dolpopa0701_大疏無垢光第一品釋文
篤補巴·喜饒堅贊大師全集JDol52འགྲེལ་ཆེན་དྲི་མེད་འོད་ཀྱི་ཚིགས་བཅད་དང་པོའི་ཊཱི་ཀ་བཞུགས་སོ། ། 7-1 ༄༅། །འགྲེལ་ཆེན་དྲི་མེད་འོད་ཀྱི་ཚིགས་བཅད་དང་པོའི་ཊཱི་ཀ་བཞུགས་སོ། ། ༄༅། །འགྲེལ་ཆེན་དྲི་མེད་འོད་ཀྱི་ཚིགས་བཅད་དང་པོའི་ཊཱི་ཀ་བཞུགས་སོ། ། ༄༅། །ཨོཾ་གུ་རུ་བུདྡྷ་བོ་དྷི་སཏྭེ་བྷྱོ་ན་མོ་ན་མཿ ཆོས་སྣང་བའི་སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་ འདས་སྤྱན་རས་གཟིགས་དབང་ཕྱུག་ལ་སྐྱབས་སུ་སོང་ནས། དེ་ཉིད་ཀྱིས་གསུངས་པའི་ འགྲེལ་ཆེན་དྲི་མེད་འོད་ཀྱི་ཚིགས་བཅད་དང་པོ་ཉེ་བར་བསྡུས་ཏེ་དགྲོལ་བར་བྱའོ། ། དེ་ལ། སྟོང་ཉིད་སྙིང་རྗེའི་བདག་ཉིད་ཅན། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་པས་གཤིས་ལུགས་ཟབ་མོ་ ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ལ་ཕྱག་འཚལ་བ་སྟེ། སྟོང་པ་ཉིད་ཅེས་གཞུང་ལུགས་རྣམ་དག་རྣམས་ སུ་གསུངས་པའི་དོན་ནི་གཉིས་ཏེ། རང་གི་དངོས་པོ་སྟོང་པ་ཉིད་དང་། གཞན་གྱི་ དངོས་པོ་སྟོང་པ་ཉིད་དོ། །དེ་ལ་རང་གི་དངོས་པོ་སྟོང་པ་ཉིད་ནི། ཆོས་ཐམས་ཅད་རང་ རང་ངོ་བོས་སྟོང་པ་སྟེ་དངོས་པོ་མེད་པ་སྟོང་པ་ཉིད་དོ། །གཞན་གྱི་དངོས་པོ་སྟོང་པ་ ཉིད་ནི། ཆོས་ཉིད་ལས་གཞན་པ་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་སྟོང་པའི་གཞིའི་ངོ་བོ་ཉིད་ དོ། །དངོས་པོ་མེད་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་སྟོང་པ་ཉིད་དོ། །དེ་ལ་དངོས་པོ་མེད་པ་སྟོང་པ་ཉིད་ ནི་ཆོས་ཐམས་ཅད་གནས་ལུགས་ལ་རི་བོང་གི་རྭ་ལྟར་གཏན་ནས་མེད་པའི་མེད་ དགག་དང་སྒྲུབ་ཆོས་ཙམ་གྱིས་དོར་བ་སྟེ། འདི་ལ་སྟོང་པའི་སྟོང་པ་ཉིད་ཅེས་བཅོམ་ ལྡན་འདས་ཀྱིས་བཀའ་སྩལ་ཏོ། །དངོས་པོ་མེད་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་སྟོང་པ་ཉིད་ནི་ཀུན་ རྫོབ་ཀྱི་དངོས་པོ་ཐམས་ཅད་གདོད་ནས་མེད་པའི་གཞིའི་ངོ་བོ་ཉིད་གང་ཡིན་པ་མ་ ཡིན་པ་དགག་དང་། སྒྲུབ་ཆོས་ཀྱི་མ་དོར་བ་སྟེ་འདི་ལ་མི་སྟོང་པའི་སྟོང་པ་ཉིད་ཅེས་ བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་བཀའ་སྩལ་ཏོ། །དཔལ་རྡོ་རྗེ་འཆང་ཆེན་པོས་དཔལ་སཾ་བུ་ཊིའི་ རྒྱུད་ཕྱི་མར་བཀའ་སྩལ་པ་དེ་ཉིད་རྒྱལ་བ་བྱམས་པའི་ཞལ་སྔ་ནས་ཀྱང་། གང་ཟག་ དང་ནི་ཆོས་རྣམས་ཀྱི། །དངོས་པོ་མེད་པས་སྟོང་པ་ཉིད། །དེ་དངོས་མེད་པའི་དངོས་ ཡོད་པ། །དེ་ནི་དེ་ལས་སྟོང་ཉིད་གཞན། །ཞེས་དང་། གཉིས་དངོས་མེད་དང་དངོས་མེད་ པའི། །དངོས་པོ་མེད་པའི་མཚན་ཉིད་དོ། །ཞེས་རང་སྟོང་གཞན་སྟོང་གི་ཁྱད་པར་དང་། 7-2 སྟོང་ཙམ་དང་སྟོང་གཞིའི་ཁྱད་པར་དང་བདེན་པ་གཉིས་ཀྱི་སྟོང་ཚུལ་གྱི་ཁྱད་པར་ གསུངས་ཤིང་ཡང་། མེད་པའི་སྟོང་པ་ཉིད་ཤེས་ཤིང་། ། དེ་བཞིན་ཡོད་པའི་སྟོང་ཉིད་ དང་། །རང་བཞིན་སྟོང་པ་ཉིད་ཤེས་ན། །སྟོང་པ་ཤེས་པ་ཞེས་བརྗོད་དོ། །ཞེས་ཀུན་རྫོབ་ སྟོང་ཉིད་ལ་ཡང་ཕྱེ་ན་ཀུན་བཏགས་དང་ལོག་པའི་ཀུན་རྫོབ་རྣམས་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་ བདེན་པར་ཡང་མ་གྲུབ་པ་སྟེ། གཞན་དབང་དང་ཡང་དག་ཀུན་རྫོབ་རྣམས་རང་ བཞིན་གཉུག་མ
【現代漢語翻譯】 篤補巴·喜饒堅贊大師全集JDol52《無垢光大疏》第一品釋 7-1 《無垢光大疏》第一品釋 《無垢光大疏》第一品釋 嗡 咕嚕 布達 菩提薩埵 貝喲 拿摩 拿嘛 (藏文：ཨོཾ་གུ་རུ་བུདྡྷ་བོ་དྷི་སཏྭེ་བྷྱོ་ན་མོ་ན་མཿ，梵文天城體：ओṃ गुरु बुद्ध बोधिसत्त्वेभ्यो नमो नमः，梵文羅馬擬音：oṃ guru buddha bodhisattvebhyo namo namaḥ，漢語字面意思：嗡， गुरु गुरु，佛，菩薩) 我皈依于顯現正法的薄伽梵應供正等覺觀世音自在。我將略攝並解釋他所說的《無垢光大疏》第一品。 其中，『空性與大悲之自性』等句，是對甚深自性法界頂禮。所謂空性，正如各種清凈論典中所說，有兩種含義：自性空和異性空。自性空是指一切法皆自性空，即無實有之空性。異性空是指一切法皆空於法性之外，是為空性的基礎之自性。無實有之自性即是空性。所謂無實有之空性，是指一切法在實相中，如兔角般根本不存在的無遮，以及僅僅通過破除和立宗來捨棄的空性。薄伽梵稱此為空性的空性。無實有之自性空性，是指一切世俗之實有，從本初即不存在的基礎之自性，既不破除，也不捨棄立宗，薄伽梵稱此為非空之空性。 偉大的金剛持在《吉祥桑布扎》後續部中說道，勝者慈氏（彌勒佛）也曾說過：『人與法，無實性故為空性，彼無實有之實有，彼空性異於彼。』以及『二者無實與無實有，無實有之體性。』這裡闡述了自空和他空的差別，空性與空性基礎的差別，以及二諦空性的方式的差別。此外，『知無之空性，如是知有之空性，若知自性之空性，是名爲了知空性。』如果將世俗空性進行劃分，那麼分別念和顛倒的世俗，在世俗諦中也不成立。他空和真實的世俗，是本性清凈。
【English Translation】 Collected Works of Dolpopa Sherab Gyaltsen JDol52: Commentary on the First Chapter of the Great Commentary 'Stainless Light' 7-1 Commentary on the First Chapter of the Great Commentary 'Stainless Light' Commentary on the First Chapter of the Great Commentary 'Stainless Light' Oṃ guru buddha bodhisattvebhyo namo namaḥ (藏文：ཨོཾ་གུ་རུ་བུདྡྷ་བོ་དྷི་སཏྭེ་བྷྱོ་ན་མོ་ན་མཿ，梵文天城體：ओṃ गुरु बुद्ध बोधिसत्त्वेभ्यो नमो नमः，梵文羅馬擬音：oṃ guru buddha bodhisattvebhyo namo namaḥ，Literal meaning: Om, Guru, Buddha, Bodhisattva, Homage, Homage) Having taken refuge in the Bhagavan, the Buddha of Manifestation, Avalokiteśvara, I shall briefly gather and explain the first chapter of the Great