dolpopa0616呈獻北方上師的法義辨析

篤補巴·喜饒堅贊大師全集JDol42དཔོན་བྱང་པའི་ཕྱག་ཏུ་ཕུལ་བའི་ཆོས་ཀྱི་ཤན་འབྱེད་བཞུགས་སོ། ། 6-303 ༄༅། །དཔོན་བྱང་པའི་ཕྱག་ཏུ་ཕུལ་བའི་ཆོས་ཀྱི་ཤན་འབྱེད་བཞུགས་སོ། ། ༄༅། །དཔོན་བྱང་པའི་ཕྱག་ཏུ་ཕུལ་བའི་ཆོས་ཀྱི་ཤན་འབྱེད་བཞུགས་སོ། ། མཚལ་པའི་ཞུས་ལན་ཤགས་འབྱེད་ཆེན་པོ། ༄༅། །ཨོཾ་གུ་རུ་བུདྡྷ་བོ་དྷི་སཏྭེ་བྷྱོ་ན་མོ་ན་མཿ ཇོ་ནང་དཔལ་གྱི་རི་ཁྲོད་ནས། དཔོན་བྱང་པའི་ཕྱག་ཏུ་ཕུལ་བ། སྐུ་ཁམས་བཟང་བའི་ཐད་ནས་གསུང་ཡིག་རྒྱས་པོ་ གསེར་སྲང་གང་དང་བཅས་ཏེ་བསྐུར་བ་འདིར་འཕྲོད་པས་སེམས་དགའ་བར་བྱུང་ ཞིང་རྗེས་སུ་ཡི་རང་ལགས། སྐབས་ཀྱི་དོན་ནི། ན་ནིང་སྔ་གོང་གི་གསུང་ཡིག་དེ་བྱུང་དུས་སློབ་དཔོན་དཀོན་ མཆོག་བཟང་པོའི་གསུང་གིས། དཔོན་བྱང་པ་ལ་ཐུགས་རབ་ཆེན་པོ་ཡོད་པས། ད་ལན་ གྱི་ཤགས་འབྱེད་ཞུས་པ་འདི་ལ་ཆོས་ཀྱི་ཤན་དབྱེ་བ་ཞིབ་ལ་རྒྱས་པ་གཅིག་མཛད་པར་ ཞུ་ཞེས་ནན་ཆེ་བར་གདའ་བ་དང་། ཉིད་ཅག་གི་གསུང་ཡིག་ནའང་དོན་ཡིན་ལུགས་ ཇི་ལྟ་བའི་སྟེང་ནས་ཤགས་དྲང་པོར་འབྱེད་པར་ཞུ། ཞེས་པ་གདའ་བའི་དོན་ལ། བདག་ གིས་ལེགས་པར་བལྟས་པས་དོན་ཡིན་ལུགས་བཞིན་ཤགས་དྲང་པོར་འབྱེད་ན། ཤིན་ཏུ་ ལྐོག་གྱུར་གྱི་གནས་ཟབ་མོ་འདི་དག་ལ། སངས་རྒྱས་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཚད་ མར་གྱུར་པ་རྣམས་ཀྱི་ལུང་དཔང་དུ་བྱ་དགོས་ཏེ། དེ་དང་། ཉིད་ཅག་གི་བཞེད་པ་དེ་ རྣམས་དང་བསྟུན་ཀྱང་མི་མཐུན་པར་འདུག །བོད་ཀྱི་སློབ་དཔོན་མང་རབ་ལ་གྲགས་ པ་འདི་དང་བསྟུན་ན་མཐུན་རུང་དུ་གདའ་བས། དེའི་དོན་ལ་ལུགས་གཉིས་ཀ་བསྟན་ པའི་ཆེད་དུ། བོད་འགའ་ཞིག་གི་བཞེད་ལུགས་རགས་པ་ཙམ་དེ་ཡང་བཀོད་པ་ལགས། འོན་ཀྱང་དེ་ཐམས་ཅད་ཉིད་ཅག་གི་བཞེད་པ་ཡིན་བྱས་པ་མི་བདོག །ཡོད་མེད་ཡི་གེ་ སྔ་མ་དེ་ད་རུང་ཞིབ་ཏུ་གཟིགས་ན་མངོན་པ་ལགས། གཞན་ཡང་སྟོང་ཉིད་གོ་ཆོད་པོ་ གཅིག་པོ་དེ་ལས་མི་བཞེད་ན། དེ་ཉིད་དོན་དམ་ཆོས་ཉིད་དེ་བཞིན་ཉིད་ལ་སོགས་པར་ ཁས་ལེན་དགོས་པའི་ཕྱིར། བོད་གཞན་འགའ་ཞིག་གི་གྲུབ་མཐའ་སྔར་བཀོད་པ་དེ་ རྣམས་ཕལ་ཆེར་ཁས་ལེན་དགོས་པར་ཡང་འགྱུར་རོ། ། ཡང་། ཉིད་ཅག་གི་གསུང་ཡིག་ཕྱི་མ་ན། སྒོམ་ཆེན་ཚད་མར་གྱུར་པ་རྣམས་ཀྱི་ངག་ མ་ཡིན་པས་འཆལ་པ་ཅི་ཐོད་ཐོད་རྣམས་ཀྱི་ངག་ལ་བརྒལ་བརྟག་ཡི་གེར་བཀོད་ཀྱང་། 6-304 བྱིས་པ་སྤྲེའུའི་འབག་གོན་པ་ཞེས་སོགས་ཀྱིས་སུན་འབྱིན་པ་བཀོད་གདའ་བ་འདི་ལ་ ལེགས་པར་བརྟག་ན། ཚད་མར་གྱུར་པའི་ངག་ལ་སུན་འབྱིན་བྱེད་པར་རིགས་ཀྱི། འཆལ་པ་ཅི་ཐོད་ཐོད་ཀྱི་ངག་ལ་སུན་འབྱིན་བྱེད་པར་མི་རིགས་ཞེས་བཞེད་པར་ གསལ་ལོ། །དེ་ལྟར་བཞེད་ནའང་སྐྱོན་མང་དུ་ཡོད་དེ། ཚད་མར་གྱུར་པའི་སྐྱེས་བུ་ནི་ ཤེས་བྱ་ལ་འཁྲུལ་བ་མི་མངའ་བའི་སངས་རྒྱས་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཆེན་པོ་

【現代漢語翻譯】篤補巴·喜饒堅贊大師全集JDol42 呈獻給袞邦巴的法義辨析呈獻給袞邦巴的法義辨析呈獻給袞邦巴的法義辨析蔡巴的答覆，偉大的破斥嗡咕嚕布達菩提薩埵貝喲拿摩拿麻（藏文：ཨོཾ་གུ་རུ་བུདྡྷ་བོ་དྷི་སཏྭེ་བྷྱོ་ན་མོ་ན་མཿ，梵文天城體：ओṃ गुरु बुद्ध बोधिसत्त्वेभ्यो नमोनमः，梵文羅馬擬音：oṃ guru buddha bodhisattvebhyo namo namaḥ，向 गुरु गुरु Buddha Buddha Bodhisattva Bodhisattva 們致敬）從覺囊吉祥山頂呈獻給袞邦巴。關於您身體安康，隨信奉上詳細的書信和一兩黃金，我感到非常高興並隨喜讚歎。關於正事：去年早些時候收到您的來信時，昆秋桑布上師說：『袞邦巴有非常敏銳的智慧，所以請您對這次的辯論請求，做一個詳細而廣泛的法義辨析。』您在信中也說：『請根據事情的真相，公正地辨析辯論。』我仔細閱讀後認為，如果想根據事情的真相公正地辨析辯論，就必須引用佛和菩薩這些可信之人的教證作為依據。但這與您們的觀點並不一致。如果按照多數藏族上師的觀點，或許可以達成一致。爲了說明這一點，我簡要地介紹了某些藏族人的觀點。但這並不意味著我完全贊同您們的觀點。如果您仔細閱讀之前的信件，就會明白這一點。此外，如果您只接受『空性』這一概念，那麼您也必須承認它就是『真如法性』、『如是』等等。這樣一來，您也必須在很大程度上接受我之前提到的其他藏族人的宗派觀點。此外，在您們的后一封信中，您寫道：『對於那些並非聖者的誇誇其談，即使寫成辯駁文字，也如同孩子戴著猴子的面具。』仔細分析這句話，很明顯您認為應該駁斥聖者的言論，而不應該駁斥那些誇誇其談者的言論。如果這樣認為，就會有很多問題。因為聖者是對所知不迷惑的佛和偉大的菩薩。

【English Translation】 Collected Works of Dolpopa Sherab Gyaltsen JDol42: A Differentiation of Dharma Presented to Pon Jangpa A Differentiation of Dharma Presented to Pon Jangpa A Differentiation of Dharma Presented to Pon Jangpa Tsalpa's Response, the Great Refutation oṃ guru buddha bodhisattvebhyo namo namaḥ From JONANG PALGYI RITROD Presented to Pon Jangpa. Regarding your well-being, I am very pleased and rejoice that a detailed letter and a tael of gold were sent, and I rejoice. The point is that when the previous letter was received last year, Kunchok Sangpo said, 'Pon Jangpa has great wisdom, so please make a detailed and extensive differentiation of Dharma for this request for debate.' In your letter, you also said, 'Please clarify the debate fairly based on the truth of the matter.' After carefully examining it, I believe that if I am to clarify the debate fairly according to the truth of the matter, I must use the words of the Buddhas and Bodhisattvas as evidence for these very subtle and profound points. However, this does not agree with your views. If I follow the views of many Tibetan teachers, it may be possible to agree. For the sake of showing both aspects, I have also included a rough outline of the views of some Tibetans. However, this does not mean that all of this is your view. If you look closely at the previous letter, it will be obvious. Furthermore, if you do not accept anything other than the single concept of emptiness, then you must accept it as the ultimate reality, the nature of reality, suchness, and so on. Therefore, you will also have to accept most of the philosophical tenets of other Tibetans that I mentioned earlier. Also, in your later letter, you wrote, 'Even if the words of those who are not qualified meditators are written as refutations, it is like a child wearing a monkey mask.' If we examine this carefully, it is clear that you believe that the words of qualified beings should be refuted, but not the words of those who are just talking nonsense. If you think so, there are many problems. Because a qualified being is a Buddha or a great Bodhisattva who is not confused about what is to be known.

རྣམས་ཡིན་ལ། དེ་རྣམས་སུན་ཕྱུང་ན་སྡིག་པའི་ཕུང་པོ་ཆེན་པོར་འགྱུར་བས། རང་གིས་ རང་ངན་སོང་དུ་སྐྱུར་བ་ཙམ་དུ་ཟད་དོ། །ཤེས་བྱ་ལ་ཚད་མར་གྱུར་པའི་སྐྱེས་བུ་ངོས་ འཛིན་པ་ཡང་། བདག་ཉིད་ཆེན་པོ་ཕྱོགས་ཀྱི་གླང་པོས། ཚད་མར་གྱུར་པ་འགྲོ་ལ་ཕན་ བཞེད་པ། །སྟོན་པ་བདེ་གཤེགས་སྐྱོབ་ལ་ཕྱག་འཚལ་ནས། །ཞེས་ཚད་མའི་མདོ་ཀུན་ ལས་བཏུས་པར་གང་གསུངས་པ་དེ་ཉིད་ལེགས་པར་འགྲེལ་པ་ལ། དཔལ་ཆོས་ཀྱི་ གྲགས་པའི་ཞལ་སྔ་ནས། ཚད་མ་རྣམ་འགྲེལ་གྱི་ལེའུ་གཉིས་པ་མཛད་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟ་ བས་ན། ཚད་མར་གྱུར་ཚུལ་ཡང་གཞུང་དེ་དག་ལས་ཤེས་པར་བྱ་བ་ཉིད་དོ། །དེའི་ཕྱིར། བདག་ཅག་གིས་ནི་ཚད་མར་གྱུར་པའི་སྐྱེས་བུ་རྣམས་ལ་བརྒལ་བའམ་སུན་འབྱིན་པ་ ཅུང་ཟད་ཀྱང་བྱེད་མི་ནུས་སོ། །གལ་ཏེ་ཚད་མར་གྱུར་པའི་སྐྱེས་བུ་ངོས་འཛིན་པ་ནི། གཞུང་ལུགས་ལ་མི་ལྟོས་ཀྱི། མི་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་གང་གིས་ངག་ཚད་མར་འཛིན་པ་དེ་ ཡིན་ནོ་སྙམ་ན། དེ་ནི་མི་སྲིད་དོ། །འོན་ཏེ་མི་འགའ་དང་འགའ་ཡིས་ཚད་མར་འཛིན་ པའོ། །ཞེ་ན། དེ་ལ་ནི་ཁྱབ་པ་མེད་དོ། །འཆལ་པ་ཅི་ཐོད་ཐོད་ཀྱི་གྲུབ་མཐའ་སུན་ཕྱུང་ བ་ལ་སྐྱོན་ཡོན་ན་ནི། དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་དང་། འཕགས་པ་འཇམ་དཔལ་དང་། འཕགས་པ་སྤྱན་རས་གཟིགས་དབང་ཕྱུག་དང་། འཕགས་པ་རྡོ་རྗེ་སྙིང་པོ་དང་། {འཕགས་པ་ཕྱག་ན་རྡོ་རྗེ་དང་།} འཕགས་པ་བྱམས་པ་དང་། འཕགས་པ་ཀླུ་སྒྲུབ་ཡབ་ སྲས་དང་། འཕགས་པ་ཐོགས་མེད་སྐུ་མཆེད་དང་། སློབ་དཔོན་ཕྱོགས་གླང་ཆོས་གྲགས་ དང་། སློབ་དཔོན་དཔའ་བོ་དང་། སློབ་དཔོན་ཞི་བ་ལྷ་དང་། སློབ་དཔོན་སངས་རྒྱས་ བསྐྱངས་དང་། སློབ་དཔོན་ལེགས་ལྡན་འབྱེད་དང་། སློབ་དཔོན་སྤྱན་རས་གཟིགས་ བརྟུལ་ཞུགས་དང་། སློབ་དཔོན་ཟླ་བ་གྲགས་པ་དང་། སློབ་དཔོན་ཡེ་ཤེས་སྙིང་པོ་དང་། སློབ་དཔོན་ཞི་བ་འཚོ་དང་། སློབ་དཔོན་ཀ་མ་ལ་ཤཱི་ལ་དང་། སློབ་དཔོན་ཤེས་རབ་ འབྱུང་གནས་དང་། སློབ་དཔོན་ཆོས་མཆོག་དང་། སློབ་དཔོན་ལྷའི་དབང་པོའི་བློ་གྲོས་ དང་། སློབ་དཔོན་རྒྱལ་དབང་ལ་སོགས་པ་མཁས་པ་ཆེན་པོ་ཤིན་ཏུ་མང་བ་དེ་རྣམས་ 6-305 ཀྱང་། ཁྱེད་ཀྱིས་བཀོད་པའི་སྐྱོན་ཅན་དེར་འགྱུར་ཏེ། དེ་རྣམས་ཀྱིས་འཆལ་པ་ཅི་ཐོད་ ཐོད་ཀྱི་གྲུབ་མཐའ་རྣམས་སུན་ཕྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། ། དེ་ཡང་འདི་ལྟར། བདག་དང་། སེམས་ཅན་དང་། སྲོག་དང་། གང་ཟག་དང་། ཤེད་ ཅན་དང་། ཤེད་བདག་དང་། ཤེད་བུ་ལ་སོགས་པ་རྣམ་གྲངས་མང་པོ་ཅན་གང་ཟག་གི་ བདག་རྟག་པ་གཅིག་པུ་རང་དབང་ཅན་འདོད་པ་དང་། ཀུན་རྫོབ་ཏུ་སྐྱེ་བ་སྔ་ཕྱི་དང་། ལས་རྒྱུ་འབྲས་མེད་པར་འདོད་པ་དང་། བརྟན་གཡོ་ཐམས་ཅད་དབང་ཕྱུག་དང་། ཁྱབ་ འཇུག་དང་། ཚངས་པ་དང་། རཧྨ་ཎ་ལ་སོགས་པ་བྱེད་པ་པོ་རྣམས་ཀྱིས་བྱས་པར་ འདོད་པ་དང་། བྱེད་པ་པོ་དེ་

【現代漢語翻譯】這些都是（錯誤的觀點）。如果反駁這些觀點，就會變成巨大的罪惡之山，那簡直就是自己把自己拋入惡道。對於認識到誰是知識領域的權威人士，偉大的自在論師陳那（ Dignāga）曾說：『成為量士，欲利有情者，導師善逝救護前，我頂禮。』他很好地解釋了從所有量論經典中提取的內容。吉祥法稱（Dharmakīrti）尊者撰寫了《釋量論》第二品。因此，成為量士的方法也應該從這些論典中學習。因此，我們不能對已成為量士的人進行反駁或駁斥。如果認為，認識到誰是量士，不是取決於論典，而是取決於每個人認為誰的言語是可靠的，那麼這是不可能的。或者，如果認為只是某些人認為是可靠的，那麼這並不普遍。如果反駁邪命外道的宗義會有過失嗎？那麼，如來（Tathāgata），聖者文殊（Mañjuśrī），聖者觀世音（Avalokiteśvara），聖者金剛藏（Vajragarbha），聖者金剛手（Vajrapāṇi），聖者彌勒（Maitreya），聖者龍樹父子（Nāgārjuna and his son），聖者無著兄弟（Asaṅga and Vasubandhu），論師陳那（Dignāga），法稱（Dharmakīrti），論師英雄（Vīrya），論師寂天（Śāntideva），論師佛護（Buddhapālita），論師善顯（Bhavaviveka），論師觀世音禁行（Avalokiteśvaravrata），論師月稱（Chandrakīrti），論師智藏（Jñānagarbha），論師寂護（Śāntarakṣita），論師蓮花戒（Kamalaśīla），論師般若生（Prajñākara），論師法勝（Dharmottara），論師天王慧（Devendrabuddhi），論師勝者等等，如此眾多的大學者，也會變成你所說的有過失的人，因為他們反駁了邪命外道的宗義。例如，他們主張存在常一自在的補特伽羅我，具有自我、有情、命、人、力者、力主、力生等眾多名稱；他們主張世俗中沒有前後世和業果；他們主張一切動靜都是自在天（Īśvara）、遍入天（Viṣṇu）、梵天（Brahmā）、大梵天（Rāhmaṇa）等造物主所創造的；他們主張這些造物主...

【English Translation】 These are all (wrong views). If one refutes these views, it becomes a huge mountain of sin, which is simply throwing oneself into the lower realms. Regarding recognizing who is an authority in the field of knowledge, the great Dignāga said: 'Being a measure, desiring to benefit beings, I prostrate to the Teacher, the Sugata, the Protector.' He well explained what was extracted from all the treatises on valid cognition. The venerable Dharmakīrti composed the second chapter of the Pramāṇavārttika (Commentary on Valid Cognition). Therefore, the way to become a measure should also be learned from these treatises. Therefore, we cannot refute or reject those who have become measures. If one thinks that recognizing who is a measure does not depend on the treatises, but rather on who everyone considers to be reliable, then that is impossible. Or, if one thinks that only some people consider it to be reliable, then that is not universal. If there is a fault in refuting the tenets of the Ajivikas (a fatalistic sect), then the Tathāgata, Mañjuśrī, Avalokiteśvara, Vajragarbha, Vajrapāṇi, Maitreya, Nāgārjuna and his son, Asaṅga and Vasubandhu, the teachers Dignāga, Dharmakīrti, Vīrya, Śāntideva, Buddhapālita, Bhavaviveka, Avalokiteśvaravrata, Chandrakīrti, Jñānagarbha, Śāntarakṣita, Kamalaśīla, Prajñākara, Dharmottara, Devendrabuddhi, Jina, and so on, so many great scholars, would also become faulty according to your statement, because they refuted the tenets of the Ajivikas. For example, they assert a permanent, singular, independent pudgala (person) self with many names such as self, sentient being, life, person, powerful one, lord of power, offspring of power, etc.; they assert that there are no past and future lives and no law of karma in conventional truth; they assert that all moving and non-moving things are created by creators such as Īśvara, Viṣṇu, Brahmā, Rāhmaṇa, etc.; they assert that these creators...

རྣམས་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་དུ་འདོད་པ་དང་། མི་ རིགས་བཞི་ཡང་ཚངས་པའི་ཁ་དང་། དཔུང་པ་དང་། བརླ་དང་། རྐང་པ་ལས་སྐྱེས་པར་ འདོད་པ་དང་། རིག་བྱེད་ཀྱི་སྒྲ་རང་བྱུང་རྟག་པར་འདོད་པ་དང་། ཨ་ཤོ་མེ་དྷ་ལ་ སོགས་པ་སྲོག་བཅད་པའི་མཆོད་སྦྱིན་ཆོས་སུ་འདོད་པ་དང་། མཆོད་སྦྱིན་དེས་ལྷ་ མཉེས་པ་ལས་མཐོ་རིས་སུ་འདྲེན་པ་དང་། ལྷ་མ་མཉེས་པ་ལས་ངན་སོང་དུ་སྐྱུར་བར་ འདོད་པ་དང་། གཙོ་བོ་ཉི་ཤུ་རྩ་བཞི་གང་ཟག་གི་བདག་དང་། ཉི་ཤུ་རྩ་ལྔ་གནས་ ལུགས་ལ་ཡོད་པར་འདོད་པ་དང་། དེ་རྣམས་ཤེས་པ་ཙམ་གྱིས་གྲོལ་བར་འདོད་པ་ དང་། བསྐྱེད་བྱ་སྐྱེད་བྱེད་ཀྱི་རྒྱུ་འབྲས་ངོ་བོ་གཅིག་ཏུ་འདོད་པ་དང་། འབྱུང་བ་བཞི་ དང་། ནགས་དང་འབྲུ་རྣམས་ལ་སྲོག་ཡོད་པར་འདོད་པ་དང་། སྲོག་རྟག་པ་ལུས་ཀྱི་ ཚད་དུ་འདོད་པ་དང་། ལྗོན་ཤིང་ཐམས་ཅད་སེམས་དང་ལྡན་པར་འདོད་པ་དང་། འཇིག་རྟེན་གསུམ་རྟག་པར་འདོད་པ་དང་། ཐར་པ་གཟུགས་ཅན་དཔག་ཚད་འབུམ་ ཕྲག་བཞི་བཅུ་རྩ་ལྔ་པ་གདུགས་ཀྱི་རྣམ་པར་འདོད་པ་དང་། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་ནུ་བོ་ ཡིན་པས་ངན་ཞིང་། རིག་བྱེད་ཀྱི་ཆོས་ཕུ་བོ་ཡིན་པས་བཟང་ཞེས་འདོད་པ་དང་། བུ་ མེད་པས་མཐོ་རིས་སུ་མི་འགྲོ་བར་འདོད་པ་དང་། མི་ཤི་བ་རྣམས་རཧྨ་ཎ་མཉེས་པ་ དང་། མ་ཉེས་པ་ལས་མིའི་ལུས་དེ་ཉིད་ཀྱིས་མཐོ་རིས་དང་དམྱལ་བར་བདེ་བ་དང་ སྡུག་བསྔལ་ལ་སྤྱོད་པར་འདོད་པ་དང་། སྙུང་གནས་ཀྱིས་ཤི་བ་དང་། གཡུལ་དུ་བསྣུན་ ནས་ཤི་བ་དང་། ཉི་མ་གཟས་ཟིན་པའི་དུས་སུ་ཤི་བ་དང་། ཁྱིམ་གྱི་ནོར་བསྒྲུབ་པ་ལ་ཤི་ བ་དང་། བྲམ་ཟེའི་བྱ་བ་ལ་ཤི་བ་ཐམས་ཅད་རྒྱུ་དེ་དང་དེས་མཐོ་རིས་སུ་འགྲོ་བར་ འདོད་པ་དང་། འོ་མའི་རྒྱ་མཚོ་བསྲུབས་པ་ལས་བདུད་རྩི་དང་། ཟླ་བ་དང་། ནག་པོ་ བརྩེགས་པ་དང་། རྟ་མཐོར་ཐོས་པ་དང་། གླང་པོ་ཆེ་ས་སྲུང་དང་། ནོར་བུ་ཀོ་ཏུ་བྷ་ དང་། ཤིང་ཡོངས་འདུ་དང་། ལྷ་མོ་དཔལ་མོ་དང་། ཨ་བ་ས་ར་ལ་སོགས་པ་འབྱུང་བར་ 6-306 འདོད་པ་དང་། ཨ་ཤྭད་ཐ་ལ་བརྟེན་པ་དང་། ཏིལ་སྣོད་སྦྱིན་པ་དང་། བ་ལ་རེག་པ་ དང་། གང་གཱ་ལ་སོགས་པའི་འཇུག་ངོགས་རྣམས་སུ་བཀྲུས་པ་དང་། གང་གཱའི་ཆུ་ འཐུངས་པ་དང་། མེ་ལྔ་བསྟེན་པ་རྣམས་ལ་སོགས་པ་རྣམས་ཀྱིས་སྡིག་པ་འདག་པར་ འདོད་པ་དང་། ཀླུའི་ཆོས་དང་ལོ་རྒྱུས་ཀྱི་ཆོས་ལ་སོགས་པ་དོན་མེད་ཕྱིན་ཅི་ལོག་གི་ ཆོས་རྣམས་ཡང་དག་ཏུ་འདོད་པ་དང་། ལྷ་རཧྨའི་ལུས་ཚད་དང་། དེའི་གྲོང་ཁྱེར་ཨ་ཡོ་ དྷའི་ཚད་ལ་སོགས་པ་བྷ་ར་ཏ་ལས་མི་བདེན་པའི་ཆོས་མང་དུ་བསྟན་པ་རྣམས་བདེན་ པར་འདོད་པ་དང་། ཉ་ལ་སོགས་པ་ཁྱབ་འཇུག་གིས་འཇུག་པ་རྣམས་བདེན་པར་ འདོད་པ་དང་། ཁྱད་པར་ཕར་ཕྱིན་བཅུ་དང་། ཚངས་པའི་གནས་དང་། དགེ་བ་བཅུ་ རྣམས་བསྒྲུབ་པ་དང་། མི་དགེ་བ་བཅུ་སྤོ

【現代漢語翻譯】他們認為一切都是全知的，他們認為四種姓是從梵天的口、臂、腿和腳產生的，他們認為《吠陀》的聲音是自生常存的，他們認為像馬祭（Ashvamedha）等殺生祭祀是正法，他們認為通過祭祀使神高興可以將人引向天界，他們認為不使神高興會將人拋入惡道，他們認為二十四個自性是補特伽羅（個體）的『我』，二十五個是實相，他們認為僅僅瞭解這些就能獲得解脫，他們認為生者和能生者的因果本質是相同的，他們認為四大元素、森林和穀物都有生命，他們認為生命是常存的，與身體的大小相同，他們認為所有的樹木都有心識，他們認為三界是常存的，他們認為解脫是有形體的，大小為四十五萬由旬，形狀像一把傘，他們認為佛法是弟弟，所以不好；《吠陀》是哥哥，所以好，他們認為沒有兒子就不能去天界，他們認為死者通過使梵天高興或不高興，以人的身體本身在天界和地獄中感受快樂和痛苦，他們認為通過齋戒而死、在戰場上被殺、在日食時死去、為家庭積累財富而死、為婆羅門的事業而死，所有這些都能通過各自的因緣升入天界，他們認為攪拌乳海會產生甘露、月亮、黑天（Krishna）、馬頭天（Hayagriva）、守護土地的大象、如意寶珠（Kaustubha）、如意樹（Kalpavriksha）、吉祥天女（Lakshmi）和阿布薩拉斯（Apsaras）等，他們認為依靠無花果樹（Ashvattha）、佈施芝麻容器、觸控母牛、在恒河（Ganga）等河流的入河口沐浴、飲用恒河水、侍奉五火等可以消除罪業，他們認為龍族的法和歷史的法等無意義顛倒之法是正確的，他們認為關於梵天身體的大小和他的城市阿約提亞（Ayodhya）的大小等在《婆羅多》（Mahabharata）中顯示的許多不真實的法是真實的，他們認為魚等化身是遍入天（Vishnu）的化身是真實的，特別是，他們認為修行十度波羅蜜、四梵住和十善業，以及避免十不善業是正法。

【English Translation】 They believe that everything is omniscient, They believe that the four castes are born from the mouth, arms, thighs, and feet of Brahma, They believe that the sound of the Vedas is self-existent and eternal, They believe that sacrifices involving the killing of animals, such as the Ashvamedha, are righteous acts, They believe that pleasing the gods through sacrifices can lead one to heaven, They believe that displeasing the gods will cast one into evil realms, They believe that the twenty-four principles (Prakriti) are the 'self' of the individual (Pudgala), and the twenty-fifth is the true nature (Purusha), They believe that liberation is attained merely by knowing these principles, They believe that the cause and effect of the producer and the produced are of the same essence, They believe that the four elements, forests, and grains have life, They believe that life is eternal and equal to the size of the body, They believe that all trees possess consciousness, They believe that the three realms are eternal, They believe that liberation is corporeal, measuring four hundred and forty-five thousand yojanas, and shaped like an umbrella, They believe that the Buddha's teachings are inferior because they are 'younger,' and the Vedas are superior because they are 'older,' They believe that one cannot go to heaven without a son, They believe that the dead, by pleasing or displeasing Brahma, experience happiness and suffering in heaven and hell with the same human body, They believe that dying through fasting, being killed in battle, dying during a solar eclipse, dying while accumulating wealth for the family, or dying in the service of Brahmins, all lead to heaven through their respective causes, They believe that churning the ocean of milk produces nectar, the moon, Krishna, Hayagriva, the elephant that supports the earth, the Kaustubha jewel, the Kalpavriksha tree, the goddess Lakshmi, and Apsaras, among others, They believe that relying on the Ashvattha tree, donating sesame seeds, touching a cow, bathing at the confluence of rivers like the Ganga, drinking Ganga water, and tending to the five fires purify sins, They believe that the doctrines of the Nagas and the doctrines of history, and other meaningless and inverted doctrines, are correct, They believe that the size of Brahma's body and the size of his city Ayodhya, and other untrue doctrines shown in the Mahabharata, are true, They believe that the incarnations of Vishnu, such as the fish incarnation, are true, In particular, they believe that practicing the ten perfections (Paramitas), the four Brahma-viharas, and the ten virtues, and avoiding the ten non-virtues, are righteous.

ང་བ་ལ་སོགས་པ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་ཐམས་ ཅད་ཕྱིན་ཅི་ལོག་གི་ཆོས་སུ་འདོད་པ་དང་། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་དེ་རྣམས་ཉམས་སུ་ བླངས་ན་རྒྱུ་དེས་དམྱལ་བར་འགྲོ་བ་འདོད་པ་དང་། རིགས་ལྡན་གྲགས་པ་ནི་བྲམ་ཟེའི་ བུ་{ཡིན་པས་}ཀླ་ཀློ་ཐམས་ཅད་བསད་ནས་ས་གཞི་ཐམས་ཅད་བྲམ་ཟེའི་རང་བཞིན་ དུ་བྱེད་པར་འགྱུར་བར་འདོད་པ་དང་། ལྷ་དང་ཕ་མེས་ཀྱི་དོན་དུ་སྲོག་བཅད་པའི་ཤ་ ཟོས་པ་ལ་སྐྱོན་མེད་པར་འདོད་པ་དང་། བི་ཥི་མི་ལླཱའི་སྔགས་ཀྱིས་ཕྱུགས་ཀྱི་སྐེ་གྲི་གུག་ གིས་བཅད་པའི་ཤ་བཟར་རུང་གི། རང་གི་ལས་ཀྱིས་ཤི་བའི་ཤ་བཟར་མི་རུང་ཞེས་ འདོད་པ་ལ་སོགས་པ་འཆལ་པ་ཅི་ཐོད་ཐོད་ཀྱི་གྲུབ་མཐའ་རྣམས་དང་། དེ་བཞིན་དུ། ལུང་མ་བསྟན་གྱི་ལྟ་བ་བཅུ་བཞི་དང་། འཇིག་ཚོགས་ལ་ལྟ་བ་རིའི་རྩེ་མོ་ཉི་ཤུ་དང་། ལྟ་ ངན་གྱི་ཕྲེང་བ་དྲུག་ཅུ་རྩ་གཉིས་ལ་སོགས་པ་གྲུབ་མཐའ་འཆལ་པ་ཅི་ཐོད་ཐོད་མང་བ་ ལས་ཀྱང་ཆེས་མང་བ་རྣམས་ལ་བརྒལ་བརྟག་མཛད་ཅིང་སུན་ཕྱུང་ངོ་། །དེར་མ་ཟད་ ཆོས་འདི་པ་ཉིད་ལས། ཁ་ཅིག་རྟག་མི་རྟག་གང་དུའང་བརྗོད་དུ་མེད་པའི་གང་ཟག་གི་ བདག་སྐྱེ་བ་ཆ་ཤས་ཅན་འདོད་པ་དང་། དུས་གསུམ་རྗེས་འགྲོ་འདོད་པ་དང་། སྡོམ་པ་ སྡོམ་མིན་གཟུགས་སུ་འདོད་པ་དང་། རྡུལ་ཕྲ་རབ་སོ་སོ་བ་ཆ་མེད་བདེན་པའི་དངོས་ པོར་འདོད་པ་དང་། རྣམ་ཤེས་སྐད་ཅིག་མ་དོན་དམ་དུ་འདོད་པ་ལ་སོགས་པ་དངོས་ སྨྲའི་གྲུབ་མཐའ་ངན་པ་རྣམས་ཀྱང་སུན་ཕྱུང་ངོ་། །དེར་མ་ཟད། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་ ལ་ཆོས་ཉིད་དོན་དམ་མི་སྣང་བར་འདོད་པ་དང་། ཡེ་ཤེས་དེས་ཀུན་རྫོབ་ལས་གཟུགས་ ཐམས་ཅད་སྣང་བའི་ཚུལ་གྱིས་མཁྱེན་པར་འདོད་པ་དང་། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་རྒྱུན་ འཆད་དུ་འདོད་པ་དང་། བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོ་དྲང་དོན་དུ་འདོད་པ་ལ་སོགས་པ་དབུ་ མ་པར་ཁས་འཆེ་བ་འགའ་ཞིག་གིས་གྲུབ་མཐའ་ངན་པ་རྣམས་ཀྱང་སུན་ཕྱུང་ངོ་། །དེ་ 6-307 བཞིན་དུ། ཧཱ་ཤང་གི་གྲུབ་མཐའ་ངན་པ་རྣམས། མཁས་པ་ཆེན་པོ་ཀ་མ་ལ་ཤཱི་ལས་སུན་ ཕྱུང་བ་ཡང་སྙན་ལམ་ན་བདོག་སྟེ་མཆི། དེ་དག་ཏུ་ཡང་མ་ཟད། གསང་སྔགས་པར་ འདོད་པ་འགའ་ཞིག་ཀྱང་། སྔགས་ཀྱི་ཐེག་པར་ཞུགས་ནས་སྡིག་པ་བྱས་ཀྱང་མི་སྐྱོན་ པར་འདོད་པ་དང་། ཁ་ན་མ་ཐོ་བ་དང་བཅས་པའི་ཤ་ཟོས་ཀྱང་སྐྱོན་མེད་པར་འདོད་ པ་དང་། ཆུ་དང་ཅོད་པན་ལ་སོགས་པའི་དབང་དང་། བུམ་པ་དང་སློབ་དཔོན་དང་། བཞི་པའི་དབང་ལ་སོགས་པ་རྣམས་ལ་རྩ་བའི་རྒྱུད་རྣམས་དང་མི་མཐུན་པའི་སྐྱོན་དུ་ མ་གསུངས་ཀྱང་སྐྱོན་མེད་དུ་འདོད་པ་དང་། བསྐྱེད་རིམ་ལ་སོགས་པ་རྟོག་བཅས་ཀྱི་ བསྒོམ་པ་རྣམས་ངེས་པའི་དོན་དུ་འདོད་པ་དང་། སྦྱོར་བ་ཡན་ལག་དྲུག་གི་དོན་མ་ བསྒོམ་པར་སངས་རྒྱས་ཐོབ་པར་འདོད་པ་དང་། རྣམ་རྟོག་མ་འགགས་པར་ཆོས་སྐུ་ ཐོབ་པར་འདོད་པ་དང

【現代漢語翻譯】他們認為'我'（藏文：ང་བ་，ngawa，梵文天城體：अहं，梵文羅馬擬音：ahaṃ，漢語字面意思：我）等一切佛法都是顛倒之法；認為修習佛法會導致墮入地獄；認為種姓優越的格拉巴（藏文：རིགས་ལྡན་གྲགས་པ་，rikden Drakpa）是婆羅門之子，應該殺光所有異教徒，使整個大地都變成婆羅門的領地；認為爲了神靈和祖先而宰殺牲畜並食用其肉沒有過錯；認為可以通過比希米拉（藏文：བི་ཥི་མི་ལླཱ，bishimilla）的咒語，用彎刀宰殺牲畜並食用其肉，但不能食用自然死亡的牲畜之肉。他們持有諸如此類的各種邪見。此外，他們還駁斥了十四種未被解釋的觀點、二十種關於'集合'（Skandha）的錯誤觀點、六十二種邪見之網等各種邪說。不僅如此，在這個教派中，有些人認為存在一種既非恒常也非無常的不可言說的'補特伽羅'（Pudgala，人我），具有可分割的自性；有些人認為時間是連續不斷的；有些人認為戒律和非戒律具有物質形態；有些人認為微塵是不可分割的真實存在；有些人認為意識是瞬間即逝的究竟真理。他們還駁斥了諸如此類的各種惡劣的實在論觀點。不僅如此，他們還駁斥了一些自詡為中觀派的人的惡劣觀點，例如，他們認為佛陀的智慧中不會顯現'法性'（Dharmata）的究竟真理；認為佛陀的智慧以世俗的方式了知一切色法；認為佛陀的智慧會中斷；認為'如來藏'（Tathagatagarbha）是需要進一步解釋的（非究竟）意義。同樣，大學者卡瑪拉希拉（Kamalashila）也駁斥了哈香（Hwashang）的惡劣觀點，這些觀點我也曾耳聞。不僅如此，還有一些自認為是密宗修行者的人，他們認為進入密宗后即使造作惡業也沒有過錯；認為食用不潔之肉也沒有過錯；認為水灌頂、髮髻灌頂等，以及寶瓶灌頂、上師灌頂、智慧灌頂、第四灌頂等，即使與根本續部相違背也沒有過錯；認為生起次第等有分別的禪修是究竟的意義；認為不修習六支瑜伽也能成佛；認為不停止分別念也能獲得法身。

【English Translation】 They believe that 'I' (Tibetan: ང་བ་, ngawa, Sanskrit Devanagari: अहं, Sanskrit Romanization: ahaṃ, Chinese literal meaning: I) and all the Buddha's teachings are inverted doctrines; they believe that practicing the Buddha's teachings leads to falling into hell; they believe that the high-caste Drakpa (Tibetan: རིགས་ལྡན་གྲགས་པ་, rikden Drakpa) is the son of a Brahmin and should kill all heretics, turning the entire earth into the domain of Brahmins; they believe that there is no fault in slaughtering animals for the sake of gods and ancestors and eating their meat; they believe that the meat of livestock slaughtered with a curved knife using the mantra of Bishimilla (Tibetan: བི་ཥི་མི་ལླཱ, bishimilla) can be eaten, but the meat of livestock that died naturally cannot be eaten. They hold various such perverse views. Furthermore, they refuted the fourteen unelucidated views, the twenty erroneous views on 'aggregates' (Skandha), the sixty-two nets of wrong views, and various other perverse doctrines. Moreover, within this sect, some believe in an inexpressible 'Pudgala' (person, self) that is neither permanent nor impermanent, possessing a divisible nature; some believe that time is continuous; some believe that vows and non-vows have material form; some believe that atoms are indivisible, truly existent entities; some believe that consciousness is momentary ultimate truth. They also refuted various such bad realistic views. Furthermore, they refuted the bad views of some who claim to be Madhyamikas, such as believing that the ultimate truth of 'Dharmata' (nature of reality) does not appear in the Buddha's wisdom; believing that the Buddha's wisdom knows all forms in a conventional way; believing that the Buddha's wisdom will be interrupted; and believing that 'Tathagatagarbha' (Buddha-nature) is a provisional (non-ultimate) meaning. Similarly, the great scholar Kamalashila also refuted the bad views of Hwashang, which I have also heard. Moreover, there are some who consider themselves Tantric practitioners who believe that there is no fault in committing sins after entering Tantra; that there is no fault in eating impure meat; that water initiations, hair-knot initiations, etc., as well as vase initiations, master initiations, wisdom initiations, fourth initiations, etc., are faultless even if they contradict the root tantras; that the meditation with conceptualization such as the generation stage is the ultimate meaning; that one can attain Buddhahood without practicing the six-branch yoga; and that one can attain Dharmakaya without stopping conceptual thoughts.

་། ཉོན་མོངས་པ་ལྔ་མ་འགགས་པར་ཡེ་ཤེས་ལྔ་ཐོབ་པར་འདོད་ པ་དང་། སེམས་ཅན་གྱི་ལུས་འདི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྐུར་འདོད་པ་དང་། སེམས་ཅན་གྱི་ ཕུང་པོ་དང་ཁམས་དང་སྐྱེ་མཆེད་རྣམས་ལྷར་འདོད་པ་དང་། དེ་རྣམས་སྒོམ་པ་གོམས་ པའི་དབང་གིས་ལྷ་དང་དཀྱིལ་འཁོར་ལ་སོགས་པའི་རྣམ་པར་གནས་གྱུར་པར་འདོད་ པ་དང་། མཐར་ཐུག་གི་སངས་རྒྱས་གཟུགས་ཅན་དུ་འདོད་པ་དང་། གཤང་བ་ལ་ སོགས་པ་བདུད་རྩི་ལྔར་གྲགས་པ་དང་། བ་ལང་ལ་སོགས་པའི་ཤ་ལྔ་རྣམས་རང་བཞིན་ གྱིས་དག་པའི་བཟའ་བར་འདོད་པ་དང་། དེ་རྣམས་ཟོས་པས་རྒ་ཤི་མེད་པའི་ལུས་དང་ རྡོ་རྗེ་སེམས་དཔའི་དངོས་གྲུབ་ཐོབ་པར་འདོད་པ་དང་། དེ་རྣམས་ཡང་ཡང་ཟོས་ན་ གོམས་པའི་དབང་གིས་དམ་ཚིག་གི་དངོས་གྲུབ་ཏུ་གྱུར་ནས་རྫས་ངན་པ་རྣམས་བཟང་ པོར་འགྱུར་བར་འདོད་པ་དང་། ལྷའི་རྣལ་འབྱོར་གྱིས་སྲོག་གཅོད་པ་ལ་སོགས་པ་མི་ དགེ་བ་བཅུའི་ལས་ཀྱི་ལམ་རྣམས་བྱེད་པ་ལ་སྐྱོན་མེད་ཅིང་ཡོན་ཏན་ཡོད་པར་འདོད་ པ་དང་། བསྐྱེད་རིམ་བརྟན་ནས་དཀྱིལ་འཁོར་གྱི་འཁོར་ལོ་མངོན་སུམ་དུ་བྱས་པས་ སངས་རྒྱས་ཐོབ་པར་འདོད་པ་དང་། བསམ་པའི་ཤེས་པ་མེད་པ་ཙམ་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་ རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་དང་། དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཡེ་ཤེས་སུ་འདོད་པ་དང་། དེ་བཞིན་ གཤེགས་པའི་ཡེ་ཤེས་རང་རིག་པ་མ་ཡིན་པར་འདོད་པ་དང་། དབང་པོ་གཉིས་ཀྱི་བདེ་ བ་ལ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་སུ་འདོད་པ་དང་། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་གནས་ལུགས་ལ་ ཅིར་ཡང་མ་གྲུབ་པར་འདོད་པ་དང་། གཟུགས་སོགས་ཅིར་ཡང་མ་གྲུབ་པའི་རང་སྟོང་ ཙམ་སྟོང་ཉིད་ཀྱི་མཐར་ཐུག་ཆོས་ཉིད་དང་དོན་དམ་པར་འདོད་པ་དང་། དེ་རྟོགས་ན་ ལྟ་བའི་མཐར་ཐུག་ཏུ་འདོད་པ་དང་། དེ་བསྒོམས་པས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བདེ་བ་ཐོབ་པར་ 6-308 འདོད་པ་དང་། ཀུན་ཏུ་བཟང་པོའི་བདེ་བ་ཆེན་པོ་ཤེས་རབ་ཡེ་ཤེས་ནི། ཐིག་ལེ་འགྱུར་ བའི་བདེ་བ་ལ་འདོད་པ་དང་། ལས་ཀྱི་ཕྱག་རྒྱའི་བདེ་བ་འཛག་བཅས་ནི། ཀུན་ཏུ་ བཟང་པོ་མཆོག་ཏུ་མི་འགྱུར་བའི་བདེ་བ་ཆེན་པོར་འདོད་པ་དང་། རྡུལ་ཕྲ་རབ་ཚོགས་ པའི་ལུས་མེད་{པར་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་ཀུན་ཏུ་བཟང་པོ་མི་འགྱུར་བའི་{ན་}བདེ་བ་ ཆེན་པོ་རང་མི་རིག་པར་འདོད་པ་དང་། རྡུལ་ཕྲ་རབ་ཚོགས་པའི་ལུས་མེད་ན། ཐིག་ལེ་ འཕོ་བ་མེད་པར་འདོད་པ་དང་། འཕོ་བའི་ཆགས་པ་འཁོར་བའི་རྒྱུ་མ་ཡིན་པར་འདོད་ པ་དང་། བླ་མའི་བཀའ་ཙམ་གྱིས་གྲོལ་བར་འདོད་པ་དང་། རྡོ་རྗེ་མ་ཕེབས་ཀྱང་ལྷ་ཕྲ་ མོ་ཕེབས་ན་དེས་གྲོལ་བར་འདོད་པ་དང་། རྣམ་པར་དག་པའི་མངོན་ཤེས་ལྔ་འཆར་བ་ ལ་མི་འཕོ་བའི་ཚུལ་ཁྲིམས་མི་དགོས་པར་འདོད་པ་དང་། འཕོ་བའི་བག་ཆགས་མ་ འགགས་པར་རྟེན་འབྲེལ་ཡན་ལག་བཅུ་གཉིས་འགག་པར་འདོད་པ་དང་། འཕོ་བའི་ བག་ཆགས་མ་བཅོམ་པར་བདུད་བཞི་བཅོམ་པར་འད

【現代漢語翻譯】認為五種煩惱未斷除就能獲得五種智慧；認為眾生的身體就是佛的身；認為眾生的蘊、界、處都是本尊；認為通過修習這些，就能轉變為本尊和壇城等形象；認為究竟的佛是有形象的；認為大小便等被稱為五甘露；認為牛羊等的五種肉，其自性是清凈的食物；認為吃了這些就能獲得不老不死的身體和金剛薩埵（Vajrasattva）的成就；認為如果反覆食用這些，通過串習的力量，就能轉變為誓言的成就，使不好的東西變好；認為通過本尊瑜伽，即使做殺生等不善的十種行為，也沒有過失，反而有功德；認為生起次第穩固后，現見壇城輪就能成佛；認為沒有分別唸的覺知就是般若波羅蜜多（Prajnaparamita）；認為這就是如來（Tathagata）的智慧；認為如來的智慧不是自證；認為兩根的樂受就是佛的智慧；認為佛的智慧在勝義諦中什麼也不成立；認為在色等任何事物都不成立的自性空，就是空性的究竟法性（Dharmata）和勝義諦；認為證悟這個就是見解的究竟；認為修習這個就能獲得佛的安樂；認為普賢（Samantabhadra）的大樂、智慧和明智，就是明點（Thigle）變化的安樂；認為業手印（Karma Mudra）的有漏樂，就是普賢至高無上的不變大樂；認為沒有微塵積聚之身，智慧的明智普賢不變的大樂自己不認識；認為沒有微塵積聚之身，明點就不會移動；認為移動的貪慾不是輪迴的因；認為僅憑上師的教言就能解脫；認為即使沒有金剛亥母（Vajravarahi）降臨，只要有小明妃降臨就能解脫；認為顯現清凈的五種現量智，不需要不動的戒律；認為移動的習氣未斷除，就能斷除十二緣起；認為沒有摧毀移動的習氣，就能摧毀四魔。

【English Translation】 Believing that one can attain the five wisdoms without abandoning the five afflictions; Believing that the body of sentient beings is the body of the Buddha; Believing that the aggregates, elements, and sense bases of sentient beings are deities; Believing that through the power of familiarizing oneself with the meditation on these, one can transform into the forms of deities and mandalas, etc.; Believing that the ultimate Buddha has form; Believing that excrement, etc., are known as the five nectars; Believing that the five meats of cattle, etc., are by nature pure food; Believing that by eating these, one can attain an immortal body and the siddhi of Vajrasattva; Believing that if one eats these repeatedly, through the power of habituation, it will transform into the siddhi of samaya, and bad substances will become good; Believing that through deity yoga, there is no fault in committing the paths of the ten non-virtuous actions such as killing, and that there are even benefits; Believing that by stabilizing the generation stage and directly perceiving the wheel of the mandala, one can attain Buddhahood; Believing that the mere absence of conceptual thought is Prajnaparamita; Believing that this is the wisdom of the Tathagata; Believing that the wisdom of the Tathagata is not self-awareness; Believing that the bliss of the two organs is the wisdom of the Buddha; Believing that the wisdom of the Buddha is not established in any way in the ultimate reality; Believing that the mere self-emptiness in which form and so on are not established in any way is the ultimate nature of emptiness, the Dharmata and the ultimate truth; Believing that realizing this is the ultimate view; Believing that by meditating on this, one can attain the bliss of Buddhahood; Believing that the great bliss, wisdom, and awareness of Samantabhadra is the bliss of the transformation of Thigle (bindu); Believing that the bliss of Karma Mudra with outflows is the supreme, unchanging great bliss of Samantabhadra; Believing that without a body composed of particles, one does not recognize the great bliss of the unchanging wisdom of Samantabhadra; Believing that without a body composed of particles, the Thigle does not move; Believing that the attachment to movement is not the cause of samsara; Believing that one can be liberated by the mere words of the guru; Believing that even if Vajravarahi does not come, one can be liberated if a small consort comes; Believing that one does not need immutable morality to manifest the five pure direct perceptions; Believing that one can cut off the twelve links of dependent origination without stopping the habits of movement; Believing that one can conquer the four maras without destroying the habits of movement.

ོད་པ་དང་། མཆོག་གི་དངོས་ གྲུབ་ཐོབ་པ་ལ་ཐིག་ལེ་འཛག་མེད་དུ་བརྟན་པ་མི་དགོས་པར་འདོད་པ་དང་། སངས་ རྒྱས་ཐོབ་པ་ལ་རླུང་སེམས་ཀྱི་རྒྱུན་འགག་མི་དགོས་པར་འདོད་པ་དང་། འདི་སྐད་ བདག་གིས་ཐོས་པ་ལ་སོགས་པ་མེད་ན། རྒྱུད་དེ་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་གསུངས་པའི་རྒྱུད་མ་ ཡིན་པར་འདོད་པ་དང་། མངལ་ནས་སྐྱེས་པ་ན་རྒྱུ་དེས་རྒྱུད་ཀྱི་ཞུ་བ་པོ་མི་རུང་བར་ འདོད་པ་དང་། ཚངས་པ་དང་། ཁྱབ་འཇུག་དང་། དྲག་པོ་ལ་སོགས་པ་ལེགས་སྦྱར་གྱི་ སྐད་ཉིད་ཀྱིས་སྨྲ་བ་ལྟར། སངས་རྒྱས་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱང་ལེགས་ སྦྱར་གྱི་སྐད་ཉིད་ཀྱིས་གསུངས་ཞེས་འདོད་པ་དང་། མཚན་མེད་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་ རྫོགས་རིམ་ལས་གཞན་པའི་རྫོགས་རིམ་ལྟར་སྣང་མང་པོ་ལ་ཡང་དག་ཏུ་འདོད་པ་ དང་། རང་བཞིན་འོད་གསལ་འགྱུར་མེད་བདེ་བ་ལས་གཞན་པའི་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་ འདོད་པ་དང་། ཆོས་ཉིད་དེ་བཞིན་ཉིད་ལས་གཞན་པའི་རང་བྱུང་ཡེ་ཤེས་འདོད་པ་ལ་ སོགས་པ་འཆལ་པ་ཅི་ཐོད་ཐོད་ཀྱི་གྲུབ་མཐའ་མང་བ་ལས་ཀྱང་ཆེས་མང་བ་ཞིག་ བཅོམ་ལྡན་འདས་འཇིག་རྟེན་དབང་ཕྱུག་ལ་སོགས་པ་རྣམས་ཀྱིས་ལེགས་པར་སུན་ ཕྱུང་བའི་ཕྱིར། དེ་རྣམས་ཀྱང་བྱིས་པ་སྤྲེའུའི་འབག་གོན་པ་ཞེས་སོགས་ཁྱེད་ཀྱིས་བཀོད་ པའི་སྐྱོན་ཅན་དེར་ཧ་ཅང་ཐལ་བར་འགྱུར་ཏེ། དེ་ལྟར་ཡང་མ་ཡིན་ནོ། །དེ་ཅིའི་ཕྱིར་ ཞེ་ན། གྲུབ་མཐའ་ངན་པ་དེ་རྣམས་མ་བཀག་ན་སེམས་ཅན་མང་པོ་ལམ་ངན་པ་ལ་ འཇུག་པའི་ཉེས་དམིགས་ཡོད་པའི་ཕྱིར་དང་། དེ་རྣམས་བཀག་ན། དེ་ལས་བཟློག་པའི་ ཕན་ཡོན་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 6-309 ཁྱད་པར་སྙིགས་མ་ལྔའི་དུས་འདིར། ལྟ་བའི་སྙིགས་མ་དར་ཞིང་དུས་ཀྱི་ཐ་མ། བསྟན་པའི་མཇུག་འདིར། ནག་པོའི་ཕྱོགས་རྣམས་ཁ་རྒྱལ་བས་དེ་རྣམས་མི་ལ་ལའི་ སྙིང་ལ་ཞུགས་ནས། ཆོས་ལོག་པ་སྟོན་པ་དང་། བདུད་ཀྱི་རིས་ལ་ལ་བླ་མ་དང་ཡི་དམ་ དང་གྲུབ་ཐོབ་ལ་སོགས་པ་བཟང་པོར་གྲགས་ཤིང་ཡིད་ཆེས་པ་རྣམས་ཀྱི་ཆ་བྱད་དུ་ མངོན་པར་སྤྲུལ་ཏེ། མི་འགའ་ཞིག་ལ་མངོན་སུམ་མམ་རྨི་ལམ་དུ་ཉེ་བར་བསྟན་ནས་ ཆོས་ལོག་པ་ལ་ཡང་དག་ཏུ་མིང་བཏགས་ཏེ། གདམས་ངག་ཟབ་མོ་འབོགས་པ་{ལ་ སོགས་པ་}བཞིན་དུ་སྟོན་པ་དང་། གཟུགས་མེད་པའི་སྒྲ་ཙམ་གྱིས་{བདུད་}ལུང་སྟོན་ པ་ལ་སོགས་པ་རྣམ་པ་མང་པོའི་སྒོ་ནས་ཕྱིན་ཅི་ལོག་གི་ཆོས་ལ་མཐར་ཐུག་ཟབ་མོ་ ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པར་མིང་བཏགས་ནས་ཕན་པ་འདོད་པ་བཞིན་དུ་སྟོན་པ་མང་དུ་ འབྱུང་ཞིང་། དེ་རྣམས་ཀྱིས་གྲོགས་བྱས་ནས་ཆོས་དེ་དང་དེ་དར་བར་ཡང་བྱེད་པ་ལ། དེ་དང་དེ་ལ་འཇུག་པ་དང་། དེའི་ཕྱོགས་འཛིན་པ་ཡང་མང་དུ་འབྱུང་བར་བྱེད་པ་ ལུགས་ཡིན་པས། དུས་ངན་ཐ་མ་འདིར་ཡང་། ཆོས་དང་ཆོས་མིན་རྣམ་པར་འབྱེད་པ་ ལ་དབང་བ་རྣམས་ཀྱིས་ཆོས་ལྷད་ཅན་དང་ལྟར་སྣང་དུ་སོང་གིས

【現代漢語翻譯】認為爲了獲得共同成就和至高成就，不需要明點不漏地穩固；認為爲了成佛，不需要氣脈明點的流轉停止；如果沒有『如是我聞』等等，就認為該續不是佛所說的續；認為從胎生的人不能成為續的講述者；如同梵天、遍入天、大自在天等用梵語說話一樣，認為佛和菩薩也只用梵語說法；認為許多表面上像是圓滿次第，但實際上並非如此的法為真正的圓滿次第；認為大手印不是自性光明、不變的安樂，而是其他的法；認為法性不是如是性，而是其他的自生智慧等等。像這樣荒謬至極的邪見比比皆是，甚至更多，因此，世尊自在天等已經很好地駁斥了這些觀點。你所寫的那些過失，比如『如同孩童模仿猴子』等等，就太過分了，事實並非如此。為什麼呢？如果不阻止這些惡劣的宗派，許多眾生會誤入歧途，造成過患；如果阻止了這些宗派，就會有相反的利益。尤其是在五濁惡世，邪見盛行，處於末法時期，教法衰敗之際，黑法勢力強大，它們侵入某些人的內心，宣揚邪法。惡魔偽裝成上師、本尊、成就者等，以善良和值得信任的形象出現，在一些人的顯現或夢境中顯現，將邪法命名為正法，像傳授甚深口訣{等等}一樣進行宣揚。或者，僅僅通過無形的音聲{惡魔}進行預言等等，以多種方式將顛倒的法命名為究竟甚深、獨一無二的法，並像想要利益他人一樣進行宣揚。許多人幫助這些邪法傳播，導致許多人進入這些邪法，支援這些邪法。因此，在這個末法時期，有能力辨別正法與非法的人們，應該揭露那些摻雜了雜質的法和看似正確的法。

【English Translation】 They believe that to attain common and supreme accomplishments, it is not necessary to stabilize the bindu without leakage; they believe that to attain Buddhahood, it is not necessary for the flow of winds and mind to cease; if there is no 'Thus have I heard' etc., they believe that the tantra is not spoken by the Buddha; they believe that a person born from the womb cannot be a narrator of the tantra; just as Brahma, Vishnu, and Shiva speak in Sanskrit, they believe that Buddhas and Bodhisattvas also speak only in Sanskrit; they consider many seemingly complete stages, but which are not, as the true complete stage; they believe that Mahamudra is not the self-nature luminosity, immutable bliss, but other dharmas; they believe that Dharmata is not Suchness, but other self-arisen wisdom, and so on. There are countless absurd and extremely perverse views, even more so, therefore, the Bhagavan Jagatishvara and others have refuted these views well. The faults you have written, such as 'like children imitating monkeys' etc., are too excessive, and it is not so. Why? If these evil sects are not prevented, many sentient beings will go astray, causing faults; if these sects are prevented, there will be opposite benefits. Especially in this age of the five degenerations, perverse views are prevalent, at the end of the times, at the end of the teachings, the forces of darkness are strong, they enter the hearts of some people, proclaiming false teachings. Demons disguise themselves as gurus, yidams, siddhas, etc., appearing as good and trustworthy figures, appearing in the manifestations or dreams of some people, naming false teachings as true teachings, proclaiming them as if imparting profound instructions {etc.}. Or, simply through formless sounds {demons} make prophecies, etc., in many ways naming inverted dharmas as ultimate, profound, unique dharmas, and proclaiming them as if wanting to benefit others. Many people help these false teachings spread, causing many people to enter these false teachings and support these false teachings. Therefore, in this degenerate age, those who have the ability to distinguish between dharma and non-dharma should expose those dharmas that are mixed with impurities and those that appear to be correct.

་དོགས་པ་དང་། སེམས་ཅན་མང་པོ་ལམ་ངན་པ་ལ་ཞུགས་ཀྱིས་དོགས་པའི་ཕན་སེམས་དང་སྙིང་རྗེ་ དང་། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་འབའ་ཞིག་གིས་ཀུན་ནས་བསླངས་ཏེ། ཚད་མར་གྱུར་པ་ རྣམས་ཀྱི་ལུང་དང་རིགས་པ་དཔང་དུ་གཙུགས་ནས། རང་བཟོ་དང་། ཕྱོགས་ཞེན་དང་། ཕྲག་དོག་ལ་སོགས་པའི་སྐྱོན་རྣམས་ཀྱིས་མ་གོས་པའི་ཤན་འབྱེད་དྲང་པོར་བྱས་ན། སྐྱེས་བུ་དམ་པ་རྣམས་ཀྱི་ལུགས་དང་མཐུན་ཞིང་། ད་ལྟར་དང་། མ་འོངས་པའི་སེམས་ ཅན་རྣམས་ལ་ཕན་པ་དང་བདེ་བའི་རྒྱུར་འགྱུར་བས། ཕན་ཡོན་ཆེན་པོ་ཡོད་དོ། ། ཡང་འདི་ལ་གནམ་ཐིག་དྲང་པོར་བཏབ་ན། རས་མར་འགྲོ་བ་དང་འདྲ་བའི་གྲུབ་ མཐའ་སྒུར་པོ་ཅན་དུ་གཟུ་བོར་མི་གནས་པ་མངོན་པར་ཞེན་པ་ཙམ་གྱིས་འཇུག་པ་ དང་། དད་པའི་རྗེས་འབྲང་ལ་སོགས་པ་དམན་པ་འགའ་ཞིག་གིས་མི་བཟོད་པ་སྲིད་ ཀྱང་། དེ་རྣམས་ལ་སྡང་བ་དང་གནོད་པར་སེམས་པ་མ་ཡིན་གྱི། དེ་རྣམས་ཀྱང་། ལམ་ ངན་པ་དེ་དང་དེ་ལས་སླར་ལོག་ནས་ཡང་དག་པའི་ལམ་ཞུགས་ན་ཅི་མ་རུང་སྙམ་པའི་ སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོ་དང་། ལྷག་པའི་བསམ་པ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་ཅན་གང་ཡིན་པ་དེ་ལ་ སྡིག་ཏུ་མི་འགྱུར་རོ། ། ཡང་གལ་ཏེ། དེ་ལྟ་བུའི་ཤན་འབྱེད་པ་ལ་མི་དབང་ཡང་། དབང་བར་རློམ་པ་དག་ གིས། ལུང་དང་རིགས་པ་དམ་པ་དང་བྲལ་བའི་ཤན་འབྱེད་རང་དགའ་དང་། གཟུ་ལུམ་ 6-310 གྱིས་བྱས་ན་ནི། ཟབ་པ་མི་ཟབ་པར་བྱས་ཤིང་། མི་ཟབ་པ་ཟབ་པར་བྱས་པ་དང་། མཐོན་པོ་དམའ་མོར་བྱས་ཤིང་། དམའ་མོ་མཐོན་པོར་བྱས་པ་དང་། ཉེ་ལམ་རིང་ལམ་ དུ་བྱས་ཤིང་། རིང་ལམ་ཉེ་ལམ་དུ་བྱས་པ་དང་། ངེས་དོན་དྲང་དོན་དུ་བྱས་ཤིང་། དྲང་ དོན་ངེས་དོན་དུ་བྱས་པ་དང་། ཆོས་ནི་ཆོས་མིན་དུ་བྱས་ཤིང་། ཆོས་མིན་ཆོས་སུ་བྱས་ པ་ལ་སོགས་པ་ཤན་འབྱེད་ལུགས་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཏུ་འགྱུར་སྲིད་པའི་ཕྱིར། དེ་ལ་ནི་ཉེས་ དམིགས་ཤིན་ཏུ་མང་ངོ་། །དེ་དག་ནི་དཔེར་ན། རྒྱལ་ཁྲིམས་ལ་ཡང་དེའི་རྣམ་བཞག་ ཐམས་ཅད་ལེགས་པར་ཤེས་པས། ཁྲིམས་དྲང་པོར་བཅད་ན་ལེགས་ཀྱི། དེ་ལས་བཟློག་ ན་མི་ལེགས་པ་དང་མཚུངས་ཤིང་། སྨན་པ་བཟང་ངན་གྱིས་ནད་པ་ལ་ཕན་གནོད་དུ་ འགྱུར་བ་དང་ཡང་མཚུངས་པ་ཉིད་དོ། ། དེ་ཡང་། ད་ལྟ་འཇིག་རྟེན་འདི་ན། མཛོ་རྟ་དང་གསེར་དངུལ་ལ་སོགས་པ་རྫས་ ཕལ་པ་རྣམས་ཀྱིས་བརྟག་པ་ལ་མཁས་པ་མང་ཡང་། ཆོས་ཀྱི་ཕྱོགས་སུ་ནི་དེ་ལྟ་མ་ཡིན་ པ་དང་། ཆོས་ཀྱང་གནས་སྐབས་ཐུན་མོང་བ་རྣམས་ལ་མཁས་པ་མང་ཡང་། མཐར་ ཐུག་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པ་ལ་ནི་དེ་ལྟ་མ་ཡིན་པ་དང་། ཆོས་ཅན་ཀུན་རྫོབ་རྟོག་བཅས་ ཀྱི་ཆོས་དྲང་བའི་དོན་ལ་མཁས་པ་མང་ཡང་། ཆོས་ཉིད་དོན་དམ་རྟོག་གེ་ལས་འདས་ པ་ངེས་པའི་དོན་ལ་མཁས་པ་ནི་དེ་ལྟ་མ་ཡིན་པས་གསུང་རབ་དང་མཐུན་ཡང་རང་ རེའི་བློ་དང་མ་མཐུན་པ་ཙམ་གྱིས་བཞད་གད་ཀྱི་གནས་སུ་བྱེད་པ་

【現代漢語翻譯】出於對許多眾生誤入歧途的擔憂，以及慈悲心和菩提心的驅使，通過確立已成為標準的聖言和理證，若能做出不帶自造、偏袒和嫉妒等過失的公正辨別，那將符合聖人的行事方式，併成為利益和安樂今生和未來眾生的根源，因此具有巨大的利益。此外，如果像木匠使用垂直的準繩一樣正直地進行判斷，那麼對於那些僅僅因為固執己見而陷入彎曲的宗派，以及一些盲目追隨信仰的低劣之人來說，可能會難以忍受。然而，這並非出於憎恨或傷害他們的意圖，而是希望他們能夠從那些錯誤的道路上 वापस (藏文)，Devanāgarī: प्रत्यावृत्त，IAST: pratyāvṛtta，字面意思：返回) 並踏上正確的道路。對於那些擁有偉大慈悲和卓越意樂的人來說，這不會變成罪過。此外，如果那些即使沒有權力，卻自認為有權力的人，以不符合聖言和理證的隨心所欲和偏頗的方式進行辨別，那麼他們可能會將深奧的變為不深奧，將不深奧的變為深奧；將高的變為低的，將低的變為高的；將近路變為遠路，將遠路變為近路；將了義變為不了義，將不了義變爲了義；將法變為非法，將非法變為法等等，辨別的方式可能會完全顛倒，因此，這會帶來極多的過失。這就像，對於國家的法律，如果精通所有規則，公正地判決是好的，反之則不好，也像好的醫生和壞的醫生對病人產生利益或損害一樣。現在，在這個世界上，雖然很多人擅長鑑別騾子、馬、金銀等普通物品，但在佛法方面卻並非如此。雖然很多人精通暫時的共同之處，但對於究竟的非共同之處卻並非如此。雖然很多人精通有境、世俗、有分別的佛法真義，但對於法性、勝義、無分別的佛法，精通其究竟意義的人卻並非如此。僅僅因為與自己的想法不符，就將符合經文的觀點視為笑柄。

【English Translation】 Driven by the concern that many sentient beings may enter wrong paths, and with compassion and bodhicitta (藏文：བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་，Devanāgarī: बोधिचित्त，IAST: bodhicitta，Meaning: the mind of enlightenment), establishing the scriptural authority and reasoning of those who have become the standard, if one makes a fair distinction without being tainted by self-fabrication, partiality, and jealousy, it will be in accordance with the ways of the noble ones and will become a source of benefit and happiness for present and future sentient beings, and therefore has great benefits. Furthermore, if one judges uprightly, like a carpenter using a vertical plumb line, it may be unbearable for those who enter crooked sectarianism merely out of stubbornness, and for some inferior people who blindly follow faith. However, this is not out of hatred or intention to harm them, but rather with the hope that they may return from those wrong paths and embark on the right path. For those who have great compassion and excellent superior intention, this will not turn into a sin. Moreover, if those who, even without power, presume to have power, make distinctions in a self-willed and biased manner that does not conform to the holy scriptures and reasoning, then they may turn the profound into the non-profound, and the non-profound into the profound; turn the high into the low, and the low into the high; turn the near path into the far path, and the far path into the near path; turn the definitive meaning into the provisional meaning, and the provisional meaning into the definitive meaning; turn dharma into non-dharma, and non-dharma into dharma, etc. The way of distinguishing may become completely reversed, and therefore, there are extremely many faults in that. This is like, for the laws of the country, it is good to judge fairly if one is well-versed in all the rules, but it is not good if it is the opposite, and it is also like good and bad doctors causing benefit or harm to patients. Now, in this world, although many are skilled in distinguishing ordinary things such as mules, horses, gold, and silver, it is not so in the aspect of Dharma. Although many are proficient in temporary commonalities, it is not so for ultimate non-commonalities. Although many are proficient in the true meaning of the Dharma of the object, conventional, conceptual, it is not so for those who are proficient in the definitive meaning of the Dharma nature, ultimate, beyond conceptualization. Merely because it does not conform to one's own ideas, one makes the views that are in accordance with the scriptures a laughing stock.

དག་ནི་མཁས་པར་ གྲགས་རུང་མ་གྲགས་རུང་མུ་སྟེགས་གསལ་བྱེད་པའི་བཞད་གད་དང་མཚུངས་པ་ཁོ་ ནའོ། ། གཞན་ཡང་། ཉིད་ཅག་གིས་སུན་འབྱིན་བཀོད་པ་དེ་རྣམས་གྲུབ་མཐའ་སྐྱོན་ཅན་ ལ་བཀོད་པ་ཡིན་ན་ནི། བྱིས་པ་སྤྲེ་འབག་གོན་སོགས་ཉིད་ཅག་རང་གིས་བཀོད་པའི་ སྐྱོན་ཅན་དེར་ཉིད་ཅག་རང་འགྱུར་ལ། སྐྱོན་མེད་ལ་བཀོད་པ་ཡིན་ན་ནི་འགོད་མཁན་ དེ་ཉིད་ཚར་བཅད་པའི་གནས་སུ་གསུངས་ཏེ། རྒྱས་པར་རྩོད་པའི་རིགས་པ་ལ་སོགས་ པ་རྣམ་དག་རིགས་པའི་གཞུང་ལུགས་རྣམས་ན་གསལ་ལོ། །དེ་ལྟ་བས་ན། ཤེས་རབ་ གསུམ་ལ་ལེགས་པར་སྦྱངས་པ་མ་ཡིན་པ་དག་གིས། ཟབ་མོའི་གནས་ལ་ཚོད་དཔགས་ བྱས་ཀྱང་ཐོག་ཏུ་འབབ་པར་དཀའོ། །འདི་ལ་དགོངས་ནས། མ་མཐོང་བའི་གསུང་རབ་ ཀྱི་དོན་སྤོང་བ་ལ་ཉེས་པ་མང་དུ་གསུངས་ཤིང་། འཇིག་རྟེན་ཕྱི་མའི་དོན་དུ་མཉེས་ པར་བྱ་བའི་རྒན་པ་གསུམ་དང་བྲལ་བའང་དེ་བཞིན་ནོ། །དེ་ལྟ་བས་ན་ཆོས་ཀྱི་ཤན་ 6-311 འབྱེད་པ་ལ་ཞུགས་པ་རྣམས་ཀྱི་ཕན་ཡོན་དང་ཉེས་དམིགས་ལེགས་པར་ཁོང་དུ་ཆུད་ པར་བྱ་བ་ནི། ཤིན་ཏུ་གལ་ཆེ་བར་རྟོགས་སོ། །སྐབས་དང་པོའི་ལན་ནོ།། །། གཉིས་པ་བདེན་པ་གཉིས་ལས་བརྩམས་པ་ལ། རྒྱ་གར་དུ་འཕགས་པ་མ་ཡིན་པའི་ པཎྜི་ཏ་འགའ་ཞིག་དང་། བོད་དུའང་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་འགའ་ཞིག་གི་བཞེད་ པས། ཀ་བ་བུམ་པས་སྟོང་པ་ལ་སོགས་པས་གཞན་གྱིས་གཞན་སྟོང་པས་སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་ གོ་མི་ཆོད། དེས་ན་ཆོས་ཐམས་ཅད་རང་རང་ངོ་བོས་སྟོང་པའི་རང་སྟོང་ཁོ་ན་སྟོང་ ཉིད་གོ་ཆོད་པོ་ཡིན་གྱི། དེ་ལས་ལྷག་པའི་སྟོང་ཉིད་གོ་ཆོད་པོ་འགའ་ཙམ་ཡང་མེད། དེ་ ལྟ་བས་ན། ཀུན་རྫོབ་ཀུན་རྫོབ་ཀྱིས་སྟོང་པ་ལྟར། དོན་དམ་ཡང་དོན་དམ་གྱིས་སྟོང་། ཆོས་ཆོས་ཀྱིས་སྟོང་པ་ལྟར། ཆོས་ཉིད་ཀྱང་ཆོས་ཉིད་ཀྱིས་སྟོང་། འཁོར་བ་འཁོར་བས་ སྟོང་པ་ལྟར། མྱང་འདས་ཆེན་པོ་ཡང་མྱ་འདས་ཆེན་པོས་སྟོང་། གཟུགས་སྐུ་གཟུགས་ སྐུས་སྟོང་པ་ལྟར། ཆོས་སྐུ་ཡང་ཆོས་སྐུས་སྟོང་ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་མདོར་ན་ཐམས་ཅད་ རང་སྟོང་ཉིད་དུ་ཁས་ལེན་གྱི་རང་སྟོང་མ་ཡིན་པ་འགའ་ཙམ་ཡང་མི་སྲིད་པར་བཞེད་ པ་མང་བར་གདའ། དེ་ལྟར་གྲགས་པ་དེའི་བག་ཆགས་ལ་བདག་གི་བློ་ཡང་ཡུན་རིང་དུ་ འདྲིས་པར་གྱུར་ཅིང་། ཆོས་ཀྱི་རྣམ་གྲངས་ཅུང་ཟད་ཤེས་ཀྱང་། ཆོས་མཆོག་ཁྱད་ འཕགས་ཟབ་མོ་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའི་རྒྱལ་ཁམས་ཆེན་པོ་མ་མཐོང་གི་བར་དེ་སྲིད་དུ། བདག་གིས་ཀྱང་། སྟོང་ཉིད་གོ་ཆོད་པོ་རང་སྟོང་ཁོ་ན་ཡིན་གྱི་དེ་ལས་ལྷག་པའི་སྟོང་ ཉིད་གོ་ཆོད་མེད་ཅེས་པ་ལ་སོགས་པ་སྔར་སྨོས་པ་ལྟར་སྨྲས་ཏེ། གཞན་གྱི་ཁ་རྒྱུགས་ལ་ བརྟེན་པ་ཙམ་དུ་གདའ། དེས་ན་ལུགས་དེ་ཡང་བདག་གིས་མ་ཤེས་པ་ནི་མ་ཡིན་ ནོ། །དུས་ཕྱིས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་འགྲེལ་པ་སྐོར་གསུམ་དང་མཇལ་བའི་བཀའ་ དྲིན

【現代漢語翻譯】那些自詡為智者的人，無論他們是否真的出名，都不過是外道徒的笑柄而已。此外，如果你們所提出的反駁是針對有缺陷的宗義，那麼就像孩子戴著猴子面具一樣，你們自己也會變成自己所指責的缺陷。如果你們所提出的反駁是針對沒有缺陷的宗義，那麼提出反駁的人就會被置於應該受到懲罰的位置。這些在詳細的辯論理論以及其他純粹的邏輯學著作中都有明確的闡述。因此，那些沒有充分學習三種智慧（聞、思、修）的人，即使試圖猜測深奧的道理，也很難成功。考慮到這一點，經典中多次提到拋棄未見過的經文的意義的過錯，以及爲了來世的利益而遠離三位令人愉悅的長者（戒臘、學識、智慧）也是如此。因此，對於那些參與區分佛法的人來說，充分理解利益和過錯是非常重要的。這是第一個問題的答案。第二個問題是關於二諦（勝義諦和世俗諦）。在印度，一些非聖者班智達，以及在西藏，一些善知識認為，柱子空于瓶子等，並不能理解為以他體空（自性空）的方式空性。因此，一切法都以各自的自性空的方式為空性，這種自性空才是真正能理解的空性。除此之外，沒有其他更能理解的空性。因此，就像世俗是空於世俗一樣，勝義也是空于勝義；法是空於法一樣，法性也是空於法性；輪迴是空于輪迴一樣，大涅槃也是空于大涅槃；色身是空於色身一樣，法身也是空於法身等等。總之，他們認為一切都是自性空，不存在任何非自性空的可能性。這種觀點流傳甚廣，我的心也長期受到這種影響。雖然我對佛法的名相有所瞭解，但在我見到殊勝、卓越、深奧且獨特的偉大境界之前，我一直認為，真正能理解的空性只有自性空，除此之外沒有其他更能理解的空性，我只是重複別人的說法而已。因此，我並非不瞭解這種觀點。後來，我有幸遇到了菩提薩埵的《釋論三篇》（《現觀莊嚴論》、《大乘經莊嚴論》、《辨法法性論》），這真是莫大的恩德。

【English Translation】 Those who claim to be wise, whether they are famous or not, are merely the laughingstock of non-Buddhists. Furthermore, if your refutations are directed at flawed tenets, then like a child wearing a monkey mask, you yourselves will become the flaws you accuse others of. If your refutations are directed at flawless tenets, then the refuter will be placed in a position where they deserve to be punished. These are clearly explained in detailed treatises on debate and other pure logical systems. Therefore, those who have not thoroughly studied the three wisdoms (hearing, contemplation, and meditation) will find it difficult to succeed even if they try to guess at profound truths. With this in mind, the scriptures repeatedly mention the fault of abandoning the meaning of unseen scriptures, and likewise, turning away from the three pleasing elders (seniority in vows, learning, and wisdom) for the sake of future lives. Therefore, it is crucial for those who engage in distinguishing Dharma to fully understand the benefits and drawbacks. This is the answer to the first question. The second question concerns the two truths (conventional truth and ultimate truth). In India, some non-noble panditas, and in Tibet, some spiritual friends, believe that emptiness, such as a pillar being empty of a pot, does not imply emptiness in the sense of other-emptiness (emptiness of inherent existence). Therefore, all phenomena are empty in the way that they are empty of their own nature, and this self-emptiness is the only emptiness that can be truly understood. Apart from that, there is no other emptiness that is more understandable. Thus, just as the conventional is empty of the conventional, so too is the ultimate empty of the ultimate; just as phenomena are empty of phenomena, so too is the nature of phenomena empty of the nature of phenomena; just as samsara is empty of samsara, so too is great nirvana empty of great nirvana; just as the form body is empty of the form body, so too is the Dharma body empty of the Dharma body, and so on. In short, they assert that everything is self-empty and that there is no possibility of anything being not self-empty. This view is widely held, and my mind was long accustomed to it. Although I had some knowledge of the terms of Dharma, until I saw the great realm of the extraordinary, excellent, profound, and unique, I also said that the only emptiness that could be truly understood was self-emptiness, and that there was no other emptiness that was more understandable, merely repeating what others said. Therefore, it is not that I did not know this view. Later, I had the good fortune to encounter the three commentaries of the Bodhisattvas (Ornament of Clear Realization, Ornament of the Mahayana Sutras, and Distinguishing Dharma and Dharmata), which was a great kindness.

་ལ་བརྟེན་ནས། བཀའ་འཁོར་ལོ་གསུམ་གྱི་ཁྱད་པར་དང་། དེའི་ནང་ནས་འཁོར་ལོ་ གསུམ་པ་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་ཤིང་མཐར་ཐུག་པ་ཡིན་པའི་ཚུལ་དང་། གསང་སྔགས་ རྩ་བའི་རྒྱུད་རྣམས་དང་། བསྡུས་རྒྱུད་སྦས་པའི་རྒྱུད་རྣམས་ཀྱི་ཁྱད་པར་དང་། དེ་དག་ ལས་རྩ་རྒྱུད་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་ཤིང་མ་སྤས་ལ་གསལ་བར་སྟོན་པའི་ཚུལ་དང་། དགོངས་འགྲེལ་མཁན་པོ་ས་ཐོབ་མ་ཐོབ་དང་། རྣམ་པར་དག་པའི་མངོན་ཤེས་ལྔ་ཐོབ་ མ་ཐོབ་ཀྱིས་མཛད་པའི་འགྲེལ་པ་རྣམས་ལ་བཟང་ངན་གྱི་ཁྱད་པར་དང་། དེ་དག་ལས་ ས་བཅུ་པ་རྣམས་ཀྱིས་མཛད་པའི་འགྲེལ་པ་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་ཤིང་མཐར་ཐུག་པའི་ ཚུལ་དང་། ཤམ་བྷ་ལའི་ཡུལ་ལ་སོགས་པ་ཡོངས་སུ་དག་པའི་ཞིང་དུ་སྐྱེས་པ་དང་། འཕགས་པའི་ཡུལ་ལ་སོགས་པ་{ཡོངས་སུ་}མ་དག་པའི་ཞིང་དུ་སྐྱེས་པའི་གདུལ་བྱའི་ 6-312 སྣོད་ཀྱི་ཁྱད་པར་གྱིས། སྔགས་ཀྱི་མཐར་ཐུག་ཟབ་མོ་གསལ་བར་བསྟན་དུ་རུང་མི་རུང་ གི་ཁྱད་པར་དང་། གདུལ་བྱ་དེ་དག་ལ་རྡོ་རྗེ་འཆང་གི་སྣོད་དང་འཚམས་པར་སྔགས་ ཀྱི་མཐར་ཐུག་ཟབ་མོ་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པར་གསལ་བར་བསྟན་པ་དང་མ་བསྟན་པའི་ ཁྱད་པར་ལ་སོགས་པ་ཆོས་ཀྱི་གནད་ཟབ་མོ་གལ་ཤིན་ཏུ་ཆེ་བ་མང་པོའི་ཞིག་ལེགས་ པར་རྟོགས་པས། སྔར་གཞོན་པའི་དུས་ན་རྟོགས་པ་དེ་དང་དེ་བཞིན་ངག་ཏུ་བརྗོད་པ་ དེ་རྣམས་ལ་ད་ནི་བསམས་ན་ཤིན་ཏུ་ངོ་ཚ་བ་སྐྱེ་བ་ཙམ་དུ་གདའོ། །དེས་ན་ད་ནི་ གཞན་གྱི་ཁ་རྒྱུགས་ཙམ་དང་། བོད་ན་འདོད་མཁན་མང་ཉུང་ཙམ་དང་། རང་གི་གོ་ ཤས་ཆེ་ཆུང་ལ་སོགས་པའི་དབང་དུ་མ་བཏང་བར་གསུང་རབ་ཁུངས་མ་རྣམས་དཔང་ དུ་བྱས་ན། བདེན་པ་གཉིས་ལ་སྟོང་པའི་ཚུལ་ཡང་གཉིས་སུ་གནས་ཤིང་། དེ་བཞིན་དུ། ཆོས་དང་ཆོས་ཉིད་ལ་ཡང་སྟོང་ཚུལ་གཉིས། འཁོར་བ་དང་མྱང་འདས་ཆེན་པོ་ལ་ཡང་ སྟོང་ཚུལ་གཉིས། གཟུགས་ཀྱི་སྐུ་དང་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ལ་ཡང་སྟོང་ཚུལ་གཉིས། རྣམ་ཤེས་ འཁོར་བཅས་དང་རང་བྱུང་ཡེ་ཤེས་ལ་ཡང་སྟོང་ཚུལ་གཉིས། ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་ དང་རྣམ་པར་བྱང་བའི་ཕྱོགས་ལའང་སྟོང་ཚུལ་གཉིས། གློ་བུར་དྲི་མ་དང་བདེ་ གཤེགས་སྙིང་པོ་ལ་ཡང་སྟོང་ཚུལ་གཉིས། བཅོས་མ་གློ་བུར་བ་དང་རང་བཞིན་གཉུག་ མ་ལ་ཡང་སྟོན་ཚུལ་གཉིས། ཀུན་བརྟགས་གཞན་དབང་དང་ཆོས་ཉིད་ཡོངས་གྲུབ་ལ་ ཡང་སྟོང་ཚུལ་གཉིས། ཕྱི་ནང་སྣོད་བཅུད་དང་གཞན་ཨེ་ཝཾ་ཟུང་འཇུག་ལ་ཡང་སྟོང་ ཚུལ་གཉིས། བདེན་པ་གཞན་གསུམ་དང་མཐར་ཐུག་འགོག་བདེན་ལ་ཡང་སྟོང་ཚུལ་ གཉིས་ཏེ། དེ་དག་ལ་སོགས་པ་སྟོང་ཚུལ་གཉིས་གཉིས་སུ་གནས་པ་ཐམས་ཅད་སྟོང་པ་ ཉིད་དུ་མཚུངས་པའི་ཕྱིར། ཐམས་ཅད་སྟོང་པ་ཉིད་ཅེས་མིང་གཅིག་གིས་གསུངས་པ་ ཡང་ཡོད་ལ། རང་སྟོང་དང་གཞན་སྟོང་དུ་ཕྱེ་ནས་གསུངས་པ་ཡང་ཡོད་པས། དེ་དག་ གི་དགོངས་པ་ཡང་དག་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་བསྟན་པར་བྱའོ། །དེ་

【現代漢語翻譯】基於此，對於三轉法輪（藏文：བཀའ་འཁོར་ལོ་གསུམ་，含義：佛陀的三次教法轉輪）的差別，以及其中第三轉法輪最為殊勝和究竟的道理；對於密宗根本續部和攝略續部、隱匿續部的差別，以及這些續部中根本續部最為殊勝，並且不隱匿而明白顯示的道理；對於由獲得或未獲得果位的註釋者，以及獲得或未獲得清凈的五種神通者所作的註釋，它們之間的好壞差別；以及這些註釋中，由十地菩薩所作的註釋最為殊勝和究竟的道理；對於生於香巴拉（藏文：ཤམ་བྷ་ལ，含義：傳說中的極樂凈土）等完全清凈的剎土，以及生於印度（藏文：འཕགས་པའི་ཡུལ，含義：聖地）等不完全清凈的剎土的所化眾生的根器差別；由此，對於是否能夠清楚地顯示密法的究竟深奧之處的差別；對於與這些所化眾生的根器是否適合金剛持（藏文：རྡོ་རྗེ་འཆང，含義：金剛乘的本初佛）的根器，是否能夠無共同地清楚顯示密法的究竟深奧之處的差別等等，對於許多極其重要的甚深佛法要點有了很好的理解。因此，以前年輕時所理解的那些道理，以及口中所說出的那些話語，現在想起來都感到非常羞愧。所以，現在不被他人的言論所左右，也不被藏地喜歡的人多或少所左右，也不被自己的理解程度大小所左右，而是以根本的佛經作為依據，那麼，在二諦（藏文：བདེན་པ་གཉིས，含義：勝義諦和世俗諦）上，空性的體性也是二種；同樣地，對於法（藏文：ཆོས，含義：佛法）和法性（藏文：ཆོས་ཉིད，含義：法的本性），也有二種空性；對於輪迴（藏文：འཁོར་བ，含義：生死輪迴）和涅槃（藏文：མྱང་འདས，含義：解脫輪迴）大樂，也有二種空性；對於色身（藏文：གཟུགས་ཀྱི་སྐུ，含義：佛的化身）和法身（藏文：ཆོས་ཀྱི་སྐུ，含義：佛的法性身），也有二種空性；對於有輪轉的染污識（藏文：རྣམ་ཤེས་འཁོར་བཅས，含義：受輪迴影響的意識）和自生本智（藏文：རང་བྱུང་ཡེ་ཤེས，含義：自然產生的智慧），也有二種空性；對於完全染污和完全清凈的方面，也有二種空性；對於客塵（藏文：གློ་བུར་དྲི་མ，含義：暫時性的污垢）和如來藏（藏文：བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོ，含義：佛性的種子），也有二種空性；對於造作的、暫時的和本來的、固有的，也有二種空性；對於遍計所執（藏文：ཀུན་བརྟགས，含義：虛妄分別）、依他起（藏文：གཞན་དབང，含義：依賴於其他事物而生起）和圓成實（藏文：ཆོས་ཉིད་ཡོངས་གྲུབ，含義：法的真實本性），也有二種空性；對於外內情器和根源伊旺（藏文：ཨེ་ཝཾ，梵文天城體：एवं，梵文羅馬擬音：evaṃ，漢語字面意思：如是）雙運，也有二種空性；對於其他三種真諦（藏文：བདེན་པ་གཞན་གསུམ，含義：苦諦、集諦、道諦）和究竟的滅諦（藏文：མཐར་ཐུག་འགོག་བདེན，含義：最終的寂滅真諦），也有二種空性。因為這些等等的二種空性都相同于空性，所以，既有以一個名稱『一切皆空』來宣說的，也有分開宣說『自空』和『他空』的，因此，應當如實地顯示這些的真實含義。

【English Translation】 Based on this, regarding the differences of the three turnings of the Dharma wheel (Tibetan: བཀའ་འཁོར་ལོ་གསུམ་, meaning: the three cycles of the Buddha's teachings), and the reason why the third turning is particularly superior and ultimate; regarding the differences between the root tantras of secret mantra and the abridged tantras, the hidden tantras, and the reason why the root tantras are particularly superior among these tantras, and are clearly shown without concealment; regarding the differences between the good and bad of the commentaries made by commentators who have or have not attained the ground, and those who have or have not attained the five pure superknowledges; and among these commentaries, the reason why the commentaries made by the tenth-ground Bodhisattvas are particularly superior and ultimate; regarding the differences in the capacity of sentient beings born in completely pure lands such as Shambhala (Tibetan: ཤམ་བྷ་ལ, meaning: the legendary pure land), and those born in impure lands such as India (Tibetan: འཕགས་པའི་ཡུལ, meaning: the holy land); Therefore, regarding the difference of whether or not it is possible to clearly show the ultimate profoundness of mantra; regarding the difference of whether or not it is possible to clearly show the ultimate profoundness of mantra in a unique way that is suitable for the capacity of Vajradhara (Tibetan: རྡོ་རྗེ་འཆང, meaning: the primordial Buddha of Vajrayana) for these sentient beings, and so on, there has been a very good understanding of many extremely important profound Dharma points. Therefore, those understandings that were understood in youth, and those words that were spoken, now feel very ashamed when I think about them. Therefore, now, without being swayed by the mere words of others, nor by the number of people who like it in Tibet, nor by the size of one's own understanding, but by taking the original scriptures as the basis, then, in the two truths (Tibetan: བདེན་པ་གཉིས, meaning: the relative truth and the ultimate truth), the nature of emptiness is also twofold; similarly, For Dharma (Tibetan: ཆོས, meaning: Buddhist teachings) and Dharmata (Tibetan: ཆོས་ཉིད, meaning: the nature of Dharma), there are also two kinds of emptiness; for Samsara (Tibetan: འཁོར་བ, meaning: cyclic existence) and Nirvana (Tibetan: མྱང་འདས, meaning: liberation from cyclic existence), there are also two kinds of emptiness; for the Rupakaya (Tibetan: གཟུགས་ཀྱི་སྐུ, meaning: the form body of the Buddha) and the Dharmakaya (Tibetan: ཆོས་ཀྱི་སྐུ, meaning: the Dharma body of the Buddha), there are also two kinds of emptiness; for the afflicted consciousness with its retinue (Tibetan: རྣམ་ཤེས་འཁོར་བཅས, meaning: consciousness influenced by cyclic existence) and the self-arisen primordial wisdom (Tibetan: རང་བྱུང་ཡེ་ཤེས, meaning: naturally arising wisdom), there are also two kinds of emptiness; for the completely afflicted and completely purified aspects, there are also two kinds of emptiness; for adventitious stains (Tibetan: གློ་བུར་དྲི་མ, meaning: temporary defilements) and the Tathagatagarbha (Tibetan: བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོ, meaning: the seed of Buddhahood), there are also two kinds of emptiness; for the artificial, temporary, and the natural, inherent, there are also two kinds of emptiness; for the parikalpita (Tibetan: ཀུན་བརྟགས, meaning: imputed nature), paratantra (Tibetan: གཞན་དབང, meaning: dependent nature), and parinispanna (Tibetan: ཆོས་ཉིད་ཡོངས་གྲུབ, meaning: the perfected nature), there are also two kinds of emptiness; for the outer and inner world and beings, and the root cause Evam (Tibetan: ཨེ་ཝཾ, Sanskrit Devanagari: एवं, Sanskrit Romanization: evaṃ, Chinese literal meaning: thus), there are also two kinds of emptiness; for the other three noble truths (Tibetan: བདེན་པ་གཞན་གསུམ, meaning: the truths of suffering, origin, and path) and the ultimate cessation truth (Tibetan: མཐར་ཐུག་འགོག་བདེན, meaning: the ultimate truth of cessation), there are also two kinds of emptiness. Because all these twofold emptinesses are the same in emptiness, therefore, there are teachings that say 'everything is emptiness' with one name, and there are teachings that separate and say 'self-emptiness' and 'other-emptiness', therefore, the true meaning of these should be shown as they are.

ལ་ཀུན་རྫོབ་གློ་བུར་ བའི་དངོས་པོ་རྣམས་ནི་གནས་ལུགས་ལ་གཏན་ནས་མེད་པའི་ཕྱིར། རང་གི་ངོ་བོས་ སྟོང་སྟེ་རང་སྟོང་ངོ་། །ཀུན་རྫོབ་དེ་རྣམས་ཀྱིས་སྟོང་པའི་གཞི་དོན་དམ་གཉུག་མ་ནི་ ནམ་ཡང་མེད་པ་མ་ཡིན་པའི་ཆོས་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་གཞན་སྟོང་ངོ་། །དེ་བཞིན་དུ། ཆོས་དང་ཆོས་ཉིད་ལ་སོགས་པ་སྔར་སྨོས་པ་དེ་རྣམས་ཐམས་ཅད་ལ་གང་གིས་སྟོང་པ་ དང་། སྟོང་པའི་གཞི་གང་ཡིན་པ་ཞེས་ཚུལ་གཉིས་གཉིས་སུ་རིག་པར་བྱ་སྟེ། བུམ་པ་ མེད་པ་དང་མེད་པའི་གཞི་ས་ཕྱོགས་བུམ་པས་དག་པ་ལྟ་བུའོ། །དེ་ཡང་ཀུན་རྫོབ་ཕུང་ པོ་རྣམས་རྣམ་པར་དཔྱད་ན་ཅིར་ཡང་མ་གྲུབ་པའི་རང་སྟོང་སྙིང་པོ་མེད་པ་དང་། 6-313 སྟོང་པའི་གཞི་དོན་དམ་འོད་གསལ་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་མཆོག་དང་ལྡན་པའི་སྟོང་ པ་ཉིད་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་སྙིང་པོར་གྱུར་པ་ལ་གསུངས་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། འཕགས་པ་ འཇམ་དཔལ་གྱི་རང་གི་ལྟ་བའི་འདོད་པ་མདོར་བསྟན་པ་ལས། ཕུང་པོ་རྣམ་དཔྱད་ སྟོང་པ་རྣམས། །ཆུ་ཤིང་བཞིན་དུ་སྙིང་པོ་མེད། །རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཆོག་ལྡན་ པའི། །སྟོང་ཉིད་དེ་ལྟར་འགྱུར་མ་ཡིན། །སྐྱེས་པ་མེད་པ་འགག་མེད་པའི། །ཤེས་བྱ་གང་ ཞིག་འདིར་མཐོང་བ། །སྟོང་པའི་དངོས་པོ་སྟོང་པ་ཉིད། །ཕུང་པོ་རྣམ་པར་དཔྱད་པ་ མིན། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་རང་རང་ངོ་བོས་སྟོང་པའི་སྟོང་པ་ཉིད་དང་། སྟོང་པའི་གཞི་ དོན་དམ་པ་སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་ཁྱད་པར་གསུངས་སོ། །རྒྱལ་བ་བྱམས་པའི་ཞལ་སྔ་ནས་ ཀྱང་། གཉིས་དངོས་མེད་དང་དངོས་མེད་པའི། །དངོས་པོ་སྟོང་པའི་མཚན་ཉིད་ དོ། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་དང་། སྟོང་པ་ཉིད་ཆེན་པོའི་མདོ་དང་། ཆོས་མངོན་པ་ཀུན་ ལས་བཏུས་པ་དང་། རྒྱུད་བླ་མའི་འགྲེལ་པ་དང་། དབུས་དང་མཐའ་རྣམ་པར་འབྱེད་ པའི་འགྲེལ་པ་ལ་སོགས་པ་རྣམས་སུ། གང་ཞིག་གང་ན་མེད་པ་དེ་དེས་སྟོང་ཞེས་རང་ གི་ངོ་བོས་སྟོང་པ་དང་། དེ་ལ་ལྷག་མ་གང་ཡིན་པ་དེ་རྟག་ཏུ་ཡོད་ཅེས་སྟོང་པའི་གཞི་ གསལ་པོར་གསུངས་ཏེ། ཅུང་ཟད་རྒྱས་པའི་འོག་ཏུ་བསྟན་པར་བྱའོ། །དེ་ལྟར་སྟོང་པ་ དང་སྟོང་པའི་གཞི་གང་སྟོན་པ་ནི་སྐབས་ཀྱི་རིག་པར་བྱ་སྟེ། དཔལ་ལྡན་ས་བཅུ་པ་ རྣམས་ཀྱི་མན་ངག་ཟབ་མོ་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པ་ལ་བརྟེན་ནས་སོ། །དེ་ལས་རང་སྟོང་གི་ ཚུལ་ནི་གཟུགས་སྟོང་པའོ། །སྟོང་པ་ཉིད་གཟུགས་སོ། །གཟུགས་ལས་སྟོང་པ་ཉིད་གཞན་ མ་ཡིན་ནོ། །སྟོང་པ་ཉིད་ལས་ཀྱང་གཟུགས་གཞན་མ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་ དང་། ཡུམ་རྒྱས་པར་ཡང་། གཟུགས་ཀྱི་སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱིས་གཟུགས་སྟོང་པ་མ་ཡིན་གྱི་ གཟུགས་ཉིད་སྟོང་པ་ཉིད་དོ། །སྟོང་པ་ཉིད་གཟུགས་སོ། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་དང་། ཤཱ་ ར་དྭ་ཏིའི་བུ། གཟུགས་ཀྱང་གཞན་མ་ཡིན་ལ་སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱང་གཞན་མ་ཡིན། སྟོང་པ་ ཉིད་ཀྱང་གཞན་མ་ཡིན་ལ་གཟུགས་ཀྱང་

【現代漢語翻譯】因為世俗的、突發的現象在實相中根本不存在，所以它們以自己的本性為空，即自空。而作為這些世俗現象所空之基礎的勝義、本初之性，是永不消失的法性，因此是它空。同樣，對於之前提到的法和法性等一切事物，應當以兩種方式來理解：什麼被空掉了，以及空的基礎是什麼。就像瓶子不存在，而作為不存在之基礎的處所，則因瓶子的消失而變得空曠一樣。也就是說，如果分析世俗的蘊，會發現它們是毫無實體的自空，沒有精華。而空的基礎，則是具有一切殊勝特性的勝義光明，這空性已成為一切法的精華。正如在《聖妙吉祥真實名經》中簡要闡述的自宗觀點所說：『蘊被分析為空性，如水樹般無有精華。具足一切殊勝特性的空性，不會改變。無生無滅，在此所見為何？空之事物即是空性，蘊非被分析。』等等，其中闡述了以各自本性為空的空性，以及作為空之基礎的勝義空性之間的區別。勝者慈尊也說：『二者，無實有與無實有之事物，是空性的特徵。』等等，以及在《大般若經》、《攝阿毗達摩義論》、《寶性論釋》和《辨中邊論釋》等論典中，都清楚地闡述了：某物在某處不存在，則此處因該物而空，這是指自性空；而剩餘之物則恒常存在，這是指空的基礎。稍後將詳細闡述。因此，顯示空和空之基礎，應根據具體情況來理解，這依賴於具德十地者的甚深不共口訣。其中，自空的例子是：『色即是空，空即是色，色不異於空，空不異於色。』等等。在《般若經》中也說：『色非以色之空性而空，色即是空性，空性即是色。』等等。舍利子，色不異於空性，空性亦不異於色。

【English Translation】 Because conventional, adventitious phenomena do not exist at all in reality, they are empty of their own nature, i.e., self-empty. And the ultimate, primordial nature that is the basis of emptiness for these conventional phenomena is the nature of never not existing, therefore it is other-empty. Similarly, for all the things mentioned before, such as phenomena and the nature of phenomena, one should understand in two ways: what is emptied, and what is the basis of emptiness. It is like a pot does not exist, and the place that is the basis of non-existence is empty due to the absence of the pot. That is, if the conventional aggregates are analyzed, they are found to be self-empty without essence, and the basis of emptiness is said to be the ultimate, luminous, possessing all supreme aspects, emptiness that has become the essence of all phenomena. As it is said in 'The Condensed Exposition of the Noble Mañjuśrī's Own View': 'Aggregates analyzed are empty, like water trees without essence. Emptiness possessing all supreme aspects, does not change in that way. What is seen here that is unborn and unceasing? The empty object is emptiness itself, aggregates are not analyzed.' etc., which explains the difference between emptiness that is empty of its own nature, and the ultimate emptiness that is the basis of emptiness. The Victorious Maitreya also said: 'Two, the unreal and the unreal object, are the characteristics of emptiness.' etc., and in the 'Great Emptiness Sutra', 'Compendium of Abhidharma', 'Commentary on the Uttaratantra', and 'Commentary on Distinguishing the Middle from the Extremes', etc., it is clearly stated that what is not in what, that is empty of it, which refers to self-emptiness; and what remains in that, that always exists, which refers to the basis of emptiness. It will be explained in more detail below. Therefore, what shows emptiness and the basis of emptiness should be understood according to the context, which relies on the profound uncommon instructions of the glorious Ten Bhumis. Among them, the example of self-emptiness is: 'Form is emptiness, emptiness is form, form is not other than emptiness, emptiness is not other than form.' etc. And in the extensive Mother Sutra it is also said: 'Form is not empty by the emptiness of form, form itself is emptiness, emptiness is form.' etc. Sharadvatiputra, form is not other, and emptiness is not other. Emptiness is not other, and form is also not other.

གཞན་མ་ཡིན་ཏེ། གཟུགས་ཉིད་ཀྱང་སྟོང་པ་ ཉིད། སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱང་གཟུགས་སོ། །ཞེས་སོགས་རྣམ་ཤེས་ཀྱི་བར་དུ་སྦྱར་ཏེ་གསུངས་པ་ དང་། གཟུགས་ནི་གཟུགས་ཀྱིས་སྟོང་ངོ་། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་པས་{རབ་ཏུ་}རྒྱས་པར་ གསུངས་ཤིང་། དེ་དག་གིས་དགོངས་པ་འགྲེལ་པ་དབུ་མ་རྩ་བ་ཤེས་རབ་ལས་ཀྱང་། རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་འབྱུང་མ་ཡིན་པའི། །ཆོས་འགའ་ཡོད་པ་མ་ཡིན་པ། །དེ་ཕྱིར་སྟོང་པ་མ་ ཡིན་པའི། །ཆོས་འགའ་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་པ་དང་། རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་འབྱུང་གང་ ཡིན་པ། །དེ་ནི་སྟོང་པ་ཉིད་དུ་བཤད། །ཅེས་པ་ལ་སོགས་པས། རང་སྟོང་གི་ཚུལ་རྒྱས་ 6-314 པར་གསུངས་ཤིང་། རིགས་པའི་ཚོགས་གཞན་རྣམས་སུ་ཡང་ངོ་། །གསུང་རབ་དགོངས་ འགྲེལ་དང་བཅས་པ་གཞན་མང་པོ་ལས་ཀྱང་། གཟུགས་སོགས་མཐའ་དག་དང་རང་ བཞིན་མ་གྲུབ་པའི་རང་སྟོང་གསུངས་པ་ཤིན་ཏུ་མང་བར་སྣང་ན་ཡང་། རབ་ཏུ་གྲགས་ པ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་འདིར་བྲི་མི་འཚལ་བར་གདའ་བས་རེ་ཞིག་བཞག་གོ ། རང་སྟོང་གཞན་སྟོང་དུ་ཕྱེ་ནས་སྟོན་པ་དང་། ཁྱད་པར་དོན་དམ་གཞན་སྟོང་གི་ དོན་སྟོན་པ་ཤིན་ཏུ་མང་པོ་རྣམས་ནི། སྡེ་སྣོད་འཛིན་པ་མཁས་པར་གྲགས་པ་དང་། ཉམས་རྟོགས་བཟང་པོ་དང་ལྡན་པར་གྲགས་པའི་སྒོམ་ཆེན་མདོ་རྒྱུད་བསྟན་ཆོས་ཟབ་ མོ་གཟིགས་པ་མང་པོ་ལ་ཡང་སྣང་ལ། མ་ངེས་པ་བཞིན་དུ་སོང་གདའ་ན། གཞན་དག་ ལ་ལྟ་སྨོས་ཀྱང་ཅི་འཚལ། དེས་ན་དེ་བྲི་དགོས་པར་གདའ་བས། འདིར་ཉུང་ཤས་ཅིག་ བྲི་བར་བྱའོ། །དེ་ལ་རེ་ཞིག་འཕགས་པ་སོར་མོའི་ཕྲེང་བ་ལ་ཕན་པ་ཞེས་བྱ་བ་དབུ་མ་ ཆེན་པོའི་མདོར། སོར་མོའི་ཕྲེང་བས། འཕགས་པ་འཇམ་དཔལ་ལ་སྨྲས་པ། འཇམ་ དཔལ་ཁྱོད་སྟོང་པ་ཆེན་པོ་མཐོང་བའི་མཆོག་ན། འཇིག་རྟེན་ན་སྟོང་པ་མཐོང་བ་གང་ ཡིན། སྟོང་པ་སྟོང་པ་ཞེས་བྱ་བའི་དོན་ཅི། ཤེས་པ་ཆེན་པོ་དང་ལྡན་པ་མྱུར་དུ་སྨྲོས་ཏེ། ངའི་ཐེ་ཚོམ་མྱུར་དུ་ཆོད་ཅིག །དེ་ནས་འཇམ་དཔལ་གཞོན་ནུར་གྱུར་པས་སོར་མོའི་ ཕྲེང་བ་ལ་ཚིགས་སུ་བཅད་དེ་སྨྲས་པ། སངས་རྒྱས་ནམ་མཁའ་ལྟ་བུ་སྟེ། །ནམ་མཁའ་ མཚན་ཉིད་མེད་པའོ། །སངས་རྒྱས་ནམ་མཁའ་ལྟ་བུ་སྟེ། །ནམ་མཁའ་མཚན་མ་མེད་ ལས་སྐྱེས། །སངས་རྒྱས་ནམ་མཁའ་ལྟ་བུ་སྟེ། །ནམ་མཁའ་གཟུགས་མེད་གྱུར་པའོ། །ཆོས་ རྣམས་ནམ་མཁའ་ལྟ་བུ་སྟེ། །དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཆོས་ཀྱི་སྐུ། །ཡེ་ཤེས་ནམ་མཁའ་ལྟ་བུ་ སྟེ། །དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཡེ་ཤེས་སྐུ། །གཟུང་དུ་མེད་ཅིང་རེག་ཏུ་མེད། །ཆགས་མེད་ཡེ་ ཤེས་དེ་བཞིན་གཤེགས། །ཐར་པ་ནམ་མཁའ་ལྟ་བུ་སྟེ། །ནམ་མཁའ་ལ་ཡང་མཚན་ཉིད་ མེད། །ཐར་པ་སངས་རྒྱས་དེ་བཞིན་གཤེགས། །སྟོང་པ་ཅི་ཡང་མེད་པ་དག །སོར་ཕྲེང་ ཁྱོད་ཀྱི་ག་ལ་ཤེས། །དེ་ནས། སོར་མོའི་ཕྲེང་བས་འཇམ་དཔལ་གཞོན་ནུར་གྱུར་པ་ལ་ སླར་འདི་སྐད་ཅེས་སྨྲས་སོ། །འདི་ལྟ་སྟེ།

【現代漢語翻譯】此外，（經中）將『色即是空，空即是色』等語，一直到『識』之間都聯繫起來宣說，並且以『色由色空』等語{廣泛地}闡述。對於這些含義的解釋，在《中觀根本慧論》中也說：『非由緣起法，有少法可得，是故無有空，無有少許法。』以及『緣起即是空性』等語，廣泛地闡述了自空之理，其他的理聚中也是如此。在包括註釋在內的眾多經論中，也多處宣說了色等一切法無自性的自空之理。但由於這些道理廣為人知，所以在此就不一一列舉了。將空性分為自空和他空來闡述，特別是闡述真諦他空的含義，這種情況非常多。在那些被認為是持藏者、智者，以及擁有良好修行證悟的禪修者中，他們對顯密經教的甚深法義的理解中也存在（他空見），但卻並不確定。對於其他人，又有什麼可說的呢？因此，有必要將這些記錄下來，所以在此略作記錄。首先，在《聖指鬘益》這部大中觀經中，指鬘對聖文殊菩薩說：『文殊，您是見到大空性中的至尊，世間上誰是見到空性者？空性、空性是什麼意思？具有大智慧者請迅速說來，迅速解除我的疑惑！』然後，文殊童子以偈頌對指鬘說：『佛如虛空，虛空無相。佛如虛空，虛空無相生。佛如虛空，虛空無色。諸法如虛空，如來是法身。智慧如虛空，如來是智慧身。不可執取亦不可觸，無染智慧即如來。解脫如虛空，虛空亦無相。解脫佛即如來，空性一無所有。指鬘你又怎能知？』之後，指鬘對文殊童子再次說道：『這樣看來，』

【English Translation】 Furthermore, (the sutras) connect and explain the words 'Form is emptiness, emptiness is form,' and so on, all the way to 'consciousness,' and extensively elaborate with phrases like 'Form is empty by form.' Regarding the explanation of these meanings, the Mūlamadhyamakakārikā (Fundamental Verses on the Middle Way) also states: 'If there were any dharma not dependently arisen, there would be some dharma to be obtained. Therefore, since there is no emptiness, there would be no dharma whatsoever.' And 'Whatever is dependently arisen is explained as emptiness,' etc., extensively elucidating the principle of self-emptiness. The same is true in other collections of reasoning. In many sutras and commentaries, including the commentaries, the self-emptiness of all phenomena such as form, which are without inherent existence, is taught very extensively. However, since these principles are widely known, they will not be listed one by one here. The explanation of emptiness by dividing it into self-emptiness and other-emptiness, especially the explanation of the meaning of ultimate other-emptiness, is very common. Among those who are considered to be holders of the scriptures, wise individuals, and meditators with good practice and realization, there is also (the view of other-emptiness) in their understanding of the profound meanings of the sutras and tantras, but it is not certain. What more can be said about others? Therefore, it is necessary to record these, so a brief record will be made here. First, in the Ārya Aṅgulimāla Benefit, a great Madhyamaka sutra, Aṅgulimāla said to the noble Mañjuśrī: 'Mañjuśrī, you are the supreme among those who see great emptiness. Who in the world sees emptiness? What is the meaning of emptiness, emptiness? O great wise one, please speak quickly and quickly resolve my doubts!' Then, the youthful Mañjuśrī spoke to Aṅgulimāla in verses: 'The Buddha is like the sky, the sky is without characteristics. The Buddha is like the sky, the sky is born without characteristics. The Buddha is like the sky, the sky is without form. All dharmas are like the sky, the Tathāgata is the Dharmakāya (body of dharma). Wisdom is like the sky, the Tathāgata is the Jñānakāya (body of wisdom). Unreachable and untouchable, the unattached wisdom is the Tathāgata. Liberation is like the sky, the sky also has no characteristics. The liberated Buddha is the Tathāgata, emptiness is without anything. How could you, Aṅgulimāla, know this?' Then, Aṅgulimāla said again to the youthful Mañjuśrī: 'In this way,'

དཔེར་ན་སྤྲིན་ཆེན་པོ་ལས་ཆར་རབ་ཏུ་འབབ་ པ་དང་། སྐྱེས་བུ་བྱིས་པའི་རང་བཞིན་ཅན་གྱིས་སེར་བའི་འབྲུ་བླངས་ཏེ། ནོར་བུ་རིན་ པོ་ཆེ་བཻཌཱུརྱ་བསམས་ནས་ཁྱིམ་དུ་ཁྱེར་བ་དང་། ཧ་ཅང་གྲང་ཆེས་ནས་བཟུང་མ་ནུས་ ཏེ། གཏེར་དུ་བྱའོ་སྙམ་ནས་བུམ་པའི་ནང་དུ་ལེགས་པར་བཅུག་པ་དང་། སེར་བའི་ རིལ་བུ་དེ་ཞུ་བ་མཐོང་ནས་སྟོང་པའོ་སྙམ་དུ་ཅང་མི་ཟེར་བར་གྱུར་པ་དེ་བཞིན་དུ། བཙུན་པ་འཇམ་དཔལ་ནི། ཤིན་ཏུ་སྟོང་པ་ཉིད་ལ་བསྒོམས་ཤིང་སྟོང་པར་ཟབ་ཏུ་ 6-315 བསམས་པས་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཞིག་པ་མི་བཟོད་པར་མཐོང་ངོ་། །ཐར་པ་སྟོང་པ་མ་ ཡིན་པ་ཡང་སྟོང་པར་མཐོང་ཞིང་རྟོག་གོ །འདི་ལྟ་སྟེ། དཔེར་ན། སེར་བའི་རིལ་བུ་ནོར་ བུའོ་སྙམ་དུ་བསམས་ནས་ནོར་བུ་ཡང་སྟོང་པར་བསྒོམས་པ་དེ་བཞིན་དུ། ཁྱོད་ཀྱང་ སྟོང་པ་མ་ཡིན་པའི་ཆོས་ལ་སྟོང་པར་སེམས་ཏེ། ཆོས་སྟོང་པ་མཐོང་ནས་སྟོང་པ་མ་ ཡིན་པའི་ཆོས་ལ་ཡང་སྟོང་པར་འཇིག་པར་བྱེད་དོ། །སྟོང་པའི་ཆོས་ཀྱང་གཞན། སྟོང་ པ་མ་ཡིན་པའི་ཆོས་རྣམས་ཀྱང་གཞན་ཏེ། སེར་བའི་རིལ་བུ་ལྟ་བུ་ཉོན་མོངས་པ་བྱེ་བ་ ནི་སྟོང་པའོ། །སེར་བའི་རིལ་བུ་ལྟ་བུར་མི་དགེ་བའི་ཕྱོགས་ཀྱི་ཆོས་རྣམས་ནི་མྱུར་དུ་ འཇིག་གོ །ནོར་བུ་བཻཌཱུརྱ་བཞིན་དུ་སངས་རྒྱས་ནི་རྟག་པ་སྟེ། ཐར་པའི་མཐའ་ཡང་ནོར་ བུ་བཻཌཱུརྱ་བཞིན་ནོ། །ནམ་མཁའ་ཡང་སངས་རྒྱས་{རྣམས་}ཀྱི་གཟུགས་ཡིན་ཏེ། ཉན་ ཐོས་དང་རང་སངས་རྒྱས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་གཟུགས་མེད་པ་ཡིན་ནོ། །སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཐར་ པ་ཡང་གཟུགས་ཡིན་ཏེ། ཉན་ཐོས་དང་རང་སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱི་ཐར་པ་ཡང་ གཟུགས་མེད་པ་ཡིན་ན། ཇི་ལྟར་ཐར་པའི་མཚན་ཉིད་སྟོང་པ་ཞེས་བྱ་བ་དབྱེ་བ་མེད་ པའི་འདུ་ཤེས་སུ་མ་བྱེད་ཅིག །འཇམ་དཔལ་གང་གྲོང་ཁྱེར་བརྩེགས་པའི་ཁྱིམ་སྟོང་པ་ ནི་མི་མེད་པས་སྟོང་ངོ་། །བུམ་པ་ནི་ཆུ་མེད་པས་སྟོང་ངོ་། །ཀླུང་ནི་ཆུ་མི་འབབ་པས་ སྟོང་ངོ་། །ཅི་གྲོང་གི་བར་སྐབས་ཁྱིམ་མེད་པ་ལ་སྟོང་པ་སྟོང་པ་ཞེས་བྱ་འམ། ཅི་ཁྱིམ་ ཐམས་ཅད་སྟོང་པ་ཡིན་ནམ། ཐམས་ཅད་སྟོང་པ་མ་ཡིན་གྱི་མི་མེད་པས་སྟོང་པ་ཞེས་ བྱའོ། །ཅི་བུམ་པ་ཐམས་ཅད་སྟོང་པ་ཡིན་ནམ། ཐམས་ཅད་སྟོང་པ་མ་ཡིན་གྱི་ཆུ་མེད་ པས་སྟོང་པ་ཞེས་བྱའོ། །ཅི་ཀླུང་ཐམས་ཅད་སྟོང་པ་ཡིན་ནམ། ཐམས་ཅད་སྟོང་པ་མ་ ཡིན་གྱི་ཆུ་མི་འབབ་པའི་ཕྱིར་སྟོང་པ་ཞེས་བྱ་སྟེ། དེ་བཞིན་དུ། ཐར་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་ སྟོང་པ་མ་ཡིན་གྱི། ཉེས་པ་ཐམས་ཅད་དང་བྲལ་བའི་ཕྱིར། ཐར་པ་སྟོང་པ་ཞེས་ བྱའོ། །སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ནི་སྟོང་པ་མ་ཡིན་ཏེ། ཉེས་པ་ཐམས་ཅད་དང་ བྲལ་ཞིང་། ཉོན་མོངས་པ་བྱེ་བའི་མི་དང་ལྷ་མེད་པའི་ཕྱིར་སྟོང་པ་ཞེས་བྱའོ། །ཀྱེ་མ་ བཙུན་པ་འཇམ་དཔལ་ནི་སྦྲང་བུའི་སྤྱད་པ་སྤྱོད་དེ། སྟོང་པ་དང་མི་ས

【現代漢語翻譯】例如，就像從大雲中降下大雨，一個心智如孩童的人撿起冰雹，以為是珍貴的琉璃寶珠（བཻཌཱུརྱ་，vaiḍūrya，毗琉璃），然後帶回家。因為天氣太冷，他無法忍受，心想『我要把它藏起來』，於是小心地把它放在瓶子里。當他看到冰雹融化時，他意識到它是空的，但他什麼也沒說。同樣地，文殊菩薩（འཇམ་དཔལ་，Mañjuśrī），由於深入地禪修空性（སྟོང་པ་ཉིད་，śūnyatā），並深刻地思考空性，他看到一切法（ཆོས་，dharma）的毀滅，這是無法忍受的。他也認為非空性的解脫（ཐར་པ་，mokṣa）也是空性的，並對此進行思考。就像認為冰雹是珍寶，然後禪修珍寶也是空性一樣。你也認為非空性的法是空性的，當你看到法是空性時，你也會摧毀非空性的法。空性的法是不同的，非空性的法也是不同的。就像冰雹一樣，無數的煩惱（ཉོན་མོངས་པ་，kleśa）是空性的。就像冰雹一樣，不善的法會迅速消失。就像琉璃寶珠一樣，佛（སངས་རྒྱས་，Buddha）是永恒的，解脫的終極境界也像琉璃寶珠一樣。虛空（ནམ་མཁའ་，ākāśa）也是諸佛的形象，而聲聞（ཉན་ཐོས་，śrāvaka）和獨覺佛（རང་སངས་རྒྱས་，pratyekabuddha）都沒有形象。諸佛的解脫也是有形象的，而聲聞和獨覺佛的解脫是沒有形象的。不要將解脫的特徵理解為沒有差別的空性。文殊菩薩，空曠的城市房屋之所以空曠，是因為沒有人。瓶子之所以空曠，是因為沒有水。河流之所以空曠，是因為沒有水流。難道沒有房屋的城市空間就被稱為空性嗎？難道所有的房屋都是空性的嗎？不是所有的房屋都是空性的，而是因為沒有人而被稱為空性。難道所有的瓶子都是空性的嗎？不是所有的瓶子都是空性的，而是因為沒有水而被稱為空性。難道所有的河流都是空性的嗎？不是所有的河流都是空性的，而是因為沒有水流而被稱為空性。同樣地，不是所有的解脫都是空性的，而是因為遠離一切過失，所以解脫被稱為空性。佛世尊（བཅོམ་ལྡན་འདས་，Bhagavan）不是空性的，而是因為遠離一切過失，並且沒有無數的煩惱之人或天神，所以被稱為空性。唉，文殊菩薩的行為就像蜜蜂採蜜一樣，不區分空性和非空性。

【English Translation】 For example, just as heavy rain falls from a large cloud, and a person with a childlike mind picks up hailstones, thinking they are precious beryl jewels (བཻཌཱུརྱ་, vaiḍūrya, beryl), and takes them home. Because it is too cold, he cannot bear it, and thinks, 'I will hide it,' so he carefully puts it in a bottle. When he sees the hailstones melting, he realizes it is empty, but he says nothing. Similarly, Mañjuśrī (འཇམ་དཔལ་, Mañjuśrī), because of deeply meditating on emptiness (སྟོང་པ་ཉིད་, śūnyatā) and profoundly contemplating emptiness, he sees the destruction of all dharmas (ཆོས་, dharma), which is unbearable. He also considers non-emptiness liberation (ཐར་པ་, mokṣa) to be empty and contemplates it. Just as one thinks hailstones are jewels and then meditates that jewels are also empty. You also think that non-empty dharmas are empty, and when you see that dharmas are empty, you also destroy non-empty dharmas. Empty dharmas are different, and non-empty dharmas are also different. Like hailstones, countless afflictions (ཉོན་མོངས་པ་, kleśa) are empty. Like hailstones, inauspicious dharmas quickly disappear. Like beryl jewels, the Buddha (སངས་རྒྱས་, Buddha) is eternal, and the ultimate state of liberation is also like beryl jewels. Space (ནམ་མཁའ་, ākāśa) is also the form of the Buddhas, while śrāvakas (ཉན་ཐོས་, śrāvaka) and pratyekabuddhas (རང་སངས་རྒྱས་, pratyekabuddha) have no form. The liberation of the Buddhas also has form, while the liberation of śrāvakas and pratyekabuddhas has no form. Do not understand the characteristic of liberation as emptiness without differentiation. Mañjuśrī, the empty houses in a deserted city are empty because there are no people. A bottle is empty because there is no water. A river is empty because there is no water flowing. Is the space in a city without houses called emptiness? Are all the houses empty? Not all the houses are empty, but they are called empty because there are no people. Are all the bottles empty? Not all the bottles are empty, but they are called empty because there is no water. Are all the rivers empty? Not all the rivers are empty, but they are called empty because there is no water flowing. Similarly, not all liberations are empty, but because they are free from all faults, liberation is called empty. The Bhagavan Buddha (བཅོམ་ལྡན་འདས་, Bhagavan) is not empty, but because he is free from all faults and there are no people or gods with countless afflictions, he is called empty. Alas, Mañjuśrī's behavior is like a bee collecting honey, not distinguishing between emptiness and non-emptiness.

ྟོང་པའི་ {དོན་}དེ་ཁོ་ན་མི་ཤེས་སོ། །གཅེར་བུ་པ་ཡང་། ཐམས་ཅད་སྟོང་པར་བསྒོམ་སྟེ། གཅེར་ བུ་པའི་སྦྲང་མ་ཁྱོད་ཅང་མ་ཟེར་ཅིག །ཅེས་གསུངས་སོ། །དེ་ལ་སངས་རྒྱས་ནམ་མཁའ་ ལྟ་བུ་སྟེ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ། སྟོང་པ་ཅི་ཡང་མེད་པ་ནི། །སོར་ཕྲེང་ ཁྱོད་ཀྱིས་ག་ལ་ཤེས། །ཞེས་པའི་མཐར་ཐུག་པས། འགའ་ཞིག་གིས་འདོད་པ་ལྟར་ཐམས་ ཅད་ཅིར་ཡང་མེད་པའི་རང་སྟོང་ཉིད་དུ་བསྟན་པ་ནི། འཕགས་པ་འཇམ་དཔལ་གྱིས་ 6-316 མཁྱེན་བཞིན་དུ། རང་སྟོང་གཞན་སྟོང་གི་ཁྱད་པར་གཏན་ལ་དབབ་པའི་ཕྱིར་གླིང་ བསླང་བའོ། །དེ་ནས་སོར་མོའི་ཕྲེང་བས་སེར་བའི་རིལ་བུ་ཞུ་ནས་མེད་པར་སོང་བ་ དཔེར་མཛད་དེ། ཉོན་མོངས་པ་དང་། མི་དགེ་བའི་ཆོས་རྣམས་སྟོང་པར་བསྟན་པ་ འདིས་ནི། འཇིག་རྟེན་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་བདེན་པར་གཏོགས་པ་ཐམས་ཅད་རང་རང་ངོ་ བོས་སྟོང་པར་བསྟན་ལ། ཞུ་ནས་མེད་པར་འགྲོ་བ་མ་ཡིན་པའི། ནོར་བུ་བཻཌཱུརྱ་དཔེར་ མཛད་ནས། ཐར་པའི་མཐར་ཐུག་པ་སངས་རྒྱས་མི་སྟོང་པར་བསྟན་པ་འདིས་ནི། དོན་ དམ་པ་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་བདེན་པ་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་རང་གི་ངོ་བོས་སྟོང་པ་མ་ཡིན་ པར་བསྟན་ཏེ། ཁྱིམ་སྟོང་པ་དང་། བུམ་པ་སྟོང་པ་དང་། ཀླུང་སྟོང་པ་དཔེར་མཛད་ནས། ཉེས་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་སྟོང་པར་བསྟན་པ་འདིས་ནི་མཐར་ཐུག་གི་ཐར་པ་གཞན་ སྟོང་དུ་བསྟན་ཏེ། ཐར་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་སྟོང་པ་མ་ཡིན་ཞེས་པ་དང་། སངས་རྒྱས་ བཅོམ་ལྡན་འདས་{རྣམས་}ནི་སྟོང་པ་མ་ཡིན་ཞེས་པ་དང་། སྟོང་པ་མ་ཡིན་པའི་ཆོས་ རྣམས་ཀྱང་གཞན་ཏེ་ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་མི་སྟོང་པར་བཤད་པ་ཐམས་ཅད་དོན་དམ་ ཆོས་ཉིད་རང་གིས་རང་མི་སྟོང་ཞེས་པའི་དོན་ཏེ། མདོ་རྒྱུད་གཞན་མང་པོར་སྟོན་པ་མ་ ཡིན་ཞེས་པ་དང་། མི་སྟོང་ཞེས་གསུངས་པ་ཤིན་ཏུ་མང་པོ་དེ་རྣམས་ཀྱང་དེ་བཞིན་ནོ། ། འཕགས་པ་འཇམ་དཔལ་གྱིས་ནི་རང་སྟོང་གཞན་སྟོང་གཉིས་ཀ་ལེགས་པར་ མཁྱེན་མོད་ཀྱི། མི་མཁས་པ་དག་ཐམས་ཅད་རང་སྟོང་ཁོ་ན་ཡིན་ཞེས་འདོད་པ་གང་ ཡིན་པ་དེ་དག་གཅེར་བུ་པ་དང་མཚུངས་པར་བསྟན་པའི་ཕྱིར། ཐམས་ཅད་རང་སྟོང་ ཉིད་དུ་སྨྲ་བ་ནི། རང་སྟོང་ཡིན་མིན་གྱི་ཁྱད་པར་ལེགས་པར་ཕྱེ་སྟེ། སྨྲ་བ་ལ་ལྟོས་ན་ སྦྲང་མ་ཙམ་དུ་བསྟན་པའི་ཕྱིར། བཙུན་པ་འཇམ་དཔལ་ནི་སྦྲང་བུའི་སྤྱད་པ་སྤྱོད་དེ། སྟོང་པ་དང་མི་སྟོང་པའི་དོན་དེ་ཁོ་ན་མི་ཤེས་སོ། །གཅེར་བུ་པ་ཡང་། ཐམས་ཅད་སྟོང་ པར་བསྒོམ་སྟེ། གཅེར་བུ་བའི་སྦྲང་མ་ཁྱོད་ཅང་མ་ཟེར་ཅིག །ཅེས་པ་དང་། བཙུན་པ་ འཇམ་དཔལ་ཤིན་ཏུ་སྟོང་པ་ཉིད་ལ་བསྒོམས་ཤིང་སྟོང་པར་ཟབ་ཏུ་བསམས་པས་ཆོས་ ཐམས་ཅད་ཞིག་པ་མི་བཟོད་པར་མཐོང་ངོ་། །ཐར་པ་སྟོང་པ་མ་ཡིན་པ་ཡང་སྟོང་པར་ མཐོང་ཞིང་རྟོག་གོ །ཞེས་པ་དང་། ཁྱོད་ཀྱང་སྟོང་པ་མ་ཡིན་པའི་ཆོས་ལ

【現代漢語翻譯】那些人並不瞭解空性的{意義}。裸體外道也修習一切皆空，（佛陀說）裸體外道的蜜蜂，你什麼也別說！（佛陀）說：如來如同虛空。（佛陀）說：等等，空性一無所有，索朗，你怎能理解？最終，有些人認為一切皆無的自性空，文殊菩薩明明知道，爲了區分自空和他空的差別而發起辯論。然後，以指鬘融化冰雹的比喻，說明煩惱和不善之法是空性的。這表明世俗諦的一切都各自本性空。以不融化的毗琉璃寶珠為比喻，說明解脫的究竟是佛不空。這表明勝義諦的出世間真理，法身不是自性空。以空屋、空瓶、空河為比喻，說明遠離一切過患是空性，這表明究竟的解脫是他空。解脫不是一切皆空，佛陀世尊{們}不是空性，以及不是空性的法也是其他，等等，所有關於不空的說法，都是指勝義法性不是自己空自己的意思。許多經續中都說不是空性，以及說了許多不空，都是這個意思。聖者文殊菩薩雖然精通自空和他空，但那些不精通的人認為一切都是自空，爲了表明這些人與裸體外道相同，所有說一切都是自性空的人，如果能很好地區分自空與非自空的差別，那麼（文殊菩薩）就只會把他們看作蜜蜂一樣。因此，文殊菩薩的行為就像蜜蜂一樣，他們並不瞭解空與非空的真正含義。裸體外道也修習一切皆空，（佛陀說）裸體外道的蜜蜂，你什麼也別說！文殊菩薩深深地修習空性，深入地思考空性，因此他無法忍受一切法的毀滅。他也認為並證悟到非空性的解脫也是空性。你（文殊菩薩）也認為非空性的法是空性。

【English Translation】 Those who do not understand the {meaning} of emptiness. The naked ascetics also meditate on everything as empty, (Buddha said) naked ascetics' bee, don't say anything! (Buddha) said: The Tathagata is like the sky. (Buddha) said: etc., emptiness is nothing, Sorong, how can you understand? Ultimately, some people think that everything is empty of self-nature, Manjushri knows clearly, in order to distinguish the difference between self-emptiness and other-emptiness, he initiated the debate. Then, the analogy of Angulimala melting the hailstone, illustrates that afflictions and unwholesome dharmas are empty. This shows that all of the conventional truth are empty of their own nature. The analogy of the non-melting beryl jewel, illustrates that the ultimate liberation is that the Buddha is not empty. This shows that the ultimate truth of the transcendent truth, Dharmakaya is not empty of its own nature. The analogy of empty house, empty bottle, empty river, illustrates that being away from all faults is emptiness, which shows that the ultimate liberation is other-empty. Liberation is not all empty, Buddhas, the Bhagavan{s} are not empty, and the dharmas that are not empty are also other, etc., all the statements about non-emptiness, all refer to the ultimate Dharma-nature not being empty of itself. Many sutras and tantras say that it is not emptiness, and many non-emptiness are said, all mean this. Although the holy Manjushri is proficient in both self-emptiness and other-emptiness, those who are not proficient think that everything is self-empty, in order to show that these people are the same as the naked ascetics, all those who say that everything is self-empty, if they can well distinguish the difference between self-emptiness and non-self-emptiness, then (Manjushri) will only regard them as bees. Therefore, Manjushri's behavior is like a bee, they do not understand the true meaning of emptiness and non-emptiness. The naked ascetics also meditate on everything as empty, (Buddha said) naked ascetics' bee, don't say anything! Manjushri deeply meditates on emptiness, deeply thinks about emptiness, so he cannot bear the destruction of all dharmas. He also thinks and realizes that the non-empty liberation is also empty. You (Manjushri) also think that the non-empty dharma is empty.

་སྟོང་པར་ སེམས་ཏེ། ཆོས་སྟོང་པ་མཐོང་ནས་ཆོས་སྟོང་པ་མ་ཡིན་པའི་ཆོས་ལ་ཡང་སྟོང་པར་ འཇིག་པར་བྱེད་དོ། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་རྣམས་ནི་དཔྱད་མི་བཟོད་ཅིང་། མཐར་ འཇིག་པའི་ཆོས་ཅན་རང་རང་ངོ་བོས་སྟོང་པའི་རང་སྟོང་ལ། ཟབ་མོ་མཐར་ཐུག་པ་ ཡིན་ནོ། །ཞེས་ཕྱོགས་གཅིག་ཏུ་ཁ་ཚོན་གཅོད་པ་རྣམས་ལ་གདམས་པ་དང་། རྗེས་སུ་ 6-317 བསྟན་པ་ཡིན་ནོ། །སངས་རྒྱས་རྟག་པ་དང་། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཐར་པ་གཟུགས་ཡིན་པ་ དང་། ནམ་མཁའ་ཡང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་གཟུགས་ཡིན་ཞེས་པ་ལ་སོགས་པའི་དོན་ནི། མྱང་ འདས་ཆེན་པོ་ལ་སོགས་པ་གསུང་རབ་གཞན་རྣམས་སུ་རྒྱས་པར་འབྱུང་བས་དེ་དག་ གིས་སྐབས་སུ་རིག་པར་བྱ་ཞིང་། གཞན་རྣམས་ནི་རྟོགས་པར་སླའོ། །གཞན་ཡང་དོན་ དམ་ཆོས་ཉིད་ཀྱི་སྟོང་ལུགས་མདོ་འདི་ཉིད་ལས་ཡང་དང་ཡང་དུ་གསལ་བར་གསུངས་ པའི་ཕྱིར། མདོ་སྡེ་འདི་ལན་གཅིག་ཙམ་གཟིགས་ན་འཐད་པར་གདའོ། །གལ་ཏེ་སོར་ ཕྲེང་ཅན་ནི་སྡིག་ཅན་ཆེན་པོ་ཡིན་པས། དེའི་ངག་བཞིན་མི་བདེན་ནོ། །སྙམ་དུ་ཡང་ བསམ་པར་མི་བྱ་སྟེ། དེ་ནི་སངས་རྒྱས་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ཡང་། ཞིང་འདི་ནས་ལྷོ་ ཕྱོགས་སུ་གང་གཱའི་ཀླུང་དྲུག་ཅུ་རྩ་གཉིས་ཀྱི་བྱེ་མ་སྙེད་ཀྱི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་འདས་པ་ ན། རིན་པོ་ཆེ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་བརྒྱན་པ་ཞེས་བྱ་བའི་ཞིང་ཁམས་ཡོད་ལ། དེ་ན་འཇིག་ རྟེན་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་མཐོང་ན་དགའ་བ་མངོན་པར་འཕགས་པ་བརྩོན་པ་ཆེན་པོ་ཞེས་ བྱ་བའི་སངས་རྒྱས་བཞུགས་པར་བཤད་ཅིང་། དེ་སོར་ཕྲེང་ཅན་དུ་སྤྲུལ་པར་མདོ་འདི་ ཉིད་ལས་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཞན་ཡང་ཐམས་ཅད་རང་སྟོང་ཡིན་ན། རྣམ་གྲོལ་ ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ཡང་རང་སྟོང་དུ་འགྱུར་ཞིང་། དེ་འདོད་ན། དེ་ཡང་ཅང་མེད་དུ་འགྱུར་བས། མུ་སྟེགས་གཅེར་བུ་པ་ལ་སོགས་པའི་ལུགས་དང་མཐུན་པར་འགྱུར་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། ཡོངས་སུ་མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་མདོ་ཆེན་པོར། གཞན་ཡང་རྣམ་པར་གྲོལ་བ་ནི་མི་ སྟོང་པའི་སྟོང་པའོ། །སྟོང་པའི་སྟོང་པ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ཅི་ཡང་མེད་པའོ། །ཅི་ཡང་མེད་པ་ ནི་མུ་སྟེགས་གཅེར་བུ་པ་ལ་སོགས་པའི་རྣམ་པར་གྲོལ་བ་ལྟ་བུའོ། །གཅེར་བུ་པ་ལ་ནི། ཡང་དག་པར་རྣམ་པར་གྲོལ་བ་མེད་པས། སྟོང་པའི་སྟོང་པ་ཞེས་བྱའོ། །ཡང་དག་པར་ རྣམ་པར་གྲོལ་བ་ནི་དེ་ལྟ་བུ་མ་ཡིན་པས་མི་སྟོང་པའི་སྟོང་པའོ། །མི་སྟོང་པའི་སྟོང་པ་ ནི་ཡང་དག་པར་རྣམ་པར་གྲོལ་བའོ། །ཡང་དག་པར་རྣམ་པར་གྲོལ་བ་ནི་དེ་བཞིན་ གཤེགས་པའོ། །གཞན་ཡང་རྣམ་པར་གྲོལ་བ་ནི་མི་སྟོང་པའོ། །དཔེར་ན་ཆུ་དང་། མར་ དང་། ཞོ་དང་། ཆང་དང་། སྦྲང་རྩིའི་སྣོད་རྗེའུ་ལྟ་བུ་ཆུ་དང་མར་དང་ཞོ་དང་ཆང་དང་ སྦྲང་རྩི་མེད་ཀྱང་དེ་ལ་ཆུ་ལ་སོགས་པའི་རྗེའུ་ཞེས་འདོགས་ཏེ། རྗེའུ་དེ་ལ་ནི་སྟོང་ཞེས་ སམ་མི་སྟོང་ཞེས་སུ་གདགས་སུ་མེ

【現代漢語翻譯】以空性的心態，看到法是空性的，就認為非空性的法也是空性的，等等。這些都是經不起推敲的，最終會墮入毀滅的法，一切事物都以自性空（藏文：རང་སྟོང་），即自身本性空寂為究竟的深奧之境。這些都是針對那些片面斷定的人的教誨和開示。關於佛陀是常恒的，佛陀的解脫是色，以及虛空也是佛陀的色等等，這些內容在《大涅槃經》等其他經典中有詳細闡述，應參考那些經典來理解。其他內容則比較容易理解。此外，關於勝義諦法性的空性，在這部經中已經反覆明確地闡述過了，所以只需閱讀一遍這部經就足夠了。如果有人認為索朗托嘉（指鴦掘摩羅）是個大惡人，他的話不可信，也不應該這樣想，因為他實際上是佛。經中記載，從這裡向南方經過相當於六十二條恒河沙數的佛土，有一個名為『一切珍寶莊嚴』的佛土，那裡住著一位名為『一切世間樂見現證殊勝大精進』的佛陀，這部經中說他化現為索朗托嘉（指鴦掘摩羅）。此外，如果一切都是自性空，那麼解脫法身也將變成自性空。如果承認這一點，那麼一切都將變得虛無，這將與裸體外道等的主張相符。正如《大涅槃經》中所說：『此外，解脫是不空的空性。空性的空性就是什麼都沒有。什麼都沒有就像裸體外道等的解脫一樣。因為裸體外道沒有真正的解脫，所以稱為空性的空性。真正的解脫不是那樣的，所以是不空的空性。不空的空性就是真正的解脫。真正的解脫就是如來。此外，解脫是不空的。例如，水、酥油、酸奶、酒和蜂蜜的容器，即使沒有水、酥油、酸奶、酒和蜂蜜，也仍然被稱為水等的容器。這個容器可以說是空的，也可以說是不空的。』

【English Translation】 With a mind of emptiness, seeing that phenomena are empty, one then destroys even non-empty phenomena by considering them empty, and so on. These are unbearable to examine, and ultimately lead to the destruction of phenomena. Everything is empty in its own nature (Tibetan: རང་སྟོང་), the ultimate profound state of being empty of one's own essence. These are instructions and teachings directed towards those who make one-sided conclusions. Regarding the Buddha being eternal, the Buddha's liberation being form, and even space being the Buddha's form, etc., these meanings are extensively explained in other scriptures such as the Mahāparinirvāṇa Sūtra, and should be understood in context with those. Other points are easier to understand. Furthermore, the emptiness of the ultimate truth of Dharma-nature is repeatedly and clearly stated in this very sutra. Therefore, it is sufficient to read this sutra just once. If one thinks that Angulimala (Skt: Aṅgulimāla) is a great sinner, and therefore his words are not true, one should not think that way, because he is a Buddha. It is said that from here, going south past as many Buddha-fields as the sands of sixty-two Ganges Rivers, there is a realm called 'Adorned with All Jewels,' where a Buddha named 'All Worlds Delight in Seeing, Manifestly Supreme, Great Perseverance' resides. This sutra itself states that he manifested as Angulimala. Furthermore, if everything is empty of inherent existence, then the Dharma-body of liberation would also become empty of inherent existence. If that is accepted, then everything would become nothing, which would be in accordance with the tenets of the naked ascetics and others. As it is said in the Great Nirvana Sutra: 'Moreover, liberation is the non-empty emptiness. The emptiness of emptiness is nothing at all. Nothing at all is like the liberation of the naked ascetics and others. Since the naked ascetics do not have true liberation, it is called the emptiness of emptiness. True liberation is not like that, so it is the non-empty emptiness. The non-empty emptiness is true liberation. True liberation is the Tathagata. Furthermore, liberation is non-empty. For example, a container for water, ghee, yogurt, wine, and honey, even if it does not contain water, ghee, yogurt, wine, and honey, is still called a container for water, etc. Can that container be called empty or non-empty?'

ད་དོ། །དེ་ལ་སྟོང་ཞེས་བྱར་ནི་གཟུགས་དང་{སྒྲ་ དང་}དྲི་དང་རོ་དང་རེག་བྱ་{མེད་{ཡོད་}ཅེས་གདགས་སུ་{མི་}རུང་{སྟེ{ངོ་}། །མི་ སྟོང་ཞེས་བྱར་ནི་ཆུ་ལ་སོགས་པ་གང་ཡང་མེད་དོ། །རྣམ་པར་གྲོལ་བ་ཡང་དེ་དང་འདྲ་ སྟེ། གཟུགས་ཞེའམ་གཟུགས་མ་ཡིན་ཞེའམ། མི་སྟོང་ཞེས་གདགས་སུ་མེད་དོ། །ཞེས་ 6-318 དང་། འདི་ལྟ་སྟེ། སྲིད་པ་ཉི་ཤུ་རྩ་ལྔ་པོ་དང་། ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་དང་། སྡུག་ བསྔལ་བ་ཐམས་ཅད་དང་། མཚན་མ་ཐམས་ཅད་དང་། འདུས་བྱས་ཀྱི་འདུ་བྱེད་ཐམས་ ཅད་མེད་པའི་ཕྱིར། རྗེའུ་ན་ཞོ་མེད་པ་དང་འདྲ་སྟེ། སྟོང་པ་ཞེས་བྱའོ། །མི་སྟོང་པ་ཞེས་ བྱ་བ་ནི། ཡང་དག་པའི་གཟུགས་རྟག་པ་དང་། བདེ་བ་དང་། བདག་དང་། དག་པ་ཞེས་ བྱ་བ། མི་གཡོ་བ། མི་འཕོ་བ། དཔེར་ན་རྗེའུའི་གཟུགས་དང་། {སྒྲ་དང་}དྲི་དང་རོ་དང་ རེག་བྱ་ཡོད་པས། མི་སྟོང་པ་ཞེས་བྱ་སྟེ། དེ་བས་ན་རྣམ་པར་གྲོལ་བ་ནི་རྗེའུ་དང་ འདྲའོ། །རྗེའུ་དེ་ནི་རྐྱེན་དང་ཕྲད་ན་ཆགས་པའམ། འཆག་པར་འགྱུར་གྱི། རྣམ་པར་ གྲོལ་བ་ནི་དེ་ལྟ་བུ་མ་ཡིན་ཏེ། གཞིག་ཏུ་མེད་དོ། །གཞིག་ཏུ་མེད་པ་ནི་ཡང་དག་པར་ རྣམ་པར་གྲོལ་བའོ། །ཡང་དག་པར་རྣམ་པར་གྲོལ་བ་དེ་ནི་དེ་བཞིན་གཤེགས་ པའོ། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་རབ་ཏུ་རྒྱས་པར་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཡང་མདོ་དེ་ཉིད་དུ། བ་ལང་ལ་རྟ་མེད་པ་དང་། རྟ་ལ་བ་ལང་མེད་པ་དཔེར་མཛད་ནས། དོན་དམ་ཆོས་ ཉིད་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཆེན་པོ་རང་གིས་མི་སྟོང་པའི་གཞན་སྟོང་དུ་བཀའ་སྩལ་པ་ འདི་ལྟ་སྟེ། རིགས་ཀྱི་བུ། འདི་ལྟར་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ནི་སྔ་ན་མེད་པ་སྟེ། འཇིམ་ པའི་ཚེ་རྫ་མ་མེད་པ་ལྟ་བུ་མ་ཡིན། འགགས་ཏེ་མེད་པ་སྟེ། རྫ་མ་ཞིག་ནས་མེད་པ་ལྟ་བུ་ ཡང་མ་ཡིན། གཏན་མེད་པ་སྟེ། རུས་སྦལ་གྱི་སྤུ་དང་། རི་བོང་གི་རྭ་ལྟ་བུ་ཡང་མ་ཡིན་ ཏེ། གཅིག་ལ་གཅིག་མེད་པ་དང་མཐུན་ནོ། །རིགས་ཀྱི་བུ། ཁྱོད་སྨྲ་བ་ལྟར་བ་ལང་ལ་རྟ་ མེད་མོད་ཀྱི་བ་ལང་མེད་ཅེས་བྱར་མི་རུང་ངོ་། །རྟ་ལ་བ་ལང་མེད་མོད་ཀྱི་རྟ་མེད་ཅེས་ བྱར་མི་རུང་ངོ་། །མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཡང་དེ་དང་འདྲ་སྟེ། ཉོན་མོངས་པ་ལ་མྱ་ངན་ ལས་འདས་པ་མེད། མྱང་ངན་ལས་འདས་པ་ལ་ཉོན་མོངས་པ་མེད་དེ། དེ་བས་ན་ གཅིག་ལ་གཅིག་མེད་པ་ཞེས་བྱའོ། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་རབ་ཏུ་རྒྱས་པར་བཞུགས་ སོ། །ཡང་། མདོ་དེ་ཉིད་དུ། སྟོང་པའི་གཟུགས་ལ་སོགས་པ་དང་། མི་སྟོང་པའི་གཟུགས་ ལ་སོགས་པ་ལེགས་པར་ཕྱེ་སྟེ། བཀའ་སྩལ་པ་འདི་ལྟ་སྟེ། ཀེའུ་དི་ནྱ། གཟུགས་ནི་སྟོང་ པའོ། །སྟོང་པའི་གཟུགས་འགགས་པའི་རྐྱེན་གྱིས་སྟོང་པ་མ་ཡིན་པའི་གཟུགས་ཀྱི་རྣམ་ པར་གྲོལ་བ་ཐོབ་པར་འགྱུར་ཏེ། ཚོར་བ་དང་། འདུ་ཤེས་དང་། འདུ་བྱེད་དང་། རྣམ་ པར་ཤེས་པའི་བར་དུའང་དེ་བཞིན་དུ་རྒྱས་པར་རིག་པར

【現代漢語翻譯】然後，關於『空』的說法，是指色（rupa，形態）、聲（shabda，聲音）、香（gandha，氣味）、味（rasa，味道）、觸（sparsha，觸感）等，不能說『有』或『無』。關於『非空』的說法，是指水等任何事物都不存在。解脫（vimoksha，完全的釋放）也是如此，不能說『是色』或『不是色』，也不能說是『非空』。例如，二十五有（二十五種存在狀態）、一切煩惱（klesha，痛苦的情緒）、一切苦（duhkha，不適感）、一切相（lakshana，特徵）、一切有為法（samskrita，組合的事物）的造作都不存在，就像沒有奶酪一樣，所以稱為『空』。所謂『非空』，是指真實的色，是常（nitya，永恒）、樂（sukha，幸福）、我（atman，自我）、凈（subha，純凈），是不動搖、不變化的。例如，奶酪有色、聲、香、味、觸，所以稱為『非空』。因此，解脫就像奶酪一樣。奶酪遇到因緣會產生或消失，但解脫不是這樣，是不可摧毀的。不可摧毀的就是真正的解脫。真正的解脫就是如來（tathagata，佛陀）。』等等，有非常廣博的闡述。此外，在同一部經中，以牛沒有馬、馬沒有牛為例，闡述了勝義（paramartha，終極真理）法性（dharmata，法的本質）涅槃（nirvana，寂滅）不是自空而是他空（paratantra-sunyata，依賴於他者的空性），如下所示：『善男子，涅槃是前所未有的，不像製陶時沒有陶器；也不是斷滅的，不像陶器破碎后消失；也不是完全不存在的，不像烏龜的毛和兔子的角，而是類似於一個事物中沒有另一個事物。善男子，正如你所說，牛沒有馬，但不能說沒有牛；馬沒有牛，但不能說沒有馬。涅槃也是如此，煩惱中沒有涅槃，涅槃中沒有煩惱，所以說一個事物中沒有另一個事物。』等等，有非常廣博的闡述。此外，在同一部經中，詳細區分了空性的色等和非空性的色等，如下所示：『憍陳如（Kaundinya，五比丘之一），色是空性的。由於空性的色滅盡的緣故，可以獲得非空性的色的解脫，受（vedana，感受）、想（samjna，認知）、行（samskara，意志）、識（vijnana，意識）也是如此，應當廣博地理解。』

【English Translation】 Then, regarding the term 'emptiness,' it refers to form (rupa), sound (shabda), smell (gandha), taste (rasa), and touch (sparsha), and it cannot be said that they 'exist' or 'do not exist.' Regarding the term 'non-emptiness,' it refers to the absence of anything, such as water. Liberation (vimoksha) is also similar; it cannot be said to be 'form' or 'not form,' nor can it be said to be 'non-empty.' For example, the twenty-five existences, all afflictions (klesha), all suffering (duhkha), all characteristics (lakshana), and all compounded phenomena (samskrita) are absent, just like the absence of cheese, hence it is called 'emptiness.' What is called 'non-emptiness' refers to true form, which is permanent (nitya), blissful (sukha), self (atman), and pure (subha), unmoving and unchanging. For example, cheese has form, sound, smell, taste, and touch, so it is called 'non-emptiness.' Therefore, liberation is like cheese. Cheese arises or disappears when it encounters conditions, but liberation is not like that; it is indestructible. What is indestructible is true liberation. True liberation is the Thus-Gone One (tathagata).』 and so on, are extensively explained. Furthermore, in the same sutra, using the example of a cow not having a horse and a horse not having a cow, it is taught that the ultimate (paramartha) nature of reality (dharmata), nirvana, is not empty of itself but empty of others (paratantra-sunyata), as follows: 'Son of good family, nirvana is unprecedented, not like the absence of a pot when clay is being worked; nor is it annihilation, like the disappearance of a pot after it is broken; nor is it utterly non-existent, like the hair of a tortoise or the horns of a rabbit, but it is similar to one thing not being in another. Son of good family, as you say, a cow does not have a horse, but it cannot be said that there is no cow; a horse does not have a cow, but it cannot be said that there is no horse. Nirvana is also like that; in afflictions there is no nirvana, and in nirvana there are no afflictions, so it is said that one thing is not in another.' and so on, are extensively present. Furthermore, in the same sutra, the emptiness of form and so on, and the non-emptiness of form and so on, are clearly distinguished and taught as follows: 'Kaundinya, form is empty. Because of the cessation of empty form, liberation from non-empty form is attained; likewise, feeling (vedana), perception (samjna), volition (samskara), and consciousness (vijnana) should be understood extensively.'

་བྱའོ། །ཞེས་པ་སྟེ། དེ་དག་ནི་ རིམ་པ་ལྟར། གློ་བུར་དྲི་མའི་གཟུགས་སོགས་དང་། བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོའི་གཟུགས་ སོགས་སོ། །དེ་བཞིན་དུ། ཆོས་ཅན་ཀུན་རྫོབ་བཅོས་མ་གློ་བུར་བའི་གཟུགས་སོགས་དང་། ཆོས་ཉིད་དོན་དམ་རང་བཞིན་གཉུག་མའི་གཟུགས་ལ་སོགས་པ་གཞན་རྣམས་ལ་ཡང་ 6-319 རིམ་པ་ལྟར་སྦྱར་ཏེ་ཤེས་པར་བྱའོ། །དེ་ལ་གློ་བུར་དྲི་མའི་གཟུགས་སོགས་ནི། མི་རྟག་པ་ དང་སྡུག་བསྔལ་བ་དང་། བདག་མེད་པ་དང་། ཡོངས་སུ་མ་དག་པ་དང་། སྐྱེ་རྒ་ན་འཆི་ ལས་མ་འདས་པ་དང་། མ་རིག་པ་དང་། སྐྱེ་བའི་རྒྱུར་འགྱུར་བ་དང་། ཕྱིན་ཅི་ལོག་ བཞིའི་རྒྱུར་འགྱུར་བ་དང་། མི་དགེ་བའི་ཆོས་ཚད་མེད་པའི་རྒྱུར་འགྱུར་བ་དང་། འཆིང་བས་བཅིངས་པ་དང་། དངོས་པོའི་རྒྱུན་གྱི་རྒྱུ་དང་། སྐྱབས་གནས་མ་ཡིན་པ་ དང་། རྨ་ལྟ་བུ་དང་། རབ་ཏུ་མ་ཞི་བ་ཡིན་ལ། བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོ་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ནི་དེ་ རྣམས་ལས་བཟློག་པ་ཡིན་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། མདོ་དེ་ཉིད་ལས། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས། ཚེ་ དང་ལྡན་པ་ཀུན་ཤེས་ཀེའུ་དི་ནྱ་ལ་འདི་སྐད་ཅེས་བཀའ་སྩལ་ཏོ། །གཟུགས་ནི་མི་རྟག་ པ་སྟེ། གཟུགས་འགགས་པའི་རྐྱེན་གྱིས་རྣམ་པར་གྲོལ་བ་རྟག་ཏུ་གནས་པའི་གཟུགས་ ཐོབ་པར་འགྱུར་རོ། །ཚོར་བ་དང་། འདུ་ཤེས་དང་། འདུ་བྱེད་དང་། རྣམ་པར་ཤེས་པ་ ཡང་མི་རྟག་པ་སྟེ། རྣམ་པར་ཤེས་པ་ལ་འགགས་པའི་རྐྱེན་གྱིས་རྣམ་པར་གྲོལ་བ་རྟག་ ཏུ་གནས་པའི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ཐོབ་པར་འགྱུར་རོ། །ཀེའུ་དི་ནྱ་གཟུགས་ནི་སྡུག་བསྔལ་ བ་སྟེ། གཟུགས་འགགས་པའི་རྐྱེན་གྱིས་རྣམ་པར་གྲོལ་བའི་གཟུགས་བདེ་བ་ཐོབ་པར་ འགྱུར་རོ། །ཚོར་བ་དང་། འདུ་ཤེས་དང་། འདུ་བྱེད་དང་། རྣམ་པར་ཤེས་པ་ཡང་དེ་ བཞིན་དུ་རྒྱས་པར་རིག་པར་བྱའོ། །ཞེས་པ་དང་། ཀེའུ་དི་ནྱ། གཟུགས་ནི་བདག་མེད་ པའོ། །གཟུགས་འགགས་པའི་རྐྱེན་གྱིས་རྣམ་པར་གྲོལ་བའི་གཟུགས་ཡང་དག་པའི་ བདག་ཐོབ་པར་འགྱུར་ཏེ། ཚོར་བ་དང་། འདུ་ཤེས་དང་། འདུ་བྱེད་དང་། རྣམ་པར་ ཤེས་པ་ཡང་། དེ་བཞིན་དུ་རྒྱས་པར་རིག་པར་བྱའོ། །ཞེས་པ་དང་། ཀེའུ་དི་ནྱ། གཟུགས་ ནི་ཡོངས་སུ་དག་པའོ། །གཟུགས་འགགས་པའི་རྐྱེན་གྱིས་རྣམ་པར་གྲོལ་བའི་གཟུགས་ ཡོངས་སུ་དག་པ་ཐོབ་པར་འགྱུར་ཏེ། ཚོར་བ་དང་། འདུ་ཤེས་དང་། འདུ་བྱེད་དང་། རྣམ་པར་ཤེས་པ་ཡང་དེ་བཞིན་དུ་རྒྱས་པར་རིག་པར་བྱའོ། །ཀེའུ་དི་ནྱ། གཟུགས་ནི་སྐྱེ་ བ་དང་རྒ་བ་དང་ན་བ་དང་འཆི་བའོ། གཟུགས་འགགས་པའི་རྐྱེན་གྱིས་རྣམ་པར་གྲོལ་ བའི་གཟུགས་སྐྱེ་བ་དང་། རྒ་བ་དང་། ན་བ་དང་། འཆི་བ་དང་། བྲལ་བ་ཐོབ་པར་ འགྱུར་ཏེ། ཚོར་བ་དང་། འདུ་ཤེས་དང་། འདུ་བྱེད་དང་། རྣམ་པར་ཤེས་པ་ཡང་དེ་ བཞིན་དུ་རྒྱས་པར་རིག་པར་བྱའོ། །ཀེའུ་དི་ནྱ། གཟུགས་ནི་མ་རིག་པའོ། །གཟུགས

【現代漢語翻譯】 ཞེས་པ་སྟེ། དེ་དག་ནི་ རིམ་པ་ལྟར། གློ་བུར་དྲི་མའི་གཟུགས་སོགས་དང་། བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོའི་གཟུགས་ སོགས་སོ། །(即是說，這些分別是暫時的染污之色等，以及如來藏之色等。) དེ་བཞིན་དུ། ཆོས་ཅན་ཀུན་རྫོབ་བཅོས་མ་གློ་བུར་བའི་གཟུགས་སོགས་དང་། ཆོས་ཉིད་དོན་དམ་རང་བཞིན་གཉུག་མའི་གཟུགས་ལ་སོགས་པ་གཞན་རྣམས་ལ་ཡང་ 6-319 རིམ་པ་ལྟར་སྦྱར་ཏེ་ཤེས་པར་བྱའོ། །(同樣，對於有法世俗虛假的暫時的色等，以及法性勝義自性本有的色等其他，也應按照次第結合起來理解。) དེ་ལ་གློ་བུར་དྲི་མའི་གཟུགས་སོགས་ནི། མི་རྟག་པ་ དང་སྡུག་བསྔལ་བ་དང་། བདག་མེད་པ་དང་། ཡོངས་སུ་མ་དག་པ་དང་། སྐྱེ་རྒ་ན་འཆི་ ལས་མ་འདས་པ་དང་། མ་རིག་པ་དང་། སྐྱེ་བའི་རྒྱུར་འགྱུར་བ་དང་། ཕྱིན་ཅི་ལོག་ བཞིའི་རྒྱུར་འགྱུར་བ་དང་། མི་དགེ་བའི་ཆོས་ཚད་མེད་པའི་རྒྱུར་འགྱུར་བ་དང་། འཆིང་བས་བཅིངས་པ་དང་། དངོས་པོའི་རྒྱུན་གྱི་རྒྱུ་དང་། སྐྱབས་གནས་མ་ཡིན་པ་ དང་། རྨ་ལྟ་བུ་དང་། རབ་ཏུ་མ་ཞི་བ་ཡིན་ལ། བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོ་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ནི་དེ་ རྣམས་ལས་བཟློག་པ་ཡིན་ཏེ། (其中，暫時的染污之色等，是不恒常、是痛苦、是無我、是不清凈、是不離生老病死、是無明、是生之因、是四顛倒之因、是不善法無量之因、是被束縛所束縛、是事物相續之因、不是救護處、如瘡、是不寂靜。而如來藏法身則與這些相反。) ཇི་སྐད་དུ། མདོ་དེ་ཉིད་ལས། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས། ཚེ་ དང་ལྡན་པ་ཀུན་ཤེས་ཀེའུ་དི་ནྱ་ལ་འདི་སྐད་ཅེས་བཀའ་སྩལ་ཏོ། །(如經中所說，薄伽梵對具壽具壽憍陳如 (Kauṇḍinya) 如此說道：) གཟུགས་ནི་མི་རྟག་ པ་སྟེ། གཟུགས་འགགས་པའི་རྐྱེན་གྱིས་རྣམ་པར་གྲོལ་བ་རྟག་ཏུ་གནས་པའི་གཟུགས་ ཐོབ་པར་འགྱུར་རོ། །(色是無常的，因色滅盡之緣故，解脫而獲得常住之色。) ཚོར་བ་དང་། འདུ་ཤེས་དང་། འདུ་བྱེད་དང་། རྣམ་པར་ཤེས་པ་ ཡང་མི་རྟག་པ་སྟེ། རྣམ་པར་ཤེས་པ་ལ་འགགས་པའི་རྐྱེན་གྱིས་རྣམ་པར་གྲོལ་བ་རྟག་ ཏུ་གནས་པའི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ཐོབ་པར་འགྱུར་རོ། །(受、想、行、識也是無常的，因識滅盡之緣故，解脫而獲得常住之識。) ཀེའུ་དི་ནྱ་གཟུགས་ནི་སྡུག་བསྔལ་ བ་སྟེ། གཟུགས་འགགས་པའི་རྐྱེན་གྱིས་རྣམ་པར་གྲོལ་བའི་གཟུགས་བདེ་བ་ཐོབ་པར་ འགྱུར་རོ། །(憍陳如，色是痛苦的，因色滅盡之緣故，解脫而獲得安樂之色。) ཚོར་བ་དང་། འདུ་ཤེས་དང་། འདུ་བྱེད་དང་། རྣམ་པར་ཤེས་པ་ཡང་དེ་ བཞིན་དུ་རྒྱས་པར་རིག་པར་བྱའོ། །(受、想、行、識也應如是廣知。) ཞེས་པ་དང་། ཀེའུ་དི་ནྱ། གཟུགས་ནི་བདག་མེད་ པའོ། །གཟུགས་འགགས་པའི་རྐྱེན་གྱིས་རྣམ་པར་གྲོལ་བའི་གཟུགས་ཡང་དག་པའི་ བདག་ཐོབ་པར་འགྱུར་ཏེ། ཚོར་བ་དང་། འདུ་ཤེས་དང་། འདུ་བྱེད་དང་། རྣམ་པར་ ཤེས་པ་ཡང་། དེ་བཞིན་དུ་རྒྱས་པར་རིག་པར་བྱའོ། །(又說：憍陳如，色是無我的，因色滅盡之緣故，解脫而獲得真實的自我，受、想、行、識也應如是廣知。) ཞེས་པ་དང་། ཀེའུ་དི་ནྱ། གཟུགས་ ནི་ཡོངས་སུ་དག་པའོ། །གཟུགས་འགགས་པའི་རྐྱེན་གྱིས་རྣམ་པར་གྲོལ་བའི་གཟུགས་ ཡོངས་སུ་དག་པ་ཐོབ་པར་འགྱུར་ཏེ། ཚོར་བ་དང་། འདུ་ཤེས་དང་། འདུ་བྱེད་དང་། རྣམ་པར་ཤེས་པ་ཡང་དེ་བཞིན་དུ་རྒྱས་པར་རིག་པར་བྱའོ། །(又說：憍陳如，色是清凈的，因色滅盡之緣故，解脫而獲得完全清凈之色，受、想、行、識也應如是廣知。) ཀེའུ་དི་ནྱ། གཟུགས་ནི་སྐྱེ་ བ་དང་རྒ་བ་དང་ན་བ་དང་འཆི་བའོ། གཟུགས་འགགས་པའི་རྐྱེན་གྱིས་རྣམ་པར་གྲོལ་ བའི་གཟུགས་སྐྱེ་བ་དང་། རྒ་བ་དང་། ན་བ་དང་། འཆི་བ་དང་། བྲལ་བ་ཐོབ་པར་ འགྱུར་ཏེ། ཚོར་བ་དང་། འདུ་ཤེས་དང་། འདུ་བྱེད་དང་། རྣམ་པར་ཤེས་པ་ཡང་དེ་ བཞིན་དུ་རྒྱས་པར་རིག་པར་བྱའོ། །(憍陳如，色是生、老、病、死，因色滅盡之緣故，解脫而獲得遠離生、老、病、死之色，受、想、行、識也應如是廣知。) ཀེའུ་དི་ནྱ། གཟུགས་ནི་མ་རིག་པའོ། །(憍陳如，色是無明。)

【English Translation】 That is to say, these are, in order, the forms of adventitious defilements, etc., and the forms of the Tathagatagarbha, etc. Similarly, for other phenomena such as the forms of conventional, artificial, and adventitious things, and the forms of the nature of reality, ultimate truth, and inherent nature, they should also be understood by applying them in order. 6-319 Among these, the forms of adventitious defilements, etc., are impermanent, suffering, selfless, impure, not free from birth, aging, sickness, and death, ignorance, the cause of birth, the cause of the four inversions, the cause of immeasurable non-virtuous dharmas, bound by bonds, the cause of the continuum of things, not a refuge, like a wound, and not fully pacified. The Dharmakaya of the Tathagatagarbha is the opposite of these. As it is said in the same sutra, the Bhagavan said this to the venerable Kundashakaudinya: 'Form is impermanent; due to the cessation of form, one will attain the form that is liberated and eternally abiding.' 'Feeling, perception, mental formations, and consciousness are also impermanent; due to the cessation of consciousness, one will attain the consciousness that is liberated and eternally abiding.' 'Kaundinya, form is suffering; due to the cessation of form, one will attain the form that is liberated and blissful.' 'Feeling, perception, mental formations, and consciousness should also be understood in detail in the same way.' And, 'Kaundinya, form is selfless; due to the cessation of form, one will attain the form that is liberated and the true self; feeling, perception, mental formations, and consciousness should also be understood in detail in the same way.' And, 'Kaundinya, form is impure; due to the cessation of form, one will attain the form that is liberated and completely pure; feeling, perception, mental formations, and consciousness should also be understood in detail in the same way.' 'Kaundinya, form is birth, aging, sickness, and death; due to the cessation of form, one will attain the form that is liberated and free from birth, aging, sickness, and death; feeling, perception, mental formations, and consciousness should also be understood in detail in the same way.' 'Kaundinya, form is ignorance.'

་ འགགས་པའི་རྐྱེན་གྱིས་རྣམ་པར་གྲོལ་བའི་གཟུགས་མ་རིག་པ་མ་ཡིན་པ་ཐོབ་པར་ འགྱུར་ཏེ། ཚོར་བ་དང་། འདུ་ཤེས་དང་། འདུ་བྱེད་དང་། རྣམ་པར་ཤེས་པ་ཡང་དེ་ བཞིན་དུ་རྒྱས་པར་རིག་པར་བྱའོ། །ཀེའུ་དི་ནྱ། གཟུགས་ནི་སྐྱེ་བའི་རྒྱུར་འགྱུར་ 6-320 རོ། །གཟུགས་འགགས་པའི་རྐྱེན་གྱིས་རྣམ་པར་གྲོལ་བའི་གཟུགས་སྐྱེ་བ་མ་ཡིན་པ་ཐོབ་ པར་འགྱུར་ཏེ། ཚོར་བ་དང་། འདུ་ཤེས་དང་། འདུ་བྱེད་དང་། རྣམ་པར་ཤེས་པ་ཡང་དེ་ བཞིན་དུ་རྒྱས་པར་རིག་པར་བྱའོ། །ཀེའུ་དི་ནྱ། གཟུགས་ནི་ཕྱིན་ཅི་ལོག་བཞིའི་རྒྱུར་ འགྱུར་རོ། །གཟུགས་འགགས་པའི་རྐྱེན་གྱིས་རྣམ་པར་གྲོལ་བའི་གཟུགས་ཕྱིན་ཅི་ལོག་གི་ རྒྱུ་མ་ཡིན་པ་ཐོབ་པར་འགྱུར་ཏེ། ཚོར་བ་དང་། འདུ་ཤེས་དང་། འདུ་བྱེད་དང་། རྣམ་ པར་ཤེས་པའི་བར་དུ་ཡང་དེ་བཞིན་དུ་རྒྱས་པར་རིག་པར་བྱའོ། །ཀེའུ་དི་ནྱ། གཟུགས་ ནི་མི་དགེ་བའི་ཆོས་ཚད་མེད་པའི་རྒྱུ་ཡིན་ནོ། །འདི་ལྟ་སྟེ། ཕོ་དང་མོ་ལ་སོགས་པའི་ ལུས་དང་། ཟས་ལ་འདོད་པ་དང་། འདོད་ཆགས་དང་། ཞེ་སྡང་དང་། གཏི་མུག་དང་། སེར་སྣ་དང་། ཕྲག་དོག་དང་། མི་དགེ་བའི་སེམས་དང་། འཇུངས་པའི་སེམས་དང་། བཅངས་པའི་ཟས་དང་། རྣམ་པར་ཤེས་པའི་ཟས་དང་། བསམ་པའི་ཟས་དང་། རེག་ པའི་ཟས་དང་། སྒོང་ང་ལས་སྐྱེས་པ་དང་། མངལ་ནས་སྐྱེས་པ་དང་། དྲོད་གཤེར་ལས་ སྐྱེས་པ་དང་། རྫུས་ཏེ་སྐྱེས་པ་དང་། འདོད་པ་ལྔ་དང་། སྒྲིབ་པ་ལྔ་ལ་སོགས་པའི་ཆོས་ནི་ གཟུགས་ལས་གྱུར་ཏོ། །གཟུགས་འགགས་པའི་རྐྱེན་གྱིས་རྣམ་པར་གྲོལ་བའི་གཟུགས་ ཉེས་པའི་སྐྱོན་ཚད་མེད་པ་དེ་སྙེད་མེད་པའི་ལུས་ཐོབ་པར་འགྱུར་ཏེ། ཚོར་བ་དང་། འདུ་ཤེས་དང་། འདུ་བྱེད་དང་། རྣམ་པར་ཤེས་པའི་བར་དུ་ཡང་དེ་བཞིན་དུ་རྒྱས་པར་ རིག་པར་བྱའོ། །ཀེའུ་དི་ནྱ། གཟུགས་ནི་འཆིང་བས་རྣམ་པར་{མ་གྲོལ་བའི་}བཅིངས་ པའོ། །འཆིང་བའི་གཟུགས་འགགས་པའི་རྐྱེན་གྱིས་རྣམ་པར་གྲོལ་བའི་གཟུགས་ བཅིངས་པ་མེད་པ་ཐོབ་པར་འགྱུར་ཏེ། ཚོར་བ་དང་། འདུ་ཤེས་དང་། འདུ་བྱེད་དང་། རྣམ་པར་ཤེས་པའི་བར་དུ་ཡང་དེ་བཞིན་དུ་རྒྱས་པར་རིག་པར་བྱའོ། །ཀེའུ་དི་ནྱ། གཟུགས་{ནི་རྒྱུན་}མི་འཆད་པའི་རྒྱུ་ཡིན་ནོ། །རྒྱུན་གྱི་གཟུགས་འགགས་པའི་རྐྱེན་གྱིས། རྣམ་པར་གྲོལ་བའི་གཟུགས་རྒྱུན་མ་ཡིན་པར་ཐོབ་པར་འགྱུར་ཏེ། ཚོར་བ་དང་། འདུ་ ཤེས་དང་། འདུ་བྱེད་དང་། རྣམ་པར་ཤེས་པས་བར་དུ་ཡང་། དེ་བཞིན་དུ་རྒྱས་པར་ རིག་པར་བྱའོ། །ཀེའུ་དི་ནྱ། གཟུགས་ནི་སྐྱབས་སུ་འགྲོ་བའི་རྒྱུ་མ་ཡིན་ནོ། །གཟུགས་ འགགས་པའི་རྐྱེན་གྱིས་རྣམ་པར་གྲོལ་བའི་གཟུགས་སྐྱབས་སུ་འགྲོ་བ་ཐོབ་པར་འགྱུར་ ཏེ། ཚོར་བ་དང་། འདུ་ཤེས་དང་། འདུ་བྱེད་དང་། རྣམ་པར་ཤེས་པའི་བར་དུ་ཡང་དེ་ བཞིན་དུ་རྒྱས

【現代漢語翻譯】由於阻礙的緣故，從形體中解脫出來的形體，獲得非無明（avidyā）之形體，感受（vedanā）、知覺（saṃjñā）、意志（saṃskāra）和意識（vijñāna）也同樣要理解為增長。喬陳如（Kauṇḍinya），形體是產生的原因。由於形體止息的緣故，從形體中解脫出來的形體，獲得非產生之形體，感受、知覺、意志和意識也同樣要理解為增長。喬陳如，形體是四顛倒（viparyāsa）的原因。由於形體止息的緣故，從形體中解脫出來的形體，獲得非顛倒之原因，感受、知覺、意志和意識之間也同樣要理解為增長。喬陳如，形體是不善之法無量的原因。例如，男女等身體，對食物的慾望，貪慾（rāga），嗔恨（dveṣa），愚癡（moha），吝嗇（mātsarya），嫉妒（īrṣyā），不善之心，慳吝之心，執著的食物，意識的食物，思念的食物，觸覺的食物，卵生，胎生，濕生，化生，五欲（pañca kāmaguṇāḥ），五蓋（pañca nivaraṇāni）等法都是從形體產生的。由於形體止息的緣故，從形體中解脫出來的形體，獲得沒有罪過之身體，感受、知覺、意志和意識之間也同樣要理解為增長。喬陳如，形體是被束縛而未解脫的束縛。由於束縛的形體止息的緣故，從形體中解脫出來的形體，獲得沒有束縛之形體，感受、知覺、意志和意識之間也同樣要理解為增長。喬陳如，形體是不間斷的原因。由於不間斷的形體止息的緣故，從形體中解脫出來的形體，獲得非不間斷之形體，感受、知覺、意志和意識之間也同樣要理解為增長。喬陳如，形體不是皈依的原因。由於形體止息的緣故，從形體中解脫出來的形體，獲得皈依，感受、知覺、意志和意識之間也同樣要理解為增長。

【English Translation】 Due to the cause of obstruction, the form liberated from form obtains the form that is not ignorance (avidyā), and feeling (vedanā), perception (saṃjñā), volition (saṃskāra), and consciousness (vijñāna) should also be understood as increasing in the same way. Kauṇḍinya, form is the cause of arising. Due to the cessation of form, the form liberated from form obtains the form that is not arising, and feeling, perception, volition, and consciousness should also be understood as increasing in the same way. Kauṇḍinya, form is the cause of the four inversions (viparyāsa). Due to the cessation of form, the form liberated from form obtains the cause that is not inversion, and between feeling, perception, volition, and consciousness, it should also be understood as increasing in the same way. Kauṇḍinya, form is the cause of immeasurable unwholesome dharmas. For example, bodies such as male and female, desire for food, greed (rāga), hatred (dveṣa), delusion (moha), stinginess (mātsarya), jealousy (īrṣyā), unwholesome mind, miserly mind, clinging to food, consciousness of food, thought of food, touch of food, born from eggs, born from wombs, born from moisture, born by transformation, the five desires (pañca kāmaguṇāḥ), the five obscurations (pañca nivaraṇāni), and other dharmas arise from form. Due to the cessation of form, the form liberated from form obtains a body without such immeasurable faults, and between feeling, perception, volition, and consciousness, it should also be understood as increasing in the same way. Kauṇḍinya, form is the bondage that is bound and not liberated. Due to the cessation of the bound form, the form liberated from form obtains the form without bondage, and between feeling, perception, volition, and consciousness, it should also be understood as increasing in the same way. Kauṇḍinya, form is the cause of non-interruption. Due to the cessation of the non-interrupted form, the form liberated from form obtains the form that is not non-interrupted, and between feeling, perception, volition, and consciousness, it should also be understood as increasing in the same way. Kauṇḍinya, form is not the cause of refuge. Due to the cessation of form, the form liberated from form obtains refuge, and between feeling, perception, volition, and consciousness, it should also be understood as increasing in the same way.

