ནོ། ། 2-203 པ་བསྐྱེད་པར་བྱེད་པའོ་(ཆོས་བཤེས་)ཞེས་རྟོགས་པས་སོ། །ཞེས་(འབུམ་ཊཱིཀ་)པའི་ཚུལ་གྱིས་སོ། ། སྔ་མ་རྣམས་ཀྱི་ལུགས་ཡང་སྔར་བཤད་ལྟར་འདོན་པ་བསྒྱུར་ཞིང་དགོད་དོ། །ཡུམ་འདི་ནི་ དེ་པ་བསྐྱེད་པའོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །ཡུམ་ཤེར་ཕྱིན་རྒྱུར་ཡོད་པ་ལས་དེ་པས། ཕུང་བོ་ལྔའི་ འཇིག་རྟེན་དོན་དམ་པར་མེད་པས་དོན་དམ་པར་འཇིག་པ་མེད་པར་རྟོགས་ཞེས་སོགས་ཏེ། (མདོར། དེ་པས་ཕུང་བོ་ལྔ་འཇིག་རྟེན་དུ་གསུངས་སོ། །ཞེས་སོ། །འབུམ་ཊཱིཀ་ཏུ། འཇིག་རྟེན་པའི་རང་བཞིན་ལ་རྟེན་ཅིང་གནས་ པས་འཇིག་རྟེན་ཞེས་བྱ། ) འདི་རྣམས་མདོ་གསལ་ལོ། །(མདོར་འཇིག་པ་དང་རབ་ཏུ་འཇིག་པས་འཇིག་རྟེན་ཞེས་ པ་ལ། སྙིང་མཆོག་ཏུ། སྐད་ཅིག་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འཇིག་པ་དང་རབ་ཏུ་འཇིག་པ་ནི་རྒྱུ་འགགས་པའོ། །ཞེས་སོ། །རིམ་བཞིན་ ཆུད་ཟ་བ་དང་མ་རུང་བར་འགྱུར་བའོ། །ཞེས་གནོད་འཇོམས། ) རྒྱུར་ཡོད་པ་ལས་རེ་རེར་སྦྱར་ཏེ། དོན་དམ་ པར་མི་དམིགས་པའི་ཚུལ་གྱིས་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་སེམས་ཀྱི་སྤྱོད་པ་སྟོང་ཕྲག་བརྒྱད་ ཅུའམ་གྲངས་མེད་པ་དང་། མདོར་སེམས་དང་སྤྱོད་པ་ཞེས་སོ། །(འབུམ་ཊཱིཀ) སེམས་ཀྱི་སྤྱོད་ པ་ལ་ཞུགས་ཞེས་བྱ་བ་ནི་སེམས་ཅན་འདོད་ཆགས་སྤྱོད་པ་ལ་སོགས་པ་མང་བོ་ཁོང་དུ་ཆུད་ པ་ཞེས་བློ་གྲོས་མི་ཟད་པའི་མདོ་འགྲེལ་(དབྱིག་གཉེན་)ལོ། །སེམས་དེ་ནང་དུ་དམིགས་པ་ལ་ བསྡུས་པ་དང་། སེམས་ཕྱིར་(ཏིང་ངེ་འཛིན་ལ་སྦྱོར་བ་ནི་བསྡུས་པ་དང་སྤྲོས་པའོ། །ཞེས་(ས་བཅུ་པའི་)དབྱིག་གཉེན་ ནོ། ། )བལྟས་ཏེ་རྣམ་པར་གཡེང་བ་དང་། ཡང་ན། ཡང་དག་དང་ལོག་པ་ལ་གསེར་རོ། །བསྡུས་ གཡེང་གི་སེམས་འདོད་ཆགས་ཟད་པས་(མཛོད་)འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བ། དེ་ལས་གཞན་ པའི་ཉོན་མོངས་(མཛོད་)ཞེ་སྡང་སོགས་སྤངས་པས་སྤོང་བ་དེ་གཉིས་ཀྱི་གཞི་ཕུང་བོ་སྤངས་ པས་(མཛོད་)འགོག་པའི་ཁམས་རྣམས་ཀྱིས་(ཨཱརྱ་)མི་ཟད་པའི་རྣམ་པ་དང་། ཡང་ན་མཐོང་ སྤང་སྒོམ་སྤང་ཕུང་བོ་འགོག་པ་ལ་རིམ་བཞིན་སྤོང་བ་འདོད་ཆ
【現代漢語翻譯】 རང་བཞིན་རྟགས་སོ། །ཞེས་སོ། །འབྲེ་ལ་སོགས་པ། ཤེས་བྱེད་སྐྱེད་བྱེད་དུ་མཚོན་ཞེས་སོགས་ལུང་སྙེར་བཟང་བའི་ཕྱོགས་སྔ་བཀོད་པ་ལྟར་གསུང་ངོ་། ། ) མཁས་པའི་དབང་བོ་བཅོས་རལ་དང་དཔང་ལོ་ཙཱ་བ་ནི། མཚན་མཚོན་གཞི་གསུམ་བྱ་བ་མི་འཐད་དེ། རྒྱ་གར་མཁས་པས་མཚོན་བྱ་མཚན་གཞི་གཅིག་ཏུ་བཤད་པ་དང་། (དཔང་)སྐད་དོད་གཅིག་པ་དང་དོན་འདྲ་བས་སོ་གསུང་ངོ་། །མ་ཁྱབ་ཁྱབ་ཆེ་མི་སྲིད་གསུམ་དང་བྲལ་བའི་མཚན་ཉིད་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་ན་གསུམ་དུ་རིགས་ཏེ་སྐད་ཅིག་མ་དེ་བུམ་པའི་སྐྱོན་གསུམ་བྲལ་གྱི་མཚན་ཉིད་མིན་པས་སོ། ། སྤྱིར་མད་པར་སྣང་ངོ་། ། 自性相。如是說。'འབྲེ་ལ་སོགས་པ།' 等，表示能知和能生，如龍樹菩薩所著的《稱讚品》中先前所說的那樣宣講。) 智者喬熱和譯師達波認為，名稱、所詮、所依三者不應理，因為印度智者說所詮和名稱的所依是一體的，而且（達波）梵語詞相同，意義也相同。如果從不遍、太遍、不可能三者分離的定義方面來說，可以分為三類，因為剎那不是瓶子的過失三離的定義。一般而言，似乎沒有。
【English Translation】 Rang bzhin rtags so. Zhes so. 'Bre la sogs pa. Shes byed skyed byed du mtshon zhes sogs lung snyer bzang ba'i phyogs snga bkod pa ltar gsung ngo. ) Mkhas pa'i dbang bo bcos ral dang dpang lo tsA ba ni. Mtshan mtshon gzhi gsum bya ba mi 'thad de. rGya gar mkhas pas mtshon bya mtshan gzhi gcig tu bshad pa dang. (dpang) skad dod gcig pa dang don 'dra bas so gsung ngo. Ma khyab khyab che mi srid gsum dang bral ba'i mtshan nyid kyi dbang du byas na gsum du rigs te skad cig ma de bum pa'i skyon gsum bral gyi mtshan nyid min pas so. Spyi rmad par snang ngo. The nature is a sign. Thus it is said. 'Bre la sogs pa,' etc., represent the knowable and the generative, as previously stated in the praises of Lungnyer Sangpo. The wise Chö Ral and the translator Dpang Lo-tsa-wa say that it is unreasonable to have three things: name, signified, and basis, because Indian scholars say that the signified and the basis of the name are one, and (Dpang) because the Sanskrit word is the same and the meaning is the same. If we consider the definition of being free from the three: non-pervasion, over-pervasion, and impossibility, then it can be divided into three, because the moment is not the definition of the three faults of a vase being absent. In general, it does not seem to exist.
གས་དང་བྲལ་བ་འགོག་ པའི་དབྱིངས་སུ་སའི་དངོས་གཞིར་རོ། །(ཀ་ཤིས་ཉོན་མོངས་པ་སྤངས་པའི་དངོས་པོ་འགོག་པ་ནི་འགོག་པའི་ དབྱིངས་ཞེས་བདུན་བརྒྱ་བའི་འགྲེལ་པར་ཏེ་གྲངས་སོ། ། )དོན་དམ་པར་མ་དམིགས་པའི་ཚུལ་གྱིས་སེམས་ 2-204 འདོད་ཆགས་དང་བཅས་པ་དང་སོགས་པས་ཞེ་སྡང་སོགས་དང་། རྩ་བར་སོགས་པ་ཞེས་ བྱ་བའི་སྒྲས་བསྡུས་པ་སེམས་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བ་སོགས་དང་། སེམས་རྒྱ་ཆེན་པོ་ནི། དམིགས་པ་ལ་སོགས་པ་རྒྱ་ཆེ་བའམ་དགེ་བའི་སེམས་སམ་(ཞི་བ་འབྱུང་གནས་)འདོད་ཁམས་ ལ་དམིགས་པའམ་(སྙིང་ཟླ་)ཆོས་ཉིད་ཀྱིས་(གསེར་)ཐམས་ཅད་ལ་ཁྱབ་ཅིང་ཐམས་(གསེར་)ཅད་ འཇལ་བས་དང་། ཆེན་པོར་གྱུར་པ་གཟུགས་ཁམས་ལ་དམིགས་པ་སྟེ། (ཟླ་སྙིང་གསེར་)འདོད་ པ་བས་གཟུགས་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པས་སོ། །སེམས་ཚད་མེད་པ་ནི་གཟུགས་མེད་ཀྱི་ སེམས་ཞེས་དབྱིག་གཉེན་ནོ། །(ས་བཅུ་པའི་འགྲེལ་པར། མི་རྣམས་ཀྱི་ཆུང་(མདོ་)བའོ། །འདོད་པ་ན་སྤྱོད་པ་རྣམས་ ཀྱི་སྤངས་བའོ། །(མདོ་)གཟུགས་ན་སྤྱོད་པའི་ལྷ་རྣམས་ཀྱིས་ནི་རྒྱ་ཆེན་(མདོ་)པོར་གྱུར་པའོ། །གཟུགས་མེད་པ་གཉིས་ནི་ཚད་ མེད་པ་ཞེས་སོ། ། )ཡང་ན་ཁམས་གསུམ་གྱི་སེམས་ལ་སྦྱར་ཡང་རུང་ངོ་། །རྣམ་ཤེས་སམ་སེམས་ མིག་གི་དབང་བོ་ལ་སོགས་པའི་སྤྱོད་ཡུལ་མིན་པས་སམ་དོན་དམ་པར་རང་གི་མཚན་ཉིད་ ཀྱིས་སྟོང་པས་(ཨཱརྱ་མདོ་དོན། )བསྟན་དུ་མེད་པ་དང་། སེམས་དོན་དམ་པར་དེ་པའི་སྤྱན་(མདོ་ ) ལྔ་ལའང་ལྟར་མེད་པ་དང་། ཤེས་པའམ་སེམས་དེ་གཡོ་བ་སྒྲུབ་(ཨཱརྱ་)པའི་སྒོ་ནས་འཇུག་ པ། སོགས་པ་བཅུམ་པ་དང་འདུ་བ་ནི་དགག་སྒོ་ནས་འཇུག་པ། བཀྲམ་པ་ནི་གཉིས་ཀའི་སྒོ་ ནས་ཏེ། བདག་དང་འཇིག་རྟེན་རྟག་མི་རྟག་གཉིས་ཀ་གཉིས་ཀ་མིན་པར་འདོད་པ་སྔོན་གྱི་ མཐའ་ལ་བརྟེན་པ་བཞི། བདག་དང་འཇིག་རྟེན་མཐའ་དང་མི་ལྡན་ལྡན་གཉིས་ཡིན་གཉིས་ མིན་དུ་འདོད་པ་ཕྱི་མའི་མཐའ་ལ་བརྟེན་པ་བཞི། དེ་པ་གྲོངས་ནས་འབྱུང་མི་འབྱུང་གཉིས་ཀ་ གཉིས་མིན་ཏུ་ལྟ་བ་མྱང་འདས་ལ་བརྟེན་པ་བཞི་སྟེ། དང་པོ་རྣམས་(ཟླ་ཟེར་དངོས་)གྲངས་ཅན་ གྱི་ལྟ་བ་གཡོ་བ། (མདོ། ) གཉིས་པ་རྣམས་རྒྱང་འཕེན་(མདོ་)གྱི་ལྟ་བ་འདུ་བ་(མདོ་)གསུམ་པ་ རྣམས་གཅེར་(མདོ་)བུ་པའི་ལྟ་བ་བཀྲམ་པ། (མདོ་)བཞི་པ་རྣམས་གནས་མ་(མདོ་)བུ་པའི་ལྟ་བ་ བཅུམ་པའོ། །(མདོ་)ཡང་ལུས་སྲོག་ལ་བརྟེན་པ་གཉིས་ཏེ། ལུས་དེ་ཉིད་སྲོག་དེའོ། །སྲོག་ཀྱང་ 2-205 གཞན་ལ་ལུས་ཀྱང་གཞན་ནོ། །ཞེས་པ་སྟེ། དང་པོ་གཅེར་(མདོ་)བུ་པ་སྟེ། ཁྱད་པར་འཕགས་ པའི་བསྟོད་པར། གཅེར་བུ་ལུས་ཀྱི་ཚད་བཞིན་དུ། །སྲོག་ནི་ཞུམ་དང་རྒྱས་པར་སྨྲ། །ཞེས་ སོ། །རིག་བྱེད་མཐའ་པའང་འདོད་དེ། འདི་ཐམས་ཅད་ནི་བདག་པོ་ཞེས་འདོད་པར་རྒྱལ་བ་ ཅན་དང་ཡ་མ་རིས་བཤད་དོ། །གཉིས་པ་གྲང
【現代漢語翻譯】 遠離煩惱的寂滅之界是存在的。（迦濕彌羅論師認為，斷除煩惱的事物即是寂滅之界，七百部論書中即有此說法。）從勝義諦的角度來看，心不執著于貪慾等煩惱，以及心遠離貪慾等煩惱，心廣大，是指所緣等廣大，或是指善心，或是指欲界所緣，或是指自性周遍一切、衡量一切，以及成為廣大的色界所緣。因為色界比欲界殊勝。心無量，是指無色界的心，這是世親的觀點。（《十地經論》中說：『人們的心是狹小的。欲界眾生是斷除煩惱的。色界天人的心是廣大的。無色界的兩種心是無量的。』）或者也可以將三界的心都包括在內。識或心，不是眼等根的行境，或者從勝義諦的角度來說，它本身是空性的。（《聖者經義》）是不可見的。心從勝義諦的角度來說，五眼也無法看見。知或心，通過『動』的方式進入。『等』字包括了收攝和聚集，即通過否定的方式進入。展開，即通過兩種方式進入，即認為『我』和『世界』是常、無常，或既非常也非無常，這是基於對過去的執著而產生的四種觀點。認為『我』和『世界』有邊、無邊、既有邊又無邊、既非有邊也非無邊，這是基於對未來的執著而產生的四種觀點。認為如來死後存在、不存在、既存在又不存在、既非存在也非不存在，這是基於對涅槃的執著而產生的四種觀點。第一種觀點是數論派的『動』的觀點。第二種觀點是順世外道的『聚集』的觀點。第三種觀點是耆那教的『展開』的觀點。第四種觀點是勝論派的『收攝』的觀點。還有兩種觀點是基於身與命的關係：身即是命，命也即是身；命是命，身是身。第一種觀點是耆那教的觀點。在《殊勝贊》中說：『耆那教徒認為，生命隨著身體的大小而縮小或擴大。』吠陀論師也持有這種觀點，他們認為一切都是自在的，這是自在天和閻摩的觀點。第二種觀點是數論派的觀點。 The state of cessation, free from afflictions, is the realm of cessation. (Kashmiri scholars believe that the object of cessation, which is the elimination of afflictions, is the realm of cessation, as stated in the seven hundred treatises.) From the perspective of ultimate truth, the mind does not cling to desires and other afflictions, and the mind is free from desires and other afflictions. The vast mind refers to the vastness of objects, or to virtuous thoughts, or to the objects of the desire realm, or to the nature that pervades and measures all things, and becomes the vast object of the form realm. Because the form realm is superior to the desire realm. The immeasurable mind refers to the mind of the formless realm, according to Vasubandhu. (The Ten Bhumi Sutra states: 'The minds of people are small. Beings in the desire realm are those who have abandoned afflictions. The gods in the form realm have vast minds. The two formless realms are immeasurable.') Alternatively, the minds of the three realms can also be included. Consciousness or mind is not the object of the senses such as the eye, or from the perspective of ultimate truth, it is empty in itself. (Arya Sutra Meaning) It is invisible. From the perspective of ultimate truth, the five eyes cannot see the mind. Knowing or mind enters through the way of 'movement'. 'Etc.' includes gathering and collecting, that is, entering through negation. Spreading out means entering through both ways, that is, believing that 'self' and 'world' are permanent, impermanent, or neither permanent nor impermanent, which are four views based on attachment to the past. Believing that 'self' and 'world' have boundaries, are boundless, have both boundaries and are boundless, or are neither bounded nor boundless, which are four views based on attachment to the future. Believing that the Tathagata exists after death, does not exist, both exists and does not exist, or neither exists nor does not exist, which are four views based on attachment to Nirvana. The first view is the 'movement' view of the Samkhya school. The second view is the 'gathering' view of the Lokayata school. The third view is the 'spreading' view of the Jain school. The fourth view is the 'collecting' view of the Vaisheshika school. There are also two views based on the relationship between body and life: the body is the life, and the life is the body; life is life, and the body is the body. The first view is the view of the Jains. In the Excellent Praise, it is said: 'The Jains believe that life shrinks or expands according to the size of the body.' The Vedic scholars also hold this view, believing that everything is independent, which is the view of Ishvara and Yama. The second view is the view of the Samkhya school.
【English Translation】 The state of cessation, free from afflictions, is the realm of cessation. (Kashmiri scholars believe that the object of cessation, which is the elimination of afflictions, is the realm of cessation, as stated in the seven hundred treatises.) From the perspective of ultimate truth, the mind does not cling to desires and other afflictions, and the mind is free from desires and other afflictions. The vast mind refers to the vastness of objects, or to virtuous thoughts, or to the objects of the desire realm, or to the nature that pervades and measures all things, and becomes the vast object of the form realm. Because the form realm is superior to the desire realm. The immeasurable mind refers to the mind of the formless realm, according to Vasubandhu. (The Ten Bhumi Sutra states: 'The minds of people are small. Beings in the desire realm are those who have abandoned afflictions. The gods in the form realm have vast minds. The two formless realms are immeasurable.') Alternatively, the minds of the three realms can also be included. Consciousness or mind is not the object of the senses such as the eye, or from the perspective of ultimate truth, it is empty in itself. (Arya Sutra Meaning) It is invisible. From the perspective of ultimate truth, the five eyes cannot see the mind. Knowing or mind enters through the way of 'movement'. 'Etc.' includes gathering and collecting, that is, entering through negation. Spreading out means entering through both ways, that is, believing that 'self' and 'world' are permanent, impermanent, or neither permanent nor impermanent, which are four views based on attachment to the past. Believing that 'self' and 'world' have boundaries, are boundless, have both boundaries and are boundless, or are neither bounded nor boundless, which are four views based on attachment to the future. Believing that the Tathagata exists after death, does not exist, both exists and does not exist, or neither exists nor does not exist, which are four views based on attachment to Nirvana. The first view is the 'movement' view of the Samkhya school. The second view is the 'gathering' view of the Lokayata school. The third view is the 'spreading' view of the Jain school. The fourth view is the 'collecting' view of the Vaisheshika school. There are also two views based on the relationship between body and life: the body is the life, and the life is the body; life is life, and the body is the body. The first view is the view of the Jains. In the Excellent Praise, it is said: 'The Jains believe that life shrinks or expands according to the size of the body.' The Vedic scholars also hold this view, believing that everything is independent, which is the view of Ishvara and Yama. The second view is the view of the Samkhya school.
ས་ཅན་ཏེ་སྲོག་གམ་བདག་ཤེས་པ་དང་ལུས་ སྲོག་ཐམས་ཅད་བེམ་པོར་འདོད་པས་སོ། །དེ་རྣམས་གྲངས་ཅན་སོགས་རྣམས་ཀྱིས་སྟོན་པ་ ལ་ཞུས་པ་ན་ཐམས་ཅད་བདག་ལས་བརྩམས་ཏེ་འདྲི་བར་མཁྱེན་ནས་གཞི་མ་གྲུབ་ལ་ཁྱད་ ཆོས་མི་འཐད་དོ་ཞེས་དགོངས་ནས་ལུང་མ་བསྟན་པས་ལུང་མ་བསྟན་གྱི་ལྟ་བ་ཞེས་ཟེར་ཏེ་ བཅུ་བཞིའོ། །རིན་ཆེན་ཕྲེང་བར། འཇིག་རྟེན་མཐའ་དང་ལྡན་ནམ་ཞེས། །ཞུས་ན་རྒྱལ་བ་མི་ གསུང་ཞུགས། །ཞེས་སོགས་སོ། །སེམས་(ནི་སྒྲུབ་པ་སྟེ་ཡོད་ཅེས་བྱའོ། ། )གཡོ་བ་(ནི་རྟག་པར་བལྟ་བའོ། ། ) དང་འདུ་བ་(ནི་དགག་པས་ཏེ་མེད་ཅེས་བྱའོ། །ནི་ཆད་པར་ལྟ་བའོ། ། )དང་བཀྲམ་(ནི་གཉིས་ཀ་སྟེ་ཡོད་ཀྱང་ཡོད་ལ་ མེད་ཀྱང་མེད་ཅེས་སོ། ། )པ་(ནི་སྒྲོ་འདོགས་པའོ། ། )དང་བཅུམ་(ནི་སྐུར་བ་འདེབས་པའོ། །ཞེས་འབུམ་ཊཱིཀ་འཇོམས་སོ། ། ) པ་(ནི་གཉིས་ཀ་འགག་པ་སྟེ་ཡོད་པའང་མིན་མེད་པའང་མིན་ཞེས་བྱའོ་ཞེས་དག་ལྡན་ཟླ་ཟེར་རོ། ། )ཡང་དག་པ་ཇི་ལྟ་བ་ བཞིན་ཏུ་རབ་ཏུ་མཁྱེན་ཏོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །སོགས་ཁོངས་སུ་འཇིག་ཚོགས་ལྟ་རི་ཉི་ཤུ་དང་ ལྟ་ངན་དྲུག་ཅུ་རྩ་གཉིས་སོགས་གཟུང་ངོ་། །ཉི་ཤུ་གང་ན། གཟུགས་(ངོ་བོར་འཛིན་)བདག་ཡིན། གཟུག་ལ་བདག་(ཐ་དད་ལྡན་པར་ལྟ་)གནས། བདག་གཟུགས་ཡིན། བདག་ལ་གཟུགས་གནས་ པར་ལྟ་བ་བཞི་སྟེ་ཚོར་སོགས་བཞི་ལའང་དེ་ལྟར་སྦྱར་བས་ཉི་ཤུའོ། །གཉིས་པ་ནི། ཉི་ཤུ་ བོ་དུས་གསུམ་ལ་སྦྱར་བས་དྲུག་ཅུ་དང་ལོག་ལྟ་མཐར་འཛིན་གཉིས་བསྣན་པས་རེ་གཉིས་ ཏེ། དེ་གཉིས་ཚེ་སྔ་ཕྱི་དང་ལས་ལེགས་ཉེས་ཀྱི་འབྲས་བུ་སྐྱིད་སྡུག་ཡོད་པར་མི་ལྟ་བས་དུས་ གསུམ་དང་མི་སྦྱོར་(འབུམ་ཊཱིཀ་)གསུང་སྟེ་བརྟག་དགོས་སོ། །མདོ་ཚངས་པའི་དྲ་བ་དང་ས་ སྡེའི་རྟོག་དཔྱོད་ཀྱིས། དེའི་བསྡུ་བ་དང་། རྟོག་གེ་འབར་བ་སོགས་སུ་བཤད་པ་ལྟར་སྔོན་གྱི་ 2-206 མཐའ་ལ་རྟོགས་པ་བཅོ་བརྒྱད། ཕྱི་མའི་མཐའ་ལ་རྟོག་པ་བཞི་བཅུ་རྩ་བཞི་སྟེ་དང་པོ་ལ་ལྔ་ ཡོད་དེ། རྟག་དང་ཁ་ཅིག་རྒྱུ་(རྟག་དང་)མེད་དང་། །མཐའ་ལྡན་ནང་གི་རྣམ་གཡེང་ཅན་ནོ། །གཉིས་ པ་ལ། འདུ་ཤེས་ཡོད་དང་འདུ་ཤེས་མེད། །གཉིས་ཀ་མྱང་འདས་ཆད་སྨྲ་ལྔའོ། །རྒྱས་པར་ ཤེས་དགོས་སོ། །དེ་རྣམས་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུའི་ཕུང་བོ་ལྔ་ལ་བརྟེན་ནས་སྐྱེའི་དེ་དག་གི་ཡུལ་ནི་མེད་ དོ་ཞེས་བྱ་བ་དང་། སེམས་གཡོ་བ་སོགས་དང་། དེ་ལས་གཞན་ཕུང་བོ་ལྔ་བོའི་དེ་བཞིན་ཉིད་ གཅིག་ཉིད་ཀྱིའམ་དེ་བཞིན་ཉིད་དེ་དོན་དམ་པར་སྤྲོས་པ་དང་བྲལ་བའི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ དང་། ཐུབ་པ་དེ་པས་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་དེ་བཞིན་ཉིད་ཇི་བཞིན་རྟོགས་ཏེ་གཞན་ལ་བསྟན་ ཅིང་བརྡ་བཏགས་པ་ཞེས་བྱ་བ་འདི་རྣམས་རྟོགས་པ་ཉིད་ཀྱིས་ཤེས་པའི་རྣམ་པའི་བྱེ་བྲག་ སློབ་ལམ་བཅུ་དྲུག་གིས་ཡུམ་ཤེར་ཕྱིན་གྱིས་དེ་པའི་རྟོགས་པ་
【現代漢語翻譯】 『ས་ཅན་ཏེ་སྲོག་གམ་བདག་ཤེས་པ་དང་ལུས་སྲོག་ཐམས་ཅད་བེམ་པོར་འདོད་པས་སོ། །』 (Sacan te srog gam bdag shes pa dang lus srog thams cad bem por 'dod pas so) 因為他們認為薩迦（Sacan）是指生命或自我意識，以及所有的身體和生命都是物質的。 『དེ་རྣམས་གྲངས་ཅན་སོགས་རྣམས་ཀྱིས་སྟོན་པ་ལ་ཞུས་པ་ན་ཐམས་ཅད་བདག་ལས་བརྩམས་ཏེ་འདྲི་བར་མཁྱེན་ནས་གཞི་མ་གྲུབ་ལ་ཁྱད་ཆོས་མི་འཐད་དོ་ཞེས་དགོངས་ནས་ལུང་མ་བསྟན་པས་ལུང་མ་བསྟན་གྱི་ལྟ་བ་ཞེས་ཟེར་ཏེ་བཅུ་བཞིའོ། །』 (De rnams grangs can sogs rnams kyis ston pa la zhus pa na thams cad bdag las brtsams te 'dri bar mkhyen nas gzhi ma grub la khyad chos mi 'thad do zhes dgongs nas lung ma bstan pas lung ma bstan gyi lta ba zhes zer te bcu bzhi'o) 當數論派（Samkhya）等詢問導師時，導師知道他們都是從『我』出發提問，認為基礎未成立，特質不合理，因此沒有回答，這被稱為十四無記。 『རིན་ཆེན་ཕྲེང་བར། འཇིག་རྟེན་མཐའ་དང་ལྡན་ནམ་ཞེས། །ཞུས་ན་རྒྱལ་བ་མི་གསུང་ཞུགས། །ཞེས་སོགས་སོ། །』 (Rin chen phreng bar, 'jig rten mtha' dang ldan nam zhes, zhus na rgyal ba mi gsung zhugs, zhes sogs so) 《寶鬘論》中說：『詢問世界是否有邊際，佛陀不作回答。』等等。 『སེམས་(ནི་སྒྲུབ་པ་སྟེ་ཡོད་ཅེས་བྱའོ། ། )གཡོ་བ་(ནི་རྟག་པར་བལྟ་བའོ། ། )དང་འདུ་བ་(ནི་དགག་པས་ཏེ་མེད་ཅེས་བྱའོ། །ནི་ཆད་པར་ལྟ་བའོ། ། )དང་བཀྲམ་(ནི་གཉིས་ཀ་སྟེ་ཡོད་ཀྱང་ཡོད་ལ་མེད་ཀྱང་མེད་ཅེས་སོ། ། )པ་(ནི་སྒྲོ་འདོགས་པའོ། ། )དང་བཅུམ་(ནི་སྐུར་བ་འདེབས་པའོ། །ཞེས་འབུམ་ཊཱིཀ་འཇོམས་སོ། ། )པ་(ནི་གཉིས་ཀ་འགག་པ་སྟེ་ཡོད་པའང་མིན་མེད་པའང་མིན་ཞེས་བྱའོ་ཞེས་དག་ལྡན་ཟླ་ཟེར་རོ། ། )ཡང་དག་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་ཏུ་རབ་ཏུ་མཁྱེན་ཏོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །』 (Sems (ni sgrub pa ste yod ces bya'o) g.yo ba (ni rtag par blta ba'o) dang 'du ba (ni dgag pas te med ces bya'o ni chad par lta ba'o) dang bkram (ni gnyis ka ste yod kyang yod la med kyang med ces so) pa (ni sgro 'dogs pa'o) dang bcum (ni skur ba 'debs pa'o zhes 'bum Tika 'joms so) pa (ni gnyis ka 'gag pa ste yod pa'ang min med pa'ang min zhes bya'o zhes dag ldan zla zer ro) yang dag pa ji lta ba bzhin du rab tu mkhyen to zhes sogs so) 心的動搖（是執著于常），聚集（是否定，即認為沒有，是斷見），散佈（是兩者，既有也有沒有），增益（是增益），收縮（是誹謗，如《十萬頌釋》所破斥），是兩者皆滅（既非有也非無，如達丹匝色所說），如實了知。等等。 『སོགས་ཁོངས་སུ་འཇིག་ཚོགས་ལྟ་རི་ཉི་ཤུ་དང་ལྟ་ངན་དྲུག་ཅུ་རྩ་གཉིས་སོགས་གཟུང་ངོ་། །』 (Sogs khongs su 'jig tshogs lta ri nyi shu dang lta ngan drug cu rtsa gnyis sogs gzung ngo) 等等包括二十種有身見山和六十二種邪見。 『ཉི་ཤུ་གང་ན། གཟུགས་(ངོ་བོར་འཛིན་)བདག་ཡིན། གཟུག་ལ་བདག་(ཐ་དད་ལྡན་པར་ལྟ་)གནས། བདག་གཟུགས་ཡིན། བདག་ལ་གཟུགས་གནས་པར་ལྟ་བ་བཞི་སྟེ་ཚོར་སོགས་བཞི་ལའང་དེ་ལྟར་སྦྱར་བས་ཉི་ཤུའོ། །』 (Nyi shu gang na, gzugs (ngo bor 'dzin) bdag yin, gzug la bdag (tha dad ldan par lta) gnas, bdag gzugs yin, bdag la gzugs gnas par lta ba bzhi ste tshor sogs bzhi la'ang de ltar sbyar bas nyi shu'o) 二十種是什麼？色（執著為自體）是我，我存在於色中（認為具有差別），我是色，色存在於我中，這四種見解，對受等四蘊也同樣適用，所以是二十種。 『གཉིས་པ་ནི། ཉི་ཤུ་བོ་དུས་གསུམ་ལ་སྦྱར་བས་དྲུག་ཅུ་དང་ལོག་ལྟ་མཐར་འཛིན་གཉིས་བསྣན་པས་རེ་གཉིས་ཏེ། དེ་གཉིས་ཚེ་སྔ་ཕྱི་དང་ལས་ལེགས་ཉེས་ཀྱི་འབྲས་བུ་སྐྱིད་སྡུག་ཡོད་པར་མི་ལྟ་བས་དུས་གསུམ་དང་མི་སྦྱོར་(འབུམ་ཊཱིཀ་)གསུང་སྟེ་བརྟག་དགོས་སོ། །』 (Gnyis pa ni, nyi shu bo dus gsum la sbyar bas drug cu dang log lta mthar 'dzin gnyis bsnan pas re gnyis te, de gnyis tshe snga phyi dang las legs nyes kyi 'bras bu skyid sdug yod par mi lta bas dus gsum dang mi sbyor ('bum Tika) gsung ste brtag dgos so) 第二種是，將二十種見解與過去、現在、未來三時結合，得到六十種，再加上邪見和邊執見兩種，共六十二種。這兩種見解不認為存在前世後世，也不認為善惡業有苦樂的果報，因此不與三時結合（《十萬頌釋》說），需要考察。 『མདོ་ཚངས་པའི་དྲ་བ་དང་ས་སྡེའི་རྟོག་དཔྱོད་ཀྱིས། དེའི་བསྡུ་བ་དང་། རྟོག་གེ་འབར་བ་སོགས་སུ་བཤད་པ་ལྟར་སྔོན་གྱི་2-206མཐའ་ལ་རྟོགས་པ་བཅོ་བརྒྱད། ཕྱི་མའི་མཐའ་ལ་རྟོག་པ་བཞི་བཅུ་རྩ་བཞི་སྟེ་དང་པོ་ལ་ལྔ་ཡོད་དེ། རྟག་དང་ཁ་ཅིག་རྒྱུ་(རྟག་དང་)མེད་དང་། །མཐའ་ལྡན་ནང་གི་རྣམ་གཡེང་ཅན་ནོ། །གཉིས་པ་ལ། འདུ་ཤེས་ཡོད་དང་འདུ་ཤེས་མེད། །གཉིས་ཀ་མྱང་འདས་ཆད་སྨྲ་ལྔའོ། །རྒྱས་པར་ཤེས་དགོས་སོ། །』 (Mdo tshangs pa'i dra ba dang sa sde'i rtog dpyod kyis, de'i bsdus pa dang, rtog ge 'bar ba sogs su bshad pa ltar sngon gyi 2-206 mtha' la rtogs pa bco brgyad, phyi ma'i mtha' la rtog pa bzhi bcu rtsa bzhi ste dang po la lnga yod de, rtag dang kha cig rgyu (rtag dang) med dang, mtha' ldan nang gi rnam g.yeng can no, gnyis pa la, 'du shes yod dang 'du shes med, gnyis ka myang 'das chad smra lnga'o, rgyas par shes dgos so) 如《梵網經》和《地論》的考察，以及《論燃》等中所說，對前際的思辨有十八種，對后際的思辨有四十四種，其中第一種有五種：常、部分常、無因（常和無因）、有邊、內在散亂。第二種有：有想、無想、亦有想亦無想、非有想非無想、斷滅論五種。需要詳細瞭解。 『དེ་རྣམས་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུའི་ཕུང་བོ་ལྔ་ལ་བརྟེན་ནས་སྐྱེའི་དེ་དག་གི་ཡུལ་ནི་མེད་དོ་ཞེས་བྱ་བ་དང་། སེམས་གཡོ་བ་སོགས་དང་། དེ་ལས་གཞན་ཕུང་བོ་ལྔ་བོའི་དེ་བཞིན་ཉིད་གཅིག་ཉིད་ཀྱིའམ་དེ་བཞིན་ཉིད་དེ་དོན་དམ་པར་སྤྲོས་པ་དང་བྲལ་བའི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་དང་། ཐུབ་པ་དེ་པས་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་དེ་བཞིན་ཉིད་ཇི་བཞིན་རྟོགས་ཏེ་གཞན་ལ་བསྟན་ཅིང་བརྡ་བཏགས་པ་ཞེས་བྱ་བ་འདི་རྣམས་རྟོགས་པ་ཉིད་ཀྱིས་ཤེས་པའི་རྣམ་པའི་བྱེ་བྲག་སློབ་ལམ་བཅུ་དྲུག་གིས་ཡུམ་ཤེར་ཕྱིན་གྱིས་དེ་པའི་རྟོགས་པ་』 (De rnams sgyu ma lta bu'i phung bo lnga la brten nas skye'i de dag gi yul ni med do zhes bya ba dang, sems g.yo ba sogs dang, de las gzhan phung bo lnga bo'i de bzhin nyid gcig nyid kyi'am de bzhin nyid de don dam par spros pa dang bral ba'i rnam par shes pa dang, thub pa de pas chos thams cad kyi de bzhin nyid ji bzhin rtogs te gzhan la bstan cing brda btags pa zhes bya ba 'di rnams rtogs pa nyid kyis shes pa'i rnam pa'i bye brag slob lam bcu drug gis yum sher phyin gyis de pa'i rtogs pa) 這些都是依賴於如幻的五蘊而產生的，它們的對象是不存在的。以及心的動搖等等。除此之外，五蘊的真如是一體的，或者真如是勝義諦中遠離戲論的識。能仁因此如實證悟一切法的真如，並向他人展示和詮釋。這些都是通過證悟才能瞭解的，是十六有學道通過般若波羅蜜多證悟的。
【English Translation】 『ས་ཅན་ཏེ་སྲོག་གམ་བདག་ཤེས་པ་དང་ལུས་སྲོག་ཐམས་ཅད་བེམ་པོར་འདོད་པས་སོ། །』 (Sacan te srog gam bdag shes pa dang lus srog thams cad bem por 'dod pas so) Because they believe that Sacan refers to life or self-consciousness, and that all bodies and lives are material. 『དེ་རྣམས་གྲངས་ཅན་སོགས་རྣམས་ཀྱིས་སྟོན་པ་ལ་ཞུས་པ་ན་ཐམས་ཅད་བདག་ལས་བརྩམས་ཏེ་འདྲི་བར་མཁྱེན་ནས་གཞི་མ་གྲུབ་ལ་ཁྱད་ཆོས་མི་འཐད་དོ་ཞེས་དགོངས་ནས་ལུང་མ་བསྟན་པས་ལུང་མ་བསྟན་གྱི་ལྟ་བ་ཞེས་ཟེར་ཏེ་བཅུ་བཞིའོ། །』 (De rnams grangs can sogs rnams kyis ston pa la zhus pa na thams cad bdag las brtsams te 'dri bar mkhyen nas gzhi ma grub la khyad chos mi 'thad do zhes dgongs nas lung ma bstan pas lung ma bstan gyi lta ba zhes zer te bcu bzhi'o) When the Samkhya and others asked the teacher, the teacher knew that they were all asking from the 'self', and thought that the basis was not established and the characteristics were not reasonable, so he did not answer, which is called the fourteen unanswerable questions. 『རིན་ཆེན་ཕྲེང་བར། འཇིག་རྟེན་མཐའ་དང་ལྡན་ནམ་ཞེས། །ཞུས་ན་རྒྱལ་བ་མི་གསུང་ཞུགས། །ཞེས་སོགས་སོ། །』 (Rin chen phreng bar, 'jig rten mtha' dang ldan nam zhes, zhus na rgyal ba mi gsung zhugs, zhes sogs so) In the Ratnavali, it says: 'When asked whether the world has an end, the Victorious One remains silent.' etc. 『སེམས་(ནི་སྒྲུབ་པ་སྟེ་ཡོད་ཅེས་བྱའོ། ། )གཡོ་བ་(ནི་རྟག་པར་བལྟ་བའོ། ། )དང་འདུ་བ་(ནི་དགག་པས་ཏེ་མེད་ཅེས་བྱའོ། །ནི་ཆད་པར་ལྟ་བའོ། ། )དང་བཀྲམ་(ནི་གཉིས་ཀ་སྟེ་ཡོད་ཀྱང་ཡོད་ལ་མེད་ཀྱང་མེད་ཅེས་སོ། ། )པ་(ནི་སྒྲོ་འདོགས་པའོ། ། )དང་བཅུམ་(ནི་སྐུར་བ་འདེབས་པའོ། །ཞེས་འབུམ་ཊཱིཀ་འཇོམས་སོ། ། )པ་(ནི་གཉིས་ཀ་འགག་པ་སྟེ་ཡོད་པའང་མིན་མེད་པའང་མིན་ཞེས་བྱའོ་ཞེས་དག་ལྡན་ཟླ་ཟེར་རོ། ། )ཡང་དག་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་ཏུ་རབ་ཏུ་མཁྱེན་ཏོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །』 (Sems (ni sgrub pa ste yod ces bya'o) g.yo ba (ni rtag par blta ba'o) dang 'du ba (ni dgag pas te med ces bya'o ni chad par lta ba'o) dang bkram (ni gnyis ka ste yod kyang yod la med kyang med ces so) pa (ni sgro 'dogs pa'o) dang bcum (ni skur ba 'debs pa'o zhes 'bum Tika 'joms so) pa (ni gnyis ka 'gag pa ste yod pa'ang min med pa'ang min zhes bya'o zhes dag ldan zla zer ro) yang dag pa ji lta ba bzhin du rab tu mkhyen to zhes sogs so) The movement of the mind (is to affirm, that is, to say it exists), gathering (is to deny, that is, to say it does not exist, is annihilationism), scattering (is both, that is, it both exists and does not exist), addition (is to add), contraction (is to slander, as refuted by the Commentary on the Hundred Thousand Verses), is the cessation of both (is neither existent nor non-existent, as Dagdan Zaser said), knows perfectly as it is. etc. 『སོགས་ཁོངས་སུ་འཇིག་ཚོགས་ལྟ་རི་ཉི་ཤུ་དང་ལྟ་ངན་དྲུག་ཅུ་རྩ་གཉིས་སོགས་གཟུང་ངོ་། །』 (Sogs khongs su 'jig tshogs lta ri nyi shu dang lta ngan drug cu rtsa gnyis sogs gzung ngo) Etc. includes the twenty mountains of the view of the aggregates and the sixty-two evil views. 『ཉི་ཤུ་གང་ན། གཟུགས་(ངོ་བོར་འཛིན་)བདག་ཡིན། གཟུག་ལ་བདག་(ཐ་དད་ལྡན་པར་ལྟ་)གནས། བདག་གཟུགས་ཡིན། བདག་ལ་གཟུགས་གནས་པར་ལྟ་བ་བཞི་སྟེ་ཚོར་སོགས་བཞི་ལའང་དེ་ལྟར་སྦྱར་བས་ཉི་ཤུའོ། །』 (Nyi shu gang na, gzugs (ngo bor 'dzin) bdag yin, gzug la bdag (tha dad ldan par lta) gnas, bdag gzugs yin, bdag la gzugs gnas par lta ba bzhi ste tshor sogs bzhi la'ang de ltar sbyar bas nyi shu'o) What are the twenty? Form (grasping as essence) is self, self exists in form (thinking it has difference), I am form, form exists in me, these four views, also apply to the other four aggregates such as feeling, so there are twenty. 『གཉིས་པ་ནི། ཉི་ཤུ་བོ་དུས་གསུམ་ལ་སྦྱར་བས་དྲུག་ཅུ་དང་ལོག་ལྟ་མཐར་འཛིན་གཉིས་བསྣན་པས་རེ་གཉིས་ཏེ། དེ་གཉིས་ཚེ་སྔ་ཕྱི་དང་ལས་ལེགས་ཉེས་ཀྱི་འབྲས་བུ་སྐྱིད་སྡུག་ཡོད་པར་མི་ལྟ་བས་དུས་གསུམ་དང་མི་སྦྱོར་(འབུམ་ཊཱིཀ་)གསུང་སྟེ་བརྟག་དགོས་སོ། །』 (Gnyis pa ni, nyi shu bo dus gsum la sbyar bas drug cu dang log lta mthar 'dzin gnyis bsnan pas re gnyis te, de gnyis tshe snga phyi dang las legs nyes kyi 'bras bu skyid sdug yod par mi lta bas dus gsum dang mi sbyor ('bum Tika) gsung ste brtag dgos so) The second is, combining the twenty views with the three times of past, present, and future, we get sixty, plus the two views of wrong view and extreme view, there are sixty-two. These two views do not believe in the existence of previous and future lives, nor do they believe that good and bad karma have the result of happiness and suffering, so they are not combined with the three times (the Commentary on the Hundred Thousand Verses says), it needs to be examined. 『མདོ་ཚངས་པའི་དྲ་བ་དང་ས་སྡེའི་རྟོག་དཔྱོད་ཀྱིས། དེའི་བསྡུ་བ་དང་། རྟོག་གེ་འབར་བ་སོགས་སུ་བཤད་པ་ལྟར་སྔོན་གྱི་2-206མཐའ་ལ་རྟོགས་པ་བཅོ་བརྒྱད། ཕྱི་མའི་མཐའ་ལ་རྟོག་པ་བཞི་བཅུ་རྩ་བཞི་སྟེ་དང་པོ་ལ་ལྔ་ཡོད་དེ། རྟག་དང་ཁ་ཅིག་རྒྱུ་(རྟག་དང་)མེད་དང་། །མཐའ་ལྡན་ནང་གི་རྣམ་གཡེང་ཅན་ནོ། །གཉིས་པ་ལ། འདུ་ཤེས་ཡོད་དང་འདུ་ཤེས་མེད། །གཉིས་ཀ་མྱང་འདས་ཆད་སྨྲ་ལྔའོ། །རྒྱས་པར་ཤེས་དགོས་སོ། །』 (Mdo tshangs pa'i dra ba dang sa sde'i rtog dpyod kyis, de'i bsdus pa dang, rtog ge 'bar ba sogs su bshad pa ltar sngon gyi 2-206 mtha' la rtogs pa bco brgyad, phyi ma'i mtha' la rtog pa bzhi bcu rtsa bzhi ste dang po la lnga yod de, rtag dang kha cig rgyu (rtag dang) med dang, mtha' ldan nang gi rnam g.yeng can no, gnyis pa la, 'du shes yod dang 'du shes med, gnyis ka myang 'das chad smra lnga'o, rgyas par shes dgos so) As explained in the Brahma Net Sutra and the Investigation of the Earth Division, and in the Collection of That, and in the Blaze of Reasoning, etc., there are eighteen speculations on the past extreme, and forty-four speculations on the future extreme, the first has five: permanence, partial permanence, without cause (permanence and without cause), having an end, internal distraction. The second has: having perception, not having perception, both, neither, annihilationism five. It is necessary to know in detail. 『དེ་རྣམས་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུའི་ཕུང་བོ་ལྔ་ལ་བརྟེན་ནས་སྐྱེའི་དེ་དག་གི་ཡུལ་ནི་མེད་དོ་ཞེས་བྱ་བ་དང་། སེམས་གཡོ་བ་སོགས་དང་། དེ་ལས་གཞན་ཕུང་བོ་ལྔ་བོའི་དེ་བཞིན་ཉིད་གཅིག་ཉིད་ཀྱིའམ་དེ་བཞིན་ཉིད་དེ་དོན་དམ་པར་སྤྲོས་པ་དང་བྲལ་བའི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་དང་། ཐུབ་པ་དེ་པས་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་དེ་བཞིན་ཉིད་ཇི་བཞིན་རྟོགས་ཏེ་གཞན་ལ་བསྟན་ཅིང་བརྡ་བཏགས་པ་ཞེས་བྱ་བ་འདི་རྣམས་རྟོགས་པ་ཉིད་ཀྱིས་ཤེས་པའི་རྣམ་པའི་བྱེ་བྲག་སློབ་ལམ་བཅུ་དྲུག་གིས་ཡུམ་ཤེར་ཕྱིན་གྱིས་དེ་པའི་རྟོགས་པ་』 (De rnams sgyu ma lta bu'i phung bo lnga la brten nas skye'i de dag gi yul ni med do zhes bya ba dang, sems g.yo ba sogs dang, de las gzhan phung bo lnga bo'i de bzhin nyid gcig nyid kyi'am de bzhin nyid de don dam par spros pa dang bral ba'i rnam par shes pa dang, thub pa de pas chos thams cad kyi de bzhin nyid ji bzhin rtogs te gzhan la bstan cing brda btags pa zhes bya ba 'di rnams rtogs pa nyid kyis shes pa'i rnam pa'i bye brag slob lam bcu drug gis yum sher phyin gyis de pa'i rtogs pa) These arise in dependence on the five aggregates, which are like illusions, and their objects do not exist. And the movement of the mind, etc. Other than that, the suchness of the five aggregates is one, or suchness is the consciousness that is separated from elaboration in the ultimate truth. The capable one thus realizes the suchness of all phenomena as they are, and shows and explains it to others. These are all known through realization, and are the distinctions of the sixteen paths of learning, the realization of that by the Mother Prajnaparamita.
བཅུ་དྲུག་བསྐྱེད་པའི་ཚུལ་ བཞིན་དུ་བྱང་སེའི་ཐམས་ཅད་ཤེས་པ་ཉིད་ཀྱི་སྦྱོར་བ་རྣམས་ཀྱིས་ཀྱང་དེས་དེ་བསྐྱེད་དོ་ཞེས་ རྟོགས་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་སྟེ་མ་ནོར་བར་མཚོན་པར་བྱེད་པས་ཤེས་པའི་མཚན་ཉིད་ཐམས་ ཅད་ཤེས་པ་ཉིད་ཀྱིས་བསྡུས་པ་བཅུ་དྲུག་ཡིན་ནོ། །(མདོར་ཉེར་གསུམ་གསུངས་ཤིང་། སྙིང་ཟླར་ཉི་ཤུ་རྩ་ གསུམ་མོ། །ཞེས་སོ། ། ) ཡང་དེ་པའི་རྟོགས་པ་བཅུ་དྲུག་བསྐྱེད་པར་མཚོན་ཞེས་བུདྡྷ་ཤྲཱི་སོགས་ལྟར་ ཡང་ངོ་། །ཤེས་མཚན་སངས་རྒྱས་ཁོ་ན་ལ་སྦྱོར་བ་ནོར་ཞིང་སངས་རྒྱས་ལ་ཡང་ཡོད་ལ་དེ་ དེས་བསྐྱེད་ཅེས་པ་ཨཱརྱ་སོགས་ཀྱི་དགོངས་པར་རུང་སྟེ། ཨཱརྱས། ལམ་ཤེས་པ་ཉིད་ཀྱི་ཤེས་ པ་རྣམ་པ་བཅུ་དྲུག་གིས་དེ་པ་བསྐྱེད་པའི་དབང་དུ་མཛད་ནས། སྟོང་ཉིད་སོགས་སྨོས། ཞེས་ དང་། སྙིང་པོ་མཆོག་ཏུ། ཅི་སྦྱོར་བ་ནི་ལམ་ཤེས་པ་ཉིད་ལ་གསུམ་མེད་ཅིང་འབྲས་བུ་ནི་རྣམ་ པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་ལའང་གསུམ་མེད་དོ་ཞེ་ན། བདེན་ཏེ་རྒྱུ་དེ་འབྲས་བུ་བསྐྱེད་པ་ སྦྱོར་བའི་མཚན་ཉིད་ཡིན་མོད་ཐམས་ཅད་ཤེས་པའང་ཤེར་ཕྱིན་པར་བཏགས་པས་ན་འདིར་ ཡང་ཆོས་ཙམ་ལ་བཏགས་ནས་དེའི་ཐ་སྙད་དུ་གསུངས་པར་ཟད་དེ། དཔྱོད་པ་ཐོབ་པས་ 2-207 འཇུག་པར་མཚོན་པར་བྱེད་པའོ། །ཞེས་སོ། །འདིར་ཐམས་ཅད་ཤེས་པ་ཞེས་པ་མཚན་ཉིད་ པ་མིན་ཞེས་སོགས་ཀྱི་དོན་ཏོ། ། གཉིས་པ་ལ། སྔ་འགྲེལ་ནི། གཞི་ཤེས་ཀྱི་ཤེས་མཚན་བཤད་ཟིན་དེའི་འོག་ཏུ་ལམ་ ཤེས་པ་ཉིད་ཀྱི་སྒོ་ནས་ཤེས་མཚན་སྟོན་ནོ། །རྩ་བ་ལ། བཞེད་ཅེས་དྲང་ངོ་། །གང་ན། ཤེས་ པའི་མཚན་ཉིད་བར་བ་བཅུ་དྲུག་གོ །གང་དུ་ན། ལམ་ཤེས་ཀྱིས་བསྡུས་པ་ཡིན་པར་རོ། ། ཡིན་པར་བཞེད་ཅེས་གྲོལ་སྡེ་གཉིས་འགྲེལ་ཆེན་འགྲེལ་ཆུང་དག་ལྡན་རད་ཀིར་དུ་འདོན་ ནོ། །བསྡུས་པ་ཡིན། ཞེས་ཟླ་སྙིང་གཉིས་སོ། །བཅུ་དྲུག་གང་ན། འགྲེལ་པ་དང་ལྷན་ཅིག་ བཤད་དེ། མངོན་སུམ་དུ་ཤེས་ཞེས་ཀུན་ལ་སྦྱར་ཏེ། བྱིས་པའི་སྤྱོད་ཡུལ་ཀུན་བརྟགས་པའི་ ཆོས་རྣམས་དང་བྲལ་བས་སམ། (གནོད་འཇོམས་སོགས། ) དོན་དམ་པར་ངོ་བོས་དབེན་པས་སྟོང་ པ་དང་། རྟོག་པ་དང་སྤྲོས་པ་དང་མཚན་མ་ཐམས་ཅད་(གནོད་འཇོམས་སོགས་)ཞི་བའམ་དོན་དམ་ པར་རྒྱུའི་མཚན་མ་མེད་པ་དང་། རྣམ་རྟོག་གི་སྨོན་པ་ཐམས་ཅད་བཏང་བས་ཕྱི་མ་ལ་མི་སྨོན་ ཞིང་ཡང་མཚམས་མི་སྦྱོར་བས་སམ། (ཀུན་གནོད་འཇོམས་འབུམ་ཊཱིཀ་ཞི་འབྱུང་། ) དོན་དམ་པར་འབྲས་ བུ་ལ་སྨོན་པ་མེད་པར་རྟོགས་པ་དང་། དོན་དམ་པར་ཆོས་ཐམས་ཅད་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པས་ (སྙིང་མཆོག་)སྐྱེ་བ་མེད་པ་དང་། འགག་པ་མེད་པ་དང་། སོགས་པ་ཞེས་བྱ་བའི་སྒྲས་བསྡུས་པ་ དོན་དམ་པར་ཆགས་སོགས་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་མེད་པ་དང་། དད་སོགས་རྣམ་པར་བྱང་ བ་མེད་པ་དང་། སྒྱུ་མ་(གནོད་འཇོམས་སོགས། )སོགས་བཞིན་
【現代漢語翻譯】 十六生起之理 如是，諸菩薩的一切智之行，亦由此而生，如實了知，無有錯謬，如實顯現，故知一切相皆為一切智所攝，是為十六。(或云略說二十三，心月亦云二十三。) 又如佛陀室利等所說，顯現彼等生起十六種覺悟。若謂知相唯與佛陀相聯則謬矣，有于佛亦由此生之說，是與阿雅等之意相符。阿雅云：『以道智之十六種知相，而作彼生起之自在，故說空性等。』又如《心要殊勝》云：『若謂道智無三行，果位一切智亦無三行耶？』答：『誠然，然彼因生果，乃行之相，然一切智亦名爲了義般若，故此處亦僅是就法而假立名言，以方便通達。』如是等等。此處所謂一切智，並非指體性等等之義。 二者，前釋云：既已宣說基智之知相，其後將以道智之門顯示知相。根本文中，『許』字應作『直』字解。何處？於十六種知相之中。何處？于道智所攝之中。『許為是』，此句見於《解脫部》之大小釋中。『所攝』，此句見於《月藏》二書中。何為十六？與釋文一同宣說，即『現證』二字應與一切相聯，即遠離孩童之行境，遠離一切遍計所執之法，或於勝義中自性空性，或一切分別、戲論、相皆寂滅，或勝義中無有因之相，或捨棄一切分別之愿，故不願後世，亦不連線相續，或於勝義中了知于果無有希愿，或於勝義中了知一切法無有自性，故無生，無滅，『等』字所攝，即勝義中無有貪等一切煩惱，無有信等之清凈，如幻化等。
【English Translation】 The way of generating the sixteen Likewise, all the practices of the Bodhisattva's omniscience also generate it, realizing it as it is, without error, accurately representing it. Therefore, all the characteristics of knowledge are encompassed by omniscience, which is sixteen. (In short, twenty-three are mentioned, and the Heart Moon also says twenty-three.) Furthermore, it is said that it represents the generation of sixteen realizations of That One, as in Buddhahri etc. It is wrong to associate the characteristics of knowledge only with the Buddha, and it is acceptable to the Arya etc. to say that the Buddha also has it and that it is generated by it. Arya says: 'By empowering the sixteen aspects of the knowledge of the path, emptiness etc. are spoken of.' Also, in the Supreme Essence: 'If the practice has no three in the knowledge of the path, does the fruit, omniscience, also have no three?' The answer is: 'It is true that the cause generates the fruit, which is the characteristic of practice, but omniscience is also called Prajnaparamita, so here too, it is only named after the Dharma and spoken of in its terminology. It is shown to enter by obtaining discernment.' So it is. Here, the meaning of 'omniscience' is not a characteristic etc. Secondly, the previous commentary says: After explaining the characteristics of the knowledge of the base, the characteristics of knowledge will be shown through the door of the knowledge of the path. In the root text, the word 'zhed' (བཞེད་) should be interpreted as 'drang' (དྲང་). Where? Among the sixteen characteristics of knowledge. Where? It is included in the knowledge of the path. 'It is accepted to be', this sentence is found in the large and small commentaries of the 'Liberation Section'. 'Included', this sentence is found in the two books 'Moon Essence'. What are the sixteen? They are explained together with the commentary, that is, the two words 'manifestly know' should be connected with everything, that is, separated from the objects of children's behavior, separated from all the imputed dharmas, or empty of self-nature in the ultimate sense, or all discriminations, elaborations, and characteristics are pacified, or there is no characteristic of cause in the ultimate sense, or by abandoning all the wishes of discrimination, one does not wish for the future, nor does one connect the continuity, or in the ultimate sense, one realizes that there is no wish for the fruit, or in the ultimate sense, one realizes that all dharmas have no self-nature, so there is no birth, no cessation, and what is included by the word 'etc.', that is, in the ultimate sense, there is no greed etc. and all defilements, there is no purification of faith etc., like illusion etc.
དུ་དོན་དམ་པར་དངོས་པོའི་ཆོས་ མེད་པ་དང་། (གཟུང་འཛིན་ལ་སོགས་པའི་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཟད་པས་དངོས་པོ་མེད་ཅེས་ཞི་འབྱུང་། ) བདེན་པའི་ངོ་ བོ་ཉིད་མེད་པ་ཞེས་འབུམ་ཊཱིཀ་གོ །དོན་དམ་པར་གནས་པའི་རྟེན་མེད་པས་དོན་དམ་པར་ མི་གནས་པ་དང་། དོན་དམ་པར་མཚན་ཉིད་ཐམས་ཅད་དང་བྲལ་བས། (གནོད་འཇོམས། )ནམ་ མཁའི་མཚན་ཉིད་དེ་དྲུག་དང་། གསེར་ནི། ཐ་མ་གསུམ་རིམ་བཞིན། (བརྒྱད་སྟོང་པར་དང་པོ་གཉིས་ 2-208 སྣང་། ) མྱང་འདས་དང་ཆོས་དབྱིངས་དང་དེ་བཞིན་ཉིད་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་ལ་བཤད་དོ། །ཡུམ་ནི་ སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་མཚན་ཉིད་དོ། །ཞེས་སོགས་ཚིག་ཇི་བཞིན་མདོར་ཡོད་དོ། །ཆོས་ཀུན་བདེན་ པས་སྟོང་པའི་ཆོས་ཉིད་ལྷ་དང་བདུད་ལ་སོགས་པས་དེ་མིན་དུ་རྣམ་པར་འཁྲུག་ཅིང་བསྒྱུར་ དུ་(དངོས་པོ་ཡོད་པའམ་གཟུང་བ་དང་འཛིན་པའི་མཚན་ཉིད་ཅན་དུ་སུས་ཀྱང་བྱ་བར་མི་ནུས་སོ། །ཞེས་འབུམ་ཊཱིཀ་)མེད་ པ་དང་། (དེ་མི་འགྱུར་བ་དང་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པར་ཡོངས་སུ་གྲུབ་པ་ཡོངས་སུ་གྲུབ་པ་ཡིན་པས་སོ། །ཞེས་གནོད་འཇོམས་ གཉིས། ) མཚན་ཉིད་དེ་དག་ནི་ལྷ་དང་མི་དང་ལྷ་མ་ཡིན་དུ་བཅས་པའི་འཇིག་རྟེན་གྱིས་གཞན་ དུ་བྱ་བར་(རྒྱས་འབྲིང་)མི་ནུས་སོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །ཆོས་ཉིད་གཟུགས་ནས་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་ བར་གྱིས་མངོན་པར་འདུ་མི་བྱེད་དམ་མ་བྱས་པ་དང་། མཚན་ཉིད་དེ་དག་ནི་གཟུགས་ཀྱིས་ འདུས་བྱས་པ་མ་ཡིན་ནོ། །ནས། རྣམ་མཁྱེན་བར་རོ། །ཆོས་ཉིད་དེ་ཟག་པ་ཡོད་མེད། འཇིག་ རྟེན་ལས་འདས་མ་འདས་འདུས་བྱས་མ་བྱས་སོགས་སུ་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པ་སྟེ་བརྟག་བྱར་ མེད་པ་དང་། མཚན་ཉིད་དེ་དག་ནི་མིའམ་མི་མ་ཡིན་པའམ་ཟག་པ་དང་བཅས་པ་དང་ཟག་ པ་མེད་པ་དང་། ཞེས་སོགས་སོ། །(འདུམ་མ་བྱས་ཀྱི་མ་ཡིན་ཏེ། ) མཚན་ཉིད་མེད་པར་སངས་རྒྱས་ ནས་(འཇོམས་)གཟུགས་སོགས་(གནོད་འཇོམས་)ཀུན་རྫོབ་(འཇོམས་)ཀྱི་མཚན་ཉིད་ཀྱི་རབ་ཏུ་དབྱེ་ བ་དང་། གཟུགས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་དང་། ཞེས་སོགས་སོ། །གཟུགས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་གཟུགས་ སུ་རུང་བ་(མདོ་)ཚོར་བའི་མཚན་ཉིད་ཉམས་སུ་མྱོང་བ་སོགས་དང་ཕུང་བོའི་མཚན་ཉིད་སྡུག་ བསྔལ་ཁམས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་སྦྲུལ་གདུག་པ་སོགས་ནས་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་མཚན་ཉིད་ཆོས་ ཐམས་ཅད་མངོན་སུམ་དུ་མཁྱེན་པའི་བར་(འབུམ་ཊཱིཀ་)དོན་དམ་པར་མེད་པའོ། །གཟུགས་ སུ་རུང་བའི་མཚན་ཉིད་དེ། ནས། རྣམ་མཁྱེན་གྱི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ནི་མངོན་སུམ་སྟེ་དེ་ དག་ནི་དེ་བས་མཚན་ཉིད་མེད་པར་མངོན་རྫོགས་རྒྱས། ཞེས་སོ། །འདི་རྣམས་མངོན་སུམ་ དུ་རྟོགས་པ་ཉིད་ཀྱི་ཤེས་པའི་རྣམ་པའི་ཁྱད་པར་བཅུ་དྲུག་གིས་ལམ་ཤེས་པ་ཉིད་ཀྱི་སྦྱོར་བ་ 2-209 དག་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་སྟེ་མ་ནོར་བར་མཚོན་པར་བྱེད་པས་ན་ཤེས་པའི་མཚན་ཉིད་དེ་ལམ་ ཤེས་པ་ཉིད་ཀྱིས་བསྡུས་པ་བཅ
【現代漢語翻譯】 在勝義諦中，法的自性是不存在的。（因為能取和所取等一切法都已滅盡，所以說事物不存在，是寂滅的來源。）《十萬頌般若經釋》中說，真實的自性是無自性。因為在勝義諦中沒有存在的依據，所以在勝義諦中是不存在的。並且在勝義諦中，遠離一切相狀。（能摧毀。）如同虛空的自性一樣，這是六種。而黃金，則是最後三種依次顯現。（在《八千頌般若經》中，最初兩種顯現。）是對涅槃、法界和如來藏的智慧的解釋。般若波羅蜜多是空性的自性。等等，這些詞句都如實地存在於經文中。一切法皆空性的法性，無論是天神還是魔鬼等，都無法改變或轉化它（任何人都無法將它變成實有或具有能取和所取的相狀。《十萬頌般若經釋》）。（因為它不會改變，並且完全成立，不會顛倒，所以是完全成立的。《能摧毀》）。這些相狀是天神、人類和阿修羅等世間眾生無法改變的（《廣大釋》）。等等。法性從色法到一切種智之間，不會或不曾顯現。這些相狀不是由色法所造作的。直到一切種智。法性不會分別有漏無漏、超越世間不超越世間、有為無為等等，是不可思議的，是不可考察的。這些相狀不是人類或非人類，不是有漏或無漏等等。（不是沒有調伏的。）沒有相狀，從成佛到（摧毀）色法等（能摧毀）世俗（摧毀）的相狀的種種差別。以及色法的相狀。等等。色法的相狀是可變的（經）。受的相狀是體驗等等，蘊的相狀是痛苦，界的相狀是毒蛇等等，直到一切種智的相狀是如實知曉一切法（《十萬頌般若經釋》），在勝義諦中是不存在的。可變的相狀。直到一切種智的智慧的相狀是如實知曉，因此這些是無相的圓滿顯現。等等。這些如實證悟的智慧的十六種行相的差別，是如實地、無誤地顯示通達道的智慧的修行，因此智慧的相狀是由通達道的智慧所包含的。
【English Translation】 In the ultimate truth, the nature of phenomena does not exist. (Because all phenomena such as grasping and being grasped have ceased, it is said that things do not exist, and it is the source of peace.) The 'Commentary on the Hundred Thousand Verse Prajnaparamita' says that the true nature is without self-nature. Because there is no basis for existence in the ultimate truth, it does not exist in the ultimate truth. And in the ultimate truth, it is separated from all characteristics. (Can destroy.) Like the nature of space, these are six. And gold, then the last three appear in order. (In the 'Eight Thousand Verse Prajnaparamita', the first two appear.) It is an explanation of Nirvana, Dharmadhatu, and the wisdom of Tathagatagarbha. Prajnaparamita is the nature of emptiness. And so on, these words are as they are in the sutra. The Dharma nature of all dharmas is emptiness, whether it is gods or demons, etc., cannot change or transform it (no one can make it real or have the characteristics of grasping and being grasped. 'Commentary on the Hundred Thousand Verse Prajnaparamita'). (Because it does not change, and is completely established, and will not be reversed, so it is completely established. 'Can Destroy'). These characteristics cannot be changed by the world including gods, humans, and asuras ('Extensive Commentary'). And so on. Dharma nature from form to omniscience, will not or has not manifested. These characteristics are not created by form. Until omniscience. Dharma nature does not distinguish between defiled and undefiled, transcending the world and not transcending the world, conditioned and unconditioned, etc., it is inconceivable, it is not to be investigated. These characteristics are not human or non-human, not defiled or undefiled, etc. (Not without taming.) Without characteristics, from becoming a Buddha to (destroying) form, etc. (Can destroy) the various differences of mundane (destroying) characteristics. And the characteristics of form. And so on. The characteristic of form is changeability (Sutra). The characteristic of feeling is experience, etc., the characteristic of aggregates is suffering, the characteristic of realms is poisonous snakes, etc., until the characteristic of omniscience is knowing all dharmas directly ('Commentary on the Hundred Thousand Verse Prajnaparamita'), in the ultimate truth it does not exist. The characteristic of changeability. Until the characteristic of the wisdom of omniscience is direct knowledge, therefore these are the perfect manifestation of no characteristics. And so on. These sixteen aspects of the wisdom of direct realization are the practice of the wisdom of understanding the path, which is shown as it is, without error, therefore the characteristic of wisdom is contained by the wisdom of understanding the path.
ུ་དྲུག་ཡིན་ནོ། །དག་སྙིང་ཟླར་དགུར་བཤད་དོ། ། གསུམ་པ་ལ། མཚམས་སྦྱར་ནི། ལམ་ཤེས་ཀྱི་ཤེས་མཚན་བཤད་པ་དེའི་འོག་ཏུ་རྣམ་ མཁྱེན་ཉིད་ཀྱི་སྒོ་ནས། ཤེས་མཚན་སྟོན་ནོ། །རྩ་འགྲེལ་ལྷན་ཅིག་སྟེ། དེ་པ་དེ་ནི་ཉིད་ཀྱི་ ཆོས་ཡུམ་ཤེར་ཕྱིན་རྒྱུར་ཡོད་པ་ལ་བརྟེན་ནས་མཐོང་ཆོས་ལ་བདེ་བར་གནས་སོ་ཞེས་ རྟོགས་པའི་སློབ་ལམ་གྱི་རྟོགས་པ་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་སྦྱོར་བའི་ཤེས་མཚན་ནོ། །དེ་ལྟར་རྟོགས་ པ་མཐར་ཐུག་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་ཤེས་མཚན་ནོ། །ཞེས་སོགས་ཀུན་ལ་སྦྱར་ཞིང་ཚུལ་དེ་ལམ་ ཤེས་ཀྱི་ཤེས་མཚན་ལའོ། །སངས་རྒྱས་ནི་འདི་ལྟ་སྟེ། ཤེར་པའི་ཆོས་འདི་ལ་བརྟེན་ཅིང་ གནས་སོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །ཉིད་ཀྱི་ཆོས་རྣམ་མཁྱེན་ཞེས་བུདྡྷ་ཤྲཱིའོ། །ཉིད། ཆོས་གཉིས་ མེད་ཡེ་ཤེས་ལ་བརྟེན་ནས་སྤྱོད་ལམ་བཞིས་གནས་ཞེས་གསེར་རོ། །ཡུམ་འདི་དེ་པ་བསྐྱེད་ ཅིང་འཇིག་རྟེན་སྟོན་པ་ཡིན་པས་བྱས་པ་དྲིན་དུ་བཟོ་ཞིང་ལན་བླན་པའི་ཕྱིར་(ཀུན་འབུམ་ཊཱིཀ་) སྒོ་གསུམ་གྱིས་སམ་ཡོན་ཏན་དང་ལྡན་པར་གཟུང་བ་གུས་པར་བྱ་བ་སྟེ་བྱེད་པ་དང་། ཡུམ་ ཡོན་ཏན་གྱིས་ལྕི་བའི་བླ་མ་ཉིད་དུའམ་གོང་མར་བྱ་བའམ་བྱེད་པ་དང་། བསྙེན་བཀུར་གྱིས་ མཉེས་ཤིང་དགྱེས་པར་བྱ་བ་སྟེ་བྱེད་པ་དང་། ཡུམ་དེ་ལ་མེ་ཏོག་ལ་སོགས་པས་མཆོད་པར་ བྱེད་པ་དང་། ཆོས་ལ་རིམ་གྲོར་མཛད། བཀུར་སྟིར་མཛད་སྟི་སྟང་(ཕུ་དུད་ཅེས་པའང་ཡོད་)མཛད་ མཆོད་པར་མཛད་དོ། །ཞེས་སོ། །ཡུམ་ལ་བརྟེན་ནས་ཆོས་ཐམས་ཅད་དོན་དམ་པར་བྱེད་ པ་པོ་མེད་པས་མ་བྱས་པར་དང་། བྱེད་པ་པོ་མེད་པའི་ཕྱིར་མ་བྱས་པ་ཞེས་བྱ་བར་མངོན་ རྫོགས་རྒྱས་སོ། །ཞེས་སོ། །ཡུམ་ལ་བརྟེན་ནས་ཤེས་བྱ་ཀུན་ཏུའམ་ཐམས་ཅད་དུ། ཡེ་ཤེས་ འཇུག་པར་མཁྱེན་པ་དང་མཁྱེན་པ་འཇུག་པར་དང་། (བྱེད་མེད་མཁྱེན་པའི་)ཡེ་ཤེས་(འབུམ་ཊཱིཀ་ )བྱས་(འབུམ་ཊཱིཀ་)པ་མེད་པ་ཆོས་ཐམས་ཅད་ལ་འཇུག་པ་མེད་པའི་བརྡས་འཇུག་སྟེ། ཞེས་ 2-210 སོགས་སོ། །ཡུམ་ཉིད་དེ་པ་ལ་གཟུགས་ནས་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་བར་ལ་མཚན་མ་ཅིར་(འབུམ་ཊཱིཀ་ )ཡང་མ་མཐོང་བའི་ཡེ་ཤེས་ཉིད་དོན་དམ་པ་མཐོང་བའོ་ཞེས་སྟོན་པར་མཛད་པ་(ཤེར་པ་འདིས་ སངས་རྒྱས་ལ་ཆོས་འགའ་ཡང་མཐོང་བྱར་མེད་པའི་ཆོས་སྟོན་ཞེས་བུདྡྷ་ཤྲཱི། ནམ་གཟུགས་ལ་དམིགས་པའི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ མི་འབྱུང་བ་དེའི་ཚེ་གཟུགས་མཐོང་བ་མེད་པའི་ཕྱིར་སྟོན་ཞེས་སོགས་སོ། ། )དང་། གཟུགས་མཐོང་བ་མེད་པའི་ ཕྱིར་སྟོན་པའོ། །ནས། རྣམ་མཁྱེན་བར་རོ། །ཡུམ་ཉིད་དེ་པ་ལ་ཕུང་བོ་ལྔ་སོགས་རྣམ་མཁྱེན་ བར་དོན་དམ་པར་སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་རྣམ་པར་འཇིག་རྟེན་དུ་སྟོན་པར་མཛད་པ་དང་། (འཇིག་རྟེན་དུ་ སྟོང་པ། ཞེས་བརྗོད་དེ་འཇིག་རྟེན་དུ་ཅིས་སྟོང་པ་ཞེས་བརྗོད་ཅེ་ན། ) ཕུང་བོ་ལྔ་སྟོང་ངོ་ཞེས་བྱ་བར་
【現代漢語翻譯】 是六種。對於真實之心，說是九種。 第三部分，連線：在解釋了道智的智相之後，通過遍智本身來展示智相。根本頌和註釋一起：因為那佛陀具有作為法母的般若波羅蜜多，所以安住在所見之法的快樂中，這是證悟之道的證悟，是遍智的結合的智相。像這樣，證悟究竟的遍智的智相。等等，都應聯繫起來，這種方式也適用於道智的智相。佛陀是這樣的：依靠並安住于般若之法。等等。佛陀的法是遍智，即佛陀吉祥。依靠佛陀和法這二元對立的智慧，通過四種行為方式安住，這是黃金。這位佛母生出佛陀並示現世界，因此爲了報答恩情，通過身語意三門或者以功德來尊敬，即恭敬；佛母以功德為重，是上師或至尊，即尊敬；通過侍奉使之歡喜，即侍奉；用鮮花等供養佛母；對法進行供養，進行尊重，進行侍奉，進行供養。等等。依靠佛母，一切法在勝義諦中沒有作者，因此是不造作的；因為沒有作者，所以稱為不造作，這是現證圓滿正覺。等等。依靠佛母，在一切所知中，智慧進入，或者智慧進入；（無作者的智慧）智慧（大疏）不造作（大疏）進入一切法，沒有進入的表徵。等等。佛母本身，對於佛陀，從色蘊到遍智，沒有看到任何相（大疏）的智慧，即勝義諦的智慧。示現（通過般若，佛陀示現沒有可見之法的法，佛陀吉祥。當不生起緣於色的識時，因為沒有見到色，所以示現。等等。）並且，因為沒有見到色，所以示現。直到遍智。佛母本身，對於佛陀，從五蘊等直到遍智，在勝義諦中以空性的形式示現於世間。（在世間示現空性，這樣說，如果在世間示現什麼空性，這樣說呢？）五蘊是空性的，這樣說。
【English Translation】 are six. For the true heart, it is said to be nine. Thirdly, the connection: After explaining the characteristics of the wisdom of the path, through omniscience itself, the characteristics of wisdom are shown. The root text and commentary together: Because that Buddha has the Prajñāpāramitā as the mother of Dharma, he dwells happily in the seen Dharma, which is the realization of the path of learning, the characteristic of wisdom of the union of omniscience. Thus, the characteristic of wisdom of the ultimate realization of omniscience. And so on, all should be connected, and this method also applies to the characteristics of the wisdom of the path. The Buddha is like this: relying on and abiding in this Dharma of Prajñā. And so on. The Dharma of the Buddha is omniscience, that is, Buddha Śrī. Relying on the Buddha and Dharma, the two non-dualities of wisdom, abiding through the four modes of conduct, this is gold. This mother gives birth to the Buddha and shows the world, therefore, in order to repay the kindness, through the three doors of body, speech, and mind, or with virtues, one should respect, that is, be respectful; the mother is heavy with virtues, is the guru or supreme, that is, respect; through service, one pleases and delights, that is, service; one offers flowers and so on to the mother; one makes offerings to the Dharma, one makes respect, one makes service, one makes offerings. And so on. Relying on the mother, all Dharmas in the ultimate truth have no maker, therefore they are unmade; because there is no maker, it is called unmade, this is manifest perfect enlightenment. And so on. Relying on the mother, in all knowable things, wisdom enters, or wisdom enters; (wisdom without a maker) wisdom (great commentary) unmade (great commentary) enters all Dharmas, entering with the sign of no entering. And so on. The mother herself, for the Buddha, from form to omniscience, the wisdom that has not seen any characteristics (great commentary), that is, the wisdom of the ultimate truth. Showing (through Prajñā, the Buddha shows the Dharma that has no Dharma to be seen, Buddha Śrī. When the consciousness arising from form does not arise, because form is not seen, therefore it shows. And so on.) And, because form is not seen, it shows. Until omniscience. The mother herself, for the Buddha, from the five aggregates and so on until omniscience, in the ultimate truth, in the form of emptiness, shows in the world. (Showing emptiness in the world, saying this, if showing what emptiness in the world, saying this?) The five aggregates are empty, saying this.
འཇིག་རྟེན་ དུ་བརྗོད་དོ། །ནས། རྣམ་མཁྱེན་བར་རོ། །ཡུམ་ཉིད་དེ་པ་དང་པོར་གདུལ་བྱར་བསྡུས་པའི་ སྐབས་(ཨཱརྱ་)སམ་ཕྱོགས་གཅིག་ལ་ཞུགས་པའི་(གཞི་ཤེས་ཐོབ་པའི་འཕགས་པ་ཞེས་འགྲེལ་ཆེན་ནོ། ། )དུས་ སུ་འཇིག་རྟེན་བདག་སོགས་ཀྱིས་སྟོང་པ་ཉིད་དུ་བརྗོད་པར་མཛད་དོ། །ཤེར་པ་ནི་དེ་པ་ལ་ འཇིག་རྟེན་སྟོང་ངོ་ཞེས་བྱ་བར་བརྗོད་དོ། །ཞེས་སོ། །ཡུམ་ཉིད་དེ་པ་ཡོངས་སུ་སྨིན་པར་གྱུར་ པའམ་ཆེད་དུ་བྱ་བ་(ལམ་ཤེས་ཐོབ་པའི་བྱང་འཕགས་ལ་འགྲེལ་ཆེན་)ལ་ཞུགས་པའི་དུས་སུ་འཇིག་རྟེན་ སྟོང་ཉིད་དུ་ཤེས་པར་མཛད་དོ། །འཇིག་རྟེན་སྟོང་ངོ་ཞེས་བྱ་བར་ཤེས་པར་(ཏེ་ཆོས་ཐམས་ཅད་དོན་ དམ་པར་སྟོང་སྟེ་)མཛད་དོ། །ཞེས་སོ། །ཡུམ་ཉིད་དེ་པ་རྣམ་པར་གྲོལ་བའི་(འགྲེལ་ཆེན་)དུས་སུའམ་ མངོན་སུམ་ལ་(ཨཱརྱ་)ཞུགས་པའི་(རྣམ་མཁྱེན་ཐོབ་པའི་སངས་རྒྱས་ལ་འགྲེལ་ཆེན་)དུས་སུ་འཇིག་རྟེན་སྟོང་ ཉིད་དུ་མངོན་སུམ་དུ་མཐོང་བར་མཛད་དོ། །ཤེར་པ་ནི་དེ་པ་ལ་འཇིག་རྟེན་སྟོང་ཞེས་བྱ་བ་ སྟོན། ཞེས་སོགས་སོ། །(ཐོས་བསམ་སྒོམ་པའི་ཤེས་རབ་གསུམ་བསྐྱེད་པར་བྱེད་པས་བརྗོད་དང་ཤེས་མཛད་མངོན་ སུམ་མཛད། ཅེས་བུདྡྷ་ཤྲཱིའོ། ། ) ཡུམ་ཉིད་དེ་པ་ལ་འཇིག་རྟེན་(ཕུང་ལྔའི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་སྤྱོད་ཡུལ་ལས་འདས་པ། ཞེས་ བུདྡྷ་ཤྲཱི། )བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པ་ཉིད་དུ་སྟོན་པར་མཛད་དོ། །ཤེར་པ་ནི་དེ་པ་ལ་འཇིག་རྟེན་ བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་ཅེས་བྱ་བར་སྟོན། ཞེས་སོགས་སོ། །ཡུམ་ཉིད་དེ་པ་ལ་འཇིག་རྟེན་ཉོན་ 2-211 མོངས་པ་དང་ཉེ་ཉོན་ཞི་ཞིང་མཚན་མ་དང་རྣམ་རྟོག་མེད་དེ་ཞི་བ་ཉིད་དུ་སྟོན་ཞེས་འབུམ་ ཊཱིཀ་གོ །ཆོས་ཉིད་སྤྲོས་པ་ཐམས་ཅད་ཞི་ཞེས་བུདྡྷ་ཤྲཱིའོ། །ཡུམ་ཉིད་ཆོས་ཐམས་ཅད་རང་ བཞིན་གྱིས་སྟོང་པར་བསྟན་ནས་དེ་ཐུགས་སུ་ཆུད་པས་དེ་པར་གྱུར་པས། (འབུམ་ཊཱིཀ) འཇིག་ རྟེན་འགོག་པའམ་འཇིག་རྟེན་ཕུང་བོ་ལ་མངོན་ཞེན་ཞེས་བུདྡྷ་ཤྲཱིའོ། །ཡང་ན་འཇིག་རྟེན་ཟག་ བཅས་ཀྱི་དངོས་པོ་ཞེས་སོ། །(བུ་རིན། ) ཡུམ་ནི་དེ་པ་ལ་འཇིག་རྟེན་སྟོང་པ་ཉིད་ཅེས་བྱ་བར་ སྟོན་ནོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །(བུ་སྟོན་རིན་པོ་ཆེ། ) ཡུམ་ཉིད་དེ་པ་ལ་འཇིག་རྟེན་འདི་དང་ཕ་རོལ་གྱི་ མཚན་མར་འཛིན་པའི་(བུདྡྷ་ཤྲཱི་)འདུ་ཤེས་འགོག་པ་སྟེ། ལ་ནི་བདུན་པའི་སྒྲའོ། །ཤེར་པ་ཟབ་ མོ་འདི་དེ་པ་ལ་(དོན་བསྡུས་) འཇིག་རྟེན་འདིའི་འདུ་ཤེས་སུ་མི་འགྱུར་ལ་འཇིག་རྟེན་ཕ་རོལ་ཀྱི་ འདུ་ཤེས་སུ་མི་འགྱུར་བ་དེ་ལྟར་འཇིག་རྟེན་སྟོན་ནོ། །ཞེས་སོ། །དེ་རྣམས་ནི་རྣམ་ཀུན་མཁྱེན་ པའི་ཚུལ་ནི་ཤེས་པའི་མཚན་ཉིད་ཅེས་མདོ་ལས་བཤད་དོ། །ཞེས་པ་འགྲེལ་ཏེ། འདི་རྣམས་ མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པ་ཉིད་ཀྱི་ཤེས་པའི་རྣམ་པ་སློབ་ལམ་བཅུ་དྲུག་གིས་རྣམ་མཁྱེན་ཉིད་ ཀྱི་སྦྱ
【現代漢語翻譯】 世間如是說。乃至一切智之間。佛母在最初調伏所化眾生之時（聖者），或進入某一階段（大疏中解釋為獲得基礎智的聖者），世間自在等將之說為空性。般若則對他說，世間是空的。如是說。佛母在使他完全成熟或爲了某種目的（大疏中解釋為獲得道智的菩薩）進入某一階段時，了知世間是空性。知曉世間是空的（即一切法在勝義諦中是空的）。如是說。佛母在解脫之時（大疏），或進入現證（聖者）之時（大疏中解釋為獲得一切智的佛陀），現量見到世間是空性。般若則對他說，世間是空性的，如是等等。（通過聽聞、思維、修習生起三種智慧，故說知、了知、現證。——佛吉祥智） 佛母向他開示，世間（五蘊的真如是不可思議的。——佛吉祥智）是不可思議的。般若則向他說，世間是不可思議的，如是等等。佛母向他開示，世間的煩惱和近煩惱寂滅，無有相和分別，是寂滅的。——《十萬頌般若釋》。法性息滅一切戲論。——佛吉祥智。佛母開示一切法自性本空，因此他通達了，成爲了那個人（《十萬頌般若釋》）。世間的止息或對世間蘊的執著。——佛吉祥智。或者說世間是有漏的事物。（布仁。）佛母向他說，世間是空性。如是等等。（布頓仁波切。） 佛母向他開示，止息對今生和來世之相的執著（佛吉祥智），『ལ་』是第七格助詞。甚深般若對他說（義集），不會執著於今生的世間，也不會執著于來世的世間，如此開示世間。如是說。這些是通達一切相的行相是智慧的特徵，如經中所說。這是解釋，這些現量證悟的智慧的行相，通過十六道次第，是趨向一切智的資糧。
【English Translation】 The world is spoken of as such. Up to omniscience. When the Mother Buddha initially subdued beings to be trained (Arya), or entered a certain stage (the Great Commentary explains this as a noble being who has attained the basis of knowledge), the Lord of the World and others spoke of it as emptiness. Prajna then says to him, 'The world is empty.' Thus it is said. When the Mother Buddha has fully matured him or entered a stage for a specific purpose (the Great Commentary explains this as a Bodhisattva who has attained the path of knowledge), he knows that the world is emptiness. He knows that the world is empty (that is, all dharmas are empty in ultimate truth). Thus it is said. When the Mother Buddha is liberated (the Great Commentary), or enters into direct perception (Arya) (the Great Commentary explains this as a Buddha who has attained omniscience), he directly sees that the world is emptiness. Prajna then says to him, 'The world is empty,' and so on. (Through hearing, thinking, and meditating, three wisdoms arise, hence the saying 'knows, understands, directly perceives.' - Buddhashri) The Mother Buddha shows him that the world (the suchness of the five aggregates is inconceivable. - Buddhashri) is inconceivable. Prajna then says to him, 'The world is inconceivable,' and so on. The Mother Buddha shows him that the afflictions and near afflictions of the world are pacified, without characteristics or discriminations, and are peaceful. - Commentary on the Hundred Thousand Verses. The nature of reality pacifies all elaborations. - Buddhashri. The Mother Buddha shows that all dharmas are empty of inherent existence, and therefore he understands it and becomes that person (Commentary on the Hundred Thousand Verses). The cessation of the world or attachment to the aggregates of the world. - Buddhashri. Or the world is a contaminated object. (Burin.) The Mother Buddha says to him, 'The world is emptiness.' Thus it is said. (Buton Rinpoche) The Mother Buddha shows him that the perception of clinging to the characteristics of this world and the next is stopped (Buddhashri), 'ལ་' is the seventh case particle. This profound Prajna says to him (meaning condensed), 'He will not cling to the perception of this world, nor will he cling to the perception of the next world, thus he shows the world.' Thus it is said. These are the aspects of knowing all aspects are the characteristics of wisdom, as stated in the sutra. This is the explanation, these aspects of wisdom that are directly realized, through the sixteen stages of the path of learning, are the accumulation of merit towards omniscience.
ོར་བ་དག་མཚོན། མཐར་ཐུག་པ་བཅུ་དྲུག་གིས་རྣམ་མཁྱེན་ཉིད་མཚོན་པར་བྱེད་པས་ ན་ཤེས་པའི་མཚན་ཉིད་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་ཀྱིས་བསྡུས་པ་ཡིན་ནོ། ། ༈ ཁྱད་པར་གྱི་མཚན་ཉིད། གཉིས་པ་ལ། བསྟན། བཤད་དོ། །དང་པོ་ལ། མཚམས་སྦྱར་ནི། སྔར་བཤད་དེ་ལྟར་ བར་སྐབས་ཀྱི་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་དགུས། ཤེས་པའི་མཚན་ཉིད་རྣལ་འབྱོར་བའི་སོ་སོ་རང་ གིས་རིག་པའི་ཡེ་ཤེས་ཡིན་པས་དངོས་སུ་བརྗོད་མི་ནུས་པས་སྤྱིའི་ངོ་བོ་ཉིད་དུ་སྟེ་སྤྱིའི་ཚུལ་ གྱིས་བརྗོད་དམ། གཅིག་ལས་གཅིག་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པར་མ་བརྗོད་པར་སྤྱིའི་ངོ་བོ་ ཉིད་དུ་སྟེ་སོ་སོར་སྤྱིར་བསྟན་ནས་ཤེས་པའི་རྣམ་པས་ཡོངས་སུ་བཅད་པ་སྟེ་རྟོགས་པར་བྱས་ པ་རྣམས་ཀྱི་ཁྱད་པར་ཤེས་པར་བྱ་དགོས་པ་ཡིན་པས། ཤེས་མཚན་གྱི་འོག་ཏུ་བར་ཚིགས་ པས་ཁྱད་པར་གྱི་མཚན་ཉིད་སྟོན་ནོ། །རྩ་འགྲེལ་ནི། བྱང་སེའི་མཐོང་ལམ་ཆོས་ཅན། ཉན་ 2-212 རང་མཐོང་ལམ་ལས་ཁྱད་པར་འཕགས་ཏེ། བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པ་དང་མི་མཉམ་པ་ལ་ སོགས་པ་བཅུ་དྲུག་གི་ཁྱད་པར་གྱིས་ཁྱད་ཞུགས་པའི་སྡུག་བསྔལ་ལ་སོགས་པའི་བདེན་ པའི་སྤྱོད་ཡུལ་ཅན་ཆོས་ཤེས་པའི་བཟོད་པ་དང་ཆོས་ཤེས་པ། རྗེས་སུ་ཤེས་པའི་བཟོད་པ་ དང་རྗེས་སུ་ཤེས་པའི་མཚན་ཉིད་ཀྱི་སྐད་ཅིག་མ་ནི་བཅུ་དྲུག་ཅན་ཡིན་པས་སོ། །དེས་ན་དེ་ འདྲིའི་ཤེས་བཟོད་བཅུ་དྲུག་ཆོས་ཅན། ཁྱད་པར་གྱི་མཚན་ཉིད་ཡིན་ཏེ། དེ་དག་གིས་ལམ་ ཤེས་པ་ཉིད་དང་སོགས་པ་རྣམ་མཁྱེན་ཀྱི་སྦྱོར་བའི་མཐོང་ལམ་དག་ཇི་བཞིན་དུ་མཚོན་པར་ བྱེད་པས་སོ། །ཞེས་བཤད་པ་ཡིན་ནོ། །(སྔར་བཤད་ལྟར་རོ། ། ) གཉིས་པ་ལ། མཚམས་སྦྱར་ནི། ཡང་འདི་གཏན་ལ་དབབ་སྟེ། བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་ པ་ལ་སོགས་པའི་ཁྱད་པར་གང་ཡིན་ཞེ་ན། དེ་སྟོན་བྱེད་བར་སྐབས་ཀྱི་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་ གསུམ་པོ་སྟོན་ནོ། །རྩ་འགྲེལ་ནི། བྱང་པའི་ལམ་ཤེས་པ་ཉིད་དང་སོགས་པ་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་ སྦྱོར་བའི་ནང་ནས་དེའི་མཐོང་ལམ་ཆོས་ཅན། གཞན་ཉན་ཐོས་ལ་སོགས་པའི་ལམ་རྣམས་ ལས་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་ཏེ། བསམ་མི་ཁྱབ་བཅུ་དྲུག་གིས་ཁྱད་པར་དུ་བྱས་པའི་ཤེས་ བཟོད་སྐད་ཅིག་མ་བཅུ་དྲུག་ཅན་ཡིན་པས་སོ། །ཞེས་པའི་ཁྱད་པར་ནི་བཅུ་དྲུག་གི་བདག་ ཉིད་གང་གིས་དེ་དེ་ལས་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པའི་ལམ་ཡིན་པར་ཁྱད་ཞུགས་སོ། །བཅུ་དྲུག་ གང་ན། ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་དང་བྱང་སེམས་ལ་སོགས་པས་ལེགས་པར་ ཡོངས་སུ་གཟུང་ཞིང་བྱིན་གྱིས་བརླབས་པའི་ཐབས་དང་ཤེས་རབ་ཀྱི་སྟོབས་ཀྱིས་སེམས་ ཡིད་རྣམ་ཤེས་འཁོར་བཅས་ཀྱི་(བརྒྱད་སྟོང་པར་བཤད་ཅིང་འགྲེལ་ཆེན་དང་ཞི་འབྱུང་སོགས། )བསམ་གྱིས་ མི་ཁྱབ་པའི་སངས་རྒྱས་ཉིད་(མདོ་)དེ་པ་ཉིད་(མདོ་)རང་བྱུང་ཉིད་(མདོ་)རྣམ་མཁྱེན་(དེ་མེ་ལོང་ལ་ སོགས་པའི་ཡེ་ཤེས་བཞི་ཞེས་ས
【現代漢語翻譯】 象徵著道路。十六個究竟（指十六種智慧）象徵著一切智，因此，所有智慧的特徵都包含在一切智之中。 特殊特徵： 第二部分包括：展示和解釋。第一部分包括：連線：如前所述，通過九個過渡偈頌，智慧的特徵是瑜伽士各自的自證智慧，因為無法直接表達，所以以普遍的本質，即普遍的方式來表達。不表達一個比另一個更卓越，而是以普遍的本質，即分別普遍地展示，然後通過智慧的形式完全區分，即理解，因此必須瞭解它們的區別。因此，在智慧特徵之後，通過過渡偈頌來展示特殊特徵。 根本和註釋：菩薩的見道（指菩薩道的初地）具有法性，它比聲聞和獨覺的見道更卓越，因為它具有十六種不可思議和不平等的區別，並且是苦等諦理的行境，具有法智忍、法智、類智忍和類智的剎那，共有十六個。因此，這十六種智慧忍具有法性，是特殊特徵，因為它們如實地象徵著道路的智慧本身以及一切智的加行道的見道。 如前所述。 第二部分包括：連線：再次確定這一點，什麼是不可思議等的區別呢？展示它的三個過渡偈頌。 根本和註釋：在菩薩的道智本身以及一切智的加行道中，它的見道具有法性，它比其他聲聞等的道路更卓越，因為它具有十六種不可思議的區別，具有十六個智慧忍的剎那。因此，十六種特徵的本質，即它比其他道路更卓越的特點已經包含在其中。哪十六種呢？ 圓滿正等覺和菩薩等善妙地攝受和加持，通過方便和智慧的力量，心、意、識及其眷屬（在《八千頌》中如此說，並且在《大疏》和《寂靜生》等中），不可思議的佛陀本身（經），彼性本身（經），自生本身（經），一切智（指如鏡智等四種智慧）
【English Translation】 They symbolize the path. The sixteen ultimates (referring to the sixteen types of wisdom) symbolize omniscience, therefore, all characteristics of wisdom are encompassed by omniscience itself. Special Characteristics: The second part includes: Showing and Explaining. The first part includes: Connection: As previously stated, through nine transitional verses, the characteristics of wisdom are the self-cognizant wisdom of each yogi, because it cannot be directly expressed, it is expressed in a general essence, that is, in a general way. Without expressing one being more excellent than the other, but in a general essence, that is, showing generally separately, and then completely distinguishing through the form of wisdom, that is, understanding, therefore it is necessary to know their differences. Therefore, after the characteristic of wisdom, the special characteristics are shown through the transitional verses. Root and Commentary: The Path of Seeing of a Bodhisattva (referring to the first ground of the Bodhisattva path) has the characteristic of Dharma, it is more excellent than the Path of Seeing of a Hearer and a Solitary Realizer, because it has sixteen distinctions of the inconceivable and unequal, and is the object of the truths such as suffering, having the moments of Dharma-knowledge forbearance, Dharma-knowledge, subsequent-knowledge forbearance, and subsequent-knowledge, totaling sixteen. Therefore, these sixteen wisdom-forbearances have the characteristic of Dharma, they are special characteristics, because they truly symbolize the wisdom of the path itself and the Path of Seeing of the practice path of omniscience. As previously stated. The second part includes: Connection: Again, establishing this, what are the distinctions of the inconceivable and so on? The three transitional verses that show it. Root and Commentary: In the Path of Wisdom itself of a Bodhisattva and in the practice path of omniscience, its Path of Seeing has the characteristic of Dharma, it is more excellent than the paths of other Hearers and so on, because it has sixteen distinctions of the inconceivable, having sixteen moments of wisdom-forbearance. Therefore, the essence of the sixteen characteristics, that is, the characteristic of it being more excellent than other paths is included in it. Which sixteen? Perfectly Complete Enlightenment and Bodhisattvas and so on are well-taken and blessed, through the power of skillful means and wisdom, mind, intellect, consciousness and their retinues (it is said so in the 'Eight Thousand Verses', and in the 'Great Commentary' and 'Peaceful Arising' etc.), the inconceivable Buddha himself (Sutra), that nature itself (Sutra), self-arising itself (Sutra), omniscience (referring to the four wisdoms such as mirror-like wisdom)
ྔོན་གྱི་སློབ་དཔོན་འཆད་དོ། །ཞེས་འགྲེལ་ཆེན། )ཉིད་བསྐྱེད་པར་བྱེད་(མདོ་)པ་(འབུམ་ ཊཱིཀ་ཨཱརྱ་)དང་(མདོ་)སྡུག་བདེན་གྱི་ཆོས་ཉིད་བསམ་གྱིས་(མདོ་)མི་ཁྱབ་པ་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་ 2-213 པས་བྱང་སེའི་མཐོང་ལམ་སྡུག་བསྔལ་ཆོས་བཟོད་དེ་ཉན་རང་གི་མཐོང་ལམ་སྡུག་བསྔལ་ ཆོས་བཟོད་པས་ཁྱད་པར་འཕགས་སོ། །ཞེས་བཅུ་དྲུག་རེ་རེ་ཆོས་ཅན་དུ་བྱ་ཞིང་དགོད་དོ། ། གང་དང་ཡང་མི་མཉམ་པ་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་(མདོ་)ཀྱི་རྒྱུ་(འབུམ་ཊཱིཀ་)ཡིན་པ་དང་། སྡུག་ བདེན་གྱི་ཆོས་ཉིད་མཉམ་མེད་རྟོགས་པས་དང་། སེམས་ཅན་གང་གིས་ཀྱང་ཚད་(འབུམ་ཊཱིཀ་ སྙིང་)གཞལ་བ་ལས་ཡང་དག་པར་འདས་པའི་སངས་རྒྱས་དེ་པ་རང་བྱུང་། རྣམ་མཁྱེན་གྱི་ ཡོན་ཏན་གྱི་རྒྱུ་ཡིན་པ་དང་། སྡུག་བདེན་གྱིས་ཆོས་ཉིད་ཚད་འདས་རྟོགས་པས་དང་། འདི་ སྙེད་ཅིག་གོ་ཞེས་གྲངས་ཀྱིས་བགྲང་བ་ལས་ཡང་དག་པར་འདས་པའི་སངས་རྒྱས་སོགས་ (དེ་པ་རང་བྱུང་རྣམ་མཁྱེན་)ཀྱི་ཡོན་ཏན་གྱི་རྒྱུ་ཡིན་(ཨཱརྱ་)པ་དང་ཆོས་ཉིད་བགྲང་འདས་རྟོགས་པས་ སོ། །ཞེས་འབུམ་ཊཱིཀ་གོ །ཨཱརྱ་ནི། ཚད་མས་གཞལ་ལས་འདས། ཞེས་སོ། །ཤེར་པ་འདི་ ནི་དོན་ཆེན་པོའི་ཕྱིར་ཉེ་བར་གནས་སོ། །ནས། རབ་འབྱོར་(རང་ཉིད་མངོན་རྫོགས་བྱང་ཆུབ་པ་ཞེས་ སྙིང་ཟླ། དོན་དམ་པའི་ཆོས་ཀྱི་ངོ་བོ་མངོན་རྫོགས་པར་འཚང་རྒྱ་བས་)སངས་རྒྱས་ཉིད་(ཆོས་རྣམས་ཇི་བཞིན་གསུང་ བས་ཞེས་གཉིས་ཀ་)དེ་པ་ཉིད་དང་(རང་ཉིད་སློབ་དཔོན་མེད་པར་བྱང་ཆུབ་པས་ཞེས་ཞི་འབྱུང་། ཆོས་ཐམས་ཅད་ལ་ མངའ་བསྒྱུར་བས་ཞེས་སྙིང་ཟླ། )རང་བྱུང་ཉིད་དང་རྣམ་མཁྱེན་ཉིད་(ཆོས་ཐམས་ཅད་ལ་ཆགས་ཐོགས་མེད་པའི་ ཡེ་ཤེས་ཞེས་ཞི་འབྱུང་སྙིང་ཟླའོ། ། )བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་སྟེ། དེས་ན་ཤེར་པ་འདི་དེ་པ་དགྲ་བཅོམ་ཡང་ དག་རྒྱས་རྣམས་ཀྱི་དོན་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པའི་ཕྱིར་ཉེ་བར་གནས་སོ། །ཞེས་སོགས་ཏེ་རྒྱུ་ མཚན་དང་པོའི་མདོའོ། ། (བསམ་པ་ལས་འདས་པ་དང་། མཉམ་པ་ལས་འདས་པ་དང་། གཞལ་བ་ལས་འདས་པ་དང་། གྲངས་ལས་འདས་པས་བསམ་མི་ཁྱབ་སོགས་བཞིར་ཨཱརྱ་ཞི་འབྱུང་སོགས། ) གཟུགས་ཀྱང་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་ སོགས། ནས། རྣམ་མཁྱེན་གྱི་བར་ཏེ་རྟགས་ཟུར་ཕྱི་མའི་མདོའོ། ། ཀུན་འབྱུང་ཆོས་བཟོད་ སོགས་ནི། རྒྱལ་བོ་བཏང་སྙོམས་འདུག་ཅིང་བློན་པོ་ཀུན་བྱེད་ལྟར་(སྡུད་པར་)ཞེས་སོགས་བློན་ པོའི་དཔེས། འཕགས་པའི་གང་ཟག་གི་ཡོན་ཏན་ཐམས་ཅད་སྡུད་པར་བྱེད་པས་དང་། ཤེར་ 2-214 པ་འདིར་ནི་ཕར་ཕྱིན་ལྔ་འདུས་སོ། །ནས། རྣམ་མཁྱེན་གྱི་བར་དུ་འདུས། ཞེས་སོ། །ཇི་ལྟ་ ཇི་སྙེད་ཤེས་པའི་(ཨཱརྱ་དངོས་)མཁས་པ་སྟེ་དེ་ལ་གཉིས་ཡོད་དེ། སྔར་བློ་ཡོངས་སུ་སྨིན་པའི་ སོ་སྐྱེ་དང་། བདེན་པ་མཐོང་བས་རིགས་པར་བྱ་བའམ་དེས་རིག་བྱ་ཤེས་པས་དང་། ཤེར་ པ
【現代漢語翻譯】 以前的老師這樣解釋道。《大疏》（'grel chen'）說：『產生（經，mdo）的（十萬頌，'bum Tika Arya'）和（經，mdo）苦諦的法性不可思議，通過現量證悟，菩薩的見道，即苦法忍，勝過聲聞緣覺的見道，即苦法忍。』因此，十六個都要作為有法來建立和安立。與任何事物都不相同，是圓滿菩提（經，mdo）的因（十萬頌釋，'bum Tika'）。證悟無與倫比的苦諦法性，任何眾生都無法衡量（十萬頌釋心要，'bum Tika snying'），完全超越度量的佛陀，即自生佛（depa rang byung），是遍知的功德之因。證悟超越度量的苦諦法性，無法用數字來計算的佛陀等（自生佛遍知，'depa rang byung rnam mkhyen'）的功德之因（聖，'Arya'），證悟超越計數的法性。』《十萬頌釋》中說：『聖（Arya）是超越度量的。』這部般若經爲了重大意義而存在。直到『善現（rang nyid mngon rdzogs byang chub pa zhes snying zla，證悟真實法性的自性圓滿正覺），佛陀本身（chos rnams ji bzhin gsung bas zhes gnyis ka，如實宣說諸法），即是自性佛（rang nyid slob dpon med par byang chub pas zhes zhi 'byung，無師自證菩提；chos thams cad la mnga' bsgyur bas zhes snying zla，對一切法自在），即是自生佛，即是遍知（chos thams cad la chags thogs med pa'i ye shes zhes zhi 'byung snying zla'o，對一切法無礙的智慧），不可思議。』因此，這部般若經爲了自性阿羅漢正等覺的不可思議意義而存在。』等等，這是第一個原因的經文。（超越思維，超越平等，超越衡量，超越計數，因此不可思議等四種，聖，Arya，寂靜生等）。色法也是不可思議等等，直到遍知，這是后一個標誌的經文。苦集法忍等，就像國王保持中立，大臣處理一切事務一樣（收集），等等，用大臣的比喻來說明。收集一切聖者的功德，這部般若經中包含了五度。直到遍知都包含在內。』等等。如所有性、盡所有性智（真實的聖，Arya）的智者，有兩種：以前智慧完全成熟的凡夫，以及通過見真理來推理或通過推理來了解所知。般若。
【English Translation】 The former teacher explained it thus. The Great Commentary ('grel chen') says: 'Generating (Sutra, mdo) the (Hundred Thousand Verses, 'bum Tika Arya') and (Sutra, mdo) the nature of the Truth of Suffering is inconceivable, through direct perception, the Bodhisattva's Path of Seeing, namely the forbearance of the Dharma of Suffering, surpasses the Hearer-Solitary Realizer's Path of Seeing, namely the forbearance of the Dharma of Suffering.' Therefore, each of the sixteen should be established and posited as a subject. Being unequal to anything, it is the cause (Hundred Thousand Verses Commentary, 'bum Tika') of Perfect Enlightenment (Sutra, mdo). By realizing the incomparable nature of the Truth of Suffering, and the Buddha who is completely beyond measure by any sentient being (Hundred Thousand Verses Commentary Heart Essence, 'bum Tika snying'), namely the Self-Born Buddha (depa rang byung), is the cause of the qualities of Omniscience. By realizing the nature of the Truth of Suffering that is beyond measure, and the cause (Arya) of the qualities of the Buddha and so on (Self-Born Buddha Omniscience, 'depa rang byung rnam mkhyen') who are completely beyond counting by numbers, realizing the nature that is beyond counting.' The Hundred Thousand Verses Commentary says: 'Arya is beyond measurement.' This Prajna Sutra exists for a great purpose. Until 'Subhuti (rang nyid mngon rdzogs byang chub pa zhes snying zla, self-awakening to perfect enlightenment of the true nature of reality), the Buddha himself (chos rnams ji bzhin gsung bas zhes gnyis ka, speaking of all dharmas as they are), is the Self-Nature Buddha (rang nyid slob dpon med par byang chub pas zhes zhi 'byung, self-enlightened without a teacher; chos thams cad la mnga' bsgyur bas zhes snying zla, having dominion over all dharmas), is the Self-Born Buddha, is the Omniscient (chos thams cad la chags thogs med pa'i ye shes zhes zhi 'byung snying zla'o, unobstructed wisdom towards all dharmas), is inconceivable.' Therefore, this Prajna Sutra exists for the inconceivable meaning of the Self-Nature Arhat Perfectly Awakened One.' And so on, this is the Sutra of the first reason. (Beyond thought, beyond equality, beyond measure, beyond number, therefore inconceivable, etc., Arya, Peaceful Birth, etc.). Form is also inconceivable, etc., until Omniscience, this is the Sutra of the latter sign. The Forbearance of the Dharma of Arising, etc., is like the king remaining neutral and the ministers handling all affairs (collecting), etc., using the analogy of the ministers. Because it collects all the qualities of the noble person, and this Prajna Sutra contains the five perfections. Until Omniscience is included.' And so on. The wise one who knows as it is and knows as far as it extends (the real Arya), there are two types: the ordinary person whose wisdom has fully matured before, and the one who is to be understood by reasoning through seeing the truth, or by knowing what is to be known through reasoning. Prajna.
་ནི་(རྣམ་རྟོག་གི་སྤྲོས་པ་)ཞི་ཞིང་(གཟུང་འཛིན་དང་བྲལ་བས་ཞེས་འབུམ་ཊཱིཀ་)ཕྲ་བ་(ནི་དེ་ཁོ་ནའི་དོན་ལ་འཇུག་པའི་ ཕྱིར་རོ། །ཨཱརྱ། )འཛངས་པ་(ནི་མ་ལུས་པའི་དོན་ལ་འཇུག་པའི་ཕྱིར་ཨཱརྱའོ། ། )མཁས་པ་ཡིད་གསལ་བས་(ནི་ བདེན་པ་མཐོང་བས་ཇི་ལྟ་ཇི་སྙེད་གཉིས་ཀ་ལ་འཇུག་པའི་ཤེས་པ་ཡོད་པའོ་ཞེས་བཙུན་པ་རྣམ་གྲོལ་སྡེའོ། ། )འཚལ་བར་ བགྱིའོ། །ཞེས་སོ། །ཉན་རང་སོགས་དང་ཐུན་མོང་མིན་པ་དེའི་སྤྱོད་ཡུལ་མ་ཡིན་པའི་དངོས་ པོ་ཡུལ་དུས་(དག་དངོས་)ཀྱིས་ཆོད་པའི་དངོས་པོ་ཕྲ་མོའམ་(གསེར་)ཀུན་བདེན་གྱི་ཆོས་ཉིད་ ཟབ་མོ་ཡོངས་སུ་སྟེ་མངོན་སུམ་དུ་ཤེས་པས་དང་། ཡང་ན་ཉན་རང་སོགས་ཀྱི་སྤངས་རྟོགས་ ཀུན་འདུས་པས་དེ་དང་ཐུན་མོང་མིན་པའམ་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པའི་ཤེས་པ་ཉིད་ཡིན་པ་ ཞེས་མདོ་དོན་ནོ། །སྟོང་གསུམ་སྟོང་ཆེན་གྱི་སེམས་ཅན་ཇི་སྙེད་པ་དེ་དག་དང་རྗེས་འབྲང་ བརྒྱད་པ་ནས་དགྲ་བཅོམ་དང་རང་རྒྱལ་དུ་གྱུར་ཏེ་དེ་དག་ཐམས་ཅད་ལ་ཡེ་ཤེས་དང་སྤོང་བ་ ཇི་སྙེད་མཆིས་པ་དང་ཤེར་པ་འདི་ལ་གདུགས་གཅིག་མོས་ཤིང་བསམ་སྟེ་གཞལ་བ་བརྟག་ དཔྱད་བྱས་པ་གཉིས་ནི་འདི་ཆེས་མཆོག་སྟེ་དད་རྗེས་འབྲང་ནས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བར་ཀྱི་ཡེ་ ཤེས་དང་སྤོང་བ་གང་ཇི་ཙམ་པ་དེ་ནི་བྱང་པའི་(ས་བརྒྱད་པ་ལ་ཞུགས་པ་ཞེས་གནོད་འཇོམས་)མི་སྐྱེ་བའི་ ཆོས་ལ་བཟོད་པ་ཐོབ་པའི་བཟོད་པར་འདུས་སོ། །ཞེས་སོ། །ཐེག་ཆེན་རང་གི་ལུགས་ལ་ ལྟོས་པ་སྟེ་དེའི་དབང་དུ་བྱས་པའི་མངོན་པར་ཤེས་དང་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་ཡེ་ཤེས་མྱུར་དུ་སྒྲུབ་པ་ སྟེ། (འབུམ་ཊཱིཀ)འདི་ལ་བསླབས་ཤིང་བྱང་ཆེན་པོ་རྣམས་བླ་མེད་བྱང་ཆུབ་ཏུ་མྱུར་(འབུམ་ཊཱིཀ་)དུ་ འབྱུང་བར་འགྱུར་ཏེ། ཞེས་སོགས་སོ། །འགོག་པ་ཆོས་བཟོད་སོགས་ནི། ཀུན་རྫོབ་བདེན་ པའི་ཆོས་ཐམས་ཅད་བྲི་བ་མེད་ནས་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ཡོད་པ་དང་དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་ལ་ 2-215 བརྟེན་པའི་ཆོས་ཐམས་ཅད་གང་བ་མེད་པའི་ངོ་བོར་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པའམ་དོན་དམ་ པར་བྲི་གང་མེད་པའམ། ཡུམ་ལས་ཐེག་པ་གསུམ་གྱི་འབྲས་བུ་འབྱུང་ཡང་རང་བཞིན་གྱི་ མི་རྟོག་ཅིང་མི་འགྱུར་བ་བྲི་གང་མེད་ཅེས་འབུམ་ཊཱིཀ་གོ །ཤེར་པ་འདི་ནི་བྲི་བའམ་འཕེལ་ བར་ཡང་མི་གདའ་འོ། །ཞེས་སོ། །བ་དྲུས་མ་བེའུ་གཞོན་ནུ་མི་འདོར་བའི་དཔེས། ཆོས་སྨྲ་ བ་མི་གཏོང་ཞིང་འཁོར་གསུམ་རྣམ་པར་དག་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་སྦྱིན་པ་ལ་སོགས་པའི་ཕ་ རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་དྲག་ཏུ་རབ་ཏུ་བསྒྲུབས་པས་དང་། བ་དྲུས་མ་ལྟར་བྱང་ཆེན་པོས་ཤེར་ཕྱིན་ ཟབ་མོ་འདིའི་དོན་དུ། ཞེས་ནས། ཆོས་སྨྲ་བ་མི་གཏོང་ན། ཞེས་སོགས་སོ། །ཡང་དག་པའི་ སྦྱོར་བས་བསྐལ་བ་དུ་མར་བསྒྲུབས་པའི་བསོད་ནམས་དང་ཡེ་ཤེས་ཡང་དག་པར་འགྲུབ་པ་ དང་། ཡུམ་ཟབ་མོ་འདི་ཐོས་མ་ཐག་ཏུ་མོས་པར་
{ "translations": [ '寂靜（指念頭的散佈），微細（指唯一真諦），賢明（指無遺），智者以明澈之心（指通達如是、如所有二諦之智），如是求之。如是說。非聲聞緣覺等所共，非彼等境界之事物，以處時（事物）所限定之微細事物，或（黃金）勝義諦之深奧法性，完全地、顯現地了知。或者，聲聞緣覺等之斷證皆包含于其中，與彼等不共或超勝之智慧即是，經部之義也。三千大千世界之有情眾生，以及八地菩薩乃至阿羅漢、辟支佛，彼等一切所有之智慧與斷證，與此般若相比，如同一傘蓋之微小。思維、衡量、觀察、分析二者，此般若最為殊勝，從信解隨行乃至佛陀之智慧與斷證，無論有多少，皆包含于入地菩薩（已入八地者，降伏煩惱者）所證得之無生法忍中。如是說。依憑大乘自身之宗義，即以此為準繩，迅速成就現觀與一切智智。 （《十萬般若經釋》）依此修學，大菩薩們將迅速（《十萬般若經釋》）成就無上菩提。如是等等。 止息品之法忍等：所有世俗諦之法，從不減損地存在於世俗中；所有依于勝義諦之法，則以不增不減之體性顯現證悟，或勝義諦中無有增減。 般若經中生出三乘之果，然自性不分別、不變異，無有增減，《十萬般若經釋》如是說。此般若經既不減少，亦不增多。如是說。如母牛不捨棄小牛之譬喻，不捨棄說法者，以三輪清凈之智慧，精進修持佈施等波羅蜜多。如母牛般，大菩薩為此甚深般若波羅蜜多之義。 從不捨棄說法者。如是等等。 以正確之修行，于多劫中所積累之福德與智慧得以圓滿成就。 聽聞此甚深般若經后立即生起信', 'Tranquility (cessation of conceptual proliferation), subtlety (referring to the sole truth), wisdom (referring to completeness), the wise, with a clear mind (referring to the wisdom that understands both suchness and all that exists), should seek it thus. So it is said. Not shared by Śrāvakas and Pratyekabuddhas, the subtle things not within their realm, limited by place and time (things), or the profound Dharma-nature of the (golden) ultimate truth, fully and manifestly understood. Or, the abandonment and realization of Śrāvakas and Pratyekabuddhas are all included within it, the wisdom that is not shared with them or surpasses them is itself, according to the meaning of the Sutras. The sentient beings of the three thousand great thousand worlds, and from the eighth Bhumi Bodhisattva up to Arhats and Pratyekabuddhas, all their wisdom and abandonment, compared to this Prajñā, are like a single umbrella\'s smallness. Thinking, measuring, observing, and analyzing these two, this Prajñā is the most supreme, from faith following to the wisdom and abandonment of the Buddhas, however much there is, it is all included in the forbearance of non-origination of the Bodhisattva who has entered the Bhumis (one who has entered the eighth Bhumi, the subduer of afflictions). So it is said. Relying on the tenets of the Mahāyāna itself, that is, taking it as the standard, quickly accomplishing Abhisamaya and Sarvākārajñāna. (Commentary on the Hundred Thousand Prajñāpāramitā Sutra) By studying this, great Bodhisattvas will quickly (Commentary on the Hundred Thousand Prajñāpāramitā Sutra) attain unsurpassed Bodhi. So on and so forth. The Dharma-kṣānti of Cessation and so on: all the Dharmas of conventional truth, existing in the conventional without diminishing; all the Dharmas relying on ultimate truth, manifestly realizing the nature of non-increasing and non-decreasing, or in ultimate truth, there is no increasing or decreasing. From the Prajñāpāramitā Sutra, the fruits of the three vehicles arise, yet the nature is non-discriminating and unchanging, without increasing or decreasing, so says the Commentary on the Hundred Thousand Prajñāpāramitā Sutra. This Prajñāpāramitā Sutra neither decreases nor increases. So it is said. Like the example of a mother cow not abandoning her calf, not abandoning the Dharma speaker, with the wisdom of the three wheels being pure, diligently practicing the Pāramitās such as giving. Like a mother cow, the great Bodhisattva is for the sake of the meaning of this profound Prajñāpāramitā. From not abandoning the Dharma speaker. So on and so forth. With correct practice, the merit and wisdom accumulated over many kalpas are perfectly accomplished. Upon hearing this profound Prajñāpāramitā Sutra, faith immediately arises.' ] }
འགྱུར་རོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །ཡུམ་མཉན་ ཏེ་མོས་པ་ལ་སོགས་པས་ནན་ཏན་བྱེད་པ་བསྒྲུབ་པ་དང་། (རད་ཀིར་དངོས། ) ཐོས་མ་ཐག་ཏུ་མོས་ པ་ལ་སོགས་པ་དེ་དག་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་འགྱུར་བ་ནི། (རད་ཀིར། )ཡང་དག་འགྲུབ་པ་ ཞེས་དག་ལྡན་ནོ། །ཆོས་ཐམས་ཅད་ལ་ཅིར་ཡང་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པར་དམིགས་པ་སྟེ། གྲུ་ ཞིག་པ་ཤིང་ལེབ་སོགས་འཛིན་ན་རྒྱ་མཚོ་ལས་ཐར་བའི་དཔེས། འཁོར་བའི་རྒྱ་མཚོ་ལས་ རྒལ་བའི་དོན་གྱིས་གསུངས་སོ། །ཞེས་ཨཱརྱའོ། །བར་མ་དོར་བྱང་ཆུབ་ལས་ཉམས་པར་མི་ འགྱུར་རོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །ལམ་ལ་ཆོས་བཟོད་སོགས་ནི། ལམ་གྱི་རྟེན་བྱང་པ་སྟེ་ཤེར་ ཕྱིན་དང་ཐབས་མཁས་སོགས་ཀྱིས་སེམས་ཅན་སྨིན་པའི་རིམ་གྱིས་འཚང་རྒྱ་བར་འགྱུར་ (གྱི་བར་མ་དོར་དམན་པའི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་མི་ལྟུང་)བ་སྟེ་(དཔེར་ན་)བུམ་པ་ལེགས་པར་ཚོས་པར་ཆུ་བླུགས་ཏེ་ ཁྱིམ་དུ་སོང་ན་བར་མ་དོར་མི་འཇིག་པ་བཞིན་ཞེས་དག་ལྡན་ཏེ་རད་ཀིར་ཡང་ངོ་། །ཡང་ན་ སེམས་ཀྱི་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ཀྱི་ངོ་བོ་སྟེ་དེ་ཉིད་བྱང་པའི་ལམ་གྱི་རྟེན་རིགས་དང་(སྔར་བཤད་ལྟར་) དེ་མངོན་སུམ་དུ་མཐོང་བའི་བྱང་སེ་ལམ་པ་གང་ཟག་གི་རྟེན་དུ་ཡོད་པས་དང་། ཉན་ཐོས་ཀྱི་ 2-216 སའམ་རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སར་བར་མ་དོར་ཉེ་ཞོར་མི་འགྱུར་ཏེ། མ་ཉེས་མ་ཉམས་པར་བླ་ མེད་བྱང་ཆུབ་ཏུ་འཚང་རྒྱ་བར་འགྱུར་རོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །གྲུ་ཟག་ལྷན་བྱས་པའི་དཔེས། སྨོན་ལམ་དང་ཡེ་ཤེས་ལ་སོགས་པའི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པའི་རྒྱུའི་ཚོགས་ པ་མཐའ་དག་ཚང་བ་དང་། རྒྱ་མཚོ་ཆེན་པོའི་གྲུ་ཤིན་ཏུ་བསྡམས་པ་ཞེས་སོགས་བླ་མེད་ རྫོགས་ཆུབ་ཏུ་བར་མ་དོར་ཉེ་ཞོར་མི་འགྱུར་བ་རིག་པར་བྱའོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །ཐེག་ཆེན་ གྱི་ཐབས་ཤེས་ཀྱིས་སམ་ཐེག་ཆེན་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་གྱི་ཐབས་མཁས་ཀྱིས་སྲིད་ཞི་ ལས་ཡོངས་སུ་འཛིན་པ་དང་། ལོ་བརྒྱ་ཉི་ཤུ་ལོན་པའི་རྒན་པོ་གཡས་གཡོན་ནས་སྐྱེས་བུས་ གཟུང་པའི་དཔེས། བླ་མེད་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་གནས་དེར་ཕྱིན་པར་ནུས་སོ། །ཞེས་ སོགས་སོ། །དོན་དམ་པར་ཆོས་ཐམས་ཅད་ངོ་བོ་(ཨཱརྱ་)ཉིད་མེད་པས་ཆགས་ཤིང་མངོན་པར་ ཞེན་པ་མེད་ཅིང་(ཨཱརྱ་)སྦྱིན་སོགས་ལ་འཁོར་(མདོ་)གསུམ་གྱི་རོ་མྱང་བ་མེད་པ་དང་སྟེ། བདག་ དང་བདག་གིར་མ་ལྟུང་བའི་སེམས་ཀྱིས་སྦྱིན་པ་གཏོང་སོགས་དང་བདག་ནི་སྦྱིན་པ་གཏོང་ ངོ་འདི་ལ་གཏོང་ངོ་ཞེས་མི་སེམས་སོགས་དང་སྦྱིན་པས་རློམ་སེམས་སུ་མི་བྱེད། སོགས་ དང་། གང་དང་གང་བྱིན་པ་དེ་ཐམས་ཅད་བླ་མེད་རྫོགས་ཆུབ་ཏུ་བསྔོས་ཤིགས་ཞེས་སོགས་ སོ། །དེ་ལྟར་བཅུ་དྲུག་གི་བདག་ཉིད་ཅེས་བྱ་བ་ནི་གོ་རིམ་བཞིན་དུ་སྡུག་བསྔལ་ལ་སོགས་ པའི་བདེན་པ་བཞིའི་ཡུལ་ཅན་གྱི་ཤེས་བཟོད་སྐད་ཅིག་མ་བཅུ་དྲུག་རྣམས་ཀྱི་ཁྱད་པར་
【現代漢語翻譯】 འགྱུར་རོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །(譯者說：)如是等等。聽聞般若波羅蜜多后，以信解等精進修持，可以成就。(རད་ཀིར་དངོས། ) (Radkir實義：) 剛聽聞后，信解等即轉為圓滿菩提之因。(རད་ཀིར། ) (Radkir：) 真實成就，具足清凈。對一切法不作任何分別念而觀照，如破船之人抓住木板等得以渡海一般，以此超越輪迴之海。如是阿雅(Ārya)所說。中間不會從菩提退轉。如是等等。道上的法忍等，是道的所依，即以般若波羅蜜多和方便等成熟眾生，逐漸成佛(གྱི་བར་མ་དོར་དམན་པའི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་མི་ལྟུང་) (不會於中途墮入下劣菩提)，(དཔེར་ན་) (例如)如燒製完好的瓶子裝滿水帶回家，中途不會破損一般，具足清凈，Radkir也是如此認為。或者，心的法界自性，即此為菩提道的所依之種姓(如前所述)，並且現量見到此種姓的菩薩，作為道上行者的所依，不會於中途墮入聲聞地或獨覺地，不會退轉，無過無損地成就無上菩提。如是等等。如修補漏船的比喻，發願和智慧等波羅蜜多圓滿的因的集合全部具足，如大海中的船隻非常堅固，不會於中途退轉而趨近無上圓滿菩提，應如是理解。如是等等。以大乘的方便智慧，或以大乘善知識的方便，從有寂中完全解脫，如一百二十歲的老人被左右之人扶持一般，能夠到達無上圓滿菩提的境地。如是等等。勝義諦中，一切法自性(ཨཱརྱ་) (Ārya)皆空，故無執著和實執(ཨཱརྱ་) (Ārya)，于佈施等不著(མདོ་) (Sūtra)三輪體空之味，不執著於我與我所的心，行佈施等，不思『我行佈施，施予此物』等，不以佈施而生驕慢。等等。所有施予之物，皆迴向無上圓滿菩提。如是等等。所謂十六自性，即依次為苦等四諦之境的十六種忍位剎那之差別。 English translation will be added here.
【English Translation】 Translations and so on. After listening to the Prajñāpāramitā, one can achieve enlightenment by diligently practicing with faith and understanding. (Radkir's literal meaning:) Immediately after hearing, faith and understanding transform into the cause of perfect Bodhi. (Radkir:) True accomplishment, possessing purity. Contemplating all dharmas without any discrimination, like a person in a broken boat grabbing planks to cross the sea, one transcends the ocean of Samsara. As said by Arya. One will not regress from Bodhi in between. And so on. The forbearance of Dharma on the path, etc., is the basis of the path, that is, maturing beings with Prajñāpāramitā and skillful means, gradually attaining Buddhahood (གྱི་བར་མ་དོར་དམན་པའི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་མི་ལྟུང་) (will not fall into inferior Bodhi in the middle), (དཔེར་ན་) (for example) like a well-fired vase filled with water brought home without breaking in the middle, possessing purity, Radkir also thinks so. Or, the essence of the Dharma realm of the mind, that is, this is the lineage of the basis of the Bodhi path (as mentioned earlier), and the Bodhisattva who directly sees this lineage, as the basis for practitioners on the path, will not fall into the Sravaka or Pratyekabuddha ground in the middle, will not regress, and will attain unsurpassed Bodhi without fault or harm. And so on. Like the metaphor of repairing a leaky boat, the collection of causes for the perfection of Paramitas such as aspiration and wisdom is fully complete, like a very strong boat in the ocean, one should understand that one will not regress in the middle and approach unsurpassed perfect Bodhi. And so on. With the skillful wisdom of Mahayana, or with the skillful means of a Mahayana spiritual friend, one is completely liberated from Samsara and Nirvana, like an old man of one hundred and twenty years being supported by people on the left and right, one is able to reach the state of unsurpassed perfect Bodhi. And so on. In the ultimate truth, all dharmas are empty in nature (ཨཱརྱ་) (Ārya), therefore there is no attachment or clinging (ཨཱརྱ་) (Ārya), in giving etc., one does not taste the emptiness of the three wheels (མདོ་) (Sūtra), with a mind that does not cling to self and what belongs to self, one practices giving etc., without thinking 'I am giving, giving this thing', and does not become arrogant with giving. And so on. All that is given is dedicated to unsurpassed perfect Bodhi. And so on. The so-called sixteen natures are the distinctions of the sixteen moments of forbearance, which are the objects of the four truths such as suffering, in order.
གྱི་ ཆོས་ཡིན་པས་དེས་ཁྱད་པར་དུ་བྱས་པའི་ཤེས་བཟོད་བཅུ་དྲུག་རིམ་བཞིན་ཤེས་པར་བྱའོ། ། ཞེས་པའོ། །བཅུ་དྲུག་གིས་ཁྱད་པར་ཞུགས་པ་དེའི་ཕྱིར་ཉན་ཐོས་དེ་དག་གིས་མཐོང་ལམ་ སོགས་ནི་སྔར་ཇི་སྐད་བཤད་པའི་ཁྱད་པར་བཅུ་དྲུག་དང་བྲལ་བའི་མངོན་པར་ཞེན་པ་སྐྱེ་བ་ དང་ཡོངས་འཛིན་དང་བྲལ་བ་ལ་སོགས་པའི་མཚན་ཉིད་ཀྱིས་གོ་སླ་བའི་ཕྱིར། འདིར་མངོན་ རྟོགས་རྒྱན་གྱིས་དངོས་སུ་མ་བཤད་དོ། ། 2-217 ༈ བྱེད་པའི་མཚན་ཉིད། གསུམ་པ་ལ། མཚམས་སྦྱར་ནི་ཁྱད་པར་གྱི་མཚན་ཉིད་ཀྱིས་ཁྱད་པར་རྣམ་པར་བཅད་ པ་(སྟེ་རྟོགས་པར་བྱས་པའོ། ། )རྣམས་ཀྱི་གཞན་དོན་བྱེད་པའི་མཚན་ཉིད་གང་ཡིན་ཞེ་ན། བར་ སྐབས་ཀྱི་ཚིགས་བཅད་གཉིས་ཀྱིས་བྱེད་པའི་མཚན་ཉིད་སྟོན་ནོ། །རྩ་བ་ལ། ཞེས་བྱ་བ་ བཅུ་གཅིག་པོ་འདི་ནི་བྱེད་པའི་མཚན་ཉིད་ཡིན། ཞེས་བྱ་སྟེ། གཞན་འགྲེལ་པ་དང་ལྷན་ཅིག་ བཤད་ན། བྱང་སེའི་གཞི་ཤེས་ཆོས་ཅན། མི་རྣམས་ཏེ་སྐལ་ལྡན་གྱི་གདུལ་བྱ་ལ་མ་འོངས་ པའི་ཕན་པ་ཉེ་བར་སྒྲུབ་སྟེ། (མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་ལམ་ཕན་པ་ཉིད་དུ་སྟོན་པས་ཕན་པའི་བྱེད་པའོ། །རད་ཀིར། ) དེ་རྣམས་རྒྱུད་(མདོ་ཨཱརྱ་)ལྔ་ནས་བཏོན་ནས་མྱང་འདས་(མདོ་ཨཱརྱ་)ལ་འགོད་པས་སོ། །ཇི་ལྟར་ ན། བྱང་ཆེན་པོ་འཇིག་རྟེན་ལ་ཕན་པའི་ཕྱིར་ཞུགས་པ་ཡིན་ཞེ་ན་(རབ་འབྱོར་)འདི་ལ་བྱང་ཆེན་པོ་ སེམས་ཅན་རྣམས་འགྲོ་བའི་རྒྱུད་ལྔ་ནས་ཡོངས་སུ་བཏོན་ཞིང་མི་འཇིགས་པའི་ཐང་བདེ་བ་ མྱང་འདས་ལ་རབ་ཏུ་འགོད་དོ། །ཞེས་སོ། །ཆོས་ཅན། དེ་ལ་ཚེ་འདིའི་བདེ་བ་སྒྲུབ་སྟེ། (མྱ་ ངན་ལས་འདས་པའི་ལམ་བདེ་བ་ལ་འཇོག་པས་བདེ་བའི་བྱེད་པའོ། །རད་ཀིར། )དེ་རྣམས་(སེམས་ཅན་རྣམས་ཞེས་མདོ་)སྡུག་ བསྔལ་དང་ཡིད་(མདོ་ཨཱརྱ་)མི་བདེ་དང་འཁྲུག་པ་ལས་བཀྲོལ་ནས་མྱང་འདས་ལ་འགོད་(མདོ་ ཨཱརྱ་)པས་སོ། །མདོ་ནི། རྟགས་དེ་ཉིད་དོ། །དེ་ཆོས་ཅན། དེ་རྣམས་ཀྱི་སྐྱོབ་པར་འགྱུར་ཏེ་ (སེམས་ཅན་རྣམ་པར་ལྟུང་བ་ལས་སྐྱོབ་པ་སྟེ་སྐྱོབ་པ་ནི་ཆོས་སྟོན་པ་སྟེ་ཞེས་རད་ཀིར་ཨཱརྱའོ། ། )དེ་རྣམས་འཁོར་བའི་ སྡུག་བསྔལ་ལས་སྐྱོབ་ཅིང་ཡང་མི་སྐྱེ་བར་བྱེད་པའི་ཆོས་སྟོན་པས། (ཀུན་ཨཱརྱ། ) ལས་ཉོན་གྱི་ རྣམ་པར་སྨིན་པ་མ་ཡིན་པའི་སྡུག་བསྔལ་མེད་པའི་ཆོས་ཉིད་མྱང་འདས་ཉེ་བར་སྒྲུབ་པའི་ དོན་གྱིས་སོ། །སྡུག་བསྔལ་གང་ཅི་ཡང་རུང་སྟེ་དེ་དག་ལས་སེམས་ཅན་རྣམས་ཡོངས་སུ་ སྐྱོབ་ཅིང་དེ་དག་སྤངས་བའི་ཕྱིར་ཆོས་སྟོན་ཏེ་སེམས་ཅན་དེ་དག་ཀྱང་ཆོས་དེ་ཐོས་ནས་རིམ་ གྱིས་ཐེག་པ་གསུམ་གྱི་མྱ་ངན་ལས་འདས་པར་འགྱུར། ཞེས་སོ། །ཕན་པ་ལ་སོགས་པའི་བྱེད་ པ་གསུམ་ཆོས་ཅན། བྱང་སེའི་གཞི་ཐམས་ཅད་ཤེས་པ་ཉིད་ཀྱི་བྱེད་པ་ཡིན་ཏེ། དེའི་མཛད་ 2-218 པ་འཕྲིན་ལས་ཡིན་པས་སོ། །ཨཱརྱ་ནི་དང་པ
【現代漢語翻譯】 因此，作為一種法，應該逐步瞭解十六種由它區分的知識容忍。這就是所謂的。由於這十六種區分的介入，聲聞乘的見道等，正如之前所說的，容易理解，因為它們具有與十六種區分分離的執著產生，以及與守護分離等特徵。因此，《現觀莊嚴論》在此沒有直接闡述。 第三，關於行為的特徵。連線：什麼是通過區分的特徵而區分（即理解）的那些利益他人的行為特徵呢？通過中間的兩句偈頌來展示行為的特徵。根本頌：這十一個被稱為行為的特徵。也就是說，與解釋一起解釋：菩薩的基礎識，作為一種法，接近於為那些有緣的受教者成就未來的利益（通過展示涅槃之路作為利益本身，即行為的利益）。 從五種傳承（經藏）中提取他們，並將他們安置於涅槃（經藏）之中。如何安置呢？（善現）菩薩爲了利益世間而進入，（善現）菩薩將眾生從五種輪迴中完全提取出來，並將他們安置於無畏的安樂涅槃之中。經中說：法，成就今生的安樂（通過將涅槃之路安置於安樂之中，即行為的安樂）。將他們（經中說：眾生）從痛苦、不適和衝突中解脫出來，並將他們安置於涅槃（經藏）之中。經中說：這就是那個標誌。法，將他們從輪迴的痛苦中拯救出來，並通過展示不再出生的法（一切），接近於成就沒有業和煩惱的異熟的痛苦的法性涅槃的意義。無論是什麼痛苦，都將眾生從那些痛苦中完全拯救出來，並通過放棄那些痛苦來展示法，那些眾生在聽到法后，逐漸進入三乘的涅槃。經中說：利益等三種行為，作為一種法，是菩薩的一切基礎智的行為，因為那是他的事業。經中說：最初。
【English Translation】 Therefore, as a dharma, one should gradually understand the sixteen knowledges tolerated by it. That is what is called. Because of the intervention of these sixteen distinctions, the path of seeing, etc., of the Shravakas, as previously stated, are easy to understand because they have the characteristics of the arising of attachment separated from the sixteen distinctions, and separation from guardianship, etc. Therefore, the 'Ornament of Clear Realization' does not directly explain it here. Third, regarding the characteristics of action. Connection: What is the characteristic of the action of benefiting others by distinguishing the characteristics of distinction (i.e., understanding)? The characteristics of action are shown through the two intermediate verses. Root verse: These eleven are called the characteristics of action. That is to say, explaining together with the commentary: The foundational consciousness of a Bodhisattva, as a dharma, closely accomplishes future benefits for those fortunate disciples (by showing the path of Nirvana as the benefit itself, i.e., the action of benefit). Extracting them from the five lineages (Sutras) and placing them in Nirvana (Sutras). How is it placed? (Subhuti) Bodhisattvas enter for the benefit of the world, (Subhuti) Bodhisattvas completely extract beings from the five cycles of existence and place them in the fearless bliss of Nirvana. The Sutra says: Dharma, accomplishing the happiness of this life (by placing the path of Nirvana in happiness, i.e., the action of happiness). Liberating them (the Sutra says: beings) from suffering, discomfort, and conflict, and placing them in Nirvana (Sutras). The Sutra says: That is the very sign. Dharma, saving them from the suffering of Samsara and, by showing the Dharma of not being born again (everything), approaching the meaning of accomplishing the Dharma-nature Nirvana without the suffering of the ripening of karma and afflictions. Whatever suffering there may be, completely saving beings from those sufferings, and by abandoning those sufferings, showing the Dharma, and those beings, after hearing the Dharma, gradually enter the Nirvana of the three vehicles. The Sutra says: The three actions of benefit, etc., as a dharma, are the actions of all the foundational wisdom of the Bodhisattva, because that is his activity. The Sutra says: Initially.
ོ་དགུ་ཅར་གཞི་ཤེས་ཀྱི་བྱེད་པར་འཆད་དོ། ། ལམ་ཤེས་ཆོས་ཅན། དེ་རྣམས་ཀྱི་སྐྱབས་སྒྲུབ་པར་མཛད་དེ། (འཇིགས་པ་ཉེ་བར་གནས་པ་རྣམས་ འཇིགས་པ་ལས་གྲོལ་བས་སྐྱབས་ཞེས་རད་ཀིར། ) དེ་རྣམས་སྐྱེ་རྒ་ན་འཆི་སོགས་ལས་བསྒྲལ་ནས་ལྷག་ མེད་མྱང་འདས་ལ་འགོད་པས་གཏན་ཏུ་ཕན་པ་སྒྲུབ་པས་སོ། །སེམས་ཅན་སྐྱེ་བའི་ཆོས་ཅན་ དང་། ནས། (རྒ་ན་འཆི་མྱ་ངན་སྨྲེ་སྔགས་འདོན། སྡུག་བསྔལ་ཡིད་མི་བདེ་འཁྲུག་པའི་ཆོས་ཅན་རྣམས་དེ་ལས་གྲོལ་ཞིང་། ) ཕུང་བོ་མ་ལུས་པའི་མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་དབྱིངས་སུ་མྱ་ངན་ལས་ཟློ་སྟེ། ཞེས་སོགས་སོ། ། ཆོས་ཅན། དེ་རྣམས་གྱི་གནས་མཛད་དེ། (སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་གནས་སུ་ཉེ་བར་གནས་པས་གནས་ཞེས་ རད་ཀིར། ) དོན་དམ་པར་ཆོས་ཐམས་ཅད་འདྲེ་འབྲེལ་སྐྱེ་འགག་མེད་པའི་ཆོས་བསྟན་ནས། དེ་ལྟར་(ཨཱརྱ་དོན་)དངོས་སུ་རྟོགས་པ་ལ་འགོད་པའི་སྒོ་ནས་དེ་རྣམས་ཀྱི་སྡུག་བསྔལ་གྱི་རྒྱུ་ བཟློག་པར་མཛད་པས་སོ། །ཆོས་ཐམས་ཅད་འདྲེ་བ་མེད་པར་ཆོས་སྟོན་ཏེ། ནས། འདྲེ་བ་ མེད་པ་ནི་འབྲེལ་བ་མེད་པའོ། །འབྲེལ་བ་མེད་པ་ནི་སྐྱེ་བ་མེད་པའོ། །སྐྱེ་བ་མེད་པ་ནི་འགག་ པ་མེད་པའོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །(འཁོར་བར་སོང་བ་རྣམས་ཡོན་ཏན་དང་ལྡན་པར་བྱེད་པ་མགོན་ཞེས་རད་ཀིར། ) ཆོས་ཅན། དཔུང་གཉེན་སྒྲུབ་སྟེ། དེ་རྣམས་ལ་དོན་དམ་པར་འཁོར་འདས་བདེན་མེད་དུ་ མཉམ་པ་ཉིད་དུ་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པའི་ཡེ་ཤེས་སྒྲུབ་པར་མཛད་པས་སོ། །གཟུགས་ཀྱི་ ཕ་རོལ་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་གཟུགས་མ་ཡིན་ནོ། །ནས། རྣམ་མཁྱེན་ཀྱི་བར་རོ། །གཟུགས་ཀྱི་ཕ་ རོལ་ན་རྣམ་པར་རྟོག་པ་གང་ཡང་མེད་དོ། །ནས། རྣམ་མཁྱེན་བར་རོ། །བྱང་ཆེན་པོ་དེ་ལྟར་ ཞི་བ་ལ་རྟོག་ཀྱང་སེམས་ཞུམ་པར་མི་འགྱུར་སོགས་དང་། སངས་རྒྱས་ནས་ཆོས་དེ་ལྟར་ཞི་ བ་དང་བཟང་བ་དེ་དག་བཤད་པར་བྱའོ་སྙམ་དུ་སེམས་པ་ནི་དཀའ་བ་བྱེད་པ་སྟེ། ནས། དེ་ ལྟར་ན་དཔུང་གཉེན་དུ་འགྱུར། ཞེས་སོ། །ཆོས་ཅན། དེ་རྣམས་ལ་གླིང་སྒྲུབ་སྟེ། (འདོད་ཆགས་ལ་ སོགས་པའི་ཉོན་མོངས་པའི་རྒྱ་མཚོར་འབྱིང་བ་རྣམས་ཆོས་ཀྱི་སྐམ་སར་འཇོག་པ་སྟེ་གླིང་གི་བྱེད་པའོ། །ཞེས་རད་ཀིར། ) ཆུས་ 2-219 བཅད་པའི་སྐམ་ས་(ནི་གླིང་)དང་ཆོས་མཐུན་པར་སྲེད་པ་ཟད་པ་དང་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བ་ དང་འགོག་པ་དང་མྱང་འདས་(པ་ནི་གླིང་དེ་)སྟོན་པའི་(ཀུན་ཨཱརྱ་)སྒོ་ནས་རང་དང་གཞན་གྱི་དོན་ མངོན་མཐོ་ངེས་ལེགས་(གསེར་)རྟོགས་པ་སྟེ་ཐོབ་པའི་རྟེན་གྱི་ངོ་བོ་སྟེ་རྒྱུ་བྱེད་པས་སོ། །(འབུམ་ ཊཱིཀ་དུ་དཔེར་ན་ཆུ་ཀླུང་ཆེན་པོའམ་འབབ་ཆུ་ཕྲ་མོའམ་རྒྱ་མཚོ་ཆེན་པོའི་ནང་ན་སེམས་ཅན་གྱི་གནས་སུ་རུང་བའི་ཐང་མཐའ་ ཆུས་འཁོར་བ་ལ་གླིང་ཞེས་བྱའོ། །ཞེས་སོ། །དག་ཐུབ་ཏུ། ཆུ་བོ་དང་རྒྱ་མཚོའི་ཕྱོགས་ཆུས་ཡོང
【現代漢語翻譯】 因此，將以九種方式解釋如何成為基礎知識。 通達道者，是為彼等成就救護者。（恐懼逼近者，從恐懼中解脫即為救護。），從生老病死等中解脫彼等，安置於無餘涅槃，故能成就恒久的利益。眾生具有生之本性，乃至（老、病、死、悲傷、哀號、痛苦、不悅、紛亂之本性，皆從中解脫。），從無餘蘊之悲傷中解脫，進入涅槃之境，如是等等。 是為彼等之居所。（安住於一切眾生之居所，故為居所。），于勝義諦中，宣說一切法無有戲論、無生滅之法，如是（聖者之義）通過安置於真實證悟，從而遣除彼等之痛苦之因。一切法無有戲論地宣說，乃至，無戲論即無關聯。無關聯即無生。無生即無滅。如是等等。（輪迴中漂泊者，具足功德，故為怙主。），是為助伴，為彼等成就勝義諦中輪迴涅槃無有真實，于平等性中現證之智慧。 何為色之彼岸，即非色。乃至，直至一切智智。於色之彼岸，亦無有分別。乃至，直至一切智智。如是大菩薩于寂靜中思慮，亦不應心生退縮等等。佛陀應宣說如是寂靜且殊勝之法，若作是念，即為難行。乃至，如是則成為助伴。是為彼等成就洲渚。（沉溺於貪慾等煩惱之海者，安置於正法之陸地，即為洲渚之作用。），與水隔絕之陸地（即洲渚）與正法相合，通過顯示滅盡渴愛、遠離貪慾、寂滅涅槃（即洲渚），從而使自他之義，現世高增、究竟安樂（黃金）得以證悟，即獲得之所依之體性，是為因。 （于《十萬頌般若釋》中，譬如大河或小溪或大海之中，可作為眾生安住之處，四面環水之平地，即稱為洲渚。于《正攝》中，河流與海洋之方向，皆被水所覆蓋。）
【English Translation】 Therefore, it will be explained in nine ways how to become the basis of knowledge. Those who understand the path are those who accomplish refuge for them. (Those who are near to fear are liberated from fear, which is called refuge.), Liberating them from birth, aging, sickness, and death, etc., and placing them in the state of nirvana without remainder, thus accomplishing lasting benefit. Sentient beings have the nature of birth, and so on (old age, sickness, death, sorrow, lamentation, uttering cries, suffering, displeasure, and agitation are liberated from these). Passing from the grief of the aggregates without remainder into the realm of nirvana, and so on. They are the abode of these beings. (Because they dwell near as the abode of all sentient beings, they are called the abode.), In the ultimate sense, they teach that all dharmas are without illusion and without arising or ceasing. Thus (the meaning of Arya) by placing them in the actual realization, they reverse the cause of their suffering. All dharmas are taught without illusion, and so on. Without illusion is without connection. Without connection is without birth. Without birth is without cessation. And so on. (Those who have gone into samsara are made virtuous, so they are called protectors.) They accomplish companionship, because they cause them to accomplish the wisdom of directly realizing the equality of samsara and nirvana as unreal in the ultimate sense. Whatever is beyond form is not form. And so on, up to omniscience. There is no conceptualization beyond form. And so on, up to omniscience. Such a great Bodhisattva, even if he contemplates such peace, should not become discouraged, and so on. The Buddha should explain such peaceful and excellent dharmas, and thinking that is difficult to do. And so on, in that way, he becomes a companion. They accomplish an island for them. (Those who are drowning in the ocean of afflictions such as attachment are placed on the dry land of dharma, which is the function of an island.) The dry land separated by water (which is an island) is in accordance with the Dharma, showing the exhaustion of craving, detachment from desire, cessation, and nirvana (which is that island), through the door of (all Arya), the meaning of self and others, manifest high definite goodness (gold) is realized, that is, the nature of the support that is obtained, is the cause. (In the Commentary on the Hundred Thousand Verses, for example, in a great river or a small stream or a great ocean, a flat land surrounded by water that can be a place for sentient beings is called an island. In the Compendium of Valid Cognition, the direction of rivers and oceans is completely covered by water.)
ས་སུ་གཅད་པ་གླིང་ཡིན་པ་བཞིན་ དུ་(དག་ལྡན་)(འདི་ཕན་ཐུབ་དགོངས་)སྔོན་གྱི་མཐའ་འཁོར་བ་དང་ཕྱི་མའི་མྱ་ངན་ལས་འདས་པས་ཡོངས་སུ་བཅད་པའམ་ ཆོས་ཐམས་ཅད་དེ། འདི་ལྟ་སྟེ། དེ་རྣམས་ཀྱི་སྟོང་པ་ཉིད་མི་དམིགས་པ་ནས་མྱང་འདས་ཀྱི་བར་ཡིན་ཞིང་དེ་ཐོབ་པར་བྱེད་པས་ གླིང་ངོ་། །མ་རིག་པའི་སྒོང་ངའི་སྦྲུབས་སུ་བཅིངས་པ་རྣམས་སྣང་བར་བྱེད་པ་དེ་ཡང་གླིང་སྟེ་སྒྲོན་མ་དང་ཆོས་མཐུན་པའི་ཕྱིར་ གླིང་གི་སྐད་དོད་དྭི་བ་ཞེས་པའི། ཝ་ཡིག་ཕྱིས་པའོ། །གཞན་ཡང་གླིང་ཐོབ་པར་བྱེད་དུ་འཇུག་པས་གླིང་སྟེ་དེའི་ལས་ཀྱང་གླིང་ སྟེ། འདི་ལྟ་སྟེ། མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་རིན་པོ་ཆེའི་གླིང་དུ་འཁྲིད་པར་བྱེད་པའོ། །དེའི་ཕྱིར་གླིང་ནི་རྣམ་པ་གསུམ་གསུམ་མོ་ཞེས་ དཔང་ལོཙྪས་བསྒྱུར་རོ། ། ) གཟུགས་ཀྱི་སྔོན་གྱི་མཐའ་དང་ཕྱི་མའི་མཐའ་ཡོངས་སུ་ཆད་དོ། །ནས། རྣམ་མཁྱེན་བར་དང་། སྲེད་པ་ཟད་པ་དང་ཞེས་སོགས་ནས། དེ་ལྟར་ཞི་བ་དང་བཟང་བོའི་ ཆོས་སྟོན། ཞེས་སོགས་སོ། །(རྣམ་པར་ལྟུང་བའི་སེམས་ཅན་རྣམས་ཆོས་བསྟན་པས་བསྡུས་པས་ཏེ། ཡོངས་འདྲེན་ གྱི་བྱེད་པའོ། །རད་ཀིར། )ཆོས་ཅན། དེ་རྣམས་ཉེས་པའི་གནས་ནས་ཡོན་ཏན་གྱི་གནས་སུ་ཡོངས་ སུ་འདྲེན་པ་སྒྲུབ་སྟེ། (འབད་མི་དགོས་པར་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་དོན་བྱེད་པ་སྟེ་ཞེས་རད་ཀིར་རོ། ། ) དོན་དམ་ པར་ཆོས་ཐམས་ཅད་སྐྱེ་འགག་ཀུན་བྱང་མེད་པའི་ཆོས་བསྟན་པའི་སྒོ་ནས་(མདོ་ཨཱརྱ་)སེམས་ ཅན་གཞན་གྱི་དོན་གནས་སྐབས་(གསེར་)ཐམས་ཅད་དུ་སྒྲུབ་པར་མཛད་པས་སོ། །ཆོས་ཅན། དེ་རྣམས་ཀྱི་དོན་ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་པར་མཛད་དེ། འབད་རྩོལ་ཆེན་པོ་(རད་ཀིར་)མི་དགོས་པར་ སེམས་ཅན་གྱི་དོན་ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་པར་འཇུག་པས་སོ། །གཟུགས་ནི་ནམ་མཁའི་ངང་ཚུལ་ ཅན་ནོ། །ཞེས་སོགས་ནས། ཆོས་ཐམས་ཅད་ནི་མངོན་པར་འདུ་བྱེད་པ་མེད་པའི་ངང་ཚུལ་ 2-220 ཅན་ཏེ། ཞེས་སོགས། རྒྱ་ཆེར་རོ། །མདོར་ཡོངས་འདྲེན་གྱི་ཚབ་ཏུ་ལམ་དུ་འགྱུར་ཞེ་ན། ཞེས་ བཤད་དོ། །ཆོས་ཅན། ཐེག་པ་(ཨཱརྱ་)གསུམ་གྱི་ལམ་གྱིས་ངེས་པར་འབྱུང་ཞིང་(ཨཱརྱ་དངོས་)དེའི་ འབྲས་བུ་རང་དོན་དུ་མངོན་སུམ་དུ་མི་བྱེད་པའི་བདག་ཉིད་སྒྲུབ་སྟེ། (རང་རང་གི་འབྲས་བུ་བྱང་ཆུབ་ རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་མངོན་དུ་མི་བྱེད་པ་དང་། སེམས་ཅན་གྱི་དོན་དུ་ཚོགས་མ་རྫོགས་པ་རྣམས་རྫོགས་པར་བྱེད་ཀྱི་རྫོགས་ པའི་བྱང་ཆུབ་གྱིས་འབྲས་བུ་ཡང་མངོན་སུམ་དུ་མི་བྱེད་པ་ཞེས་རད་ཀིར་རོ། ། ) ཆོས་ཐམས་ཅད་དོན་དམ་པར་སྐྱེ་ འགག་ཀུན་བྱང་མེད་སོགས་ཀྱི་ཆོས་བསྟན་(ཨཱརྱ་དོན་དངོས་)ནས་དེ་ལྟར་རྟོགས་པའི་ལམ་ཤེས་ ལ་(ཨཱརྱ་དོན་དངོས་)འགོད་པས་སོ། །རབ་འབྱོར་ཆོས་ཐམས་ཅད་མི་སྐྱེ་མི་འགག་ཀུན་ནས་ ཉོན་མོངས་པ་མེད་པ་དང་རྣམ་པར་བྱང་བ་མེད་པའ
【現代漢語翻譯】 正如大地被認為是島嶼一樣，（具足）（意為：此能利益）被視為是斷絕了先前的輪迴和後來的涅槃，或者說，一切法都是如此。例如，從它們的空性不可見，直到涅槃，因為獲得涅槃，所以是島嶼。那些被束縛在無明之卵中的眾生，顯現光明，這也是島嶼，因為與燈相符，所以島嶼的梵語是Dvipa，省略了'Va'。此外，因為使獲得島嶼，所以是島嶼，它的作用也是島嶼。例如，引導至珍寶涅槃島。因此，島嶼有三種含義，這是班智達譯師所翻譯的。）色蘊斷絕了先前的開端和後來的終結。乃至，直至遍知。以及，貪愛止息等等。如是宣說寂靜和善良之法。等等。（爲了救度墮落的眾生，通過宣說佛法來攝受他們，這是引導。Rādakīra。）法性，將他們從罪惡之處引導至功德之處，這是成就。（無需努力就能利益一切眾生，這是Rādakīra。）究竟而言，通過宣說一切法無生無滅、無染無凈之法（聖者經），在一切時處成就其他眾生的暫時利益（黃金）。法性，他們的利益自然成就，無需巨大的努力（Rādakīra），就能使眾生的利益自然成就。色蘊具有虛空的性質。等等。一切法都具有無所作為的性質。 簡而言之，如果用道路代替引導，那麼，就說：法性，通過三乘（聖者）的道路必定解脫（真實的聖者），並且不為自己的利益而顯現其果，這是成就。（不為自己顯現各自的菩提之果，並且爲了眾生的利益，使未圓滿的資糧圓滿，但也不為圓滿的菩提顯現其果，這是Rādakīra。）通過宣說一切法究竟而言無生無滅、無染無凈等法（真實聖者），從而將他們安置在如此證悟的道路上（真實聖者）。善現，一切法不生不滅，沒有普遍的煩惱，也沒有完全的清凈。
【English Translation】 Just as the earth is considered an island, (Dakden) (meaning: this can benefit) is considered to be the severance of the previous cycle of existence and the subsequent Nirvana, or rather, all Dharmas are like this. For example, from the invisibility of their emptiness to Nirvana, because Nirvana is attained, it is an island. Those beings bound in the egg of ignorance, manifesting light, this is also an island, because it is in accordance with the lamp, so the Sanskrit word for island is Dvipa, omitting 'Va'. Furthermore, because it causes the attainment of the island, it is an island, and its function is also an island. For example, guiding to the precious Nirvana island. Therefore, the island has three meanings, which was translated by the Pandit translator.) The form aggregate severs the previous beginning and the subsequent end. And so on, until omniscience. And, the cessation of craving, and so on. Thus, the peaceful and virtuous Dharma is taught. And so on. (To save the fallen beings, by teaching the Dharma to gather them, this is guidance. Rādakīra.) Dharmata, guiding them from the place of sin to the place of merit, this is accomplishment. (Benefiting all beings without effort, this is Rādakīra.) Ultimately, by teaching the Dharma of all Dharmas being without arising, without ceasing, without defilement, without purification (Arya Sutra), accomplishing the temporary benefit (gold) of other beings at all times and places. Dharmata, their benefit is naturally accomplished, without great effort (Rādakīra), it enables the benefit of beings to be naturally accomplished. The form aggregate has the nature of space. And so on. All Dharmas have the nature of non-action. In short, if the path is used instead of guidance, then it is said: Dharmata, through the path of the three vehicles (Arya) one will surely be liberated (True Arya), and it does not manifest its fruit for one's own benefit, this is accomplishment. (It does not manifest the respective fruits of Bodhi for oneself, and for the benefit of beings, it completes the incomplete accumulations, but it also does not manifest its fruit for the complete Bodhi, this is Rādakīra.) By teaching the Dharma of all Dharmas being ultimately without arising, without ceasing, without defilement, without purification, etc. (True Arya), thereby placing them on the path of such realization (True Arya). Subhuti, all Dharmas do not arise, do not cease, there is no universal affliction, and there is no complete purification.
ི་ངང་ཚུལ་ཅན། ཞེས་སོགས་ནས། ཆོས་ ཐམས་ཅད་ནི་མི་གཡོ་བའི་ངང་ཚུལ་ཅན་ཏེ། ཞེས་སོགས་སོ། །ལམ་ཤེས་པ་ཉིད་ཆོས་ཅན། བྱེད་པ་ཁྱད་པར་བ་དང་ལྡན་ཏེ། གཏན་དུ་ཕན་པ་ནས་ཐེག་གསུམ་གྱི་འབྲས་བུ་མངོན་དུ་མི་ བྱེད་པའི་བར་ཞེས་བྱ་བ་འདི་རྣམས་སྒྲུབ་པར་འོས་པའི་དུས་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་ཡང་དག་པར་ ཉེ་བར་སྒྲུབ་པའི་དོན་གྱིས་སོ། །དེས་ན་སྐྱབས་ལ་སོགས་པ་བདུན་པོ་ཆོས་ཅན། ལམ་ཤེས་ ཀྱི་བྱེད་པ་ཡིན་ཏེ། དེའི་འཕྲིན་ལས་ཁྱད་པར་ཅན་ཡིན་པས་སོ། །བྱེད་པ་ཐ་མ་རྣམ་མཁྱེན་ གྱི་བྱེད་པ་ནི། རྣམ་མཁྱེན་ཉིད་ཆོས་ཅན། འཇིག་རྟེན་གྱི་རྟེན་སྒྲུབ་པར་མཛད་དེ། ཁྱོད་ཀྱིས་ ཆོས་ཐམས་ཅད་རྟོགས་ནས་གདུལ་བྱ་ལ་ཆོས་ཐམས་ཅད་སྟོན་པ་ཉེ་བར་(སྙིང་མཆོག་)སྒྲུབ་ པའི་དོན་གྱིས་སོ། །རབ་འབྱོར་ཆོས་ཐམས་ཅད་ནི་བླ་མེད་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ངང་ཚུལ་ ཅན་ཏེ། ཞེས་སོ། །ཐ་མ་འགྲོ་བའི་མཛད་པ་སྟེ་འགྲོ་བ་ནི་འབྲས་བུ་ཐོབ་པའོ། །ཞེས་དག་ ལྡན་ནོ། །གྱུར་པའི་མཛད་པ་སྟེ་འབྲས་བུ་ཐོབ་པ། ཞེས་རད་ཀིར་རོ། །འཇིག་རྟེན་གྱི་རྟེན་ སྒྲུབ་པ་ཞེས་པ་གཅིག་པོ་དེ་ཆོས་ཅན། རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་ཀྱི་བྱེད་པ་སྟེ། དེའི་ མཛད་པ་འཕྲིན་ལས་ཡིན་པས་སོ། །དེ་ལྟར་ན་བྱེད་པའི་རྣམ་པ་བཅུ་གཅིག་པོ་དག་གིས་ཇི་ 2-221 ལྟ་བ་བཞིན་དུ་སྟེ་མ་ནོར་བར། ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་གསུམ་གྱི་སྦྱོར་བ་དག་མཚོན་པར་ བྱེད་པས་ན་མཁྱེན་གསུམ་སྦྱོར་བའི་བྱེད་པའི་མཚན་ཉིད་ཡིན་ནོ། །མཐར་ཐུག་པའི་བཅུ་ གཅིག་པོ་རྣམ་མཁྱེན་དངོས་ཀྱིའོ། ། ༈ ངོ་བོ་ཉིད་མཚན་ཉིད། བཞི་པ་ལ་མཚམས་སྦྱར་ནི། (བྱ་བའི་ཁྱད་པར་ཡོད་ན་འབྲས་བུའི་ཁྱད་པར་འགྲུབ་པའི་ཕྱིར་དེས་ཀྱང་སྦྱོར་བ་ མཚོན་པར་བྱ་བ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་གསུང་བ་ནི། ཞེས་ཤེར་འབྱུང་། ) བྱེད་པའི་མཚན་ཉིད་ཀྱིས་བྱེད་ལས་ཤེས་ པར་བྱས་པ་རྣམས་ཀྱི་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱི་མཚན་ཉིད་གང་ཡིན་ཞེ་ན། བར་སྐབས་ཀྱི་ཚིགས་བཅད་ གསུམ་གྱིས་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱི་མཚན་ཉིད་སྟོན་ནོ། །རྩ་བ་ལ། ངོ་བོ་ཉིད་བཅུ་དྲུག་གི་བདག་ཉིད་ ཆོས་ཅན། མཚན་ཉིད་བཞི་པ་ངོ་མཚན་ཏེ་གཉིས་སུ་ཕྱེ་བའི་ལས་སྒྲུབ་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ཡིན་ པར་བཞེད་པ་ཡིན་ཏེ། མཁྱེན་གསུམ་མམ་དེའི་སྦྱོར་བ་བྱེད་སྒྲུབ་ཀྱིས་མཚོན་པར་བྱ་བའི་ གཞིར་མཚོན་པར་བྱེད་པས་ནའོ། །བཅུ་དྲུག་གང་ན། འགྲེལ་པ་དང་ལྷན་གཅིག་བཤད་དེ། བྱང་འཕགས་ཀྱི་གཞི་ཤེས་མཉམ་བཞག་ཆོས་ཅན། རང་གི་ངོ་བོ་ཉོན་མོངས་དྲག་པོའི་ངོ་ བོས་དབེན་ཏེ། རང་གི་ངོ་བོ་འདོད་ཆགས་ཞེ་སྡང་ལ་སོགས་པའི་ཉོན་མོངས་པས་སྟོང་པའོ། ། འདོད་ཆགས་རྣམས་པར་བསལ་བས་དབེན་པའི་རང་བཞིན་དུ་འགྱུར་རོ། །ཞེས་སོགས་ སོ། །ཆོས་ཅན། ཉོན་མོངས་དྲག་པོའི་རྟགས་སམ་འབྲས་བུས་དབེན་ཏེ། ཆགས་སྡང་སོགས་ དེ
【現代漢語翻譯】 『具有寂靜自性』等等，意為一切法皆具有不動的自性。如是等等。通達道者，具有特殊的行為，能恒常利益眾生，直至不顯現三乘之果。這些都應如實修持，以求證悟。 因此，皈依等七支，是通達道之行為，因其事業殊勝。最後的行為，即一切智之行為。一切智者，能成辦世間之依怙，因您已證悟一切法，並能為所化眾生宣說一切法，故能迅速成辦（最勝心）。 文殊菩薩云：『一切法皆具無上圓滿菩提之自性』。最後是利益有情之事業，有情眾生因此獲得果位。如是等等。已成就之事業，即獲得果位。世間之依怙能成辦，此乃一切種智之行為，因其事業即是利他之事業。 如是，以十一種行為，如實無謬地詮釋一切智者三者之結合，故為三智結合之行為特徵。最終的十一種行為，乃是真實一切智之行為。 第四，關於本體自性，若行為有差別，則果亦有差別，故亦應以之詮釋結合。如是所說，即是《般若經》所出。以行為之特徵，瞭解行為之作用后，其本體之特徵為何？以三段偈頌，顯示本體之特徵。根本頌云：十六自性之本體，是第四種特徵，即異體二分之作用特徵。 此乃因三智或其結合，能以行為之證成來詮釋，並作為詮釋之基礎。何為十六？與註釋一同解釋。聖者之基礎，即知，等持，其自性遠離猛烈煩惱之自性，其自性空性，遠離貪嗔等煩惱。遠離貪慾，轉變為寂靜之自性。如是等等。此等持，遠離猛烈煩惱之相或果，即遠離貪嗔等。
【English Translation】 'Having a nature of tranquility,' etc., meaning all dharmas have an immovable nature. Thus, etc. Those who understand the path have special actions, constantly benefiting beings, until the fruits of the three vehicles are manifested. These should be practiced as they are, to achieve enlightenment. Therefore, the seven branches such as refuge are the actions of understanding the path, because their activities are special. The final action is the action of omniscient knowledge. The omniscient one can accomplish the support of the world, because you have realized all dharmas and can teach all dharmas to those who can be tamed, thus quickly accomplishing (the supreme heart). Manjushri said, 'All dharmas have the nature of unsurpassed perfect Bodhi.' Finally, it is the activity of benefiting sentient beings, and sentient beings thus attain the fruit. Thus, etc. The accomplished activity is the attainment of the fruit. The support of the world can be accomplished, which is the action of all-knowing wisdom, because its activity is the activity of benefiting others. Thus, with eleven kinds of actions, accurately and without error, the combination of the three omniscient ones is explained, so it is the characteristic of the action of the combination of the three wisdoms. The final eleven actions are the actions of true omniscience. Fourth, regarding the nature of the essence, if there is a difference in behavior, there will also be a difference in the result, so it should also be used to explain the combination. As it is said, it comes from the Prajna Sutra. After understanding the function of behavior through the characteristics of behavior, what is the characteristic of its essence? The characteristics of the essence are shown in three verses. The root verse says: The essence of the sixteen natures is the fourth characteristic, that is, the characteristic of the function of dichotomy. This is because the three wisdoms or their combination can be interpreted by the proof of behavior and used as the basis for interpretation. What are the sixteen? Explained together with the commentary. The basis of the noble ones, that is, knowledge, samadhi, its nature is far from the nature of violent afflictions, its nature is emptiness, far from afflictions such as greed and hatred. Away from desire, it turns into a tranquil nature. Thus, etc. This samadhi is far from the appearance or fruit of violent afflictions, that is, far from greed and hatred.
འི་རྟགས་ལུས་དང་ངག་གི་གནས་ངན་ལེན་སྲོག་གཅོད་རྫུན་ཚིག་སོགས་ཀྱིས་སྟོང་པས་ སོ། །(བྱང་སེམས་ཆེན་པོ་དེ་དག་ནི་)འདོད་ཆགས་ཀྱི་རྟགས་ཀྱིས་དབེན་པའི་རང་བཞིན་དུ་འགྱུར་ རོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །ཆོས་ཅན། ཉོན་མོངས་དྲག་པོའི་མཚན་མས་དབེན་ཏེ། ཆགས་སྡང་ སོགས་དེའི་མཚན་མ་སྟེ་རྒྱུ་ཚུལ་བཞིན་མིན་པ་གཙང་བདེ་རྟག་བདག་ཏུ་ཡིད་ལ་བྱེད་དང་ སོགས་པ་དེའི་རྒྱུ་ཕྲ་རྒྱས་ཅི་རིགས་པས་སྟོང་པས་སོ། །འདོད་ཆགས་ཀྱི་མཚན་མས་དབེན་ པའི་རང་བཞིན་དུ་འགྱུར་རོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །སྤང་བྱ་མི་མཐུན་ཕྱོགས་དང་གཉེན་པོ་རྣམ་ 2-222 བྱང་དུ་རྟོག་པ་མངོན་གྱུར་གྱིས་དབེན་ཏེ། འདོད་ཆགས་དང་འདོད་ཆགས་མེད་པ་སོགས་ པས་ཞེ་སྡང་ཡོད་མེད་སོགས་མི་མཐུན་ཕྱོགས་དང་གཉེན་པོར་རྟོགས་པ་མངོན་གྱུར་གྱིས་ སྟོང་པས་སོ། ། འདོད་ཆགས་དང་འདོད་ཆགས་མེད་པས་རྣམ་པར་དབེན་པའི་རང་བཞིན་དུ་འགྱུར་ རོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །དེ་ལྟར་ན་ཉོན་མོངས་རྟགས་སོགས་ཀྱིས་དབེན་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་བཞི་ བོ་ཆོས་ཅན། བྱང་སེའི་གཞི་ཐམས་ཅད་ཤེས་པ་ཉིད་ཀྱི་ངོ་བོ་ཉིད་ཡིན་ཏེ། དེའི་རང་བཞིན་ དུ་གྱུར་པའི་ཆོས་ཡིན་པས་སོ། །ལམ་ཤེས་དངོས་ཆོས་ཅན། བྱ་དཀའ་བ་བྱེད་པའི་ངོ་བོ་ ཉིད་ཡིན་ཏེ། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་མྱ་ངན་ལས་བཟླ་བར་གོ་གྱོན་པའི་སྦྱོར་བ་ཡིན་པས་ སོ། །ཁྱབ་སྟེ། ཀུན་རྫོབ་ཏུ་སེམས་ཅན་གྲངས་མེད་ཅིང་དོན་དམ་པར་སེམས་ཅན་མེད་པའི་ ཕྱིར་མྱ་ངན་ལས་བཟླ་བར་དཀའ་བས་སོ། །བྱང་ཆེན་པོ་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཡོངས་སུ་མྱ་ ངན་ལས་བཟླ་བར་བྱའོ། །ཞེས་གོ་ཆ་བགོས་པ་དེ་དག་ནི་དཀའ་བ་བྱེད་པའོ། །ཞེས་སོགས་ སོ། །ཆོས་ཅན། མཐའ་གཅིག་ཏུ་འཚང་རྒྱ་བྱེད་དུ་ངེས་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་ཡིན་ཏེ། རང་རྒྱུད་ལྡན་ མཐར་ཐུག་ཐེག་པ་གཞན་ཐེག་དམན་དུ་མི་ལྟུང་བར་མི་གནས་པའི་མྱང་འདས་སུ་ཕྱིན་པར་ བྱེད་པ་ཉིད་ཀྱི་མཚན་ཉིད་དམ་དངོས་པོ་ཡིན་པས་སོ། །ཉན་ཐོས་ཀྱི་སའམ་རང་སངས་རྒྱས་ ཀྱི་སར་ལྟུང་བའི་གནས་དང་སྐབས་མེད་དོ། །ཞེས་སོ། །ཆོས་ཅན། ཆེད་དུ་བྱ་བ་(བརྒྱད་སྟོང་པར་ སངས་རྒྱས་ཉིད་ལ་རེ་བར་བྱ་ཞེས་སོ། ། )མ་འཁྲུལ་བའི་ངོ་བོ་ཉིད་ཡིན་ཏེ། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཡུན་ རིང་བོ་བསྐལ་བ་གྲངས་མེད་ནས་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བའི་མཆོག་(མྱང་འདས་དང་)རྣམ་མཁྱེན་ཉིད་ གྱི་ཆེད་དུ་སྦྱོར་བ་ཡིན་པས་སོ། །(དག་ལྡན་ནོ། །སེམས་ཅན་ཉུང་ཟད་ཉི་ཚེའི་དོན་དུ་གོ་ཆ་བགོས་པ་མ་ཡིན། ཡེ་ ཤེས་ཉུང་ཟད་ཉི་ཚེའི་དོན་དུ་གོ་ཆ་བགོས་པ་མ་ཡིན་གྱིས་རབ་འབྱོར། ) བྱང་ཆེན་པོས་ནི་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ ཡོངས་སུ་མྱ་ངན་ལས་ཟླ་བ་དང་། རྣམ་མཁྱེན་གྱི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་དོན་(དག་ལྡན་ནོ། ། )དུ་གོ་ཆ་བགོས་ 2-223 སོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །ཆེད་དུ་བྱ་བ་ཆེན་པོ་གསུམ་ལ་རད་ཀིར་རོ། །ཆོས་ཅན
【現代漢語翻譯】 因此，（偉大的菩薩們）遠離身體和語言的過患，如殺生、妄語等。 （偉大的菩薩們）轉變為遠離貪慾之相的自性。 等等。法，遠離強烈煩惱之相，即遠離貪嗔等煩惱之相，也就是不如理作意，將不凈視為清凈，將無樂視為快樂，將無常視為常，將無我視為我，以及其他各種粗細的因。 轉變為遠離貪慾之相的自性。 等等。法，遠離應斷除的相違品和對治品的現觀，即遠離貪慾和無貪等，嗔恨的有無等相違品和對治品的現觀。 轉變為遠離貪慾和無貪的自性。 等等。如此，遠離煩惱之相的四種自性，法，是菩薩一切地的自性，因為是轉變為其自性的法。 道智之法，是難行之自性，因為是為使一切眾生從痛苦中解脫而披甲的行持。 遍，因為世俗諦中眾生無數，而勝義諦中無眾生，所以從痛苦中解脫是困難的。 偉大的菩薩發誓要使一切眾生從痛苦中解脫，這些披甲就是難行。 等等。法，是必定成佛之自性，因為是具有自續，最終不墮入其他低劣乘，而是趨向不退轉涅槃的體性或事物。 沒有墮入聲聞地或緣覺地的處境和機會。 等等。法，是不顛倒的所為（在《八千頌般若經》中說，應期望于佛陀本身）。 因為是爲了使一切眾生從無數劫以來所要成就的至高（涅槃）和一切種智而行持。 （具足）。須菩提，不是爲了少數眾生的利益而披甲，不是爲了少數智慧的利益而披甲。 偉大的菩薩是爲了使一切眾生從痛苦中解脫，以及爲了成辦一切種智的利益（具足）而披甲。 等等。對三大所為充滿喜悅。法
【English Translation】 Therefore, (the great Bodhisattvas) are empty of the faults of body and speech, such as killing and lying. (The great Bodhisattvas) transform into a nature that is devoid of the signs of desire. Etc. Dharma, devoid of the signs of intense afflictions, that is, devoid of the signs of attachment, hatred, etc., which are the causes of such afflictions, such as impure thoughts, considering impurity as purity, considering suffering as happiness, considering impermanence as permanence, and considering no-self as self, and other various coarse and subtle causes. Transforms into a nature that is devoid of the signs of desire. Etc. Dharma, devoid of the manifest realization of opposing factors and antidotes to be abandoned, that is, devoid of the manifest realization of opposing factors and antidotes such as desire and non-desire, the presence or absence of hatred, etc. Transforms into a nature that is devoid of desire and non-desire. Etc. Thus, the four natures devoid of the signs of afflictions, Dharma, are the nature of all the grounds of Bodhisattvas, because they are the Dharma that has transformed into their nature. The Dharma of the Path Knowledge is the nature of doing what is difficult, because it is the practice of armoring oneself to liberate all sentient beings from suffering. It pervades, because in the conventional truth there are countless sentient beings, but in the ultimate truth there are no sentient beings, so it is difficult to liberate them from suffering. The great Bodhisattva vows to liberate all sentient beings from suffering, and these armors are difficult to do. Etc. Dharma, is the nature of being definitely enlightened, because it is the nature or thing of having one's own lineage, ultimately not falling into other inferior vehicles, but going to irreversible Nirvana. There is no situation or opportunity to fall into the ground of Hearers or Solitary Buddhas. Etc. Dharma, is the non-erroneous purpose (in the Eight Thousand Verse Prajnaparamita Sutra it says, one should rely on the Buddha himself). Because it is the practice for the sake of the supreme (Nirvana) and omniscience to be accomplished by all sentient beings from countless eons. (Complete). Subhuti, it is not armoring for the sake of a few sentient beings, it is not armoring for the sake of a few wisdoms. The great Bodhisattva is armoring for the sake of liberating all sentient beings from suffering and for the benefit of the wisdom of omniscience (complete). Etc. Rejoicing in the three great purposes. Dharma
། འཁོར་ གསུམ་དུ་མི་དམིགས་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་ཡིན་ཏེ། བསྒོམ་པར་བྱ་བ་དང་སྒོམ་པ་པོ་གང་ཟག་དང་ བསྒོམ་པའི་ཆོས་མི་དམིགས་པའི་སྦྱོར་བ་ཡིན་པས་སོ། །སུས་ཀྱང་། ཅིར་ཡང་། གང་དུ་ཡང་ བསྒོམ་པར་མི་བགྱིའོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །ཆོས་ཅན། ནམངོན་པར་ཞེན་པ་བཀག་པའི་ངོ་བོ་ ཉིད་ཡིན་ཏེ། འཁོར་འདས་སོགས་ཀྱི་དངོས་པོར་མངོན་པར་ཞེན་པ་མཐའ་དག་བཀག་པའི་ སྦྱོར་བ་ཡིན་པས་སོ། །ཡུམ་ཟབ་མོ་འདི་ལ་མངོན་པར་ཆགས་པ་མེད་དམ་ཞེས་ཡུམ་ཟབ་མོ་ འདི་ལ་བརྟག་པར་བྱའོ། །ཞེས་སོགས་ནས། སྦྱིན་སོགས་ཀུན་ལའོ། །དེ་ལྟ་བུའི་ངོ་བོ་ཉིད་ལྔ་ བོ་དག་ནི་ཆོས་ཅན། ལམ་ཤེས་ཉིད་ཀྱི་ངོ་བོ་ཉིད་ཡིན་ཏེ། དེའི་རང་བཞིན་དུ་གྱུར་པའི་ཆོས་ ཡིན་པས་སོ། །རྣམ་མཁྱེན་དངོས་ཆོས་ཅན། དེ་བཞིན་ཉིད་ལ་དམིགས་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་ཡིན་ ཏེ། གཞི་ཐམས་ཅད་ཤེས་པ་ཉིད་དང་ལམ་ཤེས་པ་ཉིད་ཀྱིས་བསྡུས་པའི་དངོས་པོའི་ཁྱད་ པར་ཡུལ་ཡུལ་ཅན་རྣམས་རྗེས་ཐོབ་ཏུ་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུ་དང་མཉམ་(བུ་སྟོན་ཏེ་མདོ་དོན་དུ་སྣང་)བཞག་ ཏུ་བདེན་དངོས་ཀྱིས་སྟོང་པར་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པས་སོ། །རྣམ་མཁྱེན་ཉིད་ལ་གཞོལ་ བའི་བསམ་པས་ཡུམ་ཟབ་མོ་འདི་ལ་བརྟག་པར་བྱའོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །ཆོས་ཐམས་ཅད་ ཀྱི་སྟོང་པ་ཉིད་དམིགས་པ་ཞེས་རད་ཀིར། དེ་བཞིན་ཉིད་དམིགས་པ་ཞེས་དག་ལྡན་ནོ། །དེ་ གསུམ་རིམ་བཞིན་མཁྱེན་གསུམ་གྱི་རྣམ་པ་བསྒོམ་པ་ལ་ཨཱརྱ་སྦྱར་རོ། །ཆོས་ཅན། ཆོས་ སྟོན་པ། འཇིག་རྟེན་ཐམས་ཅད་དང་མི་མཐུན་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་ཡིན་ཏེ། (འཇིག་རྟེན་གྱི་སྒྲུབ་པའི་སྤྱོད་ པ་འཛིན་པ་དང་སོགས་པ་མི་འཛིན་པ་ལ་སོགས་པ་ལས་བཟློག་སྟེ་གཟུང་མི་གཟུང་ལས་འདས་པའི་ཟབ་པར་བསྟན་པས་ཞེས་ མདོ་དོན་ནོ། ། ) འཇིག་རྟེན་ནི་ཕྱི་རོལ་བའོ། །དེའི་སྒྲུབ་པ་ནི་ཚངས་པ་རྟག་པ་ལ་སོགས་པར་སྟོན་ པའི་རང་གི་བསྟན་བཅོས་དེ་འཛིན་ཉན་མི་བརྗེད་སོགས་ལས་བཟློག་པ་སྟེ་དེ་དང་འགལ་ བ་བདག་མེད་གཉིས་སྟོན་པའི་ཡུམ་ཉན་འཛིན་མི་བརྗེད་ཚུལ་བཞིན་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་བསྟན་ 2-224 (ཀུན་གསེར་)པས་སམ་སྟོན་པས་སོ། །ཞེས་གསེར་རོ། །ཡང་ན་ཉན་རང་གི་རྟོགས་པ་དང་མི་ མཐུན་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་ཡིན་ཏེ། འཇིག་རྟེན་གྱི་སྒྲུབ་པའི་འཛིན་པ་ནི་གཟུང་འཛིན་གྱི་མཚན་ མར་སྤྱོད་པ་སྟེ་དེ་ལས་བཟློག་སྟེ་ལྟས་པས་སོ་ཞེས་བུདྡྷ་ཤྲཱིའོ། །འཇིག་རྟེན་ཐམས་ཅད་དང་ མི་མཐུན་པའོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །(མདོར། གཟུགས་ནས་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་བར་དུ་གཟུང་བའི་སླད་དུ་བསྟན་པ་མ་ ལགས། མི་གཟུང་བའི་སླད་དུ་བསྟན་པ་མ་ལགས་ཞེས་པར། གནོད་འཇོམས་སུ། འདི་ནི་གཟུགས་སོ་ཞེས་མཚན་མར་འཛིན་ པ་ནི་གཟུང་བའོ། །གཟུགས་མེད་དོ་ཞེས་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་བསྐུར་བ་འདེབས་པ་ནི་མི་གཟུང་བའོ། །ཞེས་སོ། ། ) ཆོས་ ཅན། གཟུགས་
【現代漢語翻譯】 它是不執著於三輪（指施者、受者、施物）的自性，因為它是對不執著于所修、修行者和所修之法的結合。不對任何人、任何事物、任何地點進行禪修。等等。法性，它是遮止顯現執著的自性，因為它是遮止對輪迴涅槃等事物顯現執著的結合。難道對這部甚深般若波羅蜜多沒有顯現貪執嗎？應當對這部甚深般若波羅蜜多進行觀察。等等，對於佈施等一切。這五種自性，法性，是道智的自性，因為它是成為其自性的法。一切相智的真實法性，它是以真如為對境的自性，因為以基智和道智所攝的事物差別，在後得位如幻，在入定中現量證悟到空性。應當以專注於一切相智的意念來觀察這部甚深般若波羅蜜多。等等。一切法的空性為所緣，如Ratnakīrti所說；真如為所緣，如達拉達所說。將這三者依次與三智的形象結合起來修持，並加上Ārya（聖者）。法性，它是說法者，與一切世間不相符的自性。（不執著世間的修行行為等等，而是相反地，揭示了超越能取所取的甚深之處，如《མདོ་དོན་》所說。）世間是指外道。他們的修行是指宣揚梵天常恒等的自宗論典，不執著聽聞、憶持等，而是相反地，與此相違，宣說二無我的般若波羅蜜多，聽聞、憶持、如理作意，如《གསེར་རོ》所說。或者，它是不符合聽者自身證悟的自性，因為世間的執著是指以能取所取的相來行事，而它是相反的，如Buddhaśrī所說。與一切世間不相符。等等。（簡而言之，從色蘊到一切相智，不是爲了執著而宣說，而是爲了不執著而宣說。在《གནོད་འཇོམས་སུ》中說：『認為這是色蘊，執著于相是執著；認為沒有色蘊，以各種方式進行否定是不執著。』）法性，色蘊 種子字：རད （藏文），（梵文天城體），（梵文羅馬擬音），（漢語字面意思） 種子字：ཨཱརྱ་ （藏文），（梵文天城體），（梵文羅馬擬音），（漢語字面意思）
【English Translation】 It is the nature of non-attachment to the three wheels (referring to the giver, receiver, and the object of giving), because it is the combination of not being attached to what is practiced, the practitioner, and the Dharma being practiced. One should not meditate on anyone, anything, or anywhere. Etc. Dharmata, it is the nature of preventing manifest attachment, because it is the combination of preventing manifest attachment to things like samsara and nirvana. Is there no manifest attachment to this profound Prajñāpāramitā? One should examine this profound Prajñāpāramitā. Etc., for all things like giving. These five natures, Dharmata, are the nature of the wisdom of the path, because it is the Dharma that has become its nature. The true nature of Sarvākārajñāna (all-aspects of wisdom), it is the nature of focusing on Suchness, because the differences of things gathered by the base wisdom and the path wisdom, in the post-meditation state are like illusions, and in the state of meditative equipoise, it directly realizes emptiness. One should examine this profound Prajñāpāramitā with the thought focused on Sarvākārajñāna. Etc. The emptiness of all dharmas is the object, as Ratnakīrti said; Suchness is the object, as Dalada said. Combine these three in order with the images of the three wisdoms and practice, and add Ārya (noble). Dharmata, it is the speaker of Dharma, the nature of being incompatible with all the world. (Not adhering to the worldly practices of cultivation, etc., but on the contrary, revealing the profoundness that transcends the graspable and the grasping, as the 《མདོ་དོན་》 says.) The world refers to outsiders. Their practice refers to the scriptures of their own sect that proclaim Brahma as eternal, etc., not adhering to listening, remembering, etc., but on the contrary, contradicting this, the Prajñāpāramitā that proclaims the two non-selves, listening, remembering, proper attention, as the 《གསེར་རོ》 says. Or, it is the nature of not conforming to the realization of the listener himself, because the attachment of the world refers to acting with the appearance of the graspable and the grasping, but it is the opposite, as Buddhaśrī said. Incompatible with all the world. Etc. (In short, from the skandhas to Sarvākārajñāna, it is not taught for the sake of grasping, but for the sake of non-grasping. In 《གནོད་འཇོམས་སུ》 it says: 'Thinking this is a skandha, grasping at the appearance is grasping; thinking there is no skandha, negating in every way is non-grasping.') Dharmata, the form
ལ་སོགས་པ་ཐོགས་པ་མེད་པར་ཤེས་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་ཡིན་ཏེ། གཞི་ལམ་རྣམ་ པ་མཐའ་དག་མངོན་སུམ་དུ་མཁྱེན་པས་སོ། ། གཟུགས་ལ་ཐོགས་པ་མ་མཆིས་སོ། །ཞེས་ སོགས། རྣམ་མཁྱེན་བར་རོ། །རྣམ་མཁྱེན་གྱི་སྦྱོར་བ་ལ་སྦྱོར་ན་ཤེས་པར་བྱེད་པའི་ངོ་བོ་ ཉིད་དེ་རྣམ་མཁྱེན་ཉིད་བསྐྱེད་པས་སོ། །ཞེས་སྦྱར་རོ། །ཆོས་ཅན། དོན་དམ་པར་གཟུགས་ སོགས་ཀྱི་གཞིའམ་རྟེན་མེད་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་ཡིན་ཏེ་ཤེས་བྱ་དང་ཤེས་པ་དོན་དམ་པར་མི་ དམིགས་པས་སོ། །ཡང་དེར་རྟོགས་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་ཡིན་ཏེ། ཤེས་བྱ་ཤེས་པ་དོན་དམ་པར་མ་ དམིགས་པར་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པས་སོ། །ཆོས་འདི་ན་གཟུགས་ཀྱི་རྟེན་མི་དམིགས་པ། ནས། རྣམ་མཁྱེན་བར་རོ། །ཆོས་ཅན། ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཆོས་ཉིད་ཐོག་མ་གང་ནས་འོང་ བ་ཐ་མར་(འབུམ་ཊཱིཀ་)གར་ཡང་འགྲོ་བ་མེད་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་ཅན་ཡིན་ཏེ། དེ་དེ་བཞིན་ཉིད་ཡིན་ པ་ཉིད་ཀྱིས་སོ། །མཆོག་དམན་འགྲོ་བ་མེད་ཅེས་ཁ་ཅིག་གོ །(བོད། ) ཆོས་ཅན། དོན་དམ་པར་ སྐྱེ་བ་མེད་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་ཡིན་ཏེ། དོན་དམ་པར་ཆོས་གང་གི་ཡང་རྗེས་སུ་སྐྱེ་བ་མེད་པའི་ ཡེ་ཤེས་ཡིན་པས་སོ། །དེ་ཡིན་ཏེ། དོན་དམ་པར་གཟུགས་ལ་སོགས་པ་དང་དེའི་དེ་བཞིན་ ཉིད་ལ་སོགས་པ་བདེན་པའི་ངོ་བོའམ་དངོས་པོ་མེད་པས་སོ། །གཟུགས་ཀྱི་རྗེས་སུ་མ་སྐྱེས་ གཟུགས་ཀྱི་དེ་བཞིན་ཉིད་ཀྱི་རྗེས་སུ་མ་སྐྱེས། ཞེས་སོགས་ནས། སྐྱེ་བར་འགྱུར་བའི་ཆོས་དེ་ 2-225 དག་མེད་ཅིང་མི་དམིགས་སོའི་བར་རོ། །ཆོས་ཅན། དོན་དམ་པར་དེ་བཞིན་ཉིད་ཅིར་ཡང་མི་ དམིགས་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་ཡིན་ཏེ། དོན་དམ་པར་དེ་བཞིན་ཉིད་དངོས་པོ་དང་དངོས་པོ་མེད་པ་ དང་སོགས་པས་གཉིས་ཡིན་གཉིས་མིན་གྱི་དངོས་པོ་གཅིག་ཏུ་བགྲངས་པས་རྣམ་པ་གསུམ་ གྱི་ངོ་བོ་སྟེ་དངོས་པོ་གང་དུ་ཡང་མི་དམིགས་པའི་ཡེ་ཤེས་ཡིན་པས་སོ། །དེ་བཞིན་ཉིད་ནས་ ཡང་དག་མཐའི་བར་ནི་ཟབ་སྟེ་དེ་ལ་གཟུགས་མི་དམིགས་གཟུགས་ཀྱི་དེ་བཞིན་ཉིད་མི་ དམིགས། སོགས། རྣམ་མཁྱེན་བར་རོ། །ཡང་ཕྱི་མ་རྣམས་ལ་དེ་དང་དེར་རྟོགས་པའི་ངོ་བོ་ ཉིད་ཡིན་ཏེ། ཞེས་ཀྱང་བསྙད་དོ། །ཞེས་བྱ་བ་དེ་ལྟ་བུའི་བདུན་པོ་དག་ནི་ཆོས་ཅན། རྣམ་ མཁྱེན་ཉིད་ཀྱི་ངོ་བོ་ཉིད་ཡིན་ཏེ། དེའི་རང་བཞིན་དུ་གྱུར་པའི་ཆོས་ཡིན་པས་སོ། །ཚུལ་དེ་ ལྟར་ན་ངོ་བོ་ཉིད་བཅུ་དྲུག་གིས་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་སྟེ་མ་ནོར་བར་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་ གསུམ་གྱི་སྦྱོར་བ་དག་མཚན་ཉིད་དང་ལྡན་(ཞིང་མཚོན་པས་བྱ་བ་ཡིན་པས་ན་མཚན་གཞིའོ། །ཞེས་དག་ལྡན། ) པ། མཚན་གཞི་ལྟ་བུར་མཚོན་པར་བྱེད་པས་དེ་ལྟར་ན་(མཚན་ཉིད་)བཞི་པ་(ཡིན་ཏེ་བྱེད་པར་སྒྲུབ་པའི་ མཚན་ཉིད་གསུམ་པ་དག་ལས་ལྷག་པས་སོ། །ཞེས་དག་ལྡན་ནོ། ། )ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱི་མཚན་ཉིད་དུ་བཞེད་དོ། །ཐ་མ་ བདུན་མ
【現代漢語翻譯】 等等，是無礙了知的自性，因為現量了知基、道、相的一切。『於色無礙』等等，直到遍智之間。若與遍智之加行相應，則成為能知之自性，因為生起遍智之故。如是連結。法性，就勝義而言，是無色等之基或所依的自性，因為勝義中不可得所知與能知之故。又，是證悟彼之自性，因為現量證悟勝義中不可得所知與能知之故。此法中，色的所依不可得，乃至遍智之間。法性，一切法之法性從何處來，最終（《十萬頌大疏》）無處可去之自性，因為彼即是如是性之故。有人說：『無有高下之去處。』（藏文）法性，就勝義而言，是無生之自性，因為勝義中對於任何法皆無隨生之智故。是故，勝義中色等及其如是性等無有真實之自性或事物故。『不隨色生，不隨色之如是性生。』等等，乃至『彼等生起之法皆無且不可得』之間。法性，就勝義而言，是如是性於何亦不可得之自性，因為勝義中如是性有事物與無事物等，二者是或不是事物，總而言之是三種自性，即于任何事物皆不可得之智故。從如是性乃至真實邊際之間甚深，于彼色不可得，色之如是性不可得。等等，直到遍智之間。又，對於後者，亦可說為證悟彼之自性。如是之七者，法性，是遍智之自性，因為是成為彼自性之法故。如是，以十六自性如實地，即無謬誤地，一切智性之三種加行皆具足（且是能詮表之作用，故為所詮。如是具足。），如所詮般地詮表，如是（自性）是第四（因為勝過能成立之三種自性故。如是具足。），是自性之體性。最後七者…… 等等，是無礙了知的自性，因為現量了知基、道、相的一切。'於色無礙'等等，直到遍智之間。若與遍智的加行相應，則成為能知的自性，因為生起遍智的緣故。如此連結。法性，就勝義而言，是無色等之基或所依的自性，因為勝義中不可得所知與能知的緣故。又，是證悟彼的自性，因為現量證悟勝義中不可得所知與能知的緣故。此法中，色的所依不可得，乃至遍智之間。法性，一切法的法性從何處來，最終（《十萬頌大疏》）無處可去的自性，因為彼即是如是性之故。有人說：'沒有高下之去處。'（藏文）法性，就勝義而言，是無生的自性，因為勝義中對於任何法皆無隨生之智的緣故。是故，勝義中色等及其如是性等沒有真實的自性或事物。'不隨色生，不隨色的如是性生。'等等，乃至'彼等生起的法皆無且不可得'之間。法性，就勝義而言，是如是性於何亦不可得的自性，因為勝義中如是性有事物與無事物等，二者是或不是事物，總而言之是三種自性，即于任何事物皆不可得的智的緣故。從如是性乃至真實邊際之間甚深，于彼色不可得，色的如是性不可得。等等，直到遍智之間。又，對於後者，也可以說為證悟彼的自性。如是的七者，法性，是遍智的自性，因為是成為彼自性的法之故。如此，以十六自性如實地，即無謬誤地，一切智性的三種加行都具足（且是能詮表的作用，故為所詮。如此具足。），如所詮般地詮表，如此（自性）是第四（因為勝過能成立的三種自性之故。如此具足。），是自性的體性。最後七者……
【English Translation】 Etc., is the nature of unobstructed knowledge, because it directly knows all of the basis, path, and aspects. 'There is no obstruction to form,' etc., up to omniscience. If it is applied to the application of omniscience, it becomes the nature of knowing, because it generates omniscience. Thus it is connected. Dharmata (ཆོས་ཉིད, dharmatā, dharmatā, the nature of phenomena), in the ultimate sense, is the nature of having no basis or support for form, etc., because knowable and knowing are not found in the ultimate sense. Also, it is the nature of realizing that, because it directly realizes that knowable and knowing are not found in the ultimate sense. In this dharma, the support of form is not found, up to omniscience. Dharmata (ཆོས་ཉིད, dharmatā, dharmatā, the nature of phenomena), the nature of all dharmas, from where does the beginning come, and where does the end (from the commentary on the Hundred Thousand Verses) go, is the nature of having nowhere to go, because it is suchness itself. Some say, 'There is no going to high or low places.' (Tibetan) Dharmata (ཆོས་ཉིད, dharmatā, dharmatā, the nature of phenomena), in the ultimate sense, is the nature of being unborn, because in the ultimate sense, there is no subsequent arising of wisdom for any dharma. Therefore, in the ultimate sense, form, etc., and their suchness, etc., have no true nature or entity. 'Not born following form, not born following the suchness of form,' etc., up to 'Those dharmas that arise are all non-existent and not found.' Dharmata (ཆོས་ཉིད, dharmatā, dharmatā, the nature of phenomena), in the ultimate sense, is the nature of suchness not being found in anything, because in the ultimate sense, suchness has entities and non-entities, etc., and the two are or are not entities, and in short, it is the nature of three aspects, that is, the wisdom of not finding any entity. From suchness to the ultimate limit is profound, in that form is not found, the suchness of form is not found, etc., up to omniscience. Also, for the latter ones, it can also be said to be the nature of realizing that. Such seven things, dharmata (ཆོས་ཉིད, dharmatā, dharmatā, the nature of phenomena), are the nature of omniscience, because they are dharmas that have become its nature. In this way, with sixteen natures, as they are, that is, without error, all three applications of omniscience are complete (and are the function of expressing, so it is the expressed. Thus it is complete.), expressing like the expressed, thus (nature) is the fourth (because it surpasses the three natures that can establish it. Thus it is complete.), it is the nature of nature. The last seven... Etc., is the nature of unobstructed knowledge, because it directly knows all of the basis, path, and aspects. 'There is no obstruction to form,' etc., up to omniscience. If it is applied to the application of omniscience, it becomes the nature of knowing, because it generates omniscience. Thus it is connected. Dharmata (ཆོས་ཉིད, dharmatā, dharmatā, the nature of phenomena), in the ultimate sense, is the nature of having no basis or support for form, etc., because knowable and knowing are not found in the ultimate sense. Also, it is the nature of realizing that, because it directly realizes that knowable and knowing are not found in the ultimate sense. In this dharma, the support of form is not found, up to omniscience. Dharmata (ཆོས་ཉིད, dharmatā, dharmatā, the nature of phenomena), the nature of all dharmas, from where does the beginning come, and where does the end (from the commentary on the Hundred Thousand Verses) go, is the nature of having nowhere to go, because it is suchness itself. Some say, 'There is no going to high or low places.' (Tibetan) Dharmata (ཆོས་ཉིད, dharmatā, dharmatā, the nature of phenomena), in the ultimate sense, is the nature of being unborn, because in the ultimate sense, there is no subsequent arising of wisdom for any dharma. Therefore, in the ultimate sense, form, etc., and their suchness, etc., have no true nature or entity. 'Not born following form, not born following the suchness of form,' etc., up to 'Those dharmas that arise are all non-existent and not found.' Dharmata (ཆོས་ཉིད, dharmatā, dharmatā, the nature of phenomena), in the ultimate sense, is the nature of suchness not being found in anything, because in the ultimate sense, suchness has entities and non-entities, etc., and the two are or are not entities, and in short, it is the nature of three aspects, that is, the wisdom of not finding any entity. From suchness to the ultimate limit is profound, in that form is not found, the suchness of form is not found, etc., up to omniscience. Also, for the latter ones, it can also be said to be the nature of realizing that. Such seven things, dharmata (ཆོས་ཉིད, dharmatā, dharmatā, the nature of phenomena), are the nature of omniscience, because they are dharmas that have become its nature. In this way, with sixteen natures, as they are, that is, without error, all three applications of omniscience are complete (and are the function of expressing, so it is the expressed. Thus it is complete.), expressing like the expressed, thus (nature) is the fourth (because it surpasses the three natures that can establish it. Thus it is complete.), it is the nature of nature. The last seven...
ཐར་ཐུག་པ་རྣམ་མཁྱེན་དངོས་ཀྱི་ངོ་བོ་ཉིད་དོ། །ཞེས་སྦྱར་རོ། ། ༈ དོན་བསྡུ་བ། དོན་བསྡུ་ནི། ཤེས་པ་ཞེ་བརྒྱད། ཁྱད་པར་བཅུ་དྲུག བྱེད་པ་བཅུ་གཅིག ངོ་བོ་ཉིད་བཅུ་ དྲུག་ཡོད་པ་དེ་ལྟར་ན་མཚན་ཉིད་ཐམས་ཅད་སྤྱིར་ཕྱོགས་གཅིག་ཏུ་བསྡོམས་ན་ནི་མཚན་ ཉིད་དགུ་བཅུ་རྩ་གཅིག་ཏུ་འགྱུར་རོ། །དག་ལྡན་སོགས་ལྟར་ན་དེ་བས་ཉུང་ངོ་། ། ༈ ཟག་བཅས་ཐར་ཆ། དྲུག་པ་ལ། ཐར་ཆའི་མཚན་ཉིད། དེའི་དབྱེ་བའོ། །(དག་ལྡན་དངོས། )དང་པོ་ལ། མཚམས་ སྦྱར་ནི། ཐར་བ་ཆ་མཐུན་གྱི་དགེ་རྩ་དང་ལྡན་པའི་གང་ཟག་ཁོ་ན་ལ་སྔར་ཇི་སྐད་བཤད་ པའི་སྦྱོར་བ་ཡོངས་སུ་ཤེས་པ་འབྱུང་བས་ཐར་བའི་ཆ་དང་མཐུན་པ་སྟོན་ནོ། །རྩ་འགྲེལ་ནི། ཚོགས་ལམ་ཆེན་པོ་བའི་བྱང་སེའི་དད་སོགས་ལྔ་ཆོས་ཅན། རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མངོན་པར་ 2-226 རྫོགས་པར་རྟོགས་པའི་སྐབས་འདི་ལའམ་འདིར་ཐར་བའི་ཆ་དང་མཐུན་པ་ཡིན་པར་(རྒྱལ་ བ་རྣམས་ཞེས་གསེར་)འདོད་དོ། །གཟུགས་ནས་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་བར་དུ་མཚན་མར་འཛིན་པ་མེད་ པར་དམིགས་པའི་ཤེས་པའི་རབ་ཀྱི་རྣམ་པས་(མདོ་དོན་)ཟིན་པའི་ཐབས་མཁས་ཀྱིས་རབ་ ཏུ་སྦྱིན་པ་དང་། ཚུལ་ཁྲིམས་ལ་སོགས་པ་ནས་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་ལ་ཐུག་ པ་རྣམས་རང་རྒྱུད་ལྡན་གྱི་རྒྱུད་ལ་བསྒྲུབ་པ་བསྐྱེད་པར་མཁས་པའི་(ཞེས་བྱ་བ་ནི་གཞན་གྱི་དོན་ལ་ དམིགས་པ་རབ་ཏུ་བསྲབ་པ་སྟེ་དྲོད་མ་རྙེད་པའི་བྱང་པ་རྣམས་ནི་སེམས་ཅན་ལ་དམིགས་པར་བྱེད་མོད་ཀྱི་ད་དུང་བདག་གཞན་ མཉམ་རྗེས་མི་ནུས་པས་ཕྱིར་མི་ལྡོག་མིན་ཞེས་ཆོས་བཤེས་སོ། ། )ཚོགས་ལམ་ཡིན་པས་སོ། །འདི་ལ་ཞེས་པས་ གཞན་དུ་ཐར་བར་བསྔོ་བའི་དགེ་བ་རྣམས་ལ་ཐར་བའི་ཆ་དང་མཐུན་པ་ཞེས་དགོངས་སོ། ། ཞེས་རད་ཀིར་རོ། །ཐོག་མ་སེམས་བསྐྱེད་པ་ནས་གཟུང་སྟེ་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་སེམས་དང་མ་ བྲལ་བར་སྦྱིན་པ་གཏོང་བ་དང་། ཞེས་སོགས་ནས་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་བར་དུ་བསྒོམ་ཞིང་མཚན་ མར་མི་བྱེད་དོ། །ཞེས་སོ། །འདི་ཚོགས་ལམ་གྱི་ཆོས་ཡིན་པས་ཅུང་ཟད་བཤད་ན། རྟེན་དང་ བརྟེན་པའོ། །དང་པོ་ལུས་རྟེན་ནི། ལས་ཉོན་རྣམ་སྨིན་གསུམ་གྱི་སྒྲིབ་པ་ཅན་མ་གཏོགས་ པའི་གླིང་གསུམ་གྱི་མི་ཁོ་ན་ལ་དང་པོར་སྐྱེ་ཞིང་། སྐྱེས་ཟིན་འདོད་ལྷ་ལའང་ཡོད་པར་བྱེ་ བྲག་ཏུ་སྨྲ་བ་འདོད་དོ། །མི་ཡི་ནང་ནས་འཕེན་པར་བྱེད། །ཅེས་གསུངས་སོ། །ཐེག་ཆེན་ ལྟར་ན། སེམས་བསྐྱེད་སྐྱེར་རུང་གི་ལྷ་མི་དང་དུད་འགྲོ་སོགས་ལའང་དང་པོ་སྐྱེའོ། །གཉིས་ པ་སེམས་རྟེན་ནི། ཐོས་བསམ་གཙོ་ཆེ་བས་འདོད་སེམས་ལ་གཙོ་ཆེར་བརྟེན་ཅིང་། བསམ་ གཏན་ས་དྲུག་ལ་བརྟེན་པའང་སྲིད་པར་འདོད་དེ་དེར་ཆོས་རྒྱུན་ཏིང་ངེ་འཛིན་འཐོབ་པས་སོ་ ཟེར་རོ། ། གཉིས་པ་ལ། མཚན་ཉིད། མཚོན་བྱའི་སྒྲ་བཤད། མཚན་གཞིའི་རབ་དབྱེ་གསུམ་ལས། དང་པོ་ནི། ས
【現代漢語翻譯】 ཞེས་སྦྱར་རོ། །（這樣附加說明。） ༈ དོན་བསྡུ་བ།（要義歸納：） དོན་བསྡུ་ནི། ཤེས་པ་ཞེ་བརྒྱད།（要義歸納是：四十八種智慧，） ཁྱད་པར་བཅུ་དྲུག（十六種差別，） བྱེད་པ་བཅུ་གཅིག（十一種作用，） ངོ་བོ་ཉིད་བཅུ་དྲུག་ཡོད་པ་དེ་ལྟར་ན་མཚན་ཉིད་ཐམས་ཅད་སྤྱིར་ཕྱོགས་གཅིག་ཏུ་བསྡོམས་ན་ནི་མཚན་ཉིད་དགུ་བཅུ་རྩ་གཅིག་ཏུ་འགྱུར་རོ། །（十六種自性。這樣，如果將所有特徵歸納為一個整體，那麼特徵總共有九十一種。） དག་ལྡན་སོགས་ལྟར་ན་དེ་བས་ཉུང་ངོ་། །（如果按照《具足經》等，則會更少。） ༈ ཟག་བཅས་ཐར་ཆ།（有漏解脫分：） དྲུག་པ་ལ། ཐར་ཆའི་མཚན་ཉིད།（第六，解脫分的特徵，） དེའི་དབྱེ་བའོ། །(དག་ལྡན་དངོས། )（它的分類。《具足經》正文。）དང་པོ་ལ། མཚམས་སྦྱར་ནི།（第一，連線說明：） ཐར་བ་ཆ་མཐུན་གྱི་དགེ་རྩ་དང་ལྡན་པའི་གང་ཟག་ཁོ་ན་ལ་སྔར་ཇི་སྐད་བཤད་པའི་སྦྱོར་བ་ཡོངས་སུ་ཤེས་པ་འབྱུང་བས་ཐར་བའི་ཆ་དང་མཐུན་པ་སྟོན་ནོ། །（只有具備與解脫分相應的善根的補特伽羅，才能完全瞭解之前所說的修行，因此顯示了與解脫分相應。） རྩ་འགྲེལ་ནི།（根本釋：） ཚོགས་ལམ་ཆེན་པོ་བའི་བྱང་སེའི་དད་སོགས་ལྔ་ཆོས་ཅན།（大資糧道菩薩的信心等五法，） རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མངོན་པར་ 2-226 རྫོགས་པར་རྟོགས་པའི་སྐབས་འདི་ལའམ་འདིར་ཐར་བའི་ཆ་དང་མཐུན་པ་ཡིན་པར་(རྒྱལ་བ་རྣམས་ཞེས་གསེར་)འདོད་དོ། །（在此完全證悟一切相時，被認為是與解脫分相應。《諸佛經》中說。） གཟུགས་ནས་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་བར་དུ་མཚན་མར་འཛིན་པ་མེད་པར་དམིགས་པའི་ཤེས་པའི་རབ་ཀྱི་རྣམ་པས་(མདོ་དོན་)ཟིན་པའི་ཐབས་མཁས་ཀྱིས་རབ་ཏུ་སྦྱིན་པ་དང་།（以不執著色等直至一切智為相的智慧之殊勝方式，以善巧方便完全佈施，並以《經義》攝持。） ཚུལ་ཁྲིམས་ལ་སོགས་པ་ནས་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་ལ་ཐུག་པ་རྣམས་རང་རྒྱུད་ལྡན་གྱི་རྒྱུད་ལ་བསྒྲུབ་པ་བསྐྱེད་པར་མཁས་པའི་(ཞེས་བྱ་བ་ནི་གཞན་གྱི་དོན་ལ་དམིགས་པ་རབ་ཏུ་བསྲབ་པ་སྟེ་དྲོད་མ་རྙེད་པའི་བྱང་པ་རྣམས་ནི་སེམས་ཅན་ལ་དམིགས་པར་བྱེད་མོད་ཀྱི་ད་དུང་བདག་གཞན་མཉམ་རྗེས་མི་ནུས་པས་ཕྱིར་མི་ལྡོག་མིན་ཞེས་ཆོས་བཤེས་སོ། ། )ཚོགས་ལམ་ཡིན་པས་སོ། །（精通於在自相續中生起從戒律等直至一切相智的修行，因為這是資糧道。《名為利他之行極微薄，尚未生起暖相的菩薩們雖然緣眾生，但仍然無法平等對待自他，因此不是不退轉者》，這是法友所說。） འདི་ལ་ཞེས་པས་གཞན་དུ་ཐར་བར་བསྔོ་བའི་དགེ་བ་རྣམས་ལ་ཐར་བའི་ཆ་དང་མཐུན་པ་ཞེས་དགོངས་སོ། །（此處是指將功德迴向于解脫，這些功德被認為是與解脫分相應。） ཞེས་རད་ཀིར་རོ། །（如是Ra Kir說。）ཐོག་མ་སེམས་བསྐྱེད་པ་ནས་གཟུང་སྟེ་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་སེམས་དང་མ་བྲལ་བར་སྦྱིན་པ་གཏོང་བ་དང་།（從最初發菩提心開始，不離一切智之心而行佈施，） ཞེས་སོགས་ནས་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་བར་དུ་བསྒོམ་ཞིང་མཚན་མར་མི་བྱེད་དོ། །（如是等，從佈施等直至一切智，修習且不執著于相。） ཞེས་སོ། །（如是說。）འདི་ཚོགས་ལམ་གྱི་ཆོས་ཡིན་པས་ཅུང་ཟད་བཤད་ན།（因為這是資糧道的法，所以稍微解釋一下：） རྟེན་དང་བརྟེན་པའོ། །（所依和能依。） དང་པོ་ལུས་རྟེན་ནི།（第一，身體所依是：） ལས་ཉོན་རྣམ་སྨིན་གསུམ་གྱི་སྒྲིབ་པ་ཅན་མ་གཏོགས་པའི་གླིང་གསུམ་གྱི་མི་ཁོ་ན་ལ་དང་པོར་སྐྱེ་ཞིང་།（最初只生於除具業、煩惱、異熟三種障礙之外的三洲之人，） སྐྱེས་ཟིན་འདོད་ལྷ་ལའང་ཡོད་པར་བྱེ་བྲག་ཏུ་སྨྲ་བ་འདོད་དོ། །（分別說部認為，已經出生之人也可以是欲界天人。） མི་ཡི་ནང་ནས་འཕེན་པར་བྱེད། །（經中說：『從人中投生。』） ཅེས་གསུངས་སོ། །（如是說。）ཐེག་ཆེན་ལྟར་ན།（按照大乘，） སེམས་བསྐྱེད་སྐྱེར་རུང་གི་ལྷ་མི་དང་དུད་འགྲོ་སོགས་ལའང་དང་པོ་སྐྱེའོ། །（最初也可以生於能夠生起菩提心的天人、旁生等。） གཉིས་པ་སེམས་རྟེན་ནི།（第二，心所依是：） ཐོས་བསམ་གཙོ་ཆེ་བས་འདོད་སེམས་ལ་གཙོ་ཆེར་བརྟེན་ཅིང་།（因為聽聞和思維是主要的，所以主要依靠欲界心，） བསམ་གཏན་ས་དྲུག་ལ་བརྟེན་པའང་སྲིད་པར་འདོད་དེ་དེར་ཆོས་རྒྱུན་ཏིང་ངེ་འཛིན་འཐོབ་པས་སོ་ཟེར་རོ། །（也可能依靠六禪定地，因為在那裡可以獲得法流三摩地。） གཉིས་པ་ལ། མཚན་ཉིད།（第二，特徵，） མཚོན་བྱའི་སྒྲ་བཤད།（所詮釋的詞語解釋，） མཚན་གཞིའི་རབ་དབྱེ་གསུམ་ལས།（以及基的詳細分類，這三者之中，） དང་པོ་ནི། ས（第一是：）
【English Translation】 Zhes sbyar ro. (Thus it is appended.) ༈ Don bsdud pa. (Summary of the meaning:) Don bsdu ni. Shes pa zhe brgyad. (The summary of the meaning is: forty-eight kinds of wisdom,) khyad par bcu drug (sixteen kinds of distinctions,) byed pa bcu gcig (eleven kinds of functions,) ngo bo nyid bcu drug yod pa de ltar na mtshan nyid thams cad spyir phyogs gcig tu bsdoms na ni mtshan nyid dgu bcu rtsa gcig tu 'gyur ro. (sixteen kinds of self-nature. Thus, if all characteristics are summarized into one whole, then there are ninety-one characteristics in total.) dag ldan sogs ltar na de bas nyung ngo. (If according to the 'Complete Sutra' etc., then it will be less.) ༈ Zag bcas thar cha. (Defiled liberation portion:) Drug pa la. Thar cha'i mtshan nyid. (Sixth, the characteristics of the liberation portion,) de'i dbye ba'o. (dag ldan dngos.) (its classification. (The actual 'Complete Sutra').) dang po la. Mtshams sbyar ni. (First, connecting explanation:) Thar ba cha mthun gyi dge rtsa dang ldan pa'i gang zag kho na la sngar ji skad bshad pa'i sbyor ba yongs su shes pa 'byung bas thar ba'i cha dang mthun pa ston no. (Only a person who possesses the root of virtue corresponding to the liberation portion can fully understand the practice previously described, thus showing correspondence with the liberation portion.) rtsa 'grel ni. (Root commentary:) Tshogs lam chen po ba'i byang se'i dad sogs lnga chos can. (The five dharmas such as faith of the great accumulation path Bodhisattva,) rnam pa thams cad mngon par 2-226 rdzogs par rtogs pa'i skabs 'di la'am 'dir thar ba'i cha dang mthun pa yin par (rgyal ba rnams zhes gser) 'dod do. (It is considered that in this instance of fully realizing all aspects, it corresponds to the liberation portion. (It is said in 'Victorious Ones').) gzugs nas rnam mkhyen gyi bar du mtshan mar 'dzin pa med par dmigs pa'i shes pa'i rab kyi rnam pas (mdo don) zin pa'i thabs mkhas kyis rab tu sbyin pa dang. (With the excellent aspect of wisdom that does not grasp at characteristics from form up to omniscience, completely giving with skillful means that is grasped by (Sutra meaning).) tshul khrims la sogs pa nas rnam pa thams cad mkhyen pa nyid la thug pa rnams rang rgyud ldan gyi rgyud la bsgrub pa bskyed par mkhas pa'i (zhes bya ba ni gzhan gyi don la dmigs pa rab tu bsrab pa ste drod ma rnyed pa'i byang pa rnams ni sems can la dmigs par byed mod kyi da dung bdag gzhan mnyam rjes mi nus pas phyir mi ldog min zhes chos bshes so.) tshogs lam yin pas so. (Skilled in generating the practice from ethics etc. up to omniscience in the continuum of one who possesses their own continuum, because this is the accumulation path. (That which is called focusing on the benefit of others is extremely weak, and those Bodhisattvas who have not found warmth focus on sentient beings, but still cannot equally follow self and others, therefore they are not irreversible, so says Dharma Friend.)) 'di la zhes pas gzhan du thar bar bsngo ba'i dge ba rnams la thar ba'i cha dang mthun pa zhes dgongs so. (Here, it is intended that the virtues dedicated to liberation are considered to correspond to the liberation portion.) Zhes rad kir ro. (Thus says Ra Kir.) thog ma sems bskyed pa nas gzung ste rnam mkhyen gyi sems dang ma bral bar sbyin pa gtong ba dang. (From the beginning of generating the mind of enlightenment, giving charity without separating from the mind of omniscience,) zhes sogs nas rnam mkhyen gyi bar du bsgom zhing mtshan mar mi byed do. (Thus etc., from charity etc. up to omniscience, meditating and not making it a characteristic.) zhes so. (Thus it is said.) 'di tshogs lam gyi chos yin pas cung zad bshad na. (Because this is the dharma of the accumulation path, if I explain a little:) rten dang brten pa'o. (The support and the supported.) dang po lus rten ni. (First, the physical support is:) las nyon rnam smin gsum gyi sgrib pa can ma gtogs pa'i gling gsum gyi mi kho na la dang por skye zhing. (Initially, it is only born to humans in the three continents except for those with the three obscurations of karma, affliction, and fruition,) skyes zin 'dod lha la'ang yod par bye brag tu smra ba 'dod do. (The Vaibhashikas believe that those who have already been born can also be desire realm gods.) mi yi nang nas 'phen par byed. (It is said in the sutra: 'It is projected from within humans.') ces gsungs so. (Thus it is said.) theg chen ltar na. (According to the Mahayana,) sems bskyed skyer rung gi lha mi dang dud 'gro sogs la'ang dang po skye'o. (Initially, it can also be born to gods, humans, animals, etc. who are able to generate the mind of enlightenment.) gnyis pa sems rten ni. (Second, the mental support is:) thos bsam gtso che bas 'dod sems la gtso cher brten cing. (Because hearing and thinking are the main things, it mainly relies on the desire realm mind,) bsam gtan sa drug la brten pa'ang srid par 'dod de der chos rgyun ting nge 'dzin 'thob pas so zer ro. (It is also believed that it can rely on the six dhyana grounds, because there one obtains the Dharma stream Samadhi.) Gnyis pa la. Mtshan nyid. (Second, the characteristics,) mtshon bya'i sgra bshad. (The explanation of the words to be expressed,) mtshan gzhi'i rab dbye gsum las. (Out of the three: the detailed classification of the base,) dang po ni. Sa (The first is: Sa)
ོ་སོའི་ངེས་མཐུན་མ་སྐྱེས་གོང་གི་དགེ་ཚོགས་གང་ཞིག བྱང་ཆུབ་ཏུ་བགྲོད་པའི་ 2-227 གོ་སྐབས་ཕྱེ་ཤུལ་ལོ། །ཐར་ཆའི་མཚན་ཉིད་བཤད་ཟིན་ཏོ། ། གཉིས་པ་ནི་དགེ་བ་དུ་མ་ལྷན་གཅིག་པའམ་འདུས་པས་ཚོགས་བྱང་ཆུབ་ཏུ་ཕྱིན་པར་ བྱེད་པས་ལམ་ཏེ། ཚོགས་སྒྲུབ་ཏུ། ཚོགས་པ་ནི་དངོས་སུ་ན་ཆོས་དུ་མའི་དོན་ཏོ། །ཞེས་ཆོས་ བཤེས་སོ། །ཡང་ལས་ཉོན་ཆེས་རགས་པ་མི་ཁོམ་པ་བརྒྱད་དུ་འཕེན་བྱེད་སོགས་དང་བྲལ་ བའི་ཕྱིར། དེ་ལས་ཐར་བ་དྲོད་སོགས་སྦྱོར་ལམ་ཏེ། (ཆོས་བཤེས་དངོས། ) དེའི་ཆ་ནི་ཕྱོགས་གཅིག་ མཐུན་པ་ནི་ཕན་འདོགས་པ་སྟེ། ཨཱརྱ། འདིར་ཐར་བ་ནི་བྲལ་བའི་ཁྱད་པར་ཡིན་ལ། དེའི་ཆ་ ལ་ཕན་པས་ན་ཐར་བའི་ཆ་དང་མཐུན་པའོ། །ཞེས་བཤད་དོ། །ཞེས་པ་རྣམས་ཆོས་བཤེས་ སོ། །ཡང་ན་འཁོར་བ་ལས་ཐར་བ་མྱང་འདས་ཐོབ་པ་ལ་ཕན་པས་ཐར་བ་ཆ་མཐུན་ཏེ། ཐར་ བ་བླ་ན་མེད་པ་ཡིན། ཞེས་པ་ལྟར་རོ། ། གསུམ་པ་ནི། ཚོགས་ལམ་ཆུང་འབྲིང་ཆེ་གསུམ་སྟེ་དེར་དྲན་པ་ཉེར་བཞག ཡང་དག་ སྤོང་བཞི་རྫུ་འཕྲུལ་རྐང་བཞི་རིམ་བཞིན་བསྒོམ་མོ། །ཐར་ཆ་ལ་ཡང་ཆུང་འབྲིང་ཆེ་གསུམ་སྟེ་ གཞུང་དུ་སྟོན་ནོ། །ངོ་བོ་ནི། ཀུན་བཏུས་སུ། ཚོགས་ཀྱི་ལམ་གང་ཞེ་ན། སོ་སོ་སྐྱེ་བོའི་ཚུལ་ ཁྲིམས་དང་། དབང་བོའི་སྒོ་བསྡམས་པ་དང་། ཟས་ཀྱི་ཚོད་ཤེས་པ་དང་། ནམ་གྱི་ཆ་སྟོད་དང་ ཆ་སྨད་ལ་མི་ཉལ་བར་རྣལ་འབྱོར་ལ་བརྩོན་པ་དང་། (དྲན་)ཤེས་བཞིན་དུ་གནས་པར་མངོན་ པར་དགའ་བའོ། །ཡང་རྒྱུར་གྱུར་པའི་དགེ་བ་གཞན་དང་། ཐོས་པ་ལས་བྱུང་བ་དང་། བསམ་ པ་ལས་བྱུང་བ་དང་། སྒོམ་པ་ལས་བྱུང་བའི་ཤེས་རབ་ཀྱང་རུང་སྟེ། ཞེས་སོ། །ཨཱརྱ། འདི་དག་ ཐམས་ཅད་ཐོས་པ་དང་བསམ་པའི་རང་བཞིན་ཡིན་པར་ཤེས་པར་བྱ་སྟེ། དེ་ཐོག་མ་ཁོ་ནར་ བསྟན་པ་ལ་འཇུག་པའི་རྒྱུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་བཤད་ཅིང་། སྦྱོར་ལམ་དུ་ནི་སྒོམ་བྱུང་ ཡོད་པར་བཤད་པས་ཐོས་བསམ་གྱི་རང་བཞིན་དུ་བཞེད། ཅེས་དང་། ཁ་ཅིག ཐོས་བསམ་ གྱི་རང་བཞིན་ཡིན་ཞེས་དང་། དེ་ཕལ་ཆེའི་སྒོམ་བྱུང་གི་ཤེས་རབ་ཀྱང་མེད་ཅེས་ངེས་པར་མི་ 2-228 དགག་གོ་ཟེར་རོ། །ཞེས་ཆོས་བཤེས་སོ། །ཕྱི་མ་འཐད་དོ། །འདི་ཕྱིར་མི་ལྡོག་ཡིན་ནམ་མིན་ ཞེ་ན། ཕྱིར་མི་ལྡོག་ནི་བཞི་སྟེ། བྱང་ཆུབ་ལས། (ཉན་ཐོས་དང་ཐུན་མོང་དུ་ཐར་ལམ་ནས་བཟོད་པའི་བར་རོ། ། ) བྱང་ཆུབ་ཁྱད་པར་ཅན་ལས་(ཐེག་ཆེན་དྲོད་ནས་)འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་ས་ལས་(ས་དང་པོ་ནས་ སོ། ། )རྩོལ་བ་མེད་པ་ལས་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པའོ། །(མི་གཡོ་བ་ལའོ་ཞེས་ཆོས་བཤེས། ) དེ་ལྟར་སྤྱིར་ཐར་ ཆ་ཙམ་ཐེག་པ་ཁྱད་པར་ཅན་གྱི་བྱང་ཆུབ་ལས་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པར་མ་ངེས་པས་ཕྱིར་མི་ལྡོག་ཏུ་ མ་བརྗོད་དོ། །ཞེས་སོ། །(ཆོས་བཤེས། ) ཡང་སྐབས་གཞན་དུ་ཚོགས་ལམ་ཕལ་བ་ཐར་ཆ་མིན་ ནོ་(ཆོས་
【現代漢語翻譯】 問：在未生起暖位（藏文：དྲོད་，梵文天城體：उष्णता，梵文羅馬擬音：uṣṇatā，漢語字面意思：熱）之前，哪些善行集合能夠開啟趨向菩提（梵文：बोधि，bodhi）的機會？ 答：解脫分（藏文：ཐར་ཆ，梵文：मोक्षभाग，mokṣabhāga）的體性已經闡述完畢。 第二，眾多善行共同或聚集，使資糧（藏文：ཚོགས，梵文：सम्भार，sambhāra）趨向菩提，故為道。即資糧道。資糧實際上是指多種法（藏文：ཆོས，梵文：धर्म，dharma）的意義。這是法友（藏文：ཆོས་བཤེས，指佛法上的朋友或老師）的觀點。此外，遠離最粗重的業（藏文：ལས，梵文：कर्म，karma）和煩惱（藏文：ཉོན，梵文：क्लेश，kleśa），以及投生於八無暇處等，因此，從這些中解脫出來，就是暖位等加行道（藏文：སྦྱོར་ལམ，梵文：प्रयोगमार्ग，prayogamārga）。（這是真實的法友觀點。）其一部分與解脫相順應，即有所助益。阿阇黎（梵文：आचार्य，ācārya）。此處，解脫是指脫離的差別，其一部分有所助益，因此與解脫分相順應。這是法友的解釋。以上是法友的觀點。或者，有助於從輪迴（藏文：འཁོར་བ，梵文：संसार，saṃsāra）中解脫，獲得涅槃（藏文：མྱང་འདས，梵文：निर्वाण，nirvāṇa），故為解脫分。解脫是無上的。如是說。 第三，資糧道有小、中、大三種，依次修習四念住（梵文：स्मृत्युपस्थान，smṛtyupasthāna）、四正斷（梵文：सम्यक्प्रहाण，samyakprahāṇa）、四神足（梵文：ऋद्धिपाद，ṛddhipāda）。解脫分也有小、中、大三種，經論中有所闡述。體性方面，《攝類學》（藏文：ཀུན་བཏུས）中說：『何為資糧道？即異生（藏文：སོ་སོ་སྐྱེ་བོ，梵文：पृथग्जन，pṛthagjana）的戒律（藏文：ཚུལ་ཁྲིམས，梵文：शील，śīla），守護根門（藏文：དབང་བོའི་སྒོ，梵文：इन्द्रियद्वार，indriyadvāra），飲食知量（藏文：ཟས་ཀྱི་ཚོད，梵文：भोजनमात्र，bhojanamātra），夜晚的前後半夜不睡眠而精勤瑜伽（藏文：རྣལ་འབྱོར，梵文：योग，yoga），樂於安住于正念（藏文：དྲན，梵文：स्मृति，smṛti）和正知（藏文：ཤེས，梵文：संप्रजन्य，saṃprajanya）。』此外，作為因的其他善行，以及聞所生慧（藏文：ཐོས་པ་ལས་བྱུང་བའི་ཤེས་རབ，梵文：श्रुत-प्रज्ञा，śruta-prajñā），思所生慧（藏文：བསམ་པ་ལས་བྱུང་བའི་ཤེས་རབ，梵文：चिंता-प्रज्ञा，cintā-prajñā），修所生慧（藏文：སྒོམ་པ་ལས་བྱུང་བའི་ཤེས་རབ，梵文：भावना-प्रज्ञा，bhāvanā-prajñā）也可以。阿阇黎。應當了知，這些都是聞思的自性，因為這是最初進入修道的因。』如是說。而在加行道中，則說有修所生慧，因此認為是聞思的自性。有些人說，『是聞思的自性』，並且不一定沒有大部分的修所生慧。法友如是說。後者是合理的。這是不退轉位嗎？不退轉位有四種：菩提資糧（藏文：བྱང་ཆུབ་ལས，指成佛的資糧）中，（聲聞（梵文：श्रावक，śrāvaka）與共通的解脫道直至忍位（梵文：क्षान्ति，kṣānti））。 殊勝的菩提資糧（藏文：བྱང་ཆུབ་ཁྱད་པར་ཅན）中，（大乘（梵文：महायान，mahāyāna）的暖位起）從超世間地（藏文：འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་ས，梵文：लोकोत्तरभूमि，lokottarabhūmi）（初地（梵文：भूमि，bhūmi）起）無功用（藏文：རྩོལ་བ་མེད་པ）而成為不退轉。（法友說：是不動搖的。）因此，一般來說，僅僅是解脫分，不一定是殊勝大乘菩提資糧的不退轉位，所以不說是不退轉。這是法友的觀點。在其他場合，一般的資糧道不是解脫分。（法友觀點）
【English Translation】 Q: What collection of merits before the arising of heat (藏文：དྲོད་，梵文天城體：उष्णता，梵文羅馬擬音：uṣṇatā，漢語字面意思：heat) opens the opportunity to progress towards Bodhi (梵文：बोधि, bodhi)? A: The nature of the liberation-part (藏文：ཐར་ཆ，梵文：मोक्षभाग, mokṣabhāga) has been explained. Second, many virtues together or gathered make the accumulation (藏文：ཚོགས，梵文：सम्भार, sambhāra) go to Bodhi, so it is the path. That is, the path of accumulation. Accumulation actually refers to the meaning of many dharmas (藏文：ཆོས，梵文：धर्म, dharma). This is the view of the Dharma friend (藏文：ཆོས་བཤེས, referring to a Dharma friend or teacher). Also, because it is free from the heaviest karma (藏文：ལས，梵文：कर्म, karma) and afflictions (藏文：ཉོན，梵文：क्लेश, kleśa), and being born in the eight states of unfreedom, etc., therefore, liberation from these is the heat, etc., the path of preparation (藏文：སྦྱོར་ལམ，梵文：प्रयोगमार्ग, prayogamārga). (This is the true Dharma friend's view.) One part of it is in accordance with liberation, that is, it is helpful. Ācārya (梵文：आचार्य, ācārya). Here, liberation refers to the difference of separation, and one part of it is helpful, so it is in accordance with the liberation-part. This is the explanation of the Dharma friend. The above is the view of the Dharma friend. Or, it helps to liberate from samsara (藏文：འཁོར་བ，梵文：संसार, saṃsāra) and attain nirvana (藏文：མྱང་འདས，梵文：निर्वाण, nirvāṇa), so it is the liberation-part. Liberation is unsurpassed. As it is said. Third, the path of accumulation has three types: small, medium, and large, and in them, one meditates on the four mindfulnesses (梵文：स्मृत्युपस्थान, smṛtyupasthāna), the four right abandonments (梵文：सम्यक्प्रहाण, samyakprahāṇa), and the four legs of miraculous power (梵文：ऋद्धिपाद, ṛddhipāda) in order. The liberation-part also has three types: small, medium, and large, which are taught in the scriptures. In terms of nature, in the 'Compendium' (藏文：ཀུན་བཏུས): 'What is the path of accumulation? It is the discipline (藏文：ཚུལ་ཁྲིམས，梵文：शील, śīla) of ordinary beings (藏文：སོ་སོ་སྐྱེ་བོ，梵文：पृथग्जन, pṛthagjana), guarding the sense doors (藏文：དབང་བོའི་སྒོ，梵文：इन्द्रियद्वार, indriyadvāra), knowing the measure of food (藏文：ཟས་ཀྱི་ཚོད，梵文：भोजनमात्र, bhojanamātra), not sleeping in the first and last parts of the night, but striving in yoga (藏文：རྣལ་འབྱོར，梵文：योग, yoga), and delighting in abiding in mindfulness (藏文：དྲན，梵文：स्मृति, smṛti) and awareness (藏文：ཤེས，梵文：संप्रजन्य, saṃprajanya).' Also, other virtues that have become causes, and the wisdom arising from hearing (藏文：ཐོས་པ་ལས་བྱུང་བའི་ཤེས་རབ，梵文：श्रुत-प्रज्ञा, śruta-prajñā), the wisdom arising from thinking (藏文：བསམ་པ་ལས་བྱུང་བའི་ཤེས་རབ，梵文：चिंता-प्रज्ञा, cintā-prajñā), and the wisdom arising from meditation (藏文：སྒོམ་པ་ལས་བྱུང་བའི་ཤེས་རབ，梵文：भावना-प्रज्ञा, bhāvanā-prajñā) are also acceptable. Ācārya. It should be known that all these are the nature of hearing and thinking, because this is the cause for initially entering the teaching.' As it is said. And in the path of preparation, it is said that there is wisdom arising from meditation, so it is considered to be the nature of hearing and thinking. Some say, 'It is the nature of hearing and thinking,' and it is not necessarily denied that there is no most of the wisdom arising from meditation. The Dharma friend said so. The latter is reasonable. Is this irreversible or not? There are four irreversible states: In the Bodhi accumulation (藏文：བྱང་ཆུབ་ལས, referring to the accumulation of Buddhahood), (the path of liberation common to the Hearers (梵文：श्रावक, śrāvaka) up to patience (梵文：क्षान्ति, kṣānti)). In the special Bodhi accumulation (藏文：བྱང་ཆུབ་ཁྱད་པར་ཅན), (from the heat of the Mahayana (梵文：महायान, mahāyāna)) from the supramundane ground (藏文：འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་ས，梵文：लोकोत्तरभूमि, lokottarabhūmi) (from the first ground) without effort (藏文：རྩོལ་བ་མེད་པ) one becomes irreversible. (The Dharma friend says: It is immovable.) Therefore, in general, merely the liberation-part is not necessarily the irreversible state of the special Mahayana Bodhi accumulation, so it is not said to be irreversible. This is the view of the Dharma friend. In other situations, the general path of accumulation is not the liberation-part. (Dharma friend's view)
བཤེས་)ཞེས་གསུང་བ་ནི། སྐབས་འདིར་བཤད་ཀྱི་ལ་དགོངས་ན་ལེགས་སོ། །གཞན་ དུ་ན་མི་འཐད་དོ། །ཐར་ཆ་འདིའི་རྟགས་ནི། ཨཱརྱ། ཆོས་ཀུན་བདེན་མེད་ལ་སེམས་མི་ཞུམ་ མམ་མི་དངང་། མི་འགོང་ངམ་མི་སྐྲག ཡིད་ལ་འགྱོད་པ་མེད་པའམ་སྐྲག་པར་མི་(ཆོས་བཤེས་) འགྱུར་བ་གསུམ་བཤད་(དེ་མདོ་དོན་)དབྱིག་གཉེན། སྲིད་(མདོ་གཞན་གྱི་དོན། )ཞིའི་སྐྱོན་ཡོན་ཐོས་ན་ བ་སྤུ་ལྡང་བ་དང་མཆི་མ་འཁྲུག་པ་སོགས་བཤད་དོ། ། གཉིས་པ་ལ། མཚམས་སྦྱར་ནི། བསྐྱེད་པར་མཁས་པ་དེ་གང་ཡིན་ཞེ་ན། དེ་དང་ཆེ་ འབྲིང་གི་དབྱེ་བ་བསྟན་པའི་ཕྱིར། བར་སྐབས་ཀྱི་ཚིགས་བཅད་གཉིས་སོ། །རྩ་འགྲེལ་ལ། མཁས་པའི་ཁྱད་པར། ཆེ་འབྲིང་གི་ཁྱད་པར་རོ། །དང་པོ་ནི། ཡུལ་ཡུལ་ཅན་གྲངས་བཞིན་ དུ་སྦྱར་ན། བྱང་སེ་ཚོགས་ལམ་ཆེན་པོ་བ་དབང་རྣོན་གྱི་དད་པ་ཆོས་ཅན། ཡུལ་ཁྱད་པར་ ཅན་ལ་དམིགས་པའི་དད་པ་ཡིན་ཏེ། སངས་རྒྱས་བྱང་སེམས་དེ་རྣམས་ཀྱི་ཚུལ་(ཨཱརྱ་)ཁྲིམས་ (ཏིང་འཛིན་ཤེས་རབ་རྣམ་གྲོལ་གྱི་ཡེ་ཤེས་སོགས་ལམ་མཚན་མར་མ་བཟུང་བར། )སོགས་ལ་དམིགས་ནས་དེ་ སྒྲུབ་པ་ལ་མཁས་པའི་དད་པ་ཡིན་པས་སོ། །འདས་མ་འོངས་ད་ལྟར་བྱུང་བའི་སངས་རྒྱས་ རྣམས་ཀྱི་ཚུལ་ཁྲིམས་དང་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཞེས་སོགས་ལྔ་དང་སྒོ་གསུམ་གྱི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཡིད་ ལ་སེམས་ཀྱང་མཚན་མར་མ་བཟུང་། ཞེས་སོགས་སོ། །དེ་འདྲ་དེའི་བརྩོན་འགྲུས་ཆོས་ཅན། 2-229 སྤྱོད་ཡུལ་ཁྱད་པར་ཅན་ལ་དམིགས་པའི་བརྩོན་འགྲུས་ཡིན་ཏེ། སྦྱིན་སོགས་ཕྱིན་དྲུག་ལ་ མཚན་མར་མི་འཛིན་པར་དམིགས་ནས་དེ་སྒྲུབ་པ་ལ་མཁས་པའི་བརྩོན་འགྲུས་ཡིན་པས་ སོ། །སྦྱིན་པ་བྱིན་ཡང་མཚན་མར་མ་བཟུང་། ཞེས་སོགས་སོ། །དེ་འདྲ་དེའི་དྲན་པ་ཆོས་ཅན། ཡུལ་ཁྱད་པར་ཅན་ལ་དམིགས་པའི་དྲན་པ་ཡིན་ཏེ། ཡུམ་དང་ཐབས་མཁས་དང་མ་བྲལ་ བའམ་(མདོ་དོན་)བླང་དོར་མ་བརྗེད་པའམ་(བུདྡྷ་ཤྲཱི་)དགེ་བ་འདོད་ཅིང་མི་དགེ་(གསེར་)འདོར་ སོགས་ཀྱི་བསམ་པ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་ལ་དམིགས་ནས་ཞེས་སོགས་ཀྱི་དྲན་པས་སོ། །ཡུམ་ དང་ཐབས་མཁས་པ་དང་མ་བྲལ་བའི་བསམ་པ་ཅན་དེའི་བླ་མེད་རྫོགས་ཆུབ་ནི་ཐེ་ཚོམ་མ་ མཆིས་སོ། །(མདོར་དྲངས་ཨཱརྱ། ) ཞེས་སོ། །དེ་འདྲ་དེའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཆོས་ཅན། ཡུལ་ཁྱད་པར་ ཅན་དམིགས་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཡིན་ཏེ། འཚང་བརྒྱ་བྱ་རྒྱ་བྱེད་ཀྱི་གཟུགས་སོགས་གང་དུ་ ཡང་རྣམ་པར་(ལས་དང་བྱ་བ་བྱེད་པོ་མ་དམིགས་ཞེས་གསེར། )མི་རྟོག་པའི་བློ་ཁོང་དུ་ཆུད་ནས་སྒྲུབ་པར་ མཁས་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཡིན་པས་སོ། །གང་མངོན་རྫོགས་འཚང་རྒྱ་བ། གང་གིས་འཚང་ རྒྱ་བ། གང་འཚང་རྒྱ་བར་བགྱི་བའི་གཟུགས་སམ། ནས་རྣམ་མཁྱེན་ཉིད་དམ་ཆོས་གང་ཡང་ དམིགས་པ་མ་མཆིས་སོའི་བར་རོ། །དེ་འདྲ་དེའི་ཤེས་རབ་ཆོས་ཅན། ཡུལ་ཁྱད་པར་ཅན་ ལ་དམིགས་པའི་
【現代漢語翻譯】 所謂『善知識』，在此處應理解為『說法的』。否則，便不恰當。這種解脫的標誌是：聖者（Ārya），對於一切法無自性，內心不怯懦、不畏懼、不退縮、不驚恐，心中沒有後悔或恐懼（法之善知識）。大乘論師世親（Vasubandhu）解釋了這三種（即經文的要義）。如果聽到輪迴（其他經文的意義）的過患和涅槃的功德，會汗毛豎立、淚流滿面等等。 第二部分，連線上下文：要培養善知識，那麼什麼是善知識呢？爲了顯示善知識之間的大、中、小差別，這裡有兩頌過渡性的偈頌。在根本論和註釋中，善知識有大的、中的差別。第一種情況，如果將所緣境和有境按照數量對應起來，那麼，具有上等根器的資糧道菩薩，他們的信心是：以特殊的所緣境為目標的信心，即以諸佛菩薩的戒律（不執著于戒律、禪定、智慧、解脫的智慧等道相）等為目標，並且精通於修持這些法。對於過去、未來、現在諸佛的戒律和禪定等五種功德以及三門（身語意）的禪定，即使心中憶念，也不執著于相。像這樣的精進是：以特殊的行境為目標的精進，即不執著于佈施等六度，並且精通於修持這些法。即使佈施，也不執著于相。像這樣的正念是：以特殊的所緣境為目標的正念，即不離般若波羅蜜多和方便善巧，或者（經文的意義）不忘記應取捨之法，或者（佛吉祥智，Buddhaśrī）以渴望善行、捨棄惡行等圓滿的意樂為目標。具有不離般若波羅蜜多和方便善巧之意樂者，對於無上圓滿菩提，不會有任何懷疑（簡而言之，聖者，Ārya）。像這樣的禪定是：以特殊的所緣境為目標的禪定，即對於成佛、成佛的事業以及成佛的形象等任何事物，都不分別思量（不執著于業、行為和作者），並且精通於修持。無論是誰現證圓滿成佛，無論是通過什麼方式成佛，無論是成佛的形象，乃至對於一切智或任何法都不執著。像這樣的智慧是：以特殊的所緣境為目標的智慧。
【English Translation】 The term 'spiritual friend' (bShes) is used here to mean 'one who teaches the Dharma'. Otherwise, it would be inappropriate. The sign of this liberation is: Ārya, one whose mind does not shrink, fear, retreat, or be terrified at the truth that all phenomena are without inherent existence, and who has no regret or fear in their mind (Dharma friend). Vasubandhu explains these three (which is the meaning of the sutra). Hearing the faults of samsara (the meaning of other sutras) and the virtues of nirvana, one's hairs stand on end, tears flow, and so on. Secondly, connecting the context: To cultivate a spiritual friend, then what is a spiritual friend? In order to show the differences between great, medium, and small spiritual friends, here are two transitional verses. In the root text and commentary, spiritual friends have great and medium differences. In the first case, if the object and subject are matched according to quantity, then the faith of a Bodhisattva on the path of accumulation with superior faculties is: faith that aims at a special object, that is, aiming at the morality of the Buddhas and Bodhisattvas (not clinging to the characteristics of the path such as morality, samadhi, wisdom, and the wisdom of liberation), and being skilled in practicing these Dharmas. For the morality and samadhi of the Buddhas of the past, future, and present, even if they are remembered in the mind, they are not clung to as signs. Such diligence is: diligence that aims at a special field of action, that is, not clinging to the six perfections such as generosity, and being skilled in practicing these Dharmas. Even if giving is done, it is not clung to as a sign. Such mindfulness is: mindfulness that aims at a special object, that is, not separated from Prajñāpāramitā and skillful means, or (the meaning of the sutra) not forgetting what should be taken and abandoned, or (Buddhaśrī) aiming at the complete intention of desiring virtue and abandoning non-virtue. Those who have the intention of not being separated from Prajñāpāramitā and skillful means will have no doubt about the unexcelled perfect Bodhi (in short, Ārya). Such samadhi is: samadhi that aims at a special object, that is, not thinking separately about anything such as the form of becoming enlightened, the activity of becoming enlightened, and the image of becoming enlightened (not clinging to the action, the activity, and the actor), and being skilled in practicing. Whether one manifests perfect enlightenment, by what means one becomes enlightened, whether it is the form of becoming enlightened, up to omniscience or any Dharma, there is no clinging. Such wisdom is: wisdom that aims at a special object.
ཤེས་རབ་ཡིན་ཏེ། དོན་དམ་པར་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མི་ དམིགས་པར་ཡོངས་སུ་ཤེས་པའམ་ཁོང་དུ་ཆུད་ནས་དེ་སྒྲུབ་པར་མཁས་པའི་ཤེས་རབ་ཡིན་ པས་སོ། །བྱང་ཆེན་པོ་ཆོས་ཐམས་ཅད་མངོན་རྫོགས་པར་འཚང་རྒྱ་བར་བགྱིད་ལ་ཆོས་དེ་ དག་ཀྱང་མ་མཆིས་ཤིང་མི་དམིགས་པས་བླ་མེད་ཡང་དག་རྫོགས་ཆུབ་ནི་འབྱུང་བར་དཀའ་ འོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །དེ་འདྲའི་དད་སོགས་ལྔ། ཐེག་དམན་གྱི་ཐར་ཆའི་དད་སོགས་ལྔ་ལས་ ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པ་ཅན་ཡིན་ཏེ། ཞེས་རྟགས་སྔར་བཤད་ལྔ་བཀོད་དེ་སོ་སོར་སྦྱར་རོ། ། སོ་སྐྱེ་ཚོགས་ལམ་པའི་དད་སོགས་ལྔ་ཆོས་ཅན། དབང་བོ་ལྔ་དང་སྟོབས་ལྔ་ཞེས་པའི་ཡ་ 2-230 གྱལ་གྱི་དབང་བོའི་ངོ་བོ་སྟེ་དེ་ཉིད་མ་ཡིན་ཏེ། མི་མཐུན་ཕྱོགས་མ་དད་པ་སོགས་གཞོམ་པར་ དབང་བྱེད་པར་མི་ནུས་པས་སོ། །དེ་ཡིན་ཏེ། རེས་འགའ་མ་དད་སོགས་དེ་ཁྱོད་པས་མཐུ་ཆེ་ བར་འགྱུར་བས་སོ། །ཞེས་ཆོས་བཤེས་སོ། །ཡང་ན་འཕགས་ལམ་འགྲུབ་པ་ལ་ལྷག་པར་ དབང་བསྒྱུར་མི་ནུས་པས་སོ་ཞེས་སྦྱར་རོ། །དེ་ལྟར་ན་ཡུལ་རྣམ་པ་ལྔ་ལ་མཁས་པ་ལྔའོ། ། གཉིས་པ་ནི། ཐར་ཆའི་དད་སོགས་ཡོད་པ་དེ་ལྟ་མོད་ཀྱི་ཐར་ཆའི་དད་སོགས་ཐམས་ ཅད་ཀྱིས་ཏེ་ཡིན་ཙམ་གྱིས་བླ་ན་མེད་པའི་བྱང་ཆུབ་བར་མ་ཆད་པར་ཐོབ་པས་(མ་ཡིན་གྱི་ཞེས་ དགག་གི་རིམ་གྱིས་ནི་འཕགས་པའི་སྐྱེ་བོ་ཐམས་ཅད་སངས་རྒྱས་ཉིད་དུ་འགྱུར་བར་སྔར་བསྟན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་ཆོས་བཤེས་ སོ། ། )ཁྱབ་པ་མ་ཡིན་ཏེ། རེ་ཤིག་དེ་མི་ཐོབ་པའི་ཐེག་དམན་གྱི་དད་སོགས་ཀྱང་ཡོད་པས་སོ། ། དེ་ཡང་འདི་ལྟར་དད་པ་དང་བརྩོན་འགྲུས་ལ་སོགས་པ་རྣོ་ཞིང་གསལ་(གསེར་དངོས། )ལ་ཆེན་ པོས་ནི་(གྲངས་མེད་གསུམ་དུ་གོང་ནས་གོང་དུ་བསླབས་པ་མཆོག་ཏུ་གྱུར་པས་ནི། )བླ་ན་མེད་པ་ཡང་དག་པར་ རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་རྟོགས་ཤིང་ཐོབ་པར་སླ་ལ་ཐར་ཆའི་དད་པ་ལ་སོགས་པ་དེ་དག་ཉིད་ མི་གསལ་ཞིང་རྟུལ་བོ་ཆུང་ངུས་ནི་རྫོགས་བྱང་རྟོགས་པ་སྟེ་ཐོབ་པར་དཀའ་(ཐེག་པ་ཆེན་པོ་དབུ་མ་ བ་དག་གིས་རྟོགས་པར་དཀའ་བར་བརྗོད་པ་འདི་ཉིད་ལ། རྣལ་འབྱོར་སྤྱོད་པ་བ་དག་ནི། རིགས་ཆད་པ་ས་བོན་མེས་ཚིག་པ་ལྟ་ བུ་ཞེས་དེ་པའི་སྙིང་པོ་ལ་བསྐུར་བ་སྨྲ་བར་བྱེད་དོ། །ཞེས་ཆོས་བཤེས་སོ། ། )སྟེ། ཐེག་དམན་གྱི་དད་སོགས་ཀྱིས་ ཐོབ་མི་ནུས་སོ། །བྱང་ཆེན་པོ་བླ་མེད་རྫོགས་ཆུབ་ཏུ་འཚང་རྒྱ་བར་སླའོ། །ཞེས་སོགས་དང་། རྣམ་གྲངས་དེས་བླ་མེད་ཡང་དག་རྫོགས་ཆུབ་ཏུ་འཚང་རྒྱ་བ་དཀའོ། །ཞེས་སོགས་རིམ་ བཞིན་ནོ། །དེ་ཡང་ཐེག་ཆེན་གྱི་དད་སོགས་ཀྱིས་རྫོགས་བྱང་ཐོབ་སླ་ལ་ཐེག་དམན་གྱི་ཐར་ ཆས་དེ་ཐོབ་པར་མི་ནུས་པ་ནི་རྟེན་འབྲེལ་གྱི་ཆོས་ཉིད་ཡིན་(ཞེས་བྱ་བ་ནི་བྱེད་པ་པོ་མེད་བཞིན་དུ་དངོས་ པོ་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུ་རྣམས་ཀྱི་ནུས་པ་སྒྱུ་མ་ཙམ
【現代漢語翻譯】 這是智慧，因為實際上，通過完全瞭解或理解所有法的各個方面都是非指向性的，並且擅長實現它，所以它是智慧。爲了使偉大的菩提完全證悟一切法，由於這些法不存在且是非指向性的，因此無上正等覺很難產生。等等。像這樣的信等五種，比小乘解脫分的信等五種更為卓越，如前所述的五個標誌，分別對應。凡夫俗子資糧道者的信等五種，作為五根和五力的範疇，不是五根的本質，因為它們不能夠摧毀不信等不相容的一面。這是因為，有時不信等會勝過它，變得更強大。這是法友的說法。或者，因為它們不能特別地控制成就聖道。因此，對五種境相精通即是五種智慧。 第二，雖然存在解脫分的信等，但並非所有解脫分的信等都能不間斷地獲得無上菩提（因為，如法友所說，如果是否定，那麼所有聖者都會變成佛陀，這在之前已經說明了）。並非普遍如此，因為有時存在無法獲得它的聲聞緣覺的信等。也就是說，信心和精進等敏銳而清晰（如真金），並且通過偉大的（在無數三大劫中不斷修習，達到極致）信心和精進等，容易證悟和獲得無上正等覺，而解脫分的信心等不清晰、遲鈍且微小，因此很難證悟（大乘中觀宗認為很難證悟這一點。瑜伽行者則說，斷絕了種姓，就像種子被火燒燬一樣，這是對自性的誹謗。這是法友的說法）。小乘的信等無法獲得它。偉大的菩提容易證悟無上正等覺。等等。通過這種方式，證悟無上正等覺是困難的。等等，依次類推。也就是說，大乘的信等容易獲得圓滿菩提，而小乘的解脫分無法獲得它，這是緣起的法性（也就是說，即使沒有造作者，事物也像幻象一樣具有能力）。
【English Translation】 This is wisdom, because in reality, by fully knowing or understanding all aspects of all dharmas as non-referential, and being skilled in accomplishing it, it is wisdom. In order for the great Bodhi to fully realize all dharmas, since these dharmas do not exist and are non-referential, it is difficult for unsurpassed complete enlightenment to arise. And so on. Such five kinds of faith etc. are more excellent than the five kinds of faith etc. of the Hinayana liberation division, as the five signs mentioned earlier, corresponding separately. The five kinds of faith etc. of ordinary beings on the path of accumulation, as the category of the five faculties and five powers, are not the essence of the five faculties, because they are not able to destroy the incompatible side of disbelief etc. This is because sometimes disbelief etc. will overcome it and become stronger. This is the saying of Dharma Friend. Or, because they cannot particularly control the accomplishment of the noble path. Therefore, being skilled in the five aspects is the five wisdoms. Second, although there are faith etc. of the liberation division, not all faith etc. of the liberation division can uninterruptedly obtain unsurpassed Bodhi (because, as Dharma Friend said, if it is negative, then all noble beings will become Buddhas, which has been explained before). It is not universally so, because sometimes there are faith etc. of the Shravakas and Pratyekabuddhas who cannot obtain it. That is to say, faith and diligence etc. are sharp and clear (like real gold), and through great (constantly practicing in countless three great kalpas, reaching the extreme) faith and diligence etc., it is easy to realize and obtain unsurpassed complete enlightenment, while the faith etc. of the liberation division are unclear, dull, and small, so it is difficult to realize (the Mahayana Madhyamaka school thinks it is difficult to realize this. The Yogacharas say that the lineage is cut off, like a seed burned by fire, which is a slander of self-nature. This is the saying of Dharma Friend). The Hinayana's faith etc. cannot obtain it. Great Bodhi is easy to realize unsurpassed complete enlightenment. And so on. In this way, it is difficult to realize unsurpassed complete enlightenment. And so on, in order. That is to say, the Mahayana's faith etc. easily obtain complete Bodhi, while the Hinayana's liberation division cannot obtain it, which is the nature of dependent origination (that is to say, even without a creator, things have the power like illusions).
་ཞིག་རིགས་པའི་ཁུར་མི་ཐེག་པས་དེ་ལྟར་གྲུབ་པར་ཟེར། འདི་ཅིའི་ཕྱིར་ཞེས་སུས་ཀྱང་ དཔྱད་དུ་ནི་མེད་ཅེས་བྱ་བའི་ཐ་ཚིག་གོ །འདིས་འཐད་པ་སྒྲུབ་པའི་རིགས་པ་རྟོག་གེ་བཀག་པའོ། །ཞེས་ཆོས་བཤེས། )པས་ 2-231 དགག་པར་མི་ནུས་སོ། །དེ་དངོས་སུ་བསྟན་པས་ཤུགས་ཀྱིས་ན་དད་སོགས་རང་བཞིན་གྱིས་ འབྲིང་བོ་རྣམས་ཀྱིས་ནི་རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བྱང་ཆུབ་རྟོགས་པའམ་ཐོབ་པར་བྱེད་ལ་རང་ བཞིན་གྱིས་ཆུང་ངུ་རྣམས་ཀྱིས་ནི་ཉན་ཐོས་ཀྱི་བྱང་ཆུབ་རྟོགས་སོ་ཞེས་བྱ་བ་འདི་འཕངས་ པ་ཡིན་ནོ། །འདིར་ཐར་ཆ་ཆུང་འབྲིང་ཆེ་གསུམ་ནི། ཐེག་པ་གསུམ་གྱི་ལ་འགྲེལ་ཆེན་དང་ འདིར་བཤད་ལ། མདོར། བྱང་སེ་ཐེག་པ་གསུམ་གྱི་རིགས་ཅན་ལ་བཤད་སྣང་ངོ་། ། ༈ བསམ་པ་ཕུན་ཚོགས་ཅན་ངེས་འབྱེད་ཆ་མཐུན། བདུན་པ་ལ། མཚམས་སྦྱར་ནི། ཐར་བའི་ཆ་དང་མཐུན་པ་སྐྱེས་པའི་བྱང་སེ་གཞན་དོན་ ལ་སྤྲོ་བ་ཅན་ལ་སེམས་ཅན་ལ་དམིགས་པའི་རྣམ་པ་ཁྱད་པར་ཅན་གྱི་ངེས་འབྱེད་ཆ་མཐུན་ འབྱུང་བས་དེ་སྟོན་ནོ། །རྩ་བ་ལ། དམིགས་པ་ནི། བྱང་སེའི་དྲོ་བ་དང་རྣམས་ཀྱི་སྒྲས་མཚོན་ ནས་རྩེ་མོ་སོགས་བཞིའི་དམིགས་པ་ནི་རྣམ་ཀུན་གྱི་སྐབས་འདིར་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ ཡིན་པར་མདོ་ལས་བསྔགས་ཤིང་བརྗོད་དོ། །(ཨཱརྱ་འགྱུར། ) ཨཱརྱས། རྣམ་ཀུན་གྱི་སྦྱོར་ལམ་གྱི་ དབང་དུ་བྱས་པ་འདིར་དེ་རྣམ་མཁྱེན་སྐབས་སུ་བསྟན་པའི་སྦྱོར་ལམ་ནི་མངོན་པར་རྟོགས་ པ་དང་ལྡན་པ་ཡིན་ལ་འདི་ནི་སྦྱོར་བ་དང་ལྡན་པའོ། །ཞེས་ཏེ་མཉམ་རྗེས་ལ་ཟེར་རོ། །རྣམ་ པ་བཞི་སྟེ། དྲོད་རྩེ་བཟོད་མཆོག་བཞིའིའོ། །དྲོད་ལ་གསུམ་ལས། ཆུང་ངུ་ནི། དམིགས་ ཡུལ་སེམས་ཅན་དེ་དག་ཉིད་ལ་དམིགས་ནས་མཉམ་པའི་སེམས་སོགས་བཅུའི་རྣམ་པ་ཅན་ གྱི་བྱང་སེ་དབང་རྣོན་གྱི་སྦྱོར་ལམ་ཆོས་ཅན། དྲོ་བ་ཡིན་ཏེ། དེ་འདྲའི་དམིགས་རྣམ་ཅན་གྱི་ ངེས་འབྱེད་ཆ་མཐུན་ཡིན་པས་སོ། །སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་མཉམ་པའི་སེམས་བསྐྱེད་ པར་བྱ། བྱམས་པའི་སེམས་ཕན་པའི་ཁོང་ཁྲོ་བ་མེད་པའི་མི་འཚེ་བའི་སེམས། མའི་ཕའི་ ཕུ་ནུའི་སྲིང་མོའི། གྲོགས་པོའི་གཉེན་དང་རུས་གཅིག་པའི་སེམས་བསྐྱེད་པར་བྱའོ། །ཞེས་ སོ། །རྣམ་པ་དག་ནི་བཅུར་མདོ་ལས་བཤད་དོ། །(ཨཱརྱའང་)འདི་འགྲེལ་པ་དང་འདྲ་བས་འོག་ ལྟར་རོ། །དེས་བསམ་པ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་བཤད་དོ། །(འཇོམས། ) དེ་ནི་སྦྱོར་བ་ཕུན་ཚོགས་ 2-232 སྟོན་ཏེ། (གནོད་འཇོམས། ) བདག་ཉིད་སྡིག་པ་མི་དགེ་བ་བཅུ་ལས་ལྡོག་ཅིང་སེམས་ཅན་གཞན་ ཡང་སྡིག་པ་ལས་ལྡོག་པ་དེ་དག་ལ་ནི་འགོད་པ་དང་། ཞུགས་པ་ཙམ་ལ་བསྔགས་པ་བརྗོད་ པ་དང་། གཞན་གྱིས་མ་བསྐུལ་བར་ཞུགས་པ་ལ་དེ་དང་རྗེས་སུ་མཐུན་པར་དགའ་བར་བྱེད་ པའི་ཤེས་རྣམ་ཅན་གྱི་སྦྱོར་ལམ་དེ། རྩེ་མོ་ཆུང་ངུ་སྟེ། རྩེ་མོ་གང་ཞིག གཞན་སྡུག་བསྔ
【現代漢語翻譯】 有人認為，這是因為他們的智力無法承受這種負擔。沒有人能夠調查這是為什麼。這句話的意思是阻止推理來建立有效性。正如佛學導師所說， 這種觀點是無法反駁的。通過直接指出這一點，暗示了那些天生中等的人能夠實現或獲得自證菩提，而那些天生弱小的人則能證得聲聞菩提。這裡所說的三種解脫方式，即小、中、大，在三大乘的解釋中都有提及。總的來說，似乎是指具有三大乘種性的人。 具有圓滿意樂者，與抉擇分相應。 第七部分：連線詞：爲了表明與解脫分相應的菩薩具有利益他人的意願，並且具有緣眾生的特殊面向，因此出現了與抉擇分相應的法，並以此來展示它。根本頌：所緣境：菩薩的暖位，以及通過『等』字所代表的頂位等四者的所緣境，在此一切情況下都是一切眾生，經中對此讚歎並宣說。（聖者所作）聖者：這是就一切種類的加行道而言的，這裡所說的是在一切智智位所顯示的加行道是與現觀相聯的，而這裡所說的是與加行相聯的。也就是說，指的是俱生智和后得智。有四種相：即暖位、頂位、忍位、勝位。在暖位的三種中，小暖位：以那些眾生本身為所緣境，具有平等心等十種相的利根菩薩的加行道，是暖位，因為它是具有這種所緣境和相的抉擇分。應當對一切眾生生起平等心。慈愛之心，利益之心，沒有憤怒，沒有傷害之心。應當生起對母親、父親、兄弟姐妹、朋友、親戚和同族之人的心。經中說了十種相。（聖者也）這與解釋相同，如下所示。這樣就解釋了圓滿的意樂。（摧毀者）這表明了加行的圓滿。 （摧毀障礙者）自身遠離十不善業，並且勸導其他眾生也遠離惡業，對於那些遠離惡業的人，讚歎他們的行為，對於那些僅僅開始行善的人也給予讚揚，並且對於那些未經勸導自行行善的人，也隨喜他們的功德，這種具有智慧的加行道，是小頂位。什麼是頂位？就是能夠忍受他人的痛苦。
【English Translation】 Some say that this is because their intellect cannot bear the burden of reasoning. No one can investigate why this is. This phrase means to prevent reasoning to establish validity. As said by the Dharma teacher, This view cannot be refuted. By directly pointing this out, it implies that those who are naturally of medium capacity can realize or attain the Pratyekabuddha's Bodhi, while those who are naturally small realize the Hearer's Bodhi. The three types of liberation, small, medium, and large, are mentioned in the commentaries on the three vehicles. In short, it seems to refer to those who have the potential for the three vehicles. Those with perfect intention are in accordance with the decisive part. Seventh part: Connecting words: To show that the Bodhisattva who is in accordance with the part of liberation has the desire to benefit others and has a special aspect of focusing on sentient beings, the decisive part-like Dharma arises, and it is shown by this. Root text: Object of focus: The heat of the Bodhisattva, and the objects of focus of the four, such as the peak, represented by the word 'etc.', are all sentient beings in all cases, which is praised and spoken of in the Sutra. (Made by the noble) Noble: This is in terms of all kinds of application paths, and what is shown here in the position of all-knowing wisdom is that the application path is connected with direct realization, and what is said here is connected with application. That is to say, it refers to simultaneous and subsequent wisdom. There are four aspects: heat, peak, forbearance, and supreme. Among the three in the heat position, the small heat position: the application path of the sharp-witted Bodhisattva with ten aspects such as equal mind, focusing on those sentient beings themselves as the object of focus, is the heat position, because it is a decisive part that has such an object of focus and aspect. One should generate equal mind towards all sentient beings. Loving-kindness, beneficial mind, without anger, without harm. One should generate the mind of mother, father, siblings, friends, relatives, and those of the same clan. The Sutra speaks of ten aspects. (Also noble) This is the same as the explanation, as follows. Thus, the perfect intention is explained. (Destroyer) This shows the perfection of application. (Destroyer of obstacles) One refrains from the ten non-virtuous actions oneself, and also persuades other sentient beings to refrain from evil deeds. For those who refrain from evil deeds, one praises their actions, and for those who merely begin to do good, one also gives praise, and for those who do good without being persuaded, one also rejoices in their merits. This application path with wisdom is the small peak position. What is the peak position? It is being able to endure the suffering of others.
ལ་གྱི་ རྒྱུ་ལས་བཟློག་པར་འདོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །(ཨཱརྱ་དངོས། ) བདག་ཀྱང་སྲོག་གཅོད་པ་ལས་ཟློག་ པར་བྱ། ཞེས་སོགས་སོ། །ཡང་བདག་ཉིད་ཀྱང་སྦྱིན་ལ་སོགས་པ་ཕྱིན་དྲུག་ལ་གནས་པས་ གཞན་སྦྱིན་སོགས་དེ་དག་ལ་འགོད་སོགས་ཀྱི་རྣམ་པ་ཅན་གྱི་སྦྱོར་ལམ་དེ། རྩེ་མོ་འབྲིང་སྟེ། གང་ཞིག གཞན་བདེ་བའི་རྒྱུ་ལ་ཡང་དག་པར་སྦྱོར་བར་འདོད་པས་སོ། །(ཨཱརྱ་དངོས། ) བདག་ གིས་ཀྱང་སྦྱིན་ཕར་རྫོགས་པར་བྱ་ནས། ཤེར་ཕྱིན་བར་རོ། །(ཨཱརྱ། ) སོགས་པས་(བུདྡྷ་ཤྲཱི་) བདག་ཉིད་ཀྱང་ནང་སྟོང་སོགས་བཅུ་དྲུག་སོ་བདུན་མ་འདྲེས་བཅོ་བརྒྱད་ཀྱི་བར་རྟེན་འབྲེལ་ ལུགས་འབྱུང་ལུགས་ལྡོག་བསྒོམ་པ་ལ་གནས་ནས་གཞན་འགོད་སོགས་ཀྱི་རྣམ་པ་ཅན་གྱི་ སྦྱོར་ལམ་དེ། རྩེ་མོ་ཆེན་པོ་སྟེ། གང་ཞིག གཞན་སྡུག་བསྔལ་དང་བདེ་བར་ཕྱིན་ཅི་ལོག་(ནི་ བདེ་བ་སྡུག་བསྔལ་སྡུག་བསྔལ་བདེ་བར་འཛིན་པའོ། ། )སྤོང་བར་འདོད་པ་ཉིད་ཀྱིས་སོ། །(ཨཱརྱའོ། ། ) བདག་ ཀྱང་ནང་སྟོང་པ་ཉིད་བསྒོམ་པར་བྱ། ཞེས་སོགས། རྟེན་འབྲེལ་བར་རོ། །དེ་གསུམ་ནི་རྩེ་ མོར་གྱུར་པའོ། །རྩེ་མོ་ལ་རང་གཞན་ལ་བརྟེན་པའི་(ཀུན་ཨཱརྱ་)དབྱེ་བས་དམིགས་རྣམ་གྱི་དབྱེ་ བ་བརྗོད་པ་དེ་བཞིན་དུ། རང་གིས་སྡུག་བདེན་ཤེས་ཀུན་འབྱུང་སྤོང་འགོག་པ་མངོན་དུ་བྱ་ ལམ་བསྒོམ་པ་ལ་གནས་ནས་གཞན་འགོད་སོགས་ཀྱི་རྣམ་པ་ཅན་གྱི་སྦྱོར་ལམ་དེ། བཟོད་པ་ ཆུང་ངུ་སྟེ། བཟོད་པ་གང་ཞིག གཞན་དག་འཕགས་ལམ་ལ་ངེས་པར་སྦྱོར་བར་འདོད་པས་ སོ། །བདག་གིས་ཀྱང་སྡུག་བསྔལ་ཤེས་པར་བྱ། ཞེས་སོགས་སོ། །བདག་ཉིད་ཐེག་དམན་ གྱི་འབྲས་བུ་ཤེས་པ་མངོན་དུ་བྱ་བའི་ཕྱིར་ཤེས་པ་བསྐྱེད་དེ་ཐབས་ཀྱིས་ཞི་བ་ཕྱོགས་གཅིག་ 2-233 པའི་(འབུམ་ཊཱིཀ་དངོས། )ཡང་དག་པའི་མཐའ་མངོན་དུ་མི་བྱེད་པའི་ཐབས་མཁས་ལ་གནས་ནས་ གཞན་འགོད་སོགས་ཀྱི་རྣམ་པ་ཅན་གྱི་སྦྱོར་ལམ་དེ། བཟོད་འབྲིང་སྟེ། གང་ཞིག གཞན་ དག་འཕགས་ལམ་གྱི་འབྲས་བུ་ལ་ངེས་པར་སྦྱོར་བར་འདོད་པས་སོ། །བདག་ཀྱང་རྒྱུན་དུ་ ཞུགས་པའི་འབྲས་བུ་ཤེས་པ་མངོན་དུ་བྱ་བའི་ཕྱིར་ཤེས་པ་བསྐྱེད་དེ་(དེའི་འབྲས་བུ་བྱང་ཆུབ་ཐོབ་ པར་ཡང་བྱ་ཞེས་འབུམ་ཊཱིཀ་)ཡང་དག་པའི་མཐའ་(ཞི་བ་ཕྱོགས་གཅིག་པའི་མྱ་ངན་ལས་མི་འདའ་ཞེས་འབུམ་ཊཱིཀ་) མངོན་དུ་མི་བྱའོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །རང་བྱང་པའི་སྐྱོན་མེད་པ་ལ་འཇུག་ཅིང་(མདོ་)གཞན་ འགོད་སོགས་ཀྱི་རྣམ་པ་ཅན་གྱི་སྦྱོར་ལམ་ནི། བཟོད་ཆེན་ཏེ། གང་ཞིག གཞན་སངས་ རྒྱས་ཉིད་ལ་ཡང་དག་པར་སྦྱོར་བར་འདོད་པས་སོ། །བདག་གིས་ཀྱང་བྱང་པའི་སྐྱོན་མེད་(ས་ དང་པོ་ལ་འབུམ་ཊཱིཀ་)པར་འཇུག་པར་བྱ། ཞེས་སོགས་སོ། །དེ་གཉིས་ལ་རང་གཞན་ལ་བརྟེན་ པའི་དབྱེ་བ་སྔར་གྱི་དེ་བཞིན་དུ་རང་སེམས་ཅན་སྨིན་པར་བྱེད་སོགས་ལ་ག
【現代漢語翻譯】 因為想要阻止殺戮。(真實的聖者)。我也要阻止殺戮等等。此外，自己安住于佈施等六度，將他人安置於佈施等六度的這種方便道，是中等頂峰。因為想要將他人真實地安置於安樂之因。(真實的聖者)。我也要圓滿佈施波羅蜜，乃至智慧波羅蜜。(聖者)。等等。(佛吉祥)。 自己安住于內空等十六空性，以及三十七道品不雜的十八界緣起順逆修習，將他人安置於此的這種方便道，是大的頂峰。因為想要遣除他人顛倒的苦樂（即執樂為苦，執苦為樂）。(聖者)。我也要修習內空性等等，乃至緣起。這三種是頂峰。 如同依靠自他的頂峰，宣說所緣和行相的差別一樣，自己安住于了知苦諦、斷集諦、證滅諦、修道諦，將他人安置於此的這種方便道，是小忍。因為想要將他人決定性地安置於聖道。(聖者)。我也要了知痛苦等等。 自己爲了證得小乘的果位，生起智慧，以方便使寂滅成為片面的（真實的十萬頌廣釋）。不住于證得真實邊際的方便善巧，將他人安置於此的這種方便道，是中忍。因為想要將他人決定性地安置於聖道的果位。(聖者)。我也要爲了證得入流果，生起智慧（十萬頌廣釋說也要證得其果位菩提），不住于真實邊際（十萬頌廣釋說不超越片面寂滅的涅槃）。等等。 進入無有自菩提過患的境界（經部），將他人安置於此的這種方便道，是大忍。因為想要將他人真實地安置於佛陀的果位。(聖者)。我也要進入無有菩提過患的境界（初地，十萬頌廣釋）。等等。這兩種依靠自他的差別，如同之前的描述一樣，自己成熟有情等等。
【English Translation】 Because one wishes to prevent killing. (An actual Arya). I also shall refrain from killing, etc. Furthermore, being established in the six perfections, such as generosity, placing others in those, such as generosity, that path of skillful means is a middling peak. Because one wishes to truly place others in the cause of happiness. (An actual Arya). I also shall perfect the perfection of generosity, up to the perfection of wisdom. (Arya). Etc. (Buddha Shri). Being established in meditating on the sixteen emptinesses, such as inner emptiness, and the eighteen unmixed realms of dependent arising, forward and reverse, of the thirty-seven factors of enlightenment, placing others in that, that path of skillful means is a great peak. Because one wishes to abandon the perverted suffering and happiness of others (i.e., grasping happiness as suffering and suffering as happiness). (Arya). I also shall meditate on inner emptiness, etc., up to dependent arising. These three are peaks. Just as one speaks of the distinctions of object and aspect by means of the distinctions of relying on self and others for the peak, similarly, being established in knowing suffering, abandoning the origin, realizing cessation, and meditating on the path, placing others in that, that path of skillful means is a small forbearance. Because one wishes to definitively place others on the noble path. (Arya). I also shall know suffering, etc. Generating knowledge in order to realize the fruit of the Lesser Vehicle, making peace one-sided through skillful means (actual commentary on the Hundred Thousand Verses). Not abiding in skillful means that do not manifest the actual extreme, placing others in that, that path of skillful means is a middling forbearance. Because one wishes to definitively place others in the fruit of the noble path. (Arya). I also shall generate knowledge in order to realize the fruit of entering the stream (the commentary on the Hundred Thousand Verses says also to attain the fruit of enlightenment), not manifesting the actual extreme (the commentary on the Hundred Thousand Verses says not to transcend one-sided peace). Etc. Entering into the faultless state of self-enlightenment (Sutra), that path of skillful means of placing others, etc., is great forbearance. Because one wishes to truly place others in Buddhahood. (Arya). I also shall enter into the faultless state of self-enlightenment (the first ground, commentary on the Hundred Thousand Verses). Etc. These two distinctions of relying on self and others, as before, oneself ripening sentient beings, etc.
ནས་ནས་གཞན་ འགོད་སོགས་ཀྱི་རྣམ་པ་ཅན་ཀྱི་སྦྱོར་ལམ་ནི། ཆོས་མཆོག་ཆུང་ངུ་སྟེ། ཆོས་མཆོག་གང་ཞིག སེམས་ཅན་རྣམས་སྤྱིར་ཐེག་གསུམ་གྱིས་སྨིན་པར་འདོད་པས་སོ། །བདག་གིས་ཀྱང་སེམས་ ཅན་ཡོངས་སུ་སྨིན་པར་བྱ། ཞེས་སོགས་སོ། །སོགས་པས་རང་བྱང་པའི་མངོན་ཤེས་བསྐྱེད་ པར་བྱ་ཞིང་གཞན་འགོད་སོགས་ཀྱི་རྣམ་པ་ཅན་གྱི་སྦྱོར་ལམ་ནི། ཆོས་མཆོག་འབྲིང་སྟེ། གང་ ཞིག སེམས་ཅན་རྣམས་ཁྱད་པར་དུ་བྱང་པའི་ལམ་ལ་ངེས་པར་སྦྱོར་བར་འདོད་པས་སོ། ། བདག་གིས་ཀྱང་བྱང་པའི་མངོན་ཤེས་བསྐྱེད་པར་བྱ། ཞེས་སོགས་སོ། །བདག་གིས་ཀྱང་ རྣམ་མཁྱེན་བསྐྱེད་པར་བྱ་ཞིང་གཞན་འགོད་སོགས་ཀྱི་རྣམ་ཅན་ནི། ཆོས་མཆོག་ཆེན་པོ་སྟེ། གང་ཞིག གཞན་དག་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་རབ་ཀྱི་མཐར་ཐུག་པ་ལ་འཇོག་པར་འདོད་པས་ སོ། །བདག་གིས་ཀྱང་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་ཡེ་ཤེས་བསྐྱེད་པར་བྱ། ཞེས་སོགས་སོ། །ཇི་ལྟར་(མཛོད་ )བཟོད་ཆེན་སྐད་ཅིག་མ་གཅིག་ཡིན་པ་བཞིན་དུ་ཆོས་མཆོག་ཀྱང་ངོ་ཞེས་པ་ནི་རང་དོན་སྒྲུབ་ 2-234 པ་ཉན་ཐོས་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་ལ། འདིར་གཞན་དོན་སྒྲུབ་པའི་དབང་དུ་བྱས་ནས་ཆུང་འབྲིང་ ཆེ་གསུམ་སྟེ་གཞན་དོན་བསྒྲུབ་པ་ན་རིམ་གྱིས་སྔ་ཕྱིའི་གནས་སྐབས་ཡོད་པས་སོ། །ཞེས་པ་ རྣམས་ཨཱརྱའོ། །འགྲེལ་པ་ལ། ངོ་བོ་བཤད། ཟློས་པ་སྤང་ངོ་། ། དང་པོ་ནི། རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མངོན་པར་རྫོགས་པར་རྟོགས་པའི་སྐབས་འདི་ལ། ཆགས་སྡང་གིས་བསླད་ནས་མི་སྙོམ་པའི་ཚུལ་ངན་པ་མེད་པའི་སྦྱོར་ལམ་ཡིན་པས་སེམས་ ཅན་ལ་(ཆོས་ཉིད་དང་མཉམ་པ་ཉིད་དུ་ཞུགས་པས་)སེམས་མཉམ་པའི་(ཞེས་ཏིང་རྒྱལ་འགྲེལ་པར་འཇམ་དཔལ་ གྲགས་པ་)རྣམ་པ་ཅན་དང་། ད་ལྟར་ཕན་པའི་(གསེར་)དོན་སེམས་པས་བྱམས་རྣམ་ཅན་གྱི་ སྦྱོར་ལམ་དེ། དྲོད་ཆུང་ངུ་སྟེ། (ཆོས་བཤེས་ནི་མཉམ་པ་ཆུང་ངུ་གཞན་བཞི་འབྲིང་དུ་བཤད་དོ། ། ) དྲོད་གང་ ཞིག ཚེ་འདིར་གཞན་ལ་མི་འཚེ་བས་སོ། །མ་འོངས་པའི་(གསེར་)ཕན་པ་སེམས་(ཏིང་རྒྱལ་ འགྲེལ་པ་གྲགས་པའི་ཕྲེང་བར་)པས་ཕན་པའི་རྣམ་པ་ཅན་དང་། ང་རྒྱལ་བཅོམ་ནས་སེམས་ཅན་ བདེ་བ་ལ་མནར་སེམས་མེད་པའི་རྣམ་པ་ཅན་ཡིན་པས་སེམས་ཅན་ལ་ཁོང་ཁྲོ་བ་མེད་པའི་ དང་། མཐོ་མི་འཚམ་པའི་རྣམ་པ་ཅན་ཡིན་པས་རྣམ་པར་འཚེ་བ་མེད་པའི་རྣམ་པ་ཅན་གྱི་ སྦྱོར་ལམ་དེ། དྲོད་འབྲིང་སྟེ། གང་ཞིག འདིར་མ་ཟད་ཕྱི་མར་ཡང་གཞན་ལ་མི་འཚེ་བས་ སོ། །(ཨཱརྱ། )སྐྱེས་པ་བུད་མེད་རང་བས་རྒན་པ་ལ་ཕ་དང་མའི་སེམས་དང་། མཉམ་པ་ལ་སྤུན་ དང་སྲིང་མོའི་སེམས་དང་། གཞོན་པ་ལ་བུ་དང་བུ་མོའི་སེམས་དང་། སྔར་ནས་ཡིད་བརྟན་ པའི་བཤེས་དང་། (མཛའ་བཤེས་ནི་ཁྱིམ་པའི་ཚེའི་གྲོགས་པོ་རྙིང་བའོ། །ཞེས་རྣམ་གྲངས་བསྡུ་བར་རོ། ། ) གནས་ སྐབས་ནས་ཕན་འདོགས་པའི་གྲོགས་ཀྱི་སེམས་དང་། རུས་གཅིག་པ
【現代漢語翻譯】 此外，具有安置他人等形式的加行道是小法，什麼是小法？因為希望一切眾生普遍通過三乘成熟。『我也要使一切眾產生熟。』等等。等等包括生起自生的現觀，具有安置他人等形式的加行道是中法，什麼是中法？因為希望特別將眾生安置在菩提道上。『我也要生起菩提的現觀。』等等。『我也要生起遍智，』具有安置他人等形式的是大法，什麼是大法？因為希望將其他眾生安置在圓滿究竟的境界上。『我也要生起遍智的智慧。』等等。如（《俱舍論》）所說，大忍一剎那，法也是如此，這是就自利聲聞而言的。這裡是就利他而言的，分為小、中、大三種，因為在成辦利他之事時，有次第先後的階段。以上是阿阇黎（Ārya）。在解釋中，解釋了體性，避免了重複。 第一，在現證一切種相的這個階段，因為是沒有被貪嗔污染，沒有不平衡的惡劣狀態的加行道，所以對於眾生，（因為進入了法性與平等性），具有平等心的（寂天論師的解釋中說是文殊名稱）形式，以及因為考慮當下利益的（黃金）慈愛形式的加行道，是小暖位，（法友說是小平等，其他四種是中等）。什麼是小暖位？因為今生不損害他人。考慮未來（黃金）利益，具有利益的形式（寂天論師的解釋中說是名稱鬘），以及斷除了我慢，對眾生的安樂沒有嫉妒的形式，所以對眾生沒有憤怒，以及沒有高攀的形式，所以是沒有損害的形式的加行道，是中暖位，什麼是中暖位？因為不僅在此生，來世也不損害他人。（阿阇黎）。對於比自己年長的男女，有父母的心；對於同輩，有兄弟姐妹的心；對於年幼的，有子女的心；對於以前就信任的朋友，（密友是居家者的老朋友。——出自《名義集》）以及對於在特定情況下提供幫助的朋友的心，以及對於同族的人
【English Translation】 Furthermore, the application path with the form of settling others, etc., is the Lesser Dharma, what is the Lesser Dharma? Because it is desired that all sentient beings generally mature through the Three Vehicles. 'I will also cause all sentient beings to mature.' and so on. The 'etc.' includes generating the self-born Abhisamaya, the application path with the form of settling others, etc., is the Medium Dharma, what is the Medium Dharma? Because it is desired to specifically settle sentient beings on the path to Bodhi. 'I will also generate the Abhisamaya of Bodhi.' and so on. 'I will also generate Omniscience,' that which has the form of settling others, etc., is the Great Dharma, what is the Great Dharma? Because it is desired to settle other beings in the ultimate state of perfect abundance. 'I will also generate the wisdom of Omniscience.' and so on. As (the Treasury of Knowledge) says, just as great patience is a single moment, so too is the Dharma, this is in terms of the Hearers who accomplish their own benefit. Here it is in terms of benefiting others, divided into three: small, medium, and large, because in accomplishing the benefit of others, there are successive stages of before and after. These are from Ārya. In the commentary, the essence is explained, and repetition is avoided. First, in this stage of manifestly and completely realizing all aspects, because it is an application path that is not defiled by attachment and aversion, and does not have the bad state of imbalance, therefore, for sentient beings, (because it has entered into the nature of reality and equality), it has the form of equanimity (Jampal Drakpa in Ting Gyal's commentary), and because it considers the present benefit (gold), it is the application path with the form of loving-kindness, which is the Lesser Heat, (Dharma Friend says that equanimity is small, and the other four are medium). What is the Lesser Heat? Because in this life, one does not harm others. Considering the future (gold) benefit, it has the form of benefit (Drakpa's Garland in Ting Gyal's commentary), and because it has destroyed pride, it does not have jealousy towards the happiness of sentient beings, therefore, it does not have anger towards sentient beings, and because it does not have the form of climbing high, it is the application path with the form of non-harming, which is the Medium Heat, what is the Medium Heat? Because not only in this life, but also in future lives, one does not harm others. (Ārya). For men and women older than oneself, one has the mind of a father and mother; for those of the same age, one has the mind of brothers and sisters; for those younger, one has the mind of sons and daughters; for friends who have been trusted from before, (close friends are old friends of a householder's life. - from the Collection of Terms) and for the mind of friends who provide help in specific situations, and for those of the same lineage
འི་(ཕ་ཕྱོགས་ཀྱིའོ། ། )གཉེན་ དང་། མི་གཅིག་པའི་(མ་ཕྱོགས་ཀྱིའོ། ། )སྣག་གི་གཉེན་འཚམས་ཀྱི་རྣམ་པ་སྔ་མཚན་གཉིས་ལས་ གཞན་གཉིས་གཅིག་ཏུ་(ཨཱརྱ་)བྱས་པ་ལྔ་ནི། དྲོད་ཆེན་ཏེ། གང་ཞིག འདི་ཕྱི་གཉིས་ཀར་ སེམས་ཅན་གྱི་འདོད་པ་བསྒྲུབ་པས་སོ། །དེ་ལྟར་བཅུས་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་དམིགས་ 2-235 པ་ནི་རྗེས་ཐོབ་ཀྱི་སྦྱོར་ལམ་དྲོ་བར་གྱུར་པ་ཡིན་པར་བཞེད་དོ། །རྩེ་མོ་ནི། མདོར་བསྡུས་ཏེ་ བསྟན་ན། གྲངས་བཞིན་དུ་སྲོག་གཅོད་སོགས་མི་དགེ་བ་སྤོང་བའི་སྒོ་ནས་དེ་ལས་ལྡོག་པའི་ བདག་ཉིད་ཅན་ལ་རང་གནས་ཏེ་དེའི་སྒོ་ནས་སེམས་ཅན་གཞན་རྣམས་སྡིག་པ་ལས་ལྡོག་པ་ ལ་སྦྱོར་བ་ཆུང་ངུ་། སྦྱིན་སོགས་དགེ་བ་ལེན་པའི་སྒོ་ནས་དགེ་བ་ལ་ཞུགས་པའི་བདག་ཉིད་ ཅན་དེའི་སྒོ་ནས་གཞན་རྣམས་དགེ་བ་ལ་གནས་པ་དག་ལ་སྦྱོར་བའི་རྣམ་པ་ཅན་ནི། འབྲིང་ སྟེ། རྣམ་པ་གཉིས་དང་སེམས་ཅན་གཞན་རང་གིས་མ་བསྐུལ་བར་ཁོ་རང་བདག་ཉིད་ཀྱི་ སྟོབས་ཀྱིས་དགེ་སྡིག་ལ་འཇུག་ལྡོག་མ་ནོར་བ་དེ་བཞིན་ཉིད་དུ་ཞུགས་པ་རྣམས་ལ་ལེགས་ སོ་ཞེས་སོགས་བསྔགས་པ་བརྗོད་པ་དང་། དེ་འཕེལ་བ་དང་རྗེས་སུ་མཐུན་པར་དགའ་བར་ བྱེད་པ་རྣམ་པ་གཉིས་པོ་སྦྱར་བྱ་སྦྱོར་(གསེར་)བ་སྦྱོར་ཡུལ་གྱི་ཆོས་ཀྱི་རབ་ཏུ་དབྱེ་བས་ཕྱེ་ན་ནི་ རྣམ་པ་མཐའ་ཡས་པ་ཞེས་བྱ་བ་ཆེན་པོ་སྟེ། རྣམ་པ་དེ་རྣམས་ཀྱིས་སེམས་ཅན་ལ་དམིགས་ པའི་སྦྱོར་ལམ་ནི་རྩེ་མོར་གྱུར་པ་ཡིན་ནོ། །རྩེ་མོར་གྱུར་པ་ལ་རང་གཞན་གྱི་རྟེན་གྱི་དབྱེ་བས་ དམིགས་པ་དང་རྣམ་པ་ཇི་ལྟར་སྦྱར་བ་དེ་བཞིན་དུ་བཟོད་པ་ལ་ཡང་སྟེ། རང་སྡུག་བསྔལ་ ཤེས། སོགས་པས་ཀུན་འབྱུང་སྤོང་སོགས་ལ་གནས་ནས་གཞན་དེ་ལ་སྦྱོར་བའི་རྣམ་པ་ཅན་ ཆུང་ངུ་། རང་གནས་ནས་གཞན་ཞུགས་པ་ལ་བསྔགས་པ་བརྗོད་པའི་རྣམ་པ་ཅན་འབྲིང་། རང་གནས་ནས་གཞན་མ་བསྐུལ་བར་ཞུགས་པ་ལ་མཐུན་པར་དགའ་བར་བྱེད་པའི་རྣམ་པ་ ཅན་ཆེན་པོ་སྟེ། རྣམ་པ་དེ་དག་གིས་སེམས་ཅན་ལ་དམིགས་པ་ནི་བཟོད་པ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་ ཆོས་བཤེས་ཏེ་འགྲེལ་ཆུང་གི་དོན་དུ་སྣང་ངོ་། །བརྟགས་ན་སྙིང་པོ་མེད་དོ། །འདིར་བཟོད་ ཆེན་ཡང་སྐད་ཅིག་དུ་མར་བལྟའོ། །(གསེར་སོགས། ) བོད་རྣམས་ནི་འདིར་བདེན་པ་དམིགས་ པར་བྱས་པས་གང་ལ་སྦྱོར་སོགས་ཀྱི་ཡུལ་དངོས་མ་ཟིན། ཤེས་པའི་འགྲེལ་པ་ཆད་ཟེར་རོ། ། སྔ་མ་རྩེ་མོར་བསྟན་པ་བཞིན་དུ་རང་སེམས་ཅན་སྨིན་པར་བྱེད་པ་ལ་གནས་ནས་གཞན་གྱི་ 2-236 རྟེན་ཅན་ཡང་དེ་ལ་སྦྱོར་བ་ཆུང་ངུ་། རང་སེམས་ཅན་གྲོལ་བྱེད་ལ་གནས་ནས་གཞན་གྲོལ་ བྱེད་ལ་ཞུགས་པ་ལ་བསྔགས་པ་བརྗོད་པ་འབྲིང་། སོགས་པ་རང་གྲོལ་བ་མཐར་ཐུགས་པར་ བྱ་བ་ལ་གནས་ནས་དེ་ལ་ལེགས་པར་ཞུགས་པ་ལ་མཐུན་པར་དགའ་བྱེད་ཆེན་པོའམ། རང་ སྨིན་གྲོལ་ལ་གནས་ནས་གཞན་སྦྱོར་བ་ཆུང་ངུ
【現代漢語翻譯】 親屬（父系方面的）。與不同（母系方面的）血統的親屬之間的探望形式，除了上述兩種情況外，將兩者合二為一（聖）。五者是：大熱，即無論今生來世，都能滿足眾生的願望。因此，以十種方式關注一切眾生，被認為是后得瑜伽道的暖位。頂位是：簡而言之，就像數字一樣，通過戒殺等方式避免不善，安住于與此相反的自性中，並通過這種方式使其他眾生遠離罪惡，這是小小的結合。通過佈施等方式接受善，安住于進入善的自性中，並通過這種方式使他人安住于善，這種形式是中等的。兩種形式，以及其他眾生在沒有自己勸說的情況下，僅憑自身的力量就能毫不錯誤地進入或遠離善惡，對於那些進入真如的人，讚美'好啊'等等，並隨之增長，隨之歡喜，這兩種形式結合起來，如果通過結合的對象（黃金）的法進行區分，則有無量種形式，這是偉大的。通過這些形式關注眾生的瑜伽道是頂位。對於頂位，通過自他所依的區分，如何結合目標和形式，對於忍耐也是如此。安住于瞭解自己的痛苦，並通過此等方式避免痛苦的根源等，並將他人與之結合的形式是小小的。安住于自身，讚美他人進入的形式是中等的。安住于自身，對於他人未經勸說而進入的狀態，隨之歡喜的形式是偉大的。通過這些形式關注眾生就是忍耐。正如法友所說，這似乎是小釋論的意義。如果考察，則沒有精華。這裡的大忍耐也以多個剎那來觀察。（黃金等）。藏族人認為，這裡以真諦為目標，因此沒有抓住結合等的實際對象。據說知識的解釋已經中斷。正如之前在頂位中所示，安住于成熟自身眾生，並將其他所依者也與之結合是小小的。安住于解脫眾生，讚美他人進入解脫是中等的。等等，安住于最終實現自身解脫，對於他人進入此狀態隨之歡喜是偉大的。或者，安住于自身成熟解脫，並將他人與之結合是小小的。
【English Translation】 Kin (on the father's side). The form of visiting relatives of different (on the mother's side) bloodlines, other than the previous two, combining the two into one (Arya). The five are: great warmth, which fulfills the desires of sentient beings in both this life and the next. Therefore, focusing on all sentient beings in ten ways is considered the warm position of the post-attainment yoga path. The peak is: in short, just like numbers, by abandoning non-virtues such as killing, abiding in the self-nature opposite to it, and through this means causing other sentient beings to turn away from evil, this is a small union. By accepting virtues such as generosity, abiding in the self-nature of entering virtue, and through this means causing others to abide in virtue, this form is medium. Two forms, and other sentient beings who, without being persuaded by oneself, can enter or turn away from good and evil without error by their own power, for those who have entered suchness, praising 'good' etc., and rejoicing in its growth and accordance, these two forms are combined, if distinguished by the object of combination (gold), then there are infinite forms, this is great. The yoga path of focusing on sentient beings through these forms is the peak. For the peak, through the distinction of self and other supports, how to combine the object and form, it is the same for forbearance. Abiding in understanding one's own suffering, and through these means avoiding the origin of suffering etc., and the form of combining others with it is small. Abiding in oneself, the form of praising others who enter is medium. Abiding in oneself, the form of rejoicing in accordance with others who enter without being persuaded is great. Focusing on sentient beings through these forms is forbearance. As the Dharma friend said, this seems to be the meaning of the small commentary. If examined, there is no essence. Here, great forbearance is also observed in multiple moments. (Gold etc.). The Tibetans believe that here the truth is taken as the object, so the actual object of combination etc. is not grasped. It is said that the explanation of knowledge has been interrupted. As shown earlier in the peak, abiding in maturing one's own sentient beings, and combining other supports with it is small. Abiding in liberating sentient beings, praising others who enter liberation is medium. And so on, abiding in ultimately achieving one's own liberation, rejoicing in accordance with others who enter this state is great. Or, abiding in one's own maturation and liberation, and combining others with it is small.
་། སོགས་པས་གནས་ནས་བསྔགས་བརྗོད་ མཐུན་པར་བྱེད་པ་འབྲིང་དང་ཆེན་པོའོ། ། ཆོས་བཤེས་ནི། གཞི་ཤེས་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་པའི་ སྨིན་གྲོལ་གྱི་ལམ། ལམ་ཤེས་ཀྱི་དང་། རྣམ་མཁྱེན་གྱི་དབང་དུ་བྱས་པའི་སྨིན་པ་དང་གྲོལ་ བྱེད་ཀྱི་ལམ་ལ་སྦྱོར་སོགས་ཆུང་འབྲིང་ཆེན་པོ། །ཞེས་སོ། །རྣམ་པ་དེ་དག་གིས་སེམས་ཅན་ ཐམས་ཅད་ལ་དམིགས་པ་ནི་ཆོས་མཆོག་ཡིན་ཏེ། དེ་ལྟར་ན་ངེས་པར་འབྱེད་པའི་ཆ་དང་ མཐུན་པ་རྗེས་ཐོབ་དམིགས་རྣམ་གྱི་སྒོ་ནས་བཤད་པ་ཡིན་ནོ། ། གཉིས་པ་ལ། རྩོད་པ་ནི། མངོན་པར་རྟོགས་པ་(དྲུག་ཏུ་)རེ་རེ་ལ་ངེས་པར་(གསེར་)འབྱེད་ པའི་ཆ་དང་མཐུན་པ་ལ་སོགས་པ་(མཐོང་སྒོམ་)ཅིའི་ཕྱིར་བཤད་ཅེ་ན། ཞེས་འགྲེལ་ཆེན་ཏེ་ལན་ འདི་ཇི་བཞིན་ནོ། །ལན་ལ། སྐབས་དང་པོ་གསུམ་གྱི་ལམ་གསུམ་མཚན་ཉིད་པ་ཡིན་ཏེ། གོ་ རིམ་བཞིན་དུ་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་བདེན་པའི་སྐྱེ་མེད་དུ་རྟོགས་ཏེ་རྣམ་པར་བསྒོམ་པའི་དབྱེ་ བས་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་ཀྱི་མངོན་རྟོགས། ལམ་ཐམས་ཅད་དེ་ལྟར་བསྒོམ་ པའི་དབྱེ་བས་སོགས་པས་ལམ་ཤེས་པ་ཉིད་ཀྱི་མངོན་རྟོགས། གཞི་ཐམས་ཅད་དེ་ལྟར་ བསྒོམ་པའི་དབྱེ་བས་གཞི་ཤེས་པ་ཉིད་ཀྱི་མངོན་པར་རྟོགས་པ་གསུམ་གྱི་སྐབས་ལའམ་ སྐབས་སུ་ནི། འཇིག་རྟེན་པའི་ངེས་པར་འབྱེད་པའི་ཆ་དང་མཐུན་པ་མཚན་ཉིད་པ་རྟོགས་ ཤིང་ཐོབ་(ཤེར་འབྱུང་)པ་སྔོན་དུ་འགྲོ་བས་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་མཐོང་བ་དང་སྒོམ་པའི་ ལམ་རྟོགས་ཤིང་ཐོབ་པ་(ཤེར་)ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཡང་དེ་རྣམས། ཡང་ཟློས་པའི་སྐྱོན་ཅན་མིན་ ཏེ། དང་པོའི་གསུམ་རྣམ་པ། གཉིས་པའི་གསུམ་ལམ། གསུམ་པའི་གསུམ་གཞི་སྐྱེ་མེད་དུ་ 2-237 རྟོགས་ཏེ་སྒོམ་པའི་དབྱེ་བས་སོ། །རྣམ་པ་ཀུན་མངོན་པར་རྫོགས་པར་རྟོགས་པ་ལ་སོགས་ པ་སྦྱོར་བ་དང་པོ་གསུམ་གྱི་སྐབས་ལ་སྟེ་སྐབས་སུ་ནི། སྦྱོར་མཐོང་གི་མིང་ཅན་གྱི་དག་སའི་ མངོན་རྟོགས་ལ་ངེས་པར་འབྱེད་པའི་ཆ་དང་། སོགས་པ་མཐོང་ལམ་གྱི་ཐ་སྙད་དང་། སྒོམ་ ལམ་ཡང་ས་དགུ་ནང་ཚན་དུ་ཡོད་པའི་སྒོམ་ལམ་གྱི་ཐ་སྙད་དུ་བཏགས་པ་ཙམ་སྟེ་མདོར་ན་ བཏགས་པ་བ་ཉིད་དུ་གསུངས་པ་ཡིན་པར་ཤེས་པར་བྱའོ། །གང་ལ་བཏགས་ཞེ་ན། སྤངས་ རྟོགས་གང་དག་གི་ཡོན་ཏན་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པའི་ཁྱད་པར་གྱི་ ལམ་གྱིས་བསྡུས་པའི་ཟག་པ་མེད་པའི་ཡེ་ཤེས་ཆུང་ངུ་བརྒྱད་པའི་ཆུང་ངུ་སོགས་གསུམ་ལ་ རྣམ་ཀུན་གྱི་སྦྱོར་མཐོང་སྒོམ་གསུམ། འབྲིང་དགུ་པའི་གསུམ་ལ་རྩེ་མོའི་སྦྱོར་མཐོང་སྒོམ་ གསུམ། ཆེན་པོ་བཅུ་པའི་གསུམ་ལ་མཐར་སྦྱོར་གྱི་སྦྱོར་མཐོང་སྒོམ་པའི་མིང་གིས་བཏགས་ སོ། །ཞེས་པ་འགྲེལ་ཆེན་དང་འདིའི་དགོངས་པའོ། །སྡུད་འགྲེལ་ལྟར་ན། དང་པོ་འདྲའོ། ། ས་དགུ་པའི་ཡེ་ཤེས་ལ་རྩེ་སྦྱོར་གྱི་སྦྱོར་ལམ། བཅུ་པ་ཐོ
【現代漢語翻譯】 等等以符合的方式從所在地讚頌，這是中等和大的方式。法友是：基於基礎智的成熟解脫之道；基於道智和遍智的成熟和解脫之道，有小、中、大等。如是說。以這些方式緣一切有情是殊勝之法，這樣就與抉擇分相符，是通過後得所緣行相之門宣說的。 第二，關於辯論：為什麼對每一（六種）現觀都宣說與抉擇分相符等等（見道修道）呢？這是《大疏》中的問題，答案如下。答案是：前三個階段的三道是具有自性的，次第地，以了知一切行相為真實的無生，並通過修習的差別，是遍知一切行相之現觀；以如是修習一切道的差別等等，是道智之現觀；以如是修習一切基礎的差別，是基礎智之現觀。在三個階段或階段中：與世間的抉擇分相符是具有自性的，由於證悟和獲得（勝生）在前，因此證悟和獲得超世間的見道和修道（勝生）。而且，這些不是重複的過失，因為第一個三個是行相，第二個三個是道，第三個三個是基礎，通過了知無生而修習的差別。在圓滿證悟一切行相等等的前三個結合的階段或階段中：在具有結合見之名的清凈地的現觀中，與抉擇分相符，等等，只是安立了見道的名稱和修道也是安立在九地之內的修道的名稱，總之，要知道這只是安立之名。安立在何處呢？在斷證的功德方面，在一切行相中，以殊勝的差別之道所攝的無漏智慧，在第八地的最小者等三個上，安立一切行相的結合見修三者；在第九地的三個上，安立頂結合見修三者；在第十地的三個上，安立最後的結合之結合見修之名。這是《大疏》和此處的意旨。按照《攝類學》的解釋：第一個是相似的。在第九地的智慧上，安立頂結合之道；在第十地獲得...
【English Translation】 Etc., praising from the location in a harmonious manner is the medium and great way. The Dharma friend is: the path of maturation and liberation based on the knowledge of the ground; the path of maturation and liberation based on the knowledge of the path and omniscience, with small, medium, and large, etc. Thus it is said. Focusing on all sentient beings in these ways is the supreme Dharma, and thus it is in accordance with the decisive factor, explained through the door of subsequent attainment object appearances. Secondly, regarding the debate: Why are things like being in accordance with the decisive factor (of gold) necessarily explained for each of the (six) Abhisamayas (realizations) (seeing meditation)? This is the question in the Great Commentary, and the answer is as follows. The answer is: the three paths of the first three stages are characterized by their own entities, in sequence, realizing all aspects as the unborn truth, and through the distinctions of meditation, it is the Abhisamaya of the all-knowing one; by meditating on the distinctions of all paths in that way, etc., it is the Abhisamaya of the knowledge of the path; by meditating on the distinctions of all bases in that way, it is the Abhisamaya of the knowledge of the base. In the three stages or stages: being in accordance with the decisive factor of the mundane is characterized by realizing and attaining (Sherjung) what precedes the realization and attainment of the path of seeing and meditation that transcends the mundane (Sher). Moreover, these are not faults of repetition, because the first three are aspects, the second three are paths, and the third three are bases, through the distinctions of meditating on realizing the unborn. In the stages or stages of the first three combinations of fully realizing all aspects, etc.: in the Abhisamaya of the pure land with the name of combination seeing, being in accordance with the decisive factor, etc., the term 'path of seeing' and the term 'path of meditation' are merely designated as the path of meditation within the nine grounds, in short, it should be known that it is said to be merely a designation. Where is it designated? In terms of the qualities of abandonment and realization, in all aspects, the uncontaminated wisdom gathered by the path of special distinction that is particularly superior, on the smallest of the eighth ground, etc., the three of all aspects are designated as the combination seeing meditation; on the three of the ninth ground, the three of the peak combination seeing meditation are designated; on the three of the tenth ground, the names of the combination seeing meditation of the final combination are designated. This is the intention of the Great Commentary and here. According to the Collected Explanations: the first is similar. On the wisdom of the ninth ground, the path of the peak combination is designated; the tenth ground obtains...
བ་མ་ཐག་ལ་དེའི་མཐོང་ལམ། དེའི་བར་ཆད་མེད་ལམ་ལ་ཐུག་གི་བར་ལ་ས་དགུ་ཚང་བའི་སྒོམ་ལམ་སྤྱིར་བཏགས། སྐད་ ཅིག་མ་ཐ་མ་རང་དེ་མ་གཏོགས་པའི་བཅུ་པའི་བར་ཆད་མེད་ལམ་གྱི་ཆུང་འབྲིང་ཆེ་གསུམ་ ལ་མཐར་སྦྱོར་གྱིས་གསུམ་གྱིས་བཏགས། སྐད་ཅིག་ཐ་མ་རང་དེ་སྐད་ཅིག་མ་ཡིན། ཞེས་ སོ། །འདོགས་པའི་རྒྱུ་མཚན་ནི། སྦྱོར་མཐོང་སྒོམ་གསུམ་དང་རིམ་གྱིས་སྐྱེ་བར་འདྲ་བ་ཡིན་ པས་སོ། །རིམ་གྱིས་སྐྱེ་བའི་རྒྱུ་མཚན་ཡང་། སྔར་བཤད་དག་སའི་ཡེ་ཤེས་དེ་རྣམས་སྒོམ་པ་ གོང་ནས་གོང་གི་གནས་སྐབས་ཀྱི་ཁྱད་པར་གྱིས་ཁྱད་པར་དུ་འགྲོར་ཡོད་པ་ཡིན་པས་སོ། ། བཏགས་པའི་དགོས་པ་ནི། དག་པའི་སར་བསྒོམ་པ་རབ་ཏུ་གྱུར་པས་དེའི་ཡེ་ཤེས་ཐམས་ ཅད་གཅིག་ཅར་སྐྱེའམ་སྙམ་དུ་དོགས་པ་དགག་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་དུའོ། །དངོས་ལ་གནོད་ བྱེད་སླའོ། །(ཤེར་འབྱུང་གིས། འདིའི་དོན་ནི། ཀུན་མཁྱེན་གསུམ་དུ་བརྗོད་པའི་ངེས་པར་འབྱེད་པའི་ཆ་དང་མཐུན་པའི་ 2-238 སྟོབས་ཀྱིས་དངོས་པོ་དང་ལམ་དང་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་རྟོགས་པའི་དོན་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པས་མཐོང་བ་དང་སྒོམ་པ་ཐོབ་ པའི་ཕྱིར་ན། རྣམ་པ་ཀུན་མངོན་པར་རྟོགས་པའི་མཚན་ཉིད་ཁྱད་པར་གྱི་ལམ་བྱང་བར་བྱེད་པའི་དུས་སུ་ཆུང་ངུ་དང་འབྲིང་དང་ ཆེན་པོའི་རིམ་པས་ཟག་པ་མེད་པའི་ཤེས་པ་སྐྱེ་ལ་རིམ་པ་དེ་ཡང་རང་གི་དངོས་པོ་ཐ་སྙད་ཐ་དད་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་ན་ངེས་པར་ འབྱེད་པའི་ཆ་དང་མཐུན་པ་ལ་སོགས་པར་བསྙད་པ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་སོ། ། ) དེ་དག་ཐམས་ཅད་ཡང་སྦྱོར་ཕྲེང་དུ་ ཆེས་གསལ་བར་ཡོད་པས་དེར་བལྟའོ། །འོན་ཀྱང་དེ་དག་ཨ་བྷ་ཡས་བཀག་ཅིང་རྗེ་བཙུན་ དང་ཨཱརྱ་སོགས་ཀྱི་དགོངས་པ་མིན་ལ། རང་གི་ཁས་བླངས་སྔ་ཕྱི་འགལ་བ་སོགས་སྐྱོན་དུ་ མ་དང་བཅས་ཏེ་ངག་ལས་ཤེས་ཀྱི་མང་དོགས་པས་བཞག་གོ ། ༈ སློབ་པ་ཕྱིར་མི་ལྡོག་གི་མཚན་ཉིད། བརྒྱད་པ་ལ། བསྟན། བཤད། བསྡུ་གསུམ་ལས། ༈ དོར་བསྟན། དང་པོ་ལ། མཚམས་སྦྱར་ནི། ཕྱིར་ མི་ལྡོག་པའི་བྱང་པའི་དགེ་འདུན་ལ་ཇི་སྐད་བཤད་པའི་ངེས་པར་འབྱེད་པའི་ཆ་དང་མཐུན་ པ་འབྱུང་བས་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པའི་བྱང་པའི་དགེ་འདུན་གྱི་མཚན་ཉིད་སྟོན་པ་སྐབས་སུ་བབ་ པོ། །རྩ་བ་ལ། སྦྱོར་ལམ་ནས་བཟུང་སྟེ་ཕྱིར་མི་ལྡོག་ཏུ་སྒྲུབ་པས་ཞེས་སྦྱར་ནས་རྩ་འགྲེལ་ ལྷན་ཅིག་སྟེ། མི་མཐུན་ཕྱོགས་ལས་རྒྱལ་ཞིང་ཉམས་པར་མི་ནུས་པས་(སྡུད་འགྲེལ་དུ་སློབ་དཔོན། ) དཔའ་བོ་སྟེ་བྱང་པ་དབང་རྣོན་ངེས་འབྱེད་ཆ་མཐུན་བཞི་ལ་གནས་པ་ཆོས་ཅན། རྫོགས་བྱང་ ལས་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པའི་སློབ་པའི་ཚོགས་ཏེ་དགེ་འདུན་ཡིན་ནོ། །གཟུགས་སོགས་ལ་བདེན་ ཞེན་མངོན་གྱུར་ལྡོག་པ་ལ་སོགས་པ་ཉི་ཤུ་བོ་དེ་རྟོགས་པ་སྟེ་ཐོབ་པའི་སྒོ་ནས་གནས་པས་ སོ། །མཐོང་བའི་ལམ་ལ་གནས་པ་དབང་འབྲིང་ནི་རྟགས་བཅུ
【現代漢語翻譯】 緊接著，就到了它的見道。 從它的無間道到證得果位之間的九地，總稱為修道。除了最後一個剎那之外，十地的無間道分為小、中、大三種，以加行道的三個階段來命名。而最後一個剎那本身就是一個剎那。這是因為，加行道、見道、修道三者次第生起，與此相似。次第生起的原因是，之前所說的清凈地的智慧，通過不斷修習，會因更高階段的差別而變得更加殊勝。命名的必要性在於，爲了消除對於在清凈地修習達到極致，其所有智慧是否會同時生起的疑慮。對實法造成損害很容易。（《般若發生論》中說：這裡的意義是，與宣說三種一切智的抉擇分相應的力量，能夠證悟事物、道和所有相狀的意義，因為超離世間而獲得見道和修道，所以在成就一切相圓滿菩提的特殊道時，會以小、中、大的次第生起無漏智慧，而這個次第也與自己的事物、名言沒有差別，所以被命名為與抉擇分相應等等。）。所有這些在加行道次第中都非常清楚，可以參考那裡。然而，這些被阿巴亞所否定，並非聖天和聖者等的觀點，而且存在前後自相矛盾等諸多過失，因為口頭傳授容易產生疑惑，所以在此省略。 以下是學道不退轉的特徵。 在第八地中，有教、說、攝三種。 首先是略示。 首先是連線：因為在如前所說的，不退轉菩薩的僧團中，會產生與抉擇分相應的功德，所以現在是展示不退轉菩薩僧團特徵的時候了。 根本頌：從加行道開始，通過修習而證得不退轉。將根本頌和註釋結合起來：因為能夠戰勝不順品，且不會退轉（《集論》註釋中說是導師），所以被稱為勇士，即具有利根的菩薩，安住於四種抉擇分相應的善根，是有法。是從圓滿菩提中不退轉的學道之眾，即僧團。由於現前對色等執著為實有而退轉等二十種情況，通過證悟而得以止息。安住于見道的鈍根者，具有十種征相。
【English Translation】 Immediately after that comes its Path of Seeing. The nine grounds from its Path of No Obstruction up to reaching the fruit are generally called the Path of Cultivation. The small, medium, and large of the Path of No Obstruction of the tenth ground, except for the last instant, are named by the three stages of the Path of Application. That last instant itself is an instant. This is because the Path of Application, Path of Seeing, and Path of Cultivation arise in sequence, and are similar to this. The reason for arising in sequence is that the wisdoms of the pure grounds mentioned earlier, through continuous cultivation, become more and more distinguished by the differences of higher and higher stages. The necessity of naming is to dispel the doubt that all the wisdoms of cultivating in the pure ground to the extreme will arise simultaneously. It is easy to harm reality. (The Sherjung says: The meaning here is that the power corresponding to the decisive part of saying the three omniscient ones is able to realize the meaning of things, paths, and all aspects, because it transcends the world and obtains the Path of Seeing and the Path of Cultivation, so when accomplishing the special path of manifesting all aspects of perfect enlightenment, stainless knowledge arises in the order of small, medium, and large, and that order is also named as corresponding to the decisive part, etc., because there is no difference between its own things and terms.). All of these are very clear in the Garland of Application, so look there. However, these are negated by Abhaya, and are not the views of Jetsun and Arya, etc., and there are many faults such as contradictions between previous and later commitments, etc., so they are omitted here because oral transmission is prone to doubts. The following are the characteristics of the shiksha-avaivartika (learner who does not regress). In the eighth ground, there are three: teaching, explaining, and gathering. First is the brief indication. First is the connection: Because the qualities corresponding to the decisive part, as explained above, arise in the avaivartika (non-regressing) Bodhisattva's Sangha, now is the time to show the characteristics of the avaivartika Bodhisattva's Sangha. Root text: Starting from the Path of Application, one attains non-regression through practice. Combining the root text and commentary: Because they can overcome opposing factors and cannot be defeated (the commentary of the Compendium says it is the teacher), they are called heroes, that is, Bodhisattvas with sharp faculties, abiding in the four roots of virtue corresponding to the decisive part, are dharmas. They are the assembly of learners who do not regress from perfect enlightenment, that is, the Sangha. Because the twenty situations such as regressing due to the manifest clinging to forms, etc., as real, are stopped through realization. Those with dull faculties who abide in the Path of Seeing have ten signs.
་དྲུག་པོ་དེ་དང་། སྒོམ་པའི་ ལམ་འོག་ནས་འཆད་པར་འགྱུར་བ་དག་ས་ལ་གནས་པ་ནི་ཟབ་མོ་བརྒྱད་པོ་རྟོགས་པའི་ ཚུལ་གྱིས་གནས་པས་སོ་ཞེས་སྦྱར་རོ། །(རྩ་བར། ) འདིར་ཞེས་པ་རྣམ་ཀུན་གྱི་སྐབས་སུའོ། ། འདི་ལ་ཁ་ཅིག གཞན་དཔེར་བྱས་ནས་རང་ལ་དཔོག་པ་དང་། (བུ་སོགས། )ཁ་ཅིག་གཞན་ ཁོ་ན་ལ་དཔོག་པས་མཉམ་རྗེས་ཀྱི་རྟོགས་པ་རྟགས་སུ་མི་རུང་བས། ལུས་ངག་གི་ཐ་སྙད་ཁོ་ 2-239 ན་རྟགས་ཡིན་ནོ་ཞེས་པ་རྣམས་ནི་ནོར་བ་སྟེ་ངག་ལས་ཤེས་སོ། །ངེས་པའི་(བཟད་རིང་། )དོན་ ནི་འདི་ཡིན་ཏེ། དྲོད་ནས་བཟུང་སྟེ་ཇི་སྲིད་རང་ཉིད་གང་དུ་འཚང་རྒྱ་བར་རང་གི་མངོན་ཤེས་ སམ་མངོན་སུམ་གྱིས་མི་ཤེས་པ་དེ་སྲིད་དུ་རང་ལའང་གློ་བུར་བའི་རྟགས་ཀྱིས་དཔོག་ཅིང་། རང་རིག་གིས་གྲུབ་པའི་མཉམ་རྗེས་ཀྱི་རྟོགས་པ་རྟགས་སུ་འགྱུར་ཏེ། ཕྱོགས་ཆོས་རང་གི་ རང་རིག་གིས་གྲུབ་ཅིང་། ཁྱབ་པ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ལུང་གིས་གྲུབ་ནས་སོ། །ཡང་གཞན་སེམས་ ཤེས་པའི་མངོན་ཤེས་མེད་པའི་སྐྱེས་བུ་འགས་ཕ་རོལ་བོ་ལ་འདིར་བཤད་མཉམ་བཞག་ གམ་རྗེས་ཐོབ་ཀྱི་རྟོགས་པ་ལ་མི་འཁྲུལ་བའི་རྗེས་ཐོབ་ལུས་ངག་གི་རྣམ་རིག་ཁྱད་པར་ཅན་ མཐོང་ནས་ཕྱིར་མི་ལྡོག་ཏུ་གཞན་དོན་གྱི་རྟགས་ཀྱིས་དཔོག་སྟེ། ཕྱོགས་ཆོས་གཞན་རིག་ གིས་གྲུབ་ཅིང་། ཁྱབ་པ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ལུང་གིས་ངེས་སོ། །རང་རྒྱུད་ལ་རྟགས་དེ་ལ་ཕྱིར་མི་ ལྡོག་གིས་ཁྱབ་པར་ངེས་པའང་ཡོད་མོད་ཀྱི་དེ་ཡང་མཐར་ལུང་ལས་ངེས་པ་ལས་མ་འདས་ སོ། །ཡང་འདིར་མཐར་ཐུག་ཕྱིར་མི་ལྡོག་ཏུ་བསྒྲུབ་པ་ཙམ་མིན་གྱི་བར་མ་ཆད་པར་ལམ་ དམན་པར་མི་འཇུག་པར་རྫོགས་བྱང་དུ་འགྲོ་བར་དཔོག་པའོ། ། ༈ རྒྱས་བཤད་ལ། སྦྱོར་ལམ་ཕྱིར་མི་ལྡོག་ཏུ་སྒྲུབ་པ། རྒྱས་བཤད་ལ་གསུམ་སྟེ། སྦྱོར་མཐོང་སྒོམ་གསུམ་པ་ཕྱིར་མི་ལྡོག་ཏུ་སྒྲུབ་པའོ། །དང་པོ་ ལ། བསྟན། བཤད་དོ། །དང་པོ་ལ། མཚམས་སྦྱར་ནི། བམ་པོ་བཞི་པ་འཆད་དོ། །གསུམ་པོ་ དེ་རྣམས་ཀྱི་ཕྱིར་མི་ལྡོག་གི་མཚན་ཉིད་མ་འདྲེས་པ་གང་ཡིན་ཞེ་ན། བར་སྐབས་ཀྱི་ཚིགས་ བཅད་གཅིག་གིས་ངེས་འབྱེད་ཆ་མཐུན་ལ་གནས་པ་རྣམས་ཀྱི་ཕྱིར་མི་ལྡོག་གི་མཚན་ཉིད་ སྟོན་ནོ། །རྩ་འགྲེལ་ནི། གཟུགས་ལ་སོགས་པར་ཆེར་རྟོག་པ་ལ་ལྡོག་པ་དང་ཐེ་ཚོམ་མེད་པ་ ལ་སོགས་པའི་རྟགས་ཀྱི་རྣམ་པ་རྣམ་པ་ཉི་ཤུར་བརྗོད་པ་ཡིས་ངེས་འབྱེད་ཡན་ལག་ལ་ གནས་པའི་བྱང་སེ་དབང་བོ་རྣོན་པོ་རྣམས་ཀྱི་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པའི་མཚན་ཉིད་ཤེས་པར་བྱ་བ་ ཡིན་ནོ། །འགྲེལ་ཆེན་དུ་མཚན་ཉིད་ཡིན་ཞེས་དང་། དག་སྙིང་སོགས་སུ་འདིའོ་ཞེས་སོ། ། 2-240 རྒྱས་བཤད་ལ། མཚམས་སྦྱར་ནི། ཡང་གཟུགས་སོགས་ལས་ལྡོག་པ་སོགས་པའི་མཚན་ ཉིད་དེ་དག་གང་ཡིན་ཞེ་ན། དེ་དག་བསྟན་པའི་ཕྱིར་བར་སྐབས་ཀྱི་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་དྲུག་ པོ་འཆད་དོ།
【現代漢語翻譯】 這六者，以及禪修道中所闡述的，安住于地上，是通過證悟八種甚深之理的方式而安住的。因此，要這樣理解。(根本頌中說：)『此處』是指一切種類的場合。有些人以他者為榜樣來衡量自己（例如兒子等），有些人只衡量他人，因此，將等同和隨後的證悟作為標誌是不恰當的。認為只有身語的表達才是標誌，這是錯誤的，可以通過言語來了解。確定的（殊勝）意義是這樣的：從暖位開始，直到自己證得菩提，自己都無法通過現量或現證來了解，因此，只能通過偶然的標誌來推斷自己。通過自證成立的等同和隨後的證悟可以作為標誌，因為周遍是自證成立的，並且周遍性是通過佛陀的教證成立的。此外，有些沒有他心通的補特伽羅，看到他人不混淆於此處所說的等持或后得的證悟，而是具有殊勝的后得身語的行相，從而通過不退轉的利他之標誌來推斷。周遍是他人的證知所成立的，並且周遍性是通過佛陀的教證確定的。雖然在自己的相續中，可以確定該標誌遍及不退轉，但最終也是從教證中確定的。此外，此處不僅是爲了最終證得不退轉，而且是爲了推斷不會墮入下劣道，而是走向圓滿菩提。 廣釋中，論證資糧道不退轉 廣釋分為三部分：論證資糧道、見道、修道的不退轉。首先是資糧道。分為教和釋。首先是教，連線語是：將要講解第四品。如果有人問，這三者不退轉的特徵是什麼？那麼，用中間的一個偈頌來顯示安住于抉擇分相似法的不退轉的特徵。根本頌和註釋是：通過對色等產生強烈的分別念而沒有退轉和懷疑等二十種標誌，可以瞭解安住于抉擇分加行位的利根菩薩的不退轉的特徵。在《大疏》中說是特徵，在《凈心》等中說是這個。 廣釋中，連線語是：那麼，什麼是從色等中退轉等的那些特徵呢？爲了顯示這些，將要講解中間的六個偈頌。
【English Translation】 These six, and those explained in the path of meditation, abiding on the ground, abide by way of realizing the eight profound truths. Therefore, it should be understood in this way. (In the root text it says:) 'Here' refers to all kinds of occasions. Some measure themselves by taking others as examples (such as sons, etc.), and some only measure others. Therefore, it is not appropriate to take the realization of equality and subsequent realization as a sign. To think that only the expression of body and speech is a sign is wrong, and it can be known through speech. The definite (excellent) meaning is this: from the heat stage onwards, until one attains enlightenment, one cannot know through direct perception or direct cognition. Therefore, one can only infer oneself through accidental signs. The realization of equality and subsequent realization established by self-awareness can be taken as a sign, because the pervasiveness is established by self-awareness, and the pervasiveness is established by the Buddha's teachings. Furthermore, some individuals without clairvoyance, seeing that others are not confused about the samadhi or post-meditation realization mentioned here, but have special post-meditation forms of body and speech, infer through the sign of irreversible altruism. The pervasiveness is established by others' cognition, and the pervasiveness is determined by the Buddha's teachings. Although it is certain that this sign pervades irreversibility in one's own continuum, it is ultimately determined by the teachings. Furthermore, it is not only to ultimately attain irreversibility here, but also to infer that one will not fall into inferior paths, but will go towards perfect enlightenment. In the Extensive Commentary, Arguing for the Irreversibility of the Path of Accumulation The Extensive Commentary is divided into three parts: arguing for the irreversibility of the Path of Accumulation, the Path of Seeing, and the Path of Meditation. The first is the Path of Accumulation. It is divided into teaching and explanation. The first is the teaching, and the connecting phrase is: the fourth chapter will be explained. If someone asks, what are the characteristics of the irreversibility of these three? Then, use one intermediate verse to show the characteristics of the irreversibility of those who abide in the similar aspects of the decisive part. The root text and commentary are: through the twenty signs of not turning back and doubting, etc., from the strong conceptualization of form, etc., one can understand the characteristics of the irreversibility of sharp-witted Bodhisattvas who abide in the application stage of the decisive part. In the Great Commentary, it is said to be a characteristic, and in the Pure Heart, etc., it is said to be this. In the Extensive Commentary, the connecting phrase is: then, what are those characteristics of turning back, etc., from form, etc.? In order to show these, the six intermediate verses will be explained.