Commentary 'Stainless Light' spoken by him. In this context, 'The nature of emptiness and compassion,' and so forth, is a salutation to the profound nature of the Dharmadhatu. Emptiness, as explained in various pure treatises, has two meanings: emptiness of self-nature and emptiness of other-nature. Emptiness of self-nature means that all dharmas are empty of their own self-nature, that is, emptiness of non-substantiality. Emptiness of other-nature means that all dharmas are empty of anything other than the Dharmata, which is the nature of the basis of emptiness. The nature of non-substantiality is emptiness. Non-substantial emptiness refers to the negation of all dharmas in reality, like a rabbit's horn, being completely non-existent, and the abandonment by merely refuting and establishing. The Bhagavan called this the emptiness of emptiness. The emptiness of the nature of non-substantiality refers to the nature of the basis in which all conventional substantialities are non-existent from the beginning, neither refuted nor abandoned by establishment. The Bhagavan called this the non-empty emptiness. The great Vajradhara said in the later Tantra of the Glorious Sambuṭa, and Lord Maitreya also said: 'Persons and dharmas, are empty due to non-substantiality, that non-substantial substantiality, that emptiness is different from that.' And 'The two, non-substantial and non-substantiality, are the characteristics of non-substantiality.' Here, the differences between self-emptiness and other-emptiness, the differences between emptiness and the basis of emptiness, and the differences in the ways of emptiness of the two truths are explained. Furthermore, 'Knowing the emptiness of non-existence, likewise knowing the emptiness of existence, if one knows the emptiness of self-nature, it is said to know emptiness.' If conventional emptiness is divided, then imputed and distorted conventions are not established even as conventional truths. Other-powered and accurate conventions are naturally pure.
འི་གནས་ལུགས་ལ་མ་གྲུབ་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་བདེན་པར་གྲུབ་པ་སྟེ། དེ་ལྟར་ ཀུན་རྫོབ་ལ་རེ་ཞིག་སྟོང་ཚུལ་གཉིས་གསུངས་ཀྱང་། མཐར་ཡང་སྟོང་ཚུལ་གཉིས་སུ་ འདུ་ལ། དོན་དམ་བདེན་པ་ནི་ཀུན་རྫོབ་བཅོས་མ་གློ་བུར་བའི་ཆོས་གང་དུ་ཡང་མ་ གྲུབ་པས་དེ་རྣམས་ཀྱིས་སྟོང་ཡང་རང་བཞིན་གཉུག་མ་ཆོས་ཉིད་ཀྱི་ངོ་བོ་ཉིད་དུ་ འགྱུར་བ་མེད་པ་ཡོངས་སུ་གྲུབ་པས་མི་སྟོང་པའི་སྟོང་པ་ཉིད་དེ། གཞན་དབང་དང་ ཡང་དག་ཀུན་རྫོབ་ཀྱིས་ཀྱང་སྟོང་པའི་གཞིའོ། །དེ་ལྟར་བདེན་པ་གཉིས་དང་ངོ་བོ་ཉིད་ གསུམ་གྱི་སྟོང་ཚུལ་གྱི་གནས་ལུགས་ལ་མེད་ཙམ་དང་། མེད་པའི་གཞིའི་དོན་དུ་རྟོགས་ ཤིང་དེའང་རང་སྟོང་གཞན་སྟོང་གི་དོན་དང་སྟོང་པའི་སྟོང་པ་ཉིད་དང་། མི་སྟོང་པའི་ སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་དོན་དུ་རྟོགས་ན། སྟོང་པ་ཤེས་པ་ཞེས་བརྗོད་ཀྱི། དེ་ལྟར་མ་ཡིན་པར་ ཐམས་ཅད་རང་སྟོང་ཉིད་དམ། ཐམས་ཅད་གཞན་སྟོང་ཉིད་དུ་ཁ་ཚོན་གཅོད་ན་ནི་ སྟོང་ཉིད་ལེགས་པར་རྟོགས་པ་མ་ཡིན་ཞིང་སྟོང་པ་ཉིད་ལ་བལྟ་ཉེས་པའི་སྐྱོན་དུ་ འགྱུར་ཞེས་པའི་དོན་ཏོ། །དེ་བཞིན་དུ་ཆོས་ཐམས་ཅད་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པར་གསུངས་ པའི་དགོངས་པ་ཡང་ཀུན་བཏགས་གཞན་དབང་ལ་རང་གི་ངོ་བོ་མེད་པ་དང་། ཆོས་ ཉིད་ཡོངས་གྲུབ་ཡང་དག་པའི་མཐའ་ལ་རང་ལས་གཞན་པ་འདུས་བྱས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ ངོ་བོ་མེད་པ་ལ་གསུང་སྟེ། ཡང་དག་མཐའ་ནི་འདུས་བྱས་ཀྱི། །རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་ དབེན་པ་སྟེ། །ཞེས་དང་། རྣམ་དབྱེར་བཅས་པའི་མཚན་ཉིད་ཅན། །གློ་བུར་དག་གིས་ དབྱིངས་སྟོང་གི། །རྣམ་དབྱེར་མེད་པའི་མཚན་ཉིད་ཅན། །བླ་མེད་ཆོས་ཀྱིས་སྟོང་མ་ ཡིན། །ཞེས་སོ། །དེ་ལྟར་བདེན་པ་གཉིས་ཀྱི་སྟོང་ཚུལ་སྟོང་ཙམ་དང་སྟོང་པའི་གཞི་གང་ 7-3 ཡིན་པ་དེ་མེད་དགག་དང་། མ་ཡིན་དགག་གི་ཚུལ་འདི་དག་ལ་ཕུང་པོ་རྣམ་པར་ དཔྱད་པ་ཆད་པའི་སྟོང་པ་ཉིད་དང་། རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་མཆོག་དང་ལྡན་པའི་སྟོང་ པ་ཉིད་ཅེས་ཀྱང་གསུང་སྟེ། མགོན་པོ་འཇམ་པའི་དབྱངས་ཀྱི་ཞལ་སྔ་ནས། ཕུང་པོ་རྣམ་ དཔྱད་སྟོང་པ་རྣམས། །ཆུ་ཤིང་ཇི་བཞིན་སྙིང་པོ་མེད། །རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཆོག་ལྡན་ པའི། །སྟོང་ཉིད་དེ་ལྟར་འགྱུར་མ་ཡིན། །སྐྱེས་པ་མེད་པ་འགག་མེད་པ། །ཤེས་བྱ་གང་ ཞིག་འདིར་མཐོང་བ། །སྟོང་པའི་དངོས་པོ་སྟོང་པ་ཉིད། །ཕུང་པོ་རྣམ་མེད་དཔྱད་པ་ མིན། །ཞེས་དང་། རྗེ་བཙུན་སྤྱན་རས་གཟིགས་དབང་ཕྱུག་གི་ཞལ་སྔ་ནས་ཀྱང་། དོན་ འདི་ཉིད་ཡང་དང་ཡང་དུ་གསུངས་ཤིང་། གསང་བདག་ཕྱག་ན་རྡོ་རྗེ་དང་། འཕགས་ པ་རྡོ་རྗེ་སྙིང་པོ་ལ་སོགས་པས་ཀྱང་གསུངས་ལ། འཕགས་པ་ཀླུ་སྒྲུབ་ཞབས་ཀྱིས་ ཀྱང་། །མ་སྐྱེས་པ་ཡི་སྟོང་ཉིད་གཅིག །གཅིག་ནི་སྐྱེས་པའི་སྟོང་པ་ཉིད། །མ་སྐྱེས་པ་ཡི་ སྟོང་ཉིད་མཆོག །སྐྱེས་པའི་སྟོང་པ་འཇིག་པ་ཡིན། །ཞེས་ད