་པར་རིག་པར་བྱའོ། །ཀེའུ་དི་ནྱ། གཟུགས་ནི་རྨ་ལྟ་བུའོ། །གཟུགས་ འགགས་པའི་རྐྱེན་གྱིས་རྣམ་པར་གྲོལ་བའི་གཟུགས་རྨ་མེད་པ་ཐོབ་པར་འགྱུར་ཏེ། ཚོར་བ་དང་། འདུ་ཤེས་དང་། འདུ་བྱེད་དང་། རྣམ་པར་ཤེས་པའི་བར་དུ་ཡང་དེ་ 6-321 བཞིན་དུ་རྒྱས་པར་རིག་པར་བྱའོ། །ཀེའུ་དི་ནྱ། གཟུགས་ནི་རབ་ཏུ་ཞི་བ་མ་ཡིན་ ནོ། །གཟུགས་འགགས་པའི་རྐྱེན་གྱིས་{རྣམ་པར་གྲོལ་བའི་}ཡོངས་སུ་མྱ་ངན་ལས་ འདས་པའི་གཟུགས་རབ་ཏུ་ཞི་བ་ཐོབ་པར་འགྱུར་ཏེ། ཚོར་བ་དང་། འདུ་ཤེས་དང་། འདུ་བྱེད་དང་། རྣམ་པར་ཤེས་པའི་བར་དུ་ཡང་དེ་བཞིན་དུ་རྒྱས་པར་རིག་པར་ བྱའོ། །ཀེའུ་དི་ནྱ། གང་ཟག་སུ་ཞིག་དེ་ལྟ་བུའི་ཚུལ་ཤེས་ན། དེ་ནི་དགེ་སྦྱོང་ཞེས་ཀྱང་བྱ། བྲམ་ཟེར་ཞེས་ཀྱང་བྱ། དེ་ནི་དགེ་སྦྱོང་གི་ཆོས་དང་། བྲམ་ཟེའི་ཆོས་དང་ལྡན་པ་ཞེས་ ཀྱང་བྱའོ། །ཀེའུ་དི་ནྱ། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་མ་གཏོགས་པར་ལོགས་ཤིག་ན་དགེ་སྦྱོང་ མེད། བྲམ་ཟེ་མེད་དེ། དགེ་སྦྱོང་དང་བྲམ་ཟེའི་ཆོས་ཀྱང་མེད་དོ། །མུ་སྟེགས་ཅན་ཐམས་ ཅད་ནི་རྫུན་དུ་སྨྲ་བར་ཟད་ཀྱི་ཡང་དག་པའི་སྤྱོད་པ་མེད་དོ། །རྣམ་པ་དེ་གཉིས་ལྟར་ ཚུལ་འཆོས་མོད་ཀྱི་རྣམ་པ་དེ་གཉིས་ཀྱི་གནས་མེད་དོ། །དེ་ཅིའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། དགེ་སྦྱོང་ དང་བྲམ་ཟེའི་ཆོས་མེད་པར་ཅིའི་ཕྱིར་དགེ་སྦྱོང་དང་བྲམ་ཟེ་ཡོད་དོ། །ཞེས་སྨྲས། ངེས་ ཀྱང་རྟག་ཏུ་འཁོར་གྱི། དཀྱིལ་འཁོར་འདིར་སེང་གེའི་སྒྲ་བསྒྲགས་ཀྱི་ཁྱེད་ཀྱང་རྟག་ཏུ་ འཁོར་གྱི་དཀྱིལ་འཁོར་ཆེན་པོར་སེང་གེའི་སྒྲ་སྒྲོགས་ཤིག །ཅེས་གསུངས་ཏེ། འདིར་ དགག་བྱའི་གཟུགས་སོགས་དེ་རྣམས་ནི། སྤང་དུ་རུང་བའི་དྲི་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རང་ སྟོང་ངོ་། །དེ་རྣམས་འགགས་པའི་གཞི་ལ་རྟག་ཏུ་བཞུགས་པ་ཐོབ་བྱ་དོན་དམ་བདེ་ གཤེགས་སྙིང་པོའི་གཟུགས་སོགས་ནི་སྤང་དུ་མི་རུང་བའི་རང་བཞིན་འོད་གསལ་ཡིན་ པའི་ཕྱིར་གཞན་སྟོང་ངོ་། །གསུང་རབ་འདི་དག་གིས་ནི་སྦྱང་བྱའི་དྲི་མ་ཟད་པས་སྦྱང་ གཞི་བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོ་མི་ཟད་པར་ཡང་བསྟན་ཏོ། ། གཞན་ཡང་། མདོ་མཆོག་དེ་ཉིད་དུ། ལྗོན་ཤིང་གི་ཤུན་པ་ལ་སོགས་པ་ཟད་ཀྱང་ སྙིང་པོ་མ་ཟད་པ་དང་། མར་མེ་ཟད་ཀྱང་སྣོད་མ་ཟད་པ་ལ་སོགས་པ་དཔེ་དང་། རྒྱུ་ མཚན་མང་པོའི་སྒོ་ནས་རང་སྟོང་གཞན་སྟོང་གི་ཁྱད་པར་དང་། སྦྱང་བྱ་དྲི་མ་ཟད་ པས་སྦྱང་གཞི་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཆེན་པོ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་རང་བཞིན་ནི་མི་ཟད་པར་ བཞུགས་པའི་ཚུལ་ལ་སོགས་པ་ངོ་མཚར་རྨད་དུ་བྱུང་བ་མང་བ་ལས་ཀྱང་ཆེས་མང་བ་ ཞིག་གསུངས་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། བཅོམ་ལྡན་འདས། དཔེར་ན། གྲོང་ཁྱེར་ཆེན་པོ་ཞིག་གི་ཕྱི་ རོལ་ན། ཤིང་སཱ་ལའི་ཚལ་གྱི་ནང་ན་ཤིང་གཅིག་སྔར་སྐྱེས་ཏེ་ལོ་བརྒྱ་ལོན་ནོ། །དེའི་ཚེ་ ཚལ་གྱི་བདག་པོ་དེ་དུས་སུ་ཆུ་འཆུ་ཞ

【現代漢語翻譯】應如實了知。喬陳如（Kauṇḍinya，五比丘之一）：色（rūpa，物質、形態）如瘡。因色滅盡之故，獲得解脫的無瘡之色。感受（vedanā）、知覺（saṃjñā）、行（saṃskāra）、識（vijñāna）之間，也應如是廣爲了知。喬陳如：色不是寂靜的。因色滅盡之故，獲得完全寂滅的涅槃之色。感受、知覺、行、識之間，也應如是廣爲了知。喬陳如：若有人知曉如此之理，則可稱為沙門（śrāmaṇa，勤息），亦可稱為婆羅門（brāhmaṇa，凈行者）。此人具足沙門之法與婆羅門之法。喬陳如：除了佛法之外，別無沙門，亦無婆羅門，亦無沙門之法與婆羅門之法。一切外道皆是虛妄之語，並無真實之行。雖偽裝成兩種形象，然此二者皆無立足之地。為何如此？若無沙門與婆羅門之法，又怎會有沙門與婆羅門？』如是說。雖是決定之理，然亦常時流轉。於此壇城之中，發出獅子吼，汝亦常時于大壇城中，發出獅子吼！』如是說。此處所應遮止之色等，乃是應斷除之垢染，故為空性。于彼等滅盡之基上，常時安住，所應獲得之究竟勝義如來藏之色等，乃是不可斷除之自性光明，故為他空。此等經典亦顯示，因所應凈化之垢染已盡，故所應凈化之如來藏亦不滅盡。此外，于彼殊勝經中，亦以樹皮等盡而樹心不盡，燈油盡而燈器不盡等譬喻，以及眾多理由，闡述自空與他空之差別，以及所應凈化之垢染已盡，故所應凈化之大涅槃佛性乃是不滅而安住之理等，宣說了眾多稀有奇妙之處。如雲：『世尊，譬如一大城之外，娑羅樹林之中，有一樹先生，已歷百年。彼時，樹林之主適時澆水施肥……』

【English Translation】 It should be truly known. Kieu Di Nya (Kauṇḍinya, one of the five Bhikshus): Form (rūpa, matter, shape) is like a sore. Because of the cessation of form, one obtains the form of liberation without sores. Between feeling (vedanā), perception (saṃjñā), formation (saṃskāra), and consciousness (vijñāna), one should also widely understand it in the same way. Kieu Di Nya: Form is not tranquil. Because of the cessation of form, one obtains the completely tranquil Nirvana form. Between feeling, perception, formation, and consciousness, one should also widely understand it in the same way. Kieu Di Nya: If someone knows such a principle, they can be called a Shramana (śrāmaṇa, diligent pacifier), and also a Brahmin (brāhmaṇa, pure practitioner). This person possesses the Dharma of Shramana and the Dharma of Brahmin. Kieu Di Nya: Apart from the Buddha's Dharma, there is no Shramana, no Brahmin, and no Dharma of Shramana and Dharma of Brahmin. All heretics are just speaking falsely, and there is no real practice. Although disguised as two forms, these two have no place to stand. Why is this? If there is no Dharma of Shramana and Brahmin, how can there be Shramana and Brahmin?' Thus it is said. Although it is a definite principle, it is also constantly flowing. In this mandala, roar the lion's roar, and you also constantly roar the lion's roar in the great mandala!' Thus it is said. The forms etc. that should be negated here are the defilements that should be abandoned, so they are empty of self. On the basis of their cessation, the forms etc. of the Sugatagarbha, which should be obtained and are the ultimate meaning, are the self-luminous nature that cannot be abandoned, so they are empty of other. These scriptures also show that because the defilements to be purified are exhausted, the Sugatagarbha to be purified is not exhausted. In addition, in that supreme Sutra, the difference between self-emptiness and other-emptiness is also explained with metaphors such as the bark of a tree being exhausted but the heartwood not being exhausted, the oil of a lamp being exhausted but the container not being exhausted, and many reasons. And because the defilements to be purified are exhausted, the great Nirvana Buddhahood to be purified is not exhausted and abides, and many rare and wonderful things are said. As it is said: 'World Honored One, for example, outside a large city, in a grove of Sala trees, there is a tree that was born first and has lived for a hundred years. At that time, the owner of the grove watered and fertilized it in due course...'

ེང་ལས་བགྱིད་དོ། །ཤིང་དེའི་ཤུན་པ་དང་། ལོ་མ་ དང་། ཡལ་ག་ཀུན་ས་ལ་ལྷུང་སྟེ། ནང་གི་སྙིང་པོ་འབའ་ཞིག་ལུས་སོ། །དེ་བཞིན་ གཤེགས་པ་ཡང་དེ་དང་འདྲ་སྟེ། ཇི་ཙམ་དུ། རུལ་བར་གྱུར་ན་ཐམས་ཅད་ཟད་ནས་ 6-322 ཡང་དག་པའི་ཆོས་འབའ་ཞིག་ལུས་སོ། །ཞེས་པ་དང་། རིགས་ཀྱི་བུ་འདི་ལྟ་སྟེ་དཔེར་ན། སྐྱེས་པའམ། བུད་མེད་གཅིག་མེ་མར་འཛུགས་ན། མེ་མར་གྱི་སྣོད་ཆེ་ཆུང་ལ་མར་གྱིས་ བཀང་སྟེ་གཟུགས་སོ། །ཅི་སྲིད་མར་ཡོད་ཀྱི་བར་དུ་ནི་སྣང་བ་ཡང་ཡོད་དོ། །ཇི་ལྟར་ མར་ཟད་ན་སྣང་བ་ཡང་མེད་པར་འགྱུར་རོ། །སྣང་བ་མེད་པར་འགྱུར་བ་ནི་ཉོན་ མོངས་པ་ཟད་པ་ལྟ་བུའོ། །སྣང་བ་ཟད་དེ་མེད་པར་སོང་ཡང་མེ་མར་གྱི་སྣོད་མེད་པར་ གྱུར་པ་མ་ཡིན་ནོ། །དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཡང་དེ་དང་འདྲ་སྟེ་ཉོན་མོངས་པ་ཟད་དེ་ མེད་ཀྱང་། ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ནི་རྟག་ཏུ་ཡོད་དོ། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་རྒྱ་ཆེན་རབ་འབྱམས་ གསུངས་པས། ཟབ་མོ་མཐར་ཐུག་གི་མདོ་མཆོག་དེ་ཉིད་ཅི་ནས་ཀྱང་གཟུགས་འཚལ་ བར་གདའོ། །འདིར་ནི་ཡི་གེ་མང་དུ་དོགས་ནས་བརྒྱ་སྟོང་གི་ཆ་ཙམ་དུ་ཡང་མ་བྲིས་ སོ། ། མདོ་ཆེན་པོ་སྟོང་པ་ཉིད་ཅེས་བྱ་བ་དབུ་མ་ཆེན་པོའི་མདོར་ཡང་། ཀུན་དགའ་བོ། འདི་ལྟ་སྟེ་དཔེར་ན། རི་དྭགས་འཛིན་གྱི་མའི་ཁང་བཟང་འདིར། གླང་པོ་ཆེ་དང་། རྟ་ དང་། བ་ལང་དང་། ལུག་དང་། བྱ་གག་དང་། ཕག་གིས་སྟོང་ཞིང་། ནོར་དང་འབྲུ་དང་ {མགྲོན་བུ་དང་}གསེར་གྱིས་སྟོང་ལ། བྲན་དང་བྲན་མོ་ལས་བྱེད་པ་དང་། ཞོ་ཤས་འཚོ་ བ་དག་དང་། སྐྱེས་པ་དང་། བུད་མེད་དང་། ཁྱེའུ་དང་བུ་མོ་དག་གིས་སྟོང་ཡང་། འདི་ ན་འདི་ལྟ་སྟེ། དགེ་སློང་གི་དགེ་འདུན་ཁོ་ནའམ། དེ་ལས་གཞན་ཞིག་ལ་བརྟེན་ནས་མི་ སྟོང་པ་ཡང་ཡོད་དོ། །ཀུན་དགའ་བོ། དེ་བཞིན་དུ། གང་ལ་གང་མེད་པ་དེས་སྟོང་ ངོ་། །ཞེས་བྱ་བར་ཡང་དག་པར་རྗེས་སུ་མཐོང་ཡང་དེ་ལ་ལྷག་མ་གང་ཡོད་པ་དེ་དེ་ལ་ ཡོད་དོ། །ཞེས་བྱ་བར་ཡང་དག་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་ཏུ་རབ་ཏུ་ཤེས་ཏེ། ཀུན་དགའ་བོ། སྟོང་པ་ཉིད་ལ་འཇུག་པ་འདི་ནི་ཡང་དག་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་ཏེ། ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པ་ ཡིན་ནོ། །ཞེས་སོགས་གཞན་སྟོང་གི་ཚུལ་རྒྱ་ཆེར་གསུངས་པའི་མཐར་ཡང་བཀའ་སྩལ་ པ། དེ་ལ་འདོད་པའི་ཟག་པ་དང་། སྲིད་པའི་ཟག་པ་དང་། མ་རིག་པའི་ཟག་པ་ལ་ བརྟེན་པ། ཉོན་མོངས་པའི་གནས་གང་དག་ཡིན་པ་དེ་དག་མེད་ཀྱང་དེ་ལ་འདི་ལྟ་སྟེ། སྲོག་རྐྱེན་དུ་བྱས་པའི་སྐྱེ་མཆེད་དྲུག་གིས་ལུས་དེ་ཁོ་ན་ལ་བརྟེན་པ་ཙམ་གྱི་ཉོན་མོངས་ པའི་གནས་ནི་ཡོད་དོ། །ཀུན་དགའ་བོ། དེ་ལྟ་བས་ན། གང་ལ་གང་མེད་པ་དེ་དེས་སྟོང་ ངོ་། །ཞེས་བྱ་བར་ཡང་དག་པར་རྗེས་སུ་མཐོང་ཡང་། དེ་ལ་ལྷག་མ་གང་ཡོད་པ་དེ་དེ་ ལ་ཡོད་དོ། །ཞེས་བྱ་བར་ཡང་དག་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་རབ་ཏུ་ཤེས་ཏེ། ཀ

【現代漢語翻譯】正如樹木一樣，樹皮、樹葉和樹枝都掉落在地上，只留下裡面的精華。如來也是如此，無論腐爛到什麼程度，一切都會消失，只留下純正的佛法。又如，善男子，譬如有人點燃油燈，燈器的大小都裝滿了油，只要有油，光明就會存在。一旦油耗盡，光明也就不存在了。光明消失就像煩惱止息一樣。光明消失了，但燈器並沒有消失。如來也是如此，雖然煩惱止息了，但法身是永恒存在的。等等，佛陀宣說了廣大的教義，我們應該盡力理解這深奧而究竟的教法。因為擔心文字過多，這裡只寫了百分之一。在名為《大空性經》的大中觀經中，佛陀對阿難說：『比如在這鹿母講堂里，空無大象、馬、牛、羊、雞、豬，空無財富、穀物和客人，空無奴僕、以粥為生的人、男人、女人、男孩和女孩。然而，這裡並非完全空無，因為這裡有比丘僧團，或者依賴於其他事物。阿難，因此，什麼不存在，它就是空性的。』佛陀還說：『正確地理解，如果有什麼剩餘，那它就是存在的。』阿難，這就是如實地進入空性，是正確而不顛倒的。最後，佛陀還廣泛地闡述了自空性的觀點，並說道：『雖然沒有基於慾望的煩惱、基於存在的煩惱和基於無明的煩惱，但仍然有基於生命因緣的六處，僅僅依賴於這個身體的煩惱存在。阿難，因此，什麼不存在，它就是空性的。正確地理解，如果有什麼剩餘，那它就是存在的。』阿難，這就是如實地理解。

【English Translation】 Just like a tree, its bark, leaves, and branches all fall to the ground, leaving only the essence within. The Tathagata is also like this; no matter how much it decays, everything will disappear, leaving only the pure Dharma. Again, son of good family, for example, if a man or woman lights an oil lamp, filling the lamp container with oil according to its size, as long as there is oil, there will be light. Once the oil is exhausted, the light will also cease to exist. The cessation of light is like the cessation of afflictions. Even though the light has ceased and disappeared, the lamp container has not disappeared. The Tathagata is also like this; although afflictions have ceased and disappeared, the Dharmakaya is eternally present. And so on, the Buddha expounded vast teachings, so we should strive to understand this profound and ultimate Dharma. Because of the concern that there would be too many words, only about one percent has been written here. In the Great Madhyamaka Sutra called 'The Great Emptiness Sutra,' the Buddha said to Ananda: 'For example, in this Deer Mother Hall, it is empty of elephants, horses, cows, sheep, chickens, and pigs; empty of wealth, grain, and guests; empty of servants, those who live on porridge, men, women, boys, and girls. However, it is not completely empty, because there is the Sangha of monks, or it relies on other things. Ananda, therefore, what is not there, it is empty of.' The Buddha also said: 'Rightly seeing, whatever remains, that is what is there.' Ananda, this is how to truly enter into emptiness, it is correct and not inverted. Finally, the Buddha also extensively elaborated on the view of other-emptiness, and said: 'Although there are no afflictions based on the outflows of desire, the outflows of existence, and the outflows of ignorance, there are still the six sense bases based on the life-condition, only the afflictions that rely on that very body exist. Ananda, therefore, what is not there, it is empty of. Rightly seeing, whatever remains, that is what is there.' Ananda, this is how to truly understand.

ུན་དགའ་བོ། འདི་ལྟ་སྟེ། ཟག་པ་རྣམས་ཟད་པས་ཟག་པ་མེད་ཅིང་མངོན་པར་འདུས་མ་བྱས་པ་རྣམ་ 6-323 པར་གྲོལ་བ་གང་ཡིན་པ་འདི་ནི་སྟོང་པ་ཉིད་ལ་འཇུག་པ་བླ་ན་མེད་པའོ། །ཀུན་དགའ་ བོ། དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་དགྲ་བཅོམ་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་གང་ འདས་པའི་དུས་ན་བྱུང་བར་གྱུར་པའི་སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་དེ་དག་གིས་ ཀྱང་། འདི་ལྟ་སྟེ། ཟག་པ་རྣམས་ཟད་པས་ཟག་པ་མེད་ཅིང་། མངོན་པར་འདུས་མ་བྱས་ པ་རྣམ་པར་གྲོལ་བའི་སྟོང་པ་ཉིད་ལ་འཇུག་པ་བླ་ན་མེད་པ་འདི་ཉིད་སྐུས་མངོན་སུམ་ དུ་མཛད་ནས་བསྒྲུབས་ཏེ་བཞུགས་པར་གྱུར་ཏོ། །ཞེས་པའི་མཐར། ད་ལྟར་དང་མ་ འོངས་པའི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་རྣམས་ལའང་སྦྱར་ཏེ་གསུངས་སོ། །དེ་ལ་རི་དྭགས་ འཛིན་གྱི་མའི་ཁང་བཟང་རྟ་གླང་ལ་སོགས་པས་སྟོང་ཡང་། དགེ་འདུན་ལ་སོགས་པས་ མི་སྟོང་པ་དཔེར་མཛད་ནས། ཆོས་འགའ་ཞིག་གིས་སྟོང་ཡང་འགའ་ཞིག་གིས་མི་སྟོང་ པའི་ཚུལ་མང་དུ་གསུངས་པའི་མཐར། སངས་རྒྱས་རྣམས་ཟག་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་སྟོང་ ཡང་རྣམ་པར་གྲོལ་བའི་སྟོང་ཉིད་འདུས་མ་བྱས་ཀྱིས་མི་སྟོང་པར་གསུངས་ཏེ། འདིས་ ཀྱང་སྟོང་གཞི་དོན་དམ་གཞན་སྟོང་གསལ་བར་བསྟན་པ་ཡིན་ནོ། །སྟོང་པ་ཉིད་ལ་ འཇུག་པ་འདི་ནི། ཡང་དག་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་ཏེ། ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་པ་ འདིས་ནི་ཐམས་ཅད་རང་རང་ངོ་བོས་སྟོང་པའི་སྟོང་པ་ཉིད་ལ་འཇུག་པ་རྣམས་ཡང་ དག་པ་མ་ཡིན་པར་དོན་གྱིས་བསྟན་ཏོ། །དབུ་མའི་གཞུང་ལུགས་རྒྱུད་བླ་རྩ་འགྲེལ་དུ་ ཡང་གསལ་བར་གསུངས་པ། དེ་ལ་སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་ཚུལ་དུ་བརྗོད་པ་དེ་བཞིན་གཤེགས་ པའི་སྙིང་པོ་གང་ཞེ་ན། འདི་ལ་བསལ་བྱ་ཅི་ཡང་མེད། །བཞག་པ་བྱ་བ་ཅུང་ཟད་ མེད། །ཡང་དག་ཉིད་ལ་ཡང་དག་ལྟ། །ཡང་དག་མཐོང་ན་རྣམ་པར་གྲོལ། །རྣམ་དབྱེ་ བཅས་པའི་མཚན་ཉིད་ཅན། །གློ་བུར་དག་གིས་ཁམས་སྟོང་གིས། །རྣམ་དབྱེ་མེད་པའི་ མཚན་ཉིད་ཅན། །བླ་མེད་ཆོས་ཀྱིས་སྟོང་མ་ཡིན། །འདིས་ཅི་བསྟན་ཞེ་ན། གང་གི་ཕྱིར་ རང་བཞིན་གྱིས་ཡོངས་སུ་དག་པ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཁམས་འདི་ལ་བསལ་བར་བྱ་ བ་{ཀུན་རྫོབ་}ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པའི་རྒྱུ་མཚན་ཉིད་ནི་འགའ་ཡང་མེད་དེ། གློ་ བུར་བའི་དྲི་མ་དང་བྲལ་བ་ནི་འདིའི་རང་བཞིན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདི་ལ་རྣམ་པར་ བྱང་བའི་རྒྱུ་མཚན་ཅན་བཞག་པར་བྱ་བ་ཅུང་ཟད་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། རྣམ་པར་དབྱེ་ བ་མེད་པའི་ཆོས་དག་པའི་ཆོས་ཉིད་ནི་རང་བཞིན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན། དེ་ བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་ནི་རྣམ་པར་དབྱེ་བ་ཡོད་པ་བྲལ་ཤེས་པ། ཉོན་མོངས་པའི་ སྦུབས་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་ནི་སྟོང་པ་ཡིན་ལ། རྣམ་པར་དབྱེ་བ་མེད་པ། བྲལ་མི་ཤེས་པ་ བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་གང་གཱའི་ཀླུང་གི་བྱེ་མ་སྙེད་ལས་འདས་

【現代漢語翻譯】鄔波離（Upali，佛陀弟子名）啊！例如，由於煩惱止息，無煩惱且未顯現積聚的解脫，這便是無上之空性。鄔波離啊！如來（Tathagata，佛的稱號）阿羅漢（Arhat，斷盡煩惱者）正等覺（Samyaksambuddha，圓滿覺悟者），過去世已經出現的佛陀薄伽梵（Bhagavan，世尊），他們也都是這樣，例如，由於煩惱止息，無煩惱且未顯現積聚的解脫之無上空性，以身證悟並安住。』以上述為例，現在和未來的如來也應如此宣說。其中，以鹿母的樓房空無馬、牛等，卻不空無僧眾等為例，闡述了以某些法空，卻不以某些法空的道理。最後說，諸佛雖空盡一切煩惱，卻不空無解脫之空性，不空無無為法。這也就清楚地表明瞭空性的基礎是勝義諦（Paramartha-satya，最高真理），是自性空，他性空。進入空性，是如實（Tathata，真如）的，是不顛倒的。』這段話實際上表明，那些認為一切都空無自性的空性見解是不正確的。中觀（Madhyamaka，佛教哲學流派）的根本論著《寶性論》（Ratnagotravibhāga，又名《如來藏論》）及其註釋中也清楚地說明了這一點：所謂空性的道理，即如來藏（Tathagatagarbha，如來法身）是什麼呢？『對此，沒有什麼需要去除的，沒有什麼需要安立的。如實地觀察真如，如實地見到便能解脫。具有可分別的體性，被暫時的客塵所空。具有不可分別的體性，不空無無上的法。』這說明了什麼呢？因為自性清凈的如來藏中，沒有任何需要去除的染污之因，因為遠離了暫時的垢染是它的自性。其中也沒有任何需要安立的清凈之因，因為無分別的清凈法性是它的自性。因此，如來藏是可分別的，可以去除煩惱的蘊藏；是空無一切煩惱之殼的；是不可分別的，不可分離的，超越恒河沙數不可思議的佛法。

【English Translation】 Upali! For example, due to the cessation of defilements, the liberation that is without defilements and without manifest accumulation is the unsurpassed emptiness. Upali! The Tathagata (Buddha's title), the Arhat (one who has exhausted defilements), the Samyaksambuddha (perfectly enlightened one), the Buddhas, the Bhagavan (World Honored One) who appeared in the past, they too were like this, for example, due to the cessation of defilements, the unsurpassed emptiness of liberation that is without defilements and without manifest accumulation, they realized and dwelt in it with their bodies.' Taking the above as an example, it should also be said of the Tathagatas of the present and the future. Among them, taking the example of the Deer Mother's mansion being empty of horses, cattle, etc., but not empty of the Sangha (Buddhist community), etc., it explains the principle of being empty of some dharmas (teachings), but not empty of others. Finally, it is said that although the Buddhas are empty of all defilements, they are not empty of the emptiness of liberation, and not empty of the unconditioned. This clearly shows that the basis of emptiness is the Paramartha-satya (ultimate truth), which is emptiness of self-nature and emptiness of other-nature. Entering into emptiness is like reality (Tathata), it is not inverted.' This actually shows that those who think that everything is empty of self-nature are not correct. It is also clearly stated in the root text and commentary of the Madhyamaka (Buddhist philosophical school) treatise Ratnagotravibhāga (also known as the Treatise on the Buddha-nature): What is the Tathagatagarbha (Buddha-nature) that is expressed as the principle of emptiness? 'For this, there is nothing to be removed, there is nothing to be established. Observe reality as it is, and liberation will be attained when reality is seen. It has a distinguishable nature, it is empty of adventitious defilements. It has an indistinguishable nature, it is not empty of unsurpassed Dharma.' What does this show? Because in the Tathagatagarbha, which is pure in its own nature, there is no cause of defilement to be removed, because being free from temporary stains is its nature. There is also no cause of purification to be established in it, because the nature of the pure Dharma, which is without distinction, is its nature. Therefore, the Tathagatagarbha is distinguishable, it can remove the storehouse of defilements; it is empty of all shells of defilements; it is indistinguishable, inseparable, and transcends the inconceivable Buddha-dharmas as numerous as the sands of the Ganges.

6-324 པས་ནི་མི་སྟོང་ངོ་། །ཞེས་གསུངས་སོ། །དེ་ལྟར་ན་གང་ཞིག་གང་ལ་མེད་པ་དེ་ནི་དེས་ སྟོང་ངོ་། །ཞེས་ཡང་དག་པར་རྗེས་སུ་མཐོང་ལ་གང་ཞིག་དེ་ལ་ལྷག་མར་གྱུར་པ་དེ་ནི་ དེ་ལ་རྟག་པར་ཡོད་དོ། །ཞེས་ཡང་དག་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་ཤེས་སོ། །ཚིགས་སུ་བཅད་ པ་འདི་གཉིས་ནི་སྒྲོ་འདོགས་པ་དང་སྐུར་བ་འདེབས་པའི་མཐའ་དང་བྲལ་བའི་ཕྱིར་ ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པའི་སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་མཚན་ཉིད་བསྟན་ཏོ། །ཞེས་པ་སྟེ། འདིར་གང་ཞིག་ གང་ན་མེད་པ་ཞེས་པ་ནི་གློ་བུར་དྲི་མ་རྣམས་བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོའི་ངོ་བོ་མེད་པ་སྟེ། དྲི་མ་དེས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་སྟོང་ངོ་། །གང་ཞིག་དེ་ལ་ལྷག་མར་གྱུར་པ་ གང་ཡིན་པ་ཞེས་པ་ནི་བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོ་དང་དབྱེར་མེད་པའི་ཡོན་ཏན་དུ་མ་སྟེ། དེ་ནི་རྟག་ཏུ་ཡོད་ཅིང་དེས་ནི་མི་སྟོང་ངོ་། །དེ་ལྟ་བས་ན་སྒྲོ་སྐུར་གྱི་མཐའ་དང་བྲལ་ བའི་ཕྱིར་སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པའོ། །དེ་ལས་གཞན་དུ་གློ་བུར་དྲི་ མ་རྣམས་སྦྱང་གཞི་བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོ་དང་ངོ་བོ་གཅིག་པར་འདོད་ན་སྒྲོ་འདོགས་ ཀྱི་ལྟ་བར་འགྱུར་ལ། དོན་དམ་བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོ་ཡང་རང་གི་ངོ་བོས་སྟོང་པར་ འདོད་ན་སྐུར་བ་འདེབས་པའི་ལྟ་བར་འགྱུར་རོ། །འདི་ལ་དགོངས་ནས། ཐེག་པ་ཆེན་ པོའི་མདོ་སྡེའི་རྒྱན་དུ་ཡང་། སྒྲོ་འདོགས་པ་དང་སྐུར་བ་ཡི། །མཐའ་རྣམས་དགག་པར་ བྱ་ཕྱིར་དང་། །ཞེས་གསུངས་སོ། །གལ་ཏེ། རྣམ་དབྱེ་མེད་པའི་མཚན་ཉིད་ཅན། །བླ་མེད་ ཆོས་ཀྱིས་སྟོང་མ་ཡིན། །ཞེས་པ་དེས། བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོ་ཡོན་ཏན་གྱིས་མི་སྟོང་པར་ བསྟན་པ་ཡིན་གྱི། རང་གི་ངོ་བོས་མི་སྟོང་པར་ནི་མ་བསྟན་ནོ་སྙམ་ན། དེ་ལྟ་མ་ཡིན་ཏེ། བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོ་དང་དེའི་ཡོན་ཏན་དབྱེར་མེད་པར་གསུངས་ཤིང་ཡོན་ཏན་གྱིས་ མི་སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱིས་རང་གི་ངོ་བོས་མི་སྟོང་པར་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་དང་། རང་གི་ངོ་བོས་ སྟོང་ན་དེའི་ཡོན་ཏན་གྱིས་མི་སྟོང་པ་འགལ་བའི་ཡང་ཕྱིར་ཏེ། གཞི་མེད་པའི་ཡོན་ ཏན་ནི་མི་སྲིད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་བཞིན་དུ། གཞན་སྟོང་གི་ཚུལ་འདི་ཉིད་དབུ་མའི་ གཞུང་ལུགས་དབུས་མཐའ་རྣམ་འབྱེད་དུའང་གསུངས་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། ཡང་དག་མ་ ཡིན་ཀུན་རྟོག་ཡོད། །དེ་ལ་གཉིས་པོ་ཡོད་མ་ཡིན། །སྟོང་པ་ཉིད་ནི་འདི་ལ་ཡོད། །དེ་ལ་ ཡང་ནི་དེ་ཡོད་དོ། །ཞེས་ཏེ། དེའི་འགྲེལ་པར། དེ་ལྟར་གང་ཞིག་གང་ན་མེད་པ་དེ་ནི་ དེས་སྟོང་པར་ཡང་དག་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་ཡང་དག་པར་རྗེས་སུ་མཐོང་ངོ་། །འདི་ ལ་ལྷག་མ་ཡོད་པར་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་འདི་ཡོད་པར་ཡང་དག་པ་ཇི་ལྟར་བ་བཞིན་དུ་ རབ་ཏུ་ཤེས་ཏེ། དེ་ལྟར་སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱིས་མཚན་ཉིད་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པར་བསྟན་པ་ ཡིན་ནོ། །ཞེས་པ་དང་། སྟོང་པ་མ་ཡིན་མི་སྟོང་མིན

{ "translations": [ '因此，（佛陀）說：『它不是空無一物的。』如此一來，如果某物在某處不存在，那麼它就是空性的。正確地理解這一點，如果有什麼東西仍然存在，那麼它就永遠存在。』要如實地瞭解這一點。這兩句偈頌闡述了不顛倒的空性之特徵，因為它遠離了增益和誹謗的極端。在這裡，『某物在某處不存在』指的是，暫時的污垢在如來藏（Tathāgatagarbha，如來藏）的本質中是不存在的；因此，如來藏是空性的。『仍然存在』指的是與如來藏無二無別的眾多功德；它們是永恒存在的，因此它不是空性的。因此，空性的特徵是不顛倒的，因為它遠離了增益和誹謗的極端。否則，如果認為暫時的污垢與作為凈化基礎的如來藏本質相同，那將變成增益的觀點；如果認為究竟的如來藏也空無自性，那將變成誹謗的觀點。考慮到這一點，《大乘經莊嚴論》（Mahāyānasūtrālaṃkāra）中也說：『爲了駁斥增益和誹謗的極端。』如果有人認為，『無分別的特徵，不是空無至高無上的法。』這表明如來藏不是空無功德，而不是空無自性。事實並非如此，因為如來藏及其功德被認為是無二無別的，並且不是空無功德本身就證明了它不是空無自性；如果它空無自性，那麼它就與不是空無功德相矛盾，因為沒有基礎的功德是不可能的。同樣，這種他空（gzhan stong）的觀點也在中觀（Madhyamaka）的論著《辨中邊論》（Madhyāntavibhāga）中闡述，如雲：『非真遍計有，於此二皆無，空性於此有，於此亦有彼。』其註釋中說：『如此一來，如果某物在某處不存在，那麼它就是空性的，要如實地理解這一點。如果有什麼東西仍然存在，那麼要知道它存在，從而如實地闡述了不顛倒的空性之特徵。』以及『非空非不空。』", "因此，（佛陀）說：『它不是空無一物的。』如此一來，如果某物在某處不存在，那麼它就是空性的。正確地理解這一點，如果有什麼東西仍然存在，那麼它就永遠存在。』要如實地瞭解這一點。這兩句偈頌闡述了不顛倒的空性之特徵，因為它遠離了增益和誹謗的極端。在這裡，『某物在某處不存在』指的是，暫時的污垢在如來藏（Tathāgatagarbha，如來藏）的本質中是不存在的；因此，如來藏是空性的。『仍然存在』指的是與如來藏無二無別的眾多功德；它們是永恒存在的，因此它不是空性的。因此，空性的特徵是不顛倒的，因為它遠離了增益和誹謗的極端。否則，如果認為暫時的污垢與作為凈化基礎的如來藏本質相同，那將變成增益的觀點；如果認為究竟的如來藏也空無自性，那將變成誹謗的觀點。考慮到這一點，《大乘經莊嚴論》（Mahāyānasūtrālaṃkāra）中也說：『爲了駁斥增益和誹謗的極端。』如果有人認為，『無分別的特徵，不是空無至高無上的法。』這表明如來藏不是空無功德，而不是空無自性。事實並非如此，因為如來藏及其功德被認為是無二無別的，並且不是空無功德本身就證明了它不是空無自性；如果它空無自性，那麼它就與不是空無功德相矛盾，因為沒有基礎的功德是不可能的。同樣，這種他空（gzhan stong）的觀點也在中觀（Madhyamaka）的論著《辨中邊論》（Madhyāntavibhāga）中闡述，如雲：『非真遍計有，於此二皆無，空性於此有，於此亦有彼。』其註釋中說：『如此一來，如果某物在某處不存在，那麼它就是空性的，要如實地理解這一點。如果有什麼東西仍然存在，那麼要知道它存在，從而如實地闡述了不顛倒的空性之特徵。』以及『非空非不空。』" ], "english_translations": [ 'Therefore, (the Buddha) said, \'It is not empty of everything.\' Thus, if something does not exist somewhere, then it is empty of that. To see this correctly, if something remains, then it is always there.\' To know this as it is. These two verses explain the characteristic of non-inverted emptiness because it is free from the extremes of superimposition and denigration. Here, \'something does not exist somewhere\' refers to the fact that adventitious stains do not exist in the essence of the Tathāgatagarbha (如來藏, Womb of the Thus-Gone One); therefore, the Tathāgatagarbha is empty of them. \'What remains\' refers to the numerous qualities that are inseparable from the Tathāgatagarbha; they are eternally present, and therefore it is not empty of them. Therefore, the characteristic of emptiness is non-inverted because it is free from the extremes of superimposition and denigration. Otherwise, if one were to assert that the adventitious stains are of the same essence as the Tathāgatagarbha, which is the basis of purification, that would become a view of superimposition; and if one were to assert that the ultimate Tathāgatagarbha is also empty of its own essence, that would become a view of denigration. With this in mind, it is also said in the Mahāyānasūtrālaṃkāra (大乘經莊嚴論, The Ornament of the Great Vehicle Sūtras): \'In order to refute the extremes of superimposition and denigration.\' If someone thinks, \'The characteristic of non-differentiation, it is not empty of the unsurpassed Dharma.\' This shows that the Tathāgatagarbha is not empty of qualities, but not that it is not empty of its own essence. This is not the case, because the Tathāgatagarbha and its qualities are said to be inseparable, and the very fact that it is not empty of qualities proves that it is not empty of its own essence; and if it were empty of its own essence, then it would contradict the fact that it is not empty of qualities, because qualities without a basis are impossible. Similarly, this view of other-emptiness (gzhan stong) is also explained in the Madhyamaka (中觀, Middle Way) treatise Madhyāntavibhāga (辨中邊論, Distinguishing the Middle from the Extremes), as it says: \'The unreal conceptualization exists, in it, both do not exist, emptiness exists in it, in it, that also exists.\' Its commentary says: \'Thus, if something does not exist somewhere, then it is empty of that, to see this correctly as it is. If something remains, then know that it exists, thereby explaining the characteristic of non-inverted emptiness as it is.\' And \'Neither empty nor not empty.\'", "Therefore, (the Buddha) said, \'It is not empty of everything.\' Thus, if something does not exist somewhere, then it is empty of that. To see this correctly, if something remains, then it is always there.\' To know this as it is. These two verses explain the characteristic of non-inverted emptiness because it is free from the extremes of superimposition and denigration. Here, \'something does not exist somewhere\' refers to the fact that adventitious stains do not exist in the essence of the Tathāgatagarbha (如來藏, Womb of the Thus-Gone One); therefore, the Tathāgatagarbha is empty of them. \'What remains\' refers to the numerous qualities that are inseparable from the Tathāgatagarbha; they are eternally present, and therefore it is not empty of them. Therefore, the characteristic of emptiness is non-inverted because it is free from the extremes of superimposition and denigration. Otherwise, if one were to assert that the adventitious stains are of the same essence as the Tathāgatagarbha, which is the basis of purification, that would become a view of superimposition; and if one were to assert that the ultimate Tathāgatagarbha is also empty of its own essence, that would become a view of denigration. With this in mind, it is also said in the Mahāyānasūtrālaṃkāra (大乘經莊嚴論, The Ornament of the Great Vehicle Sūtras): \'In order to refute the extremes of superimposition and denigration.\' If someone thinks, \'The characteristic of non-differentiation, it is not empty of the unsurpassed Dharma.\' This shows that the Tathāgatagarbha is not empty of qualities, but not that it is not empty of its own essence. This is not the case, because the Tathāgatagarbha and its qualities are said to be inseparable, and the very fact that it is not empty of qualities proves that it is not empty of its own essence; and if it were empty of its own essence, then it would contradict the fact that it is not empty of qualities, because qualities without a basis are impossible. Similarly, this view of other-emptiness (gzhan stong) is also explained in the Madhyamaka (中觀, Middle Way) treatise Madhyāntavibhāga (辨中邊論, Distinguishing the Middle from the Extremes), as it says: \'The unreal conceptualization exists, in it, both do not exist, emptiness exists in it, in it, that also exists.\' Its commentary says: \'Thus, if something does not exist somewhere, then it is empty of that, to see this correctly as it is. If something remains, then know that it exists, thereby explaining the characteristic of non-inverted emptiness as it is.\' And \'Neither empty nor not empty.\'" ] }

། །དེ་ལྟ་བས་ན་ཐམས་ཅད་ 6-325 བཤད། །ཡོད་པས་མེད་པས་ཡོད་པས་ན། །དེ་ནི་དབུ་མའི་ལམ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་པའི་ འགྲེལ་པར། སྟོང་པ་མ་ཡིན་ཞེས་བྱ་བ་ནི། སྟོང་པ་ཉིད་ཡང་དག་པ་མ་ཡིན་པ་ཀུན་ རྟོག་པས་སོ། །མི་སྟོང་མིན། ཞེས་བྱ་བ་ནི། གཉིས་པོ་སྟེ་གཟུང་བ་དང་འཛིན་པས་ སོ། །ཞེས་པ་དང་། ཡོད་པས་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ཡང་དག་པ་མ་ཡིན་པ་ཀུན་རྟོག་པའོ། །མེད་ པས་ཞེས་བྱ་བ་ནི་གཉིས་པོའོ། །ཡོད་པས་ན་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ཡང་དག་པ་མ་ཡིན་པ་ཀུན་ རྟོག་པ་ལ་སྟོང་པ་ཉིད་ཡོད་པ་དང་། དེ་ལ་ཡང་ཡང་དག་པ་མ་ཡིན་པ་ཀུན་རྟོག་པ་ ཡོད་པའོ། །དེ་ནི་དབུ་མའི་ལམ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་བྱ་བ་ནི་ཐམས་ཅད་གཅིག་ཏུ་སྟོང་པ་ ཡང་མ་ཡིན། གཅིག་ཏུ་མི་སྟོང་པ་ཡང་མ་ཡིན་པ་གང་ཡིན་པའོ། །དེ་ལྟར་ན་འདི་ནི་ ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ལ་སོགས་པའི་ནང་ནས་འདི་ཐམས་ཅད་ནི་སྟོང་པ་ཡང་ མ་ཡིན་མི་སྟོང་པ་ཡང་མ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་འབྱུང་བ་དང་མཐུན་པར་བྱས་པ་ཡིན་ ནོ། །ཞེས་གསུངས་ཏེ། འདི་རྣམས་ཀྱི་དགོངས་པ་རྣམས་ནི། ཀུན་བརྟགས་རྣམ་པ་ཐམས་ ཅད་དུ་མེད་ཅིང་སྟོང་པ་དང་། ཡོངས་གྲུབ་སྟོང་པ་ཉིད་ཡང་དག་པར་ཡོད་ཅིང་མི་ སྟོང་པ་དང་། གཞན་དབང་ནི་ཡང་དག་པར་མེད་ཅིང་སྟོང་ཡང་། ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ཡོད་ ཅིང་མི་སྟོང་ལ། ཡོངས་གྲུབ་དང་ཕན་ཚུན་ཆོས་ཅན་དང་ཆོས་ཉིད་ཀྱི་ཚུལ་དུ་ཡོད། ཅེས་པའོ། །ཡང་དག་པར་ན་གཞན་དབང་མེད་ཅིང་སྟོང་པ་ཉིད་ཡིན་ཏེ། དབུས་མཐའ་ རྣམ་འབྱེད་ལས། ཡོད་ཀྱང་ཁོ་ན་མ་ཡིན་དང་། །ཞེས་དང་། དེའི་འགྲེལ་པར། གཞན་གྱི་ དབང་གིས་མཚན་ཉིད་ནི་ཡོད་ཀྱང་ཡང་དག་པ་མ་ཡིན་ཏེ། འཁྲུལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་ པ་ལ་སོགས་པས་གཞན་དབང་འཁྲུལ་བ་ཡིན་པ་དང་། ཡང་དག་པར་མེད་པ་ཉིད་དུ་ ཡང་ཡང་དུ་{སངས་རྒྱས་ཀྱིས་}གསུངས་ཤིང་། དབུས་མཐའ་རྣམ་འབྱེད་དང་། མདོའི་ རྒྱན་གཉིས་ཀ་ལས། གཞན་དབང་སྤང་བྱར་གསུངས་པའི་ཡང་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟ་བས་ན། འདིར་གང་ན་ཞེས་པ་ཡོངས་གྲུབ་ཡིན་ལ། གང་མེད་པ་ཞེས་པ་ཀུན་བཏགས་དང་ གཞན་དབང་སྟེ། ཡོངས་གྲུབ་དེ་ནི་ཀུན་བཏགས་དང་གཞན་དབང་དེས་སྟོང་ངོ་། །འདི་ ལ་ཀུན་བཏགས་དང་གཞན་དབང་གྀས་སྟོང་པའི་ལྷག་མ་སྟེ། སྟོང་པའི་གཞིར་གྱུར་པ་ ཡོངས་གྲུབ་ཡོད་པ་ནི་ཡང་དག་པར་ཡོད་པ་སྟེ། དེའི་ཕྱིར་ཆོས་ཉིད་ཡོངས་གྲུབ་ནི་ གཞན་སྟོང་ངོ་། །དེ་བཞིན་དུ། རྒྱལ་བའི་ཡུམ་ལས། སྟོང་པ་ཡང་མ་ཡིན། ཞེས་པ་ཆོས་ ཉིད་ཡོངས་གྲུབ་རང་གི་ངོ་བོས་མི་སྟོང་པའོ། །དེ་མི་སྟོང་པ་ཡང་མ་ཡིན། ཞེས་པ་ཀུན་ བཏགས་དང་གཞན་དབང་གིས་སྟོང་ཞེས་པའོ། །དེའི་ཕྱིར་ཀུན་བཏགས་དང་གཞན་ དབང་ཡང་དག་པར་མེད་པས་སྒྲོ་འདོགས་ཀྱི་མཐའ་དང་བྲལ་ཞིང་། ཆོས་ཉིད་ཡོངས་ 6-326 གྲུབ་ཡང་དག་པར་ཡོད་པས་སྐུར་འདེབས་ཀྱི་མཐའ་དང་བྲལ་བའི་ཕྱིར་སྒྲ

【現代漢語翻譯】因此，一切都已闡述。'以有故，以無故，以有故，此乃中道。'的註釋中說：'非空'是指並非完全是空性，而是由遍計所執而來。'非不空'是指二者，即能取和所取。'以有故'是指非真實的遍計所執。'以無故'是指二者。'以有故'是指在非真實的遍計所執中存在空性，並且其中也存在非真實的遍計所執。'此乃中道'是指並非完全空，也並非完全不空。因此，這在般若波羅蜜多等之中，一切既非空也非不空。'這與所說的相符。這樣說是因為這些觀點的含義是：遍計所執在一切方面都不存在且為空性；圓成實空性真實存在且非空性；依他起雖然非真實存在且為空性，但在世俗諦中存在且非空性；圓成實與它們之間以法相和法性的方式存在。實際上，依他起不存在且為空性。《中邊分別論》中說：'雖有而非唯有。'及其註釋中說：'依他起的自性雖然存在，但並非真實，因為是錯覺。'等等，多次{佛陀}說過依他起是錯覺，並且實際上不存在。《中邊分別論》和《經莊嚴論》都說依他起是應斷除的。因此，這裡所說的'何處有'是指圓成實，'何處無'是指遍計所執和依他起。圓成實為空性，即遍計所執和依他起所空。對於此，遍計所執和依他起所空的剩餘，即作為空性基礎的圓成實存在，是真實存在的。因此，法性圓成實是他空。同樣，《勝母經》中說：'非空'是指法性圓成實不以自己的體性為空。'彼非不空'是指以遍計所執和依他起為空。因此，遍計所執和依他起非真實存在，遠離了增益邊；法性圓成實真實存在，遠離了損減邊，因此遠離了增益和損減的邊際。

【English Translation】 Therefore, everything has been explained. 'Because of existence, because of non-existence, because of existence, this is the Middle Way.' In the commentary, it says: 'Not empty' means not completely emptiness, but from the imputed. 'Not not empty' means the two, namely the apprehended and the apprehender. 'Because of existence' means the non-real imputed. 'Because of non-existence' means the two. 'Because of existence' means that in the non-real imputed, there is emptiness, and in it, there is also the non-real imputed. 'This is the Middle Way' means that which is neither completely empty nor completely not empty. Therefore, in the Prajnaparamita and so on, everything is neither empty nor not empty. 'This is in accordance with what is said.' It is said that the meanings of these views are: the imputed does not exist in any way and is empty; the perfectly established emptiness truly exists and is not empty; the dependent although not truly existing and is empty, but in conventional truth exists and is not empty; the perfectly established and they exist mutually as characteristics and nature. In reality, the dependent is non-existent and is emptiness. The Madhyantavibhaga (《中邊分別論》) says: 'Although it exists, it is not only that.' And in its commentary, it says: 'The nature of dependence, although it exists, is not real, because it is illusion.' And so on, many times {Buddha} has said that the dependent is illusion, and in reality does not exist. Both the Madhyantavibhaga and the Ornament of the Sutras say that the dependent is to be abandoned. Therefore, what is said here as 'where there is' refers to the perfectly established, and 'where there is not' refers to the imputed and the dependent. The perfectly established is emptiness, that is, emptied by the imputed and the dependent. For this, the remainder emptied by the imputed and the dependent, that is, the perfectly established that has become the basis of emptiness, exists, and is truly existing. Therefore, the nature of reality, the perfectly established, is other-empty. Similarly, in the Mother of the Buddhas, it says: 'Not empty' means that the nature of reality, the perfectly established, is not empty by its own nature. 'That is not not empty' means that it is empty by the imputed and the dependent. Therefore, the imputed and the dependent are not truly existing, and are free from the extreme of addition; the nature of reality, the perfectly established, is truly existing, and is free from the extreme of subtraction, therefore free from the extremes of addition and subtraction.

ོ་སྐུར་གྱིས་ མཐའ་དང་བྲལ་བ་དབུ་མའི་ལམ་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པར་གསུངས་སོ། ། འདིས་ནི་ཁ་ཅིག་དབུས་མཐའ་རྣམ་འབྱེད་སེམས་ཙམ་གྱི་རང་གཞུང་དུ་འདོད་པ་ ཡང་བསལ་བ་ཡིན་ནོ། །གཞན་ཡང་དབུ་མའི་གཞུང་དེ་ཉིད་དུ། སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་མཚན་ ཉིད་རྣམ་གྲངས་ལ་སོགས་པ་རྣམ་པ་ལྔས་སྟོང་པ་ཉིད་གཏན་ལ་འབེབས་པའི་སྐབས་ སུ་སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་མཚན་ཉིད་གསུངས་པ་འདི་ལྟ་སྟེ། མཚན་ཉིད་ཇི་ལྟར་ཤེས་པར་བྱ་ ཞེ་ན། གཉིས་དངོས་མེད་དང་དངོས་མེད་པའི། །དངོས་པོ་སྟོང་པའི་མཚན་ཉིད་ དོ། །གཉིས་པོ་གཟུང་བ་དང་འཛིན་པའི་དངོས་པོ་མེད་པ་དང་། དངོས་པོ་མེད་པའི་ དངོས་པོ་ནི་སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་མཚན་ཉིད་དོ། །དེ་ལྟར་དངོས་པོ་མེད་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་ནི་ སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་མཚན་ཉིད་དུ་བསྟན་པ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་སོ། །འདིར་ཡང་གཟུང་འཛིན་གྱི་ དངོས་པོ་ནི་ཡང་དག་པར་མེད་པའི་ཕྱིར་རང་གི་ངོ་བོས་སྟོང་ངོ་། །གཟུང་འཛིན་གྱི་ དངོས་པོ་མེད་པའི་གཞི་{མེད་པའི་}ཆོས་ཉིད་ཡོངས་གྲུབ་ཀྱི་དངོས་པོ་སྟེ། ངོ་བོ་ཉིད་ ནི་ཡང་དག་པར་མེད་པ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རང་སྟོང་མ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟར་རང་གིས་མི་ སྟོང་ལ་གཞན་གྱིས་སྟོང་པ་སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་མཚན་ཉིད་དུ་བསྟན་པ་འདས་ཀྱང་དོན་ དམ་པ་གཞན་སྟོང་དུ་གྲུབ་བོ། །འདིར་དངོས་པོ་མེད་པའི་དངོས་པོ་ཞེས་པ། དོན་དམ་ ཆོས་ཉིད་ལ་དངོས་པོའི་སྒྲར་བརྗོད་པ་ནི། འདུས་མ་བྱས་ཀྱི་དངོས་པོ་བརྒྱད་དེ། ཞེས་ པ་ལྟར། ངོ་བོ་ཉིད་ལ་དངོས་པོའི་སྒྲས་བརྗོད་པར་ཟད་དེ་བྷ་བ་ཞེས་པ་ངོ་བོ་ཉིད་དུ་ བསྒྱུར་ན་བདེ་བ་ཡང་{མ་}ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟར་ན་དགག་བྱ་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་ཆོས་ཀྱིས་སྟོང་ པའི་གཞི་ཆོས་ཉིད་ཡང་དག་པའི་མཐའ་ལ་དངོས་པོ་མེད་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་སྟོང་པ་ཉིད་ ཅེས་པ་ཡང་དང་ཡང་དུ་གསུངས་པ་ཡིན་པས་དེ་རྣམས་ཀྱི་དོན་དེ་ལྟར་རྟོགས་ན་ ལེགས་པར་རྟོགས་པ་ཡིན་ནོ། །ཡང་འདིར་སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་དབྱེ་བ་སྟོན་པའི་སྐབས་སུ། ཟ་བ་བཟའ་དང་དེ་ཡི་ལུས། །གནས་ཀྱི་གཞི་ཡི་སྟོང་པ་ཉིད། །དེ་ཡང་གང་གིས་ཇི་ལྟར་ མཐོང་། །གང་ཕྱིར་དེ་ཡང་སྟོང་པ་ཉིད། །དགེ་གཉིས་ཐོབ་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར། །རྟག་ཏུ་ སེམས་ཅན་ཕན་བྱའི་ཕྱིར། །འཁོར་བ་བཏང་བར་མི་བྱའི་ཕྱིར། །དགེ་བ་མི་ཟད་བྱ་བའི་ ཕྱིར། །རིག་ཀྱང་རྣམ་པར་དག་བྱའི་ཕྱིར། །མཚན་དང་དཔེ་བྱད་ཐོབ་བྱའི་ཕྱིར། །སངས་ རྒྱས་ཆོས་རྣམས་དག་བྱའི་ཕྱིར། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་སྒྲུབ་པར་བྱེད། །ཅེས་ནང་སྟོང་ པ་ཉིད་ནས་{ཆོས་ཐམས་ཅད་{རང་གི་མཚན་ཉིད་}སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་མཐར་ཐུག་པ་ སྟོང་པ་ཉིད་བཅུ་བཞི་སྨོས་ནས། དེ་རྣམས་ཀྱི་སྟོང་ཚུལ་ཇི་ལྟར་ཡིན་པ་གཏན་ལ་དབབ་ 6-327 པའི་ཕྱིར་གསུངས་པ། གང་ཟག་དང་ནི་ཆོས་རྣམས་ཀྱི། །དངོས་པོ་མེད་འདིར་སྟོང་པ་ ཉིད། །དེ་དངོས་མ

【現代漢語翻譯】因此，（佛陀）宣說了遠離斷常二邊的中道，沒有絲毫顛倒。這同時也駁斥了一些人認為《辨中邊論》（Madhyāntavibhāga）是唯識宗（Cittamātra）的論典的觀點。此外，在中觀宗（Madhyamaka）的論典中，在以五種方式確定空性（Śūnyatā）的場合，即空性的特徵和名稱等，有如下關於空性特徵的闡述：『如何知曉其特徵？』『二者，無實事與無實事性，是事物空性的特徵。』二者，能取（grāhaka）和所取（grāhya）的事物不存在，以及事物不存在的事物，即是空性的特徵。如此，事物不存在的自性（svabhāva）被揭示為空性的特徵。這裡，能取和所取的事物因為真實不存在，所以自性為空。能取和所取的事物不存在的基，即法性（dharmatā）圓成實（pariniṣpanna）的事物，自性不是真實不存在的，因此不是自空（svataḥ śūnya）。如此，揭示了以自身不空，以他者為空的空性特徵，這也最終成立了他空（paratantra）。這裡，『事物不存在的事物』，將勝義（paramārtha）法性稱為事物，就像『無為的事物有八種』那樣，僅僅是用事物的名稱來稱呼自性，如果將bhāva翻譯成自性，也是可以的。如此，如果能理解以應破的世俗（saṃvṛti）之法為空的基，即法性真實之邊的『事物不存在的自性是空性』，那麼就能很好地理解其含義了，因為這是反覆宣說的。此外，在這裡，在展示空性的分類時：『食者、食物及其身體，以及住所的基是空性。』『又是誰以何種方式見到？因為什麼緣故也是空性？』『爲了獲得二種善，爲了恒常利益眾生，爲了不捨棄輪迴，爲了使善不窮盡，即使理解也要完全清凈，爲了獲得相好，爲了清凈佛法，菩薩（bodhisattva）努力。』從內空性（adhyātma-śūnyatā）到{一切法{自性}空性}的最終，說了十四種空性之後，爲了確定那些空性的空性之理是如何的，而宣說了：『人與法的，事物不存在於此是空性。』彼事物不存在

【English Translation】 Therefore, (the Buddha) proclaimed the Middle Way, which is free from extremes of eternalism and nihilism, without any deviation. This also refutes the view of some who consider the Madhyāntavibhāga (Distinguishing the Middle from the Extremes) to be a treatise of the Cittamātra (Mind-Only) school. Furthermore, in the Madhyamaka (Middle Way) treatises, in the context of establishing emptiness (Śūnyatā) in five ways, such as the characteristics and names of emptiness, there is the following explanation of the characteristics of emptiness: 'How should its characteristics be known?' 'The two, the absence of real entities and the absence of real entity-ness, are the characteristics of the emptiness of things.' The two, the absence of entities of grasper (grāhaka) and grasped (grāhya), and the absence of entities of the absence of entities, are the characteristics of emptiness. Thus, the nature (svabhāva) of the absence of entities is revealed as the characteristic of emptiness. Here, the entities of grasper and grasped are empty of their own nature because they do not truly exist. The basis for the absence of entities of grasper and grasped, which is the entity of the perfected nature (pariniṣpanna) of dharmatā (suchness), is not empty of itself because its nature does not truly not exist, therefore it is not self-empty (svataḥ śūnya). Thus, the characteristic of emptiness is revealed as being empty of others but not empty of itself, which ultimately establishes other-emptiness (paratantra). Here, 'the absence of entities of the absence of entities,' calling the ultimate (paramārtha) dharmatā an entity, is merely using the name of an entity to refer to the nature, just as in 'there are eight unconditioned entities.' It would also be acceptable to translate bhāva as nature. Thus, if one can understand that the basis that is empty of the phenomena of the conventional (saṃvṛti) that should be refuted, namely, 'the nature of the absence of entities is emptiness' on the side of the true nature, then one can understand its meaning well, because it is repeatedly proclaimed. Furthermore, here, when showing the divisions of emptiness: 'The eater, the food, and its body, and the basis of the dwelling place are emptiness.' 'And who sees it in what way? For what reason is it also emptiness?' 'In order to obtain the two virtues, in order to constantly benefit sentient beings, in order not to abandon saṃsāra, in order to make virtue inexhaustible, even if understood, it must be completely purified, in order to obtain marks and signs, in order to purify the Buddha's teachings, the bodhisattva strives.' From inner emptiness (adhyātma-śūnyatā) to the ultimate of {all dharmas {own nature} emptiness}, after speaking of fourteen emptinesses, in order to determine how the emptiness of those emptinesses is, it is proclaimed: 'The absence of entities of persons and dharmas is emptiness here.' That absence of entities

ེད་པའི་དངོས་ཡོད་པ། །དེ་ནི་དེ་ལས་སྟོང་ཉིད་གཞན། །ཞེས་པ་སྟེ། གང་ཟག་དང་ཆོས་ཀྱི་དངོས་པོ་མེད་པ་ནི་དངོས་པོ་མེད་པ་སྟོང་པ་ཉིད་དོ། །དེ་གཉིས་ མེད་པའི་གཞིའི་ངོ་བོ་{ཆོས་}ཉིད་དོན་དམ་པ་ནི་དངོས་པོ་མེད་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་སྟོང་ པ་ཉིད་དོ། །དེ་དག་ཀྱང་རང་སྟོང་དང་གཞན་སྟོང་གི་དོན་ཡིན་ལ། སྔར་བསྟན་པའི་ སྟོང་པ་ཉིད་བཅུ་བཞི་པོ་རྣམས་ཀྱང་སྟོང་ཚུལ་དེ་གཉིས་ལས་མི་འདའ་སྟེ། གང་ཟག་ དང་ཆོས་སུ་སྒྲོ་འདོགས་པ་དང་། དེ་དག་གིས་སྟོང་པའི་གཞི་ལ་སྐུར་བ་འདེབས་པ་ བསལ་བའི་དོན་ལས་མི་འདའ་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་སྟོང་ཉིད་བཅུ་དྲུག་གསུངས་པ་ ལས་སྔ་མ་བཅུ་བཞི་ལ་སྟོང་པའི་མཚན་ཉིད་དམ་སྟོང་ཚུལ་རང་སྟོང་དང་གཞན་སྟོང་ ཅི་རིགས་པར་ཡོད་དོ། །ཞེས་བསྟན་པའི་ཆེད་དུ་ཕྱི་མ་གཉིས་སྨོས་ཏེ་ནང་དང་ཕྱི་ལ་ སོགས་པ་ནི་རང་སྟོང་ངོ་། །དོན་དམ་པ་དང་རང་བཞིན་ལ་སོགས་པ་ནི་གཞན་སྟོང་ ངོ་། །དེའི་ཕྱིར་ཁྱེད་ཀྱིས་རང་གི་མཚན་ཉིད་སྟོང་པ་ཉིད་དང་། སྟོང་པ་ཉིད་སྟོང་པ་ ཉིད་དང་། ཆོས་ཐམས་ཅད་སྟོང་པ་ཉིད་དང་། དོན་དམ་པ་སྟོང་པ་ཉིད་དང་། འདུས་ མ་བྱས་སྟོང་པ་ཉིད་དང་། དངོས་པོ་མེད་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་སྟོང་པ་ཉིད་རྣམས་དོན་དམ་ གཞན་སྟོང་ལ་གནོད་བྱེད་དུ་དྲངས་ཀྱང་དེ་རྣམས་ནི་དེའི་གནོད་བྱེད་དུ་མི་འགྱུར་གྱི། འདྲེན་མཁན་དེ་ཉིད་ཀྱིས་དེ་རྣམས་ཚུལ་བཞིན་མ་ཤེས་པར་སྟོན་པ་ཙམ་དུ་ཟད་ དོ། །དེ་རྣམས་ཀྱི་དོན་ཇི་ལྟར་ཡིན་པ་མདོ་ཙམ་ཞིག་བཤད་ན། སྐྱེས་བུ་ཆེན་པོའི་མཚན་ དང་དཔེ་བྱད་སྟོང་པ་ཉིད་ནི་རང་གི་མཚན་ཉིད་སྟོང་པ་ཉིད་དང་། སྟོང་པ་ཉིད་ མཐོང་ཞིང་ཤེས་པ་དེའི་སྟོང་པ་ཉིད་ནི་སྟོང་པ་ཉིད་སྟོང་པ་ཉིད་དང་། སྟོབས་དང་མི་ འཇིགས་པ་ལ་སོགས་པ་སྟོང་པ་ཉིད་ནི་ཆོས་ཐམས་ཅད་སྟོང་པ་ཉིད་དང་། དོན་དམ་ པའི་རྣམ་པར་མཐོང་བ་དེའི་སྟོང་པ་ཉིད་ནི། དོན་དམ་པ་སྟོང་པ་ཉིད་དང་། འདུས་མ་ བྱས་ཀྱི་དགེ་བ་སྟོང་པ་ཉིད་ནི། འདུས་མ་བྱས་སྟོང་པ་ཉིད་ཡིན་པར། སམ་བུ་ཊི་ལས་ གསུངས་ཤིང་། རྒྱལ་བ་བྱམས་པ་དང་། སློབ་དཔོན་དབུ་མ་པ་ཆེན་པོ་དབྱིག་གཉེན་ ཞབས་ཀྱི་ཞལ་སྔ་ནས་ཀྱང་གསུངས་ལ། དཔལ་རྡོ་རྗེ་འཕྲེང་བའི་རྒྱུད་ལས་ཀྱང་། དེ་ དང་ཚུལ་མཐུན་པར་གསུངས་སོ། །དེས་ན། ཁྱེད་ཀྱིས་གཞན་སྟོང་ལ་གནོད་བྱེད་ཀྱི་ལུང་ དུ་བཀོད་ལ། སློབ་དཔོན་སེང་གེ་བཟང་པོས་སྟོང་ཉིད་ཉི་ཤུ་པོ་ཐམས་ཅད་རང་སྟོང་ ཉིད་དུ་བཤད་པ་དང་། རང་གི་མཚན་ཉིད་སྟོང་པ་ཉིད་ཆོས་ཤེས་ལ་སོགས་པ་འདུས་ བྱས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་སྟོང་པ་ལ་བཤད་པ་དང་། འདུས་བྱས་དང་། འདུས་མ་བྱས་སྟོང་པ་ 6-328 ཉིད་རྒྱུ་རྐྱེན་ལས་སྐྱེས་མ་སྐྱེས་སྟོང་པ་ལ་བཤད་པ་ཡང་། རྒྱལ་བ་བྱམས་པའི་དགོངས་ པ་དང་མི་མཐུན་ཞིང་། དཔལ་སམ་བུ་ཊ

【現代漢語翻譯】『存在的事物，那即是空性的他者。』無有補特伽羅和法的事物，即是無有事物的空性。彼二者無有的基礎自性{法}，勝義諦即是無有事物的自性空性。這些也都是自空和他空的意義，先前所示的十四種空性，也都不超出這兩種空的範疇，因為不超出破除對補特伽羅和法的增益，以及對以彼等為空的基礎的誹謗之義。因此，在所說的十六空性中，前十四種具有空的體性或空的方式，即自空和他空，各有不同。爲了顯示這一點，才說了後面的兩種，即內外等是自空，勝義諦和自性等是他空。因此，您引用了自性空性，空性空性，一切法空性，勝義諦空性，無為法空性，以及無有事物的自性空性等，作為損害勝義他空的理由，但那些並不會成為它的損害，只是引用者沒有如實通達它們而妄加宣說罷了。稍微解釋一下那些的意義：大丈夫相好空性是自性空性，見到和了知空性的那個空性是空性空性，力量和無畏等空性是一切法空性，見到勝義諦之相的那個空性是勝義諦空性，無為法的善根空性是無為法空性。 Samputa（桑布扎）中如是說，彌勒（勝者慈氏）和大學者無著（世親）也如是說，吉祥金剛鬘續中也以相同的方式宣說。因此，您將之作為損害他空的理由，而聖者師子賢將二十空性全部解釋為自空性，將自性空性解釋為法性等有為法的體性空性，將有為法和無為法空性解釋為從因緣生和不生的空性，這與彌勒的意趣不符，也與吉祥桑布扎的觀點相悖。

【English Translation】 'Existing things, that is other than emptiness.' The absence of entities of individuals and phenomena is the emptiness of the absence of entities. The essence of the basis of the absence of those two {Dharma}, the ultimate truth, is the emptiness of the essence of the absence of entities. These are also the meanings of self-emptiness and other-emptiness. The fourteen emptinesses previously shown do not go beyond these two types of emptiness, because they do not go beyond the meaning of eliminating the imputation of individuals and phenomena, and the slander of the basis that is empty of them. Therefore, among the sixteen emptinesses that are spoken of, the first fourteen have the characteristic of emptiness or the way of emptiness, which are self-emptiness and other-emptiness, each according to its nature. In order to show this, the latter two are mentioned, namely, inner and outer, etc., are self-empty, and ultimate truth and nature, etc., are other-empty. Therefore, you have cited the emptiness of self-nature, the emptiness of emptiness, the emptiness of all dharmas, the emptiness of ultimate truth, the emptiness of the unconditioned, and the emptiness of the essence of non-things as reasons for harming the other-emptiness of ultimate truth, but those will not become its harm, but only the one who cites them does not truly understand them and speaks falsely. To briefly explain the meaning of those: the emptiness of the major and minor marks of a great person is the emptiness of self-nature, the emptiness of seeing and knowing emptiness is the emptiness of emptiness, the emptiness of powers and fearlessness, etc., is the emptiness of all dharmas, the emptiness of seeing the aspect of ultimate truth is the emptiness of ultimate truth, and the emptiness of the merit of the unconditioned is the emptiness of the unconditioned. This is stated in the Samputa, and it is also stated by Maitreya (Victorious Loving One) and the great scholar Asanga (Vasubandhu), and it is also stated in the same way in the glorious Vajra Garland Tantra. Therefore, you have used it as a reason to harm other-emptiness, but the venerable Simhabhadra explained all twenty emptinesses as self-emptiness, explained the emptiness of self-nature as the emptiness of the nature of conditioned phenomena such as Dharma-nature, and explained the emptiness of conditioned and unconditioned phenomena as the emptiness of arising and not arising from causes and conditions, which is inconsistent with the intention of Maitreya and contrary to the view of the glorious Samputa.

ི་དང་། རྡོ་རྗེ་འཕྲེང་བའི་རྒྱུད་དང་ཡང་མི་ མཐུན་ནོ། །གཞན་ཡང་། རྒྱལ་བ་བྱམས་པས། རང་གི་མཚན་ཉིད་ནི་རིགས་ལ་གསུངས་ ཤིང་། ཆོས་ཐམས་ཅད་ནི་སྟོབས་དང་མི་འཇིགས་པ་ལ་སོགས་པ་ཆོས་སྐུའི་ཡོན་ཏན་གྱི་ ཆོས་རྣམས་ལ་གསུངས་པས། སློབ་དཔོན་འདིའི་དགོངས་པ་ཡང་དེ་དང་མཐུན་ན་ནི་ ལེགས། ཅི་སྟེ་མི་མཐུན་ན་ནི་དེ་ཡིད་ཆེས་པའི་ལུང་དུ་མི་རུང་ངོ་། །མཐའ་ལས་འདས་ པ་ལ་སོགས་པ། གཞན་ལ་ཡང་རྣམ་པར་དཔྱད་པ་བྱར་ཡོད་ཅིང་། སོ་སོར་བཤད་པ་ ཞིབ་མོ་བྱ་བར་ཡང་ནུས་མོད་ཀྱི། ཡི་གེ་མང་དུ་དོགས་ནས་རེ་ཞིག་མ་བྲིས་སོ། ། དེ་བཞིན་དུ། དོན་དམ་པ་སྟོང་པ་ཉིད་རྣམ་པར་དག་པ་དང་། གཟུགས་རྣམ་པར་ དག་པ་དང་། ཞེས་སོགས་རྣམ་དག་གི་ལེའུ་རྣམས། ཁྱེད་ཀྱིས་དོན་དམ་གཞན་སྟོང་ལ་ གནོད་བྱེད་དུ་བཀོད་པ་འདི་ཡང་། གཞན་སྟོང་ལ་གནོད་བྱེད་དུ་མི་འགྱུར་གྱི། འདིས་ ནི་དོན་དམ་གཞན་སྟོང་ཉིད་གསལ་བར་བསྟན་པ་ཡིན་ནོ། །ཇི་ལྟར་བསྟན་ཞེ་ན། ཕ་ རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པར། གཟུགས་རྣམ་པར་དག་པ་ལ་སོགས་པ་གསུངས་པ་དང་། སྔགས་ཀྱི་ ཐེག་པ་གཟུགས་ཀྱི་ཕུང་པོ་རྣམ་པར་དག་པ་རྣམ་པར་སྣང་མཛད་ལ་སོགས་པར་ གསུངས་པ་དོན་གཅིག་ཡིན་པར་གསུངས་ཤིང་། དེ་ཡང་། གང་དག་པར་བྱ་བའི་གཞི་ ནི། གཟུགས་གཞན་རང་བཞིན་རྣམ་དག་གི་གཟུགས་ལ་སོགས་པའོ། །དག་པར་བྱ་བའི་ དྲི་མ་ནི། གློ་བུར་བའི་གཟུགས་ལ་སོགས་པ་སྟེ། ཆ་གཉིས་སུ་གནས་པ་ལས། དོན་དམ་པ་ སྟོང་པ་ཉིད་རྣམ་པར་དག་པ་དང་། ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་རྣམ་པ་དག་པ་ དང་། རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་རྣམ་པར་དག་པ་ལ་སོགས་པ་དང་། གཉིས་སུ་ མེད་ཅིང་གཉིས་སུ་བྱར་མེད་སོ་སོ་མ་ཡིན་ཐ་མི་དད་པར་གསུངས་པའི་གཟུགས་ སོགས་རྣམ་པར་དག་པ་དེ་ནི་གློ་བུར་བའི་གཟུགས་སོགས་རྣམས་ཀྱིས་སྟོང་པའི་གཞན་ སྟོང་རང་བཞིན་རྣམ་དག་དེ་བཞིན་ཉིད་ཀྱི་གཟུགས་ལ་སོགས་པ་སྟེ། དཔལ་ནཱ་རོའི་ ཞབས་ཀྱིས། བརྟག་པ་གཉིས་པའི་རྒྱུད་དུ། ངེས་པར་དངོས་པོ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས། །དག་ པ་དེ་བཞིན་ཉིད་དུ་བརྗོད། །ཕྱིས་ནས་རེ་རེ་དབྱེ་བ་ཡིས། །ལྷ་རྣམས་ཀྱིས་ནི་བརྗོད་པར་ བྱ། །ཞེས་པའི་འགྲེལ་པར། ད་ནི་དེ་ལས་གཞན་ཞེས་པ་ལ་སོགས་པས་རྣམ་པར་དག་པ་ དེ་ཁོ་ན་ཉིད་དང་དབྱེ་བ་སྟེ། ཐོག་མར་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ཀྱིས་རྣམ་པར་དག་པ་གསུངས་ཏེ། དཔལ་རྡོ་རྗེ་རྩེ་མོར་གསུངས་པ། རྣམ་པར་དག་པ་ཇི་ལྟར་བརྗོད། །ཡོད་མིན་མེད་ པའང་མ་ཡིན་ལ། །དངོས་པོ་མེད་ཅིང་དངོས་མེད་མིན། །སྨྲ་བོ་མིན་ཞིང་སྨྲ་བྱ་ 6-329 མིན། །རྣམ་དག་མྱ་ངན་འདས་པ་ཉིད། །ཅེས་སོ། །དངོས་པོ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཞེས་པ་ལ་ སོགས་པ་ཕྱི་རོལ་དང་། ནང་གི་རྣམ་པར་རྟོག་པའི་དངོས་པོ་རྣམ་པར་མཉམ་པ་ནི། རྣམ་དག་དེ་བཞིན་ཉིད་དེ། དེ་ལྟར་དེ་ཁོ་ནར་རྟག་ཏུ་གནས་པ

【現代漢語翻譯】也不與《金剛鬘續》（rdo rje 'phreng ba'i rgyud）相符。此外，彌勒（Byams pa）佛曾說：『自性于種姓中宣說，一切法于力量和無畏等法身功德之法中宣說。』如果這位論師的觀點與此相符，那很好。如果不符，則不可作為可信的依據。超越邊際等，其他方面也有可辨析之處，也可詳細解釋，但因篇幅所限，暫不贅述。同樣，關於『勝義諦空性極清凈』、『色極清凈』等清凈品，您將這些用作損害勝義他空的論據，但這並不能損害他空，而是清楚地表明瞭勝義他空。如何證明呢？在《波羅蜜多經》中，所說的『色極清凈』等，與密宗所說的『色蘊極清凈，毗盧遮那佛』等意義相同。也就是說，所要清凈的基礎是：作為自性清凈之色的色等；所要清凈的垢染是：突發性的色等。從二者所處的位置來看，勝義諦空性極清凈，般若波羅蜜多極清凈，一切種智極清凈等，以及所說的無二且不可分的、各不相同且無差別的色等極清凈，這些都是空于突發性色等的他空自性清凈如來藏之色等。尊貴的納若巴（Nāro）于《二觀察續》中說：『必須一切事物，清凈即是真如性，之後一一作分別，諸天如是說。』在註釋中說：『現在從那之外』等，清凈即是真如性的差別，最初宣說真如性的清凈，如吉祥《金剛頂經》所說：『清凈如何說，非有亦非無，非物亦非非物，非語者亦非語，清凈即涅槃。』『一切事物』等，內外分別唸的事物平等，即是清凈真如，如是恒常安住于真如之中。

【English Translation】 It also does not agree with the Vajramala Tantra (rdo rje 'phreng ba'i rgyud). Furthermore, the Buddha Maitreya (Byams pa) said: 'Self-nature is taught in the lineage, and all dharmas are taught in the qualities of the Dharmakaya, such as power and fearlessness.' If this teacher's view agrees with this, then it is good. If it does not agree, then it cannot be taken as a reliable source. There are also points for analysis in other aspects, such as transcendence, and detailed explanations could be made, but due to the length of the text, they are not written for now. Similarly, regarding the chapters on purity, such as 'Ultimate reality, emptiness is completely pure,' 'Form is completely pure,' etc., your use of these as arguments to harm gzhan stong (他空, other-emptiness) does not harm gzhan stong, but clearly demonstrates the gzhan stong of ultimate reality. How is it demonstrated? In the Perfection of Wisdom Sutra, what is said about 'form being completely pure,' etc., is the same in meaning as what is said in the Mantrayana, 'the aggregate of form is completely pure, Vairocana,' etc. That is to say, the basis to be purified is form, etc., which is the form of self-nature purity; the defilement to be purified is adventitious form, etc. From the perspective of the two aspects, ultimate reality, emptiness is completely pure, the Perfection of Wisdom is completely pure, all-knowingness is completely pure, etc., and the form, etc., that is said to be non-dual and indivisible, distinct and non-different, is the gzhan stong self-nature purity tathāgatagarbha (如來藏, Buddha-nature) of form, etc., which is empty of adventitious form, etc. The venerable Nāropa (Nāro) said in the Second Examination Tantra: 'Certainly, all things, purity is said to be suchness, later, each is distinguished, the gods speak thus.' In the commentary, it says: 'Now, other than that,' etc., purity is the distinction of suchness. Initially, purity of suchness is taught, as stated in the glorious Vajraśekhara Sutra: 'How is purity spoken of? It is neither existent nor non-existent, neither a thing nor not a thing, neither a speaker nor something to be spoken of, purity is nirvana itself.' 'All things,' etc., the equality of internal and external conceptual objects is pure suchness, and thus it constantly abides in suchness.

་ཡིན་དེ་བཞིན་ཉིད་དེ། རང་བཞིན་གྱིས་དྲི་མ་མེད་པ་ཉིད་ཀྱིས་རྟག་ཏུ་རྣམ་པར་དག་པ་ནམ་མཁའ་བཞིན་དུ་ འདུས་མ་བྱས་པའི་རང་བཞིན་དུ་བཤད་ལ། དེའི་ངོ་བོས་དེ་བཞིན་ཉིད་བསྒོམ་པར་ བྱའོ། །ཞེས་པ་སྟེ། དེ་ལ་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པར་དེ་བཞིན་ཉིད་ཀྱི་ལེའུར་ གསུངས་པ། ཇི་ལྟར་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་དེ་བཞིན་ཉིད་ནི་འགྱུར་བ་མེད་པ། རྣམ་ པར་འགྱུར་བ་མེད་པ། རྟོག་པ་མེད་པ་རྣམ་པར་རྟོག་པ་མེད་པ་འགའ་ཞིག་ཏུ་ཡང་ གཞོམ་དུ་མེད་པ་སྟེ། དེ་བཞིན་དུ། ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་དེ་བཞིན་ཉིད་ནི། འགྱུར་བ་མེད་ པ། རྣམ་པར་འགྱུར་བ་མེད་པ། རྟོག་པ་མེད་པ། རྣམ་པར་རྟོག་པ་མེད་པ་འགའ་ཞིག་ཏུ་ ཡང་གཞོམ་དུ་མེད་པའོ། །དེ་ཅིའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། གང་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་དེ་བཞིན་ ཉིད་དང་། གང་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་དེ་བཞིན་ཉིད་{ནི་}གཅིག་པ་ཁོ་ན་སྟེ། དེ་བཞིན་ ཉིད་ནི་གཉིས་སུ་མེད་ཅིང་གཉིས་སུ་{རྣམ་པར་རྟོག་པ་{བྱར་}མེད་པའོ། །ཞེས་ སོ། །ཞེས་པ་དང་། ཡང་དེ་ཉིད་དུ། ཕུང་པོ་ལ་སོགས་པའི་དབྱེ་བས་ལྷ་{རྣམས་ཀྱི་}རྣམ་ པར་དག་པ་ཕྱི་ནས་རྟོགས་པར་བྱ་སྟེ། གཟུགས་ཕུང་རྡོ་རྗེ་མ་རུ་འགྱུར། ཞེས་པ་ལ་ སོགས་པས་སོ། ། འོ་ན་དབང་པོ་ལ་སོགས་པ་རྣམས་ཅིའི་ཕྱིར་རྣམ་པར་དག་པར་བརྗོད་ཅེ་ན། གསུངས་པ། ཉོན་མོངས་མི་ཤེས་པས་བསྒྲིབས་པ་ཞེས་པ་སྟེ། མི་ཤེས་པ་ནི་མ་རིག་པ་ དང་ང་དང་ང་འོ་སྙམ་དུ་འཛིན་པའོ། །ཉོན་མོངས་པ་རྣམས་ནི་འདོད་པ་དང་མི་ འདོད་པའི་ལས་ཀྱི་རྒྱུ་སེམས་ཀྱི་བྱེ་བྲག་རྣམས་སོ། །དེ་རྣམས་ཀྱིས་བསྒྲིབས་པ་ནི་ གཡོགས་པ་སྟེ། དེ་སྦྱང་བར་བྱའོ། །དཔལ་དྲི་མ་མེད་པའི་འོད་དུ་ཡང་གསུངས་པ། སྟོང་ པ་ལ་ནི་དངོས་པོའི་ཚོགས། །རྟག་པའི་གཟུགས་ནི་རྣམ་སྤངས་གང་། །སྣང་བའི་མཐོང་ སྟེ་མེ་ལོང་ལ། །པྲ་ཕབ་གཞོན་ནུ་མ་ཡི་བཞིན། །ཞེས་པ་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་ བདེན་པས་གཟུགས་ཀྱི་ཕུང་པོ་རྣམ་པར་དག་པ་མེ་ལོང་ལྟ་བུའི་ཡེ་ཤེས་སོ། །ཞེས་པ་ལ་ སོགས་པ་རྣམ་པར་ཤེས་པའི་ཕུང་པོ་རྣམ་པར་དག་པ་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་ སོ། །ཞེས་པའི་བར་དྲངས་ནས། སླར་ཡང་དེ་ཉིད་དུ་གསུངས་པ། རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་པ་ སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་ནི་འཕོ་བའི་བདེ་བ་དང་། རྟོག་པའི་སྒྲིབ་པ་ཟད་པ་ལ་སོགས་པ་ སྟེ། ཕུང་པོ་དང་ཁམས་དང་སྐྱེ་མཆེད་ལ་སོགས་པ་རྣམ་པར་དག་པའོ། །ཞེས་སོ། །དཔལ་ 6-330 ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པར་ཡང་རྣམ་པར་དག་པའི་ལེའུར་གསུངས་པ། རབ་ འབྱོར་{གང་}གཟུགས་རྣམ་པར་དག་པ་དེ་ནི། འབྲས་བུ་རྣམ་པར་དག་པ། འབྲས་བུ་ རྣམ་པར་དག་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་གཟུགས་རྣམ་པར་དག་པ་སྟེ། རབ་འབྱོར། དེ་ལྟར་ ན་གཟུགས་རྣམ་པར་དག་པ་དང་། འབྲས་བུ་རྣམ་པར་དག་པ་འདི་ནི་གཉིས་སུ་མེད་ དེ་གཉིས་སུ་བྱར

【現代漢語翻譯】是真如。自性無垢，如虛空般恒常清凈，被稱為非造作之自性。應以其自性修習真如。如《般若波羅蜜多經》中真如品所說：『如來之真如不可變異，無有轉變，無有分別，無所分別，亦不可摧毀。如是，一切法之真如亦不可變異，無有轉變，無有分別，無所分別，亦不可摧毀。何以故？如來之真如與一切法之真如，唯一無二，真如無二，亦無二相分別。』又如前經所說：『由蘊等差別，可知諸天之清凈，色蘊轉為金剛。』等。那麼，為何說根等是清凈的呢？經中說：『為煩惱無知所覆蔽。』無知即是無明，執著我與我所。煩惱是貪慾和不悅意等業之因，是心的差別。被這些覆蓋即是被遮蔽，應予清凈。在《無垢光榮經》中也說：『空性之中有事物之集合，永恒之形體完全捨棄，顯現之所見如鏡中，少女之面容。』這是以出世間的真諦，色蘊清凈如鏡之智。乃至識蘊清凈是法界智。』引用至此，又于彼經中說：『一切相空性之智慧是轉變的安樂，分別的障礙滅盡等，蘊、界、處等是清凈的。』《般若波羅蜜多經》中清凈品也說：『善現（Subhuti，佛陀的十大弟子之一，解空第一），何者是色清凈，彼是果清凈。何者是果清凈，彼是色清凈。善現，如是色清凈與果清凈，無二無別。』

【English Translation】 It is Suchness (tathātā). By its very nature, it is immaculate, eternally pure like the sky, and is described as unconditioned nature. One should meditate on Suchness through its essence. As stated in the Suchness chapter of the Prajñāpāramitā Sutra: 'The Suchness of the Tathāgata is immutable, without transformation, without conception, without differentiation, and cannot be destroyed in any way. Similarly, the Suchness of all dharmas is immutable, without transformation, without conception, without differentiation, and cannot be destroyed in any way. Why? Because the Suchness of the Tathāgata and the Suchness of all dharmas are one and the same, Suchness is non-dual, and there is no differentiation into duality.' And as stated in the same sutra: 'Through the distinctions of the skandhas (aggregates) and so on, the purity of the gods can be understood, the form skandha transforms into a vajra (diamond).' etc. Then, why are the faculties and so on said to be pure? It is said: 'Obscured by afflictions and ignorance.' Ignorance is ignorance itself, and the clinging to 'I' and 'mine'. Afflictions are the causes of karma such as desire and aversion, which are differentiations of the mind. Being obscured by these means being covered, which should be purified. In the Glorious Immaculate Light Sutra it is also said: 'In emptiness, there is a collection of things, the eternal form is completely abandoned, the appearance seen is like a mirror, the face of a young maiden.' This is with the transcendental truth, the form skandha is pure like the wisdom of a mirror. Up to the point that the consciousness skandha is pure, it is the wisdom of the Dharmadhatu (realm of dharma).』 Quoting up to here, it is again said in the same sutra: 'The wisdom of all aspects of emptiness is the bliss of transformation, the exhaustion of the veils of conception, and so on, the skandhas, dhatus (elements), and ayatanas (sources) and so on are pure.' In the Prajñāpāramitā Sutra, in the chapter on purity, it is also said: 'Subhuti (one of the Buddha's ten great disciples, foremost in understanding emptiness), whatever is form purity, that is fruit purity. Whatever is fruit purity, that is form purity. Subhuti, thus form purity and fruit purity are non-dual and inseparable.'

་མེད་སོ་སོ་མ་ཡིན་ཐ་མི་དད་དོ། །རབ་འབྱོར། དེ་བཞིན་དུ། ཚོར་བ་ དང་འདུ་ཤེས་དང་འདུ་བྱེད་རྣམས་ཏེ། རབ་འབྱོར། རྣམ་པར་ཤེས་པ་རྣམ་པར་དག་པ་ གང་ཡིན་པ་དེ་ནི། འབྲས་བུ་རྣམ་པར་དག་པ། གང་འབྲས་བུ་རྣམ་པར་དག་{པ་གང་ ཡིན་པ་}དེ་ནི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་རྣམ་པར་དག་པའོ། །ཞེས་སོ། །ཞེས་པ་དང་། ཡང་དེ་ ཉིད་དུ། རྡོ་རྗེ་གུར་གྱི་ལུང་དྲངས་པ། འཇིག་རྟེན་ཇི་བཞིན་དེ་སངས་རྒྱས། །ཇི་ལྟར་ཆོས་ ནི་རྟོག་མེད་པ། །དེ་ལྟར་སེམས་ཅན་ཁམས་རྣམས་བཤད། །ནམ་མཁའ་བཞིན་དུ་དྲི་མ་ མེད། །དམ་མིན་ཀུན་རྟོག་རྣམ་རྟོག་གིས། །སེམས་ཀྱི་རང་བཞིན་དྲི་མར་བཅས། །སེམས་ དག་ན་ནི་དག་པར་འགྱུར། །ནམ་མཁའ་འཇིག་མེད་ཇི་བཞིན་ནོ། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་ རྒྱ་ཆེར་གསུངས་ཤིང་། དཔལ་མཆོག་དང་པོའི་རྒྱུད་དུ་ཡང་། དེ་ནས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ངོ་བོ་ཉིད་ཡང་དག་པའི་ཆོས་ཉིད་ཡང་དག་པའི་ཆོས་ཉིད་ཐོབ་ པས་ཡང་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་མཉམ་པ་ཉིད། སྤྱན་རས་གཟིགས་དབང་ཕྱུག་གི་ཡེ་ཤེས་ ཀྱི་ཕྱག་རྒྱ་ཞེས་བྱ་བ། ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་ཚུལ་འདི་གསུངས་ཏེ། འདོད་ ཆགས་{ཐམས་ཅད་}རྣམ་པར་དག་པ་ཉིད་ཀྱིས་ཀྱང་འཇིག་རྟེན་ན་ཞེ་སྡང་ཐམས་ ཅད་རྣམ་པར་དག་པར་འགྱུར་རོ། །དྲི་མ་ཐམས་ཅད་རྣམ་པར་དག་པ་ཉིད་ཀྱིས་ན། འཇིག་རྟེན་ན་སྡིག་པ་ཐམས་ཅད་རྣམ་པར་དག་པར་འགྱུར་རོ། །ཆོས་ཐམས་ཅད་རྣམ་ པར་དག་པ་ཉིད་ཀྱིས་འཇིག་རྟེན་ན་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་རྣམ་པར་དག་པར་འགྱུར་ རོ། །ཤེས་པ་ཐམས་ཅད་རྣམ་པར་དག་པས་འཇིག་རྟེན་ན་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་ པ་རྣམ་པར་དག་གོ །ཞེས་པ་ལ་སོགས་རྒྱ་ཆེར་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་བས་ན། རྣམ་ དག་ལེའུར་གསུངས་པ་རྣམས་ཀྱི་དགོངས་པ་ནི་ཀུན་རྫོབ་རང་སྟོང་གློ་བུར་དྲི་མ་ རྣམས་ཀྱིས་གདོད་ནས་རྣམ་པར་དག་པའི་གཞི་གང་ཡིན་པ། དོན་དམ་བདེ་གཤེགས་ སྙིང་པོའི་དབྱིངས་དང་ཡེ་ཤེས་དབྱེར་མེད་པའི་དེ་བཞིན་ཉིད་ལ་གསུངས་ཤིང་། ཕུང་ པོ་ཁམས་སོགས་རྣམ་པར་དག་པ་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ལྷ་དང་དཀྱིལ་འཁོར་ལ་སོགས་པ་ཡང་ རྣམ་དག་ལེའུ་དང་དོན་གཅིག་སྟེ། དེ་རྣམས་སྟོང་ཉིད་ཡིན་ཡང་། རང་སྟོང་མ་ཡིན་ པའི་ཤེས་བྱེད་སྔར་ཡང་བཀོད་ཅིང་། འོག་ནས་ཀྱང་སྟོན་པར་འགྱུར་རོ། །གཞན་ཡང་ 6-331 ཁྱེད་ཀྱིས། རང་གི་ངོ་བོས་སྟོང་པ་ནམ་མཁའ་འམ་མེ་ལོང་ནང་གི་གཟུགས་བརྙན་ལྟ་བུ་ ནི། སྟོང་ཉིད་གོ་མ་ཆོད་པ་ཡིན། ཞེས་བཀོད་གདའ་བ་འདི་ཡང་མི་རིགས་ཏེ། རང་གི་ ངོ་བོས་སྟོང་པའི་སྟོང་ཉིད་ཀྱི་གོ་མི་ཆོད་ན། ཀུན་རྫོབ་སྟོང་ཉིད་ཀྱིས་སྟོང་ཉིད་ཀྱི་གོ་མི་ ཆོད་པར་ཧ་ཅང་ཐལ་བར་འགྱུར་ཏེ། རང་གི་ངོ་བོས་སྟོང་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ བཞིན་དུ། མེ་ལོང་ནང་གི་གཟུགས་བརྙན་དེ་རང་སྟོང་ཡིན་ན། ཀུན་རྫོབ་སྟོང

【現代漢語翻譯】無有各異亦無差別。』善現，如是，受、想、行等亦如是。善現，何為清凈之識，即是清凈之果；何為清凈之果，即是清凈之識。」如是說。又，于彼處引《金剛幕續》之文：『世間如是即是佛，如法無念無分別，如是宣說有情界，猶如虛空無垢染。』『非真妄念諸分別，染污自性清凈心，心若清凈即清凈，猶如虛空無壞滅。』等等廣說。于《吉祥勝初續》中亦云：『其後，薄伽梵如來獲得自性清凈之法性，由此一切法皆平等性。』所謂觀自在王之智慧手印，即是宣說般若波羅蜜多之理：『以貪慾完全清凈之故，世間一切嗔恚亦得完全清凈。以諸垢完全清凈之故，世間一切罪業亦得完全清凈。以諸法完全清凈之故，世間一切有情亦得完全清凈。以諸識完全清凈之故，世間般若波羅蜜多亦得完全清凈。』等等廣說之故。因此，所謂清凈品中所說之意，乃是就世俗自空，以及為客塵所染之，本來清凈之基而言，即是就勝義如來藏之界與無別智慧之真如而言。而蘊、界等清凈，以及智慧之本尊與壇城等等，亦與清凈品之義相同。彼等雖是空性，然先前已說明其並非自空，下文亦將闡釋。此外，您說：『以自性空，如虛空或鏡中之影像，是不瞭解空性。』此說亦不合理，若不瞭解以自性空之空性，則將太過分地不瞭解世俗空性之空性，因為其是以自性空之故。如是，鏡中之影像若是自空，則世俗空...

【English Translation】『There is no difference, nor is there any distinction.』 Subhuti, likewise, feeling, perception, volition, etc., are also the same. Subhuti, whatever is the purified consciousness is the purified fruit; whatever is the purified fruit is the purified consciousness.』 Thus it is said. Moreover, in the same place, the Vajra Tentra is quoted: 『The world as it is, is the Buddha; like the Dharma, there is no thought or discrimination; thus are the realms of sentient beings explained, like the sky, without defilement.』『Non-true thoughts and discriminations stain the nature of the pure mind; if the mind is pure, it becomes pure, like the sky, indestructible.』 And so on, extensively spoken. In the Glorious Supreme First Tantra, it is also said: 『Then, the Bhagavan Tathagata, having attained the Dharma-nature of self-nature purity, thereby all dharmas are of equal nature.』 The wisdom mudra of Avalokiteshvara, so-called, is the way of explaining the Prajnaparamita: 『Because of the complete purification of desire, all hatred in the world is also completely purified. Because of the complete purification of all defilements, all sins in the world are also completely purified. Because of the complete purification of all dharmas, all sentient beings in the world are also completely purified. Because of the complete purification of all consciousness, the Prajnaparamita in the world is also completely purified.』 And so on, extensively spoken. Therefore, the meaning of what is said in the chapter on purification is in terms of the conventional self-emptiness, and the basis of original purity, which is defiled by adventitious stains, that is, in terms of the suchness of the essence of the Sugatagarbha (Tathāgatagarbha དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ།， Tathāgatagarbha， tathāgatagarbha，如來藏) and the indivisible wisdom. The purity of the aggregates, elements, etc., and the wisdom deities and mandalas, etc., are also of the same meaning as the chapter on purification. Although these are emptiness, it has already been explained that they are not self-empty, and it will be explained below. Furthermore, you said: 『Emptiness by its own nature, like the sky or the image in a mirror, is a misunderstanding of emptiness.』 This statement is also unreasonable. If one does not understand the emptiness of self-nature, then one will be too far from understanding the emptiness of conventional emptiness, because it is empty by its own nature. Likewise, if the image in the mirror is self-empty, then conventional emptiness...

་ཉིད་ཡིན་ པས་སྟོང་ཉིད་གོ་ཆོད་ཡིན་པར་འགྱུར་ལ། རང་སྟོང་མ་ཡིན་ན་དེ་ནི་དོན་དམ་སྟོང་ ཉིད་ཀྱང་མ་ཡིན་པས་བདེན་གཉིས་གང་དུ་ཡང་མི་རྟོག་པར་ཧ་ཅང་ཐལ་བར་འགྱུར་ རོ། །གལ་ཏེ། མེ་ལོང་ལ་བྱད་ཀྱི་གཟུགས་བརྙན་ཤར་བ་དེ་བྱད་ཀྱི་རང་གི་ངོ་བོས་སྟོང་ པ་ལ་རང་གི་ངོ་བོས་སྟོང་པའི་དཔེར་བརྗོད་དུ་བྱེད་དོ་ཞེ་ན། བྱེད་པ་སྐུ་དབང་ནི་ཆེ། ཤེས་བྱེད་ཀྱི་ལུང་དང་རིགས་པ་ནི་མེད་དེ། བྱད་ཀྱི་གཟུགས་བརྙན་བྱད་ཉིད་ཀྱིས་སྟོང་ པ་དེ་གཞན་སྟོང་གིས་དཔེར་འོས་ཀྱི། རང་སྟོང་གི་དཔེར་བརྗོད་དུ་མི་རིགས་པའི་ཕྱིར་ རོ། །དེ་ལྟ་བས་ན་འདི་ནི་མཚན་ཉིད་དང་དཔེར་བརྗོད་པ་གཉིས་ཀ་ལ་སྐྱོན་ཆགས་པ་ ཡིན་ཞིང་། རང་རང་ངོ་བོས་སྟོང་པའི་ཕྱིར། ཞེས་པ་ཤེས་བྱེད་ཀྱི་ལུང་དུ་འདོད་པ་དང་། ནང་འགལ་བ་ཡང་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟར་རང་སྟོང་གཞན་སྟོང་དུ་ཕྱེ་ནས་སྟོང་པ་ཉིད་ ལེགས་པར་གཏན་ལ་འབེབས་པའི་ཚུལ་འདི་ནི། དབུ་མ་པ་ཆེན་པོ་འཕགས་པ་ཐོགས་ མེད་ཀྱི་ཞལ་སྔ་ནས་ཀྱང་གསུངས་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། མཐར་ཐུག་དབུ་མའི་གཞུང་ལུགས་ ཆོས་མངོན་པ་ཀུན་ལས་བཏུས་པར། སྟོང་པའི་མཚན་ཉིད་གང་ཞེ་ན། གང་ལ་གང་མེད་ པ་{དེ་}ནི་དེས་སྟོང་པར་ཡང་དག་པར་རྗེས་སུ་མཐོང་སྟེ། འདི་ལ་ལྷག་མ་གང་ཡིན་པ་ དེ་ནི་འདིར་ཡོད་པའོ། །ཞེས་ཡང་དག་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་རབ་ཏུ་ཤེས་སོ། །འདི་ནི་ སྟོང་པ་ཉིད་ལ་འཇུག་པ་ཡང་དག་པ་ཇི་ལྟ་བ་སྟེ། ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པ་ཞེས་བྱའོ། །གང་ལ་ ཅི་ཞིག་མེད་ཅེ་ན། ཕུང་པོ་དང་ཁམས་དང་སྐྱེ་མཆེད་རྣམས་ལ་རྟག་པ་དང་བརྟན་པ་ དང་ཐེར་ཟུག་དང་མི་འགྱུར་བའི་ཆོས་ཅན་དང་།བདག་དང་བདག་གི་མེད་དོ། །དེ་ལྟ་ བས་ན་དེ་དག་ནི་དེས་སྟོང་ངོ་། །དེ་ལ་ལྷག་མ་ཡོད་པ་ཅི་ཞིག་ཅེ་ན། གང་བདག་མེད་ པ་དེ་ཉིད་དེ་དེ་ལྟར་བདག་ནི་མེད་ཀྱི་བདག་མེད་པ་ནི་ཡོད་པར་སྟོང་པ་ཉིད་ཁོང་དུ་ ཆུད་པར་བྱའོ། །འདི་ལ་དགོངས་ནས། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས། ཡོད་པ་ཡང་ཡོད་པར་ མེད་པ་ཡང་མེད་པར་ཡང་དག་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་རབ་ཏུ་ཤེས་སོ། །ཞེས་གསུངས་ སོ། །ཞེས་འབྱུང་སྟེ། སྟོང་པའི་གཞི་གང་ལ་སྟོང་པའི་ཆོས་གང་མེད་པ་དེ་ནི་ཆོས་དེས་ སྟོང་པར་ཡང་དག་པར་རྗེས་སུ་མཐོང་སྟེ། འདི་ལ་ཆོས་དེས་སྟོང་པའི་ལྷག་མ་སྟོང་པའི་ 6-332 གཞི་གང་ཡིན་པ་ཆོས་ཉིད་ཡོངས་གྲུབ་དེ་ནི་འདིར་ནམ་ཡང་ཡོད་པའོ། །ཞེས་ཡང་ དག་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་རབ་ཏུ་ཤེས་སོ། །དེ་ལྟར་སྟོང་པའི་ཆོས་རང་སྟོང་དང་སྟོང་ པའི་གཞི་གཞན་སྟོང་དུ་རྟོགས་པ་འདི་ནི་སྟོང་པ་ཉིད་ལ་འཇུག་པ་ཡང་དག་པ་ཇི་ལྟ་ བ་དེ་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པ་ཞེས་བྱའི། དེ་ལས་གཞན་དུ་ཐམས་ཅད་རང་སྟོང་ཉིད་དུ་ འདོད་པའམ། ཐམས་ཅད་གཞན་སྟོང་དུ་འདོད་ན་ནི། ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པ་མ་ཡིན་ ནོ། །ཞེས་པའི་དོན་ཏོ

【現代漢語翻譯】如果自性是空性的，那麼空性就變得有意義了。如果不是自性空，那麼它也不是勝義空性，因此在二諦上都無法理解，會變得非常極端。如果有人說，鏡子中顯現的面容影像，是以面容的自性空為例子，那麼這樣做是你的自由。但是，沒有經文和理證的支援。因為面容的影像是以面容本身為空性，這適合作為他空的例子，不適合作為自性空的例子。因此，這在定義和例子上都有缺陷，並且與『因為各自的自性是空性』作為知識的來源相矛盾。因此，將空性分為自性空和他空，以完善地確立空性的方式，也是大中觀派聖者無著所說的。正如《阿毗達磨集論》中所說：『什麼是空性的相？即在何處缺少什麼，則正確地看到它為空。在此處剩餘的是什麼，則它存在於此。』因此，如實地完全理解。這是如實進入空性的方式，稱為不顛倒。什麼在何處缺少呢？在蘊、界、處中，缺少常、恒、不變的法性，以及我和我所。因此，它們是空性的。那麼，在此處剩餘的是什麼呢？即無我本身，因此無我是存在的，要如此理解空性。考慮到這一點，薄伽梵說：『存在即存在，不存在即不存在，如實地完全理解。』意思是，空性的基礎（空性的所依處）缺少空性的法（空性的能依），則正確地看到它為空。在此處，空性的法所空之剩餘，即法性圓成實，它總是存在於此。因此，如實地完全理解。像這樣，將空性的法理解為自性空，將空性的基礎理解為他空，這才是如實進入空性的方式，稱為不顛倒。如果除此之外，認為一切都是自性空，或者認為一切都是他空，那麼就不是不顛倒的。』這就是它的意義。如果自性是空性的，那麼空性就變得有意義了。如果不是自性空，那麼它也不是勝義空性，因此在二諦上都無法理解，會變得非常極端。如果有人說，鏡子中顯現的面容影像，是以面容的自性空為例子，那麼這樣做是你的自由。但是，沒有經文和理證的支援。因為面容的影像是以面容本身為空性，這適合作為他空的例子，不適合作為自性空的例子。因此，這在定義和例子上都有缺陷，並且與『因為各自的自性是空性』作為知識的來源相矛盾。因此，將空性分為自性空和他空，以完善地確立空性的方式，也是大中觀派聖者無著所說的。正如《阿毗達磨集論》中所說：『什麼是空性的相？即在何處缺少什麼，則正確地看到它為空。在此處剩餘的是什麼，則它存在於此。』因此，如實地完全理解。這是如實進入空性的方式，稱為不顛倒。什麼在何處缺少呢？在蘊、界、處中，缺少常、恒、不變的法性，以及我和我所。因此，它們是空性的。那麼，在此處剩餘的是什麼呢？即無我本身，因此無我是存在的，要如此理解空性。考慮到這一點，薄伽梵說：『存在即存在，不存在即不存在，如實地完全理解。』意思是，空性的基礎（空性的所依處）缺少空性的法（空性的能依），則正確地看到它為空。在此處，空性的法所空之剩餘，即法性圓成實，它總是存在於此。因此，如實地完全理解。像這樣，將空性的法理解為自性空，將空性的基礎理解為他空，這才是如實進入空性的方式，稱為不顛倒。如果除此之外，認為一切都是自性空，或者認為一切都是他空，那麼就不是不顛倒的。』這就是它的意義。

【English Translation】 If self-nature is emptiness, then emptiness becomes meaningful. If it is not empty of self-nature, then it is not ultimate emptiness either, so it cannot be understood in either of the two truths, and it becomes very extreme. If someone says that the image of a face appearing in a mirror is an example of emptiness of the face's own nature, then doing so is your freedom. However, there is no support from scripture or reasoning. Because the image of the face is empty of the face itself, this is suitable as an example of other-emptiness, not suitable as an example of self-emptiness. Therefore, this has defects in both definition and example, and contradicts 'because each of their own natures is empty' as a source of knowledge. Therefore, the way to perfectly establish emptiness by dividing emptiness into self-emptiness and other-emptiness is also what the great Madhyamaka master Arya Asanga said. As it is said in the Abhidharmasamuccaya: 'What is the characteristic of emptiness? That which is missing in what, is correctly seen as empty of that. What remains here, exists here.' Therefore, completely understand as it is. This is the way to truly enter emptiness, called non-perverted. What is missing in what? In the aggregates, elements, and sources, there is a lack of the nature of permanence, stability, constancy, and immutability, as well as self and what belongs to self. Therefore, they are empty. Then, what remains here? That is selflessness itself, so selflessness exists, and emptiness should be understood in this way. Considering this, the Bhagavan said: 'What exists exists, what does not exist does not exist, completely understand as it is.' It means that the basis of emptiness (the support of emptiness) lacks the dharma of emptiness (the dependent of emptiness), then it is correctly seen as empty. Here, the remainder of what the dharma of emptiness is empty of, which is the nature of the perfectly established reality, always exists here. Therefore, completely understand as it is. Like this, understanding the dharma of emptiness as self-emptiness, and understanding the basis of emptiness as other-emptiness, this is the way to truly enter emptiness, called non-perverted. If, apart from this, one thinks that everything is self-empty, or thinks that everything is other-empty, then it is not non-perverted.' That is its meaning. If self-nature is emptiness, then emptiness becomes meaningful. If it is not empty of self-nature, then it is not ultimate emptiness either, so it cannot be understood in either of the two truths, and it becomes very extreme. If someone says that the image of a face appearing in a mirror is an example of emptiness of the face's own nature, then doing so is your freedom. However, there is no support from scripture or reasoning. Because the image of the face is empty of the face itself, this is suitable as an example of other-emptiness, not suitable as an example of self-emptiness. Therefore, this has defects in both definition and example, and contradicts 'because each of their own natures is empty' as a source of knowledge. Therefore, the way to perfectly establish emptiness by dividing emptiness into self-emptiness and other-emptiness is also what the great Madhyamaka master Arya Asanga said. As it is said in the Abhidharmasamuccaya: 'What is the characteristic of emptiness? That which is missing in what, is correctly seen as empty of that. What remains here, exists here.' Therefore, completely understand as it is. This is the way to truly enter emptiness, called non-perverted. What is missing in what? In the aggregates, elements, and sources, there is a lack of the nature of permanence, stability, constancy, and immutability, as well as self and what belongs to self. Therefore, they are empty. Then, what remains here? That is selflessness itself, so selflessness exists, and emptiness should be understood in this way. Considering this, the Bhagavan said: 'What exists exists, what does not exist does not exist, completely understand as it is.' It means that the basis of emptiness (the support of emptiness) lacks the dharma of emptiness (the dependent of emptiness), then it is correctly seen as empty. Here, the remainder of what the dharma of emptiness is empty of, which is the nature of the perfectly established reality, always exists here. Therefore, completely understand as it is. Like this, understanding the dharma of emptiness as self-emptiness, and understanding the basis of emptiness as other-emptiness, this is the way to truly enter emptiness, called non-perverted. If, apart from this, one thinks that everything is self-empty, or thinks that everything is other-empty, then it is not non-perverted.' That is its meaning.

། །གལ་ཏེ། བདག་དང་བདག་གི་བས་སྟོང་པའི་གཞི་ནི་འདིར་ཕུང་ པོ་དང་ཁམས་དང་སྐྱེ་མཆེད་རྣམས་ལ་བཤད་པ་མ་ཡིན་ནམ། འདིར་ཅིའི་ཕྱིར། {སྟོང་ པའི་གཞི་}ཆོས་ཉིད་ཡོངས་གྲུབ་ལ་འདོད་ཅེས་འགའ་ཞིག་སེམས་པར་གྱུར་ན་དེའི་ ཕྱིར་བརྗོད་པར་བྱ་སྟེ། འདིར་རེ་ཞིག་གཞན་དབང་དུ་གཏོགས་པའི་ཕུང་པོ་དང་ ཁམས་དང་སྐྱེ་མཆེད་རྣམས་ཀུན་བཏགས་བདག་དང་བདག་གི་བས་སྟོང་པའི་གཞིར་ གསུངས་ཀྱང་། མཐར་སྟོང་གཞི་གཞན་དབང་གིས་ཀྱང་སྟོང་པའི་གཞི་ཆོས་ཉིད་ཡོངས་ གྲུབ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དོན་གཅིག་གོ །གང་ཡང་འདུས་མ་བྱས་སུ་གཏོགས་པའི་ཕུང་པོ་ དང་ཁམས་དང་སྐྱེ་མཆེད་འགའ་ཞིག་ལ་དེ་བཞིན་ཉིད་ཅེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར། དེ་ བདག་དང་བདག་གི་བས་སྟོང་པའི་གཞིར་གསུངས་པ་ལས་ཀྱང་སྟོང་པའི་གཞི། ཆོས་ ཉིད་ཡོངས་གྲུབ་ཡིན་པར་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་སྐྱོན་མེད་དོ། །དེ་ལ་ལྷག་མ་ཡོད་པ་ཅི་ཞིག་ཅེ་ ན། གང་བདག་མེད་པ་དེ་ཉིད་དེ། དེ་ལྟར་བདག་ནི་མེད་ཀྱི། བདག་མེད་པ་ནི་ཡོད་ པར་སྟོང་པ་ཉིད་ཁོང་དུ་ཆུད་པར་བྱའོ། །ཞེས་པ་ཡང་ཀུན་བཏགས་མེད་པའི་ལྷག་མ་ གཞན་དབང་བདག་མེད་པ་ནི་རེ་ཞིག་ཡོད་པའོ། །གཞན་དབང་དེས་ཀྱང་སྟོང་པའི་ ལྷག་མ་ཆོས་ཉིད་ཡོངས་གྲུབ་བདག་མེད་པ་ནི། ཡང་དག་པར་ཡོད་པ་སྟེ། གྲངས་བཞིན་ དུ་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ཡོད་པ་དང་། དོན་དམ་པར་ཡོད་པའོ། །འདི་ལ་དགོངས་ནས། བཅོམ་ ལྡན་འདས་ཀྱིས། ཡོད་པ་ཡང་ཡོད་པར་མེད་པ་ཡང་མེད་པར་ཡང་དག་པ་ཇི་ལྟ་བ་ བཞིན་དུ་རབ་ཏུ་ཤེས་སོ། །ཞེས་གསུངས་པའི་དོན་ནི། རྟོགས་པར་སླ་སྟེ་སྔར་བཤད་ཟིན་ པ་ཡང་ཡིན་ནོ། །ཅི་སྟེ། གཞན་དབང་ཡང་དག་པར་ན་མ་གྲུབ་པ་ཉིད་དུ་གཞུང་གཞན་ དག་ལས་གསུངས་མོད། གཞུང་འདི་ལས་ཇི་ལྟར་བསྟན་ཞེ་ན། གཞུང་འདིར་ཡང་ བསྟན་ཏེ། རྟེན་འབྲེལ་མཐའ་བཞི་ལས་སྐྱེ་བ་བཀག་པའི་ཕྱིར་དང་། སྐྱེ་བ་ངོ་བོ་ཉིད་ མེད་པར་གསུངས་པའི་ཕྱིར་དང་། ཆོས་ཐམས་ཅད་མ་སྐྱེས་པ་དང་མ་འགགས་པ་དང་ གཟོད་མ་ནས་ཞི་བ་དང་། རང་བཞིན་གྱིས་མྱ་ངན་ལས་འདས་པར་གསུངས་པའི་ཕྱིར་ དང་། བདག་ཉིད་གཉིས་ཀྱིས་སྟོང་པར་བསྟན་པའི་ཡང་ཕྱིར་རོ། །དེ་ཉིད་ཀྱི་གཞུང་ 6-333 འདི་སེམས་ཙམ་གྱི་རང་གཞུང་དུ་ཁ་ཅིག་འདོད་པ་ཡང་{དེ་རྣམས་ཀྱིས་}བསལ་བ་ ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟར་ངོ་བོ་ཉིད་གསུམ་སྟོང་པའི་ཚུལ་མི་འདྲ་བ་འདི་རྣམས་ལ་དགོངས་ ནས། མཐར་ཐུག་དབུ་མའི་གཞུང་ལུགས་མདོ་སྡེའི་རྒྱན་དུ་ཡང་། མེད་པའི་སྟོང་པ་ཉིད་ ཤེས་ཤིང་། །དེ་བཞིན་ཡོད་པའི་སྟོང་ཉིད་དང་། །རང་བཞིན་སྟོང་པ་ཉིད་ཤེས་ན། །སྟོང་ པ་ཤེས་པ་ཞེས་བརྗོད་དོ། །ཞེས་གསུངས་ཏེ། ཀུན་བཏགས་ནི་རྟག་ཏུ་མེད་པའི་སྟོང་པ་ ཉིད་དོ། །གཞན་དབང་ནི་རེ་ཞིག་ཡོད་ཀྱང་དེ་ཁོ་ནར་མེད་པའི་སྟོང་པ་ཉིད་དོ། །ཆོས་ ཉིད་ཡོངས་གྲུབ་ནི། རང་བཞིན་

【現代漢語翻譯】如果，我與我所（藏文：བདག་དང་བདག་གི་，漢語字面意思：我和我的）的空性之基礎不是指這裡的蘊、界、處嗎？為什麼有些人認為{空性之基礎}是指法性圓成實呢？爲了這個原因，需要說明的是，雖然暫時將依他起的蘊、界、處說成是遠離遍計所執的我與我所的空性之基礎，但最終空性之基礎依他起也是空性之基礎法性圓成實，因此意義相同。因為也曾說過，屬於非和合的某些蘊、界、處是真如。因此，從將它說成是遠離我與我所的空性之基礎來看，也成立了空性之基礎是法性圓成實，所以沒有過失。那麼，什麼是剩餘的呢？就是無我，因此，我並不存在，但無我是存在的，要理解空性。也就是說，遍計所執不存在的剩餘是依他起，無我是暫時存在的。依他起空性的剩餘是法性圓成實，無我是真實存在的，如同數量一樣，在世俗諦和勝義諦中都存在。考慮到這一點，薄伽梵（藏文：བཅོམ་ལྡན་འདས་，梵文：Bhagavan，梵文羅馬擬音：Bhagavan，漢語字面意思：世尊）說：『對存在也如實了知為存在，對不存在也如實了知為不存在。』這句話的意思很容易理解，之前已經說過了。如果其他論典中說依他起也不是真實成立的，那麼這部論典是如何闡述的呢？這部論典中也闡述了，因為它遮止了從緣起四邊生，並且說生是無自性的，並且說一切法是不生不滅、本來寂靜、自性涅槃的，並且因為它闡述了二種自性的空性。有些人認為這部論典是唯識宗的自宗，{那些人}也被駁斥了。因此，考慮到這三種自性的不同空性之理，最終在中觀的論典《現觀莊嚴論》中也說：『知無之空性，如是知有空，知自性空性，是說知空性。』也就是說，遍計所執是恒常不存在的空性。依他起是暫時存在，但不是唯一的空性。法性圓成實是自性 If, isn't the basis of emptiness of 'I' and 'mine' (Tibetan: བདག་དང་བདག་གི་, literal meaning: I and mine) referring to the aggregates, elements, and sense bases here? Why do some people think that {the basis of emptiness} refers to the perfected nature (Pariniṣpanna)? For this reason, it needs to be explained that although the dependent aggregates, elements, and sense bases are temporarily said to be the basis of emptiness, free from the imputed 'I' and 'mine', ultimately the dependent basis of emptiness is also the perfected nature (Pariniṣpanna) basis of emptiness, so the meaning is the same. Because it has also been said that some aggregates, elements, and sense bases that belong to the unconditioned are Suchness (Tathatā). Therefore, from saying that it is the basis of emptiness free from 'I' and 'mine', it is also established that the basis of emptiness is the perfected nature (Pariniṣpanna), so there is no fault. Then, what is the remainder? It is selflessness (Anātman), therefore, 'I' does not exist, but selflessness (Anātman) exists, one must understand emptiness. That is to say, the remainder of the non-existent imputed is the dependent, selflessness (Anātman) is temporarily existent. The remainder of the emptiness of the dependent is the perfected nature (Pariniṣpanna), selflessness (Anātman) is truly existent, just like numbers, it exists in both conventional truth and ultimate truth. Considering this, the Bhagavan (Tibetan: བཅོམ་ལྡན་འདས་, Sanskrit: Bhagavan, Romanized Sanskrit: Bhagavan, literal meaning: World-Honored One) said: 'Knowing existence as it is, and knowing non-existence as it is.' The meaning of this sentence is easy to understand, and it has been said before. If other treatises say that the dependent is not truly established, then how is it shown in this treatise? It is also shown in this treatise, because it prevents arising from the four extremes of dependent origination, and it says that arising is without inherent existence, and it says that all phenomena are unborn, unceasing, originally peaceful, and naturally in Nirvana, and because it explains the emptiness of the two selves. Some people think that this treatise is the self-doctrine of the Mind-Only school, {those people} are also refuted. Therefore, considering these different aspects of the emptiness of the three natures, ultimately, in the Madhyamaka treatise Ornament of the Sutras, it is also said: 'Knowing the emptiness of non-existence, Likewise knowing the emptiness of existence, Knowing the emptiness of self-nature, It is said to know emptiness.' That is to say, the imputed is the emptiness of constant non-existence. The dependent is temporarily existent, but not the only emptiness. The perfected nature (Pariniṣpanna) is the self-nature.

【English Translation】 If, isn't the basis of emptiness of 'I' and 'mine' (Tibetan: བདག་དང་བདག་གི་, literal meaning: I and mine) referring to the aggregates, elements, and sense bases here? Why do some people think that {the basis of emptiness} refers to the perfected nature (Pariniṣpanna)? For this reason, it needs to be explained that although the dependent aggregates, elements, and sense bases are temporarily said to be the basis of emptiness, free from the imputed 'I' and 'mine', ultimately the dependent basis of emptiness is also the perfected nature (Pariniṣpanna) basis of emptiness, so the meaning is the same. Because it has also been said that some aggregates, elements, and sense bases that belong to the unconditioned are Suchness (Tathatā). Therefore, from saying that it is the basis of emptiness free from 'I' and 'mine', it is also established that the basis of emptiness is the perfected nature (Pariniṣpanna), so there is no fault. Then, what is the remainder? It is selflessness (Anātman), therefore, 'I' does not exist, but selflessness (Anātman) exists, one must understand emptiness. That is to say, the remainder of the non-existent imputed is the dependent, selflessness (Anātman) is temporarily existent. The remainder of the emptiness of the dependent is the perfected nature (Pariniṣpanna), selflessness (Anātman) is truly existent, just like numbers, it exists in both conventional truth and ultimate truth. Considering this, the Bhagavan (Tibetan: བཅོམ་ལྡན་འདས་, Sanskrit: Bhagavan, Romanized Sanskrit: Bhagavan, literal meaning: World-Honored One) said: 'Knowing existence as it is, and knowing non-existence as it is.' The meaning of this sentence is easy to understand, and it has been said before. If other treatises say that the dependent is not truly established, then how is it shown in this treatise? It is also shown in this treatise, because it prevents arising from the four extremes of dependent origination, and it says that arising is without inherent existence, and it says that all phenomena are unborn, unceasing, originally peaceful, and naturally in Nirvana, and because it explains the emptiness of the two selves. Some people think that this treatise is the self-doctrine of the Mind-Only school, {those people} are also refuted. Therefore, considering these different aspects of the emptiness of the three natures, ultimately, in the Madhyamaka treatise Ornament of the Sutras, it is also said: 'Knowing the emptiness of non-existence, Likewise knowing the emptiness of existence, Knowing the emptiness of self-nature, It is said to know emptiness.' That is to say, the imputed is the emptiness of constant non-existence. The dependent is temporarily existent, but not the only emptiness. The perfected nature (Pariniṣpanna) is the self-nature.

གྱིས་སྟོང་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་དངོས་པོ་མེད་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་ སྟོང་པ་ཉིད་དེ། རང་གི་ངོ་བོས་མི་སྟོང་པའི་ཕྱིར་ཡོད་པ་དང་། གཞན་དབང་གིས་ཀྱང་ སྟོང་པའི་ཕྱིར་མེད་པ་ཞེས་ཀྱང་བྱ་སྟེ། ངོ་བོ་ཉིད་གསུམ་རྟག་མེད་དང་། །ཡོད་ཀྱང་ཁོ་ ན་མ་ཡིན་དང་། །ཡོད་དང་མེད་དེ་ཁོ་ན་སྟེ། །ཅེས་མཐར་ཐུག་གི་དབུ་མ་དབུས་མཐའ་ རྣམ་འབྱེད་དུ་ཡང་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །མཐར་ཐུག་གི་དབུ་མ་ཆོས་མངོན་པ་ཀུན་ ལས་བཏུས་པར་ཡང་། ཡང་སྟོང་པ་ཉིད་རྣམ་པ་གསུམ་སྟེ། ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱིས་སྟོང་པ་ཉིད་ དང་། དེ་བཞིན་དུ། ཡོད་པ་མ་ཡིན་པའི་སྟོང་པ་ཉིད་དང་། རང་བཞིན་གྱིས་སྟོང་པ་ ཉིད་དོ། །ཞེས་གསུངས་པ་ཡང་ངོ་བོ་ཉིད་གསུམ་ལ་སྦྱར་རོ། །གཞན་ཡང་ཡང་དག་པར་ མེད་པ་དང་། ཡོད་པའི་དོན་ནི། ཆོས་དང་ཆོས་ཉིད་ལ་རྒྱལ་བ་བྱམས་པས་གསུངས་ཏེ། མཐར་ཐུག་གི་དབུ་མ་ཆོས་དང་ཆོས་ཉིད་རྣམ་པར་འབྱེད་པ་ལས། གཉིས་པོ་དག་ནི་ གཅིག་ཉིད་དང་། །སོ་སོ་བ་ཡང་མ་ཡིན་ཏེ། །ཡོད་པ་དང་ནི་མེད་པ་དག །ཁྱད་པར་ ཡོད་དང་མེད་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་པ་དང་། མཐར་ཐུག་གི་དབུ་མ་མདོ་སྡེའི་རྒྱན་དུ་ཡང་། བྱིས་པ་ཡང་དག་ཉིད་བསྒྲིབས་ནས། །ཡང་དག་མིན་པ་ཀུན་ཏུ་སྣང་། །བྱང་ཆུབ་སེམས་ དཔས་དེ་བསལ་ནས། །ཡང་དག་ཉིད་ནི་ཀུན་ཏུ་སྣང་། །ཞེས་པ་དང་། དོན་མེད་པ་དང་། དོན་ཡོད་དག །མི་སྣང་སྣང་བ་ཉིད་ཤེས་བྱ། །ཞེས་པ་དང་། འགྲོ་བ་དག་ནི་དེ་ལས་ གཞན་ཡང་ཅུང་ཟད་ཡོད་མིན་ལ། །འགྲོ་བ་མ་ལུས་པ་ཡང་དེ་ལ་ཀུན་ཏུ་རྨོངས་པའི་ བློས། །ཡོད་པ་ཀུན་ནས་སྤངས་ཏེ་མེད་ལ་མངོན་ཞེན་གང་ཡིན་པ། །འཇིག་རྟེན་རྨོངས་ པའི་རྣམ་པ་ཚབས་ཆེན་འདི་ཁོ་ཇི་ལྟ་བུ། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་པས་ཀུན་བཏགས་གཞན་ དབང་གི་ཆོས་རྣམས་ནི་ཡང་དག་པར་མེད་པ་དང་། ཆོས་ཉིད་ཡོངས་གྲུབ་ནི་ཡང་ དག་ཏུ་ཡོད་པར་བསྟན་ཏེ། འདི་དག་གིས་ཀྱང་རང་སྟོང་དང་གཞན་སྟོང་གི་དོན་ བསྟན་པ་ཡིན་ནོ། །འདི་ལ་དགོངས་ནས་དོན་དམ་པའི་མཚན་ཡང་དག་པར་བརྗོད་ པར་ཡང་། ཡེ་ཤེས་ལྡན་པ་ཡོད་མེད་ཤེས། །ཞེས་གསུངས་ཏེ། འདིར་ཡང་ཡོད་པ་ནི་ 6-334 གཞན་སྟོང་དང་མེད་པ་ནི་རང་སྟོང་ངོ་། །མདོ་སྡེའི་རྒྱན་གྱི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་སྟོན་པའི་ སྐབས་སུ་ཡང་། དོན་དམ་གཞན་སྟོང་དུ་གསུངས་ཏེ། འདི་ལྟར་དོན་དམ་པའི་མཚན་ ཉིད་དུ་ཚིགས་སུ་བཅད་པ། ཡོད་མིན་མེད་མིན་དེ་བཞིན་མིན་གཞན་མིན། །སྐྱེ་དང་ འཇིག་མེད་འབྲི་བར་མི་ནུས་ཏེ། །འཕེལ་བ་མེད་ཅིང་རྣམ་པར་དག་པའང་མེད། །རྣམ་ པར་དག་འགྱུར་དེ་ནི་དོན་དམ་མཚན། །ཞེས་པའོ། །འདིའི་དོན་ནི། ཡོད་མིན་ཞེས་པ་ ཀུན་བཏགས་དང་། གཞན་དབང་ནི་ཡང་དག་པར་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ནོ། །མེད་མིན་ཞེས་ པ་ཆོས་ཉིད་ཡོངས་གྲུབ་ནི་ཡང་དག་པར་མེད་པ་མ་ཡིན་ནོ། །དེ་བཞིན་མིན་ཞེས་པ་ཀུན་བཏགས་དང་གཞན་དབ

【現代漢語翻譯】空性的自性，無實物的自性是空性，因為不是以自己的自性空，而且也因為以他者（緣起）而空，所以也稱為『有』和『無』。正如在《中觀邊際論》中最終的（勝義）中觀所說：『三種自性恒常不存在，存在但不僅如此，存在和不存在就是這樣。』在《攝大乘論》中，也提到了最終的中觀：『空性有三種，即自性空性，同樣，非有空性，以及自性空性。』這三種空性也與三種自性相關聯。此外，關於『非真實存在』和『存在』的意義，彌勒菩薩（未來佛）在《區分法與法性》中說道：『二者實為一體，但也不互相分離，有和無的區別，在於有無的差別。』在《經莊嚴論》中也說：『孩童因無明遮蔽了真實，處處顯現不真實。菩薩驅散無明後，真實便處處顯現。』『無意義和有意義，應知是不顯現和顯現。』『眾生中沒有絲毫與此不同之物，所有眾生都因愚昧的心而完全迷惑於此。完全捨棄存在而執著于不存在，世間愚昧的這種嚴重狀態是怎樣的呢？』以上經文表明，遍計所執和依他起的法並非真實存在，而法性圓成實是真實存在的。這些也顯示了自空和他空的意義。考慮到這一點，在正確表達勝義諦的名稱時，也說：『具有智慧者知有無。』這裡，『有』指他空，『無』指自空。在《經莊嚴論》中闡述真如時，也說勝義是他空。因此，關於勝義諦的定義，偈頌如下：『非有非無亦非如，亦非異於彼，無生無滅不可減，無增亦無極清凈，轉為極凈是勝義。』此偈意義為：『非有』是指遍計所執和依他起並非真實存在。『非無』是指法性圓成實並非真實不存在。『亦非如』是指遍計所執和依他起...

【English Translation】 The nature of emptiness, the nature of non-substantiality, is emptiness, because it is not empty by its own nature, and also because it is empty by other (dependent origination), so it is also called 'existence' and 'non-existence'. As it is said in the ultimate (definitive) Madhyamaka in the 'Distinguishing the Middle from the Extremes': 'The three natures are not constant, exist but not only that, existence and non-existence are just like that.' In the 'Compendium of Abhidharma', the ultimate Madhyamaka is also mentioned: 'Emptiness has three aspects: emptiness of nature, similarly, emptiness of non-existence, and emptiness of self-nature.' These three emptinesses are also related to the three natures. Furthermore, regarding the meaning of 'not truly existent' and 'existent', Maitreya (the future Buddha) said in 'Distinguishing Dharma and Dharmata': 'The two are actually one, but they are not separate either, the difference between existence and non-existence lies in the difference between existence and non-existence.' It is also said in the 'Ornament of the Sutras': 'Children, obscured by ignorance, see untruth everywhere. Bodhisattvas, having dispelled ignorance, see truth everywhere.' 'Meaningless and meaningful, one should know as non-appearance and appearance.' 'Among beings, there is not even a little that is different from this, all beings are completely deluded by their ignorant minds. Completely abandoning existence and clinging to non-existence, what is this severe state of worldly ignorance like?' The above scriptures show that the imputed and dependent phenomena are not truly existent, while the perfected nature is truly existent. These also show the meaning of self-emptiness and other-emptiness. Considering this, when correctly expressing the name of the ultimate truth, it is also said: 'Those with wisdom know existence and non-existence.' Here, 'existence' refers to other-emptiness, and 'non-existence' refers to self-emptiness. When explaining Suchness in the 'Ornament of the Sutras', it is also said that the ultimate truth is other-empty. Therefore, regarding the definition of the ultimate truth, the verse is as follows: 'Not existent, not non-existent, not thus, not other than that, without birth, without destruction, cannot be diminished, without increase, and without complete purity, transforming into complete purity is the ultimate truth.' The meaning of this verse is: 'Not existent' means that the imputed and the dependent are not truly existent. 'Not non-existent' means that the perfected nature is not truly non-existent. 'Not thus' means that the imputed and the dependent...

ང་དང་། ཆོས་ཉིད་ཡོངས་གྲུབ་ངོ་བོ་གཅིག་པ་མ་ཡིན་ ནོ། །གཞན་མིན་ཞེས་པ་དེ་དག་{ཐམས་ཅད་}ངོ་བོ་ཐ་དད་པ་ཡང་མ་ཡིན་ཏེ། ཀུན་ བཏགས་གཞན་དབང་ལ་ཡང་དག་པར་ངོ་བོ་མ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟར་དེ་གཉིས་ ཀྱིས་སྟོང་པའི་གཞི་ཆོས་ཉིད་ཡོངས་གྲུབ་ནི་འདུས་མ་བྱས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། སྐྱེ་འཇིག་ དང་འཕེལ་འགྲིབ་མེད་ལ། རང་བཞིན་གྱིས་དག་པའི་ཕྱིར་ངོ་བོ་རྣམ་པར་དག་པར་བྱ་ དགོས་པ་ཡང་མེད་ཅིང་། དེ་ཐོབ་པ་ལ་གློ་བུར་གྱི་དྲི་མ་རྣམ་པར་དག་དགོས་པ་སྟེ། དེ་ ལྟར་གཉིས་མེད་པའི་མཚན་ཉིད་ལྔ་ཚང་བ་དེ་ནི། དོན་དམ་པའི་མཚན་ཉིད་དོ་ཞེས་པ་ དགོངས་པ་སྟེ། དེ་ཉིད་ཀྱི་འགྲེལ་པ་ལྟར་བཤད་པའོ། །དེས་ན། འདིར་ཡང་ཀུན་ བཏགས་དང་གཞན་དབང་གིས་སྟོང་པའི་གཞི་ཆོས་ཉིད་ཡོངས་གྲུབ་དོན་དམ་དུ་ཡོད་ པར་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དོན་དམ་གཞན་སྟོང་དུ་ལེགས་པར་གྲུབ་བོ། །འདིར་ཡོད་ མིན་མེད་མིན་གྱི་དོན་དེ་ལྟར་གསུངས་པ་དང་མཐུན་པར། དབུ་མའི་གཞུང་ལུགས་ དབུས་མཐའ་རྣམ་འབྱེད་དུ་ཡང་། ཡོད་པ་མ་ཡིན་མེད་པའང་མིན། །ཞེས་པ་དང་། གཞན་ཡང་དབུ་མའི་གཞུང་ལུགས་དྲི་མ་མེད་པ་མང་བ་ལས་ཀྱང་ཆེས་མང་བ་རྣམས་ སུ་ཡོད་པ་དང་མེད་པའི་མཐའ་དང་བྲལ་བར་གསུངས་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་དགོངས་པ་ ཀུན་རྫོབ་རྟེན་འབྲེལ་ཐམས་ཅད་ཡང་དག་པར་ཡོད་པ་མ་ཡིན་པས། དེ་ལྟར་རྟོགས་ན་ ཡོད་པའི་མཐར་མ་ལྷུང་བ་དང་། སྒྲོ་འདོགས་ཀྱི་མཐའ་ལས་གྲོལ་བར་འགྱུར་ལ། དོན་ དམ་རྟེན་འབྲེལ་ལས་འདས་པའི་ཆོས་ཉིད་ནམ་ཡང་མེད་པ་མ་ཡིན་པས། དེ་ལྟར་ རྟོགས་ན་མེད་པའི་མཐར་མི་ལྷུང་བ་དང་། སྐུར་འདེབས་ཀྱི་མཐའ་ལས་གྲོལ་བར་ འགྱུར་གྱི། དེ་ལས་གཞན་དུ་དོན་ལ་མི་མཁས་ཀྱང་མཁས་པར་རློམ་པ་དང་། དོན་ལ་མི་ མཁས་ཀྱང་མཁས་པར་གྲགས་པ་འགའ་ཞིག་གི་འདོད་ལུགས་ལྟར། དོན་དམ་པ་ཉིད་ དོན་དམ་པར་ཡོད་པ་ཡང་མ་ཡིན། དོན་དམ་པར་མེད་པ་ཡང་མ་ཡིན་ཞེས་པ་ལ་ 6-335 སོགས་པ་ཆོས་གཅིག་ཉིད་ཡོད་པ་ཡང་མ་ཡིན་མེད་པ་ཡང་མ་ཡིན་པར་མཐའ་བྲལ་ ངེས་པའི་དོན་དུ་འདོད་པ་རྣམས་ནི་གནས་ལུགས་ཀྱི་དོན་དང་མི་མཐུན་ཞིང་། སངས་ རྒྱས་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཆེན་པོ་རྣམས་ཀྱི་དགོངས་པ་དང་འགལ་བ་ཡིན་ ནོ། །གལ་ཏེ་ཐེག་པ་ཆེན་པོ་མདོ་སྡེའི་རྒྱན་དང་། དབུས་མཐའ་རྣམ་འབྱེད་དང་། ཆོས་ དང་ཆོས་ཉིད་རྣམ་འབྱེད་དང་། ཆོས་མངོན་པ་ཀུན་ལས་བཏུས་པ་རྣམས་སུ་གཞན་ སྟོང་བསྟན་ཡང་། གཞུང་དེ་རྣམས་སེམས་ཙམ་གྱི་རང་གཞུང་ཡིན་གྱི་དབུ་མའི་གཞུང་ མ་ཡིན་པས། དེ་རྣམས་སུ་བསྟན་པའི་སྟོང་ཉིད་དེ་དག་ཡང་དག་པའི་སྟོང་ཉིད་མ་ ཡིན་ནོ། །ཞེས་འགའ་ཞིག་ལ་ལོག་པར་རྟོག་པ་སྐྱེ་བ་སྲིད་དེ། གཞུང་དེ་རྣམས་སེམས་ ཙམ་གྱི་རང་གཞུང་མ་ཡིན་ཞིང་དབུ་མ་མཐར་ཐུག་པའི་གཞུང་ཡིན་པར་བསྒྲུབ་པའི་ ཤེས་བ

【現代漢語翻譯】我與法性圓成實（chos nyid yongs grub，the perfection of reality）並非本體相同。說『非異』，也不是說它們本體各異，因為遍計所執（kun btags，the totally imputed）和依他起（gzhan dbang，the dependent）實際上並沒有成立的本體。因此，以這二者為空性的基礎——法性圓成實，因為是無為法（'dus ma byas，unconditioned），所以沒有生滅和增減。又因為自性清凈，所以也不需要使本體完全清凈，獲得它需要使暫時的垢染完全清凈。這樣，具備五種二無自性（gnyis med，non-duality）的特徵，就是勝義諦（don dam pa，ultimate truth）的特徵，這是（佛陀）的密意，如其解釋所說。因此，這裡也說以遍計所執和依他起為空性的基礎——法性圓成實，是勝義諦存在的。勝義諦在他空性（gzhan stong，emptiness of other）中完美成立。這裡『非有非無』的意義，與中觀宗（dbu ma，Madhyamaka）的論著《辨中邊論》（dbus mtha' rnam 'byed，Madhyāntavibhāga）中『非有亦非無』的說法相符。此外，在中觀宗眾多無垢的論著中，絕大多數都說遠離有和無的邊見，所有這些的密意是，世俗諦（kun rdzob，conventional truth）的緣起（rten 'brel，dependent origination）都不是真實存在的，所以如果這樣理解，就不會墮入有的邊見，並能從增益（sgro 'dogs，superimposition）的邊見中解脫。勝義諦是超越緣起的法性，永遠不是不存在的，所以如果這樣理解，就不會墮入無的邊見，並能從誹謗（skur 'debs，denial）的邊見中解脫。否則，如果像一些不精通意義卻自詡為智者，或不精通意義卻以智者聞名的人所認為的那樣，勝義諦本身既非勝義諦存在，也非勝義諦不存在，等等，認為一個法既非有也非無是離邊的決定性意義，那麼這些與實相的意義不符，並且與佛陀和菩薩（byang chub sems dpa'，Bodhisattva）的密意相違背。如果有人認為，即使《大乘經莊嚴論》（theg pa chen po mdo sde'i rgyan，Mahāyānasaṃgraha）、《辨中邊論》、《辨法法性論》（chos dang chos nyid rnam 'byed，Dharma-Dharmatā-Vibhaṅga）和《攝大乘論》（chos mngon pa kun las btus pa，Abhidharmasamuccaya）中也闡述了他空性，但這些論著是唯識宗（sems tsam，Cittamatra）的自宗，而不是中觀宗的論著，因此其中闡述的空性不是真正的空性。那麼，產生這種錯誤的想法是有可能的。爲了證明這些論著不是唯識宗的自宗，而是究竟的中觀宗論著，需要進一步的知識。

【English Translation】 I and the Dharmatā Pariniṣpanna (chos nyid yongs grub, the perfection of reality) are not identical in essence. Saying 'not other' does not mean that they are different in essence either, because the Parikalpita (kun btags, the totally imputed) and Paratantra (gzhan dbang, the dependent) do not actually have an established essence. Therefore, the basis that is empty of these two—the Dharmatā Pariniṣpanna—is unconditioned ('dus ma byas, unconditioned), so it has no birth, death, increase, or decrease. And because it is naturally pure, it does not need to be made completely pure in essence, and attaining it requires making the adventitious stains completely pure. Thus, possessing the five characteristics of non-duality (gnyis med, non-duality) is the characteristic of the ultimate truth (don dam pa, ultimate truth), which is the intention (of the Buddha), as explained in its commentary. Therefore, here it is also said that the basis that is empty of the Parikalpita and Paratantra—the Dharmatā Pariniṣpanna—is ultimately existent. The ultimate truth is perfectly established in emptiness of other (gzhan stong, emptiness of other). Here, the meaning of 'neither existent nor non-existent' is in accordance with what is said in the Madhyamaka (dbu ma, Madhyamaka) treatise Madhyāntavibhāga (dbus mtha' rnam 'byed, Madhyāntavibhāga): 'Neither existent nor non-existent.' Furthermore, in the vast majority of the many stainless Madhyamaka treatises, it is said that all intentions are free from the extremes of existence and non-existence, because conventional truth (kun rdzob, conventional truth) of dependent origination (rten 'brel, dependent origination) is not truly existent. So, if one understands this way, one will not fall into the extreme of existence and will be liberated from the extreme of superimposition (sgro 'dogs, superimposition). The ultimate truth is the Dharmatā that transcends dependent origination and is never non-existent, so if one understands this way, one will not fall into the extreme of non-existence and will be liberated from the extreme of denial (skur 'debs, denial). Otherwise, if one thinks, as some who are not skilled in the meaning but pretend to be wise, or who are not skilled in the meaning but are known as wise, that the ultimate truth itself is neither ultimately existent nor ultimately non-existent, etc., and that one dharma is neither existent nor non-existent is the definitive meaning of being free from extremes, then these do not accord with the meaning of reality and contradict the intention of the Buddhas and Bodhisattvas (byang chub sems dpa', Bodhisattva). If someone thinks that even though the Mahāyānasaṃgraha (theg pa chen po mdo sde'i rgyan, Mahāyānasaṃgraha), Madhyāntavibhāga, Dharma-Dharmatā-Vibhaṅga (chos dang chos nyid rnam 'byed, Dharma-Dharmatā-Vibhaṅga), and Abhidharmasamuccaya (chos mngon pa kun las btus pa, Abhidharmasamuccaya) also explain emptiness of other, these treatises are the self-view of Cittamatra (sems tsam, Cittamatra) and not Madhyamaka treatises, so the emptiness explained in them is not true emptiness, then it is possible for such a mistaken idea to arise. Further knowledge is needed to prove that these treatises are not the self-view of Cittamatra but are ultimate Madhyamaka treatises.

ྱེད་དུ་མ་ལོགས་ཤིག་ན་བཀོད་བདོག་ཅིང་། འདིར་ཉིད་ཅག་ལ་དོགས་པ་དེ་ལྟ་ བུ་མི་སྐྱེ་འཆི་བ་དང་། ཡི་གེ་མང་དུ་དོགས་ནས་མ་བྲིས་སོ། ། འདིར་གལ་ཏེ་ལང་ཀར་གཤེགས་པའི་མདོར། སྟོང་ཉིད་བདུན་གསུངས་པ་ལས། གཅིག་གིས་གཅིག་སྟོང་པའི་སྟོང་ཉིད་ནི་བདུན་པོ་ཀུན་གྱི་ཐ་ཤལ་དུ་གསུངས་ཤིང་། དེ་ འདྲའི་སྟོང་ཉིད་དེ་ཡོངས་སུ་སྤང་བར་བྱའོ། །ཞེས་གསུངས་པས་ཁྱེད་ཀྱྀས་དོན་དམ་ གཞན་སྟོང་ཡང་དེ་ལས་ཁྱད་པར་ཅི་ཞིག་ཡོད་སྙམ་དུས་སེམས་ན་དེ་ལྟ་མ་ཡིན་ཏེ། ལང་ཀར་གཤེགས་པའི་མདོར། གཅིག་གིས་གཅིག་སྟོང་པའི་སྟོང་ཉིད་ཐ་ཤལ་དུ་ གསུངས་པ་ནི། ཁང་པ་མིས་སྟོང་པའམ། བུམ་པ་ཀ་བས་སྟོང་པ་ལྟར། ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་ཆོས་ རྣམས་ཉིད་ཕན་ཚུན་གཅིག་གིས་གཅིག་སྟོང་པའི་སྟོང་ཉིད་དེ་ལྟ་བུ་ལ་དགོངས་པར་ མདོ་དེ་ཉིད་ལས་གསུངས་ཤིང་། དེ་དང་དོན་དམ་རང་བཞིན་པ་དེ་ཀུན་རྫོབ་གློ་བུར་ བའི་ཆོས་རྣམས་ཀྱིས་སྟོང་པ་ནི་ཁྱད་པར་ཆེ་བ་ལས་{ཀྱང་}ཆེས་ཤིན་ཏུ་ཆེ་བའི་ཕྱིར་ ཏེ། མདོ་དེ་ཉིད་ལས། བློ་གྲོས་ཆེན་པོ། འཕགས་པའི་ཡེ་ཤེས་སྟོང་པ་ཉིད་ཆེན་པོ་གང་ཞེ་ ན། འདི་ལྟ་སྟེ། བདག་གིས་སོ་སོ་རང་གི་འཕགས་པའི་ཡེ་ཤེས་ཁོང་དུ་ཆུད་པ་ནི། ལྟ་བ་ དང་ཉེས་པའི་བག་ཆགས་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་སྟོང་སྟེ། དེའི་ཕྱིར་དོན་དམ་པ་འཕགས་ པའི་ཡེ་ཤེས་སྟོང་པ་ཆེན་པོ་ཉིད་ཅེས་བྱའོ། །ཞེས་སྟོང་ཉིད་བདུན་གྱི་ནང་ནས་དོན་ དམ་པ་འཕགས་པའི་ཡེ་ཤེས་དེ་ལྟ་བ་དང་ཉེས་པའི་བག་ཆགས་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་སྟོང་ པའི་གཞན་སྟོང་ལ་སྟོང་པ་ཆེན་པོ་ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་ཁང་པ་རྟ་གླང་ གིས་སྟོང་པ་ལ་སོགས་པ་ནི་དོན་དམ་གཞན་སྟོང་གི་དཔེར་གསུངས་ཀྱི། སྟོང་ཉིད་ཀྱི་ དོན་དུ་མ་གསུངས་ཏེ། དེ་ནི་ཀུན་རྫོབ་སྟོང་ཉིད་ཀྱང་མ་ཡིན་ལ། དོན་དམ་སྟོང་ཉིད་ 6-336 ཀྱང་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟ་བས་ན་རང་སྟོང་གིས་དོན་དམ་སྟོང་ཉིད་ཀྱི་གོ་མི་ ཆོད་པ་ཇི་ལྟ་བ་དེ་བཞིན་དུ་གཞན་སྟོང་གིས་ཀྱང་ཀུན་རྫོབ་སྟོང་ཉིད་ཀྱི་གོ་མི་ཆོད་ དོ། །དེའི་ཕྱིར་ཀུན་རྫོབ་སྟོང་ཉིད་ལ་དགོངས་ནས་གཅིག་གིས་གཅིག་སྟོང་པ་དེ་ཉིད་ སྟོང་ཉིད་ཀྱི་ཐ་ཤལ་ཡིན་པས་སྤང་བྱར་གསུངས་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟར་ལེགས་པར་ཕྱེ་བ་ ནི། བློ་གྲོས་ཟབ་པ་ལས་ཀྱང་ཆེས་ཟབ་པ་རྣམས་ཀྱི་སྤྱོད་ཡུལ་ལོ། །གལ་ཏེ་དེ་ལྟ་ན་རྒྱལ་ བའི་ཡུམ་ལས། མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཡང་རྨི་ལམ་ལྟ་བུ་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུའོ། །ཞེས་པ་དང་། རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་ཀྱང་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་ཀྱིས་སྟོང་པ་ ལ་སོགས་པ་ཆོས་ཐམས་ཅད་རང་སྟོང་དུ་བསྟན་པ་དང་། མདོ་གཞན་ལས་ཀྱང་། ཐམས་ཅད་རང་སྟོང་དུ་གསུངས་པ་རྣམས་ཀྱི་དགོངས་པ་ཇི་ལྟར་ལྟ་བར་བྱ་སྙམ་ན། མྱ་ ངན་ལས་འདས་པ་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུར་གསུངས་པ་ནི། དཔལ་དུས

【現代漢語翻譯】我沒有寫更多，因為我認為你已經理解了，而且我擔心寫得太多。在此，如果有人認為《楞伽經》中講了七種空性，其中一種空性以一空為所有七種空性中最差的，並且說應該完全避免這種空性。那麼，你可能會想，究竟勝義他空與它有什麼區別呢？不要這樣想。《楞伽經》中說，以一空為空性中最差的，是指像房子空無一人，或者瓶子空無柱子一樣。經中指的是世俗的諸法彼此相互空性的那種空性。勝義自性與世俗的暫時的諸法空性之間的區別非常大。經中說：『大慧，什麼是聖智大空性？』就像我說的那樣，各自證悟的聖智，空無所有見解和過患的習氣，因此稱為勝義聖智大空性。』因此，在七種空性中，勝義聖智空無所有見解和過患習氣的他空被稱為大空性。因此，房子空無馬牛等只是勝義他空的例子，而不是空性的意義。因為它既不是世俗空性，也不是勝義空性。因此，正如自空不能代表勝義空性一樣，他空也不能代表世俗空性。因此，考慮到世俗空性，一空為空性中最差的，因此應該避免。這種清晰的區分是那些智慧深奧者才能理解的。如果有人問，那麼在《勝鬘經》中說：『涅槃也如夢如幻。』以及『一切種智也空於一切種智』等等，所有法都顯示為自空，其他經中也說一切都是自空，那麼應該如何理解這些經的意圖呢？涅槃如幻的說法，是吉祥時輪...

【English Translation】 I have not written more because I thought you understood, and I was worried about writing too much. Here, if someone thinks that the Laṅkāvatāra Sūtra speaks of seven emptinesses, and that one emptiness, emptiness by one, is said to be the worst of all seven emptinesses, and that such an emptiness should be completely avoided. Then, you might think, what difference is there between ultimate other-emptiness and that? Do not think like that. In the Laṅkāvatāra Sūtra, saying that emptiness by one is the worst emptiness refers to the kind of emptiness where, like a house is empty of people, or a vase is empty of pillars. The sutra refers to such an emptiness where conventional dharmas are mutually empty of each other. The difference between ultimate nature and the emptiness of temporary conventional dharmas is very great. The sutra says: 'Great wisdom, what is the great emptiness of noble wisdom?' Just as I said, the individually realized noble wisdom, empty of all views and habitual tendencies of faults, is therefore called the great emptiness of ultimate noble wisdom.' Therefore, among the seven emptinesses, the other-emptiness of ultimate noble wisdom, empty of all views and habitual tendencies of faults, is called great emptiness. Therefore, a house being empty of horses and cattle, etc., is mentioned as an example of ultimate other-emptiness, but not as the meaning of emptiness. Because it is neither conventional emptiness nor ultimate emptiness. Therefore, just as self-emptiness cannot represent ultimate emptiness, so other-emptiness cannot represent conventional emptiness. Therefore, considering conventional emptiness, emptiness by one is the worst of emptinesses, and therefore should be avoided. This clear distinction is something that only those with profound wisdom can understand. If someone asks, then in the Śrīmālādevī Siṃhanāda Sūtra it says: 'Nirvana is also like a dream, like an illusion.' And 'Omniscience is also empty of omniscience,' etc., all dharmas are shown to be self-empty, and other sutras also say that everything is self-empty, then how should one understand the intention of these sutras? The statement that nirvana is like an illusion is the glorious Kālacakra...

་ཀྱི་འཁོར་ལོར། ཕྱག་རྒྱ་སྒྱུ་ མའི་རྗེས་སུ་མཐུན་པ། ཞེས་སོགས་གསུངས་པ་དང་དོན་གཅིག་ནའང་། ཤིན་ཏུ་གསལ་ བར་སྟོན་པ་ནི་སྐབས་སུ་མ་བབ་པས་རེ་ཞིག་བཞག་གོ །རྒྱལ་བའི་ཡུམ་ལ་སོགས་པ་ བཀའ་འཁོར་ལོ་བར་པའི་མདོ་མང་པོར་ཡོད་འཛིན་བཟློག་པའི་དོན་དུ་ཐམས་ཅད་ རང་སྟོང་ཉིད་དུ་གསུངས་པ་གཙོ་ཆེ་བ་ཡིན་ཏེ། འཕགས་པ་ཀླུ་སྒྲུབ་ཀྱིས་ཀྱང་། རྒྱལ་བ་ རྣམས་ཀྱིས་སྟོང་པ་ཉིད། །ལྟ་ཀུན་ངེས་པར་འབྱིན་པར་གསུངས། །གང་དག་སྟོང་པ་ ཉིད་ལྟ་བ། །དེ་དག་བསྒྲུབ་ཏུ་མེད་པར་གསུངས། །ཞེས་གསུངས་པ་ལྟར་རོ། །དེས་ན་ རང་སྟོང་མ་ཡིན་པ་ཡང་རང་གི་ངོ་བོས་སྟོང་པ་ལྟར་གསུངས་པ་ཡིན་ལ། དེ་དག་ལ་ དྲང་བའི་དོན་གྱི་ཆ་ཡང་མང་དུ་ཡོད་དོ། །རང་སྟོང་གཞན་སྟོང་གི་ཁྱད་པར་ལེགས་ པར་རྣམ་པར་ཕྱེ་བ་ནི། འཁོར་ལོ་ཐ་མའི་མདོ་རྣམས་སུ་གསུངས་པའི་ཕྱིར། འཁོར་ལོ་ ཐ་མ་ནི་ལེགས་པར་རྣམ་པར་ཕྱེ་བའི་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོའོ། །དོན་འདི་ཉིད་དགོངས་པ་ ངེས་པར་འགྲེལ་པའི་མདོར། དེ་ནས། བཅོམ་ལྡན་འདས་ལ། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ དོན་དམ་ཡང་དག་འཕགས་ཀྱིས་འདི་སྐད་ཅེས་གསོལ་ཏོ། །བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་ དང་པོར་ཡུལ་ཝཱ་རཱ་ཎ་སཱི་ལ་དྲང་སྲོང་སྨྲ་བའི་རི་དྭགས་ཀྱི་ནགས་སུ་ཉན་ཐོས་ཀྱི་ཐེག་ པ་ལ་ཡང་དག་པར་ཞུགས་པ་རྣམས་ལ་འཕགས་པའི་བདེན་པ་བཞི་རྣམ་པར་བསྟན་ པས་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་ངོ་མཚར་རྨད་དུ་བྱུང་བ་སྔོན་ལྷར་གྱུར་པའམ་མིར་གྱུར་པ་སུས་ ཀྱང་ཆོས་དང་མཐུན་པར་འཇིག་རྟེན་དུ་མ་བསྐོར་བ་གཅིག་རབ་ཏུ་བསྐོར་ཏེ། བཅོམ་ ལྡན་འདས་ཀྱིས་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་བསྐོར་བ་དེ་ཡང་བླ་ན་མཆིས་པ། སྐབས་མཆིས་པ། དྲང་བའི་དོན་རྩོད་པའི་གཞིའི་གནས་སུ་གྱུར་པ་ལགས་ལ། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་ཆོས་ 6-337 རྣམས་ཀྱི་ངོ་བོ་ཉིད་མ་མཆིས་པ་ཉིད་ལས་བརྩམས། སྐྱེ་བ་མ་མཆིས་པ་དང་། འགག་པ་ མ་མཆིས་པ་དང་། གཟོད་མ་ནས་ཞི་བ་དང་། རང་བཞིན་གྱིས་ཡོངས་སུ་མྱ་ངན་ལས་ འདས་པ་ཉིད་ལས་བརྩམས་ནས་ཐེག་པ་ཆེན་པོ་ལ་ཡང་དག་པར་ཞུགས་པ་རྣམས་ལ་ སྟོང་པ་ཉིད་སྨོས་པའི་རྣམ་པས་ཆེས་ངོ་མཚར་རྨད་དུ་བྱུང་བའི་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་ གཉིས་པ་བསྐོར་ཏེ། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་བསྐོར་བ་དེ་ཡང་བླ་ན་ མཆིས་པ། སྐབས་མཆིས་པ། དྲང་བའི་དོན་རྩོད་པའི་གཞིའི་གནས་སུ་གྱུར་པ་ལགས་ཀྱི། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་ཆོས་རྣམས་ཀྱི་ངོ་བོ་ཉིད་མ་མཆིས་པ་ཉིད་ལས་བརྩམས། སྐྱེ་བ་ མ་མཆིས་པ་ཉིད་དང་། འགག་པ་མ་མཆིས་པ་ཉིད་དང་། གཟོད་མ་ནས་ཞི་བ་ཉིད་ དང་། རང་བཞིན་གྱིས་ཡོངས་སུ་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཉིད་ལས་བརྩམས་ནས་ཐེག་པ་ ཐམས་ཅད་ལ་ཡང་དག་པར་ཞུགས་པ་རྣམས་ལ། ལེགས་པར་རྣམ་པར་ཕྱེ་བ་དང་ལྡན་ པ་ཤིན་ཏུ་ངོ་མཚར་རྨད་དུ་བྱུང་བ་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་གསུམ་པ་བསྐོར་

【現代漢語翻譯】與『手印如幻（ཕྱག་རྒྱ་སྒྱུ་མའི་，梵文：Māyāmudrā，梵文羅馬擬音：Māyāmudrā，漢語字面意思：幻化的手印）之輪』等所說意義相同，但由於現在不是詳細闡述的時機，所以暫時擱置。如《勝鬘經》等中期法輪的經典中，爲了破除有實執，主要宣說一切法皆是自性空。正如聖者龍樹所說：『諸佛說空性，為離一切見，若復執空性，是亦不可治。』因此，並非自性空的法，也說是如自性空一般。這些經典中也有許多屬於不了義的部分。對於自空和他空的差別進行詳細辨析，是因為在後期法輪的經典中有所宣說。因此，後期法輪是善於辨析的法輪。關於這個意義，《解深密經》中說：此後，菩薩善現（དོན་དམ་ཡང་དག་འཕགས་）向薄伽梵（བཅོམ་ལྡན་འདས་）稟告說：『薄伽梵，您最初在波羅奈斯（ཡུལ་ཝཱ་རཱ་ཎ་སཱི་）的仙人鹿野苑（དྲང་སྲོང་སྨྲ་བའི་རི་དྭགས་ཀྱི་ནགས་སུ་）為進入聲聞乘（ཉན་ཐོས་ཀྱི་ཐེག་པ་）者開示了四聖諦（འཕགས་པའི་བདེན་པ་བཞི་），轉了殊勝稀有的法輪，這是前所未有，無論是天人還是世間眾生都未曾如法轉過的。薄伽梵所轉的法輪是無上的、有時的、不了義的，是爭論的根源。薄伽梵從諸法無自性（ཆོས་རྣམས་ཀྱི་ངོ་བོ་ཉིད་མ་མཆིས་པ་ཉིད་）出發，從無生（སྐྱེ་བ་མ་མཆིས་པ་）無滅（འགག་པ་མ་མཆིས་པ་），本來寂靜（གཟོད་མ་ནས་ཞི་བ་），自性涅槃（རང་བཞིན་གྱིས་ཡོངས་སུ་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་）出發，為進入大乘（ཐེག་པ་ཆེན་པོ་）者，以宣說空性（སྟོང་པ་ཉིད་）的方式，轉了第二個殊勝稀有的法輪。薄伽梵所轉的法輪也是無上的、有時的、不了義的，是爭論的根源。薄伽梵從諸法無自性出發，從無生無滅，本來寂靜，自性涅槃出發，為進入一切乘（ཐེག་པ་ཐམས་ཅད་）者，轉了具有善於辨析的、極其殊勝稀有的第三法輪。』

【English Translation】 It has the same meaning as 'the wheel of Māyāmudrā (ཕྱག་རྒྱ་སྒྱུ་མའི་，梵文：Māyāmudrā，Romanized Sanskrit: Māyāmudrā, literally: hand seal of illusion)', but since now is not the time to explain it in detail, I will put it aside for the time being. In many sutras of the intermediate Dharmacakra, such as the Śrīmālādevī Siṃhanāda Sūtra, in order to dispel the clinging to inherent existence, it is mainly taught that all dharmas are empty of self-nature. As the noble Nāgārjuna said: 'The Buddhas have declared emptiness to be the relinquishment of all views. Those who hold emptiness as a view are incurable.' Therefore, even dharmas that are not empty of self-nature are said to be like being empty of self-nature. There are also many parts of these sutras that are provisional. The reason for clearly distinguishing between self-emptiness and other-emptiness is because it is taught in the sutras of the final Dharmacakra. Therefore, the final Dharmacakra is the wheel of Dharma that is good at distinguishing. Regarding this meaning, the Saṃdhinirmocana Sūtra says: Then, the Bodhisattva Dharmārtha Yaṃdak (དོན་དམ་ཡང་དག་འཕགས་) said to the Bhagavan (བཅོམ་ལྡན་འདས་): 'Bhagavan, you first turned a wonderful and rare Dharmacakra in Vārāṇasī (ཡུལ་ཝཱ་རཱ་ཎ་སཱི་), in the Deer Park of the Hermits (དྲང་སྲོང་སྨྲ་བའི་རི་དྭགས་ཀྱི་ནགས་སུ་), by teaching the Four Noble Truths (འཕགས་པའི་བདེན་པ་བཞི་) to those who had entered the Śrāvakayāna (ཉན་ཐོས་ཀྱི་ཐེག་པ་). This was unprecedented, and no one, whether god or human, had ever turned it in accordance with the Dharma in the world. The Dharmacakra turned by the Bhagavan was supreme, occasional, provisional, and a source of controversy. The Bhagavan, starting from the non-existence of inherent nature of dharmas (ཆོས་རྣམས་ཀྱི་ངོ་བོ་ཉིད་མ་མཆིས་པ་ཉིད་), from non-origination (སྐྱེ་བ་མ་མཆིས་པ་) and non-cessation (འགག་པ་མ་མཆིས་པ་), from primordial quiescence (གཟོད་མ་ནས་ཞི་བ་), and from self-nature Nirvāṇa (རང་བཞིན་གྱིས་ཡོངས་སུ་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་), turned the second wonderful and rare Dharmacakra for those who had entered the Mahāyāna (ཐེག་པ་ཆེན་པོ་), by teaching emptiness (སྟོང་པ་ཉིད་). The Dharmacakra turned by the Bhagavan was also supreme, occasional, provisional, and a source of controversy. The Bhagavan, starting from the non-existence of inherent nature of dharmas, from non-origination and non-cessation, from primordial quiescence, and from self-nature Nirvāṇa, turned the third extremely wonderful and rare Dharmacakra, which is endowed with good discernment, for those who had entered all yānas (ཐེག་པ་ཐམས་ཅད་).'

ཏེ། བཅོམ་ལྡན་ འདས་ཀྱིས་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་བསྐོར་བ་འདི་ནི། བླ་ན་མ་མཆིས་པ། སྐབས་མ་མཆིས་པ། ངེས་པའི་དོན་ལགས་ཏེ། རྩོད་པའི་གཞིའི་གནས་སུ་གྱུར་པ་མ་ལགས་སོ། །ཞེས་པ་ལ་ སོགས་པ་རྒྱ་ཆེར་གསུངས་སོ། །འཁོར་ལོ་བར་པར་རང་སྟོང་མ་ཡིན་པ་རྣམས་ཀྱང་རང་ སྟོང་དུ་གསུངས་པ་གང་ཡིན་པ་ཐམས་ཅད་དུ་དྲང་དོན་དགོངས་པ་ཅན་ཡིན་ཞེས་ པའི་དོན་ཏོ། །ལུང་འདི་ཞིབ་ཏུ་བཤད་ན་འཁོར་ལོ་གསུམ་གྱི་ཁྱད་པར་ལ་སོགས་པ་ ཆོས་ཀྱི་སྣང་བ་རྒྱ་ཆེན་པོ་སྤྲོ་བར་ནུས་མོད་ཀྱི། ཡི་གེ་མང་དུ་དོགས་ནས་འདིར་མ་སྤྲོས་ སོ། ། ཡང་ཉིད་ཅག་གི་གསུང་ཡིག་ལ། དོན་དམ་གཞན་སྟོང་རྟེན་འབྲེལ་ལས་འདས་ན། ལས་རྒྱུ་འབྲས་དོན་ལ་མི་བདེན་པར་འགྱུར་ཏེ། དེ་ཡང་ཧ་ཅང་ཐལ་བ་སྙམ་ཞེས་པ་ འདི་ཡང་ལེགས་པར་ཕྱེ་སྟེ་བཤད་པར་བྱའོ། །དེ་ལ་ལས་རྒྱུ་འབྲས་དོན་དམ་གྱི་དོན་ལ་ མི་བདེན་པར་འགྱུར་རོ། །ཞེ་ན་འདོད་པ་ཁོ་ན་སྟེ། དོན་དམ་གྱི་དོན་ནི་འདུས་མ་བྱས་ ཡིན་པས་རྒྱུ་འབྲས་ཐམས་ཅད་ལས་འདས་པར་ཡང་ཡང་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ལས་ སྒྱུ་འབྲས་ཀུན་རྫོབ་བདེན་པའི་དོན་ལ་མི་བདེན་པར་འགྱུར་རོ། །ཞེ་ན། ཁྱབ་པ་མེད་དེ། འདུས་མ་བྱས་རྒྱུ་འབྲས་ལས་འདས་པའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་འདུས་བྱས་རྣམས་ཀྱང་རྒྱུ་ འབྲས་ལས་འདས་པར་འགྱུར་རམ་ཅི། ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་ཧ་ཅང་ཐལ་བ་དུ་མར་ འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །གཞན་ཡང་ཁྱེད་ཀྱི་ལུགས་ཀྱི་དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་རྟེན་འབྲེལ་ ལས་མ་འདས་ན། རྟེན་འབྲེལ་དུ་འདོད་དགོས་ཤིང་། འདུས་བྱས་སུའང་འདོད་དགོས་ 6-338 པ་དང་། མི་རྟག་པ་དང་བརྫུན་པ་བསླུ་བ་ལ་སོགས་པར་ཡང་འདོད་དགོས་ལ། དེའང་ རིགས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། རྒྱལ་བའི་ཡུམ་ལས། རབ་འབྱོར་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་བདེན་པ་ཚད་མར་ བྱ་སྟེ། འབྲས་བུ་རྣམ་པར་དགོད་པར་བསྟན་གྱི། དོན་དམ་པའི་བདེན་པས་ནི་འབྲས་བུ་ རྣམ་པ་དགོད་པ་བསྟན་པ་མི་ནུས་སོ། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་དང་། དགོངས་འགྲེལ་གྱི་ མདོར་ཡང་། རབ་འབྱོར་འདི་ལྟ་སྟེ། དེ་བཞིན་ཉིད་དོན་དམ་པ་ཆོས་ལ་བདག་མེད་པ་ ནི། རྒྱུ་ལས་འབྲེལ་ཏེ་བྱུང་བ་མ་ཡིན་ལ། འདུས་མ་བྱས་ཡིན་ཏེ། དོན་དམ་པ་མ་ཡིན་ པར་ཡང་མི་འགྱུར་ལ། དོན་དམ་པ་དེ་ལས་དོན་དམ་པ་གཞན་ཡོངས་སུ་བཙལ་བར་མི་ བྱ་སྟེ། རྟག་པ་རྟག་པའི་དུས་དང་། ཐེར་ཟུག་ཐེར་ཟུག་གི་དུས་སུ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ རྣམས་བྱུང་ཡང་རུང་མ་བྱུང་ཡང་རུང་སྟེ། ཆོས་རྣམས་ཀྱི་ཆོས་ཉིད་ཆོས་གནས་པའི་ དབྱིངས་དེ་ནི་འདུག་པ་ཡིན་གྱི་གཞན་དུ་མ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་རྒྱ་ཆེར་ གསུངས་པ་རྣམས་དང་འགལ་བའི་ཉེས་པ་ཆེན་པོར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །གཞན་ཡང་ དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་རྟེན་འབྲེལ་ལས་མ་འདས་ན་མཐར་ཐུག་གི་འགོག་པའི་བདེན་ པ་ཡང་རྟེན་འབྲེལ་ལས་མ་འདས་པར་འགྱུར་ལ།

【現代漢語翻譯】如是，薄伽梵（梵文Bhagavān，具有財富、榮耀等六種功德者）所轉之法輪，是無上之法輪，是無與倫比之法輪，是真實義，而非爭論之源。等等，廣為宣說。中轉法輪中，凡說非自空者皆為自空，此乃不了義，具有密意。若細緻闡釋此論，則能廣弘三法輪之差別等廣大佛法景象，然慮及篇幅，故不在此詳述。又，于汝等之文書中雲：『若勝義（梵文Paramārtha，最高意義）他空（藏文gzhan stong，空性的一種觀點，認為自性光明的心識是實有的，而其他現象是空性的）超越緣起（梵文Pratītyasamutpāda，事物相互依存的產生），則業果（梵文Karma-phala，行為及其結果）于勝義中便不真實，此實為太過之論。』此亦當善加剖析而述之。若問：『業果於勝義諦中不真實耶？』答曰：『誠然。』因勝義諦乃無為法（梵文Asaṃskṛta，不依賴條件產生的事物），故屢屢宣說超越一切因果。若問：『業果於世俗諦中不真實耶？』答曰：『非也。』難道因無為法超越因果，便可推論有為法（梵文Saṃskṛta，依賴條件產生的事物）亦超越因果耶？等等，此將導致諸多過失。再者，依汝等之宗，若勝義諦不離緣起，則必承認為緣起，亦必承認為有為法，以及無常、虛妄、欺騙等等。然此不合乎正理。如《勝鬘經》云：『善男子，世俗諦應作為衡量之標準，以顯示果報之差別，然勝義諦不能顯示果報之差別。』等等。又如《解深密經》云：『善男子，譬如真如（梵文Tathātā，事物的真實本性），勝義諦，法無我（梵文Dharmanairātmya，現象無自性）者，非由因緣而生，乃無為法，亦不異於勝義諦。不應于勝義諦中尋求其他勝義諦，無論如來（梵文Tathāgata，佛的稱號）出世與否，諸法之法性、法之安住處，其界限皆是如此，不會改變。』等等。此等經文廣為宣說，若與汝等之觀點相違，則將犯下極大之過失。又，若勝義諦不離緣起，則究竟之滅諦（梵文Nirodhasatya，苦的止息）亦將不離緣起。

【English Translation】 Thus, the Wheel of Dharma (Sanskrit: Dharma-chakra) turned by the Bhagavan (Sanskrit: Bhagavan, one possessing six perfections such as wealth and glory) is unsurpassed, unparalleled, and of definitive meaning, not a source of contention. And so on, it is widely proclaimed. In the intermediate turning of the wheel, whatever is said to be not self-empty is said to be self-empty, which is all provisional and with hidden intent. If this text were explained in detail, it could greatly expand the vast panorama of the Dharma, such as the distinctions of the three turnings of the wheel. However, fearing prolixity, I will not elaborate here. Furthermore, in your writings, it is said: 'If the ultimate (Sanskrit: Paramārtha, the highest meaning) other-emptiness (Tibetan: gzhan stong, a view of emptiness that holds the inherently luminous mind as real, while other phenomena are empty) transcends dependent origination (Sanskrit: Pratītyasamutpāda, the interdependent arising of phenomena), then karma and its results (Sanskrit: Karma-phala, actions and their consequences) would not be true in the ultimate sense, which seems too extreme.' This also needs to be carefully analyzed and explained. If one asks, 'Are karma and its results not true in the ultimate sense?' The answer is, 'Indeed.' Because the ultimate truth is unconditioned (Sanskrit: Asaṃskṛta, something not dependent on conditions for its arising), it is repeatedly proclaimed to transcend all cause and effect. If one asks, 'Are karma and its results not true in the conventional sense?' The answer is, 'No.' Does the fact that the unconditioned transcends cause and effect imply that conditioned phenomena (Sanskrit: Saṃskṛta, phenomena that arise dependent on conditions) also transcend cause and effect? And so on, this would lead to many faults. Moreover, according to your system, if the ultimate truth does not transcend dependent origination, then it must be accepted as dependent origination, and it must also be accepted as conditioned, impermanent, false, deceptive, and so on. But this is not reasonable. As the Śrīmālādevī Siṃhanāda Sūtra states: 'Sons and daughters of good family, the conventional truth should be taken as the measure to show the distinctions of results, but the ultimate truth cannot show the distinctions of results.' And so on. Also, in the Saṃdhinirmocana Sūtra: 'Subhuti, for example, suchness (Sanskrit: Tathātā, the true nature of things), the ultimate truth, the selflessness of phenomena (Sanskrit: Dharmanairātmya, the absence of inherent existence in phenomena), is not produced from causes and conditions, it is unconditioned, and it does not differ from the ultimate truth. One should not seek another ultimate truth from that ultimate truth. Whether the Tathagatas (Sanskrit: Tathāgata, a title of the Buddha) appear or not, the nature of phenomena, the abiding place of phenomena, that realm remains as it is, it does not change.' And so on. If these widely proclaimed statements contradict your views, it would lead to a great fault. Furthermore, if the ultimate truth does not transcend dependent origination, then the ultimate truth of cessation (Sanskrit: Nirodhasatya, the cessation of suffering) will also not transcend dependent origination.

འདོད་ན་འདུས་མ་བྱས་ལས་མ་ འདས་པར་འགྱུར་ཞིང་། དེ་ལྟར་ནའང་། མི་རྟག་པ་དང་བརྫུན་པ་དང་བསླུ་བའི་ཆོས་ ཅན་དང་། མཐར་ཐུག་གི་སྐྱབས་གནས་མ་ཡིན་པར་ཧ་ཅང་ཐལ་བར་འགྱུར་ལ། དེའང་ གསུང་རབ་མཐར་ཐུག་ངེས་པའི་དོན་གྱི་མདོ་སྡེ་རྣམས་དང་འགལ་བར་འགྱུར་ཏེ། ཇི་ སྐད་དུ། འཕགས་པ་དཀོན་མཆོག་བརྩེགས་པ། ལྷ་མོ་དཔལ་ཕྲེང་གི་སེང་གེའི་སྒྲ་ཆེན་ པོའི་མདོར། བཅོམ་ལྡན་འདས་འཕགས་པའི་བདེན་པ་བཞི་པོ་འདི་དག་ལས་བདེན་པ་ གསུམ་ནི་མི་རྟག་པ་ལགས་སོ། །བདེན་པ་གཅིག་ནི་རྟག་པ་ལགས་སོ། །དེ་ཅིའི་སླད་དུ་ ཞེ་ན། བཅོམ་ལྡན་འདས་བདེན་པ་གསུམ་ནི་འདུས་བྱས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་དུ་རྟོགས་པའི་ སླད་དུ་སྟེ། བཅོམ་ལྡན་འདས་གང་འདུས་བྱས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་དུ་རྟོགས་པ་དེ་ནི་མི་རྟག་ པ་ལགས་སོ། །གང་མི་རྟག་པ་དེ་ནི་བརྫུན་པ་བསླུ་བའི་ཆོས་ཅན་ལགས་སོ། །བཅོམ་ལྡན་ འདས་གང་བརྫུན་པ་བསླུ་བའི་ཆོས་ཅན་དེ་ནི་མི་བདེན་པ་དང་། མི་རྟག་པ་ལགས་ཏེ་ སྐྱབས་མ་ལགས་སོ། །བཅོམ་ལྡན་འདས་དེ་ལྟར་ལགས་པས་འཕགས་པའི་སྡུག་བསྔལ་ བདེན་པ་དང་། སྡུག་བསྔལ་ཀུན་འབྱུང་བ་བདེན་པ་དང་། སྡུག་བསྔལ་འགོག་པར་འགྲོ་ བའི་ལམ་འཕགས་པའི་བདེན་པ་ཡང་། ཡང་དག་པར་ན་མི་བདེན་པ་དང་། མི་རྟག་པ་ ལགས་ཏེ་སྐྱབས་མ་ལགས་སོ། །བཅོམ་ལྡན་འདས་འདི་ལ་བདེན་པ་གཅིག་ནི། འདུས་ བྱས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ཀྱི་ཡུལ་ལས་འདས་པ་ལགས་ཏེ། བཅོམ་ལྡན་འདས་གང་འདུས་ 6-339 བྱས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ཀྱི་ཡུལ་ལས་འདས་པ་དེ་ནི་རྟག་པ་ལགས་སོ། །གང་རྟག་པ་དེ་ནི་ མི་བསླུ་བའི་ཆོས་ཅན་ལགས་སོ། །བཅོམ་ལྡན་འདས་གང་མི་བསླུ་བའི་ཆོས་ཅན་དེ་ནི་ བདེན་པ་དང་རྟག་པ་དང་སྐྱབས་ལགས་སོ། །བཅོམ་ལྡན་འདས་དེ་ལྟར་ལགས་པ་འདི་ ལ་སྡུག་བསྔལ་འགོག་པའི་བདེན་པ་ཉིད་ནི་ཡང་དག་པར་ན་བདེན་པ་དང་རྟག་པ་ དང་སྐྱབས་ལགས་སོ། །བཅོམ་ལྡན་འདས་སེམས་ཅན་རྣམས་ཀྱི་རྣམ་པར་ཤེས་པའི་ ཡུལ་ལས་འདས་པ་སྡུག་བསྔལ་འགོག་པའི་བདེན་པ་དེ་ནི་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་སྟེ། ཉན་ ཐོས་དང་རང་སངས་རྒྱས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཤེས་པའི་སྤྱོད་ཡུལ་མ་ལགས་སོ། །ཞེས་པ་ལ་ སོགས་པ་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདིས་ནི་སངས་རྒྱས་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་སྐུ་འདུས་བྱས་སུ་ འདོད་པ་དང་། བདེན་པ་དང་། རྟག་པ་དང་། འགྱུར་མེད་མ་ཡིན་པར་འདོད་པའང་ སུན་ཕྱུང་བ་ཡིན་ནོ། ། ཡང་ཉིད་ཅག་གི་གསུང་ཡིག་ན། ཆོས་ཉིད་གཉུག་མ་འགྱུར་བ་མེད་པའི་རང་ བཞིན་བདེན་པ་གཅིག་ཡིན་ན། ཁྱེད་ཀྱི་དོན་དམ་ཡོད་པའམ་རྟག་པའམ་བདེན་པའི་ མཐའ་དང་ལྡན་པས། སངས་རྒྱས་སམ་ཆོས་སྐུ་ལ་སོགས་པ་ཐམས་ཅད་མཐའ་ལས་མ་ འདས་པར་བདེན་པར་ཡོད་པ་རྟག་པ་གཅིག་ཏུ་འགྱུར་ཏེ། ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་བཀོད་ གདའ་བས། དོན་དམ་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྐུ་དེ་འགྱུར་བ་མེད་པའི་རང་བཞིན་རྟག་པ་

【現代漢語翻譯】如果這樣認為，就會變成未造作（འདུས་མ་བྱས་，梵文：asaṃskṛta，英文：unconditioned）之外的事物。如果是這樣，那麼它將變得非常極端，因為它具有無常、虛假和欺騙的性質，並且不是最終的庇護所。這與最終確定意義的經典相矛盾。正如《聖寶積經》（འཕགས་པ་དཀོན་མཆོག་བརྩེགས་པ།，梵文：Āryaratnakūṭa Sūtra，英文：The Noble Heap of Jewels Sutra）中，在《吉祥天女獅子吼經》（ལྷ་མོ་དཔལ་ཕྲེང་གི་སེང་གེའི་སྒྲ་ཆེན་པོའི་མདོར།，梵文：Śrīmālādevīsiṃhanāda Sūtra，英文：The Sutra of the Great Lion's Roar of the Goddess Śrīmālā）中所說：『世尊，在這四個聖諦中，三個是無常的。一個是常的。為什麼呢？世尊，因為三個諦是作為造作的特徵而被理解的。世尊，凡是被理解為造作的特徵，那就是無常的。凡是無常的，那就是虛假和欺騙的性質。世尊，凡是虛假和欺騙的性質，那就是不真實的、無常的，不是庇護所。世尊，因為是這樣，所以聖苦諦、苦集諦和通往苦滅之道的聖諦，實際上是不真實的、無常的，不是庇護所。世尊，這有一個諦，超越了造作特徵的領域。世尊，凡是超越了造作特徵的領域，那就是常的。凡是常的，那就是不欺騙的性質。世尊，凡是不欺騙的性質，那就是真實的、常的，是庇護所。世尊，因為是這樣，所以苦滅諦本身實際上是真實的、常的，是庇護所。世尊，眾生意識領域的超越，即苦滅諦，是不可思議的，不是所有聲聞和獨覺的知識領域。』等等。這駁斥了認為佛陀智慧之身是造作的，以及認為它不是真實的、常的和不變的觀點。此外，在你們的著作中寫道：『如果法性（ཆོས་ཉིད།，梵文：dharmatā，英文：dharmata）的固有不變自性是唯一的真理，那麼，由於你們的究竟（དོན་དམ།，梵文：paramārtha，英文：ultimate truth）具有存在、常或真理的極端，所有的佛陀或法身（ཆོས་སྐུ།，梵文：dharmakāya，英文：Dharmakaya）等都不會超越極端，而成為真實存在的唯一常數。』等等。因此，究竟的佛身是不變的常數自性。

【English Translation】 If it is thought so, it would become something other than the unconditioned (འདུས་མ་བྱས་, asaṃskṛta). If so, then it would become very extreme, as it has the nature of impermanence, falsehood, and deception, and is not the ultimate refuge. This would contradict the scriptures that ultimately determine the meaning. As it is said in the Āryaratnakūṭa Sūtra, in the Sutra of the Great Lion's Roar of the Goddess Śrīmālā: 'Bhagavan, among these four noble truths, three are impermanent. One is permanent. Why is that? Bhagavan, because the three truths are understood as the characteristic of the conditioned. Bhagavan, whatever is understood as the characteristic of the conditioned is impermanent. Whatever is impermanent is of the nature of falsehood and deception. Bhagavan, whatever is of the nature of falsehood and deception is untrue, impermanent, and not a refuge. Bhagavan, because it is so, the noble truth of suffering, the noble truth of the origin of suffering, and the noble truth of the path leading to the cessation of suffering are, in reality, untrue, impermanent, and not a refuge. Bhagavan, there is one truth that transcends the realm of the characteristic of the conditioned. Bhagavan, whatever transcends the realm of the characteristic of the conditioned is permanent. Whatever is permanent is of the nature of non-deception. Bhagavan, whatever is of the nature of non-deception is true, permanent, and a refuge. Bhagavan, because it is so, the truth of the cessation of suffering itself is, in reality, true, permanent, and a refuge. Bhagavan, the transcendence of the realm of consciousness of sentient beings, that truth of the cessation of suffering, is inconceivable, and is not the domain of knowledge of all Śrāvakas and Pratyekabuddhas.' and so on. This refutes the view that the body of Buddha's wisdom is conditioned, and that it is not true, permanent, and immutable. Furthermore, in your writings, it is stated: 'If the inherent, immutable nature of dharmata is the only truth, then, because your ultimate (paramārtha) has the extreme of existence, permanence, or truth, all Buddhas or Dharmakayas, etc., will not transcend the extreme, and will become a single constant that truly exists.' and so on. Therefore, the ultimate body of the Buddha is the immutable, constant nature.