།རྩ་འགྲེལ་ལྷན་ཅིག་སྟེ། དྲོད་ལ་གནས་པའི་བྱང་སེ་དབང་རྣོན་ཆོས་ཅན། རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ལས་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པ་ཡིན་ཏེ། རྟགས་བཅུ་གཅིག་དང་ལྡན་པས་སོ། ། བཅུ་གཅིག་གང་ན། གཟུགས་སོགས་བདེན་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པར། (མདོ། ) ངེས་པ་འདྲེན་ ནུས་སུ་གསལ་བོར་རྟོགས་པ་ཉིད་ཀྱིས། གཟུགས་ལ་སོགས་པའི་ཆོས་སུ་བདེན་པར་མངོན་ པར་ཞེན་པ་ཆེན་པོ་(བུདྡྷ་ཤྲཱི་)ལས་ལྡོག་པའི་རྟོགས་པ་དང་། བྱང་ཆེན་པོ་གང་གཟུགས་ལས་ ཕྱིར་ལོག་པ་དང་། ནས། རྫོགས་བྱང་ལས་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པ་དེ་ནི་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པར་རིག་པར་ བྱའོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །དཀོན་མཆོག་གསུམ་ཀྱི་ཡོན་ཏན་ལ་ཤེས་ནས་མི་ཕྱེད་པའི་དད་པ་ ཐོབ་པས། སྐྱབས་གནས་(བདེན་པ་དང་དཀོན་མཆོག་དང་ལས་འབྲས་ཞེས་རད་ཀིར། )ཐེ་ཚོམ་ཟད་ཀྱི་ལྷ་དང་ སྟོན་པ་གཞན་ལ་མི་བརྟེན་པ་དང་། ཕྱི་རོལ་བའི་དགེ་སྦྱོང་དང་བྲམ་ཟེ་དག་གི་ངོར་མི་ལྟ་སྟེ། ཞེས་དང་། ལྷ་གཞན་ལ་ཕྱག་མི་འཚལ་ཞིང་། ཞེས་སོགས་(བདེན་པ་དཀོན་མཆོག་ཅེས་སྙིང་ཟླ་དག་)སོ། ། ཤེས་ནས་དད་ཐོབ་འཕགས་པ་ཁོ་ནར་བཤད་པ་དང་འགལ་ཞེ་ན། འདི་སློབ་དཔོན་ས་ བརྒྱད་པར་བཞེད་པས་མི་འགལ་ལོ། །སྤྱིར་དེ་ལྟར་བཤད་པ་དེ་ཐེག་དམན་པ་ལྟར་ཡིན་ལ། ཐེག་ཆེན་ཐུན་མོང་མིན་པའི་ལུགས་ཀྱི་འདི་ལྟར་ཁས་བླངས་པས་ཆོག་སྟེ། ཨཱརྱས་ཀྱང་། ཐེ་ ཚོམ་མེད་པ་ཉིད་ཀྱིས་ལྷ་གཞན་ལ་ཕྱག་མི་འཚལ། ཞེས་སོ། །མི་ཁོམ་པར་མི་སྐྱེ་བའི་སྨོན་ ལམ་གྲུབ་པས། མི་ཁོམ་པའམ་མི་དལ་བ་བརྒྱད་དུ་རང་དབང་མེད་པར་སྐྱེ་བ་ཟད་པ་དང་ངོ་། ། བརྒྱད་གང་ན། ལས་རྒྱུ་འབྲས་མེད་པར་ལྟ་བ་ལོག་པར་ལྟ་བ་སྟེ། མཛོད་དུ། དགེ་དང་མི་ དགེ་མེད་ལྟ་བ། །ལོག་པར་ལྟ་བ་ཡིན། ཞེས་སོ། །དམྱལ་བ་(ཁམས་བཅོ་བརྒྱད་)ཡི་དྭགས་(ཀྱི་ རིགས་སུམ་ཅུ་རྩ་དྲུག་)སམ་བཏགས་དང་། དུད་དེ་འགྲོ་བས་དུད་འགྲོར་སྐྱེ་བ་དང་། སངས་རྒྱས་ 2-241 མེད་པའི་བསྐལ་བ་ལ་སྐྱེས་པ་དང་(གནོད་འཇོམས་)དུས་བཞིའི་རྫོགས་ལྡན་ཆེན་པོ་ལྟ་བུའི་ སེམས་ཅན་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བཀའ་མི་ཐོས་པ་དང་ཆོས་དང་འཁོར་རྣམ་བཞི་མེད་པའི་(ཤན་ཏི་ ལུང་གི་ཚད་)ཡུལ་ཐམས་ཅད་ཡུལ་མཐའ་འཁོབ་ཡིན་ཞིང་ཁྱད་པར་ཀླ་(དཔའ་བོས། དམྱལ་བ་ཡི་དྭགས་ དུད་འགྲོ་དང་། །ཀླ་ཀློ་ཚེ་རིང་ལྷ་དང་ནི། །ལོག་ལྟ་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་སྟོང་པ། །ལྐུགས་པ་འདི་རྣམས་མི་ཁོམ་བརྒྱད། །ཞེས་སོ། ། ) ཀློ་བར་སིག་པའི་ཡུལ་ལྟ་བུ་དང་། དབང་བོ་མ་ཚང་བ་(ནི་སྤྱིར་བསྟན་པའམ་མིག་སོགས་མ་ཚང་བ་དང་) ཡིད་དབང་ལ་སྐྱོན་ཞུགས་པ་གླེན་པ་དང་ལྕེ་དབང་ལ་སྐྱོན་ཞུགས་པ་དིག་པ་དང་(ཤནྟི་ལུང་ཚད་) ལྐུགས་པའི་དངོས་པོ་དང་། འདུ་ཤེས་མེད་པའི་ཁྲོད་དང་། གཟུགས་མེད་ཀྱི་སོ་སྐྱེ་སྟེ། (བློ་གྲོས་ རྒྱ་མཚོའི་མདོར། གཟུགས་མ་མཆིས་པའི་ཁམས་སུ་ས
【現代漢語翻譯】 根本釋與註釋相結合：具有暖相的敏銳菩薩，是不會從圓滿菩提退轉的，因為他們具備十一個征相。 這十一個是什麼呢？由於能夠清晰地了悟到色等事物沒有真實的自性（經部），因此，他們具有從對色等法執著為真實的巨大迷戀（佛護）中解脫的證悟。任何從色等法中退轉的大菩薩，直到不會從圓滿菩提退轉，都被認為是不會退轉的。如是等等。由於瞭解三寶的功德而獲得不可動搖的信心，因此，他們不會依賴其他的救護處（真諦、三寶和業果，如Ra Dak所說），對救護處不再有懷疑，不依賴其他的神祇和導師，不看外道修行者和婆羅門的臉色。如是說：『不禮拜其他的神祇』等等（真諦三寶，如Nyin Zla所說）。 如果有人問：『瞭解后獲得信心，只對聖者宣說，這難道不矛盾嗎？』答：不矛盾，因為這位導師被認為是第八地菩薩。一般來說，這樣宣說就像是小乘的觀點，但在大乘不共的觀點中，這樣承諾是可以的。聖者也說：『因為沒有懷疑，所以不禮拜其他的神祇。』由於成就了不生於無暇之處的願望，因此，不會不由自主地出生在八種無暇或無暇滿之處。 這八種是什麼呢？具有斷滅業果的邪見，如《俱舍論》所說：『認為沒有善與非善，是邪見。』地獄（十八界）、餓鬼（三十六種）、畜生，以及出生在沒有佛陀的時代（斷滅），如四大圓滿時代，眾生聽不到佛陀的教誨，沒有佛法和四眾弟子（香提龍的量度）的一切地方都是邊地，特別是像穆斯林地區一樣。不具足根器（一般指眼睛等不齊全），心智有缺陷，愚笨，舌頭有缺陷，口吃（香提龍的量度），以及啞巴。無想定的狀態，以及無色界的眾生（《妙慧海經》中說：『在沒有色蘊的界中』）。
【English Translation】 Root text and commentary combined: The sharp-witted Bodhisattva who abides in warmth is irreversible from perfect enlightenment, because they possess eleven signs. What are these eleven? Because of clearly realizing that forms and so on do not have a true nature (Sutra), they have the realization that turns away from the great attachment of clinging to forms and so on as true (Buddhashri). Any great Bodhisattva who turns away from forms, and so on, until they are irreversible from perfect enlightenment, is to be known as irreversible. And so on. Because of knowing the qualities of the Three Jewels and gaining unwavering faith, they do not rely on other places of refuge (truth, Three Jewels, and karma, as Radak said), they have no doubt about the refuge, and do not rely on other deities and teachers, and do not look to the faces of non-Buddhist ascetics and Brahmins. It is said: 'Do not prostrate to other deities,' and so on (truth, Three Jewels, as Nyin Zla said). If someone asks: 'Is it not contradictory to say that one gains faith after knowing, and that it is only taught to the noble ones?' Answer: It is not contradictory, because this teacher is considered to be an eighth-ground Bodhisattva. In general, saying it in this way is like the view of the Lesser Vehicle, but in the uncommon system of the Great Vehicle, it is permissible to make such a promise. Arya also said: 'Because there is no doubt, one does not prostrate to other deities.' Because the aspiration to not be born in an unfree state has been accomplished, one will not be born involuntarily in the eight unfree states or states of unfree leisure. What are these eight? Having the wrong view of denying the existence of karma, as the Abhidharmakosha says: 'The view that there is no virtue or non-virtue is a wrong view.' Hell (eighteen realms), hungry ghosts (thirty-six types), animals, and being born in an age without a Buddha (extinction), such as the great age of complete fulfillment of the four ages, when beings do not hear the teachings of the Buddha, and all places without the Dharma and the fourfold assembly (the measure of Shantirakshita's lineage) are border regions, especially like the region of the Muslims. Lacking faculties (generally referring to incomplete eyes, etc.), having a defect in mental faculty, being foolish, having a defect in the tongue faculty, being stuttering (the measure of Shantirakshita's lineage), and being mute. The state of non-perception, and beings of the formless realm (in the Sutra of the Ocean of Wisdom: 'In the realm where there are no forms').
ྐྱེ་བར་བགྱིད་ཅིང་། ལྷ་ཚེ་རིང་པོ་རྣམས་དང་བསྐལ་བ་མཉམ་པར་སྐྱེ་སྟེ། ཞེས་སོ། ། ) ལྷ་ཚེ་རིང་བོ་གཉིས་སུ་(ལྟུང་བཤགས་འགྲེལ་པར་དང་། བཤེས་སྤྲིང་འགྲེལ་པ་སོགས་ལས་བཤད། )སྐྱེ་ བ་ཞེས་བྱ་བ་བརྒྱད་དོ། །མི་ཁོམ་པ་བརྒྱད་པོའི་བར་གྱི་ནང་དུ་མི་སྐྱེ་ཞིང་བུད་མེད་དུ་གྱུར་པ་ ཡོངས་སུ་མི་འཛིན་ཏེ། ཞེས་སོ། །སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་དམིགས་པའི་སྙིང་རྗེས། བདག་ ཉིད་དགེ་བ་བཅུ་ལ་གནས་ཤིང་གཞན་དག་དེ་ལ་འགོད་དམ་སྦྱོར་ཞིང་བསྔགས་མཐུན་པར་ བྱེད་པའི་ཕྱིར་དང་། དགེ་བ་བཅུའི་ལས་ཀྱི་ལམ་ཡང་དག་པར་གཟུང་ཞིང་སྤྱོད་དེ། ཞེས་ སོགས་སོ། །བདག་གི་བདེ་བ་དང་གཞན་གྱི་སྡུག་བསྔལ་སྙིང་ཐག་པ་ནས་བརྗེ་བ་ཉིད་ཀྱིས་ སེམས་ཅན་གཞན་གྱི་རྟེན་ཅན་ཏེ་ཆེད་དུ་(དག་ལྡན་)དེའི་ཡུལ་ཏེ་རྒྱུད་ལ་འབྲས་བུ་སྨིན་པར་ ཡོངས་སུ་བསྔོས་པའི་སྦྱིན་པ་ལ་སོགས་པ་སྤྱོད་པ་དང་། (དག་ལྡན། ) སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ (ལྡན་པ་དང་)ཀྱི་ཕྱིར་སྦྱིན་པ་གཏོང་ངོ་། །ཞེས་སོགས་སོ། །ཆོས་ཀྱི་གནས་ལུགས་ཡང་དག་པར་ རྟོགས་པས། ཟབ་མོའི་དོན་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པའི་སྟོང་པ་ཉིད་ལ་(རད་ཀིར་)སོམ་ཉི་མེད་དམ་མི་ བྱེད་པ་དང་། ཆོས་ཟབ་མོ་ལ་དོགས་པ་དང་ཡིད་གཉིས་དང་ཐེ་ཚོམ་མེད་དོ་ཞེས་སོ། །བསམ་ པས་གཞན་ལ་ཕན་པར་སེམས་པ་ཉིད་དུ་ཞུགས་པས་བྱམས་པས་ཟིན་པའི་ལུས་ངག་ཡིད་ 2-242 ཀྱི་ལས་དང་། བྱམས་པས་ཟིན་པའི་ལུས་ཀྱི་ལས་དང་ལྡན་པ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་སོགས་སོ། ། བསླབ་པ་གསུམ་ལ་སྦྱོར་བ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པས། དགེ་ཕྱོགས་མི་རྫོགས་པའི་རྒྱུ་སྒྲིབ་པ་ལྔ་ བོ་དག་དང་མི་འགྲོགས་པ་སྟེ། ལྔ་གང་ན། འདོད་པའི་ཡོན་ཏན་ལ་ཧ་ཅང་འདུན་ཞིང་ཆགས་ པ་ནི་རབ་ཏུ་འབྱུང་བའི་བར་གཅོད་བྱུང་ནས་ལྟུང་བ་འཆོས་པ་ལ་བསྐུལ་བ་ན་དེ་ལ་(སེམས་ཅན་ ལ་སྡང་བ་ནི་ཞེས་ཟླ། ཁོང་ཁྲོས་ཏེ་ཀུན་ནས་མནར་སེམས་ཀྱི་དངོས་པོ་དགུ་ཞེས་བཤེས་སྤྲིང་འགྲེལ། )གནོད་སེམས་ གཉིས་ཀྱིས་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་བསླབ་པའི་བར་གཅོད་བྱེད་དོ། །འཇུག་པ་(དབང་ཤེས་ལྔ་གསུམ་ག་ལ་) རང་དབང་མེད་པར་ནང་དུ་སྡུད་པའི་ཉོན་མོངས་ཅན་གཉིད་དང་། སེམས་མི་གསལ་ཞིང་ ལུས་སེམས་ལས་སུ་མི་རུང་བའི་རློང་རློང་བོ་རྨུགས་པ་གཉིས་ཀྱིས་ལྷག་མཐོང་ཤེས་རབ་ལ་ སྒྲིབ། ཕྱི་རོལ་ཏུ་ཧ་ཅང་འཕྲོ་བའི་རྒོད་པ་དང་། མ་ལེགས་པ་བྱས་པ་ཡིད་ལ་གཅགས་པའི་ འགྱོད་པ་གཉིས་ཀྱི་ཞི་གནས་ལ་སྒྲིབ་པའམ་ཡང་ན་རིམ་པ་བཟློག་གོ །གཏན་ལ་མ་ཕེབས་ པའི། (ཐར་བ་དང་དེའི་ལམ་ལ་ཐེ་ཚོམ་ཟ་བའི་ཞེས་བཤེས་སྤྲིང་འགྲེལ། བདེན་པ་དང་དཀོན་མཆོག་སོགས་ལ་ཡོད་དམ་མེད་ དམ་བདེན་ནམ་མི་བདེན་ནམ་ཞེས་སོགས་ཐེ་ཚོམ་ཟ་ཞེས་ཟླ་ཟེར། ) ཐེ་ཚོམ་ཡང་ལྷག་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱི་བསླབ་ པ་ལ་སྒྲིབ་པོ། །བར་བ་གཉིས་གཉིས་གཅིག་ཏུ་བཞག་པའི་རྒ
【現代漢語翻譯】 將轉生，與長壽天神一同生存到劫末。 如是說。) 長壽天神有兩種轉生方式（在《墮罪懺悔釋》和《親友書釋》等中有說明）。 所謂八無暇。不生於八無暇之中，也不完全執著于轉產生為女性。 如是說。以慈悲心關注一切眾生，自身安住於十善業，引導他人行十善，讚歎隨喜。 如是說。正確地接受和實踐十善業之道。 如是說。從內心深處交換自己的快樂和別人的痛苦，將自己的一切，包括為其他眾生準備的（具足）事物，完全奉獻給他們，使果實成熟於他們的相續中，並佈施給一切眾生（具足）。 如是說。爲了（具足）一切眾生而行佈施。 如是說。正確地理解法的實相，對於甚深之義，即空性，不懷疑（拉德基爾）。 如是說。對於甚深之法，沒有疑惑、猶豫和懷疑。 如是說。因為心中想著利益他人，所以身語意之業都充滿慈愛，並具有慈愛所加持的身業。 如是說。 由於圓滿地修習三學，不與導致善行不圓滿的五種障礙為伍。五種障礙是什麼呢？ 過度貪戀欲妙，成為出家的障礙，並促使違犯戒律（對眾生懷有敵意——引用自《親友書釋》，憤怒地折磨他人的九種事物）。 嗔恨會阻礙戒律的修習。陷入（五種感官意識中的三種）不由自主地向內收縮的昏沉睡眠，以及心不清晰、身心不適用的昏沉和睡眠，會遮蔽勝觀智慧。 向外散亂的掉舉，以及對所做錯事的後悔，會遮蔽止觀，或者順序顛倒。 未下定決心的（對解脫和解脫之道猶豫不決——引用自《親友書釋》，對真理和三寶等是否存在、是否真實等產生懷疑——引用自匝匝），懷疑也會遮蔽增上慧學。 將前後兩者兩兩組合。
【English Translation】 Will be reborn, coexisting with the long-lived gods until the end of the kalpa. Thus it is said.) There are two types of rebirth for long-lived gods (as explained in commentaries on 'Confession of Downfalls' and 'Letter to a Friend,' etc.). The so-called eight unfree states. One is not born into the eight unfree states, nor does one completely cling to being reborn as a woman. Thus it is said. With compassion focused on all sentient beings, abiding in the ten virtuous actions, guiding others to engage in the ten virtues, and rejoicing in agreement. Thus it is said. Correctly accepting and practicing the path of the ten virtuous actions. Thus it is said. From the depths of one's heart, exchanging one's own happiness for the suffering of others, completely dedicating everything, including what is prepared for other sentient beings (endowed), to them, so that the fruits ripen in their continuums, and giving alms to all sentient beings (endowed). Thus it is said. Giving alms for the sake of (endowed) all sentient beings. Thus it is said. Correctly understanding the true nature of phenomena, having no doubt (Radkir) about the profound meaning, which is emptiness. Thus it is said. Having no doubt, hesitation, or uncertainty about the profound Dharma. Thus it is said. Because one's mind is set on benefiting others, the actions of body, speech, and mind are filled with loving-kindness, and one possesses bodily actions blessed by loving-kindness. Thus it is said. Due to the perfect practice of the three trainings, one does not associate with the five obscurations that cause the non-completion of virtuous qualities. What are the five? Excessive craving for desirable qualities becomes an obstacle to renunciation and prompts violations of vows (having hostility towards sentient beings—quoted from the commentary on 'Letter to a Friend,' the nine objects of tormenting others in anger). Hatred obstructs the practice of moral discipline. Drowsiness and sleep, which involuntarily draw inward (three of the five sense consciousnesses), and lethargy and sleep, which make the mind unclear and the body and mind unserviceable, obscure higher insight wisdom. Agitation, which scatters outward, and regret over wrongdoings, obscure calm abiding, or the order may be reversed. Undecided (hesitating about liberation and the path to liberation—quoted from the commentary on 'Letter to a Friend,' doubting whether truth and the Three Jewels exist, whether they are true or not—quoted from Zaza), doubt also obscures higher wisdom training. Combining the former and latter pairs.
ྱུ་ནི་མཛོད་དུ། འདོད་ན་སྒྲིབ་ རྣམས་(ལས་)མི་མཐུན་དང་། །(བས་ཏེ་གཉེན་པོ་སྣང་བའི་འདུ་ཤེས་དང་ཞི་གནས་སུ་གཅིག་པ། ) ཟས་དང་བྱ་བ་ (སེམས་ཞུམ་བྱེད་དང་མ་ཞི་བར་བྱེད་པར། )གཅིག་པའི་ཕྱིར། །(གཉིད་རྨུགས་གཉིས་གཅིག་རྒོད་འགྱོད་)གཉིས་ གཅིག་(ཚུལ་ཁྲིམས་ཤེས་རབ་ཏིང་འཛིན་གྱིས་)ཕུང་བོ་(གསུམ་ལ་རིམ་བཞིན། )གནོད་བྱེད་དང་། །ཐེ་ཚོམ་ ཕྱིར་(གསུམ་ག་ལ་སྒྲིབ་པའམ་ཤེས་རབ་ལ་སྟེ་དཔྱད་)ན་ལྔ་ཉིད་དོ། །ཞེས་སོ། །རེ་རེར་སྨོས་ནས་ལྔ་བོ་ འདི་དག་དང་ལྷན་ཅིག་ཏུ་མི་གནས་ཏེ་ཞེས་སོ། །མ་རིག་པ་ལ་སོགས་པའི་གཉེན་པོར་གྱུར་ པ་ཆོས་ཀུན་དོན་དམ་པར་སྤྲོས་བྲལ་རྣམ་པར་བསྒོམ་པ་ཉིད་ཀྱིས་ལས་རྒྱུ་འབྲས་སོགས་ལ་ རྨོངས་པའི་མ་རིག་པ་དང་། སོགས་པ་ལྟ་བའི་བག་ལ་ཉལ་ཐམས་ཅད་འཇོམས་ཀྱི་བསམ་ 2-243 བཞིན་སྲིད་པར་སྐྱེ་བ་ལེན་པས་འདོད་སྲིད་ཀྱི་བག་ལ་ཉལ་མི་འཇོམས་སོ། །ཨཱརྱས་སོ། ། ཡང་ན་གཉེན་པོ་བདེན་པའི་རྣམ་པ་སོགས་བསྒོམས་པས་བདེན་པ་དཀོན་མཆོག་རྒྱུ་འབྲས་ ལ་རྨོངས་པའི་མ་རིག་པ་དང་སོགས་ལྟ་བ་ལྔའམ་དྲུག་ཅུ་རྩ་གཉིས་ལ་སྦྱར་རོ། །བག་ལ་ཉལ་ བ་ཐམས་ཅད་དུ་མེད་དེ། ཞེས་སོ། །དུས་རྟག་ཏུ་སྟེ་ཐམས་ཅད་དུ་མཉམ་པར་བཞག་པ་སྟེ། བླང་དོར་ལས་མ་གཡེང་བ་ཉིད་ཀྱིས། སྤྱོད་ལམ་ཐམས་ཅད་དུ་བླང་དོར་མ་བརྗེད་པའི་དྲན་ པ་དང་། ཉོན་མོངས་ཅན་ལ་སྐྱོན་ཅན་དུ་ཤེས་བཞིན་དུ་གནས་པ་དང་ངོ་། །འགྲོ་ཞིང་འོང་ ཡང་ནོར་བའི་སེམས་ཀྱིས་མི་འགྲོ་ནོར་བའི་སེམས་ཀྱིས་མི་འོང་། ཞེས་སོགས་ནས། དྲན་ བཞིན་དུ་འགྲོ། སོགས་སོ། །གཙང་སྦྲའི་ཀུན་ཏུ་སྤྱོད་པ་དང་ལྡན་ཞིང་ནད་ཉུང་བ་(ཨཱརྱ་དངོས་) ཉིད་ཀྱིས། ཆོས་གོས་དང་ལ་སོགས་པ་ལོངས་སྤྱོད་གདན་ལ་སོགས་པ་ཤིག་དང་(བརྒྱད་སྟོང་) སྲོ་མ་མེད་པས་ཡོངས་སུ་སྤྱོད་པ་གཙང་བའམ། མདོར་གོས་ཚགས་བཟང་ཞིང་(འབུམ་ཊཱིཀ་) སྨད་དུ་མེད་གཙང་ཞིང་དྲི་མི་ཞིམ་པ་དང་རྡུལ་དང་དྲི་མ་མེད་ཅིང་ནད་ཉུང་བ་ཡིན་ཏེ། ཞེས་ སོ། །ཞེས་བྱ་བ་རྣམ་པ་བཅུ་གཅིག་(ཨཱརྱས་སོ་)དང་། རྩེ་མོ་ལ་གནས་པའི་བྱང་སེ་དབང་རྣོན་ ཆོས་ཅན། རྫོགས་བྱང་ལས་ཕྱིར་མི་ལྡོག་སྟེ། རྟགས་རྣམ་པ་དྲུག་དང་ལྡན་པས་སོ། །དྲུག་ གང་ན། སྲིན་བུ་མི་འབྱུང་བའི་དགེ་རྩ། འཇིག་རྟེན་ལས་མངོན་པར་འཕགས་པ་བསགས་པ་ (ཨཱརྱ་འབུམ་ཊཱིཀ་)ཉིད་ཀྱིས། ལུས་ལ་སྲིན་བུའི་རིགས་བརྒྱད་ཁྲི་མི་འབྱུང་བ་དང་། དེའི་ལུས་ལ་ སྲིན་བུའི་རིགས་སྟོང་ཕྲག་བརྒྱད་ཅུ་བོ་དེ་དག་མེད་དེ། ཞེས་སོ། །ཐེག་ཆེན་གྱི་དགེ་བའི་རྩ་བ་ རྣམ་པར་དག་པས། སེམས་གྱ་གྱུའམ་འཁྱོག་པོ་རང་དོན་གྱི་སེམས་མེད་པའམ། དགེ་རྩ་རྣམ་ དག་སྲོག་མི་གཅོད་སོགས་དང་ལྡན་པས་ལུས་ངག་ཡིད་དག ཞེས་མདོ་དང་འབུམ་ཊཱིཀ་ཀོ ། ལུས་ངག་སེམས་ཀྱི་གྱ་གྱུ་ཡོ
【現代漢語翻譯】 『瑜尼藏』中說：如果貪著，各種障礙（與）不一致。（因為是作為對治生起顯現的作意和止觀二者之一）。食物和行為（使心灰沉和不寂靜）是一致的緣故。（睡眠和昏沉二者之一，掉舉和後悔），二者之一（通過戒律、智慧、禪定）對蘊（三者依次）有害。疑惑的緣故（對三者都是障礙，或者對智慧是障礙，即猶豫不定），就是五種了。這樣說。分別說明，這五種和合不共存，這樣說。作為無明等對治的諸法，以勝義中遠離戲論的方式修習，就能摧毀對業果等愚昧的無明，以及其餘見惑的習氣。但如果思慮后取受有生，就不能摧毀欲有的習氣。阿雅說。或者修習對治，如真諦的行相等等，就能摧毀對真諦、三寶、因果愚昧的無明，以及其餘五種見惑或六十二種邪見。習氣完全沒有了，這樣說。時時，即一切時處都平等安住，不隨取捨而動搖。在一切行為中，不忘取捨的憶念，以及對煩惱具有過患的了知，安住於此。行走和到來，也不以錯亂的心行走，不以錯亂的心到來。如是等等。憶念和正知地行走等等。具有清凈的行為，並且少病（阿雅真實），因為法衣等等受用，坐墊等等沒有虱子和（八千頌）臭蟲而完全受用是清凈的。或者簡言之，衣服好，（十萬頌釋）沒有過失，清凈，沒有異味，沒有灰塵和污垢，並且少病。這樣說。這有十一種相（阿雅說）。安住于頂點的菩薩，根器銳利，是正等覺不退轉者，因為具有六種征相。六種是什麼呢？不生蟲的善根，積累了勝過世間的功德（阿雅十萬頌釋），因為身體不生八萬種蟲類，他的身體上沒有那八萬種蟲類。這樣說。因為大乘的善根完全清凈，沒有狡詐或邪曲的自利之心，或者具有清凈的善根，不殺生等等，所以身語意清凈。經部和十萬頌釋中說。身語意的狡詐完全沒有。 In the 'Yu Ni Treasury': If there is attachment, various obstacles are incompatible. (Because it is the awareness of arising appearance as an antidote and one of calm abiding and insight). Food and actions (that make the mind depressed and unpeaceful) are the same. (Sleep and drowsiness are one, agitation and regret), one of the two (through discipline, wisdom, and samadhi) harms the aggregates (respectively to the three). Because of doubt (an obstacle to all three, or an obstacle to wisdom, i.e., hesitation), there are five. It is said. Explaining separately, these five do not coexist together, it is said. As an antidote to ignorance, etc., all dharmas are cultivated in a way that is free from elaboration in the ultimate sense, and ignorance that is ignorant of karma and its effects, etc., and all latent tendencies of other views can be destroyed. But if one takes birth in existence after thinking, one cannot destroy the latent tendencies of desire existence. Arya said. Or, by cultivating antidotes, such as the aspects of truth, etc., one can destroy ignorance that is ignorant of truth, the Three Jewels, cause and effect, and the remaining five views or sixty-two wrong views. Latent tendencies are completely absent, it is said. Always, that is, always abiding equally, without wavering from what to take and what to abandon. In all actions, the mindfulness of not forgetting what to take and what to abandon, and the knowledge that afflictions have faults, abide in this. Walking and coming, one does not walk with a confused mind, one does not come with a confused mind. And so on. Walking with mindfulness and awareness, etc. Having pure conduct and being less sick (Arya reality), because the Dharma robes and other enjoyments, cushions, etc., are completely used without lice and (eight thousand verses) bedbugs, it is pure. Or in short, the clothes are good, (hundred thousand commentaries) without fault, clean, without odor, without dust and dirt, and less sick. It is said. These are eleven aspects (Arya said). A Bodhisattva who abides at the peak, with sharp faculties, is non-returning from complete enlightenment, because he has six signs. What are the six? The root of virtue that does not produce worms, accumulating merit that is manifestly superior to the world (Arya hundred thousand commentaries), because the body does not produce eighty thousand kinds of worms, his body does not have those eighty thousand kinds of worms. It is said. Because the root of virtue of the Great Vehicle is completely pure, there is no deceitful or crooked self-interest, or having pure roots of virtue, not killing, etc., so body, speech, and mind are pure. It is said in the Sutra and the hundred thousand commentaries. The deceit of body, speech, and mind is completely absent.
【English Translation】 In the 'Yu Ni Treasury': If there is attachment, various obstacles are incompatible. (Because it is the awareness of arising appearance as an antidote and one of calm abiding and insight). Food and actions (that make the mind depressed and unpeaceful) are the same. (Sleep and drowsiness are one, agitation and regret), one of the two (through discipline, wisdom, and samadhi) harms the aggregates (respectively to the three). Because of doubt (an obstacle to all three, or an obstacle to wisdom, i.e., hesitation), there are five. It is said. Explaining separately, these five do not coexist together, it is said. As an antidote to ignorance, etc., all dharmas are cultivated in a way that is free from elaboration in the ultimate sense, and ignorance that is ignorant of karma and its effects, etc., and all latent tendencies of other views can be destroyed. But if one takes birth in existence after thinking, one cannot destroy the latent tendencies of desire existence. Arya said. Or, by cultivating antidotes, such as the aspects of truth, etc., one can destroy ignorance that is ignorant of truth, the Three Jewels, cause and effect, and the remaining five views or sixty-two wrong views. Latent tendencies are completely absent, it is said. Always, that is, always abiding equally, without wavering from what to take and what to abandon. In all actions, the mindfulness of not forgetting what to take and what to abandon, and the knowledge that afflictions have faults, abide in this. Walking and coming, one does not walk with a confused mind, one does not come with a confused mind. And so on. Walking with mindfulness and awareness, etc. Having pure conduct and being less sick (Arya reality), because the Dharma robes and other enjoyments, cushions, etc., are completely used without lice and (eight thousand verses) bedbugs, it is pure. Or in short, the clothes are good, (hundred thousand commentaries) without fault, clean, without odor, without dust and dirt, and less sick. It is said. These are eleven aspects (Arya said). A Bodhisattva who abides at the peak, with sharp faculties, is non-returning from complete enlightenment, because he has six signs. What are the six? The root of virtue that does not produce worms, accumulating merit that is manifestly superior to the world (Arya hundred thousand commentaries), because the body does not produce eighty thousand kinds of worms, his body does not have those eighty thousand kinds of worms. It is said. Because the root of virtue of the Great Vehicle is completely pure, there is no deceitful or crooked self-interest, or having pure roots of virtue, not killing, etc., so body, speech, and mind are pure. It is said in the Sutra and the hundred thousand commentaries. The deceit of body, speech, and mind is completely absent.
ངས་སུ་སྦྱོང་བར་བྱེད་དེ། དེ་ཡང་དེ་ལྟར་ལུས་ཀྱི་ལེགས་སྤྱད་ གསུམ་སྤྱོད། ཞེས་སོགས་སོ། །དགེ་ཆོས་ཀྱི་བར་ཆད་རྙེད་པ་བཀུར་སྟི་དང་སྙན་གྲགས་ 2-244 སོགས་ལ་མི་ལྟ་བའམ་ལྷུར་མི་ལེན་པ་ཉིད་ཀྱིས་ཕྱག་དར་ཁྲོད་པ་ཉིད་ལ་སོགས་པ་སྤྱངས་ པའི་ཡོན་ཏན་བཅུ་གཉིས་ཅི་རིགས་པར་ཡང་དག་པར་བསྟེན་ནམ་ལེན་པ་དང་། ཁེ་དང་ བཀུར་སྟི་དང་ཚིགས་བཅད་ལྷུར་ལེན་པ་མ་ཡིན། སོགས་ནས། སྦྱངས་པའི་ཡོན་ཏན་བཅུ་ གཉིས་ཡང་དག་པར་བླངས་ཏེ་སྤྱོད་དོ། །ཞེས་སོ། །སྦྱིན་པ་ལ་སོགས་པའི་ཁྱད་པར་ཏེ་གཉེན་ པོ་ཁྱད་འཕགས་བསྒྲུབ་པས། སྦྱིན་སོགས་དེ་དག་དང་འགལ་བ་སེར་སྣ་དང་འཆལ་བའི་ ཚུལ་ཁྲིམས་དང་། ཁོང་ཁྲོ་ལ་སོགས་པ་མེད་པ་དང་། བྱང་ཆེན་པོ་ལ་སེར་སྣའི་སེམས་སྐྱེ་བ་ མེད་དོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །ཆོས་ཐམས་ཅད་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་སུ་(མདོ་)ཡང་དག་པར་སྡུད་པ་ སྟེ་འདུས་པ་ཉིད་ཀྱིས། ཆོས་ཉིད་རྟོགས་པ་དང་མི་འགལ་བར་ཏེ་མི་འགལ་བའི་ཤེར་ཕྱིན་ དང་ལྡན་པར་འགྲོ་བ་སྟེ་གནས་པ་(ཨཱརྱས། ཤེར་ཕྱིན་གྱི་རྣལ་འབྱོར་ཡང་དག་པར་སྒྲུབ་པ་དང་ཞེས་སོ། ། )དང་། (རད་ཀིར་གོང་ནས་གོང་དུ་འགྲོ་ཞེས་སོ། ། )འཇིག་རྟེན་པའི་བྱ་བ་གང་ཇི་སྙེད་པ་དེ་དག་ཐམས་ཅད་ཀྱང་ ཤེར་པ་ལ་བརྟེན་ཏེ་ཆོས་ཉིད་ཀྱིས་ཡང་དག་པར་སྒྲུབ་ཅིང་། ཞེས་སོགས་སོ། །འགྲོ་བ་ཐམས་ ཅད་བདག་ཉིད་ཀྱིར་ཏེ། མཉམ་པའམ་གཅེས་པར་བྱས་པ་ཉིད་ཀྱིས། གཞན་གྱི་དོན་དུ་ དམྱལ་བ་ཚོལ་བའམ་འདོད་པ་སྟེ་དེར་འགྲོ་བར་སེམས་པ་དང་། དེ་བས་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པར་ ལུང་བསྟན་པ་ནི་སེམས་ཅན་དམྱལ་བར་ལུང་བསྟན་པ་སྟེ་ད་དུང་ཡང་ཁྱོད་ཀྱིས་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ སེམས་འདི་ཐོངས་ཤིག་དང་། ཁྱོད་སེམས་ཅན་དམྱལ་བར་སྐྱེ་བར་མི་འགྱུར་ཏེ། སོགས་ ནས། གལ་ཏེ་བྱང་ཆེན་པོའི་སེམས་མི་འཁྲུག་ཅིང་ནེམ་ནུར་མེད་ན། ཞེས་སོགས་སོ་ཞེས་བྱ་ བ་རྣམས་སོ། །(རྩེ་མོའི་རྟགས་སུ་ཨཱརྱས་སོ། ། ) བཟོད་པ་ལ་གནས་པའི་བྱང་སེ་དབང་རྣོན་ཆོས་ཅན། རྫོགས་བྱང་ལས་ཕྱིར་མི་ལྡོག་སྟེ། རྟགས་གཉིས་ཀྱིས་སོ། །གང་ན་(གཞན་ལ་ཡིད་ཆེས་པས་མི་འགྲོ་ ཞིང་ཆོས་ཉིད་མངོན་དུ་གྱུར་པས་བདུད་སྡིག་ཅན་གྱིས་མི་ཕྲོགས་པ་)དགྲ་བཅོམ་ལྟར་རང་(མདོ་དངོས་)གི་རྟོགས་ པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་ཟབ་མོ་ལ་གཏིང་ཚུགས་པའི་ཡིད་ཆེས་པ་ཐོབ་པའི་ཆོས་ཉིད་ཀྱིས། 2-245 དགེ་སྦྱོང་གི་ཆ་བྱད་དུ་བྱས་པའི་བདུད་སོགས་(ཀུན་ཏུ་རྒྱུ་བ་གཞན་དག་ཅེས་མདོ། )གཞན་གྱིས་སྟོང་ ཉིད་རྟོགས་པ་དང་ཕྱིན་དྲུག་དང་བྲལ་(མདོ་འབུམ་ཊཱིཀ་)ཏེ་ཐེག་དམན་དུ་བཀྲིར་མི་བཏུབ་པ་ དང་། བདུད་སྡིག་ཏོ་ཅན་དགེ་སྤྱོང་གི་ཆ་བྱད་དུ་འོངས་ཏེ་ཁྱོད་ཀྱིས་སྔོན་སྦྱིན་ཕར་སྤྱད་པར་ བྱའོ། །སོགས་ནས། འཚང་རྒྱ་བར་བྱའོ་ཞེས་པ་དེ་དག་ཤོགས་ཤིག སོགས་དང་(ཁ
【現代漢語翻譯】 我將修習，如是修習身之善行三者。對於善法的障礙，不顧及或不重視供養和名聲等，僅僅以拂塵掃地等方式，如理如實地依止或接受十二種修習的功德，不重視利益、供養和偈頌等。從不重視利益等開始，如實地接受並實踐十二種修習的功德。通過修習佈施等殊勝對治法，消除與佈施等相違的慳吝、破戒之邪淫，以及嗔恨等。對於大菩薩而言，不會生起慳吝之心。等等。通過將一切法如實地攝集於法界（梵：Dharmadhātu，一切法的本性或根源）之中，證悟法性，與不違背法性的般若波羅蜜多（梵：Prajñāpāramitā，智慧到彼岸）相應而行住。（《聖妙吉祥真實名經》云：『如實修習般若波羅蜜多。』） （《寶積經》云：『從高處走向更高處。』）無論世間有多少行為，都依賴般若波羅蜜多，通過法性如實地成就。等等。將一切眾生視如己身，平等或珍愛，爲了他人的利益，尋求或 желать 地獄，甚至 желать 進入地獄，並且得到不退轉的授記。例如，給地獄眾生授記：『如果你放棄菩提心，你將不會墮入地獄。』等等。如果大菩薩的心不動搖，沒有絲毫退縮。等等。（《寶積經》中以頂髻相作為標誌。）安住于忍辱的利根菩薩，不會從圓滿菩提中退轉，以兩種標誌為證。無論何時（因為信任他人而不離開，並且因為法性顯現而不會被惡魔奪走），如同阿羅漢一樣，憑藉對自身證悟的佛法深信不疑的法性，以修行者的身份出現的惡魔等（《寶積經》云：『其他遊蕩者。』），無法通過空性證悟和六度分離（《寶積經》釋疏），無法被貶低到小乘。惡魔以修行者的身份出現，說：『你應該先修習佈施。』等等。應該證悟菩提。等等。（《寶積經》）
【English Translation】 I shall practice, thus practicing the three good deeds of the body. Regarding obstacles to virtue, not regarding or not valuing offerings and fame, etc., merely by sweeping with a broom, etc., properly and truly relying on or accepting the twelve qualities of practice, not valuing profit, offerings, and verses, etc. Starting from not valuing profit, etc., truly accepting and practicing the twelve qualities of practice. By practicing the excellent antidotes such as generosity, eliminating stinginess, immoral conduct of breaking vows, and anger, etc., which are contrary to generosity, etc. For a great Bodhisattva, the mind of stinginess does not arise. Etc. By truly gathering all dharmas into the Dharmadhatu (the essence or source of all dharmas), realizing the nature of reality, and acting in accordance with the Prajñāpāramitā (Perfection of Wisdom) that does not contradict the nature of reality. (The Ārya-Mañjuśrī-Nāma-Saṃgīti says: 'Truly practice Prajñāpāramitā.') (The Ratnakūṭa Sūtra says: 'Going from higher to higher.') No matter how many worldly actions there are, they all rely on Prajñāpāramitā, and are truly accomplished through the nature of reality. Etc. Treating all beings as oneself, equally or cherished, for the benefit of others, seeking or desiring hell, even desiring to enter hell, and receiving the prediction of non-retrogression. For example, giving a prediction to hell beings: 'If you give up the Bodhicitta, you will not fall into hell.' Etc. If the mind of the great Bodhisattva does not waver and there is no hesitation. Etc. (The Ratnakūṭa Sūtra uses the uṣṇīṣa as a symbol.) The sharp-witted Bodhisattva who abides in patience does not regress from perfect Bodhi, as evidenced by two signs. Whenever (because of trusting others and not leaving, and because the nature of reality manifests and is not stolen by evil demons), like an Arhat, by the nature of reality with unwavering faith in the profound Dharma of the Buddha realized by oneself, demons, etc., appearing as practitioners (the Ratnakūṭa Sūtra says: 'Other wanderers.'), cannot be separated by emptiness realization and the six perfections (commentary on the Ratnakūṭa Sūtra), and cannot be degraded to the Hinayana. Evil demons appear as practitioners, saying: 'You should first practice generosity.' Etc. One should attain enlightenment. Etc. (Ratnakūṭa Sūtra)
ྱོད་ཀྱིས་ཐོས་ པ་)འདི་ནི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བཀའ་མ་ཡིན་གསུངས་པ་མིན་རང་བཟོར་བྱས་སོ། །གང་ངས་ བཤད་པ་འདི་ནི་བཀའ་ཡིན་ཟེར་བ་ལ། ནས། སེམས་མི་འཁྲུག་ཅིང་ནེམ་ནུར་མི་བྱེད། སོགས་དང་། ཉན་རང་གི་ཐེག་པ་པ་རྣམས་ཀྱིས་མི་ཐུབ་སོགས་(གཞན་གྱི་དྲིང་མི་འཇོག་)སངས་ རྒྱས་ཉིད་ཀྱི་ཐབས་སྟོང་ཉིད་སྙིང་རྗེའི་སྙིང་པོ་ཅན་ཤེས་པ་ལ་མཁས་པ་ཉིད་ཀྱིས། རྫོགས་ པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ལམ་ལྟར་བཅོས་པ་མི་སྡུག་པ་དང་བསམ་གཏན་གཟུགས་མེད་བརྒྱད་ སོགས་ཉེ་བར་སྟོན་པའི་བདུད་(དགེ་སྦྱོང་གི་ཆ་བྱད་ཅན་)ལ་བདུད་ཉིད་དུ་རྟོགས་པ་ཞེས་བྱ་བ་ གཉིས་དང་། (ཨཱརྱས། ) ལམ་གྱི་གཟུགས་བརྙན་སྟོན་ཏེ། ཡང་ན་ནི་རུས་པར་སྟོན། ཡང་ན་ནི་ བསམ་གཏན་དང་པོ་དང་སྲིད་པའི་རྩེ་མོའི་བར་དུ་སྟོན། ཞེས་སོགས་སོ། །ཆོས་མཆོག་ལ་ གནས་པའི་བྱང་སེ་དབང་རྣོན་ཆོས་ཅན། བླ་མེད་རྫོགས་ཆུབ་ལས་ཕྱིར་མི་ལྡོག་སྟེ་དེ་བས་ཇི་ ལྟར་(མདོ་)བསྟན་པ་བཞིན་གྱི་(མདོ་)འཁོར་གསུམ་རྣམ་པར་དག་པ་ལ་སློབ་ཅིང་(མདོ་)སྦྱིན་ སོགས་ནས་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་བར་ལ་མི་(མདོ་)མཉམ་པའི་བསམ་པ་དང་ལྡན་པས། སྤྱོད་པ་ ཐམས་ཅད་ལ་སངས་རྒྱས་དགེས་པ་ཞེས་བྱ་བ་རྣམ་པ་གཅིག་ཅན་ཡིན་པས་སོ། །དེ་པས་ཇི་ སྐད་དུ་བསྟན་པ་དེ་ལྟར་བསླབས་ལ་སྤྱོད་པ་དེ་དང་མ་བྲལ་ཞིང་། ནས། སྦྱིན་ཕར་ལས་ ཡོངས་སུ་མི་ཉམས་ཞེས་སོགས་སོ། །གོ་རིམ་བཞིན་གྱི་དོན་དེ་ལྟར་རོ། །དེ་ལྟར་རྟགས་ཉི་ཤུ་ བོ་འདི་དག་གིས་སོ་སོར་ཤེས་པར་བྱ(དག་ལྡན་དུ། ཆོས་ཉིད་ལྡན་འགྲོ་དང་དམྱལ་ཚོལ་གཅིག་ཏུ་བགྲང་། ལམ་གཞན་ཉེར་སྟོན་ལ། ལམ་དང་ལམ་ལས་གཞན་ཏེ། ལམ་མིན་གཉིས་ལ་ལམ་ལ་ལམ་མིན་དང་ལམ་མིན་ལ་ལམ་དུ་སྨྲ་བའི་བདུད་ལ་བདུད་དུ་རྟོགས་པར་གཉིས་ཞེས་བགྲང་ངོ་། ། )འོ། 2-246 ། (འགྲེལ་པར་དད་པ་ཐོབ་པས་ཞེས་སོགས་རྟགས་དང་ཐེ་ཚོམ་ཟ་ཞེས་སོགས་མདོ་སྒྲུབ་བྱའི་ཆོས་སུ་བྱས་ལའང་དགོད་དོ། ། ) ༈ མཐོང་ལམ་ཕྱིར་མི་ལྡོག་ཏུ་སྒྲུབ་པ། གཉིས་པ་ལ། བསྟན། བཤད་དོ། །དང་པོ་ལ། མཚམས་སྦྱར་ནི། ངེས་པར་འབྱེད་པའི་ ཞེས་སོགས་ཏེ་མཐར་སྟོན་ནོ་ཞེས་བསྣན་ནོ། །རྩ་འགྲེལ་ནི། བྱང་པ་མཐོང་བའི་ལམ་ལ་ གནས་པ་དབང་འབྲིང་རྣམས་ཆོས་ཅན། རྫོགས་བྱང་ལས་ཕྱིར་མི་ལྡོག་སྟེ། སྡུག་བསྔལ་ལ་ སོགས་པ་བདེན་པ་བཞི་ཡུལ་དུ་ཡོད་པའི་སྒོ་ནས་ཆོས་ཤེས་པའི་བཟོད་པ་བཞི། ཆོས་ཤེས་ བཞི། རྗེས་སུ་ཤེས་པའི་བཟོད་པ་བཞི། རྗེས་སུ་ཤེས་པ་བཞི་སྟེ་དེ་འདྲའི་སྐད་ཅིག་མ་བཅུ་ དྲུག་ཐོབ་པའི་བྱང་སེ་དབང་འབྲིང་ཡིན་པས་སོ། །ཁྱབ་པ་ཡོད་དེ། དེ་ནི་དེ་རྣམས་ཀྱི་ཕྱིར་མི་ ལྡོག་པའི་མཚན་ཉིད་ཡིན་པར་ཤེས་པར་བྱའོ། ། རྒྱས་བཤད་ལ། མཚམས་སྦྱར་ནི། སྐད་ཅིག་མ་བཅུ་དྲུག་དེའི་རྣམ་པ་ཅི་འདྲ་བ་ཞིག་ ཕྱིར་མི་ལྡོག་གི་མཚ
【現代漢語翻譯】 那些自稱『這是佛陀的教誨』，但實際上並非佛陀所說，而是他們自己編造的。他們聲稱『我所說的才是真正的教誨』，目的是爲了使人心不散亂，不輕率行動。那些聲稱聲聞乘和緣覺乘的修行者無法做到（不依賴他人），只有精通佛陀的方便法門——空性和慈悲心的人，才能像圓滿正等覺的道路一樣，將不凈觀、四禪八定等視為魔（具有修行者外表），並認識到其魔性。這被稱為兩種魔。此外，（聖者）會展示道路的幻象，或者展示骨骼，或者展示從初禪到有頂天的境界等等。那些安住于殊勝正法，根器銳利的菩薩，不會從無上圓滿菩提退轉，因此，他們會按照（經）中所說的那樣，學習三輪清凈（經），從佈施等一直到一切智智，都懷著無與倫比的心，因此，他們的一切行為都會令諸佛歡喜，這是唯一的一種方式。因此，要像所教導的那樣去學習和實踐，不要偏離正道，直到佈施波羅蜜圓滿為止。這些都是按順序排列的意義。通過這二十個標誌，可以分別認識到（那些具有惡行，與惡性相符，將善惡混淆，將其他道路視為正道，將正道與非道混淆，將非道視為正道，將魔視為魔的兩種人）。 （在註釋中，『因獲得信心』等被視為標誌，『產生懷疑』等被視為需要證實的法。） 論證見道不退轉 第二部分包括：教義和解釋。第一部分包括：連線詞，如『確定』等，最後補充『展示』。根本論和註釋是：安住于見道的上、中根器的菩薩，不會從圓滿菩提退轉，因為他們通過以苦等四聖諦為對境，獲得了四法忍、四法智、四類比忍、四類比智，總共十六個剎那。因此，他們是具有十六剎那的上、中根器的菩薩。這是普遍存在的，因為要知道這是他們不退轉的特徵。 詳細解釋包括：連線詞，如『這十六個剎那是什麼樣的，才是不退轉的特徵』。
【English Translation】 Those who claim 'This is the Buddha's teaching,' but it is not what the Buddha said, but they made it up themselves. They claim 'What I say is the true teaching,' in order to make people's minds not scattered and not act rashly. Those who claim that practitioners of the Sravaka and Pratyekabuddha vehicles cannot do it (without relying on others), only those who are proficient in the Buddha's skillful means—emptiness and compassion—can, like the path of perfect complete enlightenment, regard the impure contemplation, the four dhyanas and eight formless attainments, etc., as demons (with the appearance of practitioners), and recognize their demonic nature. This is called the two kinds of demons. In addition, (Aryas) will show illusions of the path, or show bones, or show realms from the first dhyana to the peak of existence, and so on. Those Bodhisattvas who abide in the supreme Dharma and have sharp faculties will not regress from the unexcelled perfect enlightenment. Therefore, they will learn the three wheels of purity (Sutra) as taught in the (Sutra), from giving and so on up to omniscient wisdom, with an unparalleled mind. Therefore, all their actions will please the Buddhas, which is the only way. Therefore, learn and practice as taught, and do not deviate from the right path, until the perfection of giving paramita. These are the meanings arranged in order. Through these twenty signs, one can separately recognize (those who have evil deeds, are in accordance with evil nature, confuse good and evil, regard other paths as the right path, confuse the right path with the non-path, regard the non-path as the right path, and recognize the two kinds of demons as demons). (In the commentary, 'because of gaining faith,' etc., are regarded as signs, and 'having doubts,' etc., are regarded as dharmas to be proven.) Argument for Attaining the Stage of Seeing Without Regression The second part includes: doctrine and explanation. The first part includes: conjunctions, such as 'determination,' etc., and finally adds 'demonstration.' The root text and commentary are: Bodhisattvas of the upper and middle faculties who abide in the stage of seeing will not regress from perfect enlightenment, because they have obtained the four forbearance of knowing the Dharma, the four wisdoms of knowing the Dharma, the four forbearance of subsequent knowing, and the four subsequent knowings, a total of sixteen moments, by taking the four noble truths such as suffering as objects. Therefore, they are Bodhisattvas of the upper and middle faculties who have sixteen moments. This is universally present, because it should be known that this is the characteristic of their non-regression. Detailed explanations include: conjunctions, such as 'What kind of appearance are these sixteen moments that is the characteristic of non-regression?'
ན་ཉིད་ཡིན་ཞེ་ན། སྐད་ཅིག་མའི་རྣམ་པ་རྣམས་བར་ཚིགས་ལྔས་ གསུངས་པ་ནི། རྩ་བ་ལ། ཤེས་བཟོད་དེ་འདྲའི་སྐད་ཅིག་བཅུ་དྲུག་ནི་བློ་ལྡན་མཐོང་བའི་ ལམ་གནས་ཀྱི་རྫོགས་བྱང་ལས་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པའི་མཚན་ཉིད་ཡིན་ནོ། །བཅུ་དྲུག་གང་ན། ཨཱརྱས། རྣམ་པ་ལ་དངོས་སུ་མ་སྦྱར་ཡང་ཕུགས་གནད་གཅིག་པས་འགྲེལ་པ་དང་ལྷན་ གཅིག་བཤད་དོ། །བསྡོམ་པ་ལ་མདོར་བསྟན་ལྟར་བཀོད་ནས། སྡུག་བསྔལ་ཆོས་བཟོད་ལ་ གནས་པའི་བྱང་སེ་དབང་འབྲིང་ཆོས་ཅན། ཕྱིར་མི་ལྡོག་སྟེ། ཆོས་ཐམས་ཅད་དོན་དམ་པར་ (མདོ་དོན་)རང་གི་མཚན་ཉིད་ཀྱིས་སྟོང་པར་མངོན་སུམ་གྱིས་རྟོགས་པས་གཟུགས་ལ་སོགས་ པའི་ཆོས་སུ་དང་སྐྱེ་བ་ལ་སོགས་པར་(སྙིང་མཆོག་)རྟོག་པའི་འདུ་ཤེས་ལས་(ཕྲ་མོ་ཞེས་བུདྡྷ་ཤྲཱི་)ལྡོག་ པའི་བྱང་འཕགས་དབང་འབྲིང་ཡིན་པས་སོ། །ཕྱིར་མི་ལྡོག་པ་དེར་མཚོན་ནུས་པའི་ཐ་སྙད་ བརྟན་པོ་ཅན་ཞེས་ཀྱང་སྟེ་གཞན་བཅོ་ལྔ་བོ་ལ་ཡང་གཉིས་གཉིས་སྦྱར་རོ། །གཟུགས་ཀྱི་ འདུ་ཤེས་ལས་ཕྱིར་ལྡོག་གོ །ནས། རྣམ་མཁྱེན་བར་རོ། །སངས་རྒྱས་དང་སོགས་པ་བྱང་ 2-247 ཆེན་གྱིས་བྱང་སེམས་བརྟན་པར་བྱིན་གྱིས་བརླབས་པས་བླ་མེད་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་བརྟན་ ཅིང་བདུད་(མདོ་)སོགས་ཀྱིས་མི་ཕྱེད་པ་ཉིད་དང་། བདུད་ཀྱིས་བྱང་ཆུབ་ལས་བཟློག་པ་ན་ (མདོ་དོན་)བདག་བླ་མེད་རྫོགས་ཆུབ་ལས་བཟློག་པ་དེ་ནི་བདུད་ཀྱི་ལས་ཏེ། ཞེས་སོགས་སོ། ། ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་ཆོས་ཁྱད་པར་ཅན་ཐབས་ཤེས་སམ་སེམས་(གསེར་)བསྐྱེད་སོགས་བསྒྲུབ་ པའམ་ཉམས་སུ་ལེན་(གསེར་)ཐེག་པ་དམན་པ་ཉན་ཐོས་དང་རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཐེག་པའི་ ཉམས་ལེན་སོགས་ལས་ཕྱིར་ལྡོག་པ་དང་། ཉན་ཐོས་ཀྱི་སའམ་རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ས་ལས་ ཕྱིར་ལྡོག་པ་དེ་ནི་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པའོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །གཟུགས་(གསེར་)སོགས་ཀྱི་ཆོས་ བདེན་པའི་རང་བཞིན་(སྐྱེ་བ་མེད་ཅེས་གསེར་)མེད་པར་རབ་ཏུ་རྣམ་པར་འབྱེད་ཅིང་མངོན་སུམ་དུ་ རྟོགས་པའི་མཐུས། བསམ་གཏན་གཟུགས་མེད་དང་སོགས་པས་བྱང་ཕྱོགས་སོ་བདུན་སྒོ་ གསུམ་ཚད་མེད་འགོག་པ་ལ་སྙོམས་པར་འཇུག་ཀྱང་ཉོན་མོངས་པའི་ཟག་བཅས་ཀྱི་འབྲས་ བུ་སྐྱེ་བའི་བསམ་གཏན་གཟུགས་མེད་དུ་སོ་སྐྱེར་སྐྱེ་བ་དང་ཉན་རང་གི་འབྲས་བུ་བཞི་ལ་ སོགས་པར་སྐྱེ་བའི་ཡན་ལག་ཡང་དག་པར་ཡོངས་སུ་ཟད་པ་(ནི་གཟུགས་དང་གཟུགས་མེད་པའི་གཉེན་ པོར་ཤེས་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་ཡིན་ཞེས་ཨཱརྱ། )སྟེ་བསམ་གཏན་དང་པོ་ལ་སྙོམས་པར་འཇུག་གོ །ནས། འགོག་པ་སོགས་དང་བསམ་གཏན་གྱི་འབྲས་བུ་ཡོངས་སུ་མི་འཛིན་ཏེ། ནས། རྒྱུན་ཞུགས། སོགས་སོ། །ཞེས་བྱ་བ་བཞི་ནི་སྡུག་བསྔལ་གྱི་ཡུལ་ཅན་གྱི་ཤེས་བཟོད་བཞིའི་རྣམ་པ་ཡིན་ ནོ། །སྒོ་གསུམ་གྱི་མི་དགེ་བ་དང་བྲལ་བ་ཉིད་ཀྱིས་ལུས་(ཡང་བ་ནི་ལུས་ཀྱི་ལས་ལ་ཟོ་མདོག་བད
【現代漢語翻譯】 如果有人問：『是這樣嗎？』，（回答是）剎那的相狀以五個間隔說明。根本頌中說：『知容忍（梵文：ksanti，忍）如同十六剎那，是具慧者見道位不退轉的特徵。』十六個是什麼呢？阿雅（梵文：Arya，聖者）啊，雖然相狀上沒有直接對應，但根本要義是一致的，所以與解釋一起說明。總的來說，按照概要的方式陳述，安住于苦法忍（梵文：duhkha-dharma-ksanti）的菩薩，無論是上等還是中等，都是不退轉的，因為他們現量證悟到一切法在勝義諦（梵文：paramārtha-satya）中以自性空（藏文：རང་གི་མཚན་ཉིད་ཀྱིས་སྟོང་པ་，梵文：svabhāva-śūnyatā，梵文羅馬擬音：svabhava-shunyata，自性空）的緣故，從對色等法和生等（藏文：སྙིང་མཆོག་，梵文：hrdayam，梵文羅馬擬音：hrdayam，心要）的分別念（藏文：རྟོག་པའི་འདུ་ཤེས་，梵文：vikalpa-samjñā，梵文羅馬擬音：vikalpa-samjna，分別念）中退還（藏文：ཕྲ་མོ་ཞེས་བུདྡྷ་ཤྲཱི་，梵文：suksma iti buddhasri，梵文羅馬擬音：suksma iti buddhasri，細微的，如佛吉祥）。不退轉可以用堅定的名稱來表示，其他的十五個也各自配對。從對色的分別念中退還，直到一切種智（梵文：sarvākārajñatā）。諸佛和諸大菩薩加持菩薩，使無上菩提心堅定不移，不被魔等所動搖。當魔從菩提中轉移時，（這意味著）我從無上圓滿菩提中轉移，這就是魔的事業。大乘的殊勝法，如方便智慧或發心等，通過修習或實踐，從下乘，即聲聞（梵文：śrāvaka）和獨覺（梵文：pratyekabuddha）乘的實踐中退還。從聲聞地或獨覺地退還，這就是不退轉。對色等法的真實自性（藏文：སྐྱེ་བ་མེད་ཅེས་གསེར་，梵文：anutpāda iti suvarnam，梵文羅馬擬音：anutpada iti suvarnam，無生，如黃金）進行徹底辨別和現量證悟的力量，通過禪定（梵文：dhyāna）、無色定等，以及三十七道品（梵文：bodhipaksika-dharmas），三門（身語意）無量，進入滅盡定（梵文：nirodha-samāpatti），即使如此，也不會生起有漏的煩惱果報，不會以凡夫身份生於無色界，也不會生起聲聞和獨覺的四果等。完全斷絕了生起之因（藏文：ནི་གཟུགས་དང་གཟུགས་མེད་པའི་གཉེན་པོར་ཤེས་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་ཡིན་ཞེས་ཨཱརྱ།，梵文：rūpārūpayoh pratipaksatvena jñātavyam ity ārya，梵文羅馬擬音：ruparupayoh pratipaksatvena jnatavyam ity arya，應知是色與無色的對治，如聖者所說），即進入初禪。直到滅盡等，並且不執著于禪定的果報，直到預流果（梵文：srotaāpanna）等。這四種是苦諦（梵文：duhkha-satya）的知容忍四相。通過遠離三門的不善，身體（藏文：ཡང་བ་ནི་ལུས་ཀྱི་ལས་ལ་ཟོ་མདོག་བད，梵文：laghu va ni kāyakarmaṇi zo mdog bd，梵文羅馬擬音：laghu va ni kayakarmāni zo mdog bd，輕安是身體的業，如顏色好）
【English Translation】 If someone asks, 'Is that so?', (the answer is) the aspects of moments are explained with five intervals. The root text says, 'The knowledge of forbearance (Sanskrit: ksanti) like sixteen moments is the characteristic of non-retrogression for the wise in the path of seeing.' What are the sixteen? Arya, although there is no direct correspondence in aspects, the fundamental essence is the same, so it is explained together with the commentary. In summary, stated in a concise manner, a Bodhisattva who abides in the forbearance of the Dharma of suffering (Sanskrit: duhkha-dharma-ksanti), whether superior or intermediate, is non-retrogressive because they directly realize that all dharmas are empty of inherent existence (Tibetan: རང་གི་མཚན་ཉིད་ཀྱིས་སྟོང་པ་, Sanskrit: svabhāva-śūnyatā, Romanized Sanskrit: svabhava-shunyata, emptiness of self-nature) in ultimate truth (Sanskrit: paramārtha-satya), and therefore retreat from the conceptual thoughts (Tibetan: རྟོག་པའི་འདུ་ཤེས་, Sanskrit: vikalpa-samjñā, Romanized Sanskrit: vikalpa-samjna, conceptual thought) of forms and so on, and birth and so on (Tibetan: སྙིང་མཆོག་, Sanskrit: hrdayam, Romanized Sanskrit: hrdayam, heart essence) (Tibetan: ཕྲ་མོ་ཞེས་བུདྡྷ་ཤྲཱི་, Sanskrit: suksma iti buddhasri, Romanized Sanskrit: suksma iti buddhasri, subtle, like Buddhasri). Non-retrogression can be represented by a firm name, and the other fifteen are also paired accordingly. Retreating from the conceptual thought of form, up to omniscience (Sanskrit: sarvākārajñatā). The Buddhas and great Bodhisattvas bless the Bodhisattva, making the unsurpassed Bodhicitta firm and unwavering, not to be shaken by demons and so on. When a demon diverts from Bodhi, (it means) I divert from unsurpassed perfect Bodhi, and that is the work of the demon. The special Dharma of the Great Vehicle, such as skillful means and wisdom or the generation of Bodhicitta, through practice or cultivation, retreats from the practice of the lower vehicle, namely the Hearer (Sanskrit: śrāvaka) and Solitary Realizer (Sanskrit: pratyekabuddha) vehicles. Retreating from the Hearer's ground or the Solitary Realizer's ground, that is non-retrogression. Thoroughly discriminating and directly realizing the true nature of form and other dharmas (Tibetan: སྐྱེ་བ་མེད་ཅེས་གསེར་, Sanskrit: anutpāda iti suvarnam, Romanized Sanskrit: anutpada iti suvarnam, unborn, like gold), through the power of meditation (Sanskrit: dhyāna), the formless absorptions, and the thirty-seven factors of enlightenment (Sanskrit: bodhipaksika-dharmas), the three doors (body, speech, and mind) are immeasurable, entering cessation, but the fruits of defilements with outflows will not arise, one will not be born as an ordinary being in the formless realm, nor will the four fruits of Hearers and Solitary Realizers arise. Completely exhausting the cause of arising (Tibetan: ནི་གཟུགས་དང་གཟུགས་མེད་པའི་གཉེན་པོར་ཤེས་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་ཡིན་ཞེས་ཨཱརྱ།, Sanskrit: rūpārūpayoh pratipaksatvena jñātavyam ity ārya, Romanized Sanskrit: ruparupayoh pratipaksatvena jnatavyam ity arya, it should be known as the antidote to form and formlessness, as the Arya said), that is, entering the first dhyana. Until cessation and so on, and not clinging to the fruits of meditation, until the Stream-enterer (Sanskrit: srotaāpanna) and so on. These four are the four aspects of the knowledge of forbearance of the truth of suffering (Sanskrit: duhkha-satya). Through the very separation from the non-virtue of the three doors, the body (Tibetan: ཡང་བ་ནི་ལུས་ཀྱི་ལས་ལ་ཟོ་མདོག་བད, Sanskrit: laghu va ni kāyakarmaṇi zo mdog bd, Romanized Sanskrit: laghu va ni kayakarmāni zo mdog bd, lightness is the action of the body, like good color)
ེ་བར་ འཇུག་པའོ། ། )(མཐོང་སྤོངས་རྟོག་པ་དང་བྲལ་བས་ཞེས་ཨཱརྱ། )དང་སེམས་ཡང་(བ་ནི་སེམས་འཛིན་པ་ལ་མཁས་ཤིང་ རྒྱལ་བའོ། །རད་ཀིར། )ཞིང་ལས་སུ་རུང་ལ་དགེ་བ་ལ་བཀོལ་བཟོད་པ་དང་། (མི་དགེ་བ་དང་ལྡན་པ་ཁོ་ནའི་ ལུས་ལས་སུ་མི་རུང་ཞིང་ལྕི་བ་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཞེས་གསེར། ) བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་དང་མི་འབྲལ་ཞིང་གཟུགས་ལྷུར་ལེན་པ་མ་ཡིན། མཚན། ལུས། སྦྱིན་པ། ནས། སངས་རྒྱས་བར་རོ། །འདོད་ཡོན་ལ་མ་སྤྱད་ན་གདུལ་མི་ནུས་པའི་སེམས་ཅན་འདུལ་བའི་ཐབས་ལ་མཁས་པའི་ 2-248 མཐུས། རང་ཉིད་ཆགས་ཤིང་མངོན་ཞེན་མེད་པར་འདོད་པའི་ཡོན་ཏན་ལ་ཉེ་བར་སྤྱོད་པ་སྟེ་ཁྱིམ་པ་བྱང་པའི་དབང་དུ་བྱས་སོ། །ཁྱིམ་ན་གནས་ ཀྱང་ཐབས་མཁས་པས་སེམས་ཅན་ཡོངས་སུ་སྨིན་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་འདོད་པའི་ཡོན་ཏན་ལྔ་ཉེ་བར་ལེན་ཏོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །བུད་མེད་སོགས་ ཆགས་ཡུལ་ཀྱི་ཉེས་དམིགས་(མདོ་ལས། བུད་མེད་ངན་སོང་རྩ་བ་སྟེ། །རྣམ་པ་ཀུན་དུ་ནོར་ཟད་བྱེད། །བུད་མེད་ངག་ཉན་མི་དག་ནི། ། ཚོགས་པ་རུ་ནི་བཞད་གད་རྒྱུ། །ཞེས་བཤད་དོ། ། )ངན་སོང་གི་རྩ་བ་སོགས་སུ་མཐོང་བས། རྟག་ཏུ་ཚངས་ པར་སྤྱོད་ཅིང་རྒྱུད་ཞི་གནས་ཀྱིས་བརླན་པས་གཞན་ལ་གནོད་པ་མི་བྱེད་པ་སྟེ། རྟག་ཏུ་རྒྱུན་ མི་འཆད་པར་(འདི་ཁྱིམ་ན་གནས་ཀྱང་འདོད་ཡོན་ལྔ་ལ་མི་སྤྱོད་ཅིང་ཚངས་པར་སྤྱོད་ཅེས་འབུམ་ཊཱིཀ་སྟེ་མདོ་དོན། ) ཚངས་པར་སྤྱོད་པ་ཡིན་(གཞན་མི་དགའ་བར་འགྱུར་བའི་གནོད་པ་དེ་ལྟ་བུ་གང་ཡང་མི་བསྐྱེད་དེ་ཞེས་དང་ཕྱི་བཞིན་ ལག་ན་རྡོ་རྗེ་རྟག་ཏུ་འབྲང་། )ཞེས་སོགས་སོ། །ཚུལ་འཆོས་ཁ་གསག་གཞོགས་སློང་ཐོབ་འཇལ་རྙེད་ པས་རྙེད་པ་ཚོལ་བ་སོགས་ལོག་འཚོ་(འདིའི་མདོར་མེད། སྐབས་དང་པོ་ཡོད་ཅིང་ཨཱརྱས་རྒྱས་པར་བཤད། ) སྤངས་ཤིང་བྱང་སེམས་མི་འཁྲུག་པའམ་མི་བརྗེད་པ་ལ་དབང་ཐོབ་པ་དང་འགྲོ་བ་འདོན་ པའི་སྨོན་ལམ་(ཞི་འབྱུང་)མི་འདོར་བས་སྐྱེས་བུ་དམ་པར་གྱུར་(སྨེ་ཤ་ཅན་ལ་སོགས་པ་དམ་པ་མིན་པ་ནི་ཉ་ ལ་སོགས་པ་གསོད་ཅིང་འཆི་བའི་རྒྱུད་བྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་གསེར། )པའི་ཆོས་ཉིད་ཀྱིས། འཚོ་བའི་(དག་ཅིང་ཕན་ པར་བྱེད་པའི་འཚོ་བ་ཞེས་རད་ཀིར། )ཡོ་བྱད་རྣམ་པར་དག་(རིན་ཆེན་འཕྲེང་བར། ཚུལ་འཆོས་རྙེད་དང་བཀུར་སྟིའི་ ཕྱིར། །དབང་བོ་སྡོམ་པར་བྱེད་པ་སྟེ། །ཁ་གསག་རྙེད་དང་བཀུར་སྟིའི་ཕྱིར། །ཚིག་འཇམ་སྔར་ནི་སྨྲ་བའོ། །གཞོགས་སློང་དེ་ནི་ ཐོབ་བྱའི་ཕྱིར། །གཞན་གྱི་རྫས་ལ་བསྔགས་བྱེད་པའོ། །ཐོབ་ཀྱིས་འཇལ་བ་རྙེད་པའི་ཕྱིར། ། མངོན་སུམ་གཞན་ལ་སྨོས་བྱེད་ པའོ། །རྙེད་པས་རྙེད་པ་རྣམ་འདོད་པ། །སྔར་ཐོབ་པ་ལ་བསྔགས་བྱེད་པའོ། །ཞེས་སོ། ། )པ་ཉིད་དེ། བུད་མེད་ཟས་ སློང་བ་དང་དབང་དུ་འགྱུར་བའི་སྔགས་དང་ཚིག་གང་ཡང་རུང་སྟེ་
【現代漢語翻譯】 進入。（阿阇黎說：『因為遠離了見解和煩惱。』）並且心輕快（即善於攝持心，並且是勝利者。），堪能，能用於善事。（因為只有與不善相應的身體才不堪能且沉重。），不離菩提心，不執著於色身。 從名稱、身體、佈施，直到成佛。如果不享用欲妙，就無法調伏那些需要通過享用欲妙才能調伏的眾生。憑藉這種善巧方便，自己不貪著、不執著地享用欲妙，這是為在家菩薩考慮的。即使住在家裡，也能以善巧方便成熟眾生，因此可以受用五種欲妙。等等。 看到婦女等貪著之境的過患（經中說：『婦女是惡趣的根本，在各種情況下都會耗盡財富。聽信婦女之言是不清凈的，在聚會中會引起嘲笑。』），視其為惡趣之根。因此，總是行梵行，以寂止滋潤自心，不損害他人。總是不斷地（即使住在家裡，也不享用五欲，而是行梵行，這是經部的意義。），行梵行（不製造任何會使他人不悅的損害，並且像金剛手一樣總是跟隨。）。等等。 捨棄虛偽、諂媚、拉攏、以利換利、以所得求所得等邪命（經典中沒有提到，但第一品中有，阿阇黎對此有詳細解釋。），獲得不忘失菩提心的能力，不捨棄度化眾生的愿文（息滅煩惱），成為殊勝之人（有肉者等非殊勝之人，因為他們殺害魚等，製造死亡的因緣。）。以清凈的（使清凈和有益的生活。），資具完全清凈（《寶鬘論》中說：『虛偽是爲了獲得利養和恭敬，調伏根門；諂媚是爲了獲得利養和恭敬，先說柔和的語言；拉攏是爲了獲得利益，讚美他人的財物；以利換利是爲了獲得利益，公開談論他人；以所得求所得，讚美先前獲得的。』）。即是說，無論是婦女、乞食，還是能控制的咒語和言辭。
【English Translation】 To enter. (The Acharya said, 'Because it is free from views and afflictions.') And the mind is light (that is, skilled in holding the mind and is victorious.), capable, and can be used for good deeds. (Because only the body that is in accordance with non-virtue is incapable and heavy.), not separated from the mind of Bodhi, and does not take form as a burden. From name, body, giving, to Buddhahood. If you do not use the desired qualities, you will not be able to subdue the sentient beings who need to be subdued by the means of enjoying the desired qualities. By the power of skillful means, one enjoys the qualities of desire without attachment or attachment, which is done for the sake of the Bodhisattva at home. Even if you live at home, you can use skillful means to mature sentient beings, so you can take the five qualities of desire. And so on. Seeing the faults of women and other objects of attachment (the Sutra says: 'Women are the root of evil, and in all ways they waste wealth. Listening to the words of women is impure, and in the assembly there is laughter.'), seeing them as the root of evil. Therefore, always practice pure conduct, and always be at peace. Always constantly (even if you live at home, you do not use the five desires, but practice pure conduct, which is the meaning of the Sutra.), practice pure conduct (do not create any harm that would make others unhappy, and always follow like Vajrapani.). And so on. Abandoning hypocrisy, flattery, solicitation, exchanging gains for gains, seeking gains with gains, etc. (This is not mentioned in the Sutra, but it is in the first chapter, and the Acharya has explained it in detail.), gaining the power to not forget the mind of Bodhi, not abandoning the aspiration to liberate beings (pacifying the arising), becoming a noble person (those with flesh are not noble, because they kill fish, etc., and create the cause of death.). By the nature of the pure (making pure and beneficial life.), the equipment is completely pure (The Garland of Jewels says: 'Hypocrisy is for the sake of gain and respect, subduing the senses; flattery is for the sake of gain and respect, first speaking gentle words; solicitation is for the sake of gain, praising the possessions of others; exchanging gains for gains is for the sake of gain, openly talking about others; seeking gains with gains, praising what was previously obtained.'). That is to say, whether it is a woman, begging, or any mantra and words that can be controlled.
མི་སྦྱོར། ནས། མཐར་ འཚོ་བ་ཡོངས་སུ་དག་པ་ཡིན་ཏེ། ཞེས་སོ། །ཞེས་བྱ་བ་ནི་བཞི་ནི་ཀུན་འབྱུང་བའི་ཡུལ་ཅན་ གྱི་ཤེས་བཟོད་སྐད་ཅིག་བཞིའི་རྣམ་པ་ཡིན་ནོ། །ཕུང་སོགས་དོན་དམ་པར་སྟོང་ཉིད་དུ་ མངོན་སུམ་དུ་རྟོག་པ་ལ་གནས་པ་ཉིད་ཀྱིས། ཕུང་བོ་དང་སོགས་པ་སྐྱེ་མཆེད་ཁམས་རྣམས་ 2-249 ལ་སྦྱོར་བ་(ནི་ཞི་གནས་སོ། །)(ནི་མངོན་ཞེན་དང་བཅས་པས་སྒྲུབ་པའོ། ། )དང་རྗེས་སུ་སྦྱོར་(ནི་མངོན་ཞེན་མེད་པ་ ལ་འཇུག་པའོ། །ཞེས་སྙིང་མཆོག་མངོན་པར་ཆགས་མ་ཆགས་སོ། །ཞེས་རད་ཀིར། )བ་(ནི་ལྷག་མཐོང་དེ་ལ་གནས་པ་ནི་སེམས་ ཀྱི་སྤྱོད་པ་སྟེ་དེ་བཀག་པའོ་ཞེས་དག་ལྡན། )དག་ཏུ་མི་བྱའོ་ཞེས་དེ་ལྟར་སྡུག་ཀུན་གྱིས་(ཨཱརྱ་)བསྡུས་པ་ལ་ སྦྱོར་བ་དང་འགོག་ལམ་གྱིས་(ཨཱརྱ་)བསྡུས་པ་ལ་རྗེས་སུ་སྦྱོར་བའམ་དེ་གསུམ་ལ་དང་པོར་ ཞེན་པ་(འགྲེལ་ཆེན་གསེར་)སྦྱོར་བ་དང་རྒྱུན་དུ་ཤིན་ཏུ་ཞེན་པ་རྗེས་སུ་སྦྱོར་བའི་གནས་པ་སྟེ་ཞེན་ པ་སོ་སོར་བཀག་པ་དང་། ཕུང་བོའི་སྦྱོར་བ་དང་། རྗེས་སུ་སྦྱོར་བ་ལ་རྗེས་སུ་བརྩོན་པར་མི་ གནས་(སྟོང་པར་བསྒོམ་ཞེས་འབུམ་ཊཱིཀ་གོ །)སྐྱེ་མཆེད་ཁམས་རྟེན་འབྲེལ་ལོ། །མཐོང་ལམ་གྱི་མི་ མཐུན་ཕྱོགས་མཐོང་སྤང་(གཟུང་རྟོག་སོགས་ཞེས་གསེར། )བསལ་བ་ཉིད་ཀྱིས། (མཁྱེན་གསུམ་གྱིས་རྟོགས་ ཞེས་གསེར། )རྟོག་པའི་(ཨཱརྱས་)རྒྱུ་དང་དགེ་(ཨཱརྱ་)ཕྱོགས་ཀྱི་བར་ཆད་བྱེད་པའི་ཆོས་(སྔར་བཤད་པའི་ སྐྱོན་རྣམས་ཞེས་གསེར། )འདུ་འཛི་ལ་སོགས་པ་རྣམས་ལ་སྔ་མ་བཞིན་ཏུ་སྟེ་སྟོང་ཉིད་རྟོགས་པ་ལ་ གནས་པ་ཉིད་ཀྱིས་སྦྱོར་བ་དང་རྗེས་སུ་སྦྱོར་བའི་གནས་པ་སོ་སོར་བཀག་པ་དང་རྐུན་པོའི་ གཏམ་གྱིས་སྦྱོར་བ་དང་རྗེས་སུ་སྦྱོར་བ་ལ་བརྩོན་པར་མི་གནས་སོགས་སོ། །མིང་ཙམ་ལ་ དམིགས་པའི་ཤེས་སྒྲིབ་རྣམ་པར་རྟོག་པའི་སྐྱོན་(བདུད་ལ་སོགས་པ་འབྱུང་བ་ནི་རྣམས་རྟོག་བསལ་ཏེ་ཞེས་ གསེར། )ཆོས་ཉིད་མངོན་སུམ་དུ་མཐོང་བའི་གེགས་བྱེད་པ་སོགས་ཡོངས་སུ་ཤེས་པ་ཉིད་ཀྱིས། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་རྒྱུ་ཚོགས་སྦྱིན་པ་ལ་སོགས་པའི་གཏམ་མམ་མིང་ཙམ་ལ་སྔ་མ་བཞིན་ཏུ་སྦྱོར་བ་ དང་རྗེས་སུ་སྦྱོར་བའི་གནས་པ་སོ་སོར་བཀག་པ་དང་། སྔ་མ་བཞིན་དུ་ནི། སྟོང་ཉིད་རྟོགས་ པ་དང་ཞེན་དང་རྒྱུན་དུ་ཞེན་སྡུད་པའོ། །གཏམ་སྨོས་པ་ནི་དངོས་པོའི་རྣམ་རྟོག་ནི་སྡུག་ཀུན་ ཤེས་པའི་དུས་ཉིད་ན་བཅོམ་པས། འགོག་པ་ཤེས་པ་ནི་གཏམ་མམ་མིང་ཙམ་གྱི་རྣམ་རྟོག་གི་ གཉེན་པོར་ཤེས་པའི་དོན་དུའོ། །ཞེས་། ཨཱརྱའོ། །དམག་གི་(ནི་ཚོགས་ཀྱི་དོན་ཏེ། དཔུང་ཚོགས་ཡིན་ པས་འདིར་ཡང་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཚོགས་ཞེས་དག་ཟླའི་དོན། )གཏམ་གྱི་སྦྱོར་བ་དང་རྗེས་སུ་སྦྱོར་བ་ལ་བརྩོན་ 2-250 པར་མི་གནས། ཞེས་སོ། །(ཨཱརྱ་ཤན་ཏིས་དྲངས་ད་ལྟའི་རྒྱས་
【現代漢語翻譯】 不應結合，直至最終，生活完全清凈。』所說的『四』，是指具有苦集之境的四種忍位剎那的相狀。僅僅安住于如實證悟蘊等在勝義中為空性，對於蘊等（即五蘊）、處（即十二處）、界（即十八界）不應結合（即止觀），（是帶著實執而修習的），以及隨順結合（是不帶實執而入定的）。（如《心要》所說，即未生起或已生起實執。如Ratnakīrti所說。）結合（即毗缽舍那，安住於此乃是心的行境，即遮止它，如Dagdan所說。）不應如此，即對於以苦、集（聖諦）所攝持者，不應結合；對於以滅、道（聖諦）所攝持者，不應隨順結合；或者對於這三者，最初執著（《大疏·金鬘》），即是結合；持續強烈執著，即是隨順結合，即是安住於此，即是各自遮止執著。對於蘊的結合和隨順結合，不應隨之勤奮（即應修習空性，如《十萬頌釋》所說。），處、界、緣起亦是如此。僅僅通過遣除見道的不順品——見斷（所取分別等，如《金鬘》所說。），（通過三智證悟，如《金鬘》所說。）對於分別的（聖者）因和善（聖者）品之障礙的法（如前所說的過失等，如《金鬘》所說。）——喧囂等等，如前一樣，即僅僅安住于證悟空性，各自遮止結合和隨順結合的安住，對於盜賊之語的結合和隨順結合，不應勤奮等等。僅僅緣于名相的所知障，分別的過失（魔等出現，即遣除分別，如《金鬘》所說。），僅僅通過完全了知阻礙如實見法性的障礙等等，對於菩提之因——佈施等的言談或僅僅名相，如前一樣，各自遮止結合和隨順結合的安住。如前一樣，即證悟空性和執著以及持續執著的集合。說『言談』，是因為在知苦集之時，就已經摧毀了事物之分別，因此，知滅諦是爲了了知言談或僅僅名相之分別的對治。如聖者所說。軍隊（即集合之義，因為軍隊是集合，所以這裡也是菩提之集合，如Dagdan所說。）之語的結合和隨順結合，不應勤奮。 Arya Shanti所引用的現在廣...
【English Translation】 One should not engage, until the end, when life is completely pure.' The 'four' mentioned refer to the aspects of the four moments of forbearance that have the realm of suffering and origin. Merely abiding in the direct realization that the aggregates, etc., are empty in the ultimate sense, one should not engage (i.e., practice śamatha and vipaśyanā) with the aggregates (i.e., the five aggregates), the sources (i.e., the twelve sources), and the elements (i.e., the eighteen elements) (which is accomplished with attachment to inherent existence), and one should not engage in accordance (which is entering into samādhi without attachment to inherent existence). (As stated in the 'Heart Essence,' it is the non-arising or arising of attachment to inherent existence. As stated by Ratnakīrti.) Engaging (i.e., vipaśyanā, abiding in which is the object of the mind, i.e., preventing it, as stated by Dagdan.) should not be done in this way, i.e., one should not engage with what is encompassed by suffering and origin (the truths); one should not engage in accordance with what is encompassed by cessation and path (the truths); or, for these three, initially clinging (The Great Commentary, Golden Garland), is engaging; continuously intensely clinging is engaging in accordance, which is abiding in this, which is individually preventing clinging. One should not diligently pursue the engagement and subsequent engagement of the aggregates (i.e., one should meditate on emptiness, as stated in the Commentary on the Hundred Thousand Verses.), and so on with the sources, elements, and dependent origination. Merely by eliminating the opposing factors of the path of seeing—the objects to be abandoned by seeing (apprehension of objects, etc., as stated in the Golden Garland.), (through the realization of the three wisdoms, as stated in the Golden Garland.)—for the causes of conceptualization (the noble ones) and the obstacles to virtuous (the noble ones) qualities (the faults mentioned earlier, etc., as stated in the Golden Garland.)—noise, etc., as before, i.e., merely abiding in the realization of emptiness, individually preventing the abiding of engagement and subsequent engagement, one should not diligently pursue the engagement and subsequent engagement of the words of thieves, etc. Merely the obscuration of knowledge that focuses on names, the fault of conceptualization (the appearance of demons, etc., is the elimination of conceptualization, as stated in the Golden Garland.), merely by fully knowing the obstacles to directly seeing the nature of reality, etc., for the causes of enlightenment—the speech of generosity, etc., or merely names, as before, individually preventing the abiding of engagement and subsequent engagement. As before, i.e., the collection of the realization of emptiness and clinging and continuous clinging. 'Speech' is mentioned because the conceptualization of things is destroyed at the time of knowing suffering and origin, therefore, knowing cessation is for the purpose of knowing the antidote to the conceptualization of speech or merely names. As stated by the noble one. One should not diligently pursue the engagement and subsequent engagement of the words of armies (i.e., the meaning of assembly, because armies are assemblies, so here it is also the assembly of enlightenment, as stated by Dagdan.). Quoted by Arya Shanti, the current extensive...
འབྲིང་ན་ཆད་གདའ། ) འགོག་པ་རྗེས་ཤེས་ལ་ གནས་པའི་བྱང་སེ་དབང་འབྲིང་ཆོས་ཅན། ཟག་པ་དང་བཅས་པའི་ལས་ཀྱི་རྣམ་སྨིན་དུ་གྱུར་ པའི་དབང་བོ་དང་སོགས་པ། དབང་རྟེན། དབང་ཡུལ་(གསུམ་དང་)བདག་ཏུ་འཛིན་པ། བདག་ གི་བར་འཛིན་པའི་སྤང་བྱ་དང་དེའི་(བརྒྱད་སྟོང་སྙིང་མཆོག་)གཉེན་པོ་གཡུལ་འགྱེད་པ་ལ་སྔ་མ་ བཞིན་དུ་སྦྱོར་བ་དང་རྗེས་སུ་སྦྱོར་བའི་གནས་པ་སོ་སོར་བཀག་པ་ཡིན་ཏེ། མཐོང་སྤང་གི་ གཟུང་བ་དང་འཛིན་པའི་རྟོག་པ་དག་སྤང་བར་བྱ་བ་སྟེ་སྤངས་པ་ཉིད་ཀྱིས་སོ། །ཡང་ན་ཕྱི་ ནང་གི་གཟུང་འཛིན་གྱི་རྣམ་རྟོག ཅེས་བྱའོ། །གཡུལ་གྱི་གཏམ་གྱི་སྦྱོར་བ་ལ་བརྩོན་པར་མི་ གནས་སོ། །ནས། གྲོང་གི གྲོང་ཁྱེར། གྲོང་བརྡལ་གྱི། བདག་གི ཞེས་སོགས་སོ། །དེ་ཡང་ ཤེས་པའི་རྟེན་དབང་བོ་ནི་སྐྱེ་བོའི་རྟེན་གྲོང་གི་སྒྲས་(མདོར་)གསུངས་སོ། །དབང་བོ་འཕེལ་ འགྲིབ་ཀྱི་རྟེན་འབྱུང་ཆེན་(ཨཱརྱ་)འབྱུང་འགྱུར་སོགས་ནི་གྲོང་འཕེལ་འགྲིབ་ཀྱི་རྟེན་གྲོང་ཁྱེར་ གྱི་སྒྲས་བསྟན། གཟུག་སོགས་དབང་ཡུལ་ནི་སྐྱེ་བོ་དུ་མའི་འཇུག་ལྡོག་གི་གནས་གྲོང་བརྡལ་ གྱིས་སྒྲས་བསྟན། དེ་གསུམ་འགོག་ཚུལ་ནི་ཟག་བཅས་ལས་ཀྱི་རྣམ་སྨིན་གྱི་ལྷག་མར་གྱུར་ པའི་དེ་གསུམ་གྱི་ཆ་འགོག་ཅེས་ཨཱརྱའོ། །(ཕྱི་རོལ་ཡོད་པའི་ལུགས་སོ། ། ) ཡང་ན་དེ་གསུམ་དུ་སྣང་ བའི་ཡང་དག་མིན་པའི་རྣམ་རིག་འགོག་པ་སྟེ་དག་ལྡན་དུ། ལུས་(དབང་བོ་)དང་གནས་(དབང་ རྟེན་)དང་ལོངས་སྤྱོད་(ནི་ཡུལ་ལྔར་ཤནྟིས་བཤད་དོ། ། )དུ་སྣང་བའི་རྣམ་པར་རིག་པ་དག་ཤིན་ཏུ་ལྡོག་ པ་ནི་འགོག་པའོ། །ཞེས་སོ། །ཕྱི་རོལ་མི་འདོད་པའི་ལུགས་སུ་མཛད་ནས་དེ་སྐད་བསྟན་གྱི་ ལུང་སྙེ་(ནོར་)ལྟར་མིན་ནོ། །སེམས་བྱུང་ལ་དབང་བསྒྱུར་བྱེད་ཀྱི་སེམས་ལ་བདག་གི་སྒྲས་ བསྟན། སེམས་ཀྱིས་དབང་བསྒྱུར་བྱ་སེམས་བྱུང་ནི་བློན་པོའི་སྒྲས་བསྟན་ཏེ་གཅིག་པོ་འདི་ བརྒྱད་སྟོང་པར་ཡོད་ཀྱི་རྒྱས་(སྙིང་མཆོག་ཏུ་བཤད་)འབྲིང་ན་མེད་ཅིང་ཨཱརྱས་ཀྱང་རྣམ་པ་བཞི་ ཞེས་དེ་མ་བཤད་དོ། །དེ་གཉིས་ལ་བདག་དང་བདག་གིར་མངོན་པར་ཞེན་པ་འགོག་པ་སྟེ་ 2-251 དོན་དམ་པར་ཆོས་ཐམས་ཅད་རང་བཞིན་མེད་རྟོགས་ཀྱིས་སོ། །དེ་རྣམས་ཡང་ཁམས་ གསུམ་གང་དང་གང་ན་གང་དང་གང་ཡོད་པ་འགོག་གོ །འདི་ལ་དབང་པོ། དབང་རྟེན། དབང་ཡུལ་གསུམ་དང་། བདག བདག་གིར་གཟུང་བྱ་སྟེ་ལྔའོ། །དང་པོ་ནི། བྲམ་ཟེ་(མཛོད་ འགྲེལ་དུ་བཤད་)རང་བཞིན་ཉན་གྱི་དབང་དུ་མཛད་ནས་ཉེར་གཉིས་བཀའ་སྩལ་ཏེ། (ཀུན་བཏུས་) ཡུལ་འཛིན་པར་དབང་བྱེད་པ་མིག་ནས་ཡིད་ཀྱི་བར་དྲུག་གོ །སྐྱེ་བར་རམ་རིགས་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་ དབང་བྱེད་པ་ཕོ་མོའི་དབང་པོ། (བརྒྱད་སོང་། ) རིས་མཐུན་གནས་པར་དབང་བྱེད་པ་སྲོག་ དབང་། (དགུ་སོང་། ) དགེ་མི་དགེ
【現代漢語翻譯】 འབྲིང་ན་ཆད་གདའ། (在中間的時候斷絕。)འགོག་པ་རྗེས་ཤེས་ལ་ གནས་པའི་བྱང་སེ་དབང་འབྲིང་ཆོས་ཅན། (處於止滅后得位的修習者中等者，具有法。)ཟག་པ་དང་བཅས་པའི་ལས་ཀྱི་རྣམ་སྨིན་དུ་གྱུར་ པའི་དབང་བོ་དང་སོགས་པ། (轉變為具有遺漏的業的異熟的根等。)དབང་རྟེན། (根所依。)དབང་ཡུལ་(根境，即色聲香味觸法三者。) (གསུམ་དང་)བདག་ཏུ་འཛིན་པ། (執著為我。) བདག་ གི་བར་འཛིན་པའི་སྤང་བྱ་དང་དེའི་(執著為我所的所斷以及它的) (བརྒྱད་སྟོང་སྙིང་མཆོག་)གཉེན་པོ་གཡུལ་འགྱེད་པ་ལ་སྔ་མ་ བཞིན་དུ་སྦྱོར་བ་དང་རྗེས་སུ་སྦྱོར་བའི་གནས་པ་སོ་སོར་བཀག་པ་ཡིན་ཏེ། (如八千頌般若經中所說，對治品如戰場，如同先前一樣，對加行位和後加行位各自的安住進行遮止。)མཐོང་སྤང་གི་ གཟུང་བ་དང་འཛིན་པའི་རྟོག་པ་དག་སྤང་བར་བྱ་བ་སྟེ་སྤངས་པ་ཉིད་ཀྱིས་སོ། (見道所斷的能取和所取的分別應當斷除，即通過斷除本身。)།ཡང་ན་ཕྱི་ ནང་གི་གཟུང་འཛིན་གྱི་རྣམ་རྟོག ཅེས་བྱའོ། (或者稱為內外能取所取的行相分別。)།གཡུལ་གྱི་གཏམ་གྱི་སྦྱོར་བ་ལ་བརྩོན་པར་མི་ གནས་སོ། (不專注于戰場的言語的加行。)།ནས། གྲོང་གི གྲོང་ཁྱེར། གྲོང་བརྡལ་གྱི། བདག་གི ཞེས་སོགས་སོ། (乃至村落、城市、城鎮、我等等。)།དེ་ཡང་ ཤེས་པའི་རྟེན་དབང་བོ་ནི་སྐྱེ་བོའི་རྟེན་གྲོང་གི་སྒྲས་(མདོར་)གསུངས་སོ། (其中，作為知識所依的根，以村落之語（簡略地）宣說了作為眾生所依。)།དབང་བོ་འཕེལ་ འགྲིབ་ཀྱི་རྟེན་འབྱུང་ཆེན་(根增長衰減的所依大種) (ཨཱརྱ་)འབྱུང་འགྱུར་སོགས་ནི་གྲོང་འཕེལ་འགྲིབ་ཀྱི་རྟེན་གྲོང་ཁྱེར་ གྱི་སྒྲས་བསྟན། (阿雅，變化等，以城市之語表示村落增長衰減的所依。)གཟུག་སོགས་དབང་ཡུལ་ནི་སྐྱེ་བོ་དུ་མའི་འཇུག་ལྡོག་གི་གནས་གྲོང་བརྡལ་ གྱིས་སྒྲས་བསྟན། (色等根境，以城鎮之語表示眾多眾生出入之處。)དེ་གསུམ་འགོག་ཚུལ་ནི་ཟག་བཅས་ལས་ཀྱི་རྣམ་སྨིན་གྱི་ལྷག་མར་གྱུར་ པའི་དེ་གསུམ་གྱི་ཆ་འགོག་ཅེས་ཨཱརྱའོ། (這三者的遮止方式是，阿雅，遮止成為具有遺漏的業的異熟之殘餘的這三者之分。)།(ཕྱི་རོལ་ཡོད་པའི་ལུགས་སོ། (這是外境存在的宗派。))།ཡང་ན་དེ་གསུམ་དུ་སྣང་ བའི་ཡང་དག་མིན་པའི་རྣམ་རིག་འགོག་པ་སྟེ་དག་ལྡན་དུ། (或者，在具有清凈的境界中，遮止顯現為這三者的非真實的行相識。)ལུས་(དབང་བོ་)དང་གནས་(དབང་ རྟེན་)དང་ལོངས་སྤྱོད་(身體（根）、處所（根所依）和受用) (ནི་ཡུལ་ལྔར་ཤནྟིས་བཤད་དོ། (寂天菩薩說是五境。))དུ་སྣང་བའི་རྣམ་པར་རིག་པ་དག་ཤིན་ཏུ་ལྡོག་ པ་ནི་འགོག་པའོ། (顯現為五境的識非常寂滅就是遮止。)།ཞེས་སོ། (如是說。)།ཕྱི་རོལ་མི་འདོད་པའི་ལུགས་སུ་མཛད་ནས་དེ་སྐད་བསྟན་གྱི་ ལུང་སྙེ་(ནོར་)ལྟར་མིན་ནོ། (以外境不存在的宗派來闡述，並非如經藏（財富）一般。)།སེམས་བྱུང་ལ་དབང་བསྒྱུར་བྱེད་ཀྱི་སེམས་ལ་བདག་གི་སྒྲས་ བསྟན། (以我之語表示對心所起作用的心。)སེམས་ཀྱིས་དབང་བསྒྱུར་བྱ་སེམས་བྱུང་ནི་བློན་པོའི་སྒྲས་བསྟན་ཏེ་གཅིག་པོ་འདི་ བརྒྱད་སྟོང་པར་ཡོད་ཀྱི་རྒྱས་(以八千頌般若經中廣說) (སྙིང་མཆོག་ཏུ་བཤད་)འབྲིང་ན་མེད་ཅིང་ཨཱརྱས་ཀྱང་རྣམ་པ་བཞི་ ཞེས་དེ་མ་བཤད་དོ། (在中間沒有，阿雅也沒有說四種行相。)།དེ་གཉིས་ལ་བདག་དང་བདག་གིར་མངོན་པར་ཞེན་པ་འགོག་པ་སྟེ་ 2-251 (對這兩者顯現執著為我和我所進行遮止。) དོན་དམ་པར་ཆོས་ཐམས་ཅད་རང་བཞིན་མེད་རྟོགས་ཀྱིས་སོ། (通過證悟勝義中一切法無自性。)།དེ་རྣམས་ཡང་ཁམས་ གསུམ་གང་དང་གང་ན་གང་དང་གང་ཡོད་པ་འགོག་གོ (還要遮止這些在三界中哪些存在，哪些不存在。)།འདི་ལ་དབང་པོ། དབང་རྟེན། དབང་ཡུལ་གསུམ་དང་། བདག བདག་གིར་གཟུང་བྱ་སྟེ་ལྔའོ། (此處有根、根所依、根境三者，以及我和我所執著的對境，共五者。)།དང་པོ་ནི། བྲམ་ཟེ་(首先，婆羅門) (མཛོད་ འགྲེལ་དུ་བཤད་)རང་བཞིན་ཉན་གྱི་དབང་དུ་མཛད་ནས་ཉེར་གཉིས་བཀའ་སྩལ་ཏེ། (在俱舍論的註釋中說，自在天以自性聽聞的方式作了二十二種開示。) (ཀུན་བཏུས་) ཡུལ་འཛིན་པར་དབང་བྱེད་པ་མིག་ནས་ཡིད་ཀྱི་བར་དྲུག་གོ (攝類學中說，對境的執著起作用的是從眼根到意根的六根。)།སྐྱེ་བར་རམ་རིགས་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་ དབང་བྱེད་པ་ཕོ་མོའི་དབང་པོ། (對出生或者種姓起作用的是男女根。) (བརྒྱད་སོང་། (八千頌般若經中說。))།རིས་མཐུན་གནས་པར་དབང་བྱེད་པ་སྲོག་ དབང་། (對同類相續起作用的是命根。) (དགུ་སོང་། (九頌中說。))།དགེ་མི་དགེ(善與非善。) In the middle, there is cessation. The noble disciple who abides in the subsequent cognition of cessation, possessing the intermediate qualities, has the Dharma. The sense faculties and so forth, which have become the ripening of karma accompanied by defilements; the support of the sense faculties; the objects of the sense faculties (the three: form, sound, smell, taste, and touch); the grasping at self; the objects to be abandoned that are grasped as 'mine' and their antidotes (as in the 'Heart Essence of the Eight Thousand Stanza Prajnaparamita Sutra')—the application and subsequent application of the battlefield are individually blocked in their respective abidings, just as before. The conceptualizations of the apprehended and the apprehender, which are to be abandoned on the path of seeing, are to be abandoned, indeed, by the very act of abandoning. Or, it is to be called the conceptualizations of the apprehended and apprehender, internal and external. One does not dwell on striving in the application of the speech of battle. And so forth, such as 'of the village,' 'of the city,' 'of the town,' 'of the self.' Moreover, the sense faculty, the support of consciousness, is spoken of (briefly) as the support of beings, by the term 'village.' The great elements (Arya), the transformations, etc., which are the support of the increase and decrease of the sense faculties, are indicated by the term 'city' as the support of the increase and decrease of the village. The objects of the sense faculties, such as form, are indicated by the term 'town' as the place of entry and exit of many beings. The way to block these three is that Arya says to block the aspects of these three that have become the remainder of the ripening of karma accompanied by defilements. (This is the system of external existence.) Or, in the state of purity, the non-veridical appearances of these three are blocked, namely, the consciousnesses that appear as body (sense faculty), place (support of sense faculty), and enjoyment (Shanti says these are the five objects). The complete reversal of the consciousnesses that appear is the blocking. Thus it is said. Having established the system of non-acceptance of externality, it is taught in this way, not like a treasury (wealth) of scriptures. The mind that controls mental factors is indicated by the term 'self.' The mental factors that are controlled by the mind are indicated by the term 'minister,' and this alone is extensively present in the Eight Thousand Stanza Prajnaparamita Sutra (explained in the 'Heart Essence'), but not in the intermediate, and Arya also did not explain it, saying 'four aspects.' The manifest clinging to these two as 'self' and 'mine' is blocked, namely, by realizing that all phenomena are without inherent existence in the ultimate sense. Furthermore, it is blocked which of these exist in which of the three realms. Here, there are the three: sense faculty, support of sense faculty, and object of sense faculty; and the five: self and what is to be grasped as 'mine.' Firstly, the Brahmin (explained in the commentary on the Abhidharmakosha) made the twenty-two pronouncements by making the Lord of Nature the authority of hearing. (In the Compendium of Topics) the six, from the eye to the mind, have power over grasping objects. The male and female faculties have power over birth or lineage. (Eight Thousand Stanza Prajnaparamita Sutra) The life faculty has power over abiding in conformity with the species. (Nine Stanza) Virtue and non-virtue.
【English Translation】 འབྲིང་ན་ཆད་གདའ། (In the middle, there is cessation.) འགོག་པ་རྗེས་ཤེས་ལ་ གནས་པའི་བྱང་སེ་དབང་འབྲིང་ཆོས་ཅན། (The noble disciple who abides in the subsequent cognition of cessation, possessing the intermediate qualities, has the Dharma.) ཟག་པ་དང་བཅས་པའི་ལས་ཀྱི་རྣམ་སྨིན་དུ་གྱུར་ པའི་དབང་བོ་དང་སོགས་པ། (The sense faculties and so forth, which have become the ripening of karma accompanied by defilements.) དབང་རྟེན། (The support of the sense faculties.) དབང་ཡུལ་ (The objects of the sense faculties.) (གསུམ་དང་) བདག་ཏུ་འཛིན་པ། (The grasping at self.) བདག་ གི་བར་འཛིན་པའི་སྤང་བྱ་དང་དེའི་ (The objects to be abandoned that are grasped as 'mine' and their) (བརྒྱད་སྟོང་སྙིང་མཆོག་) གཉེན་པོ་གཡུལ་འགྱེད་པ་ལ་སྔ་མ་ བཞིན་དུ་སྦྱོར་བ་དང་རྗེས་སུ་སྦྱོར་བའི་གནས་པ་སོ་སོར་བཀག་པ་ཡིན་ཏེ། (antidotes (as in the 'Heart Essence of the Eight Thousand Stanza Prajnaparamita Sutra')—the application and subsequent application of the battlefield are individually blocked in their respective abidings, just as before.) མཐོང་སྤང་གི་ གཟུང་བ་དང་འཛིན་པའི་རྟོག་པ་དག་སྤང་བར་བྱ་བ་སྟེ་སྤངས་པ་ཉིད་ཀྱིས་སོ། (The conceptualizations of the apprehended and the apprehender, which are to be abandoned on the path of seeing, are to be abandoned, indeed, by the very act of abandoning.) །ཡང་ན་ཕྱི་ ནང་གི་གཟུང་འཛིན་གྱི་རྣམ་རྟོག ཅེས་བྱའོ། (Or, it is to be called the conceptualizations of the apprehended and apprehender, internal and external.) །གཡུལ་གྱི་གཏམ་གྱི་སྦྱོར་བ་ལ་བརྩོན་པར་མི་ གནས་སོ། (One does not dwell on striving in the application of the speech of battle.) །ནས། གྲོང་གི གྲོང་ཁྱེར། གྲོང་བརྡལ་གྱི། བདག་གི ཞེས་སོགས་སོ། (And so forth, such as 'of the village,' 'of the city,' 'of the town,' 'of the self.') །དེ་ཡང་ ཤེས་པའི་རྟེན་དབང་བོ་ནི་སྐྱེ་བོའི་རྟེན་གྲོང་གི་སྒྲས་ (མདོར་) གསུངས་སོ། (Moreover, the sense faculty, the support of consciousness, is spoken of (briefly) as the support of beings, by the term 'village.') །དབང་བོ་འཕེལ་ འགྲིབ་ཀྱི་རྟེན་འབྱུང་ཆེན་ (The great elements, the transformations, etc., which are the support of the increase and decrease of the sense faculties,) (ཨཱརྱ་) འབྱུང་འགྱུར་སོགས་ནི་གྲོང་འཕེལ་འགྲིབ་ཀྱི་རྟེན་གྲོང་ཁྱེར་ གྱི་སྒྲས་བསྟན། (are indicated by the term 'city' as the support of the increase and decrease of the village.) གཟུག་སོགས་དབང་ཡུལ་ནི་སྐྱེ་བོ་དུ་མའི་འཇུག་ལྡོག་གི་གནས་གྲོང་བརྡལ་ གྱིས་སྒྲས་བསྟན། (The objects of the sense faculties, such as form, are indicated by the term 'town' as the place of entry and exit of many beings.) དེ་གསུམ་འགོག་ཚུལ་ནི་ཟག་བཅས་ལས་ཀྱི་རྣམ་སྨིན་གྱི་ལྷག་མར་གྱུར་ པའི་དེ་གསུམ་གྱི་ཆ་འགོག་ཅེས་ཨཱརྱའོ། (The way to block these three is that Arya says to block the aspects of these three that have become the remainder of the ripening of karma accompanied by defilements.) །(ཕྱི་རོལ་ཡོད་པའི་ལུགས་སོ། (This is the system of external existence.)) །ཡང་ན་དེ་གསུམ་དུ་སྣང་ བའི་ཡང་དག་མིན་པའི་རྣམ་རིག་འགོག་པ་སྟེ་དག་ལྡན་དུ། (Or, in the state of purity, the non-veridical appearances of these three are blocked,) ལུས་ (དབང་བོ་) དང་གནས་ (དབང་ རྟེན་) དང་ལོངས་སྤྱོད་ (namely, the consciousnesses that appear as body (sense faculty), place (support of sense faculty), and enjoyment) (ནི་ཡུལ་ལྔར་ཤནྟིས་བཤད་དོ། (Shanti says these are the five objects.)) དུ་སྣང་བའི་རྣམ་པར་རིག་པ་དག་ཤིན་ཏུ་ལྡོག་ པ་ནི་འགོག་པའོ། (The complete reversal of the consciousnesses that appear is the blocking.) །ཞེས་སོ། (Thus it is said.) །ཕྱི་རོལ་མི་འདོད་པའི་ལུགས་སུ་མཛད་ནས་དེ་སྐད་བསྟན་གྱི་ ལུང་སྙེ་ (ནོར་) ལྟར་མིན་ནོ། (Having established the system of non-acceptance of externality, it is taught in this way, not like a treasury (wealth) of scriptures.) །སེམས་བྱུང་ལ་དབང་བསྒྱུར་བྱེད་ཀྱི་སེམས་ལ་བདག་གི་སྒྲས་ བསྟན། (The mind that controls mental factors is indicated by the term 'self.') སེམས་ཀྱིས་དབང་བསྒྱུར་བྱ་སེམས་བྱུང་ནི་བློན་པོའི་སྒྲས་བསྟན་ཏེ་གཅིག་པོ་འདི་ བརྒྱད་སྟོང་པར་ཡོད་ཀྱི་རྒྱས་ (The mental factors that are controlled by the mind are indicated by the term 'minister,' and this alone is extensively present in the Eight Thousand Stanza Prajnaparamita Sutra) (སྙིང་མཆོག་ཏུ་བཤད་) འབྲིང་ན་མེད་ཅིང་ཨཱརྱས་ཀྱང་རྣམ་པ་བཞི་ ཞེས་དེ་མ་བཤད་དོ། ((explained in the 'Heart Essence'), but not in the intermediate, and Arya also did not explain it, saying 'four aspects.') །དེ་གཉིས་ལ་བདག་དང་བདག་གིར་མངོན་པར་ཞེན་པ་འགོག་པ་སྟེ་ 2-251 (The manifest clinging to these two as 'self' and 'mine' is blocked,) དོན་དམ་པར་ཆོས་ཐམས་ཅད་རང་བཞིན་མེད་རྟོགས་ཀྱིས་སོ། (namely, by realizing that all phenomena are without inherent existence in the ultimate sense.) །དེ་རྣམས་ཡང་ཁམས་ གསུམ་གང་དང་གང་ན་གང་དང་གང་ཡོད་པ་འགོག་གོ (Furthermore, it is blocked which of these exist in which of the three realms.) །འདི་ལ་དབང་པོ། དབང་རྟེན། དབང་ཡུལ་གསུམ་དང་། བདག བདག་གིར་གཟུང་བྱ་སྟེ་ལྔའོ། (Here, there are the three: sense faculty, support of sense faculty, and object of sense faculty; and the five: self and what is to be grasped as 'mine.') །དང་པོ་ནི། བྲམ་ཟེ་ (Firstly, the Brahmin) (མཛོད་ འགྲེལ་དུ་བཤད་) རང་བཞིན་ཉན་གྱི་དབང་དུ་མཛད་ནས་ཉེར་གཉིས་བཀའ་སྩལ་ཏེ། ((explained in the commentary on the Abhidharmakosha) made the twenty-two pronouncements by making the Lord of Nature the authority of hearing.) (ཀུན་བཏུས་) ཡུལ་འཛིན་པར་དབང་བྱེད་པ་མིག་ནས་ཡིད་ཀྱི་བར་དྲུག་གོ ((In the Compendium of Topics) the six, from the eye to the mind, have power over grasping objects.) །སྐྱེ་བར་རམ་རིགས་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་ དབང་བྱེད་པ་ཕོ་མོའི་དབང་པོ། (The male and female faculties have power over birth or lineage.) (བརྒྱད་སོང་། (Eight Thousand Stanza Prajnaparamita Sutra)) །རིས་མཐུན་གནས་པར་དབང་བྱེད་པ་སྲོག་ དབང་། (The life faculty has power over abiding in conformity with the species.) (དགུ་སོང་། (Nine Stanza)) །དགེ་མི་དགེ (Virtue and non-virtue.)
འི་ལས་ཀྱི་འབྲས་བུ་ལ་(ཀུན་བཏུས་)ཉེར་བར་སྤྱོད་པར་དབང་ བྱེད་པ་བདེ་སྡུག ཡིད་བདེ་མི་བདེ་བཏང་སྙོམས་ཀྱི་དབང་བོ་སྟེ་ཉོན་མོངས་ཕྱོགས་ཀྱི་བཅུ་ བཞིའོ། །(ཀུན་བཏུས། )འཇིག་རྟེན་པའི་རྣམ་དག་ལ་དབང་བྱེད་པ། དད་བརྩོན་དྲན་ཏིང་ཤེས་ རབ་ཀྱི་དབང་བོ་ལྔ་སྟེ། དེས་ཉོན་མོངས་རྣམ་པར་མགོ་གནོན་པས་སོ། །འཇིག་རྟེན་འདས་ པའི་རྣམ་དག་ལ་དབང་བྱེད་པ། (ཀུན་བཏུས་མཛོད། ) མི་ཤེས་པ་ཀུན་ཤེས་པར་བྱེད་པའི་དབང་ བོ་ཀུན་ཤེས་པའི་དབང་པོ། ཀུན་ཤེས་ལྡན་པའི་དབང་བོ་སྟེ། དེ་དག་གིས་བག་ལ་ཉལ་ ལེགས་པར་འཇོམས་ཤིང་བཅོམ་པས་སོ། །དེ་བརྒྱད་རྣམ་བྱང་ཕྱོགས་ཀྱི་དབང་བོ་ཡིན་ནོ། ། དེ་རྣམས་ལས་སྤྱིར་འདོད་ཁམས་ཀྱི་རྟེན་ལ་ཐམས་ཅད་ཡོད་དུ་རུང་ལ། འདོད་པའི་སས་ བསྡུས་ཀྱི་ཐ་མ་གསུམ་མེད་དེ། མཛོད་དུ། དྲི་མེད་མ་གཏོགས་འདོད་པར་གཏོགས། །(འོན་ ལོངས་ལ་རྣ་མིག་མེད། དམྱལ་བ་ལ་དགའ་བདེ་མེད་ཅེས་སོགས་ཡང་རྟོགས་དགོས་སོ། ། ) ཞེས་སོ། །གཞན་རྣམས་ནི། མཛོད་དུ། (འཁྲིག་པའི་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་ཞིང་རྟེན་མི་མཛེས་པ། ) ཕོ་མོའི་དབང་(པོ་གཟུགས་ན་མེད། དང་(ཁོང་ ཁྲོ་མེད་པས་ཡིད་མི་བདེ་མེད་དོ། །དེ་མེད་པས་སྡུག་བསྔལ་ཡང་མེད་པས། )སྡུག་བསྔལ་དག །(སྟེ་ཡིད་མི་བདེ་དང་སྡུག་ བསྔལ་གཉིས་མེད་དོ། ། ) མ་གཏོགས་(པ་ཀུན་)གཟུགས་(སུ་)གཏོགས་(པ་ཡོད་དུ་རུང་ངོ་། ། )གཟུགས་ཅན་ (ཀུན་)དང་། ། བདེ་བའང་མ་གཏོགས་(པ་ཀུན་)གཟུགས་མེད་གཏོགས། །(དེ་ཡོད་དུ་རུང་ངོ་། ། ) ཞེས་ 2-252 སོ། །ཡང་སྐྱེ་བའི་བསམ་གཏན་དག་ན་ནི། །ཡིད་(དང་པོ་ན་)བདེ་བདེ་དང་བཏང་སྙོམས་(གསུམ་) དང་། །བཏང་(གཉིས་པ་ན། )སྙོམས་ཡིད་བདེ་(གཉིས་དང་གསུམ་པ་ན་)བདེ་བ་དང་། །བཏང་སྙོམས་ (གཉིས། བཞི་པ་ན། )བཏང་སྙོམས་ཚོར་བ་(ཁོ་ན་)ཡོད། །གཟུགས་མེད་རྣམས་ན་བཏང་སྙོམས་ དང་། །སྲོག་དང་ཡིད་ཀྱི་དབང་བོ་ཡིན། །ཞེས་སོ། །རྒྱས་པར་མཛོད་ཀྱི་གནས་གཉིས་པ་ ལས་ཤེས་པར་བྱའོ། །གལ་ཆེ་ཡང་འདིར་མངས་པས་འཇིགས་སོ། །གཉིས་པ་ནི། འདིར་ འབྱུང་བ་དང་འབྱུང་གྱུར་ལ་བཤད་པས། མཛོད་དུ། འདོད་ན་དབང་བོ་མེད་པ་དང་། །སྒྲ་ མེད་ཕྲ་རབ་རྡུལ་རྫས་བརྒྱད། །ལུས་དབང་ལྡན་ལ་རྫས་དགུའོ། །དབང་བོ་གཞན་ལྡན་རྫས་ བཅུའོ། །ཞེས་སོ། །སྒྲ་དང་བཅས་ན་རེ་རེ་འཕེལ་ལོ། །ཀུན་བཏུས་སུ། གཟུགས་གང་ཡིན་པ་ ཅི་ཡང་རུང་སྟེ་དེ་ཐམས་ཅད་འབྱུང་བ་ཆེན་པོ་བཞི་དག་དང་། འབྱུང་བ་ཆེན་པོ་བཞི་དག་རྒྱུར་ བྱས་པའོ། །ཞེས་སོ། །གང་གསུངས་པ་དེ་ཅི་ལ་དགོངས་ཏེ་གསུངས་ཞེ་ན། སྲིད་པ་ལ་ དགོངས་ནས་གསུངས་པའོ། །ཞེས་ནས། འབྱུང་བ་གཅིག་ལས་གྱུར་པའི་འདུས་པ་ཡང་ཡོད། འབྱུང་བ་གཉིས་ལས་གྱུར་པ་(འགྲེལ་ཆེན། )ཡང་ཡོད་པ་ནས་འབྱུང་བ་ཐམས་ཅད་ལས་གྱུར་ པའང
【現代漢語翻譯】 對於業果（總集論），能支配感受苦樂、精神上的舒適與不適、以及中庸之感受的感官，是屬於煩惱方面的十四種。（總集論）能支配世間清凈的，是信、勤、念、定、慧五種感官，因為它們能鎮伏煩惱。 能支配超世間清凈的，（總集論寶藏）是使不瞭解的都能瞭解的感官，即全知感官，是具有全知之感官，因為它們能徹底摧毀和斷除習氣。這八種是屬於清凈方面的感官。 在這些感官中，一般來說，欲界的所依身可以具有所有這些感官，但欲界所攝的最後三種感官則不具備。如《俱舍論》所說：『除了無垢之外，都屬於欲界。』（聾人沒有聽覺，盲人沒有視覺，地獄眾生沒有快樂等等，也需要理解。） 其他感官方面，《俱舍論》中說：（遠離性慾的貪著，並且所依身不美妙，）男女的感官在色界中不存在，並且（沒有嗔恚，所以沒有精神上的不適。因為沒有精神上的不適，所以）痛苦也不存在。（即精神上的不適和痛苦兩種不存在。）除了這些之外，所有屬於色界的（都可能存在）。所有色界眾生，以及除了快樂之外，所有無色界眾生都可能存在。 此外，在生起禪定時：在初禪時，有精神上的舒適、快樂和中庸三種感受；在二禪時，有中庸、精神上的舒適和快樂；在三禪時，有精神上的舒適和快樂；在四禪時，只有中庸的感受。在無色界中，存在中庸、命根和意根。 詳細內容可以從《俱舍論》的第二品中瞭解。這裡因為內容過多而感到畏懼。第二點是：這裡講述了地、水、火、風四大種和四大種所造之物。如《俱舍論》所說：『在欲界中，沒有感官，沒有聲音，極微塵是八種物質。具有身根的有九種物質。具有其他感官的有十種物質。』如果加上聲音，則每種都會增加。 《總集論》中說：『任何色法，無論是什麼，都是由四大種所組成，並且是由四大種作為因。』所說的這些是基於什麼意圖而說的呢？是基於有情生命而說的。從一種大種所形成的聚合也有，從兩種大種所形成的（大疏）也有，乃至從所有大種所形成的也有。
【English Translation】 Regarding the fruition of karma (Compendium), the senses that have the power to experience pleasure and pain, mental comfort and discomfort, and equanimity belong to the fourteen aspects of afflictions. (Compendium) What has the power to purify the world are the five senses of faith, diligence, mindfulness, concentration, and wisdom, because they subdue afflictions. What has the power to purify beyond the world (Compendium of Treasures) is the sense that makes the unknown known, the sense of omniscience, the sense of having omniscience, because they thoroughly destroy and eliminate habitual tendencies. These eight are the senses of purification. Among these senses, generally speaking, the support of the desire realm can have all these senses, but the last three senses included in the desire realm are not present. As stated in the Abhidharmakośa: 'Except for the stainless, all belong to the desire realm.' (Deaf people do not have hearing, blind people do not have sight, hell beings do not have happiness, etc., also need to be understood.) Regarding other senses, the Abhidharmakośa states: (Free from attachment to sexual desire, and the support is not beautiful,) the senses of male and female do not exist in the form realm, and (there is no anger, so there is no mental discomfort. Because there is no mental discomfort,) suffering also does not exist. (That is, mental discomfort and suffering do not exist.) Except for these, all that belong to the form realm (may exist). All beings in the form realm, and all beings in the formless realm except for happiness, may exist. Furthermore, in the dhyānas of arising: In the first dhyāna, there are three feelings: mental comfort, happiness, and equanimity; in the second dhyāna, there are equanimity, mental comfort, and happiness; in the third dhyāna, there are mental comfort and happiness; in the fourth dhyāna, there is only the feeling of equanimity. In the formless realm, there are equanimity, the life force, and the mind sense. Detailed information can be found in the second chapter of the Abhidharmakośa. Here, I am afraid of too much content. The second point is: Here, the four great elements and what is made of the four great elements are discussed. As stated in the Abhidharmakośa: 'In the desire realm, there are no senses, no sound, and the subtle dust is eight substances. Those with the body sense have nine substances. Those with other senses have ten substances.' If sound is added, each will increase. The Compendium states: 'Any form, whatever it may be, is composed of the four great elements, and is caused by the four great elements.' What is said is based on what intention? It is said based on sentient life. There are also aggregates formed from one great element, there are also (great commentaries) formed from two great elements, and there are also those formed from all the great elements.
་ཡོད་དོ། །ཞེས་སོ། །དང་(དོན་)པོ་ས་(དངོས་)རྡོག་སྐམ་པོ་ལྟ་བུའོ། །གཉིས་པ་(མདོ་)དེ་ ཉིད་(དངོས་)གཤེར་བ་ལྟ་བུའོ། །འབྱུང་བ་གསུམ་ལས་གྱུར་པ་ཡོད་དེ་དེ་ཉིད་དྲོ་བའོ། །ཐམས་ ཅད་ལས་གྱུར་པ་ས་རྡོག་(དངོས་)དེ་ཉིད་གཤེར་བ་དང་དྲོ་བ་དང་འདྲིལ་ཞིང་འགྲོ་བའི་ཚེའོ། ། རྒྱུར་བྱས་པའི་གཟུགས་གཅིག་པའང་ཡོད་དེ། འོད་ལྟ་བུའོ། །གཉིས་ལྡན་ཡོད་དེ། སྒྲའམ་དྲི་ དང་བཅས་པའི་རླུང་ལྟ་བུའོ། །གསུམ་ལྡན་དུ་བ་(གཟུགས་དྲི་དང་རེག་བྱ་ཡང་བ་ཡོད་དོ་ཞེས་སོ། ། )ལྟ་བུའོ། ། གསུམ་ལྡན་གཞན་ཡང་ཡོད་དེ། དྲི་མ་མེད་པའི་ནོར་བུའི་སྣོད་ནང་གི་ཆུ་ལ་གཟུགས་རོ་རེག་ ཡོད་དོ། །བཞི་ལྡན་ཡོད་དེ། བུར་རྡོག་ལྟ་བུའོ། །ལྔ་ལྡན་ཡོད་དེ། དེ་ཉིད་སྒྲ་དང་བཅས་པའོ། ། དེ་བཞིན་དུ་གཞན་ལ་ཡང་འབྱུང་བ་འབྱུང་འགྱུར་གང་དམིགས་པ་དེ་དེ་ན་ཡོད་ཀྱི་གཞན་དུ་ 2-253 མིན་ནོ། །ཞེས་རྒྱལ་སྲས་ཏེ་རྩ་བའི་དོན་ནོ། །གསུམ་པ་ནི། ཡུལ་དྲུག་སྟེ། འདོད་པར་དྲུག་པོ་ ཀུན་ཡོད། གཟུགས་ན་དྲི་རོ་མེད་དེ་ཁམ་ཟས་ལ་ཆགས་བྲལ་ཡིན་པས་སོ། །གཞན་བཞི་ ཡོད་དོ། །གཟུགས་མེད་ན་ཆོས་གཅིག་པུའོ། །བཞི་པ་ནི། སེམས་ཏེ་སེམས་བྱུང་ལ་དབང་ བསྒྱུར་བས་སོ། །ལྔ་པ། སེམས་བྱུང་སྟེ་སེམས་ཀྱི་དབང་བསྒྱུར་བྱ་ཡིན་པས་སོ། །དེ་གཉིས་ ཁམས་གསུམ་ཅར་ན་ཡོད་དོ། །སྦྱིན་པ་ལ་སོགས་པ་སེར་སྣ་སོགས་ལས་ལྡོག་(གསེར་དངོས་) པའི་ཁྱད་པར་བ་རྟོགས་ཤིང་ཐོབ་པས། དེ་དག་དང་འགལ་བ་སེར་སྣ་དང་འཆལ་ཚུལ་ སོགས་ལ། སྦྱོར་རྗེས་སྦྱོར་གྱི་གནས་པ་སོ་སོར་བཀག་པ་དང་། སེར་སྣའི་གཏམ་གྱི་སྦྱོར་བ་ དང་རྗེས་སུ་སྦྱོར་བ་ལ་བརྩོན་པར་མི་གནས་སོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །ཆོས་ཐམས་ཅད་དོན་ དམ་པར་ངོ་བོ་རྒྱུ་འབྲས་ཀྱིས་སྟོང་པའི་རྣམ་ཐར་སྒོ་གསུམ་གྱི་ངོ་བོ་སྟེ་སྟོང་ཉིད་མཚན་མེད་ སྨོན་མེད་ཡིན་པས། གཟུང་འཛིན་དང་(རད་ཀིར་)རྟོགས་པའི་ཆོས་བྱང་ཆུབ་(གསེར་)སོགས་དོན་ དམ་པར་རྡུལ་ཙམ་ཡང་མི་དམིགས་པར་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པ་ཉིད་ཡིན་ཡང་རང་གི་ས་ རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་འགྱུར་བ་ལ་ངེས་པ་རྙེད་ཅིང་ཐེ་ཚོམ་དང་ཡིད་གཉིས་མེད་པ་ཉིད་དེ་ དག་སྙིང་ཟླའོ། །(མདོ་དང་མཐུན་རུང་། ) སྟོང་ཉིད་བཅོ་བརྒྱད། ནས་མ་འདྲེས་པར་ལ་གནས་པ་ནི་ བདག་ནི་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པ་མ་ཡིན་ནོ་སྙམ་ཡང་མི་བྱེད་དོ། །ཐེ་ཚོམ་མི་སྐྱེ་ཞིང་རང་གི་ས་ལ་ ཡིད་གཉིས་མེད་དོ། །དེ་ཅི་ཕྱིར་ན་དེས་ཕྱིར་ལྡོག་(བསྡུས་)མི་ལྡོག་གི་ཆོས་རྡུལ་ཙམ་ཡང་ཡང་ དག་པར་རྗེས་སུ་མི་མཐོང་ངོ་། །ཞེས་སོགས་སོ། །རྐང་བ་ཕྱི་མ་གཉིས་རྗེས་བཟོད་རྗེས་ཤེས་ ལ་དག་ལྡན་ནོ། །འདིར་ས་ལ་ངེས་པ་དང་གནས་པ་ཞེས་པ་གཉིས་(ཨཱརྱ་དོན། )སྦྱར་རོ། །མངོན་ པར་ཤེས་པ་དྲུག་གི་སྟོབས་ཀྱིས་(གསེར་)སམ་གཞི་
【現代漢語翻譯】 存在。就像粗糙乾燥的土塊一樣。第二種（指物質）就像濕潤的（土塊）一樣。由三種元素組成的物質是溫暖的。由所有元素組成的土塊，既濕潤又溫暖，並且能夠凝聚和移動。有一種物質是作為原因的單一形式，比如光。有一種物質是兩種元素的結合，比如帶有聲音或氣味的空氣。有一種物質是三種元素的結合，比如煙（有形狀、氣味和觸感，並且輕盈）。還有另一種三種元素的結合，比如裝在無垢寶器中的水，具有形狀、味道和觸感。有一種物質是四種元素的結合，比如冰糖。有一種物質是五種元素的結合，即帶有聲音的冰糖。同樣，在其他事物中，無論觀察到哪種元素或元素的變化，它就存在於那裡，而不是其他地方。這是嘉瑟（菩薩）的根本意義。第三個是六種境，即慾望界中存在所有六種境。在色界中，沒有氣味和味道，因為對段食沒有執著。存在其他四種境。在無色界中，只有法境。第四個是心，因為它能控制心所。第五個是心所，因為它是心所控制的對象。這兩者都存在於三個界中。通過理解和獲得與吝嗇等相反的佈施等功德的特殊性（黃金等），並且通過阻止與這些功德相反的吝嗇和邪淫等行為的起始、持續和結束，並且不致力于吝嗇的言語的起始和結束等等。所有法在勝義諦中，其自性是空性、無相、無愿，即通過原因和結果而空性的三種解脫之門。因此，在勝義諦中，能取和所取以及證悟的法（黃金）等，即使是微塵也不可得，但要現量證悟，並且確信它會轉變為圓滿菩提，沒有懷疑和猶豫，這些才是精華。（與經部相符。）十八空性。從不混雜地安住于其中，甚至不認為『我不是退轉者』。不產生懷疑，並且對自己的境界沒有猶豫。為什麼呢？因為他沒有真正見到任何退轉或不退轉之法的微塵。等等。後面的兩句偈頌與隨順忍和隨順智相符。這裡，『對地的確定和安住』這兩個詞（聖義）是結合在一起的。憑藉六神通的力量（黃金）或基礎。 There is. Like a rough, dry clod of earth. The second (referring to matter) is like a moist (clod of earth). Matter composed of three elements is warm. The clod of earth composed of all elements is both moist and warm, and able to cohere and move. There is one form of matter that is a single form as a cause, like light. There is one form of matter that is a combination of two elements, like air with sound or smell. There is one form of matter that is a combination of three elements, like smoke (having shape, smell, and touch, and being light). There is also another combination of three elements, like water in a stainless jewel vessel, having shape, taste, and touch. There is one form of matter that is a combination of four elements, like rock candy. There is one form of matter that is a combination of five elements, namely rock candy with sound. Likewise, in other things, whatever element or change of element is observed, it exists there and not elsewhere. This is the fundamental meaning of Gyalsay (Bodhisattva). The third is the six objects, namely all six objects exist in the desire realm. In the form realm, there is no smell and taste, because there is no attachment to coarse food. The other four objects exist. In the formless realm, there is only the object of dharma. The fourth is mind, because it controls mental factors. The fifth is mental factors, because they are the objects controlled by the mind. Both of these exist in all three realms. By understanding and obtaining the particularities of generosity and so forth that are the opposite of miserliness and so forth (gold etc.), and by preventing the beginning, continuation, and end of miserliness and immoral conduct and so forth that are the opposite of these qualities, and by not dwelling on diligence in the beginning and following of miserly speech and so forth. All phenomena, in ultimate truth, are empty in nature, cause, and effect, the nature of the three doors of liberation, namely emptiness, signlessness, and wishlessness. Therefore, in ultimate truth, the grasping and the grasped, and the phenomena of enlightenment (gold) and so forth, not even a particle is observed, but to realize it directly, and to be certain that it will transform into complete enlightenment, without doubt or hesitation, these are the essence. (Consistent with the sutras.) The eighteen emptinesses. Abiding in them without mixing, one does not even think, 'I am not irreversible.' One does not generate doubt, and one has no hesitation about one's own ground. Why? Because one does not truly see even a particle of the dharma of reversion or irreversibility. And so forth. The latter two lines are in accordance with subsequent patience and subsequent wisdom. Here, the two words 'certainty and abiding on the ground' (Arya meaning) are combined. By the power of the six superknowledges (gold) or basis.
【English Translation】 There is. Like a rough, dry clod of earth. The second (referring to matter) is like a moist (clod of earth). Matter composed of three elements is warm. The clod of earth composed of all elements is both moist and warm, and able to cohere and move. There is one form of matter that is a single form as a cause, like light. There is one form of matter that is a combination of two elements, like air with sound or smell. There is one form of matter that is a combination of three elements, like smoke (having shape, smell, and touch, and being light). There is also another combination of three elements, like water in a stainless jewel vessel, having shape, taste, and touch. There is one form of matter that is a combination of four elements, like rock candy. There is one form of matter that is a combination of five elements, namely rock candy with sound. Likewise, in other things, whatever element or change of element is observed, it exists there and not elsewhere. This is the fundamental meaning of Gyalsay (Bodhisattva). The third is the six objects, namely all six objects exist in the desire realm. In the form realm, there is no smell and taste, because there is no attachment to coarse food. The other four objects exist. In the formless realm, there is only the object of dharma. The fourth is mind, because it controls mental factors. The fifth is mental factors, because they are the objects controlled by the mind. Both of these exist in all three realms. By understanding and obtaining the particularities of generosity and so forth that are the opposite of miserliness and so forth (gold etc.), and by preventing the beginning, continuation, and end of miserliness and immoral conduct and so forth that are the opposite of these qualities, and by not dwelling on diligence in the beginning and following of miserly speech and so forth. All phenomena, in ultimate truth, are empty in nature, cause, and effect, the nature of the three doors of liberation, namely emptiness, signlessness, and wishlessness. Therefore, in ultimate truth, the grasping and the grasped, and the phenomena of enlightenment (gold) and so forth, not even a particle is observed, but to realize it directly, and to be certain that it will transform into complete enlightenment, without doubt or hesitation, these are the essence. (Consistent with the sutras.) The eighteen emptinesses. Abiding in them without mixing, one does not even think, 'I am not irreversible.' One does not generate doubt, and one has no hesitation about one's own ground. Why? Because one does not truly see even a particle of the dharma of reversion or irreversibility. And so forth. The latter two lines are in accordance with subsequent patience and subsequent wisdom. Here, the two words 'certainty and abiding on the ground' (Arya meaning) are combined. By the power of the six superknowledges (gold) or basis.
ལམ་རྣམ་གསུམ་བདེན་མེད་དུ་རྟོགས་པའི་ རང་གི་མངོན་པར་རྟོགས་པ་ལ་གཏིང་ཚུགས་པའི་ཡིད་ཆེས་པ་ཐོབ་པས། ཐམས་ཅད་མཁྱེན་ པ་ཉིད་གསུམ་གྱི་བདག་ཉིད་ཀྱི་སྟེ་གཞི་ལམ་རྣམ་གསུམ་བདེན་མེད་དུ་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་ 2-254 པའི་རང་གི་ས་གསུམ་(ཨཱརྱས། བྲལ་བ་དང་བྲལ་བ་ཐོབ་པ་དང་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པས་གསུམ་ དུ་སྟོན་ནོ་ཞེས་བྱ་བ་རྣམ་གྲངས་གཞན་ཡིན་ནོ་ཞེས། བར་ཆད་མེད་ལམ་རྣམ་གྲོལ་ལམ་ཁྱད་པར་གྱི་ལམ་གསུམ་ལའང་ས་ གསུམ་དུ་བཤད་པའི་རྣམ་གྲངས་མཛད་དོ། ། )ལ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་ངེས་པའམ་བརྟན་པ་ཉིད་ཀྱིས་གནས་ པ་དང་། སྔར་གྱི་མདོ་དེའི་ཕྱེད་སྔ་མའོ། །མཐའ་གཅིག་ཏུ་གཞན་དོན་དང་དམ་པའི་ཆོས་ སྒྲུབ་པ་ལ་གཞོལ་བ་ཉིད་ཀྱིས། ཕུལ་དུ་བྱུང་བའི་(གསེར་)སེམས་བསྐྱེད་སོགས་མངོན་སུམ་དུ་ གྱུར་པས་རྣམ་མཁྱེན་ཉིད་དང་སོགས་པ་ལམ་ཤེས་དང་སྡེ་སྣོད་(རད་ཀིར་)གསུམ་གྱི་(སྟོང་ཉིད་ ཀྱིས་ཞེས་དག་ལྡན། )ཆོས་ཀྱི་དོན་དུ་རྟག་ཏུ་ངུ་(གསེར་)ལྟར་བདག་དང་སྲོག་ཡོངས་སུ་གཏོང་བ་སྟེ། དམ་པའི་ཆོས་ཡོངས་སུ་གཟུང་བའི་ཕྱིར་བདག་ཀྱང་ཡོངས་སུ་གཏོང་(བ་ནི་ཕྱོགས་གཅིག་གཏོང་བ། ) (བ་ནི་འཚོང་བ་ལ་སོགས་པའོ། །སྲོག་གཏོང་བ་ནི་འཆི་བའོ། །ཞེས་ཟླ་སྙིང་གསེར་རོ། ། )ལ་སྲོག་ཀྱང་ཡོངས་སུ་ཆད་ པར་འགྱུར་(བ་ནི་བདག་ཉིད་མ་ལུས་པར་སྟོང་པའི་ཞེས་ཨཱརྱ། )ཡང་སྲིད་ཅིང་ཆོས་དེ་ཡོངས་སུ་མི་གཏོང་ ངོ་། །ཞེས་སོགས་སོ། །ཞེས་བྱ་བ་བཞི་ནི་ལམ་བདེན་གྱི་ཡུལ་ཅན་གྱི་རྣམ་པ་བཞི་ཡིན་ནོ། ། ཏེ་ནི་ལྷག་མ་ཅན་ནོ། །རྒྱས་པར་བཤད་པ་དེ་ལྟར་ན་བཟོད་པ་དང་ཤེས་པའི་སྐད་ཅིག་མ་ བཅུ་དྲུག་གིས་བསྡུས་པ་འདི་རྣམས་ནི། བྱང་པ་མཐོང་ལམ་ལ་གནས་པའི་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པའི་ མཚན་ཉིད་དག་ཏུ་བརྗོད་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ཡང་རང་གིས་རང་ལ་དཔོག་པ་ན་དེ་ཉིད་རྟགས་སུ་ འགྱུར་རོ། །དེ་རྣམས་སོ་སོ་རང་གིས་རིག་པའི་ཡེ་ཤེས་ཡིན་པས་གཞན་གྱིས་མི་རྟོགས་པས། ཇི་ལྟར་གཞན་གྱིས་ཕྱིར་མི་ལྡོག་ཏུ་རྟོགས་པའི་རྟགས་སུ་འགྱུར་ཞེ་ན། ཞེས་གསེར་རོ། ། གཞན་གྱིས་གཞན་ལ་དཔོག་པའི་ཚེ་རྒྱུ་མཉམ་རྗེས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་ལ་འབྲས་བུ་གཞན་དོན་གྱི་ ཕྱིར་མི་ལྡོག་གི་རྟགས་དངོས་ཀྱི་མིང་གིས་ཉེ་བར་བཏགས་ནས་བཤད་དེ། ཆོས་བཤེས་ཀྱིས། འབྲས་བུ་རྒྱུ་ལ་བཏགས་ཏེ་བརྗོད་དོ། །ཞེས་སོ། །འོ་ན་གསེར་དུ། ཉེ་བར་བཏགས་ནས་ཤེས་ པའི་སྐད་ཅིག་མའི་མཚན་ཉིད་ཀྱིས་བཤད་ཅེས་འབྲས་བུ་ལ་རྒྱུ་མིང་བཏགས་པར་བཤད་པ་ 2-255 དང་འགལ་ཞེ་ན། མི་འགལ་ཏེ། མཚན་ཉིད་ཅེས་པ་རྟགས་ལ་ཟེར་བས་མཉམ་བཞག་གི་ རྟགས་ཀྱིས་རྟགས་ཞེས་པ་མཉམ་བཞག་ལ་རྟགས་སུ་བཏགས་ཞེས་པ་ཡིན་ལ། དེ་ལྟ་མིན་ ན་གཞན་གྱིས་གཞན་ལ་དཔོག་པའི་མཉམ་བཞག་གི་རྟགས་ཁྱེད་ལྟར་ན་ཇི་ལྟར་འཐད། ཁ
【現代漢語翻譯】 通過對三種道（lamma gsum）的無實性（bden med）的理解，獲得對自己現觀（mngon par rtogs pa）的深刻信念。證得三身（gsum gyi bdag nyid）一切智（thamscad mkhyen pa nyid），即對作為基礎、道路和結果的三種道（gzhi lam rnam gsum）的無實性（bden med）的直接證悟，安住于如實（ji lta ba bzhin du）確定或堅固的三地（sa gsum，指聲聞、緣覺、菩薩三地，此處原文有藏文梵文和解釋，見下文）。這是之前那個《經》（mdo）的前半部分。完全專注于利益他人和神聖的佛法（dam pa'i chos）的修行，卓越的（金色）發心（sems bskyed）等顯現，爲了證得一切智（rnam mkhyen nyid）以及道智（lam shes）和三藏（sde snod，rad kir）的（空性）佛法之義，像常啼（Rtag tu ngu， सदा रुदित，sadā rudita，常啼）一樣，完全捨棄自身和生命，爲了完全接受神聖的佛法，也捨棄自身（捨棄自身是部分捨棄），（捨棄自身是像出售等，捨棄生命是死亡，如月藏金釋），甚至可能完全失去生命（完全空性自身，如聖者），但絕不捨棄佛法。等等。這四個是道諦（lam bden）的所緣境的四種行相。『ཏེ་』表示未完。如果詳細解釋，那麼包含在十六剎那（skad cig ma）的忍（bzod pa）和智（shes pa）中的這些，被稱為安住于聖者見道（byang pa mthong lam）的不退轉（mi ldog pa'i）的特徵。而且，自己衡量自己時，那本身就成為一種標誌。由於這些都是各自自證的智慧（ye shes），他人無法理解，那麼，如何成為他人理解不退轉的標誌呢？如金釋所說。當他人衡量他人時，將原因（རྒྱུ་）與平等隨行（མཉམ་རྗེས་）的智慧，以結果（འབྲས་བུ་）利他的不退轉的真實標誌之名來近似地描述，如法友所說：『將結果歸於原因來描述』。那麼，金釋中說：『以近似的方式，用智慧剎那的特徵來描述』，這與將結果歸於原因的說法相矛盾嗎？不矛盾，因為『特徵』指的是標誌，用等持（mnyam bzhag）的標誌來標誌，意思是將等持作為標誌來命名。如果不是這樣，那麼按照你的說法，他人衡量他人的等持的標誌又如何成立呢？ 三地（sa gsum）：(ཨཱརྱས།，आर्य，ārya，聖者)，（བྲལ་བ་དང་བྲལ་བ་ཐོབ་པ་དང་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པས་གསུམ་དུ་སྟོན་ནོ་ཞེས་བྱ་བ་རྣམ་གྲངས་གཞན་ཡིན་ནོ་ཞེས།），指斷除、獲得斷除和證得一切智這三者是獨一無二的，因此顯示為三，這是另一種解釋。也有將無間道（bar chad med lam）、解脫道（rnam grol lam）和殊勝道（khyad par gyi lam）這三種道稱為三地的說法。
【English Translation】 Having gained deep conviction in one's own realization of the emptiness (bden med) of the three paths (lam rnam gsum), one abides in the certainty or stability of the three grounds (sa gsum, see below for original text and explanation) as they are, realizing directly the emptiness of the three paths—the ground, the path, and the result—which are the nature of the three kayas (gsum gyi bdag nyid) of omniscience (thamscad mkhyen pa nyid). This is the first half of the previous Sutra (mdo). By being entirely devoted to benefiting others and practicing the sacred Dharma (dam pa'i chos), excellent (golden) bodhicitta (sems bskyed) and so forth manifest, and like Sadāprarudita (Rtag tu ngu), one completely gives up oneself and one's life for the sake of the meaning of the Dharma of omniscience (rnam mkhyen nyid) and so forth, the path knowledge (lam shes), and the three pitakas (sde snod). To fully embrace the sacred Dharma, one also gives up oneself (giving up oneself is giving up a part), (giving up oneself is like selling, etc., giving up life is dying, as said in the Golden Commentary of the Lunar Essence), and one may even completely lose one's life (completely emptying oneself, as said by the Arya), but one never gives up the Dharma. And so forth. These four are the four aspects of the object of the truth of the path (lam bden). 'ཏེ་' indicates incompleteness. If explained in detail, these, which are contained in the sixteen moments (skad cig ma) of forbearance (bzod pa) and knowledge (shes pa), are said to be the characteristics of non-retrogression (mi ldog pa'i) because they abide in the path of seeing (mthong lam) of the noble ones (byang pa). Moreover, when one measures oneself, that itself becomes a sign. Since these are each self-cognizing wisdoms (ye shes) that others cannot understand, how can they become a sign by which others understand non-retrogression? As the Golden Commentary says. When others measure others, the wisdom of the cause (རྒྱུ་) and the equal subsequent (མཉམ་རྗེས་) is described approximately by naming it the actual sign of non-retrogression for the sake of the result (འབྲས་བུ་) of benefiting others, as the Dharma friend says: 'The result is attributed to the cause and described.' Then, does it contradict what is said in the Golden Commentary: 'It is described by the characteristic of the moment of knowing in an approximate way,' which says that the name of the result is attributed to the cause? It does not contradict, because 'characteristic' refers to the sign, and marking with the sign of equipoise (mnyam bzhag) means that equipoise is named as a sign. If it were not so, then how would the sign of equipoise by which others measure others be established according to your view? The three grounds (sa gsum): (ཨཱརྱས།，आर्य，ārya，Noble), (བྲལ་བ་དང་བྲལ་བ་ཐོབ་པ་དང་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པས་གསུམ་དུ་སྟོན་ནོ་ཞེས་བྱ་བ་རྣམ་གྲངས་གཞན་ཡིན་ནོ་ཞེས།), referring to the three—abandoning, obtaining abandonment, and attaining omniscience—are unique, and therefore shown as three; this is another explanation. There is also the explanation that the three paths—the immediate path (bar chad med lam), the path of liberation (rnam grol lam), and the special path (khyad par gyi lam)—are called the three grounds.
ས་བླངས་(མཉམ་བཞག་རྟགས་སུ་མི་འགྱུར་རྗེས་ཐོབ་ཐ་སྙད་ཁོ་ན་རྟགས་ཡིན་ཅེས། )མ་འགལ་བར་མཛོད་ ཅིག བཏགས་པའི་རྒྱུ་མཚན་ནི། མཉམ་བཞག་བཅུ་དྲུག་པོ་རྣམས་ཐོབ་པ་ན་མཉམ་བཞག་ རང་དང་གཟུང་འཛིན་(ཆོས་བཤེས་)གཉིས་ཞེན་མེད་པར་མཐུན་པའི་འབྲས་བུ་གཟུགས་ལ་ སོགས་པར་ཞེན་པའི་འདུ་ཤེས་ལྡོག་པ་ལ་སོགས་པའི་རྗེས་ཐོབ་ཀྱི་རྟོགས་པ་བཅུ་དྲུག་ འབྱུང་ཞིང་དེ་འདྲའི་མཉམ་རྗེས་ཀྱིས་དེ་གཉིས་ཡོད་པར་མཚོན་ནུས་པའི་རྗེས་ཐོབ་ཏུ་སྐད་ ཅིག་རེ་རེ་ལ་ཆོས་སྒོ་བརྒྱ་འབྱེད་ཅིང་ཞིང་བརྒྱར་འགྲོར། ལུས་བརྒྱ་སྟོན། སེམས་ཅན་བརྒྱ་ སྨིན་པར་བྱེད་སོགས་ལུས་ངག་གི་ཐ་སྙད་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པ་བསྐྱེད་ཅིང་དེ་རྟགས་ཡིན་པའི་ ཕྱིར་(ཐ་སྙད་ཀྱི་རྒྱུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་)ན་རྒྱུ་འབྲས་ཀྱི་འབྲེལ་བ་རྒྱུ་མཚན་དུ་བྱས་ནས་སོ། །རང་དང་ མཐུན་པའི་རྗེས་ཐོབ་ཀྱི་རྟོགས་པ་ཅི་འདྲ་ཞེ་ན། དག་པ་འཇིག་རྟེན་པ་སྟེ། བརྡ་ལ་བྱང་བས་ མེ་ལོང་གི་གཟུགས་བརྙན་མཐོང་བ་ལྟར་གཟུང་བ་དང་འཛིན་པར་སྣང་ཡང་དེར་བདེན་པར་ མངོན་པར་མ་ཞེན་པའི་རྣམ་པ་ཅན་ཡིན་པས། དག་པ་རྗེས་ཐོབ་ཀྱི་སེམས་གཉིས་སྣང་ཅན་ གྱིས་བསྡུས་པ་སྟེ་ཡིན་པས་འཇིག་རྟེན་པ་སྟེ་དེ་འདྲའི་རྗེས་ཐོབ་ཀྱི་རྟོགས་པ་ཞིག་གོ །བྱང་ སེའི་རྗེས་ཐོབ་དག་པ་འཇིག་རྟེན་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་གཟུང་འཛིན་གཉིས་སུ་སྣང་ ཞིང་དེར་མ་ཞེན་པའི་ཡེ་ཤེས་ཞེས་བྱ་བའོ། །བཏགས་པའི་དགོས་པ་ནི། རྣལ་འབྱོར་པ་ འཕགས་ཆེན་རྣམས་(ནི་བདེན་པ་མཐོང་བའོ། །ཆོས་བཤེས། )ཀྱི་རྗེས་ཐོབ་བྱ་བ་ལ་འཇུག་པའི་ལུས་ ངག་གི་ཐ་སྙད་ནི་དུས་ཐམས་ཅད་དུ་ཤིན་ཏུ་ཞི་བའི་མཉམ་བཞག་གི་རྟོགས་པ་དང་མཐུན་པ་ ཁོ་ན་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཤེས་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་དུའོ། །ཡེ་ཤེས་ཤིན་ཏུ་ཞི་བ་ཅན་རྣམས་ཁྲོ་བོ་ལ་ 2-256 སོགས་པ་དྲག་པོ་ཞེ་སྡང་ཅན་སོགས་ཀྱི་རྣམ་པར་སྟོན་པ་མིན་ནམ་ཞེ་ན། མ་རུངས་པ་དང་ ཆགས་པ་ཅན་སོགས་ཀྱི་སེམས་ཅན་གདུལ་བའི་དགོས་པའི་དབང་ཡིན་པས་དེ་འདྲ་མ་ གཏོགས་པར་ཐམས་ཅད་དུ་ཞེས་སྦྱར་ཏེ། (དཔུང་བཟང་གི་རྒྱུད་ལས། གང་གི་རང་བཞིན་ཆགས་སྡང་རྣམ་བྲལ་ ཡང་། །ཆགས་སེམས་ཅན་ལ་ཆགས་པ་ལྟར་སྟོན་དང་། །གདུལ་བྱའི་དོན་ཕྱིར་ཁྲོ་ལ་ཁྲོར་སྟོན་པའི། །བྱང་ཆུབ་མཆོག་གནས་དེ་ ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །ཞེས་སོ། །ཕྱག་རྡོར་གྱི་སྲས་འཕགས་པ་གནོད་སྦྱིན་དཔུང་བཟང་གི་རྒྱུད་གསུང་བ་པོ་ཡབ་ཕྱག་རྡོར་ལ་ བསྟོད་ཕྱག་མཛད་དོ། །) སྤྱིར་བཏང་བ་ལ་དམིགས་བསལ་བ། །བསྟན་བཅོས་ཀུན་ལ་རབ་ཏུ་ བསྔགས། །ཞེས་རིན་ཆེན་ཕྲེང་བར་རོ། །དངོས་ལ་གནོད་བྱེད་ནི། དེ་འདྲའི་མཉམ་བཞག་ གཞན་དོན་གྱི་རྟགས་དངོས་མིན་པ་དེ་ལྟ་མིན་པར་ཡིན་ན། མཐོང་ལམ་པ་དབང་འབྲིང་ལྷ་ སྦྱིན་གྱི་མཉམ་བཞག་གི་ཤེས་བཟོད་བཅུ་དྲུག་ཆོས་ཅན།
【現代漢語翻譯】 請不要違背已承諾的（指在入定狀態中不會改變，后得位只是名稱上的標記）。 命名的理由是：當獲得十六種入定時，入定本身和能取所取（法友）二者都沒有執著，與此相符的結果是，對於色等產生執著的概念會消失，等等，會出現十六種后得位的證悟，像這樣的入定和后得位能夠證明這二者的存在，在後得位中，每一剎那都能開啟百種法門，遊歷百個剎土，顯現百種化身，成熟百種有情，等等，能夠毫不顛倒地產生身語的名稱，而這正是（作為名稱之因）的標記，因此，以因果關係作為理由。 與自身相應的后得位證悟是怎樣的呢？是清凈的世間者，因為精通名相，就像看到鏡中的影像一樣，雖然顯現為能取和所取，但不會執著於它們的真實性，具有這樣的狀態。因此，清凈的后得位心識被二取所包含，即是世間者，就是這樣的后得位證悟。 菩薩的后得位是清凈世間的智慧之相，顯現為能取和所取二者，並且是不執著於此的智慧，這就是所謂的智慧。 命名的必要是：爲了讓瑜伽士大德們（即見到真諦者，法友）知道，在後得位中所從事的身語名稱，在任何時候都與極其寂靜的入定證悟相符。 如果有人問：具有極其寂靜智慧者，難道不會示現憤怒等猛烈嗔恨之相嗎？答：這是爲了調伏未馴服者和貪戀者等有情的需要，除此之外，應加上『一切時』。 （《勇猛授經》中說：『無論何者的自性遠離貪嗔，卻對貪心者示現貪慾之相，爲了調伏所化，對嗔怒者示現嗔怒之相，向安住于菩提勝位者頂禮！』這是對金剛手菩薩之子，聖者夜叉勇猛授經者，其父金剛手菩薩的讚頌。）普遍者中的特殊者，一切經論中都極力稱讚，如《寶鬘論》中所說。 對實事的妨害是：如果像這樣的入定不是爲了利他之事的真實標記，那麼見道者中等根器的拉辛的十六種忍識，
【English Translation】 Please do not contradict what has been promised (referring to the unchanging state of Samadhi, where post-attainment is merely a nominal designation). The reason for the designation is: When the sixteen Samadhis are attained, there is no attachment to either the Samadhi itself or the perceived and perceiver (Dharma friend). The corresponding result is the reversal of the perception of attachment to forms, etc., and the arising of sixteen post-attainment realizations. Such Samadhi and post-attainment can demonstrate the existence of these two. In post-attainment, each moment opens a hundred Dharma doors, travels to a hundred Buddha-fields, manifests a hundred bodies, and matures a hundred sentient beings, etc., generating undistorted expressions of body and speech, which serve as the mark (the cause of the designation). Therefore, the cause-and-effect relationship is taken as the reason. What is the nature of the post-attainment realization that corresponds to oneself? It is the pure worldling. Because of proficiency in terminology, just as seeing a reflection in a mirror, although the perceived and perceiver appear, there is no attachment to their reality. It has such a state. Therefore, the pure post-attainment mind is encompassed by dualistic appearance, that is, it is worldly. It is such a post-attainment realization. The Bodhisattva's post-attainment is the characteristic of pure worldly wisdom, appearing as both perceived and perceiver, and it is the wisdom that does not cling to them. This is what is called wisdom. The necessity of the designation is: For the sake of yogis and great beings (those who see the truth, Dharma friends) to know that the expressions of body and speech engaged in during post-attainment are always in accordance with the extremely peaceful Samadhi realization. If one asks: Do those with extremely peaceful wisdom not manifest fierce and wrathful appearances, such as anger? The answer is: This is due to the need to tame the untamed and those with attachment, etc. Apart from that, 'always' should be added. (The Vīrabhadra Sutra says: 'Whose nature is free from attachment and aversion, yet shows attachment to those with attachment, and shows wrath to the wrathful for the sake of taming. I prostrate to that one who abides in the supreme state of Bodhi!' This is a praise to Vajrapani's son, the noble Yaksha Vīrabhadra, whose father Vajrapani spoke the sutra.) A special case within the general, highly praised in all treatises, as stated in the Ratnavali. The harm to reality is: If such Samadhi is not a real sign of altruistic activity, then the sixteen moments of forbearance of the middling Lhasbyin on the path of seeing,
སོ་སྐྱེ་མཆོད་སྦྱིན་སོགས་གཞན་ འགའི་ངོར་དེ་འདྲའི་ལྷ་སྦྱིན་རྫོགས་བྱང་ལས་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པར་ཡིད་ཆེས་པར་བྱེད་པའི་ རྟགས་ཡང་དག་ཇི་ལྟར་ཡིན་ཏེ་མིན་པར་ཐལ། དེ་འདྲའི་ལྷ་སྦྱིན་གྱི་མཉམ་བཞག་གི་ཡེ་ཤེས་ ཡིན་པས་སོ། །ཁྱབ་སྟེ། རྣལ་འབྱོར་བ་འཕགས་ཆེན་གྱི་རྒྱུད་ལ་ཡོད་པའི་སོ་སོ་རང་གིས་ རིག་པའི་ཡེ་ཤེས་སྐད་ཅིག་མ་རྣམས་རང་གིས་རིག་གི་སོ་སྐྱེ་སོགས་ཀྱིས་མི་རིག་པས་སོ། ། གསེར་ཆོས་ཀྱི་དགོངས་པ་ལྟར་རོ། ། ༈ སྒོམ་ལམ་ཕྱིར་མི་ལྡོག་ཏུ་སྒྲུབ་པ། གསུམ་པ་ལ། དྲུག་སྟེ། སྒོམ་ལམ་གྱི་ཁྱད་ཆོས་(དེ་སློབ་དཔོན་ལྟར་)སྒོམ་ལམ་རང་གི་ངོ་བོ། (འདི་ཡན་ཤེར་འབྱུང་། ) རབ་ཏུ་དབྱེ་བ། བསྡུ་བ། བྱེད་པ། ཡུལ་རྣམས་སོ། །(ཀུན་ཤེས། ) ལྔས་བསྟན་ ཅེས་ཤེར་འབྱུང་ངོ་། །དང་པོ་ལ། མཚམས་སྦྱར་ནི། སྐྱེ་རིམ་གྱི་དབང་དུ་བྱས་ན་མཐོང་ལམ་པ་ ཕྱིར་མི་ལྡོག་དེའི་འོག་ཏུ། སྒོམ་པའི་ལམ་ལ་གནས་པའི་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པའི་མཚན་ཉིད་བརྗོད་ བྱ་ཡིན་པ་ལས། མཁས་པ་སྤྱིའི་ལུགས་ལས། ཁྱད་པར་དུ་བྱེད་ཆོས་དང་པོར་མ་བཟུང་བར་ ཁྱད་པར་ཅན་ནམ་བྱས་ཆོས་འཛིན་པའི་བློ་སྐྱེ་བར་མི་འགྱུར་རོ་ཞེས་འབྱུང་བའི་ཕྱིར། རེ་ 2-257 ཤིག་དང་པོར་སྒོམ་ལམ་དེའི་ཁྱད་པར་གྱི་ཆོས་སྟོན་ནོ། །རྩ་འགྲེལ་ལྷན་ཅིག་སྟེ། ཐེག་ཆེན་ གྱི་སྒོམ་པའི་ལམ་ཟག་མེད་ཆོས་ཅན། ཉན་རང་སྒོམ་ལམ་པས་ཆོས་ཟབ་པ་ཡིན་ནོ། །(ཆོས་ བཤེས་ཀྱིས། མཐོང་བའི་ལམ་ནི་ཟབ་པ་དང་རྒྱ་ཆེ་བ་ཡིན་ལ། སྒོམ་པའི་ལམ་ནི་ཕལ་ཆེར་ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་པའི་གཉེན་པོར་སྟོང་ པ་ཉིད་དུ་གོམས་པར་བྱེད་པས་ན་ཟབ་པ་སྟེ་ཞེས་སོ། ། ) ཟབ་མོ་དེ་བཞིན་ཉིད་སོགས་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་ ནས་བསྒོམ་པ་དང་ལྡན་པ་སྟེ་ཅན་གྱི་ཡེ་ཤེས་ཡིན་པས་སོ། །གནས་ཟབ་མོ་ཟབ་མོ་རྣམས་ ལེགས་པར་བསྟན་ཏུ་གསོལ། ཞེས་སོ། །གནས་སྨོས་པས་རྒྱུན་དང་ལྡན་པར་སྟོན། བཟླས་ ཏེ་བརྗོད་པས་ཡང་ཡང་གོམས་པར་ཤེས་པར་བྱེད་ཅེས་ཨཱརྱའོ། །རྟོགས་བྱའི་ཟབ་མོ་གང་ན། སྟོང་པ་ཉིད་དང་སོགས་པ་མཚན་མེད་སྨོན་མེད་མངོན་པར་འདུ་བྱ་བ་མེད་སྐྱེ་མེད་དེ་བཞིན་ ཉིད་ཡང་དག་མཐའ་སོགས་(འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བ་འགོག་པ་ཞི་བ་རྣམས་ཏེ་གཟུགས་ཟབ་པོ་ཞེས་སོགས་ཏེ་ ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཆོས་ཉིད་ཀུན་མདོར་བསྟན་ནོ། ། )ཆོས་ཅན། ཟབ་མོ་ཡིན་ཏེ། རྒྱུ་མཚན་ཅི་ན། ཟབ་པ་ དེའི་རྒྱུ་མཚན་ནི་སྒྲོ་འདོགས་པ་དང་སྐུར་བའི་མཐའ་ལས་གྲོལ་བའི་དོན་དམ་ཡིན་པས་སོ། ། སྟོང་པ་ཉིད་ལ་སོགས་པ་དེ་རྣམས་དེ་ཡིན་ཏེ། གོ་རིམ་བཞིན་ཏུ་སྟོང་པ་ཉིད་ལ་སོགས་པ་ལ་ ཡང་རྫས་གཅིག་ཏུ་གཟུགས་སོགས་ཀུན་རྫོབ་པ་མེད་ལ་སྟོང་པ་ཉིད་ལ་སོགས་པ་གཟུགས་ སོགས་ལས་རྫས་གཞན་པ་ཡང་མ་ཡིན་པའི་སྤྲོས་བྲལ་ཡིན་པས་སོ། །ཟབ་མོ་ལ་དུ་ཡོད་ན། དབྱེ་
【現代漢語翻譯】 問：對於異生（藏文：སོ་སྐྱེ་，字面意思：凡夫），供養等其他行為，如何能確信他們不會從神佈施的圓滿菩提中退轉？如果不是這樣，原因是什麼？ 答：因為那是神佈施的等持智慧。這是普遍的。因為瑜伽士聖者相續中的各自證悟智慧的剎那，是自己證悟的，而異生等無法證悟。正如金法（藏文：གསེར་ཆོས།）的意旨。 ༈ 修道位不退轉之理 第三部分分為六點：修道位的特點（如導師），修道位自身的體性，（以上出自《般若生》），詳細分類，總結，作用，以及所緣境。（一切智者）（《般若生》中說）以五點來闡述。 首先，從次第的角度來說，見道位的不退轉之後，安住于修道位的不退轉的定義是可以表達的。然而，按照一般智者的觀點，如果不首先抓住特點，就不會產生抓住特殊或所作之法的智慧。因此，首先闡述修道位的特點。 根本頌和註釋一起：大乘的修道位，是無漏法，具有比聲聞緣覺修道位更深的法。（法友說：『見道位既深又廣，而修道位主要對治所知障，習慣於空性，因此是深的。』）因為是現證並具有甚深如實等的智慧。請善加闡述甚深之境。提到『境』，表示具有相續。重複說，是爲了瞭解要反覆習慣。如阿阇黎所說。 所證悟的甚深是什麼？空性等等，無相、無愿、無所作為、無生，如實、真如等（離貪、滅、寂靜等，即色甚深等等，總而言之，是所有法的法性）。原因是：甚深是因為從增益和損減的邊解脫的勝義諦。空性等等是這樣的：按照順序，空性等等中，也沒有一個實體的色等世俗諦，空性等等也不是與色等不同的實體，是離戲論的。甚深有多少種？
【English Translation】 Q: For ordinary beings (Sanskrit: pṛthagjana), how can one be certain that they will not regress from the perfect enlightenment of divine generosity, such as offerings? If not, what is the reason? A: Because that is the samadhi wisdom of divine generosity. This is universal. Because the moments of self-cognizant wisdom in the continuum of noble yogis are self-cognizant, and ordinary beings cannot cognize them. As is the intent of the Golden Dharma. ༈ Establishing Non-Regression on the Path of Meditation The third part is divided into six points: the characteristics of the path of meditation (like a teacher), the nature of the path of meditation itself, (the above is from Sherab Jung), detailed classification, summary, function, and objects. (Kunshay) (Sherab Jung says) explained in five points. First, from the perspective of sequence, after the non-regression of the path of seeing, the definition of non-regression residing on the path of meditation can be expressed. However, according to the general view of scholars, if the characteristic is not grasped first, the mind that grasps the particular or the made will not arise. Therefore, first, the characteristics of the path of meditation are explained. Root verse and commentary together: The Mahayana path of meditation, which is unpolluted dharma, has a deeper dharma than the path of meditation of hearers and solitary realizers. (Dharma Friend says: 'The path of seeing is both deep and vast, while the path of meditation mostly familiarizes emptiness as an antidote to the obscurations of knowledge, so it is deep.') Because it is the wisdom of directly realizing and possessing suchness, etc. Please explain the profound states well. Mentioning 'state' shows that it has continuity. Repeating it shows that one should know to become familiar again and again. As Arya said. What is the profound to be realized? Emptiness and so on, signless, wishless, without manifestation, without action, unborn, suchness, ultimate reality, etc. (freedom from desire, cessation, peace, etc., that is, form is profound, etc., in short, the nature of all dharmas is shown.) The reason is: profound because the reason for the profound is the ultimate truth that is liberated from the extremes of imputation and denial. Emptiness and so on are like this: in order, there is no single substance of form, etc., in emptiness and so on, and emptiness and so on are not substances other than form, etc., they are free from elaboration. How many kinds of profound are there?
ན། སྟོང་པ་ཉིད་དང་མཚན་མེད་སྨོན་མེད་སོགས་སྔར་བཤད་པ་ལྟར་ཡིན་ལ་ཞེས་སྤྱར་ རོ། ། གཉིས་པ་ལ། མཚམས་སྦྱར་ནི། དེ་ལྟར་ཁྱད་པར་གྱི་ཆོས་བསྟན་ནས་ཁྱད་པར་གྱི་གཞི་ སྒོམ་ལམ་ངོ་བོ་སྟོན་ནོ། །རྩ་འགྲེལ་ལ། ས་བརྒྱད་པའི་རྟོགས་པ་ཆོས་ཅན། སྒོམ་པའི་ལམ་ ཡིན་ཏེ། (ཡུལ་གང་ཞེ་ན་ཞེས་ཨཱརྱ། ) ངེས་འབྱེད་ཡན་ལག་དང་སོགས་པ་མཐོང་བའི་ལམ་དང་སྒོམ་ པའི་ལམ་(ལ་གནས་ནས་དེའི་གནས་སྐབས་སུ་མཐོང་བའི་དོན་ཞེས་རད་ཀིར་)གསུམ་པོ་ཉིད་དང་། (ཨཱརྱ། ) དེ་ 2-258 གསུམ་གྱིས་ངེས་པར་(སློབ་དཔོན་)མཐོང་བའི་དོན་(ཨཱརྱ་མདོ་)དམིགས་རྣམས་(གསེར་)ཀྱི་རབ་ཏུ་ དབྱེ་བ་རྣམས་(གསེར་)ཐོས་བསམ་སྒོམ་པ་ལས་བྱུང་བའི་ཤེས་རབ་དག་གམ་(ཨཱརྱ་རད་ཀིར། དག་ ལྡན་སོགས་)ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་སྦྱོར་དངོས་རྗེས་ལས་བྱུང་བའི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་(བུདྡྷ་ཤྲཱི་འདི་རྐྱང་། )གོ་ རིམ་བཞིན་དུ་ཡང་དང་ཡང་དུ་སེམས་པ་དང་། ཡང་ཡང་འཇལ་བ་དང་ཡང་ཡང་ངེས་པར་ རྟོག་པའི་(ཡང་ཡང་སེམས་དང་འཇལ་དང་ངེས་རྟོག་སྒོམ་པའི་ལམ། ཞེས་པ་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་སྒོམ་ལམ་འཁོར་ བཅས་སོགས་སོ། ། )ཟག་མེད་ཡེ་ཤེས་ཡིན་པས་སོ། །(འདིས་ས་དང་པོ་ཡན་གྱི་ཐོས་བསམ་ཡང་སྒོམ་ལམ་དུ་བསྟན་ པས་སྒོམ་ལམ་བསྒོམས་པས་མ་ཁྱབ་པས་སོ། །ཞེས་དང་། སྒོམ་ལམ་སྐད་ཅིག་དང་པོ་ཡང་གཞན་གྱི་སྒོམ་ལམ་རྟོག་པའམ་རང་ ལ་སོ་སོ་རང་རིག་པའི་ཚུལ་གྱི་རྟོག་གོ་ཞེས་བུ་སྟོན་གསུངས་སོ། ། ) སྒོམ་ལམ་ཉིད་ཇི་ལྟར་ཡུལ་ཡིན་ཞེ་ན། རྒྱུན་ ཆགས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཕྱི་མ་ཕྱི་མའི་ཡུལ་སྔ་མ་སྔ་མ་ཡིན་ཞེས་ཨཱརྱའོ། །གནས་ཟབ་མོ་འདི་ དག་ལ་སེམས་ཞིང་འཇལ་བ་དང་རྟོག་པར་བྱེད་ན། ཞེས་སོགས་སོ། །(དག་ལྡན་དུ། གཅིག་ཏུ་དབེན་ པར་སོང་ནས་ཐོས་པ་ལས་བྱུང་བའི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་ངེས་པའི་དོན་ལ་རིགས་པ་བཞིས་རྣམ་པར་དཔྱོད་པ་ནི་སེམས་པའོ་ཞེས་ དང་། སྙིང་མཆོག་ཏུ། ཏིང་ངེ་འཛིན་ཀྱིས་དམིགས་པ་ལ་དཀྱིལ་མོ་དཀྲུངས་བཅས་སྟེ་མི་གཡེང་བར་གུས་པར་བྱེད་པ་དང་རྟག་ ཏུ་དཔྱོད་པ་ནི་སེམས་པའོ། །དེ་ཉིད་ལ་ཞི་གནས་རྣམ་པ་དགུས་སེམས་མཉམ་པར་བྱེད་པ་ནི་འཇལ་བའོ། །ཆོས་རྣམ་པར་འབྱེད། རབ་ཏུ་རྣམ་པར་འབྱེད། ཡོངས་སུ་རྟོག ཡོངས་སུ་གཅོད་པ་ལ་ཞུགས་པའི་ལྷག་མཐོང་རྣམ་པ་བཞི་ནི་ངེས་པར་རྟོག་པའོ། །དེ་ ལ་ཕུང་ལྔ་སོགས་ཇི་སྙེད་ཡོད་པ་ཤེས་པ་ནི་རྣམ་འབྱེད། འདི་ཐམས་ཅད་སྟོང་པ་སོགས་ཇི་ལྟ་བ་ཤེས་པ་རབ་ཏུ་རྣམ་འབྱེད། ཤེས་ རབ་དང་བཅས་པའི་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་ཡིད་ཀྱིས་མཚན་མར་བྱེད་པ་ཡོངས་སུ་རྟོགས་པ། འདི་འདི་ལྟར་རོ། །ཞེས་ངེས་པར་ ཡོངས་སུ་རྟོག་པ་ནི་ཡོངས་སུ་དཔྱོད་པའོ་ཞེས་ཏེ། ཟླ་ཟེར་ཡང་དོན་དེ་ཉིད་ཡིན་ལ་ཕྱི་མ་གཉིས་ཀ་བསྲེས་སོ། ། ) གསུམ་པ་ལ། མཚམས་སྦྱར་ནི། སྒོམ་ལ
【現代漢語翻譯】 第一，如前所述，空性（Śūnyatā），無相（Animitta），無愿（Apraṇihita）等應如前解釋。 第二，連線：如是，在展示了特殊的法之後，現在展示特殊的所依，即修道（Bhāvanāmārga）的自性。 在根本頌和註釋中：第八地的證悟，就其法而言，是修道，（阿阇梨說：『什麼是所緣境呢？』）是抉擇分（Nirvedhabhāgīya）的支分等，以及見道（Darśanamārga）和修道（拉德基爾說：『安住於此，即在此狀態中見到。』）這三者本身，（阿阇梨說：）通過這三者，必然（導師）見到之義（阿阇梨的經部），所緣境的種種（黃金）差別，（黃金）是聞、思、修所生之智慧，或者（阿阇梨拉德基爾，具足清凈等）由三摩地（Samādhi）的加行、正行、後行所生之智慧（佛吉祥海單獨），次第地再三作意，再三衡量，再三確定地證悟（再三作意、衡量、確定證悟是修道，即出世間的修道，包括輪迴等）。因為是無漏（Anāsrava）智慧。 （這表明，初地之前的聞思也是修道，因此修道並未完全涵蓋。布頓說：修道的第一剎那也是證悟其他的修道，或者在自己身上以各自自證的方式證悟。）修道本身如何成為所緣境呢？因為是相續不斷的，所以後者是前者的所緣境，如阿阇梨所說。如果對這些甚深之處進行作意、衡量和證悟，等等。（在具足清凈中：獨自前往寂靜之處，以聞所生之智慧，用四理來辨析確定的意義，這就是作意。在心要中：以三摩地，將所緣境置於中心，不散亂地恭敬行持，並恒常觀察，這就是作意。在同一處，以九住心使心平等，這就是衡量。四種毗缽舍那（Vipaśyanā），即法分別、極分別、遍尋思、遍決斷，是確定證悟。因此，知道有多少五蘊等是分別。知道這一切皆空等是如何是極分別。以具足智慧的不分別意來標記，是遍尋思。確定這就是這樣，是遍決斷。月稱的《入中論》也表達了同樣的意義，並且將後兩者混合在一起。） 第三，連線：修道（Bhāvanāmārga）...
【English Translation】 First, emptiness (Śūnyatā), signlessness (Animitta), wishlessness (Apraṇihita), etc., should be explained as before. Second, connection: Thus, having shown the special Dharma, now shows the special basis, which is the nature of the path of meditation (Bhāvanāmārga). In the root text and commentary: The realization of the eighth ground, in terms of its Dharma, is the path of meditation, (the teacher said: 'What is the object?') is the limb of the part of ascertainment (Nirvedhabhāgīya), etc., and the path of seeing (Darśanamārga) and the path of meditation (Radkir said: 'Abiding in this, that is, seeing in this state.') these three themselves, (the teacher said:) through these three, necessarily (the teacher) the meaning of seeing (the Sutra of the teacher), the various (golden) distinctions of the objects, (golden) are the wisdoms arising from hearing, thinking, and meditating, or (Acharya Radkir, possessing purity, etc.) the wisdom arising from the application, actual practice, and subsequent practice of Samadhi (Buddhaśrī alone), repeatedly contemplating in order, repeatedly measuring, and repeatedly ascertainingly realizing (repeatedly contemplating, measuring, and ascertainingly realizing is the path of meditation, that is, the supramundane path of meditation, including samsara, etc.). Because it is unpolluted (Anāsrava) wisdom. (This shows that hearing and thinking before the first ground are also the path of meditation, so the path of meditation is not completely covered. Buton said: The first moment of the path of meditation is also the realization of other paths of meditation, or the realization in oneself in a self-aware manner.) How does the path of meditation itself become the object? Because it is continuous, the latter is the object of the former, as the teacher said. If one contemplates, measures, and realizes these profound places, etc. (In possessing purity: Going alone to a solitary place, using the wisdom arising from hearing, analyzing the determined meaning with four reasonings, this is contemplation. In the heart essence: With Samadhi, placing the object in the center, practicing respectfully without distraction, and constantly observing, this is contemplation. In the same place, making the mind equal with the nine stages of abiding, this is measuring. The four Vipassanās, namely, Dharma discrimination, extreme discrimination, pervasive investigation, and pervasive determination, are certain realization. Therefore, knowing how many aggregates, etc., there are is discrimination. Knowing how all of this is empty, etc., is extreme discrimination. Marking with the non-discriminating mind possessing wisdom is pervasive investigation. Determining that this is how it is, is pervasive determination. Chandrakirti's 'Entering the Middle Way' also expresses the same meaning, and mixes the latter two together.) Third, connection: The path of meditation (Bhāvanāmārga)...
མ་དེ་གྲངས་རྣམ་པ་དུ་ཞིག་ཞེ་ན། རྩ་བ་ནི། ཐེག་ ཆེན་ཟག་མེད་སྒོམ་ལམ་དེ་ནི་ཆོས་ཅན། ཆུང་ངུ་དང་འབྲིང་དང་ཆེན་པོ་རྣམས་སུ་དབྱེར་ཡོད་ དེ། བསྐལ་བ་གྲངས་མེད་གཉིས་སུ་རྒྱུན་ཆགས་འཇུག་པའི་སློབ་ལམ་ཡིན་བའི་ཕྱིར། ཆོས་ 2-259 ཅན། ཁྱོད་ལ་རྣམ་པ་དགུར་བཞེད་དོ། །ཁྱོད་ལ་ཆུང་འབྲིང་ཆེ་གསུམ་དང་དེ་རེ་རེ་ལ་ཡང་ ཆུང་ངུའི་ཆུང་ངུ་སོགས་པ་ཆུང་ངུའི་འབྲིང་ཆུང་ངུའི་ཆེན་པོ་གསུམ་འབྲིང་ལ་གསུམ་ཆེན་པོ་ལ་ གསུམ་དུ་དབྱེ་བ་ཡིས་སོ། །ཆུང་ངུའི་ཆུང་སོགས་ཡང་དབྱེ་བས། ཞེས་ཏེ། ཡང་གི་སྒྲས་སྤང་ བྱ་ཆེ་འབྲིང་དགུ་ཡོད་པ་སྡུད་ཅེས་དག་ལྡན་སོགས་སོ། །(སྙིང་ཟླ། ) འདོད་ཆགས་ལ་སྤྱོད་པའི་ སྐྱེས་བུའི་དཔེས་འབྲས་བུ་བསོད་ནམས་གྲངས་མེད་འབྱུང་བར་བསྟན་ནས་སྤང་གཉེན་དགུ་ རྒྱ་ཆེར་བསྟན་ནོ། །འགྲེལ་པ་ལ། འབྱུང་ཞེས་དྲང་ངོ་། །གང་ན་སྒོམ་པའི་ལམ་རྣམ་པ་དགུའོ། ། གང་དུ་ན། ཐབས་མཁས་བའི་སྟོབས་ཀྱིས་འདོད་ཁམས་དང་སོགས་པ་བསམ་གཏན་བཞི་ གཟུགས་མེད་བཞི་སྟེ་རྟེན་ས་ཁམས་གསུམ་ས་དགུ་དག་ཏུའོ། །འདི་ཨཱརྱའི་རྗེས་སུ་འབྲངས་ ན་འཐད་ཀྱི། འདིར་བཤད་སྒོམ་ལམ་ཁྱད་པར་ལམ་དུ་འདོད་ན་མི་འཐད་པར་ཐུབ་དགོངས་ སོ། །ཇི་ལྟར་ན། ས་དགུའི་སྤང་བྱ་དགུའི་དབྱེ་བ་ལས་གཉེན་པོ་དགུ་གྲངས་བཞིན་དུ་བར་ ཆད་མེད་ལམ་གྱི་བར་དུ་རྒྱུན་ཆགས་སུའོ། །གཉེན་པོ་ཡིན་པའི་རྒྱུ་མཚན་ཅི་ཞེ་ན། བྱང་ སེའི་སྒོམ་ལམ་ཟག་མེད་ཆོས་ཅན། སྒོམ་སྤང་རྣམ་པར་རྟོག་པའི་གཉེན་པོར་འགྱུར་ཏེ། དོན་ དམ་པར་ཆོས་ཐམས་ཅད་སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ཀྱི་རྣམ་པ་སྟེ་སྟོང་པར་མངོན་སུམ་དུ་ རྟོགས་ཟིན་བསྒོམ་པའི་ཟག་མེད་སྒོམ་ལམ་ཡིན་པའི་སྒོ་ནས་སོ། །སྤང་གཉེན་དགུ་གང་ན། སྒོམ་ལམ་གྱི་དབྱེ་བ་སྟོན་པ་ན་ཆོས་ཅན། ཟག་མེད་སྒོམ་ལམ་ཆུང་ངུ་དང་འབྲིང་དང་ཆེན་པོ་ རྣམས་ཀྱང་རེ་རེ་ཞིང་ཆུང་ངུ་དང་འབྲིང་དང་ཆེན་པོའི་བྱེ་བྲག་གིས་ཐ་དད་པ་དགུར་འཇུག་ སྟེ། སྒོམ་སྤང་གཟུང་འཛིན་གྱི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་ཆེ་འབྲིང་ཆུང་ངུ་རྣམས་རེ་རེ་ཞིང་ཆེ་འབྲིང་ ཆུང་ངུའི་བྱེ་བྲག་གིས་ཐ་དད་པ་དགུར་ཡོད་པའི་ཕྱིར། དེ་ལྟར་ན་དགུའོ། །ཁྱབ་སྟེ། སྒོམ་ལམ་ དེ་(རྣམ་རྟོག་)དེ་དག་གི་གཉེན་པོར་འཇུག་པས་སོ། །དེ་ཡང་སྤང་བྱ་ཆེ་རིམ་ནས་དང་གཉེན་པོ་ ཆུང་རིམ་ནས་དང་པོར་འཇུག་པ་འཐད་དེ། ཐོག་(ཨཱརྱ་)མ་ཁོ་ནར་ལམ་ཆེན་པོ་མི་སྲིད་པའམ། 2-260 (ཨཱརྱ། ལམ་ཆེན་པོ་སྐྱེས་པ་ན་(ཀུན་བཏུས་)ཉོན་མོངས་ཆེན་པོ་ཡོད་མི་སྲིད་པའི་ཕྱོར་རོ། །གོས་ ཀྱི་དྲི་མ་ཆེན་པོ་དང་པོར་བསལ་ནས་ཕྱིས་ཕྲ་མོ་དག་པར་བྱེད་པ་དང་། (མཛོད་འགྲེལ། ) ཁང་ནང་ ལྟ་བུའི་མུན་པ་ཤིན་ཏུ་ཆེན་པོ་ནི་སྣང་བ་ཆུང་ངུས་སེལ་ལ་རྩིག་ཕུག་ལྟ་བུའི་མུན་པ་ཆུང་ངུ་ ནི་སྣང་བ་ཆེ
【現代漢語翻譯】 問：禪定有多少種？ 答：根本是，大乘無漏禪定道，可分為小、中、大三種，因為它是于無數劫中持續修習的學道。因此，你（指禪定道）被認為是九種。你又可分為小、中、大三種，每一種又可分為小之小、小之中、小之大，中之小、中之中、中之大，大之小、大之中、大之大。『小之小等又分』，『又』字表示包含應斷除的九種大、中煩惱，如《具義》等所說。（《心月》）以貪慾者的例子說明能產生無數的福德果報，從而廣泛地闡述了九種對治和所斷。 註釋中說：『生』是正確的。哪裡是九種禪定道？在哪裡？在憑藉方便力的欲界等四禪和四無色定中，即三界九地。如果遵循聖者（ཨཱརྱ，ārya，聖者）的觀點是合理的。如果認為此處所說的禪定道是特殊的道，則不合理，這是佛陀的意旨。 如何理解呢？從九地的所斷中，對治也相應地有九種，在無間道中持續不斷。為什麼是對治呢？菩薩的無漏禪定道，是對治禪定所斷的分別唸的對治，因為在勝義諦中，一切法皆為空性的自性，即以空性的相貌現證空性，這是通過修習無漏禪定道的方式。 哪裡是九種對治和所斷呢？在闡述禪定道的分類時，無漏禪定道的小、中、大，每一種又因小、中、大的差別而分為九種，因為禪定所斷的能取和所取的分別念，大、中、小，每一種又因大、中、小的差別而有九種。因此，共有九種。這是周遍的，因為禪定道是對治這些（分別念）的對治。而且，先斷除大的所斷，再修習小的對治是合理的，因為最初（聖者）不可能有大的道，或者說，（聖者）生起大的道時，不可能有大的煩惱。（《俱舍論》）就像先去除衣服上大的污垢，再去除細小的污垢一樣。（《俱舍論釋》）就像房間里極大的黑暗，可以用微小的光明驅散，而墻縫裡微小的黑暗，可以用大的光明驅散一樣。
【English Translation】 Q: How many types of meditation are there? A: Fundamentally, the Mahāyāna (ཐེག་ཆེན，theg chen, Great Vehicle) uncontaminated path of meditation can be divided into small, medium, and large, because it is a path of learning that is continuously practiced over countless eons. Therefore, you (referring to the path of meditation) are considered to be nine types. You can be further divided into small, medium, and large, and each of these can be further divided into small of small, medium of small, large of small, small of medium, medium of medium, large of medium, small of large, medium of large, and large of large. 'Small of small, etc., are further divided,' the word 'etc.' indicates that it includes the nine major and medium afflictions to be abandoned, as stated in works like the Gu Yi (具義). (Hsin Yue) The example of a person indulging in desire is used to illustrate that countless meritorious results can arise, thereby extensively explaining the nine antidotes and what is to be abandoned. The commentary states: 'Arise' is correct. Where are the nine paths of meditation? Where are they located? In the desire realm, etc., the four dhyānas (བསམ་གཏན，bsam gtan, concentration) and the four formless absorptions, i.e., the three realms and nine grounds. It is reasonable to follow the views of the Ārya (ཨཱརྱ，ārya, noble one). It is not reasonable to consider the path of meditation described here as a special path; this is the intention of the Buddha. How is it understood? From the nine grounds of what is to be abandoned, there are correspondingly nine antidotes, continuously in the path of no interval. Why are they antidotes? The Bodhisattva's (བྱང་སེ，byang se, Bodhisattva) uncontaminated path of meditation is the antidote to the conceptual thoughts to be abandoned in meditation, because in the ultimate truth, all dharmas (ཆོས，chos, phenomena) are of the nature of emptiness, i.e., directly realizing emptiness in the form of emptiness, through the practice of the uncontaminated path of meditation. Where are the nine antidotes and what is to be abandoned? When explaining the classification of the path of meditation, the small, medium, and large of the uncontaminated path of meditation are each divided into nine types due to the differences of small, medium, and large, because the conceptual thoughts of grasping and being grasped, which are to be abandoned in meditation, each have nine types due to the differences of large, medium, and small. Therefore, there are nine types in total. This is pervasive, because the path of meditation is the antidote to these (conceptual thoughts). Moreover, it is reasonable to first abandon the large to be abandoned and then practice the small antidotes, because initially (for an Ārya) it is impossible to have a large path, or when a large path arises (for an Ārya), it is impossible to have large afflictions. (Kośa) It is like first removing the large stains on clothes and then cleaning the fine ones. (Kośa Commentary) It is like the extremely large darkness in a room can be dispelled by a small light, while the small darkness in a wall crack can be dispelled by a large light.
ན་པོས་སེལ་ཏོ་ཞེས་བྱ་བའི་དཔེས་འགྲུབ་པོ། །སྤྱིར་ཡང་ཆོས་དཀར་པོ་སྟོབས་ ཆེ་ནག་པོ་སྟོབས་ཆུང་བས་འཕགས་ལམ་སྐད་ཅིག་ཆུང་ངུས་ཀྱང་ཐོག་མེད་ནས་བརྒྱུད་ཅིང་ བརྟས་པའི་ཉོན་མོངས་ཆེན་པོའང་རྩད་ནས་འབྱིན་ཏེ། དུར་བྱིད་ཞོ་གཅིག་གིས་ཡུན་རིང་ པོར་བསགས་པའི་ནད་སེལ་བ་སོགས་(སྒྲོན་མེ་)བཞིན། ཞེས་མཛོད་འགྲེལ་ལས་སོ། །(ཨཱརྱས་ གསུངས་ཏེ་དགུར་མཛོད་ལྟར་བྲིས། ) འོ་ན་སྒོམ་ལམ་བཅོ་བརྒྱད་དུ་འགྱུར་ཏེ་སྒོམ་སྤང་ཉོན་སྒྲིབ་དགུ་ ཡང་ཡོད་པས་སོ་ཞེ་ན། སྐབས་འདི་སྒོམ་སྤང་རྣམ་རྟོག་དགུ་སྤོང་གཉེན་ལས་མ་གཏོགས་ པའི་སྒོམ་སྤང་ཉོན་སྒྲིབ་དགུའི་དངོས་གཉེན་སྒོམ་ལམ་ཟག་མེད་དགུ་དངོས་སུ་བསྟན་མི་ དགོས་ཏེ། བྱང་པ་རྣམས་ཀྱི་ཆེད་དུ་གཉེར་ནས་སྤོང་དགོས་པའི་ཉོན་མོངས་པའི་མིང་ཅན་གྱི་ སྤང་བྱའི་གཙོ་བོ་ནི་གཟུང་འཛིན་གྱི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་ཉིད་ཡིན་པས་འདིར་ཡང་བྱང་འཕགས་ སྒོམ་ལམ་པས་ཞེས་སོགས་སྒོམ་སྤང་རྣམ་རྟོག་ཅེས་འདོན་པ་བསྒྱུར་རོ། །དེས་ན་དེ་སྤངས་ བས་དེ་ཡང་སྤངས་པར་འགྱུར་རོ། །རྒྱན་འགྲེལ་ལས་དེ་སྐད་ཅེས་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། ། བཞི་པ་ལ། མཚམས་སྦྱར་ནི། སྒོམ་ལམ་ལ་བྱེ་བྲག་རྣམ་པ་དགུ་པས་མང་བ་ཡོད་པ་མ་ ཡིན་ནམ་སྟེ་ཡོད་པར་འགྱུར། རྒྱལ་བའི་ཡུམ་རྒྱས་འབྲིང་བསྡུས་པ་དེ་དང་དེ་ལས་སྒོམ་ལམ་ ཆུང་ངུ་སོགས་རྣམ་པ་རེ་རེའི་དབང་དུ་མཛད་ནས་འབྲས་བུ་བསོད་ནམས་(མདོ་)གྲངས་མེད་ གཞལ་མེད་ཚད་མེད་སྐྱེ་བར་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཁྱབ་སྟེ། འབྲས་བུའི་འཕེལ་འགྲིབ་ རྒྱུའི་འཕེལ་འགྲིབ་ཀྱི་རྗེས་སུ་བྱེད་པས་སོ། །འདོད་ན། ཇི་ལྟར་ན་སྒོམ་ལམ་རྣམ་པ་དགུ་ཞེས་ བྱ་བར་གྲངས་ངེས་ཏེ་མ་ངེས་པར་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། རྩ་བ་ལ། དོན་དམ་པའི་(ཤེར་)དབང་དུ་བྱེད་ 2-261 དམ་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་དབང་དུ་བྱེད། དང་པོ་ལྟར་ན། སྒོམ་ལམ་ཟག་མེད་རང་མཚན་གཅིག་ཆོས་ ཅན། ཁྱོད་ཀྱི་འབྲས་བུ་བསོད་ནམས་གྲངས་(རད་)མེད་ཚད་མེད་ལ་སོགས་ཚིག་ཏུ་བསྟན་པ་ རྣམས་དམ་པའི་དོན་དུ་གྲུབ་པར་བཟོད་པ་མ་ཡིན་(ཞིང་སྒོམ་ལམ་ཡང་གྲངས་མེད་སོགས་སུ་དབྱེ་བར་མི་ ནུས་པའོ་ཞེས་རད་ཀིར། )ཏེ། དོན་དམ་པར་ཆོས་ཐམས་ཅད་སྟོང་པ་ཡིན་པས་སོ། །གཟུགས་ཀྱང་ སྟོང་པ་སྟེ། ནས། རྣམ་ཤེས་བར་དང་། ཆོས་ཐམས་ཅད་སྟོང་པའོ། །ཞེས་གསུངས་ཏེ། སྟོང་ པ་ཉིད་ལ་ནི་གྲངས་ཀྱང་མི་དམིགས། ནས། དེ་བས་ན་ཆོས་དེ་དག་ལ་དོན་དམ་ཡི་གེས་ཐ་ དད་དུ་བགྱི་བ་མི་དམིགས་སོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །གཉིས་པ་ལྟར་ན། ཆོས་ཅན་འདྲ། སྒོམ་ ལམ་གྱི་རིགས་ཆུང་འབྲིང་ཆེ་དགུ་ལས་གྲངས་མང་བ་མེད་ཀྱང་ཁྱོད་ཀྱི་འབྲས་བུ་བསོད་ ནམས་གྲངས་མེད་སོགས་བསྟན་པ་འཐད་དེ། དེ་མེད་ཀྱང་ཡང་དག་པའི་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ནི་ དེའི་འབྲས་བུ་བསོད་ནམས་གྲངས་མེད་སོགས་ཡོད
【現代漢語翻譯】 就像用'那波斯賽多'（藏語：ན་པོས་སེལ་ཏོ་）這個例子來證明一樣。總的來說，善法（藏語：ཆོས་དཀར་པོ་）力量強大，惡法（藏語：ནག་པོ་）力量弱小，因此，即使是聖道（藏語：འཕགས་ལམ་）中極短的一剎那，也能從根本上消除自無始以來積累和增長的巨大煩惱。就像一勺灰土（藏語：དུར་བྱིད་ཞོ་གཅིག་）可以治癒長期積累的疾病一樣（如燈，藏語：སྒྲོན་མེ་）。這是《俱舍論釋》（藏語：མཛོད་འགྲེལ་）中所說。（阿阇梨所說，按照九品俱舍論來寫。）那麼，為什麼修道（藏語：སྒོམ་ལམ་）會變成十八種，並且還有九種修斷所斷的煩惱障（藏語：སྒོམ་སྤང་ཉོན་སྒྲིབ་དགུ་）呢？因為這裡所說的是斷除九種修斷分別念（藏語：སྒོམ་སྤང་རྣམ་རྟོག་དགུ་）的對治，而不是直接指出九種修斷煩惱障的真實對治——九種無漏修道（藏語：སྒོམ་ལམ་ཟག་མེད་དགུ་），因為對於修行者（藏語：བྱང་པ་）來說，需要努力斷除的最主要的所斷煩惱，就是能取所取二執（藏語：གཟུང་འཛིན་）的分別念。因此，這裡也說'修行聖道的瑜伽士'等等，將'修斷分別念'翻譯出來。因此，斷除了它，也就斷除了其他的。因為《莊嚴經釋》（藏語：རྒྱན་འགྲེལ་）中是這麼說的。 第四個問題：連線上下文。修道不是有九種差別而變得更多了嗎？確實是這樣。因為在廣、中、略三種《般若波羅蜜多經》（藏語：རྒྱལ་བའི་ཡུམ་རྒྱས་འབྲིང་བསྡུས་པ་）中，根據每一種修道的小的方面，都說會產生無數、不可衡量、不可計量的功德（藏語：བསོད་ནམས་）。普遍來說，果的增長或減少取決於因的增長或減少。 如果承認這一點，那麼，為什麼說修道有九種呢？是確定的還是不確定的呢？根本頌中說：從勝義諦（藏語：དོན་དམ་པའི་）的角度來說，或者從世俗諦（藏語：ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་）的角度來說。如果從第一種角度來說，那麼，無漏修道（藏語：སྒོམ་ལམ་ཟག་མེད་）的自相（藏語：རང་མཚན་）只有一個，法（藏語：ཆོས་）的自性也是如此。你所說的'功德無數、不可衡量'等等，這些詞語所表達的，在勝義諦中是無法成立的（並且修道也無法分為無數等等），因為在勝義諦中，一切法（藏語：ཆོས་ཐམས་ཅད་）皆是空性（藏語：སྟོང་པ་）。色（藏語：གཟུགས་）也是空性，乃至識（藏語：རྣམ་ཤེས་）也是如此，一切法都是空性。正如經中所說：在空性中，數字也是不可見的。因此，對於這些法，在勝義諦中是無法用文字來區分的。等等。如果從第二種角度來說，那麼，法性相同。即使修道的種類沒有小、中、大九種更多，但你所說的功德無數等等是合理的，因為即使沒有勝義諦，但在真實（藏語：ཡང་དག་པའི་）的世俗諦中，它的果報功德無數等等是存在的。
【English Translation】 It is accomplished by the example of 'Napos Selto'. In general, white dharma (Tibetan: ཆོས་དཀར་པོ་) is powerful and black dharma (Tibetan: ནག་པོ་) is weak. Therefore, even a small moment of the noble path (Tibetan: འཕགས་ལམ་) can eradicate the great afflictions that have been accumulated and grown from beginningless time. Just as a spoonful of ashes (Tibetan: དུར་བྱིད་ཞོ་གཅིག་) can cure a long-accumulated disease (like a lamp, Tibetan: སྒྲོན་མེ་). This is according to the commentary on the Treasury (Tibetan: མཛོད་འགྲེལ་). (Said by Ārya, written according to the nine-fold Treasury.) Then, why does the path of meditation (Tibetan: སྒོམ་ལམ་) become eighteen, and there are also nine afflictions to be abandoned by meditation (Tibetan: སྒོམ་སྤང་ཉོན་སྒྲིབ་དགུ་)? Because this occasion is about abandoning the nine conceptual thoughts to be abandoned by meditation (Tibetan: སྒོམ་སྤང་རྣམ་རྟོག་དགུ་), and it is not necessary to directly show the actual antidote to the nine afflictions to be abandoned by meditation—the nine uncontaminated paths of meditation (Tibetan: སྒོམ་ལམ་ཟག་མེད་དགུ་), because for the practitioners (Tibetan: བྱང་པ་), the main object to be abandoned, which is named affliction, is the conceptual thought of grasping at subject and object (Tibetan: གཟུང་འཛིན་). Therefore, here it also says 'Yogis on the noble path of meditation' etc., translating 'conceptual thoughts to be abandoned by meditation'. Therefore, by abandoning that, the others are also abandoned. Because it says so in the commentary on the Ornament (Tibetan: རྒྱན་འགྲེལ་). Fourth question: Connecting the context. Isn't the path of meditation more numerous because of the nine distinctions? It is indeed so. Because in the extensive, intermediate, and concise versions of the Mother of the Buddhas (Tibetan: རྒྱལ་བའི་ཡུམ་རྒྱས་འབྲིང་བསྡུས་པ་), it is said that countless, immeasurable, and limitless merits (Tibetan: བསོད་ནམས་) are born, according to each aspect of the small path of meditation etc. It is pervasive because the increase or decrease of the result follows the increase or decrease of the cause. If you accept this, then how is it definite that there are nine types of meditation paths? Is it definite or indefinite? The root text says: From the perspective of the ultimate truth (Tibetan: དོན་དམ་པའི་), or from the perspective of the conventional truth (Tibetan: ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་). If from the first perspective, then the self-characteristic (Tibetan: རང་མཚན་) of the uncontaminated path of meditation (Tibetan: སྒོམ་ལམ་ཟག་མེད་) is one, and so is the nature of dharma (Tibetan: ཆོས་). The words you mentioned, such as 'countless, immeasurable merits' etc., cannot be established in the ultimate sense (and the path of meditation cannot be divided into countless etc.), because in the ultimate truth, all dharmas (Tibetan: ཆོས་ཐམས་ཅད་) are emptiness (Tibetan: སྟོང་པ་). Form (Tibetan: གཟུགས་) is also emptiness, and so on, until consciousness (Tibetan: རྣམ་ཤེས་), all dharmas are emptiness. As it is said in the sutra: In emptiness, numbers are also invisible. Therefore, for these dharmas, it is impossible to distinguish them with letters in the ultimate truth. Etc. If from the second perspective, then the nature of dharma is the same. Even if there are no more than nine types of meditation paths, small, medium, and large, it is reasonable to say that there are countless merits etc., because even if there is no ultimate truth, in the true (Tibetan: ཡང་དག་པའི་) conventional truth, its result, countless merits etc., exist.
་ཅིང་(འདི་མན་གནོད་འཇོམས་དངོས་)ཀུན་རྫོབ་ ཏུ་ཡོད་པར་བཤད་པ་ནི་དེ་པའི་ཐུགས་བརྩེ་བ་ཆེན་པོའི་རྒྱུ་མཐུན་པ་ཡིན་པས་སོ། །(གནོད་ འཇོམས། ) དེས་ན་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་དེ་ལྟར་ཐུབ་པ་བཞེད་དོ། །དེ་པའི་བསྟན་པ་མངོན་པར་བསྒྲུབ་ པ་བཤད་པའོ། །ཞེས་ཏེ། བསྟན་པ་ནི་འདིས་བསྟན་པས་ནས་ཏེ་སྙིང་རྗེའོ། །ཞེས་སྙིང་ མཆོག་གོ །ཐུགས་རྗེའི་རྒྱུ་མཐུན་ནི། མོས་(ཞི་འབྱུང་)པ་སྣ་ཚོགས་པའི་སེམས་ཅན་རྣམས་(ཊཱིཀ་ ཞི་)བཀྲི་བའི་(འབུམ་ཊཱིཀ་)ཐུགས་རྗེས་སེམས་ཅན་གཞུག་པ་དང་(རད་ཀིར་)མཐུན་པར་བཤད་ པའོ། །ཞེས་གནོད་འཇོམས་གཉིས་དང་རད་ཀིར་ཞི་འབྱུང་དགོངས་པའོ། །རྐང་བ་དང་པོ་ གཉིས་གྲོལ་སྡེ་གཉིས་སོགས་ཕྱོགས་སྔར་མཛད་པས། (དམ་པའི་དོན་སྟོང་པ་ཉིད་ལ་གྲངས་མེད་སོགས་ བརྗོད་པ་འཇུག་པ་མིན་པས་སྟོང་ཉིད་ལ་གྲངས་མེད་ཅེས་སོགས་མི་རུང་ཞེས་ཀྱང་ཨཱརྱའི་དོན་དུ་རུང་ངོ་། ། ) ཆོས་ཐམས་ ཅད་སྟོང་པ་ཡིན་ན་སྒོམ་ལམ་རེ་རེའི་འབྲས་བུ་བསོད་ནམས་(བུདྡྷ་ཤྲཱི་)གྲངས་མེད་ལ་སོགས་ བསྟན་པ་རྣམས་དམ་པའི་དོན་དུ་བཟོད་པ་མ་ཡིན་པས་དེ་ལྟར་བསྟན་པ་མི་འཐད་དོ་ཞེ་ན། 2-262 (བུདྡྷ་ཤྲཱི། ) དོན་དམ་དུ་མེད་ཀྱང་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་བཞེད་པས་སྐྱོན་མེད་ཅེས་སྦྱར་རོ། །འགྲེལ་པ་ལ། དོན་དམ་པའི་དབང་དུ་བྱས་ནས་རྒོལ་ན། (བུདྡྷ་ཤྲཱི། ) སྔར་ཟབ་མོའི་མཚན་ཉིད་ཅན་དུ་ཇི་སྐད་ བཤད་པའམ་ཆུང་དང་ཞེས་སོགས་ཇི་སྐད་བཤད་པའི་སྒོམ་པའི་ལམ་ཟག་མེད་ཆུང་ངུའི་ཆུང་ ངུ་རྫས་ཡོད་གཅིག་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱི་འབྲས་བུ་བསོད་ནམས་གྲངས་མེད་གཞལ་མེད་ཚད་ མེད་འབྱུང་བར་ཚིག་ཏུ་བརྗོད་པས་བསྟན་པའི་ངོ་བོ་རྣམས་ཀྱིས་ནི་སྟེ་དེ་འབྱུང་བར་ཚིག་ཏུ་ བརྗོད་པས་བསྟན་པ་ཙམ་གྱིས་སྒོམ་ལམ་གྱི་རིགས་ལ་ཆུང་འབྲིང་ཆེ་དགུ་པས་མང་བ་(གསེར་) ཉིད་ཀྱི་ངོ་བོར་ཏེ་མང་བའི་རང་མཚན་གྲངས་མེད་པར་དོན་དམ་པར་ན་བཟོད་པ་མ་ཡིན་ནོ། ། ངེས་འབྱེད་ཆ་མཐུན་ལ་སོགས་པའི་དོན་གཅིག་ཏུ་སྟེ་ཡུལ་གཅིག་ལ་ཡུལ་ཅན་དུ་རབ་ཏུ་ སྦྱར་བའི་ངོ་བོ་གཅིག་ཉིད་ལ་འབྲས་བུ་བསོད་ནམས་གྲངས་མེད་སོགས་གསུམ་མི་བསྐྱེད་པ་ ལས་ལྡོག་པ་ལ་ལྟོས་ནས་ཉེ་བར་བསྐྱེད་པའི་ཐ་དད་པ་སྟེ་དེ་ལས་ལོག་པའི་སྒོ་ནས་ལྡོག་པ་ དུ་མར་བཞག་པ་ཙམ་ཡིན་པས་སོ། །ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་ནས་རྒོལ་ན། ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ ནི་གཉིས་མེད་(གསེར་)ཡེ་ཤེས་བཤད་པའམ་བསྟན་པའི་ཆོས་ཀྱི་ངོ་བོ་ཉིད་དེ་དེ་སྟོན་པའི་མདོ་ ལས་སྒོམ་ལམ་གྱི་འབྲས་བུ་བསོད་ནམས་གྲངས་མེད་ལ་སོགས་ཇི་སྐད་བཤད་ཅིང་བསྟན་ པ་དེ་དག་དམིགས་པ་མེད་པའི་ཐུགས་རྗེ་ཆེན་པོའི་རང་བཞིན་གྱིས་ཆོས་དབྱིངས་ཀྱི་རྒྱུ་ མཐུན་པ་སྟེ་ཆོས་ཉིད་གྲངས་མེད་སོགས་ཡིན་པ་དང་ཆ་འདྲ་བར་(གསེར་)བསྟན་པ་ཡིན་པར་ དེ་པ་བཞེད་དོ། །ཅི
【現代漢語翻譯】 此外，（以下為摧伏損害之真實義）說世俗諦中存在，是因為這與Deva（天神）的偉大慈悲心相一致。（摧伏損害）因此，他認為在世俗諦中能夠如此。這是對Deva教法的明顯闡述。所謂『教法』，是指通過此來教導，即慈悲。這是最殊勝的慈悲。與慈悲心相一致，是指以各種不同的意樂（息滅）來引導眾生（寂止），通過慈悲心來引導眾生（大疏），並與（Ratikirti，樂稱）相一致。這裡指的是摧伏損害二者以及Ratikirti的寂止之意。前兩句偈頌是由Grol-sde（解脫部）等先前所作。（由於聖者的意義，即空性，不能用無數等來表達，因此說空性是無數等是不允許的。但在聖者的意義上是可以的。）如果一切法皆為空性，那麼每個禪修道的果實，如功德（Buddhaśrī，佛吉祥）無數等，在勝義諦中是無法容忍的，因此這樣說是不可取的。 （Buddhaśrī，佛吉祥）雖然在勝義諦中不存在，但在世俗諦中是允許的，因此沒有過失。在註釋中，如果從勝義諦的角度進行辯駁，（Buddhaśrī，佛吉祥）那麼就像之前所說的甚深之相，或者像之前所說的『小』等等，即無漏禪修道的小之又小，具有實體的法，你的果實，即功德，是無數、無量、不可測量的。通過言語來表達的這些本質，即通過言語來表達，禪修道的類別，通過小、中、大九品，其多的自性，即多的自性是無數的，在勝義諦中是無法容忍的。對於決定性的相似之處，即在一個對境上，將能依與所依結合在一起的自性，即一個自性，不產生功德無數等三種果實，而是依賴於與此相反的事物，從而產生不同的事物，即通過與此相反的方式，安立為多種不同。如果從世俗諦的角度進行辯駁，那麼在世俗諦中，無二（黃金）智慧的教導，或者說教法的自性，即宣說此的經中，禪修道的果實，即功德無數等，正如所說和所教導的那樣，以無緣大悲的自性，與法界的因相一致，即與法性無數等相似，Deva是這樣認為的。什麼？
【English Translation】 Furthermore, (the following is the actual meaning of subduing harm) saying that it exists in conventional truth is because it is consistent with the great compassion of Deva (god). (Subduing harm) Therefore, he considers it possible in conventional truth. This is an explicit explanation of Deva's teachings. The so-called 'teaching' is what is taught through this, namely compassion. This is the most supreme compassion. Being consistent with the cause of compassion means guiding sentient beings with various different intentions (pacification), guiding sentient beings through compassion (great commentary), and being consistent with (Ratikirti). Here, it refers to both subduing harm and Ratikirti's intention of pacification. The first two verses were previously composed by Grol-sde (Liberation Section) and others. (Since the meaning of the holy one, namely emptiness, cannot be expressed with countless, etc., it is not permissible to say that emptiness is countless, etc. But it is permissible in the meaning of the holy one.) If all phenomena are emptiness, then the fruits of each meditation path, such as merit (Buddhaśrī), countless, etc., are intolerable in the ultimate truth, so it is not appropriate to say so. (Buddhaśrī) Although it does not exist in the ultimate truth, it is permissible in the conventional truth, so there is no fault. In the commentary, if one argues from the perspective of the ultimate truth, (Buddhaśrī) then like the profound characteristic mentioned earlier, or like 'small' etc. mentioned earlier, namely the smallest of the small of the undefiled meditation path, a phenomenon with substance, your fruit, namely merit, is countless, immeasurable, and infinite. The nature of these expressions through words, namely through expressing in words, the categories of the meditation path, through the nine grades of small, medium, and large, the nature of being many, namely the nature of being many is countless, is intolerable in the ultimate truth. For the definitive similarity, namely on one object, the nature of combining the dependent and the object of dependence, namely one nature, does not produce three fruits such as countless merits, but relies on things that are opposite to it, thereby producing different things, namely through the way that is opposite to it, it is established as many different things. If one argues from the perspective of conventional truth, then in conventional truth, the teaching of non-duality (gold) wisdom, or the nature of the teaching, namely in the sutra that proclaims this, the fruits of the meditation path, namely countless merits, etc., as it is said and taught, with the nature of impartial great compassion, is consistent with the cause of the dharma realm, namely similar to the nature of dharma being countless, etc., Deva thinks so. What?
འི་དོན་དུ་བསྟན་ན། བྱིས་པའི་སྐྱེ་བོ་རྣམས་ལ་སྒོམ་ལམ་གྱི་འབྲས་བུ་ཆེན་ པོ་སྐྱེ་བའམ་འབྱུང་བར་རབ་ཏུ་སྟོན་པ་ཉིད་ཀྱིས་རྒྱུ་ལ་གཞུག་པའི་ཕྱིར་དུའོ། །(གསེར། ) དེས་ ན་འབྲས་བུ་བསོད་ནམས་མང་བོ་བསྐྱེད་པས་སྒོམ་ལམ་ལ་རིགས་དགུ་པས་མང་བོ་ཉིད་དུ་ ཐལ་བར་མི་འགྱུར་རོ། །དེ་བསྐྱེད་ཀྱང་དགུར་གྲངས་ངེས་པས་སོ་ཞེས་སྦྱར་རོ། ། ལྔ་པ་ལ། རྩོད་པ། ལན། ལན་ལ་རྩོད་སྤོང་ངོ་། །དང་པོ་ལ། སྔ་འགྲེལ་ནི། སྒོམ་ལམ་ 2-263 ཆོས་ཅན། བསྒོམས་ཀྱང་སྤང་གཉེན་ཉམས་བསྐྱེད་ཅུང་ཟད་ཀྱང་མི་བྱེད་པ་ཁོ་ནར་ཐལ། གོམས་པ་ཕུལ་དུ་ཕྱིན་པ་སྟེ་གུས་པ་དང་རྒྱུན་མི་འཆད་པར་དུས་རིང་བར་བསླབས་སུ་ཟིན་ ཀྱང་བསྒོམ་པ་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པར་བྱར་མེད་པ་མ་ཡིན་ནམ་སྟེ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཆོས་ ཐམས་ཅད་སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་མཚན་ཉིད་དེ། རང་བཞིན་ཡིན་པ་ཉིད་ཀྱིས་སོ་སྙམ་པའི་སྐྱེ་བོ་ བློ་དམན་པའི་ངོར་དོགས་པ་བསུ་བར་བྱེད་དོ། །རྩ་བ་ལ། དངོས་པོ་སྟེ་འཇལ་དང་ངེས་ རྟོག་གི་(རད་ཀིར་)སྒོམ་ལམ་ཆོས་ཅན། སྤང་བྱ་ཉམས་པ་དང་ནི་གཉེན་པོ་འཕེལ་བར་མི་རུང་ བར་ཐལ། བརྗོད་དུ་མེད་པ་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། སྒོམ་ཞེས་བྱ་བའི་ལམ་གྱིས་ནི་ཆོས་ཅན། རྟོག་པ་(ཨཱརྱ་)དགུ་བོ་ཅི་ཞིག་ཉམས་ཤིང་གཉེན་པོ་དགུ་པོ་ཅི་ཞིག་འཐོབ་སྟེ་མེད་པར་ཐལ་ ལོ། །རབ་འབྱོར་ཆོས་ཐམས་ཅད་ནི་བརྗོད་དུ་མེད་པའོ་ཞེས་པས་རྟགས་དང་། བརྗོད་དུ་ མེད་པའི་དོན་ལ་ནི་འཕེལ་བའམ་འགྲིབ་པ་མེད་དོ་ཞེས་ཁྱབ་པ་ཞལ་གྱིས་བཞེས། བཅོམ་ ལྡན་འདས་དེས་ནི་སྤྱིན་ཕར་ཡང་འཕེལ་འགྲིབ་མེད་པར་འགྱུར་རོ། །ནས། བཅོ་བརྒྱད་བར་ རོ། །དེ་ལྟར་ཡིན་ན་ཕྱིན་དྲུག་ནས། རྣམ་མཁྱེན་བར་མ་མཆིས་པར་འགྱུར་རོ། །ཞེས་སོ། ། འགྲེལ་པ་ནི། སྒོམ་པའི་ལམ་གྱི་དངོས་པོ་ཆོས་ཅན། ཡང་དག་པར་ན་སྒོམ་ལམ་དེ་ཉིད་དང་ གཞན་དང་གཉིས་ཀ་དང་གཉིས་ཀ་མ་ཡིན་པ་ཉིད་དུ་བརྗོད་དུ་མེད་པར་ཐལ། བདེན་པའི་ངོ་ བོ་ཉིད་མེད་པ་ཉིད་ཀྱིས་སོ། །དེ་ཡིན་ཏེ། དོན་དམ་པར་ཆོས་ཉིད་ཀྱི་ངོ་བོར་འདོད་པའི་ཕྱིར་ རོ། །འདོད་ན། དེ་ཆོས་ཅན། གོ་རིམ་བཞིན་དུ་མི་མཐུན་ཕྱོགས་འབྲལ་བ་དང་གཉེན་པོ་སྐྱེ་ བར་མི་རུང་བར་ཐལ། བསྒོམ་པ་ཕུལ་དུ་ཕྱིན་པར་བྱར་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །རྟགས་ཁས་སོ། ། འདོད་ན། སྒོམ་ལམ་གྱིས་ཆོས་ཅན། མི་མཐུན་ཕྱོགས་ཀྱི་ངོ་བོ་དགུ་བོ་ཅི་ཞིག་བོར་གཉེན་པོ་ རྣམ་བྱང་དགུ་ནི་ཅི་ཞིག་ཐོབ་སྟེ་བོར་ཐོབ་མེད་པར་ཐལ། འདོད་པ་དེ་བས་ནའོ། །འདོད་ན། དགུའི་གཉེན་པོར་ཉེ་བར་དགོད་ཅིང་བསྒོམ་པར་མི་བྱ་བ་ཁོ་ནར་ཐལ། བོར་ཐོབ་ཅུང་ཟད་ 2-264 ཀྱང་མི་བྱེད་པ་ཉིད་པས་སོ། །ཞེ་ན། ལན་ལ། མཚམས་སྦྱར་ནི། དབུ་མ་པ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ ལ་དེ་ལྟའི་སྐྱོན་དེས་གནོད་པ་དེ་ལྟ་མ་ཡིན་ཏེ། རྒྱུ་
【現代漢語翻譯】 爲了這個目的而展示，是爲了讓孩子們能夠生起或產生修道的大果，從而引導他們進入因地。(《金光明經》) 因此，通過產生大量的功德，修道不會因為九種類別而變得過多。即使產生了，也因為確定是九種而加以說明。 第五，關於辯論、回答和對回答的辯駁。 首先，早期的解釋是：修道，因為即使修習也不會產生任何對治或對立，所以是徒勞的。即使習慣已經達到極致，即恭敬和不間斷地長期修習，也不會使修習變得卓越，因為一切法都是空性的特徵，本質就是如此。這是爲了消除智慧低下的人的疑慮。 根本是：事物，即衡量和確定認知的修道，不應該減少要去除的，也不應該增加對治的。因為那是不可言說的。如果承認，那麼修道之路，九種認知會減少什麼，九種對治會獲得什麼？一切法都是不可言說的。以'一切法都是不可言說的'作為理由，並且承認'不可言說的意義上沒有增減'。世尊，因此般若波羅蜜多也沒有增減。直到十八界。如果那樣，從六度到一切智都不會存在。 解釋是：修道的實物，實際上，修道本身既不是相同也不是不同，既不是兩者也不是非兩者，因為沒有真實的自性。這是因為在勝義諦中，它被認為是法性的本質。如果承認，那麼它不應該依次與不相符的方面分離，也不應該產生對治，因為修習不會達到極致。理由被承認。如果承認，那麼修道，九種不相符的本質會失去什麼，九種清凈會獲得什麼？因為沒有失去或獲得。如果承認，那麼就不應該接近和修習九種對治，因為沒有任何失去或獲得。如果這樣，回答是：中觀派，你不會受到這種過失的影響，因為原因...
【English Translation】 To show for this purpose is to guide children to generate or produce the great fruit of the path of meditation, thereby leading them into the causal ground. (Suvarṇaprabhāsa Sūtra) Therefore, by generating a large amount of merit, the path of meditation will not become excessive due to the nine categories. Even if it is generated, it is explained as being definite as nine. Fifth, regarding debate, answer, and refutation of the answer. First, the earlier explanation is: The path of meditation, because even if practiced, it does not produce any antidote or opposition, it is in vain. Even if the habit has reached its peak, i.e., practicing with reverence and without interruption for a long time, it will not make the practice excellent, because all dharmas are the characteristic of emptiness, and that is the nature. This is to dispel the doubts of people with low intelligence. The root is: Things, i.e., the path of meditation of measurement and definite cognition, should not reduce what is to be removed, nor should it increase the antidote. Because that is inexpressible. If admitted, then the path of meditation, what will the nine cognitions reduce, and what will the nine antidotes gain? All dharmas are inexpressible. With 'all dharmas are inexpressible' as the reason, and admitting 'there is no increase or decrease in the meaning of inexpressible.' Bhagavan, therefore Prajñāpāramitā also has no increase or decrease. Until the eighteen realms. If so, from the six perfections to omniscience will not exist. The explanation is: The object of the path of meditation, in reality, the path of meditation itself is neither the same nor different, neither both nor neither, because there is no true self-nature. This is because in the ultimate truth, it is considered the essence of dharmata. If admitted, then it should not separate from the incompatible aspects in order, nor should it generate antidotes, because practice will not reach its peak. The reason is admitted. If admitted, then the path of meditation, what will the nine incompatible essences lose, and what will the nine pure forms gain? Because there is no losing or gaining. If admitted, then one should not approach and practice the nine antidotes, because there is no losing or gaining. If so, the answer is: Madhyamaka, you will not be harmed by such a fault, because the reason...
མཚན་འདི་ལྟར་དོན་དམ་དུ་འདོད་ཅིང་ ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ཁྱབ་པ་མེད་པའི་ལན་ཐེབས་པས་སོ། །རྩ་བ་ནི། སྒོམ་ལམ་འདི་ནི་ཆོས་ཅན། དོན་དམ་པར་བརྗོད་མེད་ཡིན་ཡང་སྤང་བྱ་ཉམས་ཤིང་གཉེན་པོ་ཐོབ་པའི་བྱ་བ་གཏན་མེད་ དུ་མི་འགྱུར་ཏེ། དེ་ཡིན་ཡང་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་འདོད་པའི་དོན་ཉམས་(རད་ཀིར་)ཐོབ་སོགས་བསྒྲུབ་ པར་བྱེད་པས་སོ། །བླ་མེད་བྱང་ཆུབ་དོན་དམ་པར་བརྗོད་མེད་ཡིན་ཡང་གདུལ་བྱའི་དོན་ (སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་མཐའ་དག་འཛིན་པ་དང་འགྲོ་བའི་དོན་བྱེད་པ་ཞེས་རད་ཀིར། )སྒྲུབ་པ་ཇི་ལྟ་བ་དེ་བཞིན་དུའོ། ། བྱང་ཆེན་པོ་ཤེར་པ་ལ་སྤྱོད་པ་དང་བརྩོན་པའི་ཚེ་སྦྱིན་ཕར་ནི་མིང་ཙམ་མོ་ཞེས་སོགས་སྙམ་ ཞིང་། ནས། དགེ་རྩ་རྫོགས་བྱང་དུ་བསྔོ། ཞེས་སོ། །བྱང་ཆུབ་ཇི་ལྟ་བུ་ཡིན་ཞེ་ན། (ཨཱརྱ། ) གཟུགས་ནས་མྱང་འདས་བར་(ཨཱརྱ་)གྱི་དེ་བཞིན་ཉིད་གང་ཡིན་པ་(ཨཱརྱ་)དེ་བླ་མེད་བྱང་ཆུབ་ ཀྱི་མཚན་ཉིད་དམ་རང་བཞིན་ཡིན་ལ་སྒོམ་ལམ་དེ་ཡང་དོན་དམ་པར་སྤྲོས་བྲལ་དེ་བཞིན་ ཉིད་དེའི་མཚན་ཉིད་དེ་རང་བཞིན་ཅན་ཡིན་པས་དོན་དམ་པར་བོར་ཐོབ་མེད་པར་བཞེད་ དེ། གཟུགས་ཀྱི་དེ་བཞིན་ཉིད་གང་ཡིན་པ་དེ་བླ་མེད་བྱང་ཆུབ་པོ། །ནས། མྱང་འདས་བར་ རོ། །དེ་ལྟར་ན་བརྗོད་དུ་མེད་པའི་དོན་ལ་འཕེལ་འགྲིབ་མེད། སོགས་སོ། །འགྲེལ་པ་ནི། ཇི་ལྟར་(དེ་བཞིན་ཉིད་རབ་ཀྱི་མཐར་ཕྱིན་པའི་མཚན་ཉིད་ཅེས་ཆོས་བཤེས་སུ་བསྒྱུར་རོ། ། )ཏེ་དཔེར་ན། རང་གི་ངོ་ བོ་དག་པའི་མཐར་ཐུག་པས་དག་པ་ཁྱད་པར་དུ་བྱར་མེད་པའི་དེ་བཞིན་ཉིད་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ དམ་རང་བཞིན་ཅན་གྱི་བྱང་ཆུབ་གཟུང་འཛིན་དང་མཚན་མའི་སྤྲོས་པ་མེད་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ བདག་ཉིད་རྟོགས་པ་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་དང་། སོགས་པ་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱི་སྐུའི་རང་བཞིན་ཀྱི་སངས་རྒྱས་ ཀྱི་བདག་པོའི་རྐྱེན་(སྨོས་པས་དབང་ཕྱུག་སོགས་ཀྱིས་མཐོ་རིས་ཐར་བ་སྟེར་བ་བཀག)ཙམ་གྱིས་གདུལ་བྱའི་ སྐྱེ་བོ་རྣམས་ཀྱི་རང་རང་གི་བསོད་ནམས་དང་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཚོགས་ཆེ་ཆུང་གི་རྗེས་སུ་མཐུན་ 2-265 པར་ཆེ་བ་ལ་ལོངས་སྐུ་ཆུང་བ་ལ་སྤྲུལ་སྐུ་སོགས་དོན་ཁྱད་པར་ཅན་སྣང་བའི་སྒོ་ནས་མངོན་ པར་འདོད་པའི་དོན་བསྒྲུབ་པར་བྱེད་པའམ་ཆོས་སྐུ་སོགས་སྐུ་བཞིའི་བདག་པོ་ཙམ་གྱིས་ མངོན་མཐོ་ངེས་ལེགས་ལ་སོགས་པའི་དོན་ཁྱད་པར་ཅན་སྣང་བའི་སྒོ་ནས་མངོན་འདོད་ཀྱི་ དོན་མངོན་མཐོ་ངེས་ལེགས་སྒྲུབ་པ་དེ་བཞིན་དུ། ཆོས་ཉིད་མཐོང་ཟིན་བསྒོམས་པས་གློ་ བུར་གྱི་དྲི་མ་ཅི་རིགས་དང་བྲལ་པའི་སྒོ་ནས་ཆོས་ཉིད་མངོན་སུམ་དུ་བྱས་པའི་སྒོམ་ལམ་ འདི་ཡང་དོན་དམ་པར་སྤྲོས་བྲལ་དེ་བཞིན་ཉིད་ཀྱི་མཚན་ཉིད་དམ་རང་བཞིན་བདེན་མེད་ ཡིན་པས་དོན་དམ་དུ་བོར་ཐོབ་མེད་ཀྱང་། ཀུན་རྫོབ་ཏུ་མངོན་པར་འདོད་པའི་དོན་སྤང་བྱ་ ཉམས་པ་དང་(རད་ཀ
【現代漢語翻譯】 因為這個名稱在勝義諦中是這樣認為的，但在世俗諦中並不普遍適用。 根本是：這個修道，就其法性而言，雖然在勝義諦中是不可言說的，但斷除所斷、獲得對治的功用是不會完全消失的，即使如此，在世俗諦中，它也能實現所認為的斷除（煩惱）和獲得（功德）等目標。無上菩提在勝義諦中是不可言說的，但爲了調伏眾生（持有所有佛法，利益眾生——註釋），它也能如實地實現這些目標。 當大菩薩行持和精進般若時，會想『佈施波羅蜜只是一個名稱』等等，然後將善根迴向圓滿菩提。什麼是菩提呢？（阿雅）從色蘊到涅槃（阿雅）的真如是什麼（阿雅）？那就是無上菩提的體性或自性，而修道在勝義諦中也是遠離戲論的真如的體性，因此在勝義諦中沒有捨棄和獲得。因為色的真如就是無上菩提，乃至涅槃也是如此。因此，在不可言說的意義上，沒有增減等等。 解釋是：如何（真如達到究竟的體性——譯為法友）？例如，由於自性清凈的究竟，真如的體性是無法特別凈化的，具有這種體性的菩提，是遠離能取所取和相的戲論的智慧的自性，證悟法身等等，以及自性身的自性，僅僅是佛陀的因緣（阻止了自在天等給予天界和解脫），隨順所化眾生的各自福德和智慧的積累大小，對於大的示現報身，對於小的示現化身等等，通過顯現特殊意義的方式來實現顯現的願望，或者僅僅是法身等四身的自性，通過顯現增上生和決定勝等特殊意義的方式來實現顯現願望的意義，就像這樣，當法性被見到並被修習時，通過去除各種各樣的客塵，從而使法性顯現，這個修道在勝義諦中也是遠離戲論的真如的體性，或者說是無自性的自性，因此在勝義諦中沒有捨棄和獲得，但在世俗諦中，爲了實現顯現的願望，斷除所斷（煩惱）和
【English Translation】 Because this name is considered to be so in the ultimate truth, but it is not universally applicable in the conventional truth. The root is: This path of meditation, in terms of its Dharma nature, although it is inexpressible in the ultimate truth, the function of abandoning what is to be abandoned and obtaining the antidote will not completely disappear. Even so, in the conventional truth, it can achieve the goals of what is considered to be abandonment (of afflictions) and attainment (of merits), etc. Unsurpassed Bodhi is inexpressible in the ultimate truth, but for the sake of taming sentient beings (holding all the Buddha's teachings, benefiting sentient beings - commentary), it can also realize these goals as they are. When the great Bodhisattva practices and strives in Prajna, he thinks, 'The Paramita of Giving is just a name,' etc., and then dedicates the roots of virtue to perfect Bodhi. What is Bodhi? (Arya) What is the Suchness (Tathata) from the form to Nirvana (Arya)? That is the nature or self-nature of unsurpassed Bodhi, and the path of meditation in the ultimate truth is also the nature of Suchness, which is free from elaboration. Therefore, there is no abandonment or attainment in the ultimate truth. Because the Suchness of form is unsurpassed Bodhi, and so on up to Nirvana. Therefore, in the inexpressible sense, there is no increase or decrease, etc. The explanation is: How (the nature of Suchness reaches the ultimate - translated as Dharma Friend)? For example, due to the ultimate purity of one's own nature, the nature of Suchness cannot be specially purified. Bodhi, which has this nature, is the self-nature of wisdom that is free from the elaboration of the grasper and the grasped and characteristics, realizing the Dharmakaya, etc., and the self-nature of the Svabhavikakaya, merely the cause of the Buddha (preventing Ishvara etc. from giving heaven and liberation), in accordance with the accumulation of merit and wisdom of the sentient beings to be tamed, for the large, the Sambhogakaya is shown, for the small, the Nirmanakaya is shown, etc., through the way of manifesting special meanings to achieve the desire to manifest, or merely the self-nature of the four Kayas such as the Dharmakaya, through the way of manifesting special meanings such as higher realms and definite goodness to achieve the meaning of manifesting the desire for higher realms and definite goodness, just like this, when the Dharma nature is seen and practiced, by removing all kinds of adventitious stains, thereby manifesting the Dharma nature, this path of meditation in the ultimate truth is also the nature of Suchness, which is free from elaboration, or the self-nature of no-self-nature, therefore there is no abandonment or attainment in the ultimate truth, but in the conventional truth, in order to achieve the desire to manifest, abandoning what is to be abandoned (afflictions) and
ིར་)གཉེན་པོའམ་བྱང་ཆུབ་སྐྱེད་པར་བྱེད་དོ། །ཀུན་རྫོབ་ཏུ་མ་ཁྱབ་པར་ བསྟན་ནས་དོན་དམ་དུ་འདོད་པར་སྟོན་པ་སྟེ། དོན་དམ་པར་ནི་སྤང་བྱ་ཉམས་པ་དང་གཉེན་ པོ་འཕེལ་བ་དགག་པའི་ཚུལ་དུ་བཞེད་པས་ན། དོན་དམ་པར་བོར་ཐོབ་མེད་པར་ཐལ་བ་ འདོད་དོ། །འོ་ན་བསྒོམ་པ་དོན་མེད་པར་འགྱུར་རོ། །ཞེ་ན། དོན་དམ་པར་ཉམས་འཕེལ་ མེད་པ་དེའི་ཚེ་ཐེག་ཆེན་སྒོམ་ལམ་ཆོས་ཅན། དོན་དམ་པར་དེ་མེད་པས་བསྒོམ་བྱ་མིན་པའི་ ཉེས་པ་མེད་དོ། །དོན་དམ་པར་དང་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ཡང་ཞེན་ནས་སྦྱོར་བ་མེད་པའི་རྣལ་འབྱོར་ དེ་ཉིད་དེ་ཁོ་ན་སྦྱོར་བ་སྟེ་བསྒོམ་པ་ཡིན་པས་སོ། ། གསུམ་པ་ལ། རྩོད། ལན་ནོ། །དང་པོ་ལ། མཚམས་སྦྱར་ནི། ཁྱོད་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་བྱང་ཆུབ་ ཀྱིས་འདོད་དོན་སྒྲུབ་པ་དེ་ལྟར་འདོད་པ་ཡིན་ན་ཡང་མི་རིགས་ཏེ། བྱང་ཆུབ་ཡོད་ན་སེམས་ བསྐྱེད་ཀྱིས་བསྒྲུབ་དགོས་པ་ལ། སེམས་བསྐྱེད་ཀྱིས་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ཡང་། བྱང་ཆུབ་བསྐྱེད་ པའི་དོན་བྱེད་པར་མི་རུང་ངོ་། །གྲུབ་ཟིན་(གསེར་རད་ཀིར་)དཔེར་བྱ་ཡི་བྱང་ཆུབ་མ་གྲུབ་པས་ དཔེར་མི་རུང་སྙམ་པའི་དོགས་པ་བསུ་བར་བྱེད་དོ། །རྩ་བ་ནི། བྱང་ཆུབ་མཆོག་ཏུ་སེམས་ བསྐྱེད་ནི་ཆོས་ཅན། བྱང་ཆུབ་བསྒྲུབ་པར་བྱེད་པ་མིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་སྔ་མས་བྱང་ཆུབ་སྒྲུབ་ 2-266 པར་རིགས་པ་མ་ཡིན་ཞིང་། ཕྱི་མས་ཀྱང་དེ་སྒྲུབ་པར་རིགས་པ་མ་ཡིན་པས་སོ། །རྟགས་ གྲུབ་སྟེ། སྔ་མ་རྐྱང་བས་སྒྲུབ་ན་ཕྱི་མ་དོན་མེད་དུ་འགྱུར་ཞིང་། ཕྱི་མ་རྐྱང་བས་སྒྲུབ་ནའང་ སྔ་མ་དོན་མེད་དུ་འགྱུར་ལ། ཚོགས་པས་མིན་ཏེ། དེ་རྣམས་ཕྲད་པ་མེད་པས་སོ། །ཞེས་དག་ ལྡན་སོགས་སོ། །རད་ཀིར་ནི། སྒོམ་ལམ་གྱི་སེམས་ཞེས་ཏེ་གཞན་སྔར་ལྟར་རོ། །སེམས་དང་ པོ་བསྐྱེད་(པ་ནི་སོ་སོ་སྐྱེ་བོའི་ཆོས་སོ། ། )པས་བླ་མེད་བྱང་ཆུབ་ཏུ་འཚང་རྒྱའམ། འོན་ཏེ་སླད་མ་བསྐྱེད་ པས་(ནི་སྒྲིབ་པ་སྤངས་ནས་འཚང་རྒྱ་བྱེད་རྡོ་རྗེ་ལྟ་བུའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ནོ། ། )རྒྱ། སེམས་དང་པོ་བསྐྱེད་པའང་ སླད་མ་བསྐྱེད་པ་དང་མི་འགྲོགས། སླད་མ་བསྐྱེད་པའང་དང་པོ་བསྐྱེད་པ་དང་མི་འགྲོགས་ ཏེ། བཅོམ་ལྡན་འདས་དེ་ལྟར་སེམས་དང་སེམས་ལས་བྱུང་བའི་ཆོས་རྣམས་མི་འགྲོགས་ན་ ཇི་ལྟར་དགེ་བའི་རྩ་བ་རྣམས་བསགས་པར་འགྱུར། དགེ་བའི་རྩ་བ་མ་བསགས་པར་ནི་བླ་ མེད་རྫོགས་བྱང་ཆུབ་ཏུ་མངོན་རྫོགས་འཚང་རྒྱ་བར་མི་ནུས་སོ། །ཞེས་སོ། །འགྲེལ་པ་ལ། སེམས་བསྐྱེད་ཀྱིས་བྱང་ཆུབ་(གསེར་)བསྐྱེད་ན་སྔ་ཕྱི་རེ་རེས་སམ། མང་བོ་གཅིག་ཅར་འདུས་ པས་སམ། (གསེར། )མང་བོ་རིམ་གྱིས་བྱུང་བ་རྒྱུ་ཡིན། (བརྟག་པ་གསུམ་མོ་ཞེས་གསེར། ) དང་པོ་ལྟར་ ན། (གསེར། ) སེམས་བསྐྱེད་སྔ་ཕྱི་རེ་རེ་ཁོ་ནས་བྱང་ཆུབ་བསྐྱེད་པར་ནི་རིགས་པ་མ་ཡིན་ནོ། །སྔ་ མ་སོ་སྐྱེ
【現代漢語翻譯】 （藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思）對治或生起菩提。以世俗諦未遍及而顯示，于勝義諦中欲求而顯示，因為在勝義諦中，捨棄應斷之法衰損和對治增長是以遮遣的方式來認可的。因此，在勝義諦中，承認沒有捨棄和獲得。那麼修習就變得沒有意義了嗎？如果這樣問，在勝義諦中沒有衰損和增長之時，大乘修道，就法而言，在勝義諦中沒有這些，因此沒有修習的過失。因為執著于勝義諦和世俗諦，沒有結合的瑜伽，那本身就是結合，也就是修習。 第三部分，辯論和回答。第一部分，關聯：你以世俗諦的菩提成就所愿，如果這樣認為也是不合理的，如果有菩提，就必須以發心來成就，但發心在世俗諦中也不能成辦生起菩提的作用。已經成立（金光明經）不能作為例子，因為菩提尚未成就，所以爲了遣除不能作為例子的懷疑。 根本是：殊勝菩提心，就法而言，不是成就菩提的，因為你先前不是以菩提來成就，之後也不是以菩提來成就。理由成立，如果先前單獨成就，那麼之後就沒有意義，如果之後單獨成就，那麼先前就沒有意義，如果集合起來也不是，因為它們沒有相遇。如具足等。金光明經是：修道之心，其他如前。最初發心（是凡夫的法），能證得無上菩提嗎？或者之後發心（是斷除障礙后證得如金剛喻定）。最初發心和之後發心不相伴隨，之後發心和最初發心也不相伴隨，世尊，如果心和心所法不相伴隨，那麼如何積累善根？沒有積累善根就不能現證無上圓滿菩提。如是說。解釋：發心生起菩提（金），是先前和之後各自，還是眾多一時聚集，（金）還是眾多次第產生是原因。（三種觀察，金）如果像第一種情況，（金）那麼僅僅先前和之後的每個發心生起菩提是不合理的。先前是凡夫。
【English Translation】 （藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思）antidote or generate Bodhi. Showing that conventional truth is not pervasive, and showing that it is desired in ultimate truth, because in ultimate truth, abandoning the decline of what should be abandoned and the increase of the antidote are accepted in the manner of negation. Therefore, in ultimate truth, it is admitted that there is no abandonment or attainment. Then does cultivation become meaningless? If you ask this, at the time when there is no decline or increase in ultimate truth, the Mahayana path of cultivation, in terms of Dharma, there is none of that in ultimate truth, so there is no fault of not being cultivated. Because clinging to ultimate truth and conventional truth, the yoga without union, that itself is union, that is, cultivation. The third part, debate and answer. The first part, connection: You accomplish the desired meaning with Bodhi in conventional truth, if you think so, it is also unreasonable, if there is Bodhi, it must be accomplished by generating the mind of enlightenment, but generating the mind of enlightenment cannot accomplish the function of generating Bodhi even in conventional truth. It has already been established (Suvarnaprabhasa Sutra) cannot be used as an example, because Bodhi has not yet been accomplished, so in order to dispel the doubt that it cannot be used as an example. The root is: The supreme mind of enlightenment, in terms of Dharma, is not accomplishing Bodhi, because you did not accomplish it with Bodhi before, and you will not accomplish it with Bodhi after. The reason is established, if the former alone accomplishes it, then the latter becomes meaningless, and if the latter alone accomplishes it, then the former becomes meaningless, and if they are combined, it is not, because they do not meet. Such as complete, etc. Suvarnaprabhasa Sutra is: The mind of the path of cultivation, the rest is as before. Does the initial generation of the mind (is the Dharma of ordinary beings) attain unsurpassed Bodhi? Or does the subsequent generation of the mind (is the samadhi like the Vajra simile that attains enlightenment after eliminating obstacles). The initial generation of the mind and the subsequent generation of the mind do not accompany each other, and the subsequent generation of the mind and the initial generation of the mind do not accompany each other, O Bhagavan, if the mind and mental factors do not accompany each other, then how can the roots of virtue be accumulated? Without accumulating the roots of virtue, one cannot manifest perfect enlightenment in unsurpassed complete Bodhi. So it is said. Explanation: Generating Bodhi with the mind of enlightenment (gold), is it each of the former and latter, or many gathered at once, (gold) or many gradually arising is the cause. (Three examinations, gold) If it is like the first case, (gold) then it is not reasonable for only each of the former and latter minds of enlightenment to generate Bodhi. The former is an ordinary being.
འི་(འབུམ་ཊཱིཀ་)སེམས་བསྐྱེད་ལ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བྱང་ཆུབ་མི་རྟོག་(གསེར་)ཡེ་ཤེས་སྒྲུབ་ པར་བྱེད་པའི་རྣམ་མཁྱེན་ཉིད་ལ་སོགས་པ་སེམས་བསྐྱེད་ཉེར་གཉིས་ཀྱི་ཕྱི་མ་(མདོ་དོན་དུ་བུད་) གཉིས་ལ་སྣང་བའི་དོན་མཐའ་དག་མི་སྣང་བའི་ཕྱིར་དང་། ཕྱི་མར་གྱུར་པའི་སེམས་བསྐྱེད་ ལ་སོགས་པས་བསྡུས་པ་དྲན་པ་ཉེར་བཞག་སོགས་སྔ་མ་ལ་སྣང་བའི་དོན་ཀུན་མི་སྣང་བས་ སོ། །སྔ་མ་སོ་སྐྱེའི་དང་ཕྱི་མ་རྡོར་ཏིང་ལ་འབུམ་ཊཱིཀ་བཤད་དོ། །(ས་བཅུ་དང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ས་ རྫོགས་པར་བྱས་ནས་འཚང་རྒྱ་ཞེས་མདོར་ཡོད་པས་མ་མཐའ་སེང་བཟང་ལྟར་ལེགས་སོ། ། ) བརྟག་པ་གཉིས་པ་ལྟར་ ན། འདོད་པའི་དོན་བྱང་ཆུབ་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པར་སྣང་བའི་སེམས་བསྐྱེད་པ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ 2-267 གཅིག་ཅར་བྱུང་བའི་སྐད་ཅིག་མང་བོ་ཉིད་ཀྱིས་ཀྱང་བྱང་ཆུབ་སྒྲུབ་པ་མ་ཡིན་ནོ། །ཁྱོད་སྐད་ ཅིག་མང་བོ་གཅིག་ཅར་འབྱུང་བ་མི་སྲིད་པའི་ཕྱིར་རོ། །རྟགས་གྲུབ་སྟེ། སེམས་ཅན་རྣམས་ ནི་རྣམ་པར་ཤེས་པའི་རྒྱུད་རེ་རེ་བའོ་ཞེས་རྒྱན་འགྲེལ་སོགས་ལས་འབྱུང་བས་སོ། །རྟོག་པ་ དུ་མ་གཅིག་ཅར་མི་སྲིད་ཅེས་(རྣམ་འགྲེལ་ལས་འབྱུང་ཞེས་ཀྱང་ངོ་། ། )པའི་དོན་དུ་གསེར་རོ། །སེམས་ རིགས་མཐུན་དུ་མ་གཅིག་ཅར་མེད་པ་ལ་དགོངས་ཞེས་(བུ་སྟོན་)གསུང་ངོ་། །ཤཱཀྱ་བློ་ནི། ལེན་ པའི་རྣམ་ཤེས་ལ་དགོངས་ཟེར་རོ། །གསུམ་པ་ལྟར་ན། བླ་མེད་ཅེས་ནས་བཅོ་བརྒྱད་ཀྱི་བར་ རྟོགས་པར་འགྱུར་བའི་སེམས་བྱུང་བ་སྟེ་བསྐྱེད་པའི་རང་གི་ངོ་བོ་རིམ་གྱི་འབྱུང་བའི་སྔ་ཕྱིར་ གྱུར་པ་མང་བོ་ཉིད་ཀྱིས་ཀྱང་བྱང་ཆུབ་པར་རིགས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་རྣམས་ཕན་ཚུན་འབྲེལ་ བ་སྟེ་ཕྲད་ཅིང་ཚོགས་(བསགས་སུ་མི་རུང་བས་སོ་ཞེས་གནོད་འཇོམས་)པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ཡིན་ཏེ། སེམས་བསྐྱེད་སྐད་ཅིག་དེ་རྣམས་བྱུང་མ་ཐག་ཉིད་དུ་ཅུང་ཟད་ཀྱང་རྗེས་སུ་འགྲོ་བ་སྟེ་སྡོད་ པ་མེད་པ་ཉིད་དུ་རང་གི་ངང་གིས་(གནོད་འཇོམས་)འཇིག་པས་ནའོ། །རྒྱུ་མཚན་དེ་བས་ན་དོན་ ཁྱད་པར་ཅན་སྣང་བའི་སེམས་བསྐྱེད་པའི་སྒོ་ནས་ཇི་ལྟར་བྱང་ཆུབ་བསྒྲུབ་པའི་དོན་བྱེད་དེ་ མི་བྱེད་དོ་ཞེ་ན། གཉིས་པ་ལ། མཚམས་སྦྱར་ནི། རྩོད་པ་དེ་ནི་ཡང་དག་པ་མ་ཡིན་པས་དཔེའི་སྒོ་ནས་ ལན་སྟོན་ནོ། །རྩ་བ་ནི། སྐྱེས་བུ་མཁས་པ་རྣམས་དཔེས་དོན་དེ་ཤེས་པས་འདི་སྐད་འདྲི་སྟེ། མེ་ལྕེ་སྐད་ཅིག་རེ་རེ་ཁོ་ནས་(མདོ་བཞིན་)སྙིང་པོ་ཚིག་གམ། དེ་མིན་ནོ། །དེ་གཉིས་ལ་མ་བརྟེན་ པར་ཚིག་གམ། དེ་ཡང་མིན་ནོ། འོ་ན་དེ་ཚིག་གམ་ཚིག་གོ །(མདོ། ) དེ་ལྟར་ན་མར་མེའི་སྐད་ ཅིག་སྔ་ཕྱི་ལྟོས་མེད་དུ་སྙིང་པོ་རྫོགས་པར་མ་ཚིག་ཀྱང་ལྟོས་ནས། རྒྱུན་(རད་ཀིར་)གྱིས་ཚིག་ པ་དེ་བཞིན་དུ། སེམས་བསྐྱེད་རེ་རེ་ཁོ་ནས་མ་བསྐྱེད་ཡང་ལྟོས
【現代漢語翻譯】 （《寶性論》釋）關於發心，爲了成就佛陀的不思議（金）智慧，即現觀等二十二種發心之後的兩種，因為一切顯現之義都不顯現。由最後所生的發心等所包含的四念住等，之前顯現的一切義都不顯現。前者是凡夫的發心，後者是金剛喻定。對《寶性論》的註釋是這樣說的。（經部中說，圓滿了十地和佛地之後成佛，所以至少要像僧伽跋陀羅那樣才好。）如第二品所說，以想要成就菩提的顯現的發心為例，你（發心）即便有許多剎那同時生起，也不能成就菩提。因為你不可能同時生起許多剎那。理由成立，因為《莊嚴經論》等中說，眾生是各自相續的識。爲了說明多個念頭不可能同時生起，所以用了黃金的比喻。布頓說：『這是指不同類的念頭不能同時存在。』釋迦智說：『這是指取蘊的識。』如第三品所說，從『無上』到『十八』之間，生起能證悟的心，即生起之自性次第生起的先後，即便有很多，也不可能成就菩提，因為它們之間沒有關聯，即不相遇也不聚集（因為不能積累，這是《摧伏論》說的）。這是因為，這些發心的剎那一生起，立即自行毀滅，沒有絲毫的停留（《摧伏論》說的）。因為這個原因，通過顯現特殊意義的發心，如何能成就菩提呢？即不能成就。 第二，連線文：這個辯論是不正確的，所以用比喻來回答。根本頌：智者通過比喻瞭解意義，所以這樣問：火焰的每個剎那單獨能燒燬本質嗎？不能。不依賴於這兩個能燒燬嗎？也不能。那麼，它是燒燬還是不燒燬呢？（經文）這樣，燈火的先後剎那，即使不依賴也不能完全燒燬本質，但依賴於它，持續地（如車輪般）燒燬。同樣，每個發心單獨不能生起，但依賴於它。
【English Translation】 (Commentary on the Ratnagotravibhāga) Regarding Bodhicitta, to accomplish the Buddha's inconceivable (Gold) wisdom, i.e., the Omniscient Mind and so on, the latter two of the twenty-two Bodhicittas, because all appearing meanings do not appear. The Four Mindfulnesses and so on, encompassed by the latter Bodhicitta and so on, do not appear with all the meanings that appeared in the former. The former is the Bodhicitta of ordinary beings, and the latter is the Vajra Samadhi. The commentary on the Ratnagotravibhāga explains it this way. (The Sutra states that one attains Buddhahood after perfecting the ten Bhumis and the Buddha Bhumi, so it should be at least as good as Sangharakshita.) As stated in the second chapter, taking the Bodhicitta that appears to accomplish the desired meaning of Bodhi as an example, you (Bodhicitta), even with many moments arising simultaneously, cannot accomplish Bodhi. Because it is impossible for you to have many moments arising simultaneously. The reason is established because the Ornament of Realization and other texts state that sentient beings are each a stream of consciousness. The gold analogy is used to explain that multiple thoughts cannot arise simultaneously. Buton says, 'This refers to the fact that different kinds of thoughts cannot exist simultaneously.' Shakya Lodro says, 'This refers to the consciousness of taking.' As stated in the third chapter, from 'Supreme' to 'Eighteen,' the arising of the mind that realizes, i.e., the nature of arising, the order of arising, even if there are many that are prior and subsequent, it is not possible to accomplish Bodhi, because there is no connection between them, i.e., they do not meet or gather (because they cannot be accumulated, as stated in the Destruction of Objections). This is because these moments of Bodhicitta, as soon as they arise, immediately self-destruct, without any pause (as stated in the Destruction of Objections). For this reason, how can the accomplishment of Bodhi be achieved through the Bodhicitta that manifests special meanings? That is, it cannot be achieved. Second, the connecting text: This argument is incorrect, so the answer is given through an analogy. Root verse: Wise people understand the meaning through analogy, so they ask this: Does each moment of a flame alone burn the essence? No. Does it burn without relying on these two? No. Then, does it burn or not burn? (Sutra) Thus, the prior and subsequent moments of a lamp, even if they do not completely burn the essence without relying on it, but relying on it, continuously (like a wheel) burn it. Similarly, each Bodhicitta alone cannot arise, but relies on it.
་ནས་རྒྱུན་གྱིས་བྱང་ཆུབ་ ཐོབ་པར་བྱེད་དོ། །(ཆུ་ཡི་ཐུག་པས་བུམ་པ་དང་པོ་ཐ་མའི་བར། །རིམ་གྱིས་ཉུང་ངུ་ཉུང་ངུས་དེ་ཡོངས་འགེངས་བ་ལྟར། 2-268 ། ཞེས་དང་། ས་བོན་དང་མྱུ་གུ་སོགས་ཀྱིས་དཔེས་ཀྱང་སྡུད་པར་བསྟན་ནོ། ། ) དེ་མི་འཐད་པ་མིན་ཏེ། རྟེན་འབྲེལ་ ཟབ་མོའི་ཆོས་ཉིད་ཡིན་པས་སོ། །(རད་ཀིར་ནི་སྒོམ་ལམ་སོགས་སྦྱར་རོ། ། ) དེས་ན་ས་བརྒྱད་པའི་ བྱང་པ་ཆོས་ཅན། རྫོགས་བྱང་ལས་ཕྱིར་མི་ལྡོག་སྟེ། ཟབ་མོ་བརྒྱད་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་ པའི་དགོས་པ་ཡིན་པས་སོ། །ཞེས་སྦྱར་ཏེ་རད་ཀིར་གྱིའོ། །སེམས་དང་པོ་བསྐྱེད་པས་ཀྱང་ དེ་ལ་མ་བརྟེན་པར་ཡང་། སེམས་ཕྱི་མ་བསྐྱེད་པས་ཀྱང་། དེ་ལ་མ་བརྟེན་(ཁ་ཐོན་)པར་ཡང་ བླ་མེད་རྫོགས་ཆུབ་ཏུ་མངོན་འཚང་རྒྱ་བ་མ་ཡིན་མོད་ཀྱི་འོན་ཀྱང་འཚང་མི་རྒྱ་བ་ཡང་མིན་ ནོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །འགྲེལ་པ་ལ། དཔེ། དོན་གཉིས་ལས། དང་པོ་ལ། སྔ་ཕྱི་རེ་རེ་ཁོ་ ནས་(གསེར་)མི་བསྲེག ལྟོས་ནས་སྲེག་དེ་ཉིད་དཔེར་སྦྱར་བའོ། །དང་པོ་ནི། སེམས་བསྐྱེད་ རེ་རེ་ཁོ་ནས་མ་བསྐྱེད་པ་ཇི་ལྟར་ཏེ། དཔེར་ན། སྙིང་པོ་སྟེ་སྡོང་བུ་སྣུམ་ལྡན་དང་ཕྲད་པའི་ མར་མེའི་མེ་ལྕེ་སྐད་ཅིག་མ་དང་པོ་ཆོས་ཅན། མར་མེའི་སྐད་ཅིག་མ་གཉིས་པ་སོགས་བྱུང་ བ་མེད་པར་རྒྱུའི་མཚན་ཉིད་སྡོང་བུ་རྫོགས་པར་སྲེག་པར་བྱེད་པ་དང་། འབྲས་བུའི་མཚན་ ཉིད་དེ་རྫོགས་པར་བསྲེག་པར་བྱ་བ་མེད་དེ། ཁྱོད་དང་སྡོང་བུ་སྣུམ་ལྡན་རང་རང་གི་རྒྱུ་རྐྱེན་ གྱིས་ཁྱེད་གཉིས་ཕན་ཚུན་གྱི་སྒོ་ནས་ཏེ་རྒྱུན་གྱིས་འཇུག་པའི་དབང་གིས་དུས་མཉམ་ཞིང་ མཚུངས་པའི་ཕྲད་པ་ཙམ་དུ། བསྐྱེད་པའི་སྒོ་ནས་ཁྱོད་དེ་རྫོགས་པར་ཚིག་བྱེད་ཀྱི་ཁྱད་པར་ ཅན་དུ་མ་བྱས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དཔེ་དེ་བཞིན་དུ་སྙིང་པོ་དང་ཕྲད་པའི་ནུས་པ་སྔར་བས་ཁྱད་ པར་ཅན་དུ་སྐྱེ་བའི་མར་མེའི་མེ་ལྕེ་སྐད་ཅིག་མ་གཉིས་པ་ཆོས་ཅན། དེ་སྐད་ཅིག་མ་དང་པོ་ ལ་ལྟོས་པ་མེད་པར་རྒྱུ་འབྲས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་སྲེག་བྱེད་བསྲེག་བྱ་མེད་དོ། །དེ་ལ་མ་ལྟོས་པར་ དོན་དམ་དུ་མ་ཟད་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ཡང་ཁྱོད་འབྱུང་བ་མེད་པའི་ཕྱིར། རྟགས་མ་གྲུབ་ན། ཆོས་ ཅན། རྒྱུ་མེད་དུ་ཐལ། མར་མེའི་སྐད་ཅིག་སྔ་མ་ལ་མ་ལྟོས་པའི་མར་མེའི་སྐད་ཅིག་ཕྱི་མ་ ཡིན་པས་སོ། །འདོད་ན། རྟག་ཏུ་ཡོད་པ་སྟེ་སྐྱེ་བར་ཐལ། རྒྱུ་མེད་ཅིང་བྱུང་བས་སོ། །སོགས་ 2-269 པས་ལན་གཅིག་ཀྱང་མི་སྐྱེ་བར་ཐལ། རྒྱུ་མེད་པས་སོ། །བསྡུ་ན་རེས་འགའ་བ་མིན་པར་ ཐལ་བར་འགྱུར་བས་སོ། །(རྣམ་འགྲེལ་ངེས་སུ། རྒྱུ་མེད་གཞན་ལ་མི་ལྟོས་ཕྱིར། །རྟག་ཏུ་ཡོད་པའམ་མེད་པར་ འགྱུར། །ཞེས་སོགས་རྐང་བ་བཞི་གསེར་དུ་དྲངས་སོ། ། ) གཉིས་པ་ནི། རྒྱུན་ལ་ལྟོས་ནས་མར་མེ་དང་སྙིང་ པོ་རྫོགས་པར་སྲེག་བྱེད་
【現代漢語翻譯】 從那時起，持續不斷地獲得菩提。(如水滴逐漸充滿水瓶，種子和幼苗等也顯示了積累的過程。) 這並非不合理，因為這是甚深緣起的法性。(『རད་ཀིར』指的是禪修道等。) 因此，第八地的菩薩，不會從圓滿菩提中退轉，因為這是現證甚深八地的必要條件。這樣結合『རད་ཀིར』的意義。即使沒有依靠最初的發心，或者沒有依靠後來的發心，也不會立即顯現證得無上圓滿菩提，但也不是完全不能證得。等等。在註釋中，例子分為兩種情況。第一種情況是，單獨一次（黃金）無法燃燒，需要依賴才能燃燒，這被用作例子。第一種情況是，單獨一次發心無法產生菩提，例如，與油芯相遇的燈焰的第一個剎那，如果沒有燈的第二個剎那等，就無法完全燃燒作為原因的油芯，也無法完全燃燒作為結果的油芯，因為你和油芯各自通過自己的因緣，通過相互作用，即通過持續不斷地作用，在同時且相同的相遇中，沒有通過產生來使你成為完全燃燒的特殊狀態。同樣，與油芯相遇后，產生比以前更特殊能力的燈焰的第二個剎那，如果沒有依賴於第一個剎那，就沒有作為原因和結果的燃燒者和被燃燒者。如果不依賴於它，不僅在勝義諦上，即使在世俗諦上，你也不會產生。如果宗因不成立，那麼法，應成為無因。因為是未依賴於前一個燈的剎那的后一個燈的剎那。如果承認，那麼應成為常有，即應產生。因為是無因而產生的。等等，應成為一次也不產生。因為是無因。如果總結，那麼應成為不是偶爾發生，因為會變成那樣。(在《釋量論》中，引用了四句偈頌：『無因不待他，故常有或無。』) 第二種情況是，依賴於持續不斷的作用，燈和油芯完全燃燒。
【English Translation】 From then on, continuously attain Bodhi. (Just as water droplets gradually fill a vase, seeds and sprouts also show the process of accumulation.) This is not unreasonable, because it is the Dharma nature of profound dependent origination. ('རད་ཀིར' refers to meditation paths, etc.) Therefore, the Bodhisattva of the eighth ground does not regress from perfect Bodhi, because it is necessary to directly realize the eight profound grounds. Thus, combine the meaning of 'རད་ཀིར'. Even without relying on the initial Bodhicitta, or without relying on the subsequent Bodhicitta, one will not immediately manifest and attain unsurpassed perfect Bodhi, but it is not that one cannot attain it at all. And so on. In the commentary, the examples are divided into two cases. The first case is that a single (gold) cannot be burned, it needs to be dependent to burn, which is used as an example. The first case is that a single Bodhicitta cannot generate Bodhi, for example, the first moment of a lamp flame meeting an oil wick, if there is no second moment of the lamp, etc., it cannot completely burn the oil wick as the cause, nor can it completely burn the oil wick as the result, because you and the oil wick each through your own causes and conditions, through interaction, that is, through continuous action, in the simultaneous and same encounter, without making you a special state of complete combustion through generation. Similarly, the second moment of the lamp flame that produces a more special ability than before after meeting the oil wick, if it does not depend on the first moment, there is no burner and burned as cause and effect. If you do not depend on it, not only in the ultimate truth, but even in the conventional truth, you will not arise. If the sign is not established, then the Dharma should become causeless. Because it is the later moment of the lamp that does not depend on the previous moment of the lamp. If you admit it, then it should become permanent, that is, it should arise. Because it is causeless and arises. And so on, it should become not arising even once. Because it is causeless. If you summarize, then it should become not occasional, because it will become like that. (In the Pramāṇavārttika, four lines of verse are quoted: 'Causeless does not depend on others, therefore it is either always existent or non-existent.') The second case is that depending on the continuous action, the lamp and the oil wick completely burn.
དང་། བསྲེག་པར་བྱ་བའི་རྒྱུ་འབྲས་ཡོད་དོ་ཞེས་དྲང་ངོ་། །དུས་གང་ གི་ཚེ་ཞེ་ན། དེ་གཉིས་ཕྲད་པའི་ཁྱད་པར་ཅན་གྱི་མར་མེའི་སྐད་ཅིག་མ་དང་པོ་རྒྱུར་ཡོད་པ་ ལ་ལྟོས་ནས་དང་པོ་དེས་བྱས་པའི་སྙིང་པོ་ཚིག་པ་ལ་ནུས་མཐུ་ཕུལ་དུ་ཕྱིན་པ་དང་ལྡན་པའི་ ཁྱད་པར་ཅན་གྱི་མར་མེའི་མེ་ལྕེ་སྐད་ཅིག་གཉིས་པ་གསུམ་པ་ལ་སོགས་པ་ཡོད་པར་གྱུར་པ་ ན་དེའི་ཚེའོ། །འོ་ན་མེ་ལྕེའི་སྐད་ཅིག་རྣམས་ཕྱིས་འབྱུང་གི་འཇིག་རྒྱུ་མེད་པར་འཇིག་པས་ དེ་འདྲའི་རྒྱུ་འབྲས་རིགས་པས་མི་འགྲུབ་པོ་ཞེ་ན། དེ་རྣམས་རང་ལས་ཕྱིས་འབྱུང་གི་འཇིག་ རྒྱུ་མེད་པར་ཕྱི་མ་བྱུང་དུས་སྔ་མ་ཞིག་ཀྱང་གོ་རིམ་བཞིན་དུ་རྒྱུ་མར་མེའི་མེ་ལྕེའི་རྒྱུན་འཇིག་ པ་སྟེ་འགག་པ་དང་འབྲས་བུ་སྙིང་པོ་རྫོགས་པར་ཚིག་པ་སྐྱེ་བ་དུས་མཉམ་དུ་མངོན་སུམ་ གྱི་སྟོབས་ཀྱིས་དམིགས་པས་སོ། །ཞེས་པ་མངོན་སུམ་གྱི་རིགས་པ་སྟེ་དེ་རྟགས་སུ་བཀོད་ པས་འཐད་པ་བསྒྲུབ་པའི་རིགས་པར་འགྱུར་རོ། །དེ་འདྲའི་རྒྱུ་འབྲས་འདི་རྒྱུ་དང་རྐྱེན་ཉིད་ སྣང་ཚོད་པོ་འདི་བ་ཙམ་(ཞེས་པས་དབང་ཕྱུག་རྟག་པ་སོགས་རྒྱུར་ཡོད་པ་འགོག་)གྱི་བདག་ཉིད་ཀྱི་རྟེན་ ཅིང་འབྲེལ་བར་འབྱུང་བའི་ཆོས་ཉིད་ཀྱིས་འགྲུབ་པོ། ཞེས་པ་ཆོས་ཉིད་ཀྱི་རིགས་(ཞང་ཡེར་བ་ དང་ཆུ་མིག་)པའོ། །ཡང་དོན་དམ་དཔྱོད་བྱེད་ཀྱིས་མ་བརྟགས་གཅིག་བུ་ཉམས་དགའ་བ་ཀུན་ རྫོབ་(གསེར་)ཉིད་དུ་མེ་ལྕེའི་རྒྱུར་དང་སྙིང་པོ་ཚིག་པ་འབྲས་བུར་འབྲེལ་བའི་སྟོབས་ཀྱིས་བྱ་ བ་བྱེད་པའི་དང་། ལྟོས་(ཕྲད་ཅེས་གསེར་)པའི་རིགས་པས་ཀྱང་འགྲུབ་པོ། །མདོར་ན་མར་མེ་ ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱི་སྐད་ཅིག་སྔ་ཕྱི་ལྟོས་ནས། (འཕྲད་ཅེས་གསེར། ) སྙིང་པོ་རྫོགས་པར་བསྲེགས་ ཏེ། སྒྱུ་མཚན་གང་གི་ཕྱིར་ན། དེ་རྫོགས་པར་ཚིག་ཅིང་སྐད་ཅིག་སྔ་ཕྱི་རེ་རེ་ཁོ་ནས་དེ་རྫོགས་ 2-270 པར་ཚིག་པ་མི་རུང་བ་དེ་ལྟ་ཡིན་པ་(གསེར་དངོས་འདི་འཐད་པ་བསྒྲུབ་པའི་རིགས་པ་ཆུ་མིག་པ། )དེའི་ཕྱིར་རོ་ ཞེས་སྦྱར་རོ། །(མེ་དྲོ་བ་ལྟ་བུ་ཆོས་ཉིད་ཀྱི་རིགས་པ་འབྲས་བུ་རྒྱུ་ལ་ལྟོས་པ་ལྟ་བུ་ལྟོས་པའི་རིགས་པ་རྒྱུས་འབྲས་བུ་བསྐྱེད་ པ་ལྟ་བུ་བྱ་བ་བྱེད་པའི་རིགས་པ་གཏན་ཚིགས་དང་དཔེ་ལ་སོགས་པ་འཐད་པ་སྒྲུབ་པའི་རིགས་པ་སྟེ་དགོངས་འགྲེལ་སོགས་སུ་ རྒྱས་པར་བཤད་དོ། ། ) གསུམ་པ་ནི་ལྟོས་མེད་དུ་མི་བསྲེག་ལྟོས་ནས་བསྲེག་པ་དེ་བས་ན་མེ་ལྕེའི་ སྐད་ཅིག་མ་དང་པོས་ཀྱང་མེ་ལྕེའི་སྐད་ཅིག་མ་གཉིས་པ་ལ་མ་ལྟོས་པར་སྙིང་པོ་མ་བསྲེགས་ ལ་མེ་ལྕེའི་སྐད་ཅིག་མ་གཉིས་པས་ཀྱང་མེ་ལྕེའི་སྐད་ཅིག་མ་དང་པོ་ལ་མ་ལྟོས་པར་སྙིང་པོ་ རྫོགས་པར་མ་བསྲེགས་པ་ཞེས་བྱ་བའི་མར་མེའི་དཔེའི་ཚུལ་མེ་ལྕེའི་སྐད་ཅིག་མ་སྔ་ཕྱིར་ གྱུར་པ་གཉིས་ཡུལ་སྡོང་
【現代漢語翻譯】 並且，承認存在燃燒的原因和結果。在什麼時間呢？當這兩個（火焰和可燃物）相遇的特殊情況下，第一個火焰的剎那作為原因存在，依賴於此，第一個火焰所產生的核心燃燒，具備了卓越的能力，從而產生了特殊的火焰的第二個、第三個等剎那。那時就是燃燒發生之時。如果火焰的剎那相續不斷，沒有後續的毀滅因素而毀滅，那麼這樣的因果關係在邏輯上不成立，該怎麼辦呢？這些火焰剎那並非沒有後續的毀滅因素，而是在後續的火焰產生時，之前的火焰也按照順序逐漸熄滅，即原因（火焰的火焰）的延續熄滅，結果（核心完全燃燒）產生，同時通過顯現的力量被觀察到。這被稱為顯現的邏輯，將其作為論據，就變成了證明合理的邏輯。這樣的因果關係，僅僅通過原因和條件的表面現象（通過這種說法來否定自在天等作為原因的存在），通過依賴性產生的自然規律來實現。這被稱為自然規律的邏輯（如泉水和水眼）。此外，未經勝義諦的分析，僅僅是令人愉悅的世俗諦（黃金），火焰作為原因，核心燃燒作為結果，通過關聯的力量來發揮作用。並且，也通過依賴（相遇，如黃金）的邏輯來實現。簡而言之，蠟燭，作為所立宗。你的前後剎那相互依賴（相遇，如黃金），完全燃燒了核心。因為什麼原因呢？因為它是完全燃燒的，並且每一個前後剎那都不能單獨完成燃燒（這個黃金的實體是證明合理的泉水邏輯）。因此，要這樣結合起來。（例如，火焰的溫暖是自然規律的邏輯，結果依賴於原因是依賴的邏輯，原因產生結果是作用的邏輯，理由和例子等是證明合理的邏輯，這些在註釋等中有詳細解釋。）第三個是不依賴而不能燃燒，依賴才能燃燒，因此，第一個火焰的剎那不依賴於第二個火焰的剎那，就不能燃燒核心，並且第二個火焰的剎那也不依賴於第一個火焰的剎那，就不能完全燃燒核心，這就是蠟燭的例子，火焰的剎那相續不斷，兩個剎那在同一地點。 並且，承認存在燃燒的原因和結果。在什麼時間呢？當這兩個（火焰和可燃物）相遇的特殊情況下，第一個火焰的剎那作為原因存在，依賴於此，第一個火焰所產生的核心燃燒，具備了卓越的能力，從而產生了特殊的火焰的第二個、第三個等剎那。那時就是燃燒發生之時。如果火焰的剎那相續不斷，沒有後續的毀滅因素而毀滅，那麼這樣的因果關係在邏輯上不成立，該怎麼辦呢？這些火焰剎那並非沒有後續的毀滅因素，而是在後續的火焰產生時，之前的火焰也按照順序逐漸熄滅，即原因（火焰的火焰）的延續熄滅，結果（核心完全燃燒）產生，同時通過顯現的力量被觀察到。這被稱為顯現的邏輯，將其作為論據，就變成了證明合理的邏輯。這樣的因果關係，僅僅通過原因和條件的表面現象（通過這種說法來否定自在天等作為原因的存在），通過依賴性產生的自然規律來實現。這被稱為自然規律的邏輯（如香耶爾巴和水眼）。此外，未經勝義諦的分析，僅僅是令人愉悅的世俗諦（黃金），火焰作為原因，核心燃燒作為結果，通過關聯的力量來發揮作用。並且，也通過依賴（相遇，如黃金）的邏輯來實現。簡而言之，蠟燭，作為所立宗。你的前後剎那相互依賴（相遇，如黃金），完全燃燒了核心。因為什麼原因呢？因為它是完全燃燒的，並且每一個前後剎那都不能單獨完成燃燒（這個黃金的實體是證明合理的泉水邏輯）。因此，要這樣結合起來。（例如，火焰的溫暖是自然規律的邏輯，結果依賴於原因是依賴的邏輯，原因產生結果是作用的邏輯，理由和例子等是證明合理的邏輯，這些在註釋等中有詳細解釋。）第三個是不依賴而不能燃燒，依賴才能燃燒，因此，第一個火焰的剎那不依賴於第二個火焰的剎那，就不能燃燒核心，並且第二個火焰的剎那也不依賴於第一個火焰的剎那，就不能完全燃燒核心，這就是蠟燭的例子，火焰的剎那相續不斷，兩個剎那在同一地點。
【English Translation】 And, it is acknowledged that there is a cause and effect of burning. At what time? When, in the special circumstance of the meeting of these two (flame and combustible material), the first moment of the flame exists as a cause, and relying on this, the core burning produced by the first flame possesses an outstanding ability, thus giving rise to the second, third, and so on moments of the special flame. That is the time when burning occurs. If the moments of the flame are continuous, and they perish without a subsequent destructive factor, then how can such a cause and effect relationship be logically established? These flame moments do not perish without a subsequent destructive factor; rather, when the subsequent flame arises, the previous flame also gradually extinguishes in sequence, that is, the continuation of the cause (the flame of the flame) ceases, and the result (the complete burning of the core) arises, simultaneously observed by the power of manifestation. This is called the logic of manifestation, and using it as an argument becomes the logic of proving validity. Such a cause and effect relationship is accomplished merely through the superficial appearance of cause and condition (by this statement, the existence of Ishvara (自在天) etc. as causes is refuted), through the natural law of dependent origination. This is called the logic of natural law (like a spring and a water source). Furthermore, without being analyzed by the ultimate truth, merely in the delightful conventional truth (gold), the flame as the cause and the core burning as the result function through the power of connection. And, it is also accomplished through the logic of dependence (meeting, like gold). In short, the candle, as the subject to be proven. Your prior and subsequent moments are mutually dependent (meeting, like gold), completely burning the core. For what reason? Because it is completely burned, and each prior and subsequent moment alone cannot accomplish the complete burning (this entity of gold is the logic of the spring proving validity). Therefore, it should be combined in this way. (For example, the warmth of the flame is the logic of natural law, the result depending on the cause is the logic of dependence, the cause producing the result is the logic of function, and reason and example etc. are the logic of proving validity, which are explained in detail in commentaries etc.) The third is that it cannot burn without dependence, it burns with dependence, therefore, the first moment of the flame, without depending on the second moment of the flame, cannot burn the core, and the second moment of the flame, without depending on the first moment of the flame, cannot completely burn the core, this is the example of the candle, the moments of the flame are continuous, two moments in the same place. And, it is acknowledged that there is a cause and effect of burning. At what time? When, in the special circumstance of the meeting of these two (flame and combustible material), the first moment of the flame exists as a cause, and relying on this, the core burning produced by the first flame possesses an outstanding ability, thus giving rise to the second, third, and so on moments of the special flame. That is the time when burning occurs. If the moments of the flame are continuous, and they perish without a subsequent destructive factor, then how can such a cause and effect relationship be logically established? These flame moments do not perish without a subsequent destructive factor; rather, when the subsequent flame arises, the previous flame also gradually extinguishes in sequence, that is, the continuation of the cause (the flame of the flame) ceases, and the result (the complete burning of the core) arises, simultaneously observed by the power of manifestation. This is called the logic of manifestation, and using it as an argument becomes the logic of proving validity. Such a cause and effect relationship is accomplished merely through the superficial appearance of cause and condition (by this statement, the existence of Ishvara etc. as causes is refuted), through the natural law of dependent origination. This is called the logic of natural law (like Shang Yerba and a water source). Furthermore, without being analyzed by the ultimate truth, merely in the delightful conventional truth (gold), the flame as the cause and the core burning as the result function through the power of connection. And, it is also accomplished through the logic of dependence (meeting, like gold). In short, the candle, as the subject to be proven. Your prior and subsequent moments are mutually dependent (meeting, like gold), completely burning the core. For what reason? Because it is completely burned, and each prior and subsequent moment alone cannot accomplish the complete burning (this entity of gold is the logic of the spring proving validity). Therefore, it should be combined in this way. (For example, the warmth of the flame is the logic of natural law, the result depending on the cause is the logic of dependence, the cause producing the result is the logic of function, and reason and example etc. are the logic of proving validity, which are explained in detail in commentaries etc.) The third is that it cannot burn without dependence, it burns with dependence, therefore, the first moment of the flame, without depending on the second moment of the flame, cannot burn the core, and the second moment of the flame, without depending on the first moment of the flame, cannot completely burn the core, this is the example of the candle, the moments of the flame are continuous, two moments in the same place.
བུ་སྣུམ་ལྡན་གཅིག་རྫོགས་པར་ཚིག་པ་ལ་ནུས་པ་ཉེ་བར་སྦྱོར་བ་སྟེ་ དེའི་རྒྱུར་ཤེས་(གསེར་)པར་བྱེད་པ་དེ་དཔེར་ལྷུར་ལེན་པ་སྟེ་དཔེ་གཙོ་བོར་(གསེར་)བྱས་པས་ སོ། །གཉིས་པ་ནི། མེ་ལྕེའི་སྐད་ཅིག་མ་སྔ་མ་རྐྱང་བ་བཞིན་དུ་བྱང་ཆུབ་བསྒྲུབ་པར་བྱེད་པའི་ དངོས་པོ་དྲན་པ་ཉེར་བཞག་སོགས་ཚད་ཡོད་པ་ཉུང་ཟད་པ་ཞིག་སྣང་བའི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ སྟེ་སེམས་བསྐྱེད་པ་སྔ་མ་ལ་བརྟེན་ནས། མེ་ལྕེའི་སྐད་ཅིག་ཕྱི་མ་ནུས་ལྡན་བཞིན་དུ་སེམས་ བསྐྱེད་སྔ་མ་དེ་ལ་སྣང་བའི་དོན་དམ་པས་དབེན་པའི་དེ་ལས་ལྷག་པར་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་ པའི་དོན་ཁམས་གསུམ་གྱི་དྲི་མ་ཀུན་གྱི་གཉེན་(གསེར་)པོའམ་རྣམ་མཁྱེན་(སློབ་དཔོན་)སོགས་ སྣང་བའི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་སྟེ་སེམས་བསྐྱེད་ཕྱི་མ་སྐྱེ་བས། དེ་གཉིས་ཀ་ལ་བརྟེན་ནས་བྱང་ ཆུབ་ཐོབ་པར་རིགས་སོ། ། དྲུག་པ་ལ། མཚམས་སྦྱར་ནི་ཟབ་མོའི་ཆོས་ཉིད་རྣམ་པ་བརྒྱད་ཆོས་ཅན། མར་མེའི་དཔེ་ བསྟན་པའི་སྐབས་སུ་བསྟན་པ་ལ་རྒྱུ་མཚན་ཡོད་དེ། ཇི་སྐད་སྨོས་པའི་མར་མེའི་དཔེ་དོན་ དམ་པར་སྡོང་བུ་མ་བསྲེགས་ཀྱང་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་བསྲེགས་པའི་དཔེས་ཁྱོད་ཀྱང་ཁོང་དུ་ཆུད་ པར་བྱ་བ་ཡིན་པ་ཁོ་ནའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་དེའི་སྐབས་སུ་བསྟན་པས་སོ། །ཀྱང་ནི་དོན་སྔ་མར་ 2-271 མ་ཟད་དོ། །ཆོས་ཅན། སྒོམ་ལམ་འཆད་པའི་སྐབས་སུ་བསྟན་པ་ལ་དགོས་པ་ཡོད་དེ། སྒོམ་ པའི་ལམ་ལ་གནས་པའི་བྱང་འཕགས་རྫོགས་བྱང་ལས་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པའི་མཚན་ཉིད་དམ་ རྟགས་བརྗོད་པའི་ཕྱིར་དུ་དེར་བསྟན་པས་སོ། །དེའི་སྦྱོར་བ་སྔར་སོང་ངོ་། །འོ་ན་ཟབ་མོ་རྣམ་ པ་བརྒྱད་ཡུལ་གང་ལ་ཡོད་པ་ཡིན་ཞེ་ན། །རྩ་འགྲེལ་ནི། ཐེག་ཆེན་སེམས་བསྐྱེད་སྔ་ཕྱི་སོ་ སོ་ཁོ་ན་དག་གིས་ཀྱང་བྱང་ཆུབ་བསྐྱེད་པ་མ་ཡིན་ལ་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པ་སྟེ་རྒྱུ་མེད་དུ་རྫོགས་ བྱང་བྱུང་བ་མ་ཡིན་ལ་འོན་ཀྱང་ཐེག་ཆེན་སེམས་བསྐྱེད་གྱི་དོན་བསྒོམ་པས་རྟོགས་ཤིང་ཐོབ་ པར་བྱ་བའི་དོན་ཉན་རང་བྱང་ཆུབ་ལས་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པའི་རྫོགས་བྱང་བསྐྱེད་དོའམ་ སྐྱེའོ། །ཞེས་བྱ་བ་ཆོས་ཅན། (གཉིས་སུ་མེད་ཀྱང་འཁོར་བའི་ཐོག་མ་ནས་རྟེན་འབྲེལ་ཡོད་པས་) སྐྱེ་བ་(ཟབ་པོ་ རད་ཀིར། )ལ་ཡོད་པའི་ཟབ་པ་ཡིན་ཏེ། མཐར་འཛིན་ཅན་གྱི་ངོར་སྐྱེ་བར་འགལ་བ་འདྲ་ལ་མི་ འགལ་བའི་རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་འབྱུང་ཡིན་པས་སོ། །དང་ཐམས་ཅད་ཟླས་དབྱེའོ། །(སེམས་བསྐྱེད་ སྔ་ཕྱི་རེ་རེ་ཁོ་ནས་མིན་ཀྱང་མ་བརྟེན་པར་ཡང་མིན་ཀྱང་འཚང་རྒྱ་བ་དེ་ནི། )རྟེན་འབྲེལ་ཟབ་པོ། །ཞེས་སོགས་སོ། ། དངོས་པོ་ཐམས་ཅད་རང་རྒྱུ་ལས་བྱུང་བ་ཉིད་ནས་དོན་དམ་པར་རང་བཞིན་གྱིས་ངོ་བོ་ཉིད་ མེད་ལ་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ཡང་འགག་གོ་ཞེས་བྱ་བ་ཆོས་ཅན། (མ་སྐྱེས་ཀྱང་འགོག་པ་ཡོད་པས་)འགག་པ་ (ཟབ་པོ་རད་ཀིར་རོ། ། )ལ
【現代漢語翻譯】 譬如，將一滴油完全融入（藏文：ཚིག་པ་，梵文天城體：क्षिप，梵文羅馬擬音：kṣip，漢語字面意思：投入）的能力，是爲了認識到它是原因，就像重視黃金一樣，以黃金為主要例子。 第二，就像火焰的第一個瞬間一樣，爲了成就菩提，顯現出對事物（如正念等）的認知，這些事物是有限且稀少的，這是基於前一個發心。就像火焰的后一個瞬間一樣，前一個發心具有力量，顯現出比它更卓越的意義，遠離了真實的意義，是三界一切污垢的對治（藏文：གཉེན་，梵文天城體：प्रतिपक्ष，梵文羅馬擬音：pratipakṣa，漢語字面意思：對治）或遍知（藏文：རྣམ་མཁྱེན་，梵文天城體：सर्वज्ञता，梵文羅馬擬音：sarvajñatā，漢語字面意思：一切智）等，這是后一個發心的生起。因此，依靠這兩個發心，可以證得菩提。 第六，連線之處在於，具有八種相的甚深法性。在用燈作比喻時，之所以要展示燈，是有原因的。正如前面所說的燈的比喻，即使實際上沒有燒燬樹幹，但在世俗諦中卻有燒燬的例子，因此你也要理解，這正是用燈作比喻的原因。『也』字表示不僅限於前面的意義。 法性，在講解道位時展示出來是有必要的，因為在道位上的聖者菩薩，爲了說明他們不從圓滿菩提退轉的特徵或標誌，所以才在那裡展示。它的結合如前所述。那麼，這八種甚深相存在於何處呢？ 根本論和小品文說：僅僅依靠大乘發心的前後，並不能生起菩提，也不是無自性，即沒有原因就能產生圓滿菩提。然而，通過修習大乘發心的意義，可以證悟和獲得超越聲聞、緣覺菩提的圓滿菩提，或者說能夠生起。』法性，（雖然二元對立，但從輪迴之初就存在著緣起）存在於生起（藏文：སྐྱེ་བ་，梵文天城體：उत्पाद，梵文羅馬擬音：utpāda，漢語字面意思：生起）（甚深（藏文：ཟབ་པོ་，梵文天城體：गम्भीर，梵文羅馬擬音：gambhīra，漢語字面意思：甚深）），因為對於執著者來說，生起似乎是矛盾的，但實際上是不矛盾的緣起。 『和』字用於區分所有事物。（雖然不是僅僅依靠前後發心，也不是不依靠就能成佛，但）緣起甚深。等等。 一切事物從各自的因產生，因此在勝義諦中無自性，在世俗諦中也會滅亡。』法性，（即使沒有生起，也會有滅亡）存在於滅亡（藏文：འགག་པ་，梵文天城體：निरोध，梵文羅馬擬音：nirodha，漢語字面意思：滅亡）（甚深（藏文：ཟབ་པོ་，梵文天城體：गम्भीर，梵文羅馬擬音：gambhīra，漢語字面意思：甚深））。
【English Translation】 For example, the ability to completely integrate a drop of oil (Tibetan: ཚིག་པ་, Sanskrit Devanagari: क्षिप, Sanskrit Romanization: kṣip, Chinese literal meaning: to throw in) is to recognize it as the cause, just like valuing gold, with gold as the primary example. Second, just like the first moment of a flame, in order to achieve Bodhi, the appearance of awareness of things (such as mindfulness, etc.), which are limited and scarce, is based on the previous Bodhicitta. Just like the later moment of a flame, the previous Bodhicitta has power, revealing a meaning that is more excellent than it, devoid of true meaning, and is the antidote (Tibetan: གཉེན་, Sanskrit Devanagari: प्रतिपक्ष, Sanskrit Romanization: pratipakṣa, Chinese literal meaning: antidote) to all the defilements of the three realms or omniscience (Tibetan: རྣམ་མཁྱེན་, Sanskrit Devanagari: सर्वज्ञता, Sanskrit Romanization: sarvajñatā, Chinese literal meaning: all-knowing), etc., which is the arising of the later Bodhicitta. Therefore, relying on these two Bodhicittas, one can attain Bodhi. Sixth, the connection is that the profound Dharma nature has eight aspects. When using the example of a lamp, there is a reason to show the lamp. As the example of the lamp mentioned earlier, even if it does not actually burn the trunk, there is an example of burning in the conventional truth, so you should also understand that this is the reason for using the lamp as an example. The word 'also' indicates that it is not limited to the previous meaning. Dharma nature, it is necessary to show it when explaining the path of meditation, because the noble Bodhisattvas on the path of meditation, in order to explain their characteristics or signs of not regressing from perfect Bodhi, are shown there. Its combination is as mentioned before. So, where do these eight profound aspects exist? The root text and commentary say: 'Merely relying on the earlier and later Mahayana Bodhicitta alone does not generate Bodhi, nor is it without self-nature, that is, perfect Bodhi arises without a cause. However, by practicing the meaning of Mahayana Bodhicitta, one can realize and obtain perfect Bodhi that surpasses the Bodhi of Shravakas and Pratyekabuddhas, or it can arise.' Dharma nature, (although dualistic, it has been dependent origination since the beginning of Samsara) exists in arising (Tibetan: སྐྱེ་བ་, Sanskrit Devanagari: उत्पाद, Sanskrit Romanization: utpāda, Chinese literal meaning: arising) (profound (Tibetan: ཟབ་པོ་, Sanskrit Devanagari: गम्भीर, Sanskrit Romanization: gambhīra, Chinese literal meaning: profound)), because for those who are attached, arising seems contradictory, but in reality it is non-contradictory dependent origination. The word 'and' is used to distinguish all things. (Although it is not just relying on the earlier and later Bodhicitta, nor can one become a Buddha without relying on it, but) dependent origination is profound. And so on. All things arise from their respective causes, therefore they are without self-nature in the ultimate truth, and they will also perish in the conventional truth.' Dharma nature, (even if there is no arising, there will be cessation) exists in cessation (Tibetan: འགག་པ་, Sanskrit Devanagari: निरोध, Sanskrit Romanization: nirodha, Chinese literal meaning: cessation) (profound (Tibetan: ཟབ་པོ་, Sanskrit Devanagari: गम्भीर, Sanskrit Romanization: gambhīra, Chinese literal meaning: profound)).
་ཡོད་པའི་ཟབ་པ་ཡིན་ཏེ། རྟགས་འདོན་པ་བསྒྱུར་རོ། །འགག་པའི་ཆོས་ ཅན་ལགས་སོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །ཤེས་རབ་ཀྱིས་གནས་སྐབས་ཐམས་ཅད་དུ་དེ་བཞིན་ ཉིད་གོམས་པར་བྱེད་ཀྱང་ཐབས་མཁས་ཀྱིས་གཞན་དོན་དོར་བའི་ཡང་དག་མཐའ་འམ། ཡོངས་གཅོད་དུ་རྫས་ཀྱི་དངོས་པོ་ཅིར་ཡང་མངོན་དུ་མི་བྱེད་པའམ་བྱར་མེད་པའི་ཡང་དག་ མཐའ་ཆོས་ཅན། (ཨཱརྱ། ) དེ་བཞིན་ཉིད་(ཟབ་སྟེ་དེའི་བདག་ཉིད་ཡིན་ཡང་དེ་བསྒོམས་པས་སོ་ཞེས་རད་ཀིར་རོ། ། ) ལ་ཡོད་པའི་ཟབ་པ་ཡིན་ཏེ། ཞེས་སོགས་ཏེ། དེ་བཞིན་ཉིད་ཟབ་བམ། བཅོམ་ལྡན་འདས་ ཟབ་པོ། །(དྲི་བཅས་ཀྱི་གནས་སྐབས་ན་གཟུགས་སོགས་ལས་དེ་ཉིད་དང་གཞན་དུ་བརྗོད་དུ་མེད་པས་ཟབ་ཅེས་ཞི་འབྱུང་ངོ་། ། )ཞེས་སོགས་སོ། 2-272 ། ཡང་ཉན་རང་གིས་དངོས་པོའི་དོན་(འགྲེལ་ཆེན་)རྟོགས་ཀྱང་དོན་དམ་ཤེས་རབ་ཀྱིས་གཟུགས་ སོགས་མཐོང་ཡང་དེ་དང་དབྱེར་མེད་པའི་དེ་བཞིན་ཉིད་མངོན་དུ་བྱ་མི་ནུས་པས་(འགྲེལ་ཆེན་) དེ་བཞིན་ཉིད་ཟབ་པོ་ཞེས་སོ། །(བུ་སྟོན། ) ཆོས་ཐམས་ཅད་དོན་དམ་པར་སྤྲོས་བྲལ་དེ་བཞིན་ གྱི་རང་བཞིན་ཅན་ཡིན་པས་དོན་དམ་པར་ཤེས་བྱ་མིན་ཡང་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་སྦྱིན་པ་ལ་སོགས་ པ་རྣམ་པ་དུ་མ་ཤེས་ནས་རྗེས་སུ་བསྒྲུབ་པ་ཞེས་བྱ་བ་ཆོས་ཅན། ཤེས་བྱ་ལ་ཡོད་པའི་ཟབ་ པ་ཡིན་ཏེ་ཞེས་སོགས་སོ། །ཡང་ན་དེ་བཞིན་ཉིད་དང་གཅིག་དང་ཐ་དད་གང་ཡང་མིན་པའི་ སེམས་ཙམ་པོ་འདི་ཤེས་བྱས་ཟབ་པོ། །ཞེས་འགྲེལ་ཆེན་ནོ། །(ཡང་ཟབ་སྟེ་ཤེས་པ་མེད་ཀྱང་དེ་རྣམ་ པར་གནས་པས་སོ། །རད་ཀིར། དེ་བཞིན་ཉིད་མི་རྟོག་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཡུལ་ཡིན་པས་ཤེས་བྱ་ཡིན་པ་དང་ཡེ་ཤེས་དེ་ལས་གཅིག་ དང་ཐ་དད་གང་དུ་ཡང་མ་གྲུབ་པས་ཤེས་བྱ་མིན་པ་འགལ་བ་ལྟར་སྣང་། ཞེས་གཉལ་བའོ། ། ) སེམས་དེ་དེ་བཞིན་ཉིད་ ཡིན་ནམ། མ་ལགས་སོ། །དེ་བཞིན་ཉིད་ལས་སེམས་དེ་གུད་ན་ཡོད་དམ། མ་ལགས། ཞེས་ སོགས་སོ། །གཟུགས་སོགས་ཐམས་ཅད་དོན་དམ་པར་སྤྲོས་བྲལ་དེ་བཞིན་ཉིད་ཀྱི་ངོ་བོའམ་ རང་བཞིན་ཅན་ཡིན་པས་དོན་དམ་པར་མིག་ལ་སོགས་པའི་རྣམ་ཤེས་ཀྱིས་(གསེར་)མཐོང་བ་ མེད་པའི་ཆོས་ཉིད་མཐོང་བའམ་དོན་དམ་པར་དེ་བཞིན་ཉིད་(འགྲེལ་ཆེན་)མ་མཐོང་ཡང་ཀུན་ རྫོབ་ཏུ་མཐོང་མེད་ཀྱི་ཚུལ་གྱིས། (འགྲེལ་ཆེན། ) མཐོང་བ་ཆོས་ཅན། ཤེས་པ་(ཡང་ཟབ་སྟེ་ཤེས་བྱ་ མེད་ཀྱང་ཤེས་པ་ཡོད་པས་སོ། །རད་ཀིར། )ལ་ཡོད་པའི་ཟབ་པ་ཡིན་ཏེ་ཞེས་སོགས་སོ། །དེ་བཞིན་ཉིད་ ཀྱིས་དེ་བཞིན་ཉིད་མཐོང་ངམ། མ་ལགས་སོ། །ཞེས་སོ། །ཆོས་ཉིད་ཀྱི་རང་བཞིན་ཅན་ཡིན་ པ་(གསེར་)ཉིད་ཀྱིས་སྤྱད་བྱ་མེད་པས་དོན་དམ་པར་ཐམས་ཅད་ལ་སྤྱོད་པ་མེད་པར་བྱང་ཆུབ་ ཀྱི་སྤྱད་པ་(ཤེར་ཕྱིན་ལ་སྤྱོད་པ་ལ་མདོར། )སྤྱོད་པ་ཆོས་ཅན། སྤྱོད་པ་ལ་ཡོད་པའི་(ཡང་ཟབ་སྟེ་ཆོས་ཐམས་ ཅད་ལ་བྱ་བ་མེད་ཀྱང་
【現代漢語翻譯】 是存在的深奧之處。轉變顯現的徵象。是止息之法。等等。即使以智慧在所有情況下都習慣於真如，但以方便法門捨棄利他，或者完全斷絕，任何事物的實體都不顯現，或者無法顯現的真如法性。（阿雅。）真如（深奧，是其自性，但通過修習而得。拉德吉爾。） 是存在的深奧之處。等等。真如深奧嗎？薄伽梵深奧！（在有疑問的情況下，由於色等無法被描述為與其相同或不同，因此被稱為深奧。希瓊。）等等。 此外，聲聞緣覺雖然證悟了事物的意義（大疏），但即使以勝義智慧見到色等，也無法顯現與其無別的真如（大疏），因此真如是深奧的。（布頓。）一切法在勝義中是離戲論的，具有真如的自性，因此在勝義中不是所知，但在世俗中知道佈施等多種方式后，隨之修行，這種修行法性。是存在於所知中的深奧之處。等等。或者，這個非真如亦非異體的唯識宗，對於所知是深奧的。大疏。（也是深奧的，即使沒有知識，它仍然存在。拉德吉爾。真如是無分別智的對境，因此作為所知和智慧，兩者既非相同也非不同，似乎是矛盾的。嘉瓦。）心是真如嗎？不是。心與真如是分離的嗎？不是。等等。 一切色等在勝義中是離戲論的，具有真如的體性或自性，因此在勝義中，眼等識（黃金）無法見到法的本性，或者在勝義中沒有見到真如（大疏），但在世俗中以未見的方式（大疏）見到。見法性。是存在於知識（也是深奧的，即使沒有所知，也有知識。拉德吉爾。）中的深奧之處。等等。真如見到真如嗎？不是。等等。具有法性的自性（黃金），由於自身無法被使用，因此在勝義中對一切都沒有使用，菩提的使用（在經中，對般若波羅蜜多的使用）。使用法性。是存在於使用中的（也是深奧的，即使對一切法都沒有作用，但
【English Translation】 It is the profundity that exists. Transforming the manifestation of signs. It is the nature of cessation. And so on. Even though one cultivates Suchness in all circumstances with wisdom, abandoning the benefit of others through skillful means, or completely cutting off, the substance of any object does not appear, or the Suchness of that which cannot appear. (Arya.) Suchness (profound, is its essence, but through cultivation. Radkir.) It is the profundity that exists. And so on. Is Suchness profound? Is the Bhagavan profound! (In the case of questions, because form etc. cannot be described as being the same as or different from it, it is called profound. Shi-jung.) And so on. Furthermore, although the Hearers and Solitary Realizers realize the meaning of objects (Great Commentary), even though they see forms etc. with ultimate wisdom, they cannot manifest Suchness that is inseparable from it (Great Commentary), therefore Suchness is profound. (Bu-ston.) All dharmas are free from elaboration in the ultimate sense, possessing the nature of Suchness, therefore they are not knowable in the ultimate sense, but in the conventional sense, after knowing various forms such as giving, following after and practicing, this practice of dharma. It is the profundity that exists in the knowable. And so on. Or, this Mind-Only, which is neither the same nor different from Suchness, is profound for the knowable. Great Commentary. (Also profound, even though there is no knowledge, it still exists. Radkir. Since Suchness is the object of non-conceptual wisdom, it seems contradictory that it is knowable and that wisdom is neither the same nor different from it. Gyalwa.) Is the mind Suchness? No. Is the mind separate from Suchness? No. And so on. All forms etc. are free from elaboration in the ultimate sense, possessing the essence or nature of Suchness, therefore in the ultimate sense, the nature of dharma is not seen by the consciousnesses of the eye etc. (gold), or Suchness is not seen in the ultimate sense (Great Commentary), but in the conventional sense, it is seen in the manner of not seeing (Great Commentary). Seeing the nature of dharma. It is the profundity that exists in knowledge (also profound, even though there is no knowable, there is knowledge. Radkir.). And so on. Does Suchness see Suchness? No. And so on. Possessing the nature of dharma (gold), since it cannot be used by itself, therefore there is no use for anything in the ultimate sense, the use of enlightenment (in the sutras, the use of Prajnaparamita). The use of dharma. It is that which exists in use (also profound, even though there is no action for all dharmas,
བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སྤྱད་པ་སྦྱོད་པས་སོ། །རད་ཀིར། ) ཟབ་པ་ཡིན་ཏེ་ཞེས་སོགས་རད་ཀིར་ཏེ། དེ་ལྟར་སྤྱོད་པ་ནི་ཅི་ལ་ཡང་མི་སྤྱོད་དོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །མཚན་མ་ཡོད་མེད་ཀྱི་འདུ་ཤེས་ 2-273 (ཨཱརྱ་)གཉིས་སུ་མེད་པའམ་(གསེར་)གཟུང་འཛིན་གཉིས་སུ་འཛིན་པ་མེད་པ་ཉིད་དུ་བྱས་ནས་ བྱ་བ་ཐམས་ཅད་བསྒྲུཔ་པོ་ཞེས་བྱ་བ་ནི། (ཡང་ན་ཆོས་ཐམས་ཅད་དོན་དམ་པར་གཉིས་མེད་དུ་རྟོགས་པར་བྱས་ ནས་ལམ་སྒྲུབ་པ་ཞེས་སྦྱར་རོ། ། ) གཉིས་མེད་ལ་ཡོད་པའི་ཟབ་པ་སྟེ། (ཡང་ཟབ་སྟེ་གཉིས་སྒྲོ་འདོགས་པ་ཡིན་ཀྱང་ གཉིས་སུ་མེད་པའི་སེམས་སུ་གསལ་བར་ངེས་པས་སོ་རད་ཀིར། ) གང་ལ་གཉིས་ཀྱི་ཡོངས་སུ་རྒྱུ་བ་མ་མཆིས་ པ་དེ་ནི་དོན་དམ་པ་ལ་སྤྱོད་དོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །སྟོབས་བཅུ་སོགས་(མི་འཇིགས་བཞི། སོ་སོ་ རིགས་བཞི། བྱམས་ཆེན། སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོ་བཅོ་བརྒྱད། )མ་རྫོགས་པར་(གནོད་སོགས་ཀུན་)བྱང་ཆུབ་ཏུ་འཚང་མི་ རྒྱ་བར་ཆོས་ཐམས་ཅད་(དག་ལྡན་)སྟོང་ཉིད་དུ་རྟོགས་པ་ལ་གནས་ནས་(མདོ་)སྒོ་གསུམ་གྱི་ཏིང་ ངེ་འཛིན་ལ་ཞུགས་ཏེ་སེམས་ཅན་སྨིན་པར་(མདོ་)མཛད་པ་ཆོས་ཅན། (ཀུན་དག་ལྡན་ཏེ་ཨཱརྱ་སོགས་ ཡང་ངོ་། ། ) ཐབས་མཁས་པ་(ཡང་ཟབ་སྟེ། འགྲོ་བ་རྣམས་མ་གྲུབ་ཀྱང་རྒྱུན་མི་འཆད་པར་འགྲོ་བ་མཐའ་དག་གི་དོན་ བྱེད་པས་ཏེ་འདི་དག་ཐམས་ཅད་ཀྱང་མི་འགལ་ཏེ། དོན་དམ་པ་དང་ཀུན་རྫོབ་ཀྱིས་བདེན་པ་ལ་མཉམ་པར་བརྟེན་པ་ཉིད་ཀྱིས་ ན་ཞེས་བརྗོད་དེ་རད་ཀིར། )ལ་ཡོད་པའི་ཟབ་པ་ཉིད་ཡིན་ཏེ་ཞེས་སོགས་སམ། སྙིང་རྗེ་ལ་སོགས་ པའི་ཚོགས་ཐམས་ཅད་རྫོགས་པ་ལ་དེའི་འབྲས་བུ། རང་ཉིད་ཞི་བདེའི་དོན་གྱི་སངས་རྒྱས་ ཉིད་མི་ཐོབ་པས་མི་འཇིགས་ཤིང་སེམས་མ་ཞུམ་པ་ཆོས་ཅན་ཏེ་གསེར་རོ། །སྟོབས་བཅུ་ ནས་བཅོ་བརྒྱད་བར་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་མ་བགྱིས་པར་བླ་མེད་ཡང་དག་རྫོགས་ཆུབ་ཏུ་ མངོན་འཚང་མི་རྒྱ་སྟེ། ཞེས་སོགས་ནས། ཐབས་མཁས་པ་དེས་ཆོས་གང་ཡང་དངོས་པོ་ཡང་ མི་བགྱིད་དངོས་པོ་མ་མཆིས་པ་ཡང་མི་བགྱིད་དེ། ཞེས་སོགས་སོ། །འདི་དག་ནི་ཟབ་པ་ཉིད་ བརྒྱད་ཡིན་ནོ། །དེས་ན་དག་སའི་བྱང་པ་ཆོས་ཅན། (གསེར། ) ཟབ་མོ་བརྒྱད་རྟོགས་པ་འཐད་ པ་ཉིད་ཡིན་ཏེ། མཐར་འཛིན་ཅན་གྱིས་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པའི་བདེན་གཉིས་རྣམ་འབྱེད་ ཀྱི་རྣམ་པར་ཐར་བ་ཟབ་མོ་ཐོབ་པའི་སྒོ་ནས་སྐྱེ་བ་སོགས་ཕན་ཚུན་འགལ་བར་སྣང་བའི་ དོན་བདེན་གཉིས་ལ་ལྟོས་ནས་མི་འགལ་བར་སྒྲུབ་པ་མ་རྟོགས་པའི་དག་ས་པ་ཡིན་པས་སོ། 2-274 ། རྟོགས་པ་ལ་མི་འཁྲུལ་བའི་ལུས་ངག་གི་ཐ་སྙད་ཅི་རིགས་དེ་སྒྲུབ་ཀྱི་གཞན་དོན་གྱི་རྟགས་ སུ་འགྱུར་རོ། །ས་ཐོབ་ནས་དབང་བོ་རྣོ་རྟུལ་མེད་ཅིང་ཕྱིར་མི་ལྡོག་ཏུ་ཀ་ཤིས་བཤད་ཅིང་དོན་ ལ་གནས་ཞེས། བཅོམ་རལ་ལོ། ། གསུམ་པ་ནི། སློབ་པ་ཕྱིར་མི་ལྡོག་
【現代漢語翻譯】 通過實踐菩薩行來實現。拉吉爾。 『甚深』等等，拉吉爾。 如此行持，對任何事物都不執著。等等。 將有相和無相的觀念 （聖）視為無二，或者（金）不執著能取和所取， 從而成就一切事業，這被稱為： （或者說，將一切法真實地證悟為無二，從而修持道。) 在無二中存在甚深，（或者說，雖然甚深是二取，但確信在無二的心中顯現，所以拉吉爾。） 對於不執著於二元對立的，那才是真實地行持。等等。 十力等（四無畏，四無礙解，大慈，大悲十八不共法）未圓滿之前（一切損害等）無法證得菩提，安住于證悟一切法（清凈具足）為空性，（經）進入三門的三摩地，成熟眾生（經）的行為，（一切清凈具足，聖等也是如此。） 善巧方便（也甚深，雖然眾生未成就，但爲了不間斷地利益一切眾生，這些都不矛盾，因為依靠勝義諦和世俗諦的平等而存在，所以說拉吉爾。）中存在甚深，等等，或者說，圓滿慈悲等一切功德，但由於未獲得自身寂靜的佛果，所以無畏且不退縮，（金）。 未圓滿十力到十八不共法之前，無法現證無上正等覺。等等， 善巧方便者對任何法既不執著實有，也不執著非有。等等。 這些是八種甚深。 因此，清凈地的菩薩，（金）證悟八種甚深是合理的，因為執著于邊見者無法理解不可思議的二諦分別，通過獲得甚深的解脫之門，對於生死等看似矛盾的事物，依靠二諦來證明其不矛盾，這是未證悟的清凈地者。 對於證悟不迷惑的身語表達，都可以作為成就利他的標誌。 噶舉派說，獲得果位后，根器不再有利鈍之分，並且永不退轉，這才是真正的意義。 寶燃如是說。 第三是，不退轉的學道者
【English Translation】 It is achieved by practicing the conduct of Bodhisattvas. Radkir. 'Profound' etc., Radkir. Acting in this way, one does not cling to anything. Etc. Taking the perception of existence and non-existence (Arya) as non-dual, or (Gold) not clinging to the grasper and the grasped, thereby accomplishing all actions, this is called: (Or, having truly realized all dharmas as non-dual, thereby practicing the path.) In non-duality there exists profundity, (Or, although profundity is dualistic grasping, it is certain that it appears clearly in the non-dual mind, so Radkir.) For those who do not cling to duality, that is truly practicing. Etc. Before the ten powers etc. (four fearlessnesses, four analytical knowledges, great loving-kindness, great compassion, eighteen unshared qualities) are perfected (all harms etc.) one cannot attain enlightenment, abiding in the realization that all dharmas (pure and complete) are emptiness, (Sutra) entering the Samadhi of the three doors, maturing sentient beings (Sutra)'s actions, (all pure and complete, Arya etc. are also like this.) Skillful means (also profound, although beings are not accomplished, in order to continuously benefit all beings, these are not contradictory, because they rely on the equality of ultimate truth and conventional truth, so it is said Radkir.) in which there exists profundity, etc., or, perfecting all qualities such as compassion, but because one has not obtained the Buddha fruit of one's own peace, therefore fearless and unretreating, (Gold). Before perfecting the ten powers to the eighteen unshared qualities, one cannot manifest and attain unsurpassed perfect enlightenment. Etc., The skillful means practitioner neither clings to anything as existent nor clings to anything as non-existent. Etc. These are the eight profundities. Therefore, it is reasonable for the Bodhisattva of the pure land (Gold) to realize the eight profundities, because those who cling to extreme views cannot understand the inconceivable distinction between the two truths, through obtaining the profound door of liberation, for things that seem contradictory such as birth and death, relying on the two truths to prove that they are not contradictory, this is the pure land practitioner who has not realized it. For the bodily and verbal expressions that are not confused in realization, they can all become signs of accomplishing the benefit of others. The Kagyu school says that after obtaining the fruit, there is no longer a distinction between sharp and dull faculties, and one never regresses, this is the true meaning. Bochen said so. The third is, the non-retreating student
པའི་ཚོགས་རང་རང་གི་མཚན་ཉིད་ཞར་བྱུང་དང་ བཅས་པ་བཤད་ཟིན་ཏོ། ། ༈ ཆོས་སྐུའི་རྒྱུ་སྲིད་ཞི་མཉམ་ཉིད། དགུ་པ་ལ། མཚམས་སྦྱར་ནི། སློབ་པའི་ཚོགས་ཀྱི་ཆོས་ཕྱིར་མི་ལྡོག་གི་རྟགས་ཐོབ་པའི་ སྒོམ་ལམ་པ་ཆོས་ཅན། འཁོར་བ་དང་མྱང་འདས་མཉམ་པ་ཉིད་ཀྱི་སྦྱོར་བ་བསྒོམ་དགོས་ཏེ། སངས་རྒྱས་ཉིད་ཐོབ་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་དུ་འབད་པ་བྱེད་པས་སོ། །ཁྱབ་སྟེ། དེ་སངས་རྒྱས་ ཉིད་ཐོབ་པའི་རྒྱུ་མཚན་ཡིན་པས་སོ། །དེས་ན་དེ་སྟོན་ནོ། །རྩ་བ་ལ། དོན་དངོས། ཀླན་ཀ་ སྤང་ངོ་། །དང་བོ་ནི། རྒྱུན་མཐའི་སྦྱོར་བ་ཆོས་ཅན། སྲིད་(པ་ནི་ཉོན་མོངས་དང་བཅས་པའི་ཁམས་གསུམ་ པའི་སེམས་སུ་སྣང་བའོ། །ཞི་བ་ནི་ཆོས་ལོངས་སྤྲུལ་བའི་སྐུ་གསུམ་གྱི་རྣམ་པ་ཉོན་མོངས་མེད་པའི་སེམས་སུ་སྣང་བའོ། །ཞེས་ རད་ཀིར་རོ། །དཔུང་བཟང་གི་རྒྱུད་ལས། །འདོད་ཆགས་ལ་སོགས་ཉོན་མོངས་ཚོགས་ལྡན་པའི། །སེམས་ནི་འཁོར་བ་ཡིན་ པ་ཀུན་ཏུ་བརྗོད། །དག་པའི་སེམས་ནི་ཤེལ་དང་ཟླ་འདྲ་བ། །སྲིད་པའི་རྒྱ་མཚོའི་མཐར་ནི་ཡོངས་སུ་བསྒྲགས། །ཞེས་སོ། །མུ་ སྟེགས་སོགས་འདོད་ལུགས་མང་ངོ་། ། )ཞི་ལ་བླང་དོར་ཐ་དད་པར་མི་རྟོག་སྟེ། འཁོར་འདས་ཀྱི་ཆོས་ རྣམས་སྣང་ཡང་བདེན་མེད་རྨི་ལམ་འདྲ་བར་རྟོགས་ནས་བསྒོམ་པའི་ཡུམ་སྦྱོར་ཡིན་པས་སོ། ། དེས་ན། སྲིད་ཞི་མཉམ་ཉིད་ཀྱི་སྦྱོར་བ་ཡིན་ཏེ། དེར་མི་རྟོག་པའི་དག་སའམ་བཅུ་པའི་ཡུམ་ སྦྱོར་ཡིན་པས་སོ། །ཆོས་སྐུའི་རྒྱུར་ཡང་སྒྲུབ་སྟེ་ཤེར་འབྱུང་ངོ་། །གལ་ཏེ་ཉིན་པར་བསྒོམས་ པས་རྣམ་པར་འཕེལ་ན་རྨི་ལམ་ན་བསྒོམས་པས་ཀྱང་རྣམ་པར་འཕེལ་ལོ། །དེ་ཅིའི་ཕྱིར་ཞེ་ ན། རྨི་ལམ་དང་ཉིན་པར་ནི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་མེད་དོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །གྲོལ་སྡེ་གཉིས་ དང་འགྲེལ་ཆེན་དུ། མི་སློབ་པའི་དགེ་འདུན་གྱི་མཚན་ཉིད་བསྟན་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་འཁོར་བ་ 2-275 དང་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་མཉམ་པ་ཉིད་དུ་རྗོད་པར་བྱའོ། །ཞེས་དང་། འདིར་ཡང་། སློབ་ པའི་ཚོགས་ཀྱི་ཆོས་ཐོབ་པ། ཞེས་འབྱུང་བས། (འཕགས་སེང་གི་འདི་རིགས་པ་མིན་ཏེ། དེ་ན་དགེ་འདུན་མེད་ པའི་ཕྱིར་དང་ཕྱིར་མི་ལྡོག་གི་རྟགས་སུ་མ་བཤད་པའི་ཕྱིར་དེས་ན་རྣམ་རྫོགས་སྦྱོར་བའི་བྱེ་བྲག་ཡིན་ནོ། །ཞེས་གཉལ་བའོ། ། ) དང་། ཐུབ་དགོངས་སུ་ཡང་། རྒྱུན་མཐའ་བ་མི་སློབ་པར་ལ་ལར་བཤད། ཅེས་པས་འདི་རྒྱུན་ མཐར་ཡོད་པའམ་དག་སར་ཡོད་དོ། །སློབ་ལམ་ཀུན་ན་ཡོད་(གཉལ་བ་སོགས་)ཟེར་བ་ནི་ལུང་དེ་ དག་དང་འགལ་ལོ། །(འདི་སྒོམ་པའི་ལམ་ཡིན་ཞེས་སྙིང་དག་ལྡན་ནོ། ། ) དེ་ཡང་བསླབ་བྱ་ནི་སྤང་གཉེན་ དུ་རྟོག་པ་སྤོང་བ་ཙམ་དུ་ཟད་དེ། དེ་སྤངས་པས་མི་སློབ་པར་འགྱུར་ཏེ་དེ་ཕན་ཆད་བསླབ་བྱ་ མེད་པས་སོ། །ཞེས་འཕགས་སེང་ངོ་། །(ཐུབ་དགོངས་སུ་སངས་རྒྱས་སའི་སེམས་བསྐྱ
【現代漢語翻譯】 以上已經解釋了每個宗派的特徵及其附帶條件。 第九，關於法身的因：有寂平等性。 銜接：一個證得了學道者的宗派中，爲了佛法而不退轉的瑜伽行者，必須修習輪迴與涅槃的平等性，因為他們努力獲得佛陀的果位。這是普遍適用的，因為這是獲得佛陀果位的原因。因此，它揭示了這一點。根本頌：真實意義，消除爭論。第一點：常邊的瑜伽，不執著于有寂的取捨差別（有，指的是顯現為具有煩惱的三界之心；寂，指的是顯現為無煩惱的法、報、化三身之心。如Ra-kir所說。《勇猛加持經》中說：『貪慾等煩惱具足的心，被稱為輪迴。清凈的心如水晶和月亮，完全顯現在有海的盡頭。』此外，還有許多外道等的觀點。），因為他們證悟到輪迴與涅槃的諸法，雖然顯現，卻如夢一般虛幻不實，並修習般若波羅蜜多的瑜伽。因此，它是有寂平等性的瑜伽，因為它是對不執著的清凈地或第十地的般若波羅蜜多的瑜伽。它也被認為是法身的因，因為它產生智慧。如果白天修習能增長，那麼在夢中修習也能增長。為什麼呢？因為夢中和白天沒有分別。等等。在《解脫部》和《大疏》中，爲了展示無學僧伽的特徵，應將輪迴與涅槃視為平等。這裡也說：『學道者的宗派證得了佛法。』（聖獅的觀點不合理，因為那裡沒有僧伽，也沒有解釋為不退轉的標誌，因此它是圓滿瑜伽的差別。如年巴所說。） 此外，《能仁密意》中說：『常邊者在某些情況下被認為是無學。』因此，這存在於常邊或清凈地。年巴等人說『存在於所有學道中』，這與那些經文相矛盾。（這確實是修道之路，與心要相符。）需要學習的只是放棄對取捨的執著，放棄了它就成為無學，因為從那以後就沒有什麼需要學習的了。如聖獅所說。（《能仁密意》中說，菩提心是……）
【English Translation】 The characteristics of each assembly and its incidental conditions have been explained. Furthermore, regarding the cause of Dharmakaya: the equality of samsara and nirvana. Ninth: Connecting statement: A practitioner on the path of cultivation who has attained the sign of non-retrogression for the sake of the Dharma in the assembly of learners, must meditate on the equality of samsara and nirvana, because they strive to attain Buddhahood itself. This is universally applicable, because it is the reason for attaining Buddhahood itself. Therefore, it demonstrates this. Root text: Actual meaning, refuting objections. The first is: The yoga of the extreme of continuity does not discriminate between acceptance and rejection of samsara (Samsara is what appears as the mind of the three realms with afflictions. Nirvana is what appears as the form of the three kayas of Dharma, Enjoyment, and Emanation without afflictions. As Rad-kir said. From the Tantra of Valiant Power: 'The mind full of afflictions such as desire is always said to be samsara. The pure mind is like crystal and the moon, fully proclaimed at the end of the ocean of existence.' There are many tenets of non-Buddhists, etc.) and peace, because it is the union of the mother, meditating after realizing that the dharmas of samsara and nirvana, although appearing, are like unreal dreams. Therefore, it is the union of the equality of samsara and peace, because it is the pure place of non-discrimination or the union of the tenth bhumi's mother. It is also established as the cause of Dharmakaya, because it arises from wisdom. If it increases when meditated on during the day, then it also increases when meditated on in dreams. Why is that? Because there is no discrimination between dreams and daytime. And so on. In the Two Sections of Liberation and the Great Commentary: In order to show the characteristics of the non-learning Sangha, samsara and nirvana should be spoken of as equal. And here also: 'The assembly of learners has attained the Dharma.' (This of the Noble Lion is not reasonable, because there is no Sangha there and because it is not explained as a sign of non-retrogression, therefore it is a distinction of the complete union. As Nyal-ba said.) And also in Thub-dgongs: 'The extreme of continuity is said by some to be non-learning.' Therefore, this exists in the extreme of continuity or in the pure place. Saying that it exists in all learning paths (Nyal-ba etc.) contradicts those scriptures. (This is indeed the path of meditation, in accordance with the heart essence.) That which is to be learned is only to abandon the thought of abandoning enemies, and by abandoning that, one becomes non-learning, because from then on there is nothing to be learned. As the Noble Lion said. (In Thub-dgongs, the mind of the Buddha-ground is...)
ེད་ཡིན་པའི་སེམས་བསྐྱེད་ ཐ་མ་གཉིས་ཀྱི་དང་པོ་སྲིད་ཞི་མཉམ་ཉིད་ཡིན་ཞེས་ཞེས་དང་། སྲིད་ཞི་མཉམ་ཉིད་སངས་རྒྱས་ཡིན་ཞེས་སོ། ། ) གཉིས་པ་ལ་བཞི་སྟེ། ལས་མེད་པའི། སངས་རྒྱས་ཀྱང་(བརྒྱད་སྟོང་པར་ཡོད་མདོ་རྒྱས་འབྲིང་གཉིས་ ན་མེད། )ལས་སོག་པའི། ལུང་དང་འགལ་བའི། རྨི་ལམ་གྱིས་ནང་གི་(ཨཱརྱ་)དགེ་རྩ་བྱང་ཆུབ་ཏུ་ བསྔོས་པ་བསྔོ་བ་ཡང་དག་ཡིན་མིན་གྱི་ཀླན་ཀ་སྤང་བའོ། །དང་བོ་ནི། སད་པའི་སྐབས་ན་ སྦྱོར་(ཨཱརྱ་)དངོས་མཇུག་གིས་བསྡུས་པའི་ལས་ཉམས་འཕེལ་མེད་པར་ཐལ། ཆོས་ཐམས་ ཅད་རྨི་ལམ་དང་འདྲ་བའི་ཆོས་ཅན་(ཨཱརྱ་)ཡིན་པས་སོ། །ཁྱབ་སྟེ། དཔེར་ན་རྨི་ལམ་ན་ལས་ མེད་པ་བཞིན་ཞེ་ན། དོན་དམ་པར་འདོད་ཅིང་། དོན་དམ་པར་བདེན་མེད་རྨི་ལམ་དང་འདྲ་ བས་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་དེ་ལྟར་ཐལ་བ་ལ་ཁྱབ་པ་མེད་དེ། དོན་དམ་པར་ལས་དགེ་སྡིག་མེད་ཀྱང་ ཀུན་རྫོབ་ཏུ་བསད་བྱ་གསོད་བྱེད་ལ་སོགས་པར་རྟོག་པའི་སྒོ་ནས་དགེ་སྡིག་གི་ལས་གྲུབ་ པས་སོ། །དཔེ་ཡང་མ་གྲུབ་སྟེ། །རྨི་ལམ་དུ་དགེ་སྡིག་སྤྱད་པར་རྨིས་ནས་སད་པའི་སྐབས་ སུ་རྗེས་སུ་ཡི་རང་གིས་གསོས་བཏབ་ན་དགེ་བའམ་སྡིག་པར་འགྱུར་བས་སོ། །བཅོམ་ལྡན་ འདས་ཀྱིས་ཆོས་ཐམས་ཅད་རྨི་ལམ་ལྟ་བུར་གསུངས་པ་དེ་ལྟར་ན་དེ་ལས་སོག་པའམ་འབྲི་ 2-276 བར་འགྱུར་བ་མེད་དོ། །དེ་ཅིའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། རྨི་ལམ་གྱི་ཆོས་གང་ཡང་སོག་པའམ་འབྲི་བར་ མི་དམིགས་སོ། །འོན་ཏེ། སད་ནས་རྣམ་པར་རྟོག་ན་ནི་དེ་ལས་སོག་པའམ་འབྲི་བར་ཡང་ འགྱུར་རོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །(དེ་ཤཱ་རིའི་བུའི་འོ། །ལན་རབ་འབྱོར་གྱིས་སོ། ། ) གཉིས་པ་ནི། འོ་ན། དེ་པ་ ལ་ཡང་མངོན་ཞེན་དང་བཅས་པའི་ལས་སོགས་པ་ཡོད་པར་འགྱུར་ཏེ། བདག་གི་སྐྱེ་བ་ཟད་ དོ་(འགྲེལ་ཆེན་)ཞེས་སོགས་རྗེས་ཀྱི་རྣམ་རྟོག་གིས་གསོས་འདེབས་ཡོད་པས་སོ་ཞེ་ན། རྟགས་ མ་གྲུབ་སྟེ། གདུལ་བྱའི་ངོར་དེ་ལྟ་བུའི་རྣམ་རྟོག་ཡོད་པར་ཐ་སྙད་བྱས་པ་ཙམ་ཡིན་གྱི་དོན་ ལ་མིན་ཏེ། དེ་པ་(ཡང་དག་པའི་དོན་ལ་)ནི་རྟོག་པ་(ནི་རྟོག་པའི་ཡུལ་གཟུགས་སོགས་ཏེ་དེ་ལ་དམིགས་པས་)དང་ (ལོག་པའི་དོན་)རྣམ་རྟོག་(ཅེས་སྙིང་མཆོག་)ཀུན་དང་བྲལ་བས་སོ། །ཞེས་བརྒྱད་སྟོང་པ་དང་འགྲེལ་ ཆེན་དུའོ། །རྒྱས་འབྲིང་དུ་དམིགས་པ་མེད་པར་ལས་མི་སྐྱེ་སྟེ། ལས་ནི་དམིགས་པ་དང་ བཅས་པ་ཁོ་ནར་སྐྱེས་སོ། །སེམས་པ་ལ་ཡང་ངོ་། །དེས་དོན་གྱིས་འཕངས་སོ། །རྒྱས་འབྲིང་ ན་དངོས་སུ་མེད་དོ། །(འབུམ་ཊཱིཀ་དག་ལྡན་སོགས་ནའང་མེད། ) གསུམ་པ་ནི། འོ་ན་བཅོམ་ལྡན་འདས་ ཀྱིས་ལས་དང་སེམས་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་དབེན་པར་གསུངས་པ་དང་འགལ་(ཤཱ་རིའི་བུས་རྩད་ པ། )ཞེ་ན། དེ་དོན་དམ་ལ་དགོངས་ལ་(འགྲེལ་ཆེན་)འདིར་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ལས་དང་(འགྲེལ་ཆེན། ཨཱརྱའི་ དོན་)སེམས་པ་དམ
【現代漢語翻譯】 菩提心的分類 在兩種低等菩提心中，第一種是輪迴涅槃平等性，即輪迴涅槃平等即是佛陀。 第二種有四點：無業，佛陀（《八千頌般若經》中有，但在《廣品般若經》和《中品般若經》中沒有），與經論相違背，以及關於夢中將（梵文：Ārya）善根迴向菩提是否正確的爭論。首先，在醒來時，由（梵文：Ārya）正行和結行所攝持的業，不應有損益，因為一切法皆如夢。（梵文：Ārya）如果說：『這是普遍的，例如夢中無業。』這是就勝義諦而言。勝義諦中無有真實，如夢一般，但在世俗諦中，不應如此認為，因為勝義諦中無有善惡業，但在世俗諦中，通過對所殺和能殺等概念的執著，善惡業得以成立。例子也不成立，如果在夢中行善作惡，醒來后隨喜，則會變成善或惡。世尊說一切法如夢，因此不會因此而增減。為什麼呢？因為夢中的任何法都不可見其增減。然而，醒來后如果進行分別，則會因此而增減。（這是舍利子的提問，善現的回答。）其次，如果在那爛陀寺也有帶著實執的業，那麼就會有『我的生命已盡』（《大疏》）等後續分別唸的滋養。如果這樣說，則理由不成立，因為只是爲了調伏眾生而假立這樣的分別念，實際上並非如此，因為那爛陀寺（在真實意義上）遠離一切分別（即分別的對境，如色等，因為執著於此），以及（錯誤的意義）分別念（即心要）。這是《八千頌般若經》和《大疏》中的觀點。《廣品般若經》和《中品般若經》中，沒有緣取則不生業，因為業唯有緣取才會生起。心也是如此。這通過意義暗示。《廣品般若經》和《中品般若經》中沒有直接說明。（《十萬頌般若經釋》等中也沒有。）第三，如果世尊說遠離一切業和心，這是否相違背（舍利子的提問）？這是就勝義諦而言（《大疏》），這裡是世俗諦中的業和（《大疏》，梵文：Ārya的意義）心。
【English Translation】 The classification of Bodhicitta Among the two lower Bodhicittas, the first is the equality of samsara and nirvana, meaning the equality of samsara and nirvana is Buddhahood. The second has four points: no karma, Buddha (present in the Eight Thousand Verse Prajnaparamita Sutra, but not in the Extensive and Medium Prajnaparamita Sutras), contradiction with scriptures, and the debate about whether dedicating (Sanskrit: Ārya) virtuous roots to Bodhi in a dream is correct. First, in the waking state, the karma encompassed by (Sanskrit: Ārya) the actual practice and conclusion should not have increase or decrease, because all dharmas are like dreams. (Sanskrit: Ārya) If it is said: 'This is universal, like no karma in a dream.' This is in terms of ultimate truth. In ultimate truth, there is no reality, like a dream, but in conventional truth, it should not be considered so, because in ultimate truth, there is no good or bad karma, but in conventional truth, through clinging to concepts such as what is killed and what can kill, good and bad karma are established. The example is also not established, if one does good or bad in a dream, and rejoices upon waking, it will become good or bad. The Bhagavan said that all dharmas are like dreams, therefore it will not increase or decrease because of this. Why? Because no dharma in a dream is seen to increase or decrease. However, if one discriminates after waking, it will increase or decrease because of this. (This is Shariputra's question, Subhuti's answer.) Secondly, if in Nalanda there is also karma with real clinging, then there will be nourishment from subsequent discriminating thoughts such as 'My life is exhausted' (Great Commentary). If this is said, the reason is not established, because it is only nominally established such discriminating thoughts in order to tame beings, but it is not actually so, because Nalanda (in the true sense) is free from all discriminations (i.e., the objects of discrimination, such as form, because of clinging to this), and (wrong meaning) discriminating thoughts (i.e., heart essence). This is the view in the Eight Thousand Verse Prajnaparamita Sutra and the Great Commentary. In the Extensive and Medium Prajnaparamita Sutras, karma does not arise without objectification, because karma only arises with objectification. The mind is also the same. This is implied by the meaning. It is not directly stated in the Extensive and Medium Prajnaparamita Sutras. (It is also not in the Commentary on the Hundred Thousand Verse Prajnaparamita Sutra, etc.) Thirdly, if the Bhagavan said to be free from all karma and mind, is this contradictory (Shariputra's question)? This is in terms of ultimate truth (Great Commentary), here it is karma and (Great Commentary, meaning of Sanskrit: Ārya) mind in conventional truth.