【現代漢語翻譯】 事物的實相併非以名言安立，而是在世俗諦中成立。因此，雖然在世俗諦中暫時說了兩種空性，但最終還是歸結為兩種空性。勝義諦是指任何虛假的、偶然的法都不成立，因此，雖然它空掉了這些，但其自性、本初的法性本質不會改變，完全成立，所以是不空的空性。他起和真實世俗諦也是空性的基礎。因此，如果理解了二諦和三自性的空性狀態，僅僅是『不存在』和『不存在的基礎』的含義，並且理解了自空和他空的含義，以及空性的空性和不空的空性的含義，那麼就可以說是理解了空性。如果不是這樣，而是斷言一切都是自空，或者一切都是他空，那麼就不是很好地理解了空性，並且會變成對空性的錯誤見解。這就是其含義。 同樣，說一切法無自性的含義是指遍計所執和他起沒有自己的體性，而法性圓成實諦也沒有與自己不同的、由所有和合事物組成的體性。如雲：『真實之邊是，一切和合相，皆遠離。』以及『具有分別之相者，為客塵所空之界。不具分別之相者，非無上法所空。』因此，二諦的空性狀態，以及什麼是空性的基礎，這些以遮無和非遮無的方式，也被稱為分析蘊的斷滅空性，以及具有一切殊勝相的空性。至尊文殊菩薩曾說：『分析蘊的空性，如水樹般無有實義。具有一切殊勝相的空性，不會那樣改變。無生無滅，於此所見之所知，空性之事物即是空性，非分析蘊。』 至尊觀世音自在也曾多次宣說此義，秘密主金剛手和聖金剛藏等也曾宣說。聖龍樹菩薩也曾說：『未生之空性為一，一生之空性為一。未生之空性為勝，生之空性為壞滅。』
【English Translation】 The reality of things is not established by names, but is established in conventional truth. Therefore, although two kinds of emptiness are temporarily spoken of in conventional truth, they ultimately come down to two kinds of emptiness. Ultimate truth refers to the fact that any false, accidental dharma is not established. Therefore, although it empties these, its nature, the original nature of Dharma, does not change, and is completely established, so it is the emptiness of non-emptiness. Other-powered and true conventional truths are also the basis of emptiness. Therefore, if one understands the state of emptiness of the two truths and the three natures, merely the meaning of 'non-existence' and 'the basis of non-existence', and understands the meaning of self-emptiness and other-emptiness, and the meaning of the emptiness of emptiness and the emptiness of non-emptiness, then it can be said that one understands emptiness. If not, but asserts that everything is self-empty, or that everything is other-empty, then it is not a good understanding of emptiness, and it will become a wrong view of emptiness. That is its meaning. Similarly, the meaning of saying that all dharmas are without self-nature refers to the fact that the imputed and other-powered do not have their own nature, and that the Dharma-nature perfectly established truth also does not have the nature of all compounded things that are different from itself. As it is said: 'The edge of truth is, all compounded aspects, are all separated.' And 'Those with distinguishing characteristics are the realms emptied by adventitious dust. Those without distinguishing characteristics are not emptied by the supreme Dharma.' Therefore, the state of emptiness of the two truths, and what is the basis of emptiness, these in the way of negation and non-negation, are also called the annihilation emptiness of analyzing the aggregates, and the emptiness with all the excellent aspects. The venerable Manjushri said: 'The emptiness of analyzing the aggregates, like water trees, has no real meaning. The emptiness with all the excellent aspects will not change like that. No birth, no death, whatever is seen here, the object of emptiness is emptiness, not the analysis of the aggregates.' The venerable Avalokiteshvara also repeatedly declared this meaning, and the secret master Vajrapani and the holy Vajragarbha and others also declared it. The holy Nagarjuna also said: 'The unborn emptiness is one, and the emptiness of one life is one. The unborn emptiness is superior, and the emptiness of life is destruction.'