དང་བདེན་པ་མ་ཡིན་པར་ཁྱེད་བཞེད་པ་ཡིན་ན། དེའང་བདེ་བར་གཤེགས་པའི་ གསུང་རབ་ཟབ་པ་ལས་ཀྱང་ཆེས་ཟབ་པ་རྣམས་དང་འགལ་བའི་ཉེས་པ་ཅན་དུ་འགྱུར་ ཏེ། གསུང་རབ་ཟབ་མོ་རྣམས་སུ་དོན་དམ་པའི་སངས་རྒྱས་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་དེ་བཞིན་ གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་ནི། རྟག་པ་དང་བདེ་བ་དང་བདག་དང་གཙང་བའི་ཕ་རོལ་ཏུ་ ཕྱིན་པར་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ཡང་ཇི་སྐད་དུ། ལྷ་མོ་དཔལ་ཕྲེང་གི་སེང་གེའི་སྒྲ་ ཆེན་པོའི་མདོར། བཅོམ་ལྡན་འདས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ཐོག་མ་མ་ མཆིས་པའི་དུས་ནས་མཆིས་པ། མ་བགྱིས་པ། མ་སྐྱེས་པ། མི་བས་པ། བས་པ་མ་མཆིས་པ། རྟག་པ་བརྟན་པ། རང་བཞིན་གྱིས་ཡོངས་སུ་དག་པ། ཉོན་མོངས་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ སྦུབས་ནས་ངེས་པར་གྲོལ་བ། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་ཐ་དད་དུ་མི་གནས་པ་གྲོལ་བས་ཤེས་ པ། བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པ་གངྒཱའི་ཀླུང་གི་བྱེ་མ་ལས་འདས་པ་སྙེད་དང་ལྡན་པ་ནི། སྡུག་ བསྔལ་འགོག་པའི་མིང་གིས་བསྟན་པའི་སླད་དུ་སྟེ། བཅོམ་ལྡན་འདས་དེ་ཉིད་ལ་དེ་ བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ཉོན་མོངས་པའི་སྦུབས་ནས་ངེས་པར་གྲོལ་བ་ ཞེས་བགྱིའོ། །བཅོམ་ལྡན་འདས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་ཤེས་པ་ཉིད་ནི་དེ་ 6-340 བཞིན་གཤེགས་པ་རྣམས་ཀྱི་སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་ལགས་ཏེ། དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ སྙིང་པོ་ནི་ཉན་ཐོས་དང་རང་སངས་རྒྱས་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་སྔོན་མ་མཐོང་མ་རྟོགས་ ལགས་སོ། །བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་ནི་ཐུགས་སུ་ཆུད་ཅིང་མངོན་སུམ་དུ་མཛད་ དོ། །བཅོམ་ལྡན་འདས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་སྟོང་པ་ཉིད་ཤེས་པ་ནི། འདི་ གཉིས་ལགས་ཏེ། གཉིས་གང་ཞེ་ན། འདི་ལྟ་སྟེ། བཅོམ་ལྡན་འདས་དེ་བཞིན་གཤེགས་ པའི་སྙིང་པོ་ཉོན་མོངས་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་སྦུབས་དང་ཐ་དད་དུ་གནས་པས་མ་གྲོལ་ བའི་ཤེས་པ་རྣམས་ཀྱིས་སྟོང་པ་དང་། བཅོམ་ལྡན་འདས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་ པོ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་ཐ་དད་དུ་མི་གནས་ཤིང་གྲོལ་བའི་ཤེས་པ་{འདི་ཡང་རྟོག་ དཀའ་བའི་གནས་སུ་གྱུར་ཏེ་ཇི་བཞིན་གྱི་ལེགས་པར་}བསམ་གྱི་མི་ཁྱབ་པ་གངྒཱའི་ཀླུང་ གི་བྱེ་མ་ལས་འདས་པ་རྙེད་དག་གིས་མི་སྟོང་པ་ལགས་སོ། །ཞེས་གསུངས་ཏེ། འདིས་ནི་ དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་དེ་རང་གི་ངོ་བོས་མི་སྟོང་ཞིང་། གློ་བུར་དྲི་ མའི་ཆོས་རྣམས་ཀྱིས་ནི་སྟོང་པར་བསྟན་པས་གཞན་སྟོང་ཉིད་དུ་གྲུབ་བོ། །སངས་རྒྱས་ ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ཡང་དག་པའི་བདེན་པ་རྟག་པ་ལ་སོགས་པ་གསུངས་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། མྱ་ངན་ ལས་འདས་པ་ཆེན་པོའི་མདོར། རིགས་ཀྱི་བུ། རྟག་པ་དང་བཅས་བདེ་བ་དང་བཅས་ ཡོངས་སུ་དག་པ་དང་བཅས་པ་ནི་ཡང་དག་པའི་བདེན་པའི་དོན་ཞེས་བྱའོ། །ཞེས་ གསུངས་ཤིང་། ཡང་དེ་ཉིད་ལས། འདུས་མ་བྱས་ནི་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཆེན་པོ་

【現代漢語翻譯】如果你們認為這不是真諦，那麼這也會導致違背如來甚深經典的過失。因為在甚深經典中，法身（chos kyi sku）的真如佛性（de bzhin gshegs pa'i snying po），被宣說為常、樂、我、凈的彼岸（pha rol tu phyin pa）。正如《吉祥天女獅子吼經》（lha mo dpal phreng gi seng ge'i sgra chen po'i mdo）中所說：『世尊（bcom ldan 'das），如來（de bzhin gshegs pa）的法身（chos kyi sku），從無始以來就存在，不是被創造的，不是被生出的，不會衰敗，沒有衰敗，是恒常穩固的，自性清凈的，從一切煩惱的束縛中解脫出來的，不與其他佛法相異，通過解脫而知曉，具有不可思議的、超過恒河沙數的功德，爲了宣說止息痛苦之名，世尊的真如佛性（de bzhin gshegs pa'i snying po）法身（chos kyi sku）從煩惱的束縛中解脫出來。世尊，真如佛性（de bzhin gshegs pa'i snying po）的智慧（shes pa）就是如來（de bzhin gshegs pa）的空性（stong pa nyid）智慧（ye shes），真如佛性（de bzhin gshegs pa'i snying po）是所有聲聞（nyan thos）和獨覺（rang sangs rgyas）從未見過、從未證悟的。世尊已經證悟並親證了。世尊，真如佛性（de bzhin gshegs pa'i snying po）的空性（stong pa nyid）智慧（shes pa）有兩種，是哪兩種呢？即世尊的真如佛性（de bzhin gshegs pa'i snying po）與一切煩惱的束縛不同，對於未解脫的眾生來說是空性的；世尊的真如佛性（de bzhin gshegs pa'i snying po）不與其他佛法相異，對於解脫的智慧（shes pa）來說不是空性的，{這也很難理解，就像完全的完美一樣}，具有不可思議的、超過恒河沙數的功德。』這段經文表明，真如佛性（de bzhin gshegs pa'i snying po）法身（chos kyi sku）不是自性空，而是被突如其來的垢染法所空，因此成立了他空性（gzhan stong nyid）。佛的法身（chos kyi sku）被宣說為真實的真諦，是常等。正如《大涅槃經》（mya ngan las 'das pa chen po'i mdo）中所說：『善男子，具有常、樂、凈的就是真諦的意義。』經中又說：『無為法（'dus ma byas）就是大涅槃（mya ngan las 'das pa chen po）。』

【English Translation】 If you consider this not to be the truth, then this would also lead to the fault of contradicting the profound scriptures of the Sugata (bde bar gshegs pa). Because in the profound scriptures, the Dharmakaya (chos kyi sku) of the Tathagatagarbha (de bzhin gshegs pa'i snying po) is said to be the transcendence (pha rol tu phyin pa) of permanence, bliss, self, and purity. As it is said in the 'Great Lion's Roar Sutra of the Goddess Shri' (lha mo dpal phreng gi seng ge'i sgra chen po'i mdo): 'Bhagavan (bcom ldan 'das), the Dharmakaya (chos kyi sku) of the Tathagata (de bzhin gshegs pa) has existed since beginningless time, is not created, is not born, does not decay, has no decay, is constant and stable, is naturally completely pure, is definitely liberated from the sheath of all afflictions, does not abide differently from the Buddha's Dharma, is known through liberation, possesses inconceivable qualities exceeding the sands of the Ganges, and is shown for the sake of proclaiming the name of the cessation of suffering. Bhagavan, the Tathagatagarbha (de bzhin gshegs pa'i snying po) Dharmakaya (chos kyi sku) is said to be definitely liberated from the sheath of afflictions. Bhagavan, the wisdom (shes pa) of the Tathagatagarbha (de bzhin gshegs pa'i snying po) itself is the emptiness (stong pa nyid) wisdom (ye shes) of the Tathagatas (de bzhin gshegs pa). The Tathagatagarbha (de bzhin gshegs pa'i snying po) has not been seen or realized before by all Shravakas (nyan thos) and Pratyekabuddhas (rang sangs rgyas). The Bhagavan has comprehended and directly realized it. Bhagavan, the wisdom (shes pa) of the emptiness (stong pa nyid) of the Tathagatagarbha (de bzhin gshegs pa'i snying po) is twofold. What are the two? Namely, the Tathagatagarbha (de bzhin gshegs pa'i snying po) of the Bhagavan is different from the sheath of all afflictions and is empty for those whose wisdom (shes pa) is not liberated; and the Tathagatagarbha (de bzhin gshegs pa'i snying po) of the Bhagavan does not abide differently from the Buddha's Dharma and is not empty for the wisdom (shes pa) of liberation, {this is also difficult to understand, like complete perfection}, possessing inconceivable qualities exceeding the sands of the Ganges.' This passage shows that the Tathagatagarbha (de bzhin gshegs pa'i snying po) Dharmakaya (chos kyi sku) is not empty of its own nature, but is empty of adventitious defilements, and therefore the other-emptiness (gzhan stong nyid) is established. The Buddha's Dharmakaya (chos kyi sku) is said to be the true truth, such as permanence. As it is said in the 'Great Nirvana Sutra' (mya ngan las 'das pa chen po'i mdo): 'Son of good family, that which possesses permanence, bliss, and purity is called the meaning of the true truth.' And again, in the same sutra: 'The unconditioned ( 'dus ma byas) is the Great Nirvana (mya ngan las 'das pa chen po).'

རྟག་ པ་མྱ་ངན་ལས་འདས་པའོ། །རྟག་པ་ནི་བདག་གོ །བདག་ནི་ཡོངས་སུ་དག་པའོ། །ཡོངས་ སུ་དག་པ་ནི་བདེ་བ་ཞེས་བྱ་སྟེ། རྟག་པ་དང་བདེ་བ་དང་། བདག་དང་ཡོངས་སུ་དག་ པ་ནི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའོ། །ཞེས་པ་དང་། རིགས་ཀྱི་བུ། ནམ་མཁའ་ནི་སྐྱེ་བ་མ་ཡིན། སྐྱེས་པ་མ་ཡིན། བྱེད་པ་མ་ཡིན། བྱས་པ་མ་ཡིན། འདུས་བྱས་ཀྱི་ཆོས་མ་ཡིན། དེ་བཞིན་ གཤེགས་པ་ཡང་དེ་དང་འདྲ་སྟེ། སྐྱེ་བ་མ་ཡིན། སྐྱེས་པ་མ་ཡིན། བྱེད་པ་མ་ཡིན། བྱས་པ་ མ་ཡིན། འདུས་བྱས་ཀྱི་ཆོས་མ་ཡིན་ནོ། །དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་སངས་ རྒྱས་ཀྱི་རང་བཞིན་ཡང་དེ་དང་འདྲ་སྟེ། སྐྱེ་བ་མ་ཡིན། སྐྱེས་པ་མ་ཡིན། བྱེད་པ་མ་ཡིན། བྱས་པ་མ་ཡིན། འདུས་བྱས་ཀྱི་ཆོས་མ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་གསུངས་ཏེ། འདིས་ནི་སངས་རྒྱས་ ཀྱི་རང་བཞིན་ཆོས་ཉིད་དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་དེ་འདུས་བྱས་ལས་འདས་པར་བསྟན་ པའི་ཕྱིར། རྟེན་འབྲེལ་ལས་འདས་པར་ཡང་གྲུབ་བོ། །ཡང་མདོ་དེ་ཉིད་ལས། འོད་སྲུང་ འདི་ལྟ་སྟེ། རྟག་པའི་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ནང་ནས་ནམ་མཁའ་ནི་མཆོག་གོ །དེ་བཞིན་ གཤེགས་པ་ཡང་དེ་བཞིན་དུ་རྟག་པའི་ནང་ན་མཆོག་ཏུ་གྱུར། ཕུལ་དུ་གྱུར་ཏོ། །ཞེས་པ་ 6-341 དང་། འདི་ལྟ་སྟེ། དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ནི་རྟག་པ་དང་བདེ་བ་དང་ཡོངས་སུ་དག་པའི་ ཆོས་རྣམས་སོ། །དོན་དེ་བས་ན་རིགས་ཀྱི་བུ། དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ནི་རྟག་པ་དང་མི་ འགྱུར་བའི་ཆོས་ཅན་ཡིན་ཏེ། འཇིག་རྟེན་པའི་སྐྱེ་བོ་མ་རབས་རྣམས་ཀྱིས་ཚངས་པའི་ ལྷ་ལ་སོགས་པ་ལ་རྟག་པའི་ཆོས་ཅན་ནོ། །ཞེས་སྨྲ་བ་དང་མི་འདྲ་སྟེ། རྟག་པའི་ཆོས་སུ་ གྲགས་པ་འདི་ནི་མདོར་ན། དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ལ་བྱ་ཡི་ཆོས་གཞན་ནི་མ་ཡིན་ ནོ། །ཞེས་པ་དང་། དགའ་བོ་དེ་བས་ན་དཀོན་མཆོག་གསུམ་ནི་རྟག་པར་གནས་པ་མི་ འགྱུར་མི་འཕོ་བ་སྟེ། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་མགོན་དང་སྐྱབས་ཀྱི་གནས་སུ་འགྱུར་ བར་རིག་པར་བྱའོ། །ཞེས་པ་དང་། དེ་བཞིན་དུ། རིགས་ཀྱི་བུ། ཆོས་རྣམས་ཀྱི་ནང་ན་མྱ་ ངན་ལས་འདས་པ་མ་གཏོགས་པ་ཆོས་གཅིག་ཀྱང་རྟག་ཅེས་བྱ་བ་མེད་དེ། ཞེས་པ་ དང་། {དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་}ཡང་དག་པར་རྣམ་པར་གྲོལ་བ་ནི་རྟག་པ་མི་འགྱུར་མི་ འཕོ་བ་སྟེ། རྣམ་པར་གྲོལ་བ་ལ་ནི་མི་རྟག་པ་དང་གདུང་བ་དང་། འགྱུར་བ་དང་། འཕོ་ བ་མེད་པ་དེ་བས་ན། རྣམ་པར་གྲོལ་བ་ནི་རྟག་པར་གནས་པ་མི་འགྱུར་བ་བསིལ་ བའོ། །ཞེས་པ་དང་། དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ནི་སྐྱེ་བ་མེད་པ་རིགས་མེད་པ་སྟེ། སྐྱེ་བ་དང་ རིགས་མེད་པས་ན་རྟག་པའོ། །རྟག་པའི་ཆོས་ནི་ཐམས་ཅད་ཀུན་ཏུ་ཁྱབ་སྟེ། ཇི་ལྟར་ ནམ་མཁའ་ཀུན་ཏུ་ཁྱབ་པ་བཞིན་ནོ། །དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཡང་དེ་དང་འདྲ་བར་ཀུན་ ཏུ་ཁྱབ་པས་རྟག་པའོ། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་རྒྱ་ཆེར་གསུངས་སོ། ། དེ་བཞིན་དུ། འཕགས་པ་རྔ་བོ་ཆེ

【現代漢語翻譯】常恒即是涅槃（Nirvana）。常恒即是我（Atman）。我即是完全清凈。完全清凈即名為安樂。常恒、安樂、我、完全清凈，即是如來（Tathagata）。善男子，虛空非生，非已生，非作，非已作，非是因緣和合之法。如來亦復如是，非生，非已生，非作，非已作，非是因緣和合之法。如來如何，佛性亦復如是，非生，非已生，非作，非已作，非是因緣和合之法。如是說，此乃顯示佛性、法性、勝義諦，是超越有為法之故，亦成立其超越緣起。又于彼經中說：『善守護，譬如一切常法之中，虛空最為殊勝。如來亦如是，于常法之中最為殊勝，最為第一。』又說：『譬如，如來是常、樂、凈之法。』因此，善男子，如來是常恒不變之法性。不像世間庸俗之人說大梵天等是常法。此常法之名，總而言之，並非如來之外的其他法。又說：『阿難（Ananda），因此，三寶是常住不變，不遷不動的，應知是所有眾生的怙主與救護之處。』同樣，『善男子，諸法之中，除了涅槃之外，沒有一個法是名為常的。』『{如來（Tathagata）}完全解脫是常恒不變，不遷不動的。解脫沒有無常、痛苦、變化和移動，因此，解脫是常住不變，清涼的。』『如來是無生無種姓的，因為無生無種姓，所以是常恒的。常恒之法是普遍存在的，就像虛空普遍存在一樣。如來也像虛空一樣普遍存在，所以是常恒的。』等等，廣為宣說。同樣，在《聖大鼓經》中也如是說。

【English Translation】 The constant is Nirvana. The constant is Atman. The Atman is completely pure. Complete purity is called happiness. Constant, happiness, Atman, and complete purity are the Tathagata. 'Son of good family, the sky is unborn, not born, not made, not created, not a conditioned dharma. The Tathagata is also like that: unborn, not born, not made, not created, not a conditioned dharma. Just as the Tathagata is, so is the Buddha-nature: unborn, not born, not made, not created, not a conditioned dharma.' Thus it is said, this shows that the Buddha-nature, the Dharma-nature, the ultimate truth, is beyond conditioned phenomena, and it is also established that it transcends dependent origination. Again, in that same sutra, it is said: 'Well-guarded, just as among all constant dharmas, the sky is the most excellent. The Tathagata is also like that, among constant dharmas, he is the most excellent, the most supreme.' It also says: 'For example, the Tathagata is the dharma of permanence, bliss, and purity.' Therefore, son of good family, the Tathagata is of the nature of permanence and immutability. It is not like the foolish people of the world who say that Brahma and others are of the nature of permanence. This name of permanence, in short, is not another dharma apart from the Tathagata. It also says: 'Ananda, therefore, the Three Jewels are permanent, unchanging, and unmoving, and should be known as the protector and refuge of all sentient beings.' Similarly, 'Son of good family, among all dharmas, there is not a single dharma called permanent except for Nirvana.' '{The Tathagata} complete liberation is constant, unchanging, and unmoving. In liberation, there is no impermanence, suffering, change, or movement. Therefore, liberation is permanent, unchanging, and cool.' 'The Tathagata is unborn and without lineage. Because he is unborn and without lineage, he is permanent. The dharma of permanence is all-pervasive, just as the sky is all-pervasive. The Tathagata is also all-pervasive like the sky, therefore he is permanent.' And so on, it is extensively taught. Similarly, in the Noble Great Drum Sutra, it is also said.

་ཆེན་པོའི་མདོར་ཡང་གསུངས་པ། སངས་རྒྱས་ བཅོམ་ལྡན་འདས་གང་དག་ཡོངས་སུ་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་དེ་དག་ཐམས་ཅད་ནི། རྟག་པ་བརྟན་པ་ཞི་བ་ཐེར་ཟུག་པ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་པ་དང་། གཟུགས་མེད་པའི་ལྷ་དེ་ དག་ཀྱང་འདུས་བྱས་ཀྱི་ནང་དུ་བགྲང་བར་འགྱུར་གྱི་ཐར་པ་ནི་འདུས་མ་བྱས་པ་ཡིན་ ནོ། །ཞེས་སོགས་རྒྱ་ཆེར་གསུངས་སོ། ། འཕགས་པ་སོར་མོའི་ཕྲེང་བ་ལ་ཕན་པའི་མདོར་ཡང་། དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་རྟག་ བརྟན་ཐེར་ཟུག་ཅེས། །རབ་ཏུ་དགའ་ངོམས་ཧ་ཧ་ལེགས་བརྗོད་པ། །ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་ དེ་ནི་བདག་ཐོབ་ཤོག །ཅེས་པ་དང་། དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་རྟག་ཅེས་བགྱི་བ་དེ་ནི་ཐེག་ པ་ཆེན་པོ་ལ་ཤིན་ཏུ་བདེན་ཏེ། སྡུག་བསྔལ་ནི་བདེན་པ་མ་ལགས་སོ། །དེ་བཞིན་ གཤེགས་པ་ཐེར་ཟུག་གོ་ཞེས་བགྱི་བ་དེ་ནི་ཤིན་ཏུ་བདེན་ཏེ། ཀུན་འབྱུང་བ་མ་ལགས་ སོ། །དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཐེར་ཟུག་གི་མཆོག་གོ་ཞེས་བགྱི་བ་དེ་ནི་ཤིན་ཏུ་བདེན་གྱི་ འགོག་པ་ནི་མ་ལགས་སོ། །དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཞི་བའོ། །ཞེས་བགྱི་བ་དེ་ནི་ཤིན་ཏུ་ 6-342 བདེན་གྱི་ལམ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ་ཐེག་པ་ཆེན་པོ་ལ་འཕགས་པའི་བདེན་པ་དེ་བཞིའོ། །ཞེས་ པ་དང་། དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་རྟག་པ་ཐེར་ཟུག་གཡུང་དྲུང་གི་མཆོག་བསིལ་བར་གྱུར་ པ། ཤེས་པ་ནི་སངས་རྒྱས་ཏེ། དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ནི་ཆོས་ཀྱི་སྐུའོ། །ཞེས་པ་དང་། མི་ དགེ་བ་དགེ་བ་ལ་འགོད་པའི་ཕྱིར་ངའི་ལུས་ཡང་དང་ཡང་བཏང་བས་ན་ངའི་ལུས་མ་ སྐྱེས་པའི་སྐུར་གྱུར་ཏོ། །ཞེས་པ་དང་། དེ་བཞིན་དུ་སྦྱར་ཏེ། ངའི་ལུས་མི་ཤིགས་པའི་ འདུས་མ་བྱས་ཀྱི་ལུས་མཚུངས་པ་མེད་པར་གྱུར་ཏོ། །ངའི་ལུས་རྒ་བ་མེད་པའི་སྐུར་ གྱུར་ཏོ། །ངའི་ལུས་ནད་མེད་པའི་སྐུར་གྱུར་ཏོ། །ངའི་ལུས་མི་འཆི་བའི་སྐུར་གྱུར་ ཏོ། །ངའི་ལུས་ཉོན་མོངས་པ་མེད་པའི་སྐུར་གྱུར་ཏོ། །ངའི་ལུས་ཟག་པ་མེད་པའི་སྐུར་ གྱུར་ཏོ། །ངའི་ལུས་གནོད་པ་མེད་པའི་སྐུར་གྱུར་ཏོ། །ངའི་ལུས་བདེན་པ་རྟག་པའི་སྐུར་ གྱུར་ཏོ། །ངའི་ལུས་ཆོས་ཀྱི་སྐུར་གྱུར་ཏོ། །ངའི་ལུས་ཤིན་ཏུ་བདེ་བའི་སྐུར་གྱུར་ཏོ། །ངའི་ ལུས་དགེ་བའི་སྐུར་གྱུར་ཏོ། །ངའི་ལུས་མྱ་ངན་མེད་པ་མྱ་ངན་དང་བྲལ་བའི་སྐུར་གྱུར་ ཏོ། །ངའི་ལུས་རྡུལ་མེད་ཅིང་རྡུལ་དང་བྲལ་བའི་སྐུར་གྱུར་ཏོ། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་ དང་། ངའི་ལུས་བླ་ན་མེད་པའི་ཆོས་ཀྱི་སྐུར་གྱུར་ཏོ། །ངའི་ལུས་རྟག་པའི་སྐུར་གྱུར་ ཏོ། །ངའི་ལུས་མི་འཇིག་པའི་སྐུར་གྱུར་ཏོ། །ངའི་ལུས་མཚུངས་པ་མེད་པ་མཐའ་ཡས་ པའི་སྐུར་གྱུར་ཏོ། །ངའི་ལུས་ཟབ་མོའི་སྐུར་གྱུར་ཏོ། །ངའི་ལུས་ལྟར་མི་མཐོང་བའི་སྐུར་ གྱུར་ཏོ། །ཞེས་པ་དང་། ངའི་ལུས་ཆོས་ཉིད་ཀྱི་ཆོས་ཀྱི་སྐུར་གྱུར་ཏོ། །ངའི་ལུས་དབྱིངས་ ཀྱི་སྐུར་གྱུར་ཏོ། །ཞེས་པ་དང་། ངའི་ལུས་འགོག་པའི་

【現代漢語翻譯】在《大般涅槃經》中也說到：『所有已經完全涅槃的佛陀——薄伽梵（Bhagavan，世尊），都是常、穩、寂、堅固的。』此外，無色界的諸天也包含在有為法之中，而解脫則是無為法。在《勝鬘經》中也說到：『如來是常、穩、堅固。』歡喜讚歎，說『哈！哈！善哉！』愿我獲得這圓滿之身！』又說：『稱如來為常，這對於大乘來說是極其真實的，痛苦不是真諦。』稱如來為堅固，這極其真實，集起不是真諦。』稱如來為堅固之最，這極其真實，滅諦不是真諦。』稱如來為寂靜，這極其真實，道諦不是真諦，因為在大乘中，這四聖諦是殊勝的。』又說：『如來是常、堅固、永恒之最，是清涼的。』智慧即是佛陀，如來是法身。』又說：『爲了將不善轉化為善，我多次捨棄我的身體，因此我的身體變成了不生之身。』同樣地，可以這樣說：『我的身體變成了不壞的、無為的、無與倫比的身體。我的身體變成了無老之身。我的身體變成了無病之身。我的身體變成了不死之身。我的身體變成了無煩惱之身。我的身體變成了無漏之身。我的身體變成了無害之身。我的身體變成了真常之身。我的身體變成了法身。我的身體變成了極樂之身。我的身體變成了善之身。我的身體變成了無憂無慮、遠離憂傷之身。我的身體變成了無塵無垢、遠離塵垢之身。』等等。又說：『我的身體變成了無上的法身。我的身體變成了常身。我的身體變成了不壞之身。我的身體變成了無與倫比、無邊無際之身。我的身體變成了甚深之身。我的身體變成了不可見之身。』又說：『我的身體變成了法性之法身。我的身體變成了法界之身。』又說：『我的身體變成了滅盡的…』

【English Translation】 It is also said in the Great Nirvana Sutra: 'All the Buddhas—Bhagavans (Blessed Ones)—who have completely passed into nirvana are constant, stable, peaceful, and enduring.' Furthermore, the gods of the formless realm are also counted among conditioned phenomena, while liberation is unconditioned. It is also said in the Sutra Benefiting Angulimala: 'The Tathagata (如來) is constant, stable, and enduring.' Rejoicing and praising, saying 'Ha! Ha! Excellent!' May I attain this perfect body!' It is also said: 'To call the Tathagata constant is extremely true for the Mahayana (大乘), suffering is not the truth.' To call the Tathagata enduring is extremely true, origination is not the truth.' To call the Tathagata the best of the enduring is extremely true, cessation is not the truth.' To call the Tathagata peaceful is extremely true, the path is not the truth, because in the Mahayana, these four noble truths are supreme.' It is also said: 'The Tathagata is constant, enduring, the best of the eternal, and is cool.' Wisdom is the Buddha, the Tathagata is the Dharmakaya (法身, Dharma Body).』 It is also said: 'In order to transform non-virtue into virtue, I have repeatedly given up my body, therefore my body has become an unborn body.' Similarly, it can be said: 'My body has become an indestructible, unconditioned, incomparable body. My body has become an ageless body. My body has become a disease-free body. My body has become an immortal body. My body has become a body free from afflictions. My body has become an unpolluted body. My body has become a harmless body. My body has become a truly constant body. My body has become a Dharmakaya. My body has become a body of great bliss. My body has become a body of virtue. My body has become a body free from sorrow and separation from sorrow. My body has become a body without dust and free from dust.' and so on. It is also said: 'My body has become the supreme Dharmakaya. My body has become a constant body. My body has become an indestructible body. My body has become an incomparable, boundless body. My body has become a profound body. My body has become an invisible body.' It is also said: 'My body has become the Dharmakaya of the nature of Dharma. My body has become the body of the Dharmadhatu (法界, Dharma Realm).' It is also said: 'My body has become the cessation of...'

སྐུར་གྱུར་ཏོ། །ངའི་ལུས་གནས་ མེད་པའི་སྐུར་གྱུར་ཏོ། །ངའི་ལུས་སྐྱབས་ཀྱི་སྐུར་གྱུར་ཏོ། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་རེ་རེ་ ཞིང་ཡང་རྒྱུ་མཚན་དང་བཅས་པར་གསུངས་ནས། སོར་མོའི་ཕྲེང་བ་བསྐལ་པ་གྲངས་ མེད་པ་མང་པོར་འདི་ཉིད་ན་འདུག་བཞིན་དུ། ང་ནི་ཐམས་ཅད་ན་གནས་ཏེ། མྱ་ངན་ ལས་འདས་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་ཐར་པའོ། །ཐར་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་དེ་བཞིན་ གཤེགས་པ་ཉིད་དོ། །ཞེས་པ་དང་། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་བཀའ་སྩལ་པ། འཇམ་ དཔལ་དེ་བཞིན་དེ། ལྷོ་ཕྱོགས་པའི་རྒྱུད་དུ་ངའི་བསྟན་པ་ལོ་དུ་མ་ཞིག་གནས་པར་ འགྱུར་རོ། །ཁྱོད་ལྟ་བུ་{ཤིན་ཏུ་}དཀའ་བ་བྱེད་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་རང་ གི་སྲོག་བཏང་ནས། དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་རྟག་པ་དང་། དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཐེར་ཟུག་ པ་དང་། དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་གཡུང་དྲུང་ངོ་། །ཞེས་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་ཕན་ པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་སྟོན་པར་འགྱུར་ཏེ། ཞེས་སོགས་རྒྱ་ ཆེར་གསུངས་སོ། ། 6-343 དེ་བཞིན་དུ། མདོ་དེ་ཉིད་ལས། མ་བྱས་ཡང་དག་མཐའ་ལ་ང་གནས་ཏེ། །ཞེས་པ་ དང་། དེ་བཞིན་སྦྱར་ཏེ། ཞི་བ་མ་སྐྱེས་མཐའ་ལ་ང་གནས་ཏེ། །འདུས་མ་བྱས་ཀྱི་མཐའ་ ལ་ང་གནས་ཏེ། །རྒ་བ་མེད་པའི་མཐའ་ལ་ང་གནས་ཏེ། །ཞེས་པ་དང་། ང་ནི་བདེན་ པའི་མཐའ་ལ་གནས་པ་སྟེ། །ང་ནི་ཆོས་ཀྱི་མཐའ་ལ་རབ་གནས་ཏེ། །ང་ནི་ཤེས་པའི་ མཐའ་ལ་གནས་པ་སྟེ། །ང་ནི་བདེན་པའི་མཐའ་ལ་གནས་པ་སྟེ། །མྱ་ངན་འདས་པའི་ མཐའ་ལ་ང་གནས་ཏེ། །མྱ་ངན་བྲལ་བའི་མཐའ་ལ་ང་གནས་ཏེ། །རྡུལ་མེད་པ་ཡི་ མཐའ་ལ་ང་གནས་ཏེ། །{རྡུལ་དང་བྲལ་བའི་མཐའ་ལ་ང་གནས་ཏེ། །}ཞེས་དང་། ཟབ་ མོ་ཆོས་ཀྱི་མཐའ་ལ་ང་གནས་ཏེ། །བལྟ་དཀའི་ཆོས་ཀྱི་མཐའ་ལ་ང་གནས་ཏེ། །ཕྲ་བའི་ ཆོས་ཀྱི་མཐའ་ལ་ང་གནས་ཏེ། །མཁས་པའི་ཆོས་ཀྱི་མཐའ་ལ་ང་གནས་ཏེ། །མཐོང་བར་ དཀའ་བའི་མཐའ་ལ་ང་གནས་ཏེ། །ཀུན་གཞི་མེད་པའི་མཐའ་ལ་ང་གནས་སོ། །ཞེས་པ་ དང་། བདེ་མཆོག་མྱ་ངན་འདས་མཐར་ང་གནས་ཏེ། །རྟག་བརྟན་མཆོག་ཤིས་རབ་ བསིལ་མཐར་ང་གནས། །ཞེས་སོགས་རྒྱ་ཆེར་གསུངས་སོ། ། དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཡོན་ཏན་དང་ཡེ་ཤེས་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པའི་ཡུལ་ལ་ འཇུག་པ་བསྟན་པའི་མདོར་ཡང་། དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་རྟག་པ་ཉིད་དུ་མོས་ཤིང་ཡིད་ ཆེས་ན་བསོད་ནམས་དཔག་ཏུ་མེད་{ཅིང་གྲངས་མེད་}པ་འབྱུང་བ་ལ་སོགས་པ་རྣམ་ པ་མང་པོའི་སྒོ་ནས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་རྟག་པར་གསུངས་ཏེ། རྒྱས་པར་མདོ་དེ་ཉིད་ ལ་བལྟ་བར་བྱའོ། །དེ་བཞིན་དུ། སངས་རྒྱས་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ནི་བདག་གི་ཡང་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་ {པ་ཡིན་}ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཆེན་པོའི་མདོར། བདག་མེད་པ་ལ་ བདག་ཏུ་འདུ་ཤེས། བདག་ལ་བདག་མེད་པར་འདུ་ཤེས་ལ་ཡང་ཕྱིན་ཅི་ལོག །འཇིག་ རྟེན་པ་ཡང་བདག་{ཡོད་{མེད་}པར་

【現代漢語翻譯】已轉成。我的身體轉成了無住處的身體。我的身體轉成了救護的身體。』等等，一個個地詳細說明瞭理由。手指念珠在無數劫中一直存在於此，我存在於一切之中。涅槃就是解脫。解脫就是如來。』等等。世尊開示道：『文殊，如來我的教法將在南方傳承中存在多年。像你這樣辛勤修行的菩薩們，會捨棄自己的生命，宣說如來是常恆的，如來是堅固的，如來是不變的。』為了利益一切有情，將會宣說如來藏。』等等，廣泛地宣說。同樣地，在那部經中說：『我存在於未造作的真實邊際。』等等。同樣地結合：『我存在於寂靜無生的邊際。我存在於非複合的邊際。我存在於無老的邊際。』等等。我是安住於真諦的邊際，我是善住於法界的邊際，我是安住於智慧的邊際，我是安住於真諦的邊際，我存在於涅槃的邊際，我存在於離苦的邊際，我存在於無塵的邊際，我存在於離塵的邊際。』等等。我存在於甚深法界的邊際，我存在於難見法界的邊際，我存在於微細法界的邊際，我存在於智者法界的邊際，我存在於難見的邊際，我存在於無基的邊際。』等等。我存在於安樂至上涅槃的邊際，我存在於常恆至上吉祥清涼的邊際。』等等，廣泛地宣說。在《如來功德與智慧不可思議境界入法經》中也說到，如果對如來是常恆的生起信心和信解，將會產生無量無邊的福德等等，通過多種方式宣說如來是常恆的。詳細內容應參考該經。同樣地，佛的法身是我的彼岸，如《大般涅槃經》中所說：『於無我中作我之想，於我中作無我之想，是為顛倒。世間人也認為有我或無我。』

【English Translation】 It has transformed. My body has transformed into a body without a dwelling place. My body has transformed into a body of refuge.』 And so on, explaining the reasons one by one in detail. The finger rosary has been present here for countless kalpas, and I dwell in all things. Nirvana is liberation. Liberation is the Thus Come One.』 And so on. The Blessed One declared: 『Manjushri, the Thus Come One, my teachings will remain in the southern lineage for many years. Bodhisattvas like you, who practice diligently, will give up their lives and proclaim that the Thus Come One is eternal, the Thus Come One is steadfast, and the Thus Come One is unchanging.』 For the benefit of all sentient beings, the essence of the Thus Come One will be taught.』 And so on, extensively proclaimed. Similarly, in that very sutra, it says: 『I dwell in the uncreated, true limit.』 And so on. Similarly, combine: 『I dwell in the peaceful, unborn limit. I dwell in the uncompounded limit. I dwell in the ageless limit.』 And so on. I abide in the limit of truth, I abide well in the limit of dharma, I abide in the limit of wisdom, I abide in the limit of truth, I dwell in the limit of nirvana, I dwell in the limit of freedom from suffering, I dwell in the limit of being without dust, I dwell in the limit of being free from dust.』 And so on. I dwell in the limit of the profound dharma, I dwell in the limit of the dharma that is difficult to see, I dwell in the limit of the subtle dharma, I dwell in the limit of the wise dharma, I dwell in the limit that is difficult to see, I dwell in the limit of having no basis.』 And so on. I dwell in the limit of supreme bliss and nirvana, I dwell in the limit of constant, steadfast, supreme auspiciousness and coolness.』 And so on, extensively proclaimed. In the Sutra on Entering the Inconceivable Realm of the Qualities and Wisdom of the Thus Come One, it is also said that if one has faith and belief that the Thus Come One is eternal, immeasurable and countless merits will arise, and in many ways it is proclaimed that the Thus Come One is eternal. For details, refer to that very sutra. Similarly, the Dharmakaya of the Buddha is the other shore of my self, as it is said in the Great Nirvana Sutra: 『To conceive of self in what is without self, and to conceive of no-self in what is self, is a reversal. Worldly people also think of self as existing or not existing.』

སྨྲ། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་{ལས་}ཡང་བདག་ཡོད་ པར་སྨྲ་སྟེ། འཇིག་རྟེན་པ་དག་བདག་ཡོད་པར་སྨྲ་མོད་ཀྱི། སངས་རྒྱས་ཀྱི་རང་བཞིན་ ཡོད་པ་མ་ཡིན་པས། དེ་ནི་བདག་མེད་པ་ལ་བདག་ཏུ་འདུ་ཤེས་པ་སྟེ། ཕྱིན་ཅི་ལོག་ ཅེས་བྱའོ། །སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་ཀྱི་བདག་ཡོད་པ་ནི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་རང་བཞིན་ ནོ། །འཇིག་རྟེན་པ་དག་ནི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་ལ་བདག་མེད་ཅེས་སྨྲ་སྟེ། དེ་བས་ན་ བདག་ལ་བདག་{མེད་{ཡོད་}པར་འདུ་ཤེས་པར་ཞེས་བྱའོ། །ཞེས་པ་དང་། མུ་སྟེགས་ ཅན་གྱི{ས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་རང་བཞིན་ཡོད་པ་ཡིན་པས}་ཆོས་ལ་ནི་ངེས་པར་བདག་ མེད་དོ། །གང་ལ་བདག་ཅེས་བྱ་བ་ནི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའོ། །དེ་ཅིའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། སྐུ་ མཐའ་ཡས་པ་ཐེ་ཚོམ་གྱི་དྲ་བ་མེད་པ་མི་བྱེད་པ་མི་ལེན་པའི་ཕྱིར་རྟག་པ་ཞེས་ 6-344 བྱའོ། །ཞེས་པ་དང་། རིགས་ཀྱི་བུ། བདག་ཅེས་བྱ་བ་ནི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོའི་ དོན་ཏོ། །སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་རང་བཞིན་ཡོད་པ་ནི་བདག་ཅེས་བྱ་ བའི་དོན་ཏོ། །ཞེས་པ་དང་། སངས་རྒྱས་ཀྱི་རང་བཞིན་ནི་རང་བཞིན་གྱིས་མེད་པར་ བྱེད་ནུས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། མེད་པར་བྱ་བའི་གནས་མེད་དོ། །བདག་ཅེས་བྱ་བའི་རང་ བཞིན་ཉིད་ནི། དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་གསང་བའི་སྙིང་པོའོ། །དེ་ལྟར་གསང་བའི་སྙིང་ པོ་དེ་ནི་གང་གིས་ཀྱང་འཇིག་ཅིང་མེད་པར་བྱེད་ནུས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། ཞེས་པ་དང་། འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་བདག་གི་མཚན་ཉིད་ནི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་རང་བཞིན་ཞེས་བྱ་ སྟེ། དེ་ལྟར་བདག་ཏུ་འཛིན་པ་ནི་ཤིན་ཏུ་མཆོག་ཅེས་བྱའོ། །ཞེས་པ་དང་། དེ་བཞིན་ གཤེགས་པའི་དབང་པོ་གཅིག་གིས་གཟུགས་མཐོང་། སྒྲ་ཐོས། དྲི་ཚོར། རོ་མྱོང་། རེག་བྱ་ ཚོར་ཞིང་། ཆོས་ཤེས་ཀྱང་། དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་དབང་པོ་དྲུག་གིས་གཟུགས་མི་ མཐོང་། སྒྲ་མི་ཐོས། དྲི་མི་ཚོར། རོ་མི་མྱོང་། རེག་བྱ་མི་ཚོར། ཆོས་མི་ཤེས་ཏེ། དབང་གི་ ཕྱིར་དབང་པོས་དབང་མཛད་དེ། དེ་ལྟ་བུའི་དབང་ནི་བདག་ཆེན་པོ་ཞེས་བྱ་བ་ཡིན། ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་རྒྱ་ཆེར་གསུངས་པ་རྣམས་གཟིགས་པར་ཞུའོ། ། མདོ་འདི་དག་གི་དགོངས་པ་གཅིག་པུ་བསྡུས་པ། རྒྱལ་བ་བྱམས་པའི་ཞལ་སྔ་ནས་ ཀྱང་། གཙང་བདག་བདེ་དང་རྟག་ཉིད་ཀྱི། །ཡོན་ཏན་ཕ་རོལ་ཕྱིན་པའི་འབྲས། །ཞེས་པ་ དང་། སྟོང་པ་ཉིད་ནི་རྣམ་དག་ན། །བདག་མེད་མཆོག་གི་བདག་ཐོབ་ཐབས། །སངས་ རྒྱས་{དག་པའི་བདག་{ཐོབ་པའི་དབང་}ཐོབ་ཕྱིར། །བདག་ཉིད་ཆེན་པོའི་བདག་ཏུ་ འགྱུར། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་རྒྱ་ཆེར་གསུངས་སོ། ། གཞན་ཡང་སངས་རྒྱས་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ནི། དེ་བཞིན་ཉིད་དང་ཡང་དག་པའི་མཐའ་ ཡིན་པར་རྒྱལ་བའི་ཡུམ་ལས་ཀྱང་གསུངས་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། རིགས་ཀྱི་བུ། དེ་བཞིན་ གཤེགས་པ་ལ་ནི་གར་ཡང་གཤེགས་པའམ། བྱོན་པ་མེད་པར་ངེས་ཏེ།

【現代漢語翻譯】說：佛的教法中也說有『我』（ātman），世間人也說有『我』，但因為沒有佛性，所以這是在無我中執著為我，稱為顛倒。佛的教法中的『我』就是佛性。世間人卻說佛的教法中無我，因此這是在『我』中執著為『無我』。而且，外道認為佛性是存在的，所以教法中一定是無我的。所謂『我』，就是如來（Tathāgata）。為什麼呢？因為他的身體是無限的，沒有疑惑的網，不作不取，所以稱為常。而且，善男子，所謂『我』，就是如來藏（Tathāgatagarbha）的意義。一切眾生都有佛性，這就是『我』的意義。而且，佛性是不能被自然地消滅的，因為沒有可以消滅的地方。『我』的自性，就是如來的秘密藏。這樣，秘密藏是任何事物都不能毀滅或消滅的。超越世間的『我』的特徵被稱為佛性，這樣執著于『我』是極其殊勝的。而且，如來的一個根（indriya）能見色、聞聲、嗅香、嘗味、覺觸、知法，但如來的六個根卻不見色、不聞聲、不嗅香、不嘗味、不覺觸、不知法，因為根通過根來行使權力，這樣的權力被稱為大我（mahātman）。請參閱諸如此類的大量論述。這些經的統一意旨，彌勒菩薩（Maitreya）也曾說過：『清凈、我、樂、常，是到彼岸的果實。』而且，『空性是清凈的，是獲得無上我的方法。爲了獲得佛的清凈我，會變成大我。』等等，有大量的論述。此外，佛的法身（Dharmakāya）是真如（Tathātā）和真實之際（bhūta-koṭi），這在《勝鬘經》（Śrīmālādevī Siṃhanāda Sūtra）中也有闡述，如經中所說：『善男子，如來是決定沒有去或來的。』

【English Translation】 It is said: In the Dharma of the Buddha, it is also said that there is 'ātman' (我，self). Worldly people also say that there is 'ātman', but because there is no Buddha-nature, this is clinging to 'self' in 'no-self', which is called Viparyāsa (顛倒，inverted view). The 'self' in the Dharma of the Buddha is the Buddha-nature. Worldly people say that there is no 'self' in the Dharma of the Buddha, so this is clinging to 'no-self' in 'self'. Moreover, the Tirthikas (外道，non-Buddhists) believe that Buddha-nature exists, so there must be no 'self' in the Dharma. What is called 'self' is the Tathāgata (如來). Why? Because his body is infinite, there is no net of doubt, he does not do or take, so he is called eternal. Moreover, noble son, what is called 'self' is the meaning of the Tathāgatagarbha (如來藏，Buddha-womb). All sentient beings have Buddha-nature, which is the meaning of 'self'. Moreover, Buddha-nature cannot be naturally destroyed, because there is no place to be destroyed. The nature of 'self' is the secret essence of the Tathāgata. In this way, the secret essence cannot be destroyed or annihilated by anything. The characteristic of the 'self' that transcends the world is called Buddha-nature, and clinging to 'self' in this way is extremely excellent. Moreover, one indriya (根，faculty) of the Tathāgata can see form, hear sound, smell fragrance, taste flavor, feel touch, and know Dharma, but the six indriyas of the Tathāgata do not see form, do not hear sound, do not smell fragrance, do not taste flavor, do not feel touch, and do not know Dharma, because the indriyas exercise power through the indriyas, and such power is called mahātman (大我，great self). Please refer to the extensive discussions of this kind. The unified intention of these sutras, Maitreya (彌勒菩薩) also said: 'Purity, self, bliss, and permanence are the fruits of reaching the other shore.' Moreover, 'Emptiness is pure, it is the way to obtain the supreme self of no-self. In order to obtain the pure self of the Buddha, one will become a great self.' And so on, there are extensive discussions. In addition, the Dharmakāya (法身，Dharma-body) of the Buddha is the Tathātā (真如，suchness) and bhūta-koṭi (真實之際，ultimate reality), which is also explained in the Śrīmālādevī Siṃhanāda Sūtra (勝鬘經), as it says: 'Noble son, it is certain that the Tathāgata has no going or coming.'

དེ་བཞིན་ཉིད་ ལས་མི་གཡོ་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་བཞིན་ཉིད་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་དེ་བཞིན་གཤེགས་ པའོ། །རིགས་ཀྱི་བུ། སྐྱེ་བ་མེད་པ་ལ་ནི་འོང་བའམ། འགྲོ་བ་མེད་དེ། སྐྱེ་བ་མེད་པ་གང་ ཡིན་པ་དེ་ནི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའོ། །རིགས་ཀྱི་བུ། ཡང་དག་པའི་མཐའ་ལ་ནི་འོང་ བའམ། འགྲོ་བ་མེད་པར་རབ་ཏུ་ཤེས་པར་བྱ་སྟེ། ཡང་དག་པའི་མཐའ་གང་ཡིན་པ་དེ་ ནི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའོ། །ཞེས་སོ། །དེའི་ཕྱིར་ཡང་སངས་རྒྱས་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ནི་ཡང་དག་ པ་བདེན་པ་ཡིན་པར་གྲུབ་བོ། །གལ་ཏེ་སངས་རྒྱས་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ སྙིང་པོ་རྟག་པར་གསུངས་པ་དེ། རྒྱུན་རྟག་པ་ལ་དགོངས་པ་ཡིན་གྱི། སྐད་ཅིག་གིས་ནི་ 6-345 མི་རྟག་པ་ཡིན་ནོ་སྙམ་དུ་སེམས་པར་གྱུར་ན། དེ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། འཕགས་པ་ འཇིག་རྟེན་དབང་ཕྱུག་གི་ཞལ་སྔ་ནས། སྐད་ཅིག་གཅིག་དང་དུ་མ་དང་བྲལ་བ་ཡིས་ནི་ རྒྱལ་བ་རྣམས་ཀྱི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ཅེས་གསུངས་སོ། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་རྒྱ་ཆེར་གསུངས་ པའི་ཕྱིར་རོ། ། གཞན་ཡང་སངས་རྒྱས་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་སྐད་ཅིག་གིས་མི་རྟག་པ་ཡིན་ན། རྒྱུ་འབྲས་ལས་ མ་འདས་ཤིང་དུས་གསུམ་དུ་གཏོགས་པར་འགྱུར་ལ། དེ་ཡང་ལུང་དང་འགལ་ཏེ། ཇི་ སྐད་དུ། ཡོངས་སུ་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཆེན་པོའི་མདོར། རྟག་པའི་ཆོས་ནི་རྒྱུ་དང་ འབྲས་བུ་མེད་དེ། ནམ་མཁའ་ནི་རྟག་པ་ཡིན་པས་རྒྱུ་དང་འབྲས་བུ་མེད་དོ། །དེ་བཞིན་ གཤེགས་པའང་དེ་དང་འདྲ་བར་རྒྱུ་དང་འབྲས་བུ་མེད་དེ། དེ་བས་ན་རྟག་པའོ། །རྟག་ ཏུ་གནས་པའི་ཆོས་ནི་དུས་གསུམ་ལ་མ་གཏོགས་ཏེ། དེ་བཞིན་གཤེགས་པའང་དེ་དང་ འདྲ་བར་དུས་གསུམ་ལས་མ་གཏོགས་པ་དེ་བས་ན་རྟག་པའོ། །ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར་ རོ། །འདིས་ཀྱང་དོན་དམ་རྒྱུ་འབྲས་ལས་འདས་པར་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་རྟེན་འབྲེལ་ལས་ འདས་པར་གྲུབ་བོ། །འདིར་གལ་ཏེ་སངས་རྒྱས་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཆེན་ པོ་རྟག་པའི་མཐར་ཐུག་པ་དང་། བདག་གི་མཐར་ཐུག་པར་སྨྲ་ན། རྟག་པར་ལྟ་བ་དང་ བདག་ཏུ་ལྟ་བའི་ཉེས་པ་ཆེན་པོར་མི་འགྱུར་རམ་སྙམ་ན། མི་འགྱུར་གྱི་དེ་ནི་ཡང་དག་ པའི་ལྟ་བ་ཉིད་དུ་འགྱུར་བར་གསུངས་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། ལྷ་མོ་དཔལ་ཕྲེང་གི་སེང་གེའི་སྒྲ་ ཆེན་པོའི་མདོར། བཅོམ་ལྡན་འདས་འདི་གཉིས་མཐར་ལྟ་བ་ཞེས་བགྱི་སྟེ། གཉིས་གང་ ཞེ་ན། ཆད་པར་ལྟ་བ་དང་རྟག་པར་ལྟ་བ་ལགས་སོ། །བཅོམ་ལྡན་འདས་གལ་ཏེ་འདུ་ བྱེད་རྣམས་ལ་མི་རྟག་པར་ལྟ་ན། དེ་ནི་ཆད་པར་ལྟ་བ་མ་ལགས་ཏེ། དེ་ནི་དེའི་ཡང་ དག་པའི་ལྟ་བ་ལགས་སོ། །བཅོམ་ལྡན་འདས་གལ་ཏེ་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ལ་རྟག་ པར་ལྟ་ན། དེ་ནི་དེའི་རྟག་པར་ལྟ་བ་མ་ལགས་ཏེ། དེ་ནི་དེའི་ཡང་དག་པའི་ལྟ་བ་ ལགས་སོ། །དེ་ཅིའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། བཅོམ་ལྡན་འདས། རྟོག་གེ་བ་དག་གི་ལྟ་བ་ནི་འདི་ལྟ་

【現代漢語翻譯】真如（Tathata）是不動搖的，因此，什麼是真如，那就是如來（Tathagata）。種姓之子，無生之處，無來無去，什麼是無生，那就是如來。種姓之子，應當了知，于真實之邊際，無來無去，什麼是真實之邊際，那就是如來。』因此，佛陀的法身（Dharmakaya）被確立為真實不虛。如果有人認為，佛陀法身，即如來藏（Tathagatagarbha）被說成是恒常的，是指持續的恒常，而不是指剎那的無常，那是不對的。正如聖救世主（Arya Lokeshvara）面前所說：『遠離一剎那和眾多剎那，是勝者（Jina）們的真如。』等等，有廣大的論述。此外，如果佛陀的法身是剎那無常的，那麼它將不會超越因果，並且會屬於三時（過去、現在、未來）。這與經文相悖。正如《大般涅槃經》（Mahaparinirvana Sutra）中所說：『恒常之法沒有因和果，如同虛空是恒常的，沒有因和果。如來也與之相似，沒有因和果，因此是恒常的。恒常存在的法不屬於三時，如來也與之相似，不屬於三時，因此是恒常的。』由此也確立了勝義諦超越了因果，因此也確立了它超越了緣起。在此，如果有人認為，佛陀的法身，《大般涅槃》說是恒常的終極和自我的終極，那麼不會變成執著于恒常和執著于自我的巨大過失嗎？不會的，因為這被說是正確的見解。正如《吉祥鬘獅子吼經》（Laksmi Tilaka Simhanada Sutra）中所說：『世尊，這二者被稱為邊見，哪二者呢？斷見和常見。世尊，如果觀察諸行（Samskara）為無常，那不是斷見，那是它的正確見解。世尊，如果觀察涅槃為恒常，那不是它的常見，那是它的正確見解。為什麼呢？世尊，思辨者（Tirthika）的見解是這樣的。』

【English Translation】『Suchness (Tathata) is unmoving, therefore, what is Suchness, that is the Tathagata. Son of lineage, in the unborn, there is no coming or going. What is unborn, that is the Tathagata. Son of lineage, it should be thoroughly understood that at the ultimate limit of reality, there is no coming or going. What is the ultimate limit of reality, that is the Tathagata.』 Therefore, the Dharmakaya (Body of Dharma) of the Buddha is established as being truly real. If one thinks that the Dharmakaya of the Buddha, the Tathagatagarbha (Essence of the Tathagata), is taught to be permanent, meaning continuous permanence, and not momentary impermanence, that is not correct. As it is said in the presence of the noble Lord of the World (Arya Lokeshvara): 『The Suchness of the Victors (Jinas) is free from a single moment and many moments.』 And so forth, there are extensive teachings. Furthermore, if the Dharmakaya of the Buddha were momentarily impermanent, it would not transcend cause and effect and would belong to the three times (past, present, future). This contradicts the scriptures. As it is said in the Mahaparinirvana Sutra (Sutra of the Great Complete Nirvana): 『The permanent Dharma has no cause and no effect, just as space is permanent and has no cause and no effect. The Tathagata is also similar to that, having no cause and no effect, therefore is permanent. The Dharma that always abides does not belong to the three times, and the Tathagata is also similar to that, not belonging to the three times, therefore is permanent.』 By this, it is also established that the ultimate truth transcends cause and effect, and therefore it is established that it transcends dependent origination. Here, if one thinks that the Dharmakaya of the Buddha, as the Mahaparinirvana says, is the ultimate of permanence and the ultimate of self, wouldn't that become a great fault of clinging to permanence and clinging to self? It would not, because it is said to become the correct view. As it is said in the Laksmi Tilaka Simhanada Sutra (The Sutra of the Great Lion's Roar of the Garland of Fortune): 『Bhagavan, these two are called extreme views, which two? The view of annihilation and the view of permanence. Bhagavan, if one observes conditioned phenomena (Samskaras) as impermanent, that is not the view of annihilation, that is its correct view. Bhagavan, if one observes Nirvana as permanent, that is not its view of permanence, that is its correct view. Why is that? Bhagavan, the views of the Tirthikas (those who hold wrong views) are like this.』

སྟེ། ལུས་དང་དབང་པོ་དང་ཚོར་བ་དང་། སེམས་དཔའ་རྣམས་ཚེ་འདི་ཉིད་ལ་འཇིག་པར་ མཐོང་ནས། སྲིད་པའི་མཚམས་སྦྱོར་བ་ལ་འཇུག་པར་མི་བགྱིད་ཅིང་། མ་འཚལ་བས་ སྟོངས་པར་གྱུར་པ་སྐད་དེ། ཆད་པར་ལྟ་བར་འགྱུར་རོ། །བཅོམ་ལྡན་འདས་རྟོག་གེ་དེ་ དག་གི་ལྟ་བ་ནི་སེམས་ཀྱི་རྒྱུད་རྨོངས་ཤིང་སེམས་ཀྱི་སྐད་ཅིག་འཇིག་པ་ལ་ཡང་འཇིག་ པར་མི་བགྱིད་ལ། རྣམ་པར་ཤེས་པའི་སྤྱོད་ཡུལ་དུ་མ་གྱུར་པ་སྐད་དེ། རྟག་པར་ལྟ་བ་ འགྱུར་རོ། །བཅོམ་ལྡན་འདས་དེ་ལྟར་རྟོག་གེ་བ་དེ་དག་གི་ལྟ་བ་ནི་དེ་ལྟ་བུ་དག་ལགས་ 6-346 སྐད་དེ། དེ་དག་ནི་དོན་དེ་ལས་ཐལ་བའི་ལྟ་བ་དང་དོན་དེའི་མཐར་ཆད་ཀྱི་ལྟ་བ་དང་ གཞན་གྱི་མཚན་ཉིད་དང་། འདྲེས་པའི་ལྟ་བས་ཆད་པར་རློམ་སེམས་བགྱིད་པ་དང་། རྟག་པར་རློམ་སེམས་བགྱིད་པ་ལགས་སོ། །བཅོམ་ལྡན་འདས་སེམས་ཅན་རྣམས་ནི་ཟིན་ པའི་ཕུང་པོ་ལྔ་པོ་དག་ལ་ཕྱིན་ཅི་ལོག་པར་གྱུར་ཏོ། །བཅོམ་ལྡན་འདས་དེ་དག་ནི་མི་ རྟག་པ་ལ་རྟག་པར་འདུ་ཤེས་པ་དང་། སྡུག་བསྔལ་བ་ལ་བདེ་བར་འདུ་ཤེས་པ་དང་། བདག་མ་མཆིས་པ་ལ་བདག་ཏུ་འདུ་ཤེས་པ་དང་། མི་གཙང་བ་ལ་གཙང་བར་འདུ་ ཤེས་པ་ལགས་སོ། །བཅོམ་ལྡན་འདས་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཡུལ་དང་། དེ་ བཞིན་གཤེགས་པའི་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ནི་ཉན་ཐོས་དང་རང་སངས་རྒྱས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཤེས་ པ་དག་པས་ཀྱང་སྔོན་མ་མཐོང་ལགས་སོ། །བཅོམ་ལྡན་འདས་སེམས་ཅན་རྣམས་ནི་དེ་ བཞིན་གཤེགས་པ་ལ་དད་པས། རྟག་པར་འདུ་ཤེས་པ་དང་། བདེ་བར་འདུ་ཤེས་པ་ དང་། བདག་ཏུ་འདུ་ཤེས་པ་དང་། གཙང་བར་འདུ་ཤེས་པའི་སེམས་ཅན་དེ་དག་ནི། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཏུ་གྱུར་པ་མ་ལགས་ཏེ། བཅོམ་ལྡན་འདས་སེམས་ཅན་ དེ་དག་ནི་ཡང་དག་པའི་ལྟ་བ་ཅན་དུ་འགྱུར་ལགས་སོ། །དེ་ཅིའི་སླད་དུ་ཞེ་ན། བཅོམ་ ལྡན་འདས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ཉིད་རྟག་པའི་སྐུའི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ དང་། བདེ་བའི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་དང་། བདག་གི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་དང་། གཙང་བའི་ ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ལགས་པའི་སླད་དུའོ། །བཅོམ་ལྡན་འདས་སེམས་ཅན་གང་དག་དེ་ བཞིན་གཤེགས་པའི་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ལ་དེ་ལྟར་མཐོང་བ་དེ་དག་ནི་ཡང་དག་པར་མཐོང་བ་ ལགས་སོ། །བཅོམ་ལྡན་འདས་ཡང་དག་པར་མཐོང་བ་གང་དག་ལགས་པ་དེ་དག་ནི་ བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་སྲས་ཐུགས་ལས་སྐྱེས་པ་དང་། ཞལ་ནས་སྐྱེས་པ་དང་། ཆོས་ལས་ སྐྱེས་པ་དང་། ཆོས་ཀྱི་སྤྲུལ་པ་དང་། ཆོས་ཀྱི་བགོ་སྐལ་ལ་སྤྱོད་པ་ཞེས་བགྱིའོ། །ཞེས་པ་ལ་ སོགས་པ་གསུངས་སོ། ། འཕགས་པ་སྤྲིན་ཆེན་པོ་ཞེས་བྱ་བ་ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་མདོར་ཡང་། དེ་བཞིན་ གཤེགས་པ་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་རྟག་ཅིང་བརྟན་ལ་ཐེར་ཟུག་མི་འགྱུར་བ་ཡིན་པ་དང་། དེ་ལྟ་ བུར་ལྟ་བ་ནི། ཡང་དག་པའི་ལྟ་བ་ཡིན་པར་གསུངས་ཏེ། ཇི་ས

【現代漢語翻譯】也就是說，那些人看到身體、感官、感覺和有情眾生在今生毀滅，因此不進入存在的連續性，因為不瞭解而變得空虛，這就是斷見。世尊，那些思辨者的觀點是，他們的心識之流是愚昧的，即使心識的瞬間毀滅也不會毀滅，因為沒有成為意識的活動範圍，這就是常見。世尊，那些思辨者的觀點就是如此，他們是超越了意義的觀點，是意義的極端觀點，是與他者混合的特徵，他們自以為是斷見，自以為是常見。世尊，有情眾生對於所執著的五蘊是顛倒的。世尊，他們對於無常認為是常，對於痛苦認為是樂，對於無我認為是自我，對於不凈認為是凈。世尊，所有智者的智慧領域，以及如來（Tathāgata）的法身，即使是聲聞（Śrāvaka）和獨覺（Pratyekabuddha）的所有知識也無法事先看到。世尊，有情眾生因為對如來（Tathāgata）的信心，而認為是常、樂、我、凈的有情眾生，世尊，他們不是顛倒的，世尊，那些有情眾生將成為具有正見者。為什麼呢？世尊，因為如來（Tathāgata）的法身本身就是常的彼岸、樂的彼岸、我的彼岸、凈的彼岸。世尊，任何有情眾生如此看待如來（Tathāgata）的法身，那就是正確的看待。世尊，那些正確看待的人，就是世尊之子，從心中所生，從口中所生，從法中所生，是法的化身，是行於法之分者。等等。在《聖大云經》（Ārya Mahāmegha Sūtra）中也說，如來（Tathāgata）的法身是常、堅固、真實的、不變的，如此看待是正確的觀點，就像...

【English Translation】 That is, those who see the body, senses, feelings, and sentient beings destroyed in this very life, therefore do not enter into the continuity of existence, and become empty because of not understanding, that is the view of annihilation. World Honored One, the view of those speculators is that their mind stream is ignorant, and even the momentary destruction of the mind will not be destroyed, because it has not become the scope of consciousness, that is the view of permanence. World Honored One, the view of those speculators is just like that, they are views that transcend meaning, views that are the extreme of meaning, characteristics mixed with others, they presume to be annihilationists, and presume to be eternalists. World Honored One, sentient beings are reversed in relation to the five aggregates they cling to. World Honored One, they perceive impermanence as permanence, perceive suffering as happiness, perceive non-self as self, and perceive impurity as purity. World Honored One, the realm of wisdom of all the wise, and the Dharmakāya (body of dharma) of the Tathāgata (Thus Come One), even all the knowledge of the Śrāvakas (Hearers) and Pratyekabuddhas (Solitary Buddhas) cannot see beforehand. World Honored One, sentient beings who, because of faith in the Tathāgata (Thus Come One), perceive sentient beings as permanent, happy, self, and pure, World Honored One, they are not reversed, World Honored One, those sentient beings will become those with right view. Why is that? World Honored One, because the Dharmakāya (body of dharma) of the Tathāgata (Thus Come One) itself is the other shore of permanence, the other shore of happiness, the other shore of self, and the other shore of purity. World Honored One, any sentient being who sees the Dharmakāya (body of dharma) of the Tathāgata (Thus Come One) in this way, that is the correct view. World Honored One, those who see correctly are the sons of the World Honored One, born from the heart, born from the mouth, born from the Dharma, are emanations of the Dharma, and practice the share of the Dharma. And so on. In the Ārya Mahāmegha Sūtra (Noble Great Cloud Sutra) it is also said that the Dharmakāya (body of dharma) of the Tathāgata (Thus Come One) is permanent, firm, real, and unchanging, and to see it in this way is the correct view, just like...

ྐད་དུ། བཅོམ་ལྡན་འདས་ བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་མདོ་གང་དང་ལྡན་ན་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་རྒྱ་མཚོར་འགྱུར་ བ་དང་། ཞེས་པ་ནས། དེ་བཞིན་དུ་སྦྱར་ཏེ། དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ལ་རྟག་པ་ཉིད་དུ་ མཐོང་བར་ཡང་འགྱུར་བ་ལ། དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་རྟག་པ་དང་། ཐེར་ཟུག་ཉིད་ཤིན་ ཏུ་གསལ་བར་མཐོང་ནས་བདག་ཉིད་བསྔགས་པ་བརྗོད་པའི་རྒྱལ་པོར་ཡང་འགྱུར་ལ། 6-347 དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ནི་ཐེར་ཟུག་པའི་སྐུ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་ཐེར་ཟུག་ཏུ་སྨྲ་བར་འགྱུར་བ་ དང་། དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཞི་བའི་རང་བཞིན་ལ་མངོན་པར་དགའ་བའི་ལྟ་བ་ཕུན་ སུམ་ཚོགས་པར་ཡང་འགྱུར་བ་དང་། དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ནི་རྟག་པ་དང་ཐེར་ཟུག་པ་ དང་བརྟན་པ་དང་ཞི་བའོ། །ཞེས་པ་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་ལྟ་བའི་རྒྱ་མཚོ་ཐམས་ཅད་ དུ་འགྱུར་བ་དང་། དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྐུ་ནི་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ཡིན་ནོ་ཞེས་དེ་ཁོ་ན་མཐོང་ བར་འགྱུར་བ་དང་། དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་རྡོ་རྗེའི་སྐུ་ནི་མི་ཕྱེད་པའི་སྐུ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་ པ་ཡང་དག་པ་མཐོང་བར་འགྱུར་བ་དང་། དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྐུ་ནི་རུས་པ་མ་ ཡིན་ཞིང་ཤ་མ་ཡིན་ལ་ཁྲག་མ་ཡིན་ཏེ། རུས་པ་མ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་སྟོང་པ་ཉིད་དུ་སྨྲ་བར་ ཡང་འགྱུར་བ་དང་། ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་ནས་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་མངོན་སུམ་དུ་དེ་ བཞིན་གཤེགས་པའི་རྟག་པ་དང་། ཐེར་ཟུག་པ་དང་བརྟན་པ་དང་ཞི་བའི་སྒྲའི་ཚིག་གི་ བཅུད་ཀྱི་རོ་དངར་བ་དང་། རོ་ཤིན་ཏུ་དགའ་བ་ཐམས་ཅད་དང་ལྡན་པའི་ཆོས་སྤྱོད་ པར་མཛད་དུ་གསོལ། སྔར་སྨོས་པའི་ཚིག་གསུངས་པ་རྣམ་པར་སྦྱོར་བར་བགྱིད་པ་ བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་བཤད་དུ་གསོལ། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་བཀའ་སྩལ་པ། སྤྲིན་ ཆེན་སྙིང་པོ་ལེགས་སོ་ལེགས་སོ། །ཞེས་པ་ནས། དེ་བཞིན་དུ་སྦྱར་ཏེ། སྤྲིན་ཆེན་སྙིང་པོ་ སྤྲིན་ཆེན་པོ་མདོ་ལས། རྣམ་པར་ཐར་པ་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པ་ལ་གནས་པ་རིན་པོ་ ཆེའི་མཛོད་ཀྱི་འབྱུང་གནས་ཆོས་ཀྱི་རྣམ་པར་འཕྲུལ་པའི་རྒྱལ་པོ་ཞེས་བྱ་བའི་ཏིང་ངེ་ འཛིན་གྱི་སྒོ་བཞི་བརྒྱ་རྒྱས་པར་ཉོན་ཅིག སྤྲིན་ཆེན་སྙིང་པོ་སྤྲིན་ཆེན་པོའི་མདོ་ལ་ ཟབ་མོ་བསྟན་པའི་ཆུའི་རྒྱ་མཚོའི་དུས་ཚོད་ཅེས་བྱ་བའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཏེ། ཏིང་ངེ་ འཛིན་དེ་དང་ལྡན་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་སེམས་དཔའ་ཆེན་པོ་རྣམས་ནི་ཏིང་ངེ་ འཛིན་གྱི་རྒྱ་མཚོར་ཡང་འགྱུར་རོ། །ཞེས་པ་ནས། རྒྱས་པར་དེ་བཞིན་དུ་སྦྱར་ཏེ། དེ་ བཞིན་གཤེགས་པ་ལ་རྟག་པ་ཉིད་དུ་མཐོང་བར་ཡང་འགྱུར་རོ། །དེ་བཞིན་གཤེགས་ པའི་རྟག་པ་དང་ཐེར་ཟུག་པ་ཉིད་ཤིན་ཏུ་གསལ་བར་མཐོང་ནས་བདག་ཉིད་བསྔགས་ པ་བརྗོད་པའི་རྒྱལ་པོར་ཡང་འགྱུར་རོ། །དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ནི་ཐེར་ཟུག་པའི་སྐུ་ཡིན་ ནོ། །ཞེས་ཐེར་ཟུག་ཏུ་སྨྲ་བར་ཡང་འགྱུར་རོ། །དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཞི་བའི་རང་བཞིན་

【現代漢語翻譯】世尊，菩薩以何等之經為依，能入於三摩地之海？』如是等等，乃至『亦能見如來為常恒。』見如來之常恒，極其明晰，亦能成為讚歎自身功德之王。如來是常恒之身。』亦能宣說常恒之語。亦能具足對如來寂靜自性之殊勝歡喜之見。如來是常、恒、堅、寂。』於一切相中，皆能入于見解之海。亦能如實見如來之身即是法身。如來之金剛身是不可摧毀之身。』亦能如實見。如來之身非骨、非肉、非血，實非骨。』亦能宣說空性之語。』如是等等，乃至一切有情皆能現見如來之常、恒、堅、寂之語，以甘美之精髓，及一切極喜之味，行持正法。祈請世尊宣說先前所言之語之分別。世尊告曰：『大云心，善哉！善哉！』如是等等，乃至『大云心，于大云經中，安住于不可思議之解脫，如寶藏之源，聽聞名為法之種種變化的國王之四百三摩地之門。大云心，于大云經中，名為甚深開示之水海之時節之三摩地。』具足此三摩地之菩薩摩訶薩眾，亦能入於三摩地之海。』如是等等，廣說乃至『亦能見如來為常恒。見如來之常恒，極其明晰，亦能成為讚歎自身功德之王。如來是常恒之身。』亦能宣說常恒之語。如來寂靜之自性

【English Translation】 'Venerable One, with what kind of sutra do Bodhisattvas become an ocean of Samadhi?' Thus, and so on, up to 'They will also see the Tathagata as eternal.' Seeing the Tathagata's eternity, very clearly, they will also become the king who praises their own virtues. 'The Tathagata is an eternal body.' They will also speak of eternity. They will also have an excellent view of delight in the peaceful nature of the Tathagata. 'The Tathagata is eternal, constant, steadfast, and peaceful.' In all aspects, they will become an ocean of views. They will also truly see that the body of the Tathagata is the Dharma body. 'The Vajra body of the Tathagata is an indestructible body.' They will also see the truth. 'The body of the Tathagata is not bone, not flesh, not blood, indeed not bone.' They will also speak of emptiness. Thus, and so on, until all sentient beings directly experience the essence of the words of the Tathagata's eternity, constancy, steadfastness, and peace, with the sweet essence and all the most delightful flavors, practicing the Dharma. Please, Venerable One, explain the distinctions of the words previously spoken. The Venerable One said, 'Great Cloud Heart, well done! Well done!' Thus, and so on, up to 'Great Cloud Heart, in the Great Cloud Sutra, abiding in inconceivable liberation, like the source of a treasure, listen to the four hundred Samadhi gates of the king named the transformation of Dharma. Great Cloud Heart, in the Great Cloud Sutra, the Samadhi named the time of the ocean of water that deeply reveals.' Bodhisattva-Mahasattvas who possess this Samadhi will also become an ocean of Samadhi. Thus, and so on, extensively, up to 'They will also see the Tathagata as eternal.' Seeing the Tathagata's eternity and constancy very clearly, they will also become the king who praises their own virtues. 'The Tathagata is an eternal body.' They will also speak of eternity. The peaceful nature of the Tathagata

ལ་མངོན་པར་དགའ་བའི་ལྟ་བ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པར་ཡང་འགྱུར་རོ། །དེ་བཞིན་ གཤེགས་པ་ནི་རྟག་པ་དང་ཐེར་ཟུག་པ་དང་བརྟན་པ་དང་ཞི་བའོ། །ཞེས་པ་རྣམ་པ་ ཐམས་ཅད་དུ་ལྟ་བའི་རྒྱ་མཚོ་ཐམས་ཅད་དུ་ཡང་འགྱུར་རོ། །དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྐུ་ ནི་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་དེ་ཁོ་ན་མཐོང་བར་ཡང་འགྱུར་རོ། །དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ 6-348 རྡོ་རྗེའི་སྐུ་ནི་མི་ཕྱེད་པའི་སྐུ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་པ་ཡང་དག་པར་མཐོང་བར་ཡང་འགྱུར་ རོ། །དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྐུ་ནི་རུས་པ་མ་ཡིན་ཞིང་ཤ་མ་ཡིན་ལ་ཁྲག་མ་ཡིན་ཏེ། རུས་པ་མ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་སྟོང་པ་ཉིད་དུ་སྨྲ་བར་ཡང་འགྱུར་རོ། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་ ནས། སྟོང་པའི་ཆོས་རྣམས་ལ་སྟོང་པར་ཡང་སྨྲ་བར་འགྱུར་རོ། །སྟོང་པ་མ་ཡིན་པའི་ ཆོས་རྣམས་ལ་སྟོང་པ་མ་ཡིན་པར་སྨྲ་བར་ཡང་འགྱུར་རོ། །སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་ཀྱི་དོན་ རྟགས་སྨྲ་བར་ཡང་འགྱུར་རོ། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་རྒྱ་ཆེར་གསུངས་ཏེ། རྒྱས་པར་ནི་ མདོ་དེ་ཉིད་ལས་གཟིགས་པར་བྱའོ། ། དབུ་མ་ཚིག་གསལ་དུ་མདོ་དྲངས་པ་ཡང་། དེ་ཁོ་ནའི་གཟིགས་པ་ལ་ལྟོས་ནས། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས། དགེ་སློང་དག་འདི་ནི་བདེན་པ་དམ་པ་སྟེ། འདི་ལྟ་སྟེ། བསླུ་བ་ མེད་པའི་ཆོས་མྱ་ངན་ལས་འདས་པའོ། །འདུ་བྱེད་ཐམས་ཅད་ནི་བརྫུན་པ་བསླུ་བའི་ ཆོས་ཅན་ནོ། །ཞེས་པ་དང་། འཕགས་པ་གསེར་འོད་དམ་པའི་མདོར་ཡང་། དེ་བཞིན་ གཤེགས་པའི་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ནི་ཡང་དག་པའི་བདེན་པ་ཉིད་ཡིན་པས། དེ་ལ་མྱ་ངན་ལས་ འདས་པ་ཞེས་བྱའོ། །ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར་ཡང་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་སངས་རྒྱས་ ཆོས་སྐུ་བདེན་པ་ཡིན་པར་གྲུབ་བོ། །གཞན་ཡང་དོན་དམ་གཞན་སྟོང་དེ་གཉུག་མའམ། རང་བཞིན་མ་ཡིན་ན། གློ་བུར་བའམ། བཅོམ་མ་ཡིན་པར་འགྱུར་ཞིང་། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ རང་བཞིན་ཡང་མ་ཡིན་པར་འགྱུར་ལ། དེ་ཡང་མཐར་ཐུག་ངེས་དོན་སྟོན་པའི་བཀའ་ ལུང་རྣམས་དང་འགལ་བའི་ཉེས་པ་ཆེན་པོར་འགྱུར་ཏེ། འཕགས་པ་སྤྲིན་ཆེན་པོའི་ མདོར། འདི་ནི་སངས་རྒྱས་ཆོས་ཉིད་ཡིན། །སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་བཅོས་མ་མིན། །དེ་ བཞིན་གཤེགས་རྣམས་མ་སྐྱེས་ཏེ། །རྡོ་རྗེ་ལྟ་བུ་འཁྲེགས་པའི་སྐུ། །ཞེས་པ་དང་། བཅོམ་ ལྡན་སངས་རྒྱས་ཆོས་ཀྱི་སྐུ། །དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས། །བཅོམ་ལྡན་སྐུ་ནི་ དེ་འདྲ་ལ། །ཆོས་བསྟན་པ་ཡང་དེ་འདྲ་སྟེ། །ཞེས་པ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཆོས་ཀྱི་ དབྱིངས་སུ་གསུངས་ཤིང་བཅོམ་མ་མ་ཡིན་པར་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དོན་དམ་ བདེན་པ་རང་བཞིན་{ཡིན་}པར་གྲུབ་བོ། །གཞན་ཡང་སངས་རྒྱས་ནི་བདག་གི་ཕ་རོལ་ ཏུ་ཕྱིན་ཀྱང་། འཇིག་རྟེན་པའི་བདག་དང་མི་མཚུངས་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། རྔ་བོ་ཆེ་ཆེན་ པོའི་མདོ་ལས། འཇིག་རྟེན་པ་རྣམས་ཀྱི་བདག་ཅེས་བྱ་བ་དེ་དག་གཞིག་པའི་ཕྱིར་ བདག་མེད་པ་བསྟན་

【現代漢語翻譯】也會轉變為對如來（Tathagata）顯現歡喜的圓滿見地。如來是常、恒、穩固、寂靜的，這會轉變為在一切方面、一切見解之海中觀見的境界。如來的身體是法身（Dharmakaya），這也會轉變為如實見證。如來的金剛身是不可摧毀之身，這也會轉變為如實見證。如來的身體不是骨頭、不是肉、不是血，不是骨頭，這也會轉變為宣說空性（Sunyata）。從這開始，對於空性的法，也會轉變為宣說為空性；對於非空性的法，也會轉變為宣說為非空性。也會轉變為宣說佛陀之法的意義的標誌。等等，廣為宣說，詳細內容請從該經中查閱。在《中觀明句論》（Madhyamakavrtti）中引用的經文也依賴於如實的見證。世尊（Bhagavan）說：『比丘們，這是殊勝的真理，即無欺騙之法，涅槃（Nirvana）。一切有為法都是虛假的，具有欺騙的性質。』在《聖金光明經》（Suvarnaprabhasottamasutra）中也說：『如來的法身是真實的真理，因此被稱為涅槃。』因此，涅槃，即佛陀的法身，被證實為真理。此外，如果勝義諦（Paramarthasatya）的他空（paratantra）不是本初的或自性（Svabhava）的，那麼它將是暫時的或造作的，並且也將不是佛性（Buddhadhatu）。這將會導致與終極決定意義的經文相違背的巨大過失。《聖大云經》（Mahameghasutra）中說：『這是佛性，佛陀世尊不是造作的，如來不是生起的，如同金剛般堅固之身。』以及『世尊佛陀的法身，如來是法界（Dharmadhatu），世尊的身體就是那樣，所教的法也是那樣。』因為如來被說成是法界，並且不是造作的。因此，勝義諦被證實為自性。此外，佛陀超越了『我』，但與世俗的『我』不同。正如《大鼓經》（Mahabheriharakasutra）中所說：『爲了摧毀世俗眾生的『我』，因此宣說了無我（Anatta）。』

【English Translation】 It will also transform into a perfect view of rejoicing in the Tathagata (Thus Come One). The Tathagata is permanent, enduring, stable, and peaceful, which will transform into a state of seeing in all aspects and in all oceans of views. The body of the Tathagata is the Dharmakaya (Body of Dharma), which will also transform into witnessing the truth. The Vajra body of the Tathagata is the indestructible body, which will also transform into witnessing the truth. The body of the Tathagata is not bone, not flesh, not blood, not bone, which will also transform into speaking of emptiness (Sunyata). From this onwards, for the Dharma of emptiness, it will also transform into speaking of emptiness; for the Dharma of non-emptiness, it will also transform into speaking of non-emptiness. It will also transform into speaking of the signs of the meaning of the Buddha's Dharma. And so on, widely spoken, the details can be found in that sutra itself. The sutra quoted in the Madhyamakavrtti (Clear Words on the Middle Way) also relies on the true witness. The Bhagavan (Blessed One) said: 'Monks, this is the supreme truth, that is, the undeceiving Dharma, Nirvana. All conditioned phenomena are false, having the nature of deception.' In the Suvarnaprabhasottamasutra (The Sutra of Golden Light) it is also said: 'The Dharmakaya of the Tathagata is the true truth, therefore it is called Nirvana.' Therefore, Nirvana, that is, the Dharmakaya of the Buddha, is proven to be the truth. Furthermore, if the other-emptiness (paratantra) of the ultimate truth (Paramarthasatya) is not primordial or of self-nature (Svabhava), then it will be temporary or artificial, and it will also not be the Buddha-nature (Buddhadhatu). This will lead to a great fault of contradicting the scriptures that teach the ultimate definitive meaning. In the Mahameghasutra (Great Cloud Sutra) it is said: 'This is the Buddha-nature, the Buddha Bhagavan is not artificial, the Tathagatas are not born, like a vajra, a solid body.' And 'The Dharmakaya of the Bhagavan Buddha, the Tathagata is the Dharmadhatu (Realm of Dharma), the body of the Bhagavan is like that, and the Dharma taught is also like that.' Because the Tathagata is said to be the Dharmadhatu, and is said to be not artificial. Therefore, the ultimate truth is proven to be self-nature. Furthermore, the Buddha has gone beyond the 'self', but is not the same as the worldly 'self'. As it is said in the Mahabheriharakasutra (The Sutra of the Great Drum): 'In order to destroy the 'self' of worldly beings, therefore the selflessness (Anatta) is taught.'

ཏོ། །གལ་ཏེ་དེ་ལྟར་སྟོན་པའི་བསྟན་པ་ལས་མ་གསུངས་ན་ཇི་ ལྟར་གྲོང་བ་ཡིན་པར་མི་འགྱུར། སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ནི་བདག་མེད་པར་ གསུང་བར་གྲག་གོ །ཞེས་ཡ་མཚན་སྐྱེས་པར་གྱུར་པ་དང་། དེའི་འོག་ཏུ་རྒྱུ་དང་གཏན་ 6-349 ཚིགས་བརྒྱ་སྟོང་གིས་བསྟན་པ་ལ་འཛུད་དོ། །དེ་ལྟར་བཙུད་པ་ལས་གང་གི་ཚེ། ཡང་ གོང་མ་ལ་དད་པ་སྐྱེས་ཤིང་ཞུགས་པ་ན། སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་ཆོས་རྣམས་ལ་སློབ་པར་བྱེད། བརྩོན་པར་བྱེད། འབད་པར་བྱེད། དེ་ནས་དེའི་འོག་ཏུ་དེ་དག་ལ་ཐར་པ་ནི། ཞི་བ་རྟག་ པ་གཟུགས་དང་བཅས་པའོ། །ཞེས་སྟོན་ཏོ། །གཞན་ཡང་འཇིག་རྟེན་པ་ཁ་ཅིག་ཐར་པ་ ཡོད་དོ་ཟེར་ཏེ། ངས་དེ་གཞིག་པའི་ཕྱིར་ཐར་པ་ནི་ཅུང་ཟད་མེད་དོ། །ཞེས་བྱ་བ་འདི་ གསུངས་སོ། །གལ་ཏེ་དེ་ལྟར་སྟོན་པས་ལྟ་བ་ཆུད་གསོན་པར་བྱེད་པ་དང་འདྲ་བ་མ་ བསྟན་ན། ཇི་ལྟར་སྟོན་པའི་བསྟན་པ་ལ་ཡིད་ཆེས་པར་འགྱུར། དེ་ལྟ་བས་ན་རྒྱུ་དང་ གཏན་ཚིགས་བརྒྱ་སྟོང་གིས་ཐར་པ་ཆུད་གསོན་པ་ཉིད་ཀྱི་བདག་མེད་པ་གསུངས་ སོ། །དེ་ནས་དེའི་འོག་ཏུ་ཐར་པ་ཆུད་གསོན་པའི་ལྟ་བ་མཐོང་ན་མི་བླུན་པོ་རྣམས་ ཉམས་པར་འགྱུར་བས། དེའི་འོག་ཏུ་ངས་ཡང་རྒྱུ་དང་གཏན་ཚིགས་བརྒྱ་སྟོང་གི་ཐར་ པ་ཡོད་པ་ཉིད་དུ་གསུངས་སོ། །ཞེས་པ་དང་། ངས་ཀྱང་གལ་ཏེ་ཐོག་མ་ཁོ་ནར་བདག་ ཡོད་དོ་ཞེས་བསྟན་ན་སུ་ཞིག་དད་པར་འགྱུར། གལ་ཏེ་དད་པར་གྱུར་ན། འཇིག་ཚོགས་ ལ་བལྟ་བའི་བདག་ཏུ་འཛིན་པ་འདི་ནི་འཇིག་རྟེན་གྱི་སྤྱི་མཐུན་པས་ངའི་ཡང་དེར་ འགྱུར་རོ། །ངས་ཀྱང་། ཡུལ་ཙམ་པ་ཀ་ན་གནས་པའི་མི་བཞིན་དུ་ཐོག་མར་བདག་མེད་ པ་བསྟན་ནས་དེའི་འོག་ཏུ་བདག་ཡོད་པ་ཉིད་སྟོན་པར་བྱེད་དེ། དེ་ཉིད་དང་བདག་གི་ དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ཀྱང་བཤད་དོ། །འོད་སྲུངས་དེ་ལྟ་བས་ན་ཐབས་ལ་མཁས་པར་བྱའོ། །འོད་ སྲུངས་གཞན་ཡང་དཔེར་ན་མི་ཞིག་ལམ་པོ་ཆེ་ཞིག་ནས་འབྲོག་དགོན་པར་སོང་བ་ ལས་བྱ་རབ་གནོད་ཅེས་བྱ་བར་སྒྲ་ཕྱུང་བ་དང་། དེ་ནས་མི་དེས་ལམ་དུ་ཞུགས་ཏེ་འགྲོ་ བ་ལས་བྱའི་སྐད་དེ་ཐོས་ནས་བསམས་པ། ཅི་ཆོམ་རྐུན་མ་བྱུང་ངམ་ཞེས་ཏེ། ཆོམ་རྐུན་ པས་འཇིགས་སྐྲག་སྟེ་བྱོལ་བ་ལས། དགོན་པ་གང་ན་སྟག་ཡོད་པ་དེར་ཆུད་ནས་ཚུལ་མ་ ཡིན་པས་སྡུག་བསྔལ་བར་གྱུར་ཏོ། །འོད་སྲུངས་དེ་བཞིན་དུ་མ་འོངས་པའི་དུས་ན་དགེ་ སློང་དང་། དགེ་སློང་མ་དང་། དགེ་བསྙེན་དང་དགེ་བསྙེན་མ་རྣམས་བདག་དང་བདག་ གི་ཞེས་བྱ་བའི་སྒྲ་ཙམ་གྱིས་འཇིག་རྟེན་པའི་འཇིག་ཚོགས་ལ་ལྟ་བ་ནི་བདག་མེད་པ་ སེམས་ཤིང་སྟོང་པ་ཉིད་ཆེན་པོ་ཆད་པའི་ལྟ་བ་སྨྲ་བའི་བདག་ཉིད་དུ་འགྱུར་བས། དེ་ བཞིན་གཤེགས་པ་རྟག་པ་སངས་རྒྱས་རྟག་པའི་བདག་ཉིད་དང་ལྡན་པའི་མདོ་ལྟ་བུ་ འདི་དག་ལ་དད་པར་མི་འགྱུར་རོ། །ཞེས་པ་དང་། དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་སངས་རྒྱས་

【現代漢語翻譯】世尊，如果不是這樣宣說，沒有從導師的教法中聽聞，怎麼會不墮入邊見呢？據說如來薄伽梵（梵文，Bhagavan，世尊）宣說無我。當他們產生疑惑時，然後用成百上千的理由和論證來引導他們入門。當他們這樣被引匯入門后，如果他們對更高的法產生信心並進入，就教導他們空的法，鼓勵他們學習、精進和努力。然後，在這些之後，宣說他們的解脫是寂靜、常恒、有形的。此外，有些世間人說有解脫，爲了破斥他們的觀點，我說根本沒有解脫。如果導師不以這種方式展示，就像讓死去的觀點復活一樣，怎麼會有人相信導師的教法呢？因此，用成百上千的理由和論證來宣說解脫復活本身也是無我的。然後，在這些之後，如果他們看到解脫復活的觀點，愚笨的人就會墮落，所以在這些之後，我又用成百上千的理由和論證來說解脫是存在的。如果我一開始就說有我，誰會相信呢？如果他們相信了，那麼執著于蘊聚的我是世間共同的，我也會變成那樣。我也像住在瞻波迦地方的人一樣，先宣說無我，然後在這些之後，宣說有我，也解釋了那個真如和我的真如。善護，因此要善巧方便。善護，再比如，一個人從一條大路走到一個偏僻的寺院，發出『鳥兒有危險』的聲音。然後，當那個人走在路上，聽到鳥的聲音時，他想：『難道有強盜嗎？』因為害怕強盜而逃跑，結果進入了一個有老虎的寺院，以不如法的方式遭受痛苦。善護，同樣，在未來，比丘、比丘尼、近事男和近事女們，僅僅因為『我』和『我的』的聲音，就認為世間的蘊聚是無我的，並且會成為宣說斷滅空性大見的人。他們不會相信如來具有常恒的自性，佛陀具有常恒的自性這樣的經典。如來佛

【English Translation】 Venerable One, if it is not taught in this way, and not heard from the teachings of the Teacher, how would one not fall into extreme views? It is said that the Tathagata Bhagavan (Sanskrit, Bhagavan, The Blessed One) teaches non-self. When they have doubts, then one leads them in with hundreds of thousands of reasons and arguments. When they are led in this way, if they develop faith in the higher Dharma and enter, one teaches them the Dharma of emptiness, encouraging them to learn, strive, and make effort. Then, after these, one teaches that their liberation is peaceful, permanent, and with form. Furthermore, some worldly people say there is liberation, and in order to refute their view, I say there is no liberation at all. If the Teacher does not demonstrate in this way, like reviving a dead view, how would anyone believe in the Teacher's teachings? Therefore, with hundreds of thousands of reasons and arguments, one teaches that the revival of liberation itself is also non-self. Then, after these, if they see the view of the revival of liberation, foolish people will fall away, so after these, I again teach with hundreds of thousands of reasons and arguments that liberation exists. If I were to teach from the beginning that there is a self, who would believe? If they were to believe, then clinging to the aggregates as self is common to the world, and I would become like that as well. I also, like the people living in the place of Campaka, first teach non-self, and then after these, teach that there is a self, and also explain that suchness and my suchness are the same. Shariputra, therefore, one must be skillful in means. Shariputra, again, for example, a person goes from a main road to a remote monastery, making the sound 'Birds are in danger.' Then, when that person is walking on the road and hears the sound of the bird, he thinks, 'Could there be robbers?' Fearing robbers, he runs away, and as a result, enters a monastery where there are tigers, suffering in an improper way. Shariputra, similarly, in the future, monks, nuns, laymen, and laywomen, merely because of the sound of 'I' and 'mine,' will think that the worldly aggregates are non-self, and will become those who proclaim the great view of nihilistic emptiness. They will not believe in sutras such as the Tathagata having a permanent nature, and the Buddha having a permanent nature. Tathagata Buddha

པའི་དུས་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཉིད་ནས། རྟག་པ་བརྟན་པ་ཞི་བ་ཐེར་ཟུག་པ་བདག་ ཅེས་བྱ་བའི་ཚིག་གི་གཞི་བསྟན་པ་ཡང་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་དུས་ན་བདག་ཅི་ 6-350 འདྲ་བ་དེ་འདྲ་བར་འགྱུར་ཞིང་། འཇིག་རྟེན་པའི་འཇིག་ཚོགས་ལ་ལྟ་བ་གོམས་པར་ བྱས་པའི་བདག་ཉིད་ཀྱང་ཟད་པར་འགྱུར་ཏེ། ལྟ་བ་དེ་ལྟ་བུ་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་ངའི་མ་ ཡིན་པས་དེའི་ཕྱིར། རྟག་པ་དང་ཆད་པ་དང་སྤངས་པ་ཞེས་གསུངས་པ་ནི་ངས་ལེགས་ པར་གསུངས་པ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་པ་དང་། ཡང་མདོ་དེ་ཉིད་དུ། སྟོང་པ་དང་མི་སྟོང་པ་ དང་། བདག་མེད་པ་དང་། བདག་ཡོད་པའི་རྣམ་པར་དབྱེ་བ་མ་ཤེས་པའི་ཉེས་ དམིགས་ཀྱང་གསུངས་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། གང་མདོ་སྡེ་འདི་ལྟ་བུ་དག་འཆད་པར་མི་འགྱུར་ བ་དེར་ཕན་པ་སྟོན་པ་དག་འདི་ལྟ་སྟེ། སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་ལེའུ་དང་ལྡན་པ་ཕལ་པ་གཞན་ དག་སྟོན་ཅིང་འཆད་པར་འགྱུར་རོ། །དེའི་ཚེ་དེ་དག་གིས་མདོ་འདི་ལྟ་བུ་མང་པོ་དག་ མཐོང་ཐོས་ནས། སེམས་ཅན་དེ་དག་སློབ་ཅིང་དེ་དག་གིས་ལོབས་ནས་གང་གི་ཚེ་དེ་ བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་རྟག་པའི་བདག་ཉིད་དང་ལྡན་པའི་ མདོ་འདི་ལྟ་བུ་མང་པོ་དག་མཐོང་ཐོས་ནས་དེ་དག་ཡིད་གཉིས་དང་ཐེ་ཚོམ་འཐོབ་ ཅིང་བློ་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཏུ་འགྱུར་རོ། །ཞེས་པ་དང་། འོད་སྲུངས་ངས་སེམས་ཅན་མོས་པ་སྣ་ ཚོགས་རྣམས་ལ་དགོངས་པ་སྣ་ཚོགས་ཀྱི་མདོ་རྣམས་བསྟན་པ་ན། དེ་ལ་སྙོམ་ལས་ཅན་ ཚུལ་ཁྲིམས་འཆལ་བ་ལུས་དང་ངག་དང་ཡིད་མ་བསྡམས་པ་རྣམས་དེ་བཞིན་གཤེགས་ པའི་སྙིང་པོ་སངས་རྒྱས་རྟག་པ་ཉིད་ཀྱི་མདོ་འདི་ལྟ་བུ་འདི་དག་བོར་ནས་སྟོང་པ་ཉིད་ ཀྱི་ལེའུའི་མདོ་དག་ལ་སློབ་པར་བྱེད་ཅིང་། དེ་ལ་ཁ་ཅིག་ནི་ཚིག་དང་ཡི་གེ་འདྲེན་པར་ བྱེད། ཁ་ཅིག་ནི་ཕན་ཚུན་ཚིག་དང་ཡི་གེ་དག་སྤོང་བར་བྱེད་དོ། །དེ་ཅིའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། སངས་རྒྱས་ཀྱི་གསུང་ཐམས་ཅད་ལས་ནི་སྟོང་པ་ཉིད་དང་བདག་མེད་པ་སྟོན་ཏོ། །སྟོང་ པ་ཉིད་བདག་མེད་པའི་དོན་མ་ཤེས་པའི་མི་བླུན་པོ་རྣམས་ནི་ཉམས་པར་འགྱུར་ རོ། །ཞེས་པ་དང་། དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོའི་གཏམ་བསྟན་པ་ན། སྨོད་པས་ སངས་རྒྱས་རྟག་པ་ཉིད་ཀྱི་གཏམ་སྤོང་བར་འགྱུར་ཏེ། དེ་ཉིད་ཀྱིས་ཡོངས་སུ་མྱ་ངན་ ལས་འདའ་བར་མི་འགྱུར་རོ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་{འམ། སངས་རྒྱས་}ཐེར་ཟུག་ཏུ་བཞུགས་པར་དོན་ལ་གནས་པའི་ཕྱིར། དེ་སྟོན་པ་ལ་ཡང་ ཡོན་ཏན་དཔག་ཏུ་མེད་པ་མདོ་དེ་ཉིད་དུ་གསུངས་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། གང་དུ་སངས་རྒྱས་ རྟག་པ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་ཡོད་དོ། །ཞེས་བསྟན་པ་གཞན་ཡང་སྒྲོགས་ཤིང་ མི་སྤོང་བ་རྟག་པ་འཇིག་ཚོགས་ལ་ལྟ་བས་སྟོང་པས། སྟོང་པ་ཉིད་མ་ཡིན་གྱི། འདུས་ བྱས་ཐམས་ཅད་རང་བཞིན་གྱིས་སྟོང་པ་ཐེར་ཟུག་མཆོག་གི་གཞི་དེ

【現代漢語翻譯】從寂滅之時起，就顯示了『常、恒、寂、堅固、真我』等詞語的基礎，在超越世間的境界中，真我會變成什麼樣呢？對於習慣於觀察世間聚合之物的自性，也會走向滅盡。因為那種見解並非我的所有，因此，說『常』與『斷』、『捨棄』等，都是我所善說的。此外，在同一部經中，還講述了不瞭解空與不空、無我與有我的區別的過患。如經中所說：『凡是不講解這樣經文的地方，就會宣講其他的方便之法，即宣講和講解具有空性篇章的其他經典。』那時，他們聽聞和看到許多這樣的經文后，那些眾生學習並習慣於此，當他們聽聞和看到如來藏（Tathāgatagarbha）具有如來（Tathāgata）常恒自性的許多經文時，他們會產生懷疑和猶豫，心生顛倒之見。光明守護（Ālokarakṣita），我為具有各種意樂的眾生宣說了具有各種意趣的經典。然而，那些懈怠、破戒、身語意不調伏的人，捨棄瞭如來藏（Tathāgatagarbha）佛陀（Buddha）常恒自性的經典，而去學習空性篇章的經典。其中一些人引用詞句和文字，另一些人則互相拋棄詞句和文字。這是為什麼呢？因為佛陀的一切教言都宣說了空性和無我。不瞭解空性和無我之義的愚人將會墮落。當宣說如來藏（Tathāgatagarbha）的教義時，通過誹謗，他們會捨棄佛陀（Buddha）常恒自性的教義，因此他們無法完全寂滅。』如是說。因為如來藏（Tathāgatagarbha，或佛陀（Buddha））恒常安住于實義，所以宣說它也具有無量功德，正如經中所說：『何處有佛陀（Buddha）常恒，何處就有如來藏（Tathāgatagarbha）。』此外，宣揚和不捨棄所顯示的常恒，遠離了對世間聚合之物的執著，因此不是空性，一切和合之法自性本空，那是常恒至上的基礎。

【English Translation】 From the very moment of Nirvāṇa, the basis of words such as 'eternal, steadfast, peaceful, enduring, self' is shown. In the realm beyond the world, what kind of self will it become? The very nature of being accustomed to observing the aggregates of the world will also come to an end. Because that view is not mine, therefore, saying 'eternal' and 'cessation' and 'abandonment' is what I have spoken well. Furthermore, in the same Sūtra, the faults of not knowing the distinction between emptiness and non-emptiness, selflessness and self, are also mentioned. As it is said in the Sūtra: 'Wherever such Sūtras are not expounded, they will teach other expedient methods, that is, they will teach and expound other common Sūtras that have chapters on emptiness.' At that time, after hearing and seeing many such Sūtras, those beings learn and become accustomed to them. When they hear and see many such Sūtras where the Tathāgatagarbha (如來藏，Tathāgatagarbha，Tathāgatagarbha，Womb of the Thus-Gone One) possesses the eternal nature of the Tathāgata (如來，Tathāgata，Tathāgata，Thus-Gone One), they will have doubt and hesitation, and their minds will become perverted. 'Ālokarakṣita (光明守護，Ālokarakṣita，Ālokarakṣita，Guardian of Light), I have taught Sūtras with various intentions to beings with various inclinations. However, those who are lazy, immoral, and whose body, speech, and mind are not subdued, abandon the Sūtras of the Tathāgatagarbha (如來藏，Tathāgatagarbha，Tathāgatagarbha，Womb of the Thus-Gone One), the Buddha (佛陀，Buddha，Buddha，Awakened One) of eternal nature, and study the Sūtras of the chapters on emptiness. Some of them quote words and letters, while others abandon words and letters to each other. Why is that? Because all the teachings of the Buddha (佛陀，Buddha，Buddha，Awakened One) teach emptiness and selflessness. Foolish people who do not understand the meaning of emptiness and selflessness will fall.' When the doctrine of the Tathāgatagarbha (如來藏，Tathāgatagarbha，Tathāgatagarbha，Womb of the Thus-Gone One) is taught, by slandering, they will abandon the doctrine of the eternal nature of the Buddha (佛陀，Buddha，Buddha，Awakened One), therefore they will not be able to completely attain Nirvāṇa. Thus it is said. Because the Tathāgatagarbha (如來藏，Tathāgatagarbha，Tathāgatagarbha，Womb of the Thus-Gone One) (or the Buddha (佛陀，Buddha，Buddha，Awakened One)) constantly abides in the true meaning, teaching it also has immeasurable merits, as it is said in the Sūtra: 'Wherever the Buddha (佛陀，Buddha，Buddha，Awakened One) is eternal, there is the Tathāgatagarbha (如來藏，Tathāgatagarbha，Tathāgatagarbha，Womb of the Thus-Gone One).' Furthermore, proclaiming and not abandoning the manifested eternity, being empty of attachment to the aggregates of the world, therefore it is not emptiness, all compounded phenomena are empty by nature, that is the basis of the supreme eternity.

་འདོད་པ་དེ་ལྟ་བུ་ ལ་སོགས་པའི་ཡོན་ཏན་ལ་བསྟན་པ་དག་སྟེ། ཡོན་ཏན་ལྷག་མ་ནི་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་ 6-351 བོ། །ཞེས་པ་དང་། དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོའི་ཆེ་བའི་བདག་ཉིད་རྟག་པ་དང་། བརྟན་པ་དང་། ཞི་བ་དང་། ཐེར་ཟུག་པ་འདོད་པའི་སེམས་ཅན་གང་ཡིན་པ་དེ་དག་ལ་ ནི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པས་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་མཆོག་དང་ལྡན་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་ པའི་ཡེ་ཤེས་ཐེག་པ་ཆེན་པོར་དབང་བསྐུར་བའི་ཅོད་པན་འཆིང་བར་མཛད་དོ། །ཞེས་ པ་ལ་སོགས་པ་རྒྱ་ཆེར་གསུངས་ཏེ། རྒྱས་པར་ནི་མདོ་དེ་རྣམས་གཟིགས་པར་བྱའོ། ། གཞན་ཡང་། དོན་དམ་པ་ཆོས་ཉིད་གཉུག་མ་འགྱུར་མེད་བདེན་པ་མ་ཡིན་ན། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྡེ་སྣོད་ཀྱི་མདོར། གང་སྐྱེ་བ་མེད་པ་དེ་ནི་ངེས་པར་གྱུར་ པའོ། །གང་ངེས་པར་གྱུར་པ་དེ་ནི་ངེས་པའི་དོན་ཏོ། །གང་ངེས་པའི་དོན་དེ་ནི་དོན་ དམ་པའོ། །ཞེས་དོན་དམ་ཆོས་ཉིད་ངེས་པའི་དོན་དང་། དམ་པའི་དོན་དུ་གསུངས་པ་ དང་ཡང་འགལ་ལོ། །ཡང་བདེན་པ་ནི་གཅིག་པུ་གཉིས་མ་ཡིན་པ་སྟེ། འདི་ལྟ་སྟེ། འགོག་པའི་བདེན་པའོ། །ཞེས་པ་དང་། ལྷའི་བུ་བློ་གྲོས་རབ་གནས་ཀྱི་ཞུས་པའི་མདོ་ ལས། ལྷའི་བུས་སྨྲས་པ། འཇམ་དཔལ་ཡང་དག་པ་ཞེས་བགྱི་བ་ཅི་ལགས། འཇམ་དཔལ་ གྱིས་སྨྲས་པ། ལྷའི་བུ་ཡང་དག་པ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ནམ་མཁའ་སྟེ། ནམ་མཁའ་ནི་འགྲིབ་ པའམ་འཕེལ་བའམ་འབྱུང་བའམ། འཇིག་པར་མི་འགྱུར་བས། དེའི་ཕྱིར་ནམ་མཁའ་དེ་ ནི་ཡང་དག་པའོ། །ཡང་དག་པ་ནི་སྟོང་པ་ཉིད་དོ། །ཡང་དག་པ་ནི་དེ་བཞིན་ཉིད་ དོ། །ཡང་དག་པ་ནི་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་སོ། །ཡང་དག་པ་ནི་ཡང་དག་པའི་མཐའོ། །ཡང་ དག་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་མ་བྱུང་བའོ། །ཞེས་སོགས་གསུངས་པ་དང་ཡང་འགལ་བ་ཁོ་ ནའོ། ། གཞན་ཡང་། ཉིད་ཅག་གི་གསུང་ཡིག་ན། ཁོ་བོའི་གོ་ཡུལ་ན། སྟོང་ཉིད་ཡིན་ཕྱིར་ རྟེན་འབྲེལ་གྲུབ། །རྟེན་འབྲེལ་གྲུབ་ཕྱིར་སྟོང་ཉིད་ཡིན་པ་སྙམ་བགྱིད་ཅེས་པ་གདའ། དེ་ ལྟ་ན་ནི། འོ་ན་ཆོས་ཉིད་འགྱུར་བ་མེད་པའི་ཡོངས་གྲུབ་{དང་། རང་བཞིན་འགྱུར་བ་ མེད་ཡང་}སྟོང་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རྟེན་འབྲེལ་དུ་གྲུབ་པར་འགྱུར་{དགོས་}ལ། འདོད་ན་{དེ་གཞན་དབང་ཡིན་པར་ཧ་ཅང་ཐལ་བར་འགྱུར་རོ། །འདི་ལ་ཁྱབ་པ་མེད་ དོ། །ཞེས་བསམ་དུ་མི་རུང་སྟེ། རྟེན་འབྲེལ་དང་གཞན་དབང་དོན་གཅིག་པའི་ཕྱིར་ རོ། །དེ་ཡང་དགོངས་པ་ངེས་པར་འགྲེལ་པའི་མདོ་ལས། ཡོན་ཏན་འབྱུང་གནས་ཆོས་ རྣམས་ཀྱི་གཞན་གྱི་དབང་གི་མཚན་ཉིད་གང་ཞེ་ན། གང་ཆོས་རྣམས་ཀྱི་རྟེན་ཅིང་ འབྲེལ་བར་འབྱུང་བ་དེ་ཉིད་དེ་འདི་ལྟར་འདི་ཡོད་པས་འདི་འབྱུང་འདི་སྐྱེས་པའི་ ཕྱིར་འདི་སྐྱེ་བ་སྟེ། འདི་ལྟར་མ་རིག་པའི་རྐྱེན་གྱིས་འདུ་བྱེད་རྣམས། ཞེས་བྱ་བ་ནས། དེ་ 6-352 ལྟར་སྡུག་བསྔལ་གྱི་ཕུང་པོ་འདི་འབའ་ཞིག་འབྱ

【現代漢語翻譯】如是等功德皆已開示。其餘功德，不可思議。如來藏之體性，乃是常、恒、寂、堅。若有眾生欲求此體性，如來則為彼等眾生，以一切種最勝、具一切智之智慧，于大乘中，灌頂授記。如是等等，廣為宣說。若欲詳知，當閱彼經。此外，若勝義諦、法性、本凈、不變、真實皆非實有，則與《菩薩藏經》相違。《菩薩藏經》云：『無生者，即是決定。決定者，即是決定義。決定義者，即是勝義。』如是，勝義法性即是決定義，亦是勝義諦。又，真實唯有一，非有二。如是，滅諦是也。複次，《天子智藏請問經》中，天子問曰：『何謂文殊師利之正？』文殊師利答曰：『天子，所謂正者，即是虛空。虛空不增不減，不生不滅。是故，虛空即是正。正者，即是空性。正者，即是真如。正者，即是法界。正者，即是真實之邊際。所謂正者，即是不生。』如是等等，皆相違背。此外，于汝等之文集中，於我之理解，空性故，緣起成立。緣起成立故，是空性。若如是，則法性不變之圓成實{與，自性不變亦}應成空性故，緣起成立{應}。若許如是，{則太過分，彼成他性。此無遍攝。}不可思議，緣起與他性實乃一義。如《解深密經》云：『功德生處，諸法之他性為何？謂諸法之緣起，即是此有故彼生，此生故彼生。如是，無明緣行。』乃至，如是純大苦蘊生。

【English Translation】 Such qualities and others have been shown. The remaining qualities are inconceivable. The essence of the Tathagatagarbha (如來藏, tathāgatagarbha, tathāgatagarbha, The womb of the Thus-Come One) is constant, stable, peaceful, and enduring. To those beings who desire this essence, the Tathagata (如來, tathāgata, tathāgata, Thus Come One) bestows the crown of empowerment in the Great Vehicle (大乘, mahāyāna, mahāyāna, Great Vehicle) with all kinds of supreme, all-knowing wisdom. Thus and so on, it is widely spoken. If you want to know more, you should read those sutras. Furthermore, if the ultimate truth, the nature of reality, primordial purity, immutability, and truth are not real, then it contradicts the Sutra of the Bodhisattva Pitaka. The Sutra of the Bodhisattva Pitaka says: 'That which is unborn is definitely determined. That which is definitely determined is the meaning of determination. That which is the meaning of determination is the ultimate truth.' Thus, the ultimate nature of reality is the meaning of determination and the ultimate truth. Also, the truth is only one, not two. For example, the truth of cessation. Moreover, in the Sutra of the Questions of the Son of God, Intelligence Abode, the son of God said: 'What is called the rightness of Manjushri (文殊師利, Mañjuśrī, Mañjuśrī, Gentle Glory)?' Manjushri said: 'Son of God, what is called rightness is the sky. The sky does not diminish or increase, does not arise or perish. Therefore, the sky is right. Rightness is emptiness. Rightness is suchness. Rightness is the realm of phenomena. Rightness is the limit of rightness. That which is right is unborn.' And so on, they are all contradictory. In addition, in your writings, in my understanding, because of emptiness, dependent origination is established. Because dependent origination is established, it is emptiness. If so, then the perfect reality of the unchanging nature of reality {and, the unchanging nature of self} should be established as dependent origination because it is emptiness {should}. If you admit this, {then it is too much, it becomes other-dependent. This is not universally applicable.} It is unthinkable that dependent origination and other-dependence are the same thing. As the Sutra of Unraveling the Thought says: 'Where do the qualities arise, what is the nature of the other-dependence of the dharmas? That is, the dependent origination of the dharmas, that is, this arises because this exists, this arises because this is born. Thus, actions are conditioned by ignorance.' And so on, thus a pure great mass of suffering arises.

ུང་བར་འགྱུར་རོ། །ཞེས་བྱ་བའི་བར་ དུའོ། །ཞེས་རྟེན་འབྲེལ་གང་ཡིན་གཞན་དབང་ཡིན་པར་གསུངས་ཤིང་། ཡང་མདོ་དེ་ ཉིད་དུ། དོན་དམ་ཡང་དག་འཕགས་ཆོས་རྣམས་ཀྱི་སྐྱེ་བ་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པ་གང་ཞེ་ན། གང་ཆོས་རྣམས་ཀྱི་གཞན་གྱི་དབང་གི་མཚན་ཉིད་དེ། དེ་ཅིའི་ཕྱིར་ཞེ་ན་འདི་ལྟར་དེ་ ནི་གཞན་གྱི་རྐྱེན་གྱི་སྟོབས་ལས་འབྱུང་གི་བདག་ཉིད་ཀྱིས་མ་ཡིན་པས་ན་དེའི་ཕྱིར་སྐྱེ་ བ་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པ་ཞེས་བྱའོ། །ཞེས་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་སྐྱེ་བ་ཐམས་ཅད་དུ་གཞན་ལས་སྐྱེས་ པའི་དབང་གིས་འབྱུང་བ་མ་གཏོགས་རང་ལས་མི་སྐྱེ་བར་གསུངས་ལ། འཕགས་པ་ལས་ ཀྱི་སྒྲིབ་པ་རྒྱུན་གཅོད་པའི་མདོར་ཡང་། ཤཱ་རིའི་བུ། དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཆོས་ཐམས་ ཅད་ནི་རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་བར་འབྱུང་བའོ། །ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར་ཏེ། རྒྱུ་དང་རྐྱེན་ གཞན་དང་གཞན་གྱིས་གཞན་སྐྱེའོ། །གཞན་འགག་གོ་ཞེས་རྟེན་འབྲེལ་གྱི་སྐྱེ་བ་ཐམས་ ཅད་གཞན་སྐྱེ་ཡིན་པར་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རྟེན་འབྲེལ་དང་གཞན་དབང་དང་། གཞན་ སྐྱེ་རྣམས་ནི་དོན་གཅིག་པ་ཁོ་ནའོ། །འདིས་ནི་དབུ་མ་པར་ཁས་འཆེ་བ་ལ་ལ་ཀུན་རྫོབ་ ཏུ་གཞན་དབང་དང་གཞན་སྐྱེ་བཀག་ནས་རྟེན་འབྲེལ་གྱི་སྐྱེ་བ་མི་འགོག་པར་འདོད་ པ་རྣམས་ཀྱིས་ཀྱང་གསུང་རབ་ཀྱི་དོན་དང་འགལ་བ་ཉིད་དུ་བསྟན་ཏེ། དེ་དག་གིས་ནི་ མི་ལུང་འདི་དག་མ་མཐོང་ཞིང་མ་ཐོས་པར་ཟད་ལ་དོན་ལ་རྟོན་པ་ཡང་མེད་པར་བས་ སོ། །གཞན་ཡང་། རང་བཞིན་འགྱུར་བ་མེད་པ་ཡང་སྟོང་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྟེན་ འབྲེལ་དུ་གྲུབ་པར་འགྱུར་ལ།}དེ་འདོད་ན་རྒྱུ་དང་རྐྱེན་ལས་བྱུང་བ་དང་། བཅོས་མ་ ཡིན་པར་འགྱུར་དགོས་ན་དེ་ཡང་ཇི་ལྟར་རུང་སྟེ། དབུ་མ་རྩ་བ་ལས། རང་བཞིན་རྒྱུ་ དང་རྐྱེན་ལས་ནི། །འབྱུང་བར་རིགས་པ་མ་ཡིན་ནོ། །རྒྱུ་དང་རྐྱེན་ལས་བྱུང་བ་ཡི། །རང་ བཞིན་བྱས་པ་ཅན་དུ་འགྱུར། །རང་བཞིན་བྱས་པ་ཅན་ཞེས་བྱར། །ཇི་ལྟ་བུར་ན་རུང་ བར་འགྱུར། །རང་བཞིན་དག་ནི་བཅོས་མིན་དང་། །གཞན་ལ་ལྟོས་པ་མེད་པ་ ཡིན། །ཞེས་གསུངས་པའང་འགལ་བ་ཁོ་ནའོ། །{རྟེན་འབྲེལ་ཡིན་པ་ལ་རྒྱུ་རྐྱེན་ལས་བྱུང་ བས་ཁྱབ་པ་ཡང་གོང་དུ་བསྒྲུབ་ཟིན་ཏོ། །}མཐར་ཐུག་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཡང་སྟོང་ ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རྟེན་འབྲེལ་དུ་གྲུབ་པར་འགྱུར་རོ། །དེ་ཡང་འདོད་པར་ནུས་པ་མ་ ཡིན་ཏེ། རབ་ཏུ་ཞི་བ་རྣམ་པར་ངེས་པའི་ཆོས་འཕྲུལ་གྱི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཅེས་བྱ་བ་ཐེག་ པ་ཆེན་པོའི་མདོ་ལས། གང་རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་བ་ལས་བྱུང་བ་དེ་ནི་མི་རྟག་པའོ། །གང་མི་ རྟག་པ་དེ་སྡུག་བསྔལ་བའོ། །གང་སྡུག་བསྔལ་བ་དེ་བདག་མེད་པའོ། །གང་བདག་མེད་ པ་དེ་རང་བཞིན་མེད་པའོ། །གང་རང་བཞིན་མེད་པ་དེ་སྣང་བ་མེད་པའོ། །གང་སྣང་བ་ 6-353 མེད་པ་དེ་ཡང་དག་པ་མ་ཡིན་པའོ། །ཡང་དག་པ་མ་ཡིན་པ་

དེ་བརྫུན་པ་བསླུ་བའི་ ཆོས་སོ། །གང་བརྫུན་པ་བསླུ་བའི་ཆོས་དེ་མི་བདེན་པའོ། །གང་མི་བདེན་པ་དེ་དེ་བཞིན་ ཉིད་མ་ཡིན་ནོ། །གང་དེ་བཞིན་ཉིད་མ་ཡིན་པ་དེ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་མ་ཡིན་ནོ། །དེ་ བཞིན་གཤེགས་པ་ནི་བདེན་པ་ཡང་དག་པ་དེ་བཞིན་ཉིད་མ་ནོར་བ་དེ་བཞིན་ཉིད་ གཞན་མ་ཡིན་པ་དེ་བཞིན་ཉིད་དང་། མ་ལོག་པ། བདེན་བར་སྨྲ་བ། ཡང་དག་པར་སྨྲ་ བ། ཤེས་པ་སྨྲ་བ། ཡེ་ཤེས་ཀྱི་མཚོན་ཆ་ཅན་ཡེ་ཤེས་མཐའ་ཡས་པ་དང་ལྡན་པ། ཐམས་ ཅད་མཁྱེན་པ། ཐམས་ཅད་གཟིགས་པ། སྟོབས་བཅུ་དང་ལྡན་པ། མི་འཇིགས་པ་བཞིའི་ དམ་པའི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ཐོབ་པ། མི་རྟོག་པ། རྣམ་པར་མི་རྟོག་པ། མི་གོས་པ། ནམ་ མཁའ་དང་མཚུངས་པ། གྲངས་ཀྱི་ཆོས་རྣམས་ཀྱིས་མི་བགྲང་བ། མ་བྱས་པ། མ་སྐྱེས་པ། མ་འགགས་པ། འཇུག་པ་མེད་པ། མཐའ་ཡས་པ། གནས་མེད་པ། རྣམ་པར་མི་རིག་པ། རྣམ་པར་ཤེས་པར་བྱ་བ་མ་ཡིན་པ། ཀུན་ཏུ་རྒྱུ་བ་མེད་པ། ཤིན་ཏུ་དག་པ་ཉོན་མོངས་ པ་མེད་པ། མ་བྱུང་བ། སྤྱོད་པ་མེད་པ་གནས་མེད་པའོ། །ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། ། དེ་བཞིན་དུ། བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོ་དེ་བཞིན་ཉིད་ཀྱང་སྟོང་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ རྟེན་འབྲེལ་ཏུ་གྲུབ་པ་དང་། རྟེན་འབྲེལ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདུས་བྱས་སུ་གྱུར་པ་ཧ་ཅང་ ཐལ་ལོ། །དེ་འདོད་ན་དེའང་ལུང་དང་འགལ་ཏེ། འཕགས་པ་སོར་མོའི་ཕྲེང་བ་ལ་ཕན་ པའི་མདོར། སངས་རྒྱས་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་ཤིན་ཏུ་ནན་ཏན་དུ་བཙལ་ཀྱང་། དེ་བཞིན་ གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་སྐྱེས་པ་མ་{རྙེད་དོ།{བརྙེས་ཏེ}། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་ སངས་རྒྱས་ཀྱི་དབྱིངས་མ་སྐྱེས་པ་མཚན་དང་དཔེ་བྱད་བཟང་པོ་མཐའ་ཡས་པས་ བརྒྱན་པའི་དབྱིངས་ཡོད་དོ། །ཞེས་པ་དང་། དེ་བཞིན་དུ། མ་བྱུང་བའི་དབྱིངས་དང་། རྟག་པའི་དབྱིངས་དང་། ཐེར་ཟུག་པའི་དབྱིངས་ལ་སོགས་པ་ལ་སྦྱར་ཏེ་རྒྱ་ཆེར་ གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ལུང་འདི་རྣམས་ཀྱི་དོན་དམ་གཞན་སྟོང་འཇིག་རྟེན་ལས་ འདས་པ་དང་། སངས་རྒྱས་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་རྟག་བརྟན་བདེན་པ་ཡིན་པར་ཡང་གྲུབ་བོ། ། གཞན་ཡང་། སྟོང་ཉིད་གང་ཡིན་རྟེན་འབྲེལ་ཡིན་ན། དོན་དམ་མཐར་ཐུག་གཏན་ གྱི་སྐྱབས་མཆོག་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ཡང་སྟོང་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རྟེན་འབྲེལ་ཡིན་པར་འགྱུར་ ལ། དེ་འདོད་ན་འདུས་བྱས་ཡིན་པར་འགྱུར་ཞིང་། དེའང་འདོད་ན་དེ་དོན་དམ་མཐར་ ཐུག་གཏན་གྱི་སྐྱབས་མཆོག་མ་ཡིན་པར་ཧ་ཅང་ཐལ་བར་འགྱུར་རོ། །འདི་ལ་ཁྱབ་པ་ མེད་དོ། །ཞེས་ཀྱང་བསམ་དུ་མི་རུང་སྟེ། ཇི་སྐད་དུ། ཐེག་པ་ཆེན་པོ་རྒྱུད་བླ་མར། སྤང་ ཕྱིར་བསླུ་བའི་ཆོས་ཅན་ཕྱིར། །མེད་ཕྱིར་འཇིག་དང་བཅས་པའི་ཕྱིར། །ཆོས་རྣམས་ 6-354 གཉིས་དང་འཕགས་པའི་ཚོགས། །གཏན་གྱི་སྐྱབས་མཆོག་མ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་གསུངས་ པའི་ནང་ནས། ཁྱད་པར་དུ་བསླུ་བའི་ཆོས་ཅན་ཕྱིར།

【現代漢語翻譯】那是欺騙性的法。凡是欺騙性的法，都不是真實的。凡是不真實的，就不是真如。凡不是真如的，就不是如來。如來是真實的、正確的、不錯誤的真如，不是其他的真如，是真如，是不顛倒的，說真話的，說正確的話的，說智慧的，具有智慧之劍，具有無邊智慧，是全知者，是全見者，具有十力，獲得了四無畏的彼岸，是不分別的，不作意分別的，不染污的，與虛空相同，不可用數字衡量的，未造作的，未出生的，不滅亡的，沒有進入的，無邊的，無處可住的，不可思議的，不是能被認識的，沒有普遍存在的，極其清凈的，沒有煩惱的，沒有出現的，沒有行為的，無處可住的。因為這樣說過。同樣，如來藏也是空性，因此成立為緣起，因為是緣起，所以成為有為法太過分了。如果承認那樣，也與經文相違背。《勝鬘經》中說，即使所有的佛都非常努力地尋找，也找不到如來藏的出生。一切眾生都具有佛性，具有未出生的、以無量好相和隨形好莊嚴的自性。同樣，與未出生的自性、常恒的自性、堅固的自性等結合起來廣泛地宣說。這些經文的意義也成立了他空是超越世間的，佛法身是常恒不變的真理。此外，如果空性是緣起，那麼究竟的、最終的、永恒的皈依處法身也因為是空性而成為緣起，如果承認那樣，就會成為有為法，如果也承認那樣，那麼它就不是究竟的、最終的、永恒的皈依處太過分了。這沒有遍及。也不應該這樣想。正如《大乘經續寶性論》中所說：『爲了捨棄，因為是欺騙性的法，因為不存在，因為是壞滅性的，這些法、二者和聖者之眾，不是永恒的皈依處。』其中特別強調了『因為是欺騙性的法』。

【English Translation】 That is the dharma of deception. Whatever is the dharma of deception is not true. Whatever is not true is not suchness. Whatever is not suchness is not the Tathagata (如來，Tathāgata, Devanagari: तथागत, IAST: tathāgata, meaning 'one who has thus gone'). The Tathagata is the true, the correct, the non-erroneous suchness, not another suchness, is suchness, is non-inverted, speaks the truth, speaks correctly, speaks wisdom, possesses the sword of wisdom, possesses boundless wisdom, is the all-knowing, is the all-seeing, possesses the ten powers, has attained the perfection of the four fearlessnesses, is non-conceptual, non-discriminating, unpolluted, like the sky, cannot be measured by numbers, uncreated, unborn, unceasing, without entering, boundless, without a place to dwell, inconceivable, not to be known, without universal existence, utterly pure, without defilements, without arising, without action, without a place to dwell. Because it was said thus. Similarly, the Tathagatagarbha (如來藏，Tathāgatagarbha, Devanagari: तथागतगर्भ, IAST: tathāgatagarbha, meaning 'the womb of the thus-gone one') is also emptiness, therefore it is established as dependent arising, and because it is dependent arising, it becomes conditioned, which is too extreme. If that is accepted, it also contradicts the scriptures. In the Sutra Benefiting Angulimala (指鬘，Aṅgulimāla, Devanagari: अङ्गुलीमाल, IAST: aṅgulimāla, meaning 'garland of fingers'), it says that even if all the Buddhas search very diligently, they will not find the birth of the Tathagatagarbha. All sentient beings possess the Buddha-nature (佛性，Buddha-dhātu, Devanagari: बुद्धधातु, IAST: buddha-dhātu, meaning 'Buddha element'), the unarisen essence adorned with limitless good marks and signs. Similarly, it is extensively taught in conjunction with the unarisen essence, the permanent essence, the steadfast essence, and so forth. The meaning of these scriptures also establishes that other-emptiness (他空，gzhan stong) is transcendent of the world, and the Dharmakaya (法身，Dharmakāya, Devanagari: धर्मकाय, IAST: dharmakāya, meaning 'dharma body') of the Buddha is eternal, steadfast, and true. Furthermore, if emptiness is dependent arising, then the ultimate, final, and eternal refuge, the Dharmakaya, also becomes dependent arising because it is emptiness, and if that is accepted, it will become conditioned, and if that is also accepted, then it is too extreme to say that it is not the ultimate, final, and eternal refuge. This is not pervasive. It should not be thought of in this way. As it is said in the Great Vehicle Treatise on the Sublime Continuum (大乘經續寶性論，Mahāyānottaratantra-śāstra, Devanagari: महायानोत्तरतन्त्रशास्त्र, IAST: mahāyānottaratantra-śāstra, meaning 'treatise on the supreme continuum of the Great Vehicle'): 'To abandon, because it is the nature of deception, because it does not exist, because it is subject to destruction, these dharmas, the two, and the assembly of noble ones, are not the eternal refuge.' Among them, it particularly emphasizes 'because it is the nature of deception.'

གཏན་གྱི་སྐྱབས་གནས་མ་ཡིན་ ཞེས་པའི་འགྲེལ་པར། དེ་ལ་ལམ་ནི་འདུས་བྱས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་དུ་གཏོགས་ལ། འདུས་ བྱས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་དུ་གཏོགས་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་བརྫུན་པ་བསླུ་བའི་ཆོས་ཅན། གང་ བརྫུན་པ་བསླུ་བའི་ཆོས་ཅན་དེ་ནི་མི་བདེན་པ། གང་མི་བདེན་པ་དེ་ནི་མི་རྟག་པ། གང་ མི་རྟག་པ་དེ་ནི་སྐྱབས་མ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར་དང་། འཕགས་པ་ཀླུ་སྒྲུབ་ ཞབས་ཀྱི་ཞལ་སྔ་ནས་ཀྱང་། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་ཆོས་གང་ཞིག །བསླུ་བ་དེ་ནི་བརྫུན་ ཞེས་གསུངས། །འདུས་བྱས་ཐམས་ཅད་བསླུ་བའི་ཆོས། །དེས་ན་དེ་དག་བརྫུན་པ་ ཡིན། །ཞེས་རྩ་བ་ཤེས་རབ་ཏུ་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་བཞིན་དུ། རྒྱལ་བ་བྱམས་པས། འདུས་མ་བྱས་ཤིང་ལྷུན་གྱིས་གྲུབ། །གཞན་གྱི་རྐྱེན་གྱིས་རྟོགས་མིན་པ། །མཁྱེན་དང་ བརྩེ་དང་ནུས་པར་ལྡན། །དོན་གཉིས་ལྡན་པའི་སངས་རྒྱས་ཉིད། །ཅེས་གསུངས་པའི་ ཕྱིར་ཡང་། སངས་རྒྱས་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་གཏན་གྱི་སྐྱབས་མཆོག་འདུས་བྱས་ལས་འདས་པར་ གྲུབ་བོ། ། གཞན་ཡང་། སྟོང་པ་ཉིད་གང་ཡིན་རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་འབྱུང་ཡིན་ན། མཐར་ཐུག་ ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ལ་སོགས་པ་ཡང་སྟོང་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་འབྱུང་ ཡིན་པར་འདོད་དགོས་ལ། དེ་འདོད་ན་འདུས་བྱས་ཡིན་པར་ཧ་ཅང་ཐལ་བར་འགྱུར་ རོ། །དེ་འདོད་པར་མི་ནུས་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། རྒྱལ་བའི་ཡུམ་བར་མ་ལས། གསོལ་པ། བཅོམ་ ལྡན་འདས། འདུས་མ་བྱས་ཀྱི་ཆོས་གང་ལགས། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་བཀའ་སྩལ་པ། རབ་འབྱོར་འདུས་མ་བྱས་པའི་ཆོས་ཞེས་བྱ་བ་ནི། གང་ལས་སྐྱེ་བ་མེད་ཅིང་འཇིག་པ་ མེད་པ་དང་། གནས་པ་ལས་གཞན་དུ་འགྱུར་བ་མེད་པ་སྟེ། འདོད་ཆགས་ཟད་པ། ཞེ་ སྡང་ཟད་པ། གཏི་མུག་ཟད་པ། དེ་བཞིན་ཉིད་མ་ནོར་བ་དེ་བཞིན་ཉིད་གཞན་མ་ཡིན་ པ། དེ་བཞིན་ཉིད་ཆོས་ཉིད་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ཆོས་སྐྱོན་མེད་པ་ཉིད་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་ པའི་དབྱིངས། ཡང་དག་པའི་མཐའ་སྟེ། རབ་འབྱོར། དེ་ནི་འདུས་མ་བྱས་ཀྱི་ཆོས་ཞེས་ བྱའོ། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་རྟེན་འབྲེལ་གང་ཡིན་སྟོང་ ཉིད་ཡིན་པ་ལྟར། སྟོང་ཉིད་གང་ཡིན་རྟེན་འབྲེལ་དུ་བཞེད་པ་འདིའང་བོད་ཀྱི་སློབ་ དཔོན་འགའ་ཞིག་དང་མཐུན་གྱི། སངས་རྒྱས་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱི་ དགོངས་པ་དང་ནི་ཤིན་ཏུ་མི་མཐུན་ནོ། །སངས་རྒྱས་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ རྣམས་ཀྱིས་ནི་རྟེན་འབྲེལ་གང་ཡིན་སྟོང་ཉིད་དུ་གསུངས་ཀྱི། སྟོང་ཉིད་གང་ཡིན་རྟེན་ 6-355 འབྲེལ་དུ་གསུངས་པ་ནི་མེད་དོ། །གལ་ཏེ་རྟེན་འབྲེལ་གང་ཡིན་སྟོང་ཉིད་དུ་གསུངས་པ་ དེ་ཉིད་ཀྱིས་སྟོང་ཉིད་གང་ཡིན་རྟེན་འབྲེལ་དུ་གསུངས་པར་གྲུབ་བོ། །ཞེ་ན། དེ་ལྟ་ན་ ནི་འོ་ན་སྡིག་པ་གང་ཡིན་སྟོང་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། སྟོང་ཉིད་གང་ཡིན་ས

【現代漢語翻譯】在名為『非究竟皈依處』的註釋中提到：『因此，道屬於有為法的範疇。凡是屬於有為法的範疇，都是虛假的、具有欺騙性的。凡是虛假的、具有欺騙性的，都是不真實的。凡是不真實的，都是無常的。凡是無常的，都不是皈依處。』正如聖者龍樹菩薩所說：『世尊所說的法，凡是具有欺騙性的，都是虛假的。一切有為法都具有欺騙性，因此它們都是虛假的。』這是在《中觀根本慧論》中所說的。同樣，彌勒菩薩也說：『非為造作，自然成就，不依賴他緣而證悟，具備智慧、慈悲和力量，具有二種利益的佛陀。』因此，佛陀的法身，超越有為法，是究竟的皈依處。此外，如果認為空性就是緣起，那麼最終的法界等也應被認為是緣起，因為它們也是空性。如果這樣認為，就會過於推論為有為法。這是不能接受的，正如《聖母經》中所說：『請問，世尊，何為非有為法？』世尊回答說：『善現，所謂非有為法，是指無生無滅，不從一種狀態轉變為另一種狀態，貪慾止息，嗔恨止息，愚癡止息，真實不虛，真實不變，真實法性，法界，無垢法性，不可思議界，真實之邊際。善現，這就是所謂的非有為法。』因此，正如凡是緣起皆是空性一樣，認為凡是空性皆是緣起的觀點，只與某些藏族學者相符，與佛陀和菩薩們的意旨是完全不符的。佛陀和菩薩們只說凡是緣起皆是空性，而沒有說過凡是空性皆是緣起。如果說，因為凡是緣起皆是空性，所以就意味著凡是空性皆是緣起，那麼，按照這種邏輯，凡是罪惡皆是空性，所以凡是空性都應該是罪惡了。

【English Translation】 In the commentary on 'Not the Ultimate Refuge,' it is said: 'Therefore, the path belongs to the category of conditioned phenomena. Whatever belongs to the category of conditioned phenomena is false and deceptive. Whatever is false and deceptive is untrue. Whatever is untrue is impermanent. Whatever is impermanent is not a refuge.' As the venerable Nagarjuna said: 'Whatever the Bhagavan's teachings are, that which is deceptive is false. All conditioned phenomena are deceptive; therefore, they are false.' This is stated in the Root Wisdom. Similarly, Lord Maitreya said: 'Uncreated and spontaneously accomplished, not realized through the conditions of others, endowed with knowledge, compassion, and power, the Buddha possesses two kinds of benefits.' Therefore, the Dharmakaya (法身) of the Buddha, being beyond conditioned phenomena, is established as the ultimate refuge. Furthermore, if emptiness is considered to be dependent arising, then the ultimate Dharmadhatu (法界) and so forth must also be considered dependent arising since they are also emptiness. If this is accepted, it would be an extreme overreach to consider them conditioned. This cannot be accepted, as it is said in the Holy Mother Sutra: 'Lord, what is the unconditioned Dharma?' The Lord replied: 'Subhuti, the Dharma called unconditioned is that which has no birth and no cessation, and does not change from one state to another; the cessation of desire, the cessation of hatred, the cessation of delusion, the unerroneous Suchness, the unchanging Suchness, the Suchness of Dharmata (法性), the Dharmadhatu (法界), the flawless nature of Dharma, the inconceivable realm, the ultimate reality. Subhuti, this is called the unconditioned Dharma.' Therefore, just as whatever is dependent arising is emptiness, this view that whatever is emptiness is dependent arising is in accordance with some Tibetan teachers, but it is completely contrary to the intention of the Buddhas and Bodhisattvas. The Buddhas and Bodhisattvas have only said that whatever is dependent arising is emptiness, but they have not said that whatever is emptiness is dependent arising. If it is argued that because whatever is dependent arising is emptiness, it is therefore established that whatever is emptiness is dependent arising, then by that logic, since whatever is sin is emptiness, whatever is emptiness should also be sin.

ྡིག་པ་ཡིན་ ཞེས་པར་ཧ་ཅང་ཐལ་བར་འགྱུར་ཏེ། དེ་དང་དེ་རིགས་པ་མཚུངས་པའི་ཕྱིར་ རོ། །འདོད་པར་མི་ནུས་ཏེ། སྡིག་པ་མ་ཡིན་པའི་སྟོང་ཉིད་དགེ་བ་ཡོད་པའི་ཕྱིར་ རོ། །གཞན་ཡང་དེས་དེར་འགྱུར་ན། སྡུག་བསྔལ་གང་ཡིན་ཡང་སྟོང་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། སྟོང་ཉིད་གང་ཡིན་སྡུག་བསྔལ་ཡིན་པར་ཧ་ཅང་ཐལ་བར་འགྱུར་ཏེ། རིགས་པ་ མཚུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདོད་པར་མི་ནུས་ཏེ། སྡུག་བསྔལ་མ་ཡིན་པའི་སྟོང་ཉིད་བདེ་ བ་ཆེན་པོ་ཡིན་པར་ཡང་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་བཞིན་དུ། མི་ཡིན་ཚད་ལ་སེམས་ ཡོད་པར་བསྟན་པས་སེམས་ཡོད་ཚད་མི་ཡིན་པར་{བསྟན་པར་}འགྱུར་རམ་ཅི། ཞེས་ པ་ལ་སོགས་པ་ཧ་ཅང་ཐལ་བ་གཞན་ཡང་ཤིན་ཏུ་མང་བ་འབྱུང་བའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པ་ མགོ་འཇུག་ལོག་པའི་རྩི་ལུགས་འདི་འདྲ་རིགས་པའི་རྣམ་བཞག་མི་མཁྱེན་པ་རྣམས་ཀྱི་ ལུགས་ལགས་པས། ད་ནི་ལུགས་དེ་དོར་ནས་རྣམ་དག་རིགས་པའི་གཞུང་ལུགས་གཅིག་ ཙམ་ཡང་གསན་ན་འཐད་ལགས། འོན་ཏེ་རྟེན་འབྲེལ་གང་ཡིན་སྟོང་ཉིད་དུ་གསུངས་ པས་སྟོང་ཉིད་གང་ཡིན་རྟེན་འབྲེལ་དུ་མི་འགྲུབ་མོད། སྟོང་ཉིད་ལ་ཡང་རྟེན་འབྲེལ་གྱི་ ཁྱབ་པར་གསུངས་པ་མང་པོ་ཡོད་དོ་སྙམ་ན། དེ་ལྟ་བུ་རྣམས་ནི་རྟེན་འབྲེལ་ལས་མ་ འདས་པའི་རང་སྟོང་ཁོ་ན་ལ་དགོངས་པར་རིག་པར་བྱའོ། །གཞན་དུ་ངེས་པའི་དོན་གྱི་ གསུང་རབ་རྣམས་ན་ནང་འགལ་བའི་སྐྱོན་དུ་འགྱུར་བ་ལས། དེ་ལྟ་བུའི་གནས་མི་སྲིད་ དོ། །དེས་ན་ངེས་པའི་དོན་གྱི་གསུང་རབ་ཟབ་མོ་རྣམས་དགོངས་པ་གཅིག་ཏུ་བསྒྲུབ་པ་ ལ་ཤིན་ཏུ་མཁས་པར་བྱའོ། །དེ་ལྟར་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་ཐེག་པ་མཐར་ཐུག་པ་རྣམས་ སུ་དོན་དམ་པ་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོ་རང་བཞིན་གྱིས་ཡོངས་སུ་མྱ་ ངན་ལས་འདས་པ་ཆེན་པོ་ཞེས་པ་ལ་སོགས་པའི་རྣམ་གྲངས་{རྣམས་}གཞན་སྟོང་ ཡིན་པར་གསུངས་པ་ཇི་ལྟ་བ་དེ་བཞིན་དུ་སྔགས་ཀྱི་ཐེག་པར་ཡང་། རྡོ་རྗེ་འཛིན་པའི་ ཡེ་ཤེས་ཀྱི་སྐུ་དམིགས་པ་དང་བཅས་པའི་སྟོང་པ་ཉིད་དང་། དམིགས་པ་མེད་པའི་སྙིང་ རྗེ་དབྱེར་མེད་པ་ལ་སོགས་པ་གསུངས་པ་རྣམས་གཞན་སྟོང་ཡིན་པའི་ཚུལ་ནི། རྩ་རྒྱུད་ འབུམ་ཕྲག་ལྔ་པ་ལས། རྒྱུ་དང་འབྲས་བུ་འགགས་པ་ཡིས། །སངས་རྒྱས་ཉིད་དུ་ཐེ་ཚོམ་ མེད། །རྡུལ་མེད་རྡུལ་བྲལ་དྲི་མ་མེད། །ཉེས་པ་སྤངས་པ་སྐྱོན་མེད་པ། །ཤིན་ཏུ་སད་པ་ སད་པའི་བདག །ཀུན་ཤེས་ཀུན་རིག་དམ་པ་པོ། །རྒྱུ་དང་འབྲས་བུ་འགགས་པ་ 6-356 ཡིས། །རྒྱལ་བའི་དབང་པོའི་སྐུ་གཞན་ཡིན། །སྐུ་གསུང་ཐུགས་དང་བདེ་བ་གཞན། །ཕུང་ པོའི་ཚོགས་ནི་གཞན་ཡིན་ཏེ། །ས་ཡི་ཁམས་ལ་སོགས་པ་གཞན། །ཡུལ་དང་དབང་པོ་ རྣམ་དང་ནི། །དེ་བཞིན་ལས་ཀྱི་དབང་པོ་དང་། །ལས་ཀྱི་དབང་པོ་བྱ་བ་གཞན། །ཀུན་ ནས་ཕྱག་དང་ཞབས་ལ་སོགས། །ཀུན་ནས་སྤྱན་དང་ཞལ་དང་དབུ། །ཀུ

【現代漢語翻譯】如果說『是罪惡』就太過分了，因為它們和罪惡是同一種道理。不能這樣認為，因為非罪惡的空性是善的。另外，如果那樣，那麼任何痛苦都是空性，任何空性都是痛苦，那就太過分了，因為道理相同。不能這樣認為，因為還說非痛苦的空性是大樂。同樣，如果說凡是人都有心，那麼凡是有心者都是人嗎？等等，會出現很多類似的過分推論。這種顛倒因果關係的論證方式，是不懂道理的人的做法。現在應該拋棄這種方式，哪怕只聽聞一種純正的道理也好。如果認為，因為說凡是緣起都是空性，所以凡是空性就不是緣起，但又有很多經文說空性也具有緣起的屬性，那麼，這些經文指的是不超出緣起的自空。否則，如果那樣，那麼在究竟意義的經文中就會出現自相矛盾的過失，不會有這種情況。因此，要非常善於將究竟意義的甚深經文理解為統一的意趣。因此，在究竟的波羅蜜多乘中，如來藏（梵文：Tathāgatagarbha，梵文羅馬擬音：tathāgatagarbha，漢語字面意思：如來之胎），法界（梵文：Dharmadhātu，梵文羅馬擬音：dharmadhātu，漢語字面意思：法之界），自性清凈涅槃等等名相，都說是他空。同樣，在密咒乘中，金剛持（梵文：Vajradhara，梵文羅馬擬音：vajradhara，漢語字面意思：持金剛者）的智慧身，以及有相的空性和無相的大悲無別等等，也都是他空的體性。正如《五部根本續》所說：『因和果的止息，對成佛沒有懷疑。無塵無垢無瑕疵，斷除過失無有錯。非常清醒覺悟之主，全知全明是聖者。因和果的止息，是勝者之王的異體。身語意和安樂是異體，蘊的集合是異體，地界等等是異體。境和根以及相，同樣業的根和業的根之作用是異體。一切手和足等等，一切眼和麵以及頭，一切』

【English Translation】 To say 'it is a sin' would be too extreme, because they are similar in reasoning to sin. It cannot be accepted, because emptiness, which is not a sin, is virtuous. Furthermore, if that were the case, then any suffering would be emptiness, and any emptiness would be suffering, which would be too extreme, because the reasoning is the same. It cannot be accepted, because it is also said that emptiness, which is not suffering, is great bliss. Similarly, if it is shown that everyone has a mind, does that mean that everyone with a mind is a person? And so on, many other extreme consequences would arise. Such a way of reasoning that reverses cause and effect is the way of those who do not understand the nature of reasoning. Now, it would be appropriate to abandon that way and listen to even just one pure system of reasoning. If one thinks that because it is said that whatever is dependent origination is emptiness, therefore whatever is emptiness is not established as dependent origination, but there are many scriptures that say that emptiness also has the attribute of dependent origination, then such statements should be understood as referring only to self-emptiness that does not go beyond dependent origination. Otherwise, there would be the fault of internal contradiction in the definitive meaning scriptures, and such a situation would not be possible. Therefore, one should be very skilled in establishing the profound definitive meaning scriptures as having a single intention. Thus, in the ultimate Pāramitā vehicle, the names such as Tathāgatagarbha (Tathāgatagarbha, tathāgatagarbha, Womb of the Thus-Gone One), Dharmadhātu (Dharmadhātu, dharmadhātu, Realm of Dharma), and naturally completely Nirvāṇa are said to be Other-empty. Similarly, in the Mantra vehicle, the wisdom body of Vajradhara (Vajradhara, vajradhara, Holder of the Vajra), the emptiness with visualization, and the indivisibility of compassion without visualization, etc., are said to be Other-empty in nature. As stated in the Five Hundred Thousand Root Tantras: 'By the cessation of cause and effect, there is no doubt about becoming a Buddha. Without dust, without defilement, without stain, abandoning faults, without error, extremely awake, the lord of awakening, all-knowing, all-seeing, the holy one. By the cessation of cause and effect, the body of the king of victors is other. Body, speech, mind, and bliss are other, the collection of aggregates is other, the elements of earth, etc., are other. Objects and faculties and aspects, likewise the faculties of action and the action of the faculties are other. All hands and feet, etc., all eyes and faces and heads, all'

ན་ནས་ཐོས་ ལྡན་འཇིག་རྟེན་དུ། །ཐམས་ཅད་དུ་ནི་ཁྱབ་པར་བཞུགས། །ཞེས་རྒྱུ་འབྲས་ཀྱིས་བསྡུས་ པའི་ཕུང་པོ་རང་སྟོང་དུ་གནས་པ་འདི་རྣམས་འགགས་པས་ཕུང་པོ་གཞན་ལ་སོགས་ པའི་ཁྱབ་པར་གསུངས་པ་འདིས་ཀྱང་རང་སྟོང་ལས་གཞན་པའི་ཕུང་ཁམས་སོགས་ ཡོད་པར་གསུངས་ལ། དེ་རྣམས་སྟོང་པ་ཉིད་དུ་ཡང་གསུངས་པའི་ཕྱིར། རང་སྟོང་ལས་ གཞན་པའི་སྟོང་ཉིད་ལེགས་པར་གྲུབ་ཅིང་དེ་ཡང་དོན་དམ་གཞན་སྟོང་ཡིན་ནོ། །དེ་ ཉིད་ཀུན་ནས་ཕྱག་དང་ཞབས་སོགས། ཞེས་སོགས་ཀྱིས་ཐབས་ཤེས་ཟུང་འཇུག་དབྱེར་ མེད་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་སྐུ་དབང་པོ་ཐམས་ཅད་པར་བསྟན་ཅིང་། དེ་ཉིད་ཀུན་ཁྱབ་ཏུ་བཞུགས་ པར་ཡང་བསྟན་ཏེ། དེ་ནི་གཙང་བདག་བདེ་དང་རྟག་པར་གསུངས་པའི་ཆོས་སྐུ་མྱ་ ངན་ལས་འདས་པ་ཆེན་པོ་དང་གཅིག་གོ ། དེ་བཞིན་དུ། དཔལ་དུས་ཀྱི་འཁོར་ལོར་ཡང་། རྡོ་རྗེ་སེམས་དཔའ་གཅིག་པུ་འདི་ནི་ དུས་མཐའི་སྤྲིན་དང་མཚུངས་པ་ཧེ་རུ་ཀར་ནི་བྱུང་བར་གྱུར། །གདུག་པ་རྣམས་ནི་སྨིན་ པའི་དོན་དེ་དེ་ཡང་དམ་ཚིག་རྒྱལ་བ་རྨོངས་པ་རྣམས་ནི་བདེ་བའི་དོན། །རིན་ཆེན་ དབང་པོ་སྡུག་བསྔལ་ལྡན་པ་རྣམས་ཀྱི་དེ་ཡང་པད་འཛིན་ཆགས་ཅན་རྣམས་ཀྱི་ཆགས་ པའི་སླད། །བགེགས་རྣམས་དག་ནི་གཞོམ་པའི་དོན་དུ་ཕྱག་གི་པད་མ་རལ་གྲི་དོན་ཡོད་ གྲུབ་པར་བྱུང་བར་གྱུར། །ཞེ་སྡང་ལས་ནི་སྣ་ཚོགས་ཡུམ་གང་དུས་མཐའི་རྩེ་མོ་ཅན་ མཚུངས་དེ་ནི་མཁའ་འགྲོ་མར་བྱུང་གྱུར། །གཏི་མུག་དག་པས་སྤྱན་མ་ཞེས་བྱ་མཆོག་གི་ སྙིང་རྗེ་མཱ་མ་ཀཱི་ནི་ང་རྒྱལ་རྒྱུ་ལས་སོ། །ཆགས་ལས་དེ་ནི་གོས་དཀར་ཞེས་བྱ་མཐའ་དག་ ཡོན་ཏན་གཏེར་ཏེ་སྒྲོལ་མ་ཡང་ནི་ཕྲག་དོག་ལས། །སྣ་ཚོགས་གཟུགས་ཅན་གཉིས་པོ་ འདི་དག་ཡུལ་དང་ཡུལ་ཅན་གཞན་རྣམས་ཐམས་ཅད་དུ་ཡང་བྱུང་བར་འགྱུར། །ཞེས་ པའི་འགྲེལ་པར། སྔར་གསུངས་པའི་རྡོ་རྗེས་སེམས་དཔའ་དེ་ཉིད་གཅིག་པུ་འདི་ནི་ དུས་མཐའི་སྤྲིན་དང་མཚུངས་པ་ནག་པོའི་ཧེ་རུ་ཀར་ནི་བྱུང་བར་གྱུར། འཕོ་བ་མེད་ པའི་ཆོས་ཀྱི་{དབྱིངས་}རྣམ་པར་ཤེས་པ་གཞན་དེ་ནི་ཧེ་རུ་ཀ་སྟེ་དེ་ཡང་གདུག་པ་ རྣམས་ནི་སྨིན་པའི་དོན་དུ་རྡོ་རྗེ་སེམས་དཔའ་སྤྲོས་པའོ། །རྡོ་རྗེ་སེམས་དཔའ་དེ་ཡང་ རྨོངས་པ་རྣམས་སྨིན་པའི་དོན་དུ་གཟུགས་གཞན་དེ་ནི་དམ་ཚིག་རྒྱལ་བ་སྟེ་རྣམ་པར་ 6-357 སྣང་མཛད་དུ་བྱུང་བར་གྱུར་ཏོ། །དེ་ཡང་རིན་ཆེན་དབང་པོ་ནི་སྡུག་བསྔལ་ལྡན་པ་ རྣམས་ལ་སྦྱིན་པའི་དོན་ཏེ། འཕོ་བ་མེད་པའི་ཆོས་ཀྱི་ཚོར་བ་གཞན་དེ་ནི་སྡུག་བསྔལ་ ཐམས་ཅད་འཕྲོག་པར་བྱེད་པ་རིན་ཆེན་འབྱུང་ལྡན་བྱུང་བར་གྱུར་ཏོ། །དེ་ཡང་པད་ འཛིན་ཆགས་ཅན་རྣམས་ཀྱི་ཆགས་པའི་སླད་དུ་སྟེ། འཕོ་བ་མེད་པའི་ཆོས་ཀྱི་འདུ་ཤེས་ གཞན་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་འཕོ་བ་མེད་པའི་བདེ་བ་སྟེར་བར་བྱེད་པ་པོ་སྣང་བ་མ

【現代漢語翻譯】如是聽聞，于具足（lDan，具有）之世間，一切處皆安住。如是因果所攝之蘊聚，安住于自性空性，此等止息故，宣說于其他蘊等之周遍，此亦宣說有異於自性空性之蘊界等。以彼等亦宣說為空性之故，善成立異於自性空性之空性，而彼亦為真實之他空。彼即一切手足等，如是等字顯示方便智慧雙運無別之智慧身，一切自在，亦顯示彼安住於一切周遍。彼乃宣說為清凈、自主、安樂、常恒之法身，與大涅槃無別。如是，于《吉祥時輪》中亦云：『唯一金剛薩埵，猶如末劫之云，化現為黑嚕嘎（Heruka，忿怒尊）。為調伏惡者，彼即成熟之義，彼亦為誓言之王，愚昧者乃安樂之義。珍寶自在乃具足痛苦者之義，彼亦為蓮花執持者，乃貪慾者之貪慾之因。為摧毀魔障，手中蓮花利劍，成就真實義。由嗔恨生起種種明妃，猶如末劫之頂端，彼即空行母。由愚癡清凈，生起名為眼母（Locanā，佛眼佛母）之殊勝慈悲，摩摩枳（Māmakī，金剛界佛母）乃由我慢之因。由貪慾生起名為白衣母（Pāṇḍaravāsinī，白度母），乃一切功德之寶藏，度母亦由嫉妒生起。此二種種形相，于境及有境等一切處亦將生起。』于彼釋文中：『如前所說之金剛薩埵，彼唯一猶如末劫之云，化現為黑色黑嚕嘎。無遷變之法界，異於彼之識，即是黑嚕嘎，彼亦為調伏惡者，乃金剛薩埵之幻化。金剛薩埵亦為調伏愚昧者，化現為異於彼之形象，即是誓言之王，化現為毗盧遮那佛。彼亦為珍寶自在，乃為佈施于具足痛苦者之義。無遷變之法界，異於彼之受，乃斷除一切痛苦者，化現為寶生佛。彼亦為蓮花執持者，乃為貪慾者之貪慾之因。無遷變之法界，異於彼之想，即是施予無遷變之安樂者，化現為無量光佛。'

【English Translation】 Thus I have heard: In the world of the possessor (lDan, possessing), He dwells pervading all places. These aggregates gathered by cause and effect, abiding in their own emptiness, cease, and thus the pervasion of other aggregates is spoken of. This also speaks of aggregates, elements, etc., that are other than self-emptiness. Because these are also spoken of as emptiness, emptiness other than self-emptiness is well established, and that is the ultimate other-emptiness. That very one is all hands, feet, etc. The word 'etc.' indicates the indivisible wisdom body of the union of skillful means and wisdom, all-powerful, and also shows that it dwells pervading all. That is the Dharmakāya (法身) spoken of as pure, self-possessed, blissful, and eternal, and is one with the Great Nirvana. Similarly, in the Glorious Kālacakra (時輪) it is said: 'This single Vajrasattva (金剛薩埵), like the clouds at the end of time, becomes Heruka (黑嚕嘎, Wrathful Deity). For the sake of subduing the wicked, that is the meaning of ripening; that is also the King of Vows; for the deluded, it is the meaning of bliss. Jewel Lord is for those who possess suffering; that is also for the lotus-holders, for the sake of the desire of those who are attached. For the sake of destroying obstacles, the lotus sword in his hand accomplishes the meaning. From hatred arises the various consorts, like the peak of the end of time; that is the Ḍākinī (空行母). From the purification of ignorance arises the supreme compassion called Locanā (佛眼佛母), Māmakī (金剛界佛母) is from the cause of pride. From desire arises she who is called White-Clad (Pāṇḍaravāsinī, 白度母), the treasure of all qualities; Tārā (度母) also arises from jealousy. These two with various forms will also arise in all places, such as objects and subjects.' In its commentary: 'The Vajrasattva (金剛薩埵) previously mentioned, that single one, like the clouds at the end of time, becomes the black Heruka (黑嚕嘎). The immutable Dharmadhātu (法界), the other consciousness, is Heruka; that is also for the sake of ripening the wicked, the emanation of Vajrasattva. Vajrasattva also, for the sake of ripening the deluded, becomes another form, that is the King of Vows, becoming Vairocana (毗盧遮那佛). That is also Jewel Lord, for the sake of giving to those who possess suffering. The immutable Dharmadhātu (法界), the other feeling, is the one who removes all suffering, becoming Ratnasambhava (寶生佛). That is also the lotus-holder, for the sake of the desire of those who are attached. The immutable Dharmadhātu (法界), the other perception, is the one who gives immutable bliss, becoming Amitābha (無量光佛).'

ཐའ་ ཡས་སུ་བྱུང་བར་གྱུར་ཏོ། །དེ་ཡང་བགེགས་རྣམས་རྣམ་པར་གཞོམ་པའི་དོན་དུ་ཕྱག་གི་ པདྨ་རལ་གྲི་སྟེ་འཕོ་བ་མེད་པའི་ཆོས་ཀྱི་འདུ་བྱེད་{གཞན་}གང་ཡིན་པ་དེ་དག་ རྣམས་{སེམས་}སྒྲིབ་པ་མེད་པར་བྱེད་ཅིང་བདུད་ལ་སོགས་པའི་སྒྲིབ་པ་རྣམ་པར་ འཇོམས་པར་བྱེད་པ་དོན་ཡོད་གྲུབ་པར་བྱུང་བར་གྱུར་ཏོ། །ཞེས་པ་སྟེ། སངས་རྒྱས་ལྔ་ {རྣམ་པར་}དག་པའོ། །དེ་ནི་ཁམས་ལྔ་རྣམས་གསུངས་པ། ཞེ་སྡང་ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་ སྟེ། འདིར་ཐ་མལ་པའི་ཞེ་སྡང་ཟད་པའི་ཞེ་སྡང་ཆེན་པོ་ལས་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ ཕྱིན་པའི་དོན་སྟོང་པ་ཉིད་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་པ་སྣ་ཚོགས་ཡུམ་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་རྡོ་ རྗེ་དབྱིངས་ཀྱི་དབང་ཕྱུག་མ་རྡོ་རྗེ་མཁའ་འགྲོ་མར་བྱུང་བར་གྱུར་ཏོ། །དེ་བཞིན་དུ། གཏི་མུག་ཟད་པའི་གཏི་མུག་ཆེན་པོ་ལས་སྤྱན་མའོ། །མཆོག་གི་སྙིང་རྗེ་མཱ་མ་ཀཱི་ནི་ང་ རྒྱལ་ཟད་པའི་ང་རྒྱལ་ཆེན་པོའི་རྒྱུ་ལས་བྱུང་བར་གྱུར་ཏོ། །ཆགས་པ་ཟད་པའི་ཆགས་ པ་ཆེན་པོ་ལས་དེ་ནི་གོས་དཀར་མོའོ། །ཕྲག་དོག་ཟད་པའི་ཕྲག་དོག་ཆེན་པོ་ལས་དོན་ དེ་ནི་མཐའ་དག་ཡོན་ཏན་གཏེར་སྒྲོལ་མར་བྱུང་བར་གྱུར་ཏོ། །དེ་ལྟར་ནམ་མཁའི་ ཁམས་གཞན་དང་སའི་ཁམས་གཞན་དང་ཆུའི་ཁམས་གཞན་དང་མེའི་ཁམས་གཞན་ དང་རླུང་གི་ཁམས་གཞན་ནོ། །ཞེས་པ་ཁམས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་དེ། སྒྲིབ་པ་མེད་པའི་ གཟུགས་དང་མི་འཕོ་བའི་བདེ་བ་ལས་སོ། །ཞེས་གྲུབ་བོ། །དུས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་དང་སྣ་ ཚོགས་ཡུམ་ཐབས་དང་ཤེས་རབ་གཅིག་ཏུ་འདྲེས་པར་གྱུར་པ་སྣ་ཚོགས་གཟུགས་ཅན་ གཉིས་པོ་འདི་དག་ནི་ཡུལ་དང་ཡུལ་ཅན་གཞན་རྣམས་ཐམས་ཅད་དུ་ཡང་བྱུང་བར་ གྱུར་ཏེ། དྲི་ལ་སོགས་པ་ཡུལ་གཞན་དེ་དག་རྣམས་དང་། རྒ་བ་ལ་སོགས་པ་ཡུལ་གཞན་ དེ་དག་རྣམས་དང་། ངག་དང་ལག་པ་ལ་སོགས་པ་ཡུལ་གཞན་རྣམས་དང་། ལས་ཀྱི་ དབང་པོའི་བྱ་བ་ལ་སོགས་པ་གཞན་རྣམས་ཏེ། དེ་ལྟར་ན། ཀུན་ནས་ཕྱག་དང་ཞབས་ ལ་སོགས། །ཀུན་ཏུ་སྤྱན་དང་དབུ་དང་ཞལ། །ཀུན་ཏུ་ཐོས་ལྡན་འཇིག་རྟེན་དུ། །ཐམས་ ཅད་ཁྱབ་པར་བྱས་ཏེ་བཞུགས། །རྡོ་རྗེ་སེམས་དཔའོ། །ཞེས་སོ། །དེ་ལྟར། བདག་རིག་ གཞན་རིག་ཐམས་ཅད་པ། །ཀུན་ལ་ཕན་པའི་གང་ཟག་མཆོག །འཇིག་རྟེན་དཔེ་ལས་ 6-358 འདས་པ་སྟེ། །ཤེས་དང་ཤེས་བྱའི་བདག་པོ་མཆོག །ཅེས་པ་དང་། ཡང་འགྲེལ་མཆོག་དེ་ ཉིད་དུ། འདིར་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་ཆོས་འགགས་པར་གྱུར་པ་ན། གཞན་འདུ་བྱེད་ལ་སོགས་པ་ དེ་དག་རྣམས་སོ། །དེས་ན་འདུ་བྱེད་རྣམ་པར་དག་པ་ནི་དོན་ཡོད་གྲུབ་པ་སྟེ། འདུ་བྱེད་ ཀྱི་སྒྲིབ་པ་ཟད་པས་སོ། །ཚོར་བ་ནི་དྲི་མེད་ནོར་བུའི་ཕྱག་ཅེས་པ་རིན་ཆེན་འབྱུང་ལྡན་ ཏེ། དང་ཡིག་ནི་སྡུད་པའི་དོན་ཏོ། །དེ་བཞིན་དུ། འདུ་ཤེས་ནི་སྣང་བ་མཐའ་ཡས་ སོ། །གཟུགས་ཀྱི་ཕུང་པོ་ནི་འཁོར་ལོ་ཅན་ཞེས་པ་རྣམ་པར་

{ "translations": [ "因此，爲了摧毀所有障礙，手中的蓮花寶劍，即無變的法行（其他），能夠毫無阻礙地清除（心）之障礙，並摧毀惡魔等障礙，從而成就意義。", "這就是所謂的五佛（清凈）。", "這是關於五蘊的闡述，如嗔恨等。", "在此，從凡夫的嗔恨到滅盡的巨大嗔恨，般若波羅蜜多的意義，即一切種類的空性之母，化現為金剛界自在母，金剛空行母。", "同樣，從愚癡的滅盡到巨大的愚癡，化現為佛眼佛母。", "至上的慈悲瑪瑪吉，從我慢的滅盡到巨大的我慢之因中產生。", "貪慾的滅盡到巨大的貪慾中，化現為白衣母。", "嫉妒的滅盡到巨大的嫉妒中，化現為具一切功德之寶藏的度母。", "因此，虛空界、地界、水界、火界、風界各不相同。", "這是關於界的特徵，從無礙之色和不變之樂中成就。", "時輪金剛和各種各樣的明妃，方便與智慧融為一體，這兩種具有各種形象的事物，也出現在所有其他境和有境中。", "如香味等其他境，衰老等其他境，語言和手等其他境，以及業力的作用等其他境。", "因此：到處都是手和腳，到處都是眼睛、頭和臉，到處都有聽覺，在世間，一切都被覆蓋而安住，是金剛薩埵。", "因此：通曉自知和他知的一切，利益一切的至上者，超越世間典範，是知者和所知的主宰。", "此外，在同一註釋中：在此，當世俗的法停止時，其他的行等也停止了。", "因此，行為的完全清凈就是成就意義，因為行為的障礙已經滅盡。", "感受是無垢寶珠之手，即寶生佛，『和』字是 جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمعجمعه جمع ], "english_translations": [ "Therefore, in order to destroy all obstacles, the lotus sword in hand, which is the immutable Dharma practice {other}, can clear away {mind} obscurations without hindrance, and destroy the obscurations of demons and others, thereby accomplishing meaning.", "This is what is meant by the Five Buddhas {completely} pure.", "This is a discourse on the five elements, such as hatred.", "Here, from the hatred of ordinary beings to the great hatred of extinction, the meaning of Prajnaparamita, which is the mother of all kinds of emptiness, manifests as the Lady of Vajradhatu, the Vajra Dakini.", "Similarly, from the extinction of ignorance to great ignorance, comes Buddhalocana.", "Supreme compassion, Mamaki, arises from the cause of the extinction of pride to great pride.", "From the extinction of attachment to great attachment, comes Pandaravasini.", "From the extinction of jealousy to great jealousy, that meaning manifests as Tara, the treasure of all qualities.", "Therefore, the space element, the earth element, the water element, the fire element, and the wind element are all different.", "This is the characteristic of the elements, accomplished from unobscured form and immutable bliss.", "Kalachakra and the various consorts, the union of skillful means and wisdom, these two with various forms, also appear in all other objects and subjects.", "Such as other objects like smell, other objects like aging, other objects like speech and hands, and other objects like the actions of the sense faculties.", "Therefore: Everywhere are hands and feet, everywhere are eyes, heads, and faces, everywhere is hearing, pervading all in the world, dwells Vajrasattva.", "Thus: Knowing all self-awareness and other-awareness, the supreme being who benefits all, surpassing worldly examples, is the master of knowledge and the knowable.", "Furthermore, in the same commentary: Here, when conventional Dharma ceases, so do other actions and so on.", "Therefore, the complete purification of action is the accomplishment of meaning, because the obscuration of action is extinguished.", "Feeling is the hand of the immaculate jewel, that is, Ratnasambhava, and the word 'and' is for جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع جمع

སྣང་མཛད་དོ། །འདི་དག་ནི་ སླར་མི་བསྐྱོད་པ་ལ་སོགས་པ་སྟེ། རི་བོང་ཅན་ཞེས་པ་ཁུ་བ་དང་། སྟོབས་ཞེས་པ་ཤ་ དང་། ཁྲག་དང་། གཅི་བ་དང་གཤང་བ་སྟེ། འདི་རྣམས་རྣམ་པར་དག་ཅིང་སྒྲིབ་པ་མེད་ པས་རྣམ་པར་{ཤེས་{དག་}པ་ལ་སོགས་པའི་ཕུང་པོ་ལྔ་རྣམ་པར་དག་པར་འགྱུར་རོ། ། དེ་བཞིན་དུ། ལྷ་མོ་དྲུག་ཅེས་པ་སྣ་ཚོགས་ཡུམ་དང་། རྡོ་རྗེ་དབྱིངས་ཀྱི་དབང་ཕྱུག་ མ་དང་། སྒྲོལ་མ་དང་། གོས་དཀར་མོ་དང་། མཱ་མ་ཀཱི་དང་། སྤྱན་མ་སྟེ། ཁམས་རྣམས་ ཀྱིས་ཞེས་པ་ཡེ་ཤེས་དང་། ནམ་མཁའ་དང་། རླུང་དང་། མེ་དང་། ཆུ་དང་། སའི་ཁམས་ རྣམས་འགགས་པས་གཞན་ཁམས་དེ་དག་རྣམ་པར་དག་པར་གྱུར་ཏོ། །ཡུལ་དང་ཡུལ་ ཅན་རྣམས་ཀྱིས་ཞེས་པ་གཟུགས་ལ་སོགས་པ་ཡུལ་དྲུག་དང་།མིག་ལ་སོགས་པ་ཡུལ་ ཅན་རྣམ་པར་དག་པ་རྣམས་ཀྱི་གཞན་གཟུགས་ལ་སོགས་པ་དེ་རྣམས་དང་གཞན་མིག་ ལ་སོགས་པ་དེ་རྣམས་རྣམ་པར་དག་པ་ནི་གཟུགས་རྡོ་རྗེ་མ་ལ་སོགས་པ་རྣམས་དང་ ལྷན་ཅིག་ཏུ་སའི་སྙིང་པོ་ལ་སོགས་པ་སྟེ། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཕྱག་རྒྱར་བཅས་པ་ དག་པའོ། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་པས། རང་སྟོང་དུ་གནས་པའི་ཕུང་པོ་ཁམས་སོགས་ལས་ གཞན་པའི་ཕུང་པོ་ཁམས་སོགས་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ལྷ་ཡང་ཡིན་ལ། སྟོང་ཉིད་ཀྱང་ཡིན་པ་ ཤིན་ཏུ་མང་བར་གསུངས་པའི་ཕྱིར། རང་སྟོང་ལས་གཞན་པའི་སྟོང་ཉིད་ཟབ་མོ་ཡོད་ པར་གྲུབ་བོ། །དེ་བཞིན་དུ། གློ་བུར་དྲི་མའི་ཕུང་པོ་ཁམས་སོགས་རང་སྟོང་དུ་གནས་པ་ རྣམས་འགགས་པས་བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོའི་ཕུང་པོ་ཁམས་སོགས་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ལྷར་ བཞུགས་པ་རྣམས་ཐོབ་པར་གསུངས་པ་འདིས་ཀྱང་། སྦྱང་བྱ་དྲི་མ་ཟད་པས་སྦྱང་གཞི་ བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོ་མི་ཟད་པར་བསྟན་པ་ཡང་ཡིན་ནོ། །འཕགས་པ་རྡོ་རྗེ་སྙིང་པོའི་ ཞལ་སྔ་ནས་ཀྱང་། དངོས་པོའི་འཆིང་བ་དེ་ཡིས་རྣམ་པར་ཤེས་པ་དང་མིག་ལ་སོགས་ པ་བཅིངས་པའོ། །དེ་ཡོངས་སུ་ཤེས་པས་གྲོལ་བར་འགྱུར་བ་ནི་ཡུལ་དང་དབང་པོ་དེ་ རྣམས་འགགས་པ་ནི་ཡོངས་སུ་ཤེས་པ་ཞེས་བྱའོ། །དེ་བས་ན་དངོས་པོ་ཉིད་ཀྱིས་གྲོལ་ བར་འགྱུར་བ་ནི། ལྷའི་མིག་ལ་སོགས་པ་རྣམས་ཀྱིས། འདས་པ་དང་མ་འོངས་པའི་ཡུལ་ 6-359 རྣམས་མཐོང་བས་རྣམ་པར་ཤེས་པ་དྲུག་དག་གྲོལ་བར་འགྱུར་རོ། །རྣམ་པར་ཤེས་པ་དེ་ ནི་གཞན་ཡིན་ནོ། །ཞེས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་བཀའ་སྩལ་པའོ། །དེ་བཞིན་དུ། གཟུགས་ལ་སོགས་པ་དེ་དག་ཀྱང་གཞན་ཞེས་བྱའོ། །དེའི་ཕྱིར། ཐམས་ཅད་དུ་ནི་ཕྱག་ དང་ཞབས། །ཐམས་ཅད་དུ་ནི་སྤྱན་ཞལ་དབུ། །འཇིག་རྟེན་ཀུན་སྒྲ་གསན་དང་ ལྡན། །ཐམས་ཅད་ལ་ནི་ཁྱབ་པར་བཞུགས། །ཞེས་གསུངས་ཏེ། ཡུལ་དང་དབང་པོ་ རྣམས་མ་འགགས་ན་བཅིངས་པ་དང་། འགགས་ན་གྲོལ་བར་བསྟན་ཅིང་། རྣམ་ཤེས་ གཞན་ལ་སོགས་པའི་དབང་པོ་ཐམས་ཅད་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་སྐུ་ཀུན་ཁྱབ་ཏུ་བཞུགས་ པར་གས

【現代漢語翻譯】顯現出來。這些是不退轉等等。『兔』指的是精液，『力』指的是肉、血、尿液和糞便。這些都是清凈且無染污的，因此五蘊，即『清凈的識』等等，都將變得清凈。同樣，『六天女』指的是各種各樣的佛母，金剛界自在母、度母、白衣母、嘛嘛唧、眼母。『諸界』指的是智慧、虛空、風、火、水、土諸界止息，其他諸界因此變得清凈。『境與有境』指的是色等六境，以及眼等有境清凈，其他的色等以及其他的眼等清凈，即色金剛母等與地藏等，菩提薩埵手印都清凈。』等等。因為安住于自空的蘊、界等之外的蘊、界等，既是智慧之神，也是空性，所以說有非常多。因此，成立了有自空之外的甚深空性。同樣，因為止息了安住于自空的客塵蘊、界等，所以獲得了安住在如來藏蘊、界等智慧之神。這也表明，因為所凈的客塵已盡，所以能凈的如來藏不會窮盡。聖金剛藏面前也說：『事物（指五蘊等）的束縛，束縛了識和眼等。完全瞭解它就能解脫，即境和根止息就是完全瞭解。』因此，事物本身就能解脫，即通過天眼等，看到過去和未來的境，六識就能解脫。這個識是其他的。』世尊如是說。同樣，色等也是其他的。因此，『一切處皆有手和腳，一切處皆有眼、面和頭，普聞世間一切聲音，普遍安住於一切處。』如是說，表明境和根不停止就會被束縛，停止就能解脫。並且，識等一切根的智慧之身普遍安住。

【English Translation】 appear. These are the irreversible and so on. 'Rabbit' refers to semen, 'strength' refers to flesh, blood, urine, and feces. These are all pure and without defilement, so the five aggregates, that is, 'pure consciousness' and so on, will become pure. Similarly, 'six goddesses' refers to various mothers, Vajradhatu Ishvari, Tara, White-clad Mother, Mamaki, and Eye Mother. 'The elements' refers to wisdom, space, wind, fire, water, and earth elements ceasing, other elements thus become pure. 'Objects and object-holders' refers to the six objects such as form, and the purity of object-holders such as eyes, the other forms and the other eyes are pure, that is, the Form Vajra Mother and so on, together with Earth Essence and so on, the Bodhisattva mudras are all pure.' and so on. Because the aggregates, elements, etc., other than those abiding in self-emptiness, are both wisdom deities and emptiness, it is said that there are very many. Therefore, it is established that there is a profound emptiness other than self-emptiness. Similarly, because the adventitious defilements, aggregates, elements, etc., abiding in self-emptiness cease, the aggregates, elements, etc., of the Tathagatagarbha residing as wisdom deities are obtained. This also shows that because the defilements to be purified are exhausted, the Tathagatagarbha to be purified will not be exhausted. The noble Vajra Heart also said: 'The bondage of things (referring to the five aggregates, etc.) binds consciousness and eyes, etc. Completely understanding it will lead to liberation, that is, the cessation of objects and faculties is complete understanding.' Therefore, things themselves can be liberated, that is, through divine eyes, etc., seeing the past and future objects, the six consciousnesses can be liberated. This consciousness is other.' Thus spoke the Blessed One. Similarly, forms, etc., are also other. Therefore, 'Everywhere there are hands and feet, everywhere there are eyes, faces, and heads, universally hearing all sounds in the world, universally abiding in all places.' Thus it is said, indicating that if objects and faculties do not cease, they will be bound, and if they cease, they can be liberated. And the wisdom body of all the faculties such as consciousness and others universally abides.

ུངས་པ་འདི་ཡང་རང་སྟོང་ལས་གཞན་པའི་སྟོང་ཉིད་ཡིན་ནོ། །བཅོམ་ལྡན་ འདས་འཇིག་རྟེན་དབང་ཕྱུག་གི་ཞལ་སྔ་ནས། དཔལ་ལྡན་དྲི་མ་དང་བྲལ་བའི་འོད་དུ་ ཡང་། ས་ལ་སོགས་པ་འདི་དག་གི་དབུས་སུ་རྡོ་རྗེ་ཅན་ནི་རང་བཞིན་མིན་ཞིང་རྣམ་ འགྱུར་མིན་ཏེ། ཁྱབ་བྱེད་རང་བཞིན་མེད་པའོ། །གང་གིས་ཕྱིར་འཁོར་བའི་བག་ཆགས་ ལས་གྲོལ་བའི་སེམས་ཀྱི་ཆོས་ཡིན་པ་དེའི་ཕྱིར། གང་{སེམས་}ཡོད་པའི་སེམས་དེ་ནི་ སེམས་མ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་འཁོར་བའི་སེམས་དང་བྲལ་བ་མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་སེམས་ གཞན་ཡོད་པ་ནི་རྡོ་རྗེ་ཅན་གྱི་མིང་གིས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་གསུངས་སོ། །ཞེས་པ་ སྟེ། རྒྱས་པར་བླ་མའི་མན་ངག་ལས་ཁོང་དུ་ཆུད་པར་བྱའོ། ། གཞན་ཡང་། དེ་ཉིད་དུ། འདིར་སེམས་ཀྱི་རྡོ་རྗེ་རྣམ་པ་བཞི་རྣམ་པར་དག་པ་ནི་སྐུ་ བཞིའི་མཚན་ཉིད་དུ་འགྱུར་ཏེ། བཟློག་པར་དཀའ་བའི་འདོད་ཆགས་ཀྱི་དྲི་མས་ཀུན་ ནས་བགོས་པ་བྷ་ག་དང་དབང་པོའི་བདག་ཉིད་བཞི་པའི་སེམས་ཀྱི་དངོས་པོ་མེད་ པའི་སེམས་ནི་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱི་སྐུ་སྟེ། ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཞེས་པའོ། །མུན་པས་ཟིལ་གྱིས་ མནན་པ་ཤིན་ཏུ་གཉིད་ལོག་པའི་སེམས་ཀྱི་དངོས་པོ་མེད་པའི་སེམས་ནི་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་སྟེ། ཡེ་ཤེས་སྐུ་ཞེས་བྱའོ། །སྲོག་གིས་བསྐྱེད་པ་ཡོད་པ་དང་མེད་པའི་རྨི་ལམ་གྱི་སེམས་ཀྱིས་ དངོས་པོ་མེད་པའི་སེམས་ནི་ལོངས་སྤྱོད་རྫོགས་པའི་སྐུ་སྟེ། ཉིན་མོར་བྱེད་པའི་སྐུ་ཞེས་ བྱའོ། །རྣམ་པར་རྟོག་པ་དུ་མའི་དངོས་པོའི་འདུ་ཤེས་སད་པའི་སེམས་ཀྱི་དངོས་པོ་མེད་ པའི་སེམས་ནི་སྤྲུལ་པའི་སྐུ་སྟེ་པད་མའི་འདབ་མ་རྒྱས་པའི་སྤྱན་ཞེས་བྱའོ། །ཞེས་ གསུངས་ཏེ། འདི་དག་གིས་ཀྱང་ཀུན་རྫོབ་རང་སྟོང་དང་དོན་དམ་གཞན་སྟོང་དུ་ བསྟན་པ་ཡིན་ནོ། །ཇི་ལྟར་བསྟན་ཞེ་ན། བཞི་པའི་སེམས་ཀྱི་དངོས་པོ་ནི་གློ་བུར་དྲི་མ་ ཡིན་པའི་རང་སྟོང་ངོ་། །དེ་མེད་པའི་གཞི་དོན་དམ་བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོ་འགྱུར་མེད་ བདེ་བའི་སེམས་ནི་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱི་སྐུ་སྟེ་ནམ་ཡང་མེད་པ་མ་ཡིན་ཞིང་གཙང་བ་དང་ 6-360 བདེ་བ་དང་རྟག་པ་དང་བདག་གི་མཐར་ཐུག་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རང་སྟོང་ནི་མ་ཡིན་ ལ། སྟོང་པ་ཆེན་པོ་ཡང་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གཞུང་འདིས་ཀྱང་དོན་དམ་པ་གཞན་སྟོང་དུ་ གྲུབ་བོ། །དེ་བཞིན་དུ། གཉིད་སྟུག་དང་། རྨི་ལམ་དང་། སད་པའི་སེམས་ཀྱི་དངོས་པོ་ རྣམས་ནི་རང་སྟོང་ངོ་། །དེ་རྣམས་མེད་པའི་གཞི་དོན་དམ་བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོའི་ ཐུགས་དང་གསུང་དང་སྐུའི་སེམས་རྣམས་ནི་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་དང་ལོངས་སྤྱོད་རྫོགས་པའི་སྐུ་ དང་། སྤྲུལ་པའི་སྐུ་དོན་དམ་པས་བསྡུས་པ་དག་སྟེ། དེ་རྣམས་ཀྱང་གཞན་སྟོང་ ངོ་། །འདིར་སེམས་ཀྱི་དངོས་པོ་མེད་པའི་སེམས་ཞེས་པ་ལན་བཞི་གསུངས་པ། འདི་ རྣམས་ཀྱང་སྔར་སྨོས་པའི།

【現代漢語翻譯】此空性也是與自空不同的他空。世尊（Bhagavan）在自在天（Lokeshvara）面前，在吉祥的無垢光明中也說道：『金剛持（Vajradhara）在這些地等之中，既非自性，亦非變異，而是遍行無自性。因此，從解脫輪迴習氣的心之法而言，凡有心之心，即非心。』如是，世尊以金剛持之名宣說了與輪迴之心相離的寂滅之心。此等應從上師的口訣中通達。此外，在《彼論》中：『此處四種清凈的心之金剛，轉變為四身（Trikaya）的體性，難以逆轉的貪慾垢染所遍染的，與Bhaga（bhaga，梵文，女性生殖器，幸運）和四種根（indriya）的自性相關的，無心之心是自性身（Svabhavikakaya），即一切智智（Sarvajna）。被黑暗壓倒的深度睡眠的無心之心是法身（Dharmakaya），即智慧身（Jnanakaya）。由生命所生的存在與非存在的夢的無心之心是報身（Sambhogakaya），即日光身（Divakara）。多種分別唸的實有覺醒的心之無心之心是化身（Nirmanakaya），即蓮花盛開之眼。』如是宣說，這些也顯示了世俗自空和勝義他空。如何顯示呢？四種心之實有是作為客塵的自空。彼之無有之基，勝義如來藏（Tathagatagarbha）是不變安樂之心，是自性身，因為其從非無有，且是清凈、安樂、常恒和具有我的究竟，所以不是自空，且是大空性，此論也成立了勝義他空。同樣，深度睡眠、夢和覺醒的心之實有是自空。彼等無有之基，勝義如來藏的意、語和身的諸心是法身、報身和化身所攝，彼等也是他空。此處四次宣說了『無心之心』，這些也與前述相同。

【English Translation】 This emptiness is also other-emptiness, different from self-emptiness. The Bhagavan, in the presence of Lokeshvara (Lord of the World), also said in the glorious, stainless light: 'Vajradhara (The Diamond Holder) among these earth and so on, is neither self-nature nor transformation, but pervasive without self-nature. Therefore, from the perspective of the mind's dharma that is liberated from the habits of samsara, that mind which has mind is not mind.' Thus, the Bhagavan, by the name of Vajradhara, proclaimed the mind of nirvana, which is separate from the mind of samsara. These should be understood from the guru's oral instructions. Furthermore, in that very text: 'Here, the four pure vajras of the mind transform into the nature of the four bodies (Trikaya): the mind that is completely stained by the difficult-to-reverse defilement of desire, associated with the nature of bhaga (bhaga, Sanskrit, female genitalia, fortune) and the four indriyas (organs), the mind without substance is the Svabhavikakaya (Essence Body), known as Sarvajna (All-Knowing). The mind without substance of deep sleep, overwhelmed by darkness, is the Dharmakaya (Truth Body), known as Jnanakaya (Wisdom Body). The mind without substance of dreams, born from life, existing and non-existing, is the Sambhogakaya (Enjoyment Body), known as Divakara (Sunlight Body). The mind without substance of the waking mind, with the perception of various discriminations, is the Nirmanakaya (Emanation Body), known as the eyes with blooming lotus petals.' As such, these also show the conventional self-emptiness and the ultimate other-emptiness. How do they show it? The substance of the four minds is the self-emptiness of adventitious defilements. The basis of their absence, the ultimate Tathagatagarbha (Buddha-nature), is the unchanging, blissful mind, the Svabhavikakaya (Essence Body), because it is never non-existent, and is the ultimate in purity, bliss, permanence, and self, therefore it is not self-empty, and is also the great emptiness, and this treatise also establishes the ultimate other-emptiness. Similarly, the substances of the minds of deep sleep, dreams, and waking are self-empty. The minds of the ultimate Tathagatagarbha's heart, speech, and body, which are the basis of their absence, are included in the Dharmakaya (Truth Body), Sambhogakaya (Enjoyment Body), and Nirmanakaya (Emanation Body), and these are also other-empty. Here, the phrase 'mind without substance of mind' is spoken four times, and these are also the same as mentioned before.