ིགས་པ་དང་བཅས་པ་ལས་སྐྱེ་བར་བཤད་པས་མི་འགལ་ལོ། །བཞི་པ་ནི། རྨི་ལམ་དུ་སྦྱིན་སོགས་(མདོ་ཨཱརྱ་)དགེ་རྩ་སྤྱད་རྨི་ལམ་གྱི་ནང་ཉིད་དུ་རྫོགས་བྱང་དུ་བསྔོས་ན་ བསྔོ་བ་(ཨཱརྱ་)ཡང་དག་ཡིན་མིན་ཅིར་འགྱུར་(ཤཱ་བུས་རྩད་)ཞེས་ཤཱ་བུས་རབ་འབྱོར་ལ་དྲིས་པས། བྱམས་པ་ལ་དྲིས་ཤིག དེས་ལན་ལྡོན་པར་འགྱུར་རོ་ཞེས་ཟེར་བ་དང་། ཤཱ་བུས་བྱམས་པ་ ལ་རབ་འབྱོར་དེ་སྐད་ཟེར་རོ་ཞེས་སྨྲས་པ་དང་། བྱམས་པས། བྱམས་པའི་མིང་ལན་ལྡོན་ ནམ། ཞེས་སོགས་ནས། བདག་གིས་ནི་གང་ལན་ལྡོན་པ་དང་གང་གིས་ལན་ཀླན་པ་དང་ གང་ལ་ལན་ཀླན་པའི་ཆོས་དེ་ལྟ་བུ་ཡང་དག་པར་རྗེས་སུ་མ་མཐོང་ངོ་། །ཞེས་སོགས་གསུང་ 2-277 ངོ་། །དེ་ལ་རབ་འབྱོར་རང་ཉིད་ཀྱིས་སྔར་ཉིན་པར་དང་(མདོ་)རྨི་ལམ་དུ་ལས་བྱས་ནས་སད་ རྗེས་སུ་(མདོ་)གསོས་བཏབ་ན་ལས་སོག་ཅེས་བསྟན་པས། འདིར་ཡང་མི་དམིགས་པའི་ ཚུལ་གྱིས་བསགས་ཤིང་བསྔོས་ན་བསྔོ་བ་ཡང་དག་ཏུ་འགྱུར་ཞེས་ལན་བཏབ་ཟིན་ཅིང་། མ་ འོངས་པའི་སངས་རྒྱས་བརྒྱུད་མར་འབྱུང་བས། དྲིས་ལན་མ་རྫོགས་པར་བསྟན་པའི་ཕྱིར་དུ། བྱམས་པ་མི་དམིགས་པ་བརྙེས་པའི་(དག་ལྡན་)མཐར་བྱོན་པས་དེ་ལ་དྲིར་བཅུག་ཅིང་། བྱམས་ པས་མི་དམིགས་པའི་ཚུལ་རྒྱས་པར་བསྟན་པས། བསྔོ་བ་ཡང་དག་ཡིན་ཞེས་ཟུར་གྱིས་ལན་ བཏབ་པོ། །རྒྱས་པར་སྦྱོར་ཕྲེང་ངེས་པར་ལྟོས་ཤིགས། ཞེས་བྱ་བའི་ཀླན་ཀ་དང་ལན་རྣམས་ ནི་མདོ་ལས་ཇི་སྐད་བཤད་པར་ཟད་དོ། ། འགྲེལ་པ་ལ་གཉིས་ལས། དོན་དངོས་ནི། རྒྱུན་མཐའི་ཡུམ་སྦྱོར་ཆོས་ཅན། འཁོར་ འདས་དག་ལ་བླང་དོར་ཐ་དད་པ་ཉིད་དུ་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པ་ཡིན་ཏེ། མི་མཐུན་པ་འཁོར་བ་ དང་གཉེན་པོ་རྣམ་བྱང་(མྱང་འདས་ཞེས་གསེར། )རྣམས་བདེན་མེད་སྣང་བརྙན་ནམ་(གསེར་སེམས་ཙམ་ པས་ཞེས་སོ། ། )སེམས་ལ་སྣང་བ་ཙམ་གྱི་ངོ་བོར་རྟོགས་ནས་བསྒོམ་པའི་ཕྱིར། དེས་ན་འཁོར་ འདས་མཉམ་པ་ཉིད་ཀྱི་སྦྱོར་བ་ཡིན་ཏེ། དེར་མི་རྟོག་པའི་ཡུམ་སྦྱོར་ཡིན་པས་སོ། ། གཉིས་པ་རྩོད་པ་སྤང་བ་ལ། རྩོད། ལན་ནོ། །དང་པོ་ནི། ཆོས་ཐམས་ཅད་བདེན་མེད་རྨི་ ལམ་དང་འདྲ་བ་ཡིན་ན། གཉིད་མ་ལོག་པའི་གནས་སྐབས་ན་ཡང་ཆོས་ཅན། ལས་སོག་པ་ མེད་པར་འགྱུར་བ་མ་ཡིན་ནམ་སྟེ་ཡིན་པར་ཐལ། མི་དགེ་བ་བཅུ་དང་སྦྱིན་པ་ལ་སོགས་པའི་ ལས་མེད་པས་སོ། །རྟགས་ཁས་སྙམ་མོ། །གཉིད་ལོག་པའི་རྨི་ལམ་གྱི་གནས་སྐབས་བཞིན་ དུའོ། །ཞེས་བྱ་བའི་ཀླན་ཀ་བྱུང་ངོ་། །གཉིས་པ་ལ། དོན་མི་འཐད་པ་དང་། དཔེ་མ་གྲུབ་པའོ། ། དང་པོ་ལ་བཞི་སྟེ། རྒྱུ་མཚན་མཚུངས་པའི་གནོད་བྱེད་དགོད། དེ་ཡིས་སླར་ཡང་འདོད་ ཚུལ་སྨོས། དབུ་མ་པ་ལའང་དཔེར་འཇོག དེ་བཞིན་ཀུན་རྫོབ་ལས་ཡོད་སྒྲུབ་པའོ། །དང་ 2-278 པོ་ལ། དོན་དམ་པར་ཕྱི་རོལ་ཀྱི་དོན་ཡོད་པར་སྨྲ་བ་(གསེར་)ཉན་ཐ
【現代漢語翻譯】 因此，說從有分別念中產生，這並不矛盾。第四個問題是： 如果在夢中行佈施等善根（經部），並在夢中迴向圓滿菩提，那麼，迴向（聖）是否正確？（夏布提問）夏布提問拉布覺： 『請問慈氏（彌勒），他會回答的。』夏布提對慈氏說，拉布覺是這麼說的。慈氏說：『慈氏會回答嗎？』等等， 『我沒有真正見到任何能回答、能反駁、能被反駁的法。』等等。 對此，拉布覺自己以前白天和（經部）夢中造業后，醒來后（經部）如果滋養，業就會增長。因此，如果以無所緣的方式積累和迴向，迴向就會正確。』 因為未來會連續出現佛陀，爲了不完整地回答問題，讓證得無所緣的慈氏（具足）來提問，慈氏詳細地闡述了無所緣的方式，因此暗示性地回答說迴向是正確的。 詳細內容請務必參考《結合鬘》。這些爭論和回答都只是如經中所說。 解釋分為兩部分。實際意義是：常邊的瑜伽之法，對於輪迴和涅槃，不分別取捨，因為認識到與輪迴不相容的解脫（涅槃，金字），都是無實顯現或（金字，唯識宗）只是顯現在心上的性質後進行修習。因此，這是輪迴和涅槃平等性的瑜伽，因為這是不分別的瑜伽之法。 第二部分是駁斥辯論。辯：答。第一點是：如果一切法都是無實的，像夢一樣，那麼，在沒有睡著的時候，法，業也不會增長，不是嗎？因為沒有十不善業和佈施等業。承認這個理由。就像睡著時的夢境一樣。』這就是所提出的辯論。 第二點是：意義不合理，以及比喻不成立。第一點分為四部分：舉出理由相同的妨害；用它再次陳述觀點；也用作中觀的比喻；同樣證明世俗諦的存在。第一點是：主張外境真實存在的（金字）聲聞乘。
【English Translation】 Therefore, it is said to arise from conceptualization, which is not contradictory. The fourth question is: If one performs virtuous deeds such as giving in a dream (Sutra Pitaka), and dedicates them to perfect enlightenment within the dream itself, then, is the dedication (Arya) correct or not? (Shabhu asked) Shabhu asked Rabjor: 'Please ask Maitreya, he will answer.' Shabhu said to Maitreya, Rabjor said so. Maitreya said, 'Will Maitreya answer?' etc., 'I have not truly seen any dharma that can answer, can refute, or can be refuted.' etc. To this, Rabjor himself had previously taught that if one creates karma during the day and (Sutra Pitaka) in a dream, and then nourishes it after waking up (Sutra Pitaka), the karma will increase. Therefore, if one accumulates and dedicates in a non-objective manner, the dedication will become correct.' Because future Buddhas will appear in succession, in order to not answer the question completely, Maitreya, who has attained non-objectivity (perfect), was asked to inquire, and Maitreya extensively explained the manner of non-objectivity, thus implicitly answering that the dedication is correct. For details, be sure to refer to the 'Garland of Combinations'. These arguments and answers are only as stated in the Sutra. The explanation is divided into two parts. The actual meaning is: the Dharma of the Yoga of the Ever-Present Boundary, does not discriminate between acceptance and rejection of Samsara and Nirvana, because it recognizes that liberation (Nirvana, Gold), which is incompatible with Samsara, is an unreal appearance or (Gold, Vijnanavada) merely a nature appearing in the mind, and then meditates on it. Therefore, this is the Yoga of the equality of Samsara and Nirvana, because it is the Yoga of non-discrimination. The second part is refuting the debate. Debate: Answer. The first point is: If all Dharmas are unreal, like a dream, then, even when not asleep, the Dharma, karma will not increase, will it? Because there are no ten non-virtuous deeds and giving, etc. The reason is admitted. Just like the state of dreaming when asleep.' This is the argument that is raised. The second point is: the meaning is unreasonable, and the analogy is not established. The first point is divided into four parts: citing a hindrance with the same reason; stating the view again with it; also using it as an analogy for Madhyamaka; similarly proving the existence of conventional truth. The first point is: the Shravakas who assert that external objects exist in ultimate truth (Gold).
ོས་སྡེ་གཉིས་ཀྱི་ལུགས་ ལ་ཆོས་ཅན། སྲོག་གཅོད་སོགས་མི་དགེ་བ་དང་སྦྱིན་སོགས་དགེ་བའི་ལས་མེད་པར་ཐལ། རགས་པ་དང་རྒྱུན་ཀུན་རྫོབ་ཁོ་ན་ཡིན་ལ་སྐད་ཅིག་ཆ་མེད་དང་རྡུལ་ཕྲན་ཆ་མེད་ཁོ་ན་དོན་ དམ་པར་ཡོད་པས་སོ། །ཁྱབ་སྟེ། ཆ་མེད་ན་མཚོན་བསྣུན་པ་ལ་སོགས་པར་འགལ་ཞིང་སྐད་ ཅིག་མ་ཡིན་པ་ཉིད་ཀྱིས་རང་ལས་ཕྱིས་འབྱུང་གི་འཇིག་རྒྱུ་གཞན་མེད་པར་རང་གི་ངང་གིས་ འཇིག་པ་ཡིན་པས་གསད་བྱ་(ཆོས་བཤེས་དོན་)རང་གི་ངང་གིས་ཤི་བར་སོང་བས་གསོད་པོ་ལ་ སྡིག་པ་འབྱུང་བར་འགལ་ཞིང་སྦྱིན་པ་ཡང་ཇི་ལྟར་མྱུར་ཡང་སྐད་ཅིག་དང་པོ་ལ་རྫས་མཐོང་། གཉིས་པར་བཟོ། གསུམ་པར་སྦྱིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །རིགས་པར་མ་ཟད་ལུང་ལ་བརྟེན་ནས་ ཀྱང་གནོད་པ་ཡོད་དེ། ལུང་རིགས་ཀྱིས་རབ་ཏུ་བསྟན་པར་(ཆོས་བཤེས་དངོས་)རང་གི་འདོད་པ་ གྲུབ་པ་ནི་དེ་ལས་ཕར་ཡང་འགྲོར་མེད་པས་མཐའ་སྟེ། མཛོད་ལས། སྣོད་བཅུད་ཀྱི་འཇིག་ རྟེན་སྣ་ཚོགས་ལས་ལས་སྐྱེས། ཞེས་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་གསད་བྱ་རང་གི་ལས་ཀྱིས་ཤི་བར་(ཆོས་ བཤེས་དངོས་)སོང་བས་གསོད་པོ་ལ་སྡིག་པར་ཇི་ལྟར་འགྱུར། རང་གི་ལས་ཀྱི་རྫས་ཐོབ་པར་ སོང་བས་སྟེར་བྱེད་ལ་བསོད་ནམས་འགལ་བས་སོ་ཞེས་བརྗོད་ན། ཁྱེད་ལ་ཡང་ངེད་དང་ འདྲ་བར་གནོད་པར་འགྱུར་ཏེ། དུལ་ལྷས། ཉེས་པ་མཚུངས་པ་ཁོ་ནས་ཕ་རོལ་བོ་ཆོམས་པར་ འགྱུར་བས་དེ་ལ་ཉེས་པ་གཞན་ནི་མི་བརྗོད་དོ་ཞེས་བསྟན་ཏོ། །ཞེས་ཆོས་བཤེས་ཏེ་གསེར་ ཡང་དེ་ལས་མ་འདས་སྣང་ངོ་། ། གཉིས་པ་ནི། དེ་ལ་ཁྱེད་ལ་ལན་འདི་བས་མེད་དེ། སྐད་ཅིག་ཆ་མེད་དང་རྡུལ་ཕྲན་ཆ་ མེད་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་པའི་དོན་དམ་པར་སུས་ཀྱང་སུ་ཡང་བསད་པ་ཡང་མེད། རགས་པ་ དང་རྒྱུན་གྱི་དབང་དུ་བྱས་ཏེ་མ་བསད་པ་ཡང་མེད་དམ་མིན། སུས་ཀྱང་སུའི་ནོར་མ་བྱིན་ པར་བླངས་པ་ཡང་མེད། མ་བླངས་པ་ཡང་མ་ཡིན། སོགས་པས་འདོད་ལོག་དང་དེ་མ་སྤྱད་ 2-279 པ་ཡང་མིན་ནོ་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པར་ཁས་ལེན་མོད་དེ་ལྟར་འདོད་དོ་ཞེ་ན། (གསེར་ལྟར་ན་ བསད་པ་མེད། དེ་མེད་པས་མ་བསད་པའི་དགེ་བའང་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ཞེས་སོགས་སྦྱར་རོ། ། ) གསུམ་པ་ནི། དེ་ལྟར་འདོད་པའི་ཕྱོགས་ལ་སྲོག་གི་རྒྱུན་མ་ཆད་པར་ལུས་དེ་ལ་འཇུག་ པ་དང་འགལ་བ་སྲོག་ཆད་པའི་དངོས་པོ་བསྐྱེད་པ་ལ་(གསེར་དུ་བསྒྱུར། )འདི་བསད་དོ། །བདག་ ནི་གསོད་པ་པོའོ། ། ཚུལ་འདི་ལྟར་བསད་དོ། །ཞེས་རྟོག་ཅིང་ཞེན་པའི་སྒོ་ནས་སྲོག་གཅོད་ པར་འཇོག སོགས་པས། གཞན་དབང་བའི་ནོར་ཁོ་རང་དབང་བའི་རྒྱུན་འཇུག་པ་དང་ འགལ་བ་བསྐྱེད་པ་མཐུའམ་འཇབ་བུས་བདག་གིར་བྱེད་པ་ལ་མ་བྱིན་ལེན་དུ་འཇོག་པ་ སོགས་དང་། སེར་སྣའི་རྒྱུན་འཇུག་པ་དང་འགལ་བའི་དངོས་པོ་བསྐྱེད་པ་ལ་སྦྱིན་པར་ འཇོག་སོགས་ཏེ། དཔེར་ན་ཚུལ་བཞིན་མ་ཡིན་པ་ཡིད་བྱེད་དགེ་
【現代漢語翻譯】 關於有部宗和經部宗的觀點： 立宗：不應存在殺生等不善業，以及佈施等善業。 因為粗大和相續的事物僅僅是世俗諦，而剎那無分和極微無分的事物僅僅是勝義諦的緣故。遍不周遍，如果存在無分，那麼與刀劍刺入等行為相違背，並且因為不是剎那，所以沒有從自身之後產生的壞滅之因，而是自身自然壞滅，因此所殺（法友之意）會變成自身自然死亡，所以與殺者產生罪業相違背，而且佈施無論多麼迅速，也是第一剎那見到事物，第二剎那製造，第三剎那佈施的緣故。不僅在理證上存在妨害，而且依靠教證也存在妨害，因為通過教證和理證完全顯示（法友之意）自己的觀點成立，除此之外沒有其他途徑，所以是邊見。如《俱舍論》中說：『器情世間種種，皆從業所生。』因為所殺（法友之意）會變成因自己的業而死亡，所以殺者怎麼會產生罪業呢？因為會變成獲得自己業的果報，所以與施者獲得福德相違背。如果這樣說，那麼你也會像我們一樣受到妨害，因為寂天菩薩說：『僅僅因為過失相同，就會駁倒對方，所以不對他說其他的過失。』法友，即金，似乎也沒有超出這個範圍。 第二點：對於這個問題，你沒有其他的回答，因為在剎那無分和極微無分的角度上，勝義諦中沒有任何人殺死任何人，粗大和相續的角度上，難道不是沒有人沒有被殺死嗎？也沒有任何人不取他人不予之物，難道不是沒有不取的嗎？等等，對於邪淫和沒有行邪淫等也同樣承認，如果這樣認為，（如金的觀點，沒有被殺死，因為沒有被殺死，所以也沒有不殺生的功德等等）。 第三點：如果這樣認為，那麼與生命的相續沒有中斷而進入身體相違背，產生斷絕生命的事物（在金的觀點中），『這是被殺的，我（是）殺者，以這種方式殺的』，通過分別和執著的角度來安立殺生。等等，與他人的財物進入自己控制的相續相違背，通過偷盜或欺騙的方式佔爲己有，安立為不予取等等，與吝嗇的相續進入相違背的事物，安立為佈施等等。例如不如理作意（藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思：ཡིད་ལ་བྱེད་པ་，manasikāra，意，作意）善。
【English Translation】 The views of the Sautrāntika and Vaibhāṣika schools: Thesis: There should be no non-virtuous actions such as killing, and no virtuous actions such as giving. Because gross and continuous things are merely conventional truths, while momentary indivisible particles and atomic indivisible particles are merely ultimate truths. This is not pervasive, if there are indivisible particles, then it contradicts actions such as stabbing with swords, and because it is not momentary, there is no cause of destruction arising after itself, but it destroys itself naturally, therefore the killed (meaning Dharma friend) will become self-dying naturally, so it contradicts the killer generating sin, and even if giving is as fast as possible, it is also seeing the object in the first moment, making it in the second moment, and giving it in the third moment. Not only is there harm in reasoning, but there is also harm in relying on scripture, because by fully showing (meaning Dharma friend) one's own view is established through scripture and reasoning, there is no other way beyond that, so it is an extreme view. As the Abhidharmakośa says: 'The world of containers and contents, all arise from karma.' Because the killed (meaning Dharma friend) will become dying from his own karma, how can the killer generate sin? Because it will become obtaining the result of one's own karma, it contradicts the giver obtaining merit. If you say this, then you will also be harmed like us, because Śāntideva said: 'Just because the faults are the same, one will refute the other, so one does not speak of other faults to him.' Dharma friend, that is, gold, does not seem to go beyond this range. Second point: You have no other answer to this question, because from the perspective of momentary indivisible particles and atomic indivisible particles, in ultimate truth, no one kills anyone, from the perspective of gross and continuous things, is there not someone who has not been killed? Nor does anyone take what is not given by others, is there not someone who does not take? And so on, one also admits to adultery and not committing adultery, if one thinks so, (like Gold's view, no one is killed, because no one is killed, so there is no merit of not killing, etc.). Third point: If one thinks so, then it contradicts the continuation of life not being interrupted and entering the body, generating the object of cutting off life (in Gold's view), 'This is killed, I (am) the killer, killed in this way', establishing killing through the perspective of discrimination and attachment. And so on, it contradicts the continuation of other's property entering one's own control, taking possession by stealing or deceiving, establishing it as not giving, etc., the object that contradicts the continuation of miserliness entering, establishing it as giving, etc. For example, inappropriate attention (Tibetan, Devanagari, Roman transliteration, literal meaning: ཡིད་ལ་བྱེད་པ་, manasikāra, attention, attention) is good.
སློང་གིས་སྦྱོར་དངོས་རྗེས་ གསུམ་ཚང་བས་མི་ཚངས་པར་སྤྱད་པས་མི་དགེ་བ་དང་། སོགས་པས་དེ་ཉིད་འཆབ་སེམས་ མེད་པར་དགེ་འདུན་ལ་འཐོལ་བ་ལས་དགེ་སློང་དུ་འགྱུར་བས་དགེ་བ་དང་། དེ་ཉིད་རྨི་ལམ་ གྱི་གནས་སྐབས་སུ་ལུང་མ་བསྟན་དུ་བཞག་པ་དང་འདྲ་བར་རོ། །ཞེས་གསེར་རོ། །ཡང་ན་ ཚུལ་མིན་ནི་ཆགས་སེམས་གནོད་སེམས་སོགས་དང་། སོགས་པས་ཚུལ་བཞིན་ཕན་སེམས་ སོགས་ཀྱིས་དངོས་སུ་ཕན་གནོད་མེད་ཀྱང་། ཞེས་(བུ་)གསུང་ངོ་། ། བཞི་པ་ནི། ཞེས་ཟེར་བ་དཔེ་དེ་བཞིན་དུ་དབུ་མ་པ་ལ་ཡང་དངོས་པོ་ཐམས་ཅད་བདེན་ མེད་རྨི་ལམ་དང་འདྲ་བ་ལ་ཡང་དེ་དང་མཐུན་པའི་སྟེ་(གསེར་དངོས་)རང་བཞིན་གྱིས་སྟོང་པའི་ དོན་གྱི་སྲོག་ཆགས་སོགས་ལ་(གསེར་)དངོས་པོར་མངོན་པར་ཞེན་ཅིང་ཆགས་པ་དང་། སོགས་ པས་བདག་གིས་རལ་གྲི་ལ་སོགས་པས་བསད་དོ་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པར་མངོན་(གསེར་) པར་(དངོས་)ཞེན་པའི་དབང་གིས་ཕྱིན་ཅི་ལོག་གི་འཆིང་བ་མཐའ་དག་མ་ཉམས་པ་སྟེ་འཆིང་ བ་ཀུན་ལྡན་གྱི་གང་ཟག་རྣམས་ལ་སྲོག་གཅོད་ལ་(གསེར་)སོགས་པའི་མི་དགེ་བར་འཇོག་(བས་ 2-280 དེ་སྤངས་ནས་ངེས་པར་དགེ་བར་བྱའོ། །ཞེས་དགོངས་ཞེས་གསེར། )གོ །ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པའི་ལན་དེ་དང་ དེ་དངོས་སྨྲ་ལས་ཕྱོགས་དབུ་མའི་མདོ་བསྟན་བཅོས་ལས་གསུངས་སོ་ཞེས་བྱ་བར་ཁོང་དུ་ ཆུད་པར་བྱས་ནས་དེར་ཞིབ་ཏུ་ལྟོས་ཤིགས་ཞེས་བྱའོ། ། གཉིས་པ་ལ། དོན་མི་འཐད་པའི་ལན་ལས་ལན་གཞན་ཡང་ཡོད་ཅེས་བསྡུ་བའི་དོན་ (གསེར་)ནོ། །འདི་ལ་གཉིས་ཏེ། ལུང་གཞན་ལ་བརྟེན་ནས་དཔེ་མ་གྲུབ། འདིར་བཤད་ལ་ བརྟེན་ནས་དཔེ་མ་གྲུབ་པའོ། །དང་པོ་ནི། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། རྨི་ལམ་ན་ལས་མེད་པའི་དཔེ་ མ་གྲུབ་པར་ཐལ། ཐ་མལ་བའི་རྨི་ལམ་སེམས་ནི་གཉིད་ཀྱིས་ཉམས་ཤིང་མི་གསལ་བས་ དེར་བསགས་པའི་ལས་ཀྱི་འབྲས་བུ་དམན་ཞིང་ཆུང་ལ་གཉིད་སད་ཚེ་སེམས་གསལ་ཞིང་མ་ འཆོལ་བས་དེའི་ལས་རྣམས་དེ་བས་འབྲས་བུ་ལྷག་པ་དེས་ན་དེ་གཉིས་འབྲས་བུ་འདྲ་བ་སྟེ་ མཉམ་པ་མ་ཡིན་ཞེས་བྱ་བ། ཉི་ཤུ་བ་ལས་འབྱུང་བས་སོ། །གཉིས་པ་ནི། དེ་བཞིན་དུ་དཔེ་ མ་གྲུབ་པའི་སྒྲུབ་བྱེད་གཞན་སྟོན་ཏེ་རྨི་ལམ་དུ་དགེ་མི་དགེ་སྤྱད་པར་རྨིས་པ་ནི་གཉིད་སད་ པའི་གནས་སྐབས་ན་ངོ་མཚར་(དོན་མང་བོ་ལ་འཇུག་ཀྱང་འདིར་)བས་(ཨ་ལ་ལ་ནི་ངོ་མཚར་བའོ་ཞེས་ཞི་འབྱུང་ ངོ་། ། )ཀྱེ་མ་དགེ་མི་དགེ་བྱས་སོ་ལེགས་པར་བྱས་སོ་ཞེས་རྗེས་སུ་ཡི་རང་ན་རྗེས་ཀྱི་གནས་ སྐབས་ཀྱི་སེམས་ཀྱིས་དགེ་མི་དགེར་མངོན་པར་ཞེན་པས་གསོས་ཀྱིས་ཡོངས་སུ་གསོས་ཏེ་ དགེ་མི་དགེར་འགྱུར་བ་དེའི་ཕྱིར་ཡང་ལས་མེད་དེ་རྨི་ལམ་བཞིན་གྱི་དཔེ་མ་གྲུབ་པོ། །དེས་ ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། འཁོར་འདས་དོན་དམ་པར་བདེན་མེད་དུ་མཉམ་པ་ཉིད་ཡིན་ནོ། །རྨི་ ལམ་དང་གཉིད་སད་དུས་
【現代漢語翻譯】 例如，以貪嗔癡三者俱全之心行不凈行是不善，等等，若能坦誠向僧團懺悔，則能轉為比丘，是為善。這與在夢境中被置於無記狀態相似。』這是金氏的說法。或者，不如法是指貪心、害心等，等等，如法是指利他之心等，即使實際上沒有利益或損害。』這是（布）的說法。 第四個例子是：正如所說，對於中觀派來說，一切事物都是無自性的，如同夢境一般，但即使如此，仍然會對與此相應的（金子般的事物）自性空性的眾生等（金子）執著為實有，並且貪戀。等等，會執著于『我用刀劍等殺了他』等等（金子）的顯現（事物），由於這種執著，所有的顛倒束縛都不會消失，也就是說，對於具有所有束縛的人來說，殺生等（金子）被認為是（因為2-280而必須捨棄不善，並努力行善。』這是金氏的觀點。）不善。』等等。要理解這些回答是從真實論者轉向中觀派的經論中所說的，並在那裡詳細研究。 第二，在不合邏輯的回答之外，還有其他的回答可以總結（金子）。這裡有兩種情況：依賴其他論證而使例子不成立，以及依賴此處的解釋而使例子不成立。第一種情況是：所知法，由於在夢中沒有業，所以例子不成立。因為普通人的夢境心識被睡眠削弱，不清晰，所以在夢中積累的業果微弱而小，而醒來時心識清晰而不散亂，所以醒來時的業果更大，因此兩者果報不同，不相等。這是第二十品所說的。第二種情況是：同樣，爲了說明例子不成立，可以展示其他的理由，即夢見行善或作惡，醒來時會驚歎（雖然意義很多，但在這裡）驚呼（阿拉拉是驚歎的意思，寂靜生起。），『哎呀，我做了善事或惡事，做得真好！』然後隨喜，因為後來的心識執著于善或惡，並以滋養來完全滋養，從而轉變為善或惡，因此也沒有業，所以夢境的例子不成立。因此，所知法，輪迴和涅槃在勝義諦中是無自性的，是平等的。夢境和醒來時
【English Translation】 For example, engaging in impure conduct with all three factors of longing, object, and aftermath is non-virtuous, and so on. If one confesses this to the Sangha without concealment, one becomes a Bhikshu, which is virtuous. This is similar to being placed in an indeterminate state in a dream. 'This is what Gser said. Alternatively, improper conduct refers to attachment, harmful intent, etc., and so on, while proper conduct refers to the intention to benefit others, etc., even if there is no actual benefit or harm.' This is what (Bu) said. The fourth example is: As it is said, for the Madhyamikas, all phenomena are without inherent existence, like a dream, but even so, one still clings to (golden objects) as real, such as sentient beings who are empty of inherent nature, and is attached to them. And so on, one clings to the appearance of 'I killed him with a sword, etc.' (golden) objects, and due to this clinging, all inverted bonds do not disappear, that is, for those who possess all bonds, killing and so on (golden) is considered (because 2-280 one must abandon non-virtue and strive to do good. 'This is Gser's view.) non-virtuous.' etc. Understand that these answers are spoken from the Sutras and Treatises of the Madhyamikas who have turned away from the realists, and study them in detail there. Secondly, besides the illogical answer, there are other answers that can be summarized (gold). There are two situations here: relying on other arguments to make the example invalid, and relying on the explanation here to make the example invalid. The first situation is: knowable phenomena, because there is no karma in dreams, the example is invalid. Because the mind of ordinary people's dreams is weakened by sleep and is not clear, the karmic results accumulated in dreams are weak and small, while the mind is clear and undistracted when awake, so the karmas of waking are greater, so the results of the two are different, not equal. This is what the twentieth chapter says. The second situation is: Similarly, to show that the example is invalid, other reasons can be shown, that is, dreaming of doing good or evil, one will be amazed when waking up (although there are many meanings, but here) exclaiming (Alala means amazement, peace arises.), 'Oh, I did good or evil, I did well!' Then rejoice, because the later mind clings to good or evil and completely nourishes it with nourishment, thereby transforming into good or evil, so there is also no karma, so the example of dreams is invalid. Therefore, knowable phenomena, samsara and nirvana are equal in ultimate truth as being without inherent existence. Dreams and waking time
དོན་དམ་པར་བདེན་མེད་དུ་མཚུངས་པས་སོ། །ཁྱབ་སྟེ། རྨི་ལམ་ དང་འཁོར་བ་སད་པ་དང་མྱང་འདས་མཚུངས་པས་སོ། ། ༈ གཟུགས་སྐུའི་རྒྱུ་ཞིང་དག་པ། བཅུ་པ་ལ་མཚམས་སྦྱར་ནི། འཁོར་འདས་གཉིས་ཀ་མཉམ་པ་ཉིད་དུ་རྣམ་པར་བསྒོམས་ པ་ནི་རང་གི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་དུ་མ་འོངས་པ་ན། སངས་རྒྱས་སུ་འགྱུར་བས་མཉམ་ 2-281 སྦྱོར། དེའི་འོག་ཏུ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་དག་སྦྱོར་སྟོན་ནོ། །རྩ་འགྲེལ་ནི། གོ་རིམ་བཞིན་དུ་ སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་སེམས་ཅན་གྱི་འཇིག་རྟེན་བཀྲེས་སྐོམ་དང་ངན་སོང་དང་མདོག་ངན་ཚེ་ ཐུང་མི་དགེ་བཅུ་སྤྱོད་པ་(ལོངས་སྤྱོད་ཆུང་རིགས་དམན་ཡན་ལག་ཉིང་ལག་མ་ཚང་བ་སེར་སྣ་སོགས་སྐྱེ་གནས་བཞི་ རིགས་བཞི། )སོགས་ཀྱིས་མ་དག་པ་གང་ཡིན་པ་དེའི་གཉེན་པོར་ལྷའི་ཉེ་བར་སྤྱད་པ་བདུད་ རྩི་སོགས་དང་། ངན་སོང་གི་སྒྲ་མི་གྲག་པ་ལ་སོགས་པའི་དག་པ་བསྐྱེད་ཅིང་བསྒྲུབ་པ་ཡི་ སྒོ་ནས་བཅུད་དག་པ་དང་། ཞིང་སྣོད་ཀྱི་འཇིག་རྟེན་རྡོ་བ་དང་ཚེར་མ་དང་ངམ་གྲོག་གཡང་ ས་(ལྗན་ལྗིན་ལུད་ཁུ་སྡོང་དུམ་)ལ་སོགས་པས་མ་དག་པ་དེའི་གཉེན་པོར་གསེར་གྱི་ས་ཕྱོགས་དང་ སོགས་པ་ལག་(ཨཱརྱ་དག་)མཐིལ་ལྟར་མཉམ་པ་དང་བཻཌཱུརྱས་(སྔོན་པོའི་རྒྱུ་ལས་གྲུབ་པ་གསེར་གྱི་ཕྱེ་མ་ བརྡལ་བ་ཞེས་མདོ། )མིག་མངས་རིས་སུ་བྲིས་པ་སོགས་དག་པ་བསྐྱེད་པའི་སྒོ་ནས་སྣོད་རྣམ་པར་ དག་པ་དང་གཉིས་ནི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་རྣམ་པར་དག་པའི་སྦྱོར་བའོ། །(སེམས་བསྐྱེད་ཉེར་གཉིས་ ཀྱི་ཐ་མ་ཞིང་དག་པ་ཡིན་ཞེས་དང་སྤྲུལ་སྐུ་ནི་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ལྡན་དང་ཞིང་དག་པ་གཉིས་ཀ་ཡིན་ཞེས་སོ། ། )འཇིག་རྟེན་གཉིས་ ཀྱི་བྱེ་བྲག་གིས་ཞིང་། རྣམ་པ་གཉིས་སྤྱོད་པ་ནི། རང་གི་སེམས་སྤྱོད་པ་ལ་འདུས་སོ། །(གང་ གའི་ལྷ་མོས་ཞིང་དག་པ་གཟུང་བས་སངས་རྒྱས་གསེར་གྱི་མེ་ཏོག་ཏུ་བསྐལ་བ་སྐར་མ་ལྟ་བུ་ལ། ) ༈ འཕྲིན་ལས་ཀྱི་རྒྱུ་ཐབས་མཁས་སྦྱོར། བཅུ་གཅིག་པ་ལ། མཚམས་སྦྱར་ནི། རང་གི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་རྣམ་པར་དག་པ་ བསྒྲུབས་པའི་ས་བཅུ་པའི་དབང་བསྐུར་བའི་ས་དང་སྐྱེ་བ་གཅིག་ཐོགས་ལ་གནས་པ་ནི་ སེམས་ཅན་འདུལ་བའི་ཐབས་ལ་མཁས་པས་གདུལ་བྱའི་སྐལ་བ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་སྔར་ བཤད་ལྟར་སངས་རྒྱས་སུ་བརྗོད་པའི་ས་བཅུ་པའི་མཛད་པ་བྱ་དགོས་པས་ཐབས་ལ་མཁས་ པའི་སྦྱོར་བ་སྟོན་ནོ། །ཆོས་བཤེས་སོ། །སངས་རྒྱས་མཚན་ཉིད་པའི་མཛད་པ་བྱ་དགོས་ པས་དེའི་རྒྱུ་ཐབས་མཁས་སྦྱོར་སྟོན། ཞེས་ཤེར་འབྱུང་ངོ་། །རྩ་བ་ལ་གསུམ་(པོ་དག་ལྡན་འཆད། ) སྟེ། སྦྱོར་བའི་ཡུལ། ཡུལ་ཅན་སྦྱོར་བའི་ངོ་བོ། ཁྱད་པར་གྱི་དབྱེ་བའོ། །དང་པོ་ནི། སྟོང་ཉིད་ 2-282 མཚན་མེད་སྨོན་མེད་གསུམ་བྱང་ཕྱོགས་སོ་བདུན་པོ་ཚན་པ་བདུན་དུ་བགྲང་པས་བཅུ་བོ་དེ་ འདིའི་ཡུལ་ཡིན་ནོ། །(ཨཱརྱ་དག་ལ
【現代漢語翻譯】 因為在勝義諦中，它們在無自性方面是相同的。這是周遍的，因為夢境、輪迴、覺醒和涅槃是相同的。 爲了將第十項（清凈佛土）聯繫起來：觀修輪迴和涅槃二者皆為平等性，這與未來自己成佛的佛土相連。接下來展示清凈佛土的連線。根據根本頌和註釋的順序：佛土和眾生世界，其中有飢渴、惡趣、醜陋、短命、行十不善業（受用微小、種姓低劣、肢體不全、吝嗇等，四種生處，四種姓氏）等不凈，爲了對治這些，通過天人的親近享用甘露等，以及惡趣之聲不聞等方式，生起和成就清凈，這是精華的清凈。器世間有石頭、荊棘、懸崖、深淵（腐爛物、液體肥料、樹樁）等不凈，爲了對治這些，通過金色的地面等，以及像手掌一樣平坦的青金石（由藍色物質構成，上面撒著金粉，如經中所說）繪製的圖案等方式，生起器世間的清凈。這二者是清凈佛土的連線。（發心二十二事的最後是清凈佛土，化身是具有法身和清凈佛土二者。），通過兩個世界的差別來清凈佛土。兩種方式的行持都包含在自己的心行中。（恒河女神接受清凈佛土，佛陀在如星星般多的劫中變成金色的花朵。） 爲了將第十一項（方便善巧）聯繫起來：成就自己清凈的佛土，處於十地菩薩的灌頂之地和一生補處菩薩的果位，因為善於調伏眾生的方便，所以應如前所述，根據所化眾生的根器，行持如佛陀所說的十地菩薩的事業，因此展示方便善巧的連線。法友啊！因為必須行持佛陀的功德事業，所以展示其因，即方便善巧。如《般若經》所說。根本頌有三點（包含所有要點）：連線的對境、具有對境的連線的自性、差別的分類。第一點是：空性、無相、無愿三者，以及三十七道品，分為七科，這十者是此處的對境。（聖者清凈等）
【English Translation】 Because in the ultimate truth, they are the same in being without inherent existence. This is pervasive, because dreams, samsara, awakening, and nirvana are the same. To connect the tenth (purification of the Buddha-field): Meditating on both samsara and nirvana as being of equalness is connected to one's own Buddha-field where one will become a Buddha in the future. Next, the connection of purifying the Buddha-field is shown. According to the order of the root text and commentary: The Buddha-field and the world of sentient beings, which are impure with hunger, thirst, evil realms, ugliness, short life, practicing the ten non-virtuous actions (small enjoyments, low caste, incomplete limbs, stinginess, etc., four places of birth, four castes), etc., to counteract these, through the close enjoyment of nectar by gods, etc., and through the sound of evil realms not being heard, etc., generating and accomplishing purity, this is the purity of the essence. The container world has impurities such as stones, thorns, cliffs, ravines (rotten things, liquid fertilizer, tree stumps), etc., to counteract these, through golden ground, etc., and patterns drawn like the palm of the hand with lapis lazuli (made of blue substance, sprinkled with gold powder, as said in the sutra), etc., generating the purity of the container world. These two are the connection of purifying the Buddha-field. (The last of the twenty-two aspirations is the purification of the Buddha-field, and the Nirmanakaya possesses both the Dharmakaya and the purified Buddha-field.), purifying the Buddha-field through the distinction of the two worlds. The practice of both ways is included in one's own mind practice. (The goddess Ganga accepts the purified Buddha-field, and the Buddha becomes a golden flower in kalpas as numerous as stars.) To connect the eleventh (skillful means): Accomplishing one's own pure Buddha-field, being in the place of empowerment of the tenth Bhumi Bodhisattva and the position of the one who will attain Buddhahood in one lifetime, because of skillfulness in means to tame sentient beings, one should, as previously stated, according to the capacity of the beings to be tamed, perform the deeds of the tenth Bhumi Bodhisattva as spoken by the Buddha, therefore showing the connection of skillful means. Dharma friend! Because one must perform the meritorious deeds of the Buddha, therefore showing its cause, which is skillful means. As said in the Prajnaparamita Sutra. The root text has three points (containing all the points): the object of connection, the nature of the connection possessing the object, and the classification of differences. The first point is: emptiness, signlessness, wishlessness, and the thirty-seven factors of enlightenment, divided into seven groups, these ten are the objects here. (Arya pure etc.)
ྡན་རད་ཀིར་ཏེ། གནོད་འཇོམས་ཡང་སྟེ་རྒྱས་འབྲིང་གི་མདོ་དངོས་སོ། ། ) རབ་ འབྱོར་གྱིས་གསོལ་བ། (གནོད་འཇོམས་སུ། གནས་བརྟན་རབ་འབྱོར་གྱིས་རྣམ་པར་ཐར་བའི་སྒོ་གསུམ་བསྒོམ་པ་དང་། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཕྱོགས་ དང་མཐུན་པའི་ཆོས་སུམ་ཅུ་རྩ་བདུན་བསྒོམ་པ་ལ་ཇི་ལྟར་བྱ་བ་ཉན་ཐོས་དང་རང་སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱིས་རྣམ་པར་གྲོལ་བ་སྤངས་ཏེ་བསྒོམ་ཞུས་པའོ། །ཞེས་སོ། ། ) ཇི་ལྟར་སྟོང་ཉིད་ལ་འདྲིས་པར་བགྱི། ཞེས་སོགས་སོ། །(འབུམ་ཊཱིཀ་ཏུ། སྟོང་ཉིད་སྨོས་ཤིང་བཤད་ནས་ མ་འདྲེས་པ་བཅོ་བརྒྱད་ཀྱི་བར་དུ་སྦྱོར་རོ། །ཞེས་སོ། ། ) ཆོས་བཤེས་ནི་ཐབས་མཁས་བཅུ་པོ་བྱང་སེམས་ མཆོག་(དབང་བསྐུར་བ་པ་དང་སྐྱེ་བ་གཅིག་གིས་ཐོགས་པ། )དེ་དག་གི་དམིགས་བྱ་ཡིན་པས་ཡུལ་ཡིན་ གསུང་སྟེ་མདོ་དང་མི་འབྱོར་རོ། །གཉིས་པ་ནི། ཡུལ་བཅུ་བསྒོམས་པས་འདྲིས་པར་བྱེད་ཅིང་ མངོན་དུ་(མི་བྱེད་པ་ནི་སྦྱོར་བ་ཞེས་དག་ལྡན་)བྱ་བའི་དུས་དང་དུས་མིན་ཤེས་པའི་ཡུམ་སྦྱོར་ནི་ཡུལ་ ཅན་ཐབས་མཁས་པའི་སྦྱོར་བའོ། ། གསུམ་པ་ནི། སྦྱོར་བ་འདི་ནི་དགྲ་འདས་སོགས་རྣམ་པ་བཅུར་དབྱེ་བར་བྱ་སྟེ། དེ་དག་ སྦྱོར་བ་དང་འབྲེལ་བས་སོ། །ཞེས་དག་ལྡན་ནོ། །གཞན་རྩ་འགྲེལ་ནི། སྐྱེ་བ་གཅིག་གིས་ ཐོགས་པའི་བྱང་པའི་སྦྱོར་བ་ཆོས་ཅན། བར་དུ་གཅོད་པའི་དགྲ་རྣམས་ལས་འདས་པའི་ སྦྱོར་བ་ཡིན་ཏེ། ལྷ་ལ་སོགས་པའི་(བདུད་གཞན་གསུམ་ལས་འདའ་བྱེད་ཀྱི་དགེ་བ་ལ་བར་དུ་གཅོད་པ་ལྷའི་བུའི་ བདུད། སྲོག་འགགས་པ་འཆི་བདག་གི་བདུད་དེ་ཚེ་ལ་བར་གཅོད་དོ། །སྡུག་བསྔལ་གྱི་ཕུང་བོ་འདི་ཕུང་བོའི་བདུད་དེ་ལྷག་མེད་ ཀྱི་བར་གཅོད་དོ། །ཁམས་གསུམ་གྱི་ཉོན་མོངས་ནི་ཉོན་མོངས་པའི་བདུད་དེ། ལྷག་བཅས་ཀྱི་མྱང་འདས་ལ་བར་གཅོད་དོ། ། ) བདུད་བཞི་དང་ས་གཉིས་ལས་འདས་པས་སོ། །དེ་ཡིན་ཏེ། བདུད་ལ་སོགས་པའི་བར་ཆད་ ཀྱི་རྒྱུ། གཟུགས་སོགས་དངོས་པོ་བདེན་འཛིན་ལས་ཡང་དག་པར་བརྒལ་བའི་(མདོ་དང་མཐུན། ) སྦྱོར་བ་ཡིན་པས་སོ། །ཞེས་གསེར་རོ། །སྐྱེས་བུ་དཔའ་ཞིང་རྩལ་ཆེ་ལ་རབ་ཏུ་བརྟན་ཞིང་། ནས། སྒྱུ་རྩལ་དྲུག་ཅུ་བཞི་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པ་འབྲོག་དགོན་པར་སོང་བའི་དཔེས། མཐར་ 2-283 མཚན་མ་མེད་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་གང་མངོན་དུ་བྱས་ནས་ཉན་ཐོས་ཀྱི་སའམ་རང་སངས་རྒྱས་ ཀྱི་ས་མངོན་དུ་མི་བྱེད། ཅེས་སོགས་སོ། །ཆོས་ཅན། འཁོར་འདས་ལ་མི་གནས་པར་རྣལ་ འབྱོར་ལ་གནས་པའི་སྦྱོར་བ་ཡིན་ཏེ། རྟེན་འབྲེལ་ལ་སོགས་པའི་ཆོས་ཐམས་ཅད་བདག་ (གསེར་)མེད་དུ་མཉམ་པ་ཉིད་རྣམ་པར་བསྒོམ་པ་གོམས་པས་གང་ལ་ཡང་མངོན་ཞེན་མེད་ པའི་འཕགས་ཆེན་གྱི་སྦྱོར་བས་སོ། །དཔེར་ན། (གཤོག་པ་ཡོད་པས་)འདབ་ཆགས་(ཞེས་བཙུན་གྲོལ། ) བྱ་བར་སྣང་ལ་རྒྱུ་ཞིང་ས་ལ་མི་ལྟུང་བའི་དཔེས། སྟོང
【現代漢語翻譯】 དེ་ནས་དེ་ལྟར་དུ་གནས་པའི་རྣལ་འབྱོར་པ་དེ་ནི་གནོད་འཇོམས་ཀྱི་མདོ་དངོས་སོ།། རབ་འབྱོར་གྱིས་གསོལ་པ། གནོད་འཇོམས་སུ། གནས་བརྟན་རབ་འབྱོར་གྱིས་རྣམ་པར་ཐར་བའི་སྒོ་གསུམ་བསྒོམ་པ་དང་། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཕྱོགས་དང་མཐུན་པའི་ཆོས་སུམ་ཅུ་རྩ་བདུན་བསྒོམ་པ་ལ་ཇི་ལྟར་བྱ་བ་ཉན་ཐོས་དང་རང་སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱིས་རྣམ་པར་གྲོལ་བ་སྤངས་ཏེ་བསྒོམ་ཞུས་པའོ།། ཇི་ལྟར་སྟོང་ཉིད་ལ་འདྲིས་པར་བགྱི། ཞེས་སོགས་སོ།། ཆོས་བཤེས་ནི་ཐབས་མཁས་བཅུ་པོ་བྱང་སེམས་མཆོག་དེ་དག་གི་དམིགས་བྱ་ཡིན་པས་ཡུལ་ཡིན་གསུང་སྟེ་མདོ་དང་མི་འབྱོར་རོ།། གཉིས་པ་ནི། ཡུལ་བཅུ་བསྒོམས་པས་འདྲིས་པར་བྱེད་ཅིང་མངོན་དུ་བྱ་བའི་དུས་དང་དུས་མིན་ཤེས་པའི་ཡུམ་སྦྱོར་ནི་ཡུལ་ཅན་ཐབས་མཁས་པའི་སྦྱོར་བའོ།། གསུམ་པ་ནི། སྦྱོར་བ་འདི་ནི་དགྲ་འདས་སོགས་རྣམ་པ་བཅུར་དབྱེ་བར་བྱ་སྟེ། དེ་དག་སྦྱོར་བ་དང་འབྲེལ་བས་སོ།། གཞན་རྩ་འགྲེལ་ནི། སྐྱེ་བ་གཅིག་གིས་ཐོགས་པའི་བྱང་པའི་སྦྱོར་བ་ཆོས་ཅན། བར་དུ་གཅོད་པའི་དགྲ་རྣམས་ལས་འདས་པའི་སྦྱོར་བ་ཡིན་ཏེ། ལྷ་ལ་སོགས་པའི་བདུད་བཞི་དང་ས་གཉིས་ལས་འདས་པས་སོ།། དེ་ཡིན་ཏེ། བདུད་ལ་སོགས་པའི་བར་ཆད་ཀྱི་རྒྱུ། གཟུགས་སོགས་དངོས་པོ་བདེན་འཛིན་ལས་ཡང་དག་པར་བརྒལ་བའི་སྦྱོར་བ་ཡིན་པས་སོ།། སྐྱེས་བུ་དཔའ་ཞིང་རྩལ་ཆེ་ལ་རབ་ཏུ་བརྟན་ཞིང་། ནས། སྒྱུ་རྩལ་དྲུག་ཅུ་བཞི་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པ་འབྲོག་དགོན་པར་སོང་བའི་དཔེས། མཐར་མཚན་མ་མེད་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་གང་མངོན་དུ་བྱས་ནས་ཉན་ཐོས་ཀྱི་སའམ་རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ས་མངོན་དུ་མི་བྱེད། ཅེས་སོགས་སོ།། ཆོས་ཅན། འཁོར་འདས་ལ་མི་གནས་པར་རྣལ་འབྱོར་ལ་གནས་པའི་སྦྱོར་བ་ཡིན་ཏེ། རྟེན་འབྲེལ་ལ་སོགས་པའི་ཆོས་ཐམས་ཅད་བདག་མེད་དུ་མཉམ་པ་ཉིད་རྣམ་པར་བསྒོམ་པ་གོམས་པས་གང་ལ་ཡང་མངོན་ཞེན་མེད་པའི་འཕགས་ཆེན་གྱི་སྦྱོར་བས་སོ།། དཔེར་ན། འདབ་ཆགས་བྱ་བར་སྣང་ལ་རྒྱུ་ཞིང་ས་ལ་མི་ལྟུང་བའི་དཔེས། སྟོང་ 因此，安住于如是瑜伽之行者，乃是《摧魔經》之真實義。 善現（Subhuti）請問：于《摧魔經》中，善現長老請問，如何修習三種解脫門，以及如何修習三十七道品，才能使聲聞和緣覺捨棄解脫之道？ 如何與空性相應？等等。 法友乃是十種善巧方便之菩薩，是彼等之所緣境，故說是境，與經不符。 第二，修習十境，即可相應，知曉應顯現與不應顯現之時機，此乃具境之善巧方便之瑜伽。 第三，此瑜伽可分為勝敵等十種，因彼等與瑜伽相關聯。 另有根本釋：一生補處菩薩之瑜伽，其法相為超越阻礙之諸敵之瑜伽，因其超越天等四魔及二地。 是故，魔等障礙之因，乃是超越對色等事物之實執之瑜伽。 如勇士般英勇且技藝精湛，並極度堅定。乃至，如前往森林之圓滿六十四藝者之譬喻，最終顯現無相三摩地，而不顯現聲聞地或緣覺地。等等。 法相為不住于輪迴與涅槃，而安住于瑜伽之瑜伽，因其乃是透過串習觀修緣起等一切法無我之平等性，而對任何事物皆無執著之大聖之瑜伽。 譬如，如鳥有翅膀般，看似飛行卻不墜落於地面。空
【English Translation】 Then, the yogi who abides in such a state is the actual Sutra of Subduing Mara. Subhuti asked: In the Sutra of Subduing Mara, the elder Subhuti asked how to practice the three doors of liberation and how to practice the thirty-seven factors of enlightenment so that the Shravakas and Pratyekabuddhas would abandon the path of liberation. How to become familiar with emptiness? And so on. The Dharma friend is the object of the ten skillful means of the supreme Bodhisattva, so it is said to be the object, which does not agree with the sutra. Secondly, by meditating on the ten objects, one becomes familiar with them, and the yoga of knowing the time to manifest and not to manifest is the yoga of the skillful means of the object holder. Thirdly, this yoga should be divided into ten aspects, such as overcoming enemies, because they are related to yoga. Another root commentary: The yoga of the Bodhisattva who is one birth away, its characteristic is the yoga that transcends all enemies that obstruct it, because it transcends the four maras and the two grounds of the gods and so on. That is because the cause of obstacles such as maras is the yoga that truly transcends the belief in the reality of things such as form. A man who is brave, skilled, and extremely steadfast. Until, like the example of someone who has perfected the sixty-four arts going to a forest monastery, he ultimately manifests the samadhi without characteristics and does not manifest the ground of the Shravakas or the ground of the Pratyekabuddhas. And so on. Its characteristic is the yoga of abiding in yoga without abiding in samsara and nirvana, because it is the yoga of the great saint who has no attachment to anything because he is accustomed to meditating on the equality of all dharmas such as dependent origination as selfless. For example, like a bird that appears to fly but does not fall to the ground because it has wings. Empty
་ཉིད་སོགས་ལ་སྤྱོད་ཅིང་ཉན་རང་དུ་ མི་ལྟུང་། ཞེས་སོགས་སོ། །ཆོས་ཅན། སྔོན་གྱི་སྨོན་ལམ་གྱི་ཤུགས་ཀྱིས་འཕངས་པའི་དུས་ ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་རྣམ་མཁྱེན་ཐོབ་པར་བྱེད་ཅིང་གཞན་དོན་བྱེད་དེ། སེམས་ཅན་མཐའ་ ཡས་པའི་དོན་སྒྲུབ་པའི་སྨོན་ལམ་ལེགས་པར་གྲུབ་པས་སོ། །དཔེར་ན། འཕོང་བསླབས་སྐྱེ་ བུས་གནམ་དུ་མདའ་བརྒྱུད་མར་འཕངས་བའི་དཔེས། དགེ་རྩ་དེ་དག་བླ་མེད་རྫོགས་ཆུབ་ ཏུ་སྨིན་པར་མ་གྱུར་པ་དེ་སྲིད་དུ་ཡང་དག་པའི་མཐའ་མངོན་དུ་མི་བྱེད་དོ། །ཞེས་སོགས་སོ། ། ཆོས་ཅན། ཉན་རང་དང་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའི་སྦྱོར་བ་ཡིན་ཏེ། ཉན་རང་སོགས་ཀྱིས་བྱ་ དཀའ་བར་སྤྱོད་པ་གཏོང་བ་དང་(གསེར་)གཏོང་ཆེན་དང་། ཤིན་ཏུ་གཏོང་བ་ཐམས་ཅད་ཤིན་ ཏུ་གོམས་པའི་ཡུམ་སྦྱོར་ཡིན་པས་སོ། །སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཡོངས་སུ་མ་བཏང་བའི་ཕྱིར། ཞེས་སོགས་སོ། །ཆོས་ཅན། སྟོང་ཉིད་སོ་བདུན་སྒོ་གསུམ་གྱི་འབྲས་བུ་ལམ། རྒྱུན་ཞུགས་ སོགས་བཞི་རང་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཆོས་ཐམས་ཅད་ལ་ཆགས་ཤིང་འཛིན་པ་མེད་པའི་སྦྱོར་བ་ཡིན་ ཏེ། ཆོས་དཀར་བོ་དགེ་ཆོས་ཐམས་ཅད་ལ་ཞེན་པ་དང་རོ་མྱང་བས་རྣམ་པར་དག་པའི་སྦྱོར་ བ་ཡིན་པས་སོ། །སྒོ་གསུམ་ལ་སྙོམས་པར་འཇུག་ཀྱང་། ནས། རྒྱུན་དུ་ཞུགས་པ་སོགས་རང་ བྱང་ཆུབ་ཐོབ་པར་འགྱུར་བ་མངོན་དུ་མི་བྱེད་དོ། །སོགས་སོ། །ཆོས་ཅན། ང་དང་ང་ཡིར་མི་ དམིགས་པའི་སྦྱོར་བ་སྟེ། བསམ་པས་སེམས་ཅན་རྣམས་ཀྱི་དམིགས་པར་ལྟ་བ་སྤང་བའི་ 2-284 ཕྱིར་ཆོས་བསྟན་ཏོ་སྙམ་ནས་སྦྱོར་བས་རྣམ་པར་ཐར་བའི་སྒོ་སྟོང་པ་ཉིད་བསྒོམ་པ་རྫོགས་པ་ (ཨཱརྱ་)ཉིད་ཀྱིས་སོ། །སེམས་ཅན་འདི་དག་ནི་ཡུན་རིང་བོ་ནས་དམིགས་པ་ལ་སྤྱོད་སྤྱོད་པ་སྟེ། བདག་ཅེས་བྱ་བའམ་ནས་སེམས་ཅན་དེ་དག་གི་དམིགས་པའི་ཉེས་པ་དེ་དག་མེད་པར་བྱའོ་ སྙམ། ཞེས་སོགས་སོ། །ཆོས་ཅན། མཚན་མ་མེད་པའི་སྦྱོར་བ་སྟེ། བསམ་པས་སེམས་ཅན་ རྣམས་ཀྱི་མཚན་མར་ལྟ་བ་(རད་ཀིར་)ཡང་སྤང་བའི་ཕྱིར་དུ་སྦྱོར་བས་རྣམ་པར་ཐར་བའི་སྒོ་ མཚན་མ་མེད་པ་བསྒོམ་པ་རྫོགས་པ་(ཨཱརྱ་)ཉིད་ཀྱིས་སོ། །སེམས་ཅན་འདི་དག་ནི་ཡུན་རིང་ བོ་ནས་མཚན་མ་ལ་སྤྱོད་སྤྱོད་པ་སྟེ་བུད་མེད་ཀྱི་མཚན་མའམ། ཞེས་སོགས་ནས། སེམས་ ཅན་གྱི་ཉེས་པ་དེ་དག་མེད་པར་བྱའོ་སྙམ་སྟེ། ཞེས་སོགས་སོ། །ཆོས་ཅན། སྨོན་པ་མེད་ པའི་སྦྱོར་བ་ཡིན་ཏེ། བསམ་པས་བརྒྱ་བྱིན་(མདོ་)སོགས་དང་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་བར་ལ་(མདོ་)རང་ གཅིག་པུའི་དོན་དུ་སྨོན་པ་(ཁམས་གསུམ་ལ་སྨོན་པ་ཞེས་རད་ཨཱརྱ། )སྤང་བའི་ཕྱིར་དུ་སྦྱོར་བས་རྣམ་ པར་ཐར་པའི་སྒོ་སྨོན་མེད་བསྒོམ་པ་རྫོགས་པ་ཉིད་ཀྱིས་སོ། །སེམས་ཅན་འདི་དག་ནི་ཡུན་ རིང་བོ་ནས་སྨོན་ལམ་སྤྱོད་སྤྱོད་པ་སྟེ། འདི་ལྟར་བརྒྱ་བྱིན་དང་། ནས། སེམས་ཅན་རྣམས་ཀྱི་ སྨོ
【現代漢語翻譯】 修習這些，不會墮入聲聞或獨覺地。等等。法性是，如同往昔願力所牽引的時機，能證得一切智智，利益他人，因為圓滿了成辦無量眾生利益的願望。例如，如同習練射箭之人將箭矢連續射向天空。在這些善根尚未成熟為無上圓滿菩提之前，也不會顯現真實的邊際。等等。法性是，是不共于聲聞獨覺的修習，因為聲聞等難以做到，佈施行為，以及（黃金）大布施，和一切極度的佈施，都是極度串習的母續。因為沒有完全捨棄一切眾生。等等。法性是，是對於三十七空性之門、三門之果、須陀洹等四果、自生菩提的一切法，都沒有執著和耽著的修習，因為是對一切白法、善法都無有貪戀和品嚐的清凈修習。雖然三門平等進入，但是，乃至，不會顯現證得須陀洹等自生菩提。等等。法性是，是不執著於我與我所的修習，因為以思慮捨棄了觀察眾生所緣，心想爲了他們宣說佛法，從而以修習圓滿了空性解脫之門。（聖者）。這些眾生長久以來都在執著所緣，心想去除這些眾生執著於我等的過患。等等。法性是，是無相的修習，因為以思慮捨棄了觀察眾生之相（拉德基爾），從而以修習圓滿了無相解脫之門。（聖者）。這些眾生長久以來都在執著于相，比如女人的相。等等，心想去除眾生的這些過患。等等。法性是，是無愿的修習，因為以思慮捨棄了對於帝釋（經部）等乃至一切智智之間（經部）只為自己利益的願望（對三界生起願望，拉德阿雅）。從而以修習圓滿了無愿解脫之門。（聖者）。這些眾生長久以來都在行持願望，比如像帝釋天，乃至，眾生的愿
【English Translation】 Practicing these, one will not fall into the state of Śrāvaka or Pratyekabuddha. Etc. The nature of Dharma is such that, like the timing propelled by the force of past aspirations, it enables the attainment of omniscience and benefits others, because it perfectly fulfills the aspiration to accomplish the benefit of limitless sentient beings. For example, like an archer who has trained to shoot arrows continuously into the sky. Until these roots of virtue have matured into unsurpassed perfect enlightenment, they will not manifest the true limit. Etc. The nature of Dharma is that it is a practice uncommon to Śrāvakas and Pratyekabuddhas, because what is difficult for Śrāvakas etc. to do, the act of giving, as well as (gold) great giving, and all extreme giving, are the union of the extremely familiar mother. Because all sentient beings have not been completely abandoned. Etc. The nature of Dharma is that it is a practice without attachment or clinging to all the Dharmas of the thirty-seven doors of emptiness, the fruits of the three doors, the four fruits such as Srotāpanna, and self-born Bodhi, because it is a pure practice without craving or tasting all white Dharmas and virtuous Dharmas. Although entering equally through the three doors, but, until, one will not manifest the attainment of self-born Bodhi such as Srotāpanna. Etc. The nature of Dharma is that it is a practice without perceiving 'I' and 'mine', because by thinking, one abandons observing the objects of sentient beings, thinking to teach them the Dharma, thereby perfecting the door of liberation through the practice of emptiness. (Ārya). These sentient beings have long been clinging to objects, thinking to remove the faults of these sentient beings clinging to 'I' etc. Etc. The nature of Dharma is that it is a practice without characteristics, because by thinking, one abandons observing the characteristics of sentient beings (Radkir), thereby perfecting the door of liberation without characteristics through practice. (Ārya). These sentient beings have long been clinging to characteristics, such as the characteristics of women. Etc., thinking to remove these faults of sentient beings. Etc. The nature of Dharma is that it is a practice without aspiration, because by thinking, one abandons the aspiration for the sake of one's own benefit between Indra (Sūtra) etc. and omniscience (Sūtra) (aspiring for the three realms, Rad Arya). Thereby perfecting the door of liberation without aspiration through practice. (Ārya). These sentient beings have long been practicing aspirations, such as like Indra, etc., the aspirations of sentient beings.
ན་ལམ་གྱི་ཉེས་པ་དེ་དག་མེད་པར་འགྱུར་བ་དེ་ལྟར་ཆོས་བསྟན་པར་བྱའོ་སྙམ་སྟེ། ཞེས་ སོགས་སོ། །ཆོས་ཅན། ཕྱིར་མི་ལྡོག་པའི་རྟགས་ཀྱི་ཐབས་མཁས་སྦྱོར་ཡིན་ཏེ། ཁྱོད་རྒྱུད་ ལ་ལྡན་སྟོབས་ཀྱིས་རང་རྒྱུད་ལྡན་དེས་ཁོང་རང་ཕྱིར་མི་ལྡོག་ཡིན་མིན་སད་པའི་ཆེད་དུ་དེའི་ ཆོས་གཞན་གྱིས་དྲི་བ་མངོན་དུ་བཏང་བ་ཅན་གྱི་ཕྱིར་མི་ལྡོག་གི་ཆོས་བརྗོད་པར་བྱེད་པས་ སོ། །རང་རྒྱུད་ལྡན་དེར་མཚོན་པ་དང་ཤེས་པར་བྱེད་པས་དེའི་རྟགས་ཀྱི་སྦྱོར་བ་པོ། དག་ ལྡན་རད་ཀིར་རོ། །ཕྱིར་མི་ལྡོག་པའི་བྱང་ཆེན་པོའི་ཡོངས་སུ་དྲིས་པར་བྱ་བ་དེ་བརྗོད་དོ། ། ཞེས་སོགས་སོ། །ཆོས་ཅན། ཡུལ་ཚད་མེད་པའི་ཐབས་མཁས་སྦྱོར་ཏེ། རིག་པའི་ཡུལ་ཏེ་ གནས་ལྔ་(སྒྲ། གཏན་ཚིགས། བཟོ། གསོ་བ། ནང་རིག་སྟེ་རིག་གནས་ཆེ་བ་ལྔ། སྙན་ངག ཟློས་གར། ཚིག་རྒྱན། མངོན་ 2-285 བརྗོད། སྒྲ་རིག་སྟེ་རིག་གནས་ཆུང་བ་ལྔའོ། །)ཐམས་ཅད་ཤེས་(མདོ་རྒྱན་ལུང་དང་སྦྱར་ལ་བཤད་དོ། ། )པའི་ས་བཅུ་ པའི་སྦྱོར་བ་ཡིན་པ་ཉིད་ཀྱིས་སོ། །ལྷ་དང་མི་དང་ལྷ་མིན་དུ་བཅས་པའི་འཇིག་རྟེན་གྱིས་མི་ འཕྲོག་པ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །(ཨཱརྱས་སྦྱར། )རྣམ་པར་མི་རྟོག་བའི་བདག་ཉིད་ཀྱི་(གསེར་) ཤེར་པ་ནི་ཐབས་ལ་མཁས་པ་རྣམ་པ་བཅུ་སྟེ་དེའི་ཡུལ་ནི་(གསེར་)སྟོང་ཉིད་སོགས་བཅུའོ། །དེ་ མངོན་སུམ་དུ་བྱ་བའི་དུས་སངས་རྒྱས་པ་ན་དང་དུས་མ་ཡིན་པ་སློབ་པའི་སྐབས་ཏེ་དེ་ལྟར་ ཤེས་པའི་ས་བཅུ་པའི་སྦྱོར་བ་ནི་ཐབས་ལ་མཁས་པའི་སྦྱོར་བ་ཡིན་ནོ། །དུས་དུས་མིན་ནི་དེ་ ལྟར་མདོ་དོན་ནོ། །ཆོས་བཤེས་ནི་སེམས་ཅན་འདུལ་བར་འགྱུར་བ་དང་མི་འགྱུར་བ་ལ་དུས་ དུས་མིན་དུ་བཤད་དོ། །མངས་པས་འཇིགས་ནས་བསྡུས་ཏེ་བསྟན་ནོ། ། ༈ སྐབས་བསྡུ་བ། གསུམ་པ་ནི། བཞི་ པ་ནི་གོང་དུ་གསུམ་པ་གྲངས་པ་ལ་ལྟོས་པའིའོ།། ༈ །། 2-202 ཕྱིར། དེ་བཞིན་དུ་ལམ་ཤེས་རྣམ་མཁྱེན་ལ་ཡང་སྟེ། རང་བཞིན་རྟགས་སོ། །ཞེས་སོ། །འབྲེ་ལ་སོགས་པ། ཤེས་བྱེད་སྐྱེད་བྱེད་ དུ་མཚོན་ཞེས་སོགས་ལུང་སྙེར་བཟང་བའི་ཕྱོགས་སྔ་བཀོད་པ་ལྟར་གསུང་ངོ་། ། ) མཁས་པའི་དབང་བོ་བཅོས་རལ་ དང་དཔང་ལོ་ཙཱ་བ་ནི། མཚན་མཚོན་གཞི་གསུམ་བྱ་བ་མི་འཐད་དེ། རྒྱ་གར་མཁས་པས་ མཚོན་བྱ་མཚན་གཞི་གཅིག་ཏུ་བཤད་པ་དང་། (དཔང་)སྐད་དོད་གཅིག་པ་དང་དོན་འདྲ་བས་ སོ་གསུང་ངོ་། །མ་ཁྱབ་ཁྱབ་ཆེ་མི་སྲིད་གསུམ་དང་བྲལ་བའི་མཚན་ཉིད་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་ན་ གསུམ་དུ་རིགས་ཏེ་སྐད་ཅིག་མ་དེ་བུམ་པའི་སྐྱོན་གསུམ་བྲལ་གྱི་མཚན་ཉིད་མིན་པས་སོ། ། སྤྱིར་མད་པར་སྣང་ངོ་། ། ༈ རྒྱས་བཤད། གཉིས་པ་རྒྱས་བཤད་ལ་བཞི་སྟེ། ཤེས། ཁྱད། བྱེད་པ། ངོ་བོ་ཉིད་མཚན་ནོ། ། ༈ ཤེས་པའི་མཚན་ཉིད། དང་པོ་ ལ། གསུམ་གྱི་ཤེས་མཚན་གསུམ་མོ།
【現代漢語翻譯】 想到要講說那樣的法，使不退轉的過患得以消除。等等。就法而言，這是不退轉之相的善巧方便，因為爲了覺察你相續中是否具有力量，你相續中具有力量者，爲了覺察他是否不退轉，以其他法顯現提問，從而宣說不退轉之法。爲了向相續中具有力量者指示和告知，這是他的相之方便。達拉丹·拉吉爾如是說。將要宣說不退轉的大菩薩的詢問。等等。就法而言，這是無量境的善巧方便，因為智慧之境，即五明（聲明，因明，工巧明，醫方明，內明，即五大明處。詩學，戲劇，修辭，詞藻，音韻，即五小明處。）全部知曉（結合《現觀莊嚴論》的教證進行解釋）。因為是十地菩薩的方便。諸天、人和阿修羅等世間無法奪走。等等。（由阿雅所作。）不分別的自性（黃金）般若，是具有十種善巧方便，其境是（黃金）空性等十種。在顯現它的時機，成佛之時，以及非時機，學習之時，像這樣知曉的十地菩薩的方便，是善巧方便。時與非時，是如此的經義。法友是指能夠調伏眾生和不能調伏眾生，分為時與非時進行宣說。因為害怕眾多，所以簡略地進行了闡述。 第三，第四是指與前面第三個計數相關聯的。就這樣，對於道智和一切智也是如此。自性是相。等等。如《寶性論》等所說，如先前所列舉的善妙之處所說的那樣。智者自在和譯師丹巴羅扎瓦說：『名稱、所詮、基三者是不合理的，因為印度智者將所詮和名稱視為一體，（丹巴）梵語相同，意義相同。』如是說。如果從不具遍、大遍、不可能三者的定義角度來看，可以分為三類，因為剎那不是瓶子的離三過之定義。一般而言，似乎沒有錯誤。 第二是廣說，分為四部分：知，差別，作用，本體之相。 第一，有三種知的定義。
【English Translation】 Thinking to teach the Dharma in such a way that those faults of non-retrogression will be eliminated. Etc. As for the Dharma, this is the skillful means of the sign of non-retrogression, because in order to perceive whether you have power in your continuum, you who have power in your continuum, in order to perceive whether he is non-retrogressive, by manifesting questions with other Dharmas, thereby proclaiming the Dharma of non-retrogression. In order to indicate and inform the one who has power in his continuum, this is his sign of means. Dāladāna Rājakīrti said so. The questioning of the great Bodhisattva of non-retrogression is to be proclaimed. Etc. As for the Dharma, this is the skillful means of limitless realms, because the realm of wisdom, that is, the five sciences (sound, logic, crafts, medicine, inner science, i.e., the five major sciences. poetry, drama, rhetoric, lexicography, phonetics, i.e., the five minor sciences.) are all known (explained in conjunction with the scriptures of the Ornament for Clear Realization). Because it is the means of the tenth-ground Bodhisattva. The world with gods, humans, and asuras cannot take it away. Etc. (Made by Ārya.) The non-discriminating nature of (gold) Prajñā, is the ten skillful means, its realm is the ten such as (gold) emptiness. At the time of manifesting it, at the time of becoming a Buddha, and at the non-time, the time of learning, the means of the tenth-ground Bodhisattva who knows like this, is the skillful means. Time and non-time, is such a meaning of the sutras. The Dharma friend refers to those who can tame beings and those who cannot tame beings, divided into time and non-time for proclamation. Because of fear of the many, it has been briefly explained. Third, the fourth refers to what is related to the previous third count. Likewise, it is also the same for the path wisdom and the all-knowing. Nature is a sign. Etc. As said in the Ornament of the Sutras, etc., as said in the previously listed excellent aspects. The wise master Jowo Rel and the translator Dpang Lotsāwa said: 'The three of name, signified, and basis are unreasonable, because Indian scholars consider the signified and the name as one, (Dpang) the Sanskrit is the same, the meaning is the same.' Thus he said. If considered from the perspective of the definition that does not have pervasion, great pervasion, and impossibility, it can be divided into three categories, because the moment is not the definition of the pot's separation from the three faults. In general, it seems that there is no mistake. Second is the detailed explanation, divided into four parts: knowledge, difference, function, nature of essence. First, there are three definitions of knowledge.
།དང་པོ་ལ། སྔ་འགྲེལ་ནི། མཚན་ཉིད་བཞི་ཡོད་པ་དེ་ ལ་དང་པོ་ཤེས་པའི་མཚན་ཉིད་ལའང་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་གསུམ་གྱི་དབྱེ་བས་ཐ་དད་ པ་གསུམ་ཡོད་པ་ལས། རེ་ཤིག་ཐོག་མར་ཐམས་ཅད་ཤེས་པ་ཉིད་ཀྱི་སྒོ་ནས་ཤེས་མཚན་ སྟོན་ནོ། །རྩ་བ་ལ། བསྡུས་པ་ཡིན་ཞེས་དྲང་ངོ་། །གང་ན། ཤེས་པའི་མཚན་ཉིད་དང་པོ་བཅུ་ དྲུག་གོ །གང་གིས་ན། གཞི་ཐམས་ཅད་ཤེས་པ་ཉིད་ཀྱི་སྐབས་ཀྱིས་སོ། །བཅུ་དྲུག་པོ་གང་ན། བར་ན་ཡོད་པའི་ཚིག རྣམ་པར་ཤེས། ཞེས་པ་(དག་སྙིང་ཟླ་རད་ཀིར། )ཞེས་པ་བདུན་པའི་མཐའ་ ཅན་ཡིན་པས་ཐམས་ཅད་དུ་སྦྱར་རོ། །གཞན་འགྲེལ་པ་དང་ལྷན་ཅིག་ཏུ་བཤད་ན། ཡུམ་ ཤེར་ཕྱིན་ལས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་འཇིག་རྟེན་དུ་འབྱུང་བར་རྟོགས་པའི་བྱང་སེའི་རྟོགས་ པ་ཆོས་ཅན། བྱང་སེའི་གཞི་ཤེས་ཀྱི་ཤེས་མཚན་ཡིན་ཏེ། དེའི་རྟོག་པའི་ཁྱད་པར་མཚོན་ བྱེད་ཡིན་པས་སོ། །དེ་ཡིན་ཏེ། དེས་རྒྱལ་བའི་ཡུམ་གྱི་ཆེ་བའི་ཡོན་ཏན་ཇི་བཞིན་རྟོགས་པར་ མཚོན་བྱེད་ཡིན་པས་སོ། །ཇི་ལྟར་ན། བྱང་སེའི་གཞི་ཤེས་ཆོས་ཅན། ཤེས་པའམ། རྟོགས་ པ་ཁྱད་པར་བ་དང་ལྡན་ཏེ། རྒྱལ་ཡུམ་འདི་དེ་པའི་སྟོབས་བཅུ་(མདོ་དོན་)སོགས་བསྐྱེད་པས་དེ་ 2-203 པ་བསྐྱེད་པར་བྱེད་པའོ་(ཆོས་བཤེས་)ཞེས་རྟོགས་པས་སོ། །ཞེས་(འབུམ་ཊཱིཀ་)པའི་ཚུལ་གྱིས་སོ། ། སྔ་མ་རྣམས་ཀྱི་ལུགས་ཡང་སྔར་བཤད་ལྟར་འདོན་པ་བསྒྱུར་ཞིང་དགོད་དོ། །ཡུམ་འདི་ནི་ དེ་པ་བསྐྱེད་པའོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །ཡུམ་ཤེར་ཕྱིན་རྒྱུར་ཡོད་པ་ལས་དེ་པས། ཕུང་བོ་ལྔའི་ འཇིག་རྟེན་དོན་དམ་པར་མེད་པས་དོན་དམ་པར་འཇིག་པ་མེད་པར་རྟོགས་ཞེས་སོགས་ཏེ། (མདོར། དེ་པས་ཕུང་བོ་ལྔ་འཇིག་རྟེན་དུ་གསུངས་སོ། །ཞེས་སོ། །འབུམ་ཊཱིཀ་ཏུ། འཇིག་རྟེན་པའི་རང་བཞིན་ལ་རྟེན་ཅིང་གནས་ པས་འཇིག་རྟེན་ཞེས་བྱ། ) འདི་རྣམས་མདོ་གསལ་ལོ། །(མདོར་འཇིག་པ་དང་རབ་ཏུ་འཇིག་པས་འཇིག་རྟེན་ཞེས་ པ་ལ། སྙིང་མཆོག་ཏུ། སྐད་ཅིག་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འཇིག་པ་དང་རབ་ཏུ་འཇིག་པ་ནི་རྒྱུ་འགགས་པའོ། །ཞེས་སོ། །རིམ་བཞིན་ ཆུད་ཟ་བ་དང་མ་རུང་བར་འགྱུར་བའོ། །ཞེས་གནོད་འཇོམས། ) རྒྱུར་ཡོད་པ་ལས་རེ་རེར་སྦྱར་ཏེ། དོན་དམ་ པར་མི་དམིགས་པའི་ཚུལ་གྱིས་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་སེམས་ཀྱི་སྤྱོད་པ་སྟོང་ཕྲག་བརྒྱད་ ཅུའམ་གྲངས་མེད་པ་དང་། མདོར་སེམས་དང་སྤྱོད་པ་ཞེས་སོ། །(འབུམ་ཊཱིཀ) སེམས་ཀྱི་སྤྱོད་ པ་ལ་ཞུགས་ཞེས་བྱ་བ་ནི་སེམས་ཅན་འདོད་ཆགས་སྤྱོད་པ་ལ་སོགས་པ་མང་བོ་ཁོང་དུ་ཆུད་ པ་ཞེས་བློ་གྲོས་མི་ཟད་པའི་མདོ་འགྲེལ་(དབྱིག་གཉེན་)ལོ། །སེམས་དེ་ནང་དུ་དམིགས་པ་ལ་ བསྡུས་པ་དང་། སེམས་ཕྱིར་(ཏིང་ངེ་འཛིན་ལ་སྦྱོར་བ་ནི་བསྡུས་པ་དང་སྤྲོས་པའོ། །ཞེས་(ས་བཅུ་པའི་)དབྱིག་གཉེན་ ནོ། ། )བལྟས་ཏེ་རྣམ་པ
【現代漢語翻譯】 首先，關於先前的註釋，具有四個特徵的事物，在瞭解的特徵中，由於全知的三種區分，存在三種差異。現在，首先通過全知的方式來展示知識的特徵。在根本頌中，它被直接稱為'總結'。在哪裡總結呢？在知識的十六個初始特徵中。通過什麼總結呢？通過了解一切事物的基礎的全知。這十六個是什麼呢？中間的詞語是'完全理解'，第七個詞語以'（dag snying zla rad kir）'結尾，因此它與所有事物相關聯。如果與另一個註釋一起解釋，那麼從《般若波羅蜜多經》中可知，菩薩理解如來出現在世間，這是一種菩薩的理解，是菩薩基礎知識的知識特徵，因為它代表了理解的特殊性。這是因為，它代表了對佛母偉大功德的如實理解。例如，菩薩的基礎知識具有特殊的知識或理解，因為它理解佛母產生了十力（經文的要點）等等，因此它能夠產生這些（佛法導師）。這是通過《十萬頌釋》的方式來解釋的。先前大師們的傳統也像之前所說的那樣被翻譯和記錄。這位佛母產生了十力等等。從作為原因的《般若波羅蜜多經》中，十力理解到五蘊在世俗中並不真實存在，因此在勝義中沒有毀滅等等。（總之，十力說五蘊存在於世間。《十萬頌釋》中說：'由於依賴於世俗的自性而存在，所以被稱為世間。'）這些經文中很清楚地說明了。（經文中說，由於毀滅和完全毀滅，所以稱為世間。在《心髓》中說：'因為不是剎那性的，所以毀滅和完全毀滅是指原因的停止。'《摧毀障礙》中說：'逐漸地，它會變得無用和糟糕。'）將每個原因都聯繫起來，通過不執著于勝義的方式，所有眾生的心行有八萬種或無數種，簡而言之，就是心和行。（《十萬頌釋》）進入心行被稱為理解眾生的貪慾等許多行為，這是《無盡慧經釋》（世親）的觀點。將心專注于內部，或者向外看（將禪定與總結和擴充套件聯繫起來。《十地經》的世親）。 First, regarding the previous annotations, the things that have four characteristics, in the characteristics of knowing, due to the three distinctions of omniscience, there are three differences. Now, first, through the way of knowing everything, the characteristics of knowledge are shown. In the root text, it is directly called 'summary'. Where is it summarized? In the sixteen initial characteristics of knowledge. By what is it summarized? By the omniscience of knowing the basis of all things. What are these sixteen? The words in the middle are 'completely understand', and the seventh word ends with '(dag snying zla rad kir)', so it is related to all things. If explained with another annotation, then from the Prajnaparamita Sutra, it is known that the Bodhisattva understands the Tathagata appearing in the world, which is a Bodhisattva's understanding, and is the knowledge characteristic of the Bodhisattva's basic knowledge, because it represents the particularity of understanding. This is because it represents the true understanding of the great merits of the Buddha-mother. For example, the Bodhisattva's basic knowledge has special knowledge or understanding, because it understands that the Buddha-mother produced the ten powers (the main points of the sutra), etc., so it is able to produce these (Dharma teachers). This is explained through the way of the 'Hundred Thousand Verse Commentary'. The traditions of the previous masters are also translated and recorded as before. This Buddha-mother produced the ten powers, etc. From the Prajnaparamita Sutra as the cause, the ten powers understand that the five aggregates do not truly exist in the mundane world, so there is no destruction in the ultimate sense, etc. (In short, the ten powers say that the five aggregates exist in the world. The 'Hundred Thousand Verse Commentary' says: 'Because it relies on the nature of the mundane world, it is called the world.') These are clearly stated in the sutras. (The sutras say that it is called the world because of destruction and complete destruction. In the 'Heart Essence' it says: 'Because it is not momentary, destruction and complete destruction refer to the cessation of causes.' 'Destroying Obstacles' says: 'Gradually, it will become useless and bad.') Connect each cause, and through the way of not clinging to the ultimate meaning, all sentient beings' mental activities are eighty thousand or countless, in short, it is mind and activity. (The 'Hundred Thousand Verse Commentary') Entering mental activity is called understanding the many behaviors of sentient beings' desires, etc., which is the view of the 'Inexhaustible Wisdom Sutra Commentary' (Vasubandhu). Focus the mind inward, or look outward (connecting meditation with summary and expansion. Vasubandhu of the 'Ten Bhumi Sutra').
【English Translation】 First, regarding the previous annotations, the things that have four characteristics, in the characteristics of knowing, due to the three distinctions of omniscience, there are three differences. Now, first, through the way of knowing everything, the characteristics of knowledge are shown. In the root text, it is directly called 'summary'. Where is it summarized? In the sixteen initial characteristics of knowledge. By what is it summarized? By the omniscience of knowing the basis of all things. What are these sixteen? The words in the middle are 'completely understand', and the seventh word ends with '(dag snying zla rad kir)', so it is related to all things. If explained with another annotation, then from the Prajnaparamita Sutra, it is known that the Bodhisattva understands the Tathagata appearing in the world, which is a Bodhisattva's understanding, and is the knowledge characteristic of the Bodhisattva's basic knowledge, because it represents the particularity of understanding. This is because it represents the true understanding of the great merits of the Buddha-mother. For example, the Bodhisattva's basic knowledge has special knowledge or understanding, because it understands that the Buddha-mother produced the ten powers (the main points of the sutra), etc., so it is able to produce these (Dharma teachers). This is explained through the way of the 'Hundred Thousand Verse Commentary'. The traditions of the previous masters are also translated and recorded as before. This Buddha-mother produced the ten powers, etc. From the Prajnaparamita Sutra as the cause, the ten powers understand that the five aggregates do not truly exist in the mundane world, so there is no destruction in the ultimate sense, etc. (In short, the ten powers say that the five aggregates exist in the world. The 'Hundred Thousand Verse Commentary' says: 'Because it relies on the nature of the mundane world, it is called the world.') These are clearly stated in the sutras. (The sutras say that it is called the world because of destruction and complete destruction. In the 'Heart Essence' it says: 'Because it is not momentary, destruction and complete destruction refer to the cessation of causes.' 'Destroying Obstacles' says: 'Gradually, it will become useless and bad.') Connect each cause, and through the way of not clinging to the ultimate meaning, all sentient beings' mental activities are eighty thousand or countless, in short, it is mind and activity. (The 'Hundred Thousand Verse Commentary') Entering mental activity is called understanding the many behaviors of sentient beings' desires, etc., which is the view of the 'Inexhaustible Wisdom Sutra Commentary' (Vasubandhu). Focus the mind inward, or look outward (connecting meditation with summary and expansion. Vasubandhu of the 'Ten Bhumi Sutra').
ར་གཡེང་བ་དང་། ཡང་ན། ཡང་དག་དང་ལོག་པ་ལ་གསེར་རོ། །བསྡུས་ གཡེང་གི་སེམས་འདོད་ཆགས་ཟད་པས་(མཛོད་)འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བ། དེ་ལས་གཞན་ པའི་ཉོན་མོངས་(མཛོད་)ཞེ་སྡང་སོགས་སྤངས་པས་སྤོང་བ་དེ་གཉིས་ཀྱི་གཞི་ཕུང་བོ་སྤངས་ པས་(མཛོད་)འགོག་པའི་ཁམས་རྣམས་ཀྱིས་(ཨཱརྱ་)མི་ཟད་པའི་རྣམ་པ་དང་། ཡང་ན་མཐོང་ སྤང་སྒོམ་སྤང་ཕུང་བོ་འགོག་པ་ལ་རིམ་བཞིན་སྤོང་བ་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བ་འགོག་ པའི་དབྱིངས་སུ་སའི་དངོས་གཞིར་རོ། །(ཀ་ཤིས་ཉོན་མོངས་པ་སྤངས་པའི་དངོས་པོ་འགོག་པ་ནི་འགོག་པའི་ དབྱིངས་ཞེས་བདུན་བརྒྱ་བའི་འགྲེལ་པར་ཏེ་གྲངས་སོ། ། )དོན་དམ་པར་མ་དམིགས་པའི་ཚུལ་གྱིས་སེམས་ 2-204 འདོད་ཆགས་དང་བཅས་པ་དང་སོགས་པས་ཞེ་སྡང་སོགས་དང་། རྩ་བར་སོགས་པ་ཞེས་ བྱ་བའི་སྒྲས་བསྡུས་པ་སེམས་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བ་སོགས་དང་། སེམས་རྒྱ་ཆེན་པོ་ནི། དམིགས་པ་ལ་སོགས་པ་རྒྱ་ཆེ་བའམ་དགེ་བའི་སེམས་སམ་(ཞི་བ་འབྱུང་གནས་)འདོད་ཁམས་ ལ་དམིགས་པའམ་(སྙིང་ཟླ་)ཆོས་ཉིད་ཀྱིས་(གསེར་)ཐམས་ཅད་ལ་ཁྱབ་ཅིང་ཐམས་(གསེར་)ཅད་ འཇལ་བས་དང་། ཆེན་པོར་གྱུར་པ་གཟུགས་ཁམས་ལ་དམིགས་པ་སྟེ། (ཟླ་སྙིང་གསེར་)འདོད་ པ་བས་གཟུགས་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པས་སོ། །སེམས་ཚད་མེད་པ་ནི་གཟུགས་མེད་ཀྱི་ སེམས་ཞེས་དབྱིག་གཉེན་ནོ། །(ས་བཅུ་པའི་འགྲེལ་པར། མི་རྣམས་ཀྱི་ཆུང་(མདོ་)བའོ། །འདོད་པ་ན་སྤྱོད་པ་རྣམས་ ཀྱི་སྤངས་བའོ། །(མདོ་)གཟུགས་ན་སྤྱོད་པའི་ལྷ་རྣམས་ཀྱིས་ནི་རྒྱ་ཆེན་(མདོ་)པོར་གྱུར་པའོ། །གཟུགས་མེད་པ་གཉིས་ནི་ཚད་ མེད་པ་ཞེས་སོ། ། )ཡང་ན་ཁམས་གསུམ་གྱི་སེམས་ལ་སྦྱར་ཡང་རུང་ངོ་། །རྣམ་ཤེས་སམ་སེམས་ མིག་གི་དབང་བོ་ལ་སོགས་པའི་སྤྱོད་ཡུལ་མིན་པས་སམ་དོན་དམ་པར་རང་གི་མཚན་ཉིད་ ཀྱིས་སྟོང་པས་(ཨཱརྱ་མདོ་དོན། )བསྟན་དུ་མེད་པ་དང་། སེམས་དོན་དམ་པར་དེ་པའི་སྤྱན་(མདོ་ ) ལྔ་ལའང་ལྟར་མེད་པ་དང་། ཤེས་པའམ་སེམས་དེ་གཡོ་བ་སྒྲུབ་(ཨཱརྱ་)པའི་སྒོ་ནས་འཇུག་ པ། སོགས་པ་བཅུམ་པ་དང་འདུ་བ་ནི་དགག་སྒོ་ནས་འཇུག་པ། བཀྲམ་པ་ནི་གཉིས་ཀའི་སྒོ་ ནས་ཏེ། བདག་དང་འཇིག་རྟེན་རྟག་མི་རྟག་གཉིས་ཀ་གཉིས་ཀ་མིན་པར་འདོད་པ་སྔོན་གྱི་ མཐའ་ལ་བརྟེན་པ་བཞི། བདག་དང་འཇིག་རྟེན་མཐའ་དང་མི་ལྡན་ལྡན་གཉིས་ཡིན་གཉིས་ མིན་དུ་འདོད་པ་ཕྱི་མའི་མཐའ་ལ་བརྟེན་པ་བཞི། དེ་པ་གྲོངས་ནས་འབྱུང་མི་འབྱུང་གཉིས་ཀ་ གཉིས་མིན་ཏུ་ལྟ་བ་མྱང་འདས་ལ་བརྟེན་པ་བཞི་སྟེ། དང་པོ་རྣམས་(ཟླ་ཟེར་དངོས་)གྲངས་ཅན་ གྱི་ལྟ་བ་གཡོ་བ། (མདོ། ) གཉིས་པ་རྣམས་རྒྱང་འཕེན་(མདོ་)གྱི་ལྟ་བ་འདུ་བ་(མདོ་)གསུམ་པ་ རྣམས་གཅེར་(མདོ་)བུ་པའི་ལྟ་བ་བཀྲམ་པ། (མདོ་)བཞི་པ་རྣམས་གནས་མ་(མདོ་)བུ་པའི་ལྟ་བ་ བཅུམ་པའོ། །(མདོ་)ཡང་ལུས་ས
【現代漢語翻譯】 什麼是散亂？又什麼是正確和錯誤的區分？ 散亂的心是指貪慾已盡（出自《俱舍論》），即已脫離貪慾。除此之外的其他煩惱（出自《俱舍論》），如嗔恨等，通過捨棄而達到清凈，這二者的基礎是捨棄了蘊，（出自《俱舍論》）通過滅盡的界（出自《阿毗達磨》）而呈現不滅的狀態。或者，對於見道所斷和修道所斷的蘊的滅盡，依次通過捨棄、脫離貪慾而達到滅盡的法界，這是真實的依據。（迦濕彌羅論師說，煩惱止息的實有是滅盡的法界，這在《七百論釋》中有記載。）以不執著實有的方式，心懷貪慾，以及嗔恨等。根本上，『等』字包含了心脫離貪慾等。廣大的心是指所緣等廣大，或是善良的心，或是緣于欲界，或是以法性（金）遍及一切、衡量一切。成為廣大的心是指緣於色界，（月亮心金）因為色界比欲界更為殊勝。無量的心是指無色界的心，這是世親的觀點。（《十地經釋》中說：人們的心是狹小的（經），在欲界中行事的人們是捨棄的（經），在色界中行事的天人們是廣大的（經），無色界的兩種心是無量的。）或者，也可以將這三種心與三界相聯繫。識或心，不是眼等根的行境，或者從勝義諦上講，自性空性（出自《阿毗達磨經》），是不可見的。心，從勝義諦上講，五種眼也無法看到。知或心，通過動搖來建立。『等』字包含收攝和聚集，是通過遮遣的方式進入。展開是指通過兩種方式，即認為我和世界是常與非常、既是常又非常、既非常又非非常，這是依賴於前際的四種觀點；認為我和世界有邊與無邊、既有邊又有無邊、既非有邊又非無邊，這是依賴於后際的四種觀點；認為如來死後存在與不存在、既存在又不存在、既非存在又非不存在，這是依賴於涅槃的四種觀點。最初的這些（月亮光芒真實）是數論派的動搖觀點。（經）第二種是順世外道的聚集觀點。（經）第三種是裸體外道的展開觀點。（經）第四種是常住論者的收攝觀點。（經）還有身體……
【English Translation】 What is distraction? And what is the distinction between right and wrong? A distracted mind refers to the exhaustion of desire (from the Abhidharmakośa), that is, being free from desire. Other afflictions besides that (from the Abhidharmakośa), such as hatred, etc., are purified through abandonment. The basis of these two is the abandonment of the aggregates, (from the Abhidharmakośa) manifesting an imperishable state through the realms of cessation (from the Ārya). Alternatively, for the cessation of the aggregates to be abandoned by the path of seeing and the path of meditation, one attains the realm of cessation by successively abandoning and being free from desire, which is the true basis. (The Kashmiri teacher says that the real entity of the cessation of afflictions is the realm of cessation, as recorded in the Seven Hundred Commentaries.) With a mind of desire, and hatred, etc., in a way that does not cling to reality. Fundamentally, the word 'etc.' includes the mind being free from desire, etc. A vast mind refers to the vastness of the object of focus, etc., or a virtuous mind, or focusing on the desire realm, or with the nature of Dharma (gold) pervading all and measuring all. Becoming a vast mind refers to focusing on the form realm, (moon heart gold) because the form realm is more superior than the desire realm. An immeasurable mind refers to the mind of the formless realm, according to Vasubandhu. (The Commentary on the Ten Bhumis Sutra says: People's minds are small (sutra), those who act in the desire realm are abandoned (sutra), the gods who act in the form realm are vast (sutra), and the two minds of the formless realm are immeasurable.) Alternatively, these three minds can also be related to the three realms. Consciousness or mind is not the object of the senses such as the eye, or from the ultimate point of view, emptiness of self-nature (from the Abhidharma Sutra), is invisible. Mind, from the ultimate point of view, cannot be seen even by the five eyes. Knowing or mind, is established through movement. The word 'etc.' includes gathering and collecting, entering through the way of negation. Unfolding refers to two ways, that is, believing that self and world are permanent and impermanent, both permanent and impermanent, and neither permanent nor impermanent, which are the four views based on the prior extreme; believing that self and world have boundaries and are without boundaries, both with and without boundaries, and neither with nor without boundaries, which are the four views based on the posterior extreme; believing that the Tathagata exists and does not exist after death, both exists and does not exist, and neither exists nor does not exist, which are the four views based on Nirvana. The first of these (moonlight reality) are the fluctuating views of the Samkhya school. (Sutra) The second are the gathering views of the Lokayata school. (Sutra) The third are the unfolding views of the naked ascetics. (Sutra) The fourth are the collecting views of the Sthavira school. (Sutra) Also the body...
ྲོག་ལ་བརྟེན་པ་གཉིས་ཏེ། ལུས་དེ་ཉིད་སྲོག་དེའོ། །སྲོག་ཀྱང་ 2-205 གཞན་ལ་ལུས་ཀྱང་གཞན་ནོ། །ཞེས་པ་སྟེ། དང་པོ་གཅེར་(མདོ་)བུ་པ་སྟེ། ཁྱད་པར་འཕགས་ པའི་བསྟོད་པར། གཅེར་བུ་ལུས་ཀྱི་ཚད་བཞིན་དུ། །སྲོག་ནི་ཞུམ་དང་རྒྱས་པར་སྨྲ། །ཞེས་ སོ། །རིག་བྱེད་མཐའ་པའང་འདོད་དེ། འདི་ཐམས་ཅད་ནི་བདག་པོ་ཞེས་འདོད་པར་རྒྱལ་བ་ ཅན་དང་ཡ་མ་རིས་བཤད་དོ། །གཉིས་པ་གྲངས་ཅན་ཏེ་སྲོག་གམ་བདག་ཤེས་པ་དང་ལུས་ སྲོག་ཐམས་ཅད་བེམ་པོར་འདོད་པས་སོ། །དེ་རྣམས་གྲངས་ཅན་སོགས་རྣམས་ཀྱིས་སྟོན་པ་ ལ་ཞུས་པ་ན་ཐམས་ཅད་བདག་ལས་བརྩམས་ཏེ་འདྲི་བར་མཁྱེན་ནས་གཞི་མ་གྲུབ་ལ་ཁྱད་ ཆོས་མི་འཐད་དོ་ཞེས་དགོངས་ནས་ལུང་མ་བསྟན་པས་ལུང་མ་བསྟན་གྱི་ལྟ་བ་ཞེས་ཟེར་ཏེ་ བཅུ་བཞིའོ། །རིན་ཆེན་ཕྲེང་བར། འཇིག་རྟེན་མཐའ་དང་ལྡན་ནམ་ཞེས། །ཞུས་ན་རྒྱལ་བ་མི་ གསུང་ཞུགས། །ཞེས་སོགས་སོ། །སེམས་(ནི་སྒྲུབ་པ་སྟེ་ཡོད་ཅེས་བྱའོ། ། )གཡོ་བ་(ནི་རྟག་པར་བལྟ་བའོ། ། ) དང་འདུ་བ་(ནི་དགག་པས་ཏེ་མེད་ཅེས་བྱའོ། །ནི་ཆད་པར་ལྟ་བའོ། ། )དང་བཀྲམ་(ནི་གཉིས་ཀ་སྟེ་ཡོད་ཀྱང་ཡོད་ལ་ མེད་ཀྱང་མེད་ཅེས་སོ། ། )པ་(ནི་སྒྲོ་འདོགས་པའོ། ། )དང་བཅུམ་(ནི་སྐུར་བ་འདེབས་པའོ། །ཞེས་འབུམ་ཊཱིཀ་འཇོམས་སོ། ། ) པ་(ནི་གཉིས་ཀ་འགག་པ་སྟེ་ཡོད་པའང་མིན་མེད་པའང་མིན་ཞེས་བྱའོ་ཞེས་དག་ལྡན་ཟླ་ཟེར་རོ། ། )ཡང་དག་པ་ཇི་ལྟ་བ་ བཞིན་ཏུ་རབ་ཏུ་མཁྱེན་ཏོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །སོགས་ཁོངས་སུ་འཇིག་ཚོགས་ལྟ་རི་ཉི་ཤུ་དང་ ལྟ་ངན་དྲུག་ཅུ་རྩ་གཉིས་སོགས་གཟུང་ངོ་། །ཉི་ཤུ་གང་ན། གཟུགས་(ངོ་བོར་འཛིན་)བདག་ཡིན། གཟུག་ལ་བདག་(ཐ་དད་ལྡན་པར་ལྟ་)གནས། བདག་གཟུགས་ཡིན། བདག་ལ་གཟུགས་གནས་ པར་ལྟ་བ་བཞི་སྟེ་ཚོར་སོགས་བཞི་ལའང་དེ་ལྟར་སྦྱར་བས་ཉི་ཤུའོ། །གཉིས་པ་ནི། ཉི་ཤུ་ བོ་དུས་གསུམ་ལ་སྦྱར་བས་དྲུག་ཅུ་དང་ལོག་ལྟ་མཐར་འཛིན་གཉིས་བསྣན་པས་རེ་གཉིས་ ཏེ། དེ་གཉིས་ཚེ་སྔ་ཕྱི་དང་ལས་ལེགས་ཉེས་ཀྱི་འབྲས་བུ་སྐྱིད་སྡུག་ཡོད་པར་མི་ལྟ་བས་དུས་ གསུམ་དང་མི་སྦྱོར་(འབུམ་ཊཱིཀ་)གསུང་སྟེ་བརྟག་དགོས་སོ། །མདོ་ཚངས་པའི་དྲ་བ་དང་ས་ སྡེའི་རྟོག་དཔྱོད་ཀྱིས། དེའི་བསྡུ་བ་དང་། རྟོག་གེ་འབར་བ་སོགས་སུ་བཤད་པ་ལྟར་སྔོན་གྱི་ 2-206 མཐའ་ལ་རྟོགས་པ་བཅོ་བརྒྱད། ཕྱི་མའི་མཐའ་ལ་རྟོག་པ་བཞི་བཅུ་རྩ་བཞི་སྟེ་དང་པོ་ལ་ལྔ་ ཡོད་དེ། རྟག་དང་ཁ་ཅིག་རྒྱུ་(རྟག་དང་)མེད་དང་། །མཐའ་ལྡན་ནང་གི་རྣམ་གཡེང་ཅན་ནོ། །གཉིས་ པ་ལ། འདུ་ཤེས་ཡོད་དང་འདུ་ཤེས་མེད། །གཉིས་ཀ་མྱང་འདས་ཆད་སྨྲ་ལྔའོ། །རྒྱས་པར་ ཤེས་དགོས་སོ། །དེ་རྣམས་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུའི་ཕུང་བོ་ལྔ་ལ་བརྟེན་ནས་སྐྱེའི་དེ་དག་གི་ཡུལ་ནི་མེད་ དོ་ཞེས་བྱ་བ་དང་། སེམས་གཡོ་བ་སོགས་
【現代漢語翻譯】 有兩種依賴於生命（藏文：ྲོག་ལ་བརྟེན་པ་གཉིས་ཏེ།）：身體本身就是生命，或者生命是其他的，身體也是其他的。（藏文：ལུས་དེ་ཉིད་སྲོག་དེའོ། །སྲོག་ཀྱང་གཞན་ལ་ལུས་ཀྱང་གཞན་ནོ། །） 第一種是耆那教徒（藏文：གཅེར་བུ་པ་），在《殊勝贊》（藏文：ཁྱད་པར་འཕགས་པའི་བསྟོད་པར།）中說：『裸體身體的大小，生命也隨之收縮和膨脹。』（藏文：གཅེར་བུ་ལུས་ཀྱི་ཚད་བཞིན་དུ། །སྲོག་ནི་ཞུམ་དང་རྒྱས་པར་སྨྲ། །） 吠陀經的追隨者也這樣認為，他們認為一切都是『自我』，如勝者（藏文：རྒྱལ་བ་ཅན་）和亞瑪里斯（藏文：ཡ་མ་རིས་）所說。 第二種是數論派，他們認為生命或自我（藏文：བདག་）是知識，而身體和所有生命都是物質。 當數論派等向導師提問時，導師知道一切都始於自我，因此認為基礎不成立，特質也不合理，所以沒有回答，這被稱為『不回答的觀點』，共有十四種。 在《寶鬘論》（藏文：རིན་ཆེན་ཕྲེང་བར།）中說：『當被問及世界是否有盡頭時，勝者保持沉默。』（藏文：འཇིག་རྟེན་མཐའ་དང་ལྡན་ནམ་ཞེས། །ཞུས་ན་རྒྱལ་བ་མི་གསུང་ཞུགས། །） 心是變動的（認為事物是常恒的），聚集的（通過否定來認為事物是不存在的，即斷滅論），散佈的（認為事物既存在又不存在），收縮的（認為事物既非存在也非不存在）。 如實了知一切。（藏文：ཡང་དག་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་ཏུ་རབ་ཏུ་མཁྱེན་ཏོ། །） 等等，包括二十種有身見和六十二種邪見。 二十種有身見是什麼呢？認為色蘊（藏文：གཟུགས་）是『我』（藏文：བདག་ཡིན།），『我』存在於色蘊中（藏文：བདག་གཟུགས་ཡིན།），色蘊存在於『我』中（藏文：བདག་ལ་གཟུགས་གནས་པར་ལྟ་བ་），共有四種，受、想、行、識四蘊也同樣適用，所以共有二十種。 六十二種邪見是：將這二十種有身見與過去、現在、未來三時相結合，得到六十種，再加上斷見和常見兩種極端觀點，共六十二種。這兩種觀點不認為存在前世、後世以及善惡業的苦樂果報，因此不與三時相結合。 在《梵網經》（藏文：མདོ་ཚངས་པའི་དྲ་བ་）和《沙門果經》（藏文：ས་སྡེའི་རྟོག་དཔྱོད་ཀྱིས།）及其彙編，以及《正理滴論》（藏文：རྟོག་གེ་འབར་བ་）等中，對過去世的十八種觀點和未來世的四十四種觀點進行了闡述。第一類有五種：常見、部分常見、無因論、有邊論和內心散亂者。 第二類有：有想、無想、非有想非無想、斷滅論五種。 需要詳細瞭解這些觀點。這些觀點依賴於如幻的五蘊而產生，它們的對象是不存在的。心是變動的等等。
【English Translation】 There are two kinds of dependence on life: the body itself is the life, or the life is other and the body is other. The first is the Jainas, who say in the 'Praise of Excellence': 'As the size of the naked body, the life shrinks and expands.' The followers of the Vedas also believe this, they believe that everything is 'self', as the Victorious One and Yamaris said. The second is the Samkhya school, who believe that life or self is knowledge, and that the body and all life are material. When the Samkhyas and others asked the teacher, the teacher knew that everything started from the self, so he thought that the foundation was not established and the characteristics were not reasonable, so he did not answer, which is called 'the view of not answering', there are fourteen kinds. In the 'Garland of Gems' it says: 'When asked if the world has an end, the Victorious One remained silent.' The mind is moving (thinking that things are permanent), gathering (thinking that things are non-existent through negation, i.e., annihilationism), scattering (thinking that things both exist and do not exist), contracting (thinking that things are neither existent nor non-existent). Knows everything as it is. And so on, including twenty kinds of personality views and sixty-two kinds of wrong views. What are the twenty kinds of personality views? Thinking that form is 'I', 'I' exists in form, form exists in 'I', there are four kinds, and the same applies to the four aggregates of feeling, perception, volition, and consciousness, so there are twenty kinds. The sixty-two kinds of wrong views are: combining these twenty kinds of personality views with the three times of past, present, and future, we get sixty kinds, plus the two extreme views of eternalism and annihilationism, there are sixty-two kinds. These two views do not believe in the existence of the happiness and suffering results of past and future lives and good and bad karma, so they are not combined with the three times. In the 'Brahma Net Sutra' and the 'Samannaphala Sutta' and their compilations, and in the 'Nyaya Bindu', etc., the eighteen views of the past and the forty-four views of the future are explained. The first category has five kinds: eternalism, partial eternalism, causelessness, finiteness, and those with mental distractions. The second category has: five kinds of perception, non-perception, neither perception nor non-perception, and annihilationism. It is necessary to understand these views in detail. These views arise depending on the illusory five aggregates, and their objects do not exist. The mind is moving and so on.
དང་། དེ་ལས་གཞན་ཕུང་བོ་ལྔ་བོའི་དེ་བཞིན་ཉིད་ གཅིག་ཉིད་ཀྱིའམ་དེ་བཞིན་ཉིད་དེ་དོན་དམ་པར་སྤྲོས་པ་དང་བྲལ་བའི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ དང་། ཐུབ་པ་དེ་པས་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་དེ་བཞིན་ཉིད་ཇི་བཞིན་རྟོགས་ཏེ་གཞན་ལ་བསྟན་ ཅིང་བརྡ་བཏགས་པ་ཞེས་བྱ་བ་འདི་རྣམས་རྟོགས་པ་ཉིད་ཀྱིས་ཤེས་པའི་རྣམ་པའི་བྱེ་བྲག་ སློབ་ལམ་བཅུ་དྲུག་གིས་ཡུམ་ཤེར་ཕྱིན་གྱིས་དེ་པའི་རྟོགས་པ་བཅུ་དྲུག་བསྐྱེད་པའི་ཚུལ་ བཞིན་དུ་བྱང་སེའི་ཐམས་ཅད་ཤེས་པ་ཉིད་ཀྱི་སྦྱོར་བ་རྣམས་ཀྱིས་ཀྱང་དེས་དེ་བསྐྱེད་དོ་ཞེས་ རྟོགས་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་སྟེ་མ་ནོར་བར་མཚོན་པར་བྱེད་པས་ཤེས་པའི་མཚན་ཉིད་ཐམས་ ཅད་ཤེས་པ་ཉིད་ཀྱིས་བསྡུས་པ་བཅུ་དྲུག་ཡིན་ནོ། །(མདོར་ཉེར་གསུམ་གསུངས་ཤིང་། སྙིང་ཟླར་ཉི་ཤུ་རྩ་ གསུམ་མོ། །ཞེས་སོ། ། ) ཡང་དེ་པའི་རྟོགས་པ་བཅུ་དྲུག་བསྐྱེད་པར་མཚོན་ཞེས་བུདྡྷ་ཤྲཱི་སོགས་ལྟར་ ཡང་ངོ་། །ཤེས་མཚན་སངས་རྒྱས་ཁོ་ན་ལ་སྦྱོར་བ་ནོར་ཞིང་སངས་རྒྱས་ལ་ཡང་ཡོད་ལ་དེ་ དེས་བསྐྱེད་ཅེས་པ་ཨཱརྱ་སོགས་ཀྱི་དགོངས་པར་རུང་སྟེ། ཨཱརྱས། ལམ་ཤེས་པ་ཉིད་ཀྱི་ཤེས་ པ་རྣམ་པ་བཅུ་དྲུག་གིས་དེ་པ་བསྐྱེད་པའི་དབང་དུ་མཛད་ནས། སྟོང་ཉིད་སོགས་སྨོས། ཞེས་ དང་། སྙིང་པོ་མཆོག་ཏུ། ཅི་སྦྱོར་བ་ནི་ལམ་ཤེས་པ་ཉིད་ལ་གསུམ་མེད་ཅིང་འབྲས་བུ་ནི་རྣམ་ པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་ལའང་གསུམ་མེད་དོ་ཞེ་ན། བདེན་ཏེ་རྒྱུ་དེ་འབྲས་བུ་བསྐྱེད་པ་ སྦྱོར་བའི་མཚན་ཉིད་ཡིན་མོད་ཐམས་ཅད་ཤེས་པའང་ཤེར་ཕྱིན་པར་བཏགས་པས་ན་འདིར་ ཡང་ཆོས་ཙམ་ལ་བཏགས་ནས་དེའི་ཐ་སྙད་དུ་གསུངས་པར་ཟད་དེ། དཔྱོད་པ་ཐོབ་པས་ 2-207 འཇུག་པར་མཚོན་པར་བྱེད་པའོ། །ཞེས་སོ། །འདིར་ཐམས་ཅད་ཤེས་པ་ཞེས་པ་མཚན་ཉིད་ པ་མིན་ཞེས་སོགས་ཀྱི་དོན་ཏོ། ། གཉིས་པ་ལ། སྔ་འགྲེལ་ནི། གཞི་ཤེས་ཀྱི་ཤེས་མཚན་བཤད་ཟིན་དེའི་འོག་ཏུ་ལམ་ ཤེས་པ་ཉིད་ཀྱི་སྒོ་ནས་ཤེས་མཚན་སྟོན་ནོ། །རྩ་བ་ལ། བཞེད་ཅེས་དྲང་ངོ་། །གང་ན། ཤེས་ པའི་མཚན་ཉིད་བར་བ་བཅུ་དྲུག་གོ །གང་དུ་ན། ལམ་ཤེས་ཀྱིས་བསྡུས་པ་ཡིན་པར་རོ། ། ཡིན་པར་བཞེད་ཅེས་གྲོལ་སྡེ་གཉིས་འགྲེལ་ཆེན་འགྲེལ་ཆུང་དག་ལྡན་རད་ཀིར་དུ་འདོན་ ནོ། །བསྡུས་པ་ཡིན། ཞེས་ཟླ་སྙིང་གཉིས་སོ། །བཅུ་དྲུག་གང་ན། འགྲེལ་པ་དང་ལྷན་ཅིག་ བཤད་དེ། མངོན་སུམ་དུ་ཤེས་ཞེས་ཀུན་ལ་སྦྱར་ཏེ། བྱིས་པའི་སྤྱོད་ཡུལ་ཀུན་བརྟགས་པའི་ ཆོས་རྣམས་དང་བྲལ་བས་སམ། (གནོད་འཇོམས་སོགས། ) དོན་དམ་པར་ངོ་བོས་དབེན་པས་སྟོང་ པ་དང་། རྟོག་པ་དང་སྤྲོས་པ་དང་མཚན་མ་ཐམས་ཅད་(གནོད་འཇོམས་སོགས་)ཞི་བའམ་དོན་དམ་ པར་རྒྱུའི་མཚན་མ་མེད་པ་དང་། རྣམ་རྟོག་གི་སྨོན་པ་ཐམས་ཅད་བཏང་བས་ཕྱི་མ་ལ་མི་སྨོན་ ཞིང་ཡང་མཚམས་མི་སྦྱོར་བས་སམ། (ཀུན
【現代漢語翻譯】 此外，五蘊的真如（de bzhin nyid，本性）是同一的，或者說，真如是遠離戲論的究竟的識（rnam par shes pa，意識）。 如來（thub pa，佛陀）以智慧如實證悟一切法的真如，並向他人宣說、施設，這些通過證悟而獲得的智慧之差別，即十六道智（slob lam bcu drug，十六道）。如同般若波羅蜜多（yum sher phyin，般若波羅蜜多）生起十六種證悟的方式，菩薩（byang sems，菩薩）通過一切智（thamss cad shes pa nyid，一切智）的修持也能生起這些證悟。 因此，如實且無誤地闡明證悟，一切智所包含的智慧之相即是十六種。（簡而言之，說了二十三種，在《心髓》中是二十三種。） 此外，如佛陀室利（buddha shrI）等所說，也象徵著生起十六種證悟。將智慧之相僅與佛陀聯繫起來是錯誤的，佛陀也具有這種智慧，並且這種智慧能夠生起其他智慧，這符合聖者（Arya）等的觀點。聖者說：『通過十六種道智生起佛陀，並宣說空性等。』 《心髓》中說：『如果有人問，修道位沒有三種，果位一切智也沒有三種嗎？』回答是：『確實如此，因為生起果位的因是修道的特徵，但一切智也被稱為般若波羅蜜多，因此在這裡也只是將法施設為般若波羅蜜多，並以其名義來宣說，通過獲得辨別智慧而象徵著進入。』 這裡說的一切智並非指相。以上是其含義。 第二部分： 先前的註釋：在解釋了基礎智的智慧之相后，接下來將通過道智來展示智慧之相。 根本頌：接受（bzhed）是直接的。在哪裡接受呢？在十六種智慧之相中。在哪裡呢？在道智所包含的智慧之相中。 接受是這樣的，兩個解脫部的《大疏》和《小疏》都以『是』來表達。『包含』，如《月心》二書所說。十六種智慧之相在哪裡呢？與註釋一起解釋，即『現證』，將其應用於一切，因為遠離了兒童的行境，即遍計所執的諸法，或者（破害等），究竟上自性空性；寂滅了一切分別、戲論和相（破害等），或者究竟上沒有因的相；捨棄了一切分別的願望，因此不希求來世，也不再連線相續（一切）
【English Translation】 Furthermore, the suchness (de bzhin nyid, reality) of the five aggregates is the same, or rather, the suchness is the ultimate consciousness (rnam par shes pa, consciousness) that is free from elaboration. The Tathagata (thub pa, Buddha), with wisdom, truly realizes the suchness of all phenomena and teaches and establishes it for others. These differences in wisdom obtained through realization, namely the sixteen paths of knowledge (slob lam bcu drug, sixteen paths), are like the way Prajnaparamita (yum sher phyin, Prajnaparamita) gives rise to sixteen types of realization. Bodhisattvas (byang sems, Bodhisattvas), through the practice of all-knowingness (thamss cad shes pa nyid, all-knowingness), can also give rise to these realizations. Therefore, accurately and without error, elucidating realization, the characteristics of wisdom contained in all-knowingness are the sixteen types. (In short, twenty-three were spoken of, and in the 'Heart Essence' there are twenty-three.) Furthermore, as said by Buddhashri (buddha shrI) and others, it also symbolizes the arising of sixteen realizations. It is wrong to associate the characteristic of wisdom only with the Buddha, for the Buddha also possesses this wisdom, and this wisdom can give rise to other wisdoms, which is in accordance with the views of the Aryas (Arya). The Aryas say: 'Through the sixteen types of path knowledge, the Buddha arises, and emptiness, etc., are proclaimed.' In the 'Heart Essence' it says: 'If someone asks, is it not that there are not three in the path of practice, and there are not three in the fruit of all-knowingness?' The answer is: 'Indeed, it is true, because the cause of arising the fruit is the characteristic of practice, but all-knowingness is also called Prajnaparamita, so here too, it is only that the Dharma is designated as Prajnaparamita, and it is spoken of in its name, symbolizing entry through obtaining discriminating wisdom.' Here, all-knowingness is not referring to a characteristic. The above is its meaning. Second part: Previous commentary: After explaining the characteristic of wisdom of the base knowledge, next, the characteristic of wisdom will be shown through the path knowledge. Root verse: Acceptance (bzhed) is direct. Where is acceptance? In the sixteen characteristics of wisdom. Where is it? In the characteristics of wisdom contained in the path knowledge. Acceptance is like this, the two liberation sections of the 'Great Commentary' and 'Small Commentary' both express it with 'is'. 'Contained', as the two books 'Moon Heart' say. Where are the sixteen characteristics of wisdom? Explained together with the commentary, namely 'direct realization', applying it to everything, because it is far from the realm of children's activity, namely the phenomena of pervasive imputation, or (harming, etc.), ultimately empty of self-nature; pacifying all discriminations, elaborations, and signs (harming, etc.), or ultimately without the sign of cause; abandoning all aspirations of discrimination, therefore not desiring the future, and no longer connecting the continuum (everything).
་གནོད་འཇོམས་འབུམ་ཊཱིཀ་ཞི་འབྱུང་། ) དོན་དམ་པར་འབྲས་ བུ་ལ་སྨོན་པ་མེད་པར་རྟོགས་པ་དང་། དོན་དམ་པར་ཆོས་ཐམས་ཅད་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པས་ (སྙིང་མཆོག་)སྐྱེ་བ་མེད་པ་དང་། འགག་པ་མེད་པ་དང་། སོགས་པ་ཞེས་བྱ་བའི་སྒྲས་བསྡུས་པ་ དོན་དམ་པར་ཆགས་སོགས་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་མེད་པ་དང་། དད་སོགས་རྣམ་པར་བྱང་ བ་མེད་པ་དང་། སྒྱུ་མ་(གནོད་འཇོམས་སོགས། )སོགས་བཞིན་དུ་དོན་དམ་པར་དངོས་པོའི་ཆོས་ མེད་པ་དང་། (གཟུང་འཛིན་ལ་སོགས་པའི་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཟད་པས་དངོས་པོ་མེད་ཅེས་ཞི་འབྱུང་། ) བདེན་པའི་ངོ་ བོ་ཉིད་མེད་པ་ཞེས་འབུམ་ཊཱིཀ་གོ །དོན་དམ་པར་གནས་པའི་རྟེན་མེད་པས་དོན་དམ་པར་ མི་གནས་པ་དང་། དོན་དམ་པར་མཚན་ཉིད་ཐམས་ཅད་དང་བྲལ་བས། (གནོད་འཇོམས། )ནམ་ མཁའི་མཚན་ཉིད་དེ་དྲུག་དང་། གསེར་ནི། ཐ་མ་གསུམ་རིམ་བཞིན། (བརྒྱད་སྟོང་པར་དང་པོ་གཉིས་ 2-208 སྣང་། ) མྱང་འདས་དང་ཆོས་དབྱིངས་དང་དེ་བཞིན་ཉིད་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་ལ་བཤད་དོ། །ཡུམ་ནི་ སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་མཚན་ཉིད་དོ། །ཞེས་སོགས་ཚིག་ཇི་བཞིན་མདོར་ཡོད་དོ། །ཆོས་ཀུན་བདེན་ པས་སྟོང་པའི་ཆོས་ཉིད་ལྷ་དང་བདུད་ལ་སོགས་པས་དེ་མིན་དུ་རྣམ་པར་འཁྲུག་ཅིང་བསྒྱུར་ དུ་(དངོས་པོ་ཡོད་པའམ་གཟུང་བ་དང་འཛིན་པའི་མཚན་ཉིད་ཅན་དུ་སུས་ཀྱང་བྱ་བར་མི་ནུས་སོ། །ཞེས་འབུམ་ཊཱིཀ་)མེད་ པ་དང་། (དེ་མི་འགྱུར་བ་དང་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པར་ཡོངས་སུ་གྲུབ་པ་ཡོངས་སུ་གྲུབ་པ་ཡིན་པས་སོ། །ཞེས་གནོད་འཇོམས་ གཉིས། ) མཚན་ཉིད་དེ་དག་ནི་ལྷ་དང་མི་དང་ལྷ་མ་ཡིན་དུ་བཅས་པའི་འཇིག་རྟེན་གྱིས་གཞན་ དུ་བྱ་བར་(རྒྱས་འབྲིང་)མི་ནུས་སོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །ཆོས་ཉིད་གཟུགས་ནས་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་ བར་གྱིས་མངོན་པར་འདུ་མི་བྱེད་དམ་མ་བྱས་པ་དང་། མཚན་ཉིད་དེ་དག་ནི་གཟུགས་ཀྱིས་ འདུས་བྱས་པ་མ་ཡིན་ནོ། །ནས། རྣམ་མཁྱེན་བར་རོ། །ཆོས་ཉིད་དེ་ཟག་པ་ཡོད་མེད། འཇིག་ རྟེན་ལས་འདས་མ་འདས་འདུས་བྱས་མ་བྱས་སོགས་སུ་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པ་སྟེ་བརྟག་བྱར་ མེད་པ་དང་། མཚན་ཉིད་དེ་དག་ནི་མིའམ་མི་མ་ཡིན་པའམ་ཟག་པ་དང་བཅས་པ་དང་ཟག་ པ་མེད་པ་དང་། ཞེས་སོགས་སོ། །(འདུམ་མ་བྱས་ཀྱི་མ་ཡིན་ཏེ། ) མཚན་ཉིད་མེད་པར་སངས་རྒྱས་ ནས་(འཇོམས་)གཟུགས་སོགས་(གནོད་འཇོམས་)ཀུན་རྫོབ་(འཇོམས་)ཀྱི་མཚན་ཉིད་ཀྱི་རབ་ཏུ་དབྱེ་ བ་དང་། གཟུགས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་དང་། ཞེས་སོགས་སོ། །གཟུགས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་གཟུགས་ སུ་རུང་བ་(མདོ་)ཚོར་བའི་མཚན་ཉིད་ཉམས་སུ་མྱོང་བ་སོགས་དང་ཕུང་བོའི་མཚན་ཉིད་སྡུག་ བསྔལ་ཁམས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་སྦྲུལ་གདུག་པ་སོགས་ནས་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་མཚན་ཉིད་ཆོས་ ཐམས་ཅད་མངོན་སུམ་དུ་མཁྱེན་པའི་བར་(འབུམ་ཊཱིཀ་)དོན་དམ་པར་མེད་པའོ། །གཟུགས་ སུ་རུང་བའི་མཚན་ཉིད་
{ "translations": [ '（《摧魔百論釋·寂滅生起》）從勝義諦的角度來說，就是了悟不希求果，從勝義諦的角度來說，一切法無自性，因此（心髓）無生，無滅，等等。『等等』這個詞所涵蓋的意思是，從勝義諦的角度來說，沒有貪等煩惱，沒有信等清凈，如幻象（摧魔等）一般，從勝義諦的角度來說，沒有實有之法。（因為受與能受等一切法已滅盡，所以無實有，出自《寂滅生起》）沒有真實的自性，這就是《百論釋》。從勝義諦的角度來說，因為沒有安住的所依，所以從勝義諦的角度來說，不住留。從勝義諦的角度來說，因為遠離一切相，（摧魔）所以是虛空的體性，這是六種。黃金是指：最後三種依次是（《八千頌》中前兩種顯現）。涅槃、法界和如來藏的智慧。佛母是空性的體性。等等，這些詞都如實地在經中存在。一切法以真理空性的法性，不被天、魔等所擾亂和改變（任何人都不能使其成為實有或具有能受與所受的體性。出自《百論釋》）。（因為它是不變的，並且完全成立，是完全成立的。出自《摧魔二釋》）這些體性是包括天、人、阿修羅在內的世間所不能改變的（廣、中）。等等。法性不會或未曾從色蘊到一切智所攝持，這些體性不是由色蘊所攝持的。直到一切智。法性不會分別有漏無漏、超越世間未超越世間、有為無為等等，是不可思議的，是不可考察的。這些體性不是人或非人，不是有漏或無漏等等。（不是和合的）沒有體性，從成佛到（摧魔）色蘊等（摧魔）世俗（摧魔）的體性的種種差別，以及色蘊的體性等等。色蘊的體性是可變的（經），受蘊的體性是感受等等，蘊的體性是痛苦，界的體性如毒蛇等等，直到一切智的體性是如實知曉一切法（《百論釋》）在勝義諦中是不存在的。可變的體性', 'From the perspective of ultimate truth (paramārtha), it means realizing not to desire the result, and from the perspective of ultimate truth, all dharmas are without inherent existence (svabhāva), therefore (Heart Essence) is without arising, without ceasing, and so on. The meaning encompassed by the word \'etc.\' is that, from the perspective of ultimate truth, there are no afflictions such as attachment, no purifications such as faith, and like illusions (Destruction of Harm, etc.), from the perspective of ultimate truth, there are no real entities. (Because all dharmas such as the receiver and the received have ceased, therefore there is no entity, from "Pacifying Arising"). There is no true self-nature, this is the "Commentary on the Hundred Verses". From the perspective of ultimate truth, because there is no basis for abiding, therefore from the perspective of ultimate truth, there is no dwelling. From the perspective of ultimate truth, because it is separated from all characteristics, (Destruction of Harm) therefore it is the nature of space, these are six. Gold refers to: the last three in order are (the first two appear in the "Eight Thousand Verses"). Nirvana, Dharmadhatu, and the wisdom of Tathagatagarbha. The Mother is the nature of emptiness. And so on, these words are all truly present in the sutra. All dharmas, with the Dharma-nature of emptiness as truth, are not disturbed or changed by gods, demons, etc. (No one can make it real or have the nature of receiver and received. From "Commentary on the Hundred Verses"). (Because it is unchanging and completely established, it is completely established. From "Two Commentaries on Destruction of Harm") These characteristics cannot be changed by the world, including gods, humans, and asuras (extensive, medium). And so on. Dharma-nature is not or has not been included from form to omniscience, these characteristics are not included by form. Until omniscience. Dharma-nature does not distinguish between defiled and undefiled, transcendent and non-transcendent, conditioned and unconditioned, etc., it is inconceivable, it is not to be examined. These characteristics are not human or non-human, not defiled or undefiled, and so on. (Not compounded) Without characteristics, from becoming a Buddha to (Destruction) form, etc. (Destruction of Harm) the various distinctions of conventional (Destruction) characteristics, and the characteristics of form, etc. The characteristic of form is changeability (Sutra), the characteristic of feeling is experience, etc., the characteristic of aggregates is suffering, the characteristic of realms is like poisonous snakes, etc., until the characteristic of omniscience is truly knowing all dharmas (Commentary on the Hundred Verses) does not exist in ultimate truth. The characteristic of changeability' ], "english_translations": [ "('The Commentary on the Hundred Verses on Destroying Harm: Pacifying Arising') From the perspective of ultimate truth (paramārtha), it means realizing not to desire the result, and from the perspective of ultimate truth, all dharmas are without inherent existence (svabhāva), therefore (Heart Essence) is without arising, without ceasing, and so on. The meaning encompassed by the word 'etc.' is that, from the perspective of ultimate truth, there are no afflictions such as attachment, no purifications such as faith, and like illusions (Destruction of Harm, etc.), from the perspective of ultimate truth, there are no real entities. (Because all dharmas such as the receiver and the received have ceased, therefore there is no entity, from \"Pacifying Arising\"). There is no true self-nature, this is the \"Commentary on the Hundred Verses\". From the perspective of ultimate truth, because there is no basis for abiding, therefore from the perspective of ultimate truth, there is no dwelling. From the perspective of ultimate truth, because it is separated from all characteristics, (Destruction of Harm) therefore it is the nature of space, these are six. Gold refers to: the last three in order are (the first two appear in the \"Eight Thousand Verses\"). Nirvana, Dharmadhatu, and the wisdom of Tathagatagarbha. The Mother is the nature of emptiness. And so on, these words are all truly present in the sutra. All dharmas, with the Dharma-nature of emptiness as truth, are not disturbed or changed by gods, demons, etc. (No one can make it real or have the nature of receiver and received. From \"Commentary on the Hundred Verses\"). (Because it is unchanging and completely established, it is completely established. From \"Two Commentaries on Destruction of Harm\") These characteristics cannot be changed by the world, including gods, humans, and asuras (extensive, medium). And so on. Dharma-nature is not or has not been included from form to omniscience, these characteristics are not included by form. Until omniscience. Dharma-nature does not distinguish between defiled and undefiled, transcendent and non-transcendent, conditioned and unconditioned, etc., it is inconceivable, it is not to be examined. These characteristics are not human or non-human, not defiled or undefiled, and so on. (Not compounded) Without characteristics, from becoming a Buddha to (Destruction) form, etc. (Destruction of Harm) the various distinctions of conventional (Destruction) characteristics, and the characteristics of form, etc. The characteristic of form is changeability (Sutra), the characteristic of feeling is experience, etc., the characteristic of aggregates is suffering, the characteristic of realms is like poisonous snakes, etc., until the characteristic of omniscience is truly knowing all dharmas (Commentary on the Hundred Verses) does not exist in ultimate truth. The characteristic of changeability" ] }
དེ། ནས། རྣམ་མཁྱེན་གྱི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ནི་མངོན་སུམ་སྟེ་དེ་ དག་ནི་དེ་བས་མཚན་ཉིད་མེད་པར་མངོན་རྫོགས་རྒྱས། ཞེས་སོ། །འདི་རྣམས་མངོན་སུམ་ དུ་རྟོགས་པ་ཉིད་ཀྱི་ཤེས་པའི་རྣམ་པའི་ཁྱད་པར་བཅུ་དྲུག་གིས་ལམ་ཤེས་པ་ཉིད་ཀྱི་སྦྱོར་བ་ 2-209 དག་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་སྟེ་མ་ནོར་བར་མཚོན་པར་བྱེད་པས་ན་ཤེས་པའི་མཚན་ཉིད་དེ་ལམ་ ཤེས་པ་ཉིད་ཀྱིས་བསྡུས་པ་བཅུ་དྲུག་ཡིན་ནོ། །དག་སྙིང་ཟླར་དགུར་བཤད་དོ། ། གསུམ་པ་ལ། མཚམས་སྦྱར་ནི། ལམ་ཤེས་ཀྱི་ཤེས་མཚན་བཤད་པ་དེའི་འོག་ཏུ་རྣམ་ མཁྱེན་ཉིད་ཀྱི་སྒོ་ནས། ཤེས་མཚན་སྟོན་ནོ། །རྩ་འགྲེལ་ལྷན་ཅིག་སྟེ། དེ་པ་དེ་ནི་ཉིད་ཀྱི་ ཆོས་ཡུམ་ཤེར་ཕྱིན་རྒྱུར་ཡོད་པ་ལ་བརྟེན་ནས་མཐོང་ཆོས་ལ་བདེ་བར་གནས་སོ་ཞེས་ རྟོགས་པའི་སློབ་ལམ་གྱི་རྟོགས་པ་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་སྦྱོར་བའི་ཤེས་མཚན་ནོ། །དེ་ལྟར་རྟོགས་ པ་མཐར་ཐུག་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་ཤེས་མཚན་ནོ། །ཞེས་སོགས་ཀུན་ལ་སྦྱར་ཞིང་ཚུལ་དེ་ལམ་ ཤེས་ཀྱི་ཤེས་མཚན་ལའོ། །སངས་རྒྱས་ནི་འདི་ལྟ་སྟེ། ཤེར་པའི་ཆོས་འདི་ལ་བརྟེན་ཅིང་ གནས་སོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །ཉིད་ཀྱི་ཆོས་རྣམ་མཁྱེན་ཞེས་བུདྡྷ་ཤྲཱིའོ། །ཉིད། ཆོས་གཉིས་ མེད་ཡེ་ཤེས་ལ་བརྟེན་ནས་སྤྱོད་ལམ་བཞིས་གནས་ཞེས་གསེར་རོ། །ཡུམ་འདི་དེ་པ་བསྐྱེད་ ཅིང་འཇིག་རྟེན་སྟོན་པ་ཡིན་པས་བྱས་པ་དྲིན་དུ་བཟོ་ཞིང་ལན་བླན་པའི་ཕྱིར་(ཀུན་འབུམ་ཊཱིཀ་) སྒོ་གསུམ་གྱིས་སམ་ཡོན་ཏན་དང་ལྡན་པར་གཟུང་བ་གུས་པར་བྱ་བ་སྟེ་བྱེད་པ་དང་། ཡུམ་ ཡོན་ཏན་གྱིས་ལྕི་བའི་བླ་མ་ཉིད་དུའམ་གོང་མར་བྱ་བའམ་བྱེད་པ་དང་། བསྙེན་བཀུར་གྱིས་ མཉེས་ཤིང་དགྱེས་པར་བྱ་བ་སྟེ་བྱེད་པ་དང་། ཡུམ་དེ་ལ་མེ་ཏོག་ལ་སོགས་པས་མཆོད་པར་ བྱེད་པ་དང་། ཆོས་ལ་རིམ་གྲོར་མཛད། བཀུར་སྟིར་མཛད་སྟི་སྟང་(ཕུ་དུད་ཅེས་པའང་ཡོད་)མཛད་ མཆོད་པར་མཛད་དོ། །ཞེས་སོ། །ཡུམ་ལ་བརྟེན་ནས་ཆོས་ཐམས་ཅད་དོན་དམ་པར་བྱེད་ པ་པོ་མེད་པས་མ་བྱས་པར་དང་། བྱེད་པ་པོ་མེད་པའི་ཕྱིར་མ་བྱས་པ་ཞེས་བྱ་བར་མངོན་ རྫོགས་རྒྱས་སོ། །ཞེས་སོ། །ཡུམ་ལ་བརྟེན་ནས་ཤེས་བྱ་ཀུན་ཏུའམ་ཐམས་ཅད་དུ། ཡེ་ཤེས་ འཇུག་པར་མཁྱེན་པ་དང་མཁྱེན་པ་འཇུག་པར་དང་། (བྱེད་མེད་མཁྱེན་པའི་)ཡེ་ཤེས་(འབུམ་ཊཱིཀ་ )བྱས་(འབུམ་ཊཱིཀ་)པ་མེད་པ་ཆོས་ཐམས་ཅད་ལ་འཇུག་པ་མེད་པའི་བརྡས་འཇུག་སྟེ། ཞེས་ 2-210 སོགས་སོ། །ཡུམ་ཉིད་དེ་པ་ལ་གཟུགས་ནས་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་བར་ལ་མཚན་མ་ཅིར་(འབུམ་ཊཱིཀ་ )ཡང་མ་མཐོང་བའི་ཡེ་ཤེས་ཉིད་དོན་དམ་པ་མཐོང་བའོ་ཞེས་སྟོན་པར་མཛད་པ་(ཤེར་པ་འདིས་ སངས་རྒྱས་ལ་ཆོས་འགའ་ཡང་མཐོང་བྱར་མེད་པའི་ཆོས་སྟོན་ཞེས་བུདྡྷ་ཤྲཱི། ནམ་གཟུགས་ལ་དམིགས་པའི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ མི་འབྱུང་བ་དེའི་ཚེ་གཟུགས་མཐ
【現代漢語翻譯】 然後，一切智（sarvākārajñatā）的智慧的特徵是現量，因此，它們比沒有特徵更顯現、圓滿和廣大。這些通過現量證悟的知識的十六種形態的差別，如實地、無誤地描繪了通達道的知識的結合，因此，知識的特徵是被通達道的知識所包含的十六種。它們被解釋為九種精華。 第三部分，連線：在解釋了道智的知識特徵之後，通過一切智本身來展示知識特徵。根本頌和註釋一起：因為彼（tathāgata）依賴於作為其法母的般若波羅蜜多，所以安樂地安住于見法中，這是證悟的學道的證悟，是一切智結合的知識特徵。像這樣，究竟的證悟是一切智的知識特徵。等等，將這些都聯繫起來，其方式與道智的知識特徵相同。佛陀是這樣的：依賴並安住于般若之法。等等。其法是一切智，即佛吉祥（Buddhaśrī）。彼，依賴於二元對立的智慧，通過四種行為方式安住，即金（Suvarṇa）。此母產生彼，並示現世間，因此，爲了報答恩情（《昆本·蒂卡》），通過三門或以功德來接受，即恭敬，即行為；母以功德為重，作為上師或上首，即行為；通過奉承和供養使之歡喜，即行為；用鮮花等供養此母，並對法進行服侍。進行尊敬，進行尊重，進行侍奉（也有「普杜」的說法），進行供養。等等。依賴於母，一切法在勝義諦中沒有作者，因此是無為的；因為沒有作者，所以被稱為無為，顯現、圓滿和廣大。等等。依賴於母，在一切所知或一切處，智慧進入或智慧進入，並且（無為智的）智慧（《昆本·蒂卡》）無為（《昆本·蒂卡》）進入一切法，通過無入之相進入。等等。此母本身，對於彼，從色（rūpa）到一切智之間，沒有看到任何相（《昆本·蒂卡》）的智慧，即是見到勝義諦，如此示現（般若以此向佛陀示現，佛吉祥說：沒有可被見到的法，當專注色時，沒有識生起，那時沒有見到色）。
【English Translation】 Then, the characteristic of the wisdom of all-knowingness (sarvākārajñatā) is direct perception, and therefore, they appear, complete, and vast without characteristics. These sixteen distinctions of the forms of knowledge that are directly realized depict the union of the knowledge of the path as it is, without error, so the characteristic of knowledge is the sixteen encompassed by the knowledge of the path. They are explained as nine essences. Thirdly, the connection: After explaining the knowledge characteristics of the path knowledge, the knowledge characteristics are shown through all-knowingness itself. The root text and commentary together: Because that (tathāgata) relies on the Prajñāpāramitā, which is the mother of his Dharma, he dwells happily in the visible Dharma, which is the realization of the learning path of realization, the knowledge characteristic of the union of all-knowingness. Thus, the ultimate realization is the knowledge characteristic of all-knowingness. And so on, connect all of these, in the same way as the knowledge characteristics of the path knowledge. The Buddha is like this: relying on and abiding in this Dharma of Prajñā. And so on. His Dharma is all-knowingness, that is, Buddhaśrī. He, relying on non-dual wisdom, abides through four modes of conduct, that is, Gold (Suvarṇa). This mother gives birth to that and shows the world, therefore, in order to repay the kindness (Kunbum Ṭīkā), it is accepted through the three doors or with merits, that is, respect, that is, action; the mother is heavy with merits, as a guru or superior, that is, action; making her happy and pleased through flattery and offerings, that is, action; offering flowers and so on to this mother, and serving the Dharma. Performing respect, performing reverence, performing service (there is also the saying 'Pudu'), performing offerings. And so on. Relying on the mother, all Dharmas are without an agent in ultimate truth, therefore they are unmade; because there is no agent, it is called unmade, appearing, complete, and vast. And so on. Relying on the mother, in all knowable things or everywhere, wisdom enters or wisdom enters, and (the wisdom of non-action) wisdom (Bum Ṭīkā) unmade (Bum Ṭīkā) enters all Dharmas, entering through the sign of non-entry. And so on. This mother herself, for that, from form (rūpa) to all-knowingness, the wisdom that has not seen any sign (Bum Ṭīkā) is seeing the ultimate truth, thus showing (Prajñā shows the Buddha that there is no Dharma to be seen, Buddhaśrī says: When the consciousness of focusing on form does not arise, then there is no seeing of form).
ོང་བ་མེད་པའི་ཕྱིར་སྟོན་ཞེས་སོགས་སོ། ། )དང་། གཟུགས་མཐོང་བ་མེད་པའི་ ཕྱིར་སྟོན་པའོ། །ནས། རྣམ་མཁྱེན་བར་རོ། །ཡུམ་ཉིད་དེ་པ་ལ་ཕུང་བོ་ལྔ་སོགས་རྣམ་མཁྱེན་ བར་དོན་དམ་པར་སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་རྣམ་པར་འཇིག་རྟེན་དུ་སྟོན་པར་མཛད་པ་དང་། (འཇིག་རྟེན་དུ་ སྟོང་པ། ཞེས་བརྗོད་དེ་འཇིག་རྟེན་དུ་ཅིས་སྟོང་པ་ཞེས་བརྗོད་ཅེ་ན། ) ཕུང་བོ་ལྔ་སྟོང་ངོ་ཞེས་བྱ་བར་འཇིག་རྟེན་ དུ་བརྗོད་དོ། །ནས། རྣམ་མཁྱེན་བར་རོ། །ཡུམ་ཉིད་དེ་པ་དང་པོར་གདུལ་བྱར་བསྡུས་པའི་ སྐབས་(ཨཱརྱ་)སམ་ཕྱོགས་གཅིག་ལ་ཞུགས་པའི་(གཞི་ཤེས་ཐོབ་པའི་འཕགས་པ་ཞེས་འགྲེལ་ཆེན་ནོ། ། )དུས་ སུ་འཇིག་རྟེན་བདག་སོགས་ཀྱིས་སྟོང་པ་ཉིད་དུ་བརྗོད་པར་མཛད་དོ། །ཤེར་པ་ནི་དེ་པ་ལ་ འཇིག་རྟེན་སྟོང་ངོ་ཞེས་བྱ་བར་བརྗོད་དོ། །ཞེས་སོ། །ཡུམ་ཉིད་དེ་པ་ཡོངས་སུ་སྨིན་པར་གྱུར་ པའམ་ཆེད་དུ་བྱ་བ་(ལམ་ཤེས་ཐོབ་པའི་བྱང་འཕགས་ལ་འགྲེལ་ཆེན་)ལ་ཞུགས་པའི་དུས་སུ་འཇིག་རྟེན་ སྟོང་ཉིད་དུ་ཤེས་པར་མཛད་དོ། །འཇིག་རྟེན་སྟོང་ངོ་ཞེས་བྱ་བར་ཤེས་པར་(ཏེ་ཆོས་ཐམས་ཅད་དོན་ དམ་པར་སྟོང་སྟེ་)མཛད་དོ། །ཞེས་སོ། །ཡུམ་ཉིད་དེ་པ་རྣམ་པར་གྲོལ་བའི་(འགྲེལ་ཆེན་)དུས་སུའམ་ མངོན་སུམ་ལ་(ཨཱརྱ་)ཞུགས་པའི་(རྣམ་མཁྱེན་ཐོབ་པའི་སངས་རྒྱས་ལ་འགྲེལ་ཆེན་)དུས་སུ་འཇིག་རྟེན་སྟོང་ ཉིད་དུ་མངོན་སུམ་དུ་མཐོང་བར་མཛད་དོ། །ཤེར་པ་ནི་དེ་པ་ལ་འཇིག་རྟེན་སྟོང་ཞེས་བྱ་བ་ སྟོན། ཞེས་སོགས་སོ། །(ཐོས་བསམ་སྒོམ་པའི་ཤེས་རབ་གསུམ་བསྐྱེད་པར་བྱེད་པས་བརྗོད་དང་ཤེས་མཛད་མངོན་ སུམ་མཛད། ཅེས་བུདྡྷ་ཤྲཱིའོ། ། ) ཡུམ་ཉིད་དེ་པ་ལ་འཇིག་རྟེན་(ཕུང་ལྔའི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་སྤྱོད་ཡུལ་ལས་འདས་པ། ཞེས་ བུདྡྷ་ཤྲཱི། )བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པ་ཉིད་དུ་སྟོན་པར་མཛད་དོ། །ཤེར་པ་ནི་དེ་པ་ལ་འཇིག་རྟེན་ བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་ཅེས་བྱ་བར་སྟོན། ཞེས་སོགས་སོ། །ཡུམ་ཉིད་དེ་པ་ལ་འཇིག་རྟེན་ཉོན་ 2-211 མོངས་པ་དང་ཉེ་ཉོན་ཞི་ཞིང་མཚན་མ་དང་རྣམ་རྟོག་མེད་དེ་ཞི་བ་ཉིད་དུ་སྟོན་ཞེས་འབུམ་ ཊཱིཀ་གོ །ཆོས་ཉིད་སྤྲོས་པ་ཐམས་ཅད་ཞི་ཞེས་བུདྡྷ་ཤྲཱིའོ། །ཡུམ་ཉིད་ཆོས་ཐམས་ཅད་རང་ བཞིན་གྱིས་སྟོང་པར་བསྟན་ནས་དེ་ཐུགས་སུ་ཆུད་པས་དེ་པར་གྱུར་པས། (འབུམ་ཊཱིཀ) འཇིག་ རྟེན་འགོག་པའམ་འཇིག་རྟེན་ཕུང་བོ་ལ་མངོན་ཞེན་ཞེས་བུདྡྷ་ཤྲཱིའོ། །ཡང་ན་འཇིག་རྟེན་ཟག་ བཅས་ཀྱི་དངོས་པོ་ཞེས་སོ། །(བུ་རིན། ) ཡུམ་ནི་དེ་པ་ལ་འཇིག་རྟེན་སྟོང་པ་ཉིད་ཅེས་བྱ་བར་ སྟོན་ནོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །(བུ་སྟོན་རིན་པོ་ཆེ། ) ཡུམ་ཉིད་དེ་པ་ལ་འཇིག་རྟེན་འདི་དང་ཕ་རོལ་གྱི་ མཚན་མར་འཛིན་པའི་(བུདྡྷ་ཤྲཱི་)འདུ་ཤེས་འགོག་པ་སྟེ། ལ་ནི་བདུན་པའི་སྒྲའོ། །ཤེར་པ་ཟབ་ མོ་འདི་དེ་
【現代漢語翻譯】 『因為無有生』等。以及『因為色不可見』而宣說。乃至『一切種智』之間。『般若波羅蜜多』本身，對於彼等五蘊等乃至一切種智，以勝義諦空性的形態在世間顯現。（在世間空，這樣說，如果說在世間如何空呢？）在世間說五蘊是空的。乃至一切種智之間。『般若波羅蜜多』本身，最初在調伏所化眾生時，（聖者）或者進入一方（大疏中解釋為獲得基礎智慧的聖者）之時，世間自在等宣說空性。甚深般若，對於彼等說世間是空的。等等。『般若波羅蜜多』本身，在完全成熟或者爲了某種目的（大疏中解釋為獲得道智的聖菩薩）而進入之時，讓他們了知世間是空性的。讓他們知曉世間是空的（即一切法在勝義諦中是空的）。等等。『般若波羅蜜多』本身，在解脫之時（大疏），或者在現證（聖者）進入（獲得一切種智的佛陀，大疏）之時，讓他們現量見到世間是空性的。甚深般若，對於彼等宣說世間是空的。等等。（通過聽聞、思維、修習生起三種智慧，因此說宣說、了知、現證。——佛吉祥智。）『般若波羅蜜多』本身，對於彼等宣說世間（五蘊的真如是超越行境的。——佛吉祥智。）是不可思議的。甚深般若，對於彼等宣說世間是不可思議的。等等。『般若波羅蜜多』本身，對於彼等宣說世間的煩惱和近煩惱寂滅，沒有相和分別，是寂滅的。——十萬頌廣釋。法性息滅一切戲論。——佛吉祥智。『般若波羅蜜多』本身，在開示一切法自性空之後，因為通達了它，所以成爲了彼等。（十萬頌廣釋）世間止息或者對世間五蘊的執著。——佛吉祥智。或者說世間有漏的事物。——布仁。『般若波羅蜜多』對於彼等宣說世間是空性。等等。——布頓仁波切。『般若波羅蜜多』本身，對於彼等止息執著於此世和彼世之相的（佛吉祥智）概念。『ལ་』是第七格的助詞。甚深般若就是這樣。 『Owing to the absence of arising,』 etc. And 『owing to the invisibility of form』 it is taught. Up to 『omniscience.』 『Prajnaparamita』 itself, for those five aggregates, etc., up to omniscience, manifests in the world in the form of emptiness in the ultimate sense. (Saying emptiness in the world, if asked how it is empty in the world?) It is said in the world that the five aggregates are empty. Up to omniscience. 『Prajnaparamita』 itself, initially when taming those to be tamed, (Arya) or when entering one side (the great commentary explains as a noble one who has attained the basis of knowledge), the lords of the world, etc., proclaim emptiness. Profound Prajna, for them, says the world is empty. Etc. 『Prajnaparamita』 itself, when fully matured or entering for a specific purpose (the great commentary explains as a Bodhisattva Arya who has attained the path of knowledge), makes them know that the world is emptiness. Makes them know that the world is empty (that is, all dharmas are empty in the ultimate sense). Etc. 『Prajnaparamita』 itself, at the time of liberation (the great commentary), or when entering into direct perception (the Buddha who has attained omniscience, the great commentary), makes them directly see that the world is emptiness. Profound Prajna, for them, shows that the world is empty. Etc. (Through hearing, thinking, and meditating, three wisdoms arise, therefore it is said to proclaim, know, and directly perceive. —Buddhashri.) 『Prajnaparamita』 itself, for them, shows that the world (the suchness of the five aggregates is beyond the realm of experience. —Buddhashri.) is inconceivable. Profound Prajna, for them, shows that the world is inconceivable. Etc. 『Prajnaparamita』 itself, for them, shows that the afflictions and near afflictions of the world are pacified, without signs and discriminations, it is peace itself. —Commentary on the Hundred Thousand Verses. The nature of dharma pacifies all elaborations. —Buddhashri. 『Prajnaparamita』 itself, after teaching that all dharmas are empty by nature, because it has understood it, it has become them. (Commentary on the Hundred Thousand Verses) The cessation of the world or attachment to the aggregates of the world. —Buddhashri. Or the defiled objects of the world. —Burin. 『Prajnaparamita』 for them teaches that the world is emptiness. Etc. —Buton Rinpoche. 『Prajnaparamita』 itself, for them, stops the concept of clinging to the signs of this world and the other world (Buddhashri). 『ལ་』 is the particle of the seventh case. This profound Prajna is like that.
【English Translation】 『Owing to the absence of arising,』 etc. And 『owing to the invisibility of form』 it is taught. Up to 『omniscience.』 『Prajnaparamita』 itself, for those five aggregates, etc., up to omniscience, manifests in the world in the form of emptiness in the ultimate sense. (Saying emptiness in the world, if asked how it is empty in the world?) It is said in the world that the five aggregates are empty. Up to omniscience. 『Prajnaparamita』 itself, initially when taming those to be tamed, (Arya) or when entering one side (the great commentary explains as a noble one who has attained the basis of knowledge), the lords of the world, etc., proclaim emptiness. Profound Prajna, for them, says the world is empty. Etc. 『Prajnaparamita』 itself, when fully matured or entering for a specific purpose (the great commentary explains as a Bodhisattva Arya who has attained the path of knowledge), makes them know that the world is emptiness. Makes them know that the world is empty (that is, all dharmas are empty in the ultimate sense). Etc. 『Prajnaparamita』 itself, at the time of liberation (the great commentary), or when entering into direct perception (the Buddha who has attained omniscience, the great commentary), makes them directly see that the world is emptiness. Profound Prajna, for them, shows that the world is empty. Etc. (Through hearing, thinking, and meditating, three wisdoms arise, therefore it is said to proclaim, know, and directly perceive. —Buddhashri.) 『Prajnaparamita』 itself, for them, shows that the world (the suchness of the five aggregates is beyond the realm of experience. —Buddhashri.) is inconceivable. Profound Prajna, for them, shows that the world is inconceivable. Etc. 『Prajnaparamita』 itself, for them, shows that the afflictions and near afflictions of the world are pacified, without signs and discriminations, it is peace itself. —Commentary on the Hundred Thousand Verses. The nature of dharma pacifies all elaborations. —Buddhashri. 『Prajnaparamita』 itself, after teaching that all dharmas are empty by nature, because it has understood it, it has become them. (Commentary on the Hundred Thousand Verses) The cessation of the world or attachment to the aggregates of the world. —Buddhashri. Or the defiled objects of the world. —Burin. 『Prajnaparamita』 for them teaches that the world is emptiness. Etc. —Buton Rinpoche. 『Prajnaparamita』 itself, for them, stops the concept of clinging to the signs of this world and the other world (Buddhashri). 『ལ་』 is the particle of the seventh case. This profound Prajna is like that.
པ་ལ་(དོན་བསྡུས་) འཇིག་རྟེན་འདིའི་འདུ་ཤེས་སུ་མི་འགྱུར་ལ་འཇིག་རྟེན་ཕ་རོལ་ཀྱི་ འདུ་ཤེས་སུ་མི་འགྱུར་བ་དེ་ལྟར་འཇིག་རྟེན་སྟོན་ནོ། །ཞེས་སོ། །དེ་རྣམས་ནི་རྣམ་ཀུན་མཁྱེན་ པའི་ཚུལ་ནི་ཤེས་པའི་མཚན་ཉིད་ཅེས་མདོ་ལས་བཤད་དོ། །ཞེས་པ་འགྲེལ་ཏེ། འདི་རྣམས་ མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པ་ཉིད་ཀྱི་ཤེས་པའི་རྣམ་པ་སློབ་ལམ་བཅུ་དྲུག་གིས་རྣམ་མཁྱེན་ཉིད་ ཀྱི་སྦྱོར་བ་དག་མཚོན། མཐར་ཐུག་པ་བཅུ་དྲུག་གིས་རྣམ་མཁྱེན་ཉིད་མཚོན་པར་བྱེད་པས་ ན་ཤེས་པའི་མཚན་ཉིད་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་ཀྱིས་བསྡུས་པ་ཡིན་ནོ། ། ༈ ཁྱད་པར་གྱི་མཚན་ཉིད། གཉིས་པ་ལ། བསྟན། བཤད་དོ། །དང་པོ་ལ། མཚམས་སྦྱར་ནི། སྔར་བཤད་དེ་ལྟར་ བར་སྐབས་ཀྱི་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་དགུས། ཤེས་པའི་མཚན་ཉིད་རྣལ་འབྱོར་བའི་སོ་སོ་རང་ གིས་རིག་པའི་ཡེ་ཤེས་ཡིན་པས་དངོས་སུ་བརྗོད་མི་ནུས་པས་སྤྱིའི་ངོ་བོ་ཉིད་དུ་སྟེ་སྤྱིའི་ཚུལ་ གྱིས་བརྗོད་དམ། གཅིག་ལས་གཅིག་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པར་མ་བརྗོད་པར་སྤྱིའི་ངོ་བོ་ ཉིད་དུ་སྟེ་སོ་སོར་སྤྱིར་བསྟན་ནས་ཤེས་པའི་རྣམ་པས་ཡོངས་སུ་བཅད་པ་སྟེ་རྟོགས་པར་བྱས་ པ་རྣམས་ཀྱི་ཁྱད་པར་ཤེས་པར་བྱ་དགོས་པ་ཡིན་པས། ཤེས་མཚན་གྱི་འོག་ཏུ་བར་ཚིགས་ པས་ཁྱད་པར་གྱི་མཚན་ཉིད་སྟོན་ནོ། །རྩ་འགྲེལ་ནི། བྱང་སེའི་མཐོང་ལམ་ཆོས་ཅན། ཉན་ 2-212 རང་མཐོང་ལམ་ལས་ཁྱད་པར་འཕགས་ཏེ། བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པ་དང་མི་མཉམ་པ་ལ་ སོགས་པ་བཅུ་དྲུག་གི་ཁྱད་པར་གྱིས་ཁྱད་ཞུགས་པའི་སྡུག་བསྔལ་ལ་སོགས་པའི་བདེན་ པའི་སྤྱོད་ཡུལ་ཅན་ཆོས་ཤེས་པའི་བཟོད་པ་དང་ཆོས་ཤེས་པ། རྗེས་སུ་ཤེས་པའི་བཟོད་པ་ དང་རྗེས་སུ་ཤེས་པའི་མཚན་ཉིད་ཀྱི་སྐད་ཅིག་མ་ནི་བཅུ་དྲུག་ཅན་ཡིན་པས་སོ། །དེས་ན་དེ་ འདྲིའི་ཤེས་བཟོད་བཅུ་དྲུག་ཆོས་ཅན། ཁྱད་པར་གྱི་མཚན་ཉིད་ཡིན་ཏེ། དེ་དག་གིས་ལམ་ ཤེས་པ་ཉིད་དང་སོགས་པ་རྣམ་མཁྱེན་ཀྱི་སྦྱོར་བའི་མཐོང་ལམ་དག་ཇི་བཞིན་དུ་མཚོན་པར་ བྱེད་པས་སོ། །ཞེས་བཤད་པ་ཡིན་ནོ། །(སྔར་བཤད་ལྟར་རོ། ། ) གཉིས་པ་ལ། མཚམས་སྦྱར་ནི། ཡང་འདི་གཏན་ལ་དབབ་སྟེ། བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་ པ་ལ་སོགས་པའི་ཁྱད་པར་གང་ཡིན་ཞེ་ན། དེ་སྟོན་བྱེད་བར་སྐབས་ཀྱི་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་ གསུམ་པོ་སྟོན་ནོ། །རྩ་འགྲེལ་ནི། བྱང་པའི་ལམ་ཤེས་པ་ཉིད་དང་སོགས་པ་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་ སྦྱོར་བའི་ནང་ནས་དེའི་མཐོང་ལམ་ཆོས་ཅན། གཞན་ཉན་ཐོས་ལ་སོགས་པའི་ལམ་རྣམས་ ལས་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་ཏེ། བསམ་མི་ཁྱབ་བཅུ་དྲུག་གིས་ཁྱད་པར་དུ་བྱས་པའི་ཤེས་ བཟོད་སྐད་ཅིག་མ་བཅུ་དྲུག་ཅན་ཡིན་པས་སོ། །ཞེས་པའི་ཁྱད་པར་ནི་བཅུ་དྲུག་གི་བདག་ ཉིད་གང་གིས་དེ་དེ་ལས་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པའི་ལམ་ཡིན་པར་ཁྱད་ཞུགས་སོ། །བཅུ་དྲུག་ གང་ན། ཡང་དག་པར་རྫོ
【現代漢語翻譯】 པ་ལ་（簡釋）：不會成為此世的觀念，也不會成為彼世的觀念，如此示現世界。如是說。這些是全知之理，是知識的特徵，經中如是說。解釋說：這些直接證悟的知識之相，以十六道位表示全知之行，最終以十六道位表示全知，因此知識的特徵被全知所涵蓋。 殊勝之特徵： 第二，教導，解說。第一，連線：如前所述，以九個中間偈頌，知識的特徵是瑜伽士各自的自證智，無法直接言說，因此以共同的體性，即以共同的方式來表達。不表達一個比一個殊勝，而是以共同的體性，即分別共同地指示，然後以知識的方式完全區分，即理解所區分的差別是必要的。因此，在知識特徵之下，以中間偈頌來顯示殊勝的特徵。根本與註釋：菩薩的見道，法性，勝過聲聞緣覺的見道，因為具有不可思議和不平等十六種差別，是苦等諦的行境，具有法智忍和法智，以及類智忍和類智的剎那，是十六種。因此，這樣的十六智忍，是殊勝的特徵，因為它們如實地表示了道智本身以及全知之行的見道。如是說。（如前所述。） 第二，連線：再次確定這一點，什麼是不可思議等差別呢？爲了顯示這一點，顯示了三個中間偈頌。根本與註釋：菩薩的道智本身以及全知之行的見道，勝過其他聲聞等的道，因為具有不可思議十六種差別，是具有十六智忍剎那。所說的差別是，以十六種自性，以此勝過彼的道而殊勝。十六種是什麼呢？完全圓滿。
【English Translation】 Pala (abbreviated meaning): It will not become the concept of this world, nor will it become the concept of the other world, thus showing the world. Thus it is said. These are the principles of omniscience, the characteristics of knowledge, as stated in the sutra. Explanation: These directly realized aspects of knowledge, with the sixteen paths, represent the practice of omniscience, and ultimately with the sixteen paths, represent omniscience, therefore the characteristics of knowledge are encompassed by omniscience. The characteristics of distinction: Second, teaching, explaining. First, connection: As mentioned before, with nine intermediate verses, the characteristic of knowledge is the self-cognizant wisdom of each yogi, which cannot be directly expressed, therefore it is expressed with a common nature, that is, in a common way. Without expressing one as more superior than the other, but with a common nature, that is, indicating separately and commonly, and then completely distinguishing with the method of knowledge, that is, it is necessary to understand the differences that are distinguished. Therefore, under the characteristic of knowledge, the intermediate verses show the characteristics of distinction. Root and commentary: The path of seeing of a Bodhisattva, the Dharma nature, is superior to the path of seeing of a Shravaka and Pratyekabuddha, because it has sixteen distinctions of inconceivable and unequal, is the object of the truth of suffering, etc., has the moment of Dharma-knowledge forbearance and Dharma-knowledge, as well as subsequent knowledge forbearance and subsequent knowledge, which are sixteen. Therefore, such sixteen wisdom-forbearances are the characteristics of distinction, because they truly represent the path of seeing of the path-knowledge itself and the practice of omniscience. Thus it is said. (As mentioned before.) Second, connection: Again, to determine this, what are the inconceivable and other distinctions? In order to show this, the three intermediate verses are shown. Root and commentary: The path-knowledge itself of a Bodhisattva and the path of seeing of the practice of omniscience, is superior to the paths of other Shravakas, etc., because it has sixteen distinctions of inconceivable, is the moment of sixteen wisdom-forbearances. The distinction that is said is that, with the sixteen natures, the path that surpasses the other is distinguished. What are the sixteen? Completely perfect.
གས་པའི་སངས་རྒྱས་དང་བྱང་སེམས་ལ་སོགས་པས་ལེགས་པར་ ཡོངས་སུ་གཟུང་ཞིང་བྱིན་གྱིས་བརླབས་པའི་ཐབས་དང་ཤེས་རབ་ཀྱི་སྟོབས་ཀྱིས་སེམས་ ཡིད་རྣམ་ཤེས་འཁོར་བཅས་ཀྱི་(བརྒྱད་སྟོང་པར་བཤད་ཅིང་འགྲེལ་ཆེན་དང་ཞི་འབྱུང་སོགས། )བསམ་གྱིས་ མི་ཁྱབ་པའི་སངས་རྒྱས་ཉིད་(མདོ་)དེ་པ་ཉིད་(མདོ་)རང་བྱུང་ཉིད་(མདོ་)རྣམ་མཁྱེན་(དེ་མེ་ལོང་ལ་ སོགས་པའི་ཡེ་ཤེས་བཞི་ཞེས་སྔོན་གྱི་སློབ་དཔོན་འཆད་དོ། །ཞེས་འགྲེལ་ཆེན། )ཉིད་བསྐྱེད་པར་བྱེད་(མདོ་)པ་(འབུམ་ ཊཱིཀ་ཨཱརྱ་)དང་(མདོ་)སྡུག་བདེན་གྱི་ཆོས་ཉིད་བསམ་གྱིས་(མདོ་)མི་ཁྱབ་པ་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་ 2-213 པས་བྱང་སེའི་མཐོང་ལམ་སྡུག་བསྔལ་ཆོས་བཟོད་དེ་ཉན་རང་གི་མཐོང་ལམ་སྡུག་བསྔལ་ ཆོས་བཟོད་པས་ཁྱད་པར་འཕགས་སོ། །ཞེས་བཅུ་དྲུག་རེ་རེ་ཆོས་ཅན་དུ་བྱ་ཞིང་དགོད་དོ། ། གང་དང་ཡང་མི་མཉམ་པ་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་(མདོ་)ཀྱི་རྒྱུ་(འབུམ་ཊཱིཀ་)ཡིན་པ་དང་། སྡུག་ བདེན་གྱི་ཆོས་ཉིད་མཉམ་མེད་རྟོགས་པས་དང་། སེམས་ཅན་གང་གིས་ཀྱང་ཚད་(འབུམ་ཊཱིཀ་ སྙིང་)གཞལ་བ་ལས་ཡང་དག་པར་འདས་པའི་སངས་རྒྱས་དེ་པ་རང་བྱུང་། རྣམ་མཁྱེན་གྱི་ ཡོན་ཏན་གྱི་རྒྱུ་ཡིན་པ་དང་། སྡུག་བདེན་གྱིས་ཆོས་ཉིད་ཚད་འདས་རྟོགས་པས་དང་། འདི་ སྙེད་ཅིག་གོ་ཞེས་གྲངས་ཀྱིས་བགྲང་བ་ལས་ཡང་དག་པར་འདས་པའི་སངས་རྒྱས་སོགས་ (དེ་པ་རང་བྱུང་རྣམ་མཁྱེན་)ཀྱི་ཡོན་ཏན་གྱི་རྒྱུ་ཡིན་(ཨཱརྱ་)པ་དང་ཆོས་ཉིད་བགྲང་འདས་རྟོགས་པས་ སོ། །ཞེས་འབུམ་ཊཱིཀ་གོ །ཨཱརྱ་ནི། ཚད་མས་གཞལ་ལས་འདས། ཞེས་སོ། །ཤེར་པ་འདི་ ནི་དོན་ཆེན་པོའི་ཕྱིར་ཉེ་བར་གནས་སོ། །ནས། རབ་འབྱོར་(རང་ཉིད་མངོན་རྫོགས་བྱང་ཆུབ་པ་ཞེས་ སྙིང་ཟླ། དོན་དམ་པའི་ཆོས་ཀྱི་ངོ་བོ་མངོན་རྫོགས་པར་འཚང་རྒྱ་བས་)སངས་རྒྱས་ཉིད་(ཆོས་རྣམས་ཇི་བཞིན་གསུང་ བས་ཞེས་གཉིས་ཀ་)དེ་པ་ཉིད་དང་(རང་ཉིད་སློབ་དཔོན་མེད་པར་བྱང་ཆུབ་པས་ཞེས་ཞི་འབྱུང་། ཆོས་ཐམས་ཅད་ལ་ མངའ་བསྒྱུར་བས་ཞེས་སྙིང་ཟླ། )རང་བྱུང་ཉིད་དང་རྣམ་མཁྱེན་ཉིད་(ཆོས་ཐམས་ཅད་ལ་ཆགས་ཐོགས་མེད་པའི་ ཡེ་ཤེས་ཞེས་ཞི་འབྱུང་སྙིང་ཟླའོ། ། )བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་སྟེ། དེས་ན་ཤེར་པ་འདི་དེ་པ་དགྲ་བཅོམ་ཡང་ དག་རྒྱས་རྣམས་ཀྱི་དོན་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པའི་ཕྱིར་ཉེ་བར་གནས་སོ། །ཞེས་སོགས་ཏེ་རྒྱུ་ མཚན་དང་པོའི་མདོའོ། ། (བསམ་པ་ལས་འདས་པ་དང་། མཉམ་པ་ལས་འདས་པ་དང་། གཞལ་བ་ལས་འདས་པ་དང་། གྲངས་ལས་འདས་པས་བསམ་མི་ཁྱབ་སོགས་བཞིར་ཨཱརྱ་ཞི་འབྱུང་སོགས། ) གཟུགས་ཀྱང་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་ སོགས། ནས། རྣམ་མཁྱེན་གྱི་བར་ཏེ་རྟགས་ཟུར་ཕྱི་མའི་མདོའོ། ། ཀུན་འབྱུང་ཆོས་བཟོད་ སོགས་ནི། རྒྱལ་བོ་བཏང་སྙོམས་འདུག་ཅིང་བློན་པོ་ཀུན་བྱེད་ལྟར་(སྡུད་པར་)ཞེས
【現代漢語翻譯】 諸佛和菩薩等善加攝受和加持，以方便和智慧的力量，使心、意、識及其所依（在《八千頌》中有述，以及《大疏》和《寂靜生》等）不可思議的佛性（經）——即『如是』（藏文：དེ་པ་ཉིད་，梵文天城體：तथाता，梵文羅馬擬音：tathātā，漢語字面意思：如是），『自生』（藏文：རང་བྱུང་ཉིད་，梵文天城體：स्वयंभू，梵文羅馬擬音：svayambhū，漢語字面意思：自生），『遍知』（藏文：རྣམ་མཁྱེན་ཉིད་，梵文天城體：सर्वज्ञता，梵文羅馬擬音：sarvajñatā，漢語字面意思：一切智）（之前的論師解釋為如鏡等四種智慧。《大疏》）——得以生起（經）（《十萬頌釋》阿雅）以及（經）苦諦的法性不可思議（經），通過現量證悟，菩薩的見道——苦法智忍，勝過聲聞緣覺的見道——苦法智忍。十六個剎那各自作為有法，應當分別安立。與任何事物都不相同，是圓滿菩提（經）之因（《十萬頌釋》）。 證悟無與倫比的苦諦法性，任何眾生都無法衡量（《十萬頌釋·心要》），超越度量的佛陀，是『如是』、『自生』、『遍知』功德之因。證悟超越度量的苦諦法性，以及『這個有多少』，超越數量計算的佛陀等（『如是』、『自生』、『遍知』）功德之因（阿雅），以及證悟超越計數的法性。《十萬頌釋》。阿雅意為：超越度量。此般若爲了重大意義而存在。乃至。具壽（指善現，須菩提）（自己現證圓滿菩提，心要釋：以證悟勝義諦之方式現證菩提）佛陀（諸法如實宣說，兩者都是）『如是』（自己無師自證菩提，寂靜生釋：對一切法自在），『自生』和『遍知』（對一切法無礙之智慧，寂靜生和心要釋）。不可思議。因此，此般若爲了『如是』阿羅漢正等覺的不可思議之義而存在。等等，這是第一個原因的經文。（超越思慮，超越平等，超越衡量，超越計數，阿雅、寂靜生等認為不可思議有四種。）色亦不可思議。乃至。直到遍知，這是后一個標誌的經文。集諦法忍等，如國王安住于舍，如大臣聚集。
【English Translation】 The Buddhas and Bodhisattvas, etc., well receive and bless, with the power of skillful means and wisdom, the inconceivable Buddha-nature (Sutra) of mind, intellect, consciousness, and their retinues (explained in the Eight Thousand Verse Prajnaparamita Sutra, as well as the Great Commentary and Shiyi Jung, etc.)—namely, 'Tathata' (藏文：དེ་པ་ཉིད་，梵文天城體：तथाता，梵文羅馬擬音：tathātā，漢語字面意思：Thusness), 'Svayambhu' (藏文：རང་བྱུང་ཉིད་，梵文天城體：स्वयंभू，梵文羅馬擬音：svayambhū，漢語字面意思：Self-existent), 'Sarvajnata' (藏文：རྣམ་མཁྱེན་ཉིད་，梵文天城體：सर्वज्ञता，梵文羅馬擬音：sarvajñatā，漢語字面意思：Omniscience) (previous teachers explained as the four wisdoms like a mirror. Great Commentary)—may arise (Sutra) (Arya of the Hundred Thousand Verse Commentary) and (Sutra) the Dharma-nature of the Truth of Suffering is inconceivable (Sutra), through direct realization, the Bodhisattva's Path of Seeing—Suffering Dharma-Knowledge Endurance, surpasses the Hearer and Solitary Realizer's Path of Seeing—Suffering Dharma-Knowledge Endurance. Each of the sixteen moments should be established as a subject. Unequaled with anything, it is the cause (Hundred Thousand Verse Commentary) of perfect Bodhi (Sutra). Realizing the unequaled Dharma-nature of the Truth of Suffering, any sentient being cannot measure (Hundred Thousand Verse Commentary Heart Essence), the Buddha who has transcended measurement, is the cause of the qualities of 'Tathata', 'Svayambhu', and 'Sarvajnata'. Realizing the Dharma-nature of the Truth of Suffering that transcends measurement, and 'how much is this', the Buddha, etc., who has transcended counting (Tathata, Svayambhu, Sarvajnata) is the cause (Arya) of qualities, and realizing the Dharma-nature that transcends counting. Hundred Thousand Verse Commentary. Arya means: beyond measurement. This Prajnaparamita exists for a great purpose. Until. Venerable Subhuti (himself directly realizes perfect Bodhi, Heart Essence Commentary: directly realizes Bodhi in the way of realizing ultimate truth) Buddha (speaks of all dharmas as they are, both) 'Tathata' (himself attains enlightenment without a teacher, Shiyi Jung Commentary: has dominion over all dharmas), 'Svayambhu', and 'Sarvajnata' (unobstructed wisdom towards all dharmas, Shiyi Jung and Heart Essence Commentary). Inconceivable. Therefore, this Prajnaparamita exists for the inconceivable meaning of 'Tathata' Arhats, Perfectly Awakened Ones. Etc., this is the Sutra of the first reason. (Beyond thought, beyond equality, beyond measurement, beyond number, Arya, Shiyi Jung, etc., consider inconceivable to have four aspects.) Form is also inconceivable. Until. Up to omniscience, this is the Sutra of the latter mark. Arising Dharma-Knowledge Endurance, etc., like a king dwelling in equanimity, like ministers gathering.
་སོགས་བློན་ པོའི་དཔེས། འཕགས་པའི་གང་ཟག་གི་ཡོན་ཏན་ཐམས་ཅད་སྡུད་པར་བྱེད་པས་དང་། ཤེར་ 2-214 པ་འདིར་ནི་ཕར་ཕྱིན་ལྔ་འདུས་སོ། །ནས། རྣམ་མཁྱེན་གྱི་བར་དུ་འདུས། ཞེས་སོ། །ཇི་ལྟ་ ཇི་སྙེད་ཤེས་པའི་(ཨཱརྱ་དངོས་)མཁས་པ་སྟེ་དེ་ལ་གཉིས་ཡོད་དེ། སྔར་བློ་ཡོངས་སུ་སྨིན་པའི་ སོ་སྐྱེ་དང་། བདེན་པ་མཐོང་བས་རིགས་པར་བྱ་བའམ་དེས་རིག་བྱ་ཤེས་པས་དང་། ཤེར་ པ་ནི་(རྣམ་རྟོག་གི་སྤྲོས་པ་)ཞི་ཞིང་(གཟུང་འཛིན་དང་བྲལ་བས་ཞེས་འབུམ་ཊཱིཀ་)ཕྲ་བ་(ནི་དེ་ཁོ་ནའི་དོན་ལ་འཇུག་པའི་ ཕྱིར་རོ། །ཨཱརྱ། )འཛངས་པ་(ནི་མ་ལུས་པའི་དོན་ལ་འཇུག་པའི་ཕྱིར་ཨཱརྱའོ། ། )མཁས་པ་ཡིད་གསལ་བས་(ནི་ བདེན་པ་མཐོང་བས་ཇི་ལྟ་ཇི་སྙེད་གཉིས་ཀ་ལ་འཇུག་པའི་ཤེས་པ་ཡོད་པའོ་ཞེས་བཙུན་པ་རྣམ་གྲོལ་སྡེའོ། ། )འཚལ་བར་ བགྱིའོ། །ཞེས་སོ། །ཉན་རང་སོགས་དང་ཐུན་མོང་མིན་པ་དེའི་སྤྱོད་ཡུལ་མ་ཡིན་པའི་དངོས་ པོ་ཡུལ་དུས་(དག་དངོས་)ཀྱིས་ཆོད་པའི་དངོས་པོ་ཕྲ་མོའམ་(གསེར་)ཀུན་བདེན་གྱི་ཆོས་ཉིད་ ཟབ་མོ་ཡོངས་སུ་སྟེ་མངོན་སུམ་དུ་ཤེས་པས་དང་། ཡང་ན་ཉན་རང་སོགས་ཀྱི་སྤངས་རྟོགས་ ཀུན་འདུས་པས་དེ་དང་ཐུན་མོང་མིན་པའམ་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པའི་ཤེས་པ་ཉིད་ཡིན་པ་ ཞེས་མདོ་དོན་ནོ། །སྟོང་གསུམ་སྟོང་ཆེན་གྱི་སེམས་ཅན་ཇི་སྙེད་པ་དེ་དག་དང་རྗེས་འབྲང་ བརྒྱད་པ་ནས་དགྲ་བཅོམ་དང་རང་རྒྱལ་དུ་གྱུར་ཏེ་དེ་དག་ཐམས་ཅད་ལ་ཡེ་ཤེས་དང་སྤོང་བ་ ཇི་སྙེད་མཆིས་པ་དང་ཤེར་པ་འདི་ལ་གདུགས་གཅིག་མོས་ཤིང་བསམ་སྟེ་གཞལ་བ་བརྟག་ དཔྱད་བྱས་པ་གཉིས་ནི་འདི་ཆེས་མཆོག་སྟེ་དད་རྗེས་འབྲང་ནས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བར་ཀྱི་ཡེ་ ཤེས་དང་སྤོང་བ་གང་ཇི་ཙམ་པ་དེ་ནི་བྱང་པའི་(ས་བརྒྱད་པ་ལ་ཞུགས་པ་ཞེས་གནོད་འཇོམས་)མི་སྐྱེ་བའི་ ཆོས་ལ་བཟོད་པ་ཐོབ་པའི་བཟོད་པར་འདུས་སོ། །ཞེས་སོ། །ཐེག་ཆེན་རང་གི་ལུགས་ལ་ ལྟོས་པ་སྟེ་དེའི་དབང་དུ་བྱས་པའི་མངོན་པར་ཤེས་དང་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་ཡེ་ཤེས་མྱུར་དུ་སྒྲུབ་པ་ སྟེ། (འབུམ་ཊཱིཀ)འདི་ལ་བསླབས་ཤིང་བྱང་ཆེན་པོ་རྣམས་བླ་མེད་བྱང་ཆུབ་ཏུ་མྱུར་(འབུམ་ཊཱིཀ་)དུ་ འབྱུང་བར་འགྱུར་ཏེ། ཞེས་སོགས་སོ། །འགོག་པ་ཆོས་བཟོད་སོགས་ནི། ཀུན་རྫོབ་བདེན་ པའི་ཆོས་ཐམས་ཅད་བྲི་བ་མེད་ནས་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ཡོད་པ་དང་དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་ལ་ 2-215 བརྟེན་པའི་ཆོས་ཐམས་ཅད་གང་བ་མེད་པའི་ངོ་བོར་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པའམ་དོན་དམ་ པར་བྲི་གང་མེད་པའམ། ཡུམ་ལས་ཐེག་པ་གསུམ་གྱི་འབྲས་བུ་འབྱུང་ཡང་རང་བཞིན་གྱི་ མི་རྟོག་ཅིང་མི་འགྱུར་བ་བྲི་གང་མེད་ཅེས་འབུམ་ཊཱིཀ་གོ །ཤེར་པ་འདི་ནི་བྲི་བའམ་འཕེལ་ བར་ཡང་མི་གདའ་འོ། །ཞེས་སོ། །བ་དྲུས་མ་བེའུ་གཞོན་ནུ་མི་འདོར་བའི་དཔེས། ཆོས་སྨྲ་ བ་མི་གཏོང་ཞིང་འ
【現代漢語翻譯】 例如大臣的比喻，因為能聚集聖者的所有功德；而且般若（梵文：Prajñā，智慧）在此處彙集了五度（佈施、持戒、忍辱、精進、禪定）。乃至彙集到一切智（梵文：Sarvākārajñatā）。如是等等。如所有性（梵文：Yathāvadartha）和盡所有性（梵文：Yāvatartha）的智者，對此有兩種情況：一是先前智慧完全成熟的凡夫，二是因見到真諦而能以理智辨別，或者通過真諦的知識來理解所知；而且般若（智慧）是寂靜的（指遠離分別唸的戲論），是微細的（指專注於事物本身的意義），是聰慧的（指專注於事物的所有意義），是明智的（指因見到真諦而對如所有性和盡所有性都有所瞭解的智慧）。如是等等。對於聲聞、緣覺等不共有的，不是其行境的事物，通過處所和時間（事物本身）來決定的微細事物（如黃金），或者勝義諦（梵文：Paramārtha-satya）的甚深法性，完全地、即現量地瞭解；或者聲聞、緣覺等的所有斷證都包含在內，因此與他們不共有的，或者說是超勝的智慧本身，這就是經部的要義。三千大千世界的眾生有多少，他們從第八地菩薩開始，成為阿羅漢和獨覺，他們所有的一切智慧和斷證，與這部般若相比，就像用一把傘來衡量、思考、衡量、考察，這兩者相比，這部般若最為殊勝，從信解隨行者到佛陀的所有智慧和斷證，都包含在入地的菩薩（指登地菩薩）所獲得的無生法忍之中。如是等等。就大乘自身的宗義而言，依其自在而能迅速成就神通和一切智的智慧。學習此法，大菩薩們能迅速成就無上菩提。如是等等。止息法忍等：所有的世俗諦（梵文：Saṃvṛti-satya）之法都不會減少，因為它們在世俗中存在；而所有依賴勝義諦的法都不會增多，因為它們能現量證悟到不增不減的自性，或者在勝義諦中不增不減。雖然從般若母（梵文：Prajñāpāramitā）中產生了三乘的果位，但其自性不分別、不變異，不增不減。這部般若既不會減少，也不會增多。如是等等。例如母牛不捨棄小牛的比喻，不捨棄說法者，並且……
【English Translation】 Like the example of ministers, because it gathers all the qualities of noble beings; and Prajñā (wisdom) here gathers the five perfections (generosity, discipline, patience, diligence, and meditation). Up to and including Sarvākārajñatā (omniscience). Thus and so on. The wise one who knows Yathāvadartha (reality as it is) and Yāvatartha (reality in its entirety), there are two types: one is an ordinary person whose intelligence is fully matured, and the other is one who can discern through reason by seeing the truth, or understands what is to be known through the knowledge of truth; and Prajñā (wisdom) is peaceful (meaning it is free from the elaboration of conceptual thought), subtle (meaning it focuses on the meaning of the thing itself), intelligent (meaning it focuses on all the meanings of the thing), and wise (meaning it has the knowledge to understand both Yathāvadartha and Yāvatartha by seeing the truth). Thus and so on. For those things that are not common to Śrāvakas, Pratyekabuddhas, etc., the subtle things determined by place and time (the things themselves) (like gold), or the profound Dharma-nature of the ultimate truth, are fully and directly known; or all the abandonments and realizations of Śrāvakas, Pratyekabuddhas, etc., are included, therefore it is not common to them, or it is the wisdom itself that is superior, this is the essence of the Sutra. As many sentient beings as there are in the three thousand great thousand worlds, from the eighth Bhumi Bodhisattva onwards, becoming Arhats and Pratyekabuddhas, all their wisdom and abandonment, compared to this Prajñā, it is like measuring, thinking, measuring, and examining with an umbrella, these two compared, this Prajñā is the most excellent, all the wisdom and abandonment from the follower of faith to the Buddha are included in the forbearance of non-origination of the Bodhisattva who has entered the Bhumi (referring to the Bodhisattva who has attained the Bhumi). Thus and so on. In terms of the Mahayana's own doctrine, relying on its freedom, one can quickly achieve the wisdom of Abhijñā (supernormal knowledge) and Sarvākārajñatā (omniscience). By studying this, great Bodhisattvas can quickly attain unsurpassed Bodhi. Thus and so on. Cessation Dharma-kṣānti (acceptance of the Dharma of cessation) etc.: all the Dharmas of conventional truth (Saṃvṛti-satya) will not decrease, because they exist in the conventional; and all the Dharmas that rely on the ultimate truth will not increase, because they can directly realize the nature of non-increase and non-decrease, or in the ultimate truth there is no increase or decrease. Although the fruits of the three vehicles arise from the Prajñāpāramitā (Mother of Wisdom), its nature does not differentiate, does not change, does not increase or decrease. This Prajñā neither decreases nor increases. Thus and so on. Like the example of a cow not abandoning its calf, not abandoning the speaker of Dharma, and...
ཁོར་གསུམ་རྣམ་པར་དག་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་སྦྱིན་པ་ལ་སོགས་པའི་ཕ་ རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་དྲག་ཏུ་རབ་ཏུ་བསྒྲུབས་པས་དང་། བ་དྲུས་མ་ལྟར་བྱང་ཆེན་པོས་ཤེར་ཕྱིན་ ཟབ་མོ་འདིའི་དོན་དུ། ཞེས་ནས། ཆོས་སྨྲ་བ་མི་གཏོང་ན། ཞེས་སོགས་སོ། །ཡང་དག་པའི་ སྦྱོར་བས་བསྐལ་བ་དུ་མར་བསྒྲུབས་པའི་བསོད་ནམས་དང་ཡེ་ཤེས་ཡང་དག་པར་འགྲུབ་པ་ དང་། ཡུམ་ཟབ་མོ་འདི་ཐོས་མ་ཐག་ཏུ་མོས་པར་འགྱུར་རོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །ཡུམ་མཉན་ ཏེ་མོས་པ་ལ་སོགས་པས་ནན་ཏན་བྱེད་པ་བསྒྲུབ་པ་དང་། (རད་ཀིར་དངོས། ) ཐོས་མ་ཐག་ཏུ་མོས་ པ་ལ་སོགས་པ་དེ་དག་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་འགྱུར་བ་ནི། (རད་ཀིར། )ཡང་དག་འགྲུབ་པ་ ཞེས་དག་ལྡན་ནོ། །ཆོས་ཐམས་ཅད་ལ་ཅིར་ཡང་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པར་དམིགས་པ་སྟེ། གྲུ་ ཞིག་པ་ཤིང་ལེབ་སོགས་འཛིན་ན་རྒྱ་མཚོ་ལས་ཐར་བའི་དཔེས། འཁོར་བའི་རྒྱ་མཚོ་ལས་ རྒལ་བའི་དོན་གྱིས་གསུངས་སོ། །ཞེས་ཨཱརྱའོ། །བར་མ་དོར་བྱང་ཆུབ་ལས་ཉམས་པར་མི་ འགྱུར་རོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །ལམ་ལ་ཆོས་བཟོད་སོགས་ནི། ལམ་གྱི་རྟེན་བྱང་པ་སྟེ་ཤེར་ ཕྱིན་དང་ཐབས་མཁས་སོགས་ཀྱིས་སེམས་ཅན་སྨིན་པའི་རིམ་གྱིས་འཚང་རྒྱ་བར་འགྱུར་ (གྱི་བར་མ་དོར་དམན་པའི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་མི་ལྟུང་)བ་སྟེ་(དཔེར་ན་)བུམ་པ་ལེགས་པར་ཚོས་པར་ཆུ་བླུགས་ཏེ་ ཁྱིམ་དུ་སོང་ན་བར་མ་དོར་མི་འཇིག་པ་བཞིན་ཞེས་དག་ལྡན་ཏེ་རད་ཀིར་ཡང་ངོ་། །ཡང་ན་ སེམས་ཀྱི་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ཀྱི་ངོ་བོ་སྟེ་དེ་ཉིད་བྱང་པའི་ལམ་གྱི་རྟེན་རིགས་དང་(སྔར་བཤད་ལྟར་) དེ་མངོན་སུམ་དུ་མཐོང་བའི་བྱང་སེ་ལམ་པ་གང་ཟག་གི་རྟེན་དུ་ཡོད་པས་དང་། ཉན་ཐོས་ཀྱི་ 2-216 སའམ་རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སར་བར་མ་དོར་ཉེ་ཞོར་མི་འགྱུར་ཏེ། མ་ཉེས་མ་ཉམས་པར་བླ་ མེད་བྱང་ཆུབ་ཏུ་འཚང་རྒྱ་བར་འགྱུར་རོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །གྲུ་ཟག་ལྷན་བྱས་པའི་དཔེས། སྨོན་ལམ་དང་ཡེ་ཤེས་ལ་སོགས་པའི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པའི་རྒྱུའི་ཚོགས་ པ་མཐའ་དག་ཚང་བ་དང་། རྒྱ་མཚོ་ཆེན་པོའི་གྲུ་ཤིན་ཏུ་བསྡམས་པ་ཞེས་སོགས་བླ་མེད་ རྫོགས་ཆུབ་ཏུ་བར་མ་དོར་ཉེ་ཞོར་མི་འགྱུར་བ་རིག་པར་བྱའོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །ཐེག་ཆེན་ གྱི་ཐབས་ཤེས་ཀྱིས་སམ་ཐེག་ཆེན་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་གྱི་ཐབས་མཁས་ཀྱིས་སྲིད་ཞི་ ལས་ཡོངས་སུ་འཛིན་པ་དང་། ལོ་བརྒྱ་ཉི་ཤུ་ལོན་པའི་རྒན་པོ་གཡས་གཡོན་ནས་སྐྱེས་བུས་ གཟུང་པའི་དཔེས། བླ་མེད་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་གནས་དེར་ཕྱིན་པར་ནུས་སོ། །ཞེས་ སོགས་སོ། །དོན་དམ་པར་ཆོས་ཐམས་ཅད་ངོ་བོ་(ཨཱརྱ་)ཉིད་མེད་པས་ཆགས་ཤིང་མངོན་པར་ ཞེན་པ་མེད་ཅིང་(ཨཱརྱ་)སྦྱིན་སོགས་ལ་འཁོར་(མདོ་)གསུམ་གྱི་རོ་མྱང་བ་མེད་པ་དང་སྟེ། བདག་ དང་བདག་གིར་མ་ལྟུང་བའི་སེམས་ཀྱིས་སྦྱིན་པ་གཏོང་སོགས་ད
【現代漢語翻譯】 通過以三輪體空（khams gsum rnam par dag pa）的智慧，精進修持佈施等波羅蜜多；如同母牛般以大菩提心爲了甚深般若波羅蜜多的意義，從『不捨棄說法者』等等。以正確的修行，在無數劫中所積累的福德和智慧得以圓滿成就，並且一聽到這部甚深般若波羅蜜多，就會立即產生信仰。等等。聽聞般若波羅蜜多后，通過生起信仰等而努力修行，（如同真實存在）。那些一聽聞就生起信仰等，都會轉變為圓滿菩提。（如同真實存在）。所謂『真實成就』，是指具有清凈。對於一切法，不作任何分別念而專注，譬如破船，若抓住木板等，就能從大海中脫困，同樣，也以超越輪迴大海的意義來宣說。如是。 在（成佛的）中陰階段，不會從菩提退轉。等等。關於道上的法忍等，是道的所依，即通過般若波羅蜜多和方便等，逐漸成熟眾生而證得菩提（即在中陰階段不會墮入下劣的菩提），例如，將燒製好的瓶子裝滿水帶回家，在中陰階段不會損壞一樣，這是具有清凈的。如是。 或者，心的法界自性，即那本身就是菩提道的所依，以及（如前所述）現量見到它的菩薩，作為道上行者的所依，並且不會在中陰階段墮入聲聞地或緣覺地，而是無過失、無退轉地證得無上菩提。等等。譬如修補漏船，發願和智慧等波羅蜜多，圓滿一切資糧，如同大海中的船隻被緊密修補一樣，要知道在中陰階段不會墮入下劣的菩提。等等。通過大乘的方便智慧，或者大乘善知識的方便，從有寂中獲得解脫，如同百歲老人被左右的人攙扶一樣，能夠到達無上圓滿菩提的彼岸。等等。 從勝義諦的角度來看，一切法都沒有自性（自性空，藏文：ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པ།，梵文天城體：निःस्वभाव，梵文羅馬擬音：nihsvabhāva，漢語字面意思：無自性），因此沒有貪執和執著，並且（自性空）對於佈施等沒有體驗到三輪（施者、受者、施物）的感受，並且以不執著於我和我所的心來行佈施等。
【English Translation】 Through the wisdom of the three spheres being completely pure, diligently practicing the perfections such as giving; like a mother cow, with great Bodhicitta, for the sake of the meaning of this profound Prajnaparamita, from 'not abandoning the speaker of Dharma' and so on. With correct practice, the merit and wisdom accumulated over countless eons are perfectly accomplished, and upon hearing this profound Prajnaparamita, faith will arise immediately. And so on. After hearing the Prajnaparamita, through generating faith and so on, diligently practicing, (as if it were real). Those who generate faith immediately upon hearing, etc., will all be transformed into perfect Bodhi. (As if it were real). 'Truly accomplished' means having purity. For all Dharmas, without any discrimination, focus, like a broken boat, if one grabs planks, etc., one can escape from the ocean, similarly, it is also spoken of in the sense of transcending the ocean of Samsara. Thus. In the intermediate state (of becoming a Buddha), one will not regress from Bodhi. And so on. Regarding Dharma-kshanti etc. on the path, it is the support of the path, that is, through Prajnaparamita and skillful means, gradually maturing sentient beings and attaining Bodhi (that is, in the intermediate state, one will not fall into inferior Bodhi), for example, if a well-fired vase is filled with water and taken home, it will not be damaged in the intermediate state, this is with purity. Thus. Or, the nature of the Dharmadhatu of the mind, that itself is the support of the Bodhi path, and (as previously explained) the Bodhisattva who directly sees it, as the support of the practitioner on the path, and will not fall into the Hearer's stage or the Solitary Buddha's stage in the intermediate state, but will attain unsurpassed Bodhi without fault or regression. And so on. Like repairing a leaky boat, the aspiration and wisdom, etc., the collection of causes for the complete perfection of the Paramitas, are all complete, like a boat in the great ocean being tightly repaired, one should know that in the intermediate state one will not fall into inferior Bodhi. And so on. Through the skillful means of the Great Vehicle's wisdom, or the skillful means of a Great Vehicle's spiritual friend, one is completely liberated from Samsara and Nirvana, like a hundred-and-twenty-year-old man being supported by people on the left and right, one is able to reach the shore of unsurpassed perfect Bodhi. And so on. From the ultimate point of view, all Dharmas have no essence (Tibetan: ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པ།, Devanagari: निःस्वभाव, Romanized Sanskrit: nihsvabhāva, literal meaning: no self-nature), therefore there is no attachment or clinging, and (no self-nature) for giving etc., there is no experience of the three wheels (giver, receiver, and gift), and giving etc. is done with a mind that does not cling to self and what belongs to self.
ང་བདག་ནི་སྦྱིན་པ་གཏོང་ ངོ་འདི་ལ་གཏོང་ངོ་ཞེས་མི་སེམས་སོགས་དང་སྦྱིན་པས་རློམ་སེམས་སུ་མི་བྱེད། སོགས་ དང་། གང་དང་གང་བྱིན་པ་དེ་ཐམས་ཅད་བླ་མེད་རྫོགས་ཆུབ་ཏུ་བསྔོས་ཤིགས་ཞེས་སོགས་ སོ། །དེ་ལྟར་བཅུ་དྲུག་གི་བདག་ཉིད་ཅེས་བྱ་བ་ནི་གོ་རིམ་བཞིན་དུ་སྡུག་བསྔལ་ལ་སོགས་ པའི་བདེན་པ་བཞིའི་ཡུལ་ཅན་གྱི་ཤེས་བཟོད་སྐད་ཅིག་མ་བཅུ་དྲུག་རྣམས་ཀྱི་ཁྱད་པར་གྱི་ ཆོས་ཡིན་པས་དེས་ཁྱད་པར་དུ་བྱས་པའི་ཤེས་བཟོད་བཅུ་དྲུག་རིམ་བཞིན་ཤེས་པར་བྱའོ། ། ཞེས་པའོ། །བཅུ་དྲུག་གིས་ཁྱད་པར་ཞུགས་པ་དེའི་ཕྱིར་ཉན་ཐོས་དེ་དག་གིས་མཐོང་ལམ་ སོགས་ནི་སྔར་ཇི་སྐད་བཤད་པའི་ཁྱད་པར་བཅུ་དྲུག་དང་བྲལ་བའི་མངོན་པར་ཞེན་པ་སྐྱེ་བ་ དང་ཡོངས་འཛིན་དང་བྲལ་བ་ལ་སོགས་པའི་མཚན་ཉིད་ཀྱིས་གོ་སླ་བའི་ཕྱིར། འདིར་མངོན་ རྟོགས་རྒྱན་གྱིས་དངོས་སུ་མ་བཤད་དོ། ། 2-217 ༈ བྱེད་པའི་མཚན་ཉིད། གསུམ་པ་ལ། མཚམས་སྦྱར་ནི་ཁྱད་པར་གྱི་མཚན་ཉིད་ཀྱིས་ཁྱད་པར་རྣམ་པར་བཅད་ པ་(སྟེ་རྟོགས་པར་བྱས་པའོ། ། )རྣམས་ཀྱི་གཞན་དོན་བྱེད་པའི་མཚན་ཉིད་གང་ཡིན་ཞེ་ན། བར་ སྐབས་ཀྱི་ཚིགས་བཅད་གཉིས་ཀྱིས་བྱེད་པའི་མཚན་ཉིད་སྟོན་ནོ། །རྩ་བ་ལ། ཞེས་བྱ་བ་ བཅུ་གཅིག་པོ་འདི་ནི་བྱེད་པའི་མཚན་ཉིད་ཡིན། ཞེས་བྱ་སྟེ། གཞན་འགྲེལ་པ་དང་ལྷན་ཅིག་ བཤད་ན། བྱང་སེའི་གཞི་ཤེས་ཆོས་ཅན། མི་རྣམས་ཏེ་སྐལ་ལྡན་གྱི་གདུལ་བྱ་ལ་མ་འོངས་ པའི་ཕན་པ་ཉེ་བར་སྒྲུབ་སྟེ། (མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་ལམ་ཕན་པ་ཉིད་དུ་སྟོན་པས་ཕན་པའི་བྱེད་པའོ། །རད་ཀིར། ) དེ་རྣམས་རྒྱུད་(མདོ་ཨཱརྱ་)ལྔ་ནས་བཏོན་ནས་མྱང་འདས་(མདོ་ཨཱརྱ་)ལ་འགོད་པས་སོ། །ཇི་ལྟར་ ན། བྱང་ཆེན་པོ་འཇིག་རྟེན་ལ་ཕན་པའི་ཕྱིར་ཞུགས་པ་ཡིན་ཞེ་ན་(རབ་འབྱོར་)འདི་ལ་བྱང་ཆེན་པོ་ སེམས་ཅན་རྣམས་འགྲོ་བའི་རྒྱུད་ལྔ་ནས་ཡོངས་སུ་བཏོན་ཞིང་མི་འཇིགས་པའི་ཐང་བདེ་བ་ མྱང་འདས་ལ་རབ་ཏུ་འགོད་དོ། །ཞེས་སོ། །ཆོས་ཅན། དེ་ལ་ཚེ་འདིའི་བདེ་བ་སྒྲུབ་སྟེ། (མྱ་ ངན་ལས་འདས་པའི་ལམ་བདེ་བ་ལ་འཇོག་པས་བདེ་བའི་བྱེད་པའོ། །རད་ཀིར། )དེ་རྣམས་(སེམས་ཅན་རྣམས་ཞེས་མདོ་)སྡུག་ བསྔལ་དང་ཡིད་(མདོ་ཨཱརྱ་)མི་བདེ་དང་འཁྲུག་པ་ལས་བཀྲོལ་ནས་མྱང་འདས་ལ་འགོད་(མདོ་ ཨཱརྱ་)པས་སོ། །མདོ་ནི། རྟགས་དེ་ཉིད་དོ། །དེ་ཆོས་ཅན། དེ་རྣམས་ཀྱི་སྐྱོབ་པར་འགྱུར་ཏེ་ (སེམས་ཅན་རྣམ་པར་ལྟུང་བ་ལས་སྐྱོབ་པ་སྟེ་སྐྱོབ་པ་ནི་ཆོས་སྟོན་པ་སྟེ་ཞེས་རད་ཀིར་ཨཱརྱའོ། ། )དེ་རྣམས་འཁོར་བའི་ སྡུག་བསྔལ་ལས་སྐྱོབ་ཅིང་ཡང་མི་སྐྱེ་བར་བྱེད་པའི་ཆོས་སྟོན་པས། (ཀུན་ཨཱརྱ། ) ལས་ཉོན་གྱི་ རྣམ་པར་སྨིན་པ་མ་ཡིན་པའི་སྡུག་བསྔལ་མེད་པའི་ཆོས་ཉིད་མྱང་འདས་ཉེ་བར་སྒྲུབ་པའི་ དོན་གྱིས་སོ། །སྡུག་བསྔ
【現代漢語翻譯】 我佈施，不應心想『我正在佈施給這個人』，不應因佈施而生傲慢心。等等。無論佈施了什麼，都應迴向于無上圓滿菩提。等等。所謂『十六之體性』，是指苦等四諦之境的十六種忍智剎那的差別法，因此，應次第瞭解由這些差別法所區分的十六種忍智。這是其含義。因為這十六種差別，聲聞等所證悟的見道等，與之前所說的十六種差別相分離，容易產生執著，並且由於遠離了引導等特徵，所以很容易理解。因此，《現觀莊嚴論》中沒有直接闡述。 第三品，關於作用的體性： 首先是聯繫，即以差別的體性來區分（即理解）各種差別。那麼，什麼是利益他人的作用的體性呢？通過中間的兩段偈頌來闡述作用的體性。根本頌中說：『此十一法即是作用的體性』。也就是說，結合其他論典來解釋，菩薩的基識，對於有緣的應化眾生，能夠促成未來的利益（因為示現涅槃之道本身就是利益之舉。Rādakīrti）。 將他們從五趣（輪迴）中解脫出來，安置於涅槃之中。例如，大菩薩爲了利益世間而入世，（善男子）菩薩將眾生從五趣輪迴中徹底解脫出來，並安置於無畏安樂的涅槃之中。經文中說：『將他們從痛苦和不悅中解脫出來，安置於涅槃之中』。經文中說：『這就是那個徵象』。因此，他們會成為那些眾生的救護者（從墮落中救護眾生，救護者即是說法者，如Rādakīrti所說）。他們從輪迴的痛苦中救護出來，並宣說不再受生的佛法（一切Rādakīrti）。通過促成沒有業和煩惱的異熟果報的無苦之法性涅槃的意義。
【English Translation】 I give alms, one should not think 'I am giving to this person', and should not become arrogant because of giving. Etc. Whatever is given should be dedicated to the unsurpassed perfect Bodhi. Etc. The so-called 'nature of sixteen' refers to the distinguishing characteristics of the sixteen moments of forbearance and wisdom that have the realm of the four truths such as suffering. Therefore, one should understand the sixteen forbearances and wisdoms distinguished by these distinguishing characteristics in order. This is its meaning. Because of these sixteen distinctions, the path of seeing, etc., attained by the Shravakas, etc., is separated from the sixteen distinctions mentioned earlier, easily gives rise to attachment, and is easy to understand due to the characteristics of being away from guidance, etc. Therefore, the 'Ornament of Clear Realization' does not directly elaborate on this. Chapter 3, On the Nature of Action: First is the connection, which is to distinguish (i.e., understand) the various distinctions by the nature of distinction. So, what is the nature of the action of benefiting others? The nature of the action is explained through the two intermediate verses. The root verse says: 'These eleven dharmas are the nature of action'. That is to say, combined with other commentaries to explain, the basic consciousness of the Bodhisattva, for the sentient beings who are destined to be transformed, can promote future benefits (because showing the path of Nirvana itself is an act of benefit. Rādakīrti). Liberating them from the five realms (of Samsara) and placing them in Nirvana. For example, the great Bodhisattva enters the world to benefit the world, (Good son) the Bodhisattva completely liberates sentient beings from the five realms of Samsara and places them in the fearless and blissful Nirvana. The sutra says: 'Liberating them from suffering and displeasure and placing them in Nirvana'. The sutra says: 'This is that sign'. Therefore, they will become the protectors of those beings (saving beings from falling, the protector is the one who teaches the Dharma, as Rādakīrti said). They are rescued from the suffering of Samsara and preach the Dharma of no more rebirth (all Rādakīrti). Through the meaning of promoting the nature of Nirvana, which is free from suffering and has no karmic and afflictive results.
ལ་གང་ཅི་ཡང་རུང་སྟེ་དེ་དག་ལས་སེམས་ཅན་རྣམས་ཡོངས་སུ་ སྐྱོབ་ཅིང་དེ་དག་སྤངས་བའི་ཕྱིར་ཆོས་སྟོན་ཏེ་སེམས་ཅན་དེ་དག་ཀྱང་ཆོས་དེ་ཐོས་ནས་རིམ་ གྱིས་ཐེག་པ་གསུམ་གྱི་མྱ་ངན་ལས་འདས་པར་འགྱུར། ཞེས་སོ། །ཕན་པ་ལ་སོགས་པའི་བྱེད་ པ་གསུམ་ཆོས་ཅན། བྱང་སེའི་གཞི་ཐམས་ཅད་ཤེས་པ་ཉིད་ཀྱི་བྱེད་པ་ཡིན་ཏེ། དེའི་མཛད་ 2-218 པ་འཕྲིན་ལས་ཡིན་པས་སོ། །ཨཱརྱ་ནི་དང་པོ་དགུ་ཅར་གཞི་ཤེས་ཀྱི་བྱེད་པར་འཆད་དོ། ། ལམ་ཤེས་ཆོས་ཅན། དེ་རྣམས་ཀྱི་སྐྱབས་སྒྲུབ་པར་མཛད་དེ། (འཇིགས་པ་ཉེ་བར་གནས་པ་རྣམས་ འཇིགས་པ་ལས་གྲོལ་བས་སྐྱབས་ཞེས་རད་ཀིར། ) དེ་རྣམས་སྐྱེ་རྒ་ན་འཆི་སོགས་ལས་བསྒྲལ་ནས་ལྷག་ མེད་མྱང་འདས་ལ་འགོད་པས་གཏན་ཏུ་ཕན་པ་སྒྲུབ་པས་སོ། །སེམས་ཅན་སྐྱེ་བའི་ཆོས་ཅན་ དང་། ནས། (རྒ་ན་འཆི་མྱ་ངན་སྨྲེ་སྔགས་འདོན། སྡུག་བསྔལ་ཡིད་མི་བདེ་འཁྲུག་པའི་ཆོས་ཅན་རྣམས་དེ་ལས་གྲོལ་ཞིང་། ) ཕུང་བོ་མ་ལུས་པའི་མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་དབྱིངས་སུ་མྱ་ངན་ལས་ཟློ་སྟེ། ཞེས་སོགས་སོ། ། ཆོས་ཅན། དེ་རྣམས་གྱི་གནས་མཛད་དེ། (སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་གནས་སུ་ཉེ་བར་གནས་པས་གནས་ཞེས་ རད་ཀིར། ) དོན་དམ་པར་ཆོས་ཐམས་ཅད་འདྲེ་འབྲེལ་སྐྱེ་འགག་མེད་པའི་ཆོས་བསྟན་ནས། དེ་ལྟར་(ཨཱརྱ་དོན་)དངོས་སུ་རྟོགས་པ་ལ་འགོད་པའི་སྒོ་ནས་དེ་རྣམས་ཀྱི་སྡུག་བསྔལ་གྱི་རྒྱུ་ བཟློག་པར་མཛད་པས་སོ། །ཆོས་ཐམས་ཅད་འདྲེ་བ་མེད་པར་ཆོས་སྟོན་ཏེ། ནས། འདྲེ་བ་ མེད་པ་ནི་འབྲེལ་བ་མེད་པའོ། །འབྲེལ་བ་མེད་པ་ནི་སྐྱེ་བ་མེད་པའོ། །སྐྱེ་བ་མེད་པ་ནི་འགག་ པ་མེད་པའོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །(འཁོར་བར་སོང་བ་རྣམས་ཡོན་ཏན་དང་ལྡན་པར་བྱེད་པ་མགོན་ཞེས་རད་ཀིར། ) ཆོས་ཅན། དཔུང་གཉེན་སྒྲུབ་སྟེ། དེ་རྣམས་ལ་དོན་དམ་པར་འཁོར་འདས་བདེན་མེད་དུ་ མཉམ་པ་ཉིད་དུ་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པའི་ཡེ་ཤེས་སྒྲུབ་པར་མཛད་པས་སོ། །གཟུགས་ཀྱི་ ཕ་རོལ་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་གཟུགས་མ་ཡིན་ནོ། །ནས། རྣམ་མཁྱེན་ཀྱི་བར་རོ། །གཟུགས་ཀྱི་ཕ་ རོལ་ན་རྣམ་པར་རྟོག་པ་གང་ཡང་མེད་དོ། །ནས། རྣམ་མཁྱེན་བར་རོ། །བྱང་ཆེན་པོ་དེ་ལྟར་ ཞི་བ་ལ་རྟོག་ཀྱང་སེམས་ཞུམ་པར་མི་འགྱུར་སོགས་དང་། སངས་རྒྱས་ནས་ཆོས་དེ་ལྟར་ཞི་ བ་དང་བཟང་བ་དེ་དག་བཤད་པར་བྱའོ་སྙམ་དུ་སེམས་པ་ནི་དཀའ་བ་བྱེད་པ་སྟེ། ནས། དེ་ ལྟར་ན་དཔུང་གཉེན་དུ་འགྱུར། ཞེས་སོ། །ཆོས་ཅན། དེ་རྣམས་ལ་གླིང་སྒྲུབ་སྟེ། (འདོད་ཆགས་ལ་ སོགས་པའི་ཉོན་མོངས་པའི་རྒྱ་མཚོར་འབྱིང་བ་རྣམས་ཆོས་ཀྱི་སྐམ་སར་འཇོག་པ་སྟེ་གླིང་གི་བྱེད་པའོ། །ཞེས་རད་ཀིར། ) ཆུས་ 2-219 བཅད་པའི་སྐམ་ས་(ནི་གླིང་)དང་ཆོས་མཐུན་པར་སྲེད་པ་ཟད་པ་དང་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བ་ དང་འགོག་པ་དང་མྱང་འདས་(པ་ནི་གླིང་དེ་)སྟ
【現代漢語翻譯】 無論如何，爲了完全拯救眾生並捨棄他們，宣講佛法，眾生聽聞此法后，逐漸通過三乘獲得涅槃。具有利益等三種作用的事物，其法性是，菩薩的一切基礎都是遍知的作用，因為其事業是事業。阿雅尼首先將九種事物都解釋為基礎智慧的作用。 通達道之法性是，爲了實現他們的救護（拉德克爾說：『對於那些處於恐懼中的人，從恐懼中解脫出來就是救護』），將他們從生老病死等中解脫出來，安置於無餘涅槃，從而實現永久的利益。眾生具有出生的法性，乃至（從衰老、疾病、死亡、悲傷、哀號中解脫出來，痛苦、不適和混亂的法性），從所有這些中解脫出來，進入完全涅槃的境界。等等。 其法性是，爲了實現他們的住所（拉德克爾說：『因為靠近所有眾生的住所，所以是住所』），從根本上宣講所有事物沒有混合、沒有關聯、沒有生滅的法性，從而通過安置於如此（阿雅義）的真實證悟，來阻止他們的痛苦之因。宣講所有事物沒有混合的佛法，乃至沒有混合就是沒有關聯。沒有關聯就是沒有出生。沒有出生就是沒有滅亡。等等。（拉德克爾說：『那些進入輪迴的人，使他們具備功德，是保護者』）。 其法性是，實現朋友，因為爲了他們，從根本上實現了證悟輪迴和涅槃無實的平等性的智慧。什麼是色之彼岸，那不是色。乃至，直到一切智。在色之彼岸，沒有任何分別念。乃至，直到一切智。如此偉大的菩提，即使思維寂靜，心也不會沮喪等等。並且，思維佛陀應該宣說如此寂靜和美好的佛法，是困難的。乃至，如此則成為朋友。等等。其法性是，爲了他們，實現洲渚（拉德克爾說：『將那些沉溺於貪慾等煩惱之海的人安置於佛法的陸地上，是洲渚的作用』）。 被水隔開的陸地（是洲渚），與佛法一致，貪愛止息、離貪、滅盡和涅槃（是那個洲渚）。
【English Translation】 Whatever it may be, in order to completely save sentient beings and abandon them, the Dharma is taught, and upon hearing this Dharma, those sentient beings gradually attain Nirvana through the Three Vehicles. The nature of things that have three functions such as benefit is that all the foundations of Bodhisattvas are the function of omniscience, because their activity is activity. Āryani first explains all nine things as the function of basic wisdom. The nature of knowing the path is that it is to accomplish their protection (Radkir says, 'For those who are in fear, liberation from fear is protection'), liberating them from birth, old age, sickness, and death, etc., and placing them in the state of non-residual Nirvana, thereby achieving permanent benefit. Sentient beings have the nature of being born, and even (liberated from old age, sickness, death, sorrow, lamentation, the nature of suffering, discomfort, and confusion), liberated from all of these, entering the realm of complete Nirvana. etc. Its nature is to accomplish their abode (Radkir says, 'Because it is close to the abode of all sentient beings, it is an abode'), fundamentally teaching that all things have the nature of being unmixed, unrelated, without arising or ceasing, thereby preventing the cause of their suffering by placing them in such (Arya meaning) true realization. Teaching the Dharma that all things are unmixed, even unmixed is unrelated. Unrelated is unborn. Unborn is unceasing. etc. (Radkir says, 'Those who have entered Samsara, making them possess virtues, are protectors'). Its nature is to accomplish friendship, because for them, it fundamentally realizes the wisdom of realizing the equality of Samsara and Nirvana as unreal. What is beyond form is not form. Even up to omniscience. In the beyond of form, there is no conceptualization. Even up to omniscience. Such great Bodhi, even if thinking of peace, the mind will not be discouraged, etc. And, thinking that the Buddha should explain such peaceful and good Dharma is difficult. Even, in this way, it becomes a friend. etc. Its nature is to accomplish an island for them (Radkir says, 'Placing those who are drowning in the ocean of afflictions such as attachment on the land of Dharma is the function of an island'). Land separated by water (is an island), in accordance with the Dharma, the cessation of craving, detachment, cessation, and Nirvana (is that island).
ོན་པའི་(ཀུན་ཨཱརྱ་)སྒོ་ནས་རང་དང་གཞན་གྱི་དོན་ མངོན་མཐོ་ངེས་ལེགས་(གསེར་)རྟོགས་པ་སྟེ་ཐོབ་པའི་རྟེན་གྱི་ངོ་བོ་སྟེ་རྒྱུ་བྱེད་པས་སོ། །(འབུམ་ ཊཱིཀ་དུ་དཔེར་ན་ཆུ་ཀླུང་ཆེན་པོའམ་འབབ་ཆུ་ཕྲ་མོའམ་རྒྱ་མཚོ་ཆེན་པོའི་ནང་ན་སེམས་ཅན་གྱི་གནས་སུ་རུང་བའི་ཐང་མཐའ་ ཆུས་འཁོར་བ་ལ་གླིང་ཞེས་བྱའོ། །ཞེས་སོ། །དག་ཐུབ་ཏུ། ཆུ་བོ་དང་རྒྱ་མཚོའི་ཕྱོགས་ཆུས་ཡོངས་སུ་གཅད་པ་གླིང་ཡིན་པ་བཞིན་ དུ་(དག་ལྡན་)(འདི་ཕན་ཐུབ་དགོངས་)སྔོན་གྱི་མཐའ་འཁོར་བ་དང་ཕྱི་མའི་མྱ་ངན་ལས་འདས་པས་ཡོངས་སུ་བཅད་པའམ་ ཆོས་ཐམས་ཅད་དེ། འདི་ལྟ་སྟེ། དེ་རྣམས་ཀྱི་སྟོང་པ་ཉིད་མི་དམིགས་པ་ནས་མྱང་འདས་ཀྱི་བར་ཡིན་ཞིང་དེ་ཐོབ་པར་བྱེད་པས་ གླིང་ངོ་། །མ་རིག་པའི་སྒོང་ངའི་སྦྲུབས་སུ་བཅིངས་པ་རྣམས་སྣང་བར་བྱེད་པ་དེ་ཡང་གླིང་སྟེ་སྒྲོན་མ་དང་ཆོས་མཐུན་པའི་ཕྱིར་ གླིང་གི་སྐད་དོད་དྭི་བ་ཞེས་པའི། ཝ་ཡིག་ཕྱིས་པའོ། །གཞན་ཡང་གླིང་ཐོབ་པར་བྱེད་དུ་འཇུག་པས་གླིང་སྟེ་དེའི་ལས་ཀྱང་གླིང་ སྟེ། འདི་ལྟ་སྟེ། མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་རིན་པོ་ཆེའི་གླིང་དུ་འཁྲིད་པར་བྱེད་པའོ། །དེའི་ཕྱིར་གླིང་ནི་རྣམ་པ་གསུམ་གསུམ་མོ་ཞེས་ དཔང་ལོཙྪས་བསྒྱུར་རོ། ། ) གཟུགས་ཀྱི་སྔོན་གྱི་མཐའ་དང་ཕྱི་མའི་མཐའ་ཡོངས་སུ་ཆད་དོ། །ནས། རྣམ་མཁྱེན་བར་དང་། སྲེད་པ་ཟད་པ་དང་ཞེས་སོགས་ནས། དེ་ལྟར་ཞི་བ་དང་བཟང་བོའི་ ཆོས་སྟོན། ཞེས་སོགས་སོ། །(རྣམ་པར་ལྟུང་བའི་སེམས་ཅན་རྣམས་ཆོས་བསྟན་པས་བསྡུས་པས་ཏེ། ཡོངས་འདྲེན་ གྱི་བྱེད་པའོ། །རད་ཀིར། )ཆོས་ཅན། དེ་རྣམས་ཉེས་པའི་གནས་ནས་ཡོན་ཏན་གྱི་གནས་སུ་ཡོངས་ སུ་འདྲེན་པ་སྒྲུབ་སྟེ། (འབད་མི་དགོས་པར་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་དོན་བྱེད་པ་སྟེ་ཞེས་རད་ཀིར་རོ། ། ) དོན་དམ་ པར་ཆོས་ཐམས་ཅད་སྐྱེ་འགག་ཀུན་བྱང་མེད་པའི་ཆོས་བསྟན་པའི་སྒོ་ནས་(མདོ་ཨཱརྱ་)སེམས་ ཅན་གཞན་གྱི་དོན་གནས་སྐབས་(གསེར་)ཐམས་ཅད་དུ་སྒྲུབ་པར་མཛད་པས་སོ། །ཆོས་ཅན། དེ་རྣམས་ཀྱི་དོན་ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་པར་མཛད་དེ། འབད་རྩོལ་ཆེན་པོ་(རད་ཀིར་)མི་དགོས་པར་ སེམས་ཅན་གྱི་དོན་ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་པར་འཇུག་པས་སོ། །གཟུགས་ནི་ནམ་མཁའི་ངང་ཚུལ་ ཅན་ནོ། །ཞེས་སོགས་ནས། ཆོས་ཐམས་ཅད་ནི་མངོན་པར་འདུ་བྱེད་པ་མེད་པའི་ངང་ཚུལ་ 2-220 ཅན་ཏེ། ཞེས་སོགས། རྒྱ་ཆེར་རོ། །མདོར་ཡོངས་འདྲེན་གྱི་ཚབ་ཏུ་ལམ་དུ་འགྱུར་ཞེ་ན། ཞེས་ བཤད་དོ། །ཆོས་ཅན། ཐེག་པ་(ཨཱརྱ་)གསུམ་གྱི་ལམ་གྱིས་ངེས་པར་འབྱུང་ཞིང་(ཨཱརྱ་དངོས་)དེའི་ འབྲས་བུ་རང་དོན་དུ་མངོན་སུམ་དུ་མི་བྱེད་པའི་བདག་ཉིད་སྒྲུབ་སྟེ། (རང་རང་གི་འབྲས་བུ་བྱང་ཆུབ་ རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་མངོན་དུ་མི་བྱེད་པ་དང་། སེམས་ཅན་གྱི་དོན་དུ་ཚོགས་མ་རྫོགས་པ
【現代漢語翻譯】 通過智慧（kunyaarya），爲了自己和他人的利益，證悟殊勝和決定性的利益（黃金），這是獲得成就的所依之本體，是因。（在《十萬頌釋》中，例如，如同大河、小溪或大海中，適合眾生居住的四周環水的陸地被稱為『洲』。在《清凈能斷》中，如同河流和海洋被水完全隔開形成洲一樣，（具足清凈）（此利益能斷）被前世的輪迴和後世的涅槃完全隔開，或者說一切法，即從這些法的空性不可得直到涅槃，因為能獲得這些，所以是洲。那些被束縛在無明之卵中的眾生，顯現光明，這也是洲，因為與燈相似，所以洲的梵語是dvipa，去掉了va字。此外，使獲得洲，所以是洲，其作用也是洲，例如，引導至珍寶涅槃洲。因此，洲有三種形態，這是班智達譯師翻譯的。）色蘊的前際和后際完全斷絕。直到一切智之間，以及貪愛滅盡等等。因此，宣說寂靜和善良的法。等等。（使墮落的眾生通過教法而被攝受，是引導者。radkir。）法性，這些將眾生從罪惡之處引導至功德之處，是成就者。（無需努力就能利益一切眾生，這是radkir。）究竟而言，通過宣說一切法無生滅、無染污的法（mdo aarya），在一切時處成就其他眾生的暫時利益（黃金）。法性，這些自然成就其利益，無需巨大的努力（radkir）就能使眾生的利益自然成就。色蘊是虛空的體性。等等。一切法是無為的體性。等等。廣說。簡而言之，如果用道路代替引導者，那麼，說道。法性，通過三乘（aarya）的道 निश्चित 出離，並且（aarya 真實）其果位不是爲了自己的利益而顯現的自性是成就者。（各自的果位，完全不顯現一切種類的菩提，並且爲了眾生的利益，沒有圓滿資糧） 通過智慧（kunyaarya），爲了自己和他人的利益，證悟殊勝和決定性的利益（黃金），這是獲得成就的所依之本體，是因。（在《十萬頌釋》中，例如，如同大河、小溪或大海中，適合眾生居住的四周環水的陸地被稱為『洲』。在《清凈能斷》中，如同河流和海洋被水完全隔開形成洲一樣，（具足清凈）（此利益能斷）被前世的輪迴和後世的涅槃完全隔開，或者說一切法，即從這些法的空性不可得直到涅槃，因為能獲得這些，所以是洲。那些被束縛在無明之卵中的眾生，顯現光明，這也是洲，因為與燈相似，所以洲的梵語是dvipa，去掉了va字。此外，使獲得洲，所以是洲，其作用也是洲，例如，引導至珍寶涅槃洲。因此，洲有三種形態，這是班智達譯師翻譯的。）色蘊的前際和后際完全斷絕。直到一切智之間，以及貪愛滅盡等等。因此，宣說寂靜和善良的法。等等。（使墮落的眾生通過教法而被攝受，是引導者。radkir。）法性，這些將眾生從罪惡之處引導至功德之處，是成就者。（無需努力就能利益一切眾生，這是radkir。）究竟而言，通過宣說一切法無生滅、無染污的法（mdo aarya），在一切時處成就其他眾生的暫時利益（黃金）。法性，這些自然成就其利益，無需巨大的努力（radkir）就能使眾生的利益自然成就。色蘊是虛空的體性。等等。一切法是無為的體性。等等。廣說。簡而言之，如果用道路代替引導者，那麼，說道。法性，通過三乘（aarya）的道 निश्चित 出離，並且（aarya 真實）其果位不是爲了自己的利益而顯現的自性是成就者。（各自的果位，完全不顯現一切種類的菩提，並且爲了眾生的利益，沒有圓滿資糧）
【English Translation】 Through wisdom (kunyaarya), for the benefit of oneself and others, realizing the supreme and definitive good (gold), this is the basis of attainment, the essence of the support, the cause. (In the commentary on the Hundred Thousand Verses, for example, just as a land surrounded by water, suitable for beings to live in, in a great river, small stream, or ocean, is called an 'island'. In the 'Purification that Cuts', just as a river and ocean are completely separated by water to form an island, (endowed with purity) (this benefit can cut off) is completely separated by the cycle of previous lives and the nirvana of future lives, or all dharmas, that is, from the emptiness of these dharmas being unobtainable up to nirvana, because it enables the attainment of these, it is an island. Those beings bound in the egg of ignorance, manifesting light, this is also an island, because it is similar to a lamp, so the Sanskrit word for island is dvipa, with the letter va removed. Furthermore, it causes the attainment of an island, so it is an island, its function is also an island, for example, leading to the precious island of nirvana. Therefore, there are three forms of island, this is what the Pandit translator translated.) The former and latter limits of form are completely cut off. Up to omniscience, and the exhaustion of craving, and so on. Therefore, teach the peaceful and virtuous dharma. And so on. (Causing fallen beings to be gathered through the teachings, is a guide. radkir.) Dharmata, these lead beings from the place of faults to the place of virtues, are achievers. (Without effort, benefiting all beings, this is radkir.) Ultimately, through teaching the dharma of all dharmas being without arising or ceasing, without defilement (mdo aarya), accomplishing the temporary benefit (gold) of other beings at all times and places. Dharmata, these naturally accomplish their benefit, without great effort (radkir), they cause the benefit of beings to be naturally accomplished. Form is the nature of space. And so on. All dharmas are of the nature of non-action. And so on. Extensive explanation. In short, if the path is used instead of the guide, then, it is said. Dharmata, through the path of the three vehicles (aarya), निश्चित liberation, and (aarya reality) its result, the nature of not manifesting for one's own benefit, is an achiever. (The respective results, completely not manifesting all kinds of bodhi, and for the benefit of beings, not completing the accumulation of merit) Through wisdom (kunyaarya), for the benefit of oneself and others, realizing the supreme and definitive good (gold), this is the basis of attainment, the essence of the support, the cause. (In the commentary on the Hundred Thousand Verses, for example, just as a land surrounded by water, suitable for beings to live in, in a great river, small stream, or ocean, is called an 'island'. In the 'Purification that Cuts', just as a river and ocean are completely separated by water to form an island, (endowed with purity) (this benefit can cut off) is completely separated by the cycle of previous lives and the nirvana of future lives, or all dharmas, that is, from the emptiness of these dharmas being unobtainable up to nirvana, because it enables the attainment of these, it is an island. Those beings bound in the egg of ignorance, manifesting light, this is also an island, because it is similar to a lamp, so the Sanskrit word for island is dvipa, with the letter va removed. Furthermore, it causes the attainment of an island, so it is an island, its function is also an island, for example, leading to the precious island of nirvana. Therefore, there are three forms of island, this is what the Pandit translator translated.) The former and latter limits of form are completely cut off. Up to omniscience, and the exhaustion of craving, and so on. Therefore, teach the peaceful and virtuous dharma. And so on. (Causing fallen beings to be gathered through the teachings, is a guide. radkir.) Dharmata, these lead beings from the place of faults to the place of virtues, are achievers. (Without effort, benefiting all beings, this is radkir.) Ultimately, through teaching the dharma of all dharmas being without arising or ceasing, without defilement (mdo aarya), accomplishing the temporary benefit (gold) of other beings at all times and places. Dharmata, these naturally accomplish their benefit, without great effort (radkir), they cause the benefit of beings to be naturally accomplished. Form is the nature of space. And so on. All dharmas are of the nature of non-action. And so on. Extensive explanation. In short, if the path is used instead of the guide, then, it is said. Dharmata, through the path of the three vehicles (aarya), निश्चित liberation, and (aarya reality) its result, the nature of not manifesting for one's own benefit, is an achiever. (The respective results, completely not manifesting all kinds of bodhi, and for the benefit of beings, not completing the accumulation of merit)
་རྣམས་རྫོགས་པར་བྱེད་ཀྱི་རྫོགས་ པའི་བྱང་ཆུབ་གྱིས་འབྲས་བུ་ཡང་མངོན་སུམ་དུ་མི་བྱེད་པ་ཞེས་རད་ཀིར་རོ། ། ) ཆོས་ཐམས་ཅད་དོན་དམ་པར་སྐྱེ་ འགག་ཀུན་བྱང་མེད་སོགས་ཀྱི་ཆོས་བསྟན་(ཨཱརྱ་དོན་དངོས་)ནས་དེ་ལྟར་རྟོགས་པའི་ལམ་ཤེས་ ལ་(ཨཱརྱ་དོན་དངོས་)འགོད་པས་སོ། །རབ་འབྱོར་ཆོས་ཐམས་ཅད་མི་སྐྱེ་མི་འགག་ཀུན་ནས་ ཉོན་མོངས་པ་མེད་པ་དང་རྣམ་པར་བྱང་བ་མེད་པའི་ངང་ཚུལ་ཅན། ཞེས་སོགས་ནས། ཆོས་ ཐམས་ཅད་ནི་མི་གཡོ་བའི་ངང་ཚུལ་ཅན་ཏེ། ཞེས་སོགས་སོ། །ལམ་ཤེས་པ་ཉིད་ཆོས་ཅན། བྱེད་པ་ཁྱད་པར་བ་དང་ལྡན་ཏེ། གཏན་དུ་ཕན་པ་ནས་ཐེག་གསུམ་གྱི་འབྲས་བུ་མངོན་དུ་མི་ བྱེད་པའི་བར་ཞེས་བྱ་བ་འདི་རྣམས་སྒྲུབ་པར་འོས་པའི་དུས་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་ཡང་དག་པར་ ཉེ་བར་སྒྲུབ་པའི་དོན་གྱིས་སོ། །དེས་ན་སྐྱབས་ལ་སོགས་པ་བདུན་པོ་ཆོས་ཅན། ལམ་ཤེས་ ཀྱི་བྱེད་པ་ཡིན་ཏེ། དེའི་འཕྲིན་ལས་ཁྱད་པར་ཅན་ཡིན་པས་སོ། །བྱེད་པ་ཐ་མ་རྣམ་མཁྱེན་ གྱི་བྱེད་པ་ནི། རྣམ་མཁྱེན་ཉིད་ཆོས་ཅན། འཇིག་རྟེན་གྱི་རྟེན་སྒྲུབ་པར་མཛད་དེ། ཁྱོད་ཀྱིས་ ཆོས་ཐམས་ཅད་རྟོགས་ནས་གདུལ་བྱ་ལ་ཆོས་ཐམས་ཅད་སྟོན་པ་ཉེ་བར་(སྙིང་མཆོག་)སྒྲུབ་ པའི་དོན་གྱིས་སོ། །རབ་འབྱོར་ཆོས་ཐམས་ཅད་ནི་བླ་མེད་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ངང་ཚུལ་ ཅན་ཏེ། ཞེས་སོ། །ཐ་མ་འགྲོ་བའི་མཛད་པ་སྟེ་འགྲོ་བ་ནི་འབྲས་བུ་ཐོབ་པའོ། །ཞེས་དག་ ལྡན་ནོ། །གྱུར་པའི་མཛད་པ་སྟེ་འབྲས་བུ་ཐོབ་པ། ཞེས་རད་ཀིར་རོ། །འཇིག་རྟེན་གྱི་རྟེན་ སྒྲུབ་པ་ཞེས་པ་གཅིག་པོ་དེ་ཆོས་ཅན། རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་ཀྱི་བྱེད་པ་སྟེ། དེའི་ མཛད་པ་འཕྲིན་ལས་ཡིན་པས་སོ། །དེ་ལྟར་ན་བྱེད་པའི་རྣམ་པ་བཅུ་གཅིག་པོ་དག་གིས་ཇི་ 2-221 ལྟ་བ་བཞིན་དུ་སྟེ་མ་ནོར་བར། ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་གསུམ་གྱི་སྦྱོར་བ་དག་མཚོན་པར་ བྱེད་པས་ན་མཁྱེན་གསུམ་སྦྱོར་བའི་བྱེད་པའི་མཚན་ཉིད་ཡིན་ནོ། །མཐར་ཐུག་པའི་བཅུ་ གཅིག་པོ་རྣམ་མཁྱེན་དངོས་ཀྱིའོ། ། ༈ ངོ་བོ་ཉིད་མཚན་ཉིད། བཞི་པ་ལ་མཚམས་སྦྱར་ནི། (བྱ་བའི་ཁྱད་པར་ཡོད་ན་འབྲས་བུའི་ཁྱད་པར་འགྲུབ་པའི་ཕྱིར་དེས་ཀྱང་སྦྱོར་བ་ མཚོན་པར་བྱ་བ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་གསུང་བ་ནི། ཞེས་ཤེར་འབྱུང་། ) བྱེད་པའི་མཚན་ཉིད་ཀྱིས་བྱེད་ལས་ཤེས་ པར་བྱས་པ་རྣམས་ཀྱི་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱི་མཚན་ཉིད་གང་ཡིན་ཞེ་ན། བར་སྐབས་ཀྱི་ཚིགས་བཅད་ གསུམ་གྱིས་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱི་མཚན་ཉིད་སྟོན་ནོ། །རྩ་བ་ལ། ངོ་བོ་ཉིད་བཅུ་དྲུག་གི་བདག་ཉིད་ ཆོས་ཅན། མཚན་ཉིད་བཞི་པ་ངོ་མཚན་ཏེ་གཉིས་སུ་ཕྱེ་བའི་ལས་སྒྲུབ་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ཡིན་ པར་བཞེད་པ་ཡིན་ཏེ། མཁྱེན་གསུམ་མམ་དེའི་སྦྱོར་བ་བྱེད་སྒྲུབ་ཀྱིས་མཚོན་པར་བྱ་བའི་ གཞིར་མཚོན་པར་བྱེད་པས་ནའོ། །བཅུ་དྲུག་ག
【現代漢語翻譯】 （這些）使（其他）法圓滿，但並不顯現圓滿菩提的果位，如是瑞吉所說。 從（聖諦，Ārya-dondngos）中開示了諸法在勝義諦中無生無滅、無垢等法，並將證悟此理之道安立於（聖諦，Ārya-dondngos）中。如是，『善現，一切法無生無滅，自性離垢清凈』等等，以及『一切法皆是不動之自性』等等。 通達道者，具有殊勝的作用，能恒常利益，乃至不顯現三乘之果位。這些（作用）是爲了如實、正確地趨近成就所應成就之事。 因此，皈依等七支，是通達道之作用，因為這是其殊勝的事業。 最後的（作用），即一切智之作用。一切智本身，能成辦世間之依怙，因為您通達一切法，並向所化眾生開示一切法，趨近（殊勝心要，nying-chog）成就之故。如是，『善現，一切法皆是無上圓滿菩提之自性』等等。 最後是利益有情之事業，利益有情即是獲得果位。如是達堅所說。轉變成利益有情之事業，即是獲得果位，如是瑞吉所說。 『成辦世間之依怙』這一（作用），是一切種智本身的作用，因為這是其事業。 如是，通過這十一種作用，如實無誤地詮釋了一切智者的三種結合，因此是通達三智結合之作用的特徵。 最終的十一種（作用）是真實一切智的作用。 第四個（問題）是關於本體的特徵。如果行為有差別，則果位也會有差別，因此也應通過行為來詮釋結合。如是（《現觀莊嚴論釋·智者出生》）所說。 以作用的特徵來了解作用之後，什麼是本體的特徵呢？以中間的三頌來闡釋本體的特徵。 根本頌中，十六自性，是第四個特徵，即異體性，是二分法的事業特徵，因為三智或其結合是通過作用的成就來詮釋的基礎。十六（自性）。
【English Translation】 (These) perfect (other) dharmas, but do not manifest the fruit of perfect enlightenment, as Radkir said. From (Ārya-dondngos, the ultimate truth), the Dharma of no arising and no cessation, no defilement, etc., of all dharmas in the ultimate sense is taught, and the path of realizing this is established in (Ārya-dondngos, the ultimate truth). Thus, 'Subhuti, all dharmas are unborn and unceasing, and their nature is free from defilement and pure,' etc., and 'All dharmas are of an immovable nature,' etc. The knower of the path has a special function, which is to benefit permanently, and even not to manifest the fruit of the three vehicles. These (functions) are to approach and accomplish what should be accomplished correctly and as it should be. Therefore, the seven branches such as refuge are the function of knowing the path, because it is its special activity. The last (function) is the function of omniscience. Omniscience itself accomplishes the support of the world, because you understand all dharmas and teach all dharmas to those who can be tamed, approaching (the essence of the heart, nying-chog) to accomplish it. Thus, 'Subhuti, all dharmas are of the nature of unsurpassed perfect enlightenment,' etc. The last is the activity of benefiting beings, and benefiting beings is obtaining the fruit. As Dagden said. Transforming into the activity of benefiting beings is obtaining the fruit, as Radkir said. 'Accomplishing the support of the world' is the function of omniscience itself, because it is its activity. Thus, through these eleven functions, the combination of the three knowledges of all knowers is expressed as it should be, without error, so it is the characteristic of the function of combining the three knowledges. The final eleven (functions) are the functions of true omniscience. The fourth (question) is about the nature of the essence. If there is a difference in action, there will also be a difference in fruit, so the combination should also be interpreted through action. As (Sherjung, Commentary on the Ornament of Clear Realization) said. After understanding the function by the characteristic of the function, what is the characteristic of the essence? The characteristic of the essence is shown by the three intermediate verses. In the root text, the sixteen natures are the fourth characteristic, which is otherness, and it is considered to be the characteristic of the activity of dichotomy, because the three knowledges or their combination are the basis for interpreting the accomplishment of action. Sixteen (natures).
ང་ན། འགྲེལ་པ་དང་ལྷན་གཅིག་བཤད་དེ། བྱང་འཕགས་ཀྱི་གཞི་ཤེས་མཉམ་བཞག་ཆོས་ཅན། རང་གི་ངོ་བོ་ཉོན་མོངས་དྲག་པོའི་ངོ་ བོས་དབེན་ཏེ། རང་གི་ངོ་བོ་འདོད་ཆགས་ཞེ་སྡང་ལ་སོགས་པའི་ཉོན་མོངས་པས་སྟོང་པའོ། ། འདོད་ཆགས་རྣམས་པར་བསལ་བས་དབེན་པའི་རང་བཞིན་དུ་འགྱུར་རོ། །ཞེས་སོགས་ སོ། །ཆོས་ཅན། ཉོན་མོངས་དྲག་པོའི་རྟགས་སམ་འབྲས་བུས་དབེན་ཏེ། ཆགས་སྡང་སོགས་ དེའི་རྟགས་ལུས་དང་ངག་གི་གནས་ངན་ལེན་སྲོག་གཅོད་རྫུན་ཚིག་སོགས་ཀྱིས་སྟོང་པས་ སོ། །(བྱང་སེམས་ཆེན་པོ་དེ་དག་ནི་)འདོད་ཆགས་ཀྱི་རྟགས་ཀྱིས་དབེན་པའི་རང་བཞིན་དུ་འགྱུར་ རོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །ཆོས་ཅན། ཉོན་མོངས་དྲག་པོའི་མཚན་མས་དབེན་ཏེ། ཆགས་སྡང་ སོགས་དེའི་མཚན་མ་སྟེ་རྒྱུ་ཚུལ་བཞིན་མིན་པ་གཙང་བདེ་རྟག་བདག་ཏུ་ཡིད་ལ་བྱེད་དང་ སོགས་པ་དེའི་རྒྱུ་ཕྲ་རྒྱས་ཅི་རིགས་པས་སྟོང་པས་སོ། །འདོད་ཆགས་ཀྱི་མཚན་མས་དབེན་ པའི་རང་བཞིན་དུ་འགྱུར་རོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །སྤང་བྱ་མི་མཐུན་ཕྱོགས་དང་གཉེན་པོ་རྣམ་ 2-222 བྱང་དུ་རྟོག་པ་མངོན་གྱུར་གྱིས་དབེན་ཏེ། འདོད་ཆགས་དང་འདོད་ཆགས་མེད་པ་སོགས་ པས་ཞེ་སྡང་ཡོད་མེད་སོགས་མི་མཐུན་ཕྱོགས་དང་གཉེན་པོར་རྟོགས་པ་མངོན་གྱུར་གྱིས་ སྟོང་པས་སོ། ། འདོད་ཆགས་དང་འདོད་ཆགས་མེད་པས་རྣམ་པར་དབེན་པའི་རང་བཞིན་དུ་འགྱུར་ རོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །དེ་ལྟར་ན་ཉོན་མོངས་རྟགས་སོགས་ཀྱིས་དབེན་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་བཞི་ བོ་ཆོས་ཅན། བྱང་སེའི་གཞི་ཐམས་ཅད་ཤེས་པ་ཉིད་ཀྱི་ངོ་བོ་ཉིད་ཡིན་ཏེ། དེའི་རང་བཞིན་ དུ་གྱུར་པའི་ཆོས་ཡིན་པས་སོ། །ལམ་ཤེས་དངོས་ཆོས་ཅན། བྱ་དཀའ་བ་བྱེད་པའི་ངོ་བོ་ ཉིད་ཡིན་ཏེ། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་མྱ་ངན་ལས་བཟླ་བར་གོ་གྱོན་པའི་སྦྱོར་བ་ཡིན་པས་ སོ། །ཁྱབ་སྟེ། ཀུན་རྫོབ་ཏུ་སེམས་ཅན་གྲངས་མེད་ཅིང་དོན་དམ་པར་སེམས་ཅན་མེད་པའི་ ཕྱིར་མྱ་ངན་ལས་བཟླ་བར་དཀའ་བས་སོ། །བྱང་ཆེན་པོ་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཡོངས་སུ་མྱ་ ངན་ལས་བཟླ་བར་བྱའོ། །ཞེས་གོ་ཆ་བགོས་པ་དེ་དག་ནི་དཀའ་བ་བྱེད་པའོ། །ཞེས་སོགས་ སོ། །ཆོས་ཅན། མཐའ་གཅིག་ཏུ་འཚང་རྒྱ་བྱེད་དུ་ངེས་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་ཡིན་ཏེ། རང་རྒྱུད་ལྡན་ མཐར་ཐུག་ཐེག་པ་གཞན་ཐེག་དམན་དུ་མི་ལྟུང་བར་མི་གནས་པའི་མྱང་འདས་སུ་ཕྱིན་པར་ བྱེད་པ་ཉིད་ཀྱི་མཚན་ཉིད་དམ་དངོས་པོ་ཡིན་པས་སོ། །ཉན་ཐོས་ཀྱི་སའམ་རང་སངས་རྒྱས་ ཀྱི་སར་ལྟུང་བའི་གནས་དང་སྐབས་མེད་དོ། །ཞེས་སོ། །ཆོས་ཅན། ཆེད་དུ་བྱ་བ་(བརྒྱད་སྟོང་པར་ སངས་རྒྱས་ཉིད་ལ་རེ་བར་བྱ་ཞེས་སོ། ། )མ་འཁྲུལ་བའི་ངོ་བོ་ཉིད་ཡིན་ཏེ། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཡུན་ རིང་བོ་བསྐལ་བ་གྲངས་མེད་ནས་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བའི་མཆོག་(མྱང་འདས་དང་)རྣམ་མཁྱེན་ཉིད་ གྱི་ཆེད་དུ་སྦྱོར་བ་ཡིན་པས
【現代漢語翻譯】 我，將結合解釋進行講述： 作為菩薩（བྱང་ཆུབ།，bodhisattva）聖者的基礎，具有一切智（ཤེས་མཉམ་བཞག，samam-sthāpana-jñāna）的法，其自性遠離強烈煩惱的自性，即其自性空性于貪慾、嗔恨等煩惱。 通過完全消除貪慾而轉變為遠離貪慾的自性。等等。法，遠離強烈煩惱的標誌或結果，即空性于貪嗔等煩惱的標誌，如身語的惡行、殺生、妄語等。 （那些偉大的菩薩）轉變為遠離貪慾標誌的自性。等等。法，遠離強烈煩惱的相，即貪嗔等煩惱的相，如不如理作意清凈、安樂、常恒、自我等，以及各種微細或粗大的原因。 轉變為遠離貪慾之相的自性。等等。對於應斷除的違品和對治品，遠離現行的分別念，即空性于貪慾和無貪慾等，以及嗔恨的有和無等違品和對治品的現行分別念。 轉變為遠離貪慾和無貪慾的自性。等等。如此，遠離煩惱標誌等的四種自性，法，是菩薩一切智的自性，因為是轉變為其自性的法。 道智（ལམ་ཤེས།，mārga-jñāna）之法，是行難行之自性，因為是使一切眾生從痛苦中解脫的盔甲。 普遍而言，眾生無數，但勝義諦中無眾生，因此難以從痛苦中解脫。偉大的菩薩發誓要使一切眾生完全從痛苦中解脫。那些披上盔甲者，即是行難行者。等等。 法，是必定成佛之自性，因為是使自相續具足者最終到達彼岸，不墮入其他低劣乘，不住于涅槃的特徵或事物。 沒有墮入聲聞地或獨覺地的境地和機會。等等。法，是不錯亂的所為（在《八千頌般若經》中說，應期望于佛陀本身。），因為是爲了使一切眾生在漫長的時間裡，無數劫中所要成就的至高（涅槃和）一切智而努力。
【English Translation】 I will explain together with the commentary: As the basis of the noble Bodhisattva, the Dharma possessing all-knowing wisdom (ཤེས་མཉམ་བཞག，samam-sthāpana-jñāna), its nature is devoid of the nature of intense afflictions, that is, its nature is emptiness of afflictions such as desire, hatred, and so on. It transforms into a nature devoid of desire by completely eliminating desire. And so on. Dharma, devoid of the signs or results of intense afflictions, that is, emptiness of the signs of afflictions such as attachment and hatred, such as the evil deeds of body and speech, killing, lying, and so on. (Those great Bodhisattvas) transform into a nature devoid of the signs of desire. And so on. Dharma, devoid of the characteristics of intense afflictions, that is, the characteristics of afflictions such as attachment and hatred, such as the causes of improper attention to purity, happiness, permanence, self, and so on, and various subtle or gross causes. It transforms into a nature devoid of the characteristics of desire. And so on. For the opposites to be abandoned and the antidotes, it is devoid of manifest conceptualization, that is, emptiness of manifest conceptualization of opposites and antidotes such as desire and non-desire, and the presence and absence of hatred. It transforms into a nature devoid of desire and non-desire. And so on. Thus, the four natures devoid of the signs of afflictions, etc., Dharma, is the nature of the all-knowing wisdom of the Bodhisattva, because it is the Dharma that has transformed into its nature. The Dharma of Path Wisdom (ལམ་ཤེས།，mārga-jñāna), is the nature of doing the difficult, because it is the armor to liberate all sentient beings from suffering. Universally, sentient beings are countless, but in ultimate truth there are no sentient beings, therefore it is difficult to liberate from suffering. The great Bodhisattva vows to completely liberate all sentient beings from suffering. Those who put on armor are those who do the difficult. And so on. Dharma, is the nature of definitely attaining Buddhahood, because it is the characteristic or thing that makes those who possess their own continuum ultimately reach the other shore, not falling into other inferior vehicles, and not abiding in Nirvana. There is no situation or opportunity to fall into the Hearer's stage or the Solitary Realizer's stage. And so on. Dharma, is the nature of unerring purpose (in the Eight Thousand Verse Prajnaparamita it says, one should rely on the Buddha himself.), because it is to strive for the supreme (Nirvana and) all-knowing wisdom to be accomplished by all sentient beings over a long period of time, countless eons.
་སོ། །(དག་ལྡན་ནོ། །སེམས་ཅན་ཉུང་ཟད་ཉི་ཚེའི་དོན་དུ་གོ་ཆ་བགོས་པ་མ་ཡིན། ཡེ་ ཤེས་ཉུང་ཟད་ཉི་ཚེའི་དོན་དུ་གོ་ཆ་བགོས་པ་མ་ཡིན་གྱིས་རབ་འབྱོར། ) བྱང་ཆེན་པོས་ནི་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ ཡོངས་སུ་མྱ་ངན་ལས་ཟླ་བ་དང་། རྣམ་མཁྱེན་གྱི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་དོན་(དག་ལྡན་ནོ། ། )དུ་གོ་ཆ་བགོས་ 2-223 སོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །ཆེད་དུ་བྱ་བ་ཆེན་པོ་གསུམ་ལ་རད་ཀིར་རོ། །ཆོས་ཅན། འཁོར་ གསུམ་དུ་མི་དམིགས་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་ཡིན་ཏེ། བསྒོམ་པར་བྱ་བ་དང་སྒོམ་པ་པོ་གང་ཟག་དང་ བསྒོམ་པའི་ཆོས་མི་དམིགས་པའི་སྦྱོར་བ་ཡིན་པས་སོ། །སུས་ཀྱང་། ཅིར་ཡང་། གང་དུ་ཡང་ བསྒོམ་པར་མི་བགྱིའོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །ཆོས་ཅན། ནམངོན་པར་ཞེན་པ་བཀག་པའི་ངོ་བོ་ ཉིད་ཡིན་ཏེ། འཁོར་འདས་སོགས་ཀྱི་དངོས་པོར་མངོན་པར་ཞེན་པ་མཐའ་དག་བཀག་པའི་ སྦྱོར་བ་ཡིན་པས་སོ། །ཡུམ་ཟབ་མོ་འདི་ལ་མངོན་པར་ཆགས་པ་མེད་དམ་ཞེས་ཡུམ་ཟབ་མོ་ འདི་ལ་བརྟག་པར་བྱའོ། །ཞེས་སོགས་ནས། སྦྱིན་སོགས་ཀུན་ལའོ། །དེ་ལྟ་བུའི་ངོ་བོ་ཉིད་ལྔ་ བོ་དག་ནི་ཆོས་ཅན། ལམ་ཤེས་ཉིད་ཀྱི་ངོ་བོ་ཉིད་ཡིན་ཏེ། དེའི་རང་བཞིན་དུ་གྱུར་པའི་ཆོས་ ཡིན་པས་སོ། །རྣམ་མཁྱེན་དངོས་ཆོས་ཅན། དེ་བཞིན་ཉིད་ལ་དམིགས་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་ཡིན་ ཏེ། གཞི་ཐམས་ཅད་ཤེས་པ་ཉིད་དང་ལམ་ཤེས་པ་ཉིད་ཀྱིས་བསྡུས་པའི་དངོས་པོའི་ཁྱད་ པར་ཡུལ་ཡུལ་ཅན་རྣམས་རྗེས་ཐོབ་ཏུ་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུ་དང་མཉམ་(བུ་སྟོན་ཏེ་མདོ་དོན་དུ་སྣང་)བཞག་ ཏུ་བདེན་དངོས་ཀྱིས་སྟོང་པར་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པས་སོ། །རྣམ་མཁྱེན་ཉིད་ལ་གཞོལ་ བའི་བསམ་པས་ཡུམ་ཟབ་མོ་འདི་ལ་བརྟག་པར་བྱའོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །ཆོས་ཐམས་ཅད་ ཀྱི་སྟོང་པ་ཉིད་དམིགས་པ་ཞེས་རད་ཀིར། དེ་བཞིན་ཉིད་དམིགས་པ་ཞེས་དག་ལྡན་ནོ། །དེ་ གསུམ་རིམ་བཞིན་མཁྱེན་གསུམ་གྱི་རྣམ་པ་བསྒོམ་པ་ལ་ཨཱརྱ་སྦྱར་རོ། །ཆོས་ཅན། ཆོས་ སྟོན་པ། འཇིག་རྟེན་ཐམས་ཅད་དང་མི་མཐུན་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་ཡིན་ཏེ། (འཇིག་རྟེན་གྱི་སྒྲུབ་པའི་སྤྱོད་ པ་འཛིན་པ་དང་སོགས་པ་མི་འཛིན་པ་ལ་སོགས་པ་ལས་བཟློག་སྟེ་གཟུང་མི་གཟུང་ལས་འདས་པའི་ཟབ་པར་བསྟན་པས་ཞེས་ མདོ་དོན་ནོ། ། ) འཇིག་རྟེན་ནི་ཕྱི་རོལ་བའོ། །དེའི་སྒྲུབ་པ་ནི་ཚངས་པ་རྟག་པ་ལ་སོགས་པར་སྟོན་ པའི་རང་གི་བསྟན་བཅོས་དེ་འཛིན་ཉན་མི་བརྗེད་སོགས་ལས་བཟློག་པ་སྟེ་དེ་དང་འགལ་ བ་བདག་མེད་གཉིས་སྟོན་པའི་ཡུམ་ཉན་འཛིན་མི་བརྗེད་ཚུལ་བཞིན་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་བསྟན་ 2-224 (ཀུན་གསེར་)པས་སམ་སྟོན་པས་སོ། །ཞེས་གསེར་རོ། །ཡང་ན་ཉན་རང་གི་རྟོགས་པ་དང་མི་ མཐུན་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་ཡིན་ཏེ། འཇིག་རྟེན་གྱི་སྒྲུབ་པའི་འཛིན་པ་ནི་གཟུང་འཛིན་གྱི་མཚན་ མར་སྤྱོད་པ་སྟེ་དེ་ལས་བཟློག་སྟེ་ལྟས་པས་སོ་ཞེས་བུདྡྷ་ཤྲཱི
【現代漢語翻譯】 梭！(具足也！並非爲了少數眾生的利益而披甲，並非爲了少數智慧的利益而披甲，善現！) 大菩薩是爲了使一切眾生完全脫離痛苦，爲了獲得一切智智(具足也！)而披甲。 如是等等。對於三個偉大的目標進行分析。法性：是不可見三輪的自性，因為是對於所修、能修者和所修之法不可見的結合。無論由誰、以何種方式、在何處都不應修習。如是等等。法性：是遮止顯現執著的自性，因為是遮止對於輪迴涅槃等一切事物的顯現執著的結合。對於這部甚深般若波羅蜜多，沒有顯現的執著嗎？應如是觀察這部甚深般若波羅蜜多。如是等等，對於佈施等一切法也是如此。如是五種自性，法性：是道智的自性，因為是成為其自性的法。一切智智的真實法性：是以真如為對境的自性，因為以基一切智和道一切智所攝的事物差別，在後得位如幻，在入定中現量證悟遠離真實。應以專注於一切智智的心來觀察這部甚深般若波羅蜜多。如是等等。一切法的空性為所緣，如是分析。真如為所緣，是具足的。將這三者依次與三智的行相結合，加入阿雅。 法性：說法者，是與一切世間不相符的自性，（不執著世間的修行行為等等，而是相反地，揭示了超越能取所取的甚深之義，如經義所示。）世間是指外道。他們的修行是指梵天常恒等，執著于宣揚這些的自宗論典，不忘失等等，與此相反，般若經宣說無我二諦，聽聞、受持、不忘失，如理作意。如是金。或者，是與聲聞緣覺的證悟不相符的自性，因為世間的修行執著于能取所取的相，與此相反，已經觀察過了，如佛吉祥。
【English Translation】 So! (Complete! It is not for the sake of a few sentient beings that one puts on armor, nor is it for the sake of a little wisdom that one puts on armor, Subhuti!) The Great Bodhisattva puts on armor in order to completely liberate all sentient beings from suffering and for the sake of the wisdom of omniscience (complete!). And so on. Analyze the three great purposes. Dharmata: It is the nature of the invisibility of the three spheres, because it is the union of the invisibility of what is to be meditated upon, the meditator, and the Dharma to be meditated upon. By whomever, in whatever way, and wherever, one should not meditate. And so on. Dharmata: It is the nature of preventing manifest clinging, because it is the union of preventing all manifest clinging to things such as samsara and nirvana. Is there no manifest attachment to this profound Prajnaparamita? One should examine this profound Prajnaparamita in this way. And so on, it is the same for all things such as generosity. These five such natures, Dharmata: It is the nature of the path wisdom, because it is the Dharma that has become its nature. The true nature of omniscience: It is the nature of focusing on Suchness, because the difference of things included in the basis of omniscience and the path of omniscience, in the post-meditation state, is like an illusion, and in the state of meditative equipoise, it directly realizes the emptiness of reality. One should examine this profound Prajnaparamita with a mind focused on omniscience. And so on. The emptiness of all dharmas is the object, thus analyzed. Suchness is the object, which is complete. Combine these three in sequence with the aspects of the three wisdoms, and add Arya. Dharmata: The speaker of Dharma is the nature that is not in accordance with all the world, (not clinging to the practices of the world, etc., but on the contrary, revealing the profound meaning that transcends the grasper and the grasped, as shown in the meaning of the sutra.) The world refers to the outsiders. Their practice refers to Brahma, permanence, etc., clinging to their own treatises that proclaim these, not forgetting, etc., contrary to this, the Prajna Sutra proclaims the two truths of selflessness, listening, upholding, not forgetting, and applying mindfulness accordingly. Thus gold. Or, it is the nature that is not in accordance with the realization of the Shravakas and Pratyekabuddhas, because the practice of the world clings to the characteristics of the grasper and the grasped, contrary to this, it has been observed, like Buddha Shri.
འོ། །འཇིག་རྟེན་ཐམས་ཅད་དང་ མི་མཐུན་པའོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །(མདོར། གཟུགས་ནས་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་བར་དུ་གཟུང་བའི་སླད་དུ་བསྟན་པ་མ་ ལགས། མི་གཟུང་བའི་སླད་དུ་བསྟན་པ་མ་ལགས་ཞེས་པར། གནོད་འཇོམས་སུ། འདི་ནི་གཟུགས་སོ་ཞེས་མཚན་མར་འཛིན་ པ་ནི་གཟུང་བའོ། །གཟུགས་མེད་དོ་ཞེས་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་བསྐུར་བ་འདེབས་པ་ནི་མི་གཟུང་བའོ། །ཞེས་སོ། ། ) ཆོས་ ཅན། གཟུགས་ལ་སོགས་པ་ཐོགས་པ་མེད་པར་ཤེས་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་ཡིན་ཏེ། གཞི་ལམ་རྣམ་ པ་མཐའ་དག་མངོན་སུམ་དུ་མཁྱེན་པས་སོ། ། གཟུགས་ལ་ཐོགས་པ་མ་མཆིས་སོ། །ཞེས་ སོགས། རྣམ་མཁྱེན་བར་རོ། །རྣམ་མཁྱེན་གྱི་སྦྱོར་བ་ལ་སྦྱོར་ན་ཤེས་པར་བྱེད་པའི་ངོ་བོ་ ཉིད་དེ་རྣམ་མཁྱེན་ཉིད་བསྐྱེད་པས་སོ། །ཞེས་སྦྱར་རོ། །ཆོས་ཅན། དོན་དམ་པར་གཟུགས་ སོགས་ཀྱི་གཞིའམ་རྟེན་མེད་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་ཡིན་ཏེ་ཤེས་བྱ་དང་ཤེས་པ་དོན་དམ་པར་མི་ དམིགས་པས་སོ། །ཡང་དེར་རྟོགས་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་ཡིན་ཏེ། ཤེས་བྱ་ཤེས་པ་དོན་དམ་པར་མ་ དམིགས་པར་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པས་སོ། །ཆོས་འདི་ན་གཟུགས་ཀྱི་རྟེན་མི་དམིགས་པ། ནས། རྣམ་མཁྱེན་བར་རོ། །ཆོས་ཅན། ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཆོས་ཉིད་ཐོག་མ་གང་ནས་འོང་ བ་ཐ་མར་(འབུམ་ཊཱིཀ་)གར་ཡང་འགྲོ་བ་མེད་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་ཅན་ཡིན་ཏེ། དེ་དེ་བཞིན་ཉིད་ཡིན་ པ་ཉིད་ཀྱིས་སོ། །མཆོག་དམན་འགྲོ་བ་མེད་ཅེས་ཁ་ཅིག་གོ །(བོད། ) ཆོས་ཅན། དོན་དམ་པར་ སྐྱེ་བ་མེད་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་ཡིན་ཏེ། དོན་དམ་པར་ཆོས་གང་གི་ཡང་རྗེས་སུ་སྐྱེ་བ་མེད་པའི་ ཡེ་ཤེས་ཡིན་པས་སོ། །དེ་ཡིན་ཏེ། དོན་དམ་པར་གཟུགས་ལ་སོགས་པ་དང་དེའི་དེ་བཞིན་ ཉིད་ལ་སོགས་པ་བདེན་པའི་ངོ་བོའམ་དངོས་པོ་མེད་པས་སོ། །གཟུགས་ཀྱི་རྗེས་སུ་མ་སྐྱེས་ གཟུགས་ཀྱི་དེ་བཞིན་ཉིད་ཀྱི་རྗེས་སུ་མ་སྐྱེས། ཞེས་སོགས་ནས། སྐྱེ་བར་འགྱུར་བའི་ཆོས་དེ་ 2-225 དག་མེད་ཅིང་མི་དམིགས་སོའི་བར་རོ། །ཆོས་ཅན། དོན་དམ་པར་དེ་བཞིན་ཉིད་ཅིར་ཡང་མི་ དམིགས་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་ཡིན་ཏེ། དོན་དམ་པར་དེ་བཞིན་ཉིད་དངོས་པོ་དང་དངོས་པོ་མེད་པ་ དང་སོགས་པས་གཉིས་ཡིན་གཉིས་མིན་གྱི་དངོས་པོ་གཅིག་ཏུ་བགྲངས་པས་རྣམ་པ་གསུམ་ གྱི་ངོ་བོ་སྟེ་དངོས་པོ་གང་དུ་ཡང་མི་དམིགས་པའི་ཡེ་ཤེས་ཡིན་པས་སོ། །དེ་བཞིན་ཉིད་ནས་ ཡང་དག་མཐའི་བར་ནི་ཟབ་སྟེ་དེ་ལ་གཟུགས་མི་དམིགས་གཟུགས་ཀྱི་དེ་བཞིན་ཉིད་མི་ དམིགས། སོགས། རྣམ་མཁྱེན་བར་རོ། །ཡང་ཕྱི་མ་རྣམས་ལ་དེ་དང་དེར་རྟོགས་པའི་ངོ་བོ་ ཉིད་ཡིན་ཏེ། ཞེས་ཀྱང་བསྙད་དོ། །ཞེས་བྱ་བ་དེ་ལྟ་བུའི་བདུན་པོ་དག་ནི་ཆོས་ཅན། རྣམ་ མཁྱེན་ཉིད་ཀྱི་ངོ་བོ་ཉིད་ཡིན་ཏེ། དེའི་རང་བཞིན་དུ་གྱུར་པའི་ཆོས་ཡིན་པས་སོ། །ཚུལ་དེ་ ལྟར་ན་ངོ་བོ་ཉིད་བཅུ་དྲུག་གིས་ཇི
【現代漢語翻譯】 哦！與一切世間不一致啊！等等。（總而言之，從色蘊到一切智之間所要掌握的沒有被展示出來，爲了不掌握而被展示出來。在《損惱摧毀》中說：『這個是色蘊』，這樣執著于相狀就是掌握；『沒有色蘊』，這樣完全否定就是不掌握。）法，是無礙地了知色蘊等自性的體性，因為如實地現見了基、道、果的一切相狀。『色蘊沒有阻礙』等等，直到一切智。如果與一切智的瑜伽相結合，那麼就是能知曉的自性，因為能生起一切智。這樣結合。法，是勝義中沒有色蘊等的基礎或所依的自性，因為勝義中不可得所知和能知。又是證悟它的自性，因為現量證悟了勝義中不可得的所知和能知。在此法中，色的所依不可得，直到一切智。法，一切法的法性從何處來，最終（《十萬頌大疏》）到何處去都沒有的自性，因為它是如是性。有些人說沒有高低之分。（藏文）法，是勝義中無生的自性，因為是勝義中任何法的無生智慧。這是因為，勝義中色蘊等及其如是性等沒有真實的自性或事物。『色蘊不生，色蘊的如是性不生』等等，直到『沒有且不可得將要生起的法』。法，是勝義中如是性什麼也不可得的自性，因為勝義中如是性有和沒有等，將二者算作一個事物，所以是三種體性，即在任何事物中都不可得的智慧。從如是性到真實邊際是甚深的，因此色蘊不可得，色蘊的如是性不可得。等等，直到一切智。而且對於後面的那些，也說是證悟它的自性。像這樣的七種法，是法，是一切智的自性，因為是成為其自性的法。按照這樣的方式，十六種自性如何？ 哦！與一切世間不一致啊！等等。（總而言之，從色蘊到一切智之間所要掌握的沒有被展示出來，爲了不掌握而被展示出來。在《損惱摧毀》中說：『這個是色蘊』，這樣執著于相狀就是掌握；『沒有色蘊』，這樣完全否定就是不掌握。）法，是無礙地了知色蘊等自性的體性，因為如實地現見了基、道、果的一切相狀。『色蘊沒有阻礙』等等，直到一切智。如果與一切智的瑜伽相結合，那麼就是能知曉的自性，因為能生起一切智。這樣結合。法，是勝義中沒有色蘊等的基礎或所依的自性，因為勝義中不可得所知和能知。又是證悟它的自性，因為現量證悟了勝義中不可得的所知和能知。在此法中，色的所依不可得，直到一切智。法，一切法的法性從何處來，最終（《十萬頌大疏》）到何處去都沒有的自性，因為它是如是性。有些人說沒有高低之分。（藏文）法，是勝義中無生的自性，因為是勝義中任何法的無生智慧。這是因為，勝義中色蘊等及其如是性等沒有真實的自性或事物。『色蘊不生，色蘊的如是性不生』等等，直到『沒有且不可得將要生起的法』。法，是勝義中如是性什麼也不可得的自性，因為勝義中如是性有和沒有等，將二者算作一個事物，所以是三種體性，即在任何事物中都不可得的智慧。從如是性到真實邊際是甚深的，因此色蘊不可得，色蘊的如是性不可得。等等，直到一切智。而且對於後面的那些，也說是證悟它的自性。像這樣的七種法，是法，是一切智的自性，因為是成為其自性的法。按照這樣的方式，十六種自性如何？
【English Translation】 Oh! It is inconsistent with all the worlds! And so on. (In short, what is to be grasped from form to omniscience has not been shown, it has been shown in order not to be grasped. In 'Destroying Harm', it says: 'This is form', thus clinging to characteristics is grasping; 'There is no form', thus completely negating is not grasping.) Dharma, is the nature of knowing form etc. without obstruction, because all aspects of the ground, path, and result are directly perceived. 'Form has no obstruction' etc., up to omniscience. If combined with the yoga of omniscience, then it is the nature of knowing, because it generates omniscience. Thus combine. Dharma, is the nature of not having a basis or support for form etc. in ultimate reality, because knowable and knowing are not found in ultimate reality. It is also the nature of realizing it, because it directly realizes that knowable and knowing are not found in ultimate reality. In this Dharma, the support of form is not found, up to omniscience. Dharma, the nature of all dharmas, from where the dharmata comes, and ultimately (the Great Commentary on the Hundred Thousand Verses) where it goes nowhere, because it is suchness. Some say there is no high or low. (Tibetan) Dharma, is the nature of being unborn in ultimate reality, because it is the unborn wisdom of any dharma in ultimate reality. This is because, in ultimate reality, form etc. and their suchness etc. have no true nature or entity. 'Form is not born, the suchness of form is not born' etc., up to 'there are no and cannot be found dharmas that will arise'. Dharma, is the nature of not finding anything in suchness in ultimate reality, because in ultimate reality suchness has being and non-being etc., counting the two as one thing, so it is the nature of three aspects, that is, the wisdom that cannot be found in any thing. From suchness to the limit of reality is profound, therefore form is not found, the suchness of form is not found. Etc., up to omniscience. And for the latter ones, it is also said to be the nature of realizing it. Such seven dharmas, are Dharma, are the nature of omniscience, because they are dharmas that have become its nature. In this way, how are the sixteen natures? Oh! It is inconsistent with all the worlds! And so on. (In short, what is to be grasped from form to omniscience has not been shown, it has been shown in order not to be grasped. In 'Destroying Harm', it says: 'This is form', thus clinging to characteristics is grasping; 'There is no form', thus completely negating is not grasping.) Dharma, is the nature of knowing form etc. without obstruction, because all aspects of the ground, path, and result are directly perceived. 'Form has no obstruction' etc., up to omniscience. If combined with the yoga of omniscience, then it is the nature of knowing, because it generates omniscience. Thus combine. Dharma, is the nature of not having a basis or support for form etc. in ultimate reality, because knowable and knowing are not found in ultimate reality. It is also the nature of realizing it, because it directly realizes that knowable and knowing are not found in ultimate reality. In this Dharma, the support of form is not found, up to omniscience. Dharma, the nature of all dharmas, from where the dharmata comes, and ultimately (the Great Commentary on the Hundred Thousand Verses) where it goes nowhere, because it is suchness. Some say there is no high or low. (Tibetan) Dharma, is the nature of being unborn in ultimate reality, because it is the unborn wisdom of any dharma in ultimate reality. This is because, in ultimate reality, form etc. and their suchness etc. have no true nature or entity. 'Form is not born, the suchness of form is not born' etc., up to 'there are no and cannot be found dharmas that will arise'. Dharma, is the nature of not finding anything in suchness in ultimate reality, because in ultimate reality suchness has being and non-being etc., counting the two as one thing, so it is the nature of three aspects, that is, the wisdom that cannot be found in any thing. From suchness to the limit of reality is profound, therefore form is not found, the suchness of form is not found. Etc., up to omniscience. And for the latter ones, it is also said to be the nature of realizing it. Such seven dharmas, are Dharma, are the nature of omniscience, because they are dharmas that have become its nature. In this way, how are the sixteen natures?
་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་སྟེ་མ་ནོར་བར་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་ གསུམ་གྱི་སྦྱོར་བ་དག་མཚན་ཉིད་དང་ལྡན་(ཞིང་མཚོན་པས་བྱ་བ་ཡིན་པས་ན་མཚན་གཞིའོ། །ཞེས་དག་ལྡན། ) པ། མཚན་གཞི་ལྟ་བུར་མཚོན་པར་བྱེད་པས་དེ་ལྟར་ན་(མཚན་ཉིད་)བཞི་པ་(ཡིན་ཏེ་བྱེད་པར་སྒྲུབ་པའི་ མཚན་ཉིད་གསུམ་པ་དག་ལས་ལྷག་པས་སོ། །ཞེས་དག་ལྡན་ནོ། ། )ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱི་མཚན་ཉིད་དུ་བཞེད་དོ། །ཐ་མ་ བདུན་མཐར་ཐུག་པ་རྣམ་མཁྱེན་དངོས་ཀྱི་ངོ་བོ་ཉིད་དོ། །ཞེས་སྦྱར་རོ། ། ༈ དོན་བསྡུ་བ། དོན་བསྡུ་ནི། ཤེས་པ་ཞེ་བརྒྱད། ཁྱད་པར་བཅུ་དྲུག བྱེད་པ་བཅུ་གཅིག ངོ་བོ་ཉིད་བཅུ་ དྲུག་ཡོད་པ་དེ་ལྟར་ན་མཚན་ཉིད་ཐམས་ཅད་སྤྱིར་ཕྱོགས་གཅིག་ཏུ་བསྡོམས་ན་ནི་མཚན་ ཉིད་དགུ་བཅུ་རྩ་གཅིག་ཏུ་འགྱུར་རོ། །དག་ལྡན་སོགས་ལྟར་ན་དེ་བས་ཉུང་ངོ་། ། ༈ ཟག་བཅས་ཐར་ཆ། དྲུག་པ་ལ། ཐར་ཆའི་མཚན་ཉིད། དེའི་དབྱེ་བའོ། །(དག་ལྡན་དངོས། )དང་པོ་ལ། མཚམས་ སྦྱར་ནི། ཐར་བ་ཆ་མཐུན་གྱི་དགེ་རྩ་དང་ལྡན་པའི་གང་ཟག་ཁོ་ན་ལ་སྔར་ཇི་སྐད་བཤད་ པའི་སྦྱོར་བ་ཡོངས་སུ་ཤེས་པ་འབྱུང་བས་ཐར་བའི་ཆ་དང་མཐུན་པ་སྟོན་ནོ། །རྩ་འགྲེལ་ནི། ཚོགས་ལམ་ཆེན་པོ་བའི་བྱང་སེའི་དད་སོགས་ལྔ་ཆོས་ཅན། རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མངོན་པར་ 2-226 རྫོགས་པར་རྟོགས་པའི་སྐབས་འདི་ལའམ་འདིར་ཐར་བའི་ཆ་དང་མཐུན་པ་ཡིན་པར་(རྒྱལ་ བ་རྣམས་ཞེས་གསེར་)འདོད་དོ། །གཟུགས་ནས་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་བར་དུ་མཚན་མར་འཛིན་པ་མེད་ པར་དམིགས་པའི་ཤེས་པའི་རབ་ཀྱི་རྣམ་པས་(མདོ་དོན་)ཟིན་པའི་ཐབས་མཁས་ཀྱིས་རབ་ ཏུ་སྦྱིན་པ་དང་། ཚུལ་ཁྲིམས་ལ་སོགས་པ་ནས་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་ལ་ཐུག་ པ་རྣམས་རང་རྒྱུད་ལྡན་གྱི་རྒྱུད་ལ་བསྒྲུབ་པ་བསྐྱེད་པར་མཁས་པའི་(ཞེས་བྱ་བ་ནི་གཞན་གྱི་དོན་ལ་ དམིགས་པ་རབ་ཏུ་བསྲབ་པ་སྟེ་དྲོད་མ་རྙེད་པའི་བྱང་པ་རྣམས་ནི་སེམས་ཅན་ལ་དམིགས་པར་བྱེད་མོད་ཀྱི་ད་དུང་བདག་གཞན་ མཉམ་རྗེས་མི་ནུས་པས་ཕྱིར་མི་ལྡོག་མིན་ཞེས་ཆོས་བཤེས་སོ། ། )ཚོགས་ལམ་ཡིན་པས་སོ། །འདི་ལ་ཞེས་པས་ གཞན་དུ་ཐར་བར་བསྔོ་བའི་དགེ་བ་རྣམས་ལ་ཐར་བའི་ཆ་དང་མཐུན་པ་ཞེས་དགོངས་སོ། ། ཞེས་རད་ཀིར་རོ། །ཐོག་མ་སེམས་བསྐྱེད་པ་ནས་གཟུང་སྟེ་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་སེམས་དང་མ་ བྲལ་བར་སྦྱིན་པ་གཏོང་བ་དང་། ཞེས་སོགས་ནས་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་བར་དུ་བསྒོམ་ཞིང་མཚན་ མར་མི་བྱེད་དོ། །ཞེས་སོ། །འདི་ཚོགས་ལམ་གྱི་ཆོས་ཡིན་པས་ཅུང་ཟད་བཤད་ན། རྟེན་དང་ བརྟེན་པའོ། །དང་པོ་ལུས་རྟེན་ནི། ལས་ཉོན་རྣམ་སྨིན་གསུམ་གྱི་སྒྲིབ་པ་ཅན་མ་གཏོགས་ པའི་གླིང་གསུམ་གྱི་མི་ཁོ་ན་ལ་དང་པོར་སྐྱེ་ཞིང་། སྐྱེས་ཟིན་འདོད་ལྷ་ལའང་ཡོད་པར་བྱེ་ བྲག་ཏུ་སྨྲ་བ་འདོད་དོ། །མི་ཡི་ནང་ནས་འཕེན་པར་བྱེད། །ཅེས་གསུངས་སོ། །ཐེག་ཆ
【現代漢語翻譯】 按照如是的觀點，不錯謬地，一切智智 三者的結合是具有特徵的（因為具有特徵並且是能表詮的事物，所以是特徵的所依。如是具有）。 作為特徵所依而進行表詮，這樣一來，第四個（特徵）是自性的特徵（因為它超勝於作為能作的第三個特徵。如是具有）。最後 第七個是究竟的現證一切智的自性。如是連線。 總攝意義： 總攝意義是：四十八種智慧，十六種差別，十一種作用，十六種自性，這樣一來，如果將所有特徵總括歸納為一個方面，那麼總共有九十一種特徵。按照『具有』等，則比這更少。 有漏解脫分： 第六，關於解脫分：解脫分的特徵，以及它的分類。（真實具有）。首先，關於連線：只有具備與解脫分相應的善根的補特伽羅，才能生起如前所述的完全了知結合的智慧，因此顯示了與解脫分相應。 根本釋文是：資糧道大乘的菩薩的信等五者，作為法，在完全現證一切相的這個階段，或者說在這裡，被認為是與解脫分相應的（諸佛如是說）。從色蘊到一切智智之間，不執著于相，以緣取的智慧的殊勝方式（經義）攝持的善巧方便來佈施，以及從戒律等直到一切相智，在自相續中生起修證的善巧（被稱為是緣他而極度調柔，即尚未獲得暖位的菩薩們雖然緣眾生，但仍然無法平等地利益自他，因此不是不退轉者，如是法友說）。因此是資糧道。這裡的意思是，將其他爲了獲得解脫而回向的善根，也認為是與解脫分相應的。如是Ra Dak說。從最初發心開始，不離一切智智之心而行佈施，以及從…到一切智智之間進行修習，並且不執著于相。如是說。因為這是資糧道的法，所以稍微解釋一下，即所依和能依。首先，身體所依是：除了具有業、煩惱、異熟三種障礙者之外，最初只在三大洲的人中產生，並且已經產生，在欲界天神中也有，這是分別說者的觀點。人中能引生。如是說。乘。
【English Translation】 According to that view, without error, the Omniscient One, The combination of the three is endowed with characteristics (because it possesses characteristics and is the object that expresses, therefore it is the basis of characteristics. Thus, it possesses). Acting as the basis of characteristics to express, in this way, the fourth (characteristic) is the characteristic of self-nature (because it surpasses the third characteristic of being able to act. Thus, it possesses). Finally, The seventh is the ultimate nature of the direct realization of all-knowingness. Thus, connect. Summary of meaning: The summary of meaning is: forty-eight kinds of wisdom, sixteen kinds of distinctions, eleven kinds of actions, sixteen kinds of self-natures, in this way, if all characteristics are generally combined into one aspect, then there are a total of ninety-one characteristics. According to 'possessing' etc., it is even less than that. Defiled Liberation Portion: Sixth, regarding the liberation portion: the characteristic of the liberation portion, and its divisions. (Truly possessing). First, regarding the connection: only the individual who possesses the root of virtue corresponding to the liberation portion can have the wisdom of fully knowing the combination as previously stated, therefore it shows correspondence with the liberation portion. The root commentary is: the five of faith etc. of the Bodhisattva of the Great Vehicle of the Accumulation Path, as Dharma, in this stage of fully manifesting all aspects, or here, it is considered to be in accordance with the liberation portion (the Victorious Ones say). From the Form Skandha to the All-Knowing Wisdom, without grasping at characteristics, with the excellent manner of the wisdom of focusing (the meaning of the Sutra) giving with skillful means, and from ethics etc. up to the All-Aspects of Knowledge, skillfully generating the accomplishment in one's own continuum (called extremely softening for the sake of others, that is, Bodhisattvas who have not yet attained warmth focus on sentient beings, but still cannot equally benefit themselves and others, therefore they are not irreversible, as Dharma friends say). Therefore, it is the Accumulation Path. The meaning here is that the virtues dedicated to liberation are also considered to be in accordance with the liberation portion. As Ra Dak said. From the initial generation of the mind, without separating from the mind of All-Knowing Wisdom, giving generosity, and from etc. to All-Knowing Wisdom, meditating and not grasping at characteristics. Thus it is said. Because this is the Dharma of the Accumulation Path, so explain a little, that is, the support and the supported. First, the physical support is: except for those who have the three obscurations of karma, afflictions, and ripening, it is initially born only in the people of the three continents, and once born, it is also present in the gods of the desire realm, this is the view of the Vaibhashikas. It is generated among humans. Thus it is said. Vehicle.
ེན་ ལྟར་ན། སེམས་བསྐྱེད་སྐྱེར་རུང་གི་ལྷ་མི་དང་དུད་འགྲོ་སོགས་ལའང་དང་པོ་སྐྱེའོ། །གཉིས་ པ་སེམས་རྟེན་ནི། ཐོས་བསམ་གཙོ་ཆེ་བས་འདོད་སེམས་ལ་གཙོ་ཆེར་བརྟེན་ཅིང་། བསམ་ གཏན་ས་དྲུག་ལ་བརྟེན་པའང་སྲིད་པར་འདོད་དེ་དེར་ཆོས་རྒྱུན་ཏིང་ངེ་འཛིན་འཐོབ་པས་སོ་ ཟེར་རོ། ། གཉིས་པ་ལ། མཚན་ཉིད། མཚོན་བྱའི་སྒྲ་བཤད། མཚན་གཞིའི་རབ་དབྱེ་གསུམ་ལས། དང་པོ་ནི། སོ་སོའི་ངེས་མཐུན་མ་སྐྱེས་གོང་གི་དགེ་ཚོགས་གང་ཞིག བྱང་ཆུབ་ཏུ་བགྲོད་པའི་ 2-227 གོ་སྐབས་ཕྱེ་ཤུལ་ལོ། །ཐར་ཆའི་མཚན་ཉིད་བཤད་ཟིན་ཏོ། ། གཉིས་པ་ནི་དགེ་བ་དུ་མ་ལྷན་གཅིག་པའམ་འདུས་པས་ཚོགས་བྱང་ཆུབ་ཏུ་ཕྱིན་པར་ བྱེད་པས་ལམ་ཏེ། ཚོགས་སྒྲུབ་ཏུ། ཚོགས་པ་ནི་དངོས་སུ་ན་ཆོས་དུ་མའི་དོན་ཏོ། །ཞེས་ཆོས་ བཤེས་སོ། །ཡང་ལས་ཉོན་ཆེས་རགས་པ་མི་ཁོམ་པ་བརྒྱད་དུ་འཕེན་བྱེད་སོགས་དང་བྲལ་ བའི་ཕྱིར། དེ་ལས་ཐར་བ་དྲོད་སོགས་སྦྱོར་ལམ་ཏེ། (ཆོས་བཤེས་དངོས། ) དེའི་ཆ་ནི་ཕྱོགས་གཅིག་ མཐུན་པ་ནི་ཕན་འདོགས་པ་སྟེ། ཨཱརྱ། འདིར་ཐར་བ་ནི་བྲལ་བའི་ཁྱད་པར་ཡིན་ལ། དེའི་ཆ་ ལ་ཕན་པས་ན་ཐར་བའི་ཆ་དང་མཐུན་པའོ། །ཞེས་བཤད་དོ། །ཞེས་པ་རྣམས་ཆོས་བཤེས་ སོ། །ཡང་ན་འཁོར་བ་ལས་ཐར་བ་མྱང་འདས་ཐོབ་པ་ལ་ཕན་པས་ཐར་བ་ཆ་མཐུན་ཏེ། ཐར་ བ་བླ་ན་མེད་པ་ཡིན། ཞེས་པ་ལྟར་རོ། ། གསུམ་པ་ནི། ཚོགས་ལམ་ཆུང་འབྲིང་ཆེ་གསུམ་སྟེ་དེར་དྲན་པ་ཉེར་བཞག ཡང་དག་ སྤོང་བཞི་རྫུ་འཕྲུལ་རྐང་བཞི་རིམ་བཞིན་བསྒོམ་མོ། །ཐར་ཆ་ལ་ཡང་ཆུང་འབྲིང་ཆེ་གསུམ་སྟེ་ གཞུང་དུ་སྟོན་ནོ། །ངོ་བོ་ནི། ཀུན་བཏུས་སུ། ཚོགས་ཀྱི་ལམ་གང་ཞེ་ན། སོ་སོ་སྐྱེ་བོའི་ཚུལ་ ཁྲིམས་དང་། དབང་བོའི་སྒོ་བསྡམས་པ་དང་། ཟས་ཀྱི་ཚོད་ཤེས་པ་དང་། ནམ་གྱི་ཆ་སྟོད་དང་ ཆ་སྨད་ལ་མི་ཉལ་བར་རྣལ་འབྱོར་ལ་བརྩོན་པ་དང་། (དྲན་)ཤེས་བཞིན་དུ་གནས་པར་མངོན་ པར་དགའ་བའོ། །ཡང་རྒྱུར་གྱུར་པའི་དགེ་བ་གཞན་དང་། ཐོས་པ་ལས་བྱུང་བ་དང་། བསམ་ པ་ལས་བྱུང་བ་དང་། སྒོམ་པ་ལས་བྱུང་བའི་ཤེས་རབ་ཀྱང་རུང་སྟེ། ཞེས་སོ། །ཨཱརྱ། འདི་དག་ ཐམས་ཅད་ཐོས་པ་དང་བསམ་པའི་རང་བཞིན་ཡིན་པར་ཤེས་པར་བྱ་སྟེ། དེ་ཐོག་མ་ཁོ་ནར་ བསྟན་པ་ལ་འཇུག་པའི་རྒྱུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་བཤད་ཅིང་། སྦྱོར་ལམ་དུ་ནི་སྒོམ་བྱུང་ ཡོད་པར་བཤད་པས་ཐོས་བསམ་གྱི་རང་བཞིན་དུ་བཞེད། ཅེས་དང་། ཁ་ཅིག ཐོས་བསམ་ གྱི་རང་བཞིན་ཡིན་ཞེས་དང་། དེ་ཕལ་ཆེའི་སྒོམ་བྱུང་གི་ཤེས་རབ་ཀྱང་མེད་ཅེས་ངེས་པར་མི་ 2-228 དགག་གོ་ཟེར་རོ། །ཞེས་ཆོས་བཤེས་སོ། །ཕྱི་མ་འཐད་དོ། །འདི་ཕྱིར་མི་ལྡོག་ཡིན་ནམ་མིན་ ཞེ་ན། ཕྱིར་མི་ལྡོག་ནི་བཞི་སྟེ། བྱང་ཆུབ་ལས། (ཉན་ཐོས་དང་ཐུན་མོང་དུ་ཐར་ལམ་ནས་བཟོད་པའི་བར་རོ། ། ) བྱང་ཆུབ་
【現代漢語翻譯】 因此，菩提心也首先在可以生起菩提心的天人、動物等眾生中生起。第二，心的所依是：主要依靠聽聞和思維，因此主要依靠欲界心，也可能依靠六禪定地，因為在那裡可以獲得法流三摩地。他們這樣說。 關於第二點，有定義、所詮釋的詞語解釋、以及基的分類這三方面。第一點是：在各自的決定性一致尚未生起之前，任何善的集合，都是通往菩提的開啟機會。解說了解脫分的定義。 第二點是：眾多善行聚集在一起，或者說聚集在一起，使集合趨向菩提，因此是道路。在集合修法中，集合實際上是眾多法的意義。這是法友的觀點。此外，由於遠離了最粗重的業和煩惱，以及投生於八無暇之處等，因此，從這些中解脫出來是暖等加行道。（真正的法友觀點。）它的一部分是與一方一致，即幫助。阿雅。這裡，解脫是分離的特點，因為它的一部分有幫助，所以與解脫的部分一致。這樣解釋道。這些都是法友的觀點。或者說，因為有助於從輪迴中解脫，獲得涅槃，所以是解脫分，解脫是無上的。就像這樣。 第三點是：資糧道有小、中、大三種，在那裡依次修習四念住、四正斷、四神足。解脫分也有小、中、大三種，經典中這樣宣說。本體是：在《集論》中，什麼是資糧道？答：異生（梵文：pṛthag-jana，梵文羅馬擬音：prithag-jana，漢語字面意思：異於常人）的戒律，守護根門，飲食知量，夜晚的前後部分不睡眠而精勤瑜伽，安住于（憶念）正知。此外，作為因的其它善行，以及聽聞所生、思維所生、修習所生的智慧也可以。阿雅。要知道，這些都是聽聞和思維的自性，因為這是最初進入所顯示的道的因。這樣解釋道。而在加行道中，則有修所生慧，因此認為是聽聞和思維的自性。有些人說，是聽聞和思維的自性，並且不一定否定其中大部分沒有修所生慧。這是法友的觀點。後者是合理的。如果問：這是不退轉的還是不退轉的？答：不退轉有四種。在《菩提資糧論》中（聲聞和共同的解脫道直到忍位）。 菩提
【English Translation】 Therefore, bodhicitta also arises first in gods, humans, animals, etc., who are capable of generating bodhicitta. Secondly, the basis of mind is: mainly relying on hearing and thinking, therefore mainly relying on the desire realm mind, and it is also possible to rely on the six dhyana grounds, because there one can obtain the Dharma stream samadhi. They say so. Regarding the second point, there are three aspects: definition, explanation of the word being explained, and classification of the base. The first point is: any collection of merits before the respective definitive agreement has not yet arisen is an opportunity to open the way to bodhi. The definition of the part of liberation has been explained. The second point is: many virtues are gathered together, or gathered together, to make the collection go to bodhi, so it is the path. In the practice of collecting, the collection is actually the meaning of many dharmas. This is the view of Dharma friends. In addition, because it is far from the most coarse karma and afflictions, and being thrown into the eight states of no leisure, etc., therefore, liberation from these is the heat, etc., the path of application. (The real view of Dharma friends.) A part of it is consistent with one side, that is, helping. Arya. Here, liberation is the characteristic of separation, because a part of it is helpful, so it is consistent with the part of liberation. It is explained in this way. These are all the views of Dharma friends. Or, because it helps to liberate from samsara and attain nirvana, it is a part of liberation, and liberation is supreme. Like this. The third is: the accumulation path has three types: small, medium, and large, where one practices the four mindfulnesses, the four correct abandonments, and the four miraculous feet in sequence. The part of liberation also has three types: small, medium, and large, which are taught in the scriptures. The essence is: In the Compendium, what is the path of accumulation? Answer: The discipline of ordinary beings (Sanskrit: pṛthag-jana, Romanized Sanskrit: prithag-jana, literal Chinese meaning: different from ordinary people), guarding the gates of the senses, knowing the amount of food, not sleeping in the first and last parts of the night but diligently practicing yoga, abiding in (mindfulness) with mindfulness. In addition, other virtuous deeds that are the cause, as well as the wisdom arising from hearing, the wisdom arising from thinking, and the wisdom arising from meditation are also acceptable. Arya. Know that these are all the nature of hearing and thinking, because this is the cause of initially entering the path that is shown. It is explained in this way. But in the path of application, there is wisdom arising from meditation, so it is considered to be the nature of hearing and thinking. Some say that it is the nature of hearing and thinking, and it is not necessarily denied that most of them do not have wisdom arising from meditation. This is the view of Dharma friends. The latter is reasonable. If you ask: Is this irreversible or not irreversible? Answer: There are four types of irreversible. In the Bodhisattva Sambhara (the path of liberation common to the Hearers and up to patience). Bodhi
ཁྱད་པར་ཅན་ལས་(ཐེག་ཆེན་དྲོད་ནས་)འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་ས་ལས་(ས་དང་པོ་ནས་ སོ། ། )རྩོལ་བ་མེད་པ་ལས་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པའོ། །(མི་གཡོ་བ་ལའོ་ཞེས་ཆོས་བཤེས། ) དེ་ལྟར་སྤྱིར་ཐར་ ཆ་ཙམ་ཐེག་པ་ཁྱད་པར་ཅན་གྱི་བྱང་ཆུབ་ལས་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པར་མ་ངེས་པས་ཕྱིར་མི་ལྡོག་ཏུ་ མ་བརྗོད་དོ། །ཞེས་སོ། །(ཆོས་བཤེས། ) ཡང་སྐབས་གཞན་དུ་ཚོགས་ལམ་ཕལ་བ་ཐར་ཆ་མིན་ ནོ་(ཆོས་བཤེས་)ཞེས་གསུང་བ་ནི། སྐབས་འདིར་བཤད་ཀྱི་ལ་དགོངས་ན་ལེགས་སོ། །གཞན་ དུ་ན་མི་འཐད་དོ། །ཐར་ཆ་འདིའི་རྟགས་ནི། ཨཱརྱ། ཆོས་ཀུན་བདེན་མེད་ལ་སེམས་མི་ཞུམ་ མམ་མི་དངང་། མི་འགོང་ངམ་མི་སྐྲག ཡིད་ལ་འགྱོད་པ་མེད་པའམ་སྐྲག་པར་མི་(ཆོས་བཤེས་) འགྱུར་བ་གསུམ་བཤད་(དེ་མདོ་དོན་)དབྱིག་གཉེན། སྲིད་(མདོ་གཞན་གྱི་དོན། )ཞིའི་སྐྱོན་ཡོན་ཐོས་ན་ བ་སྤུ་ལྡང་བ་དང་མཆི་མ་འཁྲུག་པ་སོགས་བཤད་དོ། ། གཉིས་པ་ལ། མཚམས་སྦྱར་ནི། བསྐྱེད་པར་མཁས་པ་དེ་གང་ཡིན་ཞེ་ན། དེ་དང་ཆེ་ འབྲིང་གི་དབྱེ་བ་བསྟན་པའི་ཕྱིར། བར་སྐབས་ཀྱི་ཚིགས་བཅད་གཉིས་སོ། །རྩ་འགྲེལ་ལ། མཁས་པའི་ཁྱད་པར། ཆེ་འབྲིང་གི་ཁྱད་པར་རོ། །དང་པོ་ནི། ཡུལ་ཡུལ་ཅན་གྲངས་བཞིན་ དུ་སྦྱར་ན། བྱང་སེ་ཚོགས་ལམ་ཆེན་པོ་བ་དབང་རྣོན་གྱི་དད་པ་ཆོས་ཅན། ཡུལ་ཁྱད་པར་ ཅན་ལ་དམིགས་པའི་དད་པ་ཡིན་ཏེ། སངས་རྒྱས་བྱང་སེམས་དེ་རྣམས་ཀྱི་ཚུལ་(ཨཱརྱ་)ཁྲིམས་ (ཏིང་འཛིན་ཤེས་རབ་རྣམ་གྲོལ་གྱི་ཡེ་ཤེས་སོགས་ལམ་མཚན་མར་མ་བཟུང་བར། )སོགས་ལ་དམིགས་ནས་དེ་ སྒྲུབ་པ་ལ་མཁས་པའི་དད་པ་ཡིན་པས་སོ། །འདས་མ་འོངས་ད་ལྟར་བྱུང་བའི་སངས་རྒྱས་ རྣམས་ཀྱི་ཚུལ་ཁྲིམས་དང་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཞེས་སོགས་ལྔ་དང་སྒོ་གསུམ་གྱི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཡིད་ ལ་སེམས་ཀྱང་མཚན་མར་མ་བཟུང་། ཞེས་སོགས་སོ། །དེ་འདྲ་དེའི་བརྩོན་འགྲུས་ཆོས་ཅན། 2-229 སྤྱོད་ཡུལ་ཁྱད་པར་ཅན་ལ་དམིགས་པའི་བརྩོན་འགྲུས་ཡིན་ཏེ། སྦྱིན་སོགས་ཕྱིན་དྲུག་ལ་ མཚན་མར་མི་འཛིན་པར་དམིགས་ནས་དེ་སྒྲུབ་པ་ལ་མཁས་པའི་བརྩོན་འགྲུས་ཡིན་པས་ སོ། །སྦྱིན་པ་བྱིན་ཡང་མཚན་མར་མ་བཟུང་། ཞེས་སོགས་སོ། །དེ་འདྲ་དེའི་དྲན་པ་ཆོས་ཅན། ཡུལ་ཁྱད་པར་ཅན་ལ་དམིགས་པའི་དྲན་པ་ཡིན་ཏེ། ཡུམ་དང་ཐབས་མཁས་དང་མ་བྲལ་ བའམ་(མདོ་དོན་)བླང་དོར་མ་བརྗེད་པའམ་(བུདྡྷ་ཤྲཱི་)དགེ་བ་འདོད་ཅིང་མི་དགེ་(གསེར་)འདོར་ སོགས་ཀྱི་བསམ་པ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་ལ་དམིགས་ནས་ཞེས་སོགས་ཀྱི་དྲན་པས་སོ། །ཡུམ་ དང་ཐབས་མཁས་པ་དང་མ་བྲལ་བའི་བསམ་པ་ཅན་དེའི་བླ་མེད་རྫོགས་ཆུབ་ནི་ཐེ་ཚོམ་མ་ མཆིས་སོ། །(མདོར་དྲངས་ཨཱརྱ། ) ཞེས་སོ། །དེ་འདྲ་དེའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཆོས་ཅན། ཡུལ་ཁྱད་པར་ ཅན་དམིགས་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཡིན་ཏེ། འཚང་བརྒྱ་བྱ་རྒྱ་བྱེད་ཀྱི་གཟུགས་སོགས་
【現代漢語翻譯】 從殊勝道（大乘暖位）到超世間地（初地），不需勤作便能達到不退轉。（法友說：『即安住于不動地。』）因此，一般來說，僅是解脫分，對於殊勝大乘菩提來說，不一定不退轉，所以不說不退轉。這是（法友）所說。另外，在其他場合，（法友）也說資糧道不是一般的解脫分。如果認為這是指此處所說的，那就很好。否則，就不恰當。這種解脫分的標誌是：阿雅，對一切法無自性不灰心或不驚慌，不膽怯或不害怕，心中沒有後悔或恐懼（法友）說了這三種（這是經部的觀點）。世親說，聽到輪迴（其他經部的觀點）的過患和涅槃的功德，會汗毛豎立，淚流滿面等等。 第二，連線文：爲了說明什麼是善於生起（智慧），以及它的大小之分，這裡有兩段過渡性的偈頌。在根本論和註釋中，『智者的差別』是指大小的差別。第一點是，如果將所緣境和有境按照數量對應起來，那麼大資糧道的菩薩，具有敏銳的根器和信心，其信心是緣于殊勝的對境，即緣于諸佛菩薩的戒律（阿雅）（不將禪定、智慧、解脫的智慧等視為道的特徵），因為他們精於修持這些。對於過去、未來和現在諸佛的戒律和禪定等五種功德，以及三門禪定，即使心中思念，也不執著于相。像這樣的精進，是緣于殊勝的對境，即對於佈施等六度，不執著于相，而精於修持這些。即使行佈施，也不執著于相。像這樣的正念，是緣于殊勝的對境，即不離般若和方便，或者（經部觀點）不忘取捨，或者（佛護）想要善法而捨棄不善（金），等等，緣于圓滿的意樂。具有不離般若和方便之心的菩薩，無疑會證得無上圓滿菩提。（阿雅，經中引用）像這樣的禪定，是緣于殊勝的對境，即對於一百個生和一百個死的形象等等。
【English Translation】 From the distinguished path (warmth stage of Mahayana) to the supramundane ground (first ground), one attains non-retrogression without effort. (A Dharma friend said, 'It means abiding in the immovable ground.') Therefore, generally speaking, merely a fraction of liberation is not necessarily non-retrogressive with respect to the distinguished Mahayana Bodhi, so it is not called non-retrogressive. This is what (the Dharma friend) said. Also, in other instances, (the Dharma friend) said that the ordinary accumulation path is not a fraction of liberation. It would be good if it is thought that this refers to what is being discussed here. Otherwise, it would be inappropriate. The signs of this fraction of liberation are: Arya, one is not discouraged or alarmed by the truth that all phenomena are without inherent existence, not timid or afraid, and there is no regret or fear in the mind. (A Dharma friend) spoke of these three (this is the Sutra school's view). Vasubandhu said that upon hearing the faults of samsara (other Sutra school views) and the merits of nirvana, one's hair stands on end, tears flow, and so on. Second, the connecting text: In order to explain what it means to be skilled in generating (wisdom), and to show the distinction between its greatness and smallness, there are two intervening verses here. In the root text and commentary, 'the difference of the wise' refers to the difference between greatness and smallness. The first point is, if the object and subject are matched according to quantity, then the Bodhisattva of the great accumulation path, with sharp faculties and faith, whose faith is based on a distinguished object, namely, based on the discipline of the Buddhas and Bodhisattvas (Arya) (not taking samadhi, wisdom, the wisdom of liberation, etc., as characteristics of the path), because they are skilled in practicing these. For the discipline and samadhi, etc., of the Buddhas of the past, future, and present, and the samadhi of the three doors, even if one thinks of them in the mind, one does not cling to signs. Such diligence is based on a distinguished object, namely, without clinging to signs for the six perfections such as generosity, and being skilled in practicing these. Even if one gives alms, one does not cling to signs. Such mindfulness is based on a distinguished object, namely, not being separated from prajna and skillful means, or (Sutra school view) not forgetting what to take and what to abandon, or (Buddhaśrī) wanting virtue and abandoning non-virtue (gold), etc., based on a complete intention. The Bodhisattva with a mind inseparable from prajna and skillful means will undoubtedly attain unsurpassed perfect Bodhi. (Arya, quoted from the Sutra) Such samadhi is based on a distinguished object, namely, for the forms of a hundred births and a hundred deaths, etc.
གང་དུ་ ཡང་རྣམ་པར་(ལས་དང་བྱ་བ་བྱེད་པོ་མ་དམིགས་ཞེས་གསེར། )མི་རྟོག་པའི་བློ་ཁོང་དུ་ཆུད་ནས་སྒྲུབ་པར་ མཁས་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཡིན་པས་སོ། །གང་མངོན་རྫོགས་འཚང་རྒྱ་བ། གང་གིས་འཚང་ རྒྱ་བ། གང་འཚང་རྒྱ་བར་བགྱི་བའི་གཟུགས་སམ། ནས་རྣམ་མཁྱེན་ཉིད་དམ་ཆོས་གང་ཡང་ དམིགས་པ་མ་མཆིས་སོའི་བར་རོ། །དེ་འདྲ་དེའི་ཤེས་རབ་ཆོས་ཅན། ཡུལ་ཁྱད་པར་ཅན་ ལ་དམིགས་པའི་ཤེས་རབ་ཡིན་ཏེ། དོན་དམ་པར་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མི་ དམིགས་པར་ཡོངས་སུ་ཤེས་པའམ་ཁོང་དུ་ཆུད་ནས་དེ་སྒྲུབ་པར་མཁས་པའི་ཤེས་རབ་ཡིན་ པས་སོ། །བྱང་ཆེན་པོ་ཆོས་ཐམས་ཅད་མངོན་རྫོགས་པར་འཚང་རྒྱ་བར་བགྱིད་ལ་ཆོས་དེ་ དག་ཀྱང་མ་མཆིས་ཤིང་མི་དམིགས་པས་བླ་མེད་ཡང་དག་རྫོགས་ཆུབ་ནི་འབྱུང་བར་དཀའ་ འོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །དེ་འདྲའི་དད་སོགས་ལྔ། ཐེག་དམན་གྱི་ཐར་ཆའི་དད་སོགས་ལྔ་ལས་ ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པ་ཅན་ཡིན་ཏེ། ཞེས་རྟགས་སྔར་བཤད་ལྔ་བཀོད་དེ་སོ་སོར་སྦྱར་རོ། ། སོ་སྐྱེ་ཚོགས་ལམ་པའི་དད་སོགས་ལྔ་ཆོས་ཅན། དབང་བོ་ལྔ་དང་སྟོབས་ལྔ་ཞེས་པའི་ཡ་ 2-230 གྱལ་གྱི་དབང་བོའི་ངོ་བོ་སྟེ་དེ་ཉིད་མ་ཡིན་ཏེ། མི་མཐུན་ཕྱོགས་མ་དད་པ་སོགས་གཞོམ་པར་ དབང་བྱེད་པར་མི་ནུས་པས་སོ། །དེ་ཡིན་ཏེ། རེས་འགའ་མ་དད་སོགས་དེ་ཁྱོད་པས་མཐུ་ཆེ་ བར་འགྱུར་བས་སོ། །ཞེས་ཆོས་བཤེས་སོ། །ཡང་ན་འཕགས་ལམ་འགྲུབ་པ་ལ་ལྷག་པར་ དབང་བསྒྱུར་མི་ནུས་པས་སོ་ཞེས་སྦྱར་རོ། །དེ་ལྟར་ན་ཡུལ་རྣམ་པ་ལྔ་ལ་མཁས་པ་ལྔའོ། ། གཉིས་པ་ནི། ཐར་ཆའི་དད་སོགས་ཡོད་པ་དེ་ལྟ་མོད་ཀྱི་ཐར་ཆའི་དད་སོགས་ཐམས་ ཅད་ཀྱིས་ཏེ་ཡིན་ཙམ་གྱིས་བླ་ན་མེད་པའི་བྱང་ཆུབ་བར་མ་ཆད་པར་ཐོབ་པས་(མ་ཡིན་གྱི་ཞེས་ དགག་གི་རིམ་གྱིས་ནི་འཕགས་པའི་སྐྱེ་བོ་ཐམས་ཅད་སངས་རྒྱས་ཉིད་དུ་འགྱུར་བར་སྔར་བསྟན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་ཆོས་བཤེས་ སོ། ། )ཁྱབ་པ་མ་ཡིན་ཏེ། རེ་ཤིག་དེ་མི་ཐོབ་པའི་ཐེག་དམན་གྱི་དད་སོགས་ཀྱང་ཡོད་པས་སོ། ། དེ་ཡང་འདི་ལྟར་དད་པ་དང་བརྩོན་འགྲུས་ལ་སོགས་པ་རྣོ་ཞིང་གསལ་(གསེར་དངོས། )ལ་ཆེན་ པོས་ནི་(གྲངས་མེད་གསུམ་དུ་གོང་ནས་གོང་དུ་བསླབས་པ་མཆོག་ཏུ་གྱུར་པས་ནི། )བླ་ན་མེད་པ་ཡང་དག་པར་ རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་རྟོགས་ཤིང་ཐོབ་པར་སླ་ལ་ཐར་ཆའི་དད་པ་ལ་སོགས་པ་དེ་དག་ཉིད་ མི་གསལ་ཞིང་རྟུལ་བོ་ཆུང་ངུས་ནི་རྫོགས་བྱང་རྟོགས་པ་སྟེ་ཐོབ་པར་དཀའ་(ཐེག་པ་ཆེན་པོ་དབུ་མ་ བ་དག་གིས་རྟོགས་པར་དཀའ་བར་བརྗོད་པ་འདི་ཉིད་ལ། རྣལ་འབྱོར་སྤྱོད་པ་བ་དག་ནི། རིགས་ཆད་པ་ས་བོན་མེས་ཚིག་པ་ལྟ་ བུ་ཞེས་དེ་པའི་སྙིང་པོ་ལ་བསྐུར་བ་སྨྲ་བར་བྱེད་དོ། །ཞེས་ཆོས་བཤེས་སོ། ། )སྟེ། ཐེག་དམན་གྱི་དད་སོགས་ཀྱིས་ ཐོབ་མི་ནུས་སོ། །བྱང་ཆེན་པོ་བླ་མེད་རྫོགས་
【現代漢語翻譯】 何處，以不分別的智慧領會（不觀察作者和行為，出自《金鬘論》），並精於修持的，即是三摩地。何者現證圓滿菩提？以何證得？以何作為證得菩提之所依之色身等，乃至遍智？任何法都無所緣。如是之智慧，其法性為緣于特殊之境的智慧，即于勝義諦中，能無所緣地完全了知或領會一切法之諸相，並精於修持之智慧。大菩提能現證圓滿一切法，然彼等法亦無所緣，故無上正等菩提實難生起。如是等等。 如是之信等五根，較之小乘解脫分之信等五根更為殊勝，如前述五種特徵所示，可一一對應。凡夫資糧道之信等五根，其法性為五根與五力之一，實非五根本身，因其不能摧伏不信等相違品。實則，有時不信等反勝過信等，故更具威力。此乃法友之說。或可解釋為，其不能特別主宰成就聖道。如是，即是精於五種境之五種智慧。 其次，雖有解脫分之信等，然僅憑解脫分之信等，並不能無間斷地獲得無上菩提（並非如此，因聖者皆可成佛，如前所述，出自法友之說）。因有暫時無法獲得菩提的小乘信等存在。如是，若以銳利、清晰（出自《金鬘論》）且強大的信心和精進（於三大阿僧祇劫中不斷修習，臻於極致），則易於證悟並獲得無上正等菩提；反之，若解脫分之信等不清晰、遲鈍且微弱，則難以證悟圓滿菩提（大乘中觀宗認為難以證悟，而瑜伽行者則認為如同斷絕血脈，種子被焚燬一般，是對如來藏的誹謗，出自法友之說）。小乘之信等無法獲得菩提。大菩提無上圓滿
【English Translation】 Where, having comprehended with non-discriminating wisdom (not observing the agent and action, from the 'Golden Garland'), and being skilled in practicing, is Samadhi. What is fully enlightened? By what is enlightenment attained? By what form, etc., is enlightenment attained, up to omniscience? No dharma is apprehended. Such wisdom, its nature is wisdom that focuses on a special object, that is, in the ultimate truth, it can completely know or comprehend all aspects of all dharmas without apprehension, and is wisdom skilled in practicing it. Great Bodhi can manifest and perfect all dharmas, but those dharmas are also without apprehension, so unsurpassed perfect enlightenment is difficult to arise. Such and so on. Such five faculties of faith, etc., are more excellent than the five faculties of faith, etc., of the Lesser Vehicle's liberation part, as indicated by the five characteristics mentioned earlier, which can be applied individually. The five faculties of faith, etc., of the ordinary being's accumulation path, their nature is one of the five faculties and five powers, but it is not the five faculties themselves, because they cannot subdue the opposing aspects of disbelief, etc. In fact, sometimes disbelief, etc., become more powerful than faith, etc., so they are more powerful. This is what Dharma Friend said. Or it can be explained that it cannot particularly dominate the achievement of the noble path. Thus, it is five wisdoms skilled in five objects. Secondly, although there are faith, etc., of the liberation part, merely with the faith, etc., of the liberation part, one cannot uninterruptedly attain unsurpassed Bodhi (it is not so, because all noble ones can become Buddhas, as mentioned earlier, from Dharma Friend's saying). Because there are Lesser Vehicle's faith, etc., that temporarily cannot attain Bodhi. Thus, if with sharp, clear (from the 'Golden Garland') and strong faith and diligence (having practiced continuously in the three great asamkhya kalpas, reaching the extreme), it is easy to realize and attain unsurpassed perfect enlightenment; conversely, if the faith, etc., of the liberation part are unclear, dull, and weak, it is difficult to realize perfect enlightenment (the Great Vehicle Madhyamaka school believes it is difficult to realize, while the Yogachara school believes it is like severing the lineage, the seed being burned, which is a slander of the Tathagatagarbha, from Dharma Friend's saying). The faith, etc., of the Lesser Vehicle cannot attain Bodhi. Great Bodhi unsurpassed perfect
ཆུབ་ཏུ་འཚང་རྒྱ་བར་སླའོ། །ཞེས་སོགས་དང་། རྣམ་གྲངས་དེས་བླ་མེད་ཡང་དག་རྫོགས་ཆུབ་ཏུ་འཚང་རྒྱ་བ་དཀའོ། །ཞེས་སོགས་རིམ་ བཞིན་ནོ། །དེ་ཡང་ཐེག་ཆེན་གྱི་དད་སོགས་ཀྱིས་རྫོགས་བྱང་ཐོབ་སླ་ལ་ཐེག་དམན་གྱི་ཐར་ ཆས་དེ་ཐོབ་པར་མི་ནུས་པ་ནི་རྟེན་འབྲེལ་གྱི་ཆོས་ཉིད་ཡིན་(ཞེས་བྱ་བ་ནི་བྱེད་པ་པོ་མེད་བཞིན་དུ་དངོས་ པོ་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུ་རྣམས་ཀྱི་ནུས་པ་སྒྱུ་མ་ཙམ་ཞིག་རིགས་པའི་ཁུར་མི་ཐེག་པས་དེ་ལྟར་གྲུབ་པར་ཟེར། འདི་ཅིའི་ཕྱིར་ཞེས་སུས་ཀྱང་ དཔྱད་དུ་ནི་མེད་ཅེས་བྱ་བའི་ཐ་ཚིག་གོ །འདིས་འཐད་པ་སྒྲུབ་པའི་རིགས་པ་རྟོག་གེ་བཀག་པའོ། །ཞེས་ཆོས་བཤེས། )པས་ 2-231 དགག་པར་མི་ནུས་སོ། །དེ་དངོས་སུ་བསྟན་པས་ཤུགས་ཀྱིས་ན་དད་སོགས་རང་བཞིན་གྱིས་ འབྲིང་བོ་རྣམས་ཀྱིས་ནི་རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བྱང་ཆུབ་རྟོགས་པའམ་ཐོབ་པར་བྱེད་ལ་རང་ བཞིན་གྱིས་ཆུང་ངུ་རྣམས་ཀྱིས་ནི་ཉན་ཐོས་ཀྱི་བྱང་ཆུབ་རྟོགས་སོ་ཞེས་བྱ་བ་འདི་འཕངས་ པ་ཡིན་ནོ། །འདིར་ཐར་ཆ་ཆུང་འབྲིང་ཆེ་གསུམ་ནི། ཐེག་པ་གསུམ་གྱི་ལ་འགྲེལ་ཆེན་དང་ འདིར་བཤད་ལ། མདོར། བྱང་སེ་ཐེག་པ་གསུམ་གྱི་རིགས་ཅན་ལ་བཤད་སྣང་ངོ་། ། ༈ བསམ་པ་ཕུན་ཚོགས་ཅན་ངེས་འབྱེད་ཆ་མཐུན། བདུན་པ་ལ། མཚམས་སྦྱར་ནི། ཐར་བའི་ཆ་དང་མཐུན་པ་སྐྱེས་པའི་བྱང་སེ་གཞན་དོན་ ལ་སྤྲོ་བ་ཅན་ལ་སེམས་ཅན་ལ་དམིགས་པའི་རྣམ་པ་ཁྱད་པར་ཅན་གྱི་ངེས་འབྱེད་ཆ་མཐུན་ འབྱུང་བས་དེ་སྟོན་ནོ། །རྩ་བ་ལ། དམིགས་པ་ནི། བྱང་སེའི་དྲོ་བ་དང་རྣམས་ཀྱི་སྒྲས་མཚོན་ ནས་རྩེ་མོ་སོགས་བཞིའི་དམིགས་པ་ནི་རྣམ་ཀུན་གྱི་སྐབས་འདིར་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ ཡིན་པར་མདོ་ལས་བསྔགས་ཤིང་བརྗོད་དོ། །(ཨཱརྱ་འགྱུར། ) ཨཱརྱས། རྣམ་ཀུན་གྱི་སྦྱོར་ལམ་གྱི་ དབང་དུ་བྱས་པ་འདིར་དེ་རྣམ་མཁྱེན་སྐབས་སུ་བསྟན་པའི་སྦྱོར་ལམ་ནི་མངོན་པར་རྟོགས་ པ་དང་ལྡན་པ་ཡིན་ལ་འདི་ནི་སྦྱོར་བ་དང་ལྡན་པའོ། །ཞེས་ཏེ་མཉམ་རྗེས་ལ་ཟེར་རོ། །རྣམ་ པ་བཞི་སྟེ། དྲོད་རྩེ་བཟོད་མཆོག་བཞིའིའོ། །དྲོད་ལ་གསུམ་ལས། ཆུང་ངུ་ནི། དམིགས་ ཡུལ་སེམས་ཅན་དེ་དག་ཉིད་ལ་དམིགས་ནས་མཉམ་པའི་སེམས་སོགས་བཅུའི་རྣམ་པ་ཅན་ གྱི་བྱང་སེ་དབང་རྣོན་གྱི་སྦྱོར་ལམ་ཆོས་ཅན། དྲོ་བ་ཡིན་ཏེ། དེ་འདྲའི་དམིགས་རྣམ་ཅན་གྱི་ ངེས་འབྱེད་ཆ་མཐུན་ཡིན་པས་སོ། །སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་མཉམ་པའི་སེམས་བསྐྱེད་ པར་བྱ། བྱམས་པའི་སེམས་ཕན་པའི་ཁོང་ཁྲོ་བ་མེད་པའི་མི་འཚེ་བའི་སེམས། མའི་ཕའི་ ཕུ་ནུའི་སྲིང་མོའི། གྲོགས་པོའི་གཉེན་དང་རུས་གཅིག་པའི་སེམས་བསྐྱེད་པར་བྱའོ། །ཞེས་ སོ། །རྣམ་པ་དག་ནི་བཅུར་མདོ་ལས་བཤད་དོ། །(ཨཱརྱའང་)འདི་འགྲེལ་པ་དང་འདྲ་བས་འོག་ ལྟར་རོ། །དེས་བསམ་པ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་བཤད་དོ། །(འཇོམས། ) དེ་ནི་ས
【現代漢語翻譯】 很容易就能證得菩提！等等。 通過這些方法，很難證得無上正等正覺！等等，依次類推。 也就是說，通過大乘的信心等，很容易獲得圓滿菩提，而小乘的解脫分卻無法獲得，這是緣起的法性（這被稱為，即使沒有作者，事物也如幻象般，其幻象般的力量無法承受理性的重負，所以才如此成立。無論誰都無法探究『為什麼會這樣』，這是最終的結論。這阻止了通過推理來證明合理性的思辨。——法友）。 因此，無法反駁。直接地顯示了這一點，暗示了那些自性中等的人能夠證悟或獲得獨覺菩提，而那些自性弱小的人則證悟聲聞菩提。這就是所要表達的。 這裡的小、中、大三種解脫分，在三乘的《入中論大疏》和這裡都有闡述。總的來說，似乎是指具有三乘種性的人。 具有圓滿意樂者，是抉擇分之順品。 第七品，連線部分：與解脫分相應的菩薩，對於利益他人具有熱情，對於眾生具有特殊的專注，因此生起抉擇分之順品，並展示了這一點。 根本頌：專注。菩薩的暖位，以及『等』字所代表的頂位等四者的專注，在所有情況下都是一切眾生，這在經中受到讚揚和宣說。（聖者所說）聖者說：所有道位都是爲了在證得一切智智時所顯示的道，是與現觀相連的，而這裡是與修行相連的。也就是說，指的是止觀。 有四種相：暖位、頂位、忍位、勝位。在暖位的三種中，小者是：專注于那些作為目標對象的眾生，具有平等心等十種相的菩薩，是根器敏銳者的加行道，是暖位，因為是具有如此專注之相的抉擇分之順品。應當對一切眾生生起平等心。慈愛之心，利益之心，沒有憤怒，沒有不害之心。對母親、父親、兄弟姐妹、朋友、親戚和同族生起平等心。等等。經中說了十種相。（聖者也說）這與註釋相似，如下所示。 因此，闡述了圓滿的意樂。（摧毀者）那是...
【English Translation】 It is easy to attain enlightenment! And so on. Through these methods, it is difficult to attain the Unsurpassed Perfect Complete Enlightenment! And so on, in sequence. That is to say, through the faith of the Mahayana, it is easy to attain complete enlightenment, but the liberation portion of the Hinayana cannot be obtained, which is the nature of dependent origination (this is called, even without an author, things are like illusions, and their illusory power cannot bear the burden of reason, so it is established in this way. No one can investigate 'why this is so,' which is the final conclusion. This prevents speculation from proving the rationality. - Dharma Friend). Therefore, it cannot be refuted. By directly showing this, it implicitly means that those who are of medium nature can realize or attain the Pratyekabuddha enlightenment, while those who are of small nature realize the Shravaka enlightenment. This is what is being expressed. Here, the three types of liberation portions, small, medium, and large, are explained in the Great Commentary on the Three Vehicles and here. In short, it seems to refer to those who have the lineage of the Three Vehicles. Those with perfect intention are in accordance with the decisive part. In the seventh chapter, the connecting part is: A Bodhisattva who is in accordance with the part of liberation, who is enthusiastic about benefiting others, and who has a special focus on sentient beings, thus arises the decisive part in accordance with it, and it shows this. Root text: Focus. The heat of the Bodhisattva, and the 'etc.' representing the peak and other four, the focus is on all sentient beings in all cases, which is praised and spoken of in the sutras. (Arya's translation) Arya says: All the paths of joining are made under the power of the path shown at the time of omniscience, which is connected with realization, and this is connected with practice. That is to say, it refers to Shamatha-Vipassana. There are four aspects: heat, peak, forbearance, and supreme. Among the three in the heat, the smallest is: focusing on those sentient beings as the object, the Bodhisattva with the aspect of ten kinds of equanimity, etc., is the path of joining of the sharp-witted, it is heat, because it is the decisive part in accordance with such a focused aspect. One should generate equanimity towards all sentient beings. Loving-kindness, beneficial mind, without anger, without non-harming mind. Generate equanimity towards mother, father, siblings, friends, relatives, and those of the same clan. And so on. The sutras speak of ten aspects. (Arya also says) This is similar to the commentary, as follows. Therefore, the perfect intention is explained. (Destroyer) That is...
ྦྱོར་བ་ཕུན་ཚོགས་ 2-232 སྟོན་ཏེ། (གནོད་འཇོམས། ) བདག་ཉིད་སྡིག་པ་མི་དགེ་བ་བཅུ་ལས་ལྡོག་ཅིང་སེམས་ཅན་གཞན་ ཡང་སྡིག་པ་ལས་ལྡོག་པ་དེ་དག་ལ་ནི་འགོད་པ་དང་། ཞུགས་པ་ཙམ་ལ་བསྔགས་པ་བརྗོད་ པ་དང་། གཞན་གྱིས་མ་བསྐུལ་བར་ཞུགས་པ་ལ་དེ་དང་རྗེས་སུ་མཐུན་པར་དགའ་བར་བྱེད་ པའི་ཤེས་རྣམ་ཅན་གྱི་སྦྱོར་ལམ་དེ། རྩེ་མོ་ཆུང་ངུ་སྟེ། རྩེ་མོ་གང་ཞིག གཞན་སྡུག་བསྔལ་གྱི་ རྒྱུ་ལས་བཟློག་པར་འདོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །(ཨཱརྱ་དངོས། ) བདག་ཀྱང་སྲོག་གཅོད་པ་ལས་ཟློག་ པར་བྱ། ཞེས་སོགས་སོ། །ཡང་བདག་ཉིད་ཀྱང་སྦྱིན་ལ་སོགས་པ་ཕྱིན་དྲུག་ལ་གནས་པས་ གཞན་སྦྱིན་སོགས་དེ་དག་ལ་འགོད་སོགས་ཀྱི་རྣམ་པ་ཅན་གྱི་སྦྱོར་ལམ་དེ། རྩེ་མོ་འབྲིང་སྟེ། གང་ཞིག གཞན་བདེ་བའི་རྒྱུ་ལ་ཡང་དག་པར་སྦྱོར་བར་འདོད་པས་སོ། །(ཨཱརྱ་དངོས། ) བདག་ གིས་ཀྱང་སྦྱིན་ཕར་རྫོགས་པར་བྱ་ནས། ཤེར་ཕྱིན་བར་རོ། །(ཨཱརྱ། ) སོགས་པས་(བུདྡྷ་ཤྲཱི་) བདག་ཉིད་ཀྱང་ནང་སྟོང་སོགས་བཅུ་དྲུག་སོ་བདུན་མ་འདྲེས་བཅོ་བརྒྱད་ཀྱི་བར་རྟེན་འབྲེལ་ ལུགས་འབྱུང་ལུགས་ལྡོག་བསྒོམ་པ་ལ་གནས་ནས་གཞན་འགོད་སོགས་ཀྱི་རྣམ་པ་ཅན་གྱི་ སྦྱོར་ལམ་དེ། རྩེ་མོ་ཆེན་པོ་སྟེ། གང་ཞིག གཞན་སྡུག་བསྔལ་དང་བདེ་བར་ཕྱིན་ཅི་ལོག་(ནི་ བདེ་བ་སྡུག་བསྔལ་སྡུག་བསྔལ་བདེ་བར་འཛིན་པའོ། ། )སྤོང་བར་འདོད་པ་ཉིད་ཀྱིས་སོ། །(ཨཱརྱའོ། ། ) བདག་ ཀྱང་ནང་སྟོང་པ་ཉིད་བསྒོམ་པར་བྱ། ཞེས་སོགས། རྟེན་འབྲེལ་བར་རོ། །དེ་གསུམ་ནི་རྩེ་ མོར་གྱུར་པའོ། །རྩེ་མོ་ལ་རང་གཞན་ལ་བརྟེན་པའི་(ཀུན་ཨཱརྱ་)དབྱེ་བས་དམིགས་རྣམ་གྱི་དབྱེ་ བ་བརྗོད་པ་དེ་བཞིན་དུ། རང་གིས་སྡུག་བདེན་ཤེས་ཀུན་འབྱུང་སྤོང་འགོག་པ་མངོན་དུ་བྱ་ ལམ་བསྒོམ་པ་ལ་གནས་ནས་གཞན་འགོད་སོགས་ཀྱི་རྣམ་པ་ཅན་གྱི་སྦྱོར་ལམ་དེ། བཟོད་པ་ ཆུང་ངུ་སྟེ། བཟོད་པ་གང་ཞིག གཞན་དག་འཕགས་ལམ་ལ་ངེས་པར་སྦྱོར་བར་འདོད་པས་ སོ། །བདག་གིས་ཀྱང་སྡུག་བསྔལ་ཤེས་པར་བྱ། ཞེས་སོགས་སོ། །བདག་ཉིད་ཐེག་དམན་ གྱི་འབྲས་བུ་ཤེས་པ་མངོན་དུ་བྱ་བའི་ཕྱིར་ཤེས་པ་བསྐྱེད་དེ་ཐབས་ཀྱིས་ཞི་བ་ཕྱོགས་གཅིག་ 2-233 པའི་(འབུམ་ཊཱིཀ་དངོས། )ཡང་དག་པའི་མཐའ་མངོན་དུ་མི་བྱེད་པའི་ཐབས་མཁས་ལ་གནས་ནས་ གཞན་འགོད་སོགས་ཀྱི་རྣམ་པ་ཅན་གྱི་སྦྱོར་ལམ་དེ། བཟོད་འབྲིང་སྟེ། གང་ཞིག གཞན་ དག་འཕགས་ལམ་གྱི་འབྲས་བུ་ལ་ངེས་པར་སྦྱོར་བར་འདོད་པས་སོ། །བདག་ཀྱང་རྒྱུན་དུ་ ཞུགས་པའི་འབྲས་བུ་ཤེས་པ་མངོན་དུ་བྱ་བའི་ཕྱིར་ཤེས་པ་བསྐྱེད་དེ་(དེའི་འབྲས་བུ་བྱང་ཆུབ་ཐོབ་ པར་ཡང་བྱ་ཞེས་འབུམ་ཊཱིཀ་)ཡང་དག་པའི་མཐའ་(ཞི་བ་ཕྱོགས་གཅིག་པའི་མྱ་ངན་ལས་མི་འདའ་ཞེས་འབུམ་ཊཱིཀ་) མངོན་དུ་མི་བྱའོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །རང་བྱང་པ
【現代漢語翻譯】 修持圓滿 2-232 宣說。（斷滅）。自身從十不善業中解脫，並且勸導其他眾生也從罪惡中解脫，對於這些（善行），僅僅是讚歎和隨喜，或者是不需他人勸請而主動參與，並對此隨喜的修持道，是小頂，何為頂？因為想要使他人從痛苦之因中解脫。(真實聖者)。我也要從殺生中解脫。等等。此外，自身安住于佈施等六度，並以讚歎等方式勸導他人行佈施等善行的修持道，是中頂，何為頂？因為想要使他人與安樂之因相結合。(真實聖者)。我也要圓滿佈施波羅蜜，乃至般若波羅蜜。(聖者)。等等。（佛吉祥）。自身安住于內空等十六空性，以及三十七道品不雜的十八界緣起法，以順生順滅的方式修習，並以讚歎等方式勸導他人的修持道，是大頂，何為頂？因為想要使他人捨棄顛倒的苦樂之見（即視樂為苦，視苦為樂）。(聖者)。我也要修習內空性。等等。乃至緣起法。這三種是頂。(一切聖者)以頂，依靠自他之別，來闡述所緣和行相的差別，同樣地，自身安住于了知苦諦、斷集諦、證滅諦、修道諦，並以讚歎等方式勸導他人的修持道，是小忍，何為忍？因為想要使他人必定與聖道相結合。我也要了知痛苦。等等。自身爲了證得小乘的果位，生起智慧，以方便使寂滅偏於一方 2-233 （十萬頌釋真實）。安住于不現證真實邊際的方便善巧，並以讚歎等方式勸導他人的修持道，是中忍，何為忍？因為想要使他人必定與聖道的果位相結合。我也要爲了證得入流果，生起智慧（十萬頌釋：也要證得其果位菩提），不現證真實邊際（十萬頌釋：不超越偏於寂滅的涅槃）。等等。自生智
【English Translation】 Perfect Practice 2-232 Explaining. (Destruction). Oneself refrains from the ten non-virtuous actions and encourages other sentient beings to refrain from evil. To those (virtuous deeds), merely praising and rejoicing, or participating without being asked by others, and rejoicing in accordance with it, that path of practice with such knowledge is a small peak. What peak? Because one desires to turn others away from the cause of suffering. (True Arya). I also shall refrain from killing. And so on. Furthermore, oneself abiding in the six perfections such as generosity, and encouraging others to engage in those generosity etc. with aspects of praise etc., that path of practice is a medium peak. What peak? Because one desires to truly connect others with the cause of happiness. (True Arya). I also shall perfect the perfection of generosity, up to the perfection of wisdom. (Arya). And so on. (Buddha Shri). Oneself abiding in contemplating the sixteen emptinesses such as inner emptiness, and the eighteen elements of dependent origination in the thirty-seven branches of enlightenment without mixing, in the manner of arising and ceasing, and encouraging others with aspects of praise etc., that path of practice is a great peak. What peak? Because one desires to abandon the reversed views of suffering and happiness (i.e., holding happiness as suffering and suffering as happiness). (Arya). I also shall contemplate inner emptiness. And so on. Up to dependent origination. These three are peaks. (All Aryas) With peak, relying on the distinction of self and other, to explain the difference of object and aspect, similarly, oneself abiding in knowing suffering, abandoning the origin, realizing cessation, and cultivating the path, and encouraging others with aspects of praise etc., that path of practice is a small forbearance. What forbearance? Because one desires to surely connect others with the noble path. I also shall know suffering. And so on. Oneself generating wisdom in order to realize the fruit of the Lesser Vehicle, with skillful means making peace one-sided. 2-233 (Commentary on the Hundred Thousand, Reality). Abiding in skillful means that do not manifest the ultimate reality, and encouraging others with aspects of praise etc., that path of practice is a medium forbearance. What forbearance? Because one desires to surely connect others with the fruit of the noble path. I also shall generate wisdom in order to realize the fruit of entering the stream (Commentary on the Hundred Thousand: also to attain the fruit of enlightenment), not manifesting the ultimate reality (Commentary on the Hundred Thousand: not transcending the Nirvana that is one-sided in peace). And so on. Self-born wisdom.