ང་། ལང་ཀར་གཤེགས་པར་ ཡང་། དོན་དེ་ཉིད་གསུངས་པ་དང་། འཕགས་པ་ཐོགས་མེད་ཞབས་ཀྱིས་ཀྱང་། གང་ གིས་སྟོང་པ་དང་སྟོང་པའི་གཞི་གང་ཡིན་པའི་ཁྱད་པར་རྟོགས་ན་སྟོང་ཉིད་ལ་ལེགས་ པར་ཟིན་པ་ཞེས་གསུངས་ཤིང་། དེ་ལྟར་མ་ཡིན་པར་ཐམས་ཅད་རང་སྟོང་ཉིད་དུ་ འདོད་ན། སྟོང་ཉིད་ལ་ལོག་པར་ཟིན་པ་ཞེས་གསུངས་ཏེ། འདི་ནི་སྟོང་པ་ཉིད་ལ་བལྟ་ ཉེས་ན། །ཤེས་རབ་ཆུང་རྣམས་ཕུང་བར་འགྱུར། །ཞེས་པ་དང་དོན་གཅིག་གོ །སྟོང་ཉིད་ ཆེན་པོའི་མདོ་ལ་སོགས་པར་ཡང་། གང་ཞིག་གང་ན་མེད་པ་དེ་དེས་སྟོང་ངོ་། །དེ་ལ་ ལྷག་མ་གང་ཡིན་པ་དེ་འདིར་རྟག་ཏུ་ཡོད་དོ། །དེ་ནི་སྟོང་པ་ཉིད་ལ་འཇུག་པ་ཡང་ དག་པ་ཇི་ལྟ་བ་སྟེ། ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་ལེགས་པར་བཀའ་སྩལ་ཏོ། །དེ་ལྟར་ སྟོང་ཉིད་ཀྱི་དབྱེ་བ་དང་ཁྱད་པར་དང་། མཚན་ཉིད་ངོས་འཛིན་པ་ལ་ཤིན་ཏུ་མཁས་ པར་བྱས་ནས་འདིར་ཕྱག་གི་ཡུལ་དུ་གསུངས་པའི་སྟོང་པ་ཉིད་ནི་གཞི་འབྲས་ངོ་བོ་ དབྱེར་མེད་ཀྱི་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་མོ་དང་། ཡུམ་ཆེན་མོ་དང་། སྣ་ཚོགས་ཡུམ་དང་། རྡོ་རྗེ་ཕག་ མོ་དང་། རྡོ་རྗེ་བདག་མེད་མ་ལ་སོགས་པ་རྣམས་དང་དེ་བཞིན་ཉིད་དང་ཡང་དག་ 7-4 པའི་མཐའ་དང་། མཚན་མ་མེད་པའི་དབྱིངས་དང་དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་དང་ཆོས་ དབྱིངས་ལ་སོགས་པ་རྣམས་དང་། ཨེ་གསང་མཁའ་ཁམས་བྷ་ག་དང་། །ཆོས་འབྱུང་ཆུ་ སྐྱེས་སེང་གེའི་ཁྲི། །ཞེས་སོགས་དོན་གཅིག་པའི་ཕྱིར་སྟོང་གཞི་དང་མ་ཡིན་དགག་སྒྲུབ་ ཆོས་མང་པོས་མ་དོར་བ་དང་། གཞན་གྱི་དངོས་པོ་སྟོང་པ་ཉིད་དང་། དངོས་པོ་མེད་ པའི་ངོ་བོ་ཉིད་སྟོང་པ་ཉིད་དང་། མི་སྟོང་པའི་སྟོང་པ་ཉིད་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ མཆོག་དང་ལྡན་པའི་སྟོང་པ་ཉིད་དང་། སོ་སོར་རང་རིག་ཡེ་ཤེས་ལ་སྣང་བའི་སྟོང་པ་ ཉིད་དང་། དམིགས་པ་དང་བཅས་པའི་སྟོང་པ་ཉིད་རྣམས་ཡིན་གྱི། སྟོང་ཙམ་དང་མེད་ དགག་དང་། སྒྲུབ་ཆོས་ཙམ་གྱིས་དོར་བ་དང་རང་གི་དངོས་པོ་སྟོང་པ་ཉིད་དང་། དངོས་པོ་མེད་པ་སྟོང་པ་ཉིད་དང་། སྟོང་པའི་སྟོང་པ་ཉིད་དང་། ཕུང་པོ་རྣམ་པར་ དཔྱད་པའི་སྟོང་པ་ཉིད་དང་། བེམ་པོའི་སྟོང་པ་ཉིད་དང་། ཆད་པའི་སྟོང་པ་ཉིད་ རྣམས་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །སྙིང་རྗེ་ལ་ཡང་བདེན་གཉིས་རྣམ་དབྱེ་ཤེས་དགོས་ཏེ་ཐུན་མོང་ དུ་གྲགས་པ་སེམས་ཅན་ལ་དམིགས་པ་དང་། ཆོས་ལ་དམིགས་པ་དང་། དམིགས་པ་ མེད་པའི་སྙིང་རྗེ་རྣམས་ནི་ཀུན་རྫོབ་བོ། །ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པ་གསང་སྔགས་ཟབ་མོའི་ ཚུལ་ལ་གྲགས་པའི་དམིགས་མེད་སྙིང་རྗེ་ནི་དོན་དམ་བདེན་པ་སྟེ། ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ ཉིད་རང་གིས་རིག་པའི་ཡེ་ཤེས་འདུས་མ་བྱས་རང་བཞིན་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པའི་བདེ་བ་ ཆེན་པོ་མཁའ་ཁྱབ་ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་པ་འགྱུར་མེད་མཆོག་གམ། གཞན་ནམ་ཕ་རོལ་གྱི་ བདེ་བའོ། །དེ་ལྟར་དོན་དམ་པའི་བདེ
【現代漢語翻譯】 在《楞伽經》(Lankavatara Sutra)中，也宣說了同樣的意義。聖者無著(Asanga)也說：『如果能理解空性(sunyata)和空性之基礎(the basis of sunyata)的區別，那就是很好地把握了空性。』如果不是這樣，而認為一切都是自性空(inherently empty)，那就是錯誤地把握了空性。』這與『如果錯誤地看待空性，智慧淺薄者將會毀滅』的意義相同。在《大空性經》(Maha-sunyata Sutra)等經典中也善妙地宣說了：『某物在某處不存在，因此該處即為空。在那裡剩餘的任何東西，則恒常存在於此。這就是正確進入空性的方式，而不是顛倒的。』 因此，要精通空性的區分、差別和特徵的識別。這裡所說的作為頂禮之境的空性，是基、果、體無別的「大手印」(Mahamudra)，以及「大母」(Yum Chenmo)、「雜色母」(Snatsok Yum)、「金剛亥母」(Vajravarahi)、「金剛無我母」(Vajra Nairatmya)等等，以及「真如」(Tathata)、「真實之邊際」(the limit of reality)、「無相之界」(the realm of signlessness)、「勝義諦」(ultimate truth)、「法界」(Dharmadhatu)等等，還有「E sang khakhaam bhaga」和『法生蓮花獅子座』(chos 'byung chu skyes seng ge'i khri)等等，因為意義相同，所以沒有捨棄空性之基礎和非否定之肯定(ma yin dgag sgrub)。還有其他事物的空性，以及無事物之自性空性，以及非空之空性，以及具備一切殊勝之空性，以及在各自自證智慧中顯現的空性，以及具有所緣之空性。這些都不是僅僅是空，也不是否定，也不是僅僅肯定，也不是捨棄自己的事物之空性，也不是無事物之空性，也不是空性的空性，也不是分析五蘊之空性，也不是物質之空性，也不是斷滅之空性。 對於慈悲(karuna)，也需要了解二諦(two truths)的區分，即通常所說的緣眾生之慈悲，緣法之慈悲，以及無所緣之慈悲，這些都是世俗諦(conventional truth)。而非共同的，在甚深密咒(secret mantra)的修法中被稱為無緣慈悲，這是勝義諦(ultimate truth)，也就是法界自證智慧，不造作的、自性俱生的大樂(great bliss)，遍佈虛空、任運成就、不變的至高無上，或者是其他或他者的安樂。因此，勝義諦的安樂...