གང་ཞིག་གང་ན་མེད་པ་དེ་དེས་སྟོང་ངོ་། །འདི་ལ་ལྷག་མ་ གང་ཡོད་པ་དེ་རྟག་ཏུ་ཡོད་དོ། །ཞེས་སོགས་དང་ཤིན་ཏུ་མཐུན་ནོ། །ཡོད་མེད་ཤེས་ ཚུལ་ཡང་དེ་བཞིན་ནོ། །འདི་དག་གིས་ནི་སྦྱར་བྱའི་དྲི་མ་དང་སྦྱང་བའི་གཞི་ཐ་དད་ པར་ཡང་བསྟན་ཅིང་། དེ་ཡང་ལྡོག་པ་ཐ་དད་པ་ཙམ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། བཅོས་མ་གློ་བུར་ བ་དང་རང་བཞིན་གཉུག་མའི་ཁྱད་པར་ཡོད་པའི་ཕྱིར་དང་། ཀུན་རྫོབ་དང་དོན་དམ་ པའི་ཁྱད་པར་ཡོད་པའི་ཕྱིར་དང་། རྣམ་ཤེས་དང་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཁྱད་པར་ཡོད་པའི་ཕྱིར་ དང་། འཇིག་རྟེན་པ་དང་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་ཁྱད་པར་ཡོད་པའི་ཕྱིར་དང་། འདུས་བྱས་དང་འདུས་མ་བྱས་ཀྱི་ཁྱད་པར་ཡོད་པའི་ཕྱིར་དང་། སྡུག་བསྔལ་དང་བདེ་ བའི་ཁྱད་པར་ཡོད་པའི་ཕྱིར་དང་། ཟག་བཅས་དང་ཟག་མེད་ཀྱི་ཁྱད་པར་ཡོད་པའི་ ཕྱིར་དང་། ཆོས་སྐུའི་ཡོན་ཏན་ཚང་བ་དང་མ་ཚང་བའི་ཁྱད་པར་ཡོད་པའི་ཕྱིར་དང་། གཞོམ་དུ་རུང་བ་དང་མི་རུང་བ་ལ་སོགས་པ་ཁྱད་པར་ཆེས་ཆེ་བ་མང་པོའི་སྒོ་ནས་ ཁྱད་པར་ཞུགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་བཞིན་དུ། སྔགས་ནས་སྤང་བྱ་གསུངས་པར་གཞུང་ འདིར་ཡང་གྲུབ་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་བཞིན་དུ། སེམས་གང་ཞིག་ཡོད་པའི་སེམས་དེ་ནི་ སེམས་མེད་པ་ཞེས་རང་བཞིན་འོད་གསལ་གྱི་སེམས་ཡང་དང་ཡང་དུ་གསུངས་པ་ལས་ ཀྱང་དོན་དམ་གཞན་སྟོང་གསུངས་པར་ཁོང་དུ་ཆུད་དེ། འདིར་དོན་དམ་གྱི་སེམས་ནི་ ཡོད་པའི་སེམས་སོ། །ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་སེམས་ནི་མེད་པའི་སེམས་སོ། །དེའི་ཕྱིར་སེམས་གང་ ཞིག་ཡོད་པའི་སེམས་ཞེས་པ་དོན་དམ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་རང་བཞིན་འོད་གསལ་བ་ སྟེ། སེམས་ཅན་ཀུན་གྱི་སེམས་ཆེན་པོ། །རང་བཞིན་དག་ཅིང་དྲི་མ་མེད། །ཅེས་གསུངས་ པ་ཡང་དེ་ཡིན་ནོ། །དེ་ནི་སེམས་མེད་པ་ཞེས་པ་རང་གི་ངོ་བོར་སེམས་དང་ཡིད་དང་ རྣམ་པར་ཤེས་པ་མེད་པ་སྟེ། རང་བཞིན་གྱིས་རྣམ་པར་དག་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་ཀུན་ རྫོབ་དང་རང་སྟོང་གི་སེམས་ཀྱིས་སྟོང་པའི་གཞི་ལ། དོན་དམ་གཞན་སྟོང་གི་སེམས་ 6-361 རང་བཞིན་པ་རྟག་ཏུ་བཞུགས་པར་དགོངས་སོ། །དོན་དམ་གཞན་སྟོང་གི་སེམས་རང་ བཞིན་པ་རྟག་ཏུ་བཞུགས་པར་དགོངས་སོ། །དེ་བཞིན་དུ། སེམས་མེད་པའི་སེམས་ཀྱི་རྡོ་ རྗེ་ཞེས་ཡང་ཡང་གསུངས་པའི་དོན་ཡང་སྔ་མ་དང་མཐུན་པར་ཁོང་དུ་ཆུད་པར་བྱ་སྟེ། འདིར་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་སེམས་མེད་པའི་གཞི་སེམས་ཀྱི་རྡོ་རྗེ་ནི་རྡོ་རྗེ་སེམས་དཔའ་སྟེ། མི་ ཆོད་པ་དང་མི་ཤིགས་པ་ཆེན་པོ་དོན་དམ་པའི་སེམས་སོ། །དེ་བཞིན་དུ། རྣམ་པ་ཀུན་ ལྡན་རྣམ་པ་མེད། །ཅེས་པ་ཡང་། རྣམ་པ་ཀུན་ལྡན་ནི་དོན་དམ་གཞན་སྟོང་གི་སེམས་ ཏེ། རྣམ་པ་མེད་ཅེས་པ་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་རྣམ་པའམ་དངོས་པོ་མེད་པའོ། །འདི་ཡང་དཔལ་ ལྡན་དྲི་མ་མེད་པའི་འོད་དུ། རྣམ་པར་བཅས་ཀྱང་རྣམ་མེད་བཅོམ་ལྡན་འདས་མ

【現代漢語翻譯】『凡是某處不存在的事物，該處即為空。』與此非常一致。對於此處剩餘的事物，則是永恒存在的。瞭解有和無的方式也是如此。這些也顯示了所要去除的污垢和所要凈化的基礎是不同的。而且，這不僅僅是相反的不同，因為存在著虛假、突發和自性、本有的區別；存在著世俗和勝義的區別；存在著識和智慧的區別；存在著世間和出世間的區別；存在著有為和無為的區別；存在著痛苦和快樂的區別；存在著有漏和無漏的區別；存在著法身功德圓滿和不圓滿的區別；以及存在著可摧毀和不可摧毀等等諸多巨大差異。同樣，密咒中所說的應捨棄之物，在本論中也成立。同樣，無論存在何種心，該心即是無心，從反覆宣說的自性光明心中，也能領悟到勝義他空。此處，勝義的心是存在的心，世俗的心是不存在的心。因此，所謂『無論存在何種心』，指的是勝義菩提心，即自性光明的，一切有情的大心。『自性清凈且無垢』，說的也是這個。所謂『那是無心』，指的是其自性中沒有心、意和識，因為其自性是完全清凈的。因此，應理解為在空性之基上，即空性與自空的心之上，勝義他空的心，其自性，是恒常存在的。勝義他空的心，其自性，是恒常存在的。同樣，反覆宣說的『無心之心金剛』的含義，也應理解為與前述一致。此處，無世俗心之基的心金剛，即金剛薩埵（多吉森埵，藏文：རྡོ་རྗེ་སེམས་དཔའ།），是不可斷裂和不可摧毀的偉大的勝義心。同樣，所謂『具一切相而無相』，『具一切相』指的是勝義他空的心，『無相』指的是沒有世俗之相或事物。這在《吉祥無垢光》中也有提到：『雖具相而無相，薄伽梵（巴嘎萬，梵文：Bhagavan，梵文羅馬擬音：bhagavan，漢語字面意思：世尊）』。

【English Translation】 'That which is not in a certain place, that place is empty of it.' This is very consistent. Whatever remains in this place is always present. The way of knowing existence and non-existence is also the same. These also show that the defilements to be removed and the basis to be purified are different. Moreover, this is not just a difference of opposites, because there is a distinction between the artificial, the adventitious, and the intrinsic, the natural; there is a distinction between the conventional and the ultimate; there is a distinction between consciousness and wisdom; there is a distinction between the mundane and the supramundane; there is a distinction between the conditioned and the unconditioned; there is a distinction between suffering and happiness; there is a distinction between the defiled and the undefiled; there is a distinction between the complete and incomplete qualities of the Dharmakaya; and there are many great differences such as the destructible and the indestructible. Similarly, what is said in the mantras to be abandoned is also established in this treatise. Similarly, whatever mind exists, that mind is the 'no-mind,' and from the repeatedly proclaimed mind of self-luminous nature, one can also understand the ultimate other-emptiness. Here, the ultimate mind is the existing mind, and the conventional mind is the non-existing mind. Therefore, 'whatever mind exists' refers to the ultimate Bodhicitta (藏文：བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་，梵文天城體：बोधचित्त，梵文羅馬擬音：bodhicitta，漢語字面意思：菩提心), the self-luminous one, the great mind of all sentient beings. 'Self-nature is pure and without defilements,' this is also what it refers to. 'That is the no-mind' means that in its own essence, there is no mind, intellect, or consciousness, because its self-nature is completely pure. Therefore, it should be understood that on the basis of emptiness, that is, on the mind of emptiness and self-emptiness, the mind of ultimate other-emptiness, its self-nature, is always present. The mind of ultimate other-emptiness, its self-nature, is always present. Similarly, the meaning of the repeatedly proclaimed 'Vajra (藏文：རྡོ་རྗེ།，梵文天城體：वज्र，梵文羅馬擬音：vajra，漢語字面意思：金剛) of the no-mind mind' should also be understood as consistent with the foregoing. Here, the Mind Vajra (藏文：སེམས་ཀྱི་རྡོ་རྗེ།) on the basis of the absence of conventional mind is Vajrasattva (藏文：རྡོ་རྗེ་སེམས་དཔའ།), the great indestructible and unbreakable ultimate mind. Similarly, 'possessing all aspects and yet without aspects' means that 'possessing all aspects' refers to the mind of ultimate other-emptiness, and 'without aspects' means the absence of conventional aspects or entities. This is also mentioned in the 'Glorious Stainless Light': 'Though possessing aspects, yet without aspects, Bhagavan (藏文：བཅོམ་ལྡན་འདས།，梵文天城體：भगवन्，梵文羅馬擬音：bhagavan，漢語字面意思：世尊)'.

་ཤེས་ རབ་མ་སྟེ་དེ་ཡིས་འཁྱུད། །ཅེས་གསུངས་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་མ་སྟེ། དོན་ དམ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་བདེ་བ་ཆེན་པོ་ལ་དབྱེར་མེད་དུ་འཁྱུད་པར་གསུངས་པ་ཡིན་ ནོ། །དེ་བཞིན་དུ། དཔལ་ཕྱག་ན་རྡོ་རྗེའི་ཞལ་སྔ་ནས་ཀྱང་། དེ་ལྟར་རྣམ་པ་ཀུན་ལྡན་ རྣམ་པ་མེད་ནི་རྒྱུ་སྟེ། ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ཆེན་པོ་སྟོང་པ་ཉིད་རྣམ་པ་ཐམས་ ཅད་ཀྱི་མཆོག་དང་ལྡན་པའོ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །དེ་བས་ན་དམིགས་པ་དང་བཅས་ པའི་སྟོང་པ་ཉིད་ཅེས་པ་དང་། རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་མཆོག་དང་ལྡན་པའི་སྟོང་པ་ ཉིད་ཅེས་པ་ཡང་། དོན་དམ་གཞན་སྟོང་ལ་དགོངས་ཀྱི། གཟུགས་{སོགས་}རང་བཞིན་ གང་དུ་ཡང་མ་གྲུབ་པ་ཙམ་གྱི་རང་སྟོང་གིས་ནི་དེ་དག་གི་གོ་མི་ཆོད་དོ། །དེ་དག་གི་ ཡོན་ཏན་དཔག་ཡས་གསུངས་པ་རྣམས་དེ་ལ་མ་ཚང་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་བཞིན་དུ། སྟོང་ པ་ཆེན་པོ་ཡི་གེ་ལྔ་དང་། ཐིག་ལེ་སྟོང་པ་ཡི་གེ་དྲུག །ཅེས་གསུངས་པ་ཡང་རང་སྟོང་མ་ ཡིན་ཏེ། དེ་དག་ནི་གདོད་མ་ཉིད་ནས་སྒྲིབ་བྲལ་རོ་མཉམ་གཞོམ་མེད་རྡོ་རྗེའམ། རང་ བཞིན་རྣམ་པར་དག་པའི་ཕུང་པོ་གཞན་དང་ཁམས་གཞན་དང་དབང་པོ་གཞན་དང་། ཡུལ་གཞན་ལ་སོགས་པ་རྡོ་རྗེ་དབྱིངས་ཀྱི་དཀྱིལ་འཁོར་ཆེན་པོ་རང་བྱུང་གི་ཡེ་ཤེས་ རྟེན་འབྲེལ་ལས་འདས་པ་ལ་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཞན་ཡང་། ཆ་མེད་ཀུན་འགྲོ་ ཁྱབ་པ་པོ་དང་། རྣམ་བཅུ་དབང་ལྡན་ཆེ་བ་པོ་དང་། རྡོ་རྗེའི་ཉི་མ་སྣང་བ་ཆེ་དང་། ཨ་ ནི་ཡིག་འབྲུ་ཀུན་གྱི་མཆོག་དང་། དངོས་པོ་ཀུན་གྱི་རང་བཞིན་མཆོག་དང་། གཟུགས་ མེད་གཟུགས་བཟང་དམ་པ་ལ་སོགས་པ་རྒྱུད་སྡེ་ཟབ་མོ་རྣམས་སུ་ངེས་དོན་མཐར་ཐུག་ གི་སྟོང་ཉིད་གསུངས་པ་ཐམས་ཅད་དོན་དམ་གཞན་སྟོང་ཡིན་པའི་ཤེས་བྱེད་ཐུན་མོང་ མ་ཡིན་པ་ཟབ་ཅིང་རྒྱ་ཆེ་བར་བདོག་ཀྱང་། དེ་རྣམས་ཐམས་ཅད་བྲིས་ན་ཡི་གེ་ཧ་ཅང་ མང་པར་འགྱུར་ཞིང་། རབ་ཏུ་གསལ་བར་བྲིས་ནས་སྣོད་མ་བརྟགས་པ་ལ་བསྐུར་བ་ 6-362 གསང་སྔགས་ཀྱི་ཚུལ་ལ་མི་འཐད་པའི་ཕྱིར་དང་། མདོར་བསྡུས་པ་ཙམ་བྲིས་ཀྱང་ རིགས་ལྡན་ས་བཅུ་པའི་མན་ངག་མེད་པ་རྣམས་ཀྱིས་རྟོགས་པར་དཀའ་ཞིང་། སླར་ ལོག་རྟོག་དང་ཐེ་ཚོམ་ཇེ་མང་ལ་འགྲོ་བའི་ཕྱིར་{འདིར་}མ་བྲིས་སོ། ། དེ་བཞིན་དུ། ཕྱག་བཅུ་དྲུག་དང་། དུར་ཁྲོད་བཅུ་དྲུག་དང་། པད་འདབ་བཅུ་དྲུག་ དང་། དཀྱིལ་འཁོར་གྱི་ཆ་བཅུ་དྲུག་ལ་སོགས་པས་མཚོན་ནས་བསྟན་པའི་དོན་དམ་ གཞན་སྟོང་བཅུ་དྲུག་ལ་སོགས་པ་ཡེ་ཤེས་ཀྱང་ཡིན་ལ་སྟོང་ཉིད་ཀྱང་ཡིན་པའི་ཚུལ་ ཤིན་ཏུ་མང་པོ་ཞིག་གསང་སྔགས་རྒྱུད་སྡེ་རྣམས་སུ་གསུངས་ཤིང་དེ་རྣམ་རང་སྟོང་མ་ ཡིན་པའི་རྒྱུ་མཚན་{ཡང་དག་པ་}ཡང་བདོག་སྟེ་འདིར་མ་བྲིས་སོ། ། གཞན་ཡང་། དེ་བཞིན་ཉིད་དང་ཡང་དག་པའི་མཐའ་དང་། མཚན་མ་མེད་པའི་

【現代漢語翻譯】『智慧之母擁抱之』。正如所說，智慧波羅蜜多（般若波羅蜜多，prajñāpāramitā，智慧到彼岸）擁抱了勝義菩提心（梵文，bodhicitta，覺悟之心）的大樂，兩者無別。同樣，金剛手（Vajrapani，手持金剛者）尊者也說：『如此具足一切相，無相即是因，般若波羅蜜多是具足一切相之最勝的空性（śūnyatā，空性）。』因此，所謂『有相之空性』和『具足一切相之最勝的空性』，指的是勝義他空（gzhan stong，非空），而僅僅認為色蘊（梵文，rūpa-skandha，色蘊）等任何自性都不成立的自空（rang stong，自性空）並不能涵蓋這些含義。因為那些所說的無量功德，自空中並不具備。同樣，『大空五字』和『空點六字』，也不是指自空，因為它們從本初以來就是無垢、味等同、不可摧毀的金剛（vajra，金剛），或者是指自性清凈的蘊、界、處等，以及金剛界（vajradhātu，金剛界）的大壇城（maṇḍala，壇城），是超越緣起的自生智慧。此外，『無分普行遍佈者』、『具十自在廣大者』、『金剛日大光明』、『阿字諸字之最勝』、『諸法自性之最勝』、『無色妙色殊勝者』等等，在甚深續部（tantra，密續）中所說的所有究竟勝義空性，都是勝義他空的所知，具有甚深廣大的不共之處。然而，如果全部寫出來，文字會非常多，而且如果寫得過於明白，傳給不具器者，又不符合密法的規矩。即使只是簡略地寫出來，沒有具足種姓的十地菩薩（bhūmi，地）的口訣（man-ngag，訣竅）的人也很難理解，反而會增加邪見和疑惑，所以這裡就不寫了。同樣，用十六手印、十六尸林、十六蓮瓣、壇城十六分等等來表示的勝義他空十六種智慧，既是智慧也是空性，這種方式在密宗續部中說了很多，而且這些都不是自空的理由也具備，只是這裡沒有寫出來。此外，真如（tathātā，如是）、真實之際（yathābhūta-koṭi，真如實際）、無相（animitta，無相）等

【English Translation】 'The Mother of Wisdom embraces it.' As it is said, the Prajñāpāramitā embraces the great bliss of ultimate Bodhicitta, inseparable from it. Similarly, the venerable Vajrapani also said: 'Thus, possessing all aspects, the absence of aspects is the cause; the Prajñāpāramitā is the emptiness (śūnyatā) that possesses the supreme of all aspects.' Therefore, the so-called 'emptiness with aspects' and 'emptiness possessing the supreme of all aspects' refer to the ultimate Other-Emptiness (gzhan stong), while the Self-Emptiness (rang stong) that merely considers that no self-nature is established in the form aggregate (rūpa-skandha) etc., does not cover these meanings. This is because those immeasurable qualities that are spoken of are not fully present in Self-Emptiness. Similarly, 'the five letters of the Great Emptiness' and 'the six letters of the Empty Bindu' do not refer to Self-Emptiness, because they are from the very beginning stainless, of equal taste, and indestructible Vajra, or they refer to the spontaneously pure aggregates, elements, and sense bases, and the great mandala of the Vajradhātu, the self-arisen wisdom beyond dependent origination. Furthermore, 'the indivisible, all-pervading, omnipresent one,' 'the great one possessing the ten powers,' 'the Vajra Sun, the great light,' 'A is the supreme of all letters,' 'the supreme self-nature of all phenomena,' 'the formless, beautiful, and sacred form,' and so on. All the ultimate definitive meanings of emptiness spoken of in the profound Tantras are knowable as the Other-Emptiness, possessing profound and vast uncommon characteristics. However, if all of them were written down, the words would become too many, and if they were written too clearly and given to those who are not suitable vessels, it would be inappropriate according to the principles of Secret Mantra. Even if only a summary were written, it would be difficult for those who do not have the oral instructions of the ten Bhumi Bodhisattvas to understand, and it would only increase their wrong views and doubts, so I have not written them here. Similarly, the sixteen hand gestures, the sixteen charnel grounds, the sixteen lotus petals, the sixteen parts of the mandala, and so on, which represent the sixteen aspects of ultimate Other-Emptiness, are both wisdom and emptiness. There are many such instances spoken of in the Secret Mantra Tantras, and there are also reasons why these are not Self-Emptiness, but I have not written them here. Furthermore, Suchness (tathātā), the limit of reality (yathābhūta-koṭi), signlessness (animitta), etc.

དབྱིངས་དང་། དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་དང་། ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་དང་། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ སེམས་དང་། ཨེ་ཡིག་དང་། གསང་བ་དང་། གསང་ཆེན་དང་། མཁའ་ཁམས་དང་། བྷ་ ག་དང་། ཆོས་འབྱུང་དང་། ཆུ་སྐྱེས་དང་། སེང་གེའི་ཁྲི་དང་། རྡོ་རྗེ་དང་། ཨ་ཡིག་དང་། ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་མ་དང་། ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་མོ་དང་། སྣ་ཚོགས་ཡུམ་དང་། རྡོ་རྗེ་ ཕག་མོ་དང་། རྡོ་རྗེ་བདག་མེད་མ་ལ་སོགས་པ་དུ་མ་དང་། དོན་གཅིག་པའི་སྟོང་པ་ ཉིད་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་རང་སྟོང་མ་ཡིན་ཞིང་། རང་སྟོང་གང་ཡིན་པ་དེ་ཡང་དེ་བཞིན་ ཉིད་ལ་སོགས་པ་དེ་རྣམས་ཡིན་མི་སྲིད་པའི་{ཕྱིར།}གཟུགས་སོགས་རང་བཞིན་མ་ གྲུབ་པའི་རང་སྟོང་ལས་གཞན་པའི་སྟོང་ཉིད་གོ་ཆོད་པོ་ཡོད་པར་གྲུབ་བོ། །དེ་ཡང་ རྒྱལ་བ་བྱམས་པའི་ཞལ་སྔ་ནས། སྟོང་པ་ཉིད་ནི་མདོར་བསྡུ་ན། །དེ་བཞིན་ཉིད་དང་ ཡང་དག་མཐའ། །མཚན་མ་མེད་དང་དོན་དམ་དང་། །ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ནི་རྣམ་གྲངས་ སོ། །གཞན་མིན་ཕྱིན་ཅི་ལོག་མ་ཡིན། །དེ་འགགས་འཕགས་པའི་སྤྱོད་ཡུལ་ དང་། །འཕགས་པའི་ཆོས་ཀྱི་རྒྱུ་ཡི་ཕྱིར། །རྣམ་གྲངས་དོན་དེ་གོ་རིམ་བཞིན། །ཞེས་པ་ དང་། འཕགས་པ་ཀླུ་སྒྲུབ་ཀྱི་ཞལ་སྔ་ནས་ཀྱང་། བྱང་ཆུབ་སེམས་མཆོག་དེ་ཉིད་ནི། །དེ་ བཞིན་ཉིད་དང་ཡང་དག་མཐའ། །མཚན་མ་མེད་དང་དོན་དམ་དང་། །སྟོང་པ་ཉིད་ ཅེས་བཤད་པ་ཡིན། །ཞེས་པ་དང་། མཆོག་གི་དང་པོའི་སངས་རྒྱས་སྟོང་ཕྲག་བཅུ་ གཉིས་པར་ཡང་། ཨེ་གསང་མཁའ་ཁམས་བྷ་ག་འམ། །ཆོས་འབྱུང་ཆུ་སྐྱེས་སེང་གེའི་ ཁྲི། །ཞེས་པ་དང་། བཅོམ་ལྡན་འདས་འཇིག་རྟེན་དབང་ཕྱུག་གི་ཞལ་སྔ་ནས་ཀྱང་། དེ་ བཞིན་དུ། ཨེ་ཡིག་དང་། གསང་བ་དང་། པད་མ་དང་། ཆོས་འབྱུང་དང་། ནམ་མཁའི་ དབྱིངས་དང་། བདེ་བ་ཆེན་པོའི་གནས་དང་། སེང་གེའི་ཁྲི་དང་། བྷ་ག་དང་། གསང་ 6-363 བའི་མིང་རྣམས་ཀྱི་ནང་ནས། ཨེ་ཡིག་གཅིག་པུ་གཙོ་བོའི་མིང་མ་ཡིན་ཏེ། ཐམས་ཅད་ ཀྱིས་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་པའི་མིང་སྟོང་པ་ཉིད་གོ་བར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་གསུངས་ ཏེ། གཅིག་ལ་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་པ་ཚང་བ་ནི་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་ཆོས་གང་ལ་ཡང་མི་སྲིད་ དོ། །དེ་བས་ན་ཨེ་ཡིག་ལ་སོགས་པའི་རྣམ་གྲངས་དུ་མ་ཅན། དོན་གཅིག་ཉིད་རྣམ་པ་ ཐམས་ཅད་པའི་སྟོང་པ་ཉིད་ནི། དོན་དམ་སྟོང་ཉིད་ཡིན་གྱི་ཀུན་རྫོབ་སྟོང་ཉིད་ཡིན་ མི་སྲིད་དོ། །གལ་ཏེ་དེ་བཞིན་ཉིད་ལ་སོགས་པ་རྣམ་གྲངས་དུ་མ་གསུངས་པའི་སྟོང་ ཉིད་ནི་གཟུགས་སོགས་མཐའ་དག་རང་བཞིན་མ་གྲུབ་པའི་སྟོང་ཉིད་འདི་ཁོ་ན་ཡིན་ ནོ་སྙམ་ན། དེ་ཙམ་གྱིས་དེ་བཞིན་ཉིད་ལ་སོགས་པ་དེ་རྣམས་ཀྱིས་གོ་མི་ཆོད་དོ། །གལ་ ཏེ་ཆོད་ན་ལོག་སྲེད་ཅན་གཏན་ཡོངས་སུ་མྱ་ངན་ལས་མི་འདའ་བའི་ཆོས་ཅན་ཞེས་ གསུངས་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་ཡང་དེ་བཞིན་ཉིད་ཡིན་པར་འགྱུར་ཏེ།

【現代漢語翻譯】法界（dbyings，梵文：dhātu，宇宙萬物的本體），勝義諦（don dam pa'i bden pa，梵文：paramārtha-satya，佛教關於事物終極本質的真理），法性（chos kyi dbyings，梵文：dharmadhātu，一切法的本性），菩提心（byang chub kyi sems，梵文：bodhicitta，覺悟之心），埃字（ཨེ་ཡིག་，梵文：e akṣara，梵文字母「E」），秘密（gsang ba，梵文：guhya，不公開或隱藏的事物），大秘密（gsang chen，梵文：mahāguhya，偉大的秘密），虛空界（mkha' khams，梵文：ākāśadhātu，無垠的空間），bhaga（བྷ་ག་，梵文：bhaga，吉祥、幸福），法生（chos 'byung，梵文：dharmaudbhava，法的生起），蓮花（chu skyes，梵文：padma，純潔的象徵），獅子座（seng ge'i khri，梵文：siṃhāsana，權力和尊嚴的象徵），金剛（rdo rje，梵文：vajra，堅不可摧的象徵），阿字（ཨ་ཡིག་，梵文：a akṣara，梵文字母「A」），般若波羅蜜多（shes rab kyi pha rol tu phyin ma，梵文：prajñāpāramitā，超越智慧的完美），大手印（phyag rgya chen mo，梵文：mahāmudrā，最高的瑜伽），雜色母（sna tshogs yum，梵文：nānāvidhā mātaraḥ，各種各樣的母親），金剛亥母（rdo rje phag mo，梵文：vajravārāhī，金剛瑜伽母的化身），金剛無我母（rdo rje bdag med ma，梵文：vajranairātmyā，無我的金剛女神）等等諸多名相，以及與它們意義相同的空性，並非自性空（rang stong ma yin），而自性空也不是真如（de bzhin nyid，梵文：tathātā，事物的真實本性）等等。因為色等諸法自性不成立的自性空之外，另有其他有意義的空性成立。正如彌勒菩薩所說：『空性略而言之，即是真如與勝義諦，無相、勝義與法界，這些都是不同的名稱。不是其他，也不是顛倒，因為它是寂滅和聖者所行之境，也是聖者之法的因。這些名稱的意義，應按順序理解。』正如聖龍樹菩薩所說：『殊勝菩提心，即是真如與勝義諦，無相、勝義與空性。』正如最上原始佛於十二千頌中所說：『埃、秘密、虛空界、bhaga，法生、蓮花、獅子座。』正如薄伽梵世間自在所說：『同樣，埃字、秘密、蓮花、法生、虛空界、大樂之境、獅子座、bhaga，這些秘密的名稱中，並非只有埃字是主要名稱，因為所有這些名稱都表示空性。』因為一個事物不可能同時具備所有形態。因此，具有埃字等諸多名稱，意義相同且具備所有形態的空性，是勝義空性，而非世俗空性。如果認為真如等諸多名稱所說的空性，僅僅是色等一切法自性不成立的空性，那麼僅憑這一點無法理解真如等名稱的含義。如果能夠理解，那麼就會變成外道永遠無法從痛苦中解脫的法性。

【English Translation】 Dbyings (dhātu, essence), the ultimate truth (don dam pa'i bden pa, paramārtha-satya), the dharmadhātu (chos kyi dbyings, the nature of all dharmas), bodhicitta (byang chub kyi sems, the mind of enlightenment), the E syllable (ཨེ་ཡིག་, e akṣara), secret (gsang ba, guhya), great secret (gsang chen, mahāguhya), the space element (mkha' khams, ākāśadhātu), bhaga (བྷ་ག་), dharmaudbhava (chos 'byung), lotus (chu skyes, padma), lion throne (seng ge'i khri, siṃhāsana), vajra (rdo rje), the A syllable (ཨ་ཡིག་, a akṣara), prajñāpāramitā (shes rab kyi pha rol tu phyin ma), mahāmudrā (phyag rgya chen mo), various mothers (sna tshogs yum, nānāvidhā mātaraḥ), Vajravārāhī (rdo rje phag mo), Vajranairātmyā (rdo rje bdag med ma), and many others, and the emptiness that has the same meaning as them, is not self-empty (rang stong ma yin), and self-empty is not suchness (de bzhin nyid, tathātā) and so on. Because other than the self-emptiness where forms and so on do not inherently exist, another meaningful emptiness is established. As the Victor Maitreya said: 'Emptiness, in brief, is suchness and the ultimate end, signless, ultimate meaning, and the dharmadhātu are different names. It is not other, nor is it inverted, because it is the realm of cessation and the noble ones, and it is the cause of the noble dharma. The meaning of these names should be understood in order.' As the noble Nāgārjuna said: 'The supreme bodhicitta is suchness and the ultimate end, signless, ultimate meaning, and emptiness.' As the supreme primordial Buddha said in the twelve thousand verses: 'E, secret, space element, bhaga, dharmaudbhava, lotus, lion throne.' As the Bhagavan Lokēśvara said: 'Similarly, the E syllable, secret, lotus, dharmaudbhava, the space element, the place of great bliss, the lion throne, bhaga, among these secret names, not only the E syllable is the main name, because all these names indicate emptiness.' Because it is impossible for one thing to have all forms. Therefore, the emptiness that has many names such as the E syllable, has the same meaning, and has all forms, is the ultimate emptiness, and it is impossible for it to be conventional emptiness. If you think that the emptiness spoken of by the many names such as suchness is only the emptiness where the nature of all forms and so on is not established, then suchness and so on cannot be understood by that alone. If it could be understood, then it would become the nature of those who have wrong views and can never be completely liberated from suffering.

རང་བཞིན་མ་གྲུབ་ པའི་སྟོང་པ་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་འདོད་ན་དེ་སངས་རྒྱས་ཡིན་པར་འགྱུར་ཏེ། དེ་ བཞིན་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདི་ལ་ཁྱབ་པ་མེད་དོ་སྙམ་དུ་བསམ་པར་མི་བྱ་སྟེ། དེ་ བཞིན་གཤེགས་པའི་ཐུགས་རྗེ་ཆེན་པོ་བསྟན་པའི་མདོར། དེ་བཞིན་ཉིད་ཀྱི་དོན་གང་ ཡིན་པ་དེ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་དོན་ཏོ། །ཞེས་པ་དང་། རྒྱལ་བ་བྱམས་པའི་ཞལ་སྔ་ ནས། དེ་བཞིན་ཉིད་ནི་སངས་རྒྱས་འདོད། །ཅེས་པ་དང་། འཕགས་པ་བརྒྱད་སྟོང་པར་ ཡང་། དེ་བཞིན་ཉིད་ལ་ནི་འོང་བའམ་འགྲོ་བ་མེད་དེ། དེ་བཞིན་ཉིད་གང་ཡིན་པ་དེ་ ནི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའོ། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་དེ་བཞིན་ཉིད་སངས་རྒྱས་ཡིན་པར་ སྟོན་པའི་ལུང་རྣམ་དག་ཤིན་ཏུ་མང་བར་བཞུགས་པའི་ཕྱིར་རོ། ། གཞན་ཡང་། རང་རང་ངོ་བོས་སྟོང་པ་དེ་བཞིན་ཉིད་ཡིན་ན། གཞན་དང་གཞན་ དུ་འགྱུར་བའི་དངོས་པོ་རྣམས་ཀྱང་དེ་བཞིན་ཉིད་ཡིན་པར་འགྱུར་ཏེ། རང་རང་ངོ་ བོས་སྟོང་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་འདོད་ན་གཞན་དང་གཞན་དུ་མི་འགྱུར་བ་མ་ཡིན་ པར་ཧ་ཅང་ཐལ་ཏེ། འཕགས་པ་ཐོགས་མེད་ཀྱི་ཞལ་སྔ་ནས། ཅིའི་ཕྱིར་དེ་བཞིན་ཉིད་ ལ་དེ་བཞིན་ཉིད་ཅེས་བྱ་ཞེ་ན། གཞན་དུ་མི་འགྱུར་བ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་དང་། རྒྱལ་ བ་བྱམས་པའི་ཞལ་སྔ་ནས་ཀྱང་། གཞན་མིན་ཞེས་{པ་གཞན་དང་}གཞན་དུ་མི་ འགྱུར་བའི་དོན་དང་། ཇི་ལྟར་སྔར་བཞིན་ཕྱིས་དེ་བཞིན། །འགྱུར་བ་མེད་པའི་ཆོས་ ཉིད་གང་ཡིན་པ་དེ་དེ་བཞིན་ཉིད་ཀྱི་དོན་དུ་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཞན་ཡང་རང་ སྟོང་གིས་དེ་བཞིན་ཉིད་ཀྱི་གོ་མི་ཆོད་ན། མི་དགེ་བ་རྣམས་ཀྱང་{རང་}རང་གི་ངོ་བོས་ སྟོང་པའི་ཕྱིར། དེ་བཞིན་ཉིད་ཡིན་པར་འགྱུར་ལ། དེ་འདོད་ན་དགེ་བ་ཡིན་པར་ཧ་ 6-364 ཅང་ཐལ་བར་འགྱུར་ཏེ། འཕགས་པ་ཐོགས་མེད་ཀྱི་ཞལ་སྔ་ནས། དོན་དམ་པའི་དགེ་བ་ གང་ཞེ་ན་དེ་བཞིན་ཉིད་དོ། །ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར་དང་། ལང་ཀར་གཤེགས་པ་དང་། རྒྱན་སྟུག་པོ་བཀོད་པ་ལ་སོགས་པར་ཡང་། བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོ་དེ་བཞིན་ཉིད་དགེ་བ་ ཡིན་པའི་བར་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟ་བས་ན་དངོས་པོ་འགྱུར་བའི་ཆོས་ཅན་ རྣམས་སྟོང་ཉིད་ཡིན་ཡང་དེ་བཞིན་ཉིད་མ་ཡིན་ནོ། །དེ་བཞིན་ཉིད་གང་ཡིན་པ་དེ་ སྟོང་ཉིད་ཡིན་ཡང་རང་སྟོང་མ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟ་བས་ན་གཟུགས་སོགས་མཐའ་དག་རང་ བཞིན་མ་གྲུབ་པའི་སྟོང་ཉིད་གོ་ཆོད་པོ་གཅིག་པུ་ལས་གཞན་པའི་སྟོང་ཉིད་མེད་པར་ འདོད་ན། རྒྱལ་བ་སྲས་དང་བཅས་པ་རྣམས་ཀྱི་དགོངས་པ་ལས་ཕྱི་རོལ་ཏུ་གྱུར་པ་ཡིན་ པར་གསུང་རབ་འདི་དག་གིས་{ཀྱང་}ལེགས་པར་བསྟན་པ་ཡིན་ནོ། །གཞན་ཡང་ཆོས་ ཐམས་ཅད་རང་རང་ངོ་བོས་སྟོང་པའི་རང་སྟོང་དེས་ཡང་དག་པའི་མཐའི་གོ་ཆོད་ན། ཕྱིན་ཅི་ལོག་གང་ཡིན་པ་དེ་རྣམས་ཀྱང་རང་རང་ངོ་བོས་སྟོང་པ་

【現代漢語翻譯】因為自性不成立的緣故是空性。如果承認這一點，那麼它就會變成佛，因為它就是真如。不要認為這沒有遍及性，因為在《如來大悲經》中說：『什麼是真如的意義，那就是如來的意義。』而且，勝者彌勒也說：『真如被認為是佛。』在《八千頌般若經》中也說：『真如沒有來或去，什麼是真如，那就是如來。』等等，有非常多的清凈經典證明真如就是佛。此外，如果自性空就是真如，那麼變化的事物也都會變成真如，因為它們是自性空的。如果承認這一點，那麼就會太過分，因為它們不是不變的。聖者無著說：『為什麼真如被稱為真如呢？因為它是不變的。』而且，勝者彌勒也說：『非異』是指不變的意義，以及『如何先前一樣，後來也一樣，不變的法性』，這就是真如的意義。此外，如果自空不能代表真如，那麼不善的事物也會因為它們是自性空的，而變成真如。如果承認這一點，那麼就會太過分，因為它們會變成善的。聖者無著說：『什麼是勝義的善呢？那就是真如。』而且，在《楞伽經》和《密集莊嚴經》等經典中也說：『如來藏就是真如，是善的。』因此，變化的事物雖然是空性，但不是真如。什麼是真如，那就是空性，但不是自空。因此，如果認為除了色等一切自性不成立的空性之外，沒有其他的空性，那麼這些經典也清楚地表明，這是背離了勝者和其眷屬們的意旨。此外，如果一切法自性空的自空能夠代表真實的邊際，那麼顛倒的那些事物也是自性空的。

【English Translation】 Because it is emptiness due to the non-establishment of inherent existence. If you accept that, then it would become Buddha, because it is Suchness (Tibetan: དེ་བཞིན་ཉིད།). Do not think that this lacks pervasiveness, because in the Sutra of the Great Compassion of the Tathagata, it says, 'Whatever is the meaning of Suchness, that is the meaning of the Tathagata.' Moreover, the Victorious Maitreya said, 'Suchness is considered the Buddha.' Also, in the Eight Thousand Verse Prajnaparamita, it says, 'Suchness has no coming or going; whatever is Suchness, that is the Tathagata.' And so forth, there are very many pure scriptures that demonstrate that Suchness is the Buddha. Furthermore, if emptiness of self (Tibetan: རང་སྟོང་) is Suchness, then things that change into other things would also become Suchness, because they are empty of self. If you accept that, then it would be too extreme, because they are not unchanging. The noble Asanga said, 'Why is Suchness called Suchness? Because it is unchanging.' Moreover, the Victorious Maitreya also said, '』Not other』 means the meaning of unchanging, and 『how it was before, so it is later, the unchanging dharma nature,』 that is the meaning of Suchness. Furthermore, if self-emptiness does not represent Suchness, then non-virtuous things would also become Suchness because they are empty of self. If you accept that, then it would be too extreme, because they would become virtuous. The noble Asanga said, 'What is ultimate virtue? It is Suchness.' Moreover, in the Lankavatara Sutra and the Ghanavyuha Sutra, and so forth, it is also said that the Tathagatagarbha is Suchness, is virtuous. Therefore, things that are subject to change, although they are emptiness, are not Suchness. Whatever is Suchness, that is emptiness, but it is not self-emptiness. Therefore, if you think that there is no other emptiness than the single emptiness that is the non-establishment of inherent existence of forms and so forth, then these scriptures also clearly show that this is outside the intention of the Victorious Ones and their retinue. Furthermore, if the self-emptiness of all phenomena, which is empty of self, can represent the ultimate limit of reality, then those things that are inverted are also empty of self.

ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཡང་ དག་པའི་མཐའ་{ཡང་}ཡིན་པར་འགྱུར་ལ། དེ་འདོད་ན་ཕྱིན་ཅི་ལོག་མ་ཡིན་པར་ཧ་ ཅང་ཐལ་བར་འགྱུར་ཏེ། རྗེ་བཙུན་བྱམས་མགོན་གྱི་ཞལ་སྔ་ནས། ཕྱིན་ཅི་ལོག་མ་ཡིན་ ཞེས་ཡང་དག་པའི་མཐའི་དོན་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པ་ལ་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཞན་ཡང་ མཚན་མ་མ་འགགས་པའི་དངོས་པོ་གང་ཡིན་{པ་རྣམས་ཀྱང་རང་རང་ངོ་བོས་སྟོང་པ་ ཡིན་}པའི་ཕྱིར། མཚན་མ་མེད་པའི་དབྱིངས་ཡིན་པར་འགྱུར་ལ། དེ་འདོད་ན་མཚན་ མ་འགགས་པ་ཡིན་པར་ཧ་ཅང་ཐལ་བར་འགྱུར་ཏེ། རྗེ་བཙུན་བྱམས་མགོན་གྱི་ཞལ་སྔ་ ནས། དེ་འགགས་ཞེས་མཚན་མ་མེད་པའི་དབྱིངས་ཀྱི་དོན་མཚན་མ་དེ་འགགས་པ་ལ་ གསུངས་པའི་ཕྱིར་དང་། འཕགས་པ་ཐོགས་མེད་ཀྱི་ཞལ་སྔ་ནས་ཀྱང་། ཅིའི་ཕྱིར་མཚན་ མ་མེད་པ་ཞེས་བྱ་ཞེ་ན། མཚན་མ་ཉེ་བར་ཞི་བའི་ཕྱིར་ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར་ རོ། །གཞན་ཡང་དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་མ་ཡིན་པ་སྒྲིབ་པ་གཉིས་ཀྱང་རང་རང་ངོ་ བོས་སྟོང་པའི་ཕྱིར་དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་ཡིན་པར་འགྱུར་ལ། དེ་འདོད་ན་ཆོས་ཅན་ དང་འགལ་ཞིང་། གཞན་ཡང་སྒྲིབ་པ་གཉིས་པོ་དེ་གང་གིས་ཀྱང་སྤང་དུ་རུང་མི་སྲིད་ པར་འགྱུར་ཏེ། དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་མེད་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །རྟགས་དེ་ཁས་ བླངས་སོ། །གཞན་ཡང་དེ་འཕགས་པའི་ཡེ་ཤེས་དམ་པའི་རང་རིག་གི་སྤྱོད་ཡུལ་ཡིན་ པར་ཧ་ཅང་ཐལ་བར་འགྱུར་ཏེ། དཔལ་མགོན་བྱམས་པའི་ཞལ་ལྔ་ནས། འཕགས་པའི་ སྤྱོད་ཡུལ་ཞེས་དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་འཕགས་པའི་ཡེ་ཤེས་དམ་པའི་རང་རིག་གི་ སྤྱོད་ཡུལ་གྱི་དོན་ལ་གསུངས་པའི་ཕྱིར་དང་། འཕགས་པ་ཐོགས་མེད་ཞབས་ཀྱིས་ཀྱང་། 6-365 ཅིའི་ཕྱིར་དོན་དམ་པ་ཞེས་བྱ་ཞེ་ན། འཕགས་པའི་ཡེ་ཤེས་དམ་པའི་སྤྱོད་ཡུལ་ཡིན་པའི་ ཕྱིར། ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཞན་ཡང་། རང་རང་ངོ་བོས་སྟོང་པ་ཙམ་གྱིས་ཆོས་ ཀྱི་དབྱིངས་ཀྱི་གོ་ཆོད་ན། འཕགས་པའི་ཆོས་ཀྱི་རྒྱུ་མ་ཡིན་པ་འཁོར་བ་ངན་སོང་གི་ རྒྱུར་གྱུར་པའི་ལས་དང་ཉོན་མོངས་པ་རྣམས་ཀྱང་རང་རང་ངོ་བོས་སྟོང་{པ་ ཡིན་}པའི་ཕྱིར། ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ཡིན་པར་འགྱུར་ལ། དེ་འདོད་ན་འཕགས་པའི་ཆོས་ རྣམས་ཀྱི་རྒྱུ་ཡིན་པར་ཧ་ཅང་ཐལ་བར་འགྱུར་ཏེ། བཅོམ་ལྡན་འདས་བྱམས་པ་མགོན་ པོའི་ཞལ་སྔ་ནས། འཕགས་པའི་ཆོས་ཀྱི་རྒྱུ་ཡི་ཕྱིར། །ཞེས་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ཀྱི་དོན་ འཕགས་པའི་ཆོས་{རྣམས་}ཀྱི་རྒྱུ་ཡིན་པ་ལ་གསུངས་པའི་ཕྱིར་དང་། འཕགས་པ་ ཐོགས་མེད་ཞབས་ཀྱི་ཞལ་སྔ་ནས་ཀྱང་། ཅིའི་ཕྱིར་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ཞེས་བྱ་ཞེ་ན། ཉན་ ཐོས་དང་རང་སངས་རྒྱས་དང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་རྣམས་ཀྱི་རྒྱུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཞེས་ གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཞན་ཡང་དོན་དམ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་མ་ཡིན་པ་སྡིག་པའི་ སེམས་གང་ཡིན་པ་རྣམས་ཀྱང་རང་རང་ངོ་བོས་སྟོང་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ད

【現代漢語翻譯】因此，也會變成真實的邊際{也}。如果這樣認為，就會過於絕對地變成非顛倒，因為至尊彌勒怙主曾說：『非顛倒』，是指真實的邊際的意義是非顛倒。此外，任何不停止顯現的現象{也都是自性空}，因此會變成無相的法界。如果這樣認為，就會過於絕對地變成顯現停止，因為至尊彌勒怙主曾說：『彼停止』，是指無相法界的意義是顯現停止。聖無著也曾說：『為何稱為無相？因為顯現寂滅。』此外，不是勝義諦的二障也因為自性空，會變成勝義諦。如果這樣認為，就會與有法相矛盾，而且二障也變得無法被任何事物斷除，因為它們不是勝義諦。這個理由是被承認的。此外，它也會過於絕對地變成聖者智慧的對境，因為吉祥怙主彌勒曾說：『聖者之境』，是指勝義諦是聖者智慧的對境。聖無著也曾說：『為何稱為勝義？因為它是聖者智慧的對境。』此外，僅僅因為自性空就能成立法界的話，那麼不是聖者之法的因，而是輪迴惡趣之因的業和煩惱，也因為自性空，會變成法界。如果這樣認為，就會過於絕對地變成聖者之法的因，因為薄伽梵彌勒怙主曾說：『聖法之因故』，是指法界的意義是聖者之{諸}法的因。聖無著也曾說：『為何稱為法界？因為它是聲聞、獨覺和佛陀之法的因。』此外，不是勝義菩提心的罪惡之心，也因為自性空，會變成勝因此，也會變成真實的邊際。如果這樣認為，就會過於絕對地變成非顛倒，因為至尊彌勒怙主曾說：『非顛倒』，是指真實的邊際的意義是非顛倒。此外，任何不停止顯現的現象，也都是自性空，因此會變成無相的法界。如果這樣認為，就會過於絕對地變成顯現停止，因為至尊彌勒怙主曾說：『彼停止』，是指無相法界的意義是顯現停止。聖無著也曾說：『為何稱為無相？因為顯現寂滅。』此外，不是勝義諦的二障也因為自性空，會變成勝義諦。如果這樣認為，就會與有法相矛盾，而且二障也變得無法被任何事物斷除，因為它們不是勝義諦。這個理由是被承認的。此外，它也會過於絕對地變成聖者智慧的對境，因為吉祥怙主彌勒曾說：『聖者之境』，是指勝義諦是聖者智慧的對境。聖無著也曾說：『為何稱為勝義？因為它是聖者智慧的對境。』此外，僅僅因為自性空就能成立法界的話，那麼不是聖者之法的因，而是輪迴惡趣之因的業和煩惱，也因為自性空，會變成法界。如果這樣認為，就會過於絕對地變成聖者之法的因，因為薄伽梵彌勒怙主曾說：『聖法之因故』，是指法界的意義是聖者之法的因。聖無著也曾說：『為何稱為法界？因為它是聲聞、獨覺和佛陀之法的因。』此外，不是勝義菩提心的罪惡之心，也因為自性空，會變成勝

【English Translation】 Therefore, it would also become the ultimate of truth {also}. If that is accepted, it would become excessively absolute as non-reversed, because the venerable Maitreya Gonpo said: 'Non-reversed,' meaning the ultimate of truth is non-reversed. Furthermore, any phenomena that do not cease in appearance {are also empty of their own nature}, therefore, they would become the realm of no characteristics. If that is accepted, it would become excessively absolute that appearances have ceased, because the venerable Maitreya Gonpo said: 'That has ceased,' meaning the realm of no characteristics is that appearances have ceased. The noble Asanga also said: 'Why is it called without characteristics? Because characteristics are completely pacified.' Furthermore, the two obscurations that are not ultimate truth would also become ultimate truth because they are empty of their own nature. If that is accepted, it would contradict the subject, and also the two obscurations would become impossible to be abandoned by anything, because they are not ultimate truth. That reason is accepted. Furthermore, it would also become excessively absolute that it is the object of the noble wisdom of the holy self-awareness, because the glorious protector Maitreya said: 'The object of the noble,' meaning the ultimate truth is the object of the noble wisdom of the holy self-awareness. The noble Asanga also said: 'Why is it called ultimate? Because it is the object of the noble wisdom.' Furthermore, if the realm of phenomena can be established merely by being empty of its own nature, then the actions and afflictions that are not the cause of the noble Dharma but are the cause of cyclic existence and the lower realms would also become the realm of phenomena because they are empty of their own nature. If that is accepted, it would become excessively absolute that they are the cause of the noble Dharmas, because the Bhagavan Maitreya Gonpo said: 'Because it is the cause of the holy Dharma,' meaning the realm of phenomena is the cause of the holy {Dharmas}. The noble Asanga also said: 'Why is it called the realm of phenomena? Because it is the cause of the Dharmas of the Hearers, Solitary Buddhas, and Buddhas.' Furthermore, the sinful mind that is not the ultimate Bodhicitta would also become Therefore, it would also become the ultimate of truth. If that is accepted, it would become excessively absolute as non-reversed, because the venerable Maitreya Gonpo said: 'Non-reversed,' meaning the ultimate of truth is non-reversed. Furthermore, any phenomena that do not cease in appearance are also empty of their own nature, therefore, they would become the realm of no characteristics. If that is accepted, it would become excessively absolute that appearances have ceased, because the venerable Maitreya Gonpo said: 'That has ceased,' meaning the realm of no characteristics is that appearances have ceased. The noble Asanga also said: 'Why is it called without characteristics? Because characteristics are completely pacified.' Furthermore, the two obscurations that are not ultimate truth would also become ultimate truth because they are empty of their own nature. If that is accepted, it would contradict the subject, and also the two obscurations would become impossible to be abandoned by anything, because they are not ultimate truth. That reason is accepted. Furthermore, it would also become excessively absolute that it is the object of the noble wisdom of the holy self-awareness, because the glorious protector Maitreya Gonpo said: 'The object of the noble,' meaning the ultimate truth is the object of the noble wisdom of the holy self-awareness. The noble Asanga also said: 'Why is it called ultimate? Because it is the object of the noble wisdom.' Furthermore, if the realm of phenomena can be established merely by being empty of its own nature, then the actions and afflictions that are not the cause of the noble Dharma but are the cause of cyclic existence and the lower realms would also become the realm of phenomena because they are empty of their own nature. If that is accepted, it would become excessively absolute that they are the cause of the noble Dharmas, because the Bhagavan Maitreya Gonpo said: 'Because it is the cause of the holy Dharma,' meaning the realm of phenomena is the cause of the holy Dharmas. The noble Asanga also said: 'Why is it called the realm of phenomena? Because it is the cause of the Dharmas of the Hearers, Solitary Buddhas, and Buddhas.' Furthermore, the sinful mind that is not the ultimate Bodhicitta would also become

ོན་དམ་ཆོས་ ཉིད་ཡིན་པར་འགྱུར་ལ། དེ་འདོད་ན་དོན་དམ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ཡིན་པར་ཧ་ཅང་ ཐལ་བར་འགྱུར་ཏེ། འཕགས་པ་ཀླུ་སྒྲུབ་ཞབས་ཀྱི་ཞལ་སྔ་ནས། དོན་དམ་ཆོས་ཉིད་དེ་ བཞིན་ཉིད་ཡང་དག་པའི་མཐའ་གང་ཡིན་པ་དེ་ཉིད་དོན་དམ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ ཡིན་པར་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལ་དོན་དམ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ནི། ཇི་སྐད་དུ། ཐོག་ མཐའ་མེད་ཅིང་ཞི་བ་སྟེ། །དངོས་དང་དངོས་མེད་ཟད་པའི་གཙོ། །སྟོང་ཉིད་སྙིང་རྗེའི་ དབྱེར་མེད་པ། །བྱང་ཆུབ་སེམས་ཞེས་བསྟན་པའོ། །ཞེས་གསུང་རབ་མང་པོར་གང་ གསུངས་པ་དེ་ཉིད་དོ། །འདིས་ནི་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་དང་རང་བྱུང་གི་ཡེ་ཤེས་དབྱེར་མེད་ གཅིག་པ་ཉིད་དུ་བསྟན་པ་ཡང་ཡིན་ནོ། །གཞན་ཡང་རང་རང་ངོ་བོས་སྟོང་པ་ལས་ གཞན་པའི་སྟོང་ཉིད་གོ་ཆོད་མེད་ན། ངེས་དོན་གྱི་བྷ་ག་ལ་སོགས་པ་སྟོང་ཉིད་ཀྱི་རྣམ་ གྲངས་མང་པོ་གསུངས་པ་དེ་རྣམས་ཀྱང་རང་རང་ངོ་བོས་སྟོང་པའི་སྟོང་ཉིད་ཀྱི་རྣམ་ གྲངས་ཡིན་པར་འགྱུར་ལ། དེ་འདོད་ན་རང་སྟོང་གང་ཡིན་ཆོས་ཉིད་ཀྱི་བྷ་ག་ཡིན་པ་ དང་། ཆོས་ཉིད་ཀྱི་བྷ་ག་གང་ཡིན་རང་སྟོང་ཡིན་པར་འགྱུར་ཏེ། དེ་དང་དེ་རྣམ་གྲངས་ ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་འདོད་ན་དབང་ཕྱུག་ལ་སོགས་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པའི་ཡོན་ ཏན་ཚང་བ་མ་ཡིན་པ། གློ་བུར་དྲི་མ་རྣམས་ཀྱང་རང་རང་ངོ་བོས་སྟོང་པ་ཡིན་པའི་ ཕྱིར། ཆོས་ཉིད་ཀྱི་བྷ་ག་ཡིན་པར་འགྱུར་ལ། དེ་འདོད་ན་དབང་ཕྱུག་ལ་སོགས་པའི་ ཡོན་ཏན་རྣམས་ཚང་བའི་སངས་རྒྱས་རིན་ཆེན་ཟ་མ་ཏོག་ཡིན་པར་ཧ་ཅིང་ཐལ་བར་ 6-366 འགྱུར་ཏེ། ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་ཐིག་ལེའི་རྒྱུད་དུ། ཇི་ལྟར་ཏིལ་སོགས་ཏིལ་མར་དང་། །ཇི་ ལྟར་ཤིང་ལ་གནས་པའི་མེ། །དེ་བཞིན་ཆོས་རྣམས་ཐམས་ཅད་ལ། །ཡང་དག་གནས་ ཀྱང་མི་མཐོང་བ། །ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ནི་བྷ་གར་བཤད། །བྷ་ག་རིན་ཆེན་ཟ་མ་ཏོག །གང་ ཕྱིར་དབང་ཕྱུག་སོགས་ཡོན་ཏན། །ལྡན་པ་དེ་ཕྱིར་བྷ་གར་བཤད། །ཆོས་ནི་བྷ་ག་ཞེས་ བྱར་གྲགས། །དབྱིངས་ནི་སེམས་སུ་ཤེས་པར་དྲན། །ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར། འདི་ལ་ཁྱབ་ པ་ཡོད་དོ། །འདིར། དབྱིངས་ནི་སེམས་སུ་ཤེས་པར་དྲན། །ཞེས་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ཉིད་ དོན་དམ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ཡིན་པར་གསུངས་པ་ལས་ནི། ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་དང་། རང་ བྱུང་གི་ཡེ་ཤེས་གཅིག་པར་ཡང་གྲུབ་བོ། །གཞན་ཡང་རང་རང་ངོ་བོས་སྟོང་པའི་རང་ སྟོང་གིས་ངེས་དོན་གྱི་བྷ་གའི་གོ་ཆོད་ན། འདོད་པའི་འདོད་ཆགས་ལ་སོགས་པ་ཉོན་ མོངས་པ་རྣམས་མ་བཅོམ་ཞིང་། གཞན་གྱི་ཐུབ་པའི་སེམས་ཅན་ངན་པ་སྡིག་ཅན་ རྣམས་ཀྱང་རང་རང་ངོ་བོས་སྟོང་པ་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ངེས་དོན་གྱི་བྷ་ག་ཡིན་པར་ འགྱུར་ལ། དེ་འདོད་ན་དེ་ལ་ངེས་དོན་གྱི་བྷ་གའི་ཡོན་ཏན་ཚང་བར་ཧ་ཅང་ཐལ་བར་ འགྱུར་རོ། །དེ་འདོད་པར་མི་ནུས་

【現代漢語翻譯】成為勝義諦。如果承認這一點，就會過於推及成為勝義菩提心。因為聖者龍樹菩薩曾說：『勝義諦的法性，即是真如的究竟，也就是勝義菩提心。』因此，關於勝義菩提心，正如所說：『無始無終且寂靜，有與非有皆滅盡之主。空性與大悲無二別，是為菩提心之宣說。』許多經文中都是這樣說的。這同時也表明了法界與自生智慧無二無別。此外，如果除了自性空之外，沒有其他的空性可以理解，那麼所有諸如勝義諦的Bhaga（藏文：བྷ་ག་，梵文天城體：भग，梵文羅馬擬音：bhaga，漢語字面意思：吉祥）等等所說的眾多空性的名相，也將成為自性空的空性名相。如果承認這一點，那麼凡是自空的就是法性的Bhaga（藏文：བྷ་ག་，梵文天城體：भग，梵文羅馬擬音：bhaga，漢語字面意思：吉祥），凡是法性的Bhaga（藏文：བྷ་ག་，梵文天城體：भग，梵文羅馬擬音：bhaga，漢語字面意思：吉祥）就是自空，因為它們是不同的名稱。如果承認這一點，那麼自在天等不具備一切智的功德，因為暫時的垢染也是自性空的緣故，也會成為法性的Bhaga（藏文：བྷ་ག་，梵文天城體：भग，梵文羅馬擬音：bhaga，漢語字面意思：吉祥）。如果承認這一點，那麼自在天等的功德圓滿的珍寶之王佛陀也會過於推及，因為大手印明點的續部中說：『如油從芝麻出，如火藏於木中，如是諸法皆存在，然雖存在不可見，法界即是Bhaga（藏文：བྷ་ག་，梵文天城體：भग，梵文羅馬擬音：bhaga，漢語字面意思：吉祥）說，Bhaga（藏文：བྷ་ག་，梵文天城體：भग，梵文羅馬擬音：bhaga，漢語字面意思：吉祥）珍寶之王，何以自在等功德具，是故說為Bhaga（藏文：བྷ་ག་，梵文天城體：भग，梵文羅馬擬音：bhaga，漢語字面意思：吉祥），法即Bhaga（藏文：བྷ་ག་，梵文天城體：भग，梵文羅馬擬音：bhaga，漢語字面意思：吉祥）之名揚，界性當知即是心。』因此，這裡存在著遍及性。這裡，『界性當知即是心』，從法界本身就是勝義菩提心這一點來說，也成立了法界與自生智慧是相同的。此外，如果自性空的自空能夠理解勝義諦的Bhaga（藏文：བྷ་ག་，梵文天城體：भग，梵文羅馬擬音：bhaga，漢語字面意思：吉祥），那麼貪慾等煩惱沒有被調伏，其他的惡劣有情罪人也是自性空的，因此也會成為勝義諦的Bhaga（藏文：བྷ་ག་，梵文天城體：भग，梵文羅馬擬音：bhaga，漢語字面意思：吉祥）。如果承認這一點，那麼他們也會過於推及具備勝義諦Bhaga（藏文：བྷ་ག་，梵文天城體：भग，梵文羅馬擬音：bhaga，漢語字面意思：吉祥）的功德。這是不可能承認的。

【English Translation】 It becomes the ultimate truth. If this is accepted, it would be too extreme to become the ultimate Bodhicitta. Because the venerable Nagarjuna said: 'The Dharmata (nature of reality) of the ultimate truth, which is the ultimate of Suchness, is the ultimate Bodhicitta.' Therefore, regarding the ultimate Bodhicitta, as it is said: 'Without beginning or end, and peaceful, the lord who has exhausted existence and non-existence. The indivisibility of emptiness and compassion, is taught as the Bodhicitta.' This is what is said in many scriptures. This also shows that the Dharmadhatu (realm of phenomena) and the self-arisen wisdom are non-dual and one. Furthermore, if there is no other emptiness to understand besides emptiness of self-nature, then all the many terms of emptiness, such as the definitive Bhaga (Tibetan: བྷ་ག་, Sanskrit Devanagari: भग, Sanskrit Romanization: bhaga, Chinese literal meaning: auspicious), etc., would also become terms for emptiness of self-nature. If this is accepted, then whatever is self-empty is the Bhaga (Tibetan: བྷ་ག་, Sanskrit Devanagari: भग, Sanskrit Romanization: bhaga, Chinese literal meaning: auspicious) of Dharmata (nature of reality), and whatever is the Bhaga (Tibetan: བྷ་ག་, Sanskrit Devanagari: भग, Sanskrit Romanization: bhaga, Chinese literal meaning: auspicious) of Dharmata (nature of reality) is self-empty, because they are different names. If this is accepted, then the qualities of the all-knowing, which are not complete in Ishvara (自在天) etc., would also become the Bhaga (Tibetan: བྷ་ག་, Sanskrit Devanagari: भग, Sanskrit Romanization: bhaga, Chinese literal meaning: auspicious) of Dharmata (nature of reality), because the adventitious stains are also empty of self-nature. If this is accepted, then the precious king of Buddhas, the Zamatoga (precious container), who possesses all the qualities of Ishvara (自在天) etc., would be too extreme, because in the Great Seal Bindu Tantra it says: 'Just as oil comes from sesame, just as fire resides in wood, likewise all phenomena exist, but although they exist, they are not seen. The Dharmadhatu (realm of phenomena) is said to be Bhaga (Tibetan: བྷ་ག་, Sanskrit Devanagari: भग, Sanskrit Romanization: bhaga, Chinese literal meaning: auspicious), Bhaga (Tibetan: བྷ་ག་, Sanskrit Devanagari: भग, Sanskrit Romanization: bhaga, Chinese literal meaning: auspicious) is the precious Zamatoga (precious container), because it possesses qualities such as Ishvara (自在天), therefore it is said to be Bhaga (Tibetan: བྷ་ག་, Sanskrit Devanagari: भग, Sanskrit Romanization: bhaga, Chinese literal meaning: auspicious). Dharma is known as Bhaga (Tibetan: བྷ་ག་, Sanskrit Devanagari: भग, Sanskrit Romanization: bhaga, Chinese literal meaning: auspicious), the Dhatu (realm) should be known as the mind.' Therefore, there is pervasiveness here. Here, 'the Dhatu (realm) should be known as the mind,' from the fact that the Dharmadhatu (realm of phenomena) itself is the ultimate Bodhicitta, it is also established that the Dharmadhatu (realm of phenomena) and the self-arisen wisdom are the same. Furthermore, if the self-emptiness of self-nature can understand the definitive Bhaga (Tibetan: བྷ་ག་, Sanskrit Devanagari: भग, Sanskrit Romanization: bhaga, Chinese literal meaning: auspicious), then the afflictions such as desire have not been subdued, and other evil sentient beings and sinners are also empty of self-nature, therefore they would also become the definitive Bhaga (Tibetan: བྷ་ག་, Sanskrit Devanagari: भग, Sanskrit Romanization: bhaga, Chinese literal meaning: auspicious). If this is accepted, then it would be too extreme for them to possess the qualities of the definitive Bhaga (Tibetan: བྷ་ག་, Sanskrit Devanagari: भग, Sanskrit Romanization: bhaga, Chinese literal meaning: auspicious). This cannot be accepted.

ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། འདོད་པའི་འདོད་ཆགས་གཅོད་བྱེད་ ཅིང་། །ཉོན་མོངས་རྣམས་བཅོམ་གཞན་མི་ཐུབ། །དེ་ཕྱིར་དེ་ནི་བྷ་གར་བརྗོད། །ཅེས་ནཱ་ རོ་འགྲེལ་ཆེན་དུ། རྗེ་ནཱ་རོ་པཎ་ཆེན་གྱིས་དྲངས་པ་དང་འགལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་བཞིན་ དུ། སྡུག་བསྔལ་རྒྱུ་དང་བཅས་པའི་ཕུང་པོ་ལ་སོགས་པ་མ་དག་པའི་ཁམས་རྣམས་ཀྱང་ རང་རང་ངོ་བོས་སྟོང་པའི་ཕྱིར། ཆོས་ཉིད་ཀྱི་བྷ་ག་ཡིན་པར་འགྱུར་ལ། དེ་འདོད་ན་ དེའི་ཡོན་ཏན་རྣམས་ཚང་བར་ཧ་ཅང་ཐལ་བར་འགྱུར་རོ། །དེ་འདོད་པར་མི་ནུས་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། དབང་ཕྱུག་དང་ནི་གཟུགས་བཟང་དང་། །དཔལ་དང་གྲགས་དང་ཡེ་ཤེས་ དང་། །བརྩོན་འགྲུས་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་སྟེ། །དྲུག་རྣམས་བྷ་ག་ཞེས་པར་བཤད། །སུམ་ ཅུ་རྩ་དྲུག་ཁམས་དག་པ། །ས་སོགས་རྡོ་རྗེ་བཙུན་མོ་རྣམས། །དེ་ཡི་ཡོན་ཏན་དབང་ཕྱུག་ སོགས། །དྲུག་པོ་དེ་རྣམས་བྷ་གར་གྲགས། །ཞེས་རྩ་རྒྱུད་མཆོག་གི་དང་པོའི་སངས་རྒྱས་ ལས་གསུངས་པ་དང་འགལ་བའི་ཕྱིར་རོ། ། དེ་བཞིན་དུ། ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་མ་ཡིན་པའི་བདུད་དང་ཉོན་མོངས་པ་ རྣམས་ཀྱང་རང་རང་ངོ་བོས་སྟོང་པའི་ཕྱིར། དོན་དམ་ཆོས་ཉིད་ཀྱི་བྷ་ག་ཡིན་པར་ འགྱུར་ལ། དེ་འདོད་ན། འཇོམས་བྱེད་བྷ་ག་ཞེས་བྱ་སྟེ། །བདུད་དང་ཉོན་མོངས་དགྲ་ འཇོམས་ཕྱིར། །ཤེས་རབ་ཀྱིས་གཞོམ་ཉོན་མོངས་ཏེ། །དེ་ཕྱིར་ཤེས་རབ་བྷ་གར་ བརྗོད། །ཅེས་ཀྱེའི་རྡོ་རྗེའི་ལུང་། སློབ་དཔོན་ཨ་ཙ་ལ་གརྦྷས་དྲངས་པ་{འདི་}དང་ཡང་ 6-367 འགལ་བ་ཉིད་དུ་རྟོགས་པར་མཛོད་ཅིག །དེ་བཞིན་དུ། སངས་རྒྱས་ཐོབ་པ་ལ་སྒྲིབ་པར་ བྱེད་པ་རྣམ་ཤེས་གང་ཡིན་པ་རྣམས་ཀྱང་རང་རང་ངོ་བོས་སྟོང་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། མཐར་ཐུག་ངེས་དོན་གྱི་བྷ་ག་ཡིན་པར་འགྱུར་ལ། དེ་འདོད་ན། སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་ འདས་ཡིན་པར་འགྱུར་ཞིང་། ཡེ་ཤེས་ཀྱང་ཡིན་པར་ཧ་ཅང་ཐལ་བར་འགྱུར་ཏེ། བྷ་ག་ བཅོམ་ལྡན་སངས་རྒྱས་ཏེ། །ཞེས་གཉིས་མེད་རྣལ་རྒྱལ་གྱི་རྒྱུད་མན་ངག་སྙེ་མར་དྲངས་ པའི་ཕྱིར་དང་། བྷ་ག་ཞེས་བྱ་ཡེ་ཤེས་བརྗོད། །ཅེས་བརྟག་པ་གཉིས་པར་གསུངས་པའི་ ཕྱིར་རོ། །དེ་བཞིན་དུ། དཔལ་རྡོ་རྗེའི་ཕྲེང་བའི་རྒྱུད་ལས་ཀྱང་། ཆོས་དབྱིངས་བྷ་ག་ཞེས་ ནི་བཤད། །བྷ་ག་རིན་ཆེན་ཟ་མ་ཏོག །གང་ཕྱིར་དབང་ཕྱུག་སོགས་ཡོན་ཏན། །ལྡན་པ་ དེ་ཕྱིར་བྷ་གར་བརྗོད། །བྷ་ག་ཆོས་རྣམས་ཀུན་ཏུ་ནི། །དབྱིངས་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་སུ་ གསུངས། །ཞེས་པ་དང་། དཔལ་དགོངས་པ་ལུང་སྟོན་པའི་རྒྱུད་དུ་ཡང་། སངས་རྒྱས་ ཀུན་གྱི་གང་བསྟེན་པ། །བཅུ་གསུམ་པ་ཡི་སར་གྱུར་གང་། །དེ་ནི་བཙུན་མོར་ཡང་དག་ བཤད། །དམ་ཆོས་བྷ་ག་ཞེས་པར་ཡང་། །ཞེས་པ་དང་། དཔལ་སངས་རྒྱས་ཐོད་པའི་ རྒྱུད་དུ་ཡང་། མཆོག་གི་ཡེ་ཤེས་ཇི་བཞིན་པ། །བྷ་གའི་དབུས་ན་རྣམ་པར་ བཞུགས།

【現代漢語翻譯】正如所說：『斷除貪慾之貪著，諸煩惱無法被其他摧毀。因此，它被稱為Bhaga（藏文：བྷ་ག་，梵文天城體：भग，梵文羅馬擬音：bhaga，漢語字面意思：吉祥）。』這與那若大疏（Nāro འགྲེལ་ཆེན་）中，杰·那若班欽（Je Nāropaṇchen）所引用的相違背。同樣，痛苦及其因的蘊等不凈的界，也因其各自的自性為空性，而成為法性的Bhaga。如果這樣認為，那麼會過度地認為它具備所有的功德。這是不可能的，正如所說：『自在與美貌，光輝與名聲與智慧，精進圓滿具足，此六者被稱為Bhaga。』三十六清凈的界，地等金剛女們，其功德自在等，此六者被稱為Bhaga。』這與根本續至高無上的第一佛（prathamabuddha）所說相違背。同樣，不是般若波羅蜜多的魔和煩惱，也因其各自的自性為空性，而成為勝義法性的Bhaga。如果這樣認為，那麼被稱為摧毀者的Bhaga，因為摧毀魔和煩惱之敵。以智慧摧毀煩惱，因此智慧被稱為Bhaga。』這與《杰瓦多杰》（Kye'i rdo rje）的聖教，阿阇黎阿雜拉嘎爾瓦（Acaryala garbha）所引用的相違背。同樣，任何阻礙獲得佛果的染污，也因其各自的自性為空性，而成為究竟了義的Bhaga。如果這樣認為，那麼會過度地認為其是佛陀薄伽梵，也是智慧。因為Bhaga是薄伽梵佛陀。』這與《無二如實勝者》（gnyis med rnal rgyal）的密續口訣穗中所引用的相違背。『Bhaga被稱為智慧。』這與《第二品》（brtag pa gnyis pa）中所說相違背。同樣，在《吉祥金剛鬘續》（dpal rdo rje'i phreng ba'i rgyud）中也說：『法界被稱為Bhaga，Bhaga是珍貴的寶篋。因為具備自在等功德，因此被稱為Bhaga。Bhaga是諸法的體性，體性是菩提心。』以及在《吉祥意旨顯說續》（dpal dgongs pa lung ston pa'i rgyud）中也說：『諸佛所依止的，成為十三地的那位，她也被正確地稱為明妃，正法也被稱為Bhaga。』以及在《吉祥佛陀頂髻續》（dpal sangs rgyas thod pa'i rgyud）中也說：『至高無上的智慧如實地，安住在Bhaga的中央。』

【English Translation】 As it is said: 'That which cuts off the attachment of desire, other things cannot destroy the afflictions. Therefore, it is called Bhaga (藏文：བྷ་ག་，梵文天城體：भग，梵文羅馬擬音：bhaga，漢語字面意思：Auspicious).' This contradicts what Je Nāropaṇchen quoted in the Great Commentary of Nāro. Similarly, the impure realms such as the aggregates of suffering and its causes, because their respective natures are emptiness, become the Bhaga of Dharmata. If one asserts this, then it would be excessively asserted that it possesses all the qualities. This is not possible, as it is said: 'Sovereignty and beauty, splendor and fame and wisdom, diligence perfectly endowed, these six are called Bhaga.' The thirty-six pure realms, the Vajra consorts such as earth, their qualities such as sovereignty, these six are known as Bhaga.' This contradicts what was said in the Root Tantra, the Supreme First Buddha. Similarly, the maras and afflictions that are not Prajñāpāramitā, because their respective natures are emptiness, become the Bhaga of ultimate Dharmata. If one asserts this, then it is called the Bhaga that destroys, because it destroys the enemies of maras and afflictions. Afflictions are destroyed by wisdom, therefore wisdom is called Bhaga.' This also contradicts the Agama of Kye Dorje, quoted by Acarya Acaryala garbha. Similarly, whatever obscurations hinder the attainment of Buddhahood, because their respective natures are emptiness, become the Bhaga of ultimate definitive meaning. If one asserts this, then it would be excessively asserted that it is the Buddha Bhagavan, and also wisdom. Because Bhaga is the Buddha Bhagavan.' This contradicts what is quoted in the Quintessence of the Tantra of Non-Dual Reality. 'Bhaga is called wisdom.' This contradicts what is said in the Second Chapter. Similarly, in the Glorious Vajramala Tantra it is also said: 'The Dharmadhatu is called Bhaga, Bhaga is a precious treasure chest. Because it possesses qualities such as sovereignty, therefore it is called Bhaga. Bhaga is the nature of all dharmas, the nature is said to be Bodhicitta.' And in the Glorious Tantra Revealing the Intentions it is also said: 'That which all Buddhas rely on, that which has become the thirteenth Bhumi, she is also correctly called a consort, the sacred Dharma is also called Bhaga.' And in the Glorious Buddha Crown Tantra it is also said: 'The supreme wisdom as it is, dwells completely in the center of Bhaga.'

།བདེ་བ་ཆེན་པོ་སྟེར་བྱེད་པ། །ཞེས་པ་དང་། དཔལ་ལྡན་རྡོ་རྗེ་མཁའ་འགྲོའི་ རྒྱུད་དུ་ཡང་། གོང་བུ་དགུག་པ་པད་མ་ཉིད། །བྷ་གའི་ནང་དུ་ངེས་ཆུད་པ། །ཡེ་ཤེས་རྒྱ་ མཚོ་བསམ་པར་བྱ། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་དང་། གསང་འདུས་ཀྱི་འགྲེལ་པ་སྒྲོན་གསལ་ དུ་དྲངས་པ་ཡང་། བཙུན་མོ་ལེགས་སྦྱངས་ཕྱག་རྒྱ་ཆེ། །བྷ་ག་ལེགས་སྦྱངས་པད་ མའོ། །ཞེས་པ་དང་། དཔལ་ཀྱེའི་རྡོ་རྗེའི་རྒྱུད་བརྟག་པ་གཉིས་པར་ཡང་། སངས་རྒྱས་ འདི་ལ་བྷ་ག་མངའ། །བཅོམ་ལྡན་ཞེས་ནི་བརྗོད་པར་བྱ། །བྷ་ག་རྣམ་པ་དྲུག་ཏུ་ བརྗོད། །དབང་ཕྱུག་ལ་སོགས་ཡོན་ཏན་ཀུན། །ཡང་ན་ཉོན་མོངས་ལ་སོགས་ བདུད། །འཇོམས་ཕྱིར་བྷ་ག་ལྡན་ཞེས་བརྗོད། །ཅེས་པ་དང་། དཔལ་རྡོ་རྗེ་རྩེ་མོའི་རྒྱུད་ དུ་ཡང་། ཉོན་མོངས་ལས་དང་དེ་ཡི་སྐྱེ། །ཉོན་མོངས་ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་དེ་བཞིན། །མི་ མཐུན་ཕྱོགས་ཀྱི་ཆོས་གང་བཅོམ། །དེ་ནི་བྷ་ག་ལྡན་ཞེས་བཤད། །ཅེས་པ་དང་། མངོན་ པར་བརྗོད་པའི་རྒྱུད་བླ་མའི་བླ་མ་ལས་ཀྱང་། དམ་ཚིག་གསང་གསུམ་སྦྱོར་བ་ཡིས། །བྷ་ གའི་དབུས་སུ་བསྒོམ་པར་བྱ། །ཞེས་པ་དང་། བྷ་ག་རྡོ་རྗེ་ཕག་མོ་ནི། །གསང་བ་གསུམ་དུ་ རྣམ་པར་བསྒོམ། །ཞེས་པ་དང་། དཀྱིལ་འཁོར་བྷ་ག་ཡིན་པར་བཤད། །ཅེས་པ་དང་། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཕྱག་ན་རྡོ་རྗེའི་ཞལ་སྔ་ནས་ཀྱང་། དབང་ཕྱུག་ལ་སོགས་ཡོན་ཏན་ ལྡན། །བྷ་ག་ཡང་ན་བདུན་བཅོམ་ཕྱིར། །གང་ལ་དེ་མངའི་ཕྱིར་ན་འདི། །བཅོམ་ལྡན་ 6-368 ཁམས་གསུམ་དབང་ཕྱུག་གསུང་། །ཞེས་དཔལ་འཁོར་ལོ་སྡོམ་པའི་རྒྱུད་ཀྱི་འགྲེལ་པར་ དྲངས་ཤིང་། བཅོམ་ལྡན་འདས་འཇིག་རྟེན་མགོན་པོའི་ཞལ་སྔ་ནས་ཀྱང་། བྷ་ག་ཝན་ འཆད་བའི་སྐབས་སུ། བཅོམ་ནི་བདུད་དང་ཉོན་མོངས་པ་བཅོམ་པའི་ཕྱིར་བཅོམ་ པའམ། དབང་ཕྱུག་ལ་སོགས་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པའི་ཡོན་ཏན་གྱི་ཚོགས་ཀྱི་སྐལ་བ་ སྟེ། དེ་འདི་ལ་ལྡན་པའི་ཕྱིར་བཅོམ་ལྡན་ནོ། །ཞེས་གསུངས་ཏེ། འདིར་བྷ་ག་ཝན་ཞེས་པ་ བཅོམ་ལྡན་དུ་འགྱུར་བར་ལྟར། སྐལ་ལྡན་དུ་ཡང་འགྱུར་བས་སྐད་སོར་བཞག་ཉིད་ལ་ བཤད་ན་འགྲིག་ཅིང་ལེགས་པ་ཡིན་ནོ། །དཔལ་དུས་ཀྱི་འཁོར་ལོའི་རྒྱུད་ཀྱི་རྒྱལ་པོར་ ཡང་། གཅིག་དང་དུ་མ་ཉིད་ཀྱང་གཅིག་ཅིང་མཉམ་དང་མི་མཉམ་པ་ཡང་མཉམ་པ་ གཡས་གཡོན་མདུན་རྒྱབ་དང་། །སྟེང་འོག་ཀུན་ནས་དཀར་ལྗང་སྣ་ཚོགས་ཁ་དོག་ཆེན་ པོ་གཅིག་གི་གཟུགས་ཏེ་ཐུང་ངུ་རིང་པོ་དང་། །ཤིན་ཏུ་རིང་པོ་ཡོན་ཏན་མེད་ཅེས་ཡོན་ ཏན་དང་བཅས་བུད་མེད་སྐྱེས་པའང་སྐྱེས་པ་བུད་མེད་མིན། །གང་ཞིག་ཀུན་གྱི་རྟེན་ ཅིག་བྷ་ག་བཟང་མོ་མཆོག་གི་བྷ་ག་ཁྱོད་ལ་འདུད་དེ་ཁྱོད་ལ་འདུད། །ཅེས་པ་དང་། དེའི་འགྲེལ་པར་ཡང་། བྷ་ག་བཟང་མོ་ཞེས་པ་ནི་དབང་ཕྱུག་ལ་སོགས་པའི་ཡོན་ཏན་ གྱི་བདག་ཉིད་དོ། །མཆོག་གི་བྷ་ག་ནི་ཁམས་གསུམ་ག

【現代漢語翻譯】『賜予大樂』等等。吉祥金剛空行母續中也說：『蓮花自身能勾攝精華，確實包含在女性生殖器中，應觀想為智慧之海。』等等。密集金剛的註釋《明燈論》中也引用說：『善於修習的明妃是大手印，女性生殖器是善於修習的蓮花。』等等。吉祥喜金剛續第二品中也說：『佛具有女性生殖器，因此被稱為薄伽梵（Bhagavan）。女性生殖器有六種含義，指自在等一切功德，或者指煩惱等魔障，爲了摧毀它們而具有女性生殖器。』等等。吉祥金剛頂續中也說：『煩惱、業及其產生，以及煩惱所知二障，摧毀一切違品之法，因此稱為具有女性生殖器。』等等。勝樂金剛續中也說：『以三昧耶（誓言），身語意三密結合，應于女性生殖器中觀想。』等等。女性生殖器金剛亥母，應觀想為三種秘密。』等等。壇城被說成是女性生殖器。』等等。薄伽梵金剛手面前也說：『具有自在等功德，或者爲了摧毀七種（魔），因為具有這些，所以被稱為薄伽梵，是三界自在。』吉祥勝樂輪金剛續的註釋中引用了這些。薄伽梵世間怙主面前也說：在解釋薄伽梵（Bhagavan）時，『薄伽（Bhaga）是指摧毀魔和煩惱，或者指遍知自在等一切功德之聚的福分，因為具有這些，所以稱為薄伽梵。』這樣說。這裡薄伽梵（Bhagavan）被譯為薄伽梵（具有者），也可以譯為有福者，所以按照梵語發音來解釋是合適且好的。吉祥時輪金剛續王中也說：『一和多也是一，平等和不平等也是平等，左右前後，上下一切處，白色綠色各種顏色，一個大的形象，短和長，非常長，無功德和有功德，女人男人也是男人不是女人，誰是一切的所依，吉祥的女性生殖器，至上的女性生殖器，我向你頂禮，向你頂禮。』等等。它的註釋中也說：『吉祥的女性生殖器是指自在等功德的自性。至上的女性生殖器是三界之...

【English Translation】 'Giving great bliss,' etc. In the glorious Vajra Dakini Tantra, it also says: 'The lotus itself draws in the essence, truly contained within the bhaga (female genitalia), contemplate it as an ocean of wisdom,' etc. In the commentary on the Guhyasamaja Tantra, 'Lamp Illuminating,' it is also quoted: 'A well-trained consort is the Great Seal, the bhaga (female genitalia) is the well-trained lotus,' etc. In the second chapter of the glorious Hevajra Tantra, it also says: 'The Buddha possesses the bhaga (female genitalia), therefore he is called Bhagavan. The bhaga (female genitalia) has six aspects, referring to qualities such as mastery, or to maras (demons) such as afflictions, possessing the bhaga (female genitalia) to destroy them,' etc. In the glorious Vajrasekhara Tantra, it also says: 'Afflictions, karma, and their arising, as well as the two obscurations of afflictions and knowledge, whatever destroys the opposing forces, that is said to possess the bhaga (female genitalia),' etc. In the supreme Anuttaratantra, it also says: 'Through the union of the three samayas (vows), body, speech, and mind, one should meditate in the center of the bhaga (female genitalia),' etc. 'The bhaga (female genitalia) is Vajravarahi (Vajra Sow), one should contemplate it as the three secrets,' etc. 'The mandala is said to be the bhaga (female genitalia),' etc. Before Bhagavan Vajrapani, it was also said: 'Possessing qualities such as mastery, or to destroy the seven (maras), because of possessing these, he is called Bhagavan, the master of the three realms.' These were quoted in the commentary on the glorious Kalachakra Tantra. Before Bhagavan, the Protector of the World, it was also said: When explaining Bhagavan, 'Bhaga refers to destroying maras and afflictions, or to the fortune of the collection of all qualities such as omniscient mastery, because of possessing these, he is called Bhagavan.' It is said like this. Here, Bhagavan is translated as 'possessor of bhaga,' and can also be translated as 'fortunate one,' so it is appropriate and good to explain it according to the Sanskrit pronunciation. In the glorious King of the Kalachakra Tantra, it also says: 'One and many are also one, equal and unequal are also equal, left and right, front and back, above and below, everywhere, white, green, various colors, one great form, short and long, very long, without qualities and with qualities, woman man is also man not woman, who is the support of all, the auspicious bhaga (female genitalia), the supreme bhaga (female genitalia), I prostrate to you, I prostrate to you,' etc. In its commentary, it also says: 'The auspicious bhaga (female genitalia) refers to the nature of qualities such as mastery. The supreme bhaga (female genitalia) is the three realms of...

ྱི་མཆོག་གོ །རྒྱུ་དེས་ན་མགོ་བོས་ འདུད་པ་སྟེ། ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ། གསུང་རབ་རིན་པོ་ཆེ་ཤིན་ཏུ་མང་བ་རྣམས་སུ་ངེས་ དོན་གྱི་བྷ་ག་ལ་ཟག་པ་མེད་ཅིང་མི་འབྲལ་བའི་ཡོན་ཏན་དཔག་ཏུ་མེད་པ་ཚང་བར་ གསུངས་ཏེ། ཆོས་སྐུའི་ཡོན་ཏན་གང་གཱའི་ཀླུང་གི་བྱེ་མ་སྙེད་ལས་འདས་པ་རྣམས་ སོ། །དེ་ལྟ་བས་ན། རང་སྟོང་གིས་ངེས་དོན་གྱི་བྷ་གའི་གོ་མི་ཆོད་དེ། ཧ་ཅང་ཐལ་བར་ འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་རང་རང་ངོ་བོས་སྟོང་པ་ལས་ལྷག་པའི་སྟོང་ཉིད་གོ་ ཆོད་ཡོད་པར་གྲུབ་སྟེ། ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཆོས་སྐུའི་ཡོན་ཏན་ཚང་བའི་བྷ་ག་ཡོད་ པར་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་ཤེས་བྱེད་དེ་རྣམས་ཀྱིས་ཀྱང་དོན་དམ་གཞན་སྟོང་དུ་ ལེགས་པར་གྲུབ་པ་ཉིད་དུ་མཁྱེན་པར་མཛོད་ཅིག །དེ་ལྟ་བས་ན་ཉིད་ཅག་ཁོ་ནར་མ་ ཟད་རང་རང་ངོ་བོས་སྟོང་པ་ལས་གཞན་པའི་སྟོང་ཉིད་གོ་ཆོད་མེད་པར་འདོད་པ་ གཞན་དང་གཞན་རྣམས་ཀྱིས་ཀྱང་། ངེས་དོན་ཆོས་ཉིད་{ཀྱི་}བྷ་གའི་དོན་མ་ཤེས་པ་ ཁོ་ནར་བསྟན་པ་ཡིན་ནོ། ། གཞན་རྒྱུད་སྡེ་རིན་པོ་ཆེ་རྣམ་པར་དག་པ་རྣམས་སུ་སྟོང་ཉིད་རྡོ་རྗེར་གསུངས་པ་ དེ་ཡང་དོན་དམ་{གཞན་}སྟོང་ཉིད་ལ་དགོངས་ཀྱི། གཟུགས་སོགས་རང་བཞིན་གང་ དུ་ཡང་མ་གྲུབ་པའི་རང་སྟོང་གིས་ནི་དེའི་གོ་མི་ཆོད་དེ། གལ་ཏེ་ཆོད་ན། སྙི་བ་དང་། 6-369 སྙིང་པོ་མ་ཡིན་པ་དང་། ཁོང་སྟོང་ཅན་དང་། གཅད་དུ་ཡོད་ཅིང་དབྱེར་ཡོད་པ་དང་། འཚིག་པ་དང་། འཇིག་པའི་དངོས་པོ་ངན་པ་སབ་སུབ་དང་ལྗན་ལྗིན་དང་ལུད་ཁུང་ལ་ སོགས་པའི་མི་གཙང་བའི་རྫས་རྣམས་ཀྱང་རང་རང་ངོ་བོས་སྟོང་པའི་ཕྱིར། མཐར་ ཐུག་གི་རྡོ་རྗེ་ཡིན་པར་འགྱུར་ལ། དེ་འདོད་ན་སྲ་བ་དང་། སྙིང་པོ་དང་། ཁོང་སྟོང་མེད་ པ་ལ་སོགས་པར་ཧ་ཅང་ཐལ་བར་འགྱུར་ཏེ། དཔལ་རྡོ་རྗེ་རྩེ་མོའི་རྒྱུད་དུ། རྡོ་རྗེ་སྙིང་པོ་ ཞེས་གསུངས་པ། །ཅིས་འདི་རྡོ་རྗེར་བརྗོད་ཅེ་ན། །སྲ་ཞིང་སྙིང་པོ་ཁོང་སྟོང་ མེད། །གཅད་མེད་དབྱེར་མེད་མཚན་ཉིད་ཅན། །མི་འཚིག་འཇིགས་པ་མ་ཡིན་པ། །སྟོང་ ཉིད་རྡོ་རྗེར་བརྗོད་པར་བྱ། །ཞེས་པ་དང་། ཆོས་རྣམས་ཀུན་གྱི་དེ་བཞིན་ཉིད། །སྟོང་པ་ ཉིད་ནི་རྡོ་རྗེ་བརྗོད། །ཅེས་པ་ལ་སོགས་པ་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཞན་ཡང་རང་སྟོང་ གི་མཐར་ཐུག་རྡོ་རྗེའི་གོ་ཆོད་ན། ཡེ་ཤེས་སྐུ་ཆེན་མི་ཕྱེད་པ་མ་ཡིན་པ་སྡུག་བསྔལ་རྒྱུ་ དང་བཅས་པ་རྣམས་ཀྱང་། རང་རང་ངོ་བོས་སྟོང་པའི་ཕྱིར་རྡོ་རྗེ་ཡིན་པར་འགྱུར་ལ། འདོད་ན་དེ་ཡེ་ཤེས་སྐུ་ཆེན་མི་ཕྱེད་པ་ཡིན་པར་ཧ་ཅང་ཐལ་བར་འགྱུར་ཏེ། དཔལ་ དུས་ཀྱི་འཁོར་ལོར། རྡོ་རྗེ་དག་ཀྱང་ཡེ་ཤེས་སྐུ་ཆེན་རྣམ་པར་མི་ཕྱེད་པའོ། །ཞེས་ གསུངས་པའི་ཕྱིར་དང་། རྡོ་རྗེ་མི་ཕྱེད་ཅེས་པར་བརྗོད། །ཅེས་དཔལ་ཀྱེའི་རྡོ་རྗེ་ལ་ སོགས་པ་

【現代漢語翻譯】至高無上。因此，以頭敬禮等等。在浩如煙海的聖典中，都宣說了具有無漏且不可分離的無量功德的真諦Bhaga（藏文，梵文天城體，bhaga，吉祥），即法身的功德超越了恒河沙數。因此，僅僅以自空（rang stong）無法理解真諦Bhaga（藏文，梵文天城體，bhaga，吉祥），因為這會走向極端。所以，可以成立的是，存在著超越自性空（rang rang ngo bos stong pa）的空性，能夠理解一切，因為可以成立的是，存在著具足一切知智法身功德的Bhaga（藏文，梵文天城體，bhaga，吉祥）。因此，通過這些知識，也請您了知，勝義諦是完善成立的他空（gzhan stong）。因此，不僅是你們，還有那些認為不存在超越自性空（rang rang ngo bos stong pa）的空性的人們，都僅僅是未理解真諦法性Bhaga（藏文，梵文天城體，bhaga，吉祥）的意義。此外，在所有清凈的續部中，所說的空性金剛，也是指勝義諦的他空性。僅僅以在任何事物（如色等）中都不成立的自空（rang stong）無法理解它。如果可以理解，那麼像柔軟之物、無有精華之物、空心之物、可分割且可分離之物、可燃之物、可摧毀之物，以及像污穢之物、黏稠之物、糞坑等等不凈之物，因為它們都是自性空（rang rang ngo bos stong pa）的緣故，最終也會變成金剛。如果承認這一點，那麼就會走向極端，變成堅硬、有精華、無空心等等。正如在《吉祥金剛頂續》中所說：『何以此稱為金剛？堅硬且有精華，無有空心，不可分割，不可分離，具有特徵，不可燃，不可摧毀，空性被稱為金剛。』以及『諸法之真如，空性即是金剛。』等等。此外，如果自空（rang stong）能夠理解最終的金剛，那麼不共的廣大智慧身，以及具有痛苦及其原因的事物，因為它們都是自性空（rang rang ngo bos stong pa）的緣故，也會變成金剛。如果承認這一點，那麼就會走向極端，變成它們是不共的廣大智慧身。正如在《吉祥時輪》中所說：『金剛也是不共的廣大智慧身。』以及『金剛被稱為不可分割。』正如在《吉祥喜金剛》等等中所說。

【English Translation】 Supreme! Therefore, bowing with the head, and so on. In the vast collection of precious scriptures, it is stated that the definitive meaning of Bhaga (Tibetan, Sanskrit Devanagari, bhaga, auspiciousness) is complete with immeasurable qualities that are unpolluted and inseparable, that is, the qualities of Dharmakaya (chos sku) that surpass the sands of the Ganges River. Therefore, the self-emptiness (rang stong) does not comprehend the definitive meaning of Bhaga (Tibetan, Sanskrit Devanagari, bhaga, auspiciousness), because it would be too extreme. Therefore, it is established that there is an emptiness that surpasses emptiness of self-nature (rang rang ngo bos stong pa) that can comprehend, because it is established that there is a Bhaga (Tibetan, Sanskrit Devanagari, bhaga, auspiciousness) that is complete with the qualities of the omniscient Dharmakaya (chos sku). Therefore, may you understand that even with these knowledges, the ultimate truth is well established as other-emptiness (gzhan stong). Therefore, not only you, but also others who believe that there is no emptiness that comprehends other than emptiness of self-nature (rang rang ngo bos stong pa), are only showing that they have not understood the meaning of the definitive meaning of the nature of reality, Bhaga (Tibetan, Sanskrit Devanagari, bhaga, auspiciousness). Furthermore, in all the pure and precious tantras, the emptiness that is spoken of as Vajra (rdo rje) refers to the ultimate truth of other-emptiness (gzhan stong nyid). Self-emptiness (rang stong), which does not establish anything such as form, does not comprehend it. If it did, then things that are soft, without essence, hollow, divisible, separable, combustible, destructible, and impure substances such as filth, slime, cesspools, etc., would also become ultimate Vajra (rdo rje) because they are empty of self-nature (rang rang ngo bos stong pa). If this is accepted, then it would be too extreme to be solid, essential, without hollowness, etc. As it is said in the Shri Vajrashekhara Tantra: 'Why is this called Vajra (rdo rje)? It is solid, essential, without hollowness, indivisible, inseparable, characterized, non-combustible, and indestructible. Emptiness is called Vajra (rdo rje).' And 'The suchness of all dharmas, emptiness is called Vajra (rdo rje).' etc. Furthermore, if self-emptiness (rang stong) comprehends the ultimate Vajra (rdo rje), then the great indivisible wisdom body and all suffering and its causes would also become Vajra (rdo rje) because they are empty of self-nature (rang rang ngo bos stong pa). If this is accepted, then it would be too extreme to say that they are the great indivisible wisdom body. As it is said in the Shri Kalachakra: 'The Vajras (rdo rje) are also the great indivisible wisdom body.' And 'Vajra (rdo rje) is called indivisible.' As it is said in the Shri Hevajra, etc.

རྒྱུད་སྡེ་རྣམ་དག་མང་པོར་གསུངས་པའི་ཕྱིར་འདི་ལ་ཁྱབ་པ་ཡོད་དོ། །དེ་ བཞིན་དུ། རང་བཞིན་འོད་གསལ་འགྱུར་མེད་དེ་བཞིན་ཉིད་ཆོས་དབྱིངས་བརྟན་པ་མ་ ཡིན་པ་གློ་བུར་དྲི་མ་རྣམས་ཀྱང་རང་རང་ངོ་བོས་སྟོང་པའི་ཕྱིར། རྡོ་རྗེ་ཡིན་པར་ འགྱུར་ལ། དེ་འདོད་ན། དེ་རང་བཞིན་གྱིས་འོད་གསལ་བའི་སེམས་འགྱུར་མེད་དེ་ བཞིན་ཉིད། ཆོས་དབྱིངས་བརྟན་པ་ཡིན་པར་ཧ་ཅང་ཐལ་བར་འགྱུར་ཏེ། དཔལ་ ཐམས་ཅད་གསང་བའི་རྒྱུད་དུ། རང་བཞིན་གྱིས་ནི་འོད་གསལ་བའི། །སེམས་ནི་རྡོ་རྗེ་ མངོན་བརྗོད་བྱ། །ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར་དང་། དཔལ་རྡོ་རྗེ་རྩེ་མོའི་རྒྱུད་དུ། འགྱུར་བ་ མེད་པ་དེ་བཞིན་ཉིད། །ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ནི་བརྟན་པ་གང་། །འདི་ལྟ་བུ་ནི་འདི་རྡོ་ རྗེ། །ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར་འདི་ལ་ཁྱབ་པ་ཡོད་དོ། །ཡང་དོན་{མེད་{དམ་ པར་}བརྫུན་པ་སྐྱེ་འགག་འགྱུར་བའི་ཆོས་ཅན་ངན་སོང་གསུམ་ཡང་རང་རང་ངོ་བོས་ སྟོང་པའི་ཕྱིར་རྡོ་རྗེ་ཡིན་པར་འགྱུར་ལ། དེ་འདོད་ན་བདེན་པ་དོན་ཡོད་དེ། དེ་བཞིན་ ཉིད་སྐྱེ་འགག་འགྱུར་མེད་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ཡིན་པར་ཧ་ཅང་ཐལ་བར་འགྱུར་ཏེ། དཔལ་རྡོ་ རྗེ་རྩེ་མོའི་རྒྱུད་དུ། བདེན་ཞིང་དོན་ཡོད་དེ་བཞིན་ཉིད། །འགྱུར་བ་མེད་ཅིང་སྐྱེ་བ་ མེད། །འགག་མེད་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་གང་། །དེ་ལྟ་བུ་ནི་རྡོ་རྗེ་ཡིན། །ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར། 6-370 འདི་ལ་ཁྱབ་པ་ཡོད་དོ། །དེ་བཞིན་དུ། ཡེ་ཤེས་དང་སངས་རྒྱས་མ་ཡིན་པ་འཁོར་བའི་ སྡུག་བསྔལ་མི་ཟད་པ་རྣམས་ཀྱང་རང་རང་ངོ་བོས་སྟོང་པའི་ཕྱིར་རྡོ་རྗེ་ཡིན་པར་ འགྱུར་ལ། དེ་འདོད་ན་དེ་སངས་རྒྱས་ལྔ་དང་ཡེ་ཤེས་ལྔ་བདེ་བ་ཆེན་པོ་མི་ཆོད་མི་ཕྱེད་ པ་ལ་སོགས་པ་ཡིན་པར་ཧ་ཅང་ཐལ་བར་འགྱུར་ཏེ། དཔལ་རྡོ་རྗེ་ཕྲེང་བའི་རྒྱུད་དུ། ཞི་ བ་གཉིས་མེད་རྣམ་པ་བྲལ། །དངོས་པོ་ཀུན་གྱི་རང་བཞིན་བདག །བདེ་ཆེན་ཞེས་ནི་ འདི་ལ་བརྗོད། །རྡོ་རྗེ་ཡེ་ཤེས་ལྔ་དངོས་ཉིད། །སངས་རྒྱས་ལྔ་བདག་རང་བཞིན་ ཅན། །ཞེས་པ་དང་། མི་ཆོད་མི་ཕྱེད་མི་འགྱུར་བ། །མི་འཚིག་པ་དང་མཆོག་ཏུ་ འབིགས། །སངས་རྒྱས་ཡེ་ཤེས་ལྔ་ཡི་མཆོག །རང་བཞིན་རྡོ་རྗེ་ཞེས་ནི་བརྗོད། །ཅེས་ གསུངས་པའི་ཕྱིར། འདི་ལ་ཁྱབ་པ་ཡོད་དོ། །ཡང་འཁོར་བའི་ཉེས་བྱས་ཉོན་མོངས་ རྣམས་ཀྱང་རང་རང་ངོ་བོས་སྟོང་པའི་ཕྱིར། ངེས་དོན་གྱི་རྡོ་རྗེ་ཡིན་པར་འགྱུར་ལ། དེ་ འདོད་ན། འཁོར་བའི་ཉེས་བྱས་ཉོན་མོངས་ཐམས་ཅད་འཇོམས་བྱེད་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ སེམས་ཡིན་པར་ཧ་ཅང་ཐལ་བར་འགྱུར་ཏེ། དཔལ་རྡོ་རྗེའི་རྩེ་མོའི་རྒྱུད་དུ། འགྲོ་དྲུག་ འཁོར་ལོ་ཉེས་བྱས་ཀྱང་། །རྡོ་རྗེ་ཡིས་ནི་འཇོམས་པར་བྱེད། །བྱང་ཆུབ་སེམས་གང་དེ་རྡོ་ རྗེ། །ཉོན་མོངས་ཐམས་ཅད་འཇོམས་པར་བྱེད། །ཅེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར། འདི་ལ་ཁྱབ་ པ་ཡོ

【現代漢語翻譯】因為在許多清凈的續部中都已宣說，所以這具有遍及性。同樣，自性光明、不變的真如（tathata），法界（dharmadhatu）並非恒常，暫時的垢染也因各自的自性為空性之故，會變成金剛。如果承認這一點，那麼自性光明的、不變的真如，法界恒常，就太過分了。正如《吉祥一切秘密續》中所說：『自性本光明，心即金剛之顯說。』又如《吉祥金剛頂續》中所說：『不變即真如，法界乃恒常，此即是金剛。』因此，這具有遍及性。此外，無意義的、虛假的、生滅變化的、具有惡趣三種狀態的事物，也因各自的自性為空性之故，會變成金剛。如果承認這一點，那麼真實有意義的真如，生滅不變，就太過分了。正如《吉祥金剛頂續》中所說：『真實且有意義，真如不變異，不生亦不滅，彼即是真如，如是即金剛。』因此，這具有遍及性。同樣，不是智慧和佛陀的輪迴痛苦無盡，也因各自的自性為空性之故，會變成金剛。如果承認這一點，那麼五佛和五智，大樂不可分割等等，就太過分了。正如《吉祥金剛鬘續》中所說：『寂靜二無別，離諸相狀，一切事物之自性即我，此即稱為大樂，金剛智慧五真實，五佛即我自性。』以及『不可斷絕不可分，不可改變不可焚，最勝穿透，五佛智慧之最勝，自性即稱為金剛。』因此，這具有遍及性。此外，輪迴的罪行和煩惱，也因各自的自性為空性之故，會變成勝義諦的金剛。如果承認這一點，那麼輪迴的罪行和煩惱，都會變成摧毀者菩提心，就太過分了。正如《吉祥金剛頂續》中所說：『六道輪迴之罪行，亦被金剛所摧毀，菩提心即是金剛，摧毀一切諸煩惱。』因此，這具有遍及性。 Because it is said in many pure tantras, this has pervasiveness. Similarly, the self-nature is clear light, the unchanging Suchness (tathata), the Dharmadhatu (dharmadhatu) is not constant, and the temporary impurities are also empty in their own nature, so they will become Vajra. If this is admitted, then the self-nature is clear light, the unchanging Suchness, and the Dharmadhatu is constant, which is too much. As it is said in the 'Glorious All Secrets Tantra': 'The self-nature is originally clear light, and the mind is the manifestation of Vajra.' Also, as it is said in the 'Glorious Vajra Peak Tantra': 'The unchanging is Suchness, the Dharmadhatu is constant, this is Vajra.' Therefore, this has pervasiveness. In addition, meaningless, false, arising and ceasing, and having the three states of evil destinies, will also become Vajra because their respective self-natures are empty. If this is admitted, then the true and meaningful Suchness, arising and ceasing unchanging, is too much. As it is said in the 'Glorious Vajra Peak Tantra': 'True and meaningful, Suchness is unchanging, neither arising nor ceasing, that is Suchness, such is Vajra.' Therefore, this has pervasiveness. Similarly, the endless suffering of Samsara, which is not wisdom and Buddha, will also become Vajra because their respective self-natures are empty. If this is admitted, then the Five Buddhas and the Five Wisdoms, the Great Bliss inseparable, etc., are too much. As it is said in the 'Glorious Vajra Garland Tantra': 'Peaceful and non-dual, free from all appearances, the self-nature of all things is me, this is called Great Bliss, the five Vajra Wisdoms are real, the Five Buddhas are my self-nature.' And 'Inseparable and indivisible, unchangeable and unburnable, the most victorious penetration, the most victorious of the Five Buddha Wisdoms, the self-nature is called Vajra.' Therefore, this has pervasiveness. In addition, the sins and afflictions of Samsara will also become the Vajra of ultimate truth because their respective self-natures are empty. If this is admitted, then the sins and afflictions of Samsara will all become the destroyer Bodhicitta, which is too much. As it is said in the 'Glorious Vajra Peak Tantra': 'The sins of the six realms of Samsara are also destroyed by Vajra, Bodhicitta is Vajra, destroying all afflictions.' Therefore, this has pervasiveness.

【English Translation】 Because it is said in many pure tantras, this has pervasiveness. Similarly, since the self-nature is clear light, the unchanging Suchness (tathata), the Dharmadhatu (dharmadhatu) is not constant, and the temporary impurities are also empty in their own nature, they will become Vajra. If this is admitted, then the self-nature is clear light, the unchanging Suchness, and the Dharmadhatu is constant, which is too much. As it is said in the 'Glorious All Secrets Tantra': 'The self-nature is originally clear light, and the mind is the manifestation of Vajra.' Also, as it is said in the 'Glorious Vajra Peak Tantra': 'The unchanging is Suchness, the Dharmadhatu is constant, this is Vajra.' Therefore, this has pervasiveness. In addition, meaningless, false, arising and ceasing, and having the three states of evil destinies, will also become Vajra because their respective self-natures are empty. If this is admitted, then the true and meaningful Suchness, arising and ceasing unchanging, is too much. As it is said in the 'Glorious Vajra Peak Tantra': 'True and meaningful, Suchness is unchanging, neither arising nor ceasing, that is Suchness, such is Vajra.' Therefore, this has pervasiveness. Similarly, the endless suffering of Samsara, which is not wisdom and Buddha, will also become Vajra because their respective self-natures are empty. If this is admitted, then the Five Buddhas and the Five Wisdoms, the Great Bliss inseparable, etc., are too much. As it is said in the 'Glorious Vajra Garland Tantra': 'Peaceful and non-dual, free from all appearances, the self-nature of all things is me, this is called Great Bliss, the five Vajra Wisdoms are real, the Five Buddhas are my self-nature.' And 'Inseparable and indivisible, unchangeable and unburnable, the most victorious penetration, the most victorious of the Five Buddha Wisdoms, the self-nature is called Vajra.' Therefore, this has pervasiveness. In addition, the sins and afflictions of Samsara will also become the Vajra of ultimate truth because their respective self-natures are empty. If this is admitted, then the sins and afflictions of Samsara will all become the destroyer Bodhicitta, which is too much. As it is said in the 'Glorious Vajra Peak Tantra': 'The sins of the six realms of Samsara are also destroyed by Vajra, Bodhicitta is Vajra, destroying all afflictions.' Therefore, this has pervasiveness.

ད་དོ། །དེ་བཞིན་དུ། རྡོ་རྗེ་རྣམ་པར་འཇོམས་པའི་གཟུངས་ལས་ཀྱང་། མི་ཆོད་པ། མི་ཤིགས་པ། བདེན་པ། སྲ་བ། བརྟན་པ། ཐམས་ཅད་དུ་ཐོགས་པ་མེད་པ། ཐམས་ཅད་ དུ་མ་ཕམ་པ། ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་དང་། དོན་དམ་པའི་མཚན་ཡང་དག་པར་བརྗོད་པ་ ལས་ཀྱང་། གཅིག་པུ་སྲ་མཁྲེགས་རྡོ་རྗེ་བདག །ཅེས་པ་དང་། རྡོ་རྗེ་ཤུགས་ཅན་འཇིགས་ བྱེད་པ། །རྡོ་རྗེའི་གྲགས་པ་རྡོ་རྗེའི་སྙིང་། །སྒྱུ་འཕྲུལ་རྡོ་རྗེ་གསུས་པོ་ཆེ། །རྡོ་རྗེ་ལས་སྐྱེས་ རྡོ་རྗེའི་བདག །རྡོ་རྗེ་སྙིང་པོ་མཁའ་འདྲ་བ། །ཞེས་དང་། རྡོ་རྗེ་གད་མོ་ཆེར་གྲོགས་ པ། །རྡོ་རྗེ་སེམས་དཔའ་སེམས་དཔའ་ཆེ། །རྡོ་རྗེ་རྒྱལ་པོ་བདེ་བ་ཆེ། །རྡོ་རྗེ་དྲག་པོ་དགའ་ བ་ཆེ། །རྡོ་རྗེ་ཧཱུཾ་སྟེ་ཧཱུཾ་ཞེས་སྒྲོག །མཚོན་དུ་རྡོ་རྗེའི་མདའ་ཐོགས་པ། །རྡོ་རྗེ་རལ་གྲིས་མ་ ལུས་གཅོད། །རྡོ་རྗེ་ཀུན་འཆང་རྡོ་རྗེ་ཅན། །རྡོ་རྗེ་གཅིག་པུ་གཡུལ་སེལ་བ། །རྡོ་རྗེ་འབར་ བ་མིག་མི་ཟད། །སྐྲ་ཡང་རྡོ་རྗེ་འབར་བ་སྟེ། །རྡོ་རྗེ་འབེབས་པ་འབེབས་པ་ཆེ། །མིག་བརྒྱ་ པ་སྟེ་རྡོ་རྗེའི་མིག །ལུས་ནི་རྡོ་རྗེའི་བ་སྤུ་ཅན། །རྡོ་རྗེའི་སྤུ་ནི་གཅིག་པུའི་ལུས། །སེན་མོ་ སྐྱེས་པ་རྡོ་རྗེའི་རྩེ། །རྡོ་རྗེ་སྙིང་པོ་པགས་པ་མཁྲེགས། །རྡོ་རྗེ་ཕྲེང་ཐོགས་དཔལ་དང་ ལྡན། །རྡོ་རྗེ་རྒྱན་གྱིས་བརྒྱན་པ་ཡིན། །ཞེས་པ་དང་། ཡི་གེ་དྲུག་པ་རྡོ་རྗེའི་སྒྲ། །ཞེས་པ་ དང་། རྡོ་རྗེ་རིན་ཆེན་དབང་བསྐུར་དཔལ། །ཞེས་པ་དང་། རྡོ་རྗེ་འཆང་བ་ཀུན་གྱི་ 6-371 རྗེ། །ཞེས་པ་དང་། རྡོ་རྗེ་ཉི་མ་སྣང་བ་ཆེ། །རྡོ་རྗེ་ཟླ་བ་དྲི་མེད་འོད། །ཅེས་པ་དང་། རྡོ་རྗེ་ རྣོན་པོ་རལ་གྲི་ཆེ། །ཞེས་པ་དང་། རྡོ་རྗེ་མཚོན་ཆ་རྡོ་རྗེ་ཆོས། །རྡོ་རྗེ་ཟབ་མོ་ཛི་ན་ ཛིག །རྡོ་རྗེ་བློ་གྲོས་དོན་བཞིན་རིག །ཅེས་པ་དང་། རྡོ་རྗེའི་གདན་ནི་མ་ལུས་ལྡན། །ཞེས་ པ་ལ་སོགས་པ་རྣམས་ཀྱིས་དོན་དམ་ཆོས་ཉིད་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་སྐུ་རྡོ་རྗེ་ཡིན་པར་བསྟན་ལ། དེ་བཞིན་དུ། རྐང་པ་བདུན་ཅུ་རྩ་གཉིས་པར་ཡང་། རྡོ་རྗེ་འཇིགས་བྱེད། རྡོ་རྗེའི་ཚོགས། རྡོ་རྗེའི་སྐུ། རྡོ་རྗེའི་སྤྱན། རྡོ་རྗེའི་སྙན། རྡོ་རྗེའི་ཤངས། རྡོ་རྗེའི་ལྗགས། རྡོ་རྗེའི་ཚེམས། རྡོ་ རྗེའི་སེན་མོ། རྡོ་རྗེའི་སྐྲ། རྡོ་རྗེའི་བ་སྤུ། རྡོ་རྗེའི་རྒྱན། རྡོ་རྗེའི་བཞད་པ། རྡོ་རྗེའི་གླུ། རྡོ་ རྗེའི་གར། རྡོ་རྗེའི་མཚོན་ཆ། ཞེས་པ་ལ་སོགས་པས་ཐབས་དང་ཤེས་རབ་གཉིས་སུ་མེད་ པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ལྷའི་སྐྱེ་མཆེད་དང་། ཡན་ལག་ཐམས་ཅད་རྡོ་རྗེའི་རང་བཞིན་དུ་ གསུངས་ཤིང་། དེ་བཞིན་དུ། ངན་སོང་ཡོངས་སུ་སྦྱོང་བའི་རྒྱུད་དུ་ཡང་། སངས་རྒྱས་ ཀུན་བས་སྔར་སངས་རྒྱས། །མི་ཤེས་དྲི་མ་ཀུན་བཅོམ་པ། །རྡོ་རྗེ་རྡོ་རྗེ་འཛིན་རྒྱལ་པོ།

【現代漢語翻譯】如是，《金剛摧壞陀羅尼》中也說：『不可斷，不可壞，真實，堅固，穩定，一切無礙，一切不敗』等等。在《真實名經》中也如是說：『唯一堅硬金剛主』。以及『金剛力士怖畏者，金剛名聲金剛心，幻化金剛大腹者，金剛所生金剛主，金剛精華如虛空。』以及『金剛大笑為友伴，金剛薩埵大勇士，金剛國王大安樂，金剛猛厲大歡喜，金剛吽（藏文：ཧཱུྃ，梵文天城體：हुं，梵文羅馬擬音：hūṃ，漢語字面意思：吽）聲吽聲吼，象徵金剛持箭者，金剛利劍斷一切，金剛普持金剛者，金剛唯一能勝戰，金剛火焰目不瞬，發亦金剛火焰燃，金剛降伏大降伏，百眼具足金剛眼，身具金剛之毛髮，金剛毛髮唯一身，指甲所生金剛尖，金剛精華皮堅硬，手持金剛鬘具光彩，金剛莊嚴作裝飾。』以及『六字金剛之聲』。以及『金剛寶冠灌頂吉祥』。以及『金剛持乃眾生主』。以及『金剛日輪大光明，金剛月輪無垢光。』以及『金剛銳利大寶劍』。以及『金剛器械金剛法，金剛甚深吉那吉，金剛智慧如實知。』以及『金剛座具足一切』等等，這些都顯示了勝義法性智慧之身即是金剛。同樣，在《七十二品續》中也說：『金剛怖畏，金剛眾，金剛身，金剛眼，金剛耳，金剛鼻，金剛舌，金剛齒，金剛爪，金剛發，金剛毛，金剛飾，金剛笑，金剛歌，金剛舞，金剛器械』等等，這些都說明了方便與智慧無二之智慧本尊的生處和一切肢體皆是金剛自性。同樣，在《凈除惡趣續》中也說：『諸佛皆從此成佛，斷除一切無明垢，金剛金剛持勝王。』

【English Translation】 Similarly, in the 'Vajra-vidāraṇā-dhāraṇī' it is said: 'Unbreakable, indestructible, true, firm, stable, unimpeded in all, undefeated in all,' and so on. In the 'Tathatā-lakṣaṇa-samuccaya' it is also said: 'The sole, hard, and firm Vajra Lord.' And, 'Vajra powerful, terrifying one, Vajra fame, Vajra heart, Illusion Vajra, great-bellied one, Vajra-born, Vajra Lord, Vajra essence, like the sky.' And, 'Vajra great laughter as companion, Vajra-sattva, great hero, Vajra king, great bliss, Vajra fierce, great joy, Vajra Hūṃ (Tibetan: ཧཱུྃ, Sanskrit Devanagari: हुं, Sanskrit Romanization: hūṃ, Literal meaning: Hūṃ), proclaiming Hūṃ, symbolizing Vajra holding an arrow, Vajra sword cutting all, Vajra all-holder, Vajra-holder, Vajra alone conquering battles, Vajra blazing, eyes unblinking, hair also Vajra blazing, Vajra subduing, great subduer, hundred-eyed, Vajra eyes, body with Vajra hairs, Vajra hairs, the sole body, nails grown, Vajra tips, Vajra essence, skin hard, holding Vajra rosary, possessing glory, adorned with Vajra ornaments.' And, 'The six-syllable Vajra sound.' And, 'Vajra precious empowerment, glorious.' And, 'Vajra-holder, lord of all beings.' And, 'Vajra sun, great light, Vajra moon, stainless light.' And, 'Vajra sharp, great sword.' And, 'Vajra weapon, Vajra Dharma, Vajra profound, Jina-jik, Vajra wisdom, knowing according to meaning.' And, 'Vajra seat, possessing all.' These and others show that the body of ultimate reality, the wisdom of Dharmatā, is Vajra. Similarly, in the 'Seventy-Two Chapter Tantra' it is said: 'Vajra terrifying, Vajra assembly, Vajra body, Vajra eyes, Vajra ears, Vajra nose, Vajra tongue, Vajra teeth, Vajra nails, Vajra hair, Vajra body hair, Vajra ornaments, Vajra laughter, Vajra song, Vajra dance, Vajra weapons,' and so on, which explain that the birthplaces and all limbs of the wisdom deity, inseparable from method and wisdom, are of Vajra nature. Similarly, in the 'Tantra of Purifying the Lower Realms' it is said: 'All Buddhas previously became Buddhas, destroying all stains of ignorance, Vajra, Vajra-holder, supreme king.'

།རྡོ་ རྗེ་རྡོ་རྗེ་རྡོ་རྗེ་འཛིན། །རྡོ་རྗེ་སྐུ་སྟེ་སྐུ་ཆེ་བ། །ཕྱག་ན་རྡོ་རྗེ་ཕྱག་འཚལ་བསྟོད། །རྡོ་རྗེ་ ཡན་ལག་རྡོ་རྗེ་མཆོག །རྡོ་རྗེ་འབར་བ་ཆེར་འབར་བ། །རྡོ་རྗེ་ཤུགས་ཏེ་ཤུགས་ཆེ་བ། །རྡོ་ རྗེ་མཚོན་ཆ་རྡོ་རྗེ་ཆེ། །ཕྱག་ན་རྡོ་རྗེ་ཕྱག་ཆེན་པོ། །རྡོ་རྗེ་མདའ་སྟེ་རབ་འབིགས་པ། །རྡོ་ རྗེ་རྣོན་པོ་རྣོ་བ་ཆེ། །ཆེ་བའི་ཆེ་བ་རྒྱ་མཚོ་ཆེ། །རྡོ་རྗེ་པད་མ་བྱང་ཆུབ་ཆེ། །བྱང་ཆུབ་ སངས་རྒྱས་རང་བྱུང་བ། །རྡོ་རྗེ་རྒྱ་ཆེན་རྒྱ་ཆེན་ཏེ། །རྡོ་རྗེ་སྒྱུ་མ་རྣམ་སྦྱོང་བ། །རྡོ་རྗེ་སྒྱུ་ སྟེ་གནོད་སྦྱིན་ཆེ། །རྡོ་རྗེ་པད་མ་རྣམ་སྦྱོང་བ། །རྡོ་རྗེ་ཁྲོ་བོ་མ་རུངས་ཆེ། །རྡོ་རྗེ་དགྲ་སྟེ་ འཇོམས་པའི་གཙོ། །རྡོ་རྗེ་འཇིགས་པ་བསྲུང་བ་ཆེ། །རྡོ་རྗེ་ལྕགས་ཀྱུ་དོན་ཡོད་བྱེད། །རྡོ་ རྗེ་རོ་ལངས་རོ་ལངས་ཆེ། །རྡོ་རྗེ་སྲིན་པོ་ཟ་བ་པོ། །རྡོ་རྗེ་གནོད་སྦྱིན་གནོད་སྦྱིན་ཆེ། །རྡོ་ རྗེ་གདོན་ཏེ་གདོན་གྱི་མཆོག །འཇིགས་བྱེད་དགྲ་སྟེ་དྲག་པོ་ཆེ། །རྡོ་རྗེ་འཇིགས་བྱེད་ རྔམ་བྱེད་པ། །བསྒྲུབ་དཀའི་སྒྲུབ་པ་ལེགས་པ་སྟེ། །རྡོ་རྗེ་ལེགས་པ་དགེས་མཛད་པ། །རྡོ་ རྗེ་དགའ་བ་དགའ་བ་ཆེ། །དགའ་བའི་རྡོ་རྗེ་དབང་ཕྱེད་པ། །{རྡོ་རྗེ་གཟི་བརྗིད་གཟི་ བརྗིད་ཆེ། །}ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་དང་། རྡོ་རྗེ་དབང་བསྐུར་རིན་ཆེན་མཆོག །རྡོ་རྗེ་རྒྱལ་ མཚན་ཡོན་ཏན་ཆེ། །རྡོ་རྗེ་ཡེ་ཤེས་ཡེ་ཤེས་ཆེ། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་དང་། རྡོ་རྗེ་འདོད་ པ་འདོད་པ་ཆེ། །ཞེས་པ་དང་། རྡོ་རྗེ་རབ་དགེས་རྡོ་རྗེ་སེམས། །ཞེས་པ་ནས། ཐམས་ཅད་ རྡོ་རྗེའི་བདག་ཉིད་གཙོ། །ཞེས་པའི་མཐར་ཐུག་པ་རྣམས་ཀྱིས་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ལྷ་རྣམས་རྡོ་ རྗེར་གསུངས་ལ། དེ་བཞིན་དུ། དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་འདུས་ པར་ཡང་། རྡོ་རྗེ་སེམས་དཔའ་སེམས་དཔའ་ཆེ། །རྡོ་རྗེ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཀུན། །རྡོ་ 6-372 རྗེ་དང་པོ་ཀུན་ཏུ་བཟང་། །ཕྱག་འཚལ་ཕྱག་ན་རྡོ་རྗེ་ལ། །རྡོ་རྗེ་རྒྱལ་པོ་སངས་རྒྱས་ མཆོག །རྡོ་རྗེ་ལྕགས་ཀྱི་དེ་བཞིན་གཤེགས། །ངེས་པའི་རྒྱལ་པོ་སངས་རྒྱས་མཆོག །ཕྱག་ འཚལ་རྡོ་རྗེ་འགུགས་ཁྱོད་ལ། །རྡོ་རྗེ་ཆགས་པ་བདེ་ཆེན་པོ། །རྡོ་རྗེ་མདའ་ནི་དབང་བྱེད་ པ། །བདུད་ཀྱི་འདོད་པ་རྡོ་རྗེ་ཆེ། །ཕྱག་འཚལ་རྡོ་རྗེ་གཞུ་ཁྱོད་ལ། །རྡོ་རྗེ་ལེགས་པ་སེམས་ དཔའ་མཆོག །རྡོ་རྗེ་མགུ་བ་དགའ་བ་ཆེ། །རབ་དགེས་རྒྱལ་པོ་རྡོ་རྗེ་མཆོག །ཕྱག་འཚལ་ རྡོ་རྗེ་དགེས་ཁྱོད་ལ། །རྡོ་རྗེ་རིན་ཆེན་རྡོ་རྗེ་དོན། །རྡོ་རྗེ་ནམ་མཁའ་ནོར་བུ་ཆེ། །ནམ་ མཁའི་སྙིང་པོ་རྡོ་རྗེ་ཕྱུག །ཕྱག་འཚལ་རྡོ་རྗེ་སྙིང་ཁྱོད་ལ། །རྡོ་རྗེ་གཟི་བརྗིད་ཆེར་འབར་ བ། །རྡོ་རྗེ་ཉི་མ་རྒྱལ་བའི་འོད། །རྡོ་རྗེ་འོད་ཟེར་གཟི་བརྗིད་ཆ

【現代漢語翻譯】金剛，金剛，金剛持。金剛身，大身。執金剛，我禮敬讚歎。金剛支，至上金剛。金剛熾燃，大熾燃。金剛力，大力。金剛兵器，大金剛。執金剛，大手印。金剛箭，善穿透。金剛銳利，大銳利。偉大之偉大，大海廣大。金剛蓮花，大菩提。菩提佛陀，自生者。金剛廣大，甚廣大。金剛幻化，善調伏。金剛幻，大夜叉。金剛蓮花，善調伏。金剛忿怒，大兇猛。金剛敵，摧毀之主。金剛怖畏，大守護。金剛鐵鉤，成辦義。金剛起尸，大起尸。金剛羅剎，食人者。金剛夜叉，大夜叉。金剛魔，魔之尊。怖畏敵，大猛烈。金剛怖畏，威懾者。難成辦之善成辦。金剛善，悅意者。金剛喜樂，大喜樂。喜樂金剛，自在者。金剛光輝，大光輝。如是等等，金剛灌頂，珍寶殊勝。金剛勝幢，功德大。金剛智慧，大智慧。如是等等，金剛欲，大欲。如是等等，金剛極喜，金剛薩埵。如是等等，一切金剛自性尊。如是等等，以至於究竟，皆說智慧本尊為金剛。同樣，在一切如來之真實性彙集中也說：金剛薩埵，大菩薩。金剛一切如來。金剛第一，普賢。我禮敬執金剛。金剛國王，至上佛。金剛鐵之如來。決定之國王，至上佛。我禮敬金剛鉤，于汝。金剛貪愛，大樂。金剛箭，能自在。魔之慾，金剛大。我禮敬金剛弓，于汝。金剛善，至上菩薩。金剛歡喜，大喜樂。極喜國王，至上金剛。我禮敬金剛喜，于汝。金剛珍寶，金剛義。金剛虛空，大寶。虛空藏，金剛富。我禮敬金剛心，于汝。金剛光輝，大熾燃。金剛太陽，勝者之光。金剛光芒，大光輝。

【English Translation】 Vajra, Vajra, Vajradhara. Vajra body, great body. Holding Vajra, I salute and praise. Vajra limb, supreme Vajra. Vajra blazing, greatly blazing. Vajra strength, great strength. Vajra weapon, great Vajra. Holding Vajra, great hand. Vajra arrow, well piercing. Vajra sharp, greatly sharp. Greatness of greatness, great ocean. Vajra lotus, great Bodhi. Bodhi Buddha, self-born. Vajra vast, very vast. Vajra illusion, well subduing. Vajra illusion, great Yaksha. Vajra lotus, well subduing. Vajra wrathful, greatly fierce. Vajra enemy, lord of destroying. Vajra fearful, great protector. Vajra iron hook, accomplishing meaning. Vajra corpse, great corpse. Vajra Rakshasa, eater. Vajra Yaksha, great Yaksha. Vajra demon, supreme of demons. Fearful enemy, greatly fierce. Vajra fearful, terrifying. Difficult to accomplish, well accomplished. Vajra good, pleasing. Vajra joy, great joy. Joyful Vajra, powerful. Vajra splendor, great splendor. Such as these, Vajra empowerment, supreme jewel. Vajra victory banner, great qualities. Vajra wisdom, great wisdom. Such as these, Vajra desire, great desire. Such as these, Vajra very joyful, Vajrasattva. Such as these, all Vajra nature lords. Such as these, up to the ultimate, all say the wisdom deity is Vajra. Similarly, in the gathering of the Suchness of all Tathagatas, it is also said: Vajrasattva, great Bodhisattva. Vajra all Tathagatas. Vajra first, Samantabhadra. I salute the Vajra-holder. Vajra king, supreme Buddha. Vajra iron Tathagata. Definite king, supreme Buddha. I salute the Vajra hook, to you. Vajra attachment, great bliss. Vajra arrow, able to control. Desire of Mara, Vajra great. I salute the Vajra bow, to you. Vajra good, supreme Bodhisattva. Vajra delight, great joy. Very joyful king, supreme Vajra. I salute the Vajra joy, to you. Vajra jewel, Vajra meaning. Vajra space, great jewel. Space essence, Vajra rich. I salute the Vajra heart, to you. Vajra splendor, greatly blazing. Vajra sun, light of the Victorious One. Vajra rays, great splendor.

ེ། །ཕྱག་འཚལ་རྡོ་རྗེ་འོད་ ཁྱོད་ལ། །སེམས་ཅན་དོན་རབ་རྡོ་རྗེ་དཔལ། །རྡོ་རྗེ་རྒྱལ་མཚན་རབ་དགའ་བྱེད། །རྡོ་རྗེ་ ཆེན་པོ་རིན་ཆེན་དཔལ། །ཕྱག་འཚལ་རྡོ་རྗེ་དཔལ་ཁྱོད་ལ། །རྡོ་རྗེ་བཞད་པ་བཞད་པ་ ཆེ། །རྡོ་རྗེ་འཛུམ་པ་ངོ་མཚར་ཆེ། །དགའ་ཞིང་རབ་དགའ་རྡོ་རྗེ་སྟོན། །ཕྱག་འཚལ་རྡོ་རྗེ་ དགའ་བ་ལ། །རྡོ་རྗེ་ཆོས་རབ་དེ་ཉིད་སྟོན། །རྡོ་རྗེ་པད་མ་རབ་དགའ་བྱེད། །འཇིག་རྟེན་ དབང་རབ་རྡོ་རྗེ་སྤྱན། །ཕྱག་འཚལ་རྡོ་རྗེ་སྤྱན་ཁྱོད་ལ། །རྡོ་རྗེ་རྣོ་བ་ཐེག་པ་ཆེ། །རྡོ་རྗེ་ རལ་གྲི་མཚོན་ཆེན་པོ། །འཇམ་དཔལ་རྡོ་རྗེ་རབ་ཏུ་ཟབ། །ཕྱག་འཚལ་རྡོ་རྗེ་བློ་ཁྱོད་ ལ། །རྡོ་རྗེ་རྒྱུ་དང་སྙིང་པོ་ཆེ། །རྡོ་རྗེ་འཁོར་ལོ་ཚུལ་ཆེན་པོ། །རབ་བསྐོར་རྡོ་རྗེ་ལས་བྱུང་ བ། །ཕྱག་འཚལ་རྡོ་རྗེ་སྙིང་ཁྱོད་ལ། །རྡོ་རྗེ་གསུང་བ་རང་རིག་མཆོག །རྡོ་རྗེ་བཟློས་པ་ རབ་གྲུབ་སྦྱིན། །མི་གསུང་རྡོ་རྗེ་མཆོག་གྲུབ་པ། །ཕྱག་འཚལ་རྡོ་རྗེ་གསུང་ཁྱོད་ལ། །རྡོ་རྗེ་ ལས་རབ་རྡོ་རྗེ་བཀའ། །ལས་ཀྱི་རྡོ་རྗེ་ཀུན་རབ་སྒྲོལ། །རྡོ་རྗེ་ངེས་པ་རྒྱ་ཆེ་བ། །ཕྱག་ འཚལ་རྡོ་རྗེ་ཀུན་ཁྱོད་ལ། །རྡོ་རྗེ་བསྲུང་བ་བརྟན་པ་ཆེ། །རྡོ་རྗེ་གོ་ཆ་སྲ་བ་ཆེ། །བརྩོན་ འགྲུས་མཆོག་ནི་ཐུབ་པར་དཀའ། །ཕྱག་འཚལ་རྡོ་རྗེ་བརྩོན་འགྲུས་ལ། །རྡོ་རྗེ་གནོད་ སྦྱིན་ཐབས་ཆེན་པོ། །རྡོ་རྗེ་མཆེ་བ་འཇིགས་པ་ཆེ། །བདུད་འཇོམས་རྡོ་རྗེ་མི་བཟད་ བ། །ཕྱག་འཚལ་རྡོ་རྗེ་དྲག་པོ་ལ། །རྡོ་རྗེ་མཚམས་སྦྱོར་རབ་ཏུ་འདུད། །རྡོ་རྗེ་འཆིང་བ་ རབ་གྲོལ་བྱེད། །རྡོ་རྗེ་ཁུ་ཚུར་དམ་ཚིག་མཆོག །ཕྱག་འཚལ་རྡོ་རྗེ་ཁུ་ཚུར་ལ། །ཞེས་པ་ དང་། དེ་བཞིན་དུ། རྡོ་རྗེ་སེམས་དཔའ་རྡོ་རྗེ་ཆེ། །རྡོ་རྗེ་མགོན་པོ་རབ་བསྒྲུབ་མཛད། །རྡོ་ རྗེ་དབང་བསྐུར་རྡོ་རྗེ་འོད། །རྡོ་རྗེ་དཔལ་ཁྱོད་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །རྡོ་རྗེ་བཞད་པ་ཆོས་ཆེན་ པོ། །རྡོ་རྗེ་རལ་གྲི་མཆོག་ཆེན་པོ། །དཀྱིལ་འཁོར་ཀུན་གྱི་རྒྱལ་པོ་མཆོག །སྤྲོས་མེད་ཁྱོད་ ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །ཞེས་པ་དང་། རྡོ་རྗེ་ཁུ་ཚུར་ཕྱག་རྒྱ་ཆེ། །ཞེས་པ་དང་། རྡོ་རྗེ་ཡེ་ཤེས་ ཡེ་ཤེས་ཆེ། །ཞེས་པ་དང་། རྡོ་རྗེ་བདག་རབ་རྡོ་རྗེ་མཆོག །ཅེས་པ་དང་། རྡོ་རྗེ་དབྱིངས་ 6-373 དང་གསང་བ་ཆེ། །རྡོ་རྗེ་གསང་བ་རབ་གསང་འཆང་། །རྡོ་རྗེ་ཕྲ་བ་བསམ་གཏན་ཆེ། །རྡོ་ རྗེ་དགོས་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །ཞེས་པ་དང་། རྡོ་རྗེ་རྒྱལ་པོ་རྡོ་རྗེ་ཆེ། །རྡོ་རྗེ་དེ་བཞིན་ གཤེགས་པ་ཀུན། །ཞེས་པ་དང་། རྡོ་རྗེ་འདོད་པ་དག་པ་ཆེ། །ཀུན་གྱི་བདེ་བ་བདེ་བ་ ཆེ། །ཞེས་པ་དང་། རྡོ་རྗེ་ལེགས་པ་དགེས་པ་ཆེ། །ཞེས་པ་དང་། རྡོ་རྗེ་རིན་ཆེན་རྒྱལ་པོ་ ཆེ། །ཞེས་པ་དང་། རྡོ་རྗེ་གཟི་བརྗིད་གཟི་བརྗིད་ཆེ། །ཞེས་པ་དང་། རྡོ་རྗེ་རྒྱལ་མཚ

【現代漢語翻譯】禮敬金剛光芒您！利益眾生金剛吉祥！金剛勝幢極喜悅！金剛大寶珍寶吉祥！禮敬金剛吉祥您！金剛歡笑大歡笑！金剛微笑極稀奇！歡喜極喜金剛示！禮敬金剛歡喜者！金剛正法彼性示！金剛蓮花極喜悅！世間自在金剛眼！禮敬金剛眼您！金剛銳利大乘法！金剛寶劍大兵器！文殊金剛極甚深！禮敬金剛智您！金剛因和心要大！金剛法輪大規範！善轉金剛業所生！禮敬金剛心您！金剛語者自智勝！金剛唸誦極成就！不語金剛勝成就！禮敬金剛語您！金剛事業金剛令！事業金剛皆度脫！金剛決定廣且大！禮敬金剛一切您！金剛守護堅固大！金剛盔甲牢固大！精進殊勝極難勝！禮敬金剛精進者！金剛夜叉大方便！金剛獠牙極可畏！降魔金剛不可耐！禮敬金剛猛厲者！金剛結合極敬禮！金剛束縛皆解脫！金剛手印誓言勝！禮敬金剛手印者！如是，金剛薩埵金剛大！金剛怙主極成辦！金剛灌頂金剛光！金剛吉祥您禮敬！金剛歡笑大法性！金剛寶劍勝中勝！壇城一切之勝王！無戲論者我禮敬！金剛手印大手印！金剛智慧勝智慧！金剛自者金剛勝！金剛法界與秘密大！金剛秘密極密持！金剛微細禪定大！禮敬金剛需求者！金剛勝王金剛大！金剛如來一切！金剛欲樂清凈大！一切安樂安樂大！金剛善妙喜悅大！金剛珍寶勝王大！金剛光榮光榮大！金剛勝幢大！

【English Translation】 Homage to you, Vajra Light! Vajra auspiciousness, greatly benefiting sentient beings! Vajra Victory Banner, causing great joy! Vajra Great Jewel, precious auspiciousness! Homage to you, Vajra Auspiciousness! Vajra laughter, great laughter! Vajra smile, exceedingly wondrous! Joyful, exceedingly joyful, Vajra shows! Homage to Vajra Joy! Vajra Dharma shows that very nature! Vajra Lotus, causing great joy! Vajra Eye, the lord of the world! Homage to you, Vajra Eye! Vajra sharpness, the Great Vehicle! Vajra Sword, great weapon! Vajra Manjushri, exceedingly profound! Homage to you, Vajra Intelligence! Vajra cause and great essence! Vajra Wheel, great conduct! Well-turned, born from Vajra action! Homage to you, Vajra Heart! Vajra speaker, supreme self-awareness! Vajra recitation, bestowing great accomplishment! Unspoken Vajra, supreme accomplishment! Homage to you, Vajra Speech! Vajra action, Vajra command! Action Vajra, completely liberating! Vajra certainty, vast and great! Homage to you, Vajra All! Vajra protection, greatly steadfast! Vajra armor, greatly strong! Supreme diligence, difficult to overcome! Homage to Vajra Diligence! Vajra Yaksha, great skillful means! Vajra fangs, greatly terrifying! Subduing Mara, unbearable Vajra! Homage to Vajra Wrathful One! Vajra union, exceedingly reverent! Vajra binding, completely liberating! Vajra fist, supreme samaya! Homage to Vajra Fist! Thus, Vajrasattva, Vajra Great! Vajra Protector, greatly accomplishing! Vajra Empowerment, Vajra Light! Vajra Auspiciousness, I pay homage! Vajra Laughter, great Dharma! Vajra Sword, supreme among the great! Supreme King of all mandalas! To you, free from elaboration, I pay homage! Vajra Fist, great mudra! Vajra Wisdom, great wisdom! Vajra Self, Vajra Supreme! Vajra realm and great secret! Vajra secret, holding the utmost secret! Vajra subtle, great contemplation! Homage to Vajra Need! Vajra Great King, Vajra Great! All Vajra Tathagatas! Vajra desire, greatly pure! All bliss, great bliss! Vajra excellent, greatly pleasing! Vajra Jewel, Great King! Vajra glory, great glory! Vajra Victory Banner, great!

ན་ དཔལ་ཆེ་བ། །ཞེས་པ་དང་། རྡོ་རྗེ་བཞད་པ་བཞད་པ་ཆེ། །དགྱེས་པ་ཆེ་ཞིང་རབ་དགེས་ པ། །ཞེས་པ་དང་། རྡོ་རྗེ་ཆོས་ནི་ཆོས་ཆེ་བ། །ཞེས་པ་དང་། རྡོ་རྗེ་རྣོན་པོ་རལ་གྲི་ ཆེ། །ཤེས་རབ་ཡེ་ཤེས་བློ་གྲོས་ཆེ། །ཞེས་པ་དང་། རྡོ་རྗེ་རྒྱུ་སྟེ་འཁོར་ལོ་ཆེ། །ཞེས་པ་དང་། རྡོ་རྗེ་གསུང་བ་གསུང་བ་ཆེ། །སྤྲོས་མེད་ཡི་གེ་ཆེན་པོ་སྟེ། །ཡི་གེ་མེད་པ་བཟླས་པ་ ཆེ། །ཞེས་པ་དང་། རྡོ་རྗེ་བསུང་བ་གོ་ཆ་སྟེ། །གོ་ཆའི་མཆོག་སྟེ་བརྟན་པ་ཆེ། །བསྲུང་བ་ཆེ་ ཞིང་སྙིང་པོ་ཆེ། །ཞེས་པ་དང་། རྡོ་རྗེ་གནོད་སྦྱིན་ཁྲོ་བ་ཆེ། །ཞེས་པ་དང་། རྡོ་རྗེ་བསྡམས་ པ་ཕྱག་རྒྱ་ཆེ། །ཞེས་པ་དང་། རྡོ་རྗེ་སེམས་དཔའ་ཁྱོད་ཕྱག་འཚལ། །རིན་ཆེན་རྡོ་རྗེ་ཁྱོད་ ཕྱག་འཚལ། །རྡོ་རྗེ་ཆོས་ཁྱོད་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །རྡོ་རྗེ་ལས་ཁྱོད་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །ཞེས་པ་ལ་ སོགས་པ་རྣམས་ཀྱིས་ཀྱང་རང་བྱུང་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ལྷ་རྣམས་རྡོ་རྗེ་ཡིན་པར་གསུངས་སོ། ། དེ་བཞིན་དུ། དཔལ་མཆོག་དང་པོ་ལས་ཀྱང་། སྐུ་དང་གསུང་དང་ཐུགས་རྡོ་རྗེ། ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་དང་། རྡོ་རྗེ་སྲ་བ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར། རྡོ་རྗེ་མཉམ་པ་ཉིད་མངོན་པར་ རྫོགས་པར་བྱང་ཆུབ་པ་ནི་བྱང་ཆུབ་ཆེན་པོའོ། །དོན་གཅིག་པ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་དོན་གྱི་ མཉམ་པ་ཉིད་མངོན་པར་རྫོགས་པར་བྱང་ཆུབ་པ་ནི་བྱང་ཆུབ་ཆེན་པོའོ། །ངོ་བོ་ཉིད་ རྣམ་པར་དག་པ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར། ཆོས་ཀྱི་མཉམ་པ་ཉིད་མངོན་པར་རྫོགས་པར་བྱང་ཆུབ་ པ་ནི་བྱང་ཆུབ་ཆེན་པོའོ། །ཐམས་ཅད་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་ཐམས་ཅད་ {མཁྱེན་{མཉམ་}པ་ཉིད་མངོན་པར་རྫོགས་པར་བྱང་ཆུབ་པ་ནི་བྱང་ཆུབ་ཆེན་ པོའོ། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་རྣམས་ཀྱིས་བྱང་ཆུབ་ཆེན་པོའི་སྐུ་གསུང་ཐུགས་རྡོ་རྗེར་ གསུངས་ཤིང་། ལུང་འདི་དག་ནི་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་ཚུལ་བརྒྱ་ལྔ་བཅུ་པ་ ནས་ཡང་གསུངས་སོ། ། དེ་བཞིན་དུ། དཔལ་རྡོ་རྗེ་རྩེ་མོར་ཡང་། རྡོ་རྗེ་དབྱིངས་ནི་ཤིན་ཏུ་བརྟན། །དེ་ཉིད་ ཡེ་ཤེས་མངོན་སངས་རྒྱས། །ཞེས་དབྱིངས་དང་ཡེ་ཤེས་དབྱེར་མེད་ཀྱི་སངས་རྒྱས་ཤིན་ ཏུ་བརྟན་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་རྡོ་རྗེ་ཡིན་པར་གསུངས་ལ། དེ་བཞིན་དུ། རྒྱུད་དང་རྒྱུད་ གཞན་མང་པོར། རྡོ་རྗེ་སྟོན། རྡོ་རྗེ་དགུན། རྡོ་རྗེ་དཔྱིད། རྡོ་རྗེ་དབྱར། ཞེས་པ་ལ་སོགས་ 6-374 པ་དང་། སྐུ་རྡོ་རྗེ། གསུང་རྡོ་རྗེ། ཐུགས་རྡོ་རྗེ། ཡེ་ཤེས་རྡོ་རྗེ་ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་དང་། རྡོ་རྗེའི་འདུ་ཤེས། རྡོ་རྗེའི་འདུ་བྱེད། ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་དང་། རྡོ་རྗེའི་ཐེག་པ། རྡོ་རྗེའི་ སྔགས། རྡོ་རྗེའི་རྣལ་འབྱོར། རྡོ་རྗེའི་སྐྱེ་མཆེད། རྡོ་རྗེ་འཛིན་པའམ། རྡོ་རྗེ་འཆང་ཞེས་པ་ ལ་སོགས་པ་རྣམ་པ་མང་པོས་ངེས་དོན་མཐར་ཐུག་གི་རྡོ་རྗེ་གང་གསུངས་པ་ཐམས་ ཅད་དོན་དམ

【現代漢語翻譯】還有『吉祥大』，『金剛笑是大笑，極喜且甚喜』，『金剛法是大法』，『金剛銳利是大寶劍，智慧是大學識』，『金剛因是大輪』，『金剛語是大語，無繁雜是大字，無字唸誦是大唸誦』，『金剛甲是大盔甲，盔甲之王是大穩固，守護是大，心髓是大』，『金剛夜叉是大忿怒』，『金剛束縛是大手印』，『金剛薩埵（金剛勇士）您我敬禮，珍寶金剛您我敬禮，金剛法您我敬禮，金剛業您我敬禮』等等，這些也說明了自生智慧的諸神都是金剛。同樣，在《吉祥勝初續》中也說：『身語意金剛』等等。金剛是堅固的，金剛是平等性，圓滿證悟就是大菩提。意義是一致的，因此對意義的平等性圓滿證悟就是大菩提。自性是完全清凈的，因此對法的平等性圓滿證悟就是大菩提。一切都是不分別的，因此對一切{知}{等}性圓滿證悟就是大菩提。等等，這些都說明了大菩提的身語意是金剛。這些經文也出自《般若波羅蜜多一百五十頌》。同樣，在《吉祥金剛頂續》中也說：『金剛界是極堅固，彼即智慧現證悟』。因此，界與智慧無別的佛陀是極堅固的，這就是金剛。同樣，在許多續部和其他續部中，『金剛顯，金剛冬，金剛春，金剛夏』等等，以及『身金剛，語金剛，意金剛，智慧金剛』等等，以及『金剛想，金剛行』等等，以及『金剛乘，金剛咒，金剛瑜伽，金剛生處，金剛持或金剛手』等等，以多種方式所說的所有究竟了義的金剛，都是有意義的。

【English Translation】 Also, 'Glorious Great,' 'Vajra laughter is great laughter, extremely joyful and very pleased,' 'Vajra Dharma is great Dharma,' 'Vajra sharp is a great sword, wisdom is great knowledge,' 'Vajra cause is a great wheel,' 'Vajra speech is great speech, without elaboration is a great letter, reciting without letters is great recitation,' 'Vajra armor is great armor, the best of armor is great stability, protection is great, essence is great,' 'Vajra Yaksha is great wrath,' 'Vajra binding is a great mudra,' 'Vajrasattva (Vajra Hero) to you I prostrate, Jewel Vajra to you I prostrate, Vajra Dharma to you I prostrate, Vajra Karma to you I prostrate,' etc. These also state that the self-arisen wisdom deities are all Vajras. Similarly, in the 'Glorious Supreme First Tantra,' it is said: 'Body, speech, and mind Vajra,' etc. Vajra is firmness, Vajra is equality, perfect enlightenment is Mahabodhi. The meaning is consistent, therefore, perfect enlightenment of the equality of meaning is Mahabodhi. The nature is completely pure, therefore, perfect enlightenment of the equality of Dharma is Mahabodhi. Everything is non-discriminating, therefore, perfect enlightenment of all {knowing}{equal}ness is Mahabodhi. Etc., these all state that the body, speech, and mind of Mahabodhi are Vajra. These scriptures are also from the 'Prajnaparamita One Hundred and Fifty Verses.' Similarly, in the 'Glorious Vajra Peak Tantra,' it is said: 'The Vajra realm is extremely firm, that itself is wisdom manifest enlightenment.' Therefore, the Buddha who is inseparable from realm and wisdom is extremely firm, and that is Vajra. Similarly, in many tantras and other tantras, 'Vajra shows, Vajra winter, Vajra spring, Vajra summer,' etc., and 'Body Vajra, speech Vajra, mind Vajra, wisdom Vajra,' etc., and 'Vajra thought, Vajra action,' etc., and 'Vajrayana, Vajra mantra, Vajra yoga, Vajra birthplace, Vajra holder or Vajradhara,' etc. All the ultimately definitive Vajras spoken of in various ways are meaningful.

་གཞན་སྟོང་ཡིན་གྱི། གཟུགས་སོགས་རང་བཞིན་མ་གྲུབ་པའི་རང་སྟོང་ གི་དེ་རྣམས་ཀྱི་གོ་མི་ཆོད་དེ། གལ་ཏེ་ཆོད་པར་འདོད་ན། སེམས་ཅན་ལ་གནོད་པའི་ དངོས་པོ་ངན་པ་རྣམས་དང་། སྡིག་ཅན་རྣམས་ཀྱང་དེ་དང་དེ་ཡིན་པར་ཧ་ཅང་ཐལ་ བས་གནོད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། དེ་བཞིན་དུ། གསང་བདག་ཕྱག་ན་རྡོ་རྗེའི་ཞལ་སྔ་ནས་ཀྱང་། དཔལ་བདེ་མཆོག་ འཁོར་ལོའི་འགྲེལ་པར། རྡོ་རྗེ་ཞེས་པ་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་དང་། སྟོང་པ་ཉིད་དང་ཤེས་རབ་ བོ། །ཞེས་གསུངས་ཏེ། ཆོས་སྐུ་དང་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ཡང་ཡིན་ལ། སྟོང་པ་ ཉིད་ཀྱང་ཡིན་པའི་རྡོ་རྗེ{འི་ཞལ་}འདི་ནི་དོན་དམ་གཞན་སྟོང་ཡིན་གྱི། ཀུན་རྫོབ་ དང་རང་སྟོང་ཡིན་མི་སྲིད་དོ། །དེ་བཞིན་དུ། སྔར་དྲངས་པའི་རྡོ་རྗེ་རྣམས་ཀྱང་ ངོ་། །གཞན་ཡང་། རྒྱུད་སྡེ་ཟབ་མོ་ཤིན་ཏུ་མང་བ་རྣམས་ན། དོན་དམ་ཆོས་ཉིད་ཀྱི་རྡོ་ རྗེ་ནས་བརྩམས་ཏེ། ཟབ་མོ་མཐར་ཐུག་སྟོན་པའི་ཆེས་མང་བར་བཞུགས་གདའ་ནའང་། འདིར་ཧ་ཅང་མང་དུ་དོགས་ནས་མ་བྲིས་སོ། ། དེ་ལྟ་བས་ན་མཐར་ཐུག་ཆོས་ཉིད་ཀྱི་དོན་རྡོ་རྗེ་ལེགས་པར་རྟོགས་ན། དོན་དམ་ གཞན་སྟོང་ཡང་ལེགས་པར་རྟོགས་ལ། དེ་མ་རྟོགས་ན་དེ་ཡང་མི་རྟོགས་པ་ཁོ་ན་ཡིན་ པས་ཉིད་ཅག་ཙམ་དུ་མ་ཟད། རང་རང་ངོ་བོས་སྟོང་པ་ལས་གཞན་པའི་སྟོང་ཉིད་གོ་ ཆོད་མེད་པར་འདོད་ན་གཞན་རྣམས་ཀྱིས་ཀྱང་དོན་དམ་མཐར་ཐུག་གི་རྡོ་རྗེ་མ་ མཁྱེན་པ་ཉིད་ཏུ་བསྟན་པ་ཡིན་ནོ། །གཞན་ཡང་རང་རང་ངོ་བོ་སྟོང་པ་ལས་གཞན་ པའི་སྟོང་ཉིད་གོ་ཆོད་མེད་པར་འདོད་ན། རང་སྟོང་ལས་གཞན་པའི་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་མོ་ དང་། རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་མཆོག་དང་ལྡན་པའི་སྟོང་པ་ཉིད་དང་། རྒྱལ་བའི་ཡུམ་ ཤེར་ཕྱིན་ཡང་མེད་པར་ཧ་ཅང་ཐལ་བར་འགྱུར་ཏེ། རང་སྟོང་གིས་དེ་རྣམས་ཀྱི་གོ་མི་ ཆོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གལ་ཏེ་ཆོད་ན་རྡུལ་ཕྲ་རབ་ཀྱི་ཆོས་ལས་མ་འདས་པའི་དུག་དང་ བཤང་བ་ལ་སོགས་པ་ཡང་། ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་མོ་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་མཆོག་དང་ལྡན་པ་ རྒྱལ་བའི་ཡུམ་ཤེར་ཕྱིན་ཡིན་པར་ཧ་ཅང་ཐལ་པར་འགྱུར་ཏེ། རང་རང་ངོ་བོས་སྟོང་ པའི་ཕྱིར་རོ། །འདོད་མི་ནུས་ཏེ། བཅོམ་ལྡན་འདས་འཇིག་རྟེན་དབང་ཕྱུག་གི་ཞལ་སྔ་ 6-375 ནས་ཀྱང་། ཕྲ་རབ་རྡུལ་གྱི་ཆོས་ཉིད་འདས། །པྲ་ཕབ་པ་ཡི་རང་བཞིན་ཅན། །རྣམ་པ་ ཀུན་གྱི་མཆོག་ལྡན་མ། །ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་དེ་ལ་འདུད། །ཅེས་པ་དང་། གང་ཞིག་ཕུང་པོ་ ལ་སོགས་སྒྲིབ་པ་རབ་བཅོམ་ཡུལ་ནི་པྲ་ཕབ་བརྒྱད་ལྟ་བུ། །ཀུན་མཁྱེན་བདེ་སྟེར་དེ་ ཉིད་གཅིག་པུ་རྡོ་རྗེ་འཛིན་པའི་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་མོ་སྟེ། །ཞེས་པ་དང་། ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་མོ་ནི་ རང་བཞིན་མེད་པའི་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ཅན། རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ མཆོག་དང་ལྡན་པ། ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་མ་སངས་རྒྱས་ཐམས་ཅད་བསྐྱེད་པ

【現代漢語翻譯】是『他空』，因為色等事物並非自性成立的『自空』，所以不能涵蓋那些。如果認為可以涵蓋，那麼對眾生有害的惡劣事物和罪人也會變成那樣，這太過分了，因為會造成傷害。同樣，觀世音自在（Avalokiteśvara）也曾說過，在《勝樂輪根本續》（Śrīcakrasaṃvara Tantra）的註釋中，『金剛』指的是法身、空性和智慧。因此，這個法身和般若波羅蜜多的金剛，也就是空性，是真正的『他空』，不可能是世俗諦和『自空』。同樣，之前引用的金剛也是如此。此外，在許多甚深續部中，從真諦法性的金剛開始，有很多都在講述甚深究竟的道理，但因為這裡內容太多，所以沒有全部寫出來。因此，如果能很好地理解究竟法性的金剛，就能很好地理解真諦『他空』；如果不理解它，也就無法理解『他空』。不僅是我們，如果有人認為除了自性空之外，其他的空性都沒有意義，那麼就表明他們不瞭解究竟真諦的金剛。此外，如果有人認為除了自性空之外，其他的空性都沒有意義，那麼大手印（Mahāmudrā）、一切種智空性（Sarvākārajñatā-śūnyatā）和佛母般若波羅蜜多（Prajñāpāramitā）也會變得不存在，因為自性空無法涵蓋這些。如果認為可以涵蓋，那麼不超過微塵之法的毒藥和糞便等也會變成大手印、一切種智空性和佛母般若波羅蜜多，這太過分了，因為它們是自性空的。這是不可能接受的，因為觀世音自在也曾說過：『超越微塵之法性，具有普巴橛之自性，具足一切相之勝者，我向大手印頂禮。』以及『何者蘊等斷除諸障，境如普巴八橛，賜予一切智之安樂，彼即唯一金剛持之大手印。』以及『大手印是無自性諸法之體性，具足一切相之勝者，般若波羅蜜多是生養一切佛之母。』

【English Translation】 It is 'other-empty' (gzhan stong), because phenomena such as form are not self-established as 'self-empty' (rang stong), so they cannot encompass those. If you insist they do, then harmful negative things and sinners would also become that, which is too extreme because it would cause harm. Similarly, Avalokiteśvara also said in the commentary on the Śrīcakrasaṃvara Tantra, 'Vajra (རྡོ་རྗེ།, vajra, dorje, 金剛) refers to the Dharmakāya (ཆོས་ཀྱི་སྐུ།, chos kyi sku, 法身), emptiness (སྟོང་པ་ཉིད།, śūnyatā, tongpa nyi, 空性), and wisdom (ཤེས་རབ།, prajñā, sherab, 智慧).' Therefore, this vajra, which is the Dharmakāya and the Prajñāpāramitā (ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ།, prajñāpāramitā, sherab kyi parol tu chinpa, 般若波羅蜜多), and also emptiness, is the true 'other-empty' (gzhan stong), and cannot be conventional truth (kun rdzob) and 'self-empty' (rang stong). Similarly, the vajras mentioned earlier are also the same. Furthermore, in many profound tantras, starting from the vajra of the ultimate reality (don dam chos nyid kyi rdo rje), there are many teachings on the ultimate profound meaning, but I have not written them all here for fear of being too lengthy. Therefore, if one understands the vajra of the ultimate reality well, one will also understand the true 'other-empty' (don dam gzhan stong) well; if one does not understand it, one will not understand it either. Not only us, but if others think that emptiness other than self-emptiness is meaningless, then it shows that they do not know the ultimate vajra. Furthermore, if one thinks that emptiness other than self-emptiness is meaningless, then Mahāmudrā (ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་མོ།, mahāmudrā, chakgya chenmo, 大手印), Sarvākārajñatā-śūnyatā (རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་མཆོག་དང་ལྡན་པའི་སྟོང་པ་ཉིད།, sarvākārajñatā-śūnyatā, nam pa tamche kyi chok dang denpai tongpa nyi, 一切種智空性), and the mother of the Buddhas, Prajñāpāramitā (ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་མ།, prajñāpāramitā, sherab kyi parol tu chinma, 般若波羅蜜多), would also become non-existent, because self-emptiness cannot encompass these. If it could, then poison and excrement, which do not exceed the nature of atoms, would also become Mahāmudrā, Sarvākārajñatā-śūnyatā, and Prajñāpāramitā, which is too extreme because they are self-empty. This is unacceptable, because Avalokiteśvara also said: 'Transcending the nature of atoms, possessing the nature of a phurba (པྲ་ཕབ་པ།, pra phab pa, 普巴橛), possessing the best of all aspects, I prostrate to the Mahāmudrā.' And 'Whoever destroys the obscurations of the aggregates, the realm is like eight phurbas, giving the bliss of omniscience, that alone is the Mahāmudrā of Vajradhara.' And 'Mahāmudrā is the characteristic of all phenomena without self-nature, possessing the best of all aspects, Prajñāpāramitā is the mother who gives birth to all Buddhas.'

ར་ མཛད་པའོ། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་རྒྱ་ཆེར་གསུངས་ཤིང་། རྒྱུད་ཀྱི་རྒྱལ་པོར་ཡང་། ཕྱག་ རྒྱ་སྒྱུ་མའི་རྗེས་སུ་མཐུན་པ་ཡིད་དང་ནམ་མཁའ་ལ་ནི་མེ་ལོང་དག་ལ་གཟུགས་བཞིན་ ཏེ། །འཇིག་རྟེན་གསུམ་པོ་སྣང་བར་བྱེད་ཅིང་དྲི་མེད་གློག་དང་མཚུངས་པའི་འོད་ཟེར་ དུ་མ་འཕྲོ་བར་བྱེད། །ཅེས་པ་ལ་སོགས་པ་དང་། མཁའ་འགྲོ་མ་རྡོ་རྗེ་གུར་དུ་ཡང་། ནམ་མཁའི་ཁམས་ནི་ཇི་སྙེད་པར། །འཇིག་རྟེན་ཁམས་ནི་སྟོང་ཕྲག་ན། །བདེ་ཆེན་ཕུན་ ཚོགས་ཕྱག་རྒྱ་ཆེ། །སངས་རྒྱས་ནམ་མཁའ་འདྲ་བར་བཞུགས། །ཞེས་པ་དང་། དེ་ཉིད་ འདུས་པར་ཡང་། དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཕྱག་རྒྱ་ཆེ། །ཞེས་པ་དང་། ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོའི་ ཚུལ་དུ་ཡང་། ཇི་ལྟར་རྡོ་རྗེ་འཛིན་གྲུབ་པ། །ཞེས་པ་དང་། གསང་བདག་ཕྱག་ན་རྡོ་རྗེའི་ ཞལ་སྔ་ནས་ཀྱང་། དངོས་གྲུབ་ནི་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་མོ་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་རྣམ་པ་ ཐམས་ཅད་ཀྱི་མཆོག་དང་ལྡན་པའོ། །ཞེས་པ་དང་། ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་མོ་འདོད་པའི་དངོས་ གྲུབ་དེ་ནི་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་དང་། རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་དང་། ལམ་མཁྱེན་པ་ཉིད་དང་། ལམ་གྱི་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་དང་། སྟོབས་བཅུ་ དང་། མི་འཇིགས་པ་བཞི་ལ་སོགས་པ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་མཐའ་དག་སྟེར་བར་ བྱེད་པ་མོ་སྟེ། ཞེས་པ་དང་། ནང་དུ་ནི་ཁམས་གསུམ་པ་མ་ལུས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ གཟུགས་བརྙན་མཐོང་བ་སྟེ། ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་འཐོབ་པ་དང་། ཞེས་པ་དང་། སྒྲིབ་པ་ ཐམས་ཅད་དང་བྲལ་བ་པྲ་ཕབ་པ་ལྟ་བུ་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་མོ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་འོད་ཟེར་གྱི་ {སྤྲིན་{འཕྲིན་ལས་}མཐའ་ཡས་པ་སྤྲོ་བར་བྱེད་པ་འོད་ཀྱི་དཀྱིལ་འཁོར་གྱིས་རྣམ་ པར་སྤྲས་པ། ཞེས་པ་དང་། དེ་ནི་རྡོ་རྗེ་རྣལ་འབྱོར་མ་རང་གི་སེམས་ཀྱི་སྣང་བ་ཙམ་ ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་མཆོག་དང་ལྡན་པ་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་ པ་སྟོང་པ་ཉིད་དང་དེ་བཞིན་ཉིད་དང་། རིགས་ལྡན་མ་དང་། པད་མ་ཞེས་བརྗོད་པར་ བྱའོ། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་དང་། དཔལ་ཀྱེའི་རྡོ་རྗེའི་རྒྱུད་དུ་ཡང་། བཱོ་ལའི་བདེ་བ་ཕྱག་ རྒྱ་ཆེ། །རྡོ་རྗེ་སྐྱེ་མཆེད་ཐམས་ཅད་ཉིད། །གསང་བའི་སྙོམས་འཇུག་འདི་ཡིས་ནི། །ཕྱི་ 6-376 རོལ་གཉིས་གཉིས་བསྟན་པ་མེད། །ཅེས་པ་ལ་སོགས་པ་དང་། ག་པུར་ཉིད་ནི་བདག་ མེད་མ། །བདེ་བ་བདག་མེད་ཚུལ་ཅན་ཉིད། །དེ་ཡི་བདེ་བ་ཕྱག་རྒྱ་ཆེ། །ལྟེ་བའི་དཀྱིལ་ འཁོར་ཉིད་དུ་གནས། །དང་པོའི་དབྱངས་ཡིག་རང་བཞིན་ཏེ། །བློ་ཞེས་སངས་རྒྱས་ རྣམས་ཀྱིས་བརྟགས། །ཞེས་པ་དང་། དེ་ཉིད་བཅོམ་ལྡན་ཤེས་རབ་མ། །དེ་ནི་རང་མིན་ ཐུང་བ་མིན། །གྲུ་བཞི་མ་ཡིན་ཟླུམ་པོ་མིན། །རོ་དང་མྱང་ལས་རྣམ་པར་འདས། །ལྷན་ ཅིག་སྐྱེས་དགའ་བྱེད་པ་ཅན། །དེ་ལས་སྐྱེས་པའི་རྣལ་འབྱོར་པ། །དེ་ཡི་བདེ་བ་ཟ

【現代漢語翻譯】如是等等廣說。在續之王中也說：『與幻化母印相符，如心和虛空，如鏡中之像。照亮三界，放射無垢如閃電般的光芒。』等等。在空行母金剛帳中也說：『虛空界有多少，世界就有千倍。大樂圓滿大印，如佛陀安住于虛空。』等等。在那聚集處也說：『如來大印。』等等。在大印之理中也說：『如何成就金剛持。』等等。秘密主金剛手面前也說：『成就即是大印，般若波羅蜜多，具足一切殊勝。』等等。希求大印的成就，即是一切智，一切種智，道智，道之種種智，十力，四無畏等等，能賜予一切佛陀功德。』等等。內部能見到三界一切佛陀的影像，獲得大印。』等等。遠離一切障礙，如揭開面紗般，大印，佛陀的光芒，無量事業，以光之壇城莊嚴。』等等。那是金剛瑜伽母自身心之顯現，大印，具足一切殊勝，般若波羅蜜多，空性與如是性，可稱為具種姓者和蓮花。』等等。在吉祥喜金剛續中也說：『菩提之樂是大印，一切金剛生處。以此秘密結合，不示外二二。』等等。嘎布爾自身是無我母，快樂是無我之相。那快樂是大印，安住于臍輪之中。是最初元音的自性，諸佛觀察為智慧。』等等。那世尊是智慧母，非自非短，非四方非圓形，超越味覺和體驗。具有俱生喜，由此而生的瑜伽士，那快樂是……』

【English Translation】 Thus and so on, it is extensively spoken. In the King of Tantras, it is also said: 'Conforming to the illusion-like Mudra, like the mind and the sky, like images in a mirror. Illuminating the three realms, radiating stainless rays like lightning.' And so on. In the Vajra Tent of the Dakini, it is also said: 'As vast as the realm of space, the world is a thousandfold. The Great Bliss, the perfect Great Mudra, like the Buddha abiding in the sky.' And so on. In that gathering, it is also said: 'The Tathagata Great Mudra.' And so on. In the manner of the Great Mudra, it is also said: 'How does one attain Vajradhara?' And so on. Before the Secret Lord Vajrapani, it is also said: 'Accomplishment is the Great Mudra, the Prajnaparamita, endowed with all perfections.' And so on. The accomplishment desired by the Great Mudra is omniscience itself, knowledge of all aspects, knowledge of the path, knowledge of all aspects of the path, the ten powers, the four fearlessnesses, and so on, bestowing all the qualities of the Buddha.' And so on. 'Internally, seeing the reflections of all the Buddhas of the three realms, attaining the Great Mudra.' And so on. 'Free from all obscurations, like removing a veil, the Great Mudra, the light of the Buddha, boundless activity, adorned with a mandala of light.' And so on. 'That is Vajrayogini, merely the appearance of one's own mind, the Great Mudra, endowed with all perfections, the Prajnaparamita, emptiness and suchness, to be called the possessor of lineage and the lotus.' And so on. In the glorious Hevajra Tantra, it is also said: 'The bliss of Bodhi is the Great Mudra, the source of all Vajras. By this secret union, there is no showing of external duality.' And so on. 'Gahpura itself is the selfless mother, happiness is the nature of selflessness. That happiness is the Great Mudra, abiding in the center of the navel chakra. It is the nature of the primordial vowel, considered wisdom by the Buddhas.' And so on. 'That Bhagavati is the Wisdom Mother, neither self nor short, neither square nor round, transcending taste and experience. Possessing co-emergent joy, the yogi born from that, that happiness is...'