འི་སྐྱོན་མེད་པ་ལ་འཇུག་ཅིང་(མདོ་)གཞན་ འགོད་སོགས་ཀྱི་རྣམ་པ་ཅན་གྱི་སྦྱོར་ལམ་ནི། བཟོད་ཆེན་ཏེ། གང་ཞིག གཞན་སངས་ རྒྱས་ཉིད་ལ་ཡང་དག་པར་སྦྱོར་བར་འདོད་པས་སོ། །བདག་གིས་ཀྱང་བྱང་པའི་སྐྱོན་མེད་(ས་ དང་པོ་ལ་འབུམ་ཊཱིཀ་)པར་འཇུག་པར་བྱ། ཞེས་སོགས་སོ། །དེ་གཉིས་ལ་རང་གཞན་ལ་བརྟེན་ པའི་དབྱེ་བ་སྔར་གྱི་དེ་བཞིན་དུ་རང་སེམས་ཅན་སྨིན་པར་བྱེད་སོགས་ལ་གནས་ནས་གཞན་ འགོད་སོགས་ཀྱི་རྣམ་པ་ཅན་ཀྱི་སྦྱོར་ལམ་ནི། ཆོས་མཆོག་ཆུང་ངུ་སྟེ། ཆོས་མཆོག་གང་ཞིག སེམས་ཅན་རྣམས་སྤྱིར་ཐེག་གསུམ་གྱིས་སྨིན་པར་འདོད་པས་སོ། །བདག་གིས་ཀྱང་སེམས་ ཅན་ཡོངས་སུ་སྨིན་པར་བྱ། ཞེས་སོགས་སོ། །སོགས་པས་རང་བྱང་པའི་མངོན་ཤེས་བསྐྱེད་ པར་བྱ་ཞིང་གཞན་འགོད་སོགས་ཀྱི་རྣམ་པ་ཅན་གྱི་སྦྱོར་ལམ་ནི། ཆོས་མཆོག་འབྲིང་སྟེ། གང་ ཞིག སེམས་ཅན་རྣམས་ཁྱད་པར་དུ་བྱང་པའི་ལམ་ལ་ངེས་པར་སྦྱོར་བར་འདོད་པས་སོ། ། བདག་གིས་ཀྱང་བྱང་པའི་མངོན་ཤེས་བསྐྱེད་པར་བྱ། ཞེས་སོགས་སོ། །བདག་གིས་ཀྱང་ རྣམ་མཁྱེན་བསྐྱེད་པར་བྱ་ཞིང་གཞན་འགོད་སོགས་ཀྱི་རྣམ་ཅན་ནི། ཆོས་མཆོག་ཆེན་པོ་སྟེ། གང་ཞིག གཞན་དག་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་རབ་ཀྱི་མཐར་ཐུག་པ་ལ་འཇོག་པར་འདོད་པས་ སོ། །བདག་གིས་ཀྱང་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་ཡེ་ཤེས་བསྐྱེད་པར་བྱ། ཞེས་སོགས་སོ། །ཇི་ལྟར་(མཛོད་ )བཟོད་ཆེན་སྐད་ཅིག་མ་གཅིག་ཡིན་པ་བཞིན་དུ་ཆོས་མཆོག་ཀྱང་ངོ་ཞེས་པ་ནི་རང་དོན་སྒྲུབ་ 2-234 པ་ཉན་ཐོས་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་ལ། འདིར་གཞན་དོན་སྒྲུབ་པའི་དབང་དུ་བྱས་ནས་ཆུང་འབྲིང་ ཆེ་གསུམ་སྟེ་གཞན་དོན་བསྒྲུབ་པ་ན་རིམ་གྱིས་སྔ་ཕྱིའི་གནས་སྐབས་ཡོད་པས་སོ། །ཞེས་པ་ རྣམས་ཨཱརྱའོ། །འགྲེལ་པ་ལ། ངོ་བོ་བཤད། ཟློས་པ་སྤང་ངོ་། ། དང་པོ་ནི། རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མངོན་པར་རྫོགས་པར་རྟོགས་པའི་སྐབས་འདི་ལ། ཆགས་སྡང་གིས་བསླད་ནས་མི་སྙོམ་པའི་ཚུལ་ངན་པ་མེད་པའི་སྦྱོར་ལམ་ཡིན་པས་སེམས་ ཅན་ལ་(ཆོས་ཉིད་དང་མཉམ་པ་ཉིད་དུ་ཞུགས་པས་)སེམས་མཉམ་པའི་(ཞེས་ཏིང་རྒྱལ་འགྲེལ་པར་འཇམ་དཔལ་ གྲགས་པ་)རྣམ་པ་ཅན་དང་། ད་ལྟར་ཕན་པའི་(གསེར་)དོན་སེམས་པས་བྱམས་རྣམ་ཅན་གྱི་ སྦྱོར་ལམ་དེ། དྲོད་ཆུང་ངུ་སྟེ། (ཆོས་བཤེས་ནི་མཉམ་པ་ཆུང་ངུ་གཞན་བཞི་འབྲིང་དུ་བཤད་དོ། ། ) དྲོད་གང་ ཞིག ཚེ་འདིར་གཞན་ལ་མི་འཚེ་བས་སོ། །མ་འོངས་པའི་(གསེར་)ཕན་པ་སེམས་(ཏིང་རྒྱལ་ འགྲེལ་པ་གྲགས་པའི་ཕྲེང་བར་)པས་ཕན་པའི་རྣམ་པ་ཅན་དང་། ང་རྒྱལ་བཅོམ་ནས་སེམས་ཅན་ བདེ་བ་ལ་མནར་སེམས་མེད་པའི་རྣམ་པ་ཅན་ཡིན་པས་སེམས་ཅན་ལ་ཁོང་ཁྲོ་བ་མེད་པའི་ དང་། མཐོ་མི་འཚམ་པའི་རྣམ་པ་ཅན་ཡིན་པས་རྣམ་པར་འཚེ་བ་མེད་པའི་རྣམ་པ་ཅན་གྱི་ སྦྱོར་ལམ་དེ། དྲོད་འབྲིང་སྟེ། གང་ཞིག འདིར་མ་ཟད་ཕྱི་
【現代漢語翻譯】 進入無過失（經部），以及具有安置他者等相狀的加行道，是大忍，因為想要將他者真實地安置於佛陀之位。我也要進入無過失的菩提（初地之《十萬頌》釋），等等。這二者，如同之前一樣，有依賴自他之分，安住于成熟自心有情等，具有安置他者等相狀的加行道，是下品勝法，因為勝法普遍希望以三乘成熟有情。我也要令有情完全成熟，等等。等等，也要生起自菩提之現證，以及具有安置他者等相狀的加行道，是中品勝法，因為特別希望將有情安置於菩提道。我也要生起菩提之現證，等等。我也要生起一切種智，以及具有安置他者等相狀，是大品勝法，因為希望將他者安置於圓滿至極之位。我也要生起一切種智之智慧，等等。如（《俱舍論》）大忍僅為一剎那，勝法亦然，這是就自利聲聞而言。此處就利他而言，有小、中、大三種，因為在成辦他利時，有次第先後之階段。這些是阿阇梨的觀點。在解釋中，闡述了體性，避免了重複。 第一，在此現證一切種相之際，由於是未被貪嗔所染污，沒有不平等惡劣之相的加行道，因此是與有情（入於法性與平等性）心平等的相狀（寂天釋中，妙音稱），以及思念當下利益的慈愛相狀的加行道，是下品暖位，因為此生不害他者。思念未來利益（寂天釋《名鬘》）的利益相狀，以及降伏我慢，對有情的安樂沒有惱害之相，因此是對有情沒有嗔恨，以及沒有高低不適之相，因此是沒有損害之相的加行道，是中品暖位，因為不僅在此
【English Translation】 Entering the faultless (Sutra), and the path of application with aspects of placing others, is great forbearance, because it is desired to truly place others in the position of Buddhahood. I also want to enter the faultless Bodhi (commentary on the first ground of the Hundred Thousand Verses), etc. These two, like before, have the distinction of relying on self and others, abiding in maturing one's own sentient beings, etc., the path of application with aspects of placing others is the lesser supreme Dharma, because the supreme Dharma generally hopes to mature sentient beings with the three vehicles. I also want to fully mature sentient beings, etc. And so on, also generating the direct realization of self-Bodhi, and the path of application with aspects of placing others is the medium supreme Dharma, because it is particularly desired to definitely place sentient beings on the path of Bodhi. I also want to generate the direct realization of Bodhi, etc. I also want to generate omniscience, and having the aspect of placing others, is the great supreme Dharma, because it is desired to place others in the ultimate state of perfect abundance. I also want to generate the wisdom of omniscience, etc. Just as (the Treasury of Knowledge) great forbearance is only one moment, so is the supreme Dharma, which is in terms of self-benefit Shravakas. Here, in terms of benefiting others, there are three: small, medium, and large, because in accomplishing the benefit of others, there are gradual stages of before and after. These are the views of the Acharyas. In the explanation, the essence is explained, and repetition is avoided. First, in this occasion of directly realizing all aspects, because it is the path of application that is not defiled by attachment and aversion, and does not have the bad aspect of inequality, therefore it is the aspect of equality with sentient beings (entering into the nature of reality and equality) (in the Ting Gyal commentary, Jampal Drakpa), and the path of application with the aspect of loving-kindness that thinks of present benefits, is the lesser heat, because in this life it does not harm others. Thinking of future benefits (Garland of Fame in the Ting Gyal commentary), and subduing pride, there is no tormenting mind for the happiness of sentient beings, therefore there is no anger towards sentient beings, and there is no aspect of inappropriateness of high and low, therefore the path of application with the aspect of no harm, is the medium heat, because not only here
མར་ཡང་གཞན་ལ་མི་འཚེ་བས་ སོ། །(ཨཱརྱ། )སྐྱེས་པ་བུད་མེད་རང་བས་རྒན་པ་ལ་ཕ་དང་མའི་སེམས་དང་། མཉམ་པ་ལ་སྤུན་ དང་སྲིང་མོའི་སེམས་དང་། གཞོན་པ་ལ་བུ་དང་བུ་མོའི་སེམས་དང་། སྔར་ནས་ཡིད་བརྟན་ པའི་བཤེས་དང་། (མཛའ་བཤེས་ནི་ཁྱིམ་པའི་ཚེའི་གྲོགས་པོ་རྙིང་བའོ། །ཞེས་རྣམ་གྲངས་བསྡུ་བར་རོ། ། ) གནས་ སྐབས་ནས་ཕན་འདོགས་པའི་གྲོགས་ཀྱི་སེམས་དང་། རུས་གཅིག་པའི་(ཕ་ཕྱོགས་ཀྱིའོ། ། )གཉེན་ དང་། མི་གཅིག་པའི་(མ་ཕྱོགས་ཀྱིའོ། ། )སྣག་གི་གཉེན་འཚམས་ཀྱི་རྣམ་པ་སྔ་མཚན་གཉིས་ལས་ གཞན་གཉིས་གཅིག་ཏུ་(ཨཱརྱ་)བྱས་པ་ལྔ་ནི། དྲོད་ཆེན་ཏེ། གང་ཞིག འདི་ཕྱི་གཉིས་ཀར་ སེམས་ཅན་གྱི་འདོད་པ་བསྒྲུབ་པས་སོ། །དེ་ལྟར་བཅུས་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་དམིགས་ 2-235 པ་ནི་རྗེས་ཐོབ་ཀྱི་སྦྱོར་ལམ་དྲོ་བར་གྱུར་པ་ཡིན་པར་བཞེད་དོ། །རྩེ་མོ་ནི། མདོར་བསྡུས་ཏེ་ བསྟན་ན། གྲངས་བཞིན་དུ་སྲོག་གཅོད་སོགས་མི་དགེ་བ་སྤོང་བའི་སྒོ་ནས་དེ་ལས་ལྡོག་པའི་ བདག་ཉིད་ཅན་ལ་རང་གནས་ཏེ་དེའི་སྒོ་ནས་སེམས་ཅན་གཞན་རྣམས་སྡིག་པ་ལས་ལྡོག་པ་ ལ་སྦྱོར་བ་ཆུང་ངུ་། སྦྱིན་སོགས་དགེ་བ་ལེན་པའི་སྒོ་ནས་དགེ་བ་ལ་ཞུགས་པའི་བདག་ཉིད་ ཅན་དེའི་སྒོ་ནས་གཞན་རྣམས་དགེ་བ་ལ་གནས་པ་དག་ལ་སྦྱོར་བའི་རྣམ་པ་ཅན་ནི། འབྲིང་ སྟེ། རྣམ་པ་གཉིས་དང་སེམས་ཅན་གཞན་རང་གིས་མ་བསྐུལ་བར་ཁོ་རང་བདག་ཉིད་ཀྱི་ སྟོབས་ཀྱིས་དགེ་སྡིག་ལ་འཇུག་ལྡོག་མ་ནོར་བ་དེ་བཞིན་ཉིད་དུ་ཞུགས་པ་རྣམས་ལ་ལེགས་ སོ་ཞེས་སོགས་བསྔགས་པ་བརྗོད་པ་དང་། དེ་འཕེལ་བ་དང་རྗེས་སུ་མཐུན་པར་དགའ་བར་ བྱེད་པ་རྣམ་པ་གཉིས་པོ་སྦྱར་བྱ་སྦྱོར་(གསེར་)བ་སྦྱོར་ཡུལ་གྱི་ཆོས་ཀྱི་རབ་ཏུ་དབྱེ་བས་ཕྱེ་ན་ནི་ རྣམ་པ་མཐའ་ཡས་པ་ཞེས་བྱ་བ་ཆེན་པོ་སྟེ། རྣམ་པ་དེ་རྣམས་ཀྱིས་སེམས་ཅན་ལ་དམིགས་ པའི་སྦྱོར་ལམ་ནི་རྩེ་མོར་གྱུར་པ་ཡིན་ནོ། །རྩེ་མོར་གྱུར་པ་ལ་རང་གཞན་གྱི་རྟེན་གྱི་དབྱེ་བས་ དམིགས་པ་དང་རྣམ་པ་ཇི་ལྟར་སྦྱར་བ་དེ་བཞིན་དུ་བཟོད་པ་ལ་ཡང་སྟེ། རང་སྡུག་བསྔལ་ ཤེས། སོགས་པས་ཀུན་འབྱུང་སྤོང་སོགས་ལ་གནས་ནས་གཞན་དེ་ལ་སྦྱོར་བའི་རྣམ་པ་ཅན་ ཆུང་ངུ་། རང་གནས་ནས་གཞན་ཞུགས་པ་ལ་བསྔགས་པ་བརྗོད་པའི་རྣམ་པ་ཅན་འབྲིང་། རང་གནས་ནས་གཞན་མ་བསྐུལ་བར་ཞུགས་པ་ལ་མཐུན་པར་དགའ་བར་བྱེད་པའི་རྣམ་པ་ ཅན་ཆེན་པོ་སྟེ། རྣམ་པ་དེ་དག་གིས་སེམས་ཅན་ལ་དམིགས་པ་ནི་བཟོད་པ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་ ཆོས་བཤེས་ཏེ་འགྲེལ་ཆུང་གི་དོན་དུ་སྣང་ངོ་། །བརྟགས་ན་སྙིང་པོ་མེད་དོ། །འདིར་བཟོད་ ཆེན་ཡང་སྐད་ཅིག་དུ་མར་བལྟའོ། །(གསེར་སོགས། ) བོད་རྣམས་ནི་འདིར་བདེན་པ་དམིགས་ པར་བྱས་པས་གང་ལ་སྦྱོར་སོགས་ཀྱི་ཡུལ་དངོས་མ་ཟིན། ཤེས་པའི་འགྲེལ་པ་ཆད་ཟེར་རོ། ། སྔ་མ་རྩ
【現代漢語翻譯】 此外，不應傷害他人。 （阿雅）對待比自己年長的男女，應懷有如父母般的心；對待同輩，應懷有如兄弟姐妹般的心；對待年幼者，應懷有如子女般的心；對於過去信任的朋友（密友是居家之人的老朋友，如《名義集》所說），對於暫時提供幫助的朋友，對於同宗（父系）的親屬，對於異姓（母系）的姻親，將前面兩種情況之外的兩種情況合二為一（阿雅），這五種情況非常重要，因為它們在今生來世都能滿足眾生的願望。因此，以十種方式緣念一切眾生，被認為是后得瑜伽道變得溫暖。 頂位是指：簡而言之，通過避免如殺生等不善行，安住于與此相反的善行，並通過這種方式使其他眾生遠離罪惡，這是小小的修行；通過接受如佈施等善行，進入善行，並通過這種方式使他人安住于善，這是中等的修行；對於那些在沒有他人勸說下，依靠自身的力量，毫不錯誤地進入或遠離善惡的眾生，讚美他們，並隨喜他們的增長，這兩種方式結合起來，通過修行（黃金）的對象和修行的處所的法進行區分，則有無量的方式，這是偉大的修行。通過這些方式緣念眾生的瑜伽道是頂位。 對於頂位，根據自他的所依進行區分，如何結合緣念和行相，對於忍辱也是如此：自己瞭解痛苦，安住于斷除痛苦之因等，並將此應用於他人，這是小小的修行；讚美他人安住于善行，這是中等的修行；隨喜他人未經勸說而進入善行，這是偉大的修行。通過這些方式緣念眾生就是忍辱。 如法友所說，這似乎是小釋的意義。如果進行分析，則沒有實質意義。這裡的大忍辱也應視為多個剎那。（黃金等）藏族人認為，這裡以真諦為對境，因此沒有抓住修行等的實際對象。據說這是對智慧的解釋的缺失。前文...
【English Translation】 Furthermore, one should not harm others. (Arya) Towards men and women older than oneself, one should have the mind of a parent; towards those of the same age, one should have the mind of a sibling; towards those younger, one should have the mind of a child; towards friends who have been trusted in the past (close friends are old friends of householders, as stated in the 'Collection of Terms'), towards friends who provide temporary help, towards relatives of the same lineage (paternal side), and towards relatives of different lineages (maternal side), combining the two situations other than the first two (Arya), these five situations are very important because they fulfill the desires of sentient beings in both this life and the next. Therefore, contemplating all sentient beings in ten ways is considered the post-meditation yoga path becoming warm. The peak refers to: In short, by avoiding non-virtuous actions such as killing, abiding in the virtuous actions that are the opposite of these, and through this means causing other sentient beings to turn away from evil, this is a small practice; by accepting virtuous actions such as generosity, entering into virtue, and through this means causing others to abide in virtue, this is a medium practice; for those sentient beings who, without being urged by others, rely on their own strength to enter or turn away from good and evil without error, praising them and rejoicing in their increase, combining these two methods, distinguishing them through the object of practice (gold) and the dharma of the place of practice, there are limitless ways, this is a great practice. The yoga path of contemplating sentient beings through these methods is the peak. For the peak, distinguishing according to the basis of self and others, how to combine contemplation and aspects, it is the same for patience: understanding one's own suffering, abiding in abandoning the causes of suffering, etc., and applying this to others, this is a small practice; praising others abiding in virtuous actions, this is a medium practice; rejoicing in others entering virtuous actions without being urged, this is a great practice. Contemplating sentient beings through these methods is patience. As Dharma Friend said, this seems to be the meaning of the small commentary. If analyzed, there is no substance. The great patience here should also be regarded as multiple moments. (Gold, etc.) Tibetans believe that here the truth is taken as the object, so the actual object of practice, etc., is not grasped. It is said that this is a lack of explanation of wisdom. The previous...
ེ་མོར་བསྟན་པ་བཞིན་དུ་རང་སེམས་ཅན་སྨིན་པར་བྱེད་པ་ལ་གནས་ནས་གཞན་གྱི་ 2-236 རྟེན་ཅན་ཡང་དེ་ལ་སྦྱོར་བ་ཆུང་ངུ་། རང་སེམས་ཅན་གྲོལ་བྱེད་ལ་གནས་ནས་གཞན་གྲོལ་ བྱེད་ལ་ཞུགས་པ་ལ་བསྔགས་པ་བརྗོད་པ་འབྲིང་། སོགས་པ་རང་གྲོལ་བ་མཐར་ཐུགས་པར་ བྱ་བ་ལ་གནས་ནས་དེ་ལ་ལེགས་པར་ཞུགས་པ་ལ་མཐུན་པར་དགའ་བྱེད་ཆེན་པོའམ། རང་ སྨིན་གྲོལ་ལ་གནས་ནས་གཞན་སྦྱོར་བ་ཆུང་ངུ་། སོགས་པས་གནས་ནས་བསྔགས་བརྗོད་ མཐུན་པར་བྱེད་པ་འབྲིང་དང་ཆེན་པོའོ། ། ཆོས་བཤེས་ནི། གཞི་ཤེས་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་པའི་ སྨིན་གྲོལ་གྱི་ལམ། ལམ་ཤེས་ཀྱི་དང་། རྣམ་མཁྱེན་གྱི་དབང་དུ་བྱས་པའི་སྨིན་པ་དང་གྲོལ་ བྱེད་ཀྱི་ལམ་ལ་སྦྱོར་སོགས་ཆུང་འབྲིང་ཆེན་པོ། །ཞེས་སོ། །རྣམ་པ་དེ་དག་གིས་སེམས་ཅན་ ཐམས་ཅད་ལ་དམིགས་པ་ནི་ཆོས་མཆོག་ཡིན་ཏེ། དེ་ལྟར་ན་ངེས་པར་འབྱེད་པའི་ཆ་དང་ མཐུན་པ་རྗེས་ཐོབ་དམིགས་རྣམ་གྱི་སྒོ་ནས་བཤད་པ་ཡིན་ནོ། ། གཉིས་པ་ལ། རྩོད་པ་ནི། མངོན་པར་རྟོགས་པ་(དྲུག་ཏུ་)རེ་རེ་ལ་ངེས་པར་(གསེར་)འབྱེད་ པའི་ཆ་དང་མཐུན་པ་ལ་སོགས་པ་(མཐོང་སྒོམ་)ཅིའི་ཕྱིར་བཤད་ཅེ་ན། ཞེས་འགྲེལ་ཆེན་ཏེ་ལན་ འདི་ཇི་བཞིན་ནོ། །ལན་ལ། སྐབས་དང་པོ་གསུམ་གྱི་ལམ་གསུམ་མཚན་ཉིད་པ་ཡིན་ཏེ། གོ་ རིམ་བཞིན་དུ་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་བདེན་པའི་སྐྱེ་མེད་དུ་རྟོགས་ཏེ་རྣམ་པར་བསྒོམ་པའི་དབྱེ་ བས་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་ཀྱི་མངོན་རྟོགས། ལམ་ཐམས་ཅད་དེ་ལྟར་བསྒོམ་ པའི་དབྱེ་བས་སོགས་པས་ལམ་ཤེས་པ་ཉིད་ཀྱི་མངོན་རྟོགས། གཞི་ཐམས་ཅད་དེ་ལྟར་ བསྒོམ་པའི་དབྱེ་བས་གཞི་ཤེས་པ་ཉིད་ཀྱི་མངོན་པར་རྟོགས་པ་གསུམ་གྱི་སྐབས་ལའམ་ སྐབས་སུ་ནི། འཇིག་རྟེན་པའི་ངེས་པར་འབྱེད་པའི་ཆ་དང་མཐུན་པ་མཚན་ཉིད་པ་རྟོགས་ ཤིང་ཐོབ་(ཤེར་འབྱུང་)པ་སྔོན་དུ་འགྲོ་བས་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་མཐོང་བ་དང་སྒོམ་པའི་ ལམ་རྟོགས་ཤིང་ཐོབ་པ་(ཤེར་)ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཡང་དེ་རྣམས། ཡང་ཟློས་པའི་སྐྱོན་ཅན་མིན་ ཏེ། དང་པོའི་གསུམ་རྣམ་པ། གཉིས་པའི་གསུམ་ལམ། གསུམ་པའི་གསུམ་གཞི་སྐྱེ་མེད་དུ་ 2-237 རྟོགས་ཏེ་སྒོམ་པའི་དབྱེ་བས་སོ། །རྣམ་པ་ཀུན་མངོན་པར་རྫོགས་པར་རྟོགས་པ་ལ་སོགས་ པ་སྦྱོར་བ་དང་པོ་གསུམ་གྱི་སྐབས་ལ་སྟེ་སྐབས་སུ་ནི། སྦྱོར་མཐོང་གི་མིང་ཅན་གྱི་དག་སའི་ མངོན་རྟོགས་ལ་ངེས་པར་འབྱེད་པའི་ཆ་དང་། སོགས་པ་མཐོང་ལམ་གྱི་ཐ་སྙད་དང་། སྒོམ་ ལམ་ཡང་ས་དགུ་ནང་ཚན་དུ་ཡོད་པའི་སྒོམ་ལམ་གྱི་ཐ་སྙད་དུ་བཏགས་པ་ཙམ་སྟེ་མདོར་ན་ བཏགས་པ་བ་ཉིད་དུ་གསུངས་པ་ཡིན་པར་ཤེས་པར་བྱའོ། །གང་ལ་བཏགས་ཞེ་ན། སྤངས་ རྟོགས་གང་དག་གི་ཡོན་ཏན་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པའི་ཁྱད་པར་གྱི་ ལམ་གྱིས་བསྡུས་པའི་ཟག་པ་མེད་པའི་ཡེ་ཤེས་ཆུ
【現代漢語翻譯】 如經教導，安住于成熟自心眾生，對其他有緣者略作引導；安住于解脫自心眾生，讚歎引導他人解脫者為中等；安住于最終使自身解脫，並善加引導他人者，則為極喜悅之大者。安住于自身成熟解脫，略作引導他人；從安住之處讚歎引導他人者，則為中等或大者。法友即是，以知基之角度而言的成熟解脫之道，以知道和遍知之角度而言，引導成熟與解脫之道有小、中、大之分。如此以各種方式觀照一切眾生，乃是殊勝之法，如此則與抉擇分相應，乃是從后得定觀想之門而宣說。 其次，辯論如下：為何在每一現觀（六種）中，都要宣說與抉擇分相應等等（見道、修道）？對此，《大疏》的回答如前所述。回答是：前三個階段的三道具有特徵，次第證悟一切相皆為真實的無生，以修習之差別，乃是遍知一切相之現觀。一切道皆如此修習之差別，乃是知道之現觀。一切基皆如此修習之差別，乃是知基之現觀。此三階段中，與世間抉擇分相應之特徵，乃是證悟並獲得（勝生）之前行，因此證悟並獲得超世間的見道和修道（勝觀）。而且，這些並非重複之過，因為最初之三為相，第二之三為道，第三之三為基，皆證悟無生，乃是修習之差別。證悟一切相圓滿現觀等等，乃是最初三個結合之階段，即結合見道的清凈現觀，與抉擇分相應，以及見道之名相，修道亦是安立於九地之內的修道名相，總而言之，應知這僅僅是安立之名。安立於何者之上呢？安立於斷證功德各方面都極為殊勝的，以殊勝之道所攝持的無漏智慧之水之上。
【English Translation】 As taught, abiding in maturing one's own sentient beings, slightly guiding other connected ones; abiding in liberating one's own sentient beings, praising guiding others to liberation is middling; abiding in ultimately liberating oneself, and well guiding others, is the great joy. Abiding in one's own maturation and liberation, slightly guiding others; from the place of abiding, praising guiding others is middling or great. A Dharma friend is, from the perspective of knowing the basis, the path of maturation and liberation; from the perspective of knowing the path and omniscience, the paths of guiding to maturation and liberation are small, middling, and great. Thus, contemplating all sentient beings in various ways is the supreme Dharma, and thus it corresponds to the decisive factor, which is explained from the door of subsequent attainment contemplation. Secondly, the debate is as follows: Why, in each of the manifest realizations (six), is it necessary to explain things like corresponding to the decisive factor (seeing path, meditation path)? The answer from the Great Commentary is as stated before. The answer is: the three paths of the first three stages have characteristics, successively realizing that all aspects are the true unborn, with the difference of practice, is the manifest realization of knowing all aspects. All paths are the difference of practicing in this way, which is the manifest realization of knowing the path. All bases are the difference of practicing in this way, which is the manifest realization of knowing the basis. In these three stages, the characteristic corresponding to the worldly decisive factor is the preliminary of realizing and attaining (higher realms), therefore realizing and attaining the supramundane seeing path and meditation path (higher seeing). Moreover, these are not faults of repetition, because the first three are aspects, the second three are paths, and the third three are bases, all realizing the unborn, which is the difference of practice. Realizing the complete manifest realization of all aspects, etc., is the stage of the first three combinations, namely the pure manifest realization of combining the seeing path, corresponding to the decisive factor, and the name of the seeing path, and the meditation path is also established as the name of the meditation path within the nine grounds, in short, it should be known that this is merely an established name. Upon what is it established? It is established upon the stainless wisdom water held by the excellent path, which is extremely superior in all aspects of the qualities of abandonment and realization.
ང་ངུ་བརྒྱད་པའི་ཆུང་ངུ་སོགས་གསུམ་ལ་ རྣམ་ཀུན་གྱི་སྦྱོར་མཐོང་སྒོམ་གསུམ། འབྲིང་དགུ་པའི་གསུམ་ལ་རྩེ་མོའི་སྦྱོར་མཐོང་སྒོམ་ གསུམ། ཆེན་པོ་བཅུ་པའི་གསུམ་ལ་མཐར་སྦྱོར་གྱི་སྦྱོར་མཐོང་སྒོམ་པའི་མིང་གིས་བཏགས་ སོ། །ཞེས་པ་འགྲེལ་ཆེན་དང་འདིའི་དགོངས་པའོ། །སྡུད་འགྲེལ་ལྟར་ན། དང་པོ་འདྲའོ། ། ས་དགུ་པའི་ཡེ་ཤེས་ལ་རྩེ་སྦྱོར་གྱི་སྦྱོར་ལམ། བཅུ་པ་ཐོབ་མ་ཐག་ལ་དེའི་མཐོང་ལམ། དེའི་བར་ཆད་མེད་ལམ་ལ་ཐུག་གི་བར་ལ་ས་དགུ་ཚང་བའི་སྒོམ་ལམ་སྤྱིར་བཏགས། སྐད་ ཅིག་མ་ཐ་མ་རང་དེ་མ་གཏོགས་པའི་བཅུ་པའི་བར་ཆད་མེད་ལམ་གྱི་ཆུང་འབྲིང་ཆེ་གསུམ་ ལ་མཐར་སྦྱོར་གྱིས་གསུམ་གྱིས་བཏགས། སྐད་ཅིག་ཐ་མ་རང་དེ་སྐད་ཅིག་མ་ཡིན། ཞེས་ སོ། །འདོགས་པའི་རྒྱུ་མཚན་ནི། སྦྱོར་མཐོང་སྒོམ་གསུམ་དང་རིམ་གྱིས་སྐྱེ་བར་འདྲ་བ་ཡིན་ པས་སོ། །རིམ་གྱིས་སྐྱེ་བའི་རྒྱུ་མཚན་ཡང་། སྔར་བཤད་དག་སའི་ཡེ་ཤེས་དེ་རྣམས་སྒོམ་པ་ གོང་ནས་གོང་གི་གནས་སྐབས་ཀྱི་ཁྱད་པར་གྱིས་ཁྱད་པར་དུ་འགྲོར་ཡོད་པ་ཡིན་པས་སོ། ། བཏགས་པའི་དགོས་པ་ནི། དག་པའི་སར་བསྒོམ་པ་རབ་ཏུ་གྱུར་པས་དེའི་ཡེ་ཤེས་ཐམས་ ཅད་གཅིག་ཅར་སྐྱེའམ་སྙམ་དུ་དོགས་པ་དགག་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་དུའོ། །དངོས་ལ་གནོད་ བྱེད་སླའོ། །(ཤེར་འབྱུང་གིས། འདིའི་དོན་ནི། ཀུན་མཁྱེན་གསུམ་དུ་བརྗོད་པའི་ངེས་པར་འབྱེད་པའི་ཆ་དང་མཐུན་པའི་ 2-238 སྟོབས་ཀྱིས་དངོས་པོ་དང་ལམ་དང་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་རྟོགས་པའི་དོན་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པས་མཐོང་བ་དང་སྒོམ་པ་ཐོབ་ པའི་ཕྱིར་ན། རྣམ་པ་ཀུན་མངོན་པར་རྟོགས་པའི་མཚན་ཉིད་ཁྱད་པར་གྱི་ལམ་བྱང་བར་བྱེད་པའི་དུས་སུ་ཆུང་ངུ་དང་འབྲིང་དང་ ཆེན་པོའི་རིམ་པས་ཟག་པ་མེད་པའི་ཤེས་པ་སྐྱེ་ལ་རིམ་པ་དེ་ཡང་རང་གི་དངོས་པོ་ཐ་སྙད་ཐ་དད་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་ན་ངེས་པར་ འབྱེད་པའི་ཆ་དང་མཐུན་པ་ལ་སོགས་པར་བསྙད་པ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་སོ། ། ) དེ་དག་ཐམས་ཅད་ཡང་སྦྱོར་ཕྲེང་དུ་ ཆེས་གསལ་བར་ཡོད་པས་དེར་བལྟའོ། །འོན་ཀྱང་དེ་དག་ཨ་བྷ་ཡས་བཀག་ཅིང་རྗེ་བཙུན་ དང་ཨཱརྱ་སོགས་ཀྱི་དགོངས་པ་མིན་ལ། རང་གི་ཁས་བླངས་སྔ་ཕྱི་འགལ་བ་སོགས་སྐྱོན་དུ་ མ་དང་བཅས་ཏེ་ངག་ལས་ཤེས་ཀྱི་མང་དོགས་པས་བཞག་གོ ། ༈ སློབ་པ་ཕྱིར་མི་ལྡོག་གི་མཚན་ཉིད། བརྒྱད་པ་ལ། བསྟན། བཤད། བསྡུ་གསུམ་ལས། ༈ དོར་བསྟན། དང་པོ་ལ། མཚམས་སྦྱར་ནི། ཕྱིར་ མི་ལྡོག་པའི་བྱང་པའི་དགེ་འདུན་ལ་ཇི་སྐད་བཤད་པའི་ངེས་པར་འབྱེད་པའི་ཆ་དང་མཐུན་ པ་འབྱུང་བས་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པའི་བྱང་པའི་དགེ་འདུན་གྱི་མཚན་ཉིད་སྟོན་པ་སྐབས་སུ་བབ་ པོ། །རྩ་བ་ལ། སྦྱོར་ལམ་ནས་བཟུང་སྟེ་ཕྱིར་མི་ལྡོག་ཏུ་སྒྲུབ་པས་ཞེས་སྦྱར་ནས་རྩ་འགྲེལ་ ལྷན་ཅིག་སྟེ། མི་མཐུན་ཕྱོགས་ལས་རྒྱལ་ཞི
【現代漢語翻譯】 對於第八地的微小等三種，有遍一切行的加行道、見道、修道三種。對於第九地的三種，有頂加行道、見道、修道三種。對於第十地的三種，以最後加行的加行道、見道、修道之名來命名。這是《釋論》和此處的觀點。按照《攝釋》的說法，第一種是相似的。第九地的智慧是頂加行道的加行道。剛獲得第十地時是它的見道。在它的無間道到達盡頭之前，總的來說，第九地圓滿的修道。除了最後一剎那之外，第十地的無間道的小、中、大三種，以最後加行的三種來命名。最後一剎那不是剎那。之所以這樣命名，是因為它與加行道、見道、修道三種次第生起相似。次第生起的原因是，之前所說的清凈地的智慧，通過修習，會因為更高層次的階段性差異而變得不同。命名的必要性是爲了消除這樣的疑慮：清凈地通過修習變得非常強大，是否所有的智慧都會同時生起。對實際情況有害處。（謝炯說：這裡的意義是，與被稱為三種遍知的決定性因素相一致的力量，能夠證悟事物、道路和所有方面，因為超越世間而獲得見道和修道，所以在使一切相顯現的特徵，即特殊的道路變得清晰的時候，通過微小、中等和大的次第，產生無漏的智慧，而這個次第也因為自己的事物和術語沒有差別，所以被命名為與決定性因素相一致等等。 ）所有這些在《加行鬘》中都有非常清晰的描述，可以參考那裡。然而，阿巴亞否認了這些觀點，認為它們不是尊者和聖者等的觀點，並且存在與自己前後矛盾等諸多過失，因為口頭傳授的內容太多，所以在此省略。 關於不退轉的特徵： 第八地有教、說、攝三種。 關於捨棄的教義： 首先，連線上下文：由於不退轉的菩薩僧團中出現瞭如前所述的與決定性因素相一致的情況，因此現在是展示不退轉的菩薩僧團的特徵的時候了。根本頌中，從加行道開始，通過努力可以證得不退轉的果位，因此將根本頌和註釋結合起來：戰勝不順之品。
【English Translation】 For the small, medium, and large of the eighth ground, there are the three: application path of all aspects, seeing path, and cultivation path. For the three of the ninth ground, there are the three: peak application path, seeing path, and cultivation path. For the three of the tenth ground, they are named as the application path, seeing path, and cultivation path of the final application. This is the view of the Great Commentary and this text. According to the Compendium of Explanations, the first is similar. The wisdom of the ninth ground is the application path of the peak application. Immediately upon attaining the tenth ground is its seeing path. Until its uninterrupted path reaches the end, generally speaking, the cultivation path that completes the ninth ground. Except for the last moment, the small, medium, and large of the tenth ground's uninterrupted path are named by the three of the final application. The last moment is not a moment. The reason for this naming is that it is similar to the gradual arising of the three: application path, seeing path, and cultivation path. The reason for the gradual arising is that the wisdom of the previously mentioned pure grounds, through cultivation, becomes different due to the differences in the higher stages. The necessity of naming is to dispel the doubt that the pure ground becomes very powerful through cultivation, and whether all wisdom arises simultaneously. It is easy to harm reality. (Sherjung said: The meaning here is that the power consistent with the decisive factor of the three omniscient ones can realize things, paths, and all aspects. Because it transcends the world and attains the seeing path and cultivation path, when the characteristic of manifesting all aspects, that is, the special path, becomes clear, stainless wisdom arises through the order of small, medium, and large. And this order is also named as consistent with the decisive factor, etc., because its own things and terms have no difference.) All of these are very clearly described in the Garland of Application, so refer to it there. However, Abhaya denied these views, considering them not to be the views of the Venerable One and Aryas, etc., and there are many faults such as contradicting one's own previous and later statements. Because there is too much oral transmission, it is omitted here. The characteristics of non-retrogression: The eighth ground has three: teaching, explaining, and gathering. About the abandoned teachings: First, connecting the context: Because the aforementioned consistency with the decisive factor appears in the non-retrogressing Bodhisattva Sangha, now is the time to show the characteristics of the non-retrogressing Bodhisattva Sangha. In the root verse, from the application path onwards, the fruit of non-retrogression can be attained through effort, so combining the root verse and commentary: overcoming unfavorable factors.
ང་ཉམས་པར་མི་ནུས་པས་(སྡུད་འགྲེལ་དུ་སློབ་དཔོན། ) དཔའ་བོ་སྟེ་བྱང་པ་དབང་རྣོན་ངེས་འབྱེད་ཆ་མཐུན་བཞི་ལ་གནས་པ་ཆོས་ཅན། རྫོགས་བྱང་ ལས་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པའི་སློབ་པའི་ཚོགས་ཏེ་དགེ་འདུན་ཡིན་ནོ། །གཟུགས་སོགས་ལ་བདེན་ ཞེན་མངོན་གྱུར་ལྡོག་པ་ལ་སོགས་པ་ཉི་ཤུ་བོ་དེ་རྟོགས་པ་སྟེ་ཐོབ་པའི་སྒོ་ནས་གནས་པས་ སོ། །མཐོང་བའི་ལམ་ལ་གནས་པ་དབང་འབྲིང་ནི་རྟགས་བཅུ་དྲུག་པོ་དེ་དང་། སྒོམ་པའི་ ལམ་འོག་ནས་འཆད་པར་འགྱུར་བ་དག་ས་ལ་གནས་པ་ནི་ཟབ་མོ་བརྒྱད་པོ་རྟོགས་པའི་ ཚུལ་གྱིས་གནས་པས་སོ་ཞེས་སྦྱར་རོ། །(རྩ་བར། ) འདིར་ཞེས་པ་རྣམ་ཀུན་གྱི་སྐབས་སུའོ། ། འདི་ལ་ཁ་ཅིག གཞན་དཔེར་བྱས་ནས་རང་ལ་དཔོག་པ་དང་། (བུ་སོགས། )ཁ་ཅིག་གཞན་ ཁོ་ན་ལ་དཔོག་པས་མཉམ་རྗེས་ཀྱི་རྟོགས་པ་རྟགས་སུ་མི་རུང་བས། ལུས་ངག་གི་ཐ་སྙད་ཁོ་ 2-239 ན་རྟགས་ཡིན་ནོ་ཞེས་པ་རྣམས་ནི་ནོར་བ་སྟེ་ངག་ལས་ཤེས་སོ། །ངེས་པའི་(བཟད་རིང་། )དོན་ ནི་འདི་ཡིན་ཏེ། དྲོད་ནས་བཟུང་སྟེ་ཇི་སྲིད་རང་ཉིད་གང་དུ་འཚང་རྒྱ་བར་རང་གི་མངོན་ཤེས་ སམ་མངོན་སུམ་གྱིས་མི་ཤེས་པ་དེ་སྲིད་དུ་རང་ལའང་གློ་བུར་བའི་རྟགས་ཀྱིས་དཔོག་ཅིང་། རང་རིག་གིས་གྲུབ་པའི་མཉམ་རྗེས་ཀྱི་རྟོགས་པ་རྟགས་སུ་འགྱུར་ཏེ། ཕྱོགས་ཆོས་རང་གི་ རང་རིག་གིས་གྲུབ་ཅིང་། ཁྱབ་པ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ལུང་གིས་གྲུབ་ནས་སོ། །ཡང་གཞན་སེམས་ ཤེས་པའི་མངོན་ཤེས་མེད་པའི་སྐྱེས་བུ་འགས་ཕ་རོལ་བོ་ལ་འདིར་བཤད་མཉམ་བཞག་ གམ་རྗེས་ཐོབ་ཀྱི་རྟོགས་པ་ལ་མི་འཁྲུལ་བའི་རྗེས་ཐོབ་ལུས་ངག་གི་རྣམ་རིག་ཁྱད་པར་ཅན་ མཐོང་ནས་ཕྱིར་མི་ལྡོག་ཏུ་གཞན་དོན་གྱི་རྟགས་ཀྱིས་དཔོག་སྟེ། ཕྱོགས་ཆོས་གཞན་རིག་ གིས་གྲུབ་ཅིང་། ཁྱབ་པ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ལུང་གིས་ངེས་སོ། །རང་རྒྱུད་ལ་རྟགས་དེ་ལ་ཕྱིར་མི་ ལྡོག་གིས་ཁྱབ་པར་ངེས་པའང་ཡོད་མོད་ཀྱི་དེ་ཡང་མཐར་ལུང་ལས་ངེས་པ་ལས་མ་འདས་ སོ། །ཡང་འདིར་མཐར་ཐུག་ཕྱིར་མི་ལྡོག་ཏུ་བསྒྲུབ་པ་ཙམ་མིན་གྱི་བར་མ་ཆད་པར་ལམ་ དམན་པར་མི་འཇུག་པར་རྫོགས་བྱང་དུ་འགྲོ་བར་དཔོག་པའོ། ། ༈ རྒྱས་བཤད་ལ། སྦྱོར་ལམ་ཕྱིར་མི་ལྡོག་ཏུ་སྒྲུབ་པ། རྒྱས་བཤད་ལ་གསུམ་སྟེ། སྦྱོར་མཐོང་སྒོམ་གསུམ་པ་ཕྱིར་མི་ལྡོག་ཏུ་སྒྲུབ་པའོ། །དང་པོ་ ལ། བསྟན། བཤད་དོ། །དང་པོ་ལ། མཚམས་སྦྱར་ནི། བམ་པོ་བཞི་པ་འཆད་དོ། །གསུམ་པོ་ དེ་རྣམས་ཀྱི་ཕྱིར་མི་ལྡོག་གི་མཚན་ཉིད་མ་འདྲེས་པ་གང་ཡིན་ཞེ་ན། བར་སྐབས་ཀྱི་ཚིགས་ བཅད་གཅིག་གིས་ངེས་འབྱེད་ཆ་མཐུན་ལ་གནས་པ་རྣམས་ཀྱི་ཕྱིར་མི་ལྡོག་གི་མཚན་ཉིད་ སྟོན་ནོ། །རྩ་འགྲེལ་ནི། གཟུགས་ལ་སོགས་པར་ཆེར་རྟོག་པ་ལ་ལྡོག་པ་དང་ཐེ་ཚོམ་མེད་པ་ ལ་སོགས་པའི་རྟགས་ཀྱི་རྣམ་པ་རྣམ་པ་ཉི་ཤུར་བརྗོད་པ་ཡིས་ངེས་འབྱེད
【現代漢語翻譯】 因為我不會退轉（《集論》中說學者的）： 勇士，即安住於四種抉擇分（nirvedha-bhāgīya，趨入正性的暖位、頂位、忍位、世第一位）的菩薩，是不會從圓滿菩提退轉的僧團（saṃgha）。 通過現觀（abhisamaya）證悟色蘊等，並安住於此，能使對色蘊等執為真實的現行煩惱止息等二十種功德生起。 安住于見道的鈍根者，具有十六種相；安住于修道者，將在下文闡述，安住于地者，以證悟八種甚深之理的方式安住。 （根本頌中說：）這裡的『此』是指一切種類的場合。 有些人以其他事物為例子來衡量自己（例如兒子等），有些人只衡量其他事物，認為平等和隨後的證悟不能作為標誌，只有身語的表達才是標誌，這些都是錯誤的，可以通過語言來了解。 確定的（堅固）意義是這樣的：從暖位開始，直到自己證得菩提為止，如果自己不能通過現量或現證來了解，那麼自己也可以通過偶然的標誌來推斷，並且自證智所成立的平等和隨後的證悟可以作為標誌，因為法性由自己的自證智成立，周遍性由佛陀的教證成立。 此外，對於沒有他心通的人來說，看到他人不混淆於此處所說的平等或后得的證悟，而是后得時身語的特殊行為，從而以利他的標誌來推斷其不退轉，因為法性由他人的智慧成立，周遍性由佛陀的教證確定。 雖然在自己的相續中，那個標誌確定了遍及不退轉，但最終也是從教證中確定的。 此外，這裡不僅僅是證明最終的不退轉，而是推斷其不會中斷而進入低劣的道，而是走向圓滿菩提。 正文：論述加行道不退轉 廣說分三：論述加行道、見道、修道不退轉。第一，分（二）：教、釋。第一，連線文：講第四品。這三者不退轉的體相是什麼呢？用中間的一個偈頌來顯示安住于抉擇分的不退轉的體相。根本頌和解釋是：以對色等產生強烈的執著而產生止息和沒有懷疑等二十種相來說明抉擇分。
【English Translation】 Because I cannot regress (as stated by the teacher in the Compendium of Cognition): The hero, namely the bodhisattva who abides in the four nirvedha-bhāgīya (stages of heat, peak, forbearance, and supreme mundane qualities that lead to certainty), is the saṃgha (community) that will not regress from perfect bodhi (enlightenment). By realizing forms and so on through abhisamaya (direct cognition) and abiding in it, twenty qualities such as the cessation of manifest afflictions that cling to forms as real will arise. The person of middling capacity who abides in the path of seeing possesses the sixteen signs; those who abide in the path of meditation, which will be explained below, and those who abide on the bhūmi (grounds), abide in the manner of realizing the eight profound truths. (In the root text:) 'Here' refers to all kinds of occasions. Some people measure themselves by using others as examples (such as sons, etc.), and some people only measure others, thinking that equality and subsequent realization cannot be taken as signs, and that only the expressions of body and speech are signs. These are all wrong and can be understood through language. The meaning of certainty (steadfastness) is this: from the stage of heat onwards, until one attains bodhi (enlightenment), if one cannot know through one's own direct perception or direct cognition, then one can also infer through accidental signs, and the equality and subsequent realization established by self-awareness can be taken as signs, because the dharmatā (nature of reality) is established by one's own self-awareness, and the pervasiveness is established by the words of the Buddha. Furthermore, for those who do not have paracitta-jñāna (clairvoyance of others' minds), seeing that others do not confuse the realization of equality or subsequent attainment mentioned here, but rather the special behavior of body and speech in subsequent attainment, they infer non-regression through altruistic signs, because the dharmatā (nature of reality) is established by others' wisdom, and the pervasiveness is determined by the words of the Buddha. Although in one's own saṃtāna (continuum), that sign determines the pervasiveness of non-regression, ultimately it is also determined from the words of the Buddha. Furthermore, here it is not merely proving ultimate non-regression, but inferring that it will not be interrupted and enter a lower path, but will go towards perfect bodhi (enlightenment). Text: Discussing the non-regression of the path of joining. The extensive explanation has three parts: discussing the non-regression of the path of joining, the path of seeing, and the path of meditation. First, (two parts): teaching and explanation. First, the connecting text: explaining the fourth bampo (section). What is the characteristic of non-regression of these three? Use one verse in the middle to show the characteristic of non-regression of those who abide in the nirvedha-bhāgīya (decisive portions). The root text and explanation are: explaining the nirvedha-bhāgīya (decisive portions) by saying that there are twenty aspects of signs such as cessation and no doubt due to strong attachment to form, etc.
་ཡན་ལག་ལ་ གནས་པའི་བྱང་སེ་དབང་བོ་རྣོན་པོ་རྣམས་ཀྱི་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པའི་མཚན་ཉིད་ཤེས་པར་བྱ་བ་ ཡིན་ནོ། །འགྲེལ་ཆེན་དུ་མཚན་ཉིད་ཡིན་ཞེས་དང་། དག་སྙིང་སོགས་སུ་འདིའོ་ཞེས་སོ། ། 2-240 རྒྱས་བཤད་ལ། མཚམས་སྦྱར་ནི། ཡང་གཟུགས་སོགས་ལས་ལྡོག་པ་སོགས་པའི་མཚན་ ཉིད་དེ་དག་གང་ཡིན་ཞེ་ན། དེ་དག་བསྟན་པའི་ཕྱིར་བར་སྐབས་ཀྱི་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་དྲུག་ པོ་འཆད་དོ། །རྩ་འགྲེལ་ལྷན་ཅིག་སྟེ། དྲོད་ལ་གནས་པའི་བྱང་སེ་དབང་རྣོན་ཆོས་ཅན། རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ལས་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པ་ཡིན་ཏེ། རྟགས་བཅུ་གཅིག་དང་ལྡན་པས་སོ། ། བཅུ་གཅིག་གང་ན། གཟུགས་སོགས་བདེན་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པར། (མདོ། ) ངེས་པ་འདྲེན་ ནུས་སུ་གསལ་བོར་རྟོགས་པ་ཉིད་ཀྱིས། གཟུགས་ལ་སོགས་པའི་ཆོས་སུ་བདེན་པར་མངོན་ པར་ཞེན་པ་ཆེན་པོ་(བུདྡྷ་ཤྲཱི་)ལས་ལྡོག་པའི་རྟོགས་པ་དང་། བྱང་ཆེན་པོ་གང་གཟུགས་ལས་ ཕྱིར་ལོག་པ་དང་། ནས། རྫོགས་བྱང་ལས་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པ་དེ་ནི་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པར་རིག་པར་ བྱའོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །དཀོན་མཆོག་གསུམ་ཀྱི་ཡོན་ཏན་ལ་ཤེས་ནས་མི་ཕྱེད་པའི་དད་པ་ ཐོབ་པས། སྐྱབས་གནས་(བདེན་པ་དང་དཀོན་མཆོག་དང་ལས་འབྲས་ཞེས་རད་ཀིར། )ཐེ་ཚོམ་ཟད་ཀྱི་ལྷ་དང་ སྟོན་པ་གཞན་ལ་མི་བརྟེན་པ་དང་། ཕྱི་རོལ་བའི་དགེ་སྦྱོང་དང་བྲམ་ཟེ་དག་གི་ངོར་མི་ལྟ་སྟེ། ཞེས་དང་། ལྷ་གཞན་ལ་ཕྱག་མི་འཚལ་ཞིང་། ཞེས་སོགས་(བདེན་པ་དཀོན་མཆོག་ཅེས་སྙིང་ཟླ་དག་)སོ། ། ཤེས་ནས་དད་ཐོབ་འཕགས་པ་ཁོ་ནར་བཤད་པ་དང་འགལ་ཞེ་ན། འདི་སློབ་དཔོན་ས་ བརྒྱད་པར་བཞེད་པས་མི་འགལ་ལོ། །སྤྱིར་དེ་ལྟར་བཤད་པ་དེ་ཐེག་དམན་པ་ལྟར་ཡིན་ལ། ཐེག་ཆེན་ཐུན་མོང་མིན་པའི་ལུགས་ཀྱི་འདི་ལྟར་ཁས་བླངས་པས་ཆོག་སྟེ། ཨཱརྱས་ཀྱང་། ཐེ་ ཚོམ་མེད་པ་ཉིད་ཀྱིས་ལྷ་གཞན་ལ་ཕྱག་མི་འཚལ། ཞེས་སོ། །མི་ཁོམ་པར་མི་སྐྱེ་བའི་སྨོན་ ལམ་གྲུབ་པས། མི་ཁོམ་པའམ་མི་དལ་བ་བརྒྱད་དུ་རང་དབང་མེད་པར་སྐྱེ་བ་ཟད་པ་དང་ངོ་། ། བརྒྱད་གང་ན། ལས་རྒྱུ་འབྲས་མེད་པར་ལྟ་བ་ལོག་པར་ལྟ་བ་སྟེ། མཛོད་དུ། དགེ་དང་མི་ དགེ་མེད་ལྟ་བ། །ལོག་པར་ལྟ་བ་ཡིན། ཞེས་སོ། །དམྱལ་བ་(ཁམས་བཅོ་བརྒྱད་)ཡི་དྭགས་(ཀྱི་ རིགས་སུམ་ཅུ་རྩ་དྲུག་)སམ་བཏགས་དང་། དུད་དེ་འགྲོ་བས་དུད་འགྲོར་སྐྱེ་བ་དང་། སངས་རྒྱས་ 2-241 མེད་པའི་བསྐལ་བ་ལ་སྐྱེས་པ་དང་(གནོད་འཇོམས་)དུས་བཞིའི་རྫོགས་ལྡན་ཆེན་པོ་ལྟ་བུའི་ སེམས་ཅན་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བཀའ་མི་ཐོས་པ་དང་ཆོས་དང་འཁོར་རྣམ་བཞི་མེད་པའི་(ཤན་ཏི་ ལུང་གི་ཚད་)ཡུལ་ཐམས་ཅད་ཡུལ་མཐའ་འཁོབ་ཡིན་ཞིང་ཁྱད་པར་ཀླ་(དཔའ་བོས། དམྱལ་བ་ཡི་དྭགས་ དུད་འགྲོ་དང་། །ཀླ་ཀློ་ཚེ་རིང་ལྷ་དང་ནི། །ལོག་ལྟ་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་སྟོང་པ། །ལྐུགས་པ་འདི་རྣམས་མ
【現代漢語翻譯】 對於安住于支分（yan lag la gnas pa'i）的根器敏銳的菩薩（byang se dbang bo rnon po rnams），應了知不退轉（mi ldog pa'i）之相（mtshan nyid）。《大疏》（'grel chen）中說『是相』（mtshan nyid yin zhes），《凈心》（dag snying）等中說『是此』（'di'o zhes）。 廣釋中，連線說：『又，從色（gzugs）等中退轉等的相是什麼呢？』爲了顯示那些，故宣說中間的六個偈頌。根本和註釋一起：安住于暖位的根器敏銳的菩薩，具有法相，是從圓滿菩提（rdzogs pa'i byang chub）不退轉的，因為具有十一個相。十一個是什麼呢？對於色等無有真實自性（gzugs sogs bden pa'i ngo bo nyid med par），（經，mdo）能清晰地引導確定，僅憑此，從對於色等法顯現為真實的巨大執著（gzugs la sogs pa'i chos su bden par mngon par zhen pa chen po (buddha shrI)）中退轉的證悟，以及大菩薩從色退轉，乃至從圓滿菩提不退轉，那應知是不退轉。』等等。了知三寶（dkon mchog gsum）的功德后，獲得不動的信心，因為皈依處（skyabs gnas (bden pa dang dkon mchog dang las 'bras zhes rad kir)）的懷疑已盡，不依賴其他天神和導師，也不看外道的沙門和婆羅門等，以及『不禮敬其他天神』等等（bden pa dkon mchog ces snying zla dag）等等。 如果說，『了知后獲得信心』與只說聖者相違，這不相違，因為論師認為是第八地。一般那樣說如同小乘，但按大乘不共的宗派，這樣承諾就足夠了。聖者（Arya）也說：『因為沒有懷疑，故不禮敬其他天神。』因為成就了不生於無暇處的願望，所以沒有自在地生於無暇或無暇八處就結束了。八個是什麼呢？即是認為沒有業果的邪見，如《俱舍論》（mdzod）中說：『認為無善與非善，是邪見。』地獄（dmyal ba (khams bco brgyad)）、餓鬼（yi dwags (kyi rigs sum cu rtsa drug)）或旁生，以及生為畜生，以及生於沒有佛的劫（sangs rgyas），以及（gnod 'joms）如四時圓滿大劫般，眾生聽不到佛的教誨，以及沒有法和四眾（chos dang 'khor rnam bzhi med pa'i (shan ti lung gi tshad)）的一切地方都是邊地，特別是蔑戾車（kla (dpa' bos。dmyal ba yi dwags dud 'gro dang, kla klo tshe ring lha dang ni, log lta sangs rgyas kyis stong pa, lkugs pa 'di rnams m）
【English Translation】 For the sharp-witted Bodhisattvas (byang se dbang bo rnon po rnams) who abide in the limbs (yan lag la gnas pa'i), one should know the characteristic (mtshan nyid) of non-retrogression (mi ldog pa'i). In the 'Great Commentary' ('grel chen), it says 'it is a characteristic' (mtshan nyid yin zhes), and in 'Pure Heart' (dag snying) etc., it says 'it is this' ('di'o zhes). In the Extensive Explanation, the connection is: 'Also, what are the characteristics of turning away from form (gzugs) etc.?' In order to show those, the six intermediate verses are explained. Root text and commentary together: The sharp-witted Bodhisattva abiding in the heat position, possessing the Dharma characteristic, does not regress from perfect Bodhi (rdzogs pa'i byang chub), because he possesses eleven characteristics. What are the eleven? Regarding form etc., as having no true essence (gzugs sogs bden pa'i ngo bo nyid med par), (Sutra, mdo) being able to clearly guide certainty, by this alone, the realization of turning away from the great attachment (gzugs la sogs pa'i chos su bden par mngon par zhen pa chen po (buddha shrI)) that manifests as true in the Dharma of form etc., and the great Bodhisattva turning away from form, and even not regressing from perfect Bodhi, that should be known as non-retrogression.' etc. After knowing the qualities of the Three Jewels (dkon mchog gsum), obtaining unwavering faith, because the doubts of the refuge (skyabs gnas (bden pa dang dkon mchog dang las 'bras zhes rad kir)) are exhausted, not relying on other gods and teachers, nor looking to the Shramanas and Brahmins of the outsiders, and 'not prostrating to other gods' etc. (bden pa dkon mchog ces snying zla dag) etc. If it is said, 'Obtaining faith after knowing' contradicts only speaking of the noble ones, this does not contradict, because the teacher considers it to be the eighth ground. Generally, saying it that way is like the Hinayana, but according to the uncommon Mahayana school, it is enough to promise this way. Arya also said: 'Because there is no doubt, one does not prostrate to other gods.' Because the aspiration of not being born in unfavorable circumstances is accomplished, being born without freedom in the eight unfavorable or unfree places is exhausted. What are the eight? That is, the wrong view of thinking there is no cause and effect of karma, as it says in the Abhidharmakosha (mdzod): 'Thinking there is no virtue and non-virtue, is a wrong view.' Hell (dmyal ba (khams bco brgyad)), hungry ghosts (yi dwags (kyi rigs sum cu rtsa drug)) or animals, and being born as animals, and being born in a kalpa without a Buddha (sangs rgyas), and (gnod 'joms) like the great age of perfection in the four times, sentient beings do not hear the Buddha's teachings, and all places without Dharma and the four assemblies (chos dang 'khor rnam bzhi med pa'i (shan ti lung gi tshad)) are border regions, especially the Mleccha (kla (dpa' bos。dmyal ba yi dwags dud 'gro dang, kla klo tshe ring lha dang ni, log lta sangs rgyas kyis stong pa, lkugs pa 'di rnams m)
ི་ཁོམ་བརྒྱད། །ཞེས་སོ། ། ) ཀློ་བར་སིག་པའི་ཡུལ་ལྟ་བུ་དང་། དབང་བོ་མ་ཚང་བ་(ནི་སྤྱིར་བསྟན་པའམ་མིག་སོགས་མ་ཚང་བ་དང་) ཡིད་དབང་ལ་སྐྱོན་ཞུགས་པ་གླེན་པ་དང་ལྕེ་དབང་ལ་སྐྱོན་ཞུགས་པ་དིག་པ་དང་(ཤནྟི་ལུང་ཚད་) ལྐུགས་པའི་དངོས་པོ་དང་། འདུ་ཤེས་མེད་པའི་ཁྲོད་དང་། གཟུགས་མེད་ཀྱི་སོ་སྐྱེ་སྟེ། (བློ་གྲོས་ རྒྱ་མཚོའི་མདོར། གཟུགས་མ་མཆིས་པའི་ཁམས་སུ་སྐྱེ་བར་བགྱིད་ཅིང་། ལྷ་ཚེ་རིང་པོ་རྣམས་དང་བསྐལ་བ་མཉམ་པར་སྐྱེ་སྟེ། ཞེས་སོ། ། ) ལྷ་ཚེ་རིང་བོ་གཉིས་སུ་(ལྟུང་བཤགས་འགྲེལ་པར་དང་། བཤེས་སྤྲིང་འགྲེལ་པ་སོགས་ལས་བཤད། )སྐྱེ་ བ་ཞེས་བྱ་བ་བརྒྱད་དོ། །མི་ཁོམ་པ་བརྒྱད་པོའི་བར་གྱི་ནང་དུ་མི་སྐྱེ་ཞིང་བུད་མེད་དུ་གྱུར་པ་ ཡོངས་སུ་མི་འཛིན་ཏེ། ཞེས་སོ། །སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་དམིགས་པའི་སྙིང་རྗེས། བདག་ ཉིད་དགེ་བ་བཅུ་ལ་གནས་ཤིང་གཞན་དག་དེ་ལ་འགོད་དམ་སྦྱོར་ཞིང་བསྔགས་མཐུན་པར་ བྱེད་པའི་ཕྱིར་དང་། དགེ་བ་བཅུའི་ལས་ཀྱི་ལམ་ཡང་དག་པར་གཟུང་ཞིང་སྤྱོད་དེ། ཞེས་ སོགས་སོ། །བདག་གི་བདེ་བ་དང་གཞན་གྱི་སྡུག་བསྔལ་སྙིང་ཐག་པ་ནས་བརྗེ་བ་ཉིད་ཀྱིས་ སེམས་ཅན་གཞན་གྱི་རྟེན་ཅན་ཏེ་ཆེད་དུ་(དག་ལྡན་)དེའི་ཡུལ་ཏེ་རྒྱུད་ལ་འབྲས་བུ་སྨིན་པར་ ཡོངས་སུ་བསྔོས་པའི་སྦྱིན་པ་ལ་སོགས་པ་སྤྱོད་པ་དང་། (དག་ལྡན། ) སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ (ལྡན་པ་དང་)ཀྱི་ཕྱིར་སྦྱིན་པ་གཏོང་ངོ་། །ཞེས་སོགས་སོ། །ཆོས་ཀྱི་གནས་ལུགས་ཡང་དག་པར་ རྟོགས་པས། ཟབ་མོའི་དོན་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པའི་སྟོང་པ་ཉིད་ལ་(རད་ཀིར་)སོམ་ཉི་མེད་དམ་མི་ བྱེད་པ་དང་། ཆོས་ཟབ་མོ་ལ་དོགས་པ་དང་ཡིད་གཉིས་དང་ཐེ་ཚོམ་མེད་དོ་ཞེས་སོ། །བསམ་ པས་གཞན་ལ་ཕན་པར་སེམས་པ་ཉིད་དུ་ཞུགས་པས་བྱམས་པས་ཟིན་པའི་ལུས་ངག་ཡིད་ 2-242 ཀྱི་ལས་དང་། བྱམས་པས་ཟིན་པའི་ལུས་ཀྱི་ལས་དང་ལྡན་པ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་སོགས་སོ། ། བསླབ་པ་གསུམ་ལ་སྦྱོར་བ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པས། དགེ་ཕྱོགས་མི་རྫོགས་པའི་རྒྱུ་སྒྲིབ་པ་ལྔ་ བོ་དག་དང་མི་འགྲོགས་པ་སྟེ། ལྔ་གང་ན། འདོད་པའི་ཡོན་ཏན་ལ་ཧ་ཅང་འདུན་ཞིང་ཆགས་ པ་ནི་རབ་ཏུ་འབྱུང་བའི་བར་གཅོད་བྱུང་ནས་ལྟུང་བ་འཆོས་པ་ལ་བསྐུལ་བ་ན་དེ་ལ་(སེམས་ཅན་ ལ་སྡང་བ་ནི་ཞེས་ཟླ། ཁོང་ཁྲོས་ཏེ་ཀུན་ནས་མནར་སེམས་ཀྱི་དངོས་པོ་དགུ་ཞེས་བཤེས་སྤྲིང་འགྲེལ། )གནོད་སེམས་ གཉིས་ཀྱིས་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་བསླབ་པའི་བར་གཅོད་བྱེད་དོ། །འཇུག་པ་(དབང་ཤེས་ལྔ་གསུམ་ག་ལ་) རང་དབང་མེད་པར་ནང་དུ་སྡུད་པའི་ཉོན་མོངས་ཅན་གཉིད་དང་། སེམས་མི་གསལ་ཞིང་ ལུས་སེམས་ལས་སུ་མི་རུང་བའི་རློང་རློང་བོ་རྨུགས་པ་གཉིས་ཀྱིས་ལྷག་མཐོང་ཤེས་རབ་ལ་ སྒྲིབ། ཕྱི་རོལ་ཏུ་ཧ་ཅང་འཕྲོ་བའི་རྒོད་པ་དང་། མ་ལེགས་པ་བྱས་པ་ཡིད་
【現代漢語翻譯】 八無暇。（如是說。） 如生於克羅巴斯噶的地方，以及不具足諸根（通常指眼睛等不完整）， 心智受損成為愚笨之人，以及舌頭受損成為口吃之人（寂天論師所說）， 啞巴，無意識的狀態，以及無色界的眾生。（《妙慧海經》中說：『將生於無色界，與長壽天同壽。』） 以及生於長壽天，這被稱為八無暇。（《墮懺釋》和《親友書釋》等中有記載。）不生於這八種無暇之處，也不完全執著于成為女性。（如是說。） 以慈悲心關注一切眾生，自己安住於十善業，引導或安排他人也行於十善，並隨喜讚歎， 從而正確地掌握和實踐十善業道。（如是說。） 從內心深處將自己的快樂與他人的痛苦互相交換，爲了其他眾生的利益，特別是爲了（具足）使他們的相續成熟， 而完全奉獻佈施等善行。（具足）爲了所有（具足）眾生而行佈施。（如是說。） 通過正確地理解法的實相，對於甚深之義，即無倒的空性，不產生懷疑或不做猶豫。（拉德基爾） 對於甚深之法，沒有疑惑、二心和猶豫。（如是說。） 以利益他人的發心而行事，以慈愛之心所攝持的身語意之業， 是具有慈愛之心所攝持的身之業。（如是說。） 圓滿具足三學，不與導致善法不圓滿的五種障礙為伍， 這五種障礙是什麼呢？過度貪戀欲妙，成為出家的障礙，當勸請懺悔墮罪時，（對眾生懷有嗔恨心——如是說。 憤怒地從各方面折磨他人的九種事物，如《親友書釋》中所說。）懷有嗔恨心這兩種障礙會阻礙戒律的修學。 （五種感官意識中的任何一種）不由自主地向內收斂的昏沉睡眠，以及心不清晰、身心不適用的沉沒，這兩種障礙會遮蔽勝觀智慧。 心識向外散亂的掉舉，以及對所做的不善之事感到後悔。
【English Translation】 The eight states of unfreedom. (Thus it is said.) Like being born in a place like Klobarsiga, and being incomplete in faculties (generally referring to incomplete eyes, etc.), Having a defect in the mind, becoming a foolish person, and having a defect in the tongue, becoming a stutterer (as stated by Shantideva), Being mute, being in a state of unconsciousness, and beings in the formless realm. (In the Sutra of Ocean of Wisdom: 'They will be born in the formless realm, living as long as the long-lived gods.') And being born as long-lived gods, these are called the eight states of unfreedom. (Explained in the commentary on the Fallen Confession and the Explanation of the Letter to a Friend.) Not being born among these eight states of unfreedom, and not completely clinging to being a woman. (Thus it is said.) With compassion focused on all sentient beings, abiding in the ten virtues oneself, guiding or arranging for others to engage in them, and rejoicing in agreement, Thus correctly grasping and practicing the path of the ten virtues. (Thus it is said.) Exchanging one's own happiness and others' suffering from the depths of one's heart, especially for the sake of other sentient beings (possessing) to ripen their continuum, Completely dedicating the practice of generosity and other virtues. (Possessing) Giving charity for the sake of all (possessing) sentient beings. (Thus it is said.) Through correctly understanding the true nature of phenomena, not doubting or hesitating about the profound meaning, which is the non-erroneous emptiness. (Radkir) Having no doubt, hesitation, or uncertainty about the profound Dharma. (Thus it is said.) Acting with the intention to benefit others, the actions of body, speech, and mind that are embraced by loving-kindness, Are those that possess the actions of the body embraced by loving-kindness. (Thus it is said.) Perfectly possessing the application of the three trainings, not associating with the five obscurations that cause the non-perfection of virtue, What are these five? Being overly attached and clinging to desirable qualities, becoming an obstacle to ordination, when urging to confess transgressions, (holding hatred towards sentient beings—thus it is said. The nine things that torment others from all sides in anger, as explained in the Explanation of the Letter to a Friend.) Holding hatred, these two obstacles hinder the practice of moral discipline. The drowsiness and sleepiness that involuntarily draw inward (any of the five sensory consciousnesses), and the dullness where the mind is unclear and the body and mind are unserviceable, these two obscure the wisdom of insight. Excitement that scatters outward, and regretting the misdeeds that have been done.
ལ་གཅགས་པའི་ འགྱོད་པ་གཉིས་ཀྱི་ཞི་གནས་ལ་སྒྲིབ་པའམ་ཡང་ན་རིམ་པ་བཟློག་གོ །གཏན་ལ་མ་ཕེབས་ པའི། (ཐར་བ་དང་དེའི་ལམ་ལ་ཐེ་ཚོམ་ཟ་བའི་ཞེས་བཤེས་སྤྲིང་འགྲེལ། བདེན་པ་དང་དཀོན་མཆོག་སོགས་ལ་ཡོད་དམ་མེད་ དམ་བདེན་ནམ་མི་བདེན་ནམ་ཞེས་སོགས་ཐེ་ཚོམ་ཟ་ཞེས་ཟླ་ཟེར། ) ཐེ་ཚོམ་ཡང་ལྷག་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱི་བསླབ་ པ་ལ་སྒྲིབ་པོ། །བར་བ་གཉིས་གཉིས་གཅིག་ཏུ་བཞག་པའི་རྒྱུ་ནི་མཛོད་དུ། འདོད་ན་སྒྲིབ་ རྣམས་(ལས་)མི་མཐུན་དང་། །(བས་ཏེ་གཉེན་པོ་སྣང་བའི་འདུ་ཤེས་དང་ཞི་གནས་སུ་གཅིག་པ། ) ཟས་དང་བྱ་བ་ (སེམས་ཞུམ་བྱེད་དང་མ་ཞི་བར་བྱེད་པར། )གཅིག་པའི་ཕྱིར། །(གཉིད་རྨུགས་གཉིས་གཅིག་རྒོད་འགྱོད་)གཉིས་ གཅིག་(ཚུལ་ཁྲིམས་ཤེས་རབ་ཏིང་འཛིན་གྱིས་)ཕུང་བོ་(གསུམ་ལ་རིམ་བཞིན། )གནོད་བྱེད་དང་། །ཐེ་ཚོམ་ ཕྱིར་(གསུམ་ག་ལ་སྒྲིབ་པའམ་ཤེས་རབ་ལ་སྟེ་དཔྱད་)ན་ལྔ་ཉིད་དོ། །ཞེས་སོ། །རེ་རེར་སྨོས་ནས་ལྔ་བོ་ འདི་དག་དང་ལྷན་ཅིག་ཏུ་མི་གནས་ཏེ་ཞེས་སོ། །མ་རིག་པ་ལ་སོགས་པའི་གཉེན་པོར་གྱུར་ པ་ཆོས་ཀུན་དོན་དམ་པར་སྤྲོས་བྲལ་རྣམ་པར་བསྒོམ་པ་ཉིད་ཀྱིས་ལས་རྒྱུ་འབྲས་སོགས་ལ་ རྨོངས་པའི་མ་རིག་པ་དང་། སོགས་པ་ལྟ་བའི་བག་ལ་ཉལ་ཐམས་ཅད་འཇོམས་ཀྱི་བསམ་ 2-243 བཞིན་སྲིད་པར་སྐྱེ་བ་ལེན་པས་འདོད་སྲིད་ཀྱི་བག་ལ་ཉལ་མི་འཇོམས་སོ། །ཨཱརྱས་སོ། ། ཡང་ན་གཉེན་པོ་བདེན་པའི་རྣམ་པ་སོགས་བསྒོམས་པས་བདེན་པ་དཀོན་མཆོག་རྒྱུ་འབྲས་ ལ་རྨོངས་པའི་མ་རིག་པ་དང་སོགས་ལྟ་བ་ལྔའམ་དྲུག་ཅུ་རྩ་གཉིས་ལ་སྦྱར་རོ། །བག་ལ་ཉལ་ བ་ཐམས་ཅད་དུ་མེད་དེ། ཞེས་སོ། །དུས་རྟག་ཏུ་སྟེ་ཐམས་ཅད་དུ་མཉམ་པར་བཞག་པ་སྟེ། བླང་དོར་ལས་མ་གཡེང་བ་ཉིད་ཀྱིས། སྤྱོད་ལམ་ཐམས་ཅད་དུ་བླང་དོར་མ་བརྗེད་པའི་དྲན་ པ་དང་། ཉོན་མོངས་ཅན་ལ་སྐྱོན་ཅན་དུ་ཤེས་བཞིན་དུ་གནས་པ་དང་ངོ་། །འགྲོ་ཞིང་འོང་ ཡང་ནོར་བའི་སེམས་ཀྱིས་མི་འགྲོ་ནོར་བའི་སེམས་ཀྱིས་མི་འོང་། ཞེས་སོགས་ནས། དྲན་ བཞིན་དུ་འགྲོ། སོགས་སོ། །གཙང་སྦྲའི་ཀུན་ཏུ་སྤྱོད་པ་དང་ལྡན་ཞིང་ནད་ཉུང་བ་(ཨཱརྱ་དངོས་) ཉིད་ཀྱིས། ཆོས་གོས་དང་ལ་སོགས་པ་ལོངས་སྤྱོད་གདན་ལ་སོགས་པ་ཤིག་དང་(བརྒྱད་སྟོང་) སྲོ་མ་མེད་པས་ཡོངས་སུ་སྤྱོད་པ་གཙང་བའམ། མདོར་གོས་ཚགས་བཟང་ཞིང་(འབུམ་ཊཱིཀ་) སྨད་དུ་མེད་གཙང་ཞིང་དྲི་མི་ཞིམ་པ་དང་རྡུལ་དང་དྲི་མ་མེད་ཅིང་ནད་ཉུང་བ་ཡིན་ཏེ། ཞེས་ སོ། །ཞེས་བྱ་བ་རྣམ་པ་བཅུ་གཅིག་(ཨཱརྱས་སོ་)དང་། རྩེ་མོ་ལ་གནས་པའི་བྱང་སེ་དབང་རྣོན་ ཆོས་ཅན། རྫོགས་བྱང་ལས་ཕྱིར་མི་ལྡོག་སྟེ། རྟགས་རྣམ་པ་དྲུག་དང་ལྡན་པས་སོ། །དྲུག་ གང་ན། སྲིན་བུ་མི་འབྱུང་བའི་དགེ་རྩ། འཇིག་རྟེན་ལས་མངོན་པར་འཕགས་པ་བསགས་པ་ (ཨཱརྱ་འབུམ་ཊཱིཀ་)ཉིད་ཀྱ
【現代漢語翻譯】 對懈怠的後悔和對放逸的後悔會障礙奢摩他（止）或者顛倒次第。未決定的疑惑（指對解脫和解脫之道猶豫不決，如《親友書釋》所說；或者對真諦和三寶等是否存在、是否真實等產生懷疑，如《月光疏》所說），也會障礙增上慧學的修習。 將前面兩種障礙（睡眠和昏沉）合二為一的原因，在《俱舍論》中說：『貪慾的障礙不相同，因為對治是光明想和奢摩他（止）是相同的。』飲食和行為（使心萎靡和不寂靜）是相同的。（睡眠和昏沉合一，掉舉和後悔合一）這二者合一（以戒律、智慧、禪定）損害（三學，依次對應）。疑惑則會障礙（三者，或者主要是智慧，需要觀察），所以總共有五種障礙。』 分別說明這五種障礙，是指這些障礙不會同時存在。作為無明等對治的，所有法在究竟上都是離戲論的，通過修習這種離戲論，可以摧毀對業果等迷惑的無明，以及所有潛在的見解。然而，如果像思考一樣地在輪迴中受生，就無法摧毀對欲有的潛在執著。這是聖者的觀點。 或者，通過修習對治，如真諦的行相，可以摧毀對真諦、三寶、因果迷惑的無明，以及五種或六十二種見解。所有的潛在執著都會消失。這是聖者的觀點。 始終保持正念，即在任何時候都保持專注，不被取捨所動搖。在所有行為中，都不忘記取捨的憶念，並且清楚地認識到煩惱的過患。即使行走或來去，也不會因為錯誤的念頭而行走，也不會因為錯誤的念頭而來去。如是等等，都要在正念中行走。等等。 具有清凈的行為和少病（這是真正的聖者）的特點。對於法衣等受用，以及坐墊等，沒有虱子和（八千頌）螨蟲，完全清凈地使用。或者簡而言之，衣服整潔，沒有污垢，乾淨，沒有異味，沒有灰塵和污垢，並且少病。這是聖者的觀點。 以上是十一種特點（這是聖者的觀點）。處於頂位（指登地菩薩）的利根菩薩，不會從圓滿菩提退轉，因為他們具有六種征相。哪六種呢？不會產生蟲子的善根，積累了超越世間的功德（聖者《十萬頌大疏》）。
【English Translation】 Regret over negligence and regret over indulgence obstruct Śamatha (calm abiding) or reverse the order. Undecided doubt (referring to hesitation about liberation and the path to liberation, as stated in the commentary on 'Letter to a Friend'; or doubting the existence or truth of the truth and the Three Jewels, etc., as stated in the 'Moonlight Commentary') also obstructs the practice of higher wisdom. The reason for combining the previous two obstacles (sleep and drowsiness) into one is stated in the Abhidharmakośa: 'The obstacles of desire are not the same, because the antidote, the perception of light, and Śamatha (calm abiding) are the same.' Food and activities (that make the mind wither and not be peaceful) are the same. (Sleep and drowsiness are combined, agitation and regret are combined.) These two combined (with discipline, wisdom, and meditation) harm (the three trainings, respectively). Doubt obstructs (all three, or mainly wisdom, requiring investigation), so there are five obstacles in total.' Explaining each of these five obstacles separately means that these obstacles do not exist simultaneously. As an antidote to ignorance, all dharmas are ultimately free from elaboration. By practicing this freedom from elaboration, one can destroy the ignorance that confuses karma and its results, as well as all latent views. However, if one takes rebirth in samsara as if thinking, one cannot destroy the latent attachment to the desire realm. This is the view of the Āryas. Alternatively, by practicing the antidote, such as the aspects of truth, one can destroy the ignorance that confuses truth, the Three Jewels, and cause and effect, as well as the five or sixty-two views. All latent attachments will disappear. This is the view of the Āryas. Always maintain mindfulness, that is, stay focused at all times, without being swayed by what to take or leave. In all actions, do not forget the remembrance of what to take or leave, and clearly recognize the faults of afflictions. Even when walking or coming and going, do not walk with wrong thoughts, and do not come and go with wrong thoughts. Thus, walk with mindfulness. And so on. Having pure conduct and being free from illness (this is a true Ārya) is characterized by using robes and other enjoyments, as well as cushions, etc., without lice and (eight thousand verses) mites, completely purely. Or in short, clothes are neat, without stains, clean, without odor, without dust and dirt, and free from illness. This is the view of the Āryas. The above are eleven characteristics (this is the view of the Āryas). A sharp-witted Bodhisattva who is at the peak (referring to a Bodhisattva who has attained a bhumi) will not regress from perfect enlightenment because they possess six signs. What are the six? Roots of virtue that do not produce worms, accumulating merit that transcends the world (Ārya's commentary on the Hundred Thousand Verses).
ིས། ལུས་ལ་སྲིན་བུའི་རིགས་བརྒྱད་ཁྲི་མི་འབྱུང་བ་དང་། དེའི་ལུས་ལ་ སྲིན་བུའི་རིགས་སྟོང་ཕྲག་བརྒྱད་ཅུ་བོ་དེ་དག་མེད་དེ། ཞེས་སོ། །ཐེག་ཆེན་གྱི་དགེ་བའི་རྩ་བ་ རྣམ་པར་དག་པས། སེམས་གྱ་གྱུའམ་འཁྱོག་པོ་རང་དོན་གྱི་སེམས་མེད་པའམ། དགེ་རྩ་རྣམ་ དག་སྲོག་མི་གཅོད་སོགས་དང་ལྡན་པས་ལུས་ངག་ཡིད་དག ཞེས་མདོ་དང་འབུམ་ཊཱིཀ་ཀོ ། ལུས་ངག་སེམས་ཀྱི་གྱ་གྱུ་ཡོངས་སུ་སྦྱོང་བར་བྱེད་དེ། དེ་ཡང་དེ་ལྟར་ལུས་ཀྱི་ལེགས་སྤྱད་ གསུམ་སྤྱོད། ཞེས་སོགས་སོ། །དགེ་ཆོས་ཀྱི་བར་ཆད་རྙེད་པ་བཀུར་སྟི་དང་སྙན་གྲགས་ 2-244 སོགས་ལ་མི་ལྟ་བའམ་ལྷུར་མི་ལེན་པ་ཉིད་ཀྱིས་ཕྱག་དར་ཁྲོད་པ་ཉིད་ལ་སོགས་པ་སྤྱངས་ པའི་ཡོན་ཏན་བཅུ་གཉིས་ཅི་རིགས་པར་ཡང་དག་པར་བསྟེན་ནམ་ལེན་པ་དང་། ཁེ་དང་ བཀུར་སྟི་དང་ཚིགས་བཅད་ལྷུར་ལེན་པ་མ་ཡིན། སོགས་ནས། སྦྱངས་པའི་ཡོན་ཏན་བཅུ་ གཉིས་ཡང་དག་པར་བླངས་ཏེ་སྤྱོད་དོ། །ཞེས་སོ། །སྦྱིན་པ་ལ་སོགས་པའི་ཁྱད་པར་ཏེ་གཉེན་ པོ་ཁྱད་འཕགས་བསྒྲུབ་པས། སྦྱིན་སོགས་དེ་དག་དང་འགལ་བ་སེར་སྣ་དང་འཆལ་བའི་ ཚུལ་ཁྲིམས་དང་། ཁོང་ཁྲོ་ལ་སོགས་པ་མེད་པ་དང་། བྱང་ཆེན་པོ་ལ་སེར་སྣའི་སེམས་སྐྱེ་བ་ མེད་དོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །ཆོས་ཐམས་ཅད་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་སུ་(མདོ་)ཡང་དག་པར་སྡུད་པ་ སྟེ་འདུས་པ་ཉིད་ཀྱིས། ཆོས་ཉིད་རྟོགས་པ་དང་མི་འགལ་བར་ཏེ་མི་འགལ་བའི་ཤེར་ཕྱིན་ དང་ལྡན་པར་འགྲོ་བ་སྟེ་གནས་པ་(ཨཱརྱས། ཤེར་ཕྱིན་གྱི་རྣལ་འབྱོར་ཡང་དག་པར་སྒྲུབ་པ་དང་ཞེས་སོ། ། )དང་། (རད་ཀིར་གོང་ནས་གོང་དུ་འགྲོ་ཞེས་སོ། ། )འཇིག་རྟེན་པའི་བྱ་བ་གང་ཇི་སྙེད་པ་དེ་དག་ཐམས་ཅད་ཀྱང་ ཤེར་པ་ལ་བརྟེན་ཏེ་ཆོས་ཉིད་ཀྱིས་ཡང་དག་པར་སྒྲུབ་ཅིང་། ཞེས་སོགས་སོ། །འགྲོ་བ་ཐམས་ ཅད་བདག་ཉིད་ཀྱིར་ཏེ། མཉམ་པའམ་གཅེས་པར་བྱས་པ་ཉིད་ཀྱིས། གཞན་གྱི་དོན་དུ་ དམྱལ་བ་ཚོལ་བའམ་འདོད་པ་སྟེ་དེར་འགྲོ་བར་སེམས་པ་དང་། དེ་བས་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པར་ ལུང་བསྟན་པ་ནི་སེམས་ཅན་དམྱལ་བར་ལུང་བསྟན་པ་སྟེ་ད་དུང་ཡང་ཁྱོད་ཀྱིས་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ སེམས་འདི་ཐོངས་ཤིག་དང་། ཁྱོད་སེམས་ཅན་དམྱལ་བར་སྐྱེ་བར་མི་འགྱུར་ཏེ། སོགས་ ནས། གལ་ཏེ་བྱང་ཆེན་པོའི་སེམས་མི་འཁྲུག་ཅིང་ནེམ་ནུར་མེད་ན། ཞེས་སོགས་སོ་ཞེས་བྱ་ བ་རྣམས་སོ། །(རྩེ་མོའི་རྟགས་སུ་ཨཱརྱས་སོ། ། ) བཟོད་པ་ལ་གནས་པའི་བྱང་སེ་དབང་རྣོན་ཆོས་ཅན། རྫོགས་བྱང་ལས་ཕྱིར་མི་ལྡོག་སྟེ། རྟགས་གཉིས་ཀྱིས་སོ། །གང་ན་(གཞན་ལ་ཡིད་ཆེས་པས་མི་འགྲོ་ ཞིང་ཆོས་ཉིད་མངོན་དུ་གྱུར་པས་བདུད་སྡིག་ཅན་གྱིས་མི་ཕྲོགས་པ་)དགྲ་བཅོམ་ལྟར་རང་(མདོ་དངོས་)གི་རྟོགས་ པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་ཟབ་མོ་ལ་གཏིང་ཚུགས་པའི་ཡིད་ཆེས་པ་ཐོབ་པའི་ཆོས་ཉིད་ཀྱིས། 2
【現代漢語翻譯】 因此，身體不會產生八萬種昆蟲，他的身體里也沒有那八萬種昆蟲。這是因為大乘的善根完全清凈，沒有虛偽或彎曲的心，沒有自私的想法，或者因為善根完全清凈，不殺生等，所以身語意都是善良的。正如經部和《十萬頌般若經》的註釋中所說：『身語意的虛偽完全被凈化。』也就是說，要實踐身體的三種善行等等。對於善行的障礙，不看重或不重視利養、恭敬和名聲等，而是通過修習掃帚上的塵土等十二種功德，如理如實地依止或接受。不重視利益、恭敬和偈頌等。從『十二種功德被如實地接受並實踐』等等。通過修習佈施等殊勝的對治法，沒有與佈施等相違背的吝嗇、邪淫的戒律和憤怒等。對於偉大的菩提心來說，不會產生吝嗇的想法。正如經部中所說：『一切法都完全包含在法界中。』也就是說，通過聚集，與證悟法性不相違背，即具有不相違背的般若波羅蜜多而行，即安住。（阿arya，如實地修習般若波羅蜜多的瑜伽等等。）（不斷地進步。）無論世間的事務有多少，都依靠般若波羅蜜多，通過法性如實地成就。正如經部中所說：『一切眾生都如同自己一樣，被平等地對待或珍視。』因此，爲了他人的利益，尋求或渴望地獄，即想著去那裡，並且得到不退轉的授記。授記眾生墮入地獄，即『現在你放棄這個菩提心，你不會轉生到地獄。』等等。『如果偉大的菩提心不動搖且沒有猶豫。』等等。（作為頂點的標誌，阿arya。）安住于忍辱的具有敏銳智慧的菩薩，不會從圓滿菩提中退轉。通過兩個標誌。在任何地方（因為信任他人而不去，並且因為法性顯現而不被惡魔所奪走），像阿羅漢一樣，通過自己（經部原文）對證悟的甚深佛法獲得深刻的信心，通過法性。
【English Translation】 Therefore, the body does not produce eighty thousand kinds of insects, and his body does not have those eighty thousand kinds of insects. This is because the roots of virtue of the Mahayana are completely pure, without hypocrisy or crookedness of mind, without selfish thoughts, or because the roots of virtue are completely pure, not killing, etc., so body, speech, and mind are good. As it is said in the Sutra and the commentary on the Hundred Thousand Prajnaparamita Sutra: 'The hypocrisy of body, speech, and mind is completely purified.' That is, to practice the three good deeds of the body, etc. For obstacles to good deeds, not valuing or not paying attention to offerings, respect, and fame, etc., but through practicing the twelve qualities of sweeping dust, etc., to rely on or accept them as they are. Not valuing benefits, respect, and verses, etc. From 'The twelve qualities are truly accepted and practiced,' etc. By practicing the special antidotes such as generosity, there is no stinginess, immoral discipline, and anger, etc., which are contrary to generosity, etc. For the great Bodhicitta, stingy thoughts do not arise. As it is said in the Sutra: 'All dharmas are completely contained in the Dharmadhatu.' That is, through gathering, not contradicting the realization of Dharmata, that is, going with the Prajnaparamita that does not contradict, that is, abiding. (Arya, truly practicing the yoga of Prajnaparamita, etc.) (Going from higher to higher.) No matter how many worldly affairs there are, they all rely on Prajnaparamita, and are truly accomplished by Dharmata. As it is said in the Sutra: 'All beings are like oneself, treated equally or cherished.' Therefore, for the benefit of others, seeking or desiring hell, that is, thinking of going there, and receiving the prediction of non-retrogression. Predicting that beings will fall into hell, that is, 'Now you give up this Bodhicitta, and you will not be reborn in hell.' etc. 'If the great Bodhicitta does not waver and has no hesitation.' etc. (As a sign of the peak, Arya.) The Bodhisattva with sharp wisdom who abides in patience does not regress from perfect Bodhi. Through two signs. Wherever (because of trusting others and not going, and because Dharmata manifests and is not taken away by evil demons), like an Arhat, through oneself (the original Sutra) gaining deep faith in the profound Dharma of enlightenment, through Dharmata.
-245 དགེ་སྦྱོང་གི་ཆ་བྱད་དུ་བྱས་པའི་བདུད་སོགས་(ཀུན་ཏུ་རྒྱུ་བ་གཞན་དག་ཅེས་མདོ། )གཞན་གྱིས་སྟོང་ ཉིད་རྟོགས་པ་དང་ཕྱིན་དྲུག་དང་བྲལ་(མདོ་འབུམ་ཊཱིཀ་)ཏེ་ཐེག་དམན་དུ་བཀྲིར་མི་བཏུབ་པ་ དང་། བདུད་སྡིག་ཏོ་ཅན་དགེ་སྤྱོང་གི་ཆ་བྱད་དུ་འོངས་ཏེ་ཁྱོད་ཀྱིས་སྔོན་སྦྱིན་ཕར་སྤྱད་པར་ བྱའོ། །སོགས་ནས། འཚང་རྒྱ་བར་བྱའོ་ཞེས་པ་དེ་དག་ཤོགས་ཤིག སོགས་དང་(ཁྱོད་ཀྱིས་ཐོས་ པ་)འདི་ནི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བཀའ་མ་ཡིན་གསུངས་པ་མིན་རང་བཟོར་བྱས་སོ། །གང་ངས་ བཤད་པ་འདི་ནི་བཀའ་ཡིན་ཟེར་བ་ལ། ནས། སེམས་མི་འཁྲུག་ཅིང་ནེམ་ནུར་མི་བྱེད། སོགས་དང་། ཉན་རང་གི་ཐེག་པ་པ་རྣམས་ཀྱིས་མི་ཐུབ་སོགས་(གཞན་གྱི་དྲིང་མི་འཇོག་)སངས་ རྒྱས་ཉིད་ཀྱི་ཐབས་སྟོང་ཉིད་སྙིང་རྗེའི་སྙིང་པོ་ཅན་ཤེས་པ་ལ་མཁས་པ་ཉིད་ཀྱིས། རྫོགས་ པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ལམ་ལྟར་བཅོས་པ་མི་སྡུག་པ་དང་བསམ་གཏན་གཟུགས་མེད་བརྒྱད་ སོགས་ཉེ་བར་སྟོན་པའི་བདུད་(དགེ་སྦྱོང་གི་ཆ་བྱད་ཅན་)ལ་བདུད་ཉིད་དུ་རྟོགས་པ་ཞེས་བྱ་བ་ གཉིས་དང་། (ཨཱརྱས། ) ལམ་གྱི་གཟུགས་བརྙན་སྟོན་ཏེ། ཡང་ན་ནི་རུས་པར་སྟོན། ཡང་ན་ནི་ བསམ་གཏན་དང་པོ་དང་སྲིད་པའི་རྩེ་མོའི་བར་དུ་སྟོན། ཞེས་སོགས་སོ། །ཆོས་མཆོག་ལ་ གནས་པའི་བྱང་སེ་དབང་རྣོན་ཆོས་ཅན། བླ་མེད་རྫོགས་ཆུབ་ལས་ཕྱིར་མི་ལྡོག་སྟེ་དེ་བས་ཇི་ ལྟར་(མདོ་)བསྟན་པ་བཞིན་གྱི་(མདོ་)འཁོར་གསུམ་རྣམ་པར་དག་པ་ལ་སློབ་ཅིང་(མདོ་)སྦྱིན་ སོགས་ནས་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་བར་ལ་མི་(མདོ་)མཉམ་པའི་བསམ་པ་དང་ལྡན་པས། སྤྱོད་པ་ ཐམས་ཅད་ལ་སངས་རྒྱས་དགེས་པ་ཞེས་བྱ་བ་རྣམ་པ་གཅིག་ཅན་ཡིན་པས་སོ། །དེ་པས་ཇི་ སྐད་དུ་བསྟན་པ་དེ་ལྟར་བསླབས་ལ་སྤྱོད་པ་དེ་དང་མ་བྲལ་ཞིང་། ནས། སྦྱིན་ཕར་ལས་ ཡོངས་སུ་མི་ཉམས་ཞེས་སོགས་སོ། །གོ་རིམ་བཞིན་གྱི་དོན་དེ་ལྟར་རོ། །དེ་ལྟར་རྟགས་ཉི་ཤུ་ བོ་འདི་དག་གིས་སོ་སོར་ཤེས་པར་བྱ(དག་ལྡན་དུ། ཆོས་ཉིད་ལྡན་འགྲོ་དང་དམྱལ་ཚོལ་གཅིག་ཏུ་བགྲང་། ལམ་གཞན་ཉེར་སྟོན་ལ། ལམ་དང་ལམ་ལས་གཞན་ཏེ། ལམ་མིན་གཉིས་ལ་ལམ་ལ་ལམ་མིན་དང་ལམ་མིན་ལ་ལམ་དུ་སྨྲ་བའི་བདུད་ལ་བདུད་དུ་རྟོགས་པར་གཉིས་ཞེས་བགྲང་ངོ་། ། )འོ། 2-246 ། (འགྲེལ་པར་དད་པ་ཐོབ་པས་ཞེས་སོགས་རྟགས་དང་ཐེ་ཚོམ་ཟ་ཞེས་སོགས་མདོ་སྒྲུབ་བྱའི་ཆོས་སུ་བྱས་ལའང་དགོད་དོ། ། ) ༈ མཐོང་ལམ་ཕྱིར་མི་ལྡོག་ཏུ་སྒྲུབ་པ། གཉིས་པ་ལ། བསྟན། བཤད་དོ། །དང་པོ་ལ། མཚམས་སྦྱར་ནི། ངེས་པར་འབྱེད་པའི་ ཞེས་སོགས་ཏེ་མཐར་སྟོན་ནོ་ཞེས་བསྣན་ནོ། །རྩ་འགྲེལ་ནི། བྱང་པ་མཐོང་བའི་ལམ་ལ་ གནས་པ་དབང་འབྲིང་རྣམས་ཆོས་ཅན། རྫོགས་བྱང་ལས་ཕྱིར་མི་ལྡོག་སྟེ། སྡུག་བསྔལ་ལ་ སོགས་པ་བདེན་པ་བཞི་ཡུལ་དུ་ཡོད་པའི་སྒོ་ནས་ཆོས་
【現代漢語翻譯】 如同裝扮成僧人的魔鬼等（經文中說：『其他的遊蕩者』），他們使他人無法領悟空性，遠離六度（經疏），從而無法被引入小乘。魔鬼罪惡深重，裝扮成僧人前來，說：『你應該先施捨』等等，直到『證得菩提』。這些話都是胡說八道，並非佛陀所說，而是他們自己編造的。他們會說：『我說的話才是佛陀的教誨』，但實際上，這會讓人心煩意亂，感到不適。此外，聲聞乘和緣覺乘的人無法做到等等（不依賴他人），只有佛陀才能以空性和慈悲為核心，精通了解。將圓滿佛陀的道路偽裝成不凈觀、禪定、無色界八定等，接近並展示給他人，這就是魔鬼（裝扮成僧人）的本質，這被稱為兩種魔鬼。 （聖者說：）『他們會展示道路的幻象，有時是骨骼，有時是初禪乃至有頂天。』等等。安住于殊勝之法的菩薩，根器銳利，他們不會從無上圓滿菩提退轉，因此，他們會按照（經文）所示，學習三輪清凈（經文），從佈施等一直到遍知，都懷著無與倫比的意念（經文）。他們的一切行為都令諸佛歡喜，這是唯一的一種情況。因此，他們會按照所示學習和實踐，並且不會偏離這些，直到佈施波羅蜜多圓滿無缺等等。』這就是依次的含義。因此，通過這二十個標誌，可以分別瞭解（具備正法者與不具備正法者，將具備正法者與不具備正法者混為一談，將其他道路展示為正道，將非道視為道，將道視為非道，將非道說成是道，將道說成是非道的魔鬼，認識到這些都是魔鬼，這被稱為兩種魔鬼）。 （註釋中說：『因為獲得了信心』等等，這些標誌和疑惑等，也被用於作為經文需要證成的法。） 證成見道不退轉： 第二部分包括：教義和解釋。第一部分包括：連線詞，如『確定』等等，最後補充說『展示』。根本頌和註釋是：安住于見道的菩薩，根據根器分為上中下，他們不會從圓滿菩提退轉，因為他們以苦等四聖諦為對境，證悟了法。
【English Translation】 Like demons disguised as monks (the sutra says, 'other wanderers'), they prevent others from realizing emptiness and straying from the six perfections (commentaries), thus making it impossible to be led into the Lesser Vehicle. The sinful demon, disguised as a monk, comes and says, 'You should give alms first,' and so on, until 'attaining enlightenment.' These words are nonsense and not spoken by the Buddha, but fabricated by them. They will say, 'What I say is the Buddha's teaching,' but in reality, it will cause confusion and discomfort. Furthermore, those of the Hearer Vehicle and Solitary Realizer Vehicle cannot do it, etc. (without relying on others), only the Buddha can master understanding with emptiness and compassion as the core. Disguising the path of the perfect Buddha as impurity, meditation, the eight formless realms, etc., approaching and showing it to others, this is the essence of the demon (disguised as a monk), which is called two kinds of demons. (The noble one says:) 'They will show illusions of the path, sometimes bones, sometimes the first dhyana up to the peak of existence.' etc. Bodhisattvas who abide in the supreme Dharma, with sharp faculties, will not regress from the unexcelled perfect Bodhi, therefore, they will learn the three wheels of purity (sutra) as shown (sutra), from giving, etc., all the way to omniscience, with incomparable intention (sutra). All their actions please the Buddhas, which is the only case. Therefore, they will learn and practice as shown, and will not deviate from these, until the perfection of generosity is complete, etc.' This is the meaning in order. Therefore, through these twenty signs, one can separately understand (those who possess the Dharma and those who do not, confusing those who possess the Dharma with those who do not, presenting other paths as the right path, regarding the non-path as the path, regarding the path as the non-path, saying that the non-path is the path, recognizing that the demons who say that the path is the non-path are demons, which is called two kinds of demons). (The commentary says: 'Because faith is obtained,' etc., these signs and doubts, etc., are also used as the Dharma to be proven by the sutra.) Proving the irreversibility of the Path of Seeing: The second part includes: doctrine and explanation. The first part includes: conjunctions, such as 'certainly,' etc., and finally adds 'demonstration.' The root verse and commentary are: Bodhisattvas who abide in the Path of Seeing, divided into superior, medium, and inferior faculties, will not regress from perfect Bodhi, because they take the Four Noble Truths, such as suffering, as their objects, and realize the Dharma.
ཤེས་པའི་བཟོད་པ་བཞི། ཆོས་ཤེས་ བཞི། རྗེས་སུ་ཤེས་པའི་བཟོད་པ་བཞི། རྗེས་སུ་ཤེས་པ་བཞི་སྟེ་དེ་འདྲའི་སྐད་ཅིག་མ་བཅུ་ དྲུག་ཐོབ་པའི་བྱང་སེ་དབང་འབྲིང་ཡིན་པས་སོ། །ཁྱབ་པ་ཡོད་དེ། དེ་ནི་དེ་རྣམས་ཀྱི་ཕྱིར་མི་ ལྡོག་པའི་མཚན་ཉིད་ཡིན་པར་ཤེས་པར་བྱའོ། ། རྒྱས་བཤད་ལ། མཚམས་སྦྱར་ནི། སྐད་ཅིག་མ་བཅུ་དྲུག་དེའི་རྣམ་པ་ཅི་འདྲ་བ་ཞིག་ ཕྱིར་མི་ལྡོག་གི་མཚན་ཉིད་ཡིན་ཞེ་ན། སྐད་ཅིག་མའི་རྣམ་པ་རྣམས་བར་ཚིགས་ལྔས་ གསུངས་པ་ནི། རྩ་བ་ལ། ཤེས་བཟོད་དེ་འདྲའི་སྐད་ཅིག་བཅུ་དྲུག་ནི་བློ་ལྡན་མཐོང་བའི་ ལམ་གནས་ཀྱི་རྫོགས་བྱང་ལས་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པའི་མཚན་ཉིད་ཡིན་ནོ། །བཅུ་དྲུག་གང་ན། ཨཱརྱས། རྣམ་པ་ལ་དངོས་སུ་མ་སྦྱར་ཡང་ཕུགས་གནད་གཅིག་པས་འགྲེལ་པ་དང་ལྷན་ གཅིག་བཤད་དོ། །བསྡོམ་པ་ལ་མདོར་བསྟན་ལྟར་བཀོད་ནས། སྡུག་བསྔལ་ཆོས་བཟོད་ལ་ གནས་པའི་བྱང་སེ་དབང་འབྲིང་ཆོས་ཅན། ཕྱིར་མི་ལྡོག་སྟེ། ཆོས་ཐམས་ཅད་དོན་དམ་པར་ (མདོ་དོན་)རང་གི་མཚན་ཉིད་ཀྱིས་སྟོང་པར་མངོན་སུམ་གྱིས་རྟོགས་པས་གཟུགས་ལ་སོགས་ པའི་ཆོས་སུ་དང་སྐྱེ་བ་ལ་སོགས་པར་(སྙིང་མཆོག་)རྟོག་པའི་འདུ་ཤེས་ལས་(ཕྲ་མོ་ཞེས་བུདྡྷ་ཤྲཱི་)ལྡོག་ པའི་བྱང་འཕགས་དབང་འབྲིང་ཡིན་པས་སོ། །ཕྱིར་མི་ལྡོག་པ་དེར་མཚོན་ནུས་པའི་ཐ་སྙད་ བརྟན་པོ་ཅན་ཞེས་ཀྱང་སྟེ་གཞན་བཅོ་ལྔ་བོ་ལ་ཡང་གཉིས་གཉིས་སྦྱར་རོ། །གཟུགས་ཀྱི་ འདུ་ཤེས་ལས་ཕྱིར་ལྡོག་གོ །ནས། རྣམ་མཁྱེན་བར་རོ། །སངས་རྒྱས་དང་སོགས་པ་བྱང་ 2-247 ཆེན་གྱིས་བྱང་སེམས་བརྟན་པར་བྱིན་གྱིས་བརླབས་པས་བླ་མེད་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་བརྟན་ ཅིང་བདུད་(མདོ་)སོགས་ཀྱིས་མི་ཕྱེད་པ་ཉིད་དང་། བདུད་ཀྱིས་བྱང་ཆུབ་ལས་བཟློག་པ་ན་ (མདོ་དོན་)བདག་བླ་མེད་རྫོགས་ཆུབ་ལས་བཟློག་པ་དེ་ནི་བདུད་ཀྱི་ལས་ཏེ། ཞེས་སོགས་སོ། ། ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་ཆོས་ཁྱད་པར་ཅན་ཐབས་ཤེས་སམ་སེམས་(གསེར་)བསྐྱེད་སོགས་བསྒྲུབ་ པའམ་ཉམས་སུ་ལེན་(གསེར་)ཐེག་པ་དམན་པ་ཉན་ཐོས་དང་རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཐེག་པའི་ ཉམས་ལེན་སོགས་ལས་ཕྱིར་ལྡོག་པ་དང་། ཉན་ཐོས་ཀྱི་སའམ་རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ས་ལས་ ཕྱིར་ལྡོག་པ་དེ་ནི་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པའོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །གཟུགས་(གསེར་)སོགས་ཀྱི་ཆོས་ བདེན་པའི་རང་བཞིན་(སྐྱེ་བ་མེད་ཅེས་གསེར་)མེད་པར་རབ་ཏུ་རྣམ་པར་འབྱེད་ཅིང་མངོན་སུམ་དུ་ རྟོགས་པའི་མཐུས། བསམ་གཏན་གཟུགས་མེད་དང་སོགས་པས་བྱང་ཕྱོགས་སོ་བདུན་སྒོ་ གསུམ་ཚད་མེད་འགོག་པ་ལ་སྙོམས་པར་འཇུག་ཀྱང་ཉོན་མོངས་པའི་ཟག་བཅས་ཀྱི་འབྲས་ བུ་སྐྱེ་བའི་བསམ་གཏན་གཟུགས་མེད་དུ་སོ་སྐྱེར་སྐྱེ་བ་དང་ཉན་རང་གི་འབྲས་བུ་བཞི་ལ་ སོགས་པར་སྐྱེ་བའི་ཡན་ལག་ཡང་དག་པར་ཡོངས་སུ་ཟད་པ་(ནི་གཟུགས་དང་གཟུགས་མེད་པ
【現代漢語翻譯】 四種知忍（智忍）：法知四種，類知忍四種，類知四種，獲得如此十六剎那的（菩薩）屬於中等根器。普遍存在，因為要知道這是它們不退轉的特徵。 廣釋中，連線上下文：如果有人問，這十六剎那是什麼樣的不退轉特徵？回答是，用五個段落來解釋這些剎那的形態。根本頌中說：具有智慧者，這十六剎那是不退轉的特徵，安住于見道之位的圓滿菩提。這十六是什麼呢？ 阿雅（聖者）：雖然沒有直接將形態對應起來，但由於根本要點一致，因此與註釋一起解釋。總而言之，按照概要所示進行安排。安住于苦法忍的中等根器菩薩，是不退轉的，因為現量證悟一切法在勝義中以自性空。因此，是從對色等法的執著，以及對生等法的執著中解脫出來的聖者菩薩，是中等根器。對於不退轉，也可以用『具有堅固的名稱』來表示，其他的十五個也各自配對使用。從對色的執著中解脫出來，直到證得一切種智。 諸佛和諸大菩薩加持菩薩，使無上菩提心堅定不移，不會被魔等所動搖。如果魔使人從菩提中退轉，那麼使我從無上圓滿菩提中退轉，那就是魔的事業。等等。殊勝的大乘佛法，通過方便智慧或發菩提心等來修行或實踐，從下乘，即聲聞和緣覺乘的修行等中退轉。從聲聞地或緣覺地退轉，那就是不退轉。等等。通過智慧徹底辨別並現量證悟色等法沒有真實的自性（無生），通過這種力量，即使進入禪定，如無色定等，以及三十七道品、三門、四無量心、滅盡定等，也不會再於有漏的禪定和無色定中產生異生，也不會再於聲聞和緣覺的四果等中產生，完全斷絕了這些產生的因緣（即不再於色界和無色界中輪迴）。
【English Translation】 The four kṣānti of knowledge: four dharma-jñāna, four anvaya-kṣānti, four anvaya-jñāna, thus the (Bodhisattva) who obtains these sixteen moments belongs to the intermediate faculty. It is pervasive, because it should be known that this is the characteristic of irreversibility for them. In the extensive commentary, connecting the context: If someone asks, what kind of irreversible characteristic are these sixteen moments? The answer is, the forms of these moments are explained in five paragraphs. In the root verse it says: The wise, these sixteen moments are the characteristic of irreversibility from the complete enlightenment residing on the path of seeing. What are these sixteen? Ārya (Noble): Although the forms are not directly matched, because the fundamental points are the same, it is explained together with the commentary. In summary, arrange according to the summary shown. The Bodhisattva of intermediate faculty residing in the suffering dharma-kṣānti is irreversible, because he directly realizes that all dharmas are empty of self-nature in the ultimate truth. Therefore, he is a noble Bodhisattva of intermediate faculty who turns away from the attachment to forms and other dharmas, and from the attachment to birth and other dharmas. For irreversibility, it can also be expressed as 'having a firm name', and the other fifteen are also used in pairs. Turning away from the attachment to form, until the attainment of omniscience. The Buddhas and great Bodhisattvas bless the Bodhisattva, making the supreme Bodhicitta firm and unwavering, not to be shaken by Māras and others. If Māra causes one to turn away from Bodhi, then causing me to turn away from supreme complete enlightenment, that is the work of Māra. Etc. The special Mahāyāna Dharma, through skillful means and wisdom or generating Bodhicitta etc., to practice or cultivate, turns away from the practice of the lower vehicle, i.e., the Śrāvakayāna and Pratyekabuddhayāna. Turning away from the Śrāvaka ground or the Pratyekabuddha ground, that is irreversibility. Etc. Through wisdom, thoroughly distinguishing and directly realizing that forms and other dharmas have no true self-nature (unborn), through this power, even if entering into samādhi, such as the formless samādhis etc., as well as the thirty-seven factors of enlightenment, the three doors, the four immeasurables, cessation, one will no longer be born as an ordinary being in the contaminated samādhis and formless samādhis, nor will one be born in the four fruits of Śrāvakas and Pratyekabuddhas etc., completely cutting off the causes of these births (i.e., no longer transmigrating in the form and formless realms).
འི་གཉེན་ པོར་ཤེས་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་ཡིན་ཞེས་ཨཱརྱ། )སྟེ་བསམ་གཏན་དང་པོ་ལ་སྙོམས་པར་འཇུག་གོ །ནས། འགོག་པ་སོགས་དང་བསམ་གཏན་གྱི་འབྲས་བུ་ཡོངས་སུ་མི་འཛིན་ཏེ། ནས། རྒྱུན་ཞུགས། སོགས་སོ། །ཞེས་བྱ་བ་བཞི་ནི་སྡུག་བསྔལ་གྱི་ཡུལ་ཅན་གྱི་ཤེས་བཟོད་བཞིའི་རྣམ་པ་ཡིན་ ནོ། །སྒོ་གསུམ་གྱི་མི་དགེ་བ་དང་བྲལ་བ་ཉིད་ཀྱིས་ལུས་(ཡང་བ་ནི་ལུས་ཀྱི་ལས་ལ་ཟོ་མདོག་བདེ་བར་ འཇུག་པའོ། ། )(མཐོང་སྤོངས་རྟོག་པ་དང་བྲལ་བས་ཞེས་ཨཱརྱ། )དང་སེམས་ཡང་(བ་ནི་སེམས་འཛིན་པ་ལ་མཁས་ཤིང་ རྒྱལ་བའོ། །རད་ཀིར། )ཞིང་ལས་སུ་རུང་ལ་དགེ་བ་ལ་བཀོལ་བཟོད་པ་དང་། (མི་དགེ་བ་དང་ལྡན་པ་ཁོ་ནའི་ ལུས་ལས་སུ་མི་རུང་ཞིང་ལྕི་བ་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཞེས་གསེར། ) བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་དང་མི་འབྲལ་ཞིང་གཟུགས་ལྷུར་ལེན་པ་མ་ཡིན། མཚན། ལུས། སྦྱིན་པ། ནས། སངས་རྒྱས་བར་རོ། །འདོད་ཡོན་ལ་མ་སྤྱད་ན་གདུལ་མི་ནུས་པའི་སེམས་ཅན་འདུལ་བའི་ཐབས་ལ་མཁས་པའི་ 2-248 མཐུས། རང་ཉིད་ཆགས་ཤིང་མངོན་ཞེན་མེད་པར་འདོད་པའི་ཡོན་ཏན་ལ་ཉེ་བར་སྤྱོད་པ་སྟེ་ཁྱིམ་པ་བྱང་པའི་དབང་དུ་བྱས་སོ། །ཁྱིམ་ན་གནས་ ཀྱང་ཐབས་མཁས་པས་སེམས་ཅན་ཡོངས་སུ་སྨིན་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་འདོད་པའི་ཡོན་ཏན་ལྔ་ཉེ་བར་ལེན་ཏོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །བུད་མེད་སོགས་ ཆགས་ཡུལ་ཀྱི་ཉེས་དམིགས་(མདོ་ལས། བུད་མེད་ངན་སོང་རྩ་བ་སྟེ། །རྣམ་པ་ཀུན་དུ་ནོར་ཟད་བྱེད། །བུད་མེད་ངག་ཉན་མི་དག་ནི། ། ཚོགས་པ་རུ་ནི་བཞད་གད་རྒྱུ། །ཞེས་བཤད་དོ། ། )ངན་སོང་གི་རྩ་བ་སོགས་སུ་མཐོང་བས། རྟག་ཏུ་ཚངས་ པར་སྤྱོད་ཅིང་རྒྱུད་ཞི་གནས་ཀྱིས་བརླན་པས་གཞན་ལ་གནོད་པ་མི་བྱེད་པ་སྟེ། རྟག་ཏུ་རྒྱུན་ མི་འཆད་པར་(འདི་ཁྱིམ་ན་གནས་ཀྱང་འདོད་ཡོན་ལྔ་ལ་མི་སྤྱོད་ཅིང་ཚངས་པར་སྤྱོད་ཅེས་འབུམ་ཊཱིཀ་སྟེ་མདོ་དོན། ) ཚངས་པར་སྤྱོད་པ་ཡིན་(གཞན་མི་དགའ་བར་འགྱུར་བའི་གནོད་པ་དེ་ལྟ་བུ་གང་ཡང་མི་བསྐྱེད་དེ་ཞེས་དང་ཕྱི་བཞིན་ ལག་ན་རྡོ་རྗེ་རྟག་ཏུ་འབྲང་། )ཞེས་སོགས་སོ། །ཚུལ་འཆོས་ཁ་གསག་གཞོགས་སློང་ཐོབ་འཇལ་རྙེད་ པས་རྙེད་པ་ཚོལ་བ་སོགས་ལོག་འཚོ་(འདིའི་མདོར་མེད། སྐབས་དང་པོ་ཡོད་ཅིང་ཨཱརྱས་རྒྱས་པར་བཤད། ) སྤངས་ཤིང་བྱང་སེམས་མི་འཁྲུག་པའམ་མི་བརྗེད་པ་ལ་དབང་ཐོབ་པ་དང་འགྲོ་བ་འདོན་ པའི་སྨོན་ལམ་(ཞི་འབྱུང་)མི་འདོར་བས་སྐྱེས་བུ་དམ་པར་གྱུར་(སྨེ་ཤ་ཅན་ལ་སོགས་པ་དམ་པ་མིན་པ་ནི་ཉ་ ལ་སོགས་པ་གསོད་ཅིང་འཆི་བའི་རྒྱུད་བྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་གསེར། )པའི་ཆོས་ཉིད་ཀྱིས། འཚོ་བའི་(དག་ཅིང་ཕན་ པར་བྱེད་པའི་འཚོ་བ་ཞེས་རད་ཀིར། )ཡོ་བྱད་རྣམ་པར་དག་(རིན་ཆེན་འཕྲེང་བར། ཚུལ་འཆོས་རྙེད་དང་བཀུར་སྟིའི་ ཕྱིར། །དབང་བོ་སྡོམ་པར་བྱེད་པ་སྟེ། །ཁ་གསག་རྙེད་
【現代漢語翻譯】 爲了認識到對治品，因此進入第一個禪定。（阿rya）。從不執著于禪定及其結果，如滅盡等。乃至入流果等。這四種是苦境的四種忍識相。通過斷絕身語意的惡行，身體變得輕盈（身體的輕盈是指身體的活動變得容易和舒適。阿rya說：『通過斷絕見斷煩惱。』），心也變得輕盈（心的輕盈是指心善於專注和控制。Radkir），變得堪能，可以用於善行。（只有與惡行相應的身體才是不堪能且沉重的。），不離菩提心，不執著於色身。 相、身、佈施，乃至成佛。如果不利用欲樂就無法調伏的眾生，憑藉善巧方便調伏他們，自己不貪著和執著，適當地享用欲樂，這是為在家菩薩而設的。即使住在家裡，也爲了成熟眾生而巧妙地接受五種欲樂。等等。看到婦女等貪著之境的過患（經中說：『婦女是惡道的根源，在各方面都會耗盡財富。聽信婦女之言是不清凈的，在聚會中總是嬉笑。』），認為她們是惡道的根源等，因此經常行梵行，以寂止滋潤心相續，不損害他人。經常不斷地（這指的是即使住在家裡，也不享用五種欲樂，而是行梵行，這是《寶鬘論》的要義。），行梵行（不產生任何使他人不悅的損害，並且像金剛手一樣經常跟隨。）。等等。捨棄虛偽、諂媚、奉承、以獲得供養為目的的邪命（這在經中沒有，但在第一品中有，阿rya對此作了詳細解釋。），獲得不忘失菩提心的能力，不捨棄度化眾生的願望（寂靜生），成為殊勝之人（有肉者等不是殊勝之人，因為他們殺害魚等，製造死亡的因緣。）。以清凈（使生活清凈和有益的生活。Radkir）的生活資具完全清凈（《寶鬘論》中說：『爲了獲得虛偽的供養和尊敬，而約束感官，諂媚是爲了獲得供養，』
【English Translation】 In order to recognize the antidote, one enters the first dhyana (meditative absorption). (Arya). From not clinging to the dhyanas and their results, such as cessation, etc. Up to the state of a stream-enterer, etc. These four are the aspects of the four kinds of knowledge that can endure suffering. By abandoning the non-virtues of body, speech, and mind, the body becomes light (the lightness of the body means that the activities of the body become easy and comfortable. Arya said, 'By abandoning the conceptual thoughts of what is to be seen and abandoned.'), and the mind also becomes light (the lightness of the mind means that the mind is skilled in concentration and control. Radkir), becoming capable and able to be used for virtuous deeds. (Only a body that is associated with non-virtue is incapable and heavy.), not separated from the mind of enlightenment, and not clinging to the physical form. Form, body, generosity, up to Buddhahood. If beings cannot be tamed without the enjoyment of desirable qualities, then by skillfully taming them, without attachment or clinging, one appropriately enjoys desirable qualities; this is intended for lay bodhisattvas. Even while living at home, one skillfully accepts the five desirable qualities in order to ripen beings. And so on. Seeing the faults of objects of attachment such as women (the sutra says, 'Women are the root of evil destinies, and in every way they exhaust wealth. Listening to the words of women is impure, and in gatherings they always laugh.'), seeing them as the root of evil destinies, etc., therefore one always practices celibacy, moistening the mind-stream with tranquility, not harming others. Always without interruption (this refers to even living at home, one does not enjoy the five desirable qualities but practices celibacy; this is the essence of the Garland of Jewels.), one practices celibacy (not generating any harm that would make others unhappy, and always following like Vajrapani.). And so on. Abandoning hypocrisy, flattery, solicitation, seeking gain through offerings, etc., which are wrong livelihoods (this is not in the sutra, but it is in the first chapter, and Arya explained it in detail.), gaining the power of not forgetting the mind of enlightenment, and not abandoning the aspiration to liberate beings (peaceful arising), one becomes a noble person (those with flesh, etc., are not noble persons, because they kill fish, etc., creating the cause of death.). With pure (a livelihood that makes life pure and beneficial. Radkir) means of livelihood completely pure (The Garland of Jewels says, 'Restraining the senses in order to gain hypocritical offerings and respect, flattery is for gaining offerings,'
དང་བཀུར་སྟིའི་ཕྱིར། །ཚིག་འཇམ་སྔར་ནི་སྨྲ་བའོ། །གཞོགས་སློང་དེ་ནི་ ཐོབ་བྱའི་ཕྱིར། །གཞན་གྱི་རྫས་ལ་བསྔགས་བྱེད་པའོ། །ཐོབ་ཀྱིས་འཇལ་བ་རྙེད་པའི་ཕྱིར། ། མངོན་སུམ་གཞན་ལ་སྨོས་བྱེད་ པའོ། །རྙེད་པས་རྙེད་པ་རྣམ་འདོད་པ། །སྔར་ཐོབ་པ་ལ་བསྔགས་བྱེད་པའོ། །ཞེས་སོ། ། )པ་ཉིད་དེ། བུད་མེད་ཟས་ སློང་བ་དང་དབང་དུ་འགྱུར་བའི་སྔགས་དང་ཚིག་གང་ཡང་རུང་སྟེ་མི་སྦྱོར། ནས། མཐར་ འཚོ་བ་ཡོངས་སུ་དག་པ་ཡིན་ཏེ། ཞེས་སོ། །ཞེས་བྱ་བ་ནི་བཞི་ནི་ཀུན་འབྱུང་བའི་ཡུལ་ཅན་ གྱི་ཤེས་བཟོད་སྐད་ཅིག་བཞིའི་རྣམ་པ་ཡིན་ནོ། །ཕུང་སོགས་དོན་དམ་པར་སྟོང་ཉིད་དུ་ མངོན་སུམ་དུ་རྟོག་པ་ལ་གནས་པ་ཉིད་ཀྱིས། ཕུང་བོ་དང་སོགས་པ་སྐྱེ་མཆེད་ཁམས་རྣམས་ 2-249 ལ་སྦྱོར་བ་(ནི་ཞི་གནས་སོ། །)(ནི་མངོན་ཞེན་དང་བཅས་པས་སྒྲུབ་པའོ། ། )དང་རྗེས་སུ་སྦྱོར་(ནི་མངོན་ཞེན་མེད་པ་ ལ་འཇུག་པའོ། །ཞེས་སྙིང་མཆོག་མངོན་པར་ཆགས་མ་ཆགས་སོ། །ཞེས་རད་ཀིར། )བ་(ནི་ལྷག་མཐོང་དེ་ལ་གནས་པ་ནི་སེམས་ ཀྱི་སྤྱོད་པ་སྟེ་དེ་བཀག་པའོ་ཞེས་དག་ལྡན། )དག་ཏུ་མི་བྱའོ་ཞེས་དེ་ལྟར་སྡུག་ཀུན་གྱིས་(ཨཱརྱ་)བསྡུས་པ་ལ་ སྦྱོར་བ་དང་འགོག་ལམ་གྱིས་(ཨཱརྱ་)བསྡུས་པ་ལ་རྗེས་སུ་སྦྱོར་བའམ་དེ་གསུམ་ལ་དང་པོར་ ཞེན་པ་(འགྲེལ་ཆེན་གསེར་)སྦྱོར་བ་དང་རྒྱུན་དུ་ཤིན་ཏུ་ཞེན་པ་རྗེས་སུ་སྦྱོར་བའི་གནས་པ་སྟེ་ཞེན་ པ་སོ་སོར་བཀག་པ་དང་། ཕུང་བོའི་སྦྱོར་བ་དང་། རྗེས་སུ་སྦྱོར་བ་ལ་རྗེས་སུ་བརྩོན་པར་མི་ གནས་(སྟོང་པར་བསྒོམ་ཞེས་འབུམ་ཊཱིཀ་གོ །)སྐྱེ་མཆེད་ཁམས་རྟེན་འབྲེལ་ལོ། །མཐོང་ལམ་གྱི་མི་ མཐུན་ཕྱོགས་མཐོང་སྤང་(གཟུང་རྟོག་སོགས་ཞེས་གསེར། )བསལ་བ་ཉིད་ཀྱིས། (མཁྱེན་གསུམ་གྱིས་རྟོགས་ ཞེས་གསེར། )རྟོག་པའི་(ཨཱརྱས་)རྒྱུ་དང་དགེ་(ཨཱརྱ་)ཕྱོགས་ཀྱི་བར་ཆད་བྱེད་པའི་ཆོས་(སྔར་བཤད་པའི་ སྐྱོན་རྣམས་ཞེས་གསེར། )འདུ་འཛི་ལ་སོགས་པ་རྣམས་ལ་སྔ་མ་བཞིན་ཏུ་སྟེ་སྟོང་ཉིད་རྟོགས་པ་ལ་ གནས་པ་ཉིད་ཀྱིས་སྦྱོར་བ་དང་རྗེས་སུ་སྦྱོར་བའི་གནས་པ་སོ་སོར་བཀག་པ་དང་རྐུན་པོའི་ གཏམ་གྱིས་སྦྱོར་བ་དང་རྗེས་སུ་སྦྱོར་བ་ལ་བརྩོན་པར་མི་གནས་སོགས་སོ། །མིང་ཙམ་ལ་ དམིགས་པའི་ཤེས་སྒྲིབ་རྣམ་པར་རྟོག་པའི་སྐྱོན་(བདུད་ལ་སོགས་པ་འབྱུང་བ་ནི་རྣམས་རྟོག་བསལ་ཏེ་ཞེས་ གསེར། )ཆོས་ཉིད་མངོན་སུམ་དུ་མཐོང་བའི་གེགས་བྱེད་པ་སོགས་ཡོངས་སུ་ཤེས་པ་ཉིད་ཀྱིས། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་རྒྱུ་ཚོགས་སྦྱིན་པ་ལ་སོགས་པའི་གཏམ་མམ་མིང་ཙམ་ལ་སྔ་མ་བཞིན་ཏུ་སྦྱོར་བ་ དང་རྗེས་སུ་སྦྱོར་བའི་གནས་པ་སོ་སོར་བཀག་པ་དང་། སྔ་མ་བཞིན་དུ་ནི། སྟོང་ཉིད་རྟོགས་ པ་དང་ཞེན་དང་རྒྱུན་དུ་ཞེན་སྡུད་པའོ། །གཏམ་སྨོས་པ་ནི་དངོས་པོའི་རྣམ་རྟོག་ན
【現代漢語翻譯】 和恭敬的緣故，先說柔和的語言。爲了獲得利益，讚美他人的物品。爲了獲得報酬，公開談論他人。想要以獲得來獲得，讚美先前獲得的。（以上是四種諂媚的方式。） 不應使用任何引誘婦女、乞求食物或使人受控制的咒語和言辭。最終，生活將完全清凈。（這是指不使用任何不正當的手段來獲取生活所需。） 所謂的『四』，是指具有苦集滅道四聖諦為所緣境的四種忍位剎那的行相。 安住于對蘊等在勝義諦中為空性的現觀證悟，對於蘊、處、界等（即五蘊、十二處、十八界）的繫縛（即止觀）。（止觀是指寂止和勝觀。） （以有實執而修持是止觀。），隨縛（是指無實執而入定。這是心髓中顯現或不顯現執著。這是Ra-dki-r的觀點。）（安住于勝觀是心的行境，即止息。這是Dag-ldan的觀點。）不應如此行事，即對於以苦諦和集諦（聖者）所攝持的繫縛，以及以滅諦和道諦（聖者）所攝持的隨縛，或者對於這三者，首先執著（《大疏·金鬘》），繫縛和持續強烈執著，隨縛的安住，即各自遮止執著，以及蘊的繫縛和隨縛，不應隨之勤奮（修習空性。《十萬頌釋》）。處、界、緣起也是如此。 僅通過遣除見道的不共品——見斷（所取分別等。《金鬘》），（通過三智證悟。《金鬘》），對於分別的（聖者）因和善（聖者）品的障礙之法（先前所說的過患。《金鬘》），如喧囂等，如前一樣，即安住于證悟空性，各自遮止繫縛和隨縛的安住，以及不應勤奮于盜賊的言語的繫縛和隨縛等。僅僅緣于名相的所知障的分別之過（魔等出現是分別的遣除。《金鬘》），現見法性的障礙等完全了知，對於菩提之因——佈施等的言語或僅僅名相，如前一樣，各自遮止繫縛和隨縛的安住，如前一樣，即證悟空性和執著以及持續執著的攝持。所說的言語是指事物之分別念。
【English Translation】 And for the sake of respect, speak gentle words first. To obtain benefits, praise the possessions of others. To obtain rewards, speak openly about others. Wanting to obtain through obtaining, praise what was previously obtained. (These are the four ways of flattery.) Do not use any mantras or words that entice women, beg for food, or control others. Ultimately, life will be completely pure. (This refers to not using any improper means to obtain the necessities of life.) The so-called 'four' refers to the aspects of the four moments of forbearance that have the Four Noble Truths as their object of focus. Abiding in the direct realization of emptiness in the ultimate sense of the aggregates, etc., the binding of the aggregates, etc. (i.e., the five aggregates, twelve sense bases, and eighteen elements) (i.e., shamatha and vipassana). (Shamatha and vipassana refer to calm abiding and insight.) (Practicing with real clinging is shamatha and vipassana.), following the binding (refers to entering samadhi without real clinging. This is the appearance or non-appearance of clinging in the heart essence. This is the view of Ra-dki-r.) (Abiding in vipassana is the object of the mind, i.e., cessation. This is the view of Dag-ldan.) One should not act in this way, i.e., for the binding held by the Truth of Suffering and the Truth of Origin (Arya), and the following binding held by the Truth of Cessation and the Truth of the Path (Arya), or for these three, first clinging (Great Commentary Golden Garland), the binding and continuous intense clinging, the abiding of the following binding, i.e., individually preventing clinging, and the binding of the aggregates and the following binding, one should not diligently follow (meditating on emptiness. Commentary on the Hundred Thousand Verses). The sense bases, elements, and dependent origination are also like this. Only by eliminating the uncommon aspects of the Path of Seeing—the objects to be abandoned by seeing (the apprehended concepts, etc. Golden Garland), (realizing through the three wisdoms. Golden Garland), for the causes of conceptualization (Arya) and the obstacles to virtuous (Arya) qualities (the faults mentioned earlier. Golden Garland), such as disturbances, etc., as before, i.e., abiding in the realization of emptiness, individually preventing the abiding of binding and following binding, and one should not diligently follow the binding and following binding of the words of thieves, etc. Merely focusing on the obscuration of knowledge of names, the fault of conceptualization (the appearance of demons, etc., is the elimination of conceptualization. Golden Garland), the obstacles to directly seeing the nature of reality, etc., completely knowing, for the causes of enlightenment—the words of generosity, etc., or merely names, as before, individually preventing the abiding of binding and following binding, as before, i.e., the realization of emptiness and clinging and the holding of continuous clinging. The words spoken refer to the conceptual thoughts of things.
ི་སྡུག་ཀུན་ ཤེས་པའི་དུས་ཉིད་ན་བཅོམ་པས། འགོག་པ་ཤེས་པ་ནི་གཏམ་མམ་མིང་ཙམ་གྱི་རྣམ་རྟོག་གི་ གཉེན་པོར་ཤེས་པའི་དོན་དུའོ། །ཞེས་། ཨཱརྱའོ། །དམག་གི་(ནི་ཚོགས་ཀྱི་དོན་ཏེ། དཔུང་ཚོགས་ཡིན་ པས་འདིར་ཡང་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཚོགས་ཞེས་དག་ཟླའི་དོན། )གཏམ་གྱི་སྦྱོར་བ་དང་རྗེས་སུ་སྦྱོར་བ་ལ་བརྩོན་ 2-250 པར་མི་གནས། ཞེས་སོ། །(ཨཱརྱ་ཤན་ཏིས་དྲངས་ད་ལྟའི་རྒྱས་འབྲིང་ན་ཆད་གདའ། ) འགོག་པ་རྗེས་ཤེས་ལ་ གནས་པའི་བྱང་སེ་དབང་འབྲིང་ཆོས་ཅན། ཟག་པ་དང་བཅས་པའི་ལས་ཀྱི་རྣམ་སྨིན་དུ་གྱུར་ པའི་དབང་བོ་དང་སོགས་པ། དབང་རྟེན། དབང་ཡུལ་(གསུམ་དང་)བདག་ཏུ་འཛིན་པ། བདག་ གི་བར་འཛིན་པའི་སྤང་བྱ་དང་དེའི་(བརྒྱད་སྟོང་སྙིང་མཆོག་)གཉེན་པོ་གཡུལ་འགྱེད་པ་ལ་སྔ་མ་ བཞིན་དུ་སྦྱོར་བ་དང་རྗེས་སུ་སྦྱོར་བའི་གནས་པ་སོ་སོར་བཀག་པ་ཡིན་ཏེ། མཐོང་སྤང་གི་ གཟུང་བ་དང་འཛིན་པའི་རྟོག་པ་དག་སྤང་བར་བྱ་བ་སྟེ་སྤངས་པ་ཉིད་ཀྱིས་སོ། །ཡང་ན་ཕྱི་ ནང་གི་གཟུང་འཛིན་གྱི་རྣམ་རྟོག ཅེས་བྱའོ། །གཡུལ་གྱི་གཏམ་གྱི་སྦྱོར་བ་ལ་བརྩོན་པར་མི་ གནས་སོ། །ནས། གྲོང་གི གྲོང་ཁྱེར། གྲོང་བརྡལ་གྱི། བདག་གི ཞེས་སོགས་སོ། །དེ་ཡང་ ཤེས་པའི་རྟེན་དབང་བོ་ནི་སྐྱེ་བོའི་རྟེན་གྲོང་གི་སྒྲས་(མདོར་)གསུངས་སོ། །དབང་བོ་འཕེལ་ འགྲིབ་ཀྱི་རྟེན་འབྱུང་ཆེན་(ཨཱརྱ་)འབྱུང་འགྱུར་སོགས་ནི་གྲོང་འཕེལ་འགྲིབ་ཀྱི་རྟེན་གྲོང་ཁྱེར་ གྱི་སྒྲས་བསྟན། གཟུག་སོགས་དབང་ཡུལ་ནི་སྐྱེ་བོ་དུ་མའི་འཇུག་ལྡོག་གི་གནས་གྲོང་བརྡལ་ གྱིས་སྒྲས་བསྟན། དེ་གསུམ་འགོག་ཚུལ་ནི་ཟག་བཅས་ལས་ཀྱི་རྣམ་སྨིན་གྱི་ལྷག་མར་གྱུར་ པའི་དེ་གསུམ་གྱི་ཆ་འགོག་ཅེས་ཨཱརྱའོ། །(ཕྱི་རོལ་ཡོད་པའི་ལུགས་སོ། ། ) ཡང་ན་དེ་གསུམ་དུ་སྣང་ བའི་ཡང་དག་མིན་པའི་རྣམ་རིག་འགོག་པ་སྟེ་དག་ལྡན་དུ། ལུས་(དབང་བོ་)དང་གནས་(དབང་ རྟེན་)དང་ལོངས་སྤྱོད་(ནི་ཡུལ་ལྔར་ཤནྟིས་བཤད་དོ། ། )དུ་སྣང་བའི་རྣམ་པར་རིག་པ་དག་ཤིན་ཏུ་ལྡོག་ པ་ནི་འགོག་པའོ། །ཞེས་སོ། །ཕྱི་རོལ་མི་འདོད་པའི་ལུགས་སུ་མཛད་ནས་དེ་སྐད་བསྟན་གྱི་ ལུང་སྙེ་(ནོར་)ལྟར་མིན་ནོ། །སེམས་བྱུང་ལ་དབང་བསྒྱུར་བྱེད་ཀྱི་སེམས་ལ་བདག་གི་སྒྲས་ བསྟན། སེམས་ཀྱིས་དབང་བསྒྱུར་བྱ་སེམས་བྱུང་ནི་བློན་པོའི་སྒྲས་བསྟན་ཏེ་གཅིག་པོ་འདི་ བརྒྱད་སྟོང་པར་ཡོད་ཀྱི་རྒྱས་(སྙིང་མཆོག་ཏུ་བཤད་)འབྲིང་ན་མེད་ཅིང་ཨཱརྱས་ཀྱང་རྣམ་པ་བཞི་ ཞེས་དེ་མ་བཤད་དོ། །དེ་གཉིས་ལ་བདག་དང་བདག་གིར་མངོན་པར་ཞེན་པ་འགོག་པ་སྟེ་ 2-251 དོན་དམ་པར་ཆོས་ཐམས་ཅད་རང་བཞིན་མེད་རྟོགས་ཀྱིས་སོ། །དེ་རྣམས་ཡང་ཁམས་ གསུམ་གང་དང་གང་ན་གང་དང་གང་ཡོད་པ་འགོག་གོ །འདི་ལ་དབང་པོ། དབང་རྟེན། དབང་ཡུལ་གསུམ་ད
【現代漢語翻譯】 當知曉一切痛苦之時，調御者啊！知曉止息是對談論或名相的分別唸的對治。』如是說。阿雅啊！不耽著于軍隊（即集合之義，因有軍隊集合，故此處亦指菩提之集合，即殊勝之義）的談論和隨順談論。』如是說！（阿雅香提所引，現今的廣本和中本中缺失。）安住于止息后得位的菩薩，以下中品者為例，具有染污的業之異熟所轉化的根、等（三者），根所依，根境（三者）執為我，執為我所的所斷以及其（八千頌精華）對治，與敵軍交戰，如前一樣，對順應和隨順的安住各自遮止，即見道所斷的能取和所取的分別念應當斷除，即通過斷除本身。或者說內外之能取所取的分別念。』應如是說。不耽著于戰爭的談論。』乃至，村落的，城市的，城鎮的，我的等等。而且，知曉的所依根是眾生的所依，以村落之語（簡略地）宣說。根增減的所依大種（阿雅）變化等以城鎮增減的所依城市之語表示。色等根境是眾多眾生出入之處，以城鎮之語表示。這三者止息的方式是，止息染污業之異熟的殘餘所轉化的這三者的部分，如是阿雅說。（是外道所持的觀點。）或者說，止息顯現為這三者的非真實的分別識，即具有清凈者。身體（根）和處所（根所依）和受用（香提說為五境）所顯現的識完全止息即是止息。』如是說。以外道不認可的觀點來闡述，並非如經文的隱喻。對心所自在的心以我之語表示。心所自在的心所以臣僕之語表示，這一個在八千頌中有，但在廣本（精華中宣說）和中本中沒有，阿雅也說有四種，但沒有說這個。對這兩者顯現為我和我所的執著進行止息，即以勝義諦了知一切法無自性。這些又在三界中的何處有什麼進行止息。此處對根，根所依，根境三者... When knowing all sufferings, O Subduer! Knowing cessation is the antidote to the conceptualizations of talk or mere names.』 Thus it is said. O Arya! Not dwelling on diligence in the talk and subsequent talk of the army (meaning assembly, because there is an assembly of armies, so here it also refers to the assembly of Bodhi, meaning excellent).』 Thus it is said! (Quoted by Arya Shanti, missing in the current extensive and medium versions.) A Bodhisattva who abides in the subsequent knowledge of cessation, for example, a medium being, the root transformed by the maturation of contaminated karma, etc. (three), the basis of the root, the object of the root (three) grasping as self, the object to be abandoned of grasping as mine and its (essence of eight thousand verses) antidote, fighting against the enemy army, as before, the abiding of conforming and subsequent conforming is separately prohibited, that is, the conceptualizations of the grasper and the grasped of what is to be abandoned on the path of seeing should be abandoned, that is, by the abandonment itself. Or the conceptualizations of the grasper and the grasped, internal and external.』 It should be said like this. Not dwelling on diligence in the talk of war.』 And so on, of the village, of the city, of the town, of mine, and so on. Moreover, the basis of knowing, the root, is the basis of beings, spoken of (briefly) with the word 'village'. The basis of the increase and decrease of the root, the great elements (Arya), changes, etc., are indicated by the word 'city', the basis of the increase and decrease of the town. The objects of the root, such as form, are the place of entry and exit of many beings, indicated by the word 'town'. The way to stop these three is to stop the parts of these three that are transformed into the residue of the maturation of contaminated karma, thus Arya said. (It is the view held by outsiders.) Or, stopping the unreal conceptual consciousness that appears as these three, that is, with purity. The complete cessation is the complete reversal of the consciousness that appears as the body (root) and the place (basis of the root) and the enjoyment (Shanti said as the five objects).』 Thus it is said. Explaining it from the perspective that outsiders do not accept, it is not like the metaphor of scripture. The mind that controls the mental factors is indicated by the word 'self'. The mental factors that are controlled by the mind are indicated by the word 'minister', this one is in the Eight Thousand Verses, but not in the extensive version (explained in the Essence), and Arya also said that there are four aspects, but did not say this. Stopping the clinging to these two appearing as self and mine, that is, by realizing that all phenomena are without inherent existence in the ultimate truth. Where and what in the three realms are these stopped? Here, the root, the basis of the root, the three objects of the root...
【English Translation】 When knowing all sufferings, O Subduer! Knowing cessation is the antidote to the conceptualizations of talk or mere names.' Thus it is said. O Arya! Not dwelling on diligence in the talk and subsequent talk of the army (meaning assembly, because there is an assembly of armies, so here it also refers to the assembly of Bodhi, meaning excellent).' Thus it is said! (Quoted by Arya Shanti, missing in the current extensive and medium versions.) A Bodhisattva who abides in the subsequent knowledge of cessation, for example, a medium being, the root transformed by the maturation of contaminated karma, etc. (three), the basis of the root, the object of the root (three) grasping as self, the object to be abandoned of grasping as mine and its (essence of eight thousand verses) antidote, fighting against the enemy army, as before, the abiding of conforming and subsequent conforming is separately prohibited, that is, the conceptualizations of the grasper and the grasped of what is to be abandoned on the path of seeing should be abandoned, that is, by the abandonment itself. Or the conceptualizations of the grasper and the grasped, internal and external.' It should be said like this. Not dwelling on diligence in the talk of war.' And so on, of the village, of the city, of the town, of mine, and so on. Moreover, the basis of knowing, the root, is the basis of beings, spoken of (briefly) with the word 'village'. The basis of the increase and decrease of the root, the great elements (Arya), changes, etc., are indicated by the word 'city', the basis of the increase and decrease of the town. The objects of the root, such as form, are the place of entry and exit of many beings, indicated by the word 'town'. The way to stop these three is to stop the parts of these three that are transformed into the residue of the maturation of contaminated karma, thus Arya said. (It is the view held by outsiders.) Or, stopping the unreal conceptual consciousness that appears as these three, that is, with purity. The complete cessation is the complete reversal of the consciousness that appears as the body (root) and the place (basis of the root) and the enjoyment (Shanti said as the five objects).' Thus it is said. Explaining it from the perspective that outsiders do not accept, it is not like the metaphor of scripture. The mind that controls the mental factors is indicated by the word 'self'. The mental factors that are controlled by the mind are indicated by the word 'minister', this one is in the Eight Thousand Verses, but not in the extensive version (explained in the Essence), and Arya also said that there are four aspects, but did not say this. Stopping the clinging to these two appearing as self and mine, that is, by realizing that all phenomena are without inherent existence in the ultimate truth. Where and what in the three realms are these stopped? Here, the root, the basis of the root, the three objects of the root...
ང་། བདག བདག་གིར་གཟུང་བྱ་སྟེ་ལྔའོ། །དང་པོ་ནི། བྲམ་ཟེ་(མཛོད་ འགྲེལ་དུ་བཤད་)རང་བཞིན་ཉན་གྱི་དབང་དུ་མཛད་ནས་ཉེར་གཉིས་བཀའ་སྩལ་ཏེ། (ཀུན་བཏུས་) ཡུལ་འཛིན་པར་དབང་བྱེད་པ་མིག་ནས་ཡིད་ཀྱི་བར་དྲུག་གོ །སྐྱེ་བར་རམ་རིགས་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་ དབང་བྱེད་པ་ཕོ་མོའི་དབང་པོ། (བརྒྱད་སོང་། ) རིས་མཐུན་གནས་པར་དབང་བྱེད་པ་སྲོག་ དབང་། (དགུ་སོང་། ) དགེ་མི་དགེའི་ལས་ཀྱི་འབྲས་བུ་ལ་(ཀུན་བཏུས་)ཉེར་བར་སྤྱོད་པར་དབང་ བྱེད་པ་བདེ་སྡུག ཡིད་བདེ་མི་བདེ་བཏང་སྙོམས་ཀྱི་དབང་བོ་སྟེ་ཉོན་མོངས་ཕྱོགས་ཀྱི་བཅུ་ བཞིའོ། །(ཀུན་བཏུས། )འཇིག་རྟེན་པའི་རྣམ་དག་ལ་དབང་བྱེད་པ། དད་བརྩོན་དྲན་ཏིང་ཤེས་ རབ་ཀྱི་དབང་བོ་ལྔ་སྟེ། དེས་ཉོན་མོངས་རྣམ་པར་མགོ་གནོན་པས་སོ། །འཇིག་རྟེན་འདས་ པའི་རྣམ་དག་ལ་དབང་བྱེད་པ། (ཀུན་བཏུས་མཛོད། ) མི་ཤེས་པ་ཀུན་ཤེས་པར་བྱེད་པའི་དབང་ བོ་ཀུན་ཤེས་པའི་དབང་པོ། ཀུན་ཤེས་ལྡན་པའི་དབང་བོ་སྟེ། དེ་དག་གིས་བག་ལ་ཉལ་ ལེགས་པར་འཇོམས་ཤིང་བཅོམ་པས་སོ། །དེ་བརྒྱད་རྣམ་བྱང་ཕྱོགས་ཀྱི་དབང་བོ་ཡིན་ནོ། ། དེ་རྣམས་ལས་སྤྱིར་འདོད་ཁམས་ཀྱི་རྟེན་ལ་ཐམས་ཅད་ཡོད་དུ་རུང་ལ། འདོད་པའི་སས་ བསྡུས་ཀྱི་ཐ་མ་གསུམ་མེད་དེ། མཛོད་དུ། དྲི་མེད་མ་གཏོགས་འདོད་པར་གཏོགས། །(འོན་ ལོངས་ལ་རྣ་མིག་མེད། དམྱལ་བ་ལ་དགའ་བདེ་མེད་ཅེས་སོགས་ཡང་རྟོགས་དགོས་སོ། ། ) ཞེས་སོ། །གཞན་རྣམས་ནི། མཛོད་དུ། (འཁྲིག་པའི་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་ཞིང་རྟེན་མི་མཛེས་པ། ) ཕོ་མོའི་དབང་(པོ་གཟུགས་ན་མེད། དང་(ཁོང་ ཁྲོ་མེད་པས་ཡིད་མི་བདེ་མེད་དོ། །དེ་མེད་པས་སྡུག་བསྔལ་ཡང་མེད་པས། )སྡུག་བསྔལ་དག །(སྟེ་ཡིད་མི་བདེ་དང་སྡུག་ བསྔལ་གཉིས་མེད་དོ། ། ) མ་གཏོགས་(པ་ཀུན་)གཟུགས་(སུ་)གཏོགས་(པ་ཡོད་དུ་རུང་ངོ་། ། )གཟུགས་ཅན་ (ཀུན་)དང་། ། བདེ་བའང་མ་གཏོགས་(པ་ཀུན་)གཟུགས་མེད་གཏོགས། །(དེ་ཡོད་དུ་རུང་ངོ་། ། ) ཞེས་ 2-252 སོ། །ཡང་སྐྱེ་བའི་བསམ་གཏན་དག་ན་ནི། །ཡིད་(དང་པོ་ན་)བདེ་བདེ་དང་བཏང་སྙོམས་(གསུམ་) དང་། །བཏང་(གཉིས་པ་ན། )སྙོམས་ཡིད་བདེ་(གཉིས་དང་གསུམ་པ་ན་)བདེ་བ་དང་། །བཏང་སྙོམས་ (གཉིས། བཞི་པ་ན། )བཏང་སྙོམས་ཚོར་བ་(ཁོ་ན་)ཡོད། །གཟུགས་མེད་རྣམས་ན་བཏང་སྙོམས་ དང་། །སྲོག་དང་ཡིད་ཀྱི་དབང་བོ་ཡིན། །ཞེས་སོ། །རྒྱས་པར་མཛོད་ཀྱི་གནས་གཉིས་པ་ ལས་ཤེས་པར་བྱའོ། །གལ་ཆེ་ཡང་འདིར་མངས་པས་འཇིགས་སོ། །གཉིས་པ་ནི། འདིར་ འབྱུང་བ་དང་འབྱུང་གྱུར་ལ་བཤད་པས། མཛོད་དུ། འདོད་ན་དབང་བོ་མེད་པ་དང་། །སྒྲ་ མེད་ཕྲ་རབ་རྡུལ་རྫས་བརྒྱད། །ལུས་དབང་ལྡན་ལ་རྫས་དགུའོ། །དབང་བོ་གཞན་ལྡན་རྫས་ བཅུའོ། །ཞེས་སོ། །སྒྲ་དང་བཅས་ན་རེ་རེ་འཕེལ་ལོ། །ཀུན་
【現代漢語翻譯】 第一，『我』，即『我所執』，共有五種。（《俱舍論》的解釋）婆羅門（Brahmana）自在地聽從自然，並宣說了二十二條戒律。（《攝類學》） 對境的執持擁有自在的是從眼到意的六種感官。對生或種姓的延續擁有自在的是男女根。（八種）對同類眾生的安住擁有自在的是命根。（九種）對善與非善之業的果報（《攝類學》）的受用擁有自在的是苦樂，以及意樂、不樂和舍受，這是煩惱方面的十四種。 （《攝類學》）對世間的清凈擁有自在的是信、勤、念、定、慧五根，它們能壓制煩惱。對出世間的清凈擁有自在的是（《攝類學》、《俱舍論》）使不瞭解的都能瞭解的根，即遍知根，以及具遍知根，它們能徹底摧毀隨眠。 這八種是屬於清凈方面的根。一般來說，欲界的所依身可以具有所有這些根，但欲界所攝的最後三種根則不具備。《俱舍論》中說：『除了無垢，都屬於欲界。』（聾子和瞎子沒有耳根和眼根，地獄沒有快樂等等，也需要理解。） 其他方面，《俱舍論》中說：（遠離性慾的貪著，所依身不美妙。）男女根（在色界中沒有。並且（沒有憤怒，所以沒有不樂。因為沒有不樂，所以）也沒有痛苦。）除了（這些，其他的）都屬於色界（可以具有）。具有色身（的眾生），除了快樂（其他的都）屬於無色界。（可以具有。） 此外，在初禪中，有喜、樂和舍（三種）。在第二禪中，有舍、意樂（兩種）。在第三禪中，有樂和舍（兩種）。在第四禪中，只有舍受。在無色界中，有舍和命根、意根。 詳細內容可以從《俱舍論》的第二品中瞭解。雖然重要，但因為這裡篇幅有限，所以省略。第二，這裡講的是能生和所生。如《俱舍論》中說：『在欲界中，沒有感官，沒有聲音的極微是八種物質。具有身根的是九種物質。具有其他感官的是十種物質。』 如果具有聲音，則各自增加一種。全部。
【English Translation】 First, 'I,' which is 'what is grasped as mine,' there are five types. (Explained in the commentary on the Abhidharmakosha) The Brahmana (Brahmin) freely listens to nature and proclaimed twenty-two precepts. (Collected Topics) Those who have mastery over grasping objects are the six senses from eye to mind. Those who have mastery over birth or the continuation of lineage are the male and female faculties. (Eight types) Those who have mastery over abiding in the same species are the life faculty. (Nine types) Those who have mastery over experiencing the results of virtuous and non-virtuous actions (Collected Topics) are pleasure and pain, as well as joy, displeasure, and equanimity, which are fourteen aspects of afflictions. (Collected Topics) Those who have mastery over worldly purity are the five faculties of faith, diligence, mindfulness, concentration, and wisdom, which can suppress afflictions. Those who have mastery over transmundane purity are (Collected Topics, Abhidharmakosha) the faculty that makes the unknown known, the faculty of complete knowledge, and the faculty of possessing complete knowledge, which thoroughly destroy latent tendencies. These eight are faculties belonging to the aspect of purification. In general, the basis of the desire realm can possess all these faculties, but the last three faculties included in the desire realm are not present. The Abhidharmakosha says: 'Except for the stainless, all belong to the desire realm.' (The deaf and blind do not have ears and eyes, hell does not have happiness, etc., also need to be understood.) In other aspects, the Abhidharmakosha says: (Those who are free from attachment to sexual desire and whose basis is not beautiful.) The male and female faculties (are not in the form realm. And (without anger, there is no displeasure. Because there is no displeasure,) there is also no suffering.) Except for (these, others) belong to the form realm (can possess). Those with form (all), except for happiness (others) belong to the formless realm. (can possess.) Furthermore, in the first dhyana, there are joy, pleasure, and equanimity (three). In the second (dhyana), there are equanimity and joy (two). In the third (dhyana), there are pleasure and equanimity (two). In the fourth (dhyana), there is only equanimity. In the formless realms, there are equanimity, life faculty, and mind faculty. Detailed information can be found in the second chapter of the Abhidharmakosha. Although important, it is omitted here due to space limitations. Second, here we are talking about what is produced and what produces. As the Abhidharmakosha says: 'In the desire realm, without senses, the subtle particles without sound are eight substances. Those with the body faculty are nine substances. Those with other senses are ten substances.' If there is sound, each increases by one. All.
བཏུས་སུ། གཟུགས་གང་ཡིན་པ་ ཅི་ཡང་རུང་སྟེ་དེ་ཐམས་ཅད་འབྱུང་བ་ཆེན་པོ་བཞི་དག་དང་། འབྱུང་བ་ཆེན་པོ་བཞི་དག་རྒྱུར་ བྱས་པའོ། །ཞེས་སོ། །གང་གསུངས་པ་དེ་ཅི་ལ་དགོངས་ཏེ་གསུངས་ཞེ་ན། སྲིད་པ་ལ་ དགོངས་ནས་གསུངས་པའོ། །ཞེས་ནས། འབྱུང་བ་གཅིག་ལས་གྱུར་པའི་འདུས་པ་ཡང་ཡོད། འབྱུང་བ་གཉིས་ལས་གྱུར་པ་(འགྲེལ་ཆེན། )ཡང་ཡོད་པ་ནས་འབྱུང་བ་ཐམས་ཅད་ལས་གྱུར་ པའང་ཡོད་དོ། །ཞེས་སོ། །དང་(དོན་)པོ་ས་(དངོས་)རྡོག་སྐམ་པོ་ལྟ་བུའོ། །གཉིས་པ་(མདོ་)དེ་ ཉིད་(དངོས་)གཤེར་བ་ལྟ་བུའོ། །འབྱུང་བ་གསུམ་ལས་གྱུར་པ་ཡོད་དེ་དེ་ཉིད་དྲོ་བའོ། །ཐམས་ ཅད་ལས་གྱུར་པ་ས་རྡོག་(དངོས་)དེ་ཉིད་གཤེར་བ་དང་དྲོ་བ་དང་འདྲིལ་ཞིང་འགྲོ་བའི་ཚེའོ། ། རྒྱུར་བྱས་པའི་གཟུགས་གཅིག་པའང་ཡོད་དེ། འོད་ལྟ་བུའོ། །གཉིས་ལྡན་ཡོད་དེ། སྒྲའམ་དྲི་ དང་བཅས་པའི་རླུང་ལྟ་བུའོ། །གསུམ་ལྡན་དུ་བ་(གཟུགས་དྲི་དང་རེག་བྱ་ཡང་བ་ཡོད་དོ་ཞེས་སོ། ། )ལྟ་བུའོ། ། གསུམ་ལྡན་གཞན་ཡང་ཡོད་དེ། དྲི་མ་མེད་པའི་ནོར་བུའི་སྣོད་ནང་གི་ཆུ་ལ་གཟུགས་རོ་རེག་ ཡོད་དོ། །བཞི་ལྡན་ཡོད་དེ། བུར་རྡོག་ལྟ་བུའོ། །ལྔ་ལྡན་ཡོད་དེ། དེ་ཉིད་སྒྲ་དང་བཅས་པའོ། ། དེ་བཞིན་དུ་གཞན་ལ་ཡང་འབྱུང་བ་འབྱུང་འགྱུར་གང་དམིགས་པ་དེ་དེ་ན་ཡོད་ཀྱི་གཞན་དུ་ 2-253 མིན་ནོ། །ཞེས་རྒྱལ་སྲས་ཏེ་རྩ་བའི་དོན་ནོ། །གསུམ་པ་ནི། ཡུལ་དྲུག་སྟེ། འདོད་པར་དྲུག་པོ་ ཀུན་ཡོད། གཟུགས་ན་དྲི་རོ་མེད་དེ་ཁམ་ཟས་ལ་ཆགས་བྲལ་ཡིན་པས་སོ། །གཞན་བཞི་ ཡོད་དོ། །གཟུགས་མེད་ན་ཆོས་གཅིག་པུའོ། །བཞི་པ་ནི། སེམས་ཏེ་སེམས་བྱུང་ལ་དབང་ བསྒྱུར་བས་སོ། །ལྔ་པ། སེམས་བྱུང་སྟེ་སེམས་ཀྱི་དབང་བསྒྱུར་བྱ་ཡིན་པས་སོ། །དེ་གཉིས་ ཁམས་གསུམ་ཅར་ན་ཡོད་དོ། །སྦྱིན་པ་ལ་སོགས་པ་སེར་སྣ་སོགས་ལས་ལྡོག་(གསེར་དངོས་) པའི་ཁྱད་པར་བ་རྟོགས་ཤིང་ཐོབ་པས། དེ་དག་དང་འགལ་བ་སེར་སྣ་དང་འཆལ་ཚུལ་ སོགས་ལ། སྦྱོར་རྗེས་སྦྱོར་གྱི་གནས་པ་སོ་སོར་བཀག་པ་དང་། སེར་སྣའི་གཏམ་གྱི་སྦྱོར་བ་ དང་རྗེས་སུ་སྦྱོར་བ་ལ་བརྩོན་པར་མི་གནས་སོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །ཆོས་ཐམས་ཅད་དོན་ དམ་པར་ངོ་བོ་རྒྱུ་འབྲས་ཀྱིས་སྟོང་པའི་རྣམ་ཐར་སྒོ་གསུམ་གྱི་ངོ་བོ་སྟེ་སྟོང་ཉིད་མཚན་མེད་ སྨོན་མེད་ཡིན་པས། གཟུང་འཛིན་དང་(རད་ཀིར་)རྟོགས་པའི་ཆོས་བྱང་ཆུབ་(གསེར་)སོགས་དོན་ དམ་པར་རྡུལ་ཙམ་ཡང་མི་དམིགས་པར་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པ་ཉིད་ཡིན་ཡང་རང་གི་ས་ རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་འགྱུར་བ་ལ་ངེས་པ་རྙེད་ཅིང་ཐེ་ཚོམ་དང་ཡིད་གཉིས་མེད་པ་ཉིད་དེ་ དག་སྙིང་ཟླའོ། །(མདོ་དང་མཐུན་རུང་། ) སྟོང་ཉིད་བཅོ་བརྒྱད། ནས་མ་འདྲེས་པར་ལ་གནས་པ་ནི་ བདག་ནི་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པ་མ་ཡིན་ནོ་སྙམ་ཡང་མི་བྱེ
【現代漢語翻譯】 總而言之，任何形式的色（梵文：rūpa，物質、形態）都由四大種（梵文：mahābhūta，地、水、火、風）構成，並且以四大種為因。正如所說。那麼，這樣說的意圖是什麼呢？是爲了說明存在（梵文：bhava，生命狀態）。 因此，有由一種元素形成的聚合，也有由兩種元素形成的聚合（《大疏》），乃至有由所有元素形成的聚合。例如，第一種（元素）是像乾燥的土塊。第二種（元素）是像濕潤的東西。由三種元素形成的聚合是溫暖的。由所有元素形成的聚合是，當土塊變得濕潤、溫暖並能凝聚和移動時。 有一種以原因為基礎的單一色，例如光。有兩種結合的色，例如伴隨聲音或氣味的空氣。有三種結合的色，例如煙（有色、氣味和觸感）。還有另一種三種結合的色，例如裝在無垢寶器中的水，具有色、味和觸感。有四種結合的色，例如糖塊。有五種結合的色，例如伴隨聲音的糖塊。 同樣，在其他事物中，無論觀察到哪種元素或元素的變化，它都存在於那裡，而不是其他地方。正如王子所說，這是根本的意義。第三個是六境（梵文：ṣaḍviṣaya，色、聲、香、味、觸、法）：在欲界（梵文：kāmadhātu，欲界）中，六種都有。在色界（梵文：rūpadhātu，色界）中，沒有氣味和味道，因為對粗糙食物沒有執著。有其他四種。在無色界（梵文：arūpadhātu，無色界）中，只有法（梵文：dharma，事物、現象）。第四個是心（梵文：citta，意識），因為它能支配心所（梵文：caitta，心理活動）。第五個是心所，因為它是心所支配的對象。這兩者都存在於三界（梵文：trailokya，欲界、色界、無色界）中。 通過理解和獲得與吝嗇等相反的佈施等功德的特殊性，從而阻止與這些功德相反的吝嗇和邪淫等行為的發生。並且不致力于吝嗇的言語和隨後的行為。等等。一切法（梵文：dharma，事物、現象）在勝義諦（梵文：paramārtha-satya，究竟真理）中，其自性是空性（梵文：śūnyatā，空性），通過因果關係是空性的，具有三解脫門（梵文：trimokṣa，空性、無相、無愿）的自性，即空性、無相（梵文：animitta，無相）、無愿（梵文：apraṇihita，無愿）。因此，能取和所取（梵文：grāhaka-grāhya，能取與所取）、覺悟之法菩提（藏文：བྱང་ཆུབ།，梵文：bodhi，覺悟，梵文羅馬擬音：bodhi，漢語字面意思：覺悟）等在勝義諦中，即使微塵也不可得，但現證（梵文：abhisamaya，現觀）這一點本身，就一定能獲得圓滿菩提，並且對此沒有疑惑和猶豫，這些才是真正的朋友。（與經部相符）。十八空（梵文：aṣṭādaśa-śūnyatā，十八空性）。安住于不混雜的狀態，不要想『我不是不退轉者』。
【English Translation】 In summary, whatever form (Sanskrit: rūpa, matter, form) there is, all of it is made up of the four great elements (Sanskrit: mahābhūta, earth, water, fire, wind), and is based on the four great elements. As it is said. So, what is the intention behind saying this? It is to explain existence (Sanskrit: bhava, state of being). Therefore, there are aggregates formed from one element, and there are aggregates formed from two elements (Great Commentary), and even aggregates formed from all elements. For example, the first (element) is like a dry clod of earth. The second (element) is like something moist. An aggregate formed from three elements is warm. An aggregate formed from all elements is when a clod of earth becomes moist, warm, and able to cohere and move. There is a single form based on a cause, such as light. There are two combined forms, such as air accompanied by sound or smell. There are three combined forms, such as smoke (having color, smell, and touch). There is another three combined form, such as water in a stainless jewel vessel, having color, taste, and touch. There are four combined forms, such as a sugar cube. There are five combined forms, such as a sugar cube accompanied by sound. Similarly, in other things, whatever element or change of element is observed, it exists there, and not elsewhere. As the prince said, this is the fundamental meaning. The third is the six objects (Sanskrit: ṣaḍviṣaya, form, sound, smell, taste, touch, dharma): in the desire realm (Sanskrit: kāmadhātu, desire realm), all six are present. In the form realm (Sanskrit: rūpadhātu, form realm), there is no smell and taste, because there is no attachment to coarse food. There are the other four. In the formless realm (Sanskrit: arūpadhātu, formless realm), there is only dharma (Sanskrit: dharma, things, phenomena). The fourth is mind (Sanskrit: citta, consciousness), because it can control mental factors (Sanskrit: caitta, mental activities). The fifth is mental factors, because it is the object controlled by the mind. Both of these exist in the three realms (Sanskrit: trailokya, desire realm, form realm, formless realm). By understanding and obtaining the special qualities of generosity, etc., which are the opposite of miserliness, etc., thereby preventing the occurrence of miserliness and sexual misconduct, etc., which are the opposite of these qualities. And not to be diligent in the speech and subsequent actions of miserliness. And so on. All dharmas (Sanskrit: dharma, things, phenomena) in the ultimate truth (Sanskrit: paramārtha-satya, ultimate truth), their nature is emptiness (Sanskrit: śūnyatā, emptiness), are empty through cause and effect, and have the nature of the three doors of liberation (Sanskrit: trimokṣa, emptiness, signlessness, wishlessness), which are emptiness, signlessness (Sanskrit: animitta, signlessness), and wishlessness (Sanskrit: apraṇihita, wishlessness). Therefore, the grasper and the grasped (Sanskrit: grāhaka-grāhya, grasper and grasped), the dharma of enlightenment Bodhi (Tibetan: བྱང་ཆུབ།, Sanskrit: bodhi, enlightenment, Sanskrit Romanization: bodhi, Chinese literal meaning: enlightenment), etc., in the ultimate truth, not even a particle can be found, but the direct realization (Sanskrit: abhisamaya, direct perception) of this itself, one will certainly attain perfect enlightenment, and there is no doubt or hesitation about this, these are true friends. (Consistent with the Sutra). The eighteen emptinesses (Sanskrit: aṣṭādaśa-śūnyatā, eighteen emptinesses). Abiding in a state of non-mixture, do not think 'I am not non-returning'.
ད་དོ། །ཐེ་ཚོམ་མི་སྐྱེ་ཞིང་རང་གི་ས་ལ་ ཡིད་གཉིས་མེད་དོ། །དེ་ཅི་ཕྱིར་ན་དེས་ཕྱིར་ལྡོག་(བསྡུས་)མི་ལྡོག་གི་ཆོས་རྡུལ་ཙམ་ཡང་ཡང་ དག་པར་རྗེས་སུ་མི་མཐོང་ངོ་། །ཞེས་སོགས་སོ། །རྐང་བ་ཕྱི་མ་གཉིས་རྗེས་བཟོད་རྗེས་ཤེས་ ལ་དག་ལྡན་ནོ། །འདིར་ས་ལ་ངེས་པ་དང་གནས་པ་ཞེས་པ་གཉིས་(ཨཱརྱ་དོན། )སྦྱར་རོ། །མངོན་ པར་ཤེས་པ་དྲུག་གི་སྟོབས་ཀྱིས་(གསེར་)སམ་གཞི་ལམ་རྣམ་གསུམ་བདེན་མེད་དུ་རྟོགས་པའི་ རང་གི་མངོན་པར་རྟོགས་པ་ལ་གཏིང་ཚུགས་པའི་ཡིད་ཆེས་པ་ཐོབ་པས། ཐམས་ཅད་མཁྱེན་ པ་ཉིད་གསུམ་གྱི་བདག་ཉིད་ཀྱི་སྟེ་གཞི་ལམ་རྣམ་གསུམ་བདེན་མེད་དུ་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་ 2-254 པའི་རང་གི་ས་གསུམ་(ཨཱརྱས། བྲལ་བ་དང་བྲལ་བ་ཐོབ་པ་དང་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པས་གསུམ་ དུ་སྟོན་ནོ་ཞེས་བྱ་བ་རྣམ་གྲངས་གཞན་ཡིན་ནོ་ཞེས། བར་ཆད་མེད་ལམ་རྣམ་གྲོལ་ལམ་ཁྱད་པར་གྱི་ལམ་གསུམ་ལའང་ས་ གསུམ་དུ་བཤད་པའི་རྣམ་གྲངས་མཛད་དོ། ། )ལ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་ངེས་པའམ་བརྟན་པ་ཉིད་ཀྱིས་གནས་ པ་དང་། སྔར་གྱི་མདོ་དེའི་ཕྱེད་སྔ་མའོ། །མཐའ་གཅིག་ཏུ་གཞན་དོན་དང་དམ་པའི་ཆོས་ སྒྲུབ་པ་ལ་གཞོལ་བ་ཉིད་ཀྱིས། ཕུལ་དུ་བྱུང་བའི་(གསེར་)སེམས་བསྐྱེད་སོགས་མངོན་སུམ་དུ་ གྱུར་པས་རྣམ་མཁྱེན་ཉིད་དང་སོགས་པ་ལམ་ཤེས་དང་སྡེ་སྣོད་(རད་ཀིར་)གསུམ་གྱི་(སྟོང་ཉིད་ ཀྱིས་ཞེས་དག་ལྡན། )ཆོས་ཀྱི་དོན་དུ་རྟག་ཏུ་ངུ་(གསེར་)ལྟར་བདག་དང་སྲོག་ཡོངས་སུ་གཏོང་བ་སྟེ། དམ་པའི་ཆོས་ཡོངས་སུ་གཟུང་བའི་ཕྱིར་བདག་ཀྱང་ཡོངས་སུ་གཏོང་(བ་ནི་ཕྱོགས་གཅིག་གཏོང་བ། ) (བ་ནི་འཚོང་བ་ལ་སོགས་པའོ། །སྲོག་གཏོང་བ་ནི་འཆི་བའོ། །ཞེས་ཟླ་སྙིང་གསེར་རོ། ། )ལ་སྲོག་ཀྱང་ཡོངས་སུ་ཆད་ པར་འགྱུར་(བ་ནི་བདག་ཉིད་མ་ལུས་པར་སྟོང་པའི་ཞེས་ཨཱརྱ། )ཡང་སྲིད་ཅིང་ཆོས་དེ་ཡོངས་སུ་མི་གཏོང་ ངོ་། །ཞེས་སོགས་སོ། །ཞེས་བྱ་བ་བཞི་ནི་ལམ་བདེན་གྱི་ཡུལ་ཅན་གྱི་རྣམ་པ་བཞི་ཡིན་ནོ། ། ཏེ་ནི་ལྷག་མ་ཅན་ནོ། །རྒྱས་པར་བཤད་པ་དེ་ལྟར་ན་བཟོད་པ་དང་ཤེས་པའི་སྐད་ཅིག་མ་ བཅུ་དྲུག་གིས་བསྡུས་པ་འདི་རྣམས་ནི། བྱང་པ་མཐོང་ལམ་ལ་གནས་པའི་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པའི་ མཚན་ཉིད་དག་ཏུ་བརྗོད་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ཡང་རང་གིས་རང་ལ་དཔོག་པ་ན་དེ་ཉིད་རྟགས་སུ་ འགྱུར་རོ། །དེ་རྣམས་སོ་སོ་རང་གིས་རིག་པའི་ཡེ་ཤེས་ཡིན་པས་གཞན་གྱིས་མི་རྟོགས་པས། ཇི་ལྟར་གཞན་གྱིས་ཕྱིར་མི་ལྡོག་ཏུ་རྟོགས་པའི་རྟགས་སུ་འགྱུར་ཞེ་ན། ཞེས་གསེར་རོ། ། གཞན་གྱིས་གཞན་ལ་དཔོག་པའི་ཚེ་རྒྱུ་མཉམ་རྗེས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་ལ་འབྲས་བུ་གཞན་དོན་གྱི་ ཕྱིར་མི་ལྡོག་གི་རྟགས་དངོས་ཀྱི་མིང་གིས་ཉེ་བར་བཏགས་ནས་བཤད་དེ། ཆོས་བཤེས་ཀྱིས། འབྲས་བུ་རྒྱུ་ལ་བཏགས་ཏེ་བརྗོད་དོ།
【現代漢語翻譯】 如是，不生疑惑，于自地 無有二心。何以故？以其不退轉（略），不退轉之法，塵許亦不 如實隨見。如是等。后二句，于忍后智 具足清凈。此處，于地決定與安住二者（聖義），合之。以 六神通之力，或基道果三者證悟無實之 自之現證，獲得深信，一切智 即三者之體性，謂基道果三者現證無實之 自之三地（聖者，離與離得，及一切智不共故，示為三，名為異類。無間道、解脫道、殊勝道三者亦說為三地之異類。），如實決定或穩固而安 住，乃前述經文之前半部分。一心一意于利他與正法 修行，殊勝之（金）發心等現前，以遍智及等者道智與三藏（熱吉爾）之（以空性，具足清凈。）法義，如常啼（金）般捨棄自身與性命， 即為受持正法而捨棄自身（捨棄乃片面之捨棄。） （捨棄乃販賣等。捨棄性命乃死亡。如月藏金。），亦可能捨棄性命（捨棄乃自身無餘空性之意，聖者。），然亦不捨棄正法。 如是等。如是四者，乃道諦之境之四種行相。 是為有餘。如是廣說，則以忍與智之十六剎那所攝之此等，乃 菩薩住于見道之故，說為不退轉之體性。 彼亦自以比自，則彼即成標相。 彼等各自為自證之智慧，故他人不能證悟， 云何他人能成為證悟不退轉之標相耶？如金。 他人以比他人之時，以因同類之智慧，以果利他之 不退轉之標相之名而假立宣說，法友云： 以果假立於因而說之。
【English Translation】 Thus, without generating doubt, in one's own ground, there is no wavering mind. Why is that? Because even a particle of the Dharma of non-retrogression (abbreviated), one does not truly see following after. Such as these. The latter two lines, in forbearance and subsequent wisdom, are complete with purity. Here, 'determination' and 'abiding' in the ground, the two (noble meanings), are combined. By the power of the six superknowledges, or realizing the three aspects of ground, path, and fruition as devoid of inherent existence, having gained deep faith in one's own direct realization, the All-Knowing One is the nature of the three, namely, directly realizing the three aspects of ground, path, and fruition as devoid of inherent existence, one's own three grounds (noble ones, because of separation and obtaining separation, and the uncommonness of the All-Knowing One, it is shown as three, named as different categories. The three paths of the uninterrupted path, the path of liberation, and the special path are also explained as three grounds.), abiding with certainty or stability as it is, is the first half of the aforementioned sutra. With single-minded devotion to benefiting others and practicing the sacred Dharma, the excellent (golden) generation of Bodhicitta, etc., becomes manifest, and with omniscience and the like, the wisdom of the path and the three baskets (Radkir) (with emptiness, complete with purity.), for the sake of the meaning of the Dharma, like Sadāprarudita (golden), abandoning oneself and one's life, that is, for the sake of fully grasping the sacred Dharma, even abandoning oneself (abandoning is a partial abandonment.) (Abandoning is selling, etc. Abandoning life is dying. Like the Golden Essence of the Moon.), one may even cut off one's life (abandoning is the emptiness of oneself without remainder, noble one.), yet one does not abandon the Dharma. Such as these. These four are the four aspects of the object of the Truth of the Path. 'Te' means 'with remainder'. If explained extensively in this way, then these, which are encompassed by the sixteen moments of forbearance and wisdom, are said to be the characteristics of non-retrogression because Bodhisattvas abide on the path of seeing. Also, when one infers oneself by oneself, then that itself becomes a sign. Since those are the wisdom of self-awareness, others cannot realize them, how can others become a sign of realizing non-retrogression? Like gold. When one infers another, by the wisdom of the same cause, by the result of benefiting others, it is nominally designated and explained by the name of the actual sign of non-retrogression, the Dharma friend says: It is spoken by nominally designating the result upon the cause.
།ཞེས་སོ། །འོ་ན་གསེར་དུ། ཉེ་བར་བཏགས་ནས་ཤེས་ པའི་སྐད་ཅིག་མའི་མཚན་ཉིད་ཀྱིས་བཤད་ཅེས་འབྲས་བུ་ལ་རྒྱུ་མིང་བཏགས་པར་བཤད་པ་ 2-255 དང་འགལ་ཞེ་ན། མི་འགལ་ཏེ། མཚན་ཉིད་ཅེས་པ་རྟགས་ལ་ཟེར་བས་མཉམ་བཞག་གི་ རྟགས་ཀྱིས་རྟགས་ཞེས་པ་མཉམ་བཞག་ལ་རྟགས་སུ་བཏགས་ཞེས་པ་ཡིན་ལ། དེ་ལྟ་མིན་ ན་གཞན་གྱིས་གཞན་ལ་དཔོག་པའི་མཉམ་བཞག་གི་རྟགས་ཁྱེད་ལྟར་ན་ཇི་ལྟར་འཐད། ཁས་བླངས་(མཉམ་བཞག་རྟགས་སུ་མི་འགྱུར་རྗེས་ཐོབ་ཐ་སྙད་ཁོ་ན་རྟགས་ཡིན་ཅེས། )མ་འགལ་བར་མཛོད་ ཅིག བཏགས་པའི་རྒྱུ་མཚན་ནི། མཉམ་བཞག་བཅུ་དྲུག་པོ་རྣམས་ཐོབ་པ་ན་མཉམ་བཞག་ རང་དང་གཟུང་འཛིན་(ཆོས་བཤེས་)གཉིས་ཞེན་མེད་པར་མཐུན་པའི་འབྲས་བུ་གཟུགས་ལ་ སོགས་པར་ཞེན་པའི་འདུ་ཤེས་ལྡོག་པ་ལ་སོགས་པའི་རྗེས་ཐོབ་ཀྱི་རྟོགས་པ་བཅུ་དྲུག་ འབྱུང་ཞིང་དེ་འདྲའི་མཉམ་རྗེས་ཀྱིས་དེ་གཉིས་ཡོད་པར་མཚོན་ནུས་པའི་རྗེས་ཐོབ་ཏུ་སྐད་ ཅིག་རེ་རེ་ལ་ཆོས་སྒོ་བརྒྱ་འབྱེད་ཅིང་ཞིང་བརྒྱར་འགྲོར། ལུས་བརྒྱ་སྟོན། སེམས་ཅན་བརྒྱ་ སྨིན་པར་བྱེད་སོགས་ལུས་ངག་གི་ཐ་སྙད་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པ་བསྐྱེད་ཅིང་དེ་རྟགས་ཡིན་པའི་ ཕྱིར་(ཐ་སྙད་ཀྱི་རྒྱུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་)ན་རྒྱུ་འབྲས་ཀྱི་འབྲེལ་བ་རྒྱུ་མཚན་དུ་བྱས་ནས་སོ། །རང་དང་ མཐུན་པའི་རྗེས་ཐོབ་ཀྱི་རྟོགས་པ་ཅི་འདྲ་ཞེ་ན། དག་པ་འཇིག་རྟེན་པ་སྟེ། བརྡ་ལ་བྱང་བས་ མེ་ལོང་གི་གཟུགས་བརྙན་མཐོང་བ་ལྟར་གཟུང་བ་དང་འཛིན་པར་སྣང་ཡང་དེར་བདེན་པར་ མངོན་པར་མ་ཞེན་པའི་རྣམ་པ་ཅན་ཡིན་པས། དག་པ་རྗེས་ཐོབ་ཀྱི་སེམས་གཉིས་སྣང་ཅན་ གྱིས་བསྡུས་པ་སྟེ་ཡིན་པས་འཇིག་རྟེན་པ་སྟེ་དེ་འདྲའི་རྗེས་ཐོབ་ཀྱི་རྟོགས་པ་ཞིག་གོ །བྱང་ སེའི་རྗེས་ཐོབ་དག་པ་འཇིག་རྟེན་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་གཟུང་འཛིན་གཉིས་སུ་སྣང་ ཞིང་དེར་མ་ཞེན་པའི་ཡེ་ཤེས་ཞེས་བྱ་བའོ། །བཏགས་པའི་དགོས་པ་ནི། རྣལ་འབྱོར་པ་ འཕགས་ཆེན་རྣམས་(ནི་བདེན་པ་མཐོང་བའོ། །ཆོས་བཤེས། )ཀྱི་རྗེས་ཐོབ་བྱ་བ་ལ་འཇུག་པའི་ལུས་ ངག་གི་ཐ་སྙད་ནི་དུས་ཐམས་ཅད་དུ་ཤིན་ཏུ་ཞི་བའི་མཉམ་བཞག་གི་རྟོགས་པ་དང་མཐུན་པ་ ཁོ་ན་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཤེས་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་དུའོ། །ཡེ་ཤེས་ཤིན་ཏུ་ཞི་བ་ཅན་རྣམས་ཁྲོ་བོ་ལ་ 2-256 སོགས་པ་དྲག་པོ་ཞེ་སྡང་ཅན་སོགས་ཀྱི་རྣམ་པར་སྟོན་པ་མིན་ནམ་ཞེ་ན། མ་རུངས་པ་དང་ ཆགས་པ་ཅན་སོགས་ཀྱི་སེམས་ཅན་གདུལ་བའི་དགོས་པའི་དབང་ཡིན་པས་དེ་འདྲ་མ་ གཏོགས་པར་ཐམས་ཅད་དུ་ཞེས་སྦྱར་ཏེ། (དཔུང་བཟང་གི་རྒྱུད་ལས། གང་གི་རང་བཞིན་ཆགས་སྡང་རྣམ་བྲལ་ ཡང་། །ཆགས་སེམས་ཅན་ལ་ཆགས་པ་ལྟར་སྟོན་དང་། །གདུལ་བྱའི་དོན་ཕྱིར་ཁྲོ་ལ་ཁྲོར་སྟོན་པའི། །བྱང་ཆུབ་མཆོག་གནས་དེ་ ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །ཞེས་སོ། །ཕྱག་རྡོར་གྱི་སྲས་འཕགས་པ
【現代漢語翻譯】 那麼，如果說『通過近取而知的一剎那的體性來解釋』，這與『將果命名為因』的說法相矛盾嗎？ 不矛盾。因為『體性』指的是征相，所以『以等持的征相來征相』，意思是『將等持命名為征相』。如果不是這樣，那麼他人通過其他事物來推斷的等持的征相，按照你的觀點，又如何成立呢？ 請承認（等持不會變成征相，只有后得名言才是征相）沒有矛盾。 命名的理由是：獲得十六種等持時，等持本身和所取、能取（法友）二者沒有執著，一致的果是，對色等產生執著的念頭消失等，產生十六種后得的證悟，像這樣的等持和后得能夠體現二者的存在，在後得中，每一剎那都能開啟百法之門，利益百個眾生，示現百種化身，成熟百個有情等，產生身語的名言，而且不會顛倒，因為這是征相（因為是名言的因），所以以因果關係作為理由。 與自身相應的后得證悟是怎樣的呢？是清凈的世間者，因為精通名相，就像看到鏡中的影像一樣，雖然顯現為所取和能取，但不會執著于其真實存在，具有這樣的狀態。因此，清凈的后得心識被二取所包含，是世間者，就是這樣的后得證悟。 菩薩的后得是清凈世間者的智慧的體性，顯現為能取和所取，但不執著於此的智慧，就叫做清凈世間者的智慧。 命名的必要是：爲了讓瑜伽士大德們（即見到真諦者，法友）知道，后得所從事的身語名言，在任何時候都與寂靜的等持證悟相一致。 那麼，具有寂靜智慧者，難道不會示現忿怒尊等猛烈的形象嗎？這是爲了調伏難調伏者和貪慾者等眾生的需要，除此之外，都是寂靜的。（《普賢上師言教》中說：『誰的自性遠離貪嗔，卻對貪心者示現貪慾，爲了調伏所化眾生而對嗔怒者示現嗔怒，向安住于殊勝菩提者頂禮。』）
【English Translation】 Then, if it is said, 'explained by the characteristic of the momentary knowing through close approximation,' does this contradict the statement that 'naming the fruit as the cause'? It does not contradict. Because 'characteristic' refers to a sign, so 'to sign by the sign of equipoise' means 'to name equipoise as a sign.' If it were not so, then how would the sign of equipoise by which others infer others be valid according to your view? Please acknowledge that there is no contradiction (that equipoise does not become a sign, only subsequent attainment terminology is a sign). The reason for the naming is: when the sixteen equipoises are attained, the equipoise itself and the grasped and the grasper (Dharma friend) are without attachment, and the concordant result is that the notions of attachment to form, etc., are reversed, and sixteen subsequent attainments of realization arise, and such equipoise and subsequent attainment can represent the existence of the two, and in the subsequent attainment, each moment opens a hundred doors of Dharma, benefits hundreds of beings, shows hundreds of bodies, matures hundreds of sentient beings, etc., and generates the terminology of body and speech without perversion, and because it is a sign (because it is the cause of terminology), therefore, the causal relationship is taken as the reason. What is the nature of the subsequent attainment realization that is in accordance with oneself? It is the pure worldling, because they are proficient in terminology, just as seeing the image in a mirror, although it appears as the grasped and the grasper, they do not cling to its truth. Therefore, the pure subsequent attainment mind is included by the dualistic appearance, it is the worldling, it is such a subsequent attainment realization. The Bodhisattva's subsequent attainment is the characteristic of the wisdom of the pure worldling, appearing as the grasper and the grasped, and the wisdom that does not cling to it is called the wisdom of the pure worldling. The necessity of the naming is: in order for the great yogis (i.e., those who see the truth, Dharma friends) to know that the terminology of body and speech engaged in by the subsequent attainment is always in accordance with the realization of peaceful equipoise. Then, do those with peaceful wisdom not show fierce forms such as wrathful deities? This is because of the need to tame the untamed and the greedy, etc., otherwise, it is always peaceful. (From the Tantra of the Noble Array: 'Whose nature is free from attachment and aversion, yet shows attachment to those with attachment, and shows wrath to the wrathful for the sake of those to be tamed, I prostrate to that one who abides in supreme enlightenment.')
་གནོད་སྦྱིན་དཔུང་བཟང་གི་རྒྱུད་གསུང་བ་པོ་ཡབ་ཕྱག་རྡོར་ལ་ བསྟོད་ཕྱག་མཛད་དོ། །) སྤྱིར་བཏང་བ་ལ་དམིགས་བསལ་བ། །བསྟན་བཅོས་ཀུན་ལ་རབ་ཏུ་ བསྔགས། །ཞེས་རིན་ཆེན་ཕྲེང་བར་རོ། །དངོས་ལ་གནོད་བྱེད་ནི། དེ་འདྲའི་མཉམ་བཞག་ གཞན་དོན་གྱི་རྟགས་དངོས་མིན་པ་དེ་ལྟ་མིན་པར་ཡིན་ན། མཐོང་ལམ་པ་དབང་འབྲིང་ལྷ་ སྦྱིན་གྱི་མཉམ་བཞག་གི་ཤེས་བཟོད་བཅུ་དྲུག་ཆོས་ཅན། སོ་སྐྱེ་མཆོད་སྦྱིན་སོགས་གཞན་ འགའི་ངོར་དེ་འདྲའི་ལྷ་སྦྱིན་རྫོགས་བྱང་ལས་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པར་ཡིད་ཆེས་པར་བྱེད་པའི་ རྟགས་ཡང་དག་ཇི་ལྟར་ཡིན་ཏེ་མིན་པར་ཐལ། དེ་འདྲའི་ལྷ་སྦྱིན་གྱི་མཉམ་བཞག་གི་ཡེ་ཤེས་ ཡིན་པས་སོ། །ཁྱབ་སྟེ། རྣལ་འབྱོར་བ་འཕགས་ཆེན་གྱི་རྒྱུད་ལ་ཡོད་པའི་སོ་སོ་རང་གིས་ རིག་པའི་ཡེ་ཤེས་སྐད་ཅིག་མ་རྣམས་རང་གིས་རིག་གི་སོ་སྐྱེ་སོགས་ཀྱིས་མི་རིག་པས་སོ། ། གསེར་ཆོས་ཀྱི་དགོངས་པ་ལྟར་རོ། ། ༈ སྒོམ་ལམ་ཕྱིར་མི་ལྡོག་ཏུ་སྒྲུབ་པ། གསུམ་པ་ལ། དྲུག་སྟེ། སྒོམ་ལམ་གྱི་ཁྱད་ཆོས་(དེ་སློབ་དཔོན་ལྟར་)སྒོམ་ལམ་རང་གི་ངོ་བོ། (འདི་ཡན་ཤེར་འབྱུང་། ) རབ་ཏུ་དབྱེ་བ། བསྡུ་བ། བྱེད་པ། ཡུལ་རྣམས་སོ། །(ཀུན་ཤེས། ) ལྔས་བསྟན་ ཅེས་ཤེར་འབྱུང་ངོ་། །དང་པོ་ལ། མཚམས་སྦྱར་ནི། སྐྱེ་རིམ་གྱི་དབང་དུ་བྱས་ན་མཐོང་ལམ་པ་ ཕྱིར་མི་ལྡོག་དེའི་འོག་ཏུ། སྒོམ་པའི་ལམ་ལ་གནས་པའི་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པའི་མཚན་ཉིད་བརྗོད་ བྱ་ཡིན་པ་ལས། མཁས་པ་སྤྱིའི་ལུགས་ལས། ཁྱད་པར་དུ་བྱེད་ཆོས་དང་པོར་མ་བཟུང་བར་ ཁྱད་པར་ཅན་ནམ་བྱས་ཆོས་འཛིན་པའི་བློ་སྐྱེ་བར་མི་འགྱུར་རོ་ཞེས་འབྱུང་བའི་ཕྱིར། རེ་ 2-257 ཤིག་དང་པོར་སྒོམ་ལམ་དེའི་ཁྱད་པར་གྱི་ཆོས་སྟོན་ནོ། །རྩ་འགྲེལ་ལྷན་ཅིག་སྟེ། ཐེག་ཆེན་ གྱི་སྒོམ་པའི་ལམ་ཟག་མེད་ཆོས་ཅན། ཉན་རང་སྒོམ་ལམ་པས་ཆོས་ཟབ་པ་ཡིན་ནོ། །(ཆོས་ བཤེས་ཀྱིས། མཐོང་བའི་ལམ་ནི་ཟབ་པ་དང་རྒྱ་ཆེ་བ་ཡིན་ལ། སྒོམ་པའི་ལམ་ནི་ཕལ་ཆེར་ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་པའི་གཉེན་པོར་སྟོང་ པ་ཉིད་དུ་གོམས་པར་བྱེད་པས་ན་ཟབ་པ་སྟེ་ཞེས་སོ། ། ) ཟབ་མོ་དེ་བཞིན་ཉིད་སོགས་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་ ནས་བསྒོམ་པ་དང་ལྡན་པ་སྟེ་ཅན་གྱི་ཡེ་ཤེས་ཡིན་པས་སོ། །གནས་ཟབ་མོ་ཟབ་མོ་རྣམས་ ལེགས་པར་བསྟན་ཏུ་གསོལ། ཞེས་སོ། །གནས་སྨོས་པས་རྒྱུན་དང་ལྡན་པར་སྟོན། བཟླས་ ཏེ་བརྗོད་པས་ཡང་ཡང་གོམས་པར་ཤེས་པར་བྱེད་ཅེས་ཨཱརྱའོ། །རྟོགས་བྱའི་ཟབ་མོ་གང་ན། སྟོང་པ་ཉིད་དང་སོགས་པ་མཚན་མེད་སྨོན་མེད་མངོན་པར་འདུ་བྱ་བ་མེད་སྐྱེ་མེད་དེ་བཞིན་ ཉིད་ཡང་དག་མཐའ་སོགས་(འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བ་འགོག་པ་ཞི་བ་རྣམས་ཏེ་གཟུགས་ཟབ་པོ་ཞེས་སོགས་ཏེ་ ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཆོས་ཉིད་ཀུན་མདོར་བསྟན་ནོ། ། )ཆོས་ཅན། ཟབ་མོ་ཡིན་ཏེ། རྒྱུ
【現代漢語翻譯】 （讚頌掌管夜叉首領金剛手的父親。）一般來說，所有論著中都極力讚揚《寶鬘論》。對於實際的損害，如果這種等持不是爲了他人的真實利益，那麼對於見道者中的中等根器者天授的十六種能忍受的等持，凡夫俗子供養者等其他人相信天授不會從圓滿菩提中退轉的標誌怎麼可能是正確的呢？因為這是天授等持的智慧。這是普遍的，因為瑜伽士聖者的相續中存在的各自自證的剎那智慧，凡夫俗子等無法證悟。這符合金法的觀點。 修道位不退轉的建立： 第三部分有六個方面：修道位的特點（如導師），修道位本身的體性（以上出自《般若根本慧論》），詳細分類，總結，作用，以及所緣境（一切智）。《般若根本慧論》說，通過五種方式來闡述。首先，連線上下文：如果按照生起次第，見道位的不退轉之後，就是安住于修道的位次的不退轉的定義。但是，按照智者的普遍觀點，如果不首先確定特點，就不會產生對具有特點的事物或行為的認知。因此，首先闡述修道位的特點。根本頌和註釋一起：大乘修道位是無漏的，對於聲聞和緣覺的修道位來說，是更深奧的。 （法友說：『見道位是深廣的，而修道位主要是對治所知障，習慣於空性，因此是深奧的。』）因為現量證悟深奧的真如等之後，具有修習的智慧。祈請善巧地開示深奧的處所。提到『處所』，表明具有連續性。重複說明，是爲了瞭解要反覆習慣。阿阇黎說：『所要證悟的深奧之處是什麼呢？』空性等等，無相、無愿、無所作為、無生，真如、真實之際等等（遠離貪慾、滅盡、寂靜等，即是甚深之色等，總而言之，就是簡要地闡述了一切法的法性）。是深奧的，因為相續
【English Translation】 (Praise to the father who speaks of the lineage of the Yaksha chief Pungzang, the one holding the vajra.) Generally, the 'Precious Garland' is highly praised among all treatises. Regarding actual harm, if such samadhi is not a genuine sign for the benefit of others, then how can it be correct that the sixteen tolerances of samadhi of Devadatta, a person of middling capacity among those on the path of seeing, are believed by ordinary beings, almsgivers, and others to be irreversible from perfect enlightenment? Because it is the wisdom of Devadatta's samadhi. This is pervasive, because the moments of self-awareness wisdom that exist in the continuum of the noble yogi are not known by ordinary beings, etc., who are aware of themselves. This is in accordance with the golden Dharma's view. Establishing Irreversibility on the Path of Meditation: The third part has six aspects: the characteristics of the path of meditation (like a teacher), the nature of the path of meditation itself (up to here from the 'Sherab Jung'), detailed divisions, summary, function, and objects (omniscient). The 'Sherab Jung' says that it is taught through five aspects. First, connecting the context: if according to the order of arising, after the irreversible of the path of seeing, it is the definition of the irreversible abiding on the path of meditation. However, according to the general view of scholars, unless the distinguishing characteristic is first grasped, the mind that grasps the distinguished or the act will not arise. Therefore, first, the characteristics of that path of meditation are taught. Root text and commentary together: The Mahayana path of meditation is uncontaminated, and for the path of meditation of hearers and solitary realizers, it is deeper. (Dharma Friend says: 'The path of seeing is deep and vast, while the path of meditation is mostly an antidote to the obscurations of knowledge, accustomed to emptiness, therefore it is deep.') Because after directly realizing the profound Suchness, etc., it possesses the wisdom of meditation. Please skillfully show the profound places. Mentioning 'place' indicates continuity. Repeating the statement is to understand that one should become accustomed to it again and again. Acharya says: 'What is the profound thing to be realized?' Emptiness and so on, signlessness, wishlessness, non-conceptualization, non-arising, Suchness, ultimate reality, etc. (freedom from desire, cessation, peace, etc., which are profound forms, etc., in short, it briefly explains the nature of all dharmas). It is profound because the continuum
་མཚན་ཅི་ན། ཟབ་པ་ དེའི་རྒྱུ་མཚན་ནི་སྒྲོ་འདོགས་པ་དང་སྐུར་བའི་མཐའ་ལས་གྲོལ་བའི་དོན་དམ་ཡིན་པས་སོ། ། སྟོང་པ་ཉིད་ལ་སོགས་པ་དེ་རྣམས་དེ་ཡིན་ཏེ། གོ་རིམ་བཞིན་ཏུ་སྟོང་པ་ཉིད་ལ་སོགས་པ་ལ་ ཡང་རྫས་གཅིག་ཏུ་གཟུགས་སོགས་ཀུན་རྫོབ་པ་མེད་ལ་སྟོང་པ་ཉིད་ལ་སོགས་པ་གཟུགས་ སོགས་ལས་རྫས་གཞན་པ་ཡང་མ་ཡིན་པའི་སྤྲོས་བྲལ་ཡིན་པས་སོ། །ཟབ་མོ་ལ་དུ་ཡོད་ན། དབྱེ་ན། སྟོང་པ་ཉིད་དང་མཚན་མེད་སྨོན་མེད་སོགས་སྔར་བཤད་པ་ལྟར་ཡིན་ལ་ཞེས་སྤྱར་ རོ། ། གཉིས་པ་ལ། མཚམས་སྦྱར་ནི། དེ་ལྟར་ཁྱད་པར་གྱི་ཆོས་བསྟན་ནས་ཁྱད་པར་གྱི་གཞི་ སྒོམ་ལམ་ངོ་བོ་སྟོན་ནོ། །རྩ་འགྲེལ་ལ། ས་བརྒྱད་པའི་རྟོགས་པ་ཆོས་ཅན། སྒོམ་པའི་ལམ་ ཡིན་ཏེ། (ཡུལ་གང་ཞེ་ན་ཞེས་ཨཱརྱ། ) ངེས་འབྱེད་ཡན་ལག་དང་སོགས་པ་མཐོང་བའི་ལམ་དང་སྒོམ་ པའི་ལམ་(ལ་གནས་ནས་དེའི་གནས་སྐབས་སུ་མཐོང་བའི་དོན་ཞེས་རད་ཀིར་)གསུམ་པོ་ཉིད་དང་། (ཨཱརྱ། ) དེ་ 2-258 གསུམ་གྱིས་ངེས་པར་(སློབ་དཔོན་)མཐོང་བའི་དོན་(ཨཱརྱ་མདོ་)དམིགས་རྣམས་(གསེར་)ཀྱི་རབ་ཏུ་ དབྱེ་བ་རྣམས་(གསེར་)ཐོས་བསམ་སྒོམ་པ་ལས་བྱུང་བའི་ཤེས་རབ་དག་གམ་(ཨཱརྱ་རད་ཀིར། དག་ ལྡན་སོགས་)ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་སྦྱོར་དངོས་རྗེས་ལས་བྱུང་བའི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་(བུདྡྷ་ཤྲཱི་འདི་རྐྱང་། )གོ་ རིམ་བཞིན་དུ་ཡང་དང་ཡང་དུ་སེམས་པ་དང་། ཡང་ཡང་འཇལ་བ་དང་ཡང་ཡང་ངེས་པར་ རྟོག་པའི་(ཡང་ཡང་སེམས་དང་འཇལ་དང་ངེས་རྟོག་སྒོམ་པའི་ལམ། ཞེས་པ་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་སྒོམ་ལམ་འཁོར་ བཅས་སོགས་སོ། ། )ཟག་མེད་ཡེ་ཤེས་ཡིན་པས་སོ། །(འདིས་ས་དང་པོ་ཡན་གྱི་ཐོས་བསམ་ཡང་སྒོམ་ལམ་དུ་བསྟན་ པས་སྒོམ་ལམ་བསྒོམས་པས་མ་ཁྱབ་པས་སོ། །ཞེས་དང་། སྒོམ་ལམ་སྐད་ཅིག་དང་པོ་ཡང་གཞན་གྱི་སྒོམ་ལམ་རྟོག་པའམ་རང་ ལ་སོ་སོ་རང་རིག་པའི་ཚུལ་གྱི་རྟོག་གོ་ཞེས་བུ་སྟོན་གསུངས་སོ། ། ) སྒོམ་ལམ་ཉིད་ཇི་ལྟར་ཡུལ་ཡིན་ཞེ་ན། རྒྱུན་ ཆགས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཕྱི་མ་ཕྱི་མའི་ཡུལ་སྔ་མ་སྔ་མ་ཡིན་ཞེས་ཨཱརྱའོ། །གནས་ཟབ་མོ་འདི་ དག་ལ་སེམས་ཞིང་འཇལ་བ་དང་རྟོག་པར་བྱེད་ན། ཞེས་སོགས་སོ། །(དག་ལྡན་དུ། གཅིག་ཏུ་དབེན་ པར་སོང་ནས་ཐོས་པ་ལས་བྱུང་བའི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་ངེས་པའི་དོན་ལ་རིགས་པ་བཞིས་རྣམ་པར་དཔྱོད་པ་ནི་སེམས་པའོ་ཞེས་ དང་། སྙིང་མཆོག་ཏུ། ཏིང་ངེ་འཛིན་ཀྱིས་དམིགས་པ་ལ་དཀྱིལ་མོ་དཀྲུངས་བཅས་སྟེ་མི་གཡེང་བར་གུས་པར་བྱེད་པ་དང་རྟག་ ཏུ་དཔྱོད་པ་ནི་སེམས་པའོ། །དེ་ཉིད་ལ་ཞི་གནས་རྣམ་པ་དགུས་སེམས་མཉམ་པར་བྱེད་པ་ནི་འཇལ་བའོ། །ཆོས་རྣམ་པར་འབྱེད། རབ་ཏུ་རྣམ་པར་འབྱེད། ཡོངས་སུ་རྟོག ཡོངས་སུ་གཅོད་པ་ལ་ཞུགས་པའི་ལྷག་མཐོང་རྣམ་པ་བཞི་ནི་ངེས་པར་རྟོག་པའོ། །དེ་ ལ་ཕུང་ལྔ་སོགས་ཇི་སྙ
【現代漢語翻譯】 『什麼是甚深？』 『其原因是遠離了增益和誹謗的邊際的勝義諦。』 『空性等等就是它，次第地，空性等等也沒有與色等異體的世俗，空性等等也不是與色等異體的其他實體，因為是離戲論。』 『甚深有多少種？』 『分類有：空性、無相、無愿等等，如前所述。』 第二部分： 連線：如是顯示了差別的法，然後顯示差別的基礎——修道之體性。 在根本論和註釋中：第八地的證悟，是修道，（『什麼是所緣境呢？』阿雅。）是抉擇分和等等見道和修道（安住於此，於此狀態中見道之義，拉德吉爾）三者，（阿雅。）這三者必定（導師）見道之義（阿雅經）所緣境（黃金）的種種差別（黃金）是從聞思修產生的智慧，或者（阿雅·拉德吉爾，具足清凈等等）從等持的加行、正行、後行產生的智慧（布達希里，僅此而已。）次第地，再三地作意，再三地衡量，再三地確定地證悟（再三作意、衡量和確定證悟是修道。這是出世間的修道，包括輪迴等等。）是無漏的智慧。（這表明初地之前的聞思也是修道，因此修道沒有遍及。並且，修道的第一剎那也是證悟其他的修道，或者自己個別自證的證悟方式，布頓如是說。） 『修道本身如何是所緣境呢？』 『因為是相續的，所以後后是前前的所緣境，如是阿雅。』 『如果對這些甚深處作意、衡量和證悟，』等等。（具足清凈中：『獨自前往寂靜處，以從聽聞產生的智慧，用四種理智來辨別決定的意義，這是作意。』心要中：『以等持專注所緣境，不散亂地恭敬並恒常觀察，這是作意。』同樣，以九種止觀使心平等是衡量。法分別，完全分別，完全證悟，進入完全斷除的四種勝觀是確定證悟。』對此，五蘊等等有多少呢？
【English Translation】 'What is profound?' 'The reason for that is the ultimate truth that is free from the extremes of superimposition and defamation.' 'Emptiness and so on are it, and in order, emptiness and so on also do not have the conventional, which is a different entity from form, etc., and emptiness and so on are also not other entities different from form, etc., because they are free from elaboration.' 'How many kinds of profound are there?' 'The divisions are: emptiness, signlessness, wishlessness, etc., as previously explained.' Second part: Connection: Thus, after showing the characteristics of distinction, it shows the basis of distinction—the nature of the path of meditation. In the root text and commentary: The realization of the eighth ground is the path of meditation, (Arya, 'What is the object?') is the three of the limbs of ascertainment and so forth, the path of seeing and the path of meditation (Radkir, 'remaining in that, seeing the meaning in that state'), (Arya.) and these three necessarily (teacher) the meaning of seeing (Arya Sutra) the objects (gold) the various distinctions (gold) are the wisdoms arising from hearing, thinking, and meditating, or (Arya Radkir, possessing purity, etc.) the wisdom arising from the actual, direct, and subsequent application of samadhi (Buddha Shri, this alone.) In order, repeatedly contemplating, repeatedly measuring, and repeatedly ascertaining (repeatedly contemplating, measuring, and ascertaining are the path of meditation. This is the supramundane path of meditation, including samsara, etc.) is uncontaminated wisdom. (This shows that hearing and thinking before the first ground are also the path of meditation, so the path of meditation is not all-pervasive. And the first moment of the path of meditation is also the realization of another's path of meditation, or one's own individual self-awareness, as Buton said.) 'How is the path of meditation itself an object?' 'Because it is continuous, the later is the object of the former, as Arya said.' 'If one contemplates, measures, and ascertains these profound places,' etc. (In Possessing Purity: 'Going alone to a solitary place, discriminating the meaning of certainty with the four reasonings by the wisdom arising from hearing is contemplation.' In Heart Essence: 'Focusing on the object with samadhi, respectfully and constantly observing without distraction is contemplation.' Likewise, making the mind equal with the nine aspects of calm abiding is measuring. Dharma discrimination, complete discrimination, complete ascertainment, the four aspects of insight that enter into complete cutting off are definite ascertainment.' To this, how many are the five aggregates, etc.?
ེད་ཡོད་པ་ཤེས་པ་ནི་རྣམ་འབྱེད། འདི་ཐམས་ཅད་སྟོང་པ་སོགས་ཇི་ལྟ་བ་ཤེས་པ་རབ་ཏུ་རྣམ་འབྱེད། ཤེས་ རབ་དང་བཅས་པའི་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་ཡིད་ཀྱིས་མཚན་མར་བྱེད་པ་ཡོངས་སུ་རྟོགས་པ། འདི་འདི་ལྟར་རོ། །ཞེས་ངེས་པར་ ཡོངས་སུ་རྟོག་པ་ནི་ཡོངས་སུ་དཔྱོད་པའོ་ཞེས་ཏེ། ཟླ་ཟེར་ཡང་དོན་དེ་ཉིད་ཡིན་ལ་ཕྱི་མ་གཉིས་ཀ་བསྲེས་སོ། ། ) གསུམ་པ་ལ། མཚམས་སྦྱར་ནི། སྒོམ་ལམ་དེ་གྲངས་རྣམ་པ་དུ་ཞིག་ཞེ་ན། རྩ་བ་ནི། ཐེག་ ཆེན་ཟག་མེད་སྒོམ་ལམ་དེ་ནི་ཆོས་ཅན། ཆུང་ངུ་དང་འབྲིང་དང་ཆེན་པོ་རྣམས་སུ་དབྱེར་ཡོད་ དེ། བསྐལ་བ་གྲངས་མེད་གཉིས་སུ་རྒྱུན་ཆགས་འཇུག་པའི་སློབ་ལམ་ཡིན་བའི་ཕྱིར། ཆོས་ 2-259 ཅན། ཁྱོད་ལ་རྣམ་པ་དགུར་བཞེད་དོ། །ཁྱོད་ལ་ཆུང་འབྲིང་ཆེ་གསུམ་དང་དེ་རེ་རེ་ལ་ཡང་ ཆུང་ངུའི་ཆུང་ངུ་སོགས་པ་ཆུང་ངུའི་འབྲིང་ཆུང་ངུའི་ཆེན་པོ་གསུམ་འབྲིང་ལ་གསུམ་ཆེན་པོ་ལ་ གསུམ་དུ་དབྱེ་བ་ཡིས་སོ། །ཆུང་ངུའི་ཆུང་སོགས་ཡང་དབྱེ་བས། ཞེས་ཏེ། ཡང་གི་སྒྲས་སྤང་ བྱ་ཆེ་འབྲིང་དགུ་ཡོད་པ་སྡུད་ཅེས་དག་ལྡན་སོགས་སོ། །(སྙིང་ཟླ། ) འདོད་ཆགས་ལ་སྤྱོད་པའི་ སྐྱེས་བུའི་དཔེས་འབྲས་བུ་བསོད་ནམས་གྲངས་མེད་འབྱུང་བར་བསྟན་ནས་སྤང་གཉེན་དགུ་ རྒྱ་ཆེར་བསྟན་ནོ། །འགྲེལ་པ་ལ། འབྱུང་ཞེས་དྲང་ངོ་། །གང་ན་སྒོམ་པའི་ལམ་རྣམ་པ་དགུའོ། ། གང་དུ་ན། ཐབས་མཁས་བའི་སྟོབས་ཀྱིས་འདོད་ཁམས་དང་སོགས་པ་བསམ་གཏན་བཞི་ གཟུགས་མེད་བཞི་སྟེ་རྟེན་ས་ཁམས་གསུམ་ས་དགུ་དག་ཏུའོ། །འདི་ཨཱརྱའི་རྗེས་སུ་འབྲངས་ ན་འཐད་ཀྱི། འདིར་བཤད་སྒོམ་ལམ་ཁྱད་པར་ལམ་དུ་འདོད་ན་མི་འཐད་པར་ཐུབ་དགོངས་ སོ། །ཇི་ལྟར་ན། ས་དགུའི་སྤང་བྱ་དགུའི་དབྱེ་བ་ལས་གཉེན་པོ་དགུ་གྲངས་བཞིན་དུ་བར་ ཆད་མེད་ལམ་གྱི་བར་དུ་རྒྱུན་ཆགས་སུའོ། །གཉེན་པོ་ཡིན་པའི་རྒྱུ་མཚན་ཅི་ཞེ་ན། བྱང་ སེའི་སྒོམ་ལམ་ཟག་མེད་ཆོས་ཅན། སྒོམ་སྤང་རྣམ་པར་རྟོག་པའི་གཉེན་པོར་འགྱུར་ཏེ། དོན་ དམ་པར་ཆོས་ཐམས་ཅད་སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ཀྱི་རྣམ་པ་སྟེ་སྟོང་པར་མངོན་སུམ་དུ་ རྟོགས་ཟིན་བསྒོམ་པའི་ཟག་མེད་སྒོམ་ལམ་ཡིན་པའི་སྒོ་ནས་སོ། །སྤང་གཉེན་དགུ་གང་ན། སྒོམ་ལམ་གྱི་དབྱེ་བ་སྟོན་པ་ན་ཆོས་ཅན། ཟག་མེད་སྒོམ་ལམ་ཆུང་ངུ་དང་འབྲིང་དང་ཆེན་པོ་ རྣམས་ཀྱང་རེ་རེ་ཞིང་ཆུང་ངུ་དང་འབྲིང་དང་ཆེན་པོའི་བྱེ་བྲག་གིས་ཐ་དད་པ་དགུར་འཇུག་ སྟེ། སྒོམ་སྤང་གཟུང་འཛིན་གྱི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་ཆེ་འབྲིང་ཆུང་ངུ་རྣམས་རེ་རེ་ཞིང་ཆེ་འབྲིང་ ཆུང་ངུའི་བྱེ་བྲག་གིས་ཐ་དད་པ་དགུར་ཡོད་པའི་ཕྱིར། དེ་ལྟར་ན་དགུའོ། །ཁྱབ་སྟེ། སྒོམ་ལམ་ དེ་(རྣམ་རྟོག་)དེ་དག་གི་གཉེན་པོར་འཇུག་པས་སོ། །དེ་ཡང་སྤང་བྱ་ཆེ་རིམ་ནས་དང་གཉེན་པོ་ ཆུང་རིམ་ནས་དང་པོར་འཇུག་པ
【現代漢語翻譯】 認識到存在的是區分。像這樣認識到一切皆空性等等，是完全區分。以智慧和非概念性的心作為特徵來完全理解，像這樣確定地完全理解，就是完全審查。月光也是同樣的意義，但後兩者混合在一起。 第三部分，連線：如果禪修道有多少種，根本是：大乘無漏禪修道，就其性質而言，可以分為小、中、大三種，因為它是在兩個無數劫中持續進行的學習之道。就其性質而言，你被認為是九種。你被分為小、中、大三種，每一種又分為小的最小、小的中等、小的大三種，中等分為三種，大的分為三種。小的最小等等又被劃分。正如所說，'又'這個詞語收集了九種需要斷除的大、中等，等等。（心髓月光）通過使用貪慾的行為者的例子，表明了無數功德的果實產生，並廣泛地展示了九種斷除和對治。在解釋中，'產生'是直接的。在哪裡禪修的道有九種？在哪裡？通過巧妙的方法的力量，在欲界等等，四禪和四無色定，即三個界和九個地的基礎上。如果遵循聖者的足跡，這是合適的。如果在這裡認為所說的禪修道是特殊的道，那麼這是不合適的，這是佛陀的意圖。如何呢？從九地的九種需要斷除的事物中，對治也像數字一樣，在無間道之間持續不斷。為什麼是對治呢？菩薩的無漏禪修道，就其性質而言，變成了對治需要斷除的分別念，因為在究竟意義上，一切法都是空性的特徵，即以空性的形式直接證悟，並通過禪修無漏禪修道的方式。九種斷除和對治在哪裡？在展示禪修道的分類時，就其性質而言，無漏禪修道的小、中、大，每一種都因小、中、大的差別而分為九種，因為需要斷除的所取和能取的分別念，大、中、小，每一種都因大、中、小的差別而分為九種。這樣就是九種。這是普遍的，因為禪修道是對治這些（分別念）的。也就是說，首先從需要斷除的大的開始，然後從對治的小的開始。
【English Translation】 Knowing that something exists is differentiation. Knowing how all of this is emptiness, etc., is complete differentiation. Completely understanding by means of a non-conceptual mind endowed with wisdom, taking it as a characteristic, is complete realization. Determining and completely understanding 'This is like this' is called complete examination. 'Moonbeam' also has the same meaning, but the latter two are mixed together. Thirdly, the connection: If the meditation path has how many aspects? The root is: The Mahayana uncontaminated meditation path, by its nature, can be divided into small, medium, and large, because it is a path of learning that continuously engages in two countless eons. By its nature, you are considered to be ninefold. You are divided into small, medium, and large three, and each of these is further divided into the smallest of the small, the medium of the small, the largest of the small three, the medium into three, and the large into three. The smallest of the small, etc., are further divided. As it is said, the word 'again' collects the nine large and medium things to be abandoned, etc. (Heart Essence Moonlight.) By showing the example of a person who engages in desire, it is shown that countless fruits of merit arise, and the nine abandonments and antidotes are extensively shown. In the commentary, 'arising' is direct. Where are the nine aspects of the meditation path? Where? Through the power of skillful means, in the desire realm and so forth, the four concentrations and the four formless absorptions, that is, the three realms and the nine grounds. It is appropriate to follow the footsteps of the Aryas here. If one considers the meditation path described here as a special path, then it is not appropriate, this is the intention of the Thubpa (Buddha). How so? From the nine divisions of the nine things to be abandoned on the nine grounds, the antidotes also continuously exist between the paths of no interruption, just like numbers. What is the reason for being an antidote? The uncontaminated meditation path of the Bodhisattva, by its nature, becomes an antidote to the conceptual thoughts to be abandoned, because in the ultimate sense, all phenomena are the characteristic of emptiness itself, that is, directly realizing emptiness in the form of emptiness, and through the way of meditating on the uncontaminated meditation path. Where are the nine abandonments and antidotes? When showing the divisions of the meditation path, by its nature, the small, medium, and large uncontaminated meditation paths are each divided into nine distinctions of small, medium, and large, because the conceptual thoughts of grasping and being grasped to be abandoned, the large, medium, and small, each have nine distinctions of large, medium, and small. Thus, there are nine. This is pervasive, because the meditation path engages as an antidote to those (conceptual thoughts). That is, it first engages from the large things to be abandoned, and then from the small antidotes.
་འཐད་དེ། ཐོག་(ཨཱརྱ་)མ་ཁོ་ནར་ལམ་ཆེན་པོ་མི་སྲིད་པའམ། 2-260 (ཨཱརྱ། ལམ་ཆེན་པོ་སྐྱེས་པ་ན་(ཀུན་བཏུས་)ཉོན་མོངས་ཆེན་པོ་ཡོད་མི་སྲིད་པའི་ཕྱོར་རོ། །གོས་ ཀྱི་དྲི་མ་ཆེན་པོ་དང་པོར་བསལ་ནས་ཕྱིས་ཕྲ་མོ་དག་པར་བྱེད་པ་དང་། (མཛོད་འགྲེལ། ) ཁང་ནང་ ལྟ་བུའི་མུན་པ་ཤིན་ཏུ་ཆེན་པོ་ནི་སྣང་བ་ཆུང་ངུས་སེལ་ལ་རྩིག་ཕུག་ལྟ་བུའི་མུན་པ་ཆུང་ངུ་ ནི་སྣང་བ་ཆེན་པོས་སེལ་ཏོ་ཞེས་བྱ་བའི་དཔེས་འགྲུབ་པོ། །སྤྱིར་ཡང་ཆོས་དཀར་པོ་སྟོབས་ ཆེ་ནག་པོ་སྟོབས་ཆུང་བས་འཕགས་ལམ་སྐད་ཅིག་ཆུང་ངུས་ཀྱང་ཐོག་མེད་ནས་བརྒྱུད་ཅིང་ བརྟས་པའི་ཉོན་མོངས་ཆེན་པོའང་རྩད་ནས་འབྱིན་ཏེ། དུར་བྱིད་ཞོ་གཅིག་གིས་ཡུན་རིང་ པོར་བསགས་པའི་ནད་སེལ་བ་སོགས་(སྒྲོན་མེ་)བཞིན། ཞེས་མཛོད་འགྲེལ་ལས་སོ། །(ཨཱརྱས་ གསུངས་ཏེ་དགུར་མཛོད་ལྟར་བྲིས། ) འོ་ན་སྒོམ་ལམ་བཅོ་བརྒྱད་དུ་འགྱུར་ཏེ་སྒོམ་སྤང་ཉོན་སྒྲིབ་དགུ་ ཡང་ཡོད་པས་སོ་ཞེ་ན། སྐབས་འདི་སྒོམ་སྤང་རྣམ་རྟོག་དགུ་སྤོང་གཉེན་ལས་མ་གཏོགས་ པའི་སྒོམ་སྤང་ཉོན་སྒྲིབ་དགུའི་དངོས་གཉེན་སྒོམ་ལམ་ཟག་མེད་དགུ་དངོས་སུ་བསྟན་མི་ དགོས་ཏེ། བྱང་པ་རྣམས་ཀྱི་ཆེད་དུ་གཉེར་ནས་སྤོང་དགོས་པའི་ཉོན་མོངས་པའི་མིང་ཅན་གྱི་ སྤང་བྱའི་གཙོ་བོ་ནི་གཟུང་འཛིན་གྱི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་ཉིད་ཡིན་པས་འདིར་ཡང་བྱང་འཕགས་ སྒོམ་ལམ་པས་ཞེས་སོགས་སྒོམ་སྤང་རྣམ་རྟོག་ཅེས་འདོན་པ་བསྒྱུར་རོ། །དེས་ན་དེ་སྤངས་ བས་དེ་ཡང་སྤངས་པར་འགྱུར་རོ། །རྒྱན་འགྲེལ་ལས་དེ་སྐད་ཅེས་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། ། བཞི་པ་ལ། མཚམས་སྦྱར་ནི། སྒོམ་ལམ་ལ་བྱེ་བྲག་རྣམ་པ་དགུ་པས་མང་བ་ཡོད་པ་མ་ ཡིན་ནམ་སྟེ་ཡོད་པར་འགྱུར། རྒྱལ་བའི་ཡུམ་རྒྱས་འབྲིང་བསྡུས་པ་དེ་དང་དེ་ལས་སྒོམ་ལམ་ ཆུང་ངུ་སོགས་རྣམ་པ་རེ་རེའི་དབང་དུ་མཛད་ནས་འབྲས་བུ་བསོད་ནམས་(མདོ་)གྲངས་མེད་ གཞལ་མེད་ཚད་མེད་སྐྱེ་བར་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཁྱབ་སྟེ། འབྲས་བུའི་འཕེལ་འགྲིབ་ རྒྱུའི་འཕེལ་འགྲིབ་ཀྱི་རྗེས་སུ་བྱེད་པས་སོ། །འདོད་ན། ཇི་ལྟར་ན་སྒོམ་ལམ་རྣམ་པ་དགུ་ཞེས་ བྱ་བར་གྲངས་ངེས་ཏེ་མ་ངེས་པར་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། རྩ་བ་ལ། དོན་དམ་པའི་(ཤེར་)དབང་དུ་བྱེད་ 2-261 དམ་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་དབང་དུ་བྱེད། དང་པོ་ལྟར་ན། སྒོམ་ལམ་ཟག་མེད་རང་མཚན་གཅིག་ཆོས་ ཅན། ཁྱོད་ཀྱི་འབྲས་བུ་བསོད་ནམས་གྲངས་(རད་)མེད་ཚད་མེད་ལ་སོགས་ཚིག་ཏུ་བསྟན་པ་ རྣམས་དམ་པའི་དོན་དུ་གྲུབ་པར་བཟོད་པ་མ་ཡིན་(ཞིང་སྒོམ་ལམ་ཡང་གྲངས་མེད་སོགས་སུ་དབྱེ་བར་མི་ ནུས་པའོ་ཞེས་རད་ཀིར། )ཏེ། དོན་དམ་པར་ཆོས་ཐམས་ཅད་སྟོང་པ་ཡིན་པས་སོ། །གཟུགས་ཀྱང་ སྟོང་པ་སྟེ། ནས། རྣམ་ཤེས་བར་དང་། ཆོས་ཐམས་ཅད་སྟོང་པའོ། །ཞེས་གསུངས་ཏེ། སྟོང་ པ་ཉིད་ལ་
【現代漢語翻譯】 合理。難道聖者（梵文：ārya）不會有大乘道嗎？ 聖者生起大乘道時，不可能有大的煩惱。（《俱舍論》）就像先去除衣服上大的污垢，之後再去除細小的污垢一樣。（《俱舍釋》）又如房間里極大的黑暗會被微小的光芒驅散，而墻縫裡微小的黑暗則會被大的光芒驅散一樣。 總的來說，因為白法力量大，黑法力量小，所以即使是聖道的短暫一剎那，也能從根本上拔除從無始以來積累和增長的巨大煩惱。就像一勺杜鵑花能治癒長期積累的疾病一樣。（《燈論》）如《俱舍釋》所說。（聖者所說，如俱舍論中所寫。） 那麼，修道會變成十八種，因為也有九種修斷煩惱障嗎？這裡不需要直接指出九種無漏修道，它們是斷除九種修斷分別唸的對治法，也是九種修斷煩惱障的真實對治法。因為對於修行者來說，需要努力斷除的煩惱的主要對象是能取所取的分別念，所以這裡也翻譯成『聖者修道者』等，即修斷分別念。 因此，斷除它也就斷除了其他的煩惱。因為《莊嚴經釋》中是這麼說的。 第四，連線：難道修道沒有九種以上的差別嗎？會有。因為在廣、中、略的《般若經》中，根據每一種修道的大小，都說會產生無數、無量、無邊的功德（經）。 普遍成立。因為果的增長或減少會跟隨因的增長或減少。 如果承認，那麼，為什麼說修道有九種呢？是確定還是不確定呢？根本頌：從勝義（梵文：paramārtha，終極真理）的角度來看， 或者從世俗（梵文：saṃvṛti，相對真理）的角度來看。 如果是前者，那麼，無漏修道自相唯一，法性。你的果，即無數、無量的功德等，這些詞語所表達的內容，不能在勝義諦中成立（並且修道也不能被劃分爲無數等）。因為在勝義諦中，一切法都是空性的。『色也是空性，……直到……識也是空性，一切法都是空性』。因為已經說了，空性之中
【English Translation】 It is reasonable. Wouldn't an ārya (noble one) have the Mahāyāna path? When an ārya generates the Mahāyāna path, it is impossible to have great afflictions. (Kośa) It's like first removing the large stains from clothes, and then removing the fine ones later. (Kośa Commentary) Also, just as the extremely great darkness in a room is dispelled by a small light, and the small darkness in a wall crack is dispelled by a large light. In general, because white dharma is powerful and black dharma is weak, even a brief moment of the noble path can eradicate the great afflictions that have been accumulated and grown from beginningless time. It's like how a spoonful of rhododendron can cure a long-accumulated disease. (Lamp) As stated in the Kośa Commentary. (Said by the ārya, written as in the Kośa.) Then, would the path of meditation become eighteen, since there are also nine afflictive obscurations to be abandoned through meditation? Here, it is not necessary to directly point out the nine uncontaminated paths of meditation, which are the antidotes to abandoning the nine conceptual thoughts to be abandoned through meditation, and also the real antidotes to the nine afflictive obscurations to be abandoned through meditation. Because for practitioners, the main object of afflictions that needs to be diligently abandoned is the conceptual thought of grasping at subject and object, so here it is also translated as 'noble meditators,' etc., which means conceptual thoughts to be abandoned through meditation. Therefore, abandoning it also abandons the others. Because the Ornament Commentary says so. Fourth, connection: Isn't there more than nine kinds of distinctions in the path of meditation? There will be. Because in the extensive, medium, and concise Prajñāpāramitā Sūtras, it is said that countless, immeasurable, and boundless merits (sūtra) are generated according to the size of each path of meditation. It is universally established. Because the increase or decrease of the result follows the increase or decrease of the cause. If admitted, then why is it said that there are nine kinds of meditation paths? Is it definite or indefinite? Root text: From the perspective of ultimate truth (Sanskrit: paramārtha), Or from the perspective of conventional truth (Sanskrit: saṃvṛti). If it is the former, then the uncontaminated path of meditation is self-characterized and unique in nature. Your result, such as countless and immeasurable merits, etc., these words cannot be established in the ultimate truth (and the path of meditation cannot be divided into countless, etc.). Because in the ultimate truth, all dharmas are empty. 'Form is also empty, ... until ... consciousness is also empty, all dharmas are empty.' Because it has been said that in emptiness
ནི་གྲངས་ཀྱང་མི་དམིགས། ནས། དེ་བས་ན་ཆོས་དེ་དག་ལ་དོན་དམ་ཡི་གེས་ཐ་ དད་དུ་བགྱི་བ་མི་དམིགས་སོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །གཉིས་པ་ལྟར་ན། ཆོས་ཅན་འདྲ། སྒོམ་ ལམ་གྱི་རིགས་ཆུང་འབྲིང་ཆེ་དགུ་ལས་གྲངས་མང་བ་མེད་ཀྱང་ཁྱོད་ཀྱི་འབྲས་བུ་བསོད་ ནམས་གྲངས་མེད་སོགས་བསྟན་པ་འཐད་དེ། དེ་མེད་ཀྱང་ཡང་དག་པའི་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ནི་ དེའི་འབྲས་བུ་བསོད་ནམས་གྲངས་མེད་སོགས་ཡོད་ཅིང་(འདི་མན་གནོད་འཇོམས་དངོས་)ཀུན་རྫོབ་ ཏུ་ཡོད་པར་བཤད་པ་ནི་དེ་པའི་ཐུགས་བརྩེ་བ་ཆེན་པོའི་རྒྱུ་མཐུན་པ་ཡིན་པས་སོ། །(གནོད་ འཇོམས། ) དེས་ན་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་དེ་ལྟར་ཐུབ་པ་བཞེད་དོ། །དེ་པའི་བསྟན་པ་མངོན་པར་བསྒྲུབ་ པ་བཤད་པའོ། །ཞེས་ཏེ། བསྟན་པ་ནི་འདིས་བསྟན་པས་ནས་ཏེ་སྙིང་རྗེའོ། །ཞེས་སྙིང་ མཆོག་གོ །ཐུགས་རྗེའི་རྒྱུ་མཐུན་ནི། མོས་(ཞི་འབྱུང་)པ་སྣ་ཚོགས་པའི་སེམས་ཅན་རྣམས་(ཊཱིཀ་ ཞི་)བཀྲི་བའི་(འབུམ་ཊཱིཀ་)ཐུགས་རྗེས་སེམས་ཅན་གཞུག་པ་དང་(རད་ཀིར་)མཐུན་པར་བཤད་ པའོ། །ཞེས་གནོད་འཇོམས་གཉིས་དང་རད་ཀིར་ཞི་འབྱུང་དགོངས་པའོ། །རྐང་བ་དང་པོ་ གཉིས་གྲོལ་སྡེ་གཉིས་སོགས་ཕྱོགས་སྔར་མཛད་པས། (དམ་པའི་དོན་སྟོང་པ་ཉིད་ལ་གྲངས་མེད་སོགས་ བརྗོད་པ་འཇུག་པ་མིན་པས་སྟོང་ཉིད་ལ་གྲངས་མེད་ཅེས་སོགས་མི་རུང་ཞེས་ཀྱང་ཨཱརྱའི་དོན་དུ་རུང་ངོ་། ། ) ཆོས་ཐམས་ ཅད་སྟོང་པ་ཡིན་ན་སྒོམ་ལམ་རེ་རེའི་འབྲས་བུ་བསོད་ནམས་(བུདྡྷ་ཤྲཱི་)གྲངས་མེད་ལ་སོགས་ བསྟན་པ་རྣམས་དམ་པའི་དོན་དུ་བཟོད་པ་མ་ཡིན་པས་དེ་ལྟར་བསྟན་པ་མི་འཐད་དོ་ཞེ་ན། 2-262 (བུདྡྷ་ཤྲཱི། ) དོན་དམ་དུ་མེད་ཀྱང་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་བཞེད་པས་སྐྱོན་མེད་ཅེས་སྦྱར་རོ། །འགྲེལ་པ་ལ། དོན་དམ་པའི་དབང་དུ་བྱས་ནས་རྒོལ་ན། (བུདྡྷ་ཤྲཱི། ) སྔར་ཟབ་མོའི་མཚན་ཉིད་ཅན་དུ་ཇི་སྐད་ བཤད་པའམ་ཆུང་དང་ཞེས་སོགས་ཇི་སྐད་བཤད་པའི་སྒོམ་པའི་ལམ་ཟག་མེད་ཆུང་ངུའི་ཆུང་ ངུ་རྫས་ཡོད་གཅིག་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱི་འབྲས་བུ་བསོད་ནམས་གྲངས་མེད་གཞལ་མེད་ཚད་ མེད་འབྱུང་བར་ཚིག་ཏུ་བརྗོད་པས་བསྟན་པའི་ངོ་བོ་རྣམས་ཀྱིས་ནི་སྟེ་དེ་འབྱུང་བར་ཚིག་ཏུ་ བརྗོད་པས་བསྟན་པ་ཙམ་གྱིས་སྒོམ་ལམ་གྱི་རིགས་ལ་ཆུང་འབྲིང་ཆེ་དགུ་པས་མང་བ་(གསེར་) ཉིད་ཀྱི་ངོ་བོར་ཏེ་མང་བའི་རང་མཚན་གྲངས་མེད་པར་དོན་དམ་པར་ན་བཟོད་པ་མ་ཡིན་ནོ། ། ངེས་འབྱེད་ཆ་མཐུན་ལ་སོགས་པའི་དོན་གཅིག་ཏུ་སྟེ་ཡུལ་གཅིག་ལ་ཡུལ་ཅན་དུ་རབ་ཏུ་ སྦྱར་བའི་ངོ་བོ་གཅིག་ཉིད་ལ་འབྲས་བུ་བསོད་ནམས་གྲངས་མེད་སོགས་གསུམ་མི་བསྐྱེད་པ་ ལས་ལྡོག་པ་ལ་ལྟོས་ནས་ཉེ་བར་བསྐྱེད་པའི་ཐ་དད་པ་སྟེ་དེ་ལས་ལོག་པའི་སྒོ་ནས་ལྡོག་པ་ དུ་མར་བཞག་པ་ཙམ་ཡིན་པས་སོ། །ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་ནས་རྒོལ་ན། ཀུན་རྫོབ་ཏུ
【現代漢語翻譯】 也不指定數量。因此，對於這些法，不指定以文字進行區分的真實意義。等等。其次，例如，如果修道之路的種類，無論大小，都沒有比九種更多的數量，但你所說的果報無量功德等是合理的，即使沒有，但在正確的世俗諦中，它的果報無量功德等是存在的（以下是破除損害的真實內容），在世俗諦中說存在，是因為與諸佛菩薩的大慈悲心相一致。因此，在世俗諦中，諸佛菩薩是這樣認為的。這是對諸佛菩薩教法的明顯闡述。教法是指通過此來教導，即慈悲。慈悲是至高無上的。與慈悲心相一致是指，以各種不同的意樂（寂靜生起）來引導眾生（寂靜釋），以慈悲心來引導眾生（十萬頌釋），並與（拉德基爾）相一致。這是對破除損害二者和拉德基爾寂靜生起的理解。前兩句偈頌是由解脫部二者等先前所作。（聖者的意義是空性，不能用無量等來表達，因此對空性說無量等是不允許的，但在聖者的意義上是可以的。）如果一切法皆是空性，那麼每一種修道之路的果報功德（佛吉祥）無量等，在勝義諦中是無法容忍的，因此這樣說是不可取的。如果有人這樣認為，（佛吉祥）即使在勝義諦中不存在，但在世俗諦中是允許的，因此沒有過失。在解釋中，如果從勝義諦的角度進行辯論，（佛吉祥）就像之前所說的甚深之相，或者像之前所說的小等，修道的無漏小之又小，實有的一種法，你的果報功德無量、無數、無量，以言語表達所顯示的自性，即以言語表達所顯示的僅僅是修道之路的種類，比小、中、大、九種更多（黃金），自性的本質，即更多的自性，在勝義諦中是無法容忍的。在決定義的一部分等意義上，即在一個境上，將能依與所依結合在一起的自性，對於不產生無量功德等三種果報，而是依賴於與此相反的事物而產生的差別，即僅僅是安立了與此相反的多種差別。如果從世俗諦的角度進行辯論，在世俗諦中 也不指定數量。因此，對於這些法，不指定以文字進行區分的真實意義。等等。其次，例如，如果修道之路的種類，無論大小，都沒有比九種更多的數量，但你所說的果報無量功德等是合理的，即使沒有，但在正確的世俗諦中，它的果報無量功德等是存在的（以下是破除損害的真實內容），在世俗諦中說存在，是因為與諸佛菩薩的大慈悲心相一致。因此，在世俗諦中，諸佛菩薩是這樣認為的。這是對諸佛菩薩教法的明顯闡述。教法是指通過此來教導，即慈悲。慈悲是至高無上的。與慈悲心相一致是指，以各種不同的意樂（寂靜生起）來引導眾生（寂靜釋），以慈悲心來引導眾生（十萬頌釋），並與（拉德基爾）相一致。這是對破除損害二者和拉德基爾寂靜生起的理解。前兩句偈頌是由解脫部二者等先前所作。（聖者的意義是空性，不能用無量等來表達，因此對空性說無量等是不允許的，但在聖者的意義上是可以的。）如果一切法皆是空性，那麼每一種修道之路的果報功德（佛吉祥）無量等，在勝義諦中是無法容忍的，因此這樣說是不可取的。如果有人這樣認為，（佛吉祥）即使在勝義諦中不存在，但在世俗諦中是允許的，因此沒有過失。在解釋中，如果從勝義諦的角度進行辯論，（佛吉祥）就像之前所說的甚深之相，或者像之前所說的小等，修道的無漏小之又小，實有的一種法，你的果報功德無量、無數、無量，以言語表達所顯示的自性，即以言語表達所顯示的僅僅是修道之路的種類，比小、中、大、九種更多（黃金），自性的本質，即更多的自性，在勝義諦中是無法容忍的。在決定義的一部分等意義上，即在一個境上，將能依與所依結合在一起的自性，對於不產生無量功德等三種果報，而是依賴於與此相反的事物而產生的差別，即僅僅是安立了與此相反的多種差別。如果從世俗諦的角度進行辯論，在世俗諦中
【English Translation】 Also, the number is not specified. Therefore, for these dharmas, it is not specified to differentiate the true meaning with letters. And so on. Secondly, for example, if the types of the path of meditation, whether small, medium, or large, do not have more than nine types, but it is reasonable to state that your result is immeasurable merit, etc., even if it does not exist, in the correct conventional truth, its result is immeasurable merit, etc. (Below is the actual content of destroying harm.) To say that it exists in the conventional truth is because it is in accordance with the great compassion of the Buddhas and Bodhisattvas. Therefore, in the conventional truth, the Buddhas and Bodhisattvas think in this way. This is a clear explanation of the teachings of the Buddhas and Bodhisattvas. The teaching is that which is taught through this, namely compassion. Compassion is supreme. To be in accordance with the cause of compassion means to guide sentient beings (Shizhi Shi) with various different intentions (Jijing Shengqi), to lead sentient beings with compassion (Shiwansong Shi), and to be in accordance with (Ladeji'er). This is the understanding of destroying harm and Ladeji'er Jijing Shengqi. The first two verses were previously composed by the Liberation Department and others. (The meaning of the holy is emptiness, and it cannot be expressed with immeasurable, etc. Therefore, it is not permissible to say immeasurable, etc. to emptiness, but it is permissible in the meaning of the holy.) If all dharmas are emptiness, then the result of each path of meditation, such as immeasurable merit (Buddha Shri), is not tolerable in the ultimate truth, so it is not appropriate to say so. If someone thinks like this, (Buddha Shri) even if it does not exist in the ultimate truth, it is permissible in the conventional truth, so there is no fault. In the explanation, if one argues from the perspective of the ultimate truth, (Buddha Shri) like the profound aspect mentioned earlier, or like the small, etc. mentioned earlier, the uncontaminated small of the path of meditation, a real dharma, your result is immeasurable, countless, and immeasurable merit, the nature shown by expressing in words, that is, what is shown by expressing in words is merely the types of the path of meditation, more than small, medium, large, and nine types (gold), the essence of the nature, that is, the nature of more, is not tolerable in the ultimate truth. In the meaning of a part of the definitive, etc., that is, on one object, the nature of combining the dependent and the depended, for not producing three results such as immeasurable merit, but relying on the difference produced by things contrary to this, that is, merely establishing various differences contrary to this. If one argues from the perspective of the conventional truth, in the conventional truth Also, the number is not specified. Therefore, for these dharmas, it is not specified to differentiate the true meaning with letters. And so on. Secondly, for example, if the types of the path of meditation, whether small, medium, or large, do not have more than nine types, but it is reasonable to state that your result is immeasurable merit, etc., even if it does not exist, in the correct conventional truth, its result is immeasurable merit, etc. (Below is the actual content of destroying harm.) To say that it exists in the conventional truth is because it is in accordance with the great compassion of the Buddhas and Bodhisattvas. Therefore, in the conventional truth, the Buddhas and Bodhisattvas think in this way. This is a clear explanation of the teachings of the Buddhas and Bodhisattvas. The teaching is that which is taught through this, namely compassion. Compassion is supreme. To be in accordance with the cause of compassion means to guide sentient beings (Shizhi Shi) with various different intentions (Jijing Shengqi), to lead sentient beings with compassion (Shiwansong Shi), and to be in accordance with (Ladeji'er). This is the understanding of destroying harm and Ladeji'er Jijing Shengqi. The first two verses were previously composed by the Liberation Department and others. (The meaning of the holy is emptiness, and it cannot be expressed with immeasurable, etc. Therefore, it is not permissible to say immeasurable, etc. to emptiness, but it is permissible in the meaning of the holy.) If all dharmas are emptiness, then the result of each path of meditation, such as immeasurable merit (Buddha Shri), is not tolerable in the ultimate truth, so it is not appropriate to say so. If someone thinks like this, (Buddha Shri) even if it does not exist in the ultimate truth, it is permissible in the conventional truth, so there is no fault. In the explanation, if one argues from the perspective of the ultimate truth, (Buddha Shri) like the profound aspect mentioned earlier, or like the small, etc. mentioned earlier, the uncontaminated small of the path of meditation, a real dharma, your result is immeasurable, countless, and immeasurable merit, the nature shown by expressing in words, that is, what is shown by expressing in words is merely the types of the path of meditation, more than small, medium, large, and nine types (gold), the essence of the nature, that is, the nature of more, is not tolerable in the ultimate truth. In the meaning of a part of the definitive, etc., that is, on one object, the nature of combining the dependent and the depended, for not producing three results such as immeasurable merit, but relying on the difference produced by things contrary to this, that is, merely establishing various differences contrary to this. If one argues from the perspective of the conventional truth, in the conventional truth
་ ནི་གཉིས་མེད་(གསེར་)ཡེ་ཤེས་བཤད་པའམ་བསྟན་པའི་ཆོས་ཀྱི་ངོ་བོ་ཉིད་དེ་དེ་སྟོན་པའི་མདོ་ ལས་སྒོམ་ལམ་གྱི་འབྲས་བུ་བསོད་ནམས་གྲངས་མེད་ལ་སོགས་ཇི་སྐད་བཤད་ཅིང་བསྟན་ པ་དེ་དག་དམིགས་པ་མེད་པའི་ཐུགས་རྗེ་ཆེན་པོའི་རང་བཞིན་གྱིས་ཆོས་དབྱིངས་ཀྱི་རྒྱུ་ མཐུན་པ་སྟེ་ཆོས་ཉིད་གྲངས་མེད་སོགས་ཡིན་པ་དང་ཆ་འདྲ་བར་(གསེར་)བསྟན་པ་ཡིན་པར་ དེ་པ་བཞེད་དོ། །ཅིའི་དོན་དུ་བསྟན་ན། བྱིས་པའི་སྐྱེ་བོ་རྣམས་ལ་སྒོམ་ལམ་གྱི་འབྲས་བུ་ཆེན་ པོ་སྐྱེ་བའམ་འབྱུང་བར་རབ་ཏུ་སྟོན་པ་ཉིད་ཀྱིས་རྒྱུ་ལ་གཞུག་པའི་ཕྱིར་དུའོ། །(གསེར། ) དེས་ ན་འབྲས་བུ་བསོད་ནམས་མང་བོ་བསྐྱེད་པས་སྒོམ་ལམ་ལ་རིགས་དགུ་པས་མང་བོ་ཉིད་དུ་ ཐལ་བར་མི་འགྱུར་རོ། །དེ་བསྐྱེད་ཀྱང་དགུར་གྲངས་ངེས་པས་སོ་ཞེས་སྦྱར་རོ། ། ལྔ་པ་ལ། རྩོད་པ། ལན། ལན་ལ་རྩོད་སྤོང་ངོ་། །དང་པོ་ལ། སྔ་འགྲེལ་ནི། སྒོམ་ལམ་ 2-263 ཆོས་ཅན། བསྒོམས་ཀྱང་སྤང་གཉེན་ཉམས་བསྐྱེད་ཅུང་ཟད་ཀྱང་མི་བྱེད་པ་ཁོ་ནར་ཐལ། གོམས་པ་ཕུལ་དུ་ཕྱིན་པ་སྟེ་གུས་པ་དང་རྒྱུན་མི་འཆད་པར་དུས་རིང་བར་བསླབས་སུ་ཟིན་ ཀྱང་བསྒོམ་པ་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པར་བྱར་མེད་པ་མ་ཡིན་ནམ་སྟེ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཆོས་ ཐམས་ཅད་སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་མཚན་ཉིད་དེ། རང་བཞིན་ཡིན་པ་ཉིད་ཀྱིས་སོ་སྙམ་པའི་སྐྱེ་བོ་ བློ་དམན་པའི་ངོར་དོགས་པ་བསུ་བར་བྱེད་དོ། །རྩ་བ་ལ། དངོས་པོ་སྟེ་འཇལ་དང་ངེས་ རྟོག་གི་(རད་ཀིར་)སྒོམ་ལམ་ཆོས་ཅན། སྤང་བྱ་ཉམས་པ་དང་ནི་གཉེན་པོ་འཕེལ་བར་མི་རུང་ བར་ཐལ། བརྗོད་དུ་མེད་པ་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། སྒོམ་ཞེས་བྱ་བའི་ལམ་གྱིས་ནི་ཆོས་ཅན། རྟོག་པ་(ཨཱརྱ་)དགུ་བོ་ཅི་ཞིག་ཉམས་ཤིང་གཉེན་པོ་དགུ་པོ་ཅི་ཞིག་འཐོབ་སྟེ་མེད་པར་ཐལ་ ལོ། །རབ་འབྱོར་ཆོས་ཐམས་ཅད་ནི་བརྗོད་དུ་མེད་པའོ་ཞེས་པས་རྟགས་དང་། བརྗོད་དུ་ མེད་པའི་དོན་ལ་ནི་འཕེལ་བའམ་འགྲིབ་པ་མེད་དོ་ཞེས་ཁྱབ་པ་ཞལ་གྱིས་བཞེས། བཅོམ་ ལྡན་འདས་དེས་ནི་སྤྱིན་ཕར་ཡང་འཕེལ་འགྲིབ་མེད་པར་འགྱུར་རོ། །ནས། བཅོ་བརྒྱད་བར་ རོ། །དེ་ལྟར་ཡིན་ན་ཕྱིན་དྲུག་ནས། རྣམ་མཁྱེན་བར་མ་མཆིས་པར་འགྱུར་རོ། །ཞེས་སོ། ། འགྲེལ་པ་ནི། སྒོམ་པའི་ལམ་གྱི་དངོས་པོ་ཆོས་ཅན། ཡང་དག་པར་ན་སྒོམ་ལམ་དེ་ཉིད་དང་ གཞན་དང་གཉིས་ཀ་དང་གཉིས་ཀ་མ་ཡིན་པ་ཉིད་དུ་བརྗོད་དུ་མེད་པར་ཐལ། བདེན་པའི་ངོ་ བོ་ཉིད་མེད་པ་ཉིད་ཀྱིས་སོ། །དེ་ཡིན་ཏེ། དོན་དམ་པར་ཆོས་ཉིད་ཀྱི་ངོ་བོར་འདོད་པའི་ཕྱིར་ རོ། །འདོད་ན། དེ་ཆོས་ཅན། གོ་རིམ་བཞིན་དུ་མི་མཐུན་ཕྱོགས་འབྲལ་བ་དང་གཉེན་པོ་སྐྱེ་ བར་མི་རུང་བར་ཐལ། བསྒོམ་པ་ཕུལ་དུ་ཕྱིན་པར་བྱར་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །རྟགས་ཁས་སོ། ། འདོད་ན། སྒོམ་ལམ་གྱིས་ཆོས་ཅན། མི་མཐུན་ཕྱ
【現代漢語翻譯】 二者無別（黃金）智慧的闡述或教義的本質，即闡述它的經文中，關於禪修道之果，如無量功德等所說和所教導的那些，以無緣大悲的自性，與法界之因相符，即與無量法性等同等（黃金）教導，諸如此類觀點。 為何要教導呢？爲了讓孩童之輩能生起或產生禪修道之大果，通過徹底地展示，從而引導他們進入正道。（黃金）因此，通過產生眾多功德之果，禪修道不會因為九種類別而變得繁多。 即使產生了，也因為確定是九種而加以限定。 第五，關於辯論、回答以及對回答的辯駁。 首先，對於先前的註釋：禪修道，具有法性，即使經過禪修，也僅僅是不產生任何斷除對治和修習的體驗，因為已經完全習慣，即恭敬且不間斷地長期修習，也無法使禪修變得特別殊勝，難道不是這樣嗎？因為一切法皆為空性之相，其自性即是如此，所以對於智慧低下之人，會產生疑問。 根本頌：事物，即衡量和確定認知的（拉德基爾）禪修道，具有法性，不可能斷除應斷之物，也不可能增長對治之法，因為不可言說。 如果承認，那麼名為禪修的道路，具有法性，九種分別念會斷除什麼，九種對治又會獲得什麼呢？因為不存在。 《般若經》中說：『一切法皆不可言說』，以此為理由，並且承認不可言說的意義上沒有增減。 世尊說，般若波羅蜜多也沒有增減。乃至十八界。 如果那樣，從六度到一切智智之間都不存在了。 註釋：禪修道的實物，具有法性，正確地說，禪修道本身與他者、兩者以及非兩者都是不可言說的，因為沒有真實的自性。 這是因為，在勝義諦中，它被認為是法性的本質。 如果承認，那麼它，具有法性，不可能依次與不相符之處分離，也不可能產生對治之法，因為無法使禪修變得殊勝。 理由成立。 如果承認，那麼禪修道，具有法性，不可能與不相符之處分離。
【English Translation】 The essence of explaining or teaching the non-duality (Golden) wisdom, that is, the nature of the Dharma in the sutras that explain it, such as the countless merits of the fruits of the meditation path, is taught and explained with the nature of impartial great compassion, which is consistent with the cause of Dharmadhatu, that is, similar to countless Dharmata, etc. (Golden) teaching, such as these views. Why teach? In order to enable children to generate or produce the great fruit of the meditation path, by thoroughly demonstrating, thereby guiding them into the right path. (Golden) Therefore, by producing many fruits of merit, the meditation path will not become numerous because of the nine categories. Even if it is produced, it is limited because it is determined to be nine types. Fifth, regarding debate, answer, and refutation of the answer. First, regarding the previous commentary: The meditation path, possessing Dharmata, even after meditation, only does not produce any experience of cutting off the antidote and practice, because it is completely accustomed, that is, respectfully and continuously practicing for a long time, it is also impossible to make meditation particularly excellent, isn't it? Because all dharmas are the characteristics of emptiness, its nature is such, so for those with low wisdom, doubts will arise. Root verse: Things, that is, the (Radkir) meditation path of measuring and determining cognition, possessing Dharmata, it is impossible to cut off what should be cut off, nor is it possible to increase the antidote, because it is unspeakable. If you admit, then the path called meditation, possessing Dharmata, what will the nine kinds of conceptual thoughts cut off, and what will the nine kinds of antidotes gain? Because it does not exist. The Prajnaparamita Sutra says: 'All dharmas are unspeakable,' using this as a reason, and admitting that there is no increase or decrease in the meaning of the unspeakable. The World Honored One said that Prajnaparamita also has no increase or decrease. Up to the eighteen realms. If so, from the six paramitas to the Omniscient Wisdom, there will be nothing in between. Commentary: The real object of the meditation path, possessing Dharmata, correctly speaking, the meditation path itself and the other, both, and neither are unspeakable, because there is no real self-nature. This is because, in the ultimate truth, it is considered the essence of Dharmata. If you admit, then it, possessing Dharmata, cannot be separated from the inconsistent aspects in sequence, nor can it produce the antidote, because it is impossible to make meditation excellent. The reason is established. If you admit, then the meditation path, possessing Dharmata, cannot be separated from the inconsistent aspects.
ོགས་ཀྱི་ངོ་བོ་དགུ་བོ་ཅི་ཞིག་བོར་གཉེན་པོ་ རྣམ་བྱང་དགུ་ནི་ཅི་ཞིག་ཐོབ་སྟེ་བོར་ཐོབ་མེད་པར་ཐལ། འདོད་པ་དེ་བས་ནའོ། །འདོད་ན། དགུའི་གཉེན་པོར་ཉེ་བར་དགོད་ཅིང་བསྒོམ་པར་མི་བྱ་བ་ཁོ་ནར་ཐལ། བོར་ཐོབ་ཅུང་ཟད་ 2-264 ཀྱང་མི་བྱེད་པ་ཉིད་པས་སོ། །ཞེ་ན། ལན་ལ། མཚམས་སྦྱར་ནི། དབུ་མ་པ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ ལ་དེ་ལྟའི་སྐྱོན་དེས་གནོད་པ་དེ་ལྟ་མ་ཡིན་ཏེ། རྒྱུ་མཚན་འདི་ལྟར་དོན་དམ་དུ་འདོད་ཅིང་ ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ཁྱབ་པ་མེད་པའི་ལན་ཐེབས་པས་སོ། །རྩ་བ་ནི། སྒོམ་ལམ་འདི་ནི་ཆོས་ཅན། དོན་དམ་པར་བརྗོད་མེད་ཡིན་ཡང་སྤང་བྱ་ཉམས་ཤིང་གཉེན་པོ་ཐོབ་པའི་བྱ་བ་གཏན་མེད་ དུ་མི་འགྱུར་ཏེ། དེ་ཡིན་ཡང་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་འདོད་པའི་དོན་ཉམས་(རད་ཀིར་)ཐོབ་སོགས་བསྒྲུབ་ པར་བྱེད་པས་སོ། །བླ་མེད་བྱང་ཆུབ་དོན་དམ་པར་བརྗོད་མེད་ཡིན་ཡང་གདུལ་བྱའི་དོན་ (སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་མཐའ་དག་འཛིན་པ་དང་འགྲོ་བའི་དོན་བྱེད་པ་ཞེས་རད་ཀིར། )སྒྲུབ་པ་ཇི་ལྟ་བ་དེ་བཞིན་དུའོ། ། བྱང་ཆེན་པོ་ཤེར་པ་ལ་སྤྱོད་པ་དང་བརྩོན་པའི་ཚེ་སྦྱིན་ཕར་ནི་མིང་ཙམ་མོ་ཞེས་སོགས་སྙམ་ ཞིང་། ནས། དགེ་རྩ་རྫོགས་བྱང་དུ་བསྔོ། ཞེས་སོ། །བྱང་ཆུབ་ཇི་ལྟ་བུ་ཡིན་ཞེ་ན། (ཨཱརྱ། ) གཟུགས་ནས་མྱང་འདས་བར་(ཨཱརྱ་)གྱི་དེ་བཞིན་ཉིད་གང་ཡིན་པ་(ཨཱརྱ་)དེ་བླ་མེད་བྱང་ཆུབ་ ཀྱི་མཚན་ཉིད་དམ་རང་བཞིན་ཡིན་ལ་སྒོམ་ལམ་དེ་ཡང་དོན་དམ་པར་སྤྲོས་བྲལ་དེ་བཞིན་ ཉིད་དེའི་མཚན་ཉིད་དེ་རང་བཞིན་ཅན་ཡིན་པས་དོན་དམ་པར་བོར་ཐོབ་མེད་པར་བཞེད་ དེ། གཟུགས་ཀྱི་དེ་བཞིན་ཉིད་གང་ཡིན་པ་དེ་བླ་མེད་བྱང་ཆུབ་པོ། །ནས། མྱང་འདས་བར་ རོ། །དེ་ལྟར་ན་བརྗོད་དུ་མེད་པའི་དོན་ལ་འཕེལ་འགྲིབ་མེད། སོགས་སོ། །འགྲེལ་པ་ནི། ཇི་ལྟར་(དེ་བཞིན་ཉིད་རབ་ཀྱི་མཐར་ཕྱིན་པའི་མཚན་ཉིད་ཅེས་ཆོས་བཤེས་སུ་བསྒྱུར་རོ། ། )ཏེ་དཔེར་ན། རང་གི་ངོ་ བོ་དག་པའི་མཐར་ཐུག་པས་དག་པ་ཁྱད་པར་དུ་བྱར་མེད་པའི་དེ་བཞིན་ཉིད་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ དམ་རང་བཞིན་ཅན་གྱི་བྱང་ཆུབ་གཟུང་འཛིན་དང་མཚན་མའི་སྤྲོས་པ་མེད་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ བདག་ཉིད་རྟོགས་པ་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་དང་། སོགས་པ་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱི་སྐུའི་རང་བཞིན་ཀྱི་སངས་རྒྱས་ ཀྱི་བདག་པོའི་རྐྱེན་(སྨོས་པས་དབང་ཕྱུག་སོགས་ཀྱིས་མཐོ་རིས་ཐར་བ་སྟེར་བ་བཀག)ཙམ་གྱིས་གདུལ་བྱའི་ སྐྱེ་བོ་རྣམས་ཀྱི་རང་རང་གི་བསོད་ནམས་དང་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཚོགས་ཆེ་ཆུང་གི་རྗེས་སུ་མཐུན་ 2-265 པར་ཆེ་བ་ལ་ལོངས་སྐུ་ཆུང་བ་ལ་སྤྲུལ་སྐུ་སོགས་དོན་ཁྱད་པར་ཅན་སྣང་བའི་སྒོ་ནས་མངོན་ པར་འདོད་པའི་དོན་བསྒྲུབ་པར་བྱེད་པའམ་ཆོས་སྐུ་སོགས་སྐུ་བཞིའི་བདག་པོ་ཙམ་གྱིས་ མངོན་མཐོ་ངེས་ལེགས་ལ་སོགས་པའི་དོན་ཁྱད་པར་ཅན་སྣང་བའི་སྒོ་ནས་མངོན་འདོད་
【現代漢語翻譯】 問：九種自性是什麼被捨棄的對治？九種清凈是什麼獲得的，以至於沒有捨棄和獲得？如果這樣認為，那麼，僅僅是作為九種的對治而接近和修習，不應該僅僅是沒有捨棄和獲得嗎？ 答：並非如此。中觀派，你不會受到這種過失的影響，因為在勝義諦中成立，在世俗諦中不遍及的回答已經給出了。 根本是：修道，在勝義諦中是不可言說的，但捨棄所斷和獲得對治的行為不會完全消失，因為即使如此，在世俗諦中，捨棄（煩惱）和獲得（智慧）等也能被證實。 無上菩提在勝義諦中是不可言說的，但爲了調伏眾生（持有所有佛法和利益眾生），就像大菩薩在行持和精進般若時，認為佈施波羅蜜僅僅是名稱一樣。然後，將善根迴向圓滿菩提。 什麼是菩提？（聖者）從色蘊到涅槃（聖者）的真如是什麼，（聖者）那就是無上菩提的體性或自性，修道在勝義諦中也是離戲論的真如的體性，因此在勝義諦中沒有捨棄和獲得。色的真如是什麼，那就是無上菩提。直到涅槃。 這樣，在不可言說的意義上，沒有增減等等。解釋是：如何（真如達到極致的體性，被翻譯為法友）？例如，由於自性清凈的極致，沒有必要特別清凈的真如的體性或自性的菩提，證悟無二取和無相戲論的智慧的自性，即法身。以及自性身的自性的佛陀的主宰的緣起（阻止了自在等給予天界和解脫），僅僅是隨順調伏眾生的各自的福德和智慧的積累的大小，大的顯現報身，小的顯現化身等，通過顯現特殊意義的方式來成就所希望的意義，或者僅僅是法身等四身的自性，通過顯現增上生和決定勝等特殊意義的方式來顯現所希望的。
【English Translation】 Question: What are the nine natures that are the antidotes to what is abandoned? What are the nine purifications that are attained, such that there is no abandonment and attainment? If it is thought that way, then shouldn't it be that merely approaching and meditating as the antidote to the nine is simply without abandonment and attainment? Answer: It is not so. Madhyamika, you are not harmed by such a fault, because an answer that is established in the ultimate truth and does not pervade in the conventional truth has been given. The root is: The path of cultivation, though inexpressible in the ultimate truth, the actions of abandoning what is to be abandoned and attaining the antidote will not completely disappear, because even so, in the conventional truth, abandoning (afflictions) and attaining (wisdom) etc. can be proven. Unsurpassed Bodhi is inexpressible in the ultimate truth, but for the sake of taming sentient beings (holding all the Buddha's teachings and benefiting sentient beings), just as the great Bodhisattva, when practicing and striving in Prajna, thinks that the Dana Paramita is merely a name. Then, dedicate the roots of virtue to perfect Bodhi. What is Bodhi? (Arya) Whatever is the Suchness from form to Nirvana (Arya), (Arya) that is the nature or essence of unsurpassed Bodhi, and the path of cultivation in the ultimate truth is also the nature of Suchness free from elaboration, therefore in the ultimate truth there is no abandonment and attainment. Whatever is the Suchness of form, that is unsurpassed Bodhi. Until Nirvana. Thus, in the inexpressible meaning, there is no increase or decrease, etc. The explanation is: How (the nature of Suchness reaching the ultimate limit, translated as Dharma Friend)? For example, due to the ultimate purity of one's own nature, the Bodhi of the nature or essence of Suchness, where there is no need for special purification, realizing the nature of wisdom free from grasping and appearance elaboration, which is the Dharmakaya. And the cause of the Lord of the Buddha of the nature of Svabhavikakaya (preventing the giving of heavens and liberation by Isvara etc.), merely in accordance with the magnitude of the accumulation of merit and wisdom of the respective sentient beings to be tamed, the great manifests as Sambhogakaya, the small manifests as Nirmanakaya etc., achieving the desired meaning through the way of manifesting special meanings, or merely the nature of the four Kayas such as Dharmakaya, manifesting the desired meaning through the way of manifesting special meanings such as higher realms and definite goodness.
ཀྱི་ དོན་མངོན་མཐོ་ངེས་ལེགས་སྒྲུབ་པ་དེ་བཞིན་དུ། ཆོས་ཉིད་མཐོང་ཟིན་བསྒོམས་པས་གློ་ བུར་གྱི་དྲི་མ་ཅི་རིགས་དང་བྲལ་པའི་སྒོ་ནས་ཆོས་ཉིད་མངོན་སུམ་དུ་བྱས་པའི་སྒོམ་ལམ་ འདི་ཡང་དོན་དམ་པར་སྤྲོས་བྲལ་དེ་བཞིན་ཉིད་ཀྱི་མཚན་ཉིད་དམ་རང་བཞིན་བདེན་མེད་ ཡིན་པས་དོན་དམ་དུ་བོར་ཐོབ་མེད་ཀྱང་། ཀུན་རྫོབ་ཏུ་མངོན་པར་འདོད་པའི་དོན་སྤང་བྱ་ ཉམས་པ་དང་(རད་ཀིར་)གཉེན་པོའམ་བྱང་ཆུབ་སྐྱེད་པར་བྱེད་དོ། །ཀུན་རྫོབ་ཏུ་མ་ཁྱབ་པར་ བསྟན་ནས་དོན་དམ་དུ་འདོད་པར་སྟོན་པ་སྟེ། དོན་དམ་པར་ནི་སྤང་བྱ་ཉམས་པ་དང་གཉེན་ པོ་འཕེལ་བ་དགག་པའི་ཚུལ་དུ་བཞེད་པས་ན། དོན་དམ་པར་བོར་ཐོབ་མེད་པར་ཐལ་བ་ འདོད་དོ། །འོ་ན་བསྒོམ་པ་དོན་མེད་པར་འགྱུར་རོ། །ཞེ་ན། དོན་དམ་པར་ཉམས་འཕེལ་ མེད་པ་དེའི་ཚེ་ཐེག་ཆེན་སྒོམ་ལམ་ཆོས་ཅན། དོན་དམ་པར་དེ་མེད་པས་བསྒོམ་བྱ་མིན་པའི་ ཉེས་པ་མེད་དོ། །དོན་དམ་པར་དང་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ཡང་ཞེན་ནས་སྦྱོར་བ་མེད་པའི་རྣལ་འབྱོར་ དེ་ཉིད་དེ་ཁོ་ན་སྦྱོར་བ་སྟེ་བསྒོམ་པ་ཡིན་པས་སོ། ། གསུམ་པ་ལ། རྩོད། ལན་ནོ། །དང་པོ་ལ། མཚམས་སྦྱར་ནི། ཁྱོད་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་བྱང་ཆུབ་ ཀྱིས་འདོད་དོན་སྒྲུབ་པ་དེ་ལྟར་འདོད་པ་ཡིན་ན་ཡང་མི་རིགས་ཏེ། བྱང་ཆུབ་ཡོད་ན་སེམས་ བསྐྱེད་ཀྱིས་བསྒྲུབ་དགོས་པ་ལ། སེམས་བསྐྱེད་ཀྱིས་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ཡང་། བྱང་ཆུབ་བསྐྱེད་ པའི་དོན་བྱེད་པར་མི་རུང་ངོ་། །གྲུབ་ཟིན་(གསེར་རད་ཀིར་)དཔེར་བྱ་ཡི་བྱང་ཆུབ་མ་གྲུབ་པས་ དཔེར་མི་རུང་སྙམ་པའི་དོགས་པ་བསུ་བར་བྱེད་དོ། །རྩ་བ་ནི། བྱང་ཆུབ་མཆོག་ཏུ་སེམས་ བསྐྱེད་ནི་ཆོས་ཅན། བྱང་ཆུབ་བསྒྲུབ་པར་བྱེད་པ་མིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་སྔ་མས་བྱང་ཆུབ་སྒྲུབ་ 2-266 པར་རིགས་པ་མ་ཡིན་ཞིང་། ཕྱི་མས་ཀྱང་དེ་སྒྲུབ་པར་རིགས་པ་མ་ཡིན་པས་སོ། །རྟགས་ གྲུབ་སྟེ། སྔ་མ་རྐྱང་བས་སྒྲུབ་ན་ཕྱི་མ་དོན་མེད་དུ་འགྱུར་ཞིང་། ཕྱི་མ་རྐྱང་བས་སྒྲུབ་ནའང་ སྔ་མ་དོན་མེད་དུ་འགྱུར་ལ། ཚོགས་པས་མིན་ཏེ། དེ་རྣམས་ཕྲད་པ་མེད་པས་སོ། །ཞེས་དག་ ལྡན་སོགས་སོ། །རད་ཀིར་ནི། སྒོམ་ལམ་གྱི་སེམས་ཞེས་ཏེ་གཞན་སྔར་ལྟར་རོ། །སེམས་དང་ པོ་བསྐྱེད་(པ་ནི་སོ་སོ་སྐྱེ་བོའི་ཆོས་སོ། ། )པས་བླ་མེད་བྱང་ཆུབ་ཏུ་འཚང་རྒྱའམ། འོན་ཏེ་སླད་མ་བསྐྱེད་ པས་(ནི་སྒྲིབ་པ་སྤངས་ནས་འཚང་རྒྱ་བྱེད་རྡོ་རྗེ་ལྟ་བུའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ནོ། ། )རྒྱ། སེམས་དང་པོ་བསྐྱེད་པའང་ སླད་མ་བསྐྱེད་པ་དང་མི་འགྲོགས། སླད་མ་བསྐྱེད་པའང་དང་པོ་བསྐྱེད་པ་དང་མི་འགྲོགས་ ཏེ། བཅོམ་ལྡན་འདས་དེ་ལྟར་སེམས་དང་སེམས་ལས་བྱུང་བའི་ཆོས་རྣམས་མི་འགྲོགས་ན་ ཇི་ལྟར་དགེ་བའི་རྩ་བ་རྣམས་བསགས་པར་འགྱུར། དགེ་བའི་རྩ་བ་མ་བསགས་པར་ནི་བླ་ མེད་རྫོགས་བྱང་ཆུབ
【現代漢語翻譯】 同樣，通過修習已證悟的法性，以遠離各種突發性的垢染，從而使法性顯現的禪修之道，從究竟意義上講，也是遠離戲論的真如之體性或自性，是無自性的。因此，雖然在究竟意義上沒有得失，但在世俗諦中，卻能實現所希求的目標，即捨棄應斷之過患，生起對治或菩提。這是先在世俗諦中顯示不遍及，然後在究竟諦中顯示所希求。因為在究竟諦中，認為捨棄應斷之過患和增長對治是應否定的，所以，承認在究竟諦中沒有得失。如果這樣，那麼禪修豈不是變得毫無意義了嗎？不是的。因為在究竟意義上沒有損益之時，大乘禪修之道，就其法性而言，在究竟意義上，由於沒有這些，所以沒有成為所修之物的過失。因為執著于究竟諦和世俗諦，而沒有結合的瑜伽，那本身就是結合，也就是禪修。 第三部分包括：辯論和回答。首先是：提出論點。如果你們認為在世俗諦中，菩提能夠成辦所希求的目標，那也是不合理的。因為如果存在菩提，就必須通過發心來成辦。但是，發心在世俗諦中，也不能成辦生起菩提的作用。就像已經成就的黃金一樣，不能作為例子，因為菩提尚未成就，所以不能作為例子。根本是：殊勝菩提心，就其法性而言，不應成為成辦菩提之物。因為你們先前認為不應以一種方式成辦菩提，而之後也不應以另一種方式成辦菩提。理由成立，如果僅僅以前者來成辦，那麼後者將變得毫無意義；如果僅僅以後者來成辦，那麼前者也將變得毫無意義。如果通過集合來成辦，那也是不可能的，因為它們之間沒有交集。如《具足經》等。解釋是：指禪修道之心，其他如前所述。最初生起的心（是凡夫的法），能夠證得無上菩提嗎？或者之後生起的心（是斷除障礙后證得菩提的金剛喻定）能夠證得菩提嗎？最初生起的心與之後生起的心不共存，之後生起的心也與最初生起的心不共存。世尊啊，如果心和心所不共存，那麼如何積累善根呢？如果沒有積累善根，那麼就不能證得無上圓滿菩提。
【English Translation】 Similarly, this path of meditation, which manifests the Dharmata (nature of reality) by abandoning all kinds of adventitious stains through meditating on the Dharmata that has already been seen, is, in the ultimate sense, the nature or essence of Suchness (Tathata), which is free from elaboration and devoid of inherent existence. Therefore, although there is no gain or loss in the ultimate sense, in the relative truth, it accomplishes the desired purpose of abandoning what should be abandoned and generating the antidote or Bodhi (enlightenment). This is to show what is not pervasive in the relative truth and then to show what is desired in the ultimate truth. Because in the ultimate truth, the abandonment of what should be abandoned and the increase of the antidote are considered to be negated, therefore, it is accepted that there is no gain or loss in the ultimate truth. If so, wouldn't meditation become meaningless? No, because when there is no increase or decrease in the ultimate sense, the Mahayana (Great Vehicle) path of meditation, by its very nature, does not have the fault of not being an object of meditation because of the absence of these in the ultimate sense. Because the yoga that does not combine attachment to both the ultimate and relative truths is itself the combination, that is, meditation. The third part includes: debate and answer. First is: the connection. If you think that Bodhi accomplishes the desired goal in the relative truth, that is also unreasonable. Because if Bodhi exists, it must be accomplished through Bodhicitta (the mind of enlightenment). However, Bodhicitta cannot function to generate Bodhi even in the relative truth. Just like gold that has already been accomplished, it cannot be used as an example, because Bodhi has not yet been accomplished, so it cannot be used as an example. The root is: the supreme Bodhicitta, by its very nature, should not be what accomplishes Bodhi. Because you should not accomplish Bodhi in one way before, and you should not accomplish it in another way after. The reason is established, if only the former accomplishes it, then the latter will become meaningless; if only the latter accomplishes it, then the former will also become meaningless. If it is accomplished through a collection, that is also impossible, because they do not intersect. Such as the Sutra of Complete Qualities, etc. The explanation is: it refers to the mind of the meditation path, the rest is as before. Does the first mind that arises (which is the Dharma of ordinary beings) attain unsurpassed Bodhi? Or does the mind that arises later (which is the Vajra-like Samadhi that attains Bodhi after eliminating obstacles) attain Bodhi? The first mind that arises does not coexist with the mind that arises later, and the mind that arises later does not coexist with the mind that arises first. O Bhagavan (Blessed One), if the mind and mental factors do not coexist, then how can one accumulate roots of virtue? If one does not accumulate roots of virtue, then one cannot attain unsurpassed perfect Bodhi.
་ཏུ་མངོན་རྫོགས་འཚང་རྒྱ་བར་མི་ནུས་སོ། །ཞེས་སོ། །འགྲེལ་པ་ལ། སེམས་བསྐྱེད་ཀྱིས་བྱང་ཆུབ་(གསེར་)བསྐྱེད་ན་སྔ་ཕྱི་རེ་རེས་སམ། མང་བོ་གཅིག་ཅར་འདུས་ པས་སམ། (གསེར། )མང་བོ་རིམ་གྱིས་བྱུང་བ་རྒྱུ་ཡིན། (བརྟག་པ་གསུམ་མོ་ཞེས་གསེར། ) དང་པོ་ལྟར་ ན། (གསེར། ) སེམས་བསྐྱེད་སྔ་ཕྱི་རེ་རེ་ཁོ་ནས་བྱང་ཆུབ་བསྐྱེད་པར་ནི་རིགས་པ་མ་ཡིན་ནོ། །སྔ་ མ་སོ་སྐྱེའི་(འབུམ་ཊཱིཀ་)སེམས་བསྐྱེད་ལ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བྱང་ཆུབ་མི་རྟོག་(གསེར་)ཡེ་ཤེས་སྒྲུབ་ པར་བྱེད་པའི་རྣམ་མཁྱེན་ཉིད་ལ་སོགས་པ་སེམས་བསྐྱེད་ཉེར་གཉིས་ཀྱི་ཕྱི་མ་(མདོ་དོན་དུ་བུད་) གཉིས་ལ་སྣང་བའི་དོན་མཐའ་དག་མི་སྣང་བའི་ཕྱིར་དང་། ཕྱི་མར་གྱུར་པའི་སེམས་བསྐྱེད་ ལ་སོགས་པས་བསྡུས་པ་དྲན་པ་ཉེར་བཞག་སོགས་སྔ་མ་ལ་སྣང་བའི་དོན་ཀུན་མི་སྣང་བས་ སོ། །སྔ་མ་སོ་སྐྱེའི་དང་ཕྱི་མ་རྡོར་ཏིང་ལ་འབུམ་ཊཱིཀ་བཤད་དོ། །(ས་བཅུ་དང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ས་ རྫོགས་པར་བྱས་ནས་འཚང་རྒྱ་ཞེས་མདོར་ཡོད་པས་མ་མཐའ་སེང་བཟང་ལྟར་ལེགས་སོ། ། ) བརྟག་པ་གཉིས་པ་ལྟར་ ན། འདོད་པའི་དོན་བྱང་ཆུབ་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པར་སྣང་བའི་སེམས་བསྐྱེད་པ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ 2-267 གཅིག་ཅར་བྱུང་བའི་སྐད་ཅིག་མང་བོ་ཉིད་ཀྱིས་ཀྱང་བྱང་ཆུབ་སྒྲུབ་པ་མ་ཡིན་ནོ། །ཁྱོད་སྐད་ ཅིག་མང་བོ་གཅིག་ཅར་འབྱུང་བ་མི་སྲིད་པའི་ཕྱིར་རོ། །རྟགས་གྲུབ་སྟེ། སེམས་ཅན་རྣམས་ ནི་རྣམ་པར་ཤེས་པའི་རྒྱུད་རེ་རེ་བའོ་ཞེས་རྒྱན་འགྲེལ་སོགས་ལས་འབྱུང་བས་སོ། །རྟོག་པ་ དུ་མ་གཅིག་ཅར་མི་སྲིད་ཅེས་(རྣམ་འགྲེལ་ལས་འབྱུང་ཞེས་ཀྱང་ངོ་། ། )པའི་དོན་དུ་གསེར་རོ། །སེམས་ རིགས་མཐུན་དུ་མ་གཅིག་ཅར་མེད་པ་ལ་དགོངས་ཞེས་(བུ་སྟོན་)གསུང་ངོ་། །ཤཱཀྱ་བློ་ནི། ལེན་ པའི་རྣམ་ཤེས་ལ་དགོངས་ཟེར་རོ། །གསུམ་པ་ལྟར་ན། བླ་མེད་ཅེས་ནས་བཅོ་བརྒྱད་ཀྱི་བར་ རྟོགས་པར་འགྱུར་བའི་སེམས་བྱུང་བ་སྟེ་བསྐྱེད་པའི་རང་གི་ངོ་བོ་རིམ་གྱི་འབྱུང་བའི་སྔ་ཕྱིར་ གྱུར་པ་མང་བོ་ཉིད་ཀྱིས་ཀྱང་བྱང་ཆུབ་པར་རིགས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་རྣམས་ཕན་ཚུན་འབྲེལ་ བ་སྟེ་ཕྲད་ཅིང་ཚོགས་(བསགས་སུ་མི་རུང་བས་སོ་ཞེས་གནོད་འཇོམས་)པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ཡིན་ཏེ། སེམས་བསྐྱེད་སྐད་ཅིག་དེ་རྣམས་བྱུང་མ་ཐག་ཉིད་དུ་ཅུང་ཟད་ཀྱང་རྗེས་སུ་འགྲོ་བ་སྟེ་སྡོད་ པ་མེད་པ་ཉིད་དུ་རང་གི་ངང་གིས་(གནོད་འཇོམས་)འཇིག་པས་ནའོ། །རྒྱུ་མཚན་དེ་བས་ན་དོན་ ཁྱད་པར་ཅན་སྣང་བའི་སེམས་བསྐྱེད་པའི་སྒོ་ནས་ཇི་ལྟར་བྱང་ཆུབ་བསྒྲུབ་པའི་དོན་བྱེད་དེ་ མི་བྱེད་དོ་ཞེ་ན། གཉིས་པ་ལ། མཚམས་སྦྱར་ནི། རྩོད་པ་དེ་ནི་ཡང་དག་པ་མ་ཡིན་པས་དཔེའི་སྒོ་ནས་ ལན་སྟོན་ནོ། །རྩ་བ་ནི། སྐྱེས་བུ་མཁས་པ་རྣམས་དཔེས་དོན་དེ་ཤེས་པས་འ
【現代漢語翻譯】 不能完全證得圓滿正覺。』如此說。註釋中： 若以發心生菩提（金），是以前後次第，還是眾多一時聚集？（金）眾多次第生起是因。（三種觀察，如金）如第一種情況，（金）僅僅以前後次第的每個發心生起菩提是不合理的。因為前一個凡夫（十萬頌釋）發心，對於能成辦佛陀的不分別（金）智慧，即一切相智等，以及后二十二種發心（經義為女）所顯現的一切義都不顯現。反之，後來的發心等所包含的四念住等，前一個發心所顯現的一切義都不顯現。前一個為凡夫發心，后一個為金剛定，十萬頌釋中已闡述。（十地和佛地圓滿后證得菩提，經中有此簡述，至少應如勝幢般完善。）如第二種情況，想要成辦菩提所顯現的發心，法，你 2-267 即使由眾多一時生起的剎那，也不能成辦菩提。因為你眾多剎那一時生起是不可能的。理由成立，因為眾生各自都是識的相續，如《莊嚴經論》等所說。眾多分別不可能同時存在，（如《釋量論》所說。）意指心識種類不同時存在。（布頓）說：『意指取蘊。』釋迦智說：『意指取識。』如第三種情況，從無上到十八，生起能證悟的心，即生起的自性，由次第生起的前後眾多的心，也不可能證得菩提，因為它們之間沒有關聯，即不相遇不聚集（不能積累，如《破有宗》所說）。這是因為，這些發心剎那一生起，立即就會自行（《破有宗》）壞滅，不會有絲毫的持續。因為這個原因，通過顯現特殊意義的發心，如何成辦菩提呢？即不能成辦。 第二，連線：因為這個爭論是不正確的，所以通過比喻來闡述答案。根本是：智者們通過比喻來了解意義，所以
【English Translation】 cannot fully realize perfect enlightenment.』 Thus it is said. In the commentary: If Bodhi (gold) is generated by generating the mind, is it one by one in sequence, or many gathered together at once? (Gold) Many arising in sequence is the cause. (Three examinations, like gold) As in the first case, (gold) it is not reasonable for each mind generation in sequence to generate Bodhi. Because the previous ordinary (Hundred Thousand Verse Commentary) mind generation does not cause the Buddha's non-conceptual (gold) wisdom, that is, the omniscient knowledge, etc., and all the meanings manifested by the latter twenty-two mind generations (the meaning of the sutra is woman) do not appear. Conversely, the four mindfulnesses, etc., contained in the latter mind generation, etc., do not appear in all the meanings manifested by the former. The former is the mind generation of an ordinary person, and the latter is the Vajra Samadhi, which has been explained in the Hundred Thousand Verse Commentary. (After the ten grounds and the Buddha ground are completed, enlightenment is attained. This is briefly mentioned in the sutra, so it should be as complete as the Excellent Banner.) As in the second case, the mind generation that appears to accomplish the desired Bodhi, Dharma, you 2-267 Even if it is by many moments arising at once, it cannot accomplish Bodhi. Because it is impossible for you to have many moments arising at once. The reason is established, because sentient beings each have a stream of consciousness, as stated in the Ornament of Sutras, etc. Many discriminations cannot exist simultaneously, (as stated in the Commentary on Valid Cognition.) It means that different kinds of consciousness do not exist simultaneously. (Buton) said: 『It means the aggregates of taking.』 Shakya Blo said: 『It means the consciousness of taking.』 As in the third case, from the unsurpassed to the eighteenth, the mind that arises to realize, that is, the nature of arising, by the many minds that arise in sequence, it is not possible to attain Bodhi, because there is no connection between them, that is, they do not meet and do not gather (cannot be accumulated, as stated in the Destroyer of Existence). This is because, as soon as these moments of mind generation arise, they will immediately self-(Destroyer of Existence) destruct, without any continuation. For this reason, how can Bodhi be accomplished through the mind generation that manifests special meanings? That is, it cannot be accomplished. Second, connection: Because this dispute is incorrect, the answer is explained through analogy. The root is: Wise people understand the meaning through analogy, so
དི་སྐད་འདྲི་སྟེ། མེ་ལྕེ་སྐད་ཅིག་རེ་རེ་ཁོ་ནས་(མདོ་བཞིན་)སྙིང་པོ་ཚིག་གམ། དེ་མིན་ནོ། །དེ་གཉིས་ལ་མ་བརྟེན་ པར་ཚིག་གམ། དེ་ཡང་མིན་ནོ། འོ་ན་དེ་ཚིག་གམ་ཚིག་གོ །(མདོ། ) དེ་ལྟར་ན་མར་མེའི་སྐད་ ཅིག་སྔ་ཕྱི་ལྟོས་མེད་དུ་སྙིང་པོ་རྫོགས་པར་མ་ཚིག་ཀྱང་ལྟོས་ནས། རྒྱུན་(རད་ཀིར་)གྱིས་ཚིག་ པ་དེ་བཞིན་དུ། སེམས་བསྐྱེད་རེ་རེ་ཁོ་ནས་མ་བསྐྱེད་ཡང་ལྟོས་ནས་རྒྱུན་གྱིས་བྱང་ཆུབ་ ཐོབ་པར་བྱེད་དོ། །(ཆུ་ཡི་ཐུག་པས་བུམ་པ་དང་པོ་ཐ་མའི་བར། །རིམ་གྱིས་ཉུང་ངུ་ཉུང་ངུས་དེ་ཡོངས་འགེངས་བ་ལྟར། 2-268 ། ཞེས་དང་། ས་བོན་དང་མྱུ་གུ་སོགས་ཀྱིས་དཔེས་ཀྱང་སྡུད་པར་བསྟན་ནོ། ། ) དེ་མི་འཐད་པ་མིན་ཏེ། རྟེན་འབྲེལ་ ཟབ་མོའི་ཆོས་ཉིད་ཡིན་པས་སོ། །(རད་ཀིར་ནི་སྒོམ་ལམ་སོགས་སྦྱར་རོ། ། ) དེས་ན་ས་བརྒྱད་པའི་ བྱང་པ་ཆོས་ཅན། རྫོགས་བྱང་ལས་ཕྱིར་མི་ལྡོག་སྟེ། ཟབ་མོ་བརྒྱད་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་ པའི་དགོས་པ་ཡིན་པས་སོ། །ཞེས་སྦྱར་ཏེ་རད་ཀིར་གྱིའོ། །སེམས་དང་པོ་བསྐྱེད་པས་ཀྱང་ དེ་ལ་མ་བརྟེན་པར་ཡང་། སེམས་ཕྱི་མ་བསྐྱེད་པས་ཀྱང་། དེ་ལ་མ་བརྟེན་(ཁ་ཐོན་)པར་ཡང་ བླ་མེད་རྫོགས་ཆུབ་ཏུ་མངོན་འཚང་རྒྱ་བ་མ་ཡིན་མོད་ཀྱི་འོན་ཀྱང་འཚང་མི་རྒྱ་བ་ཡང་མིན་ ནོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །འགྲེལ་པ་ལ། དཔེ། དོན་གཉིས་ལས། དང་པོ་ལ། སྔ་ཕྱི་རེ་རེ་ཁོ་ ནས་(གསེར་)མི་བསྲེག ལྟོས་ནས་སྲེག་དེ་ཉིད་དཔེར་སྦྱར་བའོ། །དང་པོ་ནི། སེམས་བསྐྱེད་ རེ་རེ་ཁོ་ནས་མ་བསྐྱེད་པ་ཇི་ལྟར་ཏེ། དཔེར་ན། སྙིང་པོ་སྟེ་སྡོང་བུ་སྣུམ་ལྡན་དང་ཕྲད་པའི་ མར་མེའི་མེ་ལྕེ་སྐད་ཅིག་མ་དང་པོ་ཆོས་ཅན། མར་མེའི་སྐད་ཅིག་མ་གཉིས་པ་སོགས་བྱུང་ བ་མེད་པར་རྒྱུའི་མཚན་ཉིད་སྡོང་བུ་རྫོགས་པར་སྲེག་པར་བྱེད་པ་དང་། འབྲས་བུའི་མཚན་ ཉིད་དེ་རྫོགས་པར་བསྲེག་པར་བྱ་བ་མེད་དེ། ཁྱོད་དང་སྡོང་བུ་སྣུམ་ལྡན་རང་རང་གི་རྒྱུ་རྐྱེན་ གྱིས་ཁྱེད་གཉིས་ཕན་ཚུན་གྱི་སྒོ་ནས་ཏེ་རྒྱུན་གྱིས་འཇུག་པའི་དབང་གིས་དུས་མཉམ་ཞིང་ མཚུངས་པའི་ཕྲད་པ་ཙམ་དུ། བསྐྱེད་པའི་སྒོ་ནས་ཁྱོད་དེ་རྫོགས་པར་ཚིག་བྱེད་ཀྱི་ཁྱད་པར་ ཅན་དུ་མ་བྱས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དཔེ་དེ་བཞིན་དུ་སྙིང་པོ་དང་ཕྲད་པའི་ནུས་པ་སྔར་བས་ཁྱད་ པར་ཅན་དུ་སྐྱེ་བའི་མར་མེའི་མེ་ལྕེ་སྐད་ཅིག་མ་གཉིས་པ་ཆོས་ཅན། དེ་སྐད་ཅིག་མ་དང་པོ་ ལ་ལྟོས་པ་མེད་པར་རྒྱུ་འབྲས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་སྲེག་བྱེད་བསྲེག་བྱ་མེད་དོ། །དེ་ལ་མ་ལྟོས་པར་ དོན་དམ་དུ་མ་ཟད་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ཡང་ཁྱོད་འབྱུང་བ་མེད་པའི་ཕྱིར། རྟགས་མ་གྲུབ་ན། ཆོས་ ཅན། རྒྱུ་མེད་དུ་ཐལ། མར་མེའི་སྐད་ཅིག་སྔ་མ་ལ་མ་ལྟོས་པའི་མར་མེའི་སྐད་ཅིག་ཕྱི་མ་ ཡིན་པས་སོ། །འདོད་ན། རྟག་ཏུ་ཡོད་པ་སྟེ་སྐྱེ་བར་
【現代漢語翻譯】 有人這樣問道： 僅僅憑藉一剎那的火焰（如經中所說），就能燒盡薪柴嗎？不能。 不依賴於這兩者，能燒盡嗎？也不能。 那麼，它是燒盡還是不燒盡呢？（經中說：）這樣的話，蠟燭的每一剎那，無論先後，即使不依賴於薪柴也能完全燃燒，但實際上是依賴於薪柴，持續不斷地燃燒。 同樣，即使不憑藉每一個發心，也能依賴於持續的發心而證得菩提。 （如同用水滴逐漸充滿水瓶，最初和最後的水滴之間，通過逐漸積累，最終使水瓶完全充滿一樣。以及用種子和幼苗等例子來概括說明。） 這並非不合理，因為這是甚深緣起的法則。 （「持續」指的是禪修等。）因此，八地菩薩，不會從圓滿菩提中退轉，因為這是現證八地甚深智慧的必要條件。 將「持續」與此結合起來理解。即使最初的發心，不依賴於後來的發心，也不能證得無上圓滿菩提，但也不是說完全不能證得菩提。 等等。註釋中說：例如，有兩種情況：第一種情況是，僅僅憑藉最初或最後的一點（黃金）不能燃燒，依賴於持續的燃燒才能燃燒，這就是例子。 第一種情況是：如何理解僅僅憑藉每一個發心不能證得菩提呢？例如，與薪柴（即充滿油脂的樹木）接觸的蠟燭的第一剎那火焰，不能在沒有蠟燭的第二剎那等出現的情況下，完全燃燒作為原因的薪柴，也不能完全燃燒作為結果的薪柴。 因為你和薪柴各自的因緣，通過你們彼此之間的關係，即通過持續不斷的作用，在同時且相同的接觸中，通過產生作用，你並沒有使它完全燃燒的特殊性。 同樣，與薪柴接觸，產生比以前更特殊的能力的蠟燭的第二剎那火焰，不依賴於第一剎那，就沒有作為原因和結果的燃燒者和被燃燒者。 因為不依賴於它，不僅在勝義諦上，即使在世俗諦上，你也不會產生。如果理由不成立，那麼，前提是：你是無因的。因為你是蠟燭前一剎那不依賴的蠟燭后一剎那。 如果承認，那麼，你是永恒存在的，即產生……
【English Translation】 Someone asks: Does a single moment of flame (as stated in the sutra) burn the fuel completely? No. Without relying on those two, does it burn? No, it does not. Then, does it burn or not burn? (Sutra:) In that case, each moment of a candle, whether earlier or later, even if it does not rely on the fuel to burn completely, it does rely on it, and burns continuously. Similarly, even without relying on each individual bodhicitta, one can attain enlightenment through continuous bodhicitta. (Just as a water pot is gradually filled with drops of water, and the first and last drops gradually accumulate to completely fill the pot. And the examples of seeds and sprouts are also used to summarize.) This is not unreasonable, because it is the law of profound dependent origination. (Continuity refers to meditation, etc.) Therefore, the bodhisattva of the eighth ground does not regress from perfect enlightenment, because it is necessary to realize the profound wisdom of the eighth ground. Combine 'continuity' with this understanding. Even the initial bodhicitta, without relying on the subsequent bodhicitta, cannot manifest perfect enlightenment, but it is not that enlightenment cannot be attained at all. Etc. In the commentary, it says: For example, there are two situations: The first situation is that a single moment (of gold) cannot burn, but it burns by relying on continuous burning, which is the example. The first situation is: How to understand that enlightenment cannot be attained by relying on each individual bodhicitta? For example, the first moment of the flame of a candle that comes into contact with fuel (i.e., oily wood) cannot completely burn the fuel as the cause, nor can it completely burn the fuel as the result, without the appearance of the second moment of the candle, etc. Because you and the fuel have your own causes and conditions, through your relationship with each other, that is, through continuous action, in the simultaneous and identical contact, through the act of generating, you have not made it a special feature of completely burning it. Similarly, the second moment of the flame of a candle that comes into contact with fuel and generates a more special ability than before, does not rely on the first moment, and there is no burner and burned as cause and effect. Because without relying on it, not only in the ultimate truth, but even in the conventional truth, you will not arise. If the reason is not established, then, the premise is: you are without cause. Because you are the later moment of the candle that does not rely on the previous moment of the candle. If you admit it, then you are eternally existent, that is, arising...
ཐལ། རྒྱུ་མེད་ཅིང་བྱུང་བས་སོ། །སོགས་ 2-269 པས་ལན་གཅིག་ཀྱང་མི་སྐྱེ་བར་ཐལ། རྒྱུ་མེད་པས་སོ། །བསྡུ་ན་རེས་འགའ་བ་མིན་པར་ ཐལ་བར་འགྱུར་བས་སོ། །(རྣམ་འགྲེལ་ངེས་སུ། རྒྱུ་མེད་གཞན་ལ་མི་ལྟོས་ཕྱིར། །རྟག་ཏུ་ཡོད་པའམ་མེད་པར་ འགྱུར། །ཞེས་སོགས་རྐང་བ་བཞི་གསེར་དུ་དྲངས་སོ། ། ) གཉིས་པ་ནི། རྒྱུན་ལ་ལྟོས་ནས་མར་མེ་དང་སྙིང་ པོ་རྫོགས་པར་སྲེག་བྱེད་དང་། བསྲེག་པར་བྱ་བའི་རྒྱུ་འབྲས་ཡོད་དོ་ཞེས་དྲང་ངོ་། །དུས་གང་ གི་ཚེ་ཞེ་ན། དེ་གཉིས་ཕྲད་པའི་ཁྱད་པར་ཅན་གྱི་མར་མེའི་སྐད་ཅིག་མ་དང་པོ་རྒྱུར་ཡོད་པ་ ལ་ལྟོས་ནས་དང་པོ་དེས་བྱས་པའི་སྙིང་པོ་ཚིག་པ་ལ་ནུས་མཐུ་ཕུལ་དུ་ཕྱིན་པ་དང་ལྡན་པའི་ ཁྱད་པར་ཅན་གྱི་མར་མེའི་མེ་ལྕེ་སྐད་ཅིག་གཉིས་པ་གསུམ་པ་ལ་སོགས་པ་ཡོད་པར་གྱུར་པ་ ན་དེའི་ཚེའོ། །འོ་ན་མེ་ལྕེའི་སྐད་ཅིག་རྣམས་ཕྱིས་འབྱུང་གི་འཇིག་རྒྱུ་མེད་པར་འཇིག་པས་ དེ་འདྲའི་རྒྱུ་འབྲས་རིགས་པས་མི་འགྲུབ་པོ་ཞེ་ན། དེ་རྣམས་རང་ལས་ཕྱིས་འབྱུང་གི་འཇིག་ རྒྱུ་མེད་པར་ཕྱི་མ་བྱུང་དུས་སྔ་མ་ཞིག་ཀྱང་གོ་རིམ་བཞིན་དུ་རྒྱུ་མར་མེའི་མེ་ལྕེའི་རྒྱུན་འཇིག་ པ་སྟེ་འགག་པ་དང་འབྲས་བུ་སྙིང་པོ་རྫོགས་པར་ཚིག་པ་སྐྱེ་བ་དུས་མཉམ་དུ་མངོན་སུམ་ གྱི་སྟོབས་ཀྱིས་དམིགས་པས་སོ། །ཞེས་པ་མངོན་སུམ་གྱི་རིགས་པ་སྟེ་དེ་རྟགས་སུ་བཀོད་ པས་འཐད་པ་བསྒྲུབ་པའི་རིགས་པར་འགྱུར་རོ། །དེ་འདྲའི་རྒྱུ་འབྲས་འདི་རྒྱུ་དང་རྐྱེན་ཉིད་ སྣང་ཚོད་པོ་འདི་བ་ཙམ་(ཞེས་པས་དབང་ཕྱུག་རྟག་པ་སོགས་རྒྱུར་ཡོད་པ་འགོག་)གྱི་བདག་ཉིད་ཀྱི་རྟེན་ ཅིང་འབྲེལ་བར་འབྱུང་བའི་ཆོས་ཉིད་ཀྱིས་འགྲུབ་པོ། ཞེས་པ་ཆོས་ཉིད་ཀྱི་རིགས་(ཞང་ཡེར་བ་ དང་ཆུ་མིག་)པའོ། །ཡང་དོན་དམ་དཔྱོད་བྱེད་ཀྱིས་མ་བརྟགས་གཅིག་བུ་ཉམས་དགའ་བ་ཀུན་ རྫོབ་(གསེར་)ཉིད་དུ་མེ་ལྕེའི་རྒྱུར་དང་སྙིང་པོ་ཚིག་པ་འབྲས་བུར་འབྲེལ་བའི་སྟོབས་ཀྱིས་བྱ་ བ་བྱེད་པའི་དང་། ལྟོས་(ཕྲད་ཅེས་གསེར་)པའི་རིགས་པས་ཀྱང་འགྲུབ་པོ། །མདོར་ན་མར་མེ་ ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱི་སྐད་ཅིག་སྔ་ཕྱི་ལྟོས་ནས། (འཕྲད་ཅེས་གསེར། ) སྙིང་པོ་རྫོགས་པར་བསྲེགས་ ཏེ། སྒྱུ་མཚན་གང་གི་ཕྱིར་ན། དེ་རྫོགས་པར་ཚིག་ཅིང་སྐད་ཅིག་སྔ་ཕྱི་རེ་རེ་ཁོ་ནས་དེ་རྫོགས་ 2-270 པར་ཚིག་པ་མི་རུང་བ་དེ་ལྟ་ཡིན་པ་(གསེར་དངོས་འདི་འཐད་པ་བསྒྲུབ་པའི་རིགས་པ་ཆུ་མིག་པ། )དེའི་ཕྱིར་རོ་ ཞེས་སྦྱར་རོ། །(མེ་དྲོ་བ་ལྟ་བུ་ཆོས་ཉིད་ཀྱི་རིགས་པ་འབྲས་བུ་རྒྱུ་ལ་ལྟོས་པ་ལྟ་བུ་ལྟོས་པའི་རིགས་པ་རྒྱུས་འབྲས་བུ་བསྐྱེད་ པ་ལྟ་བུ་བྱ་བ་བྱེད་པའི་རིགས་པ་གཏན་ཚིགས་དང་དཔེ་ལ་སོགས་པ་འཐད་པ་སྒྲུབ་པའི་རིགས་པ་སྟེ་དགོངས་འགྲེལ་སོགས་སུ་ རྒྱས་པར་བཤད་དོ། ། ) ག
【現代漢語翻譯】 因此，因為沒有原因就產生了。等等 因此，因為沒有原因，所以一次也不會產生。如果總結，就會變成並非偶爾發生。 （《釋量論·成量品》。因為沒有原因，所以不依賴於其他。要麼總是存在，要麼總是沒有。等等，四句偈頌被引用為黃金。） 第二種情況是：依賴於連續性，油燈和完全燃燒的燃料之間存在原因和結果的關係，這是正確的。在什麼時候呢？當這兩個相遇的特殊油燈的第一個剎那作為原因存在時，依賴於第一個剎那所產生的燃料燃燒，具有充分的能力和卓越的特殊油燈火焰的第二個、第三個剎那等等存在的時候。那麼，火焰的剎那在沒有後續毀滅因素的情況下毀滅，這樣的因果關係在邏輯上無法成立嗎？ 這些火焰的剎那在沒有後續毀滅因素的情況下，當後面的火焰產生時，前面的火焰也依次毀滅，即油燈火焰的連續性熄滅，結果是燃料完全燃燒，同時通過顯現的力量被感知。這被稱為顯現的邏輯，將其作為理由，就變成了成立的邏輯。 這樣的因果關係僅僅通過原因和條件的表面現象（通過這種說法來否定自在天等作為原因的存在）的自性，即緣起法則來實現。這被稱為法則的邏輯（如香耶爾巴和水眼）。 此外，未經勝義諦的分析，僅僅是令人愉悅的世俗（黃金）層面，火焰作為原因，燃料燃燒作為結果，通過關聯的力量來執行功能，並且通過依賴（相遇，黃金）的邏輯也能成立。 總之，油燈，作為所立宗。你的前後剎那依賴於（相遇，黃金），完全燃燒燃料。因為什麼原因呢？因為它完全燃燒，並且僅僅是前後剎那的每一個都不能使它完全燃燒，這就是（這個黃金的真實性是成立的邏輯，如水眼）。因此，將它們結合起來。（例如，火的熱量是法則的邏輯，結果依賴於原因是依賴的邏輯，原因產生結果是執行功能的邏輯，理由和例子等是成立的邏輯，在註釋等中有詳細的解釋。）
【English Translation】 Therefore, it arises because there is no cause. Et cetera. Therefore, since there is no cause, it will not arise even once. If summarized, it would become not occasional. (Pramāṇavārttika, Pramāṇasiddhi Chapter. Because there is no cause, it does not depend on others. It will either always exist or always not exist. Et cetera, the four lines are quoted as gold.) The second case is: depending on the continuity, it is correct to say that there is a cause and effect relationship between the lamp and the complete burning of fuel. At what time? When the first moment of the lamp, which is characterized by the meeting of the two, exists as a cause, depending on the burning of the fuel caused by that first moment, when the second, third, and so on moments of the lamp flame, which are characterized by having full power and excellent ability, come into existence, then at that time. Then, since the moments of the flame perish without a subsequent destructive cause, is it not the case that such a cause and effect cannot be established by logic? These moments perish without a subsequent destructive cause, and when the subsequent one arises, the previous one also perishes in sequence, that is, the continuity of the lamp flame ceases, and the result, the complete burning of the fuel, arises simultaneously and is perceived by the power of manifestation. This is called the logic of manifestation, and by using it as a reason, it becomes the logic of establishing validity. Such a cause and effect is accomplished by the very nature of dependent arising, which is the superficial appearance of cause and condition (by this statement, the existence of Īśvara, etc., as a cause is refuted). This is called the logic of nature (like Zhang Yerva and Chumik). Furthermore, without being examined by the ultimate truth, only the pleasing conventional (gold) itself, the flame as the cause and the burning of the fuel as the result, performs the function by the power of connection, and it is also accomplished by the logic of dependence (meeting, gold). In short, the lamp, as the subject to be proven. Your previous and subsequent moments depend on (meeting, gold), completely burning the fuel. For what reason? Because it completely burns, and each of the previous and subsequent moments alone cannot make it completely burn, that is how it is (this reality of gold is the logic of establishing validity, like Chumik). Therefore, combine them. (For example, the warmth of fire is the logic of nature, the result depending on the cause is the logic of dependence, the cause producing the result is the logic of performing function, reason and example, etc., are the logic of establishing validity, which are explained in detail in commentaries, etc.)
སུམ་པ་ནི་ལྟོས་མེད་དུ་མི་བསྲེག་ལྟོས་ནས་བསྲེག་པ་དེ་བས་ན་མེ་ལྕེའི་ སྐད་ཅིག་མ་དང་པོས་ཀྱང་མེ་ལྕེའི་སྐད་ཅིག་མ་གཉིས་པ་ལ་མ་ལྟོས་པར་སྙིང་པོ་མ་བསྲེགས་ ལ་མེ་ལྕེའི་སྐད་ཅིག་མ་གཉིས་པས་ཀྱང་མེ་ལྕེའི་སྐད་ཅིག་མ་དང་པོ་ལ་མ་ལྟོས་པར་སྙིང་པོ་ རྫོགས་པར་མ་བསྲེགས་པ་ཞེས་བྱ་བའི་མར་མེའི་དཔེའི་ཚུལ་མེ་ལྕེའི་སྐད་ཅིག་མ་སྔ་ཕྱིར་ གྱུར་པ་གཉིས་ཡུལ་སྡོང་བུ་སྣུམ་ལྡན་གཅིག་རྫོགས་པར་ཚིག་པ་ལ་ནུས་པ་ཉེ་བར་སྦྱོར་བ་སྟེ་ དེའི་རྒྱུར་ཤེས་(གསེར་)པར་བྱེད་པ་དེ་དཔེར་ལྷུར་ལེན་པ་སྟེ་དཔེ་གཙོ་བོར་(གསེར་)བྱས་པས་ སོ། །གཉིས་པ་ནི། མེ་ལྕེའི་སྐད་ཅིག་མ་སྔ་མ་རྐྱང་བ་བཞིན་དུ་བྱང་ཆུབ་བསྒྲུབ་པར་བྱེད་པའི་ དངོས་པོ་དྲན་པ་ཉེར་བཞག་སོགས་ཚད་ཡོད་པ་ཉུང་ཟད་པ་ཞིག་སྣང་བའི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ སྟེ་སེམས་བསྐྱེད་པ་སྔ་མ་ལ་བརྟེན་ནས། མེ་ལྕེའི་སྐད་ཅིག་ཕྱི་མ་ནུས་ལྡན་བཞིན་དུ་སེམས་ བསྐྱེད་སྔ་མ་དེ་ལ་སྣང་བའི་དོན་དམ་པས་དབེན་པའི་དེ་ལས་ལྷག་པར་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་ པའི་དོན་ཁམས་གསུམ་གྱི་དྲི་མ་ཀུན་གྱི་གཉེན་(གསེར་)པོའམ་རྣམ་མཁྱེན་(སློབ་དཔོན་)སོགས་ སྣང་བའི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་སྟེ་སེམས་བསྐྱེད་ཕྱི་མ་སྐྱེ་བས། དེ་གཉིས་ཀ་ལ་བརྟེན་ནས་བྱང་ ཆུབ་ཐོབ་པར་རིགས་སོ། ། དྲུག་པ་ལ། མཚམས་སྦྱར་ནི་ཟབ་མོའི་ཆོས་ཉིད་རྣམ་པ་བརྒྱད་ཆོས་ཅན། མར་མེའི་དཔེ་ བསྟན་པའི་སྐབས་སུ་བསྟན་པ་ལ་རྒྱུ་མཚན་ཡོད་དེ། ཇི་སྐད་སྨོས་པའི་མར་མེའི་དཔེ་དོན་ དམ་པར་སྡོང་བུ་མ་བསྲེགས་ཀྱང་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་བསྲེགས་པའི་དཔེས་ཁྱོད་ཀྱང་ཁོང་དུ་ཆུད་ པར་བྱ་བ་ཡིན་པ་ཁོ་ནའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་དེའི་སྐབས་སུ་བསྟན་པས་སོ། །ཀྱང་ནི་དོན་སྔ་མར་ 2-271 མ་ཟད་དོ། །ཆོས་ཅན། སྒོམ་ལམ་འཆད་པའི་སྐབས་སུ་བསྟན་པ་ལ་དགོས་པ་ཡོད་དེ། སྒོམ་ པའི་ལམ་ལ་གནས་པའི་བྱང་འཕགས་རྫོགས་བྱང་ལས་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པའི་མཚན་ཉིད་དམ་ རྟགས་བརྗོད་པའི་ཕྱིར་དུ་དེར་བསྟན་པས་སོ། །དེའི་སྦྱོར་བ་སྔར་སོང་ངོ་། །འོ་ན་ཟབ་མོ་རྣམ་ པ་བརྒྱད་ཡུལ་གང་ལ་ཡོད་པ་ཡིན་ཞེ་ན། །རྩ་འགྲེལ་ནི། ཐེག་ཆེན་སེམས་བསྐྱེད་སྔ་ཕྱི་སོ་ སོ་ཁོ་ན་དག་གིས་ཀྱང་བྱང་ཆུབ་བསྐྱེད་པ་མ་ཡིན་ལ་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པ་སྟེ་རྒྱུ་མེད་དུ་རྫོགས་ བྱང་བྱུང་བ་མ་ཡིན་ལ་འོན་ཀྱང་ཐེག་ཆེན་སེམས་བསྐྱེད་གྱི་དོན་བསྒོམ་པས་རྟོགས་ཤིང་ཐོབ་ པར་བྱ་བའི་དོན་ཉན་རང་བྱང་ཆུབ་ལས་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པའི་རྫོགས་བྱང་བསྐྱེད་དོའམ་ སྐྱེའོ། །ཞེས་བྱ་བ་ཆོས་ཅན། (གཉིས་སུ་མེད་ཀྱང་འཁོར་བའི་ཐོག་མ་ནས་རྟེན་འབྲེལ་ཡོད་པས་) སྐྱེ་བ་(ཟབ་པོ་ རད་ཀིར། )ལ་ཡོད་པའི་ཟབ་པ་ཡིན་ཏེ། མཐར་འཛིན་ཅན་གྱི་ངོར་སྐྱེ་བར་འགལ་བ་འདྲ་ལ་མི་ འགལ་བའི་རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་འབྱུང་ཡིན་པས་ས
【現代漢語翻譯】 總而言之，不是不依賴地燃燒，而是依賴地燃燒，因此，即使是火焰的第一個瞬間，也不依賴於火焰的第二個瞬間而燃燒核心，火焰的第二個瞬間也不依賴於火焰的第一個瞬間而完全燃燒核心，這就是所謂的酥油燈的比喻，火焰的先後兩個瞬間，共同作用於完全燃燒一根油燈芯，使其能夠燃燒殆盡，要知道這就是原因（黃金）。這就是比喻的重點，即以比喻為主（黃金）。 第二種情況是，就像火焰的第一個瞬間一樣，爲了成就菩提，憶念等有限的事物，顯現為有相的識，即依存於先前的發心。就像火焰的后一個瞬間具有力量一樣，先前的發心，由於顯現的遠離勝義諦，比之更殊勝的意義，即三界一切垢染的對治（黃金）或一切智（導師）等，顯現為有相的識，即後來的發心生起。依靠這兩者，才能證得菩提。 第六，連線是，具有八種甚深法性的事物。在展示酥油燈的比喻時進行展示是有理由的。正如前面所說的酥油燈的比喻，雖然在勝義諦上沒有燃燒燈芯，但在世俗諦上燃燒的比喻，你也應該理解，這就是在那時展示的原因。『也』字不僅限於前面的意義。 具有法性。在講解道位時進行展示是有必要的，因為爲了說明安住于道位的聖者菩薩不退轉的相或標誌，所以在此展示。它的結合如前所述。那麼，八種甚深存在於何處呢？根本釋是：僅僅依靠大乘發心的先後，並不能生起菩提，也不是無自性，即無因而生起圓滿菩提，然而，通過修習大乘發心的意義，能夠證悟和獲得勝過聲聞、緣覺菩提的圓滿菩提，或者能夠生起。具有法性。（雖然二取不成立，但從輪迴的開始就存在著緣起）存在於生起（甚深），因為在執著者的角度來看，生起似乎是矛盾的，但實際上是不矛盾的緣起。
【English Translation】 In summary, it is not that it burns without dependence, but burns dependently. Therefore, even the first moment of a flame does not burn the core without depending on the second moment of the flame, and the second moment of the flame does not completely burn the core without depending on the first moment of the flame. This is the analogy of the butter lamp, where the two successive moments of the flame work together to completely burn a single oily wick, enabling it to burn completely. Know that this is the reason (gold). This is the focus of the analogy, that is, the analogy is the main thing (gold). The second case is that, just like the first moment of a flame, in order to achieve Bodhi, limited things such as mindfulness appear as consciousness with characteristics, that is, relying on the previous Bodhicitta. Just like the later moment of the flame has power, the previous Bodhicitta, because of the appearance of being devoid of ultimate truth, the meaning that is more superior to it, that is, the antidote to all defilements of the three realms (gold) or omniscience (teacher), etc., appears as consciousness with characteristics, that is, the later Bodhicitta arises. Relying on these two, one can attain Bodhi. Sixth, the connection is that the eight aspects of profound Dharma nature are the subject. There is a reason for showing the analogy of the butter lamp when it is shown. As the analogy of the butter lamp mentioned earlier, although the wick is not burned in ultimate truth, the analogy of burning in conventional truth, you should also understand, that is the reason for showing it at that time. The word 'also' is not limited to the previous meaning. Having Dharma nature. It is necessary to show it when explaining the path of meditation, because in order to describe the characteristics or signs of the noble Bodhisattvas who dwell on the path of meditation and do not regress from complete enlightenment, it is shown there. Its combination is as mentioned before. So, where do the eight profound aspects exist? The root commentary is: Merely relying on the successive arising of Mahayana Bodhicitta alone does not generate Bodhi, nor is it without self-nature, that is, complete Bodhi arises without cause, but by practicing the meaning of Mahayana Bodhicitta, one can realize and attain complete Bodhi that is superior to the Bodhi of Sravakas and Pratyekabuddhas, or it can arise. Having Dharma nature. (Although dualistic appearance is not established, there has been dependent origination from the beginning of Samsara) Exists in arising (profound), because from the perspective of those who are attached, arising seems contradictory, but in reality it is non-contradictory dependent origination.
ོ། །དང་ཐམས་ཅད་ཟླས་དབྱེའོ། །(སེམས་བསྐྱེད་ སྔ་ཕྱི་རེ་རེ་ཁོ་ནས་མིན་ཀྱང་མ་བརྟེན་པར་ཡང་མིན་ཀྱང་འཚང་རྒྱ་བ་དེ་ནི། )རྟེན་འབྲེལ་ཟབ་པོ། །ཞེས་སོགས་སོ། ། དངོས་པོ་ཐམས་ཅད་རང་རྒྱུ་ལས་བྱུང་བ་ཉིད་ནས་དོན་དམ་པར་རང་བཞིན་གྱིས་ངོ་བོ་ཉིད་ མེད་ལ་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ཡང་འགག་གོ་ཞེས་བྱ་བ་ཆོས་ཅན། (མ་སྐྱེས་ཀྱང་འགོག་པ་ཡོད་པས་)འགག་པ་ (ཟབ་པོ་རད་ཀིར་རོ། ། )ལ་ཡོད་པའི་ཟབ་པ་ཡིན་ཏེ། རྟགས་འདོན་པ་བསྒྱུར་རོ། །འགག་པའི་ཆོས་ ཅན་ལགས་སོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །ཤེས་རབ་ཀྱིས་གནས་སྐབས་ཐམས་ཅད་དུ་དེ་བཞིན་ ཉིད་གོམས་པར་བྱེད་ཀྱང་ཐབས་མཁས་ཀྱིས་གཞན་དོན་དོར་བའི་ཡང་དག་མཐའ་འམ། ཡོངས་གཅོད་དུ་རྫས་ཀྱི་དངོས་པོ་ཅིར་ཡང་མངོན་དུ་མི་བྱེད་པའམ་བྱར་མེད་པའི་ཡང་དག་ མཐའ་ཆོས་ཅན། (ཨཱརྱ། ) དེ་བཞིན་ཉིད་(ཟབ་སྟེ་དེའི་བདག་ཉིད་ཡིན་ཡང་དེ་བསྒོམས་པས་སོ་ཞེས་རད་ཀིར་རོ། ། ) ལ་ཡོད་པའི་ཟབ་པ་ཡིན་ཏེ། ཞེས་སོགས་ཏེ། དེ་བཞིན་ཉིད་ཟབ་བམ། བཅོམ་ལྡན་འདས་ ཟབ་པོ། །(དྲི་བཅས་ཀྱི་གནས་སྐབས་ན་གཟུགས་སོགས་ལས་དེ་ཉིད་དང་གཞན་དུ་བརྗོད་དུ་མེད་པས་ཟབ་ཅེས་ཞི་འབྱུང་ངོ་། ། )ཞེས་སོགས་སོ། 2-272 ། ཡང་ཉན་རང་གིས་དངོས་པོའི་དོན་(འགྲེལ་ཆེན་)རྟོགས་ཀྱང་དོན་དམ་ཤེས་རབ་ཀྱིས་གཟུགས་ སོགས་མཐོང་ཡང་དེ་དང་དབྱེར་མེད་པའི་དེ་བཞིན་ཉིད་མངོན་དུ་བྱ་མི་ནུས་པས་(འགྲེལ་ཆེན་) དེ་བཞིན་ཉིད་ཟབ་པོ་ཞེས་སོ། །(བུ་སྟོན། ) ཆོས་ཐམས་ཅད་དོན་དམ་པར་སྤྲོས་བྲལ་དེ་བཞིན་ གྱི་རང་བཞིན་ཅན་ཡིན་པས་དོན་དམ་པར་ཤེས་བྱ་མིན་ཡང་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་སྦྱིན་པ་ལ་སོགས་ པ་རྣམ་པ་དུ་མ་ཤེས་ནས་རྗེས་སུ་བསྒྲུབ་པ་ཞེས་བྱ་བ་ཆོས་ཅན། ཤེས་བྱ་ལ་ཡོད་པའི་ཟབ་ པ་ཡིན་ཏེ་ཞེས་སོགས་སོ། །ཡང་ན་དེ་བཞིན་ཉིད་དང་གཅིག་དང་ཐ་དད་གང་ཡང་མིན་པའི་ སེམས་ཙམ་པོ་འདི་ཤེས་བྱས་ཟབ་པོ། །ཞེས་འགྲེལ་ཆེན་ནོ། །(ཡང་ཟབ་སྟེ་ཤེས་པ་མེད་ཀྱང་དེ་རྣམ་ པར་གནས་པས་སོ། །རད་ཀིར། དེ་བཞིན་ཉིད་མི་རྟོག་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཡུལ་ཡིན་པས་ཤེས་བྱ་ཡིན་པ་དང་ཡེ་ཤེས་དེ་ལས་གཅིག་ དང་ཐ་དད་གང་དུ་ཡང་མ་གྲུབ་པས་ཤེས་བྱ་མིན་པ་འགལ་བ་ལྟར་སྣང་། ཞེས་གཉལ་བའོ། ། ) སེམས་དེ་དེ་བཞིན་ཉིད་ ཡིན་ནམ། མ་ལགས་སོ། །དེ་བཞིན་ཉིད་ལས་སེམས་དེ་གུད་ན་ཡོད་དམ། མ་ལགས། ཞེས་ སོགས་སོ། །གཟུགས་སོགས་ཐམས་ཅད་དོན་དམ་པར་སྤྲོས་བྲལ་དེ་བཞིན་ཉིད་ཀྱི་ངོ་བོའམ་ རང་བཞིན་ཅན་ཡིན་པས་དོན་དམ་པར་མིག་ལ་སོགས་པའི་རྣམ་ཤེས་ཀྱིས་(གསེར་)མཐོང་བ་ མེད་པའི་ཆོས་ཉིད་མཐོང་བའམ་དོན་དམ་པར་དེ་བཞིན་ཉིད་(འགྲེལ་ཆེན་)མ་མཐོང་ཡང་ཀུན་ རྫོབ་ཏུ་མཐོང་མེད་ཀྱི་ཚུལ་གྱིས། (འགྲེལ་ཆེན། ) མཐོང་བ་ཆོས་ཅན། ཤེས་པ་(ཡང་ཟབ་སྟེ་ཤེས་བྱ་ མེད་ཀྱང་ཤེས་པ་ཡོད་པས་སོ། །རད
【現代漢語翻譯】 一切都應分開理解。(即使沒有前後次第的菩提心，或者不依賴任何事物也能成佛，)這是甚深的緣起。等等。 一切事物都從各自的因緣產生，因此在勝義諦上，自性本空，但在世俗諦上也會止息，這個法具有（即使沒有生起也會止息的）止息（甚深）。這是存在於止息中的甚深。請翻譯出理由。止息的法是這樣的。等等。即使通過智慧在所有情況下都習慣於真如，但以方便法放棄利他，或者完全斷絕，任何事物都不顯現，或者無法顯現的真如，這個法具有（聖）。真如（甚深，是它的自性，但通過修習它來實現）中存在的甚深。等等。真如甚深嗎？世尊甚深！（在有疑問的情況下，由於色等無法被描述為與其相同或不同，所以說是甚深。）等等。 此外，聲聞緣覺雖然理解了事物的意義（大疏），但即使通過勝義智慧看到了色等，也無法證悟與其無別的真如（大疏），因此真如是甚深的。（布頓）一切法在勝義諦上是離戲論的，具有真如的自性，因此在勝義諦上不是所知，但在世俗諦上，通過了解佈施等多種方式來隨之修行，這個法具有存在於所知中的甚深。等等。或者，這個與真如既非一也非異的唯識宗，是所知甚深。（大疏）（甚深，即使沒有知識，它也以各種形式存在。真如是無分別智的對境，因此作為所知與智慧之間，既非一也非異，似乎存在矛盾。嘉瓦）心是真如嗎？不是。心與真如分離嗎？不是。等等。 一切色等在勝義諦上是離戲論的，具有真如的體性或自性，因此在勝義諦上，眼等識（黃金）無法看到法的本性，或者無法看到勝義諦上的真如（大疏），但在世俗諦上，以看不到的方式（大疏）看到，這個法具有知識（甚深，即使沒有所知，也有知識存在。）
【English Translation】 Everything should be understood separately. (Even without prior or subsequent Bodhicitta, or without relying on anything, one can attain Buddhahood,) this is profound dependent origination. Etcetera. All things arise from their respective causes and conditions, therefore, in the ultimate truth, they are empty of inherent existence, but in the conventional truth, they also cease. This dharma possesses (the cessation that occurs even without arising) profound cessation. This is the profundity that exists in cessation. Please translate the reason. The dharma of cessation is like this. Etcetera. Even though one becomes accustomed to Suchness in all situations through wisdom, abandoning altruism with skillful means, or completely cutting off, nothing manifests, or the Suchness that cannot manifest, this dharma possesses (Arya). The profundity that exists in Suchness (profound, it is its nature, but it is realized through practicing it). Etcetera. Is Suchness profound? Is the Bhagavan profound! (In cases of doubt, since form etc. cannot be described as being the same as or different from it, it is said to be profound.) Etcetera. Furthermore, although the Shravakas and Pratyekabuddhas understand the meaning of things (Great Commentary), even if they see form etc. through ultimate wisdom, they cannot realize the Suchness that is inseparable from it (Great Commentary), therefore Suchness is profound. (Buton) All dharmas are free from elaboration in the ultimate truth, possessing the nature of Suchness, therefore they are not knowable in the ultimate truth, but in the conventional truth, by understanding various methods such as generosity, one practices accordingly. This dharma possesses the profundity that exists in the knowable. Etcetera. Or, this Mind-Only school, which is neither one nor different from Suchness, is profound in terms of the knowable. (Great Commentary) (Profound, even though there is no knowledge, it exists in various forms. Suchness is the object of non-conceptual wisdom, therefore, as the knowable and wisdom, neither one nor different, there seems to be a contradiction. Gyalwa) Is the mind Suchness? No. Is the mind separate from Suchness? No. Etcetera. All forms etc. are free from elaboration in the ultimate truth, possessing the essence or nature of Suchness, therefore, in the ultimate truth, the consciousness of the eye etc. (gold) cannot see the nature of dharma, or cannot see Suchness in the ultimate truth (Great Commentary), but in the conventional truth, in a way that cannot be seen (Great Commentary), seeing, this dharma possesses knowledge (profound, even though there is no knowable, there is knowledge.)