【English Translation】 In the Lankavatara Sutra, the same meaning is also explained. The noble Asanga also said: 'If one can understand the difference between emptiness (sunyata) and the basis of emptiness (the basis of sunyata), then one has a good grasp of emptiness.' If it is not like this, and one thinks that everything is inherently empty, then one has a wrong grasp of emptiness.' This is the same meaning as 'If one looks at emptiness wrongly, those with little wisdom will be destroyed.' In the Maha-sunyata Sutra and other scriptures, it is also well explained: 'That which is not in a certain place, therefore that place is empty. Whatever remains there, always exists here. This is the correct way to enter emptiness, and not the opposite.' Therefore, one should be proficient in distinguishing, differentiating, and identifying the characteristics of emptiness. The emptiness spoken of here as the object of prostration is the 'Mahamudra' (Great Seal) in which the base, result, and essence are inseparable, as well as 'Yum Chenmo' (Great Mother), 'Snatsok Yum' (Various Mothers), 'Vajravarahi' (Diamond Sow), 'Vajra Nairatmya' (Diamond Selfless Mother), etc., as well as 'Tathata' (Suchness), 'the limit of reality,' 'the realm of signlessness,' 'ultimate truth,' 'Dharmadhatu' (the realm of phenomena), etc., and 'E sang khakhaam bhaga' and 'the lotus lion throne of Dharma origin' (chos 'byung chu skyes seng ge'i khri), etc., because the meanings are the same, so it has not abandoned the basis of emptiness and non-negation affirmation (ma yin dgag sgrub). There is also the emptiness of other things, and the emptiness of the essence of non-things, and the emptiness of non-emptiness, and the emptiness that possesses all excellence, and the emptiness that appears in one's own self-aware wisdom, and the emptiness with an object. These are not just emptiness, nor negation, nor just affirmation, nor abandoning one's own emptiness of things, nor the emptiness of non-things, nor the emptiness of emptiness, nor the emptiness of analyzing the aggregates, nor the emptiness of matter, nor the emptiness of annihilation. Regarding compassion (karuna), it is also necessary to understand the distinction between the two truths (two truths), that is, the commonly known compassion focused on sentient beings, the compassion focused on phenomena, and the compassion without focus, these are all conventional truths (conventional truth). The uncommon, known in the practice of profound secret mantra (secret mantra) as objectless compassion, is the ultimate truth (ultimate truth), that is, the self-aware wisdom of the Dharmadhatu, the uncreated, the naturally co-emergent great bliss (great bliss), all-pervading space, spontaneously accomplished, immutable supreme, or the happiness of others or another. Therefore, the happiness of ultimate truth...