་བ་ ཉིད། །དེ་དང་ལྷན་ཅིག་ཕྱག་རྒྱ་ཆེ། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་དང་། ཡང་། དེ་ཉིད་ལྷན་ཅིག་ སྐྱེས་པའི་གཟུགས། །བདེ་ཆེན་བཟང་པོའི་རྣལ་འབྱོར་མ། །དེ་ཡི་དཀྱིལ་འཁོར་འཁོར་ལོ་ དང་། །ཡེ་ཤེས་ལྔ་ཡི་རང་བཞིན་ཅན། །དེ་ནི་མེ་ལོང་ཡེ་ཤེས་གཟུགས། །མཉམ་ཉིད་ཡེ་ ཤེས་དངོས་པོ་ཅན། །ཡང་དག་གྱུར་པ་སོ་སོར་རྟོག །དེ་ཉིད་བྱ་བ་ནན་ཏན་ཏེ། །ཆོས་ དབྱིངས་ཤིན་ཏུ་རྣམ་དག་པ། །དེ་ཉིད་དཀྱིལ་འཁོར་བདག་པོ་དང་། །དེ་ཉིད་བདག་ མེད་རྣལ་འབྱོར་མ། །ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ནི་རང་བཞིན་ཅན། །ཞེས་པ་དང་། དངོས་གྲུབ་ མཚན་ཉིད་མི་ཕྱེད་པ། །ཕྱག་རྒྱ་རྣལ་འབྱོར་པ་ཡིས་འགྲུབ། །ཅེས་པ་དང་། རྗེ་ནཱ་རོ་པཎ་ ཆེན་གྱི་ཞལ་སྔ་ནས་ཀྱང་། སྒྱུ་མ་ལ་སོགས་དཔེ་རྣམས་ཀྱིས། །གང་གི་ངོ་བོས་རྟོགས་བྱ་ བ། །ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་མོ་དེ་ཉིད་ལ། །ཀུན་ཏུ་གུས་པས་བདག་ཕྱག་འཚལ། །ཞེས་པ་དང་། ཐོབ་བྱ་ཞེས་པ་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་མོ་སྟེ། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་རྣམས་ཀྱིས་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ དང་རང་བྱུང་གི་ཡེ་ཤེས་དབྱེར་མེད་གཅིག་པ་{དེ་}ཉིད་ངེས་དོན་མཐར་ཐུག་གི་བཱོ་ ལའི་བདེ་བ་དང་། བདག་མེད་མ་དང་། ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་མ་དང་། ཨ་ཡིག་ དང་། པད་མ་དང་། དེ་བཞིན་ཉིད་དང་། སྟོང་ཉིད་དང་། རྡོ་རྗེ་རྣལ་འབྱོར་མ་དང་། རིགས་ལྡན་མ་ལ་སོགས་པ་རང་བཞིན་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་མཆོག་ དང་ལྡན་པའི་སྟོང་པ་ཉིད་གསུངས་ལ། དེ་ཡང་རང་རང་ངོ་བོས་སྟོང་པ་ཙམ་གྱིས་དེ་ རྣམས་ཀྱི་གོ་ཆོད་ན་ཧ་ཅང་ཐལ་བར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར། ཤེས་བྱེད་འདི་དག་གིས་ཀྱང་ དོན་དམ་ཆོས་དབྱིངས་{རང་བྱུང་}ཡེ་ཤེས་གཞན་སྟོང་དུ་ལེགས་པར་གྲུབ་བོ། །དེ་ལྟ་ བས་ན་གང་ཟག་སུ་ཡིན་ཡང་རུང་། རང་རང་ངོ་བོས་སྟོང་པ་ལས་གཞན་པའི་སྟོང་ ཉིད་གོ་ཆོད་མི་སྲིད་པར་འདོད་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་དག་གིས་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་མོའི་སྟོང་ ཚུལ་ལེགས་པར་མ་ཤེས་པ་ཉིད་དོན་གྱིས་བསྟན་པ་ཡིན་ནོ། །གཞན་ཡང་རང་རང་ངོ་ བོས་སྟོང་པ་ལས་གཞན་པའི་སྟོང་ཉིད་གོ་ཆོད་མི་སྲིད་པར་འདོད་ན། རྡོ་རྗེ་འཆང་གིས་ མཐར་ཐུག་ངེས་དོན་གྱི་གསང་ཆེན་ནམ་གསང་བ་ཞེས་རྒྱུད་སྡེ་ཟབ་མོ་ཤིན་ཏུ་མང་བ་ 6-377 རྣམས་སུ་ཡང་ཡང་གསུངས་པ་དེ་ཉིད་ཀྱི་དོན་ཡང་རང་རང་ངོ་བོས་སྟོང་པ་ཙམ་ཡིན་ པར་འགྱུར་དགོས་ཏེ། དེ་ལྟ་ན་ནི་ཧ་ཅང་ཐལ་བ་མང་དུ་ཡོད་དོ། །དེ་ཡང་རང་སྟོང་ གིས་གསང་ཆེན་ནམ་གསང་བ་ངེས་དོན་གྱི་གོ་ཆོད་ན། ཤེར་ཕྱིན་མ་ཡིན་པའི་ཕུང་པོ་ ལྔ་ཡང་རང་རང་ངོ་བོས་སྟོང་པའི་ཕྱིར། ངེས་དོན་གྱི་གསང་བ་ཡིན་པར་འགྱུར་ལ། དེ་ འདོད་ན་དེ་ཤེར་ཕྱིན་ཡིན་པར་ཧ་ཅང་ཐལ་བར་འགྱུར་ཏེ། གསང་བདག་ཕྱག་ན་རྡོ་ རྗེའི་ཞལ་ནས་ཀྱང་། གསང་བ་ཞེས་པ་དྲང་བའི་དོན་གྱིས་ལས་ཀྱི་ཕྱག་རྒྱའི་བྷ་ག་ བརྗོད་དེ། ངེས་

【現代漢語翻譯】『與其同在手印』等等，還有，『彼即俱生之身，大樂賢妙瑜伽母，彼之壇城輪，五智之自性。彼乃如鏡智之身，平等性智之實物，真實轉變各別知，彼即事業精進也。法界極其清凈，彼即壇城之主，彼即無我瑜伽母，法界乃自性。』等等，『成就之相不可分，手印瑜伽士能成辦。』等等，尊者那若巴大師也說：『幻化等譬喻，以何之自性而證悟，彼即大手印，我以恭敬頂禮。』等等，『所獲得』即大手印等等，這些都說明了法界與自生智慧無二無別，{彼}即是究竟的波拉之樂，無我母，般若波羅蜜多母，阿字，蓮花，如是性，空性，金剛瑜伽母，具種母等等，具備一切自性大手印之殊勝空性。如果僅僅以各自的自性空就能理解這些，那就太過分了。因此，這些能知也很好地證明了勝義法界{自生}智慧是他空。因此，無論任何人，如果認為除了各自的自性空之外，不可能理解其他的空性，那麼實際上就表明他們沒有很好地理解大手印的空性。此外，如果認為除了各自的自性空之外，不可能理解其他的空性，那麼金剛持在究竟的勝義大秘密或秘密中，在極其眾多的甚深續部中反覆宣說的意義，也必須僅僅是各自的自性空。如果是那樣，就會有非常多的過失。如果以自空就能理解大秘密或秘密的勝義，那麼非般若波羅蜜多的五蘊也因為各自的自性空，而成為勝義的秘密。如果承認那樣，那麼它們就會太過分地成為般若波羅蜜多，秘密主金剛手也說過：『秘密是指以正直之義，說事業手印之bhaga，勝義』

【English Translation】『Together with it, the Great Seal,』 and so on. Also, 『That itself is the form born together, The yogini of great bliss and goodness, Its mandala is a wheel, Possessing the nature of the five wisdoms. That is the form of mirror-like wisdom, Possessing the substance of equality wisdom, The correct transformation is individually realized, That itself is diligent activity. The Dharmadhatu is extremely pure, That itself is the lord of the mandala, That itself is the selflessness yogini, The Dharmadhatu is of suchness nature.』 And so on. 『The characteristic of accomplishment is indivisible, It is accomplished by the mudra yogi.』 And so on. The venerable Naropa Mahapandita also said, 『Through examples such as illusion, By what essence is one to realize, That very Great Seal, I bow down with utmost reverence.』 And so on. 『To be obtained』 means the Great Seal, and so on. These all explain that the Dharmadhatu and self-arisen wisdom are indivisible and one, {that} is the ultimate meaning of the bliss of bola, the selflessness mother, the Prajnaparamita mother, the letter A, the lotus, suchness, emptiness, Vajrayogini, the Gotra mother, and so on, possessing the supreme emptiness of all aspects of the Great Seal of Suchness. If merely emptiness by their own essence could suffice to understand these, it would be too extreme. Therefore, these indicators also well establish that the ultimate Dharmadhatu {self-arisen} wisdom is other-empty. Therefore, whoever it may be, those who believe that it is impossible to understand emptiness other than emptiness by their own essence, in effect demonstrate that they have not well understood the emptiness of the Great Seal. Furthermore, if one believes that it is impossible to understand emptiness other than emptiness by one's own essence, then the meaning of what Vajradhara repeatedly taught in the extremely numerous profound tantras as the ultimate definitive great secret or secret, must also be merely emptiness by one's own essence. If that were the case, there would be many extreme consequences. If the great secret or secret of definitive meaning could be understood by self-emptiness, then the five skandhas that are not Prajnaparamita would also become the definitive secret because of their own essence being empty. If that were accepted, then they would become too extreme to be Prajnaparamita, and the Lord of Secrets, Vajrapani, also said, 『The secret refers to the bhaga of the karma mudra in the sense of uprightness, definitive』

པའི་དོན་གྱིས་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་སྟོང་པ་ཉིད་དོ། །ཞེས་ གསུངས་པའི་ཕྱིར་འདི་ལ་ཁྱབ་པ་ཡོད་དོ། །འདིར་ཤེར་ཕྱིན་མཚན་ཉིད་པ་སྟོང་པ་ཉིད་ དུ་གསུངས་པ་འདི་ཡང་དོན་དམ་གཞན་སྟོང་ལ་དགོངས་ཀྱི། ཀུན་རྫོབ་རང་སྟོང་ལ་ནི་ མ་ཡིན་ནོ། །ཡང་། གལ་ཏེ་ཤེར་ཕྱིན་མ་ཡིན་པའི་ཕུང་པོ་ལྔ་ཞེས་པ་འདི་རང་མི་སྲིད་ དོ། །ཞེས་ཀྱང་བསམ་པར་མི་བྱ་སྟེ། གཟུགས་ནི་ཤེས་རབ་མ་ཡིན་གཟུགས་ལ་ཤེས་རབ་ མེད། །རྣམ་ཤེས་འདུ་ཤེས་ཚོར་བ་སེམས་དཔའ་འདི་དག་ནི། །ཤེས་རབ་མ་ཡིན་འདི་ དག་ལ་ཡང་ཤེས་རབ་མེད། །ཅེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་བཞིན་དུ། གསང་བ་དེ་ཉིད་ གསང་གནས་ཆེན་མོ་དང་། མཁའ་འགྲོ་མ་དང་། ཀུན་གྱི་བདག་ཉིད་ལ་སོགས་པའི་ རྣམ་གྲངས་སུ་ཡང་བསྟན་ཏེ། དཔལ་འཁོར་ལོ་སྡོམ་པ་བསྡུས་པའི་རྒྱུད་ཀྱི་འགྲེལ་པར། གསང་གནས་ཆེན་མོ་མཁའ་འགྲོ་མ་གསང་བ། །ཀུན་གྱི་བདག་ཉིད་དུ་ནི་རྟག་ཏུ་ བཞུགས། །ཞེས་དཔལ་ཕྱག་ན་རྡོ་རྗེའི་ཞལ་སྔ་ནས་སོ། །དེ་བཞིན་དུ། དཔལ་འཁོར་ལོ་ སྡོམ་པ་ཉུང་ངུའི་རྒྱུད་དུ་ཡང་། གསང་ཆེན་མཆོག་ཏུ་དགྱེས་པ་གང་། །ཀུན་གྱི་བདག་ ཉིད་རྟག་ཏུ་བཞུགས། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་རྒྱ་ཆེར་གསུངས་པ་རྣམས་ཀྱང་རང་སྟོང་ ལས་ལྷག་པའི་སྟོང་ཉིད་མེད་པར་སྨྲ་བ་རྣམས་ལ་འགལ་ཚབས་ཅན་དུ་འགྱུར་བར་ རིག་པར་བྱའོ། ། གཞན་ཡང་། རང་སྟོང་ལས་གཞན་པའི་སྟོང་ཉིད་གོ་ཆོད་མི་སྲིད་པར་འདོད་ན། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས། ཆོས་འབྱུང་དང་། གྲུ་གསུམ་དང་། ཨེ་ཡིག་དང་། རྡོ་རྗེའི་རོལ་ པ་དང་། བཙུན་མོ་བྷ་ག་དང་། ཤེར་ཕྱིན་དང་། བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོ་ལ་སོགས་པར་ གསུངས་པའི་སྟོང་ཉིད་དེ་ཡང་རང་སྟོང་ཙམ་ཡིན་པར་ཧ་ཅང་ཐལ་བར་འགྱུར་ལ། དེ་ འདོད་ན། དེ་ལ་ལུང་དང་རིགས་པ་རྣམ་དག་གི་གནོད་བྱེད་ཆར་བཞིན་འབབ་བོ། །ཇི་ ལྟར་འབབ་ཅེ་ན། རང་རང་ངོ་བོས་སྟོང་པ་ཙམ་གྱིས་ངེས་དོན་གྱི་ཆོས་འབྱུང་ལ་སོགས་ པ་དེ་རྣམས་ཀྱི་གོ་མི་ཆོད་དོ། །གལ་ཏེ་ཆོད་ན། མཚམས་མེད་པ་ལྔ་དང་། ལོག་ལྟ་ཚབས་ 6-378 པོ་ཆེ་ལ་སོགས་པ་སྡིག་པ་མི་ཟད་པ་རྣམས་ཀྱང་རང་རང་ངོ་བོས་སྟོང་པའི་ཕྱིར། ངེས་ དོན་གྱི་ཆོས་འབྱུང་ལ་སོགས་པ་དེ་རྣམས་ཡིན་པར་འགྱུར་ལ། དེ་འདོད་ན། དེ་རྣམས་ སངས་རྒྱས་ཀུན་གྱི་བསྟེན་བྱ་དང་། དཀྱིལ་འཁོར་ཉམས་དགའ་དང་། ཤེར་ཕྱིན་ལ་ སོགས་པ་ཡིན་པར་ཧ་ཅང་ཐལ་བར་འགྱུར་ཏེ། དཔལ་ཡང་དག་པར་སྦྱོར་བའི་རྒྱུད་དུ། སངས་རྒྱས་ཀུན་གྱིས་བསྟེན་པ་ཡིས། །གྲུ་གསུམ་རྣམ་དག་འདི་ཉིད་ནི། །དབུས་སུ་ཝཾ་ གིས་བརྒྱན་པ་སྟེ། །ཨེ་ཡིག་ཆ་བྱད་ཇི་བཞིན་དུ། །གྲུ་གསུམ་དཀྱིལ་འཁོར་ཉམས་དགའ་ བར། །རྡོ་རྗེ་རོལ་པ་ཞེས་བརྗོད་དེ། །བཙུན་མོའི་བྷ་ག་ཞེས་བྱ་ཞིང་། །ཆོས་འབྱུང་ཞེས་ ཀྱང་བཤད་པ་ཡིན། །ཞེས་པ་དང་། རྒྱུ

【現代漢語翻譯】因為（經文）中說，『以意義而言，般若波羅蜜多即是空性』，所以這具有普遍性。這裡所說的般若波羅蜜多具有空性的特徵，是指勝義的他空，而不是指世俗的自空。此外，也不應認為『如果不是般若波羅蜜多的五蘊』是不可能的。因為（經文）中說，『色不是智慧，色中沒有智慧。識、受、想、行這些，不是智慧，這些之中也沒有智慧。』因此，（五蘊不是般若波羅蜜多）是成立的。同樣，秘密本身也被教導為秘密處、空行母、一切之主等名稱。如《吉祥勝樂輪根本續》的註釋中說：『秘密處、空行母、秘密，常住於一切之主中。』這是吉祥金剛手所說的。同樣，在《吉祥勝樂輪略續》中也說：『最極秘密令歡喜，常住於一切之主中。』等等，這些廣大的教導，對於那些聲稱沒有超過自空的空性的人來說，將成為嚴重的矛盾。此外，如果認為沒有自空之外的有意義的空性，那麼世尊所說的法生、（三角形）、ཨེ་（梵文天城體：ए，梵文羅馬擬音：e，漢語字面意思：種子字E）、金剛嬉戲、明妃巴嘎、般若波羅蜜多、如來藏等空性，也將完全變成僅僅是自空。如果這樣認為，那麼對於這種觀點，純粹的經文和理證的危害會像雨一樣降臨。如何降臨呢？僅僅以各自的自性空，就不能成立具有決定意義的法生等。如果成立，那麼五無間罪、嚴重的邪見等無盡的罪業，也因為各自的自性空，而變成具有決定意義的法生等。如果這樣認為，那麼這些罪業將完全變成諸佛所依、壇城悅意、般若波羅蜜多等。如《吉祥真實攝續》中說：『諸佛所依此清凈，三角形中以വം（梵文天城體：वं，梵文羅馬擬音：vaṃ，漢語字面意思：種子字വം）莊嚴于中央，ཨེ་（梵文天城體：ए，梵文羅馬擬音：e，漢語字面意思：種子字E）字如其分位，三角形壇城悅意處，名為金剛嬉戲，亦名為明妃巴嘎，亦說名為法生。』等等，以及（其他經典）。'

【English Translation】 Because it is said, 'In terms of meaning, the Prajñāpāramitā is emptiness,' therefore this has universality. Here, the Prajñāpāramitā, which is characterized by emptiness, is referring to the ultimate other-emptiness, not to the conventional self-emptiness. Furthermore, one should not think that 'the five skandhas that are not Prajñāpāramitā' are impossible. Because it is said, 'Form is not wisdom, there is no wisdom in form. Consciousness, perception, feeling, and mental formations, these are not wisdom, and there is no wisdom in these.' Therefore, (the five skandhas are not Prajñāpāramitā) is established. Similarly, the secret itself is also taught as names such as secret place, Ḍākiṇī, Lord of All. As it says in the commentary on the condensed tantra of the glorious Śrīcakrasaṃvara: 'The secret place, the Ḍākiṇī, the secret, always resides in the Lord of All.' This is what the glorious Vajrapāṇi said. Similarly, in the short tantra of the glorious Śrīcakrasaṃvara, it also says: 'The great secret that delights supremely, always resides in the Lord of All.' And so on, these extensive teachings, for those who claim that there is no emptiness beyond self-emptiness, will become a serious contradiction. Furthermore, if it is believed that no emptiness other than self-emptiness is meaningful, then the emptiness taught by the Blessed One in the Dharma-arising, the triangle, the letter ཨེ་ (藏文: ཨེ་ཡིག་，梵文天城體：ए，梵文羅馬擬音：e，漢語字面意思：seed syllable E), the Vajra play, the consort Bhaga, the Prajñāpāramitā, the Tathāgatagarbha, etc., will completely become merely self-emptiness. If this is believed, then for this view, the harm of pure scriptures and reasoning will fall like rain. How does it fall? Merely by being empty of their own nature, the definitive Dharma-arising, etc., are not established. If they are established, then the five inexpiable sins, the severe wrong views, etc., will also become the definitive Dharma-arising, etc., because they are empty of their own nature. If this is believed, then these sins will completely become the refuge of all Buddhas, the delightful maṇḍala, the Prajñāpāramitā, etc. As it says in the glorious Tattvasaṃgraha Tantra: 'This pure refuge of all Buddhas, in the center of the triangle, adorned with वं (藏文: ཝཾ་，梵文天城體：वं，梵文羅馬擬音：vaṃ，漢語字面意思：seed syllable vaṃ), the letter ཨེ་ (藏文: ཨེ་ཡིག་，梵文天城體：ए，梵文羅馬擬音：e，漢語字面意思：seed syllable E) in its proper place, the delightful triangle maṇḍala, is called the Vajra play, and is also called the consort Bhaga, and is also said to be the Dharma-arising.' And so on, and (other scriptures).

ད་རྣམས་ཀུན་གྱི་རྩ་བ་སྟེ། །གྲུ་གསུམ་ཤིན་ཏུ་ ཡངས་པའི་གཟུགས། །སེམས་ཅན་ཀུན་གྱི་ཐུན་མོང་པ། །ལྷ་མིན་ལྷར་བཅས་ཚངས་ སོགས་ཀྱིས། །གནས་སུ་དེ་ནི་གྱུར་པ་སྟེ། །ཞེས་པ་དང་། དེ་ཉིད་ཤེས་རབ་ཕ་རོལ་ ཕྱིན། །དེ་ཉིད་ཡུལ་ལས་འདས་པ་སྟེ། །སྲོག་ཆགས་ཀུན་གྱི་སྙིང་ལ་གནས། །ཞེས་པ་ལ་ སོགས་པ་གསུངས་པའི་ཕྱིར་འདི་ལ་ཁྱབ་པ་ཡོད་དོ། །མཁའ་འགྲོ་མ་རྡོ་རྗེ་གུར་དུ་ཡང་། བདེ་བ་ཅན་དང་གྲུ་གསུམ་དང་། །རྡུལ་མེད་དང་ནི་སྐྱོན་བྲལ་དང་། །རྡུལ་བྲལ་དང་ནི་ སྡིག་བཅོམ་དང་། །རང་བཞིན་རྦ་རླབས་མེད་པ་དང་། །མཐའ་ཡི་བདེ་དང་བདེ་རིགས་ དང་། །གསང་བ་མཆོག་དང་དགྱེས་པ་དང་། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་དོན་དམ་གཞན་སྟོང་ ཆོས་འབྱུང་གྲུ་གསུམ་གྱི་རྣམ་གྲངས་ཤིན་ཏུ་མང་བར་གསུངས་སོ། ། གཞན་ཡང་རང་སྟོང་གིས་ཆོས་འབྱུང་ལ་སོགས་པའི་གོ་ཆོད་ན། སྟོབས་བཅུ་ལ་ སོགས་པའི་ཡོན་ཏན་མི་འབྱུང་བར་དམྱལ་བའི་སྡུག་བསྔལ་དྲག་པོ་འབྱུང་བའི་སྡིག་པ་ ཐམས་ཅད་རང་རང་ངོ་བོས་སྟོང་པའི་ཕྱིར། ཆོས་འབྱུང་ཡིན་པར་འགྱུར་ལ། དེ་འདོད་ ན། དེ་རྣམས་སྟོབས་བཅུ་དང་། མི་འཇིགས་པ་ལ་སོགས་པ་ཆོས་ཀྱི་ཕུང་པོ་བརྒྱད་ཁྲི་ བཞི་སྟོང་གི་འབྱུང་གནས་ཡིན་པར་ཧ་ཅང་ཐལ་བར་འགྱུར་ཏེ། མཆོག་ཏུ་མི་འགྱུར་ བའི་ཡེ་ཤེས་གྲུབ་པ་ལས། ཆོས་འབྱུང་གི་སྒྲས་ཀྱང་དེ་བརྗོད་དེ། ཆོས་འབྱུང་གང་ལས་ རང་བཞིན་མེད་པའི་ཆོས་རྣམས་འབྱུང་བར་འགྱུར་བའོ། །རང་བཞིན་མེད་པའི་ཆོས་ རྣམས་ནི་སྟོབས་བཅུ་དང་། མི་འཇིགས་པ་ལ་སོགས་པ་ཆོས་ཀྱི་ཕུང་པོ་བརྒྱད་ཁྲི་བཞི་ སྟོང་རྣམས་སོ། །དེ་རྣམས་འབྱུང་བར་འགྱུར་བ་ནི་ཆོས་འབྱུང་སྟེ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་ ངོ་། །ཞེས་པ་དང་། དེའི་ཕྱིར་ཆོས་འབྱུང་ནི་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ཀྱི་རང་བཞིན་ཅན་སྣ་ ཚོགས་ཡུམ་བཅོམ་ལྡན་འདས་དུས་ཀྱི་འཁོར་ལོས་འཁྱུད་པ་{རྣམས་དུས་}ཐམས་ཅད་ དུ་སྒྲིབ་པ་{ཐམས་ཅད་}དང་བྲལ་བའོ། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་གསུངས་པའི་ཕྱིར་འདི་ 6-379 ལ་ཁྱབ་པར་ཡོད་པ་ཁོ་ནའོ། །དེ་བཞིན་དུ། གསང་བདག་ཕྱག་ན་རྡོ་རྗེའི་ཞལ་སྔ་ནས་ ཀྱང་། གསང་ཆེན་མཆོག་ལ་བཞུགས་པ། ཞེས་པ་ལ། ཆོས་འབྱུང་ནམ་མཁའི་ཁམས་ནི་ གསང་ཆེན་ཏེ། །དེ་ལ་བཞུགས་པ་ནི་གསང་ཆེན་མཆོག་ལ་བཞུགས་པའོ། །ཞེས་པ་ལ་ སོགས་པ་གསུངས་སོ། །དེ་ལྟར་ངེས་དོན་གྱི་རྡོ་རྗེ་དང་། ཆོས་འབྱུང་དང་། གསང་བ་ དང་། གསང་ཆེན་དང་། གྲུ་གསུམ་ལ་སོགས་པ་རྣམ་པ་མང་པོ་ཅན་དོན་དམ་ཆོས་ དབྱིངས་གཞན་སྟོང་གི་རྣམ་གྲངས་གཞན་ཡང་གསུངས་པ་མང་དུ་ཡོད་དེ། རེ་ཞིག་ དཔལ་འཁོར་ལོ་སྡོམ་པའི་རྒྱུད་ཀྱི་འགྲེལ་པར། ཨེ་དང་བྷ་ག་པདྨ་དང་། །དག་དང་བདེ་ གནས་བདེ་བ་ཅན། །སེང་གེ་ཁྲི་དང་དམིགས་པ་མེད། །རང་བཞིན་ཉིད་དང་ཕ་རོལ་ ཕྱིན། །ཞེས་པ་དང་། དེ་བཞིན་

【現代漢語翻譯】『那是萬物之根，是極其廣闊的三角形。是所有眾生的共同之處，是天神、非天神、梵天等所居之處。』以及，『那即是般若波羅蜜多，那即是超越世間，存在於一切眾生的心中。』等等，因此，這具有普遍性。在空行母金剛帳續中也說：『極樂世界與三角形，無塵與無垢，離塵與滅罪，自性無波濤，邊際之樂與樂之種，最勝秘密與喜悅。』等等，說了許多關於勝義他空法界三角形的異名。此外，如果自空能理解法界等，那麼十力（梵文天城體：दशबल，梵文羅馬擬音：daśabala，漢語字面意思：十種力量）等功德就不會產生，反而會因為一切罪惡都各自以自性空而成為法界，從而產生地獄的劇烈痛苦。如果承認這一點，那麼這些罪惡就會成為十力、無畏等八萬四千法蘊的來源，這太過分了。因為從不可改變的智慧成就中，法界的名稱也表達了它，即從法界中產生沒有自性的諸法。沒有自性的諸法即是十力、無畏等八萬四千法蘊。這些產生的地方就是法界，也就是佛的凈土。』因此，法界是具有法界自性的各種各樣的佛母薄伽梵與時輪擁抱，{諸}時都遠離{一切}障礙。』等等，因此，這肯定具有普遍性。同樣，金剛手秘密主也說：『安住于大秘密中。』對此解釋為：『法界虛空界是大秘密，安住於此即是安住于大秘密中。』等等。如是，勝義金剛、法界、秘密、大秘密、三角形等等，以多種方式說了許多勝義法界他空的異名。簡而言之，在吉祥時輪續的註釋中說：『ཨེ་（藏文，梵文天城體：ए，梵文羅馬擬音：e，漢語字面意思：種子字），與བྷ་ག་（藏文，梵文天城體：भग，梵文羅馬擬音：bhaga，漢語字面意思：女性生殖器），蓮花與清凈，安樂處與極樂世界，獅子座與無相，自性與般若波羅蜜多。』等等，以及同樣地

【English Translation】 'That is the root of all things, the form of an extremely vast triangle. It is common to all sentient beings, a place where gods, non-gods, Brahma, etc., reside.' And, 'That is the Prajñāpāramitā, that is beyond the realm of the world, residing in the hearts of all living beings.' etc., therefore, this has universality. In the Vajra Tent Tantra of the Dakinis, it is also said: 'The Land of Bliss and the triangle, the stainless and the flawless, the dust-free and the sin-conquering, the self-nature without waves, the bliss of the edge and the seed of bliss, the supreme secret and joy.' etc., many names of the Dharmadhatu triangle of Other-Emptiness of Ultimate Meaning are spoken. Furthermore, if self-emptiness can comprehend the Dharmadhatu, etc., then the qualities such as the Ten Powers (Sanskrit Devanagari: दशबल, Sanskrit Romanization: daśabala, Chinese literal meaning: Ten Strengths) will not arise, but rather the intense suffering of hell will arise because all sins are empty of self-nature. If this is admitted, then these sins will become the source of the eighty-four thousand aggregates of Dharma, such as the Ten Powers and Fearlessness, which is too extreme. Because from the unchanging wisdom accomplishment, the name Dharmadhatu also expresses it, that is, from the Dharmadhatu arise the dharmas without self-nature. The dharmas without self-nature are the eighty-four thousand aggregates of Dharma, such as the Ten Powers and Fearlessness. The place where these arise is the Dharmadhatu, which is the Pure Land of the Buddha.' Therefore, the Dharmadhatu is the nature of the Dharmadhatu, the various Bhagavan Mothers embracing the Kalachakra, {all} times are free from {all} obscurations.' etc., therefore, this certainly has universality. Similarly, the Secret Lord Vajrapani also said: 'Abiding in the Great Secret.' To this, it is explained: 'The Dharmadhatu space is the Great Secret, abiding in it is abiding in the Great Secret.' etc. Thus, the Ultimate Vajra, Dharmadhatu, Secret, Great Secret, Triangle, etc., in many ways, many other names of the Other-Emptiness of Ultimate Dharmadhatu are spoken. Briefly, in the commentary on the Shri Chakrasamvara Tantra, it says: 'E (Tibetan, Sanskrit Devanagari: ए, Sanskrit Romanization: e, Chinese literal meaning: Seed Syllable), and Bhaga (Tibetan, Sanskrit Devanagari: भग, Sanskrit Romanization: bhaga, Chinese literal meaning: female genitalia), lotus and pure, place of bliss and the Land of Bliss, lion throne and without object, self-nature and Prajñāpāramitā.' etc., and similarly

དུ། མཁའ་འགྲོ་མ་རྡོ་རྗེ་གུར་དུ། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་ གསུངས་པ། མཁའ་དབྱིངས་བེམ་མིན་དང་བ་དང་། །གོ་འབྱེད་རབ་ཏུ་གསལ་བ་ དང་། །སྣ་ཚོགས་རྡོ་རྗེ་གནས་དང་བཞི། །ཀུན་གྱི་དབྱིངས་དང་ཡིད་འོང་བ། །ཞེས་པ་ལ་ སོགས་པ་ནས། གསང་བ་མཆོག་ཏུ་དགྱེས་པ་དང་། །ཀུན་གྱི་བདག་ཉིད་ན་རྟག་ བཞུགས། །ཞེས་པས་བར་གྱིས་མིང་སྣ་ཚོགས་ཀྱི་ཁྱད་པར་གྱིས་གནས་བརྟན་པ་གསུངས་ སོ། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་དོན་དམ་གཞན་སྟོང་གི་རྣམ་གྲངས་ཤིན་ཏུ་མང་བར་གསུངས་ སོ། །དེ་བཞིན་དུ། རྡུལ་མེད་དང་། རྡུལ་བྲལ་དང་། སྐྱོན་མེད་དང་། སྡིག་བཅོམ་དང་། རང་བཞིན་དང་། རྦ་རླབས་མེད་པ་དང་། བདེ་བའི་མཐར་ཐུག་པ་དང་། དེ་རང་རིག་ པ་དང་། གསང་བའི་མཆོག་ལ་སོགས་པ་ཡང་སྟེ། ལུང་ནི་སྔར་དྲངས་པ་བཞིན་ ནོ། །ཡོངས་སུ་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཆེན་པོའི་མདོར་ཡང་། གཞན་ཡང་རིགས་ཀྱི་བུ། སངས་རྒྱས་ཀྱི་རང་བཞིན་{ཅན་}ཞེས་བྱ་བ་ནི། དཔའ་བར་འགྲོ་བའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཏེ། རང་བཞིན་མར་གྱི་ཉིང་ཁུ་དང་འདྲ་བས་སངས་རྒྱས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཡུམ་མོ། །དཔའ་ བར་འགྲོ་བའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་མཐུས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་རྣམས་རྟག་པ་དང་། བདེ་ བ་དང་། བདག་དང་ཡོངས་སུ་རྟག་པར་གྱུར་ཏོ། །སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་ཡང་ དཔའ་བར་འགྲོ་བའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཡོད་མོད་ཀྱི་མ་བསྒོམ་པའི་ཕྱིར་མི་མཐོང་སྟེ། དེའི་ ཕྱིར་བླ་ན་མེད་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་མ་གྱུར་ཏོ། །རིགས་ཀྱི་བུ། དཔའ་བར་འགྲོ་བའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལ་ནི་མིང་རྣམ་པ་ལྔ་ཡོད་དེ། དཔའ་བར་འགྲོ་བའི་ ཏིང་ངེ་འཛིན་ཞེས་བྱ། ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ཞེས་ཀྱང་བྱ། རྡོ་རྗེ་ལྟ་བུའི་ཏིང་ ངེ་འཛིན་ཞེས་ཀྱང་བྱ། སེང་གེའི་སྒྲ་སྒྲོགས་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཞེས་ཀྱང་བྱ། སངས་རྒྱས་ ཀྱི་རང་བཞིན་ཞེས་ཀྱང་བྱ་སྟེ། ཅི་དང་ཅིར་ལྡན་པ་དེ་དང་དེའི་སྐབས་སུ་མིང་འདོགས་ 6-380 སོ། །ཞེས་པ་དང་། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་སངས་རྒྱས་གྱི་རང་བཞིན་ཡོད་དེ་ཉོན་ མོངས་པས་ཡོངས་སུ་ཁེབས་པའི་ཕྱིར་མཐོང་བར་མི་ནུས་སོ། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་པས་ བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་རང་བཞིན་རྣམ་གྲངས་དུ་མ་དང་བཅས་པ་དང་། ཡང་། རིགས་ཀྱི་བུ། སངས་རྒྱས་ཀྱི་རང་བཞིན་ཞེས་བྱ་བ་ནི་དོན་དམ་པ་སྟོང་ པའོ། །དོན་དམ་པ་སྟོང་པ་ནི་ཡེ་ཤེས་ཞེས་བྱའོ། །ཞེས་དོན་དམ་སྟོང་ཉིད་དང་། སངས་ རྒྱས་ཀྱི་རང་བཞིན་དང་། རང་བྱུང་གི་ཡེ་ཤེས་རྣམས་དོན་གཅིག་པར་གསུངས་པ་དང་། ཡང་། རིགས་ཀྱི་བུ། དཔེར་ན་ཟླ་བ་ཚེས་པ་ནི་མི་མཐོང་མོད་ཀྱི་མེད་ཅེས་བྱར་མི་རུང་ ངོ་། །སངས་རྒྱས་ཀྱི་རང་བཞིན་ཡང་དེ་དང་འདྲ་སྟེ། བྱིས་པ་མ་རབས་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་ མི་མཐོང་མོད་ཀྱི། དེ་ལ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་རང་བཞིན་མེད་ཅེས་བྱར་མི་རུང་ངོ་། །ར

【現代漢語翻譯】又，在《空行母金剛帳續》 (Kha' 'gro ma rdo rje gur) 中，薄伽梵 (bCom ldan 'das，Bhagavan) 說道：『虛空非物質，清澈而明亮，各種金剛的處所等四者，是萬物的本源，令人心生歡喜。』等等，直到『秘密至極的喜悅，萬物之主恒常安住。』通過這些不同的名稱，說明了處所的穩固性。等等，說了許多關於勝義他空的名稱。同樣，無塵、離塵、無垢、斷罪、自性、無波浪、安樂的究竟、自證智、秘密之最等等也是如此，引用的經文如前所述。在《大般涅槃經》 (Yongs su mya ngan las 'das pa chen po'i mdo) 中也說：『此外，善男子，所謂的佛性 (Sangs rgyas kyi rang bzhin) 是勇猛行三摩地 (dPa' bar 'gro ba'i ting nge 'dzin)，如同酥油的精華，是諸佛之母。』『以勇猛行三摩地的力量，如來 (De bzhin gshegs pa，Tathagata) 們是常、樂、我、凈。一切眾生也都有勇猛行三摩地，但因未修習而無法見到，因此未能證得無上正等正覺 (Bla na med pa yang dag par rdzogs pa'i byang chub)。善男子，勇猛行三摩地有五種名稱：稱為勇猛行三摩地，也稱為般若波羅蜜多 (Shes rab kyi pha rol tu phyin pa，Prajnaparamita)，也稱為金剛喻三摩地 (Rdo rje lta bu'i ting nge 'dzin)，也稱為獅子吼三摩地 (Seng ge'i sgra sgrogs pa'i ting nge 'dzin)，也稱為佛性，根據其所具備的功德而賦予相應的名稱。』『一切眾生皆有佛性，但因煩惱 (Nyon mongs pa，Klesha) 覆蓋而無法見到。』等等，說明了如來藏 (bDe gshegs snying po，Tathagatagarbha) 佛性的多種名稱。此外，『善男子，所謂的佛性是勝義空 (Don dam pa stong pa)。勝義空即是智慧 (Ye shes，Jnana)。』說明了勝義空、佛性和自生智 (Rang byung gi ye shes) 意義相同。此外，『善男子，例如初生的月亮雖然看不見，但不能說它不存在。佛性也是如此，雖然所有凡夫都看不見，但不能說他們沒有佛性。』

【English Translation】 Furthermore, in the Vajra Tent Tantra of the Dakini (Kha' 'gro ma rdo rje gur), the Bhagavan (bCom ldan 'das) said: 'The sky is non-material, clear and bright, the abode of various vajras and the like, are the source of all things, pleasing to the mind.' and so on, until 'The ultimate secret joy, the lord of all things, dwells eternally.' Through these various names, the stability of the abode is explained. And so on, many names of definitive other-emptiness are spoken. Similarly, stainless, devoid of dust, without fault, destroying sins, nature, without waves, the ultimate of bliss, self-awareness, the ultimate secret, and so on, are also mentioned, with the scriptures quoted as before. In the Great Nirvana Sutra (Yongs su mya ngan las 'das pa chen po'i mdo) it is also said: 'Furthermore, son of good family, what is called Buddha-nature (Sangs rgyas kyi rang bzhin) is the Samadhi of Heroic Progress (dPa' bar 'gro ba'i ting nge 'dzin), like the essence of ghee, it is the mother of all Buddhas.' 'Through the power of the Samadhi of Heroic Progress, the Tathagatas (De bzhin gshegs pa) are eternal, blissful, self, and pure. All sentient beings also have the Samadhi of Heroic Progress, but because they have not cultivated it, they do not see it, therefore they have not attained the Unsurpassed Perfect Enlightenment (Bla na med pa yang dag par rdzogs pa'i byang chub). Son of good family, the Samadhi of Heroic Progress has five names: it is called the Samadhi of Heroic Progress, it is also called the Perfection of Wisdom (Shes rab kyi pha rol tu phyin pa, Prajnaparamita), it is also called the Vajra-like Samadhi (Rdo rje lta bu'i ting nge 'dzin), it is also called the Lion's Roar Samadhi (Seng ge'i sgra sgrogs pa'i ting nge 'dzin), and it is also called Buddha-nature, according to the qualities it possesses, it is given the corresponding name.' 'All sentient beings have Buddha-nature, but because it is covered by afflictions (Nyon mongs pa, Klesha), it cannot be seen.' and so on, explaining the various names of the Tathagatagarbha (bDe gshegs snying po) Buddha-nature. Furthermore, 'Son of good family, what is called Buddha-nature is ultimate emptiness (Don dam pa stong pa). Ultimate emptiness is called wisdom (Ye shes, Jnana).' Explaining that ultimate emptiness, Buddha-nature, and self-arisen wisdom (Rang byung gi ye shes) are of the same meaning. Furthermore, 'Son of good family, for example, the newly born moon is not visible, but it cannot be said that it does not exist. Buddha-nature is also like that, although all ordinary people do not see it, it cannot be said that they do not have Buddha-nature.'

ིགས་ཀྱི་ བུ། སངས་རྒྱས་ཀྱི་རང་བཞིན་ནི་འདི་ལྟ་སྟེ། སྟོབས་བཅུ་དང་། མི་འཇིགས་པ་བཞི་དང་། {སོ་སོ་ཡང་དག་པར་རིག་པ་བཞི་དང་།} སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོ་དང་། དྲན་པ་ཉེ་བར་བཞག་ པ་གསུམ་སྟེ། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་རྣམ་པ་གསུམ་པོ་ཡོད་ཀྱང་། ཉོན་མོངས་པ་ ཡོངས་སུ་བཅོམ་ན་གདོད་མཐོང་བར་འགྱུར་རོ། །ལོག་སྲེད་ཅན་དག་ནི་ལོག་སྲེད་ ཡོངས་སུ་བཅོམ་ན་གདོད་སྟོབས་བཅུ་དང་། མི་འཇིགས་པ་བཞི་དང་། སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོ་ དང་། དྲན་པ་ཉེ་བར་བཞག་པ་གསུམ་ཐོབ་པར་འགྱུར་རོ། །དོན་དེ་ལྟ་བས་ན་ངས་རྟག་ ཏུ་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་རང་བཞིན་ཡོད་དོ་ཞེས་གསུངས་སོ། །ཞེས་ སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་བཞུགས་པའི་སྤྱང་གཞི་བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོ་དེ་སྟོབས་ སོགས་ཡོན་ཏན་དུ་མའི་བདག་ཉིད་དུ་གསུངས་པ་དང་། ཡང་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ སངས་རྒྱས་ཀྱི་རང་བཞིན་ནི་རྣམ་པ་གཉིས་ཏེ། ཡོད་པ་དང་མེད་པའོ། །དེ་ལ་ཡོད་པ་ ནི་འདི་ལྟ་སྟེ། མཚན་སུམ་ཅུ་རྩ་གཉིས་དང་། དཔེ་བྱད་བཟང་པོ་བརྒྱད་ཅུ་དང་། {སྟོབས་བཅུ་དང་།}མི་འཇིགས་པ་བཞི་དང་། དྲན་པ་ཉེ་བར་བཞག་པ་གསུམ་དང་། བྱམས་པ་ཆེན་པོ་དང་། སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོ་དང་། དཔའ་བར་འགྲོ་བའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་{ལ་ སོགས་པ་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཚད་མེད་པ་སྙེད་དང་། རྡོ་རྗེ་ལྟ་བུའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལ་སོགས་ པ་}ཚད་མེད་པ་སྙེད་དང་། ཐབས་མཁས་པ་ལ་སོགས་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཚད་མེད་པ་ སྙེད་དང་། ཡེ་ཤེས་ལྔ་ལ་སོགས་པ་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཚད་མེད་པ་སྙེད་ནི་ཡོད་པ་ཞེས་ བྱའོ། །དེ་ལ་མེད་པ་ནི་འདི་ལྟ་སྟེ། དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་འདས་པའི་དགེ་བ་རྣམས་ དང་། མི་དགེ་བ་དང་། ལུང་དུ་མི་སྟོན་པ་དང་། ལས་དང་རྒྱུ་དང་འབྲས་བུ་དང་། རྣམ་ པར་སྨིན་པ་དང་། ཉོན་མོངས་པ་དང་། ཕུང་པོ་ལྔ་དང་། རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་ཏེ་འབྱུང་བ་ 6-381 བཅུ་གཉིས་ནི་མེད་པ་ཞེས་བྱའོ། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་གང་ཞིག་གང་ན་མེད་པ་དེ་དེས་ སྟོང་པ་དང་། དེ་ལ་ལྷག་མ་གང་ཡོད་པ་དེ་རྟག་ཏུ་ཡོད་པའི་ཚུལ་རྒྱས་པར་གསུངས་ སོ། །དེ་བཞིན་དུ། ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་མཚན་བརྒྱ་རྩ་བརྒྱད་པར་ཡང་། དོན་དམ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་དང་། རྡོ་རྗེ་དང་། ཆོས་འབྱུང་དང་། བྷ་ག་དང་། གསང་ བ་ལ་སོགས་པའི་རྣམ་གྲངས་དུ་མ་ཅན་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་རྣམ་གྲངས་ མང་པོ་གསུངས་པ་འདི་ལྟ་སྟེ། ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་དང་། ཐམས་ཅད་མཁྱེན་ པ་ཉིད་དང་། ལམ་གྱི་རྣམ་པ་{ཐམས་ཅད་}མཁྱེན་པ་ཉིད་དང་། རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་ མཁྱེན་པ་ཉིད་དང་། ཡང་དག་པའི་མཐའ་དང་། དེ་བཞིན་ཉིད་དང་། མ་ནོར་བ་དེ་ བཞིན་ཉིད་དང་། གཞན་མ་ཡིན་པ་དེ་བཞིན་ཉིད་དང་། བདེན་པ་དང་། དེ་ཁོ་ན་དང་། ཡང་དག་པ་དང་། ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པ་ཉིད་དང་། སྟོང་པ་ཉིད་ད

【現代漢語翻譯】善男子，所謂佛性是這樣的：十力（梵文：दशबल，daśabala，ten powers），四無畏（梵文：चतुरवैशारद्य，catura vaiśāradya，four fearlessnesses），四無礙解（梵文：चतस्रः प्रतिसंविदः，catasraḥ pratisaṁvidaḥ，four kinds of perfect knowledge），大慈悲（梵文：महाकरुणा，mahākaruṇā，great compassion），以及三種念住（梵文：त्रिस्मृत्युपस्थान，trismṛtyupasthāna，three kinds of mindfulness）。雖然一切眾生都具有這三種特質，但只有在斷除煩惱后才能顯現。那些具有邪見的人，只有在完全斷除邪見后，才能獲得十力、四無畏、大慈悲和三種念住。因此，我常說一切眾生皆有佛性。因此，安住於一切眾生之中的自性，即如來藏（梵文：तथागतगर्भ，tathāgatagarbha，womb of the thus-gone），被認為是眾多功德的本性。此外，如來的佛性有兩種：有和無。所謂『有』，指的是三十二相（梵文：द्वात्रिंशद्वरमहापुरुषलक्षण，dvātriṃśadvaramahāpuruṣalakṣaṇa，thirty-two major marks），八十隨形好（梵文：अशीत्यनुव्यञ्जन，aśītyanuvyañjana，eighty minor marks），十力，四無畏，三種念住，大慈（梵文：मैत्री，maitrī，loving-kindness），大悲，勇猛行三摩地（梵文：शूरंगमसमाधि，śūraṃgamasamādhi，the samadhi of heroic march），以及無數的三摩地，如金剛喻三摩地（梵文：वज्रोपमसमाधि，vajropamasamādhi，diamond-like samadhi）等，以及無數的善巧方便三摩地等，以及五種智慧（梵文：पञ्चज्ञान，pañcajñāna，five wisdoms）等無數的三摩地，這被稱為『有』。所謂『無』，指的是如來已逝的善行、不善行、無記行，以及業、因、果、異熟、煩惱、五蘊（梵文：पञ्चस्कन्ध，pañcaskandha，five aggregates），以及十二緣起（梵文：द्वादशाङ्गप्रतीत्यसमुत्पाद，dvādaśāṅgapratītyasamutpāda，twelve links of dependent origination），這被稱為『無』。凡是在某處不存在的事物，該處即為空性；而其中剩餘的事物，則恒常存在。對此有詳細的闡述。同樣，在《般若波羅蜜多一百零八名經》中，也提到了許多般若波羅蜜多的名稱，如勝義菩提心（梵文：परमार्थबोधिचित्त，paramārthabodhi citta，ultimate bodhicitta），金剛（梵文：वज्र，vajra，diamond/thunderbolt），法界（梵文：धर्मधातु，dharmadhātu，dharma realm），bhaga（梵文：भग，bhaga，fortune/glory），秘密（梵文：गुह्य，guhya，secret）等等。這些都是般若波羅蜜多的不同名稱，例如：般若波羅蜜多（梵文：प्रज्ञापारमिता，prajñāpāramitā，perfection of wisdom），一切智智（梵文：सर्वज्ञता，sarvajñatā，omniscience），道相智（梵文：मार्गज्ञता，mārgajñatā，knowledge of the path），一切相智（梵文：सर्वाकारज्ञता，sarvākārajñatā，knowledge of all aspects），真如（梵文：तथाता，tathātā，suchness），如實真如（梵文：यथाभूततथाता，yathābhūtatathātā，true suchness），不變異真如（梵文：अनन्यतथाता，ananyatathātā，non-other suchness），真實（梵文：सत्य，satya，truth），真如（梵文：तथैव，tathaiva，just so），正確（梵文：सम्यक्，samyak，correct），不顛倒性（梵文：अविपरीतता，aviparītatā，non-reversedness），空性（梵文：शून्यता，śūnyatā，emptiness）等等。

【English Translation】 Son of good family, such is the nature of the Buddha: the ten powers (Sanskrit: दशबल, daśabala, ten powers), the four fearlessnesses (Sanskrit: चतुरवैशारद्य, catura vaiśāradya, four fearlessnesses), the four kinds of perfect knowledge (Sanskrit: चतस्रः प्रतिसंविदः, catasraḥ pratisaṁvidaḥ, four kinds of perfect knowledge), great compassion (Sanskrit: महाकरुणा, mahākaruṇā, great compassion), and the three kinds of mindfulness (Sanskrit: त्रिस्मृत्युपस्थान, trismṛtyupasthāna, three kinds of mindfulness). Although all sentient beings possess these three qualities, they can only be seen when afflictions are completely overcome. Those with wrong views can only attain the ten powers, four fearlessnesses, great compassion, and three kinds of mindfulness when wrong views are completely overcome. Therefore, I always say that all sentient beings have the nature of the Buddha. Thus, the essence residing in all sentient beings, the Tathagatagarbha (Sanskrit: तथागतगर्भ, tathāgatagarbha, womb of the thus-gone), is considered the nature of many qualities such as strength. Furthermore, the Buddha-nature of the Tathagata is of two kinds: existence and non-existence. 'Existence' refers to the thirty-two major marks (Sanskrit: द्वात्रिंशद्वरमहापुरुषलक्षण, dvātriṃśadvaramahāpuruṣalakṣaṇa, thirty-two major marks), the eighty minor marks (Sanskrit: अशीत्यनुव्यञ्जन, aśītyanuvyañjana, eighty minor marks), the ten powers, the four fearlessnesses, the three kinds of mindfulness, great loving-kindness (Sanskrit: मैत्री, maitrī, loving-kindness), great compassion, the samadhi of heroic march (Sanskrit: शूरंगमसमाधि, śūraṃgamasamādhi, the samadhi of heroic march), and countless samadhis such as the diamond-like samadhi (Sanskrit: वज्रोपमसमाधि, vajropamasamādhi, diamond-like samadhi), and countless skillful means samadhis, and countless samadhis such as the five wisdoms (Sanskrit: पञ्चज्ञान, pañcajñāna, five wisdoms), which is called 'existence'. 'Non-existence' refers to the Tathagata's past virtuous deeds, non-virtuous deeds, unspecified deeds, and karma, cause, effect, maturation, afflictions, the five aggregates (Sanskrit: पञ्चस्कन्ध, pañcaskandha, five aggregates), and the twelve links of dependent origination (Sanskrit: द्वादशाङ्गप्रतीत्यसमुत्पाद, dvādaśāṅgapratītyasamutpāda, twelve links of dependent origination), which is called 'non-existence'. Whatever is absent in a certain place, that place is emptiness; and whatever remains therein is always present. This is explained in detail. Similarly, in the 'One Hundred and Eight Names of the Perfection of Wisdom Sutra', many names of the Perfection of Wisdom are mentioned, such as the ultimate bodhicitta (Sanskrit: परमार्थबोधिचित्त, paramārthabodhi citta, ultimate bodhicitta), vajra (Sanskrit: वज्र, vajra, diamond/thunderbolt), dharmadhatu (Sanskrit: धर्मधातु, dharmadhātu, dharma realm), bhaga (Sanskrit: भग, bhaga, fortune/glory), secret (Sanskrit: गुह्य, guhya, secret), and so on. These are different names of the Perfection of Wisdom, such as: Perfection of Wisdom (Sanskrit: प्रज्ञापारमिता, prajñāpāramitā, perfection of wisdom), omniscience (Sanskrit: सर्वज्ञता, sarvajñatā, omniscience), knowledge of the path (Sanskrit: मार्गज्ञता, mārgajñatā, knowledge of the path), knowledge of all aspects (Sanskrit: सर्वाकारज्ञता, sarvākārajñatā, knowledge of all aspects), suchness (Sanskrit: तथाता, tathātā, suchness), true suchness (Sanskrit: यथाभूततथाता, yathābhūtatathātā, true suchness), non-other suchness (Sanskrit: अनन्यतथाता, ananyatathātā, non-other suchness), truth (Sanskrit: सत्य, satya, truth), just so (Sanskrit: तथैव, tathaiva, just so), correct (Sanskrit: सम्यक्, samyak, correct), non-reversedness (Sanskrit: अविपरीतता, aviparītatā, non-reversedness), emptiness (Sanskrit: शून्यता, śūnyatā, emptiness), and so on.

ང་། མཚན་མ་མེད་པ་ དང་། སྨོན་པ་མེད་པ་དང་། དངོས་པོ་མེད་པ་ཉིད་དང་། {ངོ་བོ་ཉིད་དང་། དངོས་པོ་ མེད་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་དང་།}ཆོས་ཉིད་དང་། ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་དང་། {ཆོས་གནས་མེད་ པ་དང་། {ཆོས་གནས་པ་ཉིད་དང་།}ཆོས་མི་འགྱུར་བ་ཉིད་དང་། ཆོས་སྐྱོན་མེད་པ་ ཉིད་དང་། ཆོས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་དང་། ཆོས་བདག་མེད་པ་ཉིད་དང་། ཞེས་པ་{ནས་{ལ་ སོགས་པས་}སེམས་དང་ཡིད་དང་རྣམ་པར་ཤེས་པ་དང་བྲལ་ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་རབ་ ཏུ་རྒྱས་པར་གསུངས་སོ། ། དེ་བཞིན་དུ། འདིའི་རྣམ་གྲངས་ལ་སྔགས་ཀྱི་ཐེག་པར་མཁྱེན་པ་བཞི་གསུངས་པ་ ཡང་ཡོད་དོ། །དེ་བཞིན་དུ། ཨེ་ཡིག་ལ་སོགས་པ་སྔར་བསྟན་པ་རྣམས་ཀྱང་འདིའི་རྣམ་ གྲངས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཡུམ་ཤེར་ཕྱིན་ཡང་ཡིན་ལ། སྟོང་ཉིད་ལ་སོགས་པ་ཡང་ཡིན་པ་ འདི་ནི་དོན་དམ་གཞན་སྟོང་ལ་དགོངས་ཀྱི། གཟུགས་སོགས་མཐའ་དག་རང་བཞིན་མ་ གྲུབ་པའི་རང་སྟོང་གིས་ནི་རྣམ་གྲགས་མང་པོ་ཅན་དེ་རྣམས་ཀྱི་གོ་མི་ཆོད་དེ། གལ་ཏེ་ ཆོད་པར་འདོད་ན་ཉེས་སྐྱོན་དཔག་ཏུ་མེད་པའི་ཆར་ཆེན་པོ་འབབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ ལྟར་རྣམ་གྲངས་མང་པོ་ཅན་དོན་དམ་སྟོང་ཉིད་དེ་ལ་ནི། གཞན་གྱི་དངོས་པོ་སྟོང་པ་ ཉིད་ཅེས་གསུངས་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། རྒྱལ་བའི་ཡུམ་བར་མ་ལས། དེ་ལ་གཞན་གྱི་དངོས་པོ་ སྟོང་པ་ཉིད་གང་ཞེ་ན། དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་རྣམས་བྱུང་ཡང་རུང་། དེ་བཞིན་གཤེགས་ པ་རྣམས་མ་བྱུང་ཡང་རུང་སྟེ། ཆོས་ཀྱི་གནས་ཉིད་དང་། ཆོས་ཉིད་དང་། ཆོས་ཀྱི་ དབྱིངས་ཉིད་དང་། ཆོས་སྐྱོན་མེད་པ་ཉིད་དང་། དེ་བཞིན་ཉིད་དང་། མ་ནོར་བ་དེ་ བཞིན་ཉིད་དང་། གཞན་མ་ཡིན་པ་དེ་བཞིན་ཉིད་དང་། ཡང་དག་པའི་མཐའ་ནི་དེ་ 6-382 བཞིན་ཉིད་གནས་པ་སྟེ། དེ་ལྟར་ཆོས་དེ་དག་གི་གཞན་གྱིས་སྟོང་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི། གཞན་གྱི་དངོས་པོ་སྟོང་པ་ཉིད་ཅེས་བྱ་སྟེ། ཞེས་གསུངས་ལ། དེ་ལྟར་དེ་བཞིན་ཉིད་ལ་ སོགས་པ་རང་གི་ངོ་བོས་མི་སྟོང་པར་རྟག་ཏུ་བཞུགས་པ་དེ། རང་ལས་གཞན་པའི་ཆོས་ གང་དང་གང་གིས་སྟོང་ཞེ་ན། རྒྱལ་བའི་ཡུམ་ལས། དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་རྣམས་བྱུང་ ཡང་རུང་། དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་རྣམས་མ་བྱུང་ཡང་རུང་སྟེ། ཆོས་དེ་དག་གི་དེ་བཞིན་ ཉིད་དང་། མ་ནོར་བ་དེ་བཞིན་ཉིད་དང་། གཞན་མ་ཡིན་པ་དེ་བཞིན་ཉིད་དང་། {ཆོས་ཉིད་དང་།}ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་དང་། ཆོས་ཀྱི་གནས་ཉིད་དང་། ཆོས་སྐྱོན་མེད་པ་ ཉིད་དང་། ཡང་དག་པའི་མཐའ་དང་། བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པའི་དབྱིངས་ནི་དེ་བཞིན་ ཉིད་དུ་གནས་ཏེ། དེ་ལ་བདག་ཀྱང་མེད། སེམས་ཅན་དང་། སྲོག་དང་། འགྲོ་བ་དང་། གསོ་བ་དང་། སྐྱེས་བུ་དང་། གང་ཟག་དང་། ཤེད་ཅན་དང་། ཤེད་བདག་དང་། བྱེད་པ་ པོ་དང་། ཚོར་བ་པོ་དང་། ཤེས་པ་པོ་དང་། མཐོང་བ་པོ་ཡང་མེད་ན། དེ་ལ་གཟུགས་ལྟ་ ག་ལ་ཡོད། ཅེས་པ་ན

【現代漢語翻譯】無相（mtshan ma med pa），無愿（smon pa med pa），無物性（dngos po med pa nyid），{自性（ngo bo nyid），及無物性之自性（dngos po med pa'i ngo bo nyid）}，法性（chos nyid），法界（chos kyi dbyings），{無處所（chos gnas med pa），{法之處所（chos gnas pa nyid）}，法不變異性（chos mi 'gyur ba nyid），法無過失性（chos skyon med pa nyid），法之體性（chos kyi mtshan nyid），法無我性（chos bdag med pa nyid）}等等，{從{等等}心（sems），意（yid），識（rnam par shes pa）分離}等等，被廣為宣說。同樣，在此之異名中，也有密咒乘之四種了知之說。同樣，如前所示之ཨེ་（E）字等，也是此之異名。因此，般若波羅蜜多（yum sher phyin）也是，空性（stong nyid）等等也是，此乃指究竟之他空（gzhan stong）而說。若以色等一切自性不成立之自空（rang stong），則不能涵蓋眾多異名，若欲涵蓋，則會降下無量過失之大雨。因此，對於具有眾多異名之究竟空性，稱為『空於他之事物』。如《中品般若波羅蜜多經》（rgyal ba'i yum bar ma）所說：『何為彼空於他之事物？如來（de bzhin gshegs pa）出現也好，如來不出現也好，法之住性（chos kyi gnas nyid），法性（chos nyid），法界性（chos kyi dbyings nyid），法無過失性（chos skyon med pa nyid），如是性（de bzhin nyid），無顛倒如是性（ma nor ba de bzhin nyid），非他如是性（gzhan ma yin pa de bzhin nyid），真實之邊際即如是性（yang dag pa'i mtha' ni de bzhin nyid）安住。如是，彼等法空於他者，即稱為空於他之事物。』如是，如是性等等不空于自性而恒常安住者，空於何者是他法呢？《般若波羅蜜多經》中說：如來出現也好，如來不出現也好，彼等法之如是性（de bzhin nyid），無顛倒如是性（ma nor ba de bzhin nyid），非他如是性（gzhan ma yin pa de bzhin nyid），{法性（chos nyid）}，法界（chos kyi dbyings），法之住性（chos kyi gnas nyid），法無過失性（chos skyon med pa nyid），真實之邊際（yang dag pa'i mtha'），不可思議之界（bsam gyis mi khyab pa'i dbyings）安住于如是性中。其中無我（bdag），無有情（sems can），無命（srog），無行者（'gro ba），無養育者（gso ba），無人（skyes bu），無補特伽羅（gang zag），無力者（shed can），無力主（shed bdag），無作者（byed pa po），無受者（tshor ba po），無知者（shes pa po），無見者（mthong ba po），其中怎會有色（gzugs）呢？』

【English Translation】 Without characteristics (mtshan ma med pa), without aspiration (smon pa med pa), without substance (dngos po med pa nyid), {self-nature (ngo bo nyid), and the self-nature of non-substantiality (dngos po med pa'i ngo bo nyid)}, Dharma-nature (chos nyid), Dharma-realm (chos kyi dbyings), {without location (chos gnas med pa), {the location of Dharma (chos gnas pa nyid)}, the nature of Dharma being immutable (chos mi 'gyur ba nyid), the nature of Dharma being without fault (chos skyon med pa nyid), the characteristic of Dharma (chos kyi mtshan nyid), the nature of Dharma being without self (chos bdag med pa nyid)}, etc., {separated from {etc.} mind (sems), intellect (yid), and consciousness (rnam par shes pa)}, etc., are extensively taught. Similarly, among its synonyms, there is also the teaching of the four knowledges in the Mantra Vehicle. Similarly, the letter ཨེ་（E） and others, as previously shown, are also synonyms for this. Therefore, the Prajñāpāramitā (yum sher phyin) is also, emptiness (stong nyid) and others are also, which refers to the ultimate Other-Emptiness (gzhan stong). If one uses Self-Emptiness (rang stong), where all forms and so on are not established by their own nature, it cannot cover the many synonyms, and if one wishes to cover them, a great rain of immeasurable faults will fall. Therefore, for that ultimate emptiness with many synonyms, it is said to be 'empty of other things.' As it is said in the Middle Prajñāpāramitā Sutra (rgyal ba'i yum bar ma): 'What is that which is empty of other things? Whether the Tathāgatas (de bzhin gshegs pa) appear or do not appear, the abiding nature of Dharma (chos kyi gnas nyid), the Dharma-nature (chos nyid), the Dharma-realm nature (chos kyi dbyings nyid), the faultless nature of Dharma (chos skyon med pa nyid), Suchness (de bzhin nyid), non-inverted Suchness (ma nor ba de bzhin nyid), non-other Suchness (gzhan ma yin pa de bzhin nyid), the true limit is Suchness (yang dag pa'i mtha' ni de bzhin nyid) abides. Thus, whatever is empty of others among those Dharmas is called empty of other things.' Thus, Suchness and so on, which do not empty of their own nature but constantly abide, what other Dharmas are they empty of? In the Prajñāpāramitā Sutra, it says: Whether the Tathāgatas appear or do not appear, the Suchness of those Dharmas (de bzhin nyid), non-inverted Suchness (ma nor ba de bzhin nyid), non-other Suchness (gzhan ma yin pa de bzhin nyid), {Dharma-nature (chos nyid)}, Dharma-realm (chos kyi dbyings), the abiding nature of Dharma (chos kyi gnas nyid), the faultless nature of Dharma (chos skyon med pa nyid), the true limit (yang dag pa'i mtha'), the inconceivable realm (bsam gyis mi khyab pa'i dbyings) abide in Suchness. In it, there is no self (bdag), no sentient being (sems can), no life (srog), no goer ('gro ba), no nourisher (gso ba), no person (skyes bu), no Pudgala (gang zag), no powerful one (shed can), no lord of power (shed bdag), no maker (byed pa po), no feeler (tshor ba po), no knower (shes pa po), no seer (mthong ba po), how could there be form (gzugs) in it?'

ས། རྒ་ཤིའི་བར་དུ་ལྟ་ག་ལ་ཡོད། རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་བར་འབྱུང་ བའི་ཆོས་རྣམས་ལྟ་ག་ལ་ཡོད་དེ། ཆོས་དེ་དག་མེད་ན་འགྲོ་བ་ལྔའི་འཁོར་བ་གང་ནས་ སེམས་ཅན་རྣམས་སྒྲོལ་བར་བྱ་བ་དེ་ལྟ་བུ་དག་ལྟ་ག་ལ་ཡོད་དེ། ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་ དང་། སྟོང་པ་ཉིད་ལ་གཟུགས་མེད། ཚོར་བ་མེད། འདུ་ཤེས་མེད། འདུ་བྱེད་མེད། རྣམ་ པར་ཤེས་པ་མེད། མིག་མེད། རྣ་བ་མེད། ཅེས་པ་ལ་སོགས་པ་རྒྱ་ཆེར་གསུངས་པའི་ཕྱིར། གློ་བུར་བའི་ཆོས་ཐམས་ཅད་མེད་པའི་གཞིར་གྱུར་པའི་སྟོང་པ་ཉིད་དང་། དེ་བཞིན་ ཉིད་ལ་སོགས་པ་རྣམས་ནི་དོན་དམ་གཞན་སྟོང་ཡིན་ཏེ། ཀུན་གཞི་ཡེ་ཤེས་ཡིན་པའི་ ཕྱིར་དང་། གློ་བུར་བའི་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་སྟོང་པའི་གཞི་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟར་ གསུང་རབ་དྲི་མེད་རྣམས་སུ་སྟོང་ཉིད་གསུངས་པ་རྣམས་ལ་ཡང་སྟོང་པ་དང་། སྟོང་ པའི་གཞི་གང་ཡིན་པ་གཉིས་གཉིས་སུ་གསུངས་པ་ལས། གཙོ་བོར་གང་སྟོན་པ་ནི། སྐབས་སྟོབས་ཀྱིས་རིག་པར་བྱ་དགོས། དེ་ལ་གཟུགས་སོགས་མཐའ་དག་རང་བཞིན་མ་ གྲུབ་པའི་རང་སྟོང་དེ་ནི་གང་སྟོང་པའམ་གང་གིས་སྟོང་པ་ཙམ་ཡིན་གྱི། གཟུགས་ སོགས་ཆོས་མཐའ་དག་གིས་སྟོང་པའི་གཞི་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །དེས་ན། དེ་ནི། ཀུན་རྫོབ་སྟོང་ པ་ཉིད་དུ་བཤད། །སྟོང་ཉིད་ཁོ་ན་ཀུན་རྫོབ་སྟེ། །བྱས་དང་མི་རྟག་པ་བཞིན་དུ། །མེད་ན་ མི་འབྱུང་ངེས་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་གསུངས་པ་དང་མཐུན་པའི་སྟོང་ཉིད་ཀུན་རྫོབ་རང་སྟོང་ ཡིན་གྱི། ཤེར་ཕྱིན་དང་རང་བྱུང་ཡེ་ཤེས་དང་། བདེ་བ་ཆེན་པོ་དང་། སྟོབས་བཅུ་ལ་ སོགས་པ་དང་གཅིག་པའི་དོན་དམ་སྟོང་ཉིད་སངས་རྒྱས་ཀྱི་རང་བཞིན་དང་། དེ་ 6-383 བཞིན་ཉིད་ལ་སོགས་པ་རྣམ་གྲངས་མང་པོ་སྔར་སྨོས་པ་དེ་རྣམས་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །དེ་ ལྟར་གང་སྟོང་པ་དང་། གང་གིས་སྟོང་པའི་གཞི་ལ་ཁྱད་པར་ཆེན་པོ་ཡོད་པ་ལྟར། རང་ བཞིན་མེད་པ་ཙམ་དང་། རང་བཞིན་མེད་པའི་གཞི་ལ་ཡང་དེ་ལྟར་རོ། །གང་གིས་རྣམ་ པར་དག་པ་དང་། རྣམ་པར་དག་པའི་གཞི་ལ་ཡང་དེ་བཞིན་ནོ། །སྐྱེ་འགག་{ལ་སོགས་ པ་}མེད་པ་དང་མེད་པའི་གཞི་ལ་ཡང་དེ་བཞིན་ནོ། །འགོག་པའམ་འགགས་པ་དང་ འགགས་པའི་གཞི་ལ་ཡང་དེ་བཞིན་ནོ། །རྒྱས་པར་ཆོས་ཀྱི་སྤྱན་དང་ལྡན་པ་དག་གི་ མན་ངག་ཟབ་མོ་ལས་རྟོགས་པར་བྱ་བ་ཉིད་དོ། །དེའི་ཕྱིར་རང་རང་ངོ་བོས་སྟོང་པ་ ལས་གཞན་པའི་སྟོང་ཉིད་གོ་ཆོད་མེད་ཅེས་འཁྲུལ་བ་རྣམས་ནི་སྟོང་པའི་གཞི་མ་ རྟོགས་པས་ལན་པ་ཉིད་དོ། །རྐང་པ་གཉིས་པ་བདེན་གཉིས་ཀྱི་ལན་ནོ། ། ཡང་ཁྱེད་ཀྱི་གསུང་ཡིག་ན། གཞན་བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོ་དེ་ཡེ་ཤེས་དང་གཅིག་ པའི་ངོས་ནས་འཐད་མོད་ནའང་། ཡེ་ཤེས་{ལྔ་}དང་རིགས་ལྔ་དང་བདེ་མཆོག་དང་ དགྱེས་རྡོར་ལ་སོགས་པའི་རྣམ་གྲངས་མང་པོ་རྣམས་དང་། དོན་དམ་དང་། བདེ་ གཤེགས་སྙིང་པོ་{ད

【現代漢語翻譯】『在衰老和死亡之間有什麼可觀察的呢？在緣起法中有什麼可觀察的呢？如果這些法不存在，那麼如何從五道輪迴中救度眾生呢？』等等。因為廣泛地宣說了空性中沒有色，沒有受，沒有想，沒有行，沒有識，沒有眼，沒有耳等等。因此，作為所有暫時法不存在之基礎的空性和真如等，是勝義他空，因為它們是阿賴耶識智慧，並且是空于所有暫時法的基礎。因此，在所有清凈的經文中，所說的空性也被分為空和空的所依處兩種，主要強調哪一種，需要根據具體情況來理解。其中，色等一切法無自性的自空，僅僅是所空或以何而空，而不是空於一切法的所依處。因此，這被解釋為世俗空性。空性本身是世俗的，就像有為法和無常法一樣，因為如果不存在，就不會產生。』這與所說的相符，空性是世俗自空，而不是與般若波羅蜜多、自生智慧、大樂、十力等同義的勝義空性，也不是佛性和真如等之前提到的眾多名稱。因此，正如所空和以何而空的所依處之間存在巨大差異一樣，僅僅是無自性和無自性的所依處之間也是如此。以何而清凈和清凈的所依處之間也是如此。無生滅和無生滅的所依處之間也是如此。止息或已止息和止息的所依處之間也是如此。詳細地說，這需要通過具足法眼者的甚深口訣來理解。因此，那些誤認為除了各自體性空之外，沒有其他有意義的空性的人，是因為不瞭解空的所依處。第二段是關於二諦的回答。此外，在您的信中說，『他空如來藏與智慧相同是可以接受的，但是智慧{五}和五部、勝樂金剛和喜金剛等眾多名稱，以及勝義和如來藏{的}

【English Translation】 'What is there to observe between aging and death? What is there to observe in the laws of dependent origination? If these laws did not exist, how could sentient beings be liberated from the cycle of the five realms?' and so forth. Because it is extensively taught that in emptiness there is no form, no feeling, no perception, no mental formation, no consciousness, no eye, no ear, and so on. Therefore, emptiness and suchness, which are the basis for the non-existence of all adventitious phenomena, are ultimate other-emptiness, because they are the wisdom of the alaya and the basis that is empty of all adventitious phenomena. Thus, in all the stainless scriptures, the emptiness that is spoken of is also divided into two: emptiness and the basis of emptiness. Which one is mainly emphasized needs to be understood according to the specific context. Among these, self-emptiness, where all phenomena such as form lack inherent existence, is merely what is empty or by what it is empty, but not the basis that is empty of all phenomena. Therefore, this is explained as conventional emptiness. Emptiness itself is conventional, just like conditioned and impermanent phenomena, because if it did not exist, it would not arise. This is in accordance with what is said, emptiness is conventional self-emptiness, but not the ultimate emptiness that is synonymous with the Prajnaparamita, self-arisen wisdom, great bliss, the ten powers, and so on, nor the many names previously mentioned such as Buddha-nature and suchness. Therefore, just as there is a great difference between what is empty and the basis of what is empty, so too is there between merely lacking inherent existence and the basis of lacking inherent existence. Likewise, there is a difference between by what is purified and the basis of purification. Likewise, there is a difference between no arising and ceasing and the basis of no arising and ceasing. Likewise, there is a difference between cessation or what has ceased and the basis of cessation. In detail, this needs to be understood through the profound instructions of those who possess the eye of Dharma. Therefore, those who mistakenly believe that there is no other meaningful emptiness besides emptiness of individual essence are mistaken because they do not understand the basis of emptiness. The second verse is the answer to the two truths. Furthermore, in your letter, you say, 'It is acceptable that the other-empty Tathagatagarbha is the same as wisdom, but the many names such as wisdom {five} and the five families, Hevajra and Chakrasamvara, and the ultimate truth and the Tathagatagarbha {of}

ང་།}ཆོས་ཉིད་དང་། རང་བཞིན་དང་། དེ་བཞིན་ཉིད་ལ་སོགས་པ་ རྣམས་གཅིག་པར་བཞེད་པ་ནི་མཁས་པ་རྣམས་ཀྱི་བཞད་གད་ཀྱི་གནས་ཡིན་ཏེ། ཞེས་ པ་དང་། ཡེ་ཤེས་ལ་སོགས་པ་དེ་རྣམས་ནི་ཡོངས་གྲུབ་བཏགས་པ་བ་དག་པ་གཞན་ དབང་མཚན་ཉིད་པ་ཡིན་ཏེ། དོན་དམ་དང་། ཆོས་ཉིད་དང་། བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོ་ དང་། རང་བཞིན་དང་། དེ་བཞིན་ཉིད་ལ་སོགས་པ་རྣམས་ནི་གཞན་དབང་མ་ཡིན་ལ། ཡོངས་གྲུབ་མཚན་ཉིད་པ་ཡིན་པས། གཞན་དབང་ཡོངས་གྲུབ་ཀྱི་ཁྱད་པར་ཡང་དེ་ ལྟར་ཤེས་པར་བྱའོ། །ཞེས་པ་བཀོད་གདའ། དེ་ལ་ཁྱེད་ལྟར་ན་བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོ་དེ་ ཡེ་ཤེས་ཡིན་ནམ་མ་ཡིན་ཞེས་བརྟག་པར་བྱ་སྟེ། འདིར་དེ་གཉིས་གང་ཡང་མ་ཡིན་པ་ ནི་མི་སྲིད་དོ། །ཕྱོགས་དང་པོ་ལྟར་ན། ཡེ་ཤེས་དེ་གཞན་དབང་མཚན་ཉིད་པ་ཡིན་ལ། བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོ་ནི་གཞན་དབང་མ་ཡིན་གྱི་ཡོངས་གྲུབ་མཚན་ཉིད་པ་ཡིན་ཞེས་ པ་དང་ནང་འགལ་བའི་སྐྱོན་དུ་འགྱུར་ལ། གཉིས་པ་ལྟར་ན། བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོ་དེ་ ཡེ་ཤེས་དང་གཅིག་པའི་ངོས་ནས་འཐད་པར་ཇི་ལྟར་འགྱུར་ཏེ། རང་གི་ཁས་བླངས་ ནང་འགལ་བ་ཆེན་པོའོ། །གཞན་ཡང་ཁྱེད་ལྟར་ན་ཡང་། དོན་དམ་དང་ཆོས་ཉིད་ལ་ སོགས་པ་དེ་རྣམས་གཞན་དབང་ཉིད་ལས་མ་འདས་པར་འགྱུར་ཏེ། རྟེན་འབྲེལ་ལས་ མ་འདས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དོན་དམ་རྟེན་འབྲེལ་ལས་མ་འདས་པར་ནི་ཁྱེད་ཉིད་ཀྱིས་སྔར་ ཁས་བླངས་ཤིང་། རྟེན་འབྲེལ་དང་གཞན་དབང་དོན་གཅིག་ཡིན་པར་ཡང་སྔར་ལུང་ 6-384 གིས་བསྒྲུབས་སོ། །དཔལ་དུས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་ལས། ཕྱི་ནང་གཞན་གསུམ་གསུངས་པའི་ དོན་ཡང་ཉིད་ཅག་གི་བཞེད་པ་ལྟར་ན། ཕྱི་སྣང་བ། ནང་སྟོང་པ། གཞན་དབྱེར་མེད་དུ་ ཤེས་པ་དེ་ལ་སོགས་པའི་ཤན་འདྲེ་བ་རྣམས་ལ་གསུངས་པ་ཡིན་ཞེས་པ་འདི་ཡང་། སྐྱེས་བུའི་བརྗོད་འདོད་ཙམ་དུ་ཟད་ཀྱི། དེ་ལྟར་ཡིན་པའི་ཤེས་བྱེད་གང་ནས་ཀྱང་ གསུངས་པ་མེད་དོ། །དེར་མ་ཟད་སྣང་བ་དང་སྟོང་པ་དབྱེར་མེད་དུ་ཤེས་པས་རིམ་པ་ ལྟར། ཕྱི་དང་ནང་དང་གཞན་གྱི་གོ་ཆོད་ན། ཕྱི་ཡང་ནང་ཡིན་པར་འགྱུར་ཞིང་། ནང་ ཡང་ཕྱི་ཡིན་པར་འགྱུར་ལ། གཞན་མ་ཡིན་པ་སྣང་སྟོང་དབྱེར་མེད་དུ་ཤེས་པའི་རྣམ་ ཤེས་ཀྱང་གཞན་ཡིན་པར་འགྱུར་བ་ལ་སོགས་པ་ཧ་ཅང་ཐལ་བ་མང་དུ་ཡོད་ཅིང་། ཕྱི་ ནང་གཉིས་སྣོད་བཅུད་ལ་{བཞེད་པ་}འཐད་ཅེས་པ་འདི་དང་ནང་འགལ་ཡང་ཡོད་ དོ། །སྤྱིར་གྱིས་ཀྱང་གཞུང་ལུགས་གང་དང་གང་ཡིན་པ་དེ་དང་དེའི་ཚིག་དང་དོན་ རྣམས་གཞུང་དེ་དག་ལ་ལེགས་པར་སྦྱངས་པ་བླ་མ་མཁས་པའི་ལེགས་བཤད་ཚུལ་ བཞིན་ནོས་པ་ལས་ཤེས་ཤིང་རྟོགས་པར་འགྱུར་བ་ལགས་མོད། ཁྱད་པར་དུ་དཔལ་དུས་ཀྱི་འཁོར་ལོའི་བརྗོད་བྱ་ཟབ་ཅིང་རྒྱ་ཆེ་བ་འདི་ལྟ་བུ་ནི། ལུང་དང་རིགས་པ་མན་ངག་ཁྱད་པར་ཅན་དང་ལྡན་པའི་བླ་མ་དམ་པ་རྣམས་ཀྱི་ ལེགས་པར་བཤད་པ་དྲི་མ་མེད

་པ་ལས་རྟོགས་པར་འགྱུར་གྱི། དེ་ལས་གཞན་དུ་གཞན་ གྱི་ཟེར་བཟློས་བཟླས་པ་ཙམ་དང་། རང་ཉིད་ཀྱི་ཚོད་དཔོགས་ཙམ་གྱིས་ནི་ཚུལ་བཞིན་ དུ་རྟོགས་པར་དཀའོ། །གཞན་ཡང་མཐར་ཐུག་ངེས་པའི་དོན་གྱི་གསུང་རབ་མང་པོ་ རྣམས་སུ་ཡེ་ཤེས་ལྔ་དང་རིགས་ལྔ་དང་བདེ་མཆོག་དགྱེས་རྡོར་ལ་སོགས་པ་རྣམས་ དོན་དམ་པའི་སངས་རྒྱས་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ཉིད་ལ་མཚན་གྱི་རྣམ་གྲངས་དུ་མའི་སྒོ་ནས་ གསུངས་ཤིང་། དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ཡང་དོན་དམ་བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོ་ ཆོས་ཉིད་དེ་བཞིན་ཉིད་ཡང་དག་པའི་མཐའ་ཉིད་ཡིན་པར་གསུངས་ཏེ། དེའི་ཤེས་ བྱེད་ཀྱི་ལུང་སྔར་ཡང་ཉུང་ཤས་ཙམ་བཀོད་པས་དེ་ཙམ་གྱིས་ཀྱང་ཐུགས་སུ་ཆུད་མོད། འདིར་ཡང་མདོ་ཙམ་ཞིག་དགོད་པར་བྱའོ། ། དེ་ལ་རེ་ཞིག །འཕགས་པ་ཀླུ་སྒྲུབ་ཀྱི་ཞལ་སྔ་ནས། ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ལ་བསྟོད་པར། ས་ཡི་དཀྱིལ་ན་ཡོད་པའི་ཆུ། །དྲི་མ་མེད་པར་གནས་པ་ལྟར། །ཉོན་མོངས་ནང་ན་ཡེ་ ཤེས་ཀྱང་། །དེ་བཞིན་དྲི་མ་མེད་པར་གནས། །ཞེས་པ་དང་། ཇི་ལྟར་འོ་མ་དང་འདྲེས་ ཆུ། །སྣོད་གཅིག་ལ་ནི་གནས་པ་ལས། །ངང་བས་འོ་མ་འཐུང་བྱེད་ཅིང་། །ཆུ་ནི་འཐུང་བ་ མ་ཡིན་ལྟར། །དེ་བཞིན་རང་གི་ཉོན་མོངས་དང་། །ཡེ་ཤེས་ལུས་འདི་གཅིག་གནས་ 6-385 ཀྱང་། །རྣལ་འབྱོར་པ་ཡིས་ཡེ་ཤེས་ལེན། །མི་ཤེས་པ་ནི་འདོར་བར་བྱེད། །ཅེས་གསུངས་ སོ། །དེ་བཞིན་དུ། དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོའི་མདོར་ཡང་། དེ་བཞིན་ངས་ནི་ སེམས་ཅན་ཐམས་ཅན་ཀྱང་། །གསེར་བཟང་འཇིམ་པས་གཡོགས་པ་འདྲ་བ་སྟེ། །ཕྱི་རོལ་ ཤུན་པ་ཉོན་མོངས་སྦུབས་ཡིན་ལ། །ནང་ན་སངས་རྒྱས་ཡེ་ཤེས་ཡོད་པར་མཐོང་། །ཞེས་ གསུངས་པ་དང་། སངས་རྒྱས་ཕལ་བོ་ཆེའི་མདོར་ཡང་། གང་ལ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ ཡེ་ཤེས་མཐའ་དག་རྗེས་སུ་མ་ཞུགས་པའི་སེམས་ཅན་དེ་ནི་སེམས་ཅན་གྱི་རིས་ན་ འགའ་ཡང་མེད་དོ། །འོན་ཀྱང་འདུ་ཤེས་ཀྱི་འཛིན་པས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཡེ་ཤེས་ མི་མཐོང་ངོ་། །ཞེས་པ་དང་། དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཡེ་ཤེས་ཚད་མེད་པའི་ཡེ་ཤེས་ སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཉེ་བར་འཚོ་བའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱང་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ {སེམས་ཀྱི་}རྒྱུད་ལ་མ་ཚང་བ་མེད་པར་རྗེས་སུ་ཞུགས་ཏེ། ཞེས་གསུངས་པ་དང་། ལང་ ཀར་གཤེགས་པའི་མདོར་ཡང་། བློ་གྲོས་ཆེན་པོ་དེ་ལ་ཡོངས་སུ་སྒྲུབ་པའི་རང་བཞིན་ གང་ཞེ་ན། འདི་ལྟ་སྟེ། མཚན་མ་དང་མིང་དང་དངོས་པོའི་མཚན་ཉིད་རྣམ་པར་རྟོག་ པ་དང་བྲལ་བའི་དེ་བཞིན་ཉིད་འཕགས་པའི་ཡེ་ཤེས་རྟོགས་པ་ཐོབ་པས་འཕགས་པ་ སོ་སོ་རང་གིས་རིག་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་སྤྱོད་ཡུལ་ཏེ། བློ་གྲོས་ཆེན་པོ་ཡོངས་སུ་གྲུབ་པའི་ རང་བཞིན་འདི་ནི། དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་རྣམས་ཀྱི་སྙིང་པོ་ཐུགས་སོ། །ཞེས་པ་དང་། ཡང་མདོ་དེ་ཉིད་དུ། བློ་གྲོས་ཆེན་པོ་དོན་དམ་པ་འཕགས་པའ

【現代漢語翻譯】只有通過上師的教導才能理解。否則，僅僅重複別人的話語，或者僅僅憑自己的猜測，很難如實地理解。此外，在許多究竟決定意義的經文中，五智、五部、勝樂金剛、喜金剛等等，都以多種名稱的方式被說成是勝義諦的佛法身。同樣，如來法身也被說成是勝義諦的如來藏、法性、真如、真實之邊際。之前已經引用了一些作為證明的經文，僅憑那些也應該能夠理解。這裡也將引用一些經文。首先，聖者龍樹菩薩說道，在《贊法界》中：『如同位於大地中心的清水，無垢地存在著。同樣，煩惱之中，智慧也無垢地存在著。』以及，『如同牛奶和水混合，存在於同一個容器中。天鵝飲用牛奶，而不飲用水。同樣，自己的煩惱和智慧，雖然存在於同一個身體中。瑜伽士取用智慧，捨棄無知。』同樣，在《如來藏經》中也說：『如來我見一切眾生，猶如黃金被泥土覆蓋。外面的皮囊是煩惱的包裹，裡面有佛陀的智慧。』以及，在《華嚴經》中也說：『沒有哪個眾生界中沒有如來的一切智慧。然而，由於概念的執著，他們看不到如來的智慧。』以及，『如來的無量智慧，滋養一切眾生的智慧，已經完全融入一切眾生的心中。』以及，在《楞伽經》中也說：『大慧，什麼是完全成就的自性？就像這樣，遠離相、名和事物的特徵的真如，通過獲得聖者的智慧，聖者各自證知的智慧境界。大慧，這完全成就的自性，就是如來的心髓。』又在同一部經中說：『大慧，勝義諦是聖者的智慧境界。它不是所有外道所能通達的。』

【English Translation】 It is only through the teachings of the guru that one can understand. Otherwise, it is difficult to truly understand by merely repeating the words of others, or by one's own speculation. Furthermore, in many scriptures of ultimate definitive meaning, the five wisdoms, the five families, Chakrasamvara, Hevajra, and so on, are spoken of as the Dharmakaya (body of dharma) of the ultimate truth, through various names. Similarly, the Tathagatagarbha (essence of the Thus-Gone One), the Dharmata (nature of reality), the Suchness (tathata), and the ultimate reality are also said to be the Dharmakaya of the Thus-Gone One. Some scriptural citations have already been given as proof, and even those should be enough to understand. Here, too, I will cite a few sutras. First of all, the venerable Nagarjuna said in his 'In Praise of Dharmadhatu': 'Just as water in the center of the earth remains stainless, so too, wisdom remains stainless within the kleshas (defilements).' And: 'Just as water mixed with milk dwells in one vessel, the swan drinks the milk, but does not drink the water, so too, although one's own kleshas and wisdom dwell in one body, the yogi takes the wisdom and discards the ignorance.' Similarly, in the 'Tathagatagarbha Sutra', it is said: 'Thus, I see all sentient beings as if gold were covered by clay. The outer husk is a sheath of kleshas, but inside there is the wisdom of the Buddha.' And in the 'Buddha Avatamsaka Sutra', it is said: 'There is no sentient being in whose mind the wisdom of the Tathagata does not pervade. However, due to the clinging to concepts, they do not see the wisdom of the Tathagata.' And: 'The immeasurable wisdom of the Tathagata, the wisdom that nourishes all sentient beings, pervades the minds of all sentient beings completely.' And in the 'Lankavatara Sutra', it is said: 'Mahamati, what is the nature of complete accomplishment? It is like this: the Suchness that is free from discrimination of characteristics, names, and the nature of things, the realm of wisdom that is realized by the noble ones who have attained the realization of the wisdom of individual awareness. Mahamati, this nature of complete accomplishment is the heart essence of the Tathagatas.' Again, in the same sutra, it says: 'Mahamati, the ultimate truth is the realm of the wisdom of the noble ones. It is not accessible to all the heretics.'

ི་ཡེ་ཤེས་སྟོང་པ་ཉིད་ ཆེན་པོ་གང་ཞེ་ན། འདི་ལྟ་སྟེ། བདག་གི་སོ་སོ་རང་གི་འཕགས་པའི་ཡེ་ཤེས་ཁོང་དུ་ ཆུད་པ་ནི་ལྟ་བ་དང་། ཉེས་པའི་བག་ཆགས་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་སྟོང་སྟེ། དེའི་ཕྱིར་དོན་ དམ་པ་འཕགས་པའི་ཡེ་ཤེས་སྟོང་པ་ཉིད་ཆེན་པོ་ཞེས་བྱའོ། །ཞེས་སེམས་ཅན་ཐམས་ ཅད་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་ཡེ་ཤེས་ཡོད་པ་དང་། ཡོངས་སུ་གྲུབ་པའི་རང་བཞིན་ཏེ། དེ་བཞིན་ གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་དང་ཐུགས་དང་དོན་དམ་པ་འཕགས་པའི་ཡེ་ཤེས་སྟོང་པ་ཉིད་ ཆེན་པོར་གསུངས་ཏེ། ཡེ་ཤེས་དེ་ལྟ་བུ་དེ་ནི་རྒྱུ་དང་རྐྱེན་ལས་བྱུང་བ། འདུས་བྱས་ཀྱི་ ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་མ་ཡིན་གྱི། རང་བྱུང་གི་ཡེ་ཤེས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཡེ་ཤེས། ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་ཀྱི་ཡེ་ཤེས། དོན་དམ་པ་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་འདིར་གལ་ ཏེ་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་གདོད་མ་ཉིད་ནས་ཡོད་ན་སངས་ རྒྱས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་ཐོབ་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་ལམ་ལ་འབད་པ་དོན་མེད་པར་འགྱུར་རོ། །སྙམ་ ན་མི་འགྱུར་ཏེ། གློ་བུར་དྲི་མའི་སྦུབས་དབྱེ་བར་བྱ་དགོས་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། བདེ་ གཤེགས་སྙིང་པོའི་མདོར། རིགས་ཀྱི་བུ་དག་སེམས་ཅན་ཉོན་མོངས་པའི་སྦུབས་སུ་གྱུར་ 6-386 པ་དེ་དག་གི་ནང་ན་ང་འདྲ་བར་ཡེ་ཤེས་དང་ལྡན་པ་མིག་དང་ལྡན་པའི་དེ་བཞིན་ གཤེགས་པ་མང་པོ་{འཁོད་ཅིང་སྐྱིལ་མོ་ཀྲུང་བཅས་ནས་མི་གཡོ་བར་འཁོར་བ་མཐོང་ སྟེ། ཉོན་མོངས་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་ཉོན་མོངས་པ་ཅན་དུ་གྱུར་པ་དེ་དག་གིས་ནང་ན་ དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཆོས་ཉིད་མི་གཡོ་ཞིང་སྲིད་པའི་འགྲོ་བ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་མ་ གོས་པ་དག་མཐོང་ནས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་དེ་དག་ནི་ང་དང་འདྲའོ། །ཞེས་སྨྲས་ སོ། །རིགས་ཀྱི་བུ་དག་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་མིག་ནི་དེ་ལྟར་མཛེས་པ་ཡིན་ཏེ། དེ་ བཞིན་གཤེགས་པའི་མིག་དེས་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་ ཅན་དུ་མཐོང་ངོ་། །རིགས་ཀྱི་བུ་དག་འདི་ལྟ་སྟེ་དཔེར་ན། སྐྱེས་བུ་ལྷའི་མིག་ཅན་ལ་ལ་ ཞིག་གིས་འདི་ལྟར་ཁ་དོག་ངན་ཅིང་འདི་ལྟར་དྲི་ང་བའི་པད་མ་ཁ་མ་བྱེ་ཞིང་མ་གྱེས་ པ་དག་ལ་ལྟས་ཏེ། དེའི་དབུས་དང་པད་མའི་སྙིང་པོ་ལ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྐུ་སྐྱིལ་ མོ་ཀྲུང་བཅས་ཤིང་འདུག་པར་རིག་ནས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་གཟུགས་ལྟ་བར་ འདོད་དེ། དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་གཟུགས་ཡང་དག་པར་སྦྱང་བའི་ཕྱིར་དང་། པད་ མའི་འདབ་མ་ཁ་དོག་ངན་ཅིང་དྲི་ང་ལ་སྨད་པར་འོས་པ་དེ་དག་འབྱེད་ཅིང་སེལ་བ། དེ་བཞིན་དུ། རིགས་ཀྱི་བུ་དག་དེ་བཞིན་གཤེགས་པས་ཀྱང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་མིག་གིས་ སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་ཅན་དུ་མཐོང་ནས། སེམས་ཅན་ དེ་དག་གི་འདོད་ཆགས་དང་ཞེ་སྡང་དང་གཏི་མུག་དང་སྲེད་པ་དང་མ་རིག་པའི་ཉོན་ མོངས་པའི་སྦུབས་དབྱེ་བ

【現代漢語翻譯】甚麼是廣大智慧空性（梵文：Prajñā-śūnyatā，智慧空性）？就像這樣：各自的聖者智慧融入自身，遠離一切罪業習氣。因此，被稱為勝義聖者智慧空性。所有眾生的相續中都存在智慧，以及圓滿的自性。這就是如來藏（梵文：Tathāgatagarbha，如來藏），佛陀的意，以及勝義聖者智慧空性。這樣的智慧並非由因和緣產生，不是造作的智慧，而是自生的智慧，是如來的智慧，是遍知者的智慧，是勝義真實的智慧。如果所有眾生本來就具有佛的智慧，那麼爲了獲得佛的智慧而努力修行就變得毫無意義。但事實並非如此，因為需要去除突如其來的垢染。正如《如來藏經》所說：『善男子們，在眾生煩惱的包裹中，有許多像我一樣具有智慧和眼睛的如來，他們結跏趺坐，毫不動搖地觀察輪迴。他們看到，在所有被煩惱所困擾的眾生中，如來的法性（梵文：Dharmatā，法性）毫不動搖，不被所有存在的世間所沾染。這些如來與我無異。』善男子們，如來的眼睛是如此的美麗，如來的眼睛看到所有眾生都具有如來藏。善男子們，例如，一位具有天眼的人，看到顏色難看、氣味難聞、尚未開放的蓮花，他看到蓮花的中心和花蕊中，有如來結跏趺坐。他想要看到如來的形象，爲了凈化如來的形象，他會剝開並去除那些顏色難看、氣味難聞、令人厭惡的蓮花花瓣。同樣，善男子們，如來也用佛眼看到所有眾生都具有如來藏，然後去除眾生的貪慾、嗔恨、愚癡、渴愛和無明的煩惱包裹。甚麼是廣大智慧空性？就像這樣：各自的聖者智慧融入自身，遠離一切罪業習氣。因此，被稱為勝義聖者智慧空性。所有眾生的相續中都存在智慧，以及圓滿的自性。這就是如來藏，佛陀的意，以及勝義聖者智慧空性。這樣的智慧並非由因和緣產生，不是造作的智慧，而是自生的智慧，是如來的智慧，是遍知者的智慧，是勝義真實的智慧。如果所有眾生本來就具有佛的智慧，那麼爲了獲得佛的智慧而努力修行就變得毫無意義。但事實並非如此，因為需要去除突如其來的垢染。正如《如來藏經》所說：『善男子們，在眾生煩惱的包裹中，有許多像我一樣具有智慧和眼睛的如來，他們結跏趺坐，毫不動搖地觀察輪迴。他們看到，在所有被煩惱所困擾的眾生中，如來的法性毫不動搖，不被所有存在的世間所沾染。這些如來與我無異。』善男子們，如來的眼睛是如此的美麗，如來的眼睛看到所有眾生都具有如來藏。善男子們，例如，一位具有天眼的人，看到顏色難看、氣味難聞、尚未開放的蓮花，他看到蓮花的中心和花蕊中，有如來結跏趺坐。他想要看到如來的形象，爲了凈化如來的形象，他會剝開並去除那些顏色難看、氣味難聞、令人厭惡的蓮花花瓣。同樣，善男子們，如來也用佛眼看到所有眾生都具有如來藏，然後去除眾生的貪慾、嗔恨、愚癡、渴愛和無明的煩惱包裹。

【English Translation】 What is the Great Wisdom of Emptiness (Prajñā-śūnyatā)? It is like this: one's own noble wisdom being internalized, being empty of all traces of faults. Therefore, it is called the Great Wisdom of Emptiness of Ultimate Meaning. All sentient beings have wisdom in their continuum, and the nature of complete accomplishment. This is the essence of the Tathāgata (Tathāgatagarbha), the mind of the Buddha, and the Great Wisdom of Emptiness of Ultimate Meaning. Such wisdom is not born from causes and conditions, not created wisdom, but self-born wisdom, the wisdom of the Tathāgata, the wisdom of omniscience, the wisdom of ultimate reality. If all sentient beings inherently possess the wisdom of the Buddha from the beginning, then striving on the path to attain the wisdom of the Buddha would be meaningless. But it is not so, because the adventitious stains must be removed. As it is said in the Sutra of the Essence of the Sugata: 'Sons of the lineage, within the bundles of afflictions of sentient beings, there are many Tathāgatas like me, endowed with wisdom and eyes, sitting in the lotus position, unmoving, seeing the cycle of existence. They see that within those who are afflicted by all afflictions, the Dharma-nature (Dharmatā) of the Tathāgata is unmoving and unstained by all worldly existences. These Tathāgatas are like me.' Sons of the lineage, the eyes of the Tathāgata are so beautiful, the eyes of the Tathāgata see all sentient beings as having the essence of the Tathāgata. Sons of the lineage, for example, a person with divine eyes sees lotus flowers that are of poor color, foul odor, unopened and unblown, and sees in the center and heart of the lotus the form of the Tathāgata sitting in the lotus position. He desires to see the form of the Tathāgata, and in order to purify the form of the Tathāgata, he opens and removes those petals of the lotus that are of poor color, foul odor, and worthy of contempt. Similarly, sons of the lineage, the Tathāgata also sees with the eyes of the Buddha that all sentient beings have the essence of the Tathāgata, and then removes the bundles of afflictions of desire, hatred, ignorance, craving, and unawareness of those sentient beings. What is the Great Wisdom of Emptiness? It is like this: one's own noble wisdom being internalized, being empty of all traces of faults. Therefore, it is called the Great Wisdom of Emptiness of Ultimate Meaning. All sentient beings have wisdom in their continuum, and the nature of complete accomplishment. This is the essence of the Tathāgata, the mind of the Buddha, and the Great Wisdom of Emptiness of Ultimate Meaning. Such wisdom is not born from causes and conditions, not created wisdom, but self-born wisdom, the wisdom of the Tathāgata, the wisdom of omniscience, the wisdom of ultimate reality. If all sentient beings inherently possess the wisdom of the Buddha from the beginning, then striving on the path to attain the wisdom of the Buddha would be meaningless. But it is not so, because the adventitious stains must be removed. As it is said in the Sutra of the Essence of the Sugata: 'Sons of the lineage, within the bundles of afflictions of sentient beings, there are many Tathāgatas like me, endowed with wisdom and eyes, sitting in the lotus position, unmoving, seeing the cycle of existence. They see that within those who are afflicted by all afflictions, the Dharma-nature of the Tathāgata is unmoving and unstained by all worldly existences. These Tathāgatas are like me.' Sons of the lineage, the eyes of the Tathāgata are so beautiful, the eyes of the Tathāgata see all sentient beings as having the essence of the Tathāgata. Sons of the lineage, for example, a person with divine eyes sees lotus flowers that are of poor color, foul odor, unopened and unblown, and sees in the center and heart of the lotus the form of the Tathāgata sitting in the lotus position. He desires to see the form of the Tathāgata, and in order to purify the form of the Tathāgata, he opens and removes those petals of the lotus that are of poor color, foul odor, and worthy of contempt. Similarly, sons of the lineage, the Tathāgata also sees with the eyes of the Buddha that all sentient beings have the essence of the Tathāgata, and then removes the bundles of afflictions of desire, hatred, ignorance, craving, and unawareness of those sentient beings.

འི་ཕྱིར་ཆོས་སྟོན་ཏོ། །དེ་བསྒྲུབ་པའི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ རྣམས་ནི་ཡང་དག་པ་ཉིད་དུ་གནས་སོ། །ཞེས་པ་དང་། དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྤྱན་ གྱིས་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཉིད་སངས་རྒྱས་ཉིད་རང་བྱུང་ ཉིད་ཉོན་མོངས་པའི་སྦུབས་ཀྱི་ཤུན་པས་དཀྲིས་ཤིང་གནས་པར་མཐོང་ངོ་། །ཞེས་པ་ དང་། རིགས་ཀྱི་བུ་དག་ཐ་ན་དུད་འགྲོའི་སྐྱེ་གནས་སུ་སོང་བ་རྣམས་ཀྱང་རུང་སྟེ། སེམས་ཅན་ཉོན་མོངས་པ་སྣ་ཚོགས་ཀྱིས་དཀྲི་བར་དཀྲིས་པར་གྱུར་པ་རྣམས་ཀྱི་ནང་ ན་ཡང་}དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ལུས་ང་ཅི་འདྲ་བ་ཡོད་པར་མཐོང་ངོ་། །ཞེས་གསུངས་ སོ། །དེ་ཉིད་དུ། ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ཉིད་གཉིས་སུ་མེད་པའི་ཡེ་ཤེས་དང་། རྡོ་རྗེ་སེམས་ དཔའ་དང་། རྡོ་རྗེ་འཇིགས་བྱེད་དང་། ཧེ་རུ་ཀ་དང་། དུས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་དང་། དང་ པོའི་སངས་རྒྱས་དང་། ཀུན་ཏུ་བཟང་པོ་དང་། འཇམ་དཔལ་ལ་སོགས་པའི་རྣམ་གྲངས་ དུ་མས་གསུངས་པ་ནི། དགོངས་པ་ལུང་སྟོན་པ་ལས། འོད་གསལ་བ་ནི་གསལ་པོར་ ནི། །ཤིན་ཏུ་རྣམ་དག་ཆོས་དབྱིངས་ཏེ། །གཉིས་སུ་མེད་པའི་ཡེ་ཤེས་མཆོག །རབ་ཏུ་སད་ 6-387 ཅིང་རྟག་ཏུ་འཆར། །ཞེས་པ་དང་། གང་གི་བཞུགས་གནས་སྲིད་པ་གསུམ། །དངོས་གྲུབ་ ཀུན་བྱེད་དཔལ་དང་ལྡན། །སྐལ་པ་བཟང་པོ་ཀུན་འཕེལ་བ། །རྡོ་རྗེ་དེ་ནི་རྡོ་རྗེ་ སེམས། །རྡོ་རྗེ་འཇིགས་བྱེད་དབང་ཕྱུག་དང་། །ཧེ་རུ་ཀ་དང་དུས་འཁོར་ལོ། །དང་པོའི་ སངས་རྒྱས་ཐུབ་པ་ཆེ། །ཀུན་ཏུ་བཟང་པོ་འཇམ་དཔལ་དང་། །སྣ་ཚོགས་རྣམ་པ་རྣམ་ པར་གྲོལ། །སྣ་ཚོགས་ཡོན་ཏན་ཚོགས་ཀྱི་གཞི། །ཀུན་ནས་སྤྲོ་བའི་རྣལ་འབྱོར་ནི། །རྣལ་ འབྱོར་ཆེན་པོ་དྲི་མ་མེད། །ཡེ་ཤེས་དེ་ཉིད་གསལ་བ་ནི། །རྟོག་པ་མེད་ཅིང་གནས་པ་ མེད། །ཆོས་དབྱིངས་འགྲོ་བ་ཞེས་བཤད་དོ། །ཞེས་པའོ། །དཔལ་རྡོ་རྗེ་ཕྲེང་བའི་རྒྱུད་དུ་ ཡང་། སྟོང་པ་ཉིད་དང་རང་རིག་དང་། །ཐམས་ཅད་བདག་ཉིད་རྟག་བཞུགས་པ། །རྣལ་ འབྱོར་གཅིག་པུས་རྟོགས་པ་སྟེ། །རྟོག་གེ་བ་ཡི་སྤྱོད་ཡུལ་མིན། །ཞེས་སྟོང་པ་ཉིད་དང་། སོ་སོ་རང་གིས་རིག་པའི་ཡེ་ཤེས་རྣམ་གྲངས་སུ་གསུངས་སོ། །སྟོང་པ་ཉིད་དེ་ནི་གཞན་ སྟོང་ཡིན་ནོ། །དཔལ་རྡོ་རྗེ་གདན་བཞིའི་རྒྱུད་དུ་ཡང་། རྣལ་འབྱོར་མ་ལྔ་སངས་རྒྱས་ ཏེ། །དེ་ནི་དེ་བཞིན་ཉིད་དུ་རྟག །ཅེས་རྣལ་འབྱོར་མ་དང་། སངས་རྒྱས་དེ་བཞིན་ཉིད་ ལ་གསུངས་པ་དང་། ཡང་དེ་ཉིད་ལས། མཚན་ཉིད་མཚོན་པ་སྟོང་པ་ཡི། །སྙིང་པོ་མེད་ པའི་སྙིང་པོ་རྣམས། །བདུད་རྩི་ཆུ་ཤིང་སྙེ་མ་བཞིན། །དབུས་སུ་གནས་པའི་ཡེ་ཤེས་ ནི། །ཡེ་ཤེས་གཟུགས་ནི་གཟུགས་མེད་དོ། །ཞེས་གསུངས་པ་སྟེ། སྙིང་པོ་མེད་པ་འཁོར་ བའི་སྙིང་པོ་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་འོད་གསལ་བ་ནི་བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོ་སྟེ། དེ་ཉིད་དབུས་ སུ་གནས་པའི་ཡེ་ཤེས

【現代漢語翻譯】爲了什麼而宣說佛法？爲了成就它，如來（Tathagata，證悟者）們真實地安住其中。』如是說。如來的慧眼看見一切眾生皆具如來之性，皆是自生的佛，卻被煩惱的殼所包裹。』如是說。『善男子們，即使是墮入畜生道的眾生，也被各種各樣的煩惱所纏繞，但在這些眾生之中，也能看見如來的身體。』如是說。正是在那（境界）中，法界（Dharmadhatu，一切法的本性）本身是無二的智慧，金剛薩埵（Vajrasattva，金剛乘中重要的本尊），金剛怖畏（Vajrabhairava，文殊菩薩的忿怒相），黑汝嘎（Heruka，飲血尊），時輪金剛（Kalachakra，藏傳佛教中重要的本尊），原始佛（Adibuddha，最早的佛），普賢（Samantabhadra，代表一切諸佛的理德與行德），文殊（Manjushri，智慧的化身）等等諸多名號所宣說的，是從勝義諦的角度來揭示：『光明是清晰的，極其清凈的法界，無二的殊勝智慧，完全覺醒且恒常顯現。』如是說。『他的住所是三有（samsara，輪迴）之地，具足成就一切的榮耀，增長一切善緣，那金剛即是金剛薩埵，金剛怖畏自在者，黑汝嘎及時輪，原始佛大能者，普賢及文殊，從各種形態中解脫，是各種功德聚集的基礎，完全喜悅的瑜伽是，無垢的大瑜伽，那智慧本身是清晰的，沒有分別念且無所住，被稱為法界眾生。』如是說。在《吉祥金剛鬘續》中也說：『空性（shunyata，萬法皆空的真理），自知（svarupa-jnana，自我覺知），一切皆是自性，恒常安住，唯有瑜伽才能證悟，不是思辨者的境界。』這樣宣說了空性以及各自自知的智慧的多種名相。空性即是他空（paratantra-shunyata，空性的另一種解釋，認為自性光明不空于覺性）。在《吉祥金剛座四續》中也說：『五位瑜伽母（yogini，女性修行者）成佛，那在如是性中是恒常的。』這樣宣說了瑜伽母和成佛的如是性。又在那（續）中說：『相狀所象徵的空性，無有實質的精華們，如同甘露、水、樹、稻穗，在中央安住的智慧是，智慧之色即是無色。』這樣宣說，無有實質的輪迴的精華，法界光明是如來藏（Tathagatagarbha，如來法身的種子），那（智慧）安住在中央。

【English Translation】 'For what purpose is the Dharma taught? To accomplish it, the Tathagatas (those who have thus gone, the enlightened ones) truly abide therein.' Thus it is said. 'The eye of the Tathagata sees all sentient beings as possessing the nature of the Tathagata, as self-born Buddhas, but covered and abiding within the husk of afflictions.' Thus it is said. 'Sons of good family, even those who have gone to the realm of animals, are entangled by various afflictions, but even among these sentient beings, one can see the body of the Tathagata.' Thus it is said. Precisely in that (state), the Dharmadhatu (the realm of Dharma, the nature of all things) itself is non-dual wisdom, Vajrasattva (the diamond being, an important deity in Vajrayana), Vajrabhairava (the diamond terrifier, the wrathful form of Manjushri), Heruka (the blood-drinking deity), Kalachakra (the wheel of time, an important deity in Tibetan Buddhism), Adibuddha (the primordial Buddha, the first Buddha), Samantabhadra (the all-good, representing the principle and practice of all Buddhas), Manjushri (the gentle glory, the embodiment of wisdom), and so forth, spoken of by many names, reveal from the perspective of ultimate truth: 'Light is clear, the extremely pure Dharmadhatu, the non-dual supreme wisdom, fully awakened and constantly arising.' Thus it is said. 'His abode is the three realms of existence (samsara, cyclic existence), endowed with the glory of accomplishing all, increasing all good fortune, that Vajra is Vajrasattva, Vajrabhairava, the powerful one, Heruka and Kalachakra, the primordial Buddha, the great capable one, Samantabhadra and Manjushri, liberated from various forms, the basis of the collection of various qualities, the completely joyful yoga is, the stainless great yoga, that wisdom itself is clear, without conceptualization and without abiding, it is called the Dharmadhatu of beings.' Thus it is said. In the 《Glorious Vajra Garland Tantra》 it is also said: 'Emptiness (shunyata, the truth that all phenomena are empty of inherent existence), self-awareness (svarupa-jnana, self-knowing), all is self-nature, constantly abiding, only yoga can realize, it is not the realm of speculators.' Thus, the various names of emptiness and the wisdom of self-knowing are proclaimed. Emptiness is other-emptiness (paratantra-shunyata, another interpretation of emptiness, considering the self-luminous nature as not empty of awareness). In the 《Glorious Vajrasana Four Tantras》 it is also said: 'The five yoginis (female practitioners) attain Buddhahood, that is constant in suchness.' Thus, the yoginis and the suchness of attaining Buddhahood are proclaimed. Again, in that (Tantra) it is said: 'The emptiness symbolized by characteristics, the essences without essence, like nectar, water, trees, ears of grain, the wisdom abiding in the center is, the form of wisdom is formless.' Thus it is said, the essence of samsara without essence, the light of the Dharmadhatu is the Tathagatagarbha (the womb of the Tathagata, the seed of the Tathagata's Dharmakaya), that (wisdom) abides in the center.

་སུ་བསྟན་ཏོ། །དེའི་ཕྱིར་ཡང་། ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ཉིད་རང་བྱུང་ ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པའི་ཡེ་ཤེས་སུ་གྲུབ་བོ། །དཔལ་ཀྱེའི་རྡོ་རྗེ་བསྡུས་པའི་རྒྱུད་ཀྱི་རིགས་ཀྱི་ ལེའུར་ཡང་། ལུས་ལ་ཡེ་ཤེས་ཆེན་པོ་གནས། །རྟོག་པ་ཐམས་ཅད་ཡང་དག་ སྤངས། །དངོས་པོ་ཀུན་ལ་ཁྱབ་པ་པོ། །ལུས་ལ་གནས་ཀྱང་ལུས་སྐྱེས་མིན། །ཞེས་གསུངས་ ཤིང་། དེའི་འགྲེལ་པ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཆེན་པོ་རྡོ་རྗེ་སྙིང་པོའི་ཞལ་སྔ་ནས་མཛད་ པར། ཨེ་ཝཾ་གི་ཡི་གེར་ཤེས་རབ་དང་ཐབས་ཀྱི་བདག་ཉིད་ཅན་ནི་ལུས་གནས་ཏེ་ལྟེ་ བར་གནས་པའོ། །དེ་ལྟར་ན་ལུས་གནས་ཡེ་ཤེས་ཆེན་པོ་ནི། ཀུན་ཏུ་རྟོག་པ་ཐམས་ཅད་ སྤངས་པར་གྲུབ་སྟེ། དཀྱིལ་འཁོར་གྱི་འཁོར་ལོ་བཞི་ལས་དང་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཕྱག་རྒྱའི་ {རྟོག་པ་དང་བྲལ་བའི་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་ཡེ་ཤེས་}རྟོག་པའི་དྲ་བ་དང་ བྲལ་བ་ཞེས་པ་ངེས་པའོ། །{དེ་ཉིད་རྡོ་རྗེ་སེམས་དཔའ་འཇིག་རྟེན་གསུམ་ཀུན་ཏུ་ བསྐྱེད་པའི་ཧེ་རུ་ཀ་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱི་སྐུའོ། །དངོས་པོ་ཀུན་ལ་ཁྱབ་པ་པོ། །}ཞེས་པ་ཕུང་པོ་ དྲུག་རྣམས་དང་། ཁམས་དྲུག་རྣམས་དང་། དབང་པོ་དྲུག་རྣམས་དང་། ཡུལ་དྲུག་ 6-388 རྣམས་དང་། ལས་ཀྱི་དབང་པོ་དྲུག་རྣམས་དང་། ལས་དང་ལས་ཀྱི་དབང་པོའི་བྱ་བ་ དྲུག་རྣམས་ཏེ། དངོས་པོ་འདི་རྣམས་ལ་ཁྱབ་པ་པོ་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་སྐུའོ། །ལུས་ལ་གནས་ཀྱང་ ལུས་སྐྱེས་མིན་ཞེས་པ། སྐྱེ་བ་དང་འཇིག་པའི་དངོས་པོ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་པ་སྟེ། ཀུན་རྟོག་ཐམས་ཅད་སྤངས་པའི་ཡེ་ཤེས་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་དེ་ཉིད་རྡོ་རྗེ་ སེམས་དཔའ་དང་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱི་སྐུ་བསྟན་ཅིང་། དེ་ཉིད་དངོས་པོ་ཀུན་ལ་ཁྱབ་པའི་ཡེ་ ཤེས་ཀྱི་སྐུ་ལུས་ལ་གནས་ཤིང་སྐྱེ་འཇིག་མེད་པར་བསྟན་པ་འདི་ཡང་། ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ ཀྱང་ཡིན་ལ་ཡེ་ཤེས་ཀྱང་ཡིན་པ་ལ་དགོངས་པ་ཡིན་ནོ། །གྲུབ་པའི་སློབ་དཔོན་ནཱ་རོ་ པཎ་ཆེན་གྱི་ཞལ་སྔ་ནས་ཀྱང་། ལུས་ལ་ཡེ་ཤེས་ཆེན་པོ་གནས། །ཞེས་སོགས་ཀྱི་དོན། ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་ཡེ་ཤེས་རྣམ་པར་རྟོག་པ་དང་བྲལ་བ་མཆོག་ཏུ་མི་ འགྱུར་བའི་བདེ་བའོ། །ཞེས་པ་དང་། དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ནི་རྡོ་རྗེ་སེམས་དཔའ་འཇིག་རྟེན་ གསུམ་བསྐྱོད་པའི་ཧེ་རུ་ཀ་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱི་སྐུའོ། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་པའི་སྒོ་ནས་སྔར་ བཤད་པ་དང་མཐུན་པར་གསུངས་སོ། །ཡང་སློབ་དཔོན་དེ་ཉིད་ཀྱིས་བརྟག་པ་གཉིས་ པའི་འགྲེལ་པར། དཔལ་དམ་ཚིག་གསུམ་གྱི་རྒྱན་ལས་དྲངས་པ། སྒྱུ་མའི་ངོ་བོར་ཀུན་ རྟོགས་ནས། །རང་བཞིན་གྱིས་ཡོངས་མྱ་ངན་འདས། །སྒྱུ་མའི་རང་བཞིན་སེམས་ཀྱིས་ ནི། །འདིར་ནི་སྒྱུ་མའི་དཀྱིལ་འཁོར་ཉིད། །ནམ་མཁའི་ཁམས་ཀྱི་མཐར་ཐུག་པར། །མ་ མོའི་ཚོགས་ཀྱིས་ཡང་དག་འཁྲིགས། །རྣམ་པར་ཐམས་ཅད་མཆོག་ལྡན་པ། །ཆོས

【現代漢語翻譯】因此，法界自性成就為俱生智。吉祥《勝樂根本續》的種姓品中也說：『身體中住有大智慧，一切分別皆已斷除，遍及一切事物者，住在身體中卻非身生。』其註釋由大菩薩金剛藏（Vajragarbha）口述：『誒（E）和旺（Vam）的字母，具有智慧和方便的自性，身體安住于臍輪。』如此，身體安住的大智慧，成就為斷除一切分別。壇城的四輪，從行為和智慧手印的{離分別的般若波羅蜜多智慧}（{རྟོག་པ་དང་བྲལ་བའི་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་ཡེ་ཤེས་}，{prajñāpāramitājñāna vikalpa virahita}，{prajnaparamita jnana vikalpa virahita}，離分別的般若波羅蜜多智慧），可以確定是遠離分別之網。{彼即金剛薩埵，三界一切生起的黑汝嘎自性身}（{དེ་ཉིད་རྡོ་རྗེ་སེམས་དཔའ་འཇིག་རྟེན་གསུམ་ཀུན་ཏུ་བསྐྱེད་པའི་ཧེ་རུ་ཀ་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱི་སྐུའོ། །}，{sa eva vajrasattva trailokya sarva utpāda heruka svabhāva kāya}，{sa eva vajrasattva trailokya sarva utpada heruka svabhava kaya}，彼即金剛薩埵，三界一切生起的黑汝嘎自性身）。遍及一切事物者，即是六蘊、六界、六根、六境、六業根，以及業與業根的六種作用，遍及這些事物的智慧身。『住在身體中卻非身生』，因為沒有生滅的事物。因此，斷除一切分別的智慧，即是般若波羅蜜多，彼即金剛薩埵和自性身。彼即遍及一切事物的智慧身，住在身體中且無生滅，這指的是法界和智慧。成就者那若巴大師（Naropa）也說：『身體中住有大智慧』等的意義是，般若波羅蜜多的智慧，是遠離分別、至高無上的不變之樂。彼即金剛薩埵，是撼動三界的黑汝嘎自性身。』等等，與之前所說一致。此外，那位大師在《二觀察續》的註釋中，引用了《吉祥三律儀莊嚴續》：『于幻化之性中遍計，自性之中完全寂滅，以幻化之自性心，此處乃是幻化之壇城，直至虛空之界限，空行母眾完全充滿，一切圓滿具殊勝，法』

【English Translation】 Therefore, the Dharmadhatu nature is established as the co-emergent innate wisdom. In the lineage chapter of the glorious 'Condensed Tantra of Hevajra', it is also said: 'Great wisdom dwells in the body, all discriminations are completely abandoned, pervading all things, dwelling in the body but not born from the body.' The commentary on this, spoken by the great Bodhisattva Vajragarbha: 'The letters E and Vam, possessing the nature of wisdom and means, the body dwells at the navel.' Thus, the great wisdom dwelling in the body is established as having abandoned all discriminations. From the four wheels of the mandala, the {wisdom of Prajnaparamita that is free from discrimination} ({རྟོག་པ་དང་བྲལ་བའི་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་ཡེ་ཤེས་}，{prajñāpāramitājñāna vikalpa virahita}，{prajnaparamita jnana vikalpa virahita}，wisdom of Prajnaparamita that is free from discrimination) of action and wisdom mudras, it is certain that it is free from the net of discrimination. {That itself is Vajrasattva, the Svabhavakaya of Heruka who generates all three realms} ({དེ་ཉིད་རྡོ་རྗེ་སེམས་དཔའ་འཇིག་རྟེན་གསུམ་ཀུན་ཏུ་བསྐྱེད་པའི་ཧེ་རུ་ཀ་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱི་སྐུའོ། །}，{sa eva vajrasattva trailokya sarva utpāda heruka svabhāva kāya}，{sa eva vajrasattva trailokya sarva utpada heruka svabhava kaya}，That itself is Vajrasattva, the Svabhavakaya of Heruka who generates all three realms). 'Pervading all things' refers to the wisdom body pervading the six aggregates, the six elements, the six sense faculties, the six objects, the six action faculties, and the six functions of action and action faculties. 'Dwelling in the body but not born from the body' means because there is no object of birth and destruction. Therefore, the wisdom of Prajnaparamita that has abandoned all discriminations is shown to be Vajrasattva and the Svabhavakaya. That itself is the wisdom body pervading all things, dwelling in the body and without birth and death, which refers to both Dharmadhatu and wisdom. The accomplished master Naropa also said: 'The meaning of 'Great wisdom dwells in the body' etc. is that the wisdom of Prajnaparamita is the supreme, unchanging bliss free from discrimination. That itself is Vajrasattva, the Svabhavakaya of Heruka who shakes the three realms.' etc., consistent with what was said before. Furthermore, in the commentary on the 'Second Examination', that same master quoted from the 'Glorious Ornament of the Three Vows': 'Having completely understood as the nature of illusion, in its own nature, completely passed beyond sorrow. With the mind of the nature of illusion, here is the mandala of illusion itself. To the ultimate limit of the realm of space, the assembly of Matris is completely filled, completely possessing all supreme qualities, Dharma.'

་ཀྱི་ དབྱིངས་ཀྱི་རྣམ་རོལ་པའོ། །ཞེས་པས་དོན་དམ་གྱི་དཀྱིལ་འཁོར་དང་། ལྷ་ཐམས་ཅད་ ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ཉིད་དུ་གསུངས་པའི་ཕྱིར། མཐར་ཐུག་གི་ཡེ་ཤེས་དང་ཆོས་ཀྱི་ དབྱིངས་ཉིད་གཅིག་ཏུ་གྲུབ་བོ། །གཞན་ཡང་སྐུ་གསུང་ཐུགས་ཀྱི་རྡོ་རྗེ་ནི་ཆོས་ཀྱི་ དབྱིངས་ཡིན་པ་དང་། ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ཉིད་རྡོ་རྗེ་སེམས་དཔའ་ཡིན་པར་འགྲེལ་ཆེན་ དེ་ཉིད་དུ། སམ་བུ་ཊིའི་ལུང་དྲངས་པ། སྐུ་གསུང་ཐུགས་ཀྱི་རྡོ་རྗེ་ནི། །ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ སུ་རྣམ་པར་འཕྲུལ། །བསྡུས་ན་གོང་བུའི་སྦྱོར་བ་ཡིས། །རྡོ་རྗེ་སེམས་དཔའ་རང་ཉིད་ འགྱུར། །ཞེས་གསུངས་སོ། །རྩ་བའི་རྒྱུད་དང་པོའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ལུང་དཔལ་ལྡན་དྲི་མ་ མེད་པའི་འོད་དུ་བཤད་པ། རྣམ་པར་ཤེས་པའི་ཆོས་ཉིད་འདས། །ཡེ་ཤེས་རྣམ་དག་ གོས་པ་མེད། །རང་བཞིན་འོད་གསལ་ཆོས་རྣམས་ནི། །ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་སུ་སོན་ཅིང་ རྟོགས། །ཞེས་པ་རྣམ་པར་ཤེས་པའི་ཕུང་པོ་རྣམ་པར་དག་པ་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ཀྱི་ཡེ་ ཤེས་སོ། །ཞེས་པ་སྟེ། འདིར་གདོད་ནས་རྣམ་པར་དག་པའི་{ཡེ་{རྣམ་}ཤེས་ཀྱི་ཕུང་པོ་ དེ་རང་བཞིན་འོད་གསལ་ཡང་ཡིན་ལ། ཡེ་ཤེས་ཀྱང་ཡིན་པའི་དོན་གྱིས་ཆོས་ཀྱི་ 6-389 དབྱིངས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་སུ་བསྟན་ཏོ། །ཡང་དེ་ཉིད་དུ། དྲི་མེད་འོད་ཀྱི་ལུང་དྲངས་པ། རྣམ་ པ་ཐམས་ཅད་པའི་སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་ནི་འཕོ་བའི་བདེ་བ་དང་། རྟོག་པའི་སྒྲིབ་པ་ ཟད་པ་ལ་སོགས་པ་སྟེ། {དབང་{ཕུང་}པོ་དང་ཁམས་དང་སྐྱེ་མཆེད་ལ་སོགས་པ་རྣམ་ པར་དག་པ་སྟེ། ཞེས་གསུངས་ཏེ། རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་པའི་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ཉིད་ཡེ་ཤེས་ སོ། །ཞེས་པའི་དོན་ཏོ། །འཕགས་པ་རྡོ་རྗེ་སྙིང་པོའི་ཞལ་སྔ་ནས་ཀྱང་། མེ་ལོང་མཉམ་ ཉིད་ཡེ་ཤེས་དང་། །གསུམ་པ་སོ་སོར་རྟོག་པ་སྟེ། །བྱ་བ་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པ་གཞན། །ཆོས་ དབྱིངས་རྣམ་པར་དག་པ་སྟེ། །གཟུགས་དང་ཚོར་བ་འདུ་ཤེས་དང་། །འདུ་བྱེད་རྣམ་ པར་ཤེས་པ་ཉིད། །ས་དང་ཆུ་དང་མེ་དང་ནི། །རླུང་དང་ལྔ་པ་སྟོང་པ་སྟེ། །ཡེ་ཤེས་ལྔ་པོ་ རྣམ་དག་པ། །མངོན་པར་བྱང་ཆུབ་རྣམ་པ་ལྔ། །ཤེས་བཅུ་རྣམ་དག་བདག་ཉིད་ ཅན། །ཤེས་བཅུ་རྣམ་དག་འཆང་བ་པོ། །རྣམ་དག་ཆོས་དབྱིངས་ཞེས་བཤད་པ། །སྐྱེས་བུ་ གང་ཟག་ཆེན་པོ་སྟེ། །དེ་ཉིད་ལྷ་ཡི་གཟུགས་ཅན་པ། །འགྲོ་བའི་གཙོ་བོར་ཕྱག་འཚལ་ ནས། །ཞེས་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ཉིད་ཡེ་ཤེས་ལྔ་དང་ཤེས་པ་བཅུར་གསུངས་པ་ཡིན་ ནོ། །འཕགས་པ་ལྷའི་ཞལ་སྔ་ནས་ཀྱང་། མུན་པ་བྲལ་བའི་སྐད་ཅིག་ལ། །འོད་གསལ་བློ་ གྲོས་ཤིན་ཏུ་དྭངས། །རྟག་ཏུ་སྣང་བའི་རང་བཞིན་ཅན། །དོན་དམ་བདེན་པའི་མཚན་ ཉིད་ནི། །ཡེ་ཤེས་རང་བཞིན་འོད་གསལ་བ། །ཡེ་ཤེས་མིག་གིས་མཐོང་བར་འགྱུར། །ཞེས་ གསུངས་ཏེ། འདིར་དོན་དམ་པའི་མཚན་ཉིད་ཡེ་ཤེས་ཀྱང་ཡིན་ལ། རང་བཞིན་འོ

【現代漢語翻譯】是法界（藏文：ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་，梵文：dharmadhātu，梵文羅馬擬音：dharmadhātu，漢語字面意思：法界）的顯現。』因此，究竟的壇城和所有本尊都被說成是法界本身，最終的智慧和法界本身融為一體。此外，身語意金剛是法界，法界本身是金剛薩埵（藏文：རྡོ་རྗེ་སེམས་དཔའ，梵文：Vajrasattva，梵文羅馬擬音：Vajrasattva，漢語字面意思：金剛勇識），在《大疏》中，引用了《桑布扎續》的經文：『身語意之金剛，顯現為法界。若以總攝之結合，則轉變為金剛薩埵自身。』根本第一續的佛陀之語，在《具吉祥無垢光》中解釋道：『超越了識之法性，清凈智慧無有遮蔽，自性光明諸法，已證入並覺悟法界。』也就是說，清凈的識蘊即是法界的智慧。這裡，從一開始就清凈的識蘊，既是自性光明，也是智慧，因此被顯示為法界的智慧。又在同一部經中，引用了《無垢光》的經文：『一切種類的空性智慧，是轉變的安樂，以及煩惱障的止息等等。蘊、界、處等等皆清凈。』也就是說，一切種類的法界本身就是智慧的意義。聖者金剛藏（Vajragarbha）也說：『如鏡之平等性智，第三是妙觀察智，成辦事業是其他，法界完全清凈，色受想行識，地水火風，第五是空性，五種智慧完全清凈，五種圓滿菩提，十種智慧完全清凈之自性，十種智慧完全清凈之持有者，名為清凈法界，大丈夫大人物，彼即是天之形相者，向眾生之主頂禮。』因此，法界本身被說成是五種智慧和十種智慧。聖天（Aryadeva）也說：『于離暗之剎那，光明智慧極清澈，具有恒常顯現之自性，究竟真諦之相，是智慧自性光明，以智慧之眼得以見。』因此，這裡究竟的自性既是智慧，也是自性光明。

【English Translation】 It is the manifestation of the dharmadhātu (Tibetan: ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་, Sanskrit: dharmadhātu, Romanized Sanskrit: dharmadhātu, Literal meaning: realm of dharma).』 Therefore, the ultimate mandala and all deities are said to be the dharmadhātu itself, and the ultimate wisdom and the dharmadhātu itself become one. Furthermore, the vajra of body, speech, and mind is the dharmadhātu, and the dharmadhātu itself is Vajrasattva (Tibetan: རྡོ་རྗེ་སེམས་དཔའ, Sanskrit: Vajrasattva, Romanized Sanskrit: Vajrasattva, Literal meaning: diamond being), in the Great Commentary, the scripture of the Sambhuta Tantra is quoted: 『The vajra of body, speech, and mind, manifests as the dharmadhātu. If combined with the union of aggregation, it transforms into Vajrasattva himself.』 The Buddha's words of the first root tantra, explained in 『Glorious Stainless Light』: 『Transcending the nature of consciousness, pure wisdom is without obscuration, the self-luminous nature of all dharmas, has entered into and realized the dharmadhātu.』 That is to say, the pure aggregate of consciousness is the wisdom of the dharmadhātu. Here, the aggregate of consciousness, which is pure from the beginning, is both self-luminous and wisdom, therefore it is shown as the wisdom of the dharmadhātu. Again, in the same text, the scripture of 『Stainless Light』 is quoted: 『The wisdom of emptiness of all kinds, is the bliss of transformation, and the cessation of afflictive obscurations, etc. The aggregates, elements, and sources, etc., are all pure.』 That is to say, the dharmadhātu itself of all kinds is the meaning of wisdom. The noble Vajragarbha also said: 『Like the mirror-like equality wisdom, the third is the discriminating awareness wisdom, accomplishing activities is other, the dharmadhātu is completely pure, form, feeling, perception, formation, and consciousness, earth, water, fire, wind, and the fifth is emptiness, the five wisdoms are completely pure, the five complete enlightenments, the ten wisdoms are completely pure in nature, the holder of the ten wisdoms completely pure, is called the pure dharmadhātu, great man, great person, he is the one with the form of a god, I prostrate to the lord of beings.』 Therefore, the dharmadhātu itself is said to be the five wisdoms and the ten wisdoms. Aryadeva also said: 『In the moment of being free from darkness, the light of wisdom is extremely clear, having the nature of constant appearance, the characteristic of ultimate truth, is the self-luminous nature of wisdom, it becomes visible with the eye of wisdom.』 Therefore, here the ultimate nature is both wisdom and self-luminous.

ད་ གསལ་ཡང་ཡིན་པར་གསུངས་ཤིང་། དེ་དག་ཀྱང་ཡེ་ཤེས་མིག་གིས་མཐོང་བར་ གསུངས་པའི་ཕྱིར། འདི་དག་གིས་ཀྱང་དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་རང་གིས་རང་རིག་ པའི་ཡེ་ཤེས་སུ་བསྟན་ཏོ། །ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་རང་བྱུང་གི་ཡེ་ཤེས་དེ་ཉིད་ནི། ཤེས་རབ་མ་ དང་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་དགའ་དང་། ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་མོ་དང་། དོན་དམ་པའི་གཟུགས་སྒྲ་ལ་ སོགས་པ་དང་། ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་སྐུ་དང་། བདེ་བ་ཆེན་པོ་དང་། ཀུན་ཏུ་བཟང་པོ་དང་། ཡེ་ཤེས་ལྔ་དང་། དཀྱིལ་འཁོར་འཁོར་ལོ་དང་། དཀྱིལ་འཁོར་གྱི་བདག་པོ་དང་། བདག་ མེད་མ་དང་། རྣལ་འབྱོར་མ་ལ་སོགས་པར། ཀྱེའི་རྡོ་རྗེའི་རྒྱུད་དུ་གསུངས་ཏེ། རང་རིག་ པའི་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ཉིད་དེ་དང་དེར་གསུངས་པ། ཇི་སྐད་དུ། དེ་ཉིད་བཅོམ་ལྡན་ཤེས་ རབ་མ། །དེ་ནི་རིང་མིན་ཐུང་བ་མིན། །གྲུ་བཞི་མ་ཡིན་ཟླུམ་པོ་མིན། །དྲི་དང་རོ་དང་ མྱང་ལས་འདས། །ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་དགའ་བྱེད་པ་ཅན། །དེ་ལས་སྐྱེས་པའི་རྣལ་འབྱོར་ པ། །དེ་ཡི་བདེ་བ་ཟ་བ་ཉིད། །དེ་དང་ལྷན་ཅིག་ཕྱག་རྒྱ་ཆེ། །བདེ་བ་སྦྱིན་པའི་དངོས་ གྲུབ་འགྱུར། །གཟུགས་སྒྲ་དེ་བཞིན་དྲི་དང་ནི། །རོ་དང་དེ་བཞིན་རེག་བྱ་ཉིད། །ཆོས་ཀྱི་ 6-390 དབྱིངས་ཀྱི་རང་བཞིན་ཡང་། །ཤེས་རབ་ཀྱིས་ནི་དཔྱད་པར་བྱ། །དེ་ཉིད་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་ པའི་གཟུགས། །བདེ་ཆེན་བཟང་མོའི་རྣལ་འབྱོར་མ། །དེ་ཉིད་དཀྱིལ་འཁོར་འཁོར་ལོ་ དང་། །ཡེ་ཤེས་ལྔ་ཡི་རང་བཞིན་ཅན། །དེ་ནི་མེ་ལོང་ཡེ་ཤེས་གཟུགས། །མཉམ་ཉིད་ཡེ་ ཤེས་དངོས་པོ་ཅན། །ཡང་དག་གྱུར་པ་སོ་སོར་རྟོག །དེ་ཉིད་བྱ་བ་ནན་ཏན་ཏེ། །ཆོས་ དབྱིངས་ཤིན་ཏུ་རྣམ་དག་པ། །དེ་ཉིད་དཀྱིལ་འཁོར་བདག་པོ་དང་། །དེ་ཉིད་བདག་ མེད་རྣལ་འབྱོར་མ། །ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ཀྱི་རང་བཞིན་ཅན། །ཞེས་པའོ། ། ཡང་ཉིད་ཅག་གི་གསུང་ཡིག་ན། ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་དང་། ཆོས་ཉིད་མི་ གཅིག་སྟེ། ཤེས་བྱ་ཤེས་པ་དང་། ཤེས་བྱ་ལྟ་བུ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་བཀོད་གདའ་བ་འདི་ཡང་ རྣམ་པར་དཔྱད་ན། སངས་རྒྱས་ཀྱི་གསུང་ལས་ཕྱི་རོལ་ཏུ་གྱུར་བ་ལགས་ཏེ། ཤེས་པ་ དང་ཤེས་བྱ་{ཐམས་ཅད་}ཐ་དད་པ་ནི་ཐ་སྙད་པའི་ཚུལ་ལ་ཡིན་གྱི། དོན་དམ་པའི་ ཤེས་པ་དང་ཤེས་བྱ་དབྱེར་མེད་དེ་གཅིག་ཉིད་དུ་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལ་དོན་ དམ་པའི་ཤེས་བྱ་ནི། ཤེས་བྱ་གཞན་ཤེས་རབ་དམིགས་པ་དང་བཅས་པའི་སྟོང་པ་ཉིད་ རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་པའི་མཆོག་དང་ལྡན་པའོ། །ཤེས་པ་ནི་ཤེས་པ་གཞན་ཐབས་ {དམིགས་པ་}མེད་པའི་སྙིང་རྗེ་མཆོག་ཏུ་མི་འགྱུར་བའི་བདེ་བ་ཆེན་པོའོ། །དེ་དག་ནི་ རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་དབྱེར་མེད་གཅིག་པ་ཉིད་དུ་གསུངས་ཏེ། རེ་ཞིག་འཕགས་པ་ འཇིག་རྟེན་དབང་ཕྱུག་གི་ཞལ་སྔ་ནས། དཔལ་ལྡན་དྲི་མ་མེད་པའི་འོད་དུ་ཡང་། ཤེས་ དང་ཤེས་བྱ་གཅིག་པའི་སྐུ། །

【現代漢語翻譯】並且說它是清晰的。因為也說那些是用智慧之眼看到的。這些也顯示了勝義諦是自己認識自己的智慧。法界自生智慧本身是般若母（藏文：ཤེས་རབ་མ་，漢語字面意思：智慧之母）和俱生喜（藏文：ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་དགའ་），以及大手印（藏文：ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་མོ་，梵文天城體：महामुद्रा，梵文羅馬擬音：Mahāmudrā，漢語字面意思：偉大的手印），以及勝義諦的色聲等，以及俱生身（藏文：ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་སྐུ་），以及大樂（藏文：བདེ་བ་ཆེན་པོ་），以及普賢（藏文：ཀུན་ཏུ་བཟང་པོ་），以及五種智慧（藏文：ཡེ་ཤེས་ལྔ་），以及壇城輪（藏文：དཀྱིལ་འཁོར་འཁོར་ལོ་），以及壇城之主（藏文：དཀྱིལ་འཁོར་གྱི་བདག་པོ་），以及無我母（藏文：བདག་མེད་མ་），以及瑜伽母（藏文：རྣལ་འབྱོར་མ་）等。在《喜金剛本續》中這樣說，自證的法界本身就是那樣說的。正如所說：『彼即薄伽梵般若母，彼非長亦非短，非四方亦非圓形，超越氣味、味道和感受，具有俱生喜，由此而生的瑜伽士，享受著那喜悅，與彼同在即大手印，轉變為賜予安樂的成就，色聲以及氣味，味道以及觸覺，法界的自性，應以智慧來衡量。彼即俱生之色，大樂妙音瑜伽母，彼即壇城輪，具有五種智慧的自性，彼是明鏡智慧之色，平等性智慧之事物，如實證悟各別，彼即精勤之事業，法界極其清凈，彼即壇城之主，彼即無我瑜伽母，具有法界的自性。』此外，在我們的著作中寫道，法界的智慧和法性並非不同，而是所知和能知，就像所知一樣。如果對此進行分析，這與佛陀的教導相悖，因為能知和所知{一切}的差別是在名言的層面，而在勝義諦中，能知和所知是無別的，被認為是相同的。其中，勝義諦的所知是：以智慧為目標的，具有一切殊勝相的空性。能知是：沒有方法{目標}的，不會轉變為殊勝的悲心的大樂。這些在一切方面都被認為是無別且相同的。例如，在聖觀自在面前，在《吉祥無垢光》中也說：『能知和所知是同一身的。』

【English Translation】 And it is said to be clear. Because it is also said that those are seen with the eye of wisdom. These also show that the ultimate truth is the wisdom that knows itself. The self-arisen wisdom of Dharmadhatu itself is Prajñāmātā (Tibetan: ཤེས་རབ་མ་, literally: Mother of Wisdom) and Sahajānanda (Tibetan: ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་དགའ་), and Mahāmudrā (Tibetan: ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་མོ་, Sanskrit Devanagari: महामुद्रा, Sanskrit Romanization: Mahāmudrā, literally: Great Seal), and the form, sound, etc. of the ultimate truth, and Sahajakāya (Tibetan: ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་སྐུ་), and Mahāsukha (Tibetan: བདེ་བ་ཆེན་པོ་), and Samantabhadra (Tibetan: ཀུན་ཏུ་བཟང་པོ་), and the Five Wisdoms (Tibetan: ཡེ་ཤེས་ལྔ་), and the Mandala Wheel (Tibetan: དཀྱིལ་འཁོར་འཁོར་ལོ་), and the Lord of the Mandala (Tibetan: དཀྱིལ་འཁོར་གྱི་བདག་པོ་), and Anātmamātā (Tibetan: བདག་མེད་མ་), and Yoginī (Tibetan: རྣལ་འབྱོར་མ་), etc. In the Hevajra Tantra, it is said that the self-knowing Dharmadhatu itself is said to be like that. As it is said: 'She is the Bhagavan Prajñāmātā, She is neither long nor short, Neither square nor round, Transcending smell, taste, and sensation, Possessing Sahajānanda, The yogi born from that, Enjoys that bliss, Being with that is Mahāmudrā, Transforms into the accomplishment of bestowing bliss, Form, sound, as well as smell, Taste, as well as touch, The nature of Dharmadhatu, Should be measured by wisdom. She is the Sahajakāya, The Yoginī of great bliss and goodness, She is the Mandala Wheel, Possessing the nature of the Five Wisdoms, She is the form of the Mirror Wisdom, The object of the Equality Wisdom, Truly realizing each separately, She is the diligent activity, The Dharmadhatu is extremely pure, She is the Lord of the Mandala, She is the Anātma Yoginī, Possessing the nature of Dharmadhatu.' Furthermore, in our writings, it is written that the wisdom of Dharmadhatu and Dharmatā are not different, but are the knowable and the knower, like the knowable. If this is analyzed, it is contrary to the teachings of the Buddha, because the difference between the knower and the knowable {all} is on the level of convention, but in the ultimate truth, the knower and the knowable are inseparable and considered to be the same. Among them, the knowable of the ultimate truth is: the emptiness with all the excellent aspects, with wisdom as its object. The knower is: the great bliss that does not transform into supreme compassion without method {object}. These are considered to be inseparable and the same in all aspects. For example, in front of the Holy Avalokiteśvara, in the 'Glorious Stainless Light' it is also said: 'The knower and the knowable are the same body.'

ཞེས་པ་དང་། ཤེས་དང་ཤེས་བྱ་གཅིག་གྱུར་རྒྱལ་བ་མཆོག་ གི་འདུས་པ། ཞེས་པ་དང་། ཤེས་དང་ཤེས་བྱ་གཉིས་མེད་སྲིད་བྲལ་སྲིད་གནས་འདི་ནི་ རྡོ་རྗེ་སེམས་དཔའ་རྣམ་པ་བཞི། །ཞེས་པ་དང་། འདིར་མཆོག་ཏུ་མི་འགྱུར་བའི་ཤེས་པ་ སྒྲུབ་པ་ཐམས་ཅད་ཟད་པའི་རྒྱུར་གྱུར་པ་ནི། དུས་ཞེས་བརྗོད་དེ་ཐབས་སོ། །ཁམས་ གསུམ་པའི་ཤེས་བྱ་དངོས་པོ་མཐའ་ཡས་པའི་མཚན་ཉིད་ནི་འཁོར་ལོ་སྟེ། དེ་ཉིད་ནི་ ཤེས་རབ་བོ། །ཤེས་པ་དང་ཤེས་བྱ་འདི་དག་གཅིག་པ་ཉིད་ནི་དུས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་ཞེས་པ་ སྟེ། ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་རྒྱ་ཆེར་གསུངས་སོ། ། འདིར་ཁམས་གསུམ་པའི་ཤེས་བྱ་དངོས་པོ་མཐའ་ཡས་པ་ཞེས་པ་ནི། ཕྱི་ནང་དུ་ གཏོགས་པ་མ་ཡིན་གྱི། གཞན་ཡིན་ལ། དེ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་སྟོན་པ་ནི་རེ་ཞིག་སྐབས་སུ་ མ་བབ་པས་བཞག་གོ །དེ་ལྟར་ཤེས་པ་གཞན་དང་ཤེས་བྱ་གཞན་གདོད་མ་ཉིད་ནས་ གཅིག་ཏུ་གྱུར་པ་ནི། གཉིས་སུ་མེད་པ་སོ་སོ་རང་རིག་པའི་ཡེ་ཤེས་སུ་གསུངས་པས། ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་དང་རང་བྱུང་གི་ཡེ་ཤེས་གཅིག་ཉིད་དུ་གྲུབ་བོ། །དེ་བཞིན་དུ། རྩ་བའི་ 6-391 རྒྱུད་མཆོག་གི་དང་པོའི་སངས་རྒྱས་སུ་ཡང་གསུངས་པ། ཡོད་དང་མེད་ལས་རྣམ་པར་ འདས། །གཉིས་མེད་དངོས་དང་དངོས་མེད་ཟད། །སྟོང་ཉིད་སྙིང་རྗེ་དབྱེར་མེད་པ། །རྡོ་ རྗེའི་རྣལ་འབྱོར་བདེ་བ་ཆེ། །ཕྲ་རབ་རྡུལ་གྱི་ཆོས་ཉིད་འདས། །སྟོང་པའི་ཆོས་ནི་རྣམ་ པར་སྤངས། །རྟག་དང་ཆད་ལས་རྣམ་པར་གྲོལ། །རྡོ་རྗེའི་རྣལ་འབྱོར་རིགས་མེད་ པ། །ཞེས་སོ། །འདིས་ནི་སྟོང་པ་ཉིད་དང་སྙིང་རྗེ་དབྱེར་མེད་པ་སྟེ། རྡོ་རྗེའི་རྣལ་འབྱོར་ བདེ་བ་ཆེན་པོ་གཉིས་སུ་མེད་པའི་ཡེ་ཤེས་དེ་ཉིད་མཐའ་ཐམས་ཅད་དང་བྲལ་བའི་དེ་ ཁོ་ན་ཉིད་དུ་བསྟན་པའི་ཕྱིར། སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱིས་རང་བྱུང་གི་ཡེ་ཤེས་ནི་དེ་ཁོ་ན་ ཉིད་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་དང་གཅིག་པ་ཉིད་དོ། །ཕྲ་རབ་རྡུལ་གྱི་ཆོས་ཉིད་འདས། །སྟོང་ པའི་ཆོས་ནི་རྣམ་པར་སྤངས། །ཞེས་པ་འདིས་ནི་གཉིས་སུ་མེད་པའི་ཡེ་ཤེས་རང་གི་ངོ་ བོས་སྟོང་པ་མ་ཡིན་པར་བསྟན་ཏོ། །ཡང་དྲི་མ་མེད་པའི་འོད་དུ་གསུངས་པ། སྟོང་པ་ལ་ ནི་ཡེ་ཤེས་རྣམ་པར་བསྲེས་པ་ཞེས་པ་ལ་སྟོང་པ་ནི་ཆོས་རྣམས་ལ་སྐྱེ་བ་དང་འགག་པ་ མེད་པ་རང་གི་སེམས་ཀྱི་སྣང་བའོ། །ཡེ་ཤེས་ནི་དེ་རབ་ཏུ་རྟོགས་པ་མི་འགྱུར་བའི་བདེ་ བའོ། །སྐྱེ་བ་དང་འཇིག་པ་མེད་པ་རང་གི་སེམས་ཀྱི་སྣང་བ་དེ་ལ་ཡེ་ཤེས་རྣམ་པར་ བསྲེས་པའོ། །རང་གི་སེམས་ཀྱི་སྣང་བ་ལ་རོ་མཉམ་པ་ནི་གཅིག་ཏུ་གྱུར་པ་སྟེ། ཤེས་པ་ དང་ཤེས་བྱའི་འབྲེལ་བ་ལས་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །འདི་ཉིད་ནི་འགྱུར་མེད་རྟག་པ་སྟེ་མཆོག་ ཏུ་མི་འགྱུར་བའོ། །ཞེས་པའི་དོན་ཏོ། །ཞེས་པ་དང་། དཔལ་ཀྱེའི་རྡོ་རྗེའི་རྩ་རྒྱུད་འབུམ་ ཕྲག་ལྔ་པར་ཡང་། ཤེས་རབ་ཐབས་དང

【現代漢語翻譯】如是，『知』與『所知』合一，乃殊勝之勝者（Jina）的聚集。如是，『知』與『所知』無二，遠離有無之邊，此乃金剛薩埵（Vajrasattva）四相。如是，此處最勝之不變『知』，乃一切修持之終極因，是為『時』，亦是方便（Upaya）。三界之『所知』，無量事物之體性，是為輪（Chakra），彼即是智慧（Prajna）。『知』與『所知』二者合一，即是『時輪』。如是等等，廣為宣說。此處所說『三界之所知，無量事物』，並非內外所攝，而是他者。如實示彼，時機未至，故且擱置。如是，『知』為他者，『所知』為他者，然自始即已合一，此無二之覺性，即是各自自證之智慧（Jnana），故法界（Dharmadhatu）與自生智慧（Svayambhuva-jnana）一體成立。如是，于根本續（Tantra）之殊勝初佛（Adibuddha）中亦云：『超越有與無，無二有與無滅盡，空性（Sunyata）與悲心（Karuna）無別，金剛瑜伽（Vajra-yoga）大樂，超越微塵之法性，捨棄空性之法，解脫常與斷，金剛瑜伽無種性。』此謂空性與悲心無別，金剛瑜伽大樂，此無二智慧，即是遠離一切邊之真如（Tathata）。是故，諸佛之自生智慧，即是真如，與法界一體。『超越微塵之法性，捨棄空性之法。』此謂無二智慧，非以自性為空。又于無垢光（Vimalaprabha）中雲：『空性與智慧融合』，空性謂諸法不生不滅，乃自心之顯現。智慧謂如實證悟彼，乃不變之樂。于不生不滅之自心顯現中，融合智慧。自心顯現中，平等一味，即是合一，非由『知』與『所知』之關聯。此即不變、常恒，最勝之不變。此乃彼之義。如是，于吉祥黑汝嘎（Hevajra）根本續之五萬頌中亦云：『智慧與方便……』

【English Translation】 Thus, 'knowledge' and 'knowable' unified is the gathering of the supreme Victorious One (Jina). Thus, 'knowledge' and 'knowable' are non-dual, free from the extremes of existence and non-existence; this is Vajrasattva in four aspects. Thus, here, the supreme, unchanging 'knowledge', which is the ultimate cause of the exhaustion of all practices, is called 'time', and it is also skillful means (Upaya). The 'knowable' of the three realms, the nature of limitless things, is the wheel (Chakra); that itself is wisdom (Prajna). The oneness of 'knowledge' and 'knowable' is called 'Kalachakra'. Thus and so on, it is extensively taught. Here, the 'knowable of the three realms, limitless things' does not belong to the internal or external, but is other. To show it as it is, the time has not yet come, so it is set aside. Thus, 'knowledge' as other and 'knowable' as other, from the very beginning are unified; this non-duality of awareness is taught as the self-cognizant wisdom (Jnana) of each, so the Dharmadhatu (realm of phenomena) and Svayambhuva-jnana (self-born wisdom) are established as one. Likewise, in the supreme first Buddha (Adibuddha) of the root Tantra (Tantra), it is said: 'Transcending existence and non-existence, non-dual existence and non-existence are exhausted, emptiness (Sunyata) and compassion (Karuna) are inseparable, Vajra-yoga is great bliss, transcending the nature of subtle particles, abandoning the dharma of emptiness, liberated from permanence and annihilation, Vajra-yoga is without lineage.' This means that emptiness and compassion are inseparable, Vajra-yoga is great bliss, and this non-dual wisdom is the Suchness (Tathata) that is free from all extremes. Therefore, the self-born wisdom of the Buddhas is the Suchness, which is one with the Dharmadhatu. 'Transcending the nature of subtle particles, abandoning the dharma of emptiness.' This shows that non-dual wisdom is not empty in its own nature. Also, in the Vimalaprabha (Stainless Light) it is said: 'Emptiness is mixed with wisdom,' emptiness means that dharmas do not arise or cease, but are the appearance of one's own mind. Wisdom means realizing that as it is, which is unchanging bliss. In the appearance of one's own mind, which does not arise or cease, wisdom is mixed. In the appearance of one's own mind, equality of taste is unification, not from the connection of 'knowledge' and 'knowable'. This is immutable, eternal, the most supreme unchanging. This is the meaning of that. Thus, in the five hundred thousand verses of the root Tantra of the glorious Hevajra, it is also said: 'Wisdom and means...'

་སྙོམས་འཇུག་པ། །དབྱེར་མེད་མཚན་ཉིད་རྡོ་ རྗེ་གསུམ། །ཤེས་དང་ཤེས་བྱ་དག་གཅིག་པ། །སྟོང་ཉིད་སྙིང་རྗེ་གཉིས་མེད་པའོ། །ཞེས་ པ་དང་། རྡོ་རྗེ་སེམས་དཔའ་གང་གསུངས་པ། །ཡེ་ཤེས་སྐུ་སྟེ་གཉིས་རྟོགས་མེད། །ཅེས་ པ་ལ་སོགས་པ་རྒྱ་ཆེར་གསུངས་སོ། །དཔལ་བདེ་མཆོག་སྡོམ་པ་འབྱུང་བའི་རྒྱུད་དུ་ ཡང་། བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་སེམས་དེ་ཡང་། །བསམ་པ་ཀུན་གྱི་བརྗོད་ལས་འདས། །སྣ་ ཚོགས་རྟོག་པའི་རྟོག་པ་མེད། །ཆགས་མེད་བདེ་བ་ཆེན་པོ་སྟེ། །རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ནི་ མཆོག །{དབང་{དང་}པོ་ཀུན་འདས་རྣམ་པ་མེད། །{དངོས་དང་དངོས་མེད་བདག་ ཉིད་དེ།།}དངོས་དང་དངོས་མེད་རྣམ་པར་སྤངས། །བེམ་པོ་མིན་ཕྱིར་བདག་ཉིད་ རིག །མི་ཤེས་རྣམ་པར་མི་མཐོང་བའོ། །གཟུགས་མེད་གང་ཡང་མི་གནས་པ། །འགྱུར་པ་ མེད་ཅིང་བརྟན་པའོ། །ཞེས་པ་དང་། དགའ་བ་ཡོངས་སུ་ཤེས་པ་ཡིས། །ཤེས་རབ་ཕ་ རོལ་ཕྱིན་པའི་མཆོག །དགའ་བའི་འབྲས་བུ་ལ་གནས་པ། །འདི་ནི་དངོས་མེད་བྱང་ཆུབ་ བོ། །གཉིས་མེད་རོ་གཅིག་དབྱེར་མེད་པ། །དགའ་བའི་བདེ་བ་ཆེན་པོ་ཉིད། །ཤེས་རབ་ 6-392 སྙིང་རྗེའི་དབྱེ་བ་ནི། །སྒྲོན་མ་དང་ནི་འོད་ཟེར་བཞིན། །འདི་གཉིས་མི་ཕྱེད་བདག་ཉིད་ ནི། །རོ་གཅིག་དངོས་པོའི་སེམས་ཡིན་ནོ། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་གསུངས་སོ། །རྗེ་ནཱ་རོ་ པའི་ཞལ་ནས་ཀྱང་། དཔལ་ལྡན་བརྟག་པ་གཉིས་པའི་འགྲེལ་པར། སམ་བུ་ཊིའི་ལུང་ དྲངས་པ། སྤྲོས་པ་མེད་པའི་རང་བཞིན་ཉིད། །ཤེས་རབ་ཅེས་པར་ཡོངས་སུ་ བསྒྲགས། །ཡིད་བཞིན་ནོར་ལྟར་མ་ལུས་པའི། །སེམས་ཅན་དོན་མཛད་སྙིང་ རྗེའོ། །དམིགས་མེད་གནས་སུ་ཤེས་རབ་དང་། །དམིགས་མེད་སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོ་ཉིད། །བློ་ དང་ལྷན་ཅིག་གཅིག་གྱུར་པ། །ནམ་མཁའ་ནམ་མཁའ་ཇི་ལྟ་འོ། །ཞེས་པ་དང་། ཡང་ རྒྱུད་དེ་ཉིད་དུ་གསུངས་པ། རང་གིས་རིག་པའི་ཡེ་ཤེས་དེ། །དངོས་དང་དངོས་མེད་ བདག་ཉིད་མཆོག །མཁའ་མཉམ་སྟོང་པ་རྡུལ་དང་བྲལ། །ཆགས་དང་ཆགས་བྲལ་ འདྲེས་པ་སྟེ། །ཐབས་དང་ཤེས་རབ་ཤིན་ཏུ་འདྲེས། །དེ་ཉིད་སྲོག་ཆགས་རྣམས་ཀྱི་ སྲོག །དེ་ཉིད་མི་འགྱུར་དམ་པ་སྟེ། །དེ་ཉིད་ཀྱིས་ནི་ཐམས་ཅད་ཁྱབ། །དེ་འདིར་སངས་ རྒྱས་ཡེ་ཤེས་དེ། །དཔལ་ལྡན་ཧེ་རུ་ཀ་ཞེས་བྱ། །ཞེས་པའོ། །མངོན་བརྗོད་བླ་མར་ཡང་། དེ་ནི་སྲོག་ཆགས་རྣམས་ཀྱི་སྲོག །དེ་ཉིད་མི་འགྱུར་དམ་པ་ཡིན། །དེ་ཉིད་ཐམས་ཅད་ མཁྱེན་བྱེད་དེ། །ལུས་ཀུན་ལ་ནི་རྣམ་པར་གནས། །དེ་ཉིད་སངས་རྒྱས་ཡེ་ཤེས་དེ། །ཧེ་རུ་ ཀ་དཔལ་ཡིན་པར་བཤད། །ཅེས་སོགས་རྒྱ་ཆེར་གསུངས་ཏེ། རྒྱས་པར་རྒྱུད་སྡེ་རིན་པོ་ ཆེ་དེ་དག་ཉིད་གཟིགས་ན་ཤིན་ཏུ་གསལ་ལོ། ། བཅོམ་ལྡན་འདས་འཇིག་རྟེན་དབང་ཕྱུག་གི་ཞལ་སྔ་ནས་ཀྱང་། དེའི་ཕྱིར་དངོས་ པོ་གཅིག་ལ་ཡང་མིང་སྣ་ཚོགས་བསྟན་པ་ལ་རྣལ་འབ

【現代漢語翻譯】『達到平等境界』，『無別體性金剛三』，『知與所知融為一』，『空性大悲無二別』等等。還有，金剛薩埵所說的，『是為智慧身，無二元對立』等等，諸如此類廣為宣說。吉祥勝樂輪根本續中也說：『不可思議之心，超越一切思，言語道斷。』，『無有種種虛妄分別，無執著大樂』，『是為一切中最勝者』，『第一灌頂超越一切相』，『是實有與非實有之體性』，『遠離實有與非實有之分別』，『非物質故，是為覺性』，『不可知，不可見』，『無形無住』，『不變且堅固』。又說：『以遍知喜樂，是為般若波羅蜜多之最勝。』，『安住于喜樂之果，此乃非實有之菩提。』，『無二味一，無有分別，是為大樂之喜悅。』，『智慧與慈悲之差別，猶如燈與光。』，『此二不可分，其體性乃是味一之實有心。』等等。尊者那若巴也曾說過，在《吉祥二品論》的註釋中，引用了《桑布扎續》的教證：『無有戲論之自性，是名為智慧。』，『如如意寶般，成辦一切眾生之利益，是為慈悲。』，『于無所緣之境，是為智慧。』，『無所緣之境，乃是大慈悲。』，『智慧與慈悲二者合一，如虛空與虛空般。』又在同一續中說：『自所證悟之智慧，是實有與非實有之最勝體性。』，『如虛空般空性，遠離塵垢。』，『執著與無執著相融，方便與智慧完全融合。』，『此即眾生之命，此即不變之勝義諦。』，『此即遍佈一切，此即諸佛之智慧，名為吉祥黑汝嘎（藏文：ཧེ་རུ་ཀ་，梵文天城體：हेरुक，梵文羅馬擬音：Heruka，漢語字面意思：飲血尊）。』《明句論》中也說：『彼乃眾生之命，彼乃不變之勝義諦。』，『彼乃遍知一切者，遍在於一切身。』，『彼乃諸佛之智慧，名為黑汝嘎吉祥尊。』等等，廣為宣說。若想詳細瞭解，可參閱這些珍貴的續部，則會非常清楚。薄伽梵世間自在（觀世音菩薩）也曾說過：『因此，對同一事物，導師會宣說種種名稱，是爲了引導有情。』

【English Translation】 'Attaining equality', 'Indivisible nature of the three Vajras', 'Knowledge and the knowable become one', 'Emptiness and compassion are inseparable', and so on. Furthermore, as Vajrasattva said, 'It is the wisdom body, without duality', and so on, extensively proclaimed. In the glorious Chakrasamvara Root Tantra, it is also said: 'The inconceivable mind transcends all thoughts and is beyond expression.', 'Without various false discriminations, without attachment, it is great bliss.', 'It is the supreme of all.', 'The first empowerment transcends all forms.', 'It is the nature of existence and non-existence.', 'It abandons the distinctions of existence and non-existence.', 'Because it is not material, it is awareness.', 'It is unknowable and invisible.', 'It is formless and does not abide anywhere.', 'It is immutable and steadfast.' It also says: 'Through the complete knowledge of joy, it is the supreme of Prajnaparamita (Perfection of Wisdom).', 'Abiding in the fruit of joy, this is non-existent Bodhi.', 'Non-dual, one taste, without distinction, it is the great bliss of joy.', 'The difference between wisdom and compassion is like a lamp and its rays.', 'These two are inseparable, their nature is the one taste of the real mind.' and so on. Venerable Naropa also said, in the commentary on the 'Glorious Two-Part Treatise', quoting the Sambhuta Tantra: 'The nature of non-elaboration is proclaimed as wisdom.', 'Like a wish-fulfilling jewel, accomplishing the benefit of all beings, is compassion.', 'In the state of no object of reference, it is wisdom.', 'The great compassion is without an object of reference.', 'Wisdom and compassion become one together, like space and space.' Again, in the same tantra, it is said: 'The wisdom that one knows oneself is the supreme nature of existence and non-existence.', 'Like space, emptiness, free from dust.', 'Attachment and non-attachment are mixed, method and wisdom are completely integrated.', 'This is the life of beings, this is the unchanging ultimate truth.', 'This pervades everything, this is the wisdom of all Buddhas, called the glorious Heruka (藏文：ཧེ་རུ་ཀ་，梵文天城體：हेरुक，梵文羅馬擬音：Heruka，漢語字面意思：飲血尊).' The Abhidhanottara also says: 'That is the life of beings, that is the unchanging ultimate truth.', 'That is the all-knowing one, pervading all bodies.', 'That is the wisdom of the Buddhas, said to be the glorious Heruka.' and so on, extensively proclaimed. If you want to know in detail, you can refer to these precious tantras, and it will be very clear. Bhagavan Lokanatha (Avalokiteshvara) also said: 'Therefore, the teacher teaches various names for the same thing in order to guide sentient beings.'

ྱོར་པ་རྣམས་ཀྱིས་མིང་གིས་རྣམ་ པར་རྟོག་པར་མི་བྱ་སྟེ། བླ་མ་དམ་པའི་མན་ངག་གིས་གསེར་བཞིན་དུ་ལེགས་པར་ ཡོངས་སུ་བརྟགས་ཏེ་དོན་ལ་རྟོན་པ་ལ་བརྟེན་པ་ཉིད་ལས་སོ། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་རྒྱ་ ཆེར་གསུངས་པའི་ཕྱིར། ཡེ་ཤེས་ལྔ་དང་རིགས་ལྔ་དང་། བདེ་མཆོག་དགྱེས་རྡོར་ལ་ སོགས་པའི་རྣམ་གྲངས་དང་། དོན་དམ་དང་། བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོ་དང་། ཆོས་ཉིད་ དང་། རང་བཞིན་དང་དེ་བཞིན་ཉིད་ལ་སོགས་པ་མིང་གི་རྣམ་གྲངས་ཐ་དད་པ་རྣམས་ དོན་གཅིག་པར་སྨྲ་བ་ལ་བཞད་གད་བྱེད་པའི་མཁས་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་དག་ནི། གསལ་ བྱེད་པ་ལྟར། བདག་ཉིད་ཀྱིས་བདག་ཉིད་ལ་བཞད་གད་བྱེད་པ་ཁོ་ན་ཡིན་ཞིང་། མཐར་ཐུག་ངེས་པའི་དོན་གྱི་མདོ་རྒྱུད་དགོངས་འགྲེལ་དང་བཅས་པ་རྣམས་ལ་ཅོ་འདྲི་ བར་བྱེད་པ་ཁོ་ནའོ། །འདིར་གལ་ཏེ་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ལ་སོགས་པ་དང་། ཡེ་ཤེས་ལ་ སོགས་པ་གཅིག་པར་གསུངས་པ་ནི། བཏགས་པ་ལ་དགོངས་པ་ཡིན་གྱི། ཡེ་ཤེས་ལ་ 6-393 སོགས་པ་མཚན་ཉིད་པ་མ་ཡིན་སྙམ་དུ་བསམ་པར་མི་བྱ་སྟེ། ཆོས་དབྱིངས་ལ་སོགས་པ་ ཡེ་ཤེས་དངོས་ཡིན་པ་ལ་གནོད་བྱེད་ཅུང་ཟད་ཙམ་ཡང་མེད་ཅིང་། སྒྲུབ་བྱེད་ནི་ཤིན་ ཏུ་མང་བར་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གལ་ཏེ་སྟོང་ཉིད་ཡིན་ཡང་ཡེ་ཤེས་མ་ཡིན་པ་ཡོད་པ་ དང་། ཡེ་ཤེས་གང་ཡིན་འདུས་བྱས་{ཡིན་{མིན་}ཞིང་། ཆོས་ཉིད་འདུས་མ་བྱས་ཡིན་ པས་གནོད་བྱེད་དུ་འགྱུར་སྙམ་དུ་བསམ་པར་མི་བྱ་སྟེ། སྟོང་ཚད་ཀྱི་ཆོས་ཉིད་ཀྱི་གོ་མི་ ཆོད་ཅིང་། {ཆོས་ཉིད་{སྟོང་ཉིད་}གོ་ཆོད་ཡིན་ན་དེ་རང་རིག་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱང་ {ཡིན་{མེད་}པའི་ཕྱིར་དང་། རང་བྱུང་ཡེ་ཤེས་སྐད་ཅིག་ལས་འདས་ཤིང་འདུས་ {བྱས་}མ་{ཡིན་{བྱས་}པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་དག་གི་ཤེས་བྱེད་དུ་འགྱུར་བ་སྔར་ཡང་མང་ དུ་བཀོད་ཅིང་། མ་བཀོད་པ་གཞན་ཡང་གསུང་རབ་དམ་པ་རྣམས་ན་ཤིན་ཏུ་མང་བར་ བཞུགས་སོ། །དེས་ན་རང་གི་བློ་དང་མ་མཐུན་པས་དམ་པའི་ཆོས་ལ་དབང་ཟ་བ་ནི་ ཆོས་སྤོང་གི་ལས་ཆེན་པོར་གསུངས་སོ། །ཡང་གལ་ཏེ་དོན་དམ་པར་ཡེ་ཤེས་མེད་པ་ལ་ དགོངས་ནས། ཤེས་རབ་སྙིང་པོ་ལས། ཡེ་ཤེས་མེད། ཐོབ་པ་མེད། མ་ཐོབ་པ་མེད། ཅེས་ པ་ལ་སོགས་པ་གསུངས་པ་མ་ཡིན་ནམ་ཞེ་ན། ཡེ་ཤེས་མེད་པར་གསུངས་པ་ནི་ཡེ་ཤེས་ དངོས་པོར་མེད་པ་དང་། འདུས་བྱས་པ་མེད་པ་ལ་དགོངས་ཤིང་། རྒྱུ་དང་རྐྱེན་གྱིས་ སྒྲུབ་ཏུ་མེད་པ་ལ་དགོངས་ནས། ཐོབ་པ་མེད་ཅེས་ཀྱང་གསུངས་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། འཕགས་པ་དཀོན་མཆོག་བརྩེགས་པར། ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་བདུན་བརྒྱ་པའི་ འགྲེལ་པར། གང་གི་ཚེ་ཡེ་ཤེས་དེ་དོན་དམ་པར་མ་མཆིས་པ་དེའི་ཚེ། ཡེ་ཤེས་དེ་ནི་ ཆགས་པ་མ་མཆིས་པའོ། །གང་གི་ཚེ་ཡེ་ཤེས་དེ་ཆགས་པ་མ་མཆིས་པ་དེའི་ཚེ། ཡེ་ཤེས་ དེ་ནི་དངོས་པོ་མ་མཆིས་པའོ། །ཞེས་པ་ནས། དེ་བཞི

【現代漢語翻譯】因此，不應以名相來分別瑜伽士們。而是應該像鍊金一樣，通過至尊上師的口訣，好好地、完全地檢驗，僅僅依賴於對意義的信賴。因為已經廣泛地宣說了這些。對於那些嘲笑將五智、五部、勝樂金剛、喜金剛等名稱，以及勝義諦、如來藏、法性、自性、真如等不同名稱視為同一意義的智者，就像光明一樣，他們只是在嘲笑自己，最終只會對究竟了義的經續及其註釋進行詰難。在此，如果認為所說的法界等與智慧等是相同的，這只是就假立而言，而不是說智慧等是自性有，那是不應該的。因為沒有任何事物能損害法界等是智慧的真實本性，而且有非常多的論證。如果認為即使是空性，也有不是智慧的情況；並且任何是智慧的事物都是有為法，而法性是無為法，這會成為一種妨礙，那也是不應該的。因為空性的法性並不排除，如果法性排除空性，那麼它本身也不是自證智，並且自生智超越剎那且不是有為法。對於這些的認知，之前已經列舉了很多，而其他未列舉的，在神聖的經典中也有非常多。因此，僅僅因為不符合自己的想法就去干涉神聖的佛法，這被認為是舍法的重大罪業。此外，如果認為在勝義諦中沒有智慧，所以《般若波羅蜜多心經》中說：『無智亦無得，以無所得故。』等等，那又如何呢？說沒有智慧，是指智慧在實有上不存在，並且不是有為法，是指它不能通過因和緣來證成，所以也說沒有獲得。正如《聖寶積經》中所說，《七百般若波羅蜜多釋》中說：『當智慧在勝義諦中不存在時，智慧就沒有執著。當智慧沒有執著時，智慧就沒有實體。』等等。

【English Translation】 Therefore, yogis should not discriminate through names. Instead, they should, like gold, be well and thoroughly examined through the instructions of the supreme guru, relying solely on trusting the meaning. This is because these have been extensively taught. As for those scholars who laugh at considering the various names such as the five wisdoms, the five families, Samvara, Hevajra, and the like, as well as ultimate truth, the Tathagatagarbha, Dharmata, Svabhava, and Tathata, to be of the same meaning, like a lamp, they are only laughing at themselves, and ultimately they will only be questioning the definitive meaning of the sutras, tantras, and their commentaries. Here, if one thinks that the Dharmadhatu and so forth are said to be the same as wisdom and so forth, this is with reference to imputation, and it is not that wisdom and so forth are characterized by inherent existence, that should not be thought. Because there is nothing whatsoever that harms the fact that the Dharmadhatu and so forth are the actual nature of wisdom, and there are very many proofs. If one thinks that even though it is emptiness, there are cases where it is not wisdom; and whatever is wisdom is conditioned, while Dharmata is unconditioned, so it will become an obstacle, that should not be thought. Because the Dharmata of emptiness does not preclude, and if Dharmata precludes emptiness, then it itself is not self-cognizant wisdom, and self-arisen wisdom transcends the moment and is unconditioned. Many instances of knowing these have been cited before, and others that have not been cited are also very numerous in the sacred scriptures. Therefore, interfering with the sacred Dharma simply because it does not accord with one's own mind is said to be a great act of abandoning the Dharma. Furthermore, if one thinks that it is with reference to the fact that there is no wisdom in ultimate truth that the Heart Sutra says, 'There is no wisdom, no attainment, and no non-attainment,' and so forth, then how is it? Saying that there is no wisdom refers to the fact that wisdom does not exist as a real entity, and is not conditioned, and it refers to the fact that it cannot be proven by causes and conditions, so it is also said that there is no attainment. As it is said in the Noble Jewel Heap Sutra, in the commentary on the Seven Hundred Prajnaparamita, 'When that wisdom does not exist in ultimate truth, then that wisdom has no attachment. When that wisdom has no attachment, then that wisdom has no entity.' and so forth.

ན་དུ། གང་གི་ཚེ་ཡེ་ཤེས་དེ་བརྟེན་ པ་མ་མཆིས་པ་དེའི་ཚེ། ཡེ་ཤེས་དེ་ནི་མ་སྐྱེས་པའོ། །མ་ཐོབ་པའོ། །སྐྱེ་བར་མི་འགྱུར་བའོ། དེ་ཅིའི་སླད་དུ་ཞེ་ན། ཡེ་ཤེས་དེ་ནི་ཡོན་ཏན་གྱི་འདུས་བགྱིས་པའམ་ཡོན་ཏན་མ་ ལགས་པས་འདུས་བགྱིས་པ་མ་ལགས་པའི་སླད་དུའོ། །དེ་ཅིའི་སླད་དུ་ཞེ་ན། ཡེ་ཤེས་དེ་ ནི་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པ་སྟེ། དེའི་སླད་དུ། ཡོན་ཏན་ནམ་ཡོན་ཏན་མ་ལགས་པར་ཡང་ ཇི་སྐད་དུ་བསྟན་པར་བགྱི། གང་གི་སླད་དུ་ཡེ་ཤེས་དེ་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པ་དེའི་སླད་ དུ། ཡེ་ཤེས་དེ་བསམ་དུ་མ་མཆིས་ཏེ། གང་དེ་ལྟར་ཤེས་པ་དེ་ནི་མི་དམིགས་པའི་ཚུལ་ དུ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་ལགས་སོ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །གཞན་ཡང་ཐོབ་པ་གཏན་མེད་ པ་ནི་མ་ཡིན་གྱི། ཐོབ་པའི་རློམ་སེམས་མེད་{པར་གྱུར་}པ་ལ་ཐོབ་པ་མེད་ཅེས་ གསུངས་པ་ཡིན་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། འཕགས་པ་དཀོན་མཆོག་བརྩེགས་པར། འཕགས་པ་ 6-394 ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ཀྱི་རང་བཞིན་{དབྱེར་}མེད་པར་བསྟན་པའི་མདོར། འཇམ་དཔལ་ གཞོན་ནུར་གྱུར་པ་སྤྲུལ་པའི་དགེ་སློང་གིས། དགེ་སློང་ཉིས་བརྒྱ་བཏུལ་བའི་ཚུལ་རྒྱས་ པར་གསུངས་ནས། དེ་ནས་ཚེ་དང་ལྡན་པ་རབ་འབྱོར་གྱིས་དགེ་སློང་དེ་དག་ལ་འདི་ སྐད་ཅེས་སྨྲས་སོ། །ཚེ་དང་ལྡན་པ་གང་གིས་ཅི་ཞིག་ཐོབ་ཅིང་། ཅི་ཞིག་མངོན་པར་ རྟོགས་ནས་རང་རང་གི་བླ་གོས་འཇམ་དཔལ་གཞོན་ནུར་གྱུར་པ་ལ་{མངོན་ པར་}བཀབ། དེ་དག་གིས་སྨྲས་པ། བཙུན་པ་རབ་འབྱོར་ཁོ་བོ་ཅག་གིས་ཅི་ཡང་ཐོབས་ པ་མེད་ཅིང་མངོན་པར་རྟོགས་པ་མེད་པས། དེའི་ཕྱིར། ཁོ་བོ་ཅག་གིས་རང་རང་གིས་ བླ་གོས་འཇམ་དཔལ་གཞོན་ནུར་གྱུར་པ་ལ་མངོན་པར་བཀབ་བོ། །བཙུན་པ་རབ་ འབྱོར་གང་གི་ཚེ་ཁོ་བོ་ཅག་ལ་ཐོབ་པའི་འདུ་ཤེས་ཡོད་པར་གྱུར་པ་དེའི་ཚེ་ནི་ཁོ་བོ་ ཅག་སྟན་ལས་ལངས་ཏེ་འཁོད་དེ་དོང་ངོ་། །གང་གི་ཚེ་ཁོ་བོ་ཅག་ཐོབ་པའི་འདུ་ཤེས་ དེ་དང་བྲལ་བར་གྱུར་པ་དེའི་ཚེ་སླར་ལྷགས་སོ། །ཞེས་པ་དང་། བཙུན་པ་རབ་འབྱོར་ ཐོབ་པ་ཞེས་བྱ་བ་དེ་ནི་གཡོ་བ་ཡིན་ནོ། །དེ་ནི་རློམ་སེམས་{མིན་{ཡིན་}ཏེ། ཞེས་པ་ དང་། བཙུན་པ་རབ་འབྱོར་གང་ལ་ཐོབ་པ་མེད་ཅིང་མངོན་པར་རྟོགས་པ་ཐོབ་པ་མེད་ པ་དེ་ནི་རློམ་སེམས་ཐམས་ཅད་ཡང་དག་པར་བཅོམ་པ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་གསུངས་ སོ། །དེའི་ཕྱིར་ཡེ་ཤེས་མེད་པར་གསུངས་པ་དང་། དེ་བཞིན་དུ། སངས་རྒྱས་མེད་པ་ དང་། བྱང་ཆུབ་མེད་པ་དང་། མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་མེད་པ་དང་། ཐོབ་པ་མེད་པ་ དང་། མངོན་པར་{རྫོགས་{རྟོགས་}པ་མེད་པ་དང་། རྣམ་པར་གྲོལ་བ་མེད་པ་ལ་ སོགས་པ་གཞན་དེ་ལྟ་བུ་གསུངས་པ་ནི། འབྲས་བུ་ལ་མཚན་མར་འཛིན་པའི་གཉེན་ པོར་དགོངས་ཏེ་གསུངས་པར་ཤེས་པར་བྱའི། སྒྲ་ཇི་བཞིན་པ་ཉིད་དུ་གཟུང་བར་མི་ བྱའོ། །གལ་ཏེ་བཟུང་ན་ནི། མི་མཁས་པ་དག་ཆད་པ་ཆ

【現代漢語翻譯】那時，當智慧沒有所依賴的時候，智慧就是沒有生起，沒有獲得，不會產生的。為什麼呢？因為智慧不是由功德聚集而成，也不是非功德聚集而成。為什麼呢？因為智慧是不可思議的，因此，如何將功德或非功德顯示出來呢？因為智慧是不可思議的，所以智慧是不可思議的。誰這樣理解，那就是以無所緣的方式證得佛陀的智慧。如是說。此外，並非完全沒有獲得，而是說沒有獲得的傲慢心，才是沒有獲得。如是說。如《聖妙寶積經》中，在《聖法界自性無別經》中，化身的比丘妙吉祥童子，廣說了調伏兩百比丘的方式。之後，具壽善現對那些比丘說：『諸位具壽，誰獲得了什麼，證悟了什麼，而將自己的袈裟獻給了妙吉祥童子？』他們說：『尊者善現，我們什麼也沒有獲得，什麼也沒有證悟，因此，我們將自己的袈裟獻給了妙吉祥童子。』尊者善現，當我們生起獲得的想法時，我們就會從座位上站起來，然後離開。當我們脫離獲得的想法時，我們又會回來。』如是說。尊者善現，所謂『獲得』，就是動搖，就是傲慢。如是說。尊者善現，誰沒有獲得，也沒有證悟，那就是完全摧毀了一切傲慢。』如是說。因此，說沒有智慧，同樣，說沒有佛陀，沒有菩提，沒有涅槃，沒有獲得，沒有證悟，沒有解脫等等，這些其他的說法，應當理解為是爲了對治執著于果的相狀，而不是按照字面意思去理解。如果按照字面意思去理解，那麼不智者就會墮入斷見。 At that time, when wisdom has no basis, that wisdom is unborn, unobtained, and will not arise. Why? Because that wisdom is not assembled by qualities, nor is it assembled by non-qualities. Why? Because that wisdom is inconceivable, therefore, how can qualities or non-qualities be shown? Because that wisdom is inconceivable, therefore wisdom is unthinkable. Whoever knows it in this way attains the wisdom of the Buddha in a non-objective manner. So it is said. Furthermore, it is not that there is absolutely no attainment, but it is said that there is no attainment for those who have no pride in attainment. As it is said in the 'Aryaratnakuta Sutra', in the 'Sutra on the Indivisibility of the Nature of the Dharmadhatu', the incarnate monk Manjushri Kumara extensively described the method of subduing two hundred monks. Then, the venerable Subhuti said to those monks: 'Venerable ones, who has attained what and realized what, and offered their robes to Manjushri Kumara?' They said: 'Venerable Subhuti, we have attained nothing and realized nothing, therefore, we offered our robes to Manjushri Kumara.' Venerable Subhuti, when we have the idea of attainment, we rise from our seats and leave. When we are free from the idea of attainment, we return.' So it is said. Venerable Subhuti, what is called 'attainment' is wavering, it is pride. So it is said. Venerable Subhuti, whoever has no attainment and no realization has completely destroyed all pride. So it is said. Therefore, it is said that there is no wisdom, and similarly, that there is no Buddha, no Bodhi, no Nirvana, no attainment, no complete enlightenment, no liberation, and so on. Such other statements should be understood as being spoken with the intention of counteracting the attachment to the characteristics of the result, and should not be taken literally. If they are taken literally, then the unwise will fall into nihilism.

【English Translation】 At that time, when wisdom has no basis, that wisdom is unborn, unobtained, and will not arise. Why? Because that wisdom is not assembled by qualities, nor is it assembled by non-qualities. Why? Because that wisdom is inconceivable, therefore, how can qualities or non-qualities be shown? Because that wisdom is inconceivable, therefore wisdom is unthinkable. Whoever knows it in this way attains the wisdom of the Buddha in a non-objective manner. So it is said. Furthermore, it is not that there is absolutely no attainment, but it is said that there is no attainment for those who have no pride in attainment. As it is said in the 'Aryaratnakuta Sutra', in the 'Sutra on the Indivisibility of the Nature of the Dharmadhatu', the incarnate monk Manjushri Kumara extensively described the method of subduing two hundred monks. Then, the venerable Subhuti said to those monks: 'Venerable ones, who has attained what and realized what, and offered their robes to Manjushri Kumara?' They said: 'Venerable Subhuti, we have attained nothing and realized nothing, therefore, we offered our robes to Manjushri Kumara.' Venerable Subhuti, when we have the idea of attainment, we rise from our seats and leave. When we are free from the idea of attainment, we return.' So it is said. Venerable Subhuti, what is called 'attainment' is wavering, it is pride. So it is said. Venerable Subhuti, whoever has no attainment and no realization has completely destroyed all pride. So it is said. Therefore, it is said that there is no wisdom, and similarly, that there is no Buddha, no Bodhi, no Nirvana, no attainment, no complete enlightenment, no liberation, and so on. Such other statements should be understood as being spoken with the intention of counteracting the attachment to the characteristics of the result, and should not be taken literally. If they are taken literally, then the unwise will fall into nihilism. At that time, when wisdom has no basis, that wisdom is unborn, unobtained, and will not arise. Why? Because that wisdom is not assembled by qualities, nor is it assembled by non-qualities. Why? Because that wisdom is inconceivable, therefore, how can qualities or non-qualities be shown? Because that wisdom is inconceivable, therefore wisdom is unthinkable. Whoever knows it in this way attains the wisdom of the Buddha in a non-objective manner. So it is said. Furthermore, it is not that there is absolutely no attainment, but it is said that there is no attainment for those who have no pride in attainment. As it is said in the 'Aryaratnakuta Sutra', in the 'Sutra on the Indivisibility of the Nature of the Dharmadhatu', the incarnate monk Manjushri Kumara extensively described the method of subduing two hundred monks. Then, the venerable Subhuti said to those monks: 'Venerable ones, who has attained what and realized what, and offered their robes to Manjushri Kumara?' They said: 'Venerable Subhuti, we have attained nothing and realized nothing, therefore, we offered our robes to Manjushri Kumara.' Venerable Subhuti, when we have the idea of attainment, we rise from our seats and leave. When we are free from the idea of attainment, we return.' So it is said. Venerable Subhuti, what is called 'attainment' is wavering, it is pride. So it is said. Venerable Subhuti, whoever has no attainment and no realization has completely destroyed all pride. So it is said. Therefore, it is said that there is no wisdom, and similarly, that there is no Buddha, no Bodhi, no Nirvana, no attainment, no complete enlightenment, no liberation, and so on. Such other statements should be understood as being spoken with the intention of counteracting the attachment to the characteristics of the result, and should not be taken literally. If they are taken literally, then the unwise will fall into nihilism.