་ཀིར། )ལ་ཡོད་པའི་ཟབ་པ་ཡིན་ཏེ་ཞེས་སོགས་སོ། །དེ་བཞིན་ཉིད་ ཀྱིས་དེ་བཞིན་ཉིད་མཐོང་ངམ། མ་ལགས་སོ། །ཞེས་སོ། །ཆོས་ཉིད་ཀྱི་རང་བཞིན་ཅན་ཡིན་ པ་(གསེར་)ཉིད་ཀྱིས་སྤྱད་བྱ་མེད་པས་དོན་དམ་པར་ཐམས་ཅད་ལ་སྤྱོད་པ་མེད་པར་བྱང་ཆུབ་ ཀྱི་སྤྱད་པ་(ཤེར་ཕྱིན་ལ་སྤྱོད་པ་ལ་མདོར། )སྤྱོད་པ་ཆོས་ཅན། སྤྱོད་པ་ལ་ཡོད་པའི་(ཡང་ཟབ་སྟེ་ཆོས་ཐམས་ ཅད་ལ་བྱ་བ་མེད་ཀྱང་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སྤྱད་པ་སྦྱོད་པས་སོ། །རད་ཀིར། ) ཟབ་པ་ཡིན་ཏེ་ཞེས་སོགས་རད་ཀིར་ཏེ། དེ་ལྟར་སྤྱོད་པ་ནི་ཅི་ལ་ཡང་མི་སྤྱོད་དོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །མཚན་མ་ཡོད་མེད་ཀྱི་འདུ་ཤེས་ 2-273 (ཨཱརྱ་)གཉིས་སུ་མེད་པའམ་(གསེར་)གཟུང་འཛིན་གཉིས་སུ་འཛིན་པ་མེད་པ་ཉིད་དུ་བྱས་ནས་ བྱ་བ་ཐམས་ཅད་བསྒྲུཔ་པོ་ཞེས་བྱ་བ་ནི། (ཡང་ན་ཆོས་ཐམས་ཅད་དོན་དམ་པར་གཉིས་མེད་དུ་རྟོགས་པར་བྱས་ ནས་ལམ་སྒྲུབ་པ་ཞེས་སྦྱར་རོ། ། ) གཉིས་མེད་ལ་ཡོད་པའི་ཟབ་པ་སྟེ། (ཡང་ཟབ་སྟེ་གཉིས་སྒྲོ་འདོགས་པ་ཡིན་ཀྱང་ གཉིས་སུ་མེད་པའི་སེམས་སུ་གསལ་བར་ངེས་པས་སོ་རད་ཀིར། ) གང་ལ་གཉིས་ཀྱི་ཡོངས་སུ་རྒྱུ་བ་མ་མཆིས་ པ་དེ་ནི་དོན་དམ་པ་ལ་སྤྱོད་དོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །སྟོབས་བཅུ་སོགས་(མི་འཇིགས་བཞི། སོ་སོ་ རིགས་བཞི། བྱམས་ཆེན། སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོ་བཅོ་བརྒྱད། )མ་རྫོགས་པར་(གནོད་སོགས་ཀུན་)བྱང་ཆུབ་ཏུ་འཚང་མི་ རྒྱ་བར་ཆོས་ཐམས་ཅད་(དག་ལྡན་)སྟོང་ཉིད་དུ་རྟོགས་པ་ལ་གནས་ནས་(མདོ་)སྒོ་གསུམ་གྱི་ཏིང་ ངེ་འཛིན་ལ་ཞུགས་ཏེ་སེམས་ཅན་སྨིན་པར་(མདོ་)མཛད་པ་ཆོས་ཅན། (ཀུན་དག་ལྡན་ཏེ་ཨཱརྱ་སོགས་ ཡང་ངོ་། ། ) ཐབས་མཁས་པ་(ཡང་ཟབ་སྟེ། འགྲོ་བ་རྣམས་མ་གྲུབ་ཀྱང་རྒྱུན་མི་འཆད་པར་འགྲོ་བ་མཐའ་དག་གི་དོན་ བྱེད་པས་ཏེ་འདི་དག་ཐམས་ཅད་ཀྱང་མི་འགལ་ཏེ། དོན་དམ་པ་དང་ཀུན་རྫོབ་ཀྱིས་བདེན་པ་ལ་མཉམ་པར་བརྟེན་པ་ཉིད་ཀྱིས་ ན་ཞེས་བརྗོད་དེ་རད་ཀིར། )ལ་ཡོད་པའི་ཟབ་པ་ཉིད་ཡིན་ཏེ་ཞེས་སོགས་སམ། སྙིང་རྗེ་ལ་སོགས་ པའི་ཚོགས་ཐམས་ཅད་རྫོགས་པ་ལ་དེའི་འབྲས་བུ། རང་ཉིད་ཞི་བདེའི་དོན་གྱི་སངས་རྒྱས་ ཉིད་མི་ཐོབ་པས་མི་འཇིགས་ཤིང་སེམས་མ་ཞུམ་པ་ཆོས་ཅན་ཏེ་གསེར་རོ། །སྟོབས་བཅུ་ ནས་བཅོ་བརྒྱད་བར་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་མ་བགྱིས་པར་བླ་མེད་ཡང་དག་རྫོགས་ཆུབ་ཏུ་ མངོན་འཚང་མི་རྒྱ་སྟེ། ཞེས་སོགས་ནས། ཐབས་མཁས་པ་དེས་ཆོས་གང་ཡང་དངོས་པོ་ཡང་ མི་བགྱིད་དངོས་པོ་མ་མཆིས་པ་ཡང་མི་བགྱིད་དེ། ཞེས་སོགས་སོ། །འདི་དག་ནི་ཟབ་པ་ཉིད་ བརྒྱད་ཡིན་ནོ། །དེས་ན་དག་སའི་བྱང་པ་ཆོས་ཅན། (གསེར། ) ཟབ་མོ་བརྒྱད་རྟོགས་པ་འཐད་ པ་ཉིད་ཡིན་ཏེ། མཐར་འཛིན་ཅན་གྱིས་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པའི་བདེན་གཉིས་རྣམ་འབྱེད་ ཀྱི་རྣམ་པར་ཐར་བ་ཟབ་མོ་ཐོབ་པའི་སྒོ་ནས་སྐྱེ་བ་སོགས་ཕ
{ "translations": [ 'ཀིར། )中存在的深奧之處等等。', '正如你所見，你是否見到了如來？沒有，我沒有見到。', '具有法性本質的事物（黃金），因其自身無法被使用，所以在究竟意義上，對一切事物都沒有使用，菩提的使用（般若波羅蜜多的使用，簡而言之）是使用，具有使用的法性。', '存在於使用中的（甚深，即對一切法無所作為，但卻使用菩提的使用。རད་ཀིར། ）是深奧的等等，རད་ཀིར། 。', '因此，使用就是什麼也不使用。等等。', '有相無相的觀念(ཨཱརྱ་)，或者執著于能取所取二者，將其轉化為無二，從而成就一切事業，這被稱為（或者將一切法在究竟意義上理解為無二，從而修持道）。', '存在於無二中的深奧之處（甚深，雖然是二取，但在無二的心中清晰地顯現，所以རད་ཀིར། ）。', '對於沒有二取周遍遊走的，那就是在究竟意義上使用。等等。', '十力等（四無畏，四無礙解，大慈，大悲十八不共法）未圓滿之前（一切損害），不會證得菩提，安住于通達一切法（清凈具足）為空性，進入（經）三門之三摩地，成熟眾生（經）的行為，具有法性。（一切清凈具足，即ཨཱརྱ་等等）。', '善巧方便（甚深，雖然眾生未成就，但相續不斷絕地利益一切眾生，這些都不矛盾，因為究竟和世俗都平等地依賴於真理，所以說རད་ཀིར། ）中存在的深奧之處等等，或者說，圓滿慈悲等一切功德之聚是其果，因為自己無法獲得寂靜的佛果，所以無畏且不退縮，具有法性，即黃金。', '在未圓滿十力到十八不共法之前，不會現證無上正等菩提。等等。', '善巧方便者對任何事物既不作實有，也不作非實有。等等。', '這些是八種深奧之處。', '因此，清凈之地的菩薩，具有法性（黃金），通達八種深奧之處是合理的，因為具有邊執者通過不可思議的二諦分別的解脫之門，獲得了甚深的解脫，從而從生等中解脫。' ], "english_translations": [ 'The profoundness existing in ཀིར། ) etc.', 'Just as you are, do you see the Tathagata? No, I do not see.', 'The nature of Dharma (gold), because it cannot be used by itself, in the ultimate sense, there is no use for everything, the use of Bodhi (the use of Prajnaparamita, in short) is use, having the nature of use.', 'Existing in the use (very profound, that is, there is nothing to do with all dharmas, but the use of Bodhi is used. རད་ཀིར། ) is profound, etc., རད་ཀིར། .', 'Therefore, use is not using anything. etc.', 'The concept of having or not having characteristics (ཨཱརྱ་), or clinging to the duality of grasper and grasped, transforming it into non-duality, thereby accomplishing all actions, this is called (or understanding all dharmas as non-dual in the ultimate sense, thereby practicing the path).', 'The profoundness existing in non-duality (very profound, although it is dualistic clinging, it clearly appears in the non-dual mind, so རད་ཀིར། ).', 'For those who do not have dualistic wandering, that is using in the ultimate sense. etc.', 'Before the ten powers, etc. (four fearlessnesses, four analytical knowledges, great compassion, eighteen unshared dharmas) are complete (all harms), one will not attain Bodhi, abiding in the understanding of all dharmas (pure and complete) as emptiness, entering the Samadhi of the three doors (sutra), maturing sentient beings (sutra) actions, having the nature of Dharma. (All pure and complete, that is, ཨཱརྱ་, etc.).', 'The profoundness existing in skillful means (very profound, although sentient beings are not accomplished, the continuous stream of benefiting all sentient beings is not interrupted, these are not contradictory, because both the ultimate and the conventional equally rely on the truth, so it is said རད་ཀིར། ) etc., or, the complete accumulation of all qualities such as compassion is its result, because one cannot obtain the peaceful Buddha fruit for oneself, so one is fearless and does not retreat, having the nature of Dharma, that is, gold.', 'Before completing the ten powers to the eighteen unshared dharmas, one will not manifest and attain unsurpassed perfect enlightenment. etc.', 'The skillful means practitioner neither makes anything real nor makes anything unreal. etc.', 'These are the eight profoundnesses.', 'Therefore, the Bodhisattva of the pure land, having the nature of Dharma (gold), it is reasonable to understand the eight profoundnesses, because those with extreme views, through the gate of liberation of inconceivable two truths differentiation, obtain profound liberation, thereby being liberated from birth, etc.' ] }
ན་ཚུན་འགལ་བར་སྣང་བའི་ དོན་བདེན་གཉིས་ལ་ལྟོས་ནས་མི་འགལ་བར་སྒྲུབ་པ་མ་རྟོགས་པའི་དག་ས་པ་ཡིན་པས་སོ། 2-274 ། རྟོགས་པ་ལ་མི་འཁྲུལ་བའི་ལུས་ངག་གི་ཐ་སྙད་ཅི་རིགས་དེ་སྒྲུབ་ཀྱི་གཞན་དོན་གྱི་རྟགས་ སུ་འགྱུར་རོ། །ས་ཐོབ་ནས་དབང་བོ་རྣོ་རྟུལ་མེད་ཅིང་ཕྱིར་མི་ལྡོག་ཏུ་ཀ་ཤིས་བཤད་ཅིང་དོན་ ལ་གནས་ཞེས། བཅོམ་རལ་ལོ། ། གསུམ་པ་ནི། སློབ་པ་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པའི་ཚོགས་རང་རང་གི་མཚན་ཉིད་ཞར་བྱུང་དང་ བཅས་པ་བཤད་ཟིན་ཏོ། ། ༈ ཆོས་སྐུའི་རྒྱུ་སྲིད་ཞི་མཉམ་ཉིད། དགུ་པ་ལ། མཚམས་སྦྱར་ནི། སློབ་པའི་ཚོགས་ཀྱི་ཆོས་ཕྱིར་མི་ལྡོག་གི་རྟགས་ཐོབ་པའི་ སྒོམ་ལམ་པ་ཆོས་ཅན། འཁོར་བ་དང་མྱང་འདས་མཉམ་པ་ཉིད་ཀྱི་སྦྱོར་བ་བསྒོམ་དགོས་ཏེ། སངས་རྒྱས་ཉིད་ཐོབ་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་དུ་འབད་པ་བྱེད་པས་སོ། །ཁྱབ་སྟེ། དེ་སངས་རྒྱས་ ཉིད་ཐོབ་པའི་རྒྱུ་མཚན་ཡིན་པས་སོ། །དེས་ན་དེ་སྟོན་ནོ། །རྩ་བ་ལ། དོན་དངོས། ཀླན་ཀ་ སྤང་ངོ་། །དང་བོ་ནི། རྒྱུན་མཐའི་སྦྱོར་བ་ཆོས་ཅན། སྲིད་(པ་ནི་ཉོན་མོངས་དང་བཅས་པའི་ཁམས་གསུམ་ པའི་སེམས་སུ་སྣང་བའོ། །ཞི་བ་ནི་ཆོས་ལོངས་སྤྲུལ་བའི་སྐུ་གསུམ་གྱི་རྣམ་པ་ཉོན་མོངས་མེད་པའི་སེམས་སུ་སྣང་བའོ། །ཞེས་ རད་ཀིར་རོ། །དཔུང་བཟང་གི་རྒྱུད་ལས། །འདོད་ཆགས་ལ་སོགས་ཉོན་མོངས་ཚོགས་ལྡན་པའི། །སེམས་ནི་འཁོར་བ་ཡིན་ པ་ཀུན་ཏུ་བརྗོད། །དག་པའི་སེམས་ནི་ཤེལ་དང་ཟླ་འདྲ་བ། །སྲིད་པའི་རྒྱ་མཚོའི་མཐར་ནི་ཡོངས་སུ་བསྒྲགས། །ཞེས་སོ། །མུ་ སྟེགས་སོགས་འདོད་ལུགས་མང་ངོ་། ། )ཞི་ལ་བླང་དོར་ཐ་དད་པར་མི་རྟོག་སྟེ། འཁོར་འདས་ཀྱི་ཆོས་ རྣམས་སྣང་ཡང་བདེན་མེད་རྨི་ལམ་འདྲ་བར་རྟོགས་ནས་བསྒོམ་པའི་ཡུམ་སྦྱོར་ཡིན་པས་སོ། ། དེས་ན། སྲིད་ཞི་མཉམ་ཉིད་ཀྱི་སྦྱོར་བ་ཡིན་ཏེ། དེར་མི་རྟོག་པའི་དག་སའམ་བཅུ་པའི་ཡུམ་ སྦྱོར་ཡིན་པས་སོ། །ཆོས་སྐུའི་རྒྱུར་ཡང་སྒྲུབ་སྟེ་ཤེར་འབྱུང་ངོ་། །གལ་ཏེ་ཉིན་པར་བསྒོམས་ པས་རྣམ་པར་འཕེལ་ན་རྨི་ལམ་ན་བསྒོམས་པས་ཀྱང་རྣམ་པར་འཕེལ་ལོ། །དེ་ཅིའི་ཕྱིར་ཞེ་ ན། རྨི་ལམ་དང་ཉིན་པར་ནི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་མེད་དོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །གྲོལ་སྡེ་གཉིས་ དང་འགྲེལ་ཆེན་དུ། མི་སློབ་པའི་དགེ་འདུན་གྱི་མཚན་ཉིད་བསྟན་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་འཁོར་བ་ 2-275 དང་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་མཉམ་པ་ཉིད་དུ་རྗོད་པར་བྱའོ། །ཞེས་དང་། འདིར་ཡང་། སློབ་ པའི་ཚོགས་ཀྱི་ཆོས་ཐོབ་པ། ཞེས་འབྱུང་བས། (འཕགས་སེང་གི་འདི་རིགས་པ་མིན་ཏེ། དེ་ན་དགེ་འདུན་མེད་ པའི་ཕྱིར་དང་ཕྱིར་མི་ལྡོག་གི་རྟགས་སུ་མ་བཤད་པའི་ཕྱིར་དེས་ན་རྣམ་རྫོགས་སྦྱོར་བའི་བྱེ་བྲག་ཡིན་ནོ། །ཞེས་གཉལ་བའོ། ། ) དང་། ཐུབ་དགོངས་སུ་ཡང་། རྒྱུན་མཐའ་བ་མི་སློབ་པར་ལ་ལར་བཤད། ཅེས་པས་འ
【現代漢語翻譯】 因為他們是不瞭解表面上看似矛盾的真俗二諦，實際上並不矛盾的修行者。 對於證悟沒有錯謬的身語表達，都可以成為利益他人的標誌。嘎濕說，獲得果位后，根器不再有銳利和遲鈍之分，並且不會退轉，這是符合實際情況的。博伽梵如是說。 第三部分：不再退轉的學道者之眾，各自的特徵以及伴隨而來的情況已經闡述完畢。 第九品：法身的因是輪迴與涅槃的平等性。 連線文：作為學道者之眾，獲得不退轉標誌的修行道之人，必須修習輪迴與涅槃的平等性之結合，因為他們努力以求證得佛陀之果位。這是普遍適用的，因為這是證得佛陀之果位的原因。因此，它闡述了這一點。根本文：實際意義，駁斥爭論。 第一點：對於有邊際的結合，不應區分輪迴（指顯現為具有煩惱的三界之心）與寂滅（指顯現為無煩惱的法、報、化三身之相的心）。正如Raikir所說：『輪迴是指具有貪慾等煩惱之集合的心；清凈之心如水晶和月亮，它完全宣示了輪迴的盡頭。』宗喀巴大師也說：『貪慾等煩惱熾盛的心被稱為輪迴，清凈的心則被稱為寂滅。』外道等有許多不同的觀點。 不應區分輪迴與寂滅的取捨，因為他們認識到輪迴與涅槃的諸法，雖然顯現，但沒有真實的自性，如同夢境一般，因此這是修習般若波羅蜜多的結合。因此，這是輪迴與涅槃平等性的結合，因為這是不分別的清凈地或第十地的般若波羅蜜多結合。它也被認為是法身的因，因為般若由此而生。如果白天修習能夠增長，那麼在夢中修習也同樣能夠增長。為什麼呢？因為夢境和白天沒有分別的念頭。等等。在《解脫部》和《大疏》中，爲了展示無學道者的功德，應當將輪迴與涅槃視為平等性。』這裡也說：『學道者之眾獲得了功德。』（聖獅的觀點是不合理的，因為那裡沒有僧眾，也沒有被說成是不退轉的標誌，因此它是圓滿結合的差別相。） 此外，在《能仁密意》中也說：『有邊際者在某些情況下被說成是無學。』
【English Translation】 Because they are practitioners who do not understand that the two truths, which appear contradictory, are actually not contradictory in light of the conventional and ultimate truths. Any expression of body and speech that is not mistaken about realization can become a sign of benefiting others. Kashipa said that after attaining the ground, the faculties are no longer sharp or dull, and there is no turning back, which is in accordance with reality. The Bhagavan said so. The third part: The assembly of learners who do not regress, along with their respective characteristics and accompanying circumstances, has been explained. Ninth Chapter: The cause of the Dharmakaya is the equality of samsara and nirvana. Connecting statement: As practitioners on the path of learning who have attained the sign of non-regression, they must meditate on the union of the equality of samsara and nirvana, because they strive to attain Buddhahood. This is universally applicable because it is the reason for attaining Buddhahood. Therefore, it demonstrates this. Root text: Actual meaning, refuting arguments. First point: For the union with limits, one should not distinguish between samsara (which refers to the mind appearing as the three realms with afflictions) and nirvana (which refers to the mind appearing as the forms of the three kayas—Dharmakaya, Sambhogakaya, and Nirmanakaya—without afflictions). As Raikir said: 'Samsara refers to the mind with a collection of afflictions such as desire; the pure mind is like crystal and the moon, it fully proclaims the end of samsara.' Tsongkhapa also said: 'The mind with intense afflictions such as desire is called samsara, while the pure mind is called nirvana.' There are many different views among non-Buddhists and others. One should not distinguish between what to accept and reject in samsara and nirvana, because they realize that the phenomena of samsara and nirvana, although appearing, have no true nature, like a dream. Therefore, this is the union of meditating on Prajnaparamita. Therefore, this is the union of the equality of samsara and nirvana, because it is the undefiled ground or the union of Prajnaparamita of the tenth bhumi. It is also considered the cause of the Dharmakaya, because Prajna arises from it. If meditating during the day increases, then meditating in dreams also increases. Why? Because there is no conceptualization in dreams and during the day. And so on. In the Vinaya Pitaka and the Great Commentary, in order to show the characteristics of the Sangha of non-learners, samsara and nirvana should be spoken of as equality.' Here it also says: 'The assembly of learners has attained merit.' (The view of Simha is unreasonable, because there is no Sangha there, and it is not described as a sign of non-regression, therefore it is a distinction of complete union.) Furthermore, in 'Thub Gongs' it is also said: 'Those with limits are sometimes said to be non-learners.'
དི་རྒྱུན་ མཐར་ཡོད་པའམ་དག་སར་ཡོད་དོ། །སློབ་ལམ་ཀུན་ན་ཡོད་(གཉལ་བ་སོགས་)ཟེར་བ་ནི་ལུང་དེ་ དག་དང་འགལ་ལོ། །(འདི་སྒོམ་པའི་ལམ་ཡིན་ཞེས་སྙིང་དག་ལྡན་ནོ། ། ) དེ་ཡང་བསླབ་བྱ་ནི་སྤང་གཉེན་ དུ་རྟོག་པ་སྤོང་བ་ཙམ་དུ་ཟད་དེ། དེ་སྤངས་པས་མི་སློབ་པར་འགྱུར་ཏེ་དེ་ཕན་ཆད་བསླབ་བྱ་ མེད་པས་སོ། །ཞེས་འཕགས་སེང་ངོ་། །(ཐུབ་དགོངས་སུ་སངས་རྒྱས་སའི་སེམས་བསྐྱེད་ཡིན་པའི་སེམས་བསྐྱེད་ ཐ་མ་གཉིས་ཀྱི་དང་པོ་སྲིད་ཞི་མཉམ་ཉིད་ཡིན་ཞེས་ཞེས་དང་། སྲིད་ཞི་མཉམ་ཉིད་སངས་རྒྱས་ཡིན་ཞེས་སོ། ། ) གཉིས་པ་ལ་བཞི་སྟེ། ལས་མེད་པའི། སངས་རྒྱས་ཀྱང་(བརྒྱད་སྟོང་པར་ཡོད་མདོ་རྒྱས་འབྲིང་གཉིས་ ན་མེད། )ལས་སོག་པའི། ལུང་དང་འགལ་བའི། རྨི་ལམ་གྱིས་ནང་གི་(ཨཱརྱ་)དགེ་རྩ་བྱང་ཆུབ་ཏུ་ བསྔོས་པ་བསྔོ་བ་ཡང་དག་ཡིན་མིན་གྱི་ཀླན་ཀ་སྤང་བའོ། །དང་བོ་ནི། སད་པའི་སྐབས་ན་ སྦྱོར་(ཨཱརྱ་)དངོས་མཇུག་གིས་བསྡུས་པའི་ལས་ཉམས་འཕེལ་མེད་པར་ཐལ། ཆོས་ཐམས་ ཅད་རྨི་ལམ་དང་འདྲ་བའི་ཆོས་ཅན་(ཨཱརྱ་)ཡིན་པས་སོ། །ཁྱབ་སྟེ། དཔེར་ན་རྨི་ལམ་ན་ལས་ མེད་པ་བཞིན་ཞེ་ན། དོན་དམ་པར་འདོད་ཅིང་། དོན་དམ་པར་བདེན་མེད་རྨི་ལམ་དང་འདྲ་ བས་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་དེ་ལྟར་ཐལ་བ་ལ་ཁྱབ་པ་མེད་དེ། དོན་དམ་པར་ལས་དགེ་སྡིག་མེད་ཀྱང་ ཀུན་རྫོབ་ཏུ་བསད་བྱ་གསོད་བྱེད་ལ་སོགས་པར་རྟོག་པའི་སྒོ་ནས་དགེ་སྡིག་གི་ལས་གྲུབ་ པས་སོ། །དཔེ་ཡང་མ་གྲུབ་སྟེ། །རྨི་ལམ་དུ་དགེ་སྡིག་སྤྱད་པར་རྨིས་ནས་སད་པའི་སྐབས་ སུ་རྗེས་སུ་ཡི་རང་གིས་གསོས་བཏབ་ན་དགེ་བའམ་སྡིག་པར་འགྱུར་བས་སོ། །བཅོམ་ལྡན་ འདས་ཀྱིས་ཆོས་ཐམས་ཅད་རྨི་ལམ་ལྟ་བུར་གསུངས་པ་དེ་ལྟར་ན་དེ་ལས་སོག་པའམ་འབྲི་ 2-276 བར་འགྱུར་བ་མེད་དོ། །དེ་ཅིའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། རྨི་ལམ་གྱི་ཆོས་གང་ཡང་སོག་པའམ་འབྲི་བར་ མི་དམིགས་སོ། །འོན་ཏེ། སད་ནས་རྣམ་པར་རྟོག་ན་ནི་དེ་ལས་སོག་པའམ་འབྲི་བར་ཡང་ འགྱུར་རོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །(དེ་ཤཱ་རིའི་བུའི་འོ། །ལན་རབ་འབྱོར་གྱིས་སོ། ། ) གཉིས་པ་ནི། འོ་ན། དེ་པ་ ལ་ཡང་མངོན་ཞེན་དང་བཅས་པའི་ལས་སོགས་པ་ཡོད་པར་འགྱུར་ཏེ། བདག་གི་སྐྱེ་བ་ཟད་ དོ་(འགྲེལ་ཆེན་)ཞེས་སོགས་རྗེས་ཀྱི་རྣམ་རྟོག་གིས་གསོས་འདེབས་ཡོད་པས་སོ་ཞེ་ན། རྟགས་ མ་གྲུབ་སྟེ། གདུལ་བྱའི་ངོར་དེ་ལྟ་བུའི་རྣམ་རྟོག་ཡོད་པར་ཐ་སྙད་བྱས་པ་ཙམ་ཡིན་གྱི་དོན་ ལ་མིན་ཏེ། དེ་པ་(ཡང་དག་པའི་དོན་ལ་)ནི་རྟོག་པ་(ནི་རྟོག་པའི་ཡུལ་གཟུགས་སོགས་ཏེ་དེ་ལ་དམིགས་པས་)དང་ (ལོག་པའི་དོན་)རྣམ་རྟོག་(ཅེས་སྙིང་མཆོག་)ཀུན་དང་བྲལ་བས་སོ། །ཞེས་བརྒྱད་སྟོང་པ་དང་འགྲེལ་ ཆེན་དུའོ། །རྒྱས་འབྲིང་དུ་དམིགས་པ་མེད་པར་ལས་མི་སྐྱེ་སྟེ། ལས་ནི་དམིགས་པ་དང་ བཅས་པ་ཁོ་ནར
【現代漢語翻譯】 此（指涅槃）存在於終極處或清凈處。聲稱『存在於所有學道之途（如涅槃等）』的說法，與那些經文相悖。（這被稱為修行的道路，因為它具有清凈的本質。）而且，教導僅僅在於斷除將應斷之法視為親近之法。一旦斷除了這些，就不會再有需要學習的內容，因為此後便沒有需要教導的內容了。』這是聖獅（Singha）的觀點。（在佛陀的意圖中，菩提心是成佛之因，而最後的兩種菩提心中，第一種是輪迴與寂滅的平等性。輪迴與寂滅的平等性即是佛陀。） 關於第二點，有四種情況：無業，即便是佛陀（在《八千頌般若經》中有，但在《廣大般若經》和《中般若經》中沒有）；業的積累；與經文相悖；以及通過夢境將內在的（聖）善根迴向菩提，從而消除對迴向是否正確的爭論。首先，在醒來時，通過（聖）正行和結行所包含的業，不會有損減或增益。因為一切法都是如夢的法（聖）。這是因為，例如，在夢中沒有業。如果有人認為這是在勝義諦中，並且勝義諦中無有真實的，如夢一般，所以在世俗諦中也是如此，那麼這種說法是不周遍的。因為即使在勝義諦中沒有善惡之業，但在世俗諦中，通過對所殺之物和殺戮者的分別，仍然可以成就善惡之業。而且，這個例子也不成立。如果在夢中行善或作惡，醒來后通過隨喜來滋養它，那麼它就會變成善或惡。世尊說一切法如夢，因此不會有損減或增益。為什麼呢？因為夢中的任何事物都不會被認為是損減或增益。然而，如果醒來後進行分別，那麼它可能會發生損減或增益。』等等。（這是舍利弗的回答，由善現回答。） 其次，如果這樣，那麼對於涅槃，也會有伴隨著實執的業的積累，因為有『我的生命已經終結』（《大疏》）等等，通過後來的分別念來滋養它。如果這樣說，那麼這個理由是不成立的。因為僅僅是爲了調伏眾生，才說有這樣的分別念，但實際上並非如此。因為涅槃（在真實的意義上）是遠離一切分別（即分別的對境，如色等）和（錯誤的意義上的）分別唸的。』這是在《八千頌般若經》和《大疏》中所說。在《廣大般若經》和《中般若經》中，如果沒有對境，就不會產生業。因為業只能伴隨著對境。
【English Translation】 This (Nirvana) exists in the ultimate or pure place. The claim that 'it exists in all paths of learning (such as Nyalwa, etc.)' contradicts those scriptures. (This is called the path of meditation because it possesses a pure essence.) Moreover, the teaching merely consists of abandoning the notion of clinging to what should be abandoned. Once these are abandoned, there will be nothing more to learn, as there is nothing more to be taught thereafter.' This is the view of Arya Singha. (In the Buddha's intention, Bodhicitta is the cause of Buddhahood, and among the last two Bodhicittas, the first is the equality of Samsara and Nirvana. The equality of Samsara and Nirvana is Buddhahood.) Regarding the second point, there are four situations: no karma, even for the Buddha (present in the Eight Thousand Verse Prajnaparamita Sutra, but not in the Extensive or Medium Prajnaparamita Sutras); the accumulation of karma; contradiction with the scriptures; and eliminating disputes about whether the dedication of inner (Arya) roots of virtue to Bodhi through dreams is correct or not. Firstly, in the waking state, there is no increase or decrease in karma contained by (Arya) actual practice and conclusion. Because all dharmas are dream-like dharmas (Arya). This is because, for example, there is no karma in a dream. If one argues that this is in the ultimate truth, and since there is no truth in the ultimate truth, like a dream, it is also the same in the conventional truth, then this statement is not pervasive. Because even though there is no good or bad karma in the ultimate truth, in the conventional truth, good and bad karma can still be accomplished through the distinction between what is to be killed and the killer. Moreover, this example is not established. If one practices good or evil in a dream, and upon waking, nourishes it with rejoicing, then it will become good or evil. The Blessed One said that all dharmas are like dreams, therefore there is no increase or decrease. Why? Because nothing in a dream is considered to be increased or decreased. However, if one discriminates after waking, then it may increase or decrease.' etc. (This is Shariputra's answer, answered by Subhuti.) Secondly, if so, then for Nirvana, there would also be an accumulation of karma accompanied by inherent clinging, because there is 'my life has ended' (Great Commentary), etc., nourishing it with later discriminations. If one says so, then this reason is not established. Because it is merely said that there is such discrimination for the sake of taming beings, but it is not actually so. Because Nirvana (in the true sense) is free from all discriminations (i.e., the objects of discrimination, such as form, etc.) and (discriminations in the wrong sense).』 This is what is said in the Eight Thousand Verse Prajnaparamita Sutra and the Great Commentary. In the Extensive and Medium Prajnaparamita Sutras, karma does not arise without an object. Because karma can only be accompanied by an object.
་སྐྱེས་སོ། །སེམས་པ་ལ་ཡང་ངོ་། །དེས་དོན་གྱིས་འཕངས་སོ། །རྒྱས་འབྲིང་ ན་དངོས་སུ་མེད་དོ། །(འབུམ་ཊཱིཀ་དག་ལྡན་སོགས་ནའང་མེད། ) གསུམ་པ་ནི། འོ་ན་བཅོམ་ལྡན་འདས་ ཀྱིས་ལས་དང་སེམས་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་དབེན་པར་གསུངས་པ་དང་འགལ་(ཤཱ་རིའི་བུས་རྩད་ པ། )ཞེ་ན། དེ་དོན་དམ་ལ་དགོངས་ལ་(འགྲེལ་ཆེན་)འདིར་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ལས་དང་(འགྲེལ་ཆེན། ཨཱརྱའི་ དོན་)སེམས་པ་དམིགས་པ་དང་བཅས་པ་ལས་སྐྱེ་བར་བཤད་པས་མི་འགལ་ལོ། །བཞི་པ་ནི། རྨི་ལམ་དུ་སྦྱིན་སོགས་(མདོ་ཨཱརྱ་)དགེ་རྩ་སྤྱད་རྨི་ལམ་གྱི་ནང་ཉིད་དུ་རྫོགས་བྱང་དུ་བསྔོས་ན་ བསྔོ་བ་(ཨཱརྱ་)ཡང་དག་ཡིན་མིན་ཅིར་འགྱུར་(ཤཱ་བུས་རྩད་)ཞེས་ཤཱ་བུས་རབ་འབྱོར་ལ་དྲིས་པས། བྱམས་པ་ལ་དྲིས་ཤིག དེས་ལན་ལྡོན་པར་འགྱུར་རོ་ཞེས་ཟེར་བ་དང་། ཤཱ་བུས་བྱམས་པ་ ལ་རབ་འབྱོར་དེ་སྐད་ཟེར་རོ་ཞེས་སྨྲས་པ་དང་། བྱམས་པས། བྱམས་པའི་མིང་ལན་ལྡོན་ ནམ། ཞེས་སོགས་ནས། བདག་གིས་ནི་གང་ལན་ལྡོན་པ་དང་གང་གིས་ལན་ཀླན་པ་དང་ གང་ལ་ལན་ཀླན་པའི་ཆོས་དེ་ལྟ་བུ་ཡང་དག་པར་རྗེས་སུ་མ་མཐོང་ངོ་། །ཞེས་སོགས་གསུང་ 2-277 ངོ་། །དེ་ལ་རབ་འབྱོར་རང་ཉིད་ཀྱིས་སྔར་ཉིན་པར་དང་(མདོ་)རྨི་ལམ་དུ་ལས་བྱས་ནས་སད་ རྗེས་སུ་(མདོ་)གསོས་བཏབ་ན་ལས་སོག་ཅེས་བསྟན་པས། འདིར་ཡང་མི་དམིགས་པའི་ ཚུལ་གྱིས་བསགས་ཤིང་བསྔོས་ན་བསྔོ་བ་ཡང་དག་ཏུ་འགྱུར་ཞེས་ལན་བཏབ་ཟིན་ཅིང་། མ་ འོངས་པའི་སངས་རྒྱས་བརྒྱུད་མར་འབྱུང་བས། དྲིས་ལན་མ་རྫོགས་པར་བསྟན་པའི་ཕྱིར་དུ། བྱམས་པ་མི་དམིགས་པ་བརྙེས་པའི་(དག་ལྡན་)མཐར་བྱོན་པས་དེ་ལ་དྲིར་བཅུག་ཅིང་། བྱམས་ པས་མི་དམིགས་པའི་ཚུལ་རྒྱས་པར་བསྟན་པས། བསྔོ་བ་ཡང་དག་ཡིན་ཞེས་ཟུར་གྱིས་ལན་ བཏབ་པོ། །རྒྱས་པར་སྦྱོར་ཕྲེང་ངེས་པར་ལྟོས་ཤིགས། ཞེས་བྱ་བའི་ཀླན་ཀ་དང་ལན་རྣམས་ ནི་མདོ་ལས་ཇི་སྐད་བཤད་པར་ཟད་དོ། ། འགྲེལ་པ་ལ་གཉིས་ལས། དོན་དངོས་ནི། རྒྱུན་མཐའི་ཡུམ་སྦྱོར་ཆོས་ཅན། འཁོར་ འདས་དག་ལ་བླང་དོར་ཐ་དད་པ་ཉིད་དུ་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པ་ཡིན་ཏེ། མི་མཐུན་པ་འཁོར་བ་ དང་གཉེན་པོ་རྣམ་བྱང་(མྱང་འདས་ཞེས་གསེར། )རྣམས་བདེན་མེད་སྣང་བརྙན་ནམ་(གསེར་སེམས་ཙམ་ པས་ཞེས་སོ། ། )སེམས་ལ་སྣང་བ་ཙམ་གྱི་ངོ་བོར་རྟོགས་ནས་བསྒོམ་པའི་ཕྱིར། དེས་ན་འཁོར་ འདས་མཉམ་པ་ཉིད་ཀྱི་སྦྱོར་བ་ཡིན་ཏེ། དེར་མི་རྟོག་པའི་ཡུམ་སྦྱོར་ཡིན་པས་སོ། ། གཉིས་པ་རྩོད་པ་སྤང་བ་ལ། རྩོད། ལན་ནོ། །དང་པོ་ནི། ཆོས་ཐམས་ཅད་བདེན་མེད་རྨི་ ལམ་དང་འདྲ་བ་ཡིན་ན། གཉིད་མ་ལོག་པའི་གནས་སྐབས་ན་ཡང་ཆོས་ཅན། ལས་སོག་པ་ མེད་པར་འགྱུར་བ་མ་ཡིན་ནམ་སྟེ་ཡིན་པར་ཐལ། མི་དགེ་བ་བཅུ་དང་སྦྱིན་པ་ལ་སོགས་པའི་ ལས་མེད་པས་སོ། །རྟགས་ཁས་སྙམ་མོ། །གཉིད་ལོག
【現代漢語翻譯】 生起了。對於心也是如此。因此，它被意義所拋棄。廣、中、略中實際上沒有。（在《十萬頌大疏》等中也沒有。）第三個問題是：如果世尊說一切行為和心都是空性的，這是否矛盾（舍利子提問）？回答是：那是就勝義諦而言。（《大疏》）在這裡，是就世俗諦而言，行為（《大疏》，聖者的意義）和心是從具有對境的事物中產生的，所以不矛盾。第四個問題是：在夢中佈施等（《聖者經》）善根，在夢中迴向圓滿菩提，那麼迴向（聖者）是正確還是不正確呢（舍利子提問）？舍利子問善現：去問慈氏，他會回答的。舍利子對慈氏說，善現是這麼說的。慈氏說：慈氏的名字會回答嗎？等等。我說：我沒有真正見到任何回答、提問或被提問的法。等等。世尊如此說道。 對此，善現自己以前在白天和（經中）夢中造作了業，醒來后（經中）如果加以滋養，業就會增長。因此，在這裡，如果以不執著的方式積累和迴向，迴向就是正確的。由於未來的佛陀會連續出現，爲了顯示問題沒有完全解答，讓證得不執著的慈氏（《具足疏》）來提問，慈氏詳細地闡述了不執著的方式，因此委婉地回答說迴向是正確的。詳細內容請務必參考《結合鬘》。這些爭論和回答都只是如經中所說。 關於解釋，分為兩部分。實際意義是：常邊的瑜伽，法性。對於輪迴和涅槃，不分別取捨，因為認識到不相容的輪迴和對治的解脫（涅槃，金色），都是無實有的顯現或（金色，唯識宗說）只是顯現在心中的自性而修習。因此，這是輪迴和涅槃平等性的瑜伽，因為在那裡是不分別的瑜伽。 第二部分是消除爭論。爭：如果一切法都是無實有的，像夢一樣，那麼在沒有睡著的時候，法性，是否會沒有積累業，應該是這樣吧？因為沒有十不善業和佈施等業。承認這個理由。睡著了。
【English Translation】 It arises. It is also the same for the mind. Therefore, it is abandoned by meaning. In the extensive, intermediate, and concise versions, it is actually not present. (It is also not present in the 'Hundred Thousand Verses Great Commentary' etc.) The third question is: If the Bhagavan said that all actions and mind are devoid of, does this contradict (Shariputra asks)? The answer is: That is in terms of the ultimate truth. (Great Commentary) Here, in terms of conventional truth, actions (Great Commentary, the meaning of the Arya) and mind are said to arise from things with objects, so it does not contradict. The fourth question is: In dreams, giving etc. (Arya Sutra) roots of virtue, dedicating to perfect enlightenment within the dream itself, then is the dedication (Arya) correct or incorrect (Shariputra asks)? Shariputra asked Subhuti: Ask Maitreya, he will answer. Shariputra said to Maitreya, Subhuti said that. Maitreya said: Will the name of Maitreya answer? etc. From: I have not truly seen any such dharma that answers, questions, or is questioned. etc. Thus, the Blessed One speaks. To that, Subhuti himself previously performed actions during the day and (Sutra) in dreams, and after waking up (Sutra) if nourished, the actions will increase. Therefore, here too, if accumulated and dedicated in a non-attached manner, the dedication will become correct. Since future Buddhas will appear in succession, in order to show that the question is not completely answered, Maitreya, who has attained the end of non-attachment (Dagden), was asked, and Maitreya extensively explained the manner of non-attachment, therefore indirectly answering that the dedication is correct. For details, be sure to refer to the 'Garland of Combinations'. These disputes and answers are only as stated in the Sutra. Regarding the commentary, there are two parts. The actual meaning is: The yoga of the constant edge, the nature of phenomena. Regarding samsara and nirvana, there is no discrimination of acceptance or rejection, because the incompatible samsara and the antidote of liberation (Nirvana, golden) are recognized as unreal appearances or (golden, Mind-Only says) only the nature of appearances in the mind and meditated upon. Therefore, this is the yoga of the equality of samsara and nirvana, because there it is the non-discriminating yoga. The second part is refuting arguments. Argument: If all phenomena are unreal, like a dream, then even when not asleep, the nature of phenomena, will there be no accumulation of karma, shouldn't it be so? Because there are no ten non-virtuous actions and giving etc. The reason is admitted. Fell asleep.
་པའི་རྨི་ལམ་གྱི་གནས་སྐབས་བཞིན་ དུའོ། །ཞེས་བྱ་བའི་ཀླན་ཀ་བྱུང་ངོ་། །གཉིས་པ་ལ། དོན་མི་འཐད་པ་དང་། དཔེ་མ་གྲུབ་པའོ། ། དང་པོ་ལ་བཞི་སྟེ། རྒྱུ་མཚན་མཚུངས་པའི་གནོད་བྱེད་དགོད། དེ་ཡིས་སླར་ཡང་འདོད་ ཚུལ་སྨོས། དབུ་མ་པ་ལའང་དཔེར་འཇོག དེ་བཞིན་ཀུན་རྫོབ་ལས་ཡོད་སྒྲུབ་པའོ། །དང་ 2-278 པོ་ལ། དོན་དམ་པར་ཕྱི་རོལ་ཀྱི་དོན་ཡོད་པར་སྨྲ་བ་(གསེར་)ཉན་ཐོས་སྡེ་གཉིས་ཀྱི་ལུགས་ ལ་ཆོས་ཅན། སྲོག་གཅོད་སོགས་མི་དགེ་བ་དང་སྦྱིན་སོགས་དགེ་བའི་ལས་མེད་པར་ཐལ། རགས་པ་དང་རྒྱུན་ཀུན་རྫོབ་ཁོ་ན་ཡིན་ལ་སྐད་ཅིག་ཆ་མེད་དང་རྡུལ་ཕྲན་ཆ་མེད་ཁོ་ན་དོན་ དམ་པར་ཡོད་པས་སོ། །ཁྱབ་སྟེ། ཆ་མེད་ན་མཚོན་བསྣུན་པ་ལ་སོགས་པར་འགལ་ཞིང་སྐད་ ཅིག་མ་ཡིན་པ་ཉིད་ཀྱིས་རང་ལས་ཕྱིས་འབྱུང་གི་འཇིག་རྒྱུ་གཞན་མེད་པར་རང་གི་ངང་གིས་ འཇིག་པ་ཡིན་པས་གསད་བྱ་(ཆོས་བཤེས་དོན་)རང་གི་ངང་གིས་ཤི་བར་སོང་བས་གསོད་པོ་ལ་ སྡིག་པ་འབྱུང་བར་འགལ་ཞིང་སྦྱིན་པ་ཡང་ཇི་ལྟར་མྱུར་ཡང་སྐད་ཅིག་དང་པོ་ལ་རྫས་མཐོང་། གཉིས་པར་བཟོ། གསུམ་པར་སྦྱིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །རིགས་པར་མ་ཟད་ལུང་ལ་བརྟེན་ནས་ ཀྱང་གནོད་པ་ཡོད་དེ། ལུང་རིགས་ཀྱིས་རབ་ཏུ་བསྟན་པར་(ཆོས་བཤེས་དངོས་)རང་གི་འདོད་པ་ གྲུབ་པ་ནི་དེ་ལས་ཕར་ཡང་འགྲོར་མེད་པས་མཐའ་སྟེ། མཛོད་ལས། སྣོད་བཅུད་ཀྱི་འཇིག་ རྟེན་སྣ་ཚོགས་ལས་ལས་སྐྱེས། ཞེས་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་གསད་བྱ་རང་གི་ལས་ཀྱིས་ཤི་བར་(ཆོས་ བཤེས་དངོས་)སོང་བས་གསོད་པོ་ལ་སྡིག་པར་ཇི་ལྟར་འགྱུར། རང་གི་ལས་ཀྱི་རྫས་ཐོབ་པར་ སོང་བས་སྟེར་བྱེད་ལ་བསོད་ནམས་འགལ་བས་སོ་ཞེས་བརྗོད་ན། ཁྱེད་ལ་ཡང་ངེད་དང་ འདྲ་བར་གནོད་པར་འགྱུར་ཏེ། དུལ་ལྷས། ཉེས་པ་མཚུངས་པ་ཁོ་ནས་ཕ་རོལ་བོ་ཆོམས་པར་ འགྱུར་བས་དེ་ལ་ཉེས་པ་གཞན་ནི་མི་བརྗོད་དོ་ཞེས་བསྟན་ཏོ། །ཞེས་ཆོས་བཤེས་ཏེ་གསེར་ ཡང་དེ་ལས་མ་འདས་སྣང་ངོ་། ། གཉིས་པ་ནི། དེ་ལ་ཁྱེད་ལ་ལན་འདི་བས་མེད་དེ། སྐད་ཅིག་ཆ་མེད་དང་རྡུལ་ཕྲན་ཆ་ མེད་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་པའི་དོན་དམ་པར་སུས་ཀྱང་སུ་ཡང་བསད་པ་ཡང་མེད། རགས་པ་ དང་རྒྱུན་གྱི་དབང་དུ་བྱས་ཏེ་མ་བསད་པ་ཡང་མེད་དམ་མིན། སུས་ཀྱང་སུའི་ནོར་མ་བྱིན་ པར་བླངས་པ་ཡང་མེད། མ་བླངས་པ་ཡང་མ་ཡིན། སོགས་པས་འདོད་ལོག་དང་དེ་མ་སྤྱད་ 2-279 པ་ཡང་མིན་ནོ་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པར་ཁས་ལེན་མོད་དེ་ལྟར་འདོད་དོ་ཞེ་ན། (གསེར་ལྟར་ན་ བསད་པ་མེད། དེ་མེད་པས་མ་བསད་པའི་དགེ་བའང་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ཞེས་སོགས་སྦྱར་རོ། ། ) གསུམ་པ་ནི། དེ་ལྟར་འདོད་པའི་ཕྱོགས་ལ་སྲོག་གི་རྒྱུན་མ་ཆད་པར་ལུས་དེ་ལ་འཇུག་ པ་དང་འགལ་བ་སྲོག་ཆད་པའི་དངོས་པོ་བསྐྱེད་པ་ལ་(གསེར་དུ་བསྒྱུར། )འདི་བསད་དོ། །བདག་ ནི་གསོད་པ་པོའོ།
【現代漢語翻譯】 就像夢境一樣。』這樣的責難就產生了。第二點是：意義不合理和例子不成立。 第一點有四方面：引用理由相同的妨害；用它再次陳述所要表達的觀點；對於中觀派也舉例說明；同樣地，從世俗諦來成立實有。 第一點：主張勝義中外境存在的(金)聲聞部兩派的觀點作為所立宗，不應有殺生等不善業和佈施等善業，因為粗大和相續只是世俗諦，而剎那無分和極微無分只是勝義諦。這是因為，如果無分，則與用武器擊打等相違，並且因為不是剎那，所以沒有從自身之後產生的毀滅因素，而是自身自然毀滅，因此被殺者(法友)是自身自然死亡，所以殺者產生罪過是相違的，而且佈施也無論多麼迅速，第一剎那看到物體，第二剎那製造，第三剎那爲了佈施。不僅從理證上，而且從聖教量上也有妨害，因為用聖教量和理證完全證明(法友真實)自己的觀點，就沒有比這更進一步的了，所以是終點。如《俱舍論》中說：『器情世界從種種業生。』因此被殺者(法友真實)是因自己的業而死，那麼殺者怎麼會有罪過呢？因為是獲得自己業的果報，所以施者獲得福德也是相違的。如果這樣說，那麼你也會像我們一樣受到妨害，因為《律經》中說：『僅僅因為過失相同，就能擊敗對方，所以不對他說其他的過失。』所以法友，也就是金，似乎也沒有超出這一點。 第二點是：對於你來說，沒有比這更好的回答了，那就是：在剎那無分和極微無分的角度來說，勝義中誰也沒有殺死誰，粗大和相續的角度來說，難道不是沒有殺死嗎？誰也沒有不予取，難道不是沒有不予取嗎？等等，即使承認邪淫和沒有行邪淫等等，如果這樣認為呢？(如果像金那樣，就沒有殺死，因為沒有殺死，所以也沒有不殺生的功德等等。) 第三點是：對於這樣認為的宗派來說，與生命的相續沒有中斷而進入身體相違，並且與產生斷命的事物相違(在金中翻譯)。這就是殺，我就是殺者。
【English Translation】 Just like the state of a dream.』 Such a criticism arises. The second point is: the meaning is unreasonable and the example is not established. The first point has four aspects: citing a harm that has the same reason; using it to restate the view to be expressed; giving examples for the Madhyamaka school as well; similarly, establishing existence from the conventional truth. First point: Taking the view of the two schools of Śrāvakayāna (Gold) who assert that external objects exist in the ultimate sense as the subject, it should not be the case that there are non-virtuous actions such as killing and virtuous actions such as giving, because gross and continuous things are only conventional truths, while momentary indivisible particles and atomic indivisible particles are only ultimate truths. This is because if there is no part, it contradicts striking with weapons, and because it is not momentary, there is no other cause of destruction arising later from itself, but it destroys itself naturally, so the one being killed (Dharma Friend) dies naturally, so it is contradictory for the killer to incur sin, and even if giving is fast, in the first moment the object is seen, in the second moment it is made, and in the third moment it is for giving. Not only from reasoning, but also from scripture, there is harm, because completely proving one's own view with scripture and reasoning (Dharma Friend Real) there is nothing further to go beyond that, so it is the end. As it says in the Abhidharmakośa: 『The world of containers and beings arises from various actions.』 Therefore, the one being killed (Dharma Friend Real) dies from his own actions, so how can the killer have sin? Because it is the attainment of the substance of one's own actions, it is contradictory for the giver to gain merit. If you say so, then you will be harmed like us, because the Vinaya Sutra says: 『Only because the faults are the same, one can defeat the other, so one does not speak of other faults to him.』 So Dharma Friend, that is, Gold, does not seem to have gone beyond this. The second point is: For you, there is no better answer than this, that is: from the perspective of momentary indivisible particles and atomic indivisible particles, no one has killed anyone in the ultimate sense, from the perspective of gross and continuous things, is it not the case that no one has been killed? No one has taken what was not given, is it not the case that no one has not taken what was not given? And so on, even if one admits adultery and not committing adultery, if one thinks so? (If it is like Gold, then there is no killing, because there is no killing, so there is no merit of not killing, etc.) The third point is: For the school that thinks so, it contradicts the continuity of life not being interrupted and entering the body, and it contradicts producing the thing that cuts off life (translated in Gold). This is killing, and I am the killer.
། ཚུལ་འདི་ལྟར་བསད་དོ། །ཞེས་རྟོག་ཅིང་ཞེན་པའི་སྒོ་ནས་སྲོག་གཅོད་ པར་འཇོག སོགས་པས། གཞན་དབང་བའི་ནོར་ཁོ་རང་དབང་བའི་རྒྱུན་འཇུག་པ་དང་ འགལ་བ་བསྐྱེད་པ་མཐུའམ་འཇབ་བུས་བདག་གིར་བྱེད་པ་ལ་མ་བྱིན་ལེན་དུ་འཇོག་པ་ སོགས་དང་། སེར་སྣའི་རྒྱུན་འཇུག་པ་དང་འགལ་བའི་དངོས་པོ་བསྐྱེད་པ་ལ་སྦྱིན་པར་ འཇོག་སོགས་ཏེ། དཔེར་ན་ཚུལ་བཞིན་མ་ཡིན་པ་ཡིད་བྱེད་དགེ་སློང་གིས་སྦྱོར་དངོས་རྗེས་ གསུམ་ཚང་བས་མི་ཚངས་པར་སྤྱད་པས་མི་དགེ་བ་དང་། སོགས་པས་དེ་ཉིད་འཆབ་སེམས་ མེད་པར་དགེ་འདུན་ལ་འཐོལ་བ་ལས་དགེ་སློང་དུ་འགྱུར་བས་དགེ་བ་དང་། དེ་ཉིད་རྨི་ལམ་ གྱི་གནས་སྐབས་སུ་ལུང་མ་བསྟན་དུ་བཞག་པ་དང་འདྲ་བར་རོ། །ཞེས་གསེར་རོ། །ཡང་ན་ ཚུལ་མིན་ནི་ཆགས་སེམས་གནོད་སེམས་སོགས་དང་། སོགས་པས་ཚུལ་བཞིན་ཕན་སེམས་ སོགས་ཀྱིས་དངོས་སུ་ཕན་གནོད་མེད་ཀྱང་། ཞེས་(བུ་)གསུང་ངོ་། ། བཞི་པ་ནི། ཞེས་ཟེར་བ་དཔེ་དེ་བཞིན་དུ་དབུ་མ་པ་ལ་ཡང་དངོས་པོ་ཐམས་ཅད་བདེན་ མེད་རྨི་ལམ་དང་འདྲ་བ་ལ་ཡང་དེ་དང་མཐུན་པའི་སྟེ་(གསེར་དངོས་)རང་བཞིན་གྱིས་སྟོང་པའི་ དོན་གྱི་སྲོག་ཆགས་སོགས་ལ་(གསེར་)དངོས་པོར་མངོན་པར་ཞེན་ཅིང་ཆགས་པ་དང་། སོགས་ པས་བདག་གིས་རལ་གྲི་ལ་སོགས་པས་བསད་དོ་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པར་མངོན་(གསེར་) པར་(དངོས་)ཞེན་པའི་དབང་གིས་ཕྱིན་ཅི་ལོག་གི་འཆིང་བ་མཐའ་དག་མ་ཉམས་པ་སྟེ་འཆིང་ བ་ཀུན་ལྡན་གྱི་གང་ཟག་རྣམས་ལ་སྲོག་གཅོད་ལ་(གསེར་)སོགས་པའི་མི་དགེ་བར་འཇོག་(བས་ 2-280 དེ་སྤངས་ནས་ངེས་པར་དགེ་བར་བྱའོ། །ཞེས་དགོངས་ཞེས་གསེར། )གོ །ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པའི་ལན་དེ་དང་ དེ་དངོས་སྨྲ་ལས་ཕྱོགས་དབུ་མའི་མདོ་བསྟན་བཅོས་ལས་གསུངས་སོ་ཞེས་བྱ་བར་ཁོང་དུ་ ཆུད་པར་བྱས་ནས་དེར་ཞིབ་ཏུ་ལྟོས་ཤིགས་ཞེས་བྱའོ། ། གཉིས་པ་ལ། དོན་མི་འཐད་པའི་ལན་ལས་ལན་གཞན་ཡང་ཡོད་ཅེས་བསྡུ་བའི་དོན་ (གསེར་)ནོ། །འདི་ལ་གཉིས་ཏེ། ལུང་གཞན་ལ་བརྟེན་ནས་དཔེ་མ་གྲུབ། འདིར་བཤད་ལ་ བརྟེན་ནས་དཔེ་མ་གྲུབ་པའོ། །དང་པོ་ནི། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། རྨི་ལམ་ན་ལས་མེད་པའི་དཔེ་ མ་གྲུབ་པར་ཐལ། ཐ་མལ་བའི་རྨི་ལམ་སེམས་ནི་གཉིད་ཀྱིས་ཉམས་ཤིང་མི་གསལ་བས་ དེར་བསགས་པའི་ལས་ཀྱི་འབྲས་བུ་དམན་ཞིང་ཆུང་ལ་གཉིད་སད་ཚེ་སེམས་གསལ་ཞིང་མ་ འཆོལ་བས་དེའི་ལས་རྣམས་དེ་བས་འབྲས་བུ་ལྷག་པ་དེས་ན་དེ་གཉིས་འབྲས་བུ་འདྲ་བ་སྟེ་ མཉམ་པ་མ་ཡིན་ཞེས་བྱ་བ། ཉི་ཤུ་བ་ལས་འབྱུང་བས་སོ། །གཉིས་པ་ནི། དེ་བཞིན་དུ་དཔེ་ མ་གྲུབ་པའི་སྒྲུབ་བྱེད་གཞན་སྟོན་ཏེ་རྨི་ལམ་དུ་དགེ་མི་དགེ་སྤྱད་པར་རྨིས་པ་ནི་གཉིད་སད་ པའི་གནས་སྐབས་ན་ངོ་མཚར་(དོན་མང་བོ་ལ་འཇུག་ཀྱང་འདིར་)བས་(ཨ་ལ་ལ་ནི་ངོ་མཚར་བའོ་ཞེས་ཞི་འབྱུང་ ངོ་། །
【現代漢語翻譯】 就像這樣殺生！』通過這種方式進行思考和執著而殺生。等等，將不屬於自己的財物據爲己有，或者通過欺騙、盜竊等手段佔爲己有，這被認為是偷盜。等等，創造出與吝嗇相違背的事物，這被認為是佈施。例如，不如理作意的比丘，通過圓滿的加行、正行、後行三者行不凈行，這屬於不善。等等，如果他沒有隱藏之心，向僧團坦白，從而恢復比丘身份，這屬於善。這就像在夢境中被認為是無記一樣。這是金氏的觀點。或者，不如理是指貪心、嗔恨心等等。等等，如理是指利他之心等等，即使實際上沒有利益或損害。這是（子）的觀點。 第四個是：就像這個例子一樣，對於中觀派來說，所有的事物都是無自性的，如同夢境一般，但即使如此，對於與此相似的（金實）自性空性的有情等等，（金）仍然執著于顯現的事物，並且貪戀。等等，由於執著于『我用劍殺了他』等等的顯現（金），所有的顛倒束縛都沒有消除，也就是說，對於具有所有束縛的補特伽羅來說，殺生等被認為是不善（因此，必須捨棄它，並一定要行善！這是他的想法，金氏說）。等等，對於這個回答，必須理解它是在勝義諦方面，是從中觀派的經論中所說的，並且要詳細地研究它。 第二，在不合道理的回答中，還有其他的回答可以總結。（金）不對。這裡有兩種情況：依賴其他教證而不能成立例子；依賴此處所說而不能成立例子。第一種情況是：所知法，因為在夢中沒有業，所以例子不能成立。因為普通人的夢境，心識被睡眠所擾亂，不清晰，所以在夢中積累的業的果報微弱而小。當醒來時，心識清晰而不散亂，所以那些業的果報更加強大。因此，這兩者的果報並不相同，也就是說，不相等。這是《二十頌》中所說的。第二種情況是：同樣地，顯示其他不能成立例子的理由，即夢中夢到行善或作惡，在醒來的時候會感到驚奇（雖然有很多意思，但在這裡是）！
【English Translation】 Like this, killing! Through thinking and clinging in this way, one engages in killing. Etcetera, taking what does not belong to oneself, or appropriating it through deception, theft, etc., is considered stealing. Etcetera, creating things that contradict stinginess is considered giving. For example, an unethical monk, through the complete action of preparation, main action, and subsequent action, engages in impure conduct, which is unwholesome. Etcetera, if he has no intention to conceal it and confesses to the Sangha, thereby regaining his status as a monk, this is wholesome. This is similar to being considered neutral in a dream state. This is the view of Gser. Or, unethical refers to attachment, hatred, etc. Etcetera, ethical refers to altruistic thoughts, etc., even if there is no actual benefit or harm. This is the view of (Bu). The fourth is: Just like this example, for the Madhyamikas, all phenomena are without inherent existence, like dreams, but even so, for sentient beings who are similar to this (Gser dngos), emptiness of inherent nature, etc., (Gser) still clings to and is attached to appearing phenomena. Etcetera, due to clinging to the appearance of 'I killed him with a sword,' etc. (Gser), all the reversed bonds have not been eliminated, that is, for individuals who possess all the bonds, killing, etc., is considered unwholesome (therefore, one must abandon it and definitely practice virtue! This is his thought, says Gser). Etcetera, for this answer, it must be understood that it is in terms of ultimate truth, and it is said in the sutras and treatises of the Madhyamika school, and one should study it in detail there. Secondly, in the unreasonable answer, there are other answers that can be summarized. (Gser) is incorrect. There are two situations here: relying on other scriptures, the example cannot be established; relying on what is said here, the example cannot be established. The first situation is: knowable phenomena, because there is no karma in dreams, the example cannot be established. Because the minds of ordinary people in dreams are disturbed by sleep and are not clear, the results of the karma accumulated in dreams are weak and small. When awake, the mind is clear and not distracted, so the results of those karmas are stronger. Therefore, the results of these two are not the same, that is, they are not equal. This is what is said in the 'Twenty Verses.' The second situation is: Similarly, showing other reasons why the example cannot be established, that is, dreaming of practicing virtue or evil in a dream, one will be surprised when waking up (although there are many meanings, here it is)!
)ཀྱེ་མ་དགེ་མི་དགེ་བྱས་སོ་ལེགས་པར་བྱས་སོ་ཞེས་རྗེས་སུ་ཡི་རང་ན་རྗེས་ཀྱི་གནས་ སྐབས་ཀྱི་སེམས་ཀྱིས་དགེ་མི་དགེར་མངོན་པར་ཞེན་པས་གསོས་ཀྱིས་ཡོངས་སུ་གསོས་ཏེ་ དགེ་མི་དགེར་འགྱུར་བ་དེའི་ཕྱིར་ཡང་ལས་མེད་དེ་རྨི་ལམ་བཞིན་གྱི་དཔེ་མ་གྲུབ་པོ། །དེས་ ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། འཁོར་འདས་དོན་དམ་པར་བདེན་མེད་དུ་མཉམ་པ་ཉིད་ཡིན་ནོ། །རྨི་ ལམ་དང་གཉིད་སད་དུས་དོན་དམ་པར་བདེན་མེད་དུ་མཚུངས་པས་སོ། །ཁྱབ་སྟེ། རྨི་ལམ་ དང་འཁོར་བ་སད་པ་དང་མྱང་འདས་མཚུངས་པས་སོ། ། ༈ གཟུགས་སྐུའི་རྒྱུ་ཞིང་དག་པ། བཅུ་པ་ལ་མཚམས་སྦྱར་ནི། འཁོར་འདས་གཉིས་ཀ་མཉམ་པ་ཉིད་དུ་རྣམ་པར་བསྒོམས་ པ་ནི་རང་གི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་དུ་མ་འོངས་པ་ན། སངས་རྒྱས་སུ་འགྱུར་བས་མཉམ་ 2-281 སྦྱོར། དེའི་འོག་ཏུ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་དག་སྦྱོར་སྟོན་ནོ། །རྩ་འགྲེལ་ནི། གོ་རིམ་བཞིན་དུ་ སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་སེམས་ཅན་གྱི་འཇིག་རྟེན་བཀྲེས་སྐོམ་དང་ངན་སོང་དང་མདོག་ངན་ཚེ་ ཐུང་མི་དགེ་བཅུ་སྤྱོད་པ་(ལོངས་སྤྱོད་ཆུང་རིགས་དམན་ཡན་ལག་ཉིང་ལག་མ་ཚང་བ་སེར་སྣ་སོགས་སྐྱེ་གནས་བཞི་ རིགས་བཞི། )སོགས་ཀྱིས་མ་དག་པ་གང་ཡིན་པ་དེའི་གཉེན་པོར་ལྷའི་ཉེ་བར་སྤྱད་པ་བདུད་ རྩི་སོགས་དང་། ངན་སོང་གི་སྒྲ་མི་གྲག་པ་ལ་སོགས་པའི་དག་པ་བསྐྱེད་ཅིང་བསྒྲུབ་པ་ཡི་ སྒོ་ནས་བཅུད་དག་པ་དང་། ཞིང་སྣོད་ཀྱི་འཇིག་རྟེན་རྡོ་བ་དང་ཚེར་མ་དང་ངམ་གྲོག་གཡང་ ས་(ལྗན་ལྗིན་ལུད་ཁུ་སྡོང་དུམ་)ལ་སོགས་པས་མ་དག་པ་དེའི་གཉེན་པོར་གསེར་གྱི་ས་ཕྱོགས་དང་ སོགས་པ་ལག་(ཨཱརྱ་དག་)མཐིལ་ལྟར་མཉམ་པ་དང་བཻཌཱུརྱས་(སྔོན་པོའི་རྒྱུ་ལས་གྲུབ་པ་གསེར་གྱི་ཕྱེ་མ་ བརྡལ་བ་ཞེས་མདོ། )མིག་མངས་རིས་སུ་བྲིས་པ་སོགས་དག་པ་བསྐྱེད་པའི་སྒོ་ནས་སྣོད་རྣམ་པར་ དག་པ་དང་གཉིས་ནི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་རྣམ་པར་དག་པའི་སྦྱོར་བའོ། །(སེམས་བསྐྱེད་ཉེར་གཉིས་ ཀྱི་ཐ་མ་ཞིང་དག་པ་ཡིན་ཞེས་དང་སྤྲུལ་སྐུ་ནི་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ལྡན་དང་ཞིང་དག་པ་གཉིས་ཀ་ཡིན་ཞེས་སོ། ། )འཇིག་རྟེན་གཉིས་ ཀྱི་བྱེ་བྲག་གིས་ཞིང་། རྣམ་པ་གཉིས་སྤྱོད་པ་ནི། རང་གི་སེམས་སྤྱོད་པ་ལ་འདུས་སོ། །(གང་ གའི་ལྷ་མོས་ཞིང་དག་པ་གཟུང་བས་སངས་རྒྱས་གསེར་གྱི་མེ་ཏོག་ཏུ་བསྐལ་བ་སྐར་མ་ལྟ་བུ་ལ། ) ༈ འཕྲིན་ལས་ཀྱི་རྒྱུ་ཐབས་མཁས་སྦྱོར། བཅུ་གཅིག་པ་ལ། མཚམས་སྦྱར་ནི། རང་གི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་རྣམ་པར་དག་པ་ བསྒྲུབས་པའི་ས་བཅུ་པའི་དབང་བསྐུར་བའི་ས་དང་སྐྱེ་བ་གཅིག་ཐོགས་ལ་གནས་པ་ནི་ སེམས་ཅན་འདུལ་བའི་ཐབས་ལ་མཁས་པས་གདུལ་བྱའི་སྐལ་བ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་སྔར་ བཤད་ལྟར་སངས་རྒྱས་སུ་བརྗོད་པའི་ས་བཅུ་པའི་མཛད་པ་བྱ་དགོས་པས་ཐབས་ལ་མཁས་ པའི་སྦྱོར་བ་སྟོན་ནོ། །ཆོས་བཤེས་སོ
【現代漢語翻譯】 唉呀，無論是善行還是惡行，都做得很好啊！』這樣隨喜之後，後續階段的心會執著于善或不善，被滋養而增長，從而轉變為善或不善。因此，一切都如夢一般，沒有實體。所以，所知法，在勝義諦中，輪迴和涅槃是無有自性的平等性。就像夢境和醒來時一樣，在勝義諦中是無有自性的相同。因為夢境和輪迴，醒來和涅槃是相同的。 清凈色身的因——凈土 第十，連線：對輪迴和涅槃二者觀修平等性，這是爲了將來在自己的佛土中成佛而做的準備。之後，展示佛土的清凈。根本和註釋是：按照順序，佛土和眾生世界，飢渴和惡趣，以及醜陋、短命、行持十不善業（受用微小、種姓低劣、肢體不全、吝嗇等等，四種生處，四種姓氏）等不清凈的對治，是天人的享用、甘露等等；以及不聞惡趣之聲等等，通過生起和成就清凈，來清凈精華；以及器世界的土地，石頭、荊棘、懸崖、深淵（垃圾、污水、樹樁）等不清凈的對治，是黃金地面等等，像手掌一樣平坦，以及用青金石（由藍色物質構成，像撒了金粉一樣，經中說）繪製的圖案等等，通過生起清凈，來清凈器世界。這二者是佛土清凈的準備。（發心二十二的最後是凈土，化身既具有法身又具有凈土。）以兩個世界的差別來行持兩種凈土的方式，都包含在自己的心行中。（恒河女神以凈土為目標，佛陀在黃金花中像星星一樣度過劫數。） 事業之因——善巧方便 第十一，連線：成就自己的佛土清凈，處於十地灌頂之地和一生補處菩薩的地位，是爲了以善巧方便調伏眾生，根據所化眾生的根器，如前所述，必須行持如佛一般的十地事業，因此展示善巧方便的準備。法友們。
【English Translation】 Alas, whether virtuous or non-virtuous deeds, they are done well!' After rejoicing in this way, the mind in the subsequent state clings to virtue or non-virtue, is nourished and grows, thereby transforming into virtue or non-virtue. Therefore, everything is like a dream, without substance. Therefore, knowable things, in ultimate truth, samsara and nirvana are the equality of non-inherent existence. Just as dreams and waking are the same in ultimate truth as non-inherent existence. Because dreams and samsara, waking and nirvana are the same. The cause of purifying the Rupakaya (form body) - Pure Land Tenth, the connection: Meditating on the equality of both samsara and nirvana is a preparation for becoming a Buddha in one's own Buddha-field in the future. After that, the purification of the Buddha-field is shown. The root and commentary are: In order, the Buddha-field and the world of sentient beings, hunger and thirst and the lower realms, and ugliness, short life, practicing the ten non-virtuous deeds (small enjoyment, low caste, incomplete limbs, stinginess, etc., four kinds of birth, four kinds of castes) and so on, the antidote to impurity is the enjoyment of gods, nectar, etc.; and not hearing the sounds of the lower realms, etc., through generating and accomplishing purity, to purify the essence; and the land of the vessel world, stones, thorns, cliffs, abysses (garbage, sewage, tree stumps) and so on, the antidote to impurity is the golden ground, etc., as flat as the palm of the hand, and patterns drawn with lapis lazuli (made of blue material, like sprinkled with gold powder, as the sutra says), etc., through generating purity, to purify the vessel world. These two are the preparation for the purification of the Buddha-field. (The last of the twenty-two aspirations is the pure land, the nirmanakaya (emanation body) has both the dharmakaya (dharma body) and the pure land.) The way of practicing the two kinds of pure lands with the difference of the two worlds is all contained in one's own mind practice. (Ganga (Ganges) goddess takes the pure land as the goal, the Buddha spends kalpas like stars in golden flowers.) The cause of activity - skillful means Eleventh, the connection: Accomplishing the purification of one's own Buddha-field, being in the position of the tenth bhumi (level) of empowerment and the position of a bodhisattva in his last life, is to tame sentient beings with skillful means, according to the capacity of the beings to be tamed, as mentioned before, one must perform the deeds of the tenth bhumi like a Buddha, therefore showing the preparation of skillful means. Dharma friends.
། །སངས་རྒྱས་མཚན་ཉིད་པའི་མཛད་པ་བྱ་དགོས་ པས་དེའི་རྒྱུ་ཐབས་མཁས་སྦྱོར་སྟོན། ཞེས་ཤེར་འབྱུང་ངོ་། །རྩ་བ་ལ་གསུམ་(པོ་དག་ལྡན་འཆད། ) སྟེ། སྦྱོར་བའི་ཡུལ། ཡུལ་ཅན་སྦྱོར་བའི་ངོ་བོ། ཁྱད་པར་གྱི་དབྱེ་བའོ། །དང་པོ་ནི། སྟོང་ཉིད་ 2-282 མཚན་མེད་སྨོན་མེད་གསུམ་བྱང་ཕྱོགས་སོ་བདུན་པོ་ཚན་པ་བདུན་དུ་བགྲང་པས་བཅུ་བོ་དེ་ འདིའི་ཡུལ་ཡིན་ནོ། །(ཨཱརྱ་དག་ལྡན་རད་ཀིར་ཏེ། གནོད་འཇོམས་ཡང་སྟེ་རྒྱས་འབྲིང་གི་མདོ་དངོས་སོ། ། ) རབ་ འབྱོར་གྱིས་གསོལ་བ། (གནོད་འཇོམས་སུ། གནས་བརྟན་རབ་འབྱོར་གྱིས་རྣམ་པར་ཐར་བའི་སྒོ་གསུམ་བསྒོམ་པ་དང་། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཕྱོགས་ དང་མཐུན་པའི་ཆོས་སུམ་ཅུ་རྩ་བདུན་བསྒོམ་པ་ལ་ཇི་ལྟར་བྱ་བ་ཉན་ཐོས་དང་རང་སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱིས་རྣམ་པར་གྲོལ་བ་སྤངས་ཏེ་བསྒོམ་ཞུས་པའོ། །ཞེས་སོ། ། ) ཇི་ལྟར་སྟོང་ཉིད་ལ་འདྲིས་པར་བགྱི། ཞེས་སོགས་སོ། །(འབུམ་ཊཱིཀ་ཏུ། སྟོང་ཉིད་སྨོས་ཤིང་བཤད་ནས་ མ་འདྲེས་པ་བཅོ་བརྒྱད་ཀྱི་བར་དུ་སྦྱོར་རོ། །ཞེས་སོ། ། ) ཆོས་བཤེས་ནི་ཐབས་མཁས་བཅུ་པོ་བྱང་སེམས་ མཆོག་(དབང་བསྐུར་བ་པ་དང་སྐྱེ་བ་གཅིག་གིས་ཐོགས་པ། )དེ་དག་གི་དམིགས་བྱ་ཡིན་པས་ཡུལ་ཡིན་ གསུང་སྟེ་མདོ་དང་མི་འབྱོར་རོ། །གཉིས་པ་ནི། ཡུལ་བཅུ་བསྒོམས་པས་འདྲིས་པར་བྱེད་ཅིང་ མངོན་དུ་(མི་བྱེད་པ་ནི་སྦྱོར་བ་ཞེས་དག་ལྡན་)བྱ་བའི་དུས་དང་དུས་མིན་ཤེས་པའི་ཡུམ་སྦྱོར་ནི་ཡུལ་ ཅན་ཐབས་མཁས་པའི་སྦྱོར་བའོ། ། གསུམ་པ་ནི། སྦྱོར་བ་འདི་ནི་དགྲ་འདས་སོགས་རྣམ་པ་བཅུར་དབྱེ་བར་བྱ་སྟེ། དེ་དག་ སྦྱོར་བ་དང་འབྲེལ་བས་སོ། །ཞེས་དག་ལྡན་ནོ། །གཞན་རྩ་འགྲེལ་ནི། སྐྱེ་བ་གཅིག་གིས་ ཐོགས་པའི་བྱང་པའི་སྦྱོར་བ་ཆོས་ཅན། བར་དུ་གཅོད་པའི་དགྲ་རྣམས་ལས་འདས་པའི་ སྦྱོར་བ་ཡིན་ཏེ། ལྷ་ལ་སོགས་པའི་(བདུད་གཞན་གསུམ་ལས་འདའ་བྱེད་ཀྱི་དགེ་བ་ལ་བར་དུ་གཅོད་པ་ལྷའི་བུའི་ བདུད། སྲོག་འགགས་པ་འཆི་བདག་གི་བདུད་དེ་ཚེ་ལ་བར་གཅོད་དོ། །སྡུག་བསྔལ་གྱི་ཕུང་བོ་འདི་ཕུང་བོའི་བདུད་དེ་ལྷག་མེད་ ཀྱི་བར་གཅོད་དོ། །ཁམས་གསུམ་གྱི་ཉོན་མོངས་ནི་ཉོན་མོངས་པའི་བདུད་དེ། ལྷག་བཅས་ཀྱི་མྱང་འདས་ལ་བར་གཅོད་དོ། ། ) བདུད་བཞི་དང་ས་གཉིས་ལས་འདས་པས་སོ། །དེ་ཡིན་ཏེ། བདུད་ལ་སོགས་པའི་བར་ཆད་ ཀྱི་རྒྱུ། གཟུགས་སོགས་དངོས་པོ་བདེན་འཛིན་ལས་ཡང་དག་པར་བརྒལ་བའི་(མདོ་དང་མཐུན། ) སྦྱོར་བ་ཡིན་པས་སོ། །ཞེས་གསེར་རོ། །སྐྱེས་བུ་དཔའ་ཞིང་རྩལ་ཆེ་ལ་རབ་ཏུ་བརྟན་ཞིང་། ནས། སྒྱུ་རྩལ་དྲུག་ཅུ་བཞི་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པ་འབྲོག་དགོན་པར་སོང་བའི་དཔེས། མཐར་ 2-283 མཚན་མ་མེད་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་གང་མངོན་དུ་བྱས་ནས་ཉན་ཐོས་ཀྱི་སའམ་རང་སངས་རྒྱས་ ཀྱི་ས་མངོན་དུ་མི་བྱེ
【現代漢語翻譯】 爲了實現佛陀的品質，需要進行相應的活動，因此，這裡展示了巧妙的方法。正如《般若經》所說。根本上有三個方面：（三者具備而宣說。）即：結合的對象、具有對象的結合的本質、以及特殊的區分。第一點是：空性、無相、無愿這三者，以及三十七道品，被歸為七個部分，這十者是此處的對象。（阿雅·達格丹·拉德·吉爾泰。摧毀障礙，以及廣、中等的經部正文。） 饒益請問。（在《摧毀障礙》中，常啼菩薩請問如何修習空性等三解脫門，以及如何修習與菩提分相應的三十七道品，從而避免聲聞和獨覺的解脫。） 如何與空性相熟？等等。（在《十萬頌釋》中，從宣說空性到不相熟的十八種結合。） 法友是十種巧妙的方法，是殊勝菩薩（受過灌頂者和一生補處者）的目標，因此是對象。這樣說與經文並不矛盾。第二點是：通過修習這十個對象，使其相熟，並且顯現（不顯現則稱為結合，即達格丹），瞭解時機和非時機的般若波羅蜜多，是具有對象之巧妙方法的結合。第三點是：這種結合可以分為十種，如超越敵人等，因為它們與結合相關。正如達格丹所說。其他的根本釋文中說：一生補處菩薩的結合，其法相是：是超越障礙之敵的結合，因為超越了天等（除了其他三種魔之外，製造障礙的善行是天魔。斷絕生命的死魔會阻礙壽命。痛苦的集合是蘊魔，會阻礙無餘涅槃。三界的煩惱是煩惱魔，會阻礙有餘涅槃。）四魔和二地。這是因為：是超越魔等障礙之因，以及超越對色等事物真實執著的（與經文一致）結合。正如金子所說。如同勇猛、技藝高超、極其堅定的男子，直到，圓滿了六十四種技藝，去了寂靜的寺廟一樣。最終， 顯現了無相三摩地，但沒有顯現聲聞地或獨覺地。
【English Translation】 To accomplish the qualities of a Buddha, corresponding activities are necessary; therefore, skillful methods are shown here, as stated in the Prajnaparamita Sutra. There are three aspects to the root text: (explaining with the three complete.) namely: the object of the union, the nature of the union with the object, and the distinctions of the particular. The first point is: emptiness, signlessness, wishlessness, and the thirty-seven factors of enlightenment, which are grouped into seven categories; these ten are the objects here. (Arya Dagdan Rad Kirtay. Destroying obstacles, and the direct texts of the extensive, intermediate, and concise sutras.) Rabyor asks. (In 'Destroying Obstacles,' Sthavira Subhuti asks how to practice the three doors of liberation, such as emptiness, and how to practice the thirty-seven dharmas that are in accordance with the path to enlightenment, thereby avoiding the liberation of the Hearers and Solitary Buddhas.) How does one become familiar with emptiness? etc. (In the 'Hundred Thousand Stanza Commentary,' from the explanation of emptiness to the eighteen unions that are not familiar.) Dharma friend is the ten skillful methods, which are the object of the supreme Bodhisattva (one who has received empowerment and is in their last life), therefore it is the object. Saying this does not contradict the sutra. The second point is: by practicing these ten objects, making them familiar, and manifesting (not manifesting is called union, i.e., Dagdan), knowing the time and non-time of Prajnaparamita, is the union of skillful methods with an object. The third point is: this union can be divided into ten types, such as surpassing enemies, etc., because they are related to the union. As Dagdan said. Other root commentaries say: the union of a Bodhisattva in their last life, its characteristic is: it is the union that surpasses the enemies of obstacles, because it surpasses the gods, etc. (Besides the other three maras, the virtue that creates obstacles is the deva-mara. The mara of death, which cuts off life, obstructs longevity. This collection of suffering is the skandha-mara, which obstructs nirvana without remainder. The afflictions of the three realms are the klesha-mara, which obstructs nirvana with remainder.) the four maras and the two grounds. This is because: it is the cause of obstacles such as maras, and the union that truly transcends the clinging to reality of forms, etc. (consistent with the sutra). As gold said. Like a man who is brave, skilled, and extremely steadfast, until, having perfected the sixty-four arts, he goes to a solitary monastery. Finally, manifesting the signless samadhi, but not manifesting the ground of a Hearer or a Solitary Buddha.
ད། ཅེས་སོགས་སོ། །ཆོས་ཅན། འཁོར་འདས་ལ་མི་གནས་པར་རྣལ་ འབྱོར་ལ་གནས་པའི་སྦྱོར་བ་ཡིན་ཏེ། རྟེན་འབྲེལ་ལ་སོགས་པའི་ཆོས་ཐམས་ཅད་བདག་ (གསེར་)མེད་དུ་མཉམ་པ་ཉིད་རྣམ་པར་བསྒོམ་པ་གོམས་པས་གང་ལ་ཡང་མངོན་ཞེན་མེད་ པའི་འཕགས་ཆེན་གྱི་སྦྱོར་བས་སོ། །དཔེར་ན། (གཤོག་པ་ཡོད་པས་)འདབ་ཆགས་(ཞེས་བཙུན་གྲོལ། ) བྱ་བར་སྣང་ལ་རྒྱུ་ཞིང་ས་ལ་མི་ལྟུང་བའི་དཔེས། སྟོང་ཉིད་སོགས་ལ་སྤྱོད་ཅིང་ཉན་རང་དུ་ མི་ལྟུང་། ཞེས་སོགས་སོ། །ཆོས་ཅན། སྔོན་གྱི་སྨོན་ལམ་གྱི་ཤུགས་ཀྱིས་འཕངས་པའི་དུས་ ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་རྣམ་མཁྱེན་ཐོབ་པར་བྱེད་ཅིང་གཞན་དོན་བྱེད་དེ། སེམས་ཅན་མཐའ་ ཡས་པའི་དོན་སྒྲུབ་པའི་སྨོན་ལམ་ལེགས་པར་གྲུབ་པས་སོ། །དཔེར་ན། འཕོང་བསླབས་སྐྱེ་ བུས་གནམ་དུ་མདའ་བརྒྱུད་མར་འཕངས་བའི་དཔེས། དགེ་རྩ་དེ་དག་བླ་མེད་རྫོགས་ཆུབ་ ཏུ་སྨིན་པར་མ་གྱུར་པ་དེ་སྲིད་དུ་ཡང་དག་པའི་མཐའ་མངོན་དུ་མི་བྱེད་དོ། །ཞེས་སོགས་སོ། ། ཆོས་ཅན། ཉན་རང་དང་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའི་སྦྱོར་བ་ཡིན་ཏེ། ཉན་རང་སོགས་ཀྱིས་བྱ་ དཀའ་བར་སྤྱོད་པ་གཏོང་བ་དང་(གསེར་)གཏོང་ཆེན་དང་། ཤིན་ཏུ་གཏོང་བ་ཐམས་ཅད་ཤིན་ ཏུ་གོམས་པའི་ཡུམ་སྦྱོར་ཡིན་པས་སོ། །སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཡོངས་སུ་མ་བཏང་བའི་ཕྱིར། ཞེས་སོགས་སོ། །ཆོས་ཅན། སྟོང་ཉིད་སོ་བདུན་སྒོ་གསུམ་གྱི་འབྲས་བུ་ལམ། རྒྱུན་ཞུགས་ སོགས་བཞི་རང་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཆོས་ཐམས་ཅད་ལ་ཆགས་ཤིང་འཛིན་པ་མེད་པའི་སྦྱོར་བ་ཡིན་ ཏེ། ཆོས་དཀར་བོ་དགེ་ཆོས་ཐམས་ཅད་ལ་ཞེན་པ་དང་རོ་མྱང་བས་རྣམ་པར་དག་པའི་སྦྱོར་ བ་ཡིན་པས་སོ། །སྒོ་གསུམ་ལ་སྙོམས་པར་འཇུག་ཀྱང་། ནས། རྒྱུན་དུ་ཞུགས་པ་སོགས་རང་ བྱང་ཆུབ་ཐོབ་པར་འགྱུར་བ་མངོན་དུ་མི་བྱེད་དོ། །སོགས་སོ། །ཆོས་ཅན། ང་དང་ང་ཡིར་མི་ དམིགས་པའི་སྦྱོར་བ་སྟེ། བསམ་པས་སེམས་ཅན་རྣམས་ཀྱི་དམིགས་པར་ལྟ་བ་སྤང་བའི་ 2-284 ཕྱིར་ཆོས་བསྟན་ཏོ་སྙམ་ནས་སྦྱོར་བས་རྣམ་པར་ཐར་བའི་སྒོ་སྟོང་པ་ཉིད་བསྒོམ་པ་རྫོགས་པ་ (ཨཱརྱ་)ཉིད་ཀྱིས་སོ། །སེམས་ཅན་འདི་དག་ནི་ཡུན་རིང་བོ་ནས་དམིགས་པ་ལ་སྤྱོད་སྤྱོད་པ་སྟེ། བདག་ཅེས་བྱ་བའམ་ནས་སེམས་ཅན་དེ་དག་གི་དམིགས་པའི་ཉེས་པ་དེ་དག་མེད་པར་བྱའོ་ སྙམ། ཞེས་སོགས་སོ། །ཆོས་ཅན། མཚན་མ་མེད་པའི་སྦྱོར་བ་སྟེ། བསམ་པས་སེམས་ཅན་ རྣམས་ཀྱི་མཚན་མར་ལྟ་བ་(རད་ཀིར་)ཡང་སྤང་བའི་ཕྱིར་དུ་སྦྱོར་བས་རྣམ་པར་ཐར་བའི་སྒོ་ མཚན་མ་མེད་པ་བསྒོམ་པ་རྫོགས་པ་(ཨཱརྱ་)ཉིད་ཀྱིས་སོ། །སེམས་ཅན་འདི་དག་ནི་ཡུན་རིང་ བོ་ནས་མཚན་མ་ལ་སྤྱོད་སྤྱོད་པ་སྟེ་བུད་མེད་ཀྱི་མཚན་མའམ། ཞེས་སོགས་ནས། སེམས་ ཅན་གྱི་ཉེས་པ་དེ་དག་མེད་པར་བྱའོ་སྙམ་སྟེ། ཞེས་སོགས་སོ། །ཆོས་ཅན། སྨོན་པ་མེད་ པའི་སྦྱོར་
【現代漢語翻譯】 等等。法性（chos can）：這是一種不住于輪迴與涅槃，而安住于瑜伽的修行。通過習慣性地觀修緣起等一切法皆無自性（བདག་，Ātman，我，self）的平等性，以對任何事物都沒有執著的聖者之大修行。例如，就像（因為有翅膀）鳥類（འདབ་ཆགས་）顯得能夠自由飛翔，而不會墜落到地面一樣，修持空性等，也不會墮入聲聞或獨覺的境界。等等。法性：它能如往昔願力所推動的那樣，獲得一切智智（རྣམ་མཁྱེན།，sarvākārajñāna，一切相智），並利益他人，因為能圓滿成辦利益無量眾生的願望。例如，就像一個訓練有素的射手能將箭矢連續射向天空一樣，在那些善根尚未成熟為無上圓滿菩提之前，也不會顯現真實的邊際。等等。法性：這是一種不與聲聞、獨覺共通的修行，因為它是能極難行之佈施，大布施，以及極其廣大的佈施，並且是極其習慣的母續瑜伽。因為沒有完全捨棄一切眾生。等等。法性：這是一種對三十七道品、三解脫門之果、預流果等四果以及自生菩提的一切法都沒有執著和固守的修行，因為這是一種通過對一切白法善法（དགེ་ཆོས།，kuśaladharma，善法）的貪戀和品嚐而得到清凈的修行。即使平等地進入三門，也不會顯現獲得預流果等自生菩提。等等。法性：這是一種不執著於我與我所的修行，因為通過思維而捨棄了對眾生之相的執著，並認為『我將爲了他們宣說佛法』，從而以修持解脫之門——空性而達到圓滿（ཨཱརྱ་，ārya，聖者）之境。這些眾生從很久以前就一直執著于各種相，因此，我將去除這些眾生對『我』等的執著之過患。等等。法性：這是一種無相的修行，因為通過思維而捨棄了對眾生之相的執著（རད་ཀིར་，rad-kir，紅色光芒），從而以修持解脫之門——無相而達到圓滿（ཨཱརྱ་，ārya，聖者）之境。這些眾生從很久以前就一直執著于各種相，例如對女性之相的執著。因此，我將去除眾生的這些過患。等等。法性：這是一種無愿的修行。
【English Translation】 Etc. Dharmatā (chos can): This is a practice that does not abide in samsara or nirvana, but abides in yoga. Through the habitual contemplation of the equality that all dharmas, such as dependent origination, are without self (བདག་，Ātman，self), it is the great practice of a noble being who has no attachment to anything. For example, just as birds (འདབ་ཆགས་) appear to be able to fly freely (because they have wings) without falling to the ground, practicing emptiness etc. will not lead to falling into the states of Śrāvakas or Pratyekabuddhas. Etc. Dharmatā: It enables the attainment of sarvākārajñāna (རྣམ་མཁྱེན།，all-knowing wisdom) as propelled by the force of past aspirations, and benefits others, because it perfectly accomplishes the aspiration to benefit limitless sentient beings. For example, just as a well-trained archer can shoot arrows continuously into the sky, the ultimate limit of reality will not be manifested until those roots of virtue have matured into unsurpassed perfect enlightenment. Etc. Dharmatā: This is a practice that is not common to Śrāvakas and Pratyekabuddhas, because it is the yuganaddha (ཡུམ་སྦྱོར།，yuganaddha，雙運) of the extremely habitual mother tantras, which involves engaging in difficult practices of giving, great giving, and extremely vast giving. Because all sentient beings have not been completely abandoned. Etc. Dharmatā: This is a practice that has no attachment or clinging to the thirty-seven factors of enlightenment, the results of the three doors of liberation, the four fruits such as stream-entry, and all the dharmas of self-arisen bodhi, because it is a practice purified by attachment to and savoring of all white dharmas and virtuous dharmas (དགེ་ཆོས།，kuśaladharma). Even if one enters equally into the three doors, one will not manifest the attainment of self-arisen bodhi such as stream-entry. Etc. Dharmatā: This is a practice that does not focus on 'I' and 'mine', because by thinking, one abandons the focus on sentient beings, and thinking 'I will teach the Dharma for them', one attains the state of perfection (ཨཱརྱ་，ārya，noble) by practicing the door of liberation—emptiness. These sentient beings have been practicing attachment to various signs for a long time, therefore, I will remove the faults of these sentient beings' attachment to 'I' etc. Etc. Dharmatā: This is a signless practice, because by thinking, one abandons the focus on the signs of sentient beings (རད་ཀིར་，rad-kir，red rays), and thus by practicing the door of liberation—signlessness—one attains the state of perfection (ཨཱརྱ་，ārya，noble). These sentient beings have been practicing attachment to various signs for a long time, such as attachment to the signs of women. Therefore, I will remove these faults of sentient beings. Etc. Dharmatā: This is a wishless practice.
བ་ཡིན་ཏེ། བསམ་པས་བརྒྱ་བྱིན་(མདོ་)སོགས་དང་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་བར་ལ་(མདོ་)རང་ གཅིག་པུའི་དོན་དུ་སྨོན་པ་(ཁམས་གསུམ་ལ་སྨོན་པ་ཞེས་རད་ཨཱརྱ། )སྤང་བའི་ཕྱིར་དུ་སྦྱོར་བས་རྣམ་ པར་ཐར་པའི་སྒོ་སྨོན་མེད་བསྒོམ་པ་རྫོགས་པ་ཉིད་ཀྱིས་སོ། །སེམས་ཅན་འདི་དག་ནི་ཡུན་ རིང་བོ་ནས་སྨོན་ལམ་སྤྱོད་སྤྱོད་པ་སྟེ། འདི་ལྟར་བརྒྱ་བྱིན་དང་། ནས། སེམས་ཅན་རྣམས་ཀྱི་ སྨོན་ལམ་གྱི་ཉེས་པ་དེ་དག་མེད་པར་འགྱུར་བ་དེ་ལྟར་ཆོས་བསྟན་པར་བྱའོ་སྙམ་སྟེ། ཞེས་ སོགས་སོ། །ཆོས་ཅན། ཕྱིར་མི་ལྡོག་པའི་རྟགས་ཀྱི་ཐབས་མཁས་སྦྱོར་ཡིན་ཏེ། ཁྱོད་རྒྱུད་ ལ་ལྡན་སྟོབས་ཀྱིས་རང་རྒྱུད་ལྡན་དེས་ཁོང་རང་ཕྱིར་མི་ལྡོག་ཡིན་མིན་སད་པའི་ཆེད་དུ་དེའི་ ཆོས་གཞན་གྱིས་དྲི་བ་མངོན་དུ་བཏང་བ་ཅན་གྱི་ཕྱིར་མི་ལྡོག་གི་ཆོས་བརྗོད་པར་བྱེད་པས་ སོ། །རང་རྒྱུད་ལྡན་དེར་མཚོན་པ་དང་ཤེས་པར་བྱེད་པས་དེའི་རྟགས་ཀྱི་སྦྱོར་བ་པོ། དག་ ལྡན་རད་ཀིར་རོ། །ཕྱིར་མི་ལྡོག་པའི་བྱང་ཆེན་པོའི་ཡོངས་སུ་དྲིས་པར་བྱ་བ་དེ་བརྗོད་དོ། ། ཞེས་སོགས་སོ། །ཆོས་ཅན། ཡུལ་ཚད་མེད་པའི་ཐབས་མཁས་སྦྱོར་ཏེ། རིག་པའི་ཡུལ་ཏེ་ གནས་ལྔ་(སྒྲ། གཏན་ཚིགས། བཟོ། གསོ་བ། ནང་རིག་སྟེ་རིག་གནས་ཆེ་བ་ལྔ། སྙན་ངག ཟློས་གར། ཚིག་རྒྱན། མངོན་ 2-285 བརྗོད། སྒྲ་རིག་སྟེ་རིག་གནས་ཆུང་བ་ལྔའོ། །)ཐམས་ཅད་ཤེས་(མདོ་རྒྱན་ལུང་དང་སྦྱར་ལ་བཤད་དོ། ། )པའི་ས་བཅུ་ པའི་སྦྱོར་བ་ཡིན་པ་ཉིད་ཀྱིས་སོ། །ལྷ་དང་མི་དང་ལྷ་མིན་དུ་བཅས་པའི་འཇིག་རྟེན་གྱིས་མི་ འཕྲོག་པ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །(ཨཱརྱས་སྦྱར། )རྣམ་པར་མི་རྟོག་བའི་བདག་ཉིད་ཀྱི་(གསེར་) ཤེར་པ་ནི་ཐབས་ལ་མཁས་པ་རྣམ་པ་བཅུ་སྟེ་དེའི་ཡུལ་ནི་(གསེར་)སྟོང་ཉིད་སོགས་བཅུའོ། །དེ་ མངོན་སུམ་དུ་བྱ་བའི་དུས་སངས་རྒྱས་པ་ན་དང་དུས་མ་ཡིན་པ་སློབ་པའི་སྐབས་ཏེ་དེ་ལྟར་ ཤེས་པའི་ས་བཅུ་པའི་སྦྱོར་བ་ནི་ཐབས་ལ་མཁས་པའི་སྦྱོར་བ་ཡིན་ནོ། །དུས་དུས་མིན་ནི་དེ་ ལྟར་མདོ་དོན་ནོ། །ཆོས་བཤེས་ནི་སེམས་ཅན་འདུལ་བར་འགྱུར་བ་དང་མི་འགྱུར་བ་ལ་དུས་ དུས་མིན་དུ་བཤད་དོ། །མངས་པས་འཇིགས་ནས་བསྡུས་ཏེ་བསྟན་ནོ། ། ༈ སྐབས་བསྡུ་བ། གསུམ་པ་ནི། བཞི་ པ་ནི་གོང་དུ་གསུམ་པ་གྲངས་པ་ལ་ལྟོས་པའིའོ།། ༈ །། 2-286 བའི་རྟགས་སམ་རྟགས་ཀྱི་རྩེ་སྦྱོར་ཐོབ་པ་ཡིན་ཏེ། སད་དུས་སུ་མ་ཟད་རྨི་ལམ་ན་ཡང་ཆོས་ རྣམས་ཀུན་བདེན་མེད་རྨི་ལམ་ལྟ་བུར་ལྟ་བ་ལ་སོགས་རྣམ་པ་བཅུ་གཉིས་གསར་དུ་ཐོབ་ པས་སོ། །ཁྱབ་སྟེ། བཅུ་གཉིས་པོ་དེ་དག་དེའི་རྟགས་སུ་སངས་རྒྱས་བཞེད་པས་སོ། །གློ་ བུར་བ་དང་གཞན་དོན་གྱི་རྟགས་གཉིས་སུ་ཤེས་དགོས་སོ། །འགྲེལ་པ་ལ། ཆོས་ཅན་ཆོས་ འདྲ། ཆོས་ཐམས་ཅད་རང་བཞིན་མེད་པར་གུས
【現代漢語翻譯】 是故，爲了捨棄以思惟百千（經，指《般若經》）等與一切智之間的（經）僅僅爲了一個目的而發願（稱為向三界發願，如Rādācārya所說），通過修習無愿解脫門，圓滿成就。這些眾生從很久以前就開始行持願望，例如百千等。因此，爲了使眾生的願望之過失得以消除，應當如此宣說佛法。等等。法，是不可逆轉之相的善巧方便之結合，因為你具有力量，並且你自身具有力量，爲了覺察他是否不可逆轉，通過其他法來顯現提問，從而宣說不可逆轉之法。通過象徵和認知自身具有力量，他是其象徵的結合者。具足Rādākirtti。應當宣說不可逆轉的大菩薩所應詢問的內容。等等。法，是無量境的善巧方便之結合，因為是通曉智慧之境，即五明（聲明，因明，工巧明，醫方明，內明，即五大明。詩學，戲劇，修辭，詞藻，音韻，即五小明。）的一切（結合《現觀莊嚴論》的教證來解釋）。是十地菩薩的結合。不被天、人、阿修羅等世間所奪。等等。（由Ārya所作）無分別自性的（金）般若，是十種善巧方便，其境是（金）空性等十種。在顯現它的時機，成佛之時，以及非時機，學習之時，如此了知，十地菩薩的結合是善巧方便的結合。時機與非時機，經文的意義就是如此。法友，對於能夠調伏和不能調伏的眾生，宣說時機與非時機。由於恐懼眾多，所以簡略地宣說。 第三，第四是相對於前面所說的第三個。獲得相或相的頂峰結合，不僅在清醒時，甚至在夢中也能看到諸法皆無自性，如夢境一般，等等，新獲得十二種相。普遍，因為佛陀認為這十二種是他的相。必須瞭解突發和利他兩種相。《釋論》中，法，法相似。一切法皆無自性，恭敬。
【English Translation】 Therefore, in order to abandon the aspiration for the sole purpose of thinking of a hundred thousand (sutras, referring to the Prajñāpāramitā Sutra) and omniscience (sutras), (called aspiration for the three realms, as stated by Rādācārya), by practicing the door of liberation without aspiration, it is perfectly accomplished. These sentient beings have been practicing aspirations for a long time, such as a hundred thousand, etc. Therefore, in order to eliminate the faults of sentient beings' aspirations, the Dharma should be taught in this way. Etc. Dharma is the skillful means of the sign of irreversibility, because you have power, and you yourself have power, in order to perceive whether he is irreversible, by manifesting questions through other dharmas, thereby proclaiming the Dharma of irreversibility. By symbolizing and recognizing that you yourself have power, he is the combiner of its symbol. Possessing Rādākirtti. What should be asked by the great Bodhisattva of irreversibility should be proclaimed. Etc. Dharma is the skillful means of the immeasurable realm, because it is the realm of wisdom, that is, all of the five sciences (grammar, logic, crafts, medicine, inner science, i.e., the five major sciences. poetics, drama, rhetoric, vocabulary, phonology, i.e., the five minor sciences.) (explained in conjunction with the teachings of the Ornament for Clear Realization). It is the combination of the tenth bhūmi Bodhisattva. It cannot be taken away by the world with gods, humans, and asuras. Etc. (Made by Ārya) The Prajñāpāramitā of non-conceptual nature (gold) is the ten skillful means, and its realm is the ten such as (gold) emptiness. At the time of manifesting it, at the time of becoming a Buddha, and at the non-time, at the time of learning, knowing in this way, the combination of the tenth bhūmi Bodhisattva is the combination of skillful means. Time and non-time, that is the meaning of the sutra. Dharma friend, for sentient beings who can be tamed and cannot be tamed, proclaim time and non-time. Because of the fear of many, it is briefly proclaimed. Third, the fourth is relative to the third mentioned earlier. Obtaining the sign or the peak combination of the sign, not only when awake, but even in dreams, one can see that all dharmas are without self-nature, like a dream, etc., newly obtaining twelve aspects. Universally, because the Buddha considers these twelve to be his signs. One must understand the two signs of sudden and altruistic. In the commentary, Dharma, Dharma-like. All dharmas are without self-nature, respectfully.
་སྦྱོར་(གསེར་)སོགས་ཀྱིས་ཤིན་ཏུ་གོམས་པའི་ ཕྱིར། སད་དུས་སུ་(གསེར་)མ་ཟད་རྨི་ལམ་གྱི་གནས་སྐབས་ན་(མདོ་)ཡང་ཆོས་ཀུན་བདེན་མེད་ རྨི་ལམ་སོགས་དང་འདྲ་བར་ལྟ་བ་དང་། བྱང་ཆེན་པོ་རྨི་ལམ་ན་ཡང་ཆོས་ཐམས་ཅད་རྨི་ལམ་ དང་འདྲ་བ་ཉིད་དུ་ལྟ་སྒྲ་བརྙན་སོགས་(གཟུགས་བརྙན་སྨིག་རྒྱུ་སྤྲུལ་བའོ། ། )སོ། །རྨི་ལམ་དུ་ཡང་ཉན་ ཐོས་དང་སོགས་པ་རང་རྒྱལ་དང་ཁམས་གསུམ་ལ་དགའ་ཞིང་འདོད་པའི་སེམས་མི་བསྐྱེད་ པ་དང་། རྨི་ལམ་ན་ཡང་ཉན་ཐོས་ཀྱི། རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སའམ་ཁམས་གསུམ་ལ་འདོད་ པའི་སེམས་མི་བསྐྱེད་(དེ་བས་མེད་)དོ། །ཞེས་སོ། །རྨི་ལམ་ན་ཡང་དེ་པ་འཁོར་(བྱང་སེ་ཉན་ཐོས་ལྷ་ སོགས་)མང་པོས་བསྐོར་ནས་ཆོས་སྟོན་པ་མཐོང་སྟེ་ཆོས་དེའི་(མདོ་)དོན་ཤེས་པར་བྱ་ཞེས་དོན་ དུ་གཉེར་བ་དང་། རྨི་ལམ་ན་ཡང་དེ་པ་ཞམ་འབྲིང་བརྒྱ་ཕྲག་དུ་མ་དང་། སོགས་ནས། མདུན་ དུ་བྱས་ཏེ་ཆོས་སྟོན་པ་མཐོང་སོགས་སོ། །རྨི་ལམ་ན་ཡང་སངས་རྒྱས་ནམ་མཁར་འཕགས་ཏེ་ (མདོ་)ཆོས་སྟོན་ཞིང་རྫུ་འཕྲུལ་མང་བོ་སྟོན་པ་སོགས་དང་། རྨི་ལམ་ན་ཡང་དེ་པ་ནམ་མཁའ་ ལ་འཕགས་ཤིང་ཆོས་སྟོན་སོགས་སོ། །(བརྒྱད་སྟོང་པར་བདག་ཉིད་ནམ་མཁར་འཕགས་ཏེ་ཅེས་རང་ཉིད་ ལ་བཤད་དེ། འདི་རྨི་དཀའ། བར་མར་བཤད། )རྨི་ལམ་ན་ཡང་མེའམ་གཅན་ཟན་ཁྲོ་བོ་སོགས་ཀྱིས་ འཇིགས་ཤིང་སྡུག་བསྔལ་བར་མཐོང་ཞིང་(འདི་རྨི་ལམ་དུ་རྨིས་བར་མ་བཤད་)ཕྱིས་སད་ནས་ཁམས་ གསུམ་ཀུན་རྨི་ལམ་དང་འདྲ་བར་ཆོས་སྟོན་པའི་སེམས་སྐྱེ་བ་དང་། རྨི་ལམ་དེ་རྨིས་པའི་འོག་ ཏུ་སད་ནས་ཀྱང་ཀྱེ་མ་ཁམས་གསུམ་པ་འདི་དག་ཀུན་ཀྱང་རྨི་ལམ་ལྟ་བུ་སྟེ། (དེ་ལྟར་བསྟན་པར་ 2-287 བྱའོ། ། ) ཞེས་སོགས། རྨི་ལམ་དུ་དམྱལ་བ་དང་སོགས་པ་ཡི་དྭགས་དུད་འགྲོའི་སེམས་ཅན་ མཐོང་བ་སྔོན་དུ་འགྲོ་བས་རང་གི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་དུ་ངན་སོང་གི་མིང་ཡང་མེད་པར་(མདོ་ ཡིན་)གྱུར་ཅིག་ཅེས་དེ་སྤོང་བ་རྗེས་སུ་དྲན་པ་དང་། རྨི་ལམ་དུ་སེམས་ཅན་དམྱལ་བ་མཐོང་ ངམ་ནས་ངན་སོང་གསུམ་པོ་(བསྡུས་)མེད་པར་འགྱུར་བ་དེ་ལྟར་སྤྱོད་དོ། །ཞེས་སོ། །རྨི་ལམ་ (མདོ་)མམ་སད་པའི་ཚེ་གྲོང་ཁྱེར་དང་གྲོང་ལ་སོགས་པ་མེས་ཚིག་པར་གྱུར་ན་ཕྱིར་མི་ལྡོག་ གི་ཆོས་བདག་ལ་ཡོད་ན་(ཕྱིར་མི་ལྡོག་གི་རྣམ་རྟགས་མཚན་མ་བདག་ལ་ཡོད་ན། )མེ་འདི་ཞི་བར་གྱུར་ཅིག་ ཅེས་བརྗོད་པས་བདེན་པ་དེ་ཉིད་ཀྱི་སྟོབས་ཀྱིས་དེ་ཞི་བར་བྱེད་པའི་བདེན་པའི་བྱིན་རླབས་ གྲུབ་པ་དང་། རྨི་ལམ་མམ་སད་པའི་ཚེ་གྲོང་ཁྱེར་ཚིག་པར་གྱུར་ན། ནས། ཕྱིར་མི་ལྡོག་ པར་རིག་པར་བྱ་བའི་རྣམ་རྟགས་མཚན་མ་བདག་ལ་ཡོད་ན་བདེན་པ་དང་བདེན་པའི་ཚིག་ འདིས་དེ་ཞི་བར་གྱུར་ཅིག སོགས་སོ། །ཁོང་ཕྱིར་མི་ལྡོག་ཡིན་ནས་ཁྱིམ་ལ་ལ་ཚིག་ལ་ལ་མ་ ཚིག་ན་སེམས་
【現代漢語翻譯】 由於（黃金）等非常熟悉，醒來時不僅（黃金），甚至在夢境中，也視（經，梵文sūtra，梵文羅馬擬音sūtra，線）一切法皆如夢等無實。大菩薩即使在夢中也視一切法皆如夢，如影像等（影像、陽焰、化現等）。即使在夢中，也不生起喜愛聲聞等、緣覺和三界的念頭。即使在夢中，也不生起喜愛聲聞、緣覺的地位或三界的念頭（因此沒有）。即使在夢中，也見到天人眷屬（菩薩、聲聞、天等）圍繞而說法，並努力理解該法（經）的意義。即使在夢中，也見到許多中等天人等在面前說法等。即使在夢中，也見到佛陀升到空中（經）說法並示現許多神變等。即使在夢中，也見到天人升到空中說法等。（《八千頌般若經》中說自己升到空中，是對自己說的，這很難夢到，是中等的說法。）即使在夢中，也見到被火或猛獸、忿怒尊等恐嚇而痛苦（這是夢中夢見，是中等的說法），醒來後生起三界皆如夢而說法的念頭。夢見那個夢之後醒來，也會想：『唉！這三界的一切都像夢一樣。（應如是宣說。）』等等。在夢中，如果先看到地獄等餓鬼、畜生道的眾生，就憶念要使自己的佛土連惡趣之名也不存在（是經）。在夢中，見到地獄眾生，乃至三惡趣（總稱）消失，就那樣行持。在夢中（經）或醒來時，如果城市或村莊等被火燒燬，如果自己具有不退轉的法（如果自己具有不退轉的相、標誌），就說：『愿此火熄滅！』以真諦的力量，使之熄滅，成就真諦的加持。在夢中或醒來時，如果城市被燒燬，乃至如果自己具有應知不退轉的相、標誌，就以真諦和真諦之語，使之熄滅等等。如果他是（不退轉者），家裡有的被燒燬，有的沒被燒燬，心裡會…… Due to being very familiar with (gold) etc., not only (gold) when awake, but even in the dream state, one views (sūtra, Devanagari: सूत्र, IAST: sūtra, meaning: thread) all dharmas as unreal like dreams, etc. Even in dreams, a great Bodhisattva views all dharmas as being like dreams, such as images, etc. (images, mirages, emanations, etc.). Even in dreams, one does not generate thoughts of liking Śrāvakas, Pratyekabuddhas, and the three realms. Even in dreams, one does not generate thoughts of liking the state of Śrāvakas, Pratyekabuddhas, or the three realms (therefore, there is none). Even in dreams, one sees Devas surrounded by retinues (Bodhisattvas, Śrāvakas, Devas, etc.) teaching the Dharma, and strives to understand the meaning of that Dharma (sūtra). Even in dreams, one sees many intermediate Devas, etc., teaching the Dharma in front of them, etc. Even in dreams, one sees the Buddha rising into the sky (sūtra) teaching the Dharma and displaying many miracles, etc. Even in dreams, one sees Devas rising into the sky and teaching the Dharma, etc. (In the Aṣṭasāhasrikā Prajñāpāramitā Sūtra, it says 'oneself rises into the sky,' which is said to oneself; this is difficult to dream, it is an intermediate explanation.) Even in dreams, one sees being frightened and suffering from fire or ferocious beasts, wrathful deities, etc. (This is dreaming within a dream, it is an intermediate explanation.) After waking up, one generates the thought of teaching the Dharma that all three realms are like dreams. After dreaming that dream and waking up, one also thinks: 'Alas! All of these three realms are like dreams. (Thus, it should be taught.)' etc. In dreams, if one first sees beings of hell, etc., pretas, and animals, one remembers to make one's own Buddha-field such that even the name of the lower realms does not exist (it is a sūtra). In dreams, seeing beings in hell, or the three lower realms (collectively) disappearing, one acts accordingly. In dreams (sūtra) or when awake, if a city or village, etc., is burned by fire, if one possesses the Dharma of non-retrogression (if one possesses the signs and characteristics of non-retrogression), one says: 'May this fire be extinguished!' By the power of that truth, one makes it extinguish, accomplishing the blessing of truth. In dreams or when awake, if a city is burned, etc., if one possesses the signs and characteristics by which one should know non-retrogression, one extinguishes it with truth and the words of truth, etc. If he is (non-retrogressing), and some houses are burned while others are not, the mind will...
【English Translation】 Due to being very familiar with (gold) etc., not only (gold) when awake, but even in the dream state, one views (sūtra, Devanagari: सूत्र, IAST: sūtra, meaning: thread) all dharmas as unreal like dreams, etc. Even in dreams, a great Bodhisattva views all dharmas as being like dreams, such as images, etc. (images, mirages, emanations, etc.). Even in dreams, one does not generate thoughts of liking Śrāvakas, Pratyekabuddhas, and the three realms. Even in dreams, one does not generate thoughts of liking the state of Śrāvakas, Pratyekabuddhas, or the three realms (therefore, there is none). Even in dreams, one sees Devas surrounded by retinues (Bodhisattvas, Śrāvakas, Devas, etc.) teaching the Dharma, and strives to understand the meaning of that Dharma (sūtra). Even in dreams, one sees many intermediate Devas, etc., teaching the Dharma in front of them, etc. Even in dreams, one sees the Buddha rising into the sky (sūtra) teaching the Dharma and displaying many miracles, etc. Even in dreams, one sees Devas rising into the sky and teaching the Dharma, etc. (In the Aṣṭasāhasrikā Prajñāpāramitā Sūtra, it says 'oneself rises into the sky,' which is said to oneself; this is difficult to dream, it is an intermediate explanation.) Even in dreams, one sees being frightened and suffering from fire or ferocious beasts, wrathful deities, etc. (This is dreaming within a dream, it is an intermediate explanation.) After waking up, one generates the thought of teaching the Dharma that all three realms are like dreams. After dreaming that dream and waking up, one also thinks: 'Alas! All of these three realms are like dreams. (Thus, it should be taught.)' etc. In dreams, if one first sees beings of hell, etc., pretas, and animals, one remembers to make one's own Buddha-field such that even the name of the lower realms does not exist (it is a sūtra). In dreams, seeing beings in hell, or the three lower realms (collectively) disappearing, one acts accordingly. In dreams (sūtra) or when awake, if a city or village, etc., is burned by fire, if one possesses the Dharma of non-retrogression (if one possesses the signs and characteristics of non-retrogression), one says: 'May this fire be extinguished!' By the power of that truth, one makes it extinguish, accomplishing the blessing of truth. In dreams or when awake, if a city is burned, etc., if one possesses the signs and characteristics by which one should know non-retrogression, one extinguishes it with truth and the words of truth, etc. If he is (non-retrogressing), and some houses are burned while others are not, the mind will...
ཅན་འདི་དག་གིས་ཆོས་སྤོང་གི་ལས་བྱས་པར་ཤེས་པར་བྱའོ། །ཞེས་མདོར་ རོ། །བདག་རྫོགས་བྱང་དུ་ལུང་བསྟན་ཏེ་བསམ་པ་དག་ཅིང་འཚང་རྒྱ་ལ་དེར་དེ་པ་རྣམས་ ཀྱིས་ཐུགས་སུ་ཆུད་ན་བདེན་པ་དང་བདེན་པའི་ཚིག་འདིས་སྐྱེས་པའམ་བུད་མེད་མི་མ་ཡིན་ གང་གིས་གཟུང་བའི་མི་མ་ཡིན་ཏེ་གུད་དུ་འགྲོ་བར་གྱུར་ཅིག་ཅེས་བརྗོད་པས་གནོད་སྦྱིན་ དང་ཤ་ཟའི་གདོན་ལ་སོགས་མེད་པར་བྱེད་པའི་ཚིག་གྲུབ་པ་དང་། དེ་སྐད་བརྗོད་པས་མི་མ་ ཡིན་པ་དེ་གུད་དུ་སོང་ན། ཞེས་སོགས། (འཕྲོས་མདོ་ལྟོས། ) རང་གིས་སྡིག་གྲོགས་(མདོ་དོན་)དང་ (མིང་དང་སྦྱངས་པའི་ཡོན་ཏན་དང་དབེན་པའི་གཞི་གསུམ་གྱིས་)བདུད་ལས་ཀུན་མངོན་པར་ཤེས་པས་ཕ་ རོལ་བདུད་དང་སྡིག་གྲོགས་ཟིལ་གྱིས་གནོན་པའི་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་སངས་རྒྱས་བྱང་ སེ་(སྡུད་པ་)ཕར་ཕྱིན་བྱང་ཕྱོགས་སོགས་(སྡུད་པ་)བསྟེན་པ་དང་། སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ རྣམས་ནི་བྱང་ཆེན་པོ་རྣམས་ཀྱི་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་དུ་རིག་པར་བྱའོ། །བྱང་པ་རྣམས་ 2-288 ནི། ཕྱིན་དྲུག་ནི། ནས། བཅོ་བརྒྱད་བར་རོ། །ཞིང་དག་(མདོ་)སེམས་ཅན་སྨིན་གཞན་དྲིང་མི་ འཇོག་པ་(མདོ་)སོགས། བསམ་པ་ཐམས་ཅད་(ཨཱརྱ་)རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་ པར་འདོད་པས་ཤེར་པ་ལ་སློབ་པ་དང་། གཞན་དྲིང་མི་འཇོག་པར་བྱ་བར་འདོད་པ་དང་། ནས། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་དག་སེམས་ཅན་སྨིན་སོགས་འདོད་པས་ཡུམ་ལ་བསླབ་པར་བྱའོ། ། སོགས་སོ། །ཀུན་བྱང་གི་ཆོས་ཐམས་ཅད་དོན་དམ་པར་མེད་པར་རྟོགས་པས་དེ་ཐམས་ཅད་ ལ་ཆགས་ཤིང་མངོན་པར་ཞེན་པ་མེད་པ་དང་། ནམ་མཁའ་ལྟར་ཆགས་པ་མེད་པའི་མཚན་ ཉིད་ནི་ཡུམ་མོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །གང་སྤྱོད། གང་གིས་སྤྱད། གང་ལ་སྤྱད་པར་འགྱུར་ བའི་ཆོས་གསུམ་དུ་མི་རྟོག་པས་ཡུམ་ལ་སྤྱོད་པའི་སྒོ་ནས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བྱང་ཆུབ་ལ་ཉེ་བར་ གྱུར་པ་སྟེ། གང་སྤྱོད་པ་དང་གང་གིས་སྤྱད་པ་དང་གང་ལ་སྤྱད་པར་འགྱུར་བའི་ཆོས་དེ་དག་ ཐམས་ཅད་མི་དམིགས་སོ། །བཅོམ་ལྡན་འདས་དེ་ལྟར་སྤྱོད་པའི་བྱང་ཆེན་པོ་ལྷ་མི་ལྷ་མིན་ གྱིས་མི་ཐུབ་ནས། རྣམ་མཁྱེན་ཉིད་དང་ཉེ་བར་གྱུར་པ་ལགས་སོ། །ཞེས་སོགས། ཞེས་བྱ་བ་ རྣམ་པ་བཅུ་གཉིས་(སྦྱོར་བ་ལས་དོན་གཞན་བརྒྱད་ངོ་བོ་བཞི་ཞེས་གསུང་སྟེ་དཔྱད། )ནི་རྩེ་མོའི་མངོན་རྟོགས་ ཐོབ་པའི་གནས་སྐབས་ཀྱི་ཁྱད་པར་གྱི་རྟགས་ཡིན་ནོ། ། གཉིས་པ་ལ། མཚམས་སྦྱར་ནི། དེ་ལྟར་རྟགས་ཀྱིས་མཚོན་པའི་བསོད་ནམས་རྣམ་ པར་འཕེལ་བ་རྣམ་པ་དུ་ཞིག་ཡོད་ཅེ་ན། བསོད་ནམས་རྣམ་པར་འཕེལ་བ་བཅུ་དྲུག་སྟོན་ ནོ། །རྩ་བ་ནི། འཛམ་བུའི་གླིང་གི་སྐྱེ་བོ་ཇི་སྙེད་དང་། སྟོང་གསུམ་གྱི་སྐྱེ་བོ་ཇི་སྙེད་ཀྱི་སངས་ རྒྱས་མཆོད་པའི་དགེ་བ་བྱང་ཆུབ་ཏུ་བསྔོས་པའི་དགེ་བ་རྣམ་པ་མང་དུ་དཔེར་མཛད་
【現代漢語翻譯】 要知道，這些人已經做了捨棄佛法的行為。』總而言之，如果我被授記為圓滿菩提，並且我的意念清凈，能夠成佛，那麼當諸天理解這一點時，憑藉真諦和真諦之語，無論男女非人，任何被非人抓住的人，都應該遠離！』這樣說就能消除夜叉和羅剎等鬼怪。說了這些話，如果那個非人離開了，等等。（詳細內容見其他經典）。自己通過惡友（經文要點）和（通過名、聞、功德和寂靜處這三者）完全瞭解魔業，依止能夠以慈悲戰勝外道和惡友的善知識，依止佛菩薩（總集），般若波羅蜜多，菩提道次第等等（總集）。應當知道，諸佛世尊是偉大菩薩們的善知識。菩薩們從第二品到第十八品是六度。清凈佛土（經），成熟眾生，不依賴他人（經）等等。想要圓滿一切意念（聖），想要圓滿一切相，就要學習般若。想要不依賴他人，乃至想要清凈佛土，成熟眾生等等，就要學習般若波羅蜜多。等等。通達一切菩提之法在勝義諦中不存在，因此對一切法沒有執著和強烈的貪戀，像虛空一樣沒有執著的自性，這就是般若波羅蜜多。等等。對於所行、能行、所行之法這三者不作分別，通過修行般若波羅蜜多而接近佛陀的菩提，即對於所行、能行、所行之法，所有這些法都不執著。世尊，像這樣修行的偉大菩薩，諸天、人和阿修羅都無法戰勝，並且接近一切智智。等等。所謂的十二種（結合，有八種異於作用的事物，四種本體，需要考察）是獲得頂峰現觀的階段的特殊標誌。 第二部分，連線：那麼，有多少種通過這些標誌所象徵的福德增長呢？將要宣說十六種福德增長。根本是：以贍部洲和三千大千世界的眾生供養佛陀的善根，發願菩提的善根為例，說明其功德眾多。
【English Translation】 Know that these have committed the act of abandoning the Dharma.' In short, if I am prophesied to attain perfect enlightenment, and my mind is pure and I can attain Buddhahood, then when the gods understand this, by the truth and the words of truth, whether male or female non-human, anyone who is seized by a non-human, should depart! ' Saying this will eliminate yakshas and rakshasas and other ghosts. Having said these words, if that non-human leaves, and so on. (See other scriptures for details). One should rely on a virtuous friend who can overcome externalists and evil friends with compassion, having fully understood the deeds of Mara through evil friends (the main points of the sutra) and (through name, fame, merit, and solitary places). Rely on Buddhas and Bodhisattvas (collection), Prajnaparamita, Bodhipath, etc. (collection). It should be known that the Buddhas, the Bhagavat, are the virtuous friends of the great Bodhisattvas. The Bodhisattvas, from the second chapter to the eighteenth chapter, are the six perfections. Pure Buddha-fields (sutra), maturing sentient beings, not relying on others (sutra), and so on. Wanting to perfect all intentions (Arya), wanting to perfect all aspects, one must study Prajna. Wanting not to rely on others, and even wanting to purify Buddha-fields, mature sentient beings, etc., one must study the Prajnaparamita. And so on. Understanding that all Bodhi dharmas do not exist in ultimate truth, therefore there is no attachment and strong clinging to all dharmas, and like space, there is no attachment to self-nature, this is Prajnaparamita. And so on. Not distinguishing between what is practiced, what is practiced, and what is to be practiced, one approaches the Bodhi of the Buddha through the practice of Prajnaparamita, that is, one does not cling to all these dharmas of what is practiced, what is practiced, and what is to be practiced. Bhagavan, a great Bodhisattva who practices in this way cannot be overcome by gods, humans, and asuras, and is close to omniscience. And so on. The so-called twelve kinds (combination, there are eight things different from function, four entities, need to be examined) are special signs of the stage of obtaining the peak Abhisamaya. Part two, connection: So, how many kinds of merit increase are symbolized by these signs? Sixteen kinds of merit increase will be declared. The root is: Taking the merit of offering to the Buddha by the beings of Jambudvipa and the three thousand great thousand worlds, and the merit of aspiring to Bodhi as examples, to illustrate its many merits.
ནས། དེ་བས་རང་སྦྱོར་ལམ་རྩེ་སྦྱོར་ལ་གནས་ནས་གཞན་ལ་ཡུམ་སྟོན་པ་ཆེས་བསོད་ནམས་རྣམ་ པར་འཕེལ་བ་དང་། སོགས་པ(འི་སྒྲས་ནི་ནོར་བུ་རིན་པོ་ཆེ་རྙེད་ཅིང་སྟོར་བ་ལ་སོགས་པ་གཟུང་ངོ་ཞེས་སྙིང་མཆོག) ལྷག་མ་བཅོ་ལྔ་སྟེ་བཅུ་དྲུག་གི་བདག་ཉིད་དོ། །སྦྱོར་ལམ་རྩེ་མོ་ཐོབ་པའི་བྱང་སེ་དབང་རྣོན་ 2-289 ཆོས་ཅན། རྣམ་འཕེལ་གྱི་རྩེ་སྦྱོར་ཐོབ་སྟེ། འདིར་བཤད་བསོད་ནམས་རྣམ་འཕེལ་བཅུ་དྲུག་ གསར་དུ་ཐོབ་པས་སོ། །ཞེས་རྩ་འགྲེལ་ལ་དགོད་དོ། །འགྲེལ་པ་ལ། བསོད་ནམས་ཆེས་ རྣམ་པར་འཕེལ་བ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་དྲང་ངོ་། །གང་ན། ཕྱི་གཙོ་བོར་གྱུར་པ་བརྒྱད། ནང་གཙོ་ བོར་གྱུར་པ་བརྒྱད་དེ་གནས་སྐབས་བཅུ་དྲུག་གི་ངོ་བོ་ཉིད་ནིའོ། །གང་ལས་ན། མེ་ཏོག་ དང་སོགས་པ་བདུག་པ་ལ་སོགས་པས་སངས་རྒྱས་ནམ་འཚོའི་བར་མཆོད་པ་དང་། དགེ་བ་ བྱང་ཆུབ་ཏུ་བསྔོས་པས་དགེ་བ་མང་དུ་འཕེལ་བ་དང་པོར་དཔེར་མཛད་ནས་དེ་བས་ཀྱང་ངོ་། ། ཇི་ལྟར་ན། བཅུ་དྲུག་པོ་སྔ་མ་སྔ་མ་བས་ཕྱི་མ་ཕྱི་མ་གོང་ནས་གོང་དུ་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་ པ་ཉིད་ཀྱིས་སོ། །བཅུ་དྲུག་གང་ན། སྦྱོར་བ་ལས་གཞན་བརྒྱད། སྦྱོར་བའི་གནས་སྐབས་ བརྒྱད་དོ། །དེ་གཉིས་འདྲེས་པར་སྟོན་ཏེ། འཛམ་བུའི་གླིང་དང་། སོགས་པ་གླིང་(འབུམ་ཊཱིཀ་) བཞི་ནས། སྟོང་གཅིག་སྟོང་གཉིས་སྟོང་གསུམ་གྱི་འཇིག་རྟེན་གྱི་(འབུམ་ཊཱིཀ་)སེམས་ཅན་ཇི་ སྙེད་ཀྱིས་དེ་པ་ལ་མཆོད་པ་བས་རང་ཉི་མ་གཅིག་ཙམ་(སྡུད་པ་)དུ་སྦྱོར་ལམ་རྩེ་མོའི་ཤེར་ཕྱིན་ བསྒོམ་ཞིང་ཉིན་ཅིག་ཙམ་(སྡུད་པ། )གཞན་ལ་ཡུམ་སྟོན་པ་ཆེས་ལྷག་པའི་བསོད་ནམས་རྣམ་ འཕེལ་དང་པོ་དང་། (ཐ་ན་ཉི་མ་གཅིག་གཅིག་རྗེས་སུ་མཐུན་བྱེད་ན། །དེ་ལ་སྦྱིན་པའི་ཕུང་བོས་བསོད་ནམས་ཆར་ མི་ཕོད། །ཅེས་སོགས་སྡུད་པ་ལས་སོ། ། ) དེ་བས་ཡུམ་གཞན་ལ་སྟོན་པ། ནས། ཡུམ་དང་། ལྡན་པའི་ ཡིད་ལ་བྱེད་པས་རྣམ་པར་སྤྱོད་ན་བསོད་ནམས་ཆེས་མང་དུ་འཕེལ་ལོ། །སོགས་སོ། །(བོ་དོང་ བ་ནི་གང་ཟག་ཚོགས་སྦྱོར། སྦྱིན་པ་ཟང་ཟིང་དང་ཆོས་ཀྱི་ཁྱད་དོ་ཟེར་རོ། །དེ་བས་ཀྱང་ཞེས་བུད་དྷ་ཤྲཱི། ) ནོར་བུ་རྙེད་ཅིང་ སྟོར་བའི་དཔེས། སྔ་མ་བས་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པར་ཉིན་མཚན་ཐམས་ཅད་དུ་ཤེར་པ་རྩེ་ གཅིག་ཏུ་ཡིད་ལ་བྱེད་པའི་རྣམ་འཕེལ་གཉིས་པ་དང་། དཔེར་ན། སྔོན་ཆད་ནོར་བུ་རིན་པོ་ ཆེ་རྙེད་མ་མྱོང་བའི་སྐྱེས་བུ་ཞིག་གིས་དུས་གཞན་ཞིག་དེ་རྙེད་པར་འགྱུར། ཅེས་སོགས་(ཏེ་ དགའ་བ་ལས་དུས་གཞན་ཞིག་ཏུ་དེ་སྟོར་ན་རྟག་ཏུ་སྡུག་བསྔལ་བ་དང་དེས་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་བཞིན་དུ་)ནས། རིན་པོ་ཆེའོ་ 2-290 སྙམ་དུ་བསམས་ཏེ་རྣམ་མཁྱེན་ཉིད་དང་ལྡན་པའི་ཡིད་ལ་བྱ་བ་དང་མ་བྲལ་བར་བྱའོ། །ཞེས་ སོ། །དོན་དམ་པར་ཡུམ་དང་(མདོ་)དེ་ལས་གཞན་གང་ལ་སྤྱོད་པ་མེད་པས་ཡུ
【現代漢語翻譯】 因此，安住于自修道之頂峰，為他人宣講般若波羅蜜多，功德最為增長。（'等等'一詞指的是獲得和失去珍寶等等，這是精要。） 其餘十五個，總共是十六個的自性。獲得加行道頂峰的利根菩薩，獲得增長的頂峰加行，因為在此所說的功德增長十六種是新獲得的。如根本釋中記載。釋文中說：功德最為增長。哪裡增長呢？外在為主的八種，內在為主的八種，即十六種狀態的自性。從哪裡增長呢？用鮮花等等供養，直到佛陀存在，並將善根迴向菩提，以善根增長作為第一個例子，因此更加殊勝。如何增長呢？十六種狀態，後者比前者更加殊勝。十六種狀態在哪裡呢？加行之外的八種，加行的八種狀態。這兩者混合顯示，如贍部洲和四大洲等等，乃至三千大千世界的眾生，用這些來供養，不如自己用一天的時間修習加行道頂峰的般若波羅蜜多，或者用一天的時間為他人宣講般若波羅蜜多，這是最為殊勝的功德增長的第一種。（甚至一天一天隨順，那麼佈施的功德也無法比擬。等等，出自《攝頌》。）因此，為他人宣講般若波羅蜜多，乃至以與般若波羅蜜多相應的作意來行持，功德最為增長。等等。（博多瓦說，這是指僧眾的結合，佈施分為物質佈施和法佈施。佛陀吉祥說，因此更加殊勝。）以獲得和失去珍寶為例，比前者更加殊勝的是，日夜一心一意地作意般若波羅蜜多，這是增長的第二種。例如，以前從未獲得珍寶的人，在其他時候會獲得它。等等（因為快樂，如果在其他時候失去它，會一直痛苦並作意它），乃至想著這是珍寶，不要與具有一切智智的作意分離。等等。究竟而言，除了般若波羅蜜多（經）之外，沒有其他可以行持的。
【English Translation】 Therefore, abiding in the peak of self-practice path, teaching the Prajnaparamita to others is the most increasing merit. ('Etc.' refers to obtaining and losing precious jewels, etc., which is the essence.) The remaining fifteen, totaling sixteen in nature. A sharp-witted Bodhisattva who has attained the peak of the joining path, attains the peak of increasing joining, because the sixteen kinds of merit increase mentioned here are newly obtained. As recorded in the root commentary. The commentary says: Merit is the most increasing. Where does it increase? The eight that are mainly external, and the eight that are mainly internal, which are the nature of the sixteen states. From where does it increase? By offering flowers etc. until the Buddha exists, and dedicating the virtue to Bodhi, taking the increase of virtue as the first example, therefore it is even more excellent. How does it increase? The sixteen states, the latter is more excellent than the former. Where are the sixteen states? The eight outside the joining, and the eight states of the joining. These two are mixed and shown, such as Jambudvipa and the four continents etc., and even the sentient beings of the three thousand great thousand worlds, offering with these is not as good as practicing the Prajnaparamita of the peak of the joining path for a day, or teaching the Prajnaparamita to others for a day, which is the first of the most excellent merit increase. (Even if one follows day by day, then the accumulation of generosity cannot be compared. Etc., from the 'Collection.') Therefore, teaching the Prajnaparamita to others, and even practicing with the intention corresponding to the Prajnaparamita, merit is the most increasing. Etc. (Bodongba said that this refers to the combination of the Sangha, and generosity is divided into material generosity and Dharma generosity. Buddha Shri said that it is even more excellent.) Taking the example of obtaining and losing precious jewels, what is more excellent than the former is that one single-mindedly contemplates the Prajnaparamita day and night, which is the second of the increase. For example, a person who has never obtained a precious jewel before will obtain it at other times. Etc. (Because of happiness, if he loses it at other times, he will always be in pain and contemplate it), and even thinking that it is a precious jewel, do not separate from the intention of having all-knowing wisdom. Etc. Ultimately, there is nothing else to practice except the Prajnaparamita (Sutra).
མ་ལ་སྤྱོད་པ་ དང་ཡུམ་གཉིས་ཀ་ཡང་མི་དམིགས་(དེ་ཡན་དག་ལྡན་མདོ་དངོས། )དེ་དག་དོན་དམ་པར་མི་སྐྱེ་བ་སྟེ་ འཕེལ་(ཨཱརྱ་)འགྲིབ་བམ་སྐྱེ་འགག་(དག་)མེད་པའི་ཆོས་ལ་ངེས་རྟོག་གི་བཟོད་པ་ཐོབ་པའི་ སྔ་མ་བས་རྣམ་འཕེལ་གསུམ་པ་དང་། བྱང་ཆེན་པོ་མི་སྐྱེ་བའི་ཆོས་ལ་བཟོད་པ་སྟེ། ཞེས་ སོགས་སོ། །སྐྱེ་མི་སྐྱེ་གཉིས་ཡིན་གཉིས་མིན་གང་གིས་ཀྱང་(མདོ་)དོན་དམ་པར་འཚང་མི་རྒྱ་ བས་དོན་དམ་པར་གང་(མདོ་)བྱང་ཆུབ་པར་བྱ་བ་འབྲས་བུ་དང་གང་གིས་བྱང་ཆུབ་པར་བྱེད་ པའི་རྒྱུའི་ཆོས་དང་བྱང་ཆུབ་པ་པོའི་སྐྱེས་བུ་(མདོ་དོན་)མི་དམིགས་པར་རྟོགས་པའི་རྣམ་པར་ མི་རྟོག་པའི་(མདོ་)སྔ་མ་བས་རྣམ་འཕེལ་བཞི་པ་དང་། སྐྱེ་བས་བྱང་ཆེན་རྫོགས་བྱང་དུ་ལུང་ བསྟན་པར་འགྱུར་རམ། ནས། ཆོས་ཐམས་ཅད་མི་དམིགས་པའི་བྱང་ཆེན་པོ་འདི་སྙམ་དུ་ བདག་གིས་ནི་འཚང་རྒྱ། འདིས་རྒྱ། འདི་ནི་རྒྱ་ཞེས་མི་སེམས་སོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །འཛམ་ བུའི་གླིང་(མདོ་)ནས་སྟོང་གསུམ་གྱི་སེམས་ཅན་སྙེད་དགེ་བ་བཅུ་དང་སོགས་པ་བསམ་གཏན་ བཞི། ཚད་མེད་བཞི། མངོན་ཤེས་ལྔ། རྒྱུན་ཞུགས་སོགས་གཟུགས་མེད་པའི་སྙོམ་འཇུག་ ལ་(ཀུན་མདོ་)བཀོད་ནས་ཐོབ་པ་ལས། རང་རྩེ་སྦྱོར་ལ་གནས་ནས་གཞན་ལ་ཡུམ་སྟོན་པ་སྔ་ མ་བས་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པའི་རྣམ་འཕེལ་ལྔ་པ་དང་། འཛམ་བུའི་གླིང་གི་སེམས་ཅན་ ཐམས་ཅད་དགེ་བ་བཅུའི་ལས་ཀྱི་ལམ་ལ་རབ་ཏུ་བཀོད་པ་དང་། ཞེས་སོགས་སོ། །(རད་ཀིར་ སྔ་མ་མི་བགྲང་འདི་གཉིས་སོ་སོར་བྱེད་དོ། ། ) དཀར་ཕྱོགས་ཀྱི་ལྷའི་རིས་ཐམས་ཅད་བསྐུལ་བ་དང་(མདོ་) མཆོད་པ་དང་(བུདྡྷ་ཤྲཱི་)བསྲུང་བའི་ཕྱིར་ཉེ་བར་འོང་ཞིང་དེ་བས་དགོངས་ཤིང་ནད་དང་གནོད་ པ་མེད་པའི་སྔ་མ་བས་རྣམ་འཕེལ་དྲུག་པ་དང་། རྒྱལ་བོ་ཆེན་པོ་བཞི་དག་ཀྱང་ཉེ་བར་འོང་། ནས། འོག་མིན་བར། སོགས་སོ། །ཡུམ་(མདོ་)ལ་སྤྱོད་པའི་མཐུས་བདུད་སྡིག་ཏོ་ཅན་ཐམས་ 2-291 ཅད་ཟིལ་གྱིས་གནོན་ཅིང་ཚུར་གཙེ་མི་ནུས་པར་མྱ་ངན་གྱིས་ནོན་པར་བྱེད་པའི་སྔ་མ་བས་ རྣམ་འཕེལ་བདུན་པ་དང་། བདུད་སྡིག་ཅན་མྱ་ངན་གྱི་ཟུག་རྔུས་ཟུག་པར་འགྱུར་རོ། །ཞེས་ སོགས་སོ། །སྟོན་པ་དང་འདྲ་བའི་སྐྱེ་བོ་ནི་བྱང་པ་རྣམས་ཏེ་དེ་དང་མཚུངས་པར་གནས་པ་ ནི་དེ་དག་གི་བྱ་བ་ཉམས་སུ་ལེན་པའོ། །ཞེས་སྟེ་བྱ་བ་ནི་སྦྱིན་སོགས་བསླབ་པ་མཉམ་པ་ལ་ མདོར་བཤད་དོ། །དེ་འདྲའི་སྔ་མ་བས་རྣམ་འཕེལ་བརྒྱད་པ་སྟེ། སྟོན་པ་དང་ཇི་ལྟར་གནས་ པ་དེ་བཞིན་དུ་བྱང་པའི་ཐེག་པ་བ་དང་གནས་པར་བྱ་སྟེ། ཞེས་སོགས་གསེར་ལྟར་ཡོད་དོ། ། ཡང་ན་སྟོན་པ་དང་འདྲ་བར་ཐེག་པ་གཅིག་གྲུ་གཅིག་ཅེས་མདོ། ལ་ཞུགས་པའི་སྐྱེ་བོ་ལ་མཚུངས་ པ་སྟེ་མཐུན་ཅིང་གུས་པར་གནས་ཞེས་(རད་ཀིར་དུ་བྱང་པའི་གནས་སྐབས་སུ་ཆོས་སྟོན་པ་ལ
【現代漢語翻譯】 行持般若（མ་ལ་སྤྱོད་པ་） 並且能證悟到般若空性與行者二者皆不可得（དེ་ཡན་དག་ལྡན་མདོ་དངོས། ），此乃真正不生之法， 於此無有增（འཕེལ་，梵文：Ārya，聖）減或生滅（དག་）之法性，獲得堅定不移之忍， 此較前者更為殊勝，是為第三殊勝。菩薩于不生之法獲得安忍，如是等等。 無論以生或不生，是或非，皆不能于勝義諦中成佛，因此，于勝義諦中，所要證得之菩提果，以及能證得菩提之因——法，和證得菩提者——補特伽羅（མདོ་དོན་），皆不可得，證悟此不可得之無分別智（མདོ་）， 此較前者更為殊勝，是為第四殊勝。以生而得受記證得圓滿菩提嗎？乃至，對於諸法皆不可得之大菩提，心中不作此念：『我將成佛，以此成佛，此乃成佛之道。』如是等等。 從贍部洲（འཛམ་བུའི་གླིང་，梵文：Jambudvīpa，人世間）乃至三千大千世界之有情，修持十善業等，四禪定，四無量心，五神通，以及預流果等無色界之禪定（ཀུན་མདོ་），並從中獲得成就， 安住于自性光明，為他人宣說般若，此較前者更為殊勝，是為第五殊勝。令贍部洲之一切有情皆安住於十善業道，如是等等。（རད་ཀིར་ སྔ་མ་མི་བགྲང་འདི་གཉིས་སོ་སོར་བྱེད་དོ། །） 勸請一切白凈天神（དཀར་ཕྱོགས་ཀྱི་ལྷའི་རིས་ཐམས་ཅད་བསྐུལ་བ་དང་（མདོ་）），供養（མཆོད་པ་དང་（བུདྡྷ་ཤྲཱི་））和守護，故而前來親近，因此心中歡喜，遠離疾病與損害，此較前者更為殊勝，是為第六殊勝。四大天王亦前來親近，乃至色究竟天，如是等等。 以行持般若之威力，一切惡魔皆被降伏，不能加害於行者，反被憂惱所困，此較前者更為殊勝，是為第七殊勝。惡魔將被憂愁之箭所刺痛，如是等等。 與導師相似之補特伽羅即是菩薩，與其相同而安住者，即是修持彼等之事業。所謂事業，簡而言之，即是佈施等共同之學處。此較前者更為殊勝，是為第八殊勝。如導師一般安住，亦應如菩薩之乘而安住，如是等等，如同黃金般珍貴。 或者，如同導師一般，同乘一艘法船，進入般若之海，與此相似者，即是和合恭敬而住者（རད་ཀིར་དུ་བྱང་པའི་གནས་སྐབས་སུ་ཆོས་སྟོན་པ་ལ），
【English Translation】 Practicing Prajna (མ་ལ་སྤྱོད་པ་) And also not perceiving either Prajna emptiness or the practitioner (དེ་ཡན་དག་ལྡན་མདོ་དངོས། ), this is truly the unborn Dharma, In this, there is no increase (འཕེལ་, Sanskrit: Ārya, Holy) or decrease, or arising and ceasing (དག་) of Dharma nature, obtaining unwavering patience, This is more excellent than the former, it is the third excellence. Bodhisattvas obtain forbearance in the unborn Dharma, and so on. Whether with arising or non-arising, is or is not, one cannot attain Buddhahood in ultimate truth, therefore, in ultimate truth, the fruit of enlightenment to be attained, and the cause for attaining enlightenment - Dharma, and the one who attains enlightenment - the individual (མདོ་དོན་), are all unattainable, realizing this unattainable non-conceptual wisdom (མདོ་), This is more excellent than the former, it is the fourth excellence. Will one be prophesied to attain perfect enlightenment through arising? Even to the point that, for the great Bodhi where all dharmas are unattainable, one does not think in one's mind: 'I will attain Buddhahood, with this I will attain Buddhahood, this is the path to Buddhahood.' And so on. From Jambudvipa (འཛམ་བུའི་གླིང་, Sanskrit: Jambudvīpa, the human world) to the sentient beings of the three thousand great thousand worlds, practicing the ten virtuous deeds, the four dhyanas, the four immeasurables, the five superknowledges, and the formless absorptions such as the stream-enterer fruit (ཀུན་མདོ་), and obtaining achievements from them, Abiding in self-luminous clarity, expounding Prajna to others, this is more excellent than the former, it is the fifth excellence. Causing all sentient beings of Jambudvipa to abide in the path of the ten virtuous actions, and so on. (རད་ཀིར་ སྔ་མ་མི་བགྲང་འདི་གཉིས་སོ་སོར་བྱེད་དོ། །) Entreating all the white-sided deities (དཀར་ཕྱོགས་ཀྱི་ལྷའི་རིས་ཐམས་ཅད་བསྐུལ་བ་དང་ (མདོ་)), offering (མཆོད་པ་དང་ (བུདྡྷ་ཤྲཱི་)) and protecting, therefore coming near, therefore being pleased in heart, being free from illness and harm, this is more excellent than the former, it is the sixth excellence. The four great kings also come near, even up to Akanistha, and so on. By the power of practicing Prajna, all evil demons are subdued, unable to harm the practitioner, but are instead afflicted by sorrow, this is more excellent than the former, it is the seventh excellence. Evil demons will be pierced by the arrow of sorrow, and so on. The individual who is similar to the teacher is the Bodhisattva, and abiding in the same way as them is practicing their activities. The so-called activities, in short, are the common trainings such as generosity. This is more excellent than the former, it is the eighth excellence. Abiding as the teacher abides, one should also abide in the vehicle of the Bodhisattva, and so on, it is as precious as gold. Or, like the teacher, riding the same Dharma boat, entering the ocean of Prajna, similar to this are those who dwell in harmony and reverence (རད་ཀིར་དུ་བྱང་པའི་གནས་སྐབས་སུ་ཆོས་སྟོན་པ་ལ),
་སོགས་པ་སངས་ རྒྱས་དང་འདྲ་བ་ནི་བརྒྱད་པའོ། །ཞེས་པས་སོ། ། )སྦྱར་རུང་སྙམ་མོ། །ཞེས་བྱ་བ་བསོད་ནམས་རྣམ་འཕེལ་ རྣམ་པ་བརྒྱད་དང་། ཡང་(གསེར་)བརྒྱད་དེ་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་ཟག་བཅས་ཀྱི་བསམ་གཏན་ གཟུགས་མེད་ཀྱི་(མདོ་ཨཱརྱ་)དབང་གིས་མི་སྐྱེ་བའི་ཐབས་ལ་མཁས་པས་ཉན་རང་གི་ཡིད་ བྱེད་ཀྱི་(མདོ་)དྲི་མས་ཡོངས་སུ་དག་ཅིང་དེ་བཞིན་ཉིད་ལ་སློབ་པའི་བསླབ་པ་སངས་རྒྱས་ ཀྱི་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་སྟོབས་ཡོངས་སུ་དག་པ་ཐོབ་བྱེད་ཀྱི་སྔ་མ་བས་རྣམ་འཕེལ་དགུ་པ་ དང་། བསམ་གཏན་སོགས་ལ་སྙོམས་པར་འཇུག་ཀྱང་(སྡུད་བཏུས་)དེའི་དབང་གིས་མི་སྐྱེའོ། ། དེ་ལྟར་སློབ་པའི་བྱང་ཆེན་པོ་ནི་ཉན་ཐོས་དང་རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡིད་ལ་བྱ་བའི་དྲི་མས་ དག་ཅེས་སོགས་(དང་དེ་བཞིན་ཉིད་ལ་སློབ་སྟེ་ཞེས་སོགས་སོ། ། )སོ། །ངེས་པར་སངས་རྒྱས་ཀྱི་རིགས་ ཅན་དུ་འགྱུར་བའི་རྩེ་སྦྱོར་འཕེལ་བའི་རྣམ་འཕེལ་སྔར་གྱི་དེ་བས་ཆེས་ཁྱད་པར་འཕགས་པ་ བཅུ་པ་དང་། ས་(བརྒྱད་སྟོང་པར་)ཕྱོགས་བ་ཚྭ་ཅན་མང་ཡང་འཛམ་བུ་ཆུ་བོའི་(བར་མར་)གསེར་ འབྱུང་བ་དཀོན་པའི་དཔེས། ཡུམ་ལ་སློབ་པའི་སེམས་ཅན་ཉུང་ཞེས་སོགས་ངེས་པར་འབྲས་ བུ་སངས་རྒྱས་ཉིད་ཐོབ་པའི་རྒྱུ་མཚན་དུ་འགྱུར་བའི་སྔ་མ་བས་རྣམ་འཕེལ་བཅུ་གཅིག་པ་ 2-292 དང་། འཁོར་ལོས་བསྒྱུར་བའི་ལས་ཅན་གྱི་སེམས་ཅན་དཀོན་པའི་དཔེས། རྣམ་མཁྱེན་གྱི་ ལམ་འདིར་འཇུག་པ་དེ་ལྟ་བུ་ཡང་ཉུང་། ཞེས་སོགས་སོ། །ཆོས་ཐམས་ཅད་དོན་དམ་པར་མ་ (མདོ་)དམིགས་པར་རྟོགས་པས་ཕར་ཕྱིན་དྲུག་གི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་སེར་སྣ་སོགས་ཀྱི་སེམས་ མི་སྐྱེ་བའི་སྔ་མ་བས་རྣམ་འཕེལ་བཅུ་གཉིས་པ་དང་། སེར་སྣ་དང་ལྡན་པའི་སེམས་མི་སྐྱེའོ། ། སོགས་སོ། །ཆོས་ཐམས་ཅད་དོན་དམ་པར་(མདོ་)མ་དམིགས་པར་རྟོགས་པས་གཟུགས་ ལ་སོགས་པ། བདེན་པ་དང་ལྡན་པར་རྟོགས་པའི་སེམས་རབ་ཏུ་མི་སྐྱེ་བའི་སྔ་མ་བས་རྣམ་ འཕེལ་བཅུ་གསུམ་པ་དང་། གཟུགས་དང་ལྡན་པའི་སེམས་མི་སྐྱེའོ། །སོགས་སོ། །ཕ་རོལ་ཏུ་ ཕྱིན་པ་དྲུག་པོ་ཀུན་བསྡུས་པའི་ཤེར་ཕྱིན་ཤེས་ནས་བསྒོམ་པའི་སྔ་མ་བས་རྣམ་འཕེལ་བཅུ་ བཞི་པ་དང་། འཇིག་ཚོགས་ལ་ལྟ་བར་ལྟ་བ་དྲུག་ཅུ་གཉིས་འདུས་པའི་དཔེས། ཡུམ་ཟབ་ མོ་འདིར་ཕར་ཕྱིན་ཐམས་ཅད་འདུས་སོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །ཐེག་པ་གསུམ་གྱི་(རང་གཞན་གྱི་ )ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་ཐམས་ཅད་(ནི་མངོན་མཐོ་དང་ངེས་ལེགས་དག་གོ་ཞེས་གསེར། )(མཛད་པའི་ས་བརྙེས་ཤིང་ ཐེག་དམན་གྱི་འབྲས་བུ་མངོན་དུ་མི་མཛད་པ་བཅོ་ལྔ་པ་ཞེས་དག་ལྡན། )འཐོབ་པའི་སྔ་མ་བས་རྣམ་འཕེལ་བཅོ་ ལྔ་པ་དང་། ཉན་ཐོས་ཀྱི་ཕུན་ཚོགས་ཡང་ཐོབ། ཅེས་སོགས་སོ། །ཤེར་ཕྱིན་སོགས་ངེས་པར་ འབྱུང་བྱ་འབྱུང་བྱེད་སོགས་དོན་དམ་པར་མི་དམིགས་པར་ཆོས་དབྱིངས་ཙམ་དུ་མཐོང་
【現代漢語翻譯】 第八種與佛陀相似的功德，如前所述。 這被稱為八種善業增長。此外，還有八種『金』，即在所有情況下，通過對有漏禪定和無色定的『經部』力量的精通，能夠阻止再生，並且通過聲聞和獨覺的意念的『經部』污垢完全凈化，以及學習真如，從而獲得佛陀所有功德的力量完全清凈，這比之前的功德增長了九倍。即使進入禪定等，也不會因此而再生。 因此，學習大乘菩提心的人，從聲聞和獨覺的意念污垢中凈化，等等。必定會成為佛陀種姓的頂峰結合，其增長的功德比之前的功德更加卓越，這是第十種功德。 正如在『八千頌』中提到的，即使有很多含鹽的土地，但在瞻部洲也很難找到金礦。同樣，學習般若波羅蜜多的眾生也很少，等等。這必定會成為獲得佛陀果位的理由，比之前的功德增長了十一倍。 正如轉輪王的眾生稀少一樣，進入這種全知之道的人也很少，等等。由於證悟到一切法在勝義諦中無所緣，因此不會生起慳吝等與六度相違背的心，這比之前的功德增長了十二倍。不會生起慳吝之心，等等。 由於證悟到一切法在勝義諦中無所緣，因此不會生起認為色等是真實的強烈心念，這比之前的功德增長了十三倍。不會生起與色等相應的心，等等。 通過了解和修習包含所有六度的般若波羅蜜多，這比之前的功德增長了十四倍。正如六十二種邪見包含在有身見中一樣，所有波羅蜜多都包含在這個甚深般若波羅蜜多中，等等。 獲得三乘（自利和他利）的所有圓滿（即增上生和決定勝），這是第十五種功德，不會顯現小乘的果位。這也獲得了聲聞的圓滿，等等。般若波羅蜜多等必定是生起和產生的原因，但在勝義諦中不執著，只看到法界。
【English Translation】 The eighth merit is similar to the Buddha, as mentioned before. This is called the eightfold increase of merit. Furthermore, there are eight 'gold' qualities, which mean that in all circumstances, through mastery of the 'Sutra' power of meditative absorption with outflows and formless absorption, one is skilled in preventing rebirth, and through the 'Sutra' stains of the conceptualization of Hearers and Solitary Realizers, one is completely purified, and by studying Suchness, one obtains the power of all the Buddha's qualities completely purified, which is nine times greater than the previous merit. Even if one enters meditative absorption, one will not be reborn because of it. Thus, a great student of Bodhicitta is purified from the stains of the conceptualization of Hearers and Solitary Realizers, etc. The peak union that will definitely become the Buddha's lineage increases the merit even more excellently than the previous one, which is the tenth merit. Just as in the 'Eight Thousand Verse Perfection of Wisdom Sutra', there are many salty lands, but it is rare to find gold in the Jambu River. Similarly, there are few beings who study the Prajnaparamita, etc. This will definitely become the reason for attaining the fruit of Buddhahood, which is eleven times greater than the previous merit. Just as beings with the karma of a Chakravartin are rare, so too are those who enter this path of omniscience few, etc. Because one realizes that all phenomena are not apprehended in ultimate truth, one does not generate miserliness and other minds that are contrary to the six perfections, which is twelve times greater than the previous merit. One does not generate a mind of miserliness, etc. Because one realizes that all phenomena are not apprehended in ultimate truth, one does not generate a strong mind that realizes form, etc., as being true, which is thirteen times greater than the previous merit. One does not generate a mind associated with form, etc. By knowing and meditating on the Prajnaparamita, which encompasses all six perfections, this is fourteen times greater than the previous merit. Just as the sixty-two views are included in the view of the aggregates, all the perfections are included in this profound Prajnaparamita, etc. Obtaining all the perfections of the three vehicles (benefit for oneself and others) (i.e., higher realms and definite goodness), this is the fifteenth merit, and one will not manifest the fruit of the Lesser Vehicle. One also obtains the perfections of the Hearers, etc. Prajnaparamita, etc., is definitely the cause of arising and producing, but one does not apprehend it in ultimate truth, and one only sees the Dharmadhatu.
བས་ (མདོ་དང་དག་སྙིང་སོགས་)ཡང་དག་རྫོགས་ཆུབ་ལ་ཉེ་བར་(མདོར་མི་སྣང་)གྱུར་པའི་སྔ་མ་བས་རྣམ་ འཕེལ་བཅུ་དྲུག་པ་སྟེ། འདི་ནི་ཤེར་ཕྱིན་ནོ། །ཤེར་པ་ནི་འདི་ན་ཡོད་དོ། །ཞེས་ཤེས་པ་མེད། སོགས་ནས། བྱང་ཆེན་ཡུམ་ལ་སྤྱོད་པའི་བར་རོ། །ཞེས་བྱ་བའི་བསོད་ནམས་རྣམ་འཕེལ་ སྔ་མ་བརྒྱད་ལས་གཞན་རྣམ་པ་བརྒྱད་དེ་བཅུ་དྲུག་གོ །ཕྱི་ནང་གང་གང་ངག་ལས་ཤེས་སོ། ། འབུམ་ཊཱིཀ་ཏུ། དང་པོ་བས་གཉིས་(ཁྱད་པར་དུ་ཞེས་སོགས་)པ་དམན་པར་འཆད་ཅིང་། སྤྱིར་བཅུ་ དྲུག་པོ་སྔ་མ་བས་ཕྱི་མ་འཕགས་པར་མི་གསལ་ལོ། ། 2-293 གསུམ་པ་ལ། སྔ་འགྲེལ་ནི། དེ་ལྟར་བསོད་ནམས་རྣམ་པར་འཕེལ་བས་རྣམ་པར་སྤེལ་ བའི་རྩེ་སྦྱོར་རང་དབང་དུ་གྱུར་པ་མཐར་ཕྱིན་པ་སྟེ་ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་པའི་མཚན་ཉིད་རྣམས་ནི་ ངེས་པར་བརྟན་པ་ཡིན་པས་ངེས་པར་བརྟན་པ་སྟོན་ཏོ། །རྩ་བ་ནི། ཀུན་མཁྱེན་ཉིད་གསུམ་ གྱི་ཆོས་བླ་ན་མེད་པ་རྣམས་བྱང་པའི་ཐེག་པའི་གང་ཟག་གིས་(མདོ་ཨཱརྱ་)ཡོངས་སུ་རྫོགས་ པར་བསྔོས་ཤིང་(ཨཱརྱ་)སེམས་ཅན་གྱི་དོན་ཡོངས་སུ་མི་གཏོང་བའི་བསམ་པ་བརྟན་པོ་ཅན་ གྱི་སྦྱོར་ལམ་བཟོད་པ་ནི། བརྟན་པའི་རྩེ་མོ་ཞེས་ནི་མངོན་པར་བརྗོད་དོ། །(བརྒྱ་བྱིན་གྱིས་) དགེ་རྩ་འདིས་གང་ཟག་བྱང་པའི་ཐེག་པ་པ་གང་གིས་རྫོགས་བྱང་དུ་དམིགས་པ་དེ་དག་ གིས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་(མདོར་བསྟན། )རྣམས། རྣམ་མཁྱེན་ཉིད། རང་བྱུང་གི་(ལམ་ཤེས་)ཟག་ མེད་ཀྱི་ཆོས་རྣམས་(གཞི་ཤེས་སུ་འགྲེལ་ཆེན། )ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་གྱུར་(དང་པོའི་མདོ། )ཅིག ཅེས་ དང་། སེམས་ཅན་མ་བསྒྲལ་བ་རྣམས་སྒྲོལ་བར་འགྱུར་རམ། ཞེས་སོགས་སོ། །འགྲེལ་པ་ ནི། དེ་ལྟར་ཏེ་སྔར་བཤད་པའི་བསོད་ནམས་སྤེལ་བའི་(གསེར་)རིམ་པས་འཚང་རྒྱ་བའི་ཡང་ དག་པའི་ཐབས་ལ་མཁས་པ་དད་པ་ལ་སོགས་པའི་སྟོབས་ཀྱིས་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པ་རྟོགས་ པའི་གནས་སྐབས་ན་སྟེ་འཚང་རྒྱ་བ་ཉིད་ཀྱིས་དེ་དུས་ན་དམིགས་མེད་ཀྱི་བྱམས་པ་དང་སྙིང་ རྗེ་ཆེན་པོ་མངོན་དུ་བྱེད་པ་སྟེ་དེའི་དབང་དུ་གྱུར་པའི་སྒོ་ནས་རྒྱུན་མི་འཆད་པར་གཞན་དོན་ བྱེད་པའི་རྒྱུ་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་ཡོངས་སུ་མི་གཏོང་བའི་མཚན་ཉིད་དང་། རྣམ་མཁྱེན་ཉིད་ ལ་སོགས་པ་ཇི་སྐད་བཤད་པའི་མཁྱེན་གསུམ་གྱི་ཆོས་སེམས་བསྐྱེད་པ་ལ་སོགས་པ་གོང་དུ་ སྨོས་པ་རྣམས་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པ་བླ་ན་མེད་པ་སྟེ་རབ་ཀྱི་མཐར་ཐུགས་པར་བྱེད་པ་ལ་རང་ དབང་དུ་གྱུར་པའི་སྦྱོར་ལམ་བཟོད་རྩེ་ནི་ངེས་པར་བརྟན་པ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་པ་ལ་ཕལ་ཆེར་ (སྦྱོར་ལམ་བཟོད་པ་ཞེས་མ་གཏོགས་ཐམས་ཅད་)གསེར་རོ། ། བཞི་པ་ལ། སྔ་འགྲེལ་ནི། དེ་ལྟར་ངེས་པར་བརྟན་པར་བྱེད་པ་བཟོད་པའི་སྟོབས་ཀྱིས་ 2-294 སྤངས་རྟོགས་ངེས་པར་བརྟན་པར་འགྱུར་བའི་མཚན་ཉིད་ནི་སེམས་ཀུན་ཏུ་གནས་པ
【現代漢語翻譯】 比之前更接近圓滿正覺（在經部和《般若波羅蜜多心經》等中），（簡而言之，不明顯）是增長的第十六種方式。這就是智慧到彼岸。智慧就在這裡。但卻不知道。從『等等』到『行於大乘之母』之間。這被稱為福德增長，前八種之外的另外八種，總共十六種。無論內外，都從口中得知。在《十萬頌般若釋》中，最初的兩種（特別是『因為』等等）被解釋為較差的。一般來說，這十六種並沒有清楚地表明後一種比前一種更殊勝。 第三個是，之前的解釋是：如此福德增長，通過增長的頂峰結合而獲得自在，達到圓滿，即自發成就的特徵，必定是穩固的，因此顯示了必定穩固。根本是：三智（一切智智，道相智，基智）的一切至上之法，由大乘行者（經部）完全迴向，並且（聖者）具有不捨棄眾生利益的堅定意念，這樣的加行道之忍位，被稱為穩固的頂峰。（帝釋天）以此善根，任何以圓滿菩提為目標的補特伽羅大乘行者，他們的佛法（簡要說明），一切智智，自生的（道智）無漏之法（在《大疏》中解釋為基智），愿能完全圓滿（最初的經部）。以及，尚未解脫的眾生將會被解脫嗎？等等。解釋是：如此，通過之前所說的增長福德的（黃金）次第，精通證悟正等覺之方便，在以信心等力量證悟無分別的境界時，即在證悟之際，自然而然地顯現無緣之慈悲，並且由於受到它的支配，持續不斷地利益他人，具有不捨棄眾生利益的特徵。以及，如前所述的一切智智等三智之法，發菩提心等上述之法，愿能完全圓滿，達到至上之境，對於獲得自在的加行道忍位之頂峰，必定是穩固的。其中大部分（除了『加行道忍位』之外的所有內容）都來自《金鬘論》。 第四個是，之前的解釋是：如此，通過必定穩固的忍位之力，斷證必定穩固的特徵是，心安住於一切。
【English Translation】 More proximate to perfect complete enlightenment than before (in Sutras and the Heart Sutra, etc.), (in short, not apparent) is the sixteenth mode of increase. This is the Perfection of Wisdom. Wisdom is here. But there is no knowing. From 'etc.' to 'acting towards the Great Mother'. This is called the increase of merit, eight modes other than the first eight, sixteen in total. Whether internal or external, it is known from speech. In the Abhisamayalankara commentary, the first two (especially 'because' etc.) are explained as inferior. In general, these sixteen do not clearly show that the latter is more excellent than the former. The third is, the previous explanation is: Thus, the increase of merit, through the peak union of increase, becoming independent, reaching perfection, that is, the characteristics of spontaneous accomplishment, are certainly stable, therefore showing certainty. The root is: the unsurpassed dharmas of the three omnisciences (Sarvakarajnata, Margajnata, and Jnana of the Base), completely dedicated by a Bodhisattva vehicle person (Sutra), and (Arya) with a firm intention not to abandon the benefit of sentient beings, such forbearance of the path of application is manifestly expressed as the peak of stability. (By Indra) By this root of virtue, whatever Bodhisattva vehicle person aims at complete enlightenment, those dharmas of the Buddha (briefly stated), Sarvakarajnata, the self-born (path knowledge) uncontaminated dharmas (explained as Jnana of the Base in the Great Commentary), may they become completely perfect (the first Sutra). And, will sentient beings who have not been liberated be liberated? etc. The explanation is: Thus, through the (golden) sequence of increasing merit as previously stated, being skilled in the means of attaining perfect enlightenment, in the state of realizing non-discrimination with the power of faith etc., that is, at the time of enlightenment itself, spontaneously manifesting impartial love and great compassion, and by being dominated by it, continuously benefiting others, having the characteristic of not abandoning the benefit of sentient beings. And, the dharmas of the three omnisciences, such as Sarvakarajnata, etc., as previously stated, the aforementioned dharmas such as generating Bodhicitta, may they become completely perfect, reaching the ultimate, for the peak of forbearance of the path of application that has become independent, it is certainly stable. Most of it (everything except 'forbearance of the path of application') is from the Golden Garland. The fourth is, the previous explanation is: Thus, the characteristic of abandonment and realization becoming certainly stable through the power of forbearance that makes it certainly stable is that the mind abides in all.
་ཡིན་ པས་ཆོས་མཆོག་གི་རྩེ་སྦྱོར་སེམས་ཀུན་ཏུ་གནས་པ་འཆད་དོ། །རྩ་བ་ནི། གླིང་བཞི་པ་ནས་ ཚངས་པའི་འཇིག་རྟེན་བར་སྟོང་ལ་སྟོང་སྤྱི་ཕུད། དེ་སྟོང་སྟོང་གཉིས་བར་མ། དེ་སྟོང་སྟོང་ གསུམ་སྟོང་ཆེན་ཏེ་དེའི་སའི་སྲང་གྲངས་དང་(སྙིང་མཆོག་)དེའི་ཆུ་སྐྲ་རྩེ་གཅིག་བརྒྱར་བྱས་པའི་ ཆ་གཅིག་གིས་བླངས་པའི་ཆུ་ཐིགས་ཀྱི་གྲངས་དཔེར་མཛད་ནས། དེ་བས་སེམས་ཀུན་ཏུ་ གནས་པའི་བསོད་ནམས་ཆེས་ཆེར་མང་བོར་བསྟན་པ་ཉིད་ཀྱིས་ཡོངས་སུ་བསྒྲགས་པ་ཡིན་ ནོ། །གང་ན། ཐེག་པ་ལ་གསར་དུ་ཞུགས་པ་དང་། སྤྱོད་པ་ལ་ཞུགས་པ་དང་། ཕྱིར་མི་ལྡོག་པ་ དང་། སྐྱེ་བ་གཅིག་གིས་ཐོགས་པའི་བྱང་སེའི་དགེ་རྩ་ལ་(དག་ལྡན་)རྗེས་སུ་ཡི་རང་བའི་བསོད་ ནམས་ཀྱི་ཕུང་བོ་ལ་དམིགས་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་གཉིས་དང་གཉིས་མེད་པའི་འདུ་ཤེས་ནུབ་ པས་སེམས་དང་དེ་ལས་དོན་གཞན་ལ་མི་འཇུག་པར་(དོན་རང་བཞིན་པར་ཅེས་སོ། ། )སེམས་མཉམ་ པར་གནས་པ་དེའོ། །(སྡུད་པར། མི་ལྡོག་བྱང་ཆུབ་མཆོག་ལ་རབ་ཏུ་ཞུགས་པ་ཡི། །སེམས་བསྐྱེད་པ་ལ་བསམ་པ་ ཐག་པས་ཡི་རང་ན། །སྟོང་གསུམ་རི་རབ་སྲང་ལ་གཞལ་བས་ཚད་བཟུང་རུང་། །རྗེས་སུ་ཡི་རང་དགེ་བ་དེ་ནི་དེ་ལྟ་མིན། །ཞེས་ སོ། ། ) དེ་(དཔེ་དོན་)ཐམས་ཅད་མདོར་ཡོད་དོ། །འགྲེལ་པ་ལ། འབྲས་བུ་བསོད་ནམས་མང་བོ་ བསྟན་པ་ཉིད་ཀྱིས་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་མཚན་ཉིད་བརྗོད་དོ་ཞེས་དྲང་ངོ་། །གང་གི་མང་ན། སྦྱིན་ སོགས་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་དང་སོགས་པ་སྙིང་རྗེ་ལ་སོགས་པའི་(གསེར་རད་ཀིར་)ཚོགས་ཐམས་ ཅད་ཀྱི་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱི་སྔར་བཤད་ལྟར་གྱི་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་འབྲས་བུ་བསོད་ནམས་དང་ཡེ་ ཤེས་ཀྱི་ཚོགས་རྣམས་སོ། །གང་ལས་མང་ན། གླིང་བཞི་པ་དང་སོགས་པ་སྟོང་གཅིག་གཉིས་ སྟོང་གསུམ་གྱི་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་ཀྱི་སའི་སྲང་གྲངས་དང་ཆུའི་ཐིགས་གྲངས་སོ་སོར་ དཔེར་མཛད་ནས་དེ་ལས་ཀྱང་ངོ་། །ཇི་ལྟར་མང་ན། དེ་དག་ལས་ཆེས་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་ པར་རོ། །དེ་བས་མང་བའི་རྒྱུ་མཚན་ཅི་ན། ལུགས་ལས་(སློབ་དཔོན་གྱི་འགྲེལ་ཆེན་ཏེ་གསེར་དུ་བྱུང་ 2-295 འདིར་ཆད། )དཔག་ཚད་སོགས་ཀྱིས་ཚད་སྲིད་པའི་དངོས་པོ་ནི་འདོམ་གང་ལྟ་བུའི་ས་རྡོ་སྲང་ ལ་གཅལ་བའི་ཚད་ཀྱིས་བསྒྲེས་པས་སྲང་(མདོ་)གིས་རྣལ་འབྱོར་པ་རྣམས་ཀྱིས་གཞལ་བར་ ནུས་སོ་ཞེས་བྱ་བའི་ཚུལ་གྱིས་སྟོང་གསུམ་(འགྲེལ་ཆེན། )གྱི་ཚད་གཟུང་དུ་རུང་གི་དེའི་ཚོགས་ གཉིས་ཚད་ལས་འདས་པས་(འགྲེལ་ཆེན་དོན་དངོས་)སོ། །དེ་འདྲའི་བསོད་ནམས་མང་བོ་ཅན་གྱི་ རྩེ་གཅིག་པའི་ཆོས་མཆོག་ནི། སེམས་ཀུན་ཏུ་གནས་པ་ཡིན་ནོ། ། གཉིས་པ་ནི། (འགྲེལ་ཆེན་ཨཱརྱ། ) རྟགས་ལ་སོགས་པ་བཞི་བོ་དེ་དག་ནི་གོ་རིམ་བཞིན་དུ་ ངེས་པར་འབྱེད་པའི་ཆ་དང་མཐུན་པ་བཞིའི་ངོ་བོ་ཡིན་པར་ཁོང་དུ་ཆ
【現代漢語翻譯】 因此，宣講殊勝之法的頂點——心常住之法。根本是：從四大部洲到色界梵天之間的虛空，稱為一千世界；一千個世界稱為中千世界；一千個中千世界稱為大千世界。以大千世界的土地重量，以及（殊勝心要）將一根頭髮分成一百份，取其中一份毛髮的千分之一所沾的水滴數量為例。 以此比喻，心常住的福德極為廣大，這正是所要宣揚的。在何處呢？對於新入小乘道者、已入行者、不退轉者，以及一生補處菩薩的善根，（具足清凈）隨喜其福德聚，以專注於此的定，以及無二的覺知泯滅，使心不向其他事物散亂（即事物本性），這就是心平等安住的狀態。（攝頌云：『不退轉入勝菩提，于發心者以誠意，隨喜三千世界山，量度可及有其限，隨喜之善無邊際。』） 這些（比喻和意義）都包含在經文中。註釋中說：『通過宣示廣大福德，來闡述定的特徵。』何者廣大呢？佈施等波羅蜜多，以及慈悲等（金念珠）一切集合的自性，即如前所述的定所產生的福德和智慧之集合。何者更多呢？比四大部洲等，以及一千、二千、三千世界的土地重量和水滴數量更多。如何更多呢？比那些更加殊勝。為何比那些更多呢？根據論典（即阿阇黎的釋論，此處缺失），以量度等可以衡量的事物，如一尋長的土石，用秤來衡量，瑜伽士可以用秤來衡量三千世界（釋論）。 但其二資糧超越了度量（釋論的真實意義）。因此，具有如此廣大福德的唯一殊勝之法，就是心常住之法。 第二，（釋論阿阇黎）四種表相等，依次是與四種決定性因素相符的體性，心中要理解。
【English Translation】 Therefore, it expounds the ultimate of the supreme Dharma—the abiding of the mind in all things. The root text states: From the four continents to the realm of Brahma, the space is called a 'thousandfold world'. A thousand of these is called a 'two-thousandfold world'. A thousand of those is called a 'great thousandfold world'. Taking the weight of the earth of that world and (supreme essence) the number of water drops taken by one part of a hundred parts of a single hair as an example. It proclaims that the merit of the mind abiding in all things is exceedingly great. Where? For those newly entering the vehicle, those entering practice, those who are irreversible, and the roots of virtue of Bodhisattvas bound by one birth (purely endowed), the merit of rejoicing in their accumulation of merit, with two samādhis focused on that, and the cessation of non-dual perception, the mind does not engage in other things (the nature of things themselves), that is the state of the mind abiding equally. (Collected verses: 'Those who irreversibly enter the supreme Bodhi, with sincere thought for the arising of the mind, if they rejoice, the measure of a thousandfold Mount Meru is measurable, but the virtue of rejoicing is not like that.') All of these (examples and meanings) are contained in the sūtra. The commentary states: 'By showing the abundance of merit, it speaks of the characteristics of samādhi.' What is abundant? Giving and other perfections, and all the collections of compassion and so on (golden rosary), the collections of merit and wisdom that arise from the samādhi as previously explained. What is more? More than the weight of the earth and the number of water drops of the four continents and so on, and the thousand, two thousand, and three thousand worlds. How is it more? It is exceedingly superior to those. What is the reason it is more than those? According to the tradition (the great commentary of the teacher, here it is missing), objects that can be measured by cubits and so on, like a fathom of earth and stone, are weighed by a scale, and yogis can measure with a scale (sūtra) the three thousand worlds (commentary). But the two accumulations surpass measure (the actual meaning of the commentary). Therefore, the supreme Dharma of single-pointedness, which has such abundant merit, is the abiding of the mind in all things. Secondly, (commentary Ārya) the four signs and so on are, in order, the nature of the four that are in accordance with the aspects of ascertainment, to be understood in the mind.
ུད་པར་བྱའོ། །འདིས་ འགྲེལ་ཆེན་འགྲེལ་ཆུང་གི་རང་ལུགས་འདིར་མངོན་ཞིང་སྔར་བཤད་བཤད་པའི་རྣམ་གྲངས་ སུ་གསལ་ལོ། ། ༈ མཐོང་ལམ། གཉིས་པ་ལ་དྲུག་སྟེ། སྤངས་(ཤེར་འབྱུང་)བྱ་གཉེན་པོ་དང་བཅས་པ། མཐོང་ལམ་གྱི་བྱང་ ཆེན་སྐྱེད་པའི་ལྷན་ཅིག་བྱེད་རྒྱུ། འབྲས་བུ། བྱེད་པ། རང་གི་ངོ་བོ། བསྒོམ་པ་རྣམས་སོ། ། (ཤེར། ) ༈ སྤངས་བྱ་གཉེན་པོ་དང་བཅས་པ། དང་པོ་ལ། སྤྱིར་མཚམས་སྦྱར། སྤངས་གཉེན་སོ་སོར་བཤད་པའོ། ། ༈ སྤྱིར་མཚམས་སྦྱར། དང་པོ་ནི། སྐྱེ་ རིམ་དང་བསྟུན་ན་ངེས་འབྱེད་ཆ་མཐུན་གྱི་འོག་ཏུ་མཐོང་ལམ་ཡིན་ཏེ། དེ་ལ་ཡང་མི་མཐུན་ ཕྱོགས་གཉེན་པོ་དང་བཅས་པ་རྣམ་པ་བཞི་ཡོད་པས་དེ་དག་སྟོན་ནོ། ། ༈ སྤངས་གཉེན་སོ་སོར་བཤད་པ། གཉིས་པ་ལ། བསྟན། བཤད། བསྡུ་གསུམ་མོ། ། ༈ དོར་བསྟན། དང་པོ་ལ་གཉིས་ཏེ། གཟུང་རྟོག་ མདོར་བསྟན། འཛིན་རྟོག་མདོར་བསྟན་ནོ། །དང་པོ་ལ། མཚམས་སྦྱར་ནི། དེ་ལས་རེ་ཤིག་ དང་པོར་སྤང་བྱ་མི་མཐུན་ཕྱོགས་གཟུང་རྟོག་གཉིས་པོ་མདོར་བསྟན་སྟོན་ནོ། །རྩ་བ་ལ། འདིར་བཤད་རྟོག་པ་བརྒྱད་དང་། སྐབས་དང་གི་སྦྱོར་ལམ་གྱི་ཁྱད་ཆོས་རྟོག་པ་བཞི། གཉེན་ ཚོགས་ཀྱི་བརྒྱད་རྣམས་ལ་ཁྱད་པར་ཅི་ཡོད་ན། (བཙུན་གྲོལ་ཨ་བྷ་ཡ། )ཨཱརྱ་ལྟར་ན་སྔར་གྱི་སྦྱོར་ 2-296 ལམ་གྱི་བཞི་བོ་མཐོང་སྤང་ཁོ་ན་ཡིན་ལ། གཞན་ལ་མཐོང་སྒོམ་གཉིས་ཀའི་སྤང་བྱ་ཡོད་ དོ། །གཉེན་ཚོགས་ཀྱི་དང་འདི་ལ་ཁྱད་པར་ཡོད་དེ། དེའི་གཟུང་རྟོག་དང་པོ་གཉིས་དངོས་ པོ་ཙམ་དང་གཉེན་པོ་ཁོ་ནའི་ཡུལ་ཅན་[མིན་[ཡིན་]ལ། འདིའི་གཟུང་རྟོག་དང་པོ་གཉིས་རྣམ་ བྱང་ཕྱོགས་འབའ་ཞིག་གི་ཡུལ་ཅན་[མིན་[ཡིན་]ཞིང་ཡུལ་ཡང་སྔར་གྱི་གཉིས་པའི་ཡུལ་རྣམ་ བྱང་ཕྱོགས་དེ་འབའ་ཞིག་ལ་ཕྱེ་བས་སོ། །དེ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་སློབ་དཔོན་ལྟར་ནའང་ཁྱད་ཆེའོ། ། ངོ་བོ་ལ་ཡང་ཁྱད་ཡོད་དེ་སྔར་གྱི་སྦྱོར་ལམ་གྱི་ཁྱད་ཆོས་དགག་རྟོག་ཏུ་ཕལ་ཆེར་འདོད་ཅིང་ འདི་སྒྲུབ་རྟོག་ཡིན་པས་སོ། །འདིར་ཆོས་བཤེས་ཀྱིས། ངེས་འབྱེད་ཆ་མཐུན་རེ་རེ་ཡང་རྣམ་ པར་རྟོག་པ་བཞི་བཞི་དང་ལྡན་པར་བསྟན་པ་དང་། ཞེས་བཤད་པ་ལྟར་ན། འདི་བཞིའི་ རགས་པ་དྲོད་ཀྱི་རྗེས་ཐོབ་ཏུ། དེ་བས་ཅུང་ཕྲ་བ་བཞི་རྩེ་མོའི་རྗེས་ཐོབ་ཏུ། དེ་བས་ཀྱང་ཅུང་ ཕྲ་བ་བཞི་བཟོད་པའི། དེ་བས་ཀྱང་ཕྲ་བ་བཞི་ཆོས་མཆོག་གི་རྗེས་ཐོབ་ཏུ་ལྡན་པར་འདོད་ དགོས་སོ། །ཡང་ན་འདི་བཞི་རིམ་བཞིན་དྲོད་སོགས་བཞིའི་རྗེས་ཐོབ་ཏུ་ལྡན་ནོ་ཞེས་ཁས་ བླང་དགོས་པར་མངོན་ནོ། །ཡང་(ཀུན་ཆོས་བཤེས་)རྣམ་པར་མི་རྟོག་པར་འཇུག་པའི་གཟུངས་ ལས། རྟོག་པ་བཞི་(ཕུང་བོ་སོགས་ལ་ཞེན་པ་)བཤད་དེ། རང་བཞིན་གྱི་རྣམ་རྟོག་འདོད་ཆགས་ སོགས་དང་། གཉེན་པོའི་རྣམ་རྟོག་ཕར་ཕྱིན་སོགས་ངན་འགྲོའི་གཉེན་པོ་ལ་ར
【現代漢語翻譯】 應如是行持。這在《大疏》（'grel chen）和《小疏》（'grel chung）的自宗中顯現，並且在先前所說的名相中也清楚地說明了。 ༈ 見道（mthong lam）。 第二（指資糧道和加行道之後）有六個方面：斷除（spangs）之法與對治（gnyen po）並存；生起見道大菩提的俱生助伴；果；作用；自性；修習。 （舍） ༈ 斷除之法與對治並存。 第一方面包括：總的歸攝；分別闡述斷除之法與對治。 ༈ 總的歸攝。 第一，如果按照次第，見道位於抉擇分（nges 'byed cha mthun）之下。其中，由於存在不順品與對治並存的四種情況，因此要闡述這些。 ༈ 分別闡述斷除之法與對治。 第二方面包括：標示；解說；總結，共三個方面。 ༈ 標示所應斷除之法。 第一方面包括兩個方面：執著相（gzung rtog）的簡要標示；執著能取（'dzin rtog）的簡要標示。第一方面，歸攝如下：首先，要簡要標示所應斷除的不順品，即執著相的兩種。 根本頌中說：『此處所說的八種分別念，以及與境和合之道的特徵四種分別念，與對治品類的八種分別念有什麼區別呢？』（尊者解脫阿巴亞）按照阿雅的觀點，先前的四種與境和合道僅僅是見道所斷之法，而其他的則有見道和修道二者所斷之法。對治品類與此有區別，因為它的執著相的前兩種僅僅是事物本身，並且僅僅以對治為對境[不是[是]，而此處的執著相的前兩種僅僅以清凈品為對境[不是[是]，並且對境也是將先前兩種的對境，即清凈品單獨分開的緣故。因此，按照導師的觀點，區別也很大。自性上也有區別，因為先前的與境和合道的特徵大多被認為是破立分別念，而這是成立分別唸的緣故。此處法友（chos bshes）說：『抉擇分的每一個都顯示具有四種分別念。』按照這種說法，這四種中粗大的與暖位的后得相應，比這稍微細微的四種與頂位的后得相應，比這更細微的四種與忍位的后得相應，比這更細微的四種與世第一法的后得相應。或者必須承認這四種依次與暖位等四者的后得相應。此外，在《入于不分別之陀羅尼經》（rnam par mi rtog par 'jug pa'i gzungs）中，講述了四種分別念（執著蘊等），即自性的分別念，如貪慾等；對治的分別念，如波羅蜜多等，是對惡趣的對治。
【English Translation】 One should practice accordingly. This is evident in the self-tradition of the Great Commentary ('grel chen) and the Small Commentary ('grel chung), and it is clearly explained in the previously mentioned categories. ༈ The Path of Seeing (mthong lam). The second (referring to after the Paths of Accumulation and Preparation) has six aspects: what is to be abandoned (spangs) together with its antidote (gnyen po); the co-emergent assistant that generates the great Bodhi of the Path of Seeing; the result; the function; the nature; and the meditation. (She) ༈ What is to be Abandoned Together with its Antidote. The first aspect includes: a general summary; and a separate explanation of what is to be abandoned and the antidote. ༈ General Summary. First, if following the order, the Path of Seeing is under the category of the Parts Conducive to Definitive Emergence (nges 'byed cha mthun). Within that, since there are four situations where the unfavorable factors and the antidote coexist, these will be explained. ༈ Separate Explanation of What is to be Abandoned and the Antidote. The second aspect includes: indication; explanation; and summary, totaling three aspects. ༈ Indication of What Should Be Abandoned. The first aspect includes two aspects: a brief indication of grasping at an object (gzung rtog); and a brief indication of grasping at a subject ('dzin rtog). In the first aspect, the summary is as follows: First, a brief indication of the unfavorable factors to be abandoned, which are the two types of grasping at an object. In the root text, it says: 'What is the difference between the eight types of conceptualization mentioned here, and the four types of conceptualization that characterize the path of union, and the eight types of conceptualization of the antidote category?' (Venerable Vimukta Abhaya) According to Arya, the previous four paths of union are solely what is to be abandoned on the Path of Seeing, while others have what is to be abandoned on both the Paths of Seeing and Meditation. There is a difference between the antidote category and this, because the first two of its grasping at an object are merely objects themselves, and are only objects of the antidote [not [are], while the first two of this grasping at an object are only objects of the pure side [not [are], and the object is also because the object of the previous two, which is the pure side, is separated out alone. Therefore, according to the teacher, the difference is also great. There is also a difference in nature, because the characteristics of the previous path of union are mostly considered to be negation conceptualizations, while this is an affirmation conceptualization. Here, Dharma Friend (chos bshes) says: 'Each of the Parts Conducive to Definitive Emergence is shown to possess four conceptualizations.' According to this statement, the grosser of these four correspond to the subsequent attainment of Heat, the slightly more subtle four correspond to the subsequent attainment of Peak, the even more subtle four correspond to the subsequent attainment of Patience, and the even more subtle four correspond to the subsequent attainment of Supreme Dharma. Or it must be acknowledged that these four correspond sequentially to the subsequent attainments of Heat and so on. Furthermore, in the Dharani of Entering into Non-Conceptualization (rnam par mi rtog par 'jug pa'i gzungs), four conceptualizations (clinging to aggregates, etc.) are explained, namely the conceptualization of self-nature, such as desire, etc.; and the conceptualization of the antidote, such as the perfections, etc., which are the antidote to bad destinies.
ྟོག་པ་དང་། དེ་ཁོ་ནའི་རྣམ་རྟོག་རྣམ་ཐར་སྒོ་སྟོང་ཉིད་སོགས་(བདག་མེད་གཉིས་)ལ་རྟོག་པ། འཐོབ་པའི་རྣམ་ རྟོག་སྐུ་གསུམ་གྱིས་བསྡུས་པ་ལ་རྟོག་པ་བཞི་ལས། མཐོང་སྤང་གཟུང་རྟོག་འདི་གཉིས་རང་ བཞིན་གྱི་རྣམ་རྟོག་མིན་པ་གཞན་གསུམ་ཅི་རིགས་སུ་སྦྱར་རོ། །འཛིན་རྟོག་གཉིས་ཀྱང་དེ་ དང་འདྲ་བ་ལས་འཛིན་རྟོག་ཐ་མ་རང་བཞིན་གྱི་རྣམ་རྟོག་གི་རྒྱུ་ལས་བྱུང་བའི་གཉེན་པོའི་ རྣམ་རྟོག་གོ །ཡང་འདིར་བཤད་སྒོམ་སྤང་རྟོག་པ་བཞི་ཡང་རང་བཞིན་གྱི་རྣམ་རྟོག་མིན་པ་ གཞན་གསུམ་ཅི་རིགས་སོ། །རྟོག་པ་དེ་དག་སྤོང་ཚུལ་ནི། སྦྱོར་བའི་གནས་སྐབས་སུ་གཅིག་ 2-297 ནས་ཕྱེ་སྟེ་སྤོང་། འཇུག་པའི་དུས་སུ་བསྡོམས་ཏེ་སྤོང་། (ལྕིག་མ་བཀྲམ་པ་གཅོད་པའི་དཔེས་དུས་གཅིག་ དུ། ) དཔེས་མཚོན་ན། (མཉམ་པར་མ་བཞག་པའི་དུས་སུ། ) མངོན་པར་རྟོགས་པའི་དོན་(སོ་སོར་འདི་དང་ འདིའོ་ཞེས་བསམས་པས། )ཡིད་ལ་བྱེད་པའི་དུས་སུ་ཉེས་བྱེད་གྱི་མི་རྒྱལ་བོའི་ལྟ་བ་པོས་གཟུང་ བ་ལྟ་བུའོ། །སྙིང་(དེའི་རྗེས་སུ་)བོའི་དོན་བསྒོམ་པའི་ཉེར་བསྡོགས་ཀྱི་དུས་སུ་དེ་དག་གཤེད་ མའི་ལག་ཏུ་གཏད་པ་ལྟ་བུ། དེའི་འཇུག་པ་དངོས་གཞི་ལ་སོགས་པའི་དུས་སུ་དེ་དག་གི་ ཡན་ལག་གཅད་པ་སོགས་ལྟ་བུ། སྙིང་དོན་བསྒོམས་པ་རབ་ཀྱི་མཐའ་བར་ཆད་མེད་ལམ་ གྱི་དུས་སུ་དེ་དག་གི་མགོ་བཅད་པ་ལྟ་བུ། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ས་(ཀུན་ཏུ་བཟང་བོ་)ལ་ནི་སླར་མི་སྐྱེ་ བའི་ཆོས་ཅན་དུ་གྱུར་པ་ལྟ་བུའོ། །དྲོད་སོགས་བཞིར་གཟུང་བ་རང་བཞིན་མེད་པ་དང་ཆོས་ མཆོག་ཏུ་འཛིན་པ་བདེན་མེད་གོམས་པས་གཟུང་འཛིན་གྱི་རྟོག་པ་ཉམས་སྨད་པས་སྐྱེས་བུ་ ལུས་བཀྲུ་སྨན་གྱིས་སྦྱངས་པ་ལྟར་བྱས་ནས་མཐོང་ལམ་གྱི་ཡེ་ཤེས་སྨན་བཅུད་ཀྱིས་ལེན་ ལྟ་བུ་སྐྱེའོ་ཞེས་ཆོས་བཤེས་(རྒྱས་པར་ལྟོས། )སོ། །དཀྱུས་མ་སྦྲེལ་ཏེ། འདི་ལ་གསུམ་སྟེ། རྟོག་ པའི་ཡུལ་(ཤེར་)དང་(བོད་)ངོ་བོ་བཤད། རྟོག་པ་དེའི་དབྱེ་བ་བཤད། (ཤེར་སོགས། ) རྟོག་(ཤན་) པར་འཇོག་པའི་རྒྱུ་མཚན་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ནི། ཆོས་གང་ཡང་བདེན་པར་མི་དམིགས་ པའི་བྱང་སེའི། ལམ་འབྲས་བཅས་བདག་གི་འཇུག་བྱར་འཁྲུལ་བའི་དྲོད་ཀྱི་རྗེས་ཐོབ་ཀྱི་ རྟོག་པ་མཚན་གཞི། མཐོང་ལམ་རྩེ་སྦྱོར་གྱི་སྤང་བྱ་(དང་པོ་)འཇུག་པ་(འི་ཕྱོགས་ཀྱི་ཡུལ་མཐའ་དག་ལ་ རྟེན་པ་ནི་ཞེས་ཨཱརྱ། )གཟུང་རྟོག་ཏུ་མཚོན། མཐོང་ལམ་རྩེ་མོའི་ཉེར་བསྡོགས་ཀྱི་གཞོམ་བྱ་གང་ ཞིག སྤྱིར་དེ་ལྟར་འཁྲུལ་བའི་རྟོག་པ་མཚན་ཉིད་དེ། ཇི་ལྟར་གཉིས་དང་གཉིས་མེད་པའི་ འདུ་ཤེས་སུ་མི་འགྱུར་བར་བསྔོ། ཞེས་སོ། །(ཨཱརྱས་དྲངས། ) ཐེག་དམན་གྱི་ལས་འབྲས་བཅས་ རང་གི་ལྡོག་ཡུལ་ལོ་ཞེས་འཛིན་པའི་རྩེ་མོའི་རྗེས་ཐོབ་ཀྱི་རྟོག་པ་མཚན་གཞི། མཐོང་རྩེའི་ སྤང་བྱ
【現代漢語翻譯】 分別念，以及 僅僅是那些分別念，如解脫之門、空性等等（二無我）上的分別念；獲得的 分別念，由三身所包含的分別念，共有四種。其中，見道所斷的能取分別念和所取分別念這二者 並非自性分別念，其餘三種則應根據情況進行組合。能執分別念和所執分別念也與此 相似，但最後的能執分別念是由於自性分別唸的因所產生的對治分別念。 此外，此處所說的講說、禪修、斷除分別念這四種也並非自性分別念，其餘三種則應根據情況而定。 斷除這些分別唸的方法是：在加行道時，逐一分開斷除； 在入定時，則合併斷除。（如同砍斷蔓延的藤蔓，一次性完成。） 例如：（在未入定時，）觀修現觀義（分別思索這是什麼，那是什麼時），如同罪惡的國王的臣民被抓住一樣。 （在那之後）在修習心要義的加行道時，如同將他們交給劊子手一樣。在進入正行等階段時，如同 砍斷他們的肢體等。在修習心要義達到極致，處於無間道時，如同砍斷他們的頭顱一樣。 在佛地（普賢）時，則如同轉變為不再重生的法性一樣。 將暖位等四者執著為無自性，並將頂位執著為殊勝之法，通過串習無實有，使能取和所取的分別念衰損，如同 男子用沐浴藥清洗身體一樣，然後生起見道的智慧，如同服用藥物精華一樣，正如法友（詳細見其他處）所說。 將文句連線起來，此處有三點：解釋分別唸的對境（般若）和（藏文），以及本體；解釋分別唸的分類（般若等）；解釋 安立分別唸的理由。 第一點是：對於任何法都不執著為真實的菩薩，將 包含道和果的自我的行境誤認為真實，這是暖位后得位的分別唸的例子。見道的頂位加行道所斷除的（第一個）入定（的對境的一切 所依，如阿雅所說）被比喻為能取分別念。見道頂位的加行道的所斷除的任何事物， 通常都是如此錯誤的分別唸的定義。正如不轉變為二和無二的覺知一樣，應如是發願。（阿雅所說）小乘的包含業和果的 自相的所破，被執著為頂位后得位的分別唸的例子。見道頂位所斷除的。
【English Translation】 Thoughts, and Merely those thoughts, such as the door of liberation, emptiness, etc. (two selflessness) are conceptualized; the obtained Thoughts, the thoughts included by the three bodies, there are four types. Among them, the grasping thought and the grasped thought to be abandoned on the path of seeing are not intrinsic thoughts, and the other three should be combined as appropriate. The two grasping thoughts are also similar to this, but the last grasping thought is the antidote thought that arises from the cause of intrinsic thought. Furthermore, the four types of thoughts, such as explanation, meditation, and abandonment, are also not intrinsic thoughts, and the other three should be combined as appropriate. The way to abandon these thoughts is: during the stage of preparation, they are abandoned one by one; during the stage of entry, they are abandoned together. (Like cutting down spreading vines, it is done all at once.) For example: (when not in equanimity,) contemplating the meaning of Abhisamaya (thinking separately, 'this is this, that is that'), is like the subjects of a wicked king being captured. (After that) during the preparatory stage of meditating on the essential meaning, it is like handing them over to the executioner. During the actual entry and other stages, it is like cutting off their limbs, etc. When meditating on the essential meaning reaches its peak, during the uninterrupted path, it is like cutting off their heads. In the Buddha-field (Samantabhadra), it is like transforming into a dharma nature that will not be reborn. Holding the four stages of heat, etc., as without inherent existence, and holding the peak as the supreme dharma, by familiarizing oneself with non-reality, the grasping and grasped thoughts diminish, just as a man cleanses his body with bathing medicine, and then the wisdom of the path of seeing arises, like taking the essence of medicine, as said by a Dharma friend (see elsewhere for details). Connecting the sentences, there are three points here: explaining the object (prajna) and (Tibetan) of thought, and the essence; explaining the classification of thought (prajna, etc.); explaining the reason for establishing thought. The first point is: a Bodhisattva who does not hold any dharma as truly existent, mistakes the object of self, including the path and result, as real, which is an example of the subsequent thought of the heat stage. The (first) samadhi to be abandoned on the peak of the path of seeing (all objects of the basis, as Arya said) is likened to grasping thought. Whatever is to be destroyed on the preparatory stage of the peak of the path of seeing, is generally the definition of such a mistaken thought. Just as it does not transform into the awareness of two and non-two, one should aspire in this way. (As Arya said) The object of negation of the Hinayana, including karma and result, is held as an example of the subsequent thought of the peak stage. What is to be abandoned on the peak of the path of seeing.
་ལྡོག་པ་གཟུང་རྟོག་ཏུ་མཚོན། མཐོང་རྩེའི་འཇུག་པ་བར་ཆད་མེད་ལམ་གྱི་གཞོམ་བྱ་ 2-298 གང་ཞིག སྤྱིར་དེ་ལྟར་འཁྲུལ་བའི་རྟོག་པ་མཚན་ཉིད་དེ། ཤཱ་བུ་ཡུམ་ནི་མི་རྟོག་པའོ། །ཞེས་ སོགས་སོ། །ཆོས་བཤེས་ནི། གཟུང་རྟོག་གཉིས་ཉེར་བསྡོགས་ཀྱིས་སྤོང་སྟེ་རགས་པས་ཤེས་ སླ་བས་སོ། །འཛིན་རྟོག་གཉིས་འཇུག་པའི་སྐབས་ཀྱིས་སྤོང་སྟེ་ཕྲ་བས་ཉེར་བསྡོགས་ཀྱིས་ སྤོང་མི་ནུས་ཏེ། ཞེས་སོ། །(ཉེར་བསྡོགས་ནི་མོས་པ་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ལྟ་བུ་ཡིན་ལ། འཇུག་པ་ནི་དེ་ཁོ་ན་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ ལྟ་བུའི་ཕྱིར་རོ། ། ) གཉིས་པ་ནི། ཡུལ་དགུ་རེ་ཡོད་པས་སོ་སོར་ཏེ་རེ་རེ་ལ་ཡང་དགུ་དགུའི་བདག་ ཉིད་(རེ་རེ་ཆོས་ཅན་དུ་བྱའོ། ། )དོ། །གསུམ་པ་ནི། རྟོག་པ་དེ་དག་ཡུལ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་འཛིན་པ་མིན་ པ་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཏུ་འཛིན་པས་རྣམ་པར་རྟོག་པའི་བདག་ཉིད་(རད་ཀིར་རྟོག་པའི་བདག་ཉིད་དོ་ཞེས་སོ། ། ) དག་ཏུ་ཤེས་པར་བྱའོ། །(ཡུལ་ཇི་བཞིན་མ་ཡིན་པའི་རྟོག་པའི་བདག་ཉིད་ལ་རྟོག་པའི་ཞེས་སྙིང་མཆོག) དག་ལྡན་ ནོ། །འགྲེལ་པ་ལ་སྔར་བཞིན་གསུམ་ལས། དང་པོ་ནི། དོན་དམ་པར་ཆོས་ཀུན་ཅིར་ཡང་ མི་དམིགས་པར་རྟོགས་པའི་ཤེས་རབ་ཐབས་མཁས་དང་བཅས་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་དེ་དངོས་པོ་ ཆོས་ཅན། བྱང་སེའི་འཇུག་པའི་ཡུལ་ཡིན་ཏེ། བྱང་པའི་བླང་བྱའམ་ཡོན་ཏན་ཁྱད་པར་ཅན་ གྱི་ཆོས་ཡིན་པས་སོ། །དེས་ན་དེ་གོ་རིམ་བཞིན་དུ་ལེན་པར་འདོད་པའི་སྒོ་ནས་དོན་ལ་རང་ གི་འཇུག་བྱའི་གཟུང་བའོ་སྟེ་ཡུལ་དུ་འཁྲུལ་རྟོག་ནི། འདིར་བཤད་འཇུག་རྟོག་གོ །དངོས་ པོ་མཚན་མར་དང་རང་གཅིག་པུའི་དོན་དུ་དམིགས་ཤིང་འཛིན་པའི་སངས་རྒྱས་པའི་ལམ་ འབྲས་ཀྱི་ངོ་བོ་ཉིད་དེ་དངོས་པོ་ཆོས་ཅན། བྱང་སེའི་ལྡོག་པའི་ཡུལ་ཡིན་ཏེ། ཉན་ཐོས་དང་ སོགས་པ་རང་རྒྱལ་གྱི་བླང་བྱའི་ཆོས་མཚན་འཛིན་ཅན་དེ་ཡིན་པས་སོ། །དེས་ན་དེ་འདོར་ བར་འདོད་པའི་སྒོ་ནས་དོན་ལ་ལྡོག་བྱའི་ཡུལ་དུ་འཁྲུལ་རྟོག་ནི་འདིར་བཤད་ལྡོག་རྟོག་གོ ། ཞེས་དེ་ལྟར་གཟུང་བར་རྣམ་པར་རྟོག་པ་གཉིས་སམ་བཅོ་བརྒྱད་ཆོས་ཅན། མཐོང་རྩེའི་མི་ མཐུན་ཕྱོགས་ཡིན་ཏེ། དེ་འཐོབ་པའི་གེགས་བྱེད་པའི་ཕྱིར། མཐོང་སྤང་ཉོན་མོངས་པ་དང་ འདྲ་བར། (ཆོས་བཤེས་ནི་ཉོན་མོངས་པའི་ཕྱིར་ཞེས་བྱ་བ་ནི་རྣམ་པར་རྟོག་པའི་ཕྱིར་ཞེས་པའི་དོན་ནོ་ཞེས་འདོན་ཞིང་འཆད་ 2-299 དོ། ། ) གཉིས་པ་ནི། སོ་སོར་ཏེ་རེ་རེ་ལ་ཡང་རྣམ་པ་དགུ་རེ་ཡོད་དེ། ཡུལ་དགུ་དགུ་ཡོད་པའི་ དབྱེ་བས་སོ། །གསུམ་པ་ནི། འདིར་བཤད་གཟུང་རྟོག་བཅོ་བརྒྱད་པོ་ནི་ཆོས་ཅན་དོན་དམ་ པའི་གནས་ཚུལ་ལྟར་གྱི་ཡུལ་ཇི་བཞིན་མ་ཡིན་པར་འཛིན་པའི་རང་གི་ངོ་བོ་དག་ཏུ་ཤེས་ པར་བྱའོ། །དོན་དམ་ལ་ལྟོས་ཏེ་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཏུ་སྣང་བའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། རང་གིས་བ
【現代漢語翻譯】 將『執著于所取境』表現爲『執取分別』。見道頂位的『趣入』是無間道要摧毀的。 一般而言，如此錯謬的分別之自性，如《勝母經》所說：『夏布雅母（藏文：ཤཱ་བུ་ཡུམ།），即無分別』等等。 法友（藏文：ཆོས་བཤེས་ནི།）說：『執取分別二者，通過『近取』而斷除，因為粗顯而易於理解。』『能取分別二者，通過『趣入』的階段而斷除，因為微細而無法通過『近取』斷除。』（『近取』類似於『信解作意』，而『趣入』類似於『唯作意』）。 第二，由於有九種對境，所以各自，即每一個都具有九九之自性（即每一個都作為法來分析）。 第三，要知道這些分別並非如實地執持對境，而是顛倒地執持，因此是分別的自性（即是分別的自性）。（對於不如實執持對境的分別之自性，稱為『分別』）。 對於解釋，如前一樣有三點。第一，在勝義諦中，通達一切法皆不可得的智慧，是具有方便的自性，此法，是菩薩趣入的對境，因為是菩薩應取或殊勝功德之法。因此，通過想要次第取捨的方式，對於境，成為自己趣入所取的對境，即于對境的錯謬分別，此處所說是『趣入分別』。法，執著並專注于相和自一之義的，是佛道的果位的自性，此法，是菩薩退返的對境，因為是聲聞等自利者的應取之法，是具有相執的。因此，通過想要捨棄的方式，對於境，成為退返的對境，即于對境的錯謬分別，此處所說是『退返分別』。 如是，執著于所取的兩種分別或十八種，是見道頂位的相違品，因為它們是獲得見道頂位的障礙，類似於見斷煩惱。（法友說，『因為煩惱』，意為『因為分別』）。 第二，各自，即每一個都有九種相，因為有九九種對境的差別。 第三，要知道此處所說的十八種執取分別，其自性並非如實地執持勝義諦的實相，而是以顛倒的方式顯現，因為相對於勝義諦而言是顛倒的。因此，自己...
【English Translation】 『Grasping at the apprehended object』 is expressed as 『grasping at conceptualization』. The 『entering』 of the peak of the seeing path is what the uninterrupted path destroys. Generally, the nature of such erroneous conceptualization, as stated in the Shābu Yum (藏文：ཤཱ་བུ་ཡུམ།): 『Shābu Yum is non-conceptualization,』 etc. The Dharma friend (藏文：ཆོས་བཤེས་ནི།) says: 『The two, grasping and conceptualization, are abandoned through 『approximation』, because they are coarse and easy to understand.』 『The two, grasper and conceptualization, are abandoned through the stage of 『entering』, because they are subtle and cannot be abandoned through 『approximation』.』 (『Approximation』 is similar to 『aspiration and attention』, while 『entering』 is similar to 『sole attention』.) Second, because there are nine objects, each individually, possesses the nature of nine nines (each should be analyzed as a dharma). Third, know that these conceptualizations do not grasp the objects as they are, but grasp them in a reversed manner, therefore they are the nature of conceptualization (that is the nature of conceptualization). (For the nature of conceptualization that does not grasp the object as it is, it is called 『conceptualization』.) Regarding the explanation, as before, there are three points. First, in ultimate truth, the wisdom that realizes that all dharmas are unobservable, is the nature of skillful means, this dharma, is the object of the Bodhisattva's entering, because it is the dharma that the Bodhisattva should take or a special quality. Therefore, through the way of wanting to take and abandon in order, for the object, it becomes the object of grasping for one's own entering, that is, the erroneous conceptualization of the object, here it is said to be 『entering conceptualization』. The dharma, focusing on and grasping the meaning of the characteristic and self-one, is the nature of the fruit of the Buddha's path, this dharma, is the object of the Bodhisattva's turning away, because it is the dharma that the Hearers and others who are self-benefiting should take, it is with characteristic grasping. Therefore, through the way of wanting to abandon, for the object, it becomes the object of turning away, that is, the erroneous conceptualization of the object, here it is said to be 『turning away conceptualization』. Thus, the two conceptualizations of grasping at the apprehended or the eighteen, are the contradictory aspects of the peak of the seeing path, because they are obstacles to obtaining the peak of the seeing path, similar to the afflictions to be abandoned by seeing. (The Dharma friend says, 『because of afflictions』, means 『because of conceptualization』.) Second, each individually has nine aspects, because there are differences in the nine nines of objects. Third, know that the eighteen conceptualizations of grasping mentioned here, their nature does not grasp the reality of ultimate truth as it is, but appears in a reversed manner, because it is reversed relative to ultimate truth. Therefore, one's own...
རྟགས་ པ་ལྟར་གྱི་དངོས་པོ་སྟེ་ཡུལ་དོན་དམ་པར་གནས་པ་དང་མ་འབྲེལ་བར་ཏེ་མེད་བཞིན་དུ་དེ་ འཛིན་བྱེད་དུ་འཇུག་པ་ཉིད་ཀྱིས་སོ། ། གཉིས་པ་ལ། མཚམས་སྦྱར་ནི། དེ་ལྟར་སོགས་མདོར་བསྟན་འཆད་དོ། །རྩ་བ་ལ་སྔར་ བཞིན་གསུམ་ལས། དང་པོ་ནི། འདིར་འཕགས་པའི་དགོངས་པ་འདི་ལྟར་བཤད་(བོད་རྣམས་ )དེ། སོ་སོའི་སྐྱེ་བོས་བདག་རྫས་སུ་ཡོད་པར་འཛིན་པས། སོ་སྐྱེའི་བདག་འཛིན་དེ་རྫས་ འཛིན་ཡིན་ལ། དེས་ན་སོ་སྐྱེའི་འཛིན་པའི་ནང་ཚན་ལ་དམིགས་པའི་རྟོག་པ་རྫས་རྟོག ཉན་ རང་སོགས་འཕགས་པས་བདག་བཏགས་པར་ཡོད་པར་འཛིན་པས། འཕགས་པའི་བདག་ འཛིན་ནི་བཏགས་འཛིན་ཡིན་ལ། དེས་ན་འཕགས་པའི་འཛིན་པ་ཅི་རིགས་ལ་དམིགས་པས་ བཏགས་འཛིན་རྟོག་པར་འདོད་དོ། །ཁ་ཆེ་གཞོན་ནུ་དཔལ་ནི། འཛིན་པའི་རྟོག་པ་གང་ཟག་ རྫས་སུ་ཡོད་པ་ནི། གང་ཟག་གི་རྫས་ཀྱི་བདག་ཏུ་འཛིན་པའོ། །སྐྱེས་བུ་བཏགས་པར་ཡོད་ པ་ནི། ཆོས་ཀྱི་བདག་ཏུ་འཛིན་པའོ། །ཞེས་སོ། །ཤེར་པ་ལ་སྤྱོད་པ་ནི། སྙིང་པོ་མེད་པ་ལ་ སྤྱོད་པའོ། །གཟུགས་སོགས་དབེན་པའི་ཕྱིར། ནས། རྣམ་མཁྱེན་གྱི་བར་དུ་དབེན་པའི་ཕྱིར་ དེ་མི་ཞུམ་པ། ཞེས་སོགས་གཉེན་པོའི་(ཨཱརྱ་སོགས་)སྒོ་ནས་སོ། །གཉིས་པའི་མདོ་ནི། བཅོམ་ ལྡན་(མི་ཞུམ་པའི་རྒྱུ་རབ་འབྱོར་ལ་དེ་པས་དྲིས་པས། )འདས་ཆོས་ཐམས་ཅད་མ་མཆིས་པའི་སླད་དུ་བྱང་ ཆེན་པོ་ཡུམ་ལ་མི་ཞུམ། ནས་རྒྱས་པར་རོ། །དག་སྙིང་རད་ཀིར་དུ། གོ་རིམ་བཞིན་ཏུ་རྫས་སུ་ ཡོད་པ་དང་བཏགས་པར་ཡོད་པའི་སེམས་ཅན་ལ་རྣམ་པར་རྟོག་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལ་དང་པོ་ 2-300 ནི། སོ་སོའི་སྐྱེ་བོ་དག་གིའོ། །གཉིས་པ་ནི་འཕགས་པ་དག་གིའོ། །ཞེས་དང་། དག་ལྡན་དུ། འཛིན་པའི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་དང་པོ་སེམས་ཅན་རྫས་སུ་ཡོད་པ་ལ་བརྟེན་པ་ནི། སོ་སོའི་སྐྱེ་བོ་ དག་གི་སྟེ་དེ་དག་གིས་མ་སྤངས་པའི་ཕྱིར་དང་། འཕགས་པ་དག་གི་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་དག་ གིས་སྤངས་པའི་ཕྱིར་དང་། མཐོང་བས་སྤངས་པར་བྱ་པའི་སྐབས་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །འཛིན་ པའི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་གཉིས་པ་སེམས་ཅན་བཏགས་པར་ཡོད་པ་ལ་བརྟེན་པ་ནི། འཕགས་ པ་དག་གི་སྟེ། དེ་ཉན་ཐོས་དང་རང་སངས་རྒྱས་དག་གིས་མ་སྤངས་པའི་ཕྱིར་དང་། སོ་སོ་ སྐྱེ་བོ་དག་ལ་དང་པོ་ཉིད་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་པས། འདིར་བཤད་རྫས་རྟོག་སོ་སྐྱེའི་ དང་། བཏགས་རྟོག་ཉན་རང་འཕགས་པའི་རྟོག་པར་གསལ་ལ། དེ་དག་ཀྱང་སྤྱིར་མཐོང་ རྩེའི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་ཡིན་ཞིང་སྤོང་དགོས་པས་མཐོང་སྤང་དུ་བཞག་གོ་ཞེས་སམ། ཡང་ན་ རྟོག་པ་གཉིས་ཀྱི་ཡུལ་རྫས་འཛིན་བཏགས་འཛིན་ལ་དགོངས་སོ་ཟེར་དགོས་སོ། །གལ་ཏེ་ སོ་སྐྱེས་ཀྱང་ཆོས་ཐམས་ཅད་བདག་མེད་དུ་ཤེས་པས། འཛིན་རྟོག་དང་པོའི་རྣམ་བཞག་མ་ ཁྱབ་པོ་ཞེ་ན། དེ་དག་གི་དེ་མོས་པ་ཡིད་བྱེད
【現代漢語翻譯】 如現象而存在的有，與勝義諦的所緣無關，即在無有中執取有。 第二，連線文：『如是』等是總說和解釋。根本頌如前有三。第一，在此解釋聖者的意趣如下：（藏人）認為各自的凡夫執著我為實有，所以凡夫的『我執』是『實執』。因此，在凡夫的執著中，以所緣為目標的分別念是『實執分別念』。聲聞、獨覺等聖者執著我為假有，所以聖者的『我執』是『假執』。因此，聖者的各種執著以所緣為目標，被認為是『假執分別念』。喀什米爾的年輕尊者說：『執著的分別念，認為補特伽羅實有，即是執著補特伽羅的實我。認為士夫假有，即是執著法我。』如此說。對於夏爾巴人來說，行持是行持于無實義。因為色等空寂，乃至遍智之間都是空寂的，所以不怯懦。等等，是通過對治（聖者等）的方式來說的。第二段經文是：世尊（不怯懦的原因是善現請問），諸佛所證悟的一切法皆無所有，因此對於甚深般若波羅蜜多不怯懦。乃至廣說。在《具義釋》中說：依次對實有和假有的有情進行分別念。其中第一是凡夫的，第二是聖者的。如此說。在《具義釋》中說：第一種執著的分別念，依賴於有情實有，是凡夫的，因為他們沒有斷除；不是聖者的，因為他們已經斷除，並且是見道所斷的範疇。第二種執著的分別念，依賴於有情假有，是聖者的，因為聲聞和獨覺沒有斷除；對於凡夫來說，一開始就有。』因此，這裡所說的『實執分別念』是凡夫的，『假執分別念』是聲聞、獨覺等聖者的分別念，很明顯。這些總體上是見道違品，必須斷除，所以被歸為見道所斷，或者說，應該說兩種分別唸的所緣是實執和假執。如果說，即使是凡夫也知道一切法無我，那麼第一種執著分別唸的安立就不周遍了，因為他們對此是信解和作意。
【English Translation】 Things that exist as signs are not related to the object of ultimate truth, that is, they grasp as existent even though they are non-existent. Secondly, the connecting words: 'Thus' etc. are the summary and explanation. The root text has three parts as before. Firstly, here the intention of the noble ones is explained as follows: (Tibetans) believe that each ordinary being grasps the self as real, so the ordinary being's 'self-grasping' is 'real-grasping'. Therefore, among the grasping of ordinary beings, the conceptual thought that focuses on the object is 'real-grasping conceptual thought'. The noble ones such as Śrāvakas and Pratyekabuddhas grasp the self as imputed, so the noble ones' 'self-grasping' is 'imputed-grasping'. Therefore, the various grasping of the noble ones, focusing on the object, are considered 'imputed-grasping conceptual thought'. The Kashmiri young venerable says: 'The conceptual thought of grasping, which believes that the person is real, is grasping the real self of the person. Believing that the individual is imputed is grasping the self of phenomena.' So it is said. For the Sherpas, practice is practicing on what is without essence. Because form etc. are empty, up to omniscience is empty, so they are not discouraged. Etc., is spoken through the means of antidotes (noble ones etc.). The second sutra is: The Blessed One (is not discouraged because Subhūti asked), all the dharmas attained by the Buddhas are non-existent, therefore he is not discouraged about the great Prajñāpāramitā. And so on, extensively. In the 'Meaningful Commentary' it says: 'Discriminating sentient beings who are real and imputed in order. The first is of ordinary beings, the second is of noble ones.' So it says. In the 'Complete Meaning Commentary' it says: 'The first conceptual thought of grasping, which relies on the real existence of sentient beings, is of ordinary beings, because they have not abandoned it; it is not of noble ones, because they have abandoned it, and it is the category to be abandoned by the path of seeing. The second conceptual thought of grasping, which relies on the imputed existence of sentient beings, is of noble ones, because Śrāvakas and Pratyekabuddhas have not abandoned it; for ordinary beings, it exists from the beginning.' Therefore, here it is clear that the 'real-grasping conceptual thought' is of ordinary beings, and the 'imputed-grasping conceptual thought' is the conceptual thought of noble ones such as Śrāvakas and Pratyekabuddhas. These are generally opponents of the path of seeing and must be abandoned, so they are classified as what is to be abandoned by the path of seeing, or it should be said that the objects of the two conceptual thoughts are real-grasping and imputed-grasping. If it is said that even ordinary beings know that all dharmas are without self, then the establishment of the first conceptual thought of grasping is not all-pervasive, because they have faith and attention to it.
་ཡིན་ལ་འདིར་ནི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ཡིད་བྱེད་བརྗོད་ པར་འདོད་པས་སྐྱོན་མེད་དོ། །འཕགས་པ་ལ་ཡང་(དངོས་)རྫས་འཛིན་ཡོད་(དོན་)དེ། དགེ་སློང་ དག་མཚན་མོ་འདས་ནས་ནང་བར་གྱི་དུས་སུ་ངས་སྲོག་ཆགས་ལྕེ་སྤྱང་སྐད་འབྱིན་པའི་སྒྲ་ ཐོས་སོ་ཞེས་སོགས་གསུངས་པས་སོ་(འཛིན་རྟོག་གཉིས་པའི་རྣམ་བཞག་མ་ཁྱབ་པོ། ། )ཞེ་ན། ཚིག་དེ་ནི་ ཐ་སྙད་ཙམ་ཡིན་གྱི་དོན་མིན་པས་སྐྱོན་མེད་དོ། །ཞེས་ཨཱརྱ་གསུངས་པས། རྫས་འཛིན་དང་ དེ་ལ་དམིགས་པ་གཉིས་སུ་འབྱེད་དམ་དཔྱད་དོ། །ཆོས་བཤེས་ནི། སོ་སྐྱེ་དོན་ནུས་པའི་རྫས་ སུ་བདེན་པར་འཛིན་པའི་རྟོག་པ་རྫས་རྟོག་དང་། འཕགས་སྐྱེ་བཏགས་ཡོད་ཙམ་དུ་བདེན་ པར་འཛིན་པའི་རྟོག་པ་བཏགས་རྟོག་ཏུ་བཞེད་དེ། སོ་སོའི་སྐྱེ་བོ་ཡུལ་དུ་བྱས་ཏེ་སྐྱེས་བུ་རྫས་ སུ་ཡོད་པར་འཛིན་པ་དང་། འཕགས་པའི་གང་ཟག་ཡུལ་དུ་བྱས་ཏེ་དེ་ལ་བཏགས་པར་ཡོད་ 2-301 པར་འཛིན་པ་ཞེས་གཟུང་བ་དང་འཛིན་པར་སྦྱར་རོ། །དེ་ལ་སོ་སོའི་སྐྱེ་བོ་དེ་དག་ནི་སྐྱེས་བུ་ ཞེས་བྱ་སྟེ། འཇིག་རྟེན་ལ་གྲགས་པའི་རྗེས་སུ་འབྲངས་པས་སོ། །དེ་དག་རྫས་སུ་ཡོད་པ་ནི་ ཡང་དག་པའི་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་དོན་བྱ་བ་ལ་མཐུ་དང་ལྡན་པ་ཟླ་བ་གཉིས་ལ་སོགས་པ་ལྟ་བུ་མིན་ པའོ། །འཛིན་པ་ནི་འདི་ནི་བདེན་ཏེ་མངོན་དུ་གྱུར་པའི་ཕྱིར་དང་། ལུང་ལས་ཀྱང་། འགྲོ་བའི་ ལས་དང་རང་བཞིན་དང་དབྱེ་བ་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ་སྙམ་མོ། །འཕགས་པའི་གང་ཟག་ དག་ནི་མྱ་ངན་ལས་འདས་པས་རབ་ཏུ་ཕྱེ་བ་ཡིན་ལ་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ནི་བཏགས་པ་ ཙམ་སྟེ། འདི་སྐད་དུ། དགེ་སློང་དག་ཆོས་ལྔ་བོ་འདི་དག་ནི་བཏགས་པ་ཙམ་སྟེ་འདས། (པ་ དང་། ) མ་འོངས་(པ་)དང་། མྱང་འདས་དང་། སོ་སོར་མ་བརྟགས་པའི་འགོག་པ་དང་། གང་ ཟག་རྣམས་ཏེ་འདི་དག་ནི་མིང་ཙམ་མོ། །ཞེས་སོ། །དེ་ལྟར་འཛིན་པ་ནི་འདི་ནི་བདེན་ཏེ་འདི་ ནི་མིང་ཙམ་དུ་ཡོད་པར་གྲགས་པས་གྲུབ་ཅིང་མིང་ཙམ་པོ་དེ་མེད་ན་སུ་ཞིག་ལམ་ལ་ནན་ ཏན་བྱེད་ཅེས་མིང་ཙམ་གྱི་ཞེན་པས་འཕགས་པའི་གང་ཟག་རྣམས་ཡོད་པར་དཔོག་པར་བྱེད་ པའོ། །ཞེས་དང་། གལ་ཏེ་འཕགས་པའི་གང་ཟག་བཏགས་ཡོད་ཙམ་དུ་རྟོག་པའང་སྐྱོན་ཡིན་ ན་མྱང་འདས་ཀྱང་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུ་ཞེས་སོགས་དང་འགལ་ཞེ་ན། དེ་ནི་མཉམ་པར་མ་བཞག་པའི་ ཤེས་པ་མངོན་ཞེན་བསྲབ་མོའི་དབང་དུ་བྱས་ལ་མཉམ་པར་བཞག་པའི་ཚེ་ནི་སྒྱུ་མ་ཙམ་དུ་ རྟོག་པའང་དགག་དགོས། ཞེས་སོ། །(བློ་གྲོས་མི་ཟད་པས་ཞུས་པའི་མདོ་ལས། གང་ལ་སེམས་ཀྱི་རྒྱུ་བ་ཡང་མེད་ ན་ཡི་གེ་ལྟ་ཅི་སྨོས་ཞེས་སོ། ། ) ཕུགས་དཀའ་བར་སྣང་ངོ་། །གཉིས་པ་ནི། རྟོག་པ་དེ་དག་ཡུལ་གྱི་དབྱེ་ བས་སོ་སོར་དགུ་བདག་ཉིད་དོ། ། གསུམ་པ་ནི། འགྲེལ་པ་དང་ལྷན་ཅིག་ཏུ་བཤད་དོ། །འགྲེལ་པ་ལ་སྔར་བཞིན་གསུམ་ ལས། དང་པོ་ནི། གོ་རིམ་
【現代漢語翻譯】 因此，在這裡想要表達的就是真如的作意，所以沒有過失。如果說聖者也有對實物的執著，那是因為世尊曾說：『比丘們，夜晚過去後，在清晨的時候，我聽到了野獸發出類似豺狼的聲音。』等等。（如果認為執著和分別唸的分類不全面，）那麼，這種說法只是世俗的表達，並非真實意義，所以沒有過失。』正如聖者所說。因此，對實物的執著和對它的專注是分開的，需要加以辨析。法友認為：凡夫對事物的功能本質執著為真實存在的分別念是實執，聖者對假名安立的事物執著為真實存在的分別念是假立執。也就是說，凡夫以人為對象，執著於人是實有的；聖者以人為對象，執著於人是假名安立的。這是將所執著的事物和執著的方式結合起來說明。對於凡夫來說，他們被稱為『人』，這是因為他們遵循世俗的說法。他們所認為的實有，並非是如幻月般在勝義諦中具有作用能力，而是認為『這是真實的，因為它是顯現的』。經典中也說：『因為宣說了眾生的行為、自性和分類。』聖者是與涅槃截然分開的，而涅槃僅僅是假名安立。正如經中所說：『比丘們，這五種法僅僅是假名安立，即過去、未來、涅槃、非擇滅和補特伽羅，這些都只是名稱而已。』因此，執著于『這是真實的，因為它是以名稱而存在的』，並且如果連名稱都不存在，那麼誰會努力修行呢？正是因為對名稱的執著，才能推斷出聖者的存在。』如果說聖者對假名安立的事物產生分別念也是一種過失，那麼這與『涅槃也如幻術一般』等說法相矛盾。這是因為這是在沒有入定的狀態下，被粗重的顯現執著所控制。如果在入定狀態下，那麼即使是對幻術的分別念也應該破除。（《無盡意經》中說：『如果連心念的活動都沒有，又何必談論文字呢？』）這似乎是一個難題。第二點是：這些分別念根據對象的不同而各有區別，總共有九種自性。第三點是：結合註釋進行講解。註釋部分和之前一樣，分為三個部分。第一部分是：次第。 Therefore, here, the intention is to express the mindfulness of suchness, so there is no fault. If it is said that even noble beings have attachment to real entities, it is because the Blessed One said, 'Monks, after the night had passed, in the morning, I heard the sound of a creature making a sound like a jackal,' and so on. (If it is thought that the classification of attachment and conceptualization is not comprehensive.) Then, that statement is merely a conventional expression and not the actual meaning, so there is no fault.' As the noble one said. Therefore, attachment to real entities and focusing on them are separate and need to be distinguished. The Dharma friend believes that the conceptualization of ordinary beings who are attached to the functional essence of things as truly existing is real attachment, and the conceptualization of noble beings who are attached to nominally existing things as truly existing is nominal attachment. That is, ordinary beings take a person as an object and are attached to the person as really existing; noble beings take a person as an object and are attached to that person as nominally existing. This is explained by combining what is being grasped and how it is being grasped. For ordinary beings, they are called 'persons' because they follow worldly conventions. Their belief in real existence is not like the power to act on things in the ultimate truth, like the illusion of two moons, but rather they think, 'This is true because it is manifest.' The scriptures also say, 'Because the actions, nature, and classifications of beings are explained.' Noble beings are completely separated from Nirvana, and Nirvana is merely a nominal designation. As it is said in the sutra, 'Monks, these five dharmas are merely nominal designations: the past, the future, Nirvana, non-analytical cessation, and individuals; these are merely names.' Therefore, the attachment is 'This is true because it is established as existing only in name,' and if even the name does not exist, then who would diligently practice the path? It is through attachment to the name that the existence of noble beings is inferred.' And, if it is a fault for noble beings to conceptualize things as merely nominally existing, then it contradicts statements such as 'Nirvana is like an illusion.' This is because it is under the influence of coarse manifest attachment in a state of non-meditative equipoise. In a state of meditative equipoise, even the conceptualization of illusion must be refuted. (From the Sutra Requested by Inexhaustible Intelligence: 'If there is no movement of mind, what need is there to speak of letters?') This seems to be a difficult point. The second point is that these conceptualizations are distinct according to the differences in their objects, and they are of nine natures each. The third point is that it is explained together with the commentary. The commentary, as before, is divided into three parts. The first part is the order.
【English Translation】 Therefore, here, the intention is to express the mindfulness of suchness, so there is no fault. If it is said that even noble beings have attachment to real entities, it is because the Blessed One said, 'Monks, after the night had passed, in the morning, I heard the sound of a creature making a sound like a jackal,' and so on. (If it is thought that the classification of attachment and conceptualization is not comprehensive.) Then, that statement is merely a conventional expression and not the actual meaning, so there is no fault.' As the noble one said. Therefore, attachment to real entities and focusing on them are separate and need to be distinguished. The Dharma friend believes that the conceptualization of ordinary beings who are attached to the functional essence of things as truly existing is real attachment, and the conceptualization of noble beings who are attached to nominally existing things as truly existing is nominal attachment. That is, ordinary beings take a person as an object and are attached to the person as really existing; noble beings take a person as an object and are attached to that person as nominally existing. This is explained by combining what is being grasped and how it is being grasped. For ordinary beings, they are called 'persons' because they follow worldly conventions. Their belief in real existence is not like the power to act on things in the ultimate truth, like the illusion of two moons, but rather they think, 'This is true because it is manifest.' The scriptures also say, 'Because the actions, nature, and classifications of beings are explained.' Noble beings are completely separated from Nirvana, and Nirvana is merely a nominal designation. As it is said in the sutra, 'Monks, these five dharmas are merely nominal designations: the past, the future, Nirvana, non-analytical cessation, and individuals; these are merely names.' Therefore, the attachment is 'This is true because it is established as existing only in name,' and if even the name does not exist, then who would diligently practice the path? It is through attachment to the name that the existence of noble beings is inferred.' And, if it is a fault for noble beings to conceptualize things as merely nominally existing, then it contradicts statements such as 'Nirvana is like an illusion.' This is because it is under the influence of coarse manifest attachment in a state of non-meditative equipoise. In a state of meditative equipoise, even the conceptualization of illusion must be refuted. (From the Sutra Requested by Inexhaustible Intelligence: 'If there is no movement of mind, what need is there to speak of letters?') This seems to be a difficult point. The second point is that these conceptualizations are distinct according to the differences in their objects, and they are of nine natures each. The third point is that it is explained together with the commentary. The commentary, as before, is divided into three parts. The first part is the order.
བཞིན་དུ་སོ་སོའི་སྐྱེ་བོ་ལ་དམིགས་ཏེ་སྐྱེས་བུ་རྫས་སུ་ཡོད་པ་ དང་། ཉན་ཐོས་སོགས་(གསེར་)འཕགས་པའི་གང་ཟག་ལ་དམིགས་ནས་སྐྱེས་བུ་བཏགས་ 2-302 པར་ཡོད་པའི་རྟེན་ཅན་ཏེ་ཡུལ་ཅན་གྱི་འཛིན་པའི་རྟོག་པ་གཉིས་དག་ཡོད་པས་འཛིན་པར་ རྟོག་པ་གཉིས་སོ། །(ཆོས་བཤེས་ཏེ་གསེར་རོ་ཡང་། ) ཡང་ན་རྩ་བ་བཞིན་ནོ། །འཛིན་པ་ལ་རྟོག་པས་ འཛིན་རྟོག་གམ། (འདི་དག་དགོས་སམ་དཔྱད། ) ཆོས་བཤེས་ནི། འཛིན་པ་པོ་ལ་རྟོག་པར་འཆད་དོ། ། འདིར་བཤད་འཛིན་རྟོག་གཉིས་སམ་བཅོ་བརྒྱད་ཆོས་ཅན། མཐོང་རྩེའི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་ ཡིན་ཏེ། དེའི་གེགས་བྱེད་པའམ་སྒྲིབ་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །(གསེར། ) གཉིས་པ་ནི། ཡུལ་གྱི་ སོགས་སོ། །གསུམ་པ་ནི། བཅོ་བརྒྱད་པོ་ནི་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱི་གཟུང་བའི་ཡུལ་དེ་དོན་དམ་ བདེན་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་མ་ཡིན་པའི་རང་གི་ངོ་བོ་དག་སྟེ་དེར་ཤེས་བྱའོ། །དོན་དམ་ལ་ལྟོས་ ཏེ་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཏུ་སྣང་བའི་ཕྱིར། རྟགས་གྲུབ་སྟེ། དེ་དག་ནི་ཆོས་ཅན། དེ་ཡིན་ཏེ། ཁྱོད་ཀྱི་ ཡུལ་འཛིན་པའི་ངོ་བོ་རྫས་འཛིན་བཏགས་འཛིན་ནམ་སྐྱེ་འཕགས་གཉིས་དོན་དམ་པར་ བདེན་པས་དབེན་པའི་ངོ་བོ་སྟེ་རང་བཞིན་ཡིན་པས་སོ། །ཁྱབ་སྟེ། གང་གི་ཚེ་རྟོག་པ་དེ་ དག་གི་ཡུལ་གྱི་དངོས་པོར་གྱུར་པའི་གཟུང་བའི་དོན་འཛིན་པ་གཉིས་སམ་(ཆོས་བཤེས་དངོས། ) སྐྱེ་འཕགས་གཉིས་ཁྱོད་ཀྱིས་(ཆོས་བཤེས་)བརྟགས་པ་དེ་བཞིན་དུ་དོན་དམ་པར་གཟུང་བའི་ ངོ་བོར་ཡོད་པ་མ་ཡིན་པ་དེའི་ཚེ་དེ་དག་ཡུལ་བདེན་པ་གང་གི་ཡང་འཛིན་པ་མ་ཡིན་པས་ ཁྱབ་པ་དེའི་ཕྱིར་རོ། ། ༈ རྒྱས་བཤད་ལ། གཟུང་རྟོག་རྒྱས་བཤད། གཉིས་པ་ལ། གཟུང་རྟོག་དང་། འཛིན་རྟོག་རྒྱས་བཤད་དོ། །དང་ པོ་ལ། འཇུག་ལྡོག་གཉིས་ལས། ༈ འཇུག་བྱ། དང་པོ་ལ། མཚམས་སྦྱར་ནི། གཟུང་བའི་ཞེས་སོགས་སོ། ། རྩ་བ་ལ། ཡུལ་དགུ་དང་། དེ་ལ་འཇུག་བྱར་འཁྲུལ་བ་དགུ་སྟེ། ཐེག་ཆེན་སེམས་བསྐྱེད་དེ་ བྱང་སེའམ་(དག་)བྱང་ཆུབ་ཀྱི་(སྙིང་མཆོག་)ལམ་གྱི་ངོ་བོ་ཡིན་པས་བྱང་ཆེན་པོས་དེ་བསྐྱེད་པས། ཉན་རང་གི་ས་ཐག་སྲིང་ཞིང་རྣམ་མཁྱེན་དང་ཉེའོ་སྙམ་པ་(མདོ་དག་ལྡན་)ནི། ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱི་རྟོག་ པའོ། །བདག་ནི་རྣམ་མཁྱེན་ཉིད་དུ་ཉེ་བར་གྱུར་ཏོ་སྙམ་ཡང་མི་བགྱིད་དོ། །ཞེས་སོགས་ཀྱིས་ ཤུགས་ལ་བཤད་དོ། །ཡང་ན་འགྲེལ་པ་ལྟར་རོ། །བསྒྲུབ་པའི་རྟེན་སངས་རྒྱས་ཀྱི་རིགས་ལ་ 2-303 འཇུག་པར་བྱ་སྟེ། དེ་དང་ལྡན་པས་ཉན་རང་ལས་རིང་ཞིང་རྫོགས་བྱང་དང་ཉེ་བར་གྱུར་པས་ སོ་སྙམ་པ་ནི། རིགས་ཀྱི་རྣམ་པར་རྟོག་པའོ། །ནམ་མཁའ་ནི་བདག་ནི་ལ་ལ་དང་ཉེ་ལ་ལ་ དང་རིང་ངོ་སྙམ་དུ་མི་སེམས། ནས། དེ་བཞིན་དུ་བྱང་ཆེན་ཡུམ་ལ་སྤྱོད་པ་ཡང་ཉན་རང་ལས་ རིང་རྫོགས་བྱང་ནི་ཉེའོ་ཞེས་མི་སེམས་སོ། །ཞེས་སོ། །ཐེག་
【現代漢語翻譯】 如同針對各個補特伽羅（藏文：སོ་སོའི་སྐྱེ་བོ་，梵文：pudgala，個人）而存在實有的補特伽羅，以及針對聲聞等聖者而存在假立的補特伽羅，這兩種具有所依（藏文：རྟེན་ཅན་）的境相執著分別念是存在的，因此稱為境相執著分別念。（法友，即金剛友。）或者如同根本頌所說。因為執著于所執，所以稱為執著分別念嗎？（這些需要嗎？請審查。）法友解釋說，是對執著者進行分別。這裡所說的兩種執著分別念或十八界，是見道位的相違品，因為它們是見道位的障礙或遮蔽。（金剛。）第二種是境相等等。第三種是，十八界是所立宗，你們所執著的境，並非如實存在的勝義諦，而是其自身的體性，應當瞭解。因為相對於勝義諦而言，它們是顛倒顯現的。理由成立，因為這些是所立宗，它們是你們執著境的體性，即實執和假立執，或者說凡夫和聖者，其體性是遠離勝義諦的真實存在的。周遍成立，當這些分別唸的對境，即所取的對境，是實執和假立執（法友的真實），或者凡夫和聖者，你們（法友）所假立的，並非如實存在的勝義諦的體性時，那麼它們就不是任何真實存在的境的執著，因此周遍成立。 廣說部分：廣說所取分別念。 第二部分：廣說所取分別念和能取分別念。第一部分：分為進入和返回兩部分。 進入部分： 第一部分：連線文是『所取的』等等。根本頌中：有九種境，以及誤認為進入其中的九種情況，即大乘發心，因為是菩薩或（清凈）菩提（精華）道的體性，所以大菩薩生起這種想法，認為縮短了聲聞和獨覺的距離，並且接近了遍智（經部具足），這是自性的分別念。『我已接近遍智』也不應作此想。等等，通過暗示來解釋。或者如同解釋一樣。應當進入證悟的所依，即佛性，因為具有佛性，所以認為遠離了聲聞和獨覺，並且接近了圓滿菩提，這是種性的分別念。虛空不會想『我對於某些事物近，對於某些事物遠』。如是，行持大乘之母，也不應想『遠離了聲聞和獨覺，接近了圓滿菩提』。等等。大乘……
【English Translation】 Just as there is a 'person' (藏文：སྐྱེས་བུ་，梵文：pudgala，individual) existing as a substance (藏文：རྫས་，dravya，real) with respect to individual beings, and a 'person' existing as an imputation (藏文：བཏགས་，prajñapti，nominal) with respect to noble beings such as Śrāvakas (藏文：ཉན་ཐོས་，hearers), these two conceptual cognitions that apprehend with a basis (藏文：རྟེན་ཅན་，sādhāraṇa，support) of an object are present, hence they are called 'object-apprehending conceptual cognitions'. (Dharma Friend, i.e., Vajrabandhu.) Or, it is like the root text. Is it called 'apprehending cognition' because it apprehends what is apprehended? (Are these necessary? Examine.) Dharma Friend explains that it is conceptualizing the apprehender. Here, the two apprehending cognitions or the eighteen elements are the opposite of the path of seeing, because they are obstacles or obscurations to it. (Vajra.) The second is the objects, etc. The third is, the eighteen elements are the subject of the proposition, your apprehended object is not as it truly exists in ultimate truth, but is its own nature, which should be understood. Because in relation to ultimate truth, they appear as inverted. The reason is established, because these are the subject of the proposition, they are the nature of your object of apprehension, i.e., substantial apprehension and imputed apprehension, or ordinary beings and noble beings, whose nature is devoid of truth in ultimate truth. The pervasion is established, when the object of these conceptual cognitions, i.e., the apprehended object, is substantial apprehension and imputed apprehension (the reality of Dharma Friend), or ordinary beings and noble beings, what you (Dharma Friend) impute is not the nature of what is truly apprehended in ultimate truth, then they are not the apprehension of any true object, therefore the pervasion is established. Detailed Explanation: Detailed explanation of apprehended cognition. Second part: Detailed explanation of apprehended cognition and apprehending cognition. First part: Divided into two parts: entering and returning. Entering: First part: The connecting phrase is 'the apprehended', etc. In the root text: there are nine objects, and nine situations where one mistakenly enters into them, i.e., the generation of Bodhicitta (藏文：བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་，mind of enlightenment) in the Mahāyāna (藏文：ཐེག་ཆེན་，Great Vehicle), because it is the nature of a Bodhisattva (藏文：བྱང་སེམས་，enlightenment being) or (pure) the path of Bodhi (藏文：བྱང་ཆུབ་，enlightenment) (essence), therefore a great Bodhisattva generates the thought that it shortens the distance of Śrāvakas (藏文：ཉན་ཐོས་，hearers) and Pratyekabuddhas (藏文：རང་སངས་རྒྱས་，solitary realizer), and is close to omniscience (藏文：རྣམ་མཁྱེན་，sarvākārajñāna) (endowed with Sutras), this is the conceptualization of self-nature. 'I have approached omniscience' should not be thought either. Etc., explained through implication. Or, it is like the explanation. One should enter into the basis of accomplishment, i.e., the Buddha-nature (藏文：སངས་རྒྱས་ཀྱི་རིགས་，buddha-dhātu), because possessing it, one thinks that one is far from Śrāvakas and Pratyekabuddhas, and close to perfect enlightenment, this is the conceptualization of lineage. Space does not think 'I am near to some and far from others'. Likewise, practicing the mother of the Great Vehicle, one should not think 'far from Śrāvakas and Pratyekabuddhas, close to perfect enlightenment'. Etc. Mahāyāna...
ཆེན་མཐོང་སྒོམ་གྱི་ལམ་བསྒྲུབ་ པ་ལ་འཇུག་པར་བྱ་སྟེ། དེ་ལས་(སྙིང་)སྔར་བཤད་ལྟར་ཉེ་རིང་དུ་གྱུར་རོ་སྙམ་པ་(ཨཱརྱ་ཡང་)ནི། ཡང་དག་པར་འགྲུབ་པའི་རྣམ་པར་རྟོག་པའོ། །སྒྱུ་མའི་སྐྱེས་བུ་ནི་འདི་སྙམ་དུ་སྒྱུ་མ་མཁན་ དང་ཉེ། སྐྱེ་ཚོགས་དང་རིང་ཞེས་མི་སེམས་སོ། །ཞེས་སོགས་དོན་སྔར་ལྟར་རོ། །གཟུགས་ བརྙན་བཞིན་དུ་དོན་དམ་པར་དམིགས་པ་མེད་པ་ལ་འཇུག་པར་བྱ་སྟེ། དེ་ལས་ཉན་རང་རིང་ ཞིང་རྫོགས་བྱང་ཉེ་བས་སོ་སྙམ་པ་ནི། ཤེས་པའི་དམིགས་པ་མ་འཁྲུལ་བ་སྟེ་(དག་)དམིགས་ པ་མེད་པའི་རྣམ་རྟོག་གོ །ཨཱརྱ་(གནད་གཅིག)ནི། དམིགས་པའི་རྣམ་རྟོག ཅེས་སོ། །གཟུགས་ བརྙན་ནི། འདི་ལྟར་བདག་ལས་དམིགས་པ་གང་གིས་གཟུགས་བརྙན་འབྱུང་བ་དང་ཉེ་མེ་ ལོང་ངམ་སྣོད་ཆུས་གང་བ་དང་རིང་ངོ་ཞེས་མི་སེམས་སོ། །དེ་བཞིན་དུ་སྔར་ལྟར་རོ། །རྣམ་ པར་མི་རྟོག་པའི་ཤེས་པ་ནི་གཉེན་པོ་དང་། རྣམ་རྟོག་ནི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་ཡིན་པས། བླང་ དོར་ལ་འཇུག་པར་བྱའོ་སྙམ་པ་(མདོ་དོན་དངོས་ཟླ་ཟེར་ཨཱརྱ། )ནི། མི་མཐུན་ཕྱོགས་དང་གཉེན་པོའི་ རྟོག་པའོ། །དེ་པ་ལ་སྡུག་པའམ་མི་སྡུག་པ་མ་མཆིས་སོ། །དེ་བཞིན་དུ་ཤེར་པ་ལ་ཡང་སྡུག་ པའམ་མི་སྡུག་པར་གྱུར་པ་གང་ཡང་མ་མཆིས་སོ། །སོགས་དེ་ལྟར་བླང་དོར་བྱས་པས། མི་ མཐུན་ཕྱོགས་དེ་ཟད་པ་ལས་ (དག་ལྡན་དངོས་)གཉེན་པོ་བདག་གིས་ཐོབ་པར་འགྱུར་རོ་སྙམ་པ་ནི། རང་གིས་རྟོགས་པའི་རྣམ་པར་རྟོག་པའོ། །དེ་པ་སངས་རྒྱས་ནི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་ཐམས་ཅད་ སྤངས་པའོ། །དེ་བཞིན་དུ་བྱང་ཆེན་ཡུམ་ལ་སྤྱོད་པ་ཡང་རྣམ་རྟོག་ཐམས་ཅད་སྤངས་པ་སྟེ། ཞེས་སོགས་བྱང་སེ་ནི་རྫོགས་བྱང་ལ་ཉེ་ཞིང་ཐེག་དམན་ཐག་བསྲིང་བར་བྱེད་པ་པོའོ་སྙམ་ 2-304 པ་(ཨཱརྱ་རད་ཀིར། )ནི། བྱེད་པའི་རྣམ་རྟོག་གོ །དེ་པས་སྤྲུལ་བ་ནི་བདག་ལས་ཉན་རང་གིས་རིང་ བླ་མེད་རྫོགས་ཆུབ་ཉེའོ་མི་སེམས་སོ། །དེ་བཞིན་དུ་བྱང་ཆེན་ཡུམ་ལ་སྤྱོད་པ་(ཉན་རང་རིང་རྫོགས་ བྱང་ཉེ་བར་མི་སེམས། )ཡང་ངོ་། །བྱེད་པ་དེའི་ལས་གཉེན་པོའི་ཕྱོགས་བསྒོམ་པ་ལ་འཇུག་གོ་སྙམ་ པ་ནི། ལས་ཀྱི་རྣམ་རྟོག་(རད་ཀིར་ཡང་། )གོ །དེ་པས་སྤྲུལ་བ་ཞིག་སྤྲུལ་སྟེ་(སྤྲུལ་བ་)དེ་ནི་དོན་གང་ གི་སླད་དུ་སྤྲུལ་བའི་དོན་སྦྱོར་(བ་སྟེ་བྱེད་ཅིང་བྱས་སོ་ཞེས་)ཏེ་སྤྲུལ་བ་ནི་མི་རྟོག་(སྙིང་)ཅེས་སོགས་ཏེ། སྤྲུལ་བའི་བྱ་བའི་དཔེས་ཞེས་ཨཱརྱའོ། །འབྲས་བུ་མི་མཐུན་ཕྱོགས་(ཀུན་རད་)ཟད་པ་ཐོབ་པར་ བྱའོ་(དོན་ཨཱརྱ། )སྙམ་པ་ནི། འབྲས་(བྱ་བ་འབྲས་བུ་དང་བཅས་པའི་ཞེས་ཨཱརྱ། )བུའི་རྣམ་རྟོག་གོ །ཤིང་ མཁན་ནམ་སོགས། ནས། འཁྲུལ་འཁོར་ནི་མི་རྟོག་རྣམ་པར་མི་རྟོག་གོ །དེ་བཞིན་དུ་ཡུམ་ ཡང་དོན་གང་གི་སླད་དུ་བརྗོད་པའི་དོན་དེ་བགྱིད་ཀྱང་མི་རྟོག ཅེས
【現代漢語翻譯】 應致力於修習大觀禪道，從中（心），如前所述，認為變得或近或遠（聖者），這是對真實成就的分別念。幻化之人不會這樣想：『幻術師是近，眾生是遠』。等等，意義如前。如同影像一般，應致力於無實義之所緣，從中認為聲聞緣覺是遠，圓滿菩提是近，這是因為對智慧之所緣沒有錯亂，即是對無所緣的分別念。（要點一）聖者是所緣的分別念。如同影像，不會這樣想：『從我這裡，什麼所緣產生影像為近？鏡子或盛滿水的容器為遠？』。如前所述。不分別的智慧是敵對者，分別念是不利的一方，因此認為應致力於取捨（經義真實月光聖者），這是對不利方和敵對者的分別念。彼等之上，沒有可愛或不可愛。同樣，對於智慧，也沒有任何可愛或不可愛。等等，如此取捨之後，認為不利的一方耗盡，自己將獲得敵對者（具足真實），這是對自我證悟的分別念。彼等佛陀已捨棄一切分別念。同樣，行於大乘之母，也已捨棄一切分別念。等等，菩薩認為接近圓滿菩提，遠離小乘（聖者紅光），這是能作者的分別念。彼等化身認為聲聞緣覺離自己遠，無上圓滿菩提近。同樣，行於大乘之母（不認為聲聞緣覺遠，圓滿菩提近）。認為致力於修習能作者的業之敵對一方，這是業的分別念（也是紅光）。彼等化身化現，化現是爲了什麼目的而結合意義（即是做和已做），化現是不分別（心）等等，化現之事業的譬喻是聖者。認為應獲得不利之果（一切紅光）的耗盡（意義聖者），這是果（事業與果一起）的分別念。木匠等，直到幻輪是不分別，完全不分別。同樣，母爲了什麼目的而說，即使做了那件事也不分別。
【English Translation】 One should engage in practicing the path of Great Vision Meditation, from which (heart), as previously stated, thinking that it becomes either near or far (Arya), this is the conceptualization of truly accomplishing. An illusory person would not think like this: 'The magician is near, sentient beings are far.' Etc., the meaning is as before. Like an image, one should engage in the object of non-substantial meaning, from which thinking that Shravakas and Pratyekabuddhas are far, and perfect Bodhi is near, this is because there is no confusion about the object of wisdom, which is the conceptualization of no object. (One key point) Arya is the conceptualization of the object. Like an image, one would not think like this: 'From me, what object produces an image as near? Is a mirror or a container filled with water far?' As mentioned before. Non-discriminating wisdom is the opponent, and conceptualization is the unfavorable side, therefore thinking that one should engage in acceptance and rejection (Essence of Sutra, Real Moonlight, Arya), this is the conceptualization of the unfavorable side and the opponent. Above them, there is no loveliness or unloveliness. Similarly, for wisdom, there is also no loveliness or unloveliness. Etc., after accepting and rejecting in this way, thinking that the unfavorable side is exhausted, and one will obtain the opponent oneself (Possessing Reality), this is the conceptualization of self-realization. Those Buddhas have abandoned all conceptualizations. Similarly, practicing the Great Mother, one has also abandoned all conceptualizations. Etc., Bodhisattvas think that they are close to perfect Bodhi and far from the Lesser Vehicle (Arya Red Light), this is the conceptualization of the agent. Those Nirmanakayas think that Shravakas and Pratyekabuddhas are far from themselves, and the supreme perfect Bodhi is near. Similarly, practicing the Great Mother (does not think that Shravakas and Pratyekabuddhas are far, and perfect Bodhi is near). Thinking of engaging in cultivating the opposing side of the agent's karma, this is the conceptualization of karma (also Red Light). Those Nirmanakayas emanate, the emanation is for what purpose to combine the meaning (that is, doing and having done), the emanation is non-discriminating (heart), etc., the analogy of the activities of emanation is Arya. Thinking that one should obtain the exhaustion of the unfavorable fruit (all Red Light) (Meaning Arya), this is the conceptualization of the fruit (activity together with the fruit). Carpenter, etc., until the illusion wheel is non-discriminating, completely non-discriminating. Similarly, the Mother, for what purpose is it said, even if that thing is done, it is non-discriminating.
་སོ། །དག་སྙིང་གཙོར་ བྱས་ཤིང་མདོ་མཚམས་ཨཱརྱ་སོགས་དང་རད་ཀིར་ཡང་ལ་ལ་སྟེ་ལེགས་པར་བཀོད་དོ། ། བསྡུ་ན། ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱི་རྣམ་རྟོག་སོགས་འདིར་བཤད་རྣམ་པ་དགུ་བོ་དེ་ནི་ཆོས་ཅན། མཐོང་ རྩེའི་སྤང་བྱ་འཇུག་པའི་ཕྱོགས་ཀྱི་རྟེན་ཅན་གྱི་རྟོག་པར་འདོད་དོ། །མཐོང་རྩེ་ཉེར་བསྡོགས་ ཀྱི་གཞོམ་བྱ་གང་ཞིག བྱང་སེས་བླང་བྱའི་ཆོས་ལ་དམིགས་ནས་དོན་ལ་འཇུག་བྱར་འཁྲུལ་ རྟོག་ཡིན་པས་སོ། །ཆོས་ཅན་རེ་རེར་ཡང་ངོ་། །མདོ་ནས་གཉེན་པོ་དངོས་སུ་བསྟན་ནས་ ཤུགས་ལ་བཤད་དོ། །ཞེས་དག་ལྡན་ཏེ་དེ་ཁོ་ནའོ། །འགྲེལ་པ་ལ། དང་པོ་ཡུལ་དགུ་ལ་སྦྱར་ ན། དོན་དམ་པར་ཡུམ་སོགས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་དབེན་པས་འབྲས་བུ་བྱང་ཆུབ་ཀྱང་དབེན་པའི་ ཕྱིར། དོན་དམ་པར་བྱང་ཆུབ་མ་རྟོགས་པ་སྟེ་འཚང་མི་རྒྱ་བ་དེ་གནས་(མདོ་)ལུགས་ཀྱི་ངོ་ བོའམ་རང་བཞིན་ཡིན་པ་སྟེ་མདོ་དང་ཨཱརྱ་དང་མཐུན་ནོ། །ཡང་ན་སྔར་ལྟར་མི་རྒྱ་ཡང་ཀུན་ རྫོབ་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་དང་ཡུམ་ཆོས་ཅན། (སྙིང་)རྫོགས་བྱང་གི་ལམ་གྱི་ངོ་བོ་ཉིད་ཡིན་ཏེ། ཀུན་རྫོབ་དུ་བྱང་ཆེན་དུ། འཚང་རྒྱ་བྱེད་ཀྱི་དངོས་པོ་ཡིན་པས་སོ། །དེས་ན་བྱང་སེའི་འཇུག་ 2-305 བྱ་ཡིན་ཏེ་ཞེས་དང་། དེ་ལ་འཇུག་བྱར་རྟོག་པ་ནི་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱི་རྟོག་པ་ཞེས་སོགས་གཞན་ལ་ ཡང་སྦྱར་རོ། །དག་སའི་སེམས་ཀྱི་ཆོས་ཉིད་ཆོས་ཅན། (དག་ལྡན་དོན། ) སངས་རྒྱས་ཀྱི་རིགས་ སུ་ངེས་ཏེ། ས་བརྒྱད་པ་མི་གཡོ་བ་སོགས་དག་སར་འཇུག་ངེས་ཀྱི་རིགས་ཡིན་པས་སོ། །(ས་ བདུན་པའི་བར་དུ་རིགས་མ་ངེས་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་གསེར་རོ། ། ) ཐེག་ཆེན་ཚོགས་སྦྱོར་ཆོས་ཅན། ཐེག་ཆེན་ མཐོང་བ་དང་སོགས་པ་བསྒོམ་པའི་ལམ་ཡང་དག་པར་འགྲུབ་བྱེད་ཡིན་ཏེ། དོན་དམ་པར་ ཆོས་ཐམས་ཅད་དམིགས་མེད་(གསེར་)སྒྱུ་མ་ལྟ་བུར་རྟོགས་ནས་བསྒོམ་པའི་སོ་སྐྱེའི་ཐར་ལམ་ ཡིན་པས་སོ། །(ཁྱབ་སྟེ་དམིགས་པ་དང་བཅས་པའི་མཐོང་ལམ་སོགས་ཐོབ་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་གསེར། ) ཤེས་ བྱ་ཆོས་ཅན། གཉིས་མེད་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་དམིགས་པ་མ་འཁྲུལ་ཏེ། ཆོས་ཐམས་ཅད་བདེན་མེད་ སྣང་བརྙན་(ནི་གཟུགས་བརྙན་ཞེས་ཟླ་ཟེར་ཐུབ་དགོངས་སུ་བཤད། )ཙམ་དུ་ཟད་པས་སོ། །བྱང་སེ་མཐོང་ ལམ་པ་ཆོས་ཅན། མི་མཐུན་ཕྱོགས་འདོར་ཞིང་གཉེན་པོ་ལེན་ཏེ། བདེན་འཛིན་རྟོག་པའི་ སྐྱོན་མཐོང་བ་སྔོན་དུ་འགྲོ་བའི་སྒོ་ནས་དོར་བར་བྱ་སྟེ་བྱེད་དེ། མི་རྟོག་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་ མཐོང་ནས་བླང་བར་བྱ་བ་སྟེ་ལེན་པས་སོ། །རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཆོས་ཅན། རང་གིས་ རྫོགས་བྱང་རྟོགས་པ་སྟེ་ཐོབ་སྟེ། མཁྱེན་གསུམ་ལམ་གྱི་སྤང་བྱ་དྲི་མ་(གཟུང་རྟོག་སོགས་ཅེས་གསེར་ )ཐམས་ཅད་དང་བྲལ་བའི་སྐྱེས་བུ་ཉིད་ཀྱིས་(གསེར་)སོ། །ཉན་ཐོས་དང་སོགས་པ་རང་སངས་ རྒྱས་ཀྱི་ས་ཆོས་ཅན། བྱང་སེས་ཐ
【現代漢語翻譯】 因此，重點在於清凈之心，並且在經文中，如《聖者經》等，以及其他一些經文中，都得到了很好的闡述。 總而言之，自性分別等此處所說的九種相，都是有法，被認為是見道所斷的，屬於入道的所依之分別。見道近分的所破是什麼呢？是菩薩以所應取的法為對境，誤認為能入于義的分別。對於每一個有法來說也是如此。經中直接顯示對治，而間接說明。這確實是清凈的，就是這樣。 在解釋中，首先將九種境聯繫起來。從勝義諦的角度來說，由於遠離了母親等一切，所以果位菩提也是遠離的。從勝義諦的角度來說，沒有證悟菩提，也就是不證得佛果，這是安住（經）的方式或自性，與經和《聖者經》相符。或者像之前一樣，即使不證得佛果，但在世俗諦中，發心和母親是有法，（心）是圓滿菩提道的自性。因為在世俗諦中，是成佛的對境。因此，是菩薩所應入的，並且認為入於此的是自性分別等等，也可以聯繫到其他方面。 清凈地的心的法性是有法，（清凈的意義是）必定是佛的種姓。因為八地不動地等必定是進入清凈地的種姓。（七地之前，種姓是不確定的，這是金子的說法。）大乘資糧道和加行道是有法，是圓滿成就大乘見道和修道之道的。因為從勝義諦的角度來說，證悟一切法無所緣（金子），如幻如化，是修道的異生解脫道。（普遍來說，因為沒有獲得有緣的見道等，這是金子的說法。）所知是有法，是無二智慧的不顛倒之境。因為一切法都只是無實的顯現（即影像，如月光童子所說）。 菩薩見道者是有法，捨棄不順品，取證對治品。因為在見到執實分別的過患之後，應當捨棄，也就是捨棄。在見到無分別智慧的功德之後，應當取證，也就是取證。圓滿正等覺是有法，自己證悟了圓滿菩提，也就是獲得了。因為是遠離了三智道之所斷垢染（如能取分別等，這是金子的說法）的補特伽羅（金子）。聲聞和獨覺地是有法，菩薩們……
【English Translation】 Therefore, the focus is on the pure heart, and it is well explained in the scriptures, such as the 'Arya Sutra' and others, as well as some other scriptures. In summary, the nine aspects mentioned here, such as the nature of discrimination, are all subjects, and are considered to be the discriminations that are abandoned on the path of seeing, belonging to the basis of entering the path. What is to be destroyed in the near-perfect stage of the path of seeing? It is the discrimination that Bodhisattvas, with the objects to be taken as the object, mistakenly believe that they can enter the meaning. This is also the case for each subject. The antidote is directly shown in the scriptures, and indirectly explained. This is indeed pure, that's it. In the explanation, first connect the nine objects. From the perspective of ultimate truth, because of being separated from all mothers, etc., the fruit of enlightenment is also separated. From the perspective of ultimate truth, not realizing enlightenment, that is, not attaining Buddhahood, is the way or nature of abiding (in the scriptures), which is in accordance with the scriptures and the 'Arya Sutra'. Or, as before, even if one does not attain Buddhahood, in the relative truth, the mind of enlightenment and the mother are subjects, (the mind) is the nature of the path to perfect enlightenment. Because in the relative truth, it is the object of becoming a Buddha. Therefore, it is what Bodhisattvas should enter, and it is believed that entering this is the nature of discrimination, etc., which can also be related to other aspects. The Dharma nature of the mind in the pure land is the subject, (the meaning of purity is) it must be the lineage of the Buddha. Because the eighth ground, the immovable ground, etc., must be the lineage of entering the pure land. (Before the seventh ground, the lineage is uncertain, this is the saying of gold.) The Mahayana accumulation path and the path of preparation are subjects, and are the perfect accomplishment of the Mahayana path of seeing and the path of meditation. Because from the perspective of ultimate truth, realizing that all dharmas are without objects (gold), like illusions, is the path of liberation for ordinary beings who practice meditation. (Generally speaking, because there is no attainment of the path of seeing with objects, etc., this is the saying of gold.) What is known is the subject, it is the non-erroneous object of non-dual wisdom. Because all dharmas are only unreal appearances (i.e., images, as the Moonlight Boy said). The Bodhisattva who is on the path of seeing is the subject, abandoning unfavorable qualities and taking the antidote. Because after seeing the faults of clinging to reality, one should abandon it, that is, abandon it. After seeing the merits of non-discriminating wisdom, one should take it, that is, take it. The perfectly enlightened Buddha is the subject, and one has realized perfect enlightenment oneself, that is, attained it. Because it is the person who is free from all the defilements (such as the object-grasping discrimination, etc., this is the saying of gold) that are to be abandoned on the path of the three wisdoms (gold). The Hearers and Solitary Buddhas are the subject, and the Bodhisattvas...
ག་བསྲིང་བར་བྱེད་དེ། རྟོགས་(གསེར་)པ་དམན་ཞིང་སྤངས་ པ་གྱ་ནོམ་(དོན་དགོས་ཏེ་ཀྱ་ནོམ་འགོག་བདེན་ལ་བཤད་པས་སོ། ། )པ་མ་ཡིན་པའི་ས་ཡིན་པ་ཉིད་ཀྱིས་སོ། ། སངས་རྒྱས་ཆོས་ཅན། སེམས་ཅན་གྱི་དོན་བྱེད་པའི་འཕྲིན་ལས་ཅན་ཡིན་ཏེ། སེམས་ཅན་ གྱི་བསམ་པ་ཇི་ལྟ་བ་དང་མཐུན་པར་ཉན་ཐོས་སོགས་(གསེར་)སུ་སྤྲུལ་ནས་མངོན་མཐོ་ངེས་ ལེགས་སོགས་འགྲོ་དོན་བསྒྲུབས་པས་སོ། །ཆོས་ཅན། སྐལ་ལྡན་གྱི་སྐྱེ་བོ་ཐམས་ཅད་འབྲས་ བུ་མྱང་འདས་ཆེན་པོ་ལ་དགོད་པར་བྱ་བ་སྟེ་བྱེད་དེ། གཞན་དད་པར་བྱེད་སོགས་(གསེར་དོན་ 2-306 )ཡང་དག་པའི་ཐབས་ལ་མཁས་པ་མཐར་ཐུག་པའི་སྟོབས་ཀྱིས་སོ། །ཡུལ་དེ་རྣམས་ལ་ཅི་ རིགས་པར་དམིགས་ནས་གཟུང་བར་བྱ་བ་སྟེ་བླང་བྱ་ཉིད་དུ་བྱས་ནས་འཇུག་པར་བྱའོ་ཞེས་ བྱ་བར་འཁྲུལ་རྟོག་ནི། གཟུང་རྟོག་དང་པོ་འཇུག་པའི་ཕྱོགས་ཀྱི་རྟེན་ཅན་གྱི་མཚན་ཉིད་དོ། ། དེར་འཁྲུལ་བའི་རྒྱུ་མཚན་ནི། ཡང་དག་པའི་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་སྐྱོན་མེད་ཅིང་བྱང་སེའི་བླང་བྱར་ གནས་པ་ཉིད་ཀྱིས་སོ། །དབྱེ་ན། རྣམ་པ་དགུའོ། །དེས་ན། དགུ་བོ་དེ་ཆོས་ཅན། མཐོང་ ལམ་རྩེ་སྦྱོར་གྱི་སྦྱོར་བའི་གནས་སྐབས་ཀྱི་སྤང་བྱར་བྱམས་པ་བཞེད་པ་ཡིན་ནོ། །དེའི་ཉེར་ བསྡོགས་(ཆོས་བཤེས་)ཀྱི་གཞོམ་བྱ་ཡིན་པས་སོ། །སྦྱོར་བ་(བོད་རྣམས་བར་ཆད་མེད་ལམ་ཟེར་ཏེ་ནོར་རོ། ། ) ནི། མཐོང་ལམ་གྱི་བསམ་གཏན་གྱི་ཁྱད་པར་རོ། །ཞེས་གསེར་རོ། ། ༈ ལྡོག་བྱ། གཉིས་པ་ལ། མཚམས་སྦྱར་ནི། གཟུང་བའི་ཞེས་སོགས་སོ། །རྩ་འགྲེལ་ནི། གནས་ སྐབས་ཉན་ཐོས་སུ་རིགས་ངེས་པའི་སྦྱོར་ལམ་པ་ཆོས་ཅན། རྟོགས་པ་དམན་པ་ཅན་ཉིད་ ཡིན་ཏེ། (ཤེར་ཕྱིན་དང་བྲལ་བས་སོ་ཞེས་དག་ལྡན། ) སྲིད་པ་འཁོར་བ་དང་ཞི་བ་མྱང་འདས་གང་རུང་ ཞིག་ཏུ་ལྟུང་བའི་རྟོགས་པ་ཅན་ཉིད་ཀྱིས་ཕྱིར་རོ། །དེ་ཡུམ་ཤེར་ཕྱིན་དང་བྲལ་བས་སོ་ཞེས་ དག་ལྡན་ནོ། །དེ་ལ་ལྡོག་བྱར་རྟོག་པ་རྟོགས་པ་དམན་པའི་རྟོག་པའོ། །འོག་རྒྱང་རིང་བོར་ ལེའུ་ང་གསུམ་པར། རབ་འབྱོར། འདི་ལྟ་སྟེ། དཔེར་ན། ཉི་མ་དང་ཟླ་བའི་དཀྱིལ་འཁོར་ ནི་གླིང་བཞིར་ལས་བྱེད་ཅིང་གླིང་བཞིའི་རྗེས་སུ་འགྲོའོ། ། ཡུམ་ཡང་ཕྱིན་ལྔར་ལས་བྱེད་ཅིང་ ཕྱིན་ལྔའི་རྗེས་སུ་འགྲོ་ཡུམ་དང་བྲལ་ན་ལྔའི་མིང་མི་ཐོབ། ཅེས་སོགས་སོ། །(འདིས་ཡུམ་དང་སྙིང་ རྗེས་ཕྱིན་ལྔ་འཁོར་འདས་སུ་མི་ལྟུང་བར་བསྟན་པས་རྟོག་པ་འཕངས་སོ་ཞེས་ཨཱརྱ། ) ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱིས་བདེན་ མེད་དངོས་སུ་ད་ལྟ་ནས་རྟོགས་པར་འཛིན་པའི་ཡོངས་འཛིན་མེད་དེ། (ཡུམ་མེད་པས་སོ་ཞེས་དག་ ལྡན། ) དེ་ལྟར་འཛིན་པའི་ཐེག་ཆེན་དགེ་བཤེས་ཐབས་མཁས་དང་བྲལ་བ་ཉིད་ཀྱིས་སོ། །དེ་ ལ་ལྡོག་བྱར་རྟོག་པ་ཡོངས་འཛིན་མེད་པའི་རྣམ་རྟོག་(ཨཱརྱ་)གོ །ཁྱིམ་ཐབ་མེད་པའི་བུ
【現代漢語翻譯】 會增長，因為是證悟（黃金）低下且捨棄不圓滿（意思是說，因為是對治品，所以是對治遮止真諦的解釋）的地。佛是法，具有利益眾生的事業，因為能隨順眾生的想法，化現為聲聞等（黃金），成辦增上生和決定勝等利益。法是，能使一切具緣的眾生安立於涅槃大果，因為以善巧方便等（黃金義2-306）究竟的力量，對這些對境如理作意，作為所取而趣入。這種錯覺的分別念，是最初趣入的所取分別唸的所依。在此產生錯覺的原因是，在真實名言中無過失，並且安住于菩薩的所取處。分類有九種。因此，這九種法，是見道頂加行位的所斷，慈氏菩薩是這樣認為的。因為是它的近取（法友）所破。加行（藏人說是無間道，這是錯誤的）是見道的禪定差別。這是黃金的說法。 第二，關於遣除。連線詞是『所取』等。根本和註釋是：安住于聲聞種姓決定的加行道者，是法，因為是證悟低下者。（因為缺少般若波羅蜜多，這是正確的。）因為是會墮入輪迴或寂滅涅槃的證悟者。這是因為缺少般若波羅蜜多，這是正確的。因此，要遣除的是證悟低下者的分別念。下面在第三十三品中說：『善現，譬如，日月的輪廓在四大洲中起作用，並且跟隨四大洲。般若波羅蜜多也在五度中起作用，並且跟隨五度，如果缺少般若波羅蜜多，就不能得到五度的名稱。』等等。（這表明般若波羅蜜多和慈悲能使五度不墮入輪迴和涅槃，所以遣除了分別念，這是阿雅的說法。）你是法，因為你沒有真實證悟空性的上師。（因為缺少般若波羅蜜多，這是正確的。）因為這樣執著的，缺少善巧方便的大乘善知識。因此，要遣除的是沒有上師的分別念（阿雅）。沒有家庭的孩子。
【English Translation】 It will increase, because it is a land of inferior realization (gold) and incomplete abandonment (meaning, because it is an antidote, it is an explanation of the antidote that prevents the true cessation). Buddha is Dharma, having the activity of benefiting sentient beings, because it can accord with the thoughts of sentient beings, transform into Shravakas, etc. (gold), and accomplish the benefits of higher rebirth and definite goodness. Dharma is, it can establish all fortunate beings in the great fruit of Nirvana, because with the ultimate power of skillful means, etc. (gold meaning 2-306), it appropriately focuses on these objects and enters as something to be taken. This illusion of conceptualization is the basis of the initial conceptualization of what is to be taken. The reason for this illusion is that it is faultless in true conventionality and abides in the object to be taken by Bodhisattvas. There are nine types of classification. Therefore, these nine dharmas are what is to be abandoned in the stage of the peak application of the Path of Seeing, and Maitreya Bodhisattva thinks so. Because it is destroyed by its proximate cause (Dharma friend). Application (Tibetans say it is the uninterrupted path, which is wrong) is the difference in meditation of the Path of Seeing. This is the saying of gold. Secondly, regarding elimination. The connecting word is 'what is to be taken', etc. The root and commentary are: One who abides in the stage of application on the Path of Application, whose lineage is determined to be a Shravaka, is Dharma, because he is one with inferior realization. (Because of lacking Prajnaparamita, this is correct.) Because he is a realization that will fall into either Samsara or peaceful Nirvana. This is because of lacking Prajnaparamita, this is correct. Therefore, what is to be eliminated is the conceptualization of inferior realization. Below, in the thirty-third chapter, it says: 'Subhuti, for example, the circles of the sun and moon function in the four continents and follow the four continents. Prajnaparamita also functions in the five perfections and follows the five perfections. If Prajnaparamita is lacking, the names of the five perfections cannot be obtained.' etc. (This shows that Prajnaparamita and compassion can prevent the five perfections from falling into Samsara and Nirvana, so it eliminates conceptualization, this is the saying of Arya.) You are Dharma, because you do not have a spiritual mentor who truly realizes emptiness from now on. (Because of lacking Prajnaparamita, this is correct.) Because those who hold on to it in this way lack skillful means of the Mahayana spiritual friend. Therefore, what is to be eliminated is the conceptualization of not having a spiritual mentor (Arya). A child without a family.
ད་མེད་ 2-307 དེ་འཕྱོན་མ་བས་ཚུགས་སླ། ཁྱིམ་ཐབ་དཔའ་བོས་བསྲུངས་བ་ལ་མི་ཚུགས་པ་བཞིན་ལྔ་ཡང་ ཡུམ་དང་བྲལ་ན་བདུད་སོགས་ཀྱིས་ཚིགས་སླ། མ་བྲལ་ན་མི་ཚུགས་པར་རོ། །ཆོས་ཅན། རྫོགས་བྱང་སྒྲུབ་པའི་ལམ་གྱི་རྣམ་པ་མ་ཚང་(ཡུམ་དང་བྲལ་བས་སོ་དག་ལྡན་)སྟེ། འཛིན་རྟོག་སོགས་ ཤེས་སྒྲིབ་མཐའ་དག་གི་གཉེན་པོ་ཚང་བ་མ་ཡིན་པ་ཉིད་ཀྱིས་སོ། །དེ་ལ་ལྡོག་བྱར་རྟོགས་ པ་ལམ་གྱི་རྣམ་པ་མ་ཚང་རྟོག་(སྙིང་མཆོག་)གོ །དཔེར་ན། གཡུལ་དུ་འགྲོ་བའི་སྐྱེས་བུ་གོ་ཆ་ ཚང་ཞིང་མཚོན་ཆ་ཐོགས་པ་དགྲས་མི་ཚུགས་(བཏུས་)སོ། །དེ་བཞིན་དུ་ལྔ་ཡང་ཡུམ་དང་མ་ བྲལ་ན་བདུད་དམ་བདུད་རིས་ཀྱི་ལྷའམ། ལྷག་(གང་ཟག་)པའི་ང་རྒྱལ་ཅན་ནམ་བྱང་པ་གདོལ་ བས་མི་ཚུགས་སོ། །ཞེས་སོ། །ཆོས་ཅན། སློབ་དཔོན་གཞན་གྱི་རྐྱེན་གྱིས་རང་གི་བྱང་ཆུབ་ ཏུ་འགྲོ་དགོས་ཏེ། (ཡུམ་མེད་པས་སོ་དག་ལྡན། ) སྲིད་པ་ཐ་མའི་ཚེ་དེ་པ་དང་ཉན་ཐོས་ལ་སོགས་པའི་ གདམས་ངག་ལ་ལྟོས་པ་དང་བཅས་པས་འདོད་ཁམས་སུ་རང་གི་བྱང་ཆུབ་ཐོབ་བྱེད་ཉིད་ ཀྱིས་སོ། །བྱེ་བྲག་(ཆོས་ཅན་)གཅིག་གཟུང་ངོ་། །དེ་ལ་ལྡོག་རྟོག་ནི་གཞན་རྐྱེན་གྱིས་(བཏུས་) འགྲོ་རྟོག་གོ །འཁོར་ལོས་བསྒྱུར་རྒྱལ་ལ་མཁར་ཀྱི་རྒྱལ་བོ་རྣམས་ནང་ནུབ་རིམ་འགྲོར་བྱ་ བའི་བར་དུ་འོང་ངོ་། །ལྔ་ཡང་ཡུམ་གྱིས་ཟིན་ན་རྣམ་མཁྱེན་གང་ན་བ་དེར་འགྲོའོ། ། ཞེས་སོ། ། (ཀུན་གཉེན་པོས་བསྟན། ) ཆོས་ཅན། མཐར་ཐུག་གི་ཆེད་དུ་བྱ་བ་ལོག་པ་ཡིན་ཏེ། སེམས་(ཡུམ་མེད་ པས་སོ་དག་ལྡན། )ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་མཆོག་ཆེན་པོ་ཉིད་སོགས་ཆེན་པོ་གསུམ་ལ་མི་འཇུག་པར་ དམན་པའི་མྱང་འདས་སུ་འཇུག་པས་སོ། །དེ་ལ་ལྡོག་རྟོག་ཆེད་དུ་བྱ་བ་ལོག་པའི་རྟོག་པའོ། ། ཆུ་ཀླུང་ཕྲ་མོ་(བསྡུས་)གཾ་ག་དང་འགྲོགས་ཤིང་རྒྱ་མཚོར་འདོང་ངོ་། །ལྔ་ཡང་ཡུམ་གྱིས་ཟིན་ ན་རྣམ་མཁྱེན་འགྲོའོ། ། ཆོས་ཅན། སྤང་བྱ་ཉི་ཚེ་བ་སྤོང་བའི་ལམ་གྱི་བྱེད་པ་ཅན་ཡིན་(ཡུམ་ མེད་པས་སོ་དག་ལྡན་)ཏེ། གཟུང་(གསེར་)རྟོག་སོགས་མི་སྤོང་བར་ཉོན་སྒྲིབ་ཙམ་སྤོང་བའི་གཉེན་ པོ་ཅན་ཉིད་ཀྱིས་སོ། །(ཡང་ན་ཤེས་རབ་ཀྱིས་རྣམ་གྲོལ་ལ་སྦྱར་རོ། ། ) དེ་ལ་ལྡོག་རྟོག་ཉི་ཚེ་བའི་བྱེད་ 2-308 པའི་རྣམ་རྟོག་(ཨཱརྱ་)གོ །ལག་པ་གཡས་པས་དགོས་པ་ཐམས་ཅད་བྱེད་དོ། །ལྔ་ཡང་ལག་པ་ གཡོན་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་བལྟའོ། །ཞེས་སོ། །ཆོས་ཅན། ལམ་དམན་པའི་འབྲས་བུ་དང་པོ་ རྒྱུན་ཞུགས་དང་སོགས་པ། ཕྱིར་འོང་སོགས་ཞུགས་འབྲས་ཀྱི་རྟོགས་པ་སྣ་ཚོགས་པའི་ལམ་ གྱི་རིགས་ཅན་ཡིན་ཏེ། (ཡུམ་མེད་པས་སོ་དག་ལྡན། ) བདེན་བཞི་ལ་མི་རྟོག་སོགས་ཆོས་ཀྱི་མཚན་ མར་དམིགས་པ་དང་བཅས་ནས་ལམ་བསྒོམ་པ་ཉིད་ཀྱིས་སོ། ། དེ་ལ་ལྡོག་རྟོག་ནི་རྟོགས་པ་ (ཨཱརྱ་)ཐ་དད་པའི་(སྣ་ཚོགས་པ
【現代漢語翻譯】 如果離開般若波羅蜜多佛母，就容易被外道所趁。正如家園由勇士守護，否則就不能守護一樣。如果這五者也離開了佛母，就容易被魔等所趁；如果不離開，就不會被侵害。有法： 爲了證得圓滿菩提，（因為離開了佛母，所以具備了上述的缺點），修道之路就不完整。因為不能完全具備對治煩惱障和所知障等一切障礙的對治力。因此，需要遮遣的是，認識到修道之路不完整。（精華）。例如，奔赴戰場的勇士，如果穿戴完整的盔甲並手持武器，敵人就無法侵害（總結）。同樣，如果這五者不離開佛母，就不會被魔或魔類的天神，或傲慢的增上慢者，或低賤的種姓所侵害。如是說。有法：因為其他上師的因緣，必須趨入自己的菩提（因為沒有佛母，所以具備了上述的缺點）。在最後一生中，因為依賴於外道和聲聞等的教誨，所以在欲界中才能獲得自己的菩提。需要特別注意的是這一點（有法）。需要遮遣的是，因為其他因緣而趨入（總結）。轉輪王需要讓城堡的國王們依次前來朝拜。如果這五者被佛母所攝持，就會前往證得一切智智的地方。如是說。（由一切善友所宣說）。有法：爲了究竟的目的，所做的事情是顛倒的（因為沒有佛母，所以具備了上述的缺點）。因為不能進入一切有情的殊勝大樂等三種大樂，而是進入低劣的涅槃。因此，需要遮遣的是，爲了目的而顛倒的認識。小河（總結）與恒河匯合，最終流入大海。如果這五者被佛母所攝持，就會證得一切智智。有法：是斷除暫時性過患之道的行者（因為沒有佛母，所以具備了上述的缺點）。因為不能斷除實執（金），而只能斷除煩惱障的對治力。（或者可以與智慧的解脫相結合）。因此，需要遮遣的是，暫時性的行為（聖）。右手可以做一切需要做的事情。同樣，也要觀察左手的情況。如是說。有法：是下劣道的初果等果位，以及斯陀含等入流果的各種證悟之道的種姓（因為沒有佛母，所以具備了上述的缺點）。因為執著於四諦等法的相狀，並在此基礎上修道。因此，需要遮遣的是，各種不同的證悟（聖）。
【English Translation】 If one departs from the Prajnaparamita Mother, it becomes easy for outsiders to take advantage. Just as a home is guarded by a brave warrior, otherwise it cannot be protected. If these five also depart from the Mother, it becomes easy for demons and others to take advantage; if they do not depart, they will not be harmed. Thesis: In order to attain perfect Bodhi, (because one has departed from the Mother, one possesses the aforementioned shortcomings), the path of practice is incomplete. Because one cannot fully possess the antidotes to counteract all obstacles such as afflictive and cognitive obscurations. Therefore, what needs to be refuted is the realization that the path of practice is incomplete. (Essence). For example, a warrior rushing into battle, if he wears complete armor and holds weapons, the enemy cannot harm him (Summary). Similarly, if these five do not depart from the Mother, they will not be harmed by demons or demonic deities, or arrogant conceited individuals, or lowly castes. Thus it is said. Thesis: Because of the circumstances of other teachers, one must enter one's own Bodhi (because there is no Mother, one possesses the aforementioned shortcomings). In the final lifetime, because one relies on the teachings of outsiders and Sravakas, etc., one can attain one's own Bodhi in the desire realm. Special attention needs to be paid to this point (Thesis). What needs to be refuted is entering because of other circumstances (Summary). The Chakravartin King needs to have the kings of the castles come to pay homage in sequence. If these five are held by the Mother, they will go to the place where they attain omniscience. Thus it is said. (Spoken by all virtuous friends). Thesis: For the sake of the ultimate goal, what is done is reversed (because there is no Mother, one possesses the aforementioned shortcomings). Because one cannot enter the great bliss of all sentient beings, etc., the three great blisses, but enters inferior Nirvana. Therefore, what needs to be refuted is the realization that the purpose is reversed. A small river (Summary) merges with the Ganges and eventually flows into the sea. If these five are held by the Mother, they will attain omniscience. Thesis: One is a practitioner of the path of abandoning temporary faults (because there is no Mother, one possesses the aforementioned shortcomings). Because one cannot abandon the clinging to reality (gold), but can only abandon the antidotes to afflictive obscurations. (Or it can be combined with the liberation of wisdom). Therefore, what needs to be refuted is the temporary action (Arya). The right hand can do everything that needs to be done. Similarly, one should also observe the situation of the left hand. Thus it is said. Thesis: It is the lineage of the path of various realizations of the fruits of the inferior path, such as the first fruit of Stream-enterer, etc., and Once-returner, etc. (because there is no Mother, one possesses the aforementioned shortcomings). Because one clings to the characteristics of the Dharma such as the Four Noble Truths, and cultivates the path on this basis. Therefore, what needs to be refuted is the various different realizations (Arya).
འི་ཞེས་དག་སྙིང་སོགས། )རྣམ་རྟོག་གོ །དཔེར་ན། ཆུ་ཀླུང་ཕྲ་མོ་ཆེན་པོའི་ ཆུ་ཇི་སྙེད་པ་རྒྱ་མཚོར་ཕྱིན་ན་ལན་ཚྭའི་རོར་རོ་གཅིག་པ་བཞིན་དུ་ལྔ་ཡང་ཡུམ་གྱིས་ཟིན་ ན་རྣམ་མཁྱེན་དུ་ཕྱིན་པའི་ཚེ་རྣམ་མཁྱེན་དུ་རོ་གཅིག་པར་འགྱུར་རོ། །ཞེས་སོ། །ཆོས་ཅན། རྣམ་མཁྱེན་དུ་གནས་པ་དང་དེར་འཇུག་པའམ་འགྲོ་བ་ལ་རྨོངས་པའམ་མི་ཤེས་(ཡུམ་མེད་པས་ སོ་དག། )ཏེ། (གསེར་ནི་གདུལ་བྱའི་ཡུལ་དུ་འགྲོ་བ་མི་ཤེས་ཞེས་སོ། ། ) རང་གི་བྱང་ཆུབ་ཐོབ་པ་ན་མ་རིག་པའི་ བག་ལ་ཉལ་ཐམས་ཅད་མ་སྤངས་པ་ཉིད་ཀྱིས་སོ། །དེ་ལ་ལྡོག་རྟོག་ནི་གནས་འཇུག་(ཨཱརྱ་)མི་ ཤེས་པའི་རྣམ་རྟོག་གོ །(རྨོངས་དག་ལྡན། ) འཁོར་ལོས་བསྒྱུར་བ་དཔུང་ཚོགས་ཡན་ལག་བཞིའི་ མདུན་དུ་འཁོར་ལོ་རིན་ཆེན་འགྲོ་ཞིང་འདུག་སོགས་བཞིན་དུ་ལྔ་བོ་འདི་དག་ཀྱང་ཡུམ་གྱིས་ འགྲོ་བ་ཡིན་ཏེ། རྣམ་མཁྱེན་ཉིད་དེར་དོང་ཞིང་དེར་གནས་སོ། །སོགས་སོ། །ཆོས་ཅན། རང་ གི་བྱང་ཆུབ་ཐོབ་པའི་རྗེས་ལ་འཚང་རྒྱ་ན་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་ལམ་ནས་འགྲོ་དགོས་ཏེ། (ཡུམ་མེད་ པས་རང་གིས་དེར་འགྲོ་བར་མི་ནུས་ཞེས་དག་ལྡན། ) སློབ་ལམ་པ་གང་ཞིག རྣམ་མཁྱེན་ཉིད་རྒྱུ་འབྲས་ ཀྱིས་ཐེག་ཆེན་ཐམས་ཅད་སྡུད་པར་བྱེད་པས་གཙོ་བོ་ཡིན་པ་ཉིད་ཀྱིས་སོ། །ཡང་ན་ཐེག་ ཆེན་རྣམ་མཁྱེན་གྱིས་ཐེག་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཡོན་ཏན་སྡུད་ཅེས་སྦྱར་རོ། །དམན་པའི་མྱ་ངན་ ལས་འདས་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་མཇུག་ཏུ་འཚང་རྒྱ་ན་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་ལམ་ཤེར་ཕྱིན་ནས་(མདོ་ དོན། )འགྲོ་དགོས་པས་དམན་ལམ་ཡོན་པོའི་ལམ་གྱིས་(གསེར་)འགྲོ་བ་ལ་ལྡོག་བྱར་རྟོག་པ་ནི་ 2-309 རྗེས་ལ་འགྲོ་བའི་རྟོག་པའོ། །(སྟེ་འབྲས་བུ་ལ་རྒྱུ་ཉེ་བར་བཏགས་པའི་ཕྱིར་རོ། ། ) འཁོར་ལོས་བསྒྱུར་བའི་ རྒྱལ་བོ་དཔུང་ཚོགས་བཞིའི་མདུན་དུ་རིན་ཆེན་བདུན་འགྲོ་བ་བཞིན་དུ་ཡུམ་ཡང་ལྔའི་མདུན་ དུ་འགྲོ་སྟེ། ཞེས་སོགས་སོ། །(མདོ་དང་སྦྱོར་ཚུལ་དེ་ལྟར་གྲོལ་སྡེ་གཉིས་དང་དག་ལྡན་ནོ། །སྙིང་མཆོག་སོགས་དང་ འགྲེལ་ཆེན་ནི་ཚུལ་གཞན་དུ་སྦྱར་རོ། ། ) དེས་ན་དེ་རྣམས་ལ་དམིགས་ནས་གཟུང་བ་སྟེ་བླང་བར་བྱ་བ་ མ་ཡིན་པ་ཉིད་དུ་བྱས་ནས་ལྡོག་པར་བྱའོ་ཞེས་བྱ་བའི་རྣམ་རྟོག་དགུའི་བདག་ཉིད་འདི་ཆོས་ ཅན། གཟུང་རྟོག་གཉིས་པ་ལྡོག་པའི་ཕྱོགས་ཀྱི་རྟེན་ཅན་ཡིན་ཏེ། ཉན་ཐོས་དང་སོགས་པས་ རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡིད་དམ་རྒྱུད་ལ་བླང་བར་བྱ་བ་ཉིད་དུ་འབྱུང་བའི་དམན་པའི་ཆོས་ལ་ དམིགས་ནས་ལྡོག་བྱར་འཛིན་པའི་རྟོག་པ་ཡིན་པས་སོ། །དེ་ལྡོག་བྱར་འཛིན་པའི་རྒྱུ་མཚན་ ནི། རྟོགས་པ་དམན་པ་ལ་སོགས་པ་དགུ་ནི་ཉེས་པའམ་སྐྱོན་དང་བཅས་པ་ཉིད་ཀྱིས་སོ། ། དེ་རྣམ་པ་དགུ་བོ་ཆོས་ཅན། བྱང་པ་རྣམས་ཀྱི་རྩེ་མོའི་མཐོང་ལམ་གྱི་ཟག་མེད་ཀྱི་སེམས་ ཡིད་ཤེས་
【現代漢語翻譯】 （如『心』等）是分別念。例如，就像小河大河裡的水，無論多少，流入大海后都變成一種鹹味一樣，五者也被般若波羅蜜多所攝持，當它們趨入一切相智時，也會變成一切相智的一種味道。如是說。法，對於安住於一切相智以及趨入或行向於一切相智感到迷惑或不瞭解（因為沒有般若波羅蜜多）。（如黃金不知如何去調伏的對象那裡一樣。）因為在獲得自己的菩提時，沒有斷除所有的無明習氣。因此，退還分別念是不瞭解安住和趨入（聖者）的分別念。（具有迷惑等。）就像轉輪王率領四部軍隊，珍寶輪在其前行進一樣，這五者也是由般若波羅蜜多引導而行，一切相智本身就在那裡趨入並在那裡安住。等等。法，在獲得自己的菩提之後成佛，必須從一切相智的道路上行進。（因為沒有般若波羅蜜多，自己無法到達那裡。）任何一位聲聞乘行者，因為一切相智本身以因果的方式攝集了一切大乘，所以它才是主要的。或者說，大乘一切相智攝集了一切乘的功德。在所有低劣的涅槃之後成佛，必須從一切相智的道路，即般若波羅蜜多的道路（經義）上行進，因此，認為以低劣的道路，即彎曲的道路（金）行進是應該退還的，這是隨之而行的分別念。（即因為將果歸於因。）就像轉輪王的軍隊前有七寶行進一樣，般若波羅蜜多也在五者之前行進。等等。（經文和結合的方式，解脫部和具足部都是這樣，心要和註釋則以其他方式結合。）因此，對於那些對境，將它們視為不應執取，從而退還，具有這種九種分別唸的自性，法，第二種所取分別念是退還一方的所依，因為聲聞等以緣覺的心或相續作為應該執取的對境，從而執持著應該退還的低劣之法。之所以要退還它，是因為證悟低劣等九種都是過失或缺點。這九種法，是菩薩們頂峰的見道之無漏心意識。 ('Heart' etc.) are conceptualizations. For example, just as the water of small and large rivers, no matter how much, becomes one salty taste when it goes to the ocean, so too, when the five are grasped by the Mother, when they go to omniscience, they become one taste in omniscience. Thus it is said. Dharma, being confused or not knowing about abiding in and entering or going to omniscience (because there is no Mother). (Like gold not knowing how to go to the object to be tamed.) Because upon attaining one's own enlightenment, all the latent predispositions of ignorance have not been abandoned. Therefore, the reversing conceptualization is the conceptualization of not knowing abiding and entering (Arya). (Having confusion etc.) Just as a universal monarch leads an army of four divisions, with the precious wheel going before, so too, these five are led by the Mother, and omniscience itself goes there and abides there. And so on. Dharma, after attaining one's own enlightenment, one must go from the path of omniscience in order to attain Buddhahood. (Because without the Mother, one cannot go there oneself.) Whichever Shravaka path, because omniscience itself gathers all the Great Vehicle through cause and effect, it is the main one. Or, the Great Vehicle omniscience gathers the qualities of all vehicles. After all inferior nirvanas, one must go from the path of omniscience, the Perfection of Wisdom (Sutra meaning), in order to attain Buddhahood, therefore, thinking that going by the inferior path, the crooked path (Gold), is to be reversed is the conceptualization of following after. (That is, because the cause is closely attributed to the fruit.) Just as the seven precious things go before the army of four divisions of a universal monarch, so too, the Mother goes before the five. And so on. (The way to combine the Sutra is like that for both the Liberation Section and the Complete Section. The Heart Essence etc. and the Great Commentary combine in a different way.) Therefore, focusing on those objects, making them not to be grasped, one should reverse, this nature of nine conceptualizations, Dharma, the second grasping conceptualization is dependent on the side of reversing, because the Shravakas and so on, with the mind or continuum of the Pratyekabuddhas as the object to be grasped, thus holding onto the inferior Dharma that should be reversed. The reason for reversing it is that the nine, such as realizing inferiority, are faults or defects. These nine aspects, Dharma, are the stainless mind consciousness of the path of seeing at the peak of the Bodhisattvas.
【English Translation】 ('Heart' etc.) are conceptualizations. For example, just as the water of small and large rivers, no matter how much, becomes one salty taste when it goes to the ocean, so too, when the five are grasped by the Mother (Yum), when they go to omniscience, they become one taste in omniscience. Thus it is said. Dharma, being confused or not knowing about abiding in and entering or going to omniscience (because there is no Mother). (Like gold not knowing how to go to the object to be tamed.) Because upon attaining one's own enlightenment, all the latent predispositions of ignorance have not been abandoned. Therefore, the reversing conceptualization is the conceptualization of not knowing abiding and entering (Arya). (Having confusion etc.) Just as a universal monarch leads an army of four divisions, with the precious wheel going before, so too, these five are led by the Mother, and omniscience itself goes there and abides there. And so on. Dharma, after attaining one's own enlightenment, one must go from the path of omniscience in order to attain Buddhahood. (Because without the Mother, one cannot go there oneself.) Whichever Shravaka path, because omniscience itself gathers all the Great Vehicle through cause and effect, it is the main one. Or, the Great Vehicle omniscience gathers the qualities of all vehicles. After all inferior nirvanas, one must go from the path of omniscience, the Perfection of Wisdom (Sutra meaning), in order to attain Buddhahood, therefore, thinking that going by the inferior path, the crooked path (Gold), is to be reversed is the conceptualization of following after. (That is, because the cause is closely attributed to the fruit.) Just as the seven precious things go before the army of four divisions of a universal monarch, so too, the Mother goes before the five. And so on. (The way to combine the Sutra is like that for both the Liberation Section and the Complete Section. The Heart Essence etc. and the Great Commentary combine in a different way.) Therefore, focusing on those objects, making them not to be grasped, one should reverse, this nature of nine conceptualizations, Dharma, the second grasping conceptualization is dependent on the side of reversing, because the Shravakas and so on, with the mind or continuum of the Pratyekabuddhas as the object to be grasped, thus holding onto the inferior Dharma that should be reversed. The reason for reversing it is that the nine, such as realizing inferiority, are faults or defects. These nine aspects, Dharma, are the stainless mind consciousness of the path of seeing at the peak of the Bodhisattvas.
དང་སེམས་བྱུང་ཤེས་རབ་འཇུག་པའི་གནས་སྐབས་ཀྱི་སྤང་བྱར་བཞེད་དོ། །དེའི་ དངོས་གཞི་བར་ཆད་མེད་ལམ་གྱིས་གཞོམ་བྱ་ཡིན་པས་སོ། །ཆོས་བཤེས་ནི། ཚན་པ་དེ་ གཉིས་ཉེར་བསྡོགས་ཀྱིས་འཇོམས་ཟེར་རོ། ། ༈ འཛིན་རྟོག་རྒྱས་བཤད། གཉིས་པ་ལ། རྫས་རྟོག་དང་། བཏགས་རྟོག་རྒྱས་བཤད་དོ། ། ༈ རྫས་རྟོག་རྒྱས་བཤད། དང་པོ་ལ། མཚམས་སྦྱར་ ནི། སོ་སོ་སྐྱེ་བོའི་སོགས་སོ། །རྩ་བ་ལ། འཆད་ཚུལ་མང་ཡང་གཅིག་བརྗོད་ན། ཡུལ་ཡུལ་ཅན་ དགུ་སྟེ་རྫས་སུ་ཡོད་པའི་བདག་(ཨཱརྱ་རད་ཀིར། )སྡུག་པ་(རད་ཀིར་)འཛིན་ཅིང་མི་སྡུག་པ་འདོར་ བར་འཛིན་པ་ཡུལ་དང་། དེ་ལྟར་འཛིན་པར་འཁྲུལ་བའི་རྟོག་པ་ནི་འཛིན་འདོར་གྱི་རྟོག་ པའོ། །ཡུམ་ནི་ཆོས་གང་ཡང་ཡོངས་སུ་འཛིན་པའམ་གཏོང་བ་མེད་དོ། །སོགས་སོ། །ཆོས་ དེ་རྣམས་བདག་གིས་འཛིན་པར་འགྱུར་བ་ཉིད་དུ་ཡིད་ལ་བྱེད་པའི་རྫས་(འཛིན་པར་འགྱུར་བ་ཉིད་ དུ་ཆོས་དེ་རྣམས་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ནི་ཡིད་ལ་བྱེད་པའི་རྟོག་པ་ཞེས་ཟླ་ཟེར། )འཛིན་ཡུལ་དང་(རད་ཀིར་)དེར་འཁྲུལ་ 2-310 རྟོག་ཡིད་ལ་བྱེད་པའི་རྟོག་པའོ། །གཟུགས་ཡིད་ལ་མི་བྱེད་དོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །བདག་ ཤི་ནས་(རད་ཀིར་)ཁམས་གསུམ་པོ་རྣམས་གང་རུང་དུ་འཇུག་པར་འཛིན་པ་ཡུལ་དང་། དེར་ འཁྲུལ་རྟོག་ནི་ཁམས་གསུམ་ཅར་དང་ཉེ་བར་འབྲེལ་བའི་རྟོག་(ཨཱརྱ་རད་ཀིར། )པའོ། །ཅིའི་སླད་ དུ་གཟུགས་ཡིད་ལ་མ་བྱས། ཞེས་སོགས་ནས། ཡིད་ལ་མི་བྱེད་པ་ནི་གང་དུ་ཡང་འདྲེ་བར་མི་ འགྱུར་རོ། །སོགས་སོ། །བདག་(སྙིང་ཟླ་)ཁམས་གསུམ་ལ་གནས་པ་ཇི་ལྟར་ཁམས་གསུམ་དང་ འབྲེལ་བ་མེད་(སྙིང་ཟླ་)ཅེས་འཛིན་པ་ནི་ཡུལ་དང་། དེར་འཁྲུལ་རྟོག་ནི་གནས་པའི་རྣམ་རྟོག་ གོ །རྣམ་མཁྱེན་གྱི་བར་ལ་མི་གནས་སོ། །ཞེས་སོ། །བདག་ཁམས་གསུམ་ལ་(སྙིང་ཟླ་)མངོན་ ཞེན་ཡོད་པས་ཇི་ལྟར་མི་གནས་སྙམ་དུ་འཛིན་པ་ནི་ཡུལ་དང་། དེར་འཁྲུལ་རྟོག་མངོན་པར་ ཞེན་པའི་རྟོག་པའོ། །མངོན་པར་ཆགས་པ་མེད་པ་དང་གནས་པ་མེད་པའི་ཚུལ་གྱིས་ཡུམ་ ལ་སྤྱོད་དོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །དེ་ཡན་འཁོར་བའི་བདག་གི་དབང་དུ་བྱས་སོ། །ད་ལམ་དང་ འབྲས་བུའི་བདག་གི་དབང་དུ་བྱས་ནས། བདག་སྦྱིན་སོགས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བར་གྱི་ཆོས་ ཀྱི་དངོས་པོར་བཏགས་པའི་རྫས་སུ་འཛིན་པ་ཡུལ་དང་། དེར་འཁྲུལ་རྟོག་ནི་དངོས་པོར་(ཨཱརྱ་ )བཏགས་པའི་རྣམ་རྟོག་གོ །དེ་པ་ནི་ཆོས་གང་ལ་ཡང་འདོགས་པ་མེད་དོ། །ཞེས་སོགས་ སོ། །བདག་ལ་ཆགས་པ་ཉིད་ཀྱིས་འཚང་རྒྱ་སྟེ་གཞན་དུ་ན་རྒྱབ་ཀྱིས་ཕྱོགས་པས་སོ་སྙམ་པ་ ཡུལ་དང་། (སྙིང་ཟླ། ) དེར་འཛིན་རྟོག་པའམ་ཡང་ན་བདག་དེ་ཁོ་(རད་ཀིར། )ནའི་ཡེ་ཤེས་བསྐྱེད་ པ་ལ་ཆགས་པའི་རྫས་སུ་འཛིན་པ་ཡུལ་དང་། དེར་འཁྲུལ་རྟོག་ནི་ཆགས་པའི་རྣམ་རྟོག་གོ ། མངོན་པར་ཆགས་པས་བརྗོད་པ
【現代漢語翻譯】 並且將心所智慧視為進入狀態時需要斷除的對境。因為它的真實本體會被無間道所摧毀。法友則說：這兩個部分是通過結合而被摧毀的。 詳細解釋執著分別念： 分為實物分別念和假名分別念兩種，下面進行詳細解釋。 詳細解釋實物分別念： 首先是連線：如異生等。根本是：雖然解釋的方法有很多，但如果只說一種，那就是有境和有境者九種，即執著實有的我（梵文：Ārya Radakīr），執著悅意（Radakīr）並捨棄不悅意作為對境，以及對如此執著產生錯覺的分別念，就是執取和捨棄的分別念。般若波羅蜜多是對任何法都不完全執取或捨棄的。等等。將這些法視為我所執持的，就是作意（月稱論師說：將這些法視為將要被執持，就是作意分別念）執持的對境（Radakīr），以及對它產生錯覺的作意分別念。不作意色等。等等。執著我死後（Radakīr）會進入三界中的任何一界作為對境，以及對它產生錯覺的分別念，就是與三界都有緊密聯繫的分別念（梵文：Ārya Radakīr）。為什麼不對色作意呢？等等。不作意就不會與任何事物混雜。等等。如果執著我（心月）住在三界，怎麼會與三界沒有聯繫（心月）呢？這就是對境，以及對它產生錯覺的分別念，就是住的分別念。不住於一切智智之間。等等。如果執著我（心月）對三界有顯現的執著，怎麼會不住呢？這就是對境，以及對它產生錯覺的分別念，就是顯現執著的分別念。以沒有顯現執著和沒有住的方式來行持般若波羅蜜多。等等。以上是關於輪迴中的我的主導。現在是關於道和果的我的主導，執著將佈施等直至佛陀的法的事物假立為實有，這就是對境，以及對它產生錯覺的分別念，就是假立為實有的分別念（梵文：Ārya）。它對任何法都沒有安立。等等。如果認為因為貪執於我才能成佛，否則就會背道而馳，這就是對境（心月）。或者執著那個我（Radakīr）就是生起智慧的貪執的實有，這就是對境，以及對它產生錯覺的分別念，就是貪執的分別念。以顯現執著來表達
【English Translation】 And the mental wisdom is regarded as the object to be abandoned during the stage of entering. Because its actual entity is destroyed by the uninterrupted path. The Dharma friend says: These two parts are destroyed by combining them. Detailed explanation of attachment and conceptualization: It is divided into two types: substantial conceptualization and imputed conceptualization. The following is a detailed explanation. Detailed explanation of substantial conceptualization: First is the connection: such as ordinary beings, etc. The root is: Although there are many ways to explain it, if only one is mentioned, there are nine objects and object-possessors, that is, grasping the truly existent self (Sanskrit: Ārya Radakīr), grasping the pleasant (Radakīr) and abandoning the unpleasant as the object, and the conceptualization that is mistaken in grasping in this way is the conceptualization of grasping and abandoning. Prajñāpāramitā does not completely grasp or abandon any dharma. Etc. Considering these dharmas as being grasped by me is the object of mindfulness (the lunar commentary says: considering these dharmas as about to be grasped is the mindfulness conceptualization), and the mindfulness conceptualization that is mistaken about it. Not being mindful of form, etc. Etc. Grasping that after I die (Radakīr) I will enter any of the three realms as the object, and the conceptualization that is mistaken about it is the conceptualization that is closely related to all three realms (Sanskrit: Ārya Radakīr). Why not be mindful of form? Etc. Not being mindful will not be mixed with anything. Etc. If grasping that I (Heart Moon) dwell in the three realms, how can there be no connection with the three realms (Heart Moon)? This is the object, and the conceptualization that is mistaken about it is the conceptualization of dwelling. Not dwelling between all-knowing wisdom. Etc. If grasping that I (Heart Moon) have manifest attachment to the three realms, how can I not dwell? This is the object, and the conceptualization that is mistaken about it is the conceptualization of manifest attachment. Practicing Prajñāpāramitā in the manner of not having manifest attachment and not dwelling. Etc. The above is about the dominance of the self in samsara. Now it is about the dominance of the self of the path and the fruit, grasping the things of dharma such as giving, etc., up to the Buddha, as imputed as truly existent, this is the object, and the conceptualization that is mistaken about it is the conceptualization of being imputed as truly existent (Sanskrit: Ārya). It does not establish anything on any dharma. Etc. If one thinks that one can attain Buddhahood only by being attached to oneself, otherwise one will turn one's back on it, this is the object (Heart Moon). Or grasping that self (Radakīr) is the truly existent of attachment to generating wisdom, this is the object, and the conceptualization that is mistaken about it is the conceptualization of attachment. Expressing with manifest attachment
་མ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །བདག་ཉོན་མོངས་ཐམས་ ཅད་ཀྱི་གཉེན་པོའི་ཕྱོགས་སུ་འཛིན་པ་ཡུལ་དང་། དེར་འཁྲུལ་རྟོག་ནི་གཉེན་པོའི་རྣམ་རྟོག་ གོ །ཡུམ་ཡང་ཡུམ་དང་མ་བྲལ། ཞེས་སོགས་སོ། །བདག་མངོན་ཤེས་སོགས་(རད་ཀིར་)མེད་ པར་ཇི་ལྟར་འདོད་པ་བཞིན་དུ་འགྲོ་བ་ཉམས་སུ་འཛིན་པ་ཡུལ་དང་། དེར་འཁྲུལ་རྟོག་ཇི་ 2-311 ལྟར་འདོད་བཞིན་འགྲོ་ཉམས་ཀྱི་རྣམ་རྟོག་གོ །རྣམ་མཁྱེན་ཉིད་གང་ན་བ་དེར་གནས་པར་ འགྱུར་རོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །རད་ཀིར་གྱིས་བདག་གིས་དབང་དུ་བྱས་ནས་ཐམས་ཅད་ལ་ བསྒྲུབ་པར་བྱ་སྟེ་ཇི་ལྟར་རིགས་པར་བསྒྲུབ་པར་བྱའོ། །ཞེས་དང་། ལ་ལ་བདག་ལ་དངོས་ སུ་སྦྱར་ཞིང་། སྙིང་མཆོག་ཟླ་ཟེར་དུ་ཡང་། དང་པོ་བདག་ལ་སྦྱར་ཏེ། བདག་རྫས་སུ་ཡོད་པ་ ནི་འཛིན་པ་དང་པོ་སྟེ་འཛིན་འདོར། ཞེས་སོགས་སོ། །རྫས་འཛིན་ཡུལ་ཡིན་པར། རད་ཀིར་ གྱིས་རྫས་སུ་ཡོད་པར་སོ་སོ་སྐྱེ་བོས་བཏགས་པར་འཛིན་པའི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་དང་པོ་རྣམ་ པ་དགུར་ཇི་ལྟར་འགྱུར་ཞེས་ཞུས་པ་ལ་གསུངས་པ། ཞེས་མཚམས་སྦྱར་བས་ཤེས་སོ། །ཆོས་ བཤེས་ལྟར་ཡང་དཔྱད་ཅིང་སྦྱར་རོ། །དེ་ལྟར་དགུ་མཚན་གཞི། མཐོང་རྩེའི་སྤང་བྱ་འཛིན་ རྟོག་དང་བོ་རྫས་རྟོག་ཏུ་མཚོན། མཐོང་རྩེའི་ཉེར་བསྡོགས་ཀྱི་གཞོམ་བྱ་གང་ཞིག སོ་སྐྱེའི་ རྫས་འཛིན་ལ་དམིགས་ནས་དེར་འཁྲུལ་རྟོག་ཡིན་པར་ཤེས་པར་བྱའོ། །འགྲེལ་པ་ལ། བྱང་ སེའི་སྦྱོར་ལམ་ཆོས་ཅན། དོན་དམ་པར་འཛིན་འདོར་མེད་ཀྱང་། ཀུན་རྫོབ་ཏུ་སྒྱུ་མ་བཞིན་དུ་ ཡོན་ཏན་འཛིན་པ་དང་སྐྱོན་འདོར་ཏེ། (གཟུགས་ལ་སོགས་པ་འཛིན་པ་དང་འདོར་བས་ཞེས་གསེར་རོ། །བླང་དོར་ ལ་འཛིན་འདོར་བྱེད་ཅེས་ཀྱང་བྱའོ། ། ) ཀུན་རྫོབ་ཏུ་སྐྱོན་སེལ་ཅིང་ཡོན་ཏན་ལེན་པས་སོ། །སྐྱོན་ཡོན་ ལ་འཛིན་འདོར་བྱེད་པའི་སོ་སྐྱེའི་འཛིན་པ་ལ་རྫས་འཛིན་དུ་འཁྲུལ་རྟོག་གམ་སོ་སྐྱེ་ལ་དོན་ དམ་པའི་དངོས་པོ་སྟེ་རྫས་སུ་འཁྲུལ་རྟོག་ཅེས་སྦྱར་རོ། །འོག་མ་རྣམས་ལའང་བསྒྲེའོ། །སོ་ སྐྱེ་ཐ་མལ་པ་ཆོས་ཅན། ཡང་དག་པ་མཚན་མེད་ཉིད་དུ་ཡིད་ལ་མི་བྱེད་པར་མཚན་མར་ཡིད་ ལ་བྱེད་དེ། དངོས་པོར་མངོན་པར་ཞེན་པས་སོ། །ཆོས་ཅན། ཁམས་གསུམ་ཅར་ཏེ་གང་རུང་ དུ་སྐྱེ་བ་ཉེ་བར་འབྲེལ་ཏེ། དངོས་པོ་བདེན་པར་ཞེན་པའི་སོ་སྐྱེ་ཡིན་པའི་ཆོས་ཉིད་ཀྱིས་སོ། ། ཆོས་ཅན། མཚན་འཛིན་གྱིས་གནས་ཏེ། དོན་དམ་པར་གཟུགས་སོགས་སྟོང་ཉིད་དུ་རྟོགས་ ནས་མི་གནས་པའི་སྐྱེས་བུ་ཡིན་པས་སོ། །བྱང་སེའི་སྦྱོར་ལམ་ཆོས་ཅན། ཆོས་ཐམས་ཅད་ 2-312 ལ་སྒྱུ་མ་ལྟར་མངོན་པར་ཞེན་པ་སྟེ་འཛིན་ཏེ། དངོས་པོ་ལ་བདེན་པར་མངོན་པར་མ་ཞེན་ པའི་ལམ་ཡིན་པས་སོ། །ཆོས་ཅན། ཆོས་ཐམས་ཅད་བཏགས་པ་ཙམ་དུ་རྟོགས་ཏེ། དོན་ དམ་པར་རྫས་སུ་ཡོད་པ་མེད་པར་རྟོགས་པའི་ལམ་ཡིན་པ
【現代漢語翻譯】 『不是』等等。將我執執著為所有煩惱的對治方是所緣境，而對此的錯亂分別念則是對治的分別念。 『般若波羅蜜多與般若波羅蜜多不分離』等等。將我執沒有現量等（rad-kir）而如所愿地行持作為所緣境，而對此的錯亂分別念則是如所願行持的分別念。 『一切智智無論在哪裡，都會安住于那裡』等等。rad-kir以我執所控制，要對一切進行論證，要如何合理地進行論證。』以及，有些人將我執直接聯繫起來，在《心髓精華月光》中也說：『首先與我執聯繫，我執作為實有存在，是最初的執著，即執取和捨棄。』等等。實執是所緣境。rad-kir說：『凡夫執著實有存在，對此進行分別唸的最初九種方式如何變化？』對此進行了闡釋，由此可知。也要像法友一樣進行分析和聯繫。 因此，九種相的基：見道所斷的執著分別念最初被認為是實執。見道加行道的所破是什麼？要知道，以凡夫的實執為對境，在那裡存在錯亂分別念。 在註釋中：菩薩的加行道，就勝義諦而言，沒有執取和捨棄，但在世俗諦中，像幻術一樣，執取功德和捨棄過失（執取和捨棄色等等，這是黃金。取捨也稱為執取和捨棄）。因此，在世俗諦中，消除過失並獲取功德。對於取捨過失和功德的凡夫的執著，稱為實執的錯亂分別念，或者對於凡夫來說，將勝義諦的事物錯認為實有。 也要將下面的內容聯繫起來。凡夫俗子，不將真實無相視為意，而是將有相視為意，因為對實有顯現而執著。具有三界任何一處受生的近取因，因為是執著實有的凡夫的法性。安住于相執，因為是證悟勝義諦中色等為空性而不安住的補特伽羅。菩薩的加行道，對一切法如幻術般顯現而執著，因為是不執著實有顯現的道。證悟一切法唯是假立，因為是證悟勝義諦中無實有的道。
【English Translation】 'It is not,' etc. Holding onto the self-grasp as the antidote to all afflictions is the object, and the mistaken conceptualization of it is the conceptualization of the antidote. 'Prajnaparamita is inseparable from Prajnaparamita,' etc. Holding onto the self-grasp as proceeding as desired without manifest knowledge, etc. (rad-kir) is the object, and the mistaken conceptualization of it is the conceptualization of proceeding as desired. 'The Omniscient Wisdom will abide wherever it is,' etc. Rad-kir, controlled by the self-grasp, must argue for everything, and how to argue reasonably.' And, some directly connect to the self-grasp, and in 'Essence of the Heart, Moonlight,' it also says: 'First connect to the self-grasp, the self-grasp exists as real, it is the initial grasping, that is, grasping and abandoning.' etc. Grasping at reality is the object. Rad-kir said: 'How do the initial nine ways of conceptualizing the imputation of existence by ordinary beings change?' This was explained, and from this it can be known. Also, analyze and connect like a Dharma friend. Therefore, the basis of the nine characteristics: the grasping conceptualization to be abandoned on the path of seeing is initially considered the conceptualization of reality. What is to be destroyed on the preparatory path of the path of seeing? Know that, with the object of the self-grasp of ordinary beings, there is a mistaken conceptualization there. In the commentary: The bodhisattva's path of application, in terms of ultimate truth, has no grasping or abandoning, but in conventional truth, like an illusion, it grasps virtues and abandons faults (grasping and abandoning form, etc., this is gold. Taking and abandoning is also called grasping and abandoning). Therefore, in conventional truth, it eliminates faults and obtains virtues. The grasping of ordinary beings who grasp and abandon faults and virtues is called the mistaken conceptualization of reality, or for ordinary beings, mistaking things of ultimate truth as real. Also connect the following. Ordinary common people do not take the true signless as mind, but take the signed as mind, because they are attached to the appearance of reality. Having the proximate cause of being born in any of the three realms, because it is the nature of ordinary beings who are attached to reality. Abiding in sign-grasping, because it is the person who realizes emptiness of form, etc., in ultimate truth and does not abide. The bodhisattva's path of application, grasping at the appearance of all dharmas as illusion, because it is the path that does not cling to the appearance of reality. Realizing that all dharmas are merely imputed, because it is the path that realizes that there is no reality in ultimate truth.
ས་སོ། །ཆོས་ཅན། མངོན་པར་ མ་ཞེན་པ་སྔོན་དུ་འགྲོ་བའི་སྒོ་ནས་ཕྱིན་དྲུག་ལ་ཆགས་པ་སྟེ་སྤྱོད་དེ། ཐོས་བསམ་སྒོམ་པའི་ བློས་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ཤེས་པའི་སྒོ་ནས་འཁོར་གསུམ་དུ་མ་ཆགས་པའི་ལམ་ཡིན་པས་སོ། །ཆོས་ ཅན། འཁོར་འདས་ལ་བླང་དོར་དུ་འཛིན་པའི་གཉེན་པོ་ཡིན་ཏེ། འཁོར་འདས་དོན་དམ་པར་ བདེན་མེད་དུ་མཉམ་པ་ཉིད་དུ་རྟོགས་ནས་བསྒོམ་པའི་ལམ་ཡིན་པས་སོ། །འཁོར་གསུམ་མི་ རྟོག་པའི་ཤེས་རབ་དང་བྲལ་བའི་སོ་སྐྱེའི་སྦྱིན་སོགས་རྐྱང་བ་ཆོས་ཅན། རང་ཇི་ལྟར་འདོད་ པ་བཞིན་དུ་སངས་རྒྱས་སུ་འགྲོ་བ་ཐོགས་ཏེ་འགྲོ་མི་ནུས་ཏེ། འཁོར་གསུམ་མི་རྟོག་པའི་ཤེར་ ཕྱིན་ཡང་དག་པར་མ་ཤེས་པ་སྟེ་དེས་མ་ཟིན་པའི་ཐབས་རྐྱང་བ་ཡིན་པ་ཉིད་ཀྱིས་སོ། །དེ་ འདྲའི་སོ་སྐྱེའི་འཛིན་པའམ་སོ་སྐྱེ་ལ་དོན་དམ་པ(འི་དངོས་པོ་ནི་སྐྱེས་བུ་རྫས་སུ་ཡོད་པ་སྟེ་དེ་ལ་ཞེན། ཞེས་ གསེར་)སྟེ་རྫས་འཛིན་དུའམ་རྫས་སུ་བདེན་པའི་དངོས་པོར་མངོན་པར་ཞེན་པ་སྟེ་འཁྲུལ་རྟོག་ ཡིན་པས། འཛིན་རྟོག་དང་པོ་རྫས་འཛིན་རྟོག་པ་ཡིན་ལ། དེ་ཡང་ཡུལ་དགུ་ཡོད་པས་རྣམ་ པ་དགུའོ། །དགུ་ཆོས་ཅན། མཐོང་ལམ་རྩེ་མོའི་སྦྱོར་བའི་གནས་སྐབས་ཀྱི་སྤང་བྱར་བཞེད་ དོ། །དེའི་ཉེར་བསྡོགས་ཀྱིས་གཞོམ་བྱ་ཡིན་པས་སོ། ། ༈ བཏགས་རྟོག་རྒྱས་བཤད། གཉིས་པ་ལ། མཚམས་སྦྱར་ནི། འཛིན་པར་ཞེས་སོགས་སོ། །རྩ་བ་ལ། འདི་སོ་སྐྱེའི་ མིན་གྱི་འཕགས་པ་ཉན་རང་གི་ཆོས་ཡིན། ཞེས་(སྙིང་མཆོག་)དག་ལྡན་ནོ། །ཆེད་དུ་བྱ་བ་ཆེན་ པོ་གསུམ་དུ་ཇི་བཞིན་ངེས་པར་མི་འབྱུང་བའི་ཐེག་དམན་(དག་ལྡན་)འཕགས་པའི་ལམ་ལའམ་ འཕགས་པ་ལ་བཏགས་པར་ཡོད་པར་འཛིན་པའི་རྣམ་རྟོག་གམ་འཕགས་པའི་འཛིན་པ་ལ་ བཏགས་འཛིན་དུ་འཁྲུལ་རྟོག་ནི་ཆེད་བཞིན་མི་འབྱུང་བའི་རྟོག་པའོ་ཞེས་རེ་རེར་སྦྱར་རོ། ། 2-313 ཕར་ཕྱིན་ལྔ་ཡང་ཡུམ་གྱི་རྗེས་སུ་འབྲངས་ཏེ། རྣམ་མཁྱེན་ཉིད་གང་ན་བ་དེར་གནས་པར་ འགྱུར་རོ། །ཞེས་སོགས། ལམ་དང་ལམ་མིན། ཞེས་(དག་སྙིང་དངོས་དོན་ཟླ་ཟེར་)ཏེ། ཤེར་ཕྱིན་ གྱིས་(མདོ་)ཟིན་པའི་ཕྱིན་དྲུག་ནི་བྱང་སེའི་རྣམ་མཁྱེན་འཐོབ་པའི་ལམ་དང་(མདོ་ཨཱརྱ་)ཉན་རང་ གི་ལམ་ནི་(མདོ་ཨཱརྱ་ཡང་)དེའི་ལམ་མིན་པ་ལ་དེ་ལྟར་མི་འཛིན་པའི་ཐེག་དམན་ལ་འཕགས་ པའི་ཞེས་སོགས་ནི་ལམ་དང་ལམ་མིན་ངེས་པར་འཛིན་པ་མེད་(ཚིག་སྔ་མའི་མཇུག་ན་དགག་པའི་ཡི་གེ་ སྦྱར་ཏེ་ཡོད་པས་སོ། །དག་ལྡན། )པའི་རྟོག་པའོ། །(དག་ཟླ་ཟེར། ) ཤེར་(རྣམ་མཁྱེན་ཉིད་ཐོབ་པར་བྱ་བ་ལ་ཉན་ཐོས་ ཀྱི་ལམ་ནི་ལམ་མིན་ནོ། །རང་སངས་ཀྱི་ལམ་ནི་ལམ་མིན་ནོ་རྣམ་མཁྱེན་ཉིད་ཐོབ་པར་བྱ་བ་ལ། )པ་སྔོན་དུ་འགྲོ་བའི་ ཕྱིན་དྲུག་ནི་བྱང་པ་རྣམས་ཀྱི་ལམ་མོ། །ཞེས་སོགས། (ཨཱརྱ་ནི་ལམ་དང་ལམ་མ་ཡིན་པར་ངེས་པར་འཛིན་
【現代漢語翻譯】 問：法（chos can，事物）是什麼？ 答：以不執著于顯現為前提，行持六度（ཕྱིན་དྲུག་，p̄yin drug，六種波羅蜜多，到達彼岸），即通過聞、思、修的智慧，了知事物本性，不執著於三輪（འཁོར་གསུམ་，'khor gsum，施者、受者、所施物）的道路。 問：法（chos can，事物）是什麼？ 答：它是對治執著于輪迴（འཁོར་བ་，'khor ba，生死輪迴）和涅槃（མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་，mya ngan las 'das pa，解脫）的取捨之心的對治法，因為它是證悟輪迴和涅槃在勝義諦（དོན་དམ་，don dam，究竟真實）中無有自性，平等一味，並在此基礎上修行的道路。 凡夫（སོ་སྐྱེ་，so skye，未開悟的眾生）僅僅行持佈施等善行，而沒有不執著三輪的智慧（ཤེས་རབ་，shes rab，智慧），問：法（chos can，事物）是什麼？ 答：他們無法隨心所欲地成佛，因為他們沒有正確理解不執著三輪的般若波羅蜜多（ཤེར་ཕྱིན་，sher p̄yin，智慧到彼岸），僅僅是未被其攝持的方便法而已。 像這樣的凡夫的執著，或者說凡夫對勝義諦（དོན་དམ་པ，don dam pa，究竟真實）的執著（即認為補特伽羅（སྐྱེས་བུ་，skyes bu，人）是實有的），也就是對實有（རྫས་ཡོད་，rdzas yod，真實存在）的執著，或者說對實有自性的顯現的執著，都是錯覺（འཁྲུལ་རྟོག་，'khrul rtog，錯誤的認知）。 最初的執著是實有執著，它有九種境，因此有九種相。 問：這九種（dgu chos can，事物）是什麼？ 答：它們被認為是見道（མཐོང་ལམ་，mthong lam，見道）頂位（རྩེ་མོའི་སྦྱོར་བ，rtse mo'i sbyor ba，頂位瑜伽）的修行階段所要斷除的，因為它們會被其加行道（ཉེར་བསྡོགས་，nyer bsdogs，臨近道）所摧毀。 詳細解釋增益執（བཏགས་རྟོག་，btags rtog，增益的分別念）： 第二部分，連線詞是'執著于'等等。 根本頌詞說：'這不是凡夫的，而是聖者（འཕགས་པ་，'p̄ags pa，證悟者），聲聞（ཉན་ཐོས་，nyan thos，小乘修行者）和獨覺（རང་སངས་རྒྱས，rang sangs rgyas，獨自證悟者）的法。' 小乘（ཐེག་དམན་，t̄eg dman，小乘）聖者（འཕགས་པ་，'p̄ags pa，證悟者）的道，沒有如實地生起三種偉大的事業，對聖者（འཕགས་པ་，'p̄ags pa，證悟者）的道或者聖者（འཕགས་པ་，'p̄ags pa，證悟者）增益實有的分別念，或者說對聖者的執著增益實有的錯覺，就是不如實生起的分別念，要一一對應。 五度（ཕར་ཕྱིན་ལྔ་，p̄ar p̄yin lnga，五種波羅蜜多）也跟隨般若（ཡུམ་，yum，佛母），無論般若（ཡུམ་，yum，佛母）在哪裡，它們也會在那裡。 如經中所說：'道和非道'，被般若波羅蜜多（ཤེར་ཕྱིན་，sher p̄yin，智慧到彼岸）所攝持的六度（ཕྱིན་དྲུག་，p̄yin drug，六種波羅蜜多）是菩薩（བྱང་སེམས་，byang sems，菩提薩埵）獲得一切智智（རྣམ་མཁྱེན，rnam mkhyen，一切種智）的道，而聲聞（ཉན་ཐོས་，nyan thos，小乘修行者）和獨覺（རང་སངས་རྒྱས，rang sangs rgyas，獨自證悟者）的道不是道，對於小乘（ཐེག་དམན་，t̄eg dman，小乘）不這樣認為，對聖者（འཕགས་པ་，'p̄ags pa，證悟者）等等，就是沒有確定地執著道和非道的分別念。 以般若（ཤེར་，sher，智慧）為先導的六度（ཕྱིན་དྲུག་，p̄yin drug，六種波羅蜜多）是菩薩（བྱང་པ་，byang pa，菩提薩埵）的道。 如經中所說：聖者（ཨཱརྱ་，ārya，聖者）就是確定地執著道和非道。
【English Translation】 Q: What is a dharma (chos can, thing)? A: It is practicing the six perfections (ཕྱིན་དྲུག་，p̄yin drug, six pāramitās, reaching the other shore) with non-attachment to appearances as a prerequisite, that is, the path of not being attached to the three spheres (འཁོར་གསུམ་，'khor gsum, giver, receiver, and gift) through the wisdom of hearing, thinking, and meditating, knowing the very nature of things. Q: What is a dharma (chos can, thing)? A: It is the antidote to clinging to samsara (འཁོར་བ་，'khor ba, cycle of existence) and nirvana (མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་，mya ngan las 'das pa, liberation) as something to be accepted or rejected, because it is the path of realizing and meditating on the equality of samsara and nirvana as being without inherent existence in the ultimate truth (དོན་དམ་，don dam, ultimate truth). Ordinary beings (སོ་སྐྱེ་，so skye, unenlightened beings) who merely practice generosity and other virtues without the wisdom (ཤེས་རབ་，shes rab, wisdom) of non-attachment to the three spheres, Q: What is a dharma (chos can, thing)? A: They cannot go to Buddhahood as they wish, because they have not correctly understood the Prajñāpāramitā (ཤེར་ཕྱིན་，sher p̄yin, perfection of wisdom) that does not conceptualize the three spheres, and are merely methods that are not grasped by it. Such clinging of ordinary beings, or the clinging of ordinary beings to the ultimate truth (དོན་དམ་པ，don dam pa, ultimate truth) (i.e., thinking that the person (སྐྱེས་བུ་，skyes bu, individual) is real), that is, clinging to real existence (རྫས་ཡོད་，rdzas yod, real existence), or clinging to the appearance of real existence, is a delusion (འཁྲུལ་རྟོག་，'khrul rtog, mistaken cognition). The first clinging is the clinging to real existence, which has nine objects and therefore nine aspects. Q: What are these nine (dgu chos can, things)? A: They are considered to be abandoned in the stage of practice of the peak of the path of seeing (མཐོང་ལམ་，mthong lam, path of seeing) (རྩེ་མོའི་སྦྱོར་བ，rtse mo'i sbyor ba, peak yoga), because they are to be destroyed by its preparatory path (ཉེར་བསྡོགས་，nyer bsdogs, approximation path). Detailed explanation of the imputed concept (བཏགས་རྟོག་，btags rtog, imputed concept): The second part, the connecting word is 'clinging to' and so on. The root verse says: 'This is not of ordinary beings, but of noble ones (འཕགས་པ་，'p̄ags pa, arya), Śrāvakas (ཉན་ཐོས་，nyan t̄os, Hearers) and Pratyekabuddhas (རང་སངས་རྒྱས，rang sangs rgyas, Solitary Realizers).' The path of the Lesser Vehicle (ཐེག་དམན་，t̄eg dman, Hinayana) noble ones (འཕགས་པ་，'p̄ags pa, arya), in whom the three great purposes do not arise as they are, the conceptual thought of imputing existence to the path of the noble ones (འཕགས་པ་，'p̄ags pa, arya) or to the noble ones (འཕགས་པ་，'p̄ags pa, arya), or the delusion of imputing clinging to the noble ones, is the conceptual thought that does not arise as it is, apply each one accordingly. The five perfections (ཕར་ཕྱིན་ལྔ་，p̄ar p̄yin lnga, five pāramitās) also follow the Prajñā (ཡུམ་，yum, Mother), wherever the Prajñā (ཡུམ་，yum, Mother) is, they will also be there. As it says in the sutra: 'Path and non-path', the six perfections (ཕྱིན་དྲུག་，p̄yin drug, six pāramitās) grasped by the Prajñāpāramitā (ཤེར་ཕྱིན་，sher p̄yin, perfection of wisdom) are the path for Bodhisattvas (བྱང་སེམས་，byang sems, Bodhisattva) to attain omniscience (རྣམ་མཁྱེན，rnam mkhyen, omniscience), and the path of Śrāvakas (ཉན་ཐོས་，nyan t̄os, Hearers) and Pratyekabuddhas (རང་སངས་རྒྱས，rang sangs rgyas, Solitary Realizers) is not the path, for the Lesser Vehicle (ཐེག་དམན་，t̄eg dman, Hinayana) who do not think so, to the noble ones (འཕགས་པ་，'p̄ags pa, arya) and so on, is the conceptual thought of not definitely clinging to the path and non-path. The six perfections (ཕྱིན་དྲུག་，p̄yin drug, six pāramitās) preceded by Prajñā (ཤེར་，sher, wisdom) are the path of the Bodhisattvas (བྱང་པ་，byang pa, Bodhisattvas). As it says in the sutra: Noble ones (ཨཱརྱ་，ārya, arya) are those who definitely cling to the path and non-path.