ན་པའི་སྟོང་པ་ཉིད་སྙིང་རྗེ་ནི་སྟོང་པ་ཆེན་པོ་ འགྱུར་མེད་ལྔ་དང་། ཐིག་ལེ་སྟོང་པ་འགྱུར་མེད་དྲུག་གདོད་ནས་དབྱེར་མེད་ཅིང་རོ་ མཉམ་པ། ཨེ་ཝཾ་གི་ཡི་གེ་རྡོ་རྗེ་སེམས་དཔའ་མ་ནིང་གི་གོ་འཕང་དེ། རང་བཞིན་གཉུག་ མ་གནས་ལུགས་ཀྱི་ལྷ་དང་སྔགས་དང་རྒྱུད་དང་། དཀྱིལ་འཁོར་དང་ཕྱག་རྒྱ་ཐམས་ ཅད་ཀྱི་བདག་ཉིད་དོ། །དེས་ན་དེའི་བདག་ཅེས་པ་དོན་དམ་པའི་སྐུ་བཞི་ཡེ་ཤེས་ལྔའི་ བདག་ཉིད་ནམ་ཡང་མ་ཆད་པ་སྟེ། དེ་བཞིན་ཉིད་བདག་དག་པའི་བདག །གཅིག་པུ་སྲ་ མཁྲེགས་རྡོ་རྗེའི་བདག །རྡོ་རྗེ་ལས་སྐྱེས་རྡོ་རྗེའི་བདག །སྐྱེས་མ་ཐག་ཏུ་འགྲོ་བའི་ 7-5 བདག །ཅེས་སོགས་རྒྱ་ཆེར་གསུངས་པ་གང་ཡིན་པའོ། ། དེ་ལྟར་ཟབ་མོ་མཐར་ཐུག་པའི་སྟོང་ཉིད་སྙིང་རྗེ་དབྱེར་མེད་པའི་བདག་གང་ཡིན་པ་ དེ་ཉིད། སྲིད་གསུམ་སྐྱེ་འཇིག་མེད་པའི་དངོས་ཏེ། སྐྱེ་འཇིག་མེད་པའི་སྲིད་པ་གསུམ། ། ཞེས་པའི་དོན་ཏོ། །འདིར་ཆོས་ཐམས་ཅད་ལ་བདེན་པ་གཉིས་ཀྱི་རྣམ་དབྱེ་ཤེས་ན། ཐུབ་པའི་བཀའ་ལས་མི་རྨོངས་ཤིང་ཚོགས་གཉིས་ཀྱི་འབྲས་བུ་ཐོབ་པའི་ཕྱིར། སྲིད་ གསུམ་ལ་ཡང་བདེན་གཉིས་རྣམ་དབྱེ་ཤེས་དགོས་ཏེ། ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་སྲིད་གསུམ་ནི་ འདུས་བྱས་གློ་བུར་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་སྐྱེ་འཇིག་ཅན་ནོ། །དོན་དམ་པའི་སྲིད་གསུམ་ནི་ རང་བཞིན་གཉུག་མ་འདུས་མ་བྱས་ཡིན་པའི་ཕྱིར་སྐྱེ་འཇིག་མེད་པའོ། །དེ་བཞིན་དུ། སྐད་ཅིག་དང་། རྟེན་འབྲེལ་ལས་མ་འདས་པ་དང་། འདས་པ་ལ་སོགས་པའི་ཁྱད་པར་ གཞན་ཡང་རྒྱ་ཆེར་རིག་པར་བྱ་སྟེ། རིགས་ལྡན་ས་བཅུའི་མན་ངག་ཟབ་མོ་ཐུན་མོང་མ་ ཡིན་པ་དང་ལྡན་པས་སོ། ། འདིར་དོན་དམ་པའི་སྲིད་གསུམ་ཤེས་བྱར་མེད་སྙམ་དུ་ བསམ་པར་མི་བྱ་སྟེ། ཁམས་གསུམ་པོ་ནི་མ་ལུས་པའི། །སངས་རྒྱས་གཟུགས་ནི་བསྒོམ་ པར་བྱ། །ཞེས་དང་། རང་བྱིན་རླབས་པ་དག་གི་སྟོང་པ་ལ། །ཁམས་གསུམ་པོ་ནི་མཐོང་ བར་འགྱུར་བའི་མཚན། །ཞེས་དང་། ལྷན་སྐྱེས་དགའ་བའི་རང་བཞིན་གྱིས། །སྲིད་ གསུམ་བདག་ཉིད་དག་ལ་གནས། །ཞེས་དང་། རྩ་ལྕུག་འཁྲི་ཤིང་ལ་སོགས་དང་། །བརྟན་ དང་གཡོ་བའི་དངོས་པོ་ཀུན། །བདག་གི་དངོས་པོའི་རང་བཞིན་ལས། །དམ་པའི་དེ་ ཉིད་ངེས་བསྒོམ་བྱ། །ཞེས་དང་། རྡོ་རྗེ་མི་ཕྱེད་ཞེས་བྱར་བརྗོད། །སེམས་དཔའ་སྲིད་པ་ གསུམ་གཅིག་པུ། །ཞེས་དང་། སྐད་ཅིག་རྣམ་བྲལ་རང་བཞིན་མེད་པ་དག་གི་སྲིད་པ་ ཡོད། །ཅེས་དང་། འཁོར་ལོ་སྲིད་གསུམ་ཀུན་ནས་དང་བ་ཞེས་དང་། ཁམས་གསུམ་པ་ཡི་ ཆོས་ཀྱི་སྐུ། །ཞེས་སོགས་དང་། སྲིད་མེད་སྲིད་པ། ཞེས་སོགས་རྒྱ་ཆེར་དུ་མར་གསུངས་ པའི་དོན་ཀུན་རྫོབ་སྲིད་གསུམ་གྱིས་སྟོང་ཞིང་དབེན་ལ་དག་པའི་གཞི་གང་ཡིན་པ་ ཆོས་ཉིད་སྲིད་གསུམ་གྱི་རྣམ་པ་ཅན་འཁོར་འདས་དབྱེར་མེད་དང་། བདེན་བཞི་ དབྱེར་མེད
【現代漢語翻譯】 空性大悲即是大空性，五種不變和六種不變的明點空性，原本無別且味道相同。ཨེ་ཝཾ་（藏文），एवं（梵文天城體），evam（梵文羅馬擬音），如是。的字母是金剛薩埵，非男非女的地位，是自性本初、安住實相之神、咒語、續部、壇城和手印一切之自性。因此，稱其為『彼之主』，即是勝義諦四身五智之自性，永不間斷，是真如之主，清凈之主，唯一堅硬金剛之主，金剛所生金剛之主，剛出生便行走之主等等，皆是廣說之內容。 如是甚深究竟之空性大悲無別之主，即是無三有生滅之實有，即是『無生滅之三有』之義。若能知曉一切法之二諦差別，則不會迷惑于能仁之教言，並能獲得二資糧之果。因此，對於三有也必須瞭解二諦之差別：世俗諦之三有是因緣和合、暫時性之故，故有生滅；勝義諦之三有是自性本初、非因緣和合之故，故無生滅。同樣地，剎那、不離緣起和已逝等等差別，也應廣為知曉，因其具有具種性者十地之甚深不共口訣。在此，不應認為勝義諦之三有是不可知曉的，如雲：『三界一切處，當觀想佛身。』以及『自加持之空性中，三界將顯現。』以及『俱生喜樂之自性，安住於三有自性中。』以及『根莖蔓草等，以及 स्थिर（梵文天城體），sthira（梵文羅馬擬音），堅固和動搖之事物，皆從我之事物自性中， निश्चित（梵文天城體），niścita（梵文羅馬擬音），決定修持勝義諦。』以及『名為金剛不壞，勇士三有唯一。』以及『剎那離戲自性無有之三有存在。』以及『輪涅三有皆清凈。』以及『三界之法身。』等等，以及『無有三有』等等廣說之義，即是遠離世俗三有，空寂清凈之 आधार（梵文天城體），ādhāra（梵文羅馬擬音），基礎，即是法性三有之相，輪涅無別，真諦四諦無別。
【English Translation】 Emptiness and great compassion are great emptiness; the five immutable and the six immutable bindu emptinesses are primordially inseparable and of the same taste. The letter ཨེ་ཝཾ་（藏文），एवं（梵文天城體），evam（梵文羅馬擬音），Thus. is Vajrasattva, the status of neither male nor female, the self-nature, the primordial abiding reality of the deity, mantra, tantra, mandala, and the nature of all mudras. Therefore, calling it 'the Lord of That' is the nature of the four kayas and five wisdoms of ultimate truth, which is never interrupted, the Lord of Suchness, the Lord of Purity, the Lord of the one and only solid Vajra, the Lord of the Vajra-born Vajra, the Lord who walks immediately after