ེན་པོའི་མཐར་ལྟུང་བའི་ཉེས་པ་ དཔག་ཏུ་མེད་པ་ཅན་དུ་འགྱུར་བར་གསུངས་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། འཕགས་པ་སོར་མོའི་ཕྲེང་ བ་ལ་ཕན་པའི་མདོར། ཀྱེ་མ་འཇིག་རྟེན་{ནའང་}དམ་པའི་ཆོས་འཇིག་པའི་སྐྱེས་བུ་ གཉིས་ཡོད་དེ། གང་ཤིན་ཏུ་སྟོང་པ་ཉིད་དུ་ལྟ་བ་དང་། གང་འཇིག་རྟེན་ན་བདག་ཏུ་ སྨྲ་བ་འདི་གཉིས་ནི་དམ་པའི་ཆོས་འཇིག་པ་དང་། དམ་པའི་ཆོས་ཁས་འབུབ་ པའོ། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་དང་། དབུ་མ་རྩ་ཤེར་ཡང་། སྟོང་པ་ཉིད་ལ་ལྟ་ཉེས་ན། །ཤེས་ རབ་ཆུང་རྣམས་ཕུང་བར་འགྱུར། །ཇི་ལྟར་སྦྲུལ་ལ་བཟུང་ཉེས་དང་། །རིགས་སྔགས་ཉེས་ པར་བསྒྲུབ་པ་བཞིན། །ཞེས་གསུངས་ཤིང་། གཞན་ཡང་གསུང་རབ་མང་པོ་རྣམས་ནས་ ཅང་མེད་སྟོང་པར་སྨྲ་བའི་ཉེས་དམིགས་དཔག་ཏུ་མེད་པ་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟ་ 6-395 བས་ན། ཐམས་ཅད་རང་སྟོང་ཉིད་དུ་སྨྲ་བ་དང་། སྟོང་པ་ཉིད་ཅི་ཡང་མེད་པར་སྨྲ་བ་ ནི། སངས་རྒྱས་སྲས་དང་བཅས་པ་རྣམས་ཀྱི་གསུང་རབ་ལ་ཅོ་འདྲི་བར་བྱེད་ པའོ། །གཞན་ཡང་རང་བྱུང་ཡེ་ཤེས་དོན་དམ་པར་མེད་ན། ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ཡོད་པ་རྣམས་ ཀྱིས་ནི་རང་བྱུང་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་གོ་མི་ཆོད་པས། རང་བྱུང་ཡེ་ཤེས་དོན་དམ་པར་ཡང་མེད་ ལ། ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ཡང་མེད་པར་འགྱུར་རོ། །འདོད་ན་དེ་ལས་གཞན་དུ་ཡང་མེད་པས། མོ་གཤམ་གྱི་བུ་བཞིན་གཏན་མེད་པར་ཡང་འགྱུར་རོ། །དེ་འདོད་པར་མི་ནུས་ཏེ། བཅོམ་ལྡན་འདས་མ་ཡོན་ཏན་རིན་ཆེན་སྡུད་པར་ཡང་། ཡེ་ཤེས་མེད་ན་ཡོན་ཏན་ འཕེལ་མེད་བྱང་ཆུབ་མེད། །རྒྱ་མཚོ་འདྲ་བའི་སངས་རྒྱས་ཆོས་ཀྱང་མེད་པར་ འགྱུར། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་ཡེ་ཤེས་མེད་པ་དང་། ཡེ་ཤེས་རྒྱུན་ཆད་དུ་འདོད་པ་ལ་ གནོད་བྱེད་མང་པོ་གསུང་རབ་ཤིན་ཏུ་མང་བ་རྣམས་སུ་གསུངས་པའི་ཕྱིར། ཡང་ དབྱིངས་རིག་དབྱེར་མེད་པ་དོན་དམ་གྱི་བདེན་པ་རང་གི་ངོ་བོས་མི་སྟོང་པར་བསྒྲུབས་ ཟིན་པའི་ཕྱིར། དེ་ཉིད་དོན་དམ་མཐར་ཐུག་གི་སྐྱབས་གནས་ཡིན་པ་དང་། གཟུགས་སྐུ་ རྣམ་གཉིས་ཀྱིའང་རྟེན་ཡིན་པ་དང་། འཁོར་འདས་ཀྱི་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་གཞི་ཡིན་ པའི་ཡང་ཕྱིར་རོ། །ཡི་གེ་མང་དུ་དོགས་ནས་འདིར་དེ་ཙམ་ལས་མ་བྲིས་སོ། ། ཡང་ཁྱེད་ཅག་གི་གསུང་ཡིག་ན། སྦྱང་གཞི་དེ་ཀུན་གཞི་དང་། ཆོས་ཉིད་དང་། དོན་ དམ་ལ་སོགས་པ་མ་ཡིན། ཀུན་གཞི་ལ་རྟོག་པའི་ཆ་ཤས་ཕྲ་ཞིང་ཕྲ་བས་ཐོག་མར་ འཁྱུད་པར་གྱུར་པའི་ཀུན་གཞིའི་རྣམ་ཤེས་ཞེས་པ་དེ་ཐམས་ཅད་དུ་སྦྱང་གཞི་ཡིན། གནས་སྐབས་སུ་དེ་ལས་གྱུར་པའི་ཕུང་པོ་དང་ཁམས་དང་སྐྱེ་མཆེད་དང་། རྩ་དང་རླུང་ དང་ཐིག་ལེ་ལ་སོགས་པ་གཉིས་སུ་འཛིན་པའི་ནུས་པ་བསྐྱེད་ནུས་ཀྱི་གཞིར་གྱུར་པ་ ཐམས་ཅད་སྦྱང་གཞི་ཡིན། ཞེས་བཀོད་པ་གདའ་བ་འདི་རྣམས་ལ་ཤེས་བྱེད་ཡང་དག་ པ་འགའ་ཙམ་ཡང་མེད་དོ། ། གཞན་ཡང་ཁྱེད་ཀྱི་ལུགས་ཀྱི་ཀུན་གཞི་དེ

【現代漢語翻譯】據說，墮入斷見邊會帶來無法估量的過患。正如《聖妙臂經》中所說：『唉！世間有兩種人會破壞聖法，即那些執著于極度空性的人，以及那些在世間宣揚有我的人。這二者會破壞聖法，顛覆聖法。』等等。此外，《中觀根本慧論》中也說：『若人見空性，生起過患想，是則自摧壞，如執毒蛇想。』意思是，如果錯誤地理解空性，智慧淺薄的人就會因此而毀滅，就像錯誤地抓住毒蛇或錯誤地修持咒語一樣。此外，許多其他的經論中也說明了宣揚一切皆無、空無所有的過患是無法估量的。因此，宣稱一切皆是自性空，以及宣稱空性一無所有，都是對佛陀及其眷屬所說經論的誹謗。此外，如果自生智慧（藏文：རང་བྱུང་ཡེ་ཤེས་，梵文天城體：स्वयंभूज्ञान，梵文羅馬擬音：svayambhu jnana，漢語字面意思：自生智慧）在勝義諦中不存在，那麼在世俗諦中存在的事物也無法理解自生智慧，因此自生智慧在勝義諦和世俗諦中都不存在了。如果承認這一點，那麼除了自生智慧之外，其他事物也不存在，就像石女的兒子一樣，完全不存在。這是不能接受的，因為在《薄伽梵母功德寶鬘經》中也說：『若無智慧，則無功德增長，無菩提，亦無如海之佛法。』等等。許多經論中都提到了沒有智慧以及認為智慧會斷滅的過患。此外，因為已經證明了法界與智慧無二無別，勝義諦的真理並非自性空，所以它才是究竟的皈依處，也是色身二者的所依，以及輪迴與涅槃一切法的根本。因為擔心文字過多，所以在此不再贅述。此外，在你們的著作中寫道：『所凈化的對境不是阿賴耶識（藏文：ཀུན་གཞི་，梵文天城體：आलय，梵文羅馬擬音：ālaya，漢語字面意思：阿賴耶），法性（藏文：ཆོས་ཉིད་，梵文天城體：धर्मता，梵文羅馬擬音：dharmata，漢語字面意思：法性），或勝義諦等。阿賴耶識中存在著極其微細的念頭，最初與之相連的阿賴耶識的識，是所有需要凈化的對境。暫時來說，從阿賴耶識中產生的五蘊、十八界、十二處，以及脈、氣、明點等，都是能夠產生執著二元對立之能力的基礎，這些都是需要凈化的對境。』這些說法沒有任何正確的依據。此外，按照你們的觀點，阿賴耶識...

【English Translation】 It is said that falling into the extreme of nihilism brings immeasurable faults. As it is said in the Aryangulimalya Sutra: 'Alas! There are two kinds of people in the world who destroy the Holy Dharma: those who cling to extreme emptiness, and those who proclaim self in the world. These two destroy the Holy Dharma and overturn the Holy Dharma.' And so on. Furthermore, in the Mulamadhyamakakarika it is said: 'Those who misinterpret emptiness will be destroyed by their small wisdom, just as one who improperly grasps a snake or improperly performs a mantra.' This means that if emptiness is misunderstood, those with shallow wisdom will be destroyed, just as if one were to improperly grasp a snake or improperly practice a mantra. Moreover, many other scriptures explain that the faults of proclaiming everything as nothing, as empty of all, are immeasurable. Therefore, to proclaim that everything is empty of inherent existence, and to proclaim that emptiness is nothing at all, is to slander the scriptures spoken by the Buddha and his retinue. Furthermore, if self-arisen wisdom (Tibetan: རང་བྱུང་ཡེ་ཤེས་, Sanskrit Devanagari: स्वयंभूज्ञान, Sanskrit Romanization: svayambhu jnana, Chinese literal meaning: self-arisen wisdom) does not exist in the ultimate truth, then those things that exist in the conventional truth cannot understand self-arisen wisdom, so self-arisen wisdom does not exist in either the ultimate truth or the conventional truth. If this is admitted, then nothing else exists besides self-arisen wisdom, just like the son of a barren woman, completely non-existent. This cannot be accepted, because in the Bhagavati Ratna Samucchaya it is said: 'Without wisdom, there is no increase of merit, no enlightenment, and no Dharma of the Buddha like the ocean.' And so on. Many scriptures mention the faults of not having wisdom and of believing that wisdom will be cut off. Furthermore, because it has already been proven that the indivisibility of the dharmadhatu and wisdom, the truth of the ultimate truth, is not empty of its own nature, it is the ultimate refuge, the basis of both form bodies, and the basis of all phenomena of samsara and nirvana. Because I am worried about too many words, I have not written more here. Furthermore, in your writings it is written: 'The object to be purified is not the alaya (Tibetan: ཀུན་གཞི་, Sanskrit Devanagari: आलय, Sanskrit Romanization: ālaya, Chinese literal meaning: alaya), dharmata (Tibetan: ཆོས་ཉིད་, Sanskrit Devanagari: धर्मता, Sanskrit Romanization: dharmata, Chinese literal meaning: dharmata), or ultimate truth, etc. The extremely subtle part of thought in the alaya, the consciousness of the alaya that is initially connected to it, is all that needs to be purified. Temporarily, the skandhas, dhatus, ayatanas, and the channels, winds, and bindus that arise from the alaya are all the basis for generating the ability to cling to duality, and these are the objects to be purified.' These statements do not have any correct basis. Furthermore, according to your system, the alaya...

་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ཡིན་ནམ་མ་ཡིན། བརྟག་གྲངས་དང་པོ་ལྟར་ན། ཀུན་གཞི་བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོ་དྲི་བཅས་སྤྲིན་འཁྲིགས་ པའི་ནམ་མཁའ་ལྟ་བུ་དང་། ཆོས་ཉིད་ལ་སོགས་པ་སྨྲ་བསམ་བརྗོད་མེད་ཀྱི་བར་གྱི་ རྣམ་གྲངས་ཡིན་པ་འདི་གཉིས་འགལ་ཞེས་བཀོད་པ་འདི་ཡང་ཇི་ལྟར་རིགས་ཏེ། ཆོས་ ཀྱི་དབྱིངས་དྲི་བཅས་ཉིད་ལ་བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོ་དྲི་བཅས་སུ་གསུངས་པའི་ཕྱིར་ རོ། །དེས་ན་ནང་འགལ་བ་མེད་པ་ལ་ནང་འགལ་དུ་འཛིན་པའི་ལོག་རྟོག་འདི་ནི་ཆོས་ 6-396 ཀྱི་དབྱིངས་རང་བྱུང་ཡེ་ཤེས་ཡིན་པར་མ་རྟོགས་པའི་སྐྱོན་དུ་ཟད་པས། སྔར་དབྱིངས་ རིག་དབྱེར་མེད་དུ་བསྒྲུབ་པའི་སྐབས་དེ་ལ་རྟོག་དཔྱོད་ཞིབ་ཏུ་མཛད་པར་ཞུ། གཉིས་པ་ལྟར་ན། དེ་ཀུན་གཞི་རྣམ་ཤེས་ཡིན་ནམ་མ་ཡིན་ཡིན་ན། ཀུན་གཞི་ནི་ སྦྱང་གཞི་མ་ཡིན་ལ། ཀུན་གཞི་རྣམ་ཤེས་ནི་སྦྱང་གཞི་ཡིན་པ་འདི་ཡང་ནང་འགལ་བ་ ཆེན་པོའོ། །སྦྱང་གཞི་ཀུན་གཞི་མ་ཡིན་ན། ཀུན་གཞི་རྣམ་ཤེས་ཀྱང་མ་ཡིན་ལ། བདེ་ གཤེགས་སྙིང་པོ་དང་། ཆོས་དབྱིངས་ཀྱང་མ་ཡིན་པའི་ཀུན་གཞི་ནི་གསུངས་པ་མེད་ དོ། །གཞན་ཡང་ཀུན་གཞི་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ལ་བྱས་ནས་ཀུན་གཞི་དང་། ཀུན་གཞི་རྣམ་ ཤེས་ཞེས་གཉིས་སུ་འབྱེད་པ་ཡིན་ན་ནི། དབྱེ་གཞི་དེ་ཉིད་ཕྱེ་བའི་ཡ་གྱལ་དུ་བྱས་པའི་ སྐྱོན་ཡང་ཡོད་དོ། །ཡེ་ཤེས་ཡིན་པའི་ཀུན་གཞི་ཡང་གསུངས་ཤིང་། རྣམ་ཤེས་ཡིན་པའི་ ཀུན་གཞི་ཡང་གསུངས་པས། ཀུན་གཞི་ཞེས་པ་དེ་ལ་ཕྱེ་ན། ཀུན་གཞི་ཡེ་ཤེས་དང་། ཀུན་གཞི་རྣམ་ཤེས་གཉིས་སུ་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་ངེད་ཀྱི་ཡི་གེ་སྔ་མ་དེ་ན། སྦྱང་གཞི་ཀུན་གཞི་ཡེ་ཤེས་ཡིན་པར་སྟོན་པ་ཡོད་ཀྱི། ཀུན་གཞི་གང་ཡིན་སྦྱང་གཞིར་ སྟོན་པ་ནི་མེད་པས། ད་དུང་ཞིབ་ཏུ་གཟིགས་པར་ཞུ། གསུང་རབ་ཀྱི་དགོངས་པ་ནི། བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོ་འདི་ཀུན་གཞི་ཡེ་ཤེས་དང་ ཆོས་ཉིད་དང་། དོན་དམ་མཐར་ཐུག་ཏུ་གསུངས་ལ། དེ་ཉིད་སྦྱང་བའི་གཞིར་ཡང་ གསུངས་སོ། །དེ་ལ་རེ་ཞིག་སྦྱང་བའི་གཞི་ནི་བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོ་ཡིན་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། བདེ་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོའི་མདོར། ཇི་ལྟར་འདི་ན་སྦྲང་ཚང་ཡོད་པ་ལ། །བུང་པས་ ཀུན་ཏུ་བསྲུངས་ཤིང་སྦས་གྱུར་པ། །མི་གང་སྦྲང་རྩི་འདོད་པས་དེ་མཐོང་ན། །དེས་ནི་ བུང་བ་རབ་ཏུ་སྐྲོད་པར་བྱེད། །དེ་བཞིན་འདིར་ཡང་སྦྲང་ཚང་ལྟ་བུ་ནི། །སྲིད་པ་གསུམ་ གྱི་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་དོ། །དེ་དག་ཉོན་མོངས་བྱེ་བ་མང་པོ་སྟེ། །ཉོན་མོངས་དབུས་ ན་དེ་བཞིན་གཤེགས་འདུག་མཐོང་། །ང་ཡང་སངས་རྒྱས་རྣམ་པར་སྦྱང་དོན་དུ། །བུང་ བ་སྐྲོད་པ་ལྟ་བུར་ཉོན་མོངས་སེལ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །འདིར་སངས་རྒྱས་རྣམ་པར་སྦྱང་ དོན་དུ་ཞེས་པ་ལ་སངས་རྒྱས་ནི་དང་པོའི་སངས་རྒྱས་དེ་བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོའོ། །དེ་ རྣམ་པར་སྦྱང

【現代漢語翻譯】是法界（chos kyi dbyings）嗎？不是嗎？按照第一個考察點，如來藏（bde gshegs snying po）是具有垢染、如烏雲密佈的虛空，而法性（chos nyid）等是不可言說之境的種種名稱，這兩者是相違的，這種說法如何合理呢？因為法界本身具有垢染，所以才說如來藏具有垢染。因此，將本來沒有內在矛盾的事物視為有內在矛盾的這種錯誤認識，僅僅是因為沒有認識到法界是自生智慧（rang byung ye shes）的過失。所以，請您對之前論證法界與智慧無二無別的部分進行詳細的考察。按照第二個考察點，它是阿賴耶識（kun gzhi rnam shes）嗎？不是嗎？阿賴耶不是所凈化的對象，而阿賴耶識是所凈化的對象，這本身就是巨大的內在矛盾。如果所凈化的對象不是阿賴耶，那麼也不是阿賴耶識，沒有提到如來藏和法界之外的阿賴耶。此外，如果將阿賴耶視為法界，然後將阿賴耶和阿賴耶識分為二者，那麼就存在將劃分的依據本身作為被劃分的部分的過失。因為既有說是智慧的阿賴耶，也有說是識的阿賴耶，所以如果劃分阿賴耶，就會變成阿賴耶智慧和阿賴耶識兩種。因此，在我們的前一封信中，有顯示所凈化的對象是阿賴耶智慧的內容，但沒有顯示任何阿賴耶是所凈化的對象的內容，所以請您進一步詳細考察。佛經的密意是：如來藏被說成是阿賴耶智慧、法性以及究竟的勝義諦（don dam mthar thug）。它也被說是凈化的基礎。其中，暫時來說，凈化的基礎是如來藏。如經中所說：在《如來藏經》中說：『猶如這有蜂巢，被蜜蜂守護和隱藏，如果有人想要蜂蜜而看到它，就會驅趕蜜蜂。同樣，這裡的三有（srid pa gsum）眾生就像蜂巢一樣，他們有無數的煩惱，在煩惱之中看到如來安住。我爲了清凈成佛，像驅趕蜜蜂一樣去除煩惱。』這裡『爲了清凈成佛』中的佛，是指最初的佛，即如來藏。它被清凈

【English Translation】 Is it the Dharmadhatu (chos kyi dbyings)? Or is it not? According to the first point of examination, the Tathagatagarbha (bde gshegs snying po) is like the sky covered with clouds of defilements, and Dharmata (chos nyid) etc. are various names for the inexpressible state. How can these two be consistent? Because the Dharmadhatu itself has defilements, it is said that the Tathagatagarbha has defilements. Therefore, this misconception of considering something without inherent contradiction as having inherent contradiction is merely a fault of not realizing that the Dharmadhatu is self-arisen wisdom (rang byung ye shes). Therefore, please examine in detail the part where it was previously argued that the Dharmadhatu and wisdom are inseparable. According to the second point of examination, is it the Alaya-consciousness (kun gzhi rnam shes)? Or is it not? The Alaya is not the object to be purified, while the Alaya-consciousness is the object to be purified. This itself is a huge inherent contradiction. If the object to be purified is not the Alaya, then it is not the Alaya-consciousness either. There is no mention of an Alaya other than the Tathagatagarbha and the Dharmadhatu. Furthermore, if the Alaya is regarded as the Dharmadhatu, and then the Alaya and Alaya-consciousness are divided into two, then there is the fault of taking the basis of division itself as a part of what is being divided. Because there is both the Alaya that is said to be wisdom and the Alaya that is said to be consciousness, if the Alaya is divided, it will become two: Alaya-wisdom and Alaya-consciousness. Therefore, in our previous letter, there was content showing that the object to be purified is Alaya-wisdom, but there was no content showing that any Alaya is the object to be purified. Therefore, please examine it further in detail. The intent of the scriptures is that the Tathagatagarbha is said to be Alaya-wisdom, Dharmata, and the ultimate absolute truth (don dam mthar thug). It is also said to be the basis of purification. Among them, for the time being, the basis of purification is the Tathagatagarbha. As it is said in the scriptures: In the 'Tathagatagarbha Sutra', it says: 'Just as there is a honeycomb here, guarded and hidden by bees, if someone wants honey and sees it, they will drive away the bees. Similarly, here, all sentient beings of the three realms (srid pa gsum) are like a honeycomb, they have countless afflictions, and in the midst of afflictions, they see the Tathagata dwelling. I, in order to purify and attain Buddhahood, remove afflictions like driving away bees.' Here, the Buddha in 'in order to purify and attain Buddhahood' refers to the original Buddha, which is the Tathagatagarbha. It is purified

་ཞེས་པ་སྦྱང་བའི་གཞི་ཡིན་གྱི། སྦྱང་བྱའི་དྲི་མ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །ཀུན་ གཞིའི་རྣམ་ཤེས་ནི་སངས་རྒྱས་ཡིན་མི་སྲིད་དོ། །ཡང་མདོ་དེ་ཉིད་དུ། རིགས་ཀྱི་བུ་དག་ འདི་ནི་ཆོས་རྣམས་ཀྱི་ཆོས་ཉིད་དེ། དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་རྣམས་བྱུང་ཡང་རུང་། མ་ བྱུང་ཡང་རུང་། སེམས་ཅན་འདི་དག་ནི་རྟག་ཏུ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་ཅན་ ཡིན་ན། རིགས་ཀྱི་བུ་དག་སྨད་པར་འོས་པའི་ཉོན་མོངས་པའི་སྦུབས་རྣམས་ཀྱིས་ 6-397 གཡོགས་པས། དེ་དག་གི་ཉོན་མོངས་པའི་སྤུབས་གཞིག་པ་དང་། དེ་བཞིན་གཤེགས་ པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱང་ཡོངས་སུ་སྦྱོང་བའི་ཕྱིར། དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་དགྲ་བཅོམ་པ་ཡང་ དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ལ་ཆོས་སྟོན་ཏེ། བྱ་བ་ འདི་ལ་ཡང་མོས་པར་བྱེད་དོ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །འདིར་ཡང་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ ཡེ་ཤེས་ཡོངས་སུ་སྦྱང་བའི་ཕྱིར་ཞེས་པ་ལ། དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཡེ་ཤེས་ནི་རང་བྱུང་ ཡེ་ཤེས་དེ་བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོའོ། །དེ་ཡོངས་སུ་སྦྱང་ཞེས་པ་སྦྱང་བའི་གཞི་ཡིན་གྱི། སྦྱང་བྱའི་དྲི་མ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །ཀུན་གཞི་རྣམ་ཤེས་ནི་གློ་བུར་དྲི་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེ་ བཞིན་གཤེགས་པའི་ཡེ་ཤེས་ཡིན་མི་སྲིད་དོ། །ཡང་མདོ་དེ་ཉིད་དུ། རིགས་ཀྱི་བུ། གཞན་ ཡང་འདི་ལྟ་སྟེ། དཔེར་ན་འབྲས་ས་ལུའམ། ནས་སམ། ཅི་ཙེའམ་འབྲུ་རྣམས་ནི་སྙིང་པོ་ ཕུབ་མ་ནས་ཡོངས་སུ་བསྲུངས་པ་ཡིན་ཏེ། དེ་རང་གི་ཕུབ་མ་ལས་མ་བྱུང་གི་བར་དུ་ བཟའ་བ་དང་། བཅའ་བ་དང་མྱང་བའི་བྱ་བ་མི་བྱེད་ཀྱི། རིགས་ཀྱི་བུ་དག་སྐྱེས་པའམ་ བུད་མེད་གང་དག་བཟའ་བ་དང་བཅའ་བ་ལ་སོགས་པ་ཟས་སྐོམ་གྱི་བྱ་བ་འདོད་པ་དེ་ དག་གིས་བརྔས་ཤིང་བརྡུངས་ཏེ། ཕུབ་མའི་སྦུབས་དང་ཕྱི་ཤུན་སེལ་ཏོ། །རིགས་ཀྱི་བུ་ དག་དེ་བཞིན་དུ། དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཡང་། དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྤྱན་གྱིས་སེམས་ ཅན་ཐམས་ཅད་ལ། དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཉིད་སངས་རྒྱས་ཉིད་རང་བྱུང་ཉིད་ཉོན་ མོངས་པའི་སྤུབས་ཀྱི་ཤུན་པས་དཀྲིས་ཤིང་གནས་པར་མཐོང་ངོ་། །རིགས་ཀྱི་བུ་དག་དེ་ ལ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཡང་། ཉོན་མོངས་པའི་སྦུབས་ཀྱི་ཤུན་པ་{བསལ་བ་དང་། དེ་ བཞིན་གཤེགས་པ་ཉིད་ཡོངས་སུ་སྦྱང་བ་དང་། སེམས་ཅན་འདི་དག་ཇི་ལྟར་ཉོན་ མོངས་པའི་སྦུབས་ཀྱི་ཤུན་པ་}ཐམས་ཅད་ལས་གྲོལ་ཏེ། འཇིག་རྟེན་དུ་དེ་བཞིན་ གཤེགས་པ་དགྲ་བཅོམ་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཞེས་བྱ་བའི་གྲངས་སུ་ འགྲོ་བར་འགྱུར་སྙམ་ནས་སེམས་ཅན་རྣམས་ལ་ཆོས་སྟོན་ཏོ། །དེ་ནས་དེའི་ཚེ་བཅོམ་ ལྡན་འདས་ཀྱིས་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་འདི་དག་བཀའ་སྩལ་ཏོ། །ཇི་ལྟར་འབྲུ་འམ་ས་ལུའི་ འབྲས་ཀྱང་རུང་། །ཅི་ཙེའམ་ནི་འོན་ཏེ་ནས་ཀྱང་རུང་། །ཇི་སྲིད་བར་དུ་དེ་དག་ཕུབ་ བཅས་པ། །དེ་སྲིད་བར་དུ་བྱ་བ་མི་བ

【現代漢語翻譯】『凈化』是基礎，而不是被凈化的污垢。阿賴耶識不可能是佛。此外，在同一部經中說：『善男子們，這就是諸法的法性。如來出現也好，不出現也好，這些眾生總是具有如來藏。善男子們，由於被應受譴責的煩惱外殼所覆蓋，爲了破除他們的煩惱外殼，以及爲了完全凈化如來的智慧，如來、阿羅漢、正等覺者向菩薩們宣說佛法，並且也樂於從事這項事業。』這裡，『爲了完全凈化如來的智慧』，指的是如來的智慧，即自生智慧，也就是如來藏。『完全凈化』是指它是凈化的基礎，而不是被凈化的污垢。因為阿賴耶識是暫時的污垢，所以不可能是如來的智慧。此外，在同一部經中說：『善男子，再舉個例子，比如稻米、大麥、芥菜或其他穀物，它們的種子被外殼完全保護著。在它們沒有從外殼中取出之前，人們不會進行食用、烹飪或品嚐等活動。善男子們，那些想要進行食用和烹飪等飲食活動的人們，會收割並捶打它們，去除外殼和外皮。善男子們，同樣地，如來也以如來的慧眼看到所有眾生，如來本身、佛本身、自生本身被煩惱外殼包裹著。善男子們，因此，如來爲了去除煩惱外殼，完全凈化如來本身，以及使這些眾生從所有煩惱外殼中解脫出來，並在世間被稱為如來、阿羅漢、正等覺者，而向眾生宣說佛法。』然後，世尊在那時說了這些偈頌：『正如稻米或稻穀的果實，無論是芥菜還是大麥，只要它們還帶著外殼，就不會進行任何活動。』『凈化』是基礎，而非被凈化的污垢。阿賴耶識不可能是佛。又，在那部經里說：『善男子們，這就是諸法的法性。如來出世也好，不出世也好，這些有情眾生總是具有如來藏。善男子們，因為被應受譴責的煩惱外殼所覆蓋，爲了破除他們的煩惱外殼，以及爲了完全凈化如來的智慧，如來、阿羅漢、正等覺者向菩薩們宣說佛法，並且也樂於從事這項事業。』這裡，『爲了完全凈化如來的智慧』，指的是如來的智慧，即自生智慧，也就是如來藏。『完全凈化』是指它是凈化的基礎，而不是被凈化的污垢。因為阿賴耶識是暫時的污垢，所以不可能是如來的智慧。又，在那部經里說：『善男子，再舉個例子，比如稻米、大麥、芥菜或其他穀物，它們的種子被外殼完全保護著。在它們沒有從外殼中取出之前，人們不會進行食用、烹飪或品嚐等活動。善男子們，那些想要進行食用和烹飪等飲食活動的人們，會收割並捶打它們，去除外殼和外皮。善男子們，同樣地，如來也以如來的慧眼看到所有有情，如來本身、佛本身、自生本身被煩惱外殼包裹著。善男子們，因此，如來爲了去除煩惱外殼，完全凈化如來本身，以及使這些有情從所有煩惱外殼中解脫出來，並在世間被稱為如來、阿羅漢、正等覺者，而向有情宣說佛法。』然後，在那時世尊說了這些偈頌：『正如稻米或稻穀的果實，無論是芥菜還是大麥，只要它們還帶著外殼，就不會進行任何活動。』

【English Translation】『Purification』 is the basis, not the defilement to be purified. The ālaya-vijñāna (storehouse consciousness) cannot be the Buddha. Furthermore, in the same sūtra, it says: 『Noble sons, this is the dharmatā (nature of phenomena) of all dharmas (phenomena). Whether the tathāgatas (thus-gone ones) appear or do not appear, these sentient beings always possess the tathāgatagarbha (essence of the tathāgata). Noble sons, because they are covered by the sheaths of afflictions that deserve condemnation, in order to destroy their sheaths of afflictions, and also in order to completely purify the jñāna (wisdom) of the tathāgata, the tathāgata, arhat (worthy one), samyak-saṃbuddha (perfectly enlightened one) teaches the dharma to the bodhisattvas (enlightenment beings), and is also pleased to engage in this activity.』 Here, 『in order to completely purify the jñāna of the tathāgata』 refers to the jñāna of the tathāgata, which is the self-arisen jñāna, which is the tathāgatagarbha. 『Completely purify』 means that it is the basis of purification, not the defilement to be purified. Because the ālaya-vijñāna is a temporary defilement, it cannot be the jñāna of the tathāgata. Furthermore, in the same sūtra, it says: 『Noble son, again, for example, rice, barley, mustard, or other grains, their seeds are completely protected by the husk. Until they are taken out from their husk, people will not engage in activities such as eating, cooking, or tasting. Noble sons, those who want to engage in activities such as eating and cooking will harvest and thresh them, removing the husk and the outer skin. Noble sons, similarly, the tathāgata also sees with the eye of the tathāgata all sentient beings, the tathāgata himself, the Buddha himself, the self-arisen himself, wrapped and abiding in the sheath of afflictions. Noble sons, therefore, the tathāgata, in order to remove the sheath of afflictions, completely purify the tathāgata himself, and liberate these sentient beings from all sheaths of afflictions, and be counted in the world as the tathāgata, arhat, samyak-saṃbuddha, teaches the dharma to sentient beings.』 Then, at that time, the Bhagavan (Blessed One) spoke these verses: 『Just as the fruit of rice or paddy, whether it is mustard or barley, as long as they are with the husk, no activity will be done.』『Purification』 is the basis, not the defilement to be purified. The ālaya-vijñāna cannot be the Buddha. Again, in that sūtra, it says: 『Noble sons, this is the dharmatā of all dharmas. Whether the tathāgatas appear or do not appear, these sentient beings always possess the tathāgatagarbha. Noble sons, because they are covered by the sheaths of afflictions that deserve condemnation, in order to destroy their sheaths of afflictions, and also in order to completely purify the jñāna of the tathāgata, the tathāgata, arhat, samyak-saṃbuddha teaches the dharma to the bodhisattvas, and is also pleased to engage in this activity.』 Here, 『in order to completely purify the jñāna of the tathāgata』 refers to the jñāna of the tathāgata, which is the self-arisen jñāna, which is the tathāgatagarbha. 『Completely purify』 means that it is the basis of purification, not the defilement to be purified. Because the ālaya-vijñāna is a temporary defilement, it cannot be the jñāna of the tathāgata. Again, in that sūtra, it says: 『Noble son, again, for example, rice, barley, mustard, or other grains, their seeds are completely protected by the husk. Until they are taken out from their husk, people will not engage in activities such as eating, cooking, or tasting. Noble sons, those who want to engage in activities such as eating and cooking will harvest and thresh them, removing the husk and the outer skin. Noble sons, similarly, the tathāgata also sees with the eye of the tathāgata all sentient beings, the tathāgata himself, the Buddha himself, the self-arisen himself, wrapped and abiding in the sheath of afflictions. Noble sons, therefore, the tathāgata, in order to remove the sheath of afflictions, completely purify the tathāgata himself, and liberate these sentient beings from all sheaths of afflictions, and be counted in the world as the tathāgata, arhat, samyak-saṃbuddha, teaches the dharma to sentient beings.』 Then, at that time, the Bhagavan spoke these verses: 『Just as the fruit of rice or paddy, whether it is mustard or barley, as long as they are with the husk, no activity will be done.』

ྱེད་དེ། །དེ་དག་གིས་ནི་བརྡུངས་ནས་ཕུབ་བསལ་ ན། །བྱ་བ་རྣམ་པ་མང་པོ་དག་ཀྱང་བྱེད། །སྙིང་པོ་ཕུབ་མ་ལྡན་པ་དེ་དག་ནི། །སེམས་ ཅན་རྣམས་ལ་བྱ་བ་མི་བྱེད་དོ། །དེ་བཞིན་སེམས་ཅན་ཀུན་གྱི་སངས་རྒྱས་པ། །ཉོན་ མོངས་རྣམས་ཀྱིས་ཁེབས་པར་ངས་མཐོང་ནས། །ངས་ནི་དེ་དག་རྣམ་པར་སྦྱང་བ་ དང་། །སངས་རྒྱས་མྱུར་ཐོབ་བྱ་ཕྱིར་ཆོས་སྟོན་ཏོ། །སེམས་ཅན་ཀུན་ལ་ང་འདྲའི་ཆོས་ 6-398 ཉིད་ནི། །ཉོན་མོངས་བརྒྱ་ཡིས་དཀྲིས་ནས་གང་ཡོད་པ། །དེ་ནི་རྣམ་སྦྱངས་ཐམས་ཅད་ ཇི་ལྟ་བུར། །རྒྱལ་བར་མྱུར་འགྱུར་བྱ་ཕྱིར་ཆོས་སྟོན་ཏོ། །ཞེས་གསུངས་ཏེ། འདིར་ཡང་། དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཉིད་ཡོངས་སུ་སྦྱང་བ་དང་། ཞེས་པ་དང་། ངས་ནི་དེ་དག་རྣམ་ པར་སྦྱང་བ་དང་། ཞེས་པ་འདི་དག་གིས་སྦྱང་གཞི་བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོ་ཡིན་པར་ བསྟན་ཏེ། རྒྱུ་མཚན་སྔ་མ་བཞིན་ནོ། །ཉོན་མོངས་པའི་སྤུབས་ཀྱི་ཤུན་བ་བསལ་བ་དང་། ཞེས་པ་ལ་སོགས་པས་སྦྱང་བར་བྱ་པའི་དྲི་མ་བསྟན་ཏེ། རིམ་པ་ལྟར་འབྲས་བུའི་སྙིང་པོ་ དང་ཤུན་པ་བཞིན་ནོ། །ཡང་མདོ་དེ་ཉིད་དུ། ཇི་ལྟར་མི་ཡི་གསེར་གྱི་གར་བུ་ནི། །ཉལ་ ཉིལ་རྣམ་པའི་ནང་དུ་ལྷུང་གྱུར་པ། །དེ་ལྟར་ལོ་ནི་མི་ཉུང་བ་ཞིག་ཏུ། །དེ་ལྟར་གནས་ ཀྱང་མི་འཇིག་ཆོས་ཅན་ནོ། །ལྷ་ཡིས་ལྷ་ཡི་མིག་གིས་དེ་མཐོང་ནས། །རྣམ་པར་སྦྱང་ཕྱིར་ གཞན་ལ་སྨྲས་པ་ནི། །འདི་ན་རིན་ཆེན་མཆོག་གི་གསེར་ཡོད་པ། །རྣམ་པར་སྦྱོངས་ལ་ དེས་ནི་བྱ་བ་གྱིས། །དེ་བཞིན་ངས་ནི་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ། །ཉོན་མོངས་རྣམས་ ཀྱིས་ཡུན་རིང་རྟག་ནོན་མཐོང་། །དེ་དག་གི་ནི་གློ་བུར་ཉོན་མོངས་ཤེས། །རང་བཞིན་ སྦྱང་ཕྱིར་ཐབས་ཀྱིས་ཆོས་སྟོན་ཏོ། །ཞེས་གསུངས་ཏེ། འདིར་ཡང་རང་བཞིན་སྦྱང་ཞེས་ པ་ལ། རང་བཞིན་ནི་རང་བཞིན་འོད་གསལ་ཏེ། བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོའོ། །དེ་ལྟར་སྦྱང་ ཞེས་པ་སྦྱང་བའི་གཞི་ཡིན་གྱི། སྦྱང་བྱའི་དྲི་མ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། རང་བཞིན་འོད་གསལ་ ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཀུན་གཞི་རྣམ་ཤེས་ནི་གློ་བུར་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རང་བཞིན་འོད་ གསལ་མ་ཡིན་ཏེ། སེམས་ཀྱི་རང་བཞིན་འོད་གསལ་ཏེ། །དྲི་མ་རྣམས་ནི་གློ་བུར་ བ། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་རྒྱ་ཆེར་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། ། ཡང་མདོ་དེ་ཉིད་དུ། ཇི་ལྟར་སྤ་ཡི་འབྲས་བུ་ཐམས་ཅད་ནི། །ནང་ན་སྤ་ཡི་མྱུ་གུ་ ཡོད་པ་སྟེ། །ཏ་ལ་དང་ནི་འཛམ་བུ་ཀུན་ལའང་ཡོད། །ནང་ན་ཡོད་པའི་འབྲས་བུ་ བསྐྱེད་ན་སྐྱེ། །དེ་བཞིན་ཆོས་ཀྱི་དབང་ཕྱུག་འདྲེན་པ་ཡང་། །སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་སྤ་ ཡི་འབྲས་བུ་འདྲ། །དེ་ཀུན་ནང་ན་བདེ་གཤེགས་སྐུ་ཡོད་པར། །ཟག་མེད་སངས་རྒྱས་ སྤྱན་ནི་དམ་པས་མཐོང་། །སྦུབས་བཤིག་མ་གྱུར་དེ་ནི་སེམས་ཅན་བརྗོད། །མི་ཤེས་ནང་ ན་གནས་ཀྱང་རློམ་སེམས་མེད། །ཏིང་འཛིན་ཐོབ་སྟེ་གནས་ནས་ར

【現代漢語翻譯】那些人經過捶打和吹拂后，會做各種各樣的事情。那些具有精華和糠秕的人，不會為眾生做事。同樣，我看到所有眾生的佛性被煩惱所覆蓋，爲了凈化他們，爲了迅速獲得佛果，我宣講佛法。對於所有眾生，像我一樣的法性，被百種煩惱纏繞，爲了使他們完全凈化，迅速成佛，我宣講佛法。』如來藏（梵文：Tathāgatagarbha，梵文羅馬擬音：tathāgatagarbha，漢語字面意思：如來之胎）的自性是清凈的，我宣講佛法是爲了讓眾生迅速成佛。』這裡也說到，『如來本身是完全清凈的』，以及『爲了凈化他們』，這些都表明所凈化的基礎是如來藏，理由和前面一樣。『去除煩惱的糠秕』等等，表明了所要凈化的垢染，就像果實的精華和外殼一樣。此外，在那部經中還說：『就像人的金塊掉進不乾淨的地方，雖然在那裡待了很久，也不會損壞。天人用天眼看到后，爲了凈化它，對別人說：這裡有珍貴的黃金，凈化它，用它來做事。同樣，我看到所有眾生長期被煩惱壓迫，我知道他們有突發的煩惱，爲了凈化他們的自性，我用方便法門宣講佛法。』這裡也說到『凈化自性』，自性是指自性光明，即如來藏。因此，『凈化』是指凈化的基礎，而不是所要凈化的垢染，因為它是自性光明。阿賴耶識（梵文：Ālaya-vijñāna，梵文羅馬擬音：ālayavijñāna，漢語字面意思：一切種子識）是突發的，因此不是自性光明。因為心性是光明的，垢染是突發的，』等等，經中廣為宣說。此外，在那部經中還說：『就像所有的枇杷果，裡面都有枇杷的幼芽，棕櫚和閻浮樹（梵文：Jambudvīpa，梵文羅馬擬音：Jambudvīpa，漢語字面意思：贍部洲）也是如此。如果產生裡面的果實，它就會生長。同樣，引導佛法的自在者，所有眾生都像枇杷果一樣。所有這些眾生的內部都有如來身，無漏的佛眼能夠看到。』沒有破殼的被稱為眾生，雖然住在裡面卻不自知。獲得並安住于禪定后，

【English Translation】 After those people have been pounded and winnowed, they will do many kinds of work. Those who have essence and chaff will not do work for sentient beings. Likewise, seeing that the Buddhahood of all sentient beings is covered by afflictions, I teach the Dharma in order to purify them and to quickly attain Buddhahood. For all sentient beings, the Dharma nature like mine, which is entangled by hundreds of afflictions, I teach the Dharma in order to purify them completely and quickly become victorious.' 'The very nature of the Tathāgatagarbha (Tathāgatagarbha, tathāgatagarbha, Womb of the Thus-Come One) is purified, and I teach the Dharma so that sentient beings may quickly attain Buddhahood.' Here it is also said, 'The Tathāgata himself is completely purified,' and 'in order to purify them,' these indicate that the basis of purification is the Tathāgatagarbha, for the same reason as before. 'Removing the chaff of afflictions,' and so on, indicates the defilements to be purified, like the essence and the husk of a fruit in order. Moreover, in that very Sutra, it is said: 'Just as a man's gold nugget falls into an unclean place, even if it stays there for a long time, it will not be damaged. When the gods see it with their divine eyes, they say to others in order to purify it: Here is precious gold, purify it and use it to do things. Likewise, I see all sentient beings constantly oppressed by afflictions for a long time, and I know that they have sudden afflictions, and in order to purify their nature, I teach the Dharma with skillful means.' Here it is also said, 'purify the nature,' the nature refers to the nature of luminosity, which is the Tathāgatagarbha. Therefore, 'purification' refers to the basis of purification, not the defilements to be purified, because it is the nature of luminosity. The Ālaya-vijñāna (Ālaya-vijñāna, ālayavijñāna, storehouse consciousness) is sudden, therefore it is not the nature of luminosity. Because the nature of mind is luminous, and the defilements are sudden,' and so on, is widely proclaimed in the Sutras. Moreover, in that very Sutra, it is said: 'Just as all the fruits of the loquat, inside there is a loquat sprout, and so it is with the palm and the Jambudvīpa (Jambudvīpa, jambudvīpa, Jambudvīpa). If the fruit inside is produced, it will grow. Likewise, the master of Dharma, all sentient beings are like loquat fruits. Inside all of them there is the body of the Tathāgata, which the stainless Buddha eye can see.' Those who have not broken out of the pod are called sentient beings, and although they dwell within, they are not aware of it. Having attained and abided in Samadhi,

བ་ཞི་སྟེ། །དེ་ལ་གཡོ་ བ་གཅིག་ཀྱང་ཡོད་མ་ཡིན། །དཔེར་ན་སྡོང་ཆེན་ས་བོན་ལས་བྱུང་ལྟར། །སེམས་ཅན་ འདི་དག་ཇི་ལྟར་འཚང་རྒྱ་ཞིང་། །ལྷ་དང་བཅས་པའི་འཇིག་རྟེན་སྐྱབས་གྱུར་ ཞེས། །ཡོངས་སུ་སྦྱང་བའི་དོན་དུ་ཆོས་གཏམ་སྨྲ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །འདིར་ཡང་ཡོངས་ སུ་སྦྱོང་བའི་དོན་དུ་ཞེས་པ་འདིས་སྦྱང་གཞི་བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོ་ཡིན་པར་གསུངས་ 6-399 ཏེ། རྒྱུ་མཚན་སྔ་མ་བཞིན་ནོ། །ཡང་མདོ་དེ་ཉིད་དུ། རིགས་ཀྱི་བུ། གཞན་ཡང་འདི་ལྟ་སྟེ། དཔེར་ན་སྤྲ་ཚིལ་ལས་རྟའི་གཟུགས་སམ། གླང་པོ་ཆེའི་གཟུགས་སམ། བུད་མེད་ཀྱི་ གཟུགས་སམ། སྐྱེས་པའི་གཟུགས་དག་གཅིག་བྱས་ཏེ། འཇིམ་པའི་ནང་དུ་བཅུག་ནས་ གཡོགས་ལ་བཞུ་སྟེ། ཟགས་པར་བྱས་ལ། གསེར་བཞུ་སྟེ་ཞུ་བར་གྱུར་པས་བཀང་ན། རིམ་ གྱིས་གྲངས་པར་གྱུར་ནས་མཉམ་པར་གནས་པར་གྱུར་པའི་གཟུགས་དེ་དག་ཐམས་ ཅད། ཕྱི་རོལ་གྱིས་འཇིམ་པ་ནག་ཅིང་ཁ་དོག་མི་སྡུག་ཀྱང་ནང་གི་{ཆོས་རྣམས་{རྣམ་ པ་}ནི་གསེར་ལས་བྱས་པ་དག་གོ །དེ་ནས་མགར་པའམ་མགར་བའི་སློབ་མ་ཞིག་གིས་ དེ་ལས་གཟུགས་གང་དང་གང་གྲངས་པར་གྱུར་པ་དེ་དང་དེ་དག་གི་ཕྱི་རིམ་གྱི་འཇིམ་ པ་ཐོ་བས་བཀོག་ན། དེ་ནས་སྐད་ཅིག་དེ་ལ་ནང་ནས་གསེར་ལས་བྱས་པའི་གཟུགས་ ཡོད་པ་དག་ཡོངས་སུ་དག་པར་འགྱུར་རོ། །རིགས་ཀྱི་བུ་དག་དེ་བཞིན་དུ། དེ་བཞིན་ གཤེགས་པ་ཡང་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྤྱན་གྱི་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་འཇིམ་པའི་ གཟུགས་ལྟ་བུ་ཡིན་ལ། ཕྱི་རོལ་གྱི་ཉོན་མོངས་པ་དང་ཉེ་བའི་ཉོན་མོངས་པའི་སྦུབས་ཀྱི་ ནང་གི་མྱུ་གུ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་ཀྱིས་གང་སྟེ། ཟག་པ་མེད་པའི་ཡེ་ཤེས་རིན་པོ་ཆེ་དེ་ བཞིན་གཤེགས་པ་མཛེས་པ་ནང་ན་འདུག་པ་མཐོང་ངོ་། །རིགས་ཀྱི་བུ་དག་དེ་ལ་དེ་ བཞིན་གཤེགས་པས་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་དེ་ལྟར་མཐོང་ནས། བྱང་ཆུབ་སེམས་ དཔའི་ནང་དུ་སོང་སྟེ། འདི་ལྟ་བུའི་ཆོས་ཀྱི་རྣམ་གྲངས་འདི་དག་ཡང་དག་པར་རབ་ཏུ་ སྟོན་ཏེ། དེ་ལ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཆེན་པོ་གང་དག་ཞི་ཞིང་བསིལ་བར་གྱུར་པ་དེ་ དག་གིས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཡེ་ཤེས་རིན་པོ་ཆེ་ཡོངས་སུ་སྦྱང་བའི་ཕྱིར། དེ་བཞིན་ གཤེགས་པའི་ཆོས་ཀྱི་རྡོ་རྗེ་ཐོ་བས་ཕྱི་རོལ་གྱི་ཉོན་མོངས་པ་ཐམས་ཅད་འགོགས་ སོ། །ཞེས་གསུངས་ཏེ། འདིར་ཡང་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཡེ་ཤེས་རིན་པོ་ཆེ་ཡོངས་སུ་ སྦྱང་བའི་ཕྱིར་ཞེས་པ་འདིས་སྦྱང་གཞི་བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོ་ཡིན་པར་གྲུབ་སྟེ། རྒྱུ་ མཚན་སྔ་མ་རྣམས་དང་མཚུངས་སོ། །དེ་བཞིན་དུ། དཔེ་གཞན་དང་གཞན་རྣམས་མང་ པོའི་སྒོ་ནས་བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོ་ལ་གཡོགས་པའི་གློ་བུར་དྲི་མའི་སྦུབས་སྦྱང་བ་དང་། བསལ་བའི་ཕྱིར་ཆོས་སྟོན་ཏོ། །ཞེས་གསུངས་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་ཀྱང་། སྦྱང་གཞི་བདེ་ གཤེགས་སྙིང་པོ་དང་། སྦྱང་བྱའི་

【現代漢語翻譯】是穩固的。對於它，沒有絲毫的動搖。例如，就像大樹從種子中生長出來一樣，這些眾生如何才能證悟成佛，成為包括天神在內的世間的救護者呢？爲了完全凈化，宣說佛法。』如是說。這裡，『爲了完全凈化』這句話表明，所凈化的對象是如來藏，理由與之前相同。此外，在那部經中還說：『善男子，再舉個例子，就像用蜂蠟製作成馬的形狀、大象的形狀、女人的形狀或男人的形狀，然後放入泥土中覆蓋起來，融化蜂蠟並使其流出，再注入融化的黃金，逐漸冷卻，使其與泥土持平。所有這些形狀，外面的泥土是黑色的，顏色難看，但裡面的法都是用黃金製成的。然後，鐵匠或鐵匠的學徒用錘子敲掉那些已經冷卻的形狀的外層泥土，那時，裡面的黃金形狀就會完全顯現出來。善男子們，同樣地，如來以如來的慧眼觀察一切眾生，就像泥土的形狀一樣，外面的煩惱和近煩惱的包裹中充滿了佛法的幼芽，無漏的智慧珍寶，如來莊嚴地安住其中。善男子們，如來如此觀察一切眾生后，進入菩薩的行列，如實地宣說這些法門，那些已經寂靜和清涼的大菩薩們，爲了完全凈化如來的智慧珍寶，用如來的法之金剛錘敲掉外面的所有煩惱。』如是說。這裡，『爲了完全凈化如來的智慧珍寶』這句話表明，所凈化的對象是如來藏，理由與之前相同。同樣地，通過許多其他的例子，爲了凈化和去除覆蓋在如來藏上的暫時性的污垢，而宣說佛法。所有這些都表明，所凈化的對象是如來藏，以及所要凈化的事物。

【English Translation】 It is stable. There is not even a single movement for it. For example, just as a great tree arises from a seed, how will these sentient beings attain complete enlightenment and become the protectors of the world, including the gods? To be completely purified, the Dharma is spoken.』 Thus it is said. Here, the phrase 『to be completely purified』 indicates that the object to be purified is the Tathagatagarbha (bde gshegs snying po, tathāgatagarbha, tathāgatagarbha, Womb of the Thus-Gone One), for the same reason as before. Furthermore, in that very Sutra, it says: 『Son of good family, furthermore, it is like this: for example, from beeswax, one makes the shape of a horse, or the shape of an elephant, or the shape of a woman, or the shape of a man, and then puts it inside clay, covers it, melts the wax and lets it drip out, and then fills it with molten gold, and gradually it becomes cold and remains even. All those shapes, the outer clay is black and the color is unpleasant, but the inner {dharmas {aspects}} are made of gold. Then a blacksmith or a blacksmith's apprentice chips away the outer clay of those shapes that have become cold with a hammer, and then in that instant, the shapes made of gold from within become completely pure. Sons of good family, likewise, the Tathagata also sees all sentient beings with the eye of the Tathagata as being like clay shapes, and the sprout inside the sheath of outer afflictions and near afflictions is filled with the Dharma of the Buddha, and the stainless wisdom jewel, the beautiful Tathagata, dwells within. Sons of good family, the Tathagata, having seen all sentient beings in this way, goes into the midst of Bodhisattvas and accurately reveals these categories of Dharma, and for those great Bodhisattvas who have become peaceful and cool, for the sake of completely purifying the wisdom jewel of the Tathagata, the Tathagata blocks all outer afflictions with the vajra hammer of the Dharma.』 Thus it is said. Here, the phrase 『for the sake of completely purifying the wisdom jewel of the Tathagata』 establishes that the object to be purified is the Tathagatagarbha, for the same reasons as before. Similarly, through many other examples, the Dharma is taught for the sake of purifying and removing the sheath of adventitious stains that covers the Tathagatagarbha. All of these also indicate that the object to be purified is the Tathagatagarbha, and what is to be purified.

སྐྱོན་གློ་བུར་དྲི་མ་ཡིན་པར་བསྟན་པས་རྒྱས་པར་མདོ་ དེ་ཉིད་དུ་གཟིགས་ནས་དཔེ་དོན་ཐམས་ཅད་ལ་ཐུགས་ཞིབ་ཏུ་བཏང་འཚལ་བར་ གདའོ། །ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་རྒྱུད་བླ་མར་ཡང་། དེ་ལྟར་རྒྱལ་བའི་སྙིང་པོ་ནི། །རྣམ་བཞག་ རྣམ་པ་བཅུ་ཞེས་བརྗོད། །ཉོན་མོངས་སྦུབས་ན་གནས་པ་སྟེ། །དཔེ་དག་གིས་ནི་ཤེས་ 6-400 པར་བྱ། །སངས་རྒྱས་པད་ངན་སྦྲང་རྩི་སྦྲང་མ་ལ། །སྦུན་ལ་སྙིང་པོ་མི་གཙང་ནང་ན་ གསེར། །ས་ལ་གཏེར་དང་མྱུག་སོགས་འབྲས་ཤུན་དང་། །གོས་ཧྲུལ་ནང་ན་རྒྱལ་བའི་སྐུ་ དང་ནི། །བུད་མེད་ངན་མའི་ལྟོ་ན་མི་དབང་དང་། །ས་ལ་རིན་ཆེན་གཟུགས་ཡོད་ཇི་ལྟ་ བར། །གློ་བུར་ཉོན་མོངས་དྲི་མས་བསྒྲིབས་པ་ཡི། །སེམས་ཅན་རྣམས་ལ་དེ་བཞིན་ ཁམས་འདི་གནས། །དྲི་མ་པད་མ་སྲོག་ཆགས་སྦུན་པ་མི་གཙང་ས་འབྲས་གོས་ཧྲུལ་ དང་། །སྡུག་བསྔལ་འབར་བས་མངོན་པར་གདུངས་པའི་བུད་མེད་ས་ཡི་ཁམས་དང་ མཚུངས། །སངས་རྒྱས་སྦྲང་རྩི་སྙིང་པོ་གསེར་དང་གཏེར་དང་ནྱ་ཀྲོ་རིན་ཆེན་སྐུ། །གླིང་ བདག་མཆོག་དང་རིན་ཆེན་གཟུགས་དང་དྲི་མེད་ཁམས་མཆོག་མཚུངས་པ་ཉིད། །ཅེས་ དཔེ་མང་པོའི་སྒོ་ནས་གློ་བུར་དྲི་མའི་སྦུབས་ན་བཞུགས་པའི་བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོ་དེ་ སྦྱང་བའི་གཞིར་བསྟན་ཏེ། གཞུང་དེ་ཉིད་དུ། ཇི་ལྟར་ལྗ་ལྗིན་རུལ་བའི་གནས་སུ་ལྟུང་ བའི་གསེར་ནི་ལྷ་ཡིས་མཐོང་གྱུར་ནས། །ཀུན་ཏུ་དག་པར་བྱ་ཕྱིར་མཆོག་ཏུ་མཛེས་པའི་ མི་ལ་ནན་གྱིས་སྟོན་པ་ལྟར། །དེ་བཞིན་རྒྱལ་བ་ཉོན་མོངས་མི་གཙང་ཆེན་པོར་ལྷུང་ གྱུར་རྫོགས་སངས་རིན་པོ་ཆེ། །སེམས་ཅན་རྣམས་ལ་གཟིགས་ནས་དེ་དག་སྦྱང་ཕྱིར་ ལུས་ཅན་རྣམས་ལ་ཆོས་སྟོན་ཏོ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །འདིར་དེ་དག་སྦྱང་ཕྱིར་ཞེས་པ་ འདིས་ཀྱང་སྦྱང་གཞི་བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོ་ཡིན་པར་གྲུབ་སྟེ། སྦྱང་བྱའི་དྲི་མ་ནི་བདེ་ གཤེགས་སྙིང་པོ་མ་ཡིན་ནོ། །གཞན་ཡང་གཞུང་དེ་ཉིད་དུ། རྟོགས་བྱ་རྟོགས་པ་དེ་ཡིས་ ནི། །{ཡན་ལག་{ཡང་དག་}རྟོགས་པར་བྱེད་ཕྱིར་ཏེ། །གོ་རིམ་ཇི་བཞིན་གནས་ཅིག་ ནི། །དག་རྒྱུ་གསུམ་ནི་རྐྱེན་ཡིན་ནོ། །ཞེས་བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོ་དག་པར་བྱ་རྒྱུ་ཡིན་པར་ གསུངས་ལ། དག་པར་བྱ་རྒྱུའི་དྲི་མ་ནི་མ་ཡིན་པས་དག་པར་བྱ་རྒྱུའི་གཞི་{དེ་}ཉིད་ ལས་འོས་མེད་དུ་གྲུབ་བོ། །གཞན་ཡང་དེ་བཞིན་ཉིད་གང་ཡིན་པ་{དེ་ཉིད་}གློ་བུར་དྲི་ མ་དང་བཅས་པའི་དུས་ན་སྦྱང་གཞི་དང་། དྲི་མ་དེས་དག་པའི་དུས་ན་སྦྱངས་འབྲས་ ཡིན་པར་གསུངས་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། རྒྱལ་བ་བྱམས་པའི་ཞལ་སྔ་ནས། སྦྱང་གཞི་དང་ སྦྱངས་འབྲས་ལ་དྲི་བཅས་དང་དེ་བཞིན་ཉིད་དང་དྲི་མ་མེད། ཅེས་དང་། རྟོགས་བྱ་ རྟོགས་པ་ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་གསུངས་སོ། །འཕགས་པ་སྒོ་མཐའ་ཡས་པ་རྣམ་པར་སྦྱོང་ བའི་མདོར་ཡང་། བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོ་དང་དོན

【現代漢語翻譯】經中指出，煩惱是突如其來的污垢，因此需要詳細研究，請仔細研究其中的例子和意義。在《大乘無上續論》中也說：『如是佛之藏性者，說為十種之建立，乃處於煩惱之殼中，當以諸譬喻而知之。佛、蓮、惡、蜜、蜂、殼中之精華，不凈中之金，地中之寶藏、苗芽等，果皮之內，敝衣中之佛身，惡婦腹中之君王，地上之珍寶形象，如是突如其來之煩惱垢所蔽之有情，亦有如是之界性存在。污垢、蓮花、有情、穀殼、不凈物、土地、果實、敝衣，以及為痛苦所焚燒之婦女，皆與地界相似。佛、蜂蜜、精華、黃金、寶藏、榕樹、珍寶之身，以及至上之洲主、珍寶形象與無垢之界性，皆是相同。』通過許多例子表明，安住在突如其來污垢之殼中的如來藏，是凈化的基礎。正如該論中所說：『如是墮入腐敗處之金，為天人所見，為令其完全清凈，而慇勤示與最美之人。如是如來墮入大不凈之煩惱中，成為圓滿之珍寶。見諸有情，為凈化彼等，而為有情說法。』此處『為凈化彼等』，也證明了如來藏是凈化的基礎，而所凈化的污垢並非如來藏。此外，在該論中還說：『所證與證悟，為能如實證悟，次第安住者，三凈因是緣。』這表明如來藏是需要凈化的，而需要凈化的污垢並非如來藏，因此必然要從需要凈化的基礎本身入手。此外，什麼是真如（梵文：Tathātā，梵文羅馬擬音：tathata，漢語字面意思：如是），在具有突如其來污垢時是凈化的基礎，在去除污垢時是凈化的結果。正如彌勒菩薩（梵文：Maitreya，梵文羅馬擬音：Maitreya，漢語字面意思：慈氏）所說：『凈化之基與凈化之果，有垢與真如，以及無垢。』以及『所證與證悟』等等。在《聖無邊門清凈經》中也說到了如來藏的意義。

【English Translation】 The Sutra points out that afflictions are sudden stains, so it needs to be studied in detail. Please carefully study the examples and meanings in it. In the 'Uttaratantra Shastra' (Treatise on the Sublime Continuum of the Great Vehicle) it is also said: 'Thus, the essence of the Buddha is said to be the establishment of ten aspects, residing in the husk of afflictions, which should be understood through various metaphors. Buddha, lotus, evil, honey, bee, essence in the husk, gold in impurity, treasures, sprouts, etc. in the earth, inside the fruit peel, the body of the Buddha in tattered clothes, the king in the womb of a wicked woman, the image of precious jewels on the earth, just as sentient beings obscured by sudden afflictive stains, also have such a nature of realm existing. Stains, lotus, sentient beings, grain husks, impure things, land, fruits, tattered clothes, and women burned by suffering, are all similar to the earth realm. Buddha, honey, essence, gold, treasures, banyan trees, precious bodies, and the supreme lord of the continent, the image of precious jewels and the immaculate realm, are all the same.' Through many examples, it is shown that the Tathagatagarbha (Buddha-nature) residing in the husk of sudden stains is the basis for purification. As it is said in the same treatise: 'As gold that has fallen into a corrupt place is seen by the gods, and to make it completely pure, it is diligently shown to the most beautiful person. Thus, the Tathagata (Buddha) falls into the great impurity of afflictions, becoming a perfect jewel. Seeing all sentient beings, in order to purify them, he teaches the Dharma to sentient beings.' Here, 'to purify them' also proves that the Tathagatagarbha is the basis of purification, and the stains to be purified are not the Tathagatagarbha. Furthermore, in the same treatise it is also said: 'What is to be realized and the realization, in order to realize it as it is, those who abide in order, the three pure causes are the conditions.' This shows that the Tathagatagarbha is what needs to be purified, and the stains that need to be purified are not the Tathagatagarbha, so it is necessary to start from the basis of what needs to be purified itself. Furthermore, what is Suchness (梵文：Tathātā，梵文羅馬擬音：tathata，漢語字面意思：Thusness), when it has sudden stains, it is the basis of purification, and when the stains are removed, it is the result of purification. Just as Maitreya Buddha (梵文：Maitreya，梵文羅馬擬音：Maitreya，漢語字面意思：Loving one) said: 'The basis of purification and the result of purification, with stains and Suchness, and without stains.' and 'What is to be realized and the realization' and so on. In the 'Arya Anantamukha Vishodhana Sutra' (The Holy Sutra of the Purification of the Door of Limitless Aspects), the meaning of the Tathagatagarbha is also mentioned.

་གཅིག་པའི་རང་བྱུང་ཡེ་ཤེས་དང་། ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པའི་ཡེ་ཤེས་དག་པར་བྱ་བ་དང་། སྦྱང་བར་བྱ་བའི་གཞིར་གསུངས་ ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། སྒོ་དེ་ནི་ཆོས་ཀྱི་མཆོག་ཏུ་གྱུར་ཅིང་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པའི་ཡེ་ཤེས་རྣམ་ པར་དག་པར་བྱེད་པ་ཡིན་ནོ། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ནི་སྒོ་དེས་རང་བྱུང་གི་ཡེ་ཤེས་ 6-401 རྣམ་པར་སྦྱོང་བར་བྱེད་དེ། རང་བྱུང་གི་ཡེ་ཤེས་ཐོབ་ནས་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་བསྐོར་བར་ བྱེད་ཅིང་རིམ་གྱིས་སེམས་ཅན་དཔག་ཏུ་མེད་པ་དག་ཆོས་ཀྱི་སྒོ་རྣམ་པར་སྦྱང་བ་དང་། མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་སྒོ་ཡོངས་སུ་སྦྱང་བར་བྱ་བའི་ཕྱིར། ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པའི་ཡེ་ ཤེས་ཀྱི་སྒོ་ཉེ་བར་ལེན་དུ་ཡང་འཛུད། ཅེས་པ་ལ་སོགས་པའོ། །གཞན་ཡང་ཆོས་ཉིད་ལ་ སོགས་པ་རྣམ་གྲངས་མང་པོ་ཅན་གྱི་བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོ་དེ་བཞིན་ཉིད་གང་ཡིན་པ་ དེ་ཉིད་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་གཞི་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དྲི་མ་གནས་པའི་གཞི་དང་། དེ་སྦྱང་ བའི་གཞི་ཡང་ཡིན་ནོ། །ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་གཞི་ཡིན་པར་ཡང་། རྒྱུད་བླ་མའི་འགྲེལ་ པར་མདོ་དྲངས་ནས་བཤད་པ། ཐོག་མ་མེད་དུས་ཅན་གྱི་ཁམས། །ཆོས་རྣམས་ཀུན་གྱི་ གནས་ཡིན་ཏེ། །དེ་ཡོད་པས་ནི་འགྲོ་ཀུན་དང་། །མྱ་ངན་འདས་པའང་ཐོབ་པ་ ཡིན། །ཞེས་གསུངས་སོ། །དེ་ལ་ཇི་ལྟར་ཐོག་མ་མེད་པའི་དུས་ཅན་ཡིན་ཞེ་ན། དེ་བཞིན་ གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་ཉིད་ཀྱི་དབང་དུ་མཛད་ནས། སྔོན་གྱི་མཐའ་མི་དམིགས་སོ། །ཞེས་ བསྟན་ཅིང་རབ་ཏུ་བཞག་པ་གང་ཡིན་པའོ། །ཁམས་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ཇི་སྐད་དུ། བཅོམ་ ལྡན་འདས་དེའི་སླད་དུ། དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་གང་ལགས་པ། འདི་འཇིག་ རྟེན་ལས་འདས་པའི་ཆོས་ཀྱི་སྙིང་པོ་རང་བཞིན་གྱིས་ཡོངས་སུ་དག་པའི་ཆོས་ཀྱི་སྙིང་ པོ་ཞེས་གསུངས་སོ། །ཆོས་རྣམས་ཀུན་གྱི་གནས་ཡིན་ཏེ། །ཞེས་བྱ་བ་ནི། ཇི་སྐད་དུ། བཅོམ་ལྡན་འདས་དེའི་སླད་དུ། བདེ་བར་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་ནི་འབྲེལ་བ། རྣམ་པར་ དབྱེ་བ་མེད་པ། བྲལ་མི་ཤེས་པ། འདུས་མ་བྱས་པའི་ཆོས་རྣམས་ཀྱི་གནས་དང་གཞི་ དང་རྟེན་ལགས་ལ། བཅོམ་ལྡན་འདས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་ནི་མ་འབྲེལ་བ་ རྣམ་པར་དབྱེ་བ་དང་བཅས་པའི་ཆོས་བྲལ་ཤེས་པ། འདུས་བྱས་ཀྱི་{སྤང་གཞི་དང་ གནས་དང་རྟེན་{ཆོས་རྣམས་ཀྱིའང་གནས་དང་རྟེན་དང་གཞི་}ལགས་སོ། །ཞེས་ གསུངས་པའོ། །དེ་ཡོད་པས་ན་འགྲོ་ཀུན་དང་། །ཞེས་བྱ་བ་ནི་ཇི་སྐད་དུ། བཅོམ་ལྡན་ འདས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་མཆིས་ན་དེ་ལ་འཁོར་བ་ཞེས་ཚིགས་གིས་ བཏགས་པ་ལགས་སོ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །མྱ་ངན་ལས་འདས་པའང་ཐོབ་པར་ འགྱུར། །ཞེས་བྱ་བ་ནི་ཇི་སྐད་དུ། བཅོམ་ལྡན་འདས་གལ་ཏེ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ སྙིང་པོ་མ་མཆིས་ན་སྡུག་བསྔལ་ལ་ཡང་ཡིད་འབྱུང་བ་མི་འགྱུར་ཞིང་། མྱ་ངན་ལས་ འདས་པ་ཡང་འདོད་{པ་དང་}དོན

【現代漢語翻譯】是唯一自生智慧和一切智智得以清凈和修習的基礎。正如經中所說：『此門乃是殊勝之法，能使一切智智完全清凈。菩薩由此門修習自生智慧，獲得自生智慧后，便能轉法輪，逐漸引導無量眾生修習此法門，併爲了完全修習涅槃之門，也引入一切智智之門。』等等。此外，法性等眾多名相的如來藏，即是真如，是一切法的根本。因此，它既是垢染存在的根本，也是清凈垢染的根本。關於它是一切法的根本，《寶性論》的註釋中引用經典說道：『無始時來界，是諸法之所依，以彼之存在，一切眾生及，涅槃亦可得。』如是說。那麼，如何是無始時來呢？這是就如來藏本身而言，顯示和安立了『不可見其先前之邊際』。所謂『界』，正如經中所說：『世尊，爲了這個緣故，什麼是如來藏？這就是超越世間的法之精華，自性完全清凈的法之精華。』『是諸法之所依』，正如經中所說：『世尊，爲了這個緣故，善逝之藏是無關聯、無分別、不可分離、非複合之法的處所、基礎和所依。世尊，如來藏是與關聯、有分別之法分離，可知，是複合之{捨棄之基礎、處所和所依}，也是{諸法之處所、所依和基礎}。』如是說。『以彼之存在，一切眾生及』，正如經中所說：『世尊，如果存在如來藏，那麼就用輪迴這個詞來稱呼它。』如是說。『涅槃亦可得』，正如經中所說：『世尊，如果不存在如來藏，那麼就不會對痛苦感到厭離，也不會希求涅槃{和}意義。』

【English Translation】 It is the basis for purifying and cultivating the sole self-arisen wisdom and the omniscient wisdom. As it is said in the scriptures: 'This door is the supreme Dharma, which completely purifies the omniscient wisdom. Bodhisattvas cultivate self-arisen wisdom through this door, and after attaining self-arisen wisdom, they turn the wheel of Dharma, gradually guiding immeasurable beings to cultivate this Dharma door, and also introduce the door of omniscient wisdom for the purpose of completely cultivating the door of Nirvana.' and so on. Furthermore, the Tathagatagarbha (如來藏，Tathāgatagarbha, tathāgatagarbha, The womb of the Thus-Come One) with many names such as Dharmata (法性，Dharmatā, dharmatā, Suchness), is Suchness (真如，Tathātā, tathātā, Thusness), which is the basis of all Dharmas (法，Dharma, dharma, Law/phenomena). Therefore, it is both the basis for the existence of defilements and the basis for purifying them. Regarding it being the basis of all Dharmas, the commentary on the Uttaratantra (寶性論，Uttaratantra, uttaratantra, Highest Continuum) quotes the sutra (經，Sūtra, sūtra, Discourse) saying: 'The realm (界，Dhātu, dhātu, Element/realm) that has existed since beginningless time is the abode of all Dharmas; because of its existence, all beings and Nirvana can be attained.' Thus it is said. Then, how is it beginningless? This is in terms of the Tathagatagarbha itself, showing and establishing that 'its prior limit cannot be seen'. The term 'realm' (界，Dhātu, dhātu, Element/realm) is as it is said in the sutra: 'Bhagavan (世尊，Bhagavan, bhagavan, Blessed One), for this reason, what is the Tathagatagarbha? It is the essence of Dharma that transcends the world, the essence of Dharma that is completely pure by nature.' 'Is the abode of all Dharmas', as it is said in the sutra: 'Bhagavan, for this reason, the Sugatagarbha (善逝之藏，Sugatagarbha, sugatagarbha, Womb of the Well-Gone One) is the place, basis, and support of unrelated, undifferentiated, inseparable, and uncompounded Dharmas. Bhagavan, the Tathagatagarbha is separate from related and differentiated Dharmas, knowable, and is the {basis, place, and support of abandonment} of compounded Dharmas, and is also the {place, support, and basis of Dharmas}.' Thus it is said. 'Because of its existence, all beings and', as it is said in the sutra: 'Bhagavan, if the Tathagatagarbha exists, then it is called by the term Samsara (輪迴，Saṃsāra, saṃsāra, Cyclic existence).' Thus it is said. 'Nirvana can also be attained', as it is said in the sutra: 'Bhagavan, if the Tathagatagarbha did not exist, then there would be no aversion to suffering, nor would Nirvana {and} meaning be desired.'

་དུ་གཉེར་བ་དང་སྨོན་པར་ཡང་མི་འགྱུར་ རོ། །ཞེས་རྒྱས་པར་གསུངས་པའོ། །ཞེས་པ་དང་། རྒྱུད་བླ་མར་ཡང་། ས་ནི་ཆུ་ལ་ཆུ་རླུང་ ལ། །རླུང་ནི་མཁའ་ལ་རབ་ཏུ་གནས། །མཁའ་ནི་རླུང་དང་ཆུ་དག་དང་། །ས་ཡི་ཁམས་ལ་ 6-402 གནས་མ་ཡིན། །དེ་བཞིན་ཕུང་པོ་ཁམས་དབང་རྣམས། །ལས་དང་ཉོན་མོངས་དག་ལ་ གནས། །ལས་དང་ཉོན་མོངས་ཚུལ་བཞིན་མིན། །ཡིད་ལ་བྱེད་པ་རྟག་ཏུ་གནས། །ཚུལ་ བཞིན་མ་ཡིན་ཡིད་བྱེད་ནི། །སེམས་ཀྱི་དག་པ་ལ་རབ་གནས། །སེམས་ཀྱི་རང་བཞིན་ ཆོས་རྣམས་ནི། །ཐམས་ཅད་ལ་ཡང་གནས་པ་མེད། །ཅེས་པ་ལ་སོགས་པ་རྒྱས་པར་ གསུངས་ཤིང་། དེའི་འགྲེལ་པར་མདོ་དྲངས་པ་ཡང་། ས་དང་ཆུ་ལ་སོགས་པ་རྣམས་ ནམ་མཁའ་ལ་གནས་པ། དཔེར་མཛད་ནས། དེ་བཞིན་དུ། ཕུང་པོ་དང་ཁམས་དང་སྐྱེ་ མཆེད་ནི་ལས་དང་ཉོན་མོངས་པ་ལ་རབ་ཏུ་གནས་པ། ལས་དང་ཉོན་མོངས་པ་ནི་ཚུལ་ བཞིན་མ་ཡིན་པ་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ལ་རབ་ཏུ་གནས་པ། ཚུལ་བཞིན་མ་ཡིན་པ་ཡིད་ལ་ བྱེད་པ་ནི། རང་བཞིན་གྱིས་ཡོངས་སུ་དག་པ་ལ་རབ་ཏུ་གནས་པའོ། །དེས་ན་སེམས་ཀྱི་ རང་བཞིན་ནི་འོད་གསལ་བ་སྟེ། གློ་བུར་གྱི་ཉེ་བའི་ཉོན་མོངས་པས་ཉོན་མོངས་མེད་ པའོ། །ཞེས་བརྗོད་དོ། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་དང་། ཡང་དེར་མདོ་དྲངས་པ་ཇི་སྐད་དུ། རྣམ་པར་དབྱེར་མེད་པ་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་ཆོས་གང་གཱའི་ཀླུང་ གི་བྱེ་མ་སྙེད་ལས་འདས་པ་དང་ལྡན་པ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཆོས་ཀྱི་སྐུར་བསྟན་པ་ སྟེ། བཅོམ་ལྡན་འདས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་འདི་ཉིད་ཉོན་མོངས་པའི་ སྦུབས་ལས་མ་གྲོལ་བ་ནི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་ཞེས་བགྱིའོ། །ཞེས་པ་དང་། རྒྱན་སྟུག་པོའི་མདོར་ཡང་། ས་རྣམས་སྣ་ཚོགས་ཀུན་གཞི་སྟེ། །བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོ་ དགེ་བའང་དེ། །སྙིང་པོ་དེ་ལ་ཀུན་གཞིའི་སྒྲས། །དེ་བཞིན་གཤེགས་རྣམས་སྟོན་པར་ མཛད། །སྙིང་པོ་ཀུན་གཞིར་བསྒྲགས་པ་ཡང་། །བློ་ཞན་རྣམས་ཀྱིས་མི་ཤེས་སོ། །ཞེས་པ་ དང་། སྙིང་པོ་ཀུན་གཞིར་བསྒྲགས་པ་ནི། །རྟོག་པའི་སེམས་ཀྱི་ཡུལ་མ་ཡིན། །ཞེས་པ་ལ་ སོགས་པ་དང་། ལང་དཀར་གཤེགས་པར་ཡང་། དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་ དགེ །རྟོག་གེ་ཅན་གྱི་སྤྱོད་ཡུལ་མིན། །ཅེས་པ་དང་། སེམས་ནི་རང་བཞིན་འོད་གསལ་ ཏེ། །དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་དགེ །ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་དང་། འཕགས་པ་ཀླུ་སྒྲུབ་ ཀྱི་ཞལ་སྔ་ནས་ཀྱང་། དེ་ཕྱིར་ཆོས་རྣམས་ཀུན་གྱི་གཞི། །གནས་མེད་སྒྱུ་མ་དང་མཚུངས་ པ། །ཞི་བའི་སྲིད་པ་འཇོམས་བྱེད་པ། །སྟོང་ཉིད་འདི་ནི་རྟག་ཏུ་བསྒོམ། །ཞེས་པ་དང་། དཔལ་རྡོ་རྗེ་ཕྲེང་བའི་རྒྱུད་དུ་ཡང་། དེ་དག་དབུས་ན་གནས་པའི་ཁམས། །ཁྱབ་ཅིང་ སྤྱོད་ཡུལ་མ་ཡིན་ཏེ། །ཇི་ལྟར་ཏིལ་ལ་ཏིལ་མར་དང་། །ཇི་ལྟར་ཤིང་ལ་མེ་བཞིན་དུ། །དེ་ བཞི

【現代漢語翻譯】並且不會改變願望。』這是詳細的說法。此外，《寶性論》中也說：『地依於水，水依于風，風依于空。空不住于風、水和地界。同樣，蘊、界、處依于業和煩惱。業和煩惱常依于不如理作意。不如理作意依於心的清凈。心的自性諸法，不住於一切。』等等，有詳細的說明。其註釋中引用了經文作為例子：地、水等安住于虛空。同樣，蘊、界、處安住于業和煩惱，業和煩惱安住于不如理作意，不如理作意安住于自性清凈。因此，心的自性是光明，沒有突發的近取煩惱。』等等。此外，那裡還引用了經文，如所說：『無分別、不可思議的佛陀，具有超越恒河沙數的功德，被稱為如來法身。世尊，未脫離煩惱胎藏的如來法身，被稱為如來藏。』此外，《寶積經》中也說：『諸土是各種事物的所依，善逝藏也是善的所依。那個藏被稱為所依，如來們這樣開示。』宣說藏為所依，是智慧淺薄者所不瞭解的。』等等。宣說藏為所依，不是分別心的對境。』等等。此外，《楞伽經》中也說：『如來藏是善的，不是思辨者的對境。』等等。心自性光明，是如來藏。』等等。聖者龍樹也說：『因此，諸法的所依，無處可住，如幻如化，寂滅能摧毀有，應恒常修習此空性。』此外，《吉祥金剛鬘續》中也說：『彼等之中安住的界，周遍且非行境，如油在芝麻中，如火在木中。』

【English Translation】 and will not change the aspiration either.』 This is explained in detail. Furthermore, in the Uttaratantra, it says: 『Earth depends on water, water on wind, and wind on space. Space does not abide in wind, water, and earth elements. Similarly, the aggregates, elements, and sense bases abide in karma and afflictions. Karma and afflictions always abide in improper attention. Improper attention abides in the purity of mind. The nature of mind, all phenomena, does not abide in anything.』 etc., which is explained in detail. The commentary on it also quotes the sutra as an example: Earth, water, etc., abide in space. Similarly, the aggregates, elements, and sense bases abide in karma and afflictions, karma and afflictions abide in improper attention, and improper attention abides in self-nature purity. Therefore, the nature of mind is luminosity, without sudden adventitious afflictions.』 etc. Furthermore, there it also quotes the sutra, as it says: 『The non-differentiated, inconceivable Buddha, possessing qualities surpassing the sands of the Ganges, is shown as the Dharmakaya of the Tathagata. Bhagavan, this very Dharmakaya of the Tathagata, which has not been liberated from the womb of afflictions, is called the Tathagatagarbha.』 Furthermore, in the Ghanavyuha Sutra, it also says: 『The various earths are the basis of all, the Sugatagarbha is also the basis of virtue. That garbha is called the basis, thus the Tathagatas teach. Proclaiming the garbha as the basis is not understood by those of weak intellect.』 etc. Proclaiming the garbha as the basis is not the object of conceptual mind.』 etc. Furthermore, in the Lankavatara Sutra, it also says: 『The Tathagatagarbha is good, it is not the object of logicians.』 etc. The mind is naturally luminous, it is the Tathagatagarbha.』 etc. The venerable Nagarjuna also said: 『Therefore, the basis of all phenomena, without a place to abide, like illusion and magic, peaceful, destroying existence, this emptiness should always be meditated upon.』 Furthermore, in the Shri Vajramala Tantra, it also says: 『The element abiding in the center of those, is pervasive and not an object of experience, just as oil is in sesame, just as fire is in wood.』

ན་ཆོས་རྣམས་ཐམས་ཅད་ལ། །ཁྱབ་ཀྱང་མཐོང་བ་མ་ཡིན་ནོ། །ནམ་མཁའ་བཞིན་ དུ་དྲི་མ་མེད། །ཆོས་ཀུན་གྱི་ནི་གཞི་ཡི་མཆོག །ཅེས་པ་དང་། མཁའ་འགྲོ་མ་རྡོ་རྗེ་གུར་ 6-403 དུ་ཡང་། ནམ་མཁའ་འབྱུང་བ་ཐམས་ཅད་དང་། །ཆོས་རྣམས་ཀུན་གྱི་གཞིར་གྱུར་ བཞིན། །བདེ་མཆོག་དག་པའི་སེམས་ཉིད་དེ། །མཁའ་བཞིན་དག་པའི་སེམས་ཉིད་ ཀྱང་། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་རྣམས་ཀྱིས་འཁོར་འདས་ཀྱི་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་གཞི་ཡང་ ཡིན་ལ། བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོ་དགེ་བ་ཡང་ཡིན་ཞིང་། སྟོང་པ་གཉིས་ཀྱི་དབྱིངས་དང་ བདེ་མཆོག་དག་པའི་སེམས་ཀྱང་ཡིན་པར་གསུངས་པ་འདི་དོན་དམ་གཞན་སྟོང་ལ་ དགོངས་ཀྱི། གཟུགས་སོགས་མཐའ་དག་{རང་བཞིན་}མ་གྲུབ་པའི་རང་སྟོང་གིས་ནི་ དེ་རྣམས་ཀྱི་གོ་མི་ཆོད་དེ། གལ་ཏེ་ཆོད་པར་འདོད་ན་ཉེས་སྐྱོན་ཆེན་པོ་དཔག་ཏུ་མེད་ པ་གནམ་ལྕགས་བཞིན་དུ་འབབ་པར་འགྱུར་རོ། །དེ་བཞིན་དུ། རྒྱལ་བའི་ཡུམ་ལས། དེ་ བཞིན་གཤེགས་པ་རྣམས་བྱུང་ཡང་རུང་། མ་བྱུང་ཡང་རུང་། {ཆོས་རྣམས་ཀྱི་ཆོས་ཉིད་ དང་།}ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ཉིད་དང་། ཆོས་ཀྱི་གནས་ཉིད་དང་། ཆོས་སྐྱོན་མེད་པ་དེ་ནི་དེ་ བཞིན་དུ་གནས་པ་ཡིན་ཏེ། དེ་ནི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པས་མངོན་པར་སངས་རྒྱས་ སོ། །མངོན་པར་ཐུགས་སུ་ཆུད་དོ། །མངོན་པར་རྫོགས་པར་སངས་རྒྱས་ཏེ། མངོན་པར་ ཐུགས་སུ་ཆུད་ནས་ཀྱང་གསུངས་སོ། །སྟོན་ཏོ། །བརྗོད་དོ། །འགྲེལ་ཏོ། །རྣམ་པར་འབྱེད་ དོ། །གསལ་བར་བྱེད་དོ། །ཡང་དག་པར་སྟོན་ཏོ། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་རྒྱས་པར་ གསུངས་ཏེ། དེ་ལྟར་ཆོས་ཀྱི་གནས་ཉིད་ལ་སོགས་པ་རྣམ་གྲངས་མང་པོ་ཅན་གྱི་བདེ་ གཤེགས་སྙིང་པོ་གང་ཡིན་པ་དེ་ཉིད། ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་གནས་སམ་གཞི་ཡིན་པའི་ ཕྱིར། གློ་བུར་དྲི་མའི་ཆོས་རྣམས་གནས་པའི་གཞི་ཡང་ཡིན་ལ། དྲི་མ་དེ་རྣམས་སྦྱང་ བའི་གཞི་ཡང་ཡིན་པ་ཉིད་དུ་ལེགས་པར་གྲུབ་བོ། །འདི་སྦྱང་གཞིར་སྟོན་པའི་ལུང་རྣམ་ དག་གཞན་ཡང་མང་དུ་བཞུགས་ཏེ། འདིར་དེ་ཙམ་གྱིས་ཀྱང་རྟོགས་པར་ནུས་པའི་ ཕྱིར་མ་བྲིས་སོ། ། ཡང་ཉིད་ཅག་གི་གསུང་ཡིག་ན། ཀུན་བཏགས་ཐམས་ཅད་སྦྱང་གཞི་མ་དག་པ་ གཞན་དབང་སྦྱང་བྱ་ཞེས་པ་འདི་ལ། སྦྱང་གཞི་ཀུན་བཏགས་ཡིན་ན་ཀུན་གཞི་རྣམ་ ཤེས་ཡིན་པར་འགལ་ཞིང་། སྦྱང་གཞི་ཀུན་གཞི་རྣམ་ཤེས་ཡིན་ན་ཡང་ཀུན་བཏགས་ ཡིན་པར་འགལ་ཏེ། ཀུན་གཞི་རྣམ་ཤེས་ནི་གཞན་དབང་ཡིན་གྱི་ཀུན་བཏགས་མ་ཡིན་ པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་འདིར་ཡང་གྲུབ་མཐའ་སྔ་ཕྱི་འགལ་བ་ལགས་སོ། །གཞན་ཡང་མ་ དག་པ་གཞན་དབང་སྦྱང་བྱ་དྲི་མ་ཡིན་ན་ཀུན་གཞི་རྣམ་ཤེས་ཀྱང་{སྦྱང་བྱ་དྲི་ མ་}ཡིན་པར་འགྱུར་ཏེ། མ་དག་པ་གཞན་དབང་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་འདོད་ན་སྦྱང་ གཞིར་འདོད་པ་དང་ཡང་འགལ་ཚབས་ཅན་དུ་སོང་བ་ལགས་སོ། །གཞན་ཡང་ཀུན་ 6-404 བཏགས་ས

【現代漢語翻譯】此外，如《寶性論》中說：『一切法中遍，然非能見性，如虛空無垢，一切法之基。』以及在《空行母金剛帳》中也說：『如虛空為諸有之基，亦如是成一切法之基。安樂清凈之心性，亦如虛空般清凈。』等等經文所說，既是一切輪涅諸法之基礎，又是如來藏的善，也是空性二者的界限，以及安樂清凈之心。這些都是指究竟的他空見。如果以一切色法等皆無自性的自空見，則無法涵蓋這些意義。如果認為可以涵蓋，那麼無數的過失和罪過將會如冰雹般降臨。同樣，在《般若經》中也廣為宣說：『如來出世也好，不出世也好，法性、法界、法住、法無謬性，皆是如是安住。如來證悟、了知、圓滿證悟、了知后，才開示、宣說、講述、解釋、闡明、如實宣說。』因此，具有多種名稱的如來藏，是一切法的處所或基礎。因此，它既是暫時客塵煩惱所依之處，也是清凈這些煩惱的基礎。』此處，作為清凈之基的教證還有很多，但因為僅憑這些也足以理解，所以不再贅述。此外，在你們的著作中寫道：『遍計所執一切是所凈之基，其他不凈是所凈除。』如果所凈之基是遍計所執，那麼就與所凈之基是阿賴耶識相矛盾；如果所凈之基是阿賴耶識，那麼就與遍計所執相矛盾，因為阿賴耶識是他起，而不是遍計所執。因此，這裡也存在前後矛盾的觀點。此外，如果不凈的他起是所凈除的垢染，那麼阿賴耶識也將成為所凈除的垢染，因為它是不凈的他起。如果這樣認為，就與認為是所凈之基的觀點嚴重矛盾。此外，遍計所執…

【English Translation】 Furthermore, as stated in the Ratnagotravibhāga (Treatise on the Buddha-Nature): 'It pervades all dharmas, yet is not seen. Like the sky, it is without stain, the supreme basis of all dharmas.' And in the Vajraguhya of the Dakini (Diamond Tent of the Dakini) it is also said: 'Like the sky is the basis of all elements, so it is the basis of all dharmas. The very nature of bliss and purity, the mind itself, is also pure like the sky.' These scriptures state that it is the basis of all samsaric and nirvanic phenomena, the goodness of the Tathāgatagarbha (Buddha-nature), the realm of emptiness and non-emptiness, and the mind of bliss and purity. These refer to the ultimate Shentong (other-emptiness) view. If one holds the Rangtong (self-emptiness) view that all forms and so on are without inherent existence, it cannot encompass these meanings. If one thinks it can, then countless faults and sins will fall like hailstones. Similarly, in the Prajnaparamita Sutra (Perfection of Wisdom Sutra), it is extensively taught: 'Whether the Tathāgatas (Thus-Gone Ones) appear or do not appear, the suchness of dharmas, the realm of dharmas, the abiding of dharmas, and the faultlessness of dharmas remain as they are. The Tathāgata awakens to it, understands it, fully awakens to it, and having understood it, teaches it, proclaims it, speaks of it, explains it, elucidates it, and truly shows it.' Therefore, the Tathāgatagarbha, which has many names such as the abiding of dharmas, is the place or basis of all dharmas. Thus, it is well established that it is both the basis where temporary adventitious defilements reside and the basis for purifying those defilements. Here, there are many other scriptures that show it as the basis for purification, but because these are sufficient for understanding, I will not write more. Furthermore, in your writings, it is stated: 'All that is imputed is the basis for purification, and other impurities are what is to be purified.' If the basis for purification is what is imputed, then it contradicts the basis for purification being the Alaya-vijnana (store consciousness); if the basis for purification is the Alaya-vijnana, then it contradicts what is imputed, because the Alaya-vijnana is other-dependent and not imputed. Therefore, there is a contradiction in views here. Furthermore, if the impure other-dependent is the defilement to be purified, then the Alaya-vijnana will also become the defilement to be purified, because it is the impure other-dependent. If one thinks so, it is a serious contradiction to the view that it is the basis for purification. Furthermore, what is imputed...

ྦྱང་གཞི་ཡིན་པར་འདོད་དམ། ཀུན་གཞི་རྣམ་ཤེས་ཡིན་པར་འདོད་ཀྱང་རུང་ སྟེ། དེ་གཉིས་ཀ་རྒྱལ་བ་སྲས་དང་བཅས་པ་རྣམས་ཀྱི་ལུང་དང་འགལ་ཚབས་ཅན་དུ་ སོང་ནས་གདའ་བས། གསུང་རབ་{མང་པོ་{ཟབ་མོ་}གཟིགས་པ་མ་གྲུབ་ནའང་མྱང་ འདས་ཆེན་པོ་ཙམ་ཞིག་གཟིགས་ནས་རྟོག་དཔྱོད་ཞིབ་ཏུ་མཛད་པར་ཞུ། དེ་མ་གྲུབ་ ནའང་སོར་མོའི་ཕྲེང་པ་ལ་ཕན་པའི་མདོ་དང་། འཕགས་པ་རྔ་བོ་ཆེ་ཆེན་པོའི་མདོ་ དང་། འཕགས་པ་སྤྲིན་ཆེན་པོའི་མདོ་དང་། འཕགས་པ་དཔལ་ཕྲེང་གི་མདོ་ཙམ་ གཟིགས་པར་ཞུ། དེ་ཡང་མ་གྲུབ་ན་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོའི་མདོ་དང་། རྒྱུད་ བླ་མ་རྩ་འགྲེལ་ཙམ་ཡང་གཟིགས་པར་ཞུ། དེ་ཡང་མ་གྲུབ་ན་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པ་ལ་ འཇུག་པའི་གཟུངས་དང་། ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ལ་བསྟོད་པ་ཙམ་ཡང་གཟིགས་ནས་སྦྱང་ བྱའི་དྲི་མ་གང་ཡིན་པ་དང་། དེ་སྦྱང་བའི་གཞི་གང་ཡིན་པའི་དོན་ལ་ཐུགས་དགོངས་ ཞིབ་ཏུ་གཏོང་འཚལ་བར་གདའ་ལགས། དེའི་རྒྱུ་མཚན། བུ་ཆུང་གི་གནའ་གཏམ་ {དང་}། ལོང་བའི་ལྷ་རིས་བཞིན་དུ་མ་སོང་ན་དགའ་བར་གདའ་བ་མ་གཏོགས་ འདོད་པ་གཞན་མི་བདོག ལར་འདི་དག་ཉིད་ཅག་གི་བློ་སྐྱོན་ཁོ་ན་མ་ཡིན་མཆིས་ཏེ། སློབ་དཔོན་སྔ་མ་ལ་ལས་ཆོས་ཀྱི་བཤད་པ་ནོར་བས་ཀྱང་ལན་པ་ལགས་མཆི། དེ་ལྟ་ བས་ན་ཀུན་གཞི་རྣམ་ཤེས་སྦྱང་གཞིར་འདོད་པ་ལ་ཤེས་བྱེད་ཀྱི་ལུང་དང་རིགས་པ་ རྣམ་དག་ནི་འགའ་ཙམ་ཡང་མེད་དོ། །དེར་མ་ཟད་དེ་ལ་གནོད་བྱེད་ཀྱི་ལུང་དང་ རིགས་པ་རྣམ་དག་ཤིན་ཏུ་མང་བར་ཡོད་དེ། དེ་ལ་རེ་ཞིག་ཀུན་གཞི་རྣམ་ཤེས་ནི་གློ་ བུར་དྲི་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། སྦྱང་བྱ་{སྒྲིབ་པ་{དྲི་མ་}ཡིན་གྱི་དྲི་མ་དེ་སྦྱང་བའི་གཞི་ནི་ མ་ཡིན་ནོ། །རྟགས་འདི་གྲུབ་པ་ཡིན་ཏེ། རྣམ་ཤེས་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དང་། འཛིན་པ་ཡིན་ པའི་ཕྱིར་དང་། ཁམས་གསུམ་པའི་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་ལས་མ་འདས་པའི་ཕྱིར་ རོ། །དེ་ལ་རྣམ་ཤེས་གང་ཡིན་སྤང་བྱ་ཡིན་པར་ནི། རྣམ་པར་ཤེས་པའི་ཆོས་ལས་ འདས། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་དང་། བཅོམ་ལྡན་འདས་འཕགས་པ་སྤྱན་རས་གཟིགས་ དབང་ཕྱུག་ལ་སོགས་པ་རྣམས་ཀྱིས་རྣམ་ཤེས་གང་ཡིན་སྤང་བར་བྱ་བ་མུན་པ་ལྟ་བུ་ དང་། དེ་འཇོམས་བྱེད་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་ཉིན་མོར་བྱེད་པ་དང་མཚུངས་པར་ཡང་ཡང་ གསུངས་པ་དང་། ཡེ་ཤེས་ཀྱི་སྐུ་འཐོབ་པ་ལ་དབུགས་དང་རྣམ་ཤེས་ཐམས་ཅད་གཏན་ ནས་འགག་དགོས་པར་གསུངས་པ་དང་། སེམས་འགགས་པ་དེ་སྐུ་ཡི་མངོན་སུམ་ མཛད། །ཅེས་པ་ལ་སོགས་པ་གཞུང་གཞན་དག་ཏུ་ཡང་དེ་དང་མཐུན་པ་མང་དུ་ གསུངས་པ་དང་། གསང་བ་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པ{འི་མདོ་}ལ་སོགས་པ་རྣམས་སུ་ 6-405 ཡང་། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་སེམས་དང་ཡིད་དང་རྣམ་ཤེས་དང་བྲལ་བར་ཡང་ཡང་ གསུངས་པ་རྣམས་ལས་ལེགས་པར་ཤེས་སོ། །སེམས་དང་སེམས་ལས་བྱུང་བའི་ཆོས་ ཐམས་ཅད་འཛིན་པ་ཡ

【現代漢語翻譯】您是想把『遍計所執』作為所凈除之物嗎？或者想把『阿賴耶識』作為所凈除之物也可以。但這兩種觀點都嚴重違背了諸佛菩薩的教言。即使您未能通覽許多{深刻的}經文，也請至少研讀一下《大般涅槃經》，並進行深入的辨析。如果這做不到，也請您研讀一下《能饒益指鬘經》、《聖大鼓經》、《聖大云經》和《聖華鬘經》。如果這還做不到，也請您研讀一下《如來藏經》和《寶性論》的根本頌和註釋。如果這仍然做不到，也請您研讀一下《入無分別陀羅尼》和《贊法界頌》，從而認真思考什麼是需要凈除的垢染，以及什麼才是凈除這些垢染的基礎。之所以這樣說，是因為我希望它不會像{一個}小孩的故事或盲人畫的畫像一樣。我別無所求，只是希望如此。總的來說，這些問題不僅僅是我們自己的理解錯誤，也可能是因為一些先前的老師對佛法的講解有誤所致。因此，認為阿賴耶識是所凈除之物，在論證上既缺乏可靠的經文依據，也缺乏正確的理證。不僅如此，還有許多經文和理證可以反駁這種觀點。例如，阿賴耶識是剎那生滅的客塵垢，因此，它是所要凈除的{遮障{垢染}}，而不是凈除這些垢染的基礎。這個論斷是成立的，因為它屬於『識』，因為它具有『執』的特性，並且沒有超出三界的心和心所的範疇。關於任何屬於『識』的範疇都應該被捨棄，經文中說：『超越了識的法』等等。而且，諸如薄伽梵（Bhagavan，世尊）和聖觀世音自在（Avalokiteśvara，觀自在）等聖者也多次宣說，任何屬於『識』的範疇都應該像黑暗一樣被捨棄，而摧毀它的智慧則像日光一樣。並且，爲了獲得智慧之身，必須完全斷絕呼吸和所有的『識』。經文中說：『心止息即是身之顯現』，在其他經典中也有許多類似的說法。在《秘密不可思議{經}》等經典中也多次提到，佛的智慧遠離了心、意和識，這些都清楚地表明瞭這一點。一切心和心所法都具有『執』的特性。

【English Translation】 Do you consider 『imputational nature』 as what is to be purified? Or you may consider 『Ālayavijñāna』 (藏文：ཀུན་གཞི་རྣམ་ཤེས།,梵文天城體：आलयविज्ञान, 梵文羅馬擬音：Ālayavijñāna, 漢語字面意思：阿賴耶識，the storehouse consciousness) as what is to be purified. However, both of these views severely contradict the teachings of the Buddhas and Bodhisattvas. Even if you have not managed to see many {profound} scriptures, please at least study the Mahāparinirvāṇa Sūtra and make a thorough analysis. If that is not possible, please study the Aṅgulimālīya Sūtra, the Ārya Mahābherī Sūtra, the Ārya Mahāmegha Sūtra, and the Ārya Śrīmālā Sūtra. If that is still not possible, please study the Tathāgatagarbha Sūtra and the root text and commentary of the Uttaratantra. If that is still not possible, please study the Entering into Non-Conceptualization Dhāraṇī and the Praise to the Dharmadhātu, and then carefully consider what is the impurity to be purified and what is the basis for purifying it. The reason for saying this is that I hope it will not be like {a} child's story or a painting drawn by a blind person. I have no other desire than this. In general, these problems are not only due to our own misunderstanding, but also because some previous teachers have given incorrect explanations of the Dharma. Therefore, there is no valid scriptural or logical basis for considering Ālayavijñāna as what is to be purified. Moreover, there are many scriptural and logical reasons to refute this view. For example, Ālayavijñāna is a temporary adventitious defilement, therefore, it is what is to be purified {obscuration{defilement}}, not the basis for purifying these defilements. This assertion is established because it is a 『consciousness』, because it has the characteristic of 『grasping』, and because it does not go beyond the mind and mental factors of the three realms. Regarding that whatever belongs to the category of 『consciousness』 should be abandoned, the scriptures say: 『Beyond the Dharma of consciousness』 etc. Moreover, holy beings such as Bhagavan (the Blessed One) and Ārya Avalokiteśvara (the Noble Lord Who Gazes Down) have repeatedly declared that whatever belongs to the category of 『consciousness』 should be abandoned like darkness, and the wisdom that destroys it is like the sun. And, in order to attain the body of wisdom, it is necessary to completely cease breathing and all 『consciousness』. The scriptures say: 『The cessation of mind is the manifestation of the body』, and there are many similar statements in other texts. In the Inconceivable Secret {Sūtra} and other scriptures, it is also repeatedly mentioned that the wisdom of the Buddha is free from mind, intellect, and consciousness, which clearly shows this. All minds and mental factors have the characteristic of 『grasping』.

ིན་པར་ནི། འཕགས་པ་ཐོགས་མེད་ཞབས་ཀྱི་ཞལ་སྔ་ནས། སེམས་དང་སེམས་ལས་བྱུང་བའི་ཆོས་རྣམས་ནི་འཛིན་པར་བལྟ་སྟེ། ཞེས་གསུངས་ལ། ཁམས་གསུམ་པའི་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་གང་ཡིན་པ་རྣམས་ཡང་དག་པ་མ་ཡིན་པའི་ ཀུན་རྟོག་ཡིན་པར་ནི། རྒྱལ་བ་བྱམས་པའི་ཞལ་སྔ་ནས། ཡང་དག་མ་ཡིན་ཀུན་རྟོག་ ནི། །སེམས་དང་སེམས་བྱུང་ཁམས་གསུམ་པ། །ཞེས་གསུངས་ཤིང་། ཀུན་རྟོག་དེ་ལས་ཕྱེ་ ན་སྒྲིབ་པ་གཉིས་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། ཉོན་མོངས་པའི་སྒྲིབ་པ་དང་། །ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་པ་ཉིད་ དུ་བསྟན། །དེར་ནི་སྒྲིབ་པ་ཐམས་ཅད་དེ། །དེ་ཟད་ནས་ནི་གྲོལ་བར་འདོད། །ཅེས་ གསུངས་པའི་ཕྱིར། ཀུན་གཞི་རྣམ་ཤེས་ནི་སྤང་བྱ་སྒྲིབ་པ་ཡིན་པར་གྲུབ་བོ། །གཞན་ ཡང་ཀུན་གཞི་རྣམ་ཤེས་ནི་སྦྱང་བྱ་དྲི་མ་ལས་མ་འདས་ཏེ། ལེན་པའི་རྣམ་ཤེས་ཡིན་ པའི་ཕྱིར་དང་། སྲིད་པའི་ཡན་ལག་གི་རྣམ་ཤེས་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དང་། རྣམ་པར་སྨིན་ པའི་རྣམ་ཤེས་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དང་། འཁོར་བ་ཇི་སྲིད་པའི་ཕུང་པོ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དང་། རྩ་བའི་རྣམ་ཤེས་དང་ས་བོན་ཐམས་ཅད་པའི་རྣམ་ཤེས་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དང་། ལུང་མ་ བསྟན་གྱི་རྣམ་ཤེས་སྐད་ཅིག་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དང་། ཟག་བཅས་ཉེར་ལེན་གྱི་ཕུང་པོ་ ཁམས་དང་། སྐྱེ་མཆེད་ལས་མ་འདས་པའི་ཕྱིར་དང་། སྤང་བྱའི་སྒྲིབ་པ་གཞན་ཐམས་ ཅད་སྐྱེད་བྱེད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །གལ་ཏེ་དྲི་མ་སྐྱེད་བྱེད་{ཡིན་པ་}ཉིད་ཀྱིས་སྦྱང་གཞི་ ཡིན་པར་གྲུབ་སྟེ། སྦྱང་གཞིའི་དོན་ནི་དྲི་མ་སྐྱེད་བྱེད་ཀྱི་དོན་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། འདི་ཡང་ རང་བཟོ་ཉིད་དུ་བས་ཀྱི་ཤེས་བྱེད་ཀྱི་ལུང་རིགས་རྣམ་དག་ནི་ཅུང་ཟད་ཙམ་ཡང་མེད་ དོ། །གཞན་ཡང་སྦྱང་གཞི་དང་། དྲི་མ་སྐྱེད་བྱེད་དོན་གཅིག་ན། དྲི་བཅས་དེ་བཞིན་ ཉིད་དང་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ཀྱང་དྲི་མ་སྐྱེད་བྱེད་ཡིན་པར་འགྱུར་ཏེ། སྦྱང་གཞི་ཡིན་པའི་ ཕྱིར་རོ། །དེ་འདོད་ན་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་འདུས་བྱས་ཡིན་པར་ཧ་ཅང་ཐལ་བར་འགྱུར་ རོ། །དེ་བཞིན་དུ། ཀུན་གཞི་{ལས་བྱུང་བའི་{ལ་འཁྱུད་པའི་}རྟོག་པའི་ཆ་ཤས་དང་། གནས་སྐབས་སུ་དེ་ལས་གྱུར་པའི་ཕུང་པོ་དང་། ཁམས་དང་སྐྱེ་མཆེད་དང་། རྩ་དང་ རླུང་དང་ཐིག་ལེ་ལ་སོགས་པ་གཉིས་སུ་འཛིན་པའི་ནུས་པ་བསྐྱེད་ནུས་ཀྱི་གཞིར་གྱུར་ པ་ཐམས་ཅད་ཅེས་གསུང་ཡིག་ན་བཀོད་པ་འདི་རྣམས་ཀྱང་སྦྱང་བྱ་དྲི་མ་ལས་མ་ འདས་པའི་ཕྱིར། དྲི་མ་དེ་སྦྱང་བའི་གཞི་མ་ཡིན་ནོ། །ཡང་ཁྱེད་ཀྱི་སྦྱངས་འབྲས་ཀྱི་ {མིང་}ཡེ་ཤེས་ལྔ་རིགས་ལྔ་བདེ་ཆེན་ཆོས་སྐུའམ། སྐུ་གསུམ་ལ་སོགས་པའི་རྣམ་གྲངས་ 6-406 དུ་མ་གསུངས་ཀྱང་། དོན་གྱི་ཆོས་སྐུ་གཅིག་པ་འདི་མདོ་རྒྱུད་ཐམས་ཅད་ཀྱི་དགོངས་པ་ ཡིན་པར་མངོན། ཞེས་པ་དང་། སྦྱངས་འབྲས་ཡོངས་གྲུབ་ཡིན་ཞེས་བཀོད་གདའ་བ་ འདི་ཡང་། སྔར་གྱི་ཁས་

【現代漢語翻譯】關於這一點，聖者無著（梵文：Asaṅga）尊者曾說：『心和由心所生的法，應當視為所執持之物。』關於三界（梵文：Tridhātu）之心和心所都是非真實的遍計所執，彌勒（梵文：Maitreya）尊者曾說：『非真遍計者，心及心所三界攝。』如果從遍計所執中分離出來，就會有二障，如經中所說：『煩惱障及所知障，如是顯示二種障，一切障即在此，此盡解脫即希求。』因此，阿賴耶識（梵文：Ālayavijñāna）被認為是應當斷除的障礙。此外，阿賴耶識沒有超出應當凈化的垢染，因為它是有執取的識，是存在的支分的識，是異熟識，是輪迴存在的蘊，是根本識和一切種子的識，是無記的剎那識，並且沒有超出有漏的取蘊、處和界，而且是產生所有應當斷除的障礙之因。如果說，僅僅因為產生垢染，就成立了它是應當凈化的，因為應當凈化的意義就是產生垢染的意義，那麼，這純粹是自作主張，因為沒有任何清凈的經教和理證可以證明這一點。此外，如果應當凈化的和產生垢染的是同一個意思，那麼，有垢的真如（梵文：Tathātā）和法界（梵文：Dharmadhātu）也會變成產生垢染的，因為它們是應當凈化的。如果承認這一點，那麼法界就會變成有為法，這是非常荒謬的。同樣，你們的文稿中寫道：『從阿賴耶識中產生的遍計所執的部分，以及暫時從中產生的蘊、處、界，以及產生執著二元的根、風、明點等的能力之基礎，所有這些都沒有超出應當凈化的垢染，因此，這些垢染不是凈化的基礎。』此外，你們所說的凈化的結果，無論是五智、五部、大樂法身（梵文：Mahāsukha Dharmakāya）或三身等等不同的名稱，實際上，法身是唯一的，這顯然是所有經續的觀點。』以及『凈化的結果是圓成實』，這些說法都與之前的承諾相悖。

【English Translation】 Regarding this, the venerable Asanga said: 'Mind and the dharmas arising from mind should be regarded as objects of clinging.' Regarding the fact that the mind and mental factors of the three realms are unreal conceptual constructs, the venerable Maitreya said: 'Unreal conceptualization is the mind and mental factors included in the three realms.' If one separates from conceptual constructs, there will be two obscurations, as stated in the scriptures: 'The obscuration of afflictions and the obscuration of knowledge, thus are shown the two obscurations; all obscurations are contained therein; liberation is desired when this is exhausted.' Therefore, the Ālayavijñāna is considered an obstacle to be abandoned. Furthermore, the Ālayavijñāna does not transcend the impurities to be purified, because it is the consciousness of taking, the consciousness of the limb of existence, the consciousness of maturation, the aggregate of cyclic existence, the root consciousness and the consciousness of all seeds, the momentary consciousness of the unspecified, and it does not transcend the contaminated aggregates of appropriation, the realms, and the sources, and it is the cause of generating all other obscurations to be abandoned. If it is said that merely by generating defilements, it is established that it is to be purified, because the meaning of what is to be purified is the meaning of generating defilements, then this is purely self-made, because there is not even a little bit of pure scriptural and logical reasoning to prove this. Furthermore, if what is to be purified and what generates defilements are the same, then the defiled Suchness (Tathātā) and the Dharmadhātu would also become generators of defilements, because they are to be purified. If this is admitted, then the Dharmadhātu would become conditioned, which is extremely absurd. Similarly, in your writings it is stated: 'The part of conceptual constructs arising from the Ālayavijñāna, as well as the aggregates, realms, and sources temporarily arising from it, and the basis for the ability to generate the power to grasp duality, such as roots, winds, and bindus, all of these do not transcend the impurities to be purified, therefore, these impurities are not the basis of purification.' Furthermore, the result of your purification, whether it is the five wisdoms, the five families, the Great Bliss Dharmakāya (Mahāsukha Dharmakāya), or the various names of the three bodies, in reality, the Dharmakāya is one, which is clearly the view of all sutras and tantras.' and 'The result of purification is the perfectly established,' these statements contradict the previous commitments.

བླངས་དང་འགལ་བ་ལགས་ཏེ། སྔར་ནི། ཡེ་ཤེས་ལ་སོགས་པ་དེ་ རྣམས་ཡོངས་གྲུབ་བཏགས་པ་བ། དག་པ་གཞན་དབང་མཚན་ཉིད་པར་ཁས་བླངས་ལ། འདིར་ཡེ་ཤེས་ལ་སོགས་པ་དེ་རྣམས་སྦྱངས་འབྲས་ཡིན་པར་ཁས་བླངས་ཤིང་། སྦྱངས་ འབྲས་ཀྱང་ཡོངས་གྲུབ་ཡིན་པར་ཁས་བླངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཡང་དག་པ་གཞན་དབང་ སྦྱོང་བྱེད་དུ་བཞེད་པ་དང་། སྦྱངས་འབྲས་ཡེ་ཤེས་ལ་སོགས་པ་རྣམས་དག་པ་གཞན་ དབང་ཡིན་པ་འདི་ཡང་འགལ་ཏེ། སྦྱོང་བྱེད་ནི་སློབ་ལམ་གྱི་ཆོས་ཡིན་ལ། ཡེ་ཤེས་ལ་ སོགས་པ་སྦྱངས་འབྲས་མཐར་ཐུག་ནི་སློབ་ལམ་ཡིན་མི་སྲིད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་བཞིན་དུ། དགེ་བ་ཟག་མེད་ཐམས་ཅད་སྦྱོང་བྱེད་ཡིན་ན། སྦྱངས་འབྲས་རང་བྱུང་གི་ཡེ་ཤེས་མི་ སློབ་པའི་ལམ་ཡང་། སྦྱོང་བྱེད་ཡིན་པར་འགྱུར་བས་སློབ་ལམ་དུ་ཧ་ཅང་ཐལ་བར་ འགྱུར་རོ། ། ཡང་ཁྱེད་ཀྱི་བཞེད་པ་ཡི་གེར་བཀོད་པ་ན། ཁོ་བོས་སྦྱང་གཞི་སྦྱང་བྱ་སྦྱོང་བྱེད་ སྦྱངས་འབྲས་ངོ་བོ་ཐ་དད་མ་ཡིན་བྱས་པ། མ་གཏོགས་པ་ལྡོག་པ་ཐ་དད་མ་ཡིན་པར་ ཁས་བླངས་པ་མི་བདོག །ཅེས་པ་དང་། སྦྱང་གཞི་སྦྱང་བྱ་སྦྱོང་བྱེད་སྦྱངས་འབྲས་རྣམས་ རང་བཞིན་ཐ་དད་མེད་པར་སྔར་ཡང་ཁས་བླངས་ཏེ། ད་དུང་ཡང་འདི་དག་ལ་ཐེ་ ཚོམ་ཡོད་རེ་སྐན། ཞེས་པ་གདའ་སྟེ། སློབ་དཔོན་དཀོན་བཟང་བའི་གསུང་གིས་སྦྱང་ གཞི་སྦྱང་བྱ་སྦྱོང་བྱེད་སྦྱངས་འབྲས་{རྣམས་}ཐ་དད་དུ་ཁས་བླངས་ཀྱི་ངོ་བོའམ། རང་ བཞིན་ཐ་དད་དུ་ཁས་བླངས་པ་མེད་ལ། ཡི་གེ་ངོ་བོའམ་རང་བཞིན་ཐ་དད་ཅེས་པ་ བྲིས་འདུག །དེ་ལ་ཁྱེད་རང་གི་ཡི་གེ་བྲིས་ཀྱང་སོད་མེད་ཅེས་སྐད་ཐོངས་ཡོད་ཅིང་། དཔོན་བྱང་པའང་སྦྱང་གཞི་ལ་སོགས་པ་བཞི་པོ་{དེ་}རྣམས་ཐ་དད་གཏན་མེད་དུ་ འདོད་ཀྱིན་འདུག་པའི་དོན་ལ་ངེད་མ་འཆམ་པ་ཡིན་པས་དེའི་ལུགས་གཞིར་བཞག་པ་ ལ་ཤགས་དྲང་པོར་འབྱེད་པར་ཞུ། ཞེས་གསུང་གིན་གདའ། ཁོང་པ་ཆོས་པ་ཡིན་པས་ བརྫུན་མི་འོང་སྙམ་ནས། ངེད་ཀྱིས་ཀྱང་དེའི་ལུགས་གཞིར་བཞག་པ་ལ་ཤགས་དྲང་ བོར་ཕྱེ་བ་ལགས། གལ་ཏེ་དེ་བཞིན་མ་ལགས་ན། ཉིད་ཅག་གཉིས་རང་ཞལ་འཛོམ་ནས་ ཐུགས་བསྡུར་བར་ཞུ། གང་ལྟར་ཡང་། གཞུང་ལུགས་རྣམས་སུ་ཐ་དད་ཀྱི་རྣམ་བཞག་གསུམ་མམ་བཞི་ གསུངས་པ་ལས་འདི་སྦྱང་བའི་གཞི་དང་། སྦྱང་བྱའི་དྲི་མ་ནི་ངོ་བོ་ཐ་དད་དང་། ངོ་བོ་ 6-407 གཅིག་ལ་ལྡོག་པ་ཐ་དད་དང་། མིང་གི་རྣམ་གྲངས་ཙམ་གྱི་ཐ་དད་རྣམས་གང་ཡང་མ་ ཡིན་ལ། ཐ་དད་ཀྱང་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ངོ་བོ་གཅིག་པ་བཀག་པའི་ཐ་དད་ཡིན་ཏེ། དེ་ ཉིད་དང་གཞན་དུ་བརྗོད་དུ་མེད་པའི་ཐ་དད་དོ། །སྦྱང་བྱ་དྲི་མ་དང་སྦྱོང་བྱེད་ནི་ གཉིས་ཀ་ཀུན་རྫོབ་ཡིན་ཞིང་། ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ངོ་བོ་ཐ་དད་པ་ཡང་ཡིན་ནོ། །སྦྱང་གཞི་ དང་སྦྱངས་འབྲས་ནི་གཉིས་ཀ་དོན་དམ་པ་ཡིན་ཞིང་ངོ་བོ་གཅིག་པ་ཡང་ཡིན་ནོ། ། ཡང་ཁ

【現代漢語翻譯】這與先前的承諾相矛盾。先前，你們承諾智慧等是圓成實性（yongs grub，完全成就的），是清凈的他空（gzhan dbang，依賴於他者）的自性。而現在，你們承諾智慧等是修習的成果，並且修習的成果也是圓成實性。此外，認為清凈的他空是修習的工具，以及修習的成果——智慧等是清凈的他空，這也是矛盾的，因為修習的工具是學道的法，而智慧等作為修習的最終成果，不可能是學道。同樣，如果所有無漏的善都是修習的工具，那麼修習的成果——自生智慧，也就是無學道，也會變成修習的工具，這太過分了，因為它變成了學道。此外，當你們把自己的觀點寫下來時，說：『我沒有說所修、能修、修習的工具和修習的成果在本體上不是不同的，只是承認了在反體上不是不同的。』以及『所修、能修、修習的工具和修習的成果在自性上不是不同的，這我以前就承認了，現在仍然對此有所懷疑。』但是，貢桑巴大師（dkon bzang ba）的著作中並沒有承認所修、能修、修習的工具和修習的成果是不同的本體或自性，只是寫了文字的本體或自性是不同的。對此，你們說即使寫了文字也沒有用，並且認為上師蔣巴（byang pa）也認為這四者（所修等）根本沒有差別，因為我們在這個問題上沒有達成一致，所以請以他的觀點為基礎進行公正的辯論。』他是一位修行人，我想他不會說謊，所以我們也以他的觀點為基礎進行公正的辯論。如果不是這樣，請你們雙方親自會面討論。無論如何，在經論中，關於不同的分類有三種或四種，而這裡所說的修習的基礎和所修習的垢染，既不是本體不同，也不是本體相同而反體不同，也不是僅僅名稱不同的差別。因為它們是不同的，所以是排除了本體相同的不同，是無法說成是『彼』或『此』的不同。所修的垢染和修習的工具都是世俗諦，在世俗諦中本體也是不同的。修習的基礎和修習的成果都是勝義諦，本體也是相同的。此外，

【English Translation】 This contradicts the previous commitments. Previously, you committed that wisdom and so on are yongs grub (Tibetan, perfectly established), the nature of pure gzhan dbang (Tibetan, dependent on others). But now, you commit that wisdom and so on are the result of practice, and that the result of practice is also yongs grub. Furthermore, it is also contradictory to consider pure gzhan dbang as the tool of practice, and that the result of practice—wisdom and so on—is pure gzhan dbang, because the tool of practice is the Dharma of the path of learning, and wisdom and so on as the ultimate result of practice cannot be the path of learning. Similarly, if all uncontaminated virtues are the tools of practice, then the result of practice—self-arisen wisdom, which is the path of no more learning—will also become the tool of practice, which is too much, as it becomes the path of learning. Furthermore, when you wrote down your own views, you said: 'I did not say that what is to be practiced, what can be practiced, the tool of practice, and the result of practice are not different in essence, but only acknowledged that they are not different in reverse.' And 'What is to be practiced, what can be practiced, the tool of practice, and the result of practice are not different in nature, which I have acknowledged before, and I still have doubts about it.' However, the writings of Master Konsangba (dkon bzang ba) do not acknowledge that what is to be practiced, what can be practiced, the tool of practice, and the result of practice are different in essence or nature, but only write that the essence or nature of the words is different. To this, you said that even if you write words, it is useless, and you think that Master Jangpa (byang pa) also thinks that these four (what is to be practiced, etc.) are not different at all, because we have not reached an agreement on this issue, so please base the fair debate on his point of view.' He is a practitioner, and I don't think he will lie, so we also base the fair debate on his point of view. If this is not the case, please meet and discuss it yourselves. In any case, in the scriptures, there are three or four classifications of differences, and what is said here about the basis of practice and the defilements to be practiced is neither a difference in essence, nor a difference in reverse with the same essence, nor a difference merely in names. Because they are different, they are differences that exclude the same essence, differences that cannot be said to be 'that' or 'this'. The defilements to be practiced and the tools of practice are both conventional truths, and in conventional truths, the essences are also different. The basis of practice and the results of practice are both ultimate truths, and the essences are also the same. Furthermore,

ྱེད་ཀྱི་གསུང་ཡིག་ན། གལ་ཏེ། སྦྱང་གཞི་འམ་ཆོས་ཉིད་ལ་སོགས་པ་དེ་ཡིན་ ན། དེ་ནི་འཁོར་བ་དང་རྣམ་བྱང་གཉིས་ཀའི་གཞི་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྣམ་བྱང་ཡང་སྦྱང་ བྱར་འགྱུར་ཞེས་པ་གདའ་མོད། དེ་ལྟ་ན་བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོ་འཁོར་བ་དང་རྣམ་བྱང་ གཉིས་ཀའི་གཞི་ཡིན་ཞིང་སྦྱང་གཞི་ཡང་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྣམ་བྱང་སྦྱང་བྱ་ཡིན་པར་ ཁྱེད་ཉིད་ལ་ཧ་ཅང་ཐལ་ལོ། །ཡང་ཁྱེད་ཀྱི་ཀུན་བཏགས་ཐམས་ཅད་སྦྱང་གཞི་མ་དག་ པ་གཞན་དབང་{སྦྱང་བྱ་དག་པ་གཞན་དབང་}སྦྱོད་བྱེད། སྦྱངས་འབྲས་ཡོངས་གྲུབ་ ཡིན་པ་དང་། དེ་རྣམས་ཀྱང་རང་བཞིན་ཐ་དད་མེད་པ་ཡིན་པའི་སྒྲུབ་བྱེད་ལ། དགོངས་འགྲེལ་ལས། ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པ་གསུམ་གསུངས་པ་དེ་བཀོད་གདའ་མོད། དགོངས་འགྲེལ་གྱི་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པ་གསུམ་སྟོན་པའི་གཞུང་དེ་དག་གིས་ཀུན་བཏགས་ ཐམས་ཅད་སྦྱང་གཞིར་བསྟན་པ་ཡང་མི་མདོག སྦྱང་གཞི་ལ་སོགས་པ་རང་བཞིན་ཐ་ དད་མེད་པར་བསྟན་པ་ཡང་མི་བདོག་པས། རང་བཟོའི་བཤད་པ་འབའ་ཞིག་ཏུ་འགྲོ་ མཆི། །གཞུང་དེ་དག་གིས་ནི་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པ་གསུམ་སོ་སོར་ངོས་བཟུང་ནས། ཀུན་ བཏགས་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་ཤེས་ན། མཚན་ཉིད་མེད་པའི་ཆོས་རྣམས་ཤེས་པ་དང་། གཞན་ དབང་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་ཤེས་ན། ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པའི་ཆོས་རྣམས་ཤེས་པ་དང་། ཡོངས་གྲུབ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་ཤེས་ན། རྣམ་བྱང་གི་ཆོས་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་ཤེས་པ་དང་། དེ་ལྟར་ཤེས་པའི་དགོས་པ་ཡང་། གཞན་དབང་ལ་ཀུན་བཏགས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་མེད་ པར་ཤེས་ན་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པའི་ཆོས་རྣམས་སྤོང་བ་དང་། ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་ པའི་ཆོས་རྣམས་སྤང་ན། རྣམ་པར་བྱང་བའི་ཆོས་རྣམས་ཐོབ་པར་བསྟན་པའི་ཕྱིར། དོན་གྱིས་ཀུན་བརྟགས་ནི་ཤེས་པར་བྱ་བ་དང་། གཞན་དབང་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་ རྣམས་{ནི་}སྤང་བར་བྱ་བ་དང་། ཡོངས་གྲུབ་ནི་ཐོབ་པར་བྱ་བ་དང་། མངོན་དུ་བྱ་བ་ ཡིན་པར་བསྟན་ཏོ། །གལ་ཏེ་ཀུན་བཏགས་གཞན་དབང་ཡོངས་གྲུབ་རྣམས་ངོ་བོ་ཉིད་ མེད་པར་མཚུངས་པས་སྦྱང་བྱ་སྦྱོང་བྱེད་ལ་ཡང་ངོ་བོ་ཐ་དད་མེད་དོ། །སྙམ་ན་འདི་ལ་ ཡང་རྣམ་པར་ཕྱེ་སྟེ་ལན་གདབ་པར་བྱའོ། །དེ་མ་དག་པ་གཞན་དབང་སྦྱང་བྱ་དང་། 6-408 དག་པ་གཞན་དབང་སྦྱོང་བྱེད་ཡིན་པ་དེ་དོན་དམ་ཡིན་ནམ་ཀུན་རྫོབ་ཡིན། བརྟག་ གྲངས་དང་པོ་ལྟར་ན་མི་སྲིད་དོ། །གཉིས་པ་ལྟར་ན་གཞན་དབང་གཉིས་ཀ་ལ་ཀུན་ རྫོབ་ཏུ་ངོ་བོ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་དང་། སྤང་གཉེན་དང་དག་མ་དག་གི་སྒོ་ནས་{ཀུན་རྫོབ་ ཏུ་དངོས་པོ་{ངོ་བོ་}ཐ་དད་པའི་ཕྱིར། སྦྱང་བྱ་སྦྱོང་བྱེད་དེ་གཉིས་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ངོ་བོ་ ཐ་དད་མེད་པར་མ་གྲུབ་བོ། །གལ་ཏེ་གཞན་དབང་དེ་གཉིས་ལ་དོན་དམ་པར་ངོ་བོ་མ་ གྲུབ་པའི་ཕྱིར་དང་། ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ངོ་བོ་ཐ་དད་མེད་དོ་སྙམ་ན། དེ་ལྟ་ན་ནི། འོ་ན་ཚ་ རེག་གྲང་རེག་ལ་སོགས་

【現代漢語翻譯】在您的論述中，如果存在需要凈化的對象或法性等，那麼由於它是輪迴和解脫二者的基礎，因此解脫也變成了需要凈化的對象。如果這樣，如來藏（梵文：Tathāgatagarbha，如來之胎）既是輪迴和解脫二者的基礎，也是需要凈化的對象，那麼您就太過分了。此外，您所假設的一切，即不凈的依他起（梵文：Paratantra，依他起），是凈化的對象；能凈化的則是清凈的依他起；被凈化的結果是圓成實（梵文：Pariniṣpanna，圓成實性）。並且，爲了證明這些自性無別，您引用了解釋中的三種無自性。然而，解釋三種無自性的論述，並沒有表明一切所假設的都是需要凈化的對象，也沒有表明需要凈化的對象等自性無別，因此這完全是您自己的臆造之說。這些論述分別指出了三種無自性，如果如實地瞭解所假設的，就能瞭解無相之法；如果如實地瞭解依他起，就能瞭解遍計煩惱之法；如果如實地瞭解圓成實，就能如實地瞭解清凈之法。這樣瞭解的必要性在於，如果瞭解依他起中沒有所假設的相，就能捨棄遍計煩惱之法；如果捨棄遍計煩惱之法，就能獲得清凈之法。因此，實際上是表明了所假設的是需要了解的，依他起是需要捨棄的遍計煩惱，圓成實是需要獲得和證悟的。如果認為所假設的、依他起的、圓成實的，因為在無自性上是相同的，所以在需要凈化的對象和能凈化的主體上也沒有自性的差別，那麼對此也需要進行辨別並給予回答。不凈的依他起是需要凈化的對象，清凈的依他起是能凈化的主體，這在勝義諦（梵文：Paramārtha-satya， परमार्थसत्य， paramārtha-satya，真勝義諦）上是這樣還是在世俗諦（梵文：Saṃvṛti-satya， संवृतिसत्य， saṃvṛti-satya，俗諦）上是這樣？如果按照第一種情況，那是不可能的。如果按照第二種情況，那麼兩個依他起在世俗諦上都成立，並且由於捨棄和對治、清凈和不清凈的緣故，在世俗諦上事物（自性）是不同的。因此，需要凈化的對象和能凈化的主體，這二者在世俗諦上自性無別是不成立的。如果認為這兩個依他起在勝義諦上沒有自性成立，並且在世俗諦上沒有自性的差別，那麼，如果是這樣，那麼冷觸和熱觸等等……

【English Translation】 In your discourse, if there is something to be purified, such as the object of purification or the Dharma nature, then since it is the basis of both samsara and liberation, liberation also becomes an object to be purified. If this is the case, the Tathāgatagarbha (the womb of the Thus-Gone One) is both the basis of samsara and liberation, and also the object to be purified, then you are going too far. Furthermore, all your assumptions, namely, the impure Paratantra (other-powered), is the object of purification; the purifier is the pure Paratantra; the result of purification is the Pariniṣpanna (perfected). And, to prove that these are without distinct self-nature, you cite the three selflessnesses in the commentary. However, the texts in the commentary that explain the three selflessnesses do not show that all assumptions are objects to be purified, nor do they show that the objects of purification, etc., are without distinct self-nature. Therefore, it is merely your own fabrication. These texts separately point out the three selflessnesses. If one understands the assumptions as they are, one knows the characteristics of the non-characteristic dharmas. If one understands the Paratantra as it is, one knows the dharmas of complete affliction. If one understands the Pariniṣpanna as it is, one knows the pure dharmas as they are. The necessity of understanding in this way is that if one understands that there are no characteristics of assumptions in the Paratantra, one abandons the dharmas of complete affliction. If one abandons the dharmas of complete affliction, one obtains the pure dharmas. Therefore, it is actually shown that assumptions are to be understood, Paratantra is the complete affliction to be abandoned, and Pariniṣpanna is to be obtained and realized. If one thinks that the assumptions, the Paratantra, and the Pariniṣpanna are the same in being without self-nature, so there is no difference in self-nature between the object to be purified and the purifier, then this also needs to be distinguished and answered. Is the impure Paratantra the object to be purified, and the pure Paratantra the purifier, in the ultimate sense or in the conventional sense? If according to the first case, it is impossible. If according to the second case, then both Paratantras are established in the conventional sense, and because of abandonment and antidote, purity and impurity, things (self-nature) are different in the conventional sense. Therefore, it is not established that the object to be purified and the purifier are without distinct self-nature in the conventional sense. If one thinks that these two Paratantras are not established in self-nature in the ultimate sense, and there is no difference in self-nature in the conventional sense, then, if that is the case, then cold touch and hot touch, etc...

པ་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་དངོས་པོ་ཐ་དད་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱང་ཀུན་རྫོབ་ ཏུ་ངོ་བོ་ཐ་དད་མེད་པ་ཡིན་པར་ཧ་ཅང་ཐལ་བར་འགྱུར་ཏེ། དོན་དམ་པར་ངོ་བོ་མེད་ པའི་ཕྱིར་རོ། །གལ་ཏེ་གཞན་དབང་དེ་གཉིས་དོན་དམ་{པར་ངོ་བོ་མེད་པའི་ཕྱིར་དོན་ དམ་}པར་རང་བཞིན་ཐ་དད་མ་གྲུབ་པ་དང་། སྦྱང་བྱ་སྦྱོང་བྱེད་ལ་ཡང་དོན་དམ་ པར་རང་བཞིན་ཐ་དད་མ་གྲུབ་པོ་ཞེ་ན། དེ་ནི་གཞན་ཡང་འདོད་ཅིང་། སློབ་དཔོན་ དཀོན་བཟང་པ་ཡང་བཞེད་མཆི། གལ་ཏེ་མི་བཞེད་ན་ད་དུང་ཞལ་འཛོམ་ནས་གསུང་ གླེང་མཛད་པར་ཞུ། དེ་ལྟ་བས་ན་སྦྱང་བྱ་སྦྱོང་བྱེད་གཉིས་ཀ་ཀུན་རྫོབ་ཡིན་གྱི་དོན་ དམ་མ་ཡིན་ཞིང་། དོན་དམ་དུ་དེ་གཉིས་གཏན་{ནས་}མ་གྲུབ་ཀྱང་། ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ སྣང་མུན་ལྟར་དངོས་པོ་ཐ་དད་པ་ཉིད་དུ་རིག་པར་བྱའོ། །གཞན་ཡང་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་ པ་གསུམ་གསུངས་པའི་དགོངས་པ་ལ་མི་མཁས་ཀྱང་མཁས་པར་རློམ་པ་འགའ་ཞིག་ གིས་ཐམས་ཅད་རང་གི་ངོ་བོ་མེད་པ་ཉིད་དུ་བསྒྲགས་པ་ནི། སངས་རྒྱས་དང་བྱང་ཆུབ་ སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱི་བཞེད་ལུགས་དང་མི་མཐུན་ཏེ། སྟོང་པར་གསུངས་པ་ཐམས་ ཅད་རང་སྟོང་ཉིད་དུ་བསྒྲགས་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་ནོ། །དེས་ན་འདིར་དོན་དམ་པའི་ངོ་ བོ་ཉིད་མེད་པར་གསུངས་པས། ཆོས་ཉིད་ཡོངས་གྲུབ་རང་གི་ངོ་བོ་མེད་པར་མ་གྲུབ་སྟེ། དོན་དམ་པ་སྟོང་པ་ཉིད་གསུངས་པས། དོན་དམ་པ་རང་སྟོང་དུ་མི་འགྲུབ་པ་ཇི་ལྟ་བ་ བཞིན་ནོ། །སངས་རྒྱས་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱི་བཞེད་ལུགས་ཀྱིས་ནི། ཀུན་བཏགས་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་རང་གི་མཚན་ཉིད་ཀྱིས་མེད་པའི་ཕྱིར་རང་གི་ངོ་ བོ་མེད་པ་དང་། གཞན་དབང་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་གཞན་ལས་སྐྱེས་པའི་ངོ་བོར་ཡོད་ཀྱི་རང་ ལས་སྐྱེས་པའི་ངོ་བོར་མེད་པ་དང་། ཡོངས་གྲུབ་གཞན་ལས་ཀྱང་སྐྱེ་བ་མེད་པའི་ཕྱིར། མ་སྐྱེས་མ་འགགས་གཟོད་མ་ནས་ཞི་ཞིང་། རང་བཞིན་གྱིས་མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་ ཕྱིར་དོན་དམ་པ་ཡིན་པས། དོན་དམ་པར་རང་{གི་{རང་}ངོ་བོ་ཡོད་ཀྱང་ཀུན་རྫོབ་ ཏུ་གཞན་དབང་གི་ངོ་བོར་ཡང་མེད་པ་སྟེ། དེ་ལྟ་བས་ན་སྔ་མ་གཉིས་རང་གི་ངོ་བོ་ 6-409 མེད་པ་དང་། ཕྱི་མ་འདི་གཞན་གྱིས་ངོ་བོ་མེད་{པ་ཡིན་}པའི་ཕྱིར་ངོ་བོ་མེད་ལུགས་ གསུམ་པོ་དེ་བསྡུ་ན། ངོ་བོ་མེད་ལུགས་གཉིས་སུ་ཡང་འདུ་སྟེ། བདེན་པ་གཉིས་ཀྱི་སྟོང་ ལུགས་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་ནོ། །གལ་ཏེ་དོན་དམ་ཡོངས་གྲུབ་དེ་དོན་དམ་པར་རང་གི་ངོ་བོ་ མེད་ན་དེ་དོན་དམ་བདེན་པའི་ངོ་བོར་མེད་པར་འགྱུར་ལ། དེ་འདོད་ན། དོན་དམ་ ཆོས་སྐུ་འམ་ངོ་བོ་ཉིད་སྐུ་དེ་དོན་དམ་དུ་མེད་པར་འགྱུར་ཞིང་། དེའང་འདོད་ན་ཀུན་ རྫོབ་ཀྱི་ངོ་བོར་ཡོད་པ་གང་གིས་ཀྱང་དོན་དམ་ཆོས་སྐུ་དང་། ངོ་བོ་ཉིད་སྐུའི་གོ་ཆོད་ པ་གཏན་ནས་མི་སྲིད་པའི་ཕྱིར། སྐུ་དེ་གཉིས་བདེན་པ་གཉིས་ཀ་མི་སྲིད་པར་འགྱུ

【現代漢語翻譯】如果認為在世俗諦中，所有不同的事物在世俗諦中也沒有不同的自性，那就太過分了，因為在勝義諦中沒有自性。如果認為這兩種他起（gzhan dbang，dependent nature）在勝義諦中沒有不同的自性，並且所凈和能凈在勝義諦中也沒有不同的自性，那麼這也是另一種觀點，而且也是空友論師（dKon bzang pa）的觀點。如果不這樣認為，那麼請再次會面討論。因此，所凈和能凈兩者都是世俗諦，而不是勝義諦。雖然在勝義諦中兩者根本不成立，但在世俗諦中，應該像明暗一樣，將它們理解為不同的事物。此外，一些不精通三自性（ngo bo nyid med pa gsum）的含義，卻自認為精通的人宣稱一切事物都沒有自性，這與佛陀和菩薩們的觀點不一致，就像他們宣稱所有關於空性的教導都是自空一樣。因此，這裡所說的是勝義諦中沒有自性，所以法性（chos nyid）圓成實（yongs grub，perfected nature）並非沒有自性，就像勝義諦宣說空性，並非勝義諦是自空一樣。按照佛陀和菩薩們的觀點，遍計所執（kun btags，imputed nature）在任何情況下都沒有自己的體性，因此沒有自性；他起在世俗諦中是從他而生的自性，而不是從自己而生的自性；圓成實不從他而生，因此不生不滅，從本以來寂靜，自性涅槃，因此是勝義諦。所以在勝義諦中，它有自己的自性，但在世俗諦中，它也沒有他起的自性。因此，前兩者沒有自性，後者沒有他性，所以如果將這三種無自性歸納起來，也可以歸納為兩種無自性，就像兩種真諦的空性一樣。如果認為勝義諦的圓成實在勝義諦中沒有自己的自性，那麼它就不是勝義諦的自性。如果承認這一點，那麼勝義諦的法身（chos sku，Dharmakaya）或自性身（ngo bo nyid sku，Svabhavikakaya）在勝義諦中就不存在了。如果也承認這一點，那麼沒有任何世俗諦的自性可以充當勝義諦的法身和自性身，因此這兩種身在兩種真諦中都不可能存在。 If it is thought that in conventional truth, all different phenomena do not have different essences in conventional truth either, then it would be too extreme, because there is no essence in ultimate truth. If it is thought that these two dependent natures (gzhan dbang, dependent nature) do not have different natures in ultimate truth, and that what is to be purified and what purifies also do not have different natures in ultimate truth, then that is another view, and it is also the view of Master Kon-zang-ba (dKon bzang pa). If you do not think so, then please meet again to discuss. Therefore, both what is to be purified and what purifies are conventional truth, not ultimate truth. Although the two are not established at all in ultimate truth, in conventional truth, they should be understood as different phenomena like light and darkness. Furthermore, some who are not proficient in the meaning of the three natures without essence (ngo bo nyid med pa gsum), but pretend to be proficient, proclaim that all things have no essence, which is inconsistent with the views of the Buddhas and Bodhisattvas, just as they proclaim that all teachings on emptiness are self-empty. Therefore, what is said here is that there is no essence in ultimate truth, so the Dharma-nature (chos nyid) perfected nature (yongs grub, perfected nature) is not without essence, just as ultimate truth speaks of emptiness, not that ultimate truth is self-empty. According to the views of the Buddhas and Bodhisattvas, the imputed nature (kun btags, imputed nature) has no own characteristics in any way, so it has no essence; the dependent nature is the essence of being born from others in conventional truth, not the essence of being born from oneself; the perfected nature does not arise from others, so it is unborn and unceasing, peaceful from the beginning, and is Nirvana by nature, so it is ultimate truth. Therefore, in ultimate truth, it has its own essence, but in conventional truth, it also does not have the essence of dependent nature. Therefore, the former two have no essence, and the latter has no otherness, so if these three kinds of no-essence are summarized, they can also be summarized into two kinds of no-essence, just like the emptiness of the two truths. If it is thought that the perfected nature of ultimate truth has no own essence in ultimate truth, then it will not be the essence of ultimate truth. If this is admitted, then the Dharmakaya (chos sku, Dharmakaya) or Svabhavikakaya (ngo bo nyid sku, Svabhavikakaya) of ultimate truth will not exist in ultimate truth. If this is also admitted, then no essence of conventional truth can serve as the Dharmakaya and Svabhavikakaya of ultimate truth, so these two bodies cannot exist in both truths.

【English Translation】 If it is thought that in conventional truth, all different phenomena do not have different essences in conventional truth either, then it would be too extreme, because there is no essence in ultimate truth. If it is thought that these two dependent natures (gzhan dbang, dependent nature) do not have different natures in ultimate truth, and that what is to be purified and what purifies also do not have different natures in ultimate truth, then that is another view, and it is also the view of Master Kon-zang-ba (dKon bzang pa). If you do not think so, then please meet again to discuss. Therefore, both what is to be purified and what purifies are conventional truth, not ultimate truth. Although the two are not established at all in ultimate truth, in conventional truth, they should be understood as different phenomena like light and darkness. Furthermore, some who are not proficient in the meaning of the three natures without essence (ngo bo nyid med pa gsum), but pretend to be proficient, proclaim that all things have no essence, which is inconsistent with the views of the Buddhas and Bodhisattvas, just as they proclaim that all teachings on emptiness are self-empty. Therefore, what is said here is that there is no essence in ultimate truth, so the Dharma-nature (chos nyid) perfected nature (yongs grub, perfected nature) is not without essence, just as ultimate truth speaks of emptiness, not that ultimate truth is self-empty. According to the views of the Buddhas and Bodhisattvas, the imputed nature (kun btags, imputed nature) has no own characteristics in any way, so it has no essence; the dependent nature is the essence of being born from others in conventional truth, not the essence of being born from oneself; the perfected nature does not arise from others, so it is unborn and unceasing, peaceful from the beginning, and is Nirvana by nature, so it is ultimate truth. Therefore, in ultimate truth, it has its own essence, but in conventional truth, it also does not have the essence of dependent nature. Therefore, the former two have no essence, and the latter has no otherness, so if these three kinds of no-essence are summarized, they can also be summarized into two kinds of no-essence, just like the emptiness of the two truths. If it is thought that the perfected nature of ultimate truth has no own essence in ultimate truth, then it will not be the essence of ultimate truth. If this is admitted, then the Dharmakaya (chos sku, Dharmakaya) or Svabhavikakaya (ngo bo nyid sku, Svabhavikakaya) of ultimate truth will not exist in ultimate truth. If this is also admitted, then no essence of conventional truth can serve as the Dharmakaya and Svabhavikakaya of ultimate truth, so these two bodies cannot exist in both truths.

ར་ རོ། །འདོད་ན་བདེན་པ་གཉིས་{ཀ་{ལས་}གཞན་དུ་ཡང་མི་སྲིད་པའི་ཕྱིར། སྐུ་དེ་ གཉིས་རི་བོང་གི་རྭ་དང་མོ་གཤམ་གྱི་བུ་ལྟར་ཤེས་བྱ་ལ་གཏན་ནས་མི་སྲིད་པར་འགྱུར་ རོ། །དེ་ཡང་འདོད་ན། སྐུ་དེ་གཉིས་ལ་བརྟེན་པའི་གཟུགས་སྐུ་གཉིས་དང་། དེས་ གསུངས་པའི་ཆོས་དང་། དེ་ཉམས་སུ་ལེན་པའི་དགེ་འདུན་ཡང་མི་སྲིད་པར་འགྱུར་ བས། དཀོན་མཆོག་གསུམ་ག་ལ་སྐུར་བ་འདེབས་པའི་སྡིག་ལྟ་ཆེན་པོར་འགྱུར་ཞིང་། ཧ་ ཅང་ཐལ་བ་གཞན་ཡང་གྲངས་ལས་འདས་པ་གནམ་ལྕགས་ཀྱི་ཆར་ཆེན་བཞིན་དུ་ འབབ་པར་འགྱུར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་དོན་དམ་གྱི་སྐུ་ནི་དོན་དམ་གྱི་ངོ་བོར་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་ ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱི་སྐུ་སྟེ། ཇི་སྐད་དུ། རང་དོན་གཞན་དོན་དོན་དམ་སྐུ་དང་ནི། །དེ་ལ་བརྟེན་ པའི་ཀུན་རྫོབ་སྐུ་ཉིད་དེ། །བྲལ་དང་རྣམ་པར་སྨིན་པའི་འབྲས་བུ་ཡིས། །ཡོན་ཏན་དབྱེ་ བ་དྲུག་ཅུ་བཞི་འདི་དག །བདག་ཉིད་ཀྱི་ནི་འབྱོར་པའི་གནས། །དམ་པའི་དོན་ཀྱི་སྐུ་ ཡིན་ཏེ། །དྲང་སྲོང་རྣམས་ཀྱི་བརྡ་ཡི་སྐུ། །ཕ་རོལ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པའི་གནས། །དང་ པོའི་སྐུ་ནི་སྟོབས་ལ་སོགས། །བྲལ་བའི་ཡོན་ཏན་རྣམས་དང་ལྡན། །{གཉིས་ {གཅིག་}པ་སྐྱེས་བུ་ཆེན་པོའི་མཚན། །རྣམ་སྨིན་ཡོན་ཏན་དག་དང་ལྡན། །ཞེས་པ་ དང་། སྐུ་གསུམ་དག་གི་སངས་རྒྱས་ཀྱི། །སྐུ་བསྡུས་པར་ནི་ཤེས་བྱ་སྟེ། །སྐུ་གསུམ་དག་ གིས་རང་གཞན་གྱི། །དོན་འདི་རྟེན་དང་བཅས་པར་བསྟན། །ཞེས་པ་དང་། {དངོས་ {དང་}པོ་གཉིས་པོའི་རྟེན་ཡིན་ནོ། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་ཆོས་སྐུ་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱི་སྐུ་དོན་ དམ་གྱི་སྐུ་ཡིན་པ་དང་། རང་དོན་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པའི་གནས་ཡིན་པ་དང་། གཞན་ དོན་མཛད་པའི་གཟུགས་སྐུ་རྣམ་པ་གཉིས་ཀྱི་རྟེན་ཡིན་པ་ལ་སོགས་པ་སྟོན་པའི་ གསུང་རབ་ཤིན་ཏུ་མང་བར་གདའ་སྟེ། འདིར་མ་བྲིས་སོ། ། དེའི་ཕྱིར་ཆོས་ཐམས་ཅད་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པར་གསུངས་པ་ལ་ངོ་བོ་{ཉིད་}མེད་ ལུགས་དེ་ལྟར་གསུམ་མམ་གཉིས་སུ་ཤེས་པའི་མཁས་པ་རྣམས་ནི་ཡོངས་སུ་ཉམས་པར་ 6-410 མི་འགྱུར་བར་གསུངས་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། དགོངས་འགྲེལ་གྱི་མདོ་དེ་ཉིད་ལས། ཆོས་རྣམས་ ངོ་བོ་ཉིད་མེད་ཆོས་རྣམས་མ་སྐྱེས་དང་། །ཆོས་རྣམས་མ་འགགས་ཆོས་རྣམས་གཟོད་ནས་ ཞི་བ་དང་། །ཆོས་རྣམས་ཐམས་ཅད་རང་བཞིན་མྱ་ངན་འདས་པ་ནི། །དགོངས་པ་ མེད་པར་མཁས་པ་སུ་ཞིག་སྨྲ་བར་བྱེད། །མཚན་ཉིད་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་སྐྱེ་བ་ངོ་བོ་ཉིད་ མེད་དང་། །དོན་དམ་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་དོ་ཞེས་ངས་བཤད་དོ། །མཁས་པ་གང་ཞིག་ དགོངས་པ་དེ་ལྟར་ཤེས་པ་ནི། །ཡོངས་སུ་ཉམས་པར་འགྱུར་བའི་ལམ་དུ་དེ་མི་ འགྲོ། །ཞེས་པ་དང་། འཕགས་པ་ཐོགས་མེད་ཞབས་ཀྱི་ཞལ་སྔ་ནས་ཀྱང་། ཤིན་ཏུ་རྒྱས་ པ་ལས་ཆོས་ཐམས་ཅད་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་དོ། །ཞེས་གསུངས་པ་དེ་ལ་དགོངས་པ་གང་

【現代漢語翻譯】如果這樣認為，因為除了二諦（satya-dvaya，二種真理）之外，不可能有其他情況。那麼，這兩個身（kaya，佛身）就像兔子的角和寡婦的兒子一樣，應該被理解為根本不存在。如果仍然這樣認為，那麼依賴於這兩個身的色身（rupa-kaya，色身）和法身（dharma-kaya，法身），以及由此宣說的法（dharma，佛法），以及修持此法的僧伽（sangha，僧團）也將不復存在。這將變成對三寶（tri-ratna，三寶）的誹謗，犯下巨大的罪過，並且無數其他的過失，如同冰雹般從天而降。因此，勝義諦（paramartha-satya，勝義諦）的身是建立在勝義諦的自性之上的，所以是自性身（svabhava-kaya，自性身）。正如所說：『為自利和他利，有勝義諦身，以及依賴於它的世俗諦身。通過分離和圓滿的果實，這六十四種功德，是自我的財富之所在，是至高無上的勝義諦身，是聖者們的象徵身，是達到彼岸圓滿的境地。最初的身具有遠離的功德等等，第二身具有偉人的相好，以及圓滿的功德。』還有：『三身（tri-kaya，三身）是佛陀的總結，應該瞭解。通過三身，顯示了自利和他利，以及所依賴的基礎。』還有：『最初的兩個是基礎。』等等，法身（dharma-kaya，法身）是自性身（svabhava-kaya，自性身），是勝義諦身（paramartha-satya，勝義諦身），是自利圓滿的境地，是作為他利之行的兩個色身（rupa-kaya，色身）的基礎等等，有非常多的經文對此進行闡述，這裡就不一一列舉了。因此，對於所說的諸法（dharma，佛法）皆無自性（nihsvabhava，無自性），那些理解無自性有三種或兩種方式的智者們，據說不會完全退失。正如《解深密經》（Samdhinirmocana Sutra）中所說：『諸法無自性，諸法不生，諸法不滅，諸法本自寂靜，諸法皆自性涅槃（nirvana，涅槃）。誰會不理解這些而妄加評論呢？我說，自性無自性，生無自性，勝義無自性。哪位智者如果這樣理解，就不會走上退失的道路。』此外，聖者無著（Asanga，無著）也曾說過：『從非常廣大的角度來說，一切法皆無自性。』這其中有什麼深意呢？

【English Translation】 If it is asserted, since there is no other possibility besides the two truths (satya-dvaya), then those two bodies (kaya) should be understood as utterly non-existent, like a rabbit's horn and a barren woman's son. If it is still asserted, then the two form bodies (rupa-kaya) and dharma body (dharma-kaya) that rely on those two bodies, the Dharma (dharma) spoken by them, and the Sangha (sangha) who practice it, will also not exist. This would become a slander of the Three Jewels (tri-ratna), incurring a great sin, and countless other faults would fall like a great hailstorm. Therefore, the body of ultimate truth (paramartha-satya) is the self-existent body (svabhava-kaya) because it is established in the nature of ultimate truth. As it is said: 'For one's own benefit and the benefit of others, there is the body of ultimate truth, and the conventional body that relies on it. Through separation and the fruit of perfect maturation, these sixty-four qualities are the place of one's own wealth, the body of supreme meaning, the symbolic body of the sages, the place of perfect fulfillment on the other shore. The first body possesses the qualities of separation, such as strength, and the second body possesses the marks of a great person and the qualities of perfect maturation.' And: 'The three bodies (tri-kaya) are the summary of the Buddhas, which should be understood. Through the three bodies, one's own benefit and the benefit of others are shown, along with the basis on which they rely.' And: 'The first two are the basis.' And so forth, the Dharma body (dharma-kaya) is the self-existent body (svabhava-kaya), the body of ultimate truth (paramartha-satya), the place of perfect self-benefit, and the basis of the two form bodies (rupa-kaya) that perform the benefit of others, and so on. There are very many scriptures that explain this, which will not be written here. Therefore, regarding the statement that all phenomena (dharma) are without inherent existence (nihsvabhava), those scholars who understand the manner of non-inherent existence in three or two ways are said not to completely degenerate. As it is said in the Samdhinirmocana Sutra: 'Phenomena are without inherent existence, phenomena are unborn, phenomena are unceasing, phenomena are primordially peaceful, all phenomena are naturally in nirvana. Who would speak without understanding this? I have said that characteristic is without inherent existence, birth is without inherent existence, and ultimate truth is without inherent existence. Whichever scholar understands this meaning in this way will not go on the path of degeneration.' Furthermore, the venerable Asanga also said: 'From a very broad perspective, all phenomena are without inherent existence.' What is the intention behind this?

ཡིན་ཞེ་ན། བདག་ཉིད་ལས་མི་འབྱུང་བ་དང་། རང་གི་བདག་ཉིད་དུ་མེད་པ་དང་། རང་གི་ངོ་བོ་ལ་མི་གནས་པ་དང་། བྱིས་པས་བཟུང་བ་བཞིན་དུ་མཚན་ཉིད་མེད་པའི་ ཕྱིར་རོ། །ཡང་ཀུན་ཏུ་བཏགས་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་ལ་མཚན་ཉིད་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པ་དང་། གཞན་གྱི་དབང་ལ་སྐྱེ་བ་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པ་དང་། ཡོངས་སུ་གྲུབ་པ་ལ་དོན་དམ་པ་ངོ་ བོ་ཉིད་མེད་པའི་ཕྱིར། ཞེས་གསུངས་ཤིང་། རྒྱལ་བ་བྱམས་མགོན་གྱི་ཞལ་སྔ་ནས་ཀྱང་། འདི་དག་དང་མཐུན་པར། ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པ་ལ་མེད་ལུགས་གསུམ་དང་། དེ་ཡང་བསྡུ་ ན་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་ལུགས་གཉིས་སུ་གསུངས་ཏེ། རང་གི་ངོ་བོ་མེད་པ་ཀུན་རྫོབ་དང་། གཞན་གྱི་ངོ་བོ་མེད་པ་དོན་དམ་མོ། །དེ་ཡང་སྔར་བསྟན་པའི་ཀུན་རྫོབ་རང་སྟོང་དང་། དོན་དམ་གཞན་སྟོང་གི་དོན་ཡིན་ལ། ངོ་བོ་མེད་ལུགས་དེ་ལྟར་ཤེས་ན་ཡོད་མེད་ཀྱི་ མཐར་མི་ལྟུང་བས་དབུ་མའི་ལམ་ལས་ཉམས་པར་མི་འགྱུར་གྱི། འགའ་ཞིག་ {གི་}འདོད་པ་ལྟར་ཐམས་ཅད་རང་གི་ངོ་བོ་མེད་པ་ཉིད་དུ་ཁ་ཚོན་གཅོད་ན་མེད་ པའི་མཐར་ལྟུང་བའི་ཕྱིར། དབུ་མའི་ལམ་ལས་ཉམས་པར་གསུངས་སོ། །དེ་བས་ན་ཀུན་ གཞིས་སྦྱང་གཞི་ལ་ཁྱབ་ཀྱང་སྦྱང་གཞིས་ཀུན་གཞི་རྣམ་བྱང་གི་གཞིར་གྱུར་པའི་ཆ་ལ་ མ་ཁྱབ་བོ། །ཞེས་པའང་གསུངས་རབ་དང་མི་མཐུན་ཏེ། སྦྱང་གཞི་དང་ཀུན་གཞི་ཡེ་ ཤེས་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་དོན་གཅིག་ཏུ་རྟོགས་པར་བྱེད་པས་གདམ་ངག་ཟབ་མོ་དང་བྲལ་ བའི་སྐྱོན་དུ་ཟད་དོ། །གཞན་ཡང་ངེད་ཀྱིས་སྦྱང་གཞི་དང་སྦྱང་བྱའི་དཔེ་དོན་མང་པོ་ བཀོད་པ་རྣམས་ལ་འགལ་འདུས་མང་དུ་འདུག་གསུང་བ་གདའ་སྟེ། དཔེ་དོན་གྱི་འདྲ་ བའི་ཆོས་སྦྱོར་ཚུལ་མ་མཁྱེན་པ་ལགས་མཆི། དེ་ལྟ་མ་ཡིན་ན་མདོ་དང་བསྟན་བཅོས་ རྣམ་དག་མང་པོ་ནས་གློ་བུར་དྲི་མ་དང་། བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོའི་དཔེ་དོན་མང་པོ་ གསུངས་གདའ་བ་དེ་རྣམས་ལ་ཡང་ནང་འགལ་མང་པོ་བདོག་གམ་ཅི། ངེད་ཀྱིས་ནི་ 6-411 མདོ་དང་བསྟན་བཅོས་ཀྱི་དོན་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་བཀོད་པ་ལགས་ཏེ། དེ་ཡང་དེ་བཞིན་ གཤེགས་པའི་སྙིང་པོའི་མདོ་དང་། རྒྱུད་བླ་མ་ལ་སོགས་པ་སྔར་སྨོས་པ་དེ་རྣམས་ གཟིགས་ན་གསལ་ལོ། ། གཞན་ཡང་། ཁྱེད་ཀྱི་གསུང་ཡིག་ན། སྦྱང་བྱ་སྦྱོང་བྱེད་མུན་པ་དང་སྣང་བ་ལྟར་ ཡིན་པས་སྦྱངས་འབྲས་ཐོབ་པ་དེ་ལྡོག་པའི་ངོས་ནས་ཡིན་གྱི། རང་བཞིན་ནམ་ངོ་ བོའམ་ཆ་ནས་མ་ཡིན་ཏེ། ངོ་བོའམ་རང་བཞིན་ལ་སྣང་མུན་གཉིས་མ་གྲུབ། ལྡོག་པ་ཐ་ དད་{པ་}མེད་པར་འདོད་མཁན་{ནི་}མི་བདོག །ཅེས་པ་ལ་སོགས་པ་བཀོད་གདའ་ བ་འདི་ལ་ཡང་རྣམ་པར་ཕྱེ་སྟེ་ལན་གདབ་པར་བྱའོ། །དེ་ལ་སྣང་མུན་གཉིས་དང་སྦྱང་ བྱ་སྦྱོང་བྱེད་གཉིས་ལ་ངོ་བོ་མ་གྲུབ་ཅེས་པ་དེ་དོན་དམ་དུ་ངོ་བོ་མ་གྲུབ་པ་ཡིན་ནམ། ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ངོ་བོ་མ་གྲུབ་པ་ཡིན། བརྟག་གྲངས་དང་པོ་ལྟར

【現代漢語翻譯】如果確實如此，那是因為它不是從自性中產生，不具有自性，不住于自體的本性，並且像孩童所執著的那樣，沒有自性。此外，如經中所說，遍計所執相無自性，依他起性生無自性，圓成實性勝義無自性。彌勒菩薩也曾說過類似的話：無自性有三種無自性的方式，總而言之，可以歸納為兩種無自性：自性空是世俗諦，他性空是勝義諦。這也就是之前所說的世俗自空和他性勝義的含義。如果瞭解了無自性的方式，就不會墮入有或無的極端，因此不會偏離中道。然而，如果像某些人所認為的那樣，斷言一切都無自性，那就會墮入無的極端，因此會偏離中道。因此，雖然阿賴耶識遍及所凈，但所凈並不遍及阿賴耶識轉化為清凈之基的那部分。這種說法與佛經不符，因為將所凈和阿賴耶識視為與智慧法界相同，這犯了缺乏甚深口訣的過失。此外，您說我們列舉的許多所凈和能凈的例子存在許多矛盾。這表明您不瞭解比喻和意義之間的相似之處。如果不是這樣，那麼在許多純粹的經論中，關於突發性的污垢和如來藏的許多例子，難道也存在許多內在矛盾嗎？我們只是如實地闡述了經論的含義。如果您閱讀如來藏經和《寶性論》等之前提到的經典，就會明白。此外，在您的信中寫道：『所凈和能凈就像黑暗和光明一樣，因此獲得凈化的結果是從對立面的角度來看的，而不是從自性、本體或部分的角度來看的，因為本體或自性中不存在光明和黑暗。沒有人認為對立面是無差別的。』對於這些說法，我們將進行分析並逐一回答。對於光明和黑暗，以及所凈和能凈，您說它們沒有本體，這是指在勝義諦中沒有本體，還是在世俗諦中沒有本體？如果按照第一種觀點

【English Translation】 If that is so, it is because it does not arise from self-nature, does not possess self-nature, does not abide in its own essence, and is without characteristics, like that which is grasped by children. Furthermore, as it is said, the imputed nature is without characteristic self-nature, the dependent nature is without arising self-nature, and the perfectly established nature is without ultimate self-nature. The noble Maitreya also said similarly: non-self-existence has three ways of non-self-existence, and in summary, it can be reduced to two ways of non-self-existence: self-emptiness is conventional truth, and other-emptiness is ultimate truth. This is the meaning of the previously explained conventional self-emptiness and ultimate other-emptiness. If one understands the way of non-self-existence in this way, one will not fall into the extremes of existence or non-existence, and therefore will not deviate from the Middle Way. However, if, as some believe, one asserts that everything is without self-existence, then one will fall into the extreme of non-existence, and therefore will deviate from the Middle Way. Therefore, although the ālaya-vijñāna pervades the object to be purified, the object to be purified does not pervade the part of the ālaya-vijñāna that has become the basis of purification. This statement is inconsistent with the scriptures, because regarding the object to be purified and the ālaya-vijñāna as the same as the dharmadhātu of wisdom is a fault of lacking profound oral instructions. Furthermore, you say that there are many contradictions in the many examples of the object to be purified and the agent of purification that we have listed. This shows that you do not understand the similarity between metaphors and meanings. If that were not the case, then would there also be many internal contradictions in the many examples of adventitious defilements and the tathāgatagarbha in many pure sutras and treatises? We are simply explaining the meaning of the sutras and treatises as they are. If you look at the Tathāgatagarbha Sutra and the Ratnagotravibhāga, etc., which were mentioned earlier, it will be clear. Furthermore, in your letter, you wrote: 'The object to be purified and the agent of purification are like darkness and light, so the result of purification is obtained from the perspective of opposition, not from the perspective of essence, nature, or part, because essence or nature does not consist of light and darkness. No one believes that opposites are undifferentiated.' Regarding these statements, we will analyze and answer them one by one. Regarding light and darkness, and the object to be purified and the agent of purification, you say that they do not have essence. Does this mean that they do not have essence in ultimate truth, or do they not have essence in conventional truth? If according to the first view,

་ན། སྣང་མུན་དང་སྦྱང་བྱ་ སྦྱོང་བྱེད་ཐམས་ཅད་དོན་{དམ་}དུ་ནམ་མཁའི་མེ་ཏོག་ལྟར་གཏན་ནས་མ་གྲུབ་པའི་ ཕྱིར། དེ་དག་ལ་ལྡོག་པ་ཐ་དད་{པས་}ཀྱང་གྲུབ་པ་མེད་དོ། །གཉིས་པ་ལྟར་ན། སྣང་ མུན་དང་སྦྱང་བྱ་སྦྱོང་བྱེད་དེ་དག་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་བདེན་པ་མ་ཡིན་པར་ཧ་ཅང་ཐལ་བར་ འགྱུར་ཏེ། ཀུན་རྫོབ་ཙམ་དུ་ཡང་ངོ་བོ་གཏན་ནས་མ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །རྟགས་འདི་ ཁས་བླངས་སོ། །འདོད་པར་མི་ནུས་ཏེ། མིའི་རང་བཞིན་ཚ་བ་དང་། བུ་རམ་གྱི་རང་ བཞིན་མངར་བ་ལ་སོགས་པ་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་བདེན་པ་ལ་{དོན་དམ་གྱི་{ཀུན་རྫོབ་ ཀྱི་}རང་བཞིན་མ་གྲུབ་ཀྱང་། ཀུན་རྫོབ་{ཀྱི་{ཏུ་}རང་བཞིན་གྲུབ་པར་གསུངས་པའི་ ལུང་དང་རིགས་པ་རྣམ་དག་ཤིན་ཏུ་མང་བར་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་འདི་ནི་རང་ བཞིན་ནམ་ངོ་བོ་ཞེས་པ་དེ་ལ་བདེན་པ་གཉིས་ཀྱི་སྒོ་ནས་གཉིས་སུ་འབྱེད་ཚུལ་མ་ མཁྱེན་པའི་སྐྱོན་ཏེ། འདི་འདྲ་ལ་དགོངས་ནས། གང་དག་བདེན་པ་འདི་གཉིས་ ཀྱི། །རྣམ་དབྱེ་རྣམ་པར་མི་ཤེས་པ། །དེ་དག་སངས་རྒྱས་བསྟན་པ་ལ། །ཟབ་མོ་དེ་ཉིད་ {རྣམས་མི་ཤེས{མཐོང་བ་མེད}། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་དང་། བདེན་གཉིས་རྣམ་དབྱེ་ ཤེས་པ་དག །ཐུབ་པའི་བཀའ་ལ་མི་རྨོངས་ཏེ། །དེ་དག་མ་ལུས་ཚོགས་བསགས་ ནས། །ཕུན་ཚོགས་ཕ་རོལ་འགྲོ་བ་ཉིད། །ཅེས་པ་ལ་སོགས་པ་གསུངས་སོ། །གཞན་ཡང་ ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ངོ་བོ་ཐ་དད་མེད་པའི་ལྡོག་པ་ཐ་དད་ཙམ་གྱིས་ནི་སྦྱང་བྱ་སྦྱོང་བྱེད་ གཉིས་ཀྱི་གོ་མི་ཆོད་དོ། ། ཡང་ཁྱེད་ཀྱི་བཞེད་པ་ཡི་གེར་བཀོད་པ་ན། {ལར་{བརྒྱལ་བ་ལ་སོགས་}ཡང་རླུང་ སེམས་འགྱུ་བའི་རྒྱུན་འགགས་པའི་ཚེ་མི་རྟོག་པ་འོང་མོད། ཡེ་ཤེས་ག་ལ་འཆར། གལ་ 6-412 ཏེ་དུས་དེར་ཡེ་ཤེས་འཆར་བ་ཡིན་ན། གཉིད་དང་འཆི་བའི་འོད་གསལ་མ་ཤར་བའི་ སྔོན། སྣང་བ་ནུབ་པའི་དུས་དེར་རླུང་སེམས་འགགས་པ་ཡིན་པས། ཞེས་པ་དང་། རླུང་ སེམས་འགྱུ་བའི་རྒྱུན་མ་འགགས་པར་ཡེ་ཤེས་སྐྱེ་ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་བཀོད་པ་གདའ་ བ་འདི་ཡང་སྐྱེས་བུའི་བརྗོད་པར་འདོད་པའི་དམ་བཅའ་ཙམ་དུ་འགྱུར་གྱི། སྒྲུབ་བྱེད་ ཀྱི་ལུང་དང་རིགས་པ་ནི་འགའ་ཡང་མེད་དོ། །རྒྱུད་དང་འགྲེལ་པ་རྣམ་དག་རྣམས་ ནས་ནི། མི་རྟོག་ཡེ་ཤེས་སྐྱེ་བ་ལ་རླུང་སེམས་ཀྱི་འགྱུ་བ་འགགས་དགོས་པ་དང་། རླུང་ སེམས་ཀྱི་འགྱུ་བ་མ་འགགས་ན་མི་རྟོག་ཡེ་ཤེས་མི་སྐྱེ་བར་གསུངས་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། དཔལ་རྡོ་རྗེའི་ཕྲེང་བའི་རྒྱུད་དུ་གསུངས་པ། རྡོ་རྗེ་བཟླས་པར་རབ་སྦྱོར་བས། །རླུང་གི་ མཚན་ཉིད་ཤེས་ནས་ནི། །རྣམ་རྟོག་རླུང་རྣམས་རྣམ་པར་གཅོད། །སེམས་ལ་དམིགས་པ་ ཐོབ་པར་འགྱུར། །ཞེས་པ་དང་། ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་དངོས་གྲུབ་ཆེ། །ཟུང་དུ་འཇུག་པའི་ ཏིང་འཛིན་གྱིས། །རྣམ་རྟོག་མེད་པར་ཞུགས་ན་ནི། །ཐོབ་པ་འདི་ལ་ཐེ་ཚོམ་

【現代漢語翻譯】因此，顯現與黑暗，以及所凈之物和能凈之物，在勝義諦（藏文：དོན་{དམ་}དུ་，含義：究竟的真理）中，就像空中的花朵一樣，根本沒有成立的緣故。對於這些，即使是不同的反體{藏文：པས་}也無法成立。如果按照第二種觀點，顯現與黑暗，以及所凈之物和能凈之物，所有這些都會過於極端，因為它們不是世俗諦（藏文：ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་བདེན་པ་，含義：相對的真理）。因為即使在世俗諦中，其自性也根本沒有成立。這個論證是被承認的。不能這樣認為，因為人的自性是熱的，紅糖的自性是甜的等等，即使在世俗諦中，{藏文：དོན་དམ་གྱི་{ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་}རང་བཞིན་མ་གྲུབ་ཀྱང་། ཀུན་རྫོབ་{ཀྱི་{ཏུ་}རང་བཞིན་གྲུབ་པར་，含義：即使勝義諦的世俗自性沒有成立，世俗諦的自性也成立}，有非常多的教證和理證。因此，這是因為不瞭解如何通過二諦（藏文：བདེན་པ་གཉིས་，含義：兩種真理）來區分自性或本體的過失。考慮到這一點，那些不瞭解這二諦的差別的人，他們不瞭解佛陀的教法，深奧之處也無法見到。等等。瞭解二諦的差別，就不會對佛陀的教言感到迷惑。他們積累所有資糧，到達圓滿的彼岸。等等。此外，在世俗諦中，僅僅憑藉沒有不同本體的反體，就無法區分所凈之物和能凈之物。此外，您所主張的文字記錄如下：{藏文：ལར་{བརྒྱལ་བ་ལ་སོགས་}ཡང་རླུང་སེམས་འགྱུ་བའི་རྒྱུན་འགགས་པའི་ཚེ་མི་རྟོག་པ་འོང་མོད། ཡེ་ཤེས་ག་ལ་འཆར། གལ་ཏེ་དུས་དེར་ཡེ་ཤེས་འཆར་བ་ཡིན་ན། གཉིད་དང་འཆི་བའི་འོད་གསལ་མ་ཤར་བའི་སྔོན། སྣང་བ་ནུབ་པའི་དུས་དེར་རླུང་སེམས་འགགས་པ་ཡིན་པས།，含義：一般來說，當昏厥等情況下，氣脈和心識的流動停止時，會出現無分別，但智慧如何顯現呢？如果那時智慧顯現，在睡眠和死亡的光明沒有顯現之前，在顯現消失的時候，氣脈和心識就已經停止了。}等等。氣脈和心識的流動沒有停止，智慧就會產生，等等。這些都只是想成為人的陳述的承諾，沒有任何成立的教證和理證。所有清凈的續部和註釋都說，爲了產生無分別的智慧，氣脈和心識的流動必須停止，如果氣脈和心識的流動沒有停止，就不會產生無分別的智慧。正如吉祥金剛鬘續中所說：通過金剛唸誦的精進修持，瞭解氣的特徵后，徹底斷除分別唸的氣，就能獲得對心識的專注。以及大手印的偉大成就，通過雙運的等持，進入無分別的狀態，對於獲得這個狀態，不要懷疑。

【English Translation】 Therefore, appearances and darkness, as well as what is to be purified and what purifies, in the ultimate truth (Tibetan: དོན་{དམ་}དུ་, meaning: ultimate truth), are like flowers in the sky, because they are not established at all. For these, even different opposites cannot be established. According to the second view, appearances and darkness, as well as what is to be purified and what purifies, all of these would be too extreme, because they are not the conventional truth (Tibetan: ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་བདེན་པ་, meaning: relative truth). Because even in the conventional truth, their nature is not established at all. This argument is accepted. It cannot be argued that the nature of humans is hot, the nature of brown sugar is sweet, etc., even though the {Tibetan: དོན་དམ་གྱི་{ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་}རང་བཞིན་མ་གྲུབ་ཀྱང་། ཀུན་རྫོབ་{ཀྱི་{ཏུ་}རང་བཞིན་གྲུབ་པར་, meaning: even though the conventional nature of the ultimate truth is not established, the conventional nature is established} in the conventional truth, there are very many scriptures and pure reasons. Therefore, this is the fault of not knowing how to distinguish between the two truths (Tibetan: བདེན་པ་གཉིས་, meaning: two truths) in terms of nature or essence. Considering this, those who do not know the difference between these two truths, they do not understand the teachings of the Buddha, and the profoundness cannot be seen. And so on. Knowing the difference between the two truths, one will not be confused by the Buddha's teachings. They accumulate all the accumulations and reach the perfect other shore. And so on. Furthermore, in the conventional truth, the two objects to be purified and the means of purification cannot be distinguished merely by different negations without different entities. Furthermore, what you have stated in writing is as follows: {Tibetan: ལར་{བརྒྱལ་བ་ལ་སོགས་}ཡང་རླུང་སེམས་འགྱུ་བའི་རྒྱུན་འགགས་པའི་ཚེ་མི་རྟོག་པ་འོང་མོད། ཡེ་ཤེས་ག་ལ་འཆར། གལ་ཏེ་དུས་དེར་ཡེ་ཤེས་འཆར་བ་ཡིན་ན། གཉིད་དང་འཆི་བའི་འོད་གསལ་མ་ཤར་བའི་སྔོན། སྣང་བ་ནུབ་པའི་དུས་དེར་རླུང་སེམས་འགགས་པ་ཡིན་པས།, meaning: Generally, when the flow of energy and mind stops in cases such as fainting, non-conceptualization occurs, but how does wisdom arise? If wisdom arises at that time, before the clear light of sleep and death arises, the energy and mind have stopped at the time when appearances disappear.} And so on. The flow of energy and mind does not stop, and wisdom arises, and so on. These are only promises to become human statements, and there are no establishing scriptures and reasons. All pure tantras and commentaries state that in order to generate non-conceptual wisdom, the flow of energy and mind must stop, and if the flow of energy and mind does not stop, non-conceptual wisdom will not arise. As it is said in the glorious Vajra Garland Tantra: By diligently practicing the Vajra recitation, after knowing the characteristics of the energy, completely cut off the energy of conceptual thoughts, and one will gain focus on the mind. And the great accomplishment of Mahamudra, through the samadhi of union, entering the state of non-conceptuality, do not doubt the attainment of this state.

མེད། །ཅེས་ པ་དང་། དཔལ་གསང་བ་འདུས་པར་ཡང་། རླུང་ནི་ཐམས་ཅད་འགོགས་པ་ཡང་། །ཡང་ དག་རིག་པ་དག་གིས་བཤད། །ཅེས་པ་དང་། ཡང་དེ་ཉིད་དུ། རྣམ་པར་རྟོག་པའི་རླུང་ གཉིས་ནི། །དེ་ནས་རྣམ་པར་བཅད་ནས་འགྲོ། །རྣམ་རྟོག་མེད་པའི་རླུང་ཆེན་པོ། །སྐུ་ {གསུང་{གསུམ་}རྡོ་རྗེས་བཅད་ནས་ནི། །རྣམ་རྟོག་མེད་པའི་བདེ་བ་སྟེར། །སྔགས་ཀྱི་ དེ་ཉིད་ཀྱིས་ནི་ཐོབ། །ཅེས་གསུངས་སོ། །དེ་བཞིན་དུ། དཔལ་ས་ར་ཧའི་ཞབས་ཀྱིས་ཀྱང་ གསུངས་པ། རྣམ་རྟོག་ཉམས་པས་བློ་ཉམས་ཞེས། །བློ་ངན་རྗེས་སུ་རྟོག་བྱེད་ལོ། །འདི་ ཉིད་ལས་ནི་བློ་བཟང་ལ། །ནམ་མཁའ་ལས་ལྷག་ཅི་ཡང་འབྱུང་། །སྔོན་མེད་དཔྱིད་བྱུང་ ནམ་མཁའི་མེ་ཏོག་འབྲས། །ལག་པས་འཐོག་རེག་བྱར་མེད་ས་བ་རི། །མིག་མི་འཛུམ་ དང་ལྟ་དང་མི་བསམ་པ། །རླུང་འགོག་པ་ནི་བླ་མ་དམ་པའི་གསུངས། །ཞེས་གསུངས་ ཤིང་། འཕགས་པ་རྡོ་རྗེ་སྙིང་པོའི་ཞལ་སྔ་ནས་ཀྱང་། སྲོག་དང་ཐུར་སེལ་འགོག་པ་ ཡིས། །འདོད་པའི་འདོད་ཆགས་བྲལ་བ་ཉིད། །གཉིས་ཀ་བསྲེགས་ན་སྔགས་པ་ རྣམས། །སངས་རྒྱས་ཉིད་དུ་འགྱུར་བ་སྟེ། །སྲོག་དང་ཐུར་སེལ་ཟད་པ་ཡིས། །ཡན་ལག་ བཅུ་གཉིས་ཟད་པར་འགྱུར། །རྒྱུ་དང་འབྲས་བུ་འགགས་པ་ཡིས། །སངས་རྒྱས་ཉིད་དུ་ གང་མི་འགྱུར། །ཞེས་སོགས་རྒྱ་ཆེར་གསུངས་པ་དང་། དཔལ་དྲི་མ་དང་བྲལ་བའི་འོད་ དུ་ཡང་། རླུང་དུས་སྦྱོར་བཅུ་གཉིས་རིམ་གྱིས་འགགས་པ་ལས། རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་ ཡེ་ཤེས་ས་བཅུ་གཉིས་པོ་རྣམས་རིམ་གྱིས་ཐོབ་པར་གསུངས་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། ཤེས་རབ་ ཀྱི་བྱ་བ་ལས་བྱུང་བ་མི་འགྱུར་བའི་བདེ་བ་ཆེན་པོའི་སྐད་ཅིག་རྣམས་ཀྱིས་དེ་བཞིན་ 6-413 གཤེགས་པའི་ས་འདི་རྣམས་འཐོབ་སྟེ། མི་འཕོ་བའི་སྐད་ཅིག་བརྒྱ་ཕྲག་བཅོ་བརྒྱད་ ཐོབ་པས་ས་དང་པོ་འཐོབ་བོ། །གྲངས་འདི་ས་བཅུ་གཉིས་ཀྱི་མཐར་ཐུག་པར་རོ། །མི་ འགྱུར་བའི་སྐད་གཅིག་ཉི་ཁྲི་ཆིག་སྟོང་དྲུག་བརྒྱ་རྣམས་ཀྱིས་ས་བཅུ་གཉིས་ཐོབ་སྟེ། ཡན་ལག་བཅུ་གཉིས་འགགས་པའི་ཕྱིར་སྲིད་པར་འདོད་དོ། །དུས་སྦྱོར་བཅུ་གཉིས་ འགགས་པས་ཟླ་བ་བཅུ་གཉིས་འགོག་གོ །ཟླ་བ་བཅུ་གཉིས་འགགས་པས་ཉིན་ཞག་སུམ་ བརྒྱ་དྲུག་བཅུ་འགག་གོ །ཉིན་ཞག་སུམ་བརྒྱ་དྲུག་བཅུ་འགགས་པས་ཆུ་ཚོད་ཉི་ཁྲི་ཆིག་ སྟོང་དྲུག་བརྒྱ་རྣམས་འགགས་ཏེ། དེ་ལྟར་ཕྱི་རོལ་ལ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ། ལུས་ལ་ཆུ་ཚོད་ ཀྱི་གྲངས་ཀྱིས་དབུགས་རྣམས་འགག་གོ །དབུགས་འགགས་པས་ལུས་འགགས་ཏེ། བྱང་ ཆུབ་ཀྱི་སེམས་འགྱུར་བ་མེད་པའི་སྐད་ཅིག་རྣམས་ཀྱིས་སོ། །ཞེས་པ་དང་། དེ་བཞིན་དུ། འཁོར་ལོ་སྡོམ་པ་ཆེན་པོའི་རྣལ་འབྱོར་མ་རྣམས་གནས་ལ་སོགས་པའི་མིང་ཅན་བདེན་ དོན་རྣམ་པ་བཅུ་གཉིས་{སུ་}སྟོན་པའི་སྐབས་སུ། གཞུ་འགགས་པས་རྒ་ཤི་འགགས་ པའི་ཕྱིར། ཞེས་པ་ནས། ཆུ

【現代漢語翻譯】『沒有』，以及吉祥《密集金剛》中也說：『風息止一切，由正等覺者說。』又在同一部經中說：『分別念之二風，從此斷絕而行。無分別念之大風，身語意三金剛斷絕後，給予無分別念之樂。由真言之真實性而獲得。』如此宣說。同樣，吉祥薩ra哈（Saraha，印度大乘佛教思想家）的足也曾說過：『分別念消失則智慧消失，惡慧隨之而生。由此而生妙慧，勝於虛空。前所未有之春生，虛空之花果。手不可摘觸，薩瓦里（Śavaripa，印度教濕婆派大師）。眼不眨動，觀看不思量。止息風息是上師之教言。』如此宣說。聖者金剛藏（Vajragarbha）也曾說過：『以止息命和下行氣，遠離慾望之貪執。若焚燒二者，持咒者，將成正覺。命和下行氣耗盡，十二支亦耗盡。因和果停止，誰不成正覺？』等等廣說。吉祥《無垢光經》中也說：『風息時輪十二次第止息后，無分別之十二地智慧次第獲得。』如所說：『由智慧之行所生之不變大樂剎那，獲得如來之此諸地，獲得一百十八個不變剎那，獲得初地。此數至十二地之終。』兩萬一千六百個不變剎那獲得十二地，因十二支止息故，欲有。十二時輪止息故，十二月止息。十二月止息故，三百六十晝夜止息。三百六十晝夜止息故，兩萬一千六百小時止息，如是外境如何，身體上以小時之數止息氣息。氣息止息故身體止息，由菩提心不變之剎那。』以及，吉祥《勝樂輪根本續》中，瑜伽母們在顯示住處等名為真實義之十二相時，從『弓止息故老死止息』開始。至『水』。

【English Translation】 'Non-existence,' and also in the glorious Guhyasamāja (密密集金剛): 'The winds stop all, as explained by the truly enlightened ones.' And again in the same text: 'The two winds of conceptual thought, from then on, are cut off and proceed. The great wind without conceptual thought, is cut off by the body, speech, and mind vajras (金剛). It gives the bliss without conceptual thought. It is attained by the very reality of mantra.' Thus it is said. Similarly, the feet of the glorious Saraha (薩ra哈) also said: 'When conceptual thought ceases, wisdom ceases, and bad wisdom follows. From this, good wisdom arises, surpassing the sky. An unprecedented spring arises, flowers and fruits of the sky. Unreachable by hand, Śavaripa (薩瓦里). Without blinking the eyes, looking without thinking. Stopping the winds is the teaching of the holy guru.' Thus it is said. The noble Vajragarbha (金剛藏) also said: 'By stopping the life force and downward-cleansing wind, one is freed from the attachment of desire. If both are burned, mantra practitioners will become Buddhas. By the exhaustion of the life force and downward-cleansing wind, the twelve limbs will be exhausted. When cause and effect cease, who will not become a Buddha?' And so on, extensively spoken. Also, in the glorious 'Light Free from Stain': 'From the gradual cessation of the twelve junctures of time of the winds, the twelve non-conceptual wisdom grounds are gradually attained.' As it is said: 'By the moments of unchanging great bliss arising from the activity of wisdom, these grounds of the Thus-Gone-Ones are attained. By attaining one hundred and eighteen unchanging moments, the first ground is attained. This number reaches the end of the twelve grounds.' Twenty-one thousand six hundred unchanging moments attain the twelve grounds, because the twelve limbs cease, there is existence. Because the twelve junctures of time cease, the twelve months cease. Because the twelve months cease, three hundred and sixty days and nights cease. Because three hundred and sixty days and nights cease, twenty-one thousand six hundred hours cease. Thus, just as in the external world, the breaths cease in the body by the number of hours. Because the breaths cease, the body ceases, by the unchanging moments of the Bodhi mind.' And, similarly, in the glorious Chakrasamvara (勝樂輪根本續), when the yoginis show the twelve aspects of true meaning named after places and so on, starting from 'Because the bow ceases, old age and death cease,' to 'water.'