པའི་རྣམ་རྟོག་ཅེས་སོ། ། ) བདེན་དངོས་ཀྱི་སྒྲིབ་པ་འགག་པ་དང་བཅས་པ་སྟེ་ལྷན་གཅིག་ཏུ་སངས་ རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་རྣམས་(སྙིང་ཟླ་)སྐྱེ་བར་འཛིན་པའི་ཞེས་སོགས་ནི། (དཀར་ནག་གི་ཆོས་སྐྱེ་འགག་ཅེས་གནོད་ འཇོམས། ) སྐྱེ་བ་དང་འགག་པའི་རྣམ་རྟོག་གོ །ཡུམ་(སྐྱེ་བ་ནི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་རྣམས་ལ་འགག་པ་ནི་སྒྲིབ་ པ་རྣམས་ཞེས་སྙིང་ཟླ། )ནི་ཆོས་གང་ཡང་བསྐྱེད་པ་མ་ཡིན་འགོག་པ་མ་ཡིན། ཞེས་སོགས། འཁོར་ གསུམ་དུ་དང་གཟུགས་སོགས་ཀྱི་དངོས་པོར་དམིགས་ཏེ་ལམ་ལ་ལྡན་པ་སྟེ་སྦྱོར་ཞིང་བརྩོན་ པ་དང་དེར་མི་དམིགས་པས་མི་ལྡན་ཏེ་མི་སྦྱོར་ཞིང་མི་བརྩོན་པའི་(དག་ལྡན་དོན་)འཕགས་པའི་ དམན་ལམ་ཞེས་སོགས་ནི། དངོས་པོ་ལྡན་དང་མི་ལྡན་གྱི་རྟོག་པའོ། །བྱང་ཆེན་པོ་ཇི་ལྟར་ ཕྱིན་དྲུག་ལ་བརྩོན་པར་བགྱི། གཟུགས་ལྡན་པ་ཡང་མ་ཡིན་མི་ལྡན་པ་ཡང་མ་ཡིན། (གཉེན་པོ་ བསྟན་ནོ། ། )ནས། རྣམ་མཁྱེན་བར་རོ། །དྲུག་པ་མེད་ན་དེ་མེད་དོ། །ཞེས་པ་ནི། ལྡན་མི་ལྡན་གྱི་ རྣམ་རྟོག ཅེས་དག་ལྡན་ནོ། །གཟུགས་སོགས་ལ་མཚན་མར་འཛིན་པས་གནས་པའི་ཞེས་ སོགས་ནི། (ཨཱརྱ། ) གཟུགས་སོགས་ལ་གནས་པའི་(དག་)རྣམ་རྟོག་གོ །གཟུགས་ལ་གནས་པར་ བྱའོ་ཞེས་བརྩོན་པར་མི་བྱའོ། །རྣམ་མཁྱེན་བར་རོ། །དག་ལྡན། (མི་བྱའོ་ཞེས་པ། ) དེ་བརྩོན་པ་ 2-314 ཡིན་ལ་དྲུག་པ་མེད་ན་དེ་དག་ལ་གནས་པར་འགྱུར་ཞེས་བྱ་བ་ནི་གནས་རྟོག ཅེས་སོ། །རྣམ་ མཁྱེན་གྱི་(དངོས་)རིགས་ནི་ས་བོན་ཕྱིན་དྲུག་(དངོས་)དྲུག་པ་མེད་ན་དེ་འཇིག་པར་འགྱུར་ཞེས་ པ། རིགས་འཇིག་རྟོག ཅེས་དག་ལྡན། འཇིག་པའམ་མེད་པའི་འཕགས་པ་ཞེས་སོགས་ ནི། རིགས་འཇིག་པའི་རྣམ་རྟོག་སྟེ། དཔེར་ན། སྐྱེས་བུ་ཞིག་ཤིང་ཏོག་ཨ་མྲའམ་བ་ན་ས་ཟ་ བར་འདོད་ན། སོགས་ནས། བྱང་ཆེན་འཚང་རྒྱ་བར་འདོད་པས་ཀྱང་ཕྱིན་དྲུག་ལ་བསླབ་སྟེ་ སྦྱིན་པས་སེམས་ཅན་གཟུང་། ཞེས་སོགས་སོ། །གཞན་དྲིང་མི་འཇོག་པ་དང་ཞིང་སྦྱང་བ་(སྙིང་ པོ་བྱང་ཆུབ་ཏུ་འདུག་པ་དང་ཆོས་འཁོར་བསྐོར་)ལ་སོགས་པའི་དོན་དུ་གཉེར་བྱ་མི་འགྲུབ་པའི་འཕགས་ ཞེས་སོགས་ནི། (དྲུག་པ་ལ་སློབ་པར་མི་བྱའོ་སྙམ་པ་ནི་ཞེས་སྙིང་། དེ་ལ་བསླབས་པས་ཀྱང་ཆོས་ཐམས་ཅད་ལ་དབང་ བསྒྱུར་མི་ཐོབ་སྙམ་པ་ཞེས་ཟླ། ) དོན་གཉེར་མེད་པའི་རྣམ་རྟོག་སྟེ། གཞན་གྱི་དྲིང་མི་འཇོག་པར་ འདོད་པ་དང་། སོགས་ནས། ཕྱིན་དྲུག་ལ་བསླབ་པར་བྱའོ། །ཞེས་སོགས། དྲུག་པ་མེད་ན་ དོན་གཉེར་མི་འགྲུབ་པོ་ཞེས་པ་དོན་གཉེར་མེད་རྟོག་ཅེས་དག་གོ །རྣམ་མཁྱེན་གྱི་རྒྱུ་ཕྱིན་ དྲུག་མེད་པའི་འཕགས་སོགས་ནི། རྒྱུ་མེད་པའི་རྣམ་རྟོག་གོ །རྒྱ་མཚོ་ཆེན་པོ་(རིན་པོ་ཆེའི་རྒྱུ་ཞེས་ ཨཱརྱ་སྙིང་ཟླ། )ཆུ་ཀླུང་ཐམས་ཅད་ཀྱི་(རྒྱས་འབྲིང་)སྒོ་འོ། །(ནི་དེར་དེ་ར
【現代漢語翻譯】 『關於存在的概念』等等，是指：伴隨著真實存在的障礙的消除，所有佛陀的教法（心月）生起，執持這些等等。（黑白之法生滅即為損減。）是生起和滅亡的概念。『母親（生起是佛陀的教法，滅亡是障礙，心月）不會產生任何法，也不會阻止任何法。』等等。在三輪中，以及在形式等事物中，專注于道路，即結合和努力，而不專注於此，即不結合和不努力（清凈結合之義），是聖者的下劣道等等，是指：對事物結合與不結合的概念。偉大的菩薩如何努力於六度？既不與形式結合，也不與形式不結合。（對治已顯示。）直到一切智。如果沒有第六度，就沒有它。』這是結合與不結合的概念，即清凈結合。『執持形式等特徵而安住』等等，是指：（聖者）安住于形式等之上的（清凈）概念。『應當安住于形式之上』，不應當努力。直到一切智。清凈結合。（不應當努力，是指：）那是努力，如果沒有第六度，就會安住于那些之上，這被稱為安住的概念。一切智的（真實）種子是六度，（真實）如果沒有第六度，它就會毀滅。』這是種子毀滅的概念，即清凈結合。『毀滅或不存在的聖者』等等，是指：種子毀滅的概念。例如：如果一個人想要吃芒果或香蕉等水果，等等，想要證得大菩提，也應當學習六度，通過佈施來攝取眾生等等。不依賴他人，凈化佛土（精華在於菩提，轉法輪）等等，爲了這些目的，努力卻不能成就的聖者等等，（不應當學習第六度，認為即使學習了它，也不能獲得對一切法的控制，心。即使學習了它，也不能獲得對一切法的控制，月。）是沒有追求的概念。想要不依賴他人，等等，應當學習六度等等。如果沒有第六度，就不能成就追求，這被稱為沒有追求的概念，即清凈。沒有一切智之因的六度等等，是沒有原因的概念。『大海（珍寶之因，聖者心月）是所有河流（大小）的入口。』（即在那裡）。 『The concept of existence』 etc., refers to: With the elimination of the obstacles of true existence, all the teachings of the Buddha (Heart Moon) arise, holding these etc. (The arising and ceasing of black and white dharmas is to diminish.) It is the concept of arising and ceasing. 『The mother (arising is the teachings of the Buddha, ceasing is the obstacles, Heart Moon) does not produce any dharma, nor does it prevent any dharma.』 etc. In the three wheels, and in things like forms, focusing on the path, that is, combining and striving, and not focusing on this, that is, not combining and not striving (meaning of pure combination), is the inferior path of the noble ones etc., refers to: The concept of combining and not combining with things. How does the great Bodhisattva strive in the six perfections? Neither combining with form, nor not combining with form. (The antidote has been shown.) Until omniscience. If there is no sixth perfection, there is no it.』 This is the concept of combining and not combining, that is, pure combination. 『Abiding by holding the characteristics of forms etc.』 etc., refers to: (The noble one) abiding on forms etc. (pure) concept. 『One should abide on form』, one should not strive. Until omniscience. Pure combination. (One should not strive, refers to:) That is striving, if there is no sixth perfection, one will abide on those, this is called the concept of abiding. The (true) seed of omniscience is the six perfections, (true) if there is no sixth perfection, it will be destroyed.』 This is the concept of seed destruction, that is, pure combination. 『The noble one of destruction or non-existence』 etc., refers to: The concept of seed destruction. For example: If a person wants to eat fruits such as mangoes or bananas, etc., wanting to attain great Bodhi, one should also learn the six perfections, taking sentient beings through giving etc. Not relying on others, purifying the Buddha land (the essence lies in Bodhi, turning the wheel of Dharma) etc., for these purposes, the noble one who strives but cannot achieve etc., (One should not learn the sixth perfection, thinking that even if one learns it, one cannot gain control over all dharmas, Heart. Even if one learns it, one cannot gain control over all dharmas, Moon.) is the concept of no pursuit. Wanting not to rely on others, etc., one should learn the six perfections etc. If there is no sixth perfection, one cannot achieve pursuit, this is called the concept of no pursuit, that is, pure. The six perfections without the cause of omniscience etc., is the concept of no cause. 『The great ocean (cause of jewels, Noble Heart Moon) is the entrance of all rivers (large and small).』 (That is there).
【English Translation】 『The concept of existence』 etc., refers to: With the elimination of the obstacles of true existence, all the teachings of the Buddha (Snying Zla) arise, holding these etc. (The arising and ceasing of black and white dharmas is to diminish.) It is the concept of arising and ceasing. 『The mother (arising is the teachings of the Buddha, ceasing is the obstacles, Snying Zla) does not produce any dharma, nor does it prevent any dharma.』 etc. In the three wheels, and in things like forms, focusing on the path, that is, combining and striving, and not focusing on this, that is, not combining and not striving (meaning of pure combination), is the inferior path of the noble ones etc., refers to: The concept of combining and not combining with things. How does the great Bodhisattva strive in the six perfections? Neither combining with form, nor not combining with form. (The antidote has been shown.) Until omniscience. If there is no sixth perfection, there is no it.』 This is the concept of combining and not combining, that is, pure combination. 『Abiding by holding the characteristics of forms etc.』 etc., refers to: (The noble one) abiding on forms etc. (pure) concept. 『One should abide on form』, one should not strive. Until omniscience. Pure combination. (One should not strive, refers to:) That is striving, if there is no sixth perfection, one will abide on those, this is called the concept of abiding. The (true) seed of omniscience is the six perfections, (true) if there is no sixth perfection, it will be destroyed.』 This is the concept of seed destruction, that is, pure combination. 『The noble one of destruction or non-existence』 etc., refers to: The concept of seed destruction. For example: If a person wants to eat fruits such as mangoes or bananas, etc., wanting to attain great Bodhi, one should also learn the six perfections, taking sentient beings through giving etc. Not relying on others, purifying the Buddha land (the essence lies in Bodhi, turning the wheel of Dharma) etc., for these purposes, the noble one who strives but cannot achieve etc., (One should not learn the sixth perfection, thinking that even if one learns it, one cannot gain control over all dharmas, Snying. Even if one learns it, one cannot gain control over all dharmas, Zla.) is the concept of no pursuit. Wanting not to rely on others, etc., one should learn the six perfections etc. If there is no sixth perfection, one cannot achieve pursuit, this is called the concept of no pursuit, that is, pure. The six perfections without the cause of omniscience etc., is the concept of no cause. 『The great ocean (cause of jewels, Arya Snying Zla) is the entrance of all rivers (large and small).』 (That is there). "『The concept of existence』 etc., refers to: With the elimination of the obstacles of true existence, all the teachings of the Buddha (Snying Zla) arise, holding these etc. (The arising and ceasing of black and white dharmas is to diminish.) It is the concept of arising and ceasing. 『The mother (arising is the teachings of the Buddha, ceasing is the obstacles, Snying Zla) does not produce any dharma, nor does it prevent any dharma.』 etc. In the three wheels, and in things like forms, focusing on the path, that is, combining and striving, and not focusing on this, that is, not combining and not striving (meaning of pure combination), is the inferior path of the noble ones etc., refers to: The concept of combining and not combining with things. How does the great Bodhisattva strive in the six perfections? Neither combining with form, nor not combining with form. (The antidote has been shown.) Until omniscience. If there is no sixth perfection, there is no it.』 This is the concept of combining and not combining, that is, pure combination. 『Abiding by holding the characteristics of forms etc.』 etc., refers to: (The noble one) abiding on forms etc. (pure) concept. 『One should abide on form』, one should not strive. Until omniscience. Pure combination. (One should not strive, refers to:) That is striving, if there is no sixth perfection, one will abide on those, this is called the concept of abiding. The (true) seed of omniscience is the six perfections, (true) if there is no sixth perfection, it will be destroyed.』 This is the concept of seed destruction, that is, pure combination. 『The noble one of destruction or non-existence』 etc., refers to: The concept of seed destruction. For example: If a person wants to eat fruits such as mangoes or bananas, etc., wanting to attain great Bodhi, one should also learn the six perfections, taking sentient beings through giving etc. Not relying on others, purifying the Buddha land (the essence lies in Bodhi, turning the wheel of Dharma) etc., for these purposes, the noble one who strives but cannot achieve etc., (One should not learn the sixth perfection, thinking that even if one learns it, one cannot gain control over all dharmas, Snying. Even if one learns it, one cannot gain control over all dharmas, Zla.) is the concept of no pursuit. Wanting not to rely on others, etc., one should learn the six perfections etc. If there is no sixth perfection, one cannot achieve pursuit, this is called the concept of no pursuit, that is, pure. The six perfections without the cause of omniscience etc., is the concept of no cause. 『The great ocean (cause of jewels, Arya Snying Zla) is the entrance of all rivers (large and small).』 (That is there)."
ྣམས་འདུ་བ་འབུམ་ཊཱིཀ) ཡུམ་ཡང་ ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་སྒོའོ། ། ཞེས་སོགས་སོ། །ཤེར་པ་ཡོད་ན་རྣམ་མཁྱེན་ཐོབ་ཀྱི་དྲུག་པ་མེད་ ན་མིན་ཞེས་པ་རྒྱུ་མེད་ཀྱི་རྟོག་པ་ཞེས་དག་གོ །(སྙིང་ཟླ་དོན་འདྲ། ) ཕྱིར་རྒོལ་བ་བདུད་དམ་(མདོ་ )བདུད་རིས་ཀྱི་ལྷ་རྣམས་དམིགས་པ་སྟེ་དེས་ཐུབ་ཅིང་ཆོས་ཀུན་དོན་དམ་པར་མི་དམིགས་ པར་རྟོགས་པའི་(མདོ་དོན་)སྲས་སུ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་དགོངས་པ་མེད་པའི་འཕགས་སོགས་ནི། ཕྱིར་རྒོལ་བ་དམིགས་པ་དག་ལ་(འདིས་སྔ་མ་རྣམས་ཀྱང་ཡུལ་དུ་བསྟན་ནོ། ། )རྣམ་པར་རྟོག་པའོ་ཞེས་ དག་གོ །འཕོང་གི་སློབ་དཔོན་གྱི་དཔེས་ཡུམ་ལ་སྤྱོད་པ་ཡང་བདུད་དམ་བདུད་ཀྱི་རིས་ཀྱི་ལྷ་ རྣམས་ཀྱིས་ཐུབ་པར་དཀའ་འོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །མདོ་དང་ཤནྟིའི་དགོངས་པ་ལྟར་གངས་ 2-315 ཅན་དུ་ཁོ་བོ་གཅིག་པུའོ། །དེ་དགུ་ཆོས་ཅན། འཛིན་པའི་རྣམ་རྟོག་གཞན་ཏེ་མཐོང་རྩེའི་སྤང་ བྱ་བཏགས་རྟོག་ཡིན་ཏེ། དེའི་དངོས་གཞི་བར་ཆད་མེད་ལམ་གྱི་གཞོམ་བྱ་གང་ཞིག ཡུལ་ འཕགས་པའི་འཛིན་པ་ལ་བཏགས་འཛིན་དུ་འཁྲུལ་རྟོག་གི་ཕྱིར། འཕགས་ལམ་བཏགས་ པར་བདེན་པར་ཞེས་ཀྱང་ངོ་། །འགྲེལ་པ་ལ། ཉན་རང་གི་སློབ་ལམ་ཆོས་ཅན། ཆེད་དུ་བྱ་ བ་ཆེན་པོ་གསུམ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་ངེས་པར་མི་འབྱུང་སྟེ། ཉན་ཐོས་ལ་སོགས་པ་དམན་པའི་ དགྲ་བཅོམ་དུ་ངེས་པར་འབྱུང་བ་ཉིད་ཀྱིས་སོ། །ཉན་ཐོས་རང་རྒྱུད་པ་འགའ་ཆོས་ཅན། ལམ་ གཞན་ཐེག་ཆེན་ལམ་ལ་མཐར་ཐུག་གི་མྱང་འདས་ཀྱི་ལམ་མ་ཡིན་པ་ངེས་པར་འཛིན་པ་ ཡོད་དེ། དེ་རང་གི་མངོན་པར་འདོད་པའི་མྱང་འདས་ཀྱི་ལམ་དུ་མེད་པས་དེ་དེའི་ལམ་མིན་ པར་མཐོང་ནས་དེར་འཛིན་པས་སོ། །འདུས་བྱས་ཡིན་པའི་འབྲས་བུ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་སྐྱེ་བ་ དང་རང་གི་དངོས་རྒྱུ་འགག་པ་ལྷན་གཅིག་སྟེ། དེས་བསྐྱེད་པས་སོ། །དེར་བདེན་འཛིན་ཞེས་ སོགས་དང་། རྩ་བ་ལྟར་ཡང་ངོ་། །དངོས་པོ་མཐའ་དག་སྟེ་དག་སའི་ལམ་ཆོས་ཅན། རྒྱུན་ དང་ལྡན་ཏེ། བདུད་བཞི་དང་ས་གཉིས་ཀྱི་བར་ཆད་མེད་པས་མི་རྟོག་ཡེ་ཤེས་བར་མ་ཆད་ དུ་འཇུག་པའི་ལམ་ཡིན་པས་སོ། །ཉན་རང་གི་ལམ་ཆོས་ཅན། འཁོར་བ་སྲིད་དམ་མི་རྟོག་ ཡེ་ཤེས་རྒྱུན་དང་མི་ལྡན་ཏེ་དེ་འདྲའི་བར་ཆད་ཡོད་པར་སྣང་བ་སྟེ་ཡོད་པ་ཅན་གྱི་ལམ་ཡིན་ པས་སོ། །ཡང་ན་གཟུགས་སོགས་དངོས་པོ་མཐའ་དག་(ཆགས་སོགས་དྲི་མ་རང་བཞིན་གྱིས། )ལྡན་མི་ (གློ་བུར་)དུ་ལྡན་ཏེ། (ཞེས་འབུམ་ཊཱིཀ་གི་དོན་དུ་རུང་ངོ་། ། ) གཅིག་དང་ཐ་དད་དུ་འཛིན་ཞེས་གསེར་དོན་ ནོ། །སངས་རྒྱས་ལ་བར་ཆད་སྒྲིབ་གཉིས་མེད་པས་དངོས་པོ་མཐའ་དག་ཡུལ་དུ་ལྡན། ཉན་ རང་བྱང་སེ་ལ་དེ་བཟློག་པར་བཅོམ་རལ་ལོ། །བྱང་འཕགས་ཆོས་ཅན། གཟུགས་སོགས་ལ་ དོན་དམ་པར་མི་གནས་པར་(གསེར་དོན་)གནས་ཏེ། ཐེག་ཆེན་འཕགས་པས་སོ། །གནས་པའི་ དཔེ་ནམ་མ
【現代漢語翻譯】 《十萬頌總義釋》（'bum Tika）中說，『般若（yum）也是一切法的門』等等。如果具有般若，就能獲得一切種智，如果沒有般若，就不能獲得一切種智，這是無因的分別念，是正確的。（與《心月釋》意義相同。）外道是魔或魔類的天神所緣境，因為他們能勝伏，並且通達一切法在勝義諦中不可得，所以（經義）說，作為沒有佛陀意旨的聖者等的外道所緣境，是分別念，這是正確的。（這表明了先前所說的也是所緣境。）阿吒（'phong）論師的例子表明，行於般若也是難以被魔或魔類的天神所勝伏的。等等。按照經和寂天（Shanti）的意旨，在雪域我獨自一人。那九種法，是執著的分別念，是見道所斷的假立分別念，因為它的本體是無間道所斷的。什麼是聖者的所緣境上的假立執著？因為在聖者的道路上，將假立執著誤認為實執。聖道是假立的，認為是真實的。在註釋中，聲聞緣覺的學道，不會像三大事業那樣必然發生，因為聲聞等必然會成為低劣的阿羅漢。某些聲聞自續部，必然會執著于不是大乘道的究竟涅槃道，因為他們認為那不是他們自己所希求的涅槃道，所以他們認為那不是他們的道，因此執著於此。作為有為法的果，你和你的直接因的滅亡是同時發生的，因為它產生了你。在那裡，有『執著于真實』等等，也如根本頌一樣。一切事物，即清凈的道，具有相續，因為沒有四魔和二地的障礙，所以是不間斷地進入無分別智慧的道。聲聞緣覺的道，不具有輪迴或無分別智慧的相續，因為存在著那樣的障礙，即是具有障礙的道。或者，一切色等事物（煩惱等垢染是自性的），是具有不具有（是暫時的），（這可以作為《十萬頌總義釋》的意義。）執著於一和異，這是金義。佛陀沒有障礙和二障，所以一切事物都作為所緣境而具有。聲聞緣覺菩薩則相反。聖菩薩，不實有地安住於色等法中（金義），因為是大乘聖者。安住的例子如同虛空。
【English Translation】 In the 'bum Tika (Commentary on the Hundred Thousand Verses), it says, 'Prajna (yum) is also the door to all dharmas,' etc. If one has prajna, one will attain omniscience; if one does not have prajna, one will not attain omniscience. This is a conceptualization without a cause, which is correct. (The meaning is the same as in the 'Heart Moon Commentary.') Outsiders are the objects of focus for demons or gods of the demonic class, because they can overcome, and because they understand that all dharmas are unattainable in ultimate truth. Therefore, (the meaning of the sutra) says that the objects of focus for outsiders, such as noble ones without the intention of the Buddha, are conceptualizations, which is correct. The example of Acharya 'phong shows that practicing prajna is also difficult to be overcome by demons or gods of the demonic class. Etc. According to the intention of the sutra and Shanti, I am alone in the snowy land. Those nine dharmas are clinging conceptualizations, which are imputed conceptualizations to be abandoned on the path of seeing, because their essence is what is to be destroyed on the path of no-more-learning. What is the imputed clinging on the object of focus of the noble ones? Because on the path of the noble ones, imputed clinging is mistaken for real clinging. The noble path is imputed, and it is considered to be real. In the commentary, the path of learning for hearers and solitary realizers will not necessarily occur like the three great activities, because hearers, etc., will necessarily become inferior arhats. Some Svatantrika Hearers will necessarily cling to the ultimate nirvana path that is not the Mahayana path, because they see that it is not their own desired nirvana path, so they see that it is not their path, and therefore cling to it. As a result of being a conditioned phenomenon, you and the cessation of your direct cause occur simultaneously, because it produces you. There, there is 'clinging to reality,' etc., and it is also like the root verses. All things, that is, the path of purification, have a continuum, because there is no interruption from the four maras and the two grounds, so it is the path of uninterruptedly entering non-conceptual wisdom. The path of hearers and solitary realizers does not have a continuum of samsara or non-conceptual wisdom, because there appears to be such an interruption, that is, it is a path with interruptions. Alternatively, all phenomena such as form (defilements such as attachment are intrinsic), are possessed non-intrinsically (adventitiously), (this can be taken as the meaning of the 'bum Tika.) Clinging to one and different, this is the golden meaning. Buddhas have no obstacles and no two obscurations, so all things are possessed as objects of focus. Hearers, solitary realizers, and Bodhisattvas are the opposite. Noble Bodhisattvas do not truly abide in forms, etc. (golden meaning), because they are Mahayana noble ones. The example of abiding is like space.
ཁའི་བྱ་ཅི་ལ་ཡང་མི་རྟེན་པར་ནམ་མཁར་གནས་པ་དང་འདྲ་བ་ཉིད་ཀྱིས་སོ། ། 2-316 ཆོས་ཅན། ཉན་ཐོས་ལ་སོགས་པ་ཐེག་དམན་འབའ་ཞིག་པར་གནས་པའི་རིགས་འཇིག་སྟེ། རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་བསྐྱེད་(ནས་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་བཏང་སྙོམ་སུ་མི་བྱ་བས་ཞེས་ཟླ་ཟེར་ སྙིང་། )དང་སོགས་པ་ཐེག་ཆེན་གདམས་ངག་(གསེར་)སོགས་ཀྱིས་གཟུང་བའི་སྒོ་ནས་སོ། །ཆོས་ ཅན། དོན་དམ་པར་གང་ལ་ཡང་འདོད་ཅིང་དོན་གཉེར་མེད་དེ། དོན་དམ་པར་དེ་བཞིན་ཉིད་ ཀྱང་དོན་གཉེར་མེད་པས་སོ། །ཁྱབ་སྟེ། དེ་ལས་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པའི་ཆོས་མེད་པས་སོ། ། རྫོགས་བྱང་ཆོས་ཅན། དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་ལ་བརྟེན་ནས་ཏེ་དབང་དུ་བྱས་ནས་རྒྱུ་མེད་ དེ། དོན་དམ་པར་སྤྲོས་བྲལ་ཡིན་པས་སོ། །ཉན་ཐོས་འཕགས་པ་ཆོས་ཅན། བདུད་སོགས་ ཕྱིར་རྒོལ་བའི་དངོས་པོ་དམིགས་ཏེ། སེར་སྣ་སྟེ་དངོས་འཛིན་ཤིན་ཏུ་གོམས་པར་བྱས་པའི་ རྟེན་འབྲེལ་གྱི་ཆོས་ཉིད་ཀྱིས་སོ། །ཡུལ་དེ་རྣམས་ལ་དམིགས་ནས་བཏགས་པའི་དངོས་པོར་ (ནི་སྐྱེས་བུ་ཡོད་པར་བཏགས་པའི་ཞེས་གསེར། )མངོན་པར་ཞེན་པ་ཉིད་ཀྱིས་ན་འཛིན་རྟོག་གཉིས་པ་ བཏགས་འཛིན་རྟོག་པ་སྟེ། རྣམ་པ་དགུ་ཡོད་དོ། །དགུ་ཆོས་ཅན། མཐོང་རྩེའི་སེམས་སེམས་ བྱུང་འཇུག་པའི་གནས་སྐབས་ཀྱི་སྤང་བྱར་བཞེད་དེ། དེའི་དངོས་གཞི་བར་ཆད་མེད་ལམ་ གྱིས་གཞོམ་བྱས་སོ། །ཆོས་བཤེས་ནི། འཛིན་རྟོག་གཉིས་ཀ་འཇུག་པས་སྤོང་བར་བཞེད་དོ། ། ༈ དོན་བསྡུ་བ། དོན་བསྡུ་ནི། ཚུལ་དེ་ལྟར་ན། བར་ཚིགས་དགུས་རྟོག་པ་རྣམ་པ་བཞི་ཉིད་ལ་སོ་སོར་ཏེ་རེ་ རེ་ལ་ཡང་དགུ་དགུ་ཡིན་སོགས་དང་གཉེན་པོ་སྦྱོར་འཇུག་བཞི་ལ་ཡང་སྤང་བྱ་དེ་བཞིན་དུ་ དགུ་དགུའི་དབྱེ་སོགས་སོ། །གཉེན་པོ་རྫས་གཉིས་ལ་ལྡོག་པས་ཕྱེ་བའོ། ། ༈ མཐོང་ལམ་གྱི་བྱང་ཆེན་སྐྱེད་པའི་ལྷན་ཅིག་བྱེད་རྒྱུ། གཉིས་པ་ལ། མཚམས་སྦྱར་ནི། དེ་ལྟར་སོགས་ནས་ཉེར་ལེན་མཐོང་བའི་ལམ་ལྷན་ གཅིག་བྱེད་རྒྱུའམ་གྲོགས་གང་དང་བཅས་པས་བྱང་ཆུབ་ཆེན་པོ་བསྐྱེད་པར་བཞེད་པའི་ སོགས་སོ། །རྩ་འགྲེལ་ལ། རྟོགས་པའི་ཆོས་ལ་འགོད་པ་དང་། རྒྱུ་ལུང་གི་ཆོས་ལ་འགོད་པ་ དང་། རང་གི་རྒྱུད་སྦྱོང་བ་གསུམ་ལས། དང་པོ་ནི། བྱང་སེམས་མཐོང་ལམ་པས་གདུལ་བྱ་ 2-317 གཞན་དག་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་འཆད་འགྱུར་གྱི་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་ལུང་སྟོན་པའི་རྒྱུ་ཐེག་ ཆེན་མཐོང་བའི་ལམ་དང་སོགས་པ་སྒོམ་ལམ་ལ་(གསེར་)རབ་ཏུ་འགོད་པ་ཆོས་ཅན། ཐེག་ཆེན་ མཐོང་ལམ་གྱིས་བྱང་ཆེན་བསྐྱེད་པའི་རྐྱེན་གཅིག་ཡིན་ནོ། །དེས་ཐེག་ཆེན་མཐོང་ལམ་པའི་ གདུལ་བྱ་བྱང་ཆེན་ལ་འགོད་པའི་གྲོགས་ཡིན་པས་སོ། །ཡུམ་ནི་ཟབ་སྟེ་བྱང་ཆེན་པོ་དེ་དག་ ནི་དཀའ་བ་བགྱིད་པའོ། །ཞེས་ནས། མཐོང་ལམ་ཐོབ་པའི་དགེ་སློང་དྲུག་སྟོང་ལུང་བསྟན་ པས
【現代漢語翻譯】 就像空中的鳥兒不依賴任何東西一樣，安住于虛空之中。 有法（chos can，具有某種性質的事物）：聲聞等僅僅安住于小乘的種姓會滅絕，因為生起了圓滿菩提心（從不捨一切有情），以及通過大乘教授（如《金光明經》）等來攝持。 有法：在勝義諦中對任何事物都沒有貪求和追求，因為在勝義諦中，真如（tathātā）也沒有追求。普遍成立，因為沒有比它更殊勝的法。 圓滿菩提有法：依靠勝義諦，即以勝義諦為主，沒有因，因為在勝義諦中是離戲論的。 聲聞聖者有法：以魔等外道的對境為目標，因為對慳吝（即對實有的執著）非常串習的緣起法性。 以這些對境為目標而假立的事物（即假立有補特伽羅）上顯現執著，即二取分別念，也就是假立的執著分別念，有九種。 這九種有法：被認為是見道時心和心所要斷除的，因為它的本體被無間道所摧毀。 法友則認為：二取分別念都要斷除。 總結：如果那樣，九個間斷（bar tshigs）各自對應四種分別念，即每一個都有九種等等，以及對治四種入定也同樣有九種的差別等等。對治的兩種自性是通過遮遣來區分的。 第二部分：生起見道大菩提的俱生助緣。 連線詞：像那樣等等，以何種近取見道之道的俱生助緣或助伴，而認為能夠生起大菩提等等。在根本論和註釋中：安立於證悟之法，安立於教理之法，以及調伏自相續這三者中，第一者是：菩薩見道者將其他所化有情安立於佛陀將要宣說的圓滿菩提的因，即大乘見道以及修道上，有法：大乘見道是生起大菩提的一個緣。因為這樣，大乘見道者是安立所化有情于大菩提的助伴。般若波羅蜜多是甚深，即那些大菩提是難行。從獲得見道的六千比丘被授記開始。
【English Translation】 Just as a bird in the sky does not rely on anything, it abides in the emptiness. Dharmas (chos can, things possessing a certain quality): The lineage of those who abide solely in the Hearers' Vehicle (Śrāvakayāna) will perish, because they generate the perfect Bodhicitta (from not abandoning all sentient beings), and through embracing the Mahāyāna teachings (such as the Golden Light Sutra). Dharmas: In ultimate truth, there is no craving or pursuit for anything, because in ultimate truth, even Suchness (tathātā) is not pursued. It is universally established, because there is no Dharma more supreme than it. Perfect Bodhi Dharmas: Relying on ultimate truth, that is, taking ultimate truth as primary, there is no cause, because in ultimate truth, it is free from elaboration. Hearer Noble Ones Dharmas: They aim at the objects of external adversaries such as demons, because of the nature of dependent origination that is very accustomed to miserliness (i.e., clinging to reality). Manifest clinging to things that are nominally established by aiming at those objects (i.e., nominally establishing the existence of a person), that is, the two conceptualizations of grasping, which are the conceptualizations of nominally established grasping, there are nine types. These nine types of Dharmas: are considered to be abandoned during the stage when the mind and mental factors of the Path of Seeing enter, because its essence is destroyed by the Uninterrupted Path. The Dharma friend considers: both conceptualizations of grasping must be abandoned. Summary: If that is the case, the nine interruptions (bar tshigs) each correspond to the four conceptualizations, that is, each has nine types, etc., and the four counteractive samādhis also have nine types of distinctions, etc. The two natures of the counteractive are distinguished by negation. Part Two: The Co-emergent Auxiliary Cause for Generating the Great Bodhi of the Path of Seeing. Connecting word: Like that, etc., with what co-emergent auxiliary cause or companion of the Approaching Path of Seeing is it thought that great Bodhi can be generated, etc. In the root text and commentary: Among establishing in the Dharma of realization, establishing in the Dharma of scripture, and taming one's own mind-stream, the first is: The Bodhisattva on the Path of Seeing establishes other beings to be tamed in the cause of perfect Bodhi that the Buddha will teach, that is, the Mahāyāna Path of Seeing and the Path of Cultivation, Dharmas: The Mahāyāna Path of Seeing is one condition for generating great Bodhi. Because of this, the Mahāyāna Path of Seeing is the companion for establishing beings to be tamed in great Bodhi. Prajñāpāramitā is profound, that is, those great Bodhis are difficult to practice. Starting from the six thousand monks who obtained the Path of Seeing being prophesied.
་(ཨཱརྱ་སོགས་)གསུངས་སོ། །(བསྐལ་བ་དཔེ་སྐར་མ་ལྟ་བུ་ལ་སངས་རྒྱས་མེ་ཏོག་སིལ་མ་ཞེས་མཚན་མཐུན་དགེ་ འདུན་མཐུན་ཞིང་ལོ་སྟོང་དུ་མཐུན་པར་ལུང་བསྟན། ) བར་མར་དྲུག་ཅུ་དང་། རྒྱས་པར་(བཙུན་གྲོལ་དག་ལྡན་དུ་ ཡང་)བརྒྱ་དྲུག་ཅུ་ལས་མི་སྣང་ངོ་། །གཉིས་པ་ནི། བྱང་སེམས་མཐོང་ལམ་པས་བྱང་ཆུབ་ཆེན་ པོའི་རྒྱུ་མཚན་ཁོ་ནར་ཡུམ་ཆུད་མི་(མདོ་དོན་)གསོན་པའི་གདུལ་བྱ་དེ་དག་ལ་ཡང་དག་པ་སྟེ་ མ་ནོར་བའི་ཚིག་དང་དོན་དང་སོགས་པ་ལམ་དང་སྒོ་དང་(གསེར་)མན་ངག་ལ་སོགས་པའི་སྒོ་ ནས་གཞུང་(རད་ཀིར་)ཤེར་པ་ཡང་དག་པར་(གང་ཟག་)སོ་སོར་གཏོད་པ་ནི་ཆོས་ཅན། དེས་དེའི་ རྐྱེན་གཉིས་པ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་སོགས་སྔར་གྱི་བསྒྲེའོ། །འཕགས་པ་ཀུན་དགའ་བོ་ལ་ཡུམ་ མང་དུ་གཏད་པ་(ཨཱརྱ་སོགས་)སྐབས་འདིར་(འོག་ལེའུ་ཐ་མ་)དང་། གཞུང་ཉེ་བར་བསྡུ་བའི་ལེའུས་ བསྟན་ནོ། ། གསུམ་པ་ནི། བྱང་ཆུབ་ཆེན་པོ་དེ་ཐོབ་པར་བྱེད་པའི་བར་ཆད་མེད་པའི་རྒྱུ་(ནི་ཚོགས་གཉིས་ ཀྱིས་བསྒྲུབས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཀྱིའོ་ཞེས་རད་ཀིར། )ཡུམ་མཐོང་ལམ་པ་རང་གིས་སྒོམ་པ་དང་སོགས་པ་ཐོས་ བསམ་གཞན་ལ་རྒྱ་ཆེར་འཆད་སྟོན་སོགས་ཆོས་ཅན། དེའི་རྐྱེན་གསུམ་པ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་ སོགས་བསྒྲེའོ། །དེ་ཆོས་ཅན། འབྲས་བུ་བསོད་ནམས་ཆེས་མང་བའི་མཚན་ཉིད་ཅན་ཡིན་ ཏེ། སྟོང་གསུམ་སེམས་ཅན་དགྲ་བཅོམ་པར་གྱུར་པའི་སྦྱིན་ཚུལ་བསྒོམས་པ་སོགས་ཀྱི་དགེ་ བ་བས་འབྲས་བུ་བསོད་ནམས་ཆེས་ལྷག་པའི་ཕྱིར་རོ། །སྟོང་གསུམ་སེམས་ཅན་དགྲ་བཅོམ་ 2-318 པར་གྱུར་པའི་དགེ་བ་བས་ཡུམ་སྐད་ཅིག་སྟོན་པ་ལྷག ཅེས་སོགས་རྒྱ་ཆེར་རོ། །མཐོང་ལམ་ བྱང་ཆེན་གྱི་དེ་མ་ཐག་པའི་རྒྱུར་མི་རིགས་ཏེ། ས་དགུས་བར་དུ་ཆོད་པས་སོ་སྙམ་ན། དེས་ ཆོད་ཀྱང་རྒྱུ་གསུམ་གྱི་ངེས་པ་ཁོ་ནར་དེ་བསྐྱེད་པས་སམ། མཐོང་སྤང་རྣམ་རྟོག་སྤངས་མ་ ཐག་དེ་ཐོབ་པས་བར་ཆད་མེད་རྒྱུ་ཉིད་ཡིན་ནོ་ཞེས་དག་ལྡན་ནོ། ། ༈ འབྲས་བུ། གསུམ་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ངོ་བོ། དེ་ལྟར་སྣང་ངོ་། །དང་པོ་ལ། མཚམས་སྦྱར་ ནི། ཉེར་ལེན་མཐོང་ལམ་ལྷན་གཅིག་བྱེད་རྒྱུ་གསུམ་པོ་དེ་ལྟ་བུ་དང་བཅས་པས་བསྐྱེད་པར་ བཞེད་པའི་འབྲས་བུ་སོགས་སོ། །རྩ་བ་ནི། རྟོགས་པ་ཆོས་སྐུ་ཆོས་ཅན། (སློབ་དཔོན། ) བྱང་ཆུབ་ ཆེན་པོ་ཞེས་བརྗོད་པར་བྱ་སྟེ། ཉོན་མོངས་རྣམ་རྟོག་གི་དྲི་མ་ཟད་པ་དང་མི་སྐྱེ་བར་རྟོགས་ པའི་ཡེ་ཤེས་མཐར་ཐུག་ཡིན་པས་སོ། །དེར་ཐལ། དེ་དག་དོན་དམ་པར་བདེན་དངོས་སུ་ ཡོད་པ་ལམ་གྱིས་ཟད་པ་མེད་པར་རང་བཞིན་གྱིས་ཟད་པ་དང་། (ཞེས་སོ། །འདི་གཞན་གྱིས་མ་ཤེས་ ཏེ། གཟུངས་ཀྱི་དབང་ཕྱུག་རྒྱལ་བོའི་མདོར། ཟད་པ་གཉེན་པོས་ཟད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། །གདོད་ནས་ཟད་པས་དེ་ཕྱིར་ཟད་ཅེས་ བསྟན། ། ) དོན་དམ་པར་རང་བཞི
【現代漢語翻譯】 （例如，'聖'等）被說了。(預言如同星辰般的劫數中，將有一位佛名為'花散'，其僧團和諧，教義一致，且持續千年。)，中間有六十位，廣義上（也包括具足戒的比丘尼）不超過一百六十位。第二點是，處於見道的菩薩們，僅僅爲了大菩提的因緣，將《般若經》（經文的要義）傳授給那些能夠理解的眾生，以正確無誤的詞語、意義，以及道路、門徑、（黃金般的）口訣等方式，將經文（Ratikir）準確地傳授給（每個人），這是有法。這是它的第二個緣。等等，與之前的內容進行比較。將《般若經》大量傳授給聖者阿難陀（聖等），在本處（下文最後一章）和經文的總結章節中有所闡述。 第三點是，獲得大菩提的無間之因（是通過二資糧成就的菩提，如Ratikir所說），即處於見道的《般若經》自身進行禪修，以及廣泛地為他人講授、展示等，這是有法。這是它的第三個緣。等等，進行比較。這是有法。它是具有極大功德的特徵，因為與觀修三千世界眾產生為阿羅漢的佈施等功德相比，其果報功德更為殊勝。與三千世界眾產生為阿羅漢的功德相比，僅僅宣說《般若經》一剎那的功德更為殊勝。等等，內容非常廣泛。見道是獲得大菩提的直接原因，因為中間隔著九地，有人可能會這樣認為。即使如此，由於它必定會產生三種原因，或者因為在斷除見道所斷的分別念之后立即獲得，所以它是無間之因，這是具足戒者的觀點。 果 第三部分分為兩點：菩提的本體，以及它的顯現方式。第一點，連線：通過具備近取因、見道以及三個原因等因素，所產生的果等等。根本是：證悟法身，這是有法。（導師）被稱為大菩提，因為它斷盡了煩惱和分別唸的垢染，並且是證悟的不生不滅的究竟智慧。理由是：這些在勝義諦中真實存在的事物，不是通過道路來斷除，而是通過自性來斷除。（如是說。這是其他人所不瞭解的，在《持世自在王經》中說：斷滅非由對治滅，本初即滅故名滅。）勝義諦中，自性...
【English Translation】 ('Arya', etc.) were spoken. (It is prophesied that in a kalpa like a star, there will be a Buddha named 'Flower Scatter', whose Sangha is harmonious, whose teachings are consistent, and who will last for a thousand years.) There are sixty in the middle, and in the broad sense (also including fully ordained nuns) no more than one hundred and sixty. The second point is that Bodhisattvas on the Path of Seeing, solely for the cause of Great Bodhi, transmit the Prajna Sutra (the essence of the sutra) to those sentient beings who can understand it, with accurate words, meanings, and through paths, gates, (golden) oral instructions, etc., accurately transmitting the scriptures (Ratikir) to (each) individual, this is Dharma. This is its second cause. Etc., compare with the previous content. The Prajna Sutra was extensively transmitted to Arya Anand (Arya, etc.), in this section (the last chapter below) and in the summary chapter of the scriptures. The third point is that the uninterrupted cause of attaining Great Bodhi (is the Bodhi achieved through the two accumulations, as Ratikir said), that is, the Prajna Sutra on the Path of Seeing is meditated on by oneself, and extensively taught and demonstrated to others, etc., this is Dharma. This is its third cause. Etc., compare. This is Dharma. It is characterized by great merit, because compared to the merit of contemplating the giving of the three thousand worlds of sentient beings becoming Arhats, etc., its resultant merit is even more superior. Compared to the merit of the three thousand worlds of sentient beings becoming Arhats, the merit of merely expounding the Prajna Sutra for a moment is more superior. Etc., the content is very extensive. The Path of Seeing is not considered the immediate cause of attaining Great Bodhi, because it is separated by nine bhumis, some may think. Even so, because it necessarily produces three causes, or because it is obtained immediately after abandoning the conceptual thoughts to be abandoned on the Path of Seeing, it is indeed the uninterrupted cause, this is the view of those with full precepts. Fruit The third part is divided into two points: the essence of Bodhi, and the way it appears. The first point, connection: the fruit produced by possessing the proximate cause, the Path of Seeing, and the three causes, etc. The root is: the realization of Dharmakaya, this is Dharma. (The teacher) is called Great Bodhi, because it has exhausted the defilements of afflictions and conceptual thoughts, and is the ultimate wisdom of realizing non-arising and non-ceasing. The reason is: these things that truly exist in ultimate truth are not eliminated by the path, but by their own nature. (As it is said. This is not understood by others, in the Sutra of the King of Dhāraṇī's Power, it is said: Extinction is not caused by antidotes, but is shown as extinction because it is extinct from the beginning.) In ultimate truth, the nature...
ན་གྱིས་མི་སྐྱེའམ་སྐྱེ་མེད་དུ་རྟོགས་པའི་ཡེ་ཤེས་མཐར་ཐུག་ ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཟད་ཤེས་དང་མི་སྐྱེ་ཤེས་གཉིས་ནི་གོ་རིམ་བཞིན་དུ་ཟད་མེད་སྐྱེ་མེད་དུ་ ཤེས་པར་བྱའོ། །ཡུམ་ཟད་པར་འདོད་པ་ནི་ནམ་མཁའ་ཟད་པར་འདོད་དུ་ཟད་དོ། །སོགས་ རྒྱ་ཆེར་དང་། ཆོས་དེ་དག་ལ་ནི་སྐྱེ་བ་མེད་ལ། སོགས་རྒྱས་སོ། །(རད་ཀིར་གྱིས་རྐང་བ་དང་པོ་གཉིས་ ཀྱིས་ཉན་ཐོས་ཀྱི་བྱང་ཆུབ་བསྟན་ཕྱེད་ཕྱི་མས་ཐེག་ཆེན་གྱི་བྱང་ཆུབ་བསྟན་ཞེས་སོ། ། )འགྲེལ་པ་ལ། རྟགས་དགོད། ཕྱོགས་ཆོས་བསྒྲུབ་པའོ། །དང་པོ་ནི། རྟོགས་པ་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་དང་སོགས་པ(ས་སྐུ་བཞི་ཆར་གཟུང་ངོ་། ། ཆོས་བཤེས། ) ངོ་བོ་ཉིད་ལོངས་སྤྲུལ་སྐུ་ཆོས་ཅན། བླ་མེད་(ཡེ་ཤེས་ལས་སྐུ་གཞན་ཡིན་པར་མི་འཐད་པའི་ ཕྱིར་རོ། ། )བྱང་ཆེན་ཡིན་པར་བརྗོད་དོ། །དྲི་མ་རྣམས་ཟད་པ་དང་། མི་སྐྱེ་བའི་ཡེ་ཤེས་ཡིན་པ་ གང་ཞིག ཆོས་ཐམས་ཅད་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པ་སྟེ་བདེན་པའི་(གསེར་)སྐྱེ་མེད་དུ་མངོན་སུམ་དུ་ 2-319 རྟོགས་པའི་མཚན་ཉིད་འཁྲུལ་བའི་དྲི་མ་མ་ལུས་པ་དང་བྲལ་བས་(ཆོས་བཤེས། གསེར་ནི་ཚད་མས་ འཐད་པའི་ཕྱིར་ཞེས་སོ། ། )མ་ནོར་བ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་གྱི་བདག་ཉིད་དེ་དེ་ཡིན་པས་སོ། །ཟུར་དང་པོ་ སྒྲུབ་ན། ཆོས་ཅན། དེ་ཡིན་ཏེ། དོན་དམ་པར་ཡོད་པའི་དྲི་མ་བདེན་དངོས་ལམ་གྱིས་འགག་ པ་སྟེ་ཟད་པ་མེད་པར་རང་བཞིན་གྱིས་ཟད་པ་དང་མི་སྐྱེ་བ་མངོན་སུམ་གྱིས་ཤེས་པའི་ཕྱིར། རྩ་བ་ལྟར་གོ་རིམ་བཞིན་ནོ། ། གཉིས་པ་ལ་གཉིས་ལས། ལུང་ལ་བརྟེན་ནས་སྒྲུབ་པ་ནི། ཆགས་སོགས་ཉོན་མོངས་པ་ དང་རྣམ་རྟོག་ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་པའི་དྲི་མ་སྐྱེས་པ་དང་མ་སྐྱེས་པའམ་(ནི་འོག་ཏུ་འཆད་པ་)མ་འོངས་ པ་ཉིད་དུ་བཏགས་པ་རྣམས་ནི་ཆོས་ཅན། དོན་དམ་པར་འགག་སྐྱེ་མེད་དེ། ཆོས་དབྱིངས་ ཀྱི་ངོ་བོ་ཉིད་དེ་རང་བཞིན་ཅན་ཡིན་པས་སོ། །ནམ་མཁའ་བཞིན་དུའོ། །རྟགས་ལུང་གིས་ གྲུབ་སྟེ། ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་དེ་བཞིན་ཉིད་ལས་མ་གཏོགས་པ་སྟེ་དེ་དང་བྲལ་བའི་འདི་ལྟར་ སྣང་བའི་ཆོས་ཅུང་ཟད་ཀྱང་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། ཞེས་དབུས་མཐར་འབྱུང་བས་སོ། །(རྒྱན་ནའང་ ཡོད། )གཉིས་པ་རིགས་པས་བསྒྲུབ་པ་ནི། རམ་གྱིས་བསྡུས་པ། སྒྲིབ་གཉིས་ཆོས་ཅན། (རྩ་ བའི་)ཆོས་འདྲ། དོན་དམ་པར་འཐད་པའི་དངོས་པོར་མེད་པས་སོ། །ནམ་མཁའི་པད་མ་བཞིན་ དུའོ། །དེ་ཡིན་ཏེ། དོན་དམ་པར་བདེན་པའི་གཅིག་དང་དུ་མའི་ངོ་བོ་ཉིད་དང་བྲལ་བའི་ཕྱིར། དོན་དམ་པར་རྒྱུ་བདག་གཞན་གཉིས་ཀ་རྒྱུ་མེད་ལས་མི་སྐྱེ་བས་སོ། །(རྡོ་རྗེ་གཟེགས་མའོ། ། ) དོན་ དམ་པར་འབྲས་བུ་རྫས་སུ་ཡོད་མེད་མི་སྐྱེ་བས་སོ། །(བུདྡྷ་ཤྲཱི་ཡོད་མེད་སྐྱེ་འགོག་གོ །) སོགས་པ་རྟེན་ འབྲེལ་གྱི་རྟགས་དང་མུ་བཞི་སྐྱེ་འགོག་གི་རྟགས་ལ་སོགས་པའི་ཚད་མས་སམ
【現代漢語翻譯】 因為以智慧徹底了悟諸法不生不滅。應按順序理解盡智和無生智為無盡和不生。認為般若佛母窮盡，就如同認為虛空窮盡一樣。等等，內容非常廣泛。對於這些法，沒有生等等，內容非常詳盡。（Ra Dak Ngag 認為前兩句偈頌闡述了聲聞的菩提，後半部分闡述了大乘的菩提。）註釋中說：立宗，立為法性，立為所立。第一種情況是：證悟法身等（包括四身。法友）。自性身、報身、化身，法性，被稱為無上（因為不應認為智慧之外還有其他身）。什麼是煩惱障習氣滅盡，以及無生智慧？即如實了知一切法，如實（黃金）現證無生之體性，遠離一切錯謬之垢染（法友。黃金之所以被引用，是因為它符合量論）。因為是無誤如實的自性。如果首先建立宗，法性，即是如此，因為以勝義諦存在之垢染，被真實道所斷除，即無有窮盡，並且以自性窮盡和不生，以現量而知。如根本頌的順序一樣。 第二部分分為兩點。從依據聖言量來建立：貪等煩惱和分別念所知障的垢染，無論是已生或未生（將在下文闡述），或者僅僅是未來的，這些法性，在勝義諦中是無有生滅的，因為是法界之自性。如同虛空一般。以聖言量成立此理，即法界，除了真如之外，不存在任何與之相異的法，如《中邊分別論》所說。（《寶性論》中也有）。第二，以理證來建立：以 Ram 字來概括。二障，法性，（根本的）相似法，因為在勝義諦中不存在合理的實有。如同虛空中的蓮花一般。即是如此，因為遠離勝義諦中真實的一和多的自性。因為在勝義諦中，從因、自、他、二者，以及無因之中，都不會產生。（《金剛擇》）。在勝義諦中，果不存在實體，因此無有生滅。（布達室利：存在、不存在、生、滅）。等等，以緣起的理證和四句生滅的理證等量論來證明。
【English Translation】 Because ultimate wisdom realizes that all phenomena are neither born nor cease. The exhaustion-wisdom and the non-arising-wisdom should be understood as inexhaustible and unborn, respectively. To think that the Prajñāpāramitā (Mother of Wisdom) is exhausted is like thinking that space is exhausted. And so on, extensively. For those dharmas, there is no birth, etc., extensively. (Ra Dak Ngag says that the first two lines of the verse explain the Bodhi of the Shravakas, and the latter half explains the Bodhi of the Mahayana.) In the commentary, it says: Establishing the thesis, establishing the dharma-nature, establishing what is to be established. The first case is: realizing the Dharmakaya (Body of Dharma), etc. (including all four bodies. Dharma friend). Svabhavikakaya (Essence Body), Sambhogakaya (Enjoyment Body), Nirmanakaya (Emanation Body), the Dharmata (nature of reality), are said to be unsurpassed (because it should not be thought that there are other bodies besides wisdom). What is the exhaustion of the stains of afflictions and the non-arising wisdom? That is, truly knowing all dharmas, truly (gold) directly realizing the unborn nature, being free from all defilements of delusion (Dharma friend. Gold is cited because it conforms to valid cognition). Because it is the unerring and true nature. If the thesis is established first, the Dharmata (nature of reality), is so, because the stains that exist in the ultimate truth are cut off by the true path, that is, there is no exhaustion, and with the exhaustion and non-arising of self-nature, it is known by direct perception. As in the order of the root verse. The second part is divided into two points. Establishing from relying on the Agamas (scriptural authority): the stains of afflictions such as attachment and the obscurations of knowable objects of conceptual thought, whether born or unborn (which will be explained below), or merely future, these dharmas, in the ultimate truth, are without arising and ceasing, because they are the nature of the Dharmadhatu (sphere of reality). Like space. This reason is established by scripture, that is, the Dharmadhatu, apart from Suchness (Thusness), there is not even a little bit of phenomena that appears to be different from it, as stated in the Madhyantavibhaga (Distinguishing the Middle from the Extremes). (It is also in the Ratnagotravibhāga (Uttaratantra)). Second, establishing by reasoning: summarized by the syllable Ram. The two obscurations, Dharmata (nature of reality), (the root) similar dharma, because there is no reasonable entity in the ultimate truth. Like a lotus in the sky. It is so, because it is free from the nature of true one and many in the ultimate truth. Because in the ultimate truth, from cause, self, other, both, and without cause, it does not arise. (Vajraśekhara). In the ultimate truth, the result does not exist as a substance, therefore there is no arising and ceasing. (Buddha Shri: existence, non-existence, arising, cessation). And so on, proven by the valid cognition of the reason of dependent origination and the reason of the fourfold arising and ceasing, etc.
་འཐད་པས་ སོ། །ཆོས་བཤེས་ནི། སོགས་པས་ལུང་བསྡུ་ཞེས་སོགས་ཅུང་ཟད་གཞན་དུ་འཆད་དོ། །(གསེར་ ཡང་སོགས་པ་གཞན་དུ་འཆད་དོ། ། ) གཉིས་པ་ལ། འདོད་པ་བརྗོད། སུན་འབྱིན་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ནི། ཉན་ཐོས་པ་(ནང་ 2-320 གི་མུ་སྟེགས་པ་གང་དག་ཅེས་གསེར། ཉན་ཐོས་དང་རྣམ་རིག་པ་གང་དག་ཅེས་ཆོས་བཤེས་ཏེ་མི་ལེགས་སོ། ། )གང་དག་ སྤང་བྱ་སྒྲིབ་པའི་དངོས་པོ་སྔར་བདེན་པར་ཡོད་པ་ཕྱེས་ལམ་གོམས་པས་འཇིག་པ་སྟེ་ཟད་ པའི་བསམ་པས་ཏེ་དེར་འཛིན་པའི་སྒོ་ནས་སྔར་ཡོད་ཀྱི་སྒྲིབ་པ་བདེན་དངོས་ཟད་པ་ལ་ཟད་ དོ་སྙམ་པའི་ཤེས་པ་དང་། སྤྱིར་སྡུག་བསྔལ་ད་མི་སྐྱེ་བ་དང་ཁྱད་པར་དུ་མ་འོངས་པའི་སྡུག་ བསྔལ་སོགས་བདེན་པའི་དངོས་པོ་ཞིག་ཡོད་པ་ད་ལྟར་དུ་གཏན་མི་སྐྱེ་བར་ལམ་གྱིས་བྱས་ པའི་བསམ་པས་ཏེ་དེར་བསམས་ནས་དེ་འདྲ་དེ་ད་ལྟར་དུ་གཏན་མི་སྐྱེ་བ་ལ་མི་སྐྱེའོ་སྙམ་ པའི་འཕགས་པའི་ཤེས་པ་ནི་ཟད་མི་སྐྱེ་ཤེས་ཡིན་པར་བརྗོད་ཅིང་། རང་ལུགས་ཀྱི་བྱང་ཆུབ་ ཀྱང་དེ་འདྲའི་ཟད་མི་སྐྱེ་ཤེས་ཡིན་པར་བརྗོད་དོ། །འདི་ཤོད་པ་ཉུང་ངོ་། ། གཉིས་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། དོན་ལ་གནས་པའི་རིགས་པས་དགག ཁས་བླངས་སྔ་ཕྱི་ འགལ་བས་དགག་པའོ། ། དང་པོ་ལ། མཚམས་སྦྱར་ནི། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། ནང་གི་མུ་སྟེགས་(གསེར་)དེ་དག་གི་ ལུགས་ལ་སྔར་སྐྱེས་ཟིན་གྱི་དྲི་མ་བདེན་དངོས་ལམ་གྱིས་ཟད་པར་དང་། ད་ལྟར་དུ་གཏན་ མི་སྐྱེ་བའི་ཆོས་ཅན་གྱི་དྲི་མ་བདེན་དངོས་སུ་ཡོད་པ་རྣམས་ད་ལྟ་རྫས་སུ་ཡོད་བཞིན་དུ། ད་ མི་སྐྱེ་བར་ཤེས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཆེན་པོ་དེ་ཡོད་པར་རུང་བ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། དེ་འདྲའི་ཟད་ པ་དང་མི་སྐྱེ་བའི་ཆོས་ཅན་དེ་དག་མེད་པར་ཁོ་ནས་སོ། །དེར་ཐལ། གང་གི་ཕྱིར་ན་དོན་ དམ་པར་སྐྱེ་འགག་མེད་པ་དེ་ལྟ་ཡིན་པ་དེའི་ཕྱིར། ཞེས་རྟགས་ཆོས་བཤེས་སོ། །གང་གི་ ཕྱིར་ཐེག་ཆེན་གྱི་ཚུལ་ལ་བྱང་ཆུབ་དེ་ལྟ་ཡིན་པ་དེའི་ཕྱིར། ཞེས་སོགས་གསེར་རོ། །ཞེས་ པར་ཚིགས་སོགས་སོ། །རྩ་བ་ནི། རྩེ་མོའི་མཐོང་ཞེས་བྱ་བའི་ལམ་གྱིས་ནི་ཆོས་ཅན་སྤང་ བྱ་རྣམ་རྟོག་གི་རིགས་(ནི་བྱེ་བྲག་གོ་ཅེས་ཟླ་ཟེར། )སྔར་བདེན་པར་ཡོད་པ་ཅི་ཞིག་ཟད་ཅིང་བདེན་ དངོས་སླར་སྐྱེ་མེད་རྣམ་པ་སྟེ་དངོས་པོ་ཅི་ཞིག་ཐོབ་སྟེ་དེ་འདྲ་མེད་པར་ཐལ། སྤང་བྱ་དྲི་མ་ 2-321 སྐྱེས་ཟིན་བདེན་དངོས་འགག་པ་མེད། ད་ལྟར་དུ་མི་སྐྱེ་བའི་ཆོས་ཅན་གྱི་དྲི་མ་བདེན་དངོས་ དེ་ལྟར་སྐྱེ་བ་འགོག་པ་མེད་པའི་ཕྱིར། དེ་ཡིན་ཏེ། དྲི་མ་སོགས་དོན་དམ་པར་བདེན་དངོས་ ཀྱིས་སྟོང་པའི་རང་བཞིན་ཡིན་པས་སོ། །འགྲེལ་པ་ལ། བསྡུས་ན་དེ་ཡིན་ནོ། །མཐོང་ལམ་ ཆོས་ཅན། དེའི་སྟོབས་ཀྱིས་མཐོང་སྤང་རྣམ་པར་རྟོག་པ་དང་སོགས་པ་ཉོན་མོངས་པའི་ངོ་ བོ་སྟེ་དངོས་པོ་སྔར་སྐྱེས་པའི་བདེན་པ་
【現代漢語翻譯】 因此。 關於法友，『等等』表示收集論據，但有些地方的解釋略有不同。（《金鬘論》等其他地方也有解釋。） 第二部分包括：陳述觀點和駁斥觀點。 第一部分是：聲聞乘（《金鬘論》中說：『哪些是內道外道？』法友說：『哪些是聲聞乘和唯識宗？』這是不正確的。）中的一些人認為，通過修道，先前真實存在的應斷之障的本體會毀滅，即通過修習道路，以滅盡之心，通過執著於此，先前存在的障礙的真實本體會滅盡，併產生『滅盡』之識。 一般來說，痛苦不會再生起，特別是未來的痛苦等真實存在的本體，現在通過道路的作用而永遠不會再生起，通過如此思考，對於這種現在永遠不會再生起的狀態，產生『不生』之聖識，這就是滅盡不生智。 他們認為，自宗的菩提也是這樣的滅盡不生智。但這樣說的人很少。 第二部分分為兩部分：以符合實際的理智進行反駁；以前後矛盾的承諾進行反駁。 第一部分，連線語：所知法，對於內道外道（《金鬘論》）的宗派來說，先前已經產生的垢染的真實本體通過道路而滅盡，以及現在永遠不會產生的法性的垢染，真實存在的事物，現在仍然存在，卻知道它不會產生，認為存在這樣的大菩提是不合理的。 因為這樣的滅盡和不生的法性是不存在的。原因在於，從勝義諦的角度來看，沒有生滅，所以才是這樣。這是法友的觀點。『因為大乘的道理是這樣的。』等等，《金鬘論》中也有類似的說法。『等等』表示等等。 根本頌：通過名為『頂峰之見』的道路，先前真實存在的應斷之分別（《月鬘論》中說：『是各個宗派。』）會滅盡什麼，以及獲得什麼真實不生的狀態？ 應斷之垢染，已經產生的真實本體不會停止，現在不會產生的法性的垢染，也不會阻止它以那種方式產生。因為，垢染等在勝義諦中是空性的。註釋：簡而言之，就是這樣。 見道，通過它的力量，見道所斷的分別和等等煩惱的本體，即先前產生的真實。
【English Translation】 Therefore. Regarding Dharma friends, 'etc.' indicates collecting arguments, but some explanations differ slightly. (The 'Golden Garland' and others also explain it differently.) The second part includes: stating the view and refuting the view. The first part is: Some of the Shravakas (The 'Golden Garland' says: 'Which are the inner and outer heretics?' Dharma friend says: 'Which are the Shravakas and the Yogacharas?' This is incorrect.) believe that through the path, the previously truly existing entity of the obscurations to be abandoned will be destroyed, that is, through practicing the path, with the mind of cessation, by clinging to it, the previously existing obscurations' true entity will be destroyed, and the knowledge of 'cessation' will arise. Generally, suffering will not arise again, especially the truly existing entity of future suffering, etc., will never arise again now through the action of the path, by thinking in this way, for this state that will never arise now, the noble knowledge of 'non-arising' arises, which is the knowledge of cessation and non-arising. They believe that their own Bodhi is also such knowledge of cessation and non-arising. But few people say this. The second part is divided into two parts: refuting with reason that accords with reality; refuting with contradictory promises before and after. The first part, the connecting words: knowable things, for the sects of inner heretics (the 'Golden Garland'), the true entity of the defilements that have already arisen previously is extinguished by the path, and the defilements of the Dharma nature that will never arise now, the things that truly exist, still exist now, but knowing that they will not arise, it is unreasonable to think that such great Bodhi exists. Because such cessation and non-arising Dharma nature does not exist. The reason is that from the perspective of ultimate truth, there is no arising or ceasing, so it is like this. This is the view of Dharma friend. 'Because the principle of the Mahayana is like this.' etc., the 'Golden Garland' also has similar statements. 'Etc.' means etc. Root verse: Through the path called 'Peak Vision', what will be extinguished of the previously truly existing to-be-abandoned discriminations (The 'Moon Garland' says: 'are the various sects.') and what truly non-arising state will be attained? The to-be-abandoned defilements, the true entity that has already arisen will not cease, and the defilements of the Dharma nature that will not arise now will not prevent it from arising in that way. Because, defilements, etc., are empty in ultimate truth. Commentary: In short, that's it. The path of seeing, through its power, the discriminations to be abandoned by the path of seeing and the nature of the afflictions, etc., that is, the truth of things that arose previously.
ནི་ཅི་ཞིག་ཟད། ད་ལྟར་དུ་གཏན་མི་སྐྱེ་བའི་ཆོས་ཅན་ གྱི་དྲི་མ་ད་ལྟར་མ་སྐྱེས་པ་སྟེ་མི་སྐྱེ་བའི་བྲལ་ཐོབ་ཅི་ཞིག་སྐྱེས་ཏེ་དེ་འདྲ་ཅུང་ཟད་ཀྱང་མེད་ པ་ཁོ་ན་ཡིན་པར་ཐལ། གོ་རིམ་བཞིན་དུ་སྔར་སྐྱེ་བའི་དྲི་མ་བདེན་དངོས་ཟད་པར་བྱས་པའི་ སྒོ་ནས་འགོག་པ་དང་བྲལ། མ་སྐྱེས་སམ་མི་སྐྱེ་བའི་ཆོས་ཅན་གྱི་དྲི་མ་མ་འོངས་པ་རྫས་ཡོད་ སྐྱེ་བའི་གེགས་བྱེད་པའི་མཚན་ཉིད་ཀྱི་སྒོ་ནས་འགོག་པ་དང་བྲལ་བས་སོ། །དེར་ཐལ། དྲི་ མ་ཐམས་ཅད་དོན་དམ་པར་དེ་བཞིན་ཉིད་ཀྱི་ངོ་བོའི་རང་བཞིན་ཏེ་བདེན་མེད་ཡིན་པས་ སོ། །སྔ་མ་འདོད་ན། དངོས་པོ་བདེན་མེད་ལ་ལོག་པ་བདེན་པར་མངོན་པར་ཞེན་པ་ཁྱེད་ཀྱི་ ལུགས་ཀྱིས་དེ་ལྟར་འདོད་པ་འགལ་ལོ། །དེས་ན་ཐར་འདོད་ཆོས་ཅན། དབུ་མ་པ་ཁོ་བོ་ཅག་ གི་གཞུང་ལུགས་དོན་དམ་པར་རང་བཞིན་གྱིས་གང་ཡང་ཟད་སྐྱེ་མེད་པ་ཁོ་ནར་ཁས་བླང་ བར་བྱ་དགོས་སོ། །དོན་དམ་པར་ཡོད་པའི་ཟད་མི་སྐྱེ་བ་བདེན་དངོས་མེད་པ་དེའི་ཕྱིར་རོ། ། (གསེར་ནི་བདག་མེད་ཀུན་འགྲོ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ལམ་ཡིན་པས་བསྟེན་པར་གྱིས་ཞེས་དགོངས་སོ་གསུང་ངོ་། ། ) གཉིས་པ་ལ། འདོད་པ་བརྗོད། དེ་དགག་གོ །དང་པོ་ནི། དོན་དམ་གྱི་དངོས་པོ་མེད་ པ་དེ་ལྟ་མ་ཡིན་ཏེ། ཤེས་པ་རང་རིག་སྐད་ཅིག་མ་དང་གཟུགས་སོགས་ཀྱི་(ཕུང་བོ་དོན་དམ་ཞེས་ ཟླ་ཟེར། )རྡུལ་ཕྲན་སོགས་ཀྱི་ཆོས་ཡང་དག་པར་ཡོད་པར་ཁས་ལེན་ནའོ། །གཉིས་པ་ལ། སྔ་ འགྲེལ་ནི། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་དངོས་འཛིན་མ་སྤངས་པར་ཉོན་མོངས་པ་དང་ཞེས་ སོགས་སོ། །(རྩ་བ་དང་འདྲ་སྦྱོར་ཕྲེང་བལྟ། ) རྩ་བ་ནི། དངོས་སྨྲ་བ་གཞན་གྱི་ལུགས་ལྟར་ན། རང་ 2-322 རིག་སྐད་ཅིག་མ་དང་རྡུལ་ཕྲ་རབ་སོགས་ཀྱི་ཆོས་རྣམས་ཆོས་ཅན། ཁྱེད་རྣམས་ལ་དངོས་ འཛིན་སྤང་དུ་མི་རུང་བར་ཐལ། བདེན་དངོས་སུ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། སྟོན་པ་སངས་ རྒྱས་ཆོས་ཅན། ཤེས་སྒྲིབ་ཟད་པ་མིན་པར་ཐལ། དངོས་འཛིན་མ་སྤངས་པས་སོ། །རྟགས་ ཁས་སོ། །མ་ཁྱབ་ན། དེ་མ་སྤངས་ཀྱང་ཤེས་སྒྲིབ་སྤངས་པར་བརྗོད་པ་གང་དེ་ལ་བྱམས་ པ་ཁོ་བོས་མཚར་དུ་བརྩིས་ཏེ། འདི་ནི་མི་སྲིད་དོ་ཞེས་འཕགས་པ་བྱམས་པས་དགོངས་སོ། ། གསེར་རོ། །འགྲེལ་པ་ལ། ཞར་བྱུང་རྣལ་འབྱོར་ས་བཞི་བཤད། རྩ་བའི་གཞུང་གི་ཚིག་དོན་ དགྲོལ་བའོ། །དང་པོ་ལ་བཞི་སྟེ། དངོས་པོ་ཇི་སྙེད་ཡོད་པ་ལ་(ལེའུ་མཚམས་སུ་སྣང་། ཇི་ལྟ་བར་གྱུར་ པའི་)སེམས་ཙམ་ལ། (ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་གྱུར་པའི་)དེ་བཞིན་ཉིད་ལ། དམིགས་མེད་ལ་དམིགས་པའོ། ། (དམིགས་པ་དམིགས་སུ་མེད་པའམ་སྣང་བ་མེད་པའི་རྣལ་འབྱོར་གྱི་སའོ། ། ) ཞེས་ཤནྟིས་ཤེར་ཕྱིན་མན་ངག་ཆེ་ བ་ལས་སོ། །བཞི་བོ་འདི་བྱང་སེའི་བསྒོམ་ཚུལ་ཡིན་ལ་རྣལ་འབྱོར་དང་བསྒོམ་པ་རྣམ་གྲངས་ ཡིན་ཞིང་མདོ་ལང་གཤེགས་
【現代漢語翻譯】 什麼被耗盡？對於那些具有永不生起之法性（指空性）的眾生來說，現在未生起的垢染，即未生起的離系，又有什麼生起呢？根本沒有任何東西生起，這僅僅是一種推論。通過逐漸地、按順序地滅盡先前生起的垢染的真實存在，從而實現斷滅和離系。對於未生起或不生起的法性的垢染，通過未來阻礙實體存在的生起的特徵來實現斷滅和離系。為什麼呢？因為所有的垢染在究竟意義上都是如是性的本質，即無自性。如果承認前者（垢染真實存在），那麼，對於一個無自性的事物，執著于顯現為真實的顛倒認知，按照你們的觀點，這種承認是矛盾的。因此，想要獲得解脫的眾生，必須承認我們中觀派的宗義，在究竟意義上，沒有任何東西會耗盡或生起。因為在究竟意義上，不存在真實的耗盡或生起。 （黃金是無我的普遍道路，是菩提之路，所以要遵循它。這是他的意圖。） 第二部分：陳述對方的觀點，然後駁斥它。首先是陳述：究竟意義上的事物並非不存在，因為存在著自證的剎那意識和色蘊等（蘊被月稱稱為究竟意義上的存在），以及微塵等法。 第二部分：駁斥。首先是解釋：世尊說，不捨棄實執就無法斷除煩惱等等。（參見根本和類比之串聯）。根本是：按照其他實有論者的觀點，自證的剎那意識和極微塵等法，你們這些法，不應該被捨棄實執。為什麼呢？因為它們是真實存在的。如果承認，那麼導師佛陀，並沒有斷盡所知障。為什麼呢？因為沒有捨棄實執。如果承認這個論點，那麼，如果有人說即使不捨棄實執也能斷除所知障，慈氏菩薩會認為這很奇怪，並認為這是不可能的。黃金！解釋：解釋了四種瑜伽地的附帶內容。解釋了根本論典的詞義。第一部分有四點：存在多少事物（似乎是章節標題，存在多少事物），唯識（如是存在），如是性（如是存在），以及無相之相。（無相之相或無顯現的瑜伽地。）正如寂天在《大般若波羅蜜多教授》中所說。這四者是菩薩的修行方式，瑜伽和修行是同義詞，出自《楞伽經》。
【English Translation】 What is exhausted? For those beings who possess the nature of never arising (referring to emptiness), what arises from the defilements that are not arising now, that is, the non-arising separation? Nothing at all arises; this is merely a deduction. Through gradually and sequentially exhausting the true existence of the defilements that arose previously, cessation and separation are achieved. For the defilements of the nature of not arising or never arising, cessation and separation are achieved through the characteristic of obstructing the arising of substantial existence in the future. Why? Because all defilements, in the ultimate sense, are the nature of suchness, that is, without self-nature. If the former (that defilements truly exist) is acknowledged, then, for a thing without self-nature, clinging to the inverted perception that appears as true is contradictory according to your view. Therefore, beings who desire liberation must acknowledge that, in the ultimate sense, nothing is exhausted or arises in our Madhyamaka school. Because there is no true exhaustion or arising in the ultimate sense. (Gold is the universal path of selflessness, the path to Bodhi, so follow it. This is his intention.) Part Two: Stating the opponent's view, then refuting it. First, the statement: Things in the ultimate sense do not not exist, because there are moments of self-aware consciousness and aggregates of form, etc. (aggregates are called ultimate existents by Chandrakirti), and dharmas such as atoms. Part Two: Refutation. First, the explanation: The Blessed One said that one cannot abandon afflictions without abandoning the clinging to reality, etc. (See the root and analogy series). The root is: According to the view of other realists, moments of self-aware consciousness and extremely subtle particles, etc., you dharmas, should not abandon clinging to reality. Why? Because they are truly existent. If acknowledged, then the teacher Buddha has not exhausted the obscurations of knowledge. Why? Because he has not abandoned clinging to reality. If this argument is acknowledged, then if someone says that one can abandon the obscurations of knowledge even without abandoning clinging to reality, Maitreya Bodhisattva would consider this strange and think it impossible. Gold! Explanation: Explained the incidental content of the four yogic grounds. Explained the meaning of the words of the root text. The first part has four points: how many things exist (seems to be a chapter heading, how many things exist), Mind-Only (as it exists), Suchness (as it exists), and aiming at the aimless. (The yogic ground of aiming at the aimless or without appearance.) As Shantideva said in the Great Perfection of Wisdom Instructions. These four are the practice methods of Bodhisattvas, yoga and practice are synonymous, from the Lankavatara Sutra.
དང་སྦྱར་ཏེ་རྒྱས་པར་ཤན་ཏིའི་ཤེར་ཕྱིན་མན་ངག་རྒྱས་བསྡུས་ སུ་ཤེས་པར་བྱའོ། །(ལེགས་པོ་ཡོད། ) འདིར་གཞུང་དོན་ཙམ་བཤད་ན། རྣལ་འབྱོར་གྱི་ས་བཞི་ འདིར་མངོན་ཏེ། བདག་མེད་ལ། སེམས་ཙམ་ལ། གཉིས་མེད་ལ། རང་བཞིན་མེད་པ་ལ་ དམིགས་པའི་རྣལ་འབྱོར་གྱི་སའོ། །འདིར་དམིགས་པ་ནི་རྣམ་པ་ལ་བྱས་སྣང་བས་འགྱུར་ སྐྱོན་ཡིན་ནམ་དཔྱད་དོ། །དང་པོ་ལ། དམིགས། རྣམ། འབྲས་བུ་གསུམ་ལས། དང་པོ་ལ། དེ་ལ་ཞེས་པ་ནི། ཕྱི་རོལ་ཡོད་ལྟའི་བྱང་ཆུབ་མི་འཐད་པ་དེ་ལྟར་གནས་པ་ན་(དེ་བས་དོན་དེ་ཚད་ མ་ཆོས་མཆོག་ཏུ་ཡང་ཚུལ་དེ་འདྲ་ཡོད་དོ། ། )རྣལ་འབྱོར་པས་ཤེས་སྒྲིབ་རྟོག་པ་སླར་མི་ལྡོག་པར་སྤོང་ངོ་ ཞེས་འོག་མ་དང་སྦྱར་རོ། །ཞེས་གསེར་རོ། །གང་ཟག་གི་བདག་དེས་དབེན་པའི་ཕུང་བོ་དང་ སོགས་པ་ཁམས་སྐྱེ་མཆེད་རྟེན་འབྲེལ་སྐྱེ་འཇིག་གི་ཆོས་ཅན་ལ་དམིགས་ཏེའོ། །གཉིས་པ་ ནི། གང་ཟག་གི་བདག་མེད་དོ་སྙམ་དུ་རྟོགས་ནས་བདག་མེད་པར་རྩེ་གཅིག་ཏུའོ། །ཅི་སྟེ་ 2-323 བདག་མེད་ན། ཕུང་སོགས་ཆོས་ཅན། དེ་མེད་དོ། །སྐྱེ་འཇིག་གི་ཕྱིར། ཁྱབ་སྟེ། གང་ཟག་གི་ བདག་དེ་སྐྱེ་འཇིག་གིས་སྟོང་པའི་ཕྱིར་རོ། ། གསུམ་པ་ནི། དེ་ལྟར་བསྒོམས་པས་གང་ཟག་གི་བདག་ཏུ་མངོན་ཞེན་བོར་ཏེ་དེ་སྤངས་ པ་འཐོབ་བོ། །གཉིས་པ་ལའང་གསུམ་ལས། དམིགས་པ་ནི་དོན་དུ་སྣང་བ་འདི་ནིའོ། ། གཉིས་པ་རྣམ་པ་ནི། སེམས་ཏེ་ནང་གི་རིག་པ་ཁོ་ན་ཡིན་གྱི་ཕྱི་རོལ་གྱི་དོན་ཡན་གར་བ་ ནི་མེད་དོ་ཞེས་བྱ་བར་རྩེ་གཅིག་ཏུ་ཡིད་ལ་བྱེད་དོ། །འདིའི་རྒྱུ་མཚན་ནི། སྔོན་པོ་དེའི་བློ་དེ་ འཛིན་དབང་ཤེས་ཆོས་ཅན་རང་ལ་སྔོན་པོར་སྣང་བ་དང་རྫས་ཐ་དད་དུ་མི་བདེན་ཏེ། དེ་དང་ ལྷན་གཅིག་(ནི་དུས་གཅིག་དམིགས་པ་ནི་རྟོགས་པ་ངེས་པ་ནི་ཁྱབ་པ་སྟེ། དུས་གཅིག་རྟོགས་པས་ཁྱབ་ཅེས་པ་སྟེ། གཅིག་ རྟོགས་ན་གཅིག་རྟོགས། གཅིག་མ་རྟོགས་ན་གཅིག་ཤོས་ཡང་མི་རྟོགས་པས་ཁྱབ་པས་སོ། །ཟླ་གཉིས་ཀྱི་རྣམ་པ་དཔེར་ཆོས་ མཆོག་གིས་སོ། ། )དམིགས་ངེས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྟགས་འདི་རང་སངས་རྒྱས་པ་དང་མདོ་སྡེ་བ། སེམས་ཙམ་སྡེ་གཉིས་ཀུན་ཀྱི་ལུགས་ལ་ཡོད་དོ། །འདི་དཀའ་ནའང་དིང་སང་རིགས་ཚུལ་ དར་ཞིང་ཁྱད་པར་དུ་ཁོ་བོས་རྒྱས་པའི་བསྟན་བཅོས་རྣམ་འགྲེལ་རྒྱས་འགྲེལ་གསུམ་དུ་རྒྱས་ པར་བསྟན་ཟིན་པས་དེར་ཤེས་པར་བྱ་ཞིང་ཁོ་བོ་ལྟ་བུའི་དཔྱིས་ཕྱིན་པའི་ངག་ལས་ཤེས་པ་ ལ་ལྟོས་པར་བྱའོ། ། གསུམ་པ་ནི། གཟུང་བ་ཕྱི་རོལ་གྱི་དོན་དུ་མངོན་པར་ཞེན་པ་སྤངས་པ་(ལང་གཤེགས་ལས། སེམས་ཙམ་ལ་ནི་བརྟེན་ནས་ནི། །ཕྱི་རོལ་དོན་ལ་མི་བརྟག་གོ །ཞེས་སོ། ། )འཐོབ་པོ། །འབྲས་བུའི་དུས་ན་མངོན་ ཞེན་ཀུན་སྤངས་སམ་སྙན་ན། ཤེས་པ་རང་གི་འཛིན་པའི་རྣམ་པ་ཅན་གྱི་ནང་སེམས་ལ་ མངོན་པར་ཞེ
ན་པ་ཡོངས་སུ་མ་བོར་བས་སོ(གསེར་)། །གསེར་དུ། ས་དང་པོ་སངས་རྒྱས་པའི་ མུ་སྟེགས་པའི་གྲུབ་མཐའ་ལས། ཞེས་དང་། ས་གཉིས་པར། ཤེས་བྱ་ནང་གི་ཡིན་པའི་གྲུབ་ མཐའ་ལས། ཞེས་ཏེ། ཕྱི་མ་གཉིས་ལ་མི་སྣང་ངོ་། །དེ་ལྟར་ན་དང་པོ་ཉན་ཐོས་པའི། གཉིས་ 2-324 པ་རང་རྒྱལ་བའམ་རྣམ་བདེན་པའི། གསུམ་པ་རྣམ་བདེན་བརྫུན་གཉིས་ཀའིའམ་རྣམ་ བརྫུན་པའི་བསྒོམ་ཞེས་བོད་དག་གོ །དེ་རྣམས་དང་ཐད་སོ་ཐད་སོར་རྗེས་སུ་མཐུན་ནོ། །དེ་ ལ་མུ་སྟེགས་ཞེས་པ་གཙང་(ཆུ་མིག་པ་སོགས་ལྟ་སྤྱོད་ངན་པའི་མུ་ལ་སྟེགས་འཆའ་ཞེས་ཟེར་བ་ནོར་བའོ། ། )སྦྲ་དང་ བརྟུལ་ཞུགས་དང་དཀའ་ཐུབ་སོགས་ཀྱིས་ཐར་བར་འཇུག་པའི་འགྲམ་སྟེགས་ཏེ་དེ་གང་ལ་ ཡོད་ཅིང་དེ་འཆའ་བ་དེ་མུ་སྟེགས་པའོ། །མཚོ་འགྲམ་ནས་མཚོར་འཇུག་པའི་སྟེགས་འཆའ་ བ་དང་འདྲའོ་ཞེས་(སྒྲ་སྦྱོར་བམ་གཉིས་)བཤད་པ་ལྟར་རོ། །སྒྲིབ་གཉིས་སངས་ཤིང་ཇི་ལྟ་ཇི་སྙེད་ ལ་མཁྱེན་པ་རྒྱས་པ་ནི་སངས་རྒྱས་ཏེ། དེའི་ལུགས་ཚད་མར་བྱེད་པ་ནི་སངས་རྒྱས་པའོ། །དེ་ ལ་གྲུབ་མཐའ་སྨྲ་བ་བཞི་ལས། བྱེ་བྲག་ཏུ་སྨྲ་བའི་མཚན་ཉིད་ནི། སངས་རྒྱས་པ་གང་ཞིག བློ་རང་རིག་མེད་པ་དང་ཤེས་པ་རྣམ་མེད་དུ་སྨྲ་བའི་གང་ཟག་གོ །མདོ་སྡེ་པའི་མཚན་ཉིད་ ནི། ཉན་ཐོས་པ་གང་ཞིག བློ་རང་རིག་ཡོད་པར་འདོད་པའོ། །སེམས་ཙམ་པའི་མཚན་ཉིད། ཐེག་ཆེན་པ་གང་ཞིག རང་རིག་པའི་འདུས་བྱས་བདེན་དངོས་འདོད་པའོ། །དབྱེ་ན། སེམས་ ཙམ་རྣམ་བདེན་པའི་མཚན་ཉིད། ཐེག་ཆེན་སེམས་ཙམ་པ་གང་ཞིག སྒོ་ལྔའི་དོན་སྣང་དོན་ དམ་པར་སེམས་སུ་བདེན་པར་འདོད་པའོ། །སེམས་ཙམ་རྣམ་བརྫུན་པའི་མཚན་ཉིད་གང་ ཞིག དེ་དོན་དམ་པར་སེམས་སུ་མི་བདེན་པར་འདོད་པའོ། །དབུ་མ་པའི་མཚན་ཉིད། ཐེག་ ཆེན་པ་གང་ཞིག དོན་དམ་པར་བདེན་དངོས་ཁས་མི་ལེན་པ། དབྱེ་ན། དབུ་མ་རང་རྒྱུད་ པའི་མཚན་ཉིད། དབུ་མ་པ་གང་ཞིག རང་རྒྱུད་ཀྱི་སྦྱོར་ངག་རང་ལུགས་ལ་ཁས་བླངས་ནས་ དངོས་སྨྲ་འགོག་པ། ཐལ་འགྱུར་པའི་མཚན་ཉིད། གང་ཞིག རང་ལུགས་ལ་རང་རྒྱུད་ཀྱི་ སྦྱོར་ངག་མི་འགོད་པར་ཐལ་འགྱུར་ཡང་དག་གིས་དངོས་སྨྲ་འགོག་པའོ། །ཆ་ཙམ་(གྲུབ་མཐའ་ རྣམ་འབྱེད་རྒྱས་པ་)ཏེ་ལོགས་སུ་རྩོམ་པར་སྤྲོའོ། ། གསུམ་པ་ལ་གསུམ་ལས། དམིགས་པ་དངོས་ ནི། འཛིན་པའི་རྣམ་པ་ཅན་གྱི་རང་རིག་པའི་བློའོ། ། རྣམ་པ་ནི། ཕྱི་དོན་གྱི་གཟུང་རྣམ་དུ་ 2-325 གྱུར་པའི་ནང་གི་འཛིན་པ་བདེན་པ་མེད་དོ་སྙམ་དུ་རྟོགས་ནས་རྩེ་གཅིག་ཏུ་ངེས་པར་སེམས་ ལ་འཇོག་པས་སོ། །མེད་པའི་རྒྱུ་མཚན་ནི། དོན་སྣང་གི་བློ་ཆོས་ཅན། དེ་མེད་དེ། གཟུང་བ་ བདེན་པ་མེད་པས་ནའོ། །སུམ་ཅུ་པར། གཟུང་བ་མེད་ན་དེར་འཛིན་མེད། །ཅེས་སོ། །གསུམ་ པ་ནི། ཡུལ་ལྔ་འཛིན་པའི་དབང་ཤེས་ཀྱི་གཟུང་བའི་རྣམ་པའི་མཚན
【現代漢語翻譯】 因為沒有完全放棄宗派（金）。在《金》中，『第一地是佛教徒的宗派』，第二地是『知識內部的宗派』。後兩者不明顯。這樣，第一是聲聞乘，第二是獨覺乘或真實相，第三是真實相和虛假相兩者或虛假相的禪修，這是藏語的說法。這些都與它們各自完全一致。其中，『宗派』是指潔凈（認為水眼等是壞的見解和行為的支撐，這是錯誤的）。通過苦行和禁慾等方式進入解脫的岸邊的支撐，即擁有它並堅持它的人就是宗派徒。正如（《聲論二》）所說，『就像從海邊進入海洋的支撐』。兩種障礙消除，如所有和所有般的智慧增長就是佛陀，以他的方式為標準的就是佛教徒。其中，在四種宗派論者中，分別說者的特徵是：任何佛教徒，說心識沒有自證，知識沒有相。經部宗的特徵是：任何聲聞乘，認為心識有自證。唯識宗的特徵是：任何大乘，認為自證的造作是真實的。分類：唯識真實現象的特徵：任何大乘唯識宗，認為五根的顯現是勝義諦的心識是真實的。唯識虛假現象的特徵：任何認為它在勝義諦中不是真實心識的人。中觀宗的特徵：任何大乘，不承認勝義諦是真實的。分類：中觀自續派的特徵：任何中觀宗，在自己的體系中承認自續的論證，從而駁斥實在論者。應成派的特徵：任何不建立自己體系的自續論證，而是用正確的應成論證來駁斥實在論者。只是一點點（詳細的宗派區分），我渴望單獨寫作。 第三個部分有三個方面：實際的所緣是：具有能取形象的自證心識。形象是：通過理解外境的所取形象已經轉變為內在的能取，並且不是真實的，從而一心專注於心識。沒有的原因是：顯現外境的心識，因為所取不是真實的。在《三十頌》中說：『如果沒有所取，就沒有能取。』第三個是：執取五境的根識的所取形象的特徵。
【English Translation】 Because the sectarian (gold) is not completely abandoned. In 'Gold', 'The first ground is the sectarian of the Buddhists', and the second ground is 'The sectarian within knowledge'. The latter two are not obvious. Thus, the first is the Shravaka, the second is the Pratyekabuddha or the true aspect, and the third is the meditation of both true and false aspects or the false aspect, which is the Tibetan saying. These are all in complete agreement with their respective ones. Among them, 'sectarian' refers to purity (thinking that water eyes etc. are the support of bad views and behaviors, which is wrong). The support on the shore that enters liberation through asceticism and austerity etc., that is, the one who has it and adheres to it is the sectarian. As (Sound Theory Two) says, 'It's like the support that enters the ocean from the seashore.' Eliminating the two obscurations, the increase of wisdom like all and all is the Buddha, and the one who takes his way as the standard is the Buddhist. Among them, the characteristics of the four sectarian proponents are: any Buddhist who says that the mind does not have self-awareness and knowledge does not have aspects. The characteristic of the Sutra School is: any Shravaka who thinks that the mind has self-awareness. The characteristic of the Mind-Only School is: any Mahayana who thinks that the fabricated self-awareness is real. Classification: The characteristic of the Mind-Only true phenomenon is: any Mahayana Mind-Only who thinks that the appearance of the five senses is the true mind is real. The characteristic of the Mind-Only false phenomenon is: anyone who thinks that it is not a real mind in the ultimate truth. The characteristic of the Madhyamaka School is: any Mahayana who does not admit that the ultimate truth is real. Classification: The characteristic of the Madhyamaka Svatantrika School is: any Madhyamaka who admits the Svatantrika's argument in his own system, thereby refuting the realist. The characteristic of the Prasangika School is: anyone who does not establish the Svatantrika's argument in his own system, but uses the correct Prasangika argument to refute the realist. Just a little bit (detailed sectarian distinction), I am eager to write separately. The third part has three aspects: The actual object is: the self-aware mind with the image of the grasper. The image is: by understanding that the grasped image of the external object has been transformed into the internal grasper, and is not real, thereby focusing on the mind with one mind. The reason for not having it is: the mind that manifests the external object, because the grasped is not real. It is said in the Thirty Verses: 'If there is no grasped, there is no grasper.' The third is: the characteristic of the grasped image of the root consciousness that grasps the five objects.
་ཉིད་དུ་གྱུར་པའི་རྣམ་ པར་རིག་པ་ཙམ་དུ་བདེན་པར་ཞེན་པ་དེ་ཡང་བསལ་ལམ་སྤངས་པ་འཐོབ་པོ་ཞེས་སྦྱར་གྱི་ གཞན་དུ་ནོར་ཏེ་ངག་ལས་ཤེས་སོ། །འདིས་ཅི་ཡང་བདེན་པར་གྲུབ་པ་མི་འདོད་དོ་སྙམ་ན། གཟུང་འཛིན་གཉིས་སུ་མེད་པའི་(སྦྱོར་ལམ་ལ་སོགས་པའི་ཞེས་གསེར། )ཡེ་ཤེས་འབའ་ཞིག་འདི་ཡང་ དག་པར་ཡོད་པའི་ངོ་བོའམ་དངོས་པོ་ཡིན་ནོ་སྙམ་དུ་ངེས་པར་བྱས་ནས་སོ། །ཐོགས་མེད་སྐུ་ མཆེད་སེམས་ཙམ་པར་བསྒྲུབ་འདོད་ནས་འདི་དག་བྱས་པ་སྟེ། བར་བ་གཉིས་གཞུང་སོར་ བཞག་གི་དགོངས་པ་ལྟར་ན་བཟློས་པའམ་མི་ཟློས་པར་བྱེད་ན་གསུམ་པ་ལ་བློ་རྩེ་གཏད་ ས་དཀའའོ། །ངག་ལས་ཤེས་སོ། །བཞི་པ་ལ་གསུམ་ལས། དམིགས་པ་ནི། འདུས་བྱས་ཀྱི་ གཉིས་མེད་ཡེ་ཤེས་དེ་ཡང་ངོ་། །གཉིས་པ་རྣམ་པ་ནི། ཡང་དག་པར་ན་དངོས་པོ་དངོས་མེད་ སོགས་པས་གཉིས་ཡིན་གཉིས་མིན་སོགས་སུ་མཐའ་གཅིག་ཏུ་བརྟག་པའི་ངོ་བོ་དང་བྲལ་ བ་ཡིན་ནོ་སྙམ་དུ་རྟོགས་ནས་དོན་དམ་པར་སྤྲོས་བྲལ་བསྒོམ་མོ། །བྲལ་བའི་རྒྱུ་མཚན་ནི། གཉིས་མེད་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་ཆོས་ཅན། དོན་དམ་པར་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པ་སྟེ། རྟེན་འབྲེལ་ཡིན་པའི་ ཕྱིར། སྒྱུ་མ་བཞིན་ནོ་ཞེས་པས་སོ། ། གསུམ་པ་ནི། དེ་ལྟར་སྤྲོས་བྲལ་ཚོགས་སྦྱོར་དུ་བསྒོམས་པས་སྒོམ་པའི་སྟོབས་གྲུབ་ སྟེ་བསྒོམས་པ་རྫོགས་པ་ན། སྐྱེས་བུ་མིག་དག་པ་(ཆོས་བཤེས་དངོས་)ཁ་ཅིག་ལ་ནོར་བུ་དང་ དངུལ་དང་ཤེལ་དྭངས་པ་ལ་(མེ་ལོང་ཞེས་གསེར་)སོགས་པ་གཅིག་ཅར་མཐོང་བའི་ཤེས་པ་དག་ པ་འབྱུང་ཞིང་དེ་དག་བླངས་པས་ཕན་པ་བསྐྱེད་པ་དེ་བཞིན་དུ་མཐོང་ལམ་སྐྱེས་པའི་བྱང་ 2-326 པའི་དམིགས་ཡུལ་དུ་ཀུན་རྫོབ་མཐའ་ཡས་པ་ལག་མཐིལ་གྱི་ཤིང་ཐོག་ལྟར་གསལ་ཞིང་དེ་ དག་གིས་མི་གནོད་ལ་སངས་རྒྱས་ཐོབ་པ་ལ་ཕན་པའི་ཕྱིར་དང་། རྟག་ཆད་ཀྱི་འཁྲུལ་བའི་ མཚན་མ་སྟེ་རྒྱུ་དངོས་པོ་བདེན་འཛིན་གྱི་རིགས་རགས་པ་མཐའ་དག་སྤངས་པའི་སྤངས་པ་ ཅན་རྟོགས་པ་དཔེའི་སྒོ་ནས་སྟོན་ཏེ། དོན་དམ་པར་མེད་པའི་སྣ་ཚོགས་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུར་གསལ་ བར་མཐོང་ཡང་བདེན་པ་མེད་པའི་བདག་ཉིད་དུ་སྣང་བའི་བློ་ཡོད་མེད་སོགས་གང་དུ་ཡང་ མི་རྟག་པ་གང་ཟག་སོ་སོ་རང་རང་གི་མྱོང་བས་རིག་(ཆོས་བཤེས་)གི་དངོས་སུ་བརྗོད་མི་ནུས་པ་ ཡོད་ཀྱང་ཐ་སྙད་གདགས་དཀའ་བས་ཅི་ཞིག་ལྟར་ཡང་དག་པར་སྐྱེས་ཞེས་སྨོས་ཏེ། དེ་སྐྱེས་ ན་རྣལ་འབྱོར་བ་མཐོང་ལམ་པས་དང་པོར་མཐོང་སྤངས་ཤེས་སྒྲིབ་སྤོང་ཞིང་རིམ་གྱིས་ཤེས་ བྱའི་སྒྲིབ་པ་གཟུང་འཛིན་གྱི་རྣམ་རྟོག་(གསེར་)མཐའ་དག་ཡང་དག་པར་སྤོང་ངོ་། །དེས་ན་ མིག་བཙུམས་པ་ལྟར་ཅི་ཡང་མི་མཐོང་བ་མཐོང་ལམ་མིན་གྱི་སྣ་ཚོགས་མཐོང་ཡང་སྒྲོ་སྐུར་ མེད་པ་མཐོང་ལམ་སྟེ་ཞེས་སོགས་ཏེ་ཆོས་བཤེས་སོ། །གསེར་ནི། ནོར་བུ་སོགས་ལ་མེད་པ་ གསལ་བར་སྣང
【現代漢語翻譯】 將執著于轉為自性的唯識為真實的這種觀念也消除或斷除了嗎？否則就錯了，要從言語中理解。如果認為這不承認任何事物的真實存在，那麼，也要確信這無二取捨的（在加行道等，金注）智慧本身，是真實存在的自性或事物。無著兄弟想要論證唯識宗，所以才這樣說。如果按照中間二句保持原文的意圖，那麼重複或不重複，第三句就難以確定重點。要從言語中理解。對於第四句，從第三句來說，所緣是：由造作產生的無二智慧也是。第二種相是：真實而言，與事物、非事物等二元對立，或非二元對立等，從任何一個極端來觀察的自性相分離。這樣認識之後，就在勝義諦中修習離戲。離戲的原因是：無二智慧，就其法性而言，在勝義諦中是無自性的，因為它是緣起，就像幻象一樣。 第三，像這樣在資糧道和加行道中修習離戲，修習的力量成就，修習圓滿時，對於某些清凈眼根的人（真正的法友），就像同時看到寶珠、白銀和清澈的水晶（鏡子，金注）等物的清凈意識一樣，取用它們就能帶來利益。同樣，生起見道的聖者，其清凈的對境是無邊無際的世俗，如同手中的水果一樣清晰，而且它們不會造成損害，反而有利於成佛。並且，斷除了常斷的錯覺之相，也就是粗大的實物和實執的種子。通過比喻來顯示這種斷除：雖然清晰地看到勝義諦中不存在的各種幻象，但它們顯現為無真實的自性。是否具有這種智慧，或者不具有這種智慧等等，都是不恒常的，每個人各自的體驗都不同，無法用語言直接表達（法友），雖然難以用言語來形容，但還是說它如實地生起了。如果生起了見道，瑜伽行者（見道者）首先斷除見道所斷的煩惱障和所知障，然後逐漸斷除所知障，也就是取捨的分別念（金注）。因此，像閉上眼睛一樣什麼也看不到的不是見道，而是看到各種事物卻沒有增損的才是見道等等，這是法友所說。金註：寶珠等物所不具有的，卻能清晰地顯現出來。
【English Translation】 Is the clinging to the mere consciousness that has become the nature of reality as true also eliminated or abandoned? Otherwise, it is wrong, and it should be understood from the words. If one thinks that this does not accept anything as truly established, then one should also be certain that this unique wisdom, which is without the duality of grasping and being grasped (on the path of joining, etc., according to the Golden Commentary), is indeed the nature or entity that truly exists. The brothers Asanga did this with the intention of establishing the Mind-Only school. If, according to the intention of keeping the two intermediate statements as they are, one were to repeat or not repeat them, it would be difficult to focus on the third statement. Understand it from the words. For the fourth statement, from the third, the object is: even the non-dual wisdom that is compounded. The second aspect is: in reality, it is separated from the nature of examining things in one extreme or another, such as whether they are dual or non-dual with things, non-things, etc. Having understood this, one meditates on freedom from elaboration in the ultimate sense. The reason for freedom is: non-dual wisdom, as a phenomenon, is without inherent existence in the ultimate sense, because it is interdependent, like an illusion. Third, having meditated on freedom from elaboration in the accumulation and preparation stages, the power of meditation is accomplished, and when meditation is complete, some individuals with pure eyes (true spiritual friends) have a pure consciousness that sees jewels, silver, and clear crystal (mirror, Golden Commentary) all at once, and taking them brings benefit. Similarly, for a Bodhisattva who has generated the path of seeing, the limitless conventional truths are as clear as fruit in the palm of one's hand, and they do not harm but benefit the attainment of Buddhahood. Furthermore, the signs of the delusion of permanence and annihilation, that is, all the gross seeds of substantial entities and clinging to reality, are abandoned. This abandonment is shown through an example: although various illusions that do not exist in the ultimate sense are clearly seen, they appear as being without truth. Whether one has this wisdom or not, etc., is impermanent, and each individual's experience is different, so it cannot be directly expressed in words (spiritual friend). Although it is difficult to describe, it is said that it arises correctly. When that arises, the yogi on the path of seeing first abandons the afflictive obscurations and the cognitive obscurations that are to be abandoned on the path of seeing, and then gradually abandons the cognitive obscurations, that is, all the conceptual thoughts of grasping and being grasped (Golden Commentary). Therefore, the path of seeing is not like closing one's eyes and seeing nothing, but it is seeing various things without exaggeration or denigration, etc., as said by the spiritual friend. Golden Commentary: What is not present in jewels, etc., appears clearly.
་བ་བཞིན། ཞེས་སོ། །འདིར་མ་ཚང་བ་རྣམས་སྦྱོར་ཕྲེང་དུ་ཤེས་སོ། ། གཉིས་པ་ལ། དོན་གྱིས་འཕངས་པའི་བརྗོད་བྱ་བསྟན། (གསེར་དངོས། ) ཚིག་གིས་ཟིན་པ་ གསལ་བར་འགྲེལ་པའོ། །(གསེར་དོན། ) དང་པོ་ནི། དོན་དམ་གྱི་དངོས་པོ་མེད་པ་དེ་ལྟ་མ་ཡིན་ ཏེ། སེམས་ཙམ་པ་ལྟར་ན། ཤེས་པ་རང་རིག་ཅིང་གསལ་བ་ཙམ་གྱི་ངོ་བོ་སྟེ་དངོས་པོ་སྐད་ ཅིག་མའི་ཆོས་ཏེ་སྐད་ཅིག་རེ་རེ་བ་དང་། ཉན་ཐོས་ལྟར་ན། ཤེས་བྱའི་མཚན་ཉིད་རྡུལ་ཕྲན་ སོགས་རྣམས་གལ་ཏེ་དོན་དམ་པའི་དངོས་པོར་ཡོད་པ་ཉིད་དུ་གྱུར་ན་ཞེས་འདོད་པ་བརྗོད་ ནས། དེ་རྣམས་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་བདེན་མེད་དུ་རྟོགས་པའི་བློ་བསྐྱེད་དུ་མེད་ཁྱོད་བདེན་ འཛིན་གྱི་བློ་སྤང་དུ་མེད་པར་ཐལ། ཁྱོད་དོན་དམ་པར་བདེན་དངོས་སུ་གྲུབ་པས་སོ། །(རྟགས་ ཁས་སོ། ། ) བྱེ་བྲག་སྨྲ་བའི་ལུགས་ལ། (གསེར་དོན། ) འདུས་མ་བྱས་ནམ་མཁའ་སྒྲིབ་ཐོགས་ཀྱི་རྫས་ 2-327 (འདི་དགོས་སོ། །བུ་སོགས་ཀྱིས་ནམ་མཁའ་རྫས་མེད་པར་འདོད་ཅེས་པ་ནོར་ཏེ། ཁོ་རྟག་པའི་རྫས་སུ་འདོད་དོ། ། )མེད་པའི་ ངོ་བོ་འཛིན་པ་སྟེ་དེར་གནས་པས་དེའི་གཉེན་པོ་བསྐྱེད་དུ་མེད་ངོ་བོ་སྤང་དུ་མེད་པ་བཞིན་ནོ། ། མདོ་སེམས་ཀྱི་ལུགས་ལ། རྫས་མེད་པར་གནས་པས་འཕེལ་འགྲིབ་ཅི་ཡང་བྱར་མེད་པ་ བཞིན་ནོ། །འདོད་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་བདེན་འཛིན་གྱི་གཉེན་པོ་བསྒོམས་པས་ཁྱོད་བདེན་ འཛིན་དེ་དག་ལ་གནོད་པ་ཅུང་ཟད་ཀྱང་མི་བྱེད་པར་ཐལ་ལོ། །སྔ་མ་འདོད་པ་དེའི་ཚེ་ནའོ། ། འདུས་མ་བྱས་ནམ་མཁའི་གཉེན་པོ་བསྒོམས་པས་གནོད་མི་ནུས་པ་བཞིན་ནོ། །གཉིས་པ་ ནི། སྔ་མ་དེ་འདོད་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་དངོས་པོར་མངོན་ པར་ཞེན་པ་ཅི་ཕྱིན་ཅི་ལོག་མི་ལྡོག་པར་ཐལ། སྔ་མ་འདོད་པ་དེའི་ཕྱིར་འདོད་(བོད་དག་གིས་མ་ ཤེས་སོ། ། )ན། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཆོས་ཅན། ཁྱེད་ཀྱིས་ཤེས་སྒྲིབ་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་སྟེ་རྩད་ ནས་སྤངས་པ་མིན་པར་ཐལ་ལོ། །སྔ་མ་འདོད་པས་སོ། །རྟགས་གསལ་ཁས་སོ། །རྒྱུ་མཚན་ དེས་ན། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་ཤེས་སྒྲིབ་ཀུན་སྤངས་པ་གང་ཡིན་པ་དང་། རང་རིག་སྐད་ ཅིག་རེ་རེ་བ་དང་རྡུལ་ཕྲན་སོགས་ཀྱི་ཆོས་རྣམས་ཀྱང་དོན་དམ་དུ་ཡོད་པར་གཞན་དག་གིས་ ཁས་ལེན་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་ཕན་ཚུན་འགལ་པའི་དོན་ཁས་ལེན་པས་རྗེ་བཙུན་ཁོ་བོས་ མཚར་དུ་བརྩིས་ཏེ། དངོས་འཛིན་ཡོད་བཞིན་དེ་སྤངས་ན། སོ་སྐྱེ་རྣམས་ཀྱང་དེ་ལྟར་ཅིས་མ་ གྱུར་ཅེས་བྱམས་པ་དགོངས་སོ། །གསེར་རོ། ། ༈ བྱེད་པ། བཞི་པ་བྱེད་པ་ལ། མཚམས་སྦྱར་ནི། ཚུལ་དེ་ལྟར་དོན་དམ་གྱི་དངོས་པོ་འདུས་བྱས་ ཡོད་པའི་ཕྱོགས་བསལ་(བ་སྟེ་གཟུང་བ་སོགས་བདེན་འདོད་ཀྱི་གྲུབ་མཐའ་མི་བདེན་པར་བསྟན་ནས་ཞེས་གསེར། ) ནས། དོན་དམ་པར་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་
【現代漢語翻譯】 如前所述。 此處未盡之處，可在《句義串聯》中瞭解。 第二，以意義引出的所詮釋之義（真實黃金），以詞語把握而清晰闡釋（黃金之義）。 首先，如果實事求是地說，勝義諦的實有並不存在。如唯識宗認為，僅僅是自明自知的覺性，是剎那生滅的法，是每個剎那；如聲聞宗認為，所知的事物，如微塵等，如果它們確實以勝義諦的方式存在，那麼，這些法，你無法生起證悟其無自性的智慧，也無法斷除執著于真實的念頭，因為你以勝義諦的方式真實存在。（承認宗）。 在分別說者的觀點中（黃金之義），非為造作的虛空，是無礙的物質（這很重要！有人認為虛空不是物質是錯誤的，他們認為虛空是常有的物質。），執持著不存在的自性，因為存在於其中，所以無法生起對治，也無法斷除自性。 如經部和唯識宗的觀點，因為安住于無實有，所以沒有任何增減變化。 如果承認，那麼，這些法，你修習對治真實執著的法門，也無法對這些真實執著產生絲毫損害。如果承認前者，那麼，修習對治非為造作的虛空，也無法對其造成損害。 其次，如果承認前者，那麼，所知的事物，在薄伽梵（Bhagavan，世尊）的相續中，對實有的執著會顛倒錯亂，無法逆轉。如果承認前者（藏人沒有理解）。 那麼，薄伽梵，你沒有完全斷除所有的所知障，因為承認前者。承認宗。 因此，薄伽梵斷除了所有的所知障，以及自明自知的每個剎那和微塵等法，其他宗派承認這些以勝義諦的方式存在，這兩種互相矛盾的觀點同時被承認，因此，我，尊者，對此感到驚奇。如果執著于實有，卻說已經斷除了它，那麼凡夫俗子為何不能做到呢？慈氏菩薩如是思忖。（黃金）。 第四，作用。 連線：像這樣，通過排除勝義諦的實有造作（即揭示執著于所取等真實存在的宗派是不真實的——黃金），勝義諦中無自性。
【English Translation】 As mentioned before. Here, what is incomplete can be understood in the 'Garland of Meanings'. Secondly, the subject matter implied by the meaning (real gold) is clearly explained by grasping it with words (the meaning of gold). Firstly, if it is true, the truly existent in the ultimate sense does not exist. According to the Mind-Only school, it is merely the nature of self-awareness and clarity, the momentary dharma, each moment; according to the Hearers, the characteristics of knowable things, such as atoms, etc., if they truly exist in the ultimate sense, then, these dharmas, you cannot generate the wisdom that realizes their lack of self-nature, nor can you abandon the thought of clinging to the real, because you truly exist in the ultimate sense. (Acknowledgement of the sign). In the view of the Vaibhashikas (the meaning of gold), unconditioned space is a substance that is unobstructed (this is important! Some people think that space is not a substance, which is wrong, they think that space is a permanent substance.), holding the nature of non-existence, because it exists there, so it is impossible to generate an antidote, and it is impossible to abandon the nature. According to the Sutra and Mind schools, because it abides in non-substantiality, there is no increase or decrease. If you admit, then, these dharmas, even if you meditate on the antidote to clinging to the real, you will not do any harm to those clinging to the real. If you admit the former, then, meditating on the antidote to unconditioned space cannot harm it. Secondly, if you admit the former, then, knowable things, in the continuum of the Bhagavan (the Blessed One), the clinging to the real will be reversed and irreversible. If you admit the former (Tibetans did not understand). Then, Bhagavan, you have not completely abandoned all the obscurations of knowledge, because you admit the former. Acknowledgement of the sign. Therefore, the Bhagavan has abandoned all the obscurations of knowledge, and the self-aware, moment-by-moment, and atomic dharmas, etc., which other schools admit to exist in the ultimate sense, these two contradictory views are admitted at the same time, therefore, I, the venerable one, am amazed by this. If you cling to the real, but say that you have abandoned it, then why can't ordinary people do it? Maitreya Bodhisattva thought like this. (Gold). Fourth, action. Connection: In this way, by excluding the real fabrication of ultimate truth (that is, revealing that the schools that cling to the reality of what is taken, etc., are not true - gold), there is no self-nature in ultimate truth.
པའི་ཕྱོགས་བརྟན་པོར་མཛད་ཅིང་ངེས་པར་བྱས་ནས། ཐར་སོགས། ཞེས་བསྟན་པའི་ཕྱིར་བར་ཚིགས་པས་དོན་ལ་གནས་པའི་ཕྱོགས་འཆད་དོ། ། རྩ་བ་ལ། ལྟ་ཡུལ་ཆོས་ཐམས་ཅད་མཐའ་བྲལ་དུ་བསྟན། དེ་རྟོགས་ཡང་དག་པའི་ལྟ་བ། 2-328 རྟོགས་ནས་གྲོལ་ཚུལ་ལོ། །དང་པོ་ནི། (ཐོགས་མེད། )རང་བཞིན་གྱིས་རྣམ་པར་དག་པའི་དེ་པའི་ ཁམས་འདི་ལ་(རད་ཀིར་ནི་སྟོང་པ་ཉིད་འདི་ལ་ཞེས་)རང་གི་ངོ་བོ་ལ་གོས་པའི་དྲི་མ་བསལ་བར་བྱ་ བ་ཅི་ཡང་མེད་དེ། རང་བཞིན་གྱིས་དག་པའི་ཕྱིར། ནམ་མཁའ་བཞིན་ནོ། །འདུས་མ་བྱས་ པའི་ཆོས་སྐུའི་ཡོན་ཏན་གང་གའི་བྱེ་སྙེད་ལས་འདས་པ་གསར་དུ་བསྣན་ནས་བཞག་པར་ བྱ་དགོས་པ་ཅུང་ཟད་ཀྱང་མེད་དེ། དེ་རང་བཞིན་གྱིས་ལྡན་པའི་ཕྱིར་(ཐོགས་མེད། )རོ། །རྣམ་ དབྱེར་བཅས་པའི་མཚན་ཉིད་ཅན། །གློ་བུར་དག་གིས་ཁམས་སྟོང་གི ། རྣམ་དབྱེར་མེད་པའི་ མཚན་ཉིད་ཅན། །བླ་མེད་ཆོས་ཀྱིས་སྟོང་མ་ཡིན། །ཞེས་སོ། །དེས་སྒྲོ་སྐུར་གྱི་མཐའ་བྲལ་གྱི་ ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པའི་སྟོང་(ཕྱི་འགྲེལ་)ཉིད་དེ་པའི་སྙིང་པོ་(སྔ་འགྲེལ་)བསྟན་ནོ། །ཞེས་སོ། །གཉིས་ པ་ནི། དེ་ལྟར་ན་གློ་བུར་ཉོན་མོངས་གང་ཞིག་དེ་པའི་ཁམས་གང་ན་མེད་པས་དེས་སྟོང་ལ་ ལྷག་མ་འདུས་མ་བྱས་ཀྱི་ཆོས་སྐུའི་ཡོན་ཏན་མཐའ་ཡས་པས་མི་སྟོང་པའི་རང་བཞིན་གྱིས་ དག་པའི་ཁམས་ཡང་དག་པ་ཉིད་ལ་ཡང་དག་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་ས་བཅུ་ལ་གནས་པས་ ཅུང་ཟད་དང་། སངས་རྒྱས་ཀྱིས་རྫོགས་པར་ཤེས་པ་ནི་ཡང་དག་པའི་ལྟ་བའོ། །(དེ་སྐད་དུ་སྤྲིན་ མཐོངས་མཁའ་ལ་ཉི་བཞིན་ཞེས་སོགས་སྔར་དྲངས་པ་ལྟར་རོ། ། ) གསུམ་པ་ནི། ཡང་དག་པའི་དོན་དེ་མངོན་ སུམ་དུ་མཐོང་ན་སྐྱེས་བུ་དེ་གློ་བུར་དྲི་མ་ལས་རྣམ་པར་གྲོལ་བར་འགྱུར་རོ་ཞེས་རྒྱུད་བླ་རྩ་ འགྲེལ་ལྟར་ཏེ། བརྗོད་པར་བྱ་བ་མང་སྟེ་བཞག་གོ །ཤན་ཏི་སོགས་ལྟར་ན། ཀུན་རྫོབ་རྟེན་ འབྲེལ་འདི་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ལ་དོན་དམ་པར་སྐྱོན་བསལ་བར་བྱ་དགོས་ཅི་ཡང་མེད། གཉེན་ པོ་བསྣན་ནས་བཞག་བྱ་ཅུང་ཟད་ཀྱང་མེད་དེ། དོན་དམ་པར་རང་བཞིན་མེད་པས་སོ། །བྱང་ སེའི་མཐོང་ལམ་ཆོས་ཅན། ཡང་དག་པའི་ལྟ་བ་ཡིན་ཏེ། སྒྲོ་སྐུར་གྱི་མཐའ་བྲལ་གྱི་ཆོས་ཉིད་ ཡང་དག་པ་ཉིད་ལ་ཡང་དག་པ་ཉིད་ཀྱིས་ཏེ་མངོན་སུམ་དུ་བྱས་པས་སོ། །(རད་ཀིར། ) བྱང་ སེའི་མཐོང་ལམ་པ་ཆོས་ཅན། སྒྲིབ་གཉིས་ལས་རྣམ་པར་གྲོལ་(ཤེས་སྒྲིབ་ལས་གྲོལ་དག་ལྡན། ) 2-329 བར་འགྱུར་ཏེ། ཡང་དག་པ་ཆོས་ཉིད་མཐའ་བྲལ་མངོན་སུམ་དུ་མཐོང་ནའོ་ཞེས་སྦྱར་རོ། ། འགྲེལ་པ་ལ། བརྟག་པའི་ཡུལ། དེའི་ཚུལ། དེའི་འབྲས་བུ་གསུམ་ལས། དང་པོ་ནི། ལས་ རྒྱུ་འབྲས་སོགས་ཀྱི་ཆོས་གང་ལ་ཡང་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ཡང་མེད་དོ་ཞེས་རྒྱང་འཕེན་གྱིས་སྐུར་བ་ འདེབས་པ་ལྟ་བུའི་ངོ་བོས་ཡོད་པ་བསལ་ཏེ་འདིར
【現代漢語翻譯】 使（智慧的）方向堅定並確定。 爲了展示解脫等，因此中間的詞語解釋了安住于意義的方向。 根本頌中說：『所見之法皆離邊。』這是對證悟后如何解脫的闡述。首先，（無著）說：『自性清凈的法界，對於這個（梵文：Radkir，藏文：རད་ཀིར，羅馬轉寫：radkira，字面意思：此塵垢），沒有什麼需要去除的，因為它自性清凈，如同虛空。』對於無為法身的功德，超越恒河沙數，沒有什麼需要新新增的，因為它自性具足。（無著）說：『具有分別的體性，剎那間空性；不具有分別的體性，無上法不空。』這就是說，遠離增益和損減之邊的非顛倒空性，即是法界的精華。 其次，如果說有什麼客塵煩惱不在法界中，那麼它就是空性，而無餘的無為法身的無量功德是不空的。安住於十地的自性清凈的法界，如實了知少分，以及佛陀圓滿了知，就是正確的見地。（如前所引用的『如雲散晴空，日光明照』等）。 第三，如果直接見到正確的意義，那麼這個人就會從客塵垢染中解脫，如《寶性論》根本頌和註釋所說。要說的話很多，所以就省略了。按照寂天等人的觀點，世俗的緣起法，你不需要在勝義諦上消除任何過失，也不需要新增任何對治品，因為勝義諦中沒有自性。菩薩的見道，是正確的見地，因為通過如實地現證，遠離增益和損減之邊的法性。（梵文：Radkir，藏文：རད་ཀིར，羅馬轉寫：radkira，字面意思：此塵垢）。菩薩的見道者，將從二障中解脫（從煩惱障和所知障中解脫並具足），因為現證了正確的、遠離邊執的法性。 註釋中，分為觀察的對境、觀察的方式和觀察的結果三個方面。首先，對於業果等任何法，即使在世俗中也不存在，這是通過像勝論外道那樣誹謗的方式來破除。
【English Translation】 Make the (wisdom) direction firm and definite. To show liberation, etc., therefore the intermediate words explain the direction of abiding in meaning. In the root text: 'All objects of view are shown to be free from extremes.' This is an explanation of how to be liberated after realization. First, (Asanga) says: 'For this element of self-nature that is completely pure (Sanskrit: Radkir, Tibetan: རད་ཀིར།, Romanization: radkira, literal meaning: this dirt), there is nothing to be removed, because it is pure by its very nature, like the sky.' For the qualities of the unconditioned Dharmakaya, which are beyond the sands of the Ganges, there is nothing that needs to be newly added, because it is naturally endowed. (Asanga) says: 'Having the characteristic of being differentiated, momentarily empty; not having the characteristic of being undifferentiated, the supreme Dharma is not empty.' This means that the non-inverted emptiness, free from the extremes of addition and subtraction, is the essence of the Dharmadhatu. Secondly, if there are any adventitious afflictions that are not in the Dharmadhatu, then it is empty, and the infinite qualities of the remaining unconditioned Dharmakaya are not empty. Abiding in the ten bhumis, the self-nature pure Dharmadhatu, knowing a little as it is, and the complete knowledge of the Buddha, is the correct view. (As quoted earlier, 'Like the sun in the clear sky'). Thirdly, if one directly sees the correct meaning, then that person will be liberated from adventitious defilements, as stated in the root text and commentary of the Ratnagotravibhāga. There is much to say, so it is omitted. According to Shantideva and others, the conventional dependent origination, you do not need to eliminate any faults in the ultimate truth, nor do you need to add any antidotes, because there is no self-nature in the ultimate truth. The path of seeing of a Bodhisattva is the correct view, because by directly realizing the Dharma-nature that is free from the extremes of addition and subtraction, as it is. (Sanskrit: Radkir, Tibetan: རད་ཀིར།, Romanization: radkira, literal meaning: this dirt). The Bodhisattva who has attained the path of seeing will be liberated from the two obscurations (liberated from and endowed with the obscuration of afflictions and the obscuration of knowledge), because he has directly seen the correct Dharma-nature that is free from extremes. In the commentary, it is divided into three aspects: the object of examination, the manner of examination, and the result of examination. First, for any Dharma such as cause and effect, etc., it does not exist even conventionally, and this is refuted by way of slandering like the Carvakas.
་དེ་ཡང་མ་བྱས་ཤིང་། བྱེ་བྲག་པ་སོགས་ ཀྱིས་རྟག་བདག་སོགས་པ་ཡོད་དོ་ཞེས་སྒྲོ་འདོག་པའི་ངོ་བོས་མེད་པ་བསྒྲུབས་ཏེ། (བུ་སྟོན་པས་ མ་ཤོད་དོ། ། ) འདིར་དེ་ཡང་མ་བྱས་པར་གཟུགས་ལ་སོགས་པ་སྣང་ཚོད་པོ་འདི་རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་ བར་འབྱུང་བར་(རྟག་མཐའ་བསལ་)གྱུར་པ་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ཡང་དག་པར་ཡོད་པའི་(ཆད་མཐའ་བསལ། )ངོ་ བོར་ཁས་བླངས་ནས་འདི་ཉིད་ལའོ། །(འདི་ལ་ཞེས་པས་སྣང་བ་མི་གསལ་ཞེས་པ་སྟེ། དེ་ཕྱིར་རང་བཞིན་མེད་ སྨྲ་ཡིས། །སྣང་བ་བསལ་ཕྱིར་མ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་བཤད་པ་ལྟ་བུའོ་ཞེས་ཆོས་བཤེས་ཏེ། ལུང་དེ་སློབ་དཔོན་དཔལ་སྦས་གྱིས་དབུ་ མ་དེ་ཁོ་ན་ལ་འཇུག་པར་བཤད་དོ། ། ) བོད་དག་(གསེར་ནི་བདག་མེད་ལ་བསྐུར་བ་འདེབས་ཏེ་གནོད་བྱེད་དོན་དམ་པར་ ཡོད་པ་སོགས་དང་། སྒྲོ་འདོགས་ཏེ་ངོ་བོ་ཉིད་ཡོད་པར་འདོགས་ཞེས་ཏེ་འབྲིང་ཙམ་མོ། ། )སྣང་ཚོད་དུ་མེད་ཅེས་སྐུར་ འདེབས་དང་། དོན་དམ་དུ་ཡོད་ཅེས་སྒྲོ་འདོགས། ཞེས་སོ། །(ལེགས། ) གཉིས་པ་ནི། དཔྱད་ ན་རང་བཞིན་མེད་པ་སྒྱུ་མ་(གསེར་)ལྟ་བུ་སོགས་པ་གདོད་ནས་སྐྱེ་འགག་མེད་པ་ལ་སོགས་ པར་བརྟག་པར་བྱ་ཞིང་བསྒོམ་པར་བྱའོ། །(གསེར། ) སྟེ་ལྷག་མ་ཅན་ནོ། །གསུམ་པ་ནི། བྱང་ འཕགས་ཆོས་ཅན། ཤེས་སྒྲིབ་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུ་ལས་རྣམ་པར་གྲོལ་བར་འགྱུར་རོ། །དངོས་འཛིན་ ཕྱིན་ཅི་ལོག་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུ་དེ་ལྡོག་པས་སོ། །ཁྱབ་སྟེ། གང་གི་ཕྱིར་ན། དངོས་པོར་མངོན་པར་ ཞེན་པ་ལས་ཤེས་སྒྲིབ་ལས་གྲོལ་བའི་བྱང་ཆུབ་ཐོབ་པར་མི་འཐད་པ་དེའི་ཕྱིར་རོ། །རྟགས་ དེར་ཐལ། དེ་ཁོ་ན་ཉིད་དང་སྤྲོས་བྲལ་མངོན་སུམ་དུ་མཐོང་བས་ནའོ། །བདེན་པ་མེད་ན་ སྒྲིབ་པ་སྤོང་བ་མི་འཐད་དོ་སྙམ་ན། མི་འགལ་ཏེ། དཔེར་ན་མི་བདེན་བཞིན་དུ་སྒྱུ་མའི་གླང་ བོས་སྒྱུ་མའི་གླང་བོ་གཞན་ཞིག་ཕམ་པར་བྱས་པ་བཞིན་དུའོ། །སྒྱུ་མའི་རྒྱལ་བོ་སྒྱུ་མ་ཡི། ། 2-330 རྒྱལ་བོ་གཞན་གྱིས་ཕམ་བྱས་ལྟར(རྟོགས་འགྱུར)། །གང་དག་གིས་ནི་ཆོས་མཐོང་པའི། །རྒྱལ་ སྲས་དེ་དག་ང་རྒྱལ་མེད། །ཅེས་པ་ལྟར་རོ། ། ༈ རང་གི་ངོ་བོ། ལྔ་པ་ལ། མཚམས་སྦྱར་ནི། ཚུལ་དེ་ལྟར་སྐབས་འདིའི་མདོས་དངོས་སུ་མ་ཟིན་པར་ ཞར་ལ་འོངས་པའི་དོན་རྗེ་བཙུན་གྱིས་ཚིགས་བཅད་གསུམ་བརྗོད་ནས་སྐབས་སུ་བབ་པའི་ རྣལ་མའམ་དཀྱུས་མ་མཐོང་ལམ་རྩེ་མོ་དངོས་ཉིད་སྟོན་ནོ། །རྩ་བ་ནི། སྦྱིན་པ་ལ་སོགས་ པ་དྲུག་པོ་རེ་རེར་ནི་དྲུག་པོ་དེ་དག་གཅིག་ཏུ་གཅིག་ཕན་ཚུན་བསྡུས་པ་སྟེ་རེ་རེ་ལ་གཞན་ ལྔ་(དག་ཟླ་)བསྡུས་པ་གང་ཡིན་པའི་དྲུག་པ་(ཐུབ་)དྲུག་རྣམས་ཁོ་ན་(ཐུབ་དགོངས་)རྩེ་མོའི་མངོན་ རྟོགས་(དག་ཟླ་)འདིར་མཐོང་བའི་ལམ་ཡིན་ནོ། །ཕྱིན་དྲུག་མང་བས་ན་ཁྱད་པར་སྟོན་པ་ནི་ས་ དང་པོའི་སྐད་ཅིག་གཅིག་པའི་ཡེ་ཤེས་ཞིག་གིས་བསྡ
【現代漢語翻譯】 此外，（中觀派）既不否認（現象），也不像勝論派等宗派那樣，虛構常一自在的我等存在。布頓大師沒有這樣說。在這裡，我們既不否認（現象），也不否認顯現的色等是緣起（從而破除常邊），而是承認它們在世俗中真實存在（從而破除斷邊）。就在這一點上（「就在這一點上」意味著顯現並不清晰。因此，正如有人所說：「自性空論者，並非爲了破除顯現。」正如一位法友所說，這段引文表明班智達巴瓦維韋卡將中觀派視為唯一的道路）。 （有人）誹謗（現象）在顯現中不存在，並虛構（現象）在勝義中存在。（很好！） 第二點是，應觀察和禪修自性空如幻象等，它們原本沒有生滅等。 第三點是，聖菩薩，就法性而言，將從知識障如幻象中解脫。這是因為對實有的執著顛倒了如幻象的認知。這是周遍的。因為，如果執著于實有，就不可能從知識障中解脫並獲得菩提。這個理由是成立的。因為他們親見了真如和離戲。如果真理不存在，消除障礙是不合理的，不要這樣認為。這並不矛盾。例如，就像一個虛幻的水牛擊敗了另一個虛幻的水牛一樣。如雲：『如幻之王，被另一個幻王擊敗。』那些證悟了佛法的人，那些王子們，沒有傲慢。 第五點，連線上下文：正如這樣，本應直接闡述的儀軌，由於順便提及，至尊者說了三頌，從而直接揭示了當下真正的或普通的見道和頂道。 根本是：佈施等六度，每一度都包含了其餘的六度，即每一度都包含了其他五度，這六度（圓滿），唯有這六度（佛陀的意圖）才是頂道（圓滿）的證悟（圓滿）的見道。由於六度眾多，爲了顯示其殊勝之處，（要知道）初地剎那間的智慧就已包含了（所有功德）。
【English Translation】 Furthermore, (the Madhyamikas) neither deny (appearances) nor, like the Vaisheshikas and other schools, fabricate the existence of a permanent, singular self. Buton Master did not say that. Here, we neither deny (appearances) nor that the appearing forms, etc., are dependently originated (thus refuting the extreme of permanence), but rather acknowledge that they truly exist in conventional truth (thus refuting the extreme of annihilation). It is on this very point (''on this very point'' implies that the appearance is not clear. Therefore, as it is said, ''Those who speak of emptiness of inherent existence, do not do so in order to eliminate appearances.'' As a Dharma friend said, this quote shows that Pandit Bhavaviveka considered the Madhyamika to be the only path). To slander that (phenomena) do not exist in appearance, and to fabricate that (phenomena) exist in ultimate truth. (Excellent!) The second point is that one should contemplate and meditate on emptiness of inherent existence as like an illusion, etc., which originally have no arising or ceasing, etc. The third point is that the noble Bodhisattvas, in terms of the Dharma nature, will become liberated from the obscurations of knowledge as like an illusion. This is because the clinging to real entities reverses the cognition of illusion-like phenomena. This is pervasive. Because, if one clings to real entities, it is not reasonable to attain enlightenment by being liberated from the obscurations of knowledge. That reason is established. Because they directly see suchness and freedom from elaboration. If truth does not exist, it is not reasonable to abandon obscurations, do not think like that. It is not contradictory. For example, just as an illusory buffalo defeats another illusory buffalo. As it is said: 'Like an illusory king, defeated by another illusory king.' Those who have seen the Dharma, those princes, are without pride. Fifth point, connecting the context: Just as that way, the ritual that should have been directly explained in this context, due to being mentioned incidentally, the venerable one spoke three verses, thereby directly revealing the actual or ordinary Path of Seeing and the Peak. The root is: The six perfections, such as generosity, each of which contains the remaining six, that is, each contains the other five, these six (complete), only these six (Buddha's intention) are the realization (complete) of the Peak (complete) Path of Seeing. Because the six perfections are numerous, in order to show their distinction, (know that) the wisdom of the first bhumi in a single instant already contains (all merits).
ུས་པའོ། །དེ་ཡང་མང་བས་དམིགས་ ཀྱིས་བཀར་བ་ནི། ལམ་ལ་ཆོས་ཤེས་པའི་བཟོད་པ་ཡིས་བསྡུས་པ་སྟེ་སྐད་ཅིག་བཅུ་དྲུག་ རྣམས་མིན་ནོ། །ཞེས་ཟླ་ཟེར་རོ། །བཟོད་པ་ལ་གསལ་ཁ་མེད་ཅིང་གཞན་དོན་དེ་ལྟར་སྙིང་ མཆོག་ཡང་ངོ་། །དག་ལྡན་དུ། སྐད་ཅིག་གཅིག་མཐོང་ལམ་སྟེ་དེ་ཡང་བཟོད་པས་བསྡུས་ ཀྱིས་ཤེས་པས་མིན་ནོ། །ཞེས་སོ། །ཐུབ་དགོངས་སུ་སེང་བཟང་གིས་སྡུག་བསྔལ་ཆོས་ བཟོད་དུ་བཤད་པ་ནོར་བ་ཆེ་སྟེ། སྐབས་ཡང་མིན་ཅིང་། ཡུམ་བར་མ་དང་བསྟན་བཅོས་ སུ་ཡང་དྲུག་དྲུག་ཁོ་ན་དེར་བསྟན་ཅིང་དྲུག་ནི་ལམ་གྱིས་བསྡུས་ཀྱི་སྡུག་བསྔལ་གྱིས་མིན་ ནོ། །བསྡུས་པར། ཕར་ཕྱིན་དྲུག་ནི་ལམ་མོ་ཞེས་པས་སོ། །ཞེས་སོ། །འོན་ཀྱང་མཐོང་ལམ་ རྩེ་མོ་ནི་མཐོང་སྤང་རྟོག་པ་བརྒྱ་རྩའི་གཉེན་པོ་ཡིན་ཞིང་། ལམ་ལ་ཆོས་བཟོད་ཁོ་ན་དེར་མི་ འཐད་དོ། །དེས་ན་ཆོས་བཟོད་བཞི་ག་དེར་འགྱུར་དགོས་པ་ལ་སྐྱོན་མཚུངས་ཤིང་། སློབ་ དཔོན་དང་རད་ཀིར་སྡུག་བསྔལ་ཆོས་བཟོད་ཁོ་ནར་(རད་ཀིར་དངོས་)བཞེད་པ་ལ་ཡང་དེ་ཁོ་ན་ མཐོང་སྤང་རྟོག་པ་བརྒྱ་རྩའི་གཉེན་པོར་འགྱུར་བའི་སྐྱོན་ཡོད་ལ། ཨ་བྷ་ཡའི་སྐྱོན་དེ་མི་འོང་ 2-331 སྟེ། འདིར་སྡུག་བསྔལ་ཆོས་བཟོད་ཉིད་དྲུག་གི་ངོ་བོར་སྟོན་པས་སོ། །དེས་ན་ཆོས་བཤེས་ ཀྱིས། སྡུག་བསྔལ་ཆོས་བཟོད་ཅེས་པ་ནི་མཐོང་ལམ་ངེས་པར་གཟུངས་པ་སྟེ་སྐད་ཅིག་མ་དེ་ ཤས་ཆེར་གྱུར་པ་ཞེས་བྱའོ། །ཞེས་པས་དེ་སྨོས་པ་མཐོང་ལམ་མཚོན་པ་སྟེ་བཅུ་དྲུག་རིལ་བོ་ འདོད་དགོས་པར་མངོན་ནོ། །བྱང་ཆེན་སྦྱིན་པ་གཏོང་བའི་ཚེ་རྣམ་མཁྱེན་དུ་བསྔོ་ཞིང་སྦྱིན་པ་ གཏོང་། ཞེས་ནས། སྦྱིན་ཕར་ལ་གནས་ནས་ཚུལ་ཕར་འཛིན། སོགས་རྒྱ་ཆེར་རོ། །འགྲེལ་ པ་ལ་གཉིས་ཏེ། ངོ་བོ་ངོས་བཟུང་། དེ་སྐྱེས་པའི་དགོས་པའོ། །དང་པོ་ནི། སྦྱིན་སོགས་ཕ་ རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་དྲུག་པོ་དག་སོ་སོར་སྔ་མ་གོ་སྒྲུབ་ཏུ་བསྟན་པ་བཞིན་དུ་སྦྱིན་པ་ལ་སོགས་པའི་ ངོ་བོ་རེ་རེ་ཡང་ཕན་ཚུན་བསྡུས་ནས་མངོན་དུ་བྱེད་པ་(ཡེ་ཤེས་ཞབས་)གང་ཡིན་པའི་མཐོང་ལམ་ བྱ་རྫོགས་ཀྱི་སྐད་ཅིག་མ་གཅིག་པ་སྟེ། དེ་ཡང་། སྡུག་བསྔལ་ལ་ཆོས་ཤེས་པའི་བཟོད་པས་ བསྡུས་པའི་ཡེ་ཤེས་(བུདྡྷ་ཤྲཱི་)གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་རྩེ་མོའི་མངོན་རྟོགས་འདིར་བསྟན་པའི་མཐོང་ ལམ་ཡིན་ནོ། །གང་གི་ངོ་བོར་སྐྱེས་པ་ཅན་ཞེ་ན། འཁོར་གསུམ་རྣམ་པར་དག་པས་རབ་ཏུ་ཕྱེ་ བ་ཕར་ཕྱིན་རྣམ་པ་སུམ་ཅུ་རྩ་དྲུག་གི་ངོ་བོར་སྐྱེས་པ་ཅན་ཞིག་གོ །དེ་ཡང་སྡུག་བསྔལ་ཆོས་ བཟོད་ཁོ་ན་ཡིན་གྱི་གཞན་ནི་མིན་པར་ངེས་སོ། །ཞེས་རད་ཀིར་རོ། །འདིར་ཞེས་པས་སྐབས་ དང་པོ་རྣམས་ཀྱི་མཐོང་ལམ་གྱིས་རྟོག་པ་དེ་སྙེད་སྤོང་མི་ནུས་ལ་འོག་མ་རྣམས་ཀྱིས་འབད་ མི་དགོས་པས་འདིར་དེ་དག་སྤོང་བར་བྱེད་དོ། །ཞེས་ཆོ
【現代漢語翻譯】 因此，以眾多之中特別標明的是：以道上的法智忍所包含的十六個剎那並非如此。這是月稱的觀點。對於忍，沒有明確的說明，而爲了他人的利益，這確實是殊勝的。在清凈者那裡，一個剎那即是見道，但這並非通過忍來包含，而是通過智來了解。這是如此說的。在《能仁密意》中，僧賢將苦法忍解釋為錯誤，因為場合也不對，而且在《中品般若經》和論著中也只說了六六之數，六者是被道所包含，而非苦所包含。在包含中，《六度》即是道。這是如此說的。然而，見道頂峰是斷除見道所斷一百種分別唸的對治，僅僅道上的法忍在那裡是不合理的。因此，四種法忍都必須在那裡出現，這沒有過失。阿阇梨和拉德克爾認為僅僅苦法忍（拉德克爾本人）是斷除見道所斷一百種分別唸的對治，這也有過失。阿巴亞的過失不會出現，因為這裡苦法忍本身顯示為六者的體性。因此，法友說：『所謂的苦法忍，必定是見道的執持，即那個剎那變得更加重要。』因此，提到它就象徵著見道，即需要完整的十六個剎那。大菩薩在佈施時，迴向一切智智並佈施。從安住于佈施度，而執持戒度等，非常廣博。解釋分為兩種：本體的確定和產生的原因。第一種是：佈施等六度各自如先前所示，前一個能成辦后一個，同樣，佈施等的每一個本體也相互包含而顯現（耶謝夏瓦）的見道，即圓滿行為的一個剎那。也就是，以苦法智忍所包含的智慧（布達室利）是頂峰現觀，這裡所說的見道。如果問是何者的本體所生起，那麼就是以三輪清凈所區分的三十六種波羅蜜多的本體所生起。而且，可以確定只有苦法忍，而不是其他的。這是拉德克爾的觀點。這裡所說的見道，最初的見道不能斷除那麼多的分別念，而後面的見道不需要努力，因此這裡斷除它們。這是卻 因此，以眾多之中特別標明的是：以道上的法智忍所包含的十六個剎那並非如此。這是月稱的觀點。對於忍，沒有明確的說明，而爲了他人的利益，這確實是殊勝的。在清凈者那裡，一個剎那即是見道，但這並非通過忍來包含，而是通過智來了解。這是如此說的。在《能仁密意》中，僧賢將苦法忍解釋為錯誤，因為場合也不對，而且在《中品般若經》和論著中也只說了六六之數，六者是被道所包含，而非苦所包含。在包含中，《六度》即是道。這是如此說的。然而，見道頂峰是斷除見道所斷一百種分別唸的對治，僅僅道上的法忍在那裡是不合理的。因此，四種法忍都必須在那裡出現，這沒有過失。阿阇梨和拉德克爾認為僅僅苦法忍（拉德克爾本人）是斷除見道所斷一百種分別唸的對治，這也有過失。阿巴亞的過失不會出現，因為這裡苦法忍本身顯示為六者的體性。因此，法友說：『所謂的苦法忍，必定是見道的執持，即那個剎那變得更加重要。』因此，提到它就象徵著見道，即需要完整的十六個剎那。大菩薩在佈施時，迴向一切智智並佈施。從安住于佈施度，而執持戒度等，非常廣博。解釋分為兩種：本體的確定和產生的原因。第一種是：佈施等六度各自如先前所示，前一個能成辦后一個，同樣，佈施等的每一個本體也相互包含而顯現（耶謝夏瓦）的見道，即圓滿行為的一個剎那。也就是，以苦法智忍所包含的智慧（布達室利）是頂峰現觀，這裡所說的見道。如果問是何者的本體所生起，那麼就是以三輪清凈所區分的三十六種波羅蜜多的本體所生起。而且，可以確定只有苦法忍，而不是其他的。這是拉德克爾的觀點。這裡所說的見道，最初的見道不能斷除那麼多的分別念，而後面的見道不需要努力，因此這裡斷除它們。這是卻
【English Translation】 Therefore, what is specifically distinguished among the many is: the sixteen moments included by the Dharma-knowledge-acceptance on the path are not so. This is Candrakirti's view. There is no clear explanation for acceptance, and for the benefit of others, it is indeed excellent. In the pure one, one moment is the path of seeing, but this is not included by acceptance, but understood by knowledge. This is what is said. In 'Thub Dgongs', Seng Sang's explanation of suffering Dharma-acceptance as wrong is a big mistake, because the occasion is also not right, and in the 'Intermediate Mother Sutra' and treatises, only six sixes are mentioned there, and the six are included by the path, not by suffering. In the included, the six perfections are the path. This is what is said. However, the peak of the path of seeing is the antidote to the hundred conceptual thoughts to be abandoned by the path of seeing, and only Dharma-acceptance on the path is not reasonable there. Therefore, all four Dharma-acceptances must appear there, and there is no fault in this. Acharya and Radkir believe that only suffering Dharma-acceptance (Radkir himself) is the antidote to the hundred conceptual thoughts to be abandoned by the path of seeing, and this also has a fault. Abhaya's fault will not occur, because here suffering Dharma-acceptance itself is shown as the nature of the six. Therefore, Dharma Friend says: 'The so-called suffering Dharma-acceptance is definitely the holding of the path of seeing, that is, that moment becomes more important.' Therefore, mentioning it symbolizes the path of seeing, that is, the complete sixteen moments are required. When the great Bodhisattva gives alms, he dedicates it to omniscient wisdom and gives alms. From abiding in the perfection of giving, and holding the perfection of discipline, etc., it is very extensive. The explanation is divided into two types: the determination of the essence and the reason for its arising. The first is: the six perfections of giving, etc., each as previously shown, the former can accomplish the latter, similarly, each essence of giving, etc., also mutually includes and manifests (Yeshe Zhap) the path of seeing, that is, one moment of perfect action. That is, the wisdom included by the suffering Dharma-knowledge-acceptance (Buddha Shri) is the peak manifestation, the path of seeing mentioned here. If asked what is the nature of what arises, then it is the nature of the thirty-six perfections distinguished by the purity of the three wheels. Moreover, it can be determined that it is only suffering Dharma-acceptance, not others. This is Radkir's view. The path of seeing mentioned here, the initial path of seeing cannot eliminate so many conceptual thoughts, and the later path of seeing does not need effort, so here they are eliminated. This is Cho Therefore, what is specifically distinguished among the many is: the sixteen moments included by the Dharma-knowledge-acceptance on the path are not so. This is Candrakirti's view. There is no clear explanation for acceptance, and for the benefit of others, it is indeed excellent. In the pure one, one moment is the path of seeing, but this is not included by acceptance, but understood by knowledge. This is what is said. In 'Thub Dgongs', Seng Sang's explanation of suffering Dharma-acceptance as wrong is a big mistake, because the occasion is also not right, and in the 'Intermediate Mother Sutra' and treatises, only six sixes are mentioned there, and the six are included by the path, not by suffering. In the included, the six perfections are the path. This is what is said. However, the peak of the path of seeing is the antidote to the hundred conceptual thoughts to be abandoned by the path of seeing, and only Dharma-acceptance on the path is not reasonable there. Therefore, all four Dharma-acceptances must appear there, and there is no fault in this. Acharya and Radkir believe that only suffering Dharma-acceptance (Radkir himself) is the antidote to the hundred conceptual thoughts to be abandoned by the path of seeing, and this also has a fault. Abhaya's fault will not occur, because here suffering Dharma-acceptance itself is shown as the nature of the six. Therefore, Dharma Friend says: 'The so-called suffering Dharma-acceptance is definitely the holding of the path of seeing, that is, that moment becomes more important.' Therefore, mentioning it symbolizes the path of seeing, that is, the complete sixteen moments are required. When the great Bodhisattva gives alms, he dedicates it to omniscient wisdom and gives alms. From abiding in the perfection of giving, and holding the perfection of discipline, etc., it is very extensive. The explanation is divided into two types: the determination of the essence and the reason for its arising. The first is: the six perfections of giving, etc., each as previously shown, the former can accomplish the latter, similarly, each essence of giving, etc., also mutually includes and manifests (Yeshe Zhap) the path of seeing, that is, one moment of perfect action. That is, the wisdom included by the suffering Dharma-knowledge-acceptance (Buddha Shri) is the peak manifestation, the path of seeing mentioned here. If asked what is the nature of what arises, then it is the nature of the thirty-six perfections distinguished by the purity of the three wheels. Moreover, it can be determined that it is only suffering Dharma-acceptance, not others. This is Radkir's view. The path of seeing mentioned here, the initial path of seeing cannot eliminate so many conceptual thoughts, and the later path of seeing does not need effort, so here they are eliminated. This is Cho
ས་བཤེས་ཏེ་བརྟག་གོ །གཉིས་པ་ནི། མཐོང་རྩེའི་རྣམ་གྲོལ་ལམ་པའི་གང་ཟག་ཆོས་ཅན། ཀུན་བརྟགས་ཀྱིས་བསྡུས་པའི་གཟུང་ འཛིན་གྱི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་བསྐྱེད་པར་བྱེད་པའི་བག་ཆགས་འཇོག་ནུས་ཀྱི་ཉོན་མོངས་པ་ མངོན་དུ་རྒྱུ་བ་བརྒྱ་རྩ་བརྒྱད་སྤངས་པ་འཐོབ་སྟེ། མཐོང་སྤང་གཟུང་བ་དང་འཛིན་པའི་རྣམ་ པར་རྟོག་པ་བརྒྱ་རྩ་བརྒྱད་སྤངས་པས་སོ། །ཁྱབ་སྟེ། དེ་འདྲའི་ཉོན་མོངས་དེ་རྟོག་པ་དེ་དག་ གིས་ཁྱབ་བྱར་བསྡུས་པས་སོ། །རྟགས་གྲུབ་སྟེ། མཐོང་ལམ་རྩེ་མོའི་རྣམ་གྲོལ་ལམ་དེ་རང་ 2-332 རྒྱུད་ལ་སྐྱེས་པས་ནའོ། །དེ་ལ་ཁྱབ་སྟེ། སྐྱེས་ན་དེ་འགག་པ་རྟེན་འབྲེལ་གྱི་ཆོས་ཉིད་ཀྱིས་ འབྱུང་ངོ་། །རྟོག་པ་བརྒྱ་རྩར་ཇི་ལྟར་བྱས་པས་འགྱུར་ཞེ་ན། རྣམ་རྟོག་བཞི་བོ་སོ་སོར་ཏེ་རེ་ རེ་ལ་ཡང་དགུ་དགུར་འགྱུར་བ་ཉིད་ཀྱིས་ན། དེ་ཁམས་ཀྱིས་ཕྱེ་ན་འདོད་པར་སོ་དྲུག་དང་ གཟུགས་སུ་སོ་དྲུག་གཟུགས་མེད་དུ་ཡང་སོ་དྲུག་གི་དབྱེ་བས་སོ། །ཁམས་གསུམ་གྱི་ཉོན་ མོངས་བརྒྱ་རྩ་བརྒྱད་འོང་མོད་རྟོག་པ་བརྒྱ་རྩ་བརྒྱད་ཇི་ལྟར་འོང་སྙམ་ན། ཁམས་དེ་དག་ཏུ་ སྐྱེས་པའི་བྱང་སེ་སོ་སྐྱེ་ལ་ཡོད་ཅིང་འཕགས་པ་ལ་ཡང་སྙོམས་པར་འཇུག་པའི་རྒྱུའི་སྒོ་ནས་ ལྡན། ཞེས་ཆོས་བཤེས་ཏེ། གཟུགས་མེད་ན་རྟོག་པ་དེ་དག་གི་བག་ཆགས་ཙམ་ཡོད་ཀྱི་ མངོན་གྱུར་དཀའའོ། །སྤྱིར་ཚངས་བར་བགྲང་པས་བརྒྱ་རྩ་བརྒྱད་ཅེས་པ་སྟེ་ཉོན་མོངས་པ་ ཡང་དེ་དང་འདྲའོ། ། ༈ བསྒོམ་པ། དྲུག་པ་ལ། མཚམས་སྦྱར་ནི། མཐོང་ལམ་གྱི་རྟོགས་པ་དེ་ལའམ་མཐོང་སྤང་སྤོང་(གསེར་) བ་དེ་ལ་དབང་ཐོབ་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་མཐོང་ལམ་དེ་ཉིད་ཀྱི་རིགས་ཡང་དང་ཡང་དུ་བསྒོམ་ པར་བྱེད་དོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །རྩ་བ་ལ་གཉིས་ལས། མཉམ་བཞག་ནི། ཕྱིན་དྲུག་གི་མཐོང་ ལམ་རྩེ་མོ་ཐོབ་པ་དེ་ནས་སེངྒེ་རྣམ་བསྒྱིངས་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལ་སྙོམས་པར་འཇུག་སྟེ། རྣམ་ཐར་བརྒྱད་དང་མཐར་གྱིས་གནས་པའི་སྙོམས་འཇུག་དགུ་བོ་དེ་དག་རྣམ་པར་ཕྱེ་ཞིང་ སེངྒེ་རྣམ་བསྒྱིངས་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལ་སྙོམས་པར་འཇུག་གོ །ཞེས་སོགས་སོ། །གཉིས་པ་ རྗེས་ཐོབ་ནི། དེར་ཞུགས་པའི་རྗེས་ནས་རྟེན་འབྲེལ་ལུགས་མཐུན་དང་ལུགས་མི་མཐུན་ལ་ རྟོག་པར་བྱེད་དེ། མ་རིག་པའི་རྐྱེན་གྱིས་འདུ་བྱེད་རྣམས། ཞེས་སོགས་སོ། །འགྲེལ་པ་ལ་ གཉིས་ལས། མཉམ་བཞག་ནི། མཐོང་ལམ་རྩེ་མོ་ཐོབ་པའི་རྣལ་འབྱོར་བ་དེ་ཡང་ཏིང་ངེ་ འཛིན་སེང་གེ་རྣམ་བསྒྱིངས་ལ་སྙོམས་པར་འཇུག་གོ །དེ་གང་ཞེ་ན། རྣམ་ཐར་བརྒྱད་དང་ སྙོམས་འཇུག་དགུ་ལ་སྙོམས་པར་འཇུག་པའི་བྱང་སེའི་མཐོང་ལམ་ཆོས་ཅན། སེང་གེ་རྣམ་ 2-333 བསྒྱིངས་ཀྱི་མཐོང་ལམ་རྩེ་མོ་ཡིན་ཏེ། མཐོང་སྤང་ཉོན་མོངས་དང་ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་པའི་ འཇིགས་པ་མེད་པའི་རྣམ་ཐར་བརྒྱད་སོགས་ལ་
【現代漢語翻譯】 這是導師的觀察。第二點是： 對於處於見道頂峰解脫道的補特伽羅（梵文：Pudgala，指人），由於斷除了由遍計所攝的能取和所取之相的分別念生起的，能夠安立習氣的，一百零八種現行的煩惱，因此獲得了斷除見道所斷的能取和所取之相的一百零八種分別念。這是周遍的，因為這樣的煩惱被這些分別念所包含。理由成立，因為見道頂峰的解脫道在他自己的相續中生起。這是周遍的，如果生起，那麼它的止滅是依緣起的法性而生起的。 如果問，如何產生一百零八種分別念？因為四種分別念各自變成九種，所以每個都變成九種。如果按界來分，欲界有三十六種，色界有三十六種，無色界也有三十六種的差別。雖然有三界的百八煩惱，但如何產生百八分別念呢？因為在這些界中生起的，具有入定的因，所以凡夫有，聖者也有。這是導師的教導。在無色界，只有這些分別唸的習氣，很難顯現。一般來說，總的計算為一百零八，煩惱也是如此。 修道： 第六，連線：爲了獲得對見道證悟或斷除見道所斷的自在，所以要反覆修習見道本身。等等。根本分為二：入定：從獲得六度（梵文：Paramita）的見道頂峰開始，就入于獅子奮迅三摩地（梵文：simhavikridita-samadhi），詳細區分八解脫和九次第住的等至，併入于獅子奮迅三摩地。等等。第二，后得：從入定之後，要觀察隨順緣起和不隨順緣起。如：無明緣行等等。 解釋分為二：入定：獲得見道頂峰的瑜伽士也入于獅子奮迅三摩地。那是什麼呢？具有入於八解脫和九等至的菩薩的見道，是獅子奮迅的見道頂峰，因為沒有斷除見道所斷的煩惱和所知障的怖畏的八解脫等等。
【English Translation】 This is the teacher's examination. The second is: For a person on the path of liberation at the peak of the Seeing Path (Darshana-marga), because they have abandoned the one hundred and eight manifest afflictions that arise from the conceptual thoughts of grasping and being grasped, which are encompassed by imputation and are capable of establishing habitual tendencies, they attain the abandonment of the one hundred and eight conceptual thoughts of grasping and being grasped that are to be abandoned on the Seeing Path. This is pervasive, because such afflictions are encompassed by these conceptual thoughts. The reason is established, because the path of liberation at the peak of the Seeing Path arises in their own continuum. This is pervasive, if it arises, then its cessation arises by the law of dependent origination. If asked, how do one hundred and eight conceptual thoughts arise? Because the four conceptual thoughts each become nine, so each becomes nine. If divided by realms, there are thirty-six in the Desire Realm, thirty-six in the Form Realm, and thirty-six in the Formless Realm. Although there are one hundred and eight afflictions of the three realms, how do one hundred and eight conceptual thoughts arise? Because those that arise in these realms, possessing the cause of entering into meditative absorption, are present in ordinary beings and also equally in noble ones. This is the teaching of the teacher. In the Formless Realm, there are only the habitual tendencies of these conceptual thoughts, and it is difficult for them to manifest. Generally, the total count is one hundred and eight, and the afflictions are similar. Meditation: Sixth, connection: In order to gain mastery over the realization of the Seeing Path or the abandonment of what is to be abandoned on the Seeing Path, one should repeatedly meditate on the Seeing Path itself. And so on. The root is divided into two: Absorption: From obtaining the peak of the Seeing Path of the Six Perfections (Paramita), one enters into the Samadhi of the Lion's Play (simhavikridita-samadhi), distinguishing in detail the Eight Liberations and the Nine Successive Abidings, and enters into the Samadhi of the Lion's Play. And so on. Second, Subsequent Attainment: After entering into absorption, one should contemplate in accordance with and not in accordance with dependent origination. Such as: Ignorance conditions action, and so on. The explanation is divided into two: Absorption: The yogi who has attained the peak of the Seeing Path also enters into the Samadhi of the Lion's Play. What is that? The Seeing Path of a Bodhisattva who enters into the Eight Liberations and the Nine Attainments is the peak of the Lion's Play Seeing Path, because there is no fear of the Eight Liberations, etc., which are free from the fear of afflictions to be abandoned on the Seeing Path and the obscurations of knowledge.
སྙོམས་པར་ཞུགས་པའི་ཐེག་ཆེན་མཐོང་ ལམ་ཡིན་པས་སོ། །གཉིས་པ་ནི། ཡང་དག་པར་རྟོགས་ཅེས་དྲང་ངོ་། །གང་གི་ཚེ་ན། དེ་ལ་ ཞུགས་ནས་དུས་ཕྱིས་རྗེས་ཐོབ་ཏུའོ། །གང་ལ་རྟེན་འབྲེལ་ལའོ། །འདིའི་མཐའ་ཅུང་ཟད་ དཔྱད་ན། འདི་ཅི་ནས་ཀྱང་ཤེས་པར་བྱ་བ་ཡིན་ཏེ། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་ས་ལུ་ལྗང་བ་ལ་ གཟིགས་ནས། དགེ་སློང་དག་སུས་རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་བར་འབྱུང་བ་མཐོང་བ་དེས་ཆོས་མཐོང་ ངོ་། །སུས་ཆོས་མཐོང་བ་དེས་སངས་རྒྱས་མཐོང་ངོ་། །ཞེས་དང་། དོན་དེ་ཉིད་བཤེས་སྤྲིང་དུ། རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་བར་འབྱུང་འདི་རྒྱལ་བ་ཡི། །གསུང་གི་མཛོད་ཀྱི་གཅེས་པ་ཟབ་མོ་སྟེ། །གང་ གིས་འདི་ནི་ཡང་དག་མཐོང་བ་དེས། །སངས་རྒྱས་དེ་ཉིད་རིག་པ་རྣམས་ཀྱི་མཆོག །ཅེས་སོ། ། འདི་ལ་སྤྱིར་དབུ་མ་པས་ཆོས་ཐམས་ཅད་རྟེན་འབྲེལ་དུ་བཤད་པ་ཡོད་ཀྱང་། འདིར་དངོས་ པོའི་རྟེན་འབྲེལ་སྟོན་ལ། དེའི་མཚན་གཞི་ནི། འདུས་བྱས་ཐམས་ཅད་དོ། །མཚན་ཉིད་ནི། གང་ལ་བརྟེན་ནས་སྐྱེ་བའམ་རྒྱུ་རྐྱེན་ལས་སྐྱེར་རུང་བའོ། །དེ་ལ་བཞི་སྟེ། སྐད་ཅིག་མའི། འབྲེལ་བ་ཅན་གྱི། གནས་སྐབས་པའི། རྒྱུན་ཆགས་པའི་རྟེན་འབྲེལ་ལོ། །དང་པོ་ནི། ཤན་པ་ སྲོག་གཅོད་པའི་བྱ་རྫོགས་ཀྱི་སྐད་ཅིག་གཅིག་ལ་ཡན་ལག་བཅུ་གཉིས་ཚང་བ་ལྟ་བུ་ལ་ བཤད་དོ། །(དེའི་ཚེ། ཀུན་ནས་སློང་བའི་རྨོངས་པ་ནི་མ་རིག་པ། དེ་ལྟར་སེམས་པའི་ལས་ནི་འདུ་བྱེད། ཡུལ་སོ་སོར་རིག་པ་ རྣམ་ཤེས། དེ་དང་ལྷན་ཅིག་བྱུང་བའི་ཕུང་བོ་གསུམ་མིང་། གཟུགས་ནི་གཟུགས་སོ། །མིག་སོགས་དྲུག་ནི་སྐྱེ་མཆེད་དྲུག གསུམ་ འདུས་པ་རེག་པ། རེག་པ་ཉམས་སུ་མྱོང་བ་ཚོར་བ། ཤ་སོགས་ལ་ཆགས་པ་སྲེད་པ། དེ་དང་མཚུངས་ལྡན་གྱི་ངོ་ཚ་མེད་པ་སོགས་ ཀུན་ནས་དཀྲིས་རྣམས་ལེན་པ། དེས་ཀུན་ནས་བསླང་བའི་ལུས་ངག་གི་ལས་ནི་སྲིད་པ། སྔར་མེད་པའི་རྫས་བྱུང་བ་སྐྱེ་བ། བརྩམས་པའི་ལས་སྨིན་པ་སོགས་རྒ་བ། དེ་ཞིག་པ་ལྟ་བུ་ཤི་བའོ་ཞེས་སོ། ། ) གཉིས་པ་ནི། འདུས་བྱས་ཐམས་ཅད་ དེ། མདོ་ལས་རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་བར་འབྱུང་བ་གང་ཞེ་ན། འདུ་བྱེད་ཐམས་ཅད་དོ། །ཞེས་སོ། ། 2-334 ཀུན་བཏུས་སུ། བརྒྱད་བཤད་པ་ནི་འདིའི་དབྱེ་བར་རུང་སྟེ། བརྒྱད་གང་ན། མིག་གཟུགས་ ལ་བརྟེན་ནས་མིག་ཤེས་འབྱུང་བ་ལྟ་བུ་(རྒྱལ་སྲས་)རྣམ་པར་ཤེས་པ་འབྱུང་བའི་རབ་ཏུ་དབྱེ་བ། མ་རིག་པའི་རྐྱེན་གྱིས་འདུ་བྱེད་སོགས་སེམས་ཅན་གྱི་དབང་དུ་བྱས་པ། འཆི་འཕོ་དང་སྐྱེ་ བའི། ས་བོན་ལས་མྱུ་གུ་དེ་ལས་སྡོང་བུ་ལྟ་བུ། ཕྱི་ལོ་ཐོག་འབྱུང་བའི། སེམས་ཅན་གྱི་ཐུན་ མོང་གི་ལས་ཀྱིས་ས་ཆུ་འབྱུང་བ་སོགས། འཇིག་(རྒྱལ་སྲས་)པ་དང་འཆགས་པའི། ཁམས་ གསུམ་པ་རྣམས་ཟས་བཞི་ལ་བརྟེན་ནས་གནས་(རྒྱལ་སྲས་)པ་ལྟ་བུ། ཟས་ཀྱིས་བརྟན་པའི། ལས་དགེ་མི་དགེ་ལས་བ
【現代漢語翻譯】 因為這是進入正定的（samāpatti）大乘見道（darśanamārga）的途徑。第二，『如實了知』是正確的說法。何時了知呢？即進入正定后，在後得位（prṣṭhalabdha）時了知。依賴於什麼呢？依賴於緣起（pratītyasamutpāda）。如果稍微分析一下這個，就必須瞭解這一點：世尊（Bhagavān）看到綠色的稻苗時說：『比丘們，誰見緣起，誰就見法（dharma）；誰見法，誰就見佛（Buddha）。』此外，《親友書》（Suhrllekha）中也說：『緣起是勝者（Jina，佛陀的另一個名字）的，聖語寶藏中最珍貴和最深奧的部分。誰能如實地見到它，誰就是智者中的至尊佛陀。』 總的來說，雖然中觀派（Madhyamaka）將一切法都解釋為緣起，但這裡主要闡述的是事物（vastu）的緣起。它的例子是：一切有為法（saṃskṛta）。它的定義是：依賴於某事物而生起，或者能夠從因緣（hetu-pratyaya）中生起。它有四種：剎那緣起、關聯緣起、狀態緣起和相續緣起。第一種，例如屠夫宰殺牲畜時，一個剎那間就具備十二緣起支。 （此時，完全發起作用的無明（avidyā）就是無明支，如此思慮的行為就是行支，對境的了別就是識支，與識同時生起的三蘊（skandha）是名支，色蘊（rūpa-skandha）是色支，眼等六處是六入支，三者和合是觸支，感受觸是受支，對肉等產生貪執是愛支，與愛相應的無慚等煩惱是取支，由取所引發的身語之業是有支，先前沒有的物質產生是生支，成熟先前所造之業等是老支，以及如其壞滅般的死支。）第二種，是一切有為法。《經部》（Sūtra）中說：『什麼是緣起？』回答是：『一切有為法。』 《攝類學》（Abhidharmasamuccaya）中解釋的八種緣起也可以作為這裡的分類：哪八種呢？例如，眼根依賴於色境而產生眼識，這是識產生的差別。無明緣行等是就眾生的角度而言。死歿和出生的緣起。種子生苗，苗生樹幹等。外在的年份時節的出現。眾生共同的業產生地水等。壞滅和形成的緣起。三界眾生依賴四食而住。食物所滋養的緣起。善與不善之業產生不同的果報等。
【English Translation】 Because it is the path of seeing (darśanamārga) of the Great Vehicle (Mahāyāna) that enters into samāpatti (equanimity). Secondly, 'to realize correctly' is the correct statement. When? That is, after entering into it, in the subsequent post-attainment (prṣṭhalabdha) state. Relying on what? Relying on dependent origination (pratītyasamutpāda). If we analyze this a little, we must understand this: The Blessed One (Bhagavān), seeing the green rice seedlings, said, 'Monks, whoever sees dependent origination sees the Dharma (dharma); whoever sees the Dharma sees the Buddha (Buddha).' Moreover, it is said in the 'Letter to a Friend' (Suhrllekha): 'Dependent origination is the most precious and profound part of the treasury of the Victorious One's (Jina, another name for Buddha) speech. Whoever truly sees this is the Buddha himself, the best of the wise.' In general, although the Madhyamaka school explains all dharmas as dependent origination, here it mainly elucidates the dependent origination of things (vastu). Its example is: all conditioned phenomena (saṃskṛta). Its definition is: arising in dependence on something, or being able to arise from causes and conditions (hetu-pratyaya). There are four types: momentary dependent origination, relational dependent origination, state dependent origination, and continuous dependent origination. The first, for example, is explained as when a butcher slaughters an animal, all twelve links of dependent origination are complete in a single moment. (At that time, the ignorance (avidyā) that fully initiates is the link of ignorance, the action of thinking in this way is the link of action, the distinguishing of objects is the link of consciousness, the three aggregates (skandha) that arise simultaneously with consciousness are the link of name, the form aggregate (rūpa-skandha) is the link of form, the six sense bases such as the eye are the link of the six entrances, the combination of the three is the link of contact, experiencing contact is the link of feeling, attachment to flesh etc. is the link of craving, the afflictions such as shamelessness that correspond to craving are the link of grasping, the actions of body and speech initiated by grasping are the link of existence, the arising of previously non-existent matter is the link of birth, the ripening of previously created actions etc. is the link of aging, and death is like its destruction.) The second is all conditioned phenomena. The Sutra says: 'What is dependent origination?' The answer is: 'All conditioned phenomena.' The eight types of dependent origination explained in the Abhidharmasamuccaya can also be used as a classification here: What are the eight? For example, the eye consciousness arises in dependence on the eye sense and the object, which is the differentiation of the arising of consciousness. Ignorance conditioning action etc. is from the perspective of sentient beings. The dependent origination of death and birth. A seed produces a sprout, and the sprout produces a trunk, etc. The appearance of external seasons. The common karma of sentient beings produces earth and water, etc. The dependent origination of destruction and formation. Beings of the three realms abide in dependence on the four kinds of food. The dependent origination nourished by food. Virtuous and non-virtuous actions produce different results, etc.
དེ་འགྲོ་ངན་འགྲོར་འགྲོ་བ་འདོད་པ་དང་མི་འདོད་པའི་འགྲོ་བ་རྣམ་ པར་འབྱེད་པའི་ཚོགས་ལམ་ལས། སྦྱོར་(མཐོང་སྒོམ་ནས་དགྲ་བཅོམ་ཐོབ་པའི་བར་)ལམ་སོགས། རྣམ་ པར་དག་པའི། བསམ་གཏན་ཐོབ་པ་ལས་མངོན་ཤེས་སོགས་ཡོན་ཏན་ཁྱད་པར་ཅན་འབྱུང་ བ་སོགས་མཐུ་སྟོབས་ཀྱི་རབ་ཏུ་དབྱེ་བའོ། །ཁ་ཅིག་(མཛོད་ལ་བརྟེན་ནས་འཆིམས་བློ་བཟང་། )རྟེན་ འབྲེལ་སྔ་མ་གཉིས་དོན་གཅིག ཕྱི་མ་གཉིས་དོན་གཅིག་པར་འདོད་དོ། །གསུམ་པ་ནི། མཛོད་དུ། མ་རིག་ཉོན་མོངས་སྔོན་གནས་སྐབས། །འདུ་བྱེད་དག་ནི་སྔོན་ལས་ཀྱི། །རྣམ་ ཤེས་མཚམས་སྦྱོར་ཕུང་བོ་ཡིན། །མིང་དང་གཟུགས་ནི་དེ་ཕན་ཆད། །སྐྱེ་མཆེད་དྲུག་དོད་ ཚུན་ཆད་དོ། །དེ་ནི་གསུམ་འདུས་ཚུན་ཆད་དོ། །རེག་པ་བདེ་སྡུག་ལ་སོགས་ཀྱི། །རྒྱུ་ཤེས་ ནུས་པ་ཚུན་ཆད་དོ། །ཚོར་འཁྲིག་ཚུན་ཆད་སྲེད་པ་ནི། །ལོངས་སྤྱོད་འཁྲིག་པའི་ཆགས་ཅན་ གྱི། །ཉེ་བར་ལེན་པ་ལོངས་སྤྱོད་རྣམས། །ཐོབ་པར་བྱ་ཕྱིར་ཡོངས་རྒྱུག་པ། །དེ་སྲིད་འབྲས་ བུ་འབྱུང་འགྱུར་བའི། །ལས་དེ་ཉིད་ནི་སྲིད་པ་ཡིན། །ཉིང་མཚམས་སྦྱོར་བ་སྐྱེ་བ་ཡིན། །ཚོར་ བའི་བར་ནི་རྒ་ཤི་ཡིན། །འདི་ནི་གནས་སྐབས་བར་འདོད་ལོ། །གཙོ་བོའི་ཕྱིར་ན་ཡན་ལག་ བསྒྲགས། །སྔོན་དང་ཕྱི་མཐའ་བར་དག་ལ། །རྨོངས་པ་རྣམ་པར་བཟློག་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་དང་། ཡན་ལག་བཅུ་གཉིས་ཆ་གསུམ་མོ། །སྔོན་དང་ཕྱི་མཐར་གཉིས་གཉིས་དང་། །བར་དུ་བརྒྱད་ 2-335 ཡོངས་རྫོགས་ལྡན་ལོ། །ཞེས་སོ། །དེའི་དོན་ནི། ཚེ་གསུམ་གྱི་གནས་སྐབས་དང་། མངལ་ སྐྱེས་ཚེ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་སྡད་པ་ལ་ལྟོས་ཏེ། རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་བར་འབྱུང་བ་ཆ་གསུམ་པ་ ཞེས་བཤད་དེ། ཚེ་འདིའི་ཕུང་བོ་འཕེན་བྱེད་ཚེ་སྔ་མའི་ལས་ཀྱི་ཀུན་སློང་ཉོན་མོངས་པ་དེ་ཚེ་ འདི་ལ་ལྟོས་པའི་མ་རིག་པ། དེས་ཀུན་ནས་བསླང་བའི་ཚེ་འདིའི་ཕུང་བོ་འཕེན་བྱེད་བསོད་ ནམས་དང་བསོད་ནམས་མིན་པ་མི་གཡོ་བའི་ལས་གང་རུང་གི་གནས་སྐབས་འདུ་བྱེད་དེ་ཚེ་ སྔ་མའི་སྐབས་སོ། །དེ་གཉིས་ལ་བརྟེན་ནས་ཚེ་འདིར་མངལ་དུ་ཉིང་མཚམས་སྦྱོར་བའི་སྐད་ ཅིག་གི་གནས་སྐབས་ཀྱི་ཡིད་ཤེས་དེ་རྣམ་ཤེས། མཚམས་སྦྱར་བའི་སྐད་ཅིག་གཉིས་པ་ནས་ གཟུང་སྟེ་སྐྱེ་མཆེད་དྲུག་མ་དོད་ཙམ་གྱི་བར་གྱི་མིང་བཞི་དང་མེར་མེར་བོ་སོགས་རིམ་བཞིན་ མིང་དང་གཟུགས། དྲུག་དོད་ནས་ཡུལ་དབང་རྣམ་ཤེས་གསུམ་འདུས་ནས་ཡུལ་ལ་ལོངས་ སྤྱོད་མི་ནུས་ཀྱི་བར་གྱི་མིག་སོགས་དོད་པའི་སྐབས་ནི་སྐྱེ་མཆེད་དྲུག གསུམ་འདུས་ནས་ ཡུལ་སྤྱོད་པ་ནས་བཟུང་སྟེ་ཚོར་བ་གསུམ་ཀྱི་རྒྱུ་ཡིད་འོང་མི་འོང་བར་མ་ལ་བླང་དོར་མི་ནུས་ ཀྱི་བར་ནི་རེག་པ། དེ་ཤེས་ནས་འཁྲིག་པ་སྤྱོད་མི་ནུས་ཀྱི་བར་གྱི་ཚོར་བ་གསུམ་ནི་ཚོར་བ། སྤྱོད་ནུས་ནས་གཟུགས་སོགས་འདོད་པའི་ཡ
【現代漢語翻譯】 從區分善趣和惡趣的道路，到區分想去和不想去的道路，包括加行道（從見道、修道到獲得阿羅漢果），以及完全清凈的禪定所產生的神通等殊勝功德，這些都是力量上的詳細區分。有些人（根據《俱舍論》的解釋，如赤米·洛桑）認為前兩個緣起支（無明和行）意義相同，后兩個緣起支（生和老死）意義相同。 第三種解釋是： 在《俱舍論》中說：『無明是煩惱的先前狀態，行是先前的業，識是連線的蘊，名色是此之後，六處直到出現，三合直到那時，觸是苦樂等的原因，受直到有能力知覺，愛是貪著享樂，取是追求獲得享樂，有是產生果的業，生是連線，老死是受之間的階段，這被認為是階段之間的間隔，爲了主要，所以宣說了支分，爲了遣除對先前、最終和中間的迷惑。』 以及『十二緣起支分為三部分，先前和最終各有兩支，中間有八支完全具備。』 其含義是：相對於三世的狀態和圓滿住胎的生命，宣說了十二緣起支分為三個部分。即，能投生此世蘊的，前世業的意樂煩惱，相對於此世來說是無明。由此所引發的，能投生此世蘊的福德、非福德和不動業的任何一種狀態，即是行，這是前世的狀態。依賴於這兩者，此世在母胎中連線的剎那意識，即是識。從連線的第二個剎那開始，到六處尚未生起之間的名四蘊和mer mer bo等次第，即是名色。從六處生起，到根、境、識三者聚合而不能享受外境之間的眼等生起的狀態，即是六處。從三者聚合而能享受外境開始，到不能對可愛和不可愛的事物取捨之間的觸。認識到這一點，到不能行淫之間的三種感受是受。能行淫開始，到貪著色等慾望的愛。
【English Translation】 From the path that distinguishes between going to good destinies and bad destinies, to the path that distinguishes between wanting to go and not wanting to go, including the path of application (from the path of seeing and meditation to obtaining Arhatship), and the extraordinary qualities such as clairvoyance arising from perfectly pure meditative concentration, these are detailed distinctions in terms of power. Some (based on the Treasury of Knowledge, such as Chimi Lozang) believe that the first two links of dependent origination (ignorance and action) have the same meaning, and the last two links (birth and death) have the same meaning. The third explanation is: In the Treasury of Knowledge, it says: 'Ignorance is the previous state of afflictions, action is previous karma, consciousness is the connecting aggregate, name and form are after that, the six sense sources until they appear, the three combinations until then, contact is the cause of pleasure and pain, etc., feeling until the ability to perceive, craving is attachment to enjoyment, grasping is seeking to obtain enjoyment, existence is the karma that produces the fruit, birth is connection, old age and death are the stage between feelings, this is considered the interval between stages, for the sake of the main, therefore the limbs are proclaimed, in order to dispel confusion about the previous, final, and intermediate.' And 'The twelve links of dependent origination are divided into three parts, the previous and final each have two links, and the middle has eight links fully present.' Its meaning is: Relative to the state of the three times and the complete dwelling in the womb, it is said that the twelve links of dependent origination are divided into three parts. That is, the intention and afflictions of the karma of the previous life that can project the aggregates of this life, relative to this life, is ignorance. Any state of merit, non-merit, and immovable karma that is aroused by this and can project the aggregates of this life is action, which is the state of the previous life. Dependent on these two, the moment of consciousness that connects in the womb in this life is consciousness. From the second moment of connection, to the name four aggregates and mer mer bo, etc., in sequence until the six sense sources have not yet arisen, is name and form. From the arising of the six sense sources, to the state of the arising of the eye, etc., between the aggregation of the root, object, and consciousness and the inability to enjoy external objects, is the six sense sources. From the beginning of the aggregation of the three and the ability to enjoy external objects, to the contact between the inability to accept or reject lovable and unlovable things. Recognizing this, the three feelings until the inability to engage in sexual activity are feeling. The love from the beginning of being able to engage in sexual activity to the desire for forms, etc.
ོན་ཏན་དང་འཁྲིག་པའི་འདོད་ཆགས་ལ་སྲེད་ ཅིང་ཡུལ་ཚོལ་བ་ལ་དངོས་སུ་མ་ཞུགས་པ་ནི་སྲེད་པ། སྲེད་པའི་ཡུལ་དུ་གྱུར་པའི་ལོངས་ སྤྱོད་རྣམས་ཐོབ་ཕྱིར་རྒྱུག་པའི་བསམ་པ་ནི་ལེན་པ། དེར་རྒྱུག་པའི་དུས་ན་ཡང་སྲིད་འབྱུང་ བའི་རྒྱུར་བསགས་པའི་ལས་ནི་སྲིད་པ། སྲེད་ལེན་སྲིད་པ་གསུམ་ལས་སྐྱེས་པ་ཕྱི་མར་ཉིང་ མཚམས་སྦྱོར་བའི་ཕུང་བོ་དེ་འདི་ལ་ལྟོས་པའི་སྐྱེ་བ་ཡིན་ལ་རང་སའི་རྣམ་ཤེས་སོ། །ཚེ་ཕྱི་ མའི་མིང་གཟུགས་ནས་ཚོར་བའི་བར་བཞི་ནི་ཚེ་འདི་ལ་ལྟོས་ཏེ་རྒ་ཤིའོ། །རེ་རེ་ཡང་ཕུང་བོ་ ལྔ་པ་ཡིན་ཡང་མ་རིག་པ་སོགས་གཙོ་ཆེ་བས་མ་རིག་པ། ཞེས་སོགས་བརྗོད་དེ། ཡན་ལག་ བཞི་འོང་བ་ཡིན་ཡང་གཙོ་བོ་ཡིན་པས་རྒྱལ་བོ་འོང་ཞེས་པ་བཞིན་ནོ་ལོ། །རེ་རེ་ཡང་ཕུང་བོ་ 2-336 ལྔ་པ་མི་རིགས་ཞེས་མཛོད་འགྲེལ་དུ། མདོ་སྡེ་པས་བཀག་ཅིང་། སྔར་ཁོ་བོས་བྲིས་པ་ལྟར་ ལ་རུང་ངོ་། །བཞི་པ་ལ། མཚན་ཉིད། (ཀུན་བཏུས། ) ཡན་ལག་རྣམ་པར་དབྱེ་བ། (ཀུན། ) ཡན་ ལག་མདོར་བསྡུ་བ། (ཀུན། ) ཡན་ལག་ལས་རྣམ་བཞག (ཀུན་)སྒྲ་དོན། ལུགས་མཐུན་ལུགས་ མི་མཐུན་ནོ། །དང་པོ་ནི། རིགས་མི་མཐུན་ལས་འབྱེད་པའི་མཚན་ཉིད་སྔར་ལྟར་ཏེ། འདིར་ ནི་རང་བཞིན་ལ་མཚན་ཉིད་དུ་བརྗོད་པའོ། །དེ་ཡང་རྐྱེན་གསུམ་ལས་བྱུང་བ་སྟེ། མཚན་ཉིད་ ཀྱིས་ཇི་ལྟ་བུ་ཞེ་ན། གཡོ་བ་མེད་པའི་རྐྱེན་ལས་བྱུང་བ་དང་། མི་རྟག་པའི་རྐྱེན་ལས་བྱུང་བ་ དང་། ནུས་པའི་རྐྱེན་ལས་བྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་སོ། །དང་པོ་ནི། འབྲས་བུ་(རྒྱལ་སྲས་)འབྱུང་ བར་བྱ་བའི་ཕྱིར་དུ་བློ་སྔོན་དུ་བཏང་བའི་རྐྱེན་མེད་ཀྱང་། རྐྱེན་ཡོད་ན་འབྲས་བུ་འབྱུང་བ་སྟེ། དེས་དབང་ཕྱུག་སོགས་ཀྱིས་བློ་སྔོན་དུ་བཏང་ནས་བྱས་པ་སེལ། གཉིས་པ་ནི། རྐྱེན་རྟག་པ་ ལས་འབྲས་བུ་མི་འབྱུང་གི སྔར་མེད་དུ་བྱུང་བའི་མི་རྟག་པའི་རྐྱེན་ལས་བྱུང་བ་སྟེ། (རྒྱལ་སྲས། ) དེས་གཙོ་བོ་རྟག་པ་སོགས་ཀུན་གྱི་རྒྱུ་ཡིན་པ་བསལ་ལོ། །གསུམ་པ་ནི། གཡོ་(རྒྱལ་སྲས། )བ་ མེད་ཅིང་མི་རྟག་ཀྱང་རྐྱེན་གང་རུང་རུང་ལས་འབྲས་བུ་ཐམས་ཅད་མི་འབྱུང་གི འབྲས་བུ་དེ་ བསྐྱེད་ནུས་པའི་རྐྱེན་མ་རིག་པའི་རྐྱེན་གྱིས་འདུ་བྱེད་འབྱུང་བ་ལྟ་བུ་སྟེ། དེས་ཐམས་ཅད་ ཐམས་ཅད་ཀྱི་རྒྱུར་རྟོག་པ་སེལ་ལོ། །གཉིས་པ་ནི། བཅུ་གཉིས་ཏེ། བདེན་(ས་བཅུ་པའི་མདོ། ) པའི་གནས་ལུགས་མི་ཤེས་པའི་རྨོངས་པ་སྟེ། (དོན་དམ་པ་མི་ཤེས་ཞེས་མདོ། ) དབྱེ་ན། ལས་རྒྱུ་ འབྲས་དང་། དེ་(ཀ་ཤི་དངོས་)ཁོ་ན་ཉིད་ལ་རྨོངས་(ས་བཅུ་པའི་དོན་དུ་འགྲོ། )པའོ། །ཁམས་གསུམ་པའི་ མི་ཤེས་པ་སྣ་ཚོགས་པ་(བདག་འཛིན་སོགས་ལས་ས་ལུ་ལྗང་བར་བཤད་)ཐམས་ཅད་མ་རིག་པར་(ས་ལུ་ལྗང་ འགྲེལ་དུ་རྒྱས་པར་)ཀླུས་བཤད། བདག་མེད་གཉིས་ལ་རྨོངས་
【現代漢語翻譯】 貪著于功德和性慾，並且沒有實際參與到尋找對象中的是『愛』（sredpa）。爲了獲得成為『愛』之對象的享樂而奔波的想法是『取』（lenpa）。在奔波之時，積累的成為未來存在的因的業是『有』（sripa）。由愛、取、有三者所生的，在來世連線的蘊，相對於此世來說是『生』（skye ba），即自處的識。來世的名色到受之間的四者，相對於此世來說是『老死』（rga shi）。雖然每一個都是五蘊，但由於無明等是主要的，所以說『無明』等等。雖然有四個支分到來，但就像國王到來一樣，因為是主要的。雖然每一個都是五蘊，米種（mi rigs），如《俱舍論》的註釋中所說。經部師對此進行了駁斥，按照我之前所寫的就可以了。 第四個是：定義（《攝類學》）。支分之分類（《攝類學》）。支分之簡述（《攝類學》）。支分之業的區分（《攝類學》）。詞義。順應和不順應。第一個是：區分不同種類的定義如前所述，這裡是指自性作為定義。那也是從三個因產生的。如果問定義是什麼樣的？因為是從不動的因產生的，從無常的因產生的，以及從能力的因產生的。第一個是：爲了產生果（王子），即使沒有預先考慮的因，但如果有因，果就會產生。這消除了自在天等預先考慮后所做的事情。第二個是：果不是從常因產生的，而是從先前沒有出現過的無常因產生的（王子）。這消除了常恒的主體等作為一切的因。第三個是：即使不動且無常，也不是從任何因都能產生一切果，而是能產生該果的能力的因，比如從無明的因產生行（王子）。這消除了認為一切是一切的因的想法。第二個是：十二個，即不瞭解真理實相的愚昧（《十地經》）。（經中說不了解勝義諦）分類：對業果的愚昧，以及僅僅對那（卡西實物）本身的愚昧（在《十地經》中指意義）。龍樹菩薩說，三界中的各種不瞭解（從我執等來說，就像稻苗一樣）都是無明（在《稻稈經》的解釋中詳細說明）。對二無我的愚昧
【English Translation】 Craving for qualities and sexual desire, and not actually engaging in seeking objects, is 'craving' (sredpa). The thought of running to obtain the enjoyments that have become the object of 'craving' is 'grasping' (lenpa). At the time of running, the karma accumulated as the cause of future existence is 'becoming' (sripa). The aggregates born from craving, grasping, and becoming, which connect in the next life, are 'birth' (skye ba) relative to this life, which is the consciousness in its own place. The four from name and form to feeling in the next life are 'aging and death' (rga shi) relative to this life. Although each one is the five aggregates, because ignorance and so on are the main ones, it is said 'ignorance' and so on. Although four branches come, it is like saying the king comes because it is the main one. Although each one is the five aggregates, rice species (mi rigs), as said in the commentary of Abhidharmakosha. The Sautrantikas refuted this, and it is okay as I wrote before. The fourth is: Definition (Collected Topics). Classification of branches (Collected Topics). Summary of branches (Collected Topics). Differentiation of the functions of branches (Collected Topics). Meaning of words. Conformity and non-conformity. The first is: The definition of distinguishing different kinds is as before, here it refers to nature as the definition. That also arises from three causes. If you ask what the definition is like? Because it arises from the cause of immovability, from the cause of impermanence, and from the cause of ability. The first is: In order to produce the fruit (prince), even if there is no cause of prior intention, if there is a cause, the fruit will arise. This eliminates what is done by Ishvara etc. after prior intention. The second is: The fruit does not arise from a permanent cause, but from an impermanent cause that did not exist before (prince). This eliminates the permanent principle etc. as the cause of everything. The third is: Even if it is immovable and impermanent, not all fruits arise from any cause, but the cause of the ability to produce that fruit, such as the arising of action from the cause of ignorance (prince). This eliminates the thought that everything is the cause of everything. The second is: Twelve, which is the delusion of not knowing the true nature of reality (Dashabhumika Sutra). (The sutra says not knowing the ultimate truth) Classification: Ignorance of the cause and effect of karma, and ignorance of that (Kashi object) itself (in Dashabhumika Sutra it refers to meaning). Nagarjuna said that all the various kinds of not understanding in the three realms (from self-grasping etc., like rice seedlings) are ignorance (explained in detail in the commentary of Salu Ljang). Ignorance of the two selflessnesses
ཤིང་ལོག་(ཀ་ཤི་)པའི་(ས་ལུ་ལྗང་མདོ་ དངོས། )ཤེས་པ་ལ་ཀ་ཤིས་སོ། །ཕུང་བོ་གཅིག་བུ་རྟག་བརྟན་བདེ་བར་འདུ་ཤེས་པ་མ་རིག་པ་ སྟེ། དེའི་རྒྱུ་ནི་རྟག་བདེ་གཙང་བདག་ཏུ་འཛིན་པའི་ཚུལ་མིན་ཡིད་བྱེད་དུ། བློ་གྲོས་མི་ཟད་ 2-337 པའི་མདོ་དང་དེ་འགྲེལ་ལས་སོ། །ཟག་བཅས་(བློ་གྲོས་མི་ཟད་པའི་མདོ་འགྲེལ་ལས། )ཀྱི་ཕུང་བོ་ འགྲུབ་པའི་རྒྱུ་གཏི་མུག་གིས་བསླང་བའི་ལུས་ངག་ཡིད་ཀྱི་(མདོ་འགྲེལ་)ལས་བྱས་ཤིང་ བསགས་པ་རྣམས་ནི་འདུ་བྱེད། དབྱེ་ན། ཉོན་མོངས་ཅན་གྱི་བསོད་ནམས་སོགས་གསུམ་ལ་ ཀླུས་སོ། །(མདོ་འགྲེལ་ཀ་ཤིས། ) ས་བཅུ་པར། མ་རིག་པས་བྱས་པའི་ལས་ཀྱི་རྣམ་པར་སྨིན་པ་ནི་ འདུ་བྱེད་དོ། །ཞེས་སོ། །ལས་དེའི་ས་བོན་དེས་བསྒོས་པའི་སེམས་སམ་མདོར། (བློ་གྲོས་ཆེན་ པོས། ) ཚོགས་དྲུག་པོ་རྣམ་ཤེས་སུ་བཤད་པ་ལྟར་རམ། ལས་དེའི་བག་ཆགས་བཞག་པའི་ཀུན་ གཞིའི་རྣམ་ཤེས་ལ། བློ་བརྟན་(དབུས་བཤད་)དང་། དང་པོ་མའི་མངལ་དུ་ཞུགས་པའི་ལས་ ཀྱིས་འཕངས་པའི་ས་བོན་ཐམས་ཅད་པའི་ཀུན་གཞི་རྣམ་ཤེས་ལ། དབྱིག་གཉེན་ནོ། །(བློ་གྲོས་ མི་ཟད་མདོ་འགྲེལ། ) འོན་ཀྱང་བཅུ་གཉིས་པོ་ཐམས་ཅད་ལ་རྒྱུ་དང་འབྲས་བུ་གཉིས་སུ་(ས་བཅུའི་ འགྲེལ་པར་དབྱིག་)བཤད་པས་ཀུན་གཞི་ས་བོན་གྱི་ཆ་དང་རྣམ་སྨིན་གྱི་ཆ་ལ་རུང་ངོ་། །མདོར་ན་ འདུ་བྱེད་གསུམ་གྱིས་བསྒོས་པའི་ཤེས་(ཡིད་ཤེས་སམ་ཀུན་གཞི་)པ་འདུ་བྱེད་གསུམ་དང་མཐུན་ པར་ཁམས་གསུམ་དུ་འགྲོ་བའི་རྒྱུའི་དངོས་པོའམ་རྣམ་སྨིན་གྱི་དངོས་པོར་གྱུར་པའི་རྣམ་ ཤེས་ནི་རྣམ་ཤེས་སོ་ཞེས་(ས་ལུ་ལྗང་བའི་མདོ་)ཀ་ཤིས་སོ། །སྐྱེ་(མདོ་འགྲེལ་)གནས་སུ་མཚམས་སྦྱར་ བའི་སྐད་ཅིག་གཉིས་པ་ཕན་ཆད་(བློ་གྲོས་མི་ཟད་འགྲེལ་)མེར་མེར་བོ་སོགས་དང་། (རྣམ་ཤེས་དེ་དང་ ལྷན་གཅིག་འབྱུང་བ་ཞེས་ས་ལུ་ལྗང་བར་ཡོད་པ་ལ་རྣམ་པར་ཤེས་པའི་རྒྱུ་ལས་བྱུང་བ་ཞེས་ཀླུ་སྒྲུབ་པོ། ས་བཅུ་པར་ཡང་། རྣམ་ ཤེས་དང་ལྷན་ཅིག་འབྱུང་བའི་ལེན་པའི་ཕུང་བོ་བཞི་ནི་མིང་དང་གཟུགས་ཞེས་སོ། ། ) དེ་དང་ལྷན་ཅིག་པའི་རྣམ་ ཤེས་ནི་མིང་གཟུགས་ཏེ་མིང་ནི་ཚོར་འདུ་ཤེས་འདུ་བྱེད་རྣམ་ཤེས་སོ། །ཞེས་དབྱིག་གོ །(བློ་ གྲོས་མི་ཟད་མདོ་འགྲེལ། ) ཟག་བཅས་ཀྱི་མིང་གཟུགས་འཕེལ་བ་(ས་བཅུ་མདོ་)རྣམ་ཤེས་སྐྱེ་སྒོར་གྱུར་ པ་ནི་(ས་ལུ་མདོ་དངོས་བློ་གྲོས་ཆེན་པོས་ཀྱང་ངོ་། ། )སྐྱེ་མཆེད་དྲུག་སྟེ་མིག་ནས་ཡིད་ཀྱི་བར་རོ། །དེ་ རྣམས་(སློབ་དཔོན་བློ་གྲོས་ཆེན་པོ། )སྨིན་པ་ལས་ཡུལ་དབང་རྣམ་ཤེས་རྣམ་གསུམ་ཕྲད་པའི་(ས་སྡུག་པ་ 2-338 སོགས་འཛིན་པ་ནི་རེག་པའོ། །དབྱེ་ན་ཚོར་བ་གསུམ་གྱི་རྒྱུ་གསུམ་མོ། ། )ཟག་བཅས་ནི་རེག་པའོ། །ས་བཅུ་པར་ རོ། །ཡང་ན་མཛོད་ལྟར་རོ། །དབྱེ་ན། རེག་པའི་ཚོག
【現代漢語翻譯】 ཤིང་ལོག་(ཀ་ཤི་)པའི་(ས་ལུ་ལྗང་མདོ་དངོས། )ཤེས་པ་ལ་ཀ་ཤིས་སོ། ། (Kashi) 認為，《稻稈經》（Śālistamba Sūtra）所說的『識』即是『識』。 ཕུང་བོ་གཅིག་བུ་རྟག་བརྟན་བདེ་བར་འདུ་ཤེས་པ་མ་རིག་པ་སྟེ། 認為將五蘊執著為常、恒、樂的認知是無明。 དེའི་རྒྱུ་ནི་རྟག་བདེ་གཙང་བདག་ཏུ་འཛིན་པའི་ཚུལ་མིན་ཡིད་བྱེད་དུ། 其原因是執著常、樂、凈、我的不如理作意， བློ་གྲོས་མི་ཟད་པའི་མདོ་དང་དེ་འགྲེལ་ལས་སོ། ། 如《慧燈經》（Akṣayamati Sūtra）及其註釋中所說。 ཟག་བཅས་(བློ་གྲོས་མི་ཟད་པའི་མདོ་འགྲེལ་ལས། )ཀྱི་ཕུང་བོ་འགྲུབ་པའི་རྒྱུ་གཏི་མུག་གིས་བསླང་བའི་ལུས་ངག་ཡིད་ཀྱི་(མདོ་འགྲེལ་)ལས་བྱས་ཤིང་བསགས་པ་རྣམས་ནི་འདུ་བྱེད། 《慧燈經》的註釋中說，由無明所引發的身、語、意之業所造作和積累的，是有漏蘊產生的因，即是『行』。 དབྱེ་ན། ཉོན་མོངས་ཅན་གྱི་བསོད་ནམས་སོགས་གསུམ་ལ་ཀླུས་སོ། ། 分類而言，即是煩惱性的福德等三種。 ས་བཅུ་པར། མ་རིག་པས་བྱས་པའི་ལས་ཀྱི་རྣམ་པར་སྨིན་པ་ནི་འདུ་བྱེད་དོ། །ཞེས་སོ། ། 《十地經》（Daśabhūmika Sūtra）中說：『由無明所造作之業的異熟即是行。』 ལས་དེའི་ས་བོན་དེས་བསྒོས་པའི་སེམས་སམ་མདོར། 由該業的種子所薰染的心，或者經中 ཚོགས་དྲུག་པོ་རྣམ་ཤེས་སུ་བཤད་པ་ལྟར་རམ། 如所說六識即是識， ལས་དེའི་བག་ཆགས་བཞག་པའི་ཀུན་གཞིའི་རྣམ་ཤེས་ལ། 或者是將該業的習氣安立於阿賴耶識上。 བློ་བརྟན་(དབུས་བཤད་)དང་། བློ་བརྟན་（Lochhen）說： དང་པོ་མའི་མངལ་དུ་ཞུགས་པའི་ལས་ཀྱིས་འཕངས་པའི་ས་བོན་ཐམས་ཅད་པའི་ཀུན་གཞི་རྣམ་ཤེས་ལ། 最初入胎時，由業所牽引的一切種子的阿賴耶識。 དབྱིག་གཉེན་ནོ། ། 世親（Vasubandhu）如是說。 འོན་ཀྱང་བཅུ་གཉིས་པོ་ཐམས་ཅད་ལ་རྒྱུ་དང་འབྲས་བུ་གཉིས་སུ་(ས་བཅུའི་འགྲེལ་པར་དབྱིག་)བཤད་པས་ཀུན་གཞི་ས་བོན་གྱི་ཆ་དང་རྣམ་སྨིན་གྱི་ཆ་ལ་རུང་ངོ་། ། 然而，在《十地經釋》（Daśabhūmika-vyākhyāna）中，世親將十二緣起都解釋為因和果，因此阿賴耶識既可以作為種子的部分，也可以作為異熟的部分。 མདོར་ན་འདུ་བྱེད་གསུམ་གྱིས་བསྒོས་པའི་ཤེས་(ཡིད་ཤེས་སམ་ཀུན་གཞི་)པ་འདུ་བྱེད་གསུམ་དང་མཐུན་པར་ཁམས་གསུམ་དུ་འགྲོ་བའི་རྒྱུའི་དངོས་པོའམ་རྣམ་སྨིན་གྱི་དངོས་པོར་གྱུར་པའི་རྣམ་ཤེས་ནི་རྣམ་ཤེས་སོ་ཞེས་(ས་ལུ་ལྗང་བའི་མདོ་)ཀ་ཤིས་སོ། ། 總之，Kashi認為，被三種行所薰染的識（意識或阿賴耶識），與三種行相應，成為在三界中流轉之因或成為異熟之果的識，即是『識』，如《稻稈經》（Śālistamba Sūtra）所說。 སྐྱེ་(མདོ་འགྲེལ་)གནས་སུ་མཚམས་སྦྱར་བའི་སྐད་ཅིག་གཉིས་པ་ཕན་ཆད་(བློ་གྲོས་མི་ཟད་འགྲེལ་)མེར་མེར་བོ་སོགས་དང་། 從結生相續的第二剎那開始，如《慧燈經釋》（Akṣayamati Sūtra）中所說的『模糊』等等， དེ་དང་ལྷན་ཅིག་པའི་རྣམ་ཤེས་ནི་མིང་གཟུགས་ཏེ་མིང་ནི་ཚོར་འདུ་ཤེས་འདུ་བྱེད་རྣམ་ཤེས་སོ། ། 與識同時產生的即是『名色』，名即是受、想、行、識。 ཞེས་དབྱིག་གོ ། 世親（Vasubandhu）如是說。 ཟག་བཅས་ཀྱི་མིང་གཟུགས་འཕེལ་བ་(ས་བཅུ་མདོ་)རྣམ་ཤེས་སྐྱེ་སྒོར་གྱུར་པ་ནི་(ས་ལུ་མདོ་དངོས་བློ་གྲོས་ཆེན་པོས་ཀྱང་ངོ་། ། )སྐྱེ་མཆེད་དྲུག་སྟེ་མིག་ནས་ཡིད་ཀྱི་བར་རོ། ། 有漏的名色增長，成為識的生門，即是六處，從眼到意。 དེ་རྣམས་(སློབ་དཔོན་བློ་གྲོས་ཆེན་པོ། )སྨིན་པ་ལས་ཡུལ་དབང་རྣམ་ཤེས་རྣམ་གསུམ་ཕྲད་པའི་(ས་སྡུག་པ་སོགས་འཛིན་པ་ནི་རེག་པའོ། །དབྱེ་ན་ཚོར་བ་གསུམ་གྱི་རྒྱུ་གསུམ་མོ། ། )ཟག་བཅས་ནི་རེག་པའོ། ། 這些成熟后，根、境、識三者和合，產生有漏的『觸』（Sparśa），即是領受苦等。 ས་བཅུ་པར་རོ། །ཡང་ན་མཛོད་ལྟར་རོ། ། 《十地經》（Daśabhūmika Sūtra）中也如是說，或者如《俱舍論》（Abhidharmakośa）中所說。 དབྱེ་ན། རེག་པའི་ཚོག 分類而言，觸的集合。
【English Translation】 Kashi considers that 'consciousness' (vijñāna) as mentioned in the Śālistamba Sūtra (Rice Seedling Sutra) is 'consciousness'. Considering the aggregates as permanent, stable, and happy is ignorance (avidyā). The cause of this is the inappropriate attention (ayoniśo manaskāra) to permanence, happiness, purity, and self. As stated in the Akṣayamati Sūtra (Inexhaustible Intellect Sutra) and its commentary. According to the commentary on the Akṣayamati Sūtra, the actions of body, speech, and mind, motivated by delusion, which are the cause of the formation of contaminated aggregates, are 'formations' (saṃskāra). In terms of classification, these are the three types of merit (puṇya) associated with afflictions. The Daśabhūmika Sūtra states: 'The maturation of actions done through ignorance is formation'. The mind influenced by the seed of that action, or as stated in the sutra, The six collections (of consciousness) are explained as consciousness. Or the foundational consciousness (ālayavijñāna) where the imprints of that action are deposited. Lochhen says: The foundational consciousness where all the seeds propelled by the actions at the first moment of entering the womb are deposited. Vasubandhu says so. However, in the Daśabhūmika-vyākhyāna (Commentary on the Ten Bhumis Sutra), Vasubandhu explains all twelve links as both cause and effect, so the foundational consciousness can function as both the seed aspect and the maturation aspect. In short, Kashi says that the consciousness (either mind-consciousness or foundational consciousness) influenced by the three formations, which corresponds to the three formations and becomes the cause of going to the three realms or the consciousness that becomes the result of maturation, is 'consciousness', as stated in the Śālistamba Sūtra. From the second moment onwards, connected to the place of rebirth, such as 'blurred' as mentioned in the Akṣayamati Sūtra commentary, The consciousness that arises simultaneously with it is 'name and form' (nāmarūpa), where name is feeling (vedanā), perception (saṃjñā), formation (saṃskāra), and consciousness (vijñāna). Vasubandhu says so. The growth of contaminated name and form, which becomes the gateway to the birth of consciousness, is the six sense bases (ṣaḍāyatana), from eye to mind. When these mature, the combination of object, faculty, and consciousness is contaminated 'contact' (sparśa), which is the grasping of suffering etc. Also in the Daśabhūmika Sūtra, or as in the Abhidharmakośa. In terms of classification, the collection of contacts.
ས་དྲུག་གོ་(མིག་གི་འདུས་ཏེ་རེག་པ་ནས། ཡིད་ཀྱི་ འདུས་ཏེ་རེག་པའི་བར་ཀ་ཤིས་སོ། ། )ཞེས་ས་ལུ་ལྗང་བར་རོ། །ཟག་བཅས་ཀྱི་བདེ་སོགས་མྱོང་འགྱུར་ གྱི་(མདོ་)རྒྱུ་རེག་པ་ཡོད་པ་ཅི་འདྲ་བ་(བློ་གྲོས་ཆེན་པོས་)དེ་འདྲ་བར་ཟག་བཅས་ཀྱི་བདེ་སོགས་ མྱོང་བ་ནི་ཚོར་བ། (ས་ལུ་ལྗང་། ) དབྱེ་ན། བདེ་སྡུག་བཏང་སྙོམས་གསུམ་མོ། །ཡང་ན་རེག་པའི་ ཚོགས་དྲུག་ལ་བརྟེན་ཏེ་ཚོར་བའི་ཚོགས་དྲུག་གོ །(ཀླུས་ས་ལུ་ལྗང་འགྲེལ། ) ཁམས་གསུམ་གྱི་འདོད་ ཆགས་ནི་སྲེད་པ་(ཚོར་བ་ལ་ཆགས་པ་ནི་སྲེད་པས་སོ་ས་བཅུ་པར། )སྟེ། དབྱེ་ན། (སྐམ་པའི་ཕྱིར་ཅེས་ས་ལུ་ལྗང་། ) སྲེད་པའི་ཚོགས་དྲུག་ཅེས་ཀླུས་སོ། །དྲུག་ནི་རྣམ་ཤེས་དྲུག་གི་དབང་གིས་སོ། །དེ་ཡང་སྲིད་ པ་དང་སྲིད་པའི་ལོངས་སྤྱོད་ལ་རྒྱུན་དུ་སྤྱོད་ཀྱང་ཚྭ་ཆུ་འཐུངས་པ་བཞིན་ངོམས་ཤིང་ཚིམ་པ་ མེད་པ་ནི་སྲེད་པ་སྟེ། དུས་གསུམ་གྱི་དབྱེ་བས་གསུམ། ཞེས་སོགས་དང་། ཡང་ན་མཐོང་ སྒོམ་གྱི་སྤང་བྱ་འདོད་ཁམས་ཀྱི་འདོད་ཆགས་ནི་འདོད་སྲེད། དེའི་སྤང་བྱ་ཁམས་གོང་གཉིས་ ཀྱི་འདོད་ཆགས་ནི་སྲིད་སྲེད། ཐར་བ་ལ་མངོན་པར་ཆགས་པ་ནི་མི་སྲིད་པར་སྲེད་པ། ལྟ་བ་ ལྔ་ནི་ལྟ་བའི་སྲེད་པ་སྟེ་བཞིའོ། །ཞེས་དབྱིག་(བློ་གྲོས་མི་ཟད་འགྲེལ་)གོ །གང་འདོད་པ་ལ་སོགས་ པ་ལ་(བློ་གྲོས་ཆེན་པོས་)འདུན་ཅིང་ཆགས་པས་སྦྱོར་བ་ནི་(དབུས་མཐར་)ལེན་པ་སྟེ། (སྲེད་པ་མངོན་པར་ འཕེལ་བ་ནི་ལེན་པའོ། ། ) དབྱེ་ན་(དབྱིག་སོགས་བློ་ཆེན་)འདོད་པའི། ལྟ་བའི། ཚུལ་ཁྲིམས་བརྟུལ་ཞུགས་ ཀྱི། བདག་ཏུ་སྨྲ་བའི་ཉེར་ལེན་བཞི་སྟེ། འདོད་པའི་འཁྲིག་པ་(ལ་ཆགས་)དང་མུ་སྟེགས་ཀྱི་ཆོས་ དང་འདོད་པའི་ཡོན་ཏན་ལྔ་ལ་ཆགས་པ་གསུམ་དང་། རྟག་ཆད་ཀྱི་ལྟ་བ་དང་། ཁྱི་དང་བ་ ལང་སོགས་ཀྱི་བརྟུལ་ཞུགས་སོགས་དང་། བདག་ཡོད་པར་ལྟ་ཞིང་ཆགས་པ་བཞི་རིམ་ བཞིན་ནོ། །དབྱིག་གོ །དེ་ལྟར་ལས་འདུ་བྱེད་ཀྱི་ས་བོན་(བློ་ཆེན་)སྲེད་ལེན་གྱིས་མངོན་པར་ རླན་པ་དེ་ཉིད་འབྲས་བུ་ཡང་སྲིད་དངོས་སུ་བསྐྱེད་པ་ལ་མངོན་དུ་ཕྱོགས་པའི་ལས་(བློ་ཆེན་)ནི་ 2-339 སྲིད་པ་སྟེ། འདིས་བར་མ་ཆོད་པར་ཡང་སྲིད་པར་འབྱུང་བར་བྱེད་པས་སྲིད་(ཀླུ་དོན་དངོས་)པ་ སྟེ་སྲིད་པའི་རྒྱུ་ཡིན་པས་སྲིད་པ་ཞེས་བྱའོ། །སྤྱིར་སྲིད་པ་ལ་དབྱེ་ན། འཆི། བར། སྐྱེ་སྲིད། སྔོན་དུས་སྲིད་པ་བཞིའོ། །ལེན་པ་ལས་བྱུང་བའི་ལས་ཟག་པ་དང་བཅས་པ་ནི་སྲིད་པའོ། ། ཞེས་ས་བཅུ་པར་རོ། །སྲིད་པ(འི་ལས་ཏེ་འདུ་བྱེད་ནུས་པ་ཐོགས་མེད་དོ། ། )དེའི་མཇུག་ཐོགས་སུ་རྣམ་ ཤེས་མིང་གཟུགས་ནས་(བློ་ཆེན་)ཚོར་བའི་བར་ནི་ཕུང་བོ་(ཀླུ་)འབྱུང་བས་(བློ་)སྐྱེ་བ་སྟེ། ཞེས་བློ་ གྲོས་ཆེན་པོའོ། ། ལས་ཀྱི་སྲིད་པའི་རྒྱུ་ལས་ཕུང་བོ་འབྱུ
ང་བ་ནི་སྐྱེ་བའོ། །ཞེས་ཀླུས་ཏེ། ལས་ ཀྱི་རྒྱུ་མཐུན་པ་ནི་སྐྱེ་བ་སྟེ་ཕུང་བོ་འབྱུང་བའོ། །ས་བཅུ་པར་རོ། །དབྱེ་ན། སྒོང་ང་མངལ་དྲོད་ གཤེར། རྫུས་སྐྱེས་བཞིའོ། །དར་ལ་བབ་པའི་བར་གྱི་ཕུང་བོ་རྣམས་རྙིང་ཞིང་། (ཀླུ། ) སྟོབས། (དབྱིག) མཐུ། གཟི་བརྗིད། མདངས་སོགས་ཉམས་པ་ནི་(དབྱིག་)རྒ་བ། ཞེས་(སྤྱི་ཐེར་མགོ་སྐྱེ་སོགས་ )ཀླུ་དབྱིག་སྟེ། དབྱེ་ན། ཚེ། དབང་པོ། སྟོབས། གཟུགས། དྲན་པ། ཤེས་རབ། བདེ་བ་འགྱུར་ བ་སྟེ་བདུན་ནོ། །(ཕུང་བོའི་ཡོངས་སུ་སྨིན་པ་ནི་རྒ་བའོ། །རྒས་ནས་ཕུང་བོ་འཇིག་པ་ནི་འཆི་བའོ། །ས་བཅུ་པར། ) ཚེ་ ཟད་ནས་སྲོག་འགགས་པ་ནི་ཤི་བ། འགག་པ་ནི་འཆི་བ་སྟེ། (གསུམ་ཡང་དབྱིག་གིས་བཤད། ) དབྱེ་ ན། (གཉིས་ཏེ་ཚེ་དང་བསོད་ནམས་ཟད་ནས་འཆི་བ་རྣམས་རང་གིས་ངང་གིས་འཆི་བ། མཚོན་དང་དབྱིག་པ་སོགས་ཀྱི་རྐྱེན་ གྱིས་ཤི་བ་ནི་ཉེ་བར་བཅོམ་པས་འཆི་བས་སོ་བློ་གྲོས་མི་ཟད་པའི་འགྲེལ་པར་དབྱིག) དུས། དུས་མིན་འཆི་གཉིས་ སོ། །རྒ་ཤི་གཉིས་ཡན་ལག་གཅིག་ཏུ་བྱས་པ་ནི་རྒ་བ་མེད་པར་འཆི་བ་སྲིད་པས་སོ། །ཞེས་ རྒྱལ་སྲས་སོ། །(ཀུན་བཏུས་འགྲེལ། ) མྱ་ངན་སོགས་ཡན་ལག་ཏུ་མ་བཞག་པ་ནི། ངེས་པར་འབྱུང་ བར་མ་ངེས་པའི་ཕྱིར་ཏེ་ཡིད་བདེ་བཞིན་དུ་འཆི་བ་ཡོད་པས་སོ། །གསུམ་པ་ལ་བཞི་སྟེ། རྒྱུ་ བདུན། ཡན་ལག་བཞི། ཉོན་མོངས་དང་ལམ་གསུམ། ཉོན་མོངས་གཉིས་སུ་ཡང་བསྡུ་བའོ། ། དང་པོ་ནི། དབུས་མཐར། རྣམ་བདུན་ཡང་དག་མིན་རྟོག་ལས། །ཞེས་ཏེ། དང་པོ་ཕྱིན་ཅི་ ལོག་གི་རྒྱུ། གཉིས་པ་འདེབས་པའི། གསུམ་པ་ཁྲིད་པ། བཞི་ལྔ་གཉིས་ཀུན་འཛིན་པ། དྲུག་ 2-340 བདུན་གཉིས་ཉེ་བར་སྤྱོད་པ། དེ་ནས་གསུམ་སྡུད་པའི། ཐ་མ་གཉིས་སྐྱོ་བའི་རྒྱུ་ཞེས་དབྱིག་ སྟེ་འགྲེལ་བཤད་བལྟའོ། །གཉིས་པ་ནི། (ཀུན་བཏུས་)དང་པོ་གསུམ་འཕེན་པའི་ཡན་ལག དེ་ འོག་བཞི་འཕངས་པའི་ཡན་ལག(ཀུན་བཏུས་) སྲེད་ལེན་སྲིད་གསུམ་མངོན་པར་འགྲུབ་བྱེད་ཀྱི་ ཡན་ལག སྐྱེ་རྒ་གཉིས་མངོན་པར་གྲུབ་པའི་ཡན་ལག་གོ །(རྒྱུ་མཚན་རྒྱལ་སྲས་བལྟ། ) གསུམ་པ་ ནི་མ་རིག་སྲེད་ལེན་གསུམ་ཉོན་མོངས་པའི་(ས་བཅུ་པ་)ལམ་གྱི་རྒྱུན་མི་འཆད་པ་(ས་བཅུ་པ་)འདུ་ བྱེད་སྲིད་པ་ལས་(དངོས་)ཀྱི་ལམ། ལྷག་མ་རྣམས་སྡུག་བསྔལ་གྱི་ལམ། (ས་བཅུ་པར་རོ། །དབུས་མཐའི་ འགྲེལ་པ་དང་ཀླུའི་དབུ་མ་རྟེན་འབྱུང་ལས་སོ། ། ) ཡང་དེ་ཉིད་རིམ་བཞིན་ཉོན་མོངས་པའི་ལས་ཀྱི་ཚེའི་ ཉོན་མོངས་སོ། །(ཀླུས་དང་པོ་བརྒྱད་པ་དགུ་ཉོན་མོངས། །གཉིས་པ་བཅུ་པ་ལས་ཡིན་ཏེ། །ལྷག་མ་བདུན་ནི་སྡུག་བསྔལ་ ཡིན། །ཞེས་སོ། །རིན་ཆེན་ཕྲེང་བར། ལམ་གསུམ་ཐོག་མཐའ་དབུས་མེད་པ། །ཞེས་སོ། ། ) ཀུན་བཏུས་སུ། རྣམ་ཤེས་ ཀྱང་ལས་ཉོན་དུའོ། །བཞི་པ་ནི། ཉོན་མོངས་
【現代漢語翻譯】 '我是生'（藏文：ང་བ་ནི་སྐྱེ་བའོ།），如是說，業的 同類因是生，即蘊的生起。在十地經中說。分類有：卵生、胎生、濕生、化生四種。從出生到成熟之間的蘊逐漸衰老，力量（藏文：སྟོབས།），威嚴（藏文：དབྱིག），能力（藏文：མཐུ།），光彩（藏文：གཟི་བརྗིད།），光澤等衰退，就是衰老（藏文：རྒ་བ།）。如（頭髮變白，頭頂禿等），衰老。分類有：壽命、感官、力量、體型、記憶、智慧、快樂的變化等七種。 （蘊完全成熟就是衰老。衰老后蘊壞滅就是死亡。在十地經中說。）壽命耗盡，氣息斷絕就是死亡（藏文：ཤི་བ།），斷絕就是死亡（藏文：འཆི་བ།）。（三者也用衰老來解釋。）分類有：（兩種，壽命和福德耗盡而死是自然死亡，被武器和衰老等因素殺死是橫死，在《無盡慧經》的解釋中說。）時死和非時死兩種。將衰老和死亡合為一個支分，是因為沒有衰老就死亡是可能的。如是王子所說。（《攝類學總集釋》）沒有將憂愁等作為支分，是因為不一定是必然發生的，因為有心情愉快地死去的情況。 第三個支分有四部分：七個因，四個支分，煩惱和道三種，也可以將煩惱歸納為兩種。 第一是：在《中邊分別論》中說：'七種非理作意'（藏文：རྣམ་བདུན་ཡང་དག་མིན་རྟོག་ལས། །）就是說，第一個是顛倒的因，第二個是播種，第三個是引導，第四第五兩種是執持，第六第七兩種是親近，然後三種是收集，最後兩種是悲傷的因，如是說，要看解釋。 第二是：（《攝類學總集》）前三種是投生的支分，之後四種是投生后的支分。（《攝類學總集》）愛、取、有三種是顯現成就的支分，生、老兩種是顯現成就的支分。（原因要看王子所說。） 第三是：無明、愛、取三種是煩惱的（十地經），道的相續不斷（十地經），行、有是從（事物）的道，其餘都是痛苦的道。（在十地經中說。《中邊分別論釋》和龍樹的《中論·緣起品》中說。）又是依次煩惱的業的，生的煩惱。（龍樹說，第一第八第九是煩惱，第二第十是業，其餘七種是痛苦。在《寶鬘論》中說，道三種是無始無終無中。） 在《攝類學總集》中，識也是業和煩惱。第四是，煩惱
【English Translation】 'I am birth,' it is said, thus, the karmic homogeneous cause is birth, that is, the arising of the aggregates. It is said in the Ten Bhumi Sutra. The classifications are: egg-born, womb-born, moisture-born, and spontaneously born, four types. The aggregates from birth to maturity gradually age, and strength, (Tibetan: སྟོབས།), majesty (Tibetan: དབྱིག), ability (Tibetan: མཐུ།), splendor (Tibetan: གཟི་བརྗིད།), luster, etc., decline, which is aging (Tibetan: རྒ་བ།). Such as (hair turning white, baldness on the head, etc.), aging. The classifications are: changes in lifespan, senses, strength, form, memory, wisdom, and happiness, seven types. (The complete ripening of the aggregates is aging. The destruction of the aggregates after aging is death. It is said in the Ten Bhumi Sutra.) The exhaustion of lifespan and the cessation of breath is death (Tibetan: ཤི་བ།), cessation is death (Tibetan: འཆི་བ།). (The three are also explained using aging.) The classifications are: (two types, dying from the exhaustion of lifespan and merit is natural death, being killed by weapons and aging, etc., is accidental death, as said in the explanation of the 'Inexhaustible Wisdom Sutra.') Death at the right time and death at the wrong time, two types. Combining aging and death into one limb is because it is possible to die without aging. As said by the prince. (Commentary on the Compendium) Not including sorrow, etc., as limbs is because it is not necessarily certain, because there are cases of dying happily. The third limb has four parts: seven causes, four limbs, three types of afflictions and paths, and afflictions can also be summarized into two types. The first is: In the 'Madhyantavibhāga' it says: 'Seven types of irrational thoughts' (Tibetan: རྣམ་བདུན་ཡང་དག་མིན་རྟོག་ལས། །) That is to say, the first is the cause of inversion, the second is sowing, the third is guiding, the fourth and fifth two are holding, the sixth and seventh two are approaching, then the three are collecting, and the last two are the cause of sadness, as it is said, one must look at the explanation. The second is: (Compendium) The first three are the limbs of throwing, and the next four are the limbs after throwing. (Compendium) Attachment, grasping, and existence are the limbs of manifest accomplishment, birth and aging are the limbs of manifest accomplishment. (For the reasons, see what the prince said.) The third is: Ignorance, attachment, and grasping are the afflictions (Ten Bhumi Sutra), the continuous stream of the path does not cease (Ten Bhumi Sutra), action and existence are from the path of (things), the rest are the path of suffering. (It is said in the Ten Bhumi Sutra. It is said in the 'Madhyantavibhāga Commentary' and Nagarjuna's 'Mūlamadhyamakakārikā, Chapter on Dependent Arising.') Again, it is successively the karma of afflictions, the affliction of birth. (Nagarjuna said, the first, eighth, and ninth are afflictions, the second and tenth are karma, the remaining seven are suffering. In the 'Ratnavali' it says, the three paths are without beginning, end, or middle.) In the 'Compendium,' consciousness is also karma and affliction. The fourth is, affliction
པའི་(དབྱིག་)ལས་ཀྱི་ཉོན་མོངས་གཉིས་རྒྱུའི་ ཉོན་(དབྱིག་)མོངས། ཚེའི་ཉོན་མོངས་འབྲས་བུའི་ཉོན་མོངས་སོ། །(རིམ་བཞིན་ཀུན་འབྱུང་དང་སྡུག་ བདེན་ནོ། ། ) དབུས་མཐར། རྣམ་གསུམ་རྣམ་གཉིས་ཀྱང་ཉོན་མོངས། །ཞེས་སོ། །མ་རིག་པ་ ནས་སྐྱེ་མཆེད་དྲུག་གི་བར་འདུ་བྱེད་ཀྱི་སྡུག་བསྔལ། རེག་ཚོར་སྡུག་བསྔལ་གྱི་སྡུག་བསྔལ། ལྷག་མ་རྣམས་འགྱུར་བའི་སྡུག་བསྔལ་ལོ། །ཞེས་ས་བཅུ་པར་རོ། །བཞི་པ་ནི། ཕྱི་མ་ཕྱི་མའི་ རྐྱེན་བྱེད་པའི་ལས་རེ་རེ་(ས་བཅུ་པར་ཡང་ལས་གཉིས་གཉིས་བཤད་དོ། ། )དང་། རིམ་བཞིན་དུ་སྲིད་པ་ལ་ སེམས་ཅན་རྣམས་རྨོངས་པར་བྱེད། འགྲོ་བ་རྣམས་སུ་སེམས་ཅན་རྣམས་རྣམ་པར་འབྱེད་ པར་བྱེད། །སེམས་ཅན་རྣམས་ཀྱི་ལས་ཀྱི་འཆིང་བ་འཛིན་པར་བྱེད། སེམས་ཅན་རྣམས་ལུས་ ལེན་དུ་འཇུག སེམས་ཅན་ལུས་རྫོགས་པར་ལེན་དུ་འཇུག ཡུལ་གྱི་ལོངས་སྤྱོད་ལ་སེམས་ ཅན་རྣམས་འཛུད། (ནི་ལས་ཀྱི་རྣམ་སྨིན་འདོད་མི་འདོད་སོགས་ལ་རྒྱལ་སྲས། ) སྐྱེ་བའི་ལོངས་སྤྱོད་(རྒྱལ་སྲས་ལ་ ལར་སྐྱེ་བ་དང་ལོངས་སྤྱོད་ཅེས་འབྱུང་བ་ནི་དཔྱད་དོ། ། )ལ་སེམས་ཅན་རྣམས་འཛུད། སེམས་ཅན་རྣམས་ཀྱི་ 2-341 སྐྱེ་བ་འདྲེན་པར་བྱེད། ཡང་སྲིད་ལེན་པའི་ཕྱིར་སེམས་ཅན་རྣམས་ཀྱི་རྣམ་ཤེས་ཉེར་ལེན་(ནི་ ཉོན་མོངས་)དང་བཅས་པར་བྱེད། (ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་དང་འབྲེལ་བར་ཡང་བྱེད་ས་བཅུ་པར་རོ། ། ) ཡང་སྲིད་ པར་སེམས་ཅན་རྣམས་མངོན་དུ་ཕྱོགས་པར་བྱེད། མིང་གཟུགས་སྐྱེ་མཆེད་དྲུག རེག་ཚོར་ གྱི་རིམ་གྱིས་སེམས་ཅན་རྣམས་འགྲུབ་པར་བྱེད། རྒ་ཤི་ནི་ཡང་ཡང་ན་ཚོད་འགྱུར་བ་དང་ སྲོག་འགྱུར་བ་ལ་སེམས་ཅན་རྣམས་སྦྱོར་བར་བྱེད་དོ། །ཞེས་ཀུན་བཏུས་ཏེ་འགྲེལ་པ་བལྟའོ། ། ས་བཅུ་པར་ཅུང་མི་འདྲ་བར་སྣང་ངོ་། །ལྔ་པ་ལ། སྤྱིའི། བྱེ་བྲག་གིའོ། །དང་པོ་ནི། རྒྱུ་(དབྱིག་ དངོས་)དང་རྐྱེན་ལ་ལྟོས་ནས་འབྲས་བུ་འབྱུང་བ་ནི་རྟེན་འབྲེལ་ཏེ། ཞེས་དང་། རྟེན་དང་འབྲེལ་ དང་འབྱུང་ཞེས་པའི་ཚིག་གསུམ་གྱིས་གསུམ་འགོག་སྟེ། རྟེན་ཞེས་པ་རྒྱུ་རྐྱེན་ལ་བརྟེན་ཏེ་ འབྱུང་བ་ཡིན་པས་རྒྱུ་མེད་དུ་སྨྲ་བ་བསལ་ལོ། །འབྲེལ་ཞེས་པའི་སྒྲ་ནི་མཐུན་པ་ལ་བྱ་སྟེ། རྒྱུ་ དང་འབྲས་བུ་མཐུན་པ་ལས་སྐྱེ་ཡི་མི་མཐུན་པ་ལས་མིན་པ་སྟེ། དཔེར་ན། མ་རིག་པ་ལས་ འདུ་བྱེད་འབྱུང་གི་དབང་ཕྱུག་སོགས་ལས་མིན་པ་བཞིན་ཏེ་དེས་རྒྱུ་མི་འདྲ་བའམ་མི་མཐུན་ པའི་རྒྱུ་སྨྲ་བ་འགོག་གོ །འབྱུང་བའི་སྒྲ་ནི་རྒྱུ་འབྲས་བར་ཆད་མེད་པར་འབྱུང་བ་ལ་བྱ་སྟེ་ འདིས་མེད་པར་(འབྲས་བུ་ལ་ཟེར་རམ་སྙམ་མོ། ། )སྨྲ་བ་འགོག་གོ །ཅིའི་ཕྱིར་རྟེན་འབྲེལ་བཤད་ཅེ་ན། འགྲོ་བ་འདི་དག་མ་རིག་པའི་རྐྱེན་ལས་སྐྱེ་ཡི་མི་མཐུན་པའི་རྒྱུ་དང་རྒྱུ་མེད་ལས་མི་སྐྱེ་བར་ རམ།
【現代漢語翻譯】 （貪）的煩惱是因的煩惱，生的煩惱是果的煩惱。（依次是集諦和苦諦）。中邊論中說：三種兩種也是煩惱。從無明到六處是行苦，觸受是苦苦，其餘是壞苦。《十地經》中說。第四，每一個作為後者的原因的業（《十地經》中也說了兩個業）。依次使眾生對有產生迷惑，使眾生在輪迴中分辨，抓住眾生的業的束縛，使眾生取身，使眾生圓滿取身，使眾生沉溺於對境的享受，（業的異熟，如意與不如意等，是菩薩的境界），使眾生沉溺於出生的享受（菩薩的出生和享受需要考察）。引導眾生的出生，爲了再次受生，使眾生的意識與染污（即煩惱）相連。（也與一切染污相連，《十地經》中說）。使眾生顯現趨向于有，依次使眾生完成名色、六處、觸受，使衰老和死亡與眾生相連，即反覆衰老和生命變化。《攝類學》中有總集解釋，可參考。 《十地經》中略有不同。第五，有共同的和個別的。第一，依賴於因（事物）和緣而產生果，這就是緣起。緣起、關聯和生起這三個詞否定了三種觀點：緣起是指依賴於因和緣而生起，因此否定了無因論。關聯是指一致，因和果是從一致的事物中產生的，而不是從不一致的事物中產生的。例如，從無明產生行，而不是從自在天等產生，因此否定了主張不同因或不一致的因。生起是指因果之間沒有間隔地產生，因此否定了主張不存在（指果）的觀點。為什麼要說緣起呢？因為這些眾生是從無明的因中產生的，而不是從不一致的因和無因中產生的。
【English Translation】 The afflictions of (greed) are the afflictions of cause, and the afflictions of birth are the afflictions of effect. (These are respectively the origin of suffering and the truth of suffering). The Madhyāntavibhāga says: 'Three kinds and two kinds are also afflictions.' From ignorance to the six sense bases is the suffering of formation. Contact and feeling are the suffering of suffering. The rest is the suffering of change. This is stated in the Daśabhūmika Sūtra. Fourth, each action that causes the subsequent one (the Daśabhūmika Sūtra also speaks of two actions) gradually causes beings to be deluded about existence, causes beings to be distinguished in samsara, grasps the bonds of beings' actions, causes beings to take bodies, causes beings to perfectly take bodies, causes beings to be immersed in the enjoyment of objects (the ripening of actions, such as desired and undesired, is the realm of Bodhisattvas), causes beings to be immersed in the enjoyment of birth (the birth and enjoyment of Bodhisattvas need to be examined). It leads the birth of beings. In order to take rebirth again, it causes the consciousness of beings to be associated with defilement (i.e., afflictions). (It is also associated with all defilements, as stated in the Daśabhūmika Sūtra). It causes beings to manifestly turn towards existence. It gradually causes beings to accomplish name and form, the six sense bases, and contact and feeling. It connects aging and death with beings, that is, repeated aging and changes in life. The Collected Topics has a general explanation, which can be consulted. The Daśabhūmika Sūtra seems slightly different. Fifth, there are common and individual ones. First, the arising of a result dependent on a cause (dbyig dngos) and conditions is dependent origination. The three words 'dependent origination,' 'relation,' and 'arising' negate three views: 'Dependent origination' means arising dependent on causes and conditions, thus negating the theory of no cause. 'Relation' refers to agreement. Cause and effect arise from agreeing things, not from disagreeing things. For example, actions arise from ignorance, not from Ishvara, etc., thus negating those who assert different causes or disagreeing causes. 'Arising' refers to the arising of cause and effect without interruption, thus negating those who assert non-existence (referring to the result, it seems). Why is dependent origination explained? Because these beings arise from the cause of ignorance, not from disagreeing causes and no cause.
འཁོར་བར་འཇུག་ལྡོག་ལ་རྨོངས་པ་བསལ་བའི་ཕྱིར་ལུགས་འབྱུང་བཟློག་བཤད་དོ། ། ཞེས་བློ་གྲོས་མི་ཟད་འགྲེལ་པར་དབྱིག་གོ །གཉིས་པ་ནི། ཡང་དག་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་ མཐོང་བ་ལ་སྒྲིབ་པས་སམ་(དབུས་)མུན་པ་ཆེན་པོའི་ཕྱིར་(སུ་ལུ་ལྗང་མདོ་)མ་རིག་པ། རྣམ་ཤེས་ ལ་ལས་ཀྱི་(དབྱིག་)ས་བོན་འདེབས་པའི་(དབུས་)ཕྱིར་རམ་མངོན་(ཡང་སྲིད་)པར་འདུ་བྱེད་པས་ (ས་ལུ་)འདུ་བྱེད་(བློ་བརྟན་)སྐྱེ་གནས་སུ་(དབྱིག་)ཁྲིད་པར་བྱེད་པས་སམ་རྣམ་པར་རིག་པས་(ས་ལུ་) རྣམ་ཤེས། ལུས་ཀུན་འཛིན་པས་སམ་(དབྱིག་)བརྟེན་(ས་ལུ་)པའི་ཕྱིར་(གཞོལ་བའི་ཕྱིར་)མིང་ 2-342 གཟུགས་(གཟུགས་ཀྱི་ཕྱིར་)དབང་བོ་(ཀླུ་)དང་ཡན་ལག་ཉིང་ལག་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་བྱེད་པས་ སམ། སྐྱེ་(རྣམ་ཤེས་ཞེས་ཀ་ཤི་)སྒོའི་ཕྱིར་སྐྱེ་མཆེད་དྲུག་གསུམ་འདུས་ནས་ཡུལ་གཅོད་པས་སམ། རེག་པའི་ཕྱིར་(ས་ལུ་)རེག་པ། སྲེད་པས་ཉེ་བར་སྤྱོད་ཅིང་རོ་མྱང་བར་བྱེད་པས་སམ་(བློ་བརྟན་) བསོད་ནམས་སོགས་ལས་ལ་ཉེ་བར་(བློ་)སྤྱོད་པས་སམ། ཚོར་བ་ཉེ་བར་སྤྱོད་ཅིང་མྱོང་བས་ (བློ་བརྟན་ས་ལུ་)ཚོར་བ། (དབྱིག་)ལས་ཀྱིས་བཏབ་པའི་ཡང་སྲིད་སྡུད་པས་སམ་(དབྱིག་)སྐོམ་པའི་ ཕྱིར་(ས་ལུ་)རྣམ་ཤེས་སྐྱེ་བ་དང་(དབྱིག་)མཐུན་པར་འདོད་ཁམས་སོགས་སུ་སྦྱོར་བས་སམ་(ཡང་ སྲིད་ཀ་ཤིས་སོ། ། )ཉེ་བར་ལེན་པས་(ས་ལུ་)ལེན་པ་ལས་ཀྱི་རྣམ་སྨིན་ཡང་སྲིད་པར་འབྱིན་པར་(ཀུན་ དབྱིག་)མངོན་དུ་གྱུར་པས་སམ་ཡང་སྲིད་དུ་སྐྱེ་བས་(ས་ལུ་)སྲིད་པ། མངལ་སོགས་སྐྱེ་རྒ་(བློ་)ན་ འཆིས་སྡུག་བསྔལ་བར་བྱེད་པས་སྐྱེ་བ་དང་། རྒ་ཤིས་འགྲོ་བ་རྣམས་ཉོན་མོངས་(པ་ནི་ཉམས་ ཐག་པའོ། ། )པར་བྱེད་དོ་ཞེས་རེ་རེར་སྦྱར་རོ། །འབྱུང་བའི་ཕྱིར་སྐྱེ་བའོ། །སྨིན་པའི་ཕྱིར་རྒ་བའོ། ། འཇིག་པའི་ཕྱིར་འཆི་བའོ། །ཞེས་ས་ལུ་ལྗང་བར་རོ། །དྲུག་པ་ནི། དཀྱུས་མ་སྦྲེལ་ཏེ། ཇི་ ལྟར་རྟོག་ན། མ་རིག་པའི་རྐྱེན་གྱིས་འདུ་བྱེད་རྣམས་སོ་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་སྐྱེ་བའི་རྐྱེན་ གྱིས་རྒ་ཤི་འབྱུང་བའི་བར་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་ཀྱི་ལུགས་དང་མཐུན་པ་དང་། (ཀུན་བཏུས་རྒྱལ་ སྲས། ) རྒ་ཤི་གང་ལས་བྱུང་ན་སྐྱེ་བ་ལས་སོ། །ནས། འདུ་བྱེད་གང་ལས་མ་རིག་པ་ལས་སོའི་ བར་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་ཀྱི་ལུགས་མི་མཐུན་ནོ། །(ཀུན་བཏུས། ) བདེན་པ་རྣམ་པར་བཞག་ པའི་དབང་དུ་བྱས་ཏེ། (རྒྱལ་སྲས་དངོས། ) རྒ་ཤི་རྒ་ཤི་ཀུན་འབྱུང་། རྒ་ཤི་འགོག་པ། རྒ་ཤི་འགོག་ པར་འགྲོ་བའི་ལམ་ཞེས་སོགས་ཉོན་མོངས་ལུགས་བཟློག་གོ །(རྒྱལ་སྲས་དངོས། ) མ་རིག་པ་ འགགས་པས་འདུ་བྱེད་འགག་སོགས་(རྒྱལ་སྲས་)རྣམ་བྱང་ལུགས་མཐུན་ནོ། །(མིང་ཀུན་བཏུས་) གང་འགག་ན་རྒ་ཤི་འགག་སྐྱེ་བ་འགག་པས་རྒ་ཤི་འགག་གོ་ཞེས་སོགས་རྣམ་བྱང་ལུགས་མི་ མ
【現代漢語翻譯】 爲了消除對輪迴出入的迷惑，宣說了順生和逆生的道理。《智慧無盡解》中如是說。第二，由於遮蔽瞭如實見，或者（中央）由於巨大的黑暗，所以是（蘇魯綠穗）無明。或者爲了在識田中播下業的（中央）種子，或者顯現（轉世）的行為，所以（薩魯）行引導至（智穩）生處，或者由於識，所以是（薩魯）識。或者由於執持身體，或者（中央）作為（薩魯）所依（趨向），所以是名色（爲了色），圓滿了根（龍）和支分，或者爲了生（識，如喀什米爾），所以是六處聚集而斷絕所緣，或者爲了觸，所以是（薩魯）觸。或者由於貪愛而親近受用，品嚐滋味，或者（智穩）由於福德等業而親近（智），或者由於受而親近體驗（智穩薩魯）受。（中央）由於業所播下的轉世而聚集，或者（中央）爲了渴求（薩魯）識的生起，或者（中央）與欲界等相應，或者（轉世，喀什米爾）。或者由於取而（薩魯）取，業的異熟顯現為轉世（一切中央），或者由於轉世而生（薩魯）有。或者胎等生老（智）病死帶來痛苦，所以是生，老死使眾生煩惱（是可憐的）。如是分別對應。爲了生起所以是生。爲了成熟所以是老。爲了壞滅所以是死。如薩魯綠穗所說。第六，連線上下文。如何思擇呢？以無明為緣而有行等，直至以生為緣而有老死之間，與隨順煩惱的次第相符。（攝類學，勝子）老死從何而來？從生而來。乃至行從何而來？從無明而來之間，與不隨順煩惱的次第不符。（攝類學）就安立諦而言，（勝子真實）老死是老死的集起，老死是老死的滅盡，老死是走向老死滅盡的道等，是逆轉煩惱的次第。（勝子真實）無明滅則行滅等（勝子）與清凈次第相符。（名義攝類學）何者滅則老死滅？生滅則老死滅等，與不隨順清凈次第相符。
【English Translation】 To dispel confusion about entering and exiting cyclic existence, the forward and reverse order of arising are explained. As stated in 'Inexhaustible Intelligence Commentary'. Second, due to obscurations to seeing things as they truly are, or (Central) due to great darkness, there is (Salu Green Sprout) ignorance. Or, to plant the seeds of karma (Central) in the field of consciousness, or to manifest (rebirth) actions, (Salu) actions lead to (Steadfast Intelligence) the place of birth, or due to consciousness, there is (Salu) consciousness. Or, due to holding the body, or (Central) as a (Salu) basis (inclination), there is name and form (for the sake of form), completing the senses (Naga) and limbs, or for the sake of birth (consciousness, as in Kashmir), there are the six sense sources gathered to sever objects, or for the sake of contact, there is (Salu) contact. Or, due to craving, one closely engages and tastes, or (Steadfast Intelligence) due to merit and other actions, one closely (Intelligence) engages, or due to feeling, one closely experiences (Steadfast Intelligence Salu) feeling. (Central) Due to the karma-planted rebirth being gathered, or (Central) for the sake of thirst (Salu) for the arising of consciousness, or (Central) associating with the desire realm etc., or (rebirth, Kashmir). Or, due to grasping, (Salu) grasping, the karmic result manifests as rebirth (all Central), or due to rebirth, there is (Salu) existence. Or, the womb etc., birth, old age (Intelligence), sickness, and death cause suffering, so there is birth, old age and death afflict beings (is pitiable). Thus, apply each separately. For the sake of arising, there is birth. For the sake of ripening, there is old age. For the sake of destruction, there is death. As said in Salu Green Sprout. Sixth, connect the context. How to contemplate? With ignorance as the condition, there are actions etc., up to with birth as the condition, there is old age and death, conforming to the order of affliction. (Compendium, Royal Son) From what does old age and death arise? From birth. Up to from what does action arise? From ignorance, not conforming to the order of affliction. (Compendium) In terms of establishing truth, (Actual Royal Son) old age and death are the arising of old age and death, old age and death are the cessation of old age and death, old age and death are the path to the cessation of old age and death etc., reversing the order of affliction. (Actual Royal Son) With the cessation of ignorance, actions cease etc. (Royal Son) conforming to the order of purification. (Name Compendium) What ceases when old age and death cease? With the cessation of birth, old age and death cease etc., not conforming to the order of purification.
ཐུན་ཏེ། མིང་བཞི་བོ་རྩ་བར་དང་བཤད་པ་རྣམས་རྒྱལ་སྲས་སོ། །དེ་ལྟར་ཡང་དག་པར་ 2-343 རྟོག་གོ །མདོར། འདི་ཡོད་ན་འདི་འབྱུང་། འདི་སྐྱེས་པའི་ཕྱིར་འདི་སྐྱེ་སྟེ། འདི་ལྟ་སྟེ། མ་རིག་ པའི་རྐྱེན་གྱིས་འདུ་བྱེད། ཅེས་སོགས། རིམ་པ་གསུམ་གྱི་དོན་ནི། སྔར་བཤད་པ་ལྟར་གྱི་ རྐྱེན་གསུམ་ལས་སྐྱེ་བའི་ཚུལ་གསུམ་དང་རིམ་བཞིན། རྒྱལ་སྲས་སོ། །(ཀུན་བཏུས། ) ཡང་དང་ པོས་རྒྱུ་མེད་དང་། གཉིས་པས་རྟག་པ་རྒྱུ་ཡིན་པ་བཀག ཅེས་གནས་བརྟན་ཆོས་ཀྱི་དབྱིག་ ཟེར་བ་ལ་དེ་མི་རིགས་ཞེས་དང་། འདི་ཡོད་ན་འབྱུང་། ཞེས་པས། འདི་ཁོ་ན་ལས་འབྱུང་ བར་མ་བསྟན་པས། འདི་སྐྱེས་པ་ཁོ་ནའི་ཕྱིར་འདི་སྐྱེའི་གཞན་ལས་མིན་ནོ། །ཞེས་སྔ་མ་ངེས་ པར་བཟུང་བའི་ཕྱིར་ན་ངེས་བཟུང་གི་དོན་ནམ། མ་རིག་པ་ཡོད་ན་འདུ་བྱེད་འབྱུང་། འདུ་ བྱེད་འདི་སྐྱེས་པས་རྣམ་ཤེས་སྐྱེ་ཞེས་སོགས་ཡན་ལག་བརྒྱུད་པར་བསྟན་པའམ། སྔོན་ མཐའ་ཡོད་ན་ད་ལྟར་གྱི་མཐའ་འབྱུང་། ད་ལྟར་གྱི་མཐའ་འདི་སྐྱེས་པས་ཕྱི་མཐའ་འདི་སྐྱེའོ་ ཞེས་ཚེ་བརྒྱུད་པར་བསྟན་པའམ། ཡང་ན་མ་རིག་པ་འདི་ཡོད་ན་འདུ་བྱེད་འདི་དངོས་སུ་ འབྱུང་། དེ་ལས་འདུ་བྱེད་འདི་སྐྱེས་པས་མ་རིག་པའི་རྐྱེན་ཅན་རྣམ་ཤེས་འདི་སྐྱེ་ཞེས་སོགས་ དངོས་དང་བརྒྱུད་པའི་རྐྱེན་བསྟན་ནོ། །ཞེས་མཛོད་འགྲེལ་ལོ། །སྤྲོས་པ་ལྷག་མ་རྒྱས་པར་ གཞན་དུ་ཤེས་པར་བྱའོ། །(དེ་ལྟར་ན་མཐོང་ལམ་ལ་གསུམ་སྟེ་ཕྱིན་དྲུག་གི སེང་གེ་རྣམ་བསྒྱིངས་ཀྱི། རྟེན་འབྲེལ་ལ་ རྟོག་པའིའོ། །ཞེས་བོད་དག་འཆད་དེ་ལེགས་སོ། །ཆོས་བཤེས་ཀྱིས་སྣང་བཅས་སྣང་མེད་རྟོག་བཅས་གསུམ་བཤད་དེ་ལེགས་ ཤིང་དེར་བལྟའོ། ། ) ༈ སྒོམ་ལམ། གསུམ་པ་ལ་གསུམ་སྟེ། རང་གི་ངོ་བོ། སྤང་བྱ། འབྲས་བུའོ། །ཞེས་ཤེར་འབྱུང་ངོ་། ། ༈ རང་གི་ངོ་བོ། དང་ པོ་ལ། མཚམས་སྦྱར་ནི། སྔར་བཤད་དེ་ལྟར་མཐོང་བའི་ལམ་རྣམས་བརྗོད་ནས། སྒོམ་སྤང་ སྤོང་བ་དང་ཡོན་ཏན་ཕུན་ཚོགས་ཀྱི་རྟེན་དངོས་སྔར་བཤད་སྒྲུབ་པ་(ཆོས་བཤེས་)སྒོམ་ལམ་སྣང་ མེད་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་དང་དེའི་ཡང་(ཆོས་བཤེས་)རྟེན་རྟོག་བཅས་ཀྱི་སྒོམ་ལམ་ཐོད་རྒལ་གྱི་སྙོམས་ འཇུག་འཆད་(ཆོས་བཤེས་རད་ཀིར། )དོ། །དེ་གཉིས་ཀྱི་དང་པོར་འཆད་པའི་དགོས་པ་ནི། མི་ 2-344 མཐུན་ཕྱོགས་སྒོམ་སྤང་སྤོང་བ་དང་སོགས་པ་ཡོན་ཏན་མངོན་དུ་བྱེད་པ་ནི་དེའི་རྟེན་སྒོམ་ ལམ་གྲུབ་པ་སྟེ་རྟོགས་པ་སྔོན་དུ་འགྲོ་བ་སྟེ་སོང་བ་ཡིན་ན་དེ་གཉིས་ཀྱང་གོ་སླ་བས་སོ། །རྩ་ བ་ལ། དངོས་དང་། རྩོད་སྤོང་ངོ་། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ཏེ། སྦྱོར་བ་སེང་གེ་རྣམ་བསྒྱིངས། (བུདྡྷ་ཤྲཱི་ )དངོས་གཞི་ཐོད་རྒལ་ལོ། །(སྦྱོར་དངོས་གཉིས་བུདྡྷ་ཤྲཱིའི་དགོངས་པ་ཡིན་གྱི་གཞན་གང་ནའང་མེད་དོ། ། ) དང་པོ་ ནི། འགོག་
【現代漢語翻譯】 總而言之，四種名稱是根本，而解釋是佛子（指菩薩）。要如實地理解這一點。簡而言之，『此有故彼生，此生故彼生，例如，以無明為緣而有行』等等。三重次第的意義是：如前所述，從三種緣生起三種方式，依次類推，是佛子。《攝類學》。此外，第一種說法否定了無因，第二種說法否定了常法是因。正如住持法增所說，這是不合理的。『此有故生』，這並沒有表明僅僅由此而生，『此生故彼生』，並非僅僅由此生起，而是從其他生起。因為先前已經確定，所以是確定的意義嗎？無明存在，所以行產生；行產生，所以識產生，等等，表明了支分相續。或者，如果前際存在，那麼現在的際就會產生；現在的際產生，那麼未來的際就會產生，表明了生命的相續。或者，如果無明存在，那麼行就會實際產生；從那以後，行產生，所以以無明為緣的識就會產生，等等，表明了實際和相續的緣。正如《俱舍論釋》所說。其餘的詳細解釋應該在其他地方學習。（如此說來，見道有三種，即六度獅子奮迅，緣起觀。藏人如此解釋，很好。法友解釋為有相、無相、有分別三種，很好，可以參考。） 禪修道 第三部分有三個方面：自性、所斷、果。正如《現觀莊嚴論》所說。 自性 第一部分：連線詞。如前所述，在講述了見道之後，爲了斷除修道所斷，以及爲了圓滿功德，真實的所依是先前所說的修道（法友），即無相的智慧，以及它的所依（法友），即有分別的禪修道，超越的等持（法友，Ra-dki-ra）。解釋這兩者的第一個的必要性是：斷除不順品的修道所斷，以及顯現功德等等，是修道成就的所依，也就是說，如果證悟先於修行，那麼這兩者也容易理解。根本是：正文和辯論的消除。第一部分有兩個方面：加行獅子奮迅（Buddha Shri），正行超越。（加行和正行是Buddha Shri的觀點，其他任何地方都沒有。）第一部分是：止。
【English Translation】 In short, the four names are the root, and the explanations are the sons of the Victorious One (referring to Bodhisattvas). One should understand this correctly. In brief, 'This being, that arises; this arising, that arises; for example, with ignorance as the condition, there is action,' and so on. The meaning of the three orders is: as previously explained, from the three conditions arise three ways, in sequence, are the sons of the Victorious One. (Kun btus). Furthermore, the first statement negates the absence of cause, and the second statement negates permanence as the cause. As the Elder Dharma Treasure said, this is unreasonable. 'This being, that arises,' this does not indicate that it arises only from this. 'This arising, that arises,' it does not arise only from this, but arises from others. Because the previous has been determined, is it the meaning of determination? Ignorance exists, so action arises; action arises, so consciousness arises, and so on, indicating the continuous succession of limbs. Or, if the prior extreme exists, then the present extreme will arise; the present extreme arises, then the future extreme will arise, indicating the continuous succession of lives. Or, if ignorance exists, then action will actually arise; from that, action arises, so consciousness, conditioned by ignorance, will arise, and so on, indicating the actual and continuous conditions. As the commentary on the Abhidharmakosha says. The remaining detailed explanations should be learned elsewhere. (Thus, the path of seeing has three aspects: the lion's leap of the six perfections, and the contemplation of dependent origination. The Tibetans explain it this way, which is good. Dharma Friend explains it as three: with appearance, without appearance, and with conceptualization, which is good and should be consulted.) The Path of Meditation The third part has three aspects: its own nature, what is to be abandoned, and the result. As the Ornament for Clear Realization says. Its Own Nature The first part: the connecting word. As previously explained, after describing the paths of seeing, in order to abandon what is to be abandoned on the path of meditation, and in order to perfect the qualities, the actual basis is the previously mentioned practice (Dharma Friend), the wisdom of non-appearance, and its basis (Dharma Friend), the path of meditation with conceptualization, the transcendent absorption (Dharma Friend, Ra-dki-ra). The necessity of explaining the first of these two is: abandoning the opposing aspects of what is to be abandoned on the path of meditation, and manifesting qualities, etc., is the basis for the accomplishment of the path of meditation, that is, if realization precedes practice, then these two are also easy to understand. The root is: the text and the elimination of debate. The first part has two aspects: the preliminary lion's leap (Buddha Shri), and the main practice of transcendence. (The preliminary and the main practice are the view of Buddha Shri, and are not found anywhere else.) The first part is: cessation.
དང་བཅས་པའི་སྙོམས་འཇུག་དགུ་ལ་ལུགས་མཐུན་མི་མཐུན་དུ་འཇུག་པ་གཉིས་ སོ་(བུདྡྷ་ཤྲཱི་དངོས་དག་སྙིང་ཟླ་དགོངས། )ཞེས་བུདྡྷ་ཤྲཱི་རྐྱང་བའོ། །གཉིས་པ་ལ། དངོས་གཞི་ཙམ་སོགས་ གསུམ་མམ་བཞིར་བྱེད་པ་ནོར་ཞིང་བསྒོམ་རིམ་གསུམ་པ་ཅན་གྱི་སྙོམས་འཇུག་ཞིག་སྟེ། སོང་བ་གཉིས་དང་འོངས་པ་གཅིག་གོ །དང་པོ་ནི། བསམ་གཏན་དང་པོ་ནས་འགོག་པའི་ བར་དུ་མཐར་ཆགས་སུ་སྙོམས་པར་འཇུག་པ་ནི་རྣམ་པ་གཉིས་སུ་སོང་བའི་ཡ་གྱལ་སོང་བ་ དང་པོའོ། ། (དག་སོགས་)སོང་བ་གཉིས་པ་ནི། འདིར་བཤད་རྒལ་བ་ནི། སློབ་དཔོན་གྱིས་བོར་ བའི་དོན་དུ་མཛད་ནས་རིམ་པ་གསུམ་པ་ཁོ་ན་ལ་སྦྱར་ཞིང་། དག་ལྡན་(སྙིང་ཟླར་མེད་)དུ་གཉིས་ པ་འདིར་རྒལ་བ་སྦྱར་ལ། བོད་རྣམས་ལྟར་ན། འདིར་གཅིག་ཅེས་པ། དང་པོ་དང་དེ་ནས་ འགོག་པ་བསྡོམས་པ་རྒལ་བ་དེ་གཅིག་རྒལ་སོགས་ཡིན་ཏེ། ཤཱནྟིས། བརྒྱད་ཀའི་རྗེས་ལ་ འགོག་པ་ལ་འཇུག་མི་ནུས་པར་བཤད་པས་ཟེར་(ནི་སྙིང་རྗེའི་གནས་སོ། ། )བ་གྲག་སྟེ་མི་མཁས་ ཡང་མཁས་པ་ལྟར་འཆོས་པ་དག་གི་མུན་སྤྲུལ་ཏེ། དེ་འདྲ་བཤད་པ་མེད་ཅིང་འདིར་གཅིག་ གཉིས་སོགས་མཐར་གནས་དགུའི་གྲངས་ཚིག་ཡིན་པས་དང་པོ་ནས་སྲིད་རྩེའི་བར་ཉིད་ལ་ ཟེར་ཞིང་བརྒྱད་པོར་རེ་རེ་ཞིང་(སོང་བ་དང་པོའི་མཚམས་ནས་)འགོག་པའི་རྗེས་ལ་སྙོམས་པར་ འཇུག་ལ་དགུ་པ་ལ་ནི་མི་ནུས་ཏེ། ཞེས་(དག་ལྡན་)བཤད་པ་ནི། དང་པོ་སྒྲ་ཇི་བཞིན་ནམ་ བརྒྱད་པོ་རེ་རེ་ཞིང་གི་རྗེས་ལ་འགོག་པ་ལ་འཇུག་ལ་དགུ་པའི་རྗེས་ལ་འགོག་པ་ལ་འཇུག་ མི་ནུས་ཞེས་སྟོན་པ་ཡིན་ལ། ཁ་ཅིག་གི་ལྟར་ན། བརྒྱད་པོའི་རྗེས་ལ་འགོག་པ་ལ་འཇུག་མི་ 2-345 ནུས་པར་འགྱུར་བའི་སྐྱོན་ཐོག་འདྲ་བ་འོང་ངོ་། །དེས་ན་དེ་ནས་འགོག་པ་ལས་ལངས་ནས་ བསམ་གཏན་དང་པོ་ལའོ། །དེ་ནས་གཅིག་བསམ་གཏན་དང་པོ་རྒལ་ནས་འགོག་པ་ལའོ། ། དེ་ནས་གཉིས་པ་ལའོ། །གཉིས་པ་རྒལ་ནས་འགོག་པ་ལའོ། །དེ་ནས་གསུམ་པ་ལའོ། །དེ་ རྒལ་ནས་འགོག་པ་ལའོ། །དེ་ལྟར་བཞི་པ་ལྔ་པ་དྲུག་པ་བདུན་པའི་བར་དུ་འགོག་པ་སྤེལ་ ནས་བརྒྱད་པ་སྲིད་རྩེ་ལའོ། །དེ་ནས་བརྒྱད་རྒལ་ནས་འགོག་པ་ལའོ། །བརྒྱད་ཀའི་རྗེས་ལ་ རེ་རེ་ཞིང་འགོག་པ་ལ་འཇུག་ལ་དགུ་རྒལ་ནས་འགོག་པ་ལ་འཇུག་པ་མེད་དེ་འགོག་པ་ལས་ འགོག་པར་ལྡང་བ་མི་རིགས་པས་སོ། །དེ་བས་ན་ཉེ་བ་དང་(དག་དངོས་)ཤུགས་ཀྱིས་མཐའི་ འགོག་པ་དེ་ལས་ལངས་ནས་སྲིད་རྩེ་ལ་དེ་ལས་ལངས་ཏེ་འགོག་པ་ལ། (དག་ལྡན་དངོས་མདོ་མང་ན་ ཡོད། ) དེ་ནས་འདོད་པར་གཏོགས་པའི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་(ལེའུ་མང་ན་ཡོད་)མཉམ་བཞག་མིན་ པའི་མཚམས་བཟུང་བ་སྟེ། དེའི་མཐར་འགྲོ་བར་བྱེད་པས་(དོན་དངོས་)ཏེ་འདོད་སེམས་ལ་ གནས་པའི་བར་རོ། །ཞེས་དག་ལྡན་ཏེ། དེའི་ལྟར་ན་བར་བ་འདི་ལ་གནས་བཅུ་དགུ་འོང་ངོ་། ། སྙིང་
【現代漢語翻譯】 將九次第定分為順行和逆行兩種。（布達室利（Buddha Shri）的真實清凈心如同明月一般）。這是純粹的布達室利（Buddha Shri）的觀點。第二種情況，將實際的正行分為三或四部分是錯誤的，這是一種《菩提道次第論》第三卷中提到的禪定方式，有兩種順行和一個逆行。第一種是，從初禪到滅盡定依次進入禪定，這是兩種順行中的第一種。（清凈等）。第二種順行，這裡所說的『超越』，大師認為是捨棄之意，只適用於第三個次第。清凈具足（心中沒有明月）將『超越』應用於這第二種情況。如果按照藏人的觀點，這裡所說的『一個』，是指初禪和滅盡定的總和，即超越，也就是一個超越等。香提（Shanti）說：『八定之後不能入滅盡定』，這就像（是慈悲的處所）。那些自詡聰明卻不聰明的人，就像黑暗中的幻影。沒有這樣的說法，這裡的一個、兩個等，是九次第定的數量詞，指的是從初禪到有頂天。在八定中的每一個之後（從第一個順行的界限開始），都可以進入滅盡定，但第九定則不能。』（清凈具足）這樣說，要麼是按照字面意思，要麼是指八定中的每一個之後都可以進入滅盡定，但第九定之後不能進入滅盡定。按照某些人的觀點，八定之後不能進入滅盡定，這會產生類似的錯誤。因此，從滅盡定中出來后，進入初禪。然後，一個，從初禪超越進入滅盡定。然後，第二個，進入二禪。從二禪超越進入滅盡定。然後，第三個，進入三禪。從三禪超越進入滅盡定。像這樣，在四禪、五禪、六禪、七禪之間交替進入滅盡定，直到第八定有頂天。然後，從第八定超越進入滅盡定。八定中的每一個之後都可以進入滅盡定，但第九定之後不能進入滅盡定，因為不可能從滅盡定中再次進入滅盡定。因此，通過鄰近和（清凈真實）間接的方式，從最後的滅盡定中出來后，進入有頂天，再從有頂天出來進入滅盡定。（清凈具足真實在許多經文中都有）。然後，屬於欲界的識（在許多章節中都有），這是非等持的界限，最終會到達（真實），也就是停留在欲界心識的處所。（清凈具足），按照這種說法，中間狀態會有十九個處所。心中…… 種子字：舍（藏文：舍，梵文天城體：क्ष，梵文羅馬擬音：kṣa，漢語字面意思：捨棄）
【English Translation】 The nine meditative absorptions are divided into two types: progressive and regressive. (Buddha Shri's pure and true heart is like the moon). This is purely Buddha Shri's view. Secondly, it is wrong to divide the actual main practice into three or four parts. This is a meditation method mentioned in the third volume of 'Lamrim Chenmo' (《菩提道次第論》), which has two progressions and one regression. The first is to enter meditation sequentially from the first Dhyana to Nirodha-samapatti (滅盡定), which is the first of the two progressions. (Pure etc.). The second progression, the 'transcendence' mentioned here, is considered by the master to mean abandonment and only applies to the third stage. Pure and complete (without the moon in the heart) applies 'transcendence' to this second case. According to the Tibetan view, the 'one' mentioned here refers to the sum of the first Dhyana and Nirodha-samapatti (滅盡定), which is transcendence, i.e., one transcendence, etc. Shanti says: 'One cannot enter Nirodha-samapatti (滅盡定) after the eight absorptions,' which is like (the place of compassion). Those who pretend to be smart but are not, are like shadows in the dark. There is no such statement. The one, two, etc., here are numerical terms for the nine meditative absorptions, referring to the range from the first Dhyana to the peak of existence. After each of the eight absorptions (from the boundary of the first progression), one can enter Nirodha-samapatti (滅盡定), but not after the ninth. '(Pure and complete) This either means literally, or that after each of the eight absorptions one can enter Nirodha-samapatti (滅盡定), but not after the ninth. According to some, the error of not being able to enter Nirodha-samapatti (滅盡定) after the eight absorptions would be the same. Therefore, after emerging from Nirodha-samapatti (滅盡定), one enters the first Dhyana. Then, one, transcending from the first Dhyana to enter Nirodha-samapatti (滅盡定). Then, the second, entering the second Dhyana. Transcending from the second Dhyana to enter Nirodha-samapatti (滅盡定). Then, the third, entering the third Dhyana. Transcending from the third Dhyana to enter Nirodha-samapatti (滅盡定). In this way, alternating between the fourth, fifth, sixth, and seventh Dhyanas to enter Nirodha-samapatti (滅盡定), until the eighth, the peak of existence. Then, transcending from the eighth to enter Nirodha-samapatti (滅盡定). After each of the eight, one can enter Nirodha-samapatti (滅盡定), but not after the ninth, because it is impossible to enter Nirodha-samapatti (滅盡定) from Nirodha-samapatti (滅盡定) again. Therefore, through proximity and (pure and true) indirectly, after emerging from the final Nirodha-samapatti (滅盡定), one enters the peak of existence, and from there emerges to enter Nirodha-samapatti (滅盡定). (Pure and complete, truly in many sutras). Then, the consciousness belonging to the desire realm (in many chapters), which is the boundary of non-samadhi, will eventually reach (the truth), i.e., staying in the place of the mind of the desire realm. (Pure and complete), according to this statement, there would be nineteen places in the intermediate state. In the heart... Seed Syllable: Sha (藏文：舍，梵文天城體：क्ष，梵文羅馬擬音：kṣa，漢語字面意思：abandon)
ཟླ་ཐུབ་ལྟར་ན་སྤེལ་མའི་མཐའི་འགོག་པ་ནས་འདོད་སེམས་སུ་བྱེད་པ་སྟེ་བར་བ་ལ་ གནས་བཅུ་བདུན་ནོ། །དང་པོ་ལ་དགུའོ། །ཞེས་སོ། །གྲོལ་སྡེ་གཉིས་ལྟར་ན། མཐའི་འགོག་ པ་ནས་སྲིད་རྩེ་དེ་ནས་འདོད་སེམས་ལ་གནས་སོ། །ཞེས་པས་བར་བ་ལ་བཅོ་བརྒྱད་འོང་ངོ་། ། འདིར་རྣམ་པ་གཉིས། ཞེས་པ། གྲོལ་སྡེ་གཉིས་ཀྱིས་ལུགས་དང་མཐུན་མི་མཐུན་གཉིས་ལ་ བཤད་དོ། །(བུ་རིན་ནོར། ) གསུམ་པ་འོངས་པ་གཅིག་སྟེ། བར་བའི་མཐའི་འདོད་སེམས་ནས་ འོངས་ནས་འགོག་པ་ལ་(དག་ལྡན་)དེ་ལས་ལངས་ནས་འདོད་སེམས་ལ། དེ་ནས་འགོག་པ་ བོར་ནས་སྲིད་རྩེ་ལ། དེ་ནས་འདོད་སེམས་ལ། མཐར་འགོག་པ་ནས་བགྲང་པའི་བརྒྱད་པ་ གཉིས་པ་རྒལ་ནས་དང་པོ་ལ། དེ་ནས་འདོད་སེམས་སུ་བྱེད་པ་སྟེ་(དག་ལྡན་དངོས་)ཐབས་ལ་ མཁས་པས་(ཐུབ་)མཉམ་པར་བཞག་པ་ལས་མ་བཞག་པ་མ་བཞག་པ་ལས་བཞག་པར་མི་ 2-346 འདྲ་བར་འགྲོ་བའི་འོང་བ་སྟེ་འདི་ལ་གནས་བཅོ་བརྒྱད་དོ། །ཞེས་སྙིང་ཟླ་ཐུབ་གསུམ་མོ། ། དེ་འདྲའི་རིམ་པ་གསུམ་པ་ཅན་གྱི་སྙོམས་འཇུག་ནི་འདིར་ཐོད་རྒལ་དུ་ནི་སྙོམས་པར་ འཇུག་པ་ཡིན་ནོ། །སེང་གེ་རྣམ་བསྒྱིངས་ཀྱི་ཏིང་ངེ་འཛིན་འདི་རྣམ་པར་སྨིན་པར་བྱས་(བར་ མར་ཡོད་དོ། །ཨརྱར་བཏང་ནས་ཞེས་སོ། ། )ནས་ཐོད་རྒལ་གྱི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལ་སྙོམས་པར་འཇུག་གོ །དེ་ གང་ཞེ་ན། བསམ་གཏན་དང་པོ་ལ་འཇུག་གོ །ཞེས་སོགས་སོ། །འོ་ན་འདོད་སེམས་དེ་ཇི་ལྟ་ བུ་ཞིག་ལ་ཟེར་ན། གསེར་གྱིས། རྣམ་པར་ཤེས་པ་མཉམ་པར་མ་བཞག་པ་ནི་རྣམ་པར་རྟོག་ པའི་ཤེས་པའོ། །ཞེས་དང་། འདོད་པ་ནི་མི་དགེ་བའོ་ཞེས་སྨོས་པས་འདོད་ཁམས་པའི་རྣམ་ པར་རྟོག་པས་རྣམ་པར་གཡེངས་པའི་སེམས། ཞེས་སོ། །དེས་མཚམས་བཟུང་བའི་རྒྱུ་མཚན་ ནི། གསེར་གྱིས། མཚམས་བཟུང་སྟེ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་འདོད་པ་ཁམས་པའི་སྐྱེ་བོ་རྣམས་ལས་ འཚང་རྒྱ་བ་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཉེ་བར་གཟུང་ཞིང་རྣམ་པར་བཞག ཅེས་སོ། །མངོན་དུ་བྱེད་ ཚུལ་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པོ། །ཆོས་བཤེས་ནི། འདོད་པ་ན་སྤྱོད་པའི་རྣམ་ཤེས་ནི་རགས་པ་ དང་ཐ་བ་དང་ངན་པ་དང་རྩིག་པ་སྟུག་པོ་ལ་སོགས་པའི་རྣམ་པར་སྒྱུ་མ་ཙམ་དུ་ལྟ་བའམ་ སེམས་ཅན་དམྱལ་བ་ལ་སོགས་པ་ཇི་ལྟར་གནས་པ་རྣམས་སྒྱུ་མ་ཙམ་དུ་དྲན་པའོ། །ཞེས་ཏེ། ལེགས་པ་ལྟར་སྣང་ཡང་མི་འཐད་པར་མངོན་ཏེ། དེ་འདོད་པར་གཏོགས་པའི་སེམས་སུ་མི་ སྣང་ཞིང་དེ་འདྲ་དང་བརྒྱད་སྤེལ་སྦྱོར་ལམ་དུ་ཡང་ནུས་སོ། །གཉིས་པ་ནི། ཐོད་རྒལ་སྙོམས་ འཇུག་ནི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཡིན་མོད་མཉམ་བཞག་མིན་པའི་སེམས་(ལ་)དང་(ཞེས་ཐུབ་དགོངས་)ཇི་ ལྟར་མི་འགལ་ཞེ་(དག་ལྡན་དངོས་)ན། སྙོམས་པར་འཇུག་པ་པོ་འཕོ་བ་ལ་སྙོམས་འཇུག་ཏུ་ བཏགས་པས་འགལ་བ་མེད་དོ། །ཞེས་དག་ལྡན་ཏེ། ཐུབ་དགོངས་སུ། སྙོམས་པར་འཇུག་པ་ ལས་འཕོ་(ཟླ་ཟེར་)བ་ལ
【現代漢語翻譯】 根據Zla Thup的說法，從滅盡定到欲界心之間有十七個階段。第一個階段有九個。按照Grol Sde Gnyis的說法，從滅盡定到有頂，再到欲界心。因此，中間有十八個階段。'這裡有兩種方式'，指的是Grol Sde Gnyis所說的符合與不符合兩種情況。(Bu Rin Nor) 第三種情況是，從中間狀態的欲界心出來，進入滅盡定（Dag Ldan），從那裡起身進入欲界心。然後放棄滅盡定進入有頂，再進入欲界心。最後，從滅盡定開始數，越過第八個和第二個階段，進入第一個階段。然後進入欲界心（Dag Ldan Dngos），精通方法（Thup），在禪定中未安住于未安住，未安住于安住，以不同的方式進入，這有十八個階段。這是Snying Zla Thup的三種說法。 像這樣具有三種次第的等持，在這裡是超越的等持。生起獅子奮迅三摩地（Bar Mar Yod Do. Ar Yar Btang Nas Zhe So.），然後進入超越的三摩地。那是什麼呢？就是進入初禪等等。那麼，所謂的欲界心是什麼樣的呢？Gser Gyis說：'不平等安住的識是分別識。'並且說：'慾望是不善的。'因此，欲界的分辨識是散亂的心。 以此來限制的原因是，Gser Gyis說：'限制，指的是從欲界眾生中獲得成就，因此要接近並安住。'顯現的方式是不可思議的。Chos Bshes說：'在慾望中行事的識是粗大的、低劣的、惡劣的，以及如厚墻般的顯現，或者憶念地獄等眾生如何存在，都如幻覺一般。'雖然看起來很好，但顯然是不合理的，因為它不像屬於慾望的心，而且這樣的心也能在八種增進道中起作用。第二種是，超越的等持是三摩地，但不是平等安住的心，這怎麼不矛盾呢（Zhes Thup Dgongs）？因為進入等持者轉變為等持，所以沒有矛盾（Dag Ldan Dngos）。Dag Ldan說，Thup Dgongs說：'從等持中轉變（Zla Zer）。'
【English Translation】 According to Zla Thup, there are seventeen stages from the cessation to the desire realm mind. The first stage has nine. According to Grol Sde Gnyis, from the cessation to the peak of existence, and then to the desire realm mind. Therefore, there are eighteen stages in between. 'Here are two ways,' referring to the two situations of conformity and non-conformity as stated by Grol Sde Gnyis. (Bu Rin Nor) The third case is that, coming from the desire realm mind of the intermediate state, entering cessation (Dag Ldan), rising from there and entering the desire realm mind. Then abandoning cessation and entering the peak of existence, and then entering the desire realm mind. Finally, starting from cessation, crossing the eighth and second stages, entering the first stage. Then entering the desire realm mind (Dag Ldan Dngos), being skilled in means (Thup), not abiding in non-abiding in meditation, not abiding in abiding, entering in different ways, which has eighteen stages. These are the three statements of Snying Zla Thup. Such a samadhi with three stages of progression is, here, a surpassing samadhi. Having generated the lion's leap samadhi (Bar Mar Yod Do. Ar Yar Btang Nas Zhe So.), then entering the surpassing samadhi. What is that? It is entering the first dhyana, etc. So, what kind of mind is the so-called desire realm mind? Gser Gyis says: 'The consciousness that is not equally abiding is the discriminating consciousness.' And it is said: 'Desire is unwholesome.' Therefore, the discriminating consciousness of the desire realm is a distracted mind. The reason for restricting this is that Gser Gyis says: 'Restriction, which means achieving enlightenment from beings of the desire realm, therefore one should approach and abide.' The way of manifestation is inconceivable. Chos Bshes says: 'The consciousness that acts in desire is the coarse, inferior, evil, and like a thick wall appearance, or remembering how beings in hell, etc., exist, are all like illusions.' Although it seems good, it is clearly unreasonable, because it does not seem like a mind belonging to desire, and such a mind can also function in the eightfold path of enhancement. The second is that, the surpassing samadhi is samadhi, but not a mind of equal abiding, how is this not contradictory (Zhes Thup Dgongs)? Because the one who enters samadhi transforms into samadhi, there is no contradiction (Dag Ldan Dngos). Dag Ldan says, Thup Dgongs says: 'Transforming from samadhi (Zla Zer).'
་དེར་བཏགས། ཞེས་སོ། །གཉིས་པ་ནི། མཛོད་ལས། ས་བརྒྱད་རྣམ་ གཉིས་འབྲེལ་བ་དང་། །གཅིག་རྒལ་སོང་ཞིང་འོངས་ནས་ནི། །རིགས་མི་མཐུན་པ་གསུམ་ 2-347 པར་འགྲོ། །ཐོད་རྒལ་གྱི་ནི་སྙོམས་འཇུག་ཡིན། །(བསམ་གཏན་གཟུགས་མེད་ཀྱིས་དངོས་གཞི་བརྒྱད་ལ་ ཟག་བཅས་ཟག་མེད་རྣམ་པ་གཉིས་འབྲེལ་བ་སྟེ་གོ་རིམ་བཞིན་དུ་བརྒྱད་ཟག་བཅས་ལ་ཡར་སོང་མར་འོང་གཉིས་སྲིད་རྩེ་ལ་ ཟག་མེད་མི་སྲིད་པས་དེ་དོར་ཏེ་བསམ་གཏན་དང་པོ་ཟག་མེད་ནས་ཅི་ཡང་མེད་ཟག་མེད་ལ་ཡར་སོང་(འདི་བུས་ཆད)་མར་འོང་ གཉིས་ཏེ། དེ་ལྟར་བྱང་བར་བྱས་པ་ནི་རིང་སྦྱོར་ཡིན་ལ། དེ་ནས་ཟག་བཅས་དང་པོ་ནས་གསུམ་པ་བཞི་པ་དོར་ནས་ནམ་མཁའ། རྣམ་ཤེས་དོར་ནས་ཅི་ཡང་ལ་སྟེ་རེ་རེ་རྒལ་བའི་ཡར་སོང་ཡང་མར་ལའང་འོང་བ་གཉིས། དེ་བཞིན་དུ་ཟག་མེད་བདུན་ལའང་རེ་ རེ་བོར་བའི་ཡར་སོང་མར་འོང་གཉིས་པོ་དེ་ཉེ་སྦྱོར་རོ། །དེ་ནས་དང་པོ་ཟག་བཅས་ནས་གསུམ་པ་ཟག་མེད་ལྟ་བུ་ལུགས་མཐུན་ མི་མཐུན་ལ་སྙོམས་པར་འཇུག་ནུས་པ་ནི་རིས་མི་མཐུན་པ་གསུམ་པར་འགྲོ་བ་ནི་ཐོད་རྒལ་དངོས་གཞི་ཡིན་ཞེས་པའོ། ། ) ཞེས་ ས་བརྒྱད་ལས་མ་བཤད་ཅིང་། གཅིག་རྒལ་ལས་མ་བཤད་པ་དང་རྒལ་ལུགས་ཡང་འདི་དང་ མི་འདྲ་བར་བཤད་པ་དང་འགལ་ཞེ་ན། མིང་མཚུངས་ཀྱང་དོན་མི་འདྲ་སྟེ་བྱ་(ཝ་ཡ་སྱ་)རོག་ དང་འོ་ཐུག་(པཱ་ཡ་སྱ། ཞེས་མིང་འདྲ། )མཚན་ཉིད་འདྲའམ་ཞེས་གྲོལ་སྡེ་གཉིས་སོ། །འགྲེལ་པ་ལ། སྙོམས་པར་འཇུག་ཅེས་དྲང་ངོ་། །གང་ལ་ན། བསམ་གཏན་བཞི་དང་གཟུགས་མེད་བཞི་དང་ འགོག་པའི་མཚན་ཉིད་ཀྱི་སྙོམས་འཇུག་དགུ་ལའོ། །གང་གིས་ན་བྱང་པ་སྒོམ་ལམ་པ་རྣམས་ ནིའོ། །ས་མཚམས་ནི། ཆུ་མིག་པ་ན་རེ། འགྲེས་དང་པོ་གཉིས་ས་གཉིས་པ་ནས་བཅུ་པའི་ བར་དང་། གསུམ་པ་གཉིས་པ་ནས་བདུན་པའི་བར་ན་ཡོད་ཀྱི་བརྒྱད་པ་ཡན་རྟག་ཏུ་མཉམ་ པར་བཞག་པས་དེ་མེད་གསུང་ངོ་། །ཆོས་རྗེ་འཇམ་གསར་ནི། ས་བརྒྱད་པ་ནས། ཞེས་དང་། ཁ་རག་པ། དབང་བོ་རྟུལ་ན་དྲུག་པ་ནས་རྣོ་ན་གཉིས་པ་ནས། ཞེས་སྨྲ་བ་ནི་སྒྲུབ་བྱེད་ཡང་ དག་མེད་པར་མངོན་ནོ། །རྗེ་བུ་རིན་ནི། རྩལ་སྦྱོང་བ་ཡིན་པས་ས་བདུན་མན་ན་སྟེ། བརྒྱད་ པ་ཡན་ན་མེད། ཅེས་གསུང་སྟེ། ངེས་པ་མེད་དེ། སངས་རྒྱས་ཀྱིས་འཇིག་རྟེན་པའི་ཐུགས་ བསྐྱེད་པ་ན་གྲོག་སྦུར་གྱིས་ཀྱང་དེའི་ཐུགས་དགོངས་ཤེས་པར་བཤད་པ་དང་། བསམ་ གཏན་གསུམ་པ་སོགས་ཀྱིས་དང་པོའི་མིག་ཤེས་མངོན་དུ་བྱེད་པར་བཤད་པ་སོགས་བསམ་ 2-348 གྱིས་མི་ཁྱབ་པས་སོ། །དེས་ན་སྒོམ་ལམ་དགུ་ཅར་དུ་བསྒོམ་མམ་སྙམ་སྟེ་དཔྱད་དོ། །དེ་གང་ གི་སྙོམས་འཇུག་ཡིན་ན། ཐོད་རྒལ་གྱིའོ། །ཐོད་རྒལ་དེ་གང་ན། བོད་དག སྦྱོར་བ་སེངྒེ་རྣམ་ བསྒྱིངས། ཞེས་པ་ནི། བུདྡྷ་ཤྲཱིའི་སྟེ། གཞན་གང་དུ་ཡང་བཤད་པ་མེད་ཅིང་འདིར་མ་བཤད་
【現代漢語翻譯】 被稱為『彼』。 第二點，在《俱舍論》中說：『八地有兩種聯繫，一次超越后往返，進入三種不同類別，超越是等持。』（指通過禪定和無色定，對八種根本定進行有漏和無漏兩種聯繫，即按照次第，八種有漏定向上和向下往返，因為無色界頂沒有無漏定，所以捨棄它，從初禪無漏定到無所有處無漏定向上，向下往返。這樣修習是長時瑜伽。然後從初禪有漏定開始，捨棄第三禪和第四禪，到空無邊處，識無邊處，捨棄後到無所有處，這樣一次超越的向上和向下往返。同樣，對七種無漏定也捨棄一次，向上和向下往返，這是近分瑜伽。然後從初禪有漏定到第三禪無漏定，像這樣對順應和不順應的進行等持，進入三種不同類別，這是超越根本定。） 《俱舍論》中沒有提到八地，也沒有提到一次超越，而且超越的方式也與此不同，如果存在矛盾，那是因為名稱相同但含義不同，就像『瓦雅斯亞』（藏文：བྱ་，梵文天城體：，梵文羅馬擬音：vayasya，漢語字面意思：朋友）和『哦圖』（藏文：འོ་ཐུག་，梵文天城體：，梵文羅馬擬音：pāyasya，漢語字面意思：米飯），名稱相似，但性質相同嗎？這是兩個解脫的派別。在註釋中，『等持』是正確的。等持的對象是四禪定、四無色定和滅盡定這九種等持。等持的主體是修習道的修行者。關於地界，曲彌巴說：『前兩種等持存在於二地到十地之間，第三種存在於二地到七地之間，因為八地以上總是處於平等狀態，所以沒有。』喬杰蔣薩說：『從八地開始。』卡拉巴說：『如果根器遲鈍，從六地開始；如果根器敏銳，從二地開始。』這些說法沒有確鑿的證據。杰布仁說：『因為是練習技能，所以在七地以下，八地以上沒有。』這種說法並不確定，因為佛陀發起世俗菩提心時，連螞蟻也能理解他的意圖，而且三禪等可以顯現初禪的眼識等等，這些都是不可思議的。 因此，是否要修習九種修道呢？這需要考察。這是哪種等持呢？是超越的等持。超越是什麼呢？是『藏文：སྦྱོར་བ་སེངྒེ་རྣམ་བསྒྱིངས།，漢語：結合獅子轉變』。這是佛吉祥智的說法。其他地方沒有提到，這裡也沒有詳細說明。
【English Translation】 It is called 'There'. Secondly, in the Abhidharmakośa it says: 'The eight grounds have two kinds of connections, and after one transcendence, one goes and returns, entering into three different categories. Transcendence is meditative absorption.' (This refers to connecting the eight fundamental dhyānas with both contaminated and uncontaminated aspects through dhyāna and formless dhyāna, i.e., going up and down through the eight contaminated dhyānas in order. Since there is no uncontaminated dhyāna at the peak of existence, it is discarded. From the first dhyāna uncontaminated to the nothingness uncontaminated, there are two going up and down. Practicing in this way is a long yoga. Then, starting from the first contaminated dhyāna, discarding the third and fourth dhyānas, one goes to the space, consciousness, and nothingness realms, going up and down one at a time. Similarly, for the seven uncontaminated dhyānas, discarding one at a time, there are two going up and down, which is the near yoga. Then, from the first contaminated dhyāna to the third uncontaminated dhyāna, being able to engage in meditative absorption in accordance with and contrary to the system is the actual transcendence of entering into three different categories.) The Abhidharmakośa does not mention the eight grounds, nor does it mention one transcendence, and the method of transcendence is also different from this, which is contradictory. This is because the names are the same but the meanings are different, just like 'Vayasya' (Tibetan: བྱ་, Sanskrit Devanagari:, Sanskrit Romanization: vayasya, Chinese literal meaning: friend) and 'Otu' (Tibetan: འོ་ཐུག་, Sanskrit Devanagari:, Sanskrit Romanization: pāyasya, Chinese literal meaning: rice), are the names similar, but are the characteristics the same? These are two liberation schools. In the commentary, 'meditative absorption' is correct. What is it for? It is for the nine meditative absorptions of the four dhyānas, the four formless dhyānas, and cessation. Who is it by? It is by those who are on the path of cultivation. Regarding the boundary, Chumikpa says: 'The first two exist between the second and tenth grounds, and the third exists between the second and seventh grounds, because the eighth ground and above are always in a state of equanimity, so it does not exist.' Chöje Jamsar said: 'From the eighth ground.' Kharakpa said: 'If the faculties are dull, from the sixth ground; if they are sharp, from the second ground.' These statements are manifested without valid proof. Je Burin said: 'Because it is a practice of skill, it is below the seventh ground, and there is none above the eighth ground.' This statement is not certain, because when the Buddha generates worldly bodhicitta, even ants can understand his intention, and the third dhyāna and others can manifest the eye consciousness of the first dhyāna, etc., which are inconceivable. Therefore, one might wonder whether to cultivate all nine paths of cultivation. This needs to be examined. What kind of meditative absorption is it? It is the meditative absorption of transcendence. What is transcendence? It is 'Tibetan: སྦྱོར་བ་སེངྒེ་རྣམ་བསྒྱིངས།, Chinese: combining lion transformation'. This is the statement of Buddhaśrī. It is not mentioned anywhere else, and it is not explained in detail here.
པས་འདོར་རོ། །དེ་ཡང་བསམ་གཏན་དང་པོ་ནས་བཟུང་སྟེ། ཞེས་ནས། རྣམ་པ་གཉིས་ཀྱིས་ ཡར་སོང་ཞིང་མར་འོངས་པའི་སྙོམས་འཇུག་ནི་རིམ་པ་དང་པོའོ། ། (འདིའི་མར་འོངས་ཀྱི་མདོ་མི་སྣང་ ཡང་ཨཱརྱས། རྣམ་པ་གཉིས་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ལུགས་དང་མཐུན་པ་དང་ལུགས་དང་མི་མཐུན་པའོ་ཞེས་བཤད་པས་གྲུབ་ལ་སྦྱོར་བ་ལ་ བཤད་དོ། ། ) འདི་ལྟར་བྱས་ན། ཐོད་རྒལ་གྱི་དོན་ཚང་རུང་ལ། རྩ་བ་ལྟར་གྱི་འགྲེས་དང་པོ་ལ་ དེའི་དོན་མ་ཚང་སྟེ། ཅི་ཡང་རྒལ་བ་མེད་ཀྱི་བསམ་གཏན་པ་སྤྱིའི་ལུགས་འབའ་ཞིག་གོ ། ཐོད་རྒལ་ནི། སྤྱིའི་འཇུག་ལུགས་དང་བསྟུན་ན་བློ་ངོར་མི་འཚམ་ཞིང་འཇུག་དཀའ་བ་ཞིག་ སྟེ་མི་ཐོད་རྒལ་བ་གཅིག་འདུག་ཟེར་བ་བཞིན་ནོ། །དེས་ན་དངོས་(རྩ་བར་)གཞི་ཙམ་པོ་ཞེས་ སོགས་ནོར་རོ། །དེ་ནས་རྩ་བ་ལྟར་བསམ་གཏན་དང་པོ་ལ་སྙོམས་པར་ཞུགས་ཏེ་དེ་ལས་ ལངས་ནས་འགོག་པ་ལའོ། །དེ་བཞིན་དུ་རེ་རེ་དང་འགོག་པ་སྤེལ་ཏེ་འདུ་ཤེས་མེད་འདུ་ ཤེས་མེད་མིན་སྐྱེ་མཆེད་ཀྱི་བར་ལས་འགོག་པ་ལ་སྙོམས་པར་ཞུགས་ཏེ། དེ་ལས་ལངས་ ནས་དེ་མ་ཐག་པའི་སྙོམས་འཇུག་སྲིད་རྩེ་ལ་དམིགས་པ་སྟེ་(བར་མར་དངོས་སུ་ཡོད་)འཇུག (བོད་ དག་དེ་ནུད་ཆུང་སྟེ་ཁྲི་བརྒྱད་སྟོང་པར་བཤད་ཟེར་ཏེ་བར་མ་མཐོང་བ་མེད་དོ། །ཞེས་གསལ་བར་བྱས་སོ། ། ) དེ་ནས་འདོད་ པ་ན་སྤྱོད་པའི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ཐུན་མཚམས་ཀྱི་ངོ་བོར་བཞག་ནས་རྣམ་པར་ཤེས་པ་མཉམ་ པར་མ་བཞག་པ་དེ་ལྟ་བུ་དེ་མངོན་དུ་བྱས་སོ་ཞེས་བར་མར་རོ། །དེ་ནི་རིམ་པ་གཉིས་པའོ། ། རྩ་འགྲེལ་གཉིས་ཀར་དུ་རྗེ་བུ་རིན་གྱིས་འགྲེས་ཐ་མ་ལ་འགོག་པ་མེད་པར་མཛད་པ་ནི་ ནོར་ཆེས་སོ། །དེ་ནས་དེ་ལས་ལངས་ཏེ་དེ་བཏང་ནས་ཐབས་མཁས་པའི་སྟོབས་ཀྱིས་དེའི་ འོག་དེ་མ་ཐག་ཏུ་འགོག་པ་ལའོ། །དེ་ནས་མཉམ་པར་མ་བཞག་པ་ལའོ། །དེའི་འོག་ཏུ་ 2-349 འགོག་པ་གཅིག་པུར་བོར་(འཇམ་གསར་སོགས་རྒལ་བོར་ལ་ཁྱད་བྱེད་པ་ནི་བྱམས་སེང་ལ་ཅོ་འདྲི་བའོ། ། )ལ་འདུ་ ཤེས་མེད་འདུ་ཤེས་མེད་མིན་སྐྱེ་མཆེད་ལའོ། །དེ་ནས་མཉམ་པར་མ་བཞག་པ་ལའོ། །དེ་ ནས་གཉིས་བོར་ལ་ཅི་ཡང་མེད་པའི་སྐྱེ་མཆེད་ལའོ། །དེ་ནས་མཉམ་པར་མ་བཞག་པ་ལའོ། ། དེ་བཞིན་དུ་བརྒྱད་པ་བསམ་གཏན་གཉིས་པའི་བར་དུ་བོར་ནས། བསམ་གཏན་དང་པོ་ ལའོ། །དེ་ནས་མཉམ་པར་མ་བཞག་པ་ལའོ། །དེ་བས་མདོ་བསྟན་བཅོས་སུ་མ་བཤད་ ནའང་། རྗེ་བུ་རིན་ནི། ཡང་སྔར་གྱི་དེ་ལྟར་གཅིག་བོར་གཉིས་པ་ལ་འདོད་སེམས་སྤེལ། སོགས་པ་གཉིས་བོར་གསུམ་བོར་སོགས་ནས་འགོག་སྙོམས་ལ་ཐུག་པའི་བར་དུ་མཉམ་ རྗེས་མི་འདྲ་བ་སྤེལ་བའི་སྒོ་ནས་འགྲོ་བས་ན་མི་འདྲ་བར་འགྲོ་བའོ་ཞེས་ཏེ་དཔྱད་དོ། །ཡང་ ན་རིམ་པ་གསུམ་ཡོད་པ་དེ་ལྟར་ན་གཅིག་བོར་འགོག་པ་ལ་གཉིས་བོར་འགོག་པ་ལ་ཞེས་ སོགས་ནས་བརྒྱད་བོར་འགོག་པའི
【現代漢語翻譯】 然後放棄它。從第一禪開始，通過兩種方式向上和向下進入等持，這是第一個階段。（雖然這裡沒有出現『向下』的經文，但阿阇梨說，『兩種方式』是指符合規律和不符合規律，這在結合時已經確立並加以解釋。）這樣做了，超越的意義才能完整。如果按照根本論的第一個解釋，這個意義是不完整的，因為沒有任何超越，這只是一般的禪定方式。超越是指，如果遵循一般的進入方式，會讓人感到不適應和難以進入，就像說有一個人無法超越一樣。因此，『僅僅是基礎』等等是錯誤的。然後，按照根本論，進入第一禪的等持，然後從那裡起身進入滅盡定。同樣，交替進行每一個和滅盡定，直到無所有處。進入無所有處的等持后，立即以有頂為目標（實際上存在於中間）進入。（西藏人說這很小，說是八萬劫，但沒有看到中間狀態。這已經明確了。）然後，將欲界的識蘊置於間斷的自性中，而不平等地安住識蘊，像這樣顯現出來，這就是中間狀態。這是第二個階段。在根本論和註釋中，杰布仁在最後的註釋中沒有提到滅盡定，這是一個很大的錯誤。然後，從那裡起身，放棄它，通過巧妙的方法，立即進入其下的滅盡定。然後，進入不平等安住。在其下，只放棄一個（將雅姆薩爾等與超越區分開來，就像責備慈氏一樣），進入無所有處。然後，進入不平等安住。然後，放棄兩個，進入無所有處。然後，進入不平等安住。同樣，放棄直到第八禪和第二禪之間的狀態，進入第一禪。然後，進入不平等安住。因此，即使經文和論典中沒有提到，杰布仁也說：『再次像以前那樣，放棄一個，在第二個中交替慾望和心念。』等等，放棄兩個、放棄三個等等，直到達到滅盡定，通過交替不同的平等和后得，以不同的方式進行，所以是不同的方式。或者，如果有三個階段，就像那樣，放棄一個進入滅盡定，放棄兩個進入滅盡定等等，直到放棄八個進入滅盡定。
【English Translation】 Then abandon it. Starting from the first Dhyana (meditative absorption), ascending and descending through two ways to enter Samapatti (attainment), this is the first stage. (Although the scripture of 'descending' is not seen here, Acharya (teacher) said that 'two ways' means conforming to the rules and not conforming to the rules, which has been established and explained when combined.) By doing this, the meaning of transcendence can be complete. If according to the first explanation of the root text, this meaning is incomplete, because there is no transcendence, this is just the general way of Dhyana. Transcendence means that if you follow the general way of entering, it will make people feel uncomfortable and difficult to enter, just like saying that there is a person who cannot transcend. Therefore, 'just the basis' and so on are wrong. Then, according to the root text, enter the Samapatti of the first Dhyana, and then rise from there to enter Nirodha (cessation). Similarly, alternate each one and Nirodha, until the realm of neither perception nor non-perception. After entering the Samapatti of the realm of neither perception nor non-perception, immediately aim at the peak of existence (actually existing in the middle) to enter. (Tibetans say that this is small, saying it is eight million kalpas, but the intermediate state is not seen. This has been clarified.) Then, put the Vijnana Skandha (aggregate of consciousness) of the desire realm in the nature of interruption, and without equally abiding in the Vijnana Skandha, manifest it like this, which is the intermediate state. This is the second stage. In both the root text and the commentary, Je Bu Rin did not mention Nirodha in the last commentary, which is a big mistake. Then, rise from there, abandon it, and through skillful means, immediately enter the Nirodha below it. Then, enter non-equal abiding. Below it, only abandon one (distinguishing Yamsar etc. from transcendence, like blaming Maitreya), enter the realm of neither perception nor non-perception. Then, enter non-equal abiding. Then, abandon two, enter the realm of nothingness. Then, enter non-equal abiding. Similarly, abandon the state between the eighth Dhyana and the second Dhyana, enter the first Dhyana. Then, enter non-equal abiding. Therefore, even if it is not mentioned in the scriptures and treatises, Je Bu Rin said: 'Again, like before, abandon one, alternate desire and mind in the second one.' And so on, abandon two, abandon three, etc., until reaching Nirodha Samapatti, going in different ways by alternating different Samata (equality) and Post-attainment, so it is a different way. Or, if there are three stages, like that, abandon one to enter Nirodha, abandon two to enter Nirodha, etc., until abandon eight to enter Nirodha.
་སྙོམས་འཇུག་ལ་ཐུག་པའི་བར་དུ་འགྲོ་བ་དང་། མཉམ་ རྗེས་མི་འདྲ་བ་སྤེལ་ནས་འགྲོ་བས་མི་འདྲ་བར་འགྲོ་བ་ཞེས་སྦྱར་(དོན་བསྡུར་)རོ། །དགོས་པ་ ཅིའི་དོན་དུ་ན། སྙོམས་འཇུག་དེ་མངོན་སུམ་དུ་བྱེད་པས་སེམས་ལ་དབང་བ་ཉིད་ཀྱི་མཚན་ ཉིད་དེ། (གསེར། ) སེམས་དབང་དུ་བྱེད་པའོ། །དེ་འདྲའི་སྙོམས་འཇུག་ནི་རྩེ་མོའི་སྐབས་འདིར་ སྒོམ་པའི་ལམ་ཡིན་ནོ་ཞེས་སོ། ། ༈ སྤང་བྱ། གཉིས་པ་ལ་གསུམ་ལས། མཚམས་སྦྱར་ནི། དེ་ལྟར་ན་རྩེ་མོའི་སྒོམ་ལམ་བརྗོད་ནས་ དེའི་དུས་སུ་སྤང་དགོས་ཤིང་དེ་ལ་ཤེས་དགོས་པའི་ཕྱིར་དེའི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་རྣམ་པ་བཞི་ བརྗོད་དགོས་པས་དེ་སྟོན་ནོ། །གཉིས་པ་རྒྱས་བཤད་ལ། གཟུང་རྟོག་དང་། འཛིན་རྟོག་རྒྱས་ བཤད་དོ། །དང་པོ་ལ། མིང་འདོགས་མི་འདྲ་བ་མང་དུ་བཤད་པ་རྣམས་སྔར་བཤད་ཟིན་ཏོ། ། ཨཱརྱ་ལྟར་ན། སྦྱོར་བའི་རྣམ་པའི་ཡུལ་ཅན་དང་། འཇུག་པའི་ཡུལ་ཅན་གྱི་རྟོག་པའོ། །དང་ པོ་ལ། མཚམས་སྦྱར་ནི། རེ་ཤིག་དང་པོར་གཟུང་རྟོག་དང་པོ་སྟོན་ནོ། །རྩ་བ་ལ། ཟླ་ཟེར་དུ། 2-350 འདི་ནས་ཁོ་བོའི་བླ་མས་སྦྱང་དཀའ་བ་ལ་གནས་པ་ཉིད་ཀྱིས་མདོའི་གནས་ཤེས་ཀྱི་གཞན་ གྱིས་མ་ཡིན། ཞེས་ཏེ། བླ་མ་ནི་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་ལུང་བསྟན་པའི་ཤཱནྟི་བའོ། །དེ་ཡང་ གཟུགས་ནས་རྣམ་མཁྱེན་ཀྱི་བར་གྱི་དེ་བཞིན་ཉིད་ཐམས་ཅད་དང་སྦྱིན་སོགས་དང་སྟོབས་ བཅུ་སོགས་ཀྱི་ཆོས་རྒྱས་པ་ལ་(མདོ་སྙིང་ཟླ་)རྨོངས་པའི་རྟོག་པ་དེ་ནི་(འདི་ཨཱརྱ་)ཆོས་རྒྱས་པ་མི་ ཤེས་པའི་རྣམ་རྟོག་གོ །(མིང་འདི་ཨཱརྱ། ) གཉེན་པོ་ནི། ཆོས་དེ་རྣམས་ལ་བསླབ་པར་གསུངས་ པས་དེ་བསྟན་ནོ། །ཞེས་སྙིང་ཟླའོ། །མདོར་བསྡུས་པ་ནི་དེ་བཞིན་ཉིད་སོགས་སྤྱིའི་མཚན་ ཉིད། རྒྱས་པ་ནི་རང་གི་མཚན་ཉིད་དེ་དེ་མི་ཤེས་པའི་རྟོག་པ་གཉིས་ནི་བསྡུས་དང་རྒྱས་པའི་ རྣམ་རྟོག་གོ །ཞེས་དག་ལྡན་བུདྡྷ་ཤྲཱིའོ། །བསྡུས་པའི་རྟོག་གཉེན་ནི་ཆོས་གང་ལ་ཡང་བསླབ་ པར་མི་བྱའོ་ཞེས་སོགས་ཡིན། ཞེས་སྙིང་ཟླའོ། །ཕར་ཕྱིན་དྲུག་པོ་འདི་དག་མདོ་དང་རྒྱས་ པས་ཀུན་ཆུབ་པར་བགྱིའོ། །ཞེས་སོགས་རྒྱ་ཆེར་རོ། །མདོར་བསྡུས་པ་ནི་དེ་བཞིན་ཉིད་ཀྱི་ངོ་ བོ་དང་། རྒྱས་པ་ནི་ཆོས་ཅན་སོ་སོའི་དེ་བཞིན་ཉིད་ཡིན་གྱི་ཆོས་རྒྱས་བསྡུས་ལ་བཤད་པ་ ནོར། ཞེས་རྗེ་དོལ་གསུང་ངོ་། །སངས་རྒྱས་ཀྱིས་བཤད་བཞིན་ཡུམ་ལ་མི་སློབ་པ་སངས་ རྒྱས་ཀྱིས་བསྟང་བས་ཡོངས་སུ་མ་བཟུང་ཡང་དེ་ལྟར་སློབ་པ་བསྟང་བ་མེད་ཅིང་བཟུང་བར་ འཛིན་པ་ནི་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་བསྟང་བ་(མིང་ཨཱརྱ་སོགས་)མེད་པའི་རྣམ་རྟོག་གོ །བྱང་ཆེན་ཡུམ་ ལ་སྤྱོད་པ་བསྒོམ་པ། བརྩོན་པར་བྱེད་པའི་ཚེ་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་གྲངས་མེད་པའི་སངས་ རྒྱས་རྣམས་དགོངས་པར་མཛོད། སོགས་རྒྱ་ཆེར་རོ། །དུས་གསུམ་སྟེ།
【現代漢語翻譯】 一直到進入等持（梵文：samāpatti，漢語：三摩缽底，入定），並且通過交替進行不同的後續狀態而前進，因此被稱為以不同方式前進（意義比較）。 那麼，爲了什麼目的呢？ 爲了使等持顯現，這是控制心靈的特徵。（黃金）。 這是控制心靈。 這樣的等持是此時頂峰階段的禪修之道。 需要斷除的。 第二部分分為三個小節。首先是連線：如是，在講述了頂峰的禪修之道后，爲了在那個時候需要斷除並且需要了解它，因此需要講述它的四個相違品，所以現在展示它們。 第二部分是詳細解釋：詳細解釋所取分別和能取分別。 第一部分：已經講述了很多不同的命名。 按照聖者的說法：是具有結合之相的對境和進入之相的對境的分別。 第一部分：連線：首先展示第一個所取分別。 根本頌中，《月光經》： 2-350 從這裡，我的上師因為安住于難以調伏之處，所以知道經部的要點，其他人則不然。 上師是佛陀授記的寂天。 也就是，對於從色蘊到一切種智之間的所有真如，以及佈施等和十力等功德的增長，（經部心髓）是愚昧的分別，也就是（這是聖者）不瞭解功德增長的分別。（這個名字是聖者的）。 對治法是：因為說要學習這些功德，所以展示了它。 這是心髓。 簡而言之，是真如等總相；詳細來說，是不瞭解自相的分別，這兩種分別是總相和別相的分別。 這是具足的佛吉祥。 總相分別的對治法是：不要學習任何功德等等。 這是心髓。 這六度，通過經部和廣說來完全理解。 等等，非常廣博。 簡而言之，是真如的自性；詳細來說，是各個法各自的真如，說功德的廣略是錯誤的。 這是宗喀巴大師所說。 即使不學習佛陀所說的般若波羅蜜多，即使沒有完全接受佛陀的教導，但仍然學習它，認為沒有教導也沒有接受，這是沒有佛陀教導（名字是聖者等）的分別。 在修持菩薩般若波羅蜜多時，努力時，請憶念無數世界的諸佛。 等等，非常廣博。 三時，也就是：
【English Translation】 Goes until reaching equanimity (Sanskrit: samāpatti, Chinese: 三摩缽底, entering into samadhi), and progresses by alternating different subsequent states, therefore it is called progressing in different ways (meaning comparison). So, for what purpose? In order to manifest equanimity, which is the characteristic of controlling the mind. (Gold). This is controlling the mind. Such equanimity is the path of meditation at this peak stage. To be abandoned. The second part is divided into three sections. First is the connection: Thus, after discussing the peak meditation path, in order to need to abandon at that time and need to understand it, therefore it is necessary to discuss its four opposing aspects, so now show them. The second part is a detailed explanation: a detailed explanation of what is taken as conceptualization and what is grasped as conceptualization. First part: Many different namings have already been discussed. According to the Aryas: It is the conceptualization with the object of the aspect of combination and the object of entering. First part: Connection: First show the first conceptualization of what is taken. In the root text, in 'Moonlight': 2-350 From here, my guru, because of abiding in a difficult-to-tame place, knows the key points of the sutras, but others do not. The guru is Shantideva, prophesied by the Buddha. That is, for all suchness from form to omniscience, and for the increase of qualities such as giving and the ten powers, (Essence of Sutras) is the conceptualization of ignorance, that is (this is Arya) the conceptualization of not knowing the increase of qualities. (This name is Arya). The antidote is: because it is said to learn these qualities, it is shown. This is the essence. In short, it is the general characteristic of suchness, etc.; in detail, it is the conceptualization of not knowing one's own characteristics, these two conceptualizations are the conceptualizations of abbreviation and expansion. This is the complete Buddha Shri. The antidote to abbreviated conceptualization is: do not learn any qualities, etc. This is the essence. These six perfections, may I fully understand them through the sutras and expansions. Etc., very extensive. In short, it is the nature of suchness; in detail, it is the suchness of each phenomenon, it is wrong to talk about the expansion and abbreviation of qualities. This is what Je Tsongkhapa said. Even if one does not study the Prajnaparamita spoken by the Buddha, even if one has not fully accepted the Buddha's teachings, but still studies it, thinking that there is no teaching and no acceptance, this is the conceptualization of not having the Buddha's teachings (the name is Arya, etc.). When practicing the Bodhisattva Prajnaparamita, when striving, please remember the Buddhas of countless worlds. Etc., very extensive. The three times, that is:
དང་པོ་སྦྱོར་ལམ་གྱི་ ཡོན་(དུས་ཀྱིས་ཞེས་བདག་སྙིང་ཟླ་)ཏན་མེད་པའི་རྣམ་རྟོག་དང་། ཤེར་ཕྱིན་ལ་གནས་པ་དེ་ནི་ཕྱིར་ མི་ལྡོག་པ། དེ་བས་དགོངས་པ་ཕྱིན་དྲུག་ལ་སྤྱད་བ། སོགས་ནས། ཡུམ་ལ་སྤྱོད་པ་ལ་ཕན་ ཡོན་འདི་དག་ཡོད་པར་རིག་པར་བྱའོ། །ཞེས་(མདོར་བསྡུས་ཨཱརྱ་)སོ། །དུས་གཉིས་པ་མཐོང་ ལམ་གྱི་དུས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་མེད་རྟོག་སྟེ། ཡུམ་མངོན་པར་བསྒྲུབ་པ་ལ་ཕན་ཡོན་འདི་དག་ཡོད་ 2-351 པར་རིག་པར་བྱའོ། །ཞེས་སོ། །(སྔར་བཤད་སྦྱོར་ལམ་དུས་སུ་སྨོས་པ་དང་གཅིག) གསུམ་པ་སྒོམ་ལམ་ གྱི་ཡོན་ཏན་མེད་པའི་རྟོག་པ་སྟེ། ཡུམ་བསྒོམ་པ་ལ་ཕན་ཡོན་(སྔར་བཤད་དེ་ཉིད་)དེ་དག་ཡོད་པར་ རིག་པར་བྱའོ་ཞེས་སོ། །རྣམ་དག་ལེགས་པའི་ལམ་རྣམ་གསུམ་གྱི་དང་པོ་སྦྱོར་ལམ་མི་ཤེས་ པའི་རྣམ་རྟོག་སྟེ། གཟུགས་ཞི་བ། སོགས་ནས། སྙིང་པོ་མེད་པས་ཡུམ་ལ་(རྩོལ་བ་དང་མཚན་མ་ དང་བཅས་པའི་སྐབས་ཞེས་གནོད་འཇོམས་ཏེ་ཚོགས་སྦྱོར་རོ། ། )སྤྱད་པར་བྱའོ། །སོགས་སོ། ། གཉིས་པ་མཐོང་ ལམ་མི་ཤེས་པའི་རྣམ་རྟོག་སྟེ། ནམ་མཁའ་སྟོང་པ་ཉིད་མངོན་པར་སྒྲུབ་པས་ཡུམ་མངོན་ པར་སྒྲུབ་པར་བྱའོ། །(ས་དང་པོ་ནས་བདུན་པའི་བར་ལ་གནོད་འཇོམས་སོ། ། ) ཞེས་སོ། །གསུམ་པ་སྒོམ་ ལམ་མི་ཤེས་པའི་རྟོག་པ་སྟེ། ནམ་མཁའ་(ཨཱརྱ་སྙིང་ཟླ་)སྟོང་པ་ཉིད་དུ་བསྒོམ་པས་ཡུམ་བསྒོམ་ པར་བྱའོ། །ཞེས་སོ། །(ས་བརྒྱད་པ་ཡན་ལ་གནོད་འཇོམས་སོ། ། ) རྟོག་པ་དགུ་བོ་དེ་སྒོམ་རྩེའི་སྦྱོར་བ་སྟེ། ཉེར་བསྡོགས་ཀྱིས། སྤོང་བས་སྦྱོར་བའི་རྣམ་པའི་སྤྱོད་ཡུལ་ཅན་ཞེས་གཉེན་པོའི་མིང་གིས་ བཏགས་སོ། །འཇུག་པ་གཟུང་རྟོག་ཏུ་བྱེད་ན་འགྲེལ་པ་ལྟར་བྱའོ། །འགྲེལ་པ་ལ། འཇུག་ རྟོག་ཏུ་སྦྱར་ན་སླ་བས་ཡུལ་དགུ་ལ་དམིགས་པ་དགུ་སྟེ། མདོ་སྡུད་པ་ལྟ་བུ་ཆོས་ཅན། ཆོས་ མདོར་བསྡུས་ནས་བསྟན་པ་ཡིན་ཏེ། ཆོས་ཚིག་མདོར་བསྡུས་པ་ལ་དགའ་བའི་སེམས་ཅན་ དབང་རྣོན་རྗེས་སུ་འཛིན་པའི་དོན་དུ་གསུངས་པའི་ཡུམ་གྱི་མདོ་ཡིན་པས་སོ། །དེས་ན་ཡུམ་ ལ་སོགས་པའི་ཆོས་མདོར་བསྡུས་པ་ཆོས་ཅན། བྱང་པའི་འཇུག་བྱ་ཡིན་ཏེ། ཀུན་རྫོབ་ཏུ་དེའི་ བླང་བྱར་གནས་པས་སོ། །དེ་ལ་འཇུག་བྱར་འཁྲུལ་བའི་རྟོག་པ་ནི། མདོར་བསྡུས་པ་ལ་ འཇུག་ཡུལ་དུ་འཁྲུལ་བའི་རྟོག་པ། ཞེས་རེ་རེ་ཞིང་བསྒྲེའོ། །ཚིག་རྒྱས་པ་ལ་དགའ་བའི་ སེམས་ཅན་དབང་རྟུལ། རྗེས་སུ་འཛིན་པས། སྟོང་ཕྲག་བརྒྱ་བ་ལྟ་བུ་ཆོས་རྒྱས་པ་དང་། སྟོན་ པས་ཇི་སྐད་བཤད་པ་བཞིན་ཕྱིན་དྲུག་གི་དོན་ལ་ནན་ཏན་མི་བྱེད་པས་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་ བསྟན་ཏེ་ཡོངས་སུ་མ་བཟུང་ཡང་བཟློག་པ་བཟུང་བ་དང་། ཉོན་མོངས་སོགས་རང་མཚན་པ་ 2-352 རྣམས་བྱུང་མ་ཐག་ཉིད་ནས་མི་སྡོད་པར་འགགས་ནས་འགྲོ་བ་ཉིད་ཀྱིས་སྦྱོར་བའི་ལམ་གྱི་ ཡོན་ཏན་ཉོན
【現代漢語翻譯】 首先是加行道的 無功德的分別念（時間，如我心月），安住于般若波羅蜜多，這是不退轉的。因此，要修持六度波羅蜜多。等等。修持佛母有這些利益，應當了知。如是（簡略的聖者）。第二是見道時期的無功德分別念。爲了現證佛母，有這些利益，應當了知。如是。（與先前所說的加行道時期相同）。第三是修道時期的無功德分別念。修習佛母有（與先前所說相同）這些利益，應當了知。如是。 清凈善妙的三種道中，首先是加行道不了解的分別念。色寂靜。等等。因為無有實義，所以要修持佛母（勤作和有相的階段，即能摧毀障礙，是資糧道和加行道）。等等。第二是見道不了解的分別念。由於現證虛空空性，所以要現證佛母。（從初地到七地能摧毀障礙）。如是。第三是修道不瞭解的分別念。由於修習虛空（聖者心月）空性，所以要修習佛母。如是。（八地以上能摧毀障礙）。這九種分別念是修道頂的加行，以近取來說。 以斷除來說，是具有加行之相的行境，所以用對治的名稱來稱呼。如果將『入』理解為能取分別，則應按照解釋來做。解釋中，如果將『入』與分別念結合，則很容易，因為有九個所緣境。如《 সংক্ষিপ্ত（藏文），आर्य（梵文天城體），ārya（梵文羅馬擬音），聖者》等法，法是簡略宣說的，因為是為喜愛簡略法義的有情鈍根者，爲了隨順攝受而宣說的佛母經。因此，佛母等簡略的法，是有為者的所入，因為在世俗中安住於他的應取。對於誤認為能入的分別念是，誤認為簡略是能入之境的分別念。這樣一一對應。對於喜愛廣說法義的有情利根者。爲了隨順攝受。如《百千頌》等廣大的法，如佛所說，不精進於六度的意義，雖然沒有被佛攝受，但反而攝受了，煩惱等自相 一生起就立即止息，因為是斷滅而去的，所以是加行道的功德。
【English Translation】 Firstly, the path of joining, The non-virtuous conceptualizations (time, like my heart's moon), abiding in the Prajñāpāramitā, this is non-regression. Therefore, one should practice the six perfections. Etc. One should understand that there are these benefits to practicing the Mother. Thus (abbreviated Ārya). Secondly, the non-virtuous conceptualizations of the time of the path of seeing. To realize the Mother, there are these benefits, one should understand. Thus. (Same as mentioned earlier in the path of joining). Thirdly, the non-virtuous conceptualizations of the time of the path of meditation. To meditate on the Mother, there are (the same as mentioned earlier) these benefits, one should understand. Thus. Among the three pure and excellent paths, firstly, the conceptualizations of the path of joining that do not understand. Form is pacified. Etc. Because there is no essence, one should practice the Mother (the stage of effort and signs, which destroys obstacles, is the path of accumulation and joining). Etc. Secondly, the conceptualizations of the path of seeing that do not understand. Because of realizing the emptiness of space, one should realize the Mother. (From the first to the seventh bhūmi, it destroys obstacles). Thus. Thirdly, the conceptualizations of the path of meditation that do not understand. Because of meditating on the emptiness of space (Ārya heart moon), one should meditate on the Mother. Thus. (From the eighth bhūmi onwards, it destroys obstacles). These nine conceptualizations are the application of the peak of meditation, in terms of approximation. In terms of abandonment, it is the object of practice with the aspect of application, so it is called by the name of antidote. If 'entering' is understood as grasping conceptualization, then it should be done according to the commentary. In the commentary, if 'entering' is combined with conceptualization, it is easy because there are nine objects of focus. Like the Compendium of Sūtras, the Dharma is taught in brief, because it is the Mother Sūtra spoken for the sake of following and taking care of sentient beings with sharp faculties who like brief Dharma teachings. Therefore, the Dharma that is abbreviated, such as the Mother, is the object of entry for Bodhisattvas, because it abides as its object of acceptance in conventional truth. The conceptualization that mistakes the object of entry is the conceptualization that mistakes the abbreviated as the object of entry. Thus, each one is matched. For sentient beings with dull faculties who like extensive Dharma teachings. In order to follow and take care of them. Like the Hundred Thousand Verses, the extensive Dharma, as the Buddha said, does not diligently practice the meaning of the six perfections, although it is not taken care of by the Buddha, but instead takes care of it, afflictions and other self-characteristics As soon as they arise, they immediately cease, because they are cut off and gone, so it is the virtue of the path of joining.
་མོངས་དང་བྲལ་སོགས་དོན་དམ་པར་མེད་ཀྱང་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ཡོད་པ་དང་། ཉོན་ མོངས་རྣམས་ཡང་དག་པར་སྐྱེ་བའི་རྒྱུ་དང་མི་ལྡན་པས་མཐོང་ལམ་གྱི་ཡོན་ཏན་ཉོན་མོངས་ དང་བྲལ་སོགས་དོན་དམ་པར་མེད་ཀྱང་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ཡོད་པ་དང་། མ་འོངས་པའི་ཉོན་མོངས་ (གསེར་དོན་)རྣམས་རང་བཞིན་གྱིས་གྲུབ་པ་མེད་པ་ཉིད་ཀྱིས་སྒོམ་ལམ་གྱི་ཡོན་ཏན་ཉོན་ མོངས་(གསེར་)དང་བྲལ་སོགས་དོན་དམ་པར་མེད་ཀྱང་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ཡོད་པ་དང་ངོ་། །འོན་ ཀྱང་དུས་བར་བ་མཐོང་ལམ་སྟེ་དེའི་དུས་སུ་སྦྱོར་ལམ་བྱུང་བ་འགགས་པས། དེའི་ཡོན་ཏན་ དོན་དམ་པར་མེད། ཅེས་སོགས་སྦྱར་རོ། །ཆོས་བཤེས་ནི། བྱུང་བ་ནི་སྐབས་དང་པོའི་སྦྱོར་ ལམ། ཡང་དག་པར་སྐྱེ་བའི་རྒྱུ་དང་མི་ལྡན་པ་ནི་བྱང་ཆུབ་ལ་གཞན་སྟོན་པ་སོགས། མ་ འོངས་པ་ནི་བར་ཆད་མེད་རྩེ། ཞེས་སོ། །ཐེག་ཆེན་སྦྱོར་བའི་ལམ་ཆོས་ཅན། རྣམ་དག་ ལེགས་པའི་ལམ་ཡིན་ཏེ། བདག་(གསེར་)ལྟ་སོགས་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཞི་བའམ། དོན་དམ་པར་དངོས་ པོ་འགོག་པས་(ཨཱརྱ་)ཞི་(མདོ་)སོགས་པ་རྐྱེན་དབང་ཡིན་པས་ཡ་མ་བརླ། (མདོ། ) རང་བཞིན་ སྟོང་ཉིད་(ཨཱརྱ་)ཡིན་པས་གསོག་(མདོ་)དཔྱད་མི་བཟོད་པས་(ཨཱརྱ་)སྙིང་པོ་མེད་(མདོ་)པར་ རྟོགས་པས་མྱང་འདས་པར་སྦྱོར་བས་སོ། །ཐེག་ཆེན་མཐོང་ལམ་ཆོས་ཅན། ཆོས་འདྲ། སྟོང་ ཉིད་གསར་དུ་མངོན་པར་སྒྲུབ་པ་སྟེ་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པ་ཉིད་ཀྱིས་སོ། །ཐེག་ཆེན་སྒོམ་ པའི་ལམ་ཆོས་ཅན། ཆོས་འདྲ། བདེན་པའི་རང་བཞིན་མེད་པར་མངོན་སུམ་དུ་མཐོང་ཟིན་ བསྒོམ་པར་བྱེད་པ་ཉིད་ཀྱིས་སོ། །དེ་འདྲའི་ཡུལ་དགུ་ལ་འཇུག་བྱར་འཁྲུལ་བའི་རྣམ་རྟོག་ནི་ མཚན་གཞི། སྒོམ་རྩེའི་སྤང་བྱ་གཟུང་རྟོག་དང་པོ་འཇུག་པ་གཟུང་རྟོག་ཏུ་མཚོན། རྩེ་མོའི་ སྒོམ་པའི་ལམ་གྱི་སྦྱོར་བ་ཉེར་བསྡོགས་ཀྱི་གནས་སྐབས་འདིར་སྤང་བར་བྱ་བ་ཉིད་གང་ཞིག དམིགས་ཡུལ་བྱང་པའི་འཇུག་བྱ་ལ་དམིགས་ནས་འཇུག་པར་བྱའོ་ཞེས་འཁྲུལ་བའི་བློ་དེ་ 2-353 ཡང་སྒོམ་རྩེའི་ཉེར་བསྡོགས་ཉིད་ཀྱིས་གཞོམ་བྱ་ཡིན་པས་མིང་གཞན་སྦྱོར་བའི་གནས་ སྐབས་སམ་རྣམ་པའི་ཡུལ་ཅན་གྱི་རྟོག་པ་ཞེས་ཀྱང་བྱའོ། །དེ་ལ་ཡུལ་དགུ་ཡོད་པས་རྟོག་ པའང་རྣམ་པ་དགུའོ། །གཉིས་པ་ལ། མཚམས་སྦྱར་ནི། དེ་ལྟར་སྤང་བྱ་གཟུང་རྟོག་དང་པོ་ བསྟན་ནས་སོགས་སོ། །རྩ་བ་ལ། འདི་དགུ་ལྡོག་པ་གཟུང་རྟོག་ཏུ་སྦྱར་ན། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ སེམས་མི་སྐྱེ་བ་ལ་ལྡོག་བྱར་འཁྲུལ་བའི་རྟོག་པ་ཞེས་སོགས་རེ་རེར་སྦྱར་ཏེ། ཆོས་ཉིད་ཇི་ བཞིན་དོན་མིན་དུ་རྣམ་པར་རྟོག་པ་ལ་ལྡོག་བྱར་འཁྲུལ་རྟོག་པར་དགུ་བོ་མཚན་གཞི། སྒོམ་ རྩེའི་སྤང་བྱ་གཟུང་རྟོག་གཉིས་པ་ལྡོག་པ་གཟུང་རྟོག་ཏུ་མཚོན། སྒོམ་པའི་ལམ་རྩེ་མོའི་ འཇུག་པ་བར་ཆད་མེད་ལམ་གྱི་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་རྣམས
【現代漢語翻譯】 雖然遠離煩惱等在勝義諦中不存在，但在世俗諦中存在。由於煩惱不具備真實產生的因，因此見道的功德，如遠離煩惱等，在勝義諦中不存在，但在世俗諦中存在。未來的煩惱（གསེར་དོན་）因其自性空性，因此修道的功德，如遠離煩惱（གསེར་）等，在勝義諦中不存在，但在世俗諦中存在。然而，中間的時期是見道，因為在那時加行道已經停止。因此，它的功德在勝義諦中不存在。等等，可以這樣解釋。法友說：『產生是指第一階段的加行道。不具備真實產生的因是指向菩提展示其他事物等。未來是指無間道。』大乘加行道，是清凈良好的道路，因為平息了我見（གསེར་）等顛倒，或者在勝義諦中止息事物（ཨཱརྱ་），寂（མདོ་）等是因緣所致，所以不可靠。（མདོ། ）自性是空性（ཨཱརྱ་），所以積累（མདོ་）考察難以忍受（ཨཱརྱ་），因為認識到無有自性（མདོ་），所以與涅槃相連。 大乘見道，是相似的法，是新顯現空性，即通過現量證悟。大乘修道，是相似的法，是對已經現量見到無有真性的事物進行修習。像這樣的九種對境，將進入之處誤認為所執之境的分別念是例子。修道頂點的所斷，第一個執取分別是進入的執取分別。頂點的修道之加行，在此近分位所應斷除的，即緣于所緣境菩提之進入處，誤認為應進入之心的分別念，也是修道頂點的近分位所應摧毀的，因此也稱為加行位，或具有行相之境的分別念。因為它有九種對境，所以分別念也有九種行相。第二，連線詞是：如是顯示所斷之第一個執取分別之後等等。根本是：如果將這九種與所執之境相聯繫，則將不生起菩提心誤認為應斷除之境的分別念等等，一一對應。將如實之法性分別念為非實義，這九種誤認為應斷除之境的分別念是例子。修道頂點的所斷，第二個執取分別代表所執之境。修道頂點的進入，是無間道之心和心所。
【English Translation】 Although being free from afflictions etc. does not exist in the ultimate sense, it exists in the conventional sense. Since afflictions do not possess the cause for truly arising, the qualities of the path of seeing, such as being free from afflictions etc., do not exist in the ultimate sense, but exist in the conventional sense. Future afflictions (གསེར་དོན་) are empty of inherent existence, therefore the qualities of the path of meditation, such as being free from afflictions (གསེར་) etc., do not exist in the ultimate sense, but exist in the conventional sense. However, the intermediate time is the path of seeing, because at that time the path of joining has ceased. Therefore, its qualities do not exist in the ultimate sense. And so on, can be explained in this way. The Dharma friend said: 'Arising refers to the path of joining in the first stage. Not possessing the cause for truly arising refers to showing others towards Bodhi etc. The future refers to the immediate path.' The Mahayana path of joining is a pure and good path, because it pacifies the inverted views such as self-view (གསེར་), or because it stops things in the ultimate sense (ཨཱརྱ་), peace (མདོ་) etc. are due to conditions, so it is unreliable. (མདོ། ) Its nature is emptiness (ཨཱརྱ་), so accumulating (མདོ་) and examining are unbearable (ཨཱརྱ་), because it realizes that there is no essence (མདོ་), so it is connected to Nirvana. The Mahayana path of seeing is a similar Dharma, it is the new manifestation of emptiness, that is, through direct realization. The Mahayana path of meditation is a similar Dharma, it is the practice of meditating on things that have already been directly seen as having no true nature. Such nine objects, the conceptual thought that mistakes the place of entry as the object to be grasped is an example. The object to be abandoned at the peak of meditation, the first grasping thought is represented by the grasping thought of entering. The practice of meditation at the peak, what should be abandoned in this stage of approximation, that is, the conceptual thought that mistakes the place of entry of the object of focus, Bodhi, as the place to enter, is also what should be destroyed by the approximation of the peak of meditation, therefore it is also called the stage of practice, or the conceptual thought with the object of appearance. Because it has nine objects, the conceptual thought also has nine appearances. Second, the connecting word is: After showing the first grasping thought to be abandoned in this way, etc. The root is: If these nine are connected with the object to be grasped, then the conceptual thought that mistakes the non-arising of Bodhicitta as the object to be abandoned, etc., correspond one by one. The conceptual thought that distinguishes the true nature of Dharma as non-reality, these nine conceptual thoughts that mistake it as the object to be abandoned are examples. The object to be abandoned at the peak of meditation, the second grasping thought represents the object to be grasped. The entry at the peak of meditation is the mind and mental factors of the immediate path.
་ཀྱི་གཞོམ་བྱ་གང་ཞིག བྱང་ སེའི་ལྡོག་ཡུལ་ལ་དམིགས་ནས་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ལྡོག་བྱར་འཁྲུལ་རྟོག་ཅེས་སྐབས་འདི་ལ་སྟེ་ འདི་རུ་ཤེས་པར་བྱའོ། །དེ་ལ་མིང་གཞན་འཇུག་པའི་ཡུལ་ཅན་གྱི་རྟོག་པ་ཞེས་པར་ཡང་ སངས་རྒྱས་བཞེད་དོ་ཞེས་སྦྱར་རོ། །ཨཱརྱ་སོགས། ཀུན་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་མི་སྐྱེ་བའི་རྣམ་ རྟོག་ཅེས་ནས་བསྒོམ་པའི་རྣམ་རྟོག་སོགས་དང་བསྒོམ་མི་བསྒོམ་དེ་དག་ལས་ནི་བཟློག་པ་ བསྒོམ་པ་མིན་བསྒོམ་མིན་ཡང་མིན་པའི་རྣམ་རྟོག ཅེས་སོགས་གཞུང་བཞིན་ཏེ་སློབ་དཔོན་ ཡང་དེར་གསལ་ལོ། །(མཐའི་རྣམ་རྟོག་པ་ཞེས་པ་མཐའི་གསལ་བྱེད་ཡིན་པས་གོང་མ་ཀུན་ལ་སྦྱར་རྒྱུ་ཡིན་པར་ངེས་སོ། ། དེས་ན་ལྡོག་པ་གཟུང་རྟོག་ཏུ་མི་གསལ་ལོ། ། ) འགྲེལ་པ་ལ། ཡུལ་ལ་སྦྱར་ན། ཉན་ཐོས་ཚོགས་ལམ་པ་ ཆོས་ཅན། རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་བསྐྱེད་དེ་མི་སྐྱེ་བ་སྟེ་ད་ལྟ་རང་རྒྱུད་ལ་མ་སྐྱེས་པ་ ཡིན་ཏེ། ཐེག་ཆེན་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་དང་ཐབས་མཁས་སོགས་དང་བྲལ་བས་སོ། ། (གསེར་ནི་བྲལ་བས་ཡང་དག་པའི་གདམས་ངག་བརྟེན་པ་དང་དད་པ་སོགས་མེད་པའི་ཕྱིར། ཞེས་སོ། ། ) སེམས་དང་པོ་ བསྐྱེད་པ་ནས་ཉེ་བར་བཟུང་སྟེ། ཞེས་སོ། །ཆོས་ཅན་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སྙིང་པོ་(ཉིད་རབ་ ཏུ་གཅེས་པས་སྟེ་གསེར་)མངོན་སུམ་དུ་བྱའོ་ཞེས་ཡིད་ལ་མི་བྱེད་དེ། གཞན་དོན་དུ་སངས་རྒྱས་ལ་ 2-354 དམིགས་པའི་འཁོར་(གསེར་)གསུམ་རྣམ་དག་གི་བསོད་ནམས་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པ་རང་ རྒྱུད་ལ་མེད་པས་སོ། །བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སྙིང་པོ་ལ་འདུག་གི་བར་(དག་ལྡན་དུ་སྦྱར་)དུ་ཡུམ་ལ་སྤྱད་ པར་བྱའོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །ཉན་ཐོས་སྦྱོར་ལམ་པ་དབང་རྣོན་ཆོས་ཅན། ཉན་ཐོས་དེའི་ ཐེག་པའི་འབྲས་བུ་ལ་རེ་ཞིང་ཡིད་ལ་བྱེད་དེ། གནས་སྐབས་ཉན་ཐོས་ཀྱི་རིགས་ཅན་དུ་ངེས་ པ་ཉིད་ཀྱི་སྦྱོར་ལམ་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཡིད་ལ་བྱེད་པ་གཞན་གྱི་(རད་ཀིར་ཡང་འདི་གཅིག་ཏུ་བགྲང་)གོ་ སྐབས་མི་འབྱེད་པས་(ཨཱརྱ་)ཡུམ་ལ་སྤྱད། ཅེས་སོ། །རང་རྒྱལ་སྦྱོར་ལམ་པ་དབང་རྣོན་ཆོས་ ཅན། རང་རྒྱལ་དེའི་ཐེག་འབྲས་མངོན་དུ་བྱེད་དེ། གནས་སྐབས་(རད་ཀིར་འདི་གཅིག་ཏུ་བགྲང་) རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་རིགས་ཅན་དུ་ངེས་པ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་རོ། །(འདི་ཆོས་བཤེས་སུ་འཕྲོས་ཅུང་ཟད་ལྟོས། ) མདོ་སྔ་མ་དེ་ཉིད་དོ། །ཉན་ཐོས་མཐོང་ལམ་པ་དབང་རྟུལ་ཆོས་ཅན། ཡང་དག་རྫོགས་ཆུབ་ ཁོ་ན་ཐོབ་བྱར་ཡིད་ལ་མི་བྱེད་དེ། གཞན་དོན་དུ་ཡུམ་སྒྲུབ་ཀྱང་སློབ་པ་མེད་པས་སོ། །རྣམ་ མཁྱེན་ཉིད་ཡིད་ལ་བྱ་བ་མི་འདོར་བས་ཡུམ་ལ་སྤྱད། ཅེས་སོགས་སོ། །ཉན་ཐོས་སྒོམ་ལམ་ པ་དབང་རྟུལ་ཆོས་ཅན། ཐེག་དམན་བྱང་ཆུབ་ཐོབ་ཆེད་དུ་བསྒོམ་པ་ཡིན་ཏེ། གཟུང་བ་ སོགས་སུ་(གསེར་)དམིགས་པ་དང་བཅས་པ་ཉིད་ཀྱིས་བསྒོམ་པའི་དམན་པའི་སློབ་ལམ་
【現代漢語翻譯】 那麼，什麼是應該摧毀的呢？ 應該知道，這裡所說的『顛倒錯覺』，是指緣于菩薩的對治所產生的世俗顛倒之想。 此外，還可以加上『具有其他名稱對象的分別念』，佛陀也是這樣認為的。如阿rya等。從不生起圓滿菩提心的分別念，到修習的分別念等，以及修習與不修習，從這些之中，與這些相反的，非修習非不修習的分別念等等，都如經文所說，論師也在那裡闡明了。（所謂的『邊際分別念』是邊際的顯現，因此必須與所有上文聯繫起來。因此，對治的執取分別念並不明顯。） 在註釋中，如果與對像聯繫起來，聲聞乘資糧道者，不生起圓滿菩提心，即現在自己的相續中沒有生起，因為他們遠離了大乘善知識和方便等。（就像黃金因為缺乏依靠正確的教誨和信心等。），從最初發心開始，就近取。（黃金） 經文中說：『應該現證圓滿菩提心的精華（因為非常珍貴，就像黃金一樣），不要放在心上。』因為爲了他人的利益，緣于佛陀的三輪清凈的殊勝福德在自己的相續中沒有。應該在菩提心的精華中安住（與清凈相結合），修習般若波羅蜜多。等等。 聲聞乘加行道鈍根者，希望並憶念聲聞乘的果位，因為他們暫時註定是聲聞種姓的加行道者。不開啟憶念其他（也將其列為一種）的機會，修習般若波羅蜜多。（阿rya） 獨覺乘加行道鈍根者，現證獨覺乘的果位，因為他們暫時（也將其列為一種）註定是獨覺佛的種姓。（關於這一點，請稍微參考法友。） 與之前的經文相同。聲聞乘見道鈍根者，不憶念唯有圓滿菩提才是應該獲得的，因為爲了他人的利益而修習般若波羅蜜多，但沒有學道。因為不捨棄憶念一切智智，所以修習般若波羅蜜多。等等。 聲聞乘修道鈍根者，爲了獲得小乘菩提而修習，因為是與能取等（黃金）所緣相結合的下劣學道。
【English Translation】 So, what is to be destroyed? It should be known that the 'inverted delusion' here refers to the mundane inverted thought arising from the antidote of the Bodhisattva. In addition, one can add 'the conceptual thought that has the object of other names,' which the Buddha also considers to be so. Such as Arya etc. From the conceptual thought of not generating perfect Bodhicitta, to the conceptual thoughts of practice, etc., and from those of practicing and not practicing, among these, the opposite of these, the conceptual thoughts of neither practicing nor not practicing, etc., are as the scriptures say, and the teacher also clarifies there. (The so-called 'marginal conceptual thought' is the manifestation of the margin, so it must be connected to all the above. Therefore, the grasping conceptual thought of the antidote is not obvious.) In the commentary, if it is connected to the object, the Shravaka on the Path of Accumulation does not generate perfect Bodhicitta, that is, it has not arisen in their own continuum now, because they are separated from the Mahayana virtuous friend and skillful means, etc. (Just like gold because of the lack of reliance on correct teachings and faith, etc.), from the initial generation of the mind, they closely take hold. (Gold) The scripture says: 'One should manifest the essence of perfect Bodhicitta (because it is very precious, like gold), do not keep it in mind.' Because for the benefit of others, the excellent merit of the three pure wheels that are focused on the Buddha is not in their own continuum. One should abide in the essence of Bodhicitta (combined with purity), and practice the Prajnaparamita. And so on. The Shravaka on the Path of Application with dull faculties hopes for and remembers the fruit of the Shravaka Vehicle, because they are temporarily destined to be on the Path of Application of the Shravaka lineage. Without opening the opportunity to remember others (also counting this as one), practice the Prajnaparamita. (Arya) The Pratyekabuddha on the Path of Application with dull faculties manifests the fruit of the Pratyekabuddha Vehicle, because they are temporarily (also counting this as one) destined to be of the Pratyekabuddha lineage. (Regarding this, please refer to the Dharma friend a little.) It is the same as the previous scripture. The Shravaka on the Path of Seeing with dull faculties does not remember that only perfect Bodhi is to be attained, because they practice Prajnaparamita for the benefit of others, but there is no path of learning. Because they do not abandon remembering omniscience, they practice Prajnaparamita. And so on. The Shravaka on the Path of Meditation with dull faculties practices in order to attain the Hinayana Bodhi, because it is an inferior path of learning combined with the object of grasping, etc. (gold).