birth, and so on, which are all extensively spoken about. Thus, the Lord of inseparable emptiness and great compassion, which is profound and ultimate, is the reality without the arising and ceasing of the three realms, which is the meaning of 'the three realms without arising and ceasing.' Here, if one knows the distinction between the two truths of all dharmas, one will not be confused by the teachings of the Thubpa (Buddha), and one will obtain the fruit of the two accumulations. Therefore, one must also know the distinction between the two truths of the three realms: the three realms of relative truth are impermanent because they are compounded and adventitious; the three realms of ultimate truth are without arising and ceasing because they are self-nature and uncompounded. Similarly, other distinctions such as क्षण（梵文天城體），kṣaṇa（梵文羅馬擬音），moment, not deviating from dependent origination, and past, should also be widely known, because they possess the profound and uncommon instructions of the ten bhumis of the lineage holders. Here, one should not think that the three realms of ultimate truth are unknowable, as it is said: 'In all the three realms, one should contemplate the Buddha's form.' And 'In the emptiness of self-blessing, the signs of the three realms will be seen.' And 'By the nature of co-emergent joy, one abides in the nature of the three realms.' And 'Roots, stems, vines, and so on, and स्थिर（梵文天城體），sthira（梵文羅馬擬音），stable and moving objects, all from the nature of my objects, निश्चित（梵文天城體），niścita（梵文羅馬擬音），definitely contemplate the sacred Suchness.' And 'Called the indestructible Vajra, the hero is the one and only three realms.' And 'The three realms of क्षण（梵文天城體），kṣaṇa（梵文羅馬擬音），moment-free, self-natureless exist.' And 'The wheel of the three realms is completely pure.' And 'The Dharmakaya of the three realms.' And so on, and 'Without the three realms,' and so on, the meaning of which is extensively spoken about, is that which is empty of the three realms of relative truth, the basis of emptiness and purity, the aspect of the three realms of Dharmata, the inseparability of samsara and nirvana, and the inseparability of the four truths.
་དེ་ངེས་དོན་ཟབ་མོ་བསྒོམས་ཤིང་ངོ་འཕྲོད་པའི་སྤྱོད་ཡུལ་ཡིན་གྱི། དེ་ལས་ 7-6 གཞན་རྣམས་ཀྱི་སྤྱོད་ཡུལ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། ། དེ་ལྟར་སྲིད་གསུམ་གྱི་རྣམ་པ་ཅན་ཆོས་དབྱིངས་ཡེ་ཤེས་ཆ་མེད་ཀུན་འགྲོ་ཁྱབ་པ་པོ་དེ་ ཉིད་ཤེས་པ་གཞན་བདེ་བ་ཆེན་པོའི་ཡེ་ཤེས་དང་། ཤེས་བྱ་གཞན་སྟོང་པ་ཆེན་པོའི་ཡེ་ ཤེས་དག་གདོད་ནས་དབྱེར་མེད་ཅིང་རོ་མཉམ་པ་ནི། ཤེས་དང་ཤེས་བྱ་གཅིག་པའི་སྐུ་ སྟེ། ཤེས་དང་ཤེས་བྱ་བདག་པོའི་མཆོག་གོ །དེ་ལྟ་བས་ན་ཤེས་དང་ཤེས་བྱ་ལ་ཡང་ བདེན་གཉིས་རྣམ་དབྱེ་ཤེས་དགོས་ལ། ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་ཤེས་བྱ་གཞན་རིག་ཏུ་གཏོགས་པ་ རྣམས་ནི་ཡུལ་དང་ཐ་དད་པ་ཡིན་ཏེ། ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་རྣམ་ཤེས་དྲུག་དང་། ཡུལ་དྲུག་ བཞིན་ནོ། །དོན་དམ་གྱི་ཤེས་དང་ཤེས་བྱ་ཡུལ་དང་ཡུལ་ཅན་གང་ཡིན་པ་རྣམས་ནི་རོ་ གཅིག་པ་ཁོ་ན་སྟེ། མིག་གཞན་སའི་སྙིང་པོ་དང་། གཟུགས་རྡོ་རྗེ་མ་དག་ཕན་ཚུན་རོ་ མཉམ་པ་བཞིན་ནོ། །དེ་བཞིན་དུ། གཞན་རྣམས་ལ་ཡང་སྦྱར་རོ། ། དེ་ལྟར་འདི་ནི་སྙིང་རྗེ་སྟོང་ཉིད་གཅིག་པའི་སྐུ་དང་། ཐབས་དང་ཤེས་རབ་གཅིག་པའི་ སྐུ་དང་། བདེ་ཆེན་དང་སྟོང་ཆེན་གཅིག་པའི་སྐུ་དང་། ཧེ་དང་བཛྲ་གཅིག་པའི་སྐུ་དང་། བདེ་མཆོག་དང་འཁོར་ལོ་གཅིག་པའི་སྐུ་དང་། དུས་དང་འཁོར་ལོ་གཅིག་པའི་སྐུ་ཞེས་ པ་ལ་སོགས་པ་རྣམ་པ་མང་ཡང་ངོ་བོ་རོ་གཅིག་པ་དང་། མིང་མང་ཡང་དོན་གཅིག་ པའི་ཚུལ་ལ་མཁས་པར་བྱ་དགོས་ཏེ། དེས་ན་འདིར། དཔལ་ལྡན་དུས་འཁོར་ལ་ཕྱག་ འཚལ། །ཞེས་པ་ཡང་ཇི་སྐད་དུ། དུས་ནི་འགྱུར་མེད་བདེ་ཤེས་པ། །ཐབས་དང་སྙིང་རྗེའི་ བདག་ཉིད་དེ། །འཁོར་ལོ་ཤེས་བྱའི་རྣམ་འགྲོ་དཔལ། །ཤེས་རབ་སྟོང་ཉིད་བདག་ཉིད་ དོ། ། འདི་ནི་དཔལ་ལྡན་དུས་འཁོར་ལོ། །རྡོ་རྗེའི་རྣལ་འབྱོར་ཐམས་ཅད་པ། །བདེན་པ་ གཉིས་ལ་གནས་པ་འདི། །མངོན་པར་བརྗོད་པའི་རྗོད་བྱེད་འགྱུར། །ཞེས་སོགས་རྒྱ་ཆེར་ གསུངས་པའོ། །ཕྱག་འཚལ་བའི་ངེས་པའི་དོན་ཡང་། རྩ་བའི་རྒྱུད་དུ། དཀྱིལ་འཁོར་ བཅུ་པོ་ཡང་དག་སྦྱོར། །སྤྱི་བོར་ཐལ་སྦྱར་ཕྱག་འཚལ་བའོ། །ཞེས་གང་གསུངས་པའོ། ། འགྲེལ་ཆེན་དྲི་མེད་འོད་ཀྱི་ཚིགས་བཅད་དང་པོའི་འགྲེལ་པ། རྟོན་པ་བཞི་ལྡན་གྱིས་ སྦྱར་བའོ།། །།ཤུ་བྷཾ། 7-7 (མ་དཔེ་ནི་འཛམ་ཐང་པར་མ་ཁོ་ན་ཡིན།)
目錄 འགྲེལ་ཆེན་དྲི་མེད་འོད་ཀྱི་ཚིགས་བཅད་དང་པོའི་ཊཱི་ཀ་བཞུགས་སོ། །
【現代漢語翻譯】 那是甚深真實義的禪修和證悟的境界，不是其他境界。 因此，具有三界相的法界智慧，是無分、周遍一切的。了知這一點，其他知識就是大樂的智慧；其他所知就是大空性的智慧。原本無別且味道相同，是知與所知合一之身，是知與所知的主宰。因此，對於知與所知，也必須瞭解二諦的差別。世俗的所知屬於他識，與對境相異，如世俗的六識和六境。勝義的知與所知，無論何者為對境或有境，都是味道相同的，如眼根與地藏菩薩的心髓，以及色法金剛與不清凈者，彼此味道相同。同樣，其他也可類推。 因此，這是慈悲空性合一之身，方便與智慧合一之身，大樂與大空合一之身，嘿（藏文：ཧེ་，梵文天城體：हे，梵文羅馬擬音：he，漢語字面意思：嘿）與班雜（藏文：བཛྲ་，梵文天城體：वज्र，梵文羅馬擬音：vajra，漢語字面意思：金剛）合一之身，勝樂金剛與法輪合一之身，時間和法輪合一之身等等。雖然名相繁多，但本體味道相同；雖然名稱各異，但意義相同，對此必須精通。因此，此處『頂禮吉祥時輪』，正如所說：『時是不變的大樂智慧，是方便與慈悲的自性；輪是所知的各種顯現，是智慧空性的自性。』這就是吉祥時輪，一切金剛瑜伽，安住於二諦，是言說的對境。』等等廣說。頂禮的真實義，在根本續中說：『將十個壇城完全結合，于頭頂合掌頂禮。』 《大疏·無垢光》第一品釋，具足四依者所著。吉祥圓滿！（底本僅為瞻塘印版。） 目錄 《大疏·無垢光》第一品釋論
【English Translation】 That is the realm of profound definitive meaning meditation and realization, not the realm of others. Therefore, the Dharmadhatu wisdom, which has the aspect of the three realms, is indivisible and all-pervading. Knowing this, other knowledge is the wisdom of great bliss; other knowable things are the wisdom of great emptiness. Originally inseparable and of the same taste, it is the body of the oneness of knowledge and the knowable, the supreme master of knowledge and the knowable. Therefore, for knowledge and the knowable, it is also necessary to understand the distinction between the two truths. Conventional knowable things belong to other consciousnesses and are different from objects, like the six conventional consciousnesses and the six objects. The ultimate knowledge and the knowable, whichever is the object or the subject, are of the same taste, like the eye faculty and the essence of the Earth Treasury, and the form Vajra and the impure ones, mutually of the same taste. Similarly, apply to others as well. Therefore, this is the body of compassion and emptiness as one, the body of method and wisdom as one, the body of great bliss and great emptiness as one, the body of He (藏文：ཧེ་，梵文天城體：हे，梵文羅馬擬音：he，漢語字面意思：He) and Vajra (藏文：བཛྲ་，梵文天城體：वज्र，梵文羅馬擬音：vajra，漢語字面意思：Vajra) as one, the body of Chakrasamvara and the wheel as one, the body of time and the wheel as one, and so on. Although there are many aspects, the essence is of the same taste; although there are many names, the meaning is the same, one must be skilled in this. Therefore, here, 'Homage to glorious Kalachakra,' as it is said: 'Time is the unchanging great bliss wisdom, the nature of method and compassion; the wheel is the various manifestations of the knowable, the nature of wisdom emptiness.' This is the glorious Kalachakra, all Vajra yogas, abiding in the two truths, is the object of expression. ' etc. extensively spoken. The definitive meaning of homage, in the root tantra it is said: 'Completely combine the ten mandalas, pay homage by joining the palms on the crown of the head.' The commentary on the first chapter of the Great Commentary Vimalaprabha, composed by one possessing the four reliances. Auspicious! (The original is only the Dzamtang edition.) Table of Contents Commentary on the First Chapter of the Great Commentary Vimalaprabha