་སྲིན་འགགས་པས་མ་རིག་པ་འགགས་པའི་ཕྱིར། ཞེས་པའི་ མཐར་ཐུག་པས་རླུང་དུས་སྦྱོར་བཅུ་གཉིས་འགགས་པས་རྟེན་འབྲེལ་ཡན་ལག་བཅུ་ གཉིས་འགགས་པའི་གཞི་དོན་དམ་པའི་ས་བཅུ་གཉིས་རྒྱས་པར་བསྟན་ནས། ཡང་ གསུངས་པ། ཡན་ལག་བཅུ་གཉིས་འགགས་པ་ཡིས། །དུས་སྦྱོར་རྣམས་ནི་མི་འབབ་ ཕྱིར། །ས་རྣམས་བཅུ་གཉིས་ཞེས་གྲགས་པ། །དོན་དམ་པར་ནི་གནས་ལ་སོགས། །ཞེས་པ་ དང་། གཞུ་ལ་སོགས་པ་ལུགས་བཟློག་གིས། །རྒ་ཤི་ལ་སོགས་དེ་དག་རྣམས། །སྒྲིབ་པ་ མེད་པའི་ཆོས་ཀྱིས་ནི། །དག་པའི་ཆོས་ཀྱི་རབ་དབྱེ་ལས། །མཁའ་འགྲོ་མ་རྣམས་ལུས་ཀྱི་ ཁམས། །རྣམ་པ་བདུན་ཅུ་གཉིས་རབ་གསུངས། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་དང་། རྩ་རྒྱུད་ འབུམ་{ལྔར་{པར་}ཡང་། རླུང་སེམས་འགགས་པས་གློ་བུར་བའི་ཕུང་པོ་ཁམས་སོགས་ འགག་ཚུལ་རབ་ཏུ་རྒྱས་པར་གསུངས་ཏེ། དེ་དག་ནི་བརྟག་པ་གཉིས་པའི་འགྲེལ་པ་ འཕགས་པ་རྡོ་རྗེ་སྙིང་པོས་མཛད་པ་དང་། རྗེ་ནཱ་རོ་པཎ་ཆེན་གྱིས་མཛད་པ་གཉིས་ན་ རབ་ཏུ་གསལ་བར་བཞུགས་པས་དེ་དག་ཏུ་བལྟ་བར་བྱའོ། །གཞན་ཡང་མི་རྟོག་ཡེ་ཤེས་ འཆར་བ་ལ་རླུང་སེམས་འགྱུ་བའི་རྒྱུན་འགག་དགོས་པར་གསུངས་པའི་ལུང་དུ་མ་ཡོད་ མོད་ཀྱང་འདིར་ཡི་གེར་མང་དུ་དོགས་པའི་ཕྱིར་མ་བྲིས་སོ། ། ལུང་དེ་དག་གི་བཤད་པ་ནི། གསལ་བར་སྟོན་པ་སྐབས་སུ་མ་བབ་པས་རེ་ཞིག་ བཞག་གོ །གལ་ཏེ་དེ་ལྟར་ན། གཉིད་དང་འཆི་བའི་འོད་གསལ་མ་ཤར་བའི་སྔོན། སྣང་ བ་ནུབ་པའི་དུས་དེར་མི་རྟོག་ཡེ་ཤེས་འཆར་བ་ཧ་ཅང་ཐལ་ལོ་སྙམ་ན། འདི་ཤིན་ཏུ་ 6-414 ཡང་མ་བརྟགས་པར་སྨྲ་བ་ཁོ་ན་སྟེ། གཉིད་ལོག་པའི་སྐྱེས་བུ་རླུང་མ་འགགས་པ་ཚད་ མས་གྲུབ་པའི་ཕྱིར། ཚད་མ་དང་འགལ་བའི་ཉེས་པ་ཆེན་པོར་འགྱུར་ཞིང་། སེམས་ འགགས་པ་ཡིན་ན་ཀུན་གཞི་རྣམ་ཤེས་ཀྱང་འགགས་པ་ཡིན་པར་ཧ་ཅང་ཐལ་ལོ། །དེ་ བཞིན་དུ། འཆི་བའི་སྐྱེས་བུ་ལ་ཡང་ཧ་ཅང་ཐལ་བ་མཚུངས་སོ། །གཞན་ཡང་འཆི་ཁའི་ སྐྱེས་བུ་དེའི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་སྲོག་དང་ལྷན་ཅིག་པས་སྲིད་པ་གཞན་དུ་ཉིང་མཚམས་ སྦྱོར་བ་མི་སྲིད་པར་འགྱུར་ཏེ། རླུང་སེམས་འགྱུ་བའི་རྒྱུན་འགགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདོད་ པར་མི་ནུས་ཏེ། དཔལ་ལྡན་དྲི་མ་མེད་པའི་འོད་དུ། རྣམ་པར་ཤེས་པ་སྲོག་གི་རླུང་དང་ ལྷན་ཅིག་འགྲོ་བ་དྲུག་པོ་གཞན་དུ་འཕེན་པར་བྱེད་དོ། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་རྒྱ་ཆེར་ གསུངས་པ་དང་འགལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་བཞིན་དུ། ནོར་ལས་རྒྱལ་བའི་རླུང་གིས་ཤི་ བའི་ལུས་ཀྱང་རེ་ཞིག་མི་གཏོང་བར་གསུངས་པ་དང་ཡང་འགལ་ལོ། །ལེགས་པར་ བརྟགས་ན་འཆི་བའི་འོད་གསལ་མ་ཤར་བའི་སྔོན། སྣང་བ་ནུབ་པའི་དུས་ཞེས་པ་དེ་ལྟ་ བུ་ཉིད་ཀྱང་མ་གྲུབ་སྟེ། སྣང་བ་ནུབ་པའི་དུས་དང་འཆི་བའི་འོད་གསལ་འཆར་བ་ཡང་ མཉམ་དུ་འབྱུང་བར་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཞན་ཡང་སྒྲིབ་པའི

【現代漢語翻譯】因為煩惱止息，所以無明止息。』最終表明，隨著十二時輪結合的止息，十二緣起支的止息，以及真實義的十二地得以增長。又說：『十二支止息，時輪皆不轉，故名十二地，真實義安住。』等等。通過逆向推理，如衰老和死亡等，通過無垢之法，從清凈之法的區分中，空行母們身體的界，被詳細地講述為七十二種。等等。在根本續《十萬頌》中，也詳細地講述了隨著氣脈和心識的止息，突發性的蘊、界等止息的方式。這些在第二品的註釋中，由聖者金剛藏所作，以及由尊者那若班智達所作的註釋中，都有清楚的闡述，應該去那裡查閱。此外，還有許多經文中說，爲了生起無分別智慧，氣脈和心識的流動必須止息，但因為擔心文字過多，所以這裡沒有寫。這些經文的解釋，因為現在不是清楚闡述的時候，所以暫時擱置。如果那樣的話，在睡眠和死亡的光明未生起之前，在顯現消失的時候，生起無分別智慧就太過分了，如果你這樣認為，這完全是沒有經過考察的說法。因為睡眠的人氣脈沒有止息，這是可以通過量成立的。如果氣脈止息，就會犯下與量相違背的重大過失。如果心識止息，那麼阿賴耶識也會止息，那就太過分了。同樣，對於死亡的人來說，也會有同樣的過失。此外，臨死之人的心識與生命相連，因此不可能在另一個存在中相續，因為氣脈和心識的流動已經止息了。這是不可能接受的，因為在吉祥的《無垢光》中，『心識與命氣一起，將六道眾生投向他處。』等等，有廣泛的闡述，與此相違背。同樣，與諾布嘉瓦（Nor lhas rgyal ba）的氣脈使死者的身體暫時不被拋棄的說法也相違背。如果仔細考察，在死亡的光明未生起之前，顯現消失的時候，這樣的說法本身也是不成立的，因為顯現消失的時候和死亡的光明生起的時候是同時發生的。此外，煩惱障...

【English Translation】 'Because afflictions cease, ignorance ceases.' Ultimately, it shows that with the cessation of the twelve junctures of time, the cessation of the twelve links of dependent origination, and the twelve grounds of ultimate reality are increased. It is also said: 'When the twelve links cease, the junctures of time do not occur, therefore it is known as the twelve grounds, abiding in ultimate reality.' etc. Through reverse reasoning, such as aging and death, etc., through the undefiled Dharma, from the distinction of pure Dharma, the elements of the bodies of the Ḍākinīs are elaborately explained as seventy-two types. etc. Also, in the root tantra, the Hundred Thousand Verses, it is extensively explained how, with the cessation of wind and mind, the sudden aggregates, elements, etc., cease. These are clearly explained in the commentary on the Second Chapter, composed by the noble Vajragarbha, and in the commentary composed by the venerable Nāropaṇchen, so one should look there. Furthermore, there are many scriptures that say that in order for non-conceptual wisdom to arise, the flow of wind and mind must cease, but because of the fear of too many words, I have not written them here. The explanation of these scriptures is temporarily set aside because it is not the time to explain them clearly. If that were the case, then before the clear light of sleep and death arises, at the time when appearances vanish, the arising of non-conceptual wisdom would be too extreme. If you think this, it is only speaking without investigation. Because it is established by valid cognition that the wind of a sleeping person has not ceased. If the wind ceases, it would be a great fault of contradicting valid cognition. If the mind ceases, then the ālaya-vijñāna would also cease, which would be too extreme. Similarly, for a dying person, there would be the same fault. Furthermore, the consciousness of the dying person is connected with life, so it would be impossible to take rebirth in another existence, because the flow of wind and mind has ceased. This cannot be accepted, because in the glorious Vimalaprabhā, 'Consciousness, together with the life-wind, casts the six types of beings elsewhere.' etc., is extensively explained, which contradicts this. Similarly, it also contradicts the statement that the wind of Norbu Gyalwa (Nor lhas rgyal ba) prevents the body of the dead from being abandoned for a while. If carefully examined, the statement that the time when appearances vanish is before the clear light of death arises is not established, because the time when appearances vanish and the time when the clear light of death arises occur simultaneously. Furthermore, the obscurations...

་རྩ་བ་ཡང་རླུང་ སེམས་འགྱུ་བའི་བག་ཆགས་ཡིན་པར་གསུངས་པའི་ཕྱིར། རླུང་སེམས་འགྱུ་བའི་ཆ་ཅི་ ཙམ་འགགས་པ་ལྟར། སྒྲིབ་པའི་ཆ་ཡང་དེ་ཙམ་ཞིག་སྤངས་པ་ཡིན་ལ། སྒྲིབ་པའི་ཆ་ཅི་ ཙམ་སྤངས་པ་དེ་ཙམ་གྱིས་མི་རྟོག་ཡེ་ཤེས་ཀྱང་འཆར་བ་ཡིན་ཏེ། སྤངས་པ་དང་རྟོགས་ པ་གྲུབ་སྟེ་གཅིག་པར་གསུངས་པའི་ཕྱིར། ཡང་ཡེ་ཤེས་སྐྱེ་བའི་ཉེར་བསྡོགས་སུ་རླུང་ སེམས་འགྱུ་བའི་རྒྱུན་འགགས་པ་ཡིན་ལ། རླུང་སེམས་འགྱུ་བའི་རྒྱུན་མ་འགགས་པར་ ཡེ་ཤེས་སྐྱེའོ། །ཞེས་པ་འདི་ཡང་ཤིན་ཏུ་འགལ་ཏེ། ཉེར་བསྡོགས་ནི་རྒྱུའི་བྱེ་བྲག་ཡིན་ལ། རྒྱུ་མ་ཚོགས་པའི་འབྲས་བུ་འབྱུང་མི་སྲིད་དོ། །ཡང་ཁྱེད་ཀྱི་བཞེད་པ་སྦྱང་གཞི་སྦྱངས་ པས་དག་པའི་ཚེ་ཟད་པར་མི་འགྱུར་ན། གཞི་དེ་ལས་སླར་ཡང་སྦྱང་བྱ་སྐྱེ་ཞིང་འཕེལ་ བར་འགྱུར་བས་ན། སྦྱངས་འབྲས་ཆོས་སྐུ་ཐོབ་པའི་དུས་མི་ཡང་སྟེ། མཐའ་མེད་པར་ འགྱུར་རོ། །ཞེས་པ་འདི་ཡང་གསུང་རབ་ཀྱི་དགོངས་པ་ལས་ཕྱི་རོལ་ཏུ་གྱུར་པ་ཡིན་ ནོ། །གསུང་རབ་ཀྱི་དགོངས་པ་ལྟར་ན་ནི་སྦྱང་བྱའི་དྲི་མ་ཐམས་ཅད་དག་ནས་མེད་ པར་སོང་ཡང་། སྦྱང་གཞི་བདེ་བ་ཆེན་པོའི་དབྱིངས་ཟད་པར་མི་འགྱུར་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། ཀུན་ཏུ་རྟོག་པ་ཐམས་ཅད་སྤངས། །རྣམ་པར་མི་རྟོག་དབྱིངས་མི་ཟད། །ཆོས་དབྱིངས་ དམ་པ་ཟད་མི་ཤེས། །ཞེས་པ་དང་། རྣམ་པར་ཤེས་པའི་ཆོས་ལས་འདས། །གཉིས་མེད་ ཡེ་ཤེས་ཚུལ་འཆང་བ། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་དང་། ཡོངས་སུ་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཆེན་ 6-415 པོའི་མདོར་ཡང་། མར་མེ་ཟད་ནས་མེད་པར་སོང་ཡང་དེའི་སྣོད་མེད་པར་ཡང་མ་སོང་ བ་དང་། ལྗོན་ཤིང་རྙིང་པ་ན་ཤུན་པ་ཐམས་ཅད་མེད་པར་སོང་ཡང་། ཤིང་གི་སྙིང་པོ་ མེད་པར་མ་སོང་བ་དང་། ལྕགས་མེར་འབར་བ་ལས་གྲང་པར་གྱུར་པ་ན་ཚ་བ་མེད་ པར་སོང་ཡང་ལྕགས་ཉིད་མེད་པར་མ་སོང་བ་ལ་སོགས་པ་དཔེ་མང་པོ་དང་བཅས་ཏེ་ སངས་རྒྱས་ཐོབ་པ་ན། གློ་བུར་དྲི་མ་ཐམས་ཅད་མེད་པར་སོང་ཡང་རང་བཞིན་འོད་ གསལ་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ཡོངས་སུ་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཆེན་པོ་གཙང་བདག་བདེ་དང་རྟག་ པའི་མཐར་ཐུག་པ་དེ་ཉིད་མེད་པར་མ་སོང་ཞིང་ནམ་ཡང་མེད་པར་མི་འགྱུར་ རོ། །ཞེས་པའི་དོན་འདི་ཡང་{དང་}ཡང་དུ་བཀའ་སྩལ་ཏེ། རྒྱས་པར་མདོ་དེ་ཉིད་ གཟིགས་འཚལ་ཞིང་། བདག་གིས་ཀྱང་ཉུང་ཤས་ཙམ་ཉེ་བར་བསྡུས་པ་ལོགས་ཤིག་ན་ ཡང་བདོག་གོ །སྦྱང་བྱའི་དྲི་མ་ཟད་ཀྱང་སྦྱང་གཞིའི་ངོ་བོ་མི་ཟད་པ་ནི། རྩ་བའི་རྒྱུད་ མཆོག་གི་དང་པོའི་སངས་རྒྱས་སྟོང་ཕྲག་བཅུ་གཉིས་པར་ཡང་ལེགས་པར་བཀའ་སྩལ་ ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། ཇི་ལྟར་ཟངས་ཀྱི་དྲི་མ་ནི། །རོ་ཡི་སྦྱོར་བས་ཉམས་པར་འགྱུར། །དེ་ཡི་ ཡོད་ཉིད་ཉམས་པ་མེད། །དྲི་མེད་ཉིད་ཀྱིས་ཡང་དག་གནས། །དེ་བཞིན་སེམས་ཀྱི་དྲི་མ་ ནི། །སྟོང་ཉིད་སྦྱོར་བས་རྣམས་ཉ

【現代漢語翻譯】因為（根本風）被說成是心念流動的習氣。風和心念流動的成分停止多少，遮障的成分也就清除了多少。清除多少遮障的成分，不分別的智慧也就顯現多少。因為（清除）和（證悟）被說成是成立且一體的。此外，風和心念流動的相續停止，是智慧產生的近取因。如果風和心念流動的相續不停止，智慧就會產生，這種說法也極其矛盾。因為近取因是因的差別，沒有聚集因，果是不可能產生的。此外，如果按照您的觀點，所凈化的對象被凈化后，在清凈時不會窮盡，那麼從那個基礎中，又會產生和增長所凈化的事物，因此，獲得凈化之果法身的時間也會變得遙遙無期，以至於沒有盡頭。這種說法也與佛經的意旨相悖。按照佛經的意旨，雖然所有需要凈化的污垢都已清除乾淨，但作為凈化基礎的大樂之界不會窮盡。如雲：『斷除一切分別念，不分別界不窮盡，法界勝妙不可知。』以及『超越識之法，持有無二智慧之相。』等等。在《大般涅槃經》中也說：『燈油耗盡燈滅了，但燈器並沒有消失。』『老樹枯萎，樹皮全部脫落，但樹的中心並沒有消失。』『鐵在火中燃燒，冷卻後熱量消失了，但鐵本身並沒有消失。』等等，用許多譬喻說明，成佛時，雖然所有暫時的污垢都消失了，但自性光明法身，也就是大般涅槃，清凈、自主、安樂和常恒的究竟狀態，不會消失，也永遠不會消失。』這個道理被多次強調，詳細內容請參閱該經。我也將少量內容做了總結。所凈化的污垢雖然窮盡，但凈化基礎的本體不會窮盡，這一點在根本續至高無上的第一佛陀十二千頌中也有詳細闡述。如雲：『如銅之垢，以酸性物質可除，然銅之體性不滅，以無垢性而安住。如是心之垢，以空性之結合可凈。』 rtsa ba yang rlung (根本風): Because it is said that the root wind is the habitual tendencies of the movement of mind. To the extent that the movement of wind and mind ceases, to that extent the obscurations are abandoned. To the extent that obscurations are abandoned, to that extent non-conceptual wisdom arises, because abandonment and realization are said to be established and one. Furthermore, the cessation of the flow of wind and mind is the proximate cause for the arising of wisdom. It is extremely contradictory to say that wisdom arises without the cessation of the flow of wind and mind, because the proximate cause is a specific type of cause, and without the accumulation of causes, the result cannot arise. Moreover, according to your view, if the object of purification, once purified, does not become exhausted upon purification, then the object to be purified will arise and increase again from that basis, and therefore, the time to attain the Dharma body, the result of purification, will be infinitely prolonged. This is also contrary to the intent of the scriptures. According to the intent of the scriptures, even though all the defilements to be purified are completely purified and gone, the essence of great bliss, which is the basis of purification, will not be exhausted. As it is said: 'Abandon all discriminations, the realm of non-discrimination is inexhaustible, the sacred Dharma realm is unknowable.' And: 'Transcending the nature of consciousness, holding the manner of non-dual wisdom.' And so forth. Also, in the Great Nirvana Sutra, it is said: 'When the oil is exhausted and the lamp goes out, the vessel does not disappear.' 'When an old tree withers and all the bark is gone, the heartwood of the tree does not disappear.' 'When iron burns in the fire and cools down, the heat is gone, but the iron itself does not disappear.' And so on, with many examples, it is explained that when enlightenment is attained, although all adventitious defilements are gone, the self-luminous Dharma body, which is the Great Nirvana, the ultimate state of purity, self-mastery, bliss, and permanence, does not disappear and will never disappear. This meaning is repeatedly emphasized, and the sutra itself should be consulted for details. I have also summarized a small portion of it elsewhere. The fact that the defilements to be purified are exhausted, but the essence of the basis of purification is not exhausted, is also well explained in the first Buddha of the supreme root tantra, the Twelve Thousand. As it is said: 'Just as the impurities of copper are diminished by the application of acid, but the existence of the copper itself does not diminish, and it remains in its stainless state, so too the impurities of the mind are purified by the application of emptiness.'

【English Translation】 Because (the root wind) is said to be the habitual tendencies of the movement of mind. To the extent that the movement of wind and mind ceases, to that extent the obscurations are abandoned. To the extent that obscurations are abandoned, to that extent non-conceptual wisdom arises, because (abandonment) and (realization) are said to be established and one. Furthermore, the cessation of the flow of wind and mind is the proximate cause for the arising of wisdom. It is extremely contradictory to say that wisdom arises without the cessation of the flow of wind and mind, because the proximate cause is a specific type of cause, and without the accumulation of causes, the result cannot arise. Moreover, according to your view, if the object of purification, once purified, does not become exhausted upon purification, then the object to be purified will arise and increase again from that basis, and therefore, the time to attain the Dharma body, the result of purification, will be infinitely prolonged. This is also contrary to the intent of the scriptures. According to the intent of the scriptures, even though all the defilements to be purified are completely purified and gone, the essence of great bliss, which is the basis of purification, will not be exhausted. As it is said: 'Abandon all discriminations, the realm of non-discrimination is inexhaustible, the sacred Dharma realm is unknowable.' And: 'Transcending the nature of consciousness, holding the manner of non-dual wisdom.' And so forth. Also, in the Great Nirvana Sutra, it is said: 'When the oil is exhausted and the lamp goes out, the vessel does not disappear.' 'When an old tree withers and all the bark is gone, the heartwood of the tree does not disappear.' 'When iron burns in the fire and cools down, the heat is gone, but the iron itself does not disappear.' And so on, with many examples, it is explained that when enlightenment is attained, although all adventitious defilements are gone, the self-luminous Dharma body, which is the Great Nirvana, the ultimate state of purity, self-mastery, bliss, and permanence, does not disappear and will never disappear.』 This meaning is repeatedly emphasized, and the sutra itself should be consulted for details. I have also summarized a small portion of it elsewhere. The fact that the defilements to be purified are exhausted, but the essence of the basis of purification is not exhausted, is also well explained in the first Buddha of the supreme root tantra, the Twelve Thousand. As it is said: 'Just as the impurities of copper are diminished by the application of acid, but the existence of the copper itself does not diminish, and it remains in its stainless state, so too the impurities of the mind are purified by the application of emptiness.'

མས་འགྱུར། །དེ་ཡི་ཡེ་ཤེས་ཉིད་ཉམས་མེད། །དྲི་མེད་ ཉིད་ཀྱིས་ཡང་དག་གནས། །ཞེས་པའོ། །དེ་ལྟར་དྲི་མ་ཐམས་ཅད་ཉམས་ཀྱང་ཡེ་ཤེས་ནི་ ནམ་ཡང་མི་ཉམས་པ་གང་ཡིན་པའི་ཡེ་ཤེས་དེ་ནི་རང་བྱུང་གི་ཡེ་ཤེས་ཡིན་ལ། དེ་ནི་ དོན་དམ་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་དང་གཉིས་སུ་མེད་ཅིང་གཉིས་སུ་བྱར་མེད་པའི་རང་བཞིན་ གཅིག་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དྲི་མ་ཐམས་ཅད་ཉམས་ཤིང་ལོག་ཀྱང་། ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ནི་ནམ་ ཡང་ཉམས་པ་མི་སྲིད་དོ། །འདི་ལ་དགོངས་ནས། འཕགས་པ་ཀླུ་སྒྲུབ་ཞབས་ཀྱི་ཞལ་སྔ་ ནས་ཀྱང་། སྟོང་པ་ཉིད་ནི་སྟོན་པའི་མདོ། །རྒྱལ་བས་ཇི་སྙེད་གསུངས་པ་གང་། །དེ་དག་ ཀུན་གྱིས་ཉོན་མོངས་ལྡོག །ཁམས་དེ་ཉམས་པར་བྱེད་མ་ཡིན། །ཞེས་གསུངས་ཏེ། དྷཱ་དུ་ ཞེས་པ་སྐབས་འདིར་དབྱིངས་སུ་བསྒྱུར་ན་ལེགས་པའི་རྒྱུ་མཚན་ཡོད་དོ། །གསེར་འོད་ དམ་པ་ལས་ཀྱང་། ཇི་ལྟར་གསེར་བཟང་པོ་བཞུ་ཞིང་བཏུལ་ཏེ་སྦྱངས་པ་ལ་རྡུལ་དང་ དྲི་མས་ཕྱིར་མི་གོས་ཤིང་རང་བཞིན་རྣམ་པར་དག་པའི་གསེར་ཉིད་དུ་སྣང་སྟེ། གསེར་ གྱི་དངོས་པོ་རྣམ་པར་དག་པ་ཡང་མེད་པར་འགྱུར་བ་མ་ཡིན་པ་བཞིན་དང་། དཔེར་ ན་ཆུ་རྙོག་མ་ཅན་དྭངས་ཏེ། རྣམ་པར་དག་ནས་ཆུའི་རང་བཞིན་གསལ་བར་གྱུར་པ་ ཡིན་གྱི། ཆུ་དེ་ཉིད་མེད་པར་གྱུར་པ་ཡང་མ་ཡིན་ནོ། །དེ་བཞིན་དུ། ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ཡང་ཉོན་ མོངས་པ་དང་སྡུག་བསྔལ་སྣ་ཚོགས་འདུས་པ་སྤངས་ནས། བག་ཆགས་མ་ལུས་པར་ 6-416 སྤངས་ཏེ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ངོ་བོ་རྣམ་པར་དག་པ་ཉིད་སྣང་བར་འགྱུར་བ་ཡིན་གྱི། དངོས་ པོ་མེད་པར་གྱུར་པ་ཉིད་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །ཡང་། དཔེར་ན་ནམ་མཁའ་ལ་དུ་བ་དང་སྤྲིན་ དང་། རྡུལ་དང་ན་བུན་གྱིས་བསྒྲིབས་པ་དེ་མེད་པར་གྱུར་པ་ན། ནམ་མཁའི་ཁམས་དེ་ རྣམ་པར་དག་པར་གྱུར་པ་ཡིན་གྱི། ནམ་མཁའ་དེ་ཉིད་མེད་པར་གྱུར་པ་ནི་མ་ཡིན་ ནོ། །དེ་བཞིན་དུ། ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ཉོན་མོངས་པ་ཐམས་ཅད་ཟད་པའི་ཕྱིར། རྣམ་པར་དག་ ཞེས་བྱ་{བའི་{ཡིས་}སྐུ་ཉིད་མེད་པར་གྱུར་པ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་རྒྱ་ ཆེར་གསུངས་ཤིང་། མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཆེན་པོར་ཡང་། རིགས་ཀྱི་བུ། སངས་རྒྱས་ བཅོམ་ལྡན་འདས་རྣམས་ལ་ཆོས་རྣམ་པ་གཉིས་མངའ་སྟེ། ཀུན་རྫོབ་དང་དོན་དམ་ པའོ། །ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་ཆོས་ནི་འགོག་གོ །དོན་དམ་པའི་ཆོས་ནི་མི་འཇིག་མི་འགོག་ གོ །ཞེས་པ་དང་། འཕགས་པ་ཀླུ་སྒྲུབ་ཀྱིས་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ཀྱི་བསྟོད་པར་ཡང་། ཇི་ལྟར་ མེ་ཡིས་དག་པའི་གོས། །སྣ་ཚོགས་དྲི་མས་དྲི་མ་ཅན། །མེ་ནང་བཅུག་ན་དྲི་མ་ འཚིག །གོས་ཉིད་མིན་པ་ཇི་ལྟ་བར། །དེ་བཞིན་འོད་གསལ་བ་ཡི་སེམས། །ཆགས་སྐྱེས་དྲི་ མས་དྲི་མ་ཅན། །ཡེ་ཤེས་མེ་ཡིས་དྲི་མ་བསྲེག །དེ་ཡིས་འོད་གསལ་བསྲེག་མ་ཡིན། །ཞེས་ གསུངས་ཤིང་། དེ་དང་མཐུན་པར། རྒྱལ་བ་བྱམས་པའི་

【現代漢語翻譯】亦然。彼之智慧體性無損減，以無垢性而如實安住。』如是，一切垢染皆已損減，然智慧則永不損減，此為何耶？乃是自生之智慧。彼與勝義法界無二無別，亦是不可作二之自性。一切垢染皆已損減及退失，然法界則永不可能損減。念及於此，聖者龍樹菩薩亦云：『空性乃是導師之教，如來所說之任何法，皆能令諸煩惱止息，然彼界則不令損減。』如是說。此處將『དྷཱ་དུ་』（藏文），dhātu（梵文天城體），dhatu（梵文羅馬擬音），界（漢語字面意思）譯為『དབྱིངས་』（藏文，界的意思）較為妥當，其理由在此。于《金光明經》中亦云：『譬如良金，經熔鍊捶打，雖有塵垢不染，然顯現為自性清凈之金。金之體性清凈，亦非變為無有。』又如濁水澄清，清凈后則水之自性顯現，然水本身亦非變為無有。如是，法身亦是捨棄諸種煩惱與痛苦之聚集，無餘斷除習氣，則顯現為佛陀之體性清凈，然並非變為無有。又如虛空為煙雲塵霧所遮蔽，然彼等消散后，虛空之界則變為清凈，然虛空本身並非變為無有。如是，法身因諸煩惱皆已滅盡之故，稱為清凈，然彼身並非變為無有。』如是等等廣說。于《大涅槃經》中亦云：『善男子，諸佛世尊具有二種法，即世俗諦與勝義諦。世俗諦之法乃是止息，勝義諦之法乃是不壞不滅。』聖者龍樹于《法界贊》中亦云：『如火凈衣裳，雜染眾垢穢，置於火中燒，垢焚衣不損。如是光明心，生貪著垢染，智慧火焚垢，彼不焚光明。』如是說。與之相應，彌勒怙主之

【English Translation】 also. That wisdom itself is undiminished, and abides correctly with stainlessness.』 Thus, even though all stains are diminished, the wisdom that never diminishes is the self-arisen wisdom. Because it is one nature that is inseparable and cannot be made into two with the ultimate reality of the dharmadhatu (藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思). Even though all stains are diminished and reversed, it is impossible for the dharmadhatu to ever diminish. Considering this, the venerable Nāgārjuna (聖者龍樹) also said: 『Emptiness is the teaching of the teacher; whatever the Victorious Ones (རྒྱལ་བས་) have spoken, all of that turns away afflictions, but does not cause that realm (དྷཱ་དུ་，dhātu，dhatu，界) to diminish.』 It is better to translate 『dhātu』 (དྷཱ་དུ་，dhātu，dhatu，界) as 『dbyings』 (དབྱིངས་，界的意思) in this context, for good reason. In the Noble Golden Light Sutra (གསེར་འོད་དམ་པ་), it also says: 『Just as good gold, when melted, hammered, and refined, is not stained by dust and impurities, but appears as gold that is pure in nature, and the pure substance of gold does not become non-existent; just as muddy water becomes clear and pure, and the nature of the water becomes clear, but the water itself does not become non-existent. Likewise, the dharmakāya (ཆོས་ཀྱི་སྐུ་) also abandons the accumulation of various afflictions and sufferings, and completely abandons all habitual tendencies, so that the pure essence of Buddhahood appears, but it does not become non-existent. Furthermore, just as when the sky is obscured by smoke, clouds, dust, and haze, and these disappear, the element of the sky becomes pure, but the sky itself does not become non-existent. Likewise, because the dharmakāya (ཆོས་ཀྱི་སྐུ་) has exhausted all afflictions, it is called pure, but that body does not become non-existent.』 And so on, extensively taught. In the Great Nirvana Sutra (མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཆེན་པོར་), it also says: 『Son of good family, the Buddhas, the Bhagavat (བཅོམ་ལྡན་འདས་), possess two kinds of dharma (ཆོས་), namely, conventional and ultimate. The conventional dharma ceases, but the ultimate dharma is indestructible and does not cease.』 The noble Nāgārjuna (འཕགས་པ་ཀླུ་སྒྲུབ་) also said in his Praise of the Dharmadhatu (ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ཀྱི་བསྟོད་པ་): 『Just as a garment purified by fire, stained with various impurities, when placed in the fire, the impurities are burned, but the garment itself is not destroyed; likewise, the mind of clear light, stained with the impurities born of attachment, the fire of wisdom burns the impurities, but it does not burn the clear light.』 Thus he spoke. In accordance with that, the Victorious Maitreya』s

ཞལ་སྔ་ནས་ཀྱང་གསུངས་པ་ མང་དུ་ཡོད་དོ། །དྲི་མ་མེད་པའི་ས་བོན་སྤངས་ན་སླར་སྐྱེ་ཞིང་ལྡོག་པ་ཡང་མི་སྲིད་དེ། ཇི་སྐད་དུ། བདག་ལྟའི་ས་བོན་སྤངས་པའི་ཕྱིར། །སླར་མི་ལྡོག་པ་ཉིད་ཡིན་ནོ། །ཞེས་པ་ ལ་སོགས་པ་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །སྦྱངས་འབྲས་ཇི་ལྟར་ཐོབ་པ་ནི། གློ་བུར་དྲི་མ་ ཐམས་ཅད་འགགས་ནས། རང་བཞིན་འོད་གསལ་བདེ་བ་ཆེན་པོ་གདོད་ནས་བཞུགས་ པ་དེ་ཐོབ་པའོ། །དེ་ཡང་རྒྱལ་བ་བྱམས་པའི་ཞལ་སྔ་ནས། ཆུ་ལ་སོགས་པའི་དག་ཚུལ་ དཔེར་མཛད་ནས་གསུངས་པ། ཇི་ལྟར་ཆུ་རྙོག་པ་ལ་དྭངས་པ་ན། །དྭངས་པ་ཉིད་དེ་དེ་ ལ་སྐྱེས་མིན་གྱི། །དེ་ནི་དེ་ལ་དྲི་མ་བྲལ་བར་ཟད། །དེ་བཞིན་རང་སེམས་དག་ལ་ཚུལ་དེ་ ཉིད། །ཅེས་པ་དང་། རང་བཞིན་འོད་གསལ་ཞེས་བརྗོད་གང་ཡིན་ཉིད་དང་མཁའ་ བཞིན་གློ་བུར་གྱི། །ཉོན་མོངས་ཤེས་བྱའི་སྤྲིན་ཚོགས་སྟུག་པོའི་སྒྲིབ་པ་ཡིས་ནི་བསྒྲིབས་ གྱུར་པ། །དྲི་མེད་སངས་རྒྱས་ཡོན་ཏན་ཀུན་ལྡན་རྟག་བརྟན་གཡུང་དྲུང་སངས་རྒྱས་ ཉིད། །དེ་ནི་ཆོས་ལ་མི་རྟོག་རྣམ་འབྱེད་ཡེ་ཤེས་དག་ལས་རྟེན་ནས་འཐོབ། །ཅེས་པ་ལ་ སོགས་པ་དང་། འཕགས་པ་ཀླུ་སྒྲུབ་ཞབས་ཀྱི་ཞལ་སྔ་ནས་ཀྱང་། ཉོན་མོངས་པ་དང་མི་ ཤེས་པའི་བདག་ཉིད་{འདི་དག་}རྟོག་པ་ཐམས་ཅད་དོར་ནས་མི་རྟོག་པའི་ཡེ་ཤེས་ ལེན་པར་གསུངས་པ། ཇི་ལྟར་འོ་མ་དང་འདྲེས་ཆུ། །སྣོད་གཅིག་ལ་ནི་གནས་པ་ 6-417 ལས། །ངང་པས་འོ་མ་འཐུང་བྱེད་ཅིང་། །ཆུ་ནི་འཐུང་བ་མ་ཡིན་ལྟར། །དེ་བཞིན་རང་ གི་ཉོན་མོངས་དང་། །ཡེ་ཤེས་ལུས་འདིར་གཅིག་གནས་ཀྱང་། །རྣལ་འབྱོར་པ་ཡིས་ཡེ་ ཤེས་ལེན། །མི་ཤེས་པ་ནི་འདོར་བར་བྱེད། །ཅེས་པ་དང་། དྲི་མ་ཐམས་ཅད་ཟད་པས་ སངས་རྒྱས་ཐོབ་པར་གསུངས་པ། ཆུ་ཤིང་སྙིང་པོ་མེད་དོ་ཞེས། །འཇིག་རྟེན་ན་ནི་ དཔེར་བྱས་ཀྱང་། །དེ་ཡི་འབྲས་བུ་སྙིང་པོ་ཉིད། །མངར་པོ་ཟ་བར་བྱེད་པ་ལྟར། །སྙིང་པོ་ མེད་པའི་འཁོར་བ་ལས། །ཉོན་མོངས་གཟེབ་དང་བྲལ་གྱུར་ན། །དེ་ཡི་འབྲས་བུ་སངས་ རྒྱས་ཉིད། །ལུས་ཅན་ཀུན་གྱི་བདུད་རྩིར་འགྱུར། །ཞེས་དང་། བཅོམ་ལྡན་འདས་འཇིག་ རྟེན་མགོན་པོ་སྤྱན་རས་གཟིགས་ཀྱི་ཞལ་སྔ་ནས་ཀྱང་། འཁོར་བ་སྙིང་པོ་མེད་དེ་ཟད་ གྱུར་པ། །དེ་ལས་སྐྱེས་བུའི་སངས་རྒྱས་ཉིད་འབྲས་ཏེ། །ཆུ་ཤིང་གི་ནི་འབྲས་བུ་སྨིན་པ་ དག །ཆུ་ཤིང་ཉམས་པས་ཡང་དག་འབྱུང་བ་བཞིན། །ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར། འཁོར་བ་ མ་ཟད་པར་སངས་རྒྱས་ཐོབ་པར་མི་སྲིད་ལ། དེ་མ་ཟད་པས་རང་བྱུང་ཡེ་ཤེས་ཐོབ་པ་ ཡང་མི་སྲིད་དེ། མཆོག་གི་དང་པོའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་རྒྱུད་ལས། ཇི་ལྟར་ཟླ་ཤར་རིམ་པ་ ཡིས། །ཆ་རྣམས་ཀྱིས་ནི་རྫོགས་པར་འགྱུར། །གྲིབ་མ་ཉམས་པ་རྫོགས་པ་སྟེ། །ཟླ་བ་ཆད་ དང་རྫོགས་པ་མིན། །དེ་བཞིན་ཡེ་ཤེས་ཤར་རིམ་པས། །ས་རྣམས་ཀྱིས་ན

【現代漢語翻譯】尊者也曾多次說過，如果捨棄了無垢的種子，就不會再次輪迴和退轉。正如所說：『因為捨棄了我執的種子，所以不會再次退轉。』等等。獲得修習成果的方式是：當所有暫時的垢染都止息時，就能獲得本自具有的自性光明大樂。對此，彌勒佛曾以水等清凈為例說道：『就像渾濁的水澄清后，清澈本身並非新生，而是水中的雜質消失而已。同樣，自心清凈也是如此。』以及『所謂自性光明，如同虛空一般，被突如其來的煩惱和所知障的濃厚雲層所遮蔽。無垢的佛陀具備一切功德，是常恒不變的永恒佛。這要依靠不分別的智慧才能獲得。』等等。聖者龍樹菩薩也曾說過，捨棄煩惱和無明的自性，即捨棄一切分別念，從而獲得不分別的智慧：『就像牛奶和水混合在同一個容器中，天鵝能飲用牛奶，而不飲用水。同樣，雖然煩惱和智慧共存於此身，瑜伽士卻能取用智慧，捨棄無明。』以及，所有垢染都消除才能獲得佛果：『世間以無髓的樹木為例，但它的果實卻有果核，可以食用。同樣，從無髓的輪迴中，脫離煩惱的牢籠，其果實就是佛陀，成為一切有情眾生的甘露。』等等。薄伽梵世間怙主觀世音菩薩也曾說過：『輪迴沒有實義，終將耗盡，從中產生的佛果，就像樹木成熟的果實。如同樹木枯萎，果實才會真正成熟。』因此，不耗盡輪迴，就不可能獲得佛果，不耗盡輪迴，也不可能獲得自生智慧。在最勝原始佛的續部中說：『就像月亮逐漸升起，各個部分逐漸圓滿。陰影消失就是圓滿，月亮本身沒有增減。同樣，智慧逐漸顯現，通過各個階段（指菩薩的十地）。』尊者也曾多次說過，如果捨棄了無垢的種子，就不會再次輪迴和退轉。正如所說：『因為捨棄了我執的種子，所以不會再次退轉。』等等。獲得修習成果的方式是：當所有暫時的垢染都止息時，就能獲得本自具有的自性光明大樂。對此，彌勒佛曾以水等清凈為例說道：『就像渾濁的水澄清后，清澈本身並非新生，而是水中的雜質消失而已。同樣，自心清凈也是如此。』以及『所謂自性光明，如同虛空一般，被突如其來的煩惱和所知障的濃厚雲層所遮蔽。無垢的佛陀具備一切功德，是常恒不變的永恒佛。這要依靠不分別的智慧才能獲得。』等等。聖者龍樹菩薩也曾說過，捨棄煩惱和無明的自性，即捨棄一切分別念，從而獲得不分別的智慧：『就像牛奶和水混合在同一個容器中，天鵝能飲用牛奶，而不飲用水。同樣，雖然煩惱和智慧共存於此身，瑜伽士卻能取用智慧，捨棄無明。』以及，所有垢染都消除才能獲得佛果：『世間以無髓的樹木為例，但它的果實卻有果核，可以食用。同樣，從無髓的輪迴中，脫離煩惱的牢籠，其果實就是佛陀，成為一切有情眾生的甘露。』等等。薄伽梵世間怙主觀世音菩薩也曾說過：『輪迴沒有實義，終將耗盡，從中產生的佛果，就像樹木成熟的果實。如同樹木枯萎，果實才會真正成熟。』因此，不耗盡輪迴，就不可能獲得佛果，不耗盡輪迴，也不可能獲得自生智慧。在最勝原始佛的續部中說：『就像月亮逐漸升起，各個部分逐漸圓滿。陰影消失就是圓滿，月亮本身沒有增減。同樣，智慧逐漸顯現，通過各個階段（指菩薩的十地）。』

【English Translation】 The venerable one also said many times that if one abandons the immaculate seed, there will be no more rebirth and regression. As it is said: 'Because the seed of self-view is abandoned, there will be no more regression.' etc. The way to obtain the result of practice is: when all temporary defilements cease, one can obtain the self-luminous great bliss that has been inherent from the beginning. In this regard, Maitreya Buddha (རྒྱལ་བ་བྱམས་པ།) once used the example of water being purified to say: 'Just as when muddy water becomes clear, the clarity itself is not newly born, but the impurities in the water disappear. Similarly, the purity of one's own mind is the same.' And 'What is called self-luminous nature, like space, is obscured by the sudden clouds of afflictions and cognitive obscurations. The immaculate Buddha possesses all virtues, is the eternal and unchanging eternal Buddha. This must be obtained by relying on non-discriminating wisdom.' etc. The venerable Nagarjuna (ཀླུ་སྒྲུབ་) also said that abandoning the nature of afflictions and ignorance, that is, abandoning all discriminations, one can obtain non-discriminating wisdom: 'Just as milk and water are mixed in the same container, the swan can drink the milk without drinking the water. Similarly, although afflictions and wisdom coexist in this body, the yogi can take the wisdom and abandon the ignorance.' And, the attainment of Buddhahood comes from the exhaustion of all defilements: 'The world uses the example of a tree without marrow, but its fruit has a kernel that can be eaten. Similarly, from the marrowless samsara, if one is freed from the prison of afflictions, its fruit is Buddhahood, which becomes the nectar of all sentient beings.' etc. The Bhagavan, the protector of the world, Avalokiteśvara (སྤྱན་རས་གཟིགས་), also said: 'Samsara has no essence and will eventually be exhausted, and the fruit of Buddhahood that arises from it is like the ripe fruit of a tree. Just as when a tree withers, the fruit truly ripens.' Therefore, without exhausting samsara, it is impossible to attain Buddhahood, and without exhausting samsara, it is impossible to attain self-born wisdom. In the tantra of the Supreme Primordial Buddha, it is said: 'Just as the moon gradually rises, its parts gradually become complete. The disappearance of the shadow is completeness, the moon itself does not increase or decrease. Similarly, wisdom gradually appears, through the various stages (referring to the ten bhumis of a Bodhisattva).' The venerable one also said many times that if one abandons the immaculate seed, there will be no more rebirth and regression. As it is said: 'Because the seed of self-view is abandoned, there will be no more regression.' etc. The way to obtain the result of practice is: when all temporary defilements cease, one can obtain the self-luminous great bliss that has been inherent from the beginning. In this regard, Maitreya Buddha (རྒྱལ་བ་བྱམས་པ།) once used the example of water being purified to say: 'Just as when muddy water becomes clear, the clarity itself is not newly born, but the impurities in the water disappear. Similarly, the purity of one's own mind is the same.' And 'What is called self-luminous nature, like space, is obscured by the sudden clouds of afflictions and cognitive obscurations. The immaculate Buddha possesses all virtues, is the eternal and unchanging eternal Buddha. This must be obtained by relying on non-discriminating wisdom.' etc. The venerable Nagarjuna (ཀླུ་སྒྲུབ་) also said that abandoning the nature of afflictions and ignorance, that is, abandoning all discriminations, one can obtain non-discriminating wisdom: 'Just as milk and water are mixed in the same container, the swan can drink the milk without drinking the water. Similarly, although afflictions and wisdom coexist in this body, the yogi can take the wisdom and abandon the ignorance.' And, the attainment of Buddhahood comes from the exhaustion of all defilements: 'The world uses the example of a tree without marrow, but its fruit has a kernel that can be eaten. Similarly, from the marrowless samsara, if one is freed from the prison of afflictions, its fruit is Buddhahood, which becomes the nectar of all sentient beings.' etc. The Bhagavan, the protector of the world, Avalokiteśvara (སྤྱན་རས་གཟིགས་), also said: 'Samsara has no essence and will eventually be exhausted, and the fruit of Buddhahood that arises from it is like the ripe fruit of a tree. Just as when a tree withers, the fruit truly ripens.' Therefore, without exhausting samsara, it is impossible to attain Buddhahood, and without exhausting samsara, it is impossible to attain self-born wisdom. In the tantra of the Supreme Primordial Buddha, it is said: 'Just as the moon gradually rises, its parts gradually become complete. The disappearance of the shadow is completeness, the moon itself does not increase or decrease. Similarly, wisdom gradually appears, through the various stages (referring to the ten bhumis of a Bodhisattva).'

ི་རྫོགས་པར་ འགྱུར། །ཉོན་མོངས་ལ་སོགས་ཉམས་པས་རྫོགས། །ཡེ་ཤེས་ཆད་དང་རྫོགས་པ་ མིན། །ཞེས་གསུངས་སོ། །འདིའི་དོན་ནི་དྲི་མས་བསྒྲིབས་པ་དང་མ་བསྒྲིབས་པ་ལ་ཟླ་བ་ ཉམས་པ་དང་རྫོགས་པ་ཞེས་བརྗོད་ཀྱང་། དོན་ལ་ཟླ་བའི་དཀྱིལ་འཁོར་ཉིད་བྲི་བ་དང་ འཕེལ་བ་མེད་པར་གནས་པ་ལྟར་གཉེན་པོ་ཡེ་ཤེས་ཀྱིས་གློ་བུར་དྲི་མ་མ་བཅོམ་པ་དང་ བཅོམ་པ་དག་ལ་སངས་རྒྱས་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་སྐུ་ཆད་པ་དང་རྫོགས་པ་ལྟ་བུར་མི་མཁས་པ་ འགའ་ཞིག་གིས་བརྟགས་ཀྱང་། དོན་ལ་ཡེ་ཤེས་དེ་ནམ་ཡང་ཆད་པ་དང་འཕེལ་བ་ མེད་པ། ཇི་ལྟར་སྔར་བཞིན་ཕྱིས་དེ་བཞིན། །འགྱུར་བ་མེད་པའི་ཆོས་ཉིད་དུ་རྟག་ཏུ་ བཞུགས་ཞེས་བྱའོ། །དེ་ལྟ་བས་ན་སྦྱངས་འབྲས་ཇི་ལྟར་ཐོབ་པའི་ཚུལ་ནི་ནམ་མཁའ་ རང་བཞིན་གྱིས་དག་པ་ལ་སྤྲིན་ལ་སོགས་པས་ཀྱང་དག་པ་ལྟར། དོན་དམ་བྱང་སེམས་ རང་བཞིན་གྱིས་དག་པ་གློ་བུར་དྲི་མས་ཀྱང་དག་པ་ཐོབ་ན་སྦྱངས་འབྲས་ཐོབ་པ་ཞེས་ བྱ་སྟེ། {དེ་ལྟ་བས་ན་སྦྱངས་{བྲལ་}འབྲས་ཐོབ་པའོ། །འདི་ནི་གནས་ཡོངས་སུ་གྱུར་པ་ ཡང་ཡིན་ནོ། །དེ་ལ་མཐར་ཐུག་གི་གནས་སྐབས་འདིར་གནས་གྱུར་གྱི་དོན་ནི་མི་མཁས་ པ་འགའ་ཞིག་གིས་བརྟགས་པ་ལྟར་ངོ་བོ་འགྱུར་བ་མ་ཡིན་གྱི། དེ་བཞིན་ཉིད་ཀྱི་ངོ་བོ་ {ལ་}འགྱུར་བ་མེད་ཀྱང་། སྔར་གློ་བུར་དྲི་མ་དང་བཅས་པ་ལས། ཕྱིས་དྲི་མ་དེ་གཏན་ 6-418 ནས་མེད་པར་གྱུར་པ་ན། གློ་བུར་དྲི་མ་མི་སྣང་ཞིང་། དེ་བཞིན་ཉིད་འབའ་ཞིག་སྣང་བ་ གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་གནས་གྱུར་གྱི་ངོ་བོ་ཡིན་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། རྒྱལ་བ་བྱམས་པའི་ཞལ་སྔ་ ནས། གནས་གྱུར་གྱི་ངོ་བོ་བསྟན་པའི་སྐབས་སུ། དེ་ལ་ངོ་བོར་འཇུག་པ་ནི། །གློ་བུར་བ་ ཡི་དྲི་མ་དང་། །དེ་བཞིན་ཉིད་མི་སྣང་བ་དང་། །སྣང་བའི་དོན་དུ་དེ་བཞིད་ཉིད། །དྲི་མ་ མེད་པ་གང་ཡིན་པའོ། །ཞེས་པ་དང་། མཐར་ཐུག་གི་སངས་རྒྱས་ངོས་འཛིན་པའི་ སྐབས་སུ། སྔ་མ་ཕྱི་མར་ཁྱད་མེད་ཀྱང་། །སྒྲིབ་པ་ཀུན་གྱི་དྲི་མེད་པ། །དེ་བཞིན་ཉིད་ནི་ སངས་རྒྱས་འདོད། །དག་པ་མ་ཡིན་མ་དག་མིན། །ཞེས་གསུངས་ཏེ། སྔར་དྲི་བཅས་དེ་ བཞིན་ཉིད་ཀྱི་གནས་སྐབས་སུ་དྲི་མ་སྣང་གི །དེ་བཞིན་ཉིད་མི་སྣང་བ་དང་། ཕྱིས་དྲི་ བྲལ་དེ་བཞིན་ཉིད་ཀྱིས་གནས་སྐབས་ན་དེ་བཞིན་ཉིད་སྣང་གི །དྲི་མ་མི་སྣང་བ་དེ་ལ་ དེ་བཞིན་ཉིད་ཀྱི་ངོ་བོར་འགྱུར་བ་མེད་ཅིང་ཁྱད་པར་མེད་ཀྱང་། དྲི་བཅས་དྲི་བྲལ་དུ་ གནས་གྱུར་པའི་དེ་བཞིན་ཉིད་ནི་སངས་རྒྱས་ཐོབ་པ་ཡིན་པར་བཞེད་ལ། དེ་ཡང་རང་ བཞིན་སྔར་བས་དག་པར་བྱས་པ་མ་ཡིན་ཞིང་དྲི་མ་གློ་བུར་བས་དག་པར་མ་བྱས་པ་ ཡང་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་པའི་དོན་ཏོ། །རྒྱུད་བླ་མའི་འགྲེལ་པར་ཡང་། དྲི་མ་མེད་པའི་དེ་ བཞིན་ཉིད་གང་ཞེ་ན། སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་ཟག་པ་མེད་པའི་

【現代漢語翻譯】即是圓滿。煩惱等減損即是圓滿。智慧的斷滅和圓滿並非如此。』如是說。此意是指，如同被垢染遮蔽和未被遮蔽的月亮，可稱為減損和圓滿，但實際上月亮的輪廓本身並沒有減少和增加，而是恒常存在。同樣，對於對治智慧未能斷除和已斷除暫時性垢染的情況，一些不精通的人會認為佛陀智慧之身有斷滅和圓滿。但實際上，智慧永遠不會斷滅和增長，如同先前一樣，之後也一樣，恒常安住于不變的法性之中。因此，獲得修持果位的方式是，如同虛空自性清凈，被云等遮蔽后也仍然清凈一樣。如果勝義菩提心自性清凈，通過斷除暫時性的垢染也能獲得清凈，那麼就稱為獲得修持的果位。因此，這就是獲得修持果位。這也是轉依。對於究竟的境界，轉依的意義並非如一些不精通的人所認為的那樣，是本體的轉變。雖然真如的本體沒有轉變，但從先前具有暫時性垢染的狀態，到後來完全沒有垢染的狀態，暫時性的垢染不再顯現，唯有真如顯現，這就是轉依的本體。如彌勒菩薩所說：『于彼本體之進入，暫時的垢染，以及真如不顯現，和顯現之義，真如無垢染。』在認識究竟佛陀的場合，雖然先前和之後沒有差別，但因為沒有一切障礙的垢染，所以真如被認為是佛陀。不是清凈，也不是不清凈。』意思是說，在先前具有垢染的真如狀態中，垢染顯現，真如不顯現；在之後斷除垢染的真如狀態中，真如顯現，垢染不顯現。雖然真如的本體沒有改變，也沒有差別，但具有垢染和斷除垢染而轉依的真如，被認為是獲得佛陀果位。這並不是說自性比以前更清凈，也不是說暫時性的垢染沒有被清除。在《寶性論》的註釋中也說：『什麼是無垢的真如呢？是佛陀薄伽梵的無漏……』即是圓滿。煩惱等減損即是圓滿。智慧的斷滅和圓滿並非如此。』如是說。此意是指，如同被垢染遮蔽和未被遮蔽的月亮，可稱為減損和圓滿，但實際上月亮的輪廓本身並沒有減少和增加，而是恆常存在。同樣，對於對治智慧未能斷除和已斷除暫時性垢染的情況，一些不精通的人會認為佛陀智慧之身有斷滅和圓滿。但實際上，智慧永遠不會斷滅和增長，如同先前一樣，之後也一樣，恆常安住於不變的法性之中。因此，獲得修持果位的方式是，如同虛空自性清淨，被雲等遮蔽後也仍然清淨一樣。如果勝義菩提心自性清淨，通過斷除暫時性的垢染也能獲得清淨，那麼就稱為獲得修持的果位。因此，這就是獲得修持果位。這也是轉依。對於究竟的境界，轉依的意義並非如一些不精通的人所認為的那樣，是本體的轉變。雖然真如的本體沒有轉變，但從先前具有暫時性垢染的狀態，到後來完全沒有垢染的狀態，暫時性的垢染不再顯現，唯有真如顯現，這就是轉依的本體。如彌勒菩薩所說：『於彼本體之進入，暫時的垢染，以及真如不顯現，和顯現之義，真如無垢染。』在認識究竟佛陀的場合，雖然先前和之後沒有差別，但因為沒有一切障礙的垢染，所以真如被認為是佛陀。不是清淨，也不是不清淨。』意思是說，在先前具有垢染的真如狀態中，垢染顯現，真如不顯現；在之後斷除垢染的真如狀態中，真如顯現，垢染不顯現。雖然真如的本體沒有改變，也沒有差別，但具有垢染和斷除垢染而轉依的真如，被認為是獲得佛陀果位。這並不是說自性比以前更清淨，也不是說暫時性的垢染沒有被清除。在《寶性論》的註釋中也說：『什麼是無垢的真如呢？是佛陀薄伽梵的無漏……』

【English Translation】 That is perfection. Diminishment of afflictions, etc., is perfection. The cessation and perfection of wisdom are not like that,' it is said. The meaning of this is that, just as the moon being obscured or unobscured by stains is spoken of as diminishing or being full, but in reality, the orb of the moon itself neither decreases nor increases but remains constant, similarly, some who are not skilled might consider the Buddha's wisdom body as ceasing or being perfect when the antidote wisdom has not overcome or has overcome the adventitious stains. But in reality, that wisdom never ceases or increases, but remains constantly in the unchanging nature of reality, just as it was before, so it is afterward. Therefore, the way to attain the result of purification is that, just as the nature of the sky is pure, and it is also pure when covered by clouds, etc., similarly, if the ultimate Bodhicitta is pure by nature, and also attains purity by adventitious stains being removed, then it is called attaining the result of purification. Therefore, this is the attainment of the result of purification. This is also the transformation of the basis (āśraya-parāvṛtti). In this ultimate state, the meaning of the transformation of the basis is not a transformation of the essence, as some unskilled people think. Although the essence of Suchness (tathatā) does not change, when the previous state with adventitious stains becomes a state without stains, the adventitious stains no longer appear, and only Suchness appears, that is the essence of the transformation of the basis. As the Victorious Maitreya (byams pa) said: 'Entering into that essence, the adventitious stains, and the non-appearance of Suchness, and the meaning of appearance, Suchness is without stains.' In the context of recognizing the ultimate Buddha, although there is no difference between the previous and the later, because there are no stains of all obscurations, Suchness is considered the Buddha. It is neither pure nor impure.' The meaning is that in the previous state of Suchness with stains, the stains appear, and Suchness does not appear; in the later state of Suchness without stains, Suchness appears, and the stains do not appear. Although the essence of Suchness does not change and there is no difference, the Suchness that has transformed from being with stains to being without stains is considered to have attained Buddhahood. This does not mean that the nature has been made purer than before, nor that the adventitious stains have not been removed. In the commentary on the Uttaratantra, it is also said: 'What is the stainless Suchness? It is the uncontaminated of the Buddha, the Bhagavan...' That is perfection. Diminishment of afflictions, etc., is perfection. The cessation and perfection of wisdom are not like that,' it is said. The meaning of this is that, just as the moon being obscured or unobscured by stains is spoken of as diminishing or being full, but in reality, the orb of the moon itself neither decreases nor increases but remains constant, similarly, some who are not skilled might consider the Buddha's wisdom body as ceasing or being perfect when the antidote wisdom has not overcome or has overcome the adventitious stains. But in reality, that wisdom never ceases or increases, but remains constantly in the unchanging nature of reality, just as it was before, so it is afterward. Therefore, the way to attain the result of purification is that, just as the nature of the sky is pure, and it is also pure when covered by clouds, etc., similarly, if the ultimate Bodhicitta is pure by nature, and also attains purity by adventitious stains being removed, then it is called attaining the result of purification. Therefore, this is the attainment of the result of purification. This is also the transformation of the basis (āśraya-parāvṛtti). In this ultimate state, the meaning of the transformation of the basis is not a transformation of the essence, as some unskilled people think. Although the essence of Suchness (tathatā) does not change, when the previous state with adventitious stains becomes a state without stains, the adventitious stains no longer appear, and only Suchness appears, that is the essence of the transformation of the basis. As the Victorious Maitreya (byams pa) said: 'Entering into that essence, the adventitious stains, and the non-appearance of Suchness, and the meaning of appearance, Suchness is without stains.' In the context of recognizing the ultimate Buddha, although there is no difference between the previous and the later, because there are no stains of all obscurations, Suchness is considered the Buddha. It is neither pure nor impure.' The meaning is that in the previous state of Suchness with stains, the stains appear, and Suchness does not appear; in the later state of Suchness without stains, Suchness appears, and the stains do not appear. Although the essence of Suchness does not change and there is no difference, the Suchness that has transformed from being with stains to being without stains is considered to have attained Buddhahood. This does not mean that the nature has been made purer than before, nor that the adventitious stains have not been removed. In the commentary on the Uttaratantra, it is also said: 'What is the stainless Suchness? It is the uncontaminated of the Buddha, the Bhagavan...'

དབྱིངས་ལ་ དྲི་མའི་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དང་བྲལ་བའི་ཕྱིར། གནས་ཡོངས་སུ་གྱུར་པར་རྣམ་པར་ བཞག་པ་གང་ཡིན་པའོ། །ཞེས་གསུངས་ཤིང་། དབུས་མཐའ་རྣམ་འབྱེད་རྩ་འགྲེལ་དུ་ ཡང་། ངོ་བོ་མི་འགྱུར་བའི་གནས་གྱུར་གསུངས་པ། །ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་རྣམ་པར་ དག །དེ་ནི་དྲི་བཅས་དྲི་མ་མེད། །གང་གི་ཚེ་དྲི་མ་དང་བཅས་པར་གྱུར་པ་དེའི་ཚེ་ཀུན་ ནས་ཉོན་མོངས་པའོ། །གང་གི་ཚེ་དྲི་མ་སྤངས་པ་དེའི་ཚེ་རྣམ་པར་དག་པའོ། །གལ་ཏེ་ དྲི་མ་དང་བཅས་པར་གྱུར་ལ། དྲི་མ་མེད་པར་ཡང་འགྱུར་ན། འགྱུར་བའི་ཆོས་ཅན་ ཡིན་པས། ཇི་ལྟར་མི་རྟག་པར་མི་འགྱུར་ཞེ་ན། དེ་ནི་འདི་ལྟར། ཆུ་ཁམས་གསེར་དང་ ནམ་མཁའ་རྣམས། །དག་པ་བཞིན་དུ་དག་པར་འདོད། །ཅེས་པ་གློ་བུར་གྱི་དྲི་མ་དང་ བྲལ་བ་ལ་བྱ་ཡི། དེའི་ངོ་བོ་ཉིད་གཞན་དུ་གྱུར་པ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་པའོ། །དེ་བཞིན་ དུ། ཉིད་ཅག་གིས་མདོ་སྡེ་རྒྱན་དྲངས་ནས། ངོ་བོ་ཉིད་གསུམ་ལ་གནས་གྱུར་གསུམ་དུ་ མཛད་ཅིང་། དཔེ་གསུམ་དང་སོ་སོར་སྦྱོར་བ་འདི་ཡང་སྐུ་དབང་ནི་ཆེ། གཞུང་དེ་རྩ་ འགྲེལ་གཉིས་ཀའི་དགོངས་པ་ནི་དེ་ལྟར་མ་ཡིན་ནོ། །ཇི་ལྟར་མ་ཡིན་ཞེ་ན། གསུམ་པོ་ དེ་ལ་སྦྱང་བར་བྱ་བའི་གཞི་རང་བཞིན་རྣམ་དག་གཅིག་ལས་མེད་པར་གསུངས་པ། རྟག་ཏུ་གཉིས་བྲལ་འཁྲུལ་བའི་རྟེན་གང་ཡིན་དང་གང་ཞིག་རྣམ་ཀུན་ཏུ། །བརྗོད་པར་ 6-419 ནུས་མ་ཡིན་ཞིང་སྤྲོས་པ་མེད་པའི་བདག་ཉིད་དེ་ཁོ་ན། །ཤེས་བྱ་སྤང་བྱ་རང་བཞིན་དྲི་ མེད་འདོད་གང་རྣམ་པར་སྦྱང་བྱ་སྟེ། །འདི་ནི་ནམ་མཁའ་གསེར་དང་ཆུ་ལྟར་ཉོན་ མོངས་པ་ལས་རྣམ་དག་འདོད། །ཅེས་པའོ། །དེ་ལ་རྟག་ཏུ་གཉིས་བྲལ་ཞེས་པ་ཀུན་ བཏགས་ཏེ་དེ་ནི་ཤེས་པར་བྱ་བའོ། །འཁྲུལ་པའི་རྟེན་གང་ཡིན་ཞེས་པ་གཞན་དབང་སྟེ། དེ་ནི་སྦང་བར་བྱ་བའོ། །གང་ཞིག་རྣམ་ཀུན་བརྗོད་པར་ནུས་མ་ཡིན་ཞིང་སྤྲོས་པ་མེད་ པའི་བདག་ཉིད་དེ་ཁོ་ན་རང་བཞིན་དྲི་མེད་འདོད་གང་ཞེས་པ་ཡོངས་གྲུབ་ནི། རྣམ་ པར་སྦྱང་བ་སྟེ་དེ་ནི་ནམ་མཁའ་གསེར་དང་ཆུ་ལྟར་{དང་ཞིང་རྣམ་པར་{ནི་}དག་པ་ གནས་གྱུར་ན་གློ་བུར་ཉོན་མོངས་པ་ལས་རྣམ་དག་འདོད། ཅེས་པ་དག་པ་གཉིས་ལྡན་ དུ་གྱུར་པའི་དོན་ཏོ། །དེས་ན་གསུམ་པོ་འདི་དག་ལ་སྦྱང་བར་བྱ་བའི་གཞི་རང་བཞིན་ རྣམ་དག་གཅིག་ལས་མེད་པའི་ཕྱིར། དྲི་བྲལ་དུ་གནས་གྱུར་པའི་སྦྱངས་འབྲས་རང་ བཞིན་རྣམ་དག་ཀྱང་གཅིག་ལས་མེད་དེ། བྲལ་འབྲས་གཅིག་ལས་མེད་པའི་ཕྱིར། གལ་ ཏེ་འདི་དག་ལ་མཐར་ཐུག་དག་པ་གཉིས་ལྡན་གྱི་གནས་གྱུར་གསུམ་ཡོད་ན་ངོ་བོ་ཉིད་ གསུམ་ག་རྣམ་པར་སྦྱང་བྱ་རང་བཞིན་དྲི་མེད་ཡིན་པར་འགྱུར་རོ། །རྟགས་ནི་དོན་གྱི་ ཁས་བླངས་སོ། །དེ་འདོད་པར་མི་ནུས་ཏེ། ངོ་བོ་ཉིད་གསུམ་ལ་རིམ་པ་ལྟར། ཤེས་བྱ་ སྤང་བྱ་རྣམ་པར་སྦྱང་བྱ་ཞེས་སོ་ས

【現代漢語翻譯】『因為在法界中，沒有任何垢染的相狀，所以被安立為轉依。』如是說。在《中邊分別論》的根本頌和註釋中也說：『宣說了體性不變的轉依，是對一切煩惱的徹底清凈。』那是有垢和無垢。當它處於有垢狀態時，就是一切煩惱；當它去除垢染時，就是徹底清凈。如果它處於有垢狀態，又能轉變為無垢狀態，那麼因為它是有變異的法，怎麼會不是無常的呢？這是因為，就像水、金和虛空一樣，希望它是清凈的。』這是指遠離了突發的垢染，而不是指它的體性本身發生了改變。因此，我們引用《經莊嚴論》，將三種自性轉變為三種轉依，並將三種比喻與它們一一對應，這種做法權力是很大。但是，那部論典的根本頌和註釋的意圖並非如此。為什麼不是這樣呢？因為經中說，對於這三者，只有一個需要凈化的基礎，那就是自性清凈。『恒時離二，迷亂之所依，以及任何一切，不可言說且無戲論之自性。』『應知當知，自性無垢所欲，此乃應凈，此如虛空、金與水，欲從煩惱得清凈。』其中，『恒時離二』指的是遍計所執，這是應該瞭解的。『迷亂之所依』指的是依他起，這是應該斷除的。『任何一切，不可言說且無戲論之自性，自性無垢所欲』指的是圓成實，這是應該凈化的，就像虛空、金和水一樣，如果清凈轉依，希望從突發的煩惱中獲得清凈。』這是指具有兩種清凈的含義。因此，對於這三者來說，因為只有一個需要凈化的基礎，那就是自性清凈，所以，轉依到無垢狀態的清凈結果也只有一個，因為離垢的結果只有一個。如果對於這些，最終存在具有兩種清凈的轉依三種，那麼三種自性都將成為應該凈化的自性清凈。』這個論證是符合實際情況的。這是不能接受的，因為對於三種自性，按照次第，有應知、應斷和應凈。

【English Translation】 'Because in the Dharmadhatu (དབྱིངས་, realm of phenomena), there is no aspect of any defilement, it is established as transformation of the basis (གནས་ཡོངས་སུ་གྱུར, āśrayaparivṛtti).』 Thus it is said. In the root text and commentary of Madhyāntavibhāga (《中邊分別論》, Distinguishing the Middle from the Extremes), it is also said: 『The transformation of the basis that does not change its essence is taught, [which is] the complete purification from all afflictions.』 That is with defilements and without defilements. When it is in a state with defilements, it is all afflictions; when it removes defilements, it is completely pure. If it is in a state with defilements and can also transform into a state without defilements, then because it is a phenomenon that changes, how can it not be impermanent? This is because, like water, gold, and space, it is hoped to be pure.』 This refers to being free from sudden defilements, not that its essence itself has changed. Therefore, we cite Mahāyānasaṃgraha (《經莊嚴論》, The Ornament of the Sutras), transforming the three natures into three transformations of the basis, and associating the three examples with them individually, this practice has great authority. However, the intention of both the root text and commentary of that treatise is not like that. Why is it not like that? Because it is said that for these three, there is only one basis to be purified, which is self-nature purity. 『Always free from duality, the basis of delusion, and whatever is in every way, inexpressible and without elaboration, that very nature.』『Knowable, abandonable, self-nature stainless desire, this is to be purified, this is like space, gold, and water, desiring purity from afflictions.』 Among them, 『always free from duality』 refers to the imputed nature (ཀུན་བཏགས, parikalpita), which is to be understood. 『The basis of delusion』 refers to the dependent nature (གཞན་དབང་, paratantra), which is to be abandoned. 『Whatever is in every way, inexpressible and without elaboration, self-nature stainless desire』 refers to the thoroughly established nature (ཡོངས་གྲུབ, pariniṣpanna), which is to be purified, just like space, gold, and water, if the pure transformation of the basis, hoping to obtain purity from sudden afflictions.』 This refers to the meaning of having two purities. Therefore, for these three, because there is only one basis to be purified, which is self-nature purity, the result of purification that transforms to a state without defilements is also only one, because the result of being free from defilements is only one. If for these, there are ultimately three transformations of the basis with two purities, then all three natures will become self-nature purity that should be purified.』 This argument is in accordance with the actual situation. This cannot be accepted, because for the three natures, in order, there are knowable, abandonable, and to be purified.

ོར་སྦྱར་ནས་གསུངས་པའི་ཕྱིར་དང་། རང་བཞིན་དྲི་ མེད་འདོད་གང་རྣམ་པར་སྦྱང་བྱ་སྟེ། ཞེས་ཡོངས་གྲུབ་ཁོ་ན་དམིགས་ཀྱིས་བཀར་ནས་ སྦྱང་བྱ་རང་བཞིན་རྣམ་དག་ཏུ་གསུངས་པའི་ཡང་ཕྱིར་རོ། །དེས་གཞུང་རྩ་བ་དང་མི་ མཐུན་ནོ། །འགྲེལ་པ་དང་ཡང་མི་མཐུན་ཏེ། ཀུན་བཏགས་ལ་སོགས་པ་ངོ་བོ་ཉིད་ གསུམ་ངོས་བཟུང་བའི་མཐར་གསུངས་པ། དང་པོ་ཡོངས་སུ་ཤེས་པར་བྱ་བ་ཡིན་ ནོ། །གཉིས་པ་ནི་སྤང་བར་བྱ་བ་ཡིན་ནོ། །གསུམ་པ་ནི་གློ་བུར་དྲི་མ་ལས་རྣམ་པར་སྦྱང་ བར་བྱ་བའི་དོན་དོ། །རང་བཞིན་གྱིས་རྣམ་པར་དག་གོ །ཞེས་སོ། །དེ་ལྟ་བས་ན་རྩ་ འགྲེལ་གཉིས་ཀར་ཡང་ཀུན་བཏགས་གཞན་དབང་ནི་སྦྱང་བྱར་རང་བཞིན་རྣམ་དག་ ཏུ་གསུངས་པ་མེད་དོ། །སྦྱང་བྱ་རང་བཞིན་རྣམ་དག་མེད་ན། སྦྱངས་འབྲས་རང་བཞིན་ རྣམ་དག་མེད་པའི་{ཕྱིར།}ཀུན་བཏགས་གཞན་དབང་གནས་གྱུར་པའི་རང་བཞིན་ རྣམ་དག་མི་སྲིད་དོ། །རང་བཞིན་ཅིར་ཡང་མ་གྲུབ་པའི་རང་སྟོང་ཙམ་གྱིས་ནི་རང་ བཞིན་རྣམ་དག་གི་གོ་མི་ཆོད་དེ། གལ་ཏེ་ཆོད་ན་རྣམ་པར་མ་དག་པའི་ཆོས་རྣམས་ ཀྱང་རང་བཞིན་རྣམ་དག་ཡིན་པར་ཧ་ཅང་ཐལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །གལ་ཏེ་སྟོང་ཉིད་མིན་ པའི་ཆོས་འགའ་ཙམ་ཡང་མི་སྲིད་པའི་ཕྱིར། རྣམ་པར་མ་དག་པའི་ཆོས་འགའ་ཡང་མི་ 6-420 སྲིད་དོ་ཞེ་ན་མ་ཡིན་ཏེ། དཔལ་ཀྱེའི་རྡོ་རྗེའི་རྒྱུད་དུ། ཀྱེ་བཅོམ་ལྡན་འདས་རྣམ་པར་མ་ དག་པ་གང་ལགས། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་བཀའ་སྩལ་པ། གཟུགས་ལ་སོགས་པའོ། །དེ་ ཅིའི་སླད་དུ་ཞེ་ན། གཟུང་བ་དང་། འཛིན་པའི་དངོས་པོའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་པ་རྒྱས་བཤད་ དང་བཅས་པ་གཟུང་འཛིན་གྱི་དངོས་པོ་ཐམས་ཅད་མ་དག་པའི་ཆོས་སུ་གསུངས་པའི་ ཕྱིར་རོ། །དེ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་ཡུམ་ལས་རྣམ་དག་ལེའུར་གསུངས་པའི་དགོངས་པ་ཐུན་མོང་ མ་ཡིན་པ་ཡང་། ཉིད་ཅག་{གི་}བཞེད་པ་དེ་ལས་གཞན་པ་ཞིག་ཡོད་དེ། དེའི་ཤེས་ བྱེད་ལུང་སྔར་ཡང་ནཱ་རོ་འགྲེལ་ཆེན་དང་། དཔལ་མཆོག་དང་པོའི་གཞུང་ཅུང་ཟད་ དྲངས་ཤིང་། ད་དུང་ཡང་འདྲེན་དགོས་ན། ལུང་རྣམ་དག་མང་བ་ལས་ཀྱང་ཆེས་མང་ བར་ཡོད་ལ། ལུང་དེ་དག་གི་དགོངས་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་རྟོགས་པ་ལ་དོན་དམ་གཞན་ སྟོང་ཆེན་པོའི་གནས་ལུགས་ལེགས་པར་རྟོགས་དགོས་སོ། །གཞན་ཡང་ནམ་མཁའ་དང་ གསེར་དང་ཆུ་རྣམས་གནས་གྱུར་གསུམ་གྱི་དཔེར་སྦྱོར་བ་ལ་ཡང་། རྩ་འགྲེལ་གཉིས་ཀ་ དང་མི་མཐུན་ཏེ། རྩ་བར་དེ་ནི་ཞེས་པ་བཤད་མ་ཐག་པའི་སྦྱང་བྱ་རང་བཞིན་དྲི་མེད་ ངོས་འཛིན་པ་སྟེ། ཤེས་བྱ་དང་སྤང་བྱ་དག་ལས་བཀར་ནས་གསུམ་པ་སྦྱང་བྱ་གང་ཡིན་ པ་དེའི་དམིགས་འཛིན་པའི་དོན་ཏོ། །དེ་ལྟར་སྦྱང་བྱ་རང་བཞིན་དྲི་མེད་དེ་ནི་གློ་བུར་ དྲི་མས་དག་པའི་གནས་གྱུར་ཚུལ་དཔེ་གསུམ་དང་མཚུངས་ཏེ། ནམ་མཁའ་ལ་སོགས་ པ་སོ་སོ་རེ་རེ་ཡང་དོན་གཅིག་པོ་དེའི་

【現代漢語翻譯】因為（經文）中結合（究竟）而宣說，並且（經文說）『自性無垢，欲等應凈治』，這是特意指出了圓成實性，並宣說了應凈治的自性本凈。這與根本論典不符。與註釋也不符，在確定了遍計所執等三種自性之後說：『第一是應遍知的，第二是應斷除的，第三是從客塵垢染中應清凈的意義，自性本凈。』因此，在根本論和註釋中，都沒有說遍計所執和依他起是應凈治的自性本凈。如果沒有應凈治的自性本凈，那麼就沒有清凈的果，因此遍計所執和依他起轉依的自性本凈是不可能的。僅僅以自性一無所成的自性空性，不能代替自性本凈，如果可以代替，那麼不清凈的法也都會變成自性本凈，這太過分了。如果說因為沒有絲毫的空性以外的法存在，所以也沒有絲毫的不清凈的法存在，那是不對的。在吉祥喜金剛續中說：『嘿，薄伽梵，什麼是不清凈的？』薄伽梵回答說：『色等。』為什麼呢？因為有能取和所取的實物。』這段話以及廣釋中，將能取和所取的實物都說成是不凈之法。因此，在《母續》中宣說的『清凈品』中的不共密意，也與你們的觀點不同。對此的證成之理，之前也引用了那若巴大釋和《吉祥勝初續》，如果還需要引用，那麼清凈的經文還有很多很多。要如實理解這些經文的密意，必須很好地理解他空大中觀的實相。此外，用虛空、黃金和水來比喻三種轉依，也與根本論和註釋不符。根本論中『彼』是指剛剛提到的應凈治的自性無垢，這是從應知和應斷中區分出來，是爲了確定第三個應凈治的目標。因此，應凈治的自性無垢，與從客塵垢染中清凈的轉依方式與三個比喻相同，虛空等各自都與同一個意義相同。 Because (the scriptures) speak in conjunction with (the ultimate), and (the scriptures say) 'Self-nature is stainless, desires, etc., should be purified,' this specifically points out the Pariniṣpanna (圓成實性), and declares that the self-nature of what should be purified is primordially pure. This is inconsistent with the root text. It is also inconsistent with the commentary, which, after identifying the three natures of Parikalpita (遍計所執), etc., says: 'The first is to be fully known, the second is to be abandoned, and the third is the meaning of being purified from adventitious defilements, self-nature is primordially pure.' Therefore, in both the root text and the commentary, it is not said that Parikalpita (遍計所執) and Paratantra (依他起) are the self-nature of what should be purified. If there is no self-nature of what should be purified, then there is no pure result, so the self-nature of the transformation of Parikalpita (遍計所執) and Paratantra (依他起) is impossible. Merely the self-emptiness of self-nature, which is nothing at all, cannot replace the self-nature of primordial purity, and if it could, then impure dharmas would also become self-nature of primordial purity, which is too much. If it is said that because there is not the slightest dharma other than emptiness, there is not the slightest impure dharma, that is not correct. In the Shri Hevajra Tantra, it is said: 'Hey, Bhagavan, what is impure?' The Bhagavan replied: 'Form, etc.' Why? Because there are objects of grasping and grasper.' This passage, along with the extensive commentary, states that all objects of grasping and grasper are impure dharmas. Therefore, the uncommon intention of the 'Purity Chapter' spoken in the Mother Tantra is also different from your view. The proof of this has been previously cited in the Naropa Great Commentary and the Shri Paramadya Tantra, and if more citations are needed, there are many, many more pure scriptures. To understand the meaning of these scriptures as they are, one must understand the reality of the great Madhyamaka-śūnyatā (他空) well. Furthermore, the use of space, gold, and water as metaphors for the three transformations is also inconsistent with the root text and commentary. In the root text, 'that' refers to the self-nature of stainlessness that has just been mentioned as what should be purified, which is distinguished from what should be known and what should be abandoned, in order to determine the target of the third thing to be purified. Therefore, the self-nature of stainlessness that should be purified is the same as the three metaphors for the way of transformation of purification from adventitious defilements, and each of space, etc., is the same as the same meaning.

【English Translation】 Because (the scriptures) speak in conjunction with (the ultimate), and (the scriptures say) 'Self-nature is stainless, desires, etc., should be purified,' this specifically points out the Pariniṣpanna (圓成實性), and declares that the self-nature of what should be purified is primordially pure. This is inconsistent with the root text. It is also inconsistent with the commentary, which, after identifying the three natures of Parikalpita (遍計所執), etc., says: 'The first is to be fully known, the second is to be abandoned, and the third is the meaning of being purified from adventitious defilements, self-nature is primordially pure.' Therefore, in both the root text and the commentary, it is not said that Parikalpita (遍計所執) and Paratantra (依他起) are the self-nature of what should be purified. If there is no self-nature of what should be purified, then there is no pure result, so the self-nature of the transformation of Parikalpita (遍計所執) and Paratantra (依他起) is impossible. Merely the self-emptiness of self-nature, which is nothing at all, cannot replace the self-nature of primordial purity, and if it could, then impure dharmas would also become self-nature of primordial purity, which is too much. If it is said that because there is not the slightest dharma other than emptiness, there is not the slightest impure dharma, that is not correct. In the Shri Hevajra Tantra, it is said: 'Hey, Bhagavan, what is impure?' The Bhagavan replied: 'Form, etc.' Why? Because there are objects of grasping and grasper.' This passage, along with the extensive commentary, states that all objects of grasping and grasper are impure dharmas. Therefore, the uncommon intention of the 'Purity Chapter' spoken in the Mother Tantra is also different from your view. The proof of this has been previously cited in the Naropa Great Commentary and the Shri Paramadya Tantra, and if more citations are needed, there are many, many more pure scriptures. To understand the meaning of these scriptures as they are, one must understand the reality of the great Madhyamaka-śūnyatā (他空) well. Furthermore, the use of space, gold, and water as metaphors for the three transformations is also inconsistent with the root text and commentary. In the root text, 'that' refers to the self-nature of stainlessness that has just been mentioned as what should be purified, which is distinguished from what should be known and what should be abandoned, in order to determine the target of the third thing to be purified. Therefore, the self-nature of stainlessness that should be purified is the same as the three metaphors for the way of transformation of purification from adventitious defilements, and each of space, etc., is the same as the same meaning.

དཔེར་རུང་ཞེས་དགོངས་ནས། ནམ་མཁའ་ གསེར་དང་ཆུ་ལྟར་ཞེས་གསུམ་ག་གནས་གྱུར་གཅིག་པོ་ཉིད་ཀྱི་དཔེར་གསུངས་པའི་ ཕྱིར་དང་། འགྲེལ་པར་ཡང་རང་བཞིན་གྱིས་རྣམ་པར་དག་པ་དེ་ནི་ནམ་མཁའ་དང་ གསེར་དང་ཆུ་ལྟ་བུར་ཉོན་མོངས་པ་ལས་རྣམ་པར་དག་པ་ཡིན་ཏེ། ནམ་མཁའ་ལ་ སོགས་པ་ནི་རང་བཞིན་གྱིས་མ་དག་པ་ཡང་མ་ཡིན་ལ། དེ་དག་གློ་བུར་གྱི་དྲི་མ་དང་ བྲལ་བའི་སྒོ་ནས་རྣམ་པར་དག་པར་མི་འདོད་པ་ཡང་མ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་རང་བཞིན་ རྣམ་དག་དྲི་བྲལ་དུ་གནས་གྱུར་པའི་དཔེར་ནམ་མཁའ་དང་གསེར་དང་ཆུ་རྣམས་ གསུངས་ཀྱི། ཀུན་བཏགས་གཞན་དབང་གནས་གྱུར་པའི་དཔེར་དེ་རྣམས་མ་གསུངས་ པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་བཞིན་དུ། སྤྱིར་སྦྱང་གཞི་ཀུན་གཞི་རྣམ་ཤེས་བྱེ་བྲག་ཏུ་ཕུང་པོ་ཁམས་ དང་སྐྱེ་མཆེད་ལ་སོགས་པ་དང་། རྩ་དང་རླུང་དང་ཐིག་ལེ་ལ་སོགས་པའི་རྣམ་གྲངས་ རྣམས་རྣམ་པར་ཤེས་པ་དང་བཅས་པ་ཐམས་ཅད་སྦྱང་གཞི་ཡིན་ཞེས་པ་འདི་ལ་ཡང་། ཉེར་ལེན་གྱི་ཕུང་པོ་ཁམས་སོགས་སྦྱང་གཞིར་འདོད་པ་ཐམས་ཅད་སེམས་ཅན་གྱི་རང་ 6-421 བཟོ་ཁོ་ནར་ཟད་ཀྱི། ཤེས་བྱེད་ཀྱི་ལུང་དང་རིགས་པ་རྣམ་དག་ནི་ཅུང་ཟད་ཙམ་ཡང་ མེད་ཅིང་གནོད་བྱེད་ཀྱི་ལུང་དང་རིགས་པ་རྣམ་དག་ནི་ཤིན་ཏུ་མང་བར་བཞུགས་སོ། ། གཞན་ཡང་ཀུན་གཞི་རྣམ་ཤེས་སྤྱི་དང་ཕུང་པོ་ཁམས་དང་སྐྱེ་མཆེད་རྣམས་བྱེ་བྲག་ ཏུ་བཞེད་པ་འདི་ཡང་། སྤྱི་དང་བྱེ་བྲག་གོ་ལོག་པ་ཡིན་ཏེ། ཀུན་གཞི་རྣམ་ཤེས་ནི་ཕུང་ པོ་ལྔའི་ནང་ནས་རྣམ་ཤེས་ཀྱི་ཕུང་པོར་གཏོགས་ཤིང་། ཁམས་བཅོ་བརྒྱད་དང་སྐྱེ་ མཆེད་བཅུ་གཉིས་ཀྱི་ནང་ནས་ཡིད་ཀྱི་ཁམས་དང་། ཡིད་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་དུ་གཏོགས་ཀྱི། དེ་དག་ལས་གཞན་མ་ཡིན་པས་ཕུང་པོ་ཁམས་དང་སྐྱེ་མཆེད་རྣམས་ནི་སྤྱི་དང་། ཀུན་ གཞི་རྣམ་ཤེས་ནི་{དེ་རྣམས་ཀྱི་}བྱེ་བྲག་ཡིན་པར་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་འདི་ དག་གི་རྣམ་དབྱེ་ཡིན་པ་ནས་ལེགས་པར་མཁྱེན་པ་ལ་{ཆོས་མངོན་པ་མཁྱེན་པ་ ལ་}ཆོས་མངོན་པ་མཁྱེན་འཚལ་བ་ལགས། གཞན་ཡང་སྦྱང་བྱའི་དྲི་མ་དག་ཀྱང་། སྣོད་ སྤྱད་བཀྲུས་པ་ལྟར་སྦྱང་གཞི་ཟད་པའམ་གནས་མ་གྱུར་པར་དྲི་མ་བཀྲུས་པའི་སྣོད་སྤྱད་ ལྟར་སྦྱང་གཞི་དེ་བཞུགས་ས་གཅིག་ལགས་ན། སྦྱངས་འབྲས་ཇི་ལྟར་ཐོབ་པ་དང་། སྦྱངས་འབྲས་དེ་བཞུགས་ས་གཅིག་ཐུགས་ལ་འདོགས་པར་ཞུ་ཞེས་གསུངས་པ་དེ་ལ་དྲི་ མ་དག་ཀྱང་སྦྱང་གཞི་བཞུགས་པ་དང་། སྦྱངས་འབྲས་ཇི་ལྟར་ཐོབ་པ་ནི་བསྟན་ཟིན་ལ། སྦྱངས་འབྲས་དེའི་བཞུགས་ས་ནི་འདི་ལྟར་ལགས་སོ། །དེ་ལ་སྦྱངས་འབྲས་མཐར་ཐུག་ པ་ནི། དག་པ་གཉིས་ལྡན་{གྱི་}སངས་རྒྱས་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་སྐུ་བདེ་བ་ཆེན་པོ་ཡིན་ལ། དེའི་ བཞུགས་ས་ནི་བྷ་ག་དང་སེང་གེའི་ཁྲི་དང་གསང་བ་དང་པད་མ་དང་ཨེ་ཡིག་དང་ ཆོས་འབྱུང་ལ་སོགས་པ་སྟེ། ཇི་སྐད་དུ། བཅོམ་

【現代漢語翻譯】如果允許舉例，就像虛空、黃金和水一樣，這三者狀態轉變是唯一的例子。因為經典中是這樣說的，而且在註釋中也說，自性清凈就像虛空、黃金和水一樣，從煩惱中解脫出來。虛空等並非自性不清凈，也不是說它們不希望通過脫離突如其來的污垢而變得清凈。因此，虛空、黃金和水被用作自性清凈、無垢、狀態轉變的例子，而不是用作遍計所執、依他起狀態轉變的例子。同樣，一般來說，所有需要凈化的對象，如阿賴耶識（梵文：Ālayavijñāna，梵文天城體：आलयविज्ञान，梵文羅馬擬音：ālayavijñāna，漢語字面意思：藏識），特別是蘊、界、處等，以及脈、氣、明點等的各種名稱，所有這些連同意識都是需要凈化的對象。對於這一點，所有認為取蘊、界等是需要凈化對象的人，都只是眾生的自作主張，沒有任何能證明的經文和道理，而能反駁的經文和道理卻非常多。此外，將阿賴耶識（梵文：Ālayavijñāna，梵文天城體：आलयविज्ञान，梵文羅馬擬音：ālayavijñāna，漢語字面意思：藏識）普遍地與蘊、界、處等區分開來，這是普遍和個別的顛倒。因為阿賴耶識（梵文：Ālayavijñāna，梵文天城體：आलयविज्ञान，梵文羅馬擬音：ālayavijñāna，漢語字面意思：藏識）屬於五蘊中的識蘊，十八界和十二處中的意界和意處，並非與它們不同，因此蘊、界、處等是普遍的，而阿賴耶識（梵文：Ālayavijñāna，梵文天城體：आलयविज्ञान，梵文羅馬擬音：ālayavijñāna，漢語字面意思：藏識）是它們的個別。因此，只有瞭解這些區別，才能真正理解阿毗達磨（梵文：Abhidharma，梵文天城體：अभिधर्म，梵文羅馬擬音：abhidharma，漢語字面意思：論）。此外，關於所凈化的污垢，就像清洗容器一樣，如果所凈化的對象沒有耗盡或轉變，就像清洗了污垢的容器一樣，所凈化的對象仍然存在，那麼如何獲得凈化的結果？請思考一下凈化結果的所在之處。對於您所說的污垢被凈化后，所凈化的對象仍然存在，以及如何獲得凈化結果，這些都已經解釋過了。凈化結果的所在之處如下：最終的凈化結果是具有二種清凈的佛陀智慧身，即大樂。它的所在之處是bhaga（藏文：བྷ་ག་，梵文天城體：भग，梵文羅馬擬音：bhaga，漢語字面意思：女性生殖器），獅子座，秘密處，蓮花，A字（藏文：ཨེ་ཡིག་，梵文天城體：ऐ，梵文羅馬擬音：ai，漢語字面意思：種子字），法界等。正如所說：

【English Translation】 If it is permissible to give examples, like space, gold, and water, these three transformations are said to be unique examples. Because it is said so in the scriptures, and in the commentaries it is also said that self-nature purity is like space, gold, and water, being liberated from afflictions. Space, etc., are not inherently impure, nor is it that they do not wish to become pure by being free from sudden defilements. Therefore, space, gold, and water are used as examples of self-nature purity, being stainless, and transformation of state, not as examples of imagined, other-dependent transformations. Similarly, in general, all objects to be purified, such as Ālayavijñāna (藏文：ཀུན་གཞི་རྣམ་ཤེས།, Sanskrit: Ālayavijñāna, Devanagari: आलयविज्ञान, Romanization: ālayavijñāna, literal meaning: storehouse consciousness), especially the skandhas, dhātus, āyatanas, etc., and various names such as channels, winds, bindus, etc., all these together with consciousness are objects to be purified. Regarding this, all those who believe that the appropriated skandhas, dhātus, etc., are objects to be purified are merely the fabrications of sentient beings, without any scriptures or reasoning to prove it, while scriptures and reasoning to refute it are very numerous. Furthermore, distinguishing Ālayavijñāna (藏文：ཀུན་གཞི་རྣམ་ཤེས།, Sanskrit: Ālayavijñāna, Devanagari: आलयविज्ञान, Romanization: ālayavijñāna, literal meaning: storehouse consciousness) generally from the skandhas, dhātus, and āyatanas is a reversal of the general and the particular. Because Ālayavijñāna (藏文：ཀུན་གཞི་རྣམ་ཤེས།, Sanskrit: Ālayavijñāna, Devanagari: आलयविज्ञान, Romanization: ālayavijñāna, literal meaning: storehouse consciousness) belongs to the consciousness skandha among the five skandhas, and to the mind dhātu and mind āyatana among the eighteen dhātus and twelve āyatanas, it is not different from them. Therefore, the skandhas, dhātus, and āyatanas are general, while Ālayavijñāna (藏文：ཀུན་གཞི་རྣམ་ཤེས།, Sanskrit: Ālayavijñāna, Devanagari: आलयविज्ञान, Romanization: ālayavijñāna, literal meaning: storehouse consciousness) is a particular of them. Therefore, only by understanding these distinctions can one truly understand Abhidharma (藏文：ཆོས་མངོན་པ།, Sanskrit: Abhidharma, Devanagari: अभिधर्म, Romanization: abhidharma, literal meaning: higher knowledge). Furthermore, regarding the defilements to be purified, just like washing a container, if the object to be purified is not exhausted or transformed, just like a container that has been washed of its defilements, the object to be purified still remains, then how is the result of purification obtained? Please contemplate where the result of purification resides. Regarding what you said about the defilements being purified and the object to be purified still remaining, and how the result of purification is obtained, these have already been explained. The place where the result of purification resides is as follows: The ultimate result of purification is the Buddha's wisdom body with two purities, which is great bliss. Its place of residence is bhaga (藏文：བྷ་ག་, Sanskrit: bhaga, Devanagari: भग, Romanization: bhaga, literal meaning: female genitalia), the lion throne, the secret place, the lotus, the letter A (藏文：ཨེ་ཡིག་, Sanskrit: ai, Devanagari: ऐ, Romanization: ai, literal meaning: seed syllable), Dharmadhatu, etc. As it is said:

ལྡན་འདས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཐམས་ ཅད་ཀྱི་སྐུ་དང་གསུང་དང་ཐུགས་རྡོ་རྗེ་བཙུན་མོའི་བྷ་ག་རྣམས་ལ་བཞུགས་སོ། །ཞེས་ བཞུགས་ས་རྡོ་རྗེ་བཙུན་མོའི་བྷ་ག་ཡིན་པར། དཔལ་གསང་བ་འདུས་པ་དང་། དཔལ་ ཀྱེའི་རྡོ་རྗེ་དང་། དཔལ་སྒྱུ་འཕྲུལ་དྲྭ་བ་ལ་སོགས་པ་རྒྱུད་སྡེ་རིན་པོ་ཆེ་དུ་མ་རྣམས་སུ་ གསུངས་ལ། མཆོག་གི་དང་པོའི་སངས་རྒྱས་སྟོང་ཕྲག་བཅུ་གཉིས་པར། ཐམས་ཅད་ མཁྱེན་པའི་ཡེ་ཤེས་སྐུ། །ཉི་མའི་སྐུ་ཡང་མི་ཟད་པ། །དཔལ་ལྡན་པད་འདབ་རྒྱས་པའི་ སྤྱན། །སངས་རྒྱས་སེང་གེའི་ཁྲིར་བཞུགས་པ། །ཞེས་པ་དང་། དཔལ་དུས་ཀྱི་འཁོར་ལོའི་ རྒྱུད་ཀྱི་རྒྱལ་པོར་ཡང་། ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པའི་ཡེ་ཤེས་སྐུ་དང་ཉིན་མོར་བྱེད་པའི་སྐུ་ སྟེ། པད་མ་འདབ་མ་རྒྱས་པའི་སྤྱན། །སངས་རྒྱས་སེང་གེའི་ཁྲི་ལ་བཞུགས། །ཞེས་ གསུངས་ཤིང་། རྒྱས་འགྲེལ་ཆེན་པོ་དྲི་མ་དང་བྲལ་བའི་འོད་དུ་ཡང་། སངས་རྒྱས་སེང་ གེའི་ཁྲིར་བཞུགས་རྡོ་རྗེའི་རྣལ་འབྱོར་རྣམ་པར་དག་པ་སྲིད་པ་གསུམ་གྱིས་ 6-422 མཆོད། །ཞེས་པ་དང་། སྐུ་བཞིའི་བདག་ཉིད་སངས་རྒྱས་ནི། །རྡོ་རྗེ་སེང་གེའི་གདན་ལ་ བཞུགས། །ཞེས་པ་དང་། རྡོ་རྗེ་སེང་གེའི་ཁྲི་ལ་བཞུགས་{ས་ནི་}རྡོ་རྗེ་སེང་གེའི་ཁྲི་ཟླ་བ་ དང་ཉི་མ་དང་{དུས་}མེའི་དཀྱིལ་འཁོར་དཔྱད་དུ་མེད་ཅིང་དབྱེར་མེད་པའམ། ཨེ་ ཡིག་ནམ་མཁའི་ཁམས་ནི་རྡོ་རྗེ་སེང་གེའི་ཁྲིའོ། །{དེ་ལ་བཞུགས་ས་ནི་}རྡོ་རྗེ་སེང་གེའི་ ཁྲི་ལ་བཞུགས་པ་སྐུ་དང་གསུང་དང་ཐུགས་དང་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་བདག་ཉིད་ཝཾ་ཡིག་སྟེ། རྡོ་ རྗེ་སེང་གེའི་ཁྲི་ལ་བཞུགས་པ་ཞེས་སྦྱངས་འབྲས་ཀྱི་བཞུགས་ས་རྡོ་རྗེ་སེང་གེའི་ཁྲི་ {འམ་}གདན་དང་། ཨེ་ཡིག་དང་། མཁའ་ཁམས་ཡིན་པར་གསུངས་ཤིང་། དཔལ་བདེ་ མཆོག་འཁོར་ལོའི་རྩ་བའི་རྒྱུད་མངོན་པར་བརྗོད་པ་འབུམ་པར་ཡང་། ཕོ་ཉ་ཀུན་གྱི་ གསང་བ་ལ། །སེམས་དཔའ་ཀུན་གྱི་བདག་ཉིད་གནས། །སེམས་དཔའ་ཕོ་ཉ་ཀུན་རང་ བཞིན། །རྡོ་རྗེ་སེམས་དཔའ་བདེ་བ་ཆེ། །ཞེས་སྦྱངས་འབྲས་རྡོ་རྗེ་སེམས་དཔའ་བདེ་བ་ ཆེན་པོ་བཞུགས་ས་ཕོ་ཉ་ཀུན་གྱི་གསང་བ་ཡིན་པར་གསུངས་ལ། རྣལ་འབྱོར་རྗེས་སུ་ རིག་པའི་རྒྱུད་སུམ་ཁྲི་དྲུག་སྟོང་པར་ཡང་། ལྷག་པའི་ལྷ་ནི་གཅིག་པུ་འདི། །རྡོ་རྗེ་ མཁའ་འགྲོའི་པད་མར་གནས། །ལྷན་སྐྱེས་དགའ་བའི་གཟུགས་ཀྱིས་ནི། །སྲིད་གསུམ་ བདག་ཉིད་དག་ལ་གནས། །ཞེས་སྦྱངས་འབྲས་ལྷག་པའི་ལྷ་གཅིག་པུ་ལྷན་སྐྱེས་{དགའ་ བའི་{དག་པའི་}བཞུགས་ས་རྡོ་རྗེ་མཁའ་འགྲོའི་པད་མ་ཡིན་པར་གསུངས་སོ། །དེ་ བཞིན་དུ། དུས་འཁོར་རྩ་བའི་རྒྱུད་ལས། ཝཾ་ཡིག་རྡོ་རྗེ་སེམས་དཔའི་བཞུགས་ས། ཨེ་ ཡིག་མཁའ་ཁམས་ཡིན་པར་གསུངས་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། ཨེ་ཡིག་མཁའ་ཁམས་དབུས་སུ་ ནི། །ཝཾ་ཡིག་རྡོ་རྗེ་སེམས་དཔའ་ཉིད། །སྐུ

【現代漢語翻譯】據經文記載，所有逝去的如來佛（Tathagata）的身體、語言和思想都安住在金剛瑜伽母（Vajrayogini）的子宮（Bhaga）中。因此，金剛瑜伽母的子宮是他們的住所。吉祥密集金剛（Guhyasamaja Tantra）、吉祥黑汝嘎金剛（Hevajra Tantra）、吉祥幻化網續（Mayajala Tantra）等眾多珍貴的密續經典中都對此有所闡述。在《最初佛陀》（Adi-Buddha）的十二千頌中提到：『全知智慧身，不滅之日身，吉祥蓮花盛開眼，佛陀安坐獅子座。』同樣，在《吉祥時輪經》（Kalachakra Tantra）中也說：『全知智慧身，白日之身，蓮花盛開之眼，安坐于佛陀獅子座。』在偉大的釋論《無垢光》（Vimalaprabha）中也提到：『佛陀安坐于獅子座，金剛瑜伽母完全清凈，受到三界的供養。』以及『具有四身之自性的佛陀，安坐于金剛獅子座。』安坐于金剛獅子座，此座即是月亮、太陽和火焰的壇城，不可分割且無法衡量。或者，『埃』（E）字代表虛空界，即是金剛獅子座。安坐于其上，即是安住于金剛獅子座上，是身體、語言、思想和智慧的自性，是『旺』（Vam）字。因此，安坐于金剛獅子座，是修習的結果，其住所是金剛獅子座或蓮座，以及『埃』字和虛空界。吉祥勝樂輪（Chakrasamvara）根本續的《現觀莊嚴》（Abhidhanottara Tantra）中也說：『所有使者的秘密，是所有勇士的自性之住所，所有勇士使者的自性，是金剛薩埵（Vajrasattva）大樂。』因此，修習的結果是金剛薩埵大樂安住在所有使者的秘密之中。在三萬六千頌的《瑜伽後續經》（Yoganuttaratantra）中也說：『至上本尊唯一者，安住于金剛空行母（Vajra Dakini）的蓮花中，以俱生喜悅之身，安住在三界之主中。』因此，修習的結果是至上本尊唯一者，以俱生喜悅之身，安住在金剛空行母的蓮花中。同樣，《時輪根本續》中說，『旺』字是金剛薩埵的住所，『埃』字是虛空界。正如所說：『埃字在虛空界中央，旺字即是金剛薩埵。』

【English Translation】 According to the scriptures, all the bodies, speech, and minds of the departed Tathagatas reside in the Bhaga (womb) of Vajrayogini. Therefore, the Bhaga of Vajrayogini is their abode. This is stated in many precious tantric scriptures such as the glorious Guhyasamaja Tantra, the glorious Hevajra Tantra, and the glorious Mayajala Tantra. In the twelve thousand verses of the Adi-Buddha, it is mentioned: 'The all-knowing wisdom body, the inexhaustible sun body, the auspicious lotus-blooming eyes, the Buddha sits on a lion throne.' Similarly, in the Kalachakra Tantra, it is said: 'The all-knowing wisdom body, the body of the day, the lotus-blooming eyes, sits on the Buddha's lion throne.' In the great commentary Vimalaprabha, it is also mentioned: 'The Buddha sits on a lion throne, Vajrayogini is completely pure, and is worshiped by the three realms.' And 'The Buddha, the nature of the four bodies, sits on a vajra lion seat.' Sitting on the vajra lion throne, this throne is the mandala of the moon, sun, and fire, indivisible and immeasurable. Or, the letter 'E' represents the space realm, which is the vajra lion throne. Sitting upon it is residing on the vajra lion throne, which is the nature of body, speech, mind, and wisdom, which is the letter 'Vam'. Therefore, sitting on the vajra lion throne is the result of practice, and its abode is the vajra lion throne or lotus seat, as well as the letter 'E' and the space realm. In the Abhidhanottara Tantra of the Chakrasamvara root tantra, it is also said: 'The secret of all messengers is the abode of the nature of all heroes, the nature of all hero messengers is the great bliss of Vajrasattva.' Therefore, the result of practice is that the great bliss of Vajrasattva resides in the secret of all messengers. In the Yoganuttaratantra of thirty-six thousand verses, it is also said: 'The supreme deity, the only one, resides in the lotus of Vajra Dakini, with the co-emergent joyful form, resides in the lord of the three realms.' Therefore, the result of practice is that the supreme deity, the only one, with the co-emergent joyful form, resides in the lotus of Vajra Dakini. Similarly, in the Kalachakra root tantra, it is said that the letter 'Vam' is the abode of Vajrasattva, and the letter 'E' is the space realm. As it is said: 'The letter E is in the center of the space realm, and the letter Vam is Vajrasattva.'

་གསུང་ཐུགས་ཀྱི་རྣལ་འབྱོར་པས། །ཐིག་ལེ་ཟླ་ བ་ཁུ་བ་སྐུ། །རྣམ་པར་བཅད་པ་རྡུལ་ཉི་གསུང་། །ཨ་ཡིག་མུན་ཅན་ཐུགས་རབ་ བརྗོད། །མཁའ་ཁམས་ཨེ་ལ་རྣམ་པར་གནས། །ཞེས་སོ། །དེ་བཞིན་དུ། རྒྱུད་གཞན་དང་ གཞན་རྣམས་སུ་ཡང་། ཨེ་ཡིག་དབུས་སུ་ཝཾ་ཡིག་སྟེ། །ཞེས་པ་དང་། ཨེ་ཡིག་ཆ་བྱད་ བཟང་པོ་གང་། །དབུས་སུ་ཝཾ་གིས་རྣམ་པར་བརྒྱན། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་མིང་ཚིག་ཡི་ གེའི་རྣམ་པ་མང་པོའི་སྒོ་ནས་སྦྱངས་འབྲས་ཝཾ་ཡིག་བདེ་བ་ཆེན་པོའི་བཞུགས་ས་ཨེ་ ཡིག་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་པའི་སྟོང་པ་ཉིད་ཡིན་པར་ཡང་དང་ཡང་དུ་གསུངས་ཏེ། འདི་ འང་གཟུགས་སོགས་མཐའ་དག་རང་བཞིན་མ་གྲུབ་པའི་སྟོང་ཉིད་དེ་ཙམ་ནི་མིན་གྱི། དེ་ལས་ཆེས་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པ་གསང་བ་ལས་ཆེས་མཆོག་ཏུ་གསང་བ་གཅིག་ ཡིན་པར་གསུངས་སོ། །བཅོམ་ལྡན་འདས་རྗེ་བཙུན་སྤྱན་རས་གཟིགས་དབང་ཕྱུག་གི་ ཞལ་སྔ་ནས་ཀྱང་། སངས་རྒྱས་བདེ་བ་ཆེན་པོའི་གནས་སམ་བཞུགས་ས་{ནི་}ཆོས་ 6-423 འབྱུང་ཡིན་པར་གསུངས་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། ཆོས་འབྱུང་གི་སྒྲས་ཀྱང་དེ་བརྗོད་དེ། ཆོས་ འབྱུང་གང་ལས་རང་བཞིན་མེད་པའི་ཆོས་ཐམས་ཅད་འབྱུང་བར་འགྱུར་བའོ། །རང་ བཞིན་མེད་པའི་ཆོས་རྣམས་ནི་སྟོབས་བཅུ་དང་མི་འཇིགས་པ་ལ་སོགས་པ་ཆོས་ཀྱི་ ཕུང་པོ་བརྒྱད་ཁྲི་བཞི་སྟོང་རྣམས་སོ། །དེ་རྣམས་འབྱུང་བར་འགྱུར་བ་ནི་ཆོས་འབྱུང་སྟེ་ སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་ངོ་། །སངས་རྒྱས་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱི་གནས་ཏེ། བདེ་བའི་གནས་དང་སྐྱེ་བའི་གནས་སོ། །ཞེས་པ་དང་། བདེ་བ་ཆེན་པོའི་གནས་ཞེས་པ་ ནི། བདེ་བ་ཆེན་པོའི་གནས་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ནམ་མཁའི་མཚན་ཉིད་ཅན་དོག་པ་མེད་ པའི་ཆོས་འབྱུང་འཇིག་རྟེན་གྱི་དཔེ་ལས་འདས་པ་ཀུན་ཏུ་བཟང་པོའི་བདེ་བ་ཆེན་ པོའི་{གནས་དང་སྐྱེ་བའི་}གནས་སོ། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་རྒྱ་ཆེར་འབྱུང་ངོ་། ། དོན་དམ་པའི་མཚན་ཡང་དག་པར་བརྗོད་པར་ཡང་། ཡང་དག་མཐའ་ལ་རྣམ་ པར་གནས། །ཞེས་པ་དང་། དེ་བཞིན་དུ། རྩ་རྒྱུད་སྟོང་ཕྲག་བཅུ་གཉིས་པར། ཨེ་གསང་ མཁའ་ཁམས་བྷ་ག་འམ། །ཆོས་འབྱུང་ཆུ་སྐྱེས་སེང་གེའི་ཁྲིར། །བཞུགས་པའི་རྡོ་རྗེ་{ཅན་ {སྤྱན་}ཝཾ་དང་། །རྡོ་རྗེ་ཅན་དང་རྡོ་རྗེ་སེམས། །རྡོ་རྗེ་འཇིགས་བྱེད་དབང་ཕྱུག་ དང་། །ཧེ་རུ་ཀ་དང་དུས་འཁོར་དང་། །དང་པོའི་སངས་རྒྱས་ལ་སོགས་མཚན། །སྣ་ ཚོགས་ཡུམ་གྱི་མིང་རྣམས་ཀྱིས། །རྒྱུད་གཞན་དག་ཏུ་བདག་གིས་བསྟན། །ཞེས་པ་ལ་ སོགས་པས་བཞུགས་པའི་རྣམ་གྲངས་དུ་མ་དང་། བཞུགས་པ་པོའི་རྣམ་གྲངས་དུ་མ་ གསུངས་ཏེ། བླ་མ་དམ་པའི་མན་ངག་ཁྱད་པར་ཅན་ལས་རྟོགས་པར་བྱ་བ་ཁོ་ནའོ། ། གལ་ཏེ་བཞུགས་ས་བྷ་ག་ལ་སོགས་པ་དེ་རྣམས་ཉིད་གང་ལ་བཞུགས་ཞེ་ན། བརྟེན་ པའི་ཚུལ་གྱིས་གང་ལ་ཡང་མི་གནས་པར་གསུངས་ཏེ། རྒྱལ་བ་བྱམས་

【現代漢語翻譯】瑜伽行者以語、意之瑜伽，明示：『明點如月，精液為身，斷絕分別，塵如日為語，阿字（藏文：ཨ，梵文天城體：अ，梵文羅馬擬音：a，漢語字面意思：無）如暗為意。』虛空界安住于埃（藏文：ཨེ，梵文天城體：ए，梵文羅馬擬音：e，漢語字面意思：一）中。』如是，在其他續部中也說：『埃（藏文：ཨེ，梵文天城體：ए，梵文羅馬擬音：e，漢語字面意思：一）字中央有旺（藏文：ཝཾ，梵文天城體：वं，梵文羅馬擬音：vam，漢語字面意思：種子字）字。』以及『埃（藏文：ཨེ，梵文天城體：ए，梵文羅馬擬音：e，漢語字面意思：一）字是美好的器皿，中央以旺（藏文：ཝཾ，梵文天城體：वं，梵文羅馬擬音：vam，漢語字面意思：種子字）字莊嚴。』等等，通過名、詞、字母的多種方式，說明修習的結果，旺（藏文：ཝཾ，梵文天城體：वं，梵文羅馬擬音：vam，漢語字面意思：種子字）字是大樂的居所，埃（藏文：ཨེ，梵文天城體：ए，梵文羅馬擬音：e，漢語字面意思：一）字是諸法空性。反覆宣說，此空性並非僅僅是色等諸法自性不成立的空性，而是遠遠超勝於此，是秘密中最極秘密的。薄伽梵至尊觀世音自在面前也說，佛陀大樂的處所是法生（Dharmodaya），如雲：『法生之名也指彼，從法生中，生起一切無自性之法。』無自性之法，即十力、四無畏等八萬四千法蘊。彼等生起之處即法生，是佛陀的剎土，是佛與菩薩的居所，是安樂之所，是生起之所。』又云：『大樂之所，即大樂之所，法界虛空之體性，無有侷限的法生，超越世間譬喻，是普賢的大樂之所，是居所和生起之所。』等等，廣為宣說。在《真實名經》中也說：『安住于真實之邊際。』同樣，在《十二千根本續》中說：『埃（藏文：ཨེ，梵文天城體：ए，梵文羅馬擬音：e，漢語字面意思：一）是秘密虛空界，是蓮花法生處，是安住于獅子座的金剛持（Vajradhara），旺（藏文：ཝཾ，梵文天城體：वं，梵文羅馬擬音：vam，漢語字面意思：種子字）字。金剛持（Vajradhara）與金剛薩埵（Vajrasattva），金剛怖畏金剛自在（Vajrabhairava），黑汝嘎（Heruka）與時輪（Kalachakra），以及原始佛等等名號，以及各種各樣的佛母之名，我在其他續部中已宣說。』等等，宣說了多種安住之處，以及多種安住者，這些只能從上師的特殊口訣中領悟。如果問，安住之處的蓮花法生等等，彼等又安住於何處呢？經中說，以依憑之方式，不住于任何處。勝者慈氏（Maitreya）

【English Translation】 The yogi of speech and mind clarifies: 'Bindu is like the moon, semen is the body, severing distinctions, dust like the sun is speech, the letter A (藏文：ཨ，梵文天城體：अ，梵文羅馬擬音：a，漢語字面意思：without) like darkness is mind.' The realm of space abides in E (藏文：ཨེ，梵文天城體：ए，梵文羅馬擬音：e，漢語字面意思：one).』 Likewise, in other tantras, it is said: 'In the center of the letter E (藏文：ཨེ，梵文天城體：ए，梵文羅馬擬音：e，漢語字面意思：one) is the letter Vam (藏文：ཝཾ，梵文天城體：वं，梵文羅馬擬音：vam，漢語字面意思：seed syllable).' And 'The letter E (藏文：ཨེ，梵文天城體：ए，梵文羅馬擬音：e，漢語字面意思：one) is a beautiful vessel, adorned in the center with Vam (藏文：ཝཾ，梵文天城體：वं，梵文羅馬擬音：vam，漢語字面意思：seed syllable).' Etc., through various ways of names, words, and letters, it is explained that the result of practice, the letter Vam (藏文：ཝཾ，梵文天城體：वं，梵文羅馬擬音：vam，漢語字面意思：seed syllable) is the abode of great bliss, and the letter E (藏文：ཨེ，梵文天城體：ए，梵文羅馬擬音：e，漢語字面意思：one) is the emptiness of all phenomena. It is repeatedly proclaimed that this emptiness is not merely the emptiness of the non-establishment of the nature of forms, etc., but is far superior to that, being the most secret of secrets. Before the Bhagavan, the venerable Lord Avalokiteshvara, it is also said that the place of great bliss of the Buddha is the Dharmodaya, as it is said: 'The name Dharmodaya also refers to that, from which all phenomena without self-nature arise.' Phenomena without self-nature are the ten powers, the four fearlessnesses, and the eighty-four thousand aggregates of Dharma. The place where these arise is the Dharmodaya, the Buddha's field, the abode of Buddhas and Bodhisattvas, the place of bliss, the place of arising.' And: 'The place of great bliss is the Dharmadhatu, the nature of space, the Dharmodaya without limitation, transcending worldly metaphors, the place of great bliss of Samantabhadra, the place of abode and arising.' Etc., are extensively explained. In the 'True Name Sutra' it is also said: 'Abiding in the true limit.' Similarly, in the 'Twelve Thousand Root Tantra' it is said: 'E (藏文：ཨེ，梵文天城體：ए，梵文羅馬擬音：e，漢語字面意思：one) is the secret space, the place of the lotus Dharmodaya, the Vajradhara residing on the lion throne, Vam (藏文：ཝཾ，梵文天城體：वं，梵文羅馬擬音：vam，漢語字面意思：seed syllable). Vajradhara and Vajrasattva, Vajrabhairava, Heruka and Kalachakra, and the names of the primordial Buddha, etc., and the names of various consorts, I have taught in other tantras.' Etc., many abodes are proclaimed, and many who abide, which can only be understood from the special instructions of the holy guru. If asked, where do these abodes, such as the lotus Dharmodaya, abide? It is said that they do not abide anywhere in the manner of dependence. Victorious Maitreya

པའི་ཞལ་སྔ་ནས། སེམས་ཀྱི་རང་བཞིན་ཆོས་རྣམས་ནི། །ཐམས་ཅད་ལ་ཡང་གནས་པ་མེད། །ཅེས་པ་ལ་ སོགས་པ་དང་། གསུང་རབ་གཞན་དང་གཞན་མང་པོར་ཡང་། གང་ལ་ཡང་མི་བརྟེན་ པ་དང་། མི་གནས་པ་དང་། གནས་པ་མེད་པ་དང་། གོས་པ་མེད་པ་དང་། མ་འདྲེས་པ་ ལ་སོགས་པ་མིང་ཚིག་ཡི་གེའི་རྣམ་གྲངས་མང་པོའི་སྒོ་ནས་ནམ་མཁའ་ལྟར་གང་ལ་ ཡང་མི་གནས་པར་གསུངས་སོ། །ཆོས་ཅན་ལ་ཆོས་ཉིད་ཁྱབ་པར་བཞུགས་པའི་བཞུགས་ ཚུལ་གྱིས་ནི་ཆོས་ཐམས་ཅད་ལ་ཁྱབ་པར་བཞུགས་ཏེ། འདི་ལ་དགོངས་ནས། ང་ཡིས་ འདི་ཀུན་ཁྱབ་པ་སྟེ། །ཞེས་པ་དང་། འཇུག་ཕྱིར་ཁྱབ་འཇུག་བརྗོད་པར་བྱ། །ཞེས་དང་། གསུང་རབ་མང་པོར་ཡང་། ཁྱབ་བདག་ཅེས་ཡང་ཡང་འབྱུང་བ་དང་། ཇི་ལྟར་ནམ་ མཁའ་རྟག་ཏུ་ཀུན་སོང་འདོད། །དེ་བཞིན་དེ་ཡང་རྟག་ཏུ་ཀུན་སོང་འདོད། །ཅེས་པ་ལ་ 6-424 སོགས་པ་དང་། དཔལ་དུས་ཀྱི་འཁོར་ལོར་ཡང་། མཁའ་ཁྱབ་མཁའ་ཡི་རྡོ་རྗེ་ ཅན། །ཞེས་པ་དང་། ཀྱེའི་རྡོ་རྗེ་ལ་སོགས་པར་ཡང་། བརྟན་དང་གཡོ་ལ་ཁྱབ་ནས་ གནས། །སྒྱུ་མའི་གཟུགས་ཅན་ཉིད་དུ་འདོད། །ཅེས་པ་ལ་སོགས་པ་བརྟན་གཡོ་ཐམས་ ཅད་ལ་ཁྱབ་པར་གསུངས་ལ། གསང་བ་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པ་བསྟན་པའི་མདོར་ཡང་། ནམ་མཁའ་འདི་ནི་ཅི་ཙམ་པར། །སངས་རྒྱས་ཀྱི་ནི་ཚུལ་ཁྲིམས་དང་། །ཏིང་ངེ་འཛིན་ དང་རྣམ་གྲོལ་དང་། །རྣམ་གྲོལ་ཡེ་ཤེས་མཐོང་དེ་ཙམ། །ནམ་མཁའི་ཚད་ནི་ཅི་ཙམ་ པ། །སངས་རྒྱས་གཟུགས་ཀྱང་དེ་ཙམ་སྟེ། །འཇིག་རྟེན་མགོན་པོའི་དབུ་གཙུག་ ཀྱང་། །ནམ་མཁའི་ཁམས་དང་མཚུངས་པ་ལགས། །ནམ་མཁས་ཇི་སྙེད་ཁྱབ་གྱུར་ པ། །སྐུས་ཀྱང་དེ་སྙེད་ཁྱབ་པ་ལགས། །སྐུ་ཡིས་ཇི་སྙེད་ཁྱབ་གྱུར་པ། །འོད་ཀྱིས་ཀྱང་ནི་དེ་ སྙེད་ཁྱབ། །འོད་ཀྱིས་ཇི་སྙེད་ཁྱབ་གྱུར་པ། །གསུང་གིས་ཀྱང་ནི་དེ་སྙེད་ཁྱབ། །གསུང་ གིས་ཇི་སྙེད་ཁྱབ་གྱུར་པ། །ཐུགས་ཀྱིས་ཀྱང་ནི་དེ་སྙེད་ཁྱབ། །ཐུགས་ཀྱིས་ཇི་སྙེད་ཁྱབ་ གྱུར་པ། །བྱམས་པས་ཀྱང་ནི་དེ་སྙེད་ཁྱབ། །བྱམས་པས་ཇི་སྙེད་ཁྱབ་གྱུར་པ། །ཡེ་ཤེས་ ཀྱིས་ནི་དེ་སྙེད་ཁྱབ། །ཡེ་ཤེས་ཇི་སྙེད་ཁྱབ་གྱུར་པ། །སྐུ་ཡིས་ཀྱང་ནི་དེ་སྙེད་ཁྱབ། །ཅེས་ པ་ལ་སོགས་པ་གསུངས་ཤིང་། མངོན་བརྗོད་བླ་མ་དང་། བདེ་མཆོག་ཉུང་ངུའི་རྒྱུད་ལ་ སོགས་པ་རྒྱུད་སྡེ་མང་པོར་ཡང་། ཀུན་ནས་ཕྱག་དང་ཞབས་ལ་སོགས། །ཀུན་ནས་སྤྱན་ དང་དབུ་དང་ཞལ། །ཀུན་ནས་ཐོས་ལྡན་འཇིག་རྟེན་དུ། །ཐམས་ཅད་ཁྱབ་པར་བྱས་ ནས་བཞུགས། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་ཀུན་ཁྱབ་ཏུ་བཞུགས་པའི་ལུང་ཤིན་ཏུ་མང་བར་ ཡོད་དོ། །འཕགས་པ་སོར་མོའི་ཕྲེང་བ་ལ་ཕན་པའི་མདོར། ཆོས་སྐུ་ལ་གཟུགས་སྐུ་ གནས་པར་ཡང་གསུངས་ཏེ་ཇི་སྐད་དུ། མ་བྱས་ཡང་དག་མཐའ་ལ་ང་གནས་ཏེ། །ཞི་བ་ མ་སྐྱེས་མཐའ་ལ་ང་གནས་ཏེ། །འདུས་མ་བྱས་པའི་མཐའ་ལ་ང་གནས་ཏེ། །ཞེས་པ་ལ

【現代漢語翻譯】尊者說：『心的自性，諸法，都不存在於任何事物之中。』等等，在許多其他的經典中也說，不依賴於任何事物，不住留，沒有住處，沒有沾染，不混合等等，通過許多名稱、詞語和文字的方式，像虛空一樣不住留于任何事物之中。作為有法的事物，法性以遍佈的方式存在，以這種存在方式遍佈於一切法。考慮到這一點，『我遍佈於一切』，『爲了進入而宣說遍入』，以及在許多經典中，『遍主』一詞也反覆出現。『正如虛空總是被認為是普遍存在的，同樣，它也被認為是普遍存在的。』等等，在吉祥時輪中也說，『遍空者，虛空的金剛持。』在勝樂金剛等經典中也說，『遍佈于穩定和運動的事物中，被認為是幻化的形體。』等等，說遍佈於一切穩定和運動的事物中。在宣說不可思議秘密的經中也說，『這個虛空有多大，佛陀的戒律、禪定、解脫和解脫智慧的見地就有多大。虛空的尺度有多大，佛陀的色身就有多大，世間怙主的頂髻也與虛空界相同。虛空有多大，身體就有多大。身體有多大，光芒就有多大。光芒有多大，語言就有多大。語言有多大，心就有多大。心有多大，慈愛就有多大。慈愛有多大，智慧就有多大。智慧有多大，身體就有多大。』等等。在名相上師和《勝樂金剛略續》等許多續部中也說，『從各方面頂禮和足，從各方面眼、頭和麵，從各方面聽聞，在世間，遍佈一切而住。』等等，有許多關於普遍存在的經文。在《能饒益指鬘經》中，也說色身存在於法身中，如所說：『我存在於未造作的真實邊際，我存在於寂靜不生的邊際，我存在於非複合的邊際。』等等。

【English Translation】 The venerable one said: 'The nature of mind, all phenomena, does not abide in anything.' and so on. In many other scriptures as well, it is said that it does not rely on anything, does not dwell, has no dwelling place, is not stained, is not mixed, etc., through many names, words, and letters, like the sky, it does not abide in anything. As for things that possess characteristics, the nature of phenomena abides in a pervasive manner, and in this way, it pervades all phenomena. Considering this, 'I pervade all,' 'To enter, it is said to pervade.' and in many scriptures, the term 'Pervasive Lord' also appears repeatedly. 'Just as the sky is always considered to be universally present, so too, it is considered to be universally present.' and so on. In the glorious Kalachakra, it is also said, 'The one who pervades the sky, the Vajra Holder of the sky.' In Hevajra and others, it is also said, 'Having pervaded the stable and the moving, it is considered to be of illusory form.' and so on, saying that it pervades all stable and moving things. In the sutra teaching the inconceivable secret, it is also said, 'How vast is this sky, so vast is the discipline of the Buddhas, and the concentration, liberation, and the vision of the wisdom of liberation. How vast is the measure of the sky, so vast is the body of the Buddhas, and the crown of the head of the protector of the world is equal to the realm of the sky. As much as the sky pervades, so much does the body pervade. As much as the body pervades, so much does the light pervade. As much as the light pervades, so much does the speech pervade. As much as the speech pervades, so much does the mind pervade. As much as the mind pervades, so much does the love pervade. As much as the love pervades, so much does the wisdom pervade. As much as the wisdom pervades, so much does the body pervade.' and so on. In the Abhidharmakosha and the Laghutantra of Chakrasamvara and many other tantras, it is also said, 'From all directions, prostrations and feet, from all directions, eyes, head, and face, from all directions, possessing hearing, in the world, having pervaded all, it abides.' and so on, there are many scriptures about being universally present. In the Sutra Benefiting Angulimala, it is also said that the Rupakaya (form body) abides in the Dharmakaya (dharma body), as it is said: 'I abide in the uncreated true limit, I abide in the peaceful unborn limit, I abide in the uncompounded limit.' and so on.

་ སོགས་པ་སྔར་བསྟན་ཟིན་པ་ཉིད་དེ། སྟོང་ཆེན་ལ་བདེ་ཆེན་བཞུགས་པར་ཡང་བཤད་ དུ་རུང་ངོ་། །ཡང་སྦྱོང་བྱེད་རྡོ་རྗེའི་རྣལ་འབྱོར་གྱི་དོན་ནི་ཁྱེད་ཀྱི་བཞེད་པ་ལ། གཟུགས་ སོགས་གདོད་མ་ནས་རང་བཞིན་མེད་པ་ལ་དེ་ལྟར་རྟོགས་པ་དེ་ཡིན། དེ་ལ་ཡང་ གཟུགས་སོགས་རང་བཞིན་མེད་པ་ལ་མེད་པར་ཤེས་པ་ཀུན་རྫོབ་རང་སྟོང་དུ་ཤེས་པ་ དེ་འདྲ་རྣམས་གོ་བ་ཡིན་གྱི་རྟོགས་པ་མ་ཡིན་པས་དེས་སྦྱོང་བྱེད་རྡོ་རྗེའི་རྣལ་འབྱོར་ གྱིས་གོ་མི་ཆོད། རྟོགས་པ་དེ་ནི་དེ་དང་མི་འདྲ་སྟེ་གཟུགས་སོགས་རང་བཞིན་མེད་པ་ ལ་མེད་པར་རྟོགས་པ་དེ་རྒྱུད་ལ་སྐྱེས་པ་ལ་ཟེར། དེའི་ཚེ་ན་ཟད་པར་ཟིལ་གནོན་ལ་ སོགས་པའི་ཡོན་ཏན་ཐོབ་པ་ཡིན་ལ། དེ་ལས་གཞན་པའི་སྤྱོང་བྱེད་རྡོ་རྗེའི་རྣལ་འབྱོར་ 6-425 མི་སྲིད། ཅེས་པ་གསལ་བར་གདའ། འདི་ཡང་ཅུང་ཟད་དཔྱད་པར་བྱ་སྟེ། ཅི་གཟུགས་ སོགས་ཀུན་རྫོབ་རང་སྟོང་དུ་ཤེས་པ་དེ་གོ་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ན་རྟོགས་པ་མ་ཡིན་ནམ། དེ་ལྟར་རྒྱུད་ལ་མ་སྐྱེས་པའི་ཕྱིར་ན་རྟོགས་པ་མ་ཡིན། བརྟག་གྲངས་སྔ་མའོ་སྙམ་ན་དེ་ ནི་རིགས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། གོ་བ་དང་རྟོགས་པ་ནི་སྐད་གཅིག་ལ་འགྱུར་མི་འདྲ་བར་གྱུར་ པ་ཙམ་ཡིན་གྱི། དོན་གཅིག་པ་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ཡང་སྔར་བོད་འགའ་ཞིག་ གིས་གོ་བ་དང་རྟོགས་པ་ནི་ཤན་འབྱེད་བྱས་པ་ལ། ཆོས་རྗེ་ས་སྐྱ་པཎྜི་ཏས་དགག་པ་ མཛད་པ། ལ་ལ་ཉམས་དང་གོ་བ་དང་། །རྟོགས་པ་ཞེས་བྱ་རྣམ་པ་གསུམ། །ཉམས་ནི་ ངན་ལ་གོ་བ་འབྲིང་། །རྟོགས་པ་བཟང་བ་ཡིན་ཞེས་ཟེར། །འདི་ཡང་རེ་ཞིག་བརྟག་པར་ བྱ། །ཉམས་ཞེས་བྱ་བ་ཉམས་མྱོང་ལ། །ཟེར་ན་སེམས་ཡོད་ཐམས་ཅད་ལ། །མྱོང་བ་དེ་ ཡང་ཡོད་པ་ཡིན། །གལ་ཏེ་བསྒོམས་པའི་ཉམས་མྱོང་ལ། །ཟེར་ན་ཚོགས་ལམ་ཆུང་ངུ་ ནས། །མཐར་ཕྱིན་ལམ་གྱི་བར་དུ་ཡོད། །འོན་ཏེ་སོ་སོར་རང་རིག་པའི། །ཡེ་ཤེས་ཡིན་ན་ འཕགས་པ་ཡི། །གང་ཟག་རྣམས་ལ་ཉམས་དེ་ཡོད། །གོ་བ་དང་ནི་རྟོགས་པ་ གཉིས། །རྣམ་གྲངས་སྒྲ་ཡིས་ངོ་བོ་གཅིག། རྒྱ་སྐད་གཅིག་ལ་ལོ་ཙཱ་བའི། །འགྱུར་གྱི་དབྱེ་ བ་ཁོ་ནར་ཟད། །ཅེས་སྡོམ་པ་གསུམ་གྱི་རབ་ཏུ་དབྱེ་བར་བཀོད་དེ། འགྱུར་གྱི་ཁྱད་པར་ ཇི་ལྟར་ཞེ་ན། ཚད་མ་རྣམ་འགྲེལ་དུ། སྒྲུབ་བརྗོད་རྟོགས་པའི་དོན་{གཅིག་ {ཅན་}ཉིད། །ཡིན་ཡང་རྨོངས་མེད་ཕྱིར་མཚན་ཉིད། །ཅེས་པ་ལོ་ཙཱ་བ་འགའ་ཞིག་གིས་ བསྒྱུར་བ་ལ། ཡང་ལོ་ཙཱ་བ་འགའ་ཞིག་གིས། བསྒྲུབ་བརྗོད་གོ་བའི་དོན་ཉིད་ ནའང་། །ཀུན་ཏུ་རྨོངས་མེད་ཕྱིར་མཚན་ཉིད། །ཞེས་པར་བསྒྱུར་བ། གོ་རྟོགས་ཀྱི་རྒྱ་སྐད་ གཅིག་པར་མངོན་ཡང་། གཞན་ལ་བསྟན་པ་བྱ་ཉིད་ཕྱིར། །ཞེས་ལོ་ཙཱ་བ་འགའ་ཞིག་ གིས་བསྒྱུར་བ་ལ། {ཡང་}འགའ་ཞིག་གིས། གཞན་གྱི་རྟོགས་བྱ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར། །ཞེས་པར་ བསྒྱུར་ཡང་། དེ་

【現代漢語翻譯】等等，正如之前已經展示的那樣。也可以說，在大空性中安住著大樂。此外，關於修持金剛瑜伽的意義，按照您的觀點，是指對於從根本上就無自性的色等法，如是證悟。對此，如果僅僅是知道色等法無自性，知道它們是世俗的自性空，這只是一種理解，而不是證悟，因此不能通過修持金剛瑜伽來達到目的。真正的證悟與此不同，是指證悟到色等法無自性，這種證悟在相續中生起。在那時，就能獲得諸如滅盡和壓伏等功德。除此之外，不可能有其他的修持金剛瑜伽。這些話語非常清晰。對此也需要稍微分析一下：如果說知道色等法是世俗的自性空只是一種理解，那麼就不是證悟嗎？或者說，因為沒有在相續中生起，所以就不是證悟嗎？如果認為是前一種情況，那是不合理的，因為理解和證悟只是在一剎那間轉變的不同，本質上是相同的。以前一些藏族人區分理解和證悟，對此，法王薩迦班智達曾駁斥說：『有些人說，體驗、理解和證悟有三種。體驗是低劣的，理解是中等的，證悟是最好的。』這需要進一步考察。如果說體驗是指經驗，那麼所有有情眾生都有體驗。如果說是指修習的經驗，那麼從資糧道的小階段到究竟道之間都有。或者說是指各自自證的智慧，那麼聖者們才有這種體驗。理解和證悟兩者，只是名稱不同，本質相同。翻譯成漢語時，只是譯者的差異而已。』他在三種戒律的分類中這樣寫道：那麼，翻譯的差別是什麼呢？在《釋量論》中說：『能立之語與證悟之義，實則唯一。然為遣愚，故立異名。』有些譯師這樣翻譯。另一些譯師則翻譯為：『能立之語與理解之義，實則雖一。然為遣除一切愚昧，故立異名。』理解和證悟的梵語意思相同，但爲了向他人展示，有些譯師翻譯為：『爲了成為他人證悟的對象。』還有些譯師翻譯為：『爲了成為他人理解的對象。』儘管如此，

【English Translation】 Etc., as already shown. It can also be said that great bliss dwells in the great emptiness. Furthermore, regarding the meaning of practicing Vajra Yoga, according to your view, it refers to realizing that forms, etc., are without inherent existence from the very beginning. Regarding this, if one merely knows that forms, etc., are without inherent existence, knowing them to be conventionally empty of self, this is only an understanding and not a realization. Therefore, one cannot achieve the goal through the practice of Vajra Yoga. True realization is different from this; it refers to the arising of the realization that forms, etc., are without inherent existence in one's mindstream. At that time, one obtains qualities such as exhaustion and subjugation. Apart from that, there is no other practice of Vajra Yoga. These words are very clear. This also needs to be analyzed a bit: If knowing that forms, etc., are conventionally empty of self is just an understanding, then is it not a realization? Or is it not a realization because it has not arisen in one's mindstream? If you think it is the former, that is not reasonable, because understanding and realization are just different transformations in a single moment, and their essence is the same. Previously, some Tibetans distinguished between understanding and realization. In response, Chöje Sakya Paṇḍita refuted, saying: 'Some say that experience, understanding, and realization are three types. Experience is inferior, understanding is intermediate, and realization is the best.' This needs further examination. If experience refers to experience, then all sentient beings have experience. If it refers to the experience of practice, then it exists from the small stage of the path of accumulation to the ultimate path. Or if it is the self-aware wisdom of each individual, then noble beings have that experience. Understanding and realization, the two, are different names but the same essence. When translated into Chinese, it is only the difference of the translators.' He wrote this in the classification of the three vows: So, what is the difference in translation? In the Pramāṇavārttika (Commentary on Valid Cognition), it says: 'The meaning of the statement of proof and the meaning of realization are actually one. However, to dispel ignorance, different names are given.' Some translators translated it this way. Other translators translated it as: 'The meaning of the statement of proof and the meaning of understanding are actually one. However, to dispel all ignorance, different names are given.' The Sanskrit meaning of understanding and realization is the same, but in order to show it to others, some translators translated it as: 'In order to become the object of realization for others.' Still other translators translated it as: 'In order to become the object of understanding for others.' Nevertheless,

ལས་འགྱུར་བར་ཡང་དག་ཤེས། །ཞེས་པ་དེ་ཉིད་ལོ་ཙཱ་བ་འགའ་ཞིག་ གིས། དེ་ལས་འགྱུར་བར་ཡང་དག་རྟོགས། །ཞེས་པར་ཡང་བསྒྱུར་བས་འདི་དག་གི་རྒྱ་ སྐད་ཀྱང་གཅིག་པར་མངོན། གཞན་ཡང་གོ་བ་དང་ཤེས་པ་ལ་རྟོགས་པར་གསུངས་པ་ ཤིན་ཏུ་མང་སྟེ། དངོས་ཡོད་རྟོགས་པ་ཚད་ཕྱིར་དང་། །ཞེས་པ་དང་། མངོན་སུམ་རྟོགས་ པའི་དོན་ཅན་ཕྱིར། །ཞེས་པ་དང་། དེ་ནི་རང་གཞན་ངོ་བོ་ཡིས། །རྟོགས་ཕྱིར་གཞལ་བྱ་ གཉིས་སུ་བཤད། །ཅེས་པ་དང་། རྣམ་གཞན་གྱིས་ཀྱང་རྟོགས་པར་མཐོང་། །ཞེས་པ་ དང་། གཞན་སེམས་རབ་ཏུ་རྟོགས་ཕྱིར་ཡང་། །ཚད་མ་གཉིས་སུ་གྲུབ་པ་ཡིན། །ཞེས་པ་ དང་། མ་མཐོང་བདག་ཉིད་ངོ་བོ་དེའི། །རྟོགས་པའི་རྟེན་ནི་དོན་གཞན་ཡིན། །ཞེས་པ་ 6-426 དང་། དེ་ཡི་བདག་ཉིད་འཛིན་པ་སྟེ། །དོན་རྟོགས་པ་ཡི་བདག་ཉིད་ཀྱིས། །ཞེས་པ་དང་། འབྲས་རྟོགས་ན་ཡང་དེ་མཐོང་འགྱུར། །ཞེས་པ་དང་། དེ་བཞིན་མེ་ནི་ཐ་དད་ཀྱང་། །ཆ་ གང་གིས་ནི་མེ་རྟོགས་པའི། །རྟེན་ཡིན་དེས་ན་དུ་བསྐྱེད་པ། །དེས་ན་དེ་ལྟར་རྟོགས་པར་ འགྱུར། །ཞེས་པ་དང་། མྱོང་བའི་ཁྱད་པར་ཁོ་ན་ལས། །དོན་གྱི་ཁྱད་པར་རྟོགས་པར་ འགྱུར། །ཞེས་པ་དང་། དཔེར་བརྗོད་གཞན་ཡང་རྟོགས་པར་བྱ། །ཞེས་པ་དང་། རང་ ཉིད་མངོན་སུམ་ལ་རྟོགས་པས། །རང་ཉིད་ཙམ་གྱིས་འཇུག་པ་ཅན། །དེ་མེད་རྣམ་ གཞན་གོ་བྱེད་ཡིན། །ཞེས་པ་དང་། གང་དེ་དེ་རྟེན་དང་འབྲེལ་ཅན། །ཡིན་ན་དེ་ཚེ་གོ་ བྱེད་ཉིད། །དེ་ཚེ་གོ་བྱེད་རྗེས་འགྲོ་བ། །སྤྱི་ཡི་ངོ་བོ་ཁོ་ན་རྟོགས། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་ཐ་ སྙད་པའི་ཚད་མ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་གཞལ་བྱའི་དོན་རྟོགས་པར་ཡང་དང་ཡང་དུ་ གསུངས་སོ། །དེ་བཞིན་དུ། ཚད་མ་རྣམ་པར་ངེས་པ་ལས་ཀྱང་། དེ་སྦྱར་མེད་ཀྱང་བརྗོད་ འདོད་ལས། །དེ་དོན་ཉིད་ནི་རྟོགས་འགྱུར་ཏེ། །ཞེས་པ་དང་། དེ་ཡང་ཟླ་བོ་རྣམ་གཅོད་ པས། །དོན་རྣམས་ལ་ནི་རྟོགས་འགྱུར་ཏེ། །ཞེས་པ་དང་། དོན་གྱི་དོན་རྟོགས་ཕྱིར་དོན་ ལ། །ཞེས་པའི་འགྲེལ་པར། དོན་གཉིས་ཀྱིས་དོན་གོ་བར་བྱེད། །ཞེས་གོ་བ་{དང་}རྟོགས་ པ་དོན་གཅིག་ཏུ་གསུངས་པ་དང་། ཚད་མའི་འབྲས་བུ་གང་ཞིག་ཡིན། །གཞལ་བྱ་ རྟོགས་{འགྱུར་ཏེ{པའོ}། ཞེས་པ་དང་། གང་གི་ཕྱིར་དོན་གྱི་ཁྱད་པར་རྟོགས་པ་ནི། མྱོང་བའི་ཁྱད་པར་ལས་ཡིན་ལ། མྱོང་བའི་ཁྱད་པར་རྟོགས་པ་ནི། རྣམ་པ་དེ་ལྟ་བུའི་ བདག་ཉིད་ཉམས་སུ་མྱོང་བ་ལས་ཡིན་ནོ། །ཞེས་པ་དང་། ནུས་པ་གཞན་དག་ཡོད་ཀྱང་། འབྲས་{བུ་}མི་སྐྱེ་བས་རྒྱུ་གཞན་ཡོད་པར་རྟོགས་བྱེད་དོ། །ཞེས་པ་དང་། དེ་ནི་ཇི་ལྟ་ བུའི་རྣམ་པ་ཅན། རང་བཞིན་འབྲེལ་བ་གྲུབ་པ་དེ་ལྟ་བུའི་རྣམ་པ་ཉེ་བ་ཉིད་དུ་གོ་བར་ བྱེད་ལ། འབྲེལ་བ་ལས་སྤྱིའི་ཚུལ་དུ་རྟོགས་པ་ཡང་རྗེས་སུ་དཔོག་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཞེས་པ་དང་། གཞན་བློ་ར

【現代漢語翻譯】此外，一些譯師將『以轉變而正確知曉』翻譯為『以轉變而正確領悟』，這表明它們的梵文原文可能相同。此外，關於『理解』和『知曉』被解釋為『領悟』的情況非常多，例如：『因為對實有的領悟是衡量』，『因為是現量領悟的意義』，『因為以自和他者的體性來領悟，所以說是兩種所量』，『通過其他方式也能見到領悟』，『爲了徹底領悟他人的心，所以成立了兩種量』，『未見之自性本體的領悟之所依是其他事物』，『執持它的自性，以領悟事物的自性』，『即使領悟了果，也能見到它』，『同樣，火雖然不同，但以何種部分領悟火的所依，因此產生煙，因此如此領悟』，『僅僅通過體驗的差別，就能領悟事物的差別』，『其他的例子也應領悟』，『因為自己現量領悟，所以僅僅是自己進入，沒有它者是能知』，『如果它是彼之所依且有關聯，那麼那時就是能知，那時能知是隨行，僅僅領悟總相的體性』等等，所有名言的量都反覆說明了領悟所量之義。同樣，在《量決定論》中也說：『即使沒有混合，也因為想表達，所以能領悟那個意義』，『那也是通過區分同類，所以能領悟諸事物』，『爲了領悟意義的意義』，在註釋中說：『兩種意義使意義被理解』，這裡『理解』和『領悟』被說成是同一個意思。『量的果是什麼？是領悟所量』，『因為領悟事物的差別，是從體驗的差別而來，而領悟體驗的差別，是從如是之相的體驗而來』，『即使有其他能力，因為不產生果，所以領悟到有其他原因』，『那是如何的相？成立自性關聯的如是之相接近於理解，因為從關聯中以總相的方式領悟也是隨後的推論』，『他人的智慧…』

【English Translation】 Furthermore, some translators render 'knowing correctly through transformation' as 'realizing correctly through transformation,' which suggests that their Sanskrit originals might be the same. Moreover, there are numerous instances where 'understanding' and 'knowing' are interpreted as 'realizing,' such as: 'because the realization of the existent is a measure,' 'because it is the meaning of direct realization,' 'because realizing through the nature of self and other, it is said to be two objects of measurement,' 'realization can also be seen through other means,' 'in order to thoroughly realize the minds of others, two kinds of valid cognition are established,' 'the basis for the realization of the unseen self-nature is another object,' 'holding its own nature, by the nature of realizing things,' 'even if the result is realized, it can be seen,' 'similarly, although fire is different, by whatever part the basis of realizing fire is, therefore smoke is produced, therefore it is realized in this way,' 'merely through the difference of experience, the difference of things can be realized,' 'other examples should also be realized,' 'because one realizes directly, therefore it is only oneself that enters, without that, another is the knower,' 'if it is the basis of that and related, then at that time it is the knower, at that time the knower is concomitant, only the nature of the general characteristic is realized,' and so on. All the valid cognitions of terminology repeatedly explain the realization of the meaning of the object of measurement. Similarly, in the Compendium on Valid Cognition, it is also said: 'Even without mixing, because of wanting to express, that meaning can be realized,' 'that is also through distinguishing similar things, therefore things can be realized,' 'in order to realize the meaning of meaning,' in the commentary it says: 'two meanings cause the meaning to be understood,' here 'understanding' and 'realizing' are said to be the same meaning. 'What is the result of valid cognition? It is the realization of the object of measurement,' 'because the difference of things is realized from the difference of experience, and the realization of the difference of experience is from experiencing such an aspect,' 'even if there are other abilities, because the result does not arise, it is realized that there is another cause,' 'what kind of aspect is that? Such an aspect of established self-nature relation is close to understanding, because realizing in the manner of a general characteristic from the relation is also subsequent inference,' 'the wisdom of others...'

ྟོགས་པར་བྱེད་ཕྱིར་དང་། །འགའ་ཞིག་འགོག་པར་བྱེད་ཕྱིར་ ཡང་། །ཚད་མ་གཞན་ནི་སྲིད་པ་ཉིད། །ཅེས་པ་ལ་སོགས་པ་ཐ་སྙད་པའི་ཚད་མ་ཐམས་ ཅད་གཞལ་བྱ་རྟོགས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྟོགས་པ་ཡིན་པར་གསུངས་སོ། །བྱང་ཆུབ་ སེམས་དཔའི་སྤྱོད་པ་ལ་འཇུག་པར་ཡང་། མི་གཙང་རང་བཞིན་གཞན་གྱི་ལུས། །མི་ རྟོགས་ངོ་མཚར་མི་ཆེ་ཡི། །རང་ཉིད་མི་གཙང་ཉིད་ཡིན་པར། །རྟོགས་པར་མ་གྱུར་ངོ་ མཚར་ཆེ། །ཞེས་པའི་འགྲེལ་པར། རང་སྟེ། བདག་ཉིད་ལ་མི་གཙང་བའི་རང་བཞིན་ གང་ཡིན་པའི་ལུས་ཁྱེད་ཀྱིས་རྟོགས་པར་མ་གྱུར་ཏེ་མ་གོ་པའོ། །ཞེས་མ་རྟོགས་པའི་ དོན་མ་གོ་བ་ཡིན་པར་བཤད་པ་ལས་ཀྱང་རྟོགས་པའི་དོན་གོ་བ་ཡིན་པར་དོན་གྱིས་ 6-427 གསུངས་པར་རིག་པར་བྱ་སྟེ། འདིར་སཾ་ཀྲྀ་ཏའི་སྐད་ལ། བིད་ཞེས་པ་དེ་ཉིད་གོ་བའམ། རྟོགས་པའམ། ཤེས་པའམ་རིག་པར་བསྒྱུར་བ་ཤིན་ཏུ་ཡང་མང་བར་བདོག་གོ །དེ་ལྟར་ རྒྱུད་ལ་མ་སྐྱེས་པའི་ཕྱིར་རྟོགས་པ་{མ་}ཡིན་ནོ་སྙམ་ན། དེ་ལྟ་ན་རྒྱུད་ལ་སྐྱེས་པ་ཞེས་ བྱ་བ་དེ་ཡང་ཅི། རྟོགས་བྱའི་དོན་དེ་རྒྱུད་ལ་སྐྱེས་པ་ལ་རྟོགས་པ་ཞེས་ཟེར་རམ། འོན་ཏེ། རྟོགས་བྱེད་ཤེས་པ་དེ་རྒྱུད་ལ་སྐྱེས་པ་ལ་རྟོགས་པ་ཟེར། སྔ་མ་ལྟར་ན་མི་རུང་སྟེ། ཚད་ མས་གཞལ་བྱ་རྟོགས་པ་ཕལ་ཆེ་བ་ལ་གཞལ་བྱ་དེ་རྒྱུད་ལ་སྐྱེ་བར་མ་ངེས་པའི་ཕྱིར་ རོ། །དེ་ལྟ་མ་ཡིན་ན། ཕྱི་རོལ་གྱི་མེ་རྟོགས་པའི་གང་ཟག་གི་རྒྱུད་ལ་ཕྱི་རོལ་གྱི་མེ་སྐྱེས་ པ་དང་། དངོས་མེད་རྟོགས་པའི་གང་ཟག་གི་རྒྱུད་ལ་དངོས་མེད་སྐྱེས་པར་ཐལ་བ་ལ་ སོགས་པ་ཧ་ཅང་ཐལ་བ་དུ་མར་འགྱུར་རོ། །རྟོགས་བྱེད་ཀྱི་ཤེས་པ་རྒྱུད་ལ་སྐྱེས་པ་ལ་ ཟེར་ན། གོ་བ་ཐམས་ཅད་ཀྱང་རྟོགས་པ་ཡིན་པར་འགྱུར་ཏེ། རྟོགས་བྱེད་ཤེས་པ་རྒྱུད་ ལ་སྐྱེས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །གོ་བ་ཐམས་ཅད་རྟོགས་པ་ཡིན་པར་ནི་གོང་དུ་བསྒྲུབས་ ལ། གང་ཟག་གི་རྒྱུད་ལ་མ་སྐྱེས་པའི་གང་ཟག་དེའི་རྟོགས་བྱེད་ཤེས་པ་ནི་མི་སྲིད་ དོ། །དེ་ལྟ་བས་ན་གོ་བ་དང་རྟོགས་པའི་ཁྱད་པར་འབྱེད་པ་འདི་ཡང་མཁས་པ་ཆེན་པོ་ རྣམས་ཀྱི་ཚུལ་ལ་མེད་ཅིང་། གཞུང་ལུགས་ཆེན་པོ་རྣམས་ལ་འདྲིས་ཆུང་བའི་གང་ཟག་ འབའ་ཞིག་གིས་རང་བཟོ་ཙམ་དུ་བས་སོ། །གཞུང་ལུགས་ཆེན་པོ་རྣམས་ཀྱི་དགོངས་པ་ ལྟར་ན། རྣམ་ཤེས་ཀྱིས་རྟོགས་པ་དང་། ཡེ་ཤེས་ཀྱིས་རྟོགས་པ་དང་། ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་ཚད་ མས་རྟོགས་པ་དང་། དོན་དམ་གྱི་ཚད་མས་རྟོགས་པ་དང་། རྟོག་བཅས་ཀྱིས་རྟོགས་པ་ དང་། རྟོག་མེད་ཀྱིས་རྟོགས་པ་དང་། མངོན་སུམ་གྱིས་རྟོགས་པ་དང་། རྗེ་དཔག་གིས་ རྟོགས་པ་ལ་སོགས་པ་རྟོགས་ལུགས་མང་དུ་གསུངས་པ་ཡོད་ཅིང་། རྟོགས་པ་ {ལ་}བཟང་ངན་གྱི་ཁྱད་པར་ཡང་མང་དུ་ཡོད་དེ་འདིར་མ་བྲིས་སོ། ། གཞན་ཡང་། ཁྱེད་ཀྱིས་གཟུགས་སོགས་རང་བཞི

【現代漢語翻譯】爲了理解，以及爲了阻止某些事物，還有，其他的量（pramana， प्रमाण， pramāṇa，有效認知）本身就是存在。』等等，所有世俗的量，都是因為衡量對境和理解對境，所以才被稱為理解。在《入菩薩行論》中也說：『他人之身不凈性，未能領悟真稀奇，自身本是不凈性，未能領悟更稀奇。』在註釋中說：『自己，也就是，對於自身所具有的不凈的自性，你的身體沒有領悟，也就是沒有理解。』從這裡可以看出，沒有領悟的意思就是沒有理解，因此可以知道理解的意思就是領悟。要知道，在梵語中，『vid』這個詞，被翻譯成理解、領悟、知道或認識的情況非常多。如果有人認為，因為沒有在相續中生起，所以不是領悟，那麼，所謂在相續中生起又是什麼呢？是指所要領悟的對境在相續中生起才叫領悟嗎？還是指能領悟的意識在相續中生起才叫領悟？如果是前者，那是不合理的，因為對於大多數通過量所衡量的對境來說，對境不一定需要在相續中生起。如果不是這樣，那麼就會出現這樣的荒謬推論：領悟外部火焰的人的相續中會生起外部的火焰，領悟無實有的人的相續中會生起無實有，等等，會有很多非常荒謬的結論。如果是指能領悟的意識在相續中生起才叫領悟，那麼所有的理解都將變成領悟，因為能領悟的意識是在相續中生起的。而且，所有的理解都是領悟，這一點已經在前面論證過了。而對於沒有在某人相續中生起的事物，那個人能領悟的意識是不可能存在的。因此，區分理解和領悟，這也不是大學者們的觀點，只是那些對偉大的論典不太熟悉的人的自創而已。按照偉大的論典的觀點，有通過識來領悟，有通過智慧來領悟，有通過世俗的量來領悟，有通過勝義的量來領悟，有通過有分別來領悟，有通過無分別來領悟，有通過現量來領悟，有通過比量來領悟等等，有很多種領悟的方式，而且領悟也有好壞之分，這裡就不一一列舉了。另外，你認為色等是自性……

【English Translation】 For the sake of understanding, and for the sake of preventing certain things, also, other pramanas (ཚད་མ་， प्रमाण， pramāṇa， valid cognition) themselves are existence.』 etc., all mundane pramanas are said to be understanding because they measure the object to be measured and understand it. Also, in 'Entering the Bodhisattva's Way of Life': 'The impurity of another's body, not realizing it is truly amazing, one's own nature is impurity, not realizing it is even more amazing.' In the commentary, it says: 'Yourself, that is, you have not realized or understood the nature of impurity that exists in your own body.' From this, it can be seen that the meaning of not realizing is not understanding, therefore it can be known that the meaning of understanding is realizing. It should be known that in Sanskrit, the word 'vid' is very often translated as understanding, realizing, knowing, or recognizing. If someone thinks that because it has not arisen in the continuum, it is not realization, then what is meant by arising in the continuum? Does it mean that the object to be realized arises in the continuum, and that is called realization? Or does it mean that the consciousness that realizes arises in the continuum, and that is called realization? If it is the former, that is unreasonable, because for most objects that are measured by pramana, the object does not necessarily have to arise in the continuum. If it is not like that, then there will be absurd consequences such as: the external fire arises in the continuum of the person who realizes the external fire, and the non-existent arises in the continuum of the person who realizes the non-existent, etc., there will be many very absurd conclusions. If it refers to the consciousness that realizes arising in the continuum, then all understanding will become realization, because the consciousness that realizes arises in the continuum. Moreover, all understanding is realization, which has already been proven above. And for something that has not arisen in someone's continuum, the consciousness that realizes it cannot exist. Therefore, distinguishing between understanding and realization is not the view of great scholars, but only the self-creation of those who are not familiar with the great treatises. According to the view of the great treatises, there are realizations through consciousness, realizations through wisdom, realizations through mundane pramana, realizations through ultimate pramana, realizations through conceptualization, realizations through non-conceptualization, realizations through direct perception, realizations through inference, etc., there are many ways of realizing, and there are also many differences between good and bad realizations, which will not be listed here. Furthermore, you think that form etc. are self-nature...

ན་མེད་པར་རྟོགས་པ་ལས་ལྷག་ པའི་སྦྱོང་བྱེད་རྡོ་རྗེའི་རྣམ་འབྱོར་ཞེས་པ་དེ་ལྟ་བུ་མ་གཟིགས་པ་མད་མཆི། བཅོམ་ལྡན་ འདས་ཀྱིས་ནི། བསྡུས་པའི་རྒྱུད་ཀྱི་རྒྱལ་པོ་རྣམས་སུ་རྡོ་རྗེའི་ཚིག་ཏུ་སྦས་ཤིང་། རྩ་བའི་ རྒྱུད་ཀྱི་རྒྱལ་པོ་རྣམས་སུ་ཤིན་ཏུ་གསལ་བར་བསྟན་པ། སྦྱོང་བྱེད་རྡོ་རྗེའི་རྣལ་འབྱོར། ཁྱེད་བཞེད་པ་དེ་ལས་གཞན་པ་ཞིག་ཡོད་པར་གསུངས་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། དཔལ་དུས་ཀྱི་ འཁོར་ལོར། རྒྱུད་ཀྱི་རྒྱལ་པོ་ཐམས་ཅད་དག་ཏུ་ངེས་པར་རྡོ་རྗེའི་ཚིག་ནི་རྡོ་རྗེ་ཅན་ གྱིས་སྦས་པ་སྟེ། །དང་པོའི་སངས་རྒྱས་སུ་ནི་སྲོག་ཆགས་རྣམས་ཀྱི་ཐར་པའི་སླད་དུ་མ་ ལུས་པ་ཡང་མངོན་སུམ་གསུངས། །དེ་ཕྱིར་འཇིག་རྟེན་འཇིག་རྟེན་འདས་པ་དག་ལས་ 6-428 མཐའ་དག་མ་ཚང་མེད་པའི་རྒྱུད་ནི་བླ་མ་སྟེ། །དཔལ་ལྡན་རྒྱུད་ནི་དང་པོའི་སངས་ རྒྱས་མཐའ་དག་རྒྱལ་བའི་བདག་པོ་མངོན་པར་བརྗོད་པ་ཟླ་བ་བཟང་། །ཞེས་པ་དང་། ཤེས་རབ་ཡེ་ཤེས་དག་ནི་སེམས་དང་དེ་ཡི་སྣང་བ་དག་ཀྱང་རྣམ་པ་བཅུ་པོ་ཉིད་དུ་ འགྱུར། །དབང་ནི་དྲི་མེད་རི་བོང་ཅན་མཚུངས་མེ་ལོང་གཟུགས་བརྙན་ལྟ་བུ་འདི་ལ་ ཞུགས་པ་གང་ཡིན་པ། །དེ་ལས་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཡི་བདེ་བ་འཕོ་མེད་ལྷན་ཅིག་ སྐྱེས་པ་འགྱུར་མེད་དག་ནི་བཞི་པ་སྟེ། །སངས་རྒྱས་ཞལ་འདི་གང་གི་ཐུགས་དང་ཞལ་ ལ་གནས་པར་གྱུར་པ་དེ་ནི་དཔལ་ལྡན་བླ་མ་དམ་པའོ། །ཞེས་སོགས་རྒྱ་ཆེར་གསུངས་ པ་དང་། འཕགས་པ་འཇིག་རྟེན་དབང་ཕྱུག་གི་ཞལ་སྔ་ནས་ཀྱང་། ཇི་ལྟར་མེ་ནི་ཤིང་ ལ་རྟག་གནས་ཀྱང་། །བཅད་དང་དབྱེ་བའི་ཐབས་ཀྱིས་མི་མཐོང་སྟེ། །རྩུབ་ཤིང་རྩུབ་ བསྟན་ལག་པས་བསྲུབས་པ་ལས། །དེ་ལ་གནས་པ་ཡང་ནི་མཐོང་བར་འགྱུར། །དེ་ བཞིན་སེམས་ཀྱི་འོད་གསལ་རྟོག་པ་ཡི། །བསྒོམ་པའི་ཐབས་རྣམས་དག་གིས་མི་མཐོང་ སྟེ། །དེ་ཉིད་དུ་{ནི་{འདི་}རྐྱང་མ་དག་དང་ནི། །རོ་མ་ཅིག་ཏུ་སྦྱར་བས་མཐོང་བར་ འགྱུར། །སྣ་ཚོགས་རྣམ་རྟོག་ལ་སོགས་ལམ་གྱིས་ནི། །དེ་ཉིད་དེ་བཞིན་གཤེགས་པས་ གང་གསུངས་པ། །བཅུ་དྲུག་བཞི་ཡི་རབ་ཏུ་དབྱེ་བ་ཅན། །ལམ་དང་བྲལ་བས་ཐོབ་པ་མ་ ཡིན་ནོ། །ཞེས་པ་དང་། གང་ཞིག་སེམས་ཅན་རྣམས་ལ་བརྩེ་བ་ཡིས། །གཞན་དོན་དགེ་ ལ་རྟག་ཏུ་བརྩོན་པ་ཡི། །སློབ་མ་དག་པ་རྣམས་ལ་ལམ་དག་ནི། །བླ་མ་དམ་པའི་དྲིན་ ལས་འབྱུང་བ་ཡིན། །ཞེས་པ་དང་། དེ་ཕྱིར་བླ་མ་དམ་པས་གནང་བ་ཡི། །ལམ་བཟང་ རིན་ཆེན་འདི་ནི་སློབ་མ་ཡིས། །ཆོམ་རྐུན་རྩ་ལག་ཡོངས་སུ་སྤང་བྱ་སྟེ། །འབད་པས་ཤིན་ ཏུ་ལེགས་པར་སྦ་བར་བྱ། །{དབང་{དཔའ་}པོའི་རིམ་པ་བདག་བྱིན་བརླབས་པ་ ཡི། །རིམ་པ་དག་ཀྱང་ཐར་པའི་ལམ་མ་ཡིན། །ཤིན་ཏུ་རྣམ་དག་རིམ་པ་གཅིག་པུ་ ནི། །ཐར་པའི་སླད་དུ་སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱིས་བསྟན། །ཞེས་པ་དང་། འདི་ཡི་དཔལ་ནི་

【現代漢語翻譯】我沒有見過比這更殊勝的，能從無明中證悟的『金剛瑜伽』。世尊在《集續之王》（bsdus pa'i rgyud kyi rgyal po rnams su）中以金剛語隱藏，而在《根本續之王》（rtsa ba'i rgyud kyi rgyal po rnams su）中則非常清楚地揭示了『清凈金剛瑜伽』。您所認為的之外，還有其他的。正如《吉祥時輪》（dpal dus kyi 'khor lor）中所說：『一切續部之王中，金剛語被金剛持（rdo rje can）所隱藏。在《最初佛》（dang po'i sangs rgyas）中，爲了眾生的解脫，沒有遺漏地全部顯現。因此，在世間和出世間中，沒有不包含的續部是至上的。吉祥續是最初佛，一切勝者的主尊，顯現為善月。』『智慧和明智是心及其顯現，也轉變為十種形態。灌頂是無垢的，如同有兔子的月亮，如同鏡中的影像。進入其中的人，從那不動的、俱生的、不變的涅槃之樂中，獲得第四喜。誰的心和口中安住著佛陀的面容，他就是吉祥的上師。』等等，廣為宣說。聖觀自在（'phags pa 'jig rten dbang phyug）也曾說過：『如同火常住在木中，但用切割和分離的方法卻看不見。通過摩擦粗木，用手攪動，才能看見其中的火。同樣，心的光明，通過思慮的禪修方法也看不見。在那純一無雜的，混合為一的味道中才能看見。』『以各種分別念等道，如來所說的那十六和四的差別，不離道是無法獲得的。』『任何對眾生有慈悲心，恒常精進于利他善行的人，清凈的弟子們，從上師的恩德中獲得道。』『因此，由上師所賜予的，這珍貴的善道，弟子應當完全捨棄盜竊和根本墮罪，努力地嚴加保密。』『勇士的次第，我的加持，這些次第也不是解脫道。唯一非常清凈的次第，是諸佛爲了解脫而宣說的。』『此之光輝是……』

【English Translation】 I have not seen such a 'Vajra Yoga' that is superior to realizing from ignorance. The Blessed One concealed it in Vajra words in the 'Kings of Condensed Tantras' (bsdus pa'i rgyud kyi rgyal po rnams su), and very clearly revealed the 'Purifying Vajra Yoga' in the 'Kings of Root Tantras' (rtsa ba'i rgyud kyi rgyal po rnams su). Other than what you assume, there is another. As it is said in the 'Glorious Kalachakra' (dpal dus kyi 'khor lor): 'In all the kings of tantras, the Vajra words are concealed by the Vajra Holder (rdo rje can). In the 'First Buddha' (dang po'i sangs rgyas), for the sake of the liberation of beings, everything is manifestly spoken without omission. Therefore, among the mundane and supramundane, the tantra that lacks nothing is supreme. The glorious tantra is the First Buddha, the master of all victors, manifestly expressed as Auspicious Moon.' 'Wisdom and knowledge are the mind and its appearances, also transforming into ten forms. Empowerment is immaculate, like the moon with a rabbit, like an image in a mirror. Whoever enters this, from that immovable, co-emergent, unchanging bliss of Nirvana, the fourth [joy] arises. Whose heart and mouth abide the face of the Buddha, he is the glorious and holy guru.' and so on, extensively spoken. The noble Avalokiteshvara ('phags pa 'jig rten dbang phyug) also said: 'Just as fire constantly dwells in wood, but cannot be seen by methods of cutting and separating. By rubbing rough wood, stirring with the hand, one can see the fire dwelling therein.' 'Likewise, the clear light of the mind cannot be seen by methods of contemplative meditation. In that pure and unmixed, blended into one taste, it can be seen.' 'The sixteen and four distinctions spoken by the Thus-Gone One, by means of various conceptualizations and other paths, cannot be attained without the path.' 'Whoever has compassion for sentient beings, constantly strives for the benefit of others, the pure disciples, obtain the path from the kindness of the holy guru.' 'Therefore, this precious good path granted by the holy guru, the disciple should completely abandon theft and root downfalls, and strive to keep it very well concealed.' 'The stages of the hero, my blessings, these stages are also not the path to liberation. The one and only extremely pure stage is what the Buddhas have taught for the sake of liberation.' 'The glory of this is...'

མྱུར་ཐོབ་སླད། །རྟག་ཏུ་རྣལ་འབྱོར་མ་རྣམས་ཞབས། །རྣལ་འབྱོར་གང་གིས་སྒོམ་པ་ དེའི། །བགེགས་ནི་རྟག་ཏུ་ཉམས་པར་འགྱུར། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་དང་། དེ་བཞིན་དུ། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས། མ་འོངས་པའི་དུས་ཀྱི་རྡོ་རྗེ་སློབ་དཔོན་གདུག་པ་ཅན་རྣམས་ ཀྱིས་འཇུག་པ་གཟིགས་ནས། རྩ་བའི་རྒྱུད་འགའ་ཞིག་དང་། བསྡུས་པའི་རྒྱུད་རྣམས་སུ་ དབང་བཞི་པ་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་ལམ་ཤིན་ཏུ་སྦས་པའི་ཚུལ་དུ་རྒྱ་ཆེར་སྤྲོས་ནས་གསུངས་ པའི་མཐར་ཡང་གསུངས་པ། རྣམ་{པར་{འབྱོར་}དག་པའི་རིམ་པ་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོའི་ དངོས་གྲུབ་སྟེར་བར་བྱེད་པ་པོ་འདི་མཆོག་གི་དང་པོའི་སངས་རྒྱས་སུ་རབ་ཏུ་གསལ་ 6-429 བར་གླེགས་བམ་དུ་བྲིས་ཏེ། ཆུ་བོ་ཤཱི་ཏའི་བྱང་དུ་སེམས་ཅན་སྐལ་བ་དང་ལྡན་པ་ རྣམས་ཀྱི་སེམས་ཀྱི་ལྷག་པར་མོས་པ་མཁྱེན་ནས། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་བསྟན་ཅིང་ ཕྱག་ན་རྡོ་རྗེས་གླེགས་བམ་དུ་བྲིས་སོ། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་རྒྱ་ཆེར་འབྱུང་ངོ་། ། གཞན་ཡང་། རྒྱུད་ཀྱི་རྒྱལ་པོ་ཐམས་ཅད་དང་། དེ་དག་གི་དགོངས་པ་འགྲེལ་པ་ས་ བཅུའི་དབང་ཕྱུག་རྣམས་ཀྱིས་མཛད་པའི་གཞུང་རྣམས་སུ་སྦྱོང་བྱེད་རྡོ་རྗེའི་རྣལ་ འབྱོར་གསུངས་མོད་ཀྱང་། ཟབ་པ་ལས་ཀྱང་ཆེས་ཟབ་པ་གསང་བ་ལས་ཀྱང་ཆེས་ གསང་བའི་ལམ་དེ་ལྟ་བུ་འདིར་གསལ་པོར་བསྟན་ནས་སྣོད་མ་བརྟགས་པ་ལ་ཐག་ རིང་དུ་བསྐུར་བ་གསང་སྔགས་ཀྱི་ཚུལ་ལ་མི་རུང་བའི་ཕྱིར་འདིར་མ་བྲིས་སོ། ། ཡང་ཁྱེད་རྣམ་རྟོག་མ་འགགས་པར་མི་རྟོག་ཡེ་ཤེས་མི་ཐོབ་པ་{ལ་}མཚར་དུ་ བརྩིས་ནས། རྣམ་རྟོག་འགགས་པའི་མི་རྟོག་པ་དེ་{དག་}གཏི་མུག་ཏུ་མཛད་པར་ གདའ། དེ་ལྟར་གང་ནས་བཤད་པ་ལགས་སམ། འདི་ཡང་བདེ་བར་གཤེགས་པའི་ གསུང་རབ་ལས་ཆེས་ཕྱི་རོལ་ཏུ་གྱུར་པར་མངོན་ཏེ། རྣམ་པར་རྟོག་པ་ནི་སྒྲིབ་པ་གཉིས་ ཀྱིས་ངོ་བོར་གསུངས་པའི་ཕྱིར་{དང་}། རྣམ་རྟོག་འགགས་པ་ཉིད་ལས་མི་རྟོག་ཡེ་ ཤེས་ཐོབ་པར་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ཡང་ཇི་སྐད་དུ། རྒྱལ་བའི་ཡུམ་ལས། རབ་ འབྱོར། ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ནི་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའོ། །རྣམ་པར་མི་རྟོག་པ་ ལས་སངས་རྒྱས་སུ་བརྗོད་དོ། །རྣམ་པར་མི་རྟོག་པ་ལས་བྱང་ཆུབ་ཏུ་བརྗོད་དོ། །ཞེས་པ་ ལ་སོགས་པ་དང་། འཕགས་པ་གསེར་འོད་དམ་པའི་མདོར་ཡང་། རིགས་ཀྱི་བུ། རྣམ་ པར་མི་རྟོག་པའི་ཡེ་ཤེས་ལས་གུད་ན་སངས་རྒྱས་ཡེ་ཤེས་མེད་དོ། །ཞེས་པ་དང་། འཕགས་པ་ཡོན་ཏན་རིན་ཆེན་སྡུད་པར་ཡང་། སྐྱེ་བ་མེད་དང་སྐྱེ་བ་གཉིས་ཀར་མི་ རྟོག་པ། །འདི་ནི་ཤེས་རབ་ཕ་རོལ་ཕྱིན་མཆོག་སྤྱོད་པ་ཡིན། །ཞེས་སོགས་གསུངས་ སོ། །དཔལ་ཀྱེའི་རྡོ་རྗེའི་རྒྱུད་དུ་ཡང་། ལུས་ལ་ཡེ་ཤེས་ཆེན་པོ་གནས། །རྟོག་པ་ཐམས་ ཅད་ཡང་དག་སྤངས། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་དང་། དེའི་འགྲེལ་པར་འཕགས་པ་རྡོ་ར

【現代漢語翻譯】爲了迅速獲得成就，應恒常頂禮瑜伽母的蓮足。通過瑜伽修行，一切修行者的障礙都會被消除。諸如此類的教言，以及，世尊（Bhagavan）預見到未來惡劣的金剛阿阇梨（Vajra Acharya，金剛上師）的行為，所以在一些根本續和簡略續中，以極其隱秘的方式廣說了第四灌頂，即大手印（Mahamudra，偉大的手印），並在最後說道：『完全具足的次第，能賜予大手印的成就，此乃最勝之初佛，應于書卷中清晰書寫，于希達河（Shita River）之北，爲了知有情眾生之根器與意樂，世尊宣說，金剛手（Vajrapani，持金剛者）書寫完成的書。』等等，廣為流傳。此外，在一切續部之王（Tantra Raja）及其釋疏中，由十地自在者所著的論典中，都宣說了清凈之法，即金剛瑜伽（Vajra Yoga，金剛瑜伽）。然而，由於此法甚深中的甚深，秘密中的秘密，若不觀察根器便輕易傳授，則有違密宗之規，故不在此處詳述。此外，你們認為，若不停止分別念，便無法獲得無分別智，這真是荒謬至極。你們將分別念止息后的無分別狀態視為愚癡。不知此論調出自何處？這顯然與佛陀的教誨背道而馳，因為分別念被認為是二障（two obscurations）的本體，而唯有止息分別念才能獲得無分別智。正如《般若波羅蜜多經》（Prajnaparamita Sutra，智慧到彼岸的經典）所說：『善現（Subhuti，須菩提），般若波羅蜜多（Prajnaparamita，般若波羅蜜多）即是無分別。從無分別中，稱為佛。從無分別中，稱為菩提（Bodhi，覺悟）。』等等。在《聖金光明經》（Suvarnaprabhasa Sutra，金色光明經）中也說：『善男子，在無分別智之外，沒有其他的佛智。』在《聖寶積經》（Ratnakuta Sutra，寶積經）中也說：『不思有生與無生，此乃最勝般若波羅蜜多之行。』等等。在《喜金剛本續》（Hevajra Tantra，黑汝嘎金剛續）中也說：『身體之中住大智，一切分別皆斷除。』等等。在其註釋中，聖者金剛手也說：

【English Translation】 For swift attainment, constantly prostrate at the feet of the Yoginis. By the yoga practice, the obstacles of all practitioners will always be diminished. Such teachings, and similarly, the Bhagavan, foreseeing the actions of the wicked Vajra Acharyas in the future, extensively explained the fourth initiation, Mahamudra, in some root tantras and condensed tantras in an extremely hidden manner, and at the end said: 'The completely endowed sequence, which bestows the siddhi of Mahamudra, this is the most supreme primordial Buddha, should be clearly written in volumes. To the north of the Shita River, knowing the inclinations of sentient beings with fortune, the Bhagavan taught, and Vajrapani wrote it into a volume.' And so on, it is widely propagated. Furthermore, in all the Tantra Rajas and their commentaries, in the treatises composed by the lords of the ten bhumis, the purification practice, Vajra Yoga, is taught. However, because this path is the most profound of the profound and the most secret of the secret, it is not written here because it is not permissible in the secret mantra tradition to transmit it to those whose vessels have not been examined. Moreover, you consider it amazing that without stopping conceptual thought, non-conceptual wisdom cannot be attained. You regard the non-conceptual state after the cessation of conceptual thought as delusion. From where is such a statement derived? It appears to be completely outside the teachings of the Sugata, because conceptual thought is said to be the essence of the two obscurations, and non-conceptual wisdom is attained only from the cessation of conceptual thought. As it is said in the Mother of the Buddhas: 'Subhuti, Prajnaparamita is non-conceptual. From non-conceptuality, one is called a Buddha. From non-conceptuality, one is called Bodhi.' And so on. In the Noble Golden Light Sutra, it is also said: 'Son of good family, apart from non-conceptual wisdom, there is no Buddha wisdom.' In the Noble Jewel Heap Sutra, it is also said: 'Not thinking of birth or non-birth, this is the supreme practice of Prajnaparamita.' And so on. In the Hevajra Tantra, it is also said: 'Great wisdom dwells in the body, all thoughts are completely abandoned.' And so on. In its commentary, the Noble Vajrapani also said:

ྗེ་ སྙིང་པོའི་ཞལ་སྔ་ནས་ཀྱང་། ལུས་ལ་ཡེ་ཤེས་ཆེན་པོ་བཞུགས། །རྟོག་པ་ཐམས་ཅད་ཡང་ དག་སྤངས་པར་གྲུབ་སྟེ། དཀྱིལ་འཁོར་གྱི་འཁོར་ལོ་དང་ལས་དང་། ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཕྱག་ རྒྱའི་རྟོག་པ་དང་བྲལ་བ། ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་ཡེ་ཤེས་རྟོག་པའི་དྲ་བ་དང་ བྲལ་བ་ཞེས་པ་ངེས་པའོ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །དཔལ་སམ་བུ་ཊི་ལས་ཀྱང་། ཀུན་རྟོག་ ཐམས་ཅད་རྣམ་སྤངས་པ། །སྟོང་ཉིད་སྙིང་པོ་ཁྱོད་ལ་འདུད། །ཀུན་མཁྱེན་ཡེ་ཤེས་ཕུང་ པོ་ཅན། །ཡེ་ཤེས་སྐུ་ལ་ཕྱག་འཚལ་བསྟོད། །ཅེས་པ་དང་། རྟོག་པའི་གནས་ནི་སྤངས་ 6-430 ནས་སུ། །བློ་ལྡན་གང་ཞིག་མི་རྟོག་གནས། །ཐུགས་ཀྱི་རྡོ་རྗེས་གསུངས་པ་བཞིན། །དེ་ {ལས་{ལ་}དངོས་གྲུབ་ཐེ་ཚོམ་མེད། །རྟོག་པས་དམྱལ་བར་འགྲོ་འགྱུར་ཞིང་། །འགྲོ་ དྲུག་རྒྱ་མཚོར་འཁོར་བར་འགྱུར། །རྟོག་པ་ལས་ནི་རྣམ་གྲོལ་{ནས{ན}། །དྲི་མེད་ཞི་ བའི་གནས་སུ་འགྲོ། །ཞེས་པ་དང་། རྣམ་རྟོག་མ་རིག་ཆེན་པོ་སྟེ། །འཁོར་བའི་རྒྱ་མཚོར་ ལྟུང་བྱེད་ཡིན། །མི་རྟོག་ཏིང་འཛིན་ལ་གནས་ན། །མཁའ་བཞིན་དྲི་མ་མེད་པར་ འགྱུར། །ཞེས་སོགས་རྒྱ་ཆེར་གསུངས་སོ། །དེ་བཞིན་དུ། རྣམ་པར་སྣང་མཛད་མངོན་ པར་བྱང་ཆུབ་པའི་རྒྱུད་དུ་ཡང་གསུངས་པ། ཐམས་ཅན་མཁྱེན་པའི་ཡེ་ཤེས་དེ་འང་ འདི་ལྟར་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་རྣམ་པར་གྲོལ་བའི་ངོར་རོ་གཅིག་པ་ལགས་ སོ། །བཅོམ་ལྡན་འདས། འདི་ལྟ་སྟེ། དཔེར་བགྱིས་ན། ནམ་མཁའི་ཁམས་རྟོག་པ་དང་ རྣམ་པ{ར་རྟོག་པ་}ཐམས་ཅད་དང་བྲལ་བ་སྟེ། མི་རྟོག་པ་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པ་ལགས་ སོ། །ཞེས་པ་དང་། །རྟོག་པ་སྡུག་བསྔལ་རྒྱུར་འགྱུར་བ། །ཇི་སྲིད་མ་སྤངས་བར་དུ་ ནི། །འཇིག་རྟེན་འདི་ན་སངས་རྒྱས་མིན། །ཀུན་མཁྱེན་ཞེས་ཀྱང་མི་བྱའོ། །ཞེས་པ་དང་། དཔལ་རྡོ་རྗེ་ཕྲེང་བ་མངོན་པར་བརྗོད་པའི་རྒྱུད་དུ་ཡང་། རྣམ་རྟོག་ཀུན་ནས་ཟད་པ་ ལས། །ཡང་དག་ཡེ་ཤེས་བདེ་ཆེན་སྐྱེས། །ཞེས་གསུངས་ཤིང་། ཕྱག་ན་རྡོ་རྗེ་དབང་བསྐུར་ བའི་རྒྱུད་དུ་ཡང་། རྟོག་དང་བྲལ་བའི་ཡེ་ཤེས་ནི། །སྔོན་གྱི་རྒྱལ་བ་མངོན་སངས་ རྒྱས། །རྟོག་པ་བྲལ་བ་དེ་ལ་ནི། །གསང་སྔགས་འགྲུབ་པར་བསྟན་པ་ཡིན། །དེ་ཡི་འབྲས་ བུ་རྣམ་དག་པ། །རང་བཞིན་གྱིས་ནི་འོད་གསལ་འགྱུར། །གང་ཞིག་རྟོག་ལ་གནས་བྱེད་ པ། །དེ་ལ་དངོས་གྲུབ་མི་འབྱུང་ངོ་། །དེ་ལྟ་བས་ན་རྟོག་སྤངས་ལ། །སྔགས་ཀྱི་གཟུགས་ ཀྱིས་བསམ་པར་བྱ། །ཞེས་གསུངས་པ་དང་། མངོན་པར་བརྗོད་པ་འབུམ་པར་ཡང་ གསུངས་པ། ཡེ་ཤེས་སྐུ་ནི་རབ་སྒྲུབ་ཕྱིར། །ཀུན་རྟོག་ཐམས་ཅད་སྤངས་པ་ཡི། །བསྒོམ་པ་ དེ་བཞིན་གཤེགས་པས་གསུངས། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་གཞན་ཡང་གསུང་རབ་དྲི་མ་ མེད་པ་རྣམས་སུ་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་བསྔགས་པ་རྒྱ་ཆེར་གསུངས་ཏེ། འདིར་ཡི་གེ་ མང་དུ་དོག

【現代漢語翻譯】杰（Je，尊稱，意為「尊者」）從根本上來說，身體內蘊含著偉大的智慧。所有概念都已完全捨棄並得以實現，遠離壇城的輪轉、行為以及智慧手印的概念，超越了般若波羅蜜多的智慧概念之網，這是確定的。正如《吉祥桑布扎》中所說：『我向您頂禮，您已完全捨棄所有概念，擁有空性的本質。我向擁有全知智慧之身的您致敬讚頌。』還有，『從捨棄概念的處所，有智慧的人安住于無概念之中。如金剛心所說，由此能毫無疑問地獲得成就。』『概念會讓人墮入地獄，並在六道輪迴的海洋中流轉。從概念中解脫，便能進入無垢寂靜的境地。』『概念是巨大的無明，是墮入輪迴之海的原因。如果安住于無概念的禪定中，就能像天空一樣變得清凈無染。』等等，經中廣為宣說。同樣，在《現觀莊嚴經》中也說：『所有一切智的智慧，與如來解脫的境界是同一的。』世尊，例如，虛空的自性遠離一切概念和分別，是無概念的，完全沒有概念。還有，『概念是痛苦的根源，只要沒有捨棄它，在這個世界上就不是佛，也不能被稱為全知。』在《吉祥金剛鬘現觀經》中也說：『從完全止息概念中，生起真正的智慧和大樂。』在《金剛手灌頂經》中也說：『遠離概念的智慧，是過去諸佛證悟的境界。對於遠離概念的人來說，已經開示了密咒的成就。它的果實是完全清凈的，其自性是光明的。如果有人執著于概念，他就不會獲得成就。因此，要捨棄概念，用咒語的形象來思維。』在《現觀莊嚴經》十萬頌中也說：『爲了圓滿成就智慧之身，要捨棄所有概念。如來是這樣宣說的。』等等，在其他清凈的經文中，也廣泛讚歎了無概念，這裡就不多贅述了。

【English Translation】 Je (an honorific title meaning 'venerable one') Fundamentally, the great wisdom resides within the body. All concepts have been completely abandoned and realized, being free from the concepts of the mandala's rotation, actions, and wisdom mudras, transcending the net of wisdom concepts of the Prajnaparamita. This is certain. As it is said in the Glorious Sambhuti: 'I prostrate to you, who have completely abandoned all concepts, possessing the essence of emptiness. I pay homage and praise to you, who possess the body of omniscient wisdom.' Also, 'From the place of abandoning concepts, the wise abide in non-conceptuality. As spoken by the Vajra Heart, one will undoubtedly attain accomplishment from this.' 'Concepts cause one to fall into hell and wander in the ocean of the six realms of samsara. From liberation from concepts, one goes to the stainless, peaceful state.' 'Concepts are the great ignorance, the cause of falling into the ocean of samsara. If one abides in non-conceptual samadhi, one will become stainless like the sky.' and so on, is widely proclaimed in the scriptures. Similarly, in the Manifest Enlightenment Sutra it is also said: 'All the wisdom of omniscience is the same as the state of liberation of the Tathagata.' Bhagavan, for example, the nature of space is free from all concepts and distinctions, it is non-conceptual, completely without concepts. Also, 'Concepts are the root of suffering, as long as one has not abandoned them, one is not a Buddha in this world, nor can one be called omniscient.' In the Glorious Vajra Garland Abhisamaya Sutra it is also said: 'From the complete cessation of concepts, true wisdom and great bliss arise.' In the Vajrapani Empowerment Sutra it is also said: 'The wisdom free from concepts is the state of enlightenment of the Buddhas of the past. For those who are free from concepts, the accomplishment of mantras has been taught. Its fruit is completely pure, its nature is luminous. If someone clings to concepts, they will not attain accomplishment. Therefore, abandon concepts and contemplate with the form of mantras.' In the Abhisamaya Sutra in One Hundred Thousand Verses it is also said: 'In order to perfectly accomplish the wisdom body, one must abandon all concepts. Thus has the Tathagata proclaimed.' and so on. In other pure scriptures, the praise of non-conceptuality is widely proclaimed, so I will not elaborate further here.

ས་ནས་མ་བྲིས་སོ། ། དེ་ལྟ་བས་ན་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་ཡེ་ཤེས་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་བདེ་བ་ ཆེན་པོའི་སྐུ། སངས་རྒྱས་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཐམས་ཅད་རྣམ་རྟོག་འགགས་ པའི་མི་རྟོག་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གཏི་མུག་ཡིན་པར་ཧ་ཅང་ཐལ་བར་འགྱུར་རོ། །གཞན་ ཡང་། རྒྱལ་བ་བྱམས་པའི་ཞལ་སྔ་ནས། འཁོར་གསུམ་རྣམ་པར་རྟོག་པ་གང་། །དེ་ནི་ ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་པར་འདོད། །སེར་སྣ་ལ་སོགས་རྣམ་རྟོག་གང་། །དེ་ནི་ཉོན་མོངས་སྒྲིབ་ 6-431 པར་འདོད། །ཅེས་པ་དང་། དེར་ནི་སྒྲིབ་པ་ཐམས་ཅད་དེ། །དེ་ཟད་ནས་ནི་གྲོལ་བར་ འདོད། །ཅེས་གསུངས་ཤིང་། སློབ་དཔོན་ཕྱོགས་ཀྱི་གླང་པོས་ཀྱང་། རྣམ་པར་རྟོག་ལས་ མ་གཏོགས་པའི། །འཁོར་བ་ཞེས་བྱ་ཅི་ཡང་མེད། །རྣམ་རྟོག་དེ་དང་བྲལ་བས་ན། ཁྱེད་ ནི་རྟག་ཏུ་མྱ་ངན་འདས། །ཞེས་གསུངས་པ་དང་། སློབ་དཔོན་སེང་གེ་བཟང་པོས་ཀྱང་། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱི་ཉོན་མོངས་པ་ནི་རྣམ་པར་རྟོག་པའོ། །ཞེས་གསུངས་ པ་དང་། ཞེས་པ་ལ་སོགས་པས་སྒྲིབ་པ་ཐམས་ཅད་རྣམ་པར་རྟོག་པ་ལས་མ་འདས་ པའི་ཕྱིར་རོ། །རྣམ་པར་རྟོག་པ་འགགས་པ་ནི་སྒྲིབ་པ་ཟད་པ་ཉིད་ཡིན་ལ། དེ་ཡང་གཏི་ མུག་ཟད་པ་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གཏི་མུག་ཟད་པའི་གཏི་མུག་ཀུན་རྫོབ་པ་ནི་མི་སྲིད་ དོ། ། ཡང་ཁྱེད་ན་རེ། མཚན་བཅས་ཀྱི་བསྐྱེད་རྫོགས་སྦྱོང་བྱེད་མ་ཡིན་ན། དེ་དག་སྒོམ་པ་ ལ་དགོས་པ་མེད་པར་འགྱུར་གསུང་བར་གདའ་སྟེ། མཚན་བཅས་ཀྱི་རྫོགས་རིམ་ཞེས་ པ་འདི་ནི། རྒྱུད་ཀྱི་རྒྱལ་པོ་རྣམས་སུ་རྫོགས་པའི་རིམ་པ་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་སྒོམ་པའི་ལམ་ རྡོ་རྗེའི་ཚིག་ཏུ་སྤས་ཤིང་། མཐའ་དྲུག་གི་རྒྱས་གདབ་སྟེ་གསུངས་པའི་དགོངས་པ་མ་ མཁྱེན་པའི་པཎྜི་ཏ་མངོན་པར་ཤེས་པ་ལྔ་དང་མི་ལྡན་པ་ཁ་ཅིག་གིས་བྱས་པའི་འགྲེལ་ པ་ལས་བྱུང་ཞིང་། དེའི་རྗེས་སུ་འབྲང་བའི་བོད་ཀྱི་སློབ་དཔོན་འགའ་ཞིག་གི་བཞེད་པ་ ལ་ཡོད་ཀྱི། དཔལ་ལྡན་རྩ་བའི་རྒྱུད་ཆེན་པོ་རྣམས་དང་། བསྡུས་པའི་རྒྱུད་ཀྱི་འགྲེལ་པ་ ས་བཅུའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཆེན་པོ་རྣམས་ཀྱིས་མཛད་པ་རྣམས་ན་ནི་མེད་ཅིང་། རྫོགས་རིམ་གྱི་གོ་ཆོད་པ་ལ་མཚན་མེད་དགོས་པར་གསུངས་པས། སངས་རྒྱས་སྲས་ དང་བཅས་པའི་དགོངས་པ་ཡིན་ཞེས་བསམ་པར་མི་བྱའོ། །འདི་ལ་ཡང་རྣམ་པར་དག་ པའི་ལུང་དང་རིགས་པ་དུ་མའི་སྒོ་ནས་དཔྱད་པ་བྱར་ཡོད་ཀྱང་། ཡི་གེ་མང་པས་ འཇིགས་པའི་ཕྱིར་འདིར་མ་བྲིས་སོ། ། བསྐྱེད་པའི་རིམ་པ་ནི། ཟབ་ཅིང་རྒྱ་ཆེ་བའི་ཆོས་ཀྱི་སྐལ་བ་དང་མི་ལྡན་པ་ཡོངས་ སུ་མ་སྨིན་པའི་བློ་ཅན་གྱི་གདུལ་བྱ་འབྲིང་པོ་རྣམས་ལ་ཡང་དག་པའི་ལམ་ལ་རིམ་གྱིས་ གཞུག་པའི་ཕྱིར་དེ་དག་ལ་ལམ་གྱི་རྒྱུ་བསོད་ནམས་ཀྱི་ཚོགས་ཀྱི་དོན་དང་། འཇིག་རྟེན་ པའི་དངོས་གྲུབ་སྒྲུབ་པའི་དོན

【現代漢語翻譯】我沒有寫在這裡。因此，由於無分別智是般若波羅蜜多（Prajnaparamita，智慧到彼岸）和大樂之身（Mahasukha-kaya），所有的佛（Buddha）和菩薩（Bodhisattva）都是無分別的，因為他們的分別念已經止息。認為它是愚癡（Gti-mug）太過分了。此外，勝者慈氏（Maitreya）曾說：『任何對三輪的分別念，都被認為是所知障（Jneya-avarana）。任何慳吝等的分別念，都被認為是煩惱障（Klesha-avarana）。』並且說：『在那裡，一切障礙都會止息，當它耗盡時，就被認為是解脫。』導師陳那（Dignaga）也說：『除了分別念之外，沒有什麼叫做輪迴（Samsara）。因為你遠離了分別念，你總是涅槃（Nirvana）。』導師獅子賢（Simhabhadra）也說：『菩薩的煩惱是分別念。』等等，因為一切障礙都離不開分別念。分別唸的止息就是障礙的止息，而那也是愚癡的止息。因此，愚癡止息的世俗愚癡是不可能的。此外，你說：『如果具相的生起次第（Utpattikrama）和圓滿次第（Nispannakrama）不是凈化的方法，那麼修持它們就沒有必要了。』你這樣說。所謂的『具相圓滿次第』，在續部之王（Tantra-raja）中，將圓滿次第大手印（Mahamudra）的修持之道濃縮成金剛句（Vajra-vakya），並以六種限制來闡述，這是由於一些不具備五種神通（Abhijna）的班智達（Pandita）不瞭解其意，並根據他們的註釋而產生的，並且一些追隨他們的藏族導師也持有這種觀點。然而，在吉祥根本大續（Sri-mulatantra）和十地菩薩所著的彙集續釋（Samgraha-tantra-tika）中並沒有這種說法，並且他們說圓滿次第的實現需要無相。因此，不應認為這是佛陀及其子弟的想法。對此，雖然可以通過許多清凈的聖言和理證來進行分析，但由於害怕文字過多，所以沒有寫在這裡。生起次第是爲了讓那些不具備深廣佛法因緣、心智尚未成熟的中等根器調伏對象，逐步進入正確的道路，爲了讓他們獲得道之因——福德資糧（Punya-sambhāra），以及爲了成就世間悉地（Laukika-siddhi）。

【English Translation】 I have not written it here. Therefore, since non-conceptual wisdom is the Prajnaparamita (Perfection of Wisdom) and the Mahasukha-kaya (Great Bliss Body), all Buddhas and Bodhisattvas are non-conceptual because their conceptualizations have ceased. It is too extreme to consider it ignorance (Gti-mug). Furthermore, the Victorious Maitreya said: 'Any conceptualization of the three circles is considered a cognitive obscuration (Jneya-avarana). Any conceptualization of stinginess, etc., is considered an afflictive obscuration (Klesha-avarana).' And said: 'There, all obscurations cease, and when it is exhausted, it is considered liberation.' The teacher Dignaga also said: 'Apart from conceptualization, there is nothing called Samsara (cyclic existence). Because you are free from conceptualization, you are always Nirvana (cessation of suffering).' The teacher Simhabhadra also said: 'The afflictions of Bodhisattvas are conceptualizations.' Etc., because all obscurations are inseparable from conceptualization. The cessation of conceptualization is the cessation of obscurations, and that is also the cessation of ignorance. Therefore, the conventional ignorance of the cessation of ignorance is impossible. Furthermore, you say: 'If the generation stage (Utpattikrama) and completion stage (Nispannakrama) with signs are not methods of purification, then there is no need to practice them.' You say that. The so-called 'completion stage with signs' is that in the Tantra-raja (King of Tantras), the path of practicing Mahamudra (Great Seal) of the completion stage is condensed into Vajra-vakya (Vajra words), and it is explained with six limitations. This is because some Panditas (scholars) who do not possess the five Abhijna (superknowledges) do not understand its meaning, and it arises from their commentaries, and some Tibetan teachers who follow them also hold this view. However, in the glorious Mula-tantra (Root Tantra) and the Samgraha-tantra-tika (Collected Tantra Commentary) written by the great Bodhisattvas of the ten Bhumis (grounds), it is not there, and they say that the realization of the completion stage requires being without signs. Therefore, it should not be thought that this is the thought of the Buddha and his disciples. Although this can be analyzed through many pure Agamas (scriptural statements) and reasoning, I have not written it here for fear of too many words. The generation stage is for gradually leading the intermediate disciples who do not have the fortune of profound and vast Dharma and whose minds are not yet mature onto the correct path, in order to let them obtain the cause of the path—the accumulation of merit (Punya-sambhāra), and in order to accomplish worldly Siddhis (Laukika-siddhi).

་དུ་གསུངས་པ་ཡིན་གྱི། སྦྱོང་བྱེད་ཀྱི་ལམ་དངོས་ཡིན་ པར་ནི་མ་གསུངས་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། དཔལ་དུས་ཀྱི་འཁོར་ལོར། ལྷ་ཡི་དམིགས་པ་གང་ ཡིན་མངོན་སུམ་དང་ནི་རྗེས་སུ་དཔག་པ་རྣམ་པ་གཉིས་སུ་འགྱུར་བ་སྟེ། །མངོན་ སུམ་དག་ནི་དེ་ཉིད་སྦྱོར་བས་མཁའ་ལ་སྐར་མ་བཞིན་དུ་དུ་མ་ལོངས་སྤྱོད་རྫོགས་པའི་ 6-432 སྐུ། །མངོན་སུམ་མིན་ན་རྗེས་སུ་དཔག་པ་ཤི་བའི་ལུས་བཞིན་དེ་ཉིད་མིན་པ་ཡིས་ནི་ བརྟགས་པ་གང་། །དེ་ནི་རི་མོ་སོགས་ལ་བལྟ་བྱ་ཡོངས་སུ་མ་སྨིན་བློ་ཅན་རྣལ་འབྱོར་ རྣམས་ཀྱིས་སྒོམ་པའི་དོན། །ཞེས་སོགས་རྒྱ་ཆེར་གསུངས་པ་དང་། མངོན་པར་བརྗོད་པ་ འབུམ་པ་ལས། འཇིག་རྟེན་ཀུན་རྫོབ་བདེན་པ་ཡིས། །འཇིག་རྟེན་དངོས་གྲུབ་སྒྲུབ་པའི་ ཕྱིར། །སྔགས་བཟླས་དེ་བཞིན་ཆོ་ག་དང་། །རྣམ་རྟོག་སྒོམ་པ་རབ་ཏུ་གསུངས། །ཞེས་པ་ དང་། ཀྱེའི་རྡོ་རྗེ་རྩ་རྒྱུད་འབུམ་{ལྔ་}པར་ཡང་། དཀྱིལ་འཁོར་འཁོར་ལོའི་ཁང་པ་ དང་། །ལྷ་རྣམས་ཇི་ལྟར་བསྐྱེད་པ་དང་། །ཡེ་ཤེས་དགུག་དང་དབང་བསྐུར་དང་། །དེ་ བཞིན་འཁོར་ལོ་རྩ་དང་ནི། །ཁུ་བ་རླུང་རྣམས་གང་བསྟན་ཏེ། །བྱིས་པ་རྣམས་ནི་གཞུག་ པའི་ཕྱིར། །འཇིག་རྟེན་མགོན་པོས་བསྟན་པ་ཡིན། །ངེས་དོན་མ་ཡིན་གཞན་དུ་ དཔྱད། །དཀྱིལ་འཁོར་ཚུལ་དང་ལྷ་དག་དང་། །ཡེ་ཤེས་དགུག་དང་དབང་བསྐུར་ དང་། །ཁུ་བ་རླུང་དུ་སུ་ལྟ་བ། །ཀྱེ་ཡི་རྡོ་རྗེ་དེས་མི་ཤེས། །ཞེས་པ་དང་། ཡེ་ཤེས་སྨྲ་བ་པོ་ རྣམས་ལ། །ཡེ་ཤེས་གཅིག་པུ་ལས་ཀུན་བྱེད། །བཟླས་མིན་ཕྲེང་བ་མེད་པ་དང་། སྦྱིན་ སྲེག་སྔགས་དང་མཆོད་པ་མེད། །བསམ་གཏན་ཙམ་གྱིས་ལས་ཀུན་ནི། །རྣལ་འབྱོར་ རྣམས་ལ་འགྲུབ་པར་འགྱུར། །ཞེས་པ་དང་། ཀྱེའི་རྡོ་རྗེ་བསྡུས་པའི་རྒྱུད་ཀྱི་འགྲེལ་པར། འཕགས་པ་རྡོ་རྗེ་སྙིང་པོའི་ཞལ་སྔ་ནས། བསྐྱེད་པའི་རིམ་པའི་ཤེས་པ་ནི། །སངས་རྒྱས་ བྱ་བ་དེས་མི་བྱེད། །རྣལ་འབྱོར་རྣམས་ལ་མངོན་སུམ་དུ། །རང་རིག་གྱུར་པ་གང་ཡིན་ ཏེ། །རྫོགས་པའི་རིམ་པའི་ཡེ་ཤེས་ནི། །སངས་རྒྱས་བྱ་བ་བྱེད་མཆོག་ཡིན། །ཞེས་པ་དང་། ཕྱག་རྒྱ་དཀྱིལ་འཁོར་སྔགས་ལ་སོགས། །ཡིད་འོང་བདག་གིས་གང་བཤད་པ། །ཟབ་ཅིང་ རྒྱ་ཆེའི་ཆོས་ཀྱི་ནི། །སྐལ་བ་མེད་པའི་བདག་ཉིད་ལའོ། །ཞེས་པ་དང་། ཕྲེང་བ་མེད་ཅིང་ བརྗོད་པ་མེད། །སྔགས་བཟླས་མཆོད་དང་སྦྱིན་སྲེག་དང་། །ཆོ་ག་གཞན་དང་ཚིམ་པ་ ནི། །གཞན་པ་མཆོག་ལས་ཉམས་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་པ་དང་། དེ་བཞིན་དུ། གཞལ་ཡས་ཁང་ དང་ལྷ་ལ་སོགས་པ་བརྟགས་པ་ནི་དྲང་པའི་དོན་ཏོ། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་རྒྱ་ཆེར་ གསུངས་སོ། ། དཔལ་དུས་ཀྱི་འཁོར་ལོའི་རྒྱུད་ཀྱི་རྒྱལ་པོར་ཡང་། དེ་ཕྱིར་རྒྱལ་པོར་རང་སེམས་དྲི་ མ་རྣམ་པར་བྲལ་བ་དག་ནི་དཀྱིལ་འཁོར་{དབང་{བདག་}པོར་རབ་ཏུ་བྱ། །ཞེས་ གསུངས

【現代漢語翻譯】但並未說這是實際的修持之道。正如《時輪金剛》（Kalacakra）中所說：『諸天之觀想，有現量與比量二者。現量者，乃以彼之結合，如虛空星辰般，享受眾多圓滿之身。若非現量，則為比量，如死屍般，非彼之所能測度。彼乃觀視畫像等，為心智未成熟之瑜伽士所修持之義。』等等廣說。又如《現觀莊嚴論》（Abhisamayalankara）云：『以世俗諦，為成辦世間成就故，唸誦真言，如是儀軌，及分別念之修習，皆善說。』又如《喜金剛根本續》（Hevajra Tantra）云：『壇城宮殿之輪，以及諸天之生起方式，智慧之迎請與灌頂，如是輪、脈與精氣，凡所開示者，皆為引導孩童之故，乃世間怙主之教示。非爲了義，當另作思擇。壇城之形式與諸天，智慧之迎請與灌頂，誰視精氣為風？喜金剛彼不解。』又云：『于智慧語者，唯以智慧作一切，無念誦，無念珠，無火供，無真言與供養。唯以禪定，瑜伽士之諸事，皆得成就。』又如《喜金剛略續釋》（Hevajra Laghutantra Tika）中，聖金剛藏（Vajragarbha）云：『生起次第之識，非佛所為之事。瑜伽士之現量，乃自證之顯現。圓滿次第之智慧，乃佛所作之最勝事。』又云：『手印、壇城、真言等，凡我所說之悅意者，乃為于甚深廣大之法，無緣分者而說。』又云：『無念珠，無言說，無真言唸誦、供養與火供，其他儀軌與滿足，乃因勝於他者而退失。』如是，觀想宮殿與諸天等，乃為如理之義。』等等廣說。又于《時輪金剛本續王》（Kalacakra Tantraraja）中雲：『是故，國王當以自心之無垢者，作為壇城之主。』 Therefore, it was not said to be the actual path of practice. As it is said in the Kalacakra (Wheel of Time): 'The deity's focus, there are two kinds: direct perception and inference. Direct perception is that which, through its union, enjoys numerous complete bodies like stars in the sky. If not direct perception, then inference, like a dead body, cannot be measured by it. That is to look at drawings, etc., for yogis with immature minds to meditate on.' And so on, extensively spoken. Also, from the Hundred Thousand Syllable Abhidhanottara: 'Through worldly conventional truth, in order to accomplish worldly achievements, mantra recitation, likewise rituals, and conceptual meditation are excellently taught.' And also in the Hevajra Root Tantra: 'The mandala's palace chamber, and how the deities are generated, the summoning of wisdom and empowerment, likewise the wheel, channels, and essences that are taught, are taught by the world's protector for the sake of guiding children. It is not definitive meaning; consider it otherwise. The form of the mandala and the deities, the summoning of wisdom and empowerment, who sees essence as wind? Hevajra does not know that.' And: 'To those who speak of wisdom, everything is done by wisdom alone. There is no recitation, no rosary, no fire offering, no mantra and no offering. By meditation alone, all actions will be accomplished for the yogis.' And in the commentary on the Abridged Hevajra Tantra, the noble Vajragarbha said: 'The knowledge of the generation stage is not what a Buddha does. Whatever becomes self-aware to yogis is manifest. The wisdom of the completion stage is the supreme thing that a Buddha does.' And: 'Hand seals, mandalas, mantras, etc., whatever pleasing things I have spoken, are for those who have no fortune for the profound and vast Dharma.' And: 'Without a rosary and without speech, mantra recitation, offerings, and fire offerings, other rituals and satisfaction, are lost because of being superior to others.' Likewise: 'Imagining the celestial mansion and deities, etc., is the straightforward meaning.' And so on, extensively spoken. Also in the King of Tantras, the Kalacakra Root Tantra: 'Therefore, the king should make his own mind, which is free from defilements, the lord of the mandala.'

【English Translation】 However, it was not said to be the actual path of practice. As it is said in the Kalacakra (Wheel of Time): 'The deity's focus, there are two kinds: direct perception and inference. Direct perception is that which, through its union, enjoys numerous complete bodies like stars in the sky. If not direct perception, then inference, like a dead body, cannot be measured by it. That is to look at drawings, etc., for yogis with immature minds to meditate on.' And so on, extensively spoken. Also, from the Hundred Thousand Syllable Abhidhanottara (Abhisamayalankara): 'Through worldly conventional truth, in order to accomplish worldly achievements, mantra recitation, likewise rituals, and conceptual meditation are excellently taught.' And also in the Hevajra Root Tantra: 'The mandala's palace chamber, and how the deities are generated, the summoning of wisdom and empowerment, likewise the wheel, channels, and essences that are taught, are taught by the world's protector for the sake of guiding children. It is not definitive meaning; consider it otherwise. The form of the mandala and the deities, the summoning of wisdom and empowerment, who sees essence as wind? Hevajra does not know that.' And: 'To those who speak of wisdom, everything is done by wisdom alone. There is no recitation, no rosary, no fire offering, no mantra and no offering. By meditation alone, all actions will be accomplished for the yogis.' And in the commentary on the Abridged Hevajra Tantra, the noble Vajragarbha said: 'The knowledge of the generation stage is not what a Buddha does. Whatever becomes self-aware to yogis is manifest. The wisdom of the completion stage is the supreme thing that a Buddha does.' And: 'Hand seals, mandalas, mantras, etc., whatever pleasing things I have spoken, are for those who have no fortune for the profound and vast Dharma.' And: 'Without a rosary and without speech, mantra recitation, offerings, and fire offerings, other rituals and satisfaction, are lost because of being superior to others.' Likewise: 'Imagining the celestial mansion and deities, etc., is the straightforward meaning.' And so on, extensively spoken. Also in the King of Tantras, the Kalacakra Root Tantra: 'Therefore, the king should make his own mind, which is free from defilements, the lord of the mandala.'

་པའི་འགྲེལ་པར། འཕགས་པ་འཇིག་རྟེན་དབང་ཕྱུག་གི་ཞལ་སྔ་ནས། འདིར་ གང་ཞིག་བརྟགས་པའི་སྒྲུབ་ཐབས་དེ་ནི་འཁྲུལ་བ་ཞེས་པ་སྟེ། རྡོ་རྗེ་ཅན་གྱི་སྒྲུབ་ཐབས་ མཐའ་དག་གང་ཡིན་པའོ། །དེའི་ཕྱིར་རྒྱལ་པོ་རང་སེམས་དྲི་མ་རྣམ་པར་བྲལ་བ་སྟེ། 6-433 བརྟགས་པ་དང་བྲལ་བ་དག་ནི། དཀྱིལ་འཁོར་གྱི་དབང་པོར་བྱའོ། །ཞེས་པ་དང་། ཡང་ རྫོགས་པའི་རིམ་པ་ནི་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པ་སྟེ། རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་ ཞལ་དང་ཕྱག་དང་ཁ་དོག་དང་། དབྱིབས་ཀྱི་རྟོགས་པ་དང་བྲལ་བའོ། །ཞེས་པ་དང་། བཅོམ་ལྡན་འདས་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་རིག་པས་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་བདེན་པ་ལ་བརྟེན་ནས་སེམས་ ཅན་གྱི་བསམ་པའི་དབང་གིས་བྱིས་པའི་བློ་ཅན་བརྩོན་འགྲུས་དམན་པ། དོན་དམ་ པའི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ལ་ཡོངས་སུ་རྟོག་པར་མི་བྱེད་པ། ཟབ་པ་དང་རྒྱ་ཆེ་བའི་ཡེ་ཤེས་ལ་ སེམས་སྐྲག་པ། ཞི་བ་ལ་སོགས་པའི་ལས་བསྒྲུབ་པ་ལ་མངོན་པར་དགའ་བ། དབང་པོ་ ཡུལ་ལ་ཉེ་བར་ལོངས་སྤྱོད་པ་ལ་ཆགས་པ། རལ་གྲི་དང་། རིལ་བུ་དང་། མིག་སྨན་དང་། བཅུད་དང་། བཅུད་ལེན་དང་། འཇིག་རྟེན་པའི་དངོས་གྲུབ་བསྒྲུབ་པ་ལ་མངོན་པར་ དགའ་བ་རྣམས་ལ་རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་བར་འབྱུང་བའི་ཡེ་ཤེས་རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་བར་ འབྱུང་བའི་{དབང་{དངོས་}པོའི་སྤྱོད་ཡུལ་{ཉི་ཚེ་བ་}ཉེ་ཚེ་བའི་དོན་བྱེད་ {ནུས་}པ་གསུངས་སོ། །ཉི་ཚེ་བའི་དོན་བྱེད་ནུས་པ་དེ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར། དེ་བཞིན་གཤེགས་ པའི་གསུངས་འདི་ནི་དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་ལ་བརྟེན་པ་མ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་པ་དང་། འཇིག་རྟེན་པའི་དངོས་གྲུབ་བསྒྲུབ་བའི་དོན་དུ། དཀྱིལ་འཁོར་གྱིས་འཁོར་ལོ་སྒོམ་པ་ བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་གསུངས་ཏེ། དེའི་ཕྱིར་དཀྱིལ་འཁོར་གྱི་འཁོར་ལོའི་ལྷ་མངོན་ སུམ་དུ་བྱས་པ་ལས། རལ་གྲི་ལ་སོགས་པའི་དངོས་གྲུབ་རྣམས་འགྲུབ་པར་འགྱུར་གྱི། སྒྲུབ་པ་པོ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་དུ་ནི་འགྲུབ་པར་མི་འགྱུར་རོ། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་ པ་དང་། ཡང་། བསྐྱེད་པའི་རིམ་པར་གསུངས་པའི་ཧཱུཾ་དང་ནི། །ཕཊ་ཡིག་ལ་སོགས་རྟོག་པ་ དང་བྲལ་བ། །རྫོགས་པའི་རིམ་པའི་རྣལ་འབྱོར་དེ་ཉིད་དེ། །དེ་ཉིད་ཀྱི་ནི་སྒྲུབ་ཐབས་ གཞན་ཡོད་མིན། །ཞེས་པ་དང་། གཟུགས་ལ་སོགས་པར་རྟོག་པ་དཀྱིལ་འཁོར་གྱི། །འཁོར་ ལོ་སྒོམ་པ་གོམས་པར་གྱུར་པས་ནི། །གྲུབ་པ་འཇིག་རྟེན་པ་དག་འགྲུབ་ འགྱུར་གྱི། །འདོད་པའི་དངོས་གྲུབ་ཆེན་པོ་ག་ལ་ཞིག །ཅེས་པ་ལ་སོགས་པ་རྒྱ་ཆེར་ གསུངས་ཏེ། རྒྱས་པར་ནི་འགྲེལ་པ་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པ་དེ་དག་ཉིད་ལན་རེ་ཙམ་ གཟིགས་ནས་རྟོགས་དཔྱོད་ཞིབ་ཏུ་མཛད་ན་གསལ་བར་འགྱུར་རོ། །དེ་ལྟ་བས་ན་ བསྐྱེད་པའི་རིམ་པ་ལ་སོགས་{པ་}མཚན་བཅས་ཀྱི་སྒོམ་པ་དུ་མ་རྣམས་སྦྱོང་བྱེད་ཀྱི་ ལམ་དངོས་མ་ཡིན་ཡང་། དོན་མེད་པར་ག་ལ་འགྱུ

【現代漢語翻譯】在《般若攝頌釋》（Pañcavimśatisāhasrikā-prajñāpāramitā-ṭīkā）中，觀世音自在（Avalokiteśvara）面前說：『此處所說的觀修方法，即是『錯亂』，也就是金剛持（Vajradhara）的所有觀修方法。因此，國王的心應遠離垢染，不執著于分別念，方可成為壇城之主。』此外，圓滿次第是不分別俱生智（sahaja-jñāna），在任何情況下，都不應執著于形象、手印、顏色和形狀等分別念。世尊（Bhagavan）以智慧依於世俗諦（saṃvṛti-satya），隨眾生心意，為智慧淺薄、精進不足的凡夫說法，使他們不完全理解勝義諦（paramārtha-satya），對甚深廣大的智慧心生恐懼，只喜歡修行寂止等法，貪戀感官享樂，熱衷於追求刀劍、藥丸、眼藥、精華、長生藥以及世間成就。對於這些人，佛陀宣說了依緣起（pratītyasamutpāda）之智慧，以及依緣起之事物的作用和暫時的功能。正因為這暫時的功能，如來（Tathāgata）所說並非基於勝義諦。爲了成就世間悉地（lokasiddhis），世尊宣說了觀修壇城輪。因此，通過使壇城輪的本尊（deva）顯現，可以成就刀劍等悉地，但修行者卻無法成就一切智智（sarvajñāna）。』此外，經中還說：『生起次第（utpattikrama）中所說的吽（藏文：ཧཱུྃ，梵文天城體：हुं，梵文羅馬擬音：hūṃ，摧毀），啪（藏文：ཕཊ，梵文天城體：फट，梵文羅馬擬音：phaṭ，破）等字，皆是遠離分別唸的。圓滿次第的瑜伽（yoga）即是如此，除此之外，沒有其他的修持方法。』『執著於色等現象，觀修壇城輪，通過不斷練習，可以成就世間的成就，但又怎能獲得最大的成就呢？』諸如此類的教言廣為流傳。若要詳細瞭解，只需稍加研讀那些卓越的釋論，並進行深入的思考和辨析，便可明白。因此，生起次第等有相瑜伽（sākāra-yoga）的眾多修法，雖然不是直接的清凈之道，但並非毫無意義。

【English Translation】 In the commentary on the Pañcavimśatisāhasrikā-prajñāpāramitā-ṭīkā, it is said in the presence of Avalokiteśvara: 'Here, the means of accomplishment that is examined is called 'delusion,' which is all the means of accomplishment of Vajradhara. Therefore, the king's own mind, being free from defilements and free from examination, should be made the lord of the mandala.' Furthermore, the perfection stage is non-conceptual co-emergent (sahaja), which is free from all forms of conceptualization of faces, hands, colors, and shapes. The Bhagavan, through the knowledge of Suchness, relying on the conventional truth (saṃvṛti-satya), according to the thoughts of sentient beings, for those of childish intellect and deficient diligence, does not fully contemplate the ultimate Suchness (paramārtha-satya), whose minds are frightened by profound and vast wisdom, who are manifestly delighted in accomplishing peaceful and other actions, who are attached to enjoying the senses, and who are manifestly delighted in accomplishing swords, pills, eye medicine, essences, elixirs, and worldly siddhis. For these, the wisdom of dependent origination (pratītyasamutpāda), the object of experience of dependent origination, and the temporary functioning (efficacy) have been taught. Because of that temporary functioning, this speech of the Tathāgata is not based on the ultimate truth. For the purpose of accomplishing worldly siddhis (lokasiddhis), the Bhagavan taught the contemplation of the wheel of the mandala. Therefore, from making the deities of the wheel of the mandala manifest, siddhis such as swords will be accomplished, but the practitioner will not be accomplished in omniscience. Furthermore, it is said: 'The Hūṃ (藏文：ཧཱུྃ，梵文天城體：हुं，梵文羅馬擬音：hūṃ，摧毀) and Phaṭ (藏文：ཕཊ，梵文天城體：फट，梵文羅馬擬音：phaṭ，破) and so on, spoken in the generation stage, are free from conceptualization. The yoga of the perfection stage is just that; there is no other means of accomplishment than that.' 'Conceptualizing forms and so on, contemplating the wheel of the mandala, through becoming accustomed to it, worldly accomplishments will be accomplished, but where is the great desired siddhi?' Such teachings are extensively taught. To understand them in detail, one should examine those particularly excellent commentaries once or twice and then engage in thorough investigation and analysis. Therefore, the many meditations of the generation stage and so on, which are with signs (sākāra), although not the direct path of purification, are not without purpose.

ར། དེ་ལྟར་མ་ཡིན་ན། སྦྱོང་བྱེད་ཀྱི་ 6-434 ལམ་དངོས་མ་ཡིན་པ་ལམ་གྱི་རྒྱུར་གསུངས་པའི་ཆོས་ཐམས་ཅད་དོན་མེད་པར་ཁྱེད་ ཉིད་ལ་ཧ་ཅང་ཐལ་ལོ། ། གཞན་ཡང་ཁྱེད་ཀྱི་བཞེད་པ་སྦྱང་བྱ་མི་དགེ་བའི་སྦྱོང་བྱེད་དགེ་བ་ཟག་བཅས་ རྣམས་ཡིན། ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་འདི་དག་ལ་ཡང་རྣམ་པར་དག་པའི་ལུང་དང་རིགས་ པས་རྣམ་པར་དཔྱད་ན་སྐྱོན་མང་དུ་གདའ་སྟེ་རེ་ཞིག་བཏང་སྙོམས་སུ་བཞག་གོ ། ཡང་ཁྱེད་ཀྱི་བཞེད་པ་སྔགས་ནས་སྤང་གཉེན་ཐ་དད་དུ་འདོད་པ་མེད་པའི་སྒྲུབ་ བྱེད་དུ། མན་ངག་སྙེ་མའི་ལུང་དྲངས་ནས། སྤང་བྱ་ཉོན་མོངས་པ་དེ་ལ་གནོད་བྱེད་ཀྱི་ མཉེན་པོར་གྱུར་པས་སྤོང་བ་དེ་{ལ་}མཚན་ཉིད་ཀྱི་ལག་ལེན་དངོས་གཞི། དུག་གི་ ནུས་པ་ཚ་བ་དེ་སྨན་བསིལ་བས་འཇོམས་པ་ལྟ་བུ། སྤང་བྱ་ཉོན་མོངས་པ་དེ་ལ་གནོད་ བྱེད་ཀྱི་གཉེན་པོས་མི་འཇོམས་པར། དེ་ཉིད་{ཐབས་}ཁྱད་པར་ཅན་དང་ལྡན་པས་ ཉམས་སུ་བླངས་ལ། སླར་ཡང་ལམ་གྱི་གྲོགས་སུ་འགྱུར་བ། དུག་གི་ནུས་པ་སྔགས་ཀྱིས་ སྨན་དུ་བསྒྱུར་བ་དང་འདྲ་བ། ཇི་ལྟར་མི་ཡིས་ཚིག་པ་ལ། །མེ་ཉིད་ཀྱིས་ནི་གདུང་བར་ བྱ། །ཞེས་པའི་དོན་དེ་རྣམས་སྔགས་ཀྱི་དགོངས་པ་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའམ། མྱུར་བདེར་ གསུངས་པའི་ཁྱད་ཆོས་ཡིན་གསུངས་པ་འདི་ཡང་རྣམ་པར་དཔྱད་ན། གསུང་རབ་རྒྱུད་ སྡེ་སེམས་དཔའི་རྒྱ་འགྲེལ་དང་བཅས་པའི་དགོངས་པ་ལས་ཕྱིར་རོལ་ཏུ་གྱུར་པ་ལགས་ སོ། །དེར་མ་ཟད་མན་ངག་སྙེ་མ་ཉིད་ཀྱི་དགོངས་པ་དང་ཡང་མི་མཐུན་ཏེ། མན་ངག་ སྙེ་མར་ནི། མཚན་ཉིད་ཀྱི་ཐེག་པར་སྤང་གཉེན་ཇི་ལྟར་སྟོན་པ་ལྟར་སྤང་གཉེན་གྱི་ཚུལ་ གསུངས་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། སྙེ་མ་གཉིས་པར། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཡན་ལག་འདི་རྣམས་ཐོབ་པ་ ལས། བདག་ཉིད་ཀྱིས་མཐོང་བས་སྤང་བར་བྱ་བའི་ཉོན་མོངས་པ་རྣམས་སྤངས་པར་ མཐོང་ནས་བསྒོམས་པས་ཡང་། སྤང་བར་བྱ་བ་རྣམས་སྤང་བའི་ཆེད་དུ་ཕུང་པོ་གསུམ་ པ་འཕགས་པའི་ལམ་ཡན་ལག་བརྒྱད་པ་བསྒོམ་མོ། །ཞེས་པ་དང་། དེ་ཉིད་དུ་འཇམ་ དཔལ་རྩ་རྒྱུད་ཀྱི་ལུང་དྲངས་པ། དེའི་ཕྱིར་མཁས་པ་རིགས་ཅན་གྱིས་མ་རིག་པ་སྤང་ བའི་ཆེད་དུ་འབད་པར་བྱའོ། །མ་རིག་པ་འགགས་པ་ལས་མི་ཤེས་པ་ལ་བརྟེན་པའི་ ཆོས་འདི་རྣམས་འགགས་པར་འགྱུར་རོ། །མི་ཤེས་པ་སྤངས་པ་ལས་ཉོན་མོངས་པ་ སྤངས་པ་རྣམས་ཀུན་ཏུ་མི་རྒྱུ། འགྲོ་བ་རྣམས་མི་འཇུག །འཁོར་བའི་རྒྱུད་རྣམས་ འགགས་པར་འགྱུར། མྱང་ངན་ལས་འདས་པ་ལ་ཉེ་བར་འགྱུར་རོ། །ཞེས་གསུངས་པ་ དང་། ཡང་གང་གི་ཕྱིར་འཆིང་བའི་རྒྱུ་ཡིན་པ་དེའི་ཕྱིར། ཉོན་མོངས་པ་འདི་རྣམས་ བསལ་བར་འགྱུར་རོ། །ཞེས་པ་དང་། སྙེ་མ་བཞི་པར་ཡང་གསུངས་པ། བག་ཆགས་དང་ 6-435 བཅས་པའི་སྒྲིབ་པ་གཉིས་སྤངས་པ་ལས་སྟོང་པ་ཉིད་དང་། བདེ་བ་ཆེན་པོའི་རང་ བཞིན་སྙིང་རྗེ་དག་དྲི་མ་མེད་པ་ཉ

【現代漢語翻譯】若非如此，那麼您就太過分了，因為所有被宣說為修持之道的助緣，而非真正的修持之道，都將變得毫無意義。此外，您所認為的所斷為不善，能斷為有漏善法等等，這些觀點若以清凈的教證和理證進行分析，會發現諸多過失，暫且擱置不談。還有，您認為密法中沒有所斷和對治的差別，並引用《口訣穗》的教證來論證：『由於對所斷煩惱產生損害的對治，因此斷除煩惱是名相上的真實修行。如同用清涼的藥物消除毒素的熱力。』如果不以損害所斷煩惱的對治來斷除煩惱，而是以具有特殊方便的修持，使其反過來成為道的助伴，如同用咒語將毒素轉化為藥物。正如『人若生火，亦以火焚之』。您說這些都是密法不共的見解，或者是快速證得菩提的特點，但經過分析，這完全背離了顯密經續以及心部論典的觀點。不僅如此，也與《口訣穗》本身的觀點相悖。《口訣穗》中，如同名相乘中如何闡述所斷和對治一樣，也闡述了所斷和對治的方式。如《口訣穗》第二品所說：『從獲得這些菩提支開始，自己通過觀察，看到應該斷除的煩惱已經被斷除，因此通過修習，再次斷除應該斷除的煩惱，爲了斷除煩惱，修習第三蘊——八支聖道。』並且，其中引用了《文殊根本續》的教證：『因此，有智慧的種姓者，應努力斷除無明。無明止息，則依賴於無明的諸法也將止息。斷除無明，則煩惱的相續不會延續，眾生不會墮入輪迴，輪迴的相續將會止息，接近涅槃。』又說：『因為是束縛之因，所以這些煩惱應該被消除。』《口訣穗》第四品也說：『斷除包括習氣在內的二障之後，空性以及大樂的自性，慈悲等等，都將變得清凈無垢。』

【English Translation】 If it is not so, then you are being too extreme, because all the Dharmas that are said to be the aids to the path of cultivation, but not the actual path, will become meaningless. Furthermore, your view that what is to be abandoned is non-virtue, and what cultivates it are the contaminated virtues, etc., if analyzed with pure scriptural authority and reasoning, there are many faults, which will be put aside for the time being. Also, you believe that there is no difference between what is to be abandoned and the antidote in mantra, and you quote the scripture 'Man ngag snye ma' (Ear of Whispered Instructions) as proof: 'Because of the antidote that harms the afflictions to be abandoned, abandoning them is the actual practice of the characteristic. Like the power of poison, the heat is subdued by the cool medicine.' If the afflictions to be abandoned are not subdued by the antidote that harms them, but are cultivated with special means, and then become friends of the path again, like the power of poison being transformed into medicine by mantra. Just as 'How can a man burn with fire? Fire itself will burn.' You say that these meanings are the uncommon intention of mantra, or the characteristic of being taught quickly and easily, but if analyzed, this is completely outside the intention of the scriptures, tantras, and commentaries on the mind. Moreover, it is also inconsistent with the intention of 'Man ngag snye ma' itself. In 'Man ngag snye ma', the way of abandoning and antidotes is taught in the same way as how abandoning and antidotes are shown in the characteristic vehicle. As it is said in the second 'Snye ma': 'From obtaining these limbs of enlightenment, one sees that the afflictions to be abandoned have been abandoned by seeing them oneself, and therefore, by meditating, one abandons the afflictions to be abandoned again. In order to abandon the afflictions, one meditates on the third aggregate—the eightfold noble path.' And, in the same place, a quote from the 'Manjushri Root Tantra' is cited: 'Therefore, a wise person of good lineage should strive to abandon ignorance. When ignorance ceases, these dharmas that depend on ignorance will also cease. When ignorance is abandoned, the continuums of afflictions will not continue, beings will not enter samsara, the continuums of samsara will cease, and one will be close to nirvana.' It also says: 'Because it is the cause of bondage, these afflictions should be eliminated.' The fourth 'Snye ma' also says: 'After abandoning the two obscurations, including the predispositions, emptiness, the nature of great bliss, compassion, etc., will become pure and without defilement.'

ིད་དུ་འགྱུར་བ་མངོན་དུ་བྱེད་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་དེ་ སྐད་དོ། །ཞེས་པ་དང་། སྙེ་མ་བཅུ་པར་ཡང་། ལམ་{རྫོགས་{རྟོགས་}པའི་རིམ་པ་ལ་ རིམ་གྱིས་སྒྲིབ་པ་གཉིས་སྤངས་པ་ན། འབྲས་བུའི་{རྒྱུད་རྫོགས་{རྒྱུ་རྟོགས་}པ་ལ་ནི་ བག་ཆགས་དང་བཅས་པ་དྲུངས་ཕྱུང་བའི་ཕྱིར་འཆིང་བ་དང་བྲལ་བ་ཡང་ངོ་། །ཞེས་ པ་སོགས་པ་རྒྱ་ཆེར་གསུངས་སོ། །དེ་ལྟ་བས་ན་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་ཐེག་པ་དང་སྔགས་ ཀྱི་ཐེག་པ་ལ་སྤང་བྱ་ཉོན་མོངས་པ་རྣམས་གཉེན་པོས་འཇོམས་པའི་སྒོ་ནས་སྤོང་བ་ ཁྱད་པར་མེད་དོ། །འོན་ཀྱང་ཚེགས་ཆེན་པོས་ཡུན་རིང་མོ་ནས་སྤོང་བ་དང་། ཚེགས་ ཆུང་ངུས་མྱུར་དུ་སྤོང་བའི་ཁྱད་པར་ནི་ཡོད་དེ། ཐབས་ཁྱད་པར་ཅན་དང་{མ་འབྲེལ་ དང་}། འབྲེལ་བའི་ཁྱད་པར་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གལ་ཏེ་དེ་ལྟར་ན། ཇི་ལྟར་མེ་ཡིས་ ཚིག་པ་ལ། །མེ་ཉིད་ཀྱིས་ནི་གདུང་བར་བྱ། །ཞེས་པ་དང་། མན་ངག་སྙེ་མར་ཡང་། འོ་ན་ འདོད་ཆགས་ལ་སོགས་པ་རྣམས་ལོག་པར་ལྟུང་བའི་ཆོས་སུ་གསུངས་པ་མ་ཡིན་ནམ་ ཞེ་ན་བདེན་ཏེ། ཉན་ཐོས་ཀྱི་ཐེག་པ་དང་། གོང་མ་དང་བཅས་པའི་ཐེག་པ་ཆེན་པོར། ཐེག་པ་མཆོག་འདི་ནི་བླ་ན་མེད་པ་སྟེ། འདི་ལ་ཚུལ་གཞན་དང་འགལ་བ་མ་ཡིན་ ནོ། །དེར་ནི་དེ་ལྟར་མ་རྟོགས་པའི་ཕྱིར་དེ་ལྟར་གསུངས་ཤིང་། འདིར་ནི་གཉིས་སུ་མེད་ པའི་ཡེ་ཤེས་ལས་ཡང་དག་པར་བྱུང་བའི་སེམས་ཀྱི་སྤྱོད་པ་དེའི་རང་བཞིན་རྣམས་ ཐམས་ཅད་དེ་ལྟར་རྟོགས་པ་ལས་སངས་རྒྱས་{ཉིད་}ཀྱི་ཆེད་དུ་ཉེ་བར་སྟོན་ཏོ། །ཞེས་ པ་དང་། འཇིག་རྟེན་སེམས་པ་མེད་གང་གིས། །དུག་ཟོས་པ་ན་བརྒྱལ་བར་འགྱུར། །དུག་ མེད་པར་བྱེད་པ་ལ་ཡིད་ཀྱི་ལས་ནི་འདིར་སེམས་པའོ། །རྨོངས་སྤངས་ནི། འདིར་དུག་ གི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ཤེས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དུག་འཕྲོག་པའི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ལ་འདིའི་ཡིད་ཡིན་ པ། ཞེས་པ་ནི། དེ་ཉིད་ལ་ཡིད་ཅན་ནོ། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་དང་། རླུང་གིས་རླུང་ནི་ འཇོམས་པར་བྱེད། །ཅེས་པ་སྲན་མ་མ་ཤས་ནི་རླུང་བསྐྱེད་དེ། དེའི་ཡུན་རིང་པོར་ བསགས་པའི་རླུང་འབྱིན་དུ་འཇུག་པར་བྱེད་བཞིན་པས་འབྱིན་པར་བྱེད་དོ། །འདི་ནི་ བཟློག་པའི་སྨན་དེ་ནད་དང་རིགས་མཐུན་པ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར། ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་ གསུངས་པའི་ཕྱིར། སྔགས་ཀྱི་ཚུལ་ལ་ཉོན་མོངས་པ་སྤང་བྱ་མ་ཡིན་པ་ཁོ་ནའོ། །སྙམ་དུ་ སེམས་པར་གྱུར་པས་ན། འདི་ལ་ཡང་བརྗོད་པར་བྱ་སྟེ། གཞུང་དེ་དག་གི་དགོངས་པ་ ནི། ཐབས་དང་ཤེས་རབ་ཁྱད་པར་ཅན་གྱིས་ཡོངས་སུ་ཟིན་པའི་འདོད་པ་ལྔ་ལ་ཉེ་བར་ ལོངས་སྤྱོད་པ་ལ་སོགས་པ་ཉོན་མོངས་པ་ལྟར་སྣང་བ་རྣམས་ཀྱིས་ནི་རྣལ་འབྱོར་པ་ 6-436 འཆིང་བར་མི་འགྱུར་གྱི། སླར་མྱུར་དུ་གྲོལ་བའི་རྒྱུར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར། དེ་ནི་སྤང་བར་ བྱ་བ་མ་ཡིན་ཞིང་། བསྟེན་པར་བྱ་བ་ཉིད་ཡིན་ནོ། །ཞེས

【現代漢語翻譯】而顯現其轉變，那即是如此宣說的。在《穗鬘十論》中也說：『在道（指證悟）的次第中，逐漸斷除二障后，對於果（指圓滿）的相續，由於連根拔除習氣，因此也與束縛分離。』等等，廣為宣說。因此，在波羅蜜多乘和密咒乘中，以對治力摧毀所斷煩惱的方式來斷除，並沒有差別。然而，以極大的辛勞長時間地斷除，和以微小的辛勞迅速地斷除，存在差別，因為存在與特殊方便相關和不相關的差別。如果那樣的話，如經所說：『如火焚燒物，火亦能灼傷。』以及在《口訣穗鬘》中也說：『那麼，貪慾等不是被說成是墮落之法嗎？』如果這樣問，回答是：『確實如此。在聲聞乘和具有上師的大乘中，此殊勝之乘是無上的，對此沒有與其他宗義相違之處。』在那裡，因為沒有那樣證悟，所以那樣宣說；而在這裡，從無二智慧中真實生起的心之行境，所有這些自性都如實證悟，爲了成佛而特別開示。』以及，『世間無心者，服毒則昏厥。無毒之作用，於此乃心念。』斷除愚昧者，『於此乃知毒之實性故。』奪毒之實性，『於此乃心念。』即是對彼具心者。等等，以及，『風能摧毀風。』正如豆類食物會生風，因此使其排出長期積累的風。這就像是解毒之藥與疾病是同類一樣。』等等所說。因此，如果有人認為，在密咒的宗義中，煩惱根本不是所斷之物，那麼，對此也應當說明，那些經論的意圖是：以方便和智慧所完全攝持的享用五欲等看似煩惱的事物，瑜伽士不會因此而被束縛，反而會迅速成為解脫之因。因此，那不是應該斷除的，而是應該依止的。而顯現其轉變，那即是如此宣說的。在《穗鬘十論》中也說：『在道（指證悟）的次第中，逐漸斷除二障后，對於果（指圓滿）的相續，由於連根拔除習氣，因此也與束縛分離。』等等，廣為宣說。因此，在波羅蜜多乘和密咒乘中，以對治力摧毀所斷煩惱的方式來斷除，並沒有差別。然而，以極大的辛勞長時間地斷除，和以微小的辛勞迅速地斷除，存在差別，因為存在與特殊方便相關和不相關的差別。如果那樣的話，如經所說：『如火焚燒物，火亦能灼傷。』以及在《口訣穗鬘》中也說：『那麼，貪慾等不是被說成是墮落之法嗎？』如果這樣問，回答是：『確實如此。在聲聞乘和具有上師的大乘中，此殊勝之乘是無上的，對此沒有與其他宗義相違之處。』在那裡，因為沒有那樣證悟，所以那樣宣說；而在這裡，從無二智慧中真實生起的心之行境，所有這些自性都如實證悟，爲了成佛而特別開示。』以及，『世間無心者，服毒則昏厥。無毒之作用，於此乃心念。』斷除愚昧者，『於此乃知毒之實性故。』奪毒之實性，『於此乃心念。』即是對彼具心者。等等，以及，『風能摧毀風。』正如豆類食物會生風，因此使其排出長期積累的風。這就像是解毒之藥與疾病是同類一樣。』等等所說。因此，如果有人認為，在密咒的宗義中，煩惱根本不是所斷之物，那麼，對此也應當說明，那些經論的意圖是：以方便和智慧所完全攝持的享用五欲等看似煩惱的事物，瑜伽士不會因此而被束縛，反而會迅速成為解脫之因。因此，那不是應該斷除的，而是應該依止的。

【English Translation】 And that which manifests the transformation is what is said thus. Also in the 'Ten Chapters of Stalks': 'In the stages of the path (of realization), when the two obscurations are gradually abandoned, then for the continuum of the fruit (of perfection), because the habitual tendencies are uprooted, there is also separation from bondage.' And so on, is extensively taught. Therefore, in the Paramita Vehicle and the Mantra Vehicle, there is no difference in abandoning the afflictions to be abandoned by destroying them with antidotes. However, there is a difference between abandoning them with great effort over a long period of time and abandoning them quickly with little effort, because there is a difference between being related to and not related to special methods. If that is the case, as it is said: 'As fire burns, fire itself also scorches.' And also in the 'Oral Instruction Stalks': 'Then, are not desire and so on said to be the cause of falling into evil destinies?' If asked thus, the answer is: 'Indeed. In the Shravaka Vehicle and the Great Vehicle with a guru, this supreme vehicle is unsurpassed, and there is no contradiction with other tenets. There, because it is not realized in that way, it is said in that way; but here, the activities of the mind that truly arise from non-dual wisdom, all those natures are truly realized, and they are especially shown for the sake of Buddhahood.' And, 'Whoever in the world is without mind, if they eat poison, they will faint. The action of making it non-poisonous, here is the thought. The abandonment of delusion, 'here is because of knowing the true nature of poison.' The true nature of taking away poison, 'here is the thought.' That is, one who has mind for that.' And so on, and, 'Wind destroys wind.' Just as bean foods generate wind, so it causes the long-accumulated wind to be expelled. This is because the antidote is of the same kind as the disease.' And so on is said. Therefore, if one thinks that in the tenets of Mantra, afflictions are definitely not to be abandoned, then it should also be explained that the intention of those texts is that the enjoyment of the five desires and so on, which are completely possessed by special methods and wisdom, do not bind the yogi, but rather quickly become the cause of liberation. Therefore, that is not to be abandoned, but is to be relied upon. And that which manifests the transformation is what is said thus. Also in the 'Ten Chapters of Stalks': 'In the stages of the path (of realization), when the two obscurations are gradually abandoned, then for the continuum of the fruit (of perfection), because the habitual tendencies are uprooted, there is also separation from bondage.' And so on, is extensively taught. Therefore, in the Paramita Vehicle and the Mantra Vehicle, there is no difference in abandoning the afflictions to be abandoned by destroying them with antidotes. However, there is a difference between abandoning them with great effort over a long period of time and abandoning them quickly with little effort, because there is a difference between being related to and not related to special methods. If that is the case, as it is said: 'As fire burns, fire itself also scorches.' And also in the 'Oral Instruction Stalks': 'Then, are not desire and so on said to be the cause of falling into evil destinies?' If asked thus, the answer is: 'Indeed. In the Shravaka Vehicle and the Great Vehicle with a guru, this supreme vehicle is unsurpassed, and there is no contradiction with other tenets. There, because it is not realized in that way, it is said in that way; but here, the activities of the mind that truly arise from non-dual wisdom, all those natures are truly realized, and they are especially shown for the sake of Buddhahood.' And, 'Whoever in the world is without mind, if they eat poison, they will faint. The action of making it non-poisonous, here is the thought. The abandonment of delusion, 'here is because of knowing the true nature of poison.' The true nature of taking away poison, 'here is the thought.' That is, one who has mind for that.' And so on, and, 'Wind destroys wind.' Just as bean foods generate wind, so it causes the long-accumulated wind to be expelled. This is because the antidote is of the same kind as the disease.' And so on is said. Therefore, if one thinks that in the tenets of Mantra, afflictions are definitely not to be abandoned, then it should also be explained that the intention of those texts is that the enjoyment of the five desires and so on, which are completely possessed by special methods and wisdom, do not bind the yogi, but rather quickly become the cause of liberation. Therefore, that is not to be abandoned, but is to be relied upon.

་པ་ཡིན་ཏེ། འདི་ནི་རྒྱུད་སྡེ་ རིན་པོ་ཆེ་རྣམས་སུ་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཐ་སྙད་ལས་འདས་པའི་སྤྱོད་པ་དུ་མ་རྣལ་འབྱོར་ པས་བྱ་བར་གསུངས་པ་ཤིན་ཏུ་མང་བར་བདོག་ཀྱང་། དེ་རྣམས་ཀྱི་ཚུལ་ནི་ཤིན་ཏུ་ གསང་བར་བྱ་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་འདིར་མ་བྲིས་སོ། ། དེས་ན་འཆིང་བར་འགྱུར་བའི་ཉོན་མོངས་པ་རྣམས་ནི། སྔགས་ཀྱི་ཐེག་པར་ཡང་ ཤིན་ཏུ་སྤང་བྱ་ཡིན་པར་གསུངས་ཏེ། མན་ངག་སྙེ་མར་ཡང་། སྟོང་པ་ཉིད་ཁོ་ན་ཉོན་ མོངས་པ་མཐའ་དག་འཇོམས་པའོ། །དེ་མེད་པར་ཉོན་མོངས་པའི་སེམས་ཀྱིས་ཤེས་ རབ་ཡེ་ཤེས་བརྟེན་ན་འཁོར་བ་པ་ཉིད་དེ། དེ་ལ་ངན་འགྲོ་ཡང་ངོ་། །དེའི་ཕྱིར་ཉོན་ མོངས་པའི་སེམས་སྤངས་པ་ལ་དག་པའི་སེམས་ཏེ། དག་པའི་ཤེས་རབ་{དག་པའི་}ཡེ་ ཤེས་སོ། །ཞེས་པ་དང་། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ལ་ཡེ་ཤེས་སྐྱེ་བའི་གེགས་སུ་གྱུར་པའི་ སྒྲིབ་པ་ཉོན་མོངས་པ་ཅན་མ་ཡིན་པའི་མི་ཤེས་པ་ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་པ་སྟེ། གང་སོ་སོར་ རིམ་གྱིས་སྤངས་པ་ལས་རིམ་གྱིས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ས་བཅུ་རྣམས་འཐོབ་ བའོ། །ཉོན་མོངས་པ་ནི་འདོད་ཆགས་{ལ་སོགས་པ་རྣམས་ཏེ་{པ་སྟེ་}ཉོན་མོངས་པའི་ སྒྲུབ་པའོ། །ཅིའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། ཐར་པ་ཐོབ་པ་{མ་}ཡིན་ཏེ། དེ་ལ་ཉོན་མོངས་པས་གེགས་ བྱེད་པར་འགྱུར་ཏེ། ཁྱིམ་དུ་འཇུག་པ་ལ་སྒོ་གླེགས་བཞིན་ནོ། །ཇི་ལྟར་དེ་གེགས་བྱེད་ ཡིན་ཞེ་ན། དེ་ཡོད་ན་མི་སྐྱེ་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་རྒྱ་ཆེར་གསུངས་སོ། ། ཤེས་རབ་དང་ཐབས་ཀྱིས་ཡོངས་སུ་ཟིན་པའི་ཉོན་མོངས་པ་ནི་སྔགས་ཀྱི་ཐེག་པ་ འབའ་ཞིག་ཏུ་མ་ཟད། ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་ཐེག་པར་ཡང་། སྤང་བར་བྱ་བ་མ་ཡིན་པར་ གསུངས་ཏེ། མན་ངག་སྙེ་མར། དཀོན་མཆོག་བརྩེགས་པའི་ལུང་དྲངས་པར། འོད་སྲུང་ འདི་ལྟར་འབྲས་ས་ལུའི་ཞིང་རྣམས་ལ་ལུད་ཀྱི་ཕུང་པོས་ཕན་པར་བྱེད་པར་འགྱུར་ རོ། །{དེ་བཞིན་དུ། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ཉོན་མོངས་པ་རྣམས་ཀྱང་ཕན་པར་བྱེད་ པར་འགྱུར་རོ། །}འོད་སྲུང་འདི་ལྟ་སྟེ། སྔགས་དང་སྨན་གྱིས་ཡོངས་སུ་ཟིན་པའི་དུག་ གིས་ལྟུང་བར་མི་བྱེད་དོ། །དེ་བཞིན་དུ། ཤེས་རབ་དང་ཐབས་དང་ལྡན་པའི་ཉོན་ མོངས་པ་རྣམས་ཀྱིས་མི་ལྟུང་ངོ་། །ཞེས་པ་དང་། ཡང་དེ་ཉིད་དུ། དབུ་མ་བཞི་བརྒྱ་པའི་ ལུང་དྲངས་པར། ཕན་མིན་པར་ཡང་གང་མཐོང་བ། །མཁས་པས་ལ་ལར་དེ་ཕན་ ཏེ། །ནད་ཀྱི་དབང་ལས་ཐམས་ཅད་ནི། །སྨན་ཞེས་བྱ་བར་སྐྱེ་མིན་པ། །ཞེས་པ་དང་། ཡང་དེར། ཐེག་པ་ཆེན་པོ་བསྡུས་པའི་ལུང་དྲངས་པ། ཐབས་ཆེན་ལྡན་པ་རྣམས་ཀྱི་ 6-437 ནི། །ཉོན་མོངས་བྱང་ཆུབ་ཡན་ལག་འགྱུར། །འཁོར་བའང་ཞི་བའི་བདག་ཉིད་དུའོ། །དེ་ སྲིད་རྒྱལ་སྲས་བསམ་མི་ཁྱབ། །ཅེས་པ་དང་། གཞན་ཡང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཆོས་ འཕགས་བཙུན་མོའི་འཁོར་གྱི་ནང་ན་བཞུགས་ཀྱང་འཆིང་བ་མེད

【現代漢語翻譯】這是因為在珍貴的續部中，瑜伽士被教導要做許多超越世俗觀念的行為。然而，由於這些行為的性質非常隱秘，所以這裡沒有寫出來。因此，那些導致束縛的煩惱，即使在密咒乘中也被認為是應該避免的。《口訣穗》中也說：『空性本身就能摧毀所有的煩惱。』如果沒有空性，以煩惱之心為基礎的智慧和般若（梵文：Prajna）只會導致輪迴。那會導致惡趣。因此，捨棄煩惱之心就是清凈之心，清凈的智慧就是清凈的般若。』還有，無明（梵文：Avidyā）是知識的障礙，它不是指煩惱障，而是指所知障，通過逐步捨棄它，菩薩可以逐步獲得十地（菩薩的十個階段）。煩惱是指貪慾等，它們是煩惱的根源。為什麼呢？因為它們阻礙了解脫。煩惱會成為障礙，就像門阻礙進入房屋一樣。它們如何成為障礙呢？因為如果煩惱存在，解脫就不會產生。』等等，經中廣為宣說。不僅在密咒乘中，而且在波羅蜜多乘中，通過智慧和方便所掌握的煩惱也不被認為是應該避免的。《口訣穗》引用《寶積經》中的話說：『持光者，就像糞堆能使稻田受益一樣，菩薩的煩惱也能帶來利益。』持光者，就像被咒語和藥物控制的毒藥不會造成傷害一樣，具有智慧和方便的煩惱也不會使人墮落。』還有，在同一部經中，引用了《中觀四百論》中的話說：『智者認為，有些東西即使看起來沒有益處，實際上是有益的。所有的藥物都不是因為疾病而產生的。』還有，在那裡引用了《攝大乘論》中的話說：『對於那些擁有偉大方便的人來說，煩惱會變成菩提的組成部分，輪迴也會變成寂靜的自性。』正如王子不可思議一樣。』此外，即使菩薩法勝比丘尼坐在眷屬中，也不會受到束縛。

【English Translation】 This is because in the precious Tantras, yogis are taught to perform many actions that transcend worldly conventions. However, since the nature of these actions is very secret, they are not written here. Therefore, those afflictions that lead to bondage are also said to be avoided in the Mantra Vehicle. In the 'Ear of Whispered Instructions,' it also says: 'Emptiness alone destroys all afflictions.' Without it, wisdom and Prajna (梵文，Devanagari: प्रज्ञा，IAST: prajñā，Eng: wisdom) based on the mind of affliction will only lead to Samsara. That will lead to bad migrations. Therefore, abandoning the mind of affliction is the pure mind, and pure wisdom is pure Prajna.' Also, ignorance (梵文，Devanagari: अविद्या，IAST: avidyā，Eng: ignorance) is the obstacle to the arising of wisdom in the realm of knowable things. It does not refer to afflictive obscurations, but rather to cognitive obscurations, and by gradually abandoning it, Bodhisattvas gradually attain the ten Bhumis (ten stages of a Bodhisattva). Afflictions refer to desire and so on, and they are the root of afflictions. Why? Because they hinder liberation. Afflictions become obstacles, just like a door hinders entry into a house. How do they become obstacles? Because if afflictions exist, liberation will not arise.' And so on, it is widely proclaimed in the scriptures. Not only in the Mantra Vehicle, but also in the Paramita Vehicle, afflictions mastered through wisdom and skillful means are not considered to be avoided. In the 'Ear of Whispered Instructions,' it quotes the Sutra of the Heap of Jewels, saying: 'Holder of Light, just as a pile of manure benefits rice fields, the afflictions of Bodhisattvas also bring benefits.' Holder of Light, just as poison controlled by mantras and medicine does not cause harm, afflictions endowed with wisdom and skillful means do not cause one to fall.' Also, in the same text, it quotes the Four Hundred Verses of the Middle Way, saying: 'The wise see that some things, even if they appear to be of no benefit, are actually beneficial. All medicines do not arise because of illness.' Also, there it quotes the Compendium of the Great Vehicle, saying: 'For those who possess great skillful means, afflictions become limbs of Bodhi, and Samsara also becomes the nature of peace.' Just as a prince is inconceivable.' Furthermore, even when the Bodhisattva Dharma Supreme Bhikshuni sits among her retinue, she is not bound.

་པ་ལ་སོགས་པ་རྒྱ་ ཆེར་གསུངས་པ་རྣམས་ཁོང་དུ་ཆུད་པར་བགྱིད་འཚལ་ལོ། ། དེ་ལྟ་བས་ན། མཚན་ཉིད་ཀྱི་ཐེག་པ་དང་། སྔགས་ཀྱི་ཐེག་པ་གཉིས་ལ། ཉོན་མོངས་ པ་སྤོང་བ་དང་། མི་སྤོང་བ་དང་། ཉོན་མོངས་པ་ལམ་དུ་མི་འགྱུར་བ་དང་། འགྱུར་བའི་ ཁྱད་པར་སྨྲ་བ་དེ་ནི་སུ་ཡིན་ཡང་རུང་སྟེ། ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་དང་སྔགས་ཀྱི་ཚུལ་ལ་བློ་ ཁ་ཅུང་ཟད་ཀྱང་མ་ཕྱོགས་པར་རིག་པར་བྱའོ། །སྤྱིར་སྔགས་དང་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་དོན་ གཅིག་པ་དང་། སྔགས་ཀྱི་ཐེག་པ་ཁྱད་པར་འཕགས་པའི་ཚུལ་དང་། འབྲས་བུའི་ཐེག་ པ་དང་། རྒྱུའི་ཐེག་པ་འཇོག་པའི་ཚུལ་ལ་སོགས་པ་རྣམས་ད་ལྟ་བོད་ཕལ་ཆེར་ལ་ གྲགས་པ་འདི་ལས་གཞན་པ་རྩ་བའི་རྒྱུད་རྣམས་དང་། ས་བཅུའི་དབང་ཕྱུག་རྣམས་ ཀྱིས་མཛད་པའི་གཞུང་དུ་གྲགས་པའི་རྣམ་པར་བཤད་པ་ཞིབ་མོར་བྱ་ནུས་ན་ཡང་། འདིར་ཡི་གེ་མང་དུ་དོགས་པས་མ་བྲིས་སོ། ། ཡང་ཁྱེད་ཀྱི་སྔགས་ཀྱི་ལག་ལེན་ལ་སྤང་བྱ་ཉོན་མོངས་པ་དེ། གཉེན་པོས་མི་ འཇོམས་པའི་དཔེར། དུག་གི་ནུས་པ་སྔགས་ཀྱིས་སྨན་དུ་བསྒྱུར་བ་བཀོད་པ་འདི་ཡང་ དཔེ་དོན་ཅི་འདྲར་འགྲིག་སྟེ། དུག་གིས་སྡུག་བསྔལ་བསྐྱེད་པའི་ནུས་པ་དེ་སྔགས་ཀྱིས་ མ་བཅོམ་ན་ནི་དེ་སྨན་དུ་ཇི་ལྟར་འགྱུར། བཅོམ་ན་ནི་དེ་སྤང་བྱ་གཉེན་པོས་འཇོམས་ པའི་དཔེར་འགྱུར་གྱི། མི་འཇོམས་པའི་དཔེར་མི་རུང་ངོ་། །གཞན་ཡང་། རྡོ་རྗེ་འཛིན་པ་ ཆེན་པོ་རྣམས་ཀྱིས་རྒྱུད་འགྲེལ་ཟབ་མོ་ཆ་ལག་དང་བཅས་པ་རྣམས་སུ་སྤང་གཉེན་ གསུངས་པ་ཤིན་ཏུ་མང་ངོ་། །དེ་ལ་རེ་ཞིག་དཔལ་དུས་ཀྱི་འཁོར་ལོའི་རྒྱུད་ཀྱི་རྒྱལ་པོར། འཕོ་བའི་བདེ་བ་སྤང་བྱར་གསུངས་པ་འདི་ལྟ་སྟེ། དེ་ལྟར་སེམས་ནི་རྣམ་བཞི་སྲིད་པ་ གསུམ་ལ་གནས་པའི་སྲོག་ཆགས་རྣམས་ཀྱི་ཐིག་ལེའི་དབུས་སུ་སྟེ། །རྣལ་འབྱོར་དབང་ པོ་རྣམས་ཀྱིས་བདེ་མཉམ་འབྲས་སྟེར་ཁྱབ་བྱེད་དག་ནི་ཐར་པའི་སླད་དུ་བསྲུང་བར་ བྱ། །ཐིག་ལེ་བཏང་ན་རྣལ་འབྱོར་རྣམས་ཀྱི་སྐྱེ་བའི་ས་བོན་མཆོག་གི་བདེ་བ་སོང་ལ་ ཐར་པ་གང་། །དེ་ཕྱིར་འཁོར་བའི་བདེ་བ་སྐད་ཅིག་འདི་ནི་སྡོམ་བརྩོན་རྣམས་ཀྱིས་ ཐམས་ཅད་དུ་ཡང་སྤང་བར་བྱ། །ཞེས་པ་དང་། དེའི་འགྲེལ་པར་ཡང་། འགྱུར་བ་དང་ འཛག་པ་དང་གཡོ་བ་དོར་བར་བྱའོ། །ཞེས་པ་ནི་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་ངེས་ པའོ། །ཞེས་དང་། མཆོག་གི་དང་པོའི་སངས་རྒྱས་སྟོང་ཕྲག་བཅུ་གཉིས་པར་ཡང་། འཕོ་ 6-438 བའི་ཆགས་པ་སྤང་བྱར་གསུངས་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། འཕོས་པ་ལ་ནི་ཆགས་བྲལ་ འགྱུར། །ཆགས་བྲལ་ལས་ནི་སྡུག་བསྔལ་འབྱུང་། །སྡུག་བསྔལ་སྐྱེས་བུའི་ཁམས་ཟད་ བྱེད། །ཟད་པ་ལས་ནི་འཆི་བར་བརྗོད། །ཤི་ལས་སླར་ཡང་དེ་རྣམས་ཀྱིས། །སྲིད་པའི་ སྲིད་ལས་སླར་འཆི་འཕོ། །དེ་ལྟར་སེམས་ཅན་གྱི་སྲིད་པ། །ཆགས་བྲལ་ལས་བྱུང་གཞན་ དུ་མ

【現代漢語翻譯】所有這些廣泛的教義，如'波'（pha la，彼岸）等，都應該理解。因此，無論是誰，如果談論'名相乘'（mtshan nyid kyi theg pa，特徵乘）和'真言乘'（sngags kyi theg pa，咒乘）之間的區別，例如斷除煩惱與不斷除煩惱，以及煩惱不轉為道與轉為道，都應該知道，這是因為他們對'波'（pha rol tu phyin pa，彼岸）和'真言'（sngags，咒語）的理解非常有限。一般來說，'真言'（sngags，咒語）和'波'（pha rol tu phyin pa，彼岸）的意義相同，'真言乘'（sngags kyi theg pa，咒乘）的卓越之處，以及如何確立'果乘'（'bras bu'i theg pa，果乘）和'因乘'（rgyu'i theg pa，因乘）等，這些教義現在在大多數藏區廣為人知。如果能夠詳細解釋與這些不同的根本續部，以及十地自在者所著的論典，那當然很好。但因為擔心篇幅過長，所以這裡就不寫了。此外，關於您提到的'真言'（sngags，咒語）修行中，無法用對治力摧毀的煩惱的例子，即用'真言'（sngags，咒語）將毒藥轉化為藥物，這個例子如何成立呢？如果毒藥產生痛苦的能力沒有被'真言'（sngags，咒語）摧毀，那麼它怎麼能變成藥物呢？如果摧毀了，那麼它就成了用對治力摧毀所斷之物的例子，而不是不能摧毀的例子。此外，偉大的'金剛持'（rdo rje 'dzin pa，金剛持）們在所有深奧的續部註釋中都談到了很多關於所斷和對治的內容。例如，在'吉祥時輪'（dpal dus kyi 'khor lo，吉祥時輪）的根本續中，將'遷識的樂'（'pho ba'i bde ba，遷識的樂）視為所斷，就像這樣：'如此，心識是四種，存在於三有中的眾生的明點中心。瑜伽自在者爲了獲得平等樂的果實，應該守護它。如果明點泄露，瑜伽士的生殖種子和至上之樂就會消失，哪裡還有解脫？因此，有志於戒律者應該在任何時候都斷除輪迴的瞬間之樂。'此外，在它的註釋中也說：'應該捨棄變化、泄露和動搖。'這是'薄伽梵'（bcom ldan 'das，薄伽梵）所決定的。'在'至上最初佛'（mchog gi dang po'i sangs rgyas，至上最初佛）的'十二千頌'（stong phrag bcu gnyis pa，十二千頌）中，也說應該斷除'遷識的貪執'（'pho ba'i chags pa，遷識的貪執），就像這樣：'對於遷識者來說，沒有貪執。沒有貪執，就會產生痛苦。痛苦會耗盡眾生的'界'（khams，界）。耗盡意味著死亡。死亡之後，他們又會因為貪執而再次在輪迴中生死流轉。因此，眾生的存在，是由貪執產生的，而不是其他原因。'

【English Translation】 All these extensive teachings, such as those on 'Pāramitā' (pha la), etc., should be understood. Therefore, whoever speaks of the differences between the 'Characteristic Vehicle' (mtshan nyid kyi theg pa) and the 'Mantra Vehicle' (sngags kyi theg pa), such as abandoning afflictions versus not abandoning them, and afflictions not transforming into the path versus transforming into the path, should know that this is because they have very limited understanding of 'Pāramitā' (pha rol tu phyin pa) and 'Mantra' (sngags). In general, 'Mantra' (sngags) and 'Pāramitā' (pha rol tu phyin pa) have the same meaning, and the excellence of the 'Mantra Vehicle' (sngags kyi theg pa), as well as how to establish the 'Fruition Vehicle' ('bras bu'i theg pa) and the 'Causal Vehicle' (rgyu'i theg pa), etc., are doctrines that are now widely known in most Tibetan areas. If one could explain in detail the root tantras that differ from these, as well as the commentaries written by the lords of the ten bhūmis, that would be excellent. But because I am concerned about the length, I will not write about it here. Furthermore, regarding your mention of the example in 'Mantra' (sngags) practice where afflictions that cannot be destroyed by antidotes are transformed into medicine by 'Mantra' (sngags), how does this example hold? If the power of the poison to cause suffering is not destroyed by 'Mantra' (sngags), then how can it become medicine? If it is destroyed, then it becomes an example of destroying what is to be abandoned with an antidote, not an example of not being able to destroy it. Moreover, the great 'Vajradharas' (rdo rje 'dzin pa) have spoken extensively about what is to be abandoned and antidotes in all the profound tantra commentaries. For example, in the root tantra of the 'Glorious Kālacakra' (dpal dus kyi 'khor lo), the 'bliss of transference' ('pho ba'i bde ba) is said to be abandoned, like this: 'Thus, the mind is fourfold, in the center of the bindu of beings dwelling in the three realms. Yogic masters should protect it in order to give the fruit of equal bliss. If the bindu is released, the seed of birth and the supreme bliss of the yogis will be gone, where is liberation? Therefore, those who strive for discipline should always abandon this momentary bliss of samsara.' Furthermore, in its commentary, it also says: 'One should abandon change, leakage, and wavering.' This is what the 'Bhagavan' (bcom ldan 'das) has determined. In the 'Twelve Thousand Verses' (stong phrag bcu gnyis pa) of the 'Supreme Primordial Buddha' (mchog gi dang po'i sangs rgyas), it is also said that one should abandon the 'attachment to transference' ('pho ba'i chags pa), like this: 'For the one who has transferred, there is no attachment. From no attachment, suffering arises. Suffering exhausts the 'dhātu' (khams) of beings. Exhaustion is called death. After death, they will again transmigrate due to attachment. Therefore, the existence of beings arises from attachment, not from anything else.'

ིན། །དེ་ཕྱིར་འབད་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས། །འཕོ་བའི་ཆགས་པ་རྣམ་པར་སྤང་། །ཞེས་ པའོ། །ཡང་དེ་ཉིད་དུ་གསུངས་པ། ཆགས་སོགས་དྲི་མ་ལྡན་པའི་སེམས། །འགྱུར་བ་ འཁོར་བའི་རྒྱུ་ཡིན་ཏེ། །དེ་དང་བྲལ་བས་རྣམ་པར་དག །རང་བཞིན་དྲི་མེད་དག་ པའོ། །ཞེས་པའོ། །མཁའ་འགྲོ་མ་རྡོ་རྗེ་གུར་དུ་ཡང་། ཀུན་ཏུ་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ ཀྱི། །སྡིག་པ་ཐམས་ཅད་རྣམ་སྦྱང་ཞིང་། །ཞེས་པ་དང་། གཏི་མུག་ཀུན་ཏུ་ཟད་བྱའི་ ཕྱིར། །མགོན་པོ་རྒྱལ་བ་རྣམ་སྣང་མཛད། །ཅེས་པ་དང་། འགྲོ་བ་རྨོངས་པས་གཟིར་ གཟིགས་ནས། །གཏི་མུག་ཐམས་ཅད་ཟད་མཛད་པ། །ཞེས་པ་དང་། འགྲོ་བ་ཁེངས་པས་ གཟིར་གཟིགས་ནས། །ང་རྒྱལ་ཐམས་ཅད་ཟད་མཛད་པ། །ཞེས་པ་དང་། འགྲོ་བ་ཆགས་ པས་གཟིར་གཟིགས་ནས། །ཆགས་པ་ཐམས་ཅད་ཟད་མཛད་པ། །ཞེས་པ་དང་། འགྲོ་བ་ ཕྲག་དོག་གིས་གཟིར་གཟིགས། །ཕྲག་དོག་ཐམས་ཅད་ཟད་མཛད་པ། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་ པ་གསུངས་སོ། །དཔལ་ཁ་སྦྱོར་གྱི་རྒྱུད་དུ་ཡང་། འདོད་པ་ཐམས་ཅད་རབ་སྤངས་ ཏེ། །མཁས་པས་རང་རིག་ཙམ་གྱིས་ནི། །སྦྱོར་བའི་{མཐར་ཐུག་{མཐའ་དྲུག་}བསམ་ གཏན་གནས། །ཉིན་དང་མཚན་དུ་གོམས་པར་མཛོད། །ཅེས་པ་དང་། སྲིད་པའི་ལོངས་ སྤྱོད་འདོད་པ་ཡིས། །ངག་གི་ཡི་གེ་སྤངས་ནས་སུ། །ཡིད་ཀྱི་བཟླས་དང་ཡང་དག་ ལྡན། །རྟག་པ་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ཉིད་ཀྱིས། །མི་གཡོ་གོ་འཕང་རྒྱུན་དུ་གནས། །རྟག་ཏུ་ཕྲ་ ཞིང་གོས་མེད་པས། །ཡེ་ཤེས་ལ་ནི་རྣམ་ཤེས་ཐིམ། །རྣམ་ཤེས་ཡེ་ཤེས་ཉིད་གྱུར་ན། །བྱང་ ཆུབ་རིམ་པ་མཐོང་འགྱུར་ཏེ། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་དང་། ཇི་ལྟར་བདུད་རྩི་དོན་གཉེར་ བས། །སྙིང་པོ་བླངས་ཏེ་རྩིགས་མ་འདོར། །དེ་བཞིན་ཆོས་ལྔའི་བདུད་རྩི་ནི། །རྙེད་ནས་ རྟོག་པ་ཀུན་སྤངས་བྱ། །རྟོག་པའི་གནས་ནི་བཏང་ནས་སུ། །བློ་ལྡན་གང་ཞིག་མི་རྟོག་ གནས། །ཐུགས་ཀྱི་རྡོ་རྗེ་གསུངས་པ་བཞིན། །དེ་ལ་དངོས་གྲུབ་ཐེ་ཚོམ་མེད། །རྟོག་པས་ དམྱལ་བར་འགྲོ་འགྱུར་ཞིང་། །འགྲོ་དྲུག་རྒྱ་མཚོར་འཁོར་བར་འགྱུར། །རྟོག་པ་ལས་ནི་ རྣམ་གྲོལ་ན། །དྲི་མེད་ཞི་བའི་གནས་སུ་འགྲོ། །དེས་ན་རྟོག་པའི་དྲ་བ་བཅད། །ཅེས་པ་ དང་། བདག་དང་གཞན་དུ་འཛིན་སྤངས་ཤིང་། །རང་གིས་རིག་པའི་ཡེ་ཤེས་ཏེ། །ཞེས་ པ་དང་། ཀུན་ཕན་ཞི་བ་མཚུངས་མེད་པས། །རྟག་ཆད་འགྲོ་སྐྱོབ་རྣམ་རྟོག་སྤངས། །ཞེས་ 6-439 པ་དང་། ཡང་། མི་ཤེས་རྨོངས་པའི་སེམས་ཅན་རྣམས། །ཇི་སྲིད་ཡེ་ཤེས་རྣམ་སྤངས་ ཏེ། །ཕྱི་རོལ་དངོས་པོ་ལ་གནས་ཤིང་། །རྟོག་པའི་དྲ་བས་དཀྲིས་པའི་ཚེ། །བསོད་ནམས་ དང་ནི་སྡིག་པ་ཡི། །ཕུང་པོ་གཉིས་སུ་བརྟགས་པ་ཡིན། །ཆོས་འདིའི་རང་བཞིན་རྣམ་ དག་སྟེ། །སྐྱེ་བ་མེད་ཅིང་གནས་མེད་ལས། །མི་ཤེས་སྒྲིབ་པའི་སྐྱེ་བོ་ལ། །སྡིག་དང་བསོད་ ནམས་སངས་རྒྱས་གསུངས། །དྲང་བའི་ཐ

【現代漢語翻譯】因此，務必斷除對轉生的貪執。』如是說。又于彼處說：『具有貪執等垢染之心，是流轉輪迴之因。遠離此心，則能完全清凈，自性無垢清凈。』如是說。于空行母金剛帳續中亦云：『完全清凈一切眾生之罪業。』如是說。『為盡除愚癡，怙主乃勝妙遍照如來。』如是說。『觀見眾生為愚癡所困，盡除一切愚癡。』如是說。『觀見眾生為傲慢所困，盡除一切我慢。』如是說。『觀見眾生為貪執所困，盡除一切貪執。』如是說。『觀見眾生為嫉妒所困，盡除一切嫉妒。』如是說。于吉祥合續中亦云：『完全斷除一切慾望，智者唯以自明，安住于結合之究竟六邊三摩地，日夜勤修。』如是說。『以對有情享受之慾望，捨棄言語文字，與意念之念誦完全相應，恒常安住于不變法界中，常時微細且無有遮蔽，于智慧中融入意識，當意識轉為智慧時，則能次第現見菩提。』如是說。『如尋求甘露者，取其精華而捨棄糟粕，如是獲得五法之甘露后，應捨棄一切分別念。捨棄分別念之所依，具慧者當安住于無分別念中，如金剛心所說，對此獲得成就無疑。』如是說。『分別念將墮入地獄，並將於六道輪迴中流轉。若從分別念中解脫，則能到達無垢寂靜之地。因此，斬斷分別念之網。』如是說。『斷除執著自他，乃自證之智慧。』如是說。『以普利寂靜無與倫比，斷除常斷、去來之分別念。』如是說。又說：『無知愚昧之眾生，若未捨棄智慧，執著于外境，為分別念之網所纏繞時，則會分別善業與惡業二者之積聚。此法之自性乃完全清凈，無生無住，然于為無明所障蔽之眾生而言，則有善業與惡業之分別，如是佛所說。』

【English Translation】 Therefore, with all effort, completely abandon attachment to transmigration.' Thus it is said. Again, it is said in the same place: 'The mind with defilements such as attachment is the cause of cyclic existence. Being free from it, one is completely purified, the self-nature is immaculate and pure.' Thus it is said. In the Vajra Tent Tantra of the Dakini, it is also said: 'Completely purify all the sins of all sentient beings.' Thus it is said. 'To completely exhaust ignorance, the protector is the Victorious One, Vairochana.' Thus it is said. 'Seeing beings afflicted by delusion, he exhausts all delusion.' Thus it is said. 'Seeing beings afflicted by pride, he exhausts all pride.' Thus it is said. 'Seeing beings afflicted by attachment, he exhausts all attachment.' Thus it is said. 'Seeing beings afflicted by jealousy, he exhausts all jealousy.' Thus it is said. In the Glorious Union Tantra, it is also said: 'Completely abandon all desires, and the wise, with mere self-awareness, should abide in the ultimate six-limbed samadhi of union, and practice diligently day and night.' Thus it is said. 'With the desire for the enjoyment of existence, having abandoned the letters of speech, be perfectly endowed with the recitation of the mind, and constantly abide in the unchanging realm of Dharma. Always subtle and without obscuration, consciousness dissolves into wisdom. When consciousness becomes wisdom itself, then the stages of enlightenment will be seen.' Thus it is said. 'Just as one seeking nectar takes the essence and discards the residue, so having obtained the nectar of the five dharmas, one should abandon all conceptual thoughts. Having abandoned the place of conceptual thoughts, the intelligent one abides in non-conceptual thought. As spoken by the Vajra of the Heart, there is no doubt about attaining accomplishment. Conceptual thought leads to hell and causes one to wander in the ocean of the six realms. If one is liberated from conceptual thought, one goes to the stainless, peaceful place. Therefore, cut the net of conceptual thought.' Thus it is said. 'Abandoning the grasping of self and other, it is the wisdom of self-awareness.' Thus it is said. 'With universal benefit, peace, and incomparability, abandon the conceptual thoughts of permanence and annihilation, going and coming.' Thus it is said. Again: 'Ignorant and deluded beings, as long as they have not abandoned wisdom, cling to external objects, and are entangled in the net of conceptual thoughts, they consider the accumulation of merit and demerit as two. The self-nature of this Dharma is completely pure, without birth or abiding, but for beings obscured by ignorance, merit and demerit are spoken of by the Buddhas.'

བས་སུ་མཛད་པས་ན། །སྡིག་དང་བསོད་ ནམས་གཉིས་ཀ་སྤང་། །དཔེར་ན་ཆུ་ཡི་གང་བའི་ཀླུང་། །བརྒལ་འདོད་སྐྱེ་བོས་ཤིང་དང་ ནི། །རྩ་སོགས་བསྡུས་ཏེ་འཇུས་ནས་སུ། །རྐྱལ་ཏེ་ཕ་རོལ་བརྒལ་བ་དང་། །དེས་ན་བདེ་ བར་འགྲོ་བར་འགྱུར། །དེ་བཞིན་ཆོས་དང་ཆོས་མིན་ལ། །བརྟེན་ནས་འཁོར་བའི་ཕ་ རོལ་འགྲོ། །བདེ་བའི་བྱང་ཆུབ་ཐོབ་གྱུར་ནས། །ཆོས་དང་ཆོས་མིན་རབ་ཏུ་སྤོང་། །དེ་ བས་རྟོག་པའི་ཚོགས་སྤངས་ཏེ། །ཟབ་མོའི་ཆོས་ལ་འཇུག་པར་བྱ། །དེ་བཞིན་གཤེགས་ པས་གསུངས་པའི་ལམ། །ལམ་རིག་པ་ནི་རྟོགས་མི་འགྱུར། །རྣམ་རྟོག་རྨོངས་པ་ཆེན་པོ་ སྟེ། །འཁོར་བའི་རྒྱ་མཚོར་ལྟུང་བྱེད་ཡིན། །མི་རྟོག་ཏིང་འཛིན་ལ་གནས་ན། །མཁའ་ བཞིན་དྲི་མ་མེད་པར་འགྱུར། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་པས་སྤང་བྱ་དང་། དེ་སྤང་བྱེད་གཉེན་ པོ་ཡང་ཡང་གསུངས་སོ། །རྣམ་པར་སྣང་མཛད་མངོན་པར་བྱང་ཆུབ་པའི་རྒྱུད་ལས་ ཀྱང་། རྣམ་པར་རྟོག་པ་ལ་སོགས་པ་སྤང་བྱར་གསུངས་པ་འདི་ལྟ་སྟེ། རྟོག་པ་སྡུག་ བསྔལ་རྒྱུར་གྱུར་པ། །ཇི་སྲིད་མ་སྤངས་བར་དུ་ནི། །འཇིག་རྟེན་འདི་ན་སངས་རྒྱས་ མིན། །ཀུན་མཁྱེན་ཞེས་ཀྱང་མི་བྱའོ། །ཞེས་པ་དང་། ཀུན་མཁྱེན་གོ་འཕང་འདོད་པ་ ཡི། །རྟོག་པ་རྣམ་པ་སྣ་ཚོགས་པ། །དེ་ཀུན་གང་ལ་མེད་གྱུར་པ། །དེ་ལ་རྟག་ཏུ་བརྩོན་ པར་བྱ། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་དང་། ཡང་། སམ་བུ་ཊི་ལས། གཏི་མུག་ཆགས་སྡང་ང་རྒྱལ་ དང་། །ཕྲག་དོག་དང་ནི་ཉོན་མོངས་ལྔས། །སེམས་ཅན་སོ་སོར་བཅིངས་པ་གང་། །རང་ རིག་ཡན་ལག་ཉིད་ཀྱིས་འཇོམས། །འདིས་ནི་འགྲོ་དྲུག་སེམས་ཅན་བཅིངས། །འཁོར་ བར་འཁོར་ཞིང་སྐྱེ་བ་ཉིད། །ཉོན་མོངས་པས་ནི་རྨོངས་གྱུར་པ། །སྡིག་པ་དུ་མ་བྱེད་པར་ འགྱུར། །དེ་ཕྱིར་འདི་བཅོམ་ཀུན་མཁྱེན་ཉིད། །ཅེས་པ་དང་། ཡང་། རྟོག་པ་ཐམས་ཅད་ ཡང་དག་སྤངས། །ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པའི་ཡེ་ཤེས་ཚོགས། །ཡེ་ཤེས་སྐུ་ལ་ཕྱག་འཚལ་ བསྟོད། །ཅེས་པ་དང་། ཡང་། མཉམ་ཉིད་སེམས་ནི་བསྐྱེད་ནས་ནི། །འདོད་ཆགས་ལ་ སོགས་རིང་དུ་སྤངས། །ཞེས་པ་དང་། དཔལ་རྡོ་རྗེ་ཕྲེང་བའི་རྒྱུད་དུ་ཡང་། མི་མཐུན་པ་ དང་གཉེན་པོའི་ཕྱིར། །སྟོང་ཉིད་སྒོམ་པ་ཡོངས་སུ་གསུངས། །ཞེས་པ་དང་། དེ་ལྟ་སྟོང་ ཉིད་དབྱེ་བ་ཡང་། །བག་ཆགས་རྣམས་ཀྱི་གཉེན་པོའི་ཕྱིར། །དངོས་པོ་ཀུན་གྱི་མི་མཐུན་ 6-440 ཕྱོགས། །བླ་མ་བརྒྱུད་པ་ལས་ཤེས་བྱ། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་གསུངས་ཤིང་། དེ་བཞིན་དུ། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་འཛག་མེད་དུ་བརྟན་པར་མ་གྱུར་གྱི་བར་དུ་ལས་ཀྱི་ཕྱག་རྒྱ་ལ་ སོགས་པ་སྤང་བྱར་གསུངས་པ་ཡང་། དམ་པ་དང་པོའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་རྒྱུད་དུ། ལས་ཀྱི་ ཕྱག་རྒྱ་བརྟགས་པ་ཡི། །ཡེ་ཤེས་ཕྱག་རྒྱ་ཡོངས་སྤངས་ནས། །མཆོག་ཏུ་མི་འགྱུར་སྦྱོར་བ་ ཡིས། །ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་མོ་རྣམ་པར་བསྒོམ།

【現代漢語翻譯】因此，要捨棄罪惡和功德兩者。例如，想要渡過充滿水的大河的人，會收集木頭和樹根等，抓住它們游泳，從而渡到彼岸，這樣就能安樂地到達。同樣，依靠佛法和非佛法，才能渡到輪迴的彼岸，獲得安樂的菩提。因此，要徹底捨棄佛法和非佛法。所以，要捨棄分別唸的集合，進入甚深的佛法。如來所說的道路，不理解道路的智慧是無法證悟的。分別念是巨大的愚癡，是墮入輪迴大海的原因。安住在無分別的禪定中，就能像虛空一樣沒有污垢。等等，這些都反覆說明了應該捨棄的以及捨棄的方法和對治。在《大日如來現證菩提經》中，也這樣說明了應該捨棄分別念等：『分別念是痛苦的根源，只要沒有捨棄它，在這個世間就不是佛，也不能被稱為一切智者。』以及『想要獲得一切智者果位的人，對於各種各樣的分別念，如果都能斷除，就應該恒常精進。』等等。還有，《三補吒續》中說：『愚癡、貪慾、嗔恨、傲慢和嫉妒，這五種煩惱束縛著眾生，只有自證的智慧才能摧毀它們。』『這五種煩惱束縛著六道眾生，讓他們在輪迴中流轉，不斷 জন্ম。被煩惱迷惑，就會造作 अनेक罪業。因此，摧毀這些煩惱才能成為一切智者。』還有，『完全捨棄一切分別念，就能獲得一切智者的智慧集合。』『向智慧之身頂禮讚嘆。』還有，『生起平等心后，要遠離貪慾等。』在《吉祥金剛鬘續》中也說：『爲了對治不相順之品，要修習空性。』『如此空性的分類，是爲了對治各種習氣，對於一切事物的不相順之品，要從上師傳承中瞭解。』等等。同樣，在沒有穩固地生起無漏的菩提心之前，要捨棄事業手印等，《最初佛陀續》中說：『觀察事業手印，完全捨棄智慧手印，通過無上的不變化結合，修習大手印。』 Therefore, both sin and merit should be abandoned. For example, a person who wants to cross a river full of water will collect wood and roots, grasp them and swim, thus crossing to the other shore, and thus he will happily arrive. Likewise, relying on Dharma and non-Dharma, one can cross to the other shore of samsara and attain the bliss of Bodhi. Therefore, thoroughly abandon Dharma and non-Dharma. Therefore, abandon the collection of conceptual thoughts and enter the profound Dharma. The path spoken by the Tathagata, understanding the wisdom of the path will not be realized. Conceptual thought is great ignorance, it is the cause of falling into the ocean of samsara. Abiding in non-conceptual samadhi, one will become as immaculate as the sky. And so on, these repeatedly explain what should be abandoned and the method and antidote for abandoning it. In the Guhyasamāja Tantra, it is also explained that conceptual thoughts and so on should be abandoned in this way: 'Conceptual thought is the root of suffering, as long as it is not abandoned, in this world it is not a Buddha, nor can it be called omniscient.' And 'Those who desire to attain the state of omniscience, if they can eliminate all kinds of conceptual thoughts, should constantly strive.' And so on. Also, in the Sambhuṭī Tantra it says: 'Ignorance, greed, hatred, pride, and jealousy, these five afflictions bind sentient beings, only self-realized wisdom can destroy them.' 'These five afflictions bind the sentient beings of the six realms, causing them to wander in samsara, constantly taking birth. Bewildered by afflictions, they will commit many sins. Therefore, destroying these afflictions is to become omniscient.' Also, 'Completely abandon all conceptual thoughts, and one will obtain the collection of wisdom of the omniscient.' 'I prostrate and praise the body of wisdom.' Also, 'After generating equanimity, one should stay far away from desire and so on.' In the Śrī Vajramālā Tantra it also says: 'In order to counteract discordant factors, the meditation on emptiness is fully taught.' 'Thus, the classification of emptiness is to counteract various habitual tendencies, and the discordant factors of all things should be understood from the lineage of the gurus.' And so on. Similarly, before the non-leaking Bodhicitta is firmly established, activities such as karma-mudrā are said to be abandoned. In the First Buddha Tantra it says: 'Examine the karma-mudrā, completely abandon the jñāna-mudrā, and through the supreme unchanging union, meditate on the mahāmudrā.'

【English Translation】 Therefore, both sin and merit should be abandoned. For example, a person who wants to cross a river full of water will collect wood and roots, grasp them and swim, thus crossing to the other shore, and thus he will happily arrive. Likewise, relying on Dharma and non-Dharma, one can cross to the other shore of samsara and attain the bliss of Bodhi. Therefore, thoroughly abandon Dharma and non-Dharma. Therefore, abandon the collection of conceptual thoughts and enter the profound Dharma. The path spoken by the Tathagata, understanding the wisdom of the path will not be realized. Conceptual thought is great ignorance, it is the cause of falling into the ocean of samsara. Abiding in non-conceptual samadhi, one will become as immaculate as the sky. And so on, these repeatedly explain what should be abandoned and the method and antidote for abandoning it. In the Guhyasamāja Tantra, it is also explained that conceptual thoughts and so on should be abandoned in this way: 'Conceptual thought is the root of suffering, as long as it is not abandoned, in this world it is not a Buddha, nor can it be called omniscient.' And 'Those who desire to attain the state of omniscience, if they can eliminate all kinds of conceptual thoughts, should constantly strive.' And so on. Also, in the Sambhuṭī Tantra it says: 'Ignorance, greed, hatred, pride, and jealousy, these five afflictions bind sentient beings, only self-realized wisdom can destroy them.' 'These five afflictions bind the sentient beings of the six realms, causing them to wander in samsara, constantly taking birth. Bewildered by afflictions, they will commit many sins. Therefore, destroying these afflictions is to become omniscient.' Also, 'Completely abandon all conceptual thoughts, and one will obtain the collection of wisdom of the omniscient.' 'I prostrate and praise the body of wisdom.' Also, 'After generating equanimity, one should stay far away from desire and so on.' In the Śrī Vajramālā Tantra it also says: 'In order to counteract discordant factors, the meditation on emptiness is fully taught.' 'Thus, the classification of emptiness is to counteract various habitual tendencies, and the discordant factors of all things should be understood from the lineage of the gurus.' And so on. Similarly, before the non-leaking Bodhicitta is firmly established, activities such as karma-mudrā are said to be abandoned. In the First Buddha Tantra it says: 'Examine the karma-mudrā, completely abandon the jñāna-mudrā, and through the supreme unchanging union, meditate on the mahāmudrā.'

།ཞེས་པ་དང་། དེ་ཉིད་ཀྱི་བསྡུས་པའི་རྒྱུད་དུ་ ཡང་། སེམས་ནི་རྙོག་པ་དང་བཅས་ལས་ཀྱི་ཕྱག་རྒྱ་འདི་དང་བརྟགས་པའི་ཡེ་ཤེས་ཕྱག་ རྒྱ་སྤང་བྱ་སྟེ། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་དང་། དཔལ་དོན་དམ་པའི་བསྙེན་པར་ཡང་། ཐལ་ བའི་དཔལ་མོ་མ་ཉམས་བདེ་བ་དེ། །དོར་ནས་དགེ་མེད་གཞོན་ནུ་མར་བརྩེ་བ། །ཕལ་ ཆེན་སྔོན་བསགས་དྲག་པོའི་ལས་གང་གིས། །བདུད་རྩི་དོར་ནས་དུག་ནི་འཐུང་བར་ བྱེད། །ཅེས་གསུངས་པ་ནཱ་རོ་འགྲེལ་ཆེན་དུ་ཡང་དྲངས་ཤིང་། རྒྱ་འགྲེལ་ཆེན་པོ་དྲི་བྲལ་ འོད་དུ་ཡང་། ལས་ཀྱི་ཕྱག་རྒྱ་ཡོངས་དོར་ཞིང་། །ཡེ་ཤེས་ཕྱག་རྒྱ་རྣམ་པར་སྤངས། །ཕྱག་ རྒྱ་ཆེ་ལས་ཡང་དག་སྐྱེས། །ལྷན་སྐྱེས་གཞན་དང་འགྲོགས་པས་མིན། །རྣམ་རྟོག་སྒོམ་པ་ ལས་འདས་པ། །ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་མི་འགྱུར་བདེ། །གཟུང་དང་འཛིན་པ་དབྱིབས་དག་ དང་། །རྟོག་དང་བརྗོད་པ་རྣམ་པར་སྤངས། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་དང་། དེ་རྣམས་ལ་ ལྟོས་པ་མེད་པ་ནི་བསྙེན་པ་སྟེ། ལུས་དང་རྫས་ལ་སྲེད་པ་ཡོངས་སུ་སྤངས་པ་ནི། །ཞེས་ པ་དང་། འདིར་ལྷ་རྣམས་མཆོག་སྟེར་བར་འགྱུར་གྱི། སྲིད་པའི་ལོངས་སྤྱོད་ལ་ཞེན་པས་ ནི་མ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་པ་དང་། དེའི་ཕྱིར། བདུད་ཅེས་བྱ་བ་ནི། སེམས་ཅན་རྣམས་ཀྱི་ འཁོར་བའི་སེམས་ཀྱི་བག་ཆགས་ཀྱི་དྲི་མའོ། །སངས་རྒྱས་ཉིད་ཅེས་བྱ་བ་ནི། འཁོར་ བའི་བག་ཆགས་དང་བྲལ་བའི་སེམས་སོ། །དེ་ལྟར་ཡང་། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་ཤེས་ རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ལས། སེམས་གང་ཞིག་ཡོད་པའི་སེམས་དེ་ནི་སེམས་མ་ཡིན་ ནོ། །ཞེས་པ་རང་བཞིན་གྱིས་འོད་གསལ་བར་གསུངས་ཏེ། དེ་ཉིད་ནི་འཁོར་བའི་བག་ ཆགས་དང་བྲལ་བའོ། །དེའི་ཕྱིར་བདུད་ནི་དྲི་མ་དང་བཅས་པའི་སེམས་ཡིན་ལ། སངས་ རྒྱས་ཉིད་ནི་དྲི་མ་མེད་པའི་སེམས་ཡིན་ནོ། །ཞེས་གསུངས་པས་འཁོར་བའི་སེམས་ཀྱི་ བག་ཆགས་ཀྱི་དྲི་མ་རྣམས་བདུད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་སྤང་བྱར་གསུངས་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། གང་ ལ་བདུད་ཡོད་པའི་སྐད་ཅིག་དེ་ལ་སངས་རྒྱས་ཉིད་དུ་མི་འགྱུར་ཏེ། སེམས་སྒྲིབ་པ་དང་ བཅས་པའི་ཕྱིར་རོ། །སྐད་ཅིག་ལ་སངས་རྒྱས་ཉིད་ཡིན་པའི་སྐད་ཅིག་དེ་ལ་བདུད་མེད་ དེ། སྒྲིབ་པ་ཐམས་ཅད་ཟད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་སེམས་ཅན་རྣམས་ཀྱི་ལུས་དང་ ངག་དང་སེམས་དང་མ་རིག་པའི་བག་ཆགས་ཀྱི་བདུད་ནི་བདུད་བཞི་སྟེ། །ཞེས་པ་ 6-441 དང་། ལུས་དང་ངག་དང་སེམས་དང་མ་རིག་པའི་བདུད་སྔར་བརྗོད་པ་འདི་རྣམས་ཀྱི་ སྐྱེད་པར་བྱེད་པ་ནི་འགྱུར་བའི་སྐད་ཅིག་སྟེ། འདོད་པའི་ལྷར་མངོན་པར་བརྗོད་ དོ། །དེ་ནི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པས་མཆོག་ཏུ་མི་འགྱུར་བའི་སྐད་ཅིག་གིས་རྣམ་པར་ བཅོམ་མོ། །དེ་བཅོམ་པ་ནི་བདུད་ཀྱི་དཔུང་བཅོམ་པ་སྟེ། འདོད་ཆགས་དང་ཞེ་སྡང་ དང་གཏི་མུག་དང་ཁོང་ཁྲོ་དང་། མ་རིག་པའི་རང་བཞིན་ཅ

【現代漢語翻譯】如是說。在彼（指《勝樂根本續》）的略續中也說：『心有垢染，故應捨棄業手印，以及與之相關的觀察智慧手印。』等等。在吉祥勝義諦（Śrīparamārtha）的修持中也說：『將灰燼女（Thal ba'i dpal mo）未失的安樂捨棄，卻貪戀無德的少女，這是何等庸俗之人，以其往昔積累的強烈業力，捨棄甘露而飲毒藥！』此語在納若（Nāro）的《大疏》中也被引用。在《大疏·離垢光》（dri bral 'od）中也說：『完全捨棄業手印，徹底斷除智慧手印，大手印從（俱生智）中真實生起，並非由其他（外境）所生。超越分別唸的禪修，大手印是不變的安樂。能取、所取、形狀等，以及思慮和言說，都應徹底斷除。』等等。無需依賴這些（外境）即是修持，完全捨棄對身體和物質的貪戀。』又說：『在此，諸天會賜予殊勝成就，但執著於世間享樂則不然。』因此，所謂『魔』，是指眾生輪迴之心的習氣垢染。所謂『佛』，是指遠離輪迴習氣的心。如是，薄伽梵（Bhagavan）在《般若波羅蜜多》（Prajñāpāramitā）中說：『存在的心，那個心就不是心。』這說明自性是光明清澈的，它遠離輪迴的習氣。因此，魔是具有垢染的心，而佛是無垢的心。』如是說，輪迴之心的習氣垢染即是魔，因此應當捨棄。如是說：『當有魔的剎那，就不會成為佛，因為心被遮蔽。當成為佛的剎那，就沒有魔，因為一切遮蔽都已消除。』因此，眾生的身、語、意和無明的習氣之魔，即是四魔。』身、語、意和無明之魔，這些先前所說的產生者，是變化的剎那，顯現為欲天（Deva）。如來（Tathāgata）以不變的剎那徹底戰勝了它。戰勝它就是戰勝了魔軍，即貪慾、嗔恨、愚癡、憤怒和無明的自性。

【English Translation】 Thus it is said. In the condensed tantra of that (referring to the Śrīcakrasaṃvara Tantra) it is also said: 'The mind is defiled, therefore the karma-mudrā (action seal) should be abandoned, as well as the discriminating wisdom-mudrā (jñāna-mudrā) associated with it.' and so on. In the practice of the glorious ultimate truth (Śrīparamārtha), it is also said: 'Abandoning the bliss of the unlost ashes-woman (Thal ba'i dpal mo), one cherishes a worthless young woman. What kind of vulgar person is this, who, with the strong karma accumulated in the past, abandons nectar and drinks poison!' This saying is also quoted in Nāro's Great Commentary. In the Great Commentary 'Stainless Light' (dri bral 'od), it is also said: 'Completely abandon the karma-mudrā, thoroughly renounce the jñāna-mudrā, the mahāmudrā (great seal) truly arises from (co-emergent wisdom), not from others (external objects). Transcending the meditation of conceptual thoughts, the mahāmudrā is unchanging bliss. Grasping, grasped, shapes, etc., as well as thoughts and speech, should all be completely abandoned.' and so on. 'Not needing to rely on these (external objects) is practice, completely abandoning attachment to body and possessions.' It is also said: 'Here, the gods will grant supreme attainments, but not by clinging to worldly pleasures.' Therefore, the so-called 'demon' refers to the habitual defilements of the minds of sentient beings in samsara. The so-called 'Buddha' refers to the mind that is free from the habits of samsara. Thus, the Bhagavan (Blessed One) said in the Prajñāpāramitā (Perfection of Wisdom): 'The mind that exists, that mind is not mind.' This explains that the nature is clear and luminous, and it is free from the habits of samsara. Therefore, the demon is the mind with defilements, and the Buddha is the mind without defilements.' As it is said, the habitual defilements of the mind of samsara are demons, therefore they should be abandoned. As it is said: 'In the moment when there is a demon, one will not become a Buddha, because the mind is obscured. In the moment when one becomes a Buddha, there is no demon, because all obscurations have been eliminated.' Therefore, the demons of body, speech, mind, and ignorance of sentient beings are the four demons. The producers of these demons of body, speech, mind, and ignorance, which were previously mentioned, are the moments of change, manifested as desire gods (Deva). The Tathāgata (Thus-Gone One) completely conquered it with the unchanging moment. Conquering it is conquering the army of demons, which is the nature of desire, hatred, delusion, anger, and ignorance.

ན་རྣམས་ཟད་པའོ། །ཞེས་ སེམས་ཅན་རྣམས་ཀྱི་ལུས་དང་ངག་དང་སེམས་དང་མ་རིག་པའི་བག་ཆགས་རྣམས་དྲི་ མ་དང་བདུད་བཞིར་གསུངས་པའི་ཕྱིར། སྤང་བྱ་ཡིན་ལ། དེ་རྣམས་མཆོག་ཏུ་མི་འགྱུར་ བའི་བདེ་བའི་སྐད་ཅིག་གིས་བཅོམ་པར་གསུངས་པས། མཆོག་ཏུ་མི་འགྱུར་བའི་བདེ་ བའི་སྐད་ཅིག་གཉེན་པོ་ཡིན་པར་གྲུབ་བོ། །དེ་བཞིན་དུ། འགྱུར་བའི་མ་རིག་པ་ལ་ སོགས་པ་དང་མི་འགྱུར་བའི་རིག་པ་བདེ་བའི་སྐད་ཅིག་རྣམས་སྤང་གཉེན་དུ་གསུངས་ པ་ཡང་། དེ་ཉིད་ལས། དེ་བཞིན་དུ། ཕུང་པོ་རྣམས་ཀྱི་མཚམས་སྦྱོར་བ་ནི། འགྱུར་བའི་ འདོད་ཆགས་ཀྱི་བག་ཆགས་ཀྱི་དབང་གིས་སོ། །བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་གསུངས་འདིའི་ ཕྱིར། འཁོར་བའི་འཁོར་ལོ་ནི་འགྱུར་བའི་འདོད་ཆགས་ཏེ་མ་རིག་པའོ། །འདིར་གང་གི་ ཚེ་འགྱུར་བའི་འདོད་ཆགས་ཉམས་པ་དེའི་ཚེ་མཆོག་ཏུ་མི་འགྱུར་བར་འགྱུར་ཏེ། མཆོག་ཏུ་མི་འགྱུར་བ་ནི་འདོད་ཆགས་ཆེན་པོའོ། །འདོད་ཆགས་ཆེན་པོ་ལས་ཆགས་ བྲལ་ཉམས་པ་སྟེ། ཆགས་བྲལ་ཞེས་པ་ནི་ཞེ་སྡང་ངོ་། །ཞེ་སྡང་ཟད་པ་ལས་ཞེ་སྡང་ཆེན་ པོར་འགྱུར་ཏེ། ཞེ་སྡང་ཆེན་པོ་ལས་བརྒྱལ་བ་ཞེས་བྱ་བ་གཏི་མུག་ཉམས་པའོ། །གཏི་ མུག་ཉམས་པ་ལས་གཏི་མུག་ཆེན་པོར་འགྱུར་རོ། །འདོད་ཆགས་ཆེན་པོ་དང་། ཞེ་སྡང་ ཆེན་པོ་དང་། གཏི་མུག་ཆེན་པོ་ལས་འདོད་ཆགས་དང་ཞེ་སྡང་དང་གཏི་མུག་གི་ བདག་ཉིད་མ་རིག་པ་ཉམས་པའོ། །མ་རིག་པ་ཟད་པ་ལས་མ་རིག་པ་ཆེན་པོར་འགྱུར་ རོ། །དེ་ལྟར་མ་རིག་པ་འགགས་པས་འདུ་བྱེད་འགག་གོ །དེ་བཞིན་དུ། འདུ་བྱེད་ནས་རྒ་ ཤིའི་བར་དུ་སྦྱར་ཏེ། དེ་ལྟར་ཡན་ལག་བཅུ་གཉིས་འགགས་པ་ལས་ཆོས་མི་མཐུན་པས་ བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་ཡན་ལག་རྣམས་ནི་སྒྲིབ་པ་མེད་པར་རིག་པར་བྱའོ། །ཞེས་པའོ། དགྱེས་རྡོར་འབུམ་ལྔར་ཡང་། དེ་དང་མཐུན་པ་མང་དུ་གསུངས་ཤིང་། རྒྱུད་གཞན་ རྣམས་སུ་ཡང་ངོ་། །དེ་བཞིན་དུ། དཔལ་དུས་ཀྱི་འཁོར་ལོའི་རྒྱུད་ཀྱི་རྒྱལ་པོར། འཚེ་ དང་མི་བདེན་གཞན་གྱི་བུད་མེད་སྤང་བྱ་གཞན་གྱི་ནོར་དང་ཆང་གི་བཏུང་བ་དེ་ བཞིན་ཉིད། །འཁོར་བར་རྡོ་རྗེའི་ཞགས་པ་དག་སྟེ་རང་གི་དགེ་བ་འཇོམས་བྱེད་སྡིག་པ་ ལྔ་པོ་འདི་དག་གོ །ཞེས་པ་དང་། ཆོ་ལོ་ཁ་ན་མ་ཐོ་བཅས་པའི་ཟས་དང་ཚིག་ངན་ཀློག་ 6-442 དང་འབྱུང་པོ་ལྷ་མིན་དབང་པོའི་ཆོས། །བ་ལང་བྱིས་པ་བུད་མེད་སྐྱེས་པ་རྣམས་དང་ ལྷ་མིའི་བླ་མ་གསོད་པ་ལྔ་ནི་མི་བྱའོ། །གྲོགས་པོ་རྗེ་བོ་རྣམས་དང་ལྷ་དང་མི་ཡི་བླ་མ་ དགེ་འདུན་ཡིད་བརྟན་རྣམས་ལ་འཁུ་བ་ཡང་། །དབང་པོ་རྣམས་ནི་ཀུན་ནས་ཆགས་པ་ དག་སྟེ་དེ་ལྟར་སྲིད་པའི་བདག་པོའི་བརྟུལ་ཞུགས་ཉི་ཤུ་ལྔ། །ཞེས་པ་འཚེ་བ་ལ་སོགས་ པ་ཉི་ཤུ་རྩ་ལྔ་སྤང་བྱར་གསུངས་པ་དང་། རྒྱུད་གཞན་རྣམས་སུ་ཡང་། རྩ་བའི་ལྟུང་བ་ བཅུ་བཞི་སྤང་བྱར་གསུང

【現代漢語翻譯】 ན་རྣམས་ཟད་པའོ། །(這是結束所有煩惱的時刻。) 因為眾生的身、語、意以及無明的習氣被說成是垢染和四魔，所以它們是應該斷除的。並且，經中說這些可以通過無上不變的安樂瞬間摧毀，因此，無上不變的安樂瞬間被確立為對治品。同樣，經中說變化的有漏無明等和不變的智慧安樂瞬間是對治品，如經中所說：『同樣，蘊的結合是由於變化的貪慾習氣所致。』世尊的這段話表明，輪迴的輪轉是由於變化的貪慾，也就是無明。在此，當變化的貪慾消失時，就會變得無上不變，無上不變就是大貪慾。從大貪慾中，離貪消失，離貪就是嗔恨。嗔恨消失後，會變成大嗔恨。從大嗔恨中，昏厥，也就是愚癡消失。愚癡消失後，會變成大愚癡。從大貪慾、大嗔恨和大愚癡中，貪慾、嗔恨和愚癡的自性，也就是無明消失。無明消失後，會變成大無明。因此，無明止息，行也止息。』同樣，從行到老死也應如此推演。因此，十二緣起止息，由於法的不一致，世尊的支分應被理解為沒有障礙。《喜金剛五次第》中也說了許多與之相似的內容，其他續部中也是如此。同樣，在《時輪金剛經》中說：『應捨棄殺害、不真實、他人的妻子、他人的財物和酒。』『這些是輪迴中的金剛鎖鏈，是摧毀自身善業的五種罪惡。』以及『不應食用帶有污垢的食物，不應說惡語，不應誦讀，不應信奉鬼神、非天、自在天的法。』『不應殺害牛、孩童、婦女、男子以及天人的上師。』『不應與朋友、君主、天人和人類的上師、僧團、可信之人作對。』『諸根完全執著，因此，作為有情之主的行為有二十五種。』這裡說了應捨棄殺害等二十五種行為，其他續部中也說了應捨棄十四根本墮罪。

【English Translation】 ན་རྣམས་ཟད་པའོ། །(This is the moment of the exhaustion of all afflictions.) Because the body, speech, and mind of sentient beings, as well as the imprints of ignorance, are said to be defilements and the four maras, they should be abandoned. Moreover, it is said in the scriptures that these can be destroyed in an instant by supreme, unchanging bliss. Therefore, the instant of supreme, unchanging bliss is established as the antidote. Similarly, the scriptures say that changing afflictions such as ignorance and the unchanging wisdom of the moment of bliss are antidotes. As it says in the scriptures: 'Similarly, the combination of aggregates is due to the power of the imprints of changing desire.' This statement of the Bhagavan (世尊，Lord, Blessed One) indicates that the wheel of samsara (輪迴，cyclic existence) is due to changing desire, which is ignorance. Here, when changing desire ceases, it becomes supreme and unchanging, and the supreme and unchanging is great desire. From great desire, detachment ceases, and detachment is hatred. When hatred ceases, it becomes great hatred. From great hatred, fainting, which is delusion, ceases. When delusion ceases, it becomes great delusion. From great desire, great hatred, and great delusion, the nature of desire, hatred, and delusion, which is ignorance, ceases. When ignorance ceases, it becomes great ignorance. Therefore, when ignorance ceases, action ceases.' Similarly, it should be applied from action to old age and death. Therefore, when the twelve links cease, the limbs of the Bhagavan should be understood as without obscuration due to the inconsistency of the Dharma. The Hevajra Tantra Five Successive Stages also speaks extensively about similar topics, as do other tantras. Similarly, in the King of the Kalachakra Tantra (時輪金剛經，Wheel of Time Tantra): 'Killing, untruthfulness, another's wife, another's wealth, and drinking alcohol should be abandoned.' 'These are the vajra (金剛，diamond/thunderbolt) chains in samsara, the five sins that destroy one's own virtues.' And, 'One should not eat food with stains, speak evil words, recite, or believe in the Dharma of ghosts, asuras (非天，demi-gods), or Ishvara (自在天，Lord).' 'One should not kill cows, children, women, men, or the gurus (上師，spiritual teachers) of gods and humans.' 'One should not be hostile to friends, rulers, the gurus of gods and humans, the Sangha (僧團，community), or trustworthy individuals.' 'The senses are completely attached, therefore, there are twenty-five practices of the lord of beings.' Here, it is said that twenty-five actions, such as killing, should be abandoned, and in other tantras, it is said that fourteen root downfalls should be abandoned.

ས་ཤིང་། དུས་ཀྱི་འཁོར་ལོར་ཡང་གསུངས་ཏེ། དེ་དག་མ་ སྤངས་ན་དམྱལ་བར་འགྲོ་བའི་ཕྱིར། ཇི་སྐད་དུ། གལ་ཏེ་གཡོ་སྒྱུའི་དབང་གིས་རྩ་བའི་ ལྟུང་བ་བྱུང་ན་དམྱལ་བར་འགྲོ་སྟེ་འདི་དག་སྡུག་བསྔལ་ལོ། །ཞེས་པ་དང་། དཔལ་ལྡན་ བླ་མའི་ཐུགས་དཀྲུགས་པ་ལས་བུ་རྣམས་ཀྱི་ནི་རྩ་བའི་ལྟུང་བ་རི་བོང་འཛིན་པར་ འགྱུར། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་རྒྱ་ཆེར་གསུངས་སོ། ། དཔལ་ལྡན་དྲི་མ་དང་བྲལ་བའི་འོད་དུ་ཡང་། ལམ་བཟང་རིན་ཆེན་འདི་ནི་བག་ མེད་ཀྱི། །སེམས་ཅན་གཞན་པ་དག་ལ་བྱིན་པ་ན། །རང་ཁྱིམ་དགོན་པ་དག་ཏུ་རབ་ བཞུགས་ལ། །ཡུལ་ངན་ཆོམ་རྐུན་རྣམས་ཀྱིས་འཕྲོག་པར་བྱེད། །ཐེ་ཚོམ་འགྱོད་པ་དག་ དང་གཉིད་དང་ནི། །ལེ་ལོ་རྒོད་པའི་ཆོམ་རྐུན་རྣམས་ཀྱིས་ཀྱང་། །གཉེན་འདུན་ འཐིབས་པོའི་ནང་དུ་ཞུགས་པ་ཡི། །ལམ་བཟང་རིན་ཆེན་དག་ནི་འཕྲོག་པར་ བྱེད། །སྲོག་གཅོད་མ་བྱིན་གཞན་གྱི་བུད་མེད་དང་། །བརྫུན་དང་ཚིག་རྩུབ་དག་དང་ཕྲ་ མ་དང་། །འཁྱལ་པར་འགྱུར་བའི་ཚིག་དང་བརྣབ་སེམས་དང་། །གནོད་སེམས་ལྟ་བ་ ངན་པའི་ཆོམ་རྐུན་དང་། །ཡོད་པའི་སྡིག་དང་ཉེ་བའི་སྡིག་པ་དང་། །གསོད་འཁུ་དབང་ པོ་མངོན་པར་ཞེན་པ་སྟེ། །ཆོམ་རྐུན་ལྔ་པ་ལྔ་པོ་འདི་དག་གིས། །རིན་པོ་ཆེ་ནི་རྟག་ཏུ་ འཕྲོག་པར་བྱེད། །ཤིན་ཏུ་བཟའ་དང་བཏུང་བ་སྣ་ཚོགས་དང་། །ལོངས་སྤྱོད་དུ་མའི་ ཆོམ་རྐུན་དེ་དག་གིས། །བརྩོན་འགྲུས་ལྡན་དུ་ཟིན་ཀྱང་བག་མེད་ཅིང་། །རྒྱལ་བར་གྱུར་ པ་ཉིད་ལ་འཕྲོག་པར་བྱེད། །རང་ཉིད་ཀྱིས་ནི་ཡོངས་སུ་མ་བརྟགས་པར། །རིན་ཐང་ ཆེན་པོར་གྱུར་པ་ཡིན་མ་ཡིན། །ཤེས་པར་བྱ་ཕྱིར་གཡོ་ཅན་གཞན་ལ་སྟོན། །དེ་ཡི་ཚིགས་ གིས་རིན་ཆེན་འདོར་བར་བྱེད། །གང་དག་རིན་ཆེན་བཟང་པོའི་རིག་པ་རྣམས། །རིན་ ཆེན་ཆེན་པོ་ཡོངས་སུ་རྟོག་ཏུ་གཞུག །དེ་དག་རྣམས་ཀྱིས་རྣམ་དག་ཚིག་གིས་ནི། །རང་ གི་རིན་ཆེན་རྣམ་པར་ཤེས་པར་བྱ། །རྫོགས་སངས་རྒྱས་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ དང་། །ཕ་དང་མ་དང་བུ་མོ་སྲིང་མོ་དང་། །བུ་དང་སྤུན་ཟླ་འདོད་པའི་ཆུང་མ་ ཡི། །གཟུགས་རྣམས་དག་གིས་བདུད་རྣམས་གེགས་བྱེད་དོ། །དེ་ཕྱིར་བླ་མ་དམ་པས་ 6-443 གནང་བ་ཡི། །ལམ་བཟང་རིན་ཆེན་དག་ནི་སློབ་མ་ཡིས། །ཆོམ་རྐུན་རྩ་ལགས་ཡོངས་སུ་ བཏང་བྱ་སྟེ། །འབད་པས་ཤིན་ཏུ་ལེགས་པར་སྦ་བར་བྱ། །ཞེས་གསུངས་ཏེ། འདི་རྣམས་ ཀྱིས་ནི་སྒྲིབ་པ་ལྔ་དང་། མི་དགེ་བ་བཅུ་དང་། ཡོད་པའི་སྡིག་པ་ལྔ། ཉེ་བའི་སྡིག་པ་ལྔ། གསོད་པ་གཞན་ལྔ། འཁུ་བ་ལྔ། དབང་པོ་ལྔ། མངོན་པར་ཞེན་པ་སྟེ། བརྟུལ་ཞུགས་ཉི་ཤུ་ རྩ་ལྔའི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་ཉེར་ལྔ་པོ་དེ་རྣམས་དང་། ཐར་པའི་ལམ་གྱི་བར་དུ་གཅོད་ པའི་བདུད་ཐམས་ཅད་སྤང་བྱར་གསུངས་སོ། །དེའི་ཕྱིར་སྔགས་ཀྱི་ཐེག་པར་ཉོན་མོངས་ པ་སྤང་བྱར་

【現代漢語翻譯】此外，在《時輪經》（Dus kyi 'khor lo，The Wheel of Time）中也提到，如果不捨棄這些，將會墮入地獄。正如經文所說：『如果因欺騙而犯下根本墮罪，將會墮入地獄，這些都是痛苦。』又如：『擾亂具德上師的心意，會導致弟子們犯下如捉兔般的根本墮罪。』等等，有廣大的論述。在《具德無垢光經》（dPal ldan dri ma dang bral ba'i 'od）中也說：『不要輕易將這珍貴的善道傳給其他無知的眾生。應安住在自己的寂靜處，遠離惡劣的環境和盜賊的侵擾。猶豫、後悔、睡眠、懶惰和散亂等盜賊，也會在親友聚集時，偷走珍貴的善道。殺生、偷盜、邪淫、妄語、惡語、離間語、綺語、貪婪、嗔恨和邪見等盜賊，以及存在的罪、近罪、殺害、爭鬥和執著于感官，這五種盜賊會不斷偷走珍寶。各種美味的食物和飲料，以及眾多的享樂，這些盜賊即使在精進努力時，也會因放逸而偷走勝利的果實。在沒有親自驗證的情況下，爲了瞭解其價值，向狡猾的人展示。他們的言辭會讓你捨棄珍寶。那些精通珍寶知識的人，會讓你完全理解珍寶的價值。他們會用純凈的言辭，讓你認識到自己的珍寶。圓滿正覺的佛陀、菩薩、父母、子女、姐妹、兄弟和貪戀的妻子，他們的形象都是製造障礙的魔。因此，弟子應捨棄上師所賜予的珍貴善道中的所有根本盜賊，並努力妥善地隱藏它。』經中說，這些會帶來五種障礙、十不善業、五種存在的罪、五種近罪、其他五種殺害、五種爭鬥、五種感官和執著。這二十五種與誓言相違背的因素，以及所有阻礙解脫道的魔，都應被捨棄。因此，在密咒乘中，煩惱應被捨棄。

【English Translation】 Furthermore, it is also mentioned in the Kalachakra (Dus kyi 'khor lo, The Wheel of Time) that if these are not abandoned, one will go to hell. As it is said: 'If one commits a root downfall due to deceit, one will go to hell; these are suffering.' And: 'Disturbing the mind of the glorious lama will cause the disciples to commit root downfalls like chasing a rabbit.' And so on, there are extensive discussions. In the 'Glorious Stainless Light' (dPal ldan dri ma dang bral ba'i 'od), it also says: 'Do not carelessly give this precious good path to other ignorant beings. One should dwell in one's own solitary place, and be robbed by evil environments and thieves. Doubt, regret, sleep, laziness, and distraction are also thieves who, when relatives gather, steal the precious good path. Killing, stealing, adultery, lying, harsh words, divisive speech, idle chatter, greed, hatred, and wrong views are thieves, as well as existing sins, near sins, killing, fighting, and attachment to the senses. These five types of thieves constantly steal jewels. Various delicious foods and drinks, and numerous enjoyments, these thieves, even when diligently striving, will steal the fruits of victory due to carelessness. Without personally examining it, to understand its value, show it to cunning people. Their words will cause you to abandon the jewel. Those who are skilled in the knowledge of good jewels will cause you to fully understand the value of the jewel. They will use pure words to make you recognize your own jewel. The forms of the perfectly enlightened Buddhas, Bodhisattvas, fathers, mothers, sons, daughters, sisters, brothers, and desired wives are all demons that create obstacles. Therefore, disciples should abandon all the root thieves in the precious good path given by the lama, and strive to hide it very well.' It is said that these bring five obscurations, ten non-virtuous actions, five existing sins, five near sins, five other killings, five fights, five senses, and attachments. These twenty-five factors that contradict the vows, and all the demons that obstruct the path to liberation, should be abandoned. Therefore, in the Mantrayana, afflictions should be abandoned.

མ་གསུངས་པས། སྡིག་པ་མི་དགེ་བའི་ལས་རྣམས་ཅི་དགར་སྤྱད་པས་ཆོག་ གོ །ཞེས་ལམ་ཉམས་པའི་སྔགས་པ་འགའ་ཞིག་གིས་སྨྲ་བ་ནི། བདུད་ཀྱི་རིགས་ཆེན་པོར་ མཁྱེན་པར་མཛད་འཚལ་ལོ། །དེ་ཡང་། ཇི་སྐད་དུ། འཕགས་པ་འཇིག་རྟེན་དབང་ཕྱུག་ གི་ཞལ་སྔ་ནས། མཆོག་ཏུ་མི་འགྱུར་བའི་ཡེ་ཤེས་གྲུབ་པ་ལས་གསུངས་པ། དེ་ལྟར་ བརྗོད་པའི་རིམ་པས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་གསུང་ཐོས་ཏེ། དེ་ལྟ་ནའང་སེམས་ཅན་ རྣམས་ནི་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་གསུངས་པ་ཟབ་ཅིང་རྒྱ་ཆེ་བའི་ཆོས་ཡོངས་སུ་ བརྟགས་ནས་མི་འཛིན་ཅིང་། སངས་རྒྱས་ཉིད་ཀྱི་སླད་དུ་བླ་མ་ཡོངས་སུ་བརྟགས་ནས་ མི་བསྟེན་ཏེ། རྨོངས་པ་ཆེན་པོ་ཆགས་པས་ཟིལ་གྱིས་མནན་པར་གྱུར་པ། སྐྱེ་བ་འདི་ ཉིད་ལ་བདག་ཅག་རྣམས་ཀྱི་རུལ་བའི་ལུས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྐུར་འགྱུར་རོ། །ཞེས་པའི་ བསམ་པ་བརྐམ་ཆགས་ཅན་རྣམས་མི་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་དང་ཕྲད་པ་དང་། བླ་མ་ དམ་པ་མ་ཡིན་པའི་མན་ངག་ལས། འདིར་རྣམ་པར་སྣང་མཛད་ལ་སོགས་པའི་བདུད་ རྩི་ལྔ་དང་། གོ་ཀུ་ད་ཧ་ན་ལ་སོགས་པའི་ཤ་རྣམས་ནི་བཟའ་བ་རང་བཞིན་གྱིས་དག་ པར་དེ་བཞིན་གཤེགས་པས་གསུངས་ཏེ། འདི་རྣམས་ཟོས་པས་རྒ་བ་དང་འཆི་བ་མེད་ པའི་ལུས་སུ་འགྱུར་ཞིང་། རྡོ་རྗེ་སེམས་དཔའ་ཡང་མཆོག་{ཏུ་}སྦྱིན་པར་འགྱུར་ རོ། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་ནས། གཞན་མི་དགེ་བ་བཅུའི་ལས་ཀྱི་ལམ་རྣམས་རྣལ་འབྱོར་ པས་ལྷའི་རྣལ་འབྱོར་གྱིས་བྱའོ། །ཞེས་པ་སྟེ། དེ་ལྟར་གདུག་པའི་སློབ་དཔོན་གྱིས་ཚིག་ ཚད་མར་བྱས་ནས་མི་དགེ་བ་བཅུའི་ལས་ཀྱི་ལམ་རྣམས་བྱེད་དོ། །སྦྱང་བར་མ་བྱས་པ་ དང་། རྟོགས་པར་མ་བྱས་པ་དང་། སྦར་བར་མ་བྱས་པ་དང་། བདུད་རྩིར་མ་བྱས་པའི་ རྣམ་པར་སྣང་མཛད་ལ་སོགས་པ་རྣམས་བཟའ་བར་བྱེད་དོ། །བདུད་རྩི་ལྔ་པོ་དེ་དག་ ནི་ཟ་བ་པོ་དེ་དག་རྣམས་ལ་སངས་རྒྱས་ཉིད་ཀྱི་ཡོན་ཏན་སྟེར་བར་བྱེད་པ་པོར་མི་ འགྱུར་ཏེ། སངས་རྒྱས་ཀྱི་གསུང་མ་རྟོགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་པ་དང་། དེ་ལྟར་རྣམ་པ་ དུ་མ་རྣམས་ཀྱི་ཆགས་པ་ཆེན་པོས་ཟིལ་གྱིས་མནན་པའི་རྨོངས་པ་དེ་རྣམས་ཡོངས་སུ་ 6-444 ཤེས་པ་ཕྲན་ཚེགས་ཀྱིས་སད་པར་བྱས་ནས་དེ་རྣམས་ཀྱི་རྗེས་སུ་འཛིན་པར་བྱེད་དེ། བཀའ་དེ་ཡང་སྟེར་བར་བྱེད་དོ། །དེ་རྣམས་ཀྱང་མགུ་བ་ཆེན་པོར་འགྱུར་ཏེ། བདག་ ཅག་རྣམས་བླ་མའི་དྲིན་གྱིས་གྲོལ་ལོ། །ད་ནི་བདག་ཅག་གིས་ཐམས་ཅད་བྱས་ཏེ། མི་ གཙང་བ་བཟའ་བར་བྱའོ། །རིགས་མ་ཡིན་པ་ལ་མངོན་པར་བསྒྲོད་པར་བྱའོ། །སྲོག་ གཅོད་པ་དང་། བརྫུན་དུ་སྨྲ་བ་དང་། མ་བྱིན་པར་ལེན་པ་དང་། ཆང་བཏུང་བ་ལ་ སོགས་པ་བྱའོ། །དེ་ལྟར་བདུད་ཀྱི་ལས་རྣམ་པ་དུ་མ་རྣམས་འདིར་དངོས་གྲུབ་ཀྱི་དོན་དུ་ བྱེད་དེ། མཆོག་གི་དབང་ཕྱུག་གི་བཀའ་དྲིན་གྱིས་དེ་རྣམས་ཀྱི་ལུས་འགྲུབ་པར་ འགྱ

【現代漢語翻譯】由於沒有被宣講，他們便隨心所欲地行持罪惡和不善之業，一些誤入歧途的密咒士這樣說，要知道這是大魔的行徑。正如至尊觀世音菩薩所說，從無上不變的智慧成就中開示：『以這樣的次第宣說，世尊聽聞后說，即使如此，眾生也不會在世尊所說深廣之法中全面考察並受持，也不會爲了成佛而全面考察並依止上師，他們被巨大的愚癡所壓倒，認為在此生中，我們的腐朽之身將轉變為佛身。』那些懷有貪婪之心的人，遇到了惡知識，從非正統上師的口訣中聽聞：『在此，毗盧遮那等五種甘露，以及狗肉等肉類，如來已宣說其本質是清凈的，食用這些可以轉變為不老不死的身體，金剛薩埵也會給予殊勝的加持。』等等。此外，瑜伽士以天瑜伽的方式行持不善的十業道。因此，惡劣的導師將這些話語作為標準，行持不善的十業道。他們食用未經凈化、未經證悟、未經加持、未經轉化為甘露的毗盧遮那等物。這五種甘露不會給予食用者佛的功德，因為他們不理解佛的教言。』如此等等。他們被各種各樣的貪慾所壓倒，被愚癡所矇蔽，通過微小的知識來喚醒他們，並追隨他們，也給予他們教言。這些人變得非常滿足，認為『我們已通過上師的恩德獲得解脫，現在我們可以做一切事了，可以食用不凈之物，可以接近非種姓之人，可以殺生、說謊、偷盜、飲酒等等。』如此，他們爲了成就，在此行持各種魔業，認為通過至尊自在的恩德，他們的身體將會成就。由於沒有被宣講，他們便隨心所欲地行持罪惡和不善之業，一些誤入歧途的密咒士這樣說，要知道這是大魔的行徑。正如至尊觀世音菩薩所說，從無上不變的智慧成就中開示：『以這樣的次第宣說，世尊聽聞后說，即使如此，眾生也不會在世尊所說深廣之法中全面考察並受持，也不會爲了成佛而全面考察並依止上師，他們被巨大的愚癡所壓倒，認為在此生中，我們的腐朽之身將轉變為佛身。』那些懷有貪婪之心的人，遇到了惡知識，從非正統上師的口訣中聽聞：『在此，毗盧遮那等五種甘露，以及狗肉等肉類，如來已宣說其本質是清凈的，食用這些可以轉變為不老不死的身體，金剛薩埵也會給予殊勝的加持。』等等。此外，瑜伽士以天瑜伽的方式行持不善的十業道。因此，惡劣的導師將這些話語作為標準，行持不善的十業道。他們食用未經凈化、未經證悟、未經加持、未經轉化為甘露的毗盧遮那等物。這五種甘露不會給予食用者佛的功德，因為他們不理解佛的教言。』如此等等。他們被各種各樣的貪慾所壓倒，被愚癡所矇蔽，通過微小的知識來喚醒他們，並追隨他們，也給予他們教言。這些人變得非常滿足，認為『我們已通過上師的恩德獲得解脫，現在我們可以做一切事了，可以食用不凈之物，可以接近非種姓之人，可以殺生、說謊、偷盜、飲酒等等。』如此，他們爲了成就，在此行持各種魔業，認為通過至尊自在的恩德，他們的身體將會成就。

【English Translation】 Because it was not preached, they freely engage in sinful and non-virtuous actions. Some misguided mantra practitioners say this, know that this is the conduct of a great demon. As the noble Avalokiteśvara said, revealed from the supreme, unchanging wisdom accomplishment: 'Speaking in such a sequence, the Bhagavan heard and said, even so, sentient beings will not fully examine and uphold the profound and vast Dharma spoken by the Bhagavan, nor will they fully examine and rely on the lama for the sake of attaining Buddhahood. They are overwhelmed by great ignorance, thinking that in this very life, our decaying bodies will transform into the body of a Buddha.' Those with greedy minds, encountering bad spiritual friends, hear from the instructions of unorthodox lamas: 'Here, the five nectars such as Vairocana, and meats such as dog meat, the Tathagata has declared their essence to be pure. Eating these can transform into an immortal body, and Vajrasattva will also bestow supreme blessings.' and so on. Furthermore, yogis practice the ten non-virtuous paths through the yoga of deities. Therefore, wicked teachers take these words as the standard and practice the ten non-virtuous paths. They consume Vairocana and other substances that have not been purified, realized, blessed, or transformed into nectar. These five nectars will not bestow the qualities of a Buddha upon those who consume them, because they do not understand the Buddha's teachings.' and so on. They are overwhelmed by various kinds of desires, blinded by ignorance, awakened by small amounts of knowledge, and follow them, also giving them teachings. These people become very satisfied, thinking, 'We have been liberated through the kindness of the lama, now we can do everything, we can eat impure things, we can approach those of non-caste, we can kill, lie, steal, drink alcohol, and so on.' Thus, for the sake of accomplishment, they engage in various demonic activities here, thinking that through the grace of the supreme sovereign, their bodies will be accomplished. Because it was not preached, they freely engage in sinful and non-virtuous actions. Some misguided mantra practitioners say this, know that this is the conduct of a great demon. As the noble Avalokiteśvara said, revealed from the supreme, unchanging wisdom accomplishment: 'Speaking in such a sequence, the Bhagavan heard and said, even so, sentient beings will not fully examine and uphold the profound and vast Dharma spoken by the Bhagavan, nor will they fully examine and rely on the lama for the sake of attaining Buddhahood. They are overwhelmed by great ignorance, thinking that in this very life, our decaying bodies will transform into the body of a Buddha.' Those with greedy minds, encountering bad spiritual friends, hear from the instructions of unorthodox lamas: 'Here, the five nectars such as Vairocana, and meats such as dog meat, the Tathagata has declared their essence to be pure. Eating these can transform into an immortal body, and Vajrasattva will also bestow supreme blessings.' and so on. Furthermore, yogis practice the ten non-virtuous paths through the yoga of deities. Therefore, wicked teachers take these words as the standard and practice the ten non-virtuous paths. They consume Vairocana and other substances that have not been purified, realized, blessed, or transformed into nectar. These five nectars will not bestow the qualities of a Buddha upon those who consume them, because they do not understand the Buddha's teachings.' and so on. They are overwhelmed by various kinds of desires, blinded by ignorance, awakened by small amounts of knowledge, and follow them, also giving them teachings. These people become very satisfied, thinking, 'We have been liberated through the kindness of the lama, now we can do everything, we can eat impure things, we can approach those of non-caste, we can kill, lie, steal, drink alcohol, and so on.' Thus, for the sake of accomplishment, they engage in various demonic activities here, thinking that through the grace of the supreme sovereign, their bodies will be accomplished.

ུར་བ་ཡང་མ་ཡིན་ཞིང་། འདས་པ་དང་མ་འོངས་པ་དང་ད་ལྟར་བྱུང་བ་རིག་པར་ འགྱུར་བ་ཡང་མ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་རྒྱ་ཆེར་གསུངས་སོ། ། མེས་ཚིག་པ་མེ་ཉིད་ཀྱིས་གདུང་བ་དཔེར་མཛད་ནས། འདོད་ཆགས་ཀྱི་མེས་ཚིག་ པ་འདོད་ཆགས་ཉིད་ཀྱིས་གྲོལ་བར་གསུངས་པ་རྣམས་ནི། ཐིག་ལེ་མི་འཛག་པའི་ འདོད་ཆགས་ལ་དགོངས་ཀྱི། འཛག་པའི་འདོད་ཆགས་ཀྱིས་ནི་སླར་འཆིང་བར་ གསུངས་ཏེ། དེས་ན་འཛག་མི་འཛག་གི་འདོད་ཆགས་ནི་མིང་འདྲ་ཡང་དོན་ཁྱད་པར་ ཤིན་ཏུ་ཆེ་བས། འཛག་པའི་འདོད་ཆགས་སྤངས་ནས་འཛག་མེད་ཀྱི་འདོད་ཆགས་ བསྟེན་པའི་དོན་དུ། ཕྱག་རྒྱ་རྣམ་པ་གསུམ་མམ་བཞི་ལ་སོགས་པ་རྒྱུད་སྡེ་རྣམས་སུ་ གསུངས་པའི་དགོངས་པ་མཁྱེན་འཚལ། དེ་ལྟ་བས་ན་རྒྱུད་སྡེ་ཟབ་མོའི་རྡོ་རྗེའི་ཚིག་གི་ དགོངས་པ་མ་ཤེས་པར་ལམ་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཏུ་གྱུར་པའི་སྔགས་པ་རྣམས་ཀྱང་བྱང་ཆུབ་ སེམས་དཔའི་འགྲེལ་པ་སྐོར་གསུམ་ལ་སོགས་པ་དང་མཇལ་ན་དགའ་བར་གདའ། ཡང་ཁྱེད་ཀྱི་བཞེད་པས། གཟུགས་ཀྱི་ཕུང་པོ་རྣམ་པར་སྣང་མཛད་ལ་སོགས་པར་ གསུངས་ཏེ། ད་ལྟ་ཐ་མལ་གྱི་གཟུགས་ལ་སོགས་པ་འདི་ཉིད་ཡིན་ཞེས་པ་དང་། ཡང་། མ་དག་པ{འི་གཟུགས་}འདི་རང་རྣམ་པར་སྣང་མཛད་དུ་འདོད་པ་ནི་སུ་ཡང་མ་འཆི། ཞེས་པ་འདི་དག་ཀྱང་ནང་འགལ་དུ་སོང་གདའ་སྟེ། ད་ལྟའི་ཐ་མལ་པའི་གཟུགས་ {དང་།}མ་དག་པའི་གཟུགས་ལ་ཁྱད་པར་ཅི་ཡང་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཟུགས་འདིའི་ རང་བཞིན་{རྣམ་དག་}རྣམ་པར་སྣང་མཛད་དུ་གསུངས་པར་ཁས་ལེན་ཞེས་གསུངས་ པར་གདའ་སྟེ། གཟུགས་{ཀྱི་}རང་བཞིན་རྣམ་དག་ཅེས་པ་དེ་ཡང་ཁྱེད་བཞེད་པ་ལྟར། གཟུགས་གཟུགས་ཀྱིས་སྟོང་པའི་རང་སྟོང་ལ་ནི་མི་རུང་ངོ་། །དེ་ཅི་སྟེ་ན། གཟུགས་ཀྱིས་ རང་སྟོང་དེ་གཟུགས་ཉིད་ལས་མ་འདས་པར་གསུངས་ཤིང་། གཟུགས་ཀྱང་མ་དག་པ་ ཉིད་དུ་གསུངས་པར་གོང་དུ་སྨོས་ཟིན་ཏོ། །དེས་ན་པྲ་ཕབ་པ་ལྟ་བུའི་གཟུགས་ལ་སོགས་ 6-445 པ་རྣམ་པར་དག་པའི་གཟུགས་ནི་གོང་དུ་མདོ་ཙམ་ཞིག་སྨོས་ལ། ཤིན་ཏུ་གསལ་བར་ནི་ འདིར་གཏན་ལ་དབབ་པ་སྐབས་སུ་མ་བབ་པའི་ཕྱིར་བཏང་སྙོམས་སུ་བཞག་གོ། ཡང་ཁྱེད་ཀྱི་གསུང་ཡིག་ན། རི་བོང་གཉིད་དུ་སོང་བ་དང་། སྨྱོ་བ་དང་། བཟི་བ་ དང་། ན་ཆུང་གི་སྣང་བ་པྲ་ཕབ་པའི་སྣང་གཟུགས་ལ་སོགས་པ་ཕལ་ཆེར་འདྲ་བས་ན་ ཐམས་ཅད་མེ་ལོང་ལྟ་བུའི་ཡེ་ཤེས་སུ་འགྱུར་ཏེ་ཧ་ཅང་ཐལ་ལོ་ཞེས་པ་གདའ། འདིར་ ཡང་དཔྱད་པར་བྱ་སྟེ། པྲ་ཕབ་པའི་སྣང་གཟུགས་ཉིད་མེ་ལོང་ལྟ་བུའི་ཡེ་ཤེས་སུ་འདོད་ པ་ནི་སུ་ཡང་མེད་ལ། པྲ་ཕབ་པའི་སྣང་གཟུགས་ལྟ་བུ་གཟུགས་ཀྱི་ཕུང་པོ་གཞན་ནི་མེ་ ལོང་ལྟ་བའི་ཡེ་ཤེས་སུ་གསུངས་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། མཆོག་ཏུ་མི་འགྱུར་བའི་ཡེ་ཤེས་ {སུ་}གྲུབ་པར། རྩ་རྒྱུད་སྟོང་ཕྲག་བཅུ་གཉིས་པ་དྲངས་ནས་བཀྲལ་བ། སྟོང་པ་ལ

【現代漢語翻譯】既非過去，亦非未來，亦非當下之顯現。（藏文：འདས་པ་དང་མ་འོངས་པ་དང་ད་ལྟར་བྱུང་བ་རིག་པར་འགྱུར་བ་ཡང་མ་ཡིན་ནོ། །）等等，廣為宣說。以火焚燒自身為喻，宣說貪慾之火焚燒自身，亦由貪慾自身解脫。此乃指不漏失明點之貪慾。若為漏失之貪慾，則反受束縛。故漏失與不漏失之貪慾，名同而義異，極其懸殊。當捨棄漏失之貪慾，而修持不漏失之貪慾。因此，于諸續部中所說之三印或四印等，當善知其意。如是，若不解甚深續部金剛語之密意，則誤入歧途。若彼等顛倒行持之持明者，能閱覽菩提薩埵之《釋論三篇》等，則善莫大焉。又，依汝之見解，色蘊即為遍照尊（藏文：རྣམ་པར་སྣང་མཛད་，梵文天城體：वैरोचन，羅馬轉寫：Vairocana，漢語字面意思：毗盧遮那）等。然今之凡俗色身即是此等。又，此不凈之色身，汝竟認為即是遍照尊，無人如是主張。此等說法亦有自相矛盾之處。因今之凡俗色身與不凈之色身，並無任何差別。汝既已承諾此色身之自性清凈即是遍照尊，然如汝所主張，色身為空性，此空性並非他空。何以故？因色身之自空，並未超出色身本身，且色身亦被認為是本不凈。如前所述，故如幻化之色身等，清凈之色身，前已略述。然因此時並非詳述之時機，故暫且擱置。又，于汝之文書中雲：『如兔眠、瘋狂、醉酒、年幼之顯現，以及幻化之顯現等，大抵相似，故一切皆轉為如鏡之智，太過分矣。』對此亦當詳察。無人主張幻化之顯現本身即是如鏡之智。然如幻化之顯現般，其他之色蘊則宣說為如鏡之智。如雲：『成就無上不變之智慧（藏文：མཆོག་ཏུ་མི་འགྱུར་བའི་ཡེ་ཤེས་，梵文天城體：अपरिवर्तनीयज्ञान，羅馬轉寫：aparivartanīyajñāna，漢語字面意思：無轉變智）。』引用《根本續十二千頌》，並加以解釋，空性……

【English Translation】 It is neither past, nor future, nor the arising of the present. It is not transformed into knowledge. (Tibetan: འདས་པ་དང་མ་འོངས་པ་དང་ད་ལྟར་བྱུང་བ་རིག་པར་འགྱུར་བ་ཡང་མ་ཡིན་ནོ། །) and so on, extensively taught. Using the example of fire burning itself, it is taught that the fire of desire burns itself and is also liberated by desire itself. This refers to desire that does not leak bindu. If it is leaking desire, then it will be bound again. Therefore, leaking and non-leaking desires are the same in name but very different in meaning. One should abandon leaking desire and cultivate non-leaking desire. Therefore, one should understand the meaning of the three or four mudras, etc., taught in the tantras. Thus, if one does not understand the meaning of the profound vajra words of the tantras, one will go astray. It would be good if those mantra practitioners who have gone astray could read the Bodhisattva's 'Three Commentaries' and so on. Also, according to your view, the skandha of form is Vairochana (Tibetan: རྣམ་པར་སྣང་མཛད་, Sanskrit Devanagari: वैरोचन, Roman transliteration: Vairocana, literal meaning: Illuminator) and so on. But the ordinary form of the present is this. Also, no one believes that this impure form is Vairochana. These statements are also contradictory. Because there is no difference between the ordinary form of the present and the impure form. You have already promised that the pure nature of this form is Vairochana, but according to your view, the form is empty, and this emptiness is not other-empty. Why? Because the self-emptiness of form does not go beyond form itself, and form is also considered impure. As mentioned above, the pure form, such as the illusory form, has been briefly mentioned before. However, since this is not the time to elaborate on it, it is put aside. Also, in your writing, it says: 'The appearances of a sleeping rabbit, madness, drunkenness, youth, and the appearance of illusion are mostly similar, so everything turns into mirror-like wisdom, which is too much.' This should also be examined. No one believes that the appearance of illusion itself is mirror-like wisdom. However, other skandhas of form, such as the appearance of illusion, are said to be mirror-like wisdom. As it is said: 'Achieving the supreme unchanging wisdom (Tibetan: མཆོག་ཏུ་མི་འགྱུར་བའི་ཡེ་ཤེས་, Sanskrit Devanagari: अपरिवर्तनीयज्ञान, Roman transliteration: aparivartanīyajñāna, literal meaning: Unchanging Wisdom).' Quoting and explaining the Twelve Thousand Root Tantra, emptiness...

་ནི་ དངོས་པོའི་ཚོགས། །བརྟགས་པའི་གཟུགས་སྤངས་བེམ་པོ་མིན། །འདི་ནི་མཐོང་སྟེ་མེ་ ལོང་ལ། །པྲ་ཕབ་གཞོན་ནུ་མ་ཡི་བཞིན། །ཞེས་པ་ནི་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་བདེན་ པ་ལ་གཟུགས་ཀྱི་ཕུང་པོ་མེ་ལོང་ལྟ་བུའི་ཡེ་ཤེས་སོ། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་རྒྱ་ཆེར་ གསུངས་པ་རྣམས་ཀྱི་དོན་ནི་ཐུགས་ལ་འབབ་དཀའ་བའི་རིགས་སུ་གདའ་བས་ཞིབ་ བཤད་མ་བྱས་སོ། །འོན་ཏེ་བུ་ཆུང་གི་སྣང་བ་ལ་སོགས་པ་དང་། མེ་ལོང་ལྟ་བུའི་ཡེ་ཤེས་ མ་ཡིན་པར་ཁྱད་པར་མེད་པའི་སྒོ་ནས་ཧ་ཅང་ཐལ་བ་འཕེན་པ་ནི། མ་མཐོང་བའི་ ཆོས་ཀྱི་སྐྱོན་བཟུང་བ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར། ལས་ཀྱི་སྒྲིབ་པ་ཆེན་པོར་འགྱུར་བ་གདོན་མི་ ཟའོ། །གཞན་ཡང་དེ་དང་དེ་འདྲ་བས་དེ་ཡིན་པར་ཐལ་ཞེས་པ་ཡང་མཁས་པ་རྣམས་ ཀྱི་བཞད་གད་ཀྱི་གནས་ལགས་ན། དེའང་ཕལ་ཆེར་འདྲ་བས་དེ་ཡིན་པར་འགྱུར་ཞེས་ པ་འདི་འདྲ་ཀུན་ལྟ་སྨོས་ཀྱང་ཅི་འཚལ། ཡང་ཁྱེད་ཀྱིས་གནས་འགྱུར་གྱི་རིམ་པ་འགའ་ཞིག་བཀོད་གདའ་སྟེ། གསུང་བ་ནི་ སྐུ་དབང་ཆེ། ལུང་རྣམ་དག་དང་མཐུན་པ་ནི་འགའ་ཡང་མི་གདའ། གནས་འགྱུར་གྱི་ དོན་གཏན་ལ་དབབ་པ་ཡང་སྔར་ཅུང་ཟད་སྨོས་ཤིང་། རྒྱས་པར་ནི་ཡི་གེ་མང་དུ་ དོགས་པའི་ཕྱིར་མ་བྲིས་སོ། ། ཡང་ཁྱེད་ཀྱི་གསུང་ཡིག་ན། འཕགས་པ་ཀླུ་སྒྲུབ་ཀྱི་དབུ་མ་རྩ་ཤེ་ལས། སྟོང་ཉིད་དེ་ ཡང་སྟོང་ཉིད་ཀྱི། །ངོ་བོས་སྟོང་པར་འདོད་པ་ཡིན། །ཞེས་དྲངས་པའི་ལུང་འདི་ཡང་། དབུ་མ་རྩ་ཤེ་ན་མེད་དོ། ། ཡང་ཁྱེད་ཀྱི་གསུང་ཡིག་ན། སྔགས་ནས་སྤང་གཉེན་དུ་འདོད་པ་མེད་ངེས། སྔགས་ ལའང་གཞི་ལམ་འབྲས་གསུམ་ལྡོག་པ་ཐ་དད་དུ་གསལ་མོད། རང་བཞིན་ནམ་ངོ་བོ་ཐ་ 6-446 དད་མེད་པར་རྡོ་རྗེ་འཆང་གིས་གསུངས་ཏེ། དེ་དག་གི་རྒྱུ་མཚན་ཡང་། མཁས་པ་ཆེན་ པོ་ཨ་བྷ་ཡ་ཀ་རའི་མན་ངག་སྙེ་མ་ལས། གཞི་སྤོང་བས་ལམ་བགྲོད་པ་དུག་གིས་གཉེན་ པོར་སྨན་སྦྱོར་བ་ལྟ་བུ་མཚན་ཉིད་ཀྱི་ཐེག་པ། གཞི་གྲོལ་བས་ལམ་བགྲོད་པ་དུག་ལ་ སྔགས་བཏབ་པས་སླར་ཡང་བཅུད་ལེན་དུ་འགྱུར་བ་ལྟ་བུ། སྔགས་ཀྱི་ཐེག་པ་ཞེས་ གསལ་པོར་གསུང་། ཞེས་དྲངས་པའི་ལུང་འདི་ཡང་། སློབ་དཔོན་ཨ་བྷ་ཡ་ཀ་རས་ མཛད་པའི་མན་ངག་སྙེ་མ་ན་མེད་དོ། །ཡང་ཁྱེད་ཀྱི་གསུང་ཡིག་ན། རྡོ་རྗེ་འཆང་གིས་ ཡེ་ཤེས་རྡོ་རྗེ་ཀུན་ལས་བཏུས་པའི་རྒྱུད་ལས། ངའི་བཀའ་ཐམས་ཅད་མཐའ་དྲུག་ཚུལ་ བཞིས་རྟོགས་པར་བྱའོ། །ཞེས་དྲངས་པའི་ལུང་འདི་ཡང་རྒྱུད་དེ་ན་མེད་པས། བརྫུན་ ལུང་མང་པོ་འདྲེན་པ་འདི་ལྟ་བུ་ནི་སྡིག་པ་ཤིན་ཏུ་ཆེ་བ་ལགས་སོ། ། དེ་དག་དང་རྗེས་སུ་མཐུན་པར་ཁྱེད་ཀྱི་གསུང་ཡིག་ན། རྒྱུད་སྡེ་བོད་དུ་བསྒྱུར་བ་ དུམ་པ་བཅུ་དྲུག་ལྷག་པའི་ནང་ན་བཞུགས། ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་དང་། ཡང་འདི་དག་ གི་དཔང་པོར་ལུང་དྲངས་ན། བཀའ་མདོ་རྒྱུད་སེམས་དཔའ་མཁས་གྲུབ་ཀྱི་

【現代漢語翻譯】『事物之集合。』經過分析，色蘊並非無情之物。『此物可見，如鏡中，少女嬌美的容顏。』這指的是超越世俗的真諦，色蘊如同鏡子般的智慧。諸如此類廣為宣說的內容，因其含義難以理解，故不作詳細解釋。然而，將孩童的認知等同於鏡子般的智慧，毫無差別地進行極端推論，這是抓住未見之法的過失，必將導致巨大的業障。此外，『因為和那個相似，所以就是那個』這樣的說法，也會被智者們嘲笑。『因為大部分相似，所以就是那個』，諸如此類的觀點更是不值一提。此外，您還列舉了一些轉變次第，但您所說的既不具權威性，也不符合清凈的經文。關於轉變的意義，之前已經略有提及，因擔心文字過多，故未詳細闡述。此外，在您的文章中，引用了聖者龍樹（Nāgārjuna）的《中觀根本慧論》中的話：『空性亦復空，以空性為自性。』但這段引文並非出自《中觀根本慧論》。此外，在您的文章中，認為密法中沒有需要斷除和對治的。密法中也清楚地闡述了基、道、果三者的不同。金剛持（Vajradhara）曾說，自性或本體並無不同。其理由是，偉大的學者阿瓦達底巴亞卡拉（Abhayākaragupta）在《竅訣穗》（Manangakyi Nyema）中明確指出：『以捨棄基而行道，如同以毒藥作為解藥來配藥，這是特徵乘（Lakshana-yana）。以解脫基而行道，如同以咒語加持毒藥，使其再次成為精華，這是密咒乘（Mantra-yana）。』但這段引文並非出自阿瓦達底巴亞卡拉所著的《竅訣穗》。此外，在您的文章中，金剛持在《一切集密金剛瑜伽續》（Sarva-Tathāgata-Kāya-Vāk-Citta-Rahasyāgama-Samgraha）中說：『我的一切教言都應以六種邊際和四種方式來理解。』但這段引文也並非出自該續。像這樣引用如此多的虛假引文，罪過極大。與此相符的是，在您的文章中說：『密續被翻譯成藏文的有十六個部分以上。』等等。此外，爲了證明這些觀點，您引用了經、律、論和智者成就者的...

【English Translation】『A collection of entities.』 Upon analysis, the form aggregate is not an inanimate object. 『This is seen, like in a mirror, the beautiful face of a young maiden.』 This refers to the truth that transcends the mundane, the form aggregate being like the wisdom of a mirror. The meaning of these extensively taught topics is difficult to grasp, so I will not elaborate. However, to equate a child's perception with mirror-like wisdom, drawing extreme conclusions without distinction, is to seize upon the faults of unseen phenomena, inevitably leading to great karmic obscurations. Furthermore, the statement 『because it is similar to that, therefore it is that』 is laughable to the wise. 『Because it is mostly similar, therefore it is that,』 such views are not even worth mentioning. Moreover, you have listed some stages of transformation, but what you say lacks authority and does not align with pure scriptures. The meaning of transformation has been mentioned briefly before, but I have not elaborated for fear of excessive writing. Furthermore, in your writing, you quoted the words of the noble Nāgārjuna from the Mūlamadhyamakakārikā: 『Emptiness is also empty, with emptiness as its nature.』 However, this quote is not found in the Mūlamadhyamakakārikā. Furthermore, in your writing, you assert that there is nothing to be abandoned or counteracted in Mantrayana. Even in Mantrayana, the ground, path, and result are clearly explained as distinct. Vajradhara stated that the nature or essence is not different. The reason for this is that the great scholar Abhayākaragupta clearly stated in the Manangakyi Nyema: 『To traverse the path by abandoning the ground is like using poison as an antidote to prepare medicine, this is the Characteristic Vehicle (Lakshana-yana). To traverse the path by liberating the ground is like blessing poison with mantras, causing it to become essence again, this is the Mantra Vehicle (Mantra-yana).』 However, this quote is not found in the Manangakyi Nyema composed by Abhayākaragupta. Furthermore, in your writing, Vajradhara said in the Sarva-Tathāgata-Kāya-Vāk-Citta-Rahasyāgama-Samgraha: 『All my teachings should be understood with six limits and four modes.』 However, this quote is not found in that tantra. Citing so many false quotes like this is a very great sin. Consistent with this, in your writing, you say: 『The tantras translated into Tibetan are contained in more than sixteen sections.』 etc. Furthermore, to prove these points, you cite sutras, vinaya, shastras, and the...

འགྲེལ་པ་ ལྟ་བ་སྟོན་པ་ཐམས་ཅད་འདིའི་རྒྱབ་ཏུ་འབྱོན་ཏེ། ཞེས་པ་དང་། ཡང་མདོ་རྒྱུད་ཐམས་ ཅད་ཀྱི་དགོངས་པ་ཡིན་པར་མངོན། ལུང་དྲངས་ནའང་ཐམས་ཅད་བཞུགས་པ་ལགས་ སོ། །ཞེས་པ་དང་། དགེ་བ་ཟག་མེད་ཐམས་ཅད་དེ་སྦྱོང་བའི་སྦྱོང་བྱེད་ཡིན་པ་འདི་ བཀའ་མདོ་རྒྱུད་ཐམས་ཅད་ཀྱི་དགོངས་པ་ཡིན་པར་མངོན་པས། ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་ རྣམས་ཀྱང་ཆ་མེད་ཀྱི་རྒྱུས་གཏམ་དུ་སོང་གདའ་བས། ད་བཟོད་ལུང་དེ་རྣམས་ གཟིགས་པ་གྲུབ་ན་འཐད་པར་གདའ་ཞིང་། དེ་རྣམས་གཟིགས་པ་ལ་ཡང་། དེའི་མན་ ངག་ཟབ་མོ་གལ་ཆེ་བ་ལགས། དེའི་དོན་ལ་ཉིད་ཅག་གི་ཞབས་ཐོག་ཏུ་འགྱུར་རམ་སྙམ་ ནས་མན་ངག་ཟབ་མོ་དང་མཐུན་པའི་ལུང་གསལ་བོ་དེ་རྣམས་བཀོད་པ་ལགས་པས། ཐུགས་མཉེས་པར་མཛད་པ་ཞུ། ཡང་ཁྱེད་ཀྱི་གསུང་ཡིག་ན། {གསུང་རབ་}བོད་དུ་གྲགས་པ་རྣམས་ལ་ནི་སྣང་བར་ མ་ངེས། རྒྱ་གར་དུ་མ་ཕྱིན་པས་དེ་ན་ཨེ་ཡོད་ནི་རྒྱུས་མི་བདོག །ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་ དཔྱད་མི་བཟོད་པའི་གསུང་མང་དུ་བཀོད་གདའ་སྟེ། འདི་རྣམས་ཀྱི་བརྟགས་དཔྱད་ལ་ སོགས་པ་ལྷག་མ་རྣམས། སློབ་དཔོན་པ་ལ་ངག་ལོན་དུ་བསྐུར་བདོག་པས་གསུང་གླེང་ ཞིབ་ཏུ་མཛད་པར་ཞུ། དེ་བཞིན་དུ། ཡི་གེ་སྔ་མ་དེའི་དོན་རྣམས་ཀྱང་ཕལ་ཆེ་བ་ཐུགས་ ཀྱིས་མ་དགོངས་པའི་རིགས་སུ་གདའ་བས། དེ་ལ་ཡང་། སློབ་དཔོན་པ་དང་གསུང་གླེང་ ཞིབ་ཏུ་མཛད་པར་ཞུ། ཡི་གེ་ཕྱི་མ་འདི་ལ་ཡང་སྐབས་ལ་ལར་ཚུལ་{བཞིན་}མི་ 6-447 དགོངས་པ་འབྱུང་སྲིད་ཀྱང་། ཁྱད་པར་དུ་ལུང་ལ་འགྲེལ་པ་མ་གྲུབ་པའི་སྐབས་རྣམས་ དང་། མན་ངག་ཉམས་སུ་མྱོང་བའི་རྟོགས་པས་བཤད་དགོས་པའི་སྐབས་རྣམས་དང་། གོང་མ་རྣམས་ཀྱིས་བཀའ་རྒྱ་དམ་པོ་ཡོད་པ་ཡི་གེར་མ་བྲིས་པའི་སྐབས་རྣམས་དང་། ངེད་སྙོམས་ལས་དང་བྲེལ་བ་མང་བའི་སྟབས་ཀྱིས་སྔར་མ་གྲུབ་ཅིང་། མདང་ཞག་སློབ་ དཔོན་པ་གཤེགས་ཁར་ལུང་མེད་ཐུག་ཐབས་སུ་སོང་བས་ཞིབ་པར་བྲི་བར་མ་གྲུབ་པ་ རྣམས་ལ། མ་རྟོགས་ལོག་རྟོག་ཐེ་ཚོམ་གྱི་བྱེ་བྲག་ཅི་རིགས་པ་ཁྱེད་ཀྱི་ཐུགས་ལ་བྱུང་ན། སློབ་དཔོན་པ་དང་གསུང་གླེང་ཞིབ་ཏུ་མཛད་པར་ཞུ། ངག་ལོན་ཤིན་ཏུ་ཞིབ་པར་ བསྐུར་བདོག །ལར་སྐྱེས་ཐོབ་ཀྱི་ཐུགས་རབ་ཆེན་པོས་བྱ་བ་ཆེན་པོའི་ངང་ནས་ཀྱང་ ཆོས་ལ་རྟོག་འཇུག་མཛད་པ་རྗེས་སུ་ཡི་རང་ཞིང་ངོ་མཚར་ཆེ། དེ་ལྟར་ཐུགས་རབ་དང་ དོན་གཉེར་འཛོམ་པ་དེ་ཐུགས་སྐབས་འདྲ་བྱུང་ན། སེམས་འགྲེལ་སྐོར་གསུམ་དང་། ནཱ་ རོ་འགྲེལ་ཆེན་རྣམ་གཉིས་ཙམ་ཞིག་མན་ངག་དང་བཅས་པ་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་ མཁས་པ་འདྲ་ལ་ལེགས་པར་གསན་ནས་ནན་ཏན་མཛད་ན། ཁྱད་ཆེ་བ་ཅིག་མཆི་བའི་ འོས་སུ་གདའ་བས། ཐུགས་ཀྱི་དགོངས་པར་ཞུ། རང་འདོད་ཡོད་པའི་ལུགས་མ་ལགས། ཡི་གེ་གཟིགས་པའི་རྟེན་ཙམ་དུ། རྟེན་ཁེབས་གཅིག་འབུལ།{ཞེས་པ་འདི་དཔོན་བྱང་ པ

【現代漢語翻譯】解釋說：『所有關於見地的闡述都源於此。』這表明它包含了所有經續的意圖。即使引用了經文，也全部包含在其中。』以及『所有無漏的善行都是凈化的工具，這顯然是所有經續的意圖。』等等，這些都成了無關緊要的閑談。如果現在能夠理解這些引文，那就太好了。而要理解這些，關鍵在於深刻的口訣。我擔心您可能會誤解，所以才寫下了這些與深刻口訣相符的清晰引文，希望您能滿意。此外，在您的信中寫道：『在藏地廣為人知的{經文}似乎並不確定。由於沒有去過印度，所以不知道那裡是否有。』等等，其中包含許多不值得推敲的言論。關於這些以及其他剩餘的考察，我已經口頭轉達給了堪布，請您詳細討論。同樣，之前的信中的大部分內容，您似乎都沒有理解。關於這一點，也請您與堪布詳細討論。對於這封信，有時可能會出現不符合{正理}的理解，特別是在沒有對經文進行解釋的情況下，以及需要通過體驗口訣的證悟來解釋的情況下，以及上師們有嚴格的戒律但沒有寫在紙上的情況下，以及由於我事務繁忙而未能完成，並且昨天堪布去世前，我們只是匆忙地討論了一下，未能詳細書寫的情況下，如果您心中產生了任何未理解、誤解或懷疑，請與堪布詳細討論。我已經非常詳細地口頭轉達了。總的來說，您天生具有卓越的智慧，即使在處理重要事務的同時，也能對佛法進行思考，我對此表示讚賞和驚歎。如果您有這樣的智慧和求知慾，那麼最好能從一位有學識的善知識那裡，連同口訣一起，好好聽聞《心性休息三篇》和《那若六法大釋》等，並努力修行，這樣會有很大的進步。這是我的建議，並非強加於您。僅作為閱讀信件的輔助，我獻上一件覆蓋物。{這是本欽巴的}

【English Translation】 The commentary states: 'All expositions on views arise from this.' This indicates that it embodies the intent of all Sutras and Tantras. Even if scriptures are quoted, everything is included therein.' And 'All uncontaminated virtues are the means of purification, which is clearly the intent of all Sutras and Tantras.' etc., these have become irrelevant chatter. If one could now understand these quotations, that would be excellent. And to understand these, the profound key instructions are crucial. I was concerned that you might misunderstand, so I wrote down these clear quotations that align with the profound key instructions, hoping that you would be pleased. Furthermore, in your letter, you wrote: 'It is uncertain whether the {scriptures} known in Tibet are authentic. Since I have not been to India, I do not know if they exist there.' etc., which contains many statements that are not worth examining. Regarding these and other remaining investigations, I have conveyed them verbally to the Khenpo (abbot), please discuss them in detail. Similarly, it seems that you have not understood most of the content of the previous letter. Regarding this, please also discuss it in detail with the Khenpo. For this letter, there may be instances where misunderstandings arise, especially in cases where there is no commentary on the scriptures, and in cases where explanations are needed based on the realization of experiencing the key instructions, and in cases where the previous masters had strict precepts that were not written down, and in cases where I was unable to complete it due to being busy with work, and yesterday, before the Khenpo passed away, we only discussed it hastily, and I was unable to write in detail. If any lack of understanding, misunderstanding, or doubt arises in your mind, please discuss it in detail with the Khenpo. I have conveyed it verbally in great detail. In general, I admire and marvel at your innate great wisdom, which allows you to contemplate the Dharma even while handling important affairs. If you have such wisdom and diligence, it would be best to listen carefully to the Semnyi Korsum (Three Sections on Mind at Rest) and the two Naro Chödruk Chenmo (Great Commentaries on the Six Yogas of Naropa), along with the key instructions, from a knowledgeable and virtuous spiritual friend, and strive to practice them, as this would lead to great progress. This is my suggestion, not an imposition. As a mere aid for reading the letter, I offer a cover. {This is from Pönchenpa}

ས་ཞུས་པའི་ལན། བཙུན་པ་དོལ་པོ་པས་ཡི་གེར་བྲིས་པ་རྫོགས་སོ། །}དགེ་ཞིང་བཀྲ་ ཤིས་པར་གྱུར་ཅིག །མངྒ་ལཾ་བྷ་ཝནྟུ། (མ་དཔེ་ནི་འབྲས་གནས་བཅུའི་དཔེ་རྙིང་ཕྱི་ལ། ༥༤༤ གཞི་བྱས་ནས། འཛམ་ཐང་པར་མ་དང་ཛ་འགོའི་ པར་རྙིང་ལ་ཁ་གསབ་བྲིས་པ་ཞིག་ཡོད་པ་དེ་གཉིས་ཡིན། གོར་རྟགས་{ { }འདིའི་ནང་དུ་ཕན་ཚུན་ཚིག་མི་ འདྲ་བ་རྣམས་སྔོན་མ་འཛམ་པར་དང་ཕྱི་མ་འབྲས་དཔེ་རྙིང་ཡིན་པས་འདེམས་དགོས། གོར་རྟགས་{ }འདིའི་ནང་དུ་ འཛམ་པར་ལྷག་མ་ཁོ་ན་ལ་ཡིན།)

目錄 དཔོན་བྱང་པའི་ཕྱག་ཏུ་ཕུལ་བའི་ཆོས་ཀྱི་ཤན་འབྱེད་བཞུགས་སོ། །

【現代漢語翻譯】迴應請求。尊者多波巴所著之書完結。愿吉祥圓滿！愿一切安好！ (底本是基於哲蚌寺十院的古老版本，頁碼544。參考了瞻塘印本和扎果舊印本進行了補充。花括號{{ }}內是不同的詞語，前者是瞻塘印本，後者是哲蚌寺古本，需要選擇。花括號{}內僅為瞻塘印本的內容。)

目錄獻給敦強巴的法義辨析。

【English Translation】 Reply to the request. The book written by Venerable Dolpopa is completed. May it be virtuous and auspicious! May all be well! (The original is based on the old version of the ten colleges of Drepung, page 544. It is supplemented by referring to the Zamtang print and the old Zha-ngo print. The words in the curly braces {{ }} are different, the former is the Zamtang print, and the latter is the old Drepung version, which needs to be selected. The content in the curly braces {} is only for the Zamtang print.)

Table of Contents A Differentiation of Dharma presented to Dron Jangpa.