ཡིན་ པས་སོ། །ཡུམ་བསྒོམས་པས་རྣམ་མཁྱེན་ཐོབ་བམ། ཞེས་སོ། །ཉན་ཐོས་དགྲ་བཅོམ་ཆོས་ ཅན། ད་དུང་ཐེག་དམན་བྱང་ཆུབ་ཐོབ་ཆེད་དུ་བསྒོམ་པ་མེད་དེ། ད་ཕྱིས་དེ་ཐོབ་བྱར་ དམིགས་པ་མེད་པ་ཉིད་ཀྱིས་སོ། །ཡང་ན་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་དོན་དུ་ཆོས་ཉིད་སྤྲོས་ བྲལ་བསྒོམ་པ་མེད་དེ། ཆོས་ཀྱི་བདག་ཀུན་མེད་པར་དམིགས་པ་མེད་པས་སོ། །མ་བསྒོམས་ པས་སམ། ཞེས་(མདོ་དངོས་)སོ། །དམན་ལམ་ཆོས་ཅན། གཞན་དོན་དུ་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་ལམ་ བསྒོམ་པར་ཡང་མེད། རང་དོན་དུ་མཚན་མར་གཟུང་སྟེ་བསྒོམ་པ་མེད་པ་ཡང་མ་ཡིན་ཏེ། ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་ཀུན་ལ་དམིགས་པར་ཡང་མེད་མི་རྟག་སོགས་སུ་མི་དམིགས་པར་ཡང་ 2-355 མེད་པའི་ལམ་ཡིན་པས་སོ། །སྔ་མ་གཉིས་སོ་སོ་ལ་རྟོག་པ། འདི་བསྡོམས་པ་ལ་རྟོག་པའོ། ། ཞེས་བཅོམ་རལ་ལོ། །བསྒོམས་ཀྱང་བསྒོམས་ལ་མ་བསྒོམས་ཀྱང་མ་བསྒོམས་སམ། ཞེས་ དང་། བསྒོམས་པ་ཡང་མ་ལགས་མ་བསྒོམས་པ་ཡང་མ་ལགས་པས་སམ། ཞེས་སོ། །འོན་ ཀྱང་འདི་དག་ལྡོག་པ་གཟུང་རྟོག་ཏུ་མི་སྣང་སྟེ། ཨཱརྱ་ལྟར་དེ་དང་དེར་རྣམ་པར་རྟོག་པ་ཉིད་ དུ་སྦྱར་ན་ལེགས་ལ་བསྒོམ་མི་བསྒོམ་སོགས་ནི། དམིགས་བཅས་སུ་བསྒོམས་པས་འཚང་ རྒྱའམ་སྙམ་པ་དང་དེ་དམིགས་མེད་དུ་བསྒོམས་པས་འཚང་རྒྱའམ་སྙམ་པ་དང་དེ་གཉིས་ གང་ཡང་མིན་པར་བསྒོམས་པས་འཚང་རྒྱའམ་སྙམ་པའི་རྟོག་པར་སློབ་དཔོན་དགོངས་ལ་ གྲངས་ཡང་དེ་དག་ལས་བཟློག་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། བསྒོམས་མ་བསྒོམས་དེ་དག་ལས་བཟློག་ པ་དེ་གཉིས་ཀས་འཚང་རྒྱའམ་གཉིས་མིན་གྱི་འཚང་རྒྱའམ་སྙམ་པའི་རྟོག་པར་མདོར་ བཤད་པ་ཁོ་ན་ལྟར་ལེགས་ཤིང་བུདྡྷ་ཤྲཱིས་ཀྱང་ངོ་། །(ཨཱརྱའི་སློབ་དཔོན་ལྟར་གསལ་ལོ། ། ) ཉན་ཐོས་ པ་འགའ་ཆོས་ཅན། (མདོ། )དེ་བཞིན་ཉིད་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་གྱི་དོན་མ་ཡིན་པར་འཛིན་ཏེ། གཟུང་ བ་ལ་སོགས་བདེན་པར་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཏུ་མངོན་པར་ཞེན་པས་སོ། །དེ་རྣམས་བྱང་སའི་ལྡོག་ ཡུལ་ཡིན་ཏེ། བྱང་སའི་དོར་བྱ་ཡིན་པས་སོ། །ཞེས་ཀྱང་ངོ་། །དེ་འདྲའི་ཡུལ་དགུ་ཉིད་ལ་ ལྡོག་བྱར་གཟུང་བའི་རྣམ་རྟོག་ནི། གཟུང་རྟོག་གཉིས་པ་ལྡོག་(གསེར་)པ་གཟུང་རྟོག་སྟེ། སྒོམ་ པའི་ལམ་གྱི་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་འཇུག་པ་བར་ཆད་མེད་ལམ་གྱི་གནས་སྐབས་དེ་ན་སྤང་ བར་བྱ་བ་ཉིད་ཀྱིས་སོ། །དེ་ལ་འཇུག་པའི་གནས་སྐབས་ཀྱི་ཡུལ་ཅན་གྱི་རྟོག་པ་ཞེས་གཉེན་ པོའི་མིང་གིས་བཏགས་པ་ཡུལ་གྱི་དབྱེ་བས་རྣམ་པ་དགུའོ། ། གཉིས་པ་ལ། བོད་རྣམས་ནི། རྫས་འཛིན་བཏགས་འཛིན། ཞེས་ཏེ། ལུས་རྣམ་བཞག་ཏུ་ གསེར་གྱིས་བཤད་སྣང་ཞིང་གཉེན་ཚོགས་སུ་སློབ་དཔོན་གྱིས་ཀྱང་ངོ་། །ཨཱརྱས། འཕགས་ པའི་གང་ཟག་བཏགས་པ་ལ་བརྟེན་པའི་རྟོག་པ། བཏགས་པའི་རྒྱུ་མཚན་ལ་བརྟེན་པའི་ 2-356 རྟོག་པ། ཞེས་གཉེན་ཚོགས་སུ་བཤད་དོ། །རྫས་འཛིན་ནི
【現代漢語翻譯】 是這樣的嗎？通過修習佛母（Yum，般若波羅蜜多）能夠獲得遍智（rnam mkhyen，一切智智）嗎？』 聲聞阿羅漢（nyan thos dgra bcom）的法相是：他們不再爲了獲得小乘菩提（theg dman byang chub）而修習，因為他們不再以獲得小乘菩提為目標。 或者，他們不再爲了利益一切眾生而修習法性（chos nyid）的離戲（spros bral），因為他們不以諸法（chos）的自性空（bdag kun med pa）為目標。 『沒有修習嗎？』（這是經文原文）。 小乘道（dman lam）的法相是：他們不為利益他人而修習遍智之道，但也不是爲了自身而執著于相（mtshan ma）地修習，因為這是不執著于諸法自性空，也不執著于無常等（mi rtag sogs）的道。 前兩個是分別的分別，這一個是總體的分別。這是班智達（bCom ral）所說。 『修習了也像沒修習，沒修習也像沒修習嗎？』 『是因為修習了也不是，沒修習也不是嗎？』 然而，這些似乎不是能所取的分別，如果像阿雅（Arya）那樣，將它們與彼和彼的分別結合起來會更好，至於修習與不修習等，導師（slob dpon）認為，這是指『通過有相地修習能夠成佛嗎？』的想法，以及『通過無相地修習能夠成佛嗎？』的想法，以及『通過既非有相也非無相地修習能夠成佛嗎？』的想法。 數量也與這些想法相反，即從修習和不修習中反過來，認為『通過這兩種方式能夠成佛嗎？』或者『通過非二元的方式能夠成佛嗎？』的想法，像這樣簡要地解釋是很好的，布達室利（Buddha Shri）也是這樣認為。（像阿雅導師一樣清楚）。 有些聲聞（nyan thos pa）的法相是：（經文）他們執著于不如實知（ji lta ba bzhin）的真如（de bzhin nyid），因為他們顛倒地執著于所取等為真實。 這些人是菩薩（byang sa）的所破，因為他們是菩薩需要斷除的。』這也是這樣認為的。 像這樣的九種對境，作為所破而執著的分別念，是第二種能取分別，即能取（gzung）的分別，是修習道（sgom pa'i lam）的心和心所（sems byung）進入無間道（bar chad med lam）的狀態時需要斷除的。 因此，以進入這種狀態的對境為目標的分別念，被稱為對治（gnyen po）之名，以對境的差別分為九種。 第二種是，藏人（bod rnams）說：『實物執（rdzas 'dzin），假立執（btags 'dzin）。』 在《身份別論》（lus rnam bzhag）中，金色（gser）似乎在解釋，在《親友書》（gnyen tshogs）中，導師也是這樣認為的。 阿雅（Aryas）在《親友書》中說：『依于假立的補特伽羅（gang zag btags pa）的分別念，依于假立的理由（btags pa'i rgyu mtshan）的分別念。』 實物執是：
【English Translation】 Is that so? Does one attain omniscience (rnam mkhyen, sarvākārajñāna) by meditating on the Mother (Yum, Prajñāpāramitā)?' The characteristic of a Śrāvaka Arhat (nyan thos dgra bcom) is: they no longer meditate in order to attain the Hīnayāna Bodhi (theg dman byang chub), because they no longer aim to attain it. Or, they no longer meditate on the non-elaboration (spros bral) of the Dharma-nature (chos nyid) for the benefit of all sentient beings, because they do not aim at the selflessness (bdag kun med pa) of all dharmas (chos). 'Did not meditate?' (This is the actual Sūtra). The characteristic of the Hīnayāna path (dman lam) is: they do not meditate on the path of omniscience for the benefit of others, but it is not that they do not meditate by grasping at characteristics (mtshan ma) for their own benefit, because it is a path that does not aim at the selflessness of all dharmas, nor does it aim at impermanence, etc. (mi rtag sogs). The first two are separate discriminations, this one is a combined discrimination. This is what the Paṇḍita (bCom ral) said. 'Meditated as if not meditated, not meditated as if not meditated?' 'Is it because it is neither meditated nor not meditated?' However, these do not seem to be the discriminations of grasper and grasped. If, like Arya, they were combined with the discriminations of this and that, it would be better. As for meditating and not meditating, etc., the teacher (slob dpon) thinks that this refers to the thought 'Can one attain Buddhahood by meditating with characteristics?' and the thought 'Can one attain Buddhahood by meditating without characteristics?' and the thought 'Can one attain Buddhahood by meditating in a way that is neither with nor without characteristics?' The number is also the opposite of these thoughts, that is, turning away from meditating and not meditating, the thought 'Can one attain Buddhahood through these two ways?' or 'Can one attain Buddhahood through a non-dual way?' To explain it briefly like this is good, and Buddha Shri also thinks so. (As clear as the Arya teacher). The characteristic of some Śrāvakas (nyan thos pa) is: (Sūtra) they cling to Suchness (de bzhin nyid) as not being what it is (ji lta ba bzhin), because they perversely cling to the grasped, etc., as real. These people are the objects to be refuted by Bodhisattvas (byang sa), because they are what Bodhisattvas need to abandon.' This is also what is thought. Such nine objects, the discriminations of grasping as what is to be refuted, are the second grasping discrimination, that is, the discrimination of grasping (gzung), which is to be abandoned when the mind and mental factors (sems byung) of the path of meditation (sgom pa'i lam) enter the state of the uninterrupted path (bar chad med lam). Therefore, the discriminations that aim at the objects of entering this state are called by the name of antidote (gnyen po), and are divided into nine types according to the difference of objects. The second is, the Tibetans (bod rnams) say: 'Substance-grasping (rdzas 'dzin), imputation-grasping (btags 'dzin).' In the 'Treatise on the Analysis of the Body' (lus rnam bzhag), gold (gser) seems to be explaining, and in the 'Friendly Epistle' (gnyen tshogs), the teacher also thinks so. Aryas said in the 'Friendly Epistle': 'The discriminations based on the imputed person (gang zag btags pa), the discriminations based on the reason for imputation (btags pa'i rgyu mtshan).' Substance-grasping is:
། གཞུང་དང་མ་འགྲིག་སྟེ་སེམས་ ཅན་བཏགས་པའི་རྟོག་པ་ཞེས་སོགས་སོ། །འདི་སྐྱེ་འཕགས་གཉིས་ཀ་ལ་རྟོག་པ། འོག་ མ་དེའི་རྒྱུ་མཚན་ལ་བརྟེན་པའི་རྟོག་པར། བུདྡྷ་ཤྲཱིས་དོན་བཤད་པ་ལྟར་མདོའི་དོན་དུ་རུང་ བས། གང་ཟག་བཏགས་པའི་རྟོག་པ། བཏགས་པའི་རྒྱུ་མཚན་གྱི་རྟོག་པ་གཉིས་ལས། དང་ པོ་ལ། མཚམས་སྦྱར་ནི། དེ་ལྟར་གཟུང་རྟོག་གཉིས་པ་སོགས་སོ། །རྩ་བ་ལ། སྐྱེ་འཕགས་ སམ་དེའི་རྟོགས་པའི་ཆོས་ལ་དམིགས་ནས་བཏགས་པ་ཙམ་དུ་འཁྲུལ་བའི་རྟོག་པ་དགུ་ མཚན་གཞི། སྒོམ་རྩེའི་སྤང་བྱ་སེམས་ཅན་བཏགས་པ་ལ་བརྟེན་པའི་རྟོག་པར་མཚོན། སྒོམ་རྩེའི་ཉེར་བསྡོགས་ཀྱི་གཞོམ་བྱ་གང་ཞིག སེམས་ཅན་རྣམས་གང་ཟག་ལ་དམིགས་ ནས་བཏགས་པ་ཙམ་དུ་འཁྲུལ་བའི་རྟོག་པའོ། །ཨཱརྱས། གཉེན་ཚོགས་ཀྱི་སྐབས་སུ་མིང་ འདོགས་ལྟར་ན། འཕགས་པའི་གང་ཟག་བཏགས་པ་ཙམ་མོ་ཞེས་འཁྲུལ་རྟོག་དགུ་མཚན་ གཞི། དེའི་སྤང་བྱ་འཕགས་པའི་གང་ཟག་བཏགས་པ་ལ་བརྟེན་པའི་རྟོག་པར་མཚོན་ཞེས་ སོགས་སོ། །དེ་ལ་རྟོག་པའི་སྤྱོད་ཡུལ་ནི་དགུ་སྟེ། དེ་ལ་རྟོག་པའང་དགུའོ། །དེས་ན་སེམས་ ཅན་རྣམས་བདག་སོགས་བཏགས་པ་ཙམ་དུ་འཛིན་པའམ་འཕགས་པའི་གང་ཟག་བཏགས་ པ་ཙམ་མོ་ཞེས་འཛིན་པའི་རྟོག་པ་དང་། སེམས་ཅན་དུ་གདགས་པ་དམིགས་སུ་ཡོད་དམ་མ་ ལགས་སོ། །རབ་འབྱོར། སེམས་ཅན་དམིགས་སུ་མེད་ན་སེམས་ཅན་དམྱལ་བར་ཇི་ལྟར་ གདགས་པར་བྱ། བྱོལ་སོང་ཡི་དྭགས་ལྷ་མི་རྒྱུན་ཞུགས། ནས། སངས་རྒྱས་ཀྱི་བར་དུའོ། ། གཟུགས་སོགས་ཆོས་སུ་བཏགས་པ་ཙམ་དུ་འཛིན་པའི་བྱང་སེ་བཏགས་པ་ཙམ་དུ་འཛིན་ རྟོག་དང་། བྱང་ཆེན་ཡུམ་ལ་སྤྱོད་པས་གདགས་སུ་མེད་པའི་ཆོས་ཐམས་ཅད་ལ་བསླབ་པར་ བྱའོ། །གསོལ་བ། འོ་ན་དེས་གཟུགས་ལ་བསླབ་པ་དང་། ཞེས་ནས། རྣམ་མཁྱེན་གྱི་བར་ལ་ བསླབ་པར་བགྱི། བཀའ་སྩལ་པ། གཟུགས་ལ་འབྲི་བ་དང་བསྣན་པ་མེད་པར་བསླབ་པར་ 2-357 བྱའོ། །ནས། རྣམ་མཁྱེན་བར་རོ། །གཏན་མེད་ཀྱི་སྟོང་ཉིད་མིན་པའི་མཁྱེན་གསུམ་བཏགས་ པ་ཙམ་རྟོག་དང་། འདུ་བྱེད་རྣམས་མངོན་པར་འདུ་བྱ་བ་མེད་པ་ལ་བསྒོམ་པ་ལ་བསླབ་པར་ བྱའོ། །སོགས་ནས། རྣམ་མཁྱེན་ཉིད་ཀྱི་(མདོ་)བར་དུ་མི་དམིགས་པའི་ཚུལ་གྱིས་བསྒོམ་པར་ བྱའོ། །ཞེས་སོ། །མི་རྟག་སོགས་ཆོས་ལ་ཆགས་པའི་ཐེག་དམན་འཕགས་པ་བཏགས་པ་ ཙམ་རྟོག་དང་། དམིགས་པ་ཡང་མི་ཆགས་མི་དམིགས་པ་ཡང་མི་ཆགས། སོགས་སོ། །ཇི་ ལྟའམ་(སློབ་དཔོན་)ཇི་སྙེད་ཀྱི་ཆོས་(རད་ཀིར་)རབ་ཏུ་འབྱེད་པའི་འཕགས་པ་བཏགས་པ་ཙམ་ རྟོག་དང་། ཇི་ལྟར་དམིགས་པར་འགྱུར་བ་དེ་ལྟར་ཆོས་རྣམ་པར་མི་འབྱེད་དོ། །ཞེས་སོགས་ སོ། །བྱང་ཆུབ་བདེན་པའི་དངོས་པོར་གྱུར་པའི་ཆེད་དུ་ལམ་སྒོམ་པར་བྱེད་པའི་འཕགས་པ་ བཏགས་པ་ཙམ་རྟོག་དང་། བྱང་ཆེན་གཟུགས་ཀྱི་དོན་དུ་ཡུམ་ལ་མི
【現代漢語翻譯】 與經論不符，將眾生執著為假立的分別念等等。這種分別唸對于凡夫和聖者都存在。下面的分別念是基於原因的分別念。正如佛護（Buddhaśrī）所解釋的那樣，這符合經部的意義，即人假立的分別念和假立原因的分別念。對於前者，連線是：如此執著于所取，第二等等。根本是：對於凡夫和聖者，或者對於他們的證悟之法，執著于僅僅是假立的九種分別念，例如，觀修頂的所斷，代表著依賴於眾生假立的分別念。觀修頂的加行所斷是什麼？是眾生對於人執著于僅僅是假立的分別念。阿雅（Ārya）說：就像親友聚會時命名一樣，聖者僅僅是假立的，這九種錯誤的分別念，代表著它的所斷是依賴於聖者假立的分別念等等。因此，分別唸的行境有九種，因此，分別念也有九種。因此，眾生執著於我等僅僅是假立的，或者執著于聖者僅僅是假立的分別念，以及，作為眾生安立的對境存在還是不存在？善現（Subhūti）：如果眾生不存在，那麼眾生如何安立在地獄中？旁生、餓鬼、天人、預流果，乃至佛陀之間。色等法執著為僅僅是假立的菩薩，執著于僅僅是假立的分別念，以及，大菩薩通過般若波羅蜜多行，對於不可安立的一切法都要學習。請問：那麼，他對於色學習，乃至對於一切相智都要學習。佛說：對於色不增不減地學習，乃至對於一切相智也是如此。對於並非斷滅空性的三智，執著于僅僅是假立的分別念，以及，對於諸行不顯現造作而修習。等等，乃至對於一切相智本身，以無所緣的方式修習。等等。對於無常等法產生貪著的小乘聖者，執著于僅僅是假立的分別念，以及，所緣也不貪著，無所緣也不貪著。等等。如何或者有多少法（Rad-kir）完全辨別的聖者，執著于僅僅是假立的分別念，以及，如何緣取，那樣也不分別諸法。等等。爲了菩提成為真實的實有，而修道的聖者，執著于僅僅是假立的分別念，以及，大菩薩爲了色的意義而行於般若波羅蜜多。
【English Translation】 It is inconsistent with the scriptures, and the conceptualization of clinging to sentient beings as mere designations, and so on. This conceptualization exists for both ordinary beings and noble ones. The following conceptualization is based on reasons. As explained by Buddhaśrī, this is in accordance with the meaning of the sutras, namely, the conceptualization of persons as designations and the conceptualization of reasons for designations. For the former, the connection is: thus clinging to what is apprehended, the second, and so on. The root is: for ordinary beings and noble ones, or for their Dharma of realization, the nine conceptualizations that mistakenly cling to mere designations, for example, the object to be abandoned by the peak of meditation, represents the conceptualization that relies on the designation of sentient beings. What is the object to be destroyed by the approximation of the peak of meditation? It is the conceptualization of sentient beings clinging to persons as mere designations. Ārya says: Just as naming occurs during gatherings of relatives, noble ones are merely designations, these nine erroneous conceptualizations, represent that its object to be abandoned is the conceptualization that relies on the designation of noble ones, and so on. Therefore, there are nine objects of conceptualization, and therefore, there are also nine conceptualizations. Therefore, the conceptualization of sentient beings clinging to self and so on as mere designations, or the conceptualization of clinging to noble ones as mere designations, and, does the object of designation as sentient beings exist or not? Subhūti: If sentient beings do not exist, then how are sentient beings established in hell? Animals, hungry ghosts, gods, humans, stream-enterers, up to Buddhas. Bodhisattvas who cling to forms and other dharmas as mere designations, the conceptualization of clinging to mere designations, and, great Bodhisattvas, through the practice of Prajñāpāramitā, must study all dharmas that cannot be established. Question: Then, he studies form, and even studies all aspects of knowledge. The Buddha said: Study form without increasing or decreasing it, and so on, even all aspects of knowledge. For the three wisdoms that are not nihilistic emptiness, the conceptualization of clinging to mere designations, and, contemplate the non-manifestation of actions. And so on, even for all aspects of knowledge itself, contemplate in a way that does not focus on anything. And so on. Hīnayāna noble ones who are attached to impermanence and other dharmas, the conceptualization of clinging to mere designations, and, do not cling to the object of focus, and do not cling to the object of non-focus. And so on. How or how many dharmas (Rad-kir) the noble ones who completely distinguish, the conceptualization of clinging to mere designations, and, how to focus, in that way do not distinguish dharmas. And so on. Noble ones who cultivate the path for the sake of Bodhi becoming a true entity, the conceptualization of clinging to mere designations, and, great Bodhisattvas practice Prajñāpāramitā for the sake of the meaning of form.
་སྤྱོད་དོ། །ཞེས་སོགས་ སོ། །གཞན་དོན་དུ་ཐེག་པ་གསུམ་གྱི་ངེས་པར་འབྱུང་བའི་འཕགས་པ་བཏགས་རྟོག་དང་། འོ་ན་ཐེག་པ་གསུམ་པོ་འདི་དག་རྣམ་པར་དགོད་པར་འགྱུར། ཞེས་སོགས་སོ། །དེ་པ་(མདོ་ དོན་རད་ཀིར་དངོས་དག་ལྡན་སོགས་དངོས། )སྤྲུལ་བ་ལྟ་བུ་ཡིན་ན་སེམས་ཅན་བསོད་ནམས་འཚལ་བ་ དང་མྱང་འདས་དོན་གཉེར་གྱིས་ཕུལ་བའི་ཡོན་ནི་དག་པ་མ་ཡིན་པ་སྟེ་སངས་རྒྱས་མ་ཐོབ་ བར་དུ་མི་ཟད་པར་ཇི་ལྟར་འགྱུར་སྙམ་པའི་འཕགས་པ་བཏགས་རྟོག་དང་། སྤྲུལ་བ་དང་དེ་ པ་ལ་ཁྱད་མ་མཆིས་ན་སེམས་ཅན་བསོད་ནམས་འཚལ་བ་དང་མྱང་འདས་དོན་གཉེར་གྱིས་ དེ་པ་ལ་ཡོན་ཕུལ་ན་སེམས་ཅན་དེ་དག་ལྷག་མེད་དུ་མ་འདས་བར་དུ་བས་པར་མི་འགྱུར། ཞེས་སོགས་སོ། །སྦྱིན་སོགས་ཀྱི་སྤྱོད་པ་འཁོར་གསུམ་དུ་རྟོག་པས་འཁྲུགས་པའི་འཕགས་ པ་བཏགས་པ་ཙམ་མོ་ཞེས་འཛིན་རྟོག་ཏེ། འདི་ནི་སྦྱིན་ཕར་རོ། །འདི་ནི་དེའི་ཆོས་ཉིད་ཅེས་ རྣམ་པར་དཀྲུགས་པར་མི་བྱའོ། །སོགས། རྣམ་མཁྱེན་བར་རོ། །དེ་ལྟར་འཛིན་པར་བྱེད་པའི་ རྟོག་པ་དེ་རྣམས་འཛིན་རྟོག་དང་པོ་གང་ཟག་བཏགས་པར་འཛིན་པའི་རྟོག་པར་ཤེས་པར་ 2-358 བྱའོ། །ཞེས་བསྒྲགས་པ་ཡིན་ནོ། །འོན་ཀྱང་གཉེན་ཚོགས་ཀྱི་མིང་འདོགས་འདིར་འཆད་པ་ ཡིན་ན་དེ་ལྟར་ཤེས་དགོས་མོད། འདིའི་ཐད་ཀྱི་ཨཱརྱ་སོགས་ལྟར་ན། གཞུང་ཇི་བཞིན་པར་ བྱས་ནས་སེམས་ཅན་བཏགས་པར་འཛིན་རྟོག་ཅེས་སོགས་སྦྱོར་ཕྲེང་ན་གསལ་ལོ། །འགྲེལ་ པ་ལ། སོ་སྐྱེ་ཆོས་ཅན། སེམས་ཅན་དུ་བཏགས་པ་ཙམ་ཡིན་ཏེ། བདག་གི་རྫས་སུ་ཡོད་པར་ མི་སྐྱེ་བའི་གང་ཟག་ཡིན་པས་སོ། །གཟུགས་སོགས་ཆོས་ཅན། ཆོས་སུ་བཏགས་པ་ཙམ་ཡིན་ ཏེ། སེམས་ཀྱི་སྣང་བ་(གསེར་)ཙམ་གྱི་ཕྱིའི་དོན་མེད་པས་སོ། །རྣམ་མཁྱེན་ཉིད་སོགས་གསུམ་ གྱི་ཆོས་སེམས་བསྐྱེད་སོགས་(གསེར་)ཆོས་ཅན། གཏན་མེད་ཀྱི་སྟོང་པ་མ་ཡིན་ཏེ། གཞི་ལམ་ རྣམ་གསུམ་ཐམས་ཅད་དུ་ཡུལ་ཅན་དུ་འགྲོ་བའི་ཕྱིར། རད་ཀིར་ནི། འཁོར་བ་སོགས་སྟོང་ མིན། ཞེས་སོ། །ཉན་ཐོས་ཆོས་ཅན། བདེན་བཞིའི་ཆོས་མི་རྟག་སོགས་ལ་ཆགས་ཏེ། རྣམ་ པ་ཐམས་ཅད་དུ་གཟུང་འཛིན་(གསེར་)སོགས་སུ་མངོན་པར་ཞེན་པ་མ་སྤངས་པས་སོ། །བྱང་ འཕགས་ཆོས་ཅན། ཆོས་ཀུན་གྱི་གནས་ལུགས་རབ་ཏུ་རྣམ་པར་འབྱེད་དེ། ཆོས་ཐམས་ཅད་ བདེན་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པར་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པས་སོ། །ཉན་རང་སློབ་པ་ཆོས་ཅན། བྱང་ཆུབ་བདེན་པའི་དངོས་པོའི་(དམན་པའི་ཆེད་དུ་ཞེས་བུདྡྷ་ཤྲཱི་)ཆེད་དུ་བྱ་བ་བྱེད་དེ། ཆེད་དུ་བྱ་བ་ ཆེན་པོ་གསུམ་གྱི་ཆེད་དུ་མི་བསྒོམ་པར་ཐར་ལམ་བསྒོམ་པས་སོ། །བྱང་འཕགས་ཆོས་ཅན། གཞན་དོན་དུ་ཐེག་གསུམ་གྱིས་ངེས་པར་འབྱུང་ངམ། ཐེག་གསུམ་གྱི་འབྲས་བུ་(གསེར། )རྣམ་ མཁྱེན་དུ་འབྱུང་སྟེ། (གསེར། ) གཟུགས་སོགས་ལ་བདེན་པར་མི
【現代漢語翻譯】 『行為』等等。 爲了他人的利益，從三乘中決定性地出現的聖者是假想的。 那麼，這三乘將會被分別安立嗎？等等。 如果像是天人（Deva，天神）的化身，那麼眾生爲了積累功德和尋求涅槃而供養的供品是不清凈的，在未獲得佛果之前，如何能永不耗盡呢？這是聖者的假想。 如果化身和天人沒有區別，那麼眾生爲了積累功德和尋求涅槃而向天人供養供品，那麼這些眾生在未完全滅盡之前，不會被耗盡。 等等。由於將佈施等行為執著於三輪，所以是迷惑的聖者，僅僅是假立而已，這是執著。 『這是佈施的彼岸。』『這是它的法性』，不要混淆。 等等。直到一切智智。 如此執著的那些分別念，要知道這些執著是最初的執著，是執著于補特伽羅的假立。 這是所宣說的。然而，如果在這裡闡述親友團體的名稱，那麼必須如此理解。根據此處的阿arya（聖者）等，如果按照經文如實去做，那麼眾生會執著于假立，等等，這在結合句中很清楚。 在註釋中：凡夫，就法而言，僅僅是假立為眾生，因為是不生為自我的實體的補特伽羅。 色等，就法而言，僅僅是假立為法，因為僅僅是心的顯現（黃金），沒有外在的意義。 一切智智等三者的法，生起菩提心等（黃金），就法而言，不是斷滅的空性，因為在基、道、果三者中，都是有境的。 拉德基爾說：『輪迴等不是空性』。 聲聞，就法而言，執著於四諦之法，如無常等，因為在一切方面都沒有捨棄對能取所取（黃金）等的顯現的執著。 菩薩聖者，就法而言，徹底分別諸法的實相，因為現量證悟一切法沒有自性。 聲聞和獨覺的學道者，就法而言，爲了菩提真實的實事（爲了低劣，布達室利），而行事，因為不修持三大事業，而修持解脫道。 菩薩聖者，就法而言，爲了他人的利益，必定從三乘中出現嗎？或者三乘的果（黃金）會成為一切智智嗎？（黃金）因為對色等不執著為真實。
【English Translation】 『Conduct』 etc. For the sake of others, the noble one who definitely emerges from the three vehicles is imputed. Then, will these three vehicles be separately established? etc. If it is like an emanation of a deva (Deva, god), then the offerings offered by sentient beings who seek merit and seek nirvana are not pure, and how can they be inexhaustible until Buddhahood is attained? This is the noble one's imputation. If there is no difference between an emanation and a deva, then if sentient beings seeking merit and seeking nirvana offer offerings to a deva, then these sentient beings will not be exhausted until they are completely extinguished. Etc. Because of clinging to the practice of giving etc. in the three circles, it is a confused noble one, merely imputed, this is clinging. 『This is the perfection of giving.』 『This is its dharmata,』 do not confuse. Etc. Until omniscience. Those thoughts that cling in this way, know that these clingings are the first clinging, the clinging to the imputation of a person. This is what is proclaimed. However, if the names of the group of relatives are explained here, then it must be understood in this way. According to the arya (noble one) etc. here, if it is done according to the scriptures, then sentient beings will cling to imputation, etc., which is clear in the compound sentence. In the commentary: An ordinary being, in terms of dharma, is merely imputed as a sentient being, because it is a person who does not arise as a self-entity. Form etc., in terms of dharma, is merely imputed as dharma, because it is merely a manifestation of mind (gold), without external meaning. The dharma of the three, such as omniscience, generating bodhicitta etc. (gold), in terms of dharma, is not annihilationist emptiness, because in all three, the ground, path, and result, it is an object-possessor. Radkir said: 『Samsara etc. are not empty.』 A Hearer, in terms of dharma, clings to the dharma of the four truths, such as impermanence etc., because in all aspects, the clinging to the appearance of grasper and grasped (gold) etc. has not been abandoned. A Bodhisattva noble one, in terms of dharma, thoroughly distinguishes the reality of all dharmas, because he directly realizes that all dharmas have no true nature. A Hearer and a Solitary Realizer trainee, in terms of dharma, acts for the sake of the true entity of enlightenment (for the sake of inferiority, Buddhaśrī), because he cultivates the path of liberation without cultivating the three great deeds. A Bodhisattva noble one, in terms of dharma, must definitely emerge from the three vehicles for the sake of others? Or will the fruit of the three vehicles (gold) become omniscience? (Gold) Because he does not cling to form etc. as true.
་དམིགས་པར་མངོན་སུམ་དུ་ རྟོགས་པས་སོ། །སོ་སྐྱེ་ཆོས་ཅན། གཞན་གྱི་ཡོན་མ་དག་པ་སྟེ་མཐར་ཕྱིན་པར་སྤྱོད་མི་ནུས་ ཏེ། ཆོས་ཉིད་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པ་ལ་ཡང་དག་པར་མ་ཞུགས་པ་ཉིད་ཀྱིས་སོ། །ཉན་རང་ ཆོས་ཅན། སྦྱིན་སོགས་ཀྱི་སྤྱོད་པ་རྣམ་པར་འཁྲུགས་པ་སྟེ། སྦྱིན་པ་ལ་སོགས་པར་འཁོར་ གསུམ་དུ་དམིགས་ཏེ་སྒྲུབ་པས་སོ། །ཡུལ་དགུ་བོ་དེ་རྣམས་ལ་དམིགས་ནས་འཇུག་པའི་ 2-359 འཛིན་པའི་རྣམ་པར་རྟོག་པའང་རྣམ་པ་དགུ་སྟེ་སྔ་མ་མཐོང་ལམ་རྩེ་མོའི་སྤང་བྱ་འཛིན་རྟོག་ དང་པོ་ལ་ཡུལ་གྱི་ཕྱེ་བས་དགུ་ཡོད་པ་བཞིན་དུའོ་ཞེས་པའི་དོན་ཡིན་གྱི་གཞན་དུ་(སྤྱོད་པ་རྣམ་ པར་འཁྲུགས་པའི་གང་ཟག་ཡོད་པར་འཛིན་པར་སྟེ། ཞེས་བུདྡྷ་ཤྲཱི་སོགས་)བཤད་པར་དཔྱད་དོ། །དེ་རྣམས་སྒོམ་ ལམ་རྩེ་མོའི་སྦྱོར་བའི་གནས་སྐབས་ཀྱི་ཡུལ་ཅན་ཏེ་སྤང་བྱའོ། །བམ་པོ་ལྔ་པ་སྟེ་ཐ་མ་འཆད་ དོ། ། གཉིས་པ་ལ། བསྟན། བཤད་དོ། །དང་པོ་ལ། མཚམས་སྦྱར་ནི། དེ་ལྟར་འཛིན་རྟོག་ དང་པོ་སོགས་སོ། །རྩ་བ་ནི་སེམས་ཅན་སོ་སྐྱེ་དང་འཕགས་པའི་གང་ཟག་(བུདྡྷ་ཤྲཱི་དངོས། )ཏུ་ བཏགས་པ་དང་དེར་རྣམ་པར་གཞག་པའི་རྒྱུ་རིམ་བཞིན་ཉོན་མོངས་ཅན་གྱི་མ་རིག་(བུདྡྷ་ཤྲཱི་ དངོས་)པ་དང་འདོད་ཆགས་ལ་སོགས་པའི་རྒྱུན་(དངོས་)གྱིས་འཇུག་(དོན་)པའི་སྐྱེས་བུ་དང་། རྣམ་བྱང་གི་ཡེ་ཤེས་(བུདྡྷ་ཤྲཱི་དངོས། )ལ་སོགས་པའི་རྒྱུན་གྱིས་འཇུག་པའོ། །ཡུལ་ཅན་ཏེ་འཇུག་ པའོ་ཞེས་འཛིན་པའི་རྟོག་པ་དགུ་མཚན་གཞི། སྒོམ་རྩེའི་སྤང་བྱ་བཏགས་པའི་རྒྱུ་མཚན་ བརྟེན་པའི་རྟོག་པར་མཚོན། སྒོམ་རྩེའི་བར་ཆད་མེད་ལམ་གྱི་གཞོམ་བྱ་གང་ཞིག སོ་སྐྱེ་དང་ འཕགས་པའི་གང་ཟག་ཏུ་འདོགས་པའི་རྒྱུ་མཚན་ལ་དམིགས་ནས་དེ་དག་བཏགས་པ་ཙམ་ མོ་ཞེས་འཁྲུལ་བའི་རྟོག་པའོ་ཞེས་སྦྱར་ཏེ་འབྲུ་ནོན་བུདྡྷ་ཤྲཱིའོ། །སེམས་ཅན་ཏེ་སངས་རྒྱས་ དང་བྱང་(དག་ལྡན་ཟླ། )པ་ལ་སོགས་པར་(ཟླ་ཟེར་རད་ཀིར་དངོས། )བཏགས་པ་དང་དེའི་རྒྱུ་ཡང་རྣམ་ མཁྱེན་ཉིད་སོགས་གསུམ་སྟེ་དེ་ཡི་ཡུལ་ཅན་ནི་ཐེག་དམན་འཕགས་པར་བཏགས་པའི་རྒྱུ་ མཚན་ནི་གཞི་ཤེས། བྱང་འཕགས་སུ་བཏགས་པའི་རྒྱུ་མཚན་ནི་ལམ་ཤེས། སངས་རྒྱས་སུ་ བཏགས་པའི་རྒྱུ་མཚན་ནི་རྣམ་མཁྱེན་ནོ་ཞེས་འཁྲུལ་བའི་རྟོག་པ་དགུ་མཚན་གཞི། འཕགས་ པའི་གང་ཟག་ཏུ་བཏགས་པའི་རྒྱུ་མཚན་ལ་བརྟེན་པའི་རྟོག་པར་མཚོན། སྒོམ་རྩེའི་བར་ཆད་ མེད་ལམ་གྱི་གཞོམ་བྱ་གང་ཞིག ཐེག་པ་ཆེ་ཆུང་གི་འཕགས་པར་བཞག་པའི་རྒྱུ་མཚན་ཅི་ 2-285 བརྗོད། སྒྲ་རིག་སྟེ་རིག་གནས་ཆུང་བ་ལྔའོ། །)ཐམས་ཅད་ཤེས་(མདོ་རྒྱན་ལུང་དང་སྦྱར་ལ་བཤད་དོ། ། )པའི་ས་བཅུ་ པའི་སྦྱོར་བ་ཡིན་པ་ཉིད་ཀྱིས་སོ། །ལྷ་དང་མི་དང་ལྷ་མིན་དུ་བཅས་པའི་འཇིག་རྟེན་གྱིས་མི་ འཕྲོག་པ་ཡིན་ན
【現代漢語翻譯】 因為通過對目標的直接認知。 凡夫，因為不具備清凈的功德，即無法達到究竟的修行，正是因為沒有真正地進入對法性的直接認知。 聲聞和獨覺，因為佈施等的行為是混亂的，即在佈施等行為中執著於三輪（施者，受者，施物）而進行。 對於這九種對境進行執著的分別念也有九種，意思是如同之前見道頂位的斷除對象，第一個執著分別念，通過對境的區分而有九種一樣。其他地方（執著于存在行為混亂的補特伽羅，如佛護等）的解釋需要斟酌。 這些是修道頂位加行階段的對境，是所斷除的對象。 第五品，即最後的部分，將要講解。 第二部分，包括教義和解釋。 第一部分，包括連線詞。 如是，第一個執著分別念等。 根本是，眾生，凡夫和聖者的補特伽羅（佛護親述），以及在那裡進行安立的原因，分別是具有煩惱的無明（佛護親述）和貪慾等的相續（親述）所進入的士夫，以及清凈解脫的智慧（佛護親述）等的相續所進入的。 對境，即進入，這九種執著的分別念是例證，象徵著修道頂位所斷除的，作為安立原因的依賴分別念。修道頂位無間道的所破是什麼？對於凡夫和聖者的補特伽羅進行安立的原因進行執著，認為他們僅僅是安立的，這是錯誤的分別念，這是與阿札難陀佛護的觀點相符的。 眾生，即佛和菩薩等（月稱親述），以及他們的原因，也是三種，即一切相智等，他們的對境是，安立小乘聖者的原因是基礎智，安立菩薩聖者的原因是道智，安立佛陀的原因是一切相智，這九種錯誤的分別念是例證，象徵著依賴於安立聖者補特伽羅的原因的分別念。修道頂位無間道的所破是什麼？ 如何描述安立大小乘聖者的原因？ （精通聲明等五種小明。）通達一切（結合《寶性論》的教證進行解釋。）是十地菩薩的加行，因此，不被天、人、阿修羅等世間所奪。
【English Translation】 Because of directly realizing the object. Ordinary beings, because they do not possess pure qualities, that is, they cannot practice to the ultimate extent, precisely because they have not truly entered into the direct realization of the nature of reality. Śrāvakas and Pratyekabuddhas, because the practice of giving and so on is confused, that is, they engage in giving and so on while fixating on the three circles (giver, receiver, and gift). The conceptual thoughts that engage with these nine objects are also ninefold, meaning that just as the first conceptual thought to be abandoned on the peak of the path of seeing has nine aspects due to the division of objects. Other explanations (such as holding that there are individuals whose conduct is confused, like Buddhasri, etc.) should be examined. These are the objects of the practice stage of the peak of the path of meditation, and are what is to be abandoned. The fifth chapter, that is, the last part, will be explained. The second part includes the teachings and explanations. The first part includes the connecting words. Thus, the first conceptual thought, and so on. The root is that sentient beings, ordinary beings, and noble individuals (Buddhasri himself), and the causes for establishing them there, are respectively the afflictive ignorance (Buddhasri himself) and the continuum of attachment and so on (himself) that enter into the person, and the continuum of pure liberation wisdom (Buddhasri himself) and so on that enter. The object, that is, entering, these nine conceptual thoughts of fixation are examples, symbolizing the dependent conceptual thought that is the cause of establishment to be abandoned on the peak of the path of meditation. What is to be destroyed by the uninterrupted path of the peak of the path of meditation? Fixating on the causes for establishing ordinary beings and noble individuals, thinking that they are merely established, this is a mistaken conceptual thought, which is in accordance with the view of Acarya Buddhasri. Sentient beings, that is, Buddhas and Bodhisattvas, etc. (Candrakirti himself), and their cause is also threefold, that is, omniscient wisdom, etc., their object is, the reason for establishing the noble ones of the Lesser Vehicle is the base knowledge, the reason for establishing the noble Bodhisattvas is the path knowledge, and the reason for establishing the Buddhas is omniscience, these nine mistaken conceptual thoughts are examples, symbolizing the conceptual thought that relies on the reason for establishing the noble individuals. What is to be destroyed by the uninterrupted path of the peak of the path of meditation? How to describe the reasons for establishing the noble ones of the Great and Small Vehicles? (Mastering the five minor sciences such as grammar.) Comprehending all (explained in conjunction with the Agamas of the Ornament of the Sutras.) is the practice of the tenth bhumi, therefore, it cannot be taken away by the world with gods, humans, and asuras.
ོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །(ཨཱརྱས་སྦྱར། )རྣམ་པར་མི་རྟོག་བའི་བདག་ཉིད་ཀྱི་(གསེར་) ཤེར་པ་ནི་ཐབས་ལ་མཁས་པ་རྣམ་པ་བཅུ་སྟེ་དེའི་ཡུལ་ནི་(གསེར་)སྟོང་ཉིད་སོགས་བཅུའོ། །དེ་ མངོན་སུམ་དུ་བྱ་བའི་དུས་སངས་རྒྱས་པ་ན་དང་དུས་མ་ཡིན་པ་སློབ་པའི་སྐབས་ཏེ་དེ་ལྟར་ ཤེས་པའི་ས་བཅུ་པའི་སྦྱོར་བ་ནི་ཐབས་ལ་མཁས་པའི་སྦྱོར་བ་ཡིན་ནོ། །དུས་དུས་མིན་ནི་དེ་ ལྟར་མདོ་དོན་ནོ། །ཆོས་བཤེས་ནི་སེམས་ཅན་འདུལ་བར་འགྱུར་བ་དང་མི་འགྱུར་བ་ལ་དུས་ དུས་མིན་དུ་བཤད་དོ། །མངས་པས་འཇིགས་ནས་བསྡུས་ཏེ་བསྟན་ནོ། ། ༈ སྐབས་བསྡུ་བ། གསུམ་པ་ནི། བཞི་ པ་ནི་གོང་དུ་གསུམ་པ་གྲངས་པ་ལ་ལྟོས་པའིའོ།། ༈ །། ༈ དབང་ཐོབ་པའི་ཚུལ་གྱིས་བསྒོམ་པ་རྩེ་སྦྱོར། གཉིས་པ་ལ་གསུམ་སྟེ། སྐབས་ཀྱི་མཚམས་སྦྱར། (ཆོས་བཤེས། ) རྩེ་སྦྱོར་གྱི་དངོས་པོ་རྒྱས་ པར་བཤད། སྐབས་བསྡུ་བའོ། ། ༈ སྐབས་ཀྱི་མཚམས་སྦྱར། དང་པོ་ནི། རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མངོན་རྫོགས་རྟོགས་པ་ཐོབ་པའི་བྱང་སེ་ལ་བསྡུས་ བསྒོམ་རབ་ཀྱི་མཐར་ཕྱིན་པའི་རྩེ་སྦྱོར་གྱི་རྟོགས་པ་འབྱུང་བས་རྩེ་མོའི་མངོན་རྟོགས་འཆད་ དོ། །ཚུལ་གང་གིས་ན། རྟགས་དང་ལོག་སྒྲུབ་ལ་སོགས་པ་བསྙད་པ་སྔོན་དུ་འགྲོ་བའི་སྒོ་ ནས་སོ། །དེའི་དགོས་པ་ཅི་ན། རྩེ་སྦྱོར་གོ་སླ་བར་བྱ་བའི་ཕྱིར་དུའོ། ། ༈ རྩེ་སྦྱོར་གྱི་དངོས་པོ་རྒྱས་པར་བཤད་པ། གཉིས་པ་ལ་བཞི་སྟེ། (ཤེར་འབྱུང་དོན་དངོས། )སྦྱོར་མཐོང་སྒོམ་ལམ། བར་ཆད་མེད་རྩེའོ། ། ༈ སྦྱོར་ལམ། དང་པོ་ལ། རྟགས་སོགས་བཞི་བཤད། དེ་བཞི་ངེས་འབྱེད་ཆ་མཐུན་དུ་བསྟན་པའོ། ། དང་པོ་ལ། བཞི་ལས། དང་པོ་རྟགས་ཀྱི་རྩེ་མོའམ་རྩེ་མོའི་རྟགས་ལ་(ཟླ་ཟེར་དུ་ས་བཅུ་པའི་ ཁྱད་པར་གྱི་ལམ་ལ་རྩེ་མོའི་མངོན་རྟོགས་ཞེས་སོ། །འདི་དག་དག་སར་སྦྱོར་བ་བཞག་སྟེ་སྒྲ་ཇི་བཞིན་པར་བཤད་པར་བྱ་སྟེ། ) རྩ་བ་ནི། དྲོད་ལ་གནས་པའི་བྱང་སེ་དབང་རྣོན་འགའ་ཆོས་ཅན། རྩེ་མོར་ཕྱིན་པའི་སྦྱོར་ 2-286 བའི་རྟགས་སམ་རྟགས་ཀྱི་རྩེ་སྦྱོར་ཐོབ་པ་ཡིན་ཏེ། སད་དུས་སུ་མ་ཟད་རྨི་ལམ་ན་ཡང་ཆོས་ རྣམས་ཀུན་བདེན་མེད་རྨི་ལམ་ལྟ་བུར་ལྟ་བ་ལ་སོགས་རྣམ་པ་བཅུ་གཉིས་གསར་དུ་ཐོབ་ པས་སོ། །ཁྱབ་སྟེ། བཅུ་གཉིས་པོ་དེ་དག་དེའི་རྟགས་སུ་སངས་རྒྱས་བཞེད་པས་སོ། །གློ་ བུར་བ་དང་གཞན་དོན་གྱི་རྟགས་གཉིས་སུ་ཤེས་དགོས་སོ། །འགྲེལ་པ་ལ། ཆོས་ཅན་ཆོས་ འདྲ། ཆོས་ཐམས་ཅད་རང་བཞིན་མེད་པར་གུས་སྦྱོར་(གསེར་)སོགས་ཀྱིས་ཤིན་ཏུ་གོམས་པའི་ ཕྱིར། སད་དུས་སུ་(གསེར་)མ་ཟད་རྨི་ལམ་གྱི་གནས་སྐབས་ན་(མདོ་)ཡང་ཆོས་ཀུན་བདེན་མེད་ རྨི་ལམ་སོགས་དང་འདྲ་བར་ལྟ་བ་དང་། བྱང་ཆེན་པོ་རྨི་ལམ་ན་ཡང་ཆོས་ཐམས་ཅད་རྨི་ལམ་ དང་འདྲ་བ་ཉིད་དུ་ལྟ་སྒྲ་བརྙན་སོགས་(གཟུགས་བརྙན་ས
【現代漢語翻譯】 如是等。(由聖者所造) 無分別之自性之（金）般若，是善巧方便的十種，其境是（金）空性等十種。何時能現證它呢？成佛之時，以及非時，即學習之時。如是，知曉十地之瑜伽，即是善巧方便之瑜伽。時與非時，如是即是經之要義。法友，對於能調伏和不能調伏的眾生，有時與非時之說。因畏懼繁多，故而簡略地開示。 略攝章節。 第三，第四是相對於前面所說的第三個而言的。 以獲得灌頂之方式修持之頂加行。 第二部分有三：章節之聯繫（法友），廣說頂加行之本體，以及章節之略攝。 章節之聯繫。 第一，圓滿現證一切相之菩薩，將修持收攝至究竟，故而生起頂加行之證悟，因此宣說頂之現觀。以何種方式呢？以標相和破立等作為先導之方式。其必要為何呢？爲了使頂加行易於理解。 廣說頂加行之本體。 第二部分有四：（生起般若之實事）加行道、見道、修道，以及無間頂。 加行道。 首先，宣說標相等四種。將此四種顯示為決定勝分。 首先，在四種之中，第一種是標相之頂，或頂之標相（如月光般，十地之差別道稱為頂之現觀。這些應置於清凈之處，如實宣說）： 根本是：安住于暖位的具利根之菩薩，是應知者。已獲得到達頂點的加行之標相，或標相之頂加行。不僅在醒時，甚至在夢中，也觀一切法皆無實，如夢一般，等等，新獲得十二種功德。普遍而言，因為諸佛認為這十二種是其標相。需要了解突發性和利他性的兩種標相。註釋中說：應知者，法相同。因以恭敬之瑜伽（金）等，對一切法無自性極度串習之故，不僅在醒時（金），甚至在夢境中（經），也觀一切法皆無實，如夢等。大菩薩在夢中也觀一切法皆如夢，如影像等（影像）。
【English Translation】 Etc. (Composed by Ārya). The Prajñā (wisdom) of non-conceptual nature (gold) is the ten skillful means, and its objects are the ten emptinesses (gold), etc. When is it directly realized? When one becomes a Buddha, and when it is not the time, i.e., when one is learning. Thus, knowing the yoga of the ten bhūmis (grounds) is the yoga of skillful means. Time and non-time, thus is the essence of the sūtra. Dharma friend, for beings who can be tamed and those who cannot, there is the saying of time and non-time. Fearing prolixity, it is shown concisely. Summary of the chapter. The third, the fourth is in relation to the third mentioned above. The peak practice of meditating in the manner of obtaining empowerment. The second part has three: the connection of the chapter (Dharma friend), a detailed explanation of the object of the peak practice, and a summary of the chapter. The connection of the chapter. First, the Bodhisattva who has attained the complete realization of all aspects, having brought the practice to its culmination, the realization of the peak practice arises, therefore, the manifest realization of the peak is explained. In what way? Through the door of taking signs and refutations, etc., as a preliminary. What is its purpose? In order to make the peak practice easy to understand. Detailed explanation of the object of the peak practice. The second part has four: (the actual event of arising wisdom) the path of joining, the path of seeing, the path of meditation, and the uninterrupted peak. The path of joining. First, the four signs, etc., are explained. These four are shown to be in harmony with the decisive discrimination. First, among the four, the first is the peak of the sign or the sign of the peak (like moonlight, the distinctive path of the ten bhūmis is called the manifest realization of the peak. These should be placed in a clean place and explained as they are): The root is: A sharp-witted Bodhisattva abiding in warmth, is an object of knowledge. He has obtained the sign of the practice that has reached the peak, or the peak practice of the sign. Not only when awake, but even in dreams, he sees all phenomena as unreal, like a dream, etc., newly obtaining twelve qualities. Universally, because the Buddhas consider these twelve to be its signs. It is necessary to know the two signs of suddenness and altruism. In the commentary it says: The object of knowledge, the dharma is the same. Because of being extremely accustomed to the yoga of reverence (gold), etc., all dharmas are without self-nature, not only when awake (gold), but even in the state of dreams (sūtra), he sees all dharmas as unreal, like dreams, etc. The great Bodhisattva, even in dreams, sees all dharmas as being like dreams, like images, etc. (images).
ྨིག་རྒྱུ་སྤྲུལ་བའོ། ། )སོ། །རྨི་ལམ་དུ་ཡང་ཉན་ ཐོས་དང་སོགས་པ་རང་རྒྱལ་དང་ཁམས་གསུམ་ལ་དགའ་ཞིང་འདོད་པའི་སེམས་མི་བསྐྱེད་ པ་དང་། རྨི་ལམ་ན་ཡང་ཉན་ཐོས་ཀྱི། རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སའམ་ཁམས་གསུམ་ལ་འདོད་ པའི་སེམས་མི་བསྐྱེད་(དེ་བས་མེད་)དོ། །ཞེས་སོ། །རྨི་ལམ་ན་ཡང་དེ་པ་འཁོར་(བྱང་སེ་ཉན་ཐོས་ལྷ་ སོགས་)མང་པོས་བསྐོར་ནས་ཆོས་སྟོན་པ་མཐོང་སྟེ་ཆོས་དེའི་(མདོ་)དོན་ཤེས་པར་བྱ་ཞེས་དོན་ དུ་གཉེར་བ་དང་། རྨི་ལམ་ན་ཡང་དེ་པ་ཞམ་འབྲིང་བརྒྱ་ཕྲག་དུ་མ་དང་། སོགས་ནས། མདུན་ དུ་བྱས་ཏེ་ཆོས་སྟོན་པ་མཐོང་སོགས་སོ། །རྨི་ལམ་ན་ཡང་སངས་རྒྱས་ནམ་མཁར་འཕགས་ཏེ་ (མདོ་)ཆོས་སྟོན་ཞིང་རྫུ་འཕྲུལ་མང་བོ་སྟོན་པ་སོགས་དང་། རྨི་ལམ་ན་ཡང་དེ་པ་ནམ་མཁའ་ ལ་འཕགས་ཤིང་ཆོས་སྟོན་སོགས་སོ། །(བརྒྱད་སྟོང་པར་བདག་ཉིད་ནམ་མཁར་འཕགས་ཏེ་ཅེས་རང་ཉིད་ ལ་བཤད་དེ། འདི་རྨི་དཀའ། བར་མར་བཤད། )རྨི་ལམ་ན་ཡང་མེའམ་གཅན་ཟན་ཁྲོ་བོ་སོགས་ཀྱིས་ འཇིགས་ཤིང་སྡུག་བསྔལ་བར་མཐོང་ཞིང་(འདི་རྨི་ལམ་དུ་རྨིས་བར་མ་བཤད་)ཕྱིས་སད་ནས་ཁམས་ གསུམ་ཀུན་རྨི་ལམ་དང་འདྲ་བར་ཆོས་སྟོན་པའི་སེམས་སྐྱེ་བ་དང་། རྨི་ལམ་དེ་རྨིས་པའི་འོག་ ཏུ་སད་ནས་ཀྱང་ཀྱེ་མ་ཁམས་གསུམ་པ་འདི་དག་ཀུན་ཀྱང་རྨི་ལམ་ལྟ་བུ་སྟེ། (དེ་ལྟར་བསྟན་པར་ 2-287 བྱའོ། ། ) ཞེས་སོགས། རྨི་ལམ་དུ་དམྱལ་བ་དང་སོགས་པ་ཡི་དྭགས་དུད་འགྲོའི་སེམས་ཅན་ མཐོང་བ་སྔོན་དུ་འགྲོ་བས་རང་གི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་དུ་ངན་སོང་གི་མིང་ཡང་མེད་པར་(མདོ་ ཡིན་)གྱུར་ཅིག་ཅེས་དེ་སྤོང་བ་རྗེས་སུ་དྲན་པ་དང་། རྨི་ལམ་དུ་སེམས་ཅན་དམྱལ་བ་མཐོང་ ངམ་ནས་ངན་སོང་གསུམ་པོ་(བསྡུས་)མེད་པར་འགྱུར་བ་དེ་ལྟར་སྤྱོད་དོ། །ཞེས་སོ། །རྨི་ལམ་ (མདོ་)མམ་སད་པའི་ཚེ་གྲོང་ཁྱེར་དང་གྲོང་ལ་སོགས་པ་མེས་ཚིག་པར་གྱུར་ན་ཕྱིར་མི་ལྡོག་ གི་ཆོས་བདག་ལ་ཡོད་ན་(ཕྱིར་མི་ལྡོག་གི་རྣམ་རྟགས་མཚན་མ་བདག་ལ་ཡོད་ན། )མེ་འདི་ཞི་བར་གྱུར་ཅིག་ ཅེས་བརྗོད་པས་བདེན་པ་དེ་ཉིད་ཀྱི་སྟོབས་ཀྱིས་དེ་ཞི་བར་བྱེད་པའི་བདེན་པའི་བྱིན་རླབས་ གྲུབ་པ་དང་། རྨི་ལམ་མམ་སད་པའི་ཚེ་གྲོང་ཁྱེར་ཚིག་པར་གྱུར་ན། ནས། ཕྱིར་མི་ལྡོག་ པར་རིག་པར་བྱ་བའི་རྣམ་རྟགས་མཚན་མ་བདག་ལ་ཡོད་ན་བདེན་པ་དང་བདེན་པའི་ཚིག་ འདིས་དེ་ཞི་བར་གྱུར་ཅིག སོགས་སོ། །ཁོང་ཕྱིར་མི་ལྡོག་ཡིན་ནས་ཁྱིམ་ལ་ལ་ཚིག་ལ་ལ་མ་ ཚིག་ན་སེམས་ཅན་འདི་དག་གིས་ཆོས་སྤོང་གི་ལས་བྱས་པར་ཤེས་པར་བྱའོ། །ཞེས་མདོར་ རོ། །བདག་རྫོགས་བྱང་དུ་ལུང་བསྟན་ཏེ་བསམ་པ་དག་ཅིང་འཚང་རྒྱ་ལ་དེར་དེ་པ་རྣམས་ ཀྱིས་ཐུགས་སུ་ཆུད་ན་བདེན་པ་དང་བདེན་པའི་ཚིག་འདིས་སྐྱེས་པའམ་བུད་མེད་མི་མ་ཡིན་ གང་གིས་གཟུང་བའི་མི་མ་ཡིན་ཏེ་གུད
【現代漢語翻譯】 幻化如眼翳。(如是)。即使在夢中，也不生起喜愛聲聞等緣覺和三界的心。 即使在夢中，也不生起希求聲聞、緣覺的果位或三界之心。（因此不會有）。如是說。即使在夢中，也見到天人眷屬（菩薩、聲聞、天等）圍繞而說法，應努力瞭解那（經）的意義。 即使在夢中，也見到許多中等天人等在面前說法等等。即使在夢中，也見到佛陀升到空中（經）說法並示現許多神變等等。即使在夢中，也見到天人升到空中說法等等。（在《八千頌》中，說自己升到空中，是對自己說的。這難以夢見，是中間狀態的描述。） 即使在夢中，也見到被火或猛獸、忿怒尊等恐嚇而痛苦（這是在夢中夢見的中間狀態的描述），醒來後生起三界都如夢的說法之心。夢到那個夢之後醒來，也會想：『唉！這三界的一切都如夢一般。（應如此開示。）』等等。 夢中見到地獄等餓鬼、畜生等眾生在前面，憶念要使自己的佛土連惡趣之名也沒有（是經文），從而斷除惡念。夢中見到地獄眾生，乃至三惡趣（總稱）消失，應如是行持。如是說。 夢中（經）或醒來時，如果城市等被火燒燬，如果自己具有不退轉的法（如果自己具有不退轉的相、特徵），就說：『愿此火熄滅！』以那真實的威力，使火熄滅，成就真實的加持。 夢中或醒來時，如果城市被燒燬，乃至如果自己具有能知不退轉的相、特徵，就說：『以此真實和真實語，愿火熄滅！』等等。如果他是不會退轉者，有些房屋被燒燬，有些沒有被燒燬，就應知這些眾生造了捨棄佛法的業。 簡而言之，如果自己被授記為圓滿菩提，心思純凈，並在成佛時被諸天憶念，那麼以此真實和真實語，無論是男是女，是被非人所抓住的非人，都應...
【English Translation】 Illusory like an eye disease. (So it is). Even in dreams, do not generate a mind that delights in or desires the Shravakas, Pratyekabuddhas, and the three realms. Even in dreams, do not generate a mind that desires the state of Shravakas, self-enlightened ones, or the three realms. (Therefore, there is none). Thus it is said. Even in dreams, seeing a retinue of Devas (Bodhisattvas, Shravakas, gods, etc.) gathered and teaching the Dharma, one should strive to understand the meaning of that (Sutra). Even in dreams, seeing many intermediate Devas, etc., teaching the Dharma in front of you, and so on. Even in dreams, seeing the Buddha rising into the sky (Sutra) teaching the Dharma and displaying many miracles, and so on. Even in dreams, seeing Devas rising into the sky and teaching the Dharma, and so on. (In the 'Eight Thousand Verses,' it says that one rises into the sky, speaking to oneself. This is difficult to dream, it is a description of an intermediate state.) Even in dreams, seeing oneself threatened and suffering by fire or wild animals, wrathful deities, etc. (This is a description of an intermediate state dreamed in a dream), and after waking up, generating a mind that teaches that all three realms are like a dream. After dreaming that dream and waking up, one will also think: 'Alas! All these three realms are like a dream. (It should be taught in this way.)' and so on. Seeing sentient beings such as hell beings, pretas, and animals in front of you in a dream, remember to make your Buddha-field without even the name of the lower realms (it is a Sutra), and thereby abandon evil thoughts. Seeing hell beings in a dream, or even the three lower realms (collectively) disappearing, one should act in that way. Thus it is said. In a dream (Sutra) or when awake, if cities, etc., are burned by fire, if one possesses the Dharma of non-retrogression (if one possesses the signs and characteristics of non-retrogression), one should say: 'May this fire be extinguished!' By the power of that truth, the fire is extinguished, and the blessing of truth is accomplished. In a dream or when awake, if a city is burned, and so on, if one possesses the signs and characteristics of knowing non-retrogression, one should say: 'By this truth and truthful words, may the fire be extinguished!' and so on. If he is a non-returner, and some houses are burned while others are not, one should know that these beings have committed the karma of abandoning the Dharma. In short, if one is prophesied to attain perfect enlightenment, with a pure mind, and is remembered by the Devas at the time of Buddhahood, then by this truth and truthful words, whether male or female, a non-human being possessed by a non-human being, should...
་དུ་འགྲོ་བར་གྱུར་ཅིག་ཅེས་བརྗོད་པས་གནོད་སྦྱིན་ དང་ཤ་ཟའི་གདོན་ལ་སོགས་མེད་པར་བྱེད་པའི་ཚིག་གྲུབ་པ་དང་། དེ་སྐད་བརྗོད་པས་མི་མ་ ཡིན་པ་དེ་གུད་དུ་སོང་ན། ཞེས་སོགས། (འཕྲོས་མདོ་ལྟོས། ) རང་གིས་སྡིག་གྲོགས་(མདོ་དོན་)དང་ (མིང་དང་སྦྱངས་པའི་ཡོན་ཏན་དང་དབེན་པའི་གཞི་གསུམ་གྱིས་)བདུད་ལས་ཀུན་མངོན་པར་ཤེས་པས་ཕ་ རོལ་བདུད་དང་སྡིག་གྲོགས་ཟིལ་གྱིས་གནོན་པའི་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་སངས་རྒྱས་བྱང་ སེ་(སྡུད་པ་)ཕར་ཕྱིན་བྱང་ཕྱོགས་སོགས་(སྡུད་པ་)བསྟེན་པ་དང་། སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ རྣམས་ནི་བྱང་ཆེན་པོ་རྣམས་ཀྱི་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་དུ་རིག་པར་བྱའོ། །བྱང་པ་རྣམས་ 2-288 ནི། ཕྱིན་དྲུག་ནི། ནས། བཅོ་བརྒྱད་བར་རོ། །ཞིང་དག་(མདོ་)སེམས་ཅན་སྨིན་གཞན་དྲིང་མི་ འཇོག་པ་(མདོ་)སོགས། བསམ་པ་ཐམས་ཅད་(ཨཱརྱ་)རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་ པར་འདོད་པས་ཤེར་པ་ལ་སློབ་པ་དང་། གཞན་དྲིང་མི་འཇོག་པར་བྱ་བར་འདོད་པ་དང་། ནས། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་དག་སེམས་ཅན་སྨིན་སོགས་འདོད་པས་ཡུམ་ལ་བསླབ་པར་བྱའོ། ། སོགས་སོ། །ཀུན་བྱང་གི་ཆོས་ཐམས་ཅད་དོན་དམ་པར་མེད་པར་རྟོགས་པས་དེ་ཐམས་ཅད་ ལ་ཆགས་ཤིང་མངོན་པར་ཞེན་པ་མེད་པ་དང་། ནམ་མཁའ་ལྟར་ཆགས་པ་མེད་པའི་མཚན་ ཉིད་ནི་ཡུམ་མོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །གང་སྤྱོད། གང་གིས་སྤྱད། གང་ལ་སྤྱད་པར་འགྱུར་ བའི་ཆོས་གསུམ་དུ་མི་རྟོག་པས་ཡུམ་ལ་སྤྱོད་པའི་སྒོ་ནས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བྱང་ཆུབ་ལ་ཉེ་བར་ གྱུར་པ་སྟེ། གང་སྤྱོད་པ་དང་གང་གིས་སྤྱད་པ་དང་གང་ལ་སྤྱད་པར་འགྱུར་བའི་ཆོས་དེ་དག་ ཐམས་ཅད་མི་དམིགས་སོ། །བཅོམ་ལྡན་འདས་དེ་ལྟར་སྤྱོད་པའི་བྱང་ཆེན་པོ་ལྷ་མི་ལྷ་མིན་ གྱིས་མི་ཐུབ་ནས། རྣམ་མཁྱེན་ཉིད་དང་ཉེ་བར་གྱུར་པ་ལགས་སོ། །ཞེས་སོགས། ཞེས་བྱ་བ་ རྣམ་པ་བཅུ་གཉིས་(སྦྱོར་བ་ལས་དོན་གཞན་བརྒྱད་ངོ་བོ་བཞི་ཞེས་གསུང་སྟེ་དཔྱད། )ནི་རྩེ་མོའི་མངོན་རྟོགས་ ཐོབ་པའི་གནས་སྐབས་ཀྱི་ཁྱད་པར་གྱི་རྟགས་ཡིན་ནོ། ། གཉིས་པ་ལ། མཚམས་སྦྱར་ནི། དེ་ལྟར་རྟགས་ཀྱིས་མཚོན་པའི་བསོད་ནམས་རྣམ་ པར་འཕེལ་བ་རྣམ་པ་དུ་ཞིག་ཡོད་ཅེ་ན། བསོད་ནམས་རྣམ་པར་འཕེལ་བ་བཅུ་དྲུག་སྟོན་ ནོ། །རྩ་བ་ནི། འཛམ་བུའི་གླིང་གི་སྐྱེ་བོ་ཇི་སྙེད་དང་། སྟོང་གསུམ་གྱི་སྐྱེ་བོ་ཇི་སྙེད་ཀྱི་སངས་ རྒྱས་མཆོད་པའི་དགེ་བ་བྱང་ཆུབ་ཏུ་བསྔོས་པའི་དགེ་བ་རྣམ་པ་མང་དུ་དཔེར་མཛད་ནས། དེ་བས་རང་སྦྱོར་ལམ་རྩེ་སྦྱོར་ལ་གནས་ནས་གཞན་ལ་ཡུམ་སྟོན་པ་ཆེས་བསོད་ནམས་རྣམ་ པར་འཕེལ་བ་དང་། སོགས་པ(འི་སྒྲས་ནི་ནོར་བུ་རིན་པོ་ཆེ་རྙེད་ཅིང་སྟོར་བ་ལ་སོགས་པ་གཟུང་ངོ་ཞེས་སྙིང་མཆོག) ལྷག་མ་བཅོ་ལྔ་སྟེ་བཅུ་དྲུག་གི་བདག་ཉིད་དོ། །སྦྱོར་ལམ་རྩེ་མོ་ཐོབ་པའ
【現代漢語翻譯】 通過說『愿你前往此處』，可以消除夜叉（Yaksa，一種守護神）和食肉鬼等障礙。如果說了這些話，那些非人就會離開。（參見《余經》）。通過自己（在經文的意義上）的惡友（通過名、聞、利敬三者）完全瞭解魔的事業，依止能以威力壓制外道和惡友的善知識，即佛陀、菩薩（集合），以及波羅蜜多、菩提分法等（集合）。應當認識到，諸佛世尊是諸大菩薩的善知識。菩薩們從六度到十八界。清凈佛土（經），成熟眾生，不依賴他人（經）等等。因為想要圓滿一切意念（聖），想要圓滿一切形象，所以要學習般若。想要做到不依賴他人，乃至想要清凈佛土，成熟眾生等等，所以要學習般若波羅蜜多。等等。通過證悟一切菩提之法在勝義諦中不存在，對它們沒有執著和顯現的貪戀，像虛空一樣沒有執著的自性，這就是般若波羅蜜多。等等。所行、能行、所行之處，不執著于這三種法，通過行般若波羅蜜多的方式，接近佛陀的菩提，即不執著于所行、能行、所行之處的一切法。世尊，像這樣行持的大菩薩，是天、人、非天所不能勝的，並且接近一切智智。等等。這十二種（結合，據說結合有八種其他意義，四種自性，需要研究）是獲得頂位現觀的階段的特殊標誌。 第二部分，連線：那麼，由這些標誌所象徵的福德增長有多少種呢？將要宣說十六種福德增長。根本是：以對贍部洲（Jambudvipa，我們所居住的大陸）和三千大千世界（Trisahasra-Mahasahasra-lokadhatu，佛教宇宙觀中的一個巨大世界系統）的眾生供養佛陀的功德，並將這些功德迴向菩提的功德為例，說明功德非常多。相比之下，自己安住于加行道頂位結合，為他人宣講般若波羅蜜多，這是最能增長福德的。以及其他（『等』字包括找到和失去珍寶等等，這是心要）。其餘十五種，總共十六種。獲得加行道頂位結合的...
【English Translation】 By saying 'May you go here,' obstacles such as Yakshas (a type of guardian deity) and flesh-eating demons can be eliminated. If these words are spoken and those non-humans leave, etc. (See the 'Remaining Sutra'). Through one's own (in the sense of scripture) evil friends (through the three: fame, gain, and respect) fully understanding the deeds of Mara (demon), relying on a virtuous friend who can overpower externalists and evil friends with power, namely the Buddhas, Bodhisattvas (collection), and the Perfections, Bodhipaksa dharmas (collection), etc. It should be recognized that the Buddhas, the Bhagavat, are the virtuous friends of the great Bodhisattvas. The Bodhisattvas are from the six perfections to the eighteen realms. Pure Buddha-fields (Sutra), maturing sentient beings, not relying on others (Sutra), etc. Because one desires to perfect all thoughts (Arya), to perfect all forms, one should study Prajna (wisdom). Desiring to be independent of others, and desiring to purify Buddha-fields, mature sentient beings, etc., one should study the Mother (Prajnaparamita). Etc. By realizing that all the dharmas of Bodhi do not exist in ultimate truth, there is no attachment or manifest clinging to them, and like space, there is no characteristic of attachment, this is the Mother. Etc. What is practiced, by whom it is practiced, and where it is practiced, not clinging to these three dharmas, through the way of practicing the Mother, one approaches the Bodhi of the Buddha, that is, not clinging to all the dharmas of what is practiced, by whom it is practiced, and where it is practiced. Bhagavan, a great Bodhisattva who practices in this way, cannot be overcome by gods, humans, or asuras, and is close to omniscience. Etc. These twelve (combinations, it is said that combination has eight other meanings and four natures, which need to be studied) are special signs of the stage of attaining the peak Abhisamaya (realization). Second part, connection: So, how many kinds of increase in merit are symbolized by these signs? Sixteen kinds of increase in merit will be explained. The root is: Taking as an example the merit of offering to the Buddhas by the beings of Jambudvipa (the continent we live on) and the Trisahasra-Mahasahasra-lokadhatu (a vast world system in Buddhist cosmology), and dedicating these merits to Bodhi, to illustrate that the merit is very great. In comparison, oneself abiding in the peak combination of the application path, teaching the Mother (Prajnaparamita) to others, this is the most meritorious. And others (the word 'etc.' includes finding and losing precious jewels, etc., this is the essence). The remaining fifteen, a total of sixteen. Obtaining the peak combination of the application path...
ི་བྱང་སེ་དབང་རྣོན་ 2-289 ཆོས་ཅན། རྣམ་འཕེལ་གྱི་རྩེ་སྦྱོར་ཐོབ་སྟེ། འདིར་བཤད་བསོད་ནམས་རྣམ་འཕེལ་བཅུ་དྲུག་ གསར་དུ་ཐོབ་པས་སོ། །ཞེས་རྩ་འགྲེལ་ལ་དགོད་དོ། །འགྲེལ་པ་ལ། བསོད་ནམས་ཆེས་ རྣམ་པར་འཕེལ་བ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་དྲང་ངོ་། །གང་ན། ཕྱི་གཙོ་བོར་གྱུར་པ་བརྒྱད། ནང་གཙོ་ བོར་གྱུར་པ་བརྒྱད་དེ་གནས་སྐབས་བཅུ་དྲུག་གི་ངོ་བོ་ཉིད་ནིའོ། །གང་ལས་ན། མེ་ཏོག་ དང་སོགས་པ་བདུག་པ་ལ་སོགས་པས་སངས་རྒྱས་ནམ་འཚོའི་བར་མཆོད་པ་དང་། དགེ་བ་ བྱང་ཆུབ་ཏུ་བསྔོས་པས་དགེ་བ་མང་དུ་འཕེལ་བ་དང་པོར་དཔེར་མཛད་ནས་དེ་བས་ཀྱང་ངོ་། ། ཇི་ལྟར་ན། བཅུ་དྲུག་པོ་སྔ་མ་སྔ་མ་བས་ཕྱི་མ་ཕྱི་མ་གོང་ནས་གོང་དུ་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་ པ་ཉིད་ཀྱིས་སོ། །བཅུ་དྲུག་གང་ན། སྦྱོར་བ་ལས་གཞན་བརྒྱད། སྦྱོར་བའི་གནས་སྐབས་ བརྒྱད་དོ། །དེ་གཉིས་འདྲེས་པར་སྟོན་ཏེ། འཛམ་བུའི་གླིང་དང་། སོགས་པ་གླིང་(འབུམ་ཊཱིཀ་) བཞི་ནས། སྟོང་གཅིག་སྟོང་གཉིས་སྟོང་གསུམ་གྱི་འཇིག་རྟེན་གྱི་(འབུམ་ཊཱིཀ་)སེམས་ཅན་ཇི་ སྙེད་ཀྱིས་དེ་པ་ལ་མཆོད་པ་བས་རང་ཉི་མ་གཅིག་ཙམ་(སྡུད་པ་)དུ་སྦྱོར་ལམ་རྩེ་མོའི་ཤེར་ཕྱིན་ བསྒོམ་ཞིང་ཉིན་ཅིག་ཙམ་(སྡུད་པ། )གཞན་ལ་ཡུམ་སྟོན་པ་ཆེས་ལྷག་པའི་བསོད་ནམས་རྣམ་ འཕེལ་དང་པོ་དང་། (ཐ་ན་ཉི་མ་གཅིག་གཅིག་རྗེས་སུ་མཐུན་བྱེད་ན། །དེ་ལ་སྦྱིན་པའི་ཕུང་བོས་བསོད་ནམས་ཆར་ མི་ཕོད། །ཅེས་སོགས་སྡུད་པ་ལས་སོ། ། ) དེ་བས་ཡུམ་གཞན་ལ་སྟོན་པ། ནས། ཡུམ་དང་། ལྡན་པའི་ ཡིད་ལ་བྱེད་པས་རྣམ་པར་སྤྱོད་ན་བསོད་ནམས་ཆེས་མང་དུ་འཕེལ་ལོ། །སོགས་སོ། །(བོ་དོང་ བ་ནི་གང་ཟག་ཚོགས་སྦྱོར། སྦྱིན་པ་ཟང་ཟིང་དང་ཆོས་ཀྱི་ཁྱད་དོ་ཟེར་རོ། །དེ་བས་ཀྱང་ཞེས་བུད་དྷ་ཤྲཱི། ) ནོར་བུ་རྙེད་ཅིང་ སྟོར་བའི་དཔེས། སྔ་མ་བས་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པར་ཉིན་མཚན་ཐམས་ཅད་དུ་ཤེར་པ་རྩེ་ གཅིག་ཏུ་ཡིད་ལ་བྱེད་པའི་རྣམ་འཕེལ་གཉིས་པ་དང་། དཔེར་ན། སྔོན་ཆད་ནོར་བུ་རིན་པོ་ ཆེ་རྙེད་མ་མྱོང་བའི་སྐྱེས་བུ་ཞིག་གིས་དུས་གཞན་ཞིག་དེ་རྙེད་པར་འགྱུར། ཅེས་སོགས་(ཏེ་ དགའ་བ་ལས་དུས་གཞན་ཞིག་ཏུ་དེ་སྟོར་ན་རྟག་ཏུ་སྡུག་བསྔལ་བ་དང་དེས་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་བཞིན་དུ་)ནས། རིན་པོ་ཆེའོ་ 2-290 སྙམ་དུ་བསམས་ཏེ་རྣམ་མཁྱེན་ཉིད་དང་ལྡན་པའི་ཡིད་ལ་བྱ་བ་དང་མ་བྲལ་བར་བྱའོ། །ཞེས་ སོ། །དོན་དམ་པར་ཡུམ་དང་(མདོ་)དེ་ལས་གཞན་གང་ལ་སྤྱོད་པ་མེད་པས་ཡུམ་ལ་སྤྱོད་པ་ དང་ཡུམ་གཉིས་ཀ་ཡང་མི་དམིགས་(དེ་ཡན་དག་ལྡན་མདོ་དངོས། )དེ་དག་དོན་དམ་པར་མི་སྐྱེ་བ་སྟེ་ འཕེལ་(ཨཱརྱ་)འགྲིབ་བམ་སྐྱེ་འགག་(དག་)མེད་པའི་ཆོས་ལ་ངེས་རྟོག་གི་བཟོད་པ་ཐོབ་པའི་ སྔ་མ་བས་རྣམ་འཕེལ་གསུམ་པ་དང་། བྱང་ཆེན་པོ་མི་སྐྱེ་བའི་ཆོས་ལ་བཟོད་པ་ས
【現代漢語翻譯】 ཆོས་ཅན། (chos can)：有法者。獲得rnam 'phel（無量增長）的頂峰結合，在此講述獲得十六種新的bsod nams rnam 'phel（福德無量增長）的原因。正如根本和註釋中所說。註釋中說：『福德最為增長。』這是直接的說法。在哪裡增長呢？外在為主的八種，內在為主的八種，這十六種是暫時的自性。從哪裡增長呢？用鮮花和香等供養佛陀直到涅槃，並將善根迴向菩提，以善根增長作為第一個例子，甚至超過這個。怎麼樣增長呢？十六種中，後面的比前面的更加殊勝。十六種是什麼呢？結合之外的八種，結合狀態的八種。這兩種混合在一起顯示：從贍部洲等四大洲，到千、二千、三千世界，有多少眾生用供品供養，不如自己一天（或一會兒）修習結合道的頂峰般若波羅蜜多，或者一天（或一會兒）為他人宣講般若波羅蜜多，這是最殊勝的福德無量增長的第一種。（即使一天隨喜，也能獲得無量福德，更何況佈施的功德如雨水般降臨。等等，出自《攝頌》。）比這更好的是為他人宣講般若波羅蜜多。通過與般若波羅蜜多相應的作意來行持，福德會大大增長。等等。（bodongba（博東巴）說是人與法的結合，佈施分為財物和法兩種。buddha shri（佛吉祥）說比這更好。）用找到和失去珍寶的比喻來說明：比前者更殊勝的是日夜一心專注于般若波羅蜜多，這是無量增長的第二種。例如，以前從未找到珍寶的人，在某個時候找到了它。等等（因為喜悅，但在某個時候失去它，會一直痛苦並作意於此），想著『這是珍寶』，不要與具有一切智智的作意分離。等等。實際上，除了般若波羅蜜多（經）之外，沒有其他可以行持的，行持般若波羅蜜多，並且般若波羅蜜多和行持者都不可得（這才是真正的般若波羅蜜多經）。這些實際上是不生的，即獲得對無增（arya，聖）無減或無生無滅之法的確定性忍，比前者更好，這是無量增長的第三種。大菩薩對不生之法獲得忍。
【English Translation】 chos can: A being possessing qualities. Having attained the peak union of rnam 'phel (limitless increase), here it is explained that the reason for newly obtaining sixteen types of bsod nams rnam 'phel (merit limitless increase). As stated in the root text and commentary. The commentary says: 'Merit is most greatly increased.' This is a direct statement. Where does it increase? Eight that are primarily external, eight that are primarily internal, these sixteen are the nature of the temporary. From where does it increase? By offering flowers and incense etc. to the Buddha until nirvana, and dedicating the merit to bodhi, using the increase of merit as the first example, even more than that. How does it increase? Among the sixteen, the later ones are more excellent than the earlier ones. What are the sixteen? Eight apart from union, eight states of union. These two are shown mixed together: From Jambudvipa and the four continents, to the thousand, two thousand, three thousand worlds, however many beings make offerings, it is better to cultivate the peak prajnaparamita of the union path for one day (or a moment), or to explain prajnaparamita to others for one day (or a moment), this is the first of the most excellent merit limitless increase. (Even rejoicing for one day brings limitless merit, let alone the merit of giving raining down like rain. etc., from the 'Compendium of Trainings'.) Better than this is explaining prajnaparamita to others. By practicing with the mind focused on prajnaparamita, merit will greatly increase. etc. (bodongba (Bodongpa) says it is the union of person and dharma, giving is divided into material and dharma. buddha shri (Buddha Shri) says it is even better than this.) Using the analogy of finding and losing a jewel: More excellent than the former is focusing single-mindedly on prajnaparamita day and night, this is the second of the limitless increase. For example, a person who has never found a precious jewel before, at some time finds it. etc. (because of joy, but at some time losing it, will always be in pain and focus on this), thinking 'This is a jewel,' do not separate from the mind that possesses all-knowing wisdom. etc. In reality, there is nothing else to practice besides prajnaparamita (sutra), practicing prajnaparamita, and both prajnaparamita and the practitioner are unobtainable (this is the real prajnaparamita sutra). These are actually unborn, i.e., obtaining the certainty of acceptance of the dharma of no increase (arya, noble), no decrease, or no birth and no death, better than the former, this is the third of the limitless increase. The great bodhisattva obtains acceptance of the unborn dharma.
ྟེ། ཞེས་ སོགས་སོ། །སྐྱེ་མི་སྐྱེ་གཉིས་ཡིན་གཉིས་མིན་གང་གིས་ཀྱང་(མདོ་)དོན་དམ་པར་འཚང་མི་རྒྱ་ བས་དོན་དམ་པར་གང་(མདོ་)བྱང་ཆུབ་པར་བྱ་བ་འབྲས་བུ་དང་གང་གིས་བྱང་ཆུབ་པར་བྱེད་ པའི་རྒྱུའི་ཆོས་དང་བྱང་ཆུབ་པ་པོའི་སྐྱེས་བུ་(མདོ་དོན་)མི་དམིགས་པར་རྟོགས་པའི་རྣམ་པར་ མི་རྟོག་པའི་(མདོ་)སྔ་མ་བས་རྣམ་འཕེལ་བཞི་པ་དང་། སྐྱེ་བས་བྱང་ཆེན་རྫོགས་བྱང་དུ་ལུང་ བསྟན་པར་འགྱུར་རམ། ནས། ཆོས་ཐམས་ཅད་མི་དམིགས་པའི་བྱང་ཆེན་པོ་འདི་སྙམ་དུ་ བདག་གིས་ནི་འཚང་རྒྱ། འདིས་རྒྱ། འདི་ནི་རྒྱ་ཞེས་མི་སེམས་སོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །འཛམ་ བུའི་གླིང་(མདོ་)ནས་སྟོང་གསུམ་གྱི་སེམས་ཅན་སྙེད་དགེ་བ་བཅུ་དང་སོགས་པ་བསམ་གཏན་ བཞི། ཚད་མེད་བཞི། མངོན་ཤེས་ལྔ། རྒྱུན་ཞུགས་སོགས་གཟུགས་མེད་པའི་སྙོམ་འཇུག་ ལ་(ཀུན་མདོ་)བཀོད་ནས་ཐོབ་པ་ལས། རང་རྩེ་སྦྱོར་ལ་གནས་ནས་གཞན་ལ་ཡུམ་སྟོན་པ་སྔ་ མ་བས་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པའི་རྣམ་འཕེལ་ལྔ་པ་དང་། འཛམ་བུའི་གླིང་གི་སེམས་ཅན་ ཐམས་ཅད་དགེ་བ་བཅུའི་ལས་ཀྱི་ལམ་ལ་རབ་ཏུ་བཀོད་པ་དང་། ཞེས་སོགས་སོ། །(རད་ཀིར་ སྔ་མ་མི་བགྲང་འདི་གཉིས་སོ་སོར་བྱེད་དོ། ། ) དཀར་ཕྱོགས་ཀྱི་ལྷའི་རིས་ཐམས་ཅད་བསྐུལ་བ་དང་(མདོ་) མཆོད་པ་དང་(བུདྡྷ་ཤྲཱི་)བསྲུང་བའི་ཕྱིར་ཉེ་བར་འོང་ཞིང་དེ་བས་དགོངས་ཤིང་ནད་དང་གནོད་ པ་མེད་པའི་སྔ་མ་བས་རྣམ་འཕེལ་དྲུག་པ་དང་། རྒྱལ་བོ་ཆེན་པོ་བཞི་དག་ཀྱང་ཉེ་བར་འོང་། ནས། འོག་མིན་བར། སོགས་སོ། །ཡུམ་(མདོ་)ལ་སྤྱོད་པའི་མཐུས་བདུད་སྡིག་ཏོ་ཅན་ཐམས་ 2-291 ཅད་ཟིལ་གྱིས་གནོན་ཅིང་ཚུར་གཙེ་མི་ནུས་པར་མྱ་ངན་གྱིས་ནོན་པར་བྱེད་པའི་སྔ་མ་བས་ རྣམ་འཕེལ་བདུན་པ་དང་། བདུད་སྡིག་ཅན་མྱ་ངན་གྱི་ཟུག་རྔུས་ཟུག་པར་འགྱུར་རོ། །ཞེས་ སོགས་སོ། །སྟོན་པ་དང་འདྲ་བའི་སྐྱེ་བོ་ནི་བྱང་པ་རྣམས་ཏེ་དེ་དང་མཚུངས་པར་གནས་པ་ ནི་དེ་དག་གི་བྱ་བ་ཉམས་སུ་ལེན་པའོ། །ཞེས་སྟེ་བྱ་བ་ནི་སྦྱིན་སོགས་བསླབ་པ་མཉམ་པ་ལ་ མདོར་བཤད་དོ། །དེ་འདྲའི་སྔ་མ་བས་རྣམ་འཕེལ་བརྒྱད་པ་སྟེ། སྟོན་པ་དང་ཇི་ལྟར་གནས་ པ་དེ་བཞིན་དུ་བྱང་པའི་ཐེག་པ་བ་དང་གནས་པར་བྱ་སྟེ། ཞེས་སོགས་གསེར་ལྟར་ཡོད་དོ། ། ཡང་ན་སྟོན་པ་དང་འདྲ་བར་ཐེག་པ་གཅིག་གྲུ་གཅིག་ཅེས་མདོ། ལ་ཞུགས་པའི་སྐྱེ་བོ་ལ་མཚུངས་ པ་སྟེ་མཐུན་ཅིང་གུས་པར་གནས་ཞེས་(རད་ཀིར་དུ་བྱང་པའི་གནས་སྐབས་སུ་ཆོས་སྟོན་པ་ལ་སོགས་པ་སངས་ རྒྱས་དང་འདྲ་བ་ནི་བརྒྱད་པའོ། །ཞེས་པས་སོ། ། )སྦྱར་རུང་སྙམ་མོ། །ཞེས་བྱ་བ་བསོད་ནམས་རྣམ་འཕེལ་ རྣམ་པ་བརྒྱད་དང་། ཡང་(གསེར་)བརྒྱད་དེ་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་ཟག་བཅས་ཀྱི་བསམ་གཏན་ གཟུགས་མེད་ཀྱི་(མདོ་ཨཱརྱ་)དབང་གིས་མི་སྐྱེ་བའི་ཐབས་ལ་མཁས་པས་ཉན་རང་
【現代漢語翻譯】 等。無論從生與不生、是與不是哪個角度，都無法在勝義諦中成佛。因此，在勝義諦中，無論是應當成佛的果，還是使之成佛的因之法，以及成佛者之補特伽羅（勝義諦），都以不緣取的方式，證悟到不作意（勝義諦）。這比之前的（勝義諦）是第四種殊勝增長。通過生，將被授記為圓滿正等覺嗎？乃至。對於一切法不緣取的菩提薩埵，心中不作此念：『我將成佛，以此成佛，此乃成佛之道。』等等。從贍部洲（勝義諦）到三千世界的有情眾生，修持十善等，四禪定，四無量心，五神通，預流果等無色界的等至（總集勝義諦）並獲得，不如安住于自性光明，為他人宣說般若波羅蜜多，這比之前的殊勝，是第五種殊勝增長。以及，使贍部洲的一切有情眾生安住於十善業道等等。（《寶積經》未將之前的計算在內，此二者分別計算。） 所有白凈方的天神都被勸請（勝義諦），爲了供養（菩提吉祥賢）和守護而前來，因此心懷歡喜，遠離疾病和損害，這比之前的殊勝，是第六種殊勝增長。四大天王等也前來，乃至到色究竟天。等等。憑藉般若波羅蜜多（勝義諦）的力量，一切惡魔都將被壓制，無法加害，只能被憂傷所壓倒，這比之前的殊勝，是第七種殊勝增長。惡魔將被憂傷的毒箭所刺痛。等等。與導師相似的補特伽羅是菩薩，與他們相似地安住，就是實踐他們的事業。』也就是說，事業簡而言之就是佈施等共同修學。像這樣的比之前的殊勝，是第八種殊勝增長。應當像導師一樣安住，菩薩的乘者也應當如此安住。等等，如同黃金般珍貴。或者說，與導師相似，同乘一艘法船，進入般若波羅蜜多（勝義諦）之道的補特伽羅是相似的，應當和合且恭敬地安住（《寶積經》中說，在菩薩的境界中，說法等同於佛陀，這是第八種殊勝。）。可以這樣理解。』也就是說，福德的殊勝增長有八種。還有（黃金）八種，即在一切情況下，憑藉有漏的禪定和無色定（勝義諦），精通不生的方便，聲聞和獨覺。
【English Translation】 Etc. Whether from the perspective of birth and non-birth, is or is not, one cannot attain Buddhahood in the ultimate sense. Therefore, in the ultimate sense, whether it is the fruit of what should attain Buddhahood (Skt. Bodhi), or the Dharma of the cause that makes it attain Buddhahood, and the person who attains Buddhahood (ultimate meaning), all realize non-mentation (ultimate meaning) in a way that does not apprehend. This is the fourth kind of excellent increase compared to the previous one (ultimate meaning). Will one be prophesied to complete perfect enlightenment through birth? Until. The Bodhisattva who does not apprehend all Dharmas thinks, 'I will attain Buddhahood, by this I will attain Buddhahood, this is the way to attain Buddhahood.' Etc. From Jambudvipa (ultimate meaning) to the sentient beings of the three thousand worlds, practicing the ten virtues, etc., the four Dhyanas, the four immeasurables, the five supernormal knowledges, the stream-enterer fruit, etc., the formless attainments (collection of ultimate meanings) and obtaining them, is not as good as abiding in self-luminousness and teaching Prajnaparamita to others, which is the fifth kind of excellent increase compared to the previous one. And, causing all sentient beings of Jambudvipa to abide in the path of the ten virtuous actions, etc. (The Ratnakuta Sutra does not count the previous one, these two are counted separately.) All the deities of the white side are urged (ultimate meaning), and come near for the sake of offering (Buddha Shri) and protection, therefore they are pleased and free from disease and harm, which is the sixth kind of excellent increase compared to the previous one. The four great kings also come near, until Akanistha. Etc. By the power of Prajnaparamita (ultimate meaning), all the evil demons will be suppressed, unable to harm, and only be overwhelmed by sorrow, which is the seventh kind of excellent increase compared to the previous one. The evil demons will be pierced by the arrow of sorrow. Etc. The person who is similar to the teacher is the Bodhisattva, and abiding similarly to them is practicing their activities.' That is to say, the activities are briefly explained as giving, etc., and learning together. Such an excellent increase compared to the previous one is the eighth kind of excellent increase. One should abide like the teacher, and the vehicle of the Bodhisattva should also abide in this way. Etc., as precious as gold. Or, similar to the teacher, those who enter the path of one vehicle, one boat, Prajnaparamita (ultimate meaning) are similar, and should abide harmoniously and respectfully (The Ratnakuta Sutra says that in the state of Bodhisattva, teaching the Dharma is the same as the Buddha, which is the eighth kind of excellent increase.). It can be understood in this way.' That is to say, there are eight kinds of excellent increase of merit. There are also (golden) eight kinds, that is, in all cases, by means of the contaminated Dhyana and the formless Samadhi (ultimate meaning), being skilled in the means of non-birth, the Shravakas and Pratyekabuddhas.
གི་ཡིད་ བྱེད་ཀྱི་(མདོ་)དྲི་མས་ཡོངས་སུ་དག་ཅིང་དེ་བཞིན་ཉིད་ལ་སློབ་པའི་བསླབ་པ་སངས་རྒྱས་ ཀྱི་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་སྟོབས་ཡོངས་སུ་དག་པ་ཐོབ་བྱེད་ཀྱི་སྔ་མ་བས་རྣམ་འཕེལ་དགུ་པ་ དང་། བསམ་གཏན་སོགས་ལ་སྙོམས་པར་འཇུག་ཀྱང་(སྡུད་བཏུས་)དེའི་དབང་གིས་མི་སྐྱེའོ། ། དེ་ལྟར་སློབ་པའི་བྱང་ཆེན་པོ་ནི་ཉན་ཐོས་དང་རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡིད་ལ་བྱ་བའི་དྲི་མས་ དག་ཅེས་སོགས་(དང་དེ་བཞིན་ཉིད་ལ་སློབ་སྟེ་ཞེས་སོགས་སོ། ། )སོ། །ངེས་པར་སངས་རྒྱས་ཀྱི་རིགས་ ཅན་དུ་འགྱུར་བའི་རྩེ་སྦྱོར་འཕེལ་བའི་རྣམ་འཕེལ་སྔར་གྱི་དེ་བས་ཆེས་ཁྱད་པར་འཕགས་པ་ བཅུ་པ་དང་། ས་(བརྒྱད་སྟོང་པར་)ཕྱོགས་བ་ཚྭ་ཅན་མང་ཡང་འཛམ་བུ་ཆུ་བོའི་(བར་མར་)གསེར་ འབྱུང་བ་དཀོན་པའི་དཔེས། ཡུམ་ལ་སློབ་པའི་སེམས་ཅན་ཉུང་ཞེས་སོགས་ངེས་པར་འབྲས་ བུ་སངས་རྒྱས་ཉིད་ཐོབ་པའི་རྒྱུ་མཚན་དུ་འགྱུར་བའི་སྔ་མ་བས་རྣམ་འཕེལ་བཅུ་གཅིག་པ་ 2-292 དང་། འཁོར་ལོས་བསྒྱུར་བའི་ལས་ཅན་གྱི་སེམས་ཅན་དཀོན་པའི་དཔེས། རྣམ་མཁྱེན་གྱི་ ལམ་འདིར་འཇུག་པ་དེ་ལྟ་བུ་ཡང་ཉུང་། ཞེས་སོགས་སོ། །ཆོས་ཐམས་ཅད་དོན་དམ་པར་མ་ (མདོ་)དམིགས་པར་རྟོགས་པས་ཕར་ཕྱིན་དྲུག་གི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་སེར་སྣ་སོགས་ཀྱི་སེམས་ མི་སྐྱེ་བའི་སྔ་མ་བས་རྣམ་འཕེལ་བཅུ་གཉིས་པ་དང་། སེར་སྣ་དང་ལྡན་པའི་སེམས་མི་སྐྱེའོ། ། སོགས་སོ། །ཆོས་ཐམས་ཅད་དོན་དམ་པར་(མདོ་)མ་དམིགས་པར་རྟོགས་པས་གཟུགས་ ལ་སོགས་པ། བདེན་པ་དང་ལྡན་པར་རྟོགས་པའི་སེམས་རབ་ཏུ་མི་སྐྱེ་བའི་སྔ་མ་བས་རྣམ་ འཕེལ་བཅུ་གསུམ་པ་དང་། གཟུགས་དང་ལྡན་པའི་སེམས་མི་སྐྱེའོ། །སོགས་སོ། །ཕ་རོལ་ཏུ་ ཕྱིན་པ་དྲུག་པོ་ཀུན་བསྡུས་པའི་ཤེར་ཕྱིན་ཤེས་ནས་བསྒོམ་པའི་སྔ་མ་བས་རྣམ་འཕེལ་བཅུ་ བཞི་པ་དང་། འཇིག་ཚོགས་ལ་ལྟ་བར་ལྟ་བ་དྲུག་ཅུ་གཉིས་འདུས་པའི་དཔེས། ཡུམ་ཟབ་ མོ་འདིར་ཕར་ཕྱིན་ཐམས་ཅད་འདུས་སོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །ཐེག་པ་གསུམ་གྱི་(རང་གཞན་གྱི་ )ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་ཐམས་ཅད་(ནི་མངོན་མཐོ་དང་ངེས་ལེགས་དག་གོ་ཞེས་གསེར། )(མཛད་པའི་ས་བརྙེས་ཤིང་ ཐེག་དམན་གྱི་འབྲས་བུ་མངོན་དུ་མི་མཛད་པ་བཅོ་ལྔ་པ་ཞེས་དག་ལྡན། )འཐོབ་པའི་སྔ་མ་བས་རྣམ་འཕེལ་བཅོ་ ལྔ་པ་དང་། ཉན་ཐོས་ཀྱི་ཕུན་ཚོགས་ཡང་ཐོབ། ཅེས་སོགས་སོ། །ཤེར་ཕྱིན་སོགས་ངེས་པར་ འབྱུང་བྱ་འབྱུང་བྱེད་སོགས་དོན་དམ་པར་མི་དམིགས་པར་ཆོས་དབྱིངས་ཙམ་དུ་མཐོང་བས་ (མདོ་དང་དག་སྙིང་སོགས་)ཡང་དག་རྫོགས་ཆུབ་ལ་ཉེ་བར་(མདོར་མི་སྣང་)གྱུར་པའི་སྔ་མ་བས་རྣམ་ འཕེལ་བཅུ་དྲུག་པ་སྟེ། འདི་ནི་ཤེར་ཕྱིན་ནོ། །ཤེར་པ་ནི་འདི་ན་ཡོད་དོ། །ཞེས་ཤེས་པ་མེད། སོགས་ནས། བྱང་ཆེན་ཡུམ་ལ་སྤྱོད་པའི་བར་རོ། །ཞེས་བྱ་བའི་བསོད་ནམས་རྣམ་འཕེལ་
【現代漢語翻譯】 由於思想行為的污垢完全凈化，並且學習真如，這種學習是獲得所有佛法力量的途徑，因此比之前的進步更加殊勝，這是第九種殊勝。 即使進入禪定等狀態，也不會因此而產生（煩惱）。如此學習的大菩薩，其心已從聲聞和獨覺的污垢中解脫，等等（以及學習真如等等）。 必定會成為佛種姓的頂峰結合，增長的殊勝，比之前的更加卓越，這是第十種殊勝。如同在（八千頌中）許多地方都有鹽堿地，但閻浮提河（中間）出產黃金的情況卻很少一樣，學習般若波羅蜜多的眾生也很少，等等，必定會成為獲得佛果的因緣，因此比之前的進步更加殊勝，這是第十一種殊勝。 如同轉輪王的眾生稀少一樣，進入這種通達一切智的道路的人也很少，等等。由於證悟到一切法在勝義中無所緣，因此不會生起與佈施等六度相違背的慳吝等心，這比之前的進步更加殊勝，這是第十二種殊勝。不會生起慳吝之心，等等。 由於證悟到一切法在勝義中無所緣，因此不會強烈生起認為色等是真實的心的，這比之前的進步更加殊勝，這是第十三種殊勝。不會生起執著於色的心，等等。通達並修習包含所有六度的般若波羅蜜多，這比之前的進步更加殊勝，這是第十四種殊勝。如同六十二見包含于有身見中一樣，一切波羅蜜多都包含在這甚深般若波羅蜜多中，等等。 獲得三乘（自他）的一切圓滿（即增上生和決定勝），（成就事業，不顯現小乘的果位，這是第十五種殊勝），這比之前的進步更加殊勝，這是第十五種殊勝。也能獲得聲聞的圓滿，等等。由於般若波羅蜜多等必定是生起和生起者的本體，在勝義中不緣取，僅僅只見到法界，因此接近於（經典中不明顯）現證菩提，這比之前的進步更加殊勝，這是第十六種殊勝。這就是般若波羅蜜多。般若波羅蜜多就在這裡。沒有知曉，等等，從大菩薩行持般若波羅蜜多之間。這種福德的殊勝增長。
【English Translation】 Because the defilements of thoughts and actions are completely purified, and learning Suchness, this learning is the way to obtain the power of all the Buddha's teachings, so it is more excellent than the previous progress, which is the ninth excellence. Even if entering into meditative states, etc., (afflictions) will not arise because of this. The great Bodhisattva who learns in this way, his mind has been liberated from the defilements of the Shravakas and Pratyekabuddhas, etc. (and learning Suchness, etc.). It will surely become the peak combination of the Buddha's lineage, the excellence of growth, which is more excellent than the previous one, which is the tenth excellence. Just as there are many saline-alkali lands in (the Eight Thousand Verses), but the situation of gold being produced in the Jambudvipa River (middle) is rare, there are also few sentient beings who study Prajnaparamita, etc., it will surely become the cause of obtaining Buddhahood, so it is more excellent than the previous progress, which is the eleventh excellence. Just as the sentient beings of the Chakravartin King are rare, so are those who enter this path of omniscient wisdom, etc. Because of realizing that all dharmas are unconditioned in the ultimate sense, the mind of stinginess, etc., which is contrary to the six paramitas such as generosity, will not arise, which is more excellent than the previous progress, which is the twelfth excellence. The mind of stinginess will not arise, etc. Because of realizing that all dharmas are unconditioned in the ultimate sense, the mind that thinks that form, etc., is true will not arise strongly, which is more excellent than the previous progress, which is the thirteenth excellence. The mind that clings to form will not arise, etc. Understanding and practicing the Prajnaparamita that contains all six paramitas, this is more excellent than the previous progress, which is the fourteenth excellence. Just as the sixty-two views are contained in the view of the aggregates, all paramitas are contained in this profound Prajnaparamita, etc. Obtaining all the perfections of the three vehicles (self and others) (i.e., higher realms and definite goodness), (accomplishing deeds, not manifesting the fruit of the Hinayana, this is the fifteenth excellence), this is more excellent than the previous progress, which is the fifteenth excellence. One can also obtain the perfection of the Shravakas, etc. Because Prajnaparamita, etc., must be the essence of arising and the arising, not grasping in the ultimate sense, only seeing the Dharmadhatu, so it is close to (not obvious in the scriptures) directly realizing Bodhi, which is more excellent than the previous progress, which is the sixteenth excellence. This is Prajnaparamita. Prajnaparamita is here. There is no knowing, etc., from the great Bodhisattva practicing Prajnaparamita. This excellence of merit increases.
སྔ་མ་བརྒྱད་ལས་གཞན་རྣམ་པ་བརྒྱད་དེ་བཅུ་དྲུག་གོ །ཕྱི་ནང་གང་གང་ངག་ལས་ཤེས་སོ། ། འབུམ་ཊཱིཀ་ཏུ། དང་པོ་བས་གཉིས་(ཁྱད་པར་དུ་ཞེས་སོགས་)པ་དམན་པར་འཆད་ཅིང་། སྤྱིར་བཅུ་ དྲུག་པོ་སྔ་མ་བས་ཕྱི་མ་འཕགས་པར་མི་གསལ་ལོ། ། 2-293 གསུམ་པ་ལ། སྔ་འགྲེལ་ནི། དེ་ལྟར་བསོད་ནམས་རྣམ་པར་འཕེལ་བས་རྣམ་པར་སྤེལ་ བའི་རྩེ་སྦྱོར་རང་དབང་དུ་གྱུར་པ་མཐར་ཕྱིན་པ་སྟེ་ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་པའི་མཚན་ཉིད་རྣམས་ནི་ ངེས་པར་བརྟན་པ་ཡིན་པས་ངེས་པར་བརྟན་པ་སྟོན་ཏོ། །རྩ་བ་ནི། ཀུན་མཁྱེན་ཉིད་གསུམ་ གྱི་ཆོས་བླ་ན་མེད་པ་རྣམས་བྱང་པའི་ཐེག་པའི་གང་ཟག་གིས་(མདོ་ཨཱརྱ་)ཡོངས་སུ་རྫོགས་ པར་བསྔོས་ཤིང་(ཨཱརྱ་)སེམས་ཅན་གྱི་དོན་ཡོངས་སུ་མི་གཏོང་བའི་བསམ་པ་བརྟན་པོ་ཅན་ གྱི་སྦྱོར་ལམ་བཟོད་པ་ནི། བརྟན་པའི་རྩེ་མོ་ཞེས་ནི་མངོན་པར་བརྗོད་དོ། །(བརྒྱ་བྱིན་གྱིས་) དགེ་རྩ་འདིས་གང་ཟག་བྱང་པའི་ཐེག་པ་པ་གང་གིས་རྫོགས་བྱང་དུ་དམིགས་པ་དེ་དག་ གིས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་(མདོར་བསྟན། )རྣམས། རྣམ་མཁྱེན་ཉིད། རང་བྱུང་གི་(ལམ་ཤེས་)ཟག་ མེད་ཀྱི་ཆོས་རྣམས་(གཞི་ཤེས་སུ་འགྲེལ་ཆེན། )ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་གྱུར་(དང་པོའི་མདོ། )ཅིག ཅེས་ དང་། སེམས་ཅན་མ་བསྒྲལ་བ་རྣམས་སྒྲོལ་བར་འགྱུར་རམ། ཞེས་སོགས་སོ། །འགྲེལ་པ་ ནི། དེ་ལྟར་ཏེ་སྔར་བཤད་པའི་བསོད་ནམས་སྤེལ་བའི་(གསེར་)རིམ་པས་འཚང་རྒྱ་བའི་ཡང་ དག་པའི་ཐབས་ལ་མཁས་པ་དད་པ་ལ་སོགས་པའི་སྟོབས་ཀྱིས་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པ་རྟོགས་ པའི་གནས་སྐབས་ན་སྟེ་འཚང་རྒྱ་བ་ཉིད་ཀྱིས་དེ་དུས་ན་དམིགས་མེད་ཀྱི་བྱམས་པ་དང་སྙིང་ རྗེ་ཆེན་པོ་མངོན་དུ་བྱེད་པ་སྟེ་དེའི་དབང་དུ་གྱུར་པའི་སྒོ་ནས་རྒྱུན་མི་འཆད་པར་གཞན་དོན་ བྱེད་པའི་རྒྱུ་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་ཡོངས་སུ་མི་གཏོང་བའི་མཚན་ཉིད་དང་། རྣམ་མཁྱེན་ཉིད་ ལ་སོགས་པ་ཇི་སྐད་བཤད་པའི་མཁྱེན་གསུམ་གྱི་ཆོས་སེམས་བསྐྱེད་པ་ལ་སོགས་པ་གོང་དུ་ སྨོས་པ་རྣམས་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པ་བླ་ན་མེད་པ་སྟེ་རབ་ཀྱི་མཐར་ཐུགས་པར་བྱེད་པ་ལ་རང་ དབང་དུ་གྱུར་པའི་སྦྱོར་ལམ་བཟོད་རྩེ་ནི་ངེས་པར་བརྟན་པ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་པ་ལ་ཕལ་ཆེར་ (སྦྱོར་ལམ་བཟོད་པ་ཞེས་མ་གཏོགས་ཐམས་ཅད་)གསེར་རོ། ། བཞི་པ་ལ། སྔ་འགྲེལ་ནི། དེ་ལྟར་ངེས་པར་བརྟན་པར་བྱེད་པ་བཟོད་པའི་སྟོབས་ཀྱིས་ 2-294 སྤངས་རྟོགས་ངེས་པར་བརྟན་པར་འགྱུར་བའི་མཚན་ཉིད་ནི་སེམས་ཀུན་ཏུ་གནས་པ་ཡིན་ པས་ཆོས་མཆོག་གི་རྩེ་སྦྱོར་སེམས་ཀུན་ཏུ་གནས་པ་འཆད་དོ། །རྩ་བ་ནི། གླིང་བཞི་པ་ནས་ ཚངས་པའི་འཇིག་རྟེན་བར་སྟོང་ལ་སྟོང་སྤྱི་ཕུད། དེ་སྟོང་སྟོང་གཉིས་བར་མ། དེ་སྟོང་སྟོང་ གསུམ་སྟོང་ཆེན་ཏེ་དེའི་སའི་སྲང་གྲངས་དང་(སྙིང་མཆོག་)དེའི་ཆུ་སྐྲ་རྩེ་གཅིག་བརྒྱ
【現代漢語翻譯】 前八種之外，還有另外八種，總共十六種。內外各是什麼，從言語中可知。 《十萬頌大疏》中說：『第一個比第二個（特別是等等）更差。』總的來說，十六種中，後面的比前面的殊勝並不明顯。 第三個方面，舊疏中說：『如此福德增長，完全掌握了增長的頂峰結合，達到圓滿，也就是自生自成的特徵，因為一定是穩固的，所以顯示一定是穩固的。』根本是：『一切智智三種無上之法，菩薩乘的補特伽羅（梵 Aryas）完全迴向，（梵 Aryas）不捨棄利益有情之心的穩固結合道之忍位，被稱為穩固的頂峰。』（帝釋天）以這個善根，任何菩薩乘的補特伽羅以圓滿菩提為目標，那些人能圓滿佛法（簡略顯示）。一切智智，自生的（道智）無漏之法（在根本智中解釋）。愿完全圓滿（第一品經）。』以及『尚未度脫的有情將能度脫嗎？』等等。解釋是：『如此，通過先前所說的增長福德的（黃金）次第，精通證悟正等覺的方便，以信心等力量，在不分別的證悟狀態中，也就是在證悟正等覺之時，顯現無緣之慈與大悲，也就是通過掌握它，不間斷地利益他人，具有不捨棄利益有情的特徵。』以及『如前所述的一切智智等三種智慧之法，發菩提心等上述功德完全圓滿，達到無上之境，完全掌握了結合道之忍位頂峰，一定是穩固的。』其中大部分（除了結合道之忍位之外）都是黃金。' 第四個方面，舊疏中說：『如此，通過使之穩固的忍位力量，斷證一定會變得穩固的特徵是心安住，因此宣說殊勝法的頂峰結合之心安住。』根本是：『從四大洲到色界之間，空加上空為一，此一加上空為空二，此空二加上空為空三，是為空大，其地的衡量單位和（心要），其水毛髮尖端一百。』
【English Translation】 Besides the former eight, there are another eight, making sixteen in total. What are the inner and outer ones, can be known from speech. In the 'Great Commentary on the Hundred Thousand Verses,' it says: 'The first is inferior to the second (especially, etc.).' In general, it is not clear that the latter of the sixteen is superior to the former. In the third aspect, the old commentary says: 'Thus, as merit increases, completely mastering the peak union of increase, reaching perfection, which is the characteristic of being spontaneously accomplished, because it is certainly stable, it shows that it is certainly stable.' The root is: 'The three unsurpassed dharmas of omniscience, completely dedicated by the Bodhisattva vehicle's individuals (Aryas), (Aryas) the endurance of the path of union with a firm mind of not abandoning the benefit of sentient beings, is manifestly called the peak of stability.' (Indra) With this root of virtue, whatever Bodhisattva vehicle individual aims at perfect enlightenment, those who aim at perfect enlightenment will perfect the Buddha's dharma (briefly shown). Omniscience itself, the uncontaminated dharmas of self-arising (path wisdom) (explained as the basis of wisdom). May it be completely perfected (first sutra).' And 'Will those sentient beings who have not been liberated be liberated?' etc. The explanation is: 'Thus, through the (golden) sequence of increasing merit as previously stated, being skilled in the means of attaining perfect enlightenment, with the power of faith, etc., in the state of realizing non-discrimination, that is, at the time of attaining perfect enlightenment, manifesting impartial love and great compassion, that is, by mastering it, continuously benefiting others, having the characteristic of not abandoning the benefit of sentient beings.' And 'The three wisdom dharmas of omniscience, etc., as previously stated, completely perfecting the aforementioned qualities such as generating the mind of enlightenment, reaching the ultimate supreme state, completely mastering the peak of the endurance of the path of union, is certainly stable.' Most of it (except for the endurance of the path of union) is gold. In the fourth aspect, the old commentary says: 'Thus, the characteristic of abandoning and realizing becoming certainly stable through the power of endurance that makes it certainly stable is the abiding of the mind, therefore, it explains the abiding of the mind in the peak union of the supreme dharma.' The root is: 'From the four continents to the realm of Brahma, emptiness plus emptiness is one, this one plus emptiness is emptiness two, this emptiness two plus emptiness is emptiness three, which is great emptiness, the measuring unit of its ground and (heart essence), one hundred of its water hair tips.'
ར་བྱས་པའི་ ཆ་གཅིག་གིས་བླངས་པའི་ཆུ་ཐིགས་ཀྱི་གྲངས་དཔེར་མཛད་ནས། དེ་བས་སེམས་ཀུན་ཏུ་ གནས་པའི་བསོད་ནམས་ཆེས་ཆེར་མང་བོར་བསྟན་པ་ཉིད་ཀྱིས་ཡོངས་སུ་བསྒྲགས་པ་ཡིན་ ནོ། །གང་ན། ཐེག་པ་ལ་གསར་དུ་ཞུགས་པ་དང་། སྤྱོད་པ་ལ་ཞུགས་པ་དང་། ཕྱིར་མི་ལྡོག་པ་ དང་། སྐྱེ་བ་གཅིག་གིས་ཐོགས་པའི་བྱང་སེའི་དགེ་རྩ་ལ་(དག་ལྡན་)རྗེས་སུ་ཡི་རང་བའི་བསོད་ ནམས་ཀྱི་ཕུང་བོ་ལ་དམིགས་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་གཉིས་དང་གཉིས་མེད་པའི་འདུ་ཤེས་ནུབ་ པས་སེམས་དང་དེ་ལས་དོན་གཞན་ལ་མི་འཇུག་པར་(དོན་རང་བཞིན་པར་ཅེས་སོ། ། )སེམས་མཉམ་ པར་གནས་པ་དེའོ། །(སྡུད་པར། མི་ལྡོག་བྱང་ཆུབ་མཆོག་ལ་རབ་ཏུ་ཞུགས་པ་ཡི། །སེམས་བསྐྱེད་པ་ལ་བསམ་པ་ ཐག་པས་ཡི་རང་ན། །སྟོང་གསུམ་རི་རབ་སྲང་ལ་གཞལ་བས་ཚད་བཟུང་རུང་། །རྗེས་སུ་ཡི་རང་དགེ་བ་དེ་ནི་དེ་ལྟ་མིན། །ཞེས་ སོ། ། ) དེ་(དཔེ་དོན་)ཐམས་ཅད་མདོར་ཡོད་དོ། །འགྲེལ་པ་ལ། འབྲས་བུ་བསོད་ནམས་མང་བོ་ བསྟན་པ་ཉིད་ཀྱིས་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་མཚན་ཉིད་བརྗོད་དོ་ཞེས་དྲང་ངོ་། །གང་གི་མང་ན། སྦྱིན་ སོགས་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་དང་སོགས་པ་སྙིང་རྗེ་ལ་སོགས་པའི་(གསེར་རད་ཀིར་)ཚོགས་ཐམས་ ཅད་ཀྱི་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱི་སྔར་བཤད་ལྟར་གྱི་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་འབྲས་བུ་བསོད་ནམས་དང་ཡེ་ ཤེས་ཀྱི་ཚོགས་རྣམས་སོ། །གང་ལས་མང་ན། གླིང་བཞི་པ་དང་སོགས་པ་སྟོང་གཅིག་གཉིས་ སྟོང་གསུམ་གྱི་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་ཀྱི་སའི་སྲང་གྲངས་དང་ཆུའི་ཐིགས་གྲངས་སོ་སོར་ དཔེར་མཛད་ནས་དེ་ལས་ཀྱང་ངོ་། །ཇི་ལྟར་མང་ན། དེ་དག་ལས་ཆེས་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་ པར་རོ། །དེ་བས་མང་བའི་རྒྱུ་མཚན་ཅི་ན། ལུགས་ལས་(སློབ་དཔོན་གྱི་འགྲེལ་ཆེན་ཏེ་གསེར་དུ་བྱུང་ 2-295 འདིར་ཆད། )དཔག་ཚད་སོགས་ཀྱིས་ཚད་སྲིད་པའི་དངོས་པོ་ནི་འདོམ་གང་ལྟ་བུའི་ས་རྡོ་སྲང་ ལ་གཅལ་བའི་ཚད་ཀྱིས་བསྒྲེས་པས་སྲང་(མདོ་)གིས་རྣལ་འབྱོར་པ་རྣམས་ཀྱིས་གཞལ་བར་ ནུས་སོ་ཞེས་བྱ་བའི་ཚུལ་གྱིས་སྟོང་གསུམ་(འགྲེལ་ཆེན། )གྱི་ཚད་གཟུང་དུ་རུང་གི་དེའི་ཚོགས་ གཉིས་ཚད་ལས་འདས་པས་(འགྲེལ་ཆེན་དོན་དངོས་)སོ། །དེ་འདྲའི་བསོད་ནམས་མང་བོ་ཅན་གྱི་ རྩེ་གཅིག་པའི་ཆོས་མཆོག་ནི། སེམས་ཀུན་ཏུ་གནས་པ་ཡིན་ནོ། ། གཉིས་པ་ནི། (འགྲེལ་ཆེན་ཨཱརྱ། ) རྟགས་ལ་སོགས་པ་བཞི་བོ་དེ་དག་ནི་གོ་རིམ་བཞིན་དུ་ ངེས་པར་འབྱེད་པའི་ཆ་དང་མཐུན་པ་བཞིའི་ངོ་བོ་ཡིན་པར་ཁོང་དུ་ཆུད་པར་བྱའོ། །འདིས་ འགྲེལ་ཆེན་འགྲེལ་ཆུང་གི་རང་ལུགས་འདིར་མངོན་ཞིང་སྔར་བཤད་བཤད་པའི་རྣམ་གྲངས་ སུ་གསལ་ལོ། ། ༈ མཐོང་ལམ། གཉིས་པ་ལ་དྲུག་སྟེ། སྤངས་(ཤེར་འབྱུང་)བྱ་གཉེན་པོ་དང་བཅས་པ། མཐོང་ལམ་གྱི་བྱང་ ཆེན་སྐྱེད་པའི་ལྷན་ཅིག་བྱེད་རྒྱུ། འབྲས་བུ། བྱེད་པ།
【現代漢語翻譯】 就像用一滴水來比喻大海，以此來顯示普遍存在於心中的福德是多麼的巨大和眾多，這完全是爲了宣揚這一點。因為，對於新進入大乘（梵文：Mahāyāna，漢語：偉大的車輛）的人，對於進入修行的人，對於不退轉（梵文：avaivartika）的人，以及對於一生補處（梵文：ekajāti-pratibaddha）菩薩的善根，隨喜他們的功德之聚，以不二的知覺泯滅，使心不向其他事物馳散（即心住於事物本性）。（如經中雲：『不退轉入菩提道，至心隨喜發心者，三千世界須彌山，可用秤量知其數，隨喜功德非如是。』）所有這些（例子和意義）都包含在經文中。註釋中說：『通過顯示眾多的果報功德，來闡述三摩地（梵文：samādhi，漢語：心定）的特徵。』何為眾多呢？佈施等波羅蜜多（梵文：pāramitā，漢語：到彼岸）以及慈悲等（金剛乘）一切集合的自性，如前所述的三摩地的果報，即功德和智慧的集合。比什麼眾多呢？比四大部洲以及一千、二千、三千世界（梵文：trisāhasra-mahāsāhasra-lokadhātu）的土地的重量和水的滴數還要多。如何眾多呢？比那些更加卓越。為什麼比那些更多呢？按照傳統（即阿阇梨的註釋，此處缺失），可以用度量衡來衡量的事物，比如一尋長的泥土石頭，用秤來稱量，瑜伽士（梵文：yogin）可以用秤來衡量三千世界（註釋）。但那兩種資糧（功德資糧和智慧資糧）是無法衡量的（註釋的真實意義）。如此眾多功德的唯一殊勝之法，就是普遍存在於心中的法。 第二點是（阿阇梨的註釋）：那四個標誌等，應該理解為依次與四種決定的部分相一致。這在大小注釋中都顯而易見，並且在前面所說的分類中也很清楚。 通達道（梵文：darśana-mārga）： 第二部分有六點：包括所斷（梵文：prahāna）和對治（梵文：pratipakṣa），生起通達道大菩提（梵文：bodhi）的俱生助緣，果，作用。
【English Translation】 Just as using a drop of water to exemplify the ocean, this is to show how vast and numerous the merit dwelling in all minds is, and this is entirely to proclaim that. Because, for those newly entering the Mahāyāna (Great Vehicle), for those entering practice, for those who are non-retrogressing (avaivartika), and for the roots of virtue of a bodhisattva bound by one birth (ekajāti-pratibaddha), rejoicing in their accumulation of merit, with the extinction of non-dual perception, so that the mind does not wander to other things (i.e., the mind dwells in the nature of things). (As it is said in the sutra: 'Entering the supreme bodhi without regression, sincerely rejoicing in those who generate the mind, the Mount Sumeru of three thousand worlds, can be measured by scales, but the merit of rejoicing is not like that.') All these (examples and meanings) are contained in the sutra. The commentary says: 'By showing the numerous fruits of merit, the characteristics of samādhi (concentration) are explained.' What is numerous? The nature of all the collections of generosity and other perfections (pāramitā) and compassion, etc. (Vajrayana), the fruits of samādhi as previously explained, namely the collections of merit and wisdom. More than what? More than the weight of the earth and the number of drops of water in the four continents and the one thousand, two thousand, three thousand worlds (trisāhasra-mahāsāhasra-lokadhātu). How much more? More excellent than those. What is the reason for being more than those? According to tradition (i.e., the commentary of the ācārya, missing here), things that can be measured by cubits, etc., such as a fathom-long mud stone, can be weighed with scales, and yogis can measure the three thousand worlds with scales (commentary). But those two accumulations (accumulation of merit and accumulation of wisdom) are immeasurable (the true meaning of the commentary). Such a single-pointed supreme Dharma with so much merit is the Dharma that dwells in all minds. The second point is (the commentary of the ācārya): Those four signs, etc., should be understood as being consistent with the parts of the four determinations in order. This is evident in the major and minor commentaries, and it is clear in the previously mentioned classifications. Path of Seeing (darśana-mārga): The second part has six points: including what is to be abandoned (prahāna) and the antidote (pratipakṣa), the co-emergent contributing cause for generating the great bodhi of the Path of Seeing, the result, the function.
རང་གི་ངོ་བོ། བསྒོམ་པ་རྣམས་སོ། ། (ཤེར། ) ༈ སྤངས་བྱ་གཉེན་པོ་དང་བཅས་པ། དང་པོ་ལ། སྤྱིར་མཚམས་སྦྱར། སྤངས་གཉེན་སོ་སོར་བཤད་པའོ། ། ༈ སྤྱིར་མཚམས་སྦྱར། དང་པོ་ནི། སྐྱེ་ རིམ་དང་བསྟུན་ན་ངེས་འབྱེད་ཆ་མཐུན་གྱི་འོག་ཏུ་མཐོང་ལམ་ཡིན་ཏེ། དེ་ལ་ཡང་མི་མཐུན་ ཕྱོགས་གཉེན་པོ་དང་བཅས་པ་རྣམ་པ་བཞི་ཡོད་པས་དེ་དག་སྟོན་ནོ། ། ༈ སྤངས་གཉེན་སོ་སོར་བཤད་པ། གཉིས་པ་ལ། བསྟན། བཤད། བསྡུ་གསུམ་མོ། ། ༈ དོར་བསྟན། དང་པོ་ལ་གཉིས་ཏེ། གཟུང་རྟོག་ མདོར་བསྟན། འཛིན་རྟོག་མདོར་བསྟན་ནོ། །དང་པོ་ལ། མཚམས་སྦྱར་ནི། དེ་ལས་རེ་ཤིག་ དང་པོར་སྤང་བྱ་མི་མཐུན་ཕྱོགས་གཟུང་རྟོག་གཉིས་པོ་མདོར་བསྟན་སྟོན་ནོ། །རྩ་བ་ལ། འདིར་བཤད་རྟོག་པ་བརྒྱད་དང་། སྐབས་དང་གི་སྦྱོར་ལམ་གྱི་ཁྱད་ཆོས་རྟོག་པ་བཞི། གཉེན་ ཚོགས་ཀྱི་བརྒྱད་རྣམས་ལ་ཁྱད་པར་ཅི་ཡོད་ན། (བཙུན་གྲོལ་ཨ་བྷ་ཡ། )ཨཱརྱ་ལྟར་ན་སྔར་གྱི་སྦྱོར་ 2-296 ལམ་གྱི་བཞི་བོ་མཐོང་སྤང་ཁོ་ན་ཡིན་ལ། གཞན་ལ་མཐོང་སྒོམ་གཉིས་ཀའི་སྤང་བྱ་ཡོད་ དོ། །གཉེན་ཚོགས་ཀྱི་དང་འདི་ལ་ཁྱད་པར་ཡོད་དེ། དེའི་གཟུང་རྟོག་དང་པོ་གཉིས་དངོས་ པོ་ཙམ་དང་གཉེན་པོ་ཁོ་ནའི་ཡུལ་ཅན་[མིན་[ཡིན་]ལ། འདིའི་གཟུང་རྟོག་དང་པོ་གཉིས་རྣམ་ བྱང་ཕྱོགས་འབའ་ཞིག་གི་ཡུལ་ཅན་[མིན་[ཡིན་]ཞིང་ཡུལ་ཡང་སྔར་གྱི་གཉིས་པའི་ཡུལ་རྣམ་ བྱང་ཕྱོགས་དེ་འབའ་ཞིག་ལ་ཕྱེ་བས་སོ། །དེ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་སློབ་དཔོན་ལྟར་ནའང་ཁྱད་ཆེའོ། ། ངོ་བོ་ལ་ཡང་ཁྱད་ཡོད་དེ་སྔར་གྱི་སྦྱོར་ལམ་གྱི་ཁྱད་ཆོས་དགག་རྟོག་ཏུ་ཕལ་ཆེར་འདོད་ཅིང་ འདི་སྒྲུབ་རྟོག་ཡིན་པས་སོ། །འདིར་ཆོས་བཤེས་ཀྱིས། ངེས་འབྱེད་ཆ་མཐུན་རེ་རེ་ཡང་རྣམ་ པར་རྟོག་པ་བཞི་བཞི་དང་ལྡན་པར་བསྟན་པ་དང་། ཞེས་བཤད་པ་ལྟར་ན། འདི་བཞིའི་ རགས་པ་དྲོད་ཀྱི་རྗེས་ཐོབ་ཏུ། དེ་བས་ཅུང་ཕྲ་བ་བཞི་རྩེ་མོའི་རྗེས་ཐོབ་ཏུ། དེ་བས་ཀྱང་ཅུང་ ཕྲ་བ་བཞི་བཟོད་པའི། དེ་བས་ཀྱང་ཕྲ་བ་བཞི་ཆོས་མཆོག་གི་རྗེས་ཐོབ་ཏུ་ལྡན་པར་འདོད་ དགོས་སོ། །ཡང་ན་འདི་བཞི་རིམ་བཞིན་དྲོད་སོགས་བཞིའི་རྗེས་ཐོབ་ཏུ་ལྡན་ནོ་ཞེས་ཁས་ བླང་དགོས་པར་མངོན་ནོ། །ཡང་(ཀུན་ཆོས་བཤེས་)རྣམ་པར་མི་རྟོག་པར་འཇུག་པའི་གཟུངས་ ལས། རྟོག་པ་བཞི་(ཕུང་བོ་སོགས་ལ་ཞེན་པ་)བཤད་དེ། རང་བཞིན་གྱི་རྣམ་རྟོག་འདོད་ཆགས་ སོགས་དང་། གཉེན་པོའི་རྣམ་རྟོག་ཕར་ཕྱིན་སོགས་ངན་འགྲོའི་གཉེན་པོ་ལ་རྟོག་པ་དང་། དེ་ཁོ་ནའི་རྣམ་རྟོག་རྣམ་ཐར་སྒོ་སྟོང་ཉིད་སོགས་(བདག་མེད་གཉིས་)ལ་རྟོག་པ། འཐོབ་པའི་རྣམ་ རྟོག་སྐུ་གསུམ་གྱིས་བསྡུས་པ་ལ་རྟོག་པ་བཞི་ལས། མཐོང་སྤང་གཟུང་རྟོག་འདི་གཉིས་རང་ བཞིན་གྱི་རྣམ་རྟོག་མིན་པ་གཞན་གསུམ་ཅི་རིགས་སུ་སྦྱར་རོ། །འཛིན་རྟོག་གཉིས
【現代漢語翻譯】 自性，以及禪修等。（智慧） 需斷除之物及其對治。 首先，總的介紹。然後分別闡述需斷除之物和對治。 總的介紹 首先，如果按照次第，它屬於抉擇分（nirvedhabhāgīya）之下，是見道（darśanamārga）。其中，由於有四種與不順品相關的對治，所以要闡述這些。 分別闡述需斷除之物和對治 第二部分包括：標示、解釋和總結三部分。 標示應捨棄之物 第一部分分為兩個方面：所取分別的簡要標示和能取分別的簡要標示。首先，介紹：從那之中，首先標示應捨棄的不順品，即所取分別的兩種。 根本頌： 這裡所說的八種分別，以及道和合的四種分別的特點，還有對治品的八種，它們之間有什麼區別呢？（尊者解脫阿巴亞）按照聖者的觀點，之前的四種道和合的特點僅僅是見道所斷，而其他的則有見道和修道所斷。 對治品的和這個有什麼區別呢？它們的所取分別的前兩種僅僅是事物本身，並且僅僅以對治為對境。而這裡的所取分別的前兩種僅僅以清凈品為對境，並且對境也僅僅是之前兩種的對境，即僅僅將清凈品分開。因此，按照導師的觀點，區別也很大。在自性上也有區別，之前的道和合的特點大多被認為是遮破分別，而這個是建立分別。 這裡，法友說：『每一個抉擇分都顯示具有四種分別。』按照這種說法，這四種粗大的分別存在於暖位的后得位中，稍微細微的四種存在於頂位的后得位中，更加細微的四種存在於忍位的后得位中，最細微的四種存在於世第一法的后得位中。 或者，必須承認這四種分別依次存在於暖位等四者的后得位中。此外，（一切法友）在《入于不分別之陀羅尼》中，闡述了四種分別（執著于蘊等）：自性的分別，如貪慾等；對治的分別，如對惡趣的對治——波羅蜜多等進行分別；僅僅是它的分別，如對解脫門——空性等（二無我）進行分別；獲得的分別，如對三身所包含的內容進行分別。其中，見道所斷的這兩種所取分別不是自性的分別，而是與其他三種分別相應結合。 能取分別的兩種
【English Translation】 The nature of oneself, and meditations, etc. (Wisdom) Things to be abandoned and their antidotes. First, a general introduction. Then, a separate explanation of what is to be abandoned and the antidotes. General introduction First, if following the order, it belongs under the category of 'parts of ascertainment' (nirvedhabhāgīya), which is the path of seeing (darśanamārga). Among these, since there are four types of antidotes related to unfavorable factors, these will be shown. Separate explanation of what is to be abandoned and the antidotes The second part includes: indication, explanation, and summary. Indication of what should be abandoned The first part is divided into two aspects: a brief indication of apprehended conceptualization and a brief indication of apprehending conceptualization. First, the introduction: From that, first, the unfavorable factors to be abandoned, the two types of apprehended conceptualization, are briefly indicated. Root text: Here, what is the difference between the eight conceptualizations explained, the four characteristics of the path of union, and the eight of the antidote assembly? (Venerable Vimukti Abhaya) According to Ārya, the previous four characteristics of the path of union are solely to be abandoned on the path of seeing, while others have things to be abandoned on both the paths of seeing and meditation. What is the difference between the 'and' of the antidote assembly and this? The first two apprehended conceptualizations of that are merely objects, and only have antidotes as their objects. The first two apprehended conceptualizations here only have aspects of purification as their objects, and the objects are also only separated into the aspects of purification that were the objects of the previous two. Therefore, according to the teacher, the difference is also great. There is also a difference in nature, as the previous characteristics of the path of union are mostly considered to be negation conceptualizations, while this is an affirmation conceptualization. Here, Dharma Friend says, 'Each of the parts of ascertainment is shown to possess four conceptualizations.' According to this explanation, the four coarser ones are present in the post-attainment of heat, the slightly finer four are present in the post-attainment of the peak, the even finer four are present in the patience, and the finest four are present in the supreme dharma. Or, it must be acknowledged that these four are present in the post-attainment of heat and the other four in sequence. Also, (Sarvadharma Friend) in the 'Dhāraṇī of Entering Non-Conceptualization', explains four conceptualizations (attachment to aggregates, etc.): conceptualization of nature, such as desire, etc.; conceptualization of antidote, such as conceptualizing the antidotes to bad migrations, the pāramitās, etc.; conceptualization of only that, such as conceptualizing the doors of liberation, emptiness, etc. (the two selflessnesses); conceptualization of attainment, such as conceptualizing what is included in the three bodies. Among these four, these two apprehended conceptualizations to be abandoned on the path of seeing are not conceptualizations of nature, but are combined with the other three as appropriate. The two apprehending conceptualizations
་ཀྱང་དེ་ དང་འདྲ་བ་ལས་འཛིན་རྟོག་ཐ་མ་རང་བཞིན་གྱི་རྣམ་རྟོག་གི་རྒྱུ་ལས་བྱུང་བའི་གཉེན་པོའི་ རྣམ་རྟོག་གོ །ཡང་འདིར་བཤད་སྒོམ་སྤང་རྟོག་པ་བཞི་ཡང་རང་བཞིན་གྱི་རྣམ་རྟོག་མིན་པ་ གཞན་གསུམ་ཅི་རིགས་སོ། །རྟོག་པ་དེ་དག་སྤོང་ཚུལ་ནི། སྦྱོར་བའི་གནས་སྐབས་སུ་གཅིག་ 2-297 ནས་ཕྱེ་སྟེ་སྤོང་། འཇུག་པའི་དུས་སུ་བསྡོམས་ཏེ་སྤོང་། (ལྕིག་མ་བཀྲམ་པ་གཅོད་པའི་དཔེས་དུས་གཅིག་ དུ། ) དཔེས་མཚོན་ན། (མཉམ་པར་མ་བཞག་པའི་དུས་སུ། ) མངོན་པར་རྟོགས་པའི་དོན་(སོ་སོར་འདི་དང་ འདིའོ་ཞེས་བསམས་པས། )ཡིད་ལ་བྱེད་པའི་དུས་སུ་ཉེས་བྱེད་གྱི་མི་རྒྱལ་བོའི་ལྟ་བ་པོས་གཟུང་ བ་ལྟ་བུའོ། །སྙིང་(དེའི་རྗེས་སུ་)བོའི་དོན་བསྒོམ་པའི་ཉེར་བསྡོགས་ཀྱི་དུས་སུ་དེ་དག་གཤེད་ མའི་ལག་ཏུ་གཏད་པ་ལྟ་བུ། དེའི་འཇུག་པ་དངོས་གཞི་ལ་སོགས་པའི་དུས་སུ་དེ་དག་གི་ ཡན་ལག་གཅད་པ་སོགས་ལྟ་བུ། སྙིང་དོན་བསྒོམས་པ་རབ་ཀྱི་མཐའ་བར་ཆད་མེད་ལམ་ གྱི་དུས་སུ་དེ་དག་གི་མགོ་བཅད་པ་ལྟ་བུ། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ས་(ཀུན་ཏུ་བཟང་བོ་)ལ་ནི་སླར་མི་སྐྱེ་ བའི་ཆོས་ཅན་དུ་གྱུར་པ་ལྟ་བུའོ། །དྲོད་སོགས་བཞིར་གཟུང་བ་རང་བཞིན་མེད་པ་དང་ཆོས་ མཆོག་ཏུ་འཛིན་པ་བདེན་མེད་གོམས་པས་གཟུང་འཛིན་གྱི་རྟོག་པ་ཉམས་སྨད་པས་སྐྱེས་བུ་ ལུས་བཀྲུ་སྨན་གྱིས་སྦྱངས་པ་ལྟར་བྱས་ནས་མཐོང་ལམ་གྱི་ཡེ་ཤེས་སྨན་བཅུད་ཀྱིས་ལེན་ ལྟ་བུ་སྐྱེའོ་ཞེས་ཆོས་བཤེས་(རྒྱས་པར་ལྟོས། )སོ། །དཀྱུས་མ་སྦྲེལ་ཏེ། འདི་ལ་གསུམ་སྟེ། རྟོག་ པའི་ཡུལ་(ཤེར་)དང་(བོད་)ངོ་བོ་བཤད། རྟོག་པ་དེའི་དབྱེ་བ་བཤད། (ཤེར་སོགས། ) རྟོག་(ཤན་) པར་འཇོག་པའི་རྒྱུ་མཚན་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ནི། ཆོས་གང་ཡང་བདེན་པར་མི་དམིགས་ པའི་བྱང་སེའི། ལམ་འབྲས་བཅས་བདག་གི་འཇུག་བྱར་འཁྲུལ་བའི་དྲོད་ཀྱི་རྗེས་ཐོབ་ཀྱི་ རྟོག་པ་མཚན་གཞི། མཐོང་ལམ་རྩེ་སྦྱོར་གྱི་སྤང་བྱ་(དང་པོ་)འཇུག་པ་(འི་ཕྱོགས་ཀྱི་ཡུལ་མཐའ་དག་ལ་ རྟེན་པ་ནི་ཞེས་ཨཱརྱ། )གཟུང་རྟོག་ཏུ་མཚོན། མཐོང་ལམ་རྩེ་མོའི་ཉེར་བསྡོགས་ཀྱི་གཞོམ་བྱ་གང་ ཞིག སྤྱིར་དེ་ལྟར་འཁྲུལ་བའི་རྟོག་པ་མཚན་ཉིད་དེ། ཇི་ལྟར་གཉིས་དང་གཉིས་མེད་པའི་ འདུ་ཤེས་སུ་མི་འགྱུར་བར་བསྔོ། ཞེས་སོ། །(ཨཱརྱས་དྲངས། ) ཐེག་དམན་གྱི་ལས་འབྲས་བཅས་ རང་གི་ལྡོག་ཡུལ་ལོ་ཞེས་འཛིན་པའི་རྩེ་མོའི་རྗེས་ཐོབ་ཀྱི་རྟོག་པ་མཚན་གཞི། མཐོང་རྩེའི་ སྤང་བྱ་ལྡོག་པ་གཟུང་རྟོག་ཏུ་མཚོན། མཐོང་རྩེའི་འཇུག་པ་བར་ཆད་མེད་ལམ་གྱི་གཞོམ་བྱ་ 2-298 གང་ཞིག སྤྱིར་དེ་ལྟར་འཁྲུལ་བའི་རྟོག་པ་མཚན་ཉིད་དེ། ཤཱ་བུ་ཡུམ་ནི་མི་རྟོག་པའོ། །ཞེས་ སོགས་སོ། །ཆོས་བཤེས་ནི། གཟུང་རྟོག་གཉིས་ཉེར་བསྡོགས་ཀྱིས་སྤོང་སྟེ་རགས་པས་ཤེས་ སླ་བས
【現代漢語翻譯】 也與此類似，但與執著的念頭不同，是從自性念頭的因中產生的對治念頭。此外，此處所說的四種聞、思、斷、念也並非自性念頭，其餘三種各不相同。斷除這些念頭的方式是：在加行階段，逐一分開斷除；在進入階段，總合起來斷除。（如砍斷散開的樹枝，一次性完成。）例如：（在未入定時，）在思維修證悟之義（分別思索這個和那個）時，就像行刑者抓住犯錯的國王一樣。在修習心（在其之後）要義的近取階段，就像把他們交給劊子手一樣。在進入正行等階段時，就像砍斷他們的肢體一樣。在修習心要義達到極致、無間道時，就像砍斷他們的頭一樣。在佛地（普賢）時，就像變成不再生的法性一樣。將暖等四者執著為無自性，並將殊勝法執著為無實，通過串習無實，使能取所取的念頭衰退，就像男子用沐浴藥清洗身體一樣，然後生起見道的智慧，就像攝取藥物精華一樣，如法友（廣說）。連線上下文：此處有三點：念頭的對境（勝觀）和（菩提心）本體；念頭的分類；（勝觀等）確立念頭的原因。 第一點是：對於任何法都不執著為真實的菩薩，將道果等執著為自己的行境，這是暖位后得的念頭之特徵。見道頂加行道的斷除（第一個）進入（的對境，一切所依，如阿雅）以能取念頭來表示。見道頂位的近取加行道所要摧毀的是什麼呢？一般來說，像這樣錯誤的念頭之定義是：如何才能不變成二和非二的觀念呢？（阿雅所說）小乘的業果等，執著為自己的所依，這是頂位后得的念頭之特徵。見道頂位的斷除，以能取念頭來表示。見道頂位的進入無間道所要摧毀的是什麼呢？一般來說，像這樣錯誤的念頭之定義是：夏布玉母是無念的。等等。法友說：能取念頭和所取念頭通過近取加行道來斷除，因為粗大容易理解。
【English Translation】 It is also similar to this, but different from clinging thoughts, it arises from the cause of self-nature thoughts as an antidote thought. Furthermore, the four aspects of hearing, thinking, abandoning, and contemplating mentioned here are also not self-nature thoughts, the other three are different in their own ways. The way to abandon these thoughts is: in the stage of application, abandon them one by one; in the stage of entering, abandon them collectively. (Like cutting off scattered branches, completing it in one go.) For example: (when not in meditative equipoise,) when contemplating the meaning of realization (thinking separately about this and that), it is like an executioner seizing a king who has committed a crime. In the near-attainment stage of cultivating the heart (after that) essence, it is like handing them over to the executioner. In the stage of entering the main practice, it is like cutting off their limbs. When cultivating the heart essence reaches the extreme, in the uninterrupted path, it is like cutting off their heads. In the Buddha-land (Samantabhadra), it is like becoming a dharma nature that is no longer born. Holding the four heats as without self-nature, and holding the supreme dharma as unreal, through familiarizing oneself with unreality, the thoughts of grasping and being grasped diminish, like a man cleansing his body with bathing medicine, and then the wisdom of the path of seeing arises, like taking the essence of medicine, as the Dharma friend (explained in detail). Connecting the context: There are three points here: the object of thought (insight) and (Bodhi mind) essence; the classification of thoughts; (insight, etc.) the reason for establishing thoughts. The first point is: for a Bodhisattva who does not cling to any dharma as real, holding the path and its fruits as their own field of activity, this is the characteristic of the post-attainment thought of the heat stage. The abandonment of the application path of the peak of the path of seeing (the first) entering (the object of, all that is relied upon, as Arya) is represented by grasping thoughts. What is it that the near-attainment application path of the peak of the path of seeing is to destroy? Generally speaking, the definition of such a mistaken thought is: how can it not become the concept of two and non-two? (As Arya said) The karma and its fruits of the Lesser Vehicle, etc., are held as their own object of negation, this is the characteristic of the post-attainment thought of the peak stage. The abandonment of the peak of the path of seeing is represented by grasping thoughts. What is it that the entering uninterrupted path of the peak of the path of seeing is to destroy? Generally speaking, the definition of such a mistaken thought is: Shabuyu's mother is without thought. And so on. The Dharma friend said: Grasping thoughts and being grasped thoughts are abandoned through the near-attainment application path, because they are coarse and easy to understand.
་སོ། །འཛིན་རྟོག་གཉིས་འཇུག་པའི་སྐབས་ཀྱིས་སྤོང་སྟེ་ཕྲ་བས་ཉེར་བསྡོགས་ཀྱིས་ སྤོང་མི་ནུས་ཏེ། ཞེས་སོ། །(ཉེར་བསྡོགས་ནི་མོས་པ་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ལྟ་བུ་ཡིན་ལ། འཇུག་པ་ནི་དེ་ཁོ་ན་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ ལྟ་བུའི་ཕྱིར་རོ། ། ) གཉིས་པ་ནི། ཡུལ་དགུ་རེ་ཡོད་པས་སོ་སོར་ཏེ་རེ་རེ་ལ་ཡང་དགུ་དགུའི་བདག་ ཉིད་(རེ་རེ་ཆོས་ཅན་དུ་བྱའོ། ། )དོ། །གསུམ་པ་ནི། རྟོག་པ་དེ་དག་ཡུལ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་འཛིན་པ་མིན་ པ་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཏུ་འཛིན་པས་རྣམ་པར་རྟོག་པའི་བདག་ཉིད་(རད་ཀིར་རྟོག་པའི་བདག་ཉིད་དོ་ཞེས་སོ། ། ) དག་ཏུ་ཤེས་པར་བྱའོ། །(ཡུལ་ཇི་བཞིན་མ་ཡིན་པའི་རྟོག་པའི་བདག་ཉིད་ལ་རྟོག་པའི་ཞེས་སྙིང་མཆོག) དག་ལྡན་ ནོ། །འགྲེལ་པ་ལ་སྔར་བཞིན་གསུམ་ལས། དང་པོ་ནི། དོན་དམ་པར་ཆོས་ཀུན་ཅིར་ཡང་ མི་དམིགས་པར་རྟོགས་པའི་ཤེས་རབ་ཐབས་མཁས་དང་བཅས་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་དེ་དངོས་པོ་ ཆོས་ཅན། བྱང་སེའི་འཇུག་པའི་ཡུལ་ཡིན་ཏེ། བྱང་པའི་བླང་བྱའམ་ཡོན་ཏན་ཁྱད་པར་ཅན་ གྱི་ཆོས་ཡིན་པས་སོ། །དེས་ན་དེ་གོ་རིམ་བཞིན་དུ་ལེན་པར་འདོད་པའི་སྒོ་ནས་དོན་ལ་རང་ གི་འཇུག་བྱའི་གཟུང་བའོ་སྟེ་ཡུལ་དུ་འཁྲུལ་རྟོག་ནི། འདིར་བཤད་འཇུག་རྟོག་གོ །དངོས་ པོ་མཚན་མར་དང་རང་གཅིག་པུའི་དོན་དུ་དམིགས་ཤིང་འཛིན་པའི་སངས་རྒྱས་པའི་ལམ་ འབྲས་ཀྱི་ངོ་བོ་ཉིད་དེ་དངོས་པོ་ཆོས་ཅན། བྱང་སེའི་ལྡོག་པའི་ཡུལ་ཡིན་ཏེ། ཉན་ཐོས་དང་ སོགས་པ་རང་རྒྱལ་གྱི་བླང་བྱའི་ཆོས་མཚན་འཛིན་ཅན་དེ་ཡིན་པས་སོ། །དེས་ན་དེ་འདོར་ བར་འདོད་པའི་སྒོ་ནས་དོན་ལ་ལྡོག་བྱའི་ཡུལ་དུ་འཁྲུལ་རྟོག་ནི་འདིར་བཤད་ལྡོག་རྟོག་གོ ། ཞེས་དེ་ལྟར་གཟུང་བར་རྣམ་པར་རྟོག་པ་གཉིས་སམ་བཅོ་བརྒྱད་ཆོས་ཅན། མཐོང་རྩེའི་མི་ མཐུན་ཕྱོགས་ཡིན་ཏེ། དེ་འཐོབ་པའི་གེགས་བྱེད་པའི་ཕྱིར། མཐོང་སྤང་ཉོན་མོངས་པ་དང་ འདྲ་བར། (ཆོས་བཤེས་ནི་ཉོན་མོངས་པའི་ཕྱིར་ཞེས་བྱ་བ་ནི་རྣམ་པར་རྟོག་པའི་ཕྱིར་ཞེས་པའི་དོན་ནོ་ཞེས་འདོན་ཞིང་འཆད་ 2-299 དོ། ། ) གཉིས་པ་ནི། སོ་སོར་ཏེ་རེ་རེ་ལ་ཡང་རྣམ་པ་དགུ་རེ་ཡོད་དེ། ཡུལ་དགུ་དགུ་ཡོད་པའི་ དབྱེ་བས་སོ། །གསུམ་པ་ནི། འདིར་བཤད་གཟུང་རྟོག་བཅོ་བརྒྱད་པོ་ནི་ཆོས་ཅན་དོན་དམ་ པའི་གནས་ཚུལ་ལྟར་གྱི་ཡུལ་ཇི་བཞིན་མ་ཡིན་པར་འཛིན་པའི་རང་གི་ངོ་བོ་དག་ཏུ་ཤེས་ པར་བྱའོ། །དོན་དམ་ལ་ལྟོས་ཏེ་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཏུ་སྣང་བའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། རང་གིས་བརྟགས་ པ་ལྟར་གྱི་དངོས་པོ་སྟེ་ཡུལ་དོན་དམ་པར་གནས་པ་དང་མ་འབྲེལ་བར་ཏེ་མེད་བཞིན་དུ་དེ་ འཛིན་བྱེད་དུ་འཇུག་པ་ཉིད་ཀྱིས་སོ། ། གཉིས་པ་ལ། མཚམས་སྦྱར་ནི། དེ་ལྟར་སོགས་མདོར་བསྟན་འཆད་དོ། །རྩ་བ་ལ་སྔར་ བཞིན་གསུམ་ལས། དང་པོ་ནི། འདིར་འཕགས་པའི་དགོངས་པ་འདི་ལྟར་བ
【現代漢語翻譯】 因此，當執著和分別念兩者生起時，通過粗大的對治可以斷除，但通過微細的串習則無法斷除。 （串習類似於意樂和作意，而生起類似於唯獨作意。） 第二，境有九種，因此各自，即每一個都具有九九之自性。（應將每一個都作為法。） 第三，應知這些分別念並非如實執著境，而是以顛倒的方式執著，因此是分別念之自性。（「以染污的分別念之自性」，如是說。） 具有如實之分別念。（對於不如實之境的分別念之自性，稱為分別念，乃心之精華。） 對於解釋，如前一樣有三。第一，以勝義諦而言，通達諸法皆不可得之智慧，乃具足方便之自性，此事物（法），是菩薩之行境，因為是菩薩應取或功德殊勝之法。因此，以欲次第取彼之門，于義中，自之行境為所取，即于境中生起錯亂之分別念，此處所說即是行境之分別念。事物以相和自一之義而緣，並執著之，乃成佛道之果之自性，此事物（法），是菩薩之所舍境，因為是聲聞等自利者應取之法，具有相執。因此，以欲舍彼之門，于義中，于所舍境中生起錯亂之分別念，此處所說即是所舍境之分別念。 如是所取之二種分別念或十八種，是見道之違品，因為是獲得彼之障礙。如同見斷煩惱一樣。（法友說：『因為是煩惱』，意即『因為是分別念』，如是宣說。） 第二，各自，即每一個都有九種相，因為有九九境之差別。 第三，此處所說之十八種所取分別念，應知是執著不如實勝義諦之自性，因為相對於勝義諦而言，顯現為顛倒。原因在於，以自所分別之事物，即境與勝義諦不相關聯，即在無有之情況下，亦以能執著之方式生起。 第二部分，以連線詞『如是』等作簡要提示和解釋。根本頌如前一樣有三。第一，此處聖者之意趣如下：
【English Translation】 Therefore, when both attachment and conceptualization arise, they can be abandoned through coarse antidotes, but they cannot be abandoned through subtle habituation. (Habituation is similar to intention and attention, while arising is similar to exclusive attention.) Second, there are nine objects, so each, that is, each one, has the nature of nine nines. (Each one should be taken as a dharma.) Third, it should be known that these conceptualizations do not grasp the objects as they are, but grasp them in a reversed way, therefore they are of the nature of conceptualization. ('Of the nature of defiled conceptualization,' so it is said.) Possessing suchness of conceptualization. (For the nature of conceptualization that is not in accordance with reality, it is called conceptualization, the essence of the heart.) Regarding the explanation, as before, there are three. First, in terms of ultimate truth, the wisdom that realizes that all dharmas are unobtainable is the nature of skillful means, and this thing (dharma) is the object of a Bodhisattva's practice, because it is a dharma that a Bodhisattva should take or a particularly virtuous quality. Therefore, through the gate of wanting to take it in sequence, in meaning, one's own object of practice is the object to be grasped, that is, a confused conceptualization arises in the object, what is said here is the conceptualization of the object of practice. A thing is fixated and grasped in terms of its characteristic and self-identity, which is the nature of the result of the path to Buddhahood, and this thing (dharma) is the object to be abandoned by a Bodhisattva, because it is a dharma that should be taken by Hearers and self-benefiters, possessing attachment to characteristics. Therefore, through the gate of wanting to abandon it, in meaning, a confused conceptualization arises in the object to be abandoned, what is said here is the conceptualization of the object to be abandoned. Thus, the two kinds of conceptualizations to be grasped or the eighteen kinds are the opponents of the path of seeing, because they are obstacles to obtaining it. Similar to afflictions to be abandoned by seeing. (The Dharma friend says: 'Because it is an affliction,' meaning 'because it is a conceptualization,' so it is proclaimed.) Second, each, that is, each one has nine aspects, because there are differences in the nine nines of objects. Third, the eighteen conceptualizations to be grasped mentioned here should be known as the nature of grasping what is not in accordance with the ultimate truth, because in relation to the ultimate truth, it appears as reversed. The reason is that the thing that is conceptualized by oneself, that is, the object, is not related to the ultimate truth, that is, even in the absence of it, it arises in a way that can be grasped. In the second part, a brief introduction and explanation are given with the connecting word 'Thus' and so on. The root verses, as before, have three. First, here the intention of the noble ones is as follows:
ཤད་(བོད་རྣམས་ )དེ། སོ་སོའི་སྐྱེ་བོས་བདག་རྫས་སུ་ཡོད་པར་འཛིན་པས། སོ་སྐྱེའི་བདག་འཛིན་དེ་རྫས་ འཛིན་ཡིན་ལ། དེས་ན་སོ་སྐྱེའི་འཛིན་པའི་ནང་ཚན་ལ་དམིགས་པའི་རྟོག་པ་རྫས་རྟོག ཉན་ རང་སོགས་འཕགས་པས་བདག་བཏགས་པར་ཡོད་པར་འཛིན་པས། འཕགས་པའི་བདག་ འཛིན་ནི་བཏགས་འཛིན་ཡིན་ལ། དེས་ན་འཕགས་པའི་འཛིན་པ་ཅི་རིགས་ལ་དམིགས་པས་ བཏགས་འཛིན་རྟོག་པར་འདོད་དོ། །ཁ་ཆེ་གཞོན་ནུ་དཔལ་ནི། འཛིན་པའི་རྟོག་པ་གང་ཟག་ རྫས་སུ་ཡོད་པ་ནི། གང་ཟག་གི་རྫས་ཀྱི་བདག་ཏུ་འཛིན་པའོ། །སྐྱེས་བུ་བཏགས་པར་ཡོད་ པ་ནི། ཆོས་ཀྱི་བདག་ཏུ་འཛིན་པའོ། །ཞེས་སོ། །ཤེར་པ་ལ་སྤྱོད་པ་ནི། སྙིང་པོ་མེད་པ་ལ་ སྤྱོད་པའོ། །གཟུགས་སོགས་དབེན་པའི་ཕྱིར། ནས། རྣམ་མཁྱེན་གྱི་བར་དུ་དབེན་པའི་ཕྱིར་ དེ་མི་ཞུམ་པ། ཞེས་སོགས་གཉེན་པོའི་(ཨཱརྱ་སོགས་)སྒོ་ནས་སོ། །གཉིས་པའི་མདོ་ནི། བཅོམ་ ལྡན་(མི་ཞུམ་པའི་རྒྱུ་རབ་འབྱོར་ལ་དེ་པས་དྲིས་པས། )འདས་ཆོས་ཐམས་ཅད་མ་མཆིས་པའི་སླད་དུ་བྱང་ ཆེན་པོ་ཡུམ་ལ་མི་ཞུམ། ནས་རྒྱས་པར་རོ། །དག་སྙིང་རད་ཀིར་དུ། གོ་རིམ་བཞིན་ཏུ་རྫས་སུ་ ཡོད་པ་དང་བཏགས་པར་ཡོད་པའི་སེམས་ཅན་ལ་རྣམ་པར་རྟོག་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལ་དང་པོ་ 2-300 ནི། སོ་སོའི་སྐྱེ་བོ་དག་གིའོ། །གཉིས་པ་ནི་འཕགས་པ་དག་གིའོ། །ཞེས་དང་། དག་ལྡན་དུ། འཛིན་པའི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་དང་པོ་སེམས་ཅན་རྫས་སུ་ཡོད་པ་ལ་བརྟེན་པ་ནི། སོ་སོའི་སྐྱེ་བོ་ དག་གི་སྟེ་དེ་དག་གིས་མ་སྤངས་པའི་ཕྱིར་དང་། འཕགས་པ་དག་གི་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་དག་ གིས་སྤངས་པའི་ཕྱིར་དང་། མཐོང་བས་སྤངས་པར་བྱ་པའི་སྐབས་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །འཛིན་ པའི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་གཉིས་པ་སེམས་ཅན་བཏགས་པར་ཡོད་པ་ལ་བརྟེན་པ་ནི། འཕགས་ པ་དག་གི་སྟེ། དེ་ཉན་ཐོས་དང་རང་སངས་རྒྱས་དག་གིས་མ་སྤངས་པའི་ཕྱིར་དང་། སོ་སོ་ སྐྱེ་བོ་དག་ལ་དང་པོ་ཉིད་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་པས། འདིར་བཤད་རྫས་རྟོག་སོ་སྐྱེའི་ དང་། བཏགས་རྟོག་ཉན་རང་འཕགས་པའི་རྟོག་པར་གསལ་ལ། དེ་དག་ཀྱང་སྤྱིར་མཐོང་ རྩེའི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་ཡིན་ཞིང་སྤོང་དགོས་པས་མཐོང་སྤང་དུ་བཞག་གོ་ཞེས་སམ། ཡང་ན་ རྟོག་པ་གཉིས་ཀྱི་ཡུལ་རྫས་འཛིན་བཏགས་འཛིན་ལ་དགོངས་སོ་ཟེར་དགོས་སོ། །གལ་ཏེ་ སོ་སྐྱེས་ཀྱང་ཆོས་ཐམས་ཅད་བདག་མེད་དུ་ཤེས་པས། འཛིན་རྟོག་དང་པོའི་རྣམ་བཞག་མ་ ཁྱབ་པོ་ཞེ་ན། དེ་དག་གི་དེ་མོས་པ་ཡིད་བྱེད་ཡིན་ལ་འདིར་ནི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ཡིད་བྱེད་བརྗོད་ པར་འདོད་པས་སྐྱོན་མེད་དོ། །འཕགས་པ་ལ་ཡང་(དངོས་)རྫས་འཛིན་ཡོད་(དོན་)དེ། དགེ་སློང་ དག་མཚན་མོ་འདས་ནས་ནང་བར་གྱི་དུས་སུ་ངས་སྲོག་ཆགས་ལྕེ་སྤྱང་སྐད་འབྱིན་པའི་སྒྲ་ ཐོས་སོ་ཞེས་སོགས་གསུངས་པས་སོ་(འཛིན་རྟོག་གཉིས
【現代漢語翻譯】 總而言之（藏人），凡夫俗子執著于各自的蘊為實有，因此，凡夫的執著是實執。因此，在凡夫的執著中，以對境的分別念是實執分別念。聲聞、緣覺等聖者執著於我為假立，因此，聖者的我執是假立執。因此，聖者對各種執著對境的分別念被認為是假立執分別念。喀且·滾努貝說：『執著的分別念，即認為補特伽羅實有，是執著補特伽羅的實有自性。認為士夫是假立有，是執著法的自性。』如此說。像夏爾巴人一樣行事，就是徒勞無益。因為色等是空性的緣故，乃至遍智之間都是空性的緣故，所以不會沮喪。等等，是通過對治（聖者等）的方式來說明的。第二部經是，世尊（因為不沮喪的因由，善現請問），爲了所有已逝之法皆不存在的緣故，菩薩對大乘經典不會沮喪。乃至廣說。在《俱舍論釋·入智者門》中，依次對實有和假立有的有情進行分別。其中，第一種是凡夫俗子的分別念。第二種是聖者的分別念。如此說。在《俱舍論釋·具義》中，第一種執著的分別念，即基於有情實有的分別念，是凡夫俗子的分別念，因為他們沒有斷除這種分別念；而聖者則不是，因為他們已經斷除了這種分別念，並且這是見道所斷的範疇。第二種執著的分別念，即基於有情假立有的分別念，是聖者的分別念，因為聲聞和緣覺等沒有斷除這種分別念；而凡夫俗子一開始就有這種分別念。』因此，這裡所說的實執分別念是凡夫的分別念，假立執分別念是聲聞、緣覺等聖者的分別念，這一點很清楚。這些總體上是見道違品，必須斷除，因此被歸為見道所斷嗎？或者，應該說這指的是兩種分別唸的對境，即實執和假立執。如果說，即使是凡夫也知道一切法無我，那麼第一種執著分別唸的安立就不周遍了，因為他們的認識是信解作意，而這裡所說的是如理作意，所以沒有過失。即使是聖者也有（真實的）實執（現象），因為世尊說：『諸比丘，夜晚過去，在早晨的時候，我聽到了狐貍發出叫聲。』等等。（兩種執著分別念） In short (Tibetans), ordinary beings grasp their own aggregates as truly existent, therefore, the grasping of ordinary beings is grasping at reality. Thus, among the grasping of ordinary beings, the conceptual thought that focuses on the object is the conceptual thought of grasping at reality. Noble ones such as Śrāvakas and Pratyekabuddhas grasp at the self as imputed, therefore, the self-grasping of noble ones is grasping at imputation. Therefore, the conceptual thought that focuses on various grasping of noble ones is considered the conceptual thought of grasping at imputation. Kha che Gzhon nu dpal said: 'The conceptual thought of grasping, which is the belief that the person is truly existent, is grasping at the true nature of the person. Believing that the individual is imputedly existent is grasping at the nature of phenomena.' So it is said. Acting like the Sherpas is acting in vain. Because form and so on are empty, up to omniscience, therefore, one is not discouraged. And so on, it is explained through the means of antidotes (Āryas, etc.). The second sutra is, the Bhagavan (because of the reason for not being discouraged, Subhuti asked), for the sake of all past dharmas not existing, Bodhisattvas are not discouraged by the great Prajñāpāramitā. And so on, extensively. In the commentary on the Abhidharmakośa, in order, one distinguishes sentient beings as truly existent and imputedly existent. Among them, the first is the conceptual thought of ordinary beings. The second is the conceptual thought of noble ones. So it is said. In the commentary on the Abhidharmakośa, the first conceptual thought of grasping, which relies on the true existence of sentient beings, is that of ordinary beings, because they have not abandoned it; while it is not that of noble ones, because they have abandoned it, and because it is the stage of what is to be abandoned by seeing. The second conceptual thought of grasping, which relies on the imputed existence of sentient beings, is that of noble ones, because Śrāvakas and Pratyekabuddhas have not abandoned it; while ordinary beings have it from the beginning. Therefore, it is clear that the conceptual thought of grasping at reality mentioned here is the conceptual thought of ordinary beings, and the conceptual thought of grasping at imputation is the conceptual thought of Śrāvakas, Pratyekabuddhas, and noble ones. Are these generally classified as what is to be abandoned by seeing because they are opponents of the path of seeing and must be abandoned? Or, should it be said that it refers to the objects of the two conceptual thoughts, namely grasping at reality and grasping at imputation. If it is said that even ordinary beings know that all phenomena are without self, then the establishment of the first conceptual thought of grasping is not all-pervasive, because their knowledge is based on belief and mental engagement, while what is said here is intended to be rational engagement, so there is no fault. Even noble ones have (actual) grasping at reality (phenomena), because the Bhagavan said: 'Monks, after the night had passed, in the morning, I heard the sound of a jackal howling.' And so on. (Two conceptual thoughts of grasping)
【English Translation】 In short (Tibetans), ordinary beings grasp their own aggregates as truly existent, therefore, the grasping of ordinary beings is grasping at reality. Thus, among the grasping of ordinary beings, the conceptual thought that focuses on the object is the conceptual thought of grasping at reality. Noble ones such as Śrāvakas and Pratyekabuddhas grasp at the self as imputed, therefore, the self-grasping of noble ones is grasping at imputation. Therefore, the conceptual thought that focuses on various grasping of noble ones is considered the conceptual thought of grasping at imputation. Kha che Gzhon nu dpal said: 'The conceptual thought of grasping, which is the belief that the person is truly existent, is grasping at the true nature of the person. Believing that the individual is imputedly existent is grasping at the nature of phenomena.' So it is said. Acting like the Sherpas is acting in vain. Because form and so on are empty, up to omniscience, therefore, one is not discouraged. And so on, it is explained through the means of antidotes (Āryas, etc.). The second sutra is, the Bhagavan (because of the reason for not being discouraged, Subhuti asked), for the sake of all past dharmas not existing, Bodhisattvas are not discouraged by the great Prajñāpāramitā. And so on, extensively. In the commentary on the Abhidharmakośa, in order, one distinguishes sentient beings as truly existent and imputedly existent. Among them, the first is the conceptual thought of ordinary beings. The second is the conceptual thought of noble ones. So it is said. In the commentary on the Abhidharmakośa, the first conceptual thought of grasping, which relies on the true existence of sentient beings, is that of ordinary beings, because they have not abandoned it; while it is not that of noble ones, because they have abandoned it, and because it is the stage of what is to be abandoned by seeing. The second conceptual thought of grasping, which relies on the imputed existence of sentient beings, is that of noble ones, because Śrāvakas and Pratyekabuddhas have not abandoned it; while ordinary beings have it from the beginning.' Therefore, it is clear that the conceptual thought of grasping at reality mentioned here is the conceptual thought of ordinary beings, and the conceptual thought of grasping at imputation is the conceptual thought of Śrāvakas, Pratyekabuddhas, and noble ones. Are these generally classified as what is to be abandoned by seeing because they are opponents of the path of seeing and must be abandoned? Or, should it be said that it refers to the objects of the two conceptual thoughts, namely grasping at reality and grasping at imputation. If it is said that even ordinary beings know that all phenomena are without self, then the establishment of the first conceptual thought of grasping is not all-pervasive, because their knowledge is based on belief and mental engagement, while what is said here is intended to be rational engagement, so there is no fault. Even noble ones have (actual) grasping at reality (phenomena), because the Bhagavan said: 'Monks, after the night had passed, in the morning, I heard the sound of a jackal howling.' And so on. (Two conceptual thoughts of grasping)
་པའི་རྣམ་བཞག་མ་ཁྱབ་པོ། ། )ཞེ་ན། ཚིག་དེ་ནི་ ཐ་སྙད་ཙམ་ཡིན་གྱི་དོན་མིན་པས་སྐྱོན་མེད་དོ། །ཞེས་ཨཱརྱ་གསུངས་པས། རྫས་འཛིན་དང་ དེ་ལ་དམིགས་པ་གཉིས་སུ་འབྱེད་དམ་དཔྱད་དོ། །ཆོས་བཤེས་ནི། སོ་སྐྱེ་དོན་ནུས་པའི་རྫས་ སུ་བདེན་པར་འཛིན་པའི་རྟོག་པ་རྫས་རྟོག་དང་། འཕགས་སྐྱེ་བཏགས་ཡོད་ཙམ་དུ་བདེན་ པར་འཛིན་པའི་རྟོག་པ་བཏགས་རྟོག་ཏུ་བཞེད་དེ། སོ་སོའི་སྐྱེ་བོ་ཡུལ་དུ་བྱས་ཏེ་སྐྱེས་བུ་རྫས་ སུ་ཡོད་པར་འཛིན་པ་དང་། འཕགས་པའི་གང་ཟག་ཡུལ་དུ་བྱས་ཏེ་དེ་ལ་བཏགས་པར་ཡོད་ 2-301 པར་འཛིན་པ་ཞེས་གཟུང་བ་དང་འཛིན་པར་སྦྱར་རོ། །དེ་ལ་སོ་སོའི་སྐྱེ་བོ་དེ་དག་ནི་སྐྱེས་བུ་ ཞེས་བྱ་སྟེ། འཇིག་རྟེན་ལ་གྲགས་པའི་རྗེས་སུ་འབྲངས་པས་སོ། །དེ་དག་རྫས་སུ་ཡོད་པ་ནི་ ཡང་དག་པའི་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་དོན་བྱ་བ་ལ་མཐུ་དང་ལྡན་པ་ཟླ་བ་གཉིས་ལ་སོགས་པ་ལྟ་བུ་མིན་ པའོ། །འཛིན་པ་ནི་འདི་ནི་བདེན་ཏེ་མངོན་དུ་གྱུར་པའི་ཕྱིར་དང་། ལུང་ལས་ཀྱང་། འགྲོ་བའི་ ལས་དང་རང་བཞིན་དང་དབྱེ་བ་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ་སྙམ་མོ། །འཕགས་པའི་གང་ཟག་ དག་ནི་མྱ་ངན་ལས་འདས་པས་རབ་ཏུ་ཕྱེ་བ་ཡིན་ལ་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ནི་བཏགས་པ་ ཙམ་སྟེ། འདི་སྐད་དུ། དགེ་སློང་དག་ཆོས་ལྔ་བོ་འདི་དག་ནི་བཏགས་པ་ཙམ་སྟེ་འདས། (པ་ དང་། ) མ་འོངས་(པ་)དང་། མྱང་འདས་དང་། སོ་སོར་མ་བརྟགས་པའི་འགོག་པ་དང་། གང་ ཟག་རྣམས་ཏེ་འདི་དག་ནི་མིང་ཙམ་མོ། །ཞེས་སོ། །དེ་ལྟར་འཛིན་པ་ནི་འདི་ནི་བདེན་ཏེ་འདི་ ནི་མིང་ཙམ་དུ་ཡོད་པར་གྲགས་པས་གྲུབ་ཅིང་མིང་ཙམ་པོ་དེ་མེད་ན་སུ་ཞིག་ལམ་ལ་ནན་ ཏན་བྱེད་ཅེས་མིང་ཙམ་གྱི་ཞེན་པས་འཕགས་པའི་གང་ཟག་རྣམས་ཡོད་པར་དཔོག་པར་བྱེད་ པའོ། །ཞེས་དང་། གལ་ཏེ་འཕགས་པའི་གང་ཟག་བཏགས་ཡོད་ཙམ་དུ་རྟོག་པའང་སྐྱོན་ཡིན་ ན་མྱང་འདས་ཀྱང་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུ་ཞེས་སོགས་དང་འགལ་ཞེ་ན། དེ་ནི་མཉམ་པར་མ་བཞག་པའི་ ཤེས་པ་མངོན་ཞེན་བསྲབ་མོའི་དབང་དུ་བྱས་ལ་མཉམ་པར་བཞག་པའི་ཚེ་ནི་སྒྱུ་མ་ཙམ་དུ་ རྟོག་པའང་དགག་དགོས། ཞེས་སོ། །(བློ་གྲོས་མི་ཟད་པས་ཞུས་པའི་མདོ་ལས། གང་ལ་སེམས་ཀྱི་རྒྱུ་བ་ཡང་མེད་ ན་ཡི་གེ་ལྟ་ཅི་སྨོས་ཞེས་སོ། ། ) ཕུགས་དཀའ་བར་སྣང་ངོ་། །གཉིས་པ་ནི། རྟོག་པ་དེ་དག་ཡུལ་གྱི་དབྱེ་ བས་སོ་སོར་དགུ་བདག་ཉིད་དོ། ། གསུམ་པ་ནི། འགྲེལ་པ་དང་ལྷན་ཅིག་ཏུ་བཤད་དོ། །འགྲེལ་པ་ལ་སྔར་བཞིན་གསུམ་ ལས། དང་པོ་ནི། གོ་རིམ་བཞིན་དུ་སོ་སོའི་སྐྱེ་བོ་ལ་དམིགས་ཏེ་སྐྱེས་བུ་རྫས་སུ་ཡོད་པ་ དང་། ཉན་ཐོས་སོགས་(གསེར་)འཕགས་པའི་གང་ཟག་ལ་དམིགས་ནས་སྐྱེས་བུ་བཏགས་ 2-302 པར་ཡོད་པའི་རྟེན་ཅན་ཏེ་ཡུལ་ཅན་གྱི་འཛིན་པའི་རྟོག་པ་གཉིས་དག་ཡོད་པས་འཛིན་པར་ རྟོག་པ་གཉིས་སོ། །(ཆོས་བཤེས་ཏེ་གསེར་ར
【現代漢語翻譯】 『不遍及一切形式。』如果有人問：『是這樣嗎？』回答：『這個詞只是一個名稱，沒有實際意義，所以沒有錯誤。』正如阿雅（Ārya，聖者）所說，『是否將執著於事物和對它的關注分為兩種來考察呢？』 法友（chos bshes，佛法之友）認為：凡夫俗子認為具有作用的事物是真實存在的，這種想法是事物執著；聖者認為僅僅是假名安立的事物是真實存在的，這種想法是假名執著。也就是說，以凡夫俗子為對象，認為人是真實存在的；以聖人為對象，認為聖人是假名安立存在的，這就是所取和能取的結合。 其中，這些凡夫俗子被稱為『人』，這是因為他們遵循世俗的說法。他們認為事物是真實存在的，這並不是指在勝義諦中具有作用，如二月等虛幻之物，而是在世俗諦中具有作用。這種執著認為：『這是真實的，因為它是顯現的。』經典中也說：『因為佛陀宣說了眾生的行為、自性和差別。』 而聖人則與涅槃（mya ngan las 'das pa，梵文：nirvāṇa，梵文羅馬轉寫：nirvana，漢語字面意思：寂滅）有所區別，涅槃僅僅是假名安立。正如經文所說：『比丘們，這五種法僅僅是假名安立，即過去、未來、涅槃、非擇滅和補特伽羅（gang zag，梵文：pudgala，梵文羅馬轉寫：pudgala，漢語字面意思：人），這些都只是名稱而已。』 因此，這種執著認為：『這是真實的，因為它是以名稱存在而著稱的。』如果連名稱都不存在，誰還會努力修行呢？正是因為對名稱的執著，才能推斷出聖人的存在。 有人問：『如果認為聖人僅僅是假名安立也是一種錯誤，那麼這是否與「涅槃如幻」等說法相矛盾呢？』回答：『這是指在沒有進入等持（mnyam par ma bzhag pa，梵文：samāhita，梵文羅馬轉寫：samahita，漢語字面意思：三摩地）的粗略顯現執著的意識狀態下說的。如果進入等持，那麼就連認為事物如幻的想法也應該否定。』 （《無盡意經》中說：『如果連心的活動都沒有，更何況文字呢？』）這似乎是一個難題。 第二點：這些想法因對象的不同而各有不同，它們本身就是九種。 第三點：結合註釋進行解釋。註釋如前所述分為三部分，第一部分是：按照順序，以凡夫俗子為對象，認為人是真實存在的；以聲聞等聖人為對象，認為人是假名安立存在的。這兩種具有所依（rten can，梵文：āśraya，梵文羅馬轉寫：ashraya，漢語字面意思：依靠）的執著，即具有對象的執著，就是兩種執著。 （法友，即金）
【English Translation】 'It does not pervade all forms.' If someone asks, 'Is that so?' The answer is, 'That word is just a name, it has no actual meaning, so there is no error.' As Ārya (Noble One) said, 'Should we examine whether grasping at substance and focusing on it are divided into two?' The Dharma friend (chos bshes) believes that the thought that ordinary beings perceive things that have functional capacity as truly existent is substance-grasping, and the thought that noble beings perceive things that are merely nominally designated as truly existent is designation-grasping. That is, taking ordinary beings as objects, believing that a person is truly existent; taking noble beings as objects, believing that they are nominally designated as existent, this is the combination of what is grasped and the grasper. Among them, these ordinary beings are called 'persons' because they follow worldly conventions. Their belief that things are truly existent does not refer to having functional capacity in the ultimate sense, like illusory things such as the double moon, but to having functional capacity in the conventional sense. This grasping believes: 'This is true because it is manifest.' The scriptures also say: 'Because the Buddha has spoken of the actions, nature, and distinctions of beings.' Noble beings are distinguished by having passed beyond suffering (mya ngan las 'das pa, Sanskrit: nirvāṇa, Romanized Sanskrit: nirvana, literal meaning: cessation of suffering), and nirvana is merely a designation. As the sutra says: 'Monks, these five dharmas are merely designations: the past, the future, nirvana, non-analytical cessation, and persons (gang zag, Sanskrit: pudgala, Romanized Sanskrit: pudgala, literal meaning: person); these are just names.' Therefore, this grasping believes: 'This is true because it is known to exist as a mere name.' If even the name did not exist, who would strive on the path? It is through attachment to mere names that the existence of noble beings is inferred. Someone asks: 'If thinking that noble beings are merely nominally designated is also a fault, does this contradict statements such as 'nirvana is like an illusion'?' The answer is: 'That refers to the state of consciousness of coarse manifestation-attachment when not in meditative equipoise (mnyam par ma bzhag pa, Sanskrit: samāhita, Romanized Sanskrit: samahita, literal meaning: samadhi). When in meditative equipoise, even the thought that things are like illusions should be negated.' (From the Inexhaustible Intellect Sutra: 'If there is no movement of mind, what need is there to speak of letters?') This seems to be a difficult point. Second point: These thoughts are distinct according to the difference in objects, and they themselves are ninefold. Third point: Explained together with the commentary. The commentary, as before, is divided into three parts. The first part is: In order, taking ordinary beings as objects, believing that a person is truly existent; taking śrāvakas (hearers) and other noble beings as objects, believing that a person is nominally designated as existent. These two grasping thoughts that have a basis (rten can, Sanskrit: āśraya, Romanized Sanskrit: ashraya, literal meaning: support), that is, grasping thoughts that have an object, are the two types of grasping. (Dharma friend, i.e., gold)
ོ་ཡང་། ) ཡང་ན་རྩ་བ་བཞིན་ནོ། །འཛིན་པ་ལ་རྟོག་པས་ འཛིན་རྟོག་གམ། (འདི་དག་དགོས་སམ་དཔྱད། ) ཆོས་བཤེས་ནི། འཛིན་པ་པོ་ལ་རྟོག་པར་འཆད་དོ། ། འདིར་བཤད་འཛིན་རྟོག་གཉིས་སམ་བཅོ་བརྒྱད་ཆོས་ཅན། མཐོང་རྩེའི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་ ཡིན་ཏེ། དེའི་གེགས་བྱེད་པའམ་སྒྲིབ་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །(གསེར། ) གཉིས་པ་ནི། ཡུལ་གྱི་ སོགས་སོ། །གསུམ་པ་ནི། བཅོ་བརྒྱད་པོ་ནི་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱི་གཟུང་བའི་ཡུལ་དེ་དོན་དམ་ བདེན་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་མ་ཡིན་པའི་རང་གི་ངོ་བོ་དག་སྟེ་དེར་ཤེས་བྱའོ། །དོན་དམ་ལ་ལྟོས་ ཏེ་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཏུ་སྣང་བའི་ཕྱིར། རྟགས་གྲུབ་སྟེ། དེ་དག་ནི་ཆོས་ཅན། དེ་ཡིན་ཏེ། ཁྱོད་ཀྱི་ ཡུལ་འཛིན་པའི་ངོ་བོ་རྫས་འཛིན་བཏགས་འཛིན་ནམ་སྐྱེ་འཕགས་གཉིས་དོན་དམ་པར་ བདེན་པས་དབེན་པའི་ངོ་བོ་སྟེ་རང་བཞིན་ཡིན་པས་སོ། །ཁྱབ་སྟེ། གང་གི་ཚེ་རྟོག་པ་དེ་ དག་གི་ཡུལ་གྱི་དངོས་པོར་གྱུར་པའི་གཟུང་བའི་དོན་འཛིན་པ་གཉིས་སམ་(ཆོས་བཤེས་དངོས། ) སྐྱེ་འཕགས་གཉིས་ཁྱོད་ཀྱིས་(ཆོས་བཤེས་)བརྟགས་པ་དེ་བཞིན་དུ་དོན་དམ་པར་གཟུང་བའི་ ངོ་བོར་ཡོད་པ་མ་ཡིན་པ་དེའི་ཚེ་དེ་དག་ཡུལ་བདེན་པ་གང་གི་ཡང་འཛིན་པ་མ་ཡིན་པས་ ཁྱབ་པ་དེའི་ཕྱིར་རོ། ། ༈ རྒྱས་བཤད་ལ། གཟུང་རྟོག་རྒྱས་བཤད། གཉིས་པ་ལ། གཟུང་རྟོག་དང་། འཛིན་རྟོག་རྒྱས་བཤད་དོ། །དང་ པོ་ལ། འཇུག་ལྡོག་གཉིས་ལས། ༈ འཇུག་བྱ། དང་པོ་ལ། མཚམས་སྦྱར་ནི། གཟུང་བའི་ཞེས་སོགས་སོ། ། རྩ་བ་ལ། ཡུལ་དགུ་དང་། དེ་ལ་འཇུག་བྱར་འཁྲུལ་བ་དགུ་སྟེ། ཐེག་ཆེན་སེམས་བསྐྱེད་དེ་ བྱང་སེའམ་(དག་)བྱང་ཆུབ་ཀྱི་(སྙིང་མཆོག་)ལམ་གྱི་ངོ་བོ་ཡིན་པས་བྱང་ཆེན་པོས་དེ་བསྐྱེད་པས། ཉན་རང་གི་ས་ཐག་སྲིང་ཞིང་རྣམ་མཁྱེན་དང་ཉེའོ་སྙམ་པ་(མདོ་དག་ལྡན་)ནི། ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱི་རྟོག་ པའོ། །བདག་ནི་རྣམ་མཁྱེན་ཉིད་དུ་ཉེ་བར་གྱུར་ཏོ་སྙམ་ཡང་མི་བགྱིད་དོ། །ཞེས་སོགས་ཀྱིས་ ཤུགས་ལ་བཤད་དོ། །ཡང་ན་འགྲེལ་པ་ལྟར་རོ། །བསྒྲུབ་པའི་རྟེན་སངས་རྒྱས་ཀྱི་རིགས་ལ་ 2-303 འཇུག་པར་བྱ་སྟེ། དེ་དང་ལྡན་པས་ཉན་རང་ལས་རིང་ཞིང་རྫོགས་བྱང་དང་ཉེ་བར་གྱུར་པས་ སོ་སྙམ་པ་ནི། རིགས་ཀྱི་རྣམ་པར་རྟོག་པའོ། །ནམ་མཁའ་ནི་བདག་ནི་ལ་ལ་དང་ཉེ་ལ་ལ་ དང་རིང་ངོ་སྙམ་དུ་མི་སེམས། ནས། དེ་བཞིན་དུ་བྱང་ཆེན་ཡུམ་ལ་སྤྱོད་པ་ཡང་ཉན་རང་ལས་ རིང་རྫོགས་བྱང་ནི་ཉེའོ་ཞེས་མི་སེམས་སོ། །ཞེས་སོ། །ཐེག་ཆེན་མཐོང་སྒོམ་གྱི་ལམ་བསྒྲུབ་ པ་ལ་འཇུག་པར་བྱ་སྟེ། དེ་ལས་(སྙིང་)སྔར་བཤད་ལྟར་ཉེ་རིང་དུ་གྱུར་རོ་སྙམ་པ་(ཨཱརྱ་ཡང་)ནི། ཡང་དག་པར་འགྲུབ་པའི་རྣམ་པར་རྟོག་པའོ། །སྒྱུ་མའི་སྐྱེས་བུ་ནི་འདི་སྙམ་དུ་སྒྱུ་མ་མཁན་ དང་ཉེ། སྐྱེ་ཚོགས་དང་རིང་ཞེས་མི་སེམས་སོ། །ཞེས་
【現代漢語翻譯】 或者，就像根本頌一樣。執著于所緣而產生的分別念，是執著所緣的分別念嗎？（這些需要嗎？請思考。）法友（Dharmamitra）認為，這是對執著者的分別唸的解釋。 這裡所說的所緣分別念和能取分別念，或者十八界，是見道的違品，因為它們是見道的障礙或遮蔽。（金） 第二種是，境等的分別念。 第三種是，十八界，作為法，你的所取境並非如實符合勝義諦，而是其自身的體性，應該如此理解。因為相對於勝義諦而言，它們顯現為顛倒。 理由成立，因為這些法，是你的境，執著的體性，無論是實執還是假執，或者是凡夫還是聖者，都遠離了勝義諦的真實性，是其自性。 周遍成立，當這些分別唸的對境，也就是所取的對象，無論是兩種執著（法友的觀點），還是凡夫和聖者，你（法友）所分別的，並非如實存在於勝義諦的所取境中時，那麼這些分別念就不是對任何真實境的執著，這是周遍成立的。 廣釋：所緣分別唸的廣釋。 分為兩部分：所緣分別念和能取分別唸的廣釋。 第一部分分為：進入和返回兩方面。 進入。 第一部分：連線詞是：『所取的』等等。 根本頌：九種境，以及誤認為進入這九種境的情況：大乘發心，即菩薩，或者（清凈的）菩提（精華）是道路的體性，因此由大菩薩生起，認為這會延長聲聞和獨覺的道路，並接近一切智智（圓滿的），這是自性的分別念。 『我不應該認為我已經接近一切智智。』等等，通過暗示來解釋。或者按照註釋來解釋。應該進入證悟的所依，即佛性，因為具備佛性，所以認為這會遠離聲聞和獨覺，並接近圓滿菩提，這是種性的分別念。 『虛空不會認為我接近某些，遠離某些。』等等。同樣，行持大乘般若波羅蜜多，也不會認為這會遠離聲聞和獨覺，並接近圓滿菩提。 應該進入修習大乘見道和修道，因此（精華）如前所述，認為這會變得接近或遠離（聖者），這是如實成就的分別念。 『幻化的人不會認為我接近幻術師，遠離大眾。』等等。
【English Translation】 Or, like the root verses. Is the conceptualization that arises from clinging to an object the conceptualization of clinging to an object? (Are these necessary? Please consider.) Dharmamitra explains this as conceptualization of the clinger. Here, the conceptualization of the object and the conceptualization of the subject, or the eighteen elements, are the opposite of the path of seeing, because they are obstacles or obscurations to it. (Gold) The second is the conceptualization of objects, etc. The third is, the eighteen elements, as dharmas, your object of grasping is not truly in accordance with ultimate truth, but is its own nature, which should be understood as such. Because in relation to ultimate truth, they appear as inverted. The reason is established, because these dharmas are your object, the nature of clinging, whether it is substantial clinging or imputed clinging, or whether it is ordinary beings or noble ones, they are devoid of the truth of ultimate truth, it is their own nature. The pervasion is established, when the object of these conceptualizations, that is, the object of grasping, whether it is the two clingings (Dharmamitra's view), or ordinary beings and noble ones, what you (Dharmamitra) conceptualize, is not truly present in the object of grasping in ultimate truth, then these conceptualizations are not clinging to any true object, this is the established pervasion. Extensive explanation: Extensive explanation of the conceptualization of the object. Divided into two parts: Extensive explanation of the conceptualization of the object and the conceptualization of the subject. The first part is divided into: entering and returning. Entering. The first part: The connecting word is: 'the object of grasping' etc. Root verses: Nine objects, and the nine situations of mistakenly entering into these: The generation of Bodhicitta in the Mahayana, that is, the Bodhisattva, or (pure) Bodhi (essence) is the nature of the path, therefore generated by the great Bodhisattva, thinking that this will prolong the path of the Hearers and Solitary Realizers, and approach omniscience (complete), this is the conceptualization of self-nature. 'I should not think that I have approached omniscience.' etc., explained by implication. Or explained according to the commentary. One should enter into the basis of accomplishment, that is, the Buddha-nature, because possessing it, therefore thinking that this will distance from the Hearers and Solitary Realizers, and approach perfect enlightenment, this is the conceptualization of lineage. 'The sky does not think that I am close to some, far from some.' etc. Likewise, practicing the Great Mother Prajnaparamita, one does not think that this will distance from the Hearers and Solitary Realizers, and approach perfect enlightenment. One should enter into the practice of the Mahayana path of seeing and the path of cultivation, therefore (essence) as mentioned before, thinking that this will become close or distant (noble one), this is the conceptualization of truly accomplishing. 'The illusory person does not think that I am close to the magician, far from the crowd.' etc.
སོགས་དོན་སྔར་ལྟར་རོ། །གཟུགས་ བརྙན་བཞིན་དུ་དོན་དམ་པར་དམིགས་པ་མེད་པ་ལ་འཇུག་པར་བྱ་སྟེ། དེ་ལས་ཉན་རང་རིང་ ཞིང་རྫོགས་བྱང་ཉེ་བས་སོ་སྙམ་པ་ནི། ཤེས་པའི་དམིགས་པ་མ་འཁྲུལ་བ་སྟེ་(དག་)དམིགས་ པ་མེད་པའི་རྣམ་རྟོག་གོ །ཨཱརྱ་(གནད་གཅིག)ནི། དམིགས་པའི་རྣམ་རྟོག ཅེས་སོ། །གཟུགས་ བརྙན་ནི། འདི་ལྟར་བདག་ལས་དམིགས་པ་གང་གིས་གཟུགས་བརྙན་འབྱུང་བ་དང་ཉེ་མེ་ ལོང་ངམ་སྣོད་ཆུས་གང་བ་དང་རིང་ངོ་ཞེས་མི་སེམས་སོ། །དེ་བཞིན་དུ་སྔར་ལྟར་རོ། །རྣམ་ པར་མི་རྟོག་པའི་ཤེས་པ་ནི་གཉེན་པོ་དང་། རྣམ་རྟོག་ནི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་ཡིན་པས། བླང་ དོར་ལ་འཇུག་པར་བྱའོ་སྙམ་པ་(མདོ་དོན་དངོས་ཟླ་ཟེར་ཨཱརྱ། )ནི། མི་མཐུན་ཕྱོགས་དང་གཉེན་པོའི་ རྟོག་པའོ། །དེ་པ་ལ་སྡུག་པའམ་མི་སྡུག་པ་མ་མཆིས་སོ། །དེ་བཞིན་དུ་ཤེར་པ་ལ་ཡང་སྡུག་ པའམ་མི་སྡུག་པར་གྱུར་པ་གང་ཡང་མ་མཆིས་སོ། །སོགས་དེ་ལྟར་བླང་དོར་བྱས་པས། མི་ མཐུན་ཕྱོགས་དེ་ཟད་པ་ལས་ (དག་ལྡན་དངོས་)གཉེན་པོ་བདག་གིས་ཐོབ་པར་འགྱུར་རོ་སྙམ་པ་ནི། རང་གིས་རྟོགས་པའི་རྣམ་པར་རྟོག་པའོ། །དེ་པ་སངས་རྒྱས་ནི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་ཐམས་ཅད་ སྤངས་པའོ། །དེ་བཞིན་དུ་བྱང་ཆེན་ཡུམ་ལ་སྤྱོད་པ་ཡང་རྣམ་རྟོག་ཐམས་ཅད་སྤངས་པ་སྟེ། ཞེས་སོགས་བྱང་སེ་ནི་རྫོགས་བྱང་ལ་ཉེ་ཞིང་ཐེག་དམན་ཐག་བསྲིང་བར་བྱེད་པ་པོའོ་སྙམ་ 2-304 པ་(ཨཱརྱ་རད་ཀིར། )ནི། བྱེད་པའི་རྣམ་རྟོག་གོ །དེ་པས་སྤྲུལ་བ་ནི་བདག་ལས་ཉན་རང་གིས་རིང་ བླ་མེད་རྫོགས་ཆུབ་ཉེའོ་མི་སེམས་སོ། །དེ་བཞིན་དུ་བྱང་ཆེན་ཡུམ་ལ་སྤྱོད་པ་(ཉན་རང་རིང་རྫོགས་ བྱང་ཉེ་བར་མི་སེམས། )ཡང་ངོ་། །བྱེད་པ་དེའི་ལས་གཉེན་པོའི་ཕྱོགས་བསྒོམ་པ་ལ་འཇུག་གོ་སྙམ་ པ་ནི། ལས་ཀྱི་རྣམ་རྟོག་(རད་ཀིར་ཡང་། )གོ །དེ་པས་སྤྲུལ་བ་ཞིག་སྤྲུལ་སྟེ་(སྤྲུལ་བ་)དེ་ནི་དོན་གང་ གི་སླད་དུ་སྤྲུལ་བའི་དོན་སྦྱོར་(བ་སྟེ་བྱེད་ཅིང་བྱས་སོ་ཞེས་)ཏེ་སྤྲུལ་བ་ནི་མི་རྟོག་(སྙིང་)ཅེས་སོགས་ཏེ། སྤྲུལ་བའི་བྱ་བའི་དཔེས་ཞེས་ཨཱརྱའོ། །འབྲས་བུ་མི་མཐུན་ཕྱོགས་(ཀུན་རད་)ཟད་པ་ཐོབ་པར་ བྱའོ་(དོན་ཨཱརྱ། )སྙམ་པ་ནི། འབྲས་(བྱ་བ་འབྲས་བུ་དང་བཅས་པའི་ཞེས་ཨཱརྱ། )བུའི་རྣམ་རྟོག་གོ །ཤིང་ མཁན་ནམ་སོགས། ནས། འཁྲུལ་འཁོར་ནི་མི་རྟོག་རྣམ་པར་མི་རྟོག་གོ །དེ་བཞིན་དུ་ཡུམ་ ཡང་དོན་གང་གི་སླད་དུ་བརྗོད་པའི་དོན་དེ་བགྱིད་ཀྱང་མི་རྟོག ཅེས་སོ། །དག་སྙིང་གཙོར་ བྱས་ཤིང་མདོ་མཚམས་ཨཱརྱ་སོགས་དང་རད་ཀིར་ཡང་ལ་ལ་སྟེ་ལེགས་པར་བཀོད་དོ། ། བསྡུ་ན། ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱི་རྣམ་རྟོག་སོགས་འདིར་བཤད་རྣམ་པ་དགུ་བོ་དེ་ནི་ཆོས་ཅན། མཐོང་ རྩེའི་སྤང་བྱ་འཇུག་པའི་ཕྱོགས་ཀྱི་རྟེན་ཅན་གྱི་རྟོག་པར་འདོད་དོ། །མཐོང་རྩེ་ཉེ
【現代漢語翻譯】 等等意義如前所述。如同影像一般，應當專注于無實義之境。認為遠離聲聞緣覺，接近圓滿菩提，這是不迷惑的智慧所緣，即無所緣的分別念。（要點一）是所緣的分別念。影像：例如，我不會去想什麼東西離產生影像的來源近，什麼東西離鏡子或盛滿水的容器遠。同樣，如前所述。不分別的智慧是敵對的，分別念是不利的一方。認為應當進入取捨之境（經文要點如日月光芒般明亮）。這是對不利方和敵對者的分別念。彼處無可愛或不可愛。同樣，在智慧中也沒有任何可愛或不可愛。等等，像這樣進行取捨。認為通過消滅不利的一方，我將獲得敵對的一方（具足清凈的要點）。這是對自我證悟的分別念。佛陀已捨棄一切分別念。同樣，行於大乘之母（般若波羅蜜多）也是捨棄一切分別念。等等，菩薩認為接近圓滿菩提，遠離小乘（要點）。這是能作者的分別念。因此，化身不會去想化身離聲聞緣覺遠，離無上圓滿菩提近。同樣，行於大乘之母（般若波羅蜜多）也是如此。認為能作者的行為是進入修習敵對的一方。這是行為的分別念（也是要點）。因此，化身化現（化身），爲了何種目的而化現，將化現的目的結合起來（即做著並已做完），化身是不分別的（心）。等等，以化身的行為為例證。認為應當獲得消滅不利方的果實（一切）。這是果實的分別念。木匠等等。直到，輪轉是不分別的，是不分別的。同樣，大乘之母（般若波羅蜜多）也是爲了何種目的而說，做著那件事也是不分別的。等等。要點主要在於經文的要點等等，以及要點，有些地方安排得很好。 總而言之，自性分別念等等，此處所說的九種分別念，都是具有所見之頂的應斷除的，是具有進入之境的所依的分別念。所見之頂附近。
【English Translation】 Etc., the meaning is as before. Like an image, one should engage in that which is without ultimate aim. Thinking that it is far from the Shravakas and Pratyekabuddhas, and close to perfect enlightenment, this is the undeluded object of knowledge, which is the non-objective conceptualization. (Key point one) is the conceptualization of the object. Image: For example, I don't think about what is close to the source from which the image arises, and what is far from the mirror or the vessel filled with water. Similarly, it is as before. Non-conceptual wisdom is the antidote, and conceptualization is the unfavorable side. Thinking that one should engage in acceptance and rejection (the essence of the sutra is as bright as the rays of the sun and moon). This is the conceptualization of the unfavorable side and the antidote. There is no loveliness or unloveliness there. Similarly, in wisdom, there is nothing that has become lovely or unlovely. Etc., by accepting and rejecting in this way. Thinking that by exhausting the unfavorable side, I will attain the antidote (the essence of purity). This is the conceptualization of self-realization. The Buddha has abandoned all conceptualizations. Similarly, practicing the Great Mother (Prajnaparamita) is also abandoning all conceptualizations. Etc., the Bodhisattva thinks that he is close to perfect enlightenment and keeps the lesser vehicle far away (key point). This is the conceptualization of the agent. Therefore, the emanation does not think that the emanation is far from the Shravakas and Pratyekabuddhas and close to the unsurpassed perfect enlightenment. Similarly, practicing the Great Mother (Prajnaparamita) is also like that. Thinking that the action of the agent is to engage in meditating on the side of the antidote. This is the conceptualization of action (also a key point). Therefore, one emanation emanates another (emanation), for what purpose does it emanate, combining the purpose of the emanation (i.e., doing and having done), the emanation is non-conceptual (heart). Etc., taking the example of the action of the emanation. Thinking that one should attain the exhaustion of the fruit of the unfavorable side (all). This is the conceptualization of the fruit. Carpenter, etc. Until, the wheel is non-conceptual, is non-conceptual. Similarly, the Great Mother (Prajnaparamita) also does not conceptualize even while doing that which is spoken for what purpose. Etc. The key point is mainly the key points of the sutra, etc., and the key points, some places are well arranged. In summary, the conceptualization of self-nature, etc., the nine types of conceptualization spoken of here, are all conceptualizations that have the object of reliance of the side of entering, which should be abandoned from the peak of what is seen. Near the peak of what is seen.
ར་བསྡོགས་ ཀྱི་གཞོམ་བྱ་གང་ཞིག བྱང་སེས་བླང་བྱའི་ཆོས་ལ་དམིགས་ནས་དོན་ལ་འཇུག་བྱར་འཁྲུལ་ རྟོག་ཡིན་པས་སོ། །ཆོས་ཅན་རེ་རེར་ཡང་ངོ་། །མདོ་ནས་གཉེན་པོ་དངོས་སུ་བསྟན་ནས་ ཤུགས་ལ་བཤད་དོ། །ཞེས་དག་ལྡན་ཏེ་དེ་ཁོ་ནའོ། །འགྲེལ་པ་ལ། དང་པོ་ཡུལ་དགུ་ལ་སྦྱར་ ན། དོན་དམ་པར་ཡུམ་སོགས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་དབེན་པས་འབྲས་བུ་བྱང་ཆུབ་ཀྱང་དབེན་པའི་ ཕྱིར། དོན་དམ་པར་བྱང་ཆུབ་མ་རྟོགས་པ་སྟེ་འཚང་མི་རྒྱ་བ་དེ་གནས་(མདོ་)ལུགས་ཀྱི་ངོ་ བོའམ་རང་བཞིན་ཡིན་པ་སྟེ་མདོ་དང་ཨཱརྱ་དང་མཐུན་ནོ། །ཡང་ན་སྔར་ལྟར་མི་རྒྱ་ཡང་ཀུན་ རྫོབ་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་དང་ཡུམ་ཆོས་ཅན། (སྙིང་)རྫོགས་བྱང་གི་ལམ་གྱི་ངོ་བོ་ཉིད་ཡིན་ཏེ། ཀུན་རྫོབ་དུ་བྱང་ཆེན་དུ། འཚང་རྒྱ་བྱེད་ཀྱི་དངོས་པོ་ཡིན་པས་སོ། །དེས་ན་བྱང་སེའི་འཇུག་ 2-305 བྱ་ཡིན་ཏེ་ཞེས་དང་། དེ་ལ་འཇུག་བྱར་རྟོག་པ་ནི་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱི་རྟོག་པ་ཞེས་སོགས་གཞན་ལ་ ཡང་སྦྱར་རོ། །དག་སའི་སེམས་ཀྱི་ཆོས་ཉིད་ཆོས་ཅན། (དག་ལྡན་དོན། ) སངས་རྒྱས་ཀྱི་རིགས་ སུ་ངེས་ཏེ། ས་བརྒྱད་པ་མི་གཡོ་བ་སོགས་དག་སར་འཇུག་ངེས་ཀྱི་རིགས་ཡིན་པས་སོ། །(ས་ བདུན་པའི་བར་དུ་རིགས་མ་ངེས་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་གསེར་རོ། ། ) ཐེག་ཆེན་ཚོགས་སྦྱོར་ཆོས་ཅན། ཐེག་ཆེན་ མཐོང་བ་དང་སོགས་པ་བསྒོམ་པའི་ལམ་ཡང་དག་པར་འགྲུབ་བྱེད་ཡིན་ཏེ། དོན་དམ་པར་ ཆོས་ཐམས་ཅད་དམིགས་མེད་(གསེར་)སྒྱུ་མ་ལྟ་བུར་རྟོགས་ནས་བསྒོམ་པའི་སོ་སྐྱེའི་ཐར་ལམ་ ཡིན་པས་སོ། །(ཁྱབ་སྟེ་དམིགས་པ་དང་བཅས་པའི་མཐོང་ལམ་སོགས་ཐོབ་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་གསེར། ) ཤེས་ བྱ་ཆོས་ཅན། གཉིས་མེད་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་དམིགས་པ་མ་འཁྲུལ་ཏེ། ཆོས་ཐམས་ཅད་བདེན་མེད་ སྣང་བརྙན་(ནི་གཟུགས་བརྙན་ཞེས་ཟླ་ཟེར་ཐུབ་དགོངས་སུ་བཤད། )ཙམ་དུ་ཟད་པས་སོ། །བྱང་སེ་མཐོང་ ལམ་པ་ཆོས་ཅན། མི་མཐུན་ཕྱོགས་འདོར་ཞིང་གཉེན་པོ་ལེན་ཏེ། བདེན་འཛིན་རྟོག་པའི་ སྐྱོན་མཐོང་བ་སྔོན་དུ་འགྲོ་བའི་སྒོ་ནས་དོར་བར་བྱ་སྟེ་བྱེད་དེ། མི་རྟོག་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་ མཐོང་ནས་བླང་བར་བྱ་བ་སྟེ་ལེན་པས་སོ། །རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཆོས་ཅན། རང་གིས་ རྫོགས་བྱང་རྟོགས་པ་སྟེ་ཐོབ་སྟེ། མཁྱེན་གསུམ་ལམ་གྱི་སྤང་བྱ་དྲི་མ་(གཟུང་རྟོག་སོགས་ཅེས་གསེར་ )ཐམས་ཅད་དང་བྲལ་བའི་སྐྱེས་བུ་ཉིད་ཀྱིས་(གསེར་)སོ། །ཉན་ཐོས་དང་སོགས་པ་རང་སངས་ རྒྱས་ཀྱི་ས་ཆོས་ཅན། བྱང་སེས་ཐག་བསྲིང་བར་བྱེད་དེ། རྟོགས་(གསེར་)པ་དམན་ཞིང་སྤངས་ པ་གྱ་ནོམ་(དོན་དགོས་ཏེ་ཀྱ་ནོམ་འགོག་བདེན་ལ་བཤད་པས་སོ། ། )པ་མ་ཡིན་པའི་ས་ཡིན་པ་ཉིད་ཀྱིས་སོ། ། སངས་རྒྱས་ཆོས་ཅན། སེམས་ཅན་གྱི་དོན་བྱེད་པའི་འཕྲིན་ལས་ཅན་ཡིན་ཏེ། སེམས་ཅན་ གྱི་བསམ་པ་ཇི་ལྟ་བ་དང་མཐུན་པར
【現代漢語翻譯】 問：什麼是應被摧毀的『拉堆』（ར་བསྡོགས་，梵文：rāśi，堆積）？答：菩薩對於應證悟之法執著，誤以為是可進入的實有，這是錯覺。 對於每個『法』（ཆོས་，dharma）也是如此。經文中直接指出了對治法，並暗示了其含義。這完全符合『達登』（དག་ལྡན，梵文：viśuddha，清凈）。 註釋中說：首先，如果應用於九種境，那麼，就勝義諦而言，由於遠離了『母』（ཡུམ，梵文：mātṛ，般若波羅蜜多）等一切，因此，果位菩提也遠離了。就勝義諦而言，未證悟菩提，即不證悟，這是『涅槃』（མྱ་ངན་ལས་འདས་པ，梵文：nirvāṇa，寂滅）的本質或自性，與經和聖者相符。或者，如前所述，即使不證悟，但在世俗諦中，發心和『母』（ཡུམ，梵文：mātṛ，般若波羅蜜多）是圓滿菩提道的自性，因為在世俗諦中，它們是證悟成佛的物質。 因此，它們是菩薩應進入的，並且認為可以進入是自性的錯覺等等，也可以應用於其他方面。 清凈之地的心的法性，一定是佛的種姓，因為第八地不動地等一定是進入清凈之地的種姓。（因為直到第七地，種姓還不確定，這是金子的說法。） 大乘資糧道和加行道，是圓滿成就大乘見道和修道之道的因素，因為就勝義諦而言，它們是證悟一切法無所緣，如幻如化的凡夫解脫道。（因為有執著的見道等無法獲得，這是金子的說法。） 所知法，對二取不成立的智慧的對境沒有錯謬，因為一切法都只是無實顯現的影像（月稱在《入中論》中解釋說，這是指影像）。 菩薩見道者，捨棄不順品，取證順品，即通過預先看到執實分別的過患而捨棄它，並通過看到無分別智慧的功德而取證它。 圓滿的佛陀，自己證悟了圓滿菩提，即獲得了它，因為他是遠離了三智道之所斷一切垢染（如能取所取分別等，這是金子的說法）的補特伽羅（གང་ཟག，梵文：pudgala，人）。 聲聞和獨覺的地位，被菩薩拉長了距離，因為他們的證悟低下，斷證不圓滿。 佛陀，是做利益有情事業的，因為他以符合有情意樂的方式行事。
【English Translation】 Q: What is the 'Ra-drog' (ར་བསྡོགས་, Skt: rāśi, heap) that should be destroyed? A: Bodhisattvas are mistaken in clinging to the Dharma that should be realized, thinking it is a real thing that can be entered. This is also true for each 'Dharma' (ཆོས་, dharma). The scripture directly points out the antidote and implies its meaning. This is completely in accordance with 'Dagden' (དག་ལྡན, Skt: viśuddha, pure). The commentary says: First, if applied to the nine objects, then, in terms of ultimate truth, because of being separated from all such as 'Mother' (ཡུམ, Skt: mātṛ, Prajñāpāramitā), the fruit of Bodhi is also separated. In terms of ultimate truth, not realizing Bodhi, that is, not attaining enlightenment, is the essence or nature of 'Nirvana' (མྱ་ངན་ལས་འདས་པ, Skt: nirvāṇa, cessation), which is in accordance with the Sutra and the Aryas. Or, as mentioned before, even if not enlightened, in conventional truth, the generation of Bodhicitta and 'Mother' (ཡུམ, Skt: mātṛ, Prajñāpāramitā) are the nature of the path to perfect enlightenment, because in conventional truth, they are the substance of attaining Buddhahood. Therefore, they are what Bodhisattvas should enter, and the perception that they can be entered is the illusion of self-nature, etc., which can also be applied to other aspects. The Dharma nature of the mind in the pure land must be the lineage of the Buddha, because the eighth Bhumi, the immovable, etc., must be the lineage of entering the pure land. (Because until the seventh Bhumi, the lineage is uncertain, this is what Gold said.) The Mahayana accumulation and preparation paths are the factors that perfectly accomplish the Mahayana seeing and meditation paths, because in terms of ultimate truth, they are the path of liberation for ordinary beings who realize that all Dharmas are without object and like illusions. (Because the seeing path with attachment, etc., cannot be obtained, this is what Gold said.) The knowable Dharma, the object of wisdom that does not establish dualistic appearance is not mistaken, because all Dharmas are merely unreal appearances (Chandrakirti explains in the 'Entering the Middle Way' that this refers to images). The Bodhisattva on the seeing path abandons unfavorable factors and takes up favorable factors, that is, by first seeing the faults of clinging to reality, it is abandoned, and by seeing the merits of non-conceptual wisdom, it is taken up. The fully enlightened Buddha himself realized perfect enlightenment, that is, obtained it, because he is the person (གང་ཟག, Skt: pudgala, person) who is free from all defilements (such as the appearance of grasper and grasped, etc., this is what Gold said) that are to be abandoned on the path of the three wisdoms. The status of Shravakas and Pratyekabuddhas is lengthened by Bodhisattvas, because their realization is inferior and their abandonment is not complete. The Buddha is one who performs the activity of benefiting sentient beings, because he acts in accordance with the inclinations of sentient beings.
་ཉན་ཐོས་སོགས་(གསེར་)སུ་སྤྲུལ་ནས་མངོན་མཐོ་ངེས་ ལེགས་སོགས་འགྲོ་དོན་བསྒྲུབས་པས་སོ། །ཆོས་ཅན། སྐལ་ལྡན་གྱི་སྐྱེ་བོ་ཐམས་ཅད་འབྲས་ བུ་མྱང་འདས་ཆེན་པོ་ལ་དགོད་པར་བྱ་བ་སྟེ་བྱེད་དེ། གཞན་དད་པར་བྱེད་སོགས་(གསེར་དོན་ 2-306 )ཡང་དག་པའི་ཐབས་ལ་མཁས་པ་མཐར་ཐུག་པའི་སྟོབས་ཀྱིས་སོ། །ཡུལ་དེ་རྣམས་ལ་ཅི་ རིགས་པར་དམིགས་ནས་གཟུང་བར་བྱ་བ་སྟེ་བླང་བྱ་ཉིད་དུ་བྱས་ནས་འཇུག་པར་བྱའོ་ཞེས་ བྱ་བར་འཁྲུལ་རྟོག་ནི། གཟུང་རྟོག་དང་པོ་འཇུག་པའི་ཕྱོགས་ཀྱི་རྟེན་ཅན་གྱི་མཚན་ཉིད་དོ། ། དེར་འཁྲུལ་བའི་རྒྱུ་མཚན་ནི། ཡང་དག་པའི་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་སྐྱོན་མེད་ཅིང་བྱང་སེའི་བླང་བྱར་ གནས་པ་ཉིད་ཀྱིས་སོ། །དབྱེ་ན། རྣམ་པ་དགུའོ། །དེས་ན། དགུ་བོ་དེ་ཆོས་ཅན། མཐོང་ ལམ་རྩེ་སྦྱོར་གྱི་སྦྱོར་བའི་གནས་སྐབས་ཀྱི་སྤང་བྱར་བྱམས་པ་བཞེད་པ་ཡིན་ནོ། །དེའི་ཉེར་ བསྡོགས་(ཆོས་བཤེས་)ཀྱི་གཞོམ་བྱ་ཡིན་པས་སོ། །སྦྱོར་བ་(བོད་རྣམས་བར་ཆད་མེད་ལམ་ཟེར་ཏེ་ནོར་རོ། ། ) ནི། མཐོང་ལམ་གྱི་བསམ་གཏན་གྱི་ཁྱད་པར་རོ། །ཞེས་གསེར་རོ། ། ༈ ལྡོག་བྱ། གཉིས་པ་ལ། མཚམས་སྦྱར་ནི། གཟུང་བའི་ཞེས་སོགས་སོ། །རྩ་འགྲེལ་ནི། གནས་ སྐབས་ཉན་ཐོས་སུ་རིགས་ངེས་པའི་སྦྱོར་ལམ་པ་ཆོས་ཅན། རྟོགས་པ་དམན་པ་ཅན་ཉིད་ ཡིན་ཏེ། (ཤེར་ཕྱིན་དང་བྲལ་བས་སོ་ཞེས་དག་ལྡན། ) སྲིད་པ་འཁོར་བ་དང་ཞི་བ་མྱང་འདས་གང་རུང་ ཞིག་ཏུ་ལྟུང་བའི་རྟོགས་པ་ཅན་ཉིད་ཀྱིས་ཕྱིར་རོ། །དེ་ཡུམ་ཤེར་ཕྱིན་དང་བྲལ་བས་སོ་ཞེས་ དག་ལྡན་ནོ། །དེ་ལ་ལྡོག་བྱར་རྟོག་པ་རྟོགས་པ་དམན་པའི་རྟོག་པའོ། །འོག་རྒྱང་རིང་བོར་ ལེའུ་ང་གསུམ་པར། རབ་འབྱོར། འདི་ལྟ་སྟེ། དཔེར་ན། ཉི་མ་དང་ཟླ་བའི་དཀྱིལ་འཁོར་ ནི་གླིང་བཞིར་ལས་བྱེད་ཅིང་གླིང་བཞིའི་རྗེས་སུ་འགྲོའོ། ། ཡུམ་ཡང་ཕྱིན་ལྔར་ལས་བྱེད་ཅིང་ ཕྱིན་ལྔའི་རྗེས་སུ་འགྲོ་ཡུམ་དང་བྲལ་ན་ལྔའི་མིང་མི་ཐོབ། ཅེས་སོགས་སོ། །(འདིས་ཡུམ་དང་སྙིང་ རྗེས་ཕྱིན་ལྔ་འཁོར་འདས་སུ་མི་ལྟུང་བར་བསྟན་པས་རྟོག་པ་འཕངས་སོ་ཞེས་ཨཱརྱ། ) ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱིས་བདེན་ མེད་དངོས་སུ་ད་ལྟ་ནས་རྟོགས་པར་འཛིན་པའི་ཡོངས་འཛིན་མེད་དེ། (ཡུམ་མེད་པས་སོ་ཞེས་དག་ ལྡན། ) དེ་ལྟར་འཛིན་པའི་ཐེག་ཆེན་དགེ་བཤེས་ཐབས་མཁས་དང་བྲལ་བ་ཉིད་ཀྱིས་སོ། །དེ་ ལ་ལྡོག་བྱར་རྟོག་པ་ཡོངས་འཛིན་མེད་པའི་རྣམ་རྟོག་(ཨཱརྱ་)གོ །ཁྱིམ་ཐབ་མེད་པའི་བུད་མེད་ 2-307 དེ་འཕྱོན་མ་བས་ཚུགས་སླ། ཁྱིམ་ཐབ་དཔའ་བོས་བསྲུངས་བ་ལ་མི་ཚུགས་པ་བཞིན་ལྔ་ཡང་ ཡུམ་དང་བྲལ་ན་བདུད་སོགས་ཀྱིས་ཚིགས་སླ། མ་བྲལ་ན་མི་ཚུགས་པར་རོ། །ཆོས་ཅན། རྫོགས་བྱང་སྒྲུབ་པའི་ལམ་གྱི་རྣམ་པ་མ་ཚང་(ཡུམ་དང་བྲལ་བས་སོ་དག་ལྡན་)སྟེ། འཛིན་རྟོག་སོགས་
【現代漢語翻譯】 例如，（將聲聞等）化為黃金，從而成辦增上生和決定勝等利益眾生的事業。有法：一切具緣的眾生都應被安置於涅槃大果之中，這是因為他們精通使他人信服等（黃金之義）的正道，並具有究竟的力量。對於這些對境，應根據情況分別執取，即將其作為應取之物而行，這種錯覺分別念，是屬於能取分別念，是初入道的所依之相。產生這種錯覺的原因是：在真實的名言中，它是無過失的，並且安住于菩薩的應取之處。分類有九種。因此，這九者，有法：是見道頂加行位的所斷，這是慈氏菩薩的觀點。因為它是此道的近取（善知識）所破之物。加行（藏人稱之為無間道，是錯誤的。）是見道禪定的殊勝之處。如是說（黃金）。 第二，遮遣。連線文是：『能取』等。根本和註釋是：處於聲聞種姓決定的加行道者，有法：是具有下劣證悟者，（因為與般若波羅蜜多相離故，此為校對語）。因為他們是會墮入輪迴或寂滅涅槃的證悟者。這是因為他們與般若波羅蜜多相離故，此為校對語。對此，應遮遣的分別念是下劣證悟的分別念。在下文《遙遠品》第五十三品中，彌勒菩薩說：『例如，太陽和月亮的輪圓在四大部洲中起作用，並隨之執行。般若波羅蜜多也對五度起作用，並隨之執行，若離般若波羅蜜多，則不得五度之名。』（阿雅認為，這表明了般若波羅蜜多和悲心使五度不墮入輪迴和涅槃，從而遮遣了分別念。）有法：你現在沒有執取無實有為真實的引導者，（因為沒有般若波羅蜜多故，此為校對語）。因為如此執取的，是大乘善知識，是與方便善巧相離者。對此，應遮遣的分別念是沒有引導者的分別念（阿雅）。沒有丈夫的女人比妓女更容易放蕩，就像沒有英雄守護的家庭容易被侵犯一樣，五度若離般若波羅蜜多，則容易被魔等所乘，不離則不能侵犯。有法：成就圓滿菩提道的行相不圓滿（因為與般若波羅蜜多相離故，此為校對語），即是執取分別念等。
【English Translation】 For example, (transforming Hearers, etc.) into gold, thereby accomplishing the benefit of beings such as higher realms and definite goodness. Dharmas: All fortunate beings should be placed in the great fruit of Nirvana, because they are skilled in the correct means of making others believe, etc. (meaning of gold), and have ultimate power. For those objects, one should grasp them according to the circumstances, that is, take them as things to be taken and act accordingly. This mistaken conceptualization is a conceptualization of the grasper, which is the characteristic of the basis of the initial entry into the path. The reason for this error is that in the true conventional truth, it is faultless and abides in the place where Bodhisattvas should take. There are nine types of classification. Therefore, these nine, Dharmas: are to be abandoned in the state of joining the peak of the seeing path, which is the view of Maitreya Bodhisattva. Because it is what is destroyed by the proximate (spiritual friend) of this path. Joining (Tibetans call it the uninterrupted path, which is wrong.) is the excellence of the meditation of the seeing path. Thus it is said (gold). Second, negation. The connecting text is: 'Grasper', etc. The root and commentary are: The practitioner of the path of joining who is determined to be of the Hearer lineage, Dharmas: is one who has inferior realization, (because it is separated from Prajnaparamita, this is a proofreading statement). Because they are realizers who will fall into either samsara or peaceful Nirvana. This is because they are separated from Prajnaparamita, this is a proofreading statement. To this, the conceptualization to be negated is the conceptualization of inferior realization. In the following fifty-third chapter of 'Far Away', Maitreya said: 'For example, the circles of the sun and moon function in the four continents and follow them. Prajnaparamita also functions on the five perfections and follows them, and if it is separated from Prajnaparamita, it will not get the name of the five perfections.' (Arya believes that this shows that Prajnaparamita and compassion do not make the five perfections fall into samsara and Nirvana, thus negating the conceptualization.) Dharmas: You do not have a guide who now grasps the unreal as real, (because there is no Prajnaparamita, this is a proofreading statement). Because those who grasp in this way are Mahayana spiritual friends who are separated from skillful means. To this, the conceptualization to be negated is the conceptualization of no guide (Arya). A woman without a husband is easier to be promiscuous than a prostitute, just as a family without a hero to protect it is easily violated. If the five perfections are separated from Prajnaparamita, they are easily taken advantage of by demons, etc., and if they are not separated, they cannot be violated. Dharmas: The aspect of the path to accomplish perfect enlightenment is incomplete (because it is separated from Prajnaparamita, this is a proofreading statement), that is, the conceptualization of grasping, etc.
ཤེས་སྒྲིབ་མཐའ་དག་གི་གཉེན་པོ་ཚང་བ་མ་ཡིན་པ་ཉིད་ཀྱིས་སོ། །དེ་ལ་ལྡོག་བྱར་རྟོགས་ པ་ལམ་གྱི་རྣམ་པ་མ་ཚང་རྟོག་(སྙིང་མཆོག་)གོ །དཔེར་ན། གཡུལ་དུ་འགྲོ་བའི་སྐྱེས་བུ་གོ་ཆ་ ཚང་ཞིང་མཚོན་ཆ་ཐོགས་པ་དགྲས་མི་ཚུགས་(བཏུས་)སོ། །དེ་བཞིན་དུ་ལྔ་ཡང་ཡུམ་དང་མ་ བྲལ་ན་བདུད་དམ་བདུད་རིས་ཀྱི་ལྷའམ། ལྷག་(གང་ཟག་)པའི་ང་རྒྱལ་ཅན་ནམ་བྱང་པ་གདོལ་ བས་མི་ཚུགས་སོ། །ཞེས་སོ། །ཆོས་ཅན། སློབ་དཔོན་གཞན་གྱི་རྐྱེན་གྱིས་རང་གི་བྱང་ཆུབ་ ཏུ་འགྲོ་དགོས་ཏེ། (ཡུམ་མེད་པས་སོ་དག་ལྡན། ) སྲིད་པ་ཐ་མའི་ཚེ་དེ་པ་དང་ཉན་ཐོས་ལ་སོགས་པའི་ གདམས་ངག་ལ་ལྟོས་པ་དང་བཅས་པས་འདོད་ཁམས་སུ་རང་གི་བྱང་ཆུབ་ཐོབ་བྱེད་ཉིད་ ཀྱིས་སོ། །བྱེ་བྲག་(ཆོས་ཅན་)གཅིག་གཟུང་ངོ་། །དེ་ལ་ལྡོག་རྟོག་ནི་གཞན་རྐྱེན་གྱིས་(བཏུས་) འགྲོ་རྟོག་གོ །འཁོར་ལོས་བསྒྱུར་རྒྱལ་ལ་མཁར་ཀྱི་རྒྱལ་བོ་རྣམས་ནང་ནུབ་རིམ་འགྲོར་བྱ་ བའི་བར་དུ་འོང་ངོ་། །ལྔ་ཡང་ཡུམ་གྱིས་ཟིན་ན་རྣམ་མཁྱེན་གང་ན་བ་དེར་འགྲོའོ། ། ཞེས་སོ། ། (ཀུན་གཉེན་པོས་བསྟན། ) ཆོས་ཅན། མཐར་ཐུག་གི་ཆེད་དུ་བྱ་བ་ལོག་པ་ཡིན་ཏེ། སེམས་(ཡུམ་མེད་ པས་སོ་དག་ལྡན། )ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་མཆོག་ཆེན་པོ་ཉིད་སོགས་ཆེན་པོ་གསུམ་ལ་མི་འཇུག་པར་ དམན་པའི་མྱང་འདས་སུ་འཇུག་པས་སོ། །དེ་ལ་ལྡོག་རྟོག་ཆེད་དུ་བྱ་བ་ལོག་པའི་རྟོག་པའོ། ། ཆུ་ཀླུང་ཕྲ་མོ་(བསྡུས་)གཾ་ག་དང་འགྲོགས་ཤིང་རྒྱ་མཚོར་འདོང་ངོ་། །ལྔ་ཡང་ཡུམ་གྱིས་ཟིན་ ན་རྣམ་མཁྱེན་འགྲོའོ། ། ཆོས་ཅན། སྤང་བྱ་ཉི་ཚེ་བ་སྤོང་བའི་ལམ་གྱི་བྱེད་པ་ཅན་ཡིན་(ཡུམ་ མེད་པས་སོ་དག་ལྡན་)ཏེ། གཟུང་(གསེར་)རྟོག་སོགས་མི་སྤོང་བར་ཉོན་སྒྲིབ་ཙམ་སྤོང་བའི་གཉེན་ པོ་ཅན་ཉིད་ཀྱིས་སོ། །(ཡང་ན་ཤེས་རབ་ཀྱིས་རྣམ་གྲོལ་ལ་སྦྱར་རོ། ། ) དེ་ལ་ལྡོག་རྟོག་ཉི་ཚེ་བའི་བྱེད་ 2-308 པའི་རྣམ་རྟོག་(ཨཱརྱ་)གོ །ལག་པ་གཡས་པས་དགོས་པ་ཐམས་ཅད་བྱེད་དོ། །ལྔ་ཡང་ལག་པ་ གཡོན་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་བལྟའོ། །ཞེས་སོ། །ཆོས་ཅན། ལམ་དམན་པའི་འབྲས་བུ་དང་པོ་ རྒྱུན་ཞུགས་དང་སོགས་པ། ཕྱིར་འོང་སོགས་ཞུགས་འབྲས་ཀྱི་རྟོགས་པ་སྣ་ཚོགས་པའི་ལམ་ གྱི་རིགས་ཅན་ཡིན་ཏེ། (ཡུམ་མེད་པས་སོ་དག་ལྡན། ) བདེན་བཞི་ལ་མི་རྟོག་སོགས་ཆོས་ཀྱི་མཚན་ མར་དམིགས་པ་དང་བཅས་ནས་ལམ་བསྒོམ་པ་ཉིད་ཀྱིས་སོ། ། དེ་ལ་ལྡོག་རྟོག་ནི་རྟོགས་པ་ (ཨཱརྱ་)ཐ་དད་པའི་(སྣ་ཚོགས་པའི་ཞེས་དག་སྙིང་སོགས། )རྣམ་རྟོག་གོ །དཔེར་ན། ཆུ་ཀླུང་ཕྲ་མོ་ཆེན་པོའི་ ཆུ་ཇི་སྙེད་པ་རྒྱ་མཚོར་ཕྱིན་ན་ལན་ཚྭའི་རོར་རོ་གཅིག་པ་བཞིན་དུ་ལྔ་ཡང་ཡུམ་གྱིས་ཟིན་ ན་རྣམ་མཁྱེན་དུ་ཕྱིན་པའི་ཚེ་རྣམ་མཁྱེན་དུ་རོ་གཅིག་པར་འགྱུར་རོ། །ཞེས་སོ། །ཆོས་ཅན། རྣམ་མཁྱེན་དུ་
【現代漢語翻譯】 這是因為缺乏對所有煩惱障的完整對治。其中，『退轉之覺』是指不具備完整道相的覺悟（心要）。例如，就像一個準備上戰場的士兵，如果穿戴了完整的盔甲並攜帶了武器，敵人就無法擊敗他（總結）。同樣，如果五種智慧與般若佛母不分離，那麼任何魔、魔眾之神，或具有傲慢心的人，或低劣的種姓都無法擊敗他。這是如此說的。法，由於受到其他上師的影響，必須走向自己的菩提（因為沒有般若佛母，所以具備了所有缺陷）。在最後一生中，由於依賴於提婆和聲聞等人的教導，因此在欲界中通過自己的菩提來獲得成就。抓住一個特定的個體（法）。其中，『退轉之覺』是指受到其他因素影響而產生的覺悟（總結）。轉輪王會一直到來，直到城堡的國王們逐漸臣服。如果五種智慧被般若佛母所掌握，那麼它們會前往證得一切智智的地方。這是如此說的。（由一切友善者所教導）法，爲了最終目的而做的事情是錯誤的，因為所有眾生的偉大之最等三大殊勝不會進入低劣的涅槃（因為沒有般若佛母，所以具備了所有缺陷）。其中，『退轉之覺』是指爲了錯誤的目的而產生的覺悟。小河流（總結）與恒河匯合，流向大海。如果五種智慧被般若佛母所掌握，那麼它們會走向一切智智。法，是斷除暫時性所斷之道的行為者（因為沒有般若佛母，所以具備了所有缺陷），因為它是隻斷除煩惱障而不捨棄所取境等對治。 （或者將其與智慧解脫結合起來。）其中，『退轉之覺』是指暫時性行為的分別念（聖）。右手可以完成所有需要做的事情。同樣，五種智慧也像左手一樣被看待。這是如此說的。法，低劣道的第一個果位是須陀洹等，以及斯陀含等入流果的各種覺悟之道，因為它們執著於四諦等法的相狀並修道（因為沒有般若佛母，所以具備了所有缺陷）。其中，『退轉之覺』是指各種不同的覺悟（聖）。例如，就像許多小河的水流入大海後會變成同一種鹹味一樣，如果五種智慧被般若佛母所掌握，那麼當它們到達一切智智時，也會變成一切智智的同一種味道。這是如此說的。法，一切智智
【English Translation】 This is because of the lack of complete antidote to all obscurations of afflictions. Among them, 'Turning back awareness' refers to the awareness (heart essence) that does not possess the complete aspects of the path. For example, just as a warrior going to battle, if he wears complete armor and carries weapons, the enemy cannot defeat him (summary). Similarly, if the five wisdoms are not separated from the Prajnaparamita, then no demon, demon deities, or those with arrogance, or low caste can defeat them. So it is said. Dharma, due to the influence of other teachers, one must go to one's own Bodhi (because without the Prajnaparamita, one possesses all defects). In the last life, due to relying on the teachings of Devas and Sravakas, etc., one attains accomplishment in the desire realm through one's own Bodhi. Grasp one particular individual (Dharma). Among them, 'Turning back awareness' refers to the awareness that arises due to the influence of other factors (summary). The Chakravartin king will continue to come until the kings of the castles gradually submit. If the five wisdoms are grasped by the Prajnaparamita, then they will go to the place where all-knowing wisdom is attained. So it is said. (Taught by all benevolent ones) Dharma, doing things for the ultimate purpose is wrong, because the greatest of all beings, etc., the three great perfections, do not enter into inferior Nirvana (because without the Prajnaparamita, one possesses all defects). Among them, 'Turning back awareness' refers to the awareness that arises for the wrong purpose. Small rivers (summary) merge with the Ganges and flow into the ocean. If the five wisdoms are grasped by the Prajnaparamita, then they will go to all-knowing wisdom. Dharma, is the actor of the path that abandons temporary abandonments (because without the Prajnaparamita, one possesses all defects), because it is the antidote that only abandons afflictive obscurations without abandoning the object of grasping, etc. (Or combine it with liberation through wisdom.) Among them, 'Turning back awareness' refers to the conceptual thought of temporary actions (Arya). The right hand can accomplish all that needs to be done. Similarly, the five wisdoms are also regarded like the left hand. So it is said. Dharma, the first fruit of the inferior path is Srotapanna, etc., and the various paths of awareness of the Sakrdagamin, etc., the fruit of entering the stream, because they cling to the characteristics of the four noble truths, etc., and cultivate the path (because without the Prajnaparamita, one possesses all defects). Among them, 'Turning back awareness' refers to the various different awarenesses (Arya). For example, just as the water of many small rivers flows into the ocean and becomes the same salty taste, if the five wisdoms are grasped by the Prajnaparamita, then when they reach all-knowing wisdom, they will also become the same taste of all-knowing wisdom. So it is said. Dharma, all-knowing wisdom
གནས་པ་དང་དེར་འཇུག་པའམ་འགྲོ་བ་ལ་རྨོངས་པའམ་མི་ཤེས་(ཡུམ་མེད་པས་ སོ་དག། )ཏེ། (གསེར་ནི་གདུལ་བྱའི་ཡུལ་དུ་འགྲོ་བ་མི་ཤེས་ཞེས་སོ། ། ) རང་གི་བྱང་ཆུབ་ཐོབ་པ་ན་མ་རིག་པའི་ བག་ལ་ཉལ་ཐམས་ཅད་མ་སྤངས་པ་ཉིད་ཀྱིས་སོ། །དེ་ལ་ལྡོག་རྟོག་ནི་གནས་འཇུག་(ཨཱརྱ་)མི་ ཤེས་པའི་རྣམ་རྟོག་གོ །(རྨོངས་དག་ལྡན། ) འཁོར་ལོས་བསྒྱུར་བ་དཔུང་ཚོགས་ཡན་ལག་བཞིའི་ མདུན་དུ་འཁོར་ལོ་རིན་ཆེན་འགྲོ་ཞིང་འདུག་སོགས་བཞིན་དུ་ལྔ་བོ་འདི་དག་ཀྱང་ཡུམ་གྱིས་ འགྲོ་བ་ཡིན་ཏེ། རྣམ་མཁྱེན་ཉིད་དེར་དོང་ཞིང་དེར་གནས་སོ། །སོགས་སོ། །ཆོས་ཅན། རང་ གི་བྱང་ཆུབ་ཐོབ་པའི་རྗེས་ལ་འཚང་རྒྱ་ན་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་ལམ་ནས་འགྲོ་དགོས་ཏེ། (ཡུམ་མེད་ པས་རང་གིས་དེར་འགྲོ་བར་མི་ནུས་ཞེས་དག་ལྡན། ) སློབ་ལམ་པ་གང་ཞིག རྣམ་མཁྱེན་ཉིད་རྒྱུ་འབྲས་ ཀྱིས་ཐེག་ཆེན་ཐམས་ཅད་སྡུད་པར་བྱེད་པས་གཙོ་བོ་ཡིན་པ་ཉིད་ཀྱིས་སོ། །ཡང་ན་ཐེག་ ཆེན་རྣམ་མཁྱེན་གྱིས་ཐེག་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཡོན་ཏན་སྡུད་ཅེས་སྦྱར་རོ། །དམན་པའི་མྱ་ངན་ ལས་འདས་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་མཇུག་ཏུ་འཚང་རྒྱ་ན་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་ལམ་ཤེར་ཕྱིན་ནས་(མདོ་ དོན། )འགྲོ་དགོས་པས་དམན་ལམ་ཡོན་པོའི་ལམ་གྱིས་(གསེར་)འགྲོ་བ་ལ་ལྡོག་བྱར་རྟོག་པ་ནི་ 2-309 རྗེས་ལ་འགྲོ་བའི་རྟོག་པའོ། །(སྟེ་འབྲས་བུ་ལ་རྒྱུ་ཉེ་བར་བཏགས་པའི་ཕྱིར་རོ། ། ) འཁོར་ལོས་བསྒྱུར་བའི་ རྒྱལ་བོ་དཔུང་ཚོགས་བཞིའི་མདུན་དུ་རིན་ཆེན་བདུན་འགྲོ་བ་བཞིན་དུ་ཡུམ་ཡང་ལྔའི་མདུན་ དུ་འགྲོ་སྟེ། ཞེས་སོགས་སོ། །(མདོ་དང་སྦྱོར་ཚུལ་དེ་ལྟར་གྲོལ་སྡེ་གཉིས་དང་དག་ལྡན་ནོ། །སྙིང་མཆོག་སོགས་དང་ འགྲེལ་ཆེན་ནི་ཚུལ་གཞན་དུ་སྦྱར་རོ། ། ) དེས་ན་དེ་རྣམས་ལ་དམིགས་ནས་གཟུང་བ་སྟེ་བླང་བར་བྱ་བ་ མ་ཡིན་པ་ཉིད་དུ་བྱས་ནས་ལྡོག་པར་བྱའོ་ཞེས་བྱ་བའི་རྣམ་རྟོག་དགུའི་བདག་ཉིད་འདི་ཆོས་ ཅན། གཟུང་རྟོག་གཉིས་པ་ལྡོག་པའི་ཕྱོགས་ཀྱི་རྟེན་ཅན་ཡིན་ཏེ། ཉན་ཐོས་དང་སོགས་པས་ རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡིད་དམ་རྒྱུད་ལ་བླང་བར་བྱ་བ་ཉིད་དུ་འབྱུང་བའི་དམན་པའི་ཆོས་ལ་ དམིགས་ནས་ལྡོག་བྱར་འཛིན་པའི་རྟོག་པ་ཡིན་པས་སོ། །དེ་ལྡོག་བྱར་འཛིན་པའི་རྒྱུ་མཚན་ ནི། རྟོགས་པ་དམན་པ་ལ་སོགས་པ་དགུ་ནི་ཉེས་པའམ་སྐྱོན་དང་བཅས་པ་ཉིད་ཀྱིས་སོ། ། དེ་རྣམ་པ་དགུ་བོ་ཆོས་ཅན། བྱང་པ་རྣམས་ཀྱི་རྩེ་མོའི་མཐོང་ལམ་གྱི་ཟག་མེད་ཀྱི་སེམས་ ཡིད་ཤེས་དང་སེམས་བྱུང་ཤེས་རབ་འཇུག་པའི་གནས་སྐབས་ཀྱི་སྤང་བྱར་བཞེད་དོ། །དེའི་ དངོས་གཞི་བར་ཆད་མེད་ལམ་གྱིས་གཞོམ་བྱ་ཡིན་པས་སོ། །ཆོས་བཤེས་ནི། ཚན་པ་དེ་ གཉིས་ཉེར་བསྡོགས་ཀྱིས་འཇོམས་ཟེར་རོ། ། ༈ འཛིན་རྟོག་རྒྱས་བཤད། གཉིས་པ་ལ། རྫས་རྟོག་དང་། བཏགས་རྟོག་རྒྱས་བཤད་ད
【現代漢語翻譯】 處於（涅槃）狀態以及進入或趨向涅槃卻對此迷惑不解或一無所知（因為沒有佛母般若波羅蜜多的緣故）。（譬如黃金不瞭解如何前往調伏的對象那裡。）當自己獲得菩提時，並非完全捨棄了無明的習氣。因此，對治的分別念就是不瞭解如何安住和進入（聖道）的分別念。（具備迷惑等）。如同轉輪王軍隊的四支隊伍前有輪寶引導其行進和駐留一樣，這五者也由佛母般若波羅蜜多引導前行，因為一切種智會進入並安住於此。等等。法，在獲得自己的菩提之後成佛，必須通過一切種智的道路。（因為沒有佛母，自己無法到達那裡，這是確定的。）任何一位在學道者，因為一切種智本身通過因果關係來統攝一切大乘，所以它才是最主要的。或者說，大乘的一切種智統攝了一切乘的功德。在所有低劣的涅槃之後成佛，必須通過一切種智的道路，即般若波羅蜜多的道路（經文的要義）。以低劣道或彎曲之道（黃金）趨向涅槃，對此進行對治的分別念，就是隨之而行的分別念。（也就是說，因為將果歸於因。）如同轉輪王的七寶在四支軍隊前行一樣，佛母般若波羅蜜多也在五者之前行進。等等。（經文的結合方式，解脫部和具足部都是這樣，而《心要》等和《大疏》則以其他方式結合。）因此，對於這些，通過專注於它們，將它們視為不應執取之物而加以對治，具有九種相狀的這種分別念，法，是第二種所取分別念，具有對治方的所依，因為聲聞等會將緣覺的心或相續中出現的應被執取的低劣之法，視為應被對治的對象。之所以要對治它，是因為低劣的證悟等九者都具有過失或缺點。這九種相狀，法，被認為是菩薩們頂峰的見道之無漏心、意識和心所智慧進入的狀態下所應斷除的。因為它的本體會被無間道所摧毀。法友說：這兩個部分會被近取道所摧毀。 第二，詳細解釋執取分別念：分為實體分別念和假名分別唸的詳細解釋。
【English Translation】 Being in a state (of Nirvana) and being confused or ignorant about entering or going to Nirvana (because there is no mother Prajnaparamita). (For example, gold does not know how to go to the object of taming.) When one attains one's own Bodhi, one has not completely abandoned all the latent tendencies of ignorance. Therefore, the reversing conceptualization is the conceptualization of not knowing how to abide and enter (the noble path). (Possessing confusion, etc.). Just as the wheel treasure leads the four divisions of the Chakravartin's army to proceed and dwell, these five are also led by the mother Prajnaparamita, because the Omniscient Wisdom enters and abides there. And so on. Dharma, after attaining one's own Bodhi, to attain Buddhahood, one must go through the path of Omniscient Wisdom. (Because without the mother, one cannot go there oneself, this is certain.) Any student on the path, because Omniscient Wisdom itself gathers all the Great Vehicle through cause and effect, it is the most important. Or, the Great Vehicle's Omniscient Wisdom gathers the qualities of all vehicles. After all the inferior Nirvanas, to attain Buddhahood, one must go through the path of Omniscient Wisdom, that is, the path of Prajnaparamita (the essence of the sutra). To conceptualize the reversal of going to Nirvana by the inferior path or the crooked path (gold) is the conceptualization of following after. (That is, because the result is attributed to the cause.) Just as the seven treasures of the Chakravartin go before the four divisions of the army, the mother Prajnaparamita also goes before the five. And so on. (The way of combining the sutras, the liberation section and the complete section are like this, while the Heart Essence and the Great Commentary combine in other ways.) Therefore, for these, by focusing on them, treating them as things that should not be grasped and reversing them, this conceptualization with nine aspects, Dharma, is the second grasping conceptualization, having the support of the reversing side, because the Hearers, etc., will regard the inferior Dharma that appears in the mind or continuum of the Pratyekabuddhas as something that should be grasped, as an object to be reversed. The reason for reversing it is that the inferior realizations, etc., all nine have faults or shortcomings. These nine aspects, Dharma, are considered to be abandoned in the state of entering the stainless mind, consciousness, and mental wisdom of the peak of the Bodhisattvas' path of seeing. Because its essence will be destroyed by the uninterrupted path. Dharma Friend says: These two parts will be destroyed by the proximate path. Second, a detailed explanation of grasping conceptualizations: divided into detailed explanations of substantial conceptualizations and imputed conceptualizations.
ོ། ། ༈ རྫས་རྟོག་རྒྱས་བཤད། དང་པོ་ལ། མཚམས་སྦྱར་ ནི། སོ་སོ་སྐྱེ་བོའི་སོགས་སོ། །རྩ་བ་ལ། འཆད་ཚུལ་མང་ཡང་གཅིག་བརྗོད་ན། ཡུལ་ཡུལ་ཅན་ དགུ་སྟེ་རྫས་སུ་ཡོད་པའི་བདག་(ཨཱརྱ་རད་ཀིར། )སྡུག་པ་(རད་ཀིར་)འཛིན་ཅིང་མི་སྡུག་པ་འདོར་ བར་འཛིན་པ་ཡུལ་དང་། དེ་ལྟར་འཛིན་པར་འཁྲུལ་བའི་རྟོག་པ་ནི་འཛིན་འདོར་གྱི་རྟོག་ པའོ། །ཡུམ་ནི་ཆོས་གང་ཡང་ཡོངས་སུ་འཛིན་པའམ་གཏོང་བ་མེད་དོ། །སོགས་སོ། །ཆོས་ དེ་རྣམས་བདག་གིས་འཛིན་པར་འགྱུར་བ་ཉིད་དུ་ཡིད་ལ་བྱེད་པའི་རྫས་(འཛིན་པར་འགྱུར་བ་ཉིད་ དུ་ཆོས་དེ་རྣམས་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ནི་ཡིད་ལ་བྱེད་པའི་རྟོག་པ་ཞེས་ཟླ་ཟེར། )འཛིན་ཡུལ་དང་(རད་ཀིར་)དེར་འཁྲུལ་ 2-310 རྟོག་ཡིད་ལ་བྱེད་པའི་རྟོག་པའོ། །གཟུགས་ཡིད་ལ་མི་བྱེད་དོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །བདག་ ཤི་ནས་(རད་ཀིར་)ཁམས་གསུམ་པོ་རྣམས་གང་རུང་དུ་འཇུག་པར་འཛིན་པ་ཡུལ་དང་། དེར་ འཁྲུལ་རྟོག་ནི་ཁམས་གསུམ་ཅར་དང་ཉེ་བར་འབྲེལ་བའི་རྟོག་(ཨཱརྱ་རད་ཀིར། )པའོ། །ཅིའི་སླད་ དུ་གཟུགས་ཡིད་ལ་མ་བྱས། ཞེས་སོགས་ནས། ཡིད་ལ་མི་བྱེད་པ་ནི་གང་དུ་ཡང་འདྲེ་བར་མི་ འགྱུར་རོ། །སོགས་སོ། །བདག་(སྙིང་ཟླ་)ཁམས་གསུམ་ལ་གནས་པ་ཇི་ལྟར་ཁམས་གསུམ་དང་ འབྲེལ་བ་མེད་(སྙིང་ཟླ་)ཅེས་འཛིན་པ་ནི་ཡུལ་དང་། དེར་འཁྲུལ་རྟོག་ནི་གནས་པའི་རྣམ་རྟོག་ གོ །རྣམ་མཁྱེན་གྱི་བར་ལ་མི་གནས་སོ། །ཞེས་སོ། །བདག་ཁམས་གསུམ་ལ་(སྙིང་ཟླ་)མངོན་ ཞེན་ཡོད་པས་ཇི་ལྟར་མི་གནས་སྙམ་དུ་འཛིན་པ་ནི་ཡུལ་དང་། དེར་འཁྲུལ་རྟོག་མངོན་པར་ ཞེན་པའི་རྟོག་པའོ། །མངོན་པར་ཆགས་པ་མེད་པ་དང་གནས་པ་མེད་པའི་ཚུལ་གྱིས་ཡུམ་ ལ་སྤྱོད་དོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །དེ་ཡན་འཁོར་བའི་བདག་གི་དབང་དུ་བྱས་སོ། །ད་ལམ་དང་ འབྲས་བུའི་བདག་གི་དབང་དུ་བྱས་ནས། བདག་སྦྱིན་སོགས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བར་གྱི་ཆོས་ ཀྱི་དངོས་པོར་བཏགས་པའི་རྫས་སུ་འཛིན་པ་ཡུལ་དང་། དེར་འཁྲུལ་རྟོག་ནི་དངོས་པོར་(ཨཱརྱ་ )བཏགས་པའི་རྣམ་རྟོག་གོ །དེ་པ་ནི་ཆོས་གང་ལ་ཡང་འདོགས་པ་མེད་དོ། །ཞེས་སོགས་ སོ། །བདག་ལ་ཆགས་པ་ཉིད་ཀྱིས་འཚང་རྒྱ་སྟེ་གཞན་དུ་ན་རྒྱབ་ཀྱིས་ཕྱོགས་པས་སོ་སྙམ་པ་ ཡུལ་དང་། (སྙིང་ཟླ། ) དེར་འཛིན་རྟོག་པའམ་ཡང་ན་བདག་དེ་ཁོ་(རད་ཀིར། )ནའི་ཡེ་ཤེས་བསྐྱེད་ པ་ལ་ཆགས་པའི་རྫས་སུ་འཛིན་པ་ཡུལ་དང་། དེར་འཁྲུལ་རྟོག་ནི་ཆགས་པའི་རྣམ་རྟོག་གོ ། མངོན་པར་ཆགས་པས་བརྗོད་པ་མ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །བདག་ཉོན་མོངས་ཐམས་ ཅད་ཀྱི་གཉེན་པོའི་ཕྱོགས་སུ་འཛིན་པ་ཡུལ་དང་། དེར་འཁྲུལ་རྟོག་ནི་གཉེན་པོའི་རྣམ་རྟོག་ གོ །ཡུམ་ཡང་ཡུམ་དང་མ་བྲལ། ཞེས་སོགས་སོ། །བདག་མངོན་ཤེས་སོགས་(རད་ཀིར་)མེད་ པར་ཇི་ལྟར་འདོད་པ་བཞིན་དུ་འགྲོ་བ་ཉམས་སུ་འཛིན
【現代漢語翻譯】 詳細解釋實物之分別： 首先，連線部分：指的是凡夫俗子等。根本部分：雖然解釋的方法有很多，但如果只說一種，那就是：對境與有境共有九種，即執著于實物中存在的『我』（梵文：Ārya Ratnakīrti），執著于喜愛的事物（Ratnakīrti），並執著于拋棄不喜愛的事物，這就是對境。像這樣執著的錯覺，就是執取與捨棄的分別。而『佛母』（Yum）對任何事物都沒有完全的執取或捨棄。等等。將這些事物視為『我』所執著的，這就是實物（將這些事物視為將要執著的，就是作意分別，如月稱所說）。執著的對象（Ratnakīrti），以及對此產生錯覺的作意分別。不對色法作意。等等。執著于『我』死後（Ratnakīrti）會進入三界中的任何一界，這就是對境。對此產生錯覺的分別，就是與三界緊密相關的分別（梵文：Ārya Ratnakīrti）。為什麼不對色法作意？等等。不對其作意，就不會與任何事物混淆。等等。如果『我』（Nyingdrak）安住於三界，怎麼會與三界無關（Nyingdrak）呢？執著於此，就是對境。對此產生錯覺的分別，就是安住的分別。不住於一切智智之間。等等。『我』（Nyingdrak）對三界有強烈的執著，怎麼會不住于其中呢？執著於此，就是對境。對此產生錯覺的分別，就是強烈執著的分別。以不執著和不住的方式行於『佛母』。等等。以上是關於輪迴中的『我』的論述。現在是關於道和果的『我』的論述：執著于將佈施等直至成佛的法的事物視為實物，這就是對境。對此產生錯覺的分別，就是將事物視為（梵文：Ārya）施設的分別。『佛母』對任何事物都沒有施設。等等。因為執著于『我』才能成佛，否則就會背道而馳，執著於此，就是對境。（Nyingdrak）或者，執著于將『我』視為生起本有智慧的實物，這就是對境。對此產生錯覺的分別，就是執著的分別。不能用強烈的執著來表達。等等。執著于『我』是所有煩惱的對治品，這就是對境。對此產生錯覺的分別，就是對治品的分別。『佛母』也與『佛母』不分離。等等。執著于沒有神通等（Ratnakīrti），如何能隨心所欲地行事。
【English Translation】 Detailed Explanation of Substance-Based Discrimination: Firstly, the connecting part: refers to ordinary beings, etc. Root text: Although there are many ways to explain it, if we mention only one, it is: the object and the subject have nine aspects, namely, clinging to the 'self' (Sanskrit: Ārya Ratnakīrti) that exists as a substance, clinging to what is liked (Ratnakīrti), and clinging to abandoning what is disliked, this is the object. The delusion of clinging in this way is the discrimination of clinging and abandoning. The 'Mother' (Yum) does not completely cling to or abandon any dharma. Etc. Considering these dharmas as what 'I' will cling to, this is the substance (considering these dharmas as what will be clung to, is the discrimination of attention, as said by Chandrakirti). The object of clinging (Ratnakīrti), and the discrimination of attention that is deluded about it. One does not pay attention to form. Etc. Clinging to the belief that after 'I' die (Ratnakīrti), I will enter any of the three realms, this is the object. The delusion about it is the discrimination (Sanskrit: Ārya Ratnakīrti) closely related to all three realms. Why not pay attention to form? Etc. Not paying attention to it will not lead to confusion with anything. Etc. If 'I' (Nyingdrak) dwells in the three realms, how can it be unrelated to the three realms (Nyingdrak)? Clinging to this is the object. The delusion about it is the discrimination of dwelling. It does not dwell between all-knowing wisdom. Etc. 'I' (Nyingdrak) has strong attachment to the three realms, how can it not dwell in them? Clinging to this is the object. The delusion about it is the discrimination of strong attachment. One engages with the 'Mother' in a way that is without attachment and without dwelling. Etc. The above is about the 'self' in samsara. Now it is about the 'self' of the path and the fruit: clinging to the belief that the objects of dharma, from generosity to Buddhahood, are substances, this is the object. The delusion about it is the discrimination of considering things as (Sanskrit: Ārya) imputed. The 'Mother' does not impute anything. Etc. Because one attains enlightenment through attachment to the 'self', otherwise one turns away, clinging to this is the object. (Nyingdrak) Or, clinging to the belief that the 'self' is the substance for generating innate wisdom, this is the object. The delusion about it is the discrimination of attachment. It cannot be expressed with strong attachment. Etc. Clinging to the belief that the 'self' is the antidote to all afflictions, this is the object. The delusion about it is the discrimination of the antidote. The 'Mother' is also inseparable from the 'Mother'. Etc. Clinging to the belief that without clairvoyance, etc. (Ratnakīrti), how can one act as one pleases.
་པ་ཡུལ་དང་། དེར་འཁྲུལ་རྟོག་ཇི་ 2-311 ལྟར་འདོད་བཞིན་འགྲོ་ཉམས་ཀྱི་རྣམ་རྟོག་གོ །རྣམ་མཁྱེན་ཉིད་གང་ན་བ་དེར་གནས་པར་ འགྱུར་རོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །རད་ཀིར་གྱིས་བདག་གིས་དབང་དུ་བྱས་ནས་ཐམས་ཅད་ལ་ བསྒྲུབ་པར་བྱ་སྟེ་ཇི་ལྟར་རིགས་པར་བསྒྲུབ་པར་བྱའོ། །ཞེས་དང་། ལ་ལ་བདག་ལ་དངོས་ སུ་སྦྱར་ཞིང་། སྙིང་མཆོག་ཟླ་ཟེར་དུ་ཡང་། དང་པོ་བདག་ལ་སྦྱར་ཏེ། བདག་རྫས་སུ་ཡོད་པ་ ནི་འཛིན་པ་དང་པོ་སྟེ་འཛིན་འདོར། ཞེས་སོགས་སོ། །རྫས་འཛིན་ཡུལ་ཡིན་པར། རད་ཀིར་ གྱིས་རྫས་སུ་ཡོད་པར་སོ་སོ་སྐྱེ་བོས་བཏགས་པར་འཛིན་པའི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་དང་པོ་རྣམ་ པ་དགུར་ཇི་ལྟར་འགྱུར་ཞེས་ཞུས་པ་ལ་གསུངས་པ། ཞེས་མཚམས་སྦྱར་བས་ཤེས་སོ། །ཆོས་ བཤེས་ལྟར་ཡང་དཔྱད་ཅིང་སྦྱར་རོ། །དེ་ལྟར་དགུ་མཚན་གཞི། མཐོང་རྩེའི་སྤང་བྱ་འཛིན་ རྟོག་དང་བོ་རྫས་རྟོག་ཏུ་མཚོན། མཐོང་རྩེའི་ཉེར་བསྡོགས་ཀྱི་གཞོམ་བྱ་གང་ཞིག སོ་སྐྱེའི་ རྫས་འཛིན་ལ་དམིགས་ནས་དེར་འཁྲུལ་རྟོག་ཡིན་པར་ཤེས་པར་བྱའོ། །འགྲེལ་པ་ལ། བྱང་ སེའི་སྦྱོར་ལམ་ཆོས་ཅན། དོན་དམ་པར་འཛིན་འདོར་མེད་ཀྱང་། ཀུན་རྫོབ་ཏུ་སྒྱུ་མ་བཞིན་དུ་ ཡོན་ཏན་འཛིན་པ་དང་སྐྱོན་འདོར་ཏེ། (གཟུགས་ལ་སོགས་པ་འཛིན་པ་དང་འདོར་བས་ཞེས་གསེར་རོ། །བླང་དོར་ ལ་འཛིན་འདོར་བྱེད་ཅེས་ཀྱང་བྱའོ། ། ) ཀུན་རྫོབ་ཏུ་སྐྱོན་སེལ་ཅིང་ཡོན་ཏན་ལེན་པས་སོ། །སྐྱོན་ཡོན་ ལ་འཛིན་འདོར་བྱེད་པའི་སོ་སྐྱེའི་འཛིན་པ་ལ་རྫས་འཛིན་དུ་འཁྲུལ་རྟོག་གམ་སོ་སྐྱེ་ལ་དོན་ དམ་པའི་དངོས་པོ་སྟེ་རྫས་སུ་འཁྲུལ་རྟོག་ཅེས་སྦྱར་རོ། །འོག་མ་རྣམས་ལའང་བསྒྲེའོ། །སོ་ སྐྱེ་ཐ་མལ་པ་ཆོས་ཅན། ཡང་དག་པ་མཚན་མེད་ཉིད་དུ་ཡིད་ལ་མི་བྱེད་པར་མཚན་མར་ཡིད་ ལ་བྱེད་དེ། དངོས་པོར་མངོན་པར་ཞེན་པས་སོ། །ཆོས་ཅན། ཁམས་གསུམ་ཅར་ཏེ་གང་རུང་ དུ་སྐྱེ་བ་ཉེ་བར་འབྲེལ་ཏེ། དངོས་པོ་བདེན་པར་ཞེན་པའི་སོ་སྐྱེ་ཡིན་པའི་ཆོས་ཉིད་ཀྱིས་སོ། ། ཆོས་ཅན། མཚན་འཛིན་གྱིས་གནས་ཏེ། དོན་དམ་པར་གཟུགས་སོགས་སྟོང་ཉིད་དུ་རྟོགས་ ནས་མི་གནས་པའི་སྐྱེས་བུ་ཡིན་པས་སོ། །བྱང་སེའི་སྦྱོར་ལམ་ཆོས་ཅན། ཆོས་ཐམས་ཅད་ 2-312 ལ་སྒྱུ་མ་ལྟར་མངོན་པར་ཞེན་པ་སྟེ་འཛིན་ཏེ། དངོས་པོ་ལ་བདེན་པར་མངོན་པར་མ་ཞེན་ པའི་ལམ་ཡིན་པས་སོ། །ཆོས་ཅན། ཆོས་ཐམས་ཅད་བཏགས་པ་ཙམ་དུ་རྟོགས་ཏེ། དོན་ དམ་པར་རྫས་སུ་ཡོད་པ་མེད་པར་རྟོགས་པའི་ལམ་ཡིན་པས་སོ། །ཆོས་ཅན། མངོན་པར་ མ་ཞེན་པ་སྔོན་དུ་འགྲོ་བའི་སྒོ་ནས་ཕྱིན་དྲུག་ལ་ཆགས་པ་སྟེ་སྤྱོད་དེ། ཐོས་བསམ་སྒོམ་པའི་ བློས་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ཤེས་པའི་སྒོ་ནས་འཁོར་གསུམ་དུ་མ་ཆགས་པའི་ལམ་ཡིན་པས་སོ། །ཆོས་ ཅན། འཁོར་འདས་ལ་བླང་དོར་དུ་འཛིན་པའི་གཉེན་པོ་ཡིན་ཏེ། འཁོར་འ
【現代漢語翻譯】 地方，以及在那裡，根據自己的意願，以幻覺和概念的方式體驗事物。證悟者住在任何地方，都會在那裡安住。等等。通過 'rad-kir'（工具），我將掌握一切，並以適當的方式完成一切。' 有些人直接將自己與我聯繫起來。在《精華之月光》中也提到：'首先與我聯繫，將我視為實體，這是最初的執著，即執取和捨棄。' 等等。實體是執取的對象。'rad-kir' 問道：'凡夫俗子執著于實體的概念，這最初的概念如何變成九種？' 答案是：'通過聯繫上下文，我們可以理解。' 也要像法友一樣進行研究和聯繫。因此，九種特徵的基礎是：見道所要斷除的最初執著概念，被認為是實體概念。見道加行道所要摧毀的是什麼？應該知道，對於凡夫俗子的實體執著來說，這是一個幻覺概念。在註釋中說：菩薩的加行道，在勝義諦中沒有執取和捨棄，但在世俗諦中，像幻覺一樣，執取功德和捨棄過失。（執取和捨棄色等。黃金。執取和捨棄也被稱為執取和捨棄。）在世俗諦中，消除過失並接受功德。對於凡夫俗子在過失和功德上的執取和捨棄，可以將其與實體執著或凡夫俗子對勝義諦事物的實體幻覺聯繫起來。其餘的也類似。凡夫俗子，不以真正的無相爲念，而是以有相爲念，因此執著於事物。三界中的任何一界，都與生有關，因為凡夫俗子的本性是執著於事物的真實性。他們安住于相的執著中，因為他們不是那些證悟了勝義諦中色等為空性而不安住的人。菩薩的加行道，執著於一切法如幻覺，因為這是不執著於事物真實的道。他們證悟一切法僅是名言，因為這是證悟勝義諦中沒有實體的道。他們通過不執著來行持六度，因為這是通過聞思修的智慧，以知曉事物本性的方式，不執著於三輪的道。這是執著于輪迴和涅槃的對治，因為這是不執著于輪迴的道。
【English Translation】 the place, and there, according to one's wishes, experiencing things in terms of illusion and concepts. The all-knowing one abides wherever they are, and will remain there. And so on. Through 'rad-kir' (tool), I will take control of everything and accomplish everything in a suitable manner.' Some directly connect themselves to me. In 'Essence of Moonlight' it is also mentioned: 'First connect to me, considering me as a substance, this is the initial clinging, which is grasping and discarding.' And so on. Substance is the object of grasping. 'rad-kir' asked: 'The concept of ordinary beings clinging to substance, how does this initial concept become nine types?' The answer is: 'By connecting the context, we can understand.' Also, study and connect like a Dharma friend. Therefore, the basis of the nine characteristics is: the initial clinging concept to be abandoned on the path of seeing, is considered as the substance concept. What is to be destroyed by the approximation of the path of seeing? It should be known that for the substance clinging of ordinary beings, it is an illusory concept. In the commentary it says: The bodhisattva's path of joining, in the ultimate truth there is no grasping and discarding, but in the conventional truth, like an illusion, grasping qualities and discarding faults. (Grasping and discarding forms etc. Gold. Grasping and discarding is also called grasping and discarding.) In the conventional truth, eliminating faults and taking qualities. For the grasping and discarding of ordinary beings on faults and qualities, it can be connected to substance clinging or the ordinary beings' illusion of substance on the ultimate truth things. The rest are similar. Ordinary beings, do not think of the true non-characteristic, but think of the characteristic, therefore clinging to things. Any of the three realms is related to birth, because the nature of ordinary beings is to cling to the truth of things. They abide in the clinging to characteristics, because they are not those who have realized the emptiness of forms etc. in the ultimate truth and do not abide. The bodhisattva's path of joining, clings to all dharmas as illusion, because this is the path of not clinging to the truth of things. They realize that all dharmas are merely designations, because this is the path of realizing that there is no substance in the ultimate truth. They practice the six perfections through not clinging, because this is the path of not clinging to the three wheels in the way of knowing the nature of things through the wisdom of hearing, thinking and meditating. This is the antidote to clinging to samsara and nirvana, because this is the path of not clinging to samsara.
དས་དོན་དམ་པར་ བདེན་མེད་དུ་མཉམ་པ་ཉིད་དུ་རྟོགས་ནས་བསྒོམ་པའི་ལམ་ཡིན་པས་སོ། །འཁོར་གསུམ་མི་ རྟོག་པའི་ཤེས་རབ་དང་བྲལ་བའི་སོ་སྐྱེའི་སྦྱིན་སོགས་རྐྱང་བ་ཆོས་ཅན། རང་ཇི་ལྟར་འདོད་ པ་བཞིན་དུ་སངས་རྒྱས་སུ་འགྲོ་བ་ཐོགས་ཏེ་འགྲོ་མི་ནུས་ཏེ། འཁོར་གསུམ་མི་རྟོག་པའི་ཤེར་ ཕྱིན་ཡང་དག་པར་མ་ཤེས་པ་སྟེ་དེས་མ་ཟིན་པའི་ཐབས་རྐྱང་བ་ཡིན་པ་ཉིད་ཀྱིས་སོ། །དེ་ འདྲའི་སོ་སྐྱེའི་འཛིན་པའམ་སོ་སྐྱེ་ལ་དོན་དམ་པ(འི་དངོས་པོ་ནི་སྐྱེས་བུ་རྫས་སུ་ཡོད་པ་སྟེ་དེ་ལ་ཞེན། ཞེས་ གསེར་)སྟེ་རྫས་འཛིན་དུའམ་རྫས་སུ་བདེན་པའི་དངོས་པོར་མངོན་པར་ཞེན་པ་སྟེ་འཁྲུལ་རྟོག་ ཡིན་པས། འཛིན་རྟོག་དང་པོ་རྫས་འཛིན་རྟོག་པ་ཡིན་ལ། དེ་ཡང་ཡུལ་དགུ་ཡོད་པས་རྣམ་ པ་དགུའོ། །དགུ་ཆོས་ཅན། མཐོང་ལམ་རྩེ་མོའི་སྦྱོར་བའི་གནས་སྐབས་ཀྱི་སྤང་བྱར་བཞེད་ དོ། །དེའི་ཉེར་བསྡོགས་ཀྱིས་གཞོམ་བྱ་ཡིན་པས་སོ། ། ༈ བཏགས་རྟོག་རྒྱས་བཤད། གཉིས་པ་ལ། མཚམས་སྦྱར་ནི། འཛིན་པར་ཞེས་སོགས་སོ། །རྩ་བ་ལ། འདི་སོ་སྐྱེའི་ མིན་གྱི་འཕགས་པ་ཉན་རང་གི་ཆོས་ཡིན། ཞེས་(སྙིང་མཆོག་)དག་ལྡན་ནོ། །ཆེད་དུ་བྱ་བ་ཆེན་ པོ་གསུམ་དུ་ཇི་བཞིན་ངེས་པར་མི་འབྱུང་བའི་ཐེག་དམན་(དག་ལྡན་)འཕགས་པའི་ལམ་ལའམ་ འཕགས་པ་ལ་བཏགས་པར་ཡོད་པར་འཛིན་པའི་རྣམ་རྟོག་གམ་འཕགས་པའི་འཛིན་པ་ལ་ བཏགས་འཛིན་དུ་འཁྲུལ་རྟོག་ནི་ཆེད་བཞིན་མི་འབྱུང་བའི་རྟོག་པའོ་ཞེས་རེ་རེར་སྦྱར་རོ། ། 2-313 ཕར་ཕྱིན་ལྔ་ཡང་ཡུམ་གྱི་རྗེས་སུ་འབྲངས་ཏེ། རྣམ་མཁྱེན་ཉིད་གང་ན་བ་དེར་གནས་པར་ འགྱུར་རོ། །ཞེས་སོགས། ལམ་དང་ལམ་མིན། ཞེས་(དག་སྙིང་དངོས་དོན་ཟླ་ཟེར་)ཏེ། ཤེར་ཕྱིན་ གྱིས་(མདོ་)ཟིན་པའི་ཕྱིན་དྲུག་ནི་བྱང་སེའི་རྣམ་མཁྱེན་འཐོབ་པའི་ལམ་དང་(མདོ་ཨཱརྱ་)ཉན་རང་ གི་ལམ་ནི་(མདོ་ཨཱརྱ་ཡང་)དེའི་ལམ་མིན་པ་ལ་དེ་ལྟར་མི་འཛིན་པའི་ཐེག་དམན་ལ་འཕགས་ པའི་ཞེས་སོགས་ནི་ལམ་དང་ལམ་མིན་ངེས་པར་འཛིན་པ་མེད་(ཚིག་སྔ་མའི་མཇུག་ན་དགག་པའི་ཡི་གེ་ སྦྱར་ཏེ་ཡོད་པས་སོ། །དག་ལྡན། )པའི་རྟོག་པའོ། །(དག་ཟླ་ཟེར། ) ཤེར་(རྣམ་མཁྱེན་ཉིད་ཐོབ་པར་བྱ་བ་ལ་ཉན་ཐོས་ ཀྱི་ལམ་ནི་ལམ་མིན་ནོ། །རང་སངས་ཀྱི་ལམ་ནི་ལམ་མིན་ནོ་རྣམ་མཁྱེན་ཉིད་ཐོབ་པར་བྱ་བ་ལ། )པ་སྔོན་དུ་འགྲོ་བའི་ ཕྱིན་དྲུག་ནི་བྱང་པ་རྣམས་ཀྱི་ལམ་མོ། །ཞེས་སོགས། (ཨཱརྱ་ནི་ལམ་དང་ལམ་མ་ཡིན་པར་ངེས་པར་འཛིན་ པའི་རྣམ་རྟོག་ཅེས་སོ། ། ) བདེན་དངོས་ཀྱི་སྒྲིབ་པ་འགག་པ་དང་བཅས་པ་སྟེ་ལྷན་གཅིག་ཏུ་སངས་ རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་རྣམས་(སྙིང་ཟླ་)སྐྱེ་བར་འཛིན་པའི་ཞེས་སོགས་ནི། (དཀར་ནག་གི་ཆོས་སྐྱེ་འགག་ཅེས་གནོད་ འཇོམས། ) སྐྱེ་བ་དང་འགག་པའི་རྣམ་རྟོག་གོ །ཡུམ་(སྐྱེ་བ་ནི་སངས་རྒྱས
【現代漢語翻譯】 因此，從根本上來說，這是一個認識到無自性並安住於此的修行之道。凡夫俗子的佈施等善行，若不具備不執著三輪（施者、受者、施物）的智慧，就無法成就佛果，因為他們沒有正確理解般若波羅蜜多，這些善行只是缺乏般若智慧的方便。像這樣的凡夫俗子的執著，或者說對凡夫俗子所執著的實有（指認為補特伽羅是實有的），即對實有之物的執著，這是一種錯覺。最初的執著念頭是實有執著，它有九種不同的對境，因此有九種不同的表現形式。這九種執著念頭被認為是見道頂位修行階段需要斷除的，因為它們會被其近取因所摧毀。 接下來詳細解釋增益執。分為兩部分。首先是連線詞：『執著于』等等。根本頌詞說：『這不是凡夫俗子的法，而是聖者聲聞、獨覺的法。』（《心要》等）。對於未能如實通達三種重大事業的小乘（《具義》），即在聖者之道或聖者身上，存在著增益執，或者說對聖者的執著，這是一種錯覺，因為他們未能如實通達。因此，要將每個詞都聯繫起來。 《般若經》中的五度也跟隨般若母，無論證得一切智智於何處，它們也安住于彼處。』等等。『道與非道』（《具義、實義、月光》），即被般若波羅蜜多（經）所攝持的六度是菩薩獲得一切智智的道，而（經）聲聞、獨覺之道不是（經也是）獲得一切智智的道，對於不如此認為的小乘行者，『聖者』等等，即沒有對道與非道的確定執著（因為前一句末尾有否定詞。《具義》）。（《具月光》）般若（爲了獲得一切智智，聲聞之道不是道，獨覺之道也不是道，爲了獲得一切智智）。先行一步的六度是菩薩的道。等等。（聖者是對道與非道進行確定的執著）。伴隨著對實有之障的斷除，同時生起佛法（《心月》）等等，即（黑白之法生起和滅亡，如《破煩惱》）對生起和滅亡的執著。般若（生起即是佛）
【English Translation】 Therefore, fundamentally, it is a path of realizing the absence of inherent existence and abiding in that state. The generosity and other virtuous deeds of ordinary beings, if they lack the wisdom of non-attachment to the three spheres (giver, receiver, and gift), cannot attain Buddhahood, because they have not correctly understood the Prajnaparamita; these deeds are merely means lacking the wisdom of Prajna. Such clinging of ordinary beings, or the clinging to what ordinary beings cling to as real (referring to the belief that the Pudgala is real), that is, clinging to real things, is an illusion. The initial thought of clinging is the clinging to reality, and it has nine different objects, thus having nine different manifestations. These nine clinging thoughts are considered to be abandoned during the stage of practice at the peak of the Path of Seeing, because they will be destroyed by their proximate cause. Next, a detailed explanation of the imputed clinging. Divided into two parts. First, the conjunction: 'clinging to' and so on. The root verse says: 'This is not the Dharma of ordinary beings, but the Dharma of the noble Shravakas and Pratyekabuddhas.' (The Essence of the Heart, etc.). For the Hinayana (with meaning) that fails to truly understand the three great undertakings, that is, on the path of the noble ones or on the noble ones, there is imputed clinging, or clinging to the noble ones, which is an illusion because they fail to truly understand. Therefore, each word must be connected. The five perfections in the Prajnaparamita also follow the Prajnaparamita Mother, and wherever the Omniscient Wisdom is attained, they also abide there.' and so on. 'The path and the non-path' (Meaning, Reality, Moonlight), that is, the six perfections held by the Prajnaparamita (Sutra) are the path for Bodhisattvas to attain Omniscient Wisdom, and the path of (Sutra) Shravakas and Pratyekabuddhas is not (Sutra also) the path to attain Omniscient Wisdom. For Hinayana practitioners who do not think so, 'Noble' and so on, that is, there is no definite clinging to the path and the non-path (because there is a negative word at the end of the previous sentence. Meaning). (Moonlight) Prajna (in order to attain Omniscient Wisdom, the path of the Shravakas is not the path, and the path of the Pratyekabuddhas is not the path, in order to attain Omniscient Wisdom). The six perfections that go first are the path of the Bodhisattvas. and so on. (Noble is the definite clinging to the path and the non-path). Accompanied by the cessation of the obscurations of reality, the Dharma of the Buddhas arises simultaneously (Heart Moon) and so on, that is, (the arising and cessation of black and white Dharma, such as Destroying Afflictions) the clinging to arising and cessation. Prajna (arising is the Buddha)
་ཀྱི་ཆོས་རྣམས་ལ་འགག་པ་ནི་སྒྲིབ་ པ་རྣམས་ཞེས་སྙིང་ཟླ། )ནི་ཆོས་གང་ཡང་བསྐྱེད་པ་མ་ཡིན་འགོག་པ་མ་ཡིན། ཞེས་སོགས། འཁོར་ གསུམ་དུ་དང་གཟུགས་སོགས་ཀྱི་དངོས་པོར་དམིགས་ཏེ་ལམ་ལ་ལྡན་པ་སྟེ་སྦྱོར་ཞིང་བརྩོན་ པ་དང་དེར་མི་དམིགས་པས་མི་ལྡན་ཏེ་མི་སྦྱོར་ཞིང་མི་བརྩོན་པའི་(དག་ལྡན་དོན་)འཕགས་པའི་ དམན་ལམ་ཞེས་སོགས་ནི། དངོས་པོ་ལྡན་དང་མི་ལྡན་གྱི་རྟོག་པའོ། །བྱང་ཆེན་པོ་ཇི་ལྟར་ ཕྱིན་དྲུག་ལ་བརྩོན་པར་བགྱི། གཟུགས་ལྡན་པ་ཡང་མ་ཡིན་མི་ལྡན་པ་ཡང་མ་ཡིན། (གཉེན་པོ་ བསྟན་ནོ། ། )ནས། རྣམ་མཁྱེན་བར་རོ། །དྲུག་པ་མེད་ན་དེ་མེད་དོ། །ཞེས་པ་ནི། ལྡན་མི་ལྡན་གྱི་ རྣམ་རྟོག ཅེས་དག་ལྡན་ནོ། །གཟུགས་སོགས་ལ་མཚན་མར་འཛིན་པས་གནས་པའི་ཞེས་ སོགས་ནི། (ཨཱརྱ། ) གཟུགས་སོགས་ལ་གནས་པའི་(དག་)རྣམ་རྟོག་གོ །གཟུགས་ལ་གནས་པར་ བྱའོ་ཞེས་བརྩོན་པར་མི་བྱའོ། །རྣམ་མཁྱེན་བར་རོ། །དག་ལྡན། (མི་བྱའོ་ཞེས་པ། ) དེ་བརྩོན་པ་ 2-314 ཡིན་ལ་དྲུག་པ་མེད་ན་དེ་དག་ལ་གནས་པར་འགྱུར་ཞེས་བྱ་བ་ནི་གནས་རྟོག ཅེས་སོ། །རྣམ་ མཁྱེན་གྱི་(དངོས་)རིགས་ནི་ས་བོན་ཕྱིན་དྲུག་(དངོས་)དྲུག་པ་མེད་ན་དེ་འཇིག་པར་འགྱུར་ཞེས་ པ། རིགས་འཇིག་རྟོག ཅེས་དག་ལྡན། འཇིག་པའམ་མེད་པའི་འཕགས་པ་ཞེས་སོགས་ ནི། རིགས་འཇིག་པའི་རྣམ་རྟོག་སྟེ། དཔེར་ན། སྐྱེས་བུ་ཞིག་ཤིང་ཏོག་ཨ་མྲའམ་བ་ན་ས་ཟ་ བར་འདོད་ན། སོགས་ནས། བྱང་ཆེན་འཚང་རྒྱ་བར་འདོད་པས་ཀྱང་ཕྱིན་དྲུག་ལ་བསླབ་སྟེ་ སྦྱིན་པས་སེམས་ཅན་གཟུང་། ཞེས་སོགས་སོ། །གཞན་དྲིང་མི་འཇོག་པ་དང་ཞིང་སྦྱང་བ་(སྙིང་ པོ་བྱང་ཆུབ་ཏུ་འདུག་པ་དང་ཆོས་འཁོར་བསྐོར་)ལ་སོགས་པའི་དོན་དུ་གཉེར་བྱ་མི་འགྲུབ་པའི་འཕགས་ ཞེས་སོགས་ནི། (དྲུག་པ་ལ་སློབ་པར་མི་བྱའོ་སྙམ་པ་ནི་ཞེས་སྙིང་། དེ་ལ་བསླབས་པས་ཀྱང་ཆོས་ཐམས་ཅད་ལ་དབང་ བསྒྱུར་མི་ཐོབ་སྙམ་པ་ཞེས་ཟླ། ) དོན་གཉེར་མེད་པའི་རྣམ་རྟོག་སྟེ། གཞན་གྱི་དྲིང་མི་འཇོག་པར་ འདོད་པ་དང་། སོགས་ནས། ཕྱིན་དྲུག་ལ་བསླབ་པར་བྱའོ། །ཞེས་སོགས། དྲུག་པ་མེད་ན་ དོན་གཉེར་མི་འགྲུབ་པོ་ཞེས་པ་དོན་གཉེར་མེད་རྟོག་ཅེས་དག་གོ །རྣམ་མཁྱེན་གྱི་རྒྱུ་ཕྱིན་ དྲུག་མེད་པའི་འཕགས་སོགས་ནི། རྒྱུ་མེད་པའི་རྣམ་རྟོག་གོ །རྒྱ་མཚོ་ཆེན་པོ་(རིན་པོ་ཆེའི་རྒྱུ་ཞེས་ ཨཱརྱ་སྙིང་ཟླ། )ཆུ་ཀླུང་ཐམས་ཅད་ཀྱི་(རྒྱས་འབྲིང་)སྒོ་འོ། །(ནི་དེར་དེ་རྣམས་འདུ་བ་འབུམ་ཊཱིཀ) ཡུམ་ཡང་ ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་སྒོའོ། ། ཞེས་སོགས་སོ། །ཤེར་པ་ཡོད་ན་རྣམ་མཁྱེན་ཐོབ་ཀྱི་དྲུག་པ་མེད་ ན་མིན་ཞེས་པ་རྒྱུ་མེད་ཀྱི་རྟོག་པ་ཞེས་དག་གོ །(སྙིང་ཟླ་དོན་འདྲ། ) ཕྱིར་རྒོལ་བ་བདུད་དམ་(མདོ་ )བདུད་རིས་ཀྱི་ལྷ་རྣམས་དམིགས་པ་སྟེ་དེས་ཐུ
【現代漢語翻譯】 『對諸法的阻礙即是遮障』，（心月）即非生任何法，亦非遮止。（等等）於三輪中，緣色等事物而與道相應，即結合且精進，不緣彼等則不相應，即不結合且不精進的（具凈義）勝道等等，是於事物相應與不相應的分別。大菩薩如何於六度精進？非與色相應，亦非不相應。（顯示對治。）乃至一切智智之間。若無第六度，則無彼。（等等）是相應與不相應的分別，即是具凈。執著色等為相而安住等等，是（聖）於色等安住的（凈）分別。不應精進于安住於色，乃至一切智智之間。具凈。（不應作，）彼是精進，若無第六度，則將安住于彼等，是安住分別。（等等）一切智智的（事物）種子，即六度（事物），若無第六度，則彼將壞滅，是種子壞滅分別，即是具凈。壞滅或無有的勝者等等，是種子壞滅的分別。例如，某人想吃芒果或菠蘿蜜，（等等）乃至大菩薩想成佛，亦應修學六度，以佈施攝受有情。（等等）不依賴他者與凈治剎土（心要在於菩提，轉法輪）等義，所求不成的勝者等等，（心：『不應修學第六度』，月：『即使修學彼，亦不能獲得對一切法的自在』。）是無所求的分別。想要不依賴他者，（等等）乃至應修學六度。（等等）若無第六度，則所求不成，是無所求分別，即是清凈。無一切智智之因的勝者等等，是無因的分別。大海（寶之因，聖心月），是諸河流的（大小）門。（是彼等彙集之處，十萬註疏）般若波羅蜜多亦是諸法的門。（等等）若有般若，則得一切智智，若無第六度，則不得，是無因的分別，即是清凈。（心月義同。）外道或魔（經），魔類的諸神所緣，即彼等能害。 『The obstruction to all dharmas is obscuration,』 (Heart Moon) meaning it neither generates any dharma nor prevents anything. (Etc.) In the three spheres, focusing on objects like form and being in accordance with the path, that is, combining and striving, and not focusing on them, thus not being in accordance, meaning not combining and not striving, (meaning pure and complete) the superior inferior path, etc., are discriminations of being in accordance with objects and not being in accordance. How does a great Bodhisattva strive in the six perfections? It is neither in accordance with form nor not in accordance. (Showing the antidote.) Up to all-knowing wisdom. If there is no sixth perfection, then there is none of that. (Etc.) This is the discrimination of being in accordance and not being in accordance, meaning pure and complete. Holding onto form, etc., as characteristics and abiding, etc., is (Arya) the (pure) discrimination of abiding in form, etc. One should not strive to abide in form, up to all-knowing wisdom. Pure and complete. (Not to do,) that is striving, and if there is no sixth perfection, then one will abide in those, which is the discrimination of abiding. (Etc.) The (thing) seed of all-knowing wisdom, that is, the six perfections (thing), if there is no sixth perfection, then it will perish, which is the discrimination of the seed perishing, meaning pure and complete. The perishing or non-existent victor, etc., is the discrimination of the seed perishing. For example, if someone wants to eat a mango or jackfruit, (etc.) up to a great Bodhisattva wanting to attain Buddhahood, one should also study the six perfections, grasping sentient beings with generosity. (Etc.) Not relying on others and purifying the Buddha-field (the essence lies in Bodhi, turning the wheel of Dharma), etc., the victor who seeks but does not achieve, etc., (Heart: 『One should not study the sixth perfection,』 Moon: 『Even if one studies it, one will not obtain mastery over all dharmas.』) is the discrimination of not seeking. Wanting not to rely on others, (etc.) up to one should study the six perfections. (Etc.) If there is no sixth perfection, then what is sought will not be achieved, which is the discrimination of not seeking, meaning pure. The victor without the cause of all-knowing wisdom, etc., is the discrimination of without cause. The great ocean (the cause of jewels, Arya Heart Moon) is the (large and small) door of all rivers. (It is where they gather, ten million commentaries.) The Mother (Prajnaparamita) is also the door of all dharmas. (Etc.) If there is Prajna, then one will obtain all-knowing wisdom, if there is no sixth perfection, then one will not, which is the discrimination of without cause, meaning pure. (Heart Moon has the same meaning.) Outsiders or demons (sutras), the gods of the demonic class are the object, that is, they can harm.
【English Translation】 『The obstruction to all dharmas is obscuration,』 (Heart Moon) meaning it neither generates any dharma nor prevents anything. (Etc.) In the three spheres, focusing on objects like form and being in accordance with the path, that is, combining and striving, and not focusing on them, thus not being in accordance, meaning not combining and not striving, (meaning pure and complete) the superior inferior path, etc., are discriminations of being in accordance with objects and not being in accordance. How does a great Bodhisattva strive in the six perfections? It is neither in accordance with form nor not in accordance. (Showing the antidote.) Up to all-knowing wisdom. If there is no sixth perfection, then there is none of that. (Etc.) This is the discrimination of being in accordance and not being in accordance, meaning pure and complete. Holding onto form, etc., as characteristics and abiding, etc., is (Arya) the (pure) discrimination of abiding in form, etc. One should not strive to abide in form, up to all-knowing wisdom. Pure and complete. (Not to do,) that is striving, and if there is no sixth perfection, then one will abide in those, which is the discrimination of abiding. (Etc.) The (thing) seed of all-knowing wisdom, that is, the six perfections (thing), if there is no sixth perfection, then it will perish, which is the discrimination of the seed perishing, meaning pure and complete. The perishing or non-existent victor, etc., is the discrimination of the seed perishing. For example, if someone wants to eat a mango or jackfruit, (etc.) up to a great Bodhisattva wanting to attain Buddhahood, one should also study the six perfections, grasping sentient beings with generosity. (Etc.) Not relying on others and purifying the Buddha-field (the essence lies in Bodhi, turning the wheel of Dharma), etc., the victor who seeks but does not achieve, etc., (Heart: 『One should not study the sixth perfection,』 Moon: 『Even if one studies it, one will not obtain mastery over all dharmas.』) is the discrimination of not seeking. Wanting not to rely on others, (etc.) up to one should study the six perfections. (Etc.) If there is no sixth perfection, then what is sought will not be achieved, which is the discrimination of not seeking, meaning pure. The victor without the cause of all-knowing wisdom, etc., is the discrimination of without cause. The great ocean (the cause of jewels, Arya Heart Moon) is the (large and small) door of all rivers. (It is where they gather, ten million commentaries.) The Mother (Prajnaparamita) is also the door of all dharmas. (Etc.) If there is Prajna, then one will obtain all-knowing wisdom, if there is no sixth perfection, then one will not, which is the discrimination of without cause, meaning pure. (Heart Moon has the same meaning.) Outsiders or demons (sutras), the gods of the demonic class are the object, that is, they can harm.
བ་ཅིང་ཆོས་ཀུན་དོན་དམ་པར་མི་དམིགས་ པར་རྟོགས་པའི་(མདོ་དོན་)སྲས་སུ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་དགོངས་པ་མེད་པའི་འཕགས་སོགས་ནི། ཕྱིར་རྒོལ་བ་དམིགས་པ་དག་ལ་(འདིས་སྔ་མ་རྣམས་ཀྱང་ཡུལ་དུ་བསྟན་ནོ། ། )རྣམ་པར་རྟོག་པའོ་ཞེས་ དག་གོ །འཕོང་གི་སློབ་དཔོན་གྱི་དཔེས་ཡུམ་ལ་སྤྱོད་པ་ཡང་བདུད་དམ་བདུད་ཀྱི་རིས་ཀྱི་ལྷ་ རྣམས་ཀྱིས་ཐུབ་པར་དཀའ་འོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །མདོ་དང་ཤནྟིའི་དགོངས་པ་ལྟར་གངས་ 2-315 ཅན་དུ་ཁོ་བོ་གཅིག་པུའོ། །དེ་དགུ་ཆོས་ཅན། འཛིན་པའི་རྣམ་རྟོག་གཞན་ཏེ་མཐོང་རྩེའི་སྤང་ བྱ་བཏགས་རྟོག་ཡིན་ཏེ། དེའི་དངོས་གཞི་བར་ཆད་མེད་ལམ་གྱི་གཞོམ་བྱ་གང་ཞིག ཡུལ་ འཕགས་པའི་འཛིན་པ་ལ་བཏགས་འཛིན་དུ་འཁྲུལ་རྟོག་གི་ཕྱིར། འཕགས་ལམ་བཏགས་ པར་བདེན་པར་ཞེས་ཀྱང་ངོ་། །འགྲེལ་པ་ལ། ཉན་རང་གི་སློབ་ལམ་ཆོས་ཅན། ཆེད་དུ་བྱ་ བ་ཆེན་པོ་གསུམ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་ངེས་པར་མི་འབྱུང་སྟེ། ཉན་ཐོས་ལ་སོགས་པ་དམན་པའི་ དགྲ་བཅོམ་དུ་ངེས་པར་འབྱུང་བ་ཉིད་ཀྱིས་སོ། །ཉན་ཐོས་རང་རྒྱུད་པ་འགའ་ཆོས་ཅན། ལམ་ གཞན་ཐེག་ཆེན་ལམ་ལ་མཐར་ཐུག་གི་མྱང་འདས་ཀྱི་ལམ་མ་ཡིན་པ་ངེས་པར་འཛིན་པ་ ཡོད་དེ། དེ་རང་གི་མངོན་པར་འདོད་པའི་མྱང་འདས་ཀྱི་ལམ་དུ་མེད་པས་དེ་དེའི་ལམ་མིན་ པར་མཐོང་ནས་དེར་འཛིན་པས་སོ། །འདུས་བྱས་ཡིན་པའི་འབྲས་བུ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་སྐྱེ་བ་ དང་རང་གི་དངོས་རྒྱུ་འགག་པ་ལྷན་གཅིག་སྟེ། དེས་བསྐྱེད་པས་སོ། །དེར་བདེན་འཛིན་ཞེས་ སོགས་དང་། རྩ་བ་ལྟར་ཡང་ངོ་། །དངོས་པོ་མཐའ་དག་སྟེ་དག་སའི་ལམ་ཆོས་ཅན། རྒྱུན་ དང་ལྡན་ཏེ། བདུད་བཞི་དང་ས་གཉིས་ཀྱི་བར་ཆད་མེད་པས་མི་རྟོག་ཡེ་ཤེས་བར་མ་ཆད་ དུ་འཇུག་པའི་ལམ་ཡིན་པས་སོ། །ཉན་རང་གི་ལམ་ཆོས་ཅན། འཁོར་བ་སྲིད་དམ་མི་རྟོག་ ཡེ་ཤེས་རྒྱུན་དང་མི་ལྡན་ཏེ་དེ་འདྲའི་བར་ཆད་ཡོད་པར་སྣང་བ་སྟེ་ཡོད་པ་ཅན་གྱི་ལམ་ཡིན་ པས་སོ། །ཡང་ན་གཟུགས་སོགས་དངོས་པོ་མཐའ་དག་(ཆགས་སོགས་དྲི་མ་རང་བཞིན་གྱིས། )ལྡན་མི་ (གློ་བུར་)དུ་ལྡན་ཏེ། (ཞེས་འབུམ་ཊཱིཀ་གི་དོན་དུ་རུང་ངོ་། ། ) གཅིག་དང་ཐ་དད་དུ་འཛིན་ཞེས་གསེར་དོན་ ནོ། །སངས་རྒྱས་ལ་བར་ཆད་སྒྲིབ་གཉིས་མེད་པས་དངོས་པོ་མཐའ་དག་ཡུལ་དུ་ལྡན། ཉན་ རང་བྱང་སེ་ལ་དེ་བཟློག་པར་བཅོམ་རལ་ལོ། །བྱང་འཕགས་ཆོས་ཅན། གཟུགས་སོགས་ལ་ དོན་དམ་པར་མི་གནས་པར་(གསེར་དོན་)གནས་ཏེ། ཐེག་ཆེན་འཕགས་པས་སོ། །གནས་པའི་ དཔེ་ནམ་མཁའི་བྱ་ཅི་ལ་ཡང་མི་རྟེན་པར་ནམ་མཁར་གནས་པ་དང་འདྲ་བ་ཉིད་ཀྱིས་སོ། ། 2-316 ཆོས་ཅན། ཉན་ཐོས་ལ་སོགས་པ་ཐེག་དམན་འབའ་ཞིག་པར་གནས་པའི་རིགས་འཇིག་སྟེ། རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་བསྐྱེད་(ནས་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་བཏང་སྙོམ་སུ་མི་བྱ་བས་ཞེས་ཟླ་ཟེར་ སྙིང་། )དང་སོགས
【現代漢語翻譯】 如果認識到一切法在勝義中皆不可得（經義），那麼聖者等就不會有佛陀的意趣。 對於反駁者所執著的對境（這表明了先前所說的也是對境），是分別念。 阿阇梨阿婆的例子也難以被魔或魔類的天神所勝。 如經部和寂天菩薩的意趣，在雪域我乃唯一。 那九法，是執著的分別念，即見道所斷的遍計所執，因為它的本體是無間道所斷的。 對於聖者的執著，是錯認為安立執著，聖道是安立為真實的。 在解釋中，聲聞緣覺的學道，不會像三大事業那樣必然發生，因為聲聞等必然會成為下劣的阿羅漢。 某些聲聞自續部，必然會執著其他道，即大乘道不是究竟涅槃之道，因為他們認為那不是他們自己所希求的涅槃之道，所以認為那不是他們的道。 作為有為法的果，你（指果）與生起和自己的直接因滅同時，因為它所生起。 在那裡有真執等等，也如根本論一樣。 一切事物，即清凈之道，具有相續，因為沒有四魔和二地的障礙，所以不間斷地進入無分別智的道。 聲聞緣覺之道，不具有輪迴或無分別智的相續，因為有那樣的障礙顯現，即是有障礙的道。 或者一切色法等事物（染污如貪等自性），是具有不（暫時）具有，（如《寶鬘論》的意義一樣）。 執著為一和異，如《金鬘論》所說。 佛陀沒有障礙和二障，所以一切事物都具有作為對境。聲聞緣覺菩薩則相反。 聖菩薩，對於色法等，在勝義中不住（《金鬘論》），而安住，因為是大乘聖者。 安住的例子就像天空中的鳥不依賴任何事物而安住在空中一樣。 法，聲聞等安住在僅僅是小乘的種姓會壞滅，因為生起了圓滿菩提心（因此不會對一切眾生捨棄平等心）。
【English Translation】 If it is realized that all dharmas are not truly found in ultimate reality (the meaning of the sutras), then noble beings, etc., will not have the intention of the Buddha. For the objects of attachment of the opponents (this shows that the previous ones are also shown as objects), it is conceptual thought. The example of Acharya Apoha is also difficult to be overcome by Mara or gods of the Mara class. As the intention of the Sutras and Shantideva, in the snowy land, I am the only one. Those nine dharmas are conceptual thoughts of attachment, which are the imputed objects to be abandoned on the path of seeing, because its essence is what is to be destroyed on the path of immediate cessation. For the attachment of the noble ones, it is mistaken as an imputed attachment, and the noble path is imputed as true. In the commentary, the path of learning of the Hearers and Solitary Realizers will not necessarily occur like the three great deeds, because the Hearers, etc., will necessarily become inferior Arhats. Some Svatantrika Hearers will necessarily hold that other paths, that is, the Mahayana path, are not the ultimate path of Nirvana, because they see that it is not their own desired path of Nirvana, so they hold that it is not their path. As a result of being conditioned, you (the result) arise and your own direct cause ceases simultaneously, because it is produced by it. There, there are true attachments, etc., and also like the root text. All things, that is, the path of purification, have a continuum, because there is no interruption of the four Maras and the two grounds, so it is the path of uninterruptedly entering non-conceptual wisdom. The path of Hearers and Solitary Realizers does not have the continuum of samsara or non-conceptual wisdom, because there is such an interruption appearing, that is, it is a path with interruptions. Or all phenomena such as form (defilements such as attachment by nature) are possessed non-(temporarily) possessed (as the meaning of the Garland of Jewels). Attachment to one and different, as said in the Golden Garland. Buddhas have no obstacles and two obscurations, so all things are possessed as objects. Hearers, Solitary Realizers, and Bodhisattvas are the opposite. Noble Bodhisattvas, for form, etc., do not abide in ultimate reality (Golden Garland), but abide, because they are noble Mahayanists. The example of abiding is like a bird in the sky not relying on anything but abiding in the sky. Dharma, the lineage of Hearers, etc., abiding in only the Hinayana will perish, because the mind of perfect enlightenment has arisen (therefore, they will not abandon equanimity towards all sentient beings).
་པ་ཐེག་ཆེན་གདམས་ངག་(གསེར་)སོགས་ཀྱིས་གཟུང་བའི་སྒོ་ནས་སོ། །ཆོས་ ཅན། དོན་དམ་པར་གང་ལ་ཡང་འདོད་ཅིང་དོན་གཉེར་མེད་དེ། དོན་དམ་པར་དེ་བཞིན་ཉིད་ ཀྱང་དོན་གཉེར་མེད་པས་སོ། །ཁྱབ་སྟེ། དེ་ལས་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པའི་ཆོས་མེད་པས་སོ། ། རྫོགས་བྱང་ཆོས་ཅན། དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་ལ་བརྟེན་ནས་ཏེ་དབང་དུ་བྱས་ནས་རྒྱུ་མེད་ དེ། དོན་དམ་པར་སྤྲོས་བྲལ་ཡིན་པས་སོ། །ཉན་ཐོས་འཕགས་པ་ཆོས་ཅན། བདུད་སོགས་ ཕྱིར་རྒོལ་བའི་དངོས་པོ་དམིགས་ཏེ། སེར་སྣ་སྟེ་དངོས་འཛིན་ཤིན་ཏུ་གོམས་པར་བྱས་པའི་ རྟེན་འབྲེལ་གྱི་ཆོས་ཉིད་ཀྱིས་སོ། །ཡུལ་དེ་རྣམས་ལ་དམིགས་ནས་བཏགས་པའི་དངོས་པོར་ (ནི་སྐྱེས་བུ་ཡོད་པར་བཏགས་པའི་ཞེས་གསེར། )མངོན་པར་ཞེན་པ་ཉིད་ཀྱིས་ན་འཛིན་རྟོག་གཉིས་པ་ བཏགས་འཛིན་རྟོག་པ་སྟེ། རྣམ་པ་དགུ་ཡོད་དོ། །དགུ་ཆོས་ཅན། མཐོང་རྩེའི་སེམས་སེམས་ བྱུང་འཇུག་པའི་གནས་སྐབས་ཀྱི་སྤང་བྱར་བཞེད་དེ། དེའི་དངོས་གཞི་བར་ཆད་མེད་ལམ་ གྱིས་གཞོམ་བྱས་སོ། །ཆོས་བཤེས་ནི། འཛིན་རྟོག་གཉིས་ཀ་འཇུག་པས་སྤོང་བར་བཞེད་དོ། ། ༈ དོན་བསྡུ་བ། དོན་བསྡུ་ནི། ཚུལ་དེ་ལྟར་ན། བར་ཚིགས་དགུས་རྟོག་པ་རྣམ་པ་བཞི་ཉིད་ལ་སོ་སོར་ཏེ་རེ་ རེ་ལ་ཡང་དགུ་དགུ་ཡིན་སོགས་དང་གཉེན་པོ་སྦྱོར་འཇུག་བཞི་ལ་ཡང་སྤང་བྱ་དེ་བཞིན་དུ་ དགུ་དགུའི་དབྱེ་སོགས་སོ། །གཉེན་པོ་རྫས་གཉིས་ལ་ལྡོག་པས་ཕྱེ་བའོ། ། ༈ མཐོང་ལམ་གྱི་བྱང་ཆེན་སྐྱེད་པའི་ལྷན་ཅིག་བྱེད་རྒྱུ། གཉིས་པ་ལ། མཚམས་སྦྱར་ནི། དེ་ལྟར་སོགས་ནས་ཉེར་ལེན་མཐོང་བའི་ལམ་ལྷན་ གཅིག་བྱེད་རྒྱུའམ་གྲོགས་གང་དང་བཅས་པས་བྱང་ཆུབ་ཆེན་པོ་བསྐྱེད་པར་བཞེད་པའི་ སོགས་སོ། །རྩ་འགྲེལ་ལ། རྟོགས་པའི་ཆོས་ལ་འགོད་པ་དང་། རྒྱུ་ལུང་གི་ཆོས་ལ་འགོད་པ་ དང་། རང་གི་རྒྱུད་སྦྱོང་བ་གསུམ་ལས། དང་པོ་ནི། བྱང་སེམས་མཐོང་ལམ་པས་གདུལ་བྱ་ 2-317 གཞན་དག་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་འཆད་འགྱུར་གྱི་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་ལུང་སྟོན་པའི་རྒྱུ་ཐེག་ ཆེན་མཐོང་བའི་ལམ་དང་སོགས་པ་སྒོམ་ལམ་ལ་(གསེར་)རབ་ཏུ་འགོད་པ་ཆོས་ཅན། ཐེག་ཆེན་ མཐོང་ལམ་གྱིས་བྱང་ཆེན་བསྐྱེད་པའི་རྐྱེན་གཅིག་ཡིན་ནོ། །དེས་ཐེག་ཆེན་མཐོང་ལམ་པའི་ གདུལ་བྱ་བྱང་ཆེན་ལ་འགོད་པའི་གྲོགས་ཡིན་པས་སོ། །ཡུམ་ནི་ཟབ་སྟེ་བྱང་ཆེན་པོ་དེ་དག་ ནི་དཀའ་བ་བགྱིད་པའོ། །ཞེས་ནས། མཐོང་ལམ་ཐོབ་པའི་དགེ་སློང་དྲུག་སྟོང་ལུང་བསྟན་ པས་(ཨཱརྱ་སོགས་)གསུངས་སོ། །(བསྐལ་བ་དཔེ་སྐར་མ་ལྟ་བུ་ལ་སངས་རྒྱས་མེ་ཏོག་སིལ་མ་ཞེས་མཚན་མཐུན་དགེ་ འདུན་མཐུན་ཞིང་ལོ་སྟོང་དུ་མཐུན་པར་ལུང་བསྟན། ) བར་མར་དྲུག་ཅུ་དང་། རྒྱས་པར་(བཙུན་གྲོལ་དག་ལྡན་དུ་ ཡང་)བརྒྱ་དྲུག་ཅུ་ལས་མི་སྣང་ངོ་། །གཉིས་པ་ནི། བྱང་སེམས་མ
【現代漢語翻譯】 通過大乘教授（黃金）等來把握。法，在勝義諦中對任何事物都沒有貪執和追求，因為在勝義諦中，真如也沒有追求。普遍成立，因為沒有比這更殊勝的法。圓滿菩提法，依靠勝義諦的真理，即憑藉勝義諦，沒有原因，因為在勝義諦中是離戲論的。聲聞聖者法，以魔等外道的對境為目標，貪婪，即對實有的執著非常串習的緣起之法。以這些對境為目標而安立的事物（即安立補特伽羅的存在），顯現執著本身即是二取分別，即安立執著的分別，有九種。這九種法，被認為是見道頂位心和心所進入時的斷除對象，因為它的本體被無間道所摧毀。法友則認為，二取分別都要斷除。 總結：像這樣，九個間斷通過四種分別各自，即每一個都有九個等，以及四種對治的運用，也有同樣的九個斷除對像等。對治通過兩種自性的遮遣來區分。 生起見道大菩提的俱生助緣：第二，連線：像這樣等，從親近獲得見道，與什麼俱生助緣或助伴一起生起大菩提？根本和註釋中說：安立於證悟之法，安立於教理之法，以及調伏自相續三種。第一種是：菩薩見道者將其他所化眾生安置於佛所宣說的圓滿菩提的因，即大乘見道等（黃金）之上，這是一種安置，法，是大乘見道生起大菩提的一個緣。因為這能幫助大乘見道者將所化眾生安置於大菩提之上。經部中說，甚深，這些大菩提是難行的。從獲得見道的六千比丘被授記（聖者等）可以看出。（劫如星星，佛名花散，僧團一致，千年一致地被授記。）中間有六十，廣說（比丘尼解脫等）有一百六十種。 第二種是：菩薩見道者將其他所化眾生安置於佛所宣說的圓滿菩提的因，即大乘見道等（黃金）之上，這是一種安置，法，是大乘見道生起大菩提的一個緣。因為這能幫助大乘見道者將所化眾生安置於大菩提之上。經部中說，甚深，這些大菩提是難行的。從獲得見道的六千比丘被授記（聖者等）可以看出。（劫如星星，佛名花散，僧團一致，千年一致地被授記。）中間有六十，廣說（比丘尼解脫等）有一百六十種。
【English Translation】 It is grasped through Mahayana instructions (gold) and so on. The Dharma, in the ultimate sense, has no attachment or pursuit for anything, because in the ultimate sense, suchness also has no pursuit. It is universally established because there is no Dharma more supreme than this. The Dharma of complete enlightenment, relying on the truth of the ultimate reality, that is, by virtue of the ultimate reality, has no cause, because in the ultimate reality it is free from elaboration. The Dharma of the Hearer Arhat, with the object of demons and other external adversaries as the target, greed, that is, the law of dependent origination of clinging to reality, is very familiar. The entities posited by targeting these objects (i.e., positing the existence of a person), the manifestation of clinging itself is the dualistic conceptualization, that is, the conceptualization of positing clinging, which has nine types. These nine types of Dharma are considered to be abandoned when the mind and mental factors of the peak of the path of seeing enter, because its essence is destroyed by the uninterrupted path. Dharma friends consider that both dualistic conceptualizations should be abandoned. Summary: In this way, the nine interruptions, through the four types of conceptualization respectively, that is, each has nine, etc., and the application of the four antidotes, also has the same nine objects to be abandoned, etc. The antidote is distinguished by the negation of the two natures. The co-emergent cause for generating the great Bodhi of the Path of Seeing: Second, the connection: Like this, etc., from closely obtaining the Path of Seeing, with what co-emergent cause or companion does one generate great Bodhi? The root and commentary say: Establishing in the Dharma of realization, establishing in the Dharma of scripture, and taming one's own mindstream, three types. The first is: The Bodhisattva who has attained the Path of Seeing places other disciples on the cause of the complete enlightenment spoken by the Buddha, that is, the Mahayana Path of Seeing, etc. (gold), this is a placement, the Dharma, is one condition for the Mahayana Path of Seeing to generate great Bodhi. Because this helps the Mahayana Path of Seeing to place disciples on great Bodhi. The Sutra says, profound, these great Bodhisattvas are difficult to practice. It can be seen from the six thousand monks who attained the Path of Seeing being prophesied (Arya, etc.). (Kalpa is like a star, the Buddha's name is Flower Scatter, the Sangha is united, and it is prophesied to be united for a thousand years.) In the middle there are sixty, and broadly speaking (bhikshunis liberation, etc.) there are one hundred and sixty types. The second is: The Bodhisattva who has attained the Path of Seeing places other disciples on the cause of the complete enlightenment spoken by the Buddha, that is, the Mahayana Path of Seeing, etc. (gold), this is a placement, the Dharma, is one condition for the Mahayana Path of Seeing to generate great Bodhi. Because this helps the Mahayana Path of Seeing to place disciples on great Bodhi. The Sutra says, profound, these great Bodhisattvas are difficult to practice. It can be seen from the six thousand monks who attained the Path of Seeing being prophesied (Arya, etc.). (Kalpa is like a star, the Buddha's name is Flower Scatter, the Sangha is united, and it is prophesied to be united for a thousand years.) In the middle there are sixty, and broadly speaking (bhikshunis liberation, etc.) there are one hundred and sixty types.
ཐོང་ལམ་པས་བྱང་ཆུབ་ཆེན་ པོའི་རྒྱུ་མཚན་ཁོ་ནར་ཡུམ་ཆུད་མི་(མདོ་དོན་)གསོན་པའི་གདུལ་བྱ་དེ་དག་ལ་ཡང་དག་པ་སྟེ་ མ་ནོར་བའི་ཚིག་དང་དོན་དང་སོགས་པ་ལམ་དང་སྒོ་དང་(གསེར་)མན་ངག་ལ་སོགས་པའི་སྒོ་ ནས་གཞུང་(རད་ཀིར་)ཤེར་པ་ཡང་དག་པར་(གང་ཟག་)སོ་སོར་གཏོད་པ་ནི་ཆོས་ཅན། དེས་དེའི་ རྐྱེན་གཉིས་པ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་སོགས་སྔར་གྱི་བསྒྲེའོ། །འཕགས་པ་ཀུན་དགའ་བོ་ལ་ཡུམ་ མང་དུ་གཏད་པ་(ཨཱརྱ་སོགས་)སྐབས་འདིར་(འོག་ལེའུ་ཐ་མ་)དང་། གཞུང་ཉེ་བར་བསྡུ་བའི་ལེའུས་ བསྟན་ནོ། ། གསུམ་པ་ནི། བྱང་ཆུབ་ཆེན་པོ་དེ་ཐོབ་པར་བྱེད་པའི་བར་ཆད་མེད་པའི་རྒྱུ་(ནི་ཚོགས་གཉིས་ ཀྱིས་བསྒྲུབས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཀྱིའོ་ཞེས་རད་ཀིར། )ཡུམ་མཐོང་ལམ་པ་རང་གིས་སྒོམ་པ་དང་སོགས་པ་ཐོས་ བསམ་གཞན་ལ་རྒྱ་ཆེར་འཆད་སྟོན་སོགས་ཆོས་ཅན། དེའི་རྐྱེན་གསུམ་པ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་ སོགས་བསྒྲེའོ། །དེ་ཆོས་ཅན། འབྲས་བུ་བསོད་ནམས་ཆེས་མང་བའི་མཚན་ཉིད་ཅན་ཡིན་ ཏེ། སྟོང་གསུམ་སེམས་ཅན་དགྲ་བཅོམ་པར་གྱུར་པའི་སྦྱིན་ཚུལ་བསྒོམས་པ་སོགས་ཀྱི་དགེ་ བ་བས་འབྲས་བུ་བསོད་ནམས་ཆེས་ལྷག་པའི་ཕྱིར་རོ། །སྟོང་གསུམ་སེམས་ཅན་དགྲ་བཅོམ་ 2-318 པར་གྱུར་པའི་དགེ་བ་བས་ཡུམ་སྐད་ཅིག་སྟོན་པ་ལྷག ཅེས་སོགས་རྒྱ་ཆེར་རོ། །མཐོང་ལམ་ བྱང་ཆེན་གྱི་དེ་མ་ཐག་པའི་རྒྱུར་མི་རིགས་ཏེ། ས་དགུས་བར་དུ་ཆོད་པས་སོ་སྙམ་ན། དེས་ ཆོད་ཀྱང་རྒྱུ་གསུམ་གྱི་ངེས་པ་ཁོ་ནར་དེ་བསྐྱེད་པས་སམ། མཐོང་སྤང་རྣམ་རྟོག་སྤངས་མ་ ཐག་དེ་ཐོབ་པས་བར་ཆད་མེད་རྒྱུ་ཉིད་ཡིན་ནོ་ཞེས་དག་ལྡན་ནོ། ། ༈ འབྲས་བུ། གསུམ་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ངོ་བོ། དེ་ལྟར་སྣང་ངོ་། །དང་པོ་ལ། མཚམས་སྦྱར་ ནི། ཉེར་ལེན་མཐོང་ལམ་ལྷན་གཅིག་བྱེད་རྒྱུ་གསུམ་པོ་དེ་ལྟ་བུ་དང་བཅས་པས་བསྐྱེད་པར་ བཞེད་པའི་འབྲས་བུ་སོགས་སོ། །རྩ་བ་ནི། རྟོགས་པ་ཆོས་སྐུ་ཆོས་ཅན། (སློབ་དཔོན། ) བྱང་ཆུབ་ ཆེན་པོ་ཞེས་བརྗོད་པར་བྱ་སྟེ། ཉོན་མོངས་རྣམ་རྟོག་གི་དྲི་མ་ཟད་པ་དང་མི་སྐྱེ་བར་རྟོགས་ པའི་ཡེ་ཤེས་མཐར་ཐུག་ཡིན་པས་སོ། །དེར་ཐལ། དེ་དག་དོན་དམ་པར་བདེན་དངོས་སུ་ ཡོད་པ་ལམ་གྱིས་ཟད་པ་མེད་པར་རང་བཞིན་གྱིས་ཟད་པ་དང་། (ཞེས་སོ། །འདི་གཞན་གྱིས་མ་ཤེས་ ཏེ། གཟུངས་ཀྱི་དབང་ཕྱུག་རྒྱལ་བོའི་མདོར། ཟད་པ་གཉེན་པོས་ཟད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། །གདོད་ནས་ཟད་པས་དེ་ཕྱིར་ཟད་ཅེས་ བསྟན། ། ) དོན་དམ་པར་རང་བཞིན་གྱིས་མི་སྐྱེའམ་སྐྱེ་མེད་དུ་རྟོགས་པའི་ཡེ་ཤེས་མཐར་ཐུག་ ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཟད་ཤེས་དང་མི་སྐྱེ་ཤེས་གཉིས་ནི་གོ་རིམ་བཞིན་དུ་ཟད་མེད་སྐྱེ་མེད་དུ་ ཤེས་པར་བྱའོ། །ཡུམ་ཟད་པར་འདོད་པ་ནི་ནམ་མཁའ་ཟད་པར་འདོད་དུ་ཟད་དོ། །སོགས་ རྒྱ་ཆེར་དང་། ཆོས་དེ་དག་ལ་ནི་སྐྱེ་བ་
【現代漢語翻譯】 通達道者，唯以大菩提之原因為主，對於那些能夠理解（經義）的眾生，以正確無誤的詞句、意義，以及道路、門戶、（黃金）口訣等方式，將（論典）（《現觀莊嚴論》）的智慧如實地（針對個人）傳授，此為有法。這是它的第二種因緣。如是等等，與前文相合。向聖者根敦嘉措（阿arya，聖者）大量傳授般若經（yuma，母親），（將在本文）（下文最後一節）以及《攝義品》中闡述。 第三，獲得大菩提的無間之因（即通過二資糧成就的菩提——《現觀莊嚴論》的解釋），通達道者自己修習般若經，以及廣泛地為他人講授、開示等等，此為有法。這是它的第三種因緣。如是等等，與前文相合。此為有法，是果報功德極大的特徵，因為勝過以三千大千世界所有眾生皆成阿羅漢的佈施等等功德。勝過三千大千世界眾產生為阿羅漢的功德，哪怕是瞬間宣講般若經。如是等等，廣說其功德。有人認為，通達道者所證得的大菩提，不能成為其直接因，因為中間間隔了九地。即使如此，由於它決定性地產生三種因，或者因為斷除見道所斷的分別念后立即獲得，所以它是無間之因，這是確定的。 果 第三部分分為兩點：菩提的本體，以及它的顯現。 首先，連線上下文：以能取（近取因）、通達道（無間緣）以及同時俱起之因這三者共同產生的結果等等。根本是：證悟法身，此為有法。（導師）被稱為大菩提，因為它是煩惱分別唸的垢染滅盡且不再生起的究竟智慧。理由是：這些在勝義諦中是真實存在的，通過道而滅盡，而不是自性滅盡。（如是說。此理他人不解，如《持世王經》云：『滅非對治滅，本性即是滅，是故說為滅。』）在勝義諦中，究竟證悟自性不生或無生的智慧。滅盡智和不生智，應次第理解為無滅盡和無生。認為般若經會滅盡，就如同認為虛空會滅盡一樣。如是等等，廣說其理。對於這些法，生起……
【English Translation】 The pathfinder primarily focuses on the cause of great Bodhi, imparting accurate and unerring words, meanings, paths, doors, (golden) instructions, and so on, from the (treatise) (Ornament of Clear Realization) wisdom to those sentient beings who can understand (the meaning of the scriptures) (individually). This is the subject of the law. This is its second cause. Thus, and so on, consistent with the previous text. The extensive transmission of the Prajna Sutra (yuma, mother) to the noble Kungawo (Arya, noble one) (will be explained in this article) (the last section below) and in the chapter on 'Summarizing the Meaning'. Third, the uninterrupted cause of attaining great Bodhi (i.e., the Bodhi accomplished through the two accumulations - as explained in the Ornament of Clear Realization), the pathfinder himself practices the Prajna Sutra, and extensively teaches and expounds it to others, and so on, this is the subject of the law. This is its third cause. Thus, and so on, consistent with the previous text. This is the subject of the law, characterized by extremely great merit of fruition, because it surpasses the merit of giving, etc., where all beings in the three thousand great thousand worlds become Arhats. Surpassing the merit of beings in the three thousand great thousand worlds becoming Arhats, even a moment of expounding the Prajna Sutra is superior. Thus, and so on, extensively explaining its merits. Some argue that the great Bodhi attained by the pathfinder cannot be its direct cause because it is separated by nine grounds. Even so, because it decisively generates the three causes, or because it is attained immediately after abandoning the conceptual thoughts to be abandoned on the path of seeing, it is indeed an uninterrupted cause, this is certain. Fruit The third part is divided into two points: the essence of Bodhi, and its manifestation. First, connecting the context: the result produced by the three factors of the near-taking (proximate cause), the path of seeing (uninterrupted condition), and the simultaneous cause, and so on. The root is: the realization of Dharmakaya, this is the subject of the law. (The teacher) is called great Bodhi because it is the ultimate wisdom that exhausts and no longer arises from the defilements of afflictions and conceptual thoughts. The reason is: these are truly existent in the ultimate truth, exhausted by the path, not exhausted by nature. (As it is said. This principle is not understood by others, as the Sutra of the King of Dhāraṇīs says: 'Extinction is not extinction by antidote, it is extinct from the beginning, therefore it is said to be extinct.') In the ultimate truth, the ultimate wisdom that realizes the non-arising or unarisen nature. The knowledge of extinction and the knowledge of non-arising should be understood as non-extinction and non-arising, respectively. To think that the Prajna Sutra will be exhausted is like thinking that space will be exhausted. Thus, and so on, extensively explaining the principle. For these dharmas, arising...
མེད་ལ། སོགས་རྒྱས་སོ། །(རད་ཀིར་གྱིས་རྐང་བ་དང་པོ་གཉིས་ ཀྱིས་ཉན་ཐོས་ཀྱི་བྱང་ཆུབ་བསྟན་ཕྱེད་ཕྱི་མས་ཐེག་ཆེན་གྱི་བྱང་ཆུབ་བསྟན་ཞེས་སོ། ། )འགྲེལ་པ་ལ། རྟགས་དགོད། ཕྱོགས་ཆོས་བསྒྲུབ་པའོ། །དང་པོ་ནི། རྟོགས་པ་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་དང་སོགས་པ(ས་སྐུ་བཞི་ཆར་གཟུང་ངོ་། ། ཆོས་བཤེས། ) ངོ་བོ་ཉིད་ལོངས་སྤྲུལ་སྐུ་ཆོས་ཅན། བླ་མེད་(ཡེ་ཤེས་ལས་སྐུ་གཞན་ཡིན་པར་མི་འཐད་པའི་ ཕྱིར་རོ། ། )བྱང་ཆེན་ཡིན་པར་བརྗོད་དོ། །དྲི་མ་རྣམས་ཟད་པ་དང་། མི་སྐྱེ་བའི་ཡེ་ཤེས་ཡིན་པ་ གང་ཞིག ཆོས་ཐམས་ཅད་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པ་སྟེ་བདེན་པའི་(གསེར་)སྐྱེ་མེད་དུ་མངོན་སུམ་དུ་ 2-319 རྟོགས་པའི་མཚན་ཉིད་འཁྲུལ་བའི་དྲི་མ་མ་ལུས་པ་དང་བྲལ་བས་(ཆོས་བཤེས། གསེར་ནི་ཚད་མས་ འཐད་པའི་ཕྱིར་ཞེས་སོ། ། )མ་ནོར་བ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་གྱི་བདག་ཉིད་དེ་དེ་ཡིན་པས་སོ། །ཟུར་དང་པོ་ སྒྲུབ་ན། ཆོས་ཅན། དེ་ཡིན་ཏེ། དོན་དམ་པར་ཡོད་པའི་དྲི་མ་བདེན་དངོས་ལམ་གྱིས་འགག་ པ་སྟེ་ཟད་པ་མེད་པར་རང་བཞིན་གྱིས་ཟད་པ་དང་མི་སྐྱེ་བ་མངོན་སུམ་གྱིས་ཤེས་པའི་ཕྱིར། རྩ་བ་ལྟར་གོ་རིམ་བཞིན་ནོ། ། གཉིས་པ་ལ་གཉིས་ལས། ལུང་ལ་བརྟེན་ནས་སྒྲུབ་པ་ནི། ཆགས་སོགས་ཉོན་མོངས་པ་ དང་རྣམ་རྟོག་ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་པའི་དྲི་མ་སྐྱེས་པ་དང་མ་སྐྱེས་པའམ་(ནི་འོག་ཏུ་འཆད་པ་)མ་འོངས་ པ་ཉིད་དུ་བཏགས་པ་རྣམས་ནི་ཆོས་ཅན། དོན་དམ་པར་འགག་སྐྱེ་མེད་དེ། ཆོས་དབྱིངས་ ཀྱི་ངོ་བོ་ཉིད་དེ་རང་བཞིན་ཅན་ཡིན་པས་སོ། །ནམ་མཁའ་བཞིན་དུའོ། །རྟགས་ལུང་གིས་ གྲུབ་སྟེ། ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་དེ་བཞིན་ཉིད་ལས་མ་གཏོགས་པ་སྟེ་དེ་དང་བྲལ་བའི་འདི་ལྟར་ སྣང་བའི་ཆོས་ཅུང་ཟད་ཀྱང་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། ཞེས་དབུས་མཐར་འབྱུང་བས་སོ། །(རྒྱན་ནའང་ ཡོད། )གཉིས་པ་རིགས་པས་བསྒྲུབ་པ་ནི། རམ་གྱིས་བསྡུས་པ། སྒྲིབ་གཉིས་ཆོས་ཅན། (རྩ་ བའི་)ཆོས་འདྲ། དོན་དམ་པར་འཐད་པའི་དངོས་པོར་མེད་པས་སོ། །ནམ་མཁའི་པད་མ་བཞིན་ དུའོ། །དེ་ཡིན་ཏེ། དོན་དམ་པར་བདེན་པའི་གཅིག་དང་དུ་མའི་ངོ་བོ་ཉིད་དང་བྲལ་བའི་ཕྱིར། དོན་དམ་པར་རྒྱུ་བདག་གཞན་གཉིས་ཀ་རྒྱུ་མེད་ལས་མི་སྐྱེ་བས་སོ། །(རྡོ་རྗེ་གཟེགས་མའོ། ། ) དོན་ དམ་པར་འབྲས་བུ་རྫས་སུ་ཡོད་མེད་མི་སྐྱེ་བས་སོ། །(བུདྡྷ་ཤྲཱི་ཡོད་མེད་སྐྱེ་འགོག་གོ །) སོགས་པ་རྟེན་ འབྲེལ་གྱི་རྟགས་དང་མུ་བཞི་སྐྱེ་འགོག་གི་རྟགས་ལ་སོགས་པའི་ཚད་མས་སམ་འཐད་པས་ སོ། །ཆོས་བཤེས་ནི། སོགས་པས་ལུང་བསྡུ་ཞེས་སོགས་ཅུང་ཟད་གཞན་དུ་འཆད་དོ། །(གསེར་ ཡང་སོགས་པ་གཞན་དུ་འཆད་དོ། ། ) གཉིས་པ་ལ། འདོད་པ་བརྗོད། སུན་འབྱིན་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ནི། ཉན་ཐོས་པ་(ནང་ 2-320 གི་མུ་སྟེགས་པ་གང་དག་ཅེས་གསེར། ཉན་ཐོས་དང་རྣམ་རིག་པ་གང
【現代漢語翻譯】 無。等等，廣說。（Ra-d-kir以最初兩句偈頌顯示聲聞的菩提，後半部分顯示大乘的菩提。）釋文中，立宗。 立宗、法、比喻。第一是：證悟法身等等（包括四身）。自性身、報身、化身，有法。是無上（因為不應許智慧之外有其他身）。被稱為大菩提。滅盡諸垢，以及不生的智慧，是哪種？所有法不顛倒，即真實的（金）無生中現量證悟的體性，遠離一切錯謬之垢（法友。金是因為量成立），不錯誤的如實之自性，即是它。 如果成立第一個部分，有法。即是它，因為以勝義諦存在之垢，被真實道所斷，即無滅盡，自性滅盡且現量知不生。如根本次第。 第二部分分為二：依靠聖言量成立是：貪等煩惱和分別所知障之垢，已生和未生（將在下文解釋）或未來所安立者，有法。勝義諦中無生滅，因為是法界之自性。如虛空。以聖言量成立此宗，法界是真如，除此之外，即遠離它的顯現之法，絲毫也不存在。如《中邊分別論》所說。（《寶性論》中也有）。 第二，以理成立是：以總義概括。二障，有法。（根本的）法同。勝義諦中非實有，如虛空蓮花。即是它，因為勝義諦中遠離真實的一和多的自性。勝義諦中，因、作者、他者，二者皆不從無因而生。（《金剛擇決》）。勝義諦中，果，實體有無皆不生。（布達室利，有無生滅遮遣）。等等，以緣起的因和四句生滅遮遣的因等等的量或理成立。法友說：等等包括聖言量等等，略有不同解釋。（金也等等，不同解釋）。 第二部分分為：陳述所許和破斥。第一是：聲聞乘（內部的某些外道，金。聲聞乘和唯識宗，哪
【English Translation】 None. Etc., extensively explained. (Ra-d-kir indicates that the first two lines show the Bodhi of the Hearers, and the latter half shows the Bodhi of the Great Vehicle.) In the commentary, the thesis. Thesis, reason, example. The first is: Realization of the Dharmakaya, etc. (including the four Kayas). The Svabhavikakaya (Essence Body), Sambhogakaya (Enjoyment Body), and Nirmanakaya (Emanation Body), have the property of being. It is unsurpassed (because it is not permissible to have a body other than wisdom). It is said to be great Bodhi. What is it that exhausts all defilements and is unborn wisdom? All dharmas are non-inverted, that is, the nature of directly realizing the true (gold) unborn state, free from all delusive defilements (Dharma Friend. Gold is because it is established by valid cognition), the non-erroneous nature of reality, that is it. If the first part is established, the subject of the thesis. It is that, because the defilements that exist in ultimate truth are cut off by the true path, that is, there is no exhaustion, and the self-nature is exhausted and the unborn is directly known. According to the order of the root text. The second part is divided into two: Establishing based on scripture is: Afflictions such as attachment and the defilements of the cognitive obscurations of conceptualization, whether born or unborn (which will be explained below) or those posited in the future, have the property of being. In ultimate truth, there is no arising or ceasing, because it is the nature of the Dharmadhatu. Like space. This thesis is established by scripture, the Dharmadhatu is Suchness, and apart from that, that is, the phenomena that appear apart from it, do not exist at all. As stated in the Madhyantavibhaga (also in the Ratnagotravibhaga). Second, establishing by reasoning is: Summarized by general meaning. The two obscurations, have the property of being. (The root) Dharma is the same. Because it does not exist as a real entity in ultimate truth, like a lotus in the sky. It is that, because in ultimate truth it is free from the nature of a true one and many. In ultimate truth, cause, agent, and other, both do not arise from no cause. (Vajra Splinters). In ultimate truth, the result, whether existent or non-existent as a substance, does not arise. (Buddha Shri, existence and non-existence are negated). Etc., established by valid cognition or reason based on the cause of dependent origination and the cause of the four extremes of arising and ceasing. Dharma Friend said: Etc. includes scripture, etc., explained slightly differently. (Gold also, etc., explained differently). The second part is divided into: Stating the assertion and refuting it. The first is: The Hearer (some of the internal heretics, Gold. The Hearer and the Mind-Only, which
་དག་ཅེས་ཆོས་བཤེས་ཏེ་མི་ལེགས་སོ། ། )གང་དག་ སྤང་བྱ་སྒྲིབ་པའི་དངོས་པོ་སྔར་བདེན་པར་ཡོད་པ་ཕྱེས་ལམ་གོམས་པས་འཇིག་པ་སྟེ་ཟད་ པའི་བསམ་པས་ཏེ་དེར་འཛིན་པའི་སྒོ་ནས་སྔར་ཡོད་ཀྱི་སྒྲིབ་པ་བདེན་དངོས་ཟད་པ་ལ་ཟད་ དོ་སྙམ་པའི་ཤེས་པ་དང་། སྤྱིར་སྡུག་བསྔལ་ད་མི་སྐྱེ་བ་དང་ཁྱད་པར་དུ་མ་འོངས་པའི་སྡུག་ བསྔལ་སོགས་བདེན་པའི་དངོས་པོ་ཞིག་ཡོད་པ་ད་ལྟར་དུ་གཏན་མི་སྐྱེ་བར་ལམ་གྱིས་བྱས་ པའི་བསམ་པས་ཏེ་དེར་བསམས་ནས་དེ་འདྲ་དེ་ད་ལྟར་དུ་གཏན་མི་སྐྱེ་བ་ལ་མི་སྐྱེའོ་སྙམ་ པའི་འཕགས་པའི་ཤེས་པ་ནི་ཟད་མི་སྐྱེ་ཤེས་ཡིན་པར་བརྗོད་ཅིང་། རང་ལུགས་ཀྱི་བྱང་ཆུབ་ ཀྱང་དེ་འདྲའི་ཟད་མི་སྐྱེ་ཤེས་ཡིན་པར་བརྗོད་དོ། །འདི་ཤོད་པ་ཉུང་ངོ་། ། གཉིས་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། དོན་ལ་གནས་པའི་རིགས་པས་དགག ཁས་བླངས་སྔ་ཕྱི་ འགལ་བས་དགག་པའོ། ། དང་པོ་ལ། མཚམས་སྦྱར་ནི། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། ནང་གི་མུ་སྟེགས་(གསེར་)དེ་དག་གི་ ལུགས་ལ་སྔར་སྐྱེས་ཟིན་གྱི་དྲི་མ་བདེན་དངོས་ལམ་གྱིས་ཟད་པར་དང་། ད་ལྟར་དུ་གཏན་ མི་སྐྱེ་བའི་ཆོས་ཅན་གྱི་དྲི་མ་བདེན་དངོས་སུ་ཡོད་པ་རྣམས་ད་ལྟ་རྫས་སུ་ཡོད་བཞིན་དུ། ད་ མི་སྐྱེ་བར་ཤེས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཆེན་པོ་དེ་ཡོད་པར་རུང་བ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། དེ་འདྲའི་ཟད་ པ་དང་མི་སྐྱེ་བའི་ཆོས་ཅན་དེ་དག་མེད་པར་ཁོ་ནས་སོ། །དེར་ཐལ། གང་གི་ཕྱིར་ན་དོན་ དམ་པར་སྐྱེ་འགག་མེད་པ་དེ་ལྟ་ཡིན་པ་དེའི་ཕྱིར། ཞེས་རྟགས་ཆོས་བཤེས་སོ། །གང་གི་ ཕྱིར་ཐེག་ཆེན་གྱི་ཚུལ་ལ་བྱང་ཆུབ་དེ་ལྟ་ཡིན་པ་དེའི་ཕྱིར། ཞེས་སོགས་གསེར་རོ། །ཞེས་ པར་ཚིགས་སོགས་སོ། །རྩ་བ་ནི། རྩེ་མོའི་མཐོང་ཞེས་བྱ་བའི་ལམ་གྱིས་ནི་ཆོས་ཅན་སྤང་ བྱ་རྣམ་རྟོག་གི་རིགས་(ནི་བྱེ་བྲག་གོ་ཅེས་ཟླ་ཟེར། )སྔར་བདེན་པར་ཡོད་པ་ཅི་ཞིག་ཟད་ཅིང་བདེན་ དངོས་སླར་སྐྱེ་མེད་རྣམ་པ་སྟེ་དངོས་པོ་ཅི་ཞིག་ཐོབ་སྟེ་དེ་འདྲ་མེད་པར་ཐལ། སྤང་བྱ་དྲི་མ་ 2-321 སྐྱེས་ཟིན་བདེན་དངོས་འགག་པ་མེད། ད་ལྟར་དུ་མི་སྐྱེ་བའི་ཆོས་ཅན་གྱི་དྲི་མ་བདེན་དངོས་ དེ་ལྟར་སྐྱེ་བ་འགོག་པ་མེད་པའི་ཕྱིར། དེ་ཡིན་ཏེ། དྲི་མ་སོགས་དོན་དམ་པར་བདེན་དངོས་ ཀྱིས་སྟོང་པའི་རང་བཞིན་ཡིན་པས་སོ། །འགྲེལ་པ་ལ། བསྡུས་ན་དེ་ཡིན་ནོ། །མཐོང་ལམ་ ཆོས་ཅན། དེའི་སྟོབས་ཀྱིས་མཐོང་སྤང་རྣམ་པར་རྟོག་པ་དང་སོགས་པ་ཉོན་མོངས་པའི་ངོ་ བོ་སྟེ་དངོས་པོ་སྔར་སྐྱེས་པའི་བདེན་པ་ནི་ཅི་ཞིག་ཟད། ད་ལྟར་དུ་གཏན་མི་སྐྱེ་བའི་ཆོས་ཅན་ གྱི་དྲི་མ་ད་ལྟར་མ་སྐྱེས་པ་སྟེ་མི་སྐྱེ་བའི་བྲལ་ཐོབ་ཅི་ཞིག་སྐྱེས་ཏེ་དེ་འདྲ་ཅུང་ཟད་ཀྱང་མེད་ པ་ཁོ་ན་ཡིན་པར་ཐལ། གོ་རིམ་བཞིན་དུ་སྔར་སྐྱེ་བའི་དྲི་མ་བདེན་དངོས་ཟད་པར་བྱས་པའི་ སྒོ་ནས་འགོག་པ་དང་བྲལ། མ་ས
【現代漢語翻譯】 『དག་』（清凈）被稱為『ཆོས་བཤེས་』（法友），這是不好的。對於那些 通過修習道，破除了先前真實存在的應斷除的障礙，從而滅盡，即以滅盡之想，通過執著於此，認為先前存在的障礙真實滅盡的智慧；以及普遍的痛苦不再產生，特別是未來的痛苦等真實存在之物，現在通過道的力量永遠不再產生之想，即以此想法，認為這樣的痛苦現在永遠不再產生的聖者智慧，被稱為『ཟད་མི་སྐྱེ་ཤེས་』（盡智和無生智）。自宗的菩提也同樣被稱為這樣的盡智和無生智。對此的闡述很少。 第二部分分為兩點：一、以安住于實義的理證進行破斥；二、以先前和後來的自相矛盾進行破斥。 第一部分，首先進行連線：所知法，就內道外道（金）的宗派而言，先前已經產生的垢染真實地被道所滅盡，以及現在永遠不會產生的法性的垢染真實存在，這些現在仍然存在，卻知道它們不會產生，這樣的菩提是不合理的。因為這樣的滅盡和不生的法性並不存在。原因在於，究竟上沒有生滅，所以是這樣的。這是法友的理由。因為大乘的菩提是這樣的，所以等等，這是金的觀點。這是段落等等。根本是：以稱為『རྩེ་མོའི་མཐོང་』（頂加行道）的道，應斷除的分別念之類（即差別，月稱如是說），先前真實存在之物有什麼滅盡了？真實的再次不生的狀態，即獲得了什麼？根本沒有這樣的情況。應斷除的垢染 已經產生的真實之物不會停止。現在不會產生的法性的垢染，也不會阻止其真實地產生。因為垢染等在究竟上是空性的。註釋中，簡而言之就是這樣。見道，憑藉它的力量，見道所斷的分別念等等煩惱的自性，即先前產生的真實之物有什麼滅盡了？現在永遠不會產生的法性的垢染，現在沒有產生，即沒有產生的分離，獲得了什麼？根本沒有這樣的情況。按照順序，先前產生的垢染真實滅盡的方式進行遮止和分離。沒有
【English Translation】 'Dag' (purity) is called 'chos bshes' (spiritual friend), which is not good. For those who, Through the practice of the path, the obstacles to be abandoned that previously existed as real are destroyed, thereby extinguished, that is, with the thought of extinction, through attachment to this, the wisdom that the previously existing obstacles are truly extinguished; and the universal suffering no longer arises, especially the future suffering and other real things, now through the power of the path, the thought that they will never arise again, that is, with this thought, the wisdom of the noble one who thinks that such suffering will never arise now is called 'zad mi skye shes' (exhaustion and non-arising wisdom). The Bodhi of our own school is also called such exhaustion and non-arising wisdom. There is little explanation of this. The second part is divided into two points: 1. Refutation with reasoning that abides in the true meaning; 2. Refutation with the contradiction between the previous and later commitments. In the first part, first connect: the knowable dharma, as far as the inner and outer heretics (gold) are concerned, the previously produced defilements are truly extinguished by the path, and the defilements of the nature of the dharma that will never arise now truly exist, these still exist now, but knowing that they will not arise, such Bodhi is unreasonable. Because such extinction and non-arising dharma do not exist. The reason is that there is no arising or ceasing ultimately, so it is like this. This is the reason of the Dharma friend. Because the Bodhi of the Mahayana is like this, and so on, this is the view of gold. This is the paragraph and so on. The root is: with the path called 'rtse mo'i mthong' (peak application path), the types of conceptual thoughts to be abandoned (i.e., differences, as Chandrakirti said), what has been extinguished of the things that previously existed as real? What has been obtained of the state of true non-arising again? There is no such situation at all. The defilements to be abandoned The real things that have already arisen will not stop. The defilements of the nature of the dharma that will not arise now will not prevent them from truly arising. Because defilements and so on are empty in nature ultimately. In the commentary, in short, it is like this. The seeing path, by its power, the nature of the conceptual thoughts and other afflictions that are abandoned by the seeing path, that is, what has been extinguished of the real things that were previously produced? The defilements of the nature of the dharma that will never arise now, that is, the separation that has not arisen, what has been obtained? There is no such situation at all. In order, the way in which the defilements that were previously produced are truly extinguished is prevented and separated. No
ྐྱེས་སམ་མི་སྐྱེ་བའི་ཆོས་ཅན་གྱི་དྲི་མ་མ་འོངས་པ་རྫས་ཡོད་ སྐྱེ་བའི་གེགས་བྱེད་པའི་མཚན་ཉིད་ཀྱི་སྒོ་ནས་འགོག་པ་དང་བྲལ་བས་སོ། །དེར་ཐལ། དྲི་ མ་ཐམས་ཅད་དོན་དམ་པར་དེ་བཞིན་ཉིད་ཀྱི་ངོ་བོའི་རང་བཞིན་ཏེ་བདེན་མེད་ཡིན་པས་ སོ། །སྔ་མ་འདོད་ན། དངོས་པོ་བདེན་མེད་ལ་ལོག་པ་བདེན་པར་མངོན་པར་ཞེན་པ་ཁྱེད་ཀྱི་ ལུགས་ཀྱིས་དེ་ལྟར་འདོད་པ་འགལ་ལོ། །དེས་ན་ཐར་འདོད་ཆོས་ཅན། དབུ་མ་པ་ཁོ་བོ་ཅག་ གི་གཞུང་ལུགས་དོན་དམ་པར་རང་བཞིན་གྱིས་གང་ཡང་ཟད་སྐྱེ་མེད་པ་ཁོ་ནར་ཁས་བླང་ བར་བྱ་དགོས་སོ། །དོན་དམ་པར་ཡོད་པའི་ཟད་མི་སྐྱེ་བ་བདེན་དངོས་མེད་པ་དེའི་ཕྱིར་རོ། ། (གསེར་ནི་བདག་མེད་ཀུན་འགྲོ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ལམ་ཡིན་པས་བསྟེན་པར་གྱིས་ཞེས་དགོངས་སོ་གསུང་ངོ་། ། ) གཉིས་པ་ལ། འདོད་པ་བརྗོད། དེ་དགག་གོ །དང་པོ་ནི། དོན་དམ་གྱི་དངོས་པོ་མེད་ པ་དེ་ལྟ་མ་ཡིན་ཏེ། ཤེས་པ་རང་རིག་སྐད་ཅིག་མ་དང་གཟུགས་སོགས་ཀྱི་(ཕུང་བོ་དོན་དམ་ཞེས་ ཟླ་ཟེར། )རྡུལ་ཕྲན་སོགས་ཀྱི་ཆོས་ཡང་དག་པར་ཡོད་པར་ཁས་ལེན་ནའོ། །གཉིས་པ་ལ། སྔ་ འགྲེལ་ནི། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་དངོས་འཛིན་མ་སྤངས་པར་ཉོན་མོངས་པ་དང་ཞེས་ སོགས་སོ། །(རྩ་བ་དང་འདྲ་སྦྱོར་ཕྲེང་བལྟ། ) རྩ་བ་ནི། དངོས་སྨྲ་བ་གཞན་གྱི་ལུགས་ལྟར་ན། རང་ 2-322 རིག་སྐད་ཅིག་མ་དང་རྡུལ་ཕྲ་རབ་སོགས་ཀྱི་ཆོས་རྣམས་ཆོས་ཅན། ཁྱེད་རྣམས་ལ་དངོས་ འཛིན་སྤང་དུ་མི་རུང་བར་ཐལ། བདེན་དངོས་སུ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། སྟོན་པ་སངས་ རྒྱས་ཆོས་ཅན། ཤེས་སྒྲིབ་ཟད་པ་མིན་པར་ཐལ། དངོས་འཛིན་མ་སྤངས་པས་སོ། །རྟགས་ ཁས་སོ། །མ་ཁྱབ་ན། དེ་མ་སྤངས་ཀྱང་ཤེས་སྒྲིབ་སྤངས་པར་བརྗོད་པ་གང་དེ་ལ་བྱམས་ པ་ཁོ་བོས་མཚར་དུ་བརྩིས་ཏེ། འདི་ནི་མི་སྲིད་དོ་ཞེས་འཕགས་པ་བྱམས་པས་དགོངས་སོ། ། གསེར་རོ། །འགྲེལ་པ་ལ། ཞར་བྱུང་རྣལ་འབྱོར་ས་བཞི་བཤད། རྩ་བའི་གཞུང་གི་ཚིག་དོན་ དགྲོལ་བའོ། །དང་པོ་ལ་བཞི་སྟེ། དངོས་པོ་ཇི་སྙེད་ཡོད་པ་ལ་(ལེའུ་མཚམས་སུ་སྣང་། ཇི་ལྟ་བར་གྱུར་ པའི་)སེམས་ཙམ་ལ། (ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་གྱུར་པའི་)དེ་བཞིན་ཉིད་ལ། དམིགས་མེད་ལ་དམིགས་པའོ། ། (དམིགས་པ་དམིགས་སུ་མེད་པའམ་སྣང་བ་མེད་པའི་རྣལ་འབྱོར་གྱི་སའོ། ། ) ཞེས་ཤནྟིས་ཤེར་ཕྱིན་མན་ངག་ཆེ་ བ་ལས་སོ། །བཞི་བོ་འདི་བྱང་སེའི་བསྒོམ་ཚུལ་ཡིན་ལ་རྣལ་འབྱོར་དང་བསྒོམ་པ་རྣམ་གྲངས་ ཡིན་ཞིང་མདོ་ལང་གཤེགས་དང་སྦྱར་ཏེ་རྒྱས་པར་ཤན་ཏིའི་ཤེར་ཕྱིན་མན་ངག་རྒྱས་བསྡུས་ སུ་ཤེས་པར་བྱའོ། །(ལེགས་པོ་ཡོད། ) འདིར་གཞུང་དོན་ཙམ་བཤད་ན། རྣལ་འབྱོར་གྱི་ས་བཞི་ འདིར་མངོན་ཏེ། བདག་མེད་ལ། སེམས་ཙམ་ལ། གཉིས་མེད་ལ། རང་བཞིན་མེད་པ་ལ་ དམིགས་པའི་རྣལ་འབྱོར་གྱི་སའོ། །འདིར་དམིགས་
【現代漢語翻譯】 那麼，對於具有生或不生之法性的垢染，未來以阻礙產生的特徵來防止，並與之分離。原因在於，一切垢染在勝義諦中，其自性皆為如是性，即無自性。如果承認前者，那麼執著于無自性的事物顯現為真實的顛倒，按照您的觀點，這樣承認是矛盾的。因此，想要解脫的人們，必須承認我們中觀派的宗義，在勝義諦中，一切皆為空性，無生。因為在勝義諦中，不存在真實的生滅。（經中說：黃金是無我的普遍道路，是菩提之路，所以要依止它。） 第二部分，陳述觀點，並駁斥它。第一部分是：勝義諦的無自性並非如此，因為承認有自明之識的剎那和色等蘊的微塵等法是真實存在的。（月稱論師說：蘊是勝義諦。）第二部分，前文解釋說：世尊沒有捨棄實執，所以有煩惱等等。（參考根本和類同的串珠。）根本是：按照其他實有宗的觀點，自明之識的剎那和極微等法，你們不能捨棄實執，因為它們是真實存在的。如果承認，那麼導師佛陀，不是斷盡了所知障，因為沒有捨棄實執。承認這個論點。如果不遍及，那麼即使不捨棄實執也說斷盡了所知障，對於這種說法，慈氏菩薩認為很奇怪，認為這是不可能的。黃金！解釋部分，順便解釋了瑜伽四地，闡釋了根本論典的詞義。第一部分有四點：對於有多少事物存在（似乎是章節的結尾，如何存在），唯識，（如何存在）如是性，無相而緣。（無相之相或無顯現的瑜伽地。）這是寂天在《般若波羅蜜多教授》中說的。這四者是菩薩的修習方式，瑜伽和修習是同義詞，要結合《楞伽經》來詳細瞭解寂天的《般若波羅蜜多教授》的廣略本。（很好。）這裡只解釋論典的意義，瑜伽四地在此顯現：無我，唯識，二無，緣于無自性的瑜伽地。這裡緣
【English Translation】 Then, for defilements that have the nature of being born or not born, the future is prevented by the characteristic of obstructing arising, and is separated from it. The reason is that all defilements, in the ultimate truth, their nature is suchness, that is, without inherent existence. If you admit the former, then clinging to the appearance of things without inherent existence as true is a reversal, and according to your view, admitting it in this way is contradictory. Therefore, those who desire liberation must acknowledge that our Madhyamaka school affirms that in the ultimate truth, everything is emptiness and without arising. Because in the ultimate truth, there is no true arising or ceasing. (The sutra says: Gold is the universal path of selflessness, the path of Bodhi, so rely on it.) The second part, stating the view and refuting it. The first part is: The absence of inherent existence in the ultimate truth is not so, because it is admitted that the moment of self-cognizant consciousness and the atoms of aggregates such as form are truly existent. (Candrakirti said: Aggregates are the ultimate truth.) The second part, the previous explanation said: The Bhagavan did not abandon the clinging to reality, so there are afflictions, etc. (Refer to the root and similar rosaries.) The root is: According to the view of other realists, the moment of self-cognizant consciousness and the extremely subtle particles, etc., you cannot abandon the clinging to reality, because they are truly existent. If you admit it, then the teacher Buddha is not exhausted of the obscurations of knowledge, because he has not abandoned the clinging to reality. Admit this argument. If it is not pervasive, then even if he does not abandon the clinging to reality, it is said that he has exhausted the obscurations of knowledge. For this statement, Maitreya Bodhisattva finds it strange and thinks it is impossible. Gold! In the explanation part, the four grounds of yoga are explained incidentally, elucidating the meaning of the words of the root text. The first part has four points: For how many things exist (it seems to be the end of the chapter, how it exists), Mind-Only, (how it exists) Suchness, focusing without an object. (The ground of yoga without an object or without appearance.) This is what Shantideva said in the Great Instructions on the Perfection of Wisdom. These four are the practice methods of Bodhisattvas, yoga and practice are synonymous, and the detailed and concise versions of Shantideva's Instructions on the Perfection of Wisdom should be understood in conjunction with the Lankavatara Sutra. (Very good.) Here, only the meaning of the text is explained, and the four grounds of yoga are manifested here: selflessness, Mind-Only, non-duality, the ground of yoga focusing on the absence of inherent existence. Here, focus
པ་ནི་རྣམ་པ་ལ་བྱས་སྣང་བས་འགྱུར་ སྐྱོན་ཡིན་ནམ་དཔྱད་དོ། །དང་པོ་ལ། དམིགས། རྣམ། འབྲས་བུ་གསུམ་ལས། དང་པོ་ལ། དེ་ལ་ཞེས་པ་ནི། ཕྱི་རོལ་ཡོད་ལྟའི་བྱང་ཆུབ་མི་འཐད་པ་དེ་ལྟར་གནས་པ་ན་(དེ་བས་དོན་དེ་ཚད་ མ་ཆོས་མཆོག་ཏུ་ཡང་ཚུལ་དེ་འདྲ་ཡོད་དོ། ། )རྣལ་འབྱོར་པས་ཤེས་སྒྲིབ་རྟོག་པ་སླར་མི་ལྡོག་པར་སྤོང་ངོ་ ཞེས་འོག་མ་དང་སྦྱར་རོ། །ཞེས་གསེར་རོ། །གང་ཟག་གི་བདག་དེས་དབེན་པའི་ཕུང་བོ་དང་ སོགས་པ་ཁམས་སྐྱེ་མཆེད་རྟེན་འབྲེལ་སྐྱེ་འཇིག་གི་ཆོས་ཅན་ལ་དམིགས་ཏེའོ། །གཉིས་པ་ ནི། གང་ཟག་གི་བདག་མེད་དོ་སྙམ་དུ་རྟོགས་ནས་བདག་མེད་པར་རྩེ་གཅིག་ཏུའོ། །ཅི་སྟེ་ 2-323 བདག་མེད་ན། ཕུང་སོགས་ཆོས་ཅན། དེ་མེད་དོ། །སྐྱེ་འཇིག་གི་ཕྱིར། ཁྱབ་སྟེ། གང་ཟག་གི་ བདག་དེ་སྐྱེ་འཇིག་གིས་སྟོང་པའི་ཕྱིར་རོ། ། གསུམ་པ་ནི། དེ་ལྟར་བསྒོམས་པས་གང་ཟག་གི་བདག་ཏུ་མངོན་ཞེན་བོར་ཏེ་དེ་སྤངས་ པ་འཐོབ་བོ། །གཉིས་པ་ལའང་གསུམ་ལས། དམིགས་པ་ནི་དོན་དུ་སྣང་བ་འདི་ནིའོ། ། གཉིས་པ་རྣམ་པ་ནི། སེམས་ཏེ་ནང་གི་རིག་པ་ཁོ་ན་ཡིན་གྱི་ཕྱི་རོལ་གྱི་དོན་ཡན་གར་བ་ ནི་མེད་དོ་ཞེས་བྱ་བར་རྩེ་གཅིག་ཏུ་ཡིད་ལ་བྱེད་དོ། །འདིའི་རྒྱུ་མཚན་ནི། སྔོན་པོ་དེའི་བློ་དེ་ འཛིན་དབང་ཤེས་ཆོས་ཅན་རང་ལ་སྔོན་པོར་སྣང་བ་དང་རྫས་ཐ་དད་དུ་མི་བདེན་ཏེ། དེ་དང་ ལྷན་གཅིག་(ནི་དུས་གཅིག་དམིགས་པ་ནི་རྟོགས་པ་ངེས་པ་ནི་ཁྱབ་པ་སྟེ། དུས་གཅིག་རྟོགས་པས་ཁྱབ་ཅེས་པ་སྟེ། གཅིག་ རྟོགས་ན་གཅིག་རྟོགས། གཅིག་མ་རྟོགས་ན་གཅིག་ཤོས་ཡང་མི་རྟོགས་པས་ཁྱབ་པས་སོ། །ཟླ་གཉིས་ཀྱི་རྣམ་པ་དཔེར་ཆོས་ མཆོག་གིས་སོ། ། )དམིགས་ངེས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྟགས་འདི་རང་སངས་རྒྱས་པ་དང་མདོ་སྡེ་བ། སེམས་ཙམ་སྡེ་གཉིས་ཀུན་ཀྱི་ལུགས་ལ་ཡོད་དོ། །འདི་དཀའ་ནའང་དིང་སང་རིགས་ཚུལ་ དར་ཞིང་ཁྱད་པར་དུ་ཁོ་བོས་རྒྱས་པའི་བསྟན་བཅོས་རྣམ་འགྲེལ་རྒྱས་འགྲེལ་གསུམ་དུ་རྒྱས་ པར་བསྟན་ཟིན་པས་དེར་ཤེས་པར་བྱ་ཞིང་ཁོ་བོ་ལྟ་བུའི་དཔྱིས་ཕྱིན་པའི་ངག་ལས་ཤེས་པ་ ལ་ལྟོས་པར་བྱའོ། ། གསུམ་པ་ནི། གཟུང་བ་ཕྱི་རོལ་གྱི་དོན་དུ་མངོན་པར་ཞེན་པ་སྤངས་པ་(ལང་གཤེགས་ལས། སེམས་ཙམ་ལ་ནི་བརྟེན་ནས་ནི། །ཕྱི་རོལ་དོན་ལ་མི་བརྟག་གོ །ཞེས་སོ། ། )འཐོབ་པོ། །འབྲས་བུའི་དུས་ན་མངོན་ ཞེན་ཀུན་སྤངས་སམ་སྙན་ན། ཤེས་པ་རང་གི་འཛིན་པའི་རྣམ་པ་ཅན་གྱི་ནང་སེམས་ལ་ མངོན་པར་ཞེན་པ་ཡོངས་སུ་མ་བོར་བས་སོ(གསེར་)། །གསེར་དུ། ས་དང་པོ་སངས་རྒྱས་པའི་ མུ་སྟེགས་པའི་གྲུབ་མཐའ་ལས། ཞེས་དང་། ས་གཉིས་པར། ཤེས་བྱ་ནང་གི་ཡིན་པའི་གྲུབ་ མཐའ་ལས། ཞེས་ཏེ། ཕྱི་མ་གཉིས་ལ་མི་སྣང་ངོ་། །དེ་ལྟར་ན་དང་པོ་ཉན་ཐོས་པའི། གཉིས་ 2-324 པ་རང་རྒྱལ་བའམ་རྣམ་བད
【現代漢語翻譯】 如果因為顯現方式而改變，這是否是錯誤，需要加以辨析。首先，分為目標、方式和結果三種。第一種情況： 其中，『因此』指的是：當外境實有的宗義不合理地存在時（因此，這個道理在量論《法上》中也是如此存在的）。瑜伽行者不再退轉地斷除煩惱障和所知障。這與下文相聯繫。這是格西的說法。對遠離人我的蘊等，以及界、處、緣起、生滅等法進行觀察。 第二種情況：認識到沒有人我，並一心專注于無我。如果無我，那麼蘊等法，就是沒有我的。因為它們是生滅的。這是普遍的規律，因為人我是空性，沒有生滅。 第三種情況：像這樣修習，就能捨棄對人我的執著，從而獲得解脫。第二種情況也分為三種。目標是：顯現為實有的事物。 第二種方式是：心，即內在的覺知，外境的獨立存在是不存在的，要一心專注於此。這樣做的理由是：對藍色事物的認知，作為執持的主體，其顯現為藍色的方式與外境的實體並非不同，因為它們是同時（同時，目標是認知，確定是普遍的，即同時認知是普遍的。如果認知一個，就認知全部；如果一個不認知，其他的也不認知，這是普遍的。例如，二月亮的顯現方式可以用法稱論證）。這個論證在聲聞乘、經部宗和唯識宗的兩個派別中都適用。雖然這很困難，但現在理路盛行，特別是我在《釋量論》及其廣釋中已經詳細闡述，所以應該在那裡學習，並且要依靠像我這樣精通的人的教導。 第三種情況：捨棄對外境實有的執著（《楞伽經》中說：依靠唯心，不觀察外境）。在結果的階段，是否完全捨棄了執著？並非如此，因為沒有完全捨棄對具有自相的內在心的執著（格西說）。格西說：在初地菩薩的境界中，擺脫了外道宗義；在二地菩薩的境界中，擺脫了認為所知是內在的宗義。後兩者並不明顯。因此，第一種是聲聞乘的，第二種是緣覺乘或唯識宗的。
【English Translation】 If it changes due to the way it appears, is this a mistake that needs to be analyzed? First, it is divided into three types: object, manner, and result. The first case: Here, 'therefore' refers to: When the doctrine of external reality exists unreasonably (therefore, this reason also exists in the Pramana theory 'Dharmakirti'). The yogi abandons the afflictive and cognitive obscurations without regression. This is connected to the following text. This is Geshe's statement. One observes the aggregates, etc., which are devoid of the self of a person, as well as the elements, sources, dependent origination, arising, and ceasing phenomena. The second case: Recognizing that there is no self of a person and focusing single-mindedly on no-self. If there is no self, then the aggregates, etc., are without self. Because they are subject to arising and ceasing. This is a universal rule, because the self of a person is emptiness, without arising and ceasing. The third case: By practicing in this way, one can abandon the attachment to the self of a person and thus attain liberation. The second case is also divided into three types. The object is: phenomena that appear as real. The second manner is: the mind, that is, the inner awareness, the independent existence of external objects does not exist, one should focus single-mindedly on this. The reason for this is: the cognition of a blue object, as the subject of grasping, the way it appears as blue is not different from the substance of the external object, because they are simultaneous (simultaneous, the object is cognition, certainty is universal, that is, simultaneous cognition is universal. If one cognizes one, one cognizes all; if one does not cognize one, the others do not cognize either, this is universal. For example, the way two moons appear can be proven by Dharmakirti). This argument applies to all schools of the Shravaka, Sautrantika, and the two schools of Cittamātra. Although this is difficult, the reasoning is now prevalent, especially since I have explained it in detail in the commentary on the Pramanavarttika and its extensive commentary, so it should be studied there, and one should rely on the teachings of someone as proficient as me. The third case: Abandoning the attachment to external objects as real (The Lankavatara Sutra says: Relying on the mind-only, do not examine external objects). In the stage of result, is attachment completely abandoned? Not so, because the attachment to the inner mind with its own characteristics has not been completely abandoned (Geshe said). Geshe said: In the stage of the first bhumi, one gets rid of the doctrines of non-Buddhist schools; in the stage of the second bhumi, one gets rid of the doctrine that the knowable is internal. The latter two are not obvious. Therefore, the first is of the Shravaka vehicle, and the second is of the Pratyekabuddha vehicle or the Cittamātra.
ེན་པའི། གསུམ་པ་རྣམ་བདེན་བརྫུན་གཉིས་ཀའིའམ་རྣམ་ བརྫུན་པའི་བསྒོམ་ཞེས་བོད་དག་གོ །དེ་རྣམས་དང་ཐད་སོ་ཐད་སོར་རྗེས་སུ་མཐུན་ནོ། །དེ་ ལ་མུ་སྟེགས་ཞེས་པ་གཙང་(ཆུ་མིག་པ་སོགས་ལྟ་སྤྱོད་ངན་པའི་མུ་ལ་སྟེགས་འཆའ་ཞེས་ཟེར་བ་ནོར་བའོ། ། )སྦྲ་དང་ བརྟུལ་ཞུགས་དང་དཀའ་ཐུབ་སོགས་ཀྱིས་ཐར་བར་འཇུག་པའི་འགྲམ་སྟེགས་ཏེ་དེ་གང་ལ་ ཡོད་ཅིང་དེ་འཆའ་བ་དེ་མུ་སྟེགས་པའོ། །མཚོ་འགྲམ་ནས་མཚོར་འཇུག་པའི་སྟེགས་འཆའ་ བ་དང་འདྲའོ་ཞེས་(སྒྲ་སྦྱོར་བམ་གཉིས་)བཤད་པ་ལྟར་རོ། །སྒྲིབ་གཉིས་སངས་ཤིང་ཇི་ལྟ་ཇི་སྙེད་ ལ་མཁྱེན་པ་རྒྱས་པ་ནི་སངས་རྒྱས་ཏེ། དེའི་ལུགས་ཚད་མར་བྱེད་པ་ནི་སངས་རྒྱས་པའོ། །དེ་ ལ་གྲུབ་མཐའ་སྨྲ་བ་བཞི་ལས། བྱེ་བྲག་ཏུ་སྨྲ་བའི་མཚན་ཉིད་ནི། སངས་རྒྱས་པ་གང་ཞིག བློ་རང་རིག་མེད་པ་དང་ཤེས་པ་རྣམ་མེད་དུ་སྨྲ་བའི་གང་ཟག་གོ །མདོ་སྡེ་པའི་མཚན་ཉིད་ ནི། ཉན་ཐོས་པ་གང་ཞིག བློ་རང་རིག་ཡོད་པར་འདོད་པའོ། །སེམས་ཙམ་པའི་མཚན་ཉིད། ཐེག་ཆེན་པ་གང་ཞིག རང་རིག་པའི་འདུས་བྱས་བདེན་དངོས་འདོད་པའོ། །དབྱེ་ན། སེམས་ ཙམ་རྣམ་བདེན་པའི་མཚན་ཉིད། ཐེག་ཆེན་སེམས་ཙམ་པ་གང་ཞིག སྒོ་ལྔའི་དོན་སྣང་དོན་ དམ་པར་སེམས་སུ་བདེན་པར་འདོད་པའོ། །སེམས་ཙམ་རྣམ་བརྫུན་པའི་མཚན་ཉིད་གང་ ཞིག དེ་དོན་དམ་པར་སེམས་སུ་མི་བདེན་པར་འདོད་པའོ། །དབུ་མ་པའི་མཚན་ཉིད། ཐེག་ ཆེན་པ་གང་ཞིག དོན་དམ་པར་བདེན་དངོས་ཁས་མི་ལེན་པ། དབྱེ་ན། དབུ་མ་རང་རྒྱུད་ པའི་མཚན་ཉིད། དབུ་མ་པ་གང་ཞིག རང་རྒྱུད་ཀྱི་སྦྱོར་ངག་རང་ལུགས་ལ་ཁས་བླངས་ནས་ དངོས་སྨྲ་འགོག་པ། ཐལ་འགྱུར་པའི་མཚན་ཉིད། གང་ཞིག རང་ལུགས་ལ་རང་རྒྱུད་ཀྱི་ སྦྱོར་ངག་མི་འགོད་པར་ཐལ་འགྱུར་ཡང་དག་གིས་དངོས་སྨྲ་འགོག་པའོ། །ཆ་ཙམ་(གྲུབ་མཐའ་ རྣམ་འབྱེད་རྒྱས་པ་)ཏེ་ལོགས་སུ་རྩོམ་པར་སྤྲོའོ། ། གསུམ་པ་ལ་གསུམ་ལས། དམིགས་པ་དངོས་ ནི། འཛིན་པའི་རྣམ་པ་ཅན་གྱི་རང་རིག་པའི་བློའོ། ། རྣམ་པ་ནི། ཕྱི་དོན་གྱི་གཟུང་རྣམ་དུ་ 2-325 གྱུར་པའི་ནང་གི་འཛིན་པ་བདེན་པ་མེད་དོ་སྙམ་དུ་རྟོགས་ནས་རྩེ་གཅིག་ཏུ་ངེས་པར་སེམས་ ལ་འཇོག་པས་སོ། །མེད་པའི་རྒྱུ་མཚན་ནི། དོན་སྣང་གི་བློ་ཆོས་ཅན། དེ་མེད་དེ། གཟུང་བ་ བདེན་པ་མེད་པས་ནའོ། །སུམ་ཅུ་པར། གཟུང་བ་མེད་ན་དེར་འཛིན་མེད། །ཅེས་སོ། །གསུམ་ པ་ནི། ཡུལ་ལྔ་འཛིན་པའི་དབང་ཤེས་ཀྱི་གཟུང་བའི་རྣམ་པའི་མཚན་ཉིད་དུ་གྱུར་པའི་རྣམ་ པར་རིག་པ་ཙམ་དུ་བདེན་པར་ཞེན་པ་དེ་ཡང་བསལ་ལམ་སྤངས་པ་འཐོབ་པོ་ཞེས་སྦྱར་གྱི་ གཞན་དུ་ནོར་ཏེ་ངག་ལས་ཤེས་སོ། །འདིས་ཅི་ཡང་བདེན་པར་གྲུབ་པ་མི་འདོད་དོ་སྙམ་ན། གཟུང་འཛིན་གཉིས་སུ་མེད་པའི་(སྦྱོར་ལམ་ལ་སོགས་པའི་ཞེས་གསེར། )ཡེ་ཤེས་འབའ་ཞིག
【現代漢語翻譯】 第三種是觀修『全真半假』或『全假』，這是藏語的說法。這些都與它們各自的意義相符。 所謂『外道』（錯誤地解釋為：在不潔的泉水中建立惡劣的見解和行為），是指那些通過潔凈（沐浴）、苦行等方式進入解脫之境的階梯。誰擁有並遵循這些，誰就是外道。正如（《聲論二品》）所說：『就像在海邊建造進入海洋的階梯。』 兩種障礙（煩惱障和所知障）得以清除，對如所有性和盡所有性（指一切法的真實面貌和所有現象）的智慧得以增長，這就是佛陀。以佛陀的教法為準則，就是佛教徒。 在四種宗義論者中，分別說者的定義是：凡是認為意識沒有自證，並且知識沒有表象的佛教徒。 經部宗的定義是：凡是認為意識有自證的聲聞乘修行者。 唯識宗的定義是：凡是認為自證的有為法是真實存在的的大乘修行者。 區分：全真唯識宗的定義是：凡是認為五根所見的對境顯現，在勝義諦中是真實存在的唯識宗修行者。 全假唯識宗的定義是：凡是不認為這些在勝義諦中是真實存在的修行者。 中觀宗的定義是：凡是不承認在勝義諦中存在真實實有的大乘修行者。區分：自續中觀宗的定義是：凡是承認自續論證，並以此來破斥實有論者的中觀宗修行者。 應成中觀宗的定義是：凡是不安立自續論證，而是以正確的應成論證來破斥實有論者的修行者。 關於宗義的少許內容（詳細的宗義辨析）可以單獨寫作。 第三個方面有三個要點。首先，所緣的對境是：具有能執取之相的自證智。 相狀是：將外境的所取之相，轉化為內在的執取，並確信其並非真實存在，從而一心專注於此。 不存在的理由是：顯現對境的意識，其自性是不存在的，因為它所執取的對象不是真實存在的。正如《三十頌》所說：『若無所取，則無能取。』 第三個方面是：對於執取五境的根識所取的相狀，執著于唯識的真實存在，這種執著也應該消除或斷除，否則就會產生錯誤，這一點需要通過口傳心授來理解。如果有人認為這不承認任何事物的真實存在，那麼，遠離能取和所取的（在加行道等階段），唯一的智慧（光明）。
【English Translation】 The third is to contemplate 'completely true and half false' or 'completely false,' which is a Tibetan expression. These are consistent with their respective meanings. The so-called 'Tirthikas' (mistakenly interpreted as: establishing evil views and behaviors in unclean springs), refers to those who use purification (bathing), asceticism, etc., as a ladder to enter liberation. Whoever possesses and follows these is a Tirthika. As stated in (Sound Grammar, Book Two): 'It's like building a ladder on the seashore to enter the ocean.' When the two obscurations (afflictive and cognitive) are cleared away, and wisdom regarding suchness and the extent of phenomena (referring to the true nature of all dharmas and all phenomena) is increased, that is the Buddha. To take the Buddha's teachings as the standard is to be a Buddhist. Among the four schools of thought, the definition of the Vaibhashika is: Any Buddhist who believes that consciousness has no self-awareness and that knowledge has no appearance. The definition of the Sautrantika is: Any Shravaka practitioner who believes that consciousness has self-awareness. The definition of the Cittamatra is: Any Mahayana practitioner who believes that self-aware conditioned phenomena are truly existent. Distinction: The definition of the true-aspect Cittamatra is: Any Cittamatra practitioner who believes that the appearance of objects perceived by the five senses is truly existent in ultimate truth. The definition of the false-aspect Cittamatra is: Any practitioner who does not believe that these are truly existent in ultimate truth. The definition of the Madhyamaka is: Any Mahayana practitioner who does not accept that anything is truly existent in ultimate truth. Distinction: The definition of the Svatantrika Madhyamaka is: Any Madhyamaka practitioner who acknowledges Svatantrika reasoning and uses it to refute proponents of inherent existence. The definition of the Prasangika is: Any practitioner who does not establish Svatantrika reasoning but uses correct Prasangika arguments to refute proponents of inherent existence. A little about tenets (detailed analysis of tenets) can be written separately. The third aspect has three points. First, the object of focus is: the self-aware mind that possesses the aspect of grasping. The aspect is: transforming the apprehended aspect of external objects into internal grasping, and being certain that it is not truly existent, thereby focusing single-mindedly on this. The reason for non-existence is: the consciousness that manifests objects, its nature is non-existent because the object it grasps is not truly existent. As the Thirty Verses state: 'If there is no object to be grasped, then there is no grasper.' The third aspect is: the attachment to the appearance of the objects grasped by the five sense consciousnesses as being truly existent in the nature of mere consciousness, this attachment should also be eliminated or abandoned, otherwise, there will be errors, which needs to be understood through oral transmission. If someone thinks that this does not acknowledge the true existence of anything, then, the sole wisdom (luminosity) that is free from the grasper and the grasped (in the stages of joining path, etc.).
་འདི་ཡང་ དག་པར་ཡོད་པའི་ངོ་བོའམ་དངོས་པོ་ཡིན་ནོ་སྙམ་དུ་ངེས་པར་བྱས་ནས་སོ། །ཐོགས་མེད་སྐུ་ མཆེད་སེམས་ཙམ་པར་བསྒྲུབ་འདོད་ནས་འདི་དག་བྱས་པ་སྟེ། བར་བ་གཉིས་གཞུང་སོར་ བཞག་གི་དགོངས་པ་ལྟར་ན་བཟློས་པའམ་མི་ཟློས་པར་བྱེད་ན་གསུམ་པ་ལ་བློ་རྩེ་གཏད་ ས་དཀའའོ། །ངག་ལས་ཤེས་སོ། །བཞི་པ་ལ་གསུམ་ལས། དམིགས་པ་ནི། འདུས་བྱས་ཀྱི་ གཉིས་མེད་ཡེ་ཤེས་དེ་ཡང་ངོ་། །གཉིས་པ་རྣམ་པ་ནི། ཡང་དག་པར་ན་དངོས་པོ་དངོས་མེད་ སོགས་པས་གཉིས་ཡིན་གཉིས་མིན་སོགས་སུ་མཐའ་གཅིག་ཏུ་བརྟག་པའི་ངོ་བོ་དང་བྲལ་ བ་ཡིན་ནོ་སྙམ་དུ་རྟོགས་ནས་དོན་དམ་པར་སྤྲོས་བྲལ་བསྒོམ་མོ། །བྲལ་བའི་རྒྱུ་མཚན་ནི། གཉིས་མེད་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་ཆོས་ཅན། དོན་དམ་པར་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པ་སྟེ། རྟེན་འབྲེལ་ཡིན་པའི་ ཕྱིར། སྒྱུ་མ་བཞིན་ནོ་ཞེས་པས་སོ། ། གསུམ་པ་ནི། དེ་ལྟར་སྤྲོས་བྲལ་ཚོགས་སྦྱོར་དུ་བསྒོམས་པས་སྒོམ་པའི་སྟོབས་གྲུབ་ སྟེ་བསྒོམས་པ་རྫོགས་པ་ན། སྐྱེས་བུ་མིག་དག་པ་(ཆོས་བཤེས་དངོས་)ཁ་ཅིག་ལ་ནོར་བུ་དང་ དངུལ་དང་ཤེལ་དྭངས་པ་ལ་(མེ་ལོང་ཞེས་གསེར་)སོགས་པ་གཅིག་ཅར་མཐོང་བའི་ཤེས་པ་དག་ པ་འབྱུང་ཞིང་དེ་དག་བླངས་པས་ཕན་པ་བསྐྱེད་པ་དེ་བཞིན་དུ་མཐོང་ལམ་སྐྱེས་པའི་བྱང་ 2-326 པའི་དམིགས་ཡུལ་དུ་ཀུན་རྫོབ་མཐའ་ཡས་པ་ལག་མཐིལ་གྱི་ཤིང་ཐོག་ལྟར་གསལ་ཞིང་དེ་ དག་གིས་མི་གནོད་ལ་སངས་རྒྱས་ཐོབ་པ་ལ་ཕན་པའི་ཕྱིར་དང་། རྟག་ཆད་ཀྱི་འཁྲུལ་བའི་ མཚན་མ་སྟེ་རྒྱུ་དངོས་པོ་བདེན་འཛིན་གྱི་རིགས་རགས་པ་མཐའ་དག་སྤངས་པའི་སྤངས་པ་ ཅན་རྟོགས་པ་དཔེའི་སྒོ་ནས་སྟོན་ཏེ། དོན་དམ་པར་མེད་པའི་སྣ་ཚོགས་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུར་གསལ་ བར་མཐོང་ཡང་བདེན་པ་མེད་པའི་བདག་ཉིད་དུ་སྣང་བའི་བློ་ཡོད་མེད་སོགས་གང་དུ་ཡང་ མི་རྟག་པ་གང་ཟག་སོ་སོ་རང་རང་གི་མྱོང་བས་རིག་(ཆོས་བཤེས་)གི་དངོས་སུ་བརྗོད་མི་ནུས་པ་ ཡོད་ཀྱང་ཐ་སྙད་གདགས་དཀའ་བས་ཅི་ཞིག་ལྟར་ཡང་དག་པར་སྐྱེས་ཞེས་སྨོས་ཏེ། དེ་སྐྱེས་ ན་རྣལ་འབྱོར་བ་མཐོང་ལམ་པས་དང་པོར་མཐོང་སྤངས་ཤེས་སྒྲིབ་སྤོང་ཞིང་རིམ་གྱིས་ཤེས་ བྱའི་སྒྲིབ་པ་གཟུང་འཛིན་གྱི་རྣམ་རྟོག་(གསེར་)མཐའ་དག་ཡང་དག་པར་སྤོང་ངོ་། །དེས་ན་ མིག་བཙུམས་པ་ལྟར་ཅི་ཡང་མི་མཐོང་བ་མཐོང་ལམ་མིན་གྱི་སྣ་ཚོགས་མཐོང་ཡང་སྒྲོ་སྐུར་ མེད་པ་མཐོང་ལམ་སྟེ་ཞེས་སོགས་ཏེ་ཆོས་བཤེས་སོ། །གསེར་ནི། ནོར་བུ་སོགས་ལ་མེད་པ་ གསལ་བར་སྣང་བ་བཞིན། ཞེས་སོ། །འདིར་མ་ཚང་བ་རྣམས་སྦྱོར་ཕྲེང་དུ་ཤེས་སོ། ། གཉིས་པ་ལ། དོན་གྱིས་འཕངས་པའི་བརྗོད་བྱ་བསྟན། (གསེར་དངོས། ) ཚིག་གིས་ཟིན་པ་ གསལ་བར་འགྲེལ་པའོ། །(གསེར་དོན། ) དང་པོ་ནི། དོན་དམ་གྱི་དངོས་པོ་མེད་པ་དེ་ལྟ་མ་ཡིན་ ཏེ། སེམས་ཙམ་པ་ལྟར་ན། ཤེས་པ་
【現代漢語翻譯】 並且確信這是真實存在的本質或事物。無著（Asaṅga）兄弟試圖通過這種方式來確立唯識宗的觀點。如果按照前兩個論點保持原文不變的意圖，那麼無論重複與否，第三個論點都難以把握重點。這隻能通過口頭傳授得知。對於第四個論點，從第三個論點來看，所緣（ālambana）是二取不二的智慧。第二個方面，相（ākāra），如果確實存在事物和非事物等二元對立，那麼它就遠離了對事物是否二元對立等進行絕對判斷的本質，因此要認識到這一點，並在勝義諦中修習離戲。遠離的原因是，二取不二的智慧，就其法性而言，在勝義諦中是無自性的，因為它是緣起（pratītyasamutpāda）的，就像幻覺一樣。 第三個方面是，像這樣在離戲的預備道（saṃbhāra-mārga）中修習，修習的力量得以成就，當修習圓滿時，對於某些具有清凈眼睛的人（真正的法友），會像同時看到寶珠、白銀和清澈的水晶（鏡子，黃金）一樣，產生清凈的知識，並且獲得它們會帶來利益。同樣，當見道（darśana-mārga）生起時，菩薩（bodhisattva）的目標是，世俗諦（saṃvṛti-satya）的無邊無際像手掌中的水果一樣清晰，並且它們不會造成傷害，反而有助於獲得佛果。並且，斷除了常斷二邊的錯誤概念，即斷除了執著實有之因的粗大執著。通過比喻來展示證悟，雖然在勝義諦中，各種幻象清晰地顯現，但它們顯現為無自性的狀態，無論是有念還是無念，都無法確定，只能通過個人經驗來理解（法友），無法用語言直接表達，但由於難以用語言來描述，所以只能說它已經如實生起。當它生起時，瑜伽行者（yogācāra）通過見道首先斷除見惑和煩惱障（kleśa-āvaraṇa），然後逐漸斷除所知障（jñeya-āvaraṇa），即斷除能取所取（grāhaka-grāhya）的分別念（黃金）。因此，閉上眼睛什麼也看不到不是見道，雖然看到各種事物，但沒有妄加增減才是見道。黃金：就像寶珠等沒有顯現的那樣清晰。這裡不完整的部分可以在《俱舍論》中找到。 第二部分，通過意義所表達的內容（黃金的本質）和通過文字所把握的內容（黃金的意義）來清晰地解釋。第一部分是，勝義諦的事物並非不存在，就像唯識宗所認為的那樣，識（vijñāna）……
【English Translation】 And be certain that this is the true nature or thing that exists. Asaṅga brothers tried to establish the Yogācāra school of thought by doing these. If according to the intention of keeping the original text of the first two arguments unchanged, then whether to repeat or not, it is difficult to grasp the point of the third argument. This can only be known through oral transmission. For the fourth argument, from the third argument, the object of focus (ālambana) is the non-duality of the two knowledges. The second aspect, the appearance (ākāra), if there are indeed dualities such as things and non-things, then it is far from the essence of making absolute judgments on whether things are dual or non-dual, so one must recognize this and practice detachment from elaboration in the ultimate truth. The reason for detachment is that the non-dual wisdom, in terms of its dharma nature, is without self-nature in the ultimate truth, because it is dependent origination (pratītyasamutpāda), just like an illusion. The third aspect is that, like this, practicing in the preliminary path (saṃbhāra-mārga) of detachment from elaboration, the power of practice is achieved, and when the practice is completed, for some people with pure eyes (true Dharma friends), just like seeing pearls, silver, and clear crystal (mirror, gold) all at once, pure knowledge arises, and obtaining them brings benefits. Similarly, when the path of seeing (darśana-mārga) arises, the goal of the bodhisattva is that the boundless conventional truth (saṃvṛti-satya) is as clear as a fruit in the palm of the hand, and they do not cause harm, but rather help to attain Buddhahood. Furthermore, the erroneous concepts of permanence and annihilation are abandoned, that is, the coarse attachments to the cause of clinging to reality are abandoned. The realization is shown through metaphors, although various illusions clearly appear in the ultimate truth, they appear as a state of no self-nature, whether there is thought or no thought, it cannot be determined, it can only be understood through personal experience (Dharma friend), it cannot be directly expressed in words, but because it is difficult to describe in words, it can only be said that it has truly arisen. When it arises, the yogācāra practitioner first abandons the afflictive obscurations (kleśa-āvaraṇa) and the obscurations of knowledge through the path of seeing, and then gradually abandons the obscurations of knowledge (jñeya-āvaraṇa), that is, abandons the conceptual thoughts (gold) of the grasper and the grasped (grāhaka-grāhya). Therefore, closing the eyes and seeing nothing is not the path of seeing, although seeing various things, but without adding or subtracting, is the path of seeing. Gold: Just like the clarity that is not present in pearls, etc. The incomplete parts here can be found in the Abhidharmakośa. The second part, the content expressed through meaning (the essence of gold) and the content grasped through words (the meaning of gold) are clearly explained. The first part is that the things of ultimate truth are not non-existent, as the Yogācāra school believes, consciousness (vijñāna)……
རང་རིག་ཅིང་གསལ་བ་ཙམ་གྱི་ངོ་བོ་སྟེ་དངོས་པོ་སྐད་ ཅིག་མའི་ཆོས་ཏེ་སྐད་ཅིག་རེ་རེ་བ་དང་། ཉན་ཐོས་ལྟར་ན། ཤེས་བྱའི་མཚན་ཉིད་རྡུལ་ཕྲན་ སོགས་རྣམས་གལ་ཏེ་དོན་དམ་པའི་དངོས་པོར་ཡོད་པ་ཉིད་དུ་གྱུར་ན་ཞེས་འདོད་པ་བརྗོད་ ནས། དེ་རྣམས་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་བདེན་མེད་དུ་རྟོགས་པའི་བློ་བསྐྱེད་དུ་མེད་ཁྱོད་བདེན་ འཛིན་གྱི་བློ་སྤང་དུ་མེད་པར་ཐལ། ཁྱོད་དོན་དམ་པར་བདེན་དངོས་སུ་གྲུབ་པས་སོ། །(རྟགས་ ཁས་སོ། ། ) བྱེ་བྲག་སྨྲ་བའི་ལུགས་ལ། (གསེར་དོན། ) འདུས་མ་བྱས་ནམ་མཁའ་སྒྲིབ་ཐོགས་ཀྱི་རྫས་ 2-327 (འདི་དགོས་སོ། །བུ་སོགས་ཀྱིས་ནམ་མཁའ་རྫས་མེད་པར་འདོད་ཅེས་པ་ནོར་ཏེ། ཁོ་རྟག་པའི་རྫས་སུ་འདོད་དོ། ། )མེད་པའི་ ངོ་བོ་འཛིན་པ་སྟེ་དེར་གནས་པས་དེའི་གཉེན་པོ་བསྐྱེད་དུ་མེད་ངོ་བོ་སྤང་དུ་མེད་པ་བཞིན་ནོ། ། མདོ་སེམས་ཀྱི་ལུགས་ལ། རྫས་མེད་པར་གནས་པས་འཕེལ་འགྲིབ་ཅི་ཡང་བྱར་མེད་པ་ བཞིན་ནོ། །འདོད་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་བདེན་འཛིན་གྱི་གཉེན་པོ་བསྒོམས་པས་ཁྱོད་བདེན་ འཛིན་དེ་དག་ལ་གནོད་པ་ཅུང་ཟད་ཀྱང་མི་བྱེད་པར་ཐལ་ལོ། །སྔ་མ་འདོད་པ་དེའི་ཚེ་ནའོ། ། འདུས་མ་བྱས་ནམ་མཁའི་གཉེན་པོ་བསྒོམས་པས་གནོད་མི་ནུས་པ་བཞིན་ནོ། །གཉིས་པ་ ནི། སྔ་མ་དེ་འདོད་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་དངོས་པོར་མངོན་ པར་ཞེན་པ་ཅི་ཕྱིན་ཅི་ལོག་མི་ལྡོག་པར་ཐལ། སྔ་མ་འདོད་པ་དེའི་ཕྱིར་འདོད་(བོད་དག་གིས་མ་ ཤེས་སོ། ། )ན། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཆོས་ཅན། ཁྱེད་ཀྱིས་ཤེས་སྒྲིབ་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་སྟེ་རྩད་ ནས་སྤངས་པ་མིན་པར་ཐལ་ལོ། །སྔ་མ་འདོད་པས་སོ། །རྟགས་གསལ་ཁས་སོ། །རྒྱུ་མཚན་ དེས་ན། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་ཤེས་སྒྲིབ་ཀུན་སྤངས་པ་གང་ཡིན་པ་དང་། རང་རིག་སྐད་ ཅིག་རེ་རེ་བ་དང་རྡུལ་ཕྲན་སོགས་ཀྱི་ཆོས་རྣམས་ཀྱང་དོན་དམ་དུ་ཡོད་པར་གཞན་དག་གིས་ ཁས་ལེན་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་ཕན་ཚུན་འགལ་པའི་དོན་ཁས་ལེན་པས་རྗེ་བཙུན་ཁོ་བོས་ མཚར་དུ་བརྩིས་ཏེ། དངོས་འཛིན་ཡོད་བཞིན་དེ་སྤངས་ན། སོ་སྐྱེ་རྣམས་ཀྱང་དེ་ལྟར་ཅིས་མ་ གྱུར་ཅེས་བྱམས་པ་དགོངས་སོ། །གསེར་རོ། ། ༈ བྱེད་པ། བཞི་པ་བྱེད་པ་ལ། མཚམས་སྦྱར་ནི། ཚུལ་དེ་ལྟར་དོན་དམ་གྱི་དངོས་པོ་འདུས་བྱས་ ཡོད་པའི་ཕྱོགས་བསལ་(བ་སྟེ་གཟུང་བ་སོགས་བདེན་འདོད་ཀྱི་གྲུབ་མཐའ་མི་བདེན་པར་བསྟན་ནས་ཞེས་གསེར། ) ནས། དོན་དམ་པར་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པའི་ཕྱོགས་བརྟན་པོར་མཛད་ཅིང་ངེས་པར་བྱས་ནས། ཐར་སོགས། ཞེས་བསྟན་པའི་ཕྱིར་བར་ཚིགས་པས་དོན་ལ་གནས་པའི་ཕྱོགས་འཆད་དོ། ། རྩ་བ་ལ། ལྟ་ཡུལ་ཆོས་ཐམས་ཅད་མཐའ་བྲལ་དུ་བསྟན། དེ་རྟོགས་ཡང་དག་པའི་ལྟ་བ། 2-328 རྟོགས་ནས་གྲོལ་ཚུལ་ལོ། །དང་པོ་ནི། (ཐོགས་མེད། )རང་བཞིན་
【現代漢語翻譯】 自明且清晰的本性，即剎那生滅之法，每一剎那皆是如此。如小乘行者所言，若知識的特徵，如微塵等，確實以勝義諦的方式存在，則可陳述如下：這些法，作為所立宗，不應成為生起證悟其無實有之智慧的基礎，也不應成為斷除執著實有之心的對治。因為你們在勝義諦中被確立為真實存在。（承認此宗。）按照有部宗的觀點，無為法，如虛空，具有無礙的性質，（此處需要更正。有人認為虛空並非實有，這是錯誤的，因為他們認為虛空是常有的。）執持此無礙之性，安住於此，便無法生起對治，也無法斷除此性質。如經部和唯識宗所言，安住于無實有之中，便不會有任何增減變化。若承認此觀點，則這些法，作為所立宗，即使修習對治執著實有的法門，也絲毫不會損害這些執著實有的觀念。這是在承認前一種觀點的情況下。如同修習對治無為法虛空的法門，也無法對其造成損害一樣。第二種情況是，若承認前一種觀點，則知識，作為所立宗，在薄伽梵（Bhagavan，世尊）的相續中，對實有的顛倒執著將不會有任何改變。因為承認了前一種觀點。若有人不理解這一點，則薄伽梵，作為所立宗，您將不會完全斷除一切所知障，因為承認了前一種觀點。承認此宗和理由。因此，薄伽梵斷除一切所知障，以及其他人承認自明、剎那生滅的法和微塵等在勝義諦中存在，這二者是相互矛盾的。尊者（杰尊，Jetsun）我認為這很奇怪，如果執著實有存在，卻說已經斷除了它，那麼凡夫俗子為何不能如此呢？慈悲地思考吧！這是金子的觀點。 第四，關於作用。連線語：像這樣，通過排除認為勝義諦的實有是存在的觀點（即揭示執著所取等為真實的宗派是不真實的），並堅定和確立勝義諦中無自性的觀點之後，爲了闡述解脫等，因此用過渡性的語句來解釋安住于意義的方面。根本頌詞包括：顯示一切法皆離於邊見，證悟此理的正確見地，以及證悟后解脫的方式。首先是（無著，Asanga）：自性
【English Translation】 The nature of being self-aware and clear, which is the momentary dharma, each moment is like that. According to the Sravakas (Listeners), if the characteristics of knowledge, such as atoms, truly exist in the ultimate sense, then it can be stated: These dharmas, as the subject of debate, should not become the basis for generating wisdom that realizes their non-reality, nor should they become the antidote to abandoning the mind that clings to reality. Because you are established as truly existent in the ultimate sense. (The sign is acknowledged.) According to the Vaibhashika school, unconditioned dharmas, such as space, have the nature of being unobstructed, (This needs correction. It is wrong to say that some people think space is not real, because they think space is permanent.) Holding this unobstructed nature, staying there, one cannot generate an antidote, nor can one abandon this nature. As the Sutra and Mind-Only schools say, staying in non-reality, there will be no increase or decrease. If you agree, then these dharmas, as the subject of debate, even if you meditate on the antidote to clinging to reality, it will not harm those clinging to reality in the slightest. This is in the case of agreeing with the former view. Just like meditating on the antidote to unconditioned space cannot harm it. The second case is, if you agree with the former view, then knowledge, as the subject of debate, in the continuum of the Bhagavan (Blessed One), the inverted clinging to reality will not change at all. Because the former view is agreed upon. If someone does not understand this, then the Bhagavan, as the subject of debate, you will not completely abandon all cognitive obscurations, because the former view is agreed upon. The sign and reason are acknowledged. Therefore, the fact that the Bhagavan has abandoned all cognitive obscurations, and the fact that others acknowledge that self-awareness, momentary dharmas, and atoms exist in the ultimate sense, these two are contradictory. Venerable Jetsun, I find this strange, if clinging to reality exists, but it is said to have been abandoned, then why can't ordinary people do the same? Think with compassion! This is the golden view. Fourth, about the action. Connecting words: In this way, by excluding the view that the ultimate reality is existent (i.e., revealing that the tenets of clinging to the apprehended, etc., as real are untrue), and firmly establishing the view of selflessness in the ultimate sense, in order to explain liberation, etc., therefore, transitional statements are used to explain the aspect of abiding in meaning. The root verses include: showing that all dharmas are free from extremes, the correct view of realizing this, and the way of liberation after realization. First is (Asanga): Nature
གྱིས་རྣམ་པར་དག་པའི་དེ་པའི་ ཁམས་འདི་ལ་(རད་ཀིར་ནི་སྟོང་པ་ཉིད་འདི་ལ་ཞེས་)རང་གི་ངོ་བོ་ལ་གོས་པའི་དྲི་མ་བསལ་བར་བྱ་ བ་ཅི་ཡང་མེད་དེ། རང་བཞིན་གྱིས་དག་པའི་ཕྱིར། ནམ་མཁའ་བཞིན་ནོ། །འདུས་མ་བྱས་ པའི་ཆོས་སྐུའི་ཡོན་ཏན་གང་གའི་བྱེ་སྙེད་ལས་འདས་པ་གསར་དུ་བསྣན་ནས་བཞག་པར་ བྱ་དགོས་པ་ཅུང་ཟད་ཀྱང་མེད་དེ། དེ་རང་བཞིན་གྱིས་ལྡན་པའི་ཕྱིར་(ཐོགས་མེད། )རོ། །རྣམ་ དབྱེར་བཅས་པའི་མཚན་ཉིད་ཅན། །གློ་བུར་དག་གིས་ཁམས་སྟོང་གི ། རྣམ་དབྱེར་མེད་པའི་ མཚན་ཉིད་ཅན། །བླ་མེད་ཆོས་ཀྱིས་སྟོང་མ་ཡིན། །ཞེས་སོ། །དེས་སྒྲོ་སྐུར་གྱི་མཐའ་བྲལ་གྱི་ ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པའི་སྟོང་(ཕྱི་འགྲེལ་)ཉིད་དེ་པའི་སྙིང་པོ་(སྔ་འགྲེལ་)བསྟན་ནོ། །ཞེས་སོ། །གཉིས་ པ་ནི། དེ་ལྟར་ན་གློ་བུར་ཉོན་མོངས་གང་ཞིག་དེ་པའི་ཁམས་གང་ན་མེད་པས་དེས་སྟོང་ལ་ ལྷག་མ་འདུས་མ་བྱས་ཀྱི་ཆོས་སྐུའི་ཡོན་ཏན་མཐའ་ཡས་པས་མི་སྟོང་པའི་རང་བཞིན་གྱིས་ དག་པའི་ཁམས་ཡང་དག་པ་ཉིད་ལ་ཡང་དག་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་ས་བཅུ་ལ་གནས་པས་ ཅུང་ཟད་དང་། སངས་རྒྱས་ཀྱིས་རྫོགས་པར་ཤེས་པ་ནི་ཡང་དག་པའི་ལྟ་བའོ། །(དེ་སྐད་དུ་སྤྲིན་ མཐོངས་མཁའ་ལ་ཉི་བཞིན་ཞེས་སོགས་སྔར་དྲངས་པ་ལྟར་རོ། ། ) གསུམ་པ་ནི། ཡང་དག་པའི་དོན་དེ་མངོན་ སུམ་དུ་མཐོང་ན་སྐྱེས་བུ་དེ་གློ་བུར་དྲི་མ་ལས་རྣམ་པར་གྲོལ་བར་འགྱུར་རོ་ཞེས་རྒྱུད་བླ་རྩ་ འགྲེལ་ལྟར་ཏེ། བརྗོད་པར་བྱ་བ་མང་སྟེ་བཞག་གོ །ཤན་ཏི་སོགས་ལྟར་ན། ཀུན་རྫོབ་རྟེན་ འབྲེལ་འདི་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ལ་དོན་དམ་པར་སྐྱོན་བསལ་བར་བྱ་དགོས་ཅི་ཡང་མེད། གཉེན་ པོ་བསྣན་ནས་བཞག་བྱ་ཅུང་ཟད་ཀྱང་མེད་དེ། དོན་དམ་པར་རང་བཞིན་མེད་པས་སོ། །བྱང་ སེའི་མཐོང་ལམ་ཆོས་ཅན། ཡང་དག་པའི་ལྟ་བ་ཡིན་ཏེ། སྒྲོ་སྐུར་གྱི་མཐའ་བྲལ་གྱི་ཆོས་ཉིད་ ཡང་དག་པ་ཉིད་ལ་ཡང་དག་པ་ཉིད་ཀྱིས་ཏེ་མངོན་སུམ་དུ་བྱས་པས་སོ། །(རད་ཀིར། ) བྱང་ སེའི་མཐོང་ལམ་པ་ཆོས་ཅན། སྒྲིབ་གཉིས་ལས་རྣམ་པར་གྲོལ་(ཤེས་སྒྲིབ་ལས་གྲོལ་དག་ལྡན། ) 2-329 བར་འགྱུར་ཏེ། ཡང་དག་པ་ཆོས་ཉིད་མཐའ་བྲལ་མངོན་སུམ་དུ་མཐོང་ནའོ་ཞེས་སྦྱར་རོ། ། འགྲེལ་པ་ལ། བརྟག་པའི་ཡུལ། དེའི་ཚུལ། དེའི་འབྲས་བུ་གསུམ་ལས། དང་པོ་ནི། ལས་ རྒྱུ་འབྲས་སོགས་ཀྱི་ཆོས་གང་ལ་ཡང་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ཡང་མེད་དོ་ཞེས་རྒྱང་འཕེན་གྱིས་སྐུར་བ་ འདེབས་པ་ལྟ་བུའི་ངོ་བོས་ཡོད་པ་བསལ་ཏེ་འདིར་དེ་ཡང་མ་བྱས་ཤིང་། བྱེ་བྲག་པ་སོགས་ ཀྱིས་རྟག་བདག་སོགས་པ་ཡོད་དོ་ཞེས་སྒྲོ་འདོག་པའི་ངོ་བོས་མེད་པ་བསྒྲུབས་ཏེ། (བུ་སྟོན་པས་ མ་ཤོད་དོ། ། ) འདིར་དེ་ཡང་མ་བྱས་པར་གཟུགས་ལ་སོགས་པ་སྣང་ཚོད་པོ་འདི་རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་ བར་འབྱུང་བར་(རྟག་མཐའ་བསལ་)གྱུར་པ་ཀུན་རྫོ
【現代漢語翻譯】 因此，在這個完全清凈的法界（藏文：དེ་པའི་ཁམས་འདི་ལ་，梵文天城體：，梵文羅馬擬音：，漢語字面意思：法界之中），沒有什麼需要去除的，因為自性清凈，如同虛空一般。對於這超越恒河沙數的不生不滅的法身功德，也沒有任何需要新新增的，因為其自性本自具足。（無著）具有分別的體性。突如其來的空性界。具有無分別的體性。不是沒有至高無上的法。』如此等等。因此，它揭示了遠離增損之邊的非顛倒的空性（外釋），即法界的精華（內釋）。 第二，既然如此，那麼突如其來的煩惱在哪個法界中不存在呢？因此，它不是空性的，因為剩餘的是無量的不生不滅的法身功德。安住於十地，如實了知這自性清凈的真實法界，以及佛陀圓滿證悟的，才是真正的正見。（如前所引，『如雲離晴空之日』等）。 第三，如《寶性論》及其註釋所說，如果直接證悟了真實的意義，那麼這個人將從突如其來的垢染中解脫。有很多要說的，這裡省略了。按照寂天等人的觀點：世俗的緣起，你不需要在勝義諦中去除任何過失，也不需要新增任何對治，因為在勝義諦中沒有自性。菩薩的見道，是真正的正見，因為通過如實地直接證悟遠離增損之邊的法性，即真實本身。（藏文：རད་ཀིར།，梵文天城體：，梵文羅馬擬音：，漢語字面意思：）。菩薩的見道者，將從二障中解脫（從煩惱障和所知障中解脫），因為如果直接證悟了無邊的真實法性。註釋中，有觀察的對境、觀察的方式和觀察的結果這三者。首先，對於業果等任何法，即使在世俗中也不存在，因此，像外道一樣否認因果是不對的。同樣，像勝論派等聲稱存在常我等也是不對的。（布頓沒有這樣說。）在這裡，這兩者都沒有做，而是說顯現的色等現象是緣起（斷常邊）的世俗。
【English Translation】 Therefore, in this perfectly pure Dharmadhatu (Tibetan: དེ་པའི་ཁམས་འདི་ལ་, Sanskrit Devanagari:, Sanskrit Roman transliteration:, Literal meaning: in the realm of Dharma), there is nothing to be removed, because it is pure by nature, like the sky. For this unconditioned Dharmakaya quality that transcends the sands of the Ganges, there is nothing that needs to be newly added, because it is naturally endowed with it. (Asanga) It has a distinguishing characteristic. The sudden realm of emptiness. It has an indistinguishable characteristic. It is not empty of the supreme Dharma.』 And so on. Therefore, it reveals the non-inverted emptiness (outer explanation) that is free from the extremes of addition and subtraction, which is the essence of Dharmadhatu (inner explanation). Second, if so, then in which Dharmadhatu do the sudden defilements not exist? Therefore, it is not empty, because what remains is the immeasurable unconditioned Dharmakaya quality. Abiding in the ten bhumis, truly knowing this self-nature pure true Dharmadhatu, and the complete enlightenment of the Buddha, is true right view. (As previously quoted, 『Like the sun in the clear sky』 etc.). Third, as stated in the Ratnagotravibhāga and its commentary, if one directly sees the true meaning, then that person will be liberated from sudden defilements. There is much to say, but it is omitted here. According to Shantideva and others: The conventional dependent origination, you do not need to remove any faults in the ultimate truth, nor do you need to add any antidotes, because there is no self-nature in the ultimate truth. The Bodhisattva's path of seeing is true right view, because by directly realizing the Dharma nature that is free from the extremes of addition and subtraction, that is, the truth itself. (Tibetan: རད་ཀིར།, Sanskrit Devanagari:, Sanskrit Roman transliteration:, Literal meaning:). The Bodhisattva's path of seeing will be liberated from the two obscurations (liberated from the obscuration of afflictions and the obscuration of knowledge), because if one directly sees the boundless true Dharma nature. In the commentary, there are three aspects: the object of examination, the manner of examination, and the result of examination. First, for any Dharma such as the law of karma, it does not exist even conventionally, therefore, it is wrong to deny causality like the materialists. Similarly, it is wrong for the Vaisheshikas and others to claim that there is a permanent self, etc. (Buton did not say this.) Here, neither of these is done, but it is said that the appearing phenomena such as form are dependently originated (cutting off the extremes of permanence and annihilation) conventional.
བ་ཏུ་ཡང་དག་པར་ཡོད་པའི་(ཆད་མཐའ་བསལ། )ངོ་ བོར་ཁས་བླངས་ནས་འདི་ཉིད་ལའོ། །(འདི་ལ་ཞེས་པས་སྣང་བ་མི་གསལ་ཞེས་པ་སྟེ། དེ་ཕྱིར་རང་བཞིན་མེད་ སྨྲ་ཡིས། །སྣང་བ་བསལ་ཕྱིར་མ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་བཤད་པ་ལྟ་བུའོ་ཞེས་ཆོས་བཤེས་ཏེ། ལུང་དེ་སློབ་དཔོན་དཔལ་སྦས་གྱིས་དབུ་ མ་དེ་ཁོ་ན་ལ་འཇུག་པར་བཤད་དོ། ། ) བོད་དག་(གསེར་ནི་བདག་མེད་ལ་བསྐུར་བ་འདེབས་ཏེ་གནོད་བྱེད་དོན་དམ་པར་ ཡོད་པ་སོགས་དང་། སྒྲོ་འདོགས་ཏེ་ངོ་བོ་ཉིད་ཡོད་པར་འདོགས་ཞེས་ཏེ་འབྲིང་ཙམ་མོ། ། )སྣང་ཚོད་དུ་མེད་ཅེས་སྐུར་ འདེབས་དང་། དོན་དམ་དུ་ཡོད་ཅེས་སྒྲོ་འདོགས། ཞེས་སོ། །(ལེགས། ) གཉིས་པ་ནི། དཔྱད་ ན་རང་བཞིན་མེད་པ་སྒྱུ་མ་(གསེར་)ལྟ་བུ་སོགས་པ་གདོད་ནས་སྐྱེ་འགག་མེད་པ་ལ་སོགས་ པར་བརྟག་པར་བྱ་ཞིང་བསྒོམ་པར་བྱའོ། །(གསེར། ) སྟེ་ལྷག་མ་ཅན་ནོ། །གསུམ་པ་ནི། བྱང་ འཕགས་ཆོས་ཅན། ཤེས་སྒྲིབ་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུ་ལས་རྣམ་པར་གྲོལ་བར་འགྱུར་རོ། །དངོས་འཛིན་ ཕྱིན་ཅི་ལོག་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུ་དེ་ལྡོག་པས་སོ། །ཁྱབ་སྟེ། གང་གི་ཕྱིར་ན། དངོས་པོར་མངོན་པར་ ཞེན་པ་ལས་ཤེས་སྒྲིབ་ལས་གྲོལ་བའི་བྱང་ཆུབ་ཐོབ་པར་མི་འཐད་པ་དེའི་ཕྱིར་རོ། །རྟགས་ དེར་ཐལ། དེ་ཁོ་ན་ཉིད་དང་སྤྲོས་བྲལ་མངོན་སུམ་དུ་མཐོང་བས་ནའོ། །བདེན་པ་མེད་ན་ སྒྲིབ་པ་སྤོང་བ་མི་འཐད་དོ་སྙམ་ན། མི་འགལ་ཏེ། དཔེར་ན་མི་བདེན་བཞིན་དུ་སྒྱུ་མའི་གླང་ བོས་སྒྱུ་མའི་གླང་བོ་གཞན་ཞིག་ཕམ་པར་བྱས་པ་བཞིན་དུའོ། །སྒྱུ་མའི་རྒྱལ་བོ་སྒྱུ་མ་ཡི། ། 2-330 རྒྱལ་བོ་གཞན་གྱིས་ཕམ་བྱས་ལྟར(རྟོགས་འགྱུར)། །གང་དག་གིས་ནི་ཆོས་མཐོང་པའི། །རྒྱལ་ སྲས་དེ་དག་ང་རྒྱལ་མེད། །ཅེས་པ་ལྟར་རོ། ། ༈ རང་གི་ངོ་བོ། ལྔ་པ་ལ། མཚམས་སྦྱར་ནི། ཚུལ་དེ་ལྟར་སྐབས་འདིའི་མདོས་དངོས་སུ་མ་ཟིན་པར་ ཞར་ལ་འོངས་པའི་དོན་རྗེ་བཙུན་གྱིས་ཚིགས་བཅད་གསུམ་བརྗོད་ནས་སྐབས་སུ་བབ་པའི་ རྣལ་མའམ་དཀྱུས་མ་མཐོང་ལམ་རྩེ་མོ་དངོས་ཉིད་སྟོན་ནོ། །རྩ་བ་ནི། སྦྱིན་པ་ལ་སོགས་ པ་དྲུག་པོ་རེ་རེར་ནི་དྲུག་པོ་དེ་དག་གཅིག་ཏུ་གཅིག་ཕན་ཚུན་བསྡུས་པ་སྟེ་རེ་རེ་ལ་གཞན་ ལྔ་(དག་ཟླ་)བསྡུས་པ་གང་ཡིན་པའི་དྲུག་པ་(ཐུབ་)དྲུག་རྣམས་ཁོ་ན་(ཐུབ་དགོངས་)རྩེ་མོའི་མངོན་ རྟོགས་(དག་ཟླ་)འདིར་མཐོང་བའི་ལམ་ཡིན་ནོ། །ཕྱིན་དྲུག་མང་བས་ན་ཁྱད་པར་སྟོན་པ་ནི་ས་ དང་པོའི་སྐད་ཅིག་གཅིག་པའི་ཡེ་ཤེས་ཞིག་གིས་བསྡུས་པའོ། །དེ་ཡང་མང་བས་དམིགས་ ཀྱིས་བཀར་བ་ནི། ལམ་ལ་ཆོས་ཤེས་པའི་བཟོད་པ་ཡིས་བསྡུས་པ་སྟེ་སྐད་ཅིག་བཅུ་དྲུག་ རྣམས་མིན་ནོ། །ཞེས་ཟླ་ཟེར་རོ། །བཟོད་པ་ལ་གསལ་ཁ་མེད་ཅིང་གཞན་དོན་དེ་ལྟར་སྙིང་ མཆོག་ཡང་ངོ་། །དག་ལྡན་དུ། སྐད་ཅིག་གཅིག་མཐོང་ལམ་སྟེ་དེ་ཡང་བཟོད་པས
【現代漢語翻譯】 在完全存在的（斷邊已被消除）自性中承諾，就在這本身。（『在這』指的是顯現不清晰，因此，無自性論者說：『顯現不是爲了消除。』正如Choshes所說，導師貝巴將其解釋為進入中觀本身。）藏人誹謗（黃金被歸於無我，即有害的事物真實存在等等，以及虛構，即自性存在，這是中等程度的。）說顯現上不存在，並虛構說勝義中存在。（好！） 第二，如果分析，無自性的事物如幻象（黃金）等，應該被考察和禪修，從一開始就沒有生滅等等。（黃金。）即有剩餘。 第三，聖菩薩，法，將從知識的障礙中解脫出來，如幻象。由於顛倒的實執如幻象被逆轉。普遍存在，因為，從對事物的執著中，不可能獲得從知識障礙中解脫的菩提。理由成立。因為直接看到真如和離戲論。如果認為沒有真理，消除障礙是不可能的，這並不矛盾，例如，就像不真實的幻象牛擊敗了另一個幻象牛一樣。幻象的國王，如幻象， 2-330 就像另一個國王被擊敗一樣（將被理解）。那些看到法的人，那些王子沒有傲慢。就像這樣。 自己的自性。 第五，連線：像這樣，由於沒有直接抓住這個場合的供品，因此，尊者說了三句詩，以展示實際的或普通的見道頂峰本身，這是目前的情況。根本是：佈施等六度，每一個都包含了其他五個，即每一個都包含了其他五個（純凈的月亮），這六個（能者）僅僅是（能者所想）頂峰的證悟（純凈的月亮），這是見道。由於六度眾多，因此，區分的標誌是被第一地的單一剎那的智慧所包含。而且，由於眾多，特別指定的是：被道路上的法忍所包含，即不是十六個剎那。正如月光所說。忍沒有清晰的解釋，爲了他人的利益，這是最好的。在純凈的具足中：單一剎那的見道，即被忍所包含
【English Translation】 Having pledged in the very nature of being truly existent (eliminating the extreme of annihilation), it is in this very thing. ('In this' refers to the obscurity of appearance, therefore, the proponents of emptiness say: 'Appearance is not for the sake of elimination.' As Choshes said, the teacher Pelba explained it as entering into the Madhyamaka itself.) Tibetans slander (gold is attributed to selflessness, i.e., harmful things truly exist, etc., and fabrication, i.e., self-nature exists, which is of medium degree.) by saying that it does not exist in appearance, and fabricate by saying that it exists in ultimate truth. (Good!) Secondly, if analyzed, things without self-nature, such as illusions (gold), etc., should be examined and meditated upon, from the beginning without arising or ceasing, etc. (Gold.) That is, with remainder. Thirdly, noble Bodhisattvas, Dharma, will become completely liberated from the obscurations of knowledge, like illusions. Because the reversed grasping of reality like illusions is reversed. It is pervasive, because, from attachment to things, it is not proper to attain enlightenment that is liberated from the obscurations of knowledge. The reason is established there. Because of directly seeing suchness and freedom from elaboration. If it is thought that it is not proper to abandon obscurations if there is no truth, it is not contradictory, for example, just as an unreal illusory bull defeats another illusory bull. The king of illusions, like illusions, 2-330 Just as another king is defeated (will be understood). Those who see the Dharma, those princes have no arrogance. Like that. One's own nature. Fifth, connecting: In that way, since the offerings of this occasion have not been directly grasped, therefore, the venerable one spoke three verses to show the actual or ordinary peak of the path of seeing itself, which is the present situation. The root is: the six perfections such as generosity, each of which contains the other five, that is, each contains the other five (pure moon), these six (able ones) are only (what the able ones think) the realization of the peak (pure moon), this is the path of seeing. Since the six perfections are many, therefore, the distinguishing mark is that it is contained by the wisdom of a single instant of the first ground. Moreover, since there are many, what is specifically designated is: contained by the forbearance of knowing the Dharma on the path, that is, not the sixteen instants. As Moonlight said. Forbearance has no clear explanation, and for the benefit of others, this is the best. In the pure possession: the path of seeing in a single instant, that is, contained by forbearance
་བསྡུས་ ཀྱིས་ཤེས་པས་མིན་ནོ། །ཞེས་སོ། །ཐུབ་དགོངས་སུ་སེང་བཟང་གིས་སྡུག་བསྔལ་ཆོས་ བཟོད་དུ་བཤད་པ་ནོར་བ་ཆེ་སྟེ། སྐབས་ཡང་མིན་ཅིང་། ཡུམ་བར་མ་དང་བསྟན་བཅོས་ སུ་ཡང་དྲུག་དྲུག་ཁོ་ན་དེར་བསྟན་ཅིང་དྲུག་ནི་ལམ་གྱིས་བསྡུས་ཀྱི་སྡུག་བསྔལ་གྱིས་མིན་ ནོ། །བསྡུས་པར། ཕར་ཕྱིན་དྲུག་ནི་ལམ་མོ་ཞེས་པས་སོ། །ཞེས་སོ། །འོན་ཀྱང་མཐོང་ལམ་ རྩེ་མོ་ནི་མཐོང་སྤང་རྟོག་པ་བརྒྱ་རྩའི་གཉེན་པོ་ཡིན་ཞིང་། ལམ་ལ་ཆོས་བཟོད་ཁོ་ན་དེར་མི་ འཐད་དོ། །དེས་ན་ཆོས་བཟོད་བཞི་ག་དེར་འགྱུར་དགོས་པ་ལ་སྐྱོན་མཚུངས་ཤིང་། སློབ་ དཔོན་དང་རད་ཀིར་སྡུག་བསྔལ་ཆོས་བཟོད་ཁོ་ནར་(རད་ཀིར་དངོས་)བཞེད་པ་ལ་ཡང་དེ་ཁོ་ན་ མཐོང་སྤང་རྟོག་པ་བརྒྱ་རྩའི་གཉེན་པོར་འགྱུར་བའི་སྐྱོན་ཡོད་ལ། ཨ་བྷ་ཡའི་སྐྱོན་དེ་མི་འོང་ 2-331 སྟེ། འདིར་སྡུག་བསྔལ་ཆོས་བཟོད་ཉིད་དྲུག་གི་ངོ་བོར་སྟོན་པས་སོ། །དེས་ན་ཆོས་བཤེས་ ཀྱིས། སྡུག་བསྔལ་ཆོས་བཟོད་ཅེས་པ་ནི་མཐོང་ལམ་ངེས་པར་གཟུངས་པ་སྟེ་སྐད་ཅིག་མ་དེ་ ཤས་ཆེར་གྱུར་པ་ཞེས་བྱའོ། །ཞེས་པས་དེ་སྨོས་པ་མཐོང་ལམ་མཚོན་པ་སྟེ་བཅུ་དྲུག་རིལ་བོ་ འདོད་དགོས་པར་མངོན་ནོ། །བྱང་ཆེན་སྦྱིན་པ་གཏོང་བའི་ཚེ་རྣམ་མཁྱེན་དུ་བསྔོ་ཞིང་སྦྱིན་པ་ གཏོང་། ཞེས་ནས། སྦྱིན་ཕར་ལ་གནས་ནས་ཚུལ་ཕར་འཛིན། སོགས་རྒྱ་ཆེར་རོ། །འགྲེལ་ པ་ལ་གཉིས་ཏེ། ངོ་བོ་ངོས་བཟུང་། དེ་སྐྱེས་པའི་དགོས་པའོ། །དང་པོ་ནི། སྦྱིན་སོགས་ཕ་ རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་དྲུག་པོ་དག་སོ་སོར་སྔ་མ་གོ་སྒྲུབ་ཏུ་བསྟན་པ་བཞིན་དུ་སྦྱིན་པ་ལ་སོགས་པའི་ ངོ་བོ་རེ་རེ་ཡང་ཕན་ཚུན་བསྡུས་ནས་མངོན་དུ་བྱེད་པ་(ཡེ་ཤེས་ཞབས་)གང་ཡིན་པའི་མཐོང་ལམ་ བྱ་རྫོགས་ཀྱི་སྐད་ཅིག་མ་གཅིག་པ་སྟེ། དེ་ཡང་། སྡུག་བསྔལ་ལ་ཆོས་ཤེས་པའི་བཟོད་པས་ བསྡུས་པའི་ཡེ་ཤེས་(བུདྡྷ་ཤྲཱི་)གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་རྩེ་མོའི་མངོན་རྟོགས་འདིར་བསྟན་པའི་མཐོང་ ལམ་ཡིན་ནོ། །གང་གི་ངོ་བོར་སྐྱེས་པ་ཅན་ཞེ་ན། འཁོར་གསུམ་རྣམ་པར་དག་པས་རབ་ཏུ་ཕྱེ་ བ་ཕར་ཕྱིན་རྣམ་པ་སུམ་ཅུ་རྩ་དྲུག་གི་ངོ་བོར་སྐྱེས་པ་ཅན་ཞིག་གོ །དེ་ཡང་སྡུག་བསྔལ་ཆོས་ བཟོད་ཁོ་ན་ཡིན་གྱི་གཞན་ནི་མིན་པར་ངེས་སོ། །ཞེས་རད་ཀིར་རོ། །འདིར་ཞེས་པས་སྐབས་ དང་པོ་རྣམས་ཀྱི་མཐོང་ལམ་གྱིས་རྟོག་པ་དེ་སྙེད་སྤོང་མི་ནུས་ལ་འོག་མ་རྣམས་ཀྱིས་འབད་ མི་དགོས་པས་འདིར་དེ་དག་སྤོང་བར་བྱེད་དོ། །ཞེས་ཆོས་བཤེས་ཏེ་བརྟག་གོ །གཉིས་པ་ནི། མཐོང་རྩེའི་རྣམ་གྲོལ་ལམ་པའི་གང་ཟག་ཆོས་ཅན། ཀུན་བརྟགས་ཀྱིས་བསྡུས་པའི་གཟུང་ འཛིན་གྱི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་བསྐྱེད་པར་བྱེད་པའི་བག་ཆགས་འཇོག་ནུས་ཀྱི་ཉོན་མོངས་པ་ མངོན་དུ་རྒྱུ་བ་བརྒྱ་རྩ་བརྒྱད་སྤངས་པ་འཐོབ་སྟེ། མཐོང་སྤང་གཟུང་བ་
【現代漢語翻譯】 不是通過總結來理解的。』如是說。認為勝友（Siṃhabhadra）在能仁意趣（Thub dgongs）中將苦法智忍（sdug bsngal chos bzod）解釋為安忍是很大的錯誤，因為場合不對，而且在《中品般若經》（yum bar ma）和論著中也只說了六六之數，這六者是由道所包含，而不是由苦所包含。在總結中說：『六度是道。』如是說。然而，見道頂位是斷除見道所斷分別念一百種的對治，僅僅是安忍是不合理的。因此，四種法智忍都需要在那裡轉變，這樣過失才相同。導師（Śāntarakṣita）和Ra Dak認為只有苦法智忍（rad kir dngos）是見道頂位，也有同樣的過失，即只能成為見道所斷分別念一百種的對治。阿跋耶（Abhaya）的過失不會出現，因為這裡苦法智忍本身就顯示為六者的體性。因此，法友（chos bshes）說：『所謂的苦法智忍，是指見道必定攝持，即那一剎那成為主要。』這樣說，表明見道是象徵，必須承認完整的十六剎那。大菩薩在佈施時，迴向一切智智（rnam mkhyen du bsngo zhing sbyin pa gtong），從『安住于佈施度，執持戒度』等廣說。解釋分為兩種：本體的確定和產生的必要。第一種是：如前所示，佈施等六度各自顯示為前前引發後後，佈施等的每個本體也互相包含而顯現（耶謝夏布，ye shes zhabs），即是見道加行究竟的同一剎那。也就是，被苦法智忍所包含的智慧（布達室利，buddha śrī），就是這裡所說的頂位現觀的見道。如果問是何者的本體所生，那麼就是以三輪清凈所區分的三十六種波羅蜜多的本體所生。Ra Dak認為，可以肯定的是，只有苦法智忍，而不是其他的。這裡說，因為第一個場合的見道不能斷除那麼多的分別念，而後面的場合不需要努力，所以在這裡斷除它們。這是法友的觀點，需要考察。第二種是：見道頂位的解脫道者，就法而言，能夠留下習氣，產生被遍計所包含的能取所取的分別念，獲得斷除一百零八種現行煩惱，即斷除見道所斷的能取。 It is not understood through summarization.' It is said so. Thinking that Siṃhabhadra explained suffering dharma-kṣānti (sdug bsngal chos bzod) as patience in the intention of Thub dgongs is a big mistake, because the occasion is not right, and in the intermediate mother (Yum bar ma) and treatises, only six sixes are mentioned there, and these six are included by the path, not by suffering. In the summary, it says: 'The six perfections are the path.' It is said so. However, the peak of the seeing path is the antidote to the hundred conceptualizations to be abandoned by the seeing path, and it is not reasonable to have only dharma-kṣānti there. Therefore, all four dharma-kṣāntis must be transformed there, so that the faults are the same. The teacher (Śāntarakṣita) and Ra Dak think that only suffering dharma-kṣānti (rad kir dngos) is the peak of the seeing path, and there is also the same fault that it can only become the antidote to the hundred conceptualizations to be abandoned by the seeing path. Abhaya's fault will not occur, because here suffering dharma-kṣānti itself is shown as the nature of the six. Therefore, Dharma Friend (chos bshes) said: 'The so-called suffering dharma-kṣānti is the seeing path that must be grasped, that is, that moment becomes the main one.' Saying this, it shows that the seeing path is a symbol, and the complete sixteen moments must be accepted. When the Great Bodhisattva gives alms, he dedicates it to omniscient wisdom (rnam mkhyen du bsngo zhing sbyin pa gtong), and from 'Abiding in the perfection of giving, holding the perfection of morality,' etc., it is widely spoken. The explanation is divided into two: the determination of the essence and the necessity of its arising. The first is: As shown above, the six perfections of giving, etc., each show the former inducing the latter, and each essence of giving, etc., also includes each other and manifests (Yeshe Zhap, ye shes zhabs), which is the same moment of the seeing path that completes the practice. That is, the wisdom (Buddha Shri, buddha śrī) included by the suffering dharma-jñāna-kṣānti is the seeing path of the peak realization mentioned here. If asked what is born as the essence, then it is born as the essence of the thirty-six perfections distinguished by the three wheels of purity. Ra Dak believes that it is certain that only suffering dharma-kṣānti, and not others. Here it says that because the seeing path in the first occasions cannot abandon so many conceptualizations, and the later occasions do not need to strive, so here they are abandoned. This is the view of Dharma Friend, which needs to be examined. The second is: The person on the liberation path of the peak of the seeing path, in terms of dharma, is able to leave habits, generate conceptualizations of the apprehended and the apprehender included by imputation, and obtain the abandonment of one hundred and eight manifest afflictions, that is, the apprehended to be abandoned by the seeing path.
【English Translation】 It is not understood through summarization.' It is said so. Thinking that Siṃhabhadra explained suffering dharma-kṣānti (sdug bsngal chos bzod) as patience in the intention of Thub dgongs is a big mistake, because the occasion is not right, and in the intermediate mother (Yum bar ma) and treatises, only six sixes are mentioned there, and these six are included by the path, not by suffering. In the summary, it says: 'The six perfections are the path.' It is said so. However, the peak of the seeing path is the antidote to the hundred conceptualizations to be abandoned by the seeing path, and it is not reasonable to have only dharma-kṣānti there. Therefore, all four dharma-kṣāntis must be transformed there, so that the faults are the same. The teacher (Śāntarakṣita) and Ra Dak think that only suffering dharma-kṣānti (rad kir dngos) is the peak of the seeing path, and there is also the same fault that it can only become the antidote to the hundred conceptualizations to be abandoned by the seeing path. Abhaya's fault will not occur, because here suffering dharma-kṣānti itself is shown as the nature of the six. Therefore, Dharma Friend (chos bshes) said: 'The so-called suffering dharma-kṣānti is the seeing path that must be grasped, that is, that moment becomes the main one.' Saying this, it shows that the seeing path is a symbol, and the complete sixteen moments must be accepted. When the Great Bodhisattva gives alms, he dedicates it to omniscient wisdom (rnam mkhyen du bsngo zhing sbyin pa gtong), and from 'Abiding in the perfection of giving, holding the perfection of morality,' etc., it is widely spoken. The explanation is divided into two: the determination of the essence and the necessity of its arising. The first is: As shown above, the six perfections of giving, etc., each show the former inducing the latter, and each essence of giving, etc., also includes each other and manifests (Yeshe Zhap, ye shes zhabs), which is the same moment of the seeing path that completes the practice. That is, the wisdom (Buddha Shri, buddha śrī) included by the suffering dharma-jñāna-kṣānti is the seeing path of the peak realization mentioned here. If asked what is born as the essence, then it is born as the essence of the thirty-six perfections distinguished by the three wheels of purity. Ra Dak believes that it is certain that only suffering dharma-kṣānti, and not others. Here it says that because the seeing path in the first occasions cannot abandon so many conceptualizations, and the later occasions do not need to strive, so here they are abandoned. This is the view of Dharma Friend, which needs to be examined. The second is: The person on the liberation path of the peak of the seeing path, in terms of dharma, is able to leave habits, generate conceptualizations of the apprehended and the apprehender included by imputation, and obtain the abandonment of one hundred and eight manifest afflictions, that is, the apprehended to be abandoned by the seeing path.
དང་འཛིན་པའི་རྣམ་ པར་རྟོག་པ་བརྒྱ་རྩ་བརྒྱད་སྤངས་པས་སོ། །ཁྱབ་སྟེ། དེ་འདྲའི་ཉོན་མོངས་དེ་རྟོག་པ་དེ་དག་ གིས་ཁྱབ་བྱར་བསྡུས་པས་སོ། །རྟགས་གྲུབ་སྟེ། མཐོང་ལམ་རྩེ་མོའི་རྣམ་གྲོལ་ལམ་དེ་རང་ 2-332 རྒྱུད་ལ་སྐྱེས་པས་ནའོ། །དེ་ལ་ཁྱབ་སྟེ། སྐྱེས་ན་དེ་འགག་པ་རྟེན་འབྲེལ་གྱི་ཆོས་ཉིད་ཀྱིས་ འབྱུང་ངོ་། །རྟོག་པ་བརྒྱ་རྩར་ཇི་ལྟར་བྱས་པས་འགྱུར་ཞེ་ན། རྣམ་རྟོག་བཞི་བོ་སོ་སོར་ཏེ་རེ་ རེ་ལ་ཡང་དགུ་དགུར་འགྱུར་བ་ཉིད་ཀྱིས་ན། དེ་ཁམས་ཀྱིས་ཕྱེ་ན་འདོད་པར་སོ་དྲུག་དང་ གཟུགས་སུ་སོ་དྲུག་གཟུགས་མེད་དུ་ཡང་སོ་དྲུག་གི་དབྱེ་བས་སོ། །ཁམས་གསུམ་གྱི་ཉོན་ མོངས་བརྒྱ་རྩ་བརྒྱད་འོང་མོད་རྟོག་པ་བརྒྱ་རྩ་བརྒྱད་ཇི་ལྟར་འོང་སྙམ་ན། ཁམས་དེ་དག་ཏུ་ སྐྱེས་པའི་བྱང་སེ་སོ་སྐྱེ་ལ་ཡོད་ཅིང་འཕགས་པ་ལ་ཡང་སྙོམས་པར་འཇུག་པའི་རྒྱུའི་སྒོ་ནས་ ལྡན། ཞེས་ཆོས་བཤེས་ཏེ། གཟུགས་མེད་ན་རྟོག་པ་དེ་དག་གི་བག་ཆགས་ཙམ་ཡོད་ཀྱི་ མངོན་གྱུར་དཀའའོ། །སྤྱིར་ཚངས་བར་བགྲང་པས་བརྒྱ་རྩ་བརྒྱད་ཅེས་པ་སྟེ་ཉོན་མོངས་པ་ ཡང་དེ་དང་འདྲའོ། ། ༈ བསྒོམ་པ། དྲུག་པ་ལ། མཚམས་སྦྱར་ནི། མཐོང་ལམ་གྱི་རྟོགས་པ་དེ་ལའམ་མཐོང་སྤང་སྤོང་(གསེར་) བ་དེ་ལ་དབང་ཐོབ་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་མཐོང་ལམ་དེ་ཉིད་ཀྱི་རིགས་ཡང་དང་ཡང་དུ་བསྒོམ་ པར་བྱེད་དོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །རྩ་བ་ལ་གཉིས་ལས། མཉམ་བཞག་ནི། ཕྱིན་དྲུག་གི་མཐོང་ ལམ་རྩེ་མོ་ཐོབ་པ་དེ་ནས་སེངྒེ་རྣམ་བསྒྱིངས་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལ་སྙོམས་པར་འཇུག་སྟེ། རྣམ་ཐར་བརྒྱད་དང་མཐར་གྱིས་གནས་པའི་སྙོམས་འཇུག་དགུ་བོ་དེ་དག་རྣམ་པར་ཕྱེ་ཞིང་ སེངྒེ་རྣམ་བསྒྱིངས་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལ་སྙོམས་པར་འཇུག་གོ །ཞེས་སོགས་སོ། །གཉིས་པ་ རྗེས་ཐོབ་ནི། དེར་ཞུགས་པའི་རྗེས་ནས་རྟེན་འབྲེལ་ལུགས་མཐུན་དང་ལུགས་མི་མཐུན་ལ་ རྟོག་པར་བྱེད་དེ། མ་རིག་པའི་རྐྱེན་གྱིས་འདུ་བྱེད་རྣམས། ཞེས་སོགས་སོ། །འགྲེལ་པ་ལ་ གཉིས་ལས། མཉམ་བཞག་ནི། མཐོང་ལམ་རྩེ་མོ་ཐོབ་པའི་རྣལ་འབྱོར་བ་དེ་ཡང་ཏིང་ངེ་ འཛིན་སེང་གེ་རྣམ་བསྒྱིངས་ལ་སྙོམས་པར་འཇུག་གོ །དེ་གང་ཞེ་ན། རྣམ་ཐར་བརྒྱད་དང་ སྙོམས་འཇུག་དགུ་ལ་སྙོམས་པར་འཇུག་པའི་བྱང་སེའི་མཐོང་ལམ་ཆོས་ཅན། སེང་གེ་རྣམ་ 2-333 བསྒྱིངས་ཀྱི་མཐོང་ལམ་རྩེ་མོ་ཡིན་ཏེ། མཐོང་སྤང་ཉོན་མོངས་དང་ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་པའི་ འཇིགས་པ་མེད་པའི་རྣམ་ཐར་བརྒྱད་སོགས་ལ་སྙོམས་པར་ཞུགས་པའི་ཐེག་ཆེན་མཐོང་ ལམ་ཡིན་པས་སོ། །གཉིས་པ་ནི། ཡང་དག་པར་རྟོགས་ཅེས་དྲང་ངོ་། །གང་གི་ཚེ་ན། དེ་ལ་ ཞུགས་ནས་དུས་ཕྱིས་རྗེས་ཐོབ་ཏུའོ། །གང་ལ་རྟེན་འབྲེལ་ལའོ། །འདིའི་མཐའ་ཅུང་ཟད་ དཔྱད་ན། འདི་ཅི་ནས་ཀྱང་ཤེས་པར་བྱ་བ་ཡིན་ཏེ། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་
【現代漢語翻譯】 通過捨棄一百零八種執著的分別念來實現。 這是周遍的，因為這樣的煩惱被這些分別念所涵蓋。 理由成立，因為在相續中生起了見道的頂峰解脫道。 這是周遍的，如果生起，那麼它的止滅是依緣起之法性而生起的。 如何通過一百零八種分別念來轉變呢？因為四種分別念各自又變成九種，總共是三十六種。 如果按界來分，欲界有三十六種，色界有三十六種，無色界也有三十六種的差別。 雖然三界的煩惱有一百零八種，但如何產生一百零八種分別念呢？因為在這些界中生起的（煩惱），凡夫有，聖者也通過入定的因具有。 正如法友所說：『在無色界，這些分別念只有習氣，很難顯現。』 一般來說，總的計算為一百零八種，煩惱也是如此。 第六，修習。 連線語：爲了獲得對見道之證悟或斷除見道所斷的自在，要反覆修習見道本身。 等等。 根本分為二： 入定：從獲得六度之見道頂峰開始，進入獅子奮迅三摩地，分別八解脫和九次第住之等至，並進入獅子奮迅三摩地。 等等。 后得：進入之後，要觀察隨順和不隨順緣起之理。 如『無明緣行』等等。 解釋分為二： 入定：獲得見道頂峰的瑜伽士也要進入獅子奮迅三摩地。 這是什麼呢？是進入八解脫和九等至的菩薩之見道法，是獅子奮迅之見道頂峰，因為這是進入無有見道所斷煩惱和所知障怖畏的八解脫等的，大乘見道。 第二是如實證悟。 何時證悟呢？進入之後，在後得位。 對什麼證悟呢？對緣起證悟。 對此稍作觀察，這一點無論如何都要了解，因為薄伽梵
【English Translation】 It is accomplished by abandoning the one hundred and eight kinds of conceptual thoughts of clinging. It is pervasive, because such afflictions are encompassed by these conceptual thoughts. The reason is established, because the peak liberation path of the seeing path has arisen in the continuum. It is pervasive, if it arises, then its cessation arises by the nature of dependent origination. How does it transform through one hundred and eight conceptual thoughts? Because the four conceptual thoughts each transform into nine, totaling thirty-six. If divided by realms, there are thirty-six in the desire realm, thirty-six in the form realm, and thirty-six in the formless realm. Although there are one hundred and eight afflictions of the three realms, how do one hundred and eight conceptual thoughts arise? Because the ordinary beings have (afflictions) arising in these realms, and the noble ones also possess them through the cause of meditative absorption. As Dharma friend said: 'In the formless realm, these conceptual thoughts only have imprints, and it is difficult for them to manifest.' Generally, the total count is one hundred and eight, and afflictions are similar to this. Sixth, meditation. Connecting statement: In order to gain mastery over the realization of the seeing path or the abandonment of what is to be abandoned by the seeing path, one should repeatedly meditate on the seeing path itself. Etc. The root is divided into two: Absorption: From obtaining the peak of the seeing path of the six perfections, one enters the Lion's Arising Samadhi, distinguishing the eight liberations and the nine successive abidings of meditative absorption, and enters the Lion's Arising Samadhi. Etc. Post-attainment: After entering, one should contemplate the dependent origination in accordance with and not in accordance with the order. Such as 'Conditioned by ignorance are the formations,' etc. The explanation is divided into two: Absorption: The yogi who has attained the peak of the seeing path also enters the Lion's Arising Samadhi. What is that? It is the Bodhisattva's seeing path Dharma of entering the eight liberations and nine meditative absorptions, it is the peak of the Lion's Arising seeing path, because it is the Mahayana seeing path of entering the eight liberations, etc., free from the fear of afflictions to be abandoned by the seeing path and the obscurations of knowledge. The second is to realize correctly. When to realize? After entering, in the subsequent post-attainment state. What to realize? To realize dependent origination. If we examine this a little, this must be understood in any case, because the Bhagavan
ས་ལུ་ལྗང་བ་ལ་ གཟིགས་ནས། དགེ་སློང་དག་སུས་རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་བར་འབྱུང་བ་མཐོང་བ་དེས་ཆོས་མཐོང་ ངོ་། །སུས་ཆོས་མཐོང་བ་དེས་སངས་རྒྱས་མཐོང་ངོ་། །ཞེས་དང་། དོན་དེ་ཉིད་བཤེས་སྤྲིང་དུ། རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་བར་འབྱུང་འདི་རྒྱལ་བ་ཡི། །གསུང་གི་མཛོད་ཀྱི་གཅེས་པ་ཟབ་མོ་སྟེ། །གང་ གིས་འདི་ནི་ཡང་དག་མཐོང་བ་དེས། །སངས་རྒྱས་དེ་ཉིད་རིག་པ་རྣམས་ཀྱི་མཆོག །ཅེས་སོ། ། འདི་ལ་སྤྱིར་དབུ་མ་པས་ཆོས་ཐམས་ཅད་རྟེན་འབྲེལ་དུ་བཤད་པ་ཡོད་ཀྱང་། འདིར་དངོས་ པོའི་རྟེན་འབྲེལ་སྟོན་ལ། དེའི་མཚན་གཞི་ནི། འདུས་བྱས་ཐམས་ཅད་དོ། །མཚན་ཉིད་ནི། གང་ལ་བརྟེན་ནས་སྐྱེ་བའམ་རྒྱུ་རྐྱེན་ལས་སྐྱེར་རུང་བའོ། །དེ་ལ་བཞི་སྟེ། སྐད་ཅིག་མའི། འབྲེལ་བ་ཅན་གྱི། གནས་སྐབས་པའི། རྒྱུན་ཆགས་པའི་རྟེན་འབྲེལ་ལོ། །དང་པོ་ནི། ཤན་པ་ སྲོག་གཅོད་པའི་བྱ་རྫོགས་ཀྱི་སྐད་ཅིག་གཅིག་ལ་ཡན་ལག་བཅུ་གཉིས་ཚང་བ་ལྟ་བུ་ལ་ བཤད་དོ། །(དེའི་ཚེ། ཀུན་ནས་སློང་བའི་རྨོངས་པ་ནི་མ་རིག་པ། དེ་ལྟར་སེམས་པའི་ལས་ནི་འདུ་བྱེད། ཡུལ་སོ་སོར་རིག་པ་ རྣམ་ཤེས། དེ་དང་ལྷན་ཅིག་བྱུང་བའི་ཕུང་བོ་གསུམ་མིང་། གཟུགས་ནི་གཟུགས་སོ། །མིག་སོགས་དྲུག་ནི་སྐྱེ་མཆེད་དྲུག གསུམ་ འདུས་པ་རེག་པ། རེག་པ་ཉམས་སུ་མྱོང་བ་ཚོར་བ། ཤ་སོགས་ལ་ཆགས་པ་སྲེད་པ། དེ་དང་མཚུངས་ལྡན་གྱི་ངོ་ཚ་མེད་པ་སོགས་ ཀུན་ནས་དཀྲིས་རྣམས་ལེན་པ། དེས་ཀུན་ནས་བསླང་བའི་ལུས་ངག་གི་ལས་ནི་སྲིད་པ། སྔར་མེད་པའི་རྫས་བྱུང་བ་སྐྱེ་བ། བརྩམས་པའི་ལས་སྨིན་པ་སོགས་རྒ་བ། དེ་ཞིག་པ་ལྟ་བུ་ཤི་བའོ་ཞེས་སོ། ། ) གཉིས་པ་ནི། འདུས་བྱས་ཐམས་ཅད་ དེ། མདོ་ལས་རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་བར་འབྱུང་བ་གང་ཞེ་ན། འདུ་བྱེད་ཐམས་ཅད་དོ། །ཞེས་སོ། ། 2-334 ཀུན་བཏུས་སུ། བརྒྱད་བཤད་པ་ནི་འདིའི་དབྱེ་བར་རུང་སྟེ། བརྒྱད་གང་ན། མིག་གཟུགས་ ལ་བརྟེན་ནས་མིག་ཤེས་འབྱུང་བ་ལྟ་བུ་(རྒྱལ་སྲས་)རྣམ་པར་ཤེས་པ་འབྱུང་བའི་རབ་ཏུ་དབྱེ་བ། མ་རིག་པའི་རྐྱེན་གྱིས་འདུ་བྱེད་སོགས་སེམས་ཅན་གྱི་དབང་དུ་བྱས་པ། འཆི་འཕོ་དང་སྐྱེ་ བའི། ས་བོན་ལས་མྱུ་གུ་དེ་ལས་སྡོང་བུ་ལྟ་བུ། ཕྱི་ལོ་ཐོག་འབྱུང་བའི། སེམས་ཅན་གྱི་ཐུན་ མོང་གི་ལས་ཀྱིས་ས་ཆུ་འབྱུང་བ་སོགས། འཇིག་(རྒྱལ་སྲས་)པ་དང་འཆགས་པའི། ཁམས་ གསུམ་པ་རྣམས་ཟས་བཞི་ལ་བརྟེན་ནས་གནས་(རྒྱལ་སྲས་)པ་ལྟ་བུ། ཟས་ཀྱིས་བརྟན་པའི། ལས་དགེ་མི་དགེ་ལས་བདེ་འགྲོ་ངན་འགྲོར་འགྲོ་བ་འདོད་པ་དང་མི་འདོད་པའི་འགྲོ་བ་རྣམ་ པར་འབྱེད་པའི་ཚོགས་ལམ་ལས། སྦྱོར་(མཐོང་སྒོམ་ནས་དགྲ་བཅོམ་ཐོབ་པའི་བར་)ལམ་སོགས། རྣམ་ པར་དག་པའི། བསམ་གཏན་ཐོབ་པ་ལས་མངོན་ཤེས་སོགས་ཡོན་ཏན་ཁྱད་པར་ཅན་འབྱུང་ བ་སོགས་མཐུ་སྟོབས་ཀྱི་རབ་ཏུ་དབྱེ་བའ
【現代漢語翻譯】 世尊見到娑羅雙樹后說：『諸位比丘，誰見緣起，即見法；誰見法，即見佛。』 同樣的意義在《親友書》中也提到：『緣起是勝者（佛陀）的， 聖語寶藏中最珍貴且深奧的， 誰能如實見此緣起， 他即是智者中的佛陀。』 總的來說，中觀派將一切法都解釋為緣起，但這裡主要闡述事物（有為法）的緣起。其例子是：一切有為法。其定義是：依賴於某種條件而生起，或者能夠從因緣中產生。緣起有四種：剎那緣起、相續緣起、暫時緣起和常續緣起。 第一種，例如屠夫宰殺牲畜，在一個剎那間具備十二緣起支。 （此時，引發一切的愚昧是無明，如此思慮的行為是行，對境的認知是識，與識同時生起的三個蘊是名，色是色，眼等六根是六入，三者和合是觸，感受觸是受，對肉等產生貪戀是愛，與愛相應的無慚等煩惱是取，由此引發的身語之業是有，先前沒有的事物產生是生，所作之業成熟等是老，如其壞滅是死。） 第二種，是一切有為法。《經部》中說：『什麼是緣起？』回答是：『一切有為法。』 《攝類學》中說，可以分為八種，即是此處的分類：哪八種呢？比如眼根依賴於色境而產生眼識（如王子一般）。 識產生的差別。以無明為緣產生行等，是隨眾生而轉。 死歿和出生的。 從種子生出幼芽，從幼芽長成樹幹等。 外境季節產生的。 眾生共同的業產生土地、水等。 壞滅和形成的。 三界眾生依賴四食而住。 食物使之穩固的。 從善與非善之業，導致投生善趣或惡趣，是區分可愛與不可愛之趣的資糧道。 從加行道（見道、修道乃至獲得阿羅漢果）等。 清凈的。 從禪定的獲得產生神通等殊勝功德等，是威力力量的差別。
【English Translation】 The Blessed One, seeing the Sala trees, said: 'Monks, whoever sees dependent origination sees the Dharma; whoever sees the Dharma sees the Buddha.' The same meaning is also mentioned in 'Letter to a Friend': 'Dependent origination is the most precious and profound treasure of the Victorious One's (Buddha's) speech. Whoever truly sees this understands that Buddha is the best of the wise.' In general, the Madhyamaka school explains all phenomena as dependent origination, but here it mainly illustrates the dependent origination of things (conditioned phenomena). Its example is: all conditioned phenomena. Its definition is: arising in dependence on something, or being able to arise from causes and conditions. There are four types of dependent origination: momentary, relational, temporary, and continuous. The first is, for example, when a butcher slaughters livestock, all twelve links of dependent origination are complete in a single moment. (At that time, the ignorance that initiates everything is ignorance (藏文：མ་རིག་པ།，梵文天城體：अविद्या，梵文羅馬擬音：avidyā，漢語字面意思：無明), the action of thinking in this way is action (藏文：འདུ་བྱེད།，梵文天城體：संस्कार，梵文羅馬擬音：saṃskāra，漢語字面意思：行), the cognition of objects is consciousness (藏文：རྣམ་ཤེས།，梵文天城體：विज्ञान，梵文羅馬擬音：vijñāna，漢語字面意思：識), the three aggregates that arise simultaneously with consciousness are name (藏文：མིང་།，梵文天城體：नाम，梵文羅馬擬音：nāma，漢語字面意思：名), form is form (藏文：གཟུགས།，梵文天城體：रूप，梵文羅馬擬音：rūpa，漢語字面意思：色), the six sense bases such as the eye are the six entrances (藏文：སྐྱེ་མཆེད་དྲུག，梵文天城體：षडायतन，梵文羅馬擬音：ṣaḍāyatana，漢語字面意思：六入), the combination of the three is contact (藏文：རེག་པ།，梵文天城體：स्पर्श，梵文羅馬擬音：sparśa，漢語字面意思：觸), experiencing contact is feeling (藏文：ཚོར་བ།，梵文天城體：वेदना，梵文羅馬擬音：vedanā，漢語字面意思：受), craving for flesh and so on is craving (藏文：སྲེད་པ།，梵文天城體：तृष्णा，梵文羅馬擬音：tṛṣṇā，漢語字面意思：愛), the afflictions such as shamelessness that correspond to craving are grasping (藏文：ལེན་པ།，梵文天城體：उपादान，梵文羅馬擬音：upādāna，漢語字面意思：取), the actions of body and speech initiated by this are existence (藏文：སྲིད་པ།，梵文天城體：भव，梵文羅馬擬音：bhava，漢語字面意思：有), the arising of something that did not exist before is birth (藏文：སྐྱེ་བ།，梵文天城體：जाति，梵文羅馬擬音：jāti，漢語字面意思：生), the maturation of actions performed is aging (藏文：རྒ་བ།，梵文天城體：जरा，梵文羅馬擬音：jarā，漢語字面意思：老), and its destruction is like death (藏文：ཤི་བ།，梵文天城體：मरण，梵文羅馬擬音：maraṇa，漢語字面意思：死).) The second is all conditioned phenomena. The Sutra says: 'What is dependent origination?' The answer is: 'All conditioned phenomena.' The 'Compendium of Categories' says that it can be divided into eight types, which is the classification here: What are the eight? For example, the eye consciousness arises in dependence on the eye and form (like a prince). The differentiation of the arising of consciousness. Actions arise from ignorance, and so on, following sentient beings. Death and birth. A sprout arises from a seed, and a trunk grows from a sprout, and so on. External seasonal occurrences. The common karma of sentient beings produces earth, water, and so on. Destruction and formation. Beings of the three realms abide in dependence on the four foods. Food makes it stable. From virtuous and non-virtuous actions, one goes to happy or unhappy realms, which is the path of accumulation that distinguishes desirable and undesirable realms. From the path of application (seeing, meditating, and attaining Arhatship). Pure. From the attainment of meditative concentration, extraordinary qualities such as supernormal powers arise, and so on, which are the differences in power and strength.
ོ། །ཁ་ཅིག་(མཛོད་ལ་བརྟེན་ནས་འཆིམས་བློ་བཟང་། )རྟེན་ འབྲེལ་སྔ་མ་གཉིས་དོན་གཅིག ཕྱི་མ་གཉིས་དོན་གཅིག་པར་འདོད་དོ། །གསུམ་པ་ནི། མཛོད་དུ། མ་རིག་ཉོན་མོངས་སྔོན་གནས་སྐབས། །འདུ་བྱེད་དག་ནི་སྔོན་ལས་ཀྱི། །རྣམ་ ཤེས་མཚམས་སྦྱོར་ཕུང་བོ་ཡིན། །མིང་དང་གཟུགས་ནི་དེ་ཕན་ཆད། །སྐྱེ་མཆེད་དྲུག་དོད་ ཚུན་ཆད་དོ། །དེ་ནི་གསུམ་འདུས་ཚུན་ཆད་དོ། །རེག་པ་བདེ་སྡུག་ལ་སོགས་ཀྱི། །རྒྱུ་ཤེས་ ནུས་པ་ཚུན་ཆད་དོ། །ཚོར་འཁྲིག་ཚུན་ཆད་སྲེད་པ་ནི། །ལོངས་སྤྱོད་འཁྲིག་པའི་ཆགས་ཅན་ གྱི། །ཉེ་བར་ལེན་པ་ལོངས་སྤྱོད་རྣམས། །ཐོབ་པར་བྱ་ཕྱིར་ཡོངས་རྒྱུག་པ། །དེ་སྲིད་འབྲས་ བུ་འབྱུང་འགྱུར་བའི། །ལས་དེ་ཉིད་ནི་སྲིད་པ་ཡིན། །ཉིང་མཚམས་སྦྱོར་བ་སྐྱེ་བ་ཡིན། །ཚོར་ བའི་བར་ནི་རྒ་ཤི་ཡིན། །འདི་ནི་གནས་སྐབས་བར་འདོད་ལོ། །གཙོ་བོའི་ཕྱིར་ན་ཡན་ལག་ བསྒྲགས། །སྔོན་དང་ཕྱི་མཐའ་བར་དག་ལ། །རྨོངས་པ་རྣམ་པར་བཟློག་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་དང་། ཡན་ལག་བཅུ་གཉིས་ཆ་གསུམ་མོ། །སྔོན་དང་ཕྱི་མཐར་གཉིས་གཉིས་དང་། །བར་དུ་བརྒྱད་ 2-335 ཡོངས་རྫོགས་ལྡན་ལོ། །ཞེས་སོ། །དེའི་དོན་ནི། ཚེ་གསུམ་གྱི་གནས་སྐབས་དང་། མངལ་ སྐྱེས་ཚེ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་སྡད་པ་ལ་ལྟོས་ཏེ། རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་བར་འབྱུང་བ་ཆ་གསུམ་པ་ ཞེས་བཤད་དེ། ཚེ་འདིའི་ཕུང་བོ་འཕེན་བྱེད་ཚེ་སྔ་མའི་ལས་ཀྱི་ཀུན་སློང་ཉོན་མོངས་པ་དེ་ཚེ་ འདི་ལ་ལྟོས་པའི་མ་རིག་པ། དེས་ཀུན་ནས་བསླང་བའི་ཚེ་འདིའི་ཕུང་བོ་འཕེན་བྱེད་བསོད་ ནམས་དང་བསོད་ནམས་མིན་པ་མི་གཡོ་བའི་ལས་གང་རུང་གི་གནས་སྐབས་འདུ་བྱེད་དེ་ཚེ་ སྔ་མའི་སྐབས་སོ། །དེ་གཉིས་ལ་བརྟེན་ནས་ཚེ་འདིར་མངལ་དུ་ཉིང་མཚམས་སྦྱོར་བའི་སྐད་ ཅིག་གི་གནས་སྐབས་ཀྱི་ཡིད་ཤེས་དེ་རྣམ་ཤེས། མཚམས་སྦྱར་བའི་སྐད་ཅིག་གཉིས་པ་ནས་ གཟུང་སྟེ་སྐྱེ་མཆེད་དྲུག་མ་དོད་ཙམ་གྱི་བར་གྱི་མིང་བཞི་དང་མེར་མེར་བོ་སོགས་རིམ་བཞིན་ མིང་དང་གཟུགས། དྲུག་དོད་ནས་ཡུལ་དབང་རྣམ་ཤེས་གསུམ་འདུས་ནས་ཡུལ་ལ་ལོངས་ སྤྱོད་མི་ནུས་ཀྱི་བར་གྱི་མིག་སོགས་དོད་པའི་སྐབས་ནི་སྐྱེ་མཆེད་དྲུག གསུམ་འདུས་ནས་ ཡུལ་སྤྱོད་པ་ནས་བཟུང་སྟེ་ཚོར་བ་གསུམ་ཀྱི་རྒྱུ་ཡིད་འོང་མི་འོང་བར་མ་ལ་བླང་དོར་མི་ནུས་ ཀྱི་བར་ནི་རེག་པ། དེ་ཤེས་ནས་འཁྲིག་པ་སྤྱོད་མི་ནུས་ཀྱི་བར་གྱི་ཚོར་བ་གསུམ་ནི་ཚོར་བ། སྤྱོད་ནུས་ནས་གཟུགས་སོགས་འདོད་པའི་ཡོན་ཏན་དང་འཁྲིག་པའི་འདོད་ཆགས་ལ་སྲེད་ ཅིང་ཡུལ་ཚོལ་བ་ལ་དངོས་སུ་མ་ཞུགས་པ་ནི་སྲེད་པ། སྲེད་པའི་ཡུལ་དུ་གྱུར་པའི་ལོངས་ སྤྱོད་རྣམས་ཐོབ་ཕྱིར་རྒྱུག་པའི་བསམ་པ་ནི་ལེན་པ། དེར་རྒྱུག་པའི་དུས་ན་ཡང་སྲིད་འབྱུང་ བའི་རྒྱུར་བསགས་པའི་ལས་ནི་སྲིད་པ། སྲེད་ལེན་སྲིད
【現代漢語翻譯】 有些人（根據《俱舍論》，如智藏）認為前兩個（無明和行）意義相同，后兩個（生和老死）意義相同。 第三種解釋是，《俱舍論》中說：『無明是煩惱的先前狀態，行是先前的業，識是連線的蘊，名色是此之後，六處是出現之前，那是三合之前，觸是苦樂等的原因，直到能知，受是直到性交，愛是享受性慾的貪著，取是爲了獲得享受而奔波，那是存在的果，將要產生的業就是有，連線是生，感到老死之間，這是狀態之間的意願，因為主要所以說支分，爲了遣除先前和後來的迷惑。』 『十二支分為三部分，先前和後來各有兩支，中間有八支完全具備。』 其含義是：相對於三世的狀態和完全具備的胎生生命，宣說了緣起分為三個部分。即：產生此世蘊的先前世的業的意圖和煩惱，相對於此世來說是無明。由此引發的產生此世蘊的福德和非福德以及不動業的任何狀態，即行，是先前世的狀態。 依靠這兩者，在此世中，在母胎中連線的剎那狀態的意識是識。從連線的第二個剎那開始，直到六處未出現之前的名四蘊和模糊等逐漸是名和色。六處出現后，從根、境、識三者聚合到不能享受境之前的眼等出現的狀態是六處。從三者聚合到享受境，再到不能對可意和不可意的境產生取捨之間的觸。從知道觸到不能進行性行為之間的三種感受是受。從能進行性行為到貪戀色等欲妙和性慾，並且沒有實際去追求境是愛。爲了獲得愛所變成的境，而奔波的意念是取。在奔波的時候，也積聚了產生有的因的業是存在。愛、取、有。
【English Translation】 Some (according to the Abhidharmakośa, such as Lodrö Zangpo) believe that the first two (ignorance and action) have the same meaning, and the latter two (birth and death) have the same meaning. The third explanation is, in the Abhidharmakośa it says: 'Ignorance is the previous state of affliction, action is the previous karma, consciousness is the connecting aggregate, name and form are after this, the six senses are before appearance, that is before the three convergences, contact is the cause of pleasure and pain, etc., until knowing, feeling is until intercourse, craving is the attachment to enjoying sexual desire, grasping is running to obtain enjoyment, that is the fruit of existence, the karma that will arise is existence, connection is birth, between feeling old and dying, this is the intention between states, because the main so say branch, in order to dispel the confusion of the previous and the later.' 'The twelve branches are divided into three parts, the previous and the later each have two branches, and the middle has eight branches fully equipped.' Its meaning is: relative to the state of the three times and the fully possessed womb-born life, it is said that dependent origination is divided into three parts. That is: the intention and affliction of the karma of the previous life that produces the aggregates of this life, relative to this life is ignorance. Any state of merit and non-merit and immovable karma that produces the aggregates of this life caused by this, that is, action, is the state of the previous life. Relying on these two, in this life, the consciousness of the moment of connection in the womb is consciousness. Starting from the second moment of connection, the four aggregates of name and the vague, etc., gradually until the six senses have not appeared are name and form. After the six senses appear, the state in which the root, object, and consciousness converge to the appearance of the eye, etc., before the object cannot be enjoyed is the six senses. From the convergence of the three to the enjoyment of the object, and then to the contact between not being able to accept or reject the pleasing and unpleasing object. The three feelings from knowing the touch to not being able to have sexual intercourse are feeling. From being able to have sexual intercourse to craving for the qualities of form, etc., and sexual desire, and not actually pursuing the object is craving. The thought of running to obtain the object that has become the object of craving is grasping. At the time of running, the karma that accumulates the cause of producing existence is existence. Craving, grasping, existence.
་པ་གསུམ་ལས་སྐྱེས་པ་ཕྱི་མར་ཉིང་ མཚམས་སྦྱོར་བའི་ཕུང་བོ་དེ་འདི་ལ་ལྟོས་པའི་སྐྱེ་བ་ཡིན་ལ་རང་སའི་རྣམ་ཤེས་སོ། །ཚེ་ཕྱི་ མའི་མིང་གཟུགས་ནས་ཚོར་བའི་བར་བཞི་ནི་ཚེ་འདི་ལ་ལྟོས་ཏེ་རྒ་ཤིའོ། །རེ་རེ་ཡང་ཕུང་བོ་ ལྔ་པ་ཡིན་ཡང་མ་རིག་པ་སོགས་གཙོ་ཆེ་བས་མ་རིག་པ། ཞེས་སོགས་བརྗོད་དེ། ཡན་ལག་ བཞི་འོང་བ་ཡིན་ཡང་གཙོ་བོ་ཡིན་པས་རྒྱལ་བོ་འོང་ཞེས་པ་བཞིན་ནོ་ལོ། །རེ་རེ་ཡང་ཕུང་བོ་ 2-336 ལྔ་པ་མི་རིགས་ཞེས་མཛོད་འགྲེལ་དུ། མདོ་སྡེ་པས་བཀག་ཅིང་། སྔར་ཁོ་བོས་བྲིས་པ་ལྟར་ ལ་རུང་ངོ་། །བཞི་པ་ལ། མཚན་ཉིད། (ཀུན་བཏུས། ) ཡན་ལག་རྣམ་པར་དབྱེ་བ། (ཀུན། ) ཡན་ ལག་མདོར་བསྡུ་བ། (ཀུན། ) ཡན་ལག་ལས་རྣམ་བཞག (ཀུན་)སྒྲ་དོན། ལུགས་མཐུན་ལུགས་ མི་མཐུན་ནོ། །དང་པོ་ནི། རིགས་མི་མཐུན་ལས་འབྱེད་པའི་མཚན་ཉིད་སྔར་ལྟར་ཏེ། འདིར་ ནི་རང་བཞིན་ལ་མཚན་ཉིད་དུ་བརྗོད་པའོ། །དེ་ཡང་རྐྱེན་གསུམ་ལས་བྱུང་བ་སྟེ། མཚན་ཉིད་ ཀྱིས་ཇི་ལྟ་བུ་ཞེ་ན། གཡོ་བ་མེད་པའི་རྐྱེན་ལས་བྱུང་བ་དང་། མི་རྟག་པའི་རྐྱེན་ལས་བྱུང་བ་ དང་། ནུས་པའི་རྐྱེན་ལས་བྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་སོ། །དང་པོ་ནི། འབྲས་བུ་(རྒྱལ་སྲས་)འབྱུང་ བར་བྱ་བའི་ཕྱིར་དུ་བློ་སྔོན་དུ་བཏང་བའི་རྐྱེན་མེད་ཀྱང་། རྐྱེན་ཡོད་ན་འབྲས་བུ་འབྱུང་བ་སྟེ། དེས་དབང་ཕྱུག་སོགས་ཀྱིས་བློ་སྔོན་དུ་བཏང་ནས་བྱས་པ་སེལ། གཉིས་པ་ནི། རྐྱེན་རྟག་པ་ ལས་འབྲས་བུ་མི་འབྱུང་གི སྔར་མེད་དུ་བྱུང་བའི་མི་རྟག་པའི་རྐྱེན་ལས་བྱུང་བ་སྟེ། (རྒྱལ་སྲས། ) དེས་གཙོ་བོ་རྟག་པ་སོགས་ཀུན་གྱི་རྒྱུ་ཡིན་པ་བསལ་ལོ། །གསུམ་པ་ནི། གཡོ་(རྒྱལ་སྲས། )བ་ མེད་ཅིང་མི་རྟག་ཀྱང་རྐྱེན་གང་རུང་རུང་ལས་འབྲས་བུ་ཐམས་ཅད་མི་འབྱུང་གི འབྲས་བུ་དེ་ བསྐྱེད་ནུས་པའི་རྐྱེན་མ་རིག་པའི་རྐྱེན་གྱིས་འདུ་བྱེད་འབྱུང་བ་ལྟ་བུ་སྟེ། དེས་ཐམས་ཅད་ ཐམས་ཅད་ཀྱི་རྒྱུར་རྟོག་པ་སེལ་ལོ། །གཉིས་པ་ནི། བཅུ་གཉིས་ཏེ། བདེན་(ས་བཅུ་པའི་མདོ། ) པའི་གནས་ལུགས་མི་ཤེས་པའི་རྨོངས་པ་སྟེ། (དོན་དམ་པ་མི་ཤེས་ཞེས་མདོ། ) དབྱེ་ན། ལས་རྒྱུ་ འབྲས་དང་། དེ་(ཀ་ཤི་དངོས་)ཁོ་ན་ཉིད་ལ་རྨོངས་(ས་བཅུ་པའི་དོན་དུ་འགྲོ། )པའོ། །ཁམས་གསུམ་པའི་ མི་ཤེས་པ་སྣ་ཚོགས་པ་(བདག་འཛིན་སོགས་ལས་ས་ལུ་ལྗང་བར་བཤད་)ཐམས་ཅད་མ་རིག་པར་(ས་ལུ་ལྗང་ འགྲེལ་དུ་རྒྱས་པར་)ཀླུས་བཤད། བདག་མེད་གཉིས་ལ་རྨོངས་ཤིང་ལོག་(ཀ་ཤི་)པའི་(ས་ལུ་ལྗང་མདོ་ དངོས། )ཤེས་པ་ལ་ཀ་ཤིས་སོ། །ཕུང་བོ་གཅིག་བུ་རྟག་བརྟན་བདེ་བར་འདུ་ཤེས་པ་མ་རིག་པ་ སྟེ། དེའི་རྒྱུ་ནི་རྟག་བདེ་གཙང་བདག་ཏུ་འཛིན་པའི་ཚུལ་མིན་ཡིད་བྱེད་དུ། བློ་གྲོས་མི་ཟད་ 2-337 པའི་མདོ་དང་དེ་འགྲེལ་ལས་སོ། །ཟག་བཅས་(བློ
【現代漢語翻譯】 從三種因緣所生的，在來世連線相續的蘊，是依賴於此世的生；而自身處所的識，從來世的名色到受之間的四者，是依賴於此世的老死。雖然每一個都是五蘊，但由於無明等是主要的，所以說『無明』等等。雖然有四個支分到來，但就像因為主要所以說『國王到來』一樣。雖然每一個都是五蘊，但不能說是人種，如《俱舍論》的註釋中所說。經部師對此進行了駁斥，按照我之前所寫的來理解是可以的。 第四個是：體性（《攝集論》），支分之差別（《攝集論》），支分之總攝（《攝集論》），支分之作用差別（《攝集論》），詞義，順應道理與不順應道理。 第一個是：從不同類中進行區分的體性如前所述，這裡是指將自性作為體性來講述。這也是從三種因緣產生的，如果是體性，那是怎樣的呢？是從不動的因緣產生的，從無常的因緣產生的，以及從能力的因緣產生的。如是說。第一個是：爲了產生果（王子），即使沒有預先動用智慧的因緣，如果存在因緣，果就會產生。這否定了自在天等預先動用智慧而造作。第二個是：從常法的因緣不會產生果，而是從先前沒有而產生的無常的因緣產生的（王子）。這否定了神我常在等是萬物的起因。第三個是：即使不動搖且無常，也不是從任何因緣都能產生一切果，而是像能夠產生那個果的能力的因緣，無明的因緣產生行一樣。這否定了所有事物都是所有事物的起因的觀點。 第二個是：十二個。即對於真實的實相不瞭解的愚昧（十地經）。如果區分，則是對業的因果，以及僅僅對那（噶希實際）本身愚昧（十地經的意義）。三界中的各種不瞭解（從我執等來說，在《薩魯綠釋》中有闡述）都被龍樹菩薩說為是無明（在《薩魯綠釋》中有詳細闡述）。噶希認為是對於二無我愚昧且顛倒的（噶希）知見（《薩魯綠釋》經文原文）。認為單獨的蘊是常、恒常、安樂的認知是無明，其原因是執著常、樂、凈、我的不如理作意，在《無盡慧經》及其註釋中有所闡述。有漏（智慧）。
【English Translation】 The aggregate that connects the continuity in the next life, born from three causes, is the birth dependent on this life; and the consciousness of one's own place, from the name and form to feeling in the next life, is the aging and death dependent on this life. Although each one is the five aggregates, because ignorance and so on are the main ones, it is said 'ignorance' and so on. Although four limbs come, it is like saying 'the king comes' because it is the main one. Although each one is the five aggregates, it cannot be said to be a race, as stated in the commentary of Abhidharmakośa. The Sautrāntikas refuted this, and it is acceptable to understand it as I wrote before. The fourth is: characteristics (Compendium of Determinations), differentiation of limbs (Compendium), summary of limbs (Compendium), functional differentiation of limbs (Compendium), meaning of words, conformity and non-conformity to reason. The first is: the characteristic of distinguishing from dissimilar kinds is as before, here it refers to describing nature as a characteristic. This also arises from three causes, if it is a characteristic, what is it like? It arises from the cause of immovability, from the cause of impermanence, and from the cause of ability. It is said. The first is: in order to produce the fruit (prince), even if there is no cause of prior wisdom, if there is a cause, the fruit will arise. This negates the creation by Īśvara and others who have previously used wisdom. The second is: the fruit does not arise from the cause of permanence, but from the cause of impermanence that did not exist before (prince). This negates that the permanent self and so on are the cause of all things. The third is: even if it is immovable and impermanent, not all fruits arise from any cause, but like the cause of the ability to produce that fruit, the cause of ignorance produces action. This negates the idea that all things are the cause of all things. The second is: twelve. That is, the ignorance of not knowing the true reality (Daśabhūmika Sūtra). If distinguished, it is ignorance of the cause and effect of karma, and only of that (Kashi actual) itself (meaning of Daśabhūmika Sūtra). All kinds of ignorance in the three realms (explained in Salu Green Commentary from self-grasping etc.) are said by Nāgārjuna to be ignorance (detailed in Salu Green Commentary). Kashi considers the knowledge that is ignorant and inverted of the two selflessnesses (Kashi) (Salu Green Sūtra original text). The perception that a single aggregate is permanent, constant, and happy is ignorance, the reason for this is the improper attention of grasping permanence, happiness, purity, and self, as explained in the Akṣayamati Sūtra and its commentary. Defiled (wisdom).
་གྲོས་མི་ཟད་པའི་མདོ་འགྲེལ་ལས། )ཀྱི་ཕུང་བོ་ འགྲུབ་པའི་རྒྱུ་གཏི་མུག་གིས་བསླང་བའི་ལུས་ངག་ཡིད་ཀྱི་(མདོ་འགྲེལ་)ལས་བྱས་ཤིང་ བསགས་པ་རྣམས་ནི་འདུ་བྱེད། དབྱེ་ན། ཉོན་མོངས་ཅན་གྱི་བསོད་ནམས་སོགས་གསུམ་ལ་ ཀླུས་སོ། །(མདོ་འགྲེལ་ཀ་ཤིས། ) ས་བཅུ་པར། མ་རིག་པས་བྱས་པའི་ལས་ཀྱི་རྣམ་པར་སྨིན་པ་ནི་ འདུ་བྱེད་དོ། །ཞེས་སོ། །ལས་དེའི་ས་བོན་དེས་བསྒོས་པའི་སེམས་སམ་མདོར། (བློ་གྲོས་ཆེན་ པོས། ) ཚོགས་དྲུག་པོ་རྣམ་ཤེས་སུ་བཤད་པ་ལྟར་རམ། ལས་དེའི་བག་ཆགས་བཞག་པའི་ཀུན་ གཞིའི་རྣམ་ཤེས་ལ། བློ་བརྟན་(དབུས་བཤད་)དང་། དང་པོ་མའི་མངལ་དུ་ཞུགས་པའི་ལས་ ཀྱིས་འཕངས་པའི་ས་བོན་ཐམས་ཅད་པའི་ཀུན་གཞི་རྣམ་ཤེས་ལ། དབྱིག་གཉེན་ནོ། །(བློ་གྲོས་ མི་ཟད་མདོ་འགྲེལ། ) འོན་ཀྱང་བཅུ་གཉིས་པོ་ཐམས་ཅད་ལ་རྒྱུ་དང་འབྲས་བུ་གཉིས་སུ་(ས་བཅུའི་ འགྲེལ་པར་དབྱིག་)བཤད་པས་ཀུན་གཞི་ས་བོན་གྱི་ཆ་དང་རྣམ་སྨིན་གྱི་ཆ་ལ་རུང་ངོ་། །མདོར་ན་ འདུ་བྱེད་གསུམ་གྱིས་བསྒོས་པའི་ཤེས་(ཡིད་ཤེས་སམ་ཀུན་གཞི་)པ་འདུ་བྱེད་གསུམ་དང་མཐུན་ པར་ཁམས་གསུམ་དུ་འགྲོ་བའི་རྒྱུའི་དངོས་པོའམ་རྣམ་སྨིན་གྱི་དངོས་པོར་གྱུར་པའི་རྣམ་ ཤེས་ནི་རྣམ་ཤེས་སོ་ཞེས་(ས་ལུ་ལྗང་བའི་མདོ་)ཀ་ཤིས་སོ། །སྐྱེ་(མདོ་འགྲེལ་)གནས་སུ་མཚམས་སྦྱར་ བའི་སྐད་ཅིག་གཉིས་པ་ཕན་ཆད་(བློ་གྲོས་མི་ཟད་འགྲེལ་)མེར་མེར་བོ་སོགས་དང་། (རྣམ་ཤེས་དེ་དང་ ལྷན་གཅིག་འབྱུང་བ་ཞེས་ས་ལུ་ལྗང་བར་ཡོད་པ་ལ་རྣམ་པར་ཤེས་པའི་རྒྱུ་ལས་བྱུང་བ་ཞེས་ཀླུ་སྒྲུབ་པོ། ས་བཅུ་པར་ཡང་། རྣམ་ ཤེས་དང་ལྷན་ཅིག་འབྱུང་བའི་ལེན་པའི་ཕུང་བོ་བཞི་ནི་མིང་དང་གཟུགས་ཞེས་སོ། ། ) དེ་དང་ལྷན་ཅིག་པའི་རྣམ་ ཤེས་ནི་མིང་གཟུགས་ཏེ་མིང་ནི་ཚོར་འདུ་ཤེས་འདུ་བྱེད་རྣམ་ཤེས་སོ། །ཞེས་དབྱིག་གོ །(བློ་ གྲོས་མི་ཟད་མདོ་འགྲེལ། ) ཟག་བཅས་ཀྱི་མིང་གཟུགས་འཕེལ་བ་(ས་བཅུ་མདོ་)རྣམ་ཤེས་སྐྱེ་སྒོར་གྱུར་ པ་ནི་(ས་ལུ་མདོ་དངོས་བློ་གྲོས་ཆེན་པོས་ཀྱང་ངོ་། ། )སྐྱེ་མཆེད་དྲུག་སྟེ་མིག་ནས་ཡིད་ཀྱི་བར་རོ། །དེ་ རྣམས་(སློབ་དཔོན་བློ་གྲོས་ཆེན་པོ། )སྨིན་པ་ལས་ཡུལ་དབང་རྣམ་ཤེས་རྣམ་གསུམ་ཕྲད་པའི་(ས་སྡུག་པ་ 2-338 སོགས་འཛིན་པ་ནི་རེག་པའོ། །དབྱེ་ན་ཚོར་བ་གསུམ་གྱི་རྒྱུ་གསུམ་མོ། ། )ཟག་བཅས་ནི་རེག་པའོ། །ས་བཅུ་པར་ རོ། །ཡང་ན་མཛོད་ལྟར་རོ། །དབྱེ་ན། རེག་པའི་ཚོགས་དྲུག་གོ་(མིག་གི་འདུས་ཏེ་རེག་པ་ནས། ཡིད་ཀྱི་ འདུས་ཏེ་རེག་པའི་བར་ཀ་ཤིས་སོ། ། )ཞེས་ས་ལུ་ལྗང་བར་རོ། །ཟག་བཅས་ཀྱི་བདེ་སོགས་མྱོང་འགྱུར་ གྱི་(མདོ་)རྒྱུ་རེག་པ་ཡོད་པ་ཅི་འདྲ་བ་(བློ་གྲོས་ཆེན་པོས་)དེ་འདྲ་བར་ཟག་བཅས་ཀྱི་བདེ་སོགས་ མྱོང་བ་ནི་ཚོར་བ། (ས་ལུ
【現代漢語翻譯】 在《無盡意經釋》中，『行』（Karma）是指由無明所引發的身、語、意之業（根據經釋）。 分類上，有煩惱之福等三種。（《經釋·迦葉品》） 《十地經》中說：『由無明所造之業的異熟果即是行。』 此業之種子所薰染之心，或如（大慧）所說，六識聚即是識。或者，此業習氣所留存之阿賴耶識，如智穩（中觀釋）所說。又或者，最初入胎時，由業所牽引之所有種子之阿賴耶識，如世親所說。（《無盡意經釋》） 然而，十二緣起皆可分為因與果（世親在《十地經釋》中說），因此阿賴耶識可對應種子之分與異熟之分。 總而言之，被三種行所薰染之識（意識或阿賴耶識），與三種行相應，成為於三界流轉之因或異熟果之識，即是識。（《薩迦綠穗經》迦葉品） 從相續的角度來看，（經釋）在生位連線的第二個剎那之後（《無盡意經釋》），如迷濛之物等。（《薩迦綠穗經》中說，與識同時生起者，是名色，龍樹亦如是說。在《十地經》中也說：『與識同時生起的受蘊等四蘊即是名色。』） 與識同時生起者，即是名色，名是指受、想、行、識。（《無盡意經釋》世親釋） 有漏之名色增長（《十地經》），成為識之生門者，即是六入，即從眼到意。（導師大慧） 這些成熟后，根、境、識三者和合（感受痛苦等，即是觸。分類上，有三種感受之因。），即是有漏之觸。《十地經》中說，或如《俱舍論》所說。分類上，有六觸聚（從眼觸到意觸，迦葉品）。（《薩迦綠穗經》） 因有漏之樂等感受之因——觸，而體驗到有漏之樂等感受，即是受。（《薩迦綠穗經》）
【English Translation】 In the commentary on the 'Inexhaustible Intellect Sutra,' 'Action' (Karma) refers to the actions of body, speech, and mind initiated by ignorance (according to the commentary). In terms of classification, there are three types: meritorious actions associated with afflictions, etc. (Kashyapa Chapter of the Sutra Commentary) The 'Tenth Ground Sutra' states: 'The fully ripened result of actions done through ignorance is action.' The mind stained by the seed of that action, or as (Great Wisdom) said, the six aggregates of consciousness are explained as consciousness. Alternatively, the Alaya consciousness in which the imprints of that action are left, as Stable Intellect (Central Commentary) said. Or, the Alaya consciousness containing all the seeds propelled by the actions that first enter the womb, as Vasubandhu said. (Inexhaustible Intellect Sutra Commentary) However, since all twelve links are explained as both cause and effect (Vasubandhu in the commentary on the 'Tenth Ground Sutra'), the Alaya consciousness can correspond to both the seed aspect and the fully ripened aspect. In short, the consciousness (mind consciousness or Alaya consciousness) stained by the three actions, in accordance with the three actions, becomes the cause or the fully ripened result of wandering in the three realms, that consciousness is consciousness. (Salu Lujang Sutra, Kashyapa) From the perspective of continuity, from the second moment onwards connected to the birth state (Inexhaustible Intellect Commentary), like hazy things, etc. (The Salu Lujang Sutra says that what arises simultaneously with consciousness is name and form, as does Nagarjuna. The Tenth Ground Sutra also says: 'The four aggregates of feeling, etc., that arise simultaneously with consciousness are name and form.') What arises simultaneously with consciousness is name and form, name refers to feeling, perception, mental formations, and consciousness. (Vasubandhu, Inexhaustible Intellect Sutra Commentary) The increase of contaminated name and form (Tenth Ground Sutra), which becomes the gateway to the arising of consciousness, is the six sense sources, from the eye to the mind. (Teacher Great Wisdom) When these mature, the combination of object, faculty, and consciousness (experiencing suffering, etc., is contact. In terms of classification, there are three causes of feeling.), is contaminated contact. The Tenth Ground Sutra says, or as the Treasury of Knowledge says. In terms of classification, there are six aggregates of contact (from eye contact to mind contact, Kashyapa). (Salu Lujang Sutra) Because there is contaminated contact, which is the cause of contaminated pleasure, etc., experiencing contaminated pleasure, etc., is feeling. (Salu Lujang Sutra)
་ལྗང་། ) དབྱེ་ན། བདེ་སྡུག་བཏང་སྙོམས་གསུམ་མོ། །ཡང་ན་རེག་པའི་ ཚོགས་དྲུག་ལ་བརྟེན་ཏེ་ཚོར་བའི་ཚོགས་དྲུག་གོ །(ཀླུས་ས་ལུ་ལྗང་འགྲེལ། ) ཁམས་གསུམ་གྱི་འདོད་ ཆགས་ནི་སྲེད་པ་(ཚོར་བ་ལ་ཆགས་པ་ནི་སྲེད་པས་སོ་ས་བཅུ་པར། )སྟེ། དབྱེ་ན། (སྐམ་པའི་ཕྱིར་ཅེས་ས་ལུ་ལྗང་། ) སྲེད་པའི་ཚོགས་དྲུག་ཅེས་ཀླུས་སོ། །དྲུག་ནི་རྣམ་ཤེས་དྲུག་གི་དབང་གིས་སོ། །དེ་ཡང་སྲིད་ པ་དང་སྲིད་པའི་ལོངས་སྤྱོད་ལ་རྒྱུན་དུ་སྤྱོད་ཀྱང་ཚྭ་ཆུ་འཐུངས་པ་བཞིན་ངོམས་ཤིང་ཚིམ་པ་ མེད་པ་ནི་སྲེད་པ་སྟེ། དུས་གསུམ་གྱི་དབྱེ་བས་གསུམ། ཞེས་སོགས་དང་། ཡང་ན་མཐོང་ སྒོམ་གྱི་སྤང་བྱ་འདོད་ཁམས་ཀྱི་འདོད་ཆགས་ནི་འདོད་སྲེད། དེའི་སྤང་བྱ་ཁམས་གོང་གཉིས་ ཀྱི་འདོད་ཆགས་ནི་སྲིད་སྲེད། ཐར་བ་ལ་མངོན་པར་ཆགས་པ་ནི་མི་སྲིད་པར་སྲེད་པ། ལྟ་བ་ ལྔ་ནི་ལྟ་བའི་སྲེད་པ་སྟེ་བཞིའོ། །ཞེས་དབྱིག་(བློ་གྲོས་མི་ཟད་འགྲེལ་)གོ །གང་འདོད་པ་ལ་སོགས་ པ་ལ་(བློ་གྲོས་ཆེན་པོས་)འདུན་ཅིང་ཆགས་པས་སྦྱོར་བ་ནི་(དབུས་མཐར་)ལེན་པ་སྟེ། (སྲེད་པ་མངོན་པར་ འཕེལ་བ་ནི་ལེན་པའོ། ། ) དབྱེ་ན་(དབྱིག་སོགས་བློ་ཆེན་)འདོད་པའི། ལྟ་བའི། ཚུལ་ཁྲིམས་བརྟུལ་ཞུགས་ ཀྱི། བདག་ཏུ་སྨྲ་བའི་ཉེར་ལེན་བཞི་སྟེ། འདོད་པའི་འཁྲིག་པ་(ལ་ཆགས་)དང་མུ་སྟེགས་ཀྱི་ཆོས་ དང་འདོད་པའི་ཡོན་ཏན་ལྔ་ལ་ཆགས་པ་གསུམ་དང་། རྟག་ཆད་ཀྱི་ལྟ་བ་དང་། ཁྱི་དང་བ་ ལང་སོགས་ཀྱི་བརྟུལ་ཞུགས་སོགས་དང་། བདག་ཡོད་པར་ལྟ་ཞིང་ཆགས་པ་བཞི་རིམ་ བཞིན་ནོ། །དབྱིག་གོ །དེ་ལྟར་ལས་འདུ་བྱེད་ཀྱི་ས་བོན་(བློ་ཆེན་)སྲེད་ལེན་གྱིས་མངོན་པར་ རླན་པ་དེ་ཉིད་འབྲས་བུ་ཡང་སྲིད་དངོས་སུ་བསྐྱེད་པ་ལ་མངོན་དུ་ཕྱོགས་པའི་ལས་(བློ་ཆེན་)ནི་ 2-339 སྲིད་པ་སྟེ། འདིས་བར་མ་ཆོད་པར་ཡང་སྲིད་པར་འབྱུང་བར་བྱེད་པས་སྲིད་(ཀླུ་དོན་དངོས་)པ་ སྟེ་སྲིད་པའི་རྒྱུ་ཡིན་པས་སྲིད་པ་ཞེས་བྱའོ། །སྤྱིར་སྲིད་པ་ལ་དབྱེ་ན། འཆི། བར། སྐྱེ་སྲིད། སྔོན་དུས་སྲིད་པ་བཞིའོ། །ལེན་པ་ལས་བྱུང་བའི་ལས་ཟག་པ་དང་བཅས་པ་ནི་སྲིད་པའོ། ། ཞེས་ས་བཅུ་པར་རོ། །སྲིད་པ(འི་ལས་ཏེ་འདུ་བྱེད་ནུས་པ་ཐོགས་མེད་དོ། ། )དེའི་མཇུག་ཐོགས་སུ་རྣམ་ ཤེས་མིང་གཟུགས་ནས་(བློ་ཆེན་)ཚོར་བའི་བར་ནི་ཕུང་བོ་(ཀླུ་)འབྱུང་བས་(བློ་)སྐྱེ་བ་སྟེ། ཞེས་བློ་ གྲོས་ཆེན་པོའོ། ། ལས་ཀྱི་སྲིད་པའི་རྒྱུ་ལས་ཕུང་བོ་འབྱུང་བ་ནི་སྐྱེ་བའོ། །ཞེས་ཀླུས་ཏེ། ལས་ ཀྱི་རྒྱུ་མཐུན་པ་ནི་སྐྱེ་བ་སྟེ་ཕུང་བོ་འབྱུང་བའོ། །ས་བཅུ་པར་རོ། །དབྱེ་ན། སྒོང་ང་མངལ་དྲོད་ གཤེར། རྫུས་སྐྱེས་བཞིའོ། །དར་ལ་བབ་པའི་བར་གྱི་ཕུང་བོ་རྣམས་རྙིང་ཞིང་། (ཀླུ། ) སྟོབས། (དབྱིག) མཐུ། གཟི་བརྗིད། མདངས་སོགས
【現代漢語翻譯】 區分，感受可以分為苦、樂、舍三種。(龍樹《Salujang註釋》) 或者，依賴於六種觸的集合，產生六種感受的集合。(龍樹《Salujang註釋》) 三界的貪慾是渴愛（對感受的執著就是渴愛。《十地經》）。區分：（因為乾渴。《Salujang》） 龍樹說，有六種渴愛的集合。六種渴愛是由於六種識的作用。也就是說， 即使不斷地享受存在和存在的享樂，也像喝鹽水一樣，永遠無法滿足，這就是渴愛。從三時的角度來區分，有三種。等等。或者， 見道和修道所要斷除的欲界的貪慾是欲愛。其所要斷除的上二界的貪慾是有愛。對解脫的執著是無有愛。五種見是見愛，總共四種。(《無盡慧經釋》) 對於所希望的事物等，（以大智慧）產生慾望和執著，這種結合就是取。（渴愛增長就是取。）區分（《Dhyik》等大智慧者）： 有欲取、見取、戒禁取、我語取四種。欲取是指（對性）愛和外道的教法以及五種欲妙的執著這三種。見取是指常斷見。戒禁取是指狗戒、牛戒等。我語取是指認為有我的存在並執著於此。這四種取依次對應上述四種。(《Dhyik》) 這樣，業的行（種子），被渴愛和取所潤濕，它本身就能直接產生存在的果實，這種趨向于果報的業（大智慧）就是有。因為此業能使眾生不間斷地再次產生，所以稱為有（龍樹的真實意義），也就是存在的因，所以稱為有。總的來說，有可以分為：死有、中有、生有、本有四種。從取產生的業，以及與煩惱相關的業，就是有。《十地經》說： 有（業，即行，具有無礙的力量）。緊隨其後，從識、名色到（大智慧）感受之間的五蘊（龍樹）生起，這就是（大智慧）生。如《大慧經》所說： 從業的有因產生五蘊，就是生。龍樹說：與業的因相同的，就是生，也就是五蘊的產生。《十地經》說：區分：有卵生、胎生、濕生、化生四種。直到成熟之間的五蘊逐漸衰老，（龍樹）力量，（Dhyik）能力，威嚴，光彩等。
【English Translation】 Distinguishing, feelings can be divided into three types: suffering, happiness, and equanimity. (Nagarjuna's Commentary on Salujang) Or, depending on the six aggregates of contact, six aggregates of feeling arise. (Nagarjuna's Commentary on Salujang) The desire for the three realms is craving (attachment to feelings is craving. Dashabhumika Sutra). Distinguishing: (Because of thirst. Salujang) Nagarjuna said that there are six aggregates of craving. The six cravings are due to the function of the six consciousnesses. That is to say, Even if one constantly enjoys existence and the pleasures of existence, it is like drinking salt water, never being satisfied. This is craving. Distinguishing from the perspective of the three times, there are three types. And so on. Or, The desire for the desire realm that is to be abandoned by the path of seeing and the path of cultivation is desire craving. The desire for the upper two realms that is to be abandoned is existence craving. Attachment to liberation is non-existence craving. The five views are view craving, totaling four. (Commentary on the Akṣayamati Sutra) For the things that are desired, etc., (with great wisdom) desire and attachment arise, this combination is grasping. (The increase of craving is grasping.) Distinguishing (Dhyik and other great wisdom holders): There are four types of grasping: desire grasping, view grasping, moral discipline grasping, and self-assertion grasping. Desire grasping refers to the three attachments to (sexual) love, heretical teachings, and the five desirable qualities. View grasping refers to the views of permanence and annihilation. Moral discipline grasping refers to dog vows, cow vows, etc. Self-assertion grasping refers to believing in the existence of self and being attached to it. These four grasps correspond to the above four in order. (Dhyik) In this way, the seed of the action of karma, moistened by craving and grasping, can directly produce the fruit of existence itself. This karma that tends towards fruition (great wisdom) is existence. Because this karma can cause beings to arise again without interruption, it is called existence (Nagarjuna's true meaning), that is, the cause of existence, so it is called existence. Generally speaking, existence can be divided into four types: death existence, intermediate existence, birth existence, and original existence. The karma arising from grasping, and the karma associated with afflictions, is existence. The Dashabhumika Sutra says: Existence (karma, i.e., action, has unimpeded power). Immediately following that, from consciousness, name and form to (great wisdom) feeling, the five aggregates (Nagarjuna) arise, this is (great wisdom) birth. As the Mahamati Sutra says: From the cause of karma's existence, the five aggregates arise, which is birth. Nagarjuna said: That which is the same as the cause of karma is birth, that is, the arising of the five aggregates. The Dashabhumika Sutra says: Distinguishing: there are four types of birth: oviparous, viviparous, moisture-born, and metamorphic. The aggregates gradually age until maturity, (Nagarjuna) strength, (Dhyik) ability, majesty, splendor, etc.
་ཉམས་པ་ནི་(དབྱིག་)རྒ་བ། ཞེས་(སྤྱི་ཐེར་མགོ་སྐྱེ་སོགས་ )ཀླུ་དབྱིག་སྟེ། དབྱེ་ན། ཚེ། དབང་པོ། སྟོབས། གཟུགས། དྲན་པ། ཤེས་རབ། བདེ་བ་འགྱུར་ བ་སྟེ་བདུན་ནོ། །(ཕུང་བོའི་ཡོངས་སུ་སྨིན་པ་ནི་རྒ་བའོ། །རྒས་ནས་ཕུང་བོ་འཇིག་པ་ནི་འཆི་བའོ། །ས་བཅུ་པར། ) ཚེ་ ཟད་ནས་སྲོག་འགགས་པ་ནི་ཤི་བ། འགག་པ་ནི་འཆི་བ་སྟེ། (གསུམ་ཡང་དབྱིག་གིས་བཤད། ) དབྱེ་ ན། (གཉིས་ཏེ་ཚེ་དང་བསོད་ནམས་ཟད་ནས་འཆི་བ་རྣམས་རང་གིས་ངང་གིས་འཆི་བ། མཚོན་དང་དབྱིག་པ་སོགས་ཀྱི་རྐྱེན་ གྱིས་ཤི་བ་ནི་ཉེ་བར་བཅོམ་པས་འཆི་བས་སོ་བློ་གྲོས་མི་ཟད་པའི་འགྲེལ་པར་དབྱིག) དུས། དུས་མིན་འཆི་གཉིས་ སོ། །རྒ་ཤི་གཉིས་ཡན་ལག་གཅིག་ཏུ་བྱས་པ་ནི་རྒ་བ་མེད་པར་འཆི་བ་སྲིད་པས་སོ། །ཞེས་ རྒྱལ་སྲས་སོ། །(ཀུན་བཏུས་འགྲེལ། ) མྱ་ངན་སོགས་ཡན་ལག་ཏུ་མ་བཞག་པ་ནི། ངེས་པར་འབྱུང་ བར་མ་ངེས་པའི་ཕྱིར་ཏེ་ཡིད་བདེ་བཞིན་དུ་འཆི་བ་ཡོད་པས་སོ། །གསུམ་པ་ལ་བཞི་སྟེ། རྒྱུ་ བདུན། ཡན་ལག་བཞི། ཉོན་མོངས་དང་ལམ་གསུམ། ཉོན་མོངས་གཉིས་སུ་ཡང་བསྡུ་བའོ། ། དང་པོ་ནི། དབུས་མཐར། རྣམ་བདུན་ཡང་དག་མིན་རྟོག་ལས། །ཞེས་ཏེ། དང་པོ་ཕྱིན་ཅི་ ལོག་གི་རྒྱུ། གཉིས་པ་འདེབས་པའི། གསུམ་པ་ཁྲིད་པ། བཞི་ལྔ་གཉིས་ཀུན་འཛིན་པ། དྲུག་ 2-340 བདུན་གཉིས་ཉེ་བར་སྤྱོད་པ། དེ་ནས་གསུམ་སྡུད་པའི། ཐ་མ་གཉིས་སྐྱོ་བའི་རྒྱུ་ཞེས་དབྱིག་ སྟེ་འགྲེལ་བཤད་བལྟའོ། །གཉིས་པ་ནི། (ཀུན་བཏུས་)དང་པོ་གསུམ་འཕེན་པའི་ཡན་ལག དེ་ འོག་བཞི་འཕངས་པའི་ཡན་ལག(ཀུན་བཏུས་) སྲེད་ལེན་སྲིད་གསུམ་མངོན་པར་འགྲུབ་བྱེད་ཀྱི་ ཡན་ལག སྐྱེ་རྒ་གཉིས་མངོན་པར་གྲུབ་པའི་ཡན་ལག་གོ །(རྒྱུ་མཚན་རྒྱལ་སྲས་བལྟ། ) གསུམ་པ་ ནི་མ་རིག་སྲེད་ལེན་གསུམ་ཉོན་མོངས་པའི་(ས་བཅུ་པ་)ལམ་གྱི་རྒྱུན་མི་འཆད་པ་(ས་བཅུ་པ་)འདུ་ བྱེད་སྲིད་པ་ལས་(དངོས་)ཀྱི་ལམ། ལྷག་མ་རྣམས་སྡུག་བསྔལ་གྱི་ལམ། (ས་བཅུ་པར་རོ། །དབུས་མཐའི་ འགྲེལ་པ་དང་ཀླུའི་དབུ་མ་རྟེན་འབྱུང་ལས་སོ། ། ) ཡང་དེ་ཉིད་རིམ་བཞིན་ཉོན་མོངས་པའི་ལས་ཀྱི་ཚེའི་ ཉོན་མོངས་སོ། །(ཀླུས་དང་པོ་བརྒྱད་པ་དགུ་ཉོན་མོངས། །གཉིས་པ་བཅུ་པ་ལས་ཡིན་ཏེ། །ལྷག་མ་བདུན་ནི་སྡུག་བསྔལ་ ཡིན། །ཞེས་སོ། །རིན་ཆེན་ཕྲེང་བར། ལམ་གསུམ་ཐོག་མཐའ་དབུས་མེད་པ། །ཞེས་སོ། ། ) ཀུན་བཏུས་སུ། རྣམ་ཤེས་ ཀྱང་ལས་ཉོན་དུའོ། །བཞི་པ་ནི། ཉོན་མོངས་པའི་(དབྱིག་)ལས་ཀྱི་ཉོན་མོངས་གཉིས་རྒྱུའི་ ཉོན་(དབྱིག་)མོངས། ཚེའི་ཉོན་མོངས་འབྲས་བུའི་ཉོན་མོངས་སོ། །(རིམ་བཞིན་ཀུན་འབྱུང་དང་སྡུག་ བདེན་ནོ། ། ) དབུས་མཐར། རྣམ་གསུམ་རྣམ་གཉིས་ཀྱང་ཉོན་མོངས། །ཞེས་སོ། །མ་རིག་པ་ ནས་སྐྱེ་མཆེད་དྲུག་གི་བར་འདུ་བྱེད་ཀྱི་ས
【現代漢語翻譯】 『衰老』（དབྱིག་，dbyig）是指（身體）衰老，如頭髮變白等。衰老分為七種：壽命衰減、感官衰退、力量減弱、容貌改變、記憶衰退、智慧減損、安樂減少，共七種。（蘊的成熟是衰老，衰老后蘊壞滅是死亡。《十地經》）壽命耗盡，氣息斷絕就是死亡。斷絕就是死亡。（三者都可用『衰老』來解釋。）死亡分為兩種：（兩種，壽命和福報耗盡而死是自然死亡，被武器或疾病等所殺是橫死。《無盡慧經》中說衰老）時死和非時死兩種。將衰老和死亡合為一支是因為沒有衰老就死亡也是可能的。如王子（所說）。（《攝類學釋》）沒有將憂愁等列為一支是因為不一定是必然發生的，因為有心情愉悅地死去的情況。 第三個支分有四點：七個原因，四個支分，煩惱和道三種，以及煩惱兩種歸納方式。第一點，如《中邊分別論》所說：『七種非理作意。』第一種是顛倒的因，第二種是造作的因，第三種是引導的因，第四和第五兩種是執取的因，第六和第七兩種是親近的因，然後三種是積聚的因，最後兩種是厭惡的因，這些都是衰老（的原因），具體解釋參見相關論典。第二點，（《攝類學》）前三種是投生的支分，其後四種是投生后的支分。（《攝類學》）愛、取、有三種是顯現成就的支分，生和老兩種是顯現成就的支分。（原因參見王子所說。）第三點，無明、愛、取三種是煩惱的（《十地經》），道的相續不斷（《十地經》），行、有是從（事物）產生的道，其餘是痛苦的道。（《十地經》。《中邊分別論釋》和龍樹的《中論·緣起品》）。同樣，這些依次是煩惱的、業的、生的煩惱。（龍樹說：第一、第八、第九是煩惱，第二、第十是業，其餘七個是痛苦。《寶鬘論》中說：道三種，無始無終。）《攝類學》中說：識也是業和煩惱。第四點：煩惱的（衰老），業的煩惱兩種是因的煩惱（衰老），生的煩惱是果的煩惱。（依次是集諦和苦諦。）《中邊分別論》中說：三種和兩種也是煩惱。從無明到六處之間是行的生。
【English Translation】 'Aging' (དབྱིག་, dbyig) refers to the decline of (the body), such as the graying of hair. Aging is divided into seven types: decline in lifespan, decline in senses, weakening of strength, change in appearance, decline in memory, decline in wisdom, and decrease in happiness, totaling seven. (The maturation of the aggregates is aging, and the destruction of the aggregates after aging is death. 《Ten Bhumi Sutra》) The exhaustion of lifespan and the cessation of breath is death. Cessation is death. (All three can be explained by 'aging.') Death is divided into two types: (two types, dying from the exhaustion of lifespan and merit is natural death, being killed by weapons or diseases is accidental death. 《Inexhaustible Intelligence Sutra》 says aging) death at the right time and death at the wrong time. Combining aging and death into one branch is because it is possible to die without aging. As the prince (said). (《Compendium of Topics Commentary》) Not listing sorrow etc. as a branch is because it is not necessarily inevitable, as there are cases of dying happily. The third branch has four points: seven causes, four branches, three types of afflictions and paths, and two ways of summarizing afflictions. The first point, as stated in the 《Madhyantavibhāga》: 'Seven types of irrational thoughts.' The first is the cause of inversion, the second is the cause of fabrication, the third is the cause of leading, the fourth and fifth are the causes of grasping, the sixth and seventh are the causes of intimacy, then the three are the causes of accumulation, and the last two are the causes of aversion, these are all (causes) of aging, see relevant treatises for specific explanations. The second point, (《Compendium of Topics》) the first three are the branches of throwing, and the latter four are the branches after throwing. (《Compendium of Topics》) Craving, grasping, and existence are the branches of manifest accomplishment, and birth and aging are the branches of manifest accomplishment. (See the prince's explanation for the reasons.) The third point, ignorance, craving, and grasping are the afflictions (《Ten Bhumi Sutra》), the continuous stream of the path (《Ten Bhumi Sutra》), action and existence are the paths arising from (things), and the rest are the paths of suffering. (《Ten Bhumi Sutra》. 《Madhyantavibhāga Commentary》 and Nagarjuna's 《Mūlamadhyamakakārikā Chapter on Dependent Arising》). Similarly, these are successively the afflictions of affliction, karma, and birth. (Nagarjuna said: the first, eighth, and ninth are afflictions, the second and tenth are karma, and the remaining seven are suffering. 《Ratnavali》 says: the three paths, without beginning or end.) 《Compendium of Topics》 says: consciousness is also karma and affliction. The fourth point: the afflictions of affliction (aging), the two afflictions of karma are the afflictions of cause (aging), and the afflictions of birth are the afflictions of effect. (Successively the origin of suffering and the truth of suffering.) 《Madhyantavibhāga》 says: three types and two types are also afflictions. From ignorance to the six sense bases is the birth of action.
ྡུག་བསྔལ། རེག་ཚོར་སྡུག་བསྔལ་གྱི་སྡུག་བསྔལ། ལྷག་མ་རྣམས་འགྱུར་བའི་སྡུག་བསྔལ་ལོ། །ཞེས་ས་བཅུ་པར་རོ། །བཞི་པ་ནི། ཕྱི་མ་ཕྱི་མའི་ རྐྱེན་བྱེད་པའི་ལས་རེ་རེ་(ས་བཅུ་པར་ཡང་ལས་གཉིས་གཉིས་བཤད་དོ། ། )དང་། རིམ་བཞིན་དུ་སྲིད་པ་ལ་ སེམས་ཅན་རྣམས་རྨོངས་པར་བྱེད། འགྲོ་བ་རྣམས་སུ་སེམས་ཅན་རྣམས་རྣམ་པར་འབྱེད་ པར་བྱེད། །སེམས་ཅན་རྣམས་ཀྱི་ལས་ཀྱི་འཆིང་བ་འཛིན་པར་བྱེད། སེམས་ཅན་རྣམས་ལུས་ ལེན་དུ་འཇུག སེམས་ཅན་ལུས་རྫོགས་པར་ལེན་དུ་འཇུག ཡུལ་གྱི་ལོངས་སྤྱོད་ལ་སེམས་ ཅན་རྣམས་འཛུད། (ནི་ལས་ཀྱི་རྣམ་སྨིན་འདོད་མི་འདོད་སོགས་ལ་རྒྱལ་སྲས། ) སྐྱེ་བའི་ལོངས་སྤྱོད་(རྒྱལ་སྲས་ལ་ ལར་སྐྱེ་བ་དང་ལོངས་སྤྱོད་ཅེས་འབྱུང་བ་ནི་དཔྱད་དོ། ། )ལ་སེམས་ཅན་རྣམས་འཛུད། སེམས་ཅན་རྣམས་ཀྱི་ 2-341 སྐྱེ་བ་འདྲེན་པར་བྱེད། ཡང་སྲིད་ལེན་པའི་ཕྱིར་སེམས་ཅན་རྣམས་ཀྱི་རྣམ་ཤེས་ཉེར་ལེན་(ནི་ ཉོན་མོངས་)དང་བཅས་པར་བྱེད། (ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་དང་འབྲེལ་བར་ཡང་བྱེད་ས་བཅུ་པར་རོ། ། ) ཡང་སྲིད་ པར་སེམས་ཅན་རྣམས་མངོན་དུ་ཕྱོགས་པར་བྱེད། མིང་གཟུགས་སྐྱེ་མཆེད་དྲུག རེག་ཚོར་ གྱི་རིམ་གྱིས་སེམས་ཅན་རྣམས་འགྲུབ་པར་བྱེད། རྒ་ཤི་ནི་ཡང་ཡང་ན་ཚོད་འགྱུར་བ་དང་ སྲོག་འགྱུར་བ་ལ་སེམས་ཅན་རྣམས་སྦྱོར་བར་བྱེད་དོ། །ཞེས་ཀུན་བཏུས་ཏེ་འགྲེལ་པ་བལྟའོ། ། ས་བཅུ་པར་ཅུང་མི་འདྲ་བར་སྣང་ངོ་། །ལྔ་པ་ལ། སྤྱིའི། བྱེ་བྲག་གིའོ། །དང་པོ་ནི། རྒྱུ་(དབྱིག་ དངོས་)དང་རྐྱེན་ལ་ལྟོས་ནས་འབྲས་བུ་འབྱུང་བ་ནི་རྟེན་འབྲེལ་ཏེ། ཞེས་དང་། རྟེན་དང་འབྲེལ་ དང་འབྱུང་ཞེས་པའི་ཚིག་གསུམ་གྱིས་གསུམ་འགོག་སྟེ། རྟེན་ཞེས་པ་རྒྱུ་རྐྱེན་ལ་བརྟེན་ཏེ་ འབྱུང་བ་ཡིན་པས་རྒྱུ་མེད་དུ་སྨྲ་བ་བསལ་ལོ། །འབྲེལ་ཞེས་པའི་སྒྲ་ནི་མཐུན་པ་ལ་བྱ་སྟེ། རྒྱུ་ དང་འབྲས་བུ་མཐུན་པ་ལས་སྐྱེ་ཡི་མི་མཐུན་པ་ལས་མིན་པ་སྟེ། དཔེར་ན། མ་རིག་པ་ལས་ འདུ་བྱེད་འབྱུང་གི་དབང་ཕྱུག་སོགས་ལས་མིན་པ་བཞིན་ཏེ་དེས་རྒྱུ་མི་འདྲ་བའམ་མི་མཐུན་ པའི་རྒྱུ་སྨྲ་བ་འགོག་གོ །འབྱུང་བའི་སྒྲ་ནི་རྒྱུ་འབྲས་བར་ཆད་མེད་པར་འབྱུང་བ་ལ་བྱ་སྟེ་ འདིས་མེད་པར་(འབྲས་བུ་ལ་ཟེར་རམ་སྙམ་མོ། ། )སྨྲ་བ་འགོག་གོ །ཅིའི་ཕྱིར་རྟེན་འབྲེལ་བཤད་ཅེ་ན། འགྲོ་བ་འདི་དག་མ་རིག་པའི་རྐྱེན་ལས་སྐྱེ་ཡི་མི་མཐུན་པའི་རྒྱུ་དང་རྒྱུ་མེད་ལས་མི་སྐྱེ་བར་ རམ། འཁོར་བར་འཇུག་ལྡོག་ལ་རྨོངས་པ་བསལ་བའི་ཕྱིར་ལུགས་འབྱུང་བཟློག་བཤད་དོ། ། ཞེས་བློ་གྲོས་མི་ཟད་འགྲེལ་པར་དབྱིག་གོ །གཉིས་པ་ནི། ཡང་དག་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་ མཐོང་བ་ལ་སྒྲིབ་པས་སམ་(དབུས་)མུན་པ་ཆེན་པོའི་ཕྱིར་(སུ་ལུ་ལྗང་མདོ་)མ་རིག་པ། རྣམ་ཤེས་ ལ་ལས་ཀྱི་(དབྱིག་)
【現代漢語翻譯】 苦。感受苦的苦。 其餘是變異之苦。如《十地經》所說。第四，每一個作為後者的原因的業（《十地經》中也說了兩個業。），依次使眾生對存在感到迷惑。使眾生在輪迴中分別。 執持眾生的業之束縛。使眾生取身。使眾生圓滿取身。使眾生沉溺於對境的享受。（對於業的異熟果，如欲與不欲等，是王子。）使眾生沉溺於出生的享受。（對於王子，有時出現出生和享受，這是需要考察的。）引導眾生的出生。爲了再次取生，使眾生的識與近取（即煩惱）相連。（也與遍一切煩惱相連，《十地經》中如是說。）使眾生顯現於再次存在。通過名色、六處、觸的次第，使眾生得以成就。衰老和死亡，即反覆地與年齡變化和壽命變化相連。 如是總結，可參考解釋。 《十地經》中略有不同。第五，分為共同的和個別的。第一，依賴於因（事物）和緣而產生果，這就是緣起。如是說，以『緣』、『系』、『生』三個詞來遮止三種觀點。『緣』是指依賴於因緣而生起，因此破除了無因論。『系』這個詞是指一致，因和果是一致而生的，不是不一致而生的。例如，從無明產生行，而不是從自在天等產生，因此遮止了因不同或不一致的觀點。『生』這個詞是指因果之間無間斷地產生，因此遮止了無有（似乎是指果）的觀點。為什麼宣說緣起呢？因為這些眾生是從無明的緣而生，不是從不一致的因和無因中產生，或者爲了消除對輪迴的進入和退出的迷惑，所以宣說了順生和逆生。 如《不退轉智經》的解釋中所說。第二，由於遮蔽瞭如實見，或者由於大黑暗（《蘇盧綠經》），即是無明。對於識，是業的（事物）。
【English Translation】 Suffering. The suffering of painful feeling. The rest is the suffering of change. As stated in the 'Tenth Ground Sutra'. Fourth, each action that causes the subsequent one (the 'Tenth Ground Sutra' also speaks of two actions each), gradually deludes beings about existence. It distinguishes beings in samsara. It holds the bonds of beings' actions. It causes beings to take a body. It causes beings to fully take a body. It immerses beings in the enjoyment of objects. (For the ripening of actions, such as desire and aversion, it is the prince.) It immerses beings in the enjoyment of birth. (For the prince, sometimes birth and enjoyment appear, which needs to be examined.) It guides the birth of beings. In order to take rebirth again, it causes the consciousness of beings to be associated with near-taking (i.e., afflictions). (It also connects with pervasive afflictions, as stated in the 'Tenth Ground Sutra'.) It causes beings to be manifestly directed towards rebirth. Through the sequence of name and form, six sense sources, and contact, it causes beings to be accomplished. Aging and death repeatedly connect beings with changes in age and changes in life. Thus summarized, refer to the commentary. It seems slightly different in the 'Tenth Ground Sutra'. Fifth, it is divided into common and individual. First, the arising of a result dependent on cause (thing) and condition is dependent origination. As it says, the three words 'dependent', 'related', and 'arising' negate three views. 'Dependent' means arising dependent on cause and condition, thus refuting the assertion of no cause. The word 'related' refers to agreement, the cause and effect arise from agreement, not from disagreement. For example, actions arise from ignorance, not from Ishvara (自在天) etc., thus negating the view of different or disagreeing causes. The word 'arising' refers to the uninterrupted arising of cause and effect, thus negating the assertion of non-existence (it seems to refer to the result). Why is dependent origination taught? Because these beings arise from the condition of ignorance, not from disagreeing causes or no cause, or in order to eliminate confusion about entering and exiting samsara, therefore the forward and reverse order are taught. As stated in the commentary of 'Inexhaustible Intelligence Sutra'. Second, due to obscuration of seeing things as they truly are, or due to great darkness (Sulu Green Sutra), it is ignorance. For consciousness, it is of action (thing).
ས་བོན་འདེབས་པའི་(དབུས་)ཕྱིར་རམ་མངོན་(ཡང་སྲིད་)པར་འདུ་བྱེད་པས་ (ས་ལུ་)འདུ་བྱེད་(བློ་བརྟན་)སྐྱེ་གནས་སུ་(དབྱིག་)ཁྲིད་པར་བྱེད་པས་སམ་རྣམ་པར་རིག་པས་(ས་ལུ་) རྣམ་ཤེས། ལུས་ཀུན་འཛིན་པས་སམ་(དབྱིག་)བརྟེན་(ས་ལུ་)པའི་ཕྱིར་(གཞོལ་བའི་ཕྱིར་)མིང་ 2-342 གཟུགས་(གཟུགས་ཀྱི་ཕྱིར་)དབང་བོ་(ཀླུ་)དང་ཡན་ལག་ཉིང་ལག་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་བྱེད་པས་ སམ། སྐྱེ་(རྣམ་ཤེས་ཞེས་ཀ་ཤི་)སྒོའི་ཕྱིར་སྐྱེ་མཆེད་དྲུག་གསུམ་འདུས་ནས་ཡུལ་གཅོད་པས་སམ། རེག་པའི་ཕྱིར་(ས་ལུ་)རེག་པ། སྲེད་པས་ཉེ་བར་སྤྱོད་ཅིང་རོ་མྱང་བར་བྱེད་པས་སམ་(བློ་བརྟན་) བསོད་ནམས་སོགས་ལས་ལ་ཉེ་བར་(བློ་)སྤྱོད་པས་སམ། ཚོར་བ་ཉེ་བར་སྤྱོད་ཅིང་མྱོང་བས་ (བློ་བརྟན་ས་ལུ་)ཚོར་བ། (དབྱིག་)ལས་ཀྱིས་བཏབ་པའི་ཡང་སྲིད་སྡུད་པས་སམ་(དབྱིག་)སྐོམ་པའི་ ཕྱིར་(ས་ལུ་)རྣམ་ཤེས་སྐྱེ་བ་དང་(དབྱིག་)མཐུན་པར་འདོད་ཁམས་སོགས་སུ་སྦྱོར་བས་སམ་(ཡང་ སྲིད་ཀ་ཤིས་སོ། ། )ཉེ་བར་ལེན་པས་(ས་ལུ་)ལེན་པ་ལས་ཀྱི་རྣམ་སྨིན་ཡང་སྲིད་པར་འབྱིན་པར་(ཀུན་ དབྱིག་)མངོན་དུ་གྱུར་པས་སམ་ཡང་སྲིད་དུ་སྐྱེ་བས་(ས་ལུ་)སྲིད་པ། མངལ་སོགས་སྐྱེ་རྒ་(བློ་)ན་ འཆིས་སྡུག་བསྔལ་བར་བྱེད་པས་སྐྱེ་བ་དང་། རྒ་ཤིས་འགྲོ་བ་རྣམས་ཉོན་མོངས་(པ་ནི་ཉམས་ ཐག་པའོ། ། )པར་བྱེད་དོ་ཞེས་རེ་རེར་སྦྱར་རོ། །འབྱུང་བའི་ཕྱིར་སྐྱེ་བའོ། །སྨིན་པའི་ཕྱིར་རྒ་བའོ། ། འཇིག་པའི་ཕྱིར་འཆི་བའོ། །ཞེས་ས་ལུ་ལྗང་བར་རོ། །དྲུག་པ་ནི། དཀྱུས་མ་སྦྲེལ་ཏེ། ཇི་ ལྟར་རྟོག་ན། མ་རིག་པའི་རྐྱེན་གྱིས་འདུ་བྱེད་རྣམས་སོ་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་སྐྱེ་བའི་རྐྱེན་ གྱིས་རྒ་ཤི་འབྱུང་བའི་བར་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་ཀྱི་ལུགས་དང་མཐུན་པ་དང་། (ཀུན་བཏུས་རྒྱལ་ སྲས། ) རྒ་ཤི་གང་ལས་བྱུང་ན་སྐྱེ་བ་ལས་སོ། །ནས། འདུ་བྱེད་གང་ལས་མ་རིག་པ་ལས་སོའི་ བར་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་ཀྱི་ལུགས་མི་མཐུན་ནོ། །(ཀུན་བཏུས། ) བདེན་པ་རྣམ་པར་བཞག་ པའི་དབང་དུ་བྱས་ཏེ། (རྒྱལ་སྲས་དངོས། ) རྒ་ཤི་རྒ་ཤི་ཀུན་འབྱུང་། རྒ་ཤི་འགོག་པ། རྒ་ཤི་འགོག་ པར་འགྲོ་བའི་ལམ་ཞེས་སོགས་ཉོན་མོངས་ལུགས་བཟློག་གོ །(རྒྱལ་སྲས་དངོས། ) མ་རིག་པ་ འགགས་པས་འདུ་བྱེད་འགག་སོགས་(རྒྱལ་སྲས་)རྣམ་བྱང་ལུགས་མཐུན་ནོ། །(མིང་ཀུན་བཏུས་) གང་འགག་ན་རྒ་ཤི་འགག་སྐྱེ་བ་འགག་པས་རྒ་ཤི་འགག་གོ་ཞེས་སོགས་རྣམ་བྱང་ལུགས་མི་ མཐུན་ཏེ། མིང་བཞི་བོ་རྩ་བར་དང་བཤད་པ་རྣམས་རྒྱལ་སྲས་སོ། །དེ་ལྟར་ཡང་དག་པར་ 2-343 རྟོག་གོ །མདོར། འདི་ཡོད་ན་འདི་འབྱུང་། འདི་སྐྱེས་པའི་ཕྱིར་འདི་སྐྱེ་སྟེ། འདི་ལྟ་སྟེ། མ་རིག་ པའི་རྐྱེན་གྱིས་འདུ་བྱེད། ཅེས་སོགས། རིམ་པ་གསུམ་གྱི་དོན་ནི། སྔར་བཤད་པ་ལྟར་ག
【現代漢語翻譯】 是因為播種（中央）還是因為顯現（轉世）而造作？ 是因為（種子）造作（智者）引導到出生地（財富）？還是因為識（種子） 識。因為執持一切身體？還是因為（財富）依賴（種子）？（爲了依附）名 色（爲了色）使根（龍）和支分肢節完全圓滿？ 還是爲了出生（識，即迦濕彌羅）之門，六處三者聚集而斷絕所緣？ 爲了觸（種子）觸。因為貪愛而親近受用並品嚐滋味？還是（智者） 因為福德等業而親近（智慧）受用？還是因為感受而親近受用並體驗 （智者，種子）感受。（財富）因為業所播下的轉世而聚集？還是（財富）爲了渴 （種子）望，識與生相合，並與欲界等結合？（轉世，迦濕彌羅）還是（種子）因為取而產生業的異熟，從而使轉世顯現？還是（一切財富）因為轉世而出生（種子）有。 因為使母胎等產生生老（智慧）病死等痛苦，所以是生。老死使眾生煩惱（是可憐的）。分別對應解釋。 爲了產生而生。爲了成熟而老。爲了毀滅而死。如種子般生長。 第六，連線上下文。如何理解呢？因為無明的緣故而有諸行等，直到因為生的緣故而有老死，這與煩惱的次第相符。（攝類學王子）老死從何而來？從生而來。直到行從無明而來，這與煩惱的次第不符。（攝類學） 就真實安立而言，（王子真實）老死是老死的集起，老死是老死的滅盡，老死是通往老死滅盡的道路等等，這是煩惱次第的逆轉。（王子真實）無明滅盡則行滅盡等（王子）是清凈次第的順應。（名稱攝類學） 什麼滅盡則老死滅盡？生滅盡則老死滅盡等等，這是清凈次第的不順應。這四個名稱是根本，解釋是王子。（名稱攝類學） 如此正確理解。總之，此有則彼有，此生則彼生。例如，無明的緣故而有行等等。這三個次第的意義如前所述。
【English Translation】 Is it because of planting (the center) or because of manifesting (rebirth) that actions are performed? Is it because (seed) actions (wise) lead to the birthplace (wealth)? Or is it because of consciousness (seed) Consciousness. Is it because it holds all bodies? Or is it because (wealth) relies on (seed)? (For the sake of relying on) name Form (for the sake of form) makes the roots (Naga) and limbs fully complete? Or is it for the sake of the gate of birth (consciousness, that is, Kashmir), the six sense bases gather and cut off the object? For the sake of touch (seed) touch. Is it because of craving that one approaches and enjoys and tastes? Is it because of merit and other actions that one approaches (wisdom) and enjoys? Or is it because of feeling that one approaches and enjoys and experiences (Wise, seed) feeling. (Wealth) Is it because of the rebirth sown by karma that one gathers? Or is it (wealth) for the sake of thirst (Seed) desire, consciousness combines with birth, and combines with the desire realm, etc.? (Rebirth, Kashmir) Or (seed) because of taking, the ripening of karma arises, thereby manifesting rebirth? Or (all wealth) because of rebirth, (seed) existence is born. Because it causes suffering such as birth, old age (wisdom), sickness, and death in the womb, etc., it is birth. Old age and death afflict sentient beings (are pitiful). Explain each separately. For the sake of arising, there is birth. For the sake of ripening, there is old age. For the sake of destruction, there is death. Grow like a seed. Sixth, connect the context. How to understand it? Because of ignorance, there are actions, etc., until because of birth, there is old age and death, which is in accordance with the order of afflictions. (Compendium of Learning, Prince) Where does old age and death come from? From birth. Until actions come from ignorance, which is not in accordance with the order of afflictions. (Compendium of Learning) In terms of the establishment of truth, (Prince Real) old age and death are the arising of old age and death, old age and death are the cessation of old age and death, old age and death are the path to the cessation of old age and death, etc., which is the reversal of the order of afflictions. (Prince Real) When ignorance ceases, actions cease, etc. (Prince) is in accordance with the order of purification. (Nomenclature Compendium) What ceases then old age and death cease? When birth ceases, old age and death cease, etc., which is not in accordance with the order of purification. These four names are the root, and the explanations are the prince. (Nomenclature Compendium) Understand correctly in this way. In short, when this exists, that exists; when this arises, that arises. For example, because of ignorance, there are actions, etc. The meaning of these three orders is as previously explained.
ྱི་ རྐྱེན་གསུམ་ལས་སྐྱེ་བའི་ཚུལ་གསུམ་དང་རིམ་བཞིན། རྒྱལ་སྲས་སོ། །(ཀུན་བཏུས། ) ཡང་དང་ པོས་རྒྱུ་མེད་དང་། གཉིས་པས་རྟག་པ་རྒྱུ་ཡིན་པ་བཀག ཅེས་གནས་བརྟན་ཆོས་ཀྱི་དབྱིག་ ཟེར་བ་ལ་དེ་མི་རིགས་ཞེས་དང་། འདི་ཡོད་ན་འབྱུང་། ཞེས་པས། འདི་ཁོ་ན་ལས་འབྱུང་ བར་མ་བསྟན་པས། འདི་སྐྱེས་པ་ཁོ་ནའི་ཕྱིར་འདི་སྐྱེའི་གཞན་ལས་མིན་ནོ། །ཞེས་སྔ་མ་ངེས་ པར་བཟུང་བའི་ཕྱིར་ན་ངེས་བཟུང་གི་དོན་ནམ། མ་རིག་པ་ཡོད་ན་འདུ་བྱེད་འབྱུང་། འདུ་ བྱེད་འདི་སྐྱེས་པས་རྣམ་ཤེས་སྐྱེ་ཞེས་སོགས་ཡན་ལག་བརྒྱུད་པར་བསྟན་པའམ། སྔོན་ མཐའ་ཡོད་ན་ད་ལྟར་གྱི་མཐའ་འབྱུང་། ད་ལྟར་གྱི་མཐའ་འདི་སྐྱེས་པས་ཕྱི་མཐའ་འདི་སྐྱེའོ་ ཞེས་ཚེ་བརྒྱུད་པར་བསྟན་པའམ། ཡང་ན་མ་རིག་པ་འདི་ཡོད་ན་འདུ་བྱེད་འདི་དངོས་སུ་ འབྱུང་། དེ་ལས་འདུ་བྱེད་འདི་སྐྱེས་པས་མ་རིག་པའི་རྐྱེན་ཅན་རྣམ་ཤེས་འདི་སྐྱེ་ཞེས་སོགས་ དངོས་དང་བརྒྱུད་པའི་རྐྱེན་བསྟན་ནོ། །ཞེས་མཛོད་འགྲེལ་ལོ། །སྤྲོས་པ་ལྷག་མ་རྒྱས་པར་ གཞན་དུ་ཤེས་པར་བྱའོ། །(དེ་ལྟར་ན་མཐོང་ལམ་ལ་གསུམ་སྟེ་ཕྱིན་དྲུག་གི སེང་གེ་རྣམ་བསྒྱིངས་ཀྱི། རྟེན་འབྲེལ་ལ་ རྟོག་པའིའོ། །ཞེས་བོད་དག་འཆད་དེ་ལེགས་སོ། །ཆོས་བཤེས་ཀྱིས་སྣང་བཅས་སྣང་མེད་རྟོག་བཅས་གསུམ་བཤད་དེ་ལེགས་ ཤིང་དེར་བལྟའོ། ། ) ༈ སྒོམ་ལམ། གསུམ་པ་ལ་གསུམ་སྟེ། རང་གི་ངོ་བོ། སྤང་བྱ། འབྲས་བུའོ། །ཞེས་ཤེར་འབྱུང་ངོ་། ། ༈ རང་གི་ངོ་བོ། དང་ པོ་ལ། མཚམས་སྦྱར་ནི། སྔར་བཤད་དེ་ལྟར་མཐོང་བའི་ལམ་རྣམས་བརྗོད་ནས། སྒོམ་སྤང་ སྤོང་བ་དང་ཡོན་ཏན་ཕུན་ཚོགས་ཀྱི་རྟེན་དངོས་སྔར་བཤད་སྒྲུབ་པ་(ཆོས་བཤེས་)སྒོམ་ལམ་སྣང་ མེད་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་དང་དེའི་ཡང་(ཆོས་བཤེས་)རྟེན་རྟོག་བཅས་ཀྱི་སྒོམ་ལམ་ཐོད་རྒལ་གྱི་སྙོམས་ འཇུག་འཆད་(ཆོས་བཤེས་རད་ཀིར། )དོ། །དེ་གཉིས་ཀྱི་དང་པོར་འཆད་པའི་དགོས་པ་ནི། མི་ 2-344 མཐུན་ཕྱོགས་སྒོམ་སྤང་སྤོང་བ་དང་སོགས་པ་ཡོན་ཏན་མངོན་དུ་བྱེད་པ་ནི་དེའི་རྟེན་སྒོམ་ ལམ་གྲུབ་པ་སྟེ་རྟོགས་པ་སྔོན་དུ་འགྲོ་བ་སྟེ་སོང་བ་ཡིན་ན་དེ་གཉིས་ཀྱང་གོ་སླ་བས་སོ། །རྩ་ བ་ལ། དངོས་དང་། རྩོད་སྤོང་ངོ་། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ཏེ། སྦྱོར་བ་སེང་གེ་རྣམ་བསྒྱིངས། (བུདྡྷ་ཤྲཱི་ )དངོས་གཞི་ཐོད་རྒལ་ལོ། །(སྦྱོར་དངོས་གཉིས་བུདྡྷ་ཤྲཱིའི་དགོངས་པ་ཡིན་གྱི་གཞན་གང་ནའང་མེད་དོ། ། ) དང་པོ་ ནི། འགོག་དང་བཅས་པའི་སྙོམས་འཇུག་དགུ་ལ་ལུགས་མཐུན་མི་མཐུན་དུ་འཇུག་པ་གཉིས་ སོ་(བུདྡྷ་ཤྲཱི་དངོས་དག་སྙིང་ཟླ་དགོངས། )ཞེས་བུདྡྷ་ཤྲཱི་རྐྱང་བའོ། །གཉིས་པ་ལ། དངོས་གཞི་ཙམ་སོགས་ གསུམ་མམ་བཞིར་བྱེད་པ་ནོར་ཞིང་བསྒོམ་རིམ་གསུམ་པ་ཅན་གྱི་སྙོམས་འཇུག་ཞིག་སྟེ། སོང་བ་གཉིས་
【現代漢語翻譯】 རྒྱལ་སྲས་སོ། (kuntu) 關於三種緣起產生的三種方式和次第，王子啊！ ཡང་དང་པོས་རྒྱུ་མེད་དང་། གཉིས་པས་རྟག་པ་རྒྱུ་ཡིན་པ་བཀག 首先，駁斥了無因；其次，駁斥了常法作為因。 ཅེས་གནས་བརྟན་ཆོས་ཀྱི་དབྱིག་ཟེར་བ་ལ་དེ་མི་རིགས་ཞེས་དང་། '如果存在這個，就會產生那個'，這是 ஸ்தவிர தர்மத்ரத 說的，但那是不合理的。 འདི་ཡོད་ན་འབྱུང་། ཞེས་པས། འདི་ཁོ་ན་ལས་འབྱུང་བར་མ་བསྟན་པས། འདི་སྐྱེས་པ་ཁོ་ནའི་ཕྱིར་འདི་སྐྱེའི་གཞན་ལས་མིན་ནོ། །因為說了'如果存在這個，就會產生那個'，並沒有說只從這個產生，所以因為這個產生，所以這個產生，不是從其他產生。 ཞེས་སྔ་མ་ངེས་པར་བཟུང་བའི་ཕྱིར་ན་ངེས་བཟུང་གི་དོན་ནམ། 這是因為必須抓住前者，所以是抓住的意義嗎？ མ་རིག་པ་ཡོད་ན་འདུ་བྱེད་འབྱུང་། འདུ་བྱེད་འདི་སྐྱེས་པས་རྣམ་ཤེས་སྐྱེ་ཞེས་སོགས་ཡན་ལག་བརྒྱུད་པར་བསྟན་པའམ། 如果無明存在，行就會產生；因為這個行產生，識就會產生，等等，這是顯示了支分相續嗎？ སྔོན་མཐའ་ཡོད་ན་ད་ལྟར་གྱི་མཐའ་འབྱུང་། ད་ལྟར་གྱི་མཐའ་འདི་སྐྱེས་པས་ཕྱི་མཐའ་འདི་སྐྱེའོ་ཞེས་ཚེ་བརྒྱུད་པར་བསྟན་པའམ། 如果前際存在，現在際就會產生；因為這個現在際產生，后際就會產生，這是顯示了生命相續嗎？ ཡང་ན་མ་རིག་པ་འདི་ཡོད་ན་འདུ་བྱེད་འདི་དངོས་སུ་འབྱུང་། དེ་ལས་འདུ་བྱེད་འདི་སྐྱེས་པས་མ་རིག་པའི་རྐྱེན་ཅན་རྣམ་ཤེས་འདི་སྐྱེ་ཞེས་སོགས་དངོས་དང་བརྒྱུད་པའི་རྐྱེན་བསྟན་ནོ། །或者，如果這個無明存在，這個行就會直接產生；從那之後，因為這個行產生，以無明為緣的這個識就會產生，等等，這是顯示了直接和間接的緣。 ཞེས་མཛོད་འགྲེལ་ལོ། །這是《俱舍論》的解釋。 སྤྲོས་པ་ལྷག་མ་རྒྱས་པར་གཞན་དུ་ཤེས་པར་བྱའོ། །剩餘的廣說，應該在其他地方瞭解。 དེ་ལྟར་ན་མཐོང་ལམ་ལ་གསུམ་སྟེ་ཕྱིན་དྲུག་གི སེང་གེ་རྣམ་བསྒྱིངས་ཀྱི། རྟེན་འབྲེལ་ལ་རྟོག་པའིའོ། ། 這樣，見道有三種：六度之獅子奮迅，緣起之思擇。 ཞེས་བོད་དག་འཆད་དེ་ལེགས་སོ། ། 這是藏文的解釋，很好。 ཆོས་བཤེས་ཀྱིས་སྣང་བཅས་སྣང་མེད་རྟོག་བཅས་གསུམ་བཤད་དེ་ལེགས་ཤིང་དེར་བལྟའོ། ། 導師解釋了有相、無相、有分別三種，很好，可以參考。 ༈ སྒོམ་ལམ། ༈ 修道 གསུམ་པ་ལ་གསུམ་སྟེ། རང་གི་ངོ་བོ། སྤང་བྱ། འབྲས་བུའོ། ། 第三種有三種：自性、所斷、果。 ཞེས་ཤེར་འབྱུང་ངོ་། ། 這是《般若經》所說。 ༈ རང་གི་ངོ་བོ། ༈ 自性 དང་པོ་ལ། མཚམས་སྦྱར་ནི། སྔར་བཤད་དེ་ལྟར་མཐོང་བའི་ལམ་རྣམས་བརྗོད་ནས། སྒོམ་སྤང་སྤོང་བ་དང་ཡོན་ཏན་ཕུན་ཚོགས་ཀྱི་རྟེན་དངོས་སྔར་བཤད་སྒྲུབ་པ་(ཆོས་བཤེས་)སྒོམ་ལམ་སྣང་མེད་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་དང་དེའི་ཡང་(ཆོས་བཤེས་)རྟེན་རྟོག་བཅས་ཀྱི་སྒོམ་ལམ་ཐོད་རྒལ་གྱི་སྙོམས་འཇུག་འཆད་(ཆོས་བཤེས་རད་ཀིར། )དོ། ། 首先，連線：如前所述，在講述了見道之後，爲了捨棄修道所斷和圓滿功德的真實所依，首先講述導師所說的修道無相之智慧，以及導師所說的作為其所依的有分別之修道頓超三摩地。 དེ་གཉིས་ཀྱི་དང་པོར་འཆད་པའི་དགོས་པ་ནི། མི་མཐུན་ཕྱོགས་སྒོམ་སྤང་སྤོང་བ་དང་སོགས་པ་ཡོན་ཏན་མངོན་དུ་བྱེད་པ་ནི་དེའི་རྟེན་སྒོམ་ལམ་གྲུབ་པ་སྟེ་རྟོགས་པ་སྔོན་དུ་འགྲོ་བ་སྟེ་སོང་བ་ཡིན་ན་དེ་གཉིས་ཀྱང་གོ་སླ་བས་སོ། ། 首先講述這兩者的必要性是：捨棄不順品修道所斷等等，顯現功德，是因為其所依修道成立，即如果證悟先已進行，那麼這兩者也容易理解。 རྩ་བ་ལ། དངོས་དང་། རྩོད་སྤོང་ངོ་། ། 根本上，有正文和辯論。 དང་པོ་ལ་གཉིས་ཏེ། སྦྱོར་བ་སེང་གེ་རྣམ་བསྒྱིངས། (Buddhaśrī)དངོས་གཞི་ཐོད་རྒལ་ལོ། ། 首先有兩種：加行獅子奮迅（Buddhaśrī），正行頓超。 སྦྱོར་དངོས་གཉིས་བུདྡྷ་ཤྲཱིའི་དགོངས་པ་ཡིན་གྱི་གཞན་གང་ནའང་མེད་དོ། ། 加行和正行是 Buddhaśrī 的觀點，其他任何地方都沒有。 དང་པོ་ནི། འགོག་དང་བཅས་པའི་སྙོམས་འཇུག་དགུ་ལ་ལུགས་མཐུན་མི་མཐུན་དུ་འཇུག་པ་གཉིས་སོ་(Buddhaśrīདངོས་དག་སྙིང་ཟླ་དགོངས། )ཞེས་ Buddhaśrī རྐྱང་བའོ། ། 首先是：進入具有滅盡的九次第定，有兩種方式，順入和逆入（Buddhaśrī 真實地是心月的觀點）。 གཉིས་པ་ལ། དངོས་གཞི་ཙམ་སོགས་གསུམ་མམ་བཞིར་བྱེད་པ་ནོར་ཞིང་བསྒོམ་རིམ་གསུམ་པ་ཅན་གྱི་སྙོམས་འཇུག་ཞིག་སྟེ། 認為只有正行等三種或四種是錯誤的，而是一種具有第三禪定的三摩地。 སོང་བ་གཉིས་ 已經過去了兩種。
【English Translation】 O son of noble family! (Kuntu) About the three ways and order of arising from the three causes. Firstly, it refutes the absence of cause; secondly, it refutes permanence as the cause. 'If this exists, that will arise,' said Sthavira Dharmatrāta, but that is unreasonable. Because it says, 'If this exists, that will arise,' it does not show that it arises only from this. Therefore, because this arises, this arises, not from others. This is because the former must be grasped, so is it the meaning of grasping? If ignorance exists, action will arise; because this action arises, consciousness will arise, etc. Is this showing the continuity of the limbs? If the past limit exists, the present limit will arise; because this present limit arises, the future limit will arise. Is this showing the continuity of life? Or, if this ignorance exists, this action will directly arise; from that, because this action arises, this consciousness, which is conditioned by ignorance, will arise, etc. This shows the direct and indirect causes. This is the explanation of the Abhidharmakośa. The remaining elaboration should be understood elsewhere. Thus, there are three paths of seeing: the lion's leap of the six perfections, and the contemplation of dependent origination. This is the Tibetan explanation, which is very good. The teacher explained the three: with appearance, without appearance, and with conceptualization, which is very good and should be consulted. ༈ Meditation Path The third has three aspects: its own nature, what is to be abandoned, and the result. This is according to the Prajñāpāramitā. ༈ Its Own Nature Firstly, the connection: Having explained the paths of seeing as described earlier, in order to abandon what is to be abandoned on the path of meditation and to have a real basis for the perfection of qualities, first explain the wisdom of the path of meditation without appearance, as taught by the teacher, and the samadhi of breakthrough of the path of meditation with conceptualization, which is the basis for it, as taught by the teacher. The necessity of explaining these two first is: abandoning the unfavorable aspects, what is to be abandoned on the path of meditation, etc., and manifesting qualities, because the path of meditation, which is its basis, is established, that is, if realization has already taken place, then these two are also easy to understand. Fundamentally, there are the main text and the refutation of debate. Firstly, there are two: the preliminary lion's leap (Buddhaśrī), and the main part, the breakthrough. The preliminary and the main part are the views of Buddhaśrī, and are not found anywhere else. Firstly: Entering the nine successive absorptions with cessation, there are two ways, entering in accordance and entering in reverse (Buddhaśrī is truly the view of the heart moon). Secondly: It is wrong to think that there are only three or four main parts, etc., but it is a samadhi with the third dhyana. Two have already passed.
དང་འོངས་པ་གཅིག་གོ །དང་པོ་ནི། བསམ་གཏན་དང་པོ་ནས་འགོག་པའི་ བར་དུ་མཐར་ཆགས་སུ་སྙོམས་པར་འཇུག་པ་ནི་རྣམ་པ་གཉིས་སུ་སོང་བའི་ཡ་གྱལ་སོང་བ་ དང་པོའོ། ། (དག་སོགས་)སོང་བ་གཉིས་པ་ནི། འདིར་བཤད་རྒལ་བ་ནི། སློབ་དཔོན་གྱིས་བོར་ བའི་དོན་དུ་མཛད་ནས་རིམ་པ་གསུམ་པ་ཁོ་ན་ལ་སྦྱར་ཞིང་། དག་ལྡན་(སྙིང་ཟླར་མེད་)དུ་གཉིས་ པ་འདིར་རྒལ་བ་སྦྱར་ལ། བོད་རྣམས་ལྟར་ན། འདིར་གཅིག་ཅེས་པ། དང་པོ་དང་དེ་ནས་ འགོག་པ་བསྡོམས་པ་རྒལ་བ་དེ་གཅིག་རྒལ་སོགས་ཡིན་ཏེ། ཤཱནྟིས། བརྒྱད་ཀའི་རྗེས་ལ་ འགོག་པ་ལ་འཇུག་མི་ནུས་པར་བཤད་པས་ཟེར་(ནི་སྙིང་རྗེའི་གནས་སོ། ། )བ་གྲག་སྟེ་མི་མཁས་ ཡང་མཁས་པ་ལྟར་འཆོས་པ་དག་གི་མུན་སྤྲུལ་ཏེ། དེ་འདྲ་བཤད་པ་མེད་ཅིང་འདིར་གཅིག་ གཉིས་སོགས་མཐར་གནས་དགུའི་གྲངས་ཚིག་ཡིན་པས་དང་པོ་ནས་སྲིད་རྩེའི་བར་ཉིད་ལ་ ཟེར་ཞིང་བརྒྱད་པོར་རེ་རེ་ཞིང་(སོང་བ་དང་པོའི་མཚམས་ནས་)འགོག་པའི་རྗེས་ལ་སྙོམས་པར་ འཇུག་ལ་དགུ་པ་ལ་ནི་མི་ནུས་ཏེ། ཞེས་(དག་ལྡན་)བཤད་པ་ནི། དང་པོ་སྒྲ་ཇི་བཞིན་ནམ་ བརྒྱད་པོ་རེ་རེ་ཞིང་གི་རྗེས་ལ་འགོག་པ་ལ་འཇུག་ལ་དགུ་པའི་རྗེས་ལ་འགོག་པ་ལ་འཇུག་ མི་ནུས་ཞེས་སྟོན་པ་ཡིན་ལ། ཁ་ཅིག་གི་ལྟར་ན། བརྒྱད་པོའི་རྗེས་ལ་འགོག་པ་ལ་འཇུག་མི་ 2-345 ནུས་པར་འགྱུར་བའི་སྐྱོན་ཐོག་འདྲ་བ་འོང་ངོ་། །དེས་ན་དེ་ནས་འགོག་པ་ལས་ལངས་ནས་ བསམ་གཏན་དང་པོ་ལའོ། །དེ་ནས་གཅིག་བསམ་གཏན་དང་པོ་རྒལ་ནས་འགོག་པ་ལའོ། ། དེ་ནས་གཉིས་པ་ལའོ། །གཉིས་པ་རྒལ་ནས་འགོག་པ་ལའོ། །དེ་ནས་གསུམ་པ་ལའོ། །དེ་ རྒལ་ནས་འགོག་པ་ལའོ། །དེ་ལྟར་བཞི་པ་ལྔ་པ་དྲུག་པ་བདུན་པའི་བར་དུ་འགོག་པ་སྤེལ་ ནས་བརྒྱད་པ་སྲིད་རྩེ་ལའོ། །དེ་ནས་བརྒྱད་རྒལ་ནས་འགོག་པ་ལའོ། །བརྒྱད་ཀའི་རྗེས་ལ་ རེ་རེ་ཞིང་འགོག་པ་ལ་འཇུག་ལ་དགུ་རྒལ་ནས་འགོག་པ་ལ་འཇུག་པ་མེད་དེ་འགོག་པ་ལས་ འགོག་པར་ལྡང་བ་མི་རིགས་པས་སོ། །དེ་བས་ན་ཉེ་བ་དང་(དག་དངོས་)ཤུགས་ཀྱིས་མཐའི་ འགོག་པ་དེ་ལས་ལངས་ནས་སྲིད་རྩེ་ལ་དེ་ལས་ལངས་ཏེ་འགོག་པ་ལ། (དག་ལྡན་དངོས་མདོ་མང་ན་ ཡོད། ) དེ་ནས་འདོད་པར་གཏོགས་པའི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་(ལེའུ་མང་ན་ཡོད་)མཉམ་བཞག་མིན་ པའི་མཚམས་བཟུང་བ་སྟེ། དེའི་མཐར་འགྲོ་བར་བྱེད་པས་(དོན་དངོས་)ཏེ་འདོད་སེམས་ལ་ གནས་པའི་བར་རོ། །ཞེས་དག་ལྡན་ཏེ། དེའི་ལྟར་ན་བར་བ་འདི་ལ་གནས་བཅུ་དགུ་འོང་ངོ་། ། སྙིང་ཟླ་ཐུབ་ལྟར་ན་སྤེལ་མའི་མཐའི་འགོག་པ་ནས་འདོད་སེམས་སུ་བྱེད་པ་སྟེ་བར་བ་ལ་ གནས་བཅུ་བདུན་ནོ། །དང་པོ་ལ་དགུའོ། །ཞེས་སོ། །གྲོལ་སྡེ་གཉིས་ལྟར་ན། མཐའི་འགོག་ པ་ནས་སྲིད་རྩེ་དེ་ནས་འདོད་སེམས་ལ་གནས་སོ། །ཞེས་པས་བར་བ་ལ་བཅོ་བརྒྱད་འོང་ངོ་། ། འདིར་རྣམ་པ་གཉིས། ཞ
【現代漢語翻譯】 也是一樣的。第一種情況：從初禪到滅盡定之間次第地入定，這是兩種情況中的第一種。 第二種情況：這裡所說的『超越』，上師認為是捨棄之義，只應用於第三種情況。在『具足』（無與倫比）中，將『超越』應用於第二種情況。按照藏人的說法，這裡所說的『一個』，是指初禪和滅盡定加起來的『超越』，即一個超越等等。寂天菩薩說：『八者之後不能入滅盡定』，這就像那些不聰明卻裝作聰明的人的愚昧表現。沒有這樣的說法，這裡的一個、兩個等是九次第定的數字，指的是從初禪到有頂天。對於八者中的每一個（從第一種情況的界限開始），可以入滅盡定，但對於第九種情況則不能。』這樣說，是指初禪字面意義上，或者八者中的每一個之後可以入滅盡定，但第九者之後不能入滅盡定。有些人認為，八者之後不能入滅盡定，這會導致同樣的錯誤。因此，從滅盡定中起身之後，進入初禪。然後，一個，即初禪超越後進入滅盡定。然後，進入二禪。二禪超越後進入滅盡定。然後，進入三禪。三禪超越後進入滅盡定。這樣，在四禪、五禪、六禪、七禪之間交替進入滅盡定，直到八禪有頂天。然後，八禪超越後進入滅盡定。八者中的每一個之後都可以入滅盡定，但第九者超越后不能入滅盡定，因為不可能從滅盡定中再次進入滅盡定。因此，通過近取和間接的方式，從最後的滅盡定中起身，進入有頂天，再從有頂天起身進入滅盡定。（具足，真實，在許多經文中都有）。然後，屬於欲界的識（在許多章節中都有），這是非等持的界限，因為它的終點是（真實），即停留在欲界心。 『具足』是這樣說的。按照這種說法，中間狀態有十九個住處。按照『心月』的說法，從交替的最後的滅盡定到欲界心，中間狀態有十七個住處。第一種情況有九個住處。』兩種解脫部的說法是：『從最後的滅盡定到有頂天，然後停留在欲界心。』這樣，中間狀態有十八個住處。這裡有兩種情況。
【English Translation】 It is the same. The first case: from the first Dhyana to Nirodha-samapatti (Cessation attainment), to enter into Samadhi (meditative absorption) in a gradual manner, this is the first of the two types of cases. The second case: Here, 'transcendence' is explained by the master as the meaning of abandonment, and it is only applied to the third case. In 'Dakden' (incomparable), 'transcendence' is applied to this second case. According to the Tibetans, the 'one' mentioned here refers to the 'transcendence' that combines the first Dhyana and Nirodha-samapatti, i.e., one transcendence, etc. Shantideva said, 'After the eighth, one cannot enter Nirodha-samapatti,' which is like the foolish manifestation of those who are not wise but pretend to be wise. There is no such statement, and here, one, two, etc., are the numerical terms for the nine successive abidings, referring to the range from the first Dhyana to the peak of existence. For each of the eight (from the boundary of the first case), one can enter Nirodha-samapatti, but for the ninth case, one cannot. 'Dakden' states that the first Dhyana, literally, or after each of the eight, one can enter Nirodha-samapatti, but after the ninth, one cannot enter Nirodha-samapatti. Some argue that after the eighth, one cannot enter Nirodha-samapatti, which would lead to the same error. Therefore, after rising from Nirodha-samapatti, one enters the first Dhyana. Then, one, i.e., after transcending the first Dhyana, one enters Nirodha-samapatti. Then, one enters the second Dhyana. After transcending the second Dhyana, one enters Nirodha-samapatti. Then, one enters the third Dhyana. After transcending that, one enters Nirodha-samapatti. In this way, alternating Nirodha-samapatti between the fourth, fifth, sixth, and seventh Dhyanas, up to the eighth Dhyana, the peak of existence. Then, after transcending the eighth, one enters Nirodha-samapatti. After each of the eight, one can enter Nirodha-samapatti, but after transcending the ninth, one cannot enter Nirodha-samapatti, because it is not reasonable to rise from Nirodha-samapatti into Nirodha-samapatti. Therefore, through proximity and indirectly, after rising from the final Nirodha-samapatti, one enters the peak of existence, and after rising from there, one enters Nirodha-samapatti. (Dakden, reality, is present in many sutras.) Then, the consciousness belonging to the desire realm (present in many chapters), which is the boundary of non-Samadhi, because its end goes to (reality), i.e., abiding in the mind of desire. 'Dakden' says so. According to this statement, there are nineteen abodes in the intermediate state. According to 'Heart Moon', from the alternating final Nirodha-samapatti to the mind of desire, there are seventeen abodes in the intermediate state. There are nine abodes in the first case.' According to the two liberation schools: 'From the final Nirodha-samapatti to the peak of existence, and then abiding in the mind of desire.' Thus, there are eighteen abodes in the intermediate state. Here, there are two cases.
ེས་པ། གྲོལ་སྡེ་གཉིས་ཀྱིས་ལུགས་དང་མཐུན་མི་མཐུན་གཉིས་ལ་ བཤད་དོ། །(བུ་རིན་ནོར། ) གསུམ་པ་འོངས་པ་གཅིག་སྟེ། བར་བའི་མཐའི་འདོད་སེམས་ནས་ འོངས་ནས་འགོག་པ་ལ་(དག་ལྡན་)དེ་ལས་ལངས་ནས་འདོད་སེམས་ལ། དེ་ནས་འགོག་པ་ བོར་ནས་སྲིད་རྩེ་ལ། དེ་ནས་འདོད་སེམས་ལ། མཐར་འགོག་པ་ནས་བགྲང་པའི་བརྒྱད་པ་ གཉིས་པ་རྒལ་ནས་དང་པོ་ལ། དེ་ནས་འདོད་སེམས་སུ་བྱེད་པ་སྟེ་(དག་ལྡན་དངོས་)ཐབས་ལ་ མཁས་པས་(ཐུབ་)མཉམ་པར་བཞག་པ་ལས་མ་བཞག་པ་མ་བཞག་པ་ལས་བཞག་པར་མི་ 2-346 འདྲ་བར་འགྲོ་བའི་འོང་བ་སྟེ་འདི་ལ་གནས་བཅོ་བརྒྱད་དོ། །ཞེས་སྙིང་ཟླ་ཐུབ་གསུམ་མོ། ། དེ་འདྲའི་རིམ་པ་གསུམ་པ་ཅན་གྱི་སྙོམས་འཇུག་ནི་འདིར་ཐོད་རྒལ་དུ་ནི་སྙོམས་པར་ འཇུག་པ་ཡིན་ནོ། །སེང་གེ་རྣམ་བསྒྱིངས་ཀྱི་ཏིང་ངེ་འཛིན་འདི་རྣམ་པར་སྨིན་པར་བྱས་(བར་ མར་ཡོད་དོ། །ཨརྱར་བཏང་ནས་ཞེས་སོ། ། )ནས་ཐོད་རྒལ་གྱི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལ་སྙོམས་པར་འཇུག་གོ །དེ་ གང་ཞེ་ན། བསམ་གཏན་དང་པོ་ལ་འཇུག་གོ །ཞེས་སོགས་སོ། །འོ་ན་འདོད་སེམས་དེ་ཇི་ལྟ་ བུ་ཞིག་ལ་ཟེར་ན། གསེར་གྱིས། རྣམ་པར་ཤེས་པ་མཉམ་པར་མ་བཞག་པ་ནི་རྣམ་པར་རྟོག་ པའི་ཤེས་པའོ། །ཞེས་དང་། འདོད་པ་ནི་མི་དགེ་བའོ་ཞེས་སྨོས་པས་འདོད་ཁམས་པའི་རྣམ་ པར་རྟོག་པས་རྣམ་པར་གཡེངས་པའི་སེམས། ཞེས་སོ། །དེས་མཚམས་བཟུང་བའི་རྒྱུ་མཚན་ ནི། གསེར་གྱིས། མཚམས་བཟུང་སྟེ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་འདོད་པ་ཁམས་པའི་སྐྱེ་བོ་རྣམས་ལས་ འཚང་རྒྱ་བ་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཉེ་བར་གཟུང་ཞིང་རྣམ་པར་བཞག ཅེས་སོ། །མངོན་དུ་བྱེད་ ཚུལ་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པོ། །ཆོས་བཤེས་ནི། འདོད་པ་ན་སྤྱོད་པའི་རྣམ་ཤེས་ནི་རགས་པ་ དང་ཐ་བ་དང་ངན་པ་དང་རྩིག་པ་སྟུག་པོ་ལ་སོགས་པའི་རྣམ་པར་སྒྱུ་མ་ཙམ་དུ་ལྟ་བའམ་ སེམས་ཅན་དམྱལ་བ་ལ་སོགས་པ་ཇི་ལྟར་གནས་པ་རྣམས་སྒྱུ་མ་ཙམ་དུ་དྲན་པའོ། །ཞེས་ཏེ། ལེགས་པ་ལྟར་སྣང་ཡང་མི་འཐད་པར་མངོན་ཏེ། དེ་འདོད་པར་གཏོགས་པའི་སེམས་སུ་མི་ སྣང་ཞིང་དེ་འདྲ་དང་བརྒྱད་སྤེལ་སྦྱོར་ལམ་དུ་ཡང་ནུས་སོ། །གཉིས་པ་ནི། ཐོད་རྒལ་སྙོམས་ འཇུག་ནི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཡིན་མོད་མཉམ་བཞག་མིན་པའི་སེམས་(ལ་)དང་(ཞེས་ཐུབ་དགོངས་)ཇི་ ལྟར་མི་འགལ་ཞེ་(དག་ལྡན་དངོས་)ན། སྙོམས་པར་འཇུག་པ་པོ་འཕོ་བ་ལ་སྙོམས་འཇུག་ཏུ་ བཏགས་པས་འགལ་བ་མེད་དོ། །ཞེས་དག་ལྡན་ཏེ། ཐུབ་དགོངས་སུ། སྙོམས་པར་འཇུག་པ་ ལས་འཕོ་(ཟླ་ཟེར་)བ་ལ་དེར་བཏགས། ཞེས་སོ། །གཉིས་པ་ནི། མཛོད་ལས། ས་བརྒྱད་རྣམ་ གཉིས་འབྲེལ་བ་དང་། །གཅིག་རྒལ་སོང་ཞིང་འོངས་ནས་ནི། །རིགས་མི་མཐུན་པ་གསུམ་ 2-347 པར་འགྲོ། །ཐོད་རྒལ་གྱི་ནི་སྙོམས་འཇུག་ཡིན། །(བསམ་གཏན་གཟུགས་མེད་ཀྱིས་དངོས་གཞི་བརྒྱད་ལ་ ཟག་བཅས་ཟག་མེད་རྣམ་པ་གཉིས་
【現代漢語翻譯】 對此，解脫部的兩位尊者從順應和不順應兩種角度進行了闡述。（布仁諾）第三種情況是，從有間（中陰）的最後意念而來，爲了阻止它（達丹），從那裡起身，進入意念，然後放棄阻止，進入有頂，再進入意念，最後從阻止中數到第八個，越過第二個，進入第一個，然後進入意念，這就是（達丹真實）善巧方便者（圖布）從等持中未入定，從未入定進入入定，以不同方式進入的到來，這被稱為十八處。如心月圖布三尊所述。像這樣具有三種次第的等至，在這裡是超越的等至。獅子奮迅三摩地成熟后（處於中間狀態。送往阿雅等。），進入超越的三摩地。那是什麼呢？就是進入初禪等。那麼，所謂的意念是什麼樣的呢？金言：『識不入定，即是分別識。』又說：『意欲是不善的。』因此，意界的分辨識是散亂的心。以此為界限的原因是，金言：『所謂界限，是指從意界眾生中獲得成就，因此接近並安住。』顯現的方式不可思議。法友說：『在意欲中行持的識是粗大的、低劣的、惡劣的，或者像厚墻等顯現為幻象，或者像地獄等眾生所處的狀態，都憶念為幻象。』雖然看起來很好，但顯然是不合理的，因為這不像屬於意欲的心，而且這樣的心也能在八倍增上的結合道中使用。第二種情況是，超越的等至是三摩地，但不是等持的心，如何不矛盾呢（達丹真實）？因為入定者轉變為入定，所以沒有矛盾。達丹說：圖布的觀點是：從入定轉變為入定。第二種情況是，《俱舍論》中說：『八地有兩種關聯，一次超越過去又回來，進入三種不同的類別，那就是超越的等至。』（四禪八定以有漏無漏分為兩種） 對此，解脫部的兩位尊者，就順應與否兩種情況進行了闡述。（布仁諾）第三種情況是，有一種是從中陰的最後意念而來，爲了阻止它（達丹），從那裡起身，進入意念，然後放棄阻止，進入有頂，再進入意念，最後從阻止中數到第八個，越過第二個，進入第一個，然後進入意念，這就是（達丹真實）善巧方便者（圖布），從等持中未入定，從未入定進入入定，以不同方式進入的到來，這被稱為十八處。如心月圖布三尊所述。像這樣具有三種次第的等至，在這裡是超越的等至。獅子奮迅三摩地成熟后（處於中間狀態。送往阿雅等。），進入超越的三摩地。那是什麼呢？就是進入初禪等。那麼，所謂的意念是什麼樣的呢？金言：『識不入定，即是分別識。』又說：『意欲是不善的。』因此，意界的分辨識是散亂的心。以此為界限的原因是，金言：『所謂界限，是指從意界眾生中獲得成就，因此接近並安住。』顯現的方式不可思議。法友說：『在意欲中行持的識是粗大的、低劣的、惡劣的，或者像厚墻等顯現為幻象，或者像地獄等眾生所處的狀態，都憶念為幻象。』雖然看起來很好，但顯然是不合理的，因為這不像屬於意欲的心，而且這樣的心也能在八倍增上的結合道中使用。第二種情況是，超越的等至是三摩地，但不是等持的心，如何不矛盾呢（達丹真實）？因為入定者轉變為入定，所以沒有矛盾。達丹說：圖布的觀點是：從入定轉變為入定。第二種情況是，《俱舍論》中說：『八地有兩種關聯，一次超越過去又回來，進入三種不同的類別，那就是超越的等至。』（四禪八定以有漏無漏分為兩種）
【English Translation】 In response, the two venerable ones from the Liberation Section explained it from the two perspectives of conforming and not conforming. (Bu Rinno) The third case is that one comes from the last thought of the intermediate state (bardo), and in order to prevent it (Dakden), one rises from there, enters into thought, then abandons the prevention, enters the peak of existence (srid tse), then enters into thought, and finally, counting from the prevention, one crosses the second to the eighth, and enters the first, and then enters into thought. This is (Dakden Real) the skillful means (Thub) of not entering samadhi from equipoise, and entering samadhi from non-equipoise, going in different ways. This is called the eighteen abodes. As the three luminaries of Heart Moon Thub said. Such a samadhi with three stages is here a transcendent samadhi. After the Lion's Leap Samadhi is matured (being in the intermediate state. Sent to Arya, etc.), one enters the transcendent samadhi. What is that? It is entering the first dhyana, etc. So, what kind of thing is this 'thought'? Golden Words: 'Consciousness not in equipoise is discriminating consciousness.' And it is said: 'Desire is unwholesome.' Therefore, the discriminating consciousness of the desire realm is a distracted mind. The reason for setting this limit is that Golden Words: 'The so-called limit is to approach and abide because it is the very attainment from beings of the desire realm.' The way of manifestation is inconceivable. Dharma Friend said: 'The consciousness that acts in desire is coarse, inferior, evil, or like a thick wall, etc., appearing as mere illusions, or like the states in which sentient beings such as hells abide, all are remembered as mere illusions.' Although it seems good, it is clearly unreasonable, because this does not seem like a mind belonging to desire, and such a mind can also be used in the path of union with eightfold increase. The second case is that transcendent samadhi is samadhi, but how is it not contradictory that it is not an equipoised mind (Dakden Real)? Because the one who enters samadhi transforms into samadhi, there is no contradiction. Dakden said: Thub's view is: transforming from entering samadhi into entering samadhi. The second case is that in the Abhidharmakosha it says: 'The eight grounds have two kinds of connections, once transcending and going and coming, entering three different categories, that is transcendent samadhi.' (The four dhyanas and eight samadhis are divided into two kinds: with outflows and without outflows) In response, the two venerable ones from the Liberation Section explained it from the two perspectives of conforming and not conforming. (Bu Rinno) The third case is that one comes from the last thought of the intermediate state (bardo), and in order to prevent it (Dakden), one rises from there, enters into thought, then abandons the prevention, enters the peak of existence (srid tse), then enters into thought, and finally, counting from the prevention, one crosses the second to the eighth, and enters the first, and then enters into thought. This is (Dakden Real) the skillful means (Thub) of not entering samadhi from equipoise, and entering samadhi from non-equipoise, going in different ways. This is called the eighteen abodes. As the three luminaries of Heart Moon Thub said. Such a samadhi with three stages is here a transcendent samadhi. After the Lion's Leap Samadhi is matured (being in the intermediate state. Sent to Arya, etc.), one enters the transcendent samadhi. What is that? It is entering the first dhyana, etc. So, what kind of thing is this 'thought'? Golden Words: 'Consciousness not in equipoise is discriminating consciousness.' And it is said: 'Desire is unwholesome.' Therefore, the discriminating consciousness of the desire realm is a distracted mind. The reason for setting this limit is that Golden Words: 'The so-called limit is to approach and abide because it is the very attainment from beings of the desire realm.' The way of manifestation is inconceivable. Dharma Friend said: 'The consciousness that acts in desire is coarse, inferior, evil, or like a thick wall, etc., appearing as mere illusions, or like the states in which sentient beings such as hells abide, all are remembered as mere illusions.' Although it seems good, it is clearly unreasonable, because this does not seem like a mind belonging to desire, and such a mind can also be used in the path of union with eightfold increase. The second case is that transcendent samadhi is samadhi, but how is it not contradictory that it is not an equipoised mind (Dakden Real)? Because the one who enters samadhi transforms into samadhi, there is no contradiction. Dakden said: Thub's view is: transforming from entering samadhi into entering samadhi. The second case is that in the Abhidharmakosha it says: 'The eight grounds have two kinds of connections, once transcending and going and coming, entering three different categories, that is transcendent samadhi.' (The four dhyanas and eight samadhis are divided into two kinds: with outflows and without outflows)
འབྲེལ་བ་སྟེ་གོ་རིམ་བཞིན་དུ་བརྒྱད་ཟག་བཅས་ལ་ཡར་སོང་མར་འོང་གཉིས་སྲིད་རྩེ་ལ་ ཟག་མེད་མི་སྲིད་པས་དེ་དོར་ཏེ་བསམ་གཏན་དང་པོ་ཟག་མེད་ནས་ཅི་ཡང་མེད་ཟག་མེད་ལ་ཡར་སོང་(འདི་བུས་ཆད)་མར་འོང་ གཉིས་ཏེ། དེ་ལྟར་བྱང་བར་བྱས་པ་ནི་རིང་སྦྱོར་ཡིན་ལ། དེ་ནས་ཟག་བཅས་དང་པོ་ནས་གསུམ་པ་བཞི་པ་དོར་ནས་ནམ་མཁའ། རྣམ་ཤེས་དོར་ནས་ཅི་ཡང་ལ་སྟེ་རེ་རེ་རྒལ་བའི་ཡར་སོང་ཡང་མར་ལའང་འོང་བ་གཉིས། དེ་བཞིན་དུ་ཟག་མེད་བདུན་ལའང་རེ་ རེ་བོར་བའི་ཡར་སོང་མར་འོང་གཉིས་པོ་དེ་ཉེ་སྦྱོར་རོ། །དེ་ནས་དང་པོ་ཟག་བཅས་ནས་གསུམ་པ་ཟག་མེད་ལྟ་བུ་ལུགས་མཐུན་ མི་མཐུན་ལ་སྙོམས་པར་འཇུག་ནུས་པ་ནི་རིས་མི་མཐུན་པ་གསུམ་པར་འགྲོ་བ་ནི་ཐོད་རྒལ་དངོས་གཞི་ཡིན་ཞེས་པའོ། ། ) ཞེས་ ས་བརྒྱད་ལས་མ་བཤད་ཅིང་། གཅིག་རྒལ་ལས་མ་བཤད་པ་དང་རྒལ་ལུགས་ཡང་འདི་དང་ མི་འདྲ་བར་བཤད་པ་དང་འགལ་ཞེ་ན། མིང་མཚུངས་ཀྱང་དོན་མི་འདྲ་སྟེ་བྱ་(ཝ་ཡ་སྱ་)རོག་ དང་འོ་ཐུག་(པཱ་ཡ་སྱ། ཞེས་མིང་འདྲ། )མཚན་ཉིད་འདྲའམ་ཞེས་གྲོལ་སྡེ་གཉིས་སོ། །འགྲེལ་པ་ལ། སྙོམས་པར་འཇུག་ཅེས་དྲང་ངོ་། །གང་ལ་ན། བསམ་གཏན་བཞི་དང་གཟུགས་མེད་བཞི་དང་ འགོག་པའི་མཚན་ཉིད་ཀྱི་སྙོམས་འཇུག་དགུ་ལའོ། །གང་གིས་ན་བྱང་པ་སྒོམ་ལམ་པ་རྣམས་ ནིའོ། །ས་མཚམས་ནི། ཆུ་མིག་པ་ན་རེ། འགྲེས་དང་པོ་གཉིས་ས་གཉིས་པ་ནས་བཅུ་པའི་ བར་དང་། གསུམ་པ་གཉིས་པ་ནས་བདུན་པའི་བར་ན་ཡོད་ཀྱི་བརྒྱད་པ་ཡན་རྟག་ཏུ་མཉམ་ པར་བཞག་པས་དེ་མེད་གསུང་ངོ་། །ཆོས་རྗེ་འཇམ་གསར་ནི། ས་བརྒྱད་པ་ནས། ཞེས་དང་། ཁ་རག་པ། དབང་བོ་རྟུལ་ན་དྲུག་པ་ནས་རྣོ་ན་གཉིས་པ་ནས། ཞེས་སྨྲ་བ་ནི་སྒྲུབ་བྱེད་ཡང་ དག་མེད་པར་མངོན་ནོ། །རྗེ་བུ་རིན་ནི། རྩལ་སྦྱོང་བ་ཡིན་པས་ས་བདུན་མན་ན་སྟེ། བརྒྱད་ པ་ཡན་ན་མེད། ཅེས་གསུང་སྟེ། ངེས་པ་མེད་དེ། སངས་རྒྱས་ཀྱིས་འཇིག་རྟེན་པའི་ཐུགས་ བསྐྱེད་པ་ན་གྲོག་སྦུར་གྱིས་ཀྱང་དེའི་ཐུགས་དགོངས་ཤེས་པར་བཤད་པ་དང་། བསམ་ གཏན་གསུམ་པ་སོགས་ཀྱིས་དང་པོའི་མིག་ཤེས་མངོན་དུ་བྱེད་པར་བཤད་པ་སོགས་བསམ་ 2-348 གྱིས་མི་ཁྱབ་པས་སོ། །དེས་ན་སྒོམ་ལམ་དགུ་ཅར་དུ་བསྒོམ་མམ་སྙམ་སྟེ་དཔྱད་དོ། །དེ་གང་ གི་སྙོམས་འཇུག་ཡིན་ན། ཐོད་རྒལ་གྱིའོ། །ཐོད་རྒལ་དེ་གང་ན། བོད་དག སྦྱོར་བ་སེངྒེ་རྣམ་ བསྒྱིངས། ཞེས་པ་ནི། བུདྡྷ་ཤྲཱིའི་སྟེ། གཞན་གང་དུ་ཡང་བཤད་པ་མེད་ཅིང་འདིར་མ་བཤད་ པས་འདོར་རོ། །དེ་ཡང་བསམ་གཏན་དང་པོ་ནས་བཟུང་སྟེ། ཞེས་ནས། རྣམ་པ་གཉིས་ཀྱིས་ ཡར་སོང་ཞིང་མར་འོངས་པའི་སྙོམས་འཇུག་ནི་རིམ་པ་དང་པོའོ། ། (འདིའི་མར་འོངས་ཀྱི་མདོ་མི་སྣང་ ཡང་ཨཱརྱས། རྣམ་པ་གཉིས་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ལུགས་དང་མཐུན་པ་དང་ལུགས་དང་མི་མཐུན་པའོ་ཞེས་བཤད་པས
【現代漢語翻譯】 關於關聯，按照次第，有漏的八地存在向上和向下兩種情況，而無漏的頂地則不存在這種情況，因此捨棄頂地。從無漏的初禪到無所有處無漏，存在向上（此處有脫漏）和向下兩種情況。像這樣修習被稱為長合。然後，捨棄有漏的初禪到第三禪、第四禪，捨棄空無邊處、識無邊處，直到無所有處，每一個都存在超越的向上和向下兩種情況。同樣，對於無漏的七地，捨棄每一個也存在向上和向下兩種情況，這被稱為近合。然後，從有漏的初禪到無漏的第三禪，像這樣能夠安住于順應和不順應的情況，進入不順應的三地，這就是真正的頓超。正如（《根本慧論》）中所說，只說了八地，只說了一個超越，並且超越的方式也與此不同，如果存在矛盾，那是因為名稱相同但意義不同，就像烏鴉（藏文：བྱ་，梵文天城體：वायास्य，梵文羅馬擬音：vāyāsya，漢語字面意思：鳥）和牛奶粥（藏文：འོ་ཐུག་，梵文天城體：पायस्य，梵文羅馬擬音：pāyasya，漢語字面意思：飲料），名稱相似，但體性相同嗎？這是兩種不同的宗派。註釋中說，『安住』是正直的。安住于什麼？安住於四禪、四無色定和滅盡定的九種等持中。通過什麼安住？通過修習道的瑜伽行者們安住。地界的界限是：曲彌巴說，第一和第二種在二地到十地之間，第三種在二地到七地之間，因為八地以上總是平等安住，所以沒有這種情況。法王蔣薩說，從八地開始。喀喇巴說，如果根器遲鈍，從六地開始；如果根器敏銳，從二地開始。這些說法顯然沒有確鑿的證據。杰布仁說，這是練習技巧，所以在七地以下有，八地以上沒有。這樣說並不確定，因為佛陀發起世俗菩提心時，螞蟻也能知道他的意圖，並且三禪等能夠顯現初禪的眼識等等，這些都是不可思議的。因此，是否要在九種道中全部修習呢？需要考察。這是哪種等持？是頓超的等持。頓超在哪裡？在西藏。結合獅子奮迅。這是佛吉祥智的說法。其他地方沒有這樣說，這裡也沒有說，所以捨棄。這也是從初禪開始，通過兩種方式向上和向下安住的等持是第一次第。（這裡的向下安住的經文沒有出現，但是聖者說，『兩種方式』是指順應和不順應。』） Regarding the connection, according to the order, the eight realms with outflows have both ascending and descending possibilities, while the summit of the realm without outflows does not have this possibility, so it is discarded. From the first Dhyana without outflows to the realm of nothingness without outflows, there are both ascending (there is an omission here) and descending possibilities. Practicing in this way is called 'long union'. Then, discarding the first Dhyana to the third and fourth Dhyanas with outflows, discarding the realm of infinite space, the realm of infinite consciousness, up to the realm of nothingness, each has two possibilities of ascending and descending beyond. Similarly, for the seven realms without outflows, discarding each also has two possibilities of ascending and descending, which is called 'near union'. Then, from the first Dhyana with outflows to the third Dhyana without outflows, being able to abide in accordance and non-accordance, entering the three realms of non-accordance, this is the real 'sudden transcendence'. As it is said in (Mūlamadhyamakakārikā), only eight realms are mentioned, only one transcendence is mentioned, and the way of transcendence is also different from this. If there is a contradiction, it is because the names are the same but the meanings are different, just like a crow (Tibetan: བྱ་，Sanskrit Devanagari: वायास्य，Sanskrit Romanization: vāyāsya, Chinese literal meaning: bird) and milk porridge (Tibetan: འོ་ཐུག་，Sanskrit Devanagari: पायस्य，Sanskrit Romanization: pāyasya, Chinese literal meaning: beverage), the names are similar, but are the natures the same? These are two different schools. In the commentary, it says, 'Abiding' is upright. Abiding in what? Abiding in the nine Samadhis of the four Dhyanas, the four formless absorptions, and the cessation of feeling and perception. Through what does one abide? Through the Yogis who practice the path. The boundaries of the realms are: Chu Mikpa said that the first and second are between the second and tenth realms, and the third is between the second and seventh realms, because the eighth realm and above are always in equal abiding, so there is no such situation. Dharma Lord Jamsar said, 'Starting from the eighth realm'. Kharakpa said, 'If the faculties are dull, starting from the sixth realm; if the faculties are sharp, starting from the second realm'. These statements are obviously without solid evidence. Jebu Rin said, 'This is practicing skills, so it is in the seventh realm and below, and not in the eighth realm and above'. This is not certain, because when the Buddha aroused the worldly Bodhicitta, even an ant could know his intention, and the third Dhyana and others can manifest the eye consciousness of the first Dhyana, etc., which are inconceivable. Therefore, should one practice all nine paths? It needs to be examined. What kind of Samadhi is this? It is the Samadhi of sudden transcendence. Where is sudden transcendence? In Tibet. Combining the lion's swiftness. This is what Buddha Shri said. It is not said anywhere else, and it is not said here, so it is discarded. This is also the first order of Samadhi, starting from the first Dhyana, abiding upwards and downwards in two ways. (The sutra of descending here does not appear, but the noble one said, 'The two ways' refer to accordance and non-accordance.)
【English Translation】 Regarding the connection, according to the order, the eight realms with outflows have both ascending and descending possibilities, while the summit of the realm without outflows does not have this possibility, so it is discarded. From the first Dhyana without outflows to the realm of nothingness without outflows, there are both ascending (there is an omission here) and descending possibilities. Practicing in this way is called 'long union'. Then, discarding the first Dhyana to the third and fourth Dhyanas with outflows, discarding the realm of infinite space, the realm of infinite consciousness, up to the realm of nothingness, each has two possibilities of ascending and descending beyond. Similarly, for the seven realms without outflows, discarding each also has two possibilities of ascending and descending, which is called 'near union'. Then, from the first Dhyana with outflows to the third Dhyana without outflows, being able to abide in accordance and non-accordance, entering the three realms of non-accordance, this is the real 'sudden transcendence'. As it is said in (Mūlamadhyamakakārikā), only eight realms are mentioned, only one transcendence is mentioned, and the way of transcendence is also different from this. If there is a contradiction, it is because the names are the same but the meanings are different, just like a crow (Tibetan: བྱ་, Sanskrit Devanagari: वायास्य, Sanskrit Romanization: vāyāsya, Chinese literal meaning: bird) and milk porridge (Tibetan: འོ་ཐུག་, Sanskrit Devanagari: पायस्य, Sanskrit Romanization: pāyasya, Chinese literal meaning: beverage), the names are similar, but are the natures the same? These are two different schools. In the commentary, it says, 'Abiding' is upright. Abiding in what? Abiding in the nine Samadhis of the four Dhyanas, the four formless absorptions, and the cessation of feeling and perception. Through what does one abide? Through the Yogis who practice the path. The boundaries of the realms are: Chu Mikpa said that the first and second are between the second and tenth realms, and the third is between the second and seventh realms, because the eighth realm and above are always in equal abiding, so there is no such situation. Dharma Lord Jamsar said, 'Starting from the eighth realm'. Kharakpa said, 'If the faculties are dull, starting from the sixth realm; if the faculties are sharp, starting from the second realm'. These statements are obviously without solid evidence. Jebu Rin said, 'This is practicing skills, so it is in the seventh realm and below, and not in the eighth realm and above'. This is not certain, because when the Buddha aroused the worldly Bodhicitta, even an ant could know his intention, and the third Dhyana and others can manifest the eye consciousness of the first Dhyana, etc., which are inconceivable. Therefore, should one practice all nine paths? It needs to be examined. What kind of Samadhi is this? It is the Samadhi of sudden transcendence. Where is sudden transcendence? In Tibet. Combining the lion's swiftness. This is what Buddha Shri said. It is not said anywhere else, and it is not said here, so it is discarded. This is also the first order of Samadhi, starting from the first Dhyana, abiding upwards and downwards in two ways. (The sutra of descending here does not appear, but the noble one said, 'The two ways' refer to accordance and non-accordance.)
་གྲུབ་ལ་སྦྱོར་བ་ལ་ བཤད་དོ། ། ) འདི་ལྟར་བྱས་ན། ཐོད་རྒལ་གྱི་དོན་ཚང་རུང་ལ། རྩ་བ་ལྟར་གྱི་འགྲེས་དང་པོ་ལ་ དེའི་དོན་མ་ཚང་སྟེ། ཅི་ཡང་རྒལ་བ་མེད་ཀྱི་བསམ་གཏན་པ་སྤྱིའི་ལུགས་འབའ་ཞིག་གོ ། ཐོད་རྒལ་ནི། སྤྱིའི་འཇུག་ལུགས་དང་བསྟུན་ན་བློ་ངོར་མི་འཚམ་ཞིང་འཇུག་དཀའ་བ་ཞིག་ སྟེ་མི་ཐོད་རྒལ་བ་གཅིག་འདུག་ཟེར་བ་བཞིན་ནོ། །དེས་ན་དངོས་(རྩ་བར་)གཞི་ཙམ་པོ་ཞེས་ སོགས་ནོར་རོ། །དེ་ནས་རྩ་བ་ལྟར་བསམ་གཏན་དང་པོ་ལ་སྙོམས་པར་ཞུགས་ཏེ་དེ་ལས་ ལངས་ནས་འགོག་པ་ལའོ། །དེ་བཞིན་དུ་རེ་རེ་དང་འགོག་པ་སྤེལ་ཏེ་འདུ་ཤེས་མེད་འདུ་ ཤེས་མེད་མིན་སྐྱེ་མཆེད་ཀྱི་བར་ལས་འགོག་པ་ལ་སྙོམས་པར་ཞུགས་ཏེ། དེ་ལས་ལངས་ ནས་དེ་མ་ཐག་པའི་སྙོམས་འཇུག་སྲིད་རྩེ་ལ་དམིགས་པ་སྟེ་(བར་མར་དངོས་སུ་ཡོད་)འཇུག (བོད་ དག་དེ་ནུད་ཆུང་སྟེ་ཁྲི་བརྒྱད་སྟོང་པར་བཤད་ཟེར་ཏེ་བར་མ་མཐོང་བ་མེད་དོ། །ཞེས་གསལ་བར་བྱས་སོ། ། ) དེ་ནས་འདོད་ པ་ན་སྤྱོད་པའི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ཐུན་མཚམས་ཀྱི་ངོ་བོར་བཞག་ནས་རྣམ་པར་ཤེས་པ་མཉམ་ པར་མ་བཞག་པ་དེ་ལྟ་བུ་དེ་མངོན་དུ་བྱས་སོ་ཞེས་བར་མར་རོ། །དེ་ནི་རིམ་པ་གཉིས་པའོ། ། རྩ་འགྲེལ་གཉིས་ཀར་དུ་རྗེ་བུ་རིན་གྱིས་འགྲེས་ཐ་མ་ལ་འགོག་པ་མེད་པར་མཛད་པ་ནི་ ནོར་ཆེས་སོ། །དེ་ནས་དེ་ལས་ལངས་ཏེ་དེ་བཏང་ནས་ཐབས་མཁས་པའི་སྟོབས་ཀྱིས་དེའི་ འོག་དེ་མ་ཐག་ཏུ་འགོག་པ་ལའོ། །དེ་ནས་མཉམ་པར་མ་བཞག་པ་ལའོ། །དེའི་འོག་ཏུ་ 2-349 འགོག་པ་གཅིག་པུར་བོར་(འཇམ་གསར་སོགས་རྒལ་བོར་ལ་ཁྱད་བྱེད་པ་ནི་བྱམས་སེང་ལ་ཅོ་འདྲི་བའོ། ། )ལ་འདུ་ ཤེས་མེད་འདུ་ཤེས་མེད་མིན་སྐྱེ་མཆེད་ལའོ། །དེ་ནས་མཉམ་པར་མ་བཞག་པ་ལའོ། །དེ་ ནས་གཉིས་བོར་ལ་ཅི་ཡང་མེད་པའི་སྐྱེ་མཆེད་ལའོ། །དེ་ནས་མཉམ་པར་མ་བཞག་པ་ལའོ། ། དེ་བཞིན་དུ་བརྒྱད་པ་བསམ་གཏན་གཉིས་པའི་བར་དུ་བོར་ནས། བསམ་གཏན་དང་པོ་ ལའོ། །དེ་ནས་མཉམ་པར་མ་བཞག་པ་ལའོ། །དེ་བས་མདོ་བསྟན་བཅོས་སུ་མ་བཤད་ ནའང་། རྗེ་བུ་རིན་ནི། ཡང་སྔར་གྱི་དེ་ལྟར་གཅིག་བོར་གཉིས་པ་ལ་འདོད་སེམས་སྤེལ། སོགས་པ་གཉིས་བོར་གསུམ་བོར་སོགས་ནས་འགོག་སྙོམས་ལ་ཐུག་པའི་བར་དུ་མཉམ་ རྗེས་མི་འདྲ་བ་སྤེལ་བའི་སྒོ་ནས་འགྲོ་བས་ན་མི་འདྲ་བར་འགྲོ་བའོ་ཞེས་ཏེ་དཔྱད་དོ། །ཡང་ ན་རིམ་པ་གསུམ་ཡོད་པ་དེ་ལྟར་ན་གཅིག་བོར་འགོག་པ་ལ་གཉིས་བོར་འགོག་པ་ལ་ཞེས་ སོགས་ནས་བརྒྱད་བོར་འགོག་པའི་སྙོམས་འཇུག་ལ་ཐུག་པའི་བར་དུ་འགྲོ་བ་དང་། མཉམ་ རྗེས་མི་འདྲ་བ་སྤེལ་ནས་འགྲོ་བས་མི་འདྲ་བར་འགྲོ་བ་ཞེས་སྦྱར་(དོན་བསྡུར་)རོ། །དགོས་པ་ ཅིའི་དོན་དུ་ན། སྙོམས་འཇུག་དེ་མངོན་སུམ་དུ་བྱེད་པས་སེམས་ལ་དབང་བ་ཉིད་ཀྱི་མཚན་ ཉིད་དེ། (གསེར། ) སེམས་དབང་དུ་བྱེད་པའོ
【現代漢語翻譯】 解釋如何應用於成就。（成就：指通過修行獲得的成就或證悟。）這樣做，雖然完整地表達了『妥噶』（藏文：ཐོད་རྒལ་，梵文：uttarāgra，梵文羅馬擬音：uttarāgra，漢語字面意思：超越頂峰）的意義，但與根本論典的最初解釋相比，其意義並不完整，因為它僅僅是一般的禪定修行方式，沒有任何超越。『妥噶』如果按照一般的理解方式，會覺得難以理解和接受，就像說『有一個人無法超越』一樣。因此，『僅僅是基礎』等說法是錯誤的。然後，按照根本論典，首先進入禪定，然後從禪定中起身，進入滅盡定。同樣，依次交替進行，從滅盡定到無所有處定之間，進入滅盡定，然後從滅盡定中起身，立即專注于有頂定（在兩者之間實際存在）。（藏文註釋說，這種說法不太可靠，說是八萬劫，因為沒有看到中間狀態。這裡明確說明了這一點。）然後，將欲界中的識蘊作為間斷的本質，而不是將識蘊置於平等狀態，像這樣顯現出來，這就是中間狀態。這是第二個次第。在根本論典和註釋中，杰布仁（人名）在最後的解釋中沒有提到滅盡定，這是一個很大的錯誤。然後，從禪定中起身，放棄禪定，通過巧妙的方法，立即進入其後的滅盡定。然後，進入非平等狀態。在其後，單獨放棄滅盡定（將『江薩』等超越者與『蔣僧』區分開來，就像責備『蔣僧』一樣），進入無所有處定。然後，進入非平等狀態。然後，放棄兩者，進入無所有處定。然後，進入非平等狀態。同樣，在第八個禪定（指非想非非想處定）和第二個禪定（指二禪）之間放棄，進入初禪。然後，進入非平等狀態。因此，即使經論中沒有這樣說，杰布仁仍然像以前一樣，先放棄一個，然後在第二個禪定中產生貪慾等，放棄兩個、放棄三個等，直到達到滅盡定為止，通過交替進行不同的平等狀態，從而以不同的方式進行。或者，如果存在三個次第，那麼就像先放棄一個進入滅盡定，再放棄兩個進入滅盡定等，直到達到放棄八個進入滅盡定的狀態為止，通過交替進行不同的平等狀態，從而以不同的方式進行（意義比較）。為什麼需要這樣做呢？因為通過顯現這些禪定，可以獲得對心的控制，這就是其特徵。（黃金。）即控制心。
【English Translation】 Explaining how to apply to accomplishment. (Accomplishment: refers to achievements or enlightenment attained through practice.) Doing it this way, although it fully expresses the meaning of 'Togal' (Tibetan: ཐོད་རྒལ་, Sanskrit: uttarāgra, Romanized Sanskrit: uttarāgra, literal Chinese meaning: surpassing the peak), its meaning is not complete compared to the initial explanation of the root text, because it is merely a general meditation practice without any transcendence. 'Togal,' if understood in a general way, may seem difficult to understand and accept, like saying 'There is someone who cannot transcend.' Therefore, statements like 'merely the foundation' are incorrect. Then, according to the root text, first enter meditation, then arise from meditation and enter cessation. Similarly, alternate sequentially, from cessation to the realm of nothingness, enter cessation, then arise from cessation and immediately focus on the peak of existence (actually existing in between). (The Tibetan commentary says that this statement is not very reliable, saying it is eighty thousand kalpas, because the intermediate state is not seen. This is clearly stated here.) Then, taking the consciousness aggregate in the desire realm as the essence of interruption, instead of placing the consciousness aggregate in an equal state, manifesting it in this way, this is the intermediate state. This is the second stage. In both the root text and commentary, Jebu Rin (a person's name) did not mention cessation in the final explanation, which is a great mistake. Then, arise from meditation, abandon meditation, and through skillful means, immediately enter the cessation that follows. Then, enter a non-equal state. After that, abandon cessation alone (distinguishing 'Jangsa' and other transcendents from 'Jiang Seng,' like blaming 'Jiang Seng'), enter the realm of nothingness. Then, enter a non-equal state. Then, abandon both and enter the realm of nothingness. Then, enter a non-equal state. Similarly, abandoning between the eighth meditation (referring to the realm of neither perception nor non-perception) and the second meditation (referring to the second dhyana), enter the first dhyana. Then, enter a non-equal state. Therefore, even if the sutras and treatises do not say so, Jebu Rin still, like before, first abandons one, then generates desire, etc., in the second meditation, abandons two, abandons three, etc., until reaching cessation, through alternating different states of equality, thereby proceeding in different ways. Or, if there are three stages, then it is like first abandoning one to enter cessation, then abandoning two to enter cessation, etc., until reaching the state of abandoning eight to enter cessation, proceeding through alternating different states of equality, thereby proceeding in different ways (meaning comparison). Why is it necessary to do this? Because by manifesting these meditations, one can gain control over the mind, which is its characteristic. (Gold.) That is, controlling the mind.
། །དེ་འདྲའི་སྙོམས་འཇུག་ནི་རྩེ་མོའི་སྐབས་འདིར་ སྒོམ་པའི་ལམ་ཡིན་ནོ་ཞེས་སོ། ། ༈ སྤང་བྱ། གཉིས་པ་ལ་གསུམ་ལས། མཚམས་སྦྱར་ནི། དེ་ལྟར་ན་རྩེ་མོའི་སྒོམ་ལམ་བརྗོད་ནས་ དེའི་དུས་སུ་སྤང་དགོས་ཤིང་དེ་ལ་ཤེས་དགོས་པའི་ཕྱིར་དེའི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་རྣམ་པ་བཞི་ བརྗོད་དགོས་པས་དེ་སྟོན་ནོ། །གཉིས་པ་རྒྱས་བཤད་ལ། གཟུང་རྟོག་དང་། འཛིན་རྟོག་རྒྱས་ བཤད་དོ། །དང་པོ་ལ། མིང་འདོགས་མི་འདྲ་བ་མང་དུ་བཤད་པ་རྣམས་སྔར་བཤད་ཟིན་ཏོ། ། ཨཱརྱ་ལྟར་ན། སྦྱོར་བའི་རྣམ་པའི་ཡུལ་ཅན་དང་། འཇུག་པའི་ཡུལ་ཅན་གྱི་རྟོག་པའོ། །དང་ པོ་ལ། མཚམས་སྦྱར་ནི། རེ་ཤིག་དང་པོར་གཟུང་རྟོག་དང་པོ་སྟོན་ནོ། །རྩ་བ་ལ། ཟླ་ཟེར་དུ། 2-350 འདི་ནས་ཁོ་བོའི་བླ་མས་སྦྱང་དཀའ་བ་ལ་གནས་པ་ཉིད་ཀྱིས་མདོའི་གནས་ཤེས་ཀྱི་གཞན་ གྱིས་མ་ཡིན། ཞེས་ཏེ། བླ་མ་ནི་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་ལུང་བསྟན་པའི་ཤཱནྟི་བའོ། །དེ་ཡང་ གཟུགས་ནས་རྣམ་མཁྱེན་ཀྱི་བར་གྱི་དེ་བཞིན་ཉིད་ཐམས་ཅད་དང་སྦྱིན་སོགས་དང་སྟོབས་ བཅུ་སོགས་ཀྱི་ཆོས་རྒྱས་པ་ལ་(མདོ་སྙིང་ཟླ་)རྨོངས་པའི་རྟོག་པ་དེ་ནི་(འདི་ཨཱརྱ་)ཆོས་རྒྱས་པ་མི་ ཤེས་པའི་རྣམ་རྟོག་གོ །(མིང་འདི་ཨཱརྱ། ) གཉེན་པོ་ནི། ཆོས་དེ་རྣམས་ལ་བསླབ་པར་གསུངས་ པས་དེ་བསྟན་ནོ། །ཞེས་སྙིང་ཟླའོ། །མདོར་བསྡུས་པ་ནི་དེ་བཞིན་ཉིད་སོགས་སྤྱིའི་མཚན་ ཉིད། རྒྱས་པ་ནི་རང་གི་མཚན་ཉིད་དེ་དེ་མི་ཤེས་པའི་རྟོག་པ་གཉིས་ནི་བསྡུས་དང་རྒྱས་པའི་ རྣམ་རྟོག་གོ །ཞེས་དག་ལྡན་བུདྡྷ་ཤྲཱིའོ། །བསྡུས་པའི་རྟོག་གཉེན་ནི་ཆོས་གང་ལ་ཡང་བསླབ་ པར་མི་བྱའོ་ཞེས་སོགས་ཡིན། ཞེས་སྙིང་ཟླའོ། །ཕར་ཕྱིན་དྲུག་པོ་འདི་དག་མདོ་དང་རྒྱས་ པས་ཀུན་ཆུབ་པར་བགྱིའོ། །ཞེས་སོགས་རྒྱ་ཆེར་རོ། །མདོར་བསྡུས་པ་ནི་དེ་བཞིན་ཉིད་ཀྱི་ངོ་ བོ་དང་། རྒྱས་པ་ནི་ཆོས་ཅན་སོ་སོའི་དེ་བཞིན་ཉིད་ཡིན་གྱི་ཆོས་རྒྱས་བསྡུས་ལ་བཤད་པ་ ནོར། ཞེས་རྗེ་དོལ་གསུང་ངོ་། །སངས་རྒྱས་ཀྱིས་བཤད་བཞིན་ཡུམ་ལ་མི་སློབ་པ་སངས་ རྒྱས་ཀྱིས་བསྟང་བས་ཡོངས་སུ་མ་བཟུང་ཡང་དེ་ལྟར་སློབ་པ་བསྟང་བ་མེད་ཅིང་བཟུང་བར་ འཛིན་པ་ནི་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་བསྟང་བ་(མིང་ཨཱརྱ་སོགས་)མེད་པའི་རྣམ་རྟོག་གོ །བྱང་ཆེན་ཡུམ་ ལ་སྤྱོད་པ་བསྒོམ་པ། བརྩོན་པར་བྱེད་པའི་ཚེ་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་གྲངས་མེད་པའི་སངས་ རྒྱས་རྣམས་དགོངས་པར་མཛོད། སོགས་རྒྱ་ཆེར་རོ། །དུས་གསུམ་སྟེ། དང་པོ་སྦྱོར་ལམ་གྱི་ ཡོན་(དུས་ཀྱིས་ཞེས་བདག་སྙིང་ཟླ་)ཏན་མེད་པའི་རྣམ་རྟོག་དང་། ཤེར་ཕྱིན་ལ་གནས་པ་དེ་ནི་ཕྱིར་ མི་ལྡོག་པ། དེ་བས་དགོངས་པ་ཕྱིན་དྲུག་ལ་སྤྱད་བ། སོགས་ནས། ཡུམ་ལ་སྤྱོད་པ་ལ་ཕན་ ཡོན་འདི་དག་ཡོད་པར་རིག་པར་བྱའོ། །ཞེས་(མདོར་བསྡུས་ཨཱརྱ་)སོ། །
【現代漢語翻譯】 因此，這樣的等持是頂峰之際修習的道。 第二，關於所斷除的。分為三部分，首先是連線：如是宣說了頂峰的修道，爲了在那個時候需要斷除，並且需要了解它，因此需要宣說它的四種相違品，所以要展示它。第二是廣說，廣說能取分別和所取分別。第一部分，已經宣說了許多不同的命名。如阿雅所說：是具有加行之相的對境和趣入之境的分別。第一部分，連線：稍微首先展示第一個能取分別。根本文中，《月鬘經》中說：『從這裡我的上師因為安住于難以調伏之處，所以知道經的意義，其他人則不然。』這裡上師是指由佛陀授記的寂天。也就是對於從色蘊到一切種智之間的所有真如，以及佈施等和十力等功德增長的（經義月），愚昧的分別念是（此阿雅）不瞭解功德增長的分別念。（此名阿雅）對治是：因為說要修習這些法，所以要展示它。這是《心月》。簡而言之，是真如等總相，廣而言之，是自相，不瞭解這些的兩種分別是總相和別相的分別念。這是達登·布達希日。簡略的分別唸的對治是不應該修習任何法等等。這是《心月》。這六度，通過經和廣說完全了知。等等，這是廣說。簡而言之是真如的自性，廣而言之是各個法的事實，說功德的廣略是錯誤的。這是多羅那他的說法。如佛所說，不學習般若波羅蜜多，即使沒有被佛陀攝受，也如是學習，沒有攝受卻執著于攝受，這是沒有佛陀教導（名阿雅等）的分別念。大乘行者修習般若波羅蜜多，在精進時，觀想無數世界的諸佛。等等，這是廣說。三時，首先是沒有加行道功德（以時而言，這是我的《心月》）的分別念，安住于般若波羅蜜多，那是不會退轉的。因此，思維六度。等等，對於修習般若波羅蜜多有這些利益，應該要知道。這是（簡略阿雅）等。
【English Translation】 Therefore, such Samadhi is the path of practice at the peak. Secondly, concerning what is to be abandoned. It is divided into three parts, first is the connection: Thus, having proclaimed the path of practice at the peak, it is necessary to abandon at that time, and it is necessary to understand it, therefore it is necessary to proclaim its four contradictory aspects, so it is to be shown. The second is the extensive explanation, extensively explaining the grasping and the grasped. In the first part, many different namings have already been proclaimed. As Arya said: It is the conceptualization with the object of the aspect of application and the object of entering. The first part, the connection: Briefly, first show the first grasping conceptualization. In the root text, in the 'Moon Garland Sutra' it says: 'From here, my guru knows the meaning of the sutra because he abides in a difficult-to-tame place, but others do not.' Here, the guru refers to Shantideva, who was prophesied by the Buddha. That is, for all suchness from the form aggregate to omniscience, and for the increase of qualities such as generosity and the ten powers (Essence of the Sutra Moon), the ignorant conceptualization is (this Arya) the conceptualization of not understanding the increase of qualities. (This name Arya) The antidote is: because it is said to practice these dharmas, so it is to be shown. This is 'Heart Moon'. In short, it is the general characteristic of suchness, etc., and in detail, it is the self-characteristic, and the two conceptualizations that do not understand these are the conceptualizations of the general and specific characteristics. This is Tagden Buddhashri. The antidote to the brief conceptualization is that one should not practice any dharma, etc. This is 'Heart Moon'. These six perfections are completely understood through the sutras and extensive explanations. Etc., this is the extensive explanation. In short, it is the nature of suchness, and in detail, it is the fact of each dharma, and it is wrong to say that the qualities are extensive and brief. This is what Dolpopa said. As the Buddha said, not learning the Prajnaparamita, even if one is not embraced by the Buddha, one learns in this way, and without being embraced, one clings to being embraced, this is the conceptualization without the Buddha's teaching (name Arya, etc.). The great being practices the Prajnaparamita, and when striving, contemplate the Buddhas of countless worlds. Etc., this is the extensive explanation. The three times, first is the conceptualization without the qualities of the path of application (in terms of time, this is my 'Heart Moon'), abiding in the Prajnaparamita, that is irreversible. Therefore, contemplate the six perfections. Etc., one should know that there are these benefits for practicing the Prajnaparamita. This is (brief Arya), etc.
དུས་གཉིས་པ་མཐོང་ ལམ་གྱི་དུས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་མེད་རྟོག་སྟེ། ཡུམ་མངོན་པར་བསྒྲུབ་པ་ལ་ཕན་ཡོན་འདི་དག་ཡོད་ 2-351 པར་རིག་པར་བྱའོ། །ཞེས་སོ། །(སྔར་བཤད་སྦྱོར་ལམ་དུས་སུ་སྨོས་པ་དང་གཅིག) གསུམ་པ་སྒོམ་ལམ་ གྱི་ཡོན་ཏན་མེད་པའི་རྟོག་པ་སྟེ། ཡུམ་བསྒོམ་པ་ལ་ཕན་ཡོན་(སྔར་བཤད་དེ་ཉིད་)དེ་དག་ཡོད་པར་ རིག་པར་བྱའོ་ཞེས་སོ། །རྣམ་དག་ལེགས་པའི་ལམ་རྣམ་གསུམ་གྱི་དང་པོ་སྦྱོར་ལམ་མི་ཤེས་ པའི་རྣམ་རྟོག་སྟེ། གཟུགས་ཞི་བ། སོགས་ནས། སྙིང་པོ་མེད་པས་ཡུམ་ལ་(རྩོལ་བ་དང་མཚན་མ་ དང་བཅས་པའི་སྐབས་ཞེས་གནོད་འཇོམས་ཏེ་ཚོགས་སྦྱོར་རོ། ། )སྤྱད་པར་བྱའོ། །སོགས་སོ། ། གཉིས་པ་མཐོང་ ལམ་མི་ཤེས་པའི་རྣམ་རྟོག་སྟེ། ནམ་མཁའ་སྟོང་པ་ཉིད་མངོན་པར་སྒྲུབ་པས་ཡུམ་མངོན་ པར་སྒྲུབ་པར་བྱའོ། །(ས་དང་པོ་ནས་བདུན་པའི་བར་ལ་གནོད་འཇོམས་སོ། ། ) ཞེས་སོ། །གསུམ་པ་སྒོམ་ ལམ་མི་ཤེས་པའི་རྟོག་པ་སྟེ། ནམ་མཁའ་(ཨཱརྱ་སྙིང་ཟླ་)སྟོང་པ་ཉིད་དུ་བསྒོམ་པས་ཡུམ་བསྒོམ་ པར་བྱའོ། །ཞེས་སོ། །(ས་བརྒྱད་པ་ཡན་ལ་གནོད་འཇོམས་སོ། ། ) རྟོག་པ་དགུ་བོ་དེ་སྒོམ་རྩེའི་སྦྱོར་བ་སྟེ། ཉེར་བསྡོགས་ཀྱིས། སྤོང་བས་སྦྱོར་བའི་རྣམ་པའི་སྤྱོད་ཡུལ་ཅན་ཞེས་གཉེན་པོའི་མིང་གིས་ བཏགས་སོ། །འཇུག་པ་གཟུང་རྟོག་ཏུ་བྱེད་ན་འགྲེལ་པ་ལྟར་བྱའོ། །འགྲེལ་པ་ལ། འཇུག་ རྟོག་ཏུ་སྦྱར་ན་སླ་བས་ཡུལ་དགུ་ལ་དམིགས་པ་དགུ་སྟེ། མདོ་སྡུད་པ་ལྟ་བུ་ཆོས་ཅན། ཆོས་ མདོར་བསྡུས་ནས་བསྟན་པ་ཡིན་ཏེ། ཆོས་ཚིག་མདོར་བསྡུས་པ་ལ་དགའ་བའི་སེམས་ཅན་ དབང་རྣོན་རྗེས་སུ་འཛིན་པའི་དོན་དུ་གསུངས་པའི་ཡུམ་གྱི་མདོ་ཡིན་པས་སོ། །དེས་ན་ཡུམ་ ལ་སོགས་པའི་ཆོས་མདོར་བསྡུས་པ་ཆོས་ཅན། བྱང་པའི་འཇུག་བྱ་ཡིན་ཏེ། ཀུན་རྫོབ་ཏུ་དེའི་ བླང་བྱར་གནས་པས་སོ། །དེ་ལ་འཇུག་བྱར་འཁྲུལ་བའི་རྟོག་པ་ནི། མདོར་བསྡུས་པ་ལ་ འཇུག་ཡུལ་དུ་འཁྲུལ་བའི་རྟོག་པ། ཞེས་རེ་རེ་ཞིང་བསྒྲེའོ། །ཚིག་རྒྱས་པ་ལ་དགའ་བའི་ སེམས་ཅན་དབང་རྟུལ། རྗེས་སུ་འཛིན་པས། སྟོང་ཕྲག་བརྒྱ་བ་ལྟ་བུ་ཆོས་རྒྱས་པ་དང་། སྟོན་ པས་ཇི་སྐད་བཤད་པ་བཞིན་ཕྱིན་དྲུག་གི་དོན་ལ་ནན་ཏན་མི་བྱེད་པས་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་ བསྟན་ཏེ་ཡོངས་སུ་མ་བཟུང་ཡང་བཟློག་པ་བཟུང་བ་དང་། ཉོན་མོངས་སོགས་རང་མཚན་པ་ 2-352 རྣམས་བྱུང་མ་ཐག་ཉིད་ནས་མི་སྡོད་པར་འགགས་ནས་འགྲོ་བ་ཉིད་ཀྱིས་སྦྱོར་བའི་ལམ་གྱི་ ཡོན་ཏན་ཉོན་མོངས་དང་བྲལ་སོགས་དོན་དམ་པར་མེད་ཀྱང་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ཡོད་པ་དང་། ཉོན་ མོངས་རྣམས་ཡང་དག་པར་སྐྱེ་བའི་རྒྱུ་དང་མི་ལྡན་པས་མཐོང་ལམ་གྱི་ཡོན་ཏན་ཉོན་མོངས་ དང་བྲལ་སོགས་དོན་དམ་པར་མེད་ཀྱང་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ཡོད་པ་དང་། མ་འོངས་པའི་ཉོན་མོངས་ (གསེར་དོན་)རྣམས་རང་བཞིན་ག
【現代漢語翻譯】 第二時見道時，沒有對功德的分別念。要認識到般若波羅蜜多（Yum，母親）的證悟有這些利益。 （與之前所說的加行道時所說相同）第三是修道時沒有對功德的分別念。要認識到修習般若波羅蜜多有（與之前所說的相同）這些利益。 三種清凈善道的第一個是加行道不了解的分別念，即從『色寂靜』等，到『無有實義，故應修習般若波羅蜜多』（在有勤作和有相的階段，能摧毀障礙，故為資糧道和加行道）。 第二個是不瞭解見道的分別念，即以證悟空性而證悟般若波羅蜜多。（能摧毀初地到七地的障礙）。 第三個是不瞭解修道的分別念，即以修習空性而修習般若波羅蜜多。（能摧毀八地及以上的障礙）。 這九種分別念是頂加行，以近取加行，因斷除而成為加行的行境，故以對治之名而稱之。若將『入』理解為所取分別，則應如釋論所說。釋論中，若將『入』理解為能入分別，則較為容易，即以九種所緣為九種所緣。如《攝頌》（mDo sDe bsDus pa，經集）等法，是為以簡略方式宣說的法，因是為利益喜好簡略法義的根器敏銳眾生而宣說的般若波羅蜜多經。 因此，以簡略方式宣說的般若波羅蜜多等法，是菩薩的能入之境，因其於世俗中是菩薩應取之境。對於將此誤認為能入之境的分別念，應一一對應地解釋為『將簡略之法誤認為能入之境的分別念』。 對於喜好廣說法義的根器遲鈍眾生，如《十萬頌》（sTong Phrag brGya ba，十萬頌般若經），因不精勤如佛所說之六度，故雖為佛所教示，卻未完全領受，反而領受了相反的，且煩惱等自相 2-352 一生起便立即止息，不復停留，以此，即使修道之功德——遠離煩惱等——在勝義中不存在，但在世俗中是存在的；又因煩惱不具足真實生起的因，故即使見道之功德——遠離煩惱等——在勝義中不存在，但在世俗中是存在的；又因未來的煩惱（黃金義）本質上……
【English Translation】 The second time is the time of the path of seeing, without the conceptualization of merits. One should recognize that the realization of Yum (般若波羅蜜多, bān ruò bō luó mì duō, Perfection of Wisdom, Mother) has these benefits. (Same as mentioned earlier during the path of joining) The third is the conceptualization without the merits of the path of meditation. One should recognize that the practice of Yum has these benefits (same as mentioned earlier). The first of the three pure and virtuous paths is the conceptualization of not knowing the path of joining, from 'form is peaceful' etc., to 'without essence, therefore one should practice Yum' (in the stage of effort and signs, it destroys obstacles, hence it is the path of accumulation and joining). The second is the conceptualization of not knowing the path of seeing, that is, realizing Yum by realizing emptiness. (It destroys obstacles from the first to the seventh bhumi). The third is the conceptualization of not knowing the path of meditation, that is, practicing Yum by meditating on emptiness. (It destroys obstacles from the eighth bhumi onwards). These nine conceptualizations are the application of the peak of meditation, with the approximation, because abandoning is the object of the mode of application, it is named by the name of the antidote. If 'entering' is understood as the object of grasping, then it should be done according to the commentary. In the commentary, if 'entering' is combined as the entering conceptualization, it is easier, that is, nine objects are aimed at nine. Like the Sutra Collection (mDo sDe bsDus pa, Collection of Sutras), it is a dharma taught in a concise way, because it is a Yum Sutra spoken for the purpose of benefiting sentient beings with sharp faculties who like concise dharma. Therefore, the dharma such as Yum, which is taught in a concise way, is the object of entry for Bodhisattvas, because it abides as the object to be taken by them in conventional truth. The conceptualization of mistaking it as the object of entry is to explain each one as 'the conceptualization of mistaking the concise dharma as the object of entry'. For sentient beings with dull faculties who like extensive dharma, such as the Hundred Thousand Verses (sTong Phrag brGya ba, Hundred Thousand Verse Perfection of Wisdom Sutra), because they do not diligently practice the six perfections as the Buddha said, although taught by the Buddha, they are not fully grasped, but instead grasp the opposite, and afflictions etc. self-characterized 2-352 As soon as they arise, they immediately cease and do not stay, thus, even though the merits of the path of application - being free from afflictions etc. - do not exist in ultimate truth, they do exist in conventional truth; and because afflictions do not have the cause of truly arising, even though the merits of the path of seeing - being free from afflictions etc. - do not exist in ultimate truth, they do exist in conventional truth; and because future afflictions (gSer Don, Golden Meaning) are essentially...
ྱིས་གྲུབ་པ་མེད་པ་ཉིད་ཀྱིས་སྒོམ་ལམ་གྱི་ཡོན་ཏན་ཉོན་ མོངས་(གསེར་)དང་བྲལ་སོགས་དོན་དམ་པར་མེད་ཀྱང་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ཡོད་པ་དང་ངོ་། །འོན་ ཀྱང་དུས་བར་བ་མཐོང་ལམ་སྟེ་དེའི་དུས་སུ་སྦྱོར་ལམ་བྱུང་བ་འགགས་པས། དེའི་ཡོན་ཏན་ དོན་དམ་པར་མེད། ཅེས་སོགས་སྦྱར་རོ། །ཆོས་བཤེས་ནི། བྱུང་བ་ནི་སྐབས་དང་པོའི་སྦྱོར་ ལམ། ཡང་དག་པར་སྐྱེ་བའི་རྒྱུ་དང་མི་ལྡན་པ་ནི་བྱང་ཆུབ་ལ་གཞན་སྟོན་པ་སོགས། མ་ འོངས་པ་ནི་བར་ཆད་མེད་རྩེ། ཞེས་སོ། །ཐེག་ཆེན་སྦྱོར་བའི་ལམ་ཆོས་ཅན། རྣམ་དག་ ལེགས་པའི་ལམ་ཡིན་ཏེ། བདག་(གསེར་)ལྟ་སོགས་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཞི་བའམ། དོན་དམ་པར་དངོས་ པོ་འགོག་པས་(ཨཱརྱ་)ཞི་(མདོ་)སོགས་པ་རྐྱེན་དབང་ཡིན་པས་ཡ་མ་བརླ། (མདོ། ) རང་བཞིན་ སྟོང་ཉིད་(ཨཱརྱ་)ཡིན་པས་གསོག་(མདོ་)དཔྱད་མི་བཟོད་པས་(ཨཱརྱ་)སྙིང་པོ་མེད་(མདོ་)པར་ རྟོགས་པས་མྱང་འདས་པར་སྦྱོར་བས་སོ། །ཐེག་ཆེན་མཐོང་ལམ་ཆོས་ཅན། ཆོས་འདྲ། སྟོང་ ཉིད་གསར་དུ་མངོན་པར་སྒྲུབ་པ་སྟེ་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པ་ཉིད་ཀྱིས་སོ། །ཐེག་ཆེན་སྒོམ་ པའི་ལམ་ཆོས་ཅན། ཆོས་འདྲ། བདེན་པའི་རང་བཞིན་མེད་པར་མངོན་སུམ་དུ་མཐོང་ཟིན་ བསྒོམ་པར་བྱེད་པ་ཉིད་ཀྱིས་སོ། །དེ་འདྲའི་ཡུལ་དགུ་ལ་འཇུག་བྱར་འཁྲུལ་བའི་རྣམ་རྟོག་ནི་ མཚན་གཞི། སྒོམ་རྩེའི་སྤང་བྱ་གཟུང་རྟོག་དང་པོ་འཇུག་པ་གཟུང་རྟོག་ཏུ་མཚོན། རྩེ་མོའི་ སྒོམ་པའི་ལམ་གྱི་སྦྱོར་བ་ཉེར་བསྡོགས་ཀྱི་གནས་སྐབས་འདིར་སྤང་བར་བྱ་བ་ཉིད་གང་ཞིག དམིགས་ཡུལ་བྱང་པའི་འཇུག་བྱ་ལ་དམིགས་ནས་འཇུག་པར་བྱའོ་ཞེས་འཁྲུལ་བའི་བློ་དེ་ 2-353 ཡང་སྒོམ་རྩེའི་ཉེར་བསྡོགས་ཉིད་ཀྱིས་གཞོམ་བྱ་ཡིན་པས་མིང་གཞན་སྦྱོར་བའི་གནས་ སྐབས་སམ་རྣམ་པའི་ཡུལ་ཅན་གྱི་རྟོག་པ་ཞེས་ཀྱང་བྱའོ། །དེ་ལ་ཡུལ་དགུ་ཡོད་པས་རྟོག་ པའང་རྣམ་པ་དགུའོ། །གཉིས་པ་ལ། མཚམས་སྦྱར་ནི། དེ་ལྟར་སྤང་བྱ་གཟུང་རྟོག་དང་པོ་ བསྟན་ནས་སོགས་སོ། །རྩ་བ་ལ། འདི་དགུ་ལྡོག་པ་གཟུང་རྟོག་ཏུ་སྦྱར་ན། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ སེམས་མི་སྐྱེ་བ་ལ་ལྡོག་བྱར་འཁྲུལ་བའི་རྟོག་པ་ཞེས་སོགས་རེ་རེར་སྦྱར་ཏེ། ཆོས་ཉིད་ཇི་ བཞིན་དོན་མིན་དུ་རྣམ་པར་རྟོག་པ་ལ་ལྡོག་བྱར་འཁྲུལ་རྟོག་པར་དགུ་བོ་མཚན་གཞི། སྒོམ་ རྩེའི་སྤང་བྱ་གཟུང་རྟོག་གཉིས་པ་ལྡོག་པ་གཟུང་རྟོག་ཏུ་མཚོན། སྒོམ་པའི་ལམ་རྩེ་མོའི་ འཇུག་པ་བར་ཆད་མེད་ལམ་གྱི་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་རྣམས་ཀྱི་གཞོམ་བྱ་གང་ཞིག བྱང་ སེའི་ལྡོག་ཡུལ་ལ་དམིགས་ནས་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ལྡོག་བྱར་འཁྲུལ་རྟོག་ཅེས་སྐབས་འདི་ལ་སྟེ་ འདི་རུ་ཤེས་པར་བྱའོ། །དེ་ལ་མིང་གཞན་འཇུག་པའི་ཡུལ་ཅན་གྱི་རྟོག་པ་ཞེས་པར་ཡང་ སངས་རྒྱས་བཞེད་དོ་ཞེས་སྦྱར་རོ། །ཨཱརྱ་སོགས། ཀུན་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་མ
【現代漢語翻譯】 雖然修道之功德，如離煩惱（黃金）等，勝義中無，然世俗中有。然中間之時為見道，彼時加行道已滅。故彼之功德勝義中無。如是等應加之。法友者，生起者，謂最初之加行道。不具足正生之因者，謂于菩提示他等。未來者，謂無間頂。如是說。大乘加行道，是清凈妙道。以我（黃金）見等顛倒寂滅，或勝義中事物止息故（聖者），寂（經）等是因緣所致，故不穩固。（經）自性空性（聖者）故，積聚（經）觀察不能忍受（聖者）故，知無（經）實性故，與涅槃相合故。大乘見道者，法相似。新顯空性之證成，謂以現證故。大乘修道者，法相似。已現見無諦實自性，而修習之故。如是於九境，于趣入之境，錯認為應入之分別念為體性。修頂之所斷，初能取分別念，于趣入能取中攝。頂之修道之加行近分位，此處所應斷者，緣所緣菩提之應入境，而誤以為應入之心，亦為修頂之近分所摧伏，故亦名加行位，或名有境之分別念。彼有九境故，分別念亦有九種。第二，連線者，如是顯示所斷初能取分別念已等。根本者，此九若反轉為所取，則于不生菩提心，錯認為應轉之分別念等，一一應加之。于如實法性，分別不作意，錯認為應轉之分別念，此九為體性。修頂之所斷，第二能取，于應轉能取中攝。修道頂之趣入，無間道之心與心所之所治品，緣菩薩之應轉境，於世俗中錯認為應轉之分別念，於此處應知。彼亦名趣入之有境分別念，如是佛所許。聖者等，總菩提心不 Although the merits of the path of meditation, such as being free from afflictions (gold), are not truly existent in the ultimate sense, they do exist conventionally. However, the intermediate time is the path of seeing, and at that time, the path of joining has ceased. Therefore, its merits do not exist in the ultimate sense. Such things should be added. A Dharma friend is the arising of the first path of joining. Not possessing the cause of correct arising means pointing to others for enlightenment, etc. The future is the peak of no obstruction. So it is said. The Mahayana path of joining is a pure and excellent path. Because the perverted views such as self (gold) are pacified, or because things cease in the ultimate sense (Arya), peace (Sutra), etc., are due to conditions, so it is not stable. (Sutra) Because it is emptiness by nature (Arya), accumulating (Sutra) and examining are unbearable (Arya), so realizing that there is no (Sutra) essence, it is combined with Nirvana. The Mahayana path of seeing is similar to Dharma. The proof of newly manifested emptiness is through direct realization. The Mahayana path of meditation is similar to Dharma. Because one has already directly seen the absence of true nature and meditates on it. Such a conceptual thought that mistakes the nine objects as objects to be entered is the basis. The first grasping thought to be abandoned at the peak of meditation is represented by the grasping thought of entering. Whatever is to be abandoned at this stage of the approximation of the path of meditation at the peak, the mind that mistakes the object of focus, the object to be entered of enlightenment, as the object to be entered, is also subdued by the approximation of the peak of meditation, so it is also called the stage of joining, or the conceptual thought with an object. Because there are nine objects, there are also nine kinds of conceptual thoughts. Secondly, the connection is like this, showing the first grasping thought to be abandoned, etc. In the root text, if these nine are reversed to be grasped, then the conceptual thought that mistakes not generating the mind of enlightenment as something to be reversed, etc., should be added one by one. The conceptual thought that mistakes not attending to the nature of reality as something to be reversed, these nine are the basis. The second grasping thought to be abandoned at the peak of meditation is represented by the grasping thought of reversing. Whatever is to be subdued by the mind and mental factors of the path of no obstruction, which is the entry of the peak of the path of meditation, the conceptual thought that mistakes the object to be reversed of the Bodhisattva as something to be reversed in the conventional sense, should be known here. It is also called the conceptual thought with the object of entering, as approved by the Buddha. Arya, etc., the total mind of enlightenment does not
【English Translation】 Although the merits of the path of meditation, such as being free from afflictions (gold), are not truly existent in the ultimate sense, they do exist conventionally. However, the intermediate time is the path of seeing, and at that time, the path of joining has ceased. Therefore, its merits do not exist in the ultimate sense. Such things should be added. A Dharma friend is the arising of the first path of joining. Not possessing the cause of correct arising means pointing to others for enlightenment, etc. The future is the peak of no obstruction. So it is said. The Mahayana path of joining is a pure and excellent path. Because the perverted views such as self (gold) are pacified, or because things cease in the ultimate sense (Arya), peace (Sutra), etc., are due to conditions, so it is not stable. (Sutra) Because it is emptiness by nature (Arya), accumulating (Sutra) and examining are unbearable (Arya), so realizing that there is no (Sutra) essence, it is combined with Nirvana. The Mahayana path of seeing is similar to Dharma. The proof of newly manifested emptiness is through direct realization. The Mahayana path of meditation is similar to Dharma. Because one has already directly seen the absence of true nature and meditates on it. Such a conceptual thought that mistakes the nine objects as objects to be entered is the basis. The first grasping thought to be abandoned at the peak of meditation is represented by the grasping thought of entering. Whatever is to be abandoned at this stage of the approximation of the path of meditation at the peak, the mind that mistakes the object of focus, the object to be entered of enlightenment, as the object to be entered, is also subdued by the approximation of the peak of meditation, so it is also called the stage of joining, or the conceptual thought with an object. Because there are nine objects, there are also nine kinds of conceptual thoughts. Secondly, the connection is like this, showing the first grasping thought to be abandoned, etc. In the root text, if these nine are reversed to be grasped, then the conceptual thought that mistakes not generating the mind of enlightenment as something to be reversed, etc., should be added one by one. The conceptual thought that mistakes not attending to the nature of reality as something to be reversed, these nine are the basis. The second grasping thought to be abandoned at the peak of meditation is represented by the grasping thought of reversing. Whatever is to be subdued by the mind and mental factors of the path of no obstruction, which is the entry of the peak of the path of meditation, the conceptual thought that mistakes the object to be reversed of the Bodhisattva as something to be reversed in the conventional sense, should be known here. It is also called the conceptual thought with the object of entering, as approved by the Buddha. Arya, etc., the total mind of enlightenment does not
ི་སྐྱེ་བའི་རྣམ་ རྟོག་ཅེས་ནས་བསྒོམ་པའི་རྣམ་རྟོག་སོགས་དང་བསྒོམ་མི་བསྒོམ་དེ་དག་ལས་ནི་བཟློག་པ་ བསྒོམ་པ་མིན་བསྒོམ་མིན་ཡང་མིན་པའི་རྣམ་རྟོག ཅེས་སོགས་གཞུང་བཞིན་ཏེ་སློབ་དཔོན་ ཡང་དེར་གསལ་ལོ། །(མཐའི་རྣམ་རྟོག་པ་ཞེས་པ་མཐའི་གསལ་བྱེད་ཡིན་པས་གོང་མ་ཀུན་ལ་སྦྱར་རྒྱུ་ཡིན་པར་ངེས་སོ། ། དེས་ན་ལྡོག་པ་གཟུང་རྟོག་ཏུ་མི་གསལ་ལོ། ། ) འགྲེལ་པ་ལ། ཡུལ་ལ་སྦྱར་ན། ཉན་ཐོས་ཚོགས་ལམ་པ་ ཆོས་ཅན། རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་བསྐྱེད་དེ་མི་སྐྱེ་བ་སྟེ་ད་ལྟ་རང་རྒྱུད་ལ་མ་སྐྱེས་པ་ ཡིན་ཏེ། ཐེག་ཆེན་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་དང་ཐབས་མཁས་སོགས་དང་བྲལ་བས་སོ། ། (གསེར་ནི་བྲལ་བས་ཡང་དག་པའི་གདམས་ངག་བརྟེན་པ་དང་དད་པ་སོགས་མེད་པའི་ཕྱིར། ཞེས་སོ། ། ) སེམས་དང་པོ་ བསྐྱེད་པ་ནས་ཉེ་བར་བཟུང་སྟེ། ཞེས་སོ། །ཆོས་ཅན་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སྙིང་པོ་(ཉིད་རབ་ ཏུ་གཅེས་པས་སྟེ་གསེར་)མངོན་སུམ་དུ་བྱའོ་ཞེས་ཡིད་ལ་མི་བྱེད་དེ། གཞན་དོན་དུ་སངས་རྒྱས་ལ་ 2-354 དམིགས་པའི་འཁོར་(གསེར་)གསུམ་རྣམ་དག་གི་བསོད་ནམས་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པ་རང་ རྒྱུད་ལ་མེད་པས་སོ། །བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སྙིང་པོ་ལ་འདུག་གི་བར་(དག་ལྡན་དུ་སྦྱར་)དུ་ཡུམ་ལ་སྤྱད་ པར་བྱའོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །ཉན་ཐོས་སྦྱོར་ལམ་པ་དབང་རྣོན་ཆོས་ཅན། ཉན་ཐོས་དེའི་ ཐེག་པའི་འབྲས་བུ་ལ་རེ་ཞིང་ཡིད་ལ་བྱེད་དེ། གནས་སྐབས་ཉན་ཐོས་ཀྱི་རིགས་ཅན་དུ་ངེས་ པ་ཉིད་ཀྱི་སྦྱོར་ལམ་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཡིད་ལ་བྱེད་པ་གཞན་གྱི་(རད་ཀིར་ཡང་འདི་གཅིག་ཏུ་བགྲང་)གོ་ སྐབས་མི་འབྱེད་པས་(ཨཱརྱ་)ཡུམ་ལ་སྤྱད། ཅེས་སོ། །རང་རྒྱལ་སྦྱོར་ལམ་པ་དབང་རྣོན་ཆོས་ ཅན། རང་རྒྱལ་དེའི་ཐེག་འབྲས་མངོན་དུ་བྱེད་དེ། གནས་སྐབས་(རད་ཀིར་འདི་གཅིག་ཏུ་བགྲང་) རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་རིགས་ཅན་དུ་ངེས་པ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་རོ། །(འདི་ཆོས་བཤེས་སུ་འཕྲོས་ཅུང་ཟད་ལྟོས། ) མདོ་སྔ་མ་དེ་ཉིད་དོ། །ཉན་ཐོས་མཐོང་ལམ་པ་དབང་རྟུལ་ཆོས་ཅན། ཡང་དག་རྫོགས་ཆུབ་ ཁོ་ན་ཐོབ་བྱར་ཡིད་ལ་མི་བྱེད་དེ། གཞན་དོན་དུ་ཡུམ་སྒྲུབ་ཀྱང་སློབ་པ་མེད་པས་སོ། །རྣམ་ མཁྱེན་ཉིད་ཡིད་ལ་བྱ་བ་མི་འདོར་བས་ཡུམ་ལ་སྤྱད། ཅེས་སོགས་སོ། །ཉན་ཐོས་སྒོམ་ལམ་ པ་དབང་རྟུལ་ཆོས་ཅན། ཐེག་དམན་བྱང་ཆུབ་ཐོབ་ཆེད་དུ་བསྒོམ་པ་ཡིན་ཏེ། གཟུང་བ་ སོགས་སུ་(གསེར་)དམིགས་པ་དང་བཅས་པ་ཉིད་ཀྱིས་བསྒོམ་པའི་དམན་པའི་སློབ་ལམ་ཡིན་ པས་སོ། །ཡུམ་བསྒོམས་པས་རྣམ་མཁྱེན་ཐོབ་བམ། ཞེས་སོ། །ཉན་ཐོས་དགྲ་བཅོམ་ཆོས་ ཅན། ད་དུང་ཐེག་དམན་བྱང་ཆུབ་ཐོབ་ཆེད་དུ་བསྒོམ་པ་མེད་དེ། ད་ཕྱིས་དེ་ཐོབ་བྱར་ དམིགས་པ་མེད་པ་ཉིད་ཀྱིས་སོ། །ཡང་ན་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་དོན་དུ་ཆོས་ཉིད་སྤྲོས་ བྲལ་བསྒོམ་པ་མེད་ད
【現代漢語翻譯】 『生起的分別』，如修習的分別等，與修不修習相違，即非修習亦非不修習的分別等等，如經文所說，論師也在那裡闡明。（所謂的『邊的分別』是邊的顯現，因此確定要與前面所有內容結合。 因此，在遮返中，執取分別不明顯。）釋文中，結合所緣境而言，聲聞乘資糧道者，不生起圓滿菩提心，即現在自相續中未生起，因為遠離大乘善知識和方便等。（如同黃金因分離而缺乏正確的口訣依止和信心等。）從最初發心開始攝持，等等。法，圓滿菩提的精華（自身非常珍視，如同黃金），不會顯現，即不會作意，因為爲了他人的利益，緣于佛陀的三輪清凈的殊勝福德在自相續中沒有。在菩提精華的處所之間（與清凈結合），應當受用佛母。等等。聲聞乘加行道者，利根者，希求並作意聲聞乘的果位，因為暫時是決定為聲聞種姓的加行道者。不開啟作意其他的機會（阿雅），受用佛母。等等。獨覺乘加行道者，利根者，顯現獨覺乘的果位，因為暫時（拉德基爾將此算作一個）是決定為獨覺種姓的緣故。（關於此，請稍微參考法友。）與之前的經相同。聲聞乘見道者，鈍根者，不作意唯有圓滿正覺是所要獲得的，因為爲了他人的利益而修持佛母，但沒有學道。因為不捨棄作意一切智智，所以受用佛母。等等。聲聞乘修道者，鈍根者，爲了獲得小乘菩提而修習，因為是與所取等（如同黃金）的對境相結合的修習的下劣學道。修習佛母能獲得一切智智嗎？等等。聲聞乘阿羅漢，不再爲了獲得小乘菩提而修習，因為現在不再以獲得它為目標。或者，爲了所有眾生的利益，不再修習法性離戲。
【English Translation】 'The arising of conceptualization,' such as the conceptualization of practice, etc., is contrary to practicing or not practicing, that is, the conceptualization of neither practicing nor not practicing, etc., as stated in the scripture, and the teacher also clarifies it there. (The so-called 'conceptualization of the extreme' is the manifestation of the extreme, so it is certain that it should be combined with all the previous content. Therefore, in the reversal, the grasping conceptualization is not obvious.) In the commentary, in terms of combining with the object, the Shravaka on the path of accumulation does not generate the perfect Bodhicitta, that is, it has not arisen in his own mindstream, because he is separated from the Mahayana virtuous friend and skillful means, etc. (Like gold, it is separated and lacks the correct oral instructions, reliance, and faith, etc.) From the beginning of generating the mind, he is held, etc. The Dharma, the essence of perfect Bodhi (cherished very much, like gold), will not manifest, that is, he will not pay attention, because for the benefit of others, the special merit of the three wheels of purity focused on the Buddha is not in his own mindstream. In the place of the essence of Bodhi (combined with purity), one should enjoy the Mother. etc. The Shravaka on the path of preparation, the sharp-witted one, hopes for and pays attention to the fruit of the Shravaka vehicle, because he is temporarily a Shravaka on the path of preparation who is determined to be of the Shravaka lineage. Not opening the opportunity to pay attention to others (Arya), he enjoys the Mother. etc. The Pratyekabuddha on the path of preparation, the sharp-witted one, manifests the fruit of the Pratyekabuddha vehicle, because temporarily (Radkir counts this as one) he is determined to be of the Pratyekabuddha lineage. (Regarding this, please refer to the Dharma friend a little.) The same as the previous sutra. The Shravaka on the path of seeing, the dull-witted one, does not pay attention to only perfect enlightenment as what is to be obtained, because he practices the Mother for the benefit of others, but there is no path of learning. Because he does not abandon paying attention to omniscience, he enjoys the Mother. etc. The Shravaka on the path of meditation, the dull-witted one, practices in order to obtain the Hinayana Bodhi, because it is the inferior path of learning of practice combined with the object of grasping, etc. (like gold). Can one obtain omniscience by practicing the Mother? etc. The Shravaka Arhat no longer practices in order to obtain the Hinayana Bodhi, because he no longer aims to obtain it. Or, for the benefit of all sentient beings, he no longer practices the non-elaboration of the nature of reality.
ེ། ཆོས་ཀྱི་བདག་ཀུན་མེད་པར་དམིགས་པ་མེད་པས་སོ། །མ་བསྒོམས་ པས་སམ། ཞེས་(མདོ་དངོས་)སོ། །དམན་ལམ་ཆོས་ཅན། གཞན་དོན་དུ་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་ལམ་ བསྒོམ་པར་ཡང་མེད། རང་དོན་དུ་མཚན་མར་གཟུང་སྟེ་བསྒོམ་པ་མེད་པ་ཡང་མ་ཡིན་ཏེ། ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་ཀུན་ལ་དམིགས་པར་ཡང་མེད་མི་རྟག་སོགས་སུ་མི་དམིགས་པར་ཡང་ 2-355 མེད་པའི་ལམ་ཡིན་པས་སོ། །སྔ་མ་གཉིས་སོ་སོ་ལ་རྟོག་པ། འདི་བསྡོམས་པ་ལ་རྟོག་པའོ། ། ཞེས་བཅོམ་རལ་ལོ། །བསྒོམས་ཀྱང་བསྒོམས་ལ་མ་བསྒོམས་ཀྱང་མ་བསྒོམས་སམ། ཞེས་ དང་། བསྒོམས་པ་ཡང་མ་ལགས་མ་བསྒོམས་པ་ཡང་མ་ལགས་པས་སམ། ཞེས་སོ། །འོན་ ཀྱང་འདི་དག་ལྡོག་པ་གཟུང་རྟོག་ཏུ་མི་སྣང་སྟེ། ཨཱརྱ་ལྟར་དེ་དང་དེར་རྣམ་པར་རྟོག་པ་ཉིད་ དུ་སྦྱར་ན་ལེགས་ལ་བསྒོམ་མི་བསྒོམ་སོགས་ནི། དམིགས་བཅས་སུ་བསྒོམས་པས་འཚང་ རྒྱའམ་སྙམ་པ་དང་དེ་དམིགས་མེད་དུ་བསྒོམས་པས་འཚང་རྒྱའམ་སྙམ་པ་དང་དེ་གཉིས་ གང་ཡང་མིན་པར་བསྒོམས་པས་འཚང་རྒྱའམ་སྙམ་པའི་རྟོག་པར་སློབ་དཔོན་དགོངས་ལ་ གྲངས་ཡང་དེ་དག་ལས་བཟློག་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། བསྒོམས་མ་བསྒོམས་དེ་དག་ལས་བཟློག་ པ་དེ་གཉིས་ཀས་འཚང་རྒྱའམ་གཉིས་མིན་གྱི་འཚང་རྒྱའམ་སྙམ་པའི་རྟོག་པར་མདོར་ བཤད་པ་ཁོ་ན་ལྟར་ལེགས་ཤིང་བུདྡྷ་ཤྲཱིས་ཀྱང་ངོ་། །(ཨཱརྱའི་སློབ་དཔོན་ལྟར་གསལ་ལོ། ། ) ཉན་ཐོས་ པ་འགའ་ཆོས་ཅན། (མདོ། )དེ་བཞིན་ཉིད་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་གྱི་དོན་མ་ཡིན་པར་འཛིན་ཏེ། གཟུང་ བ་ལ་སོགས་བདེན་པར་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཏུ་མངོན་པར་ཞེན་པས་སོ། །དེ་རྣམས་བྱང་སའི་ལྡོག་ ཡུལ་ཡིན་ཏེ། བྱང་སའི་དོར་བྱ་ཡིན་པས་སོ། །ཞེས་ཀྱང་ངོ་། །དེ་འདྲའི་ཡུལ་དགུ་ཉིད་ལ་ ལྡོག་བྱར་གཟུང་བའི་རྣམ་རྟོག་ནི། གཟུང་རྟོག་གཉིས་པ་ལྡོག་(གསེར་)པ་གཟུང་རྟོག་སྟེ། སྒོམ་ པའི་ལམ་གྱི་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་འཇུག་པ་བར་ཆད་མེད་ལམ་གྱི་གནས་སྐབས་དེ་ན་སྤང་ བར་བྱ་བ་ཉིད་ཀྱིས་སོ། །དེ་ལ་འཇུག་པའི་གནས་སྐབས་ཀྱི་ཡུལ་ཅན་གྱི་རྟོག་པ་ཞེས་གཉེན་ པོའི་མིང་གིས་བཏགས་པ་ཡུལ་གྱི་དབྱེ་བས་རྣམ་པ་དགུའོ། ། གཉིས་པ་ལ། བོད་རྣམས་ནི། རྫས་འཛིན་བཏགས་འཛིན། ཞེས་ཏེ། ལུས་རྣམ་བཞག་ཏུ་ གསེར་གྱིས་བཤད་སྣང་ཞིང་གཉེན་ཚོགས་སུ་སློབ་དཔོན་གྱིས་ཀྱང་ངོ་། །ཨཱརྱས། འཕགས་ པའི་གང་ཟག་བཏགས་པ་ལ་བརྟེན་པའི་རྟོག་པ། བཏགས་པའི་རྒྱུ་མཚན་ལ་བརྟེན་པའི་ 2-356 རྟོག་པ། ཞེས་གཉེན་ཚོགས་སུ་བཤད་དོ། །རྫས་འཛིན་ནི། གཞུང་དང་མ་འགྲིག་སྟེ་སེམས་ ཅན་བཏགས་པའི་རྟོག་པ་ཞེས་སོགས་སོ། །འདི་སྐྱེ་འཕགས་གཉིས་ཀ་ལ་རྟོག་པ། འོག་ མ་དེའི་རྒྱུ་མཚན་ལ་བརྟེན་པའི་རྟོག་པར། བུདྡྷ་ཤྲཱིས་དོན་བཤད་པ་ལྟར་མདོའི་དོན་དུ་རུང་ བས། གང་ཟག་བཏགས་པའི་རྟོག་པ། བཏགས་པའི་རྒྱུ་མཚན་གྱི་རྟོག་པ་གཉིས
【現代漢語翻譯】 問：因為對法的無我一無所緣嗎？還是因為沒有修習？（出自《經部》原文）。 答：小乘道，就其法性而言，既不為利他而修習遍智道，也不是爲了自利而執著相狀去修習。因為它是對一切法無我有所緣，又不對無常等有所緣的道。前兩者是各自的分別，而這是總合的分別。如至尊者所說。 問：修習了也像沒修習，沒修習也像沒修習嗎？ 答：是因為既不是修習了，也不是沒修習嗎？ 然而，這些似乎不是能取分別，如果像阿阇黎（梵文：Ārya，聖者）那樣，將它們與彼等分別結合起來會更好。至於修不修習等，是思忖著以有相的方式修習是否能成佛，或者思忖著以無相的方式修習是否能成佛，或者思忖著以非二者的方式修習是否能成佛的分別。阿阇黎的意圖是，數量也是從那些分別中反過來的兩種，即從修習與未修習中反過來的那兩種，思忖著以二者或非二者是否能成佛的分別，像簡要說明的那樣更好，布達室利（梵文：Buddhaśrī）也是如此。（如阿阇黎的論述般清晰）。 有些聲聞乘行者，就其法性而言，（如《經部》所說）執持如實性不如實，因為對所取等顛倒顯現為真實而執著。那些是菩薩地的所破之境，因為是菩薩地的應捨棄之物。也是如此。 對於那樣的九種境，執持為所破之境的分別念，是第二種能取分別，即能取分別。因為在修道之心的心與心所進入無間道位時，是應斷除的。因此，以對境的分類而安立為對治之名的，有九種。 第二，藏人說是『實事執』和『假立執』。在《身差別論》中，格西（藏文：དགེ་བཤེས།）以黃金來解釋顯現，在《親友書》中，阿阇黎也是如此。 阿阇黎說：『依于假立之士夫的分別，依于假立之理由的分別』。在《親友書》中這樣解釋。 實事執與經論不符，如執著有情是假立的分別等等。這是生起聖者二者的分別。對於下面的依于理由的分別，如布達室利解釋意義那樣，符合經部的意義，即士夫假立的分別，假立理由的分別這兩種。
【English Translation】 Question: Is it because there is no object of focus on the absence of self in phenomena? Or is it because of not practicing? (From the actual Sutra). Answer: The Hinayana path, by its nature, does not cultivate the path of omniscience for the sake of others, nor does it cultivate by grasping at characteristics for the sake of oneself. It is not that it does not cultivate, because it is a path that does not focus on the absence of self in all phenomena, nor does it focus on impermanence, etc. The first two are separate thoughts, while this is a combination of thoughts. As said by the Venerable One. Question: Is it like practicing and not practicing, or like not practicing and not practicing? Answer: Is it because it is neither practicing nor not practicing? However, these do not seem to be grasping thoughts. It would be better to combine them with those thoughts, as Ārya (Sanskrit: Ārya, Noble One) did. As for practicing or not practicing, it is the thought of whether one can attain Buddhahood by practicing with focus, or whether one can attain Buddhahood by practicing without focus, or whether one can attain Buddhahood by practicing in a way that is neither of the two. The teacher's intention is that the numbers are also the two that are reversed from those thoughts, that is, the two that are reversed from practicing and not practicing, the thought of whether one can attain Buddhahood by either or neither, as explained briefly, and so does Buddhaśrī. (As clear as Ārya's explanation). Some Śrāvakayāna practitioners, by their nature, (as the Sutra says) hold onto suchness as not being suchness, because they cling to what is grasped, etc., as appearing falsely as true. Those are the objects to be refuted in the Bodhisattva grounds, because they are what should be abandoned in the Bodhisattva grounds. It is also so. For those nine kinds of objects, the thought of holding them as objects to be refuted is the second grasping thought, that is, the grasping thought. Because when the mind and mental factors of the path of cultivation enter the state of the uninterrupted path, they are to be abandoned. Therefore, the nine types are named as antidotes by the classification of objects. Secondly, Tibetans say 'substance-grasping' and 'imputation-grasping'. In the 'Body Differentiation Treatise', Geshe (Tibetan: དགེ་བཤེས།) explains the appearance with gold, and the teacher also does so in the 'Friendly Epistle'. Ārya says: 'The thought based on the imputed person, the thought based on the reason for imputation'. This is explained in the 'Friendly Epistle'. Substance-grasping does not agree with the scriptures, such as the thought of imputing sentient beings, etc. This is the thought of both arising and noble ones. For the following thought based on reason, as Buddhaśrī explained the meaning, it is in accordance with the meaning of the Sutra, that is, the thought of imputing a person, the two thoughts of the reason for imputation.
་ལས། དང་ པོ་ལ། མཚམས་སྦྱར་ནི། དེ་ལྟར་གཟུང་རྟོག་གཉིས་པ་སོགས་སོ། །རྩ་བ་ལ། སྐྱེ་འཕགས་ སམ་དེའི་རྟོགས་པའི་ཆོས་ལ་དམིགས་ནས་བཏགས་པ་ཙམ་དུ་འཁྲུལ་བའི་རྟོག་པ་དགུ་ མཚན་གཞི། སྒོམ་རྩེའི་སྤང་བྱ་སེམས་ཅན་བཏགས་པ་ལ་བརྟེན་པའི་རྟོག་པར་མཚོན། སྒོམ་རྩེའི་ཉེར་བསྡོགས་ཀྱི་གཞོམ་བྱ་གང་ཞིག སེམས་ཅན་རྣམས་གང་ཟག་ལ་དམིགས་ ནས་བཏགས་པ་ཙམ་དུ་འཁྲུལ་བའི་རྟོག་པའོ། །ཨཱརྱས། གཉེན་ཚོགས་ཀྱི་སྐབས་སུ་མིང་ འདོགས་ལྟར་ན། འཕགས་པའི་གང་ཟག་བཏགས་པ་ཙམ་མོ་ཞེས་འཁྲུལ་རྟོག་དགུ་མཚན་ གཞི། དེའི་སྤང་བྱ་འཕགས་པའི་གང་ཟག་བཏགས་པ་ལ་བརྟེན་པའི་རྟོག་པར་མཚོན་ཞེས་ སོགས་སོ། །དེ་ལ་རྟོག་པའི་སྤྱོད་ཡུལ་ནི་དགུ་སྟེ། དེ་ལ་རྟོག་པའང་དགུའོ། །དེས་ན་སེམས་ ཅན་རྣམས་བདག་སོགས་བཏགས་པ་ཙམ་དུ་འཛིན་པའམ་འཕགས་པའི་གང་ཟག་བཏགས་ པ་ཙམ་མོ་ཞེས་འཛིན་པའི་རྟོག་པ་དང་། སེམས་ཅན་དུ་གདགས་པ་དམིགས་སུ་ཡོད་དམ་མ་ ལགས་སོ། །རབ་འབྱོར། སེམས་ཅན་དམིགས་སུ་མེད་ན་སེམས་ཅན་དམྱལ་བར་ཇི་ལྟར་ གདགས་པར་བྱ། བྱོལ་སོང་ཡི་དྭགས་ལྷ་མི་རྒྱུན་ཞུགས། ནས། སངས་རྒྱས་ཀྱི་བར་དུའོ། ། གཟུགས་སོགས་ཆོས་སུ་བཏགས་པ་ཙམ་དུ་འཛིན་པའི་བྱང་སེ་བཏགས་པ་ཙམ་དུ་འཛིན་ རྟོག་དང་། བྱང་ཆེན་ཡུམ་ལ་སྤྱོད་པས་གདགས་སུ་མེད་པའི་ཆོས་ཐམས་ཅད་ལ་བསླབ་པར་ བྱའོ། །གསོལ་བ། འོ་ན་དེས་གཟུགས་ལ་བསླབ་པ་དང་། ཞེས་ནས། རྣམ་མཁྱེན་གྱི་བར་ལ་ བསླབ་པར་བགྱི། བཀའ་སྩལ་པ། གཟུགས་ལ་འབྲི་བ་དང་བསྣན་པ་མེད་པར་བསླབ་པར་ 2-357 བྱའོ། །ནས། རྣམ་མཁྱེན་བར་རོ། །གཏན་མེད་ཀྱི་སྟོང་ཉིད་མིན་པའི་མཁྱེན་གསུམ་བཏགས་ པ་ཙམ་རྟོག་དང་། འདུ་བྱེད་རྣམས་མངོན་པར་འདུ་བྱ་བ་མེད་པ་ལ་བསྒོམ་པ་ལ་བསླབ་པར་ བྱའོ། །སོགས་ནས། རྣམ་མཁྱེན་ཉིད་ཀྱི་(མདོ་)བར་དུ་མི་དམིགས་པའི་ཚུལ་གྱིས་བསྒོམ་པར་ བྱའོ། །ཞེས་སོ། །མི་རྟག་སོགས་ཆོས་ལ་ཆགས་པའི་ཐེག་དམན་འཕགས་པ་བཏགས་པ་ ཙམ་རྟོག་དང་། དམིགས་པ་ཡང་མི་ཆགས་མི་དམིགས་པ་ཡང་མི་ཆགས། སོགས་སོ། །ཇི་ ལྟའམ་(སློབ་དཔོན་)ཇི་སྙེད་ཀྱི་ཆོས་(རད་ཀིར་)རབ་ཏུ་འབྱེད་པའི་འཕགས་པ་བཏགས་པ་ཙམ་ རྟོག་དང་། ཇི་ལྟར་དམིགས་པར་འགྱུར་བ་དེ་ལྟར་ཆོས་རྣམ་པར་མི་འབྱེད་དོ། །ཞེས་སོགས་ སོ། །བྱང་ཆུབ་བདེན་པའི་དངོས་པོར་གྱུར་པའི་ཆེད་དུ་ལམ་སྒོམ་པར་བྱེད་པའི་འཕགས་པ་ བཏགས་པ་ཙམ་རྟོག་དང་། བྱང་ཆེན་གཟུགས་ཀྱི་དོན་དུ་ཡུམ་ལ་མི་སྤྱོད་དོ། །ཞེས་སོགས་ སོ། །གཞན་དོན་དུ་ཐེག་པ་གསུམ་གྱི་ངེས་པར་འབྱུང་བའི་འཕགས་པ་བཏགས་རྟོག་དང་། འོ་ན་ཐེག་པ་གསུམ་པོ་འདི་དག་རྣམ་པར་དགོད་པར་འགྱུར། ཞེས་སོགས་སོ། །དེ་པ་(མདོ་ དོན་རད་ཀིར་དངོས་དག་ལྡན་སོགས་དངོས། )སྤྲུལ་བ་ལྟ་བུ་ཡིན་ན་སེམས་ཅན་བསོད་ནམས་འ
【現代漢語翻譯】 第一，關於連線：就像這樣，抓住能取和所取二者等等。根本是：對於聲聞或緣覺，或者以他們的證悟之法為目標，誤以為只是假立的九種分別念，例如：以觀修頂點的所斷，譬喻執著于假立的眾生。觀修頂點的加行道所斷是什麼？是眾生以補特伽羅為目標，誤以為只是假立的分別念。阿雅（聖者）：就像親友聚會時命名一樣，誤以為聖者的補特伽羅只是假立的九種分別念，例如：以其所斷，譬喻執著于假立的聖者補特伽羅等等。因此，分別唸的行境有九種，因此，分別念也有九種。因此，眾生執著於我等只是假立，或者執著于聖者的補特伽羅只是假立的分別念，以及，安立眾生為目標是有還是沒有呢？ 善現：如果眾生沒有目標，那麼眾生如何安立在地獄中？乃至旁生、餓鬼、天人、常住果，直到佛陀。執著於色等法只是假立的菩薩，執著于只是假立的分別念，以及，大菩薩因為行於般若波羅蜜多，所以應當學習無法安立的一切法。請問：那麼，他學習色，乃至學習一切相智。佛說：應當學習色不增不減，乃至一切相智。不是斷滅空性的三智，執著于只是假立的分別念，以及，應當學習觀修諸行沒有顯現的造作。等等，乃至以不緣的方式觀修一切相智本身（經）。就像這樣。對於執著于無常等法的聲聞，聖者只是假立的分別念，以及，目標也不執著，不緣也不執著。等等。如何或者（論師）有多少法（樂基）完全辨別的聖者，只是假立的分別念，以及，如何成為目標，那樣也不辨別諸法。等等。爲了菩提成為真實的實有，而修道的聖者，只是假立的分別念，以及，大菩薩爲了色的意義而不行於般若波羅蜜多。等等。爲了他者之義，三乘的決定生起的聖者，只是假立的分別念，以及，那麼這三乘將如何分別呢？等等。如果是如幻化一般的（經義樂基真實等實有），那麼眾生福德會……
【English Translation】 Firstly, regarding the connection: Just like that, grasping the grasper and the grasped, and so on. The root is: For the Shravakas or Pratyekabuddhas, or aiming at their Dharma of realization, the nine kinds of conceptualizations that mistakenly believe they are merely nominal, for example: with the object of abandonment at the peak of meditation, exemplifying the conceptualization that relies on the imputation of sentient beings. What is abandoned by the approximation of the peak of meditation? It is the conceptualization that sentient beings, aiming at the person, mistakenly believe is merely nominal. Arya (Noble One): Just like naming during a gathering of relatives, mistakenly believing that the person of the Noble One is merely nominal, the nine kinds of conceptualizations, for example: with its object of abandonment, exemplifying the conceptualization that relies on the imputation of the Noble One, and so on. Therefore, the objects of conceptualization are nine, therefore, there are also nine conceptualizations. Therefore, sentient beings grasping at self and so on as merely nominal, or the conceptualization of grasping at the person of the Noble One as merely nominal, and, is there or is there not an object to be established as a sentient being? Subhuti: If there is no object for sentient beings, then how are sentient beings established in hell? Even as animals, hungry ghosts, gods, humans, stream-enterers, up to Buddhas. Bodhisattvas who grasp at form and other dharmas as merely nominal, the conceptualization of grasping at merely nominal, and, great Bodhisattvas, because they practice Prajnaparamita, should learn all dharmas that cannot be established. Question: Then, does he learn form, and so on, up to omniscient wisdom? The Buddha said: One should learn form without increase or decrease, and so on, up to omniscient wisdom. The three wisdoms that are not nihilistic emptiness, the conceptualization of grasping at merely nominal, and, one should learn to meditate on the aggregates without manifest aggregation. And so on, up to the (sutra) itself of omniscient wisdom, one should meditate in a way that does not perceive. Like that. For the Hinayana noble ones who are attached to dharmas such as impermanence, the noble one is merely a nominal conceptualization, and, the object is also not attached, and the non-object is also not attached. And so on. How or (teacher) how many dharmas (Radkir) the noble one who completely distinguishes, is merely a nominal conceptualization, and, how does it become an object, in that way one does not distinguish dharmas. And so on. The noble one who cultivates the path for the sake of Bodhi becoming a true entity, is merely a nominal conceptualization, and, the great Bodhisattva does not practice Prajnaparamita for the sake of the meaning of form. And so on. For the sake of others, the noble one who is certain to arise from the three vehicles, is a nominal conceptualization, and, then how will these three vehicles be distinguished? And so on. If it is like an illusion (Sutra meaning Radkir real etc. real), then sentient beings' merit will...
ཚལ་བ་ དང་མྱང་འདས་དོན་གཉེར་གྱིས་ཕུལ་བའི་ཡོན་ནི་དག་པ་མ་ཡིན་པ་སྟེ་སངས་རྒྱས་མ་ཐོབ་ བར་དུ་མི་ཟད་པར་ཇི་ལྟར་འགྱུར་སྙམ་པའི་འཕགས་པ་བཏགས་རྟོག་དང་། སྤྲུལ་བ་དང་དེ་ པ་ལ་ཁྱད་མ་མཆིས་ན་སེམས་ཅན་བསོད་ནམས་འཚལ་བ་དང་མྱང་འདས་དོན་གཉེར་གྱིས་ དེ་པ་ལ་ཡོན་ཕུལ་ན་སེམས་ཅན་དེ་དག་ལྷག་མེད་དུ་མ་འདས་བར་དུ་བས་པར་མི་འགྱུར། ཞེས་སོགས་སོ། །སྦྱིན་སོགས་ཀྱི་སྤྱོད་པ་འཁོར་གསུམ་དུ་རྟོག་པས་འཁྲུགས་པའི་འཕགས་ པ་བཏགས་པ་ཙམ་མོ་ཞེས་འཛིན་རྟོག་ཏེ། འདི་ནི་སྦྱིན་ཕར་རོ། །འདི་ནི་དེའི་ཆོས་ཉིད་ཅེས་ རྣམ་པར་དཀྲུགས་པར་མི་བྱའོ། །སོགས། རྣམ་མཁྱེན་བར་རོ། །དེ་ལྟར་འཛིན་པར་བྱེད་པའི་ རྟོག་པ་དེ་རྣམས་འཛིན་རྟོག་དང་པོ་གང་ཟག་བཏགས་པར་འཛིན་པའི་རྟོག་པར་ཤེས་པར་ 2-358 བྱའོ། །ཞེས་བསྒྲགས་པ་ཡིན་ནོ། །འོན་ཀྱང་གཉེན་ཚོགས་ཀྱི་མིང་འདོགས་འདིར་འཆད་པ་ ཡིན་ན་དེ་ལྟར་ཤེས་དགོས་མོད། འདིའི་ཐད་ཀྱི་ཨཱརྱ་སོགས་ལྟར་ན། གཞུང་ཇི་བཞིན་པར་ བྱས་ནས་སེམས་ཅན་བཏགས་པར་འཛིན་རྟོག་ཅེས་སོགས་སྦྱོར་ཕྲེང་ན་གསལ་ལོ། །འགྲེལ་ པ་ལ། སོ་སྐྱེ་ཆོས་ཅན། སེམས་ཅན་དུ་བཏགས་པ་ཙམ་ཡིན་ཏེ། བདག་གི་རྫས་སུ་ཡོད་པར་ མི་སྐྱེ་བའི་གང་ཟག་ཡིན་པས་སོ། །གཟུགས་སོགས་ཆོས་ཅན། ཆོས་སུ་བཏགས་པ་ཙམ་ཡིན་ ཏེ། སེམས་ཀྱི་སྣང་བ་(གསེར་)ཙམ་གྱི་ཕྱིའི་དོན་མེད་པས་སོ། །རྣམ་མཁྱེན་ཉིད་སོགས་གསུམ་ གྱི་ཆོས་སེམས་བསྐྱེད་སོགས་(གསེར་)ཆོས་ཅན། གཏན་མེད་ཀྱི་སྟོང་པ་མ་ཡིན་ཏེ། གཞི་ལམ་ རྣམ་གསུམ་ཐམས་ཅད་དུ་ཡུལ་ཅན་དུ་འགྲོ་བའི་ཕྱིར། རད་ཀིར་ནི། འཁོར་བ་སོགས་སྟོང་ མིན། ཞེས་སོ། །ཉན་ཐོས་ཆོས་ཅན། བདེན་བཞིའི་ཆོས་མི་རྟག་སོགས་ལ་ཆགས་ཏེ། རྣམ་ པ་ཐམས་ཅད་དུ་གཟུང་འཛིན་(གསེར་)སོགས་སུ་མངོན་པར་ཞེན་པ་མ་སྤངས་པས་སོ། །བྱང་ འཕགས་ཆོས་ཅན། ཆོས་ཀུན་གྱི་གནས་ལུགས་རབ་ཏུ་རྣམ་པར་འབྱེད་དེ། ཆོས་ཐམས་ཅད་ བདེན་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པར་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པས་སོ། །ཉན་རང་སློབ་པ་ཆོས་ཅན། བྱང་ཆུབ་བདེན་པའི་དངོས་པོའི་(དམན་པའི་ཆེད་དུ་ཞེས་བུདྡྷ་ཤྲཱི་)ཆེད་དུ་བྱ་བ་བྱེད་དེ། ཆེད་དུ་བྱ་བ་ ཆེན་པོ་གསུམ་གྱི་ཆེད་དུ་མི་བསྒོམ་པར་ཐར་ལམ་བསྒོམ་པས་སོ། །བྱང་འཕགས་ཆོས་ཅན། གཞན་དོན་དུ་ཐེག་གསུམ་གྱིས་ངེས་པར་འབྱུང་ངམ། ཐེག་གསུམ་གྱི་འབྲས་བུ་(གསེར། )རྣམ་ མཁྱེན་དུ་འབྱུང་སྟེ། (གསེར། ) གཟུགས་སོགས་ལ་བདེན་པར་མི་དམིགས་པར་མངོན་སུམ་དུ་ རྟོགས་པས་སོ། །སོ་སྐྱེ་ཆོས་ཅན། གཞན་གྱི་ཡོན་མ་དག་པ་སྟེ་མཐར་ཕྱིན་པར་སྤྱོད་མི་ནུས་ ཏེ། ཆོས་ཉིད་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པ་ལ་ཡང་དག་པར་མ་ཞུགས་པ་ཉིད་ཀྱིས་སོ། །ཉན་རང་ ཆོས་ཅན། སྦྱིན་སོགས་ཀྱི་སྤྱོད་པ་རྣམ་པར་འཁྲུགས་པ་སྟེ། སྦྱིན་པ་ལ་ས
【現代漢語翻譯】 有人認為，為『措巴』（Tshalpa，寺廟名）和涅槃尋求者提供的供養是不清凈的，因為在未證得佛果之前，這些供養如何能永不耗盡呢？這是『聖者假名』（'phags pa btags rtog）。如果化身和『德巴』（de pa，不清楚具體指代）沒有區別，那麼眾生爲了積累功德和尋求涅槃而向『德巴』供養，這些功德在這些眾生未完全滅度